Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 listopada 1995 r. w sprawie warunków wydawania zezwoleń na działalność związaną z wykorzystywaniem energii atomowej.ROZPORZĄDZENIE
RADY MINISTRÓW
z dnia 21 listopada 1995 r.
w sprawie warunków wydawania zezwoleń na działalność związaną z wykorzystywaniem
energii atomowej.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 3, poz. 16)
Na podstawie art. 4 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1986 r. - Prawo
atomowe (Dz. U. Nr 12, poz. 70, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1991 r. Nr 8, poz.
28, z 1994 r. Nr 90, poz. 418 i z 1995 r. Nr 104, poz. 515) zarządza się, co
następuje:
ż 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) przepisach prawa atomowego - oznacza to ustawę z dnia 10 kwietnia 1986 r. -
Prawo atomowe (Dz. U. Nr 12, poz. 70, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1991 r. Nr 8,
poz. 28, z 1994 r. Nr 90, poz. 418 i z 1995 r. Nr 104, poz. 515), zwaną dalej
"ustawą", oraz przepisy wydane na jej podstawie,
2) organie wydającym zezwolenie - oznacza to organ właściwy w sprawach
bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej, określony w ustawie.
ż 2. Rozporządzenie określa warunki wydawania zezwoleń na działalność związaną z
wykorzystywaniem energii atomowej, określonych w ustawie, zwanych dalej
"zezwoleniami".
ż 3. 1. Zezwolenie wydaje się na wniosek kierownika jednostki organizacyjnej lub
innego podmiotu, który zamierza podjąć działalność wymagającą zezwolenia,
zwanego dalej "wnioskodawcą".
2. Wniosek o udzielenie zezwolenia powinien zawierać:
1) nazwę i adres wnioskodawcy oraz szczegółowe określenie komórki
organizacyjnej, która będzie bezpośrednio prowadzić działalność objętą
zezwoleniem,
2) określenie rodzaju planowanej działalności,
3) uzasadnienie podjęcia działalności związanej z narażeniem na promieniowanie
jonizujące,
4) określenie limitów narażenia związanego z działalnością wskazaną we wniosku,
nie przekraczających dawek granicznych ustalonych w odrębnych przepisach,
5) przewidywany termin rozpoczęcia i okres prowadzenia działalności, na którą ma
być udzielone zezwolenie,
6) zobowiązanie wnioskodawcy do:
a) niezwłocznego powiadomienia jednostek właściwych w sprawach ewidencji i
kontroli źródeł promieniowania jonizującego, określonych w odrębnych przepisach,
o otrzymaniu materiału jądrowego, źródła promieniotwórczego lub urządzenia
zawierającego takie źródło albo o uruchomieniu urządzenia wytwarzającego
promieniowanie jonizujące, jeżeli przepisy wymagają takiego powiadomienia,
b) okazywania posiadanego zezwolenia organom Straży Granicznej i organom celnym
przy każdym przewozie przez granicę państwa materiałów jądrowych, źródeł
promieniotwórczych oraz urządzeń zawierających takie źródła, związanych z
działalnością objętą zezwoleniem,
c) poinformowania organu wydającego zezwolenie o przewidywanym przekształceniu
lub likwidacji wnioskodawcy i uzgodnienia sposobu postępowania z posiadanymi
źródłami promieniowania jonizującego, materiałami jądrowymi i odpadami
promieniotwórczymi; nie dotyczy to obiektów jądrowych i składowisk odpadów
promieniotwórczych, których likwidacja (wyłączenie z eksploatacji) wymaga
zezwolenia,
d) przeprowadzenia na własny koszt, po zakończeniu działalności określonej w
zezwoleniu, kontroli dozymetrycznej i ewentualnej dezaktywacji miejsca pracy i
jego otoczenia.
ż 4. 1. Do wniosku o wydanie zezwolenia należy dołączyć dokumentację określoną:
1) w załączniku nr 1 - dotyczącą źródeł promieniowania jonizującego (z wyjątkiem
aparatów rentgenowskich o energii promieniowania do 300 keV), materiałów
jądrowych (z wyjątkiem obiektów jądrowych) i odpadów promieniotwórczych (z
wyjątkiem składowisk odpadów promieniotwórczych),
2) w załączniku nr 2 - dotyczącą obiektów jądrowych i składowisk odpadów
promieniotwórczych,
3) w załączniku nr 3 - dotyczącą działalności związanej z aparatami
rentgenowskimi o energii promieniowania do 300 keV.
2. Organ wydający zezwolenie, przyjmując wniosek i dokumentację, obowiązany jest
dokonać ich wstępnej oceny, wskazać ewentualne uzupełnienia i uzgodnić z
wnioskodawcą termin ich dostarczenia.
3. Jeżeli wnioskodawca występuje o zezwolenie na kilka rodzajów działalności,
powinien złożyć odrębny wniosek na każdy rodzaj działalności, chyba że organ
wydający zezwolenie wyrazi zgodę na przyjęcie jednego wniosku ze względu na ten
sam lub podobny charakter działalności zamierzonej przez wnioskodawcę.
ż 5. 1. Zezwolenie wydaje się na podstawie analizy i oceny wniosku oraz
związanej z nim dokumentacji.
2. Organ wydający zezwolenie może przed jego wydaniem przeprowadzić kontrolę
wstępną u wnioskodawcy lub/i zażądać wykonania na koszt wnioskodawcy dodatkowych
badań i ekspertyz, jeżeli:
1) wniosek dotyczy nietypowej działalności związanej z wykorzystywaniem energii
atomowej lub
2) przedstawiona dokumentacja nie pozwala na jednoznaczne stwierdzenie, że
wnioskodawca zastosował środki techniczne i organizacyjne oraz zapewnił
spełnienie wymagań, o których mowa w ż 6.
3. Kontrolę wstępną, o której mowa w ust. 2, organ wydający zezwolenie może
przeprowadzić również na prośbę wnioskodawcy.
ż 6. 1. Zezwolenie może być wydane po stwierdzeniu, że wnioskodawca zastosował
środki techniczne i organizacyjne niezbędne do zapewnienia, przez cały okres
prowadzenia działalności wskazanej we wniosku, przestrzegania właściwych dla
danej działalności wymagań i warunków bezpieczeństwa jądrowego i ochrony
radiologicznej, zgodnych z przepisami prawa atomowego oraz Polskimi Normami z
zakresu atomistyki, uznanymi za obowiązujące na podstawie odrębnych przepisów.
2. Zezwolenie może być wydane po stwierdzeniu, że wnioskodawca zapewni w
szczególności:
1) dotrzymanie parametrów podanych we wniosku i załączonej do niego
dokumentacji,
2) spełnienie następujących wymagań i warunków bezpieczeństwa jądrowego i
ochrony radiologicznej:
a) przy pracy w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące będzie
przestrzegana zasada, by narażenie było tak małe, jak to jest rozsądnie
osiągalne przy uwzględnieniu czynników ekonomicznych i socjalnych (zasada
ALARA),
b) w warunkach narażenia, o których mowa pod lit. a), będą zatrudnione wyłącznie
osoby, u których nie stwierdzono przeciwwskazań lekarskich do pracy w takich
warunkach, mające odpowiednią do stanowiska pracy znajomość przepisów
bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej oraz niezbędne umiejętności;
osoby, które ukończyły 16 lat, a nie przekroczyły 18 lat, mogą być zatrudnione w
warunkach narażenia wyłącznie w celu przyuczenia do zawodu, jeżeli dawka
graniczna określona dla tych osób nie przekroczy wartości określonych w
przepisach dotyczących zatrudniania młodocianych,
c) na stanowiskach mających istotne znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa
jądrowego i ochrony radiologicznej określonych w odrębnych przepisach będą
zatrudnione osoby posiadające wymagane uprawnienia,
d) pracownicy zatrudnieni w warunkach narażenia na promieniowanie będą mieli
zapewnioną opiekę lekarską, niezbędne środki ochrony osobistej i sprzęt
dozymetryczny,
e) wnioskodawca będzie prowadzić kontrolę dozymetryczną środowiska pracy, a w
miarę potrzeby kontrolę indywidualnych dawek promieniowania jonizującego i
kontrolę środowiska w otoczeniu jednostki; w przypadku posiadania materiałów
jądrowych - zapewni ich ochronę fizyczną,
f) wnioskodawca posiada odpowiedni plan postępowania awaryjnego (instrukcję
awaryjną), a także zapewni jego sprawdzanie i okresową aktualizację,
g) praca ze źródłami promieniowania jonizującego, materiałami jądrowymi i
odpadami promieniotwórczymi będzie się odbywać zgodnie z regulaminem pracy,
technologiczną instrukcją pracy lub dokumentacją techniczno-ruchową dla
aparatury izotopowej i innymi wewnętrznymi przepisami ochrony radiologicznej,
dostosowanymi do specyfiki pracy i zakładu,
h) działalność związana z lokalizacją, budową, rozruchem, eksploatacją obiektu
jądrowego oraz modyfikacją lub uruchomieniem obiektu jądrowego po jego
wyłączeniu, a także z likwidacją obiektu - będzie ponadto prowadzona w sposób
zapewniający bezpieczeństwo jądrowe; powyższe dotyczy również odpowiednio
składowiska odpadów promieniotwórczych,
i) działalność określona we wniosku będzie prowadzona zgodnie z programem
zapewnienia jakości, właściwym dla danej działalności,
j) w jednostce będzie prowadzona ewidencja i kontrola źródeł promieniowania
jonizującego, materiałów jądrowych, odpadów promieniotwórczych oraz ewidencja
wyników pomiarów dozymetrycznych.
ż 7. Jeżeli wniosek dotyczy zezwolenia na działalność, dla której wymagania i
warunki bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej nie zostały określone
w przepisach lub normach, o których mowa w ż 6 ust. 1, albo wymagania w nich
ustalone są niewystarczające do wydania zezwolenia, organ wydający zezwolenie
przy rozpatrywaniu wniosku może kierować się:
1) przepisami i zaleceniami międzynarodowych organizacji, których Polska jest
członkiem albo z którymi jest stowarzyszona,
2) normami międzynarodowymi oraz normami i przepisami państw mających
doświadczenie w działalności określonej we wniosku,
3) aktualnym stanem wiedzy w zakresie ochrony radiologicznej i bezpieczeństwa
jądrowego.
ż 8. Decyzja w sprawie wydania lub odmowy wydania zezwolenia, zwana dalej
"decyzją", powinna być wydana w następującym terminie:
1) jeżeli wniosek dotyczy działalności ze źródłami promieniowania jonizującego,
materiałami jądrowymi lub odpadami promieniotwórczymi, z wyjątkiem składowisk
odpadów promieniotwórczych - bez zbędnej zwłoki, nie później niż w ciągu
miesiąca od dnia dostarczenia wymaganej dokumentacji,
2) jeżeli wniosek dotyczy działalności z obiektami jądrowymi i składowiskami
odpadów promieniotwórczych - w ciągu 6 miesięcy od dnia dostarczenia wymaganej
dokumentacji.
ż 9. 1. W zezwoleniu określa się szczegółowo rodzaj działalności związanej z
wykorzystywaniem energii atomowej, na którą udziela się zezwolenia, oraz warunki
prowadzenia danej działalności (warunki zezwolenia).
2. W przypadkach uzasadnionych specyfiką działalności, której dotyczy wniosek, w
zezwoleniu określa się termin jego ważności. Na wniosek posiadacza zezwolenia
ważność zezwolenia może być przedłużona.
3. Jeżeli działalność wskazana we wniosku ma charakter czynności rutynowych, w
zezwoleniu może być określone prawo do wielokrotnego wykonywania tych czynności
do końca upływu terminu ważności zezwolenia lub do końca prowadzenia
działalności, na którą wydano zezwolenie.
ż 10. 1. Posiadacz zezwolenia jest obowiązany zgłosić organowi, który wydał
zezwolenie, zamiar wprowadzenia zmian do dokumentacji stanowiącej podstawę
wydania zezwolenia albo dokonania zmiany warunków mogących mieć wpływ na
bezpieczeństwo jądrowe i ochronę radiologiczną w prowadzonej działalności.
2. Organ wydający zezwolenie może dokonać zmian w wydanym zezwoleniu albo uznać
konieczność wystąpienia o odrębne zezwolenie, jeżeli zmiany, o których mowa w
ust. 1, mogą mieć istotne znaczenie dla bezpieczeństwa jądrowego i ochrony
radiologicznej w prowadzonej działalności.
ż 11. Zezwolenia wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zachowują
ważność do końca terminu określonego w zezwoleniu lub do końca okresu
prowadzenia działalności, na którą wydano zezwolenie.
ż 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 listopada 1995 r. (poz.
16)
Załącznik nr 1
DOKUMENTACJA WYMAGANA PRZY SKŁADANIU WNIOSKU O WYDANIE ZEZWOLENIA NA DZIAŁALNOŚĆ
ZWIĄZANĄ ZE ŹRÓDŁAMI PROMIENIOWANIA JONIZUJĄCEGO (Z WYJĄTKIEM APARATÓW
RENTGENOWSKICH O ENERGII PROMIENIOWANIA DO 300 keV), MATERIAŁAMI JĄDROWYMI (Z
WYJĄTKIEM OBIEKTÓW JĄDROWYCH) I ODPADAMI PROMIENIOTWÓRCZYMI (Z WYJĄTKIEM
SKŁADOWISK ODPADÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH)
1. Do wniosku o wydanie zezwolenia na działalność związaną ze źródłami
promieniowania jonizującego (z wyjątkiem aparatów rentgenowskich o energii
promieniowania do 300 keV), materiałami jądrowymi (z wyjątkiem obiektów
jądrowych) i odpadami promieniotwórczymi (z wyjątkiem składowisk odpadów
promieniotwórczych) należy dołączyć:
1) dokumentację wspólną, niezależną od rodzaju działalności, której dotyczy
wniosek,
2) dokumentację dodatkową, odpowiednią do określonych rodzajów działalności.
2. Dokumentacja wspólna powinna zawierać:
1) dane charakteryzujące źródła i odpady promieniotwórcze, materiały jądrowe,
promieniowanie jonizujące emitowane przez urządzenia zawierające źródła
promieniotwórcze lub wytwarzające promieniowanie jonizujące, związane z rodzajem
działalności określonej we wniosku,
2) dane o osobach zatrudnionych na stanowiskach wymagających uprawnień (w
szczególności o osobie kierującej wnioskowaną działalnością i inspektorze
ochrony radiologicznej, jeżeli odrębne przepisy wymagają zatrudnienia takiej
osoby),
3) plan postępowania awaryjnego (instrukcję awaryjną),
4) określenie rodzaju i zakresu prowadzonej kontroli narażenia pracowników na
promieniowanie jonizujące oraz kontroli środowiska pracy i otoczenia jednostki
wraz z informacją dotyczącą posiadanego sprzętu dozymetrycznego i jego
legalizacji,
5) informację o ochronie fizycznej (dotyczy materiałów jądrowych).
3. Dokumentacja dodatkowa powinna zawierać dane i informacje odpowiednie do
rodzaju działalności wymagającej zezwolenia, określone w pkt 1-8, a mianowicie:
1) w zakresie działalności polegającej na stosowaniu źródeł promieniotwórczych i
materiałów jądrowych oraz urządzeń zawierających źródła promieniotwórcze w
laboratorium - pracowni izotopowej:
a) dokumentację techniczną obiektu lub pomieszczeń, w których będzie znajdować
się laboratorium lub pracownia przewidziana do prowadzenia działalności
określonej we wniosku, albo kopię uzyskanego poprzednio zezwolenia na
uruchomienie takiego laboratorium lub pracowni, zwanych dalej pracownią
izotopową,
b) informację o sposobie czasowego składowania źródeł i odpadów
promieniotwórczych, materiałów jądrowych lub urządzeń zawierających źródła
promieniotwórcze wraz z dokumentacją techniczną obiektu lub pomieszczenia
przewidzianego na takie składowanie, jeżeli ma ono odbywać się poza pracownią
izotopową, albo kopię uzyskanego poprzednio zezwolenia na składowanie źródeł i
odpadów promieniotwórczych lub urządzeń zawierających takie źródła,
c) technologiczną instrukcję pracy,
d) informację dotyczącą instalatora stacjonarnego urządzenia zawierającego
źródło promieniotwórcze oraz jednostki przewidzianej do dokonywania konserwacji
i kontroli urządzenia,
e) opinię państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego;
2) w zakresie działalności polegającej na stosowaniu materiałów jądrowych i
źródeł promieniotwórczych oraz urządzeń zawierających źródła promieniotwórcze
poza pracownią izotopową (w terenie):
a) technologicznę instrukcję pracy,
b) informację o transporcie i o czasowym składowaniu materiałów jądrowych,
źródeł i odpadów promieniotwórczych oraz urządzeń zawierających takie źródła
(wraz z kopiami zezwoleń na transport i składowanie lub dokumentacją wymaganą do
uzyskania takich zezwoleń),
c) informację dotyczącą jednostki przewidzianej do kontroli i konserwacji
urządzenia zawierającego źródło promieniotwórcze,
d) opinię państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego (właściwego dla
miejsca prowadzenia działalności określonej we wniosku);
3) w zakresie działalności polegającej na uruchamianiu laboratoriów i pracowni,
w których mają być stosowane źródła promieniowania jonizującego, w tym obiektów
i pomieszczeń do czasowego składowania materiałów jądrowych oraz źródeł i
odpadów promieniotwórczych:
a) dokumentację techniczną obiektu lub pomieszczeń, w których będzie prowadzona
działalność określona we wniosku,
b) informację o pracach, które mają być prowadzone w laboratorium (pracowni), a
w przypadku obiektów i pomieszczeń przewidzianych do czasowego składowania
materiałów jądrowych, źródeł i odpadów promieniotwórczych - maksymalne wartości
parametrów materiałów, źródeł i odpadów, które mają być składowane,
c) opinię państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego;
4) w zakresie działalności polegającej na wytwarzaniu i przetwarzaniu materiałów
jądrowych oraz źródeł i odpadów promieniotwórczych, produkowaniu urządzeń
zawierających źródła promieniotwórcze, urządzeń wytwarzających promieniowanie
jonizujące i wyrobów powszechnego użytku emitujących promieniowanie jonizujące:
a) dokumentację techniczną obiektu lub pomieszczeń, w których będzie prowadzona
działalność określona we wniosku oraz w których będą składowane materiały
jądrowe, źródła i odpady promieniotwórcze lub gotowe urządzenia i wyroby, bądź
informację o pracowni izotopowej i sposobie składowania, jeśli wymagane
zezwolenia zostały już udzielone, wraz ze stosownymi dokumentami,
b) technologiczną instrukcję pracy całego procesu wytwarzania, przetwarzania lub
tych etapów produkcji, w których może występować narażenie na promieniowanie
jonizujące,
c) dokumentację techniczno-ruchową produkowanego urządzenia lub wyrobu wraz z
instrukcją obsługi,
d) opinię państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego;
5) w zakresie działalności polegającej na obsłudze urządzeń, obiektów i procesów
ważnych ze względu na bezpieczeństwo jądrowe i ochronę radiologiczną:
a) program zapewnienia jakości w zakresie ochrony radiologicznej:
i) instalowania, konserwacji i demontowania urządzeń zawierających źródła
promieniotwórcze,
ii) wymiany i kontroli szczelności źródeł w tych urządzeniach,
iii) uruchamiania, kontroli i konserwacji urządzeń wytwarzających promieniowanie
jonizujące;
b) informację dotyczącą czasowego składowania źródeł i odpadów
promieniotwórczych;
6) w zakresie działalności polegającej na produkowaniu sprzętu dozymetrycznego
oraz sprzętu i urządzeń zabezpieczających przed promieniowaniem jonizującym:
a) dokumentację techniczno-ruchową sprzętu lub urządzeń wraz z instrukcją
obsługi,
b) informację o pracach kontrolnych z zastosowaniem źródeł promieniowania
jonizującego, jeżeli proces produkcji przewiduje takie prace, a także o pracowni
izotopowej, w której prace te będą wykonywane, wraz ze stosownymi dokumentami;
7) w zakresie działalności polegającej na obrocie materiałami jądrowymi,
źródłami promieniotwórczymi, urządzeniami zawierającymi takie źródła,
urządzeniami wytwarzającymi promieniowanie jonizujące oraz wyrobami powszechnego
użytku, emitującymi promieniowanie jonizujące - dokumentację techniczną obiektu
lub pomieszczenia, w którym wymienione wyżej przedmioty obrotu będą czasowo
składowane, lub kopię udzielonego uprzednio zezwolenia na takie składowanie;
8) w zakresie działalności polegającej na transporcie materiałów jądrowych oraz
źródeł i odpadów promieniotwórczych:
a) informację o środku transportu,
b) informację dotyczącą czasowego składowania przewożonych materiałów
promieniotwórczych, jeżeli składowanie związane jest z takim transportem,
c) w przypadku transportu drogowego - wymagane na podstawie przepisów o
przewozie drogowym materiałów niebezpiecznych:
i) świadectwo dopuszczenia samochodu do przewozu materiałów promieniotwórczych,
ii) świadectwo kwalifikacji kierowcy upoważniające do przewozu materiałów
promieniotwórczych,
d) informację o trasie i harmonogramie transportu - w przypadku przewozu paliwa
jądrowego oraz źródeł i odpadów promieniotwórczych o łącznej aktywności powyżej
1014 Bq.
Załącznik nr 2
DOKUMENTACJA WYMAGANA PRZY SKŁADANIU WNIOSKU O DOKONANIE UZGODNIENIA I WYDANIE
ZEZWOLENIA W SPRAWACH OBIEKTÓW JĄDROWYCH I SKŁADOWISK ODPADÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH

Do wniosku o dokonanie uzgodnienia i wydanie zezwolenia w sprawach obiektów
jądrowych i składowisk odpadów promieniotwórczych należy dołączyć dokumentację
określoną w ust. 1-7, odpowiednią do rodzaju działalności wskazanej we wniosku,
a mianowicie:
1. W zakresie lokalizacji obiektu jądrowego:
1) charakterystykę obiektu jądrowego istotną dla zapewnienia bezpieczeństwa
jądrowego i ochrony radiologicznej, zawierającą:
a) podstawowe parametry oraz rozwiązania techniczne i organizacyjne obiektu,
b) opis powiązań funkcjonalnych i technologicznych między urządzeniami na
terenie obiektu i obiektu z otoczeniem,
c) dane o rodzaju i ilości odpadów promieniotwórczych oraz opis sposobu
postępowania z nimi,
d) zasady postępowania z wypalonym paliwem,
e) zasady, procedury i program kontroli narażenia pracowników na promieniowanie
jonizujące oraz kontroli środowiska pracy i otoczenia obiektu;
2) charakterystykę rejonu lokalizacji istotną z punktu widzenia bezpieczeństwa
jądrowego i ochrony radiologicznej, zawierającą:
a) dane i informacje niezbędne do oceny dróg i sposobu rozprzestrzeniania się
substancji promieniotwórczych w otoczeniu oraz oceny wielkości skażeń i dawek,
b) dane i informacje niezbędne do oceny możliwości przeprowadzania akcji
awaryjnych w rejonie obiektu,
c) opis terenu i elementów jego zagospodarowania mogących wpływać na
bezpieczeństwo obiektu;
3) wstępną analizę bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej,
zawierającą:
a) ocenę narażenia ludności i środowiska naturalnego podczas eksploatacji i w
sytuacjach awaryjnych obiektu jądrowego,
b) określenie przewidywanych dróg ewakuacji.
2. W zakresie lokalizacji składowiska odpadów promieniotwórczych:
1) charakterystykę składowiska istotną dla zapewnienia bezpieczeństwa jądrowego
i ochrony radiologicznej, zawierającą:
a) dane dotyczące odpadów przewidzianych do składowania (rodzaj, objętość,
aktywność, przewidywany czas eksploatacji składowiska),
b) podstawowe parametry oraz rozwiązania techniczne i organizacyjne składowiska,
c) opis technologii postępowania z odpadami w składowisku,
d) zasady, procedury i program kontroli narażenia pracowników na promieniowanie
jonizujące oraz kontroli środowiska pracy i otoczenia składowiska;
2) charakterystykę rejonu lokalizacji istotną z punktu widzenia bezpieczeństwa
jądrowego i ochrony radiologicznej, obejmującą:
a) dokumentację geologiczno-hydrologiczną z punktu widzenia stabilności
geologicznej składowiska i możliwości rozprzestrzeniania się substancji
promieniotwórczych w otoczeniu,
b) opis terenu i elementów jego zagospodarowania istotnych ze względu na
bezpieczeństwo składowiska i jego wpływ na otoczenie;
3) wstępną analizę bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej,
zawierającą ocenę narażenia ludności i środowiska naturalnego podczas
eksploatacji w sytuacjach awaryjnych i po zakończeniu eksploatacji składowiska.
3. W zakresie budowy obiektu jądrowego i składowiska odpadów promieniotwórczych:
1) raport bezpieczeństwa zawierający uaktualnioną szczegółową charakterystykę
obiektu i składowiska oraz analizę bezpieczeństwa jądrowego i ochrony
radiologicznej, o których mowa w ust. 1 i 2;
2) program zapewnienia jakości wszystkich etapów budowy, obejmujący
projektantów, wykonawców (i dostawców) konstrukcji i urządzeń ważnych dla
bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej obiektu jądrowego i
składowiska;
3) ogólne zasady zapewnienia jakości w fazie rozruchu i eksploatacji obiektu
jądrowego.
4. W zakresie rozruchu obiektu jądrowego:
1) raport bezpieczeństwa zawierający uaktualnione dane i informacje, o których
mowa w ust. 3 pkt 1;
2) program rozruchu obiektu;
3) instrukcję eksploatacji obiektu zawierającą podstawowe metody i procedury
eksploatacji urządzeń i systemów mających wpływ na bezpieczeństwo jądrowe i
ochronę radiologiczną;
4) proponowane eksploatacyjne warunki i ograniczenia;
5) stwierdzenie inwestora obiektu o przeprowadzeniu wymaganych odbiorów, prób i
badań technologicznych urządzeń i systemów, mających wpływ na bezpieczeństwo
jądrowe i ochronę radiologiczną, oraz o gotowości obiektu do rozruchu;
6) dokumenty stwierdzające, że jest w dyspozycji personel rozruchowy i
eksploatacyjny o wymaganych kwalifikacjach;
7) plany postępowania w obiekcie i poza nim na wypadek awarii jądrowej;
8) zasady organizacji prac remontowych;
9) stwierdzenie inwestora o posiadaniu dokumentacji powykonawczej dla urządzeń,
systemów i konstrukcji budowlanych;
10) zasady postępowania z odpadami promieniotwórczymi;
11) zasady gospodarki paliwem świeżym i wypalonym;
12) zasady i procedury kontroli narażenia pracowników na promieniowanie
jonizujące oraz kontroli środowiska pracy i otoczenia obiektu;
13) zasady i procedury uwolnień substancji promieniotwórczych do środowiska;
14) wyniki pomiarów radiologicznych w środowisku;
15) program zapewnienia jakości rozruchu obiektu.
Uwaga:
- dokumentacja wymagana przy składaniu wniosku o zezwolenie na rozruch obiektu
jądrowego może być przedstawiana i oceniana łącznie lub oddzielnie dla
poszczególnych etapów rozruchu, obejmujących: załadunek paliwa do rdzenia
reaktora, uruchomienie reaktora i eksploatację próbną reaktora;
- paliwo jądrowe może być sprowadzone na teren obiektu jądrowego, jeżeli zostaną
spełnione warunki dotyczące przywozu, wywozu i przewozu materiałów jądrowych,
źródeł promieniotwórczych i urządzeń zawierających takie źródła, określone w
przepisach wydanych na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy - Prawo atomowe;
- załadunek paliwa do rdzenia reaktora może być dokonany dopiero po uzyskaniu
zezwolenia na rozruch obiektu jądrowego.
5. W zakresie uruchomienia składowiska odpadów promieniotwórczych:
1) raport bezpieczeństwa zawierający uaktualnione dane i informacje, o których
mowa w ust. 3 pkt 1,
2) program uruchomienia składowiska,
3) instrukcję eksploatacji składowiska zawierającą podstawowe metody i procedury
eksploatacji urządzeń i systemów mających wpływ na bezpieczeństwo jądrowe i
ochronę radiologiczną,
4) proponowane eksploatacyjne warunki i ograniczenia,
5) stwierdzenie inwestora składowiska o przeprowadzeniu wymaganych odbiorów,
prób i badań technologicznych urządzeń i systemów, mających wpływ na
bezpieczeństwo jądrowe i ochronę radiologiczną, oraz o gotowości składowiska do
uruchomienia,
6) dokumenty stwierdzające, że jest w dyspozycji personel eksploatacyjny
składowiska o wymaganych kwalifikacjach,
7) plany postępowania w składowisku i poza nim na wypadek awarii,
8) zasady realizacji prac remontowych,
9) stwierdzenie inwestora o posiadaniu dokumentacji powykonawczej dla urządzeń,
systemów i konstrukcji budowlanych,
10) zasady i procedury kontroli narażenia pracowników na promieniowanie
jonizujące oraz kontroli środowiska pracy i otoczenia składowiska,
11) wyniki pomiarów radiologicznych w środowisku,
12) program zapewnienia jakości uruchamiania składowiska.
6. W zakresie stałej eksploatacji obiektu jądrowego lub składowiska odpadów
promieniotwórczych:
1) zaktualizowaną dokumentację wymaganą na etapie rozruchu obiektu jądrowego
(ust. 4 pkt 1, 3 i 6-14) i na etapie uruchomienia składowiska odpadów
promieniotwórczych (ust. 5 pkt 1, 3 i 6-11),
2) sprawozdanie z rozruchu obiektu (uruchomienia składowiska) wraz z protokołem
wykonanych badań,
3) proponowane eksploatacyjne warunki i ograniczenia zaktualizowane na podstawie
wyników rozruchu (uruchomienia),
4) program eksploatacji obiektu (składowiska), w tym konserwacji, okresowych
badań, prób i kontroli eksploatacyjnych,
5) program kontroli narażenia pracowników na promieniowanie jonizujące oraz
kontroli środowiska pracy i środowiska w otoczeniu obiektu (składowiska),
6) program zapewnienia jakości eksploatacji.
7. W zakresie likwidacji obiektu jądrowego i wyłączenia z eksploatacji
składowiska odpadów promieniotwórczych:
1) uzasadnienie likwidacji (wyłączenia z eksploatacji),
2) zakres likwidacji (wyłączenia z eksploatacji),
3) program inwentaryzacji aktywności w obiekcie,
4) program likwidacji (wyłączenia), w tym harmonogram prac, techniki, narzędzia
i procedury likwidacji (wyłączenia) oraz postępowanie z usuwanymi z obiektu
odpadami promieniotwórczymi,
5) analizę narażenia pracowników na promieniowanie jonizujące,
6) ocenę oddziaływania obiektu (składowiska) na środowisko podczas procesu
likwidacji (wyłączania) oraz po jego zakończeniu,
7) program pomiarów promieniowania jonizującego i skażeń promieniotwórczych w
obiekcie (składowisku) i w jego otoczeniu po zakończeniu procesu likwidacji
(wyłączenia z eksploatacji),
8) plany postępowania na wypadek awarii podczas likwidacji obiektu jądrowego i
wyłączania z eksploatacji składowiska odpadów promieniotwórczych,
9) program zapewnienia jakości likwidacji (wyłączenia z eksploatacji).
Załącznik nr 3
DOKUMENTACJA WYMAGANA PRZY SKŁADANIU WNIOSKU O WYDANIE ZEZWOLENIA NA
PRODUKOWANIE, NABYWANIE, URUCHAMIANIE I STOSOWANIE APARATÓW RENTGENOWSKICH O
ENERGII PROMIENIOWANIA DO 300 keV
1. Do wniosku o wydanie zezwolenia na produkowanie i nabywanie aparatów
rentgenowskich o energii promieniowania do 300 keV należy dołączyć:
1) dokumentację techniczną i instrukcję obsługi aparatu,
2) opinie w zakresie ochrony radiologicznej, wymagane przez Głównego Inspektora
Sanitarnego,
3) dodatkową dokumentację, jeżeli jest wymagana na podstawie odrębnych
przepisów.
2. Do wniosku o wydanie zezwolenia na uruchomienie i stosowanie aparatów
rentgenowskich o energii promieniowania do 300 keV należy dołączyć:
1) w pracowni rentgenowskiej:
a) kopię zezwolenia na nabycie aparatu rentgenowskiego oraz dokumentację
wymienioną w ust. 1,
b) dokumentację projektową pracowni rentgenowskiej,
c) protokół zawierający ocenę spełnienia przez wnioskodawcę właściwych dla danej
działalności warunków i wymagań, określonych w ż 6 rozporządzenia,
d) instrukcję pracy z aparatem rentgenowskim, ustalającą szczegółowe zasady
postępowania w zakresie ochrony radiologicznej;
2) w terenie:
a) kopię zezwolenia na nabycie aparatu rentgenowskiego oraz dokumentację
wymienioną w ust. 1,
b) instrukcję pracy z aparatem rentgenowskim, ustalającą szczegółowe zasady
postępowania w zakresie ochrony radiologicznej.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, należy dołączyć informację o osobach,
które będą odpowiedzialne za stan ochrony radiologicznej przy pracy z aparatem
rentgenowskim.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 30 kwietnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za
wyżywienie i ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym
odbywającym służbę zastępczą.
(Dz. U. Nr 56, poz. 255)
Na podstawie art. 193 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr
40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165 oraz z 1996 r. Nr 7,
poz. 44 i Nr 10, poz. 56) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 20 marca
1992 r. w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie
oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę zastępczą
(Dz. U. Nr 31, poz. 133, Nr 52, poz. 241, Nr 62, poz. 308, Nr 78, poz. 399 i Nr
100, poz. 504, z 1993 r. Nr 59, poz. 277, Nr 83, poz. 391 i Nr 99, poz. 453, z
1994 r. Nr 12, poz. 45, Nr 33, poz. 124, Nr 88, poz. 411, Nr 99, poz. 481, Nr
138, poz. 738 i Nr 140, poz. 795, z 1995 r. Nr 19, poz. 96, Nr 47, poz. 247, Nr
85, poz. 431 i Nr 136, poz. 675 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 111) w ż 1 w ust. 1
wyrazy "5,36 zł" zastępuje się wyrazami "5,74 zł".
2. Świadczenie w wysokości ustalonej w ust. 1 przysługuje od dnia 1 kwietnia
1996 r.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 29 kwietnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia organów uprawnionych do
prowadzenia dochodzeń oraz wnoszenia i popierania oskarżenia w postępowaniu
uproszczonym, jak również zakresu spraw im zleconych.
(Dz. U. Nr 56, poz. 256)
Na podstawie art. 421 Kodeksu postępowania karnego zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 6 grudnia 1969 r. w
sprawie określenia organów uprawnionych do prowadzenia dochodzeń oraz do
wnoszenia i popierania oskarżenia w postępowaniu uproszczonym, jak również
zakresu spraw im zleconych (Dz. U. Nr 37, poz. 322, z 1971 r. Nr 6, poz. 65, z
1979 r. Nr 20, poz. 120 i z 1994 r. Nr 140, poz. 797) w ż 1 po pkt 4 dodaje się
pkt 5 w brzmieniu:
"5) organy Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej w sprawach o przestępstwa
określone w art. 75a ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z
1995 r. Nr 117, poz. 564) oraz w art. 52 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 grudnia
1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1995 r.
Nr 66, poz. 335 i Nr 142, poz. 701)."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

88--z dnia 6 lutego 1996 r. w sprawie wprowadzania ograniczeń w dostawie
mocy elektrycznej i zużyciu paliw gazowych ze wspólnej sieci.
89--z dnia 6 lutego 1996 r. w sprawie uzupełnienia postanowień statutu
Powszechnej Kasy Oszczędności - banku państwowego.
90--z dnia 6 lutego 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowego zakresu działania Polskiego Komitetu Normalizacyjnego oraz
zasad jego współdziałania z naczelnymi i centralnymi organami
administracji państwowej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ

91--z dnia 31 stycznia 1996 r. w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać
osoby zajmujące stanowiska dyrektorów oraz inne stanowiska kierownicze w
poszczególnych typach szkół i placówek.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI

92--z dnia 30 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad
wynagradzania pracowników niektórych instytucji kultury.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI

93--z dnia 8 lutego 1996 r. w sprawie ogólnych warunków świadczenia usług
telekomunikacyjnych w sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

94--z dnia 22 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad
i warunków korzystania przez żołnierzy zawodowych oraz członków ich rodzin
z uprawnień do przejazdu na koszt wojska.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

95--z dnia 8 lutego 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach bydgoskim,
elbląskim, gdańskim, gorzowskim, legnickim, krakowskim, łódzkim,
skierniewickim, toruńskim, wałbrzyskim, włocławskim i wrocławskim.

UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

96--z dnia 7 lutego 1996 r. w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej
wykładni art. 4 w związku z art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o
zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 8 maja 1996 r.
o utracie mocy obowiązującej art. 39 ust. 2 pkt 2-4 i art. 45 ust. 3 ustawy o
najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych.
(Dz. U. Nr 56, poz. 257)
W wykonaniu orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 października 1995 r.,
sygn. K 4/95 i z mocy art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o
Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47,
poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593 i z 1995 r. Nr 13, poz. 59) oraz uchwały
Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 października 1993 r. (Dz. U. Nr 105, poz.
481) ogłaszam utratę mocy obowiązującej art. 39 ust. 2 pkt 2, pkt 3 w zakresie,
w jakim wyłącza od uprawnień do dodatku mieszkaniowego podatników podatku
rolnego, i pkt 4 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i
dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 86, poz. 433
i Nr 133, poz. 654) oraz art. 45 ust. 3 przedmiotowej ustawy w części dotyczącej
określenia w drodze rozporządzenia zasad i trybu ustalania oraz przekazywania
gminom z budżetu państwa dotacji na dofinansowanie dodatków mieszkaniowych.
Obwieszczenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.
Prezes Trybunału Konstytucyjnego: A. Zoll
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 10 kwietnia 1996 r.
w sprawie zasad postępowania w sprawach o naruszenie dyscypliny budżetowej.
(Dz. U. Nr 57, poz. 258)
Na podstawie art. 68 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U.
z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133,
poz. 685 oraz z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640)
zarządza się, co następuje:
ż 1. Rozporządzenie określa:
1) zakres działania: resortowych komisji orzekających przy ministrze, komisji
orzekających przy wojewodzie, komisji orzekających przy regionalnych izbach
obrachunkowych i Głównej Komisji Orzekającej przy Ministrze Finansów oraz tryb
postępowania przed nimi,
2) zasady powoływania i tryb działania rzeczników dyscypliny budżetowej,
3) zasady i wysokość wynagrodzenia za udział w rozprawie przed komisją
orzekającą w sprawach o naruszenie dyscypliny budżetowej pierwszej i drugiej
instancji, należnego członkom składu orzekającego oraz rzecznikowi dyscypliny
budżetowej i protokolantowi,
4) tryb sprawowania nadzoru nad działalnością organów orzekających w sprawach o
naruszenie dyscypliny budżetowej,
5) zakres informacji przekazywanych przez organy orzekające organowi nadzoru.
ż 2. 1. Resortowe komisje orzekające przy ministrze orzekają w sprawach o
naruszenie dyscypliny budżetowej:
1) w jednostkach organizacyjnych resortu,
2) w jednostkach organizacyjnych dysponujących państwowym funduszem celowym
nadzorowanym przez ministra,
3) w innych jednostkach i podmiotach gospodarczych w sprawach dotyczących
wykorzystania środków (dotacji) otrzymanych z budżetu państwa lub państwowego
funduszu celowego, z wyłączeniem środków otrzymanych przez jednostki określone w
ż 4 pkt 1.
2. Przepisy dotyczące resortowych komisji orzekających w sprawach o naruszenie
dyscypliny budżetowej przy ministrze stosuje się odpowiednio do komisji
orzekających przy przewodniczących komisji i komitetów sprawujących funkcje
naczelnych i centralnych organów administracji państwowej.
3. Resortowa Komisja Orzekająca przy Ministrze-Szefie Urzędu Rady Ministrów
orzeka:
1) w sprawach o naruszenie dyscypliny budżetowej przez wojewodów i
wicewojewodów,
2) w sprawach o naruszenie dyscypliny budżetowej, dotyczących realizacji
budżetów regionalnych izb obrachunkowych.
4. Resortowa Komisja Orzekająca przy Ministrze Finansów orzeka w sprawach o
naruszenie dyscypliny budżetowej, dotyczących realizacji budżetów samorządowych
kolegiów odwoławczych.
ż 3. Komisje orzekające w sprawach o naruszenie dyscypliny budżetowej przy
wojewodzie orzekają - z zastrzeżeniem ż 2 ust. 3 - w sprawach o naruszenie
dyscypliny budżetowej:
1) w jednostkach organizacyjnych objętych budżetem wojewody,
2) w jednostkach organizacyjnych dysponujących państwowym funduszem celowym
nadzorowanym przez wojewodę,
3) w sprawach dotyczących środków (dotacji) otrzymanych z budżetu wojewody lub
wojewódzkiego funduszu celowego, z wyłączeniem środków otrzymanych przez
jednostki określone w ż 4 pkt 1.
ż 4. Komisje orzekające przy regionalnych izbach obrachunkowych orzekają w
sprawach o naruszenie dyscypliny budżetowej:
1) w gminach, ich związkach, sejmikach samorządowych oraz innych jednostkach
organizacyjnych i osobach prawnych tych podmiotów,
2) w innych jednostkach i podmiotach gospodarczych w sprawach dotyczących
środków (dotacji) otrzymanych z budżetu gminy.
ż 5. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) organach orzekających pierwszej instancji - rozumie się przez to resortowe
komisje orzekające przy ministrze, komisje orzekające przy wojewodzie i komisje
orzekające przy regionalnych izbach obrachunkowych,
2) organie orzekającym drugiej instancji - rozumie się przez to Główną Komisję
Orzekającą przy Ministrze Finansów,
3) rzeczniku dyscypliny budżetowej - rozumie się przez to rzecznika dyscypliny
budżetowej właściwego w zakresie działania organów orzekających pierwszej
instancji,
4) głównym rzeczniku dyscypliny budżetowej - rozumie się przez to rzecznika
dyscypliny budżetowej właściwego w zakresie działania organu orzekającego
drugiej instancji.
ż 6. 1. Spory o właściwość między organami orzekającymi pierwszej instancji
rozstrzyga postanowieniem przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej przy
Ministrze Finansów.
2. Jeżeli zawiadomienie o naruszeniu dyscypliny budżetowej dotyczy członka
organu orzekającego, głównego rzecznika dyscypliny budżetowej lub rzecznika
dyscypliny budżetowej albo przemawiają za tym inne ważne względy, przewodniczący
Głównej Komisji Orzekającej przy Ministrze Finansów może przed wszczęciem
postępowania - na wniosek przewodniczącego organu orzekającego pierwszej
instancji, a także z urzędu - wyznaczyć postanowieniem organ orzekający
pierwszej instancji odpowiednio przy innym, niż wynikałoby to z ż 2-4,
ministrze, wojewodzie lub regionalnej izbie obrachunkowej, który rozpozna
sprawę.
3. Organ orzekający drugiej instancji uchylając orzeczenie organu orzekającego
pierwszej instancji - jeżeli zaistniała okoliczność, o której mowa w ust. 2 -
może postanowić o przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania przez organ
orzekający pierwszej instancji odpowiednio przy innym, niż wynikałoby to z ż
2-4, ministrze, wojewodzie lub regionalnej izbie obrachunkowej.
4. W sprawach przekazanych w trybie określonym w ust. 2 i 3 oskarżycielem jest
rzecznik dyscypliny budżetowej, właściwy dla organu orzekającego, któremu sprawę
przekazano.
5. Na postanowienia, o których mowa w ust. 1-3, zażalenie nie przysługuje.
ż 7. Organ państwowy, przy którym działa komisja orzekająca w sprawach o
naruszenie dyscypliny budżetowej, zapewnia tej komisji obsługę biurową i pomoc
prawną oraz ponosi koszty jej funkcjonowania.
ż 8. 1. W postępowaniu w sprawach o naruszenie dyscypliny budżetowej stronami są
obwiniony i rzecznik dyscypliny budżetowej jako oskarżyciel.
2. Obwinionym jest osoba, wobec której złożono organowi orzekającemu pierwszej
instancji wniosek o ukaranie lub wobec której wszczęto postępowanie o naruszenie
dyscypliny budżetowej.
3. Obwiniony korzystać może z pomocy obrońcy.
4. W postępowaniu przed organem orzekającym drugiej instancji oskarżycielem jest
główny rzecznik dyscypliny budżetowej. Główny rzecznik dyscypliny budżetowej nie
jest związany treścią środka odwoławczego wniesionego przez rzecznika dyscypliny
budżetowej.
ż 9. 1. Kierownik jednostki, w której dokonano naruszenia dyscypliny budżetowej,
składa niezwłocznie organowi orzekającemu pierwszej instancji pisemne
zawiadomienie o naruszeniu dyscypliny budżetowej.
2. Jeżeli w terminie 30 dni od powzięcia wiadomości o naruszeniu dyscypliny
budżetowej kierownik jednostki z jakichkolwiek przyczyn nie złożył
zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, obowiązek ten ciąży na kierowniku
jednostki nadrzędnej. Zawiadomienie złożone przez kierownika jednostki
nadrzędnej obejmuje również zarzut naruszenia przepisu art. 57 ust. 1 pkt 16
ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz.
344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685 oraz z 1995
r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640), zwanej dalej "ustawą".
3. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, składa również:
1) jednostka pobierająca składki należne Funduszowi Ubezpieczeń Społecznych lub
Funduszowi Pracy - w sprawach dotyczących ujawnionego naruszenia dyscypliny
budżetowej, określonego w art. 57 ust. 1 pkt 9 ustawy,
2) organ podatkowy - w sprawach dotyczących naruszenia dyscypliny budżetowej,
określonego w art. 57 ust. 1 pkt 10 ustawy,
3) organ kontroli, który ujawnił naruszenie dyscypliny budżetowej.
4. Zawiadomienie o naruszeniu dyscypliny budżetowej złożyć może także inna niż
wymienione w ust. 3 zainteresowana jednostka organizacyjna.
5. Treść zawiadomienia o naruszeniu dyscypliny budżetowej nie wiąże organu
orzekającego ani rzecznika dyscypliny budżetowej.
ż 10. 1. Zawiadomienie o naruszeniu dyscypliny budżetowej powinno, w miarę
możliwości, zawierać:
1) imię i nazwisko osoby, której stawia się zarzut, jej adres zamieszkania i
ewentualne dane o jej sytuacji rodzinnej i materialnej (wysokości zarobków),
2) wskazanie miejsca zatrudnienia osoby wymienionej w pkt 1, siedziby zakładu
pracy, zajmowanego stanowiska, zakresu odpowiedzialności (daty pełnienia funkcji
związanych z popełnieniem zarzucanego czynu),
3) określenie zarzucanego czynu ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i
okoliczności jego popełnienia oraz określenie wysokości spowodowanego uszczerbku
dochodów, szkody lub przekroczenia planowanych wydatków,
4) wskazanie dowodów popełnienia zarzucanego czynu, w tym danych osobowych i
adresów świadków,
5) wskazanie naruszonych przepisów prawa.
2. Jeżeli zawiadomienie o naruszeniu dyscypliny budżetowej nie zawiera danych, o
których mowa w ust. 1, albo zachodzi konieczność uzupełnienia go o dodatkowe
dane lub wyjaśnienia wskazanych okoliczności, przewodniczący organu orzekającego
pierwszej instancji może:
1) zwrócić zawiadomienie w celu uzupełnienia temu, kto je złożył lub zobowiązany
jest je złożyć,
2) uzupełnić zawiadomienie we własnym zakresie.
3. Przewodniczący organu orzekającego pierwszej instancji może zażądać
uzupełnienia zawiadomienia o naruszeniu dyscypliny budżetowej o zarzuty
przeciwko osobie współodpowiedzialnej za naruszenie dyscypliny budżetowej,
jeżeli osoba ta nie była wymieniona w zawiadomieniu.
ż 11. Postępowaniem w sprawie o naruszenie dyscypliny budżetowej - poza rozprawą
- kieruje przewodniczący organu orzekającego. Czuwa on nad sprawnym i
prawidłowym przebiegiem postępowania i podejmuje w tym celu niezbędne czynności.
ż 12. 1. Przewodniczący organu orzekającego pierwszej instancji przekazuje
zawiadomienie o naruszeniu dyscypliny budżetowej, wraz z kompletem akt,
rzecznikowi dyscypliny budżetowej.
2. Rzecznik dyscypliny budżetowej wyjaśnia wątpliwości w sprawie, korzystając -
w razie potrzeby - z pomocy organu, który go powołał.
3. Po zapoznaniu się z aktami sprawy rzecznik dyscypliny budżetowej przedstawia
przewodniczącemu organu orzekającego pierwszej instancji:
1) wniosek o ukaranie lub
2) wniosek o odmowę wszczęcia postępowania.
4. Jeżeli rzecznik dyscypliny budżetowej nie zdołał usunąć wątpliwości, a
udostępnione mu dowody w sprawie nie wystarczają do sformułowania wniosku o
ukaranie lub odmowę wszczęcia postępowania, wskazuje on okoliczności wymagające
wyjaśnienia i składa wniosek o wszczęcie postępowania. W przypadku takim
propozycje co do orzeczenia o winie i wymierzenia kary rzecznik zgłasza w czasie
rozprawy.
5. Wnioski określone w ust. 3 i 4 nie wiążą przewodniczącego organu orzekającego
pierwszej instancji.
ż 13. 1. Wniosek o ukaranie, o którym mowa w ż 12 ust. 3 pkt 1, powinien
obejmować w szczególności:
1) treść zarzutów stawianych każdej z osób objętych wnioskiem o ukaranie,
2) propozycje co do orzeczenia o winie i wymierzenia kary,
3) wskazanie przepisów prawa, których naruszenie uzasadnia wniosek,
4) informację, czy osoba objęta wnioskiem o ukaranie była już karana za
naruszenie dyscypliny budżetowej (kiedy, określenie naruszonego przepisu,
orzeczona kara).
2. Wniosek o odmowę wszczęcia postępowania, o którym mowa w ż 12 ust. 3 pkt 2,
wymaga wskazania uzasadniających go przepisów prawa.
ż 14. W sprawie ujawnionej przez siebie rzecznik dyscypliny budżetowej składa, z
własnej inicjatywy, zawiadomienie o naruszeniu dyscypliny budżetowej, wraz z
wnioskiem, o którym mowa w ż 12 ust. 3 pkt 1 lub ust. 4.
ż 15. 1. Postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie o naruszenie
dyscypliny budżetowej wydaje przewodniczący organu orzekającego pierwszej
instancji na wniosek rzecznika dyscypliny budżetowej, w terminie 30 dni od daty
otrzymania wniosku.
2. W sprawach oczywistych przewodniczący organu orzekającego pierwszej instancji
może postanowić o odmowie wszczęcia postępowania bez wniosku rzecznika
dyscypliny budżetowej.
3. Postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania doręcza się temu, kto złożył
zawiadomienie, i rzecznikowi dyscypliny budżetowej.
4. Na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania rzecznikowi dyscypliny
budżetowej przysługuje zażalenie do przewodniczącego organu orzekającego drugiej
instancji.
5. Przewodniczący organu orzekającego pierwszej instancji może nie uwzględnić
wniosku o odmowę wszczęcia postępowania, jeżeli uzna, że wniosek taki nie
znajduje uzasadnienia w przepisach prawa. W postanowieniu o nieuwzględnieniu
wniosku o odmowę wszczęcia postępowania przewodniczący organu orzekającego
pierwszej instancji wzywa rzecznika dyscypliny budżetowej do złożenia wniosku o
wszczęcie postępowania. Przepis ż 12 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
ż 16. 1. Uwzględniając wniosek o ukaranie lub wniosek o wszczęcie postępowania,
przewodniczący organu orzekającego pierwszej instancji, w terminie 30 dni od
daty otrzymania wniosku, wszczyna postępowanie, wyznacza skład orzekający,
miejsce oraz termin rozprawy i zawiadamia o tym strony. Na postanowienie o
wszczęciu postępowania zażalenie nie przysługuje.
2. Wraz z zawiadomieniem o wszczęciu postępowania obwinionemu doręcza się kopię
wniosku o ukaranie lub wniosku o wszczęcie postępowania.
3. Sprawy o naruszenia dyscypliny budżetowej, pozostające ze sobą w ścisłym
związku albo popełnione przez kilku obwinionych, rozpoznaje się łącznie, chyba
że odrębne ich rozpoznanie przyczyni się do przyspieszenia lub uproszczenia
postępowania.
4. O zwłoce w wydaniu postanowienia o wszczęciu postępowania lub postanowienia o
odmowie wszczęcia postępowania, a także o bezczynności organu orzekającego
pierwszej instancji po wszczęciu postępowania, rzecznik dyscypliny budżetowej
zawiadamia organ, który go powołał.
5. W przypadkach przewidzianych w art. 63 ust. 2 ustawy przewodniczący organu
orzekającego pierwszej instancji zawiesza postępowanie. Na postanowienie o
zawieszeniu postępowania zażalenie nie przysługuje.
ż 17. 1. Jeżeli rzecznik dyscypliny budżetowej nie proponuje we wniosku o
ukaranie wymierzenia kary pieniężnej, przewodniczący organu orzekającego
pierwszej instancji - w sprawach mniejszej wagi - może, zawiadamiając o
wszczęciu postępowania, poinformować obwinionego o możliwości pisemnego
przyznania się do winy i przedstawienia pisemnych wyjaśnień w sprawie.
Informację taką otrzymuje do wiadomości rzecznik dyscypliny budżetowej.
2. Pisemne przyznanie się do winy i pisemne wyjaśnienia w sprawie, o których
mowa w ust. 1, obwiniony może złożyć w organie orzekającym pierwszej instancji w
terminie 14 dni od daty doręczenia postanowienia o wszczęciu postępowania i
kopii wniosku o ukaranie. Po bezskutecznym upływie tego terminu przewodniczący
organu orzekającego pierwszej instancji wyznacza miejsce i termin rozprawy.
3. Jeżeli obwiniony, po wszczęciu postępowania, przyznał się w terminie, o
którym mowa w ust. 2, na piśmie do winy i złożył wyjaśnienia co do stawianych mu
zarzutów, a zebrany materiał dowodowy wystarcza do wydania orzeczenia, organ
orzekający pierwszej instancji może rozstrzygnąć sprawę na posiedzeniu bez
udziału stron.
ż 18. 1. Po przeprowadzeniu rozprawy skład orzekający niezwłocznie przystępuje
do narady. Narada jest poufna. Podczas narady oprócz członków składu
orzekającego może być obecny tylko protokolant.
2. Niezwłocznie po zakończeniu narady i po podpisaniu orzeczenia przez członków
składu orzekającego przewodniczący składu ogłasza orzeczenie, które w terminie
14 dni doręcza się stronom, wraz z uzasadnieniem.
3. W wyjątkowych wypadkach wydanie i ogłoszenie orzeczenia może nastąpić w
terminie późniejszym, nie później jednak niż w terminie 14 dni po zakończeniu
rozprawy.
4. Odpis postanowienia o umorzeniu postępowania w sprawie naruszenia dyscypliny
budżetowej w związku z przedawnieniem orzekania doręcza się Ministrowi Finansów
jako organowi nadzoru.
ż 19. 1. Środkami zaskarżania rozstrzygnięć wydanych przez organy orzekające
pierwszej instancji są odwołanie i zażalenie.
2. Od rozstrzygnięcia wydanego w formie orzeczenia stronie przysługuje
odwołanie, a na rozstrzygnięcie wydane w formie postanowienia stronie
przysługuje zażalenie.
3. Rozstrzygnięcia, od których przysługuje środek zaskarżenia, jak również
rozstrzygnięcia wydane w wyniku rozpoznania tego środka wymagają uzasadnienia.
4. Środki zaskarżenia wnosi się w terminie 14 dni od doręczenia rozstrzygnięcia,
za pośrednictwem organu orzekającego pierwszej instancji, który wydał zaskarżone
rozstrzygnięcie.
5. O przekazaniu akt sprawy organowi właściwemu do rozpoznania wniesionego
środka zaskarżenia przewodniczący organu orzekającego pierwszej instancji
zawiadamia strony.
6. Organ orzekający drugiej instancji przeprowadza rozprawę również wtedy, gdy
środek zaskarżenia dotyczy rozstrzygnięcia wydanego w trybie określonym w ż 17
ust. 3.
ż 20. 1. Rzecznikami dyscypliny budżetowej są:
1) główny rzecznik dyscypliny budżetowej oraz
2) rzecznicy dyscypliny budżetowej pierwszej instancji:
a) właściwi w sprawach rozpoznawanych przez resortowe komisje orzekające przy
ministrze i komisje orzekające przy wojewodzie,
b) przy regionalnych izbach obrachunkowych.
2. Funkcji rzecznika dyscypliny budżetowej, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit.
a), nie może pełnić kierownik, zastępca kierownika oraz główny księgowy komórki
bezpośrednio odpowiedzialnej za wykonywanie budżetu ministra (urzędu ministra)
lub budżetu wojewody (urzędu wojewody), jeżeli właściwość rzecznika obejmowałaby
sprawy rozpoznawane w pierwszej instancji przez komisję orzekającą przy tym
ministrze lub wojewodzie.
ż 21. 1. Głównym rzecznikiem dyscypliny budżetowej jest główny księgowy budżetu
państwa.
2. Rzeczników dyscypliny budżetowej, o których mowa w ż 20 ust. 1 pkt 2 lit. a),
powołują i odwołują odpowiednio ministrowie lub wojewodowie i zawiadamiają o tym
właściwy organ orzekający pierwszej instancji.
3. Rzeczników dyscypliny budżetowej, o których mowa w ż 20 ust. 1 pkt 2 lit. b),
stosownie do art. 17 ust. 4 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych
izbach obrachunkowych (Dz. U. Nr 85, poz. 428, z 1994 r. Nr 76, poz. 344 i z
1995 r. Nr 124, poz. 601), powołują prezesi regionalnych izb obrachunkowych
spośród członków kolegium izby.
4. Warunki organizacyjne i techniczne wykonywania zadań oraz pomoc prawną i
obsługę biurową rzecznika dyscypliny budżetowej zapewnia organ, który go
powołał. Pokrywa on też wydatki związane z wykonywaniem zadań rzecznika.
ż 22. 1. Rzecznik dyscypliny budżetowej, jako oskarżyciel, reprezentuje w
postępowaniu o naruszenie dyscypliny budżetowej interes naruszonego porządku
prawnego.
2. Do realizacji swoich zadań rzecznik dyscypliny budżetowej - w granicach
właściwości - ma prawo:
1) wglądu w sprawozdania budżetowe jednostek realizujących budżet
(korzystających ze środków budżetowych lub państwowych funduszów celowych),
2) wglądu w statut (zasady organizacji) i w dokumenty będące podstawą
sporządzenia sprawozdań budżetowych przez jednostki określone w pkt 1,
3) żądania od kierownika jednostki, z której działalnością wiąże się
zawiadomienie o naruszeniu dyscypliny budżetowej, udostępnienia mu całości
materiału dowodowego (w tym dokumentów),
4) zbierania w sprawie, w której wszczęto postępowanie, dodatkowych dowodów, w
tym także:
a) wyjaśnień obwinionego,
b) zeznań świadków,
c) opinii specjalistów,
5) sygnalizowania realizującym budżet jednostkom oraz ich jednostkom nadrzędnym
przyczyn i okoliczności sprzyjających naruszaniu dyscypliny budżetowej.
3. O uniemożliwieniu wykonywania uprawnień wymienionych w ust. 2 rzecznik
dyscypliny budżetowej zawiadamia organ, który go powołał.
ż 23. Do obowiązków rzecznika dyscypliny budżetowej należy:
1) wnoszenie do organu orzekającego pierwszej instancji wniosków o ukaranie,
wniosków o wszczęcie postępowania lub o odmowę wszczęcia postępowania,
2) uczestniczenie w rozprawach,
3) składanie propozycji co do sposobu rozstrzygnięcia sprawy, orzeczenia o winie
i wniosku co do wymiaru kary,
4) wnoszenie środków zaskarżenia,
5) zawiadamianie organu, który go powołał, o zwłoce w wydawaniu postanowień o
wszczęciu postępowania lub odmowie wszczęcia postępowania oraz o nieuzasadnionej
przewlekłości w rozpatrywaniu spraw przez organ orzekający,
6) składanie głównemu rzecznikowi dyscypliny budżetowej sprawozdań z
działalności.
ż 24. Rzecznik dyscypliny budżetowej jest obowiązany wnosić środki zaskarżania
rozstrzygnięć, jeżeli pozostają one w sprzeczności z obowiązującymi przepisami
prawa lub wymierzona kara jest niewspółmierna do popełnionego czynu.
ż 25. 1. Główny rzecznik dyscypliny budżetowej sprawuje nadzór nad działalnością
rzeczników dyscypliny budżetowej.
2. Przed wszczęciem postępowania w sprawie główny rzecznik dyscypliny budżetowej
może, z ważnych względów, na wniosek zainteresowanego rzecznika dyscypliny
budżetowej lub przewodniczącego organu orzekającego pierwszej instancji,
wyłączyć rzecznika dyscypliny budżetowej z danej sprawy i wyznaczyć, jako
właściwego, innego rzecznika bądź sam pełnić tę funkcję. O wyznaczeniu do danej
sprawy innego rzecznika główny rzecznik dyscypliny budżetowej zawiadamia organ
orzekający pierwszej instancji.
3. Główny rzecznik dyscypliny budżetowej, jako strona w postępowaniu przed
organem orzekającym drugiej instancji, uczestniczy w rozprawach i ustosunkowuje
się do środków zaskarżenia składanych przez rzeczników dyscypliny budżetowej.
ż 26. W ramach nadzoru główny rzecznik dyscypliny budżetowej:
1) koordynuje działalność i szkoli rzeczników dyscypliny budżetowej,
2) sprawuje kontrolę prawidłowości działania rzeczników dyscypliny budżetowej,
3) zapewnia rzecznikom dyscypliny budżetowej niezbędną pomoc fachową,
4) współdziała z rzecznikami dyscypliny budżetowej i udziela im pomocy w
realizacji ich praw,
5) ustala zakres i terminy przedstawianych przez rzeczników dyscypliny
budżetowej sprawozdań z ich działalności.
ż 27. 1. Rzecznika dyscypliny budżetowej zastępuje osoba wyznaczona przez organ
powołujący rzecznika. Przepisy ż 20 ust. 2 i ż 21 ust. 2 stosuje się
odpowiednio.
2. Głównego rzecznika dyscypliny budżetowej zastępuje osoba wyznaczona przez
Ministra Finansów.
ż 28. 1. Prawomocne orzeczenia i postanowienia kieruje do wykonania
przewodniczący organu orzekającego pierwszej instancji.
2. Odpis prawomocnego orzeczenia lub postanowienia doręcza się kierownikowi
jednostki, w której nastąpiło naruszenie dyscypliny budżetowej, a jeżeli sprawa
dotyczy kierownika tej jednostki - kierownikowi jednostki nadrzędnej.
3. Odpis prawomocnego orzeczenia o nałożeniu kary dołącza się do akt osobowych
pracownika. Po upływie terminu określonego w art. 64 ust. 3 ustawy odpis tego
orzeczenia zostaje z urzędu wyłączony z akt osobowych pracownika i podlega
zniszczeniu.
4. Jeżeli po dokonaniu czynu ukarany zmienił miejsce zatrudnienia, odpis
orzeczenia o ukaraniu doręcza się kierownikowi jednostki, w której ukarany jest
zatrudniony.
ż 29. 1. Ukaranego karą pieniężną wzywa się do jej uiszczenia w terminie 7 dni
od dnia doręczenia wezwania. W razie nieuiszczenia kary pieniężnej w terminie,
egzekwuje się ją w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
2. Przewodniczący organu orzekającego pierwszej instancji może - na wniosek
ukaranego - odroczyć termin płatności kary pieniężnej lub rozłożyć tę należność
na raty, na czas nie przekraczający jednego roku, jeżeli natychmiastowa jej
egzekucja spowoduje znaczne pogorszenie sytuacji materialnej ukaranego lub jego
rodziny.
3. Rozłożenie należności na raty można uchylić, gdy ukarany nie dotrzymał
terminu płatności chociażby jednej raty.
ż 30. 1. Minister Finansów jako organ nadzoru nad działalnością organów
orzekających w sprawach o naruszenie dyscypliny budżetowej może żądać od tych
organów sprawozdań z ich działalności, a także informacji o przebiegu
postępowania i sposobie rozstrzygnięcia każdej sprawy.
2. Do dnia 31 stycznia każdego roku organy orzekające pierwszej instancji
składają Ministrowi Finansów roczne sprawozdanie z działalności za ubiegły rok,
według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do niniejszego rozporządzenia.
Objaśnienia dotyczące sposobu wypełnienia sprawozdania stanowią załącznik nr 2
do rozporządzenia.
3. Minister Finansów zawiadamia organy orzekające w sprawach o naruszenie
dyscypliny budżetowej przed końcem każdego roku, jakie dodatkowe informacje
należy złożyć wraz ze sprawozdaniem, o którym mowa w ust. 2.
4. Minister Finansów sygnalizuje organom państwowym, przy których powołano
organy orzekające, ujawnione uchybienia w działalności organów orzekających i
rzeczników dyscypliny budżetowej oraz inicjuje ich eliminowanie.
ż 31. 1. Minister Finansów jako organ nadzoru może, na wniosek stron lub z
urzędu, uchylić lub zmienić prawomocne orzeczenie albo postanowienie, jeżeli
jest ono sprzeczne z prawem lub oczywiście niesłuszne.
2. Uchylenie albo zmiana orzeczenia lub postanowienia na niekorzyść
uniewinnionego lub ukaranego nie może nastąpić po upływie 6 miesięcy od dnia, w
którym orzeczenie albo postanowienie stało się prawomocne.
3. Orzeczenia i postanowienia wydane w trybie nadzoru nie podlegają zaskarżeniu.
ż 32. W postępowaniu przed organami orzekającymi w sprawach o naruszenie
dyscypliny budżetowej stosuje się odpowiednio art. 5-9, art. 10 ż 1 pkt 1-5, 7 i
9, art. 18, art. 21 ż 4, art. 26 ż 1 i 3, art. 28 ż 1, 3 i 4, art. 30, 31, 34 i
35, art. 37 ż 4, art. 38, 39, 44, 46-51, art. 52 ż 1, art. 53-55, art. 57, 58,
art. 59 ż 1, art. 60, 62, art. 63 ż 1, art. 78 i 79, art. 81-83, art. 84 ż 1 i
2, art. 85, art. 87 ż 2, art. 88-91, art. 93 ż 1, art. 119-125, art. 126 ż 1 i
art. 127-135 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 1971 r. Nr
12, poz. 116, z 1972 r. Nr 49, poz. 312, z 1975 r. Nr 16, poz. 91 i Nr 45, poz.
234, z 1982 r. Nr 16, poz. 125 i Nr 45, poz. 291, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr
44, poz. 203, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr
20, poz. 135, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, Nr 43, poz.
251 i Nr 72, poz. 422, z 1991 r. Nr 32, poz. 131, Nr 94, poz. 419, z 1992 r. Nr
24, poz. 101 oraz z 1994 r. Nr 27, poz. 96).
ż 33. 1. Za udział w rozprawie przed organem orzekającym przysługuje
wynagrodzenie w wysokości:
1) przewodniczącemu składu orzekającego - 4%,
2) członkowi składu orzekającego - 3,5%,
3) rzecznikowi dyscypliny budżetowej - 3,5%,
4) protokolantowi - 3%
- przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, o którym mowa w art. 59 pkt 1 ustawy.
2. Za udział w rozprawie przed organem orzekającym drugiej instancji stawki
wynagrodzenia należne według ust. 1 podwyższa się o 50%.
ż 34. 1. Przepisy niniejszego rozporządzenia stosuje się także w sprawach, w
których wszczęto postępowanie przed dniem jego wejścia w życie. Należy jednak
stosować przepisy obowiązujące w dniu popełnienia czynu, jeżeli są one
korzystniejsze dla obwinionego.
2. Rzecznicy dyscypliny budżetowej działający według dotychczas obowiązujących
przepisów - z wyłączeniem rzeczników dyscypliny budżetowej przy regionalnych
izbach obrachunkowych - wykonują swoje zadania do dnia zawiadomienia właściwego
organu orzekającego o powołaniu rzecznika, o którym mowa w ż 21 ust. 2, jednak
nie dłużej niż do dnia 30 września 1996 r.
ż 35. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 2 lipca 1991 r. w sprawie
zasad postępowania w sprawach o naruszenie dyscypliny budżetowej (Dz. U. Nr 62,
poz. 262).
ż 36. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 kwietnia 1996 r. (poz.
258)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
OBJAŚNIENIA DOTYCZĄCE SPOSOBU WYPEŁNIENIA SPRAWOZDANIA
Sprawozdanie sporządza się na podstawie materiałów źródłowych zawartych w aktach
poszczególnych spraw o naruszenie dyscypliny budżetowej.
Informacje wpisać należy cyframi w odpowiednim wierszu skrajnej prawej kolumny
tabeli.
Wiersze od 01 do 15 dotyczą informacji o liczbie osób (niezależnie od tego, ile
zarzutów im postawiono).
Wiersze 32 i 33 dotyczą kwoty pieniężnej określonej w złotych.
Liczba podana w wierszu 01 powinna być zgodna z liczbą osób obwinionych, których
sprawy nie zostały rozstrzygnięte (sprawy zaległe) na koniec roku poprzedniego.
W wierszu 02 należy wpisać liczbę osób obwinionych, którym we wnioskach o
ukaranie wniesionych do komisji w roku objętym sprawozdaniem postawiono zarzuty
naruszenia dyscypliny budżetowej. Do liczby tej włącza się także osoby, którym
zarzuty naruszenia dyscypliny budżetowej postawiono po wszczęciu postępowania.
Wiersze 03-06 przeznaczone są na wpisanie informacji o liczbie osób obwinionych,
których sprawy rozstrzygnięto w roku objętym sprawozdaniem (niezależnie od tego,
czy rozstrzygnięcia te uprawomocniły się przed końcem roku kalendarzowego).
Wykazuje się w tych wierszach wszystkie osoby, wobec których wydano
postanowienia i orzeczenia, a więc bez względu na to, czy zostały one następnie
uchylone lub zmienione na korzyść lub niekorzyść obwinionego, gdyż sprawozdanie
dotyczy działalności komisji I instancji. W przypadku różnych rozstrzygnięć
komisji co do poszczególnych zarzutów postawionych tej samej osobie wykazuje się
w sprawozdaniu to rozstrzygnięcie, które jest "najsurowsze" wobec danej osoby.
Np. osobę, której postawiono 3 zarzuty naruszenia dyscypliny budżetowej, gdy w
rozstrzygnięciu komisja orzekająca umorzyła postępowanie w sprawie jednego
zarzutu, uniewinniła w sprawie drugiego zarzutu, a przypisała winę w sprawie
trzeciego zarzutu i wymierzyła karę nagany, wykazać należy wyłącznie w wierszach
03, 06, 10, 11, 13 i w odpowiednim - dla przypisanego ukaranemu zarzutu -
wierszu od 16 do 31.
W wierszu 07 podać należy liczbę osób obwinionych, wobec których sprawy nie
zostały rozstrzygnięte przed końcem roku, w wierszu zaś 08 - liczbę osób, wobec
których postępowanie zawieszono.
W wierszu 09 podaje się liczbę osób uniewinnionych (którym komisja orzeczeniem
nie przypisała postawionych zarzutów naruszenia dyscypliny budżetowej).
W wierszu 10 wpisać należy liczbę osób uznanych przez komisję (orzeczeniem)
winnymi naruszenia dyscypliny budżetowej (niezależnie od liczby przypisanych im
zarzutów).
W wierszu 11 podać należy liczbę osób ukaranych spośród uznanych winnymi,
wykazanych w wierszu 10.
W wierszach 12, 13 i 14 podać należy liczbę osób - spośród wykazanych w wierszu
11 - którym wymierzono kary poszczególnych rodzajów.
W wierszu 15 podać należy liczbę osób uznanych winnymi, w stosunku do których
odstąpiono od wymierzenia kary.
W wierszach od 16 do 31 wpisać należy liczbę osób, które uznane zostały winnymi
naruszenia dyscypliny budżetowej według katalogu określonego w art. 57 ust. 1
pkt 1-16 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr
72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685
oraz z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640). Suma liczb
podanych w wierszach od 16 do 31 może być większa od liczby osób uznanych
winnymi, wykazanej w wierszu 10, w przypadkach przypisania temu samemu
obwinionemu naruszenia dyscypliny budżetowej w więcej niż 1 punkcie (z katalogu
ujętego w art. 57 ust. 1 pkt 1-16 ustawy - Prawo budżetowe).
W wierszu 32 podać należy w złotych łączną kwotę wymierzonych kar pieniężnych (z
uwzględnieniem również nieprawomocnych orzeczeń).
W wierszu 33 podać należy sumę kwot, które wpłynęły w danym roku z tytułu
orzeczonych przez komisję kar pieniężnych.
Uwaga: dane z wierszy:
01+02=03+07
04+06=03
9+10=06
11+15=10
12+13+14=11
Ewentualne dodatkowe uwagi czy wyjaśnienia podać należy na oddzielnej karcie.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 7 maja 1996 r.
w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania premii gwarancyjnej, a także
jej zwrotu oraz trybu rozliczeń z bankami z tytułu refundacji wypłaconych
premii.
(Dz. U. Nr 57, poz. 259)
Na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w
spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych premii
gwarancyjnych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 32)
zarządza się, co następuje:
ż 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb udzielania oraz zwrotu
premii gwarancyjnej, refundowanej ze środków budżetu państwa, a także tryb
rozliczeń z bankami z tego tytułu.
ż 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) premii - rozumie się przez to premię gwarancyjną od wkładów oszczędnościowych
na budownictwo mieszkaniowe, zgromadzonych na rachunkach bankowych, których
imiennymi dowodami są książeczki mieszkaniowe wystawione do dnia 23 października
1990 r.,
2) wniosku - rozumie się przez to wniosek o likwidację książeczki mieszkaniowej
i wypłatę premii,
3) banku - rozumie się przez to bank prowadzący obsługę rachunków wkładów
oszczędnościowych na książeczkach mieszkaniowych, o których mowa w pkt 1,
4) lokalu mieszkalnym w budynku wielorodzinnym - rozumie się przez to lokal
mieszkalny w budynku mieszkalnym zawierającym więcej niż cztery mieszkania,
5) domu jednorodzinnym - rozumie się przez to budynek jednorodzinny wolno
stojący bądź w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub atrialnej, a także lokal
mieszkalny w budynku mieszkalnym zawierającym nie więcej niż cztery mieszkania,
6) nakładach - rozumie się przez to środki niezbędne na:
a) wniesienie wkładu mieszkaniowego,
b) wniesienie wkładu budowlanego,
c) nabycie domu jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego w budownictwie
wielorodzinnym bądź spółdzielczego prawa do lokalu, określone w umowie sprzedaży
jako cena nabycia,
d) pokrycie różnicy wartości zamienianych domów lub lokali bądź spółdzielczych
praw do lokali, ustalanej na podstawie umowy zamiany,
e) zakup gruntu lub prawa wieczystego użytkowania gruntu pod budowę domu
jednorodzinnego lub budynku wielorodzinnego oraz wydatki wykazane w kosztorysie
budowy takich domów lub lokali mieszkalnych w budynku wielorodzinnym, a w
przypadku jego braku-wydatki, których zakres rzeczowy określony został na
potrzeby ustalenia podstawy obliczenia i wysokości podatku dochodowego od osób
fizycznych,
f) spłatę zadłużenia z tytułu kredytu na budownictwo mieszkaniowe, od którego
nie spłacone odsetki są przejściowo wykupywane ze środków budżetu państwa na
podstawie odrębnych przepisów,
g) spłatę zadłużenia z tytułu kredytu mieszkaniowego, zaciągniętego na podstawie
umowy określającej równocześnie 40-letni okres spłaty kredytu i roczne
obciążenie w wysokości 1% aktualnej wartości mieszkania zajmowanego na warunkach
lokatorskich lub 2% aktualnej wartości mieszkania zajmowanego na warunkach
własnościowych.
ż 3. 1. Premia jest udzielana na wniosek właściciela książeczki mieszkaniowej
złożony w związku z:
1) uzyskaniem spółdzielczego prawo do lokalu mieszkalnego lub prawa do domu
jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
2) nabyciem, w drodze zakupu lub zamiany, własnościowego spółdzielczego prawa do
lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3) nabyciem, w drodze zakupu lub zamiany, własności lokalu mieszkalnego,
stanowiącego odrębną nieruchomość, lub domu jednorodzinnego,
4) przystąpieniem do użytkowania wybudowanego własnego domu jednorodzinnego na
warunkach określonych odrębnymi przepisami,
5) uzyskaniem własności domu jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego w budynku
wielorodzinnym, stanowiącego przedmiot odrębnej własności, w związku z
wykonaniem umowy zobowiązującej właściciela gruntu do wybudowania na tym gruncie
domu jednorodzinnego lub budynku mieszkalnego bądź w związku z budową budynku
wielorodzinnego na gruncie stanowiącym własność właściciela książeczki
mieszkaniowej,
6) uzyskaniem własności lokalu mieszkalnego powstałego w drodze przebudowy,
nadbudowy lub rozbudowy budynku mieszkalnego bądź pomieszczeń niemieszkalnych,
7) zadysponowaniem wkładem oszczędnościowym na książeczce mieszkaniowej na
spłatę zadłużenia z tytułu kredytów traktowanych jako nakłady na budownictwo
mieszkaniowe.
2. Nie stwarza uprawnień do premii przebudowa, rozbudowa, nadbudowa lub
modernizacja budynku mieszkalnego, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w
ust. 1 pkt 6.
ż 4. 1. Na wniosek właściciela książeczki mieszkaniowej premia może być, z
zastrzeżeniem ust. 2, przekazana wskazanemu inwestorowi po udokumentowaniu
odpowiednio:
1) wniesienia co najmniej 60% wymaganego przez spółdzielnię mieszkaniową wkładu
budowlanego lub mieszkaniowego,
2) zaawansowania budowy własnego domu jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego w
domu jednorodzinnym, w wysokości co najmniej 20% jego wartości kosztorysowej,
3) wpłacenia co najmniej 60% wartości kosztorysowej lokalu mieszkalnego lub domu
jednorodzinnego, budowanych na warunkach, o których mowa w ż 3 ust. 1 pkt 5,
4) zaawansowania przebudowy, nadbudowy lub rozbudowy, o których mowa w ż 3 ust.
1 pkt 6, w wysokości co najmniej 60% jej wartości kosztorysowej.
2. Warunkiem udzielenia premii na zasadach, o których mowa w ust. 1, jest
złożenie przez właściciela książeczki mieszkaniowej pisemnego zobowiązania do
zwrócenia, za pośrednictwem banku, uzyskanej premii w terminie 30 dni od daty
wycofania wniesionych środków na wymagany przez spółdzielnię wkład lub na
sfinansowanie kosztów budowy, a po upływie tego terminu - wraz z odsetkami
ustawowymi.
3. Stopień sfinansowania budowy, o którym mowa w ust. 1, jest ustalany na dzień
złożenia wniosku przez bank, który może żądać w tym celu przedstawienia
pisemnego zaświadczenia inwestora lub innych dokumentów potwierdzających
wymagane zaawansowanie budowy. Zaświadczenie powinno być wystawione nie
wcześniej niż 30 dni przed dniem złożenia wniosku.
ż 5. Premię oblicza i wypłaca bank przy likwidacji książeczki mieszkaniowej, pod
warunkiem, że jej właściciel wystąpi z wnioskiem nie później niż w terminie 90
dni od dnia zajścia zdarzenia określonego w ż 3 ust. 1.
ż 6. Premia przysługuje od wpłat wnoszonych w latach (kwartałach), dla których
wzrost ceny 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego w kwartale złożenia
wniosku w stosunku do ceny ustalonej dla roku (kwartału) wniesienia wpłat jest
wyższy od oprocentowania tych wpłat, obliczanego narastająco od roku (kwartału)
dokonania wpłat do kwartału złożenia wniosku.
ż 7. Premia jest naliczana w odniesieniu do sumy wniesionych wpłat nie
przekraczających kosztów budowy:
1) 55 m2 powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego w budynku wielorodzinnym,
2) 70 m2 powierzchni użytkowej w domu jednorodzinnym.
ż 8. 1. Premię od wpłat wniesionych w danym roku (kwartale), przy zachowaniu
warunków, o których mowa w ż 6 i 7, bank oblicza jako iloczyn łącznych wpłat
wniesionych w danym roku (kwartale) i różnicy między ilorazem cen 1 m2
powierzchni użytkowej właściwych dla kwartału złożenia wniosku i dla roku
(kwartału) wniesienia wpłat, pomniejszonym o 1, a składaną stopą procentową
między rokiem (kwartałem) wniesienia wpłat a kwartałem, w którym złożony został
wniosek. Wzór, według którego oblicza się premię, określa załącznik do
rozporządzenia.
2. Premię obliczoną w sposób określony w ust. 1 bank wypłaca do wysokości nie
przekraczającej kwoty nakładów określonych w ż 2 pkt 6.
ż 9. 1. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa przekazuje bankowi, na
jego wystąpienie, środki finansowe z tytułu refundacji wypłaconych premii.
2. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz Minister Finansów mogą,
w drodze umowy z bankiem, określić terminy przekazywania środków, a także
ustalić tryb rozliczeń z tego tytułu.
ż 10. W celu obliczenia premii Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa,
w porozumieniu z Ministrem Finansów, ustala cenę 1 m2 powierzchni użytkowej
budynku mieszkalnego za okresy kwartalne, uwzględniając w kalkulacji dane
Głównego Urzędu Statystycznego dotyczące kosztów budownictwa mieszkaniowego w
poszczególnych województwach.
ż 11. 1. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 22 czerwca 1993 r. w
sprawie udzielania dotacji na wypłatę premii gwarancyjnej od wkładów
oszczędnościowych na budownictwo mieszkaniowe (Dz. U. Nr 59, poz. 268).
2. Do wniosków złożonych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia
stosuje się przepisy rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1.
ż 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 maja 1996 r. (poz. 259)
Do obliczania premii gwarancyjnej od sumy wpłat wniesionych w roku (kwartale)
i-tym stosuje się następujący wzór:

gdzie:
i - rok (kwartał) wniesienia wpłat,
n - kwartał złożenia wniosku, o którym mowa w ż 3 ust. 1 lub w ż 4 ust. 1
rozporządzenia,
PGi - premia gwarancyjna od sumy wpłat wniesionych w roku (kwartale) i,
Ci -cena 1 m2 ustalona dla roku (kwartału) i,
Cn -cena 1 m2 ustalona dla kwartału złożenia wniosku, o którym mowa w ż 3 ust. 1
lub w ż 4 ust. 1 rozporządzenia,
SPi - składana stopa procentowa, według której oprocentowane były wpłaty
wniesione w roku (kwartale) i-tym do momentu nabycia prawa do premii w okresie
n-tym,

ri - stopa procentowa w roku ( kwartale) i podzielona przez 100,
rn - stopa procentowa w kwartale n podzielona przez 100,
dn - liczba dni od początku kwartału n do dnia złożenia wniosku,
WKi - suma wpłat wniesionych w roku (kwartale) i.
Składaną stopę procentową SPi oblicza się według wyżej przedstawionego wzoru
przy uwzględnieniu okresów, w których bank dokonywał kapitalizacji odsetek.
Premię łączną oblicza się według wzoru PG = ΣPGi jako sumę premii od wszystkich
wpłat wniesionych na książeczkę mieszkaniową w poszczególnych latach
(kwartałach). Tak obliczona premia nie może być wypłacona w kwocie wyższej od
nakładów, o których mowa w ż 2 pkt 6 rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 14 maja 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie proporcji podziału między banki regionalne
obligacji restrukturyzacyjnych na restrukturyzację wierzytelności zrzeszonych w
nich banków spółdzielczych.
(Dz. U. Nr 57, poz. 260)
Na podstawie art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o restrukturyzacji
banków spółdzielczych i Banku Gospodarki Żywnościowej oraz o zmianie niektórych
ustaw (Dz. U. Nr 80, poz. 369 i z 1995 r. Nr 142, poz. 704) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W ż 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 czerwca 1995 r. w sprawie
proporcji podziału między banki regionalne obligacji restrukturyzacyjnych na
restrukturyzację wierzytelności zrzeszonych w nich banków spółdzielczych (Dz. U.
Nr 64, poz. 330) wyrazy "nastąpi nie później niż do dnia 21 kwietnia 1996 r.
między banki regionalne" zastępuje się wyrazami "między banki regionalne
nastąpi".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. J. Kubik
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 2 lutego 1996 r.
o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym.
(Dz. U. Nr 58, poz. 261)
Art. 1. W ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr
16, poz. 95, Nr 32, poz. 191, Nr 34, poz. 199, Nr 43, poz. 253 i Nr 89, poz.
518, z 1991 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 110, poz. 473, z 1992 r. Nr 85, poz. 428 i Nr
100, poz. 499, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 86, poz. 397 i Nr 122,
poz. 593 oraz z 1995 r. Nr 74, poz. 368 i Nr 124, poz. 601) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 4 skreśla się ust. 3;
2) po art. 4 dodaje się art. 4a w brzmieniu:
"Art. 4a. 1. Nadanie gminie lub miejscowości statusu miasta następuje w drodze
rozporządzenia Rady Ministrów.
2. Nadając miejscowości status miasta Rada Ministrów określa jego granice.
3. Zmiana granic miasta następuje w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, po
przeprowadzeniu konsultacji z mieszkańcami.";
3) w art. 5 w ust. 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Jednostką pomocniczą może być również położone na terenie gminy miasto.";
4) po art. 5 dodaje się art. 5a w brzmieniu:
"Art. 5a. 1. W wypadkach przewidzianych ustawą oraz w innych sprawach ważnych
dla gminy mogą być przeprowadzane na jej terytorium konsultacje z mieszkańcami
gminy.
2. Zasady i tryb przeprowadzania konsultacji z mieszkańcami gminy określa
uchwała rady gminy.";
5) w art. 20 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Pierwszą sesję nowo wybranej rady gminy zwołuje przewodniczący sejmiku
samorządowego w ciągu 7 dni po ogłoszeniu zbiorczych wyników wyborów do rad na
obszarze całego kraju."
Art. 2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, w terminie 6 miesięcy od dnia
wejścia w życie ustawy, ustali granice miasta położonego na terenie gminy,
jeżeli zgodnie z przepisami dotychczasowymi granice nie zostały określone.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 2 lutego 1996 r.
o zmianie ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych.
(Dz. U. Nr 58, poz. 262)
Art. 1. W ustawie z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach
obrachunkowych (Dz. U. Nr 85, poz. 428 z 1994 r. Nr 76, poz. 344 oraz z 1995 r.
Nr 124, poz. 601) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 13 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) wydawanie opinii o przedkładanych przez zarządy gmin informacjach o
przebiegu wykonania budżetu za I półrocze, o wnioskach sporządzonych przez
komisję rewizyjną w sprawie absolutorium oraz o udzielonych zamówieniach
publicznych,";
2) w art. 19 w ust. 2 skreśla się wyrazy "pkt 1-6".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 11 maja 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku akcyzowego.
(Dz. U. Nr 58, poz. 265)
Na podstawie art. 6 ust. 10 pkt 2, art. 32 ust. 5, art. 35 ust. 4, art. 36 ust.
5, art. 37 ust. 3 pkt 2 i ust. 4 oraz art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia
1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11,
poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z
1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 listopada 1995 r. w sprawie
podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 135, poz. 663 i Nr 153, poz. 784 oraz z 1996 r. Nr
41, poz. 178) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 5 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. W przypadku sprzedaży paliw silnikowych wytwarzanych z benzyn bazowych lub
ich komponentów uzyskiwanych z przerobu ropy naftowej oraz organicznych związków
tlenowych, a także wytwarzanych w drodze mieszania i przeklasyfikowania
produktów naftowych przez podmioty inne niż rafinerie ropy naftowej, należny
podatek akcyzowy obniża się o podatek akcyzowy zapłacony przy nabyciu lub
imporcie komponentów przeznaczonych do wytworzenia tych paliw.";
2) ż 10 otrzymuje brzmienie:
"ż 10. 1. Podatnikami podatku akcyzowego są również osoby fizyczne, jednostki
organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby prawne:
1) wytwarzające paliwa silnikowe w drodze mieszania i przeklasyfikowania
produktów naftowych,
2) dokonujące uszlachetniania soli (SWW:1212) w procesach dosuszania,
oczyszczania, jodowania i wzbogacania,
3) wykonujące czynności polegające na powiększaniu wartości użytkowej wyrobów
zaliczanych według Systematycznego wykazu wyrobów do grupy 1324-4,-5,-9,
4) dokonujące rozlewu wyrobów winiarskich, a także podmioty, które poddają te
wyroby leżakowaniu, kupażowaniu tzn. mieszaniu win w celu osiągnięcia właściwych
efektów barwy, smaku i aromatu, dosładzaniu, doprawianiu nalewką ziołową i
nasycaniu dwutlenkiem węgla, podbarwianiu karmelem, doalkoholizowaniu lub
maderyzacji, tzn. przyspieszeniu procesu dojrzewaniu wina przez zastosowanie
oddziaływania termicznego,
5) posiadające importowane wyroby akcyzowe, od których nie pobrano podatku
akcyzowego.
2. Obowiązek podatkowy dla podatników, o których mowa w ust. 1 pkt 5, powstaje z
chwilą nabycia wyrobów podlegających opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.
3. W przypadku gdy stawka podatku została wyrażona w formie procentowej,
podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 5, obliczają podatek od wartości wyrobu
akcyzowego, obliczonej na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej
miejscowości lub na danym rynku w dniu nabycia wyrobu.
4. Przepisów ust. 1 pkt 5 oraz ust. 2 i 3 nie stosuje się do osób fizycznych
nabywających wyroby akcyzowe na własne cele konsumpcyjne.";
3) w ż 23 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio przy nabyciu banderol
legalizacyjnych przez podatników, o których mowa w ż 10 ust. 1 pkt 4.";
4) w załączniku nr 1:
a) w poz. 4 w pkt 1 wyrazy "7000 ECU" zastępuje się wyrazami "7500 ECU",
b) w poz. 6 skreśla się pkt 5,
c) poz. 14 i 15 otrzymują brzmienie:
1234
14247Wyroby winiarskie:
1) wina gronowe i gronowo-ziołowe0,85 zł/l
2) wina owocowe0,69 zł/l
3) miody pitne0,54 zł/l
4) osady winiarskiewolne od podatku
5) pozostałe0,69 zł/l
152483Piwo:
1) do 11,0o Blg0,58 zł/l
2) od 11,1o Blg0,64 zł/l
3) piwo bezalkoholowe5

5) w załączniku nr 2:
a) w poz. 3 wyrazy "0,92 zł/l" zastępuje się wyrazami "0,64 zł/l",
b) poz. 4, 5 i 6 otrzymują brzmienie:
1234
42204Wino ze świeżych winogron, łącznie z winami wzmocnionymi, moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 20090,85 zł/l
w tym:
a) w pojemnikach zawierających 2 l lub mniej1,32 zł/l
b) o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.13,50 zł/l
52205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi0,85 zł/l
w tym:
a) w pojemnikach zawierających 2 l lub mniej1,32 zł/l
b) o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.13,00 zł/l
62206 00Pozostałe napoje fermentowane (np. jabłecznik, moszcz gruszkowy i
miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki napojów
fermentowanych i napojów bezalkoholowych nie wymienione ani nie włączone
gdzie indziej0,69 zł/l
w tym:
a) w pojemnikach zawierających 2 l lub mniej1,32 zł/l
b) o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.13,50 zł/l

c) skreśla się poz. 19,
d) w poz. 20 wyrazy "7000 ECU" zastępuje się wyrazami "7500 ECU".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 27 maja 1996 r., z wyjątkiem
przepisów ż 1 pkt 4 i 5, które wchodzą w życie z dniem 3 czerwca 1996 r.
Minister Finansów: G. W. Kołodko
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 15 maja 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie organów wojskowych właściwych do wydawania
zaświadczeń żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianym w
kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach wydobywania rud uranu oraz trybu
postępowania przed tymi organami.
(Dz. U. Nr 58, poz. 266)
Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 września 1994 r. o dodatku i
uprawnieniach przysługujących żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo
zatrudnianym w kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach wydobywania rud
uranu (Dz. U. Nr 111, poz. 537 i z 1995 r. Nr 138, poz. 681) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W ż 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 16 grudnia 1994 r. w
sprawie organów wojskowych właściwych do wydawania zaświadczeń żołnierzom
zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianym w kopalniach węgla,
kamieniołomach i zakładach wydobywania rud uranu oraz trybu postępowania przed
tymi organami (Dz. U. Nr 136, poz. 707) wprowadza się następujące zmiany:
1) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Zaświadczenia potwierdzające rodzaj i okres wykonywania przymusowego
zatrudnienia w kopalniach węgla, kamieniołomach oraz zakładach pozyskiwania i
wzbogacania rud uranu przez żołnierzy powołanych w okresie do dnia 31 grudnia
1956 r. do odbycia zastępczej służby wojskowej oraz przez żołnierzy z poboru
1949 r. wcielonych do ponadkontyngentowych brygad "Służba Polsce" i przymusowo
zatrudnianych w kopalniach węgla i kamieniołomach wydaje się na wniosek osoby
ubiegającej się o to zaświadczenie, zwanej dalej wnioskodawcą.";
2) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. W razie ustalenia w trybie, o którym mowa w ust. 1 i 2, że wnioskodawca po
dniu 1 stycznia 1957 r. kontynuował ochotniczo zatrudnienie w kopalniach węgla,
kamieniołomach oraz zakładach pozyskiwania i wzbogacania rud uranu, fakt ten
podaje się w zaświadczeniu."
ż 2. Zaświadczenia wymienione w ż 1 ust. 1 rozporządzenia, o którym mowa w ż 1,
wydane przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, podlegają wymianie na
wniosek osób ubiegających się o tę wymianę.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 29 marca 1996 r.
o zmianie ustawy o zaspokajaniu ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych niektórych świadczeń przysługujących emerytom i rencistom.
(Dz. U. Nr 59, poz. 267)
Art. 1. W ustawie z dnia 28 czerwca 1995 r. o zaspokajaniu ze środków Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych niektórych świadczeń przysługujących
emerytom i rencistom (Dz. U. z 1995 r. Nr 87, poz. 436) w art. 2 w ust. 4
skreśla się wyrazy "w okresie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 25 kwietnia 1996 r.
o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa.
(Dz. U. Nr 59, poz. 268)
Art. 1. W ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu
nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr
101, poz. 504) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 10 otrzymuje brzmienie:
"Art. 10. 1. Organem doradczym i opiniodawczym Prezesa Agencji jest Rada
Agencji, zwana dalej "Radą", która działa w oparciu o regulamin ustanowiony
przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
2. Kadencja Rady trwa 4 lata.
3. Rada składa się z 9 członków, z których:
1) dwóch jest przedstawicielami Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej,
2) trzech jest przedstawicielami Ministrów Przekształceń Własnościowych,
Finansów oraz Pracy i Polityki Socjalnej,
3) czterech jest powoływanych spośród kandydatów zgłoszonych przez związki
zawodowe rolników, organizacje społeczno-zawodowe rolników, rolnicze związki
spółdzielcze oraz organizacje pracodawców rolnych
- o zasięgu krajowym.
4. Związki i organizacje, o których mowa w ust. 3 pkt 3, zgłaszają po jednym
kandydacie w terminie 14 dni od dnia otrzymania wystąpienia Ministra Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej.
5. Członków Rady, na okres jej kadencji, powołuje Minister Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej.
6. Powołanie członków Rady będących przedstawicielami Ministra Finansów oraz
Ministra Pracy i Polityki Socjalnej następuje w porozumieniu z Ministrem
Przekształceń Własnościowych.
7. Powołanie czterech członków, o których mowa w ust. 3 pkt 3, następuje po ich
wyłonieniu na zebraniu kandydatów.
8. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej zwołuje zebranie kandydatów, o
których mowa w ust. 4, i ustala regulamin wyłonienia tych kandydatów na członków
Rady.
9. Członek Rady może być odwołany na wniosek organu lub związku albo
organizacji, której jest reprezentantem.
10. Odwołanie przedstawicieli Ministra Finansów oraz Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej następuje w porozumieniu z Ministrem Przekształceń Własnościowych.
11. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w porozumieniu z Ministrem
Przekształceń Własnościowych, może odwołać członka Rady, po zasięgnięciu opinii
organów, które ten członek reprezentuje.
12. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może odwołać członka Rady z
ważnych przyczyn, po zasięgnięciu opinii związku lub organizacji, którą ten
członek reprezentuje.
13. W przypadku odwołania członka Rady reprezentującego związki i organizacje, o
których mowa w ust. 3 pkt 3, wyboru nowego członka dokonuje się w trybie
określonym w przepisach ust. 4, 5 i 7.
14. Rada wybiera spośród swoich członków przewodniczącego i
wiceprzewodniczącego.";
2) w art. 13 wyrazy "po upływie trzech lat" zastępuje się wyrazami "do dnia 31
grudnia 1997 r.";
3) w art. 14 po ust. 3a dodaje się ust. 3b w brzmieniu:
"3b. W braku odmiennej umowy stron dłużnik nie może dokonać potrącenia swego
długu z wierzytelności, jaka mu przysługuje wobec Agencji, jeżeli dług powstał z
tytułu zakupu, dzierżawy lub najmu mienia przejętego przez Agencję po innym
zlikwidowanym przedsiębiorstwie niż to, które zaciągnęło zobowiązanie stanowiące
podstawę wierzytelności dłużnika.";
4) w art. 17b:
a) w ust. 1 wyrazy "art. 35 ust. 3" zastępuje się wyrazami "art. 35 ust. 3-7",
b) w ust. 2 wyrazy "wykorzystywanych wyłącznie" zastępuje się wyrazami "w części
wykorzystywanej";
5) po art. 20 dodaje się art. 20a w brzmieniu:
"Art. 20a. 1. Agencja jest obowiązana wpłacić w ratach, zwanych dalej
"wpłatami", na rachunek budżetu państwa równowartość części sumy kwot odsetek i
rat kapitałowych obligacji restrukturyzacyjnych, wyemitowanych przez Ministra
Finansów na podstawie ustawy budżetowej na rok 1996 w celu zwiększenia funduszy
własnych i rezerw Banku Gospodarki Żywnościowej Spółka Akcyjna, zwanego dalej
"BGŻ SA", z przeznaczeniem na restrukturyzację zadłużenia Agencji.
2. Coroczna wielkość wpłat wynosi 30% wpływów pieniężnych Agencji, z tytułów
określonych w art. 20 ust. 2, uzyskiwanych w poszczególnych latach.
3. Wpłaty dokonywane są począwszy od szóstego roku licząc od końca roku, w
którym wyemitowano obligacje restrukturyzacyjne, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Przed upływem pięcioletniego okresu, o którym mowa w ust. 3, coroczna
nadwyżka środków finansowych Agencji, w części przekraczającej wielkość tej
nadwyżki finansowej ustalanej w rocznych planach finansowych w trybie przepisów
określonych w art. 21, podlega przekazaniu na rachunek budżetu państwa na poczet
wpłat.
5. Nadwyżkę określoną w ust. 4 Agencja przekazuje do dnia 30 czerwca roku
następującego po roku, w którym nadwyżka powstała.
6. Minister Finansów, w drodze zarządzenia, określi wysokość zobowiązania
Agencji z tytułów, o których mowa w ust. 1, terminy wpłat, o których mowa w ust.
2, oraz organ właściwy do ich poboru.
7. Do zobowiązań Agencji, o których mowa w ust. 2 i 4, mają zastosowanie
przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z
1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr
85, poz. 426).";
6) w art. 35:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Jednostki, o których mowa w art. 34, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią
inaczej, ponoszą z tytułu wykonywania zarządu opłaty równe cenie jednej decytony
żyta z hektara przeliczeniowego, stosownie do przepisów o podatku rolnym, z
zastrzeżeniem ust. 3a, 6 i 7",
b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. Jednostki utrzymujące urządzenia melioracji wodnych podstawowych ponoszą
opłaty z tytułu wykonywania zarządu nieruchomościami rolnymi w części
wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej.",
c) po ust. 5 dodaje się ust. 6 i 7 w brzmieniu:
"6. Nie pobiera się opłat z tytułu zarządu nieruchomościami objętymi ochroną
przyrody na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 i 6 ustawy z dnia 16 października
1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254,
z 1994 r. Nr 89, poz. 415 i z 1995 r. Nr 147, poz. 713).
7. Prezes Agencji może, na wniosek właściwego organu administracji rządowej,
zwolnić od opłat z tytułu wykonywania zarządu jednostki wykorzystujące
nieruchomości rolne dla celów ochrony przyrody, innych niż określone w ust. 6,
oraz dla celów kultury fizycznej i wypoczynku, naukowo-badawczych, dydaktycznych
i doświadczalnych.";
7) po art. 57 dodaje się art. 57a w brzmieniu:
"Art. 57a. 1. BGŻ SA może, na wniosek Agencji, w terminie do dnia 31 grudnia
1996 r., wszczynać bankowe postępowania ugodowe w trybie przepisów i na zasadach
określonych w ustawie z dnia 3 lutego 1993 r. o restrukturyzacji finansowej
przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 18, poz.
82).
2. Sprzedaż przez BGŻ SA wierzytelności wobec zlikwidowanych i przejętych przez
Agencję państwowych przedsiębiorstw gospodarki rolnej może nastąpić tylko za
zgodą Agencji. Brak odpowiedzi ze strony Agencji w ciągu 30 dni od dnia
doręczenia zawiadomienia o zamiarze sprzedaży traktuje się jako wyrażenie zgody.
3. W zakresie uregulowanym w ust. 2 nie stosuje się art. 41 pkt 1 ustawy
wymienionej w ust. 1."
Art. 2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej ogłosi w Dzienniku Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy o gospodarowaniu
nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, z uwzględnieniem zmian wynikających z
przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

333--z dnia 4 czerwca 1996 r. w sprawie trybu składania wniosków i
szczegółowych zasad przyznawania dotacji z rezerwy celowej budżetu państwa
na 1996 r. na dofinansowanie zadań wynikających ze Strategicznego Programu
Rządowego "Zagospodarowanie mienia przejętego od wojsk Federacji
Rosyjskiej".

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

334--z dnia 19 czerwca 1996 r. zmieniające rozporządzenie - Regulamin
wewnętrznego urzędowania sądów powszechnych.

OBWIESZCZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

335--z dnia 23 maja 1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy
o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

375--z dnia 3 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i
przyznawania innych świadczeń dla pracowników nie będących nauczycielami,
zatrudnionych w szkołach i placówkach oświatowych prowadzonych przez
organy administracji rządowej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

376--z dnia 19 czerwca 1996 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy
przy przygotowywaniu, podawaniu i przechowywaniu leków cytostatycznych w
zakładach opieki zdrowotnej.
377--z dnia 27 czerwca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad
wynagradzania pracowników publicznych zakładów opieki zdrowotnej.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 25 kwietnia 1996 r.
o zmianie ustawy o Policji oraz ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa.
(Dz. U. Nr 59, poz. 269)
Art. 1. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z
1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r.
Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz.
515) w art. 19a wprowadza się następujące zmiany:
1) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) przeciwko życiu, spowodowania ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego
rozstroju zdrowia oraz pozbawienia człowieka wolności w celu wymuszenia okupu
lub zachowania określonego w art. 211 Kodeksu karnego,";
2) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Minister Spraw Wewnętrznych może zarządzić, na czas określony, czynności
wymienione w ust. 1, po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego oraz
bieżąco informuje Prokuratora Generalnego o przeprowadzonych czynnościach oraz o
ich wyniku."
Art. 2. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U.
Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz.
163 i Nr 104, poz. 515) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 6a w ust. 2 po wyrazie "określi" dodaje się wyraz "zakres,";
2) w art. 10a ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Minister Spraw Wewnętrznych może zarządzić, na czas określony, czynności
wymienione w ust. 1, po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego oraz
bieżąco informuje Prokuratora Generalnego o przeprowadzonych czynnościach i o
ich wyniku."
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

404--z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach
obowiązkowych paliw.
405--z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia
Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego.
406--z dnia 14 czerwca 1996 r. o łączeniu i grupowaniu niektórych banków w
formie spółki akcyjnej.
407--z dnia 27 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy o organizowaniu i
prowadzeniu działalności kulturalnej.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

408--z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie utworzenia stanowiska sekretarza
stanu w Ministerstwie Kultury i Sztuki.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 15 maja 1996 r.
w sprawie algorytmu rozdziału między gminy subwencji na zadania oświatowe.
(Dz. U. Nr 59, poz. 270)
Na podstawie art. 12a ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o
finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509 oraz z
1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustala się algorytm rozdziału między gminy subwencji na zadania oświatowe,
stanowiący załącznik do rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr
Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 15 maja 1996 r.
(poz. 270)
ALGORYTM ROZDZIAŁU MIĘDZY GMINY SUBWENCJI NA ZADANIA OŚWIATOWE
1. Do ustalenia kwot subwencji na zadania oświatowe stosuje się następujący wzór
algorytmu:
So = [(A1 x W1 + A2 x W2 + A3 x W3) x a/p x (Ui/26 + Uj x Pj/26)] x 12 + (Ui +
Uj x Pj) x Ko
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
1) So - kwotę subwencji,
2) W1, W2, W3 - przeciętne struktury kwalifikacji zawodowych nauczycieli,
określające stosunek liczby nauczycieli posiadających wykształcenie określone w
odpowiednich pozycjach tabeli stawek wynagrodzenia zasadniczego (zarządzenie
Ministra Edukacji Narodowej z dnia 22 czerwca 1995 r. w sprawie wynagradzania
nauczycieli - Monitor Polski Nr 31, poz. 366 i Nr 54, poz. 588) do ogólnej
liczby nauczycieli zatrudnionych w szkołach podstawowych prowadzonych przez daną
gminę (analogicznie jak przy wskaźnikach A1, A2, A3),
3) A1, A2, A3 - odpowiadające ww. wskaźnikom przeciętne miesięczne kwoty środków
na wynagrodzenia nauczycieli - wraz z pochodnymi i odpisami - na rozpatrywany
rok budżetowy,
4) a = 27 - średnią liczbę godzin lekcyjnych w tygodniu, wynikającą z ramowego
planu nauczania,
5) p = 18 - średnie tygodniowe pensum nauczycieli,
6) 26 - średnią liczbę uczniów przypadającą na jeden oddział szkolny,
7) 12 - liczbę miesięcy w roku kalendarzowym,
8) Ui, Uj - liczby uczniów szkół "miejskich" i "wiejskich" zarówno publicznych,
jak i niepublicznych odpowiednio z uwzględnieniem uczniów szkół podstawowych dla
dorosłych - ustalone na podstawie sprawozdań statystycznych Głównego Urzędu
Statystycznego S-02 i S-03, przy czym:
a) w odniesieniu do liczby uczniów szkół "miejskich" oraz uczniów szkół
niepublicznych stosuje się mnożnik przeliczeniowy 1,0,
b) w odniesieniu do liczby uczniów szkół "wiejskich" stosuje się określone w pkt
9 mnożniki przeliczeniowe zależne od przeciętnej dla danej gminy liczby uczniów
przypadających na jeden oddział szkolny,
c) w odniesieniu do liczby uczniów w szkołach prowadzących: klasy (oddziały)
specjalne, integracyjne, klasy (oddziały) dla mniejszości narodowych,
realizujących program szkół mistrzostwa sportowego, niezależnie od mnożników
przewidzianych pod lit. b), stosuje się następujące mnożniki uzupełniające w
wysokości:
1,5 - do liczby uczniów, którzy zostali zakwalifikowani do kształcenia przez
publiczną poradnię psychologiczno-pedagogiczną lub inną poradnię specjalistyczną
w klasach (oddziałach) specjalnych, integracyjnych,
1,2 - do liczby uczniów w klasach (oddziałach) dla mniejszości narodowych,
2,0 - do liczby uczniów w szkołach mistrzostwa sportowego,
1,5 -do liczby uczniów w szkołach (klasach) sportowych; zwiększenie subwencji z
tego tytułu ma charakter przejściowy i odnosi się tylko do roku 1996,
9) Pj - mnożniki przeliczeniowe liczby uczniów szkół "wiejskich", które wynoszą:
1,86 - przy przeciętnej liczebności oddziałów <15,
1,63 - przy przeciętnej liczebności oddziałów 15-17,
1,44 - przy przeciętnej liczebności oddziałów >17,
10) Ko - kalkulacyjną roczną kwotę pozostałych wydatków bieżących (wynagrodzenia
pracowników nie będących nauczycielami oraz wydatki rzeczowe) - w przeliczeniu
na 1 ucznia.
2. Kwoty subwencji na zadania oświatowe skalkulowane według algorytmu
określonego w ust. 1 podlegają uzupełnieniu w przypadkach, gdy w szkołach
podstawowych prowadzonych przez gminy zatrudnieni są nauczyciele - doradcy
metodyczni. Wysokość dodatkowej subwencji dla poszczególnych gmin naliczana
będzie według następującego wzoru:
0,75 x A1 x Ld x 12
gdzie Ld - oznacza liczbę nauczycieli - doradców metodycznych w gminie.
3. W 1996 r. kwota subwencji na zadania oświatowe nie może być mniejsza niż 121%
i większa niż 133% wysokości środków budżetowych przekazanych na działalność
szkół podstawowych w roku 1995, pomniejszonych o poniesione wydatki jednorazowe,
bez uwzględnienia skutków zwiększeń, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. c).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 21 maja 1996 r.
w sprawie zarządzenia pierwszych wyborów walnych zgromadzeń izb rolniczych w
województwach koszalińskim i szczecińskim.
(Dz. U. Nr 59, poz. 271)
Na podstawie art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o izbach rolniczych
(Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 3) stanowi się, co następuje:
ż 1. 1. Zarządza się pierwsze wybory walnych zgromadzeń izb rolniczych w
województwach koszalińskim i szczecińskim.
2. Dzień wyborów wyznacza się na niedzielę dnia 30 czerwca 1996 r.
ż 2. Dni, w których upływają terminy wykonania poszczególnych czynności
związanych z przeprowadzeniem wyborów, określa terminarz stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
21 maja 1996 r. (poz. 271)
TERMINARZ WYKONANIA POSZCZEGÓLNYCH CZYNNOŚCI ZWIĄZANYCH Z PRZEPROWADZENIEM
PIERWSZYCH WYBORÓW WALNYCH ZGROMADZEŃ IZB ROLNICZYCH W WOJEWÓDZTWACH
KOSZALIŃSKIM I SZCZECIŃSKIM W DNIU 30 CZERWCA 1996 R.
Data wykonania czynności wyborczychTreść czynności
12
do 30 maja 1996 r.- powołanie komisji wojewódzkiej
do 1 czerwca 1996 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisji
wojewódzkiej
do 1 czerwca 1996 r.- powołanie komisji okręgowych
do 3 czerwca 1996 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisjom
okręgowym i podanie go do wiadomości osób uprawnionych
do 8 czerwca 1996 r.- podział okręgu wyborczego na obwody głosowania
do 10 czerwca 1996 r.- powołanie komisji obwodowych, - przekazanie wykazu
obwodów głosowania w okręgu i podanie do wiadomości osób uprawnionych
do 11 czerwca 1996 r.- zgłaszanie kandydatów na członków walnego
zgromadzenia do komisji okręgowych w celu zarejestrowania
do 17 czerwca 1996 r.- wyłożenie spisu osób uprawnionych
do 21 czerwca 1996 r.- podanie do wiadomości osób uprawnionych listy
kandydatów w poszczególnych okręgach wyborczych
do godz. 2400 29 czerwca 1996 r.- dostarczenie spisu osób uprawnionych do
głosowania komisji okręgowej lub komisji obwodowej
do godz. 2400 29 czerwca 1996 r.- przekazanie kart do głosowania komisjom
obwodowym
godz. 800-2000 30 czerwca 1996 r.- głosowanie


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 21 maja 1996 r.
w sprawie zarządzenia pierwszych wyborów walnego zgromadzenia izby rolniczej w
województwie kieleckim.
(Dz. U. Nr 59, poz. 272)
Na podstawie art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o izbach rolniczych
(Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 3) stanowi się, co następuje:
ż 1. 1. Zarządza się pierwsze wybory walnego zgromadzenia izby rolniczej w
województwie kieleckim.
2. Dzień wyborów wyznacza się na niedzielę dnia 7 lipca 1996 r.
ż 2. Dni, w których upływają terminy wykonania poszczególnych czynności
związanych z przeprowadzeniem wyborów, określa terminarz stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
21 maja 1996 r. (poz. 272)
TERMINARZ WYKONANIA POSZCZEGÓLNYCH CZYNNOŚCI ZWIĄZANYCH Z PRZEPROWADZENIEM
PIERWSZYCH WYBORÓW WALNEGO ZGROMADZENIA IZBY ROLNICZEJ W WOJEWÓDZTWIE KIELECKIM
W DNIU 7 LIPCA 1996 R.
Data wykonania czynności wyborczychTreść czynności
12
do 6 czerwca 1996 r.- powołanie komisji wojewódzkiej
do 8 czerwca 1996 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisji
wojewódzkiej
do 8 czerwca 1996 r.- powołanie komisji okręgowych
do 10 czerwca 1996 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisjom
okręgowym i podanie go do wiadomości osób uprawnionych
do 15 czerwca 1996 r.- podział okręgu wyborczego na obwody głosowania
do 17 czerwca 1996 r.- powołanie komisji obwodowych,
- przekazanie wykazu obwodów głosowania w okręgu i podanie do wiadomości
osób uprawnionych
do 18 czerwca 1996 r.- zgłaszanie kandydatów na członków walnego
zgromadzenia do komisji okręgowych w celu zarejestrowania
do 24 czerwca 1996 r.- wyłożenie spisu osób uprawnionych
do 28 czerwca 1996 r.- podanie do wiadomości osób uprawnionych listy
kandydatów w poszczególnych okręgach wyborczych
do godz. 2400 6 lipca 1996 r.- dostarczenie spisu osób uprawnionych do
głosowania komisji okręgowej lub komisji obwodowej
do godz. 2400 6 lipca 1996 r.- przekazanie kart do głosowania komisjom
obwodowym
godz. 800-2000 7 lipca 1996 r.- głosowanie


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

664--z dnia 19 listopada 1996 r. w sprawie Bieszczadzkiego Parku
Narodowego.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

665--z dnia 27 listopada 1996 r. w sprawie wysokości składki na Fundusz
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU

666--z dnia 25 listopada 1996 r. w sprawie nadania statutu Agencji Rezerw
Materiałowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

667--z dnia 12 listopada 1996 r. w sprawie wymogów, jakim powinna
odpowiadać dokumentacja medyczna dotycząca pobierania komórek, tkanek i
narządów, ich przechowywania i przeszczepiania.
668--z dnia 13 listopada 1996 r. w sprawie sposobu i warunków tworzenia
krajowych i regionalnych banków komórek i tkanek przeznaczonych do
przeszczepiania oraz ich zadań.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 10 października 1996 r.
o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą o wzajemnej pomocy
prawnej w sprawach karnych.
(Dz. U. Nr 146, poz. 679)
Art. 1. Upoważnia się Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do ratyfikowania
Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą o wzajemnej pomocy prawnej w
sprawach karnych, podpisanej w Ottawie dnia 12 września 1994 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 21 maja 1996 r.
w sprawie zarządzenia pierwszych wyborów walnego zgromadzenia izby rolniczej w
województwie lubelskim.
(Dz. U. Nr 59, poz. 273)
Na podstawie art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o izbach rolniczych
(Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 3) stanowi się, co następuje:
ż 1. 1. Zarządza się pierwsze wybory walnego zgromadzenia izby rolniczej w
województwie lubelskim.
2. Dzień wyborów wyznacza się na niedzielę dnia 14 lipca 1996 r.
ż 2. Dni, w których upływają terminy wykonania poszczególnych czynności
związanych z przeprowadzeniem wyborów, określa terminarz stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
21 maja 1996 r. (poz. 273)
TERMINARZ WYKONANIA POSZCZEGÓLNYCH CZYNNOŚCI ZWIĄZANYCH Z PRZEPROWADZENIEM
PIERWSZYCH WYBORÓW WALNEGO ZGROMADZENIA IZBY ROLNICZEJ W WOJEWÓDZTWIE LUBELSKIM
W DNIU 14 LIPCA 1996 R.
Data wykonania czynności wyborczychTreść czynności
12
do 13 czerwca 1996 r.- powołanie komisji wojewódzkiej
do 15 czerwca 1996 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisji
wojewódzkiej
do 15 czerwca 1996 r.- powołanie komisji okręgowych
do 17 czerwca 1996 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisjom
okręgowym i podanie go do wiadomości osób uprawnionych
do 22 czerwca 1996 r.- podział okręgu wyborczego na obwody głosowania
do 24 czerwca 1996 r.- powołanie komisji obwodowych,
- przekazanie wykazu obwodów głosowania w okręgu i podanie do wiadomości
osób uprawnionych
do 25 czerwca 1996 r.- zgłaszanie kandydatów na członków walnego
zgromadzenia do komisji okręgowych w celu zarejestrowania
do 1 lipca 1996 r.- wyłożenie spisu osób uprawnionych
do 5 lipca 1996 r.- podanie do wiadomości osób uprawnionych listy
kandydatów w poszczególnych okręgach wyborczych
do godz. 2400 13 lipca 1996 r.- dostarczenie spisu osób uprawnionych do
głosowania komisji okręgowej lub komisji obwodowej
do godz. 2400 13 lipca 1996 r.- przekazanie kart do głosowania komisjom
obwodowym
godz. 800-2000 14 lipca 1996 r.- głosowanie


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 28 maja 1996 r.
w sprawie urlopów i zasiłków wychowawczych.
(Dz. U. Nr 60, poz. 277)
Na podstawie art. 186 ż 2 w związku z art. 1891 ż 1 Kodeksu pracy oraz art. 40a
ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z
ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 1983 r. Nr
30, poz. 143, z 1985 r. Nr 4, poz. 15, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1989 r. Nr
4, poz. 21 i Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, Nr 106, poz. 457 i Nr
110, poz. 474 oraz z 1995 r. Nr 16, poz. 77) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Pracownica zatrudniona co najmniej 6 miesięcy może skorzystać z urlopu
wychowawczego w wymiarze do 3 lat w celu sprawowania osobistej opieki nad
dzieckiem, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez dziecko 4 lat życia.
2. Do sześciomiesięcznego okresu zatrudnienia, o którym mowa w ust. 1, wlicza
się poprzednie okresy zatrudnienia.
3. Urlop wychowawczy może być wykorzystany najwyżej w czterech częściach.
ż 2. Pracownica posiadająca okres zatrudnienia określony w ż 1 ust. 1, bez
względu na to, czy korzystała z urlopu, o którym mowa w tym przepisie, może
skorzystać z urlopu wychowawczego w wymiarze do 3 lat, nie dłużej jednak niż do
ukończenia przez dziecko 18 lat życia, jeżeli z powodu stanu zdrowia, w
szczególności przewlekłej choroby, kalectwa lub opóźnienia w rozwoju umysłowym,
wymaga ono osobistej opieki pracownicy. W takim przypadku warunkiem udzielenia
pracownicy urlopu wychowawczego jest przedstawienie orzeczenia lekarskiego o
stanie zdrowia dziecka uzasadniającym udzielenie tego urlopu. Przepis ż 1 ust. 3
stosuje się odpowiednio.
ż 3. 1. Pracodawca udziela urlopu wychowawczego na pisemny wniosek pracownicy.
We wniosku pracownica wskazuje termin rozpoczęcia i czas trwania urlopu
wychowawczego oraz okres dotychczas wykorzystanego urlopu wychowawczego na dane
dziecko.
2. Pracodawca jest obowiązany udzielić pracownicy urlopu wychowawczego:
1) w terminie wskazanym przez pracownicę, jeżeli wniosek o udzielenie tego
urlopu został przez nią złożony co najmniej na dwa tygodnie przed tym terminem,
2) nie później niż z dniem upływu dwóch tygodni od dnia złożenia przez
pracownicę wniosku o udzielenie tego urlopu, jeżeli wniosek ten został zgłoszony
przez nią bez zachowania terminu przewidzianego w pkt 1.
3. Pracownicy zatrudnionej na podstawie umowy o pracę na okres próbny, umowy o
pracę na czas określony lub umowy o pracę na czas wykonania określonej pracy
pracodawca udziela urlopu wychowawczego na czas nie dłuższy niż do końca okresu,
na jaki została zawarta umowa.
4. Pracownicy, która złożyła wniosek o udzielenie urlopu wychowawczego po
wypowiedzeniu umowy o pracę, pracodawca udziela tego urlopu na czas nie dłuższy
niż do dnia rozwiązania tej umowy wskutek upływu okresu wypowiedzenia.
ż 4. Pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę w okresie od
dnia złożenia przez pracownicę wniosku o udzielenie urlopu wychowawczego do dnia
zakończenia tego urlopu, chyba że zachodzą przyczyny określone w przepisach o
szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn
dotyczących pracodawcy lub uzasadniające rozwiązanie z pracownicą umowy o pracę
bez wypowiedzenia z jej winy albo pracownica zaprzestała sprawowania osobistej
opieki nad dzieckiem.
ż 5. 1. Pracownicy korzystającej z urlopu wychowawczego przysługuje, z
zastrzeżeniem ż 7, zasiłek wychowawczy:
1) do ukończenia urlopu wychowawczego, nie dłużej jednak niż przez okres 24
miesięcy kalendarzowych,
2) do ukończenia urlopu wychowawczego, nie dłużej jednak niż przez okres 36
miesięcy kalendarzowych, jeżeli pracownica sprawuje osobistą opiekę nad więcej
niż jednym dzieckiem urodzonym przy jednym porodzie albo samotnie wychowuje
dziecko,
3) do ukończenia urlopu wychowawczego, nie dłużej jednak niż przez okres 72
miesięcy kalendarzowych, jeżeli pracownica sprawuje osobistą opiekę nad
dzieckiem, o którym mowa w ż 2.
2. Za pracownicę samotnie wychowującą dziecko uważa się pracownicę stanu
wolnego: pannę, rozwiedzioną i wdowę.
ż 6. 1. Zasiłek wychowawczy przysługuje w wysokości 179,90 zł miesięcznie.
2. Pracownicy samotnie wychowującej dziecko przysługuje zasiłek wychowawczy w
wysokości 286,10 zł miesięcznie.
3. Kwoty zasiłku wychowawczego, o których mowa w ust. 1 i 2, podlegają
waloryzacji na zasadach i w terminach określonych dla zasiłków rodzinnych w
przepisach o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych, z zastrzeżeniem ż 22 ust.
5.
4. Kwotę zasiłku wychowawczego przypadającą do wypłaty zaokrągla się do 10
groszy w górę.
5. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ogłasza w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" wskaźnik waloryzacji oraz kwoty
zasiłku wychowawczego.
6. Zasiłek wychowawczy, o którym mowa w ust. 1 i 2, przysługuje, jeżeli
przeciętny miesięczny dochód na osobę w rodzinie pracownicy nie przekracza kwoty
stanowiącej 25% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednim roku
kalendarzowym.
7. Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 6, uwzględnia się przeciętny
miesięczny dochód w poprzednim roku kalendarzowym, ustalony według zasad
określonych w przepisach o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych, z wyłączeniem
dochodów uzyskiwanych przez pracownicę przed uzyskaniem prawa do zasiłku;
wyłączenie to nie dotyczy dochodów z tytułu emerytury lub renty inwalidzkiej.
Dochody osób prowadzących działalność gospodarczą oraz osób z nimi
współpracujących przyjmuje się w wysokości wykazanej przez te osoby, nie niższej
jednak od zadeklarowanej przez te osoby kwoty dochodu stanowiącego podstawę
wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, a jeśli osoby te nie podlegają
ubezpieczeniu - w wysokości nie niższej od kwoty najniższej podstawy wymiaru
składek, obowiązującej osoby ubezpieczone. W przypadku osiągania dochodów z
gospodarstwa rolnego, zasiłek wychowawczy przysługuje, jeżeli na osobę w
rodzinie przypada nie więcej niż 1 ha przeliczeniowy.
8. Zasiłek wychowawczy przysługujący za niepełne miesiące kalendarzowe wypłaca
się w wysokości 1/30 zasiłku miesięcznego za każdy dzień.
9. Prawo do zasiłku wychowawczego ustala się na okres do ostatniego dnia lutego
następnego roku kalendarzowego, a jeżeli zasiłek jest wypłacany dłużej - na
kolejne okresy roczne od dnia 1 marca do ostatniego dnia lutego kolejnego roku
kalendarzowego.
ż 7. 1. Zasiłek wychowawczy nie przysługuje:
1) w razie korzystania z urlopu wychowawczego krótszego niż 3 miesiące,
2) jeżeli dochód na osobę w rodzinie jest wyższy od kwoty stanowiącej 25%
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednim roku kalendarzowym, z
zastrzeżeniem ust. 2,
3) w razie umieszczenia dziecka w żłobku lub w przedszkolu, w zakładzie
specjalnym, w domu dziecka lub w innej placówce opiekuńczo-wychowawczej, a także
w innych przypadkach zaprzestania sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem, z
wyjątkiem czasowego pobytu matki lub dziecka, w okresie do 6 miesięcy, w
szpitalu lub w sanatorium,
4) w razie podjęcia w okresie urlopu wychowawczego pracy w ramach stosunku pracy
lub na innej podstawie albo działalności zarobkowej, a także w razie pobierania
emerytury lub renty inwalidzkiej, jeżeli łączny dochód przekracza miesięcznie
kwotę stanowiącą 60% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednim roku
kalendarzowym.
2. Zasiłek wychowawczy przysługuje, chociaż dochód na osobę w rodzinie
przekracza kwotę, o której mowa w ż 6 ust. 6, jeżeli łączna kwota tego
przekroczenia, przypadająca na wszystkich członków rodziny, nie równoważy kwoty
zasiłku, pod warunkiem że zasiłek wychowawczy przysługiwał w poprzednim okresie
zasiłkowym.
3. W przypadku przekroczenia dochodu na osobę w rodzinie, o którym mowa w ż 6
ust. 6, zasiłek wychowawczy wypłaca się w wysokości pomniejszonej o kwotę tego
przekroczenia na jedną osobę.
4. Pracownica pobierająca zasiłek wychowawczy jest obowiązana zawiadomić
płatnika zasiłku wychowawczego, określonego w ż 8 ust. 2, o okolicznościach, o
których mowa w ż 7 ust. 1 pkt 3 i 4.
ż 8. 1. Zasiłki wychowawcze są finansowane z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
2. Zasiłek wychowawczy wypłaca na wniosek pracownicy pracodawca, który udzielił
jej urlopu wychowawczego, a jeżeli pracodawca nie jest upoważniony do wypłacania
zasiłków z ubezpieczenia społecznego - właściwy oddział Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych.
3. Zasiłek wychowawczy za dany miesiąc kalendarzowy wypłaca się najpóźniej do
dnia 15 następnego miesiąca.
4. W sprawach nie unormowanych rozporządzeniem, dotyczących ustalania uprawnień
do zasiłku wychowawczego, postępowania w sprawie tego zasiłku, jego wypłaty oraz
zwrotu nieprawnie pobranego zasiłku, stosuje się odpowiednio przepisy o
świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i
macierzyństwa.
ż 9. Pracownicy, która w okresie urlopu wychowawczego urodziła dziecko lub
przyjęła na wychowanie dziecko w wieku uprawniającym do urlopu na warunkach
urlopu macierzyńskiego, zamiast zasiłku wychowawczego przysługuje zasiłek
macierzyński na zasadach przewidzianych w przepisach o świadczeniach pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
ż 10. W okresie urlopu wychowawczego pracownica zachowuje prawo do:
1) świadczeń zdrowotnych dla siebie i członków rodziny,
2) korzystania z lokalu mieszkalnego lub innego pomieszczenia mieszkalnego
zajmowanego przed urlopem wychowawczym, jeżeli pracodawca jest uprawniony do
określania warunków zajmowania przez pracowników takiego lokalu lub
pomieszczenia.
ż 11. Pracownica jest obowiązana uprzedzić pracodawcę o zamiarze podjęcia w
czasie urlopu wychowawczego pracy w ramach stosunku pracy lub na innej podstawie
albo działalności zarobkowej, a także innych zajęć, jeżeli mogą one mieć wpływ
na możliwość dalszego sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem lub zakres
sprawowania tej opieki. Przepis ż 12 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
ż 12. 1. Pracownica, która zaprzestała sprawowania osobistej opieki nad
dzieckiem z innych przyczyn niż określone w ż 11, jest obowiązana zawiadomić o
tym pracodawcę nie później niż w ciągu 30 dni od dnia zaprzestania tej opieki. W
takim przypadku pracodawca jest obowiązany dopuścić pracownicę do pracy w ciągu
30 dni od dnia tego zawiadomienia.
2. W razie powzięcia przez pracodawcę wiadomości o zaprzestaniu sprawowania
przez pracownicę osobistej opieki nad dzieckiem, pracodawca wzywa pracownicę do
stawienia się do pracy w terminie przez siebie wskazanym, nie wcześniej niż z
upływem 30 dni od dnia powzięcia o tym wiadomości i 3 dni od dnia wezwania.
3. Przepis ust. 2 stosuje się także w razie stwierdzenia przez pracodawcę, że z
urlopu wychowawczego korzystają w tym samym czasie oboje rodzice lub opiekunowie
dziecka.
ż 13. Pracownica może zrezygnować z urlopu wychowawczego:
1) w każdym czasie - za zgodą pracodawcy,
2) po uprzednim zawiadomieniu pracodawcy, najpóźniej na 30 dni przed terminem
zamierzonego podjęcia pracy.
ż 14. Pracodawca jest obowiązany dopuścić pracownicę po zakończeniu urlopu
wychowawczego do pracy na stanowisku równorzędnym z zajmowanym przed
rozpoczęciem urlopu lub na innym stanowisku odpowiadającym jej kwalifikacjom
zawodowym, za wynagrodzeniem nie niższym od wynagrodzenia za pracę
przysługującego w dniu podjęcia pracy na stanowisku zajmowanym przed tym
urlopem.
ż 15. 1. Okres urlopu wychowawczego, w dniu jego zakończenia, wlicza się do
okresu zatrudnienia u pracodawcy, który udzielił tego urlopu.
2. Okresu urlopu wychowawczego nie wlicza się do okresu zatrudnienia wymaganego
do wykonywania pracy określonego rodzaju lub na określonym stanowisku, zgodnie z
odrębnymi przepisami.
ż 16. Do pracownic będących:
1) nauczycielkami zatrudnionymi w szkołach, w których organizacja pracy
przewiduje ferie szkolne, objętych przepisami ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r.
- Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 3, poz. 19, Nr 25, poz. 187 i Nr 31, poz. 214, z
1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr
35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 197 i 198, Nr 36, poz. 206 i Nr 72, poz.
423, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 53, poz. 252, Nr
54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1993 r. Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 43,
poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 138, poz. 681 oraz z
1996 r. Nr 25, poz. 113),
2) nauczycielkami akademickimi, zatrudnionymi w szkołach wyższych, objętych
przepisami ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr
65, poz. 385, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63,
poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121,
poz. 591 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110),
zwanych dalej "nauczycielkami", przepisy rozporządzenia stosuje się ze zmianami
wynikającymi z ż 17-20.
ż 17. 1. Z wnioskiem o udzielenie urlopu wychowawczego nauczycielka występuje do
organu, który ją mianował lub zawarł z nią umowę o pracę.
2. Termin zakończenia urlopu wychowawczego powinien przypadać na dzień
poprzedzający rozpoczęcie roku szkolnego (roku akademickiego).
3. Jeżeli jest to uzasadnione terminem zakończenia urlopu wychowawczego, jego
wymiar i okres ulegają odpowiedniemu skróceniu, a na wniosek nauczycielki -
odpowiedniemu przedłużeniu.
4. Wniosek o udzielenie urlopu wychowawczego powinien być zgłoszony przez
nauczycielkę co najmniej na miesiąc przed wskazanym terminem rozpoczęcia tego
urlopu.
5. Przepisy ust. 2 i 3 nie mają zastosowania, jeżeli urlop wychowawczy został
udzielony nauczycielce w wymiarze nie przekraczającym jednego miesiąca.
6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio w przypadkach określonych w ż 1
ust. 3 i w ż 2.
ż 18. 1. Nauczycielka może zrezygnować z udzielonego jej urlopu wychowawczego:
1) w każdym czasie - za zgodą organu określonego w ż 17 ust. 1,
2) z początkiem roku szkolnego (roku akademickiego)
- po uprzednim zawiadomieniu organu określonego w ż 17 ust. 1 co najmniej na 3
miesiące przed zamierzonym terminem podjęcia pracy.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku określonym w ż 12 ust. 1
zdanie pierwsze.
ż 19. 1. Nauczycielka nabywa prawo do urlopu wypoczynkowego z dniem rozpoczęcia
ferii szkolnych (czasu wolnego od zajęć dydaktycznych), przypadających po
zakończeniu urlopu wychowawczego.
2. Nauczycielce, która w związku z rozpoczęciem urlopu wychowawczego nie mogła
wykorzystać przypadającego w okresie letnich ferii szkolnych (w czasie wolnym od
zajęć dydaktycznych) urlopu wypoczynkowego, do którego nabyła prawo - termin
zakończenia urlopu wychowawczego powinien przypadać na koniec zajęć szkolnych
(zajęć dydaktycznych).
ż 20. Przepisy ż 17 ust. 1 i ż 18 stosuje się także do nauczycielek
zatrudnionych w szkołach i w innych placówkach oświatowych i szkoleniowych,
wychowawczych oraz opiekuńczo-wychowawczych, w których nie są przewidziane ferie
szkolne.
ż 21. 1. Przepisy ż 1-20 mają zastosowanie do pracowników, z zastrzeżeniem
przepisów ust. 2-4.
2. Jeżeli oboje rodzice lub opiekunowie są pracownikami, z urlopu wychowawczego
- stosownie do ich wyboru - może skorzystać w tym samym czasie tylko jedno z
nich, a łączny okres korzystania przez nich z tego urlopu nie może przekroczyć
wymiaru określonego w ż 1 ust. 1 i w ż 2.
3. W przypadku określonym w ust. 2 udzielenie urlopu wychowawczego jednemu z
rodziców lub opiekunów następuje po przedstawieniu, wraz z wnioskiem o
udzielenie urlopu wychowawczego, oświadczenia drugiego z rodziców lub opiekunów
dziecka o braku zamiaru korzystania z urlopu wychowawczego w okresie wskazanym w
tym wniosku.
4. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, nie jest wymagane w razie ograniczenia
lub pozbawienia drugiego z rodziców władzy rodzicielskiej albo w razie
ograniczenia lub zwolnienia z opieki drugiego z opiekunów, a także w przypadku,
gdy zachodzą nie dające się usunąć przeszkody do uzyskania takiego oświadczenia.
W takich sytuacjach pracodawca udziela urlopu wychowawczego drugiemu z rodziców
lub opiekunów po przedstawieniu przez niego dokumentów potwierdzających te
okoliczności, a w braku ich udokumentowania - po złożeniu odpowiedniego
oświadczenia.
ż 22. 1. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 lipca 1981 r. w
sprawie urlopów wychowawczych (Dz. U. z 1990 r. Nr 76, poz. 454 i z 1992 r. Nr
41, poz. 179), z zastrzeżeniem przepisów ust. 2-5.
2. Zasady udzielania urlopu wychowawczego oraz prawa i obowiązki z tym związane
określone w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5,
stosuje się do pracowników:
1) korzystających z urlopu wychowawczego w dniu wejścia w życie rozporządzenia -
do upływu okresu, na jaki został im udzielony ten urlop,
2) z którymi umowa o pracę została rozwiązana z przyczyn określonych w
przepisach o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy
z przyczyn dotyczących pracodawcy w czasie urlopu wychowawczego przed dniem
wejścia w życie rozporządzenia - do upływu okresu, na jaki został im udzielony
ten urlop,
3) którym okres przerwy w zatrudnieniu, odpowiadającej urlopowi wychowawczemu,
do którego byliby uprawnieni, gdyby umowa o pracę nie została rozwiązana z
przyczyn określonych w przepisach o szczególnych zasadach rozwiązywania z
pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących pracodawcy, rozpoczął się
przed dniem wejścia w życie rozporządzenia; w tym przypadku rozporządzenie, o
którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 1999 r.
3. W okresie od dnia wejścia w życie rozporządzenia do dnia 31 grudnia 1996 r.
do pracowników, o których mowa w ust. 2 pkt 1, stosuje się - w zakresie
uprawnień do urlopu wypoczynkowego - zasady określone w ż 20 ust. 1 i 2
rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1.
4. Pracownicy pobierający w dniu wejścia w życie rozporządzenia zasiłek
wychowawczy ustalony na podstawie rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1,
zachowują prawo do tego zasiłku na dotychczasowych zasadach - do upływu okresu,
przez który przysługuje im prawo do zasiłku.
5. W okresie od dnia wejścia w życie rozporządzenia do dnia 28 lutego 1997 r.
wysokość zasiłku wychowawczego, ustalona zgodnie z ż 6 ust. 1 i 2, podlega
waloryzacji zgodnie z ż 6 ust. 3 rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1.
ż 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 2 czerwca 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: W Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

669--z dnia 27 listopada 1996 r. w sprawie wysokości, do jakiej składka na
rzecz związku pracodawców jest zaliczana w koszty uzyskania przychodu.
670--z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z
zagranicy.
671--z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie Polskiej Scalonej Nomenklatury
Towarowej Handlu Zagranicznego (PCN).
672--z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia urzędu Pełnomocnika
Rządu do Spraw Realizacji Oświęcimskiego Strategicznego Programu
Rządowego.
673--z dnia 3 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
właściwości miejscowej organów podatkowych w sprawach niektórych
zobowiązań podatkowych.
674--z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie kierowania na rehabilitację
leczniczą w ramach prewencji rentowej oraz pokrywania kosztów tej
rehabilitacji.

ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

675--z dnia 6 grudnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi Ochrony
Państwa.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

676--z dnia 28 listopada 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki
finansowej Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

677--z dnia 28 listopada 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia organów właściwych do orzekania o istotnym ubytku zdolności
fizycznych, psychicznych lub umysłowych ograniczających zdolność do
wykonywania pracy zarobkowej, a także o stopniu zdolności osoby
niepełnosprawnej do pracy zarobkowej.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 28 maja 1996 r.
w sprawie przygotowania zawodowego młodocianych i ich wynagradzania.
(Dz. U. Nr 60, poz. 278)
Na podstawie art. 191 ż 3 i art. 195 ż 2 Kodeksu pracy zarządza się, co
następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
ż 1. 1. Przygotowanie zawodowe młodocianych pracowników, zwanych dalej
"młodocianymi", może odbywać się przez:
1) naukę zawodu,
2) przyuczenie do wykonywania określonej pracy.
2. Nauka zawodu ma na celu przygotowanie młodocianego do pracy w charakterze
wykwalifikowanego robotnika lub czeladnika i obejmuje praktyczną naukę zawodu
organizowaną u pracodawcy na zasadach ustalonych w odrębnych przepisach oraz
dokształcanie teoretyczne.
3. Przyuczenie do wykonywania określonej pracy ma na celu przygotowanie
młodocianego do pracy w charakterze robotnika przyuczonego i może dotyczyć prac,
których rodzaj nie wymaga odbycia nauki zawodu.
ż 2. 1. Przygotowanie zawodowe młodocianych może prowadzić:
1) pracodawca,
2) osoba zatrudniona u pracodawcy,
3) osoba prowadząca zakład pracy w imieniu pracodawcy,
jeżeli spełniają wymagania zawodowe i pedagogiczne określone w odrębnych
przepisach.
2. Wymagania, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą pracodawców, w imieniu
których przygotowanie zawodowe młodocianych prowadzą uprawnieni do tego
pracownicy.
ż 3. Pracodawca jest obowiązany zawrzeć z młodocianym na piśmie umowę o pracę w
celu przygotowania zawodowego, stosownie do przepisów art. 195 ż 1 Kodeksu
pracy.
ż 4. W razie konieczności wypowiedzenia młodocianemu umowy o pracę w celu
przygotowania zawodowego odbywanego w formie nauki zawodu, pracodawca zawiadamia
przedstawiciela ustawowego młodocianego oraz szkołę, jeśli młodociany dokształca
się w szkole, w celu umożliwienia młodocianemu kontynuowania nauki zawodu w
dotychczasowym lub pokrewnym zawodzie.
Rozdział 2
Nauka zawodu
ż 5. 1. Umowę o pracę w celu przygotowania zawodowego, odbywanego w formie nauki
zawodu, zawiera pracodawca z młodocianym w terminach przyjęć kandydatów do szkół
zasadniczych.
2. Jeżeli młodociany nie dokształca się w szkole zasadniczej, umowa o pracę, o
której mowa w ust. 1, może być zawarta w innym terminie.
ż 6. 1. Nauka zawodu trwa do 36 miesięcy, nie krócej jednak niż 33 miesiące.
2. Zawody, w których może odbywać się nauka zawodu, czas trwania tej nauki oraz
rodzaj i zakres zdobywanych umiejętności określają plany i programy nauczania
sporządzane w oparciu o klasyfikację zawodów szkolnictwa zawodowego.
ż 7. Zatrudnienie młodocianego odbywającego naukę zawodu jest dopuszczalne tylko
przy pracach objętych programem praktycznej nauki zawodu.
ż 8. Pracodawca zatrudniający młodocianego w celu nauki zawodu jest obowiązany:
1) realizować podstawy programowe kształcenia zawodowego, ustalone dla szkoły
zasadniczej, zamieszczone w dokumentacji programowej dla danego zawodu,
2) zapewnić osoby szkolące młodocianych, spełniające wymagania kwalifikacyjne
określone w odrębnych przepisach.
ż 9. Pracodawca, który zatrudnia w celu nauki zawodu większą liczbę
młodocianych, niż wynika to z jego potrzeb, może zawierać z młodocianymi umowy o
pracę w celu przygotowania zawodowego, na czas określony, jednak nie krótszy niż
czas przewidziany planem nauczania dla danego zawodu.
ż 10. 1. Pracodawca zatrudniający młodocianych w celu nauki zawodu organizuje
ich dokształcenie teoretyczne:
1) w szkole zasadniczej publicznej prowadzonej przez kuratora oświaty lub inny
organ uprawniony do prowadzenia takiej szkoły albo
2) w szkole zasadniczej prowadzonej przez siebie lub wspólnie z innymi
pracodawcami, albo
3) w ośrodku dokształcania zawodowego, za zgodą kuratora oświaty, albo
4) we własnym zakresie, konieczne do złożenia egzaminu na tytuł robotnika
wykwalifikowanego lub czeladnika.
2. W przypadku organizowania dokształcania teoretycznego młodocianych, o których
mowa w ust. 1 pkt 4, pracodawca jest obowiązany zrealizować podstawy programowe
obowiązkowych przedmiotów zawodowych teoretycznych, ustalone dla szkoły
zasadniczej w dokumentacji programowej dla danego zawodu.
3. Młodocianym zatrudnionym w celu nauki zawodu i dokształcającym się w
ośrodkach dokształcania zawodowego oraz w innych ośrodkach realizujących
podstawy programowe z zakresu dokształcania teoretycznego zawodowego,
znajdujących się w innej miejscowości niż miejsce zamieszkania i miejsce pracy
młodocianych, pracodawca może sfinansować koszty ich dojazdu i pobytu w ośrodku.
ż 11. 1. Nauka zawodu młodocianego kończy się egzaminem.
2. Młodociani, dokształcający się w szkołach zasadniczych, składają egzamin z
nauki zawodu na zasadach określonych w przepisach o egzaminach z nauki zawodu i
z przygotowania zawodowego, z zastrzeżeniem ust. 4.
3. Młodociani, dokształcający się w innych formach niż szkolne, składają egzamin
na tytuł robotnika wykwalifikowanego na zasadach określonych w przepisach o
podnoszeniu kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego osób dorosłych, z
zastrzeżeniem ust. 5.
4. Młodociani zatrudnieni u pracodawców będących rzemieślnikami, dokształcający
się w szkołach zasadniczych, składają egzamin czeladniczy przed komisją
egzaminacyjną izby rzemieślniczej, przy udziale przedstawiciela szkoły lub
organu prowadzącego szkołę, do której młodociany uczęszczał. Egzamin ten jest
równorzędny z egzaminem z nauki zawodu i powinien być przeprowadzony do końca
roku szkolnego.
5. Młodociani zatrudnieni u pracodawców będących rzemieślnikami, dokształcający
się w innych formach niż szkolne, składają egzamin czeladniczy przed komisją
egzaminacyjną izby rzemieślniczej. Egzamin ten jest równorzędny z egzaminem z
nauki zawodu i powinien być przeprowadzony do końca ostatniego roku nauki.
6. Warunki do przeprowadzenia egzaminów, o których mowa w ust. 2-5, zapewnia
pracodawca zatrudniający młodocianych, finansując koszty przeprowadzenia
egzaminu składanego w pierwszym wyznaczonym terminie. Pracodawca może też pokryć
koszty egzaminów poprawkowych.
7. Pracodawca, który nie ma warunków do przeprowadzenia egzaminów, może zwrócić
się o ich zorganizowanie do innego pracodawcy lub do szkoły zawodowej
prowadzącej warsztaty, do izby rzemieślniczej albo do innej placówki, finansując
koszty przeprowadzenia egzaminów.
ż 12. 1. Jeżeli młodociany dokształcający się w szkole zasadniczej publicznej
nie otrzymał promocji lub nie ukończył szkoły z powodu niezłożenia egzaminu,
pracodawca, na wniosek młodocianego, lub izba rzemieślnicza, na wniosek stron,
może przedłużyć czas trwania nauki zawodu, nie dłużej jednak niż o:
1) 12 miesięcy, w celu dokończenia nauki w szkole,
2) 6 miesięcy, w innych uzasadnionych przypadkach.
2. Pracodawca, na wniosek młodocianego, a jeżeli pracodawcą jest rzemieślnik -
izba rzemieślnicza, na wniosek stron, może wyrazić zgodę na skrócenie czasu
trwania nauki zawodu, nie więcej jednak niż o 12 miesięcy, jeśli młodociany nie
dokształca się w szkole zasadniczej.
ż 13. Osoby, które przed ukończeniem nauki zawodu osiągnęły pełnoletność, kończą
tę naukę na warunkach określonych dla młodocianych.
ż 14. W razie przerwania nauki zawodu i podjęcia jej w tym samym lub pokrewnym
zawodzie u innego pracodawcy, czas odbytej poprzednio nauki zawodu zalicza się
młodocianemu po sprawdzeniu stopnia opanowania zawodu, jeśli nie przekroczył 18
roku życia. Zaliczenie praktycznej nauki zawodu następuje u nowego pracodawcy, a
zaliczenie przedmiotów teoretycznych - w szkole, jeśli młodociany dokształcał
się w szkole zasadniczej.
Rozdział 3
Przyuczenie do wykonywania określonej pracy
ż 15. 1. Przyuczenie młodocianego do wykonywania określonej pracy może trwać od
3 do 6 miesięcy.
2. W odniesieniu do młodocianych uczestników Ochotniczych Hufców Pracy okres
ustalony w ust. 1 może być przedłużony do czasu ukończenia szkoły podstawowej,
nie dłużej jednak niż o 12 miesięcy, i trwać łącznie nie dłużej niż 18 miesięcy.
3. Czas trwania, zakres oraz programy przyuczenia do wykonywania określonej
pracy są ustalane przez pracodawców.
ż 16. 1. Przyuczenie do wykonywania określonej pracy kończy się egzaminem
sprawdzającym.
2. Młodociani zatrudnieni u pracodawców nie będących rzemieślnikami składają
egzamin, o którym mowa w ust. 1, bezpośrednio u swoich pracodawców.
3. Młodociani zatrudnieni u pracodawców będących rzemieślnikami składają
egzamin, o którym mowa w ust. 1, przed komisją egzaminacyjną izby
rzemieślniczej, na zasadach określonych przez Związek Rzemiosła Polskiego.
ż 17. 1. Jeżeli wynik egzaminu jest pozytywny, pracodawca lub izba rzemieślnicza
wydaje zaświadczenie stwierdzające nabycie umiejętności w wykonywaniu prac,
których dotyczyło przyuczenie, oraz określające jego rodzaj, czas trwania i
uzyskaną ocenę.
2. W razie negatywnego wyniku egzaminu pracodawca, a w odniesieniu do pracodawcy
będącego rzemieślnikiem - izba rzemieślnicza ustala, na jaki okres należy
przedłużyć przyuczenie do wykonywania określonej pracy, z tym jednak, że okres
ten nie może przekroczyć 3 miesięcy.
ż 18. Młodocianemu, który ukończył przyuczenie do wykonywania określonej pracy z
wynikiem pozytywnym i podjął naukę zawodu obejmującą zakres przyuczenia do
wykonywania określonej pracy, zalicza się okres przyuczenia do okresu
praktycznej nauki zawodu.
Rozdział 4
Zasady wynagradzania młodocianych
ż 19. 1. Młodocianemu w okresie nauki zawodu przysługuje wynagrodzenie obliczane
w stosunku procentowym do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce
narodowej w poprzednim kwartale, obowiązującego od pierwszego dnia następnego
miesiąca po ogłoszeniu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
2. Stosunek procentowy wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, wynosi:
1) w pierwszym roku nauki - nie mniej niż 4%,
2) w drugim roku nauki - nie mniej niż 5%,
3) w trzecim roku nauki - nie mniej niż 6%.
ż 20. Młodocianym odbywającym przyuczenie do wykonywania określonej pracy
przysługuje nie mniej niż 4% wynagrodzenia, o którym mowa w ż 19 ust. 1.
Rozdział 5
Przepisy przejściowe i końcowe
ż 21. Do umów o pracę w celu przygotowania zawodowego, zawartych przed dniem
wejścia w życie rozporządzenia, mają zastosowanie dotychczasowe przepisy, chyba
że rozporządzenie przewiduje rozwiązania korzystniejsze dla młodocianych.
ż 22. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 maja 1995 r. w sprawie
Ochotniczych Hufców Pracy (Dz. U. Nr 59, poz. 309) w ż 8 w ust. 1 skreśla się
pkt 1.
ż 23. Tracą moc:
1) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 12 października 1989 r. w sprawie
przygotowania zawodowego młodocianych w uspołecznionych zakładach pracy i ich
wynagradzania (Dz. U. Nr 56, poz. 332, z 1990 r. Nr 60, poz. 346 i z 1992 r. Nr
102, poz. 519),
2) rozporządzenie Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 30 grudnia 1974
r. w sprawie nauki zawodu i przyuczenia do wykonywania określonych prac przez
młodocianych w rzemieślniczych zakładach pracy (Dz. U. Nr 51, poz. 335, z 1982
r. Nr 17, poz. 130, z 1988 r. Nr 32, poz. 237, z 1990 r. Nr 56, poz. 332 i z
1992 r. Nr 103, poz. 525).
ż 24. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 2 czerwca 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: W Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 28 maja 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie uprawnień pracowniczych osób wykonujących
pracę nakładczą.
(Dz. U. Nr 60, poz. 280)
Na podstawie art. 303 ż 1 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 31 grudnia 1975 r. w sprawie
uprawnień pracowniczych osób wykonujących pracę nakładczą (Dz. U. z 1976 r. Nr
3, poz. 19, z 1985 r. Nr 37, poz. 175, z 1988 r. Nr 10, poz. 76, z 1989 r. Nr
47, poz. 254 oraz z 1990 r. Nr 28, poz. 165) wprowadza się następujące zmiany:
1) ż 1 otrzymuje brzmienie
"1. Rozporządzenie stosuje się do osób wykonujących pracę nakładczą, zwanych
dalej "wykonawcami", na rzecz pracodawców, zwanych dalej �nakładcami.";
2) w ż 2 skreśla się ust. 3;
3) w ż 3:
a) w ust. 1 w zdaniu drugim wyrazy "wynagrodzenia, uznanego aktualnie za
najniższe dla pracowników gospodarki uspołecznionej" zastępuje się wyrazami
"najniższego wynagrodzenia określonego przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej
na podstawie art. 774 pkt. 1 Kodeksu pracy, zwanego dalej �najniższym
wynagrodzeniem",
b) w ust. 2 wyrazy "wynagrodzenia uznanego aktualnie za najniższe dla
pracowników gospodarki uspołecznionej" zastępuje się wyrazami "najniższego
wynagrodzenia";
4) ż 5 otrzymuje brzmienie:
"ż 5 1. Nakładca nie może wypowiedzieć umowy w okresie urlopu wypoczynkowego
wykonawcy ani w okresie jego niezdolności do pracy z powodu choroby lub
odosobnienia ze względu na chorobę zakaźną, jeżeli nie upłynął jeszcze okres
uprawniający do rozwiązania umowy bez wypowiedzenia na podstawie przepisu ż 6
ust. 1 pkt. 3, chyba że jest to spowodowane ogłoszeniem upadłości nakładcy lub
jego likwidacją albo zaniechaniem systemu pracy nakładczej.
2. Nakładca nie może wypowiedzieć umowy w okresie między powołaniem wykonawcy na
ćwiczenia lub przeszkolenie wojskowe a ich odbyciem, chyba że jest to
spowodowane ogłoszeniem upadłości nakładcy lub jego likwidacją albo zaniechaniem
systemu pracy nakładczej.
3. Nakładca nie może, bez zgody zakładowej organizacji związkowej, wypowiedzieć
ani rozwiązać umowy z wykonawcą będącym członkiem zarządu tej organizacji, chyba
że jest to uzasadnione ogłoszeniem upadłości nakładcy lub jego likwidacją albo
zaniechaniem systemu pracy nakładczej, osiągnięciem wieku emerytalnego lub
uzyskaniem prawa do renty z tytułu zaliczenia do I lub II grupy inwalidów.";
5) w ż 6:
a) w ust. 1 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Nakładca",
b) w ust. 2 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "nakładcę";
6) w ż 7:
a) w ust. 1 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Nakładca",
b) w ust. 2 w zdaniu pierwszym wyrazy "zakład pracy" i wyrazy "zakładu pracy"
zastępuje się odpowiednio wyrazem "nakładcę" i wyrazem "nakładcy" oraz skreśla
się wyrazy "przez zakład pracy";
7) w ż 7a:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W razie konieczności ograniczenia systemu pracy nakładczej z przyczyn
określonych w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych
zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących
zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19,
Nr 10, poz. 59 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 83, poz. 372, Nr 106, poz. 457 i
Nr 113, poz. 491, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1994 r. Nr 1, poz. 1 i z 1996 r.
Nr 24, poz. 110), zwanej dalej "ustawą", nakładca może rozwiązać, w drodze
wypowiedzenia, umowy z wykonawcami, o których mowa w ż 5 i 7, z zachowaniem
trybu postępowania określonego w ust. 2-4.",
b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "o pracę nakładczą", a wyrazy "kierownik zakładu
pracy" zastępuje się wyrazem "nakładca",
c) w ust. 3 wyrazy "kierownikowi zakładu" zastępuje się wyrazem "nakładcy",
d) w ust. 4 wyrazy "kierownik zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "nakładca"
oraz skreśla się wyrazy "o pracę nakładczą";
8) w ż 8 w ust. 1 wyrazy "jeżeli zakład społecznej służby zdrowia stwierdzi
szkodliwy wpływ wykonywanej pracy na jego zdrowie, a zakład pracy" zastępuje się
wyrazami "jeżeli zostało wydane orzeczenie lekarskie stwierdzające szkodliwy
wpływ wykonywanej pracy na jego zdrowie, a nakładca";
9) w ż 9 w ust. 1 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "nakładcę";
10) ż 9a otrzymuje brzmienie:
"ż 9a O zamierzonym rozwiązaniu umów z wykonawcami z powodu ogłoszenia upadłości
nakładcy lub jego likwidacji albo zaniechania systemu pracy nakładczej lub
ograniczenia systemu pracy nakładczej powodującego konieczność rozwiązania umów
z co najmniej 10% wykonawców z przyczyn określonych w art. 1 ust. 1 ustawy,
nakładca jest obowiązany zawiadomić właściwy miejscowo rejonowy urząd pracy
przed terminem dokonywania wypowiedzeń.";
11) w ż 9b:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Jeżeli umowa z wykonawcą została rozwiązana w wyniku dokonanego
wypowiedzenia z powodu ogłoszenia upadłości nakładcy lub jego likwidacji albo w
związku z zaniechaniem lub ograniczeniem systemu pracy nakładczej z przyczyn, o
których mowa w art. 1 ust. 1 ustawy, wykonawcy przysługuje odprawa pieniężna.",
b) w ust. 3 skreśla się wyrazy "o pracę nakładczą",
c) w ust. 5 wyrazy "zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "nakładcy",
d) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. W razie zbiegu prawa do odprawy przewidzianej w ust. 2 i odprawy pieniężnej
w związku z przejściem na rentę lub emeryturę, wykonawcy przysługuje jedna,
korzystniejsza dla niego odprawa.",
e) skreśla się ust. 7-11;
12) w ż 9c skreśla się wyrazy " i dodatku wyrównawczego" oraz wyrazy "o pracę
nakładczą";
13) ż 10 otrzymuje brzmienie:
"ż 10 1. W związku z rozwiązaniem umowy nakładca jest obowiązany niezwłocznie
wydać wykonawcy świadectwo pracy nakładczej. Przepisy art. 97 ż 2 Kodeksu pracy
stosuje się odpowiednio.
2. W świadectwie pracy nakładczej nakładca zamieszcza informację o okresie pracy
nakładczej, w którym wykonawca uzyskał wynagrodzenie w wysokości co najmniej 50%
najniższego wynagrodzenia, a w przypadku rozwiązania umowy z przyczyn
określonych w ż 9b ust. 1 - także informację o przyczynie rozwiązania tej umowy.
3. Przepisy art. 99 Kodeksu pracy stosuje się odpowiednio.";
14) w ż 11:
a) w ust. 1 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "nakładca",
b) w ust. 2 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "nakładcę", a wyrazy
"wynagrodzenia uznanego aktualnie za najniższe dla pracowników gospodarki
uspołecznionej" zastępuje się wyrazami "najniższego wynagrodzenia";
15) ż 12 otrzymuje brzmienie:
"ż 12 1. Wykonawcy przysługuje wynagrodzenie za wykonaną pracę obliczone według
stawek jednostkowych, a gdy jest to uzasadnione rodzajem pracy - przy
zastosowaniu innej odpowiedniej formy wynagrodzenia za tę pracę, ustalonej w
umowie lub w obowiązujących u danego nakładcy zasadach wynagradzania wykonawców.
2. Wykonawcom przysługują także inne składniki wynagrodzenia i świadczenia
związane z pracą, określone dla pracowników zatrudnionych u danego nakładcy,
jeżeli prawo do tych składników wynagrodzenia i świadczeń oraz zakres ich
stosowania do wykonawców ustala układ zbiorowy pracy, regulamin wynagradzania
albo umowa.
3. Do wynagrodzenia za pracę nakładczą stosuje się odpowiednio przepisy art. 78
ż 1, art. 82 i 83 Kodeksu pracy.
4. Wynagrodzenie za pracę nakładczą podlega ochronie na zasadach określonych w
przepisach art. 84-91 Kodeksu pracy.
5. Wykonawcy przysługuje prawo do wynagrodzenia określonego w art. 92 Kodeksu
pracy.";
16) skreśla się ż 13;
17) w ż 14 wyrazy "wynagrodzenia uznanego aktualnie za najniższe dla pracowników
gospodarki uspołecznionej" zastępuje się wyrazami "najniższego wynagrodzenia";
18) w ż 15 w ust. 1 na końcu dodaje się wyrazy "w wymiarze 1/12 należnego urlopu
za każdy przepracowany miesiąc, z zastrzeżeniem ust. 2";
19) w ż 16:
a) skreśla się ust. 1,
b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "170 i";
20) ż 17 otrzymuje brzmienie:
"ż 17 1. Wykonawcy za czas urlopu wypoczynkowego przysługuje wynagrodzenie
obliczone na podstawie przeciętnego wynagrodzenia uzyskanego przez niego w
okresie 12 miesięcy poprzedzających miesiąc rozpoczęcia urlopu, a jeżeli urlop
jest udzielany za okres krótszy - na podstawie przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia z okresu faktycznie przepracowanego, obejmującego pełne miesiące
kalendarzowe.
2. Wynagrodzenie za 1 dzień urlopu ustala się dzieląc przeciętne miesięczne
wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, przez 22.
3. Wynagrodzenie za czas urlopu ustala się mnożąc wynagrodzenie za 1 dzień
urlopu przez liczbę dni udzielonego urlopu.
4. Ekwiwalent pieniężny za nie wykorzystany w całości lub w części urlop oblicza
się jak wynagrodzenie za urlop.";
21) w ż 19 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Nakładca";
22) w ż 20:
a) w ust. 1 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "nakładca",
b) w ust. 2 wyrazy "wynagrodzenia uznanego aktualnie za najniższe dla
pracowników gospodarki uspołecznionej" zastępuje się wyrazami "najniższego
wynagrodzenia",
c) w ust. 3 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "nakładca", a wyrazy
"przepis ż 11" zastępuje się wyrazami "przepis ż 11 ust. 2";
23) w ż 21:
a) w ust. 1 w zdaniu drugim liczbę "233" zastępuje się liczbą "211",
b) w ust. 2 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Nakładca";
24) w ż 22:
a) w ust. 1 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "nakładca",
b) w ust. 2 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "nakładcę",
c) w ust. 3 wyrazy "w lokalu zakładu pracy" zastępuje się wyrazami "w
pomieszczeniach pracy należących do nakładcy";
25) ż 23 otrzymuje brzmienie:
"ż 23 W zakresie ochrony zdrowia stosuje się odpowiednio przepisy art. 220 ż 1,
art. 221 ż 1-3, art. 222 ż 1 i 3, art. 223, 226, 229 ż 1, 2, 4, 5 i 6, art. 234,
235, 2373, 2374 i art. 2376 ż 1 i 3 Kodeksu pracy.";
26) w ż 24:
a) skreśla się ust. 1,
b) w ust. 2:
- w zdaniu pierwszym wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "nakładca",
- w zdaniu drugim wyrazy "wynagrodzenia uznanego aktualnie za najniższe dla
pracowników gospodarki uspołecznionej" zastępuje się wyrazami "najniższego
wynagrodzenia",
c) skreśla się ust. 4;
27) w ż 25:
a) skreśla się oznaczenie ust. 1, a wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem
"nakładca",
b) skreśla się ust. 2;
28) w ż 28 w ust. 2 skreśla się wyrazy "przysługującego aktualnie pracownikom
gospodarki uspołecznionej";
29) w ż 30 wyrazy "zakładowi pracy" zastępuje się wyrazem "nakładcy";
30) ż 31 otrzymuje brzmienie:
"ż 31 1. Nakładca zatrudniający stale co najmniej 20 wykonawców ustala regulamin
pracy nakładczej. Nakładca, u którego działa zakładowa organizacja związkowa,
zasięga opinii tej organizacji przed ustaleniem regulaminu.
2. Regulamin pracy nakładczej określa wzajemne obowiązki nakładcy i wykonawców,
w szczególności zasady i tryb przydziału pracy, terminy i sposób wypłacania
wynagrodzenia za pracę oraz zwrotu wykonawcom kosztów produkcji, terminy i
miejsce wydawania surowców i materiałów oraz przyjmowania wykonanych produktów i
usług.
3. Nakładca jest obowiązany zapoznać wykonawcę z treścią regulaminu pracy
nakładczej przed jego przystąpieniem do pracy.";
31) w ż 32:
a) w ust. 1 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
"Do okresu pracy nakładczej wlicza się również okresy służby wojskowej oraz
służby w Policji, Urzędzie Ochrony Państwa, Służbie Więziennej, Straży
Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej - na warunkach obowiązujących
pracowników.",
b) w ust. 2 wyrazy "wynagrodzenia uznanego w tym okresie za najniższe dla
pracowników gospodarki uspołecznionej" zastępuje się wyrazami "najniższego
wynagrodzenia w tym okresie";
32) ż 34 otrzymuje brzmienie:
"ż 34 Do wykonawców będących inwalidami wojennymi oraz kombatantami stosuje się
odpowiednio przepisy art. 14, 19 i 20 ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o
zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r.
Nr 13, poz. 68, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104,
poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 10,
poz. 37 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681) oraz art. 9 i 10 ustawy
z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących
ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75 i Nr
104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 29, poz. 133, Nr 129, poz.
602 i Nr 134, poz. 645, z 1994 r. Nr 99, poz. 482 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i
Nr 138, poz. 681).";
33) skreśla się załącznik do rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 2 czerwca 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: W Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

85--z dnia 11 grudnia 1995 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu
ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 15 maja 1996 r.
w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego
wydawania i prostowania.
(Dz. U. Nr 60, poz. 282)
Na podstawie art. 97 ż 4 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. W świadectwie pracy, oprócz informacji określonych w art. 97 ż 2 Kodeksu
pracy, zamieszcza się informacje niezbędne do ustalenia uprawnień ze stosunku
pracy i uprawnień z ubezpieczenia społecznego, dotyczące:
1) wymiaru czasu pracy pracownika w czasie trwania stosunku pracy,
2) liczby dni urlopu wypoczynkowego wykorzystanego przez pracownika w roku
kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy,
3) wykorzystania dodatkowego urlopu albo innego dodatkowego uprawnienia lub
świadczenia, przewidzianego przepisami prawa pracy,
4) należności ze stosunku pracy uznanych i nie zaspokojonych przez pracodawcę do
dnia ustania tego stosunku, z powodu braku środków finansowych,
5) okresu korzystania z urlopu bezpłatnego i podstawy prawnej jego udzielenia,
6) wykorzystanego urlopu wychowawczego,
7) liczby dni, za które pracownik otrzymał wynagrodzenie przewidziane w art. 92
Kodeksu pracy w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy,
8) wykorzystania w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy, zwolnienia
od pracy przewidzianego w art. 188 Kodeksu pracy,
9) okresu, za który pracownikowi przysługuje odszkodowanie w związku ze
skróceniem okresu wypowiedzenia umowy o pracę na podstawie art. 361 ż 1 Kodeksu
pracy,
10) okresu odbytej czynnej służby wojskowej lub jej form zastępczych,
11) okresu wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym
charakterze,
12) okresów nieskładkowych, przypadających w okresie zatrudnienia, którego
dotyczy świadectwo pracy, uwzględnianych przy ustalaniu prawa do emerytury lub
renty,
13) danych, które są zamieszczane na żądanie pracownika.
2. Wzór świadectwa pracy zawiera załącznik do rozporządzenia.
ż 2. 1. Pracodawca wydaje świadectwo pracy bezpośrednio pracownikowi albo osobie
upoważnionej przez pracownika na piśmie - w dniu, w którym następuje rozwiązanie
lub wygaśnięcie stosunku pracy.
2. Jeżeli wydanie świadectwa pracy pracownikowi albo osobie przez niego
upoważnionej nie jest możliwe, pracodawca, nie później niż w ciągu 7 dni od dnia
ustania stosunku pracy, przesyła świadectwo pracy pracownikowi lub tej osobie za
pośrednictwem poczty albo doręcza go w inny sposób.
ż 3. W razie wygaśnięcia stosunku pracy z powodu śmierci pracownika (art. 631 ż
1 Kodeksu pracy), pracodawca sporządza świadectwo pracy i włącza je do akt
osobowych zmarłego pracownika. Z wnioskiem o wydanie przez pracodawcę świadectwa
pracy może wystąpić członek rodziny zmarłego pracownika, a także inna osoba
będąca spadkobiercą tego pracownika.
ż 4. Kopię świadectwa pracy przechowuje się w aktach osobowych pracownika; w
uzasadnionych przypadkach pracodawca wydaje odpis tego świadectwa pracownikowi
albo osobie, o której mowa w ż 2 ust. 1 i w ż 3.
ż 5. 1. Pracodawca zawiadamia pracownika na piśmie o negatywnym wyniku
rozpatrzenia wniosku o sprostowanie świadectwa pracy w ciągu 7 dni od dnia
otrzymania tego wniosku. W razie uwzględnienia wniosku, pracodawca wydaje
pracownikowi w tym terminie nowe świadectwo pracy.
2. W razie uwzględnienia przez sąd pracy powództwa pracownika o sprostowanie
świadectwa pracy, pracodawca jest obowiązany wydać pracownikowi niezwłocznie
nowe świadectwo pracy, nie później jednak niż w ciągu 3 dni od dnia
uprawomocnienia się orzeczenia sądu w tej sprawie.
3. W razie prawomocnego orzeczenia sądu pracy o przywróceniu pracownika do pracy
lub przyznaniu mu odszkodowania z tytułu niezgodnego z przepisami prawa
wypowiedzenia umowy o pracę lub jej rozwiązania bez wypowiedzenia, pracodawca,
na żądanie pracownika, jest obowiązany uzupełnić treść wydanego mu uprzednio
świadectwa pracy o dodatkową informację o tym orzeczeniu, z zastrzeżeniem ust.
4.
4. Jeżeli orzeczenie, o którym mowa w ust. 3, zostało wydane w związku z
rozwiązaniem przez pracodawcę umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika,
z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu w tym trybie umów o pracę, pracodawca
jest obowiązany wydać pracownikowi, w terminie określonym w ust. 2, nowe
świadectwo pracy zawierające informację o rozwiązaniu umowy o pracę za
wypowiedzeniem dokonanym przez pracodawcę, powołującą art. 97 ż 3 Kodeksu pracy.
5. W przypadkach określonych w ust. 1 zdanie drugie oraz w ust. 2 i 4 pracodawca
jest obowiązany, najpóźniej w dniu wydania pracownikowi nowego świadectwa pracy,
usunąć z akt osobowych pracownika i zniszczyć poprzednio wydane świadectwo
pracy.
ż 6. Przepis ż 5 ust. 2 stosuje się odpowiednio w razie uwzględnienia przez sąd
pracy powództwa pracownika o odszkodowanie w związku z niewydaniem w terminie
lub wydaniem niewłaściwego świadectwa pracy (art. 99 ż 4 Kodeksu pracy).
ż 7. W razie prawomocnego orzeczenia sądu pracy o odszkodowaniu na rzecz
pracodawcy z tytułu nieuzasadnionego rozwiązania przez pracownika umowy o pracę
bez wypowiedzenia na podstawie art. 55 ż 11 Kodeksu pracy (art. 611 Kodeksu
pracy), pracownik jest obowiązany przedłożyć pracodawcy wydane mu świadectwo
pracy w celu uzupełnienia treści tego świadectwa o informację o wydanym
orzeczeniu sądu pracy. W razie niespełnienia tego obowiązku przez pracownika,
pracodawca ma prawo wezwać pracownika do niezwłocznego przedłożenia świadectwa
pracy w celu zamieszczenia w nim takiej informacji.
ż 8. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 listopada 1974 r. w
sprawie świadectw pracy i opinii (Dz. U. Nr 45, poz. 269, z 1989 r. Nr 49, poz.
271 i z 1990 r. Nr 18, poz. 105).
ż 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 2 czerwca 1996 r.
Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja
1996 r. (poz. 282)
Ilustracja
Ilustracja
SPOSÓB WYPEŁNIANIA ŚWIADECTWA PRACY
1. Nr REGON-EKD - stanowi identyfikator pracodawcy nadany przez właściwy
wojewódzki urząd statystyczny.
2. W ust. 1 pracodawca zatrudniający pracownika przejętego od innego pracodawcy
na zasadach określonych przepisami art. 231 Kodeksu pracy lub przepisami
odrębnymi, wykazuje również okres jego pracy u poprzedniego pracodawcy i
wskazuje tego pracodawcę.
3. W ust. 3
lit a) pracodawca podaje jeden z trybów rozwiązania stosunku pracy określonych w
art. 30 ż 1 Kodeksu pracy, a w przypadku rozwiązania stosunku pracy za
wypowiedzeniem lub bez wypowiedzenia - dodatkowo wskazuje stronę stosunku pracy
składającą oświadczenie woli w tej sprawie +
lit b) pracodawca wskazuje podstawę prawną rozwiązania stosunku pracy, jeżeli do
rozwiązania tego stosunku dochodzi w trybie określonym w art. 231 ż 4 lub ż 5
albo w art. 48 ż 2 Kodeksu pracy, a także w art. 7a ustawy z dnia 28 grudnia
1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z
przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z
1990 r. Nr 4, poz. 19, z późniejszymi zmianami).
4. W ust. 4
w pkt 8 pracodawca wskazuje okres zatrudnienia pracownika przy wykonywaniu prac,
o których mowa w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983
r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla
pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze
(Dz. U. Nr 8, poz. 43, z 1985 r. Nr 7, poz. 21, z 1991 r. Nr 39, poz. 167 i z
1992 r. Nr 102, poz. 520) - na stanowiskach zgodnych z określonymi w przepisach
wykonawczych wydanych na podstawie ż 1 ust. 2 tego rozporządzenia +
w pkt 9 pracodawca informuje o wykorzystaniu przez pracownika-pracownicę
dodatkowych uprawnień i świadczeń tylko w zakresie mającym wpływ na uprawnienia
pracownicze u kolejnego pracodawcy, wynikające z ustaw, układów zbiorowych pracy
i regulaminów,
w pkt 10 pracodawca wskazuje - przypadające w okresie zatrudnienia:
- okresy nieskładkowe, określone w art. 4 ustawy z dnia 17 października 1991 r.
o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o
zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z
1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 oraz z
1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 95, poz. 473 i Nr 138, poz. 681), a także
- okresy, w ciągu których pracownik otrzymywał wynagrodzenie przewidziane w art.
92 Kodeksu pracy.
5. W ust. 6 pracodawca zamieszcza informację:
1) o należnościach ze stosunku pracy uznanych przez niego i nie wypłaconych
pracownikowi do dnia ustania stosunku pracy z powodu braku środków finansowych,
2) na żądanie pracownika:
a) o wysokości i składnikach wynagrodzenia,
b) o uzyskanych kwalifikacjach,
c) o prawomocnym orzeczeniu sądu pracy o przywróceniu pracownika do pracy lub
przyznaniu mu odszkodowania, gdy zachodzi przypadek określony w ż 5 ust. 4
rozporządzenia, przy czym pracodawca, uzupełniając świadectwo pracy o tę
informację, podpisuje ją i opatruje datą.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA BUDŻETOWA NA ROK 1996

87--z dnia 1 lutego 1996 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

9--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie zasad współdziałania gmin
warszawskich z organami administracji rządowej oraz określenia, które
sprawy indywidualne z zakresu zadań własnych gmin rozpatrywane będą w
trybie właściwym dla decyzji administracyjnych należących do zadań
zleconych.
10--z dnia 19 grudnia 1995 r. o zaliczeniu drogi do kategorii dróg
krajowych.
11--z dnia 3 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
właściwości miejscowej organów podatkowych w sprawach niektórych
zobowiązań podatkowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

12--z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie szczególnych warunków, którym
powinna odpowiadać rachunkowość narodowych funduszy inwestycyjnych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

13--z dnia 12 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach:
białostockim, bielskim, ciechanowskim, częstochowskim, katowickim,
kieleckim, krośnieńskim, łomżyńskim, nowosądeckim, ostrołęckim, pilskim,
piotrkowskim, poznańskim, przemyskim, siedleckim, sieradzkim, suwalskim,
rzeszowskim, tarnowskim i zielonogórskim.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ

14--z dnia 3 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dozoru
i kontroli celnej oraz poboru opłat.

UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

15--z dnia 13 grudnia 1995 r. dotycząca ustalenia powszechnie
obowiązującej wykładni przepisów art. 26 ust. 4 i art. 28 ust. 1 (zdanie
drugie) ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 26 kwietnia 1996 r.
o Służbie Więziennej.
(Dz. U. Nr 61, poz. 283)
Rozdział 1
Zadania i organizacja Służby Więziennej
Art. 1. 1. Służba Więzienna realizuje, na zasadach określonych w Kodeksie karnym
wykonawczym, zadania w zakresie wykonywania kar pozbawienia wolności i
tymczasowego aresztowania.
2. Służba Więzienna jest umundurowaną i uzbrojoną formacją apolityczną podległą
Ministrowi Sprawiedliwości, posiadającą własną strukturę organizacyjną.
3. Do podstawowych zadań Służby Więziennej należy:
1) prowadzenie działalności resocjalizacyjnej wobec osób skazanych na kary
pozbawienia wolności, przede wszystkim przez organizowanie pracy sprzyjającej
zdobywaniu kwalifikacji zawodowych, nauczania oraz zajęć kulturalno-oświatowych,
2) wykonywanie tymczasowego aresztowania w sposób zabezpieczający prawidłowy tok
postępowania karnego,
3) zapewnienie osobom skazanym na kary pozbawienia wolności lub tymczasowo
aresztowanym przestrzegania ich praw, a zwłaszcza humanitarnych warunków,
poszanowania godności, opieki zdrowotnej i religijnej,
4) ochrona społeczeństwa przed sprawcami przestępstw osadzonymi w zakładach
karnych i aresztach śledczych,
5) zapewnienie w zakładach karnych i aresztach śledczych porządku i
bezpieczeństwa,
6) wykonywanie aresztów zastosowanych na podstawie innych przepisów oraz pomocy
prawnej z tytułu umów międzynarodowych.
4. Służba Więzienna współdziała z organami państwowymi i samorządowymi,
stowarzyszeniami, organizacjami oraz instytucjami, których celem jest
współudział w wykonywaniu kary, jak również z kościołami, związkami
wyznaniowymi, szkotami wyższymi i placówkami naukowymi oraz osobami godnymi
zaufania.
5. Określenie "osoby pozbawione wolności" oznacza, w rozumieniu niniejszej
ustawy, osoby pozbawione wolności w przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 3 i
6.
Art. 2. Organy administracji państwowej, samorządu terytorialnego oraz państwowe
jednostki organizacyjne są obowiązane współdziałać z jednostkami organizacyjnymi
Służby Więziennej w zakresie i na zasadach określonych w ustawie.
Art. 3. 1. Jednostkami organizacyjnymi Służby Więziennej, zwanymi dalej
"jednostkami organizacyjnymi", są:
1) Centralny Zarząd Służby Więziennej,
2) okręgowe inspektoraty Służby Więziennej,
3) zakłady karne i areszty śledcze,
4) ośrodki szkolenia i ośrodki doskonalenia kadr Służby Więziennej.
2. W ramach jednostek organizacyjnych, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4,
działają, w razie potrzeby, szkoły, szpitale, ambulatoria i apteki.
3. W jednostkach organizacyjnych mogą być tworzone służby, działy, zespoły i
stanowiska prowadzące działalność, w szczególności w zakresie oddziaływania
wychowawczego, nauczania i szkolenia, działalności duszpasterskiej,
zatrudnienia, ochrony, zwalczania czynów mogących zagrozić porządkowi i
bezpieczeństwu, zapewnienia stosownych warunków bytowych i pomocy socjalnej,
opieki medycznej i sanitarnej.
4. Jednostki organizacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, mogą posiadać
podległe oddziały położone w tej samej lub innej miejscowości.
5. Minister Sprawiedliwości może, w drodze zarządzenia, tworzyć, przekształcać i
znosić inne niż wymienione w ust. 1 jednostki organizacyjne, jeśli jest to
niezbędne do realizacji zadań Służby Więziennej.
Art. 4. 1. Centralnym Zarządem Służby Więziennej oraz podległymi jednostkami
organizacyjnymi kieruje Dyrektor Generalny Służby Więziennej podległy Ministrowi
Sprawiedliwości.
2. Dyrektor Generalny Służby Więziennej jest przełożonym wszystkich
funkcjonariuszy Służby Więziennej, zwanych dalej "funkcjonariuszami".
3. Dyrektora Generalnego Służby Więziennej powołuje i odwołuje Prezes Rady
Ministrów na wniosek Ministra Sprawiedliwości.
4. Zastępców Dyrektora Generalnego Służby Więziennej mianuje i zwalnia ze
stanowiska Minister Sprawiedliwości na wniosek Dyrektora Generalnego.
Art. 5. 1. Do zakresu działania Dyrektora Generalnego Służby Więziennej należy w
szczególności:
1) tworzenie warunków do prawidłowego i praworządnego wykonywania kar
pozbawienia wolności i tymczasowego aresztowania oraz ustalanie kierunków pracy
resocjalizacyjnej,
2) sprawowanie nadzoru nad organizacją i realizowaniem zadań przez jednostki
organizacyjne,
3) ustalanie metod i form wykonywania zadań służbowych przez funkcjonariuszy, w
zakresie nie objętym przepisami wydanymi na podstawie ustawy,
4) ustalanie zasad technicznego zabezpieczenia ochronnego i bezpieczeństwa w
zakładach karnych i aresztach śledczych,
5) kierowanie pracą Centralnego Zarządu Służby Więziennej,
6) kształtowanie polityki kadrowej w Służbie Więziennej i określanie
szczegółowych zasad szkolenia funkcjonariuszy,
7) inicjowanie badań naukowych dotyczących zadań Służby Więziennej oraz
współdziałanie z placówkami naukowymi w tym zakresie,
8) ustalanie liczby stanowisk w okręgowych inspektoratach Służby Więziennej oraz
łącznej liczby stanowisk dla podległych jednostek organizacyjnych,
9) określanie szczegółowych warunków bezpieczeństwa i higieny pracy w
jednostkach organizacyjnych,
10) ustalanie szczegółowych zasad wykorzystywania zwierząt do realizacji zadań
Służby Więziennej,
11) ustalanie szczegółowych zasad gospodarowania składnikami majątkowymi i
zapewnienie racjonalnego wykorzystywania środków finansowych przeznaczonych na
działalność Służby Więziennej.
2. Minister Sprawiedliwości nadaje, w drodze zarządzenia, statut Centralnemu
Zarządowi Służby Więziennej.
Art. 6. 1. Okręgowym inspektoratem Służby Więziennej kieruje dyrektor okręgowy
Służby Więziennej.
2. Dyrektora okręgowego Służby Więziennej mianuje, spośród oficerów Służby
Więziennej, i zwalnia ze stanowiska Minister Sprawiedliwości na wniosek
Dyrektora Generalnego Służby Więziennej.
3. Zastępcę dyrektora okręgowego Służby Więziennej mianuje, spośród oficerów
Służby Więziennej, i zwalnia ze stanowiska Dyrektor Generalny Służby Więziennej
na wniosek dyrektora okręgowego.
4. Do zakresu działania dyrektora okręgowego Służby Więziennej należy w
szczególności:
1) nadzorowanie działalności podległych zakładów karnych, aresztów śledczych i
ośrodków doskonalenia kadr,
2) organizowanie systemu współdziałania podległych jednostek organizacyjnych w
zakresie utrzymania w nich bezpieczeństwa i porządku oraz współpraca w tym
zakresie z Policją,
3) współpraca z instytucjami państwowymi i samorządowymi,
4) planowanie i rozdzielanie środków finansowych,
5) ustalanie liczby stanowisk dla podległych jednostek organizacyjnych.
5. Dyrektor okręgowy Służby Więziennej jest przełożonym funkcjonariuszy
pełniących służbę w podległych jednostkach organizacyjnych.
6. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze zarządzenia:
1) siedziby i terytorialny zasięg działania dyrektorów okręgowych Służby
Więziennej,
2) szczegółowy zakres działania dyrektorów okręgowych oraz strukturę
organizacyjną okręgowych inspektoratów Służby Więziennej.
Art. 7. 1. Zasady i tryb tworzenia zakładów karnych i aresztów śledczych określa
odrębna ustawa.
2. Zakładem karnym i aresztem śledczym kieruje dyrektor.
3. Dyrektora zakładu karnego i dyrektora aresztu śledczego mianuje, spośród
oficerów Służby Więziennej, i zwalnia ze stanowiska Dyrektor Generalny Służby
Więziennej na wniosek właściwego dyrektora okręgowego Służby Więziennej.
4. Zastępców dyrektora zakładu karnego i zastępców dyrektora aresztu śledczego
mianuje, spośród oficerów Służby Więziennej, i zwalnia ze stanowiska dyrektor
okręgowy Służby Więziennej na wniosek dyrektora tego zakładu karnego lub aresztu
śledczego.
5. Do zakresu działania dyrektora zakładu karnego i dyrektora aresztu śledczego
należy w szczególności:
1) zapewnienie praworządnego wykonywania kar pozbawienia wolności i tymczasowego
aresztowania,
2) zapewnienie bezpieczeństwa i porządku w podległej jednostce,
3) racjonalne wykorzystanie środków finansowych,
4) zapewnienie odpowiedniego do potrzeb doboru i wykorzystania kadry, stałego
podnoszenia jej kwalifikacji, właściwego wykonywania obowiązków i dyscypliny,
5) nadzorowanie działających w ramach zakładu i aresztu szkół, szpitali i
ambulatoriów,
6) wykonywanie poleceń wydawanych w ramach nadzoru penitencjarnego,
7) współdziałanie w zakresie realizacji zadań zakładu lub aresztu z właściwymi
instytucjami państwowymi, samorządowymi i społecznymi oraz kościołami, związkami
wyznaniowymi i osobami godnymi zaufania.
6. Dyrektor Generalny Służby Więziennej ustala szczegółowy zakres działania
dyrektorów oraz strukturę organizacyjną zakładów karnych i aresztów śledczych.
Art. 8. 1. W ośrodkach szkolenia Służby Więziennej prowadzi się szkolenie
podoficerów, chorążych i oficerów Służby Więziennej.
2. Ośrodkiem szkolenia i ośrodkiem doskonalenia kadr Służby Więziennej kieruje
komendant.
3. Komendanta ośrodka szkolenia i komendanta ośrodka doskonalenia kadr mianuje,
spośród oficerów Służby Więziennej, i zwalnia ze stanowiska Dyrektor Generalny
Służby Więziennej.
4. Zastępców komendanta ośrodka szkolenia i zastępców komendanta ośrodka
doskonalenia kadr mianuje i zwalnia ze stanowiska Dyrektor Generalny Służby
Więziennej.
5. Minister Sprawiedliwości tworzy, przekształca i znosi, w drodze zarządzenia,
ośrodki szkolenia i ośrodki doskonalenia kadr Służby Więziennej.
6. Dyrektor Generalny Służby Więziennej nadaje statuty ustalające zakres
działania komendantów ośrodków szkolenia i ośrodków doskonalenia kadr oraz
strukturę organizacyjną ośrodków.
Art. 9. 1. Kierownicy jednostek organizacyjnych: dyrektorzy okręgowi Służby
Więziennej, dyrektorzy zakładów karnych i aresztów śledczych oraz komendanci
ośrodków szkolenia i ośrodków doskonalenia kadr są przełożonymi funkcjonariuszy
i pracowników tych jednostek.
2. Komendanci ośrodków szkolenia i ośrodków doskonalenia kadr są przełożonymi
funkcjonariuszy szkolonych w tych ośrodkach.
3. Przełożonym jest także inny funkcjonariusz lub pracownik kierujący określonym
odcinkiem służby lub działalnością albo wyznaczony przez kierownika jednostki
organizacyjnej.
Art. 10. 1. W jednostkach organizacyjnych pełnią służbę funkcjonariusze oraz
mogą być zatrudnieni pracownicy.
2. Pracownikom wykonującym obowiązki w stałym i bezpośrednim kontakcie z osobami
pozbawionymi wolności przysługuje z tego tytułu, obok wynagrodzenia wynikającego
z odrębnych przepisów, dodatek do wynagrodzenia.
3. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki
Socjalnej określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady przyznawania i
wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 2.
4. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze zarządzenia, stanowiska, na
których mogą pełnić służbę wyłącznie funkcjonariusze.
Art. 11. Okres służby funkcjonariusza i okres zatrudnienia pracownika traktuje
się jako pracę o szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu
emerytalnym pracowników i ich rodzin.
Art. 12. Funkcjonariusze i pracownicy powinni wykazywać się odpowiednim
przygotowaniem ogólnym i zawodowym, doświadczeniem oraz wysokim poziomem
moralnym, systematycznie dokształcać się i podnosić kwalifikacje zawodowe. W
postępowaniu wobec osób pozbawionych wolności obowiązani są:
1) kierować się zasadami praworządności, bezstronności oraz humanizmu,
2) szanować ich prawa i godność,
3) dokładać starań, aby wykonanie kary przyczyniało się do przygotowania
skazanych do życia w społeczeństwie,
4) pomagać w poszukiwaniu rozwiązania ich problemów,
5) oddziaływać pozytywnie swoim własnym przykładem.
Art. 13. 1. Funkcjonariusze i pracownicy nie mogą uczestniczyć w takiej
działalności, która podważa ich autorytet urzędowy lub w której wykorzystuje się
informacje o charakterze służbowym do celów pozasłużbowych.
2. Funkcjonariuszom i pracownikom zabrania się w szczególności:
1) utrzymywania innych niż wynikające z obowiązków służbowych kontaktów z
osobami pozbawionymi wolności, jeżeli może to stanowić zagrożenie dla właściwego
przebiegu służby lub jej dobrego imienia,
2) udzielania osobom nieupoważnionym informacji dotyczących osób pozbawionych
wolności, także po ich zwolnieniu.
Art. 14. 1. Funkcjonariusze mogą zrzeszać się w związku zawodowym
funkcjonariuszy Służby Więziennej.
2. Przepisy ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55,
poz. 244, z 1994 r. Nr 43, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr 1, poz. 2, Nr 24, poz. 110
i Nr 61, poz. 283) stosuje się odpowiednio, z tym że w Służbie Więziennej może
działać tylko jeden związek zawodowy i związek ten nie ma prawa do strajku.
Działania związku nie mogą zmierzać do ograniczenia uprawnień osób pozbawionych
wolności.
Art. 15. 1. Ustanawia się odznakę "Za zasługi w pracy penitencjarnej".
2. Odznaka, o której mowa w ust. 1, może być nadawana funkcjonariuszom lub
pracownikom wyróżniającym się szczególnymi osiągnięciami w służbie lub pracy.
Odznaka może być nadawana także innym osobom.
3. Odznakę "Za zasługi w pracy penitencjarnej" nadaje Minister Sprawiedliwości.
4. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady i
tryb nadawania oraz wzór odznaki, o której mowa w ust. 3.
Art. 16. Ustawa budżetowa określa dochody i wydatki związane z funkcjonowaniem
Służby Więziennej.
Art. 17. Minister Sprawiedliwości określi:
1) w drodze rozporządzenia:
a) wzory umundurowania, oznaki służby, dystynkcje i znaki identyfikacyjne
funkcjonariuszy oraz wzory wyposażenia specjalnego,
b) zasady i sposób noszenia umundurowania oraz orderów, odznaczeń, medali,
odznak i znaków identyfikacyjnych,
c) wzór legitymacji służbowej i innych dokumentów funkcjonariusza, organy
właściwe do ich wydawania oraz zasady dokonywania wpisów w tych dokumentach,
d) zasady naliczeń etatowych w Służbie Więziennej,
2) w drodze zarządzenia:
a) uzbrojenie Służby Więziennej,
b) normy umundurowania funkcjonariuszy.
Rozdział 2
Zakres uprawnień Służby Więziennej
Art. 18. 1. Funkcjonariusze wykonując czynności służbowe mają prawo:
1) legitymowania osób ubiegających się o wstęp oraz opuszczających teren
jednostek organizacyjnych, dokonywania ich kontroli osobistej, a także
przeglądania zawartości bagaży oraz sprawdzania ładunków pojazdów wjeżdżających
oraz wyjeżdżających,
2) wzywania osób zakłócających spokój i porządek w bezpośrednim sąsiedztwie lub
na terenie zakładów karnych i aresztów śledczych, nawiązujących niedozwolone
kontakty z osobami pozbawionymi wolności, jak również usiłujących bez zezwolenia
funkcjonariuszy dostarczyć jakiekolwiek przedmioty na teren jednostki
organizacyjnej - do zaniechania takich zachowań,
3) zatrzymania na terenie jednostki organizacyjnej, celem niezwłocznego
przekazania Policji, osób, co do których istnieje uzasadnione podejrzenie
popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary,
4) usunięcia z terenu jednostki organizacyjnej osoby, która nie stosuje się do
poleceń wydanych na podstawie obowiązujących przepisów,
5) zatrzymania osób pozbawionych wolności, które dokonały ucieczki z aresztu
śledczego lub zakładu karnego, a także które na podstawie zezwolenia właściwego
organu opuściły areszt śledczy albo zakład karny i nie powróciły do niego w
wyznaczonym terminie,
6) żądania niezbędnej pomocy od funkcjonariuszy Policji, jak również zwracania
się w nagłych wypadkach do każdego obywatela o udzielenie doraźnej pomocy.
2. Czynności wymienione w ust. 1 pkt 1-5 wykonuje się w sposób możliwie najmniej
naruszający dobra osobiste osoby, wobec której zostały podjęte.
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb działań, o
których mowa w ust. 1.
4. Na sposób prowadzenia czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 3 i 4,
przysługuje zażalenie do miejscowo właściwego sądu rejonowego, a na czynności, o
których mowa w ust. 1 pkt 5, do właściwego sądu penitencjarnego.
Art. 19. 1. Funkcjonariusze podczas pełnienia obowiązków służbowych są
uprawnieni do stosowania względem osób pozbawionych wolności środków przymusu
bezpośredniego w postaci:
1) użycia siły fizycznej,
2) umieszczenia w celi zabezpieczającej,
3) założenia kasku ochronnego,
4) założenia kajdan lub prowadnic,
5) założenia pasów obezwładniających lub kaftana bezpieczeństwa,
6) użycia wodnych środków obezwładniających,
7) użycia siatki obezwładniającej,
8) użycia chemicznych środków obezwładniających,
9) użycia reflektora olśniewającego,
10) użycia petard,
11) użycia pałek służbowych,
12) użycia pocisków niepenetracyjnych, miotanych z broni palnej.
2. Środki przymusu bezpośredniego, wymienione w ust. 1, mogą być stosowane,
jeżeli jest to konieczne, wyłącznie w celu przeciwdziałania: usiłowaniu zamachu
na życie lub zdrowie własne albo innej osoby, nawoływaniu do buntu, rażącemu
nieposłuszeństwu, groźnemu zakłóceniu spokoju i porządku, niszczeniu mienia lub
ucieczce osoby pozbawionej wolności.
3. Środki przymusu bezpośredniego wymienione w ust. 1 pkt 1 i 4 oraz 6-12 mogą
być stosowane także wobec osób innych niż pozbawione wolności w razie groźnego
zakłócenia przez te osoby porządku na terenie jednostek organizacyjnych lub w
przypadkach określonych w art. 20.
4. Wobec kobiet nie stosuje się środków przymusu bezpośredniego wymienionych w
ust. 1 pkt 10-12, a wobec kobiet ciężarnych lub karmiących - także środków
wymienionych w ust. 1 pkt 5-9.
5. W uzasadnionych przypadkach można w czasie konwojowania lub doprowadzania
osoby pozbawionej wolności zastosować kajdany, pas obezwładniający lub
prowadnice w celu zapobieżenia ucieczce tej osoby lub objawom jej czynnej
agresywności.
6. Środków przymusu bezpośredniego nie wolno stosować dłużej niż wymaga tego
potrzeba.
Art. 20. Jeżeli środki przymusu bezpośredniego wymienione w art. 19 ust. 1 są
niewystarczające lub ich użycie ze względu na okoliczności danego zdarzenia nie
jest możliwe, funkcjonariusz ma prawo użycia broni palnej lub psa służbowego
wyłącznie:
1) w celu odparcia bezpośredniego zamachu na życie, zdrowie lub wolność
funkcjonariusza albo innej osoby oraz w celu przeciwdziałania czynnościom
zmierzającym bezpośrednio do takiego zamachu,
2) przeciwko osobie nie podporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego
porzucenia broni palnej lub innego niebezpiecznego narzędzia, których użycie
zagrozić może życiu lub zdrowiu funkcjonariusza albo innej osoby,
3) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie, przemocą odebrać broń palną
funkcjonariuszowi lub innej osobie uprawnionej do posiadania broni palnej,
4) w celu odparcia niebezpiecznego, bezpośredniego zamachu na obiekty zakładu
karnego lub aresztu śledczego,
5) w celu udaremnienia ucieczki osoby pozbawionej wolności z zakładu karnego
zamkniętego lub aresztu śledczego,
6) w celu odparcia bezpośredniego zamachu na konwój ochraniający osoby, broń
palną, amunicję, dokumenty zawierające wiadomości stanowiące tajemnicę
państwową, pieniądze lub inne przedmioty wartościowe,
7) w celu udaremnienia ucieczki konwojowanej lub dozorowanej osoby pozbawionej
wolności, jeśli:
a) pozbawienie wolności nastąpiło w związku z podejrzeniem lub stwierdzeniem
popełnienia przestępstw: zabójstwa, rozboju, kradzieży rozbójniczej, wymuszenia
rozbójniczego, umyślnego ciężkiego uszkodzenia ciała, zgwałcenia ze szczególnym
okrucieństwem, podpalenia lub umyślnego sprowadzenia w inny sposób
niebezpieczeństwa powszechnego dla życia lub zdrowia, lub
b) istnieje uzasadnione podejrzenie, że osoba pozbawiona wolności może użyć
broni palnej, materiałów wybuchowych lub innego niebezpiecznego narzędzia,
8) w pościgu za osobą, wobec której użycie broni było dopuszczalne w przypadkach
określonych w pkt 1-3 oraz 5-7.
Art. 21. 1. Stosowanie środków przymusu bezpośredniego, użycie broni palnej lub
psa służbowego powinno być odpowiednie do stopnia zagrożenia, następować po
uprzednim ostrzeżeniu o ich użyciu i w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą
szkodę osobie, względem której je zastosowano, oraz nie może zmierzać do
pozbawienia jej życia, a także narażać na niebezpieczeństwo utraty życia lub
zdrowia innych osób.
2. Ostrzeżenia przewidzianego w ust. 1 nie stosuje się, jeżeli zwłoka w
stosowaniu środka przymusu bezpośredniego, użyciu broni palnej lub psa
służbowego grozi bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia funkcjonariusza lub
innej osoby albo zrealizowaniem działań, o których mowa w art. 20 pkt 1-3 i 6.
Art. 22. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
stosowania środków przymusu bezpośredniego oraz użycia broni palnej lub psa
służbowego przez funkcjonariuszy oraz sposób postępowania w tym zakresie.
Art. 23. 1. W przypadkach zagrożenia lub naruszenia bezpieczeństwa zakładów
karnych lub aresztów śledczych, Służba Więzienna współdziała z Policją.
2. Minister Sprawiedliwości i Minister Spraw Wewnętrznych określą, w drodze
zarządzenia, szczegółowe zasady i tryb współdziałania, o którym mowa w ust. 1.
Rozdział 3
Stosunek służbowy funkcjonariuszy
Art. 24. 1. Funkcjonariuszem może być obywatel polski o nieposzlakowanej opinii,
nie karany, korzystający z pełni praw publicznych i cywilnych, posiadający co
najmniej średnie wykształcenie, odpowiednie kwalifikacje zawodowe oraz zdolność
fizyczną i psychiczną do służby w formacjach uzbrojonych.
2. W wyjątkowych, szczególnie uzasadnionych przypadkach Dyrektor Generalny
Służby Więziennej może wyrazić zgodę na przyjęcie do Służby Więziennej osoby nie
posiadającej średniego wykształcenia, jeżeli w postępowaniu kwalifikacyjnym
stwierdzono, że kandydat wykazuje szczególne predyspozycje do Służby Więziennej.
3. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
i tryb przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego do Służby Więziennej.
Art. 25. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze zarządzenia, warunki w
zakresie wykształcenia i kwalifikacji zawodowych, jakim powinien odpowiadać
funkcjonariusz na określonym stanowisku.
Art. 26. 1. Zdolność fizyczną i psychiczną do służby ustalają komisje lekarskie
podległe Ministrowi Spraw Wewnętrznych, zwane dalej "komisjami lekarskimi".
2. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki
Społecznej określa, w drodze zarządzenia, wymagania w zakresie zdolności
fizycznej i psychicznej do służby.
3. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych
określa, w drodze zarządzenia, tryb orzekania o zdolności fizycznej i
psychicznej do służby oraz właściwość i tryb postępowania komisji lekarskich w
tych sprawach.
Art. 27. 1. Przed podjęciem służby funkcjonariusz składa ślubowanie według
następującej roty:
"Ja, obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, świadom podejmowanych obowiązków
funkcjonariusza Służby Więziennej ślubuję uroczyście: dochować wierności
konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej, przestrzegać prawa, kierować
się zasadami humanizmu i poszanowania godności ludzkiej, stawiając siebie i
swoje siły do dyspozycji służby, przyczyniać się do realizacji zadań Służby
Więziennej.
Ślubuję: przestrzegać dyscypliny służbowej, tajemnicy państwowej i służbowej,
rzetelnie i sumiennie wykonywać powierzone mi zadania i polecenia przełożonych,
dbać o honor i dobre imię służby oraz przestrzegać zasad etyki zawodowej".
2. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze zarządzenia, ceremoniał składania
ślubowania.
Art. 28. 1. Stosunek służbowy funkcjonariusza powstaje w drodze mianowania na
podstawie dobrowolnego zgłoszenia się do służby.
2. Początek służby liczy się od dnia określonego w decyzji o mianowaniu
funkcjonariusza na stanowisko służbowe.
3. Mianowanie może nastąpić po odbyciu zasadniczej służby wojskowej albo po
przeniesieniu do rezerwy.
4. Warunku określonego w ust. 3 nie stosuje się do kobiet.
5. Decyzja o mianowaniu funkcjonariusza na stanowisko służbowe powinna w
szczególności określać:
1) stanowisko i miejsce pełnienia służby,
2) termin rozpoczęcia służby,
3) uposażenie.
Art. 29. 1. Osobę zgłaszającą się do podjęcia służby w Służbie Więziennej
mianuje się funkcjonariuszem w służbie przygotowawczej na okres 2 lat.
2. Okres służby przygotowawczej ma na celu przygotowanie i wyszkolenie
funkcjonariusza oraz sprawdzenie, czy cechy osobiste, charakter i zdolności
uzasadniają jego przydatność do służby.
3. Po odbyciu służby przygotowawczej funkcjonariusza mianuje się na stałe,
jeżeli uzyska pozytywną opinię służbową potwierdzającą osiągnięcie celów, o
których mowa w ust. 2.
4. W przypadkach uzasadnionych szczególnymi kwalifikacjami funkcjonariusza,
który ponadto ukończył odpowiednie przeszkolenie zawodowe, Dyrektor Generalny
Służby Więziennej, na wniosek przełożonego właściwego w sprawach osobowych, może
skrócić okres służby przygotowawczej funkcjonariusza.
5. W razie przerwy w wykonywaniu przez funkcjonariusza obowiązków służbowych,
trwającej dłużej niż 3 miesiące, przełożony właściwy w sprawach osobowych
funkcjonariusza może odpowiednio przedłużyć okres jego służby przygotowawczej,
nie więcej jednak niż o 12 miesięcy.
6. Okres służby przygotowawczej ulega przedłużeniu do czasu prawomocnego
zakończenia prowadzonego przeciwko funkcjonariuszowi postępowania karnego lub
dyscyplinarnego.
7. Do funkcjonariuszy mianowanych na okres służby przygotowawczej stosuje się
przepisy dotyczące funkcjonariuszy mianowanych na stałe, jeżeli ustawa nie
stanowi inaczej.
Art. 30. 1. Osobom, które stosownie do przepisów o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej odbywają ćwiczenia w jednostkach organizacyjnych na
podstawie przydziałów organizacyjno-mobilizacyjnych, przysługują, w zakresie
przydzielonych im zadań, uprawnienia i obowiązki funkcjonariuszy określone w
rozdziale 2.
2. Wyznaczenie do realizacji zadań, o których mowa w ust. 1, może nastąpić
wyłącznie po uprzednim sprawdzeniu kwalifikacji osoby odbywającej ćwiczenia.
Art. 31. 1. Przełożonymi właściwymi w sprawach osobowych funkcjonariuszy są:
1) Minister Sprawiedliwości - w odniesieniu do Dyrektora Generalnego Służby
Więziennej i zastępców Dyrektora Generalnego, z zastrzeżeniem art. 4 ust. 3,
2) Dyrektor Generalny Służby Więziennej - w odniesieniu do funkcjonariuszy
pełniących służbę w Centralnym Zarządzie Służby Więziennej, dyrektorów
okręgowych Służby Więziennej, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 2, zastępców
dyrektorów okręgowych Służby Więziennej, dyrektorów zakładów karnych i aresztów
śledczych, a także komendantów ośrodków szkolenia i komendantów ośrodków
doskonalenia kadr oraz ich zastępców,
3) dyrektorzy okręgowi Służby Więziennej - w odniesieniu do funkcjonariuszy
pełniących służbę w okręgowym inspektoracie Służby Więziennej oraz zastępców
dyrektorów zakładów karnych i aresztów śledczych położonych na terenie działania
tych dyrektorów okręgowych, z zastrzeżeniem art. 43 ust. 1,
4) dyrektorzy zakładów karnych i aresztów śledczych, komendanci ośrodków
szkolenia i ośrodków doskonalenia kadr - w odniesieniu do funkcjonariuszy
pełniących służbę w tych jednostkach organizacyjnych, z zastrzeżeniem pkt 2 i 3
oraz art. 43 ust. 1.
2. Przez sprawy osobowe, o których mowa w ust. 1, należy rozumieć: mianowanie
funkcjonariuszy na stanowiska, przenoszenie i zwalnianie ze stanowisk,
zawieszanie w czynnościach służbowych, zwalnianie ze służby, ustalanie
uposażenia oraz inne konieczne czynności związane z powstaniem, zmianą,
rozwiązaniem stosunku służbowego oraz realizacją wynikających z treści tego
stosunku służbowego uprawnień i obowiązków funkcjonariuszy.
3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze zarządzenia, szczegółowy zakres
spraw osobowych oraz właściwość przełożonych w tych sprawach.
4. Od decyzji w sprawach osobowych służy odwołanie do odpowiedniego wyższego
przełożonego, zgodnie z ust. 1, na zasadach i w terminach określonych w Kodeksie
postępowania administracyjnego, a od decyzji wydanej w pierwszej instancji przez
Dyrektora Generalnego Służby Więziennej - odwołanie do Ministra Sprawiedliwości.
Wyższy przełożony z urzędu uchyla decyzję wydaną z naruszeniem prawa.
Art. 32. 1. Czas służby funkcjonariusza jest określony wymiarem jego obowiązków,
z uwzględnieniem prawa do wypoczynku.
2. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze zarządzenia, zasady ustalania
rozkładu czasu służby.
Art. 33. 1. Funkcjonariusz podlega opiniowaniu służbowemu nie rzadziej niż co 4
lata.
2. Funkcjonariusz zapoznaje się z opinią służbową w ciągu 14 dni od jej
sporządzenia. Funkcjonariusz może w terminie 14 dni od zapoznania się z opinią
wnieść odwołanie do wyższego przełożonego.
3. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze rozporządzenia, zasady opiniowania
funkcjonariuszy, zapoznawania z opinią, a także tryb wnoszenia oraz
rozpatrywania odwołań od opinii służbowych.
Art. 34. 1. Funkcjonariusz może być z urzędu przeniesiony do pełnienia służby
albo delegowany na okres do 6 miesięcy do czasowego pełnienia służby w innej
jednostce organizacyjnej w przypadkach uzasadnionych ważnymi potrzebami służby;
ponowne lub dalsze delegowanie przed upływem 2 lat wymaga zgody funkcjonariusza.
Funkcjonariusz może być przeniesiony również na własną prośbę, jeżeli nie stoją
temu na przeszkodzie względy służbowe.
2. Przeniesienia albo delegowania dokonuje przełożony uprawniony do mianowania
funkcjonariusza. Przeniesienia albo delegowania do innej jednostki
organizacyjnej podległej temu sarnemu dyrektorowi okręgowemu Służby Więziennej
dokonuje ten dyrektor, a do jednostki podległej innemu dyrektorowi okręgowemu -
Dyrektor Generalny Służby Więziennej. Na kursy i do szkół Służby Więziennej
deleguje funkcjonariusza kierownik jednostki organizacyjnej.
3. Dyrektor Generalny Służby Więziennej może delegować funkcjonariusza, na czas
określony i za jego zgodą, do pełnienia służby poza Służbą Więzienną.
4. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze zarządzenia, warunki i tryb
delegowania, przyznawania uposażenia oraz innych świadczeń przysługujących
funkcjonariuszowi w czasie delegowania.
Art. 35. Funkcjonariuszowi można powierzyć pełnienie obowiązków służbowych na
innym stanowisku w tej samej miejscowości, na czas nie przekraczający 12
miesięcy; w takim przypadku uposażenie funkcjonariusza nie może być obniżone.
Art. 36. 1. Funkcjonariusza przenosi się na niższe stanowisko służbowe w razie
wymierzenia kary dyscyplinarnej przeniesienia na niższe stanowisko służbowe.
2. Funkcjonariusza można przenieść na niższe stanowisko służbowe w następujących
przypadkach:
1) orzeczenia przez komisję lekarską trwałej niezdolności do pełnienia służby na
zajmowanym stanowisku, jeżeli nie ma możliwości mianowania go na stanowisko
równorzędne,
2) nieprzydatności na zajmowanym stanowisku, stwierdzonej w opinii służbowej,
3) niewywiązywania się z obowiązków służbowych na zajmowanym stanowisku,
stwierdzonego w okresie służby stałej w dwóch kolejnych opiniach służbowych,
między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy,
4) likwidacji zajmowanego stanowiska, jeżeli nie ma możliwości mianowania
funkcjonariusza na równorzędne stanowisko.
3. Funkcjonariusza można przenieść na niższe stanowisko służbowe również na jego
prośbę.
Art. 37. 1. Funkcjonariusza zawiesza się w czynnościach służbowych w razie
tymczasowego aresztowania lub wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego w
sprawie o przestępstwo umyślne ścigane z urzędu.
2. Funkcjonariusza można zawiesić w czynnościach służbowych w razie wszczęcia
przeciwko niemu postępowania karnego w sprawie o przestępstwo nieumyślne,
ścigane z urzędu, lub postępowania dyscyplinarnego, jeżeli jest to celowe z
uwagi na dobro postępowania lub dobro służby.
3. Zawieszenie może nastąpić na czas nie dłuższy niż 3 miesiące. W szczególnie
uzasadnionych przypadkach okres zawieszenia w czynnościach służbowych można
przedłużyć do czasu prawomocnego zakończenia postępowania karnego.
Art. 38. Funkcjonariusz może być skierowany, z urzędu lub na jego prośbę, do
komisji lekarskiej w celu określenia stanu zdrowia oraz ustalenia zdolności
fizycznej i psychicznej do służby, jak również związku poszczególnych schorzeń
ze służbą.
Art. 39. 1. Stosunek służbowy ustaje z dniem określonym w decyzji o zwolnieniu
funkcjonariusza ze służby.
2. Funkcjonariusza zwalnia się ze służby w przypadkach:
1) orzeczenia przez komisję lekarską trwałej niezdolności do służby,
2) nieprzydatności do służby, stwierdzonej w opinii służbowej w okresie służby
przygotowawczej,
3) wymierzenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby,
4) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności, jeżeli
wykonanie tej kary nie zostało warunkowo zawieszone, lub za przestępstwo
umyślne, ścigane z urzędu,
5) utraty obywatelstwa polskiego,
6) pisemnego zgłoszenia przez niego wystąpienia ze służby.
3. Funkcjonariusza można zwolnić ze służby w przypadkach:
1) niewywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie odbywania służby
stałej, stwierdzonego w dwóch kolejnych opiniach, między którymi upłynęło co
najmniej 6 miesięcy,
2) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo inne niż określone w ust.
2 pkt 4,
3) powołania do innej służby państwowej,
4) nabycia prawa do emerytury z tytułu osiągnięcia 30 lat wysługi emerytalnej,
5) gdy wymaga tego ważny interes służby,
6) likwidacji jednostki organizacyjnej lub jej reorganizacji połączonej ze
zmniejszeniem obsady etatowej, jeżeli przeniesienie funkcjonariusza do innej
jednostki lub na niższe stanowisko służbowe nie jest możliwe,
7) gdy nie wyraził zgody na przeniesienie na niższe stanowisko w przypadkach
określonych w pkt 6 oraz art. 36 ust. 2.
4. Zwolnienie funkcjonariusza ze służby z przyczyny określonej w ust. 3 pkt 2 i
5 może nastąpić jedynie na podstawie decyzji Dyrektora Generalnego Służby
Więziennej.
5. Funkcjonariusza zwalnia się ze służby w terminie do 3 miesięcy od dnia
pisemnego zgłoszenia przez niego wystąpienia ze służby.
6. W przypadkach określonych w ust. 3 pkt 6 zwolnienie ze służby stałej może
nastąpić po upływie 6 miesięcy, a w przypadku służby przygotowawczej - po
upływie 3 miesięcy od dnia podjęcia decyzji o likwidacji jednostki
organizacyjnej lub jej reorganizacji.
7. O planowanym zwolnieniu funkcjonariusza ze służby z przyczyny określonej w
ust. 3 pkt 4 uprzedza się funkcjonariusza co najmniej na 6 miesięcy przed
terminem jego zwolnienia.
Art. 40. W razie uchylenia prawomocnego wyroku skazującego albo w razie
uchylenia kary dyscyplinarnej przeniesienia na niższe stanowisko służbowe lub
kary wydalenia ze służby - podlegają uchyleniu skutki, jakie wyniknęły dla
funkcjonariusza w związku z przeniesieniem na niższe stanowisko lub zwolnieniem
ze służby; o uchyleniu innych skutków decyduje Dyrektor Generalny Służby
Więziennej.
Art. 41. 1. Zwolnienie funkcjonariusza ze służby na podstawie art. 39 ust. 2 pkt
1 oraz ust. 3 pkt 1 i 4 nie może nastąpić przed upływem 12 miesięcy od dnia
zaprzestania służby z powodu obłożnej choroby, chyba że funkcjonariusz pisemnie
zgłosi wystąpienie ze służby.
2. Zwolnienie funkcjonariusza ze służby na podstawie art. 39 ust. 2 pkt 2-4 oraz
ust. 3 pkt 2 nie może nastąpić przed upływem 3 miesięcy od dnia zaprzestania
służby z powodu obłożnej choroby, chyba że funkcjonariusz pisemnie zgłosi
wystąpienie ze służby.
3. Przed zwolnieniem funkcjonariusza ze służby na podstawie art. 39 ust. 3 pkt 5
zasięga się opinii właściwego organu statutowego związku zawodowego, o którym
mowa w art. 14.
Art. 42. 1. Funkcjonariusza-kobiety nie można w okresie ciąży i w czasie urlopu
macierzyńskiego zwolnić ze służby, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 39
ust. 2 pkt 3, 4 i 6 oraz ust. 3 pkt 2, 3, 5 i 6.
2. W razie zwolnienia funkcjonariusza-kobiety ze służby na podstawie art. 39
ust. 3 pkt 5 i 6, przysługuje jej do końca urlopu macierzyńskiego świadczenie
pieniężne w wysokości określonej w art. 113 ust. 1.
3. Funkcjonariuszowi zwolnionemu w okresie urlopu wychowawczego na podstawie
art. 39 ust. 3 pkt 5 i 6 przysługują do końca okresu, na który ten urlop został
udzielony:
1) świadczenie pieniężne, wypłacane na zasadach obowiązujących przy wypłacaniu
zasiłku wychowawczego,
2) inne uprawnienia przewidziane dla pracowników zwalnianych z pracy w czasie
urlopu wychowawczego z przyczyn dotyczących zakładu pracy.
Art. 43. 1. Oficerów zwalnia ze służby Dyrektor Generalny Służby Więziennej.
2. Decyzja o zwolnieniu funkcjonariusza ze służby powinna w szczególności
określać:
1) datę zwolnienia,
2) tryb zwolnienia (podstawę prawną),
3) uzasadnienie,
4) pouczenie o środkach odwoławczych.
Art. 44. 1. Funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby wydaje się niezwłocznie
świadectwo służby oraz, na jego wniosek, w terminie 7 dni, opinię o służbie.
2. Funkcjonariusz może żądać sprostowania świadectwa służby oraz odwołać się do
wyższego przełożonego od opinii o służbie, w terminie 7 dni od dnia jej
doręczenia.
3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze zarządzenia, dane, które należy
podać w świadectwie służby oraz w opinii o służbie, a także tryb wydawania i
prostowania świadectw służby oraz odwoływania się od opinii o służbie.
Art. 45. 1. Z dniem uchylenia lub stwierdzenia nieważności decyzji o zwolnieniu
ze służby funkcjonariusza mianuje się na stanowisko zajmowane ostatnio lub
równorzędne.
2. Funkcjonariusz, o którym mowa w ust. 1, zobowiązany jest niezwłocznie zgłosić
się do służby.
3. Funkcjonariusz, o którym mowa w ust. 1, nabywa prawo do uposażenia z dniem
podjęcia służby lub przedstawienia dokumentu stwierdzającego niezdolność do
służby z powodu choroby.
4. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, świadczenia funkcjonariusza za okres
pozostawania poza służbą są ograniczone do uposażenia należnego na stanowisku
zajmowanym przed zwolnieniem ze służby, za okres nie przekraczający 6 miesięcy.
5. Okres pozostawania poza służbą, za który przyznano świadczenie określone w
ust. 4, traktuje się na równi ze służbą w zakresie wszystkich uprawnień
uzależnionych od stażu służby.
Art. 46. W razie śmierci funkcjonariusza stosunek służbowy wygasa. Wygaśnięcie
stosunku służbowego stwierdza przełożony właściwy w sprawach osobowych
funkcjonariusza.
Rozdział 4
Korpusy i stopnie Służby Więziennej
Art. 47. Ustanawia się korpusy i stopnie Służby Więziennej w następującym
porządku:
1) w korpusie szeregowych Służby Więziennej:
a) szeregowy Służby Więziennej,
b) starszy szeregowy Służby Więziennej,
2) w korpusie podoficerów Służby Więziennej:
a) kapral Służby Więziennej,
b) starszy kapral Służby Więziennej,
c) plutonowy Służby Więziennej,
d) sierżant Służby Więziennej,
e) starszy sierżant Służby Więziennej,
f) sierżant sztabowy Służby Więziennej,
g) starszy sierżant sztabowy Służby Więziennej,
3) w korpusie chorążych Służby Więziennej:
a) młodszy chorąży Służby Więziennej,
b) chorąży Służby Więziennej,
c) starszy chorąży Służby Więziennej,
4) w korpusie oficerów Służby Więziennej:
a) podporucznik Służby Więziennej,
b) porucznik Służby Więziennej,
c) kapitan Służby Więziennej,
d) major Służby Więziennej,
e) podpułkownik Służby Więziennej,
f) pułkownik Służby Więziennej,
g) generał Służby Więziennej.
Art. 48. 1. Stopień szeregowego i starszego szeregowego Służby Więziennej nadaje
przełożony właściwy w sprawach osobowych funkcjonariusza. Stopień szeregowego
nadaje się z dniem mianowania na stanowisko służbowe.
2. Stopnie podoficerskie Służby Więziennej nadają:
1) dyrektor okręgowy Służby Więziennej - funkcjonariuszom pełniącym służbę w
jednostkach organizacyjnych na terenie jego działania, z zastrzeżeniem pkt 2,
2) komendant ośrodka szkolenia - funkcjonariuszom pełniącym służbę w ośrodku
oraz pierwszy stopień podoficerski absolwentom szkoły podoficerskiej,
3) Dyrektor Generalny Służby Więziennej - funkcjonariuszom pełniącym służbę w
Centralnym Zarządzie Służby Więziennej, z zastrzeżeniem pkt 2.
3. Stopnie chorążych Służby Więziennej nadaje Dyrektor Generalny Służby
Więziennej.
4. Pierwszy stopień oficerski Służby Więziennej, z zastrzeżeniem przepisu art.
56 ust. 3, oraz stopień generała Służby Więziennej nadaje Prezydent
Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Ministra Sprawiedliwości. Pozostałe stopnie
oficerskie nadaje Minister Sprawiedliwości.
Art. 49. 1. Podoficerem lub chorążym Służby Więziennej może być osoba, która
spełnia warunki określone w art. 24 ust. 1, a ponadto ukończyła odpowiednio
szkołę podoficerską lub szkołę chorążych Służby Więziennej albo złożyła egzamin
na podoficera lub chorążego.
2. Osobie przyjętej do służby na podstawie art. 24 ust. 2, po ukończeniu szkoły
podoficerskiej nadaje się stopień starszego szeregowego Służby Więziennej.
Osobie tej nadaje się pierwszy stopień podoficerski po ukończeniu szkoły
średniej.
3. Osobie podejmującej służbę i posiadającej wyższe wykształcenie nadaje się
stopień młodszego chorążego Służby Więziennej.
Art. 50. Pierwszy stopień oficerski Służby Więziennej może być nadany osobie,
która spełnia warunki określone w art. 24 ust. 1, a ponadto posiada
wykształcenie wyższe i ukończyła szkołę oficerską albo złożyła egzamin na
oficera.
Art. 51. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze zarządzenia, program i czas
trwania nauki w szkołach Służby Więziennej, zasady i tryb składania egzaminów na
oficera, chorążego i podoficera, a także ustala zasady doskonalenia zawodowego
funkcjonariuszy.
Art. 52. 1. Nadanie kolejnego wyższego stopnia następuje stosownie do
zajmowanego stanowiska służbowego i posiadanego wykształcenia oraz w zależności
od opinii służbowej.
2. Nadanie stopnia, o którym mowa w ust. 1, nie może nastąpić wcześniej niż po
przesłużeniu w posiadanym stopniu odpowiedniego okresu, który wynosi:
1) w korpusie podoficerów Służby Więziennej, w stopniu:
a) kaprala Służby Więziennej - 2 lata,
b) starszego kaprala Służby Więziennej - 2 lata,
c) plutonowego Służby Więziennej - 2 lata,
d) sierżanta Służby Więziennej - 4 lata,
e) starszego sierżanta Służby Więziennej - 4 lata,
f) sierżanta sztabowego Służby Więziennej - 5 lat,
2) w korpusie chorążych Służby Więziennej, w stopniu:
a) młodszego chorążego Służby Więziennej 3 lata,
b) chorążego Służby Więziennej - 4 lata,
3) w korpusie oficerów Służby Więziennej, w stopniu:
a) podporucznika Służby Więziennej - 3 lata,
b) porucznika Służby Więziennej - 4 lata,
c) kapitana Służby Więziennej - 5 lat,
d) majora Służby Więziennej - 4 lata,
e) podpułkownika Służby Więziennej - 4 lata.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Minister Sprawiedliwości, na wniosek
Dyrektora Generalnego Służby Więziennej, może nadać funkcjonariuszowi wyższy
stopień, z pominięciem okresów służby wymienionych w ust. 2, uwzględniając
jednak ograniczenia wynikające z przepisu art. 48 ust. 4.
Art. 53. 1. Stopnie Służby Więziennej są dożywotnie.
2. Funkcjonariusze zwolnieni ze służby mogą używać stopni Służby Więziennej z
dodaniem określenia "w stanie spoczynku".
3. Pozbawienie stopnia Służby Więziennej następuje w razie zwolnienia
funkcjonariusza ze służby w przypadkach:
1) utraty obywatelstwa polskiego,
2) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę dodatkową pozbawienia praw
publicznych,
3) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności za
przestępstwo popełnione z niskich pobudek.
4. Można pozbawić stopnia Służby Więziennej w przypadku zwolnienia ze służby
funkcjonariusza skazanego prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo inne niż
określone w ust. 3 pkt 3.
Art. 54. 1. O obniżeniu lub pozbawieniu stopnia Służby Więziennej decyduje
przełożony właściwy do nadania tego stopnia.
2. O obniżeniu lub pozbawieniu stopnia oficerskiego Służby Więziennej decyduje
Minister Sprawiedliwości.
3. O obniżeniu lub pozbawieniu stopnia generała Służby Więziennej decyduje
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Ministra Sprawiedliwości.
Art. 55. 1. Funkcjonariuszowi przywraca się stopień w razie uchylenia decyzji,
na której podstawie nastąpiło obniżenie lub pozbawienie stopnia.
2. Decyzję o pozbawieniu stopnia uchyla się w razie uchylenia:
1) prawomocnego skazania na karę dodatkową pozbawienia praw publicznych lub
2) prawomocnego skazania na karę pozbawienia wolności za przestępstwo popełnione
z niskich pobudek.
3. Decyzję o przywróceniu stopnia oficerskiego Służby Więziennej podejmuje
Minister Sprawiedliwości. W pozostałych przypadkach decyzję o przywróceniu
stopnia podejmuje przełożony właściwy do nadania tego stopnia.
Art. 56. 1. Osobie przyjmowanej do służby i posiadającej stopień wojskowy,
policyjny lub Państwowej Straży Pożarnej można nadać odpowiedni stopień Służby
Więziennej, jeżeli posiada wykształcenie wymagane do nadania takiego stopnia.
2. Nadanie stopnia, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić wyłącznie po odbyciu
przeszkolenia zawodowego Służby Więziennej.
3. Przy przyjmowaniu do służby osoby posiadającej stopień wojskowy
podporucznika, stopień podkomisarza Policji lub stopień młodszego kapitana w
Państwowej Straży Pożarnej, odpowiedni pierwszy stopień oficerski Służby
Więziennej nadaje Minister Sprawiedliwości.
Art. 57. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze zarządzenia, szczegółowy
tryb nadawania funkcjonariuszom stopni Służby Więziennej.
Rozdział 5
Obowiązki i prawa funkcjonariuszy
Art. 58. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany postępować zgodnie ze złożonym
ślubowaniem oraz przestrzegać przepisów niniejszej ustawy i przepisów wydanych
na jej podstawie.
2. Funkcjonariusz jest obowiązany odmówić wykonania rozkazu lub polecenia
przełożonego, jeśli wykonanie rozkazu lub polecenia łączyłoby się z popełnieniem
przestępstwa.
3. O odmowie wykonania rozkazu lub polecenia, o których mowa w ust. 2,
funkcjonariusz powinien zameldować wyższemu przełożonemu, Dyrektorowi
Generalnemu Służby Więziennej lub Ministrowi Sprawiedliwości z pominięciem drogi
służbowej.
Art. 59. 1. Nie popełnia przestępstwa funkcjonariusz, który dopuszcza się czynu
zabronionego, będącego wykonaniem rozkazu lub polecenia, chyba że wiedział albo
co najmniej godził się na to, iż wykonując rozkaz lub polecenie popełnia
przestępstwo.
2. W przypadku określonym w ust. 1, ten, kto wydał rozkaz lub polecenie,
odpowiada za sprawstwo.
Art. 60. Sposób pełnienia służby oraz zasady postępowania i zachowania się
funkcjonariuszy określają regulaminy wydane przez Dyrektora Generalnego Służby
Więziennej.
Art. 61. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany zachować w tajemnicy wszystkie
sprawy, o których powziął wiadomość bezpośrednio lub pośrednio w związku z
wykonywaniem obowiązków służbowych, jeżeli sprawy te uznano za tajne albo gdy
utrzymania ich w tajemnicy wymaga dobro publiczne lub względy służbowe.
2. Obowiązek zachowania tajemnicy trwa zarówno w czasie służby, jak i po
zwolnieniu ze służby.
3. Minister Sprawiedliwości lub upoważniony przez niego przełożony może zwolnić
funkcjonariusza od obowiązku zachowania tajemnicy w określonym przypadku.
Art. 62. 1. Funkcjonariusz w czasie służby jest obowiązany do noszenia
przepisowego umundurowania i wyposażenia.
2. Dyrektor Generalny Służby Więziennej określa przypadki lub rodzaje służby, w
których funkcjonariusz w czasie wykonywania obowiązków służbowych nie ma
obowiązku noszenia umundurowania.
Art. 63. Funkcjonariusz nie może bez zezwolenia właściwego kierownika jednostki
organizacyjnej podejmować zajęcia zarobkowego poza służbą.
Art. 64. 1. Funkcjonariusz nie może być członkiem partii politycznej.
2. Z chwilą przyjęcia funkcjonariusza do służby ustaje jego dotychczasowe
członkostwo w partii politycznej.
3. Funkcjonariusz jest obowiązany poinformować Dyrektora Generalnego Służby
Więziennej lub upoważnionego przez niego przełożonego o przynależności do
organizacji lub stowarzyszeń zagranicznych albo międzynarodowych.
Art. 65. 1. Funkcjonariusz zwolniony ze służby z przyczyn określonych w art. 39
ust. 2 pkt 3-6 oraz ust. 3 pkt 2, przed upływem 5 lat od odbycia szkolenia
przewidzianego dla podoficerów, chorążych lub oficerów Służby Więziennej, jest
obowiązany zwrócić zrewaloryzowaną kwotę stanowiącą równowartość kosztów
wyżywienia i umundurowania otrzymanych w czasie nauki.
2. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze zarządzenia, wysokość kosztów, o
których mowa w ust. 1, zasady ich zwracania oraz przypadki zwalniania z
obowiązku zwrotu tych kosztów.
Art. 66. 1. Funkcjonariusz, w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych,
korzysta z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy
publicznych.
2. Funkcjonariuszowi przysługuje zwrot kosztów poniesionych na ochronę prawną,
jeżeli postępowanie karne, wszczęte przeciwko niemu o przestępstwo popełnione w
związku z wykonywaniem czynności służbowych, zostanie prawomocnie umorzone z
powodu braku cech przestępstwa lub zakończone wyrokiem uniewinniającym. Koszty,
ograniczone do określonej w odrębnych przepisach wysokości wynagrodzenia jednego
adwokata, zwraca się z budżetu.
Art. 67. 1. Funkcjonariusz, który w związku ze służbą doznał uszczerbku na
zdrowiu lub poniósł szkodę w mieniu, otrzymuje odszkodowanie. W razie śmierci
funkcjonariusza w związku ze służbą, odszkodowanie otrzymują pozostali po nim
członkowie rodziny.
2. Do odszkodowania, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy o
odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w
związku ze służbą w Policji.
Art. 68. 1. Funkcjonariusz po 15 latach służby nabywa prawo do emerytury.
2. Funkcjonariusz, który stał się inwalidą, jest uprawniony do renty
inwalidzkiej.
3. Członkowie rodzin po zmarłych funkcjonariuszach są uprawnieni do renty
rodzinnej.
4. Zasady przyznawania świadczeń określonych w ust. 1-3 normują przepisy o
zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży
Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.
Art. 69. 1. Funkcjonariusz otrzymuje bezpłatne umundurowanie oraz wyposażenie
specjalne dla poszczególnych rodzajów służb.
2. Funkcjonariusz mianowany na stałe nabywa na własność otrzymane składniki
umundurowania.
3. W zamian za umundurowanie i czyszczenie chemiczne umundurowania
funkcjonariusz otrzymuje równoważnik pieniężny.
4. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze zarządzenia, zasady i normy
przydzielania funkcjonariuszom umundurowania i wyposażenia, o których mowa w
ust. 1.
5. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Finansów określi, w
drodze zarządzenia, wysokość, szczegółowe zasady otrzymywania i zwrotu
równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie oraz wysokość równoważnika
pieniężnego za czyszczenie chemiczne umundurowania.
Art. 70. 1. Jednostki organizacyjne oraz funkcjonariusze otrzymują wyposażenie
niezbędne do wykonywania czynności służbowych.
2. Dyrektor Generalny Służby Więziennej określa normy wyposażenia, o których
mowa w ust. 1, szczegółowe zasady jego przydzielania i użytkowania.
Art. 71. 1. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze zarządzenia:
1) przypadki, w których funkcjonariusze oraz pracownicy otrzymują wyżywienie,
2) normy wyżywienia i wysokość dziennej stawki budżetowej na wyżywienie.
2. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Finansów określi, w
drodze zarządzenia, zasady otrzymywania równoważnika pieniężnego w zamian za
wyżywienie oraz jego wysokość.
Art. 72. 1. Funkcjonariuszowi i członkom jego rodziny przysługuje prawo
przejazdu na koszt Służby Więziennej państwowymi środkami komunikacji, raz w
roku do dowolnie obranej miejscowości w kraju i z powrotem.
2. W razie niewykorzystania przysługującego przejazdu osoba uprawniona otrzymuje
zryczałtowany równoważnik pieniężny.
3. Zwrot kosztów przejazdu lub zryczałtowany równoważnik pieniężny, o których
mowa w ust. 1 i 2, nie przysługuje funkcjonariuszowi w roku kalendarzowym, w
którym wykupiono uprawnienia do bezpłatnych przejazdów państwowymi środkami
komunikacji na podstawie odrębnych przepisów.
4. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady
oraz warunki zwrotu kosztów i wypłaty równoważnika, o których mowa w ust. 1 i 2.
Art. 73. 1. Funkcjonariuszowi i członkom jego rodziny przysługuje prawo do
bezpłatnych świadczeń służby zdrowia resortu spraw wewnętrznych na zasadach
ustalonych dla funkcjonariuszy Policji i ich rodzin.
2. Funkcjonariusze i członkowie ich rodzin mogą również korzystać z bezpłatnych
świadczeń zdrowotnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej w zakresie i na
warunkach określonych, w drodze rozporządzenia, przez Ministra Zdrowia i Opieki
Społecznej oraz Ministra Sprawiedliwości, lub świadczeń zdrowotnych innych
zakładów opieki zdrowotnej na warunkach określonych, w drodze rozporządzenia,
przez Ministra Sprawiedliwości w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami.
Art. 74. 1. Funkcjonariuszowi i członkom jego rodziny mogą być przyznane także
inne świadczenia socjalne i bytowe.
2. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki
Socjalnej oraz Ministrem Finansów określa, w drodze rozporządzenia, rodzaj i
zakres świadczeń, o których mowa w ust. 1.
Art. 75. Funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby, który nie nabył uprawnień do
zaopatrzenia emerytalnego na podstawie przepisów, o których mowa w art. 68 ust.
4, a także członkom jego rodziny przysługuje prawo do świadczeń zdrowotnych
publicznych zakładów opieki zdrowotnej w zakresie i na warunkach przewidzianych
dla pracowników, z którymi stosunek pracy został rozwiązany.
Art. 76. 1. Za członków rodziny funkcjonariusza, uprawnionych do świadczeń
przewidzianych w art. 72-75, uważa się małżonka i dzieci.
2. Za dzieci uważa się dzieci (własne, małżonka, przysposobione, wzięte na
wychowanie) pozostające na utrzymaniu, które:
1) nie przekroczyły 18 roku życia, a w razie uczęszczania do szkoły - 24 lat
albo 25 lat, jeżeli odbywają studia w szkole wyższej, a ukończenie 24 lat
przypada na ostatni lub przedostatni rok studiów,
2) stały się inwalidami I lub II grupy przed osiągnięciem wieku określonego w
pkt 1.
Art. 77. 1. Funkcjonariuszowi-kobiecie przysługują szczególne uprawnienia
przewidziane dla pracownic według przepisów prawa pracy, jeżeli przepisy
niniejszej ustawy nie stanowią inaczej.
2. Przepis ust. 1 stosuje się do funkcjonariuszy-mężczyzn w zakresie, w jakim ze
szczególnych uprawnień przewidzianych dla pracownic mogą korzystać pracownicy.
Art. 78. 1. Funkcjonariuszowi, który podjął pracę w ciągu roku od dnia
zwolnienia ze służby, a jeżeli pełnił służbę przygotowawczą - w ciągu 3 miesięcy
od tego dnia, okres służby wlicza się do okresu zatrudnienia w zakresie
wszelkich uprawnień wynikających z prawa pracy.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli przepisy prawa pracy przewidują
korzystniejsze rozwiązanie.
3. Jeżeli funkcjonariusz nie może podjąć zatrudnienia w czasie określonym w ust.
1, ze względu na chorobę powodującą niezdolność do pracy lub inwalidztwo,
zachowuje uprawnienia określone w ust. 1 w razie podjęcia zatrudnienia w ciągu 3
miesięcy od dnia ustania niezdolności do pracy lub inwalidztwa.
4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do funkcjonariuszy zwolnionych ze służby
w razie skazania prawomocnym wyrokiem sądu lub ukarania karą dyscyplinarną
wydalenia ze służby.
Art. 79. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje prawo do corocznego płatnego urlopu
wypoczynkowego w wymiarze 26 dni roboczych.
2. Prawo do pierwszego urlopu wypoczynkowego funkcjonariusz nabywa z upływem 11
miesięcy służby.
Art. 80. 1. Funkcjonariusza można odwołać z urlopu wypoczynkowego z ważnych
względów służbowych, a także wstrzymać udzielenie mu urlopu w całości lub w
części.
2. Funkcjonariuszowi odwołanemu z urlopu przysługuje zwrot kosztów przejazdu
spowodowanych odwołaniem, według norm ustalonych w przepisach o należnościach
służbowych w przypadkach przeniesienia lub delegowania.
3. Termin urlopu może być przesunięty na uzasadniony wniosek funkcjonariusza.
4. Funkcjonariuszowi, który nie wykorzystał urlopu w danym roku kalendarzowym,
urlopu tego należy udzielić w ciągu pierwszych 3 miesięcy następnego roku.
Art. 81. Minister Sprawiedliwości może wprowadzić, w drodze rozporządzenia,
płatne urlopy dodatkowe w wymiarze do 13 dni roboczych rocznie dla
funkcjonariuszy, którzy pełnią służbę w warunkach szczególnie uciążliwych i
szkodliwych dla zdrowia albo osiągnęli określony wiek lub staż służby albo gdy
jest to uzasadnione szczególnymi właściwościami służby.
Art. 82. Funkcjonariuszowi można udzielić płatnego urlopu zdrowotnego,
okolicznościowego lub szkoleniowego, a także urlopu bezpłatnego z ważnych
przyczyn.
Art. 83. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady udzielania funkcjonariuszom urlopów, odwoływania z urlopów, tryb zwrotu
innych niż określone w art. 80 ust. 2 kosztów odwołania z urlopu, tryb
postępowania w tych sprawach, a także wymiar urlopów, o których mowa w art. 81 i
art. 82.
Art. 84. 1. Funkcjonariuszowi, który wzorowo wykonuje obowiązki, przejawia
inicjatywę w służbie i doskonali kwalifikacje zawodowe, mogą być udzielane
następujące wyróżnienia:
1) pochwała,
2) nagroda pieniężna lub rzeczowa,
3) krótkoterminowy urlop, nie przekraczający 5 dni,
4) przyznanie odznaki, o której mowa w art. 15,
5) mianowanie na wyższe stanowisko służbowe,
6) przedterminowe mianowanie na wyższy stopień,
7) przedstawienie do odznaczenia państwowego.
2. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze zarządzenia, tryb udzielania
wyróżnień oraz właściwość przełożonych w tych sprawach.
Rozdział 6
Mieszkania funkcjonariuszy
Art. 85. 1. Funkcjonariuszowi w służbie stałej przysługuje prawo do lokalu
mieszkalnego w miejscowości, w której stale pełni służbę, lub w miejscowości
pobliskiej, z uwzględnieniem członków rodziny określonych w art. 86 oraz ich
uprawnień wynikających z przepisów odrębnych.
2. Przy ustalaniu powierzchni mieszkalnej przysługującej funkcjonariuszowi
uwzględnia się jego stan rodzinny, stopień służbowy lub zajmowane stanowisko
oraz normy dodatkowe przysługujące osobom uprawnionym na podstawie przepisów
odrębnych, jednak nie więcej niż z dwóch tytułów. Jednostkowa norma powierzchni
mieszkalnej wynosi od 7 m2 do 10 m2.
3. Za miejscowość pobliską uważa się miejscowość, do której czas dojazdu
publicznymi środkami transportu, przewidziany w rozkładzie jazdy, łącznie z
przesiadkami, nie przekracza w obie strony dwóch godzin, licząc od stacji
(przystanku) najbliższej miejsca pełnienia służby do stacji (przystanku)
najbliżej miejsca zamieszkania. Do czasu tego nie wlicza się dojazdu do i od
stacji (przystanku) w obrębie miejscowości, z której funkcjonariusz dojeżdża,
oraz miejscowości, w której wykonuje obowiązki służbowe.
4. Funkcjonariusz w służbie przygotowawczej może otrzymać tymczasową kwaterę.
Art. 86. Członkami rodziny funkcjonariusza, których uwzględnia się przy
ustalaniu przysługującej powierzchni mieszkalnej lokalu mieszkalnego, są:
1) małżonek,
2) dzieci (własne, małżonka, przysposobione lub przyjęte na wychowanie w ramach
rodziny zastępczej) wspólnie zamieszkujące z funkcjonariuszem i pozostające na
jego utrzymaniu do osiągnięcia pełnoletności, a jeżeli kształcą się w szkole, to
do ukończenia nauki, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez nie 25 lat życia,
chyba że ze względu na inwalidztwo I lub II grupy są niezdolne do wykonywania
pracy,
3) rodzice funkcjonariusza lub jego małżonka wspólnie zamieszkujący z
funkcjonariuszem i pozostający na jego utrzymaniu, nie posiadający własnych
źródeł utrzymania albo ze względu na inwalidztwo I lub II grupy wymagający
opieki.
Art. 87. 1. Na lokale mieszkalne dla funkcjonariuszy przeznacza się lokale
będące w dyspozycji jednostek organizacyjnych, uzyskane w wyniku działalności
inwestycyjnej albo od terenowych organów administracji rządowej, samorządowej,
osób prawnych lub fizycznych, a także zwolnione przez osoby, które decyzje o
przydziale uzyskały z jednostek organizacyjnych.
2. W razie gdy lokal mieszkalny określony w ust. 1 jest zbędny jednostce
organizacyjnej, może być przekazany kierownikowi rejonowego urzędu rządowej
administracji ogólnej lub odpowiednio podmiotom, od których uzyskano lokal
mieszkalny.
Art. 88. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje równoważnik pieniężny za remont
zajmowanego lokalu mieszkalnego.
2. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Finansów określa, w
drodze zarządzenia, wysokość oraz szczegółowe zasady przyznawania i wypłaty
równoważnika, o którym mowa w ust. 1.
Art. 89. 1. Funkcjonariuszowi w służbie stałej przysługuje równoważnik pieniężny
z tytułu braku mieszkania, jeżeli on sam lub członkowie jego rodziny, określeni
w art. 86, nie posiadają lokalu mieszkalnego lub domu, a także jeżeli nie
przydzielono funkcjonariuszowi kwatery tymczasowej.
2. Funkcjonariuszowi w służbie stałej, przeniesionemu z urzędu do pełnienia
służby w innej miejscowości, przysługuje równoważnik pieniężny, o którym mowa w
ust. 1, jeżeli on sam lub małżonek nie posiada lokalu mieszkalnego albo domu w
nowym miejscu pełnienia służby lub miejscowości pobliskiej.
3. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Finansów określa, w
drodze zarządzenia, wysokość oraz szczegółowe zasady przyznawania i wypłaty
równoważnika pieniężnego, o którym mowa w ust. 1 i 2.
Art. 90. 1. Funkcjonariuszowi w służbie stałej przysługuje prawo do pomocy
finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość,
domu jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego lub domu w ramach spółdzielni
budownictwa mieszkaniowego.
2. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Finansów określa, w
drodze zarządzenia, wysokość, szczegółowe zasady przyznawania i wypłaty oraz
zwrotu pomocy finansowej, o której mowa w ust. 1.
Art. 91. 1. Lokalu mieszkalnego na podstawie decyzji administracyjnej nie
przydziela się funkcjonariuszowi:
1) zajmującemu, w miejscowości pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej,
lokal mieszkalny na podstawie decyzji administracyjnej, umowy najmu lub
spółdzielczego prawa do lokalu, odpowiadający co najmniej przysługującej mu
powierzchni mieszkalnej, lub dom,
2) który jest właścicielem lub współwłaścicielem, w części odpowiadającej co
najmniej przysługującej mu powierzchni mieszkalnej, lokalu mieszkalnego
stanowiącego odrębną nieruchomość lub domu, położonych w miejscowości pełnienia
służby lub w miejscowości pobliskiej,
3) którego małżonek spełnia warunki określone w pkt 1 lub 2,
4) w razie zbycia przez niego lub jego małżonka własnościowego prawa do lokalu
mieszkalnego, lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość lub domu, położonych w
miejscowości pełnienia służby lub miejscowości pobliskiej.
2. Dyrektor Generalny Służby Więziennej w przypadkach szczególnie uzasadnionych
względami służbowymi może przydzielić lokal mieszkalny funkcjonariuszowi, o
którym mowa w ust. 1 pkt 1.
Art. 92. 1. Funkcjonariuszowi przeniesionemu do służby w innej miejscowości,
który w poprzednim miejscu pełnienia służby zajmuje lokal mieszkalny lub dom na
podstawie decyzji administracyjnej lub umowy najmu, może być przydzielony lokal
mieszkalny w nowym miejscu pełnienia służby, z uwzględnieniem osób określonych w
art. 86, niezależnie od wieku dzieci, o których mowa w art. 86 pkt 2, jeżeli
zwolni dotychczas zajmowany lokal mieszkalny lub dom.
2. Funkcjonariuszowi, który skorzystał z pomocy finansowej, o której mowa w art.
90, lub odpowiedniej pomocy na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów,
może być przydzielony lokal mieszkalny, jeżeli zwróci pomoc finansową.
3. Funkcjonariusz przeniesiony z urzędu do pełnienia służby w innej
miejscowości, który w poprzednim miejscu pełnienia służby nie zwolnił
zajmowanego lokalu mieszkalnego lub domu, o których mowa w ust. 1, otrzymuje
tymczasową kwaterę.
4. Funkcjonariusz delegowany do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości
otrzymuje zakwaterowanie. Koszt zakwaterowania pokrywa się ze środków Służby
Więziennej.
Art. 93. 1. Funkcjonariusz, który zajmuje lokal mieszkalny określony w art. 87
ust. 1, a nie pozostający w administracji jednostki organizacyjnej, uiszcza
czynsz regulowany w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali
mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r.
Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654).
2. Osoba nieuprawniona do przydziału lokalu mieszkalnego na podstawie decyzji
administracyjnej, zajmująca lokal mieszkalny określony w art. 87 ust. 1, do
czasu wykwaterowania uiszcza odszkodowanie za zajmowanie lokalu mieszkalnego bez
tytułu prawnego, w wysokości 200% czynszu należnego za zajmowany lokal.
3. Należności z tytułu zajmowania lokalu mieszkalnego, o którym mowa w art. 87
ust. 1, nie uiszczone w terminie płatności, to znaczy do dziesiątego dnia
każdego miesiąca, podlegają, wraz z ustawowymi odsetkami za zwłokę, przymusowemu
ściągnięciu na podstawie wykazu zaległych należności, w trybie przepisów ustawy
z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z
1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z
1995 r. Nr 85, poz. 426 i z 1996 r. Nr 43, poz. 189).
4. Za zapłatę należności z tytułu zajmowania lokalu mieszkalnego odpowiadają
solidarnie pełnoletnie osoby stale w nim zamieszkałe.
Art. 94. 1. Funkcjonariusz zwolniony ze służby, który nie nabył prawa do
zaopatrzenia emerytalnego na podstawie przepisów, o których mowa w art. 68 ust.
4, nie zachowuje prawa do lokalu mieszkalnego pozostającego w dyspozycji
jednostki organizacyjnej. Do czasu wykwaterowania uiszcza odszkodowanie za
zajmowanie lokalu mieszkalnego bez tytułu prawnego, w wysokości 200% czynszu
należnego za zajmowany lokal.
2. W razie śmierci funkcjonariusza lub opuszczenia przez niego lokalu
mieszkalnego, w którym pozostaną osoby nieuprawnione do przydziału mieszkania,
do czasu wykwaterowania osoby te uiszczają odszkodowanie za zajmowanie lokalu
mieszkalnego bez tytułu prawnego, w wysokości 200% czynszu należnego za
zajmowany lokal.
3. Jeżeli osoby, o których mowa w ust. 1 i 2 oraz w art. 93 ust. 2, odmówią
dobrowolnego przekwaterowania do wskazanego przez jednostkę organizacyjną lokalu
mieszkalnego, jednostka organizacyjna zarządza przymusowe przekwaterowanie na
ich koszt, w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
4. W razie samowolnego zajęcia lokalu mieszkalnego, o którym mowa w art. 87 ust.
1, jednostka organizacyjna przy pomocy Policji lub straży miejskiej dokonuje
bezzwłocznego usunięcia osób, które lokal zajęty, na ich koszt, bez obowiązku
dostarczenia lokalu mieszkalnego.
Art. 95. 1. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze zarządzenia, szczegółowe
zasady przydziału i opróżniania lokali mieszkalnych i tymczasowych kwater oraz
normy powierzchni mieszkalnej przysługującej funkcjonariuszom i członkom ich
rodzin, o których mowa w art. 86.
2. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Gospodarki Przestrzennej
i Budownictwa oraz Ministrem Finansów określa, w drodze zarządzenia, wysokość
czynszu najmu lokali mieszkalnych będących w administracji jednostek
organizacyjnych oraz rodzaj opłat dodatkowych, a także zasady zwrotu różnicy w
opłatach czynszowych za inne lokale mieszkalne, za które funkcjonariusze są
obowiązani opłacać czynsz.
3. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze zarządzenia, sposób zarządzania
lokalami mieszkalnymi i budynkami mieszkalnymi przeznaczonymi dla
funkcjonariuszy.
Rozdział 7
Uposażenie i inne świadczenia pieniężne funkcjonariuszy
Art. 96. 1. Z tytułu służby funkcjonariusz otrzymuje uposażenie i inne
świadczenia pieniężne określone w ustawie.
2. Prawo do uposażenia powstaje z dniem mianowania funkcjonariusza na stanowisko
służbowe.
3. Przeciętne uposażenie funkcjonariuszy stanowi wielokrotność prognozowanego
przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej.
4. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, wielokrotność prognozowanego
przeciętnego wynagrodzenia, o której mowa w ust. 3.
Art. 97. Uposażenie funkcjonariusza składa się z uposażenia zasadniczego i z
dodatków do uposażenia.
Art. 98. 1. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki
Socjalnej określa, w drodze zarządzenia, uposażenie zasadnicze dla typowych
stanowisk służbowych.
2. Minister Sprawiedliwości ustala, w drodze zarządzenia, stawki uposażenia
zasadniczego dla stanowisk nietypowych, w granicach stawek określonych dla
stanowisk typowych.
Art. 99. 1. Funkcjonariusz przeniesiony na stanowisko służbowe, zaszeregowane do
niższego uposażenia zasadniczego, zachowuje prawo do uposażenia pobieranego na
poprzednio zajmowanym stanowisku, do czasu uzyskania uposażenia zasadniczego
równego dotychczas pobieranemu lub wyższego.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do funkcjonariuszy przeniesionych na niższe
stanowisko służbowe na podstawie art. 36 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 2 i 3, a także
do funkcjonariuszy przeniesionych na własną prośbę.
3. Dyrektor Generalny Służby Więziennej w przypadkach szczególnie uzasadnionych
może zezwolić na zachowanie przez funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 2,
przeniesionego na stanowisko służbowe zaszeregowane do niższego uposażenia
zasadniczego, prawa do uposażenia należnego na poprzednio zajmowanym stanowisku.
Art. 100. 1. Funkcjonariusze otrzymują następujące dodatki o charakterze stałym
do uposażenia:
1) dodatek za wysługę lat w wysokości:
a) 5% uposażenia zasadniczego - po 2 latach służby,
b) 10% uposażenia zasadniczego - po 5 latach służby,
c) 15% uposażenia zasadniczego - po 10 latach służby,
d) 20% uposażenia zasadniczego - po 15 latach służby,
e) 25% uposażenia zasadniczego - po 20 latach służby,
2) dodatek za stopień,
3) dodatek służbowy,
4) dodatki uzasadnione szczególnymi właściwościami, kwalifikacjami, warunkami
albo miejscem pełnienia służby.
2. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze zarządzenia, zasady i tryb
zaliczania okresów służby i pracy podlegających uwzględnieniu przy ustalaniu
dodatku za wysługę lat.
3. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki
Socjalnej określa, w drodze zarządzenia, wysokość oraz szczegółowe zasady
otrzymywania dodatków do uposażenia, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4.
Art. 101. 1. Uposażenia zasadnicze i dodatki do uposażenia o charakterze stałym
są płatne miesięcznie z góry.
2. Minister Sprawiedliwości może określić, w drodze zarządzenia, które dodatki o
charakterze stałym są płatne z dołu.
Art. 102. 1. Zmiana uposażenia następuje z dniem zaistnienia okoliczności
uzasadniających tę zmianę.
2. Jeżeli prawo do uposażenia powstało lub zmiana uposażenia nastąpiła w ciągu
miesiąca, uposażenie na czas do końca miesiąca oblicza się w wysokości 1/30
części miesięcznego uposażenia za każdy dzień, jeżeli przepisy szczególne nie
stanowią inaczej.
3. Prawo do uposażenia wygasa z ostatnim dniem miesiąca, w którym nastąpiło
zwolnienie funkcjonariusza ze służby lub zaistniały inne okoliczności
uzasadniające wygaśnięcie tego prawa.
Art. 103. 1. Roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz
należności pieniężnych ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym
roszczenie stało się wymagalne.
2. Organ właściwy do rozpatrywania roszczeń może nie uwzględnić przedawnienia,
jeżeli opóźnienie w dochodzeniu roszczenia jest usprawiedliwione wyjątkowymi
okolicznościami.
3. Bieg przedawnienia roszczenia z tytułu uposażenia i innych świadczeń oraz
należności pieniężnych przerywa:
1) każda czynność przed kierownikiem jednostki organizacyjnej, właściwym do
rozpatrywania roszczeń, podjęta bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia
albo zaspokojenia roszczenia,
2) uznanie roszczenia.
Art. 104. 1. Funkcjonariuszowi przysługują następujące świadczenia pieniężne:
1) zasiłek na zagospodarowanie,
2) nagrody oraz zapomogi,
3) nagrody jubileuszowe,
4) dodatkowe wynagrodzenia za wykonywanie zleconych zadań wykraczających poza
obowiązki służbowe,
5) należności za podróże służbowe i przeniesienia,
6) świadczenia związane ze zwolnieniem ze służby.
2. W razie śmierci funkcjonariusza lub członka jego rodziny przysługują:
1) zasiłek pogrzebowy,
2) odprawa pośmiertna.
Art. 105. 1. Funkcjonariuszowi w związku z mianowaniem na stałe przysługuje
zasiłek na zagospodarowanie w wysokości jednomiesięcznego uposażenia
zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnymi w dniu mianowania
na stałe.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do funkcjonariuszy, którzy służbę w Służbie
Więziennej pełnią po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej lub innej służby, w
czasie której odbyli okres próbny lub zostali mianowani na stałe.
Art. 106. 1. Funkcjonariuszowi mogą być przyznane nagrody roczne, nagrody
uznaniowe i zapomogi.
2. Nagroda roczna odpowiada wysokości przysługującego funkcjonariuszowi
miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym.
3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze zarządzenia, warunki przyznawania
nagród i zapomóg, o których mowa w ust. 1.
4. Rada Ministrów ustala, w drodze rozporządzenia, wysokość funduszu na nagrody
i zapomogi dla funkcjonariuszy.
Art. 107. 1. Funkcjonariuszowi przysługują nagrody jubileuszowe w wysokości:
1) po 20 latach służby - 75%,
2) po 25 latach służby -100%,
3) po 30 latach służby -150%,
4) po 35 latach służby - 200%,
5) po 40 latach służby - 300%
- miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym.
2. Do okresu służby uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się okresy
uwzględnione przy ustalaniu dodatku za wysługę lat.
3. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki
Socjalnej określa, w drodze zarządzenia, inne okresy, poza wymienionymi w ust.
2, wliczane do okresu służby uprawniającego do nagrody jubileuszowej oraz zasady
jej obliczania i wypłacania.
Art. 108. 1. Za wykonywanie zleconych zadań wykraczających poza obowiązki
służbowe funkcjonariusz otrzymuje dodatkowe wynagrodzenie.
2. Wynagrodzenie za dokonane przez funkcjonariuszy wynalazki, udoskonalenia
techniczne i usprawnienia normują odrębne przepisy.
3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze zarządzenia, warunki
wynagradzania, o którym mowa w ust. 1.
Art. 109. 1. W razie przeniesienia z urzędu do pełnienia służby do innej
miejscowości albo delegowania do czasowego pełnienia służby, funkcjonariuszowi
przysługują należności z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju i
przeniesień.
2. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki
Socjalnej określi, w drodze zarządzenia, wysokość i warunki przysługujących
funkcjonariuszowi należności, o których mowa w ust. 1.
Art. 110. 1. Funkcjonariusz zwolniony ze służby na podstawie art. 39 ust. 2 pkt
1, 2, 5 i 6 oraz ust. 3 pkt 1 i 3-7 otrzymuje:
1) odprawę,
2) ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy nie wykorzystany w roku zwolnienia
ze służby oraz za urlopy zaległe,
3) zryczałtowany równoważnik pieniężny za nie wykorzystany w danym roku
przejazd, o którym mowa w art. 72,
4) zwrot kosztów przejazdu do obranego miejsca zamieszkania w kraju dla siebie,
małżonka oraz dzieci, a także zwrot kosztów przewozu urządzenia domowego według
zasad obowiązujących przy przeniesieniach służbowych.
2. Funkcjonariusz zwolniony na podstawie art. 39 ust. 2 pkt 3 otrzymuje 50%
odprawy oraz ekwiwalent pieniężny za urlopy wypoczynkowe nie wykorzystane w
latach poprzedzających rok zwolnienia ze służby.
3. Dyrektor Generalny Służby Więziennej może w przypadkach zasługujących na
szczególne uwzględnienie przyznać, z uwagi na uzasadnione potrzeby rodziny
funkcjonariusza, odprawę w wysokości nie przekraczającej 50% w razie zwolnienia
go ze służby na podstawie art. 39 ust. 2 pkt 4 i ust. 3 pkt 2.
Art. 111. 1. Wysokość odprawy dla funkcjonariusza w służbie stałej równa się
wysokości trzymiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o
charakterze stałym, należnymi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym.
Odprawa ulega zwiększeniu o 20% uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o
charakterze stałym za każdy dalszy pełny rok wysługi ponad 5 lat nieprzerwanej
służby, aż do wysokości sześciomiesięcznego zasadniczego uposażenia wraz z
dodatkami o charakterze stałym. Okres służby przekraczający 6 miesięcy liczy się
jako pełny rok.
2. Przy ustalaniu wysokości odprawy uwzględnia się również okresy nieprzerwanej
zawodowej służby wojskowej, jeżeli bezpośrednio po zwolnieniu z tej służby
żołnierz został przyjęty do Służby Więziennej i nie otrzymał odprawy z tytułu
poprzednio pełnionej służby.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w przypadku przyjęcia do Służby
Więziennej po zwolnieniu z innych służb, w których przysługują świadczenia tego
rodzaju.
4. Wysokość odprawy dla funkcjonariusza w służbie przygotowawczej równa się
wysokości jednomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o
charakterze stałym na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym.
5. Wysokość odprawy dla funkcjonariusza ponownie przyjętego do służby ustala się
według zasad określonych w ust. 1 i 4, z tym że wysługę lat liczy się od dnia
ponownego przyjęcia do służby.
Art. 112. 1. W razie śmierci funkcjonariusza, pozostałej po nim rodzinie
przysługuje odprawa pośmiertna w takiej wysokości, w jakiej przysługiwałaby temu
funkcjonariuszowi odprawa, gdyby był zwolniony ze służby, oraz świadczenia
określone w art. 110 ust. 1 pkt 2-4.
2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, przysługują małżonkowi funkcjonariusza,
który pozostawał z nim we wspólnym pożyciu, a w dalszej kolejności dzieciom oraz
rodzicom funkcjonariusza, jeżeli w dniu śmierci funkcjonariusza spełniali
warunki do uzyskania renty rodzinnej na podstawie przepisów o zaopatrzeniu
emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej,
Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się także do funkcjonariuszy uznanych za
zaginionych.
Art. 113. 1. Funkcjonariuszowi w służbie stałej, zwolnionemu ze służby na
podstawie art. 39 ust. 2 pkt 1 oraz ust. 3 pkt 4, wypłaca się co miesiąc przez
okres roku po zwolnieniu ze Służby Więziennej świadczenie pieniężne w wysokości
odpowiadającej uposażeniu zasadniczemu wraz z dodatkami o charakterze stałym,
pobieranymi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym.
2. Funkcjonariuszowi uprawnionemu do świadczenia określonego w ust. 1, który
nabył prawo do zaopatrzenia emerytalnego, przysługuje prawo wyboru jednego z
tych świadczeń.
3. Funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby na podstawie art. 39 ust. 3 pkt 5 i
6, który z powodu nadal trwającej choroby nie może podjąć zatrudnienia, wypłaca
się co miesiąc świadczenie pieniężne określone w ust. 1 przez okres choroby, nie
dłużej jednak niż przez okres 3 miesięcy, chyba że wcześniej komisja lekarska
wyda orzeczenie o inwalidztwie, stanowiące podstawę do ustalenia prawa do renty
inwalidzkiej.
Art. 114. Odprawa, o której mowa w art. 110, oraz świadczenia określone w art.
113 nie przysługują funkcjonariuszowi, który bezpośrednio po zwolnieniu ze
służby został przyjęty do zawodowej służby wojskowej lub do innej służby, w
której przysługuje prawo do takich świadczeń.
Art. 115. 1. W razie śmierci funkcjonariusza, niezależnie od odprawy
pośmiertnej, o której mowa w art. 112, przysługuje zasiłek pogrzebowy w
wysokości:
1) trzymiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze
stałym, należnymi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym - jeżeli koszty
pogrzebu ponosi małżonek, dzieci, wnuki, rodzeństwo lub rodzice,
2) kosztów rzeczywiście poniesionych, najwyżej jednak do wysokości określonej w
pkt 1 - jeżeli koszty pogrzebu ponosi inna osoba.
2. Jeżeli śmierć funkcjonariusza nastąpiła na skutek wypadku pozostającego w
związku ze służbą, koszty pogrzebu pokrywa się ze środków Służby Więziennej.
Dyrektor Generalny Służby Więziennej może wyrazić zgodę na pokrycie kosztów
pogrzebu funkcjonariusza zmarłego wskutek choroby pozostającej w związku ze
służbą.
3. W razie pokrycia kosztów pogrzebu funkcjonariusza ze środków Służby
Więziennej, pozostałej po funkcjonariuszu rodzinie przysługuje 50% zasiłku
pogrzebowego określonego w ust. 1 pkt 1.
Art. 116. 1. W razie śmierci członka rodziny, funkcjonariuszowi przysługuje
zasiłek pogrzebowy w wysokości:
1) dwumiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze
stałym, należnymi na ostatnio zajmowanym stanowisku - jeżeli koszty pogrzebu
ponosi funkcjonariusz,
2) kosztów rzeczywiście poniesionych, najwyżej jednak do wysokości określonej w
pkt 1- jeżeli koszty pogrzebu ponosi inna osoba.
2. W razie zbiegu uprawnień do zasiłku pogrzebowego określonego w ust. 1 z
uprawnieniami do zasiłku pogrzebowego na podstawie przepisów odrębnych,
funkcjonariuszowi przysługuje wyższy zasiłek, a jeżeli pobrał zasiłek niższy -
odpowiednie wyrównanie.
Art. 117. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze zarządzenia, warunki
pokrywania kosztów pogrzebu funkcjonariusza ze środków Służby Więziennej oraz
określa członków rodziny, w razie śmierci których funkcjonariuszowi przysługuje
zasiłek pogrzebowy.
Art. 118. 1. W razie choroby, urlopu, zwolnienia od zajęć służbowych oraz w
okresie pozostawania bez przydziału służbowego, funkcjonariusz otrzymuje
uposażenie zasadnicze oraz dodatki o charakterze stałym i inne należności
pieniężne należne na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym - z uwzględnieniem
powstałych w tym okresie zmian mających wpływ na prawo do uposażenia i innych
należności pieniężnych lub na ich wysokość.
2. Minister Sprawiedliwości może, w drodze zarządzenia, określić przypadki
ograniczenia w całości lub w części wypłaty niektórych dodatków do uposażenia w
okresie choroby, urlopu okolicznościowego albo pozostawania funkcjonariusza bez
przydziału służbowego.
Art. 119. 1. Funkcjonariusz skierowany do szkoły lub na przeszkolenie albo na
studia w kraju lub za granicą otrzymuje uposażenie oraz inne należności
pieniężne.
2. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze zarządzenia, wysokość i warunki
otrzymywania uposażenia i innych należności, o których mowa w ust. 1.
Art. 120. 1. Funkcjonariuszowi zawieszonemu w czynnościach służbowych zawiesza
się, od najbliższego terminu płatności, wypłatę 50% należnego uposażenia.
2. W razie uchylenia zawieszenia w czynnościach służbowych, funkcjonariusz
otrzymuje część uposażenia, której wypłata została zawieszona, oraz podwyżki
tego uposażenia, wprowadzone w okresie zawieszenia, chyba że został zwolniony ze
służby z przyczyn określonych w art. 39 ust. 2 pkt 3 i 4 oraz ust. 3 pkt 2.
Art. 121. 1. Funkcjonariuszowi tymczasowo aresztowanemu zawiesza się, od
najbliższego terminu płatności, wypłatę 50% ostatnio należnego uposażenia.
2. W razie prawomocnego umorzenia postępowania karnego lub uniewinnienia
prawomocnym wyrokiem sądu, funkcjonariusz otrzymuje część uposażenia, której
wypłata została zawieszona, oraz podwyżki tego uposażenia, wprowadzone w okresie
zawieszenia, choćby umorzenie lub uniewinnienie nastąpiło po zwolnieniu
funkcjonariusza ze służby, z zastrzeżeniem przepisu ust. 3.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku, gdy postępowanie karne umorzono
z powodu przedawnienia, amnestii lub warunkowo.
Art. 122. 1. Funkcjonariuszowi, który samowolnie opuścił miejsce pełnienia
służby albo pozostaje poza nim lub nie podejmuje służby, zawiesza się wypłatę
uposażenia od najbliższego terminu płatności. Jeżeli funkcjonariusz pobrał już
uposażenie, potrąca mu się z najbliższej wypłaty 1/30 uposażenia miesięcznego za
każdy dzień nie usprawiedliwionej nieobecności.
2. W razie uznania nieobecności za usprawiedliwioną, wypłaca się
funkcjonariuszowi uposażenie, którego wypłata została zawieszona.
3. W razie zawinionej niemożności pełnienia przez funkcjonariusza obowiązków
służbowych, stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 i 2.
4. Funkcjonariuszowi, który rozpoczyna urlop bezpłatny w ciągu miesiąca
kalendarzowego, przysługuje uposażenie w wysokości 1/30 uposażenia miesięcznego
za każdy dzień poprzedzający dzień rozpoczęcia urlopu bezpłatnego. Jeżeli
funkcjonariusz pobrał już uposażenie za czas urlopu bezpłatnego, potrąca się
odpowiednią część uposażenia przy najbliższej wypłacie.
Art. 123. 1. Z uposażenia funkcjonariuszy mogą być dokonywane potrącenia, na
zasadach określonych w przepisach o egzekucji sądowej lub postępowaniu
egzekucyjnym w administracji albo w innych przepisach szczególnych, jeżeli
dalsze przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej.
2. Przez uposażenie, o którym mowa w ust. 1, rozumie się uposażenie zasadnicze,
dodatki do uposażenia, odprawę wymienioną w art. 110 oraz wynagrodzenia lub
świadczenia określone w art. 108 i 113.
3. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze zarządzenia, kierowników jednostek
organizacyjnych właściwych do dokonywania potrąceń z uposażenia oraz tryb
postępowania w tych sprawach.
Art. 124. Przepisu art. 123 ust. 1 i 2 nie stosuje się do zaliczek pobieranych
do rozliczenia, a w szczególności na koszty podróży służbowej, delegacji lub
przeniesienia. Należności te potrąca się z uposażenia w pełnej wysokości,
niezależnie od potrąceń z innych tytułów.
Rozdział 8
Odpowiedzialność dyscyplinarna funkcjonariuszy
Art. 125. 1. Funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną za popełnione
przestępstwa i wykroczenia niezależnie od odpowiedzialności karnej.
2. Funkcjonariusz podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za naruszenie
dyscypliny służbowej, nieprzestrzeganie etyki zawodowej, a zwłaszcza honoru,
godności i dobrego imienia służby, oraz w innych przypadkach określonych w
ustawie.
3. Naruszeniem dyscypliny służbowej jest w szczególności:
1) niedopełnienie obowiązków funkcjonariusza wynikających ze złożonego
ślubowania, a także przepisów niniejszej ustawy oraz przepisów wydanych na jej
podstawie,
2) odmowa wykonania lub niewykonanie polecenia służbowego, z wyjątkiem przypadku
określonego w art. 58 ust. 2,
3) zaniechanie czynności służbowej wynikającej z przepisów prawa,
4) wykonanie czynności służbowej w sposób niedbały albo sprzecznie z
obowiązującymi zasadami,
5) świadome wprowadzenie w błąd przełożonego lub innego funkcjonariusza, jeżeli
spowodowało to lub mogło spowodować szkodę dla służby, funkcjonariusza bądź
innej osoby,
6) nadużycie zajmowanego stanowiska do osiągnięcia korzyści materialnej lub
osobistej,
7) wprowadzenie się w stan ograniczający zdolność wykonywania zadania służbowego
lub uniemożliwiający jego wykonanie.
Art. 126. 1. Funkcjonariuszowi mogą być wymierzone następujące kary
dyscyplinarne:
1) upomnienie,
2) nagana,
3) surowa nagana,
4) ostrzeżenie o niepełnej przydatności na zajmowanym stanowisku służbowym,
5) przeniesienie na niższe stanowisko służbowe,
6) obniżenie stopnia,
7) pozbawienie stopnia,
8) ostrzeżenie o niepełnej przydatności do służby,
9) wydalenie ze służby
2. Niezależnie od kar wymienionych w ust. 1 można wymierzyć karę zakazu
prowadzenia pojazdów mechanicznych lub innych pojazdów na okres od 6 miesięcy do
3 lat. Karę tę wymierza się tylko za czyn polegający na naruszeniu przepisów o
ruchu drogowym, podlegający orzecznictwu kolegium do spraw wykroczeń, za który
odrębna ustawa przewiduje orzeczenie takiej kary.
3. W stosunku do funkcjonariuszy skoszarowanych, oprócz kar wymienionych w ust.
1 i 2, można stosować ponadto karę dyscyplinarną zakazu opuszczania miejsca
zakwaterowania przez czas określony nie przekraczający 14 dni.
4. W uzasadnionych przypadkach można łączyć karę przeniesienia na niższe
stanowisko służbowe z karą obniżenia stopnia, a karę wydalenia ze służby z karą
pozbawienia stopnia.
Art. 127. 1. Nie można wszcząć postępowania dyscyplinarnego po upływie 90 dni od
dnia otrzymania przez przełożonego, o którym mowa w art. 130, wiadomości o
popełnieniu czynu podlegającego odpowiedzialności dyscyplinarnej.
2. Nie można wymierzyć funkcjonariuszowi kary dyscyplinarnej po upływie 1 roku
od dnia popełnienia czynu, o którym mowa w ust. 1; jeżeli jednak czyn stanowi
przestępstwo, okres ten nie może być krótszy od okresu przedawnienia karalności
tego przestępstwa.
3. Termin wymieniony w ust. 1 nie biegnie w razie nieobecności funkcjonariusza w
służbie.
Art. 128. 1. Za wykroczenia podlegające rozpoznaniu w trybie przepisów Kodeksu
postępowania w sprawach o wykroczenia funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność
dyscyplinarną, jeżeli dalsze przepisy nie stanowią inaczej.
2. Organy powołane do orzekania w sprawach o wykroczenia, a także inne
zainteresowane organy lub instytucje kierują wnioski o ukaranie funkcjonariusza
do przełożonego właściwego w sprawach osobowych funkcjonariusza.
3. Za wykroczenia, za które stosownie do przepisów Kodeksu postępowania w
sprawach o wykroczenia lub innych przepisów szczególnych właściwe organy mogą
nakładać grzywny w drodze mandatu karnego, funkcjonariusze podlegają
odpowiedzialności w trybie postępowania mandatowego prowadzonego przez te
organy.
4. W razie odmowy lub nieuiszczenia w terminie grzywny wymierzonej w drodze
mandatu karnego, organ upoważniony do jej nałożenia kieruje wniosek o ukaranie
funkcjonariusza do przełożonego właściwego w sprawach osobowych funkcjonariusza.
Art. 129. 1. Za czyny, za które w myśl odrębnych przepisów właściwe organy są
uprawnione do nakładania kar porządkowych, funkcjonariusze ponoszą wyłącznie
odpowiedzialność dyscyplinarną.
2. Odpowiedzialności dyscyplinarnej podlegają również funkcjonariusze, w
przypadkach gdy właściwe organy są uprawnione do stosowania grzywny w celu
przymuszenia.
3. Organy, o których mowa w ust. 1 i 2, występują do przełożonego właściwego w
sprawach osobowych funkcjonariusza o pociągnięcie funkcjonariusza do
odpowiedzialności dyscyplinarnej.
Art. 130. 1. Wymierzanie kar dyscyplinarnych należy do przełożonych właściwych w
sprawach osobowych funkcjonariuszy lub wyższych przełożonych. Wymierzenie
oficerowi kary dyscyplinarnej wymienionej w art. 126 ust. 1 pkt 9 należy do
Dyrektora Generalnego Służby Więziennej, a kar wymienionych w art. 126 ust. 1
pkt 6 i 7 - do przełożonych, o których mowa w art. 54 ust. 1 i 2.
2. O wyniku postępowania dyscyplinarnego informuje się sąd Lub prokuratora,
jeżeli postępowanie dyscyplinarne zostało wszczęte na ich wniosek.
Art. 131. 1. Od wymierzonej kary dyscyplinarnej służy zażalenie do właściwego
sądu dyscyplinarnego.
2. Od wymierzonej kary zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych lub innych
pojazdów służy zażalenie do właściwego miejscowo sadu powszechnego.
3. Zażalenie może wnieść ukarany funkcjonariusz lub wyższy przełożony.
Art. 132. 1. Członkowie sądów dyscyplinarnych są wybieralni.
2. Przy orzekaniu członkowie sądów dyscyplinarnych są niezawiśli.
3. Sądy dyscyplinarne orzekają na podstawie swego przekonania opartego na
swobodnej ocenie przeprowadzonych dowodów.
4. Minister Sprawiedliwości może uchylić orzeczenie sądu dyscyplinarnego, jeżeli
jest ono rażąco niesłuszne, i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania.
Art. 133. Minister Sprawiedliwości wyda, w drodze rozporządzenia, regulamin
dyscyplinarny określający szczegółowe zasady i tryb przeprowadzania postępowań
dyscyplinarnych, wymierzania kar dyscyplinarnych i ich wykonywania, zawieszania,
zacierania i darowania, a także odwoływania się od wymierzonych kar, szczegółową
organizację sądów dyscyplinarnych, ich właściwość, tryb wybierania ich członków
oraz zasady i tryb postępowania przed tymi sądami.
Rozdział 9
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 134. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U.
Nr 13, poz. 98, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 16, poz. 125 i Nr 45,
poz. 289, z 1985 r. Nr 23, poz. 100 i Nr 31, poz. 138, z 1988 r. Nr 20, poz.
135, z 1990 r. Nr 14, poz. 85, Nr 34, poz. 198 i Nr 36, poz. 206 oraz z 1995 r.
Nr 95, poz. 475) wprowadza się następujące zmiany:
1) skreśla się art. 214,
2) użyty w art. 38 ż 2, art. 55 ż 1, art. 57 ż 1, art. 59 ż 2, art. 60 ż 1, art.
78 ż 2, art. 79 ż 3, art. 83 ż 2, art. 85, art. 110 ż 2, art. 195 ż 2 i art.
2151 ż 1 i 2 w różnych przypadkach wyraz "naczelnik" zastępuje się użytym w
odpowiednim przypadku wyrazem "dyrektor".
Art. 135. W ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55,
poz. 234, z 1994 r. Nr 43, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 24, poz.
110) w art. 2 ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Do praw związkowych funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej i Służby
Więziennej stosuje się odpowiednio przepisy niniejszej ustawy, z uwzględnieniem
ograniczeń wynikających z odrębnych ustaw."
Art. 136. 1. Funkcjonariusze, którzy w dniu wejścia w życie ustawy pełnią służbę
w Służbie Więziennej, składają ślubowanie według roty określonej w art. 27 ust.
1, nie później niż w okresie 60 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Dyrektor Generalny Służby Więziennej określi sposób złożenia ślubowania przez
funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1.
3. Funkcjonariusz, który odmówił złożenia ślubowania, o którym mowa w ust. 1,
podlega zwolnieniu ze służby; zwolnionemu przysługują świadczenia określone w
art. 110 ust. 1.
Art. 137. 1. Funkcjonariusz, który nie ma średniego wykształcenia i w dniu
wejścia w życie niniejszej ustawy nie ukończył 35 lat, obowiązany jest w ciągu 5
lat od dnia wejścia w życie ustawy ukończyć szkołę średnią.
2. Funkcjonariusz, który nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w ust. 1, może
być zwolniony ze służby; zwolnionemu przysługują świadczenia określone w art.
110 ust. 1.
Art. 138. Z chwilą wejścia w życie niniejszej ustawy ustaje członkostwo w
partiach politycznych tych funkcjonariuszy, którzy do takich organizacji dotąd
należeli.
Art. 139. Sprawy zastrzeżone do właściwości Ministra Spraw Wewnętrznych w
przepisach o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób
pozostających w związku ze służbą w Policji należą w odniesieniu do
funkcjonariuszy Służby Więziennej i członków ich rodzin - do właściwości
Ministra Sprawiedliwości.
Art. 140. 1. Traci moc ustawa z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie Więziennej
(Dz. U. z 1984 r. Nr 29, poz. 149, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 94,
poz. 422 i Nr 105, poz. 453, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz.
214 i Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163).
2. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w niniejszej ustawie
pozostają w mocy przepisy dotychczasowe, o ile nie są z nią sprzeczne, nie
dłużej jednak niż 1 rok.
Art. 141. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 29 maja 1996 r.
w sprawie uprawnień rzeczoznawców do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy, zasad
opiniowania projektów obiektów budowlanych, w których przewiduje się
pomieszczenia pracy, oraz trybu powoływania członków Komisji Kwalifikacyjnej do
Oceny Kandydatów na Rzeczoznawców.
(Dz. U. Nr 62, poz. 290)
Na podstawie art. 8a ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji
Pracy (Dz. U. z 1985 r. Nr 54, poz. 276, z 1989 r. Nr 34, poz. 178 i z 1996 r.
Nr 24, poz. 110) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Uprawnienia rzeczoznawcy do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy,
zwanego dalej "rzeczoznawcą", mogą być nadane osobie, która:
1) ukończyła wyższe studia techniczne o kierunku odpowiadającym zakresowi
opiniowania projektów,
2) legitymuje się co najmniej 5-letnią praktyką zawodową związaną z opiniowanymi
projektami w danej grupie projektowej, określonej w załączniku nr 1 do
rozporządzenia,
3) ukończyła kurs przygotowujący do opiniowania projektów w zakresie
bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ergonomii, przeprowadzony w jednostce
organizacyjnej upoważnionej przez Głównego Inspektora Pracy, według programu
zatwierdzonego przez Głównego Inspektora Pracy,
4) złożyła, z wynikiem pozytywnym, egzamin przed Komisją Kwalifikacyjną do Oceny
Kandydatów na Rzeczoznawców, o której mowa w art. 8a ust. 1 ustawy z dnia 6
marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy, zwaną dalej "Komisją".
2. W okresie dwóch lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia, projektanta -
specjalistę w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ergonomii, który
opiniował przed tym dniem projekty nowo budowanych oraz przebudowywanych
zakładów pracy albo ich części pod względem zgodności z wymaganiami
bezpieczeństwa i higieny pracy, traktuje się na równi z rzeczoznawcą.
ż 2. 1. Z wnioskiem o nadanie uprawnień rzeczoznawcy występuje do Komisji
kandydat na rzeczoznawcę, zwany dalej "kandydatem", lub jednostka, w której
kandydat jest zatrudniony.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć:
1) uwierzytelniony odpis dyplomu stwierdzającego wykształcenie kandydata,
2) udokumentowaną informację o przebiegu pracy zawodowej kandydata,
3) informację określającą zakres uprawnień, o które kandydat się ubiega,
4) zaświadczenie o ukończeniu przez kandydata kursu, o którym mowa w ż 1 ust. 1
pkt 3.
ż 3. 1. Nadane uprawnienia mogą upoważniać rzeczoznawcę do opiniowania projektów
nowo budowanych lub przebudowywanych obiektów budowlanych albo ich części, w
których przewiduje się pomieszczenia pracy, zwanych dalej "projektami", pod
względem zgodności z przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wymaganiami
ergonomii, w jednej lub więcej grupach uprawnień, wymienionych w załączniku nr 1
do rozporządzenia. Wzór uprawnień rzeczoznawcy stanowi załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
2. Centralny rejestr wydanych uprawnień prowadzi Główny Inspektor Pracy, a
rejestry wojewódzkie - okręgowi inspektorzy pracy.
ż 4. 1. Rzeczoznawca opiniuje projekty, o których mowa w ż 3 ust. 1, biorąc pod
uwagę specyfikę, charakter i przeznaczenie obiektu budowlanego lub jego części,
a zwłaszcza warunki wynikające z części technologicznej projektu. Opiniowanie
polega w szczególności na sprawdzeniu przez rzeczoznawcę zgodności przyjętych
rozwiązań z przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy, wymaganiami ergonomii
oraz z Polskimi Normami, a także na sprawdzeniu, czy przyjęte rozwiązania
likwidują bądź ograniczają zagrożenia, jakie może spowodować projektowany proces
technologiczny.
2. Rzeczoznawca, po analizie projektu, umieszcza na nim klauzulę zawierającą
opinię oraz pieczęć imienną. Wzór klauzuli i pieczęci imiennej określa załącznik
nr 3 do rozporządzenia.
3. Rzeczoznawca prowadzi rejestr opiniowanych projektów według wzoru określonego
w załączniku nr 4 do rozporządzenia. Rejestr powinien być przechowywany przez
okres 5 lat.
ż 5. 1. Rzeczoznawca będący jednocześnie projektantem nie może opiniować
projektów przez niego opracowanych.
2. Rzeczoznawca będący jednocześnie inspektorem pracy nie może opiniować
projektów obiektów budowlanych albo ich części, w których przewiduje się
pomieszczenia pracy, przy których odbiorze uczestniczy w ramach sprawowanego
nadzoru.
ż 6. Jeżeli jednostka projektowania uprawniona do wykonywania prac projektowych
w budownictwie, projektant działający zgodnie z przepisami prawa budowlanego lub
inwestor nie zgadza się z opinią wydaną przez rzeczoznawcę, może w terminie 14
dni od dnia otrzymania opinii odwołać się do okręgowego inspektora pracy,
właściwego ze względu na lokalizację projektowanego obiektu budowlanego. Decyzja
okręgowego inspektora pracy jest ostateczna.
ż 7. 1. Główny Inspektor Pracy z własnej inicjatywy lub na wniosek okręgowego
inspektora pracy, właściwego ze względu na siedzibę jednostki projektowania lub
projektanta, o których mowa w ż 6, może cofnąć uprawnienia rzeczoznawcy w
przypadku wydania przez niego opinii naruszającej w sposób rażący przepisy
bezpieczeństwa i higieny pracy.
2. Główny Inspektor Pracy może także cofnąć uprawnienia rzeczoznawcy na wniosek
okręgowego inspektora pracy, właściwego ze względu na lokalizację obiektu
budowlanego, w przypadku stwierdzenia podczas odbioru tego obiektu lub jego
eksploatacji, że w opinii wydanej przez rzeczoznawcę nie uwzględniono istotnych
przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.
3. Decyzja o cofnięciu uprawnień rzeczoznawcy powinna być podjęta po uprzednim
rozpatrzeniu jego wyjaśnień.
ż 8. 1. W razie cofnięcia uprawnień rzeczoznawcy lub jego rezygnacji z tych
uprawnień - jest on obowiązany do bezzwłocznego przekazania pieczęci
zawierającej klauzulę, pieczęci imiennej, kopii wydanych opinii oraz rejestru
opiniowanych projektów okręgowemu inspektorowi pracy, właściwemu ze względu na
miejsce zamieszkania rzeczoznawcy.
2. Okręgowy inspektor pracy, o którym mowa w ust. 1, bezzwłocznie zawiadamia
Głównego Inspektora Pracy o rezygnacji rzeczoznawcy z nadanych mu uprawnień w
celu odnotowania tego w rejestrze.
ż 9. Rzeczoznawca jest obowiązany do podnoszenia kwalifikacji zawodowych
poprzez:
1) udział, nie rzadziej niż co 5 lat, w okresowych szkoleniach organizowanych
dla rzeczoznawców w jednostce organizacyjnej upoważnionej przez Głównego
Inspektora Pracy,
2) zaznajamianie się z nowo wydanymi przepisami, z Polskimi Normami i
wydawnictwami dotyczącymi bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ergonomii.
ż 10. 1. Członków Komisji, o której mowa w ż 1 ust. 1 pkt 4, powołuje imiennie
Główny Inspektor Pracy w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej
spośród ekspertów zgłoszonych przez Państwową Inspekcję Pracy, Główny Urząd
Nadzoru Budowlanego, Zarząd Główny Polskiego Związku Inżynierów i Techników
Budownictwa oraz Zarząd Główny Stowarzyszenia Elektryków Polskich.
2. W skład Komisji wchodzi 8 osób.
3. Główny Inspektor Pracy w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej
powołuje spośród członków Komisji przewodniczącego, jego zastępcę oraz
sekretarza.
4. Główny Inspektor Pracy w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej
może odwołać poszczególnych członków Komisji w przypadku:
1) cofnięcia zgłoszenia kandydatury przez wnioskodawcę, o którym mowa w ust. 1,
2) systematycznego nieuczestniczenia w pracach Komisji.
ż 11. Komisja dokonuje oceny kwalifikacji kandydatów, o których mowa w ż 2 ust.
1, na podstawie wyniku egzaminu, o którym mowa w ż 1 ust. 1 pkt 4.
ż 12. Do egzaminu mogą być dopuszczeni kandydaci po spełnieniu wymagań
określonych w ż 1 ust. 1 pkt 1-3.
ż 13. 1. Termin egzaminu wyznacza przewodniczący Komisji lub jego zastępca.
2. Kandydat może ubiegać się o zmianę terminu egzaminu, jeżeli przemawiają za
tym ważne przyczyny.
ż 14. 1. Egzamin składa się z dwóch części:
1) pisemnej,
2) ustnej.
2. Skład Komisji na egzaminie pisemnym może być ograniczony do przewodniczącego
lub jego zastępcy, sekretarza i jednego członka Komisji, a na egzaminie ustnym -
do przewodniczącego lub jego zastępcy, sekretarza i 3 członków Komisji.
3. Kandydat może przystąpić do egzaminu ustnego po uzyskaniu pozytywnej oceny z
egzaminu pisemnego.
ż 15. 1. Egzamin pisemny obejmuje opracowanie opinii o projekcie pod względem
zgodności z przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz z wymaganiami
ergonomii.
2. Egzamin ustny obejmuje sprawdzenie znajomości przepisów bezpieczeństwa i
higieny pracy oraz ergonomii, obowiązujących przy projektowaniu.
3. Z przebiegu egzaminu pisemnego i ustnego sporządza się protokoły. Protokoły
podpisują członkowie Komisji uczestniczący w egzaminie.
ż 16. Kandydat, który uzyskał ocenę negatywną z egzaminu, może być powtórnie
dopuszczony do egzaminu nie wcześniej niż po upływie sześciu miesięcy.
ż 17. Do obowiązków przewodniczącego Komisji lub jego zastępcy należy:
1) kierowanie pracą Komisji,
2) wnioskowanie odwoływania członków i sekretarza Komisji,
3) przedkładanie przed egzaminem pisemnym członkom Komisji do akceptacji tematów
prac egzaminacyjnych przydzielonych poszczególnym kandydatom,
4) przedkładanie Głównemu Inspektorowi Pracy wniosków o nadanie uprawnień
rzeczoznawcy, wraz z wynikami egzaminów kandydatów.
ż 18. Do obowiązków członków Komisji należy:
1) udział w posiedzeniach Komisji i sesjach egzaminacyjnych,
2) w razie braku możliwości wzięcia udziału w posiedzeniu lub egzaminie
zawiadamianie o tym sekretarza Komisji.
ż 19. Do obowiązków sekretarza Komisji należy w szczególności:
1) sporządzanie planu posiedzeń Komisji i sesji egzaminacyjnych oraz ustalanie
składu Komisji na egzaminach pisemnych - w uzgodnieniu z przewodniczącym
Komisji,
2) zaznajamianie członków Komisji z wnioskami kandydatów o nadanie uprawnień
wraz z informacją o spełnieniu przez poszczególnych kandydatów warunków, o
których mowa w ż 1 ust. 1 pkt 1-3,
3) zawiadamianie kandydatów o terminie egzaminu co najmniej na 14 dni przed
wyznaczonym terminem,
4) zawiadamianie członków Komisji o terminach posiedzeń i egzaminów,
5) sporządzanie protokołów posiedzeń Komisji i egzaminów.
ż 20. 1. O wyniku egzaminu kandydata decyduje Komisja zwykłą większością głosów.
W razie równej liczby głosów za i przeciw - rozstrzyga głos przewodniczącego.
2. Ogólna ocena wyniku egzaminu powinna być ustalona podczas posiedzenia
Komisji, bezpośrednio po egzaminie ustnym.
ż 21. Obsługę administracyjno-biurową, związaną z realizacją zadań Komisji,
zapewnia Główny Inspektor Pracy.
ż 22. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 2 czerwca 1996 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 maja
1996 r. (poz. 290)
Załącznik nr 1
WYKAZ GRUP UPRAWNIEŃ RZECZOZNAWCÓW DO SPRAW BEZPIECZEŃSTWA I HIGIENY PRACY
Rodzaje budownictwaGrupy projektoweOznaczenia grup uprawnień rzeczoznawców
do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy
Budownictwo powszechne i komunalneObiekty administracyjne, socjalne,
kultury i sztuki
Nauka, oświata, szkolnictwo, sport i wypoczynek
Żłobki, przedszkola, domy dziecka i hotele1.1
Obiekty handlu hurtowego i detalicznego
Zakłady usługowe
Małe zakłady produkcyjne i rzemieślnicze1.2
Oczyszczalnie ścieków, przepompownie, stacje uzdatniania wody1.3
Budownictwo rolne1.4
Budownictwo przemysłoweGórnictwo2.1
Hutnictwo i materiały ogniotrwałe2.2
Energetyka2.3
Budownictwo i przemysł materiałów budowlanych2.4
Przemysł metalowy, elektromaszynowy2.5
Przemysł chemiczny2.6
Przemysł lekki2.7
Przemysł drzewny i papierniczy2.8
Przemysł elektroniczny i teletechniczny2.9
Przemysł poligraficzny2.10
Budownictwo rolno-spożywczePrzemysł rolno-spożywczy3.1
Zakłady przetwórstwa rolno-spożywczego3.2
Budownictwo specjalistyczneŁączność, radio, telewizja4.1
Komunikacja i transport4.2
Gospodarka morska4.3
Zakłady służby zdrowia4.4
Inne4.5

Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
WZÓR KLAUZULI I PIECZĘCI IMIENNEJ
Ilustracja
Załącznik nr 4
REJESTR OPINIOWANYCH PROJEKTÓW
Lp.Nazwa i adres jednostki projektowania, imię i nazwisko projektantaNumer
i tytuł projektuNazwa i adres obiektu budowlanego lub jego częściData
wydania opiniiTreść opiniiUwagi
1234567



Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 maja 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i
rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w
szczególnym charakterze.
(Dz. U. Nr 63, poz. 292)
Na podstawie art. 55 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267, z 1984 r. Nr 52, poz. 268 i
270, z 1986 r. Nr 1, poz. 1, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192, z 1990 r. Nr 10,
poz. 58 i 61, Nr 36, poz. 206, Nr 66, poz. 390 i Nr 87, poz. 506, z 1991 r. Nr
7, poz. 24, Nr 80, poz. 350 i Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 i Nr 64,
poz. 321, z 1994 r. Nr 74, poz. 339 i Nr 108, poz. 516 oraz z 1995 r. Nr 4, poz.
17) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku
emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników
zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr
8, poz. 43, z 1985 r. Nr 7, poz. 21, z 1991 r. Nr 39, poz. 167 i z 1992 r. Nr
102, poz. 520) wprowadza się następujące zmiany:
1) tytułowi rozporządzenia nadaje się brzmienie:
"w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach
lub w szczególnym charakterze.";
2) w ż 1:
a) w ust. 2 wyrazy "A, B i C oraz w szczególnym charakterze wymienione w wykazie
C." zastępuje się wyrazami "A i B.",
b) dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:
"3. Wykazy stanowisk, o których mowa w ust. 2, stosuje się także w jednostkach
organizacyjnych:
1) które powstały w drodze przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego w inne
przedsiębiorstwo, w przedsiębiorstwa, w spółkę lub w spółki,
2) które zostały przekazane organom samorządu terytorialnego,
3) dla których uprawnienia i obowiązki organu założycielskiego przejęli
wojewodowie lub inne organy państwowe.
4. Przepis ust. 3 ma zastosowanie od dnia wprowadzenia zmian, o których mowa w
tym przepisie.";
3) w ż 2 w ust. 1 skreśla się wyrazy "w wysokości i";
4) skreśla się rozdział 3;
5) w załączniku do rozporządzenia:
a) w tytule wykazu A i w tytule wykazu B skreśla się wyrazy "oraz do wzrostu
emerytury lub renty inwalidzkiej",
b) skreśla się wykaz C.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 maja 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych
oraz obniżek podatku dochodowego w gminach zagrożonych szczególnie wysokim
bezrobociem strukturalnym.
(Dz. U. Nr 63, poz. 293)
Na podstawie art. 26 ust. 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym
od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994
r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr
126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25,
poz. 113) oraz art. 18 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz.
646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2; Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406,
Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995
r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142,
poz. 704 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113 i Nr 34, poz. 146) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1995 r. w sprawie
odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego w
gminach zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 14,
poz. 63) w ż 1 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) obniżek o dokonane wydatki inwestycyjne zryczałtowanego podatku dochodowego
od przychodów ewidencjonowanych, uregulowanego rozporządzeniem Ministra Finansów
z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od
przychodów ewidencjonowanych oraz od niektórych przychodów osiąganych przez
osoby fizyczne (Dz. U. Nr 148, poz. 719 i z 1996 r. Nr 35, poz. 153), zwanych
dalej "obniżkami."."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i ma
zastosowanie do wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

102--z dnia 18 stycznia 1996 r. o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające
ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

103--z dnia 20 lutego 1996 r. w sprawie ustanowienia czasowego
ograniczenia wywozu palet.
104--z dnia 20 lutego 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
odstąpienia od publicznego trybu wniesienia przedsiębiorstwa państwowego
"Fabryka Samochodów Osobowych" w Warszawie do spółki.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

105--z dnia 23 lutego 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
oznaczania wyrobów znakami akcyzy.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

106--z dnia 20 lutego 1996 r. w sprawie utworzenia i zniesienia sądów
wojskowych oraz określenia ich siedzib i obszarów właściwości.
107--z dnia 20 lutego 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu zwrotu
kosztów dojazdu do miejscowości, w której pełnią czynną służbę wojskową
żołnierze zawodowi, i szczegółowych zasad ustalania wysokości oraz trybu
przyznawania świadczenia finansowego umożliwiającego pokrycie kosztów
najmu lokalu mieszkalnego.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

108--z dnia 22 lutego 1996 r. w sprawie wysokości składki na Fundusz
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ

109--z dnia 23 lutego 1996 r. w sprawie określenia niektórych spraw, w
których pozwolenia na wywóz będą wydawały organy celne.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 maja 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych
oraz obniżek podatku dochodowego.
(Dz. U. Nr 63, poz. 294)
Na podstawie art. 26 ust. 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym
od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994
r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr
126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25,
poz. 113) oraz art. 18 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz.
646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406,
Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995
r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142,
poz. 704 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113 i Nr 34, poz. 146) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25 stycznia 1994 r. w sprawie
odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego
(Dz. U. z 1996 r. Nr 39, poz. 171) w ż 1 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) obniżek zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych,
uregulowanego rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w
sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz
od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 148, poz.
719 i z 1996 r. Nr 35, poz. 153), o poniesione wydatki inwestycyjne przez osoby
fizyczne,".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i ma
zastosowanie do wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 maja 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji
Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji.
(Dz. U. Nr 63, poz. 295)
Na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji
Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80,
poz. 369 i Nr 98, poz. 473) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 1996 r. w sprawie
szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji
Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji (Dz. U. Nr 16, poz. 82) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w ż 10 w ust. 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) 95% wartości nakładów inwestycyjnych na utworzenie lub urządzenie
gospodarstwa rolnego w ramach realizacji, zaakceptowanego przez Ministrów
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Finansów, programu osadnictwa
rolniczego na gruntach Skarbu Państwa, nie więcej jednak niż 500 000 zł,";
2) w ż 11 w ust. 1 i w ust. 5 w pkt 2, w ż 20 w ust. 4 i 5 oraz w ż 22 w ust. 3
w pkt 1 wyrazy "stopy kredytu redyskontowego" zastępuje się wyrazami "stopy
redyskontowej weksli przyjmowanych od banków do redyskonta przez Narodowy Bank
Polski".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

113--z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

114--z dnia 21 lutego 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 maja 1996 r.
w sprawie szczegółowych warunków i sposobu postępowania przy użyciu broni palnej
przez policjantów.
(Dz. U. Nr 63, poz. 296)
Na podstawie art. 17 ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U.
Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i
Nr 104, poz. 515 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 269) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Policjanci mają prawo użycia broni palnej w stosunku do osób tylko w
przypadkach określonych w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o
Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z
1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr
34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 269), zwanej dalej
"ustawą".
2. Przez użycie broni palnej rozumie się oddanie strzału w kierunku osoby w celu
jej obezwładnienia, po wyczerpaniu trybu postępowania określonego w ż 3.
ż 2. Przy podejmowaniu decyzji o użyciu broni palnej policjanci są obowiązani
postępować ze szczególną rozwagą, traktując broń palną jako szczególny i
ostateczny środek przymusu bezpośredniego.
ż 3. 1. Policjanci przed użyciem broni palnej są obowiązani:
1) po uprzednim okrzyku "POLICJA" wezwać osobę do zachowania się zgodnego z
prawem, a w szczególności do natychmiastowego porzucenia broni lub
niebezpiecznego narzędzia, zaniechania ucieczki, odstąpienia od bezprawnych
działań lub użycia przemocy,
2) w razie niepodporządkowania się wezwaniom określonym w pkt 1, zagrozić
użyciem broni palnej, wzywając: "STÓJ - BO STRZELAM",
3) oddać strzał ostrzegawczy w górę, jeżeli wezwania określone w pkt 1 i 2 okażą
się bezskuteczne.
2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy z zachowania osoby
posiadającej broń lub niebezpieczne narzędzie wynika, że wszelka zwłoka
groziłaby bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia ludzkiego.
3. Użycie broni palnej w sytuacji, o której mowa w ust. 2, musi być poprzedzone
okrzykiem "POLICJA".
ż 4. Broni palnej nie używa się w przypadkach określonych w art. 17 ust. 1 pkt
6, 7 i 9 ustawy w stosunku do kobiet o widocznej ciąży, osób, których wygląd
wskazuje na wiek do 13 lat, starców oraz osób o widocznym kalectwie.
ż 5. 1. Jeżeli wskutek użycia broni palnej nastąpiło zranienie osoby, policjant
jest obowiązany, z zachowaniem bezpieczeństwa własnego i innych osób oraz bez
zbędnej zwłoki, udzielić jej pierwszej pomocy, a następnie spowodować udzielenie
pomocy lekarskiej.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, oraz gdy w wyniku użycia broni palnej
nastąpiła śmierć osoby lub szkoda w mieniu, policjant jest obowiązany ponadto
do:
1) zabezpieczenia śladów na miejscu zdarzenia i niedopuszczenia na to miejsce
osób postronnych,
2) w miarę możliwości, ustalenia świadków zdarzenia.
ż 6. 1. W każdym przypadku użycia broni palnej lub oddania strzału
ostrzegawczego policjant jest obowiązany niezwłocznie powiadomić o tym dyżurnego
najbliższej jednostki Policji.
2. Dyżurny jednostki Policji, po uzyskaniu informacji o użyciu broni palnej,
jest obowiązany niezwłocznie spowodować zabezpieczenie wszelkich śladów i
dowodów, udzielić policjantowi pomocy w niezbędnym zakresie, a także powiadomić
swojego przełożonego, a jeżeli w wyniku użycia broni palnej nastąpiła śmierć lub
zranienie człowieka - również właściwego miejscowo prokuratora.
3. W każdym przypadku użycia broni palnej lub podjęcia czynności, o których mowa
w ż 3, policjant jest obowiązany powiadomić swojego przełożonego pisemnym
raportem, który powinien zawierać w szczególności:
1) wskazanie stopnia, imienia i nazwiska policjanta,
2) określenie czasu i miejsca użycia broni palnej,
3) opis sytuacji poprzedzającej użycie broni palnej,
4) opis przyczyn i skutków użycia broni palnej, w tym wynikających z ż 3 ust. 2.
ż 7. Do obowiązków przełożonego, o którym mowa w ż 6 ust. 3, należy:
1) zbadanie, czy użycie broni palnej lub podjęcie czynności określonych w ż 3
nastąpiło zgodnie z obowiązującymi przepisami,
2) niezwłoczne zawiadomienie wyższego przełożonego o każdym przypadku użycia
broni palnej.
ż 8. Zasady użycia broni palnej przez oddziały i pododdziały zwarte Policji
regulują odrębne przepisy.
ż 9. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 września 1990 r. w
sprawie szczegółowych warunków i sposobu postępowania przy użyciu broni palnej
przez policjantów (Dz. U. Nr 70, poz. 411).
ż 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

TRAKTAT

115--o przyjaźni i współpracy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką
Uzbekistanu, sporządzony w Warszawie dnia 11 stycznia 1995 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

116--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie wymiany dokumentów
ratyfikacyjnych Traktatu o przyjaźni i współpracy między Rzecząpospolitą
Polską a Republiką Uzbekistanu, sporządzonego w Warszawie dnia 11 stycznia
1995 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

117--z dnia 20 lutego 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre surowce i półprodukty przywożone z zagranicy dla przemysłu
farmaceutycznego.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 maja 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i warunków użycia
oddziałów i pododdziałów Policji oraz Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w
razie zagrożenia bezpieczeństwa lub niebezpiecznego zakłócenia porządku
publicznego oraz zasad użycia broni palnej przez te jednostki.
(Dz. U. Nr 63, poz. 297)
Na podstawie art. 17 ust. 4 i art. 18 ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o
Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z
1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr
34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 269) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 marca 1991 r. w sprawie
szczegółowych zasad i warunków użycia oddziałów i pododdziałów Policji oraz Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w razie zagrożenia bezpieczeństwa lub
niebezpiecznego zakłócenia porządku publicznego oraz zasad użycia broni palnej
przez te jednostki (Dz. U. Nr 26, poz. 104) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 1 po wyrazach "poz. 179" dodaje się wyrazy "z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i
Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995
r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1996 r. Nr 59, poz.
269)";
2) w ż 3 w ust. 2 wyrazy "w art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy." zastępuje się wyrazami
"w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.";
3) w ż 5 wyrazy "w art. 17 ust. 1 pkt 6-8 ustawy" zastępuje się wyrazami "w art.
17 ust. 1 pkt 6, 7 i 9 ustawy";
4) w ż 6 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Dowódca oddziału Policji przed wycofaniem oddziału:
1) zabezpiecza na miejscu zdarzenia ślady i dowody związane z użyciem tego
oddziału oraz podejmuje inne czynności nie cierpiące zwłoki, aby nie dopuścić do
ich zatarcia, a także ustala świadków zdarzenia,
2) zabezpiecza odebraną broń palną, amunicję, materiały wybuchowe i inne
niebezpieczne narzędzia.";
5) ż 7 otrzymuje brzmienie:
"ż 7. W razie rozproszenia oddziałów Policji i niemożności nawiązania przez
policjanta kontaktu z dowódcą, policjant ma prawo użycia broni palnej w
przypadkach określonych w art. 17 ust. 1 pkt 1-4 ustawy, z zachowaniem wymogów
określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 21 maja 1996 r. w sprawie
szczegółowych warunków i sposobu postępowania przy użyciu broni palnej przez
policjantów (Dz. U. Nr 63, poz. 296).";
6) w ż 8:
a) w ust. 2 w pkt 1 wyrazy "w art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy" zastępuje się
wyrazami "w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy",
b) w ust. 3 wyraz "obiektów." zastępuje się wyrazem "oddziałów.";
7) ż 11 otrzymuje brzmienie:
"ż 11. 1. Jeżeli wskutek użycia środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej
nastąpiło zranienie osoby, dowódca oddziału Policji jest obowiązany spowodować
udzielenie jej pierwszej pomocy medycznej, a w razie potrzeby - udzielenie
fachowej pomocy medycznej.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, oraz gdy w wyniku użycia środków
przymusu bezpośredniego lub broni palnej nastąpiła śmierć osoby albo szkoda w
mieniu, dowódca oddziału Policji niezwłocznie powiadamia o tym przełożonego i
właściwego miejscowo prokuratora, a także wykonuje czynności, o których mowa w ż
6 ust. 3.";
8) w ż 12 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 i 3 w
brzmieniu:
"2. Pisemne raporty, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać w szczególności:
1) wskazanie stopnia, imienia i nazwiska dowódcy oddziału,
2) określenie czasu i miejsca użycia oddziału,
3) opis sytuacji poprzedzającej użycie i przebieg użycia oddziału,
4) określenie użytych środków przymusu bezpośredniego i broni palnej, wskazanie
podmiotu, który podjął decyzję o ich użyciu,
5) opis przyczyn i skutków użycia środków przymusu bezpośredniego i broni
palnej, w tym wynikających z ż 3 ust. 2 i 4 oraz ż 4 ust. 3 i 5.
3. Zarządzenia, decyzje, polecenia i rozkazy, a także dokumentacja, o której
mowa w ż 10 ust. 1, są materiałami archiwalnymi."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życiu po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 20 maja 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zaliczenia niektórych cieków wodnych do
urządzeń melioracji wodnych podstawowych.
(Dz. U. Nr 63, poz. 298)
Na podstawie art. 91 ust. 6 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne
(Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z
1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39,
poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz.
183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 oraz z 1995 r. Nr 47, poz. 243) w związku z pkt 37
części A załącznika nr 2 do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30
grudnia 1985 r. w sprawie określenia kompetencji niektórych naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej zastrzeżonych w przepisach
szczególnych dla organów zniesionych (Dz. U. Nr 63, poz. 334) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W załączniku do rozporządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 27 marca 1975 r. w
sprawie zaliczenia niektórych cieków wodnych do urządzeń melioracji wodnych
podstawowych (Dz. U. Nr 11, poz. 66, z 1979 r. Nr 9, poz. 58, z 1982 r. Nr 6,
poz. 49, z 1983 r. Nr 56, poz. 253, z 1987 r. Nr 7, poz. 42 i Nr 37, poz. 216, z
1990 r. Nr 9, poz. 56 i Nr 40, poz. 234 oraz z 1992 r. Nr 6, poz. 24) skreśla
się pozycję 24.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 24 maja 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów pracy i ubezpieczeń
społecznych (wydziałów pracy i ubezpieczeń społecznych) w sądach wojewódzkich i
sądów pracy (wydziałów pracy) w sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i
obszarów właściwości.
(Dz. U. Nr 63, poz. 301)
Na podstawie art. 17 ż 1 i 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju
sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz.
421 i Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 sierpnia 1991 r. w
sprawie utworzenia sądów pracy i ubezpieczeń społecznych (wydziałów pracy i
ubezpieczeń społecznych) w sądach wojewódzkich i sądów pracy (wydziałów pracy) w
sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr
77, poz. 342 i Nr 119, poz. 523, z 1992 r. Nr 58, poz. 291 i Nr 73, poz. 365, z
1993 r. Nr 129, poz. 606 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 20 i Nr 74, poz. 373) w ż 1 w
ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:
1) pkt 13 otrzymuje brzmienie:
"13) w Sądzie Wojewódzkim w Lublinie - składający się z dwóch wydziałów:
a) Wydziału Pracy - do spraw z zakresu prawa pracy, obejmującego obszar
właściwości Sądów Wojewódzkich w Lublinie i Zamościu,
b) Wydziału Ubezpieczeń Społecznych - do spraw z zakresu ubezpieczeń
społecznych, obejmującego obszar właściwości Sądów Wojewódzkich w Lublinie i
Zamościu;",
2) po pkt 17 dodaje się nowy pkt 18 w brzmieniu:
"18) w Sądzie Wojewódzkim w Przemyślu - Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
- do spraw z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, obejmujący obszar
właściwości tego Sądu;",
3) dotychczasowy pkt 18 oznacza się jako pkt 19 i nadaje mu brzmienie:
"19) w Sądzie Wojewódzkim w Rzeszowie - składający się z dwóch wydziałów:
a) Wydziału Pracy - do spraw z zakresu prawa pracy, obejmującego obszar
właściwości tego Sądu,
b) Wydziału Ubezpieczeń Społecznych - do spraw z zakresu ubezpieczeń
społecznych, obejmującego obszar właściwości tego Sądu;",
4) po pkt 19 dodaje się nowy pkt 20 w brzmieniu:
"20) w Sądzie Wojewódzkim w Siedlcach - Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
- do spraw z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, obejmujący obszar
właściwości tego Sądu;",
5) dotychczasowy pkt 19 oznacza się jako pkt 21,
6) po pkt 21 dodaje się nowy pkt 22 w brzmieniu:
"22) w Sądzie Wojewódzkim w Tarnobrzegu - Wydział Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych - do spraw z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych,
obejmujący obszar właściwości tego Sądu;",
7) dotychczasowe pkt 20-22 oznacza się jako pkt 23-25.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1996 r.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 6 grudnia 1996 r.
w sprawie wysokości zryczałtowanej równowartości kosztów postępowania w sprawach
z oskarżenia prywatnego.
(Dz. U. Nr 146, poz. 683)
Na podstawie art. 544 ż 2 Kodeksu postępowania karnego zarządza się, co
następuje:
ż 1. Wysokość zryczałtowanej równowartości kosztów postępowania w sprawach z
oskarżenia prywatnego określa prezes sądu w granicach od 40 do 200 zł, biorąc
pod uwagę wysokość przewidywanych wydatków w tym postępowaniu.
ż 2. Jeżeli obowiązek uiszczenia opłaty powstał przed dniem wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia, opłatę pobiera się w dotychczasowej wysokości.
ż 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 4 czerwca 1993 r.
w sprawie wysokości zryczałtowanej równowartości kosztów postępowania w sprawach
z oskarżenia prywatnego (Dz. U. Nr 49, poz. 224 i z 1994 r. Nr 119, poz. 582).
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 13 grudnia 1996 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Centrum Formacji Wspólnot
Neokatechumenalnych Archidiecezji Lubelskiej z siedzibą w Lublinie.
(Dz. U. Nr 147, poz. 690)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 3) i w związku z art. 7 ust. 4a ustawy z dnia 12 listopada 1985 r.
o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r.
Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i
434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Centrum Formacji Wspólnot
Neokatechumenalnych Archidiecezji Lubelskiej" z siedzibą w Lublinie, erygowanej
przez Arcybiskupa Metropolitę Lubelskiego.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów: L. Miller

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW SPRAWIEDLIWOŚCI I OBRONY NARODOWEJ
z dnia 13 grudnia 1996 r.
w sprawie obliczania wydatków w postępowaniu karnym.
(Dz. U. Nr 149, poz. 709)
Na podstawie art. 555 ż 1 Kodeksu postępowania karnego i art. VI ż 2 Przepisów
wprowadzających Kodeks postępowania karnego zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Wysokość wydatków w postępowaniu karnym oblicza się według faktycznie
poniesionych kosztów, chyba że przepisy rozporządzenia ustalają ich wysokość w
postaci ryczałtu lub stawek urzędowych.
2. Jeżeli przepisy szczególne ustalają wysokość innych wydatków w postaci
ryczałtu lub stawki urzędowej albo ustalają dla tych wydatków inne zasady ich
obliczania, stosuje się te przepisy.
ż 2. Ryczałt za doręczenie wezwań i innych pism wynosi w postępowaniu
przygotowawczym oraz w każdej instancji w postępowaniu sądowym po 3,20 zł, a
jeżeli w sprawie występuje więcej niż jeden oskarżony - po 2 zł od każdego z
nich.
ż 3. Ryczałt za sprowadzenie i przewóz jednej osoby na żądanie sądu lub organu
prowadzącego postępowanie przygotowawcze wynosi:
1) w granicach jednej miejscowości:
a) za konwój zwyczajny - 2 zł,
b) za konwój wzmocniony - 3,20 zł,
2) z jednej miejscowości do drugiej:
Strefa konwojuKonwój zwyczajnyKonwój wzmocniony
123
do 25 km4,50 zł6,40 zł
do 50 km5,80 zł9,60 zł
do 75 km7,70 zł11,60 zł
do 100 km10,30 zł16,00 zł
do 150 km14,10 zł22,40 zł
do 200 km20,50 zł30,80 zł
do 250 km24,40 zł35,90 zł
do 300 km28,20 zł41,00 zł
do 350 km30,10 zł44,20 zł
do 400 km36,50 zł54,40 zł
do 450 km40,40 zł58,90 zł
do 500 km43,20 zł61,50 zł
do 600 km50,40 zł68,50 zł
do 700 km56,00 zł75,60 zł
do 800 km67,20 zł84,80 zł
do 900 km72,80 zł93,60 zł
do 1000 km i powyżej77,60 zł100,50 zł

ż 4. 1. Ryczałt, o którym mowa w ż 3, obejmuje również koszty przejazdu
konwojentów w obie strony.
2. Ryczałt za konwój wzmocniony stosuje się, jeżeli na jedną osobę konwojowaną
przypada więcej niż jeden konwojent.
3. Ryczałt, o którym mowa w ż 3 pkt 2, zmniejsza się o 1/3 w razie konwojowania
osoby tylko w jedna stronę.
ż 5. 1. Ryczałt za przechowanie przedmiotów zajętych w postępowaniu karnym i
złożonych w składnicy organów prowadzących postępowanie wynosi 3,20 zł. Ryczałt
ten pobiera się tylko jeden raz w toku całego postępowania.
2. Jeżeli przechowanie obejmuje przedmioty zajęte u więcej niż jednego
oskarżonego, pobiera się od każdego z nich ryczałt, o którym mowa w ust. 1,
zmniejszony o połowę.
ż 6. Wydatki za badania lekarskie oskarżonego, przeprowadzone na podstawie art.
65 Kodeksu postępowania karnego, oblicza się według stawek ustalonych dla osób
nie uprawnionych do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych udzielanych przez
publiczne zakłady opieki zdrowotnej.
ż 7. Wydatki związane z przejazdem sędziów i innych osób z powodu czynności
postępowania oblicza się według przepisów w sprawie diet i innych należności z
tytułu podróży służbowych na obszarze kraju.
ż 8. Traci moc rozporządzenie Ministrów Sprawiedliwości i Obrony Narodowej z
dnia 19 marca 1993 r. w sprawie obliczania wydatków w postępowaniu karnym (Dz.
U. Nr 24, poz. 109 i z 1994 r. Nr 136, poz. 712).
ż 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 17 maja 1996 r.
w sprawie orzekania o czasowej niezdolności do pracy.
(Dz. U. Nr 63, poz. 302)
Na podstawie art. 50 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach
pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U.
z 1983 r. Nr 30, poz. 143, z 1985 r. Nr 4, poz. 15, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z
1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, Nr 106,
poz. 457 i Nr 110, poz. 474 oraz z 1995 r. Nr 16, poz. 77) zarządza się, co
następuje:
ż 1. Orzeczenia lekarskie o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby,
zwane dalej "orzeczeniami lekarskimi", oraz orzeczenia o czasowej niezdolności
do pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania przez pracownika opieki
nad chorym członkiem rodziny mogą być wydawane przez:
1) lekarza lub lekarza dentystę:
a) zatrudnionego w zakładzie opieki zdrowotnej,
b) prywatnie praktykującego, z zastrzeżeniem ż 2,
2) starszego felczera lub felczera zatrudnionego w publicznym zakładzie opieki
zdrowotnej.
ż 2. 1. Orzeczenia, o których mowa w ż 1, oraz orzeczenia stwierdzające
przewidywaną datę porodu i datę odbytego porodu mogą wydawać prywatnie
praktykujący lekarze i lekarze dentyści, jeśli:
1) odbyli przeszkolenia we właściwym terenowo ze względu na miejsce wykonywania
prywatnej praktyki oddziale Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w zakresie przepisów
dotyczących orzekania o czasowej niezdolności do pracy oraz zasad wypłat
zasiłków z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz
2) złożą oświadczenie w oddziale Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, o którym mowa
w pkt 1, że zobowiązują się do przestrzegania przepisów rozporządzenia, w
szczególności w zakresie prowadzenia wymaganej dokumentacji wydawanych orzeczeń
i jej udostępniania lekarzom kontroli nad orzecznictwem lekarskim, o których
mowa w ż 17 ust. 1 pkt 2, oraz postępowania związanego z wyczerpaniem okresu
zasiłkowego.
2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, składane jest na formularzu według
wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia.
ż 3. 1. Orzeczenie lekarskie jest jednym z elementów postępowania
diagnostyczno-leczniczego.
2. Przy wydawaniu orzeczenia lekarskiego należy brać pod uwagę wszystkie
okoliczności istotne dla oceny stanu zdrowia pracownika, ze szczególnym
uwzględnieniem rodzaju i warunków pracy.
ż 4. Czasową niezdolność do pracy z powodu choroby stanowi:
1) okres ustalony w odpowiednim orzeczeniu lekarskim wydanym pracownikowi,
2) udokumentowany okres pobytu pracownika w szpitalu.
ż 5. 1. Orzeczenie lekarskie oraz orzeczenie o czasowej niezdolności do pracy z
powodu konieczności osobistego sprawowania przez pracownika opieki nad chorym
członkiem rodziny jest wydawane na formularzu zaświadczenia o czasowej
niezdolności do pracy, według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
2. Zaświadczenie o czasowej niezdolności do pracy jest poufne.
3. Publiczny zakład opieki zdrowotnej wyznaczony przez wojewodę udostępnia
formularze zaświadczeń o czasowej niezdolności do pracy publicznym zakładom
opieki zdrowotnej - nieodpłatnie, a odpłatnie - niepublicznym zakładom opieki
zdrowotnej oraz prywatnie praktykującym lekarzom i lekarzom dentystom.
4. Karta statystyczna zaświadczenia o czasowej niezdolności do pracy powinna być
przekazana do publicznego zakładu opieki zdrowotnej, wyznaczonego przez wojewodę
w myśl ust. 3, w terminie do dnia 10 każdego miesiąca za miesiąc poprzedzający.
5. Kopia zaświadczenia o czasowej niezdolności do pracy powinna być
przechowywana przez okres 3 lat.
ż 6. 1. Orzeczenie lekarskie wydaje się wyłącznie po przeprowadzeniu
bezpośredniego badania stanu zdrowia pracownika.
2. W razie potrzeby przeprowadzenia badań diagnostycznych lub specjalistycznych,
orzeczenie lekarskie wydaje się na okres odpowiadający terminom tych badań.
Pracownika należy poinformować o niezbędności prowadzenia dalszych badań i w
razie potrzeby wystawić mu odpowiednie skierowanie.
ż 7. 1. Wpis w dokumentacji medycznej, związanej z wydanym orzeczeniem
lekarskim, powinien zawierać:
1) datę badania, jeżeli badanie jest przeprowadzone w warunkach ambulatoryjnych
lub domowych,
2) wywiad chorobowy, dane o dotychczasowym leczeniu oraz o przerwach w pracy
spowodowanych chorobą,
3) wyniki badania przedmiotowego oraz wyniki badań dodatkowych,
4) rozpoznanie choroby oraz jej numer statystyczny,
5) zastosowane leczenie,
6) okres niezdolności do pracy w razie jej stwierdzenia,
7) wskazania lekarskie, w tym o potrzebie rehabilitacji leczniczej,
8) podpis i pieczątkę osoby wydającej orzeczenie.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wpisów w dokumentacji medycznej, w
razie odmowy wydania orzeczenia lekarskiego.
ż 8. Orzeczenie lekarskie wydaje:
1) lekarz lub lekarz dentysta prowadzący leczenie - na okres, w którym pracownik
ze względu na stan zdrowia powinien powstrzymać się od pracy, jednak nie dłuższy
niż do dnia, w którym - według oceny lekarza prowadzącego leczenie - niezbędne
jest ponowne badanie stanu zdrowia pracownika,
2) lekarz lub lekarz dentysta stacji pogotowia ratunkowego (działu pomocy
doraźnej) i izby przyjęć - na okres do 3 dni, a w razie ogłoszenia na danym
terenie epidemii lub klęski żywiołowej - do 6 dni,
3) ordynator właściwego oddziału i jego zastępca lub lekarz tego oddziału
upoważniony przez ordynatora - na okres po wypisaniu pracownika ze szpitala, z
zastrzeżeniem wymagań określonych w pkt 1,
4) starszy felczer lub felczer - jednorazowo na okres do 7 dni, z tym że łącznie
orzeczony okres niezdolności nie może być dłuższy niż 14 dni.
ż 9. 1. Orzeczenie lekarskie wydaje się na okres od dnia, w którym
przeprowadzono badanie, lub od dnia bezpośrednio następującego po dniu badania.
2. Orzeczeniem lekarskim może być objęty okres nie dłuższy niż 3 dni
poprzedzające badanie, jeżeli jego wyniki wykazują, że pracownik w tym okresie
niewątpliwie był niezdolny do pracy, a orzeczenie lekarskie nie zostało wydane
we właściwym czasie.
3. Orzeczenie lekarskie może być wydane ponadto na okres wcześniejszy niż
określony w ust. 2 przez:
1) lekarza psychiatrę - w razie stwierdzenia lub podejrzenia zaburzeń
psychicznych ograniczających zdolność pracownika do oceny własnego postępowania,
2) prowadzącego leczenie w zakładzie opieki zdrowotnej lekarza, lekarza
dentystę, starszego felczera i felczera, gdy stan zdrowia pracownika nie budził
wątpliwości co do niezdolności do pracy, a orzeczenie lekarskie nie zostało
wydane we właściwym czasie, z tym że okres, za który może być wydane to
orzeczenie, nie może przekroczyć 10 dni.
4. Wydanie orzeczenia, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, może nastąpić wyłącznie po
analizie ustalonych przyczyn niewydania orzeczenia we właściwym czasie,
przeprowadzonej przez kierownika zakładu opieki zdrowotnej, i dokonaniu przez
niego odpowiedniego wpisu do dokumentacji lekarskiej.
5. W przypadku gdy kierownik zakładu opieki zdrowotnej nie jest lekarzem,
czynności określone w ust. 4 wykonywane są przez upoważnionego przez niego
lekarza.
ż 10. 1. Pracownik, który nie godzi się z odmową wydania orzeczenia lekarskiego,
może w dniu odmowy lub następnym wystąpić do kierownika zakładu opieki
zdrowotnej z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania stanu zdrowia.
2. Badanie, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza kierownik zakładu opieki
zdrowotnej, w razie potrzeby z udziałem odpowiednich specjalistów również
wymienionych w ż 19 ust. 3, w terminie do 3 dni od daty wniosku.
3. Kierownik zakładu opieki zdrowotnej stosownie do oceny stanu zdrowia
pracownika, który wystąpił z wnioskiem określonym w ust. 1, wydaje orzeczenie
lekarskie lub odmawia wydania takiego orzeczenia, dokonując odpowiedniego wpisu
do dokumentacji medycznej i powiadamiając lekarza, lekarza dentystę, starszego
felczera i felczera prowadzących leczenie.
4. Orzeczenie lekarskie wydane przez kierownika zakładu opieki zdrowotnej
obejmuje okres od dnia odmowy wydania orzeczenia przez lekarza, lekarza
dentystę, starszego felczera i felczera, prowadzących leczenie, do dnia, w
którym przeprowadził badanie.
5. W przypadku gdy kierownik zakładu opieki zdrowotnej nie jest lekarzem,
czynności określone w ust. 2-4 wykonywane są przez upoważnionego przez niego
lekarza.
6. Przepisów ust. 1-5 nie stosuje się do orzeczeń lekarskich wydawanych przez
prywatnie praktykujących lekarzy i lekarzy dentystów.
ż 11. 1. Okres czasowej niezdolności do pracy w związku z pobytem pracownika w
szpitalu liczy się od dnia przyjęcia do szpitala do dnia wypisania ze szpitala.
2. O przyjęciu pracownika szpital zawiadamia bezzwłocznie jego zakład pracy
telefonicznie, pocztą lub w inny sposób, nie podając rozpoznania lekarskiego.
3. Zaświadczenie o czasowej niezdolności do pracy za okres pobytu pracownika w
szpitalu, z zastrzeżeniem ż 25, wystawia na formularzu określonym w ż 5
ordynator, jego zastępca lub lekarz tego oddziału, upoważniony przez ordynatora.
Zaświadczenie wystawia się w dniu wypisania pracownika ze szpitala. W razie
pobytu pracownika w szpitalu, dłuższego niż 14 dni, zaświadczenie to należy
wystawiać co 14 dni w celu umożliwienia wypłaty zasiłku chorobowego lub
wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy.
4. W razie gdy zaświadczenie o czasowej niezdolności do pracy za okres pobytu
pracownika w szpitalu nie zostało wydane do dnia wypisania pracownika ze
szpitala, zaświadczenie to, w każdym czasie, na wniosek pracownika, powinno
zostać wydane przez ordynatora lub jego zastępcę.
5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się również do szpitali uzdrowiskowych.
ż 12. 1. Orzeczenie o czasowej niezdolności do pracy z powodu konieczności
osobistego sprawowania przez pracownika opieki nad chorym członkiem rodziny
wydają:
1) lekarz lub lekarz dentysta prowadzący leczenie dziecka do lat 14 lub innego
chorego członka rodziny,
2) starszy felczer lub felczer prowadzący leczenie chorego członka rodziny
innego niż dziecko do lat 14; przepis ż 8 pkt 4 stosuje się odpowiednio,
3) właściwy ordynator oddziału, jego zastępca lub lekarz tego oddziału,
upoważniony przez ordynatora - w odniesieniu do:
a) członków rodziny pracownika wypisywanych ze szpitala,
b) matek przebywających w szpitalu wyłącznie z powodu karmienia dziecka piersią,
c) osoby uprawnionej do otrzymania zasiłku opiekuńczego na podstawie odrębnych
przepisów - w razie konieczności pełnienia osobistej opieki nad chorym
dzieckiem, ze względu na rodzaj leczonego schorzenia.
2. Orzeczeniami, o których mowa w ust. 1 pkt 1, może być objęty okres, nie
dłuższy niż 3 dni, poprzedzający badanie, jeżeli jego wyniki wykazują, że stan
zdrowia chorego dziecka do lat 14 lub innego chorego członka rodziny wymagał
konieczności sprawowania nad nim opieki przez pracownika.
3. Orzeczeniami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, może być objęty okres, nie
dłuższy niż 3 dni, poprzedzający badanie, jeżeli jego wyniki wykazują, że stan
zdrowia chorego członka rodziny, z wyjątkiem dziecka do lat 14, wymagał
konieczności sprawowania nad nim opieki przez pracownika.
4. Orzeczeniami, o których mowa w ust. 1, może być ponadto objęty okres do 10
dni poprzedzających badanie, w razie gdy stan zdrowia chorego członka rodziny
nie budził wątpliwości co do konieczności sprawowania nad nim opieki przez
pracownika, a orzeczenie lekarskie nie zostało wydane we właściwym czasie.
5. Do orzeczeń, o których mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio ż 7 i ż 9 ust.
4 oraz ż 11 ust. 4, z zastrzeżeniem ust. 6.
6. Do zaświadczeń o konieczności osobistego sprawowania opieki przez pracownika
nad zdrowym dzieckiem w wieku do lat 8, w razie choroby, porodu lub pobytu w
szpitalu małżonka pracownika, stale opiekującego się tym dzieckiem, nie stosuje
się przepisów ż 5.
ż 13. 1. Lekarz sprawujący opiekę zdrowotną nad kobietą ciężarną wydaje
orzeczenie stwierdzające przewidywaną datę porodu.
2. Datę odbytego porodu stwierdza pisemnie:
1) ordynator oddziału, jego zastępca lub lekarz tego oddziału, upoważniony przez
ordynatora - w razie odbycia porodu w szpitalu, lub
2) lekarz albo położna zatrudniona w zakładzie opieki zdrowotnej - w pozostałych
przypadkach.
3. W orzeczeniu stwierdzającym datę odbytego porodu podaje się ponadto liczbę
dzieci urodzonych w czasie tego porodu.
ż 14. 1. Po 30 dniach niezdolności do pracy lekarz prowadzący leczenie, wydając
pracownikowi orzeczenie o dalszej niezdolności do pracy, ocenia jednocześnie,
czy stan zdrowia pracownika uzasadnia potrzebę przeprowadzenia rehabilitacji
leczniczej, a w przypadku stwierdzenia takiej potrzeby - wypełnia wniosek według
wzoru ustalonego w przepisach odrębnych.
2. Nie później niż na 60 dni przed zakończeniem okresu zasiłkowego lekarz
prowadzący leczenie w warunkach ambulatoryjnych, domowych oraz w szpitalu
przeprowadza badanie i ocenę, czy stan zdrowia pracownika:
1) rokuje odzyskanie zdolności do pracy przed zakończeniem okresu zasiłkowego,
2) uzasadnia wystąpienie z wnioskiem o przedłużenie wypłaty zasiłku chorobowego
na okres nie dłuższy niż 3 miesiące,
3) uzasadnia złożenie wniosku o ustalenie prawa do renty inwalidzkiej.
3. Nie później niż na 60 dni przed zakończeniem przedłużonego okresu zasiłkowego
lekarz, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza badanie i ocenia, czy stan zdrowia
pracownika uzasadnia odpowiednie zastosowanie przepisu ust. 2 pkt 1 lub pkt 3
albo uzasadnia złożenie wniosku o ustalenie prawa do świadczenia
rehabilitacyjnego.
4. Lekarz prowadzący leczenie powinien poinformować pracownika o terminie badań
określonych w ust. 2 i 3, w toku prowadzonego leczenia.
5. Badanie, o którym mowa w ust. 2 i 3, przeprowadza się w domu pracownika,
jeśli jest obłożnie chory.
ż 15. Stosownie do wyników oceny, o której mowa w ż 14 ust. 2 i 3, lekarz
prowadzący leczenie:
1) w razie zasadności wszczęcia postępowania o przedłużenie prawa do zasiłku
chorobowego - informuje pracownika o celowości niezwłocznego wystąpienia przez
niego z odpowiednim wnioskiem o to przedłużenie, a następnie w przedłożonym
wniosku dokonuje odpowiedniego wpisu lub w razie zasadności wszczęcia
postępowania o ustalenie prawa do renty inwalidzkiej - wystawia zaświadczenie o
stanie zdrowia na potrzeby komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i
zatrudnienia, informując pracownika o potrzebie niezwłocznego zgłoszenia wniosku
o ustalenie prawa do renty,
2) w razie zasadności wszczęcia postępowania o ustalenie prawa do świadczenia
rehabilitacyjnego, wystawia zaświadczenie o stanie zdrowia na potrzeby komisji
lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, informując pracownika o
potrzebie niezwłocznego zgłoszenia wniosku o ustalenie prawa do świadczenia
rehabilitacyjnego.
ż 16. Kontrola nad orzecznictwem lekarskim polega na ocenie prawidłowości:
1) orzeczeń, o których mowa w ż 1,
2) stosowania zasad określonych w ż 6 ust. 1 i ż 8,
3) prowadzenia dokumentacji medycznej,
4) wpisu numeru statystycznego choroby lub urazu na orzeczeniu o czasowej
niezdolności do pracy.
ż 17. 1. Kontrole nad orzecznictwem lekarskim wykonują:
1) kierownicy zakładów opieki zdrowotnej,
2) wojewódzcy lekarze kontroli nad orzecznictwem lekarskim oraz lekarze kontroli
orzecznictwa o czasowej niezdolności do pracy oddziałów Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych.
2. Lekarze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, przeprowadzają kontrole wspólnie lub
oddzielnie.
ż 18. 1. Kierownicy zakładów opieki zdrowotnej obowiązani są do:
1) sprawowania kontroli nad orzecznictwem lekarskim lekarzy, lekarzy dentystów,
starszych felczerów, felczerów, prowadzących leczenie w zakładach opieki
zdrowotnej - w zakresie określonym w ż 14-16 - z wykorzystaniem w razie potrzeby
konsultacji specjalistycznych,
2) wyjaśniania spraw:
a) w których wydane orzeczenia o czasowej niezdolności do pracy budzą
wątpliwości zgłaszane przez kierowników zakładów pracy, oddziały Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych i oddziały regionalne Kasy Rolniczego Ubezpieczenia
Społecznego, z wykorzystaniem w razie potrzeby konsultacji specjalistycznych,
b) określonych w ż 9 ust. 3 pkt 2 oraz w ż 12 ust. 4.
2. W przypadku gdy kierownik zakładu opieki zdrowotnej nie jest lekarzem,
czynności określone w ust. 1 wykonywane są przez upoważnionego przez niego
lekarza.
3. W razie gdy orzeczenie lekarskie jest wydane przez lekarza będącego
jednocześnie kierownikiem zakładu opieki zdrowotnej lub przez lekarza
udzielającego świadczeń zdrowotnych w ramach umowy określonej w przepisach
odrębnych, uprawnienia kierownika zakładu opieki zdrowotnej, o których mowa w ż
9 ust. 4, ż 10 i ż 18 ust. 1, wykonują lekarze wyznaczeni przez wojewodę.
ż 19. 1. Wojewódzkich lekarzy kontroli nad orzecznictwem lekarskim powołują i
ustalają wysokość ich wynagrodzenia wojewodowie spośród specjalistów jednej ze
specjalności klinicznych, po zasięgnięciu opinii okręgowej rady lekarskiej i po
porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej.
2. Lekarzy kontroli orzecznictwa o czasowej niezdolności do pracy oddziałów
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych powołuje Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
na wniosek dyrektorów oddziałów, po zasięgnięciu opinii okręgowej rady
lekarskiej.
3. Lekarzy konsultantów dla lekarzy określonych w ust. 1 i ust. 2 powołują
wojewodowie spośród ordynatorów publicznych szpitali wojewódzkich lub innych
specjalistów z poszczególnych dziedzin medycyny, po zasięgnięciu opinii
okręgowych rad lekarskich.
4. Lekarze określeni w ust. 1 i 3 otrzymują od wojewody imienne upoważnienie do
przeprowadzania kontroli według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do
rozporządzenia.
5. Lekarze określeni w ust. 2 otrzymują imienne upoważnienie do przeprowadzania
kontroli według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do rozporządzenia.
6. Obsługę organizacyjną i finansową wojewódzkich lekarzy kontroli nad
orzecznictwem lekarskim wykonuje publiczny zakład opieki zdrowotnej wyznaczony
przez wojewodę.
ż 20. Lekarze prowadzący kontrole orzecznictwa lekarskiego mają prawo wglądu do
dokumentacji medycznej osób, którym wydano orzeczenie lekarskie, w zakresie
niezbędnym do wykonania kontroli.
ż 21. Lekarze wymienieni w ż 19 obowiązani są do:
1) przeprowadzania na terenie województwa kontroli nad orzecznictwem lekarskim
lekarzy, lekarzy dentystów, starszych felczerów i felczerów, prowadzących
leczenie w zakładach opieki zdrowotnej, oraz lekarzy, o których mowa w ż 2 - w
zakresie określonym w ż 16, z wykorzystaniem w razie potrzeby konsultacji
specjalistycznych,
2) sprawowania kontroli nad prawidłowością działania kierowników zakładów opieki
zdrowotnej w zakresie określonym w ż 10 i 18,
3) sporządzania sprawozdań lub protokołów kontroli wraz z wnioskami dla
kierownika zakładu opieki zdrowotnej i dyrektora oddziału Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych, a w przypadku kontroli lekarzy i lekarzy dentystów, praktykujących
prywatnie - dla okręgowej rady lekarskiej i dyrektora oddziału Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych,
4) przekazywania wojewodom, dyrektorom oddziałów Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
oraz Ministerstwu Zdrowia i Opieki Społecznej, na ujednoliconych arkuszach,
rocznych analiz i wniosków wynikających z kontroli nad orzecznictwem lekarskim,
przeprowadzonych na terenie województwa.
ż 22. 1. W razie stwierdzenia powtarzających się i istotnych uchybień w
wydawaniu orzeczeń lekarskich:
1) przez lekarzy zakładów opieki zdrowotnej - lekarze kontroli określeni w ż 19
występują z wnioskiem do kierownika zakładu opieki zdrowotnej o dodatkowe
przeszkolenie lekarza,
2) przez lekarzy, o których mowa w ż 2 - lekarze kontroli określeni w ż 19
zobowiązują tych lekarzy do odbycia przeszkolenia.
2. W razie odmowy odbycia przeszkolenia:
1) przez lekarzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, kierownik zakładu opieki
zdrowotnej występuje do właściwej terytorialnie okręgowej rady lekarskiej z
wnioskiem o wszczęcie odpowiedniego postępowania,
2) przez lekarzy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, lekarze kontroli, o których
mowa w ż 19, występują do właściwej terytorialnie okręgowej rady lekarskiej z
wnioskiem o wszczęcie odpowiedniego postępowania.
3. Kierowników oddziałów szpitali (ordynatorów) zobowiązanych do przeprowadzenia
szkoleń, o których mowa w ust. 1, wyznacza wojewoda po zasięgnięciu opinii
właściwej terytorialnie okręgowej rady lekarskiej.
4. Kierowników szpitali klinicznych wyższych uczelni medycznych i medycznych
jednostek badawczo-rozwojowych, zobowiązanych do przeprowadzenia szkoleń, o
których mowa w ust. 1, wyznacza odpowiednio rektor lub dyrektor medycznej
jednostki badawczo-rozwojowej.
ż 23. Nadzór nad orzecznictwem lekarskim w szpitalach, o których mowa w ż 11,
sprawują kierownicy oddziałów w szpitalach (ordynatorzy) i w szpitalach
klinicznych wyższych uczelni medycznych i medycznych jednostek
badawczo-rozwojowych.
ż 24. Właściwość i tryb wydawania decyzji nakazującej wstrzymanie się
pracowników od pracy w związku ze zwalczaniem chorób zakaźnych regulują przepisy
o zwalczaniu tych chorób.
ż 25. 1. Za pobyt pracownika w szpitalu uważa się również okres pobytu w
sanatorium uzdrowiskowym, jeżeli wojewódzka komisja lecznictwa uzdrowiskowego
lub inny dysponent skierowań stwierdzi, że potrzeba leczenia w takim sanatorium
pozostaje w bezpośrednim związku z chorobą zawodową lub zagrożeniem taką
chorobą, z wypadkiem przy pracy lub chorobą mającą związek ze szczególnymi
właściwościami lub warunkami pracy.
2. Jeżeli okres leczenia w sanatorium uzdrowiskowym jest dłuższy od
przysługującego pracownikowi urlopu, wojewódzka komisja lecznictwa
uzdrowiskowego lub inny dysponent skierowań może w części uzupełniającej uznać
takie leczenie za okres pobytu w szpitalu.
3. W przypadkach określonych w ust. 1 i 2 orzeczenie o czasowej niezdolności do
pracy wystawia na formularzu określonym w ż 5, po zakończeniu leczenia,
kierownik sanatorium uzdrowiskowego, na podstawie odpowiedniego stwierdzenia
dokonanego przez wojewódzką komisję lecznictwa uzdrowiskowego lub innego
dysponenta skierowań.
ż 26. Prywatnie praktykujący lekarze i lekarze dentyści, którzy złożyli
oświadczenia w trybie dotychczas obowiązujących przepisów, zachowują prawo do
wydawania orzeczeń, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu.
ż 27. Przepisy rozporządzenia stosuje się odpowiednio do zakładów opieki
zdrowotnej tworzonych i utrzymywanych przez Ministrów Obrony Narodowej, Spraw
Wewnętrznych oraz przedsiębiorstwo państwowe Polskie Koleje Państwowe, jak
również do pracowników i członków rodzin uprawnionych do korzystania ze
świadczeń tych zakładów.
ż 28. Orzeczenia lekarskie oraz orzeczenia o czasowej niezdolności do pracy z
powodu konieczności osobistego sprawowania przez pracownika opieki nad chorym
członkiem rodziny mogą być wydawane na dotychczasowych formularzach nie dłużej
niż przez okres 3 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia.
ż 29. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 21
kwietnia 1993 r. w sprawie orzekania o czasowej niezdolności do pracy (Dz. U. Nr
38, poz. 171).
ż 30. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem ż 5 ust. 1, który wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia
ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 maja
1996 r. (poz. 302)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Pouczenie
1. Oświadczenie sporządzane jest w trzech egzemplarzach, przy czym:
1) dwa egzemplarze otrzymuje lekarz składający oświadczenie, który:
a) pierwszy egzemplarz niezwłocznie składa w wydziale zdrowia i opieki
społecznej urzędu wojewódzkiego,
b) drugi egzemplarz okazuje przy zakupach formularzy Mz/L-4,
2) trzeci egzemplarz pozostaje w dokumentacji oddziału Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych.
2. Oświadczenie może być złożone po uprzednim odbyciu w oddziale Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych przeszkolenia w zakresie przepisów dotyczących orzekania
o czasowej niezdolności do pracy oraz zasad wypłat zasiłków z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
3. Przy składaniu oświadczenia lekarz obowiązany jest okazać zaświadczenie o
prawie wykonywania zawodu.
Załącznik nr 2
Zaświadczenie o czasowej niezdolności do pracy
Ilustracja
Ilustracja
Kopia zaświadczenia o czasowej niezdolności do pracy
Ilustracja
Karta statystyczna zaświadczenia o czasowej niezdolności do pracy
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

145--z dnia 18 stycznia 1996 r. o rybołówstwie morskim.
146--z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy o utworzeniu Agencji Rynku
Rolnego oraz niektórych innych ustaw.
147--z dnia 2 lutego 1996 r. o powszechnym spisie rolnym 1996 roku.
148--z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy o zakładowym funduszu
świadczeń socjalnych, ustawy o organizacjach pracodawców oraz ustawy o
wprowadzeniu częściowej odpłatności za koszty wyżywienia i zakwaterowania
w sanatoriach uzdrowiskowych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 24 kwietnia 1996 r.
w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 4 ust. 2 i 5 ustawy
z dnia 28 lipca 1990 r. o partiach politycznych.
(Dz. U. Nr 63, poz. 303)
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
przewodniczący - Prezes Trybunału Konstytucyjnego: A. Zoll,
sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, L.
Garlicki, S. Jaworski, K. Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz, W. Sokolewicz,
J. Trzciński (sprawozdawca), B. Wierzbowski,
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 24 kwietnia 1996 r. w trybie art. 13 ust. 1
i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991
r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593 i z
1995 r. Nr 13, poz. 59) wniosku Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego o ustalenie
powszechnie obowiązującej wykładni art. 4 ust. 2 i 5 ustawy z dnia 28 lipca 1990
r. o partiach politycznych (Dz. U. Nr 54, poz. 312), w szczególności poprzez
udzielenie odpowiedzi na pytania:
1) czy Sąd Wojewódzki w Warszawie jest uprawniony do żądania od osób
zgłaszających partię do ewidencji innych dokumentów niż wymienione w art. 4 ust.
2 ww. ustawy (np. statutu partii),
2) czy wpisywanie do ewidencji osób wchodzących w skład organu upoważnionego do
reprezentowania partii (art. 4 ust. 5 ustawy) powinno być poprzedzone
ustaleniami Sądu dotyczącymi zachowania trybu wyłaniania tego organu (art. 4
ust. 2 ustawy),
3) czy możliwa jest odmowa wpisania partii do ewidencji lub odmowa wpisania osób
wchodzących w skład organu reprezentującego partię z przyczyn podanych w pkt 1 i
2, np. odmowy przedłożenia statutu partii lub naruszenia przepisów dotyczących
wyłaniania organu reprezentującego partię,
ustalił:
1. Sąd Wojewódzki w Warszawie jest uprawniony do żądania od osób zgłaszających
partię polityczną do ewidencji także statutu tej partii.
2. Wpisanie do ewidencji osób wchodzących w skład organu upoważnionego do
reprezentowania partii przy czynnościach prawnych (art. 4 ust. 5 ustawy z dnia
28 lipca 1990 r. o partiach politycznych - Dz. U. Nr 54, poz. 312) może być
poprzedzone ustaleniami Sądu dotyczącymi dochowania sposobu wyłaniania tego
organu (art. 4 ust. 2 ustawy o partiach politycznych).
3. Sąd może odmówić przyjęcia zgłoszenia partii politycznej do ewidencji na
skutek uchylenia się zgłaszającego od przedstawienia statutu partii albo
niedochowania sposobu wyłaniania organu upoważnionego do reprezentowania partii
przy czynnościach prawnych.
Przewodniczący: A. Zoll
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Sędziowie: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, L. Garlicki, S. Jaworski, K.
Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz, W. Sokolewicz, J. Trzciński, B.
Wierzbowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 30 kwietnia 1996 r.
w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 8 ust. 2a ustawy z
dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób
represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, w
brzmieniu nadanym ustawą z dnia 20 lutego 1993 r.
(Dz. U. Nr 63, poz. 304)
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
przewodniczący - Prezes Trybunału Konstytucyjnego: A. Zoll (sprawozdawca),
sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, L.
Garlicki, S. Jaworski, K. Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz, W. Sokolewicz,
J. Trzciński, B. Wierzbowski
po rozpoznaniu na posiedzeniach w dniach 16, 17 i 30 kwietnia 1996 r. w trybie
art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym
(Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122,
poz. 593 i z 1995 r. Nr 13, poz. 59) wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o
ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 23
lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób
represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego
(Dz. U. Nr 34, poz. 149, z 1993 r. Nr 36, poz. 159 i z 1995 r. Nr 28, poz. 143),
w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 20 lutego 1993 r. (Dz. U. Nr 36, poz. 159),
przez wyjaśnienie:
"czy użyte w tym przepisie określenie �terytorium Polski oznacza terytorium
Państwa Polskiego także po wschodniej stronie linii Curzona, w granicach
ustalonych Traktatem ryskim z dnia 18 marca 1921 r., istniejących do czasu
ratyfikacji w dniu 5 lutego 1946 r. Umowy o polsko-radzieckiej granicy
państwowej między Rzecząpospolitą Polską i Związkiem Socjalistycznych Republik
Radzieckich, podpisanej w Moskwie dnia 16 sierpnia 1945 r. (Dz. U. z 1947 r. Nr
35, poz. 167 i 168)"
ustalił:
Art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń
wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu
Państwa Polskiego (Dz. U. Nr 34, poz. 149, z 1993 r. Nr 36, poz. 159 i z 1995 r.
Nr 28, poz. 143), w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 20 lutego 1993 r. (Dz. U. Nr
36, poz. 159), odnosi się - przy uwzględnieniu określonych w tym przepisie
przesłanek szczegółowych - do "ziem polskich" wchodzących w skład terytorium
Państwa Polskiego w dniu 1 stycznia 1944 r. (art. 1 powołanej ustawy), a więc
także do tej części terytorium Państwa Polskiego, która znajdowała się na wschód
od tzw. linii Curzona, stosownie do granicy ustalonej w Traktacie ryskim z 1921
r. (Dz. U. z 1921 r. Nr 49, poz. 299).
Przewodniczący: A. Zoll
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Sędziowie: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, L. Garlicki, S. Jaworski, K.
Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz, W. Sokolewicz, J. Trzciński, B.
Wierzbowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 maja 1996 r.
w sprawie utworzenia Parku Narodowego "Bory Tucholskie".
(Dz. U. Nr 64, poz. 305)
Na podstawie art. 14 ust. 7 i 10 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o
ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r.
Nr 89, poz. 415 i z 1995 r. Nr 147, poz. 713) zarządza się, co następuje:
ż 1. Tworzy się Park Narodowy "Bory Tucholskie", położony w województwie
bydgoskim, zwany dalej "Parkiem", obejmujący obszar 4789,34 ha.
ż 2. W skład Parku wchodzą następujące obszary:
1) obszar określony linią graniczną, która biegnie od punktu granicznego nr 2833
(według mapy uzupełniającej Nadleśnictwa Rytel z dnia 19 października 1988 r. nr
ewidencyjny U/223/88) w kierunku południowo-zachodnim południowymi granicami
oddziałów nr 240, 241, załamuje się na północny zachód i biegnie zachodnią
granicą oddziału nr 241, załamuje się na południowy zachód i biegnie
południowymi granicami oddziałów nr 222-225, załamuje się na północny zachód i
biegnie zachodnimi granicami oddziałów nr 225, 201,178, załamuje się na
południowy zachód i biegnie południowymi granicami oddziałów nr 155-158 do
wschodniej granicy drogi gminnej nr 0532020, załamuje się na południowy zachód i
biegnie jej wschodnią granicą do punktu granicznego nr 5131 (według mapy
gospodarczo-przeglądowej Nadleśnictwa Rytel, obręb Klosnowo, leśnictwo Bachorze
nr 161, stan na dzień 1 stycznia 1987 r.), załamuje się na południe i wschodnią
granicą drogi wojewódzkiej nr 05118 biegnie do punktu granicznego nr 5141,
załamuje się na zachód, przecina drogę wojewódzką nr 05118 i biegnie do punktu
granicznego nr 5242, załamuje się na południowy zachód i biegnie południową
granicą oddziału nr 182/2 do brzegu Jeziora Charzykowskiego, załamuje się na
północ i biegnie zachodnimi granicami oddziałów nr 182/2, 159, 144/1, 120/1,
119/1 do punktu granicznego nr 1301 (według mapy uzupełniającej Nadleśnictwa
Rytel, obręb Klosnowo, arkusz 9 z dnia 19 października 1988 r. nr ewidencyjny
U/223/88), załamuje się na wschód i biegnie po punktach granicznych nr
1302-1326, przecina drogę wojewódzką nr 05118 i biegnie do punktu granicznego nr
5080, załamuje się na północ i biegnie do punktu granicznego nr 5078, załamuje
się na południe i biegnie po punktach granicznych nr 1329-1335 do brzegu jeziora
Mielnica, załamuje się na północny wschód i biegnie zachodnimi granicami jeziora
Mielnica i jeziora Skrzynka do punktu granicznego nr 1350, załamuje się na
północ i biegnie po punktach granicznych nr 1351-1355, załamuje się na zachód i
biegnie po punktach granicznych nr 1356-1360, załamuje się na północ i biegnie
po punktach granicznych nr 1361-1421, załamuje się na wschód i biegnie po
punktach granicznych nr 1422-1428, załamuje się na południe i biegnie po
punktach granicznych nr 1429-1431, załamuje się na wschód i biegnie po punktach
granicznych nr 1432-1443, przecina drogę krajową nr 236 i biegnie do punktu
granicznego nr 1444, załamuje się na północ i przez punkt graniczny nr 1445
biegnie zachodnią granicą oddziału nr 9a do punktu granicznego nr 1446, zmienia
kierunek na wschód i biegnie północną i wschodnią granicą tego oddziału do
punktu granicznego nr 1447, zmienia kierunek na wschodni i biegnie północną
granicą drogi krajowej nr 236 do punktu styku z zachodnią granicą oddziału nr
8f, dalej północną granicą oddziału nr 8a do punktu granicznego nr 1458,
przecina drogę krajową nr 236 i biegnie do punktu granicznego nr 1459, zmienia
kierunek na południowo-wschodni i biegnie północnymi granicami oddziałów nr 7,
18, 17, 16, 33, 32 (według mapy uzupełniającej Nadleśnictwa Rytel, obręb
Klosnowo z dnia 19 października 1988 r. nr ewidencyjny U/229/88), zmienia
kierunek na południowy i biegnie wschodnimi granicami oddziałów nr 32, 52,
85,106,128 do brzegu jeziora Ostrowite (w oddziale nr 127 - według mapy
gospodarczo-przeglądowej Nadleśnictwa Rytel, obręb Klosnowo, leśnictwo Turowiec
nr 968, stan na dzień 1 stycznia 1987 r.), dalej wschodnim brzegiem jeziora
Ostrowite biegnie na południe do punktu styku północnej granicy oddziału nr
192/1 z jeziorem Ostrowite, dalej zmienia kierunek na północno-wschodni i
biegnie do punktu granicznego nr 2788, zmienia kierunek na południowo-zachodni i
biegnie przez punkty graniczne nr 2789-2832 do punktu początkowego nr 2833, z
wyłączeniem gruntów wsi Swornegacie obwiedzionych granicą działek ewidencyjnych
nr 838-841, 1107, 1108, 1097, 120/3/LPK (według mapy ewidencyjnej obrębu
Swornegacie, gmina Chojnice z dnia 14 sierpnia 1985 r. nr ewidencyjny
20/8/27/85) - o powierzchni 4788,12 ha,
2) działki ewidencyjne nr 916, 917, 920, 923, 924, 925 (według mapy ewidencyjnej
obrębu Charzykowy, gmina Chojnice, z dnia 27 lutego 1988 r. nr 21/11/161/88) - o
powierzchni 1,22 ha.
ż 3. W zarząd Parku nie przechodzą nieruchomości Skarbu Państwa będące w dniu
wejścia w życie rozporządzenia w zarządzie Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w
Bydgoszczy (zajęte pod drogi publiczne) - o powierzchni 10,22 ha.
ż 4. Obszary Parku mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową, z tym że
obszary o zwartej zabudowie, nieruchomości Skarbu Państwa będące przedmiotem
użytkowania wieczystego oraz nieruchomości nie stanowiące własności Skarbu
Państwa mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową wyłącznie za zgodą
właściciela, wieczystego użytkownika lub zarządcy.
ż 5. 1. Na obszarze Parku, z zastrzeżeniem ust. 2, zabrania się:
1) polowania, chwytania, płoszenia i zabijania dziko żyjących zwierząt,
niszczenia nor i legowisk zwierzęcych, gniazd ptasich i wybierania jaj,
2) pozyskiwania, niszczenia lub uszkadzania drzew i innych roślin,
3) wysypywania, zakopywania i wylewania odpadów lub innych nieczystości,
zanieczyszczania wód, gleby oraz powietrza,
4) pogarszania stosunków wodnych; nie dotyczy podnoszenia poziomu wód do stanów
przeciętnych,
5) wydobywania skat i minerałów,
6) niszczenia gleby lub zmiany sposobu jej użytkowania,
7) palenia ognisk poza miejscami do tego wyznaczonymi,
8) stosowania środków chemicznych w gospodarce rolnej, leśnej, zadrzewieniowej i
łowieckiej, z wyjątkiem potrzeb podyktowanych ochroną ekosystemów leśnych,
9) prowadzenia działalności handlowej poza miejscami do tego wyznaczonymi,
10) zbioru grzybów i jagód na obszarach objętych ochroną ścisłą,
11) ruchu pojazdów poza drogami do tego wyznaczonymi,
12) umieszczania tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków nie
związanych z ochroną przyrody, z wyjątkiem znaków drogowych i znaków związanych
z zapewnieniem porządku i bezpieczeństwa,
13) zakłócania ciszy,
14) wykonywania lotów cywilnymi statkami powietrznymi poniżej 2 000 m wysokości
względnej nad obszarem chronionym, z wyjątkiem lotów patrolowych i
interwencyjnych Lasów Państwowych i Państwowej Straży Pożarnej,
15) używania lotni i motolotni bez zgody dyrektora Parku.
2. Zakazy, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą:
1) zabiegów ochronnych, hodowlanych i pielęgnacyjnych,
2) prowadzenia badań naukowych za zgodą dyrektora Parku,
3) prowadzenia gospodarki rolnej, leśnej i rybackiej na terenach nie objętych
ochroną ścisłą i częściową,
4) prowadzenia akcji ratowniczych,
5) czynności związanych z dostosowaniem stanów liczebnych zwierzyny do potrzeb
ochrony Parku,
6) wykonywania zadań związanych z utrzymaniem dróg publicznych,
7) wykonywania zadań z zakresu bezpieczeństwa i porządku publicznego.
ż 6. 1. Wokół Parku tworzy się strefę ochronną, zwaną otuliną, o powierzchni 10
292,24 ha, położoną w województwie bydgoskim.
2. W skład otuliny wchodzi obszar określony linią, która biegnie w kierunku
zachodnim od punktu granicznego nr 210 (według mapy uzupełniającej Nadleśnictwa
Rytel, obręb Klosnowo, z dnia 1 stycznia 1987 r. nr ewidencyjny U/223/88)
południowymi granicami oddziałów nr 307/1, 308 do punktu granicznego nr 221,
załamuje się na północny zachód i biegnie zachodnimi granicami oddziałów nr 308,
285g do południowej granicy oddziału nr 285b, załamuje się na zachód i biegnie
południowymi granicami oddziałów nr 285, 286, załamuje się na południe i biegnie
do punktu granicznego nr 233, załamuje się na zachód i biegnie południowymi
granicami oddziałów nr 287, 288 do punktu granicznego nr 237, załamuje się na
północ i biegnie zachodnią granicą oddziału nr 288, załamuje się na południowy
zachód i biegnie południowymi granicami oddziałów nr 263, 264/2 do punktu
granicznego nr 2646, przecina linię kolejową Kościerzyna-Chojnice w punkcie
granicznym nr 2844, załamuje się na południe i biegnie do punktu granicznego nr
2852, załamuje się na zachód i biegnie południową granicą oddziału nr 291b,
załamuje się na południe i biegnie wschodnią granicą oddziału nr 291c, załamuje
się na zachód i biegnie południową granicą oddziału nr 291c do
południowo-wschodniego narożnika oddziału nr 291, załamuje się na południe i
biegnie wschodnią granicą oddziału nr 313 do punktu granicznego nr 535, załamuje
się na zachód i biegnie po punktach granicznych nr 536, 538, 539/97, 540/96,
541/95, 542/94, 543/93, 544/92a, 545, 546/91, 547/90, 548/89, 549/88, 550/87,
551/86, 552/85, 553/84, 554/83, 555/82, 556/81, 557-563, załamuje się na północ
i biegnie po punktach granicznych nr 950-956, załamuje się na południe i biegnie
do punktu granicznego nr 961, załamuje się na zachód i biegnie południową
granicą oddziału nr 319 do punktu granicznego nr 981, załamuje się na południe i
biegnie zachodnią granicą drogi gminnej nr 0532022 do miejscowości Chojniczki,
załamuje się na zachód i biegnie południową granicą drogi wojewódzkiej nr 05132
do północno-wschodniego narożnika działki nr 183/5 (według mapy ewidencyjnej nr
21/11/143/85 wsi Chojniczki, arkusz nr 2 z 1995 r.), załamuje się na południe i
biegnie po punktach granicznych nr 870-939, dalej biegnie wschodnią granicą
drogi wojewódzkiej nr 05138 do drogi krajowej nr 212, załamuje się na zachód i
biegnie jej południową granicą do punktu granicznego nr 2922, załamuje się na
południowy zachód i biegnie granicą województwa bydgoskiego do punktu
granicznego nr 2733 i dalej do rzeki Brdy, jej północnym i wschodnim brzegiem -
granicą województwa bydgoskiego do drogi krajowej nr 236 Zielona Huta -
Swornegacie, dalej biegnie w kierunku wschodnim wzdłuż południowej granicy drogi
krajowej nr 236 do punktu granicznego nr 1443, przecina tę drogę i biegnie do
punktu granicznego nr 1444, załamuje się na północ i przez punkt graniczny nr
1445 biegnie zachodnią granicą oddziału nr 9a do punktu granicznego nr 1446,
zmienia kierunek na wschód i biegnie północno-wschodnią granicą tego oddziału do
punktu granicznego nr 1447, zmienia kierunek na wschodni i biegnie północną
granicą drogi krajowej nr 236 do punktu styku z zachodnią granicą oddziału nr
8f, dalej północną granicą oddziału nr 8a do punktu granicznego nr 1458,
przecina drogę krajową nr 236 i biegnie do punktu granicznego nr 1459, zmienia
kierunek na południowo-wschodni i biegnie północnymi granicami oddziałów nr 7,
18, 17, 16, 33, 32 (według mapy uzupełniającej Nadleśnictwa Rytel, obręb
Klosnowo, z dnia 19 października 1988 r. nr ewidencyjny U/229/88), zmienia
kierunek na południowy i biegnie wschodnimi granicami oddziałów nr 32, 52, 85,
106, 128 do brzegu jeziora Ostrowite (w oddziale nr 127 - według mapy
gospodarczo-przeglądowej Nadleśnictwa Rytel, obręb Klosnowo, leśnictwo Turowiec
nr 968, stan na dzień 1 stycznia 1987 r.), dalej wschodnim brzegiem jeziora
Ostrowite biegnie na południe do punktu styku północnej granicy oddziału nr
192/1 z jeziorem Ostrowite, dalej zmienia kierunek na północno-wschodni i
biegnie do punktu granicznego nr 2788, przecina tory kolejowe i biegnie
północnymi granicami oddziałów od nr 190 do nr 186,185/1, zmienia kierunek na
południowy i biegnie wschodnią granicą oddziału nr 185/1 do zachodniej granicy
drogi krajowej nr 235, zmienia kierunek na południowo-zachodni i biegnie wzdłuż
zachodniej granicy tej drogi do punktu początkowego nr 210.
ż 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: W Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 7 listopada 1996 r.
o obowiązkowych egzemplarzach bibliotecznych.
(Dz. U. Nr 152, poz. 722)
Art. 1. Ustawa określa obowiązki wydawców w zakresie przekazywania dzieł oraz
obowiązki bibliotek w zakresie gromadzenia dorobku wydawniczego.
Art. 2. 1. Przez określenie "wydawca" należy rozumieć osobę prawną, jednostkę
organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej oraz osobę fizyczną, która
prowadzi na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej działalność polegającą na
publikowaniu dzieł; domniemywa się, że wydawcą jest osoba, której nazwę lub
nazwisko uwidoczniono w tym charakterze na egzemplarzach publikacji.
2. Przez określenie "publikacja" należy rozumieć dzieła zwielokrotnione dowolną
techniką w celu rozpowszechnienia, a w szczególności:
1) piśmiennicze, jak: książki, broszury, gazety, czasopisma i inne wydawnictwa
ciągłe, druki ulotne, afisze,
2) graficzne i graficzno-piśmiennicze, jak: mapy, plakaty, plany, wykresy,
tabele, rysunki, ilustracje, nuty,
3) audiowizualne utrwalające dźwięk, obraz lub obraz i dźwięk, jak: płyty,
taśmy, kasety, przeźrocza, mikrofilmy, mikrofisze,
4) zapisane na nośnikach elektronicznych,
5) oprogramowanie komputerowe.
Art. 3. 1. Wydawca który udostępnia publicznie egzemplarze publikacji na
obszarze Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, obowiązany jest do
nieodpłatnego przekazania uprawnionym bibliotekom liczby egzemplarzy publikacji
(egzemplarze obowiązkowe), określonej w art. 5 ust. 1-3.
2. Obowiązkowi, o którym mowa w ust. 1, podlega również bezpośredni producent
dzieła wyprodukowanego w kraju dla wydawcy zagranicznego.
3. Osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, obowiązane są także do przekazywania
uprawnionym bibliotekom egzemplarzy obowiązkowych:
1) kolejnych wydań tego samego dzieła,
2) poszczególnych mutacji gazet i czasopism, w tym również poszczególnych wersji
językowych,
3) wydań bibliofilskich,
4) reprintów dzieł wcześniej już publikowanych,
5) dzieł, które pierwotnie nie były publicznie udostępniane, w tym takich, które
utraciły charakter tajny lub poufny.
4. W przypadku gdy to samo dzieło wydawca publikuje w różnych standardach
edytorskich, obowiązek przekazania egzemplarzy obowiązkowych odnosi się do
standardu najwyższego.
5. Minister Kultury i Sztuki określi, w drodze rozporządzenia, w zakresie
niezbędnym do zachowania dorobku wydawniczego, wykaz bibliotek uprawnionych do
otrzymywania egzemplarzy obowiązkowych poszczególnych rodzajów publikacji oraz
zasady i tryb ich przekazywania.
Art. 4. 1. Osoby, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 2, nie są obowiązane do
przekazywania egzemplarzy obowiązkowych:
1) druków przeznaczonych wyłącznie do użytku służbowego organów administracji
państwowej, organów samorządu terytorialnego, wojska oraz do użytku wewnętrznego
organizacji politycznych, społecznych i innych, jeżeli takie przeznaczenie
zostało określone przed wykonaniem druku,
2) papierów i znaków wartościowych,
3) druków artystycznych o charakterze oryginału,
4) druków, zapisów utrwalających dźwięk, obraz lub obraz i dźwięk, dokonywanych
na dowolnym nośniku lub dowolną techniką, przeznaczonych do użytku osobistego,
5) formularzy, biletów, etykiet i opakowań.
2. Minister Kultury i Sztuki może, w drodze rozporządzenia, wyłączyć z obowiązku
przekazywania egzemplarzy obowiązkowych także inne rodzaje dzieł niż określone w
ust. 1.
Art. 5. 1. Bibliotece Narodowej w Warszawie i Bibliotece Jagiellońskiej w
Krakowie przekazuje się po dwa egzemplarze obowiązkowe.
2. Bibliotece Sejmowej w Warszawie przekazuje się po jednym egzemplarzu
obowiązkowym dzienników urzędowych organów administracji rządowej.
3. Pozostałym bibliotekom uprawnionym przekazuje się po jednym egzemplarzu
obowiązkowym.
4. Biblioteki, o których mowa w ust. 1, mają obowiązek wieczystego
archiwizowania jednego egzemplarza obowiązkowego.
Art. 6. Filmotece Narodowej w Warszawie przekazuje się po jednym egzemplarzu
kopii filmu kinowego i telewizyjnego. Obowiązek ten ciąży na producencie filmu.
Przepisy art. 2 ust. 1 oraz art. 3 ust. 2 i 4 stosuje się odpowiednio.
Art. 7. Przesyłki egzemplarzy obowiązkowych, wysyłane do bibliotek uprawnionych
do ich otrzymywania, są zwolnione z opłat pocztowych.
Art. 8. 1. Kto uchyla się od obowiązku przekazania uprawnionej bibliotece lub
Filmotece Narodowej w Warszawie egzemplarza obowiązkowego, podlega karze
grzywny.
2. Orzekanie w sprawach określonych w ust. 1 następuje w trybie przepisów o
postępowaniu w sprawach o wykroczenia.
Art. 9. Tracą moc przepisy art. 32 i art. 33 ustawy z dnia 9 kwietnia 1968 r. o
bibliotekach (Dz. U. Nr 12, poz. 63, z 1984 r. Nr 26, poz. 129, z 1989 r. Nr 29,
poz. 155 i Nr 35, poz. 192 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198).
Art. 10. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

159--z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy o referendum gminnym.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

160--z dnia 29 marca 1996 r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od
niektórych zbóż.
161--z dnia 29 marca 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Słowenii.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

162--z dnia 19 marca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych oraz innych przychodów i
rozchodów.
163--z dnia 22 marca 1996 r. w sprawie określenia przypadków
dopuszczalności zawierania umów ubezpieczenia z zakładem ubezpieczeń nie
posiadającym zezwolenia na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
164--z dnia 26 marca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad
reasekuracji ryzyk ubezpieczeniowych za granicą.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

165--z dnia 19 marca 1996 r. w sprawie ekwiwalentu konserwacyjnego oraz
równoważnika mieszkaniowego, przysługujących osobom uprawnionym do
osobnych kwater stałych i najemcom lokali mieszkalnych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 grudnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie dodatkowych płatnych urlopów dla
pracowników zatrudnionych w niektórych zakładach pracy podległych Ministrowi
Przemysłu Chemicznego i Lekkiego.
(Dz. U. Nr 155, poz. 762)
Na podstawie art. 160 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 12 października 1981 r. w sprawie
dodatkowych płatnych urlopów dla pracowników zatrudnionych w niektórych
zakładach pracy podległych Ministrowi Przemysłu Chemicznego i Lekkiego (Dz. U.
Nr 26, poz. 137, z 1982 r. Nr 1, poz. 4, z 1986 r. Nr 25, poz. 120 i z 1992 r.
Nr 40, poz. 169) w załączniku ostatnie zdanie otrzymuje brzmienie:
"Dodatkowe płatne urlopy nie przysługują:
1) pracownikom Katowickich Zakładów Chemii Gospodarczej "Pollena", zatrudnionym
na stanowiskach:
a) mistrzów na wydziałach produkcyjnych szamponów i środków ciekłych,
b) mechaników sprężarek,
c) mechaników wózków akumulatorowych,
d) laborantów i brakarzy w dziale kontroli jakości,
e) specjalistów i laborantów w dziale badawczo-rozwojowym,
f) specjalistów w laboratorium mikrobiologicznym,
g) robotników transportowych i kierowców wózków akumulatorowych,
h) operatorów parku zbiornikowego,
i) magazynierów,
j) praczy;
2) pracownikom Bydgoskich Zakładów Przemysłu Gumowego "Stomil", zatrudnionym na
wydziałach:
a) produkcji węży wysokociśnieniowych,
b) taśm i chodników,
c) magazynów i transportu - na stanowiskach lutowania ołowiem złącz
akumulatorowych;
3) pracownikom Krakowskich Zakładów Farmaceutycznych "Polfa" zatrudnionym na
wydziałach:
a) ampułkarni:
- oddział przygotowania płynów,
b) konfekcji:
- oddział drażowni,
- oddział tabletkarni,
c) antybiotyków."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

KONWENCJA

166--sporządzona w Warszawie dnia 16 listopada 1994 r. między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Mołdowa w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie
podatków od dochodu i majątku,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

167--z dnia 9 stycznia 1996 r. w sprawie wejścia w życie Konwencji między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Mołdowa w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie
podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 16 listopada
1994 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

168--z dnia 12 marca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad i
trybu rozliczeń w razie zwrotu wywłaszczonych nieruchomości.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 maja 1996 r.
w sprawie Karkonoskiego Parku Narodowego.
(Dz. U. Nr 64, poz. 306)
Na podstawie art. 14 ust. 7 i 10 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o
ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r.
Nr 89, poz. 415 i z 1995 r. Nr 147, poz. 713) zarządza się, co następuje:
ż 1. Karkonoski Park Narodowy położony w województwie jeleniogórskim, zwany
dalej "Parkiem", obejmuje obszar 5578,56 ha.
ż 2. W skład Parku wchodzą następujące obszary:
1) obszar określony linią graniczną, która biegnie od znaku granicznego nr
VI/21/6 na granicy państwa w kierunku wschodnim południową granicą oddziałów nr
4 i 2, w kierunku południowym i północno-wschodnim wschodnią granicą oddziałów
nr 2 i 1, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie
północno-wschodnią granicą oddziałów nr 1, 3, 6, 7, załamuje się w kierunku
zachodnim i biegnie północną granicą oddziałów nr 11-13, załamuje się w kierunku
południowym i biegnie zachodnią granicą oddziałów nr 14, 16, 17 i w kierunku
północno-zachodnim północną granicą oddziałów nr 19-21, w kierunku północnym
wschodnią granicą oddziałów nr 26, 29, 30, załamuje się w kierunku zachodnim i
biegnie północną granicą oddziałów nr 31, 32, 43, 44, 46, 52, załamuje się w
kierunku północno-zachodnim i biegnie północno-wschodnią granicą oddziałów nr
35, 34, północną granicą oddziału nr 33, załamuje się w kierunku
południowo-zachodnim i biegnie północno-zachodnią granicą oddziałów nr 34, 36,
załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie północną granicą oddziałów nr 56,
65, 73-83, załamuje się w kierunku północnym i biegnie wschodnią granicą
oddziałów nr 84-86,138,123-125,106,104,105, załamuje się w kierunku zachodnim i
biegnie północną granicą oddziałów nr 108, 113, 118, 119, 120, 114, 115,
załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią granicą oddziałów nr
122, 135, 145, 147, 152, załamuje się i biegnie w kierunku zachodnim północną
granicą oddziałów nr 161-167, północno-wschodnią granicą oddziałów nr 168, 176,
178-184, załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie
północno-zachodnią granicą oddziałów nr 184, 186, 195, załamuje się w kierunku
północnym i biegnie wschodnią granicą oddziału nr 204, w kierunku zachodnim
północną granicą oddziałów nr 205, 206, załamuje się w kierunku południowym i
biegnie zachodnią granicą oddziału nr 207 (według map Karkonoskiego Parku
Narodowego z dnia 1 stycznia 1990 r. nr ewidencyjny 1-14) do znaku granicznego
numer VI/46/7 położonego na granicy państwa i dalej granicą państwa w kierunku
wschodnim do słupa granicznego nr 21/6, z wyłączeniem ulicy Strażackiej w
Karpaczu - działka nr 344 (obręb Bierutowice, gmina Karpacz, mapa nr 7), drogi
lokalnej - działka nr 418 (obręb Jagniątków, gmina Piechowice, mapa nr 3), ulicy
Zamkowej w Jeleniej Górze - działka nr 121 (obręb Sobieszów, gmina Jelenia Góra,
mapa nr 2) - o powierzchni 5414,29 ha,
2) oddziały Karkonoskiego Parku Narodowego nr 30h, 43h, i, j, 114n, 118s, t, w,
x, y, 212, 213, 214a, b, c, d, f, g, h, i, 215a, b, c, d, f, j, k, l (według
mapy Karkonoskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1990 r. nr ewidencyjny 1,
2, 5),
3) działka nr 399 (obręb Sobieszów, gmina Jelenia Góra, mapa nr 11 ),
4) działka nr 240 (obręb Michałowice, gmina Piechowice, mapa nr 3) - o
powierzchni 164,27 ha.
ż 3. W zarząd Parku nie przechodzą nieruchomości Skarbu Państwa będące w dniu
wejścia w życie rozporządzenia w zarządzie:
1) Straży Granicznej - działka nr 471 (obręb Karpacz, gmina Karpacz), działka nr
457 (obręb Przesieka, gmina Podgórzyn) - o powierzchni 1,93 ha,
2) Ministra Obrony Narodowej - działka nr 29/5 (obręb Szklarska Poręba, gmina
Szklarska Poręba) - o powierzchni 0,92 ha,
3) Telekomunikacji Polskiej SA - Zakład Radiokomunikacji i Teletransmisji
Wrocław - działka nr 324 (obręb Michałowice, gmina Piechowice) - o powierzchni
0,71 ha,
4) Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej Oddział we Wrocławiu - działka nr
29/6 (obręb Szklarska Poręba, gmina Szklarska Poręba) - o powierzchni 0,30 ha.
ż 4. Obszary Parku mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową, z tym że
obszary o zwartej zabudowie, nieruchomości Skarbu Państwa będące przedmiotem
użytkowania wieczystego oraz nieruchomości nie stanowiące własności Skarbu
Państwa mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową wyłącznie za zgodą
właściciela, użytkownika wieczystego lub zarządcy.
ż 5. 1. Na obszarze Parku, z zastrzeżeniem ust. 2, zabrania się:
1) polowania, wędkowania, chwytania, płoszenia i zabijania dziko żyjących
zwierząt, zbierania poroży zwierzyny płowej, niszczenia nor i legowisk
zwierzęcych, gniazd ptasich i wybierania jaj,
2) pozyskiwania, niszczenia lub uszkadzania drzew i innych roślin,
3) wysypywania, zakopywania i wylewania odpadów lub innych nieczystości, innego
zanieczyszczania wód i gleby oraz powietrza,
4) zmiany stosunków wodnych, regulacji rzek i potoków, z wyjątkiem istniejących
ujęć wody pitnej,
5) wydobywania skat, minerałów i torfu,
6) niszczenia gleby,
7) palenia tytoniu oraz palenia ognisk poza miejscami do tego wyznaczonymi,
8) stosowania środków chemicznych w gospodarce rolnej, leśnej, zadrzewieniowej i
łowieckiej,
9) prowadzenia działalności handlowej poza miejscami do tego wyznaczonymi,
10) zbioru dziko rosnących roślin albo ich części, w szczególności owoców i
grzybów, poza miejscami do tego wyznaczonymi,
11) ruchu pojazdów, poza drogami do tego wyznaczonymi, z wyjątkiem pojazdów
Straży Granicznej podczas pełnienia służby związanej z ochroną granicy
państwowej,
12) umieszczania tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków nie
związanych z ochroną przyrody, z wyjątkiem znaków drogowych i innych znaków
związanych z ochroną porządku publicznego i bezpieczeństwa oraz znaków i
urządzeń związanych z ochroną granicy państwowej,
13) zakłócania ciszy,
14) wykonywania lotów cywilnymi statkami powietrznymi poniżej 2000 m wysokości
względnej nad obszarem chronionym, z wyjątkiem lotów patrolowych i
interwencyjnych Lasów Państwowych, Państwowej Straży Pożarnej oraz Straży
Granicznej,
15) używania lotni i motolotni,
16) pływania lub uprawiania sportów wodnych na potokach i jeziorach.
2. Ograniczenia, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą:
1) zabiegów ochronnych, hodowlanych i pielęgnacyjnych,
2) prowadzenia badań naukowych za zgodą dyrektora Parku,
3) prowadzenia gospodarki rolnej, rybackiej i leśnej na gruntach nie objętych
ochroną ścisłą i częściową,
4) prowadzenia akcji ratowniczych,
5) czynności związanych z dostosowaniem stanów liczebnych zwierzyny do potrzeb
ochrony Parku i gospodarki rolnej,
6) wykonywania zadań z zakresu ochrony granicy państwowej, bezpieczeństwa i
porządku publicznego.
ż 6. 1. Wokół Parku tworzy się strefę ochronną, zwaną otuliną, o powierzchni
11265 ha, położoną w województwie jeleniogórskim.
2. W skład otuliny wchodzą obszary określone linią graniczną, która biegnie od
granicy Karkonoskiego Parku Narodowego - znaku granicznego nr 46/7, położonego
na granicy państwa, w kierunku zachodnim wzdłuż granicy państwa do przejścia
granicznego w Jakuszycach i dalej drogą międzynarodową nr 3 zachodnią granicą
oddziałów nr 372 i od nr 358 do nr 356, 344, północną granicą oddziałów od nr
343 do nr 340, 333, 332 i od nr 326 do nr 323 (według mapy Nadleśnictwa
Szklarska Poręba, obręb Szklarska Poręba, z dnia 1 stycznia 1989 r.), wschodnią
i północną granicą oddziałów nr 346 i od nr 354 do nr 350, 302, zachodnia
granicą oddziałów nr 297, 296 do granicy oddziału nr 215 Karkonoskiego Parku
Narodowego, a następnie od granicy oddziału nr 214 Karkonoskiego Parku
Narodowego północną granicą oddziałów nr 276, 274, zachodnią granicą oddziału nr
273, północną granicą oddziałów nr 269, 268, 261, 262, 253, 245 i od nr 237 do
nr 235, wschodnią granicą oddziałów nr 235, 238 i południowo-wschodnią granicą
oddziałów od nr 239 do nr 241 (według mapy Nadleśnictwa Szklarska Poręba, obręb
Piechowice, z dnia 1 stycznia 1989 r.) do granicy oddziału nr 114 Karkonoskiego
Parku Narodowego i od granicy oddziału nr 105 Karkonoskiego Parku Narodowego
zachodnią granicą oddziałów nr 132 i od nr 120 do nr 117, 110, 109, północną
granicą oddziałów nr 108, 107 do granicy oddziału nr 213 Karkonoskiego Parku
Narodowego i od granicy oddziału nr 212 Karkonoskiego Parku Narodowego wschodnią
granica oddziału nr 114, południową granicą oddziałów nr 115, 112, 113, północną
i wschodnią granicą oddziałów nr 116, 122, 121, 126, 127, 136, północną granicą
oddziałów nr 166, 183, 182 i od nr 178 do nr 176, zachodnią granicą oddziałów nr
175, 92, 90, 86, północną granicą oddziałów nr 85, 84 i od nr 81 do nr 78,
południową granicą oddziałów od nr 78 do nr 80, wschodnią i północno-wschodnią
granicą oddziałów nr 82, 83 i od nr 67 do nr 64, 62, zachodnią granicą oddziałów
od nr 51 do nr 48, północną granicą oddziałów nr 47, 46, wschodnią granicą
oddziałów nr 45, 60, 61, 58, północną granicą oddziałów nr 231, 230, południową
granicą oddziałów od nr 233 do nr 236, wschodnią granicą oddziałów nr 216, 249,
252, 263 do granicy oddziału nr 33 Karkonoskiego Parku Narodowego i od granicy
oddziału nr 35 Karkonoskiego Parku Narodowego, północną granicą oddziałów od nr
269 do nr 265 do granicy oddziału nr 31 Karkonoskiego Parku Narodowego, północną
i zachodnią granicą oddziałów nr 291, 281, 283, północną i północno-zachodnią
granicą oddziałów od nr 280 do nr 278, 272, 270 (według mapy Nadleśnictwa
Śnieżka, obręb Śnieżka, z dnia 1 stycznia 1989 r.), północną granicą oddziałów
nr 239, 243, 238, 231 i od nr 242 do nr 240, wschodnią granicą oddziałów nr 245,
252, 259, 261, 260, 261, północno-wschodnią i wschodnią granicą oddziałów nr
271, 276, północną granicą oddziałów nr 279, 282, 286, 293 i wschodnią granicą
oddziałów od nr 294 do nr 296 (według mapy Nadleśnictwa Śnieżka, obręb Kowary, z
dnia 1 stycznia 1989 r.), wschodnią granicą oddziałów nr 190,188, 208, 207,
północną granicą oddziałów nr 206, 205, wschodnią granicą oddziałów nr 218 i od
nr 221 do nr 223, południową granicą oddziałów nr 225, 224, 226, północną
granicą oddziałów nr 228, 229, 231, 233 i od nr 243 do nr 241, wschodnią i
południową granicą oddziałów nr 241, 242 i od nr 244 do nr 246, 240 (według mapy
Nadleśnictwa Kamienna Góra, obręb Kamienna Góra, z dnia 1 stycznia 1989 r.) do
znaku granicznego nr 13/8 i granicą państwa w kierunku zachodnim do znaku
granicznego nr 21/6, do granicy Karkonoskiego Parku Narodowego, z wyłączeniem
gruntów miasta Michałowice-Piechowice określonych granicą, która biegnie
południową granicą oddziałów nr 269, 268, 262, zachodnią granicą oddziałów nr
263, 265, 267, 258, północną granicą oddziałów nr 259, 284 i wschodnią granicą
oddziałów nr 278 i od nr 272 do nr 270 (według mapy Nadleśnictwa Szklarska
Poręba, obręb Piechowice, z dnia 1 stycznia 1989 r.) i gruntów wsi Borowice
określonych granicą, która biegnie południową granicą oddziałów nr 89, 83,
zachodnią granicą oddziałów nr 68, 71, 74, 73, 77, 76, północną granicą
oddziałów od nr 217 do nr 221, wschodnią granicą oddziałów nr 198, 173, 95, 94
(według mapy Nadleśnictwa Śnieżka, obręb Śnieżka, z dnia 1 stycznia 1989 r.)
oraz gruntów wsi Sosnówka, określonych granicą, która biegnie południową granicą
oddziału nr 66, zachodnią granicą oddziału nr 65, północną granicą oddziałów nr
70, 68 i wschodnią granicą oddziałów nr 83, 67 (według mapy Nadleśnictwa
Śnieżka, obręb Śnieżka, z dnia 1 stycznia 1989 r.), a także działki leżące poza
kompleksami leśnymi, przypisane do oddziałów, które weszły w skład otuliny.
ż 7. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 stycznia 1959 r. w
sprawie utworzenia Karkonoskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 17, poz. 90), z
wyjątkiem ż 1 w części dotyczącej utworzenia Karkonoskiego Parku Narodowego.
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 maja 1996 r.
w sprawie Pienińskiego Parku Narodowego.
(Dz. U. Nr 64, poz. 307)
Na podstawie art. 14 ust. 7 i 10 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o
ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r.
Nr 89, poz. 415 i z 1995 r. Nr 147, poz. 713) zarządza się, co następuje:
ż 1. Pieniński Park Narodowy położony w województwie nowosądeckim, zwany dalej
"Parkiem", obejmuje obszar 2346,16 ha.
ż 2. W skład Parku wchodzą następujące obszary:
1) obszar określony linią graniczną, która biegnie w kierunku zachodnim od
południowo-wschodniego narożnika działki nr 3456/1 (według mapy miasta
Szczawnica z dnia 6 listopada 1969 r. nr ewidencyjny 281/14/19/69) wzdłuż
granicy państwa do najdalej na wschód wysuniętego narożnika działki nr 3141, w
kierunku zachodnim południową i zachodnią granicą działki nr 3141, południową
granicą działek nr 2849, 2541/2, wschodnią i południową granicą działki nr
786/1, południową i zachodnią granicą działki nr 786/2, południowo-wschodnią
granicą działek nr 2541/2, 885, zachodnią granicą działek od nr 885 do nr 882,
południową granicą działki nr 2541/2, wschodnią, południową i zachodnią granicą
działki nr 1075/1, południową granicą działki nr 1075/4, wschodnią granicą
działek od nr 1082/4 do nr 1082/1,1177, południową, a następnie zachodnią
granicą działki nr 2303, południową granicą działki nr 2540/6,
południowo-wschodnią granicą działek nr 2302, 1541/1, 2301/2, południową granicą
działek nr 2300, 2306, przecina drogę gminną Sromowce Niżne-Sromowce Wyżne
Wygon, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie południowo-zachodnią
granicą działki nr 2306 (według mapy obrębu Sromowce Niżne gminy Czorsztyn z
dnia 20 sierpnia 1969 r. nr ewidencyjny 281/16/1/69), południowo-zachodnią
granicą działek nr 2366/2, 2352/3, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie
południową granicą działek nr 3089/8, 2324/1, 3088/1, 2303/1, załamuje się w
kierunku południowo-zachodnim i biegnie północno-zachodnią granicą działki nr
2285/11 do zetknięcia się z drogą gminną Sromowce Niżne-Sromowce Wyżne Wygon
(działka nr 2285/19), północną i północno-zachodnią granicą drogi gminnej
(działka nr 2285/19) do najbardziej na południe wysuniętego narożnika działki nr
3089/3, załamuje się w kierunku północno-zachodnim, przecina działkę nr 2285/12
i biegnie do najbardziej na wschód wysuniętego narożnika działki nr 2070,
południowo-zachodnią granicą działek nr 2285/12, 2285/22, 2199, 1337, 1324,
1311, załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie
południowo-wschodnią i południową granicą działki nr 712/5, załamuje się w
kierunku południowym i biegnie południowo-wschodnią granicą działki nr 745/5,
załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie południowo-zachodnią
granicą działek nr 745/5, 744/3, 744/8, 717/2, 716/1, 712/5, 678/4, 678/3,
612/1, 679/3, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granica
działki nr 2666/2, załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią
granicą działki nr 3084/1, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie
południową granicą działek nr 614/4, 602/1, 436/2, 434, 421/2, 421/1, 420/1,
420/2, 439, 442, załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie
południowo-wschodnią granicą działek nr 443!3, 134/2, 135, 136 (według mapy
obrębu Sromowce Wyżne gminy Czorsztyn z dnia 13 grudnia 1969 r. nr ewidencyjny
281/15/6/69), południowo-wschodnią granicą działki nr 70/3, załamuje się w
kierunku północno-zachodnim i biegnie południowo-zachodnią granicą działek nr
70/3, 71/1, 69/9, 69/4, 36/1, 3106/1, 35/7, 3142/1, 23/4, 25/1, 20/1, 2818/1,
2819/1, północno-zachodnią granicą działek nr 2819/1, 2820/4, 2819/1, 2824/1,
2821/2, zachodnią granicą działek nr 2821/2, 2996/3, południowa granicą działek
nr 2821/1, 3035/1, 3036/1, zachodnią granicą działek nr 3035/1, 3031/2, 3013/3,
3031/1, 3013/4, 3014/4, 3014/2, 3014/3, 3015/3, 3027/4, 3023/1, 3037/5, 3073/9,
3073/7, do północno-zachodniego narożnika działki nr 3073/7 stanowiącego punkt
graniczny nr 834 (według operatu wywłaszczenia gruntów pod budowę Zespołu
Zbiorników Wodnych dla wsi Sromowce Wyżne z dnia 19 stycznia 1978 r. nr
ewidencyjny 281/15/1/78), stąd linią prostą w kierunku północnym do
południowo-zachodniego narożnika dziatki nr 419/11, zachodnią granicą działki nr
419/11, północno-zachodnią granicą działek nr 323/1, 321/1, 320/1, 319/1, 318/1,
317/1, 316/1, 315/1, 314/1, 305/1, 304/1, 401, 303/1, 302/1, 299/1, 298/1
(według operatu wywłaszczenia gruntów pod budowę Zespołu Zbiorników Wodnych dla
wsi Czorsztyn z dnia 6 sierpnia 1976 r. nr ewidencyjny 281/13/6/76),
północno-zachodnią granicą działek nr 298/1, 401, 402, 401 (według map obrębu
Czorsztyn gminy Czorsztyn z dnia 13 listopada 1973 r. nr 281/13/10/73), załamuje
się w kierunku wschodnim i biegnie północną granicą działki nr 901,
północno-zachodnią granicą działki nr 11, północno-zachodnią, zachodnią oraz
północno-wschodnią granicą działki nr 4/13, załamuje się w kierunku północnym i
biegnie zachodnią granicą działki nr 898, załamuje się w kierunku wschodnim i
biegnie północną granicą działek nr 899, 900, 36, 900, załamuje się w kierunku
południowym i biegnie wschodnią granicą działek nr 900, 34, 3/1, 32, od nr 29 do
nr 26, 25/1, 24, przecina działkę nr 19/2, następnie biegnie wschodnią i
północną granicą działki nr 903 do punktu graniczne go nr 569, załamuje się w
kierunku północno-wschodnim i biegnie wschodnią granicą drogi gminnej (działka
nr 216), załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie północną granicą działki nr
425, zachodnią, północną i wschodnią granicą działki nr 420, dochodzi do drogi
gminnej (działka nr 459), załamuje się w kierunku północnym i biegnie zachodnią
granicą drogi gminnej (działka nr 459) do zetknięcia się z działką nr 837,
załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie północną granicą działek nr 837,
836, 835/1, od nr 834 do nr 829, załamuje się w kierunku południowym i biegnie
wschodnią granicą dziatek od nr 829 do nr 827, 839-841, 843-847, załamuje się w
kierunku wschodnim i biegnie północną granicą działek nr 849-852, 877, w
kierunku północnym wschodnią granicą działki nr 857, w kierunku
północno-wschodnim północną granicą działek nr 860, 639/2 (według mapy obrębu
Hałuszowa gminy Krościenko nad Dunajcem z dnia 24 stycznia 1969 r. nr
ewidencyjny 281/13/3/69), załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie
północno-zachodnią i północno-wschodnią granicą działki nr 113/2, północną
granicą działek nr 117, 118/1, północną i wschodnią granicą działki nr 174,
północną granicą działek nr 169/1, 284/4, 284/6, 284/5, 318/1, 318/2, 318/3,
428, 429, 466, 564/1, 564/2, 623-625, załamuje się w kierunku północnym i
biegnie zachodnią granicą działek nr 626, 804/1, południową i zachodnią granicą
działki nr 631, zachodnią, północną i wschodnią granicą działki nr 632,
zachodnią, północną i wschodnią granicą działki nr 635, zachodnią, północną i
wschodnią granicą działki nr 804/1, załamuje się w kierunku południowym i
biegnie wschodnią granicą działek nr 643/1, 643/2, 804/1, załamuje się w
kierunku północno-wschodnim i biegnie północno-zachodnią granicą działek nr 851,
856, 773, 856, 771, 848, 856, 857/2 (według mapy obrębu Tylka gminy Krościenko
nad Dunajcem z dnia 22 stycznia 1969 r. nr ewidencyjny 281/14/2/69), przecina
potok Biały i biegnie północno-zachodnią granicą działki nr 10479/11, 9978,
zachodnią granicą działki nr 9565, w kierunku północnym od północno-zachodniego
narożnika działki nr 9565 do południowo-zachodniego narożnika działki nr 9526,
zachodnią i północną granicą działki nr 9526, zachodnią granicą działek nr
9461/4, 9461/3, 9461/2, 9461/5, 9461/1, 9438/2, 9438/1, 9452/2, 9452/3, 9452/4,
9452/5, południową granicą działek nr 9373, 9374, zachodnią granicą działek nr
9374, 9371, w kierunku północno-wschodnim do południowo-zachodniego narożnika
działki nr 9358, zachodnią granicą działek nr 9358, 9357, 9312/2, 9312/1, 9291,
9290, 9271, 9255, 9254, 9251, 9246, północną granicą działek nr 9246, 9245,
zachodnią granicą działki nr 9218/2 do zetknięcia z drogą gminną (działka nr
10380), załamuje się na wschód i biegnie południową granicą działki nr 10380,
północno-wschodnią granicą działki nr 8741, północną granicą działki nr 8742,
północną i północno-wschodnią granicą działki nr 9105, północną granicą działek
nr 8876, 8877, załamuje się na południe i biegnie zachodnią granicą działki nr
10381 do zetknięcia się z działką nr 7784, zachodnią granicą działki nr 10382 do
północnego narożnika działki nr 7241, wschodnią granicą działek nr 7241, 7217,
7204, 7169, załamuje się na wschód i biegnie północną granicą działek nr 7114,
7115/1, załamuje się na północ i biegnie zachodnią granicą działek nr 7166,
7208, 7213, następnie północną granicą działki nr 7213, zachodnią granicą
działek nr 7246, 7271, 7354, 7387/4, 7387/3, 7387/2, 7387/1, południową granicą
działki nr 7436, zachodnią granicą działek nr 7436, 7463/1, 7463/2, 7472, 7501,
północną granicą działki nr 7501, zachodnią granicą działek nr 7514, 7554, 7565,
7585 do południowo-zachodniego narożnika działki nr 7692, zachodnią granicą
działek nr 7692, 7767/2, południową i zachodnią granicą działki nr 7769,
zachodnią i północną granicą działki nr 7799, zachodnią i północną granicą
działki nr 7767/2, zachodnią granicą działek nr 7804, 7907, 7932, 7934, załamuje
się na wschód i biegnie północną granicą działek nr 7934, 7951/1, 7951/2,
wschodnią granicą działki nr 7951/2, północną granicą działki nr 7899/2,
przecina drogę gminną (działka nr 10392), załamuje się na południe i biegnie
wschodnią granicą działki nr 10392 do północno-zachodniego narożnika działki nr
7854, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie północną granicą działek nr
7854-7852 oraz północno-wschodnią granicą działek nr 7852, 7839, 7838, wschodnią
granicą działki nr 7761/1 do północno-wschodniego narożnika działki nr 7697,
wschodnią i południową granicą działki nr 7697, wschodnią granicą działki nr
7637 do północno-wschodniego narożnika działki nr 7477, wschodnią granicą
działki nr 7477 do północno-wschodniego narożnika działki nr 7440, wschodnią
granicą działek nr 7440, 7380/1, 7380/2, 7380/3, 7380/4, 7363, 7303, 7265, do
północno-wschodniego narożnika działki nr 7161/2, wschodnią granicą działek nr
7161/2, 7147/2, 7147/1, północną granicą działek nr 7121, 7123/6, 7122/2,
północno-wschodnią granicą działek nr 7122/2, 7122/6, północno-zachodnią granicą
działek nr 7127/4, 7132/2, 7131/3, 7131/2, 7131/1, 7130, przecina drogę gminną
(działka nr 10393/4), załamuje się w kierunku południowym i biegnie wschodnią
granicą drogi gminnej (działka nr 10393/4), w kierunku wschodnim północną
granicą działki nr 10484/5 do zetknięcia się z rzeką Dunajec (działka nr 10490/1
według mapy obrębu Krościenko nad Dunajcem gminy Krościenko nad Dunajcem z dnia
27 stycznia 1970 r. nr ewidencyjny 281/14/2/70), rzeką Dunajec do punktu
położonego naprzeciw ujścia do rzeki Dunajec potoku bez nazwy (działka nr
3141/4), przecina rzekę Dunajec i biegnie do południowego narożnika działki nr
10679/3, w kierunku południowo-wschodnim południowo-zachodnią granicą działki nr
10679/3, północno-wschodnią granicą działek nr 10728/3, 3456/1 do
południowo-wschodniego narożnika działki nr 3456/1 (według mapy miasta
Szczawnica z dnia 6 listopada 1969 r. nr ewidencyjny 281/14/19/69) - o
powierzchni 2 302, 39 ha,
2) rezerwat "Zamek Czorsztyn" - działki nr 393-400 (obręb Czorsztyn, gmina
Czorsztyn) - o powierzchni 10,28 ha,
3) rezerwat przyrody "Zielone Skałki" - działki nr 3863/8, 3864/3, 3864/13,
3864/14, 3893/1, 3894/1, 3863/16, 3893/3, 3894/3 (obręb Niedzica, gmina Łapsze
Niżne) - o powierzchni 25,21 ha,
4) działki nr 168-170, 177/3, 176/3, 173/1, 172/3, 328/11, 328/8, 330/2, 328/3,
327/2, 326/2, 331/2, 332/2, 330/4, 330/3, 331/3 (obręb Krościenko nad Dunajcem,
gmina Krościenko nad Dunajcem) - o powierzchni 2,21 ha,
5) działki nr 1605/2, 1605/3, 1604/3, 3134/7, 3134/9, 3134/8, 3134/11, 2286/20
(obręb Sromowce Wyżne, gmina Czorsztyn) - o powierzchni 5,03 ha,
6) działki nr 44, 71, 72/1 (obręb Sromowce Niżne, gmina Czorsztyn) - o
powierzchni 0,24 ha,
7) działki nr 4/10, 4!12 (obręb Hatuszowa, gmina Krościenko nad Dunajcem) -- o
powierzchni 0,80 ha.
ż 3. W zarząd Parku nie przechodzą nieruchomości Skarbu Państwa będące w dniu
wejścia w życie rozporządzenia w zarządzie:
1) Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w Krakowie (zajęte pod drogę publiczną) -
o powierzchni 8,65 ha,
2) Okręgowej Dyrekcji Gospodarki Wodnej w Krakowie:
a) część Zespołu Zbiorników Wodnych Czorsztyn Niedzica i Sromowce Wyżne - o
powierzchni 11,26 ha,
b) rzeka Dunajec - o powierzchni 26,92 ha.
ż 4. Obszary Parku mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową, z tym że
obszary o zwartej zabudowie, nieruchomości Skarbu Państwa będące przedmiotem
użytkowania wieczystego oraz nieruchomości nie stanowiące własności Skarbu
Państwa mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową wyłącznie za zgodą
właściciela, wieczystego użytkownika lub zarządcy.
ż 5. 1. Na obszarze Parku, z zastrzeżeniem ust. 2, zabrania się:
1) polowania, wędkowania, chwytania i zabijania dziko żyjących zwierząt,
zbierania poroży zwierzyny płowej, niszczenia nor i legowisk zwierzęcych, gniazd
ptasich i wybierania jaj,
2) pozyskiwania, niszczenia lub uszkadzania drzew i innych roślin,
3) wysypywania, zakopywania i wylewania odpadów lub innych nieczystości, innego
zanieczyszczania wód i gleby oraz powietrza,
4) zmiany stosunków wodnych, regulacji rzek i potoków, z wyjątkiem utrzymania
urządzeń melioracyjnych,
5) zbioru dziko rosnących roślin albo ich części, w szczególności owoców i
grzybów,
6) wydobywania skat, minerałów i torfu,
7) palenia tytoniu oraz palenia ognisk poza miejscami do tego wyznaczonymi,
8) stosowania środków chemicznych w gospodarce rolnej, leśnej, zadrzewieniowej i
łowieckiej,
9) prowadzenia działalności handlowej i przemysłowej poza miejscami do tego
wyznaczonymi,
10) ruchu pojazdów poza drogami do tego wyznaczonymi,
11) umieszczania tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków nie
związanych z ochroną przyrody, z wyjątkiem znaków drogowych i innych znaków
związanych z ochroną porządku i bezpieczeństwa,
12) zakłócania ciszy,
13) używania lotni i motolotni oraz łodzi motorowych,
14) wykonywania lotów cywilnymi statkami powietrznymi poniżej 2000 m wysokości
względnej nad obszarem chronionym, z wyjątkiem lotów patrolowych i
interwencyjnych statków powietrznych Lasów Państwowych oraz Państwowej Straży
Pożarnej.
2. Ograniczenia, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą:
1) zabiegów ochronnych, hodowlanych i pielęgnacyjnych,
2) prowadzenia badań naukowych za zgodą dyrektora Parku,
3) prowadzenia gospodarki rolnej i leśnej na gruntach nie objętych ochroną
ścisłą lub częściową,
4) prowadzenia akcji ratowniczych,
5) czynności związanych z dostosowywaniem stanów liczebnych zwierzyny do potrzeb
ochrony Parku i gospodarki rolnej,
6) wykonywania zadań z zakresu obronności i bezpieczeństwa państwa, porządku
publicznego i ochrony granicy państwowej,
7) prac związanych z funkcjonowaniem Zespołu Zbiorników Wodnych
Czorsztyn-Niedzica i Sromowce Wyżne.
ż 6. 1. Wokół Parku tworzy się strefę ochronną, zwaną otuliną, o powierzchni 2
682 ha, położoną w województwie nowosądeckim.
2. W skład otuliny wchodzą obszary określone linią graniczną, która biegnie od
granicy państwa na górze Safronówka w miejscowości Szczawnica w kierunku
zachodnim wzdłuż granicy państwowej do Zapory Wodnej w Sromowcach Wyżnych, w
kierunku północno-zachodnim drogą wojewódzką nr 25408 Niedzica-Falsztyn-Dębno do
przecięcia się z potokiem bez nazwy stanowiącym południowo-wschodnią granicę
Lasu Mury we wsi Falsztyn, potokiem bez nazwy do ujścia do Zespołu Zbiorników
Wodnych Czorsztyn-Niedzica, w kierunku północnym linią prostą od ujścia potoku
bez nazwy do ujścia potoku Ciechorzyn po północnej stronie Zespołu Zbiorników
Wodnych, w kierunku wschodnim północną granicą Zespołu Zbiorników Wodnych, do
przecięcia z drogą gminną prowadzącą do Kluszkowiec, w kierunku północnym
wschodnią granicą drogi gminnej do drogi krajowej nr 969 Nowy Targ-Krościenko, w
kierunku wschodnim południową granicą drogi krajowej nr 969 do przecięcia z
linią 30 kV Niedzica-Szczawnica w rejonie Krościenka, w kierunku
południowo-wschodnim wzdłuż linii 30 kV do ulicy Pod Sadami w Szczawnicy, w
kierunku południowym zachodnią granicą ulicy Pod Sadami, następnie przedłużeniem
ulicy Pod Sadami do potoku Grajcarek, w kierunku wschodnim południową granicą
potoku Grajcarek, w kierunku południowym wzdłuż trasy wyciągu krzesełkowego na
szczyt Palenicy i dalej do granicy państwa na górze Safronówka.
ż 7. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 października 1954 r. w
sprawie utworzenia Pienińskiego Parku Narodowego (Dz. U. z 1955 r. Nr 4, poz.
24), z wyjątkiem ż 1 w części dotyczącej utworzenia Pienińskiego Parku
Narodowego.
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 27 maja 1996 r.
w sprawie sposobu wykonywania ustawowego prawa zastawu na przesyłkach
pocztowych.
(Dz. U. Nr 64, poz. 308)
Na podstawie art. 47 ust. 3 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz.
U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Zwykłe i polecone przesyłki listowe, listy wartościowe oraz paczki
pocztowe, zwane dalej "przesyłkami", przekazane państwowemu przedsiębiorstwu
użyteczności publicznej "Poczta Polska", zwanemu dalej "Pocztą Polską", do
przewozu i doręczenia, podlegają odpowiednim opłatom.
2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, uiszcza nadawca lub adresat przesyłki.
ż 2. 1. W razie odmowy uiszczenia opłat, o których mowa w ż 1, przez adresata i
nadawcę przesyłki, Poczcie Polskiej przysługuje ustawowe prawo zastawu na
przesyłkach w celu zabezpieczenia wszystkich należności obciążających te
przesyłki.
2. Odmowa uiszczenia należności następuje w formie pisemnej, chyba że adresat
lub nadawca odmówi złożenia oświadczenia w tej formie.
3. Prawo zastawu przysługuje także na przesyłkach niedoręczalnych, wobec których
nie ma możliwości zidentyfikowania adresata i nadawcy.
4. Zabezpieczenie wszystkich należności obciążających przesyłkę następuje w
formie jej zajęcia oraz sprzedaży jej zawartości mającej charakter majątkowy.
5. Przechowywanie zajętej przesyłki oraz sprzedaż jej zawartości dokonywana jest
przez jednostkę organizacyjną Poczty Polskiej.
ż 3. 1. O zajęciu przesyłki oraz zamiarze sprzedaży jej zawartości jednostka
organizacyjna Poczty Polskiej zawiadamia nadawcę przesyłki listem poleconym. W
przesłanym zawiadomieniu określa się ponadto czas i miejsce przeprowadzenia
sprzedaży.
2. Sprzedaż może nastąpić nie wcześniej niż po upływie 14 dni od daty doręczenia
zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1.
3. Jeżeli zawartość przesyłki stanowią przedmioty ulegające łatwo zepsuciu,
sprzedaży można dokonać niezwłocznie po odmowie uiszczenia przez adresata
należności obciążających przesyłkę, bez obowiązku zawiadomienia o tym nadawcy.
ż 4. Po upływie terminu określonego w zawiadomieniu, o którym mowa w ż 3 ust. 2,
jednostka organizacyjna Poczty Polskiej dokona sprzedaży zawartości przesyłki, a
o jej wyniku powiadomi nadawcę.
ż 5. 1. Z kwot uzyskanych ze sprzedaży zawartości przesyłki jednostka
organizacyjna Poczty Polskiej potrąca należne jej opłaty i zwrot kosztów
przeprowadzenia sprzedaży, a pozostałą kwotę przekazuje nadawcy przesyłki.
2. W odniesieniu do kwot, o których mowa w ust. 1, nie przekazanych nadawcy
stosuje się przepisy dekretu z dnia 18 września 1954 r. o likwidacji nie
podjętych depozytów i nie odebranych rzeczy (Dz. U. Nr 41, poz. 184 i z 1964 r.
Nr 16, poz. 94).
ż 6. 1. Nie sprzedana zawartość przesyłki, lub jej część, podlega nieodpłatnemu
przekazaniu instytucjom prowadzącym działalność charytatywną lub komisyjnemu
zniszczeniu, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Przesyłki zawierające dokumenty stanowiące dobra osobiste lub dokumenty
przedstawiające wartość archiwalną - nie podlegają zniszczeniu.
ż 7. Do korespondencji pisemnej znajdującej się w zajętej przesyłce stosuje się
przepis art. 48 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r.
Nr 117, poz. 564).
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Łączności: A. Zieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 28 maja 1996 r.
w sprawie reklamacji usług telekomunikacyjnych o charakterze powszechnym.
(Dz. U. Nr 64, poz. 309)
Na podstawie art. 71 ust. 5 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz.
U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564) zarządza się, co następuje:
ż 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki, jakim powinna odpowiadać reklamacja,
2) szczegółowy tryb postępowania reklamacyjnego.
ż 2. 1. Reklamacją jest zgłoszenie przez osobę fizyczną lub prawną, która
zawarta umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych o charakterze powszechnym,
zwaną dalej "abonentem", roszczenia o odszkodowanie od podmiotów świadczących te
usługi, zwanych dalej "operatorami", z tytułu niewykonania lub nienależytego
wykonania usługi telekomunikacyjnej,
2. Za reklamację uważa się również zgłoszenie, które wprawdzie nie zawiera
roszczenia o odszkodowanie, lecz prawo do odszkodowania nie budzi wątpliwości:
1) w wypadku niedziałania stacji telefonicznej lub telegraficznej przez okres
trwający jednorazowo dłużej niż 3 dni wskutek uszkodzenia sieci
telekomunikacyjnej lub innej awarii,
2) w innych sytuacjach uniemożliwiających lub utrudniających abonentowi
korzystanie z usług telekomunikacyjnych.
3. W wypadkach, o których mowa w ust. 2, zgłoszenie powinno być dokonane we
właściwej jednostce organizacyjnej - telefonicznie, ustnie do protokołu lub
korespondencyjnie. Przyjmujący zgłoszenie telefonicznie jest obowiązany
potwierdzić je, podając swoje imię i nazwisko oraz numer służbowy.
ż 3. 1. Reklamacje w sprawach usług telekomunikacyjnych mogą być w szczególności
wnoszone w wypadkach:
1) przerwy w korzystaniu z abonamentu stacji telefonicznej, telegraficznej oraz
z abonamentu miejscowego łącza telekomunikacyjnego, trwającej jednorazowo dłużej
niż 3 dni,
2) przerwy w korzystaniu z abonamentu międzymiastowego łącza
telekomunikacyjnego, wynoszącej w ciągu miesiąca ponad 24 godziny,
3) wadliwego rozliczenia usługi.
2. Reklamacje mogą być wnoszone w ciągu 12 miesięcy, licząc od dnia następnego
odpowiednio po:
1) ustaniu przerwy w korzystaniu z usługi,
2) otrzymaniu rachunku za usługę.
ż 4. 1. Reklamacja może być wniesiona w każdej jednostce organizacyjnej
operatora, która obowiązana jest przestać ją bezzwłocznie do jednostki
organizacyjnej, która wykonała usługę będącą przedmiotem reklamacji.
2. Reklamacja powinna być złożona przez abonenta na piśmie i zawierać
przedstawienie okoliczności uzasadniających roszczenie oraz podpisana przez
reklamującego. Jeżeli abonent nie może sporządzić pisma reklamującego, to
jednostka organizacyjna operatora sporządza notatkę, którą powinien podpisać
reklamujący.
3. Złożona reklamacja podlega wpisowi do ewidencji w dzienniku reklamacji
prowadzonym przez jednostkę organizacyjną, która wykonała usługę.
ż 5. 1. Reklamacja powinna być załatwiona w ciągu 1 miesiąca od dnia jej
wniesienia. Jeżeli w tym terminie reklamacja nie może być załatwiona, należy o
tym niezwłocznie powiadomić reklamującego, podając przyczynę zwłoki oraz
przewidywany termin załatwienia.
2. Jednostka organizacyjna operatora udziela odpowiedzi w formie pisemnej.
Odpowiedź ta powinna zawierać:
1) nazwę jednostki organizacyjnej,
2) powołanie podstawy prawnej,
3) rozstrzygnięcie,
4) datę i informację o możliwościach odwołania oraz wskazanie organu
odwoławczego,
5) podpis upoważnionego pracownika reprezentującego operatora, z podaniem
zajmowanego przez niego stanowiska.
3. Odpowiedź na reklamację odmawiająca odszkodowania w całości lub w części
powinna zawierać uzasadnienie faktyczne i prawne.
ż 6. 1. W wypadku negatywnego załatwienia reklamacji odwołanie wnosi się do
organu odwoławczego, o którym mowa w ż 5 ust. 2 pkt 4, w ciągu 14 dni od daty
doręczenia pisma, za pośrednictwem jednostki organizacyjnej załatwiającej
reklamację w I instancji.
2. Jednostka organizacyjna operatora po otrzymaniu odwołania może zmienić swoją
decyzję, w szczególności gdy zachodzi okoliczność błędnej oceny stanu
faktycznego albo gdy wyszły na jaw nowe, istotne dla sprawy okoliczności, które
nie byty znane przy załatwianiu reklamacji. Jeżeli jednostka organizacyjna
operatora nie zmieni swojej decyzji, to w terminie 7 dni przekazuje odwołanie,
wraz z aktami sprawy, organowi odwoławczemu.
3. Odpowiedź przesłana reklamującemu w wyniku rozpatrzenia sprawy w postępowaniu
odwoławczym powinna zawierać stwierdzenie, że została wyczerpana droga
postępowania reklamacyjnego i że reklamującemu przysługuje prawo dochodzenia
roszczenia w postępowaniu sądowym.
4. W wypadku pozytywnego załatwienia reklamacji organ odwoławczy zwraca akta
sprawy do jednostki organizacyjnej, wraz z poleceniem wykonania decyzji podjętej
w wyniku odwołania, powiadamiając jednocześnie reklamującego o wyniku
załatwienia reklamacji, wysokości przyznanego odszkodowania oraz formie
przekazania należności.
ż 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Łączności: A. Zieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 24 maja 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia oraz ustalenia siedzib i
terytorialnego zasięgu działania wojewódzkich sztabów wojskowych i wojskowych
komend uzupełnień.
(Dz. U. Nr 64, poz. 310)
Na podstawie art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr
40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165 oraz z 1996 r. Nr 7,
poz. 44 i Nr 10, poz. 56) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 maja 1992 r. w sprawie
utworzenia oraz ustalenia siedzib i terytorialnego zasięgu działania
wojewódzkich sztabów wojskowych i wojskowych komend uzupełnień (Dz. U. Nr 47,
poz. 213, z 1993 r. Nr 27, poz. 123 i z 1994 r. Nr 125, poz. 613) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w ż 1:
a) w pkt 3 wyrazy "ul. Kawaleryjska 70" zastępuje się wyrazami "ul. Kawaleryjska
70b",
b) w pkt 6 wyrazy "plac Niepodległości 1" zastępuje się wyrazami "ul. Koszarowa
1b",
c) w pkt 10 wyrazy "ul. Okopowa 25/27" zastępuje się wyrazami "ul. Do Studzienki
45",
d) pkt 19 otrzymuje brzmienie:
"19) Wojewódzki Sztab Wojskowy w Krośnie z siedzibą w Jaśle, ul. Kościuszki 24,
dla województwa krośnieńskiego,"
e) w pkt 41 wyrazy "ul. Kopernika 17" zastępuje się wyrazami "ul. Kopernika
17a",
f) w pkt 43 wyrazy "ul. Powstańców Warszawy 8" zastępuje się wyrazami "ul.
Dąbrowskiego 11",
g) w pkt 47 wyrazy "ul. Piłsudskiego 76/78" zastępuje się wyrazami "ul. Łąkowa
8",
h) w pkt 49 wyrazy "Al. Zjednoczenia 104" zastępuje się wyrazami "ul. Stefana
Batorego 56";
2) w ż 2:
a) w ust. 1 w pkt 9 po wyrazie "gmin:" dodaje się wyraz "Izabelin",
b) w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Bielsku-Białej, ul. Piastowska 14, dla miast i
gmin objętych zasięgiem działania Urzędów Rejonowych w Bielsku-Białej i
Cieszynie,"
c) w ust. 5 w pkt 3 wyrazy "ul. Kościuszki 5" zastępuje się wyrazami "ul.
Kościuszki 5a",
d) w ust. 6 wyrazy "ul. Koszarowa 1" zastępuje się wyrazami "ul. Koszarowa 1b",
e) w ust. 7 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Ciechanowie, ul. Orylska 6, dla miast i gmin
objętych zasięgiem działania Urzędów Rejonowych w Ciechanowie, Płońsku i
Pułtusku.",
f) w ust. 14:
- w pkt 1 wyrazy "gmin: Bobrowniki, Psary i Wojkowice" zastępuje się wyrazami
"gmin: Bobrowniki i Psary",
- w pkt 4 wyrazy "dla miast: Gliwice, Knurów, Pyskowice i Toszek" zastępuje się
wyrazami "dla miast: Gliwice, Knurów i Pyskowice",
- pkt 7 otrzymuje brzmienie:
"7) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Mysłowicach, ul. Starokościelna 2, dla miast i
gmin objętych zasięgiem działania Urzędu Rejonowego w Chrzanowie oraz miast:
Imielin, Mysłowice, Sosnowiec i gminy Chełm Śląski,",
- w pkt 8 wyrazy "ul. Kościuszki 8" zastępuje się wyrazami "ul. Adama
Mickiewicza 18",
- w pkt 10 wyrazy "ul. Roosevelta 26" zastępuje się wyrazami "ul. Roosevelta
32",
g) w ust. 15:
- w pkt 2 skreśla się wyrazy "oraz miasta Chęciny",
- w pkt 3 wyrazy "dla miast: Kielce i Suchedniów" zastępuje się wyrazami "dla
miasta Kielce", a po wyrazie "Łagów," dodaje się wyraz "Łączna,"
h) w ust. 17 w pkt 2 wyrazy "ul. Zwycięstwa 134" zastępuje się wyrazami "ul.
Zwycięstwa 202a",
i) w ust. 18:
- w pkt 1 skreśla się wyrazy "oraz miasta Skała",
- w pkt 2 skreśla się wyrazy "miasta Słomniki",
- w pkt 3 skreśla się wyrazy "miast: Skawina, Wieliczka",
j) w ust. 25 w pkt 2 wyrazy "ul. Rynek 5" zastępuje się wyrazami "Osiedle Bór
10",
k) w ust. 29 w pkt 1 wyrazy "ul. Bydgoska 190" zastępuje się wyrazami "ul.
Kossaka 16",
l) w ust. 31 w pkt 2 wyrazy "ul. Wyszogrodzka 5" zastępuje się wyrazami "ul.
Kilińskiego 12",
ł) w ust. 32 w pkt 4 wyrazy "miast: Buk, Kostrzyn, Kórnik, Luboń, Mosina,
Murowana Goślina, Oborniki, Pobiedziska, Puszczykowo, Skoki, Stęszew, Swarzędz"
zastępuje się wyrazami "miast: Luboń, Puszczykowo",
m) w ust. 39 w pkt 2 wyrazy "Al. Sienkiewicza 9" zastępuje się wyrazami "ul.
Sienkiewicza 9",
n) w ust. 42 w pkt 2 wyrazy "ul. Puławiaków 2" zastępuje się wyrazami "ul.
Puławiaków 12",
o) w ust. 47 w pkt 4 wyrazy "ul. Piłsudskiego 76/78" zastępuje się wyrazami "ul.
Łąkowa 8" oraz skreśla się wyrazy "miasta Środa Śląska i",
p) w ust. 49:
- w pkt 2 skreśla się wyrazy "miasta Sulechów i",
- w pkt 3 wyrazy "miast: Czerwieńsk, Nowogród Bobrzański, Zielona Góra"
zastępuje się wyrazami "miasta Zielona Góra",
- w pkt 4 wyrazy "ul. 1 Maja 24" zastępuje się wyrazami "ul. Keplera 24";
3) ż 3 otrzymuje brzmienie:
"ż 3. Zasięg działania urzędów rejonowych, o których mowa w ż 2, ustalony został
w rozporządzeniu Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia 9 czerwca 1995 r. w
sprawie określenia siedzib i terytorialnego zasięgu działania urzędów rejonowych
(Dz. U. Nr 66, poz. 341)."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 27 maja 1996 r.
w sprawie zakresu, szczegółowych zasad i trybu korzystania ze świadczeń
socjalnych przez osoby uprawnione do wojskowego zaopatrzenia emerytalnego oraz
członków ich rodzin.
(Dz. U. Nr 64, poz. 311)
Na podstawie art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz.
36, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i z 1996 r. Nr 1, poz. 1) zarządza się, co
następuje:
ż 1. 1. Prawo do korzystania ze świadczeń socjalnych, zwanych dalej
"świadczeniami", przysługuje:
1) emerytom wojskowym,
2) rencistom wojskowym,
3) osobom uprawnionym do wojskowej renty rodzinnej,
4) członkom rodzin osób wymienionych w pkt 1-3.
2. Za członków rodziny osób wymienionych w ust. 1 pkt 1-3 uważa się:
1) małżonka,
2) dzieci własne, dzieci małżonka, dzieci przysposobione, dzieci przyjęte na
wychowanie, które:
a) nie przekroczyły 18 roku życia, a w razie uczęszczania do szkoły - 24 lat,
albo 25 lat, jeżeli odbywają studia w szkole wyższej, a ukończenie 24 lat
przypada na ostatni lub przedostatni rok studiów, albo
b) stały się inwalidami I lub II grupy przed osiągnięciem wieku określonego w
lit. a).
ż 2. Osobom, o których mowa w ż 1, mogą być przyznane następujące świadczenia:
1) zapomogi pieniężne,
2) dopłaty do kosztów leczenia,
3) zwrot części kosztów pogrzebu emeryta lub rencisty, niezależnie od
przysługującego z tego tytułu zasiłku pogrzebowego,
4) dofinansowanie wypoczynku oraz krajowego i zagranicznego wypoczynku dzieci i
młodzieży, organizowanego w formie kolonii, obozów lub zimowisk.
ż 3. 1. Przyznawanie świadczeń określonych w ż 2 jest uzależnione od sytuacji
życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej.
2. Zapomogi pieniężne mogą być przyznawane w przypadkach zdarzeń losowych
(długotrwałej choroby lub śmierci), klęsk żywiołowych i innych zdarzeń,
powstałych niezależnie od osoby uprawnionej, powodujących znaczne pogorszenie
jej warunków materialnych.
3. Pierwszeństwo w korzystaniu ze świadczeń, o których mowa w ust. 1,
przysługuje osobom uprawnionym, których dochód miesięczny na osobę w rodzinie
nie przekracza kwoty odpowiadającej 50% przeciętnego wynagrodzenia w III
kwartale poprzedniego roku kalendarzowego, ogłaszanego dla celów emerytalnych.
4. Za dochód o którym mowa w ust. 3, uważa się wszystkie dochody brutto członków
rodziny pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym, bez względu na tytuł i
źródło ich uzyskania, z wyłączeniem zasiłków rodzinnych, pielęgnacyjnych i
pogrzebowych.
ż 4. 1. Świadczenia przyznaje szef wojskowego biura emerytalnego na wniosek
osoby zainteresowanej, organizacji społecznej lub z urzędu - po zasięgnięciu
opinii powołanego przy wojskowym biurze emerytalnym zespołu opiniującego,
składającego się z przedstawicieli organizacji społecznych zrzeszających byłych
żołnierzy zawodowych.
2. Zespół opiniujący, o którym mowa w ust. 1, powoływany jest przez szefa
wojskowego biura emerytalnego.
ż 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 23 maja 1996 r.
w sprawie przewozu osób i bagażu.
(Dz. U. Nr 64, poz. 312)
Na podstawie art. 34 ust. 1 pkt 1-5 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo
przewozowe (Dz. U. z 1995 r. Nr 119, poz. 575) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
ż 1. Rozporządzenie określa:
1) treść, sposób i terminy ogłaszania rozkładów jazdy oraz tryb ich uzgadniania
i koordynacji w tym zakresie,
2) warunki przewozu rzeczy zabieranych przez podróżnych do środków
transportowych,
3) warunki zmiany umowy przewozu przez podróżnych,
4) sposób obliczania zwracanych należności, tryb dokonywania zwrotów oraz
wysokość odstępnego,
5) rzeczy przewożone na warunkach szczególnych,
6) terminy odbioru przesyłek bagażowych,
7) tryb postępowania przy odbiorze przesyłki bez kwitu bagażowego.
Rozdział 2
Treść, sposób i terminy ogłaszania rozkładów jazdy oraz tryb ich uzgadniania i
koordynacji w tym zakresie
ż 2. 1. Przez rozkłady jazdy rozumie się rozkłady jazdy w transporcie kolejowym
i samochodowym, rozkłady jazdy w transporcie lotniczym, rozkłady rejsów żeglugi
śródlądowej oraz rozkłady jazdy w lokalnym transporcie zbiorowym.
2. Rozkłady jazdy określają odpowiednio:
1) nazwę przewoźnika,
2) dzień wejścia w życie rozkładu jazdy i termin jego ważności,
3) drogę przewozu, z uwzględnieniem odległości w kilometrach pomiędzy punktami
odprawy osób,
4) dni, godziny i minuty oraz miejsca odjazdu i przyjazdu środków transportowych
albo częstotliwość ich kursowania,
5) rodzaj prowadzonych usług komunikacyjnych (np. ekspresowe, pospieszne,
przyspieszone, zwykłe) oraz środki transportowe objęte częściowo lub całkowicie
rezerwacją miejsc,
6) kursy środków transportowych, w których przewozi się rzeczy,
7) kursy środków transportowych, w których pierwszeństwo przejazdu przysługuje
określonym podróżnym (np. z biletami miesięcznymi),
8) informacje o połączeniach (skomunikowaniu) niektórych środków transportowych,
9) adresy przewoźników i inne niezbędne informacje właściwe dla danego środka
transportowego, ułatwiające podróżnym korzystanie z tego środka.
ż 3. 1. Rozkłady jazdy podaje się do wiadomości publicznej w sposób zwyczajowo
przyjęty, przede wszystkim w formie ogłoszeń wywieszonych w punktach odprawy
osób oraz rzeczy i w punktach sprzedaży biletów. Rozkłady jazdy mogą być
wydawane w formie książek, broszur, ulotek, nośników elektronicznych.
2. Rozkłady jazdy środków transportu lądowego oraz dokonywane w nich zmiany
wymagają wzajemnego uzgodnienia zainteresowanych przewoźników osób w regularnej
komunikacji publicznej oraz uzgodnienia z koordynatorem, o którym mowa w ż 4.
3. Rozkłady jazdy i zmiany do rozkładów jazdy podaje się do wiadomości
publicznej co najmniej na 7 dni przed terminem ich obowiązywania, w sposób
określony w ust. 1.
ż 4. 1. Koordynacja rozkładów jazdy polega na:
1) ustaleniu wzajemnych połączeń pomiędzy różnymi rodzajami transportu lądowego
w punktach stycznych na podstawie rozkładu jazdy pociągów,
2) opracowaniu rozkładu jazdy autobusów w regularnej publicznej komunikacji
samochodowej pasażerskiej (obszarowej i międzyobszarowej), z uwzględnieniem
lokalnego transportu zbiorowego.
2. Koordynację rozkładów jazdy, o której mowa w ust. 1, wykonuje określona przez
Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej jednostka organizacyjna, zwana dalej
"koordynatorem rozkładów jazdy".
3. W zakresie określonym w ust. 1 pkt 2 do zadań koordynatora rozkładów jazdy
należy w szczególności:
1) utworzenie sieci koordynatorów rozkładów jazdy autobusów na terenie całego
kraju w układzie obszarów komunikacyjnych, zwanych dalej "koordynatorami
obszarowymi", których wykaz podaje do publicznej wiadomości w prasie o zasięgu
krajowym,
2) ustalenie kalendarza prac związanych z konstruowaniem rozkładu jazdy i
ogłoszenie go w sposób zwyczajowo przyjęty,
3) organizowanie krajowych konferencji rozkładów jazdy,
4) przeprowadzenie koordynacji na szczeblu obszaru komunikacyjnego z udziałem
zainteresowanych organów administracji rządowej oraz samorządu terytorialnego,
5) koordynacja rozkładu jazdy oraz przekazywanie między obszarami
komunikacyjnymi informacji o jego zmianach w trakcie obowiązywania rozkładu
jazdy,
6) koordynowanie wzajemnego uzgadniania dogodnych połączeń przy konstruowaniu
rozkładów jazdy, z uwzględnieniem odpowiednich przerw pomiędzy kursami
wykonywanymi przez różnych przewoźników na tych samych liniach.
Rozdział 3
Warunki przewozu rzeczy zabieranych przez podróżnych do środków transportowych
ż 5. 1. Rzeczy zabierane przez podróżnych do środków transportowych nie mogą
zagrażać bezpieczeństwu i porządkowi w transporcie, stwarzać możliwości
wyrządzenia szkody podróżnym lub przewoźnikowi, przeszkadzać podróżnym i narażać
ich na niewygody.
2. Rzeczy zabierane przez podróżnych przewozi się bezpłatnie, jeżeli mieszczą
się w normach masy i rozmiarach określonych w taryfie lub regulaminie
przewoźnika.
3. Rzeczy przewyższające normy, o których mowa w ust. 2, przewożone są odpłatnie
jako przesyłka pod opieką podróżnego lub jako przesyłka bagażowa na warunkach
określonych w taryfie lub regulaminie przewoźnika.
ż 6. 1. W pomieszczeniach przeznaczonych dla podróżnych można przewozić małe
zwierzęta pokojowe, jeżeli nie są uciążliwe dla podróżnych (np. z powodu hałasu,
zapachu). Przewożone zwierzęta powinny być umieszczone w odpowiednim opakowaniu
(w koszach, skrzynkach, klatkach), zabezpieczającym przed wyrządzeniem szkody.
2. Przewóz psów, w liczbie nie większej niż jeden pies pod opieką dorosłego
podróżnego, jest dozwolony również w pomieszczeniach przeznaczonych dla
podróżnych (z wyłączeniem miejsc do siedzenia, leżenia lub spania), pod
warunkiem że:
1) podróżny posiada ważny bilet dla psa,
2) podróżny posiada aktualne świadectwo szczepienia psa,
3) pies jest trzymany na smyczy i ma założony kaganiec.
ż 7. 1. W pomieszczeniach przeznaczonych dla podróżnych dozwolony jest przewóz
tylko nie nabitej broni palnej krótkiej, myśliwskiej i sportowej. Przewożący ją
podróżny powinien posiadać zezwolenie na jej posiadanie. W takim wypadku
podróżny może przewozić także amunicję.
2. Ograniczenia, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do broni palnej
przewożonej przez osoby uprawnione do jej noszenia ze względu na pełnione
funkcje.
Rozdział 4
Warunki zmiany umowy przewozu przez podróżnych
ż 8. 1. Zmiana umowy przewozu nie może naruszać uprawnień innych podróżnych,
jakie wynikają z zawartych przez nich umów przewozu, a także możliwości
eksploatacyjnych przewoźnika.
2. Zmiana umowy przewozu dotycząca środków transportowych z miejscami
rezerwowanymi uzależniona jest od wolnych miejsc.
3. Zmiana umowy przewozu i terminu odjazdu w transporcie kolejowym, w pociągu
oznaczonym jako "pociąg z dopłatą", możliwa jest tylko przed rozpoczęciem
przejazdu.
ż 9. 1. W przypadku zmiany umowy przewozu, z tytułu której przewoźnikowi
przysługuje wyższa należność za przewóz, podróżny powinien dopłacić różnicę
należności przed rozpoczęciem przejazdu w kasie biletowej lub placówce
uprawnionej do sprzedaży biletów.
2. Po rozpoczęciu przejazdu podróżny może zmienić umowę przewozu w zakresie
określonym w ust. 1 tylko w transporcie kolejowym i samochodowym, dopłacając
różnicę należności pracownikowi obsługującemu dany środek transportowy, pod
warunkiem że zgłosi zamiar zmiany, zanim nastąpią faktyczne okoliczności
dotyczące zmiany. W przeciwnym razie przewoźnik może uznać, że podróżny nie
dopełnił obowiązku zapłaty należności.
ż 10. 1. W celu dokonania zmiany umowy przewozu uprawniającej do otrzymania
zwrotu należności podróżny powinien uzyskać poświadczenie niewykorzystania
biletu w całości lub części.
2. Poświadczenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje przed rozpoczęciem przejazdu
uprawniony pracownik przewoźnika w punkcie odprawy, a po rozpoczęciu przejazdu -
pracownik obsługujący środek transportowy, pod warunkiem zgłoszenia zmiany w
sposób określony w ż 9 ust. 2.
3. Bilet poświadczony jako częściowo nie wykorzystany jest biletem ważnym na
przejazd tylko w zakresie wynikającym z tego poświadczenia.
Rozdział 5
Sposób obliczania zwracanych należności, tryb dokonywania zwrotów oraz wysokość
odstępnego
ż 11. 1. Podstawą do obliczania zwracanej należności jest cena nie
wykorzystanego biletu i innych nie wykorzystanych dokumentów przewozowych,
poświadczonych i zwróconych przewoźnikowi lub placówce uprawnionej do sprzedaży
biletów w terminie ważności biletu, nie później jednak niż w terminie 30 dni od
pierwszego dnia terminu ważności.
2. Nie wymagają poświadczenia bilety całkowicie nie wykorzystane zwrócone w
dowolnej kasie przewoźnika lub uprawnionej do sprzedaży biletów placówce,
prowadzącej sprzedaż danego rodzaju biletów, najpóźniej w dniu poprzedzającym
dzień wyjazdu określony na bilecie.
ż 12. 1. Do obliczenia zwracanej należności przyjmuje się:
1) za bilety na przejazd jednorazowy:
a) w razie całkowitego niewykorzystania biletu zapłaconą należność,
b) w razie częściowego niewykorzystania biletu - różnicę między zapłaconą
należnością a należnością przypadającą za wykonane świadczenie,
2) za bilety na przejazd wielokrotny:
a) w razie zwrócenia biletu przed pierwszym dniem terminu jego ważności -
zapłaconą należność,
b) w razie zwrócenia biletu w terminie jego ważności - należność proporcjonalną
do liczby nie wykorzystanych przejazdów lub okresu, w jakim bilet nie mógł być
wykorzystany.
2. Od zwracanych należności określonych w ust. 1 przewoźnik potrąca 10%a
odstępnego.
3. Potrącenia odstępnego nie stosuje się, jeżeli niewykorzystanie biletu
nastąpiło z przyczyn występujących po stronie przewoźnika.
ż 13. Szczegółowe warunki dokonywania zwrotów należności określone są w
regulaminie przewoźnika.
Rozdział 6
Rzeczy przewożone na warunkach szczególnych
ż 14. 1. Na warunkach szczególnych mogą być przewożone:
1) rzeczy nie opakowane oraz rzeczy z zamontowanymi silnikami, jeżeli podróżny
zastosuje się do wskazówek przewoźnika w zakresie odpowiedniego umocowania tych
rzeczy oraz zabezpieczenia silnika i materiału pędnego,
2) samochody osobowe w pociągach zwanych "autokuszetkami", zestawionych z
wagonów platform oraz wagonów z miejscami do leżenia.
2. Do przewozu przyjmuje się samochody osobowe z ważnym dowodem rejestracyjnym i
z dowodem uiszczenia obowiązkowej składki ubezpieczeniowej. Wymiary samochodu
nie mogą przekraczać 151 cm wysokości i 250 cm szerokości.
3. Przy przewozie samochodu osobowego wymagana jest obecność kierowcy.
Rozdział 7
Terminy odbioru przesyłek bagażowych
ż 15. 1. Terminy odbioru przesyłek bagażowych wydawanych w punktach odprawy
wynoszą nie więcej niż:
1) 2 godziny - dla przesyłek zawierających żywe zwierzęta,
2) 24 godziny - dla pozostałych przesyłek od chwili przybycia ich do miejsca
przeznaczenia.
2. Termin odbioru przesyłki bagażowej wydawanej bezpośrednio ze środka
transportowego jest ograniczony czasem od przybycia tego środka do miejsca
przeznaczenia przesyłki do jego odjazdu z tego miejsca.
Rozdział 8
Tryb postępowania przy odbiorze przesyłki bez kwitu bagażowego
ż 16. 1. Jeżeli żądający wydania przesyłki bagażowej nie może okazać kwitu
bagażowego albo odpowiedniego odcinka nalepki lub zawieszki, przewoźnik wydaje
mu przesyłkę tylko wówczas, gdy żądający uprawdopodobni swoje uprawnienie do
odbioru przesyłki, wylegitymuje się ważnym dokumentem tożsamości i złoży pisemne
oświadczenie.
2. Przy wydaniu przesyłki bagażowej bez kwitu bagażowego przewoźnik może żądać
od podróżnego pisemnego stwierdzenia zawartości przesyłki i komisyjnego
sprawdzenia, a także - w wypadkach wątpliwych - zabezpieczenia w wysokości
odpowiadającej wartości wydane przesyłki.
Rozdział 9
Przepisy końcowe
ż 17. 1. Przepisów ż 2 ust. 2 pkt 3, 5, 6, 7 i 8, ż 4, ż 6, ż 7, ż 10-12, ż 14 i
ż 15 nie stosuje się do transportu lotniczego.
2. Przepisów ż 2 ust. 2 pkt 3 i ż 8-16 nie stosuje się do lokalnego transportu
zbiorowego.
ż 18. Tracą moc przepisy rozdziałów 1 i 2 rozporządzenia Ministra Komunikacji z
dnia 21 czerwca 1985 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy - Prawo przewozowe
(Dz. U. Nr 29, poz. 128, z 1988 r. Nr 9, poz. 72, z 1989 r. Nr 59, poz. 352, z
1990 r. Nr 12, poz. 81 i Nr 62, poz. 355, z 1991 r. Nr 81, poz. 362, z 1992 r.
Nr 6, poz. 25 i z 1995 r. Nr 5, poz. 28).
ż 19. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 15 maja 1996 r.
w sprawie wykładni art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o
podatkach i opłatach lokalnych w związku z art. 8 i art. 11 ustawy z dnia 13
lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych.
(Dz. U. Nr 64, poz. 314)
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
przewodniczący - Prezes Trybunału Konstytucyjnego: A. Zoll,
sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, L.
Garlicki, S. Jaworski, K. Kolasiński, F. Rymarz, J. Skórzewska-Łosiak, W.
Sokolewicz, J. Trzciński, B. Wierzbowski (sprawozdawca),
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 15 maja 1996 r. w trybie art. 13 ust. 1 i 2
ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r.
Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593 i z 1995
r. Nr 13, poz. 59) wniosku Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o ustalenie
powszechnie obowiązującej wykładni art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991
r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 ze zmianami) w związku
z art. 8 i art. 11 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw
państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298 ze zmianami)
- przez ustalenie, iż wartość początkowa budowli, stanowiąca podstawę
opodatkowania podatkiem od nieruchomości dla przedsiębiorstw państwowych, nie
ulega zmniejszeniu po ich przekształceniu w jednoosobowe spółki Skarbu Państwa o
kwotę odpisów amortyzacyjnych (umorzeniowych) dokonanych przez te
przedsiębiorstwa,
ustalił:
Art. 8 i art. 11 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw
państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz.
480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685) nie dają po
przekształceniu przedsiębiorstwa państwowego w jednoosobową spółkę Skarbu
Państwa podstaw do zmiany wartości początkowej stanowiącej dla budowli, o
których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach
i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 i Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21,
poz. 86 oraz z 1994 r. Nr 123, poz. 600), podstawę opodatkowania podatkiem od
nieruchomości spółki powstałej w wyniku przekształcenia.
Przewodniczący: A. Zoll
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Sędziowie: Z. Czeszejko-Sochacki (ze zd. odr.), T. Dybowski, L. Garlicki (ze zd.
odr.), S. Jaworski, K. Kolasiński, F. Rymarz, J. Skórzewska-Łosiak, W.
Sokolewicz (ze zd. odr.), J. Trzciński, B. Wierzbowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 30 maja 1996 r.
o utracie mocy obowiązującej art. 86 ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli.
(Dz. U. Nr 64, poz. 315)
W wykonaniu orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 listopada 1995 r.,
sygn. K 12/95 i z mocy art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o
Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47,
poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593 i z 1995 r. Nr 13, poz. 59) oraz uchwały
Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 października 1993 r. (Dz. U. Nr 105, poz.
481) ogłaszam utratę mocy obowiązującej art. 86 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r.
o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 1995 r. Nr 13, poz. 59) w części
dotyczącej pracowników nadzorujących lub wykonujących czynności kontrolne.
Obwieszczenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.
Prezes Trybunału Konstytucyjnego: A. Zoll
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

190--z dnia 1 marca 1996 r. o udzielaniu dotacji z budżetu państwa na
przygotowanie gruntów przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe.

ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

191--z dnia 10 kwietnia 1996 r. w sprawie wyborów przedterminowych do Rady
Gminy w Paradyżu.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ

192--z dnia 2 kwietnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
rodzajów, organizacji i zasad działania publicznych placówek
oświatowo-wychowawczych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

193--z dnia 9 kwietnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia trybu i terminów dokonywania wpłat z zysku oraz składania
deklaracji przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, a także określenia
wzorów tych deklaracji.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

194--z dnia 4 kwietnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Inspekcji
Nasiennej.
195--z dnia 4 kwietnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Centralnemu
Ośrodkowi Badania Odmian Roślin Uprawnych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

196--z dnia 10 kwietnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wysokości opłat za sprawdzenie kwalifikacji osób ubiegających się o
uprawnienie do kierowania pojazdami oraz wysokości wynagrodzenia
egzaminatorów.

OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

197--z dnia 5 kwietnia 1996 r. o utracie mocy obowiązującej art. 4 ust. 3
ustawy o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze
budżetowej w 1993 r. oraz o zmianie ustawy o wynagrodzeniu osób
zajmujących kierownicze stanowiska państwowe.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 28 maja 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia stanowisk i funkcji
uprawniających do otrzymania paszportów dyplomatycznych oraz paszportów
służbowych Ministerstwa Spraw Zagranicznych, trybu ich przechowywania oraz
zakresu czynności konsula w sprawach paszportowych.
(Dz. U. Nr 65, poz. 316)
Na podstawie art. 4 ust. 6 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o paszportach (Dz.
U. z 1991 r. Nr 2, poz. 5) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 2 kwietnia 1991 r. w sprawie
określenia stanowisk i funkcji uprawniających do otrzymania paszportów
dyplomatycznych oraz paszportów służbowych Ministerstwa Spraw Zagranicznych,
trybu ich przechowywania oraz zakresu czynności konsula w sprawach paszportowych
(Dz. U. Nr 29, poz. 125 i z 1995 r. Nr 103, poz. 510) w załączniku w wykazie nr
1 po pkt 27 dodaje się pkt 28 w brzmieniu:
"28. Wojewodowie."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 11 czerwca 1996 r.
w sprawie ustanowienia dodatkowych kontyngentów celnych na niektóre towary
przywożone z zagranicy do eksploatacji statków morskich.
(Dz. U. Nr 65, poz. 317)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427, Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się dodatkowe kontyngenty celne
ilościowe na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla
których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 151, poz. 737).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 1996 r. (poz. 317)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ DODATKOWE KONTYNGENTY CELNE
ILOŚCIOWE
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość (tony)
27102710 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów
bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani
nie włączone, zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej
lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje
stanowią składniki zasadnicze:
- Oleje ciężkie:
- - Oleje płynne (napędowe):
2710 00 69- - - Do innych celów:
2710 00 69 1- - - - Oleje napędowe do silników80 000
ex2710 00 69 1Paliwo żeglugowe wg klasyfikacji ISO 8217
- - Oleje opałowe:
- - - Do innych celów:
2710 00 74 0- - - - O zawartości siarki w masie nie przekraczającej 1%
ex2710 00 74 0Paliwo żeglugowe wg klasyfikacji ISO 8217
2710 00 76 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 1%, ale nie
przekraczającej 2%
ex2710 00 76 0Paliwo żeglugowe wg klasyfikacji ISO 821770 000


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

OBWIESZCZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

211--z dnia 6 marca 1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy
o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 11 czerwca 1996 r.
w sprawie ustanowienia dodatkowego kontyngentu celnego na niektóre towary rolne
przywożone z zagranicy.
(Dz. U. Nr 65, poz. 318)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się dodatkowy kontyngent celny
ilościowy na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla
których ustanawia się preferencyjne stawki celne w wysokości określonej w tym
załączniku.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 151, poz. 737).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 1996 r. (poz. 318)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ DODATKOWY KONTYNGENT CELNY
ILOŚCIOWY
PozycjaKod PCNWyszczególnienieStawka celnaIlość
12345
13021302Soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i
pektyny; agar-agar i inne śluzy i zagęszczacze modyfikowane lub nie,
pochodzące z produktów roślinnych:
1302 20- Substancje pektynowe, pektyniany i pektyny:
1302 2010 0- - Suche45440 ton


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
z dnia 15 maja 1996 r.
w sprawie określenia warunków zatrudniania i powierzania innej pracy zarobkowej
cudzoziemcom w ramach usług artystycznych.
(Dz. U. Nr 65, poz. 319)
Na podstawie art. 51 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1996 r. Nr 47, poz. 211 ) zarządza się, co
następuje:
ż 1. Rozporządzenie stosuje się do zatrudniania i powierzania innej pracy
zarobkowej cudzoziemcom w ramach usług artystycznych rozumianych jako
działalność twórcza lub artystyczne wykonanie świadczone na rzecz:
1) instytucji kultury,
2) szkół, placówek systemu oświaty oraz szkół wyższych,
3) jednostek gospodarczych,
4) jednostek organizacyjnych, których zadaniem jest organizowanie działalności
artystycznej, a w szczególności na rzecz: teatrów, filharmonii, oper, operetek,
orkiestr symfonicznych i kameralnych, zespołów pieśni i tańca, zespołów
chóralnych oraz w zakresie cyrku, estrady, rozrywki i produkcji filmowej.
ż 2. Cudzoziemiec może zostać zatrudniony lub może być mu powierzona inna praca
zarobkowa w ramach usług artystycznych, jeżeli spełnia następujące warunki:
1) posiada kwalifikacje zawodowe oraz staż pracy wymagany odpowiednio dla
pracowników - obywateli polskich albo posiada inne wymagane przez pracodawcę
kwalifikacje,
2) zna język polski, jeżeli jest to niezbędne do świadczenia usług artystycznych
lub wykonywania zatrudnienia na danym stanowisku,
3) uzyskał zgodę właściwego organu na wykonywanie pracy.
ż 3. 1. Pracodawca ubiegający się o wydanie zezwolenia i zgody na zatrudnienie
lub powierzenie innej pracy zarobkowej cudzoziemcowi w ramach usług
artystycznych składa do właściwego terytorialnie dla swej siedziby dyrektora
wojewódzkiego urzędu pracy wniosek określony w odrębnych przepisach.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, pracodawca załącza:
1) dokument potwierdzający kwalifikacje oraz staż pracy przewidziany w ż 2 pkt
1,
2) oświadczenie o konieczności znajomości języka polskiego przez cudzoziemca i
zaświadczenie stwierdzające niezbędną jego znajomość, wystawione przez
uprawnioną placówkę uniwersytecką, lub oświadczenie, że taka znajomość języka
polskiego nie jest potrzebna,
3) opinię właściwego związku zawodowego i stowarzyszenia twórców o celowości i
warunkach powierzenia pracy cudzoziemcowi, które nie mogą być mniej korzystne
niż dla pracowników - obywateli polskich, jeżeli ma być ona świadczona na
podstawie umowy o pracę.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Kultury i Sztuki: Z. Podkański
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 21 grudnia 1996 r.
w sprawie wielkości powierzchni przeznaczonej pod uprawy maku i konopi w 1997 r.
(Dz. U. Nr 155, poz. 767)
Na podstawie art. 12 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o
zapobieganiu narkomanii (Dz. U. Nr 4, poz. 15 i Nr 15, poz. 66, z 1987 r. Nr 33,
poz. 180, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 89, poz. 517
oraz z 1991 r. Nr 105, poz. 452) zarządza się, co następuje:
ż 1. Wielkość powierzchni przeznaczonej w roku 1997 pod uprawy maku, prowadzone
na podstawie umów kontraktacji zawartych z uprawnionymi jednostkami gospodarki
uspołecznionej, ustala się na 8.850 ha w skali kraju, w tym dla województw:
1) bialskopodlaskiego - 35 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Drelów, Huszlew, Kąkolewnica Wschodnia i Łosice,
2) bydgoskiego - 700 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach: Dąbrowa,
Dąbrowa Biskupia, Dąbrowa Chełmińska, Gąsawa, Gniewkowo, Inowrocław, Janikowo,
Janowiec Wielkopolski, Jeziora Wielkie, Jeżewo, Kcynia, Kruszwica, Mogilno,
Mrocza, Pakość, Rogowo, Rojewo, Sadki, Sośno, Strzelno, Złotniki Kujawskie i
Żnin,
3) chełmskiego - 350 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Białopole, Dubienka, Hańsk, Kamień, Krasnystaw, Kraśniczyn, Leśniowice,
Łopiennik Górny, Ruda-Huta, Sawin, Siennica Różana, Wierzbica, Wojsławice, Wola
Uhruska i Żmudź,
4) elbląskiego - 500 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Lichnowy, Malbork, Markusy, Miłoradz, Nowy Dwór Gdański, Nowy Staw, Ostaszewo,
Stegna, Sztum i Sztutowo,
5) kaliskiego - 240 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach: Blizanów,
Czermin, Mycielin, Nowe Skalmierzyce, Opatówek, Rychtal, Stawiszyn, Szczytniki i
Żelazków,
6) kieleckiego - 470 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach: Bejsce,
Busko-Zdrój, Chmielnik, Czarnocin, Działoszyce, Gnojno, Górno, Imielno,
Jędrzejów, Kazimierza Wielka, Kije, Koszyce, Książ Wielki, Kunów, Michałów,
Miechów, Nagłowice, Nowa Słupia, Nowy Korczyn, Oleśnica, Pacanów, Pałecznica,
Pawłów, Pińczów, Racławice, Sędziszów, Skalbmierz, Słaboszów, Słupia, Sobków,
Solec-Zdrój, Stopnica, Waśniów, Wiślica, Wodzisław i Złota,
7) konińskiego - 600 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach: Babiak,
Chodów, Dąbie, Grabów, Grzegorzew, Kłodawa, Koło, Lądek, Olszówka, Ostrowite,
Powidz, Przedecz, Pyzdry, Skulsk, Słupca, Sompolno, Strzałkowo, Świnice Warckie,
Wierzbinek, Witkowo i Zagórów,
8) krakowskiego - 250 ha, w którym uprawy mogą być prowadzane w gminach: Gołcza,
Iwanowice, Kłaj, Koniusza, Michałowice, Nowe Brzesko, Proszowice, Radziemice,
Skała, Słomniki, Sułoszowa i Trzyciąż,
9) lubelskiego - 450 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach: Bełżyce,
Borzechów, Bychawa; Fajsławice, Garbów, Jabłonna, Jastków, Karczmiska,
Konopnica, Krzczonów, Kurów, Ludwin, Markuszów, Mełgiew, Niedrzwica Duża,
Niemce, Opole Lubelskie, Piaski, Poniatowa, Puchaczów, Rybczewice, Serniki,
Spiczyn, Strzyżewice, Trawniki, Wilkołaz, Wojciechów, Wólka i Zakrzówek,
10) pilskiego - 110 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Białośliwie, Budzyń, Chodzież, Damasławek, Gołańcz, Kaczory, Lipka, Łobżenica,
Margonin, Miasteczko Krajeńskie, Połajewo, Rogoźno, Ryczywół, Szamocin, Ujście,
Wapno, Wronki, Wyrzysk, Wysoka i Zakrzewo,
11) płockiego - 500 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach: Bedlno,
Bielsk, Bodzanów, Brudzeń Duży, Czerwińsk n. Wisłą, Daszyna, Dąbrowice, Drobin,
Gąbin, Gostynin, Góra Św. Małgorzaty, Iłów, Kiernozia, Krośniewice, Krzyżanów,
Kutno, Łanięta, Łąck, Łęczyca, Nowe Ostrowy, Oporów, Pacyna, Piątek, Radzanowo,
Sanniki, Słubice, Słupno, Stara Biała, Staroźreby, Strzelce, Szczawin Kościelny,
Witonia, Wyszogród, Zawidz i Żychlin,
12) poznańskiego - 155 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Duszniki, Granowo, Grodzisk Wielkopolski, Kiszkowo, Kleszczewo, Kłecko,
Kołaczkowo, Kuślin, Lwówek, Łubowo, Mieleszyn, Mieścisko, Niechanowo, Nowy
Tomyśl, Obrzycko, Opalenica, Pniewy, Rakoniewice, Skoki, Szamotuły, Środa
Wielkopolska, Wielichowo i Września,
13) przemyskiego - 550 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Chłopice, Gać, Jarosław, Jawornik Polski, Kańczuga, Orły, Pawłosiów, Pruchnik,
Przeworsk, Rokietnica, Roźwienica, Zarzecze i Żurawica,
14) radomskiego - 120 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Ciepielów, Iłża, Kazanów, Lipsko, Rzeczniów, Sienno i Solec nad Wisłą,
15) rzeszowskiego - 200 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Błażowa, Boguchwała, Borowa, Chmielnik Rzeszowski, Czermin, Czudec,
Gawłuszowice, Głogów Małopolski, Grodzisko Dolne, Hyżne, Iwierzyce, Kamień,
Kolbuszowa, Kuryłówka, Leżajsk, Lubenia, Mielec, Niebylec, Niwiska, Ostrów,
Przecław, Ropczyce, Sędziszów Małopolski, Sokołów Małopolski, Strzyżów, Świlcza,
Tuszów Narodowy, Tyczyn, Wielopole Skrzyńskie i Wiśniowa,
16) sieradzkiego - 65 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Błaszki, Mokrsko, Poddębice, Warta i Zadzim,
17) tarnobrzeskiego - 500 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Annopol, Baćkowice, Baranów Sandomierski, Batorz, Bogoria, Chrzanów, Ćmielów,
Dwikozy, Dzwola, Godziszów, Gorzyce, Gościeradów, Grębów, Iwaniska, Janów
Lubelski, Jarocin, Jeżowe, Klimontów, Koprzywnica, Lipnik, Łoniów, Łubnice,
Modliborzyce, Obrazów, Opatów, Ożarów, Padew Narodowa, Połaniec, Potok Wielki,
Radomyśl, Rytwiany, Sadowie, Samborzec, Staszów, Szastarka, Trzydnik Duży,
Ulanów, Wilczyce, Wojciechowice, Zaklików, Zaleszany i Zawichost,
18) tarnowskiego - 35 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Bolesław, Czchów, Radgoszcz, Wierzchosławice, Wojnicz, Zakliczyn i Żabno,
19) toruńskiego -350 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Biskupiec, Chełmno, Chełmża, Golub-Dobrzyń, Grodziczno, Grudziądz, Gruta, Kijewo
Królewskie, Kowalewo Pomorskie, Książki, Lisewo, Lubicz, Łasin, Łubianka,
Łysomice, Papowo Biskupie, Płużnica, Radomin, Radzyń Chełmiński, Rogóźno,
Stolno, Świecie nad Osą, Unisław, Wąbrzeźno, Wąpielsk i Zławieś Wielka,
20) włocławskiego -1100 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Aleksandrów Kujawski, Baruchowo, Bądkowo, Boniewo, Brześć Kujawski, Bytoń,
Choceń, Chodecz, Czernikowo, Dobre, Dobrzyń n. Wisłą, Fabianki, Izbica Kujawska,
Kikół, Koneck, Kowal, Lipno, Lubanie, Lubień Kujawski, Lubraniec, Osięciny,
Piotrków Kujawski, Raciążek, Radziejów, Skępe, Tłuchowo, Topólka, Waganiec,
Wielgie, Włocławek, Zakrzewo i Zbójno,
21) zamojskiego - 1500 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Adamów, Bełżec, Dołhobyczów, Gorzków, Grabowiec, Horodło, Izbica, Jarczów,
Komarów-Osada, Krynice, Lubycza Królewska, Łabunie, Łaszczów, Miączyn, Mircze,
Nielisz, Rachanie, Radecznica, Rudnik, Skierbieszów, Stary Zamość, Tarnawatka,
Telatyn, Trzeszczany, Turobin, Tyszowce, Uchanie, Ulhówek, Werbkowice, Wysokie,
Zakrzew i Żółkiewka,
22) zielonogórskiego - 70 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Babimost, Siedlec, Sława, Sulechów, Szczaniec, Wolsztyn, Zbąszynek i Zbąszyń.
2. Wielkość powierzchni przeznaczonej w roku 1997 pod uprawy konopi, prowadzone
na podstawie umów kontraktacji zawartych z uprawnionymi jednostkami gospodarki
uspołecznionej, ustala się na 4.450 ha w skali kraju, w tym dla województw:
1) chełmskiego -100 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Krasnystaw, Kraśniczyn, Leśniowice, Łopiennik Górny i Wojsławice,
2) elbląskiego - 30 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach: Malbork i
Miłoradz,
3) kieleckiego - 90 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Działoszyce, Gnojno, Kije, Michałów i Pińczów,
4) legnickiego -1500 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Gaworzyce, Głogów, Grębocice, Jerzmanowa, Kotla, Polkowice, Radwanice, Rudna i
Żukowice,
5) lubelskiego -150 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach: Bychawa,
Fajsławice, Krzczonów, Rybczewice i Zakrzówek,
6) ostrołęckiego - 20 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach: Lelis i
Łyse,
7) radomskiego - 110 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Ciepielów, Iłża, Kazanów, Orońsko, Skaryszew, Wolanów i Zakrzew,
8) rzeszowskiego - 200 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Białobrzegi, Boguchwała, Chmielnik Rzeszowski, Głogów Małopolski, Grodzisko
Dolne, Hyżne, Krasne, Kuryłówka, Leżajsk, Lubenia, Niebylec, Raniżów, Ropczyce,
Sędziszów Małopolski, Sokołów Małopolski, Świlcza, Tuszów Narodowy, Tyczyn,
Wielopole Skrzyńskie, Wiśniowa i Żołynia,
9) tarnobrzeskiego - 500 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Batorz, Chrzanów, Dzwola, Godziszów, Janów Lubelski i Szastarka,
10) wałbrzyskiego - 600 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Ciepłowody, Dzierżoniów, Przeworno, Strzegom, Świdnica, Ząbkowice Śląskie i
Ziębice,
11) wrocławskiego - 350 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach: Kąty
Wrocławskie, Kobierzyce, Kostomłoty, Środa Śląska i Żórawina,
12) zamojskiego - 800 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach: Goraj,
Łabunie, Radecznica, Rudnik, Skierbieszów, Trzeszczany, Turobin, Tyszowce,
Wysokie, Zakrzew i Żółkiewka.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 21 grudnia 1996 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Katolickiemu Centrum Edukacji Młodzieży
"Kana" z siedzibą w Katowicach.
(Dz. U. Nr 155, poz. 768)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 3) i w związku z art. 7 ust. 4a ustawy z dnia 12 listopada 1985 r.
o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r.
Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i
434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą Katolickie Centrum Edukacji Młodzieży "Kana"
z siedzibą w Katowicach, o zasięgu archidiecezjalnym, erygowanej przez
Arcybiskupa Metropolitę Katowickiego.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów: L. Miller

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

213--z dnia 19 kwietnia 1996 r. w sprawie trybu i terminów refundowania
spółdzielniom mieszkaniowym i gminom środków własnych wydatkowanych na
inwestycje infrastrukturalne określone w umowach zawartych przed dniem 27
maja 1990 r.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA

214--z dnia 29 marca 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu
udzielania kredytów oraz pożyczek ze środków Krajowego Funduszu
Mieszkaniowego oraz niektórych wymagań dotyczących projektowania mieszkań
finansowanych przy udziale tych środków.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

32--z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w spłacie niektórych
kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych premii
gwarancyjnych oraz zmianie niektórych ustaw.
33--z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i
wywłaszczaniu nieruchomości oraz zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o
gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości.
34--z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

35--z dnia 12 grudnia 1995 r. w sprawie szczegółowych przypadków oraz
warunków i sposobów użycia środków przymusu bezpośredniego, a także
szczegółowych warunków i sposobu postępowania przy użyciu broni palnej
przez żołnierzy wojskowych organów porządkowych.
36--z dnia 12 grudnia 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków
użycia uzbrojonych pododdziałów zwartych wojskowych organów porządkowych
oraz szczegółowych warunków i sposobu postępowania przy użyciu broni
palnej przez te pododdziały.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

37--z dnia 29 grudnia 1995 r. w sprawie trybu przyznawania i wypłaty
odszkodowań przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w
związku ze służbą w Służbie Więziennej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

38--z dnia 11 grudnia 1995 r. w sprawie psychiatrycznych świadczeń
zdrowotnych w domach pomocy społecznej i środowiskowych domach samopomocy.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 27 maja 1996 r.
w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej.
(Dz. U. Nr 65, poz. 320)
Na podstawie art. 22 ust. 4, art. 26 ust. 7, art. 28 ust. 6 oraz art. 83 ust. 1
pkt 1 i 2 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
ż 1. Artykuły powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia oznaczają
artykuły ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433).
ż 2. 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o dyrektorze oddziału terenowego
Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, zwanej dalej "Agencją", należy przez to
rozumieć również Dyrektora Oddziału Rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej
Garnizonu Warszawa.
2. W Garnizonie Warszawa czynności przewidziane dla dyrektora oddziału
terenowego Agencji, określone w ż 7 ust. 3, ż 11 ust. 3, ż 18 ust. 1, ż 20 ust.
1, ż 24 ust. 5, ż 27 ust. 1 i 3, ż 28, ż 29 oraz ż 30 ust. 1 i 3, wykonuje
właściwy dyrektor oddziału terenowego Agencji w Warszawie.
Rozdział 2
Kwatery funkcyjne
ż 3. 1. Kwaterą funkcyjną może być kwatera o strukturze nie mniejszej niż trzy
pokoje z kuchnią.
2. Kwatera funkcyjna może być wyposażona w meble i sprzęt gospodarstwa domowego
przez organ wojskowy, na którego zaopatrzeniu pozostaje osoba zajmująca tę
kwaterę.
3. Za wyposażenie kwatery funkcyjnej, o którym mowa w ust. 2, osoba zajmująca tę
kwaterę ponosi opłaty amortyzacyjne, określone na podstawie odrębnych przepisów.
ż 4. 1. Stanowiskami służbowymi uprawniającymi do zajmowania kwater funkcyjnych
są stanowiska:
1) Ministra Obrony Narodowej,
2) sekretarza stanu i podsekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej
(wiceministra obrony narodowej),
3) dyrektora generalnego w Ministerstwie Obrony Narodowej,
4) Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego,
5) zastępcy Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego,
6) Szefa Planowania Strategicznego Sił Zbrojnych oraz Szefa Planowania
Organizacyjno-Mobilizacyjnego Sił Zbrojnych,
7) Szefa Obrony Cywilnej Kraju,
8) dowódcy okręgu wojskowego i rodzaju sił zbrojnych,
9) zastępcy dowódcy okręgu wojskowego i rodzaju sił zbrojnych,
10) Prezesa Izby Wojskowej Sądu Najwyższego,
11) Naczelnego Prokuratora Wojskowego,
12) Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej,
13) Szefa Wojskowych Służb Informacyjnych,
14) Biskupa Polowego Wojska Polskiego,
15) Prawosławnego Ordynariusza Wojskowego,
16) Naczelnego Kapelana Wojskowego Ewangelickiego Duszpasterstwa Wojskowego,
17) dyrektora departamentu (równorzędnego) w Ministerstwie Obrony Narodowej,
18) szefa zarządu (równorzędnego) w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego,
19) dowódcy związku taktycznego,
20) komendanta wyższej szkoły wojskowej,
21) Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej.
2. Osobie, która zajmuje stanowisko służbowe wymienione w ust. 1, nie
przysługuje kwatera funkcyjna, jeżeli w garnizonie, w którym wykonuje czynności
służbowe, lub w miejscowości pobliskiej posiada osobną kwaterę stałą, zwaną
dalej "kwaterą", lub lokal mieszkalny, chyba że zwolniła tę kwaterę lub lokal
mieszkalny.
3. Żołnierz zawodowy, zajmujący stanowisko służbowe wymienione w ust. 1, zamiast
o przydział kwatery funkcyjnej może wystąpić o przydział kwatery, chyba że
zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 40.
ż 5. Decyzję o przydziale kwatery funkcyjnej wydaje lub umowę najmu zawiera
dyrektor oddziału terenowego Agencji.
ż 6. 1. Osoba zajmująca kwaterę funkcyjną jest obowiązana zwolnić tę kwaterę i
przekazać ją do dyspozycji dyrektora oddziału terenowego Agencji nie później niż
w terminie dwóch miesięcy od dnia zwolnienia ze stanowiska służbowego
uprawniającego do jej zajmowania. Dyrektor oddziału terenowego Agencji może w
uzasadnionych wypadkach przedłużyć ten termin na czas określony, nie więcej niż
o cztery miesiące.
2. Żołnierz zawodowy zajmujący kwaterę funkcyjną, który zwolnił poprzednio
zajmowaną kwaterę lub lokal mieszkalny, z dniem utraty uprawnień do zajmowania
kwatery funkcyjnej uzyskuje prawo do przydziału poza kolejnością kwatery
odpowiadającej jego uprawnieniom, chyba że zachodzą okoliczności, o których mowa
w art. 40.
Rozdział 3
Normy powierzchni mieszkalnej przysługującej osobie uprawnionej do osobnej
kwatery stałej oraz osobom uwzględnianym przy jej przydziale
ż 7. 1. W zależności od posiadanego stopnia wojskowego lub zajmowanego
stanowiska służbowego i stanu rodzinnego ustala się następujące normy
powierzchni mieszkalnej przysługującej osobom uprawnionym do kwatery:
1) generałom i admirałom oraz innym oficerom zajmującym stanowiska służbowe
oznaczone w etacie stopniem wojskowym generała lub admirała - kwatera o
powierzchni mieszkalnej od 21 do 30 m2, nie mniejsza niż dwa pokoje z kuchnią,
2) oficerom starszym i innym oficerom zajmującym stanowiska służbowe oznaczone w
etacie stopniem wojskowym pułkownika lub komandora - kwatera o powierzchni
mieszkalnej od 14 do 20 m2, nie mniejsza niż jeden pokój z kuchnią,
3) innym żołnierzom zawodowym niż wymienieni w pkt 1 i 2 - kwatera o powierzchni
mieszkalnej od 7 do 10 m2, nie mniejsza niż samodzielny pokój.
2. Żołnierzom zawodowym będącym duchownymi, zajmującym stanowiska służbowe w
duszpasterstwach wojskowych, nie posiadającym członków rodziny uwzględnianych
przy ustalaniu przysługującej powierzchni mieszkalnej kwatery, dyrektor oddziału
terenowego Agencji przydziela kwaterę o jeden pokój większą, niż wynika to z
ust. 1. Przydział kwatery następuje w razie braku możliwości zakwaterowania w
budynku plebanii kościoła garnizonowego.
3. W szczególnie uzasadnionych wypadkach dyrektor oddziału terenowego Agencji,
za zgodą dyrektora oddziału rejonowego Agencji, może przydzielić żołnierzowi
zawodowemu kwaterę o powierzchni mieszkalnej większej, niż wynika to z ust. 1.
ż 8. 1. Normy powierzchni mieszkalnej przysługującej osobom określonym w art. 23
ust. 1 ustala się na podstawie ż 7 ust. 1, uwzględniając stopień wojskowy, jaki
posiadały, lub stanowisko służbowe, jakie zajmowały w dniu zwolnienia z
zawodowej służby wojskowej.
2. Normy powierzchni mieszkalnej przysługującej osobom określonym w art. 23 ust.
2 ustala się na podstawie ż 7 ust. 1 pkt 3, uwzględniając osoby uprawnione do
wojskowej renty rodzinnej.
3. W wypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, przepis ż 7 ust. 3 stosuje się
odpowiednio.
ż 9. 1. Dodatkowa powierzchnia mieszkalna kwatery, przyznana na stałe ze względu
na stan zdrowia, wynosi od 7 do 10 m2.
2. Decyzję o przyznaniu uprawnień do dodatkowej powierzchni mieszkalnej, o
której mowa w ust. 1, wydaje wojskowa komisja lekarska na zasadach i w trybie
przewidzianym w ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36, z 1995 r.
Nr 4, poz. 17 i z 1996 r. Nr 1, poz. 1) dla orzekania o inwalidztwie żołnierzy.
Rozdział 4
Szczegółowe zasady i tryb administrowania kwaterami i lokalami mieszkalnymi
przez Agencję
ż 10. 1. Administrowanie kwaterami i lokalami mieszkalnymi będącymi w zasobach
mieszkaniowych Agencji polega na:
1) ich przydzielaniu i zamienianiu, a także rozliczaniu osób je zwalniających,
2) wykonywaniu przeglądów, konserwacji i remontów w zakresie wynikającym z art.
32-35,
3) pobieraniu i egzekwowaniu czynszu i opłat z tytułu ich zajmowania, a także
egzekwowaniu obowiązków wynikających z art. 32 ust. 4,
4) współdziałaniu z właściwymi organami wojskowymi w zakresie wykorzystania i
utrzymania zasobów mieszkaniowych Agencji,
5) współdziałaniu ze wspólnotami mieszkaniowymi w zakresie utrzymania wspólnych
zasobów mieszkaniowych,
6) dbaniu o wygląd i zagospodarowanie gruntów przyległych do budynków
mieszkalnych,
7) prowadzeniu ewidencji kwater i lokali mieszkalnych.
2. Prezes Agencji może określać wzory dokumentów dotyczących ewidencji kwater i
lokali mieszkalnych oraz wzory wniosków o przydział lub zamianę kwatery.
ż 11. 1. Zasób mieszkaniowy Agencji w garnizonie przeznaczony do przydziałów i
zamian stanowią kwatery:
1) oddane do użytku w ramach budownictwa realizowanego przez Agencję,
2) zakupione od innych podmiotów gospodarczych,
3) uzyskane w drodze dokonanych remontów kapitalnych i modernizacji,
4) opróżnione przez osoby uprawnione lub najemców.
2. Z zasobu mieszkaniowego pochodzącego z budownictwa i zakupów, o których mowa
w ust. 1 pkt 1 i 2, wydziela się w garnizonach:
1) Warszawa - 10% kwater do dyspozycji Dowódcy Garnizonu Warszawa,
2) będących siedzibami dowództw okręgów wojskowych i rodzajów sił zbrojnych, z
wyjątkiem Garnizonu Warszawa - 5% kwater do dyspozycji odpowiednio dowódców
okręgów wojskowych i rodzajów sił zbrojnych,
3) pozostałych - po dwie kwatery do dyspozycji dowódców garnizonów.
3. Decyzję o przydziale kwater, o których mowa w ust. 2, wydaje dyrektor
oddziału terenowego Agencji na wniosek właściwego dowódcy, bez względu na listę
kolejności przydziału kwater.
4. Kwatery, o których mowa w ust. 2, nie rozdysponowane przez okres jednego
miesiąca od dnia oddania tych kwater do użytku, podlegają przydziałowi zgodnie z
listą kolejności przydziału kwater.
ż 12. 1. Przydział kwater, o których mowa w ż 11 ust. 1, odbywa się, z
zastrzeżeniem ż 11 ust. 3, według następujących zasad:
1) w pierwszej kolejności - przeznaczając na ten cel co najmniej 80% zasobu
mieszkaniowego - zaspokaja się potrzeby mieszkaniowe żołnierzy zawodowych w
służbie stałej:
a) nie posiadających kwatery w danym garnizonie,
b) oczekujących na poprawę warunków mieszkaniowych,
c) oczekujących na przydział kwatery zastępczej,
2) pozostały zasób mieszkaniowy przeznacza się na zaspokojenie potrzeb
mieszkaniowych:
a) osób uprawnionych nie będących żołnierzami zawodowymi, oczekujących na
przydział kwatery lub poprawę warunków mieszkaniowych,
b) osób oczekujących na przekwaterowanie lub rozkwaterowanie,
c) osób, o których mowa w art. 29 ust. 2.
2. W szczególnie uzasadnionych wypadkach, zwłaszcza gdy uzasadnia to korzystna
sytuacja mieszkaniowa żołnierzy zawodowych w służbie stałej w danym garnizonie -
za zgodą dyrektora oddziału rejonowego Agencji, wydaną w porozumieniu z
właściwym dowódcą okręgu wojskowego lub rodzaju sił zbrojnych, a w Garnizonie
Warszawa - za zgodą Prezesa Agencji wydaną w porozumieniu z Dowódcą Garnizonu
Warszawa - może być dokonany inny podział kwater niż określony w ust. 1.
ż 13. 1. Żołnierz zawodowy składa zaopiniowany przez dowódcę jednostki
wojskowej, w której pełni czynną służbę wojskową, wniosek o:
1) przydział kwatery lub poprawę warunków mieszkaniowych albo przydział kwatery
zastępczej - do dyrektora oddziału terenowego Agencji,
2) przyznanie ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z kwatery - do
dyrektora oddziału rejonowego Agencji.
2. Osoby uprawnione do kwatery, nie będące żołnierzami zawodowymi, składają
wnioski, o których mowa w ust. 1, do właściwego organu Agencji, określonego w
tym przepisie.
3. Wnioski, o których mowa w ust. 1 i 2, żołnierze zawodowi składają do
dyrektora oddziału Agencji właściwego dla miejsca pełnienia czynnej służby
wojskowej, a pozostałe osoby uprawnione - do dyrektora oddziału Agencji
właściwego dla miejsca zamieszkania lub obranego miejsca zamieszkania.
4. Wnioski, o których mowa w ust. 1 i 2, podlegają rejestracji w kolejności
wpływu.
ż 14. 1. Dyrektor oddziału terenowego Agencji w kolejności otrzymanych wniosków,
o których mowa w ż 13 ust. 1, sporządza lub uaktualnia co roku do dnia 1
października dla każdego garnizonu wstępne listy kolejności przydziału kwater, z
podziałem na żołnierzy zawodowych nie posiadających kwater w garnizonie,
oczekujących na poprawę warunków mieszkaniowych oraz oczekujących na przydział
kwatery zastępczej.
2. Przy ustalaniu wstępnej listy kolejności przydziału kwater żołnierzom
zawodowym nie posiadającym kwatery w garnizonie uwzględnia się okres oczekiwania
na przydział kwatery w poprzednim garnizonie oraz okres studiów dziennych w
szkole wyższej w kraju lub za granicą, jeżeli w tym czasie pozostawał w rozłące
z rodziną. Przy ustalaniu tej listy uwzględnia się również datę złożenia
pierwszego wniosku o przydział kwatery w tym garnizonie.
3. Wstępne listy kolejności przekazuje się dowódcy garnizonu, który zasięga w
tej sprawie, z zastrzeżeniem ust. 4, opinii dowódców jednostek wojskowych i
garnizonowej komisji mieszkaniowej.
4. Dowódca Garnizonu Warszawa zasięga opinii, o której mowa w ust. 3, dowódców
uprawnionych do wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe oraz
garnizonowej komisji mieszkaniowej.
5. Dowódca garnizonu może dokonać zmian na wstępnych listach kolejności w
terminie trzydziestu dni od dnia ich otrzymania.
6. Dyrektor oddziału terenowego Agencji uwzględnia zmiany dokonane przez dowódcę
garnizonu we wstępnych listach kolejności, o których mowa w ust. 5, oraz
sporządza na tej podstawie ostateczną listę kolejności.
ż 15. 1. Niezależnie od list, o których mowa w ż 14 ust. 1, dyrektor oddziału
terenowego Agencji sporządza dla każdego garnizonu, w terminie do dnia 31
października każdego roku, wstępne listy kolejności przydziału kwater lub lokali
mieszkalnych dla osób określonych w ż 12 ust. 1 pkt 2 lit. a) i b).
2. Listę, o której mowa w ust. 1, dotyczącą osób wymienionych w ż 12 ust. 1 pkt
2 lit. a) dyrektor oddziału terenowego Agencji przekazuje do zaopiniowania, w
terminie trzydziestu dni, organizacji byłych żołnierzy zawodowych.
3. Dyrektor oddziału terenowego Agencji sporządza lub uaktualnia, nie wcześniej
niż po upływie trzydziestu dni od dnia przekazania wstępnej listy do
zaopiniowania, ostateczną listę kolejności przydziału kwater.
ż 16. 1. Listy, o których mowa w ż 14 i 15, podaje się do wiadomości w sposób
zwyczajowo przyjęty w danym garnizonie oraz wywiesza się w siedzibie właściwego
oddziału terenowego Agencji, nie później niż do dnia 31 grudnia każdego roku.
2. Listy, o których mowa w ust. 1, stanowią podstawę przydziału kwater lub
zawarcia umowy najmu, w miarę pozyskiwania odpowiednich kwater lub lokali
mieszkalnych.
ż 17. 1. Na wniosek dowódcy garnizonu dyrektor oddziału terenowego Agencji
przydziela kwaterę poza ostatecznymi listami kolejności dowódcom jednostek
wojskowych i ich zastępcom oraz w wypadkach losowych innym żołnierzom zawodowym,
jeżeli nie było możliwości zrealizowania takiego przydziału w ramach zasobu, o
którym mowa w ż 11 ust. 2.
2. Dyrektor oddziału terenowego Agencji może - na wniosek osoby uprawnionej -
przydzielić jej inną kwaterę, jeżeli zajmowana przez nią kwatera posiada
powierzchnię mieszkalną większą lub równą powierzchni przysługującej tej osobie
zgodnie z ż 7 lub ż 8.
3. Wnioski o zamianę kwater lub lokali mieszkalnych, zgłaszane przez osoby
uprawnione lub najemców zainteresowanych ich nabyciem, które zajmują kwatery lub
lokale mieszkalne w budynkach nie wytypowanych do sprzedaży, powinny być
rozpatrzone w pierwszej kolejności.
ż 18. 1. Osoba uprawniona do kwatery lub najemca lokalu mieszkalnego może
dokonywać, za zezwoleniem dyrektora oddziału terenowego Agencji, zamiany
zajmowanej kwatery lub lokalu mieszkalnego na inną kwaterę lub lokal mieszkalny
nie będący w zasobach mieszkaniowych Agencji.
2. Zezwolenie na zamianę kwatery lub lokalu mieszkalnego nie może być udzielone
w wypadku, gdy:
1) zamiana dotyczy kwatery, o której mowa w art. 55 ust. 2 pkt 1 i 2, a osoba
ubiegająca się o zamianę nie spełnia warunków wymaganych do zajmowania takiej
kwatery,
2) o zamianę ubiega się osoba, która na podstawie art. 41 jest obowiązana do
zwolnienia kwatery lub lokalu mieszkalnego,
3) w wyniku zamiany osoba uprawniona do kwatery uzyskałaby kwaterę lub lokal
mieszkalny mniejszy od minimalnej przysługującej jej powierzchni mieszkalnej,
chyba że złoży ona oświadczenie, iż nie będzie ubiegać się o poprawę warunków
mieszkaniowych lub wypłacenie ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z
kwatery, choćby nawet uzyskała uprawnienia do większej powierzchni mieszkalnej.
ż 19. Dyrektor oddziału terenowego Agencji uzgadnia regulaminy działania
garnizonowych komisji mieszkaniowych, ustalane przez dowódców garnizonów.
ż 20. 1. Podstawę zajęcia kwatery lub lokalu mieszkalnego stanowi wydana decyzja
o przydziale lub zawarta umowa najmu przez dyrektora oddziału terenowego Agencji
oraz protokół zdawczo-odbiorczy.
2. Przekazanie kwatery lub lokalu mieszkalnego osobie uprawnionej lub najemcy
następuje po udokumentowaniu zameldowania w tej kwaterze lub w tym lokalu
wszystkich osób wymienionych w decyzji o przydziale kwatery lub umowie najmu.
3. Osoba otrzymująca przydział kwatery lub najemca lokalu mieszkalnego są
obowiązani zwolnić poprzednio zajmowaną kwaterę lub lokal mieszkalny nie później
niż w terminie trzydziestu dni od dnia uprawomocnienia się decyzji o przydziale
kwatery lub podpisania umowy najmu.
ż 21. 1. Od dnia doręczenia decyzji o przydziale kwatery lub podpisania umowy
najmu osoba uprawniona lub najemca są obowiązani uiszczać czynsz z góry i
pozostałe opłaty z dołu, płatne do dnia piętnastego każdego miesiąca w oddziale
terenowym Agencji lub na wskazany rachunek bankowy.
2. Osoba uprawniona do kwatery lub najemca są obowiązani powiadomić w ciągu
siedmiu dni organ Agencji, który wydał decyzję o przydziale kwatery lub zawarł
umowę najmu lokalu mieszkalnego, o wszelkich zmianach mających wpływ na wysokość
opłat czynszowych oraz uprawnieniach do zajmowania kwatery lub lokalu
mieszkalnego.
ż 22. Do obowiązków Agencji w zakresie utrzymania stanu technicznego kwater i
lokali mieszkalnych należy w szczególności:
1) utrzymywanie w należytym stanie oraz porządku i czystości pomieszczeń i
urządzeń służących do wspólnego użytku mieszkańców oraz otoczenia budynków, w
których znajdują się kwatery i lokale mieszkalne,
2) dokonywanie napraw budynków oraz ich pomieszczeń i urządzeń, a także
przywracanie poprzedniego stanu budynków uszkodzonych niezależnie od przyczyn, z
tym że osoba uprawniona lub najemca są obowiązani do pokrycia kosztów napraw
uszkodzeń powstałych z ich winy,
3) dokonywanie napraw kwater lub lokali mieszkalnych, napraw lub wymiany
instalacji i elementów wyposażenia technicznego w zakresie nie obciążającym
osoby uprawnionej do kwatery lub najemcy, a zwłaszcza:
a) napraw i wymiany wewnętrznej instalacji wodociągowej, gazowej i ciepłej wody,
bez urządzeń odbiorczych, a także napraw i wymiany wewnętrznej instalacji
kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania wraz z grzejnikami, instalacji
elektrycznej, telefonicznej oraz anteny zbiorczej, z wyjątkiem osprzętu,
b) wymiany pieców grzewczych, stolarki okiennej i drzwiowej oraz podłóg,
posadzek i wykładzin podłogowych, a także tynków,
4) dokonywanie napraw polegających na usuwaniu usterek wynikłych z niewłaściwego
wykonawstwa budowlanego lub wad materiałów budowlanych.
ż 23. Osobę zajmującą kwaterę i najemcę lokalu mieszkalnego obciąża naprawa i
konserwacja:
1) podłóg, posadzek, wykładzin podłogowych oraz ściennych okładzin ceramicznych,
szklanych i innych w kuchni i pomieszczeniach sanitarnych,
2) okien i drzwi,
3) wbudowanych mebli, łącznie z ich wymianą,
4) trzonów kuchennych, kuchni i grzejników wody przepływowej (gazowych,
elektrycznych i węglowych), podgrzewaczy wody, wanien, brodzików, mis
klozetowych, zlewozmywaków i umywalek wraz z syfonami, baterii i zaworów
czerpalnych oraz innych urządzeń sanitarnych, w które lokal jest wyposażony,
łącznie z ich wymianą,
5) osprzętu i zabezpieczeń instalacji elektrycznej, z wyjątkiem wymiany
przewodów oraz osprzętu anteny zbiorczej,
6) pieców węglowych i akumulacyjnych oraz wymiana ich zużytych elementów,
7) etażowego centralnego ogrzewania, a w wypadku gdy zostało ono zainstalowane
na koszt osoby uprawnionej lub najemcy - także jego wymiana,
8) przewodów odpływowych urządzeń sanitarnych, aż do pionów zbiorczych, w tym
niezwłoczne usuwanie ich niedrożności,
9) innych elementów wyposażenia kwatery lub lokalu mieszkalnego i pomieszczeń
przynależnych poprzez:
a) malowanie lub tapetowanie oraz naprawę uszkodzeń tynków ścian i sufitów,
b) malowanie okien i drzwi od strony wewnętrznej, wbudowanych mebli, urządzeń
kuchennych, sanitarnych i grzewczych, w celu ich zabezpieczenia przed korozją.
ż 24. 1. W razie zwolnienia kwatery lub lokalu mieszkalnego oddział terenowy
Agencji dokonuje komisyjnie, w obecności osoby uprawnionej lub najemcy, oceny
procentowego zużycia zainstalowanych urządzeń.
2. Osoba zwalniająca kwaterę lub lokal mieszkalny ma obowiązek pokryć koszty:
1) zużycia urządzeń w wysokości wynikającej z różnicy ich stanu technicznego na
dzień zajęcia i zwolnienia, według ich wartości na dzień zwolnienia i ustalonego
procentowego zużycia,
2) wykonania robót malarskich według stawek i na zasadach określonych dla
obliczania ekwiwalentu konserwacyjnego za wykonanie tych robót albo wykonać je
we własnym zakresie.
3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, nie dotyczy osób określonych w art.
22 ust. 1 i 3 oraz w art. 23 ust. 1 i 2.
4. Za wymienione przez osobę uprawnioną lub najemcę w okresie użytkowania
kwatery lub najmu elementy wyposażenia kwatery lub lokalu mieszkalnego należy
się zwrot kwoty odpowiadającej różnicy ich wartości, według stanu w dniu objęcia
kwatery lub lokalu mieszkalnego oraz w dniu jej opróżnienia. Kwotę należną
osobie uprawnionej do kwatery lub najemcy oblicza się według cen obowiązujących
w dniu rozliczenia.
5. Dyrektor oddziału terenowego Agencji może żądać usunięcia ulepszeń
wprowadzonych przez osobę uprawnioną lub najemcę, jeśli nie uzyskali oni zgody
na ich dokonanie, i przywrócenia stanu poprzedniego, jeżeli nie naruszy to
substancji kwatery lub lokalu mieszkalnego, albo ulepszenia zatrzymać za zwrotem
ich wartości uwzględniającej stopień zużycia według stanu na dzień opróżnienia
kwatery lub lokalu mieszkalnego. Kwotę należną osobie uprawnionej do kwatery lub
najemcy oblicza się według cen obowiązujących w dniu rozliczenia.
ż 25. 1. Konserwacji i napraw w kwaterach funkcyjnych dokonuje oddział terenowy
Agencji.
2. Decyzję o sposobie zagospodarowania czasowo wolnej kwatery funkcyjnej
podejmuje dyrektor oddziału rejonowego Agencji.
ż 26. Decyzję o przeznaczeniu kwatery na cele niemieszkalne podejmuje, na
wniosek dyrektora oddziału rejonowego, Prezes Agencji.
Rozdział 5
Szczegółowy tryb postępowania w sprawach przekwaterowania żołnierzy zawodowych i
innych osób zamieszkujących w kwaterach lub lokalach mieszkalnych oraz ustalania
kosztów przekwaterowania
ż 27. 1. Decyzje, o których mowa w art. 42 ust. 1 i 2, wydaje dyrektor oddziału
terenowego Agencji właściwy dla miejsca położenia kwatery.
2. W decyzji u zwolnieniu kwatery określa się termin tego zwolnienia.
3. Jeżeli pomimo upływu terminu określonego w decyzji o zwolnieniu kwatery osoba
zajmująca tę kwaterę jej nie zwolniła, dyrektor oddziału terenowego Agencji
występuje do organu egzekucyjnego z wnioskiem o wszczęcie postępowania
egzekucyjnego.
ż 28. 1. Umowę najmu lokalu mieszkalnego wypowiada dyrektor oddziału terenowego
Agencji.
2. Jeżeli pomimo upływu terminu wypowiedzenia najemca lokalu mieszkalnego nie
zwolnił tego lokalu, dyrektor oddziału terenowego Agencji występuje do organu
egzekucyjnego z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego.
ż 29. Dyrektor oddziału terenowego Agencji, który podjął czynności określone w ż
27 ust. 3 lub ż 28 ust. 2, niezależnie od kosztów egzekucyjnych, ustala koszty
przekwaterowania, na które składają się koszty wynikające z ż 24 oraz - w razie
ich poniesienia - wynagrodzenie pracowników zatrudnionych przy czynnościach
związanych z przekwaterowaniem i koszty eksploatacyjne użytego sprzętu
technicznego.
Rozdział 6
Szczegółowe warunki i tryb rozkwaterowania osób rozwiedzionych
ż 30. 1. Dyrektor oddziału terenowego Agencji dokonuje rozkwaterowania osób
rozwiedzionych w wypadkach zajmowania kwatery w budynku, o którym mowa w art. 55
ust. 2 pkt 1-3.
2. Rozkwaterowanie osób rozwiedzionych w wypadkach, o których mowa w ust. 1,
następuje z urzędu, jeżeli zajmowana kwatera jest niezbędna na zakwaterowanie
żołnierzy zawodowych.
3. Rozkwaterowanie osób rozwiedzionych powinno odbyć się równocześnie. W razie
odmowy opuszczenia kwatery przez osobę rozwiedzioną, dyrektor oddziału
terenowego Agencji zarządza przymusowe przekwaterowanie, o którym mowa w art. 42
ust. 4.
4. W razie zawarcia przez osobę uprawnioną do kwatery nowego związku
małżeńskiego przed rozkwaterowaniem, otrzymuje ona kwaterę stosownie do art. 28
ust. 2 pkt 1 lit. a), a o poprawę warunków mieszkaniowych może ubiegać się na
zasadach ogólnie obowiązujących.
5. Przydział lokalu mieszkalnego w ramach rozkwaterowania dla osoby
rozwiedzionej, która nie zachowała prawa do kwatery, może nastąpić w
miejscowości pobliskiej, o której mowa w art. 22 ust. 6.
ż 31. 1. Niedobór powierzchni mieszkalnej, o którym mowa w art. 28 ust. 4,
stanowi różnica między maksymalną powierzchnią mieszkalną przysługująca w dniu
uprawomocnienia się wyroku orzekającego rozwód a powierzchnią mieszkalną
zajmowanej kwatery.
2. Do ustalenia wysokości ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z
kwatery, o którym mowa w art. 28 ust. 4, w wypadku określonym w ust. 1 przyjmuje
się średnią cenę 1 m2 powierzchni użytkowej ustaloną na podstawie art. 47 ust.
4, pomnożoną przez niedobór powierzchni mieszkalnej.
Rozdział 7
Przepisy przejściowe i końcowe
ż 32. 1. Dyrektor oddziału rejonowego Agencji ustala średnią cenę 1 m2
powierzchni użytkowej kwatery w danym garnizonie, o której mowa w art. 47 ust.
4.
2. Ustalenia średniej ceny 1 m2 powierzchni użytkowej kwatery dokonuje się co
najmniej raz w roku.
3. Ogłoszenia średniej ceny 1 m2 powierzchni użytkowej kwatery dokonuje się w
sposób zwyczajowo przyjęty w danym garnizonie oraz informację w tej sprawie
wywiesza się w siedzibie właściwego oddziału teren owego Agencji.
ż 33. Postanowienia organów wojskowych o rozdziale kwater lub lokali
mieszkalnych wydane przed dniem wejścia w życie ustawy na podstawie dotychczas
obowiązujących przepisów podlegają realizacji.
ż 34. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW OBRONY NARODOWEJ ORAZ ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 3 czerwca 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie świadczeń zdrowotnych dla żołnierzy,
członków ich rodzin oraz emerytów i rencistów wojskowych i członków ich rodzin.
(Dz. U. Nr 65, poz. 321)
Na podstawie art. 69 pkt 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr
40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165 oraz z 1996 r. Nr 7,
poz. 44 i Nr 10, poz. 56), art. 61 ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ustawy z dnia 30
czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 8,
poz. 31 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 10, poz. 36 oraz z 1996 r. Nr 7, poz.
44) i art. 28 ust. 3 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36, z 1995 r.
Nr 4, poz. 17 i z 1996 r. Nr 1, poz. 1) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministrów Obrony Narodowej oraz Zdrowia i Opieki
Społecznej z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie świadczeń zdrowotnych dla
żołnierzy, członków ich rodzin oraz emerytów i rencistów wojskowych i członków
ich rodzin (Dz. U. z 1995 r. Nr 3, poz. 15) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 1 w pkt 7 lit. a) skreśla się wyrazy "którzy spełniali warunki wymagane
do uzyskania emerytury wojskowej albo których śmierć pozostaje w związku ze
służbą wojskową";
2) w ż 9 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) zasadniczej służby wojskowej i nadterminowej zasadniczej służby wojskowej,";
3) w ż 11 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
"5) rozwiedzionemu współmałżonkowi żołnierza zawodowego (emeryta lub rencisty
wojskowego), który ma prawo do alimentów z jego strony, ustalone wyrokiem lub
ugodą sądową.";
4) w ż 14 dodaje się pkt 9 w brzmieniu:
"9) dla osób wymienionych w ż 11 pkt 5 - zaświadczenie odpowiednio dowódcy
jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę, lub szefa wojskowego biura
emerytalnego wypłacającego zaopatrzenie, stwierdzające prawo do alimentów na
podstawie przedłożonego wyroku lub ugody sądowej."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 23 maja 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie obowiązku stosowania Polskich Norm.
(Dz. U. Nr 65, poz. 322)
Na podstawie art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz.
U. Nr 55, poz. 251 i z 1995 r. Nr 95, poz. 471) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18
marca 1994 r. w sprawie obowiązku stosowania Polskich Norm (Dz. U. Nr 40, poz.
152 oraz z 1995 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 127, poz. 611) w załączniku "Wykaz Polskich
Norm do obowiązkowego stosowania" wprowadza się następujące zmiany:
1) w dziale 12 "Produkty spożywcze":
a) poz. 24 otrzymuje brzmienie:
"24. PN-91/A-82001 Mięso w tuszach, półtuszach i ćwierćtuszach -wraz ze zmianą
PN-A-82001/A1:1995",
b) dodaje się poz. 27a, 27b, 27c i 28a w brzmieniu:
"27a. PN-A-82005:1996 Cielęcina - Części zasadnicze
27b. PN-A-82006:1996 Baranina - Części zasadnicze
27c. PN-A-82008:1996 Przetwory mięsne paczkowane,
28a. PN-A-82300:1995 Wyroby garmażeryjne niemięsne",
c) poz. 32 i 33 otrzymują brzmienie:
"32. PN-90/A-85802 Tłuszcze zwierzęce jadalne topione - z wyłączeniem p. 5.2.
33. PN-84/A-85803 Tłuszcze zwierzęce jadalne. Metody badań - z wyłączeniem
rozdz. 1 i 12",
d) po poz. 35 dodaje się grupę 1214 w brzmieniu:
"Grupa 1214. Jelita
35a. PN-A-85702:1996 Mięso i przetwory mięsne - Osłonki naturalne",
e) dodaje się poz. 40b, 40c i 40d w brzmieniu:
"40b. PN-A-86523:1995 Produkty drobiarskie - Podroby drobiowe
40c. PN-A-86525:1996 Produkty drobiarskie - Konserwy drobiowe - Wymagania
wspólne
40d. PN-A-86526:1995 Produkty drobiarskie - Wędliny drobiowe - Wymagania
wspólne",
f) w poz. 41 numer normy "PN-81/A-86002" zastępuje się numerem
"PN-A-86002:1995",
g) poz. 44, 46, 47, 48, 49, 50, 51, 53, 55 i 212 otrzymują brzmienie:
"44. PN-92/A-86024 Mleko i przetwory mleczarskie - Mleko w proszku - wraz ze
zmianą PN-A-86024/A1:1996",
"46. PN-82/A-86043 Mleko i przetwory mleczarskie - Mleko zagęszczone - wraz ze
zmianą PN-82/A-86043 Zmiana 3:1996,
47. PN-90/A-86050 Mleko i przetwory mleczarskie. Śmietanka i śmietana - wraz ze
zmianą PN-90/A-86050 Zmiana 2:1996,
48. PN-83/A-86061 Mleko i przetwory mleczarskie - Napoje mleczne fermentowane -
wraz ze zmianą PN-83/A-86061 Zmiana 4:1996,
49. PN-A-86155:1995 Mleko i przetwory mleczne - Masło,
50. PN-68/A-86230 Mleko i przetwory mleczarskie - Sery podpuszczkowe
dojrzewające - wraz ze zmianą PN-68/A-86230 Zmiana 13:1996
51. PN-66/A-86233 Mleko i przetwory mleczarskie - Sery topione - Wspólne
wymagania i badania - wraz ze zmianą PN-66/A-86233 Zmiana 16:1996",
"53. PN-91/A-86300 Mleko i przetwory mleczarskie. Sery twarogowe niedojrzewające
- wraz ze zmianą PN-A-86300/A1:1996",
"55. PN-80/A-86431 Mleko i przetwory mleczarskie - Lody - wraz ze zmianą
PN-80/A-86431 Zmiana 7:1996",
"212. PN-A-86950:1995 Majonez",
h) dodaje się poz. 213b w brzmieniu:
"213b. PN-A-78602:1996 Różyczki kalafiora zamrożone",
i) poz. 268 otrzymuje brzmienie:
"268. PN-87/A-86906 Tłuszcze roślinne jadalne. Surowe oleje roślinne - wraz ze
zmianą PN-A-86906/A 1:1995",
k) skreśla się poz. 270,
l) poz. 271 otrzymuje brzmienie:
"271. PN-76/A-86911 Tłuszcze roślinne jadalne. Metody badań. Przygotowanie
próbek do analizy - w zakresie tłuszczów w postaci emulsji",
m) skreśla się poz. 280,
n) dodaje się poz. 297a w brzmieniu:
"297a. PN-A-79038:1995 Napoje bezalkoholowe gazowane słodzone aspartamem i
aspartamem z acesulfamem K",
o) w poz. 298 numer normy "PN-89/A-79098" zastępuje się numerem
"PN-A-79098:1995",
p) skreśla się poz. 304,
r) poz. 305, 306, 328 i 367 otrzymują brzmienie:
"305. PN-A-79530:1995 Wyroby spirytusowe gatunkowe - Wspólne wymagania i
badania,
306. PN-A-79531:1995 Wyroby spirytusowe czyste - Wspólne wymagania i badania",
"328. PN-93/A-79528/03 Spirytus (alkohol etylowy). Metody badań. Oznaczanie mocy
- wraz ze zmianą PN-93/A-79528-3/A1:1995",
"367. PN-87/A-79002 Drożdże piekarskie prasowane - wraz ze zmianą
PN-87/A-79002/A1:1995";
2) w dziale 15 "Rolnictwo i leśnictwo" poz. 55 otrzymuje brzmienie:
"55. PN-83/R-67011 Materiał szkółkarski. Drzewka owocowe - jabłonie, grusze,
śliwy, czereśnie, wiśnie, brzoskwinie i morele - z wyłączeniem części dotyczącej
etykietowania opakowań jednostkowych drzewek owocowych."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem przepisów:
1) ż 1 pkt 1 lit. a), który wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1996 r.,
2) ż 1 pkt 1 lit. f), który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.,
3) ż 1 pkt 2, który wchodzi w życie w odniesieniu do jabłoni z dniem ogłoszenia,
a w odniesieniu do pozostałych gatunków drzewek owocowych z dniem 30 kwietnia
1997 r.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 grudnia 1996 r.
o Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych.
(Dz. U. Nr 156, poz. 777)
Art. 1. 1. Tworzy się państwową jednostkę organizacyjną pod nazwą "Polski
Instytut Spraw Międzynarodowych" z siedzibą w Warszawie.
2. Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, zwany dalej "Instytutem", ma
osobowość prawną.
Art. 2. Do zadań Instytutu należy:
1) prowadzenie badań naukowych w zakresie spraw międzynarodowych,
2) przygotowywanie analiz, ekspertyz i studiów prognostycznych z zakresu spraw
międzynarodowych,
3) doskonalenie zawodowe kadr wykonujących zadania w zakresie stosunków
międzynarodowych i polityki zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej,
4) upowszechnianie w społeczeństwie polskim wiedzy z dziedziny współczesnych
stosunków międzynarodowych,
5) utrzymywanie kontaktów z ośrodkami szkoleniowych, naukowymi i politycznymi w
Rzeczypospolitej Polskiej i za granicą,
6) gromadzenie specjalistycznego księgozbioru i dokumentacji naukowej, a także
prowadzenie otwartej działalności bibliotecznej,
7) działalność wydawnicza.
Art. 3. Szczegółowy zakres działania i organizację Instytutu określa statut
Instytutu, nadany, w drodze rozporządzenia, przez Radę Ministrów na wniosek
ministra Spraw Zagranicznych.
Art. 4. Organami Instytutu są:
1) Dyrektor Instytutu,
2) Rada Instytutu.
Art. 5. 1. Dyrektor Instytutu kieruje Instytutem i reprezentuje go na zewnątrz.
2. Dyrektora Instytutu powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów, po
zasięgnięciu opinii Ministra Spraw Zagranicznych.
3. Kandydatów na stanowisko Dyrektora Instytutu wyłania się w drodze konkursu,
którego warunki określa statut Instytutu.
4. Dyrektor Instytutu jest powoływany na kadencję określoną w statucie
Instytutu.
Art. 6. 1. Zadania, kompetencje i skład Rady Instytutu oraz czas trwania jej
kadencji określa statut Instytutu.
2. Członków Rady Instytutu powołuje i odwołuje Minister Spraw Zagranicznych.
Art. 7. 1. W skład Instytutu mogą wchodzić oddziały zamiejscowe jako
wyodrębnione jednostki organizacyjne.
2. Oddział zamiejscowy Instytutu tworzy, w drodze rozporządzenia, Minister Spraw
Zagranicznych, na wniosek Dyrektora Instytutu, po zasięgnięciu opinii Rady
Instytutu.
3. Organizację oddziału zamiejscowego i zakres jego zadań określa, z
zastrzeżeniem art. 3, regulamin oddziału nadany przez Ministra Spraw
Zagranicznych na wniosek Dyrektora Instytutu.
Art. 8. Dla realizacji celów określonych w art. 2 Instytutowi przekazuje się
majątek byłego Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych.
Art. 9. Przychodami Instytutu są w szczególności:
1) środki otrzymywane zgodnie z odrębnymi przepisami na zadania, o których mowa
w art. 2 pkt 1,
2) dotacje z budżetu państwa na zadania, o których mowa w art. 2 pkt 2-7,
3) spadki i darowizny.
Art. 10. Nadzór nad Instytutem w zakresie zgodności jego działania z przepisami
ustawowymi i postanowieniami statutu sprawuje Minister Spraw Zagranicznych.
Art. 11. Minister Spraw Zagranicznych określa, w drodze rozporządzenia, w
porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej, wykaz stanowisk w
Instytucie, wymagane kwalifikacje oraz zasady wynagradzania pracowników
Instytutu i przyznawania im innych świadczeń.
Art. 12. W sprawach nie uregulowanych niniejszą ustawą do Instytutu stosuje się
odpowiednio przepisy dotyczące jednostek badawczo-rozwojowych. Ministrem
właściwym, w rozumieniu tych przepisów, w odniesieniu do Instytutu jest Minister
Spraw Zagranicznych.
Art. 13. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 23 maja 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie obowiązku stosowania norm branżowych.
(Dz. U. Nr 65, poz. 323)
Na podstawie art. 19 ust. 2 w związku z art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 3 kwietnia
1993 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 55, poz. 251 i z 1995 r. Nr 95, poz. 471)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18
marca 1994 r. w sprawie obowiązku stosowania norm branżowych (Dz. U. Nr 40, poz.
153 oraz z 1995 r. Nr 2, poz. 9 i Nr 127, poz. 612) w załączniku "Wykaz norm
branżowych do obowiązkowego stosowania" w dziale 12 "Produkty spożywcze" skreśla
się poz. 11, 12, 19, 40, 47, 54, 64, 65, 66, 67, 68, 77, 80, 263, 266, 267, 272,
276, 279, 282, 294, 312, 323, 324, 327, 328, 329, 330, 331, 332, 333, 334, 335 i
343.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 11 czerwca 1996 r.
w sprawie podziału środków i limitów na podwyżki wynagrodzeń w państwowej sferze
budżetowej oraz rozdysponowania rezerwy etatów kalkulacyjnych, środków i limitów
na wynagrodzenia, przeznaczonej na nie przewidziane zmiany organizacyjne w 1996
r.
(Dz. U. Nr 66, poz. 325)
Na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 6 oraz art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia
1994 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej
oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163) zarządza się,
co następuje:
ż 1. 1. Podział środków rezerwy na podwyżki wynagrodzeń w państwowych
jednostkach budżetowych i limitu wynagrodzeń na podwyżki dla jednostek
gospodarki pozabudżetowej, szkół wyższych i innych jednostek prowadzących
gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie o szkolnictwie wyższym
oraz jednostek prowadzących gospodarkę finansową na zasadach ustalonych dla
zakładów budżetowych na poszczególne części budżetu, z uwzględnieniem działów
klasyfikacji budżetowej i form finansowania, określają:
1) załącznik nr 1 - dla pracowników cywilnych,
2) załącznik nr 2 - dla żołnierzy i funkcjonariuszy oraz kandydatów i żołnierzy
niezawodowych.
2. W ramach kwot na podwyżki wynagrodzeń określonych w załączniku nr 1
podwyższone zostaną, od dnia 1 lipca 1996 r., wynagrodzenia osób zajmujących
kierownicze stanowiska państwowe.
ż 2. Środki i limity, o których mowa w ż 1, ujmują wypłaty wszystkich składników
wynagrodzeń osobowych i honorariów wypłacanych niektórym grupom pracowników za
pracę wynikającą ze stosunku pracy.
ż 3. 1. Rezerwę, o której mowa w art. 29 ust. 3 ustawy budżetowej na rok 1996 z
dnia 1 lutego 1996 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 87), rozdysponowuje się następująco:
1) z rezerwy środków na wynagrodzenia dla państwowych jednostek budżetowych
przeznacza się:
a) 2 236 150 zł na 268 etatów,
b) 901 850 zł na wynagrodzenia jednorazowe osób odwołanych z kierowniczych
stanowisk państwowych, w tym 409 844 zł do dyspozycji Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej, w przypadku gdy odwołanie powoduje przekroczenie środków na
wynagrodzenia, wynikających z kalkulacyjnej liczby etatów osób zajmujących
kierownicze stanowiska państwowe,
2) z rezerwy limitów wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej
dotowanej przeznacza się 711 938 zł na 107 etatów,
3) z rezerwy limitów wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej nie
dotowanej przeznacza się 405 248 zł na 86 etatów.
2. Środki i limity, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 3, według poszczególnych
części budżetu i działów, z uwzględnieniem terminów ich uruchomienia, określa
załącznik nr 3 do rozporządzenia.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1996 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 1996 r. (poz. 325)

Załącznik nr 1
ŚRODKI I LIMITY NA PODWYŻKI WYNAGRODZEŃ PRACOWNIKÓW CYWILNYCH OD DNIA 1 LIPCA
1996 R. WEDŁUG POSZCZEGÓLNYCH CZĘŚCI BUDŻETU, W PODZIALE NA DZIAŁY I FORMY
FINANSOWANIA
WyszczególnienieRezerwa na podwyżki wynagrodzeń z złotych
jednostki budżetowegospodarka pozabudżetowa dotowanagospodarka
pozabudżetowa nie dotowanaszkoły wyższe
12345

CZĘŚĆ 05 - URZĄD RADY MINISTRÓW
Dział 83 - Kultura i sztuka6000
Dział 89 - Różna działalność22765 347199
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu643525
- szkoły wyższe 23000

CZĘŚĆ 06 - CENTRALNY URZĄD PLANOWANIA
Dział 66 - Różne usługi materialne 15326
Dział 89 - Różna działalność 24117
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu236381

CZĘŚĆ 08 - MINISTERSTWO FINANSÓW
Dział 79 - Oświata i wychowanie 20938
Dział 85 - Ochrona zdrowia2008
Dział 89 - Różna działalność 91545
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa575649
- urzędy podległe13804229

CZĘŚĆ 09 - MINISTERSTWO PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
Dział 01 - Przemysł22806
Dział 79 - Oświata i wychowanie86553
Dział 89 - Różna działalność695815 139513
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa292298

CZĘŚĆ 13 - MINISTERSTWO PRZEMYSŁU I HANDLU
Dział 61 - Handel wewnętrzny413000102000
Kwota na dodatkową podwyżkę dla pracowników Państwowej Inspekcji Handlowej
od 1 lipca 1996 r.163000
Dział 79 - Oświata i wychowanie 57007
Dział 83 - Kultura i sztuka 11748
Dział 89 - Różna działalność106995 34925
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa277273
- urzędy podległe25356

CZĘŚĆ 14 - MINISTERSTWO PRZEKSZTAŁCEŃ WŁASNOŚCIOWYCH
Dział 89 - Różna działalność 32875
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa310010

CZĘŚĆ 15 - KOMISJA PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu79236

CZĘŚĆ 18 - MINISTERSTWO GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA
Dział 31 - Budownictwo 19958
Dział 66 - Różne usługi materialne12334
Dział 79 - Oświata i wychowanie 13639
Dział 89 - Różna działalność 20950
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa192692
- Główny Urząd Nadzoru Budowlanego55090
- pozostałe urzędy3357

CZĘŚĆ 19 - MINISTERSTWO ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
Dział 40 - Rolnictwo989975 2338650
Dział 79 - Oświata i wychowanie5756255 20379
Dział 83 - Kultura i sztuka 34079
Dział 89 - Różna działalność 26087
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa265443

CZĘŚĆ 21 - MINISTERSTWO TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
Dział 50 - Transport3680000 55226
Dział 79 - Oświata i wychowanie904564 426
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe1419 2086876
Dział 83 - Kultura i sztuka 14685
Dział 89 - Różna działalność5059 10808
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa187658
- urzędy podległe6587

CZĘŚĆ 22 - MINISTERSTWO ŁĄCZNOŚCI
Dział 59 - Łączność50000 153000
Dział 83 - Kultura i sztuka 4686
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa141404

CZĘŚĆ 23 - URZĄD ZAMÓWIEŃ PUBLICZNYCH
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu49658

CZĘŚĆ 25 - MINISTERSTWO WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
Dział 89 - Różna działalność27539 24037
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa233863
- urzędy podległe 83000

CZĘŚĆ 28 - MINISTERSTWO OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I
LEŚNICTWA
Dział 31 - Budownictwo 36704
Dział 45 - Leśnictwo313940105000942
Kwota na dodatkową podwyżkę od 1 lipca 1996 r.2115000
Dział 66 - Różne usługi materialne1498351 69831
Dział 79 - Oświata i wychowanie238179 9350
Dział 89 - Różna działalność 12192
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa201180

CZĘŚĆ 30 - MINISTERSTWO OBRONY NARODOWEJ
Dział 85 - Ochrona zdrowia3535440
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa298706
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne94339
Dział 98 - Obrona narodowa14788000 1758000518000

CZĘŚĆ 31 - MINISTERSTWO SPRAW WEWNĘTRZNYCH
Dział 86 - Opieka społeczna13862
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa479373
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne8295000 578000
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne42661

CZĘŚĆ 32 - MINISTERSTWO SPRAW ZAGRANICZNYCH
Dział 79 - Oświata i wychowanie5194
Dział 89 - Różna działalność 56194
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa406171

CZĘŚĆ 33 - MINISTERSTWO EDUKACJI NARODOWEJ
Dział 01 - Przemysł 1009618
Dział 40 - Rolnictwo 2236
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 1202
Dział 79 - Oświata i wychowanie46940935 47204
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe151212 58000146298646
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek108823 16101
Dział 89 - Różna działalność:
- Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych:
- centrala Dyrekcji56305
- jednostki podległe315265
- pozostałe jednostki 20178
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa216443
- urzędy podległe1173465

CZĘŚĆ 34 - MINISTERSTWO KULTURY I SZTUKI
Dział 79 - Oświata i wychowanie2824112
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe6148 6556207
Dział 83 - Kultura i sztuka 1078721
Dział 89 - Różna działalność 16052
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa163064
- Państwowa Służba Ochrony Zabytków227851
- Komitet Kinematografii38751

CZĘŚĆ 35 - MINISTERSTWO ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
Dział 79 - Oświata i wychowanie2450209 613
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe22463 28636760
Dział 83 - Kultura i sztuka 28295
Dział 85 - Ochrona zdrowia17962994 153897
Dział 89 - Różna działalność 30772
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa197855
- urzędy podległe182452

CZĘŚĆ 36 - MINISTERSTWO SPRAWIEDLIWOŚCI
Dział 01 - Przemysł 213722
Dział 31 - Budownictwo 92278
Dział 40 - Rolnictwo 42906
Dział 61 - Handel wewnętrzny 2325
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 3714
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek 18313
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa222347
Dział 92 - Wymiar sprawiedliwości i prokuratura9393000 4000

CZĘŚĆ 37 - URZĄD ANTYMONOPOLOWY
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu100098

CZĘŚĆ 38 - POLSKA AKADEMIA NAUK
Dział 40 - Rolnictwo 132844
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe8448
Dział 86 - Opieka społeczna11281
Dział 89 - Różna działalność90427 61065
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu194922
- urzędy podległe26891

CZĘŚĆ 40 - POLSKIE CENTRUM BADAŃ I CERTYFIKACJI
Dział 66 - Różne usługi materialne 75349

CZĘŚĆ 42 - URZĄD DO SPRAW KOMBATANTÓW I OSÓB REPRESJONOWANYCH
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu73211

CZĘŚĆ 45 - URZĄD KULTURY FIZYCZNEJ I TURYSTYKI
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 962
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe3310 5524511
Dział 83 - Kultura i sztuka 5538
Dział 85 - Ochrona zdrowia478
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 177827
Dział 89 - Różna działalność 1091
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu96442

CZĘŚĆ 46 - KRAJOWY URZĄD PRACY
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu99284
- urzędy podległe3565130

CZĘŚĆ 48 - KOMITET BADAŃ NAUKOWYCH
Dział 89 - Różna działalność 10036
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu141739

CZĘŚĆ 50 - GŁÓWNY URZĄD STATYSTYCZNY
Dział 01 - Przemysł81194
Dział 66 - Różne usługi materialne1136376
Dział 79 - Oświata i wychowanie 6873
Dział 89 - Różna działalność10813 28589
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu338003
- urzędy podległe640915

CZĘŚĆ 51 - GŁÓWNY URZĄD CEŁ
Dział 79 - Oświata i wychowanie 19340
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu380648
- urzędy podległe3152647

CZĘŚĆ 52 - PAŃSTWOWA AGENCJA ATOMISTYKI
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu48279
- urzędy podległe10744

CZĘŚĆ 53 - WYŻSZY URZĄD GÓRNICZY
Dział 89 - Różna działalność 5031
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu133957
- urzędy podległe225611
Kwota na dodatkową podwyżkę od 1 stycznia 1996 r.
- centrala Urzędu292500
- urzędy podległe1077363

CZĘŚĆ 54 - URZĄD PATENTOWY RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dział 89 - Różna działalność 8012
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu169630

CZĘŚĆ 55 - KASA ROLNICZEGO UBEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne
- centrala Urzędu 82584
- jednostki podległe 1214108

CZĘŚĆ 56 - POLSKA AGENCJA PRASOWA
Dział 66 - Różne usługi materialne 236000

CZĘŚĆ 57 - POLSKI KOMITET NORMALIZACYJNY
Dział 89 - Różna działalność144017

CZĘŚĆ 58 - ZAKŁAD UBEZPIECZEŃ SPOŁECZNYCH
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne
- centrala Urzędu 430540
- jednostki podległe 8025768

CZĘŚĆ 59 - GŁÓWNY URZĄD MIAR
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu185956
- urzędy podległe370755

CZĘŚĆ 80 - REGIONALNE IZBY OBRACHUNKOWE
Dział 91 - Administracja państwowa408192
Kwota na dodatkową podwyżkę od 1 stycznia 1996 r.671233

CZĘŚĆ 85/01 - WOJEWÓDZTWO WARSZAWSKIE
Dział 31 - Budownictwo 28716
Dział 40 - Rolnictwo86450 43891
Dział 45 - Leśnictwo5407
Dział 66 - Różne usługi materialne 2762
Dział 70 - Gospodarka komunalna264618 109510
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa7010 2779
Dział 79 - Oświata i wychowanie 2184
Dział 83 - Kultura i sztuka 118246
Dział 85 - Ochrona zdrowia9142590 98907
Dział 86 - Opieka społeczna467258 2091
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 37707
Dział 89 - Różna działalność 47543
Dział 91 - Administracja państwowa453759

CZĘŚĆ 85/03 - WOJEWÓDZTWO BIALSKOPODLASKIE
Dział 40 - Rolnictwo69020 38408
Dział 45 - Leśnictwo1240
Dział 66 - Różne usługi materialne 2098
Dział 70 - Gospodarka komunalna24074 2955
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa9528
Dział 83 - Kultura i sztuka 24416
Dział 85 - Ochrona zdrowia1383455
Dział 86 - Opieka społeczna58730
Dział 89 - Różna działalność 21748
Dział 91 - Administracja państwowa129113

CZĘŚĆ 85/05 - WOJEWÓDZTWO BIAŁOSTOCKIE
Dział 40 - Rolnictwo97762 118391
Dział 45 - Leśnictwo5343
Dział 66 - Różne usługi materialne 2762
Dział 70 - Gospodarka komunalna4261
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa8667
Dział 79 - Oświata i wychowanie 3916
Dział 83 - Kultura i sztuka 50020
Dział 85 - Ochrona zdrowia2621816 29917
Dział 86 - Opieka społeczna193875 1152
Dział 89 - Różna działalność 28802
Dział 91 - Administracja państwowa198724

CZĘŚĆ 85/07 - WOJEWÓDZTWO BIELSKIE
Dział 40 - Rolnictwo57421 28560
Dział 45 - Leśnictwo2449
Dział 66 - Różne usługi materialne 6003
Dział 70 - Gospodarka komunalna2162 612
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 4088
Dział 83 - Kultura i sztuka 45379
Dział 85 - Ochrona zdrowia3164241
Dział 86 - Opieka społeczna177432 938
Dział 89 - Różna działalność 37188
Dział 91 - Administracja państwowa205438

CZĘŚĆ 85/09 - WOJEWÓDZTWO BYDGOSKIE
Dział 40 - Rolnictwo98432 71360
Dział 45 - Leśnictwo9796
Dział 61 - Handel wewnętrzny 4044
Dział 66 - Różne usługi materialne 10545
Dział 70 - Gospodarka komunalna4039
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa23421
Dział 83 - Kultura i sztuka 62979
Dział 85 - Ochrona zdrowia3428969 194221
Dział 86 - Opieka społeczna339505 9488
Dział 89 - Różna działalność 25182
Dział 91 - Administracja państwowa213944

CZĘŚĆ 85/11 - WOJEWÓDZTWO CHEŁMSKIE
Dział 40 - Rolnictwo58791 20229
Dział 45 - Leśnictwo3435
Dział 70 - Gospodarka komunalna64334 18744
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa16538
Dział 83 - Kultura i sztuka 30492
Dział 85 - Ochrona zdrowia1133259 4818
Dział 86 - Opieka społeczna92986 563
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek1274
Dział 89 - Różna działalność 20151
Dział 91 - Administracja państwowa123486

CZĘŚĆ 85/13 - WOJEWÓDZTWO CIECHANOWSKIE
Dział 40 - Rolnictwo76412 78679
Dział 45 - Leśnictwo1240
Dział 66 - Różne usługi materialne7075
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa9273
Dział 83 - Kultura i sztuka 24012
Dział 85 - Ochrona zdrowia1597322 2981
Dział 86 - Opieka społeczna131800 2787
Dział 89 - Różna działalność 37773
Dział 91 - Administracja państwowa163135

CZĘŚĆ 85/15 - WOJEWÓDZTWO CZĘSTOCHOWSKIE
Dział 40 - Rolnictwo69912 27469
Dział 45 - Leśnictwo2449
Dział 66 - Różne usługi materialne 8819
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa7552
Dział 83 - Kultura i sztuka 22622
Dział 85 - Ochrona zdrowia2365342 4152
Dział 86 - Opieka społeczna101973 375
Dział 89 - Różna działalność 23239
Dział 91 - Administracja państwowa208732

CZĘŚĆ 85/17 - WOJEWÓDZTWO ELBLĄSKIE
Dział 31 - Budownictwo 3981
Dział 40 - Rolnictwo77464 79371
Dział 45 - Leśnictwo4675
Dział 70 - Gospodarka komunalna4325
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa8030
Dział 83 - Kultura i sztuka 42218
Dział 85 - Ochrona zdrowia1827218 2316
Dział 86 - Opieka społeczna161467 938
Dział 89 - Różna działalność 14588
Dział 91 - Administracja państwowa161280

CZĘŚĆ 85/19 - WOJEWÓDZTWO GDAŃSKIE
Dział 40 - Rolnictwo131635 26883
Dział 45 - Leśnictwo9414
Dział 66 - Różne usługi materialne 10731
Dział 79 - Oświata i wychowanie 666
Dział 83 - Kultura i sztuka 78427
Dział 85 - Ochrona zdrowia4393392 84534
Dział 86 - Opieka społeczna351391 3645
Dział 89 - Różna działalność 45307
Dział 91 - Administracja państwowa255960

CZĘŚĆ 85/21 - WOJEWÓDZTWO GORZOWSKIE
Dział 31 - Budownictwo 6741
Dział 40 - Rolnictwo83550 69257
Dział 45 - Leśnictwo6043
Dział 66 - Różne usługi materialne 2576
Dział 70 - Gospodarka komunalna2862
Dział 79 - Oświata i wychowanie 3996
Dział 83 - Kultura i sztuka 34102
Dział 85 - Ochrona zdrowia2377260 14559
Dział 86 - Opieka społeczna234346 2493
Dział 89 - Różna działalność 45493
Dział 91 - Administracja państwowa172504

CZĘŚĆ 85/23 - WOJEWÓDZTWO JELENIOGÓRSKIE
Dział 31 - Budownictwo 5547
Dział 40 - Rolnictwo61755 23769
Dział 45 - Leśnictwo1749
Dział 70 - Gospodarka komunalna8237 6896
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa7297
Dział 79 - Oświata i wychowanie 2104
Dział 83 - Kultura i sztuka 31299
Dział 85 - Ochrona zdrowia2459129 1118
Dział 86 - Opieka społeczna176827
Dział 89 - Różna działalność 41713
Dział 91 - Administracja państwowa150569

CZĘŚĆ 85/25 - WOJEWÓDZTWO KALISKIE
Dział 40 - Rolnictwo122362 28134
Dział 70 - Gospodarka komunalna3435
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa10770 2191
Dział 83 - Kultura i sztuka 40985
Dział 85 - Ochrona zdrowia2243733 1491
Dział 86 - Opieka społeczna233485 3029
Dział 89 - Różna działalność 14375
Dział 91 - Administracja państwowa185678

CZĘŚĆ 85/27 - WOJEWÓDZTWO KATOWICKIE
Dział 31 - Budownictwo29740
Dział 40 - Rolnictwo144826 40750
Dział 45 - Leśnictwo8428
Dział 66 - Różne usługi materialne 12032
Dział 79 - Oświata i wychowanie 7379
Dział 83 - Kultura i sztuka 82844
Dział 85 - Ochrona zdrowia12408809 77268
Dział 86 - Opieka społeczna464071 2653
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 6789
Dział 89 - Różna działalność 49007
Dział 91 - Administracja państwowa474352

CZĘŚĆ 85/29 - WOJEWÓDZTWO KIELECKIE
Dział 40 - Rolnictwo102701 29997
Dział 45 - Leśnictwo7283
Dział 66 - Różne usługi materialne 8633
Dział 70 - Gospodarka komunalna7314
Dział 83 - Kultura i sztuka 69795
Dział 85 - Ochrona zdrowia3977068 34921
Dział 86 - Opieka społeczna385807 7665
Dział 89 - Różna działalność 35537
Dział 91 - Administracja państwowa231434

CZĘŚĆ 85/31 - WOJEWÓDZTWO KONIŃSKIE
Dział 31 - Budownictwo 13854
Dział 40 - Rolnictwo79918 38887
Dział 70 - Gospodarka komunalna5438 2955
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa12682 7882
Dział 83 - Kultura i sztuka 21232
Dział 85 - Ochrona zdrowia1391295 1464
Dział 86 - Opieka społeczna116982 375
Dział 89 - Różna działalność 15439
Dział 91 - Administracja państwowa149354

CZĘŚĆ 85/33 - WOJEWÓDZTWO KOSZALIŃSKIE
Dział 31 - Budownictwo 3928
Dział 40 - Rolnictwo102160 20388
Dział 45 - Leśnictwo2449
Dział 50 - Transport 2327
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa11408
Dział 79 - Oświata i wychowanie 4475
Dział 83 - Kultura i sztuka 28631
Dział 85 - Ochrona zdrowia1680944 11765
Dział 86 - Opieka społeczna218317 4583
Dział 89 - Różna działalność 19060
Dział 91 - Administracja państwowa156612

CZĘŚĆ 85/35 - WOJEWÓDZTWO KRAKOWSKIE
Dział 31 - Budownictwo 13854
Dział 40 - Rolnictwo62998 41336
Dział 45 - Leśnictwo2449
Dział 66 - Różne usługi materialne 14821
Dział 70 - Gospodarka komunalna104499 62756
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa28551
Dział 83 - Kultura i sztuka 71163
Dział 85 - Ochrona zdrowia3708261 207343
Dział 86 - Opieka społeczna489150 5280
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 12121
Dział 89 - Różna działalność 53079
Dział 91 - Administracja państwowa234440

CZĘŚĆ 85/37 - WOJEWÓDZTWO KROŚNIEŃSKIE
Dział 40 - Rolnictwo75680 28906
Dział 45 - Leśnictwo2703
Dział 66 - Różne usługi materialne 1089
Dział 70 - Gospodarka komunalna5406
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa14658 8683
Dział 83 - Kultura i sztuka 43989
Dział 85 - Ochrona zdrowia2019828 10114
Dział 86 - Opieka społeczna103470
Dział 89 - Różna działalność 21242
Dział 91 - Administracja państwowa151592

CZĘŚĆ 85/39 - WOJEWÓDZTWO LEGNICKIE
Dział 31 - Budownictwo9691
Dział 40 - Rolnictwo69275 42986
Dział 45 - Leśnictwo2481
Dział 66 - Różne usługi materialne 4330
Dział 70 - Gospodarka komunalna3721
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa7807
Dział 83 - Kultura i sztuka 28541
Dział 85 - Ochrona zdrowia2089301
Dział 86 - Opieka społeczna176731
Dział 89 - Różna działalność 23372
Dział 91 - Administracja państwowa149034

CZĘŚĆ 85/41 - WOJEWÓDZTWO LESZCZYŃSKIE
Dział 40 - Rolnictwo67459 18179
Dział 45 - Leśnictwo1240
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa8795
Dział 79 - Oświata i wychowanie 4822
Dział 83 - Kultura i sztuka 16389
Dział 85 - Ochrona zdrowia1414590 665
Dział 86 - Opieka społeczna109397 2305
Dział 89 - Różna działalność 12911
Dział 91 - Administracja państwowa156548

CZĘŚĆ 85/43 - WOJEWÓDZTWO LUBELSKIE
Dział 40 - Rolnictwo110667 52736
Dział 45 - Leśnictwo3753
Dział 66 - Różne usługi materialne 16096
Dział 70 - Gospodarka komunalna8014 52186
Dział 79 - Oświata i wychowanie 4422
Dział 83 - Kultura i sztuka 98494
Dział 85 - Ochrona zdrowia3190246 49533
Dział 86 - Opieka społeczna226284 4905
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek 2586
Dział 89 - Różna działalność 27791
Dział 91 - Administracja państwowa231690

CZĘŚĆ 85/45 - WOJEWÓDZTWO ŁOMŻYŃSKIE
Dział 40 - Rolnictwo93174 62096
Dział 45 - Leśnictwo954
Dział 70 - Gospodarka komunalna25473 6310
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa12172 828
Dział 79 - Oświata i wychowanie 453
Dział 83 - Kultura i sztuka 28878
Dział 85 - Ochrona zdrowia1253912 3300
Dział 86 - Opieka społeczna51273
Dział 89 - Różna działalność 14454
Dział 91 - Administracja państwowa130552

CZĘŚĆ 85/47 - WOJEWÓDZTWO ŁÓDZKIE
Dział 31 - Budownictwo 12925
Dział 40 - Rolnictwo64877 11339
Dział 66 - Różne usługi materialne 5339
Dział 70 - Gospodarka komunalna12466
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa6596
Dział 83 - Kultura i sztuka 74481
Dział 85 - Ochrona zdrowia2645972 10753
Dział 86 - Opieka społeczna470890 1126
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 23704
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek1019
Dział 89 - Różna działalność 44189
Dział 91 - Administracja państwowa228077

CZĘŚĆ 85/49 - WOJEWÓDZTWO NOWOSĄDECKIE
Dział 31 - Budownictwo 9926
Dział 40 - Rolnictwo86354 29358
Dział 45 - Leśnictwo1749
Dział 66 - Różne usługi materialne 6534
Dział 70 - Gospodarka komunalna3307
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa31515
Dział 83 - Kultura i sztuka 50357
Dział 85 - Ochrona zdrowia2592115 7879
Dział 86 - Opieka społeczna165068 375
Dział 89 - Różna działalność 24224
Dział 91 - Administracja państwowa177748

CZĘŚĆ 85/51 - WOJEWÓDZTWO OLSZTYŃSKIE
Dział 40 - Rolnictwo138358 106148
Dział 45 - Leśnictwo2481
Dział 50 - Transport 4627
Dział 66 - Różne usługi materialne 2125
Dział 70 - Gospodarka komunalna3466
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa15869
Dział 83 - Kultura i sztuka 64997
Dział 85 - Ochrona zdrowia2609961 16076
Dział 86 - Opieka społeczna227303 3270
Dział 89 - Różna działalność 24490
Dział 91 - Administracja państwowa202561

CZĘŚĆ 85/53 - WOJEWÓDZTWO OPOLSKIE
Dział 31 - Budownictwo 9926
Dział 40 - Rolnictwo138613 35587
Dział 45 - Leśnictwo2226
Dział 66 - Różne usługi materialne 6534
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa9623
Dział 79 - Oświata i wychowanie 879
Dział 83 - Kultura i sztuka 41074
Dział 85 - Ochrona zdrowia3640222 83017
Dział 86 - Opieka społeczna236959 1340
Dział 89 - Różna działalność 32183
Dział 91 - Administracja państwowa219412

CZĘŚĆ 85/55 - WOJEWÓDZTWO OSTROŁĘCKIE
Dział 40 - Rolnictwo74915 27921
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa4907 12504
Dział 79 - Oświata i wychowanie 6740
Dział 83 - Kultura i sztuka 24102
Dział 85 - Ochrona zdrowia1376540
Dział 86 - Opieka społeczna118288 4396
Dział 89 - Różna działalność 20817
Dział 91 - Administracja państwowa143374

CZĘŚĆ 85/57 - WOJEWÓDZTWO PILSKIE
Dział 40 - Rolnictwo66980 22651
Dział 50 - Transport 4306
Dział 70 - Gospodarka komunalna1463
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa12236
Dział 79 - Oświata i wychowanie 3889
Dział 83 - Kultura i sztuka 19125
Dział 85 - Ochrona zdrowia1813961 8384
Dział 86 - Opieka społeczna188617 3618
Dział 89 - Różna działalność 19166
Dział 91 - Administracja państwowa168571

CZĘŚĆ 85/59 - WOJEWÓDZTWO PIOTRKOWSKIE
Dział 40 - Rolnictwo67936 28932
Dział 45 - Leśnictwo6424 2592
Dział 70 - Gospodarka komunalna5215
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa12172
Dział 83 - Kultura i sztuka 16546
Dział 85 - Ochrona zdrowia2349726 3593
Dział 86 - Opieka społeczna161180 3243
Dział 89 - Różna działalność 22760
Dział 91 - Administracja państwowa174039

CZĘŚĆ 85/61 - WOJEWÓDZTWO PŁOCKIE
Dział 40 - Rolnictwo76062 35746
Dział 66 - Różne usługi materialne 5445
Dział 70 - Gospodarka komunalna5756
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa12236 13786
Dział 83 - Kultura i sztuka 44460
Dział 85 - Ochrona zdrowia1832986 11818
Dział 86 - Opieka społeczna233995 4047
Dział 89 - Różna działalność 18580
Dział 91 - Administracja państwowa149737

CZĘŚĆ 85/63 - WOJEWÓDZTWO POZNAŃSKIE
Dział 31 - Budownictwo 39597
Dział 40 - Rolnictwo149287 65504
Dział 45 - Leśnictwo1972
Dział 66 - Różne usługi materialne 12776
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa19501
Dział 79 - Oświata i wychowanie 4928
Dział 83 - Kultura i sztuka 40200
Dział 85 - Ochrona zdrowia3491335 63374
Dział 86 - Opieka społeczna143431
Dział 89 - Różna działalność 47037
Dział 91 - Administracja państwowa236199

CZĘŚĆ 85/65 - WOJEWÓDZTWO PRZEMYSKIE
Dział 31 - Budownictwo8325
Dział 40 - Rolnictwo77273 29704
Dział 45 - Leśnictwo2004
Dział 50 - Transport 2541
Dział 66 - Różne usługi materialne 3905
Dział 70 - Gospodarka komunalna8491 3568
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa10006 13279
Dział 83 - Kultura i sztuka 38586
Dział 85 - Ochrona zdrowia1680657
Dział 86 - Opieka społeczna156496 831
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek796
Dział 89 - Różna działalność 24889
Dział 91 - Administracja państwowa140273

CZĘŚĆ 85/67 - WOJEWÓDZTWO RADOMSKIE
Dział 40 - Rolnictwo100088 27123
Dział 45 - Leśnictwo1431
Dział 66 - Różne usługi materialne 4516
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa11695
Dział 83 - Kultura i sztuka 46343
Dział 85 - Ochrona zdrowia2496001 1970
Dział 86 - Opieka społeczna245149 1715
Dział 89 - Różna działalność 20737
Dział 91 - Administracja państwowa189803

CZĘŚĆ 85/69 - WOJEWÓDZTWO RZESZOWSKIE
Dział 31 - Budownictwo9977
Dział 40 - Rolnictwo91739 53766
Dział 66 - Różne usługi materialne 2762
Dział 70 - Gospodarka komunalna4261
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa13415
Dział 79 - Oświata i wychowanie 8764
Dział 83 - Kultura i sztuka 71342
Dział 85 - Ochrona zdrowia2739695 30316
Dział 86 - Opieka społeczna172844 563
Dział 89 - Różna działalność 24171
Dział 91 - Administracja państwowa188108

CZĘŚĆ 85/71 - WOJEWÓDZTWO SIEDLECKIE
Dział 40 - Rolnictwo129340 31621
Dział 66 - Różne usługi materialne 3453
Dział 70 - Gospodarka komunalna26904
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa12682
Dział 79 - Oświata i wychowanie 2664
Dział 83 - Kultura i sztuka 28138
Dział 85 - Ochrona zdrowia1801373
Dział 86 - Opieka społeczna120041 2841
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek478
Dział 89 - Różna działalność 12405
Dział 91 - Administracja państwowa208956

CZĘŚĆ 85/73 - WOJEWÓDZTWO SIERADZKIE
Dział 31 - Budownictwo 11863
Dział 40 - Rolnictwo78707 20655
Dział 45 - Leśnictwo3149
Dział 70 - Gospodarka komunalna6583 23670
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa10962
Dział 83 - Kultura i sztuka 23788
Dział 85 - Ochrona zdrowia1836491 213
Dział 86 - Opieka społeczna133967 1340
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek796
Dział 89 - Różna działalność 18580
Dział 91 - Administracja państwowa143438

CZĘŚĆ 85/75 - WOJEWÓDZTWO SKIERNIEWICKIE
Dział 31 - Budownictwo5560
Dział 40 - Rolnictwo89541 51024
Dział 45 - Leśnictwo1717
Dział 66 - Różne usługi materialne5609
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa18322
Dział 83 - Kultura i sztuka 20874
Dział 85 - Ochrona zdrowia1529730 8091
Dział 86 - Opieka społeczna87505 1930
Dział 89 - Różna działalność 19858
Dział 91 - Administracja państwowa149418

CZĘŚĆ 85/77 - WOJEWÓDZTWO SŁUPSKIE
Dział 31 - Budownictwo 6927
Dział 40 - Rolnictwo63029 26856
Dział 45 - Leśnictwo4039
Dział 50 - Transport 4974
Dział 70 - Gospodarka komunalna890
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa9783 20866
Dział 83 - Kultura i sztuka 28945
Dział 85 - Ochrona zdrowia1605384 13069
Dział 86 - Opieka społeczna108569 2091
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek669
Dział 89 - Różna działalność 22467
Dział 91 - Administracja państwowa141424

CZĘŚĆ 85/79 - WOJEWÓDZTWO SUWALSKIE
Dział 40 - Rolnictwo84060 49241
Dział 45 - Leśnictwo7251
Dział 66 - Różne usługi materialne 3187
Dział 70 - Gospodarka komunalna7060
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa12427
Dział 83 - Kultura i sztuka 31165
Dział 85 - Ochrona zdrowia2010650 1091
Dział 86 - Opieka społeczna135783 563
Dział 89 - Różna działalność 22174
Dział 91 - Administracja państwowa188587

CZĘŚĆ 85/81 - WOJEWÓDZTWO SZCZECIŃSKIE
Dział 31 - Budownictwo 36625
Dział 40 - Rolnictwo129659 102314
Dział 45 - Leśnictwo6265 2984
Dział 66 - Różne usługi materialne 11608
Dział 70 - Gospodarka komunalna3276
Dział 79 - Oświata i wychowanie 4076
Dział 83 - Kultura i sztuka 99144
Dział 85 - Ochrona zdrowia3306978 14772
Dział 86 - Opieka społeczna263663 5521
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 22786
Dział 89 - Różna działalność 40622
Dział 91 - Administracja państwowa224336

CZĘŚĆ 85/83 - WOJEWÓDZTWO TARNOBRZESKIE
Dział 31 - Budownictwo 8944
Dział 40 - Rolnictwo86131 20229
Dział 45 - Leśnictwo1431
Dział 66 - Różne usługi materialne8541
Dział 70 - Gospodarka komunalna6138 10837
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa14881
Dział 83 - Kultura i sztuka 33138
Dział 85 - Ochrona zdrowia2203388 7852
Dział 86 - Opieka społeczna129633 1715
Dział 89 - Różna działalność 13390
Dział 91 - Administracja państwowa196357

CZĘŚĆ 85/85 - WOJEWÓDZTWO TARNOWSKIE
Dział 40 - Rolnictwo89828 34495
Dział 66 - Różne usługi materialne 4834
Dział 70 - Gospodarka komunalna4261
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa11217
Dział 83 - Kultura i sztuka 32330
Dział 85 - Ochrona zdrowia2460340 3274
Dział 86 - Opieka społeczna170613 1367
Dział 89 - Różna działalność 22653
Dział 91 - Administracja państwowa185550

CZĘŚĆ 85/87 - WOJEWÓDZTWO TORUŃSKIE
Dział 31 - Budownictwo 6210
Dział 40 - Rolnictwo88368 48576
Dział 45 - Leśnictwo3498
Dział 66 - Różne usługi materialne 6481
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa19501 401
Dział 83 - Kultura i sztuka 71522
Dział 85 - Ochrona zdrowia2354251 5749
Dział 86 - Opieka społeczna178293 2627
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek1146
Dział 89 - Różna działalność 24277
Dział 91 - Administracja państwowa160513

CZĘŚĆ 85/89 - WOJEWÓDZTWO WAŁBRZYSKIE
Dział 31 - Budownictwo 7325
Dział 40 - Rolnictwo73641 27921
Dział 45 - Leśnictwo2449
Dział 70 - Gospodarka komunalna3530
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa5959
Dział 83 - Kultura i sztuka 30559
Dział 85 - Ochrona zdrowia2981064 10833
Dział 86 - Opieka społeczna171983 938
Dział 89 - Różna działalność 33221
Dział 91 - Administracja państwowa207037

CZĘŚĆ 85/91 - WOJEWÓDZTWO WŁOCŁAWSKIE
Dział 31 - Budownictwo 6927
Dział 40 - Rolnictwo60448 31860
Dział 45 - Leśnictwo4802
Dział 70 - Gospodarka komunalna3530
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa10484
Dział 83 - Kultura i sztuka 26770
Dział 85 - Ochrona zdrowia1533649 4365
Dział 86 - Opieka społeczna118607
Dział 89 - Różna działalność 14454
Dział 91 - Administracja państwowa142895

CZĘŚĆ 85/93 - WOJEWÓDZTWO WROCŁAWSKIE
Dział 31 - Budownictwo 32246
Dział 40 - Rolnictwo114841 51078
Dział 45 - Leśnictwo2226
Dział 66 - Różne usługi materialne28715
Dział 70 - Gospodarka komunalna7060
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa18068 29309
Dział 79 - Oświata i wychowanie 5275
Dział 83 - Kultura i sztuka 64571
Dział 85 - Ochrona zdrowia4632243 139737
Dział 86 - Opieka społeczna215353 2278
Dział 89 - Różna działalność 24676
Dział 91 - Administracja państwowa234216

CZĘŚĆ 85/95 - WOJEWÓDZTWO ZAMOJSKIE
Dział 40 - Rolnictwo93046 26537
Dział 45 - Leśnictwo3180 3482
Dział 66 - Różne usługi materialne 4436
Dział 70 - Gospodarka komunalna6138
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa9783 3527
Dział 83 - Kultura i sztuka 36120
Dział 85 - Ochrona zdrowia1841909 14719
Dział 86 - Opieka społeczna121316
Dział 89 - Różna działalność 19991
Dział 91 - Administracja państwowa174135

CZĘŚĆ 85/97 - WOJEWÓDZTWO ZIELONOGÓRSKIE
Dział 01 - Przemysł 4661
Dział 31 - Budownictwo10708
Dział 40 - Rolnictwo90083 45515
Dział 45 - Leśnictwo1781
Dział 66 - Różne usługi materialne 5259
Dział 70 - Gospodarka komunalna4993
Dział 79 - Oświata i wychowanie 1598
Dział 83 - Kultura i sztuka 44415
Dział 85 - Ochrona zdrowia2409479 23769
Dział 86 - Opieka społeczna182754
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 8066
Dział 89 - Różna działalność 26726
Dział 91 - Administracja państwowa179570

CZĘŚĆ 86/01 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W WARSZAWIE
Dział 91 - Administracja państwowa22063
CZĘŚĆ 86/03 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W BIAŁEJ PODLASKIEJ
Dział 91 - Administracja państwowa3166
CZĘŚĆ 86/05 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W BIAŁYMSTOKU
Dział 91 - Administracja państwowa6043
CZĘŚĆ 86/07 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W BIELSKU BIAŁEJ
Dział 91 - Administracja państwowa8314
CZĘŚĆ 86/09 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W BYDGOSZCZY
Dział 91 - Administracja państwowa7834
CZĘŚĆ 86/11 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W CHEŁMIE
Dział 91 - Administracja państwowa3166
CZĘŚĆ 86/13 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W CIECHANOWIE
Dział 91 - Administracja państwowa4413
CZĘŚĆ 86/15 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W CZĘSTOCHOWIE
Dział 91 - Administracja państwowa6491
CZĘŚĆ 86/17 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W ELBLĄGU
Dział 91 - Administracja państwowa4604
CZĘŚĆ 86/19 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W GDAŃSKU
Dział 91 - Administracja państwowa11127
CZĘŚĆ 86/21 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W GORZOWIE WIELKOPOLSKIM
Dział 91 - Administracja państwowa5020
CZĘŚĆ 86/23 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W JELENIEJ GÓRZE
Dział 91 - Administracja państwowa4189
CZĘŚĆ 86/25 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W KALISZU
Dział 91 - Administracja państwowa5596
CZĘŚĆ 86/27 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W KATOWICACH
Dział 91 - Administracja państwowa22735
CZĘŚĆ 86/29 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W KIELCACH
Dział 91 - Administracja państwowa7290
CZĘŚĆ 86/31 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W KONINIE
Dział 91 - Administracja państwowa3581
CZĘŚĆ 86/33 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W KOSZALINIE
Dział 91 - Administracja państwowa4189
CZĘŚĆ 86/35 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W KRAKOWIE
Dział 91 - Administracja państwowa13046
CZĘŚĆ 86/37 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W KROŚNIE
Dział 91 - Administracja państwowa4413
CZĘŚĆ 86/39 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W LEGNICY
Dział 91 - Administracja państwowa4604
CZĘŚĆ 86/41 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W LESZNIE
Dział 91 - Administracja państwowa3166
CZĘŚĆ 86/43 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W LUBLINIE
Dział 91 - Administracja państwowa7834
CZĘŚĆ 86/45 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W ŁOMŻY
Dział 91 - Administracja państwowa3581
CZĘŚĆ 86/47 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W ŁODZI
Dział 91 - Administracja państwowa9657
CZĘŚĆ 86/49 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W NOWYM SĄCZU
Dział 91 - Administracja państwowa4604
CZĘŚĆ 86/51 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W OLSZTYNIE
Dział 91 - Administracja państwowa6491
CZĘŚĆ 86/53 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W OPOLU
Dział 91 - Administracja państwowa7706
CZĘŚĆ 86/55 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W OSTROŁĘCE
Dział 91 - Administracja państwowa3997
CZĘŚĆ 86/57 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W PILE
Dział 91 - Administracja państwowa4604
CZĘŚĆ 86/59 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W PIOTRKOWIE TRYBUNALSKIM
Dział 91 - Administracja państwowa5436
CZĘŚĆ 86/61 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W PŁOCKU
Dział 91 - Administracja państwowa4604
CZĘŚĆ 86/63 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W POZNANIU
Dział 91 - Administracja państwowa10168
CZĘŚĆ 86/65 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W PRZEMYŚLU
Dział 91 - Administracja państwowa3997
CZĘŚĆ 86/67 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W RADOMIU
Dział 91 - Administracja państwowa5596
CZĘŚĆ 86/69 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W RZESZOWIE
Dział 91 - Administracja państwowa5596
CZĘŚĆ 86/71 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W SIEDLCACH
Dział 91 - Administracja państwowa4604
CZĘŚĆ 86/73 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W SIERADZU
Dział 91 - Administracja państwowa3997
CZĘŚĆ 86/75 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W SKIERNIEWICACH
Dział 91 - Administracja państwowa3997
CZĘŚĆ 86/77 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W SŁUPSKU
Dział 91 - Administracja państwowa3997
CZĘŚĆ 86/79 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W SUWAŁKACH
Dział 91 - Administracja państwowa4604
CZĘŚĆ 86/81 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W SZCZECINIE
Dział 91 - Administracja państwowa8058
CZĘŚĆ 86/83 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W TARNOBRZEGU
Dział 91 - Administracja państwowa4189
CZĘŚĆ 86/85 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W TARNOWIE
Dział 91 - Administracja państwowa6267
CZĘŚĆ 86/87 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W TORUNIU
Dział 91 - Administracja państwowa5596
CZĘŚĆ 86/89 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W WAŁBRZYCHU
Dział 91 - Administracja państwowa5660
CZĘŚĆ 86/91 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
WE WŁOCŁAWKU
Dział 91 - Administracja państwowa3997
CZĘŚĆ 86/93 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
WE WROCŁAWIU
Dział 91 - Administracja państwowa8985
CZĘŚĆ 86/95 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W ZAMOŚCIU
Dział 91 - Administracja państwowa3997
CZĘŚĆ 86/97 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
W ZIELONEJ GÓRZE
Dział 91 - Administracja państwowa4349

OGÓŁEM317581000410800023687370189644000

Załącznik nr 2
ŚRODKI I LIMITY NA PODWYŻKI WYNAGRODZEŃ ŻOŁNIERZY I FUNKCJONARIUSZY ORAZ
KANDYDATÓW I ŻOŁNIERZY NIEZAWODOWYCH OD DNIA 1 STYCZNIA 1996 R. WEDŁUG
POSZCZEGÓLNYCH CZĘŚCI BUDŻETU, W PODZIALE NA DZIAŁY I FORMY FINANSOWANIA
WyszczególnienieRezerwa na podwyżki wynagrodzeń w złotych
jednostki budżetowegospodarka pozabudżetowa nie dotowanaszkoły wyższe
1245
1. Żołnierze zawodowi i funkcjonariusze:4147350001230005310000

CZĘŚĆ 05 - URZĄD RADY MINISTRÓW
Dział 91 - Administracja państwowa16000

CZĘŚĆ 09 - MINISTERSTWO PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
Dział 91 - Administracja państwowa4000

CZĘŚĆ 13 - MINISTERSTWO PRZEMYSŁU I HANDLU
Dział 91 - Administracja państwowa71000

CZĘŚĆ 19 - MINISTERSTWO ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
Dział 91 - Administracja państwowa14000

CZĘŚĆ 21 - MINISTERSTWO TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
Dział 50 - Transport33000
Dział 91 - Administracja państwowa28000

CZĘŚĆ 22 - MINISTERSTWO ŁĄCZNOŚCI
Dział 91 - Administracja państwowa49000

CZĘŚĆ 25 - MINISTERSTWO WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
Dział 91 - Administracja państwowa65000

CZĘŚĆ 28 - MINISTERSTWO OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I
LEŚNICTWA
Dział 91 - Administracja państwowa12000

CZĘŚĆ 30 - MINISTERSTWO OBRONY NARODOWEJ
Dział 85 - Ochrona zdrowia4600000
Dział 91 - Administracja państwowa2749500
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne8665000
Dział 98 - Obrona narodowa1490060001230005210000

CZĘŚĆ 31 - MINISTERSTWO SPRAW WEWNĘTRZNYCH
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne214671000
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne205000

CZĘŚĆ 32 - MINISTERSTWO SPRAW ZAGRANICZNYCH
Dział 91 - Administracja państwowa13000

CZĘŚĆ 33 - MINISTERSTWO EDUKACJI NARODOWEJ
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe 39000

CZĘŚĆ 34 - MINISTERSTWO KULTURY I SZTUKI
Dział 91 - Administracja państwowa7000

CZĘŚĆ 35 - MINISTERSTWO ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe 61000

CZĘŚĆ 36 - MINISTERSTWO SPRAWIEDLIWOŚCI
Dział 91 - Administracja państwowa18000
Dział 92 - Wymiar sprawiedliwości i prokuratura34235000
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne70000

CZĘŚĆ 42 - URZĄD DO SPRAW KOMBATANTÓW I OSÓB REPRESJONOWANYCH
Dział 91 - Administracja państwowa37000

CZĘŚĆ 46 - KRAJOWY URZĄD PRACY
Dział 91 - Administracja państwowa2000

CZĘŚĆ 48 - KOMITET BADAŃ NAUKOWYCH
Dział 91 - Administracja państwowa21000

CZĘŚĆ 50 - GŁÓWNY URZĄD STATYSTYCZNY
Dział 91 - Administracja państwowa19000

CZĘŚĆ 59 - GŁÓWNY URZĄD MIAR
Dział 91 - Administracja państwowa15000

CZĘŚĆ 85/05 - WOJEWÓDZTWO BIAŁOSTOCKIE
Dział 91 - Administracja państwowa6000

CZĘŚĆ 85/09 - WOJEWÓDZTWO BYDGOSKIE
Dział 91 - Administracja państwowa6000

CZĘŚĆ 85/13 - WOJEWÓDZTWO CIECHANOWSKIE
Dział 91 - Administracja państwowa7500

CZĘŚĆ 85/15 - WOJEWÓDZTWO CZĘSTOCHOWSKIE
Dział 91 - Administracja państwowa3000

CZĘŚĆ 85/17 - WOJEWÓDZTWO ELBLĄSKIE
Dział 91 - Administracja państwowa3500

CZĘŚĆ 85/19 - WOJEWÓDZTWO GDAŃSKIE
Dział 91 - Administracja państwowa8000

CZĘŚĆ 85/27 - WOJEWÓDZTWO KATOWICKIE
Dział 91 - Administracja państwowa4500

CZĘŚĆ 85/29 - WOJEWÓDZTWO KIELECKIE
Dział 91 - Administracja państwowa1500

CZĘŚĆ 85/31 - WOJEWÓDZTWO KONIŃSKIE
Dział 91 - Administracja państwowa5000

CZĘŚĆ 85/33 - WOJEWÓDZTWO KOSZALIŃSKIE
Dział 91 - Administracja państwowa1500

CZĘŚĆ 85/45 - WOJEWÓDZTWO ŁOMŻYŃSKIE
Dział 91 - Administracja państwowa3000

CZĘŚĆ 85/47 - WOJEWÓDZTWO ŁÓDZKIE
Dział 91 - Administracja państwowa1500

CZĘŚĆ 85/55 - WOJEWÓDZTWO OSTROŁĘCKIE
Dział 91 - Administracja państwowa3000

CZĘŚĆ 85/61 - WOJEWÓDZTWO PŁOCKIE
Dział 91 - Administracja państwowa3500

CZĘŚĆ 85/65 - WOJEWÓDZTWO PRZEMYSKIE
Dział 91 - Administracja państwowa4000

CZĘŚĆ 85/67 - WOJEWÓDZTWO RADOMSKIE
Dział 91 - Administracja państwowa3000

CZĘŚĆ 85/69 - WOJEWÓDZTWO RZESZOWSKIE
Dział 91 - Administracja państwowa7000

CZĘŚĆ 85/73 - WOJEWÓDZTWO SIERADZKIE
Dział 91 - Administracja państwowa4000

CZĘŚĆ 85/75 - WOJEWÓDZTWO SKIERNIEWICKIE
Dział 91 - Administracja państwowa10000

CZĘŚĆ 85/81 - WOJEWÓDZTWO SZCZECIŃSKIE
Dział 91 - Administracja państwowa7000

CZĘŚĆ 85/83 - WOJEWÓDZTWO TARNOBRZESKIE
Dział 91 - Administracja państwowa5500

CZĘŚĆ 85/87 - WOJEWÓDZTWO TORUŃSKIE
Dział 91 - Administracja państwowa8000

CZĘŚĆ 85/89 - WOJEWÓDZTWO WAŁBRZYSKIE
Dział 91 - Administracja państwowa3500

2. Kandydaci i żołnierze niezawodowi:13971000 319000

CZĘŚĆ 30 - MINISTERSTWO OBRONY NARODOWEJ
Dział 85 - Ochrona zdrowia37000
Dział 98 - Obrona narodowa12411000 319000

CZĘŚĆ 31 - MINISTERSTWO SPRAW WEWNĘTRZNYCH
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne1523000
OGÓŁEM (1 + 2)4287060001230005629000

Załącznik nr 3
ROZDYSPONOWANIE REZERWY, DO DYSPOZYCJI RADY MINISTRÓW, NA NIE PRZEWIDZIANE
ZMIANY ORGANIZACYJNE
WyszczególnienieŚrodki i limity wynagrodzeń (w zł)Kalkulacyjna liczba
etatówTermin uruchomienia
1234

1) REZERWA ŚRODKÓW NA WYNAGRODZENIA DLA PAŃSTWOWYCH JEDNOSTEK
BUDŻETOWYCH3138000320

CZĘŚĆ 05 - URZĄD RADY MINISTRÓW
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu52605 jednorazowo

CZĘŚĆ 09 - MINISTERSTWO PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu4062951 lipca

CZĘŚĆ 15 - KOMISJA PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu428340251 stycznia
13695 1 lipca

CZĘŚĆ 18 - MINISTERSTWO GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA
Dział 91 - Administracja państwowa
- Główny Urząd Nadzoru Budowlanego675918901 lipca

CZĘŚĆ 21 - MINISTERSTWO TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
Dział 50 - Transport5855071 lipca

CZĘŚĆ 25 - MINISTERSTWO WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu3676711 czerwca

CZĘŚĆ 31 - MINISTERSTWO SPRAW WEWNĘTRZNYCH
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu97998151 lipca

CZĘŚĆ 37 - URZĄD ANTYMONOPOLOWY
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu12541 jednorazowo

CZĘŚĆ 38 - POLSKA AKADEMIA NAUK
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu152050 jednorazowo

CZĘŚĆ 42 - URZĄD DO SPRAW KOMBATANTÓW I OSÓB REPRESJONOWANYCH
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu101637101 kwietnia
4332 1 lipca
144180201 lipca
CZĘŚĆ 46 - KRAJOWY URZĄD PRACY
Dział 91 - Administracja państwowa
- urzędy podległe206064451 lipca


CZĘŚĆ 50 - GŁÓWNY URZĄD STATYSTYCZNY
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu171058 jednorazowo

CZĘŚĆ 51 - GŁÓWNY URZĄD CEŁ
Dział 91 - Administracja państwowa
- urzędy podległe414780501 stycznia
13260 1 lipca

CZĘŚĆ 85/07 - WOJEWÓDZTWO BIELSKIE
Dział 91 - Administracja państwowa3000 jednorazowo

CZĘŚĆ 85/35 - WOJEWÓDZTWO KRAKOWSKIE
Dział 91 - Administracja państwowa42970 jednorazowo

CZĘŚĆ 85/49 - WOJEWÓDZTWO NOWOSĄDECKIE
Dział 91 - Administracja państwowa9578 jednorazowo

CZĘŚĆ 85/71 - WOJEWÓDZTWO SIEDLECKIE
Dział 91 - Administracja państwowa15945 jednorazowo

CZĘŚĆ 85/91 - WOJEWÓDZTWO WŁOCŁAWSKIE
Dział 91 - Administracja państwowa19499 jednorazowo

CZĘŚĆ 85/95 - WOJEWÓDZTWO ZAMOJSKIE
Dział 91 - Administracja państwowa12760 jednorazowo

REZERWA DO DYSPOZYCJI MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ409844
jednorazowo
RAZEM3138000268


2) REZERWA LIMITÓW WYNAGRODZEŃ DLA JEDNOSTEK GOSPODARKI POZABUDŻETOWEJ
DOTOWANEJ1440000150

CZĘŚĆ 21 - MINISTERSTWO TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
Dział 83 - Kultura i sztuka89317121 stycznia
2002 1 lipca

CZĘŚĆ 85/15 - WOJEWÓDZTWO CZĘSTOCHOWSKIE
Dział 83 - Kultura i sztuka2360361 lipca

CZĘŚĆ 85/25 - WOJEWÓDZTWO KALISKIE
Dział 83 - Kultura i sztuka6200081 stycznia
1345 1 lipca

CZĘŚĆ 85/61 - WOJEWÓDZTWO PŁOCKIE
Dział 83 - Kultura i sztuka117680161 stycznia
2690 1 lipca

CZĘŚĆ 85/63 - WOJEWÓDZTWO POZNAŃSKIE
Dział 83 - Kultura i sztuka74341201 lipca


CZĘŚĆ 85/75 - WOJEWÓDZTWO SKIERNIEWICKIE
Dział 83 - Kultura i sztuka331395451 stycznia
7565 1 lipca

RAZEM711938107


3) REZERWA LIMITÓW WYNAGRODZEŃ DLA JEDNOSTEK GOSPODARKI POZABUDŻETOWEJ NIE
DOTOWANEJ1440000150

CZĘŚĆ 85/25 - WOJEWÓDZTWO KALISKIE
Dział 66 - Różne usługi materialne3042971 lipca

CZĘŚĆ 85/71 - WOJEWÓDZTWO SIEDLECKIE
Dział 66 - Różne usługi materialne1711451 lipca

CZĘŚĆ 85/81 - WOJEWÓDZTWO SZCZECIŃSKIE
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa oraz niematerialne usługi
komunalne199677501 lipca
Dział 89 - Różna działalność82486121 stycznia
2196 1 lipca
CZĘŚĆ 85/95 - WOJEWÓDZTWO ZAMOJSKIE
Dział 89 - Różna działalność3650771 kwietnia
1296
CZĘŚĆ 85/97 - WOJEWÓDZTWO ZIELONOGÓRSKIE
Dział 89 - Różna działalność3462151 stycznia
922 1 lipca
RAZEM40524886


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 13 czerwca 1996 r.
w sprawie miejskich stref usług publicznych.
(Dz. U. Nr 66, poz. 326)
Na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu
działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz. U.
Nr 141, poz. 692) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady ustanawiania i organizacji
miejskich stref usług publicznych, zasady i tryb przekazywania im zadań i
kompetencji oraz niezbędnego do ich wykonywania mienia, a także zasady
finansowania tych zadań.
2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie, rozumie się przez to ustawę z
dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o
miejskich strefach usług publicznych (Dz. U. Nr 141, poz. 692).
ż 2. Gminy, które zamierzają utworzyć miejską strefę usług publicznych, zwaną
dalej "strefą", składają wniosek w sprawie jej utworzenia ministrowi właściwemu
do spraw administracji, za pośrednictwem wojewody właściwego ze względu na
siedzibę strefy.
ż 3. Do wniosku, o którym mowa w ż 2, dołącza się:
1) uchwały rad zainteresowanych gmin o zamiarze utworzenia strefy,
2) opinię wojewódzkiego sejmiku samorządowego,
3) opinię wojewody właściwego ze względu na siedzibę strefy,
4) projekt statutu strefy, zawierającego postanowienie o przejęciu wszystkich
zadań i kompetencji, o których mowa w art. 2-9 ustawy,
5) wykaz proponowanych do przejęcia przez strefę jednostek organizacyjnych oraz
dróg niezbędnych do wykonywania zadań przejmowanych przez strefę, stanowiący
nieodłączną część statutu strefy.
ż 4. Minister właściwy do spraw administracji, w terminie 60 dni od daty
otrzymania od zainteresowanych gmin wniosku, o którym mowa w ż 2:
1) uzgadnia obszar strefy,
2) po dokonaniu uzgodnień z właściwymi ministrami oraz wojewodą ustala wykaz
jednostek organizacyjnych oraz dróg podlegających przejęciu przez strefę,
3) może zgłosić uwagi do projektu statutu strefy.
ż 5. Po uzgodnieniu obszaru strefy rady zainteresowanych gmin podejmują uchwały
w sprawie:
1) utworzenia strefy,
2) przyjęcia statutu strefy i wykazu jednostek organizacyjnych oraz dróg
podlegających przejęciu przez strefę, o których mowa w ż 4 pkt 2.
ż 6. 1. Uchwały rad gmin o utworzeniu strefy, wraz z wyciągami z protokołów z
sesji rad gmin, dotyczące trybu ich podejmowania, oraz statut strefy gminy
przekazują za pośrednictwem wojewody właściwego ze względu na siedzibę strefy, w
terminie 30 dni od daty uzgodnienia obszaru strefy, ministrowi właściwemu do
spraw administracji.
2. Decyzję o ustanowieniu strefy podejmuje minister właściwy do spraw
administracji, w drodze zarządzenia.
3. Minister właściwy do spraw administracji zgłasza wniosek o zarejestrowanie
strefy organowi rejestrowemu, którym jest Prezes Rady Ministrów, dołączając:
1) zarządzenie o ustanowieniu strefy,
2) uchwały rad gmin o utworzeniu strefy,
3) statut strefy.
ż 7. 1. Rejestracja strefy jest równoznaczna z przekazaniem jej, z dniem 1
stycznia roku następnego po rejestracji:
1) wszystkich zadań i kompetencji, o których mowa w art. 2-9 ustawy,
2) jednostek organizacyjnych i dróg określonych w wykazie, o którym mowa w ż 4
pkt 2, niezbędnych do wykonywania przejętych zadań i kompetencji.
2. Statut strefy podlega ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym.
ż 8. 1. Składniki mienia jednostek, o których mowa w ż 7 ust. 1 pkt 2, podlegają
przekazaniu strefie do nieodpłatnego użytkowania, w drodze porozumienia
zawartego między właściwym wojewodą a zarządem strefy, po uzgodnieniu z
właściwymi organami rządowej administracji specjalnej w częściach dotyczących
ich właściwości.
2. Porozumienie powinno zawierać również szczegółowe określenie dróg
przejmowanych przez strefę w celu wykonywania zadań, o których mowa w ustawie.
ż 9. 1. W terminie określonym w ż 7 strefa przejmuje, określone przepisami
szczególnymi, uprawnienia i obowiązki organów prowadzących lub utrzymujących
jednostki organizacyjne będące przedmiotem przekazania.
2. Dotychczas obowiązujące w przejętych przez strefę jednostkach organizacyjnych
statuty, regulaminy lub inne przepisy organizacyjne mają zastosowanie do czasu
wydania przez organy strefy nowych przepisów, jeżeli przepisy szczególne nie
stanowią inaczej.
ż 10. Dochodami strefy są:
1) dotacje celowe na realizację zadań zleconych strefie,
2) dobrowolne świadczenia gmin i innych podmiotów,
3) inne wpływy należne strefie na podstawie obowiązujących przepisów.
ż 11. 1. Dotacje celowe na finansowanie przejętych zadań ustala się dla każdej
strefy, stosując zasady przyjęte do kalkulacji środków finansowych dla tego typu
zadań finansowanych z budżetu państwa.
2. Dotacje celowe kalkulowane są przez właściwych ministrów i wojewodów na
podstawie przewidywanego wykonania wydatków przeznaczonych na realizację
przekazywanego zadania w roku poprzedzającym rok budżetowy.
3. Dotacje, o których mowa w ust. 1, ujmowane są w budżecie państwa, odrębnie
dla każdej strefy, która przejęła zadania, w budżetach odpowiednich wojewodów.
ż 12. Dochody uzyskiwane w związku z realizacją zadań zleconych strefie stanowią
dochód budżetu państwa.
ż 13. Obsługę bankową strefy prowadzi bank wskazany przez zgromadzenie strefy, z
wyłączeniem Narodowego Banku Polskiego.
ż 14. Uchwała lub decyzja o rozwiązaniu strefy stanowi dla banku podstawę do
zamknięcia rachunku oraz przekazania środków finansowych, pozostałych po
dokonaniu ostatecznych rozliczeń, proporcjonalnie do struktury źródeł dochodów
strefy, na dochody budżetu państwa i budżetów gmin.
ż 15. Wojewodowie lub inni kierownicy urzędów administracji rządowej podpiszą z
zarządami stref porozumienia określające imienne wykazy pracowników tych
urzędów, zatrudnionych przy wykonywaniu zadań podlegających przejęciu przez
strefę, którzy wyrazili zgodę, aby stać się pracownikami samorządowymi strefy.
ż 16. Indywidualne sprawy z zakresu administracji publicznej, wszczęte i nie
zakończone decyzją ostateczną przed dniem przejęcia zadań przez strefę, są
załatwiane w toku instancji przez dotychczasowe właściwe organy lub upoważnione
podmioty.
ż 17. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

UMOWA

246--między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie
wzajemnego popierania i ochrony inwestycji, sporządzona w Warszawie dnia
18 sierpnia 1994 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

247--z dnia 25 marca 1996 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie wzajemnego
popierania i ochrony inwestycji, sporządzonej w Warszawie dnia 18 sierpnia
1994 r.

UMOWA

248--między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o wspólnej granicy
państwowej, sporządzona w Warszawie dnia 6 lipca 1995 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

249--z dnia 27 marca 1996 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych
Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o wspólnej
granicy państwowej, sporządzonej w Warszawie dnia 6 lipca 1995 r.

UMOWA

250--sporządzona w Warszawie dnia 6 lipca 1995 r. między Rzecząpospolitą
Polską a Republiką Słowacką o stosunkach prawnych i współpracy na wspólnej
granicy państwowej,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

251--z dnia 27 marca 1996 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych
Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o stosunkach
prawnych i współpracy na wspólnej granicy państwowej, sporządzonej w
Warszawie dnia 6 lipca 1995 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 31 maja 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości i warunków przyznawania strażakom
Państwowej Straży Pożarnej równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie.
(Dz. U. Nr 66, poz. 327)
Na podstawie art. 61 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej
Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz.
254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 12 października 1992 r.
w sprawie wysokości i warunków przyznawania strażakom Państwowej Straży Pożarnej
równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie (Dz. U. Nr 79, poz. 402, z
1994 r. Nr 72, poz. 322 i z 1995 r. Nr 68, poz. 347) ż 1 otrzymuje brzmienie:
"ż 1. Strażacy Państwowej Straży Pożarnej, zwani dalej strażakami�, mianowani
na stałe, którym nie wydaje się przedmiotów umundurowania w naturze, otrzymują
równoważnik pieniężny w zamian za umundurowanie, w następującej wysokości:
1) oficer, aspirant, podoficer, szeregowy:
a) kobieta - 743,46 zł,
b) mężczyzna - 753,58 zł,
2) nadbrygadier - 1299,04 zł."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych: Z. Siemiątkowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 22 kwietnia 1996 r.
w sprawie ustanowienia dodatkowego kontyngentu na wywóz odpadów i złomu żeliwa i
stali w 1996 r.
(Dz. U. Nr 66, poz. 328)
Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz.
U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434)
zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się dodatkowy kontyngent ilościowy na
wywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia Ministra Współpracy
Gospodarczej z Zagranicą z dnia 27 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia
kontyngentu na wywóz odpadów i złomu żeliwa i stali w 1996 r. (Dz. U. Nr 154,
poz. 801), w wysokości określonej w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: J. Buchacz
Załącznik do rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia
22 kwietnia 1996 r.(poz. 328)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH WYWÓZ USTANAWIA SIĘ DODATKOWY KONTYNGENT ILOŚCIOWY
PozycjaKOD PCNWyszczególnienieWielkość kontyngentu na II półrocze
72047204Odpady i złom żeliwa i stali; wlewki do przetopienia z żeliwa lub
stali:
7204 10 00 0- Odpady i złom żeliwny (ECSC)
- Odpady i złom ze stali stopowej:
7204 21- - Ze stali nierdzewnej:
7204 21 10 0- - - Zawierającej 8% lub więcej niklu w masie (ECSC)
7204 21 90 0- - - Pozostałe (ECSC)
7204 29 00 0- - Pozostałe
7204 30 00 0- Odpady i złom z ocynowanego żeliwa lub stali (ECSC)
- Pozostałe odpady i złom:
7204 41- - Wióry z toczenia, wiórkowania, dłutowania, frezowania,
piłowania, pilnikowania, okrawania i tłoczenia, w wiązkach lub nie:
7204 41 10 0- - - Wióry z toczenia, wiórkowania, dłutowania, frezowania,
piłowania i pilnikowania (ECSC)100 000 ton
- - - Ażury z okrawania i tłoczenia:
7204 41 91 0- - - - W wiązkach (ECSC)
7204 41 99 0- - - - Pozostałe (ECSC)
7204 49- - Pozostałe:
7204 49 10 0- - - W kawałkach (rozdrobnione) (ECSC)
- - - Pozostałe:
7204 49 30 0- - - - W wiązkach (ECSC)
- - - - Pozostałe:
7204 49 91 0- - - - - Nie sortowane (ECSC)
7204 49 99 0- - - - - Pozostałe (ECSC)


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 17 grudnia 1996 r.
w sprawie kosztów postępowania w sprawach o wykroczenia.
(Dz. U. Nr 156, poz. 780)
Na podstawie art. XIII ustawy z dnia 20 maja 1971 r. - Przepisy wprowadzające
Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 12, poz. 117, z 1985 r.
Nr 23, poz. 100 i z 1991 r. Nr 73, poz. 321) zarządza się, co następuje:
ż 1. W sprawach o wykroczenia przed kolegiami do spraw wykroczeń przy sądach
rejonowych, zwanymi dalej kolegiami, ukarany, a także obwiniony, wobec którego
odstąpiono od wymierzenia kary, ponoszą koszty postępowania:
1) za postępowanie przed kolegium - w wysokości 12 zł, a jeżeli kolegium
odstąpiło od wymierzenia kary - w wysokości 6 zł,
2) za postępowanie nakazowe - w wysokości 6 zł.
ż 2. W razie wymierzenia lub odstąpienia od wymierzenia kary przez kolegium.
ukarany (obwiniony) ponosi zryczałtowane koszty badania:
1) chemicznego krwi lub moczu - w wysokości 60 zł,
2) zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem elektronicznym - w
wysokości 18 zł
za każde przeprowadzone badanie, niezależnie od kosztów postępowania określonych
w ż 1.
ż 3. 1. Koszty postępowania w wypadkach nie wymienionych w ż 1 i 2 ponosi Skarb
Państwa.
2. Skarb Państwa nie ponosi kosztów postępowania z tytułu należności obrońcy.
ż 4. Kolegium może zwolnić ukaranego, a także obwinionego, wobec którego
odstąpiono od wymierzenia kary, w całości lub częściowo od ponoszenia kosztów
postępowania, jeżeli istnieją podstawy do uznania, że uiszczenie ich byłoby zbyt
uciążliwe ze względu na jego stan rodzinny, majątkowy i wysokości dochodów.
ż 5. W razie rozpoznania sprawy przez sąd w wyniku złożonego żądania skierowania
sprawy na drogę postępowania sądowego na podstawie art. 86 Kodeksu postępowania
w sprawach o wykroczenia, sąd zasądzając koszty postępowania karnego zasądza
również koszty postępowania orzeczone przez kolegium.
ż 6. 1. W sprawach dotyczących należności świadków, biegłych i tłumaczy w
postępowaniu przed kolegium stosuje się odpowiednio przepisy o należnościach
świadków, biegłych i tłumaczy w postępowaniu sądowym.
2. Należności świadków, biegłych i tłumaczy przyznaje przewodniczący kolegium, a
na rozprawie - przewodniczący składu orzekającego.
ż 7. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 stycznia 1993 r. w
sprawie kosztów postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 6, poz. 30).
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
o wolnym handlu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską,
sporządzona w Warszawie dnia 27 czerwca 1996 r.
(Dz. U. Nr 158, poz. 807)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 27 czerwca 1996 r. w Warszawie została sporządzona Umowa o wolnym handlu
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską.
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 13 grudnia 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
ZAŁĄCZNIK
UMOWA
UMOWA O WOLNYM HANDLU MIĘDZY RZECZĄPOSPOLITĄ POLSKĄ A REPUBLIKĄ LITEWSKĄ,
sporządzona w Warszawie dnia 27 czerwca 1996 r.
PREAMBUŁA
Rzeczpospolita Polska i Republika Litewska (zwane dalej Stronami),
potwierdzając swoje przywiązanie do demokracji opartej o zasady prawa,
podstawowe prawa i wolności człowieka,
potwierdzając zamiar aktywnego uczestniczenia w procesie integracji gospodarczej
w Europie i wyrażając gotowość do współdziałania w poszukiwaniu dróg i środków
dla wzmocnienia tego procesu,
potwierdzając swoje głębokie oddanie zasadom gospodarki rynkowej, stanowiącej
podstawę ich stosunków,
powołując się na trwałe zobowiązania wynikające z Aktu końcowego Konferencji
Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, Karty Paryskiej, a w szczególności zasad
zawartych w końcowym dokumencie Bońskiej Konferencji o Współpracy Gospodarczej w
Europie.
powołując się na umowę o wzajemnym handlu i współpracy gospodarczej między
Rzecząpospolitą Polską i Republiką Litewską, podpisaną 27 lutego 1992 r.,
zdecydowane w tym celu znosić stopniowo przeszkody w ich całym wzajemnym handlu,
zgodnie z zasadami Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 oraz
Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu,
głęboko przekonane, że niniejsza umowa będzie sprzyjać intensyfikacji wzajemnie
korzystnych stosunków handlowych między nimi oraz wnosić istotny wkład do
procesu integracji europejskiej,
biorąc pod uwagę, iż żadne postanowienia niniejszej umowy nie mogą być
interpretowane jako zwolnienie stron z ich zobowiązań wynikających z innych umów
międzynarodowych, a zwłaszcza Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu
1994 oraz Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu,
zdecydowały, co następuje:
Artykuł 1
Cele
1. Strony umowy będą stopniowo tworzyły strefę wolnego handlu stosownie do
postanowień niniejszej umowy oraz zgodnie z Układem ogólnym w sprawie taryf
celnych i handlu 1994, a zwłaszcza artykułem XXIV GATT, a także Porozumieniem
ustanawiającym Światową Organizację Handlu, w okresie przejściowym kończącym się
najpóźniej 1 stycznia 2001 r.
2. Celem niniejszej umowy jest:
1) popieranie, poprzez rozszerzanie wymiany handlowej, harmonijnego rozwoju
stosunków gospodarczych między Stronami i sprzyjanie w ten sposób rozwojowi
gospodarczemu, poprawie warunków życia i pracy, jak również wzrostowi wydajności
i stabilizacji finansowej;
2) zapewnienie uczciwych warunków konkurencji w handlu między Stronami
niniejszej umowy;
3) przyczynienie się, poprzez znoszenie barier w handlu, co harmonijnego rozwoju
i rozszerzenia handlu światowego.
Rozdział I
PRODUKTY PRZEMYSŁOWE
Artykuł 2
Zakres
Postanowienia niniejszego rozdziału będą stosować się do produktów przemysłowych
pochodzących ze Stron niniejszej umowy. Dla potrzeb niniejszej umowy pojęcie
"produkty przemysłowe" oznacza produkty wymienione w działach 25 do 97
Zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów, z wyjątkiem produktów
wymienionych w załączniku I.
Artykuł 3
Stawki podstawowe
1. Dla każdego produktu podstawową stawką, w odniesieniu do której stosowane
będą kolejne obniżki ustalone w niniejszej umowie, będzie stawka wynikająca z
klauzuli największego uprzywilejowania, mająca zastosowanie w dniu 1 stycznia
1996 r.
2. Jeżeli po wejściu w życie niniejszej umowy będzie stosowana jakakolwiek
obniżka stawek celnych na zasadzie erga omnes, a szczególnie obniżka wynikająca
z porozumienia taryfowego zawartego w wyniku wielostronnych rokowań handlowych w
ramach Rundy Urugwajskiej, takie obniżone stawki zastąpią stawki podstawowe, o
których mowa w punkcie 1, z dniem ich wprowadzenia.
3. Obniżone stawki obliczone zgodnie z punktem 2 będą stosowane w zaokrągleniu
do jednej dziesiątej.
4. Strony zobowiązują się do wzajemnego informowania się o swoich stawkach
celnych.
Artykuł 4
Cła importowe
1. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy w handlu między Stronami żadne nowe
cła importowe nie będą wprowadzane ani już stosowane nie będą podwyższane.
2. Cła importowe na produkty pochodzące ze Stron niniejszej umowy będą znoszone
zgodnie z postanowieniami protokołu 1.
Artykuł 5
Opłaty o skutkach podobnych do ceł importowych
1. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy żadne nowe opłaty o skutkach
podobnych do ceł importowych nie będą wprowadzane w handlu między Stronami.
2. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy wszelkie opłaty o skutkach podobnych
do ceł importowych zostaną zniesione.
Artykuł 6
Cła o charakterze fiskalnym
Postanowienia artykułu 4 będą odnosić się także do ceł o charakterze fiskalnym.
Artykuł 7
Cła eksportowe i opłaty o podobnych skutkach
Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy żadne cła eksportowe lub inne opłaty o
podobnych skutkach nie będą stosowane w handlu między Stronami.
Artykuł 8
Ograniczenia ilościowe importu i inne środki o podobnych skutkach
1. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy żadne nowe ograniczenia ilościowe
importu ani też inne środki o podobnych skutkach nie zostaną wprowadzone w
handlu między Stronami.
2. Wszelkie ograniczenia ilościowe i inne środki o podobnych skutkach dla
importu produktów pochodzących ze Stron umowy zostaną zniesione z dniem wejścia
w życie niniejszej umowy, z wyjątkiem określonych w załączniku II.
Artykuł 9
Ograniczenia ilościowe eksportu i inne środki o podobnych skutkach
1. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy żadne nowe ograniczenia ilościowe
eksportu ani też inne środki o podobnych skutkach nie zostaną wprowadzone w
handlu między Stronami.
2. Wszelkie ograniczenia ilościowe eksportu ze Stron niniejszej umowy oraz inne
środki o podobnych skutkach, z wyjątkiem określonych w załączniku III, zostaną
zniesione z dniem wejścia w życie niniejszej umowy.
Artykuł 10
Procedura informacyjna dotycząca projektów przepisów technicznych
1. Strony będą powiadamiać się wzajemnie, na możliwie najwcześniejszym etapie
oraz zgodnie z postanowieniami zawartymi w załączniku IV, o projektach przepisów
technicznych i poprawkach ich dotyczących, które zamierzają opublikować.
2. Wspólny Komitet podejmie decyzję o dacie wejścia w życie postanowień
zawartych w punkcie 1.
Rozdział II
PRODUKTY ROLNE
Artykuł 11
Zakres
1. Postanowienia niniejszego rozdziału odnosić się będą do produktów rolnych
pochodzących ze Stron niniejszej umowy.
2. Dla potrzeb niniejszej umowy "produkty rolne" oznaczają produkty zawarte w
działach 1 do 24 Zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów oraz
produkty wymienione w załączniku I.
Artykuł 12
Wzajemna wymiana koncesji
1. Strony niniejszej umowy udzielają sobie wzajemnie koncesji, wyszczególnionych
w protokole 2, zgodnie z postanowieniami niniejszego rozdziału i tego protokołu.
2. Biorąc pod uwagę:
- rolę rolnictwa w swoich gospodarkach,
- rozwój handlu produktami rolnymi pomiędzy Stronami,
- szczególną wrażliwość produktów rolnych,
- zasady swoich polityk rolnych,
- wyniki wielostronnych rokowań handlowych w ramach Układu ogólnego w sprawie
taryf celnych i handlu oraz Światowej Organizacji Handlu,
Strony zbadają możliwości wzajemnego udzielania sobie dalszych koncesji.
Artykuł 13
Koncesje i polityki rolne
1. Nie naruszając koncesji udzielanych zgodnie z artykułem 12, postanowienia
niniejszego rozdziału nie będą ograniczały w żaden sposób stosowania przez
Strony ich polityk rolnych oraz podejmowanych w ramach tych polityk
jakichkolwiek środków, włącznie z zastosowaniem wyników porozumień Rundy
Urugwajskiej.
2. Strony będą powiadamiać Wspólny Komitet o wszelkich zmianach w prowadzonych
przez nie politykach rolnych bądź zastosowanych środkach, które mogłyby wpłynąć
na warunki handlu produktami rolnymi między Stronami, przewidziane w niniejszej
umowie. Na żądanie jednej ze Stron niniejszej umowy niezwłocznie odbędą się
konsultacje w celu zbadania sytuacji.
Artykuł 14
Specyficzne środki ochronne
Niezależnie od innych postanowień niniejszej umowy, a szczególnie artykułu 27,
oraz przy uwzględnieniu szczególnej wrażliwości produktów rolnych, jeżeli import
produktów pochodzących z jednej Strony, będących przedmiotem koncesji
udzielonych na podstawie niniejszej umowy, spowoduje poważne zakłócenia na rynku
drugiej Strony, zainteresowana Strona podejmie niezwłocznie konsultacje w celu
znalezienia odpowiedniego rozwiązania. Do czasu znalezienia takiego rozwiązania
zainteresowana Strona może zastosować środki, które uzna na niezbędne.
Artykuł 15
Środki ochrony sanitarnej i fitosanitarnej
Strony będą stosowały swoje przepisy w dziedzinie ochrony życia lub zdrowia
ludzi, zwierząt lub roślin w sposób niedyskryminujący i nie będą wprowadzać
żadnych nowych regulacji, które mogłyby spowodować nieuzasadnione utrudnienia we
wzajemnym handlu.
Rozdział III
PRZEPISY OGÓLNE
Artykuł 16
Reguły pochodzenia oraz współpraca administracji celnych
1. Protokół 3 ustala reguły pochodzenia oraz związane z nimi metody współpracy
administracyjnej.
2. Strony niniejszej umowy podejmą odpowiednie środki, łącznie z regularnymi
przeglądami przez Wspólny Komitet oraz uzgodnieniami odnośnie do współpracy
administracyjnej, w celu zapewnienia skutecznego i harmonijnego stosowania
postanowień protokołu 3 i artykułów od 3 do 9, 12, 17, 27, 28 i 29 niniejszej
umowy oraz zmniejszenia, tak dalece jak będzie to możliwe, wymagań formalnych
stosowanych w handlu, jak również w celu znalezienia korzystnych rozwiązań
wszelkich trudności wynikających ze stosowania tych postanowień.
Artykuł 17
Opodatkowanie wewnętrzne
1. Strony niniejszej umowy powstrzymają się od stosowania jakichkolwiek środków
lub praktyk o wewnętrznym charakterze fiskalnym, powodujących bezpośrednio lub
pośrednio dyskryminację w stosunku do produktów pochodzących ze Stron niniejszej
umowy.
2. Produkty eksportowane na terytorium jednej ze Stron niniejszej umowy nie mogą
korzystać ze zwrotu podatków wewnętrznych w wysokości przekraczającej podatki
bezpośrednie lub pośrednie na nie nakładane.
Artykuł 18
Ogólne wyjątki
Niniejsza umowa nie wyklucza stosowania zakazów bądź ograniczeń w imporcie,
eksporcie lub do towarów w tranzycie, w przypadkach uzasadnionych względami
moralności publicznej, polityki społecznej lub bezpieczeństwa publicznego,
ochrony zdrowia i życia ludzi, zwierząt lub roślin i środowiska naturalnego,
ochrony dóbr kultury, ochrony własności intelektualnej bądź przepisów
dotyczących złota lub srebra oraz zachowania nieodnawialnych zasobów
naturalnych, jeśli takie środki będą wprowadzone w powiązaniu z ograniczeniami
wobec rodzimej produkcji lub spożycia. Takie zarzuty lub ograniczenia nie będą
jednak stanowiły narzędzia arbitralnej dyskryminacji lub ukrytych ograniczeń w
handlu między Stronami niniejszej umowy.
Artykuł 19
Wyjątki dotyczące bezpieczeństwa
Żadne z postanowień niniejszej umowy nie będzie stanowiło przeszkody dla Strony
w podejmowaniu jakichkolwiek środków, które uzna za konieczne:
1. w celu zapobiegania ujawnieniu informacji na naruszających jej podstawowe
interesy bezpieczeństwa;
2. dla ochrony własnych podstawowych interesów bezpieczeństwa bądź też dla
wykonania zobowiązań międzynarodowych oraz realizacji własnej polityki
wewnętrznej:
(i) dotyczących handlu bronią, amunicją i sprzętem wojskowym, pod warunkiem że
takie środki nie pogorszą warunków konkurencji w odniesieniu do towarów,
materiałami i usługami, dokonywanego bezpośrednio lub pośrednio w celu
zaopatrzenia wojska; lub
(ii) dotyczących nierozprzestrzeniania broni biologicznej i chemicznej, broni
nuklearnej oraz innych nuklearnych urządzeń wybuchowych lub
(iii) podjętych w czasie trwania wojny lub innych poważnych napięć
międzynarodowych.
Artykuł 20
Monopole państwowe
1. Strony stopniowo dostosują wszelkie monopole państwowe o charakterze
handlowym w celu zapewnienia, aby do końca piątego roku od wejścia w życie
niniejszej umowy zniesiona została wszelka dyskryminacja między osobami
fizycznymi i prawnymi Stron, dotycząca warunków, zgodnie z którymi towary są
nabywane i sprzedawane. Wspólny Komitet będzie informowany o środkach
podejmowanych dla realizacji niniejszego celu.
2. Postanowienia niniejszego artykułu będą odnosić się do wszelkich podmiotów,
przez które właściwe władze Stron, na mocy prawa lub w praktyce, bezpośrednio
lub pośrednio nadzorują bądź określają zasady lub też znacząco wpływają na
import lub eksport między Stronami. Postanowienia te będą stosowane odpowiednio
wobec monopoli przyznanych przez państwo innym podmiotom.
Artykuł 21
Płatności
1. Płatności w walutach wymienialnych dotyczące wymiany towarowej między
Stronami oraz transfery tych płatności na terytorium Strony niniejszej umowy, na
którym ma swoją siedzibę wierzyciel, będą wolne od jakichkolwiek ograniczeń.
2. Strony powstrzymają się od wszelkich ograniczeń dewizowych i
administracyjnych w zakresie udzielania, spłaty i zaciągania kredytów krótko- i
średnioterminowych przy transakcjach handlowych, w których uczestniczy osoba
prawna lub fizyczna mająca swoją siedzibę na terytorium Strony.
3. Niezależnie od postanowień punktu 2, Strony niniejszej umowy zastrzegają
sobie prawo stosowania ograniczeń dewizowych dotyczących udzielania lub
zaciągania kredytów krótko- i średnioterminowych przy transakcjach handlowych w
zakresie, w jakim są one dozwolone zgodnie ze statusem danej Strony w MFW, pod
warunkiem że takie ograniczenia będą stosowane w sposób niedyskryminacyjny w
odniesieniu do pochodzenia towarów i nie będą dotyczyć wyłącznie określonych
towarów lub rodzajów towarów. Ograniczenia powinny mieć ograniczony okres
trwania i powinny zostać zniesione, kiedy okoliczności nie będą dłużej
uzasadniać ich utrzymywania. Strony będą niezwłocznie powiadamiać Wspólny
Komitet o wprowadzeniu takich środków oraz o jakichkolwiek ich zmianach.
Artykuł 22
Reguły konkurencji dotyczące przedsiębiorstw
1. Następujące postępowanie jest niezgodne z właściwym funkcjonowaniem
niniejszej umowy, jeżeli może mieć negatywny wpływ na handel między Stronami:
a) wszelkie porozumienia między przedsiębiorstwami, decyzje zrzeszeń
przedsiębiorstw oraz uzgodnione praktyki między przedsiębiorstwami, których
celem lub skutkiem jest zapobieganie, ograniczanie lub zniekształcanie
konkurencji;
b) nadużywanie przez jedno lub więcej przedsiębiorstw dominującej pozycji na
terytorium Stron jako całości lub na ich znacznej części.
2. Postanowienia punktu 1 odnoszą się do działalności wszystkich przedsiębiorstw
łącznie z przedsiębiorstwami publicznymi i przedsiębiorstwami, którym Strony
przyznały specjalne lub wyłączne uprawnienia. Przedsiębiorstwa, którym
powierzono wykonywanie usług mających znaczenie ogólnogospodarcze bądź mających
charakter monopoli dochodowych, będą podlegały postanowieniom punktu 1 w takim
zakresie, w jakim stosowanie tych postanowień nie będzie utrudniało, w świetle
prawa lub w praktyce, wykonywanie zadań publicznych na nie nałożonych.
3. W odniesieniu do produktów, o których mowa w rozdziale II, postanowienia
przewidziane w punkcie 1(a) nie będą dotyczyły tych umów, decyzji i praktyk,
które stanowią integralną część organizacji rynku wewnętrznego.
4. Jeśli Strona niniejszej umowy uzna, że dane postępowanie jest niezgodne z
punktami 1, 2 i 3 niniejszego artykułu lub jeśli tego rodzaju postępowanie
powoduje lub zagraża spowodowaniem poważnego uszczerbku dla interesów tej Strony
lub też strat materialnych w jej przemyśle krajowym, to zainteresowana Strona
może podjąć odpowiednie środki zgodnie z warunkami i procedurą określonymi w
artykule 31.
Artykuł 23
Pomoc państwa
1. Wszelka pomoc udzielana w jakiejkolwiek formie przez państwo będące Stroną
niniejszej umowy lub dzięki środkom państwowym, zniekształcająca lub grożąca
zniekształceniem konkurencji przez faworyzowanie niektórych przedsiębiorstw lub
produkcji niektórych towarów, jeżeli może mieć negatywny wpływ na handel między
Stronami, uznana zostanie za niezgodną z właściwą realizacją niniejszej umowy.
2. Przepisy punktu 1 nie dotyczą produktów wyszczególnionych w rozdziale II.
3. W ciągu trzech lat od wejścia w życie niniejszej umowy Wspólny Komitet
określi kryteria, na których podstawie praktyki niezgodne z punktem 1 będą
oceniane, a także ustanowi reguły ich stosowania.
4. Strony zapewnią przejrzystość informacji w zakresie pomocy państwa, między
innymi przez coroczne informowanie Wspólnego Komitetu o ogólnej sumie i podziale
udzielonej pomocy oraz przedstawiając drugiej Stronie - na jej żądanie -
informacje dotyczące programów pomocy oraz poszczególnych indywidualnych
przypadków pomocy państwa.
5. Jeżeli Strona uzna, że konkretne postępowanie:
- jest niezgodne z warunkami punktu 1 oraz z regułami określonymi w punkcie 3,
lub
- w przypadku braku reguł, o których mowa w punkcie 3, powoduje szkodę lub
zagraża spowodowaniem poważnego uszczerbku dla interesów tej Strony, lub
spowodowaniem strat materialnych w jej przemyśle krajowym,
może ona zastosować odpowiednie środki zgodnie z warunkami i postanowieniami
zawartymi w artykule 31. Takie odpowiednie środki mogą być zastosowane jedynie
zgodnie z procedurami i warunkami ustalonymi w Układzie ogólnym w sprawie taryf
celnych i handlu 1994 oraz Porozumieniem ustanawiającym Światową Organizację
Handlu, jak również wszelkimi innymi odpowiednimi instrumentami uzgodnionymi pod
ich auspicjami, mającymi zastosowanie między Stronami umowy.
Artykuł 24
Zamówienia rządowe
1. Strony uważają liberalizację swoich rynków zamówień rządowych za jeden z
celów niniejszej umowy.
2. Strony zobowiązują się stopniowo dostosowywać swoje przepisy dotyczące
zamówień rządowych tak, aby najpóźniej do 31 grudnia 2000 r. zapewnić dostawcom
z drugiej Strony dostęp do procedur przetargowych na rynku zamówień rządowych
każdej z nich zgodnie z postanowieniami Porozumienia o zamówieniach rządowych,
zawartego w załączniku IV do Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację
Handlu.
3. Wspólny Komitet będzie analizował działania związane z realizacją celów
niniejszego artykułu oraz będzie mógł wydawać praktyczne zalecenia odnośnie do
stosowania postanowień punktu 2 niniejszego artykułu dla zapewnienia swobodnego
dostępu, przejrzystości oraz pełnego zrównoważenia praw i obowiązków.
4. W trakcie analizy, o której mowa w punkcie 3 niniejszego artykułu, Wspólny
Komitet może rozważyć, zwłaszcza w świetle międzynarodowych przepisów w tej
dziedzinie, możliwość rozszerzenia zakresu i/lub stopnia otwarcia rynku, o
którym mowa w punkcie 2.
5. Strony będą dążyły do przystąpienia do stosownych porozumień wynegocjowanych
pod auspicjami Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 oraz
Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu.
Artykuł 25
Ochrona własności intelektualnej
1. Strony udzielą sobie i zapewnią na zasadach niedyskryminacyjnych ochronę praw
własności intelektualnej, łącznie ze środkami dla zapewnienia i realizacji tych
praw. Strony potwierdzają wolę poszanowania zobowiązań wynikających z
Porozumienia o handlowych aspektach własności intelektualnej WTO oraz innych
konwencji dotyczących ochrony własności intelektualnej, podpisanych przez obie
Strony, a w szczególności tych, które są wymienione w załączniku V.
2. Dla celów niniejszej umowy pojęcie "ochrona własności intelektualnej" dotyczy
w szczególności ochrony prawa autorskiego, praw pokrewnych, ochrony znaków
towarowych, oznaczeń geograficznych, wzorów przemysłowych, wzorów użytkowych,
wynalazków, topografii układów scalonych, jak również ochrony nie ujawnionych
informacji (know-how).
3. Strony niniejszej umowy mogą zawrzeć dalsze porozumienia wykraczające poza
wymogi wynikające z niniejszej umowy.
4. Strony będą współpracować w sprawach ochrony własności intelektualnej. Na
wniosek jednej ze Stron będą one przeprowadzać konsultacje ekspertów w tych
sprawach, w szczególności odnośnie do działań dotyczących istniejących bądź
przyszłych konwencji międzynarodowych w sprawie harmonizacji, zarządzania i
stosowania praw własności intelektualnej oraz działań w ramach organizacji
międzynarodowych, takich jak Światowa Organizacja Handlu, WIPO, jak również w
zakresie stosunków Stron z krajami trzecimi w odniesieniu do zagadnień własności
intelektualnej.
Artykuł 26
Dumping
Jeżeli Strona niniejszej umowy stwierdzi, że w stosunkach handlowych
regulowanych niniejszą umową ma miejsce dumping w rozumieniu artykułu VI GATT
1994, może ona podjąć stosowne środki przeciwko takim praktykom, zgodnie z
artykułem VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 oraz
porozumieniami dotyczącymi tego artykułu, na warunkach i zgodnie z procedurą
przewidzianą w artykule 31.
Artykuł 27
Ogólne zabezpieczenia
Jeżeli jakikolwiek produkt jest importowany w tak zwiększonej ilości i na takich
warunkach, że powoduje to lub grozi spowodowaniem:
a) poważnej szkody krajowym producentom podobnych lub bezpośrednio
konkurencyjnych produktów na terytorium Strony importera lub
b) poważnych zakłóceń w jakimkolwiek odnośnym sektorze gospodarki, lub trudności
mogących wywołać poważne pogorszenie sytuacji gospodarczej określonego regionu,
zainteresowana Strona może podjąć stosowne środki zgodne z warunkami oraz
procedurą przewidzianą w artykule 31.
Artykuł 28
Dostosowanie strukturalne
1. Środki wyjątkowe o ograniczonym czasie obowiązywania, wyłączające
postanowienia artykułu 4, mogą być zastosowane przez którąkolwiek ze Stron w
postaci podwyższonych stawek celnych.
2. Środki te mogą dotyczyć jedynie nowo powstających przemysłów, niektórych
sektorów podlegających restrukturyzacji lub napotykających poważne trudności, a
szczególnie gdy trudności takie stwarzają poważne problemy społeczne.
3. Cła importowe stosowane przez daną Stronę wobec produktów pochodzących z
drugiej Strony, wprowadzane na podstawie takich środków, nie mogą przekraczać
25% ad valorem i powinny utrzymać element preferencji dla produktów pochodzących
z drugiej Strony. Ogólna wartość importu produktów objętych działaniem tych
środków nie może przekraczać 15% ogółu importu produktów przemysłowych z drugiej
Strony, określonych w rozdziale I, za ostatni rok, dla którego odstępne są dane
statystyczne.
4. Środki te będą stosowane przez okres nie przekraczający czterech lat, chyba
że Wspólny Komitet wyrazi zgodę na dłuższy okres. Ich stosowanie powinno
zakończyć się nie później niż z zakończeniem okresu przejściowego.
5. Środki wyjątkowe o ograniczonym czasie obowiązywania nie mogą być zastosowane
w odniesieniu do danego produktu, jeżeli upłynęły ponad trzy lata od momentu
wejścia w życie niniejszej umowy lub też od zniesienia wszystkich ceł i
ograniczeń ilościowych, opłat lub innych środków o podobnych skutkach
dotyczących danego produktu.
6. Zainteresowana Strona będzie informować Wspólny Komitet o wszelkich
wyjątkowych środkach, jakie zamierza zastosować, a na wniosek drugiej Strony
przed ich wprowadzeniem przeprowadzi w ramach Wspólnego Komitetu konsultacje na
temat tych środków oraz sektorów, których one dotyczą. Podejmując takie środki
zainteresowana Strona przedstawi Wspólnemu Komitetowi harmonogram znoszenia ceł
wprowadzonych na mocy niniejszego artykułu. Harmonogram taki powinien zakładać
stopniową eliminację tych ceł w równych ratach rocznych, rozpoczynającą się nie
później niż po dwóch latach od ich wprowadzenia. Wspólny Komitet może zdecydować
o innym harmonogramie.
Artykuł 29
Reeksport i poważne braki
W przypadku gdy stosowanie postanowień artykułów 7 i 9 prowadzi do:
a) reeksportu do państwa trzeciego, wobec którego Strona eksportująca utrzymuje
na dany produkt ograniczenia ilościowe w eksporcie, cła eksportowe lub środki i
opłaty o podobnych skutkach, lub
b) poważnego braku lub zagrożenia nim produktu istotnego dla Strony
eksportującej
i gdy powyższe sytuacje powodują lub mogą spowodować poważne trudności dla
Strony eksportującej, Strona ta może podjąć stosowne środki zgodnie z warunkami
i procedurą przewidzianymi w artykule 31.
Artykuł 30
Wypełnianie zobowiązań
1. Strony podejmą wszelkie niezbędne środki ogólne lub szczegółowe w celu
wypełnienia zobowiązań wynikających z niniejszej umowy. Strony zapewnią
realizację celów umowy.
2. Jeśli jedna ze Stron uważa, że druga Strona nie wywiązuje się z zobowiązań
wynikających z niniejszej umowy, to interesowana Strona może podjąć odpowiednie
środki zgodnie z warunkami i procedurą przewidzianymi w artykule 31.
Artykuł 31
Procedura stosowania środków ochronnych
1. Przed rozpoczęciem procedury stosowania środków ochronnych wymienionych w
następnych punktach niniejszego artykułu Strony będą starały się rozwiązywać
wszelkie rozbieżności między nimi w drodze bezpośrednich konsultacji.
2. Jeżeli Strona poddaje import towarów, powodujących powstanie sytuacji, o
której mowa w artykule 27, procedurze administracyjnej, której celem jest
szybkie dostarczenie informacji na temat trendów strumieni handlu, powinna ona
powiadomić o tym drugą Stronę.
3. Bez naruszenia postanowień punktu 7 niniejszego artykułu, Strona rozważająca
możliwość zastosowania środków ochronnych niezwłocznie zawiadomi o tym drugą
Stronę, przekazując wszelkie odnośne informacje. Strony niezwłocznie
przeprowadzą konsultacje w celu znalezienia rozwiązania.
4. a) W odniesieniu do artykułu 26, 27 i 29, w przypadku gdy nie można znaleźć
wspólnego rozwiązania lub gdy Strony nie mogą lub nie spotkały się w ciągu 30
dni w celu przeprowadzenia konsultacji, zainteresowana Strona może podjąć środki
niezbędne dla zaradzenia powstałej sytuacji i notyfikować je drugiej Stronie.
b) W odniesieniu do artykułu 30, zainteresowana Strona może podjąć odpowiednie
środki po zakończeniu konsultacji lub po upływie trzech miesięcy od daty
pierwszego powiadomienia drugiej Strony.
c) W odniesieniu do artykułów 22 i 23, zainteresowana Strona może żądać od
drugiej Strony eliminacji zakwestionowanej praktyki. Jeśli Stronie, której to
dotyczy, nie uda się położyć kresu kwestionowanej praktyce lub jeżeli nie uda
się osiągnąć porozumienia w ciągu 30 dni roboczych, zainteresowana Strona może
podjąć odpowiednie środki dla zaradzenia trudnościom wynikającym z takich
praktyk.
5. O podjętych środkach ochronnych powinna być niezwłocznie powiadomiona druga
Strona. Środki te powinny być ograniczone pod względem zakresu i długości ich
trwania do tego, co jest ściśle niezbędne dla poprawy sytuacji, która
spowodowała ich zastosowanie. Nie powinny one przewyższać szkody spowodowanej
daną praktyką bądź utrudnieniem. Pierwszeństwo powinny uzyskać środki, które w
najmniejszym stopniu zakłócają realizację niniejszej umowy. Środki podjęte przez
jedną Stronę przeciwko działaniu bądź zaniechaniu drugiej Strony mogą dotyczyć
jedynie handlu z tą Stroną.
6. Zastosowane środki ochronne będą przedmiotem okresowych konsultacji w celu
jak najszybszego ich złagodzenia lub zniesienia, gdy warunki nie będą uzasadniać
dalszego ich stosowania.
7. Gdy wyjątkowe okoliczności wymagające natychmiastowego działania
uniemożliwiają wcześniejsze zbadanie sprawy, zainteresowana Strona może w
sytuacjach przewidzianych w artykułach 26, 27 i 29 niezwłocznie zastosować
środki tymczasowe ściśle niezbędne dla zaradzenia sytuacji. O podjętych środkach
należy niezwłocznie powiadomić drugą Stronę, konsultacje między Stronami zaś
odbędą się tak szybko, jak będzie to możliwe.
Artykuł 32
Trudności w bilansie płatniczym
1. Strony będą dążyć do unikania wprowadzania środków ograniczających, w tym
środków dotyczących importu, ze względu na bilans płatniczy.
2. Jeżeli jedna ze Stron znajdzie się w poważnych trudnościach związanych z
bilansem płatniczym lub będzie nimi bezpośrednio zagrożona, może ona, zgodnie z
warunkami ustalonymi w Układzie ogólnym w sprawie taryf celnych i handlu 1994,
zastosować środki ograniczające, w tym środki dotyczące importu, które będą
ograniczone w czasie oraz nie będą wykraczać poza to, co jest konieczne dla
poprawy sytuacji w bilansie płatniczym. Środki te będą stopniowo łagodzone w
miarę poprawy sytuacji w bilansie płatniczym i zniesione całkowicie, gdy ustaną
warunki uzasadniające ich zastosowanie. Strona powinna poinformować niezwłocznie
drugą Stronę o ich wprowadzeniu oraz, jeśli to możliwe, o harmonogramie ich
znoszenia.
Artykuł 33
Klauzula ewolucyjna
1. Kiedy jedna ze Stron uzna, że w interesie gospodarek Stron korzystny byłby
rozwój i pogłębienie stosunków uregulowanych niniejszą umową przez rozszerzenie
ich na nowe obszary dotąd nią nie objęte, wówczas przedłoży ona swój umotywowany
wniosek drugiej Stronie. Strony mogą zwrócić się do Wspólnego Komitetu o
zbadanie takiego wniosku, a w uzasadnionych przypadkach - o wydanie zaleceń, w
szczególności odnośnie do podjęcia negocjacji.
2. Porozumienia wynikające z procedury, o której mowa w punkcie 1, będą
ratyfikowane bądź zatwierdzane przez Strony zgodnie z ich wewnętrznymi
procedurami prawnymi.
Artykuł 34
Wspólny Komitet
1. Strony wyrażają zgodę na powołanie Wspólnego Komitetu złożonego z
przedstawicieli Stron.
2. Wspólny Komitet będzie nadzorował i zarządzał realizacją postanowień
niniejszej umowy.
3. W celu właściwej realizacji postanowień niniejszej umowy Strony będą
dokonywać wymiany informacji i na wniosek którejkolwiek ze Stron będą
przeprowadzać konsultacje w ramach Wspólnego Komitetu. Komitet będzie dokonywał
przeglądu możliwości dalszego usuwania przeszkód w handlu między Stronami.
4. Wspólny Komitet może podejmować decyzje w przypadkach przewidzianych w
niniejszej umowie. W innych sprawach Komitet może wydawać zalecenia.
Artykuł 35
Procedury Wspólnego Komitetu
1. W celu właściwej realizacji postanowień niniejszej umowy Wspólny Komitet
będzie zbierał się gdy będzie to konieczne, jednak nie rzadziej niż raz w roku.
Każda Strona może zażądać odbycia takiego spotkania.
2. Wspólny Komitet będzie działał na zasadzie jednomyślności.
3. Jeżeli przedstawiciel Strony niniejszej umowy we Wspólnym Komitecie
zaakceptował decyzję z zastrzeżeniem spełnienia wewnętrznych wymogów prawnych,
decyzja ta wejdzie w życie w dniu, w którym powiadomiono o wycofaniu
zastrzeżenia, jeśli żadna późniejsza data nie została w niej ustalona.
4. Dla realizacji celów niniejszej umowy Wspólny Komitet przyjmie swoje zasady
proceduralne, które będą między innymi zawierały postanowienia dotyczące
zwoływania spotkań, jak również wyboru przewodniczącego i jego kadencji.
5. Wspólny Komitet może zadecydować o utworzeniu takich podkomitetów i grup
roboczych, jakie uzna za konieczne w celu wspomagania go w wykonywaniu
obowiązków.
Artykuł 36
Usługi i inwestycje
1. Strony niniejszej umowy doceniają rosnące znaczenie pewnych dziedzin, takich
jak usługi i inwestycje. W swoich wysiłkach zmierzających do rozwoju i
poszerzenia współpracy, szczególnie w kontekście europejskiej integracji, będą
one ze sobą współpracowały w celu osiągnięcia stopniowej liberalizacji i
wzajemnego otwarcia swoich rynków dla inwestycji i handlu usługami, biorąc pod
uwagę stosowne postanowienia Układu ogólnego w sprawie handlu usługami.
2. Strony umowy przedyskutują w ramach Wspólnego Komitetu możliwość rozszerzenia
swoich stosunków handlowych o bezpośrednie inwestycje zagraniczne i handel
usługami.
Artykuł 37
Unie celne, strefy wolnego handlu i handel przygraniczny
Niniejsza umowa nie wyklucza utrzymywania bądź tworzenia unii celnych, stref
wolnego handlu oraz porozumień odnośnie do handlu przygranicznego w takim
zakresie, w jakim nie wywierają one negatywnego wpływu na reżim handlowy między
Stronami, a w szczególności na postanowienia dotyczące reguł pochodzenia zawarte
w niniejszej umowie.
Artykuł 38
Załączniki, protokoły i zmiany
1. Załączniki i protokoły do niniejszej umowy stanowią jej integralną część.
Wspólny Komitet może podjąć decyzje o zmianach treści załączników oraz
protokołów zgodnie z postanowieniami punktu 3 artykułu 35.
2. Zmiany niniejszej umowy, inne niż te, co do których podjęto decyzje zgodnie z
punktem 4 artykułu 34 i które zatwierdza Wspólny Komitet, będą przedkładane
drugiej Stronie do akceptacji i wejdą w życie, jeżeli zostaną zaakceptowane
przez obydwie Strony.
Artykuł 39
Wejście w życie
1. Niniejsza umowa wejdzie w życie 1 stycznia 1997 r. pod warunkiem, że Strony
powiadomią się wzajemnie, najpóźniej 15 dni przed tą datą, że ich wewnętrzne
procedury prawne związane z wejściem w życie niniejszej umowy zostały
zakończone.
2. Jeżeli Strony nie dotrzymają postanowień punktu 1 niniejszego artykułu, umowa
wejdzie w życie trzydzieści (30) dni po dniu, w którym Strony powiadomią się
wzajemnie, że ich wewnętrzne procedury prawne związane z wejściem w życie
niniejszej umowy zostały zakończone, chyba że Strony w drodze wymiany not
uzgodnią inną datę.
Artykuł 40
Moc obowiązująca i wypowiedzenie
Niniejsza umowa zawarta jest na czas nieokreślony. Każda Strona może ją
wypowiedzieć w drodze pisemnej notyfikacji drugiej Stronie. W takim przypadku
niniejsza umowa przestanie obowiązywać po upływie 6 miesięcy od dnia otrzymania
notyfikacji przez drugą Stronę.
W dowód czego, niżej podpisani pełnomocnicy, będąc do tego odpowiednio
upoważnieni, podpisali niniejszą umowę.
Sporządzono w Warszawie dnia 27 czerwca 1996 r. w dwóch egzemplarzach w języku
litewskim, polskim oraz angielskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo
autentyczne. W przypadku rozbieżności rozstrzygający będzie tekst w języku
angielskim.
Protokół uzgodnień
1. Strony deklarują gotowość zbadania na forum Wspólnego Komitetu możliwości
udzielania sobie wzajemnie jakichkolwiek koncesji, których udzielają one lub
będą udzielać krajom trzecim, z którymi zawarły umowę o wolnym handlu lub inną
podobną umowę, której dotyczy artykuł XXIV Układu ogólnego w sprawie taryf
celnych i handlu.
2. Odnośnie do punktu 2 artykułu 3 Strony uzgadniają, iż gdy obniżka stawek
celnych zostanie przeprowadzona poprzez zawieszenie tych stawek na określony
czas, to tak obniżone stawki zastąpią stawki podstawowe jedynie na czas
zawieszenia, a również, że w każdym przypadku, gdy jest dokonywane częściowe
zawieszenie stawek, margines preferencji między Stronami zostanie zachowany.
3. Strony stwierdzają, że postanowienia artykułu 9 nie mają zastosowania, gdy
środki przewidziane tym artykułem mogłyby być nieodzowne dla wypełnienia
zobowiązań międzynarodowych.
4. Opracowując kryteria i zasady zawarte w punkcie 3 artykułu 23 Strony:
- będą starały się zapewnić ich największą możliwą zgodność z odnośnymi
kryteriami i zasadami zawartymi w umowach ustanawiających stowarzyszenie między
każdą ze Stron niniejszej umowy a Wspólnotami Europejskimi;
- określą warunki i/lub sytuacje, w których mogą być stosowane czasowo
odstępstwa od postanowień punktu 1;
- dokonają przeglądu warunków, na jakich mogłyby być podejmowane działania
przeciw środkom pomocy państwowej.
5. Odnośnie do punktu 4 artykułu 23 Wspólny Komitet w ciągu roku od dnia wejścia
w życie niniejszej umowy przyjmie niezbędne zasady stosowania środków
zapewniających przejrzystość informacji.
6. Strony uważają, że procedura arbitrażowa może być stosowana przy sporach,
które nie mogą być rozwiązane drogą konsultacji między zainteresowanymi Stronami
bądź na forum Wspólnego Komitetu. Taka ewentualność może być dalej przedmiotem
analizy Wspólnego Komitetu.
Deklaracja Rządu Rzeczypospolitej Polskiej
Rzeczpospolita Polska będzie wspierać Republikę Litewską w jej dążeniu do
przystąpienia do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu, pod warunkiem
wyraźnego wyrażenia woli i złożenia przez Republikę Litewską formalnego wniosku
w tej sprawie przewodniczącemu Wspólnego Komitetu CEFTA.
ZAŁĄCZNIK I
(Wymieniony w Artykułach 2 i 11)
Wyroby objęte Działami 25-97 Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania
Towarów (HS), o których mowa w Artykułach 2 i 11 Umowy.
ex3502Albuminy (nawet koncentraty z dwu lub więcej protein z serwatki,
zawierające w suchej masie powyżej 80% protein z serwatki), albuminiany i
inne pochodne albumin:
- Albumina jaja:
3502 11- - Suszona:
3502 11 90 0- - - Pozostała
3502 19- - Pozostała:
3502 19 90 0- - - Pozostała
ex3502 20- Albumina mleka, włącznie z koncentratami złożonymi z dwóch lub
więcej białek serwatki:
- - Pozostała:
3502 20 91 0- - - Suszona (np. arkuszach, łuskach, płatkach, w proszku)
3502 20 99 0- - - Pozostała
4501Korek naturalny surowy: odpady korka; korek kruszony, granulowany lub
mielony
5201 00Bawełna, z wyjątkiem zgrzebnej lub czesanej
5301Len surowy lub obrabiany, ale nie przędziony; pakuły lniane i odpady
lnu (łącznie z odpadami przędzy i szarpanką rozwłóknioną)
5302 Konopie siewne (Cannabis sativa), surowe lub przerobione, ale nie
przędzione; odpady i pakuły konopi siewnych (łącznie z odpadami przędzy i
szarpanką rozwłóknioną)

ZAŁĄCZNIK II
(Wymieniony w Artykule 8 Umowy)
OGRANICZENIA ILOŚCIOWE IMPORTU I INNE ŚRODKI O PODOBNYCH SKUTKACH
I. Ograniczenia ilościowe importu i inne środki o podobnych skutkach, stosowane
przez Polskę.
1. Polska może utrzymać zakaz przywozu towarów z niżej wymienionych pozycji,
sześcioletnich lub starszych (licząc od roku następnego po roku produkcji) lub
których data produkcji nie może być ustalona, do momentu, w którym ustaną
przyczyny uzasadniające jego stosowanie.
Pozycja HSKod PCNWyszczególnienie
8433 Maszyny żniwne i omłotowe, także prasy do belowania słomy i paszy;
kosiarki do trawników i do pozyskiwania siana; urządzenia do czyszczenia,
sortowania lub klasyfikowania jaj, owoców lub innych produktów rolnych, z
wyjątkiem urządzeń z pozycji nr 8437:
- Pozostałe maszyny żniwne; maszyny omłotowe:
ex8433 51 00 0- - Kombajny zbożowe

2. Polska może utrzymać zakaz przywozu towarów z niżej wymienionych pozycji do
momentu, w którym ustaną przyczyny uzasadniające jego stosowanie:
Pozycja HSKod PCNWYSZCZEGÓLNIENIE
87038703Pojazdy samochodowe i inne mechaniczne przeznaczone zasadniczo do
przewozu osób (inne niż z pozycji nr 8702), włącznie z samochodami
osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi:
- Pozostałe pojazdy wyposażonew silniki tłokowe wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym:
8703 21- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1.000 cm3:
8703 21 90- - - Używane:
*8703 21 90 9- - - - Powyżej czterech lat(1)
8703 22- - O pojemności skokowej powyżej 1.000 cm3, ale nie
przewyższającej 1.500 cm3:
8703 22 90- - - Używane:
*8703 22 90 9- - - - Powyżej czterech lat(1)
8703 23- - O pojemności skokowej powyżej 1.500 cm3, ale nie
przewyższającej 3.000 cm3:
8703 23 90- - - Używane:
*8703 23 90 9- - - - Powyżej czterech lat(1)
8703 24- - O pojemności skokowej powyżej 3.000 cm3:
8703 24 90- - - Używane:
8703 24 90 9- - - - Powyżej czterech lat(1)
- Pozostałe pojazdy, wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o
zapłonie samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne):
8703 31- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1.500 cm3:
8703 31 90- - - Używane:
*8703 31 90 9- - - - Powyżej czterech lat(1)
8703 32- - O pojemności skokowej przekraczającej 1.500 cm3,lecz nie
przekraczającej 2.500 cm3:
8703 32 90- - - Używane:
*8703 32 90 9- - - - Powyżej czterech lat(1)
8703 33- - O pojemności skokowej powyżej 2.500 cm3:
8703 33 90- - - Używane:
*8703 33 90 9- - - - Powyżej czterech lat(1)
87068706 00Podwozia wyposażone w silniki, dla pojazdów samochodowych z
pozycji nr 8701 do 8705:
- Podwozia ciągników wymienionych w pozycji nr 8701; podwozia pojazdów
samochodowych z pozycji nr 8702, 8703 lub 8704 z silnikami tłokowymi
wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub
średnioprężnym o pojemności powyżej 2.500 cm3 lub z silnikami tłokowymi
wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności powyżej 2.800 cm3:
8706 00 19- - Dla pozostałych:
*8706 00 19 6- - - Pozostałe, powyżej czterech lat(1)(2)
- Pozostałe:
8706 00 91- - Dla pojazdów z pozycji nr 8703:
*8706 00 91 6- - - Pozostałe powyżej czterech lat(1)
87078707Nadwozia (także kabiny) pojazdów samochodowych według pozycji nr
8701 do 8705:
8707 10- Pojazdów z pozycji nr 8703:
*8707 10 90 0- - Pozostałe(1)

(1) ex 8703 21 90 9, * ex 8703 22 90 9, * ex 8703 23 90 9, * ex 8703 24 90 9, *
ex 8703 31 90 9, * ex 8703 32 90 9, * ex 8703 33 90 9, * ex 8706 00 19 6, * ex
8706 00 91 6, * ex 8707 10 90 0 - dotyczy przypadków, gdy od roku następnego po
roku produkcji upłynęło co najmniej 10 lat albo nie można ustalić roku ich
produkcji
(2) * ex 8706 00 19 6 - dotyczy pojazdów objętych pozycją nr 8703
3. Polska może utrzymać zakaz przywozu towarów z niżej wymienionych pozycji do
momentu, w którym ustaną przyczyny uzasadniające jego stosowanie:
Pozycja HSKod PCNWYSZCZEGÓLNIENIE
87018701Ciągniki (inne niż z pozycji nr 8709):
8701 20- Ciągniki drogowe do ciągnięcia naczep:
*8701 20 90 0- - Używane(1)
87028702Pojazdy samochodowe do przewozu dziesięciu lub więcej osób razem z
kierowcą:
8702 10- Wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie
samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne):
- - O pojemności skokowej przekraczającej 2500 cm3:
*8702 10 19 0- - - Używane(1)
- - O pojemności skokowej nie przekraczającej 2500 cm3:
*8702 10 99 0- - - Używane(1)
8702 90- Pozostałe:
- - Wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie
iskrowym:
- - - O pojemności skokowej powyżej 2800 cm3:
*8702 90 19 0- - - - Używane(1)
- - - O pojemności skokowej nie przewyższającej 2800 cm3:
*8702 90 39 0- - - - Używane(1)
*8702 90 90 0- - Wyposażone w silniki innego typu(1)
87048704Pojazdy samochodowe do transportu towarowego:
8704 10- Samochody samowyładowcze do użytku w terenie:
- - Z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym
(wysokoprężnym lub średnioprężnym) lub o zapłonie iskrowym:
*8704 10 11 0- - - Z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie
samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności powyżej 2500
cm3 lub o zapłonie iskrowym o pojemności powyżej 2800 cm3(1)
8704 10 19 0- - - Pozostałe(1)
*8704 10 90 0- - Pozostałe(1)
- Pozostałe, z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie
samoczynnym (wysoko- lub średnioprężnym):
8704 21- -O masie całkowitej nie przekraczającej 5 ton:
*8704 21 10 0- - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji
promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom)(1)
- - - Pozostałe:
- - - - Z silnikami o pojemności powyżej 2500 cm3:
*8704 21 39 0- - - - - Używane(1)
- - - - Z silnikami o pojemności do 2500 cm3 włącznie:
8704 21 99- - - - - Używane:
*8704 21 90 2- - - - - - O ładowności do 1000 kg. zbudowane na bazie
nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi), powyżej
czterech lat(1)
*8704 21 99 9- - - - - - Pozostałe(1)
8704 22- - O masie całkowitej powyżej 5 ton, ale nie więcej niż 20 ton:
*8704 22 10 0- - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji
promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom)(1)
- - - Pozostałe:
*8704 22 99 0- - - - Używane(1)
8704 23- - O masie całkowitej powyżej 20 ton:
*8704 23 10 0- - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji
promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom)(1)
- - - Pozostałe:
*8704 23 99 0- - - - Używane(1)
- Pozostałe, z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie
iskrowym:
8704 31- - O masie całkowitej nie przekraczającej 5 ton:
*8704 31 10 0- - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji
promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom)(1)
- - - Pozostałe:
- - - - Z silnikami o pojemności powyżej 2800 cm3:
*8704 31 39 0- - - - - Używane(1)
- - - - Z silnikami o pojemności nie przekraczającej 2800 cm3:
8704 31 99- - - - - Używane:
*8704 31 99 2- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie
nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi) powyżej
czterech lat(1)
*8704 31 99 9- - - - - - Pozostałe(1)
8704 32- - O masie całkowitej powyżej 5 ton:
*8704 32 10 0- - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji
promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom)(1)
- - - Pozostałe:
*8704 32 99 0- - - - Używane(1)
*8704 90 00 0- Pozostałe(1)
87058705Pojazdy samochodowe specjalnego przeznaczenia, różne od tych,
które zostały zasadniczo zbudowane do przewodu osóblub towarów (np.
pojazdy pogotowia technicznego, dźwigi samochodowe, pojazdy strażackie,
betoniarki samochodowe, zamiatarki, polewaczki, przewoźne warsztaty,
ruchome stacje radiologiczne):
*8705 10 00 0- Dźwigi samojezdne (żurawie samochodowe)(1)
*8705 20 00 0- Samojezdne wieże wiertnicze(1)
*8705 30 00 0- Pojazdy strażackie(1)
*8705 40 00 0- Betoniarki samochodowe(1)
8705 90- Pozostałe:
*8705 90 10 0- - Pojazdy pogotowia technicznego(1)
*8705 90 30 0- - Pojazdy przepompowujące beton(1)
*8705 90 90 0- - Pozostałe(1)
87068706 00Podwozia wyposażone w silniki, dla pojazdów samochodowych z
pozycji nr 8701 do 8705:
- Podwozia ciągników wymienionych w pozycji nr 8701; podwozia pojazdów
samochodowych z pozycji nr 8702, 8703 lub 8704 z silnikami tłokowymi
wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub
średnioprężnym) o pojemności powyżej 2500 cm3 lub z silnikami tłokowymi
wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności powyżej 2800 cm3:
8706 00 11- - Dla pojazdów z pozycji nr 8702 lub 8704:
*8706 00 11 6- - - Pozostałe, powyżej czterech lat(1)(2)
8706 00 19- - Dla pozostałych:
*8706 00 19 6- - - Pozostałe, powyżej czterech lat(1)(2)
- Pozostałe:
8706 00 99- - Dla pozostałych:
*8706 00 99 6- - - Pozostałe, powyżej czterech lat(1)(2)
87078707Nadwozia (także kabiny, pojazdów samochodowych według pozycji nr
8701 do 8705:
8707 90- Pozostałe:
8707 90 90- - Pozostałe:
*8707 90 90 0- - - Pozostałe(1)(3)

(1) * ex 8701 20 90 0, *8702 10 19 0, * ex 8702 10 99 0, *ex 8702 90 19 0, * ex
8702 90 39 0, * ex 8702 90 90 0, * ex 8704 10 11 0, * ex 8704 10 19 0, * ex 8704
10 90 0, * ex 8704 21 10 0, *ex 8704 21 39 0, *ex 8704 21 99 2, * ex 8704 21 99
9, * ex 8704 22 10 0, * ex 8704 22 99 0, * ex 8704 23 10 0, * ex 8704 23 99 0,
*ex 8704 31 10 0, * ex 8704 31 39 0, * ex 8704 31 99 2, * ex 8704 31 99 9, * ex
8704 32 10 0, * ex 8704 32 99 0, * ex 8704 90 00 0, * ex 8705 10 00 0, * ex 8705
20 00 0, * ex 8705 30 00 0, * ex 8705 40 00 0, * ex 8705 90 10 0, * 8705 90 30
0, * ex 8705 90 90 0, * ex 8706 00 11 6, * ex 8706 00 19 6, * 8706 00 99 6, * ex
8707 90 90 9 - dotyczy przypadków, gdy od roku następnego po roku produkcji
upłynęło co najmniej 3 lata albo nie można ustalić roku produkcji.
(2) * ex 8706 00 11 6, *ex 8706 00 19 6, * ex 8706 00 99 6 - dotyczy tylko
podwozi pojazdów objętych pozycjami 8701, 8702, 8704, 8705.
(3) * ex 8707 90 90 9 - dotyczy tylko nadwozi (także kabin) pojazdów objętych
pozycjami 8701, 8702, 8704, 8705.
4. Polska może utrzymać zakaz przywozu towarów z niżej wymienionych pozycji do
momentu, w którym ustaną przyczyny uzasadniające jego stosowanie:
Pozycja HSKod PCNWYSZCZEGÓLNIENIE
84078407Silniki spalinowe z zapłonem iskrowym z tłokami wykonującymi ruch
posuwisto-zwrotny lub obrotowy:
- Silniki z tłokami wykonującymi ruch posuwisto zwrotny, w rodzaju
używanych dla napędu pojazdów z działu 87:
8407 33- - O pojemności cylindra powyżej 250 cm3, lecz nie przekraczającej
1000 cm3:
*8407 33 10 0- - - Do montażu przemysłowego w: ciągnikach obsługiwanych
przez pieszego, z podpozycji nr 8701 10; pojazdach mechanicznych według
pozycji nr 8703, 8704 i 8705(1)
8407 33 90 - - - Pozostałe:
*8407 33 90 1- - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8701 (bezpodpozycji 8701 10) i 8702(1)
*8407 33 90 9- - - - Pozostałe(1)
8407 34- - O pojemności cylindra powyżej 1000 cm3:
*8407 34 10 0- - - Do montażu przemysłowego w ciągnikach obsługiwanych
przez pieszego, ujętych w podpozycji nr 8701 10; pojazdach mechanicznych
według pozycji nr 8703; pojazdach mechanicznych według pozycji nr 8704 z
silnikiem o pojemności mniejszej niż 2800 cm3; pojazdach mechanicznych
według pozycji nr 8705(1)
- - - Pozostałe:
*8407 34 30 0- - - - Używane(1)
87038703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone
zasadniczo do przewozu osób (inne niż z pozycji nr 8702), włącznie z
samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi:
- Pozostałe pojazdy wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania z
zapłonie iskrowym:
8703 21- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1000 cm3:
*8703 21 10 0- - - Nowe(1)
8703 21 90- - - Używane:
*8703 21 90 1- - - - Do czterech lat(1)
*8703 21 90 9- - - - Powyżej czterech lat(1)
8703 22- - O pojemności skokowej powyżej 1000 cm3, ale nie przewyższającej
1500 cm3:
- - - Nowe:
*8703 22 11 0- - - - Samochody kempingowe(1)
*8703 22 19 0- - - - Pozostałe(1)
8703 22 90- - - Używane:
*8703 22 90 1- - - - Do czterech lat(1)
*8703 22 90 9- - - - Powyżej czterech lat(1)
8703 23- - O pojemności skokowej powyżej 1500 cm3, ale nieprzewyższającej
3000 cm3:
- - - Nowe:
*8703 23 11 0- - - - Samochody kempingowe(1)
*8703 23 19 0- - - - Pozostałe(1)
8703 23 90- - - Używane:
*8703 23 90 1- - - - Do czterech lat(1)
*8703 23 90 9- - - - Powyżej czterech lat(1)
8703 24- - O pojemności skokowej powyżej 3000 cm3:
*8703 24 10 0- - - Nowe(1)
8703 24 90- - - Używane:
*8703 24 90 1- - - - Do czterech lat(1)
*8703 24 90 9- - - - Powyżej czterech lat(1)
87068706 00Podwozia wyposażone w silniki, dla pojazdów samochodowych z
pozycji nr 8701 do 8705:
- Podwozia ciągników wymienionych w pozycji nr 8701, podwozia pojazdów
samochodowych z pozycji nr 8702, 8703 lub 8704 z silnikami tłokowymi,
wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub
średnioprężnym) o pojemności powyżej 2500 cm3 lub z silnikami tłokowymi
wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności powyżej 2800 cm3:
8706 00 11- - Dla pojazdów z pozycji nr 8702 lub 8704:
*8706 00 11 1- - - Do montażu przemysłowego(2)
*8706 00 11 5- - - Pozostałe, do czterech lat(2)
*8706 00 11 6- - - Pozostałe, powyżej czterech lat(2)
8706 00 19- - Dla pozostałych:
*8706 00 19 1- - - Do montażu przemysłowego(2)
*8706 00 19 5- - - Pozostałe, do czterech lat(2)
*8706 00 19 6- - - Pozostałe, powyżej czterech lat(2)
- Pozostałe:
8706 00 91- - Dla pojazdów z pozycji nr 8703:
*8706 00 91 1- - - Do montażu przemysłowego(2)
*8706 00 91 5- - - Pozostałe, do czterech lat(2)
*8706 00 91 6- - - Pozostałe, powyżej czterech lat(2)
8706 00 99- - Dla pozostałych:
*8706 00 99 1- - - Do montażu przemysłowego(2)
*8706 00 99 5- - - Pozostałe, powyżej czterech lat(2)
*8706 00 99 6- - - Pozostałe, powyżej czterech lat(2)

(1) * ex 8407 33 10 0, * 87 84 33 90 1, * ex 8407 33 90 9, * ex 8407 34 10 0, *
ex 8407 34 30 0, * ex 8703 21 10 0, * ex 8703 21 90 1, * ex 8703 21 90 9, * ex
8703 22 11 0, * ex 8703 22 19 0, * ex 8703 22 90 1, * ex 8703 22 90 9, * ex 8703
23 11 0, * ex 8703 23 19 0, * ex 8703 23 90 1, * 8703 23 90 9, * ex 8703 24 10
0, * ex 8703 24 90 1, * ex 8703 24 90 9 - zakaz przywozu dotyczy silników
dwusuwowych używanych oraz pojazdów z silnikami dwusuwowymi nie zarejestrowanych
w Polsce.
(2) ex 8706 00 11 1, * ex 8706 00 11 5, * ex 8706 00 11 6, * ex 8706 00 19 1, *
ex 8706 00 19 5, * ex 8706 00 19 6, * ex 8706 00 91 1, * ex 8706 00 91 5, * ex
8706 00 91 6, * ex 8706 00 99 1, * ex 8706 00 99 5, * ex 8706 00 99 6 - zakaz
dotyczy podwozi wyposażonych w silniki dwusuwowe dla pojazdów mechanicznych
objętych pozycjami nr 8703 i 8704.
5. Polska może utrzymać ograniczenia ilościowe na przywóz niżej wymienionych
produktów do momentu, w którym ustaną przyczyny uzasadniające ich stosowanie:
Pozycja HSKOD PCNWYSZCZEGÓLNIENIE
27102710 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów
bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani
nie włączone, zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej
lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje
stanowią składniki zasadnicze:
- Oleje lekkie:
2710 00 11 0- - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2710 00 15 0- - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie
niż wymieniony w podpozycji 2710 00
- - Do innych celów:
- - - Benzyny specjalne:
2710 00 21 0- - - - Benzyna lakiernicza
2710 00 25 0- - - - Pozostałe
- - - Pozostałe:
- - - - Benzyna silnikowa:
2710 00 26 0- - - - - Benzyna lotnicza
- - - - - Pozostałe z zawartością ołowiu:
- - - - - - Nie przekraczającą 0,013 g/1:
2710 00 27 0- - - - - - - O liczbie oktanowej poniżej 95
2710 00 29 0- - - - - - - O liczbie oktanowej 95 lub większej, ale
mniejszej niż 98
2710 00 32 0- - - - - - - O liczbie oktanowej 98 lub większej
- - - - - - Przekraczającą 0,013 g/l:
2710 00 34 0- - - - - - - O liczbie oktanowej poniżej 98
2710 00 36 0- - - - - - - O liczbie oktanowej 98 lub większej
2710 00 37 0- - - - Paliwo typu benzyny do silników odrzutowych
2710 00 39 0- - - - Pozostałe oleje lekkie
- Oleje średnie:
2710 00 41 0- - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2710 00 45 0- - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie
niż wymienionym w podpozycji 2710 00 41
- - Do innych celów:
- - - Nafta:
2710 00 51 0- - - - Paliwo do silników odrzutowych
2710 00 55 0- - - - Pozostała
2710 00 59 0- - - Pozostałe
- Oleje ciężkie:
- - Oleje płynne (napędowe):
2710 00 61 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2710 00 65 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie
niż wymieniony w podpozycji 2710 00 61
2710 00 69- - - Do innych celów:
2710 00 69 1- - - - Oleje napędowe do silników
2710 00 69 9- - - - Pozostałe
- - Oleje opałowe:
2710 00 71 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2710 00 72 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie
niż wymieniony w podpozycji 2710 00 71
- - - Do innych celów:
2710 00 74 0- - - - O zawartości siarki w masie nie przekraczającej 1%
2710 00 76 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 1%, ale nie
przekraczającej 2%
2710 00 77 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 2%, ale nie
przekraczającej 2,6%
2710 00 76 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 2,8%

6. Polska może utrzymać licencjonowanie przywozu niżej wymienionych produktów do
momentu, w którym ustaną przyczyny uzasadniające jego stosowanie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
27112711Gazy ziemne i inne węglowodory gazowe:
- Skroplone:
2711 11 00 0- - Gaz ziemny
2711 12- - Propan:
- - - Propan o czystości nie mniejszej niż 99%:
2711 12 11 0- - - - Stosowany jako paliwo napędowe lub do ogrzewania
2711 12 19 0- - - - Do innych celów
- - - Pozostałe:
2711 12 91 0- - - - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2711 12 93 0- - - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym
procesie niż wymieniony w podpozycji 2711 12 91
- - - - Do innych celów:
2711 12 94 0- - - - - O czystości powyżej 90%, ale niższej niż 99%
2711 12 96 0- - - - - Mieszaniny propanu i butanu zawierające powyżej 50%,
ale nie więcej niż 70% propanu
2711 12 98 0- - - - - Pozostały
2711 13- - Butany:
2711 13 10 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2711 13 30 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie
niż wymieniony w podpozycji 2711 13 10
- - - Do innych celów:
2711 13 91 0- - - - O czystości powyżej 90%, ale niższej niż 95%
2711 13 93 0- - - - Mieszaniny butanu i propanu zawierające powyżej 50%,
ale nie więcej niż 65% butanu
2711 13 98 0- - - - Pozostałe
2711 14 00 0- - Etylen, propylen, butylen i butadien
2711 19 00 0- - Pozostałe
- W stanie gazowym:
2711 21 00 0- - Gaz ziemny
2711 29 00 0- - Pozostałe

II. Ograniczenia ilościowe importu i inne środki o podobnych skutkach, stosowane
przez Litwę.
Republika Litewska zastrzega sobie prawo do wprowadzenia zakazu importu towarów
z niżej wymienionych pozycji do momentu, w którym ustaną przyczyny uzasadniające
jego stosowanie:
Pozycja HS Kod CN
8703
8703 21 90 5
8703 21 90 9
8703 22 90 5
8703 22 90 9
8703 23 90 5
8703 23 90 9
8703 24 90 5
8703 24 90 9
8703 31 90 5
8703 31 90 9
8703 32 90 5
8703 32 90 9
8703 33 90 5
8703 33 90 9
*****
ZAŁĄCZNIK III
(Wymieniony w Artykule 9 Umowy)
OGRANICZENIA ILOŚCIOWE EKSPORTU I INNE ŚRODKI O PODOBNYCH SKUTKACH
I. Ograniczenia ilościowe eksportu i inne środki o podobnych skutkach, stosowane
przez Polskę.
1. Polska może utrzymać wydawanie pozwoleń na wywóz następujących produktów do
momentu, w którym ustaną przyczyny uzasadniające ich stosowanie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
27012701Węgiel, brykiety, brykietki i podobne stale wytwarzane z węgla:
- Węgiel, również sproszkowany, lecz niescalony:
2701 11- - Antracyt:
2701 11 10 0- - - Posiadający limit substancji lotnych (w suchej bazie
pozbawionej substancji mineralnych) nie przekraczający 10%
2701 11 90 0- - - Pozostały
2701 12- - Węgiel bitumiczny:
2701 12 10 0- - - Węgiel koksowy
2701 12 90 0- - - Pozostały
2701 19 00 0- - Pozostały węgiel
27092709 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów
bitumicznych, surowe:
2709 00 10 0- Kondensaty gazu naturalnego
2709 00 90 0- Pozostałe
27102710 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów
bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani
nie włączone, zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej
lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje
stanowią składniki zasadnicze:
- Oleje lekkie:
2710 00 11 0- - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2710 00 15 0- - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie
niż wymieniony w podpozycji 2710 00 11
- - Do innych celów:
- - - Benzyny specjalne:
2710 00 21 0- - - - Benzyna lakiernicza
2710 00 25 0- - - - Pozostałe
- - - Pozostałe:
- - - - Benzyna silnikowa:
2710 00 26 0- - - - - Benzyna lotnicza
- - - - - Pozostałe z zawartością ołowiu:
- - - - - - Nie przekraczająca 0,013g/l:
2710 00 27 0- - - - - - - O liczbie oktanowej poniżej 95
2710 00 29 0- - - - - - - O liczbie oktanowej 95 niewiększej, ale
mniejszej niż 98
2710 00 32 0- - - - - - - O liczbie oktanowej 98 lub większej
- - - - - - Przekraczająca 0,013g/l:
2710 00 34 0- - - - - - - O liczbie oktanowej poniżej 98
2710 00 36 0- - - - - - - O liczbie oktanowej 98 lub większej
2710 00 39 0- - - - Pozostałe oleje lekkie
- Oleje średnie:
2710 00 41 0- - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2710 00 45 0- - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie
niż wymienionym w podpozycji 2710 00 41
- - Do innych celów:
- - - Nafta:
2710 00 51 0- - - - Paliwo do silników odrzutowych
2710 00 55 0- - - - Pozostałe
2710 00 59 0- - - Pozostałe
- Oleje ciężkie:
- - Oleje płynne (napędowe):
2710 00 61 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2710 00 65 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie
niż wymieniony w podpozycji 2710 00 61
2710 69- - - Do innych celów:
2710 00 69 1- - - - Oleje napędowe do silników
2710 00 69 9- - - - Pozostałe
27112711Gazy ziemne i inne węglowodory gazowe:
-Skroplone:
2711 11 00 0- - Gaz ziemny
2711 12- - Propan:
- - - Propan o czystości nie mniejszej niż 99%
2711 12 11 0- - - - Stosowany jako paliwo zasilające lub do ogrzewania
2711 12 19 0- - - - Do innych celów
- - - Pozostałe:
2711 12 91 0- - - - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2711 12 93 0- - - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym
procesie niż wymieniony w podpozycji 2711 12 91
- - - - Do innych celów:
2711 12 94 0- - - - - O czystości powyżej 90%, ale niższej niż 99%
2711 12 96 0- - - - - Mieszaniny propanu i butanu zawierające powyżej 50%,
ale nie więcej niż 70% propanu
2711 12 98 0- - - - - Pozostały
2711 13- - Butany:
2711 13 10 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2711 13 30 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie
niż wymieniony w podpozycji 2711 13 10
- - - Do innych celów:
2711 13 91 0- - - - O czystości powyżej 90%, ale niższej niż 95%
2711 13 93 0- - - - Mieszaniny butanu i propanu powyżej 50% ale nie więcej
niż 65% butanu
2711 13 98 0- - - - Pozostałe
2711 14 00 0- - Etylen, propylen, burylen i butadien
- - Pozostałe
- W stanie gazowym:
2711 21 00 0- - Gaz ziemny
2711 29 00 0- - Pozostałe

2. Polska może utrzymać ograniczenia ilościowe na wywóz niżej wymienionych
towarów do momentu, w którym ustaną przyczyny uzasadniające ich stosowanie:
PozycjaKOD PCNWYSZCZEGÓLNIENIE
41014101Surowe skóry i skórki bydlęce ze zwierząt jednokopytnych (świeże
lub solone, suszone, wapnowane, piklowane lub inaczej konserwowane, ale
nie garbowane, pergaminowane lub bardziej przetwarzane), nawet odwłosione,
również dwojone:
4101 10- Całe skóry i skórki bydlęce, o masie jednej skóry nie
przekraczającej 8 kg przy stężeniu zwykłym 10 kg, jeśli suchosolone ich 14
kg, jeśli świeże, mokrosolone lub inaczej zakonserwowane:
4101 10 10 0- - świeże lub mokrosolone
4101 10 90 0- - Pozostałe
- Pozostałe skóry i skórki bydlęce świeże lub mokrosolone:
4101 21 00 0- - Całe
4101 22 00 0- - Krupony i półkrupony
4101 29 00 0- - Pozostałe
4101 30- Pozostałe skóry i skórki bydlęce inaczej zakonserwowane:
4101 30 10 0- - Suszone lub suchosolone
4101 30 90 0- - Pozostałe
4101 40 00 0- Skóry i skórki końskie lub innych zwierząt jednokopytnych
41024102Surowe skóry owcze lub jagnięce i świeże lub solone, suszone,
wapnowane, piklowane lub inaczej zakonserwowane, ale nie garbowane,
pergaminowane lub bardziej przetwarzane; również dwojone lub z wełną
oprócz wyłączonych zgodnie z uwagą 1(c) do niniejszego działu:
4102 10- Z wełną:
4102 10 10 0- - Jagnięce
4102 10 90 0- - Pozostałe
- Bez wełny:
4102 21 00 0- - Piklowane
4102 29 00 0- - Pozostałe
41034103Pozostałe surowe skóry i skórki świeże lub solone, suszone,
wapnowane, piklowane lub inaczej zakonserwowane, ale nie garbowane,
pergaminowane lub bardziej przetwarzane, również dwojone lub odwłosione,
oprócz wyłączonych zgodnie z uwagami 1(b) lub 1(c) do mniejszego działu:
4103 10- Kozie i koźlęce:
4103 10 10 0- - Świeże, solone lub suszone
4103 10 90 0- - Pozostałe
4103 20 00 0- Z gadów
4103 90 00 0- Pozostałe
41044104Skóry bydlęce lub zwierząt jednokopytnych wyprawione, bez włosia,
inne niż skóry z pozycji nr 4108 lub 4109,
4104 10- Całe skóry bydlęce wyprawione o powierzchni jednej sztuki nie
przekraczającej 2,6 m2 i 28 stóp kwadratowych
4104 10 30 0- - Pozostałe skóry wyprawione, ale nie preparowane inaczej
niż tylko garbowane chromowo w stanie mokrym (wet blue)
- - Pozostałe
4104 10 91 0- - - Nie preparowane inaczej niż tylko garbowane
- - - Inaczej preparowane:
4104 10 95 0- - - - Skóry chromowe
4104 10 90 0- - - - Pozostałe
- Pozostałe wyprawione skóry bydlęce i zwierząt jednokopytnych, garbowane
lub dogarbowane, ale nie preparowane inaczej, nawet dwojone:
4104 21 00 0- - Skóry bydlęce wyprawione, wstępnie garbowane garbnikami
roślinnymi
4104 22- - Skóry bydlęce wyprawione, wstępnie garbowane w w inny sposób:
4104 22 10 0- - - Nie preparowane inaczej niż tylko garbowane chromowo, w
stanie mokrym (wet blue)
4104 22 90 0- - - Pozostałe
4104 29 00 0- - Pozostałe
41074107Skóry wyprawione z pozostałych zwierząt, bez łosia, inne niż skóry
z pozycji nr 4108 lub 4109
4107 10- Świńskie:
4107 10 10 0- - Garbowane, ale nie preparowane inaczej

3. Polska może utrzymać ograniczenia ilościowe na wywóz niżej wymienionych
towarów do momentu, w którym ustaną przyczyny uzasadniające ich stosowanie:
Pozycja KOD PCN WYSZCZEGÓLNIENIE
7204 7204 Odpady i złom żeliwa i stali: wlewki do przetopienia z żeliwa
lub stali:
7204 10 00 0 - Odpady i złom żeliwny (ECSC)
- Odpady i złom ze stali stopowej:
7204 21 - - Ze stali nierdzewnej:
7204 21 10 0 - - - Zawierającej 8% lub więcej niklu w masie (ECSC)
7204 21 90 0 - - - Pozostałe (ECSC)
7204 29 00 0 - - Pozostałe
7204 30 00 0 - Odpady i złom z ocynowanego żeliwa lub stali (ECSC)
- pozostałe odpady i złom:
7204 41 - - Wióry z toczenia, wiórkowania, dłutowania, frezowania,
piłowania, pilnikowania, okrawania i tłoczenia, w wiązkach lub nie:
7204 41 10 0 - - - Wióry z toczenia, wiórkowania, dłutowania, frezowania,
piłowania i pilnikowania (ECSC)
- - - Ażury z okrawania i tłoczenia:
7204 41 91 0 - - - - W wiązkach (ECSC)
7204 41 99 0 - - - - Pozostałe (ECSC)
7204 49 - - Pozostałe:
7204 49 10 0 - - - W kawałkach (rozdrobnione (ECSC)
- - - Pozostałe:
7204 49 30 0 - - - - W wiązkach (ECSC)
- - - - Pozostałe
7204 49 91 0 - - - - - Nie sortowane (ECSC)
7204 49 990 - - - - - Pozostałe (ECSC)

4. Polska może utrzymać wydawanie pozwoleń na eksport niżej wymienionych wyrobów
do momentu, w którym ustaną przyczyny uzasadniające ich stosowanie:
Pozycja Kod PCN Wyszczególnienie
4407 4407 Drewno piłowane wzdłużnie, skrawane lub łuszczone, również
strugane, szlifowane lub łączone o grubości powyżej 6 mm:
4407 10 - Iglaste:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
4407 10 91 0 - - - - - Świerkowe gatunki Picea abies Karst lub srebrnej
jodły (Abies alba Mill.)
ex 4407 10 91 0 Elementy przycięte do rozmiarów palet z pozycji 4415 20 20
0
4407 10 93 0 - - - - - Sosnowe z gatunku Pinus sylvestris L.
ex 4407 10 93 0 Elementy przecięte do rozmiarów palet z pozycji 4415 20 20
0
4407 10 99 0 - - - - - Pozostałe
ex 4407 10 99 0 Elementy przycięte do rozmiarów palet z pozycji 415 20 20
0
4415 4415 Skrzynie, pudła klatki, bębny, i podobne opakowania drewniane:
drewniane bębny do kabli: palety, palety skrzyniowe i inne platformy
załadunkowe z drewna: nadstawki do palet płaskich:
4415 20 - Palety, palety skrzyniowe i inne platformy załadunkowe z drewna:
nadstawki do palet płaskich:
4415 20 20 0 - - Palety płaskie, nadstawki do palet płaskich
ex 4415 20 20 0 Palety płaskie: a) o wymiarach 800 x 1200 mm i których
płyty górne wykonane są z 5 desek, a których 3 deski mają szerokość 145
mm, a 2 deski mają szerokość 100 mm, przy grubości wszystkich desek od 18
do 25 mm b) oznaczone na środkowym wsporniku CP-1 i mające wymiary 1200 mm
x 1000 mm c) oznaczone na środkowym wsporniku znakiem CP-2 i mające
wymiary 1200 mm x 800 mm d) oznaczone na środkowym wsporniku znakiem CP-3
i mające wymiary 1140 mm x 1140 mm e) oznaczone na środkowym wsporniku
znakiem CP-5 i mające wymiary 1140 mm x 760 mm

5. Produkty, dla których zniesienie ograniczeń eksportowych przez Polskę nie
dotyczy:
Pozycja KOD PCN WYSZCZEGÓLNIENIE
7404 7404 00 Odpady miedzi i złom:
7404 00 10 0 - Miedzi rafinowanej
- Stopy miedzi:
7404 00 91 0 - - Stopów miedzi o podstawie cynkowej (mosiądz)
7404 00 99 0 - - Pozostałe
7503 7503 00 Odpady niklu i złom:
7503 00 10 0 - Niklu niestopowego
7503 00 91 0 Stopów niklu
7602 7602 Odpady aluminium i złom:
- Odpady:
7602 00 11 0 - - Wióry skrawki, ścinki, opiłki po różnych rodzajach
obróbki mechanicznej, cięciu i piłowaniu odpady blachy i folii barwionej,
powlekanej lub spajanej, o grubości (bez jakiegokolwiek podłoża nie
przekraczającej 0,2 mm
7602 00 19 0 - - Pozostałe (także braki produkcyjne)
7602 00 90 0 - Złom
7802 7802 00 00 0 Odpady ołowiu i złom
7902 7902 00 00 0 Odpady cynku i złom
8002 8002 00 00 0 Odpady cyny i złom

II. Ograniczenia ilościowe i inne środki o podobnych skutkach, stosowane przez
Litwę.
1. Litwa zastrzega sobie prawo do wprowadzania ograniczeń ilościowych na wywóz
niżej wymienionych produktów do momentu, w którym ustaną przyczyny uzasadniające
ich stosowanie:
Pozycja HS Kod CN
4101
4101.10
4101.21
4101.22
4101.29
4101.30
4101.40
4102
4102.10
4102.21
4102.29
4103
4103.10
4103.20
4103.90
4403
4403.20.00.1
4403.91
4403.99.80.2
44.99.80.2
2. Bez naruszenie postanowień Artykułu 7 niniejszej Umowy Litwa ma prawo
zamienić zakaz eksportu wyżej wymienionych produktów na cła eksportowe w
odniesieniu do eksportu tych produktów.
ZAŁĄCZNIK IV
(Wymieniony w Artykule 10 Umowy)
Procedura notyfikacji projektów przepisów technicznych
Artykuł 1
Dla celów niniejszego Załącznika:
a) "specyfikacja techniczna" oznacza specyfikację zawartą w dokumencie, który
określa wymaganą charakterystykę towaru, taką jak poziom jakości, cechy
eksploatacyjne, bezpieczeństwo, wymiary, łącznie z wymaganiami dotyczącymi
terminologii, symboli, rodzaju i metod badania, opakowania, znakowania lub
etykietowania;
b) "przepisy techniczne" oznaczają specyfikacje techniczne, łącznie z odnośnymi
przepisami administracyjnymi, przestrzeganie których jest przymusowe de iure lub
de facto, w przypadku sprzedaży lub użycia na obszarze Strony niniejszej Umowy
lub an większej jego części, z wyjątkiem ustalonych przez władze lokalne;
c) "projekt przepisu technicznego" oznacza treść technicznej specyfikacji
zawierającą przepisy administracyjne, sformułowane, w celu ustanowienia lub
ostatecznie ustanowione jako przepis techniczny, treść będącą w stadium
przygotowawczym w którym mogą być dokonane jeszcze zasadnicze zmiany;
d) "towary" oznaczają wszystkie towary objęte niniejszą Umową.
Artykuł 2
1. Notyfikacja będzie:
a) zawierać pełną treść projektu przepisu technicznego zarówno w oryginale, jak
i w pełnym tłumaczeniu w języku angielskim;
b) wykazywać, czy projekt przepisu technicznego jest identyczny, czy też różny
od specyfikacji technicznej przedmiotowej sprawy, wypracowanej przez instytucje
międzynarodowe lub regionalne; jeśli występują różnice od takich specyfikacji,
to ich przyczyny będą podane;
c) zawierać nazwę i adres władz państwowych właściwych do udzielania dodatkowych
informacji dotyczących przepisu;
d) zawierać przewidywaną datę wejścia w życie.
2. Jeżeli projekt przepisu technicznego jedynie transponuje pełny tekst norm
międzynarodowych lub europejskich, to informacja dotycząca odnośnych norm będzie
wystarczająca.
Artykuł 3
Każda Strona niniejszej Umowy może zwrócić się o dodatkowe informacje dotyczące
projektu przepisu technicznego zgłoszonego zgodnie z niniejszą procedurą.
Artykuł 4
1. Strony niniejszej Umowy mogą wnosić uwagi do zgłoszonego projektu przepisów
technicznych.
2. Strony niniejszej Umowy będą wymieniać informacje w swoich punktach
informacyjnych.
Artykuł 5
Termin składania uwag dotyczących notyfikacji wynosi trzy miesiące od daty
otrzymania przez Stronę niniejszej Umowy tekstu projektu przepisu. W tym czasie
projekt przepisu technicznego może być przyjęty.
Artykuł 6
Dodatkowa notyfikacja będzie wskazywać, w jakim stopniu możliwe było
uwzględnienie uwag otrzymanych od Strony niniejszej Umowy, zmiany dokonane w
treści w stosunku do zgłoszonego projektu, jak również datę wejścia w życie
przepisu.
Artykuł 7
Trzymiesięczny okres karencji nie będzie jednak stosowany, gdy z pilnych
powodów, dotyczących ochrony zdrowia lub bezpieczeństwa publicznego, ochrony
zdrowia i życia zwierząt lub roślin, właściwe władze są zobowiązane do
przygotowania przepisów technicznych w bardzo krótkim czasie w celu
natychmiastowego ich ustanowienia lub wprowadzenia bez jakichkolwiek
konsultacji. Powody uzasadniające pilność podjętych środków powinny zostać
podane.
Artykuł 8
W ramach niniejszej Umowy Strony będą prowadzić regularne konsultacje w celu
zapewnienia należytego funkcjonowania przedstawionej powyżej procedury.
ZAŁĄCZNIK V
(Wymieniony w Artykule 24 Umowy)
OCHRONA WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ
Porozumienia wielostronne, o których mowa w punkcie 1 Artykułu 25, są
następujące:
- Konwencja Paryska z 20 marca 1883 roku o ochronie własności przemysłowej (Akt
Sztokholmski, 1967):
- Konwencja Berneńska z 9 września 1886 roku o ochronie dzieł literackich o
artystycznych (Akt Paryski, 1971).
PROTOKÓŁ 1
(Wymieniony w Artykule 4 Umowy)
CŁA IMPORTOWANE NA TOWARY PRZEMYSŁOWE POCHODZĄCE Z RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ I
REPUBLIKI LITEWSKIEJ
1. Z dniem wejścia w życie niniejszej Umowy wszystkie towary przemysłowe w
rozumieniu Artykułu 2 niniejszej Umowy, inne aniżeli wymienione w Załącznikach
A, B, C1, C2. D1, D2, E, F, G i H do niniejszego Protokołu, oraz pochodzące z
Polski lub Litwy, będą podlegać zerowym stawkom celnym w imporcie do Polski lub
do Litwy.
2. Cła importowe stosowane przez Polskę na towary przemysłowe pochodzące z
Litwy.
2.1. Cła importowe stosowane w Polsce na towary pochodzące z Litwy wymienione w
Załączniku A do niniejszego Protokołu będą stopniowo obniżane według
następującego harmonogramu:
- 1 stycznia 1989 roku - do 50% stawki podstawowej
- 1 stycznia 1999 roku - pozostałe cła będą zniesione.
2.2 Cła importowe stosowane w Polsce na towary pochodzące z Litwy wymienione w
Załączniku B do niniejszego Protokołu będą stopniowo obniżane według
następującego harmonogramu:
- 1 stycznia 1997 roku - do czterech piątych stawki podstawowej
- 1 stycznia 1998 roku - do trzech piątych stawki podstawowej
- 1 stycznia 1999 roku - do dwóch piątych stawki podstawowej
- 1 stycznia 2000 roku - do jednej piątej stawki podstawowej
- 1 stycznia 2001 roku - pozostałe cła będą zniesione.
2.3. Cła importowe stosowane w Polsce na towary pochodzące z Litwy wymienione w
Załączniku C1 do niniejszego Protokołu będą stopniowo obniżane według
następującego harmonogramu:
- 1 stycznia 1997 roku - do pięciu siódmych stawki podstawowej
- 1 stycznia 1998 roku - do czterech siódmych stawki podstawowej
- 1 stycznia 1999 roku - do trzech siódmych stawki podstawowej
- 1 stycznia 2000 roku - do dwóch siódmych stawki podstawowej
- 1 stycznia 2001 roku - do jednej siódmej stawki podstawowej
- 1 stycznia 2002 roku - pozostałe cła będą zniesione.
2.4. Cła importowe stosowane w Polsce na towary pochodzące z Litwy wymienione w
Załączniku C2 do niniejszego Protokołu będą stopniowo obniżane według
następującego harmonogramu:
- 1 stycznia 1997 roku - do sześciu siódmych stawki podstawowej
- 1 stycznia 1998 roku - do pięciu siódmych stawki podstawowej
- 1 stycznia 1999 roku - do czterech siódmych stawki podstawowej
- 1 stycznia 2000 roku - trzech siódmych stawki podstawowej
- 1 stycznia 2001 roku - do dwóch siódmych stawki podstawowej
- 1 stycznia 2002 roku - pozostałe cła będą zniesione.
2.5. Cła importowane w Polsce na towary pochodzące z Litwy wymienione w
Załączniku D1 do niniejszego Protokołu będą stopniowo obniżane według
następującego harmonogramu:
- 1 stycznia 1989 roku - do 12% ad valorem
- 1 stycznia 1999 roku - do 9% ad valorem
- 1 stycznia 2000 roku - pozostałe cła będą zniesione.
2.6. Cła importowe stosowane w Polsce na towary pochodzące z Litwy wymienione w
Załączniku D2 do niniejszego Protokołu będą stopniowo obniżane według
następującego harmonogramu:
- 1 stycznia 1997 roku do 25% ad valorem
- 1 stycznia 1998 roku - do 21 % ad valorem
- 1 stycznia 1999 roku do 17% ad valorem
- 1 stycznia 2000 roku - pozostałe cła będą zniesione.
3. Cła importowane stosowane przez Litwę na towary przemysłowe pochodzące z
Polski.
3.1. Cła importowane stosowane w Litwie na towary pochodzące z Polski wymienione
w Załączniku E do niniejszego Protokołu będą stopniowo obniżane według
następującego harmonogramu:
- 1 stycznia 1998 roku - do 50% stawki podstawowej
- 1 stycznia 1999 roku - pozostałe cła będą zniesione.
3.2. Cła importowane stosowane w Litwie na towary pochodzące z Polski wymienione
w Załączniku F do niniejszego Protokołu będą stopniowo obniżane według
następującego harmonogramu:
- 1 stycznia 1997 roku - do czterech piątych stawki podstawowej
- 1 stycznia 1998 roku do trzech piątych stawki podstawowej
- 1 stycznia 1999 roku - do dwóch piątych stawki podstawowej
- 1 stycznia 2000 roku - do jednej piątej stawki podstawowej
- 1 stycznia 2001 roku - pozostałe cła będą zniesione.
4. Cła importowane stosowane w Litwie na towary z Polski wymienione w załączniku
G do niniejszego Protokołu będą zniesione od 1 stycznia 2001 r.
5. Na towary pochodzące z Polski wymienione w Załączniku H do niniejszego
Protokołu Litwa zastrzega sobie prawo jednostronnego wprowadzenia ceł, które
zostaną zniesione od 1 stycznia 2001 r.
PROTOKÓŁ 2
(Wymieniony w Artykule 12 Umowy)
WZAJEMNA WYMIANA KONCESJI ROLNYCH MIĘDZY RZECZĄPOSPOLITĄ POLSKĄ Z JEDNEJ STRONY
I REPUBLIKĄ LITEWSKĄ Z DRUGIEJ STRONY
1. Z dniem 1 stycznia 1997 roku towary wymienione w załączniku a do niniejszego
Protokołu, oraz pochodzące z Litwy, będą w imporcie do Polski podlegać stawkom
celnym wyszczególnionym w tym Załączniku.
2. Z dniem 1 stycznia 1997 roku towary wymienione w Załączniku B do niniejszego
Protokołu, oraz pochodzące z Polski, będą w imporcie na Litwę podlegać stawkom
celnym wyszczególnionym w tym Załączniku.
3. Towary rolne w rozumieniu Artykułu 11 niniejszej Umowy, inne, aniżeli towary
wymienione w Załącznikach A i B do niniejszego Protokołu, oraz pochodzące z
Polski lub z Litwy, będą w imporcie do Polski lub na Litwę podlegać stawkom
wynikającym z Klauzuli Największego Uprzywilejowania.
4. Stawki celne, o których mowa w pkt 1 i 2 niniejszego Protokołu, obejmują
wyłącznie stawki ad valorem.
Protokół 3
dotyczący definicji pojęcia "produkty pochodzące" i metody współpracy
administracyjnej
SPIS TREŚCI
CZĘŚĆ I POSTANOWIENIE OGÓLNE
- Artykuł 1 Definicje
CZĘŚĆ II DEFINICJA POJĘCIA "PRODUKTY POCHODZĄCE"
- Artykuł 2 Kryteria pochodzenia
- Artykuł 3 Kumulacja dwustronna
- Artykuł 4 [zarezerwowany dla kumulacji wielostronnej]
- Artykuł 5 Produkty całkowicie uzyskane
- Artykuł 6 Produkty poddane wystarczającej obróbce lub przetwarzaniu
- Artykuł 7 Niewystarczająca obróbka lub przetworzenie
- Artykuł 8 Jednostka kwalifikacyjna
- Artykuł 9 Akcesoria, części zamienne i narzędzia
- Artykuł 10 Komplety
- Artykuł 11 Elementy neutralne
CZĘŚĆ III WYMOGI TERYTORIALNE
- Artykuł 12 Zasada terytorialności
- Artykuł 13 Transport bezpośredni
- Artykuł 14 Wystawy
CZĘŚĆ IV ZWROT LUB ZWOLNIENIE
- Artykuł 15 Zakaz zwrotu lub zwolnienia z cła
CZĘŚĆ V DOWÓD POCHODZENIA
- Artykuł 16 Wymogi ogólne
- Artykuł 17 Procedura wystawiania świadectw przewozowych EUR. 1
- Artykuł 18 Świadectwo EUR.1 wystawione retrospektywnie
- Artykuł 19 Wystawianie duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1
- Artykuł 20 Wystawianie świadectw przewozowych EUR.1 na podstawie dowodu
pochodzenia wystawionego lub sporządzonego uprzednio
- Artykuł 21 Warunki sporządzania deklaracji na fakturze
- Artykuł 22 Upoważniony eksporter
- Artykuł 23 Termin ważności dowodu pochodzenia
- Artykuł 24 przedkładanie dowodów pochodzenia
- Artykuł 25 Importowanie partiami
- Artykuł 26 Zwolnienia od formalnych dowodów pochodzenia
- Artykuł 27 Dokumenty uzupełniające
- Artykuł 28 Przechowywanie dowodów pochodzenia i dokumentów uzupełniających
- Artykuł 29 Niezgodności i pomyłki formalne
- Artykuł 30 Kwoty wyrażone w ECU
CZĘŚĆ VI POSTANOWIENIA O WSPÓŁPRACY ADMINISTRACYJNEJ
- Artykuł 31 Wzajemna pomoc
- Artykuł 32 Weryfikacja dowodów pochodzenia
- Artykuł 33 Rozstrzyganie sporów
- Artykuł 34 Kary
- Artykuł 35 Strefy wolnocłowe
CZĘŚĆ VII POSTANOWIENIA KOŃCOWE
- Artykuł 36 Zmiany do Protokołu
Część I
Postanowienia ogólne
Artykuł 1
Definicje
Dla celów niniejszego Protokołu:
a) "wytwarzanie" oznacza każdy rodzaj obróbki lub przetworzenia łącznie z
montażem i operacjami szczególnymi;
b) "materiał" oznacza każdy składnik, surowiec, komponent lub część, itp, użyte
do wytworzenia produktu.
c) "produkt" oznacza wytwarzany produkt, nawet jeśli jest on przeznaczony do
użycia w innym procesie wytwarzania;
d) "towary" oznaczają zarówno materiały jak i produkty;
e) "wartość celna" oznacza wartość określoną zgodnie z Porozumieniem w sprawie
stosowania artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994
(Porozumienie WTO w sprawie ustalania wartości celnej);
f) "cena ex works" oznacza cenę zapłaconą za produkt ex works producentowi na
Litwie lub w Polsce, który dokonuje ostatniej obróbki lub przetworzenia, pod
warunkiem, że cena ta zawiera wartość wszystkich użytych materiałów z
wyłączeniem wszystkich podatków wewnętrznych, które są lub mogą być zwrócone w
momencie eksportu produktu;
g) "wartość materiałów" oznacza wartość celną w czasie importu użytych
materiałów niepochodzących lub, jeśli nie jest znana i nie może być ustalona,
pierwszą możliwą do ustalenia cenę zapłaconą za materiały na Litwie lub w
Polsce:
h) "wartość materiałów pochodzących" oznacza wartość takich materiałów jak
zdefiniowano w podpunkcie (g) stosowanym mutatis mutandis:
i) "wartość dodana" otrzymywana jest po odjęciu od ceny ex works wartości celnej
każdego z użytych produktów, który nie pochodzi z kraju w którym te produkty
zostały uzyskane;
j) "działy" i "pozycje" oznaczają działy i pozycje (kody czterocyfrowej) używane
w nomenklaturze Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów, zwanego
w tym Protokole "Zharmonizowanym Systemem" lub "HS";
k) "klasyfikowany" odnosi się do klasyfikacji produktu lub materiału do
poszczególnej pozycji:
l) "przesyłka" oznacza produkty, które są albo wysyłane od jednego eksportera do
jednego odbiorcy albo objęte jednym dokumentem transportowym obejmującym ich
transport od eksportera do odbiorcy albo, w przypadku braku takich dokumentów,
jedną fakturą:
m) "Terytoria" obejmują wody terytorialne.
CZĘŚĆ II
Definicja pojęcia "produkty pochodzące"
Artykuł 2
Kryteria pochodzenia
1. Dla celów realizacji niniejszej Umowy, następujące produkty będą uważane za
pochodzące z Litwy:
a) produkty całkowicie uzyskane na Litwie w rozumieniu artykułu 5 niniejszego
Protokołu;
b) produkty uzyskane na Litwie zawierające materiały, które nie zostały w pełni
tam uzyskane, pod warunkiem, że materiały te zostały poddane wystarczającej
obróbce lub przetworzeniu na Litwie w rozumieniu artykułu 6 niniejszego
Protokołu:
2. Dla celów realizacji niniejszej Umowy, następujące produkty będą uważane za
pochodzące z Polski:
a) produkty całkowicie uzyskane w Polsce w rozumieniu artykułu 5 niniejszego
Protokołu:
b) produkty uzyskane w Polsce zawierające materiały, które nie zostały w pełni
tam uzyskane, pod warunkiem, że materiały te zostały poddane wystarczającej
obróbce lub przetworzeniu w Polsce w rozumieniu artykułu 6 niniejszego
Protokołu.
Artykuł 3
Kumulacja dwustronna
1. Materiały pochodzące z Litwy będą uważane za materiały pochodzące z Polski,
jeśli zostaną użyte do produkcji towaru tam uzyskanego. Nie będzie konieczne
poddanie ich wystarczającej obróbce lub przetworzeniu pod warunkiem, że zostały
one poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającemu poza zakres czynności
określonych w artykule 7 (1) niniejszego Protokołu.
2. Materiały pochodzące z Polski będą uważane za materiały pochodzące z Litwy,
jeżeli zostaną użyte do produkcji towaru tam uzyskanego. Nie będzie konieczne
poddanie ich wystarczającej obróbce lub przetworzeniu, pod warunkiem, że zostały
one poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającemu poza zakres czynności
określonych w artykule 7(1) niniejszego Protokołu.
Artykuł 4
[zarezerwowany dla kumulacji wielostronnej]
Artykuł 5
Produkty całkowicie uzyskane
1. Następujące produkty będą uważane za całkowicie uzyskane na Litwie lub w
Polsce:
a) produkty mineralne wydobyte z ich ziemi lub z dna morskiego;
b) produkty roślinne tam zebrane;
c) żywe zwierzęta tam urodzone i wychowane;
d) produkty uzyskane od żywych zwierząt tam wyhodowanych;
e) produkty uzyskane przez polowanie lub rybołówstwo tam przeprowadzone;
f) produkty rybołówstwa morskiego i inne produkty wydobyte z morza poza wodami
terytorialnymi Litwy lub Polski przez ich statki;
g) produkty wytworzone na pokładzie ich statków-przetwórni wyłącznie z
produktów, o których mowa w podpunkcie (f);
h) używane artykuły tam zebrane, nadające się tylko do odzysku surowców, łącznie
z używanymi oponami nadającymi się tylko do bieżnikowania lub do wykorzystania
jako odpady;
i) odpady i złom powstający w wyniku działalności wytwórczej tam
przeprowadzonej;
j) produkty wydobyte z ziemi dna morskiego lub spod ziemi dna morskiego poza ich
wodami terytorialnym pod warunkiem, że mają wyłączne prawa do użytkowania tych
terenów:
k) towary wytworzone tam wyłącznie z produktów wymienionych w podpunktach od (a)
do (j).
2 Określenie "ich statki" i "ich statki-przetwórnie" w punktach 1(f) i (g)
odnosi się tylko do statków i statków-przetwórni:
a) które są wpisane do rejestru lub zarejestrowaniu na Litwie lub w Polsce;
b) które pływają pod banderą Litwy lub Polski:
c) które w części wynoszącej przynajmniej 50% są własnością obywateli Litwy lub
Polski, lub spółki z głównym zarządem mieszczącym się w jednym z tych krajów,
której dyrektorem lub dyrektorami, przewodniczącym, zarządu lub rady nadzorczej
i większości członków tych zarządów są obywatele Litwy lub Polski i w których,
ponadto, w przypadku spółek lub spółek z ograniczoną odpowiedzialnością,
przynajmniej połowa kapitału należy do tych Państw lub do ich organizacji
publicznych bądź do ich obywateli:
d) w których kapitan i oficerowie są obywatelami Litwy lub Polski: i
e) w których przynajmniej 75% załogi jest obywatelami Litwy lub Polski.
Artykuł 6
Produkty poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu
1. Dla celów artykułu 2, produkty, które nie są całkowicie uzyskane są uważane
za poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu wtedy, gdy zostaną spełnione
warunki określone w Załączniku II do niniejszego Protokołu.
Warunki, o których mowa wyżej określają, dla wszystkich produktów objętych
niniejszą Umową, obróbkę lub przetworzenie, które musi być dokonane na
materiałach niepochodzących użytych w procesie produkcji i odnoszą się tylko do
tych materiałów. I odpowiednio, jeśli produkt, który uzyskał status pochodzącego
poprzez spełnienie warunków określonych w Załączniku II, jest użyty do
wytworzenia innego produktu, warunki odnoszące się do produktu, do którego
wytworzenia został użyty, nie odnoszą się do niego i nie bierze się pod uwagę
materiałów niepochodzących, których użyto w procesie jego produkcji.
2 Niezależnie od postanowień punktu 1, materiały niepochodzące, które zgodnie z
warunkami określonymi w Załączniku II, nie powinny być użyte do wytworzenia
produktu, mogą zostać użyte pod warunkiem, że:
a) ich łączna wartość nie przekracza 10% ceny ex-works produktu:
b) żaden z udziałów procentowych określony w Załączniku II jako wartość
maksymalna materiałów niepochodzących nie został przekroczony przy zastosowaniu
postanowień tego punktu.
Postanowienia niniejszego punktu nie odnoszą się do produktów z działów 50-63
Zharmonizowanego Systemu.
3 Punkty 1 i 2 stosuje się z wyjątkiem jak przewidziano w artykule 7.
Artykuł 7
Niewystarczająca obróbka lub przetworzenie
1. Następujące operacje są uważane za niewystarczającą obróbkę lub przetworzenie
dla nadania statusu produktów pochodzących, niezależnie od tego, czy spełnione
zostały wymagania określone w artykule 6:
a) czynności mające na celu zapewnienie zachowania produktów w dobrym stanie
podczas transportu i magazynowania (wietrzenie, rozkładanie, suszenie,
chłodzenie, umieszczanie w roztworze soli, dwutlenku siarki lub w innych
roztworach wodnych, usuwanie uszkodzonych części i podobne operacje);
b) proste czynności polegające na usuwanie kurzu, przesiewaniu, sortowaniu,
segregowaniu, dobieraniu (łącznie kompletowaniem zestawów towarów), myciu
malowaniu, rozcinaniu:
c) (i)
zmiany opakowania oraz rozdzielanie i łączenie przesyłki
(ii) zwykłe umieszczanie w butelkach, kolbach, workach, skrzydłach, pudełkach,
umocowanie na kartach lub planszach itp.: oraz wszystkie inne proste czynności
związane z pakowaniem:
d) umieszczanie znaków, etykiet i innych podobnych wyróżniających oznakowań na
towarach lub na ich opakowaniach:
c) proste mieszanie produktów, również różnych rodzajów, gdzie jeden lub więcej
składników mieszaniny nie spełnia warunków ustalonych w niniejszym Protokole,
umożliwiających uznanie ich za pochodzące z Litwy lub z Polski;
f) prosty montaż części dla otrzymania kompletnego wyrobu;
g) połączenie dwóch lub więcej operacji wymienionych w podpunktach od (a) do
(f);
h) ubój zwierząt.
2. Wszystkie operacje przeprowadzane na Litwie lub w Polsce na danym produkcie
powinny być traktowane łącznie dla celów określenia czy przetworzenia lub
obróbka dokonana na produkcie mają być traktowane jako niewystarczające w
rozumieniu punktu 1.
Artykuł 8
Jednostka kwalifikacyjna
1. Jednostką kwalifikacyjną dla celów realizacji postanowień niniejszego
Protokołu jest poszczególny produkt, który uważa się za jednostkę podstawową dla
klasyfikacji w nomenklaturze Zharmonizowanego Systemu.
Odpowiednio, jak następuje:
a) jeśli produkt złożony z grupy lub zestawu wyrobów klasyfikowany jest w
oparciu o Zharmonizowany System w jednej pozycji, to całość stanowi jednostkę
kwalifikacyjną;
b) jeśli przesyłka składa się z kilku identycznych produktów klasyfikowanych w
tej samej pozycji Zharmonizowanego Systemu, to każdy produkt musi być traktowany
indywidualnie dla celów realizacji postanowień niniejszego Protokołu.
2. Jeśli przy zastosowaniu reguły ogólnej 5 Zharmonizowanego Systemu, opakowanie
jest traktowane łącznie z produktem, dla celów klasyfikacji, powinno być również
traktowane łącznie dla celów określania pochodzenia.
Artykuł 9
Akcesoria, części zamienne i narzędzia
Akcesoria, części zamienne i narzędzia wysyłane z częścią wyposażenia, maszyną,
aparatem lub pojazdem, które są częścią typowego wyposażenia i są wliczone w ich
ocenę lub nie są oddzielnie fakturowane, są uważane za tworzące całość z częścią
wyposażenia, maszyną, aparatem lub pojazdem, o których mowa.
Artykuł 10
Komplety
Komplety, jak zdefiniowano w regule ogólnej 3 Zharmonizowanego Systemu, są
uważane za pochodzące, jeżeli wszystkie elementy kompletu są produktami
pochodzącymi. Niemniej jednak, jeżeli komplet składa się z wyrobów pochodzących
i niepochodzących, to będzie on jako całość uważany za pochodzący, pod warunkiem
że wartość wyrobów niepochodzących nie przekracza 15% ceny ex works kompletu.
Artykuł 11
Elementy neutralne
Dla określenia czy produkt jest pochodzący, nie jest konieczne ustalenie
pochodzenia następujących składników które mogły zostać użyte w procesie jego
produkcji:
a) energia elektryczna i paliwo,
b) fabryka i wyposażenie,
c) maszyny i narzędzia,
d) towary, które nie wchodzą i które nie są planowane do wejścia w końcowy skład
produktu.
CZĘŚĆ III
Wymogi terytorialne
Artykuł 12
Zasada terytorialności
1. Warunki określone w części II dotyczące nabywania statusu pochodzenia muszą
być nieprzerwanie spełniane na Litwie i w Polsce.
2. Jeśli produkty pochodzące, wyeksportowane z Litwy czy Polski do innego kraju
są przywożone ponownie, muszą być uważane za niepochodzące, chyba, ze władzom
celnym dostarczone zostaną wystarczające dowody na to, że:
a) towary ponownie przywożone są tymi samymi towarami, które zostały wywiezione;
b) nie została na nich dokonana żadna operacja wykraczająca poza czynności
konieczne dla utrzymania ich w dobrym stanie w kraju eksportu bądź podczas
transportu.
Artykuł 13
Transport bezpośredni
1. Preferencyjne traktowanie przewidziane w Umowie dotyczy tylko produktów,
spełniających wymogi niniejszego Protokołu, które są transportowane bezpośrednio
między Litwą i Polską. Jednakże towary tworzące jedną przesyłkę mogą być
transportowane przez inne terytoria, mogą być również przeładowywane lub czasowo
składowane na tych terytoriach pod warunkiem, że pozostają pod dozorem władz
celnych w państwie tranzytu lub składowania i że nie zostały one poddane innym
czynnościom niż wyładunek, ponowny załadunek lub jakiejkolwiek czynności
wymaganej dla utrzymania ich w dobrym stanie.
Produkty pochodzące mogą być transportowane za pomocą rurociągów przez
terytorium inne niż Litwy czy Polski.
2. Do potwierdzenia spełnienia warunków określonych w punkcie 1 należy
przedłożyć władzom celnym w kraju importu:
a) jednolity dokument transportowy obejmujący przejazd z kraju eksportującego
przez kraj tranzytu, lub
b) świadectwo wystawione przez władze celne kraju tranzytu:
(i) podające dokładny opis towarów:
(ii) wskazujące datę wyładunku i ponownego załadunku towarów oraz, jeśli ma
zastosowanie, nazwy użytych statków: i
(iii) potwierdzające warunki, na jakich towary pozostawały w kraju tranzytu;
c) w przypadku braku tych dokumentów, jakiekolwiek dokumenty poświadczające.
Artykuł 14
Wystawy
1. Produkty pochodzące, wysyłane na wystawy w kraju trzecim i sprzedane po
wystawie w celu importu na Litwę lub do Polski mogą korzystać przy imporcie z
postanowień Umowy, pod warunkiem, że administracji celnej dostarczone zostaną
wystarczające dowody na to, że:
a) eksporter wysyłał te produkty z Litwy lub Polski do kraju, w którym miała
miejsce wystawa i zostały one tam wystawione:
b) produkty te zostały sprzedane lub w inny sposób zbyte przez eksportera,
osobie na Litwie lub w Polsce;
c) produkty te zostały wyekspediowane w czasie wystawy lub natychmiast po niej w
stanie, w którym zostały wysłane na wystawę; i
d) produkty te, od momentu wysyłki na wystawę, nie były używane do celów innych
niż prezentacja na wystawie.
2. Dowód pochodzenia musi być wystawiony zgodnie z postanowieniami Części V i
przedłożony władzom celnym kraju importu w normalnym trybie. Należy w nim
wskazać nazwę i adres wystawy. W razie konieczności, może być wymagana dodatkowa
dokumentacja potwierdzająca warunku na jakich towary były wystawiane.
3. Punkt 1 stosuje się do jakichkolwiek handlowych, przemysłowych, rolnych czy
rzemieślniczych wystaw, targów lub innych pokazów publicznych, które nie są
organizowane dla celów prywatnych w sklepach czy lokalach, w których prowadzona
jest działalność gospodarcza z zamiarem sprzedaży produktów zagranicznych i
podczas których produkty pozostają pod dozorem celnym.
CZĘŚĆ IV
Zwrot lub zwolnienie
Artykuł 15
Zakaz zwrotu lub zwolnienia z cła
1. Materiały niepochodzące użyte do wytworzenie produktów pochodzących z Litwy
lub Polski, w rozumieniu niniejszego Protokołu, dla których dowód pochodzenia
jest wystawiony zgodnie z postanowieniami Części V nie będą na Litwie lub w
Polsce przedmiotem zwrotu bądź zwolnień z żadnego rodzaju ceł.
2 Zakaz, o którym mowa w punkcie 1 stosuje się do każdego rodzaju ustaleń o
refundacjach, ulgach, czy zwolnieniach z płatności, częściowych lub całkowitych,
ceł lub opłat o podobnych skutkach, stosowanych na Litwie, lub w Polsce w
odniesieniu do materiałów używanych do produkcji, dla których taka refundacja,
ulga czy zwolnienie z płatności są stosowane w sposób bezpośredni lub pośredni,
kiedy produkty otrzymane z wymienionych materiałów są eksportowane a nie kiedy
pozostają na użytek krajowy.
3. Eksporter produktów objętych dowodem pochodzenia jest zobowiązany do
przedłożenia na każde żądanie władz celnych, wszystkich stosowanych dokumentów
zaświadczających, że nie miał miejsca zwrot cła w odniesieniu do materiałów
niepochodzących użytych w procesie wytwarzania tych produktów i że wszystkie cła
i inne opłaty o podobnych skutkach mające zastosowanie dla tych materiałów
zostały uiszczone.
4. Przepisy zawarte w punktach od 1 do 3 stosuje się również w odniesieniu do
opakowań w rozumieniu artykułu 7(2), akcesoriów, części zamiennych i narzędzi w
rozumieniu artykułu 8 i produktów w kompletach w rozumieniu artykułu 9, jeśli są
one niepochodzące.
5. Przepisy zawarte w punktach od 1 do 4 stosuje się tylko w odniesieniu do
materiałów, do których ma zastosowanie Umowa. Co więcej, nie wykluczają one
stosowania systemu refundacji eksportowych dla produktów rolnych.
CZĘŚĆ V
Dowód pochodzenia
Artykuł 16
Wymogi ogólne
1. Produkty pochodzące z Litwy korzystają w imporcie do Polski, a produkty
pochodzące z Polski korzystają w imporcie na Litwę z postanowień Umowy pod
warunkiem przedłożenia;
a) świadectwa przewozowego EUR.1, którego wzór jest zamieszczony w Załączniku
III: lub
b) w przypadkach określonych w artykule 21(1), deklaracji, której tekst jest
zamieszczony w Załączniku IV, złożonej przez eksportera na fakturze,
specyfikacji wysyłkowej lub innym dokumencie handlowym, który opisuje produkty,
o których mowa w sposób wystarczający do ich identyfikacji (zwanej dalej
"deklaracją na fakturze").
2. Niezależnie od postanowień punktu 1, produkty pochodzące w rozumieniu
niniejszego Protokołu będą, w przypadkach określonych w artykule 26, korzystały
z postanowień Umowy bez konieczności przedkładania żadnego z dokumentów, o
których mowa wyżej.
Artykuł 17
Procedura wystawiania świadectw przewozowych EUR.1
1. Świadectwo przewozowe EUR.1 jest wystawiane przez władze celne kraju
eksportera na pisemny wniosek eksportera lub na odpowiedzialność eksportera,
przez upoważnionego przez niego przedstawiciela.
2. W tum celu eksporter lub jego upoważniony przedstawiciel wypełnia
jednocześnie świadectwo przewozowe EUR.1 i wniosek, który wzory zostały
zamieszczone w Załączniku III. Formularze te powinny być sporządzone w jednym z
języków Stron Umowy lub w języku angielskim, zgodnie z przepisami prawa
krajowego eksportera. Jeśli sporządzane są odręcznie powinny zostać wypełnione
atramentem, drukowanymi literami. Opis produktów musi znajdować się w polu
przeznaczonym do tego celu, bez pozostawienia żadnych wolnych wierszy. Tam gdzie
pole nie jest całkowicie wypełnione, należy narysować pod ostatnim wierszem
opisu poziomą linię, a puste miejsce należy przekreślić.
3. Eksporter występujący z wnioskiem o wystawienie świadectwa przewozowego EUR.1
zobowiązany jest do przedłożenia, na każde żądanie władz celnych kraju eksportu,
w którym wystawione zostało świadectwo przewozowe EUR.1 wszystkich odpowiednich
dokumentów potwierdzających status pochodzenia produktów jak również wypełnienie
innych wymogów niniejszego Protokołu.
4. Świadectwo przewozowe EUR.1 wystawione zostanie przez władze celne Republiki
Litewskiej lub Polski jeżeli produkty będą mogły być uważane za pochodzące z
Litwy lub Polski i spełnią inne wymogi tego Protokołu.
5. Władze celne wystawiające świadectwo podejmą wszelkie kroki niezbędne do
weryfikacji statusu pochodzenia i wypełnienia innych wymogów niniejszego
Protokołu. W tym celu, mają prawo do wezwania do przedstawienia dowodów oraz
przeprowadzania kontroli ksiąg rachunkowych eksportera bądź każdej innej
właściwej kontroli. Władze celne wystawiające świadectwo powinny również
zapewnić prawidłowe wypełnienie formularzy omówionych w punkcie 2. W
szczególności sprawdzają one, czy pole przeznaczone na opis produktów zostało
wypełnione w taki sposób, żeby wykluczyć jakkolwiek możliwość wprowadzenia
fałszywych informacji.
6. Data wystawiania świadectwa przewozowego EUR.1 musi być podana w części
świadectwa zarezerwowanej dla władz celnych.
7. Świadectwo przewozowe EUR.1 jest wystawiane przez władze celne i powinno ono
być dostępne dla eksportera, gdy tylko rzeczywisty eksport został dokonany lub
zagwarantowany.
Artykuł 18
Świadectwo przewozowe EUR.1 wystawione retrospektywnie
1. Niezależnie od postanowień artykułu 17(7), w wyjątkowych okolicznościach
świadectwo przewozowe EUR.1 może być wystawione także po wyeksploatowaniu
produktów, do których się odnosi, jeżeli:
a) nie zostało ono wystawione w momencie dokonywania eksportu z powodu błędów,
nieumyślnych pominięć lub specjalnych okoliczności: lub
b) władze celne zostały w sposób wystarczający zapewnione, że świadectwo
przewozowe EUR.1 zostało wystawione ale nie zostało przyjęte przy imporcie z
przyczyn technicznych.
2. Dla celów realizacji postanowień punktu 1 eksporter musi w zgłoszeniu podać
miejsce i datę wywozu produktów, do których odnosi się świadectwo przewozowe
EUR.1 i uzasadnić przyczyny swojego wystąpienia z wnioskiem.
3. Władze celne mogą wystawić świadectwo przewozowe EUR.1 retrospektywnie tylko
po sprawdzeniu, że informacje podane w zgłoszeniu eksportera są zgodne z
informacjami znajdującymi się w odpowiednich dokumentach źródłowych.
4. Świadectwa przewozowe EUR.1 wystawione retrospektywnie muszą być potwierdzone
jednym z następujących wyrażeń:
"WYSTAWIONE RETROSPEKTYWNIE". "ISSUED RETROSPECTIVELY", "ISDUOTAS PO
EKSPORTAVIMO"
5. Potwierdzenie, o którym mowa w punkcie 4. umieszcza się w rubryce "Uwagi"
świadectwa przewozowego EUR.1.
Artykuł 19
Wystawienie duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1
1. W przypadku kradzieży, zgubienia lub zniszczenia świadectwa przewozowego
EUR.1 eksporter może wystąpić do władz celnych, które je wystawiły, o
wystawienie duplikatu w oparciu o dokumenty eksportowe znajdujące się w ich
posiadaniu.
2. Duplikat wystawiony w ten sposób musi być potwierdzony jednym z następujących
wyrazów:
"DUPLIKAT", "DUPLICATE", "DUBLIKATAS"
3. potwierdzenie, o którym mowa w punkcie 2 umieszcza się w rubryce "uwagi"
duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1.
4. Duplikat, który musi mieć datę wystawienia oryginalnego świadectwa
przewozowego EUR1, obowiązuje również od tej daty.
Artykuł 20
Wystawianie świadectw przewozowych EUR. 1 na podstawie dowodu pochodzenia
wystawionego lub sporządzonego uprzednio.
Jeżeli produkty pochodzące pozostają pod kontrolą władz celnych Litwy lub
Polski, możliwe jest zastąpienie oryginalnego dowodu pochodzenia przez jeden lub
kilka świadectw przewozowych EUR.1 dla celów przekazania wszystkich bądź części
tych produktów w inne miejsce na terytorium Litwy lub Polski. Zastępcze
świadectwo(a) przewozowe EUR.1 wystawiają urzędy celne, pod których kontrolą
znajdowały się te produkty.
Artykuł 21
Warunki sporządzania deklaracji na fakturze
1. Deklaracja na fakturze, o której mowa w artykule 16(1) może zostać
sporządzona:
b) przez upoważnionego eksportera w rozumieniu artykułu 22, lub przez każdego
eksportera dla każdej przesyłki składającej się z jednego lub wielu opakowań
zawierających produkty pochodzące, których łączna wartość nie przekracza 6.000
ECU.
2. Deklaracja na fakturze, może zostać sporządzona jeżeli produkty, których
dotyczy można uznać za pochodzące z Litwy lub Polski i spełniają inne wymogi
niniejszego Protokołu.
3. Eksport sporządzający deklarację na fakturze zobowiązany jest do
przedłożenia, na żądanie władz celnych kraju eksportu wszystkich odpowiednich
dokumentów potwierdzających status pochodzenia produktów jak również wypełnienie
innych wymogów niniejszego Protokołu.
4. Deklaracja na fakturze może być złożona przez eksportera w formie pisma
maszynowego, stempla bądź nadruku na fakturze, specyfikacji wysyłkowej lub innym
dokumencie handlowym. Deklaracja, której tekst zamieszczony został w Załączniku
IV, musi zostać sporządzona w jednej z wersji językowych określonych w tym
załączniku oraz zgodnie z przepisami prawa wewnętrznego kraju eksportu. Jeżeli
deklaracja jest napisana ręcznie, to powinna być napisana atramentem i
drukowanymi literami.
5. Deklaracje na fakturze powinny posiadać oryginalny, własnoręczny podpis
eksportera. Jednakże, upoważniony eksporter w rozumieniu artykułu 22 nie jest
zobowiązany do podpisywania takich deklaracji, pod warunkiem, że dostarczy on
władzom celnym kraju eksportu pisemne zobowiązanie, że przyjmie wszelką
odpowiedzialność za każdą deklarację, która identyfikuje go, tak jakby była
podpisana przez niego własnoręcznie.
6. Deklaracja na fakturze może zostać sporządzone przez eksportera kiedy
produkty, do których się odnosi są eksportowane lub po wyeksportowaniu pod
warunkiem, że zostanie przedłożona w kraju importera nie później niż dwa lata po
dokonaniu importu produktów do których się odnosi.
Artykuł 22
Upoważniony eksporter
1. Władze celne państwa eksportującego mogą upoważnić każdego eksportera, który
dokonuje częstych odpraw produktów na warunkach niniejszej Umowy do sporządzania
deklaracji na fakturze niezależnie od wartości produktów, których dotyczą.
Eksporter ubiegający się o takie upoważnienie zobowiązany jest do przedłożenia
władzom celnym dokumentów potwierdzających status pochodzenia produktów jak
również do wypełnienia innych wymogów niniejszego Protokołu.
2. Władze celne mogą uzależniać przyznanie statusu upoważnionego eksportera od
spełnienia warunków jakie uznają za właściwe.
3. Upoważniony eksporter otrzymuje od władz celnych numer upoważnienia celnego,
który powinien się znajdować w deklaracji na fakturze.
4. Używanie upoważnienia przez eksportera podlega kontroli władz celnych.
5. Upoważnienie może być wycofane przez władze celne w każdym terminie.
Wycofanie upoważnienia następuje kiedy upoważniony eksporter nie daje gwarancji
określonej w punkcie 1. nie spełnia już warunków określonych w punkcie 2 lub w
inny sposób czyni upoważnienie niesłusznym.
Artykuł 23
Termin ważności dowodu pochodzenia
1. Dowód pochodzenia ważny jest przez cztery miesiące od daty wystawienia przez
władze celne w kraju eksportu i musi zostać przedłożony w tym czasie władzom
celnym kraju importu.
2. Dowody pochodzenia, które są przedkładane władzom celnym kraju importu po
końcowej dacie przedłożenia określonej w punkcie 1, mogą być zaakceptowane w
celu preferencyjnego traktowania wtedy, gdy nieprzedłożenie tych dokumentów
przed ustaloną datą końcową jest spowodowane wyjątkowymi okolicznościami.
3. W innych przypadkach opóźnionego przedłożenia władze celne kraju importu mogą
przyjąć dowody pochodzenia wtedy, gdy produkty zostały im przedłożone przed
wspomnianą datą końcową.
Artykuł 24
Przedkładanie dowodów pochodzenia
Dowody pochodzenia przedkładane są władzom celnym kraju importu zgodnie z
procedurami stosowanym w tym kraju. Wspomniane władze mogą zażądać tłumaczenia
dowodu pochodzenia, mogą również wymagać aby do deklaracji importowej dołączone
zostało oświadczenie importera, że produkty spełniają warunki wymagane dla
realizacji postanowień niniejszej Umowy.
Artykuł 25
Importowanie partiami
Gdy na żądanie importera i na warunkach określonych przez władze celne kraju
importu, wyrobu w stanie rozmontowanym lub nie zmontowanym w rozumieniu reguł
ogólnej 2(a) Zharmonizowanego Systemu objęte XVI i XVII lub pozycjami 7308 i
9406 Zharmonizowanego Systemu są importowane partiami, pojedynczy dowód
pochodzenia dla tych produktów powinien być przedłożony władzom przy imporcie
pierwszej partii.
Artykuł 26
Zwolnienia od formalnych dowodów pochodzenia
1. Produkty przesyłane jako małe paczki od osób prywatnych do osób prywatnych
lub będące częścią bagażu podróżnego są dopuszczane jako produkty pochodzące bez
żądania przedłożenia formalnego dowodu pochodzenia, pod warunkiem że produkty te
nie są importowane w celach handlowych i zostały zadeklarowane jako spełniające
warunki niniejszego Protokołu. i jeśli nie ma wątpliwości co do prawdziwości
takiej deklaracji. W przypadku produktów wysyłanych pocztą taka deklaracja może
zostać sporządzona na deklaracji celnej C2/CP3 lub na kartce papieru załączonej
do tego dokumentu.
2. Przywóz, który jest okazjonalnym i dotyczy jedynie produktów przeznaczonych
do osobistego użytku odbiorców, podróżnych lub ich rodzin, nie jest uważany za
przywóz w celach handlowych, jeżeli rodzaj produktów i ich ilość nie świadczą o
handlowym przeznaczeniu.
3. Ponadto, łączna wartość tych produktów nie może przekraczać 500 ECU w
przypadku małych paczek lub 1200 ECU w przypadku produktów stanowiących część
osobistego bagażu podróżnego.
Artykuł 27
Dokumenty uzupełniające
Dokumentami, o których mowa w artykułach 17(3) i 21(3) świadczącymi, o tym że
produkty objęte świadectwem przewozowym EUR.1 i bądź deklaracja na fakturze mogą
być uważane za produkty pochodzące z Litwy lub Polski i spełniają inne wymogi
niniejszego Protokołu mogą być między innymi:
a) bezpośredni dowód obróbki przeprowadzonej przez eksportera lub dostawcę w
celu uzyskania towarów, o których mowa, zawarty na przykład w rachunkach lub w
dokumentach księgowych:
b) dokumenty potwierdzające status pochodzenia użytych materiałów, wystawione
lub sporządzone na Litwie lub w Polsce, jeśli dokumenty te są wykorzystywane
zgodnie z prawem krajowym;
c) dokumenty potwierdzające przerób lub obróbkę materiałów w Republice
Litewskiej lub w Polsce wystawione lub sporządzone w Republice Litewskiej lub w
Polsce, jeśli dokumenty te są wykorzystywane zgodnie z prawem krajowym;
d) świadectwa przewozowe EUR.1 lub deklaracje na fakturze potwierdzające status
pochodzenia użytych materiałów, wystawione lub sporządzone w Republice
Litewskiej lub w Polsce, zgodnie z niniejszym Protokołem.
Artykuł 28
Przechowywanie dowodów pochodzenia i dokumentów uzupełniających
1. Eksporter ubiegający się o wystawienie świadectwa przewozowego EUR.1
przechowuje dokumenty, o których mowa w artykule 17(3) co najmniej przez trzy
lata.
2. Eksporter sporządzający deklarację na fakturze przechowuje kopię i deklarację
co najmniej przez trzy lata łącznie z dokumentami, o których mowa w artykule
21(3).
3. Władze celne kraju eksportu wystawiające świadectwo przewozowe EUR.1
przechowują co najmniej przez trzy lata wniosek, o którym mowa w artykule 17(2).
4. Władze celne kraju importu przechowują co najmniej przez trzy lata
przedłożone im świadectwa przewozowe EUR.1 i deklaracje na fakturze.
Artykuł 29
Niezgodności i pomyłki formalne
1. Stwierdzenie drobnych niezgodności między oświadczeniami złożonymi w dowodzie
pochodzenia i oświadczenia podanymi w dokumentach przedłożonych w urzędzie
celnym dopełnienia formalności wymaganych przy imporcie produktów, nie czyni
ipso facto (tym samym) dowodu pochodzenia nieważnym, jeżeli zostało w pełni
dowiedzione, że odpowiada on przedłożonym produktom.
2. Oczywiste formalne pomyłki takie jak błędy literowa na dowodzie pochodzenia
nie powodują odrzucenia tego dokumentu pod warunkiem, że błędy te nie wzbudzają
wątpliwości co do prawidłowości oświadczeń złożonych w dokumencie.
Artykuł 30
Kwoty wyrażone w ECU
1. Kwoty w walucie narodowej kraju eksportu równoważne kwotom wyrażonym w ECU
ustala kraj eksportu i przekazuje krajowi importu.
2. Jeśli te kwoty przewyższają odpowiednie kwoty ustalone w kraju importu, kraj
importu akceptuje je pod warunkiem, że towary są fakturowane w walucie kraju
eksportu. Jeżeli produkty są fakturowane w walucie innego kraju, kraj
importujący uznaje kwotę notyfikowaną przez ten inny kraj.
3. Kwoty stosowane w dowolnej walucie narodowej powinny być równoważne w tej
narodowej walucie kwotom wyrażonym w ECU jak w pierwszym dniu roboczym
października 1995 r.
4. Kwoty wyrażone w ECU i ich ekwiwalenty w walutach narodowych Litwy i Polski
podlegają przeglądom Wspólnego Komitetu na wniosek Litwy lub Polski. Wspólny
Komitet. przeprowadzając przegląd zapewnia, że nie nastąpi obniżenie kwot
wyrażonych w żadnej z walut narodowych, ponadto może rozważyć potrzebę
zachowania wielkości odnośnych limitów w realnych okresach. W tym celu Komitet
może podjąć decyzję o zamianie kwot wyrażonych w ECU.
CZĘŚĆ VI
Postanowienia o wspÓŁpracy administracyjnej
Artykuł 31
Wzajemna pomoc
1. Władze celne Litwy i Polski udostępnią sobie wzajemnie wzory odcisków
pieczęci używanych w ich urzędach celnych dla wystawiania świadectw przewozowych
EUR.1 i adresy władz celnych odpowiednich za weryfikację tych świadectw i
deklaracji na fakturze.
2. W celu zapewnienia właściwej realizacji niniejszego Protokołu Litwa i Polska
udziela sobie wzajemnej pomocy, za pośrednictwem właściwych władz celnych, w
zakresie sprawdzenia autentyczności świadectw przewozowych EUR.1 lub deklaracji
na fakturze oraz poprawności informacji podanych w tych dokumentach.
Artykuł 32
Weryfikacja dowodów pochodzenia
1. Dodatkowe weryfikacje świadectw przewozowych EUR.1 i deklaracji na fakturze
są przeprowadzane wyrywkowo lub wtedy, gdy władze celne kraju importu mają
uzasadnione wątpliwości co do autentyczności tych dokumentów, statusu
pochodzenia sprawdzanych produktów lub wypełnienia innych wymogów niniejszego
Protokołu.
2. W celu realizacji punktu 1 władze celne kraju importu zwracają świadectwo
przewozowe EUR.1 i fakturę, jeśli była przedłożona, deklarację na fakturze lub
kopie tych dokumentów, władzom celnym kraju eksportu, podając w razie potrzeby
przyczyny wnioskowania o weryfikację. Każdy dokument i każda informacja
zawierające sugestie, że informacje podane w świadectwie przewozowym EUR.1 lub
deklaracji na fakturze są nieprawidłowe, dostarczone zostaną wraz z wnioskiem o
weryfikację.
3. Weryfikacji dokonują władze celne kraju eksportu. W tym celu mają prawo
zażądać każdego dowodu, przeprowadzić kontrolę ksiąg rachunkowych eksportera
oraz każdą inną kontrolę, którą uznają za właściwą.
4. Jeżeli władze celne kraju importu zdecydują się zawiesić udzielanie
preferencyjnego traktowania w odniesieniu do sprawdzanych produktów w
oczekiwaniu na wyniki weryfikacji, to zaproponują one zwolnienie produktów
importowi, z uwzględnieniem wszelkich środków zapobiegawczych uznanych za
konieczne.
5. Władze celne występujące z wnioskiem o weryfikację będą informowane o
wynikach weryfikacji najszybciej jak to możliwe. Wyniki te muszą być takie, żeby
umożliwiły wyraźne ustalenie, czy dokumenty są autentyczne i czy sprawdzane
produkty można uznać za pochodzące z Litwy lub Polski i czy spełniają inne
wymogi niniejszego Protokołu.
6. Jeżeli, w przypadkach uzasadnionej wątpliwości, brak jest odpowiedzi w ciągu
dziesięciu miesięcy, albo jeżeli odpowiedź nie zawiera wystarczających
informacji do ustalania autentyczności weryfikowanych dokumentów lub
rzeczywistego pochodzenia produktów, to władze celne wnioskujące o weryfikację
odmawiają jeśli nie zaistnieją wyjątkowe okoliczności, wszelkich preferencji.
Artykuł 33
Rozstrzyganie sporów
W przypadku zaistnienia sporów w odniesieniu do procedur weryfikacyjnych, o
których mowa w artykule 32, które nie mogą zostać rozstrzygnięte pomiędzy
władzami celnymi wnioskującymi o weryfikację i władzami celnymi odpowiedzialnymi
za przeprowadzenie tej weryfikacji lub kiedy powstają wątpliwości
interpretacyjne w odniesieniu do niniejszego Protokołu, powinny być one
przekazane do Wspólnego Komitetu.
We wszystkich przypadkach rozstrzyganie sporów między importerem i władzami
celnymi kraju importu odbywa się w oparciu o ustawodawstwo tego kraju.
Artykuł 35
Kary
Kary są nakładane na każdą osobę, która sporządza lub przyczynia się do
sporządzenia dokumentu, który zawiera nieprawdziwe informacje, w celu uzyskania
preferencyjnego traktowania produktów.
Artykuł 35 Strefy wolnocłowe
1. Litwa i Polska podejmą wszystkie niezbędne kroki dla przeciwdziałania, aby
produkty objęte świadectwem przewozowym EUR.1 lub deklaracją na fakturze,
korzystające w czasie transportu ze strefy wolnocłowej znajdującej się na ich
terytorium, nie zostały zastąpione innymi towarami i nie były poddawane innym
operacjom niż normalne czynności mające na celu zapobieganie ich zepsuciu.
2. W drodze wyjątku od postanowi zawartych w punkcie 1, gdy produkty pochodzące
z Litwy lub Polski importowane są do strefy wolnocłowej w oparciu o świadectwo
EUR.1 lub deklarację na fakturze i ulegają obróbce lub przetworzeniu, to
odpowiednie władze muszą wystawić na żądanie eksportera, nowe świadectwo EUR.1,
jeżeli obróbka lub przetworzenia, jakiemu zostały poddane, jest zgodna z
postanowieniami niniejszego Protokołu.
CZĘŚĆ VII
Postanowienia Końcowe
Artykuł 36
Zmiany do Protokołu
O zmianach do niniejszego Protokołu będzie decydował Wspólny Komitet.
ZAŁĄCZNIK I
Uwagi wprowadzające do wykazu zawartego w Załączniku II
Uwaga 1:
Wykaz ustala dla wszystkich produktów warunki, które muszą być spełnione aby
produkt mógł być uważany za poddany wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w
rozumieniu artykułu 6 niniejszego Protokołu.
Uwaga 2:
2.1 Pierwsze dwie kolumny w wykazie opisują uzyskany produkt. Pierwsza kolumna
podaje numer pozycji lub numer działu używany, w Zharmonizowanym Systemie, a
druga kolumna podaje stosowany w tym systemie opis towarów dla tej pozycji lub
dziełu. Dla każdego zapisu w pierwszych dwóch kolumnach jest podana reguła w
kolumnach 3 lub 4. Jeżeli w niektórych przypadkach zapis w pierwszej kolumnie
jest poprzedzony przez "ex", oznacza to, że reguły w kolumnach 3 lub 4 odnoszą
się tylko do części pozycji lub działu, jakie opisano w kolumnie 2.
2.2 Gdy w kolumnie 1 zebrano kilka pozycji lub gdy podano w niej numer działu, a
opis produktów w kolumnie 2 sformułowano ogólnie, to odpowiednie reguły w
kolumnach 3 lub 4 odnoszą się do wszystkich produktów, które w Zharmonizowanym
Systemie są sklasyfikowane w pozycjach tego działu lub w jakiejkolwiek z pozycji
zgrupowanych w kolumnie 1.
2.3 Jeśli różne reguły w wykazie odnoszą się do różnych produktów z pozycji to
każdy wiersz zawiera opis tej części pozycji pokrywającej się z odpowiednimi
regułami w kolumnach 3 i 4.
2.4 Jeśli dla zapisu w pierwszych dwóch kolumnach reguła określona jest w obydwu
kolumnach, 3 i 4, eksporter ma alternatywę, może zastosować regułę ustanowioną w
kolumnie 3 lub w kolumnie 4. Jeśli kolumna 4 nie zawiera reguły pochodzenia,
stosuje się regułę ustaloną w kolumnie 3.
Uwaga 3:
3.1 Postanowienia artykułu 6 niniejszego Protokołu dotyczące produktów, które
uzyskały status pochodzenia i zostały następnie użyte do wytworzenia innych
produktów stosuje się niezależnie od tego czy status ten został uzyskany w
fabryce, w której użyto tych produktów czy inne fabryce w tym samym Państwie lub
w innym Państwie - Stronie niniejszej Umowy.
Na przykład:
Silnik z pozycji nr 8407, dla którego reguła stanowi, że wartość materiałów
niepochodzących, które mogą być włączone, nie może przekraczać 40% ceny ex
works, jest wykonany z innej stali stopowej z grubsza ukształtowanej przez kucie
z pozycji nr ex 7224.
Jeżeli ta odkuwka została wykonana w Państwie - Stronie niniejszej Umowy, z
niepochodzącej wlewki, to odkuwka nabyła już status pochodzenia w oparciu o
regułę dotyczącą pozycji nr ex 7334 w wykazie. Może ona potem być liczona jako
pochodząca przy obliczaniu wartości silnika, niezależnie od tego, czy został on
wyprodukowany w tej samej fabryce czy w innej fabryce w tym samym Państwie lub
innym Państwie-Stronie niniejszej Umowy. Wartość niepochodzącej wlewki nie jest
więc brana pod uwagę przy sumowaniu wartości użytych materiałów niepochodzących.
3.2. Reguła znajdująca się w wykazie określa minimalny wymagany stopień obróbki
lub przetworzenia, a przeprowadzenie dalszej obróbki lub przetworzenia również
nadaje status pochodzenia; przeciwnie, przeprowadzenie niniejszego zakresu
obróbki lub przetworzenia nie daje statusu pochodzenia. A więc, jeżeli reguła
stanowi, że materiał niepochodzący może być używany na pewnym etapie wytwarzania
to używanie takiego materiału we wcześniejszym etapie nie jest dozwolone.
3.3. Gdy reguła podana w wykazie określa, że produkt może być wytwarzany z
więcej niż jednego materiału, oznacza to, że może być używany jeden lub więcej
materiałów. Nie jest konieczne, żeby wszystkie były użyte.
Na przykład:
Reguła dla tkanin z Działów od ex 50 do 55 określa, że mogą być użyte włókna
naturalne, a wśród innych materiałów mogą być również używane materiały
chemiczne. Nie oznacza to, że oba muszą być używane: możliwe jest użycie
pierwszego, drugiego lub obu.
3.4. Gdy reguła z wykazu określa, że produkt musi być wytwarzany z konkretnego
materiału, to warunek ten oczywiście nie wyklucza stosowania innych materiałów,
nie spełniających z powodu ich właściwości wymagań tej reguły. (Patrz również
uwaga 6.2. odnosząca się do tekstyliów).
Na przykład:
Reguła dla przetworów spożywczych z pozycji nr 1904, która wyraźnie wyklucza
używanie zbóż lub ich pochodnych, nie zabrania używania soli mineralnych,
chemikaliów i innych dodatków, które nie są produkowane ze zbóż.
Jednakże, powyższe nie ma zastosowania do produktów, które chociaż nie mogą być
wytworzone z konkretnego materiału wymienionego w wykazie, mogą być wytworzone z
materiału tej samej natury na wcześniejszym stopniu przetworzenia.
Na przykład:
W przypadku odzieży z ex Działu 62 wykonanego z materiałów nie tkalnych, jeżeli
dozwolone jest używanie tylko niepochodzącej przędzy dla tej klasy wyrobów, nie
jest możliwe użycie jako materiału wyjściowego włókniny, nawet jeżeli włókniny z
natury swojej nie mogą być wykonane z przędzy. W takich wypadkach materiał
wyjściowy byłby na ogół na etapie przed przędzą, to jest na etapie włókna.
3.5. Jeżeli w regule wymienione w wykazie są podane dwa udziały procentowe dla
maksymalnej wartości materiałów niepochodzących, które mogą być zastosowane, to
te udziały procentowe nie mogą być sumowane. Innym słowy, maksymalna wartość
wszystkich niepochodzących materiałów nie może nigdy przekroczyć największego
podanego udziału procentowego. Poza tym, poszczególne udziały procentowe nie
mogą być przekraczane w odniesieniu do konkretnych materiałów, do których mają
zastosowanie.
Uwaga 4:
4.1. Określenie "włókna naturalne" jest używane w wykazie w odniesieniu do
włókien innych niż włókna sztuczne lub syntetyczne i jest ograniczona do etapów
poprzedzających przędzenie, włącznie z odpadami, i jeżeli nie wyszczególniono
inaczej: obejmuje włókna, które były gręplowane, czesane lub inaczej
przetwarzane, ale nie przędzone.
4.2. Określenie "włókna naturalne" obejmuje włosie końskie z pozycji nr 0503,
jedwab z pozycji o numerach 5002 i 5003, jak również włókna wełniane, cienką lub
grubą sierść zwierzęcą z pozycji o numerach od 5101 do 5105, włókna bawełniane z
pozycji o numerach od 5201 do 5203 i inne roślinne włókna z pozycji o numerach
od 5301 do 5305.
4.3. Określenia "pulpa włókiennicza", "materiały chemiczne" i "materiały
papiernicze" są stosowane w wykazie do opisywania materiałów niesklasyfikowanych
w działach od 50 do 63, które mogą być używane do wytwarzania włókien
sztucznych, syntetycznych, papierniczych lub przędz.
4.4. Określenie "cięte włókna chemiczne" jest używane w wykazie w odniesieniu do
syntetycznych lub sztucznych kabli, włókien ciętych lub odpadów z pozycji o
numerach od 5501 do 5507.
Uwaga 5:
5.1. W przypadku kiedy dla danego produktu z wykazu istnieje odesłanie do
niniejszej uwagi, warunki ustalone w kolumnie 3 nie mają zastosowania do
jakichkolwiek podstawowych materiałów włókienniczych, użytych do ich
wytworzenia, które stanowią razem 10% lub mniej łącznej masy wszystkich
zastosowanych materiałów włókienniczych (ale patrz również do poniższych uwag
5.3 i 5.4.).
5.2. Jednak taka tolerancja może być stosowana tylko do produktów mieszanych,
które zostały wykonane z dwóch lub więcej podstawowych materiałów
włókienniczych, niezależnie od ich udziału w produkcie.
Następujące materiały są podstawowymi materiałami włókienniczymi:
- jedwab,
- wełna
- gruba sierść zwierzęca,
- cienka sierść zwierzęca.
- włosie końskie,
- bawełna,
- materiały papiernicze i papier,
- len,
- konopie,
- juta i inne tekstylne włókna łykowe,
- sizal i inne włókna tekstylne z rodzaju agawy,
- włókna kokosowe, z konopi manilskich, z rami i inne roślinne włókna tekstylne,
- syntetyczne włókna ciągłe,
- sztuczne włókna ciągłe,
- syntetyczne włókna cięte z polipropylenu,
- syntetyczne włókna cięte z poliestru,
- syntetyczne włókna cięte z poliamidu.
- syntetyczne włókna cięte z poliakrylonitrylu,
- syntetyczne włókna cięte z poliimidu,
- syntetyczne włókna cięte z politetrafluoroetylenu,
syntetyczne włókna cięte z polifenylenu sulfonowego,
- syntetyczne włókna cięte z polichlorku winylu,
- pozostałe syntetyczne włókna cięte.
- sztuczne włókna cięte z wiskozy,
- pozostałe sztuczne włókna cięte,
- przędza z poliuretanu uzupełniona elastycznymi segmentami z polieteru
skręconego lub nie,
- przędza z poliuretanu uzupełniona elastycznymi segmentami z poliestru
skręconego lub nie,
- produkty z pozycji 5605 (przędza metalizowana) zawierających pasmo składające
się z rdzenia wykonanego z folii aluminiowej lub rdzenia wykonanego z warstewki
tworzywa sztucznego powlekanego proszkiem aluminiowym lub nie, o szerokości nie
przekraczającej 5 mm, umieszczonego i przyklejonego dwie warstewki tworzywa
sztucznego,
- pozostałe produkty z pozycji 5605.
Na przykład:
Przędza z pozycji nr 5205 wykonana z włókien bawełnianych z pozycji nr 5203 i z
syntetycznych włókien ciętych z pozycji nr 5506 jest przędzą mieszaną. Dlatego
też niepochodzące włókna cięte syntetycznie, które nie spełniają reguł
pochodzenia (czego wymaga produkcja z materiałów chemicznych lub z pulpy
włókienniczej), mogą być używane do 10% masy przędzy.
Na przykład:
Wełniana tkanina z pozycji nr 5112 wykonana z przędzy wełnianej z pozycji nr
5107 i z syntetycznej przędzy z włókien ciętych z pozycji nr 5509 jest tkaniną
mieszaną. Dlatego przędza syntetyczna, która nie odpowiada regułom pochodzenia
(czego wymaga produkcja z materiałów chemicznych lub z pulpy włókienniczej), lub
przędza wełniana, która nie odpowiada regułom pochodzenia (czego wymaga
produkcja z włókien naturalnych, nie gręplowanych lub nie czesanych lub inaczej
przygotowanych do przędzenia) lub kombinacja tych dwóch może być użyta pod
warunkiem, że ich łączna masa nie przekracza 10% masy tkaniny.
Na przykład:
Tkanina włókiennicza pluszowa z pozycji nr 5802 wykonana z przędzy bawełnianej z
pozycji nr 5205 i bawełniana tkanina z pozycji nr 5210 jest produktem mieszanym
tylko wtedy, gdy sama tkanina bawełniana jest tkaniną mieszaną sporządzoną z
przędzy sklasyfikowanych w dwóch oddzielnych pozycjach lub jeżeli użyte przędze
bawełniane są same mieszaninami.
Na przykład:
Jeżeli tkanina włókiennicza pluszowa, o której mowa, została wykonana z
bawełnianej przędzy nr 5205 i z syntetycznej tkaniny z pozycji nr 5407, to
oczywiście użyte przędze są dwoma odrębnymi podstawowymi materiałami
włókienniczymi i zgodnie z tym pluszowa tkanina włókiennicza jest produktem
mieszanym.
Na przykład:
Dywan pętelkowy wykonany zarówno z przędzy sztucznej, jak i z przędzy
bawełnianej i z jutowym podłożem jest produktem mieszanym, ponieważ są użyte
trzy podstawowe materiały włókiennicze. A więc, wszystkie niepochodzące
materiały, które są oddawane w późniejszym etapie produkcji niż przewiduje to
reguła, mogą być użyte, pod warunkiem że ich łączna masa nie przekroczy 10% masy
materiałów włókienniczych wchodzących w skład dywanu. A więc, zarówno podkład
jutowy jak i/lub sztuczne przędze mogą być importowane na tym etapie wytworzenia
pod warunkiem że spełnione są warunki dotyczące masy.
5.3 W przypadku produktów zawierających "przędzę sporządzoną z poliuretanu
uzupełnioną elastycznymi segmentami z polieteru skręcanego lub nie" tolerancja
ta wynosi 20% w odniesieniu do tej przędzy.
5.4 W przypadku produktów zawierających pasmo składające się z rdzenia
wykonanego z folii aluminiowej lub rdzenia wykonanego z warstewki tworzywa
sztucznego powlekanego proszkiem aluminiowym lub nie, o szerokości nie
przekraczającej 5 mm, umieszczonego i przyklejonego miedzy dwie warstewki
tworzywa sztucznego, tolerancja ta wynosi 30% w odniesieniu do tego pasma.
Uwaga 6:
6.1. W przypadku produktów włókienniczych oznaczonych w wykazie odnośnikiem do
niniejszej uwagi, materiały włókiennicze, z wyjątkiem podszewek i
międzypodszewek, które nie spełniają reguły podanej w wykazie w kolumnie 3
dotyczącej wykonywania omawianych produktów, mogą być użyte pod warunkiem, że są
klasyfikowane w innej pozycji niż pozycja dotycząca produktu oraz że ich wartość
nie przekroczy 8% ceny ex works produktu.
6.2. Materiały, które nie są klasyfikowane w Działach od 50 do 63 mogą być
swobodnie użyte, niezależnie od tego czy zawierają tekstylia.
Na przykład:
Jeżeli reguła podana w wykazie mówi, że dla określonego wyrobu włókienniczego,
takiego jak spodnie, musi być używana przędza, nie ogranicza to stosowania
elementów metalowych, takich jak guziki, ponieważ guziki nie są klasyfikowane w
Dziale od 50 do 60. Z tej samej przyczyny nie ogranicza to stosowania suwaków
chociaż suwaki zwykłe zawierają element włókienniczy.
6.3. Gdy stosuje się regułę procentową, wartość materiałów, które nie są
klasyfikowane w Działach od 50 do 63 musi być brana pod uwagę przy obliczaniu
wartości włączonych materiałów niepochodzących,
Uwaga 7:
7.1. Dla celów pozycji ex 2707, od 2713 do 2715, ex 2901, ex 2901 i ex 3403
"operacje specyficzne" są następujące:
(a) destylacja w próżni;
(b) redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania;
(c) krakowanie;
(d) reformowanie;
(e) ekstrakcja przy użyciu selektywnych rozpuszczalników;
(f) proces zawierający wszystkie następujące operacje: traktowanie stężonym
kwasem siarkowym, oleum lub bezwodnikiem siarkowym, neutralizacji środkami
alkalicznymi, odbarwienie i oczyszczenia naturalnymi ziemiami aktywnymi,
aktywowanym węglem drzewnym lub boksytem;
(g) polimeryzacja;
(h) alkilowanie;
(i) izomeryzacja,
7.2. Dla celów pozycji nr 2710, 2711 i 2712 "operacje specyficzne" są
następujące:
(a) destylacja w próżni;
(b) redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania;1
(c) krakowanie;
(d) reformowanie;
(e) ekstrakcja przy użyciu selektywnych rozpuszczalników;
(f) proces zawierający wszystkie następujące operacje: traktowanie stężonym
kwasem siarkowym, oleum lub bezwodnikiem siarkowym, neutralizacja środkami
alkalicznymi, odbarwienie i oczyszczenie naturalnymi ziemiami aktywnymi,
aktywowanym węglem drzewnym lub boksytem;
(g) polimeryzacja;
(h) alkilowanie;
(ij) izomeryzacja;
(k) tylko względem olejów ciężkich klasyfikowanych w pozycji nr ex 2710,
odsiarczanie wodorem dające redukcję przynajmniej 85% zawartości siarki w
obrabianych produktach (metoda ASTM D 1266-59 T);
(l) tylko względem produktów klasyfikowanych w pozycji nr ex 2710.
(m) tylko względem olejów ciężkich z pozycji nr ex 2710, traktowanie wodorem
przy ciśnieniu większym niż 20 barów i temperaturze większej niż 250oC przy
użyciu katalizatora, innego niż dla efektu odsiarczania, gdy wodór stanowi
czynnik aktywny w reakcji chemicznej. Dalsze traktowanie wodorem olejów
smarujących z pozycji ex 2710 (np. wykańczanie metodą wodorową lub odbarwianie),
szczególnie w celu ulepszenia koloru lub stabilności nie będzie jednak uważane
za operację specyficzną;
(n) tylko względem olejów napędowych z pozycji nr ex 2710, destylacja
atmosferyczna zostanie oddestylowane, łącznie ze stratami, przy 300oC metodą
ASTM D 86;
(o) tylko względem olejów ciężkich innych niż oleje gazowe i oleje napędowe z
pozycji nr ex 2710, obróbka przy pomocy elektrycznych wyładowań snopiastych
wysokiej częstotliwości.
7.3. Dla celów pozycji nr ex 2707, od 2713 do 2715, ex 2901, ex 2902 i ex 3403,
proste operacje takie jak oczyszczanie, przelewanie, odsalanie, jako rezultat
mieszania produktów o różnej zawartości siarki lub jakakolwiek kombinacja tych
czy podobnych operacji nie nadaje pochodzenia.
ZAŁĄCZNIK II
WYKAZ ZAWIERAJĄCY PROCESY OBRÓBKI LUB PRZETWORZENIA, KTÓRE MUSZĄ BYĆ DOKONANE NA
MATERIAŁACH NIEPOCHODZĄCYCH, ABY WYTWORZONE PRODUKTY UZYSKAŁY STATUS
POCHODZENIA.
Kod HS Wyszczególnienie Procesy obróbki lub przetwarzania dokonane na
materiałach niepochodzących nadające im status pochodzenia
1 2 3 4
Dział 01 Zwierzęta żywe Wszystkie zwierzęta żywe z Działu 1 muszą być
całkowicie uzyskane
Dział 02 Mięso o podroby jadalne Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały z Działów 1 i 2 muszą być całkowicie uzyskane
Dział 03 Ryby i skorupiaki, mięczaki i inne bezkręgowce wodne Wytwarzanie,
w którym wszystkie użyte materiały z Działu 3 muszą być całkowicie
uzyskane
ex Dział 04 Produkty mleczarskie; jaja ptasie; miód naturalny; jadalne
produkty pochodzenia zwierzęcego, gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; z wyjątkiem Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały z
Działu 4 muszą być całkowicie uzyskane
0403 Maślanka; mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, jogurt, kefir i inne
sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietany, zagęszczone lub nie lub
zawierające dodatek cukru albo innego środka słodzącego lub aromatycznego,
lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao Wytwarzanie w którym
wszystkie użyte materiały z Działu 4 muszą być całkowicie uzyskane
Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały z Działu 4 muszą być
całkowicie uzyskane; - wszystkie użyte soki (z wyjątkiem soków
ananasowych, cytrynowych i grejpfrutowych) z pozycji 2009 muszą być
pochodzące; - wartość użytych materiałów z Działu 17 nie przekracza 30%
ceny ex works produktu
ex Dział 05 Produkty pochodzenia zwierzęcego, gdzie indziej wymienione ani
nie włączone; z wyjątkiem Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały
z Działu 5 muszą być całkowicie uzyskane
ex 0502 Szczecina i sierść świń, dzików lub borsuków Czyszczenie,
dezynfekcja, sortowanie i prostowanie szczeciny i sierści
Dział 06 Żywe drzewa i inne rośliny; bulwy, korzenie i podobne; cięte
kwiaty i ozdobne liście Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały
z Działu 6 muszą być całkowicie uzyskane; - wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
Dział 07 Warzywa oraz niektóre korzenie i bulwy jadalne Wytwarzanie, w
którym wszystkie użyte materiały z Działu 7 muszą być całkowicie uzyskane;

Dział 08 Owoce i orzechy jadalne: skórki owoców cytrusowych lub melonów
Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte owoce i orzechy muszą być
całkowicie uzyskane - wartość wszystkich użytych materiałów z Działu 17
nie przekracza 30% ceny ex works produktu
ex Dział 09 Kawa, herbata, herbata paragwajska i przyprawy; z wyjątkiem
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały z Działu 9 muszą być
całkowicie uzyskane
0901 Kawa, nawet palona lub bezkofeinowa: łupinki i Łuski kawy; substytuty
kawy zawierające kawę naturalną w każdej proporcji Wytwarzanie z
materiałów z jakiejkolwiek pozycji
0902 Herbata, nawet aromatyzowana Wytwarzanie z materiałów z jakiejkolwiek
pozycji
ex 0910 Mieszaniny przypraw Wytwarzanie z materiałów z jakiejkolwiek
pozycji
Dział 10 Zboża Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały z Działu 10
muszą być całkowicie uzyskane
ex Dział 11 Produkty przemysłu młynarskiego; słód; skrobia; inuilina;
gluten pszenny; z wyjątkiem Wytwarzania, w którym wszystkie użyte zboża,
jadalne warzywa, korzenie i bulwy z pozycji 0714 lub owoce muszą być
całkowicie uzyskane
ex 1106 Mąka, grysik i puder z suszonych warzyw strączkowych z pozycji
0713 Suszenie i mielenie warzyw strączkowych z pozycji 0708
Dział 12 Nasiona i owoce oleiste; ziarna, nasiona i owoce różne rośliny
przemysłowe i lecznicze; słoma i pasza Wytwarzanie, w którym wszystkie
użyte materiały z Działu 12 muszą być całkowicie uzyskane
1301 Szelak; gumy naturalne, żywice, gumożywice i oleożywice (na przykład
balsamy) Wytwarzanie, w którym wartość użytych materiałów z pozycji 1301
nie przekracza 50% ceny ex works
1302 Soki i ekstrakty roślinne: substancje pektynowe, pektyniany i
pektyny: agar-agar i inne śluzy i zagęszczacze modyfikowane lub nie,
pochodzące z produktów roślinnych:
- Śluzy i zagęszczacze modyfikowane pochodzące z produktów roślinnych
Wytwarzanie z niemodyfikowanych śluzów i zagęszczaczy
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 50% ceny ex works produktu
Dział 14 Materiały roślinne do wyplatania; produkty pochodzenia roślinnego
gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały z Działu 14 muszą być całkowicie uzyskane
ex 15 Tłuszcze i oleje pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego oraz
produkty ich rozkładu; gotowe tłuszcze jadalne; woski pochodzenia
zwierzęcego i roślinnego; z wyjątkiem Wytwarzanie, w którym wszystkie
użyte materiały klasyfikowane są w pozycji innej niż produkt
1501 Tłuszcz wieprzowy (łącznie ze smalcem) i tłuszcz z drobiu, inne niż z
pozycji 0209 lub 1503;
- Tłuszcze z kości lub odpadów Wytwarzanie z materiałów każdej pozycji
oprócz 0203, 0206 lub 0207 lub kości z pozycji 0506
- Pozostałe Wytwarzanie z mięsa i jadalnych podrobów z pozycji 0203 lub
0206 lub z mięsa i jadalnych podrobów drobiowych z pozycji 0207
1502 Tłuszcze wołowe, owcze lub kozie, inne niż tłuszcze z pozycji 1503
- Tłuszcze z kości i odpadów Wytwarzanie z materiałów każdej pozycji
oprócz 0201, 0202, 0204 lub 0206 lub kości z pozycji 0506
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały z Działu 2
muszą być całkowicie uzyskane
1504 Tłuszcze i oleje i ich frakcje, z ryb lub ze ssaków morskich, nawet
rafinowane, ale nie modyfikowane chemicznie:
- Frakcje stałe Wytwarzanie z materiałów każdej pozycji z innymi
materiałami z pozycji 1504
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wszystkie materiały z Działu 2 i 3 muszą
być całkowicie uzyskane
ex 1506 Rafinowana lanolina Wytwarzanie z surowego tłuszczu wełnianego z
pozycji 1505
1506 Pozostałe tłuszcze i oleje zwierzęce oraz ich frakcje, rafinowane lub
nie, ale nie modyfikowane chemicznie:
- Frakcje stałe Wytwarzanie z materiałów każdej pozycji z innymi
materiałami z pozycji 1506
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wszystkie materiały z Działu 2 muszą być
całkowicie uzyskane
1507 do 1515 Oleje roślinne i ich frakcje:
- Olej sojowy, olej z orzeszków ziemnych, olej kokosowy, olej z ziaren
palmowych, olej babassu, olej tungowy, olej oiticia, woski mirtowy i
japoński, frakcje oleju jojoby i olejów do zastosowań technicznych i
przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały klasyfikowane są w pozycji
innej niż produkt
- Frakcje stałe, z wyjątkiem z oleju jojoba Wytwarzanie z materiałów
innych niż z pozycji 1507 do 1515
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wszystkie materiały pochodzenia
roślinnego muszą być całkowicie uzyskane
1516 Tłuszcze i oleje zwierzęce lub roślinne i ich frakcje, częściowo lub
całkowicie uwodornione, estryfikowane wewnętrznie, reestryfikowane lub
elaidynizowane, rafinowane lub nie, ale dalej nie przetworzone
Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały z Działu 2 muszą być
całkowicie uzyskane; - wszystkie użyte materiały pochodzenia roślinnego
muszą być całkowicie uzyskane. Jednakże mogą być uzyskane materiały z
pozycji 1507, 1508, 1511 i 1513
1517 Margaryna, jadalne mieszaniny lub wyroby z tłuszczów lub olejów
zwierzęcych, lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów, lub olejów z
niniejszego działu, inne niż jadalne tłuszcze lub oleje lub ich frakcje z
pozycji 1516 Wytwarzanie w którym: - wszystkie użyte materiały z Działów 2
i 4 muszą być całkowicie uzyskane: - wszystkie użyte materiały pochodzenia
roślinnego muszą być całkowicie uzyskane. Jednakże mogą być użyte
materiały z pozycji 1507, 1508, 1511 i 1513
Dział 16 Przetwory z mięsa, ryb lub skorupiaków, mięczaków i innych
bezkręgowców wodnych Wytwarzanie ze zwierząt z Działu 1. Wszystkie użyte
materiały z Działu 3 muszą być całkowicie uzyskane
ex Dział 17 Cukry i wyroby cukiernicze: z wyjątkiem Wytwarzania, w którym
wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex 1701 Cukier trzcinowy lub buraczany, i chemicznie czysta sacharoza w
postaci stałej, zawierająca podatki aromatyzujące lub barwiące
Wytwarzanie, w którym wartość użytych materiałów z Działu 17 nie
przekracza 30% ceny ex works produktu
1702 Pozostałe cukry łącznie z chemicznie czystymi laktozą, maltozą,
glukozą i fruktoza, w postaci stałej: syropy cukrowe nie zawierające
dodatku środków aromatyzujących lub barwiących: sztuczny miód zmieszany z
miodem naturalnym lub nie; karmel:
Chemicznie czysta maltoza i fruktoza Wytwarzanie z materiałów każdej
pozycji łącznie z innymi materiałami z pozycji 1702
- Pozostałe cukry w stanie stałym, aromatyzowane lub zabarwione
Wytwarzanie, w którym wartość użytych materiałów z Działu 17 nie
przekracza 30% ceny ex works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały muszą być
pochodzące
ex 1703 Melasy powstałe z ekstrakcji lub rafinacji cukru, zawierające
dodatki aromatyzujące lub barwiące Wytwarzanie, w którym wartość użytych
materiałów z Działu 17 nie przekracza 30% ceny ex works produktu
1704 Wyroby cukiernicze (łącznie z białą czekoladą) nie zawierające kakao
Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt; - wartość innych użytych materiałów z Działu 17
nie przekracza 30% ceny ex works produktu
Dział 18 Kakao i przetwory z kakao Wytwarzanie, w którym; - wszystkie
użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; - wartość
innych użytych materiałów z Działu 17 nie przekracza 30% ceny ex works
produktu
1901 Ekstrakt słodowy: przetwory spożywcze z mąki, grysiku, skrobii lub z
ekstraktu słodowego, nie zawierające kakao lub zawierające mniej niż 40%
wagowych kakao obliczonych według całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie
indziej nie wymienione, ani nie włączone; przetwory spożywcze z towarów
objętych pozycjami od 0401 do 0404, nie zawierające kakao lub zawierające
mniej niż 5% wagowych kakao obliczonych według całkowicie odtłuszczonej
bazy, gdzie indziej nie wymienione, ani nie włączone:
- Ekstrakt słodowy Wytwarzanie ze zbóż z Działu 10
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; - wartość innych użytych
materiałów z Działu 17 nie przekracza 30% ceny works produktu
1902 Ciasto makaronowe, również gotowane lub nadziewane (mięsem lub innymi
substancjami) lub przygotowane inaczej, takie jak spaghetti, makaron,
nitki, lasagne, gnocchi, ravioli, cannelloni; kuskus, przygotowany lub
nie:
- zawierające w masie 20% lub mniej mięsa, podrobów, ryb skorupiaków,
mięczaków lub innych bezkręgowców wodnych Wytwarzanie, w którym wszystkie
użyte rośliny zbożowe (z wyjątkiem pszenicy twardej) muszą być całkowicie
uzyskane
- Zawierające w masie powyżej 20% mięsa, podrobów, ryb, skorupiaków,
mięczaków lub innych bezkręgowców wodnych Wytwarzanie, w którym: -
wszystkie użyte rośliny zbożowe (z wyjątkiem pszenicy twardej) muszą być
całkowicie uzyskane; - wszystkie użyte materiały z Działów 2 i 3 muszą być
całkowicie uzyskane
1903 Tapioka i jej namiastki przygotowane ze skrobii, w postaci plakatów,
ziaren, perełek, odsiewu lub w podobnych postaciach Wytwarzanie z
materiałów z dowolnej pozycji z wyjątkiem skrobii ziemniaczanej z pozycji
1108
1904 Przetwory spożywcze otrzymane przez spęcznienie lub prażenie zbóż lub
produktów zbożowych (na przykład płatki kukurydziane); zboża (inne niż
kukurydza) w postaci ziarna lub w postaci płatków lub inaczej
przetworzonego ziarna (z wyjątkiem mąki i grysiku), wstępnie odgotowane
lub inaczej przygotowane, gdzie indziej nie wymienione, ani nie włączone:
Wytwarzanie: - z materiałów nie sklasyfikowanych w pozycji 1806: - w
którym wszystkie użyte zboża imąka (z wyjątkiem pszenicy twardej muszą być
całkowicie uzyskane - w którym wartość innych użytych materiałów z Działu
17 nie przekracza 30% ceny ex works produktu
1905 Chleb, pieczywo cukiernicze, ciastka, suchary i inne wyroby
piekarnicze, zawierające kakao lub nie: płatki sakralne, puste kapsułki
stosowane do celów farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i
podobne produkty Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji z wyjątkiem
tych z Działu 11
ex Dział 20 Przetwory z warzyw, owoców orzechów lub innych części roślin,
z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte owoce, orzechy i
warzywa muszą być całkowicie uzyskane
ex 2001 Ignamy, słodkie ziemniaki i podobne jadalne części roślin,
zawierające w masie 5% lub więcej skrobii, przygotowane lub zakonserwowane
za pomocą octu lub kwasu octowego Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały klasyfikowane są w pozycji innej niż produkt
ex 2004 Ziemniaki w postaci mąki, grysiku lub płatków Wytwarzanie, w
którym wszystkie użyte materiały klasyfikowane sąw pozycji innej niż
produkt
ex 205 Ziemniaki w postaci mąki, grysiku lub płatków przygotowane lub
zakonserwowane za pomocą octu lub kwasu octowego Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały klasyfikowane są w pozycji innej niż produkt
2006 Warzywa, owoce, orzechy, skórki owoców i inne części roślin
zakonserwowane cukrem (odsączone, lukrowane klub kandyzowane) Wytwarzanie,
w którym wartość użytych materiałów z Działu 17 nie przekracza 30% ceny ex
works produktu
2007 Dżemy, galaretki owocowe, marmolady, przeciery i pasty owocowe lub
orzechowe, będące przetworami gotowanymi, nawet zawierające dodatek cukru
lub innej substancji słodzącej Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte
materiały klasyfikowane są w pozycji innej niż produkt; - wartość użytych
materiałów z Działu 17 nie przekracza 30% ceny ex works produktu
ex 2008 - Orzech nie zawierające dodatku cukru lub alkoholu Wytwarzanie, w
którym wartość użytych pochodzących orzechów i ziaren oleistych z pozycji
0801, 0802 i od 1202 do 1207 przekracza 60% ceny ex works produktu
- Masło orzechowe, mieszanki przygotowane na bazie zbóż: rdzeni palm;
kukurydzy Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji inne niż produkt
- Pozostałe, z wyjątkiem owoców i orzechów przygotowanych inaczej niż
parowanie, gotowanie w wodzie, nie zawierające dodatek cukru, mrożone
Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały klasyfikowane są w
pozycji innej niż produkt; - wartość użytych materiałów z Działu 17 nie
przekracza 30% ceny ex works produktu
2009 Soki owocowe (łącznie z moszczem winogronowym) i warzywne nie
sfermentowane i nie zawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru
lub innej substancji słodzącej Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte
materiały klasyfikowane są w pozycji innej niż produkt: - wartość użytych
materiałów z Działu 17 nie przekracza 30% ceny ex works produktu
ex Dział 21 Różne przetwory spożywcze; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
2101 Ekstrakty, esencje i koncentraty kawy, herbaty, lub herbaty
paragwajskiej, cykoria palona i inne palone namiastki kawy Wytwarzanie, w
którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż
produkt: - cała użyta cykoria musi być całkowicie uzyskana
2103 Sosy i przetwory z nich; zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy
korzenne; mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda:
- Sosy i przetwory z nich: zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy
korzenne Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane
w pozycji innej niż produkt. Jednakże możliwe jest użycie mąki i grysiku z
gorczycy lub gotowej musztardy
- Mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda Wytwarzanie z materiałów
z jakiejkolwiek pozycji
ex 2104 Zupy i buliony i przetwory z nich Wytwarzanie z materiałów z
jakiejkolwiek pozycji z wyjątkiem przetworzonych i zakonserwowanych warzyw
z pozycji od 2002 do 2005
2106 Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone
Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały klasyfikowane są w
pozycji innej niż produkt; - wartość użytych materiałów z Działu 17 nie
przekracza 30% ceny ex works produktu
ex Dział 22 Napoje bezalkoholowe, alkoholowe i ocet; z wyjątkiem
Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały klasyfikowane są w
pozycji innej niż produkt; - wszystkie winogrona lub inne materiały
pochodzące z winogron muszą być całkowicie uzyskane
2202 Wody, w tym wody mineralne i wody gazowane, zawierające dodatek cukru
lub innej substancji słodzonej lub aromatyzującej i inne napoje
bezalkoholowe z wyjątkiem soków owocowych i warzyw objętych pozycją 2009
Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt; - wartość żadnego użytego materiału z Działu 17
nie przekracza 30% ceny ex works produktu; - wszystkie soki (z wyjątkiem
soków ananasowych, cytrynowych i grejpfrutowych) są pochodzące
2208 Alkohol etylowy nie skażony o objętościowej mocy alkoholu mniejsza
niż 80% obj.: wódki, likiery i inne napoje alkoholowe Wytwarzanie: - z
materiałów nie klasyfikowanych w pozycji 2207 lub 2208, - w którym
wszystkie użyte] winogrona muszą być całkowicie uzyskane lub jeśli
wszystkie inne użyte materiały są pochodzące, dopuszcza się użycie do 5%
objętości araku
ex Dział 23 Pozostałości i odpady przemysłu spożywczego; gotowa pasza dla
zwierząt; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex 2301 Mączka z wieloryba, mąki, grysiki i granulki z mięsa i podrobów,
ryb lub skorupiaków, mięczaków lub innych bezkręgowców wodnych, nie
nadające się do spożycia przez ludzi Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały z Działów 2 i 3 muszą być całkowicie uzyskane
ex 2303 Pozostałości z produkcji skrobii z kukurydzy (z wyjątkiem
stężonych płynów z rozmiękczania) o zawartości protein w przeliczeniu na
suchy produkt powyżej 40% w masie Wytwarzanie, w którym cała użyta
kukurydza musi być całkowicie uzyskana
ex 2306 Makuchy i inne pozostałości stale z ekstrakcji oleju oliwkowego
zawierające w masie powyżej 3% oliwy z oliwek Wytwarzanie, w którym
wszystkie oliwki muszą być całkowicie uzyskane
2309 Preparaty używane do karmienia zwierząt Wytwarzanie, w którym: -
wszystkie użyte rośliny zbożowe, cukier lub melasa, moszcz lub mleko są
pochodzące, - wszystkie użyte materiały z Działu 3 muszą być całkowicie
uzyskane
ex Dział 24 Tytoń i przemysłowe namiastki tytoniu; z wyjątkiem:
Wytwarzanie, w którym wszystkie materiały z Działu 24 muszą być całkowicie
uzyskane
2402 Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy, z tytoniu
lub namiastek tytoniu Wytwarzanie, w którym 70% masy nieprzetworzonego
tytoniu lub odpadów tytoniowych z pozycji 2401 jest pochodząca
ex 2403 Tytoń do palenia Wytwarzanie, w którym 70% masy nieprzetworzonego
tytoniu lub odpadów tytoniowych z pozycji 2401 jest pochodząca
ex Dział 25 Sól; siarka; ziemie i kamienie; materiały gipsowe, wapno i
cement, z wyjątkiem Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex 2504 Naturalny krystaliczny grafit, zawierający wzbogacony węgiel,
oczyszczony i zmielony Zwiększenie zawartości węgla, oczyszczania i
mielenie surowego grafitu krystalicznego
ex 2515 Marmur, także wstępnie obrobiony lub pocięty przez piłowanie lub
inaczej, na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym (także kwadratowymi),
o grubości nie przekraczającej 25 cm Cięcie przez piłowanie lub inaczej
marmuru (nawet wcześniej przepiłowanego) o grubości powyżej 25 cm
ex 2516 Granit, porfir, bazalt, piaskowiec oraz inne kamienie pomnikowe
lub budowlane, także wstępnie obrobione lub tylko pocięte przez piłowanie
lub inaczej, na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym (także
kwadratowym), o grubości nie przekraczającej 25 cm Cięcie przez piłowanie
lub inaczej marmuru (nawet wcześniej przepiłowanego) o grubości powyżej 25
cm
ex 2518 Dolomit wypalony Wypalenie dolomitu nie wypalonego
ex 2519 Naturalny węglan magnezowy (magnezyt), w hermetycznie zamkniętych
kontenerach, tlenek magnezowy również czysty, inny niż magnezja stapiana
lub całkowicie wypalona (spiekana) Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w opozycji innej niż produkt. Jednakże, może
być użyty naturalny węglan magnezowy (magnezyt)
ex 2520 Specjalnie przygotowane tynki dla celów dentystycznych
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
50% ceny ex works produktu
ex 2524 Naturalne włókna azbestowe Wytwarzanie z koncentratu azbestu
ex 2525 Proszek miki Mielenie miki lub odpadów miki
ex 2530 Pigmenty mineralne, kalcynowane lub sproszkowane Kalcynowanie lub
mielenie pigmentów mineralnych
Dział 25 Rudy metali, żużli i popiół Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex Dział 27 Paliwa mineralne, oleje mineralne, i produkty ich destylacji;
substancje bitumiczne; woski mineralne; z wyjątkiem Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex 2707 Oleje, w których masa składników aromatycznych jest większa niż
składników niearomatycznych, będące olejami podobnymi do olejów
mineralnych do uzyskiwanych z destylacji wysokotemperaturowejsmoły
węglowej, z której ponad 65% objętościowo destyluje do 250oC (łącznie z
mieszaninami benzyn lakowej i benzolu), stosowane jako paliwo zasilające
lub ogrzewające Rafinacja i/lub inne bardziej specyficzne operacje1 lub
Inne operacje, w których wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej
pozycji mogą być użyte pod warunkiem że ich wartość nie przekracza 60%
ceny ex works produktu
ex 2709 Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych
Destrukcyjna destylacja materiałów bitumicznych
2710 Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych,
inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone,
zawierające nie mniej niż 70% masy olejów ropy naftowej lub olejów
otrzymywanych z minerałów bitumicznych, w których te oleje stanowią
składniki zasadnicze Rafinacja i/lub inne bardziej specyficzne operacje2
lub Inne operacje, w których wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej
pozycji mogą być użyte pod warunkiem że ich wartość nie przekracza 50%
ceny ex works produktu
2711 Gazy ziemne i inne węglowodory gazowe Rafinacja i/lub inne bardziej
specyficzne operacje3 lub Inne operacje, w których wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże,
materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem
że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu
2712 Wosk mikrokrystaliczny, gaz parafinowy, ozokeryt, wosk torfowy, wosk
montanowy, inne woski mineralne i podobne produkty otrzymywane w drodze
syntezy lub innychprocesów, również barwione Rafinacja i/lub inne bardziej
specyficzne operacje4 lub Inne operacje, w których wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże,
materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem
że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu
2713 Koks naftowy, bitumy naftowe oraz inne pozostałości olejów ropy
naftowej lub olejów otrzymywanych z materiałów bitumicznych Rafinacja
i/lub inne bardziej specyficzne operacje5 lub Inne operacje, w których
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt.
Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod
warunkiem że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu
2714 Bitum i asfalt, naturalne; łupek bitumiczny lub naftowy i piaski
bitumiczne; asfaltyty i skały asfaltowe Rafinacja i/lub inne bardziej
specyficzne operacje6 lub Inne operacje, w których wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże,
materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem
że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu
2715 Mieszanki bitumiczne oparte na naturalnym asfalcie, naturalnym
bitumie, na bitumie naftowym, na smole mineralnej lub na mineralnym paku
smołowym Rafinacja i/lub inne bardziej specyficzne operacje7 lub Inne
operacje, w których wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji
innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji
mogą być użyte pod warunkiem że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex
works produktu
ex Dział 28 Chemikalia nieorganiczne: organiczne lub nieorganiczne związki
metali szlachetnych, metali ziem rzadkich oraz pierwiastków
promieniotwórczych lub izotopów: z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt.
Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod
warunkiem że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
ex 2805 "Mischmetall" Wytwarzanie poprzez przetwarzanie elektrolityczne
lub termiczne, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 50% ceny ex works produktu
ex 2811 Trójtlenek siarki Wytwarzanie z dwutlenku siarki Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
ex 2833 Siarczany glinu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
ex 2840 Nadboran sodowy Wytwarzanie z dwusodowego czteroboranu
pięciowodzianu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 40% ceny ex works produktu
ex Dział 29 Chemikalia organiczne; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt.
Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod
warunkiem że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
ex 2901 Węglowodory acykliczne do stosowania jako paliwo napędowe lub do
ogrzewania Rafinacja i/lub inne bardziej specyficzne operacje8 lub Inne
operacje, w których wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji
innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji
mogą być użyte pod warunkiem że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex
works produktu
ex 2902 Cykloalkany i cykloalkeny (inne niż azuleny), benzyn, toluen,
ksylen do stosowania jako paliwo napędowe lub do ogrzewania Rafinacja
i/lub inne bardziej specyficzne operacje8 lub Inne operacje, w których
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt.
Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod
warunkiem że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu
ex 2905 Alkoholany metali z alkoholi objętych tą pozycją ietanolu lub
gliceryny Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji w tym z innych
materiałów z pozycji 2905. Jednakże alkoholany metali z tej pozycji mogą
być użyte pod warunkiem że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
2915 Nasycone alifatyczne kwasy jednokarboksylowe i ich bezwodniki,
halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane,
nitrowane lub nitrozowane pochodne Wytwarzanie z materiałów z dowolnej
pozycji. Jednakże wartość wszystkich użytych materiałów z pozycji 2915 i
2915 nie może przekraczać 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu
ex 2932 -Etery wewnętrzne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitowane i
nitrozowane pochodne Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji. Jednakże
wartość wszystkich użytych materiałów z pozycji 2909 nie może przekraczać
20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
- Acetale cykliczne i półacetale wewnętrzne i ich chlorowcowane,
sulfonowane, nitrowane i nitrozowane pochodne Wytwarzanie z materiałów z
dowolnej pozycji Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
2933 Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem (-ami) azotu Wytwarzanie
z materiałów z dowolnej pozycji. Jednakże wartość wszystkich użytych
materiałów z pozycji 2932 i 2933 nie może przekraczać 20% ceny ex works
produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu
2934 Kwasy nukleinowe i ich sole; inne związki heterocykliczne Wytwarzanie
z materiałów z dowolnej pozycji. Jednakże wartość wszystkich użytych
materiałów z pozycji 2915 i 2915 nie może przekraczać 20% ceny ex works
produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu
ex Dział 30 Produkty farmaceutyczne; z wyjątkiem Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt.
Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod
warunkiem że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu
3002 Krew ludzka; krew zwierzęca preparowana dla celów terapeutycznych,
profilaktycznych lub diagnostycznych; antysurowice i inne frakcje krwi i
zmodyfikowane immunologiczne produkty nawet uzyskane za pomocą procesów
biotechnologicznych; szczepionki, toksyny, hodowle mikroorganizmów (poza
drożdżami) oraz produkty podobne:
- Produkty złożone z dwóch lub więcej składników zmieszanych ze sobą dla
celów terapeutycznych lub profilaktycznych lub niezmieszane produkty dla
tych celów zapakowane w odmierzonych dawkach lub w postaciach i
opakowaniach przeznaczonych do sprzedaży detalicznej Wytwarzanie z
materiałów z dowolnej pozycji, w tym z innych materiałów z pozycji 3002.
Materiały tam określone mogą być również użyte, pod warunkiem, żeich
wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu
- Pozostałe:
- - Krew ludzka Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji, w tym z
innych materiałów z pozycji 3002. Materiały tam określone mogą być również
użyte, pod warunkiem, żeich wartość nie przekracza 20% ceny ex works
produktu
- - Krew zwierzęca preparowana dla celów terapeutycznych lub
profilaktycznych Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji, w tym z
innych materiałów z pozycji 3002. Materiały tam określone mogą być również
użyte, pod warunkiem, żeich wartość nie przekracza 20% ceny ex works
produktu
- - Frakcje krwi inne niż antysurowice, hemoglobina i globulina surowicy
Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji, w tym z innych materiałów z
pozycji 3002. Materiały tam określone mogą być również użyte, pod
warunkiem, żeich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu
- - Hemoglobina, globulina krwi i globulina surowicy Wytwarzanie z
materiałów z dowolnej pozycji, w tym z innych materiałów z pozycji 3002.
Materiały tam określone mogą być również użyte, pod warunkiem, żeich
wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu
- - Pozostałe Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji, w tym z innych
materiałów z pozycji 3002. Materiały tam określone mogą być również użyte,
pod warunkiem, żeich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu
3003 i 3004 Leki (z wyjątkiem produktów z pozycji 3002, 3005 lub 3005):
- Otrzymane z amikacyny z pozycji 2941 Wytwarzanie, z którym wszystkie
użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże
materiały z pozycji 3003 lub 3004 mogą być użyte pod warunki, że ich
łączna wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu
-Pozostałe Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże materiały zpozycji
3003 lub 3004 mogą być użyte pod warunkiem, że ich łączna wartość nie
przekracza 20% ceny ex works produktu; - wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
ex Dział 31 Nawozy; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże
materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem
że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
ex 3105 Mineralne lub chemiczne nawozy zawierające dwa lub trzy z
pierwiastków nawozowych: azot fosfor i potas; Wytwarzanie w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
inne nawozy; produkty niniejszego Działu w tabletkach lub podobnych
postaciach wopakowaniach o masie brutto nie przekraczającej 10 kg, z
wyjątkiem: - azotanu sodowego - cyjanamidu wapnia - siarczanu potasowego -
siarczanu magnezowo- potasowego inne niżprodukt. Jednakże materiały
sklasyfikowanew tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich
wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu; - wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
ex Dział 32 Ekstrakty garbników i środków barwiących; garbniki i ich
pochodne; barwniki, pigmenty i inne substancje barwiące; farby i lakiery;
kity i inne masy uszczelniające; atramenty; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w
którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż
produkt. Jednakże materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być
użyte pod warunkiem że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works
produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu
ex 3201 Garbniki i ich sole, etery, estry i inne pochodne Wytwarzanie z
ekstraktów garbników pochodzenia roślinnego Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
3205 Laki barwnikowe; preparaty oparte na lakach barwnikowych wymienionych
w uwadze 3 do tego Działu10 Wytwarzanie z materiałów z dowolnych pozycji,
z wyjątkiem pozycji 3203, 3204 i 3205 pod warunkiem, że wartość żadnego
materiału sklasyfikowanego w pozycji 3205 nie przekracza 20% ceny ex works
produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu
ex Dział 33 Olejki eteryczne i rezinoidy; preparaty perfumeryjne,
kosmetyczne i toaletowe; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie
użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże
materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem
że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
3301 Olejki eteryczne (nawet pozbawione terpenów). łącznie z konkretami i
absolutami; rezinoidy; koncentraty olejków eterycznych w tłuszczach,
nielotnych olejkach, woskach lub podobnych substancjach otrzymanych metodą
enfleurage lub maceracji; terpenowe produkty uboczne deterpenacji olejków
eterycznych; wodne destylaty i wodne roztwory olejków eterycznych
Wytwarzanie z materiałów z dowolnych pozycji, w tym materiałów z inne
"grupy"11 tej samej pozycji. Jednakże materiały z tej samej pozycji mogą
być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works
produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu
ex Dział 34 Mydło, organiczne produkty powierzchniowo czynne, preparaty
piorące, preparaty smarowane, woski syntetyczne, woski preparowane,
preparaty do czyszczenia i szorowania, świece i artykuły podobne, pasty
modelarskie "woski dentystyczne" oraz preparaty dentystyczne produkowane
na bazie gipsu; z wyjątkiem Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże
materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem
że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
ex 3403 Preparaty smarowane zawierające oleje ropy naftowej lub oleje
otrzymywane z materiałów bitumicznych, pod warunkiem,. że stanowią mniej
niż 70% masy Rafinacja i/lub inne bardziej specyficzne operacje12 lub Inne
operacje, w których wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji
innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji
mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex
works produktu
3404 Woski sztuczne i preparowane: - Na bazie parafiny, wosków, wosków
uzyskiwanych z materiałów bitumicznych, gaczu parafinowego oraz parafiny w
łuskach Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane
w pozycji innej niż produkt. Jednakże materiały sklasyfikowane w tej samej
pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50%
ceny ex works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji, z wyjątkiem: -
Uwodornionych olejów mających cechy wosków z pozycji 1516 - Kwasy
tłuszczowe nieokreślone chemicznie lub przemysłowe alkohole tłuszczowe
mające cechy wosków z pozycji 3823 - Materiały z pozycji 3404 Jednakże ,
te materiały mogą być użyte pod warunkiem że ich wartość nie przekracza
20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
ex Dział 35 Substancje białkowe; skrobia modyfikowane; kleje; enzymy; z
wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże materiały
sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich
wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu
3505 Dekstryny i inne skrobie modyfikowane (np. skrobie wstępnie
żelatynizowane lub estryfikowanej); kleje oparte na skrobiach, na
dekstrynach lub innych modyfikowanych skrobiach
- Skrobie estryfikowane lub eteryfikowane Wytwarzanie z materiałów z
dowolnej pozycji, z tym z innych materiałów z pozycji 3505 Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji, z wyjątkiem tych
z pozycji 1108 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 40% ceny ex works produktu
ex 3507 Preparaty enzymatyczne gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 50% ceny ex works produktu
Dział 36 Materiały wybuchowe; produkty pirotechniczne; zapałki; stopy
piroforyczne; niektóre materiały łatwopalne Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt.
Jednakże materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod
warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
ex Dział 37 Materiały fotograficzne i kinematograficzne; z wyjątkiem:
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt. Jednakże materiały sklasyfikowane w tej samej
pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20%
ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
3701 Filmy i płyty fotograficzne płaskie, światłoczułe, nienaświetlone,
wykonane z innych materiałów niż papier, karton lub tkanina; film płaski
do natychmiastowych odbitek, światłoczuły, nienaświetlony również w
kasetach:
- Film do natychmiastowych odbitek do fotografii kolorowej, w kasetach
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż pozycja 3701 lub 3702. Jednakże materiałyz pozycji 3702
mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 30% ceny ex
works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 40% ceny ex works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż pozycja 3701 lub 3702. Jednakże
materiały które są sklasyfikowane w pozycjach 3701 3702 mogą być użyte pod
warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
3702 Film fotograficzny w rolkach, światłoczuły, nienaświetlony z
dowolnego materiału innego niż papier, karton i tkanina; film w rolkach do
natychmiastowych odbitek, światłoczułych, nienaświetlonych Wytwarzanie, w
którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż
pozycja 3701 lub 3702. Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
3704 Płyty fotograficzne, film, papier, karton i tkaniny, naświetlone,
lecz nie wywołane Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż pozycja 3701 do 3704. Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
ex Dział 38 Produkty chemiczne różne: z wyjątkiem Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt.
Jednakże materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod
warunkiem, że wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
ex 3801 - Grafit koloidalny w zawiesinie olejowej i grafit półkoloidalny;
pasty węglowe do elektrod Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
- Grafit w postaci pasty będący mieszaniną grafitu w ponad 30% masy z
olejami mineralnymi Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów z pozycji 3403 nie przekracza 20% ceny ex works produktu
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
ex 3803 Oczyszczony olej talowy Oczyszczenie surowego oleju talowego
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
ex 3805 Terpentyna siarczanowa oczyszczona Oczyszczenie przez destylację
lub rafinację surowej terpentyny siarczanowej Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu
ex 3805 Żywice estrowe Wytwarzanie z kwasów żywicznych Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
ex 3807 Smoła drzewna (pak smołowy drzewny) Destylacja paku drzewnego
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
3803 Środki owadobójcze, gryzoniobójcze, grzybobójcze, chwastobójcze,
opóźniające kiełkowanie, regulatory wzrostu roślin, środki odkażające i
podobne produkty w postaciach lub opakowaniach przeznaczonych do sprzedaży
detalicznej, lub w postaci preparatów i artykułów (na przykład taśm
nasyconych siarką, knotów i świec oraz lepów na muchy Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex
works produktu.
3809 Środki wykańczalnicze, nośniki barwników przyśpieszające barwienie,
utrwalacze barwników i inne preparaty (np. klejonki i zaprawy) w rozdziale
stosowanych w przemysłach włókienniczym, papierniczym, skórzanym i
podobnych, gdzie indziej nie wymienionych ani nie włączone: Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex
works produktu.
3810 Preparaty do wytrawiania powierzchni metali; topniki i inne preparaty
pomocnicze do lutowania. Lutowania twardego lub spawania; proszki i pasty
złożone z metalu i innych materiałów przeznaczone do lutowania, lutowania
twardego lub spawania, preparaty stosowane jako rdzenie lub otuliny
elektrod lub prętów spawalniczych Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu.
3811 Środki przeciwstukowe, inhibitory utleniania, inhibitory tworzenia
się żywic, dodatki zwiększające lepkość, preparaty antykorozyjne oraz inne
preparaty dodawane do olejów mineralnych (łącznie z benzyną) lub do innych
cieczy stosowanych do tych samych celów co oleje mineralne:
- Przygotowane dodatki do olejów smarowych, zawierające oleje z ropy
naftowej lub oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów z pozycji 3811 nie przekracza
50% ceny ex works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 50% ceny ex works produktu
3812 Gotowe przyśpieszacze wulkanizacji; złożone plastyfikatory do gumy
(kauczuku) lub tworzyw sztucznych, gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; środki przeciwutleniające oraz inne związki stabilizujące do
gumy i tworzy sztucznych Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
3813 Preparaty i ładunki do gaśnic przeciwpożarowych; granaty gaśnicze
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
50% ceny ex works produktu
3814 Organiczne złożone rozpuszczalniki i rozcieńczalniki, gdzie indziej
nie wymienione ani nie włączone; gotowe zmywacze farb i lakierów
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
50% ceny ex works produktu
3818 Pierwiastki chemiczne domieszkowane do stosowania w elektronice, w
postaci krążków, płytek i form podobnych; związki chemiczne domieszkowane
do stosowania w elektronice Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
3819 Hydrauliczne płyny hamulcowe i inne gotowe płyny hamulcowe nie
zawierające lub zawierające w masie mniej niż 70% olejów otrzymanych z
ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
50% ceny ex works produktu
3820 Środki zapobiegające zamarzaniu i płyny przeciwoblodzeniowe
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
50% ceny ex works produktu
3822 Odczynniki diagnostyczne lub laboratoryjne na podłożach oraz dozowane
odczynniki diagnostyczne lub laboratoryjne, na podłożach lub nie, inne niż
objęte pozycją 3002 lub 3008 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
3832 Przemysłowe monokarboksylowe kwasy tłuszczowe: kwaśne oleje z
rafinacji; przemysłowe alkohole tłuszczowe
- Przemysłowe monokarboksylowe kwasy tłuszczowe; kwaśne oleje z rafinacji
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt
- Przemysłowe alkohole tłuszczowe Wytwarzanie z materiałów z jakiejkolwiek
pozycji łącznie z innymi materiałami z pozycji 3832
3824 Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i
preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z
mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone:
- Następujące z tej pozycji Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni
na bazie naturalnych produktów żywicznych Kwasy naftenowe, ich sole
nierozpuszczalne oraz ich estry Wytwarzanie, w których wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże,
materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem
że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie w
którym wartość użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu
Sorbit inny niż z pozycji 2905
Sulfoniany z ropy naftowej, z wyłączeniem sulfonianów metali alkalicznych,
amonowych i etanolominowych; tiofenowane kwasy sulfonowe z olejów
otrzymanych z minerałów bitumicznych oraz ich sole
Wymieniacze jonowe
Pochłaniacze gazów do lamp próżniowych
Alkaliczny tlenek żelaza do oczyszczania gazów
Woda amoniakalna i odpadkowy tlenek produkowany w czasie oczyszczania gazu
węglowego
Kwasy sulfonaftenowe, ich sole nierozpuszczalne w wodzie oraz ich estry
Oleje fuzlowe i olej Dippela
Mieszaniny soli mających różne aniony
Pasty kopiarskie na bazie żelatyny, nawet na podłożu papierowym lub
tekstylnym
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 50% ceny ex works produktu
3901 do 3915 Tworzywa sztuczne w formach podstawowych, odpady, ścinki i
braki ztworzyw sztucznych; z wyłączeniem pozycji ex 3907 i 3912, dla
których reguły podane są poniżej:
- Produkty homopolimeryzacji addycyjnej, w której pojedynczy monometr
stanowi powyżej 99% masy całego polimeru Wytwarzanie, w którym: - wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu,
oraz - wartość żadnego z użytych materiałów z Działu 39 nie przekracza 20%
ceny ex works produktu13 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wartość użytych materiałów z Działu 39
nie przekracza 20% ceny ex works produktu14 Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu
ex 3907 - Kopolimery z poliwęglanów i kopolimerów akrylonotrylowo-
butadienowo- styrenowych (ABS) Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże,
materiały sklasyfikowane w tej samej pozycjo mogą być użyte pod warunkiem,
że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu
- Poliester Wytwarzanie, w którym wartość użytych materiałów z Działu 39
nie przekracza 20% ceny ex works produktu i/lub wytwarzanie z poliwęglanu
z tetrabromo-(bizenolu A)
3912 Celuloza i jej pochodne chemiczne, gdzie indziej nie wymienione ani
nie włączone, w formach podstawowych Wytwarzanie, w którym wartość
jakiegokolwiek materiału klasyfikowanego w tej samej pozycji co produkt,
nie przekracza 20% ceny ex works produktu
3916 do 3921 Półwyroby i artykuły z tworzyw sztucznych, z wyjątkiem tych
pozycji ex 3916, ex 3917, ex 3920 i ex 3921 dla których reguły podane są
później:
- Wyroby płaskie, przetworzone więcej niż obróbka powierzchniowa lub
przecięcie do kształtów innych niż prostokątne (w tym kwadratowej), inne
wyroby przetworzone więcej niż tylko obróbka powierzchniowa Wytwarzanie, w
którym wartość żadnego z użytych materiałów z Działu 39 nie przekracza 50%
ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu
- Pozostałe:
- - Produkty homopolimeryzacji addycyjnej, w której pojedynczy monomer
stanowi powyżej 99% masy całego polimeru Wytwarzanie, w którym: - wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu; -
wartość żadnego z użytych materiałów z Działu 39 nie przekracza 20% ceny
ex works produktu15 Wytwarzanie, w którym wartość żadnego z użytych
materiałów z Działu 39 nie przekracza 50% ceny ex works produktu
- - Pozostałe Wytwarzanie, w którym wartość użytych materiałów z Działu 39
nie przekracza 20% ceny ex works produktu16 Wytwarzanie, w którym wartość
żadnego z użytych materiałów z Działu 39 nie przekracza 50% ceny ex works
produktu
ex 3916 i 3917 Kształtowniki i rury kształtowe Wytwarzanie, w którym: -
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works
produktu, oraz - wartość wszystkich materiałów sklasyfikowanych w tej
samej pozycji co produkt nie przekracza 20% ceny ex works produktu
Wytwarzanie, w którym wartość żadnego z użytych materiałów z Działu 39 nie
przekracza 50% ceny ex works produktu
ex 3920 - Arkusze i błony jonomerowe Wytwarzanie z termoplastycznej soli
cząstkowej, która jest kopolimerem kwasu etylenowo-metakrylowego częściowo
zobojętnionego jonami metalu, głównie cynku i sodu Wytwarzanie, w którym
wartość żadnego z użytych materiałów z Działu 39 nie przekracza 50% ceny
ex works produktu
- Arkusze z celulozy regenerowanej, poliamidów lub polietylenu
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich materiałów sklasyfikowany w tej
samej pozycji co produkt nie przekracza 20% ceny ex works produktu
ex 3921 Folie tworzyw sztucznych, metalizowane Wytwarzanie z folii
poliestrowych o wysokiej przeźroczystości o grubości poniżej 23 mikronów17
Wytwarzanie, w którym wartość żadnego z użytych materiałów z Działu 39 nie
przekracza 50% ceny ex works produktu
3922 do 3926 Wyroby z tworzyw sztucznych Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
ex Dział 40 Kauczuk i wyroby Z kauczuku; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w
którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż
produkt
ex 4001 Laminowane płyty z krepy na podeszwy do butów Laminowanie arkuszy
kauczuku naturalnego
405 Kauczuk mieszany, nie wulkanizowany w podstawowych formach lub w
płytach, arkuszach lub pasach Wytwarzanie, w których wartość wszystkich
użytych materiałów, z wyjątkiem kauczuku naturalnego, nie przekracza 50%
ceny ex works produktu
4012 Bieżnikowane lub używane opony pneumatyczne z kauczuku; opony pełne
lub poduszkowe, wymienione bieżniku opon i klapy opon z kauczuku:
- Bieżnikowane pneumatyczne pełne lub poduszkowe opony z kauczuku
Bieżnikowanie używanych opon
- Pozostałe Wytwarzanie z materiałów objętych dowolną pozycją, z
wyjątkiempozycji 4011 lub 4012
ex 4017 Wyroby z kauczuku utwardzonego Wytwarzanie z kauczuku utwardzonego

ex Dział 41 Skóry i skórki surowe (z wyjątkiem skór futerkowych) oraz
skóry wyprawione; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex 4102 Surowe skóry owcze lub jagnięce bez wełny Usuwanie wełny ze skór
owczych lub jagnięcych z wełną
4104 do 4107 Skóry bez włosia i wełny, inne niż skóry objęte pozycją 4108
lub 4109 Dogarbowanie skór lub Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
4109 Skóra lakierowana i skóra lakierowana laminowana; skóra metalizowana
Wytwarzanie ze skóry objętej pozycjami 4104 do 4107 pod warunkiem, ze jej
wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu
Dział 42 Wyroby ze skóry; wyroby siodlarskie i rymarskie; artykuły
podróżne, torby ręczne i podobne pojemniki; artykuły z wnętrzności
zwierzęcych (innych niż jedwabniki) Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex Dział 43 Skóry futerkowe i futra sztuczne; wyroby z nich; z wyjątkiem
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt
ex 4302 Garbowane lub wykończone skóry futerkowe, połączone
- Płaty, krzyże i podobne kształty Wybielanie lub barwienie w połączeniuz
przycinaniem i łączeniem na łączonych, garbowanych lub wykończonych skór
futerkowych
- Pozostałe Wytwarzanie z nie łączonych garbowanych lub wykończonych skór
futerkowych
4303 Artykuły odzieżowe, dodatki do ubiorów i inne wyroby futrzarskie
Wytwarzanie z nie łączonych, garbowanych lub wykończonych skór futerkowych
objętych pozycją 4302
ex Dział 44 Drewno i wyroby z drewna: węgiel drzewny; z wyjątkiem
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt
ex 4403 Drewno zgrubnie obrobione, cięte (kantówka) Wytwarzanie z drewna
nie obrobionego, również okorowanego lub zaledwie zgrubnie obrobionego
ex 4407 Drewno piłowane wzdłużnie, skrawane lub łuszczone, o grubości
powyżej 6 mm, strugane, szlifowane lub łączone na zakładkę Struganie,
szlifowanie lub łączenie na zakładkę
ex 4408 Arkusze forniru i arkusza do produkcji sklejki, o grubości nie
przekraczającej 6 mm, skrawane i inne drewno przecinane wzdłużnie,
skrawane lub łuszczone, o grubości nie przekraczającej 6 mm, strugane,
szlifowane lub łączone zakładką Skrawanie, struganie, szlifowanie lub
łączenie na zakładkę
ex 4408 Drewno kształtowane w sposób ciągły (z wypustem, rowkiem, ze
ściętymi krawędziami, profilowane, zaokrąglone, ze złączami w jaskółczy
ogon i podobnej) wzdłuż dowolnej krawędzi lub powierzchni, szlifowane lub
łączone na zakładkę:
- Szlifowane lub łączone na zakładkę Szlifowane lub łączone na zakładkę
- Kształtki i profile Kształtowanie lub profilowanie
ex 4410 do ex 4413 Kształtki i profile, łącznie z listwami przypodłogowymi
oraz inne deski profilowane Kształtowanie lub profilowanie
ex 4415 Skrzynie, pudła, klatki, bębny i podobne opakowania drewniane
Wytwarzanie z desek na przyciętych do wymiaru
ex 4415 Beczki, baryłki, kadzie, cebry i inne wyroby bednarskie oraz ich
części, z drewna Wytwarzanie z rozszczepionych klepek beczki, przyciętych
na dwie główne powierzchnie i dalej nie obrobionych
ex 4418 Wyroby stolarskie i ciesielskie dla budownictwa, drewniane
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt. Jednakże komórkowe płyty drewniane, gonty i
połączone płyty parkietowe mogą być użyte
- Kształtki i profile Kształtowanie lub profilowanie
ex 4421 Szyny chirurgiczne, drewniane wieszaki lub prawidła do obuwia
Wytwarzanie z drewna z dowolnej pozycji z wyjątkiem drewna kształtowanego
w sposób ciągły objętego pozycją 4409
ex Dział 45 Korek i wyroby z korka Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
4503 Wyroby z korka naturalnego Wytwarzanie z korka objętego pozycją 4501
Dział 46 Wyroby ze słomy, z esparto i innych materiałów do wyplatania;
wyroby koszykarskie oraz wyroby z wikliny Wytwarzanie, w którym wszystkie
użyte są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
Dział 47 Ścier drzewnych lub z innego włóknistego materiału celulozowego;
odpady papieru lub tektury Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiałysą sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex Dział 48 Papier i tektura; wyroby z masy papierniczej, papieru lub
tektury; z wyjątkiem Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex 4811 Papier, tektura , wyłącznie liniowane lub kratkowane Wytwarzanie z
materiałów papierniczych z Działu 47
4816 Kalka maszynowa, papier samokopiujący i inne papiery do kopiowanie
lub papiery przedrukowane (z wyjątkiem objętych pozycją 4809), matryce
powielaczowe i płyty offsetowe wykonane z papieru, nawet w pudełkach
Wytwarzanie z materiałów papierniczych z Działu 47
4817 Koperty, karty listowe, karty pocztowe i karty korespondencyjne, z
papieru lub kartonu; komplety w pudełkach, w portfelach i okładkach z
papieru lub karton, zawierające zestaw materiałów piśmiennych Wytwarzanie,
w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej
niż produkt; - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 50% ceny ex works produktu
ex 4818 Papier toaletowy Wytwarzanie z materiałów papierniczych z Działu
47
ex 4819 Kartony, pudła, pudełka,. torby i inne pojemniki opakowaniowe z
papieru, tektury, waty celulozowej lub wstęg włókien celulozowych
Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt: - w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
ex 4820 Bloki listowe Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
ex 4823 Inne papiery, tektury, wata celulozowa i wstęgi włókien
celulozowych, pocięte do wymiaru lub kształtu Wytwarzanie z materiałów
papierniczych z Działu 47
ex Dział 49 Książki, gazety, obrazki i inne wyroby przemysłu
poligraficznego; manuskrypty, maszynopisy i plany Wytwarzanie , w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
4909 Karty pocztowe drukowane lub ilustrowane; drukowane karty z
osobistymi pozdrowieniami, wiadomościami lub ogłoszeniami, ilustrowane lub
nie, nawet z kopertami lub ozdobami Wytwarzanie z materiałów nie
sklasyfikowanych pod pozycjami 4909 lub 4911
4910 Kalendarze drukowane różnych rodzajów, również z bloki kalendarzowe:
- Kalendarze w rodzaju "wiecznych" lub z wymienionymi blokami umieszczone
na podstawach innych niż papierowe lub tekturowe Wytwarzanie, w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; -
w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex
works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie z materiałów nie sklasyfikowanych pod pozycjami
4909 lub 4911
ex Dział 50 Jedwab: z wyjątkiem Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex 5003 Odpady jedwabiu (łącznie z kokonami nie nadającymi się do motania,
odpadami przędzy lub szarpanką rozwłóknioną), zgrzeblone lub czesane
Gręplowanie lub czesanie odpadów jedwabiu
5004 do ex 5005 Przędza jedwabna i przędza z odpadów jedwabiu Wytwarzanie
z:18 - jedwabiu surowego, lub odpadów jedwabiu zgrzeblonego lub czesanego
przygotowanego do przędzenia, - innych włókien naturalnych nie
zgrzeblonych ani nie czesanych ani w żaden inny sposób nie przygotowanych
do przędzenia, - materiałów chemicznych lub masy tekstylnej, lub papieru
5007 Tkaniny jedwabne z jedwabiu lub odpadów jedwabiu:
- Zawierające nić kauczukową Wytwarzanie z przędzy pojedynczej19
- Pozostałe Wytwarzanie z:20 - przędzy kokosowej - włókien naturalnych, -
syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie
przetworzonych w inny sposób w celu uprzedzania. - materiałów chemicznych
lub pulpy włókiennicze, albo - papieru, lub Drukowanie, któremu towarzyszą
co najmniej dwie operacje przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak:
czyszczenie, bielenie, merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie,
kalendrowanie, obróbka w celu uzyskania niekurczliwości, utrwalanie
dekatyzowanie, impregnowanie, reperowa- nie i robienie węzełków), gdzie
wartość użytego nie zadrukowanego włókna nie przekracza 47,5% ceny ex
works produktu
ex Dział 51 Wełna, cienka lub gruba sierść zwierzęca; przędza i tkanina z
włosia końskiego; z wyjątkiem; Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
5106 do 5110 Przędza z wełny, z cienkiej lub grubej sierści zwierzęcej lub
z włosia końskiego Wytwarzanie z:21 - jedwabiu surowego lub odpadów
jedwabiu zgrzeblonego lub czesanego przygotowanego do przędzenia, - innych
włókien syntetycznych nie zgrzeblonych ani nie czesanych ani w żaden inny
sposób nie przygotowany do przędzenia, - materiałów chemicznych lub masy
tekstylnej, lub papieru
5111 do 5113 Tkaniny ze zgrzeblonej wełny, cienkiej lub grubej sierści
zwierzęcej lub włosia końskiego:
- Zawierające nić kauczukową Wytwarzanie z przędzy pojedynczej22
- Pozostałe Wytwarzanie z:23 - przędzy kokosowej - włókien naturalnych, -
syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie
przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia. - materiałów chemicznych
lub pulpy włókiennicze, albo - papieru, lub Drukowanie, któremu towarzyszą
co najmniej dwie operacje przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak:
czyszczenie, bielenie, merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie,
kalendrowanie, obróbka w celu uzyskania niekurczliwości, utrwalanie
dekatyzowanie, impregnowanie, reperowa- nie i robienie węzełków), gdzie
wartość użytego nie zadrukowanego włókna nie przekracza 47,5% ceny ex
works produktu
ex Dział 52 Bawełna; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
5204 do 5207 Nici i przędza bawełniana Wytwarzanie z:24 - jedwabiu
surowego lub odpadów jedwabiu zgrzeblonego lub czesanego przygotowanego do
przędzenia, - innych włókien syntetycznych nie zgrzeblonych ani nie
czesanych ani w żaden inny sposób nie przygotowany do przędzenia, -
materiałów chemicznych lub masy tekstylnej, lub papieru
5208 do 5212 Tkaniny bawełniane;
- Zawierające nić kauczukową Wytwarzanie z przędzy pojedynczej25
Pozostałe Wytwarzanie z:26 - przędzy kokosowej - włókien naturalnych, -
syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie
przetworzonych w inny sposób w celu uprzędzenia - materiałów chemicznych
lub pulpy włókiennicze, albo - papieru, lub Drukowanie, któremu towarzyszą
co najmniej dwie operacje przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak:
czyszczenie, bielenie, merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie,
kalendrowanie, obróbka w celu uzyskania niekurczliwości, utrwalanie
dekatyzowanie, impregnowanie, reperowa- nie i robienie węzełków), gdzie
wartość użytego nie zadrukowanego włókna nie przekracza 47,5% ceny ex
works produktu
ex Dział 53 Inne roślinne materiały włókiennicze; przędza papierowa i
tkaniny z przędzy papierowej : z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
5306 do 5308 Przędza z innych roślinnych materiałów włókienniczych,
przędza papierowa Wytwarzanie z:24 - jedwabiu surowego lub odpadów
jedwabiu zgrzeblonego lub czesanego przygotowanego do przędzenia, - innych
włókien syntetycznych nie zgrzeblonych ani nie czesanych ani w żaden inny
sposób nie przygotowany do przędzenia, - materiałów chemicznych lub masy
tekstylnej, lub papieru
5309 do 5311 Tkaniny z innych roślinnych materiałów włókienniczych;
tkaniny z przędzy papierowej:
- Zawierające nić kauczukową Wytwarzanie z przędzy pojedynczej28
- Pozostałe Wytwarzanie z: - przędzy kokosowej - włókien naturalnych, -
syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie
przetworzonych w inny sposób w celu uprzędzania - materiałów chemicznych
lub pulpy włókiennicze, albo - papieru, lub Drukowanie, któremu towarzyszą
co najmniej dwie operacje przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak:
czyszczenie, bielenie, merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie,
kalendrowanie, obróbka w celu uzyskania niekurczliwości, utrwalanie
dekatyzowanie, impregnowanie, reperowa- nie i robienie węzełków), gdzie
wartość użytego nie zadrukowanego włókna nie przekracza 47,5% ceny ex
works produktu
5401 do 5406 Przędza i nici z włókna ciągłego syntetycznego Wytwarzanie z:
- jedwabiu surowego lub odpadów jedwabiu zgrzeblonego lub czesanego
przygotowanego do przędzenia, - innych włókien naturalnych nie
zgrzeblonych ani nie czesanych ani w żaden inny sposób nie przygotowany do
przędzenia, - materiałów chemicznych lub masy tekstylnej, lub papieru
5407 i 5408 Tkaniny z przędzy z włókna chemicznego ciągłego:
- Zawierające nić kauczukową Wytwarzanie z przędzy pojedynczej29
- Pozostałe Wytwarzanie z:30 - przędzy kokosowej - włókien naturalnych, -
syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie
przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia. - materiałów chemicznych
lub pulpy włókiennicze, albo - papieru, lub Drukowanie, któremu towarzyszą
co najmniej dwie operacje przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak:
czyszczenie, bielenie, merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie,
kalendrowanie, obróbka w celu uzyskania niekurczliwości, utrwalanie
dekatyzowanie, impregnowanie, reperowa- nie i robienie węzełków), gdzie
wartość użytego nie zadrukowanego włókna nie przekracza 47,5% ceny ex
works produktu
5501 do 5507 Syntetyczne włókna cięte Wytwarzanie z materiałów chemicznych
lub pulpy włókienniczej
5508 do 551 Przędza i nici z włókien syntetycznych Wytwarzanie z:24 -
jedwabiu surowego lub odpadów jedwabiu gręplowanych lub czesanych lub w
inny sposób przetworzonych w celu przędzenia, - innych włókien naturalnych
nie gręplowanych nie czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w celu
przędzenia, - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej lub
materiałów papierniczych
5512 do 5516 Tkaniny z włókna syntetycznego:
- Zawierające nić kauczukową Wytwarzanie z przędzy pojedynczej32
- Pozostałe Wytwarzanie z:33 - przędzy kokosowej - włókien naturalnych, -
syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie
przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia. - materiałów chemicznych
lub pulpy włókiennicze, albo - papieru, lub Drukowanie, któremu towarzyszą
co najmniej dwie operacje przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak:
czyszczenie, bielenie, merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie,
kalendrowanie, obróbka w celu uzyskania niekurczliwości, utrwalanie
dekatyzowanie, impregnowanie, reperowa- nie i robienie węzełków), gdzie
wartość użytego nie zadrukowanego włókna nie przekracza 47,5% ceny ex
works produktu
ex Dział 56 Wata i filc i włókniny; przędze specjalne; szpagat, powrozy,
linki i liny oraz wyroby z nich; z wyjątkiem: Wytwarzanie z 34 - przędzy
kokosowej, - włókien naturalnych, - materiałów chemicznych lub pulpy
włókiennicze, albo - materiałów papierniczych
5602 Filc, impregnowany, powlekany, pokryty lub laminowany, lub nie
poddany tego rodzaju obróbce:
- Filc igłowany Wytwarzanie z:35 - włókien naturalnych, - materiałów
chemicznych lub pulpy włókienniczej Jakkolwiek: - włókno ciągłe
polipropylenowe objęte pozycją 5402, - włókna polipropylenowe objęte
pozycjami 5503 lub 5506, lub - kable z włókna ciągłego polipropylenowego
objętego pozycją 5501, których masa jednostkowa pojedynczej przędzy
ciągłej i przędzy we wszystkich przypadkach jest niższa niż 9 decyteksów
mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie z:38 - włókien naturalnych, - syntetycznych
włókien ciętych wykonanych z kazeiny, lub - materiałów chemicznych lub
pulpy włókienniczej,
5604 Nić gumowa lub sznurek pokryty materiałem włókienniczym; przędza
włókiennicza oraz taśma i podobne materiały z pozycji 5404 lub 5405,
impregnowane, powlekane, pokryte lub otulane gumą lub tworzywem sztucznym;

- Nić gumowa lub sznurek, pokryty materiałem włókienniczym Wytwarzanie z
nici gumowej lub sznurka nie pokrytego materiałem włókienniczym
- Pozostałe Wytwarzanie:37 - włókien naturalnych, nie gręplowanych, nie
czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób celny przędzenia, -
materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej, albo - materiałów
papierniczych
5605 Przędza metalizowana, żyłkowana lub nie, stanowiąca przędzę
włókienniczą, lub taśma, lub podobny materiał z pozycji 5404 lub 5405,
połączony z metalem w postaci nici, taśmy lub proszku, lub pokryty metalem
Wytwarzanie z:38 - włókien naturalnych, - syntetycznych włókien ciętych,
nie gręplowanych, nie czesanych ani nie przetworzonych w inny w inny
sposób w celu przędzenia, - materiałów chemicznych lub pulpy
włókienniczej, albo - materiałów papierniczych
5606 Przędza żyłkowana i taśmalub podobny materiałów pozycji 5404 lub
5405, żyłkowany(z wyłączeniem materiałów z pozycji 5605 i żyłkowanej
przędzy z włosia końskiego); przędza szenilowa (łącznie z kosmykową
przędzą szenilową); przędza krajkowa supełkowa Wytwarzanie z:39 - włókien
naturalnych, - syntetycznych włókien ciętych, nie gręplowanych, nie
czesanych ani nie przetworzonych w inny w inny sposób w celu przędzenia, -
materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej, albo - materiałów
papierniczych
Dział 57 Dywany i inne włókiennicze wykładziny podłogowe:
- Z filcu igłowanego Wytwarzanie z:40 - włókien naturalnych, - materiałów
chemicznych lub pulpy włókienniczej Jakkolwiek: - włókno ciągłe
polipropylenowe objęte pozycją 5402, - włókna polipropylenowe objęte
pozycjami 5503 lub 5506, lub - kable z włókna ciągłego polipropylenowego
objętego pozycją 5501, których masa jednostkowa pojedynczej przędzy
ciągłej i przędzy we wszystkich przypadkach jest niższa niż 9 decyteksów
mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
- Z innego filcu Wytwarzanie z:41 - włókien naturalnych, nie gręplowanych,
nie czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, lub
- materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej
- Pozostałe Wytwarzanie z:42 - przędzy kokosowej, - przędzy z włókien
ciągłych syntetycznych lub sztucznych - włókien naturalnych, lub -
syntetycznych włókien ciętych, nie gręplowanych nie czesanych ani nie
przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia
ex Dział 58 Tkaniny specjalne; tkaniny pluszowe; koronki; tkaniny
obiciowe; pasmanteria; hafty, z wyjątkiem:
- Łączone z nicią gumową Wytwarzanie z przędzy pojedynczej43
- Pozostałe Wytwarzanie z:44 - włókien naturalnych, - syntetycznych
włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie przetworzonych w
inny sposób w celu przędzenia. lub - materiałów chemicznych lub pulpy
włókiennicze, albo lub Drukowanie, któremu towarzyszą co najmniej dwie
operacje przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak: czyszczenie,
bielenie, merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie, kalendrowanie,
obróbka w celu uzyskania niekurczliwości, utrwalanie dekatyzowanie,
impregnowanie, reperowa- nie i robienie węzełków), gdzie wartość użytego
nie zadrukowanego włókna nie przekracza 47,5% ceny ex works produktu
5805 Tkaniny obiciowe, ręcznie tkane typu gobelinów, Flanders, Aubusson,
Beauvais i podobne oraz tkaniny obiciowe haftowane na kanwie (np. "petit
point" lub krzyżykowo), nawet konfekcjonowane Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
5810 Hafty w sztukach, taśmach lub motywach Wytwarzanie, w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt,
oraz - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex
works produktu
5901 Tkaniny powlekane gumą lub substancją skrobiową, używane do opraw
książek itp: techniczna kalka płócienna; płótna zagruntowane dla celów
malarskich; płótno klejone i podobne tkaniny usztywniane do formowania
stożków kapeluszy Wytwarzanie z przędzy
5902 Tkaniny kordowe z przędzy o wysokiej wytrzymałości na rozciąganiem, z
nylonu lub innych polimidów, poliestrów lub jedwabiu wiskozowego
Wytwarzanie z przędzy
- W których materiały tekstylne stanowią nie więcej niż 90% łącznej wagi
produktu Wytwarzanie z przędzy
- Pozostałe Wytwarzanie z materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej
5903 Tkaniny impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane tworzywem
sztucznym, z wyłączeniem tkanin objętych pozycją 5902 Wytwarzanie z
przędzy lub Drukowanie, któremu towarzyszą co najmniej dwie operacje
przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak: czyszczenie, bielenie,
merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie, kalendrowanie, obróbka w
celu uzyskania niekurczliwości, utrwalanie dekatyzowanie, impregnowanie,
reperowanie i robienie węzełków), gdzie wartość użytego nie zadrukowanego
włókna nie przekracza 47,5% ceny ex works produktu
5904 Linoleum, także wycinane według kształtu; wykładziny podłogowe
składające się z powłoki lub pokrycia nałożonego na podkładzie
włókienniczym, również wykrojone według kształtu Wytwarzanie z przędzy45
5905 Włókiennicze wykładziny ścienne:
- Impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane gumą, tworzywami
sztucznymi lub innymi materiałami Wytwarzanie z przędzy
- Pozostałe Wytwarzanie z:46 - przędzy koksowej - włókien naturalnych, -
syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie
przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia. - materiałów chemicznych
lub pulpy włókiennicze, lub Drukowanie, któremu towarzyszą co najmniej
dwie operacje przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak: czyszczenie,
bielenie, merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie, kalendrowanie,
obróbka w celu uzyskania niekurczliwości, utrwalanie dekatyzowanie,
impregnowanie, reperowa- nie i robienie węzełków), gdzie wartość użytego
nie zadrukowanego włókna nie przekracza 47,5% ceny ex works produktu
5906 Tkaniny gumowane, z wyłączeniem tkanin objętych pozycją 5902:
- Dziane lub szydełkowane Wytwarzanie:47 - włókien naturalnych, -
syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie
przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia. - materiałów chemicznych
lub pulpy włókiennicze
- Inne niż tkaniny z przędzy z syntetycznego włókna ciągłego, w których
materiały tekstylne stanowią więcej niż 90% łącznej wagi produktu
Wytwarzanie z materiałów chemicznych
- Pozostałe Wytwarzanie z przędzy
5907 Tkaniny impregnowane lub powlekane i pokrywane w inny sposób, płótna
malowane jako dekoracje teatralne, tła atelier i podobne Wytwarzanie z
przędzy lub Drukowanie, któremu towarzyszą co najmniej dwie operacje
przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak: czyszczenie, bielenie,
merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie, kalendrowanie, obróbka w
celu uzyskania niekurczliwości, utrwalanie dekatyzowanie, impregnowanie,
reperowa- nie i robienie węzełków), gdzie wartość użytego nie
zadrukowanego włókna nie przekracza 47,5% ceny ex works produktu
5908 Knoty tkane, plecione lub dziane z materiałów włókienniczych, do
lamp, kuchenek, zapalniczek, świec i wyrobów podobnych; koszulki żarowe
oraz dzianiny cylindryczne do ich wyrobów, nawet impregnowane:
- Koszulki żarowe, impregnowane Wytwarzanie z dzianin cylindrycznych
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
5909 do 591 Artykuły tekstylne do celów technicznych:
- Tarcze i pierścienie do polerowanie inne niż wykonane z filcu objęte
pozycją 5911 Wytwarzanie z przędzy, odpadów tkanin lub szmat objętych
pozycją 6310
- Tkaniny z włókien syntetycznych, stosowane w maszynach papierniczych
nawet filcowane, impregnowane lub nie, powlekane lub nie, cylindryczne lub
ciągłe z pojedynczą i/lub wielowątkową osnową lub tkaniny tkane na płasko
z wieloma wątkami i/lub osnowami z pozycji 5911 Wytwarzanie z:46 - przędzy
koksowej - następujących materiałów: - z przędzy z politetraflu-
oroetylenu48 - przędzy, wielowątkowej, z poliamidu, powlekanej,
impregnowanej lub pokrywanej żywicą fenolową, przędzy z tkanin
syntetycznych z poliamidów aromatycznych otrzymanych przez polikondensację
mfenylenediaminy i kwasu izoftalowego, - pojedynczego włókna ciągłego
politetrafluorostylenu przędzy z tkanin syntetycznych z polifenylenu
tereftalamidu, - przędzy z włókna szklanego, pokrywana żywicą fenolową i
wzbogacenia przędzą akrylową, - kopoliestrowych pojedynczych włókien
ciągłych z poliestru, żywic z kwasu tereftalowego; 1,4
cykloheksanedynktanolu kwasu izoftalowego. - włókien naturalnych, -
syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie
przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia. - materiałów chemicznych
lub pulpy włókienniczej
- Pozostałe Wytwarzanie:50 - przędzy kokosowej, - włókien naturalnych, -
syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie
przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, - materiałów chemicznych
lub pulpy włókiennicze
Dział 60 Dzianiny i wyroby szydełkowane Wytwarzanie51 - włókien
naturalnych, - syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie
czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, -
materiały chemiczne lub pulpy włókiennicze
Dział 61 Odzież i dodatki odzieżowe dziane lub szydełkowane:

1 2 3 4
ex Dział 61 - Otrzymywane przez zszycie lub połączenie w inny sposób dwóch
lub więcej części tkanin dzianych lub szydełkowanych, które zostały albo
wykrojone według kształtu albo otrzymane wcześniej w gotowym kształcie
Wytwarzanie z przędzy5253
- Pozostałe Wytwarzanie z:54 - włókien naturalnych, syntetycznych włókien
ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie przetworzonych w inny
sposób w celu przędzenia, - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej

ex Dział 62 Odzież i dodatki, bez dzianych i szydełkowanych; z wyjątkiem
Wytwarzanie z przędzy55 58
ex 6202 ex 6204 Damska, dziewczęca i dziecięca odzież idodatki odzieżowe,
haftowane Wytwarzanie z przędzy57 58 lub
ex 6206 ex 6209 i ex 6211 Wytwarzanie z tkaniny nie haftowanej pod
warunkiem, że wartość użytej tkaniny nie haftowanej nie przekracza 40%
ceny ex works produktu59 61
ex 6210 i ex 6216 Sprzęt ogniotrwały z tkanin pokrytych folią z
aluminiowanego poliestru Wytwarzanie z przędzy61 lub Wytwarzanie z tkaniny
nie pokrytej folią pod warunkiem, że wartość użytej tkaniny nie pokrytej
folią nie przekracza 40% ceny ex works produktu42
6213 i 6214 Chusteczki do nosa, szale, chusty, szaliki mantyle, welony i
podobne artykuły:
- Haftowane Wytwarzanie z nie bielonej przędzy pojedynczej6364 lub
Wytwarzanie z tkaniny nie haftowanej pod warunkiem, że wartość użytej
tkaniny nie haftowanej nie przekracza 40% ceny ex works produktu65
- Pozostałe Wytwarzanie z nie bielonej przędzy pojedynczej6667 lub
Obróbka, po której następuje drukowanie, któremu towarzyszą co najmniej
dwie operacje przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak: czyszczenie,
bielenie, merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie, kalendrowanie,
obróbka w celu uzyskania niekurczliwości, utrwalanie, dekatyzowanie,
impregnowanie, reperowanie i robienie węzełków), gdzie wartość użytych nie
zadrukowanych towarów z pozycji 6213 i 6214 nie przekracza 47,5% ceny ex
works produktu
6217 Inne konfekcjonowane dodatki odzieżowe: części odzieży lub dodatków
odzieżowych, z wyłączeniem objętych pozycją 6212: Wytwarzanie, w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt,
oraz - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40%
ceny ex works produktu
- Haftowanie Wytwarzanie z przędzy68 lub Wytwarzanie z tkaniny nie
haftowanej pod warunkiem, że wartość użytej tkaniny nie haftowanej nie
przekracza 40% ceny ex works produktu69
- Sprzęt ogniotrwały z tkanin pokrytych folią z poliestru aluminiowego
Wytwarzanie z przędzy pojedynczej lub Wytwarzanie z tkaniny nie powlekanej
pod warunkiem, że wartość użytej tkaniny nie powlekanej nie przekracza 40%
ceny ex works produktu70
- wycięte wkładki do kołnierzy i mankietów Wytwarzanie, w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; -
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu
- Pozostałe Wytwarzanie z przędzy71
ex Dział 63 Inne konfekcjonowane artykuły włókiennicze; zestawy, odzież
używane i używane artykuły włókiennicze; szmaty; z wyjątkiem Wytwarzanie,
w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż
produkt
6301 do 6304 Koce, pledy, bielizna pościelowa itd.: zasłony itd.: inne
artykuły wyposażenia wnętrz:
- z filcu, z włókien Wytwarzanie z:72 - włókien naturalnych, lub -
materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej
- Pozostałe:
- - Haftowane Wytwarzanie z nie bielonej przędzy pojedynczej7374 lub
Wytwarzanie z tkaniny nie haftowanej pod warunkiem, że wartość użytej
tkaniny nie haftowanej nie przekracza 40% ceny ex works produktu
- - Pozostałe Wytwarzanie z nie bielonej przędzy pojedynczej77 76
6305 Worki i torby stosowane do pakowania towarów Wytwarzanie z77 -
włókien naturalnych - syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie
czesanych ani nie przetworzonych, w inny sposób w celu przędzenia, lub -
materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej
6305 Wyroby z brezentu impregnowanego, markizy, zasłony przeciwsłoneczne,
namioty, żagle do łodzi, desek windsurfingowych i pojazdów lądowych,
wyposażenie kempingowe:
- Z włókien Wytwarzanie z:78 79 - włókien naturalnych, lub - materiałów
chemicznych lub pulpy włókienniczej
- Pozostałe Wytwarzanie z nie bielonej przędzy pojedynczej80 81
ex 6307 Inne artykuły konfekcjonowane, łącznie z wykrojami odzieży
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
6308 Zestawy tkanin i przędzy, z dodatkiem lub bez, do wykonywania
kilimów, obić, haftowanej bielizny stołowej i serwetki, lub podobnych
artykułów włókienniczych, w opakowaniach, przeznaczone do sprzedaży
detalicznej Każdy element zestawu, musi spełnić wymagania reguły, którym
by podlegał, gdyby nie był włączony do zestawu. Jakkolwiek artykuły
niepochodzące mogą zostać włączone pod warunkiem, że ich łączna wartość
nie przekracza 15% ceny ex works zestawu.
ex Dział 64 Obuwie, getry i wyroby podobne; z wyjątkiem Wytwarzanie z
materiałów z dowolnej pozycji z wyjątkiem cholewek przymocowanych do
podeszw wewnętrznych lub do innych części podeszw objętych pozycją 6406
6406 Części obuwia (łącznie z cholewkami nawet przymocowanymi do podeszw
innych niż zewnętrznej); wyjmowanie wkładki, podkładki pod pięty i tym
podobne artykuły; getry sztylpy i podobne artykuły oraz ich części
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt
ex Dział 65 Nakrycia głowy i ich części: z wyjątkiem Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
6503 Kapelusze i inne nakrycie głowy z filcu, wykonane z korpusów, stożków
lub płatów do kapeluszy objętych pozycją 6501, również z podszyciem i
przybraniem Wytwarzanie z przędzy lub włókien82
6505 Kapelusze i inne nakrycia głowy, dziane lub szydełkowane, lub
wykonane z koronki, filcu lub innych materiałów włókienniczych, w kawałku
(ale nie z pasków), także z podszyciem i przybraniem; siatki na włosy z
jakiegokolwiek materiału, również z podszyciem i przybraniem Wytwarzanie z
przędzy lub włókien83
ex Dział 66 Parasole, parasole przeciwsłoneczne, laski, laski z
siodełkiem, bicze, szpicruty i ich części; z wyjątkiem; Wytwarzanie, w
którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż
produkt
6601 Parasole i parasole przeciwsłoneczne (włączając parasole -laski,
parasole ogrodowe i podobnej) Wytwarzanie, w którym wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
Dział 67 Preparowane pióra i puch oraz wyroby z piór w puchu; sztuczne
kwiaty; wyroby z włosów ludzkich Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex Dział 68 Wyroby z kamieni, gipsu, cementu, azbestu, miki i podobnych
materiałów; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały
są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex 6803 Wyroby z łupków lub łupków scalonych Wytwarzanie z obrobionych
łupków
ex 6812 Wyroby z azbestu; wyroby z mieszanin na bazie azbestu lub z
mieszanin na bazie azbestu i węglanu magnezowego Wytwarzanie z materiałów
objętych dowolną pozycją
ex 6814 Wyroby z miki, łącznie z miką scaloną lub regenerowaną, na podłożu
z papieru, tektury lub innych materiałów Wytwarzanie z obrobionej miki
(łącznie z miką scaloną lub regenerowaną)
Dział 69 Produkty ceramiczne Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex Dział 70 Szkło i wyroby ze szkła; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex 7003, ex 7004 Szkło z warstwą przeciwodblaskową Wytwarzanie z
materiałów z pozycji 7001
7006 Szkło z pozycji 7003, 7004 lub 7005, gięte, o obrobionych
krawędziach, grawerowanie, wiercone, emaliowane lub inaczej obrobione, ale
nie obramowane lub nie oprawione w innych materiałach Wytwarzanie z
materiałów objętych pozycją 7001
7007 Szkło bezpieczne, złożone ze szkła hartowanego (temperowanego lub
warstwowego) Wytwarzanie z materiałów objętych pozycją 7001
7008 Wielościenne elementy izolacyjne ze szkła Wytwarzanie z materiałów
objętych pozycją 7001
7009 Lustra, w ramach lub nie, łącznie z lusterkami wstecznymi Wytwarzanie
z materiałów objętych pozycją 7001
7010 Balony, butle, butelki, słoje, dzbany, fiolki, ampułki i inne
pojemniki ze szkła, w rodzaju używanych do transportu lub pakowania
towarów; słoje szklane na przetwory; korki, przykrywki i inne zamknięcia
szklane Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane
w pozycji innej niż produkt lub Cięcie wyrobów ze szkła, pod warunkiem, że
wartość wyrobów ze szkła nie ciętych nie przekracza 50% ceny ex works
produktu
7013 Wyroby ze szkła w rodzaju używanych do celów stołowych, kuchennych,
toaletowych, biurowych, dekoracji wnętrz lub podobnych celów (z wyjątkiem
objętych pozycją 7010 lub 7018) Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt lub Cięcie wyrobów
ze szkła, pod warunkiem, że wartość wyrobów ze szkła nie ciętych nie
przekracza 50% ceny ex works produktu
ex 7019 Wyroby (inne niż przędza) z włókien szklanych Wytwarzanie z: -
niebarwionych taśm przędzy, lub nici ciętych, lub - włókna szklanego
ex Dział 71 Perły naturalne lub hodowlane, kamienie szlachetne, metale
platerowane metalem szlachetnym i wyroby z nich; sztuczna biżuteria;
monety, z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex 7101 Perły naturalne lub hodowlane, sortowane i tymczasowo nawleczone
dla ułatwienia transportu Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały
są sklasyfikowane wpozycji innej niż produkt
ex 7102, ex 7103 i ex 7104 Kamienie szlachetne i półszlachetne, obrobione
(naturalne, syntetyczne lub odtworzone) Wytwarzanie nie obrobionych
kamieni szlachetnych lub półszlachetnych
7106, 7108 i 7110 Metale szlachetne:
- Nie obrobione Wytwarzanie z materiałów nie sklasyfikowanych w pozycjach
7106, 7108 lub 7110 lub Elektrolityczna, termiczna lub chemiczna separacje
metali szlachetnych objętych pozycją 7106, 7108 lub 7110 lub Wytwarzanie
stopu metali szlachetnych objętych pozycjami 7106, 7108 lub 7110 włącznie
z tych metali lub z metalem szlachetnym
- W stanie półproduktu lub proszku Wytwarzanie z nie obrobionych metali
szlachetnych
ex 7107, ex 7109 i ex 7111 Metale platerowane metalem szlachetnym, w
stanie półproduktu Wytwarzanie z metali platerowanych metalami
szlachetnymi, nie obrobionymi
7116 Wyroby z pereł naturalnych lub hodowlanych, kamieni szlachetnych lub
półszlachetnych (naturalnych, syntetycznych lub odtworzonych) Wytwarzanie,
w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex
works produktu
7117 Sztuczna biżuteria Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane wpozycji innej niż produkt lub Wytwarzanie z elementów z
metali nieszlachetnych, nie platerowanych i nie pokrytych metalami
szlachetnymi pod warunkiem,, że wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 50% ceny ex works produktu
ex Dział 72 Żelazo, żeliwo i stal; z wyjątkiem: Wytwarzania, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
7207 Półwyroby ze stali niestopowej Wytwarzanie z materiałów objętych
pozycjami 7201, 7202, 7203, 7204 lub 7205
7208 do 7216 Wyroby walcowane płaskie, sztaby i pręty kątowniki,
kształtowniki i profile ze stali niestopowej Wytwarzanie z bloków lub
innych pierwotnych form objętych pozycją 7206
7217 Drut ze stali niestopowej Wytwarzanie z półwyrobów objętych pozycją
7207
ex 7218, 7219 do 7222 Półwyroby wyroby walcowane płaskie, sztaby i pręty,
kątowniki, kształtowniki i profile ze stali nierdzewnej Wytwarzanie z
bloków innych pierwotnych form objętych pozycją 7218
7223 Drut ze stali nierdzewnej Wytwarzanie z półwyrobów objętych pozycją
7218
ex 7224, 7225 do 7228 Półwyroby, wyroby walcowane płaskie, sztaby i pręty,
w nieregularnych kręgach, z innej stali stopowej i niestopowej,
kształtowniki i profile z innej stali stopowej nadającej się do celów
wiertniczych Wytwarzanie z bloków lub innych pierwotnych form objętych
pozycjami 7206, 7218 lub 7224
7229 Drut z innej stali stopowej Wytwarzanie z półwyrobów objętych pozycją
7224
ex Dział 73 Wyroby z żeliwa i stali; z wyjątkiem Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex 7301 Ścianka szczelna ze stali Wytwarzanie z materiałów objętych
pozycją 7206
7302 Kolejowy lub tramwajowy torowy materiał konstrukcyjny ze stali:
szyny, szyny ochronne, szyny zębate, iglice zwrotnicowe, skrzyżowania,
cięgna sztywne zwrotnic i inne elementy skrzyżowań, podkłady kolejowe,
nakładki stykowe, siodełka szynowe, kliny siodełkowe, podkłady pod szyny,
uchwyty szynowe, płyty podkładkowe, wiązadła i inne materiały przeznaczone
do łączenia lub mocowania szyn Wytwarzanie z materiałów objętych pozycją
7206
7304, 7305 i 7306 Rury, przewody rurowe i profile drążone z żeliwa lub ze
stali Wytwarzanie z materiałów objętych pozycją 7206, 7207, 7218, lub 7224

ex 7307 Rury i łączniki rur ze stali nierdzewnej (ISO nr X5CrNiMo 1712),
składające się z kilku części Toczenie, wiercenie, rozwiercanie,
gwintowanie, stępianie ostrych krawędzi i piaskowanie półwyrobów kutych,
których wartość nie przekracza 35% ceny ex works produktu
7308 Konstrukcje (z wyłączeniem budynków prefabrykowanych z pozycji nr
94.05) i części konstrukcji (np. mosty i części mostów, wrota śluz, wieże,
maszty kratowe, dachy, szkielety konstrukcji dachów, drzwi i okna oraz
ramy do nich i progi drzwiowe, okiennice, balustrady, filary i kolumny) ze
stali; płyty, pręty kątowniki, kształtowniki, profile, rury i tym podobne,
przygotowane do użycia w konstrukcjach, z żeliwa lub ze stali Wytwarzanie,
w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż
produkt. Jakkolwiek, kątowniki, kształtowniki i profile spawane objęte
pozycją 7301 nie mogą być użyte
ex 7315 Łańcuchy przeciwpoślizgowe Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów z pozycji 7315 nie przekracza 50% ceny ex
works produktu
ex Dział 74 Miedź i wyroby z miedzi; z wyjątkiem Wytwarzanie, w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; -
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works
produktu
7401 Kamienie miedziowe; miedź cementacyjna (miedź wytrącona) Wytwarzanie,
w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż
produkt
7403 Miedź rafinowana i stopy miedzi, nie obrobione
- Miedź rafinowana Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
- Stopy miedzi; i miedź rafinowana zawierająca inne składniki Wytwarzanie
z miedzi rafinowanej, nie obrobionej lub złomu i odpadów miedzi
7404 Złom i odpady miedzi Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały
są sklasyfikowane w pozycji mniej niż produkt
7405 Stopy przejściowe miedzi Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex Dział 75 Nikiel i wyroby z niklu; z wyjątkiem Wytwarzanie, w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; -
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works
produktu
7501 do 7503 Kamienie niklowane, spieki tlenku niklu oraz inne produkty
pośrednie hutnictwa niklu, nikiel nie obrobiony, złom i odpady niklu
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt
ex Dział 76 Aluminium i wyroby z aluminium: z wyjątkiem: Wytwarzanie, w
którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż
produkt, oraz - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 50% ceny ex works produktu
7601 Aluminium nie obrobione Wytwarzanie na drodze obróbki cieplnej lub
elektrolitycznej z aluminium niestopowego lub odpadów i złomu aluminium
7602 Aluminium i odpady aluminium Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex 7616 Wyroby z aluminium inne niż siatka, tkanina, ruszty, tkaniny
sieciowe, ogrodzenia, tkaniny wzmacniające i podobne materiały (w tym
taśmy metalowe rozciągana z aluminium Wytwarzanie, w którym: - wszystkie
użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt,jakkolwiek
siatka, tkanina, ruszty, tkaniny sieciowe, ogrodzenia, tkaniny
wzmacniające i podobne materiały (w tym taśmy zamknięte) drutu
aluminiowego, i siatka metalowa rozciągana z aluminium mogą być użyte,
oraz - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50%
ceny ex works produktu
Dział 77 Zarezerwowany na ewentualność przyszłego wykorzystania w HS
ex Dział 78 Ołów i wyroby z ołowiu; z wyjątkiem Wytwarzanie, w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; -
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works
produktu
7801 Ołów nie obrobiony:
- Ołów rafinowany Wytwarzanie ze stopu ołowiu typu "bulion" lub ołowiu
surowego
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jakkolwiek odpady i złom
objęte pozycją 7802 nie mogą być użyte
7802 Złom i odpady ołowiu Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały
są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex Dział 79 Cynk i wyroby z cynku z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; -
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works
produktu
7901 Cynk nie obrobiony Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jakkolwiek odpady i złom
objęte pozycją 7802 nie mogą być użyte
7902 Złom i odpady cynku Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały
są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex Dział 80 Cyna i wyroby z cyny; z wyjątkiem Wytwarzanie, w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; -
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works
produktu
8001 Cyna nie obrobiona Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jakkolwiek odpady i złom
objęte pozycją 8002 nie mogą być użyte
8002 i 8007 Złom i odpady cyny; inne artykuły z cyny Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
Dział 81 Inne materiały nieszlachetne: cermetale; wyroby z tych
materiałów:
- Inne metale nieszlache- tne, obrobione; wyroby z tych metali
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów sklasyfikowane
w tej samej pozycji co produkt nie przekracza 50% ceny ex works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex Dział 82 Narzędzia, przybory, noże, łyżki, widelce i inne sztućce z
metali nieszlachetnych; ich części z metali szlachetnych; z wyjątkami:
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt
8206 Narzędzia złożone z dwóch lub więcej wyrobów ujętych w pozycjach
82002 do 8205, tworzące komplety do sprzedaży detalicznej Wytwarzanie, w
którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż
8002 do 8005. Jakkolwiek narzędzia z pozycji 8202 do 8205 mogą być
włączone do kompletu pod warunkiem, ze ich wartość nie przekracza 15% ceny
ex works produktu
8207 Przybory wymienione do narzędzi ręcznych napędzanych siłą mięśni lub
mechaniczne lub do obrabiarek (np. prasowania, tłoczenia, kucia na
prasach, przebijania, wykrawania, gwintowania otworów i wałków, wiercenia,
wytaczania, przeciągania, frezowania, toczenia lub wkręcania wkrętów),
także ciągadła, ciągowniki bądź matryce do wyciskania metalu oraz
narzędzia do wiercenia w kamieniu lub do wierceń ziemnych Wytwarzanie, w
którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż
produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40 ceny ex
works produktu
8208 Noże i ostrza tnące, do maszyn lub do urządzeń mechanicznych
Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40 ceny ex works produktu
ex 8211 Noże z ostrzami tnącymi ząbkowanymi lub nie (także noże
ogrodnicze), inne niż noże objęte pozycją 8208 Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt.
Jednakże ostrza i rękojeści noży z metalu nieszlachetnego mogą być użyte
8214 Pozostałe artykuły nożownicze (np. maszynki do strzyżenia włosów,
topory rzeźnicze lub kuchenne, tasaki, noże do maszynek do mięsa, noże do
papieru); zestawy i akcesoria do manicure lub pedicure (także pilniki do
paznokci) Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże ostrza i rękojeści
noży z metalu nieszlachetnego mogą być użyte
8215 Łyżki, widelce, chochle, cedzidła, łopatki do podawania tortów, noże
do ryb, noże do masła, szczypce do cukru i podobne artykuły kuchenne lub
stołowe Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane
w pozycji innej niż produkt. Jednakże ostrza i rękojeści noży z metalu
nieszlachetnego mogą być użyte
ex Dział 83 Wyroby różne z metali nieszlachetnych; z wyjątkiem
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt
ex 8302 Inne oprawy, okucia i podobne wyroby nadające się do budynków i
automatycznych urządzeń do zamykania drzwi Wytwarzanie, w którym wszystkie
użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jakkolwiek
inne materiały z pozycji 8306 mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość
nie przekracza 30% ceny ex works produktu
ex 8306 Statuetki i inne ozdoby z metali nieszlachetnych Wytwarzanie, w
którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż
produkt. Jakkolwiek inne materiały z pozycji 8306 mogą być użyte pod
warunkiem, że ich wartość nie przekracza 30% ceny ex works produktu

Kod HS Wyszczególnienie Procesy obróbki lub przetwarzania wykonane na
materiałach niepochodzących nadające im status pochodzenia
1 2 3 4
ex Dział 84 Reaktory jądrowe, kotły , maszyny i urządzenia mechaniczne,
oraz ich części; z wyjątkiem Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; - wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40 ceny ex works produktu
Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 30% ceny ex works produktu
ex 8401 Części i reaktorów jądrowych Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt84 Wytwarza- nie
w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex
works produktu
8402 Kotły wytwarzające parę wodna lub inne pary (z wyjątkiem kotłów
centralnego ogrzewania do gorącej wody, mogących również wytwarzać parę o
niskim ciśnieniu); kotły wodne wysokotemperaturowe Wytwarzanie, w którym:
- wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt;
- wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40 ceny ex works
produktu Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 30% ceny ex works produktu
8403 i ex 8404 Kotły centralnego ogrzewania nie ujęte w pozycji 8402 i
instalacje pomocnicze do współpracy z kotłami Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż 8403 lub
8404. Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu
8406 Turbiny na parę wodną i turbiny na inne rodzaje pary Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
8407 Silniki spalinowe z zapłonem iskrowym z tłokami wykonującymi ruch
posuwisto-zwrotny lub obrotowy Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
8408 Silniki spalinowe tłokowe z zapłonem samoczynnym (wysokoprężne i
średnioprężne) Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 40% ceny ex works produktu
8409 Części nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do silników
ujętych w pozycji 8407 lub 8408 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
8411 Silniki turboodrzutowe, turbośmigłowe oraz inne turbiny gazowe
Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarza- nie w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu
ex 8413 Obrotowe pompy wyporowe Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; - wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 25% ceny ex works produktu
ex 8414 Przemysłowe wentylatory, dmuchawy i podobne Wytwarzanie, w którym:
- wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt;
- wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 25% ceny ex works produktu
8415 Klimatyzatory, zawierające wentylator napędzany silnikiem oraz
elementy służące do zmiany temperatury i wilgotności, także klimatyzatory
nie posiadające możliwości oddzielnej regulacji wilgotności Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
8418 Chłodziarki, zamrażarki i inne urządzenia chłodzące lub zamrażające,
elektryczne lub inne pompy cieplne, inne niż klimatyzatory ujęte w pozycji
8415 Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane
w pozycji innej niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu - wartość wszystkich użytych
materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów
pochodzących Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 25% ceny ex works produktu
ex 8419 Maszyny dla przemysłu drzewnego, papierniczego i wytwarzającego
tekturę Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu: Wytwarza- nie w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu
- gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały sklasyfikowane w tej
samej pozycji co produkt są użyte tylko do wartości stanowiącej 25% ceny
ex works produktu
8420 Kalandry lub inne maszyny do walcowania, nie przeznaczone do obróbki
metali lub szkła, oraz walce do tych urządzeń Wytwarzanie: - w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu, oraz - gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały
sklasyfikowane w tej samej pozycji co produkt są użyte tylko do wartości
stanowiącej 25% ceny ex works produktu Wytwarza- nie w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu
8423 Urządzenia do ważenia (z wyjątkiem wag o czułości 5 cg lub
czulszych), także maszyny do liczenia lub kontroli przez ważenie;
wszelkiego rodzaju odważniki do wag Wytwarzanie w którym: - wszystkie
użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; -
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 25% ceny ex works produktu
8425 do 8428 Urządzenia do podnoszenia, przenoszenia, załadunku lub
rozładunku Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 40% ceny ex works produktu, oraz - gdzie, w ramach
powyższego ograniczenia, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji co
produkt są użyte tylko do wartości stanowiącej 25% ceny ex works produktu
Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 30% ceny ex works produktu
8429 Spycharki czołowe spycharki skośne, równiarki, zgarniarki,
niwelujące, zgarniarki, koparki, czerparki, ładowarki, podbijarki i walce
drogowe, samobieżne:
- Walce drogowe Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 40% ceny ex works Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu
- gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały sklasyfikowane w tej
samej pozycji 8431 są użyte tylko do wartości stanowiącej 10% ceny ex
works produktu
8430 Pozostałe maszyny do pomieszczenia, równania, niwelowania,
zgarniania, kopania, ubijania, zagęszczania, wybierania lub wiercenia
ziemi, minerałów lub rud; urządzenia do wbijania lub wyciągania pali;
pługi odśnieżające lemieszowe ex 8431 wirnikowe Wytwarzanie: - w którym
wartość wszystkich materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; -
gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały sklasyfikowane w tej
samej pozycji 8431 są użyte tylko do wartości stanowiącej 10% ceny ex
works produktu Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu
ex 8431 Części do walców drogowych Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu;
8439 Urządzenia do wytwarzania masy włóknistego materiału celulozowego lub
do wytwarzania bądź obróbki wykańczającej papieru lub tektury Wytwarzanie:
- w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny
ex works Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 30% ceny ex works produktu
- gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały sklasyfikowane w tej
samej pozycji 8431 są użyte tylko do wartości stanowiącej 25% ceny ex
works produktu
8441 Pozostałe urządzenia do wytwarzania masy papierniczej, papieru lub
tektury, także krajarki i krajalnice wszelkich typów Wytwarzanie: - w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu; - gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały
sklasyfikowane w tej samej pozycji 8431 są użyte tylko do wartości
stanowiącej 10% ceny ex works produktu Wytwarza- nie w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu
8444 do 8447 Maszyny objęte tymi pozycjami dla przemysłu włókienniczego
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
ex 8448 Urządzenia pomocnicze do maszyn ujętych w pozycjach 8444 i 8445
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
8452 Maszyny do szycia z wyłączeniem maszyn do zszywania książek ujętych w
pozycji 8440; meble, podstawy i obudowy specjalnie zaprojektowane do
maszyn do szycia; igły do maszyn do szycia:
- Maszyny do szycia (tylko stebnówki) z głowicami o masie nie większej niż
16 kg bez silnika lub 17 kg z silnikiem Wytwarzanie: - w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; -
gdzie, wartość wszystkich materiałów niepochodzą- cych użytych do montażu
głowicy (bez silnika) nie przekracza wartości użytych materiałów
pochodzących: - mechanizmy do naciągania nici, obrąbienia i zygzakowanie
są pochodzące
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 40% ceny ex works produktu
8456 do 8466 Obrabiarki i maszyny oraz ich części i akcesoria objęte
pozycjami 8456 do 8466 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
8469 do 8472 Maszyny biurowe (np. maszyny do pisania maszyny liczące,
maszyny do automatycznego przetwarzania danych, powielacze, zszywacze)
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
8480 Skrzynki formierskie dla odlewni metali; płyty podmodelowe; modele
odlewnicze; formy do metali (inne niż wlewnice), węglików metali, szkła,
materiałów mineralnych, gum lub tworzyw sztucznych Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works
produktu
8482 Łożyska toczne Wytwarzanie w którym - wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; Wytwarza- nie w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works
produktu
8484 Uszczelki i podobne przekładki z cienkiej blachy łączonej z innym
materiałem lub utworzone z dwóch lub więcej warstw metalu; zestawy lub
komplety uszczelek i podobnych przekładek, różniących się między sobą
umieszczone w torebkach, kopertach lub podobnych opakowaniach Wytwarzanie,
w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
8485 Części maszyn i urządzeń nie zawierające złączy elektrycznych,
izolatorów uzwojeń, styków lub innych części elektrycznych, nie wymienione
ani nie ujęte gdzie indziej w niniejszym Dziale Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu
ex Dział 85 Maszyny i urządzenia elektryczne oraz ich części; rejestratory
i odtwarzacze dźwięku, rejestratory i odtwarzacze obrazu i dźwięku
telewizyjnego oraz części i akcesoria do tych wyrobów; z wyjątkiem:
Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 30% ceny ex works produktu
8501 Silniki elektryczne i prądnice (z wyłączeniem zespołów prądotwórczych
Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, w ramach powyższego
ograniczenia, materiały sklasyfikowane w pozycji 8503 są użyte tylko do
wartości stanowiącej 10% ceny ex works produktu Wytwarza- nie w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works
produktu
8502 Zespoły prądotwórcze oraz przetwornice jednotwornikowe Wytwarzanie: -
w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu; - gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały
sklasyfikowane w pozycji 8501 lub 8503, łącznie wzięte są użyte tylko do
wartości stanowiącej 10% ceny ex works produktu Wytwarza- nie w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works
produktu
ex 8504 Urządzenia zasilające do maszyn do automatycznego przetwarzania
danych Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu
ex 8518 Mikrofony i ich stojaki; głośniki, w obudowach lub bez;
elektryczne wzmacniacze częstotliwości akustycznych; elektryczna aparatura
wzmacniające sygnały dźwiękowe Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie,
wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza
wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarza- nie w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu
8519 Gramofony bez wzmacniacza, gramofony ze wzmacniaczem, odtwarzacze
kasetowe oraz inny sprzęt do odtwarzania dźwięku nie zawierających
urządzenia do rejestracji dźwięku Wytwarzanie: - w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; -
gdzie, wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie
przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarza- nie w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works
produktu
8520 Magnetofony i inne urządzenia do zapisu dźwięku, wyposażone lub nie,
w urządzenia do odtwarzania dźwięku Wytwarzanie: - w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; -
gdzie, wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie
przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarza- nie w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works
produktu
8521 Magnetowidy i inne urządzenia do zapisu lub odtwarzania, nawet
wyposażone w tuner wideo Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; Wytwarza-
nie w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny
ex works produktu
- gdzie, wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie
przekracza wartości użytych materiałów pochodzących oraz
8522 Części i akcesoria do sprzętu objętego pozycjami 8519 do 8521
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytychmateriałów nie
przekracza40% ceny ex worksproduktu;
8523 Nie zapisane nośniki do zapisu dźwięku lub innych sygnałów, inne niż
wyszczególnione w Dziale 37 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytychmateriałów nie przekracza40% ceny ex worksproduktu;
8524 Płyty gramofonowe, taśmy i inne zapisane nośniki do rejestracji
dźwięku lub innych sygnałów, łącznie z matrycami i negatywami płyt
gramofonowych stosowanych w fotografii, jednakże z wyłączeniem wyrobów
wyszczególnionych w Dziale 37:
- Matryce i negatywy płyt gramofonowych stosowane w fotografii
Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu;
- Pozostałe Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, w ramach powyższego
ograniczenia, materiały sklasyfikowane w pozycji 8523 są użyte tylko do
wartości stanowiącej 10% ceny ex works produktu Wytwarza- nie w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works
produktu
8525 Urządzenia nadawcze do radiotelefonii, radiotelegrafii, radiofonii
lub telewizji, zawierające lub nie aparaturę odbiorczą lub zapisującą bądź
odtwarzającą dźwięk; kamery telewizyjne Wytwarzanie: - w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; -
gdzie, wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie
przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarza- nie w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works
produktu
8526 Urządzenia radarowe, radionawigacyjne oraz do zdalnego sterowania
drogą radiową Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, wartość
wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości
użytych materiałów pochodzących Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu
8527 Urządzenia odbiorcze dla radiotelefonii, radiotelegrafii, posiadające
lub nie, w tej samej obudowie, aparaturę do zapisu lub odtwarzania
dźwięku, lub posiadające zegar Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie,
wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza
wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarza- nie w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu
8528 Odbiorniki telewizyjne (w tym monitory i projektory do współpracy z
magnetowidami), połączone lub nie, w tej samej obudowie, z odbiornikami
radiowymi lub aparaturą do zapisu lub odtwarzania dźwięku lub obrazu
Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, wartość wszystkich użytych
materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów
pochodzących Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 25% ceny ex works produktu
8529 Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury objętej
pozycjami 8525 do 8528: - Nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury
magnetowidowej do zapisu lub odtwarzania obrazu Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu
- Pozostałe Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, wartość wszystkich
użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych
materiałów pochodzących Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu
8535 8536 Urządzenia elektryczne do przełączania i zabezpieczenia obwodów
elektrycznych lub służące do wykonywania połączeń elektrycznych w obwodach
elektrycznych lub do tych obwodów Wytwarzanie: - w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu;
Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 30% ceny ex works produktu
- gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały sklasyfikowane w
pozycji 8538 są użyte tylko do wartości stanowiącej 10% oceny ex works
produktu
8537 Tablice, panele(w tym panele do sterowania cyfrowego), konsole,
pulpity, szafy i inne układy wsporcze wyposażone co najmniej w dwa
urządzenia objęte pozycjami 8535 lub 8536, służące do elektrycznego
sterowania lub rozdziału energii elektrycznej, łącznie z układami
zawierającymi przyrządy lub aparaturę wymienioną w Dziale 90, różniącą się
od aparatury łączeniowej wymienionej w pozycji 8517 Wytwarzanie: - w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu; - gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały
sklasyfikowane w pozycji 8538 są użyte tylko do wartości stanowiącej 10%
ceny ex works produktu Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu
ex 8541 Diody, tranzystory i inne podobne urządzenia półprzewodnikowe z
wyjątkiem płytek materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pociętych na
"chipy" Wytwarzanie: - w którym użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarza- nie w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu
8542 Elektroniczne układy scalone i mikromoduły Wytwarzanie: - w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu; - gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały
sklasyfikowane w pozycji 8541 lub 8542, łącznie wzięte są użyte tylko do
wartości stanowiącej 10% ceny ex works produktu Wytwarza- nie w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works
produktu
8544 Izolowanie( także emaliowanie lub anodyzowane) druty, kable (także
kable koncentryczne) oraz inne izolowane przewody elektryczne, z
łączówkami lub bez; przewody z włókien optycznych, złożone z indywidualnie
osłoniętych włókien, także połączone z przewodnikami prądu elektrycznego
lub zaopatrzone w końcówki (złączki) Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
8545 Elektrody węglowe, szczotki węglowe, węgla do lamp, węgiel do baterii
oraz inne wyroby z grafitu lub innego rodzaju węgla, z metalem lub baz do
zastosowań elektrotechnicznych Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
8546 Izolatory elektryczne z dowolnego materiału Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu
8547 Elementy izolacyjne dla maszyn, urządzeń i sprzętu
elektrotechnicznego, wykonane całkowicie z materiału izolacyjnego lub
zawierające jedynie proste części metalowe (np. gniazda z gwintem
wewnętrznym) wprowadzone podczas formowania wyłącznie dla celów
montażowych, a różniące się od izolatorów według pozycji 8546; rurki
kablowe oraz osprzęt do rurkowania, z metali pospolitych pokrytych
materiałem izolacyjnym Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
8548 Odpady i braki ogniw galwanicznych, baterii galwanicznych i
akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz
akumulatory elektryczne, elektryczne części maszyn lub urządzeń nie
wymienione lub wyszczególnione w innych pozycjach niniejszego Działu
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
ex Dział 86 Lokomotywy pojazdów szynowych, tabor szynowy i jego części;
osprzęt i elementy torów kolejowych i tramwajowych wraz z ich częściami;
komunikacyjne urządzenia sygnalizacyjne wszelkich typów mechaniczne (także
elektromechanicznej: z wyjątkiem; Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
8608 Osprzęt torów kolejowych i tramwajowych; mechaniczne sygnalizacyjne,
bezpieczeństwa i sterowania ruchem szynowym, drogowym, na wodach
śródlądowych, miejscach postojowych, w portach lub na lotniskach; ich
części Wytwarzanie w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane
w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarza- nie w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu
ex Dział 87 Pojazdy maszynowe oraz ich części i akcesoria; z wyjątkiem;
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
8709 Pojazdy mechaniczne z własnym napędem dla transportu
wewnątrzzakładowego, nie wyposażone do użytku w zakładach produkcyjnych,
magazynach, portach i lotniskach do przewozu towarów na niewielkie
odległości; ciągniki przeznaczone do użytku na peronach kolejowych; części
do powyższych pojazdów Wytwarzanie w którym: - wszystkie użyte materiały
są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarza- nie
w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex
works produktu
8710 Czołgi oraz inne opancerzone samobieżne pojazdy bojowe z uzbrojeniem
lub bez, oraz części tych pojazdów Wytwarzanie w którym: - wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 30% ceny ex works produktu
8711 Motocykle (także motorowery) oraz rowery wyposażone w pomocnicze
silniki, z wózkiem bocznym lub bez; wózki boczne:
- Z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o pojemności skokowej:
- - Nie przekraczającej 50 cm3 Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarza- nie
w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 20% ceny ex
works produktu
- gdzie, wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie
przekracza wartości użytych materiałów pochodzących
- - Przekraczającej 50 cm3 Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu - gdzie,
wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza
wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarza- nie w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 40% ceny ex works produktu - gdzie, wartość wszystkich
użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych
materiałów pochodzących Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu
ex 8712 Rowery bez łożysk kulkowych Wytwarzanie z materiałów nie
sklasyfikowanych w pozycji 8714 Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu
8715 Wózki dziecięce i ich części Wytwarzanie w którym: - wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 30% ceny ex works produktu
8716 Przyczepy i naczepy; inne pojazdy bez napędu mechanicznego; ich
części Wytwarzanie w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane
w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarza- nie w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu
ex Dział 88 Statki powietrzne, statki kosmiczne i ich części z wyjątkiem:
Wytwarzania w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycjach innych niż produkt Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
ex 8804 Spadochrony Wytwarzanie z materiałów objętych dowolną pozycją
włącznie materiałami z pozycji 8804 Wytwarza- nie w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
8805 Maszyny i urządzenia startowe dla statków powietrznych, maszyny i
urządzenia umożliwiające lądowanie na lotniskowcu oraz podobne maszyny i
urządzenia; naziemne szkoleniowe symulatory lotu (trenażery); części do
powyższych maszyn i urządzeń Wytwarzane w którym wszystkie użyte materiały
są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt Wytwarza- nie w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works
produktu
Dział 89 Statki, łodzie oraz konstrukcje pływające Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt.
Jakkolwiek kadłuby objęte pozycją 8906 nie mogą być użyte Wytwarza- nie w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
ex Dział 90 Przyrządy, narzędzia i aparaty optyczne, optyczne,
fotograficzne, kinematograficzne, pomiarowe, kontrolne, precyzyjne,
medyczne i chirurgiczne; ich części i akcesoria: z wyjątkiem; Wytwarzanie
w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych
niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40%
ceny ex works produktu Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu
9001 Włókna optyczne oraz wiązki włókien optycznych; kable światłowodowe
inne niż podane w pozycji nr 85.44; arkusze i płyty substancji
polaryzujących; soczewki (w tym także soczewki kontaktowej), pryzmaty,
zwierciadła i inne elementy optyczne z dowolnych materiałów, nie
oprawione, inne od elementów tego rodzaju ze szkła nie obrobionego
optyczne Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu
9002 Soczewki, pryzmaty, zwierciadła i inne elementy optyczne, z dowolnego
materiału, oprawione stanowiące część lub wyposażenie przyrządów lub
aparatury, ale nie zrobione ze szkła obrobionego optycznie Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
ex 9005 Lornetki, lunety, inne teleskopy optyczne i ich stojaki i
mocowania, z wyjątkiem teleskopów refrakcyjnych i ich stojaki i mocowania
Wytwarzanie w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu; - wartość wszystkich użytych
materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów
pochodzących Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 30% ceny ex works produktu
ex 9006 Aparaty fotograficzne (oprócz filmowych); lampy błyskowe (flesze)
oraz żarówki błyskowe; oprócz lamp wyładowczych Wytwarzanie w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż
produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny
ex works produktu; - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących
nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarza- nie w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex
works produktu
9007 Kamery i projektory filmowe, zawierające urządzenia do zapisu i
odtwarzania dźwięku lub bez takich urządzeń Wytwarzanie w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż
produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny
ex works produktu; - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących
nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarza- nie w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex
works produktu
9011 Mikroskopy optyczne, w tym także mikroskopy przeznaczone do
mikrofotografii, mikrokinematografii lub mikroprojekcji Wytwarzanie w
którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych
niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40%
ceny ex works produktu; - wartość wszystkich użytych materiałów
niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących
Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 30% ceny ex works produktu
ex 9014 Pozostałe przyrządy i pomoce nawigacyjne Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu
9015 Przyrządy i aparaty geodezyjne, fotograficzne miernicze, niwelacyjne,
fotogrametryczne, hydrograficzne, oceanograficzne, hydrologiczne,
meteorologiczne, geofizyczne, z wyjątkiem kompasów i busoli; dalmierze
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
9016 Wagi o czułości 5 cg lub lepszej, z odważnikami lub bez Wytwarzanie,
w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
9017 Przyrządy kreślarskie lub obliczeniowe (np. urządzenia kreślące,
pantorafy, kątomierze, zestawy kreślarskie, suwaki logarytmiczne, tarcze
rachunkowe), ręczne przyrządy do pomiaru długości (np. pręty i taśmy
miernicze, mikrometry, suwaki), nie wymienione ani nie uwzględnione w
innych miejscach niniejszego Działu Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
9018 Narzędzia i przyrządy lekarskie, chirurgiczne, stomatologiczne lub
weterynaryjne, w tym także aparaty scyntograficzne i inne elektromedyczne
oraz przyrządy do badania wzroku:
- Fotele dentystyczne wyposażone w sprzęt stomatologiczny lub w spluwaczki
dentystyczne Wytwarzanie z materiałów z innej pozycji, łącznie z
materiałami z pozycji 9018 Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie w którym: - wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarza- nie
w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex
works produktu
9019 Sprzęt do mechanoterapii; aparaty do masażu; aparatura do testów
psychotechnicznych; aparatura i sprzęt do ozonoterapii, tlenoterapii,
aerozoloterapii, aparaty do sztucznego oddychania lub inne respiratory
lecznicze Wytwarzanie w którym: - wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarza- nie
w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex
works produktu
9020 Pozostałe respiratory oraz maski gazowe z wyjątkiem masek ochronnych
bez części mechanicznych lub wymienionych filtrów Wytwarzanie w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż
produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny
ex works produktu Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu
9024 Maszyny oraz aparaty do przeprowadzania badań twardości,
wytrzymałości, ściśliwości, elastyczności i tym podobnych mechanicznych
własności materiałów (np. metali, drewna, materiałów włókienniczych,
papieru lub tworzyw sztucznych) Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
9025 Hydrometry oraz podobne przyrządy pływające; termometry, pirometry,
barometry, higrometry, psychrometry, zapisujące lub nie oraz dowolna
kombinacja tych przyrządów Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
9026 Przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu,
ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (np. przepływomierze,
poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej) z
wyjątkiem aparatów i przyrządów objętych pozycjami 9014, 9015, 9028 lub
9032 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu
9027 Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej ( np.
polarymetry, refrakto-metry, spektrometry, aparaty do analizy gazu lub
dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości,
porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego, itp; przyrządy i
aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku,
łącznie ze światłomierzami; mikrotomy Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
9028 Liczniki ilości i zużycia gazu, cieczy lub energii elektrycznej,
włącznie z licznikami wzorcowymi do nich:
- Części i akcesoria Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 40% ceny ex works produktu oraz - w którym wartość
wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości
użytych materiałów pochodzących Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu
9029 Obrotomierze, liczniki produkcji, taksometry, drogomierze,
krokomierze itp.; szybkościomierze tachometry, nie objęte pozycjami 9014
lub 9015; stroboskopy Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
9030 Oscyloskopy, analizatory widma oraz inne przyrządy i aparaty do
pomiaru lub kontroli wielkości elektrycznych, z wyjątkiem mierników
objętych pozycją 9028; przyrządy i aparaty do pomiaru lub wykrywania
promieniowania alfa beta, gama lub rentgena, promieni kosmicznych lub
innych promieni jonizujących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
9031 Przyrządy, aparaty i urządzenia kontrolno-pomiarowe, nie
wyszczególnione i nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego Działu;
projektory profilowe Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
9032 Przyrząd i aparatura do automatycznej regulacji i kontroli
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
9033 Części i akcesoria ( nie wymienione ani nie uwzględnione w innych
miejscach niniejszego Działu) do maszyn, urządzeń, przyrządów lub
aparatury objętej Działem 90 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
ex Dział 91 Zegary i zegarki oraz ich części; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
9105 Pozostałe zegary Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu - w którym wartość
wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości
użytych materiałów pochodzących Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu
9109 Mechanizmy zegarowe kompletne i zmontowane Wytwarzanie: - w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu - w którym wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących
nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarza- nie w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex
works produktu
9110 Komplety mechanizmy zegarkowe lub zegarowe, nie zmontowane lub
częściowo zmontowane (zestawy); niekompletne mechanizmy zegarkowe lub
zegarowe, zmontowane; wstępnie zmontowane mechanizmy zegarkowe lub
zegarowe Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu oraz Wytwarza- nie w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu
- w ramach powyższych ograniczeń materiały sklasyfikowane w pozycji 9114
są użyte do wartości 10% ceny ex works produktu
9111 Koperty zegarków i ich części Wytwarzanie w którym: - wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 30% ceny ex works produktu
9112 Obudowy zegarków oraz obudowy podobnego typu wyrobów objętych
mniejszym Działem, oraz ich części Wytwarzanie w którym: - wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 30% ceny ex works produktu
9113 Paski i bransoletki do zegarków oraz ich części:
- Z metali nieszlachetnych platerowanych lub nie, oraz pokrytych lub nie
metalem szlachetnym Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 50% ceny ex works produktu
Dział 92 Instrumenty muzyczne; części i akcesoria do tych wyrobów
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu


Kod HS Wyszczególnienie Procesy obróbki przetwarzania wykonane na
materiałach niepochodzących nadające im status pochodzenia
1 2 3 4
Dział 93 Broń i amunicja; ich części i akcesoria Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works
produktu
ex Dział 94 Meble, pościel, materace, stelaże pod materace, poduszki i tym
podobne materiały wypychane; lampy i oprawy oświetleniowe, nie wymienione
ani nie wyłączone gdzie indziej; reklamy świetlne; podświetlane tablice i
znaki informacyjne itp.; budynki prefabrykowane; z wyjątkiem Wytwarzanie,
w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych
niż produkt Wytwarza- nie w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 30% ceny ex works produktu
ex 9401 i ex 9403 Meble metalowe, łączone z tkaniną bawełnianą o
gramaturze 300g/m2 lub mniejszej Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt lub Wytwarzanie z
tkaniny bawełnianej w formie gotowej do użycia z pozycji 9401 lub 9403 pod
warunkiem: - jej wartość nie przekroczy 25% ceny ex works produktu; -
wszystkie inne użyte materiały są już pochodzące i sklasyfikowane w
pozycji innej niż pozycja 9401 lub 9403 Wytwarza- nie w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu
9405 Lampy i oprawy oświetleniowe, w tym także reflektory poszukiwawcze i
punktowe, oraz ich części, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone;
reklamy świetlne, podświetlane tablice i znaki informacyjne, itp., ze
źródłem światła zamontowanym na stałe, oraz ich części gdzie indziej nie
wymienione ani nie włączone Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
9406 Budynki prefabrykowane Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
ex Dział 95 Zabawki, gry i artykuły sportowe; ich części i akcesoria; z
wyjątkiem Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
9503 Pozostałe zabawki; modele redukcyjne (zmniejszone w skali) i inne
podobne modele służące do zabawy, także z napędem' łamigłówki wszelkich
typów Wytwarzanie w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane
w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 50% ceny ex works produktu
ex 9506 Kije golfowe i ich części Wytwarzanie z materiałów nie
sklasyfikowanych w tej samej pozycji co produkt. Jednakże, wstępnie
ukształtowane klocki do wyrobu główek kijów golfowych mogą być również
użyte
ex Dział 96 Różne wyroby przemysłowe; z wyjątkiem Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex 9601 i ex 9602 Materiały rzeźbiarskie pochodzenia zwierzęcego,
roślinnego lub mineralnego Wytwarzanie z obrobionych materiałów
rzeźbiarskich z tej samej pozycji
ex 9603 Miotły i szczotki (z wyjątkiem mioteł i szczotek wykonanych z
kuniego lub wiewiórczego włosia), ręcznie sterowane mechaniczne zamiatarki
do podłóg, bezsilnikowe, pędzle i wałki do malowania, ściągaczki i
zbieraczki do wody Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
9605 Zestawy podróżne do higieny osobistej, szycia lub czyszczenia ubrań
lub obuwia Każdy artykuł w zestawie musi spełniać regułę, która by go
dotyczyła, gdyby nie była w zestawie. Jednakże, artykuły niepochodzące
mogą być włączone, pod warunkiem, że ich całkowita wartość nie przekroczy
15% ceny ex works zestawu
9606 Guziki, zatrzaski, zatrzaski guzikowe, formy do guzików i inne części
tych artykułów; guziki nie obrobione Wytwarzanie, w którym: - wszystkie
użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; - wartość
wszystkich użytych materiałów nie 50% ceny ex works produktu
9612 Taśmy do maszyn do pisania i inne podobne taśmy, nasycone tuszem lub
sporządzone w inny sposób celem pozostawiania odbić, również na szpilkach
lub w kasetach; poduszki do tuszu, także nasycone tuszem, w pudełkach lub
bez Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie 50%
ceny ex works produktu
ex 9613 Zapalniczki piezoelektryczne Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów z pozycji 9613 nie przekracza 30% ceny ex
works produktu
ex 9614 Fajki do tytoniu i cybuchy Wytwarzanie z wstępnie ukształtowanych
klocków
Dział 97 Dzieła sztuki, przedmioty kolekcjonerskie i antyki Wytwarzanie, w
którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż
produkt

_________________________________________
1 Operacje specyficzne patrz uwaga 7.1 i 7.3
2 Operacje specyficzne patrz uwaga 7.2
3 Operacje specyficzne patrz uwaga 7.2
4 Operacje specyficzne patrz uwaga 7.2
5 Operacje specyficzne patrz uwaga 7.1 i 7.3
6 Operacje specyficzne patrz uwaga 7.1. i 7.3
7 Operacje specyficzne patrz uwaga 7.1 i 7.3
8 Operacje specyficzne patrz uwaga 7.1. i 7.3
9 Operacje specyficzne patrz uwaga 7.1 i 7.3
10 Uwaga 3 do Działu 32 mówi, że są to produkty w rodzaju używanych do barwienia
dowolnych materiałów lub stosowanych jako elementy składowe w produkcji
preparatów barwiących pod warunkiem, że nie są klasyfikowane w innej pozycji w
Dziale 32.
11 Za "grupę" uważa się jakąkolwiek część pozycji oddzieloną od reszty za pomocą
średnika
12 Operacje specyficzne patrz uwagi 7.1 i 7.3
13 W przypadku produktów złożonych z materiałów klasyfikowanych zarówno w
pozycjach od 3901 do 3906, z jednej strony, jak i w pozycjach od 3907 do 3911 z
drugiej strony, ograniczenie to odnosi się tylko do tej grupy materiałów, która
dominuje masą w produkcie
14 W przypadku produktów złożonych z materiałów klasyfikowanych zarówno w
pozycjach 3901 do 3906, z jednej strony, jak i w pozycjach od 3907 do 3911 z
drugiej strony, ograniczenie to odnosi się tylko do tej grupy materiałów, która
dominuje masą w produkcie
15 W przypadku produktów złożonych klasyfikowanych zarówno w pozycjach od 3901
do 3906, z jednej strony jak i w pozycjach od 3907 do 3911 z drugiej strony,
ograniczenie to odnosi się tylko do tej grupy materiałów, która dominuje masą w
produkcie
16 W przypadku produktów złożonych z materiałów klasyfikowanych zarówno w
pozycjach od 3901 do 3906, z jednej strony, jak i w pozycjach od 3907 do 3911 z
drugiej strony, ograniczenie to odnosi się tylko do tej grupy materiałów, która
dominuje masą w produkcie
17 Za folie wysokoprzeźroczyste uważa się folie, których przyćmienie optyczne
mierzone zgodnie z normą ASTM-D 1003-16 Gardnera Hazemetera (tzw. czynnik
Hazemetera jest mniejsze niż 2%
18 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
19 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
20 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
21 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
22 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
23 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
24 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
25 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
26 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
27 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
28 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
29 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
30 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
31 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
32 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
33 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
34 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
35 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
36 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
37 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
38 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
39 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
40 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
41 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
42 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
43 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
44 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
45 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
46 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
47 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
48 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
49 Użycie tego materiału zastrzeżone jest do wytwarzania z tkanin rodzaju
używanych w przemyśle papierniczym
50 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
51 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
52 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
53 Patrz uwaga 6
54 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
55 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
56 Patrz uwaga 6
57 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
58 Patrz uwaga 6
59 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
60 Patrz uwaga 6
61 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
62 Patrz uwaga 6
63 Patrz uwaga 6
64 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
65 Patrz uwaga 6
66 Patrz uwaga 6
67 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
68 Patrz uwaga 6
69 Patrz uwaga 6
70 Patrz uwaga 6
71 Patrz uwaga 6
72 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
73 Patrz uwaga 6
74 Dla artykułów dzianych i szydełkowanych, nieelastycznych ani nie gumowanych,
otrzymywanych przez zszycie lub połączenie kawałków materiałów dzianych lub
szydełkowanych (wyciętych lub dzianych bezpośrednio do kształtu), patrz uwaga 6
75 Patrz uwaga 6
76 Dla artykułów dzianych i szydełkowanych, nieelastycznych ani nie gumowanych,
otrzymywanych przez zszycie lub połączenie kawałków materiałów dzianych lub
szydełkowanych (wyciętych lub dzianych bezpośrednio do kształtu), patrz uwaga 6
77 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
78 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
79 Patrz uwaga 6
80 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
81 Patrz uwaga 6
82 Patrz uwaga 6
83 Patrz uwaga 6
84 Reguła ta będzie stosowana do 31 grudnia 1998 r.
ZAŁĄCZNIK III
Świadectwo przewozowe EUR. 1 i wniosek o wystawienie świadectwa przewozowego
EUR.1
1. Każde świadectwo ma wymiary 210x297 mm; tolerancja wynosząca do minus 5 mm
lub plus 8 mm na długości jest dozwolona. Papier używany na świadectwo musi być
biały, format nadającego się do pisania, nie może zawierać ścieru drzewnego i
musi ważyć nie mniej niż 25g/m2. Ma on wydrukowany w tle zielony wzór
giloszujący, powodujący to, że każde sfałszowanie metodą mechaniczną lub
chemiczną stanie się widoczne.
2. Władze celne Państw-Stron niniejszej Umowy mogą zastrzec sobie prawo do
drukowania świadectw we własnym zakresie lub mogą korzystać ze świadectw
drukowanych przez upoważnione drukarnie. W tym ostatnim przypadku każde
świadectwo musi mieć nazwę i adres drukarni lub znak, za pomocą którego
drukarnia może być zidentyfikowana. Musi ona mieć także numer seryjny, drukowany
lub nie za pomocą którego może być zidentyfikowane.
EUR. 1 Nr a 000 000
(pominięto)
UWAGI
1. Świadectwa nie mogą zawierać wymazań lub wyrazów wpisanych nad innymi
wyrazami. Wszystkie zmiany muszą być dokonane przez skreślenie nieprawidłowych
informacji i dodanie wszystkich koniecznych poprawek. Każda taka zmiana musi być
parafowana przez osobę, która wypełnia świadectwo, i potwierdzona przez władze
celne kraju lub obszaru wystawiającego świadectwo.
2. Między pozycjami wpisanymi do świadectwa nie może być odstępów i każda
pozycja musi być poprzedzona numerem. Bezpośrednio pod ostatnią pozycją musi być
narysowana linia pozioma. Każde nie wykorzystane miejsce musi być zakreślone w
taki sposób, aby uniemożliwić późniejsze uzupełnienia.
3. Towary muszą być opisane zgodnie z praktyką handlową i podaniem,
wystarczającej ilości szczegółów, żeby umożliwić ich zidentyfikowanie.
WNIOSEK O WYSTAWIENIE ŚWIADECTWA PRZEWOZOWEGO
EUR.1 Nr A 000 000
(pominięto)
DEKLARACJA EKSPORTERA
1. Ja niżej podpisany eksporter towarów wymienionych na
odwrocie OŚWIADCZAM, że towary spełniają warunki wymagane do
wystawienia załączonego świadectwa; WYSZCZEGÓLNIAM poniżej
okoliczności, które umożliwiły, że towary spełniają powyższe
warunki
............................................................
............................................................
............................................................
............................................................
ZAŁĄCZAM następujące potwierdzające dokumenty (*):
............................................................
............................................................
............................................................
............................................................
ZOBOWIĄZUJĘ SIĘ do przedłożenia, na żądanie odnośnych władz,
każdego dokumentu potwierdzającego, jakiego te
władze zażądają dla wystawienia załączonego
świadectwa i zobowiązuję się, jeśli to będzie
konieczne do wyrażenia zgody na każdą kontrolę
moich rachunków i na każde sprawdzenie procesów
wytwarzania wyżej wymienionych towarów,
przeprowadzone przez wymienione władze:
PROSZĘ o wystawienie załączonego świadectwa na te towary
........................
(Miejsce i data)
.......................
(Podpis)
__________________________
(*) Na przykład: dokumenty importowe, świadectwa przewozowe, faktury, deklaracje
producenta, itp. dotyczące produktów użytych do wytworzenia towarów lub do
towarów reeksportowanych w tym samym stanie.
ZAŁĄCZNIK IV
Deklaracje na fakturze
Deklaracje na fakturze, której tekst zamieszczony został poniżej, musi być
sporządzona zgodnie z przepisami, jednakże nie musi zawierać przypisów.
Wersja angielska
The exporter of the productsa covered by this document (customs authorisation
No...1) declares that, except where otherwise clearly indicated, these products
are of...2) preferential origin,
Wersja litewska
Śiame dokumente i�vardintu preki� eksportuotojas (muitin�s liudijimo
Nr....(1).deklaruoja, kad, jeigu kitaip nenurodyta, tai yra....(2) preferencin�s
kilm�s prek�s.
Wersja polska
Eksporter produktów objęty tym dokumentem (upoważnienie władz celnych
nr....(1).deklaruje, że z wyjątkiem gdzie jest to wyraźnie określone, produkty
te mają....(2) preferencyjne pochodzenie.
...................................(3)
(Miejsce i data)
....................................................(4)
(Podpis eksportera, dodatkowo
czytelny podpis osoby podpisującej
deklarację)
___________________________________
1 Jeśli deklaracja na fakturze sporządzona została przez upoważnionego
eksportera w rozumieniu Artykułu 22 niniejszego Protokołu, należy w tym umieścić
numer upoważnienia eksportera. Jeśli deklaracja na fakturze nie została
sporządzona przez upoważnionego eksportera wyrażenie w nawiasie powinno zostać
opuszczone lub miejsce na numer powinno zostać puste.
2. Wskazać pochodzenie towarów.
3 Można pominąć jeśli informacje te są zawarte w samym dokumencie
4 Patrz artykuł 21 (5) Protokołu. W przypadku kiedy podpis eksportera nie jest
wymagany, zwolnienie z podpisu eksportera oznacza również zwolnienie z podpisu
osoby podpisującej deklarację.
ZAŁĄCZNIK V
Zapis uzgodnień do Protokołu 3 dotyczącego definicji pojęcia "produkty
pochodzące" i metod współpracy administracyjnej
1. Deklaracja na fakturze sporządzona przez upoważnionego eksportera
Strony niniejszej Umowy uzgodniły, ze nie będą akceptować deklaracji na
fakturze, o której mowa w punkcie 1 (a) w artykule 21, jako potwierdzenia
statusu pochodzenia towarów, dopóki Wspólny Komitet nie postanowi inaczej.
2. Stosowanie zasady zwrotu cła
Stosowanie postanowień artykułu 15 Protokołu 3 będzie czasowo zawieszone do
czasu wejścia w życie zakazu zwrotu lub zwolnienia z cła pomiędzy Stronami
niniejszej Umowy i Unią Europejską.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 16 maja 1996 r
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o systemie oświaty.
(Dz. U. Nr 67, poz. 329)
1. Na podstawie art. 6 ustawy z dnia 21 lipca 1995 r. o zmianie ustawy o
systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 101, poz. 504) ogłasza
się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 7
września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. Nr 95, poz. 425), z uwzględnieniem
zmian wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 28 lutego 1992 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty (Dz. U.
Nr 26, poz. 113),
2) ustawą z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do bezpłatnych i ulgowych
przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. Nr 54, poz. 254),
3) ustawą z dnia 3 grudnia 1993 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty (Dz. U.
Nr 127, poz. 585),
4) ustawą z dnia 29 grudnia 1993 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu
nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U.
z 1994 r. Nr 1, poz. 3),
5) ustawą z dnia 4 marca 1994 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty (Dz. U. Nr
53, poz. 215),
6) ustawą z dnia 21 lipca 1995 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 101, poz. 504)
oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego
tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie
obejmuje:
1) art. 97-103 i art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie
oświaty (Dz. U. Nr 95, poz. 425), które stanowią:
"Art. 97. W ustawie z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 3,
poz. 19, Nr 25, poz. 187 i Nr 31, poz. 214, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1988 r.
Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 35, poz. 192 oraz z 1990 r. Nr 34,
poz. 197 i 198, Nr 36, poz. 206 i Nr 72, poz. 423) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w preambule wyrazy "Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej" zastępuje się wyrazami
"Rzeczypospolitej Polskiej";
2) w art. 1:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) nauczyciele, wychowawcy i inni pracownicy pedagogiczni:
a) przedszkoli i szkół publicznych oraz zakładów kształcenia i placówek
doskonalenia nauczycieli,
b) placówek oświatowo-wychowawczych, opiekuńczo-wychowawczych, ochotniczych
hufców pracy i ośrodków adaptacyjnych, prowadzonych przez ministrów i inne
organy administracji oraz gminy na podstawie ustawy z dnia 7 września 1991 r. o
systemie oświaty (Dz. U. Nr 95, poz. 425),"
b) w pkt 5 skreśla się wyraz "szkołach" i przecinek po tym wyrazie, a wyrazy
"związki spółdzielcze" zastępuje się wyrazem "spółdzielnie",
c) w pkt 7 skreśla się wyrazy "politycznych i",
d) dodaje się pkt 8 w brzmieniu:
"8) nauczyciele zatrudnieni w szkołach niepublicznych o uprawnieniach szkół
publicznych w zakresie ustalonym ustawą.";
3) w art. 2 wyrazy "Milicji Obywatelskiej" zastępuje się wyrazem "Policji";
4) w art. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) organie nadzorującym szkołę bez bliższego określenia - rozumie się przez to
organ lub osobę prowadzącą szkołę";
5) w art. 5:
a) w ust. 1 w pkt 2 po wyrazie "instruktorów" dodaje się wyrazy "oraz
kierowników", a po wyrazie "zakwaterowania" skreśla przecinek i dodaje wyrazy
"oraz w ochotniczych hufcach pracy",
b) skreśla się ust. 2;
6) w art. 6 w ust. 1 wyrazy "Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej jako państwa
socjalistycznego" zastępuje się wyrazami "Rzeczypospolitej Polskiej";
7) w art. 7 w ust. 2 w pkt 2 po wyrazach "rady pedagogicznej" dodaje się wyrazy
"i rady szkoły, podjętymi w ramach ich kompetencji stanowiących";
8) art. 8 otrzymuje brzmienie:
"Art. 8. Organy uprawnione do sprawowania nadzoru pedagogicznego oraz zasady
sprawowania tego nadzoru określają odrębne przepisy.";
9) w art. 10 w ust. 2 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
"7) bezpośrednio przed mianowaniem wykonywał nieprzerwanie przez co najmniej dwa
lata, w pełnym wymiarze zajęć, pracę pedagogiczną w szkole lub pracę dydaktyczną
na stanowisku nauczyciela akademickiego, która została pozytywnie oceniona.
Jeżeli w okresie trzech lat nieprzerwanej pracy w szkole licząc od dnia
zatrudnienia nie dopełniono obowiązku oceny pracy nauczyciela, a spełnia on
pozostałe warunki do mianowania, uzyskuje mianowanie z mocy prawa. Do okresu
nieprzerwanej pracy wlicza się przerwy z powodu choroby lub urlopów, innych niż
wypoczynkowy, trwające łącznie nie dłużej niż trzy miesiące. W przypadku przerwy
trwającej dłużej niż trzy miesiące, okres trzyletniej pracy przedłuża się o czas
przerwy przekraczającej trzy miesiące,";
10) art. 11 otrzymuje brzmienie
"Art. 11. Nauczycieli mianuje lub zawiera z nimi umowy o pracę dyrektor
szkoły.";
11) w art. 12 w ust. 3 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Organ sprawujący nadzór pedagogiczny może zobowiązać nauczyciela do podjęcia
doskonalenia zawodowego w określonej formie.";
12) w art. 15 wyrazy "Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej" zastępuje się wyrazami
"Rzeczypospolitej Polskiej";
13) art. 17 otrzymuje brzmienie:
"Art. 17. 1. Zasady powierzania stanowisk kierowniczych w szkole określają
odrębne przepisy.
2. Nauczyciele powołani na stanowisko kuratora oświaty oraz nauczyciele
przechodzący do pracy w urzędach administracji państwowej na stanowiska
wymagające kwalifikacji pedagogicznych otrzymują urlop bezpłatny na czas
zajmowania tych stanowisk.";
14) w art. 23:
a) w ust. 1 w pkt 4 wyrazy "Organ nadzorujący szkołę uprawniony do mianowania"
zastępuje się wyrazami "Dyrektor szkoły";
b) w ust. 3 wyrazy "organ właściwy w myśl art. 11" oraz wyrazy "właściwy organ
nadzorujący szkołę" zastępuje się wyrazami "dyrektora szkoły",
15) w art. 24:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Dyrektor szkoły może ustalić negatywną ocenę pracy nauczyciela.";
b) w ust. 2 wyrazy "Organ bezpośrednio nadzorujący szkołę" zastępuje się
wyrazami "Dyrektor szkoły",
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Nauczyciel ma prawo odwołać się od niesłusznej jego zdaniem oceny do organu
nadzorującego szkołę w ciągu 14 dni od dnia powiadomienia o ocenie. Organ
nadzorujący szkołę rozstrzyga odwołanie w porozumieniu z organem sprawującym
nadzór pedagogiczny nad szkołą.";
16) w art. 25 wyrazy "wydaje organ uprawniony do jego mianowania" zastępuje się
wyrazami "podejmuje dyrektor szkoły";
17) w art. 26 w ust. 2 wyrazy "organ uprawniony do mianowania nauczyciela"
zastępuje się wyrazami "dyrektor szkoły";
18) w art. 28 w ust. 2 skreśla się wyraz "właściwy";
19) w art. 35 w ust. 2 skreśla się wyraz "właściwego" oraz wyrazy "szczebla
wojewódzkiego lub centralnego";
20) w art. 42:
a) w ust. 4 wyrazy "w uzgodnieniu z radą pedagogiczną" zastępuje się wyrazami
"po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej",
b) ust. 7 i 8 otrzymują brzmienie:
"7. Dyrektorom i wicedyrektorom szkół oraz nauczycielom pełniącym inne funkcje
kierownicze w szkołach obniża się wymiar obowiązkowych zajęć, określonych w ust.
1, w rozmiarach uzależnionych od wielkości i rodzaju szkoły oraz warunków pracy
lub zwalnia się ich od obowiązku realizacji tych zajęć. Dotyczy to również
nauczycieli, którzy pełnią funkcje kierownicze w zastępstwie nauczycieli, którym
powierzono pełnienie tych funkcji.
8. Zasady udzielania i rozmiar zniżek, o których mowa w ust. 7, oraz zasady
zwalniania od obowiązku realizacji zajęć, o których mowa w ust. 1, określa
Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami, a w
odniesieniu do szkół artystycznych - Minister Kultury i Sztuki w porozumieniu z
Ministrem Edukacji Narodowej.";
21) w art. 50:
a) w ust. 1 i 2 wyrazy "Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej" zastępuje się
wyrazami "Rzeczypospolitej Polskiej",
b) w ust. 2 i 3 wyrazy "Rada Państwa" zastępuje się wyrazami "Prezydent
Rzeczypospolitej Polskiej";
22) w art. 53:
a) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Organy nadzorujące szkoły mogą tworzyć służby socjalne powołane do
gospodarowania tymi funduszami, przeznaczonymi na wspólną działalność socjalną i
pomoc mieszkaniową dla pracowników.",
b) skreśla się ust. 5 i 6;
23) w art. 54:
a) w ust. 2 wyrazy "terenowych organów administracji państwowej" zastępuje się
wyrazami "organów nadzorujących szkoły",
b) w ust. 3 wyrazy "terenowe organy administracji państwowej stopnia
podstawowego" zastępuje się wyrazami "organy nadzorujące szkoły",
c) w ust. 4 wyrazy "terenowy organ administracji państwowej" zastępuje się
wyrazami "organ nadzorujący szkołę";
24) w art. 55 oraz w art. 56 w ust. 2 wyrazy "terenowe organy administracji
państwowej stopnia podstawowego" zastępuje się wyrazami "organy nadzorujące
szkoły";
25) w art. 61 w ust. 2 skreśla się wyraz "bezpośrednio";
26) w art. 70 w ust. 1 wyrazy "organ nadzorujący szkołę" zastępuje się wyrazami
"dyrektor szkoły";
27) w art. 73 w ust. 1 wyrazy "organ bezpośrednio nadzorujący szkołę" zastępuje
się wyrazami "dyrektor szkoły";
28) w art. 77:
a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. W sprawach dyscyplinarnych nauczycieli orzekają w pierwszej instancji
komisje dyscyplinarne przy kuratorach oświaty dla nauczycieli wszystkich szkół
na terenie województwa.
2. Drugą instancją w sprawach dyscyplinarnych nauczycieli jest odwoławcza
komisja dyscyplinarna przy Ministrze Edukacji Narodowej, a w sprawach
dyscyplinarnych nauczycieli szkół artystycznych - odwoławcza komisja
dyscyplinarna przy Ministrze Kultury i Sztuki, powołane do rozpatrywania odwołań
od orzeczeń komisji dyscyplinarnych wymienionych w ust. 1.",
b) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Od prawomocnych orzeczeń w sprawach dyscyplinarnych odwoławczych komisji
dyscyplinarnych przy Ministrze Edukacji Narodowej oraz przy Ministrze Kultury i
Sztuki, orzekających karę, o której mowa w art. 76 ust. 1 pkt 4, ukaranemu służy
prawo wniesienia odwołania do Sądu Najwyższego, w terminie 14 dni od daty
doręczenia orzeczenia.";
29) w art. 82 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Obowiązek wykonania postanowień ust. 1 spoczywa na dyrektorze szkoły i
organie nadzorującym szkołę.";
30) w art. 83 w ust. 1 wyrazy "Organ bezpośrednio nadzorujący szkołę" zastępuje
się wyrazami "Dyrektor szkoły";
31) w art. 95 skreśla się użyte dwukrotnie wyrazy " politycznych i";
32) w art. 97:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu:
"2. Do nauczycieli zatrudnionych w wymiarze nie niższym niż połowa
obowiązującego wymiaru zajęć w szkołach niepublicznych o uprawnieniach szkół
publicznych mają zastosowanie przepisy art. 6 ust. 1, art. 46, 50-52, 57, 59,
62, art. 83 ust. 2 i 3, art. 86 i 88-91.
3. Zakres stosowania ustawy do nauczycieli zatrudnionych w szkołach oraz
placówkach oświatowo-wychowawczych i opiekuńczo-wychowawczych prowadzonych przez
kościoły i inne związki wyznaniowe określają odrębne przepisy."
Art. 98. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych
(Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z
1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121 oraz z
1991 r. Nr 55, poz. 234 i Nr 88, poz. 400) w art. 53 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Urzędnikom państwowym zatrudnionym na stanowisku kuratora oświaty lub
zatrudnionym w urzędach organów administracji państwowej na stanowiskach
wymagających kwalifikacji pedagogicznych przysługują uprawnienia określone w
art. 30, 31, 32 ust. 3, art. 33, 36, 46, 50-52, 57-60, 86 i 88-90 ustawy z dnia
26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela, a okres zatrudnienia na tych
stanowiskach wlicza się do okresu zatrudnienia, od którego zależą uprawnienia
nauczyciela określone w tej ustawie."
Art. 99. W ustawie z dnia 23 października 1987 r. o utworzeniu urzędu Ministra
Edukacji Narodowej (Dz. U. Nr 33, poz. 178 i z 1990 r. Nr 65, poz. 385) w art. 2
w pkt 1:
1) lit. b) i c) otrzymują brzmienie:
"b) ustalanie organizacji i zasad działania publicznych placówek
oświatowo-wychowawczych i opiekuńczo-wychowawczych oraz ramowych statutów
poszczególnych typów szkół, a także przedstawianie wniosków w sprawach
tworzenia, znoszenia, łączenia i przekształcania szkół wyższych,
c) ustalanie ramowych planów nauczania, minimum programowego wychowania
przedszkolnego oraz minimum programowego obowiązkowych przedmiotów nauczanych w
szkołach publicznych, a także zestawu dopuszczonych do użytku szkolnego
podręczników szkolnych oraz zalecanych środków dydaktycznych,";
2) dodaje się lit. d) w brzmieniu:
"d) nadzorowanie działalności kuratorów oświaty będących terenowymi organami
rządowej administracji specjalnej do spraw oświaty,";
3) lit. g) otrzymuje brzmienie:
"g) ustalanie warunków przyjmowania dzieci i młodzieży do publicznych szkół i
placówek oświatowo-wychowawczych i opiekuńczo-wychowawczych,";
4) lit. i) otrzymuje brzmienie:
"i) sprawowanie nadzoru pedagogicznego nad prowadzonymi szkotami oraz
koordynowanie wykonywania nadzoru pedagogicznego na terenie kraju;".
Art. 100. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła
Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 oraz z 1990 r.
Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 19 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Nauczanie religii uczniów szkół publicznych może odbywać się również w
szkołach na zasadach określonych w odrębnej ustawie.",
2) w art. 20 skreśla się ust. 2.
Art. 101. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i
wyznania (Dz. U. Nr 29, poz. 155 oraz z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321
i Nr 86, poz. 504) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 20 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Nauczanie religii uczniów szkół publicznych może odbywać się również w
szkołach na zasadach określonych w odrębnej ustawie.",
2) w art. 21 skreśla się ust. 2 oraz oznaczenie ust. 1.
Art. 102. W ustawie z dnia 4 lipca 1991 r. o stosunku Państwa do Polskiego
Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (Dz. U. Nr 66, poz. 287) skreśla się w
art. 16 ust. 2 oraz oznaczenie ust. 1.
Art. 103. W ustawie z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji
określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji
rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 198, Nr 43, poz.
253 i Nr 87, poz. 506) skreśla się art. 9."
"Art. 113. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2 przepisy wydane na podstawie ustaw
wymienionych w art. 114 obowiązują w zakresie, w jakim nie są sprzeczne z
niniejszą ustawą, do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w
ustawie, nie dłużej jednak niż do dnia 31 sierpnia 1992 r.";
2) art. 2 ustawy z dnia 28 lutego 1992 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty
(Dz. U. Nr 26, poz. 113), który stanowi:
"Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.";
3) art. 11 ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do bezpłatnych i
ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. Nr 54,
poz. 254), który stanowi:
"Art. 11. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1993 r., z tym że art. 10
wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.";
4) art. 2 ustawy z dnia 3 grudnia 1993 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty
(Dz. U. Nr 127, poz. 585), który stanowi:
"Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.";
5) art. 21 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu
nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U.
z 1994 r. Nr 1, poz. 3), który stanowi:
"Art. 21. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.";
6) art. 2 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty (Dz.
U. Nr 53, poz. 215), który stanowi:
"Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.";
7) art. 4, 5 i 7 ustawy z dnia 21 lipca 1995 r. o zmianie ustawy o systemie
oświaty oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 101, poz. 504), które stanowią:
"Art. 4. 1. Do czasu ustalenia podstaw programowych kształcenia w zawodzie,
wymienionych w art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy, o której mowa w art. 1, za
podstawy te uznaje się obowiązującą dokumentację programową ustaloną przez
właściwego ministra i zatwierdzoną przez Ministra Edukacji Narodowej.
2. Działające w dniu wejścia w życie ustawy niepubliczne szkoły, których
prowadzenie ewidencji przechodzi, zgodnie z art. 82 ust. 1 ustawy wymienionej w
art. 1, do kompetencji właściwych ministrów, podlegają z urzędu wpisowi do
ewidencji prowadzonej przez tych ministrów. Kuratorzy oświaty do dnia 31 grudnia
1995 r. przekażą właściwym ministrom dokumentację tych szkół.
3. Osoby prawne i fizyczne prowadzące w dniu wejścia w życie ustawy szkoły lub
placówki niepubliczne dostosują zasady działalności tych szkół i placówek do
wymagań określonych w niniejszej ustawie, w terminie do dnia 31 grudnia 1995 r.
Art. 5. 1. Przepisy wykonawcze wydane przed dniem wejścia w życie ustawy na
podstawie upoważnień zawartych w ustawie wymienionej w art. 1, które zostały
zmienione niniejszą ustawą, zachowują moc do czasu wydania przepisów na
podstawie upoważnień w brzmieniu określonym niniejszą ustawą.
2. W terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy nastąpi dostosowanie
przepisów wykonawczych, o których mowa w ust. 1, do upoważnień w brzmieniu
ustalonym niniejszą ustawą; dostosowanie może polegać na zmianie dotychczasowych
przepisów wykonawczych."
"Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r., z wyjątkiem przepisu
art. 4, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."
Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr
Załącznik do obwieszczenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 16 maja 1996 r.
(poz. 329)
USTAWA
z dnia 7 września 1991 r.
o systemie oświaty.
Oświata w Rzeczypospolitej polskiej stanowi wspólne dobro całego społeczeństwa;
kieruje się zasadami zawartymi w Konstytucji Rzeczypospolitej polskiej, a także
wskazaniami zawartymi w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, Międzynarodowym
Pakcie Praw Obywatelskich i Politycznych oraz Konwencji o Prawach Dziecka.
Nauczanie i wychowanie - respektując chrześcijański system wartości - za
podstawę przyjmuje uniwersalne zasady etyki. Kształcenie i wychowanie służy
rozwijaniu u młodzieży poczucia odpowiedzialności, miłości ojczyzny oraz
poszanowania dla polskiego dziedzictwa kulturowego, przy jednoczesnym otwarciu
się na wartości kultur Europy i świata. Szkoła winna zapewnić każdemu uczniowi
warunki niezbędne do jego rozwoju, przygotować go do wypełniania obowiązków
rodzinnych i obywatelskich w oparciu o zasady solidarności, demokracji,
tolerancji, sprawiedliwości i wolności. 1)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. System oświaty zapewnia w szczególności:
1) realizację prawa każdego obywatela Rzeczypospolitej polskiej do kształcenia
się oraz prawa dzieci i młodzieży do wychowania i opieki, odpowiednich do wieku
i osiągniętego rozwoju,
2) wspomaganie przez szkołę wychowawczej roli rodziny,
3) możliwość zakładania i prowadzenia szkół i placówek przez różne podmioty,
4) dostosowanie treści, metod i organizacji nauczania do możliwości
psychofizycznych uczniów, a także możliwość korzystania z opieki psychologicznej
i specjalnych form pracy dydaktycznej,
5) możliwość pobierania nauki we wszystkich typach szkół przez dzieci i młodzież
niepełnosprawną oraz niedostosowaną społecznie, zgodnie z indywidualnymi
potrzebami rozwojowymi i edukacyjnymi oraz predyspozycjami,
6) opiekę nad uczniami szczególnie uzdolnionymi poprzez umożliwianie
realizowania indywidualnych programów nauczania oraz ukończenia szkoły każdego
typu w skróconym czasie,
7) upowszechnianie dostępu do szkół średnich, których ukończenie umożliwia
dalsze kształcenie w szkołach wyższych,
8) możliwość uzupełniania przez osoby dorosłe wykształcenia ogólnego, zdobywania
lub zmiany kwalifikacji zawodowych i specjalistycznych,
9) zmniejszanie różnic w warunkach kształcenia, wychowania i opieki między
poszczególnymi regionami kraju, a zwłaszcza ośrodkami wielkomiejskimi i
wiejskimi,
10) 2) utrzymywanie bezpiecznych i higienicznych warunków nauki, wychowania i
opieki w szkołach i placówkach,
11) upowszechnianie wiedzy ekologicznej wśród dzieci i młodzieży oraz
kształtowanie właściwych postaw wobec problemów ochrony środowiska,
12) 3) opiekę dzieciom i młodzieży osieroconym, pozbawionym całkowicie lub
częściowo opieki rodzicielskiej, a także uczniom pozostającym w trudnej sytuacji
materialnej i życiowej,
13) 3) dostosowanie kierunków i treści kształcenia do wymogów rynku pracy.
Art. 2. System oświaty obejmuje:
1) przedszkola, w tym specjalne,
2) 4) szkoły podstawowe i ponadpodstawowe, z wyjątkiem szkół wyższych, w tym
specjalne, sportowe oraz mistrzostwa sportowego i artystyczne,
3) 4) placówki oświatowo-wychowawcze, placówki pracy pozaszkolnej oraz placówki
kształcenia ustawicznego umożliwiające uzyskanie i uzupełnienie wiedzy ogólnej i
kwalifikacji zawodowych, zdobywanie umiejętności, kształtowanie i rozwijanie
zainteresowań i uzdolnień oraz korzystanie z różnych form wypoczynku,
4) 4) poradnie psychologiczno-pedagogiczne oraz inne poradnie specjalistyczne
udzielające dzieciom, młodzieży, rodzicom i nauczycielom pomocy
psychologiczno-pedagogicznej, a także pomocy uczniom w wyborze kierunku
kształcenia i zawodu,
5) 4) placówki opiekuńczo-wychowawcze i resocjalizacyjne, zapewniające opiekę i
wychowanie dzieciom i młodzieży pozbawionym całkowicie lub częściowo opieki
rodzicielskiej oraz inne działające stosownie do potrzeb w zakresie pomocy i
opieki nad dziećmi i młodzieżą,
6) rodziny zastępcze,
7) ośrodki adopcyjno-opiekuńcze inicjujące i wspomagające zastępcze formy
wychowania rodzinnego,
8) Ochotnicze Hufce Pracy,
9) zakłady kształcenia i placówki doskonalenia nauczycieli,
10) biblioteki pedagogiczne.
Art. 3. 1. Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa bez bliższego określenia o:
1) szkole - należy przez to rozumieć także przedszkole,
2) szkole artystycznej - należy przez to rozumieć także szkołę bibliotekarską i
animatorów kultury,
3) placówce - należy przez to rozumieć jednostki organizacyjne wymienione w art.
2 pkt 3-5, 7 i 10,
4) placówce publicznej - należy przez to rozumieć placówkę prowadzoną przez
ministra, inne organy administracji rządowej, gminę i związek komunalny,
5) 5) organie prowadzącym szkołę lub placówkę - należy przez to rozumieć
ministra, inne organy administracji rządowej, gminę oraz związek komunalny, inne
osoby prawne i fizyczne,
6) ministrze - należy przez to rozumieć także kierownika centralnego organu
administracji państwowej,
7) innych organach administracji rządowej - należy przez to rozumieć wojewodę
oraz terenowy organ rządowej administracji specjalnej,
8) kuratorze oświaty - należy przez to rozumieć terenowy organ rządowej
administracji specjalnej do spraw oświaty,
9) 6) nauczycielu - należy przez to rozumieć także wychowawcę i innego
pracownika pedagogicznego szkoły, placówki oraz zakładu kształcenia i placówki
doskonalenia nauczycieli,
10) rodzicach - należy przez to rozumieć także prawnych opiekunów dziecka,
11) uczniach - należy przez to rozumieć także słuchaczy i wychowanków,
12) 7) profilu kształcenia zawodowego - należy przez to rozumieć kształcenie
ogólnozawodowe w zakresie określonej dziedziny gospodarki,
13) 8) podstawie programowej - należy przez to rozumieć obowiązkowe, na danym
etapie kształcenia, zestawy treści nauczania oraz umiejętności, które są
uwzględniane w programach nauczania i umożliwiają ustalenie kryteriów ocen
szkolnych i wymagań egzaminacyjnych.
2. 9) Organem wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania
administracyjnego, w stosunku do decyzji wydawanych przez dyrektora szkoły w
sprawach z zakresu obowiązku szkolnego, jest kurator oświaty.
Art. 4. Nauczyciel w swoich działaniach dydaktycznych, wychowawczych i
opiekuńczych ma obowiązek kierowania się dobrem uczniów, troską o ich zdrowie, a
także szanowania godności osobistej ucznia.
Art. 5. 1. Szkoła i placówka może być szkołą i placówką publiczną albo
niepubliczną.
2. 10) Szkoła i placówka, z zastrzeżeniem ust. 4, może być zakładana i
prowadzona przez:
1) ministra lub inny organ administracji rządowej,
2) gminę lub związek komunalny,
3) inne osoby prawne,
4) osobę fizyczną.
3. Minister, inny organ administracji rządowej, gmina oraz związek komunalny
mogą zakładać i prowadzić jedynie szkoły i placówki publiczne.
4. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości
określi, w drodze rozporządzenia, podmioty uprawnione do zakładania i
prowadzenia ośrodków adopcyjno-opiekuńczych oraz zasady działania tych ośrodków.
5. 11) Zakładanie i prowadzenie publicznych przedszkoli i szkół podstawowych, z
wyjątkiem przedszkoli i szkół specjalnych oraz szkół przy zakładach karnych,
zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich, należy do obowiązkowych
zadań własnych gmin.
6. 12) Zakładanie i prowadzenie publicznych szkół ponadpodstawowych, zakładów
kształcenia i placówek doskonalenia nauczycieli, przedszkoli specjalnych, szkół
specjalnych, szkół dla dorosłych oraz placówek publicznych - należy do
obowiązków państwa.
7. 13) Organ prowadzący szkołę lub placówkę odpowiada za jej działalność. Do
zadań organu prowadzącego szkołę lub placówkę należy w szczególności:
1) zapewnienie warunków działania szkoły lub placówki, w tym bezpiecznych i
higienicznych warunków nauki, wychowania i opieki,
2) wykonywanie remontów obiektów szkolnych oraz zadań inwestycyjnych w tym
zakresie,
3) zapewnienie obsługi administracyjnej, finansowej i organizacyjnej szkoły lub
placówki,
4) wyposażenie szkoły lub placówki w pomoce dydaktyczne i sprzęt niezbędny do
pełnej realizacji programów nauczania, wychowania i innych zadań statutowych.
8. 14) Przepisów ust. 7 pkt 2 i 3 nie stosuje się do organów prowadzących
niepubliczne szkoły i placówki.
9. 14) W celu wykonywania zadań wymienionych w ust. 7, organy prowadzące szkoły
i placówki mogą tworzyć jednostki obsługi ekonomiczno-administracyjnej szkół i
placówek.
10. 14) Minister Edukacji Narodowej określa, w drodze zarządzenia, organizację
oraz zasady działania jednostek obsługi ekonomiczno-administracyjnej publicznych
szkół i placówek prowadzonych przez ministrów i inne organy administracji
rządowej.
Art. 5a. 15) 1. Zapewnienie środków na utrzymanie prowadzonych przez gminy
publicznych szkół podstawowych, ponadpodstawowych i placówek, w tym na
wynagrodzenia nauczycieli, należy do obowiązków państwa. Środki te przekazywane
są gminom w formie subwencji i dotacji, których sposób naliczania określony jest
w odrębnej ustawie.
2. Gmina może zwiększyć środki na wynagrodzenia nauczycieli w szkołach i
placówkach wymienionych w ust. 1 w stosunku do środków na wynagrodzenia
zagwarantowanych przez państwo.
3. Prawa i obowiązki nauczycieli publicznych przedszkoli, szkół podstawowych,
ponadpodstawowych i placówek określa ustawa - Karta Nauczyciela.
Art. 6. Przedszkolem publicznym jest przedszkole, które:
1) 16) prowadzi bezpłatne nauczanie i wychowanie w zakresie co najmniej podstaw
programowych wychowania przedszkolnego,
2) przeprowadza rekrutację dzieci w oparciu o zasadę powszechnej dostępności,
3) zatrudnia nauczycieli posiadających kwalifikacje określone w odrębnych
przepisach.
Art. 7. 1. Szkołą publiczną jest szkoła, która:
1) zapewnia bezpłatne nauczanie w zakresie ramowych planów nauczania,
2) przeprowadza rekrutację uczniów w oparciu o zasadę powszechnej dostępności,
3) zatrudnia nauczycieli posiadających kwalifikacje określone w odrębnych
przepisach,
4) 17) realizuje:
a) programy nauczania zawierające podstawy programowe obowiązkowych przedmiotów
ogólnokształcących, a w przypadku szkół zawodowych - również podstawy programowe
kształcenia w danym zawodzie lub profilu kształcenia zawodowego,
b) ramowy plan nauczania,
5) 18) realizuje ustalone przez Ministra Edukacji Narodowej zasady oceniania,
klasyfikowania i promowania uczniów oraz przeprowadzania egzaminów.
2. Szkoły publiczne umożliwiają uzyskanie świadectw lub dyplomów państwowych.
3. 19) Szkoła niepubliczna może uzyskać uprawnienia szkoły publicznej wymienione
w ust. 2, jeżeli:
1) realizuje programy nauczania uwzględniające podstawy programowe wymienione w
ust. 1 pkt 4 lit. a),
2) stosuje zasady klasyfikowania i promowania uczniów oraz przeprowadzania
egzaminów, o których mowa w ust. 1 pkt 5, z wyjątkiem egzaminów wstępnych,
3) prowadzi dokumentację przebiegu nauczania ustaloną dla szkół publicznych,
4) w przypadku szkoły zawodowej - kształci w zawodach określonych w klasyfikacji
zawodów szkolnictwa zawodowego, o której mowa w art. 24 ust. 1, albo w innych
zawodach za zgodą Ministra Edukacji Narodowej,
5) zatrudnia nauczycieli przedmiotów obowiązkowych posiadających kwalifikacje
określone dla nauczycieli szkół publicznych.
Art. 8. Szkoła podstawowa może być tylko szkołą publiczną lub niepubliczną o
uprawnieniach szkoły publicznej.
Art. 9. 1. 20) Szkoły ponadpodstawowe publiczne i niepubliczne dzielą się na:
1) szkoły zasadnicze, dające wykształcenie ogólne i zasadnicze zawodowe oraz
możliwość dalszego kształcenia się w szkole średniej,
2) szkoły średnie ogólnokształcące, dające wykształcenie średnie ogólne z
możliwością uzyskania świadectwa dojrzałości (licea ogólnokształcące),
3) szkoły średnie zawodowe:
a) dające wykształcenie średnie ogólne z możliwością uzyskania świadectwa
dojrzałości oraz wykształcenie zasadnicze zawodowe (licea zawodowe),
b) dające wykształcenie średnie ogólne i zawodowe z możliwością uzyskania
świadectwa dojrzałości (technika, licea i szkoły równorzędne),
c) 21) dające możliwość uzupełnienia wykształcenia ogólnokształcącego o
wykształcenie zasadnicze zawodowe lub o średnie zawodowe (szkoły policealne i
pomaturalne),
4) (skreślony) 22)
2. 23) Minister Edukacji Narodowej może określać, w drodze rozporządzenia, inne
typy szkół niż wymienione w ust. 1 pkt 1-3 oraz ustalać zasady ich działania.
3. 24) Minister Kultury i Sztuki określa, w drodze rozporządzenia, typy szkół
artystycznych publicznych i niepublicznych oraz ustala zasady ich działania.
4. Rada Ministrów określi w drodze rozporządzenia zasady tworzenia sieci
publicznych szkół ponadpodstawowych.
5. 25) Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Prezesem Urzędu Kultury
Fizycznej i Turystyki określa, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady
działania klas i szkół sportowych oraz szkół mistrzostwa sportowego.
Art. 10. 1. 26) Świadectwo ukończenia szkoły podstawowej lub ponadpodstawowej, z
wyjątkiem szkoły medycznej, można również uzyskać na podstawie egzaminów
eksternistycznych.
2. 27) Minister Edukacji Narodowej, a w stosunku do szkół artystycznych Minister
Kultury i Sztuki określają, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb
przeprowadzania egzaminów eksternistycznych oraz zasady odpłatności za ich
przeprowadzanie.
Art. 11. 1. 28) Świadectwa i dyplomy państwowe wydawane przez uprawnione do tego
szkoły oraz placówki kształcenia ustawicznego są dokumentami urzędowymi.
2. Minister Edukacji Narodowej określa w drodze rozporządzenia:
1) zasady wydawania oraz wzory świadectw, dyplomów państwowych i innych druków
szkolnych, sposób dokonywania ich sprostowań i wydawania duplikatów, a także
zasady legalizacji dokumentów przeznaczonych do obrotu prawnego z zagranicą,
2) zasady odpłatności za wykonywanie czynności wymienionych w pkt 1.
Art. 12. 1. Uznając prawo rodziców do religijnego wychowania dzieci, szkoły
publiczne podstawowe organizują naukę religii na życzenie rodziców, szkoły
publiczne ponadpodstawowe - na życzenie bądź rodziców bądź samych uczniów; po
osiągnięciu pełnoletności o pobieraniu nauki religii decydują uczniowie.
2. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z władzami Kościoła Katolickiego i
Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego oraz innych kościołów i
związków wyznaniowych określa, w drodze rozporządzenia, warunki i sposób
wykonywania przez szkoły zadań, o których mowa w ust. 1.
Art. 13. 1. 29) Szkoła i placówka publiczna umożliwia uczniom podtrzymywanie
poczucia tożsamości narodowej, etnicznej, językowej i religijnej, a w
szczególności naukę języka oraz własnej historii i kultury.
2. Na wniosek rodziców nauka, o której mowa w ust. 1, może być prowadzona:
1) w osobnych grupach, oddziałach lub szkołach,
2) w grupach, oddziałach lub szkołach - z dodatkową nauką języka oraz własnej
historii i kultury,
3) w międzyszkolnych zespołach nauczania.
3. 30) Minister Edukacji Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, warunki i
sposób wykonywania przez szkoły i placówki zadań, o których mowa w ust. 1 i 2, w
szczególności minimalną liczbę uczniów, dla których organizuje się poszczególne
formy nauczania wymienione w ust. 2.
4. W pracy dydaktyczno-wychowawczej szkoły publiczne zapewniają podtrzymywanie
kultury i tradycji regionalnej.
Rozdział 2
Wychowanie przedszkolne i obowiązek szkolny
Art. 14. 1. Wychowanie przedszkolne obejmuje dzieci w wieku 3-6 lat.
1a. 31) W przypadku dzieci zakwalifikowanych do kształcenia specjalnego przez
poradnię psychologiczno-pedagogiczną, wychowaniem przedszkolnym może być objęte
dziecko w wieku powyżej 6 lat, nie dłużej jednak niż do końca roku szkolnego w
tym roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 10 lat.
2. 32) Przedszkole realizuje podstawy programowe wychowania przedszkolnego,
określone przez Ministra Edukacji Narodowej.
3. Dziecko w wieku 6 lat ma prawo do rocznego przygotowania przedszkolnego (rok
zerowy).
4. Realizacja uprawnienia określonego w ust. 3 jest obowiązkowym zadaniem
własnym gminy. Odmowa zrealizowania tego uprawnienia następuje w drodze decyzji.
5. 33) Opłaty za świadczenia prowadzonych przez gminę przedszkoli publicznych
ustala rada gminy, a w przypadku innych przedszkoli publicznych - organy
prowadzące te przedszkola, z uwzględnieniem art. 6 pkt 1.
Art. 14a. 34) Sieć publicznych przedszkoli, prowadzonych przez gminę, ustala
rada gminy w uzgodnieniu z kuratorem oświaty.
Art. 15. 1. Podstawę kształcenia w systemie oświaty stanowi ośmioklasowa szkoła
podstawowa.
2. Nauka w zakresie szkoły podstawowej jest obowiązkowa.
3. 35) Obowiązek szkolny dziecka rozpoczyna się z początkiem roku szkolnego w
tym roku kalendarzowym, w którym kończy 7 lat, oraz trwa do ukończenia szkoły
podstawowej, nie dłużej jednak niż do końca roku szkolnego w tym roku
kalendarzowym, w którym kończy 17 lat, a w przypadku młodzieży przebywającej w
zakładach karnych, zakładach poprawczych, schroniskach dla nieletnich,
placówkach resocjalizacyjnych i opiekuńczo-wychowawczych - 18 lat.
4. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może ustanowić w danym województwie
lub jego części obowiązek kształcenia ogólnego albo zawodowego dla młodzieży w
wieku do 18 lat, która nie kontynuuje nauki po ukończeniu szkoły podstawowej
albo jej nie ukończyła, oraz określić zasady wykonywania tego obowiązku i jego
kontrolowania.
Art. 16. 1. Na wniosek rodziców naukę w szkole podstawowej może także rozpocząć
dziecko, które przed dniem 1 września kończy 6 lat, jeżeli wykazuje
psychofizyczną dojrzałość do podjęcia nauki szkolnej.
2. 36) Decyzję o wcześniejszym przyjęciu dziecka do szkoły podstawowej podejmuje
dyrektor szkoły po zasięgnięciu opinii poradni psychologiczno-pedagogicznej.
3. 37) W przypadkach uzasadnionych ważnymi przyczynami rozpoczęcie spełniania
przez dziecko obowiązku szkolnego może być odroczone, nie dłużej jednak niż o
jeden rok. W przypadku dzieci, o których mowa w art. 14 ust. 1a, rozpoczęcie
spełniania obowiązku szkolnego może być odroczone do końca roku szkolnego w tym
roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 10 lat.
4. 36) Decyzję w sprawie odroczenia obowiązku szkolnego podejmuje dyrektor
szkoły publicznej, w której obwodzie dziecko mieszka, po zasięgnięciu opinii
poradni psychologiczno-pedagogicznej.
5. 38) Obowiązek szkolny spełnia się przez uczęszczanie do szkoły podstawowej, w
tym specjalnej, publicznej albo niepublicznej posiadającej uprawnienia szkoły
publicznej.
6. Dyrektor szkoły niepublicznej wymienionej w ust. 5 jest zobowiązany
powiadomić o przyjęciu dziecka dyrektora szkoły publicznej, w której obwodzie
dziecko mieszka, oraz informować o spełnianiu przez dziecko obowiązku szkolnego.
7. 39) Za spełnianie obowiązku szkolnego uznaje się również udział dzieci i
młodzieży upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim w zajęciach
rewalidacyjno-wychowawczych, organizowanych zgodnie z odrębnymi przepisami.
8. 39) Na wniosek rodziców dyrektor szkoły publicznej, w której obwodzie dziecko
mieszka, może zezwolić na spełnianie przez dziecko obowiązku szkolnego poza
szkołą oraz określić jego warunki. Dziecko spełniające obowiązek szkolny w tej
formie może otrzymać świadectwo ukończenia poszczególnych klas szkoły
podstawowej lub ukończenia tej szkoły na podstawie egzaminów klasyfikacyjnych
przeprowadzonych przez szkołę, której dyrektor zezwolił na taką formę spełniania
obowiązku szkolnego.
9. 39) W szczególnie uzasadnionych przypadkach, na wniosek rodziców i na
podstawie orzeczenia poradni psychologiczno-pedagogicznej, kurator oświaty może
zwolnić od spełniania obowiązku szkolnego dziecko, które ukończyło 15 lat.
Art. 17. 1. Sieć szkół podstawowych publicznych powinna być zorganizowana w
sposób umożliwiający wszystkim dzieciom spełnianie obowiązku szkolnego, z
uwzględnieniem ust. 2.
2. Droga dziecka z domu do szkoły nie może przekraczać:
1) 3 km w przypadku uczniów klas I-IV,
2) 4 km w przypadku uczniów klas V-VIII.
3. 40) Jeżeli droga dziecka z domu do szkoły, w której obwodzie dziecko mieszka,
przekracza odległości wymienione w ust. 2, obowiązkiem gminy jest zapewnienie
bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu lub zwrot kosztów przejazdu
środkami komunikacji publicznej.
4. 41) Rada gminy, z uwzględnieniem zasad określonych w ust. 1 i 2, ustala w
uzgodnieniu z kuratorem oświaty plan sieci publicznych szkół podstawowych oraz
granice ich obwodów. Uchwała rady gminy podlega ogłoszeniu w wojewódzkim
dzienniku urzędowym.
Art. 18. Rodzice dziecka podlegającego obowiązkowi szkolnemu są obowiązani do:
1) dopełnienia czynności związanych ze zgłoszeniem dziecka do szkoły,
2) zapewnienia regularnego uczęszczania dziecka na zajęcia szkolne, z wyjątkiem
przypadku, o którym mowa w art. 16 ust. 8,
3) zapewnienia dziecku warunków umożliwiających przygotowywanie się do zajęć
szkolnych,
4) 42) zapewnienia dziecku, realizującemu obowiązek szkolny poza szkołą,
warunków nauki określonych w zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 8.
Art. 19. 1. Dyrektor szkoły podstawowej publicznej sprawuje kontrolę spełniania
obowiązku szkolnego przez dzieci zamieszkujące w obwodzie tej szkoły, a w
szczególności:
1) 43) kontroluje wykonywanie obowiązków, o których mowa w art. 18 pkt 1 i 2, a
także współdziała z rodzicami w realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 18
pkt 3 i 4,
2) prowadzi ewidencję spełniania obowiązku szkolnego.
2. Organ gminy prowadzący ewidencję ludności jest obowiązany w ramach zadań
własnych przesyłać właściwym dyrektorom szkół informacje o aktualnym stanie i
zmianach w ewidencji dzieci w wieku od 3 do 15 lat.
Art. 20. Niespełnianie obowiązku szkolnego podlega egzekucji w trybie ustawy o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Rozdział 3
Zarządzanie szkołami i placówkami publicznymi
Art. 21. 1. Minister Edukacji Narodowej koordynuje i realizuje politykę
oświatową państwa, nadzoruje działalność kuratorów oświaty oraz współdziała z
innymi organami i jednostkami organizacyjnymi w sprawach funkcjonowania systemu
oświaty.
2. Minister Edukacji Narodowej, oprócz wykonywania kompetencji nadzorczych
wymienionych w ust. 1, uchyla zarządzenia kuratora oświaty niezgodne z ustawami
oraz aktami wydanymi w celu ich wykonania.
3. Minister Edukacji Narodowej określi szczegółowy tryb kontroli zarządzeń
kuratora oświaty.
Art. 22. 1. Minister Edukacji Narodowej określa w drodze rozporządzenia:
1) 44) warunki i tryb przyjmowania uczniów do szkół i placówek oraz
przechodzenia z jednych typów szkół do innych,
2) warunki i tryb przyjmowania do szkół i placówek osób nie będących obywatelami
polskimi oraz zasady odpłatności tych osób za naukę i opiekę w szkołach i
placówkach,
3) zasady organizowania kształcenia dzieci obywateli polskich czasowo
przebywających za granicą oraz wspomagania nauczania historii, geografii i
języka polskiego wśród Polonii,
4) zakres świadczeń przysługujących nauczycielom polskim skierowanym do pracy za
granicą w celach, o których mowa w pkt 3,
5) w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej, ogólne przepisy
bezpieczeństwa i higieny obowiązujące w szkołach i placówkach.
2. Minister Edukacji Narodowej ponadto ustala:
1) ramowe plany nauczania,
2) 45) podstawy programowe wychowania przedszkolnego, podstawy programowe
obowiązkowych przedmiotów ogólnokształcących, a w odniesieniu do szkół
zawodowych również podstawy programowe kształcenia w poszczególnych zawodach lub
podstawy programowe profilu kształcenia zawodowego,
3) 45) warunki i tryb dopuszczania do użytku szkolnego programów nauczania i
podręczników, zalecania środków dydaktycznych oraz wykazy tych programów,
podręczników i środków,
4) zasady oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów oraz przeprowadzania
egzaminów,
5) 46) sposób prowadzenia przez szkoły i placówki dokumentacji przebiegu
nauczania, działalności wychowawczej i opiekuńczej oraz rodzaje tej
dokumentacji,
6) zasady i warunki prowadzenia działalności innowacyjnej i eksperymentalnej
przez szkoły i placówki,
7) organizację roku szkolnego,
8) 47) organizację oraz zasady przeprowadzania konkursów, turniejów i olimpiad
przedmiotowych,
9) 47) zasady organizowania opieki nad uczniami niepełnosprawnymi, kształcenia
tych uczniów w ogólnodostępnych i integracyjnych szkołach i placówkach oraz
zasady organizacji kształcenia specjalnego,
10) (skreślony 48)),
11) 49) zasady organizowania przez szkoły i placówki gimnastyki korekcyjnej oraz
nadobowiązkowych zajęć z wychowania fizycznego,
12) 49) zasady i warunki organizowania przez szkoły i placówki krajoznawstwa i
turystyki.
Art. 23. 1. 50) W zakresie kształcenia zawodowego zadania określone w art. 22
ust. 2 pkt 1-3 Minister Edukacji Narodowej wykonuje przy udziale innych
ministrów właściwych dla zawodów podstawowych w reprezentowanych przez nich
branżach.
2. (skreślony 51)).
3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, zasady i zakres
współdziałania ministrów, o których mowa w ust. 1.
Art. 24. 52) 1. Minister Edukacji Narodowej na wniosek właściwych ministrów
określa, w drodze rozporządzenia, klasyfikację zawodów szkolnictwa zawodowego, z
uwzględnieniem klasyfikacji zawodów i specjalności występujących w gospodarce
narodowej.
2. Wniosek właściwego ministra, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać opis
zawodu ze zbiorem umiejętności zawodowych.
3. Minister Edukacji Narodowej określa, w drodze rozporządzenia, profile
kształcenia zawodowego odpowiadające określonym dziedzinom gospodarki.
4. Stowarzyszenia zawodowe, samorządy gospodarcze oraz inne organizacje
gospodarcze mogą występować do właściwych ministrów z propozycją ustanawiania
nowych zawodów i specjalności szkolnictwa zawodowego.
Art. 25. 1. Szkoły i placówki publiczne:
1) artystyczne - zakłada i prowadzi Minister Kultury i Sztuki,
2) rolnicze i gospodarki żywnościowej - zakłada i prowadzi Minister Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej,
3) medyczne - zakłada i prowadzi Minister Zdrowia i Opieki Społecznej.
2. Przepis ust. 1 nie narusza uprawnień innych ministrów, organów administracji
rządowej, gmin, związków komunalnych oraz osób prawnych i fizycznych do
zakładania i prowadzenia szkół, o których mowa w ust. 1.
3. Ministrowie, o których mowa w ust. 1, w celu realizacji zadań związanych z
prowadzeniem szkół i placówek mogą powoływać, w drodze rozporządzenia, jednostki
organizacyjne obsługi szkół, określając zakres i zasady ich działania.
4. 53) Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może na wniosek zainteresowanego
ministra przekazać wojewodom realizację niektórych zadań związanych z
prowadzeniem szkół i placówek, o których mowa w ust. 1, oraz sprawowaniem nad
nimi nadzoru pedagogicznego, określając zakres uprawnień wojewodów, wynikających
z realizacji tych zadań.
Art. 26. 1. Minister Kultury i Sztuki w odniesieniu do szkół i placówek
artystycznych wydaje przepisy określone w art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2, ust. 2 pkt
1-4 i 6-8 oraz w porozumieniu z Ministrem Edukacji Narodowej - przepisy
określone w art. 22 ust. 2 pkt 5.
2. 54) Ministrowie Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Zdrowia i Opieki
Społecznej w odniesieniu odpowiednio do szkół i placówek rolniczych i gospodarki
żywnościowej oraz medycznych wydają przepisy określone w art. 22 ust. 1 pkt 1,
ust. 2 pkt 1-3 i 6 w porozumieniu z Ministrem Edukacji Narodowej.
Art. 27. 55) Przepisy art. 26 nie naruszają uprawnień Ministra Edukacji
Narodowej w zakresie ustalania ramowych planów nauczania i podstaw programowych
przedmiotów ogólnokształcących.
Art. 28. Przepisy art. 25 i 26 nie naruszają uprawnień Ministra Obrony Narodowej
do zakładania, prowadzenia i nadzorowania szkół na podstawie przepisów o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych.
Art. 29. 1. 56) Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, inne
szkoły i placówki, które są obowiązani prowadzić i nadzorować właściwi
ministrowie lub podporządkowane im organy i jednostki organizacyjne, oraz
określić ich obowiązki i uprawnienia.
2. 57) Ministrowie, o których mowa w ust. 1, w odniesieniu do publicznych szkół
i placówek określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 1, w porozumieniu
z Ministrem Edukacji Narodowej, mogą wydawać przepisy określone w art. 26 ust.
2, a także ustalać szczególne zasady działania tych szkół i placówek, stosownie
do ich specyfiki.
Art. 30. 1. Kuratora oświaty powołuje i odwołuje Minister Edukacji Narodowej po
zasięgnięciu opinii wojewody.
2. Kandydata na stanowisko kuratora oświaty wyłania się w drodze konkursu
ogłaszanego przez Ministra Edukacji Narodowej spośród nauczycieli lub
nauczycieli akademickich posiadających co najmniej 7-letni staż pracy w swoim
zawodzie. W skład komisji konkursowej wchodzą trzej przedstawiciele Ministra
Edukacji Narodowej oraz po jednym przedstawicielu:
1) wojewódzkiej rady oświatowej,
2) sejmiku samorządowego,
3) wojewody,
4) wojewódzkich struktur związków zawodowych zrzeszających nauczycieli.
3. Regulamin konkursu i tryb pracy komisji określa Minister Edukacji Narodowej.
4. Wicekuratorów oświaty powołuje i odwołuje Minister Edukacji Narodowej na
wniosek kuratora oświaty.
Art. 31. Kurator oświaty kieruje realizacją polityki oświatowej państwa na
terenie województwa, a w szczególności:
1) wydaje akty prawne w formie zarządzeń,
2) 58) prowadzi publiczne szkoły i placówki, w tym centra kształcenia
ustawicznego, z wyjątkiem szkół i placówek prowadzonych przez inne uprawnione
lub zobowiązane do tego organy i osoby,
3) wydaje zezwolenie, w drodze decyzji, na założenie szkoły publicznej przez
osobę prawną lub fizyczną,
4) 59) w przypadkach określonych w ustawie wyraża zgodę na zlikwidowanie szkoły
publicznej prowadzonej przez inny organ lub osobę,
5) (skreślony 60) )
6) 61) organizuje doskonalenie zawodowe nauczycieli szkół publicznych, z
wyjątkiem nauczycieli przedmiotów zawodowych szkół wymienionych w art. 25 ust. 1
i art. 29, oraz wychowawców internatów w szkołach rolniczych i gospodarki
żywnościowej,
7) współdziała z wojewódzką radą oświatową.
Art. 32. 1. Kurator oświaty wykonuje swoje zadania przy pomocy kuratorium
oświaty.
2. Zasady organizacji kuratorium oświaty określa Minister Edukacji Narodowej.
Art. 33. 62) 1. Nadzór pedagogiczny polega na:
1) ocenianiu stanu i warunków działalności dydaktycznej, wychowawczej i
opiekuńczej szkół, placówek i nauczycieli,
2) analizowaniu i ocenianiu efektów działalności dydaktycznej, wychowawczej i
opiekuńczej oraz innej działalności statutowej szkół i placówek,
3) udzielaniu pomocy szkołom, placówkom i nauczycielom w wykonywaniu ich zadań
dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych,
4) inspirowaniu nauczycieli do innowacji pedagogicznych, metodycznych i
organizacyjnych.
2. W zakresie wymienionym w ust. 1 pkt 1 i 2 nadzorowi podlega w szczególności:
1) zgodność zatrudniania nauczycieli z wymaganymi kwalifikacjami,
2) realizacja podstaw programowych i ramowych planów nauczania,
3) przestrzeganie zasad oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów oraz
przeprowadzania egzaminów, a także przestrzeganie przepisów dotyczących
obowiązku szkolnego,
4) przestrzeganie statutu szkoły lub placówki, w tym w zakresie przestrzegania
praw ucznia oraz praw dziecka,
5) zapewnianie uczniom bezpiecznych i higienicznych warunków nauki.
3. Nauczyciele, o których mowa w art. 35 ust. 5, wykonujący czynności z zakresu
nadzoru pedagogicznego mają prawo:
1) wstępu do szkół i placówek,
2) wglądu do prowadzonej przez szkołę lub placówkę dokumentacji dotyczącej
przebiegu nauczania, wychowania i opieki oraz organizacji pracy,
3) udziału w posiedzeniu rady pedagogicznej, po uprzednim powiadomieniu
dyrektora szkoły,
4) wstępu w charakterze obserwatora na zajęcia dydaktyczne, wychowawcze,
opiekuńcze i inne zajęcia organizowane przez szkołę lub placówkę, po uprzednim
powiadomieniu dyrektora szkoły lub placówki,
5) przeprowadzania badań służących ocenie efektywności działalności
dydaktycznej, wychowawczej oraz opiekuńczej szkół i placówek.
4. Nauczyciele, o których mowa w art. 35 ust. 5, mogą wydawać dyrektorom szkół i
placówek doraźne zalecenia oraz zgłaszać uwagi i wnioski wynikające z
przeprowadzonych czynności.
5. Dyrektor szkoły lub placówki w ciągu 7 dni od otrzymania zaleceń, uwag i
wniosków, o których mowa w ust. 4, może zgłosić wobec nich zastrzeżenia do
organu sprawującego nadzór pedagogiczny.
6. W przypadku nieuwzględnienia zastrzeżeń przez organ sprawujący nadzór
pedagogiczny, dyrektor szkoły lub placówki jest obowiązany powiadomić ten organ
o realizacji zaleceń, uwag i wniosków w terminie 30 dni.
7. W razie stwierdzenia istotnych uchybień w działalności szkoły lub placówki,
organ sprawujący nadzór pedagogiczny niezależnie od środków, o których mowa w
ust. 4, zawiadamia o stwierdzonych uchybieniach organ prowadzący szkołę lub
placówkę.
8. Organ sprawujący nadzór pedagogiczny może wydawać organowi prowadzącemu
szkołę lub placówkę zalecenia wynikające z czynności nadzoru. Przepisy ust. 5 i
6 stosuje się odpowiednio.
Art. 34. 63) 1. Jeżeli szkoła lub placówka albo organ prowadzący prowadzi swoją
działalność z naruszeniem przepisów ustawy, organ sprawujący nadzór pedagogiczny
może polecić, w drodze decyzji, usunięcie uchybień w wyznaczonym terminie.
2. W przypadku stwierdzenia niedostatecznych efektów kształcenia lub wychowania
w szkole lub placówce, organ sprawujący nadzór pedagogiczny poleca dyrektorowi
szkoły lub placówki opracowanie w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące, w
uzgodnieniu z organem prowadzącym, programu poprawy efektywności kształcenia lub
wychowania. Program musi uwzględniać uwagi i wnioski zgłoszone przez organ
sprawujący nadzór pedagogiczny.
3. W przypadku szkoły prowadzonej przez osobę prawną lub fizyczną, z
zastrzeżeniem ust. 4, niewykonanie polecenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, może
stanowić podstawę cofnięcia, w drodze decyzji, zezwolenia na założenie tej
szkoły. Cofnięcie zezwolenia na założenie szkoły jest równoznaczne z
postawieniem jej w stan likwidacji.
4. Jeżeli szkoła lub placówka prowadzona przez gminę, a także sama gmina, nie
usunie uchybień wynikłych z naruszenia przepisów ustawy, o których mowa w ust.
1, organ sprawujący nadzór pedagogiczny zawiadamia o tym fakcie wojewodę
sprawującego nadzór nad działalnością komunalną.
Art. 34a. 64) 1. Organ prowadzący szkołę lub placówkę sprawuje nadzór nad jej
działalnością w zakresie spraw finansowych i administracyjnych.
2. W zakresie wymienionym w ust. 1 nadzorowi podlega w szczególności:
1) prawidłowość dysponowania przyznanymi szkole środkami budżetowymi oraz
gospodarowania mieniem,
2) przestrzeganie obowiązujących przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny
pracy pracowników i uczniów,
3) przestrzeganie przepisów dotyczących organizacji pracy szkoły i placówki.
3. Do wykonywania nadzoru, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio
przepisy art. 33 ust. 3 pkt 1 i 2 oraz ust. 4-6.
4. Organ prowadzący szkołę lub placówkę, nie posiadający uprawnień do
sprawowania nadzoru pedagogicznego, może występować w sprawach
dydaktyczno-wychowawczych i opiekuńczych z wnioskami do dyrektora szkoły lub
placówki i organu sprawującego nadzór pedagogiczny. Dyrektor lub organ, który
otrzymał wniosek, jest obowiązany do udzielenia odpowiedzi w terminie 14 dni.
Art. 34b. 64) Organ prowadzący szkołę lub placówkę, a w zakresie działalności
dydaktyczno-wychowawczej i opiekuńczej również organ sprawujący nadzór
pedagogiczny, mogą ingerować w działalność szkoły lub placówki wyłącznie w
zakresie i na zasadach określonych w ustawie. W przypadku szkół przy zakładach
karnych ingerencja ta jest dopuszczalna również w zakresie realizacji celów
wykonania kary pozbawienia wolności określonych w Kodeksie karnym wykonawczym, a
w przypadku szkół w zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich - w
zakresie realizacji celów określonych w przepisach o postępowaniu w sprawach
nieletnich.
Art. 35. 1. Minister Edukacji Narodowej sprawuje nadzór pedagogiczny nad
prowadzonymi przez siebie szkołami i placówkami oraz koordynuje wykonywanie
nadzoru pedagogicznego na terenie kraju.
2. Nadzór pedagogiczny, z wyjątkiem nadzoru pedagogicznego nad nauczaniem
przedmiotów ogólnokształcących, sprawują:
1) nad artystycznymi szkołami i placówkami publicznymi oraz niepublicznymi -
Minister Kultury i Sztuki,
2) nad medycznymi szkołami publicznymi oraz niepublicznymi - Minister Zdrowia i
Opieki Społecznej,
3) nad rolniczymi lub gospodarki żywnościowej szkołami publicznymi oraz
niepublicznymi - Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej,
4) 65) nad innymi szkołami i placówkami, o których mowa w przepisach wydanych na
podstawie art. 29 ust. 1, publicznymi oraz niepublicznymi - właściwi ministrowie
lub podporządkowane im organy i jednostki.
2a. 66) Minister Sprawiedliwości i podporządkowane organy sprawują nadzór
pedagogiczny nad zakładami poprawczymi, schroniskami dla nieletnich, ośrodkami
diagnostyczno-konsultacyjnymi oraz kuratorskimi ośrodkami pracy z młodzieżą.
3. Kurator oświaty sprawuje na terenie województwa nadzór pedagogiczny nad:
1) prowadzonymi przez siebie szkołami i placówkami,
2) innymi szkołami i placówkami publicznymi i niepublicznymi, z tym że w
stosunku do szkół, o których mowa w ust. 2 - w zakresie nauczania przedmiotów
ogólnokształcących,
3) (skreślony) 67) ).
4. 68) Dyrektor szkoły i placówki oraz inni nauczyciele zajmujący stanowisko
kierownicze, z zastrzeżeniem art. 36 ust. 2, sprawują nadzór pedagogiczny w
stosunku do nauczycieli zatrudnionych w tych szkołach i placówkach, a w szkołach
zawodowych także w stosunku do instruktorów praktycznej nauki zawodu.
5. 69) Organy, o których mowa w ust. 1-3 oraz w art. 25 ust. 4, sprawują nadzór
pedagogiczny przy pomocy nauczycieli zatrudnionych na stanowiskach wymagających
kwalifikacji pedagogicznych w urzędach tych organów lub w jednostkach
organizacyjnych, o których mowa w art. 25 ust. 3.
6. 70) Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami,
a w stosunku do nauczycieli sprawujących nadzór pedagogiczny nad szkołami i
placówkami artystycznymi - Minister Kultury i Sztuki w porozumieniu z Ministrem
Edukacji Narodowej określają, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
sprawowania nadzoru pedagogicznego, wykaz stanowisk, o których mowa w ust. 5,
oraz kwalifikacje niezbędne do ich zajmowania.
Art. 36. 71) 1. Szkołą lub placówką kieruje nauczyciel, któremu powierzono
stanowisko dyrektora.
2. Minister Edukacji Narodowej, a w stosunku do szkół artystycznych Minister
Kultury i Sztuki mogą określać, w drodze rozporządzenia, typy szkół i placówek,
w których stanowisko dyrektora lub inne stanowisko kierownicze można powierzyć
osobie nie posiadającej kwalifikacji pedagogicznych, z tym że osoby te nie mogą
sprawować nadzoru pedagogicznego. W tym przypadku nadzór pedagogiczny sprawuje
nauczyciel zajmujący inne stanowisko kierownicze w szkole lub placówce.
3. Minister Edukacji Narodowej, a w stosunku do szkół artystycznych - Minister
Kultury i Sztuki określają, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakim powinna
odpowiadać osoba zajmująca stanowisko dyrektora oraz inne stanowisko
kierownicze, w poszczególnych typach szkół i placówek.
Art. 36a. 72) 1. Stanowisko dyrektora szkoły lub placówki, z zastrzeżeniem ust.
2, powierza organ prowadzący szkołę lub placówkę.
2. Powierzenie przez organ prowadzący stanowiska dyrektora szkoły lub placówki
może nastąpić, jeżeli organ sprawujący nadzór pedagogiczny nie zgłosi, w
terminie 14 dni od przedstawienia kandydata na to stanowisko, umotywowanego
zastrzeżenia.
3. Kandydata na stanowisko dyrektora szkoły lub placówki wyłania się w drodze
konkursu. Kandydatowi nie można odmówić powierzenia stanowiska dyrektora, chyba
że organ sprawujący nadzór pedagogiczny zgłosił zastrzeżenie, o którym mowa w
ust. 2.
4. Jeżeli do konkursu nie zgłosi się żaden kandydat albo w wyniku konkursu nie
wyłoniono kandydata, organ prowadzący powierza to stanowisko ustalonemu przez
siebie kandydatowi, po zasięgnięciu opinii rady szkoły lub placówki i rady
pedagogicznej. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.
5. W celu przeprowadzenia konkursu organ prowadzący szkołę lub placówkę określa
regulamin konkursu oraz powołuje komisję konkursową w składzie:
1) po dwóch przedstawicieli:
a) organu prowadzącego szkołę lub placówkę,
b) organu sprawującego nadzór pedagogiczny, o ile nie jest nim organ prowadzący
szkołę,
c) rady pedagogicznej,
d) rodziców, a w przypadku placówek opieki całkowitej - rady placówki,
2) po jednym przedstawicielu zakładowych organizacji związkowych.
6. W przypadku szkół i placówek nowo zakładanych skład komisji konkursowej
określa organ prowadzący tę szkołę lub placówkę w uzgodnieniu z organem
sprawującym nadzór pedagogiczny.
7. W przypadku szkół i placówek, o których mowa w art. 44 i art. 52 ust. 1, w
skład komisji nie wchodzą odpowiednio przedstawiciele rady pedagogicznej i
rodziców.
8. Stanowisko dyrektora szkoły lub placówki powierza się na 5 lat szkolnych. W
uzasadnionych przypadkach można powierzyć to stanowisko na krótszy okres, jednak
nie krótszy niż 1 rok szkolny.
9. Po upływie okresu, o którym mowa w ust. 8, organ prowadzący po zasięgnięciu
opinii rady szkoły lub placówki i rady pedagogicznej może przedłużyć powierzenie
stanowiska na kolejny okres wymieniony w ust. 8. Przepis ust. 2 stosuje się
odpowiednio.
10. Przepisy ust. 1-9 i art. 37 nie dotyczą szkół prowadzonych przez Ministrów:
Obrony Narodowej i Sprawiedliwości lub podporządkowane im organy.
Art. 37. 1. 73) W szkole lub placówce, w których zgodnie z ramowym statutem może
być utworzone stanowisko wicedyrektora i inne stanowiska kierownicze,
powierzenia tych stanowisk i odwołania z nich dokonuje dyrektor szkoły lub
placówki, po zasięgnięciu opinii organu prowadzącego, rady szkoły lub placówki
oraz rady pedagogicznej.
2. 74) Umowa o pracę na stanowisku nauczyciela, zawarta na czas określony
krótszy niż okres powierzenia stanowiska kierowniczego, ulega przedłużeniu na
okres powierzenia.
3. 75) W przypadku osób, o których mowa w art. 36 ust. 2, przepis ust. 1 stosuje
się odpowiednio.
Art. 38. 76) Organ, który powierzył nauczycielowi stanowisko kierownicze w
szkole lub placówce:
1) odwołuje nauczyciela ze stanowiska kierowniczego w razie:
a) złożenia przez nauczyciela rezygnacji, za trzymiesięcznym wypowiedzeniem,
b) ustalenia przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny negatywnej oceny pracy
lub w przypadku ustalenia przez organ prowadzący negatywnej oceny wykonywania
zadań wymienionych w art. 34a ust. 2, w trybie określonym przepisami w sprawie
oceny pracy nauczycieli - bez wypowiedzenia,
2) w przypadkach szczególnie uzasadnionych może odwołać nauczyciela ze
stanowiska kierowniczego w czasie roku szkolnego, bez wypowiedzenia.
Art. 39. 1. Dyrektor szkoły lub placówki w szczególności:
1) 77) kieruje działalnością szkoły lub placówki i reprezentuje ją na zewnątrz,
2) sprawuje nadzór pedagogiczny,
3) sprawuje opiekę nad uczniami oraz stwarza warunki harmonijnego rozwoju
psychofizycznego poprzez aktywne działania prozdrowotne,
4) realizuje uchwały rady szkoły lub placówki oraz rady pedagogicznej, podjęte w
ramach ich kompetencji stanowiących,
5) dysponuje środkami określonymi w planie finansowym szkoły lub placówki
zaopiniowanym przez radę szkoły i ponosi odpowiedzialność za ich prawidłowe
wykorzystanie, a także może organizować administracyjną, finansową i gospodarczą
obsługę szkoły lub placówki,
6) wykonuje inne zadania wynikające z przepisów szczególnych,
7) 78) współdziała ze szkołami wyższymi oraz zakładami kształcenia nauczycieli w
organizacji praktyk pedagogicznych.
2. 79) Dyrektor szkoły lub placówki może, w drodze decyzji, skreślić ucznia z
listy uczniów w przypadkach określonych w statucie szkoły lub placówki.
Skreślenie następuje na podstawie uchwały rady pedagogicznej, po zasięgnięciu
opinii samorządu uczniowskiego.
2a. 80) Przepis ust. 2 nie dotyczy ucznia objętego obowiązkiem szkolnym. W
uzasadnionych przypadkach uczeń ten, na wniosek dyrektora szkoły, może zostać
przeniesiony przez kuratora oświaty do innej szkoły.
3. Dyrektor jest kierownikiem zakładu pracy dla zatrudnionych w szkole lub
placówce nauczycieli i pracowników nie będących nauczycielami. Dyrektor w
szczególności decyduje w sprawach:
1) zatrudniania i zwalniania nauczycieli oraz innych pracowników szkoły lub
placówki,
2) przyznawania nagród oraz wymierzania kar porządkowych nauczycielom i innym
pracownikom szkoły lub placówki,
3) występowania z wnioskami, po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej i rady
szkoły lub placówki, w sprawach odznaczeń, nagród i innych wyróżnień dla
nauczycieli oraz pozostałych pracowników szkoły lub placówki.
4. Dyrektor szkoły lub placówki w wykonywaniu swoich zadań współpracuje z radą
szkoły lub placówki, radą pedagogiczną, rodzicami i samorządem uczniowskim.
5. 81) Dyrektor szkoły zawodowej może ponadto, w porozumieniu z organem
prowadzącym szkołę, organem sprawującym nadzór pedagogiczny oraz wojewódzkim
urzędem pracy, zmieniać lub wprowadzać nowe zawody lub profile kształcenia
zawodowego, w których kształci szkoła.
6. Uprawnienia, o których mowa w ust. 3, nie przysługują dyrektorom
jednooddziałowych przedszkoli oraz kierownikom szkół podstawowych (szkół
filialnych) podporządkowanych organizacyjnie innej szkole. Uprawnienia te
przysługują odpowiednio organowi prowadzącemu przedszkole lub dyrektorowi
szkoły, któremu szkoła filialna jest organizacyjnie podporządkowana.
Art. 40. 1. W szkole lub placówce zatrudniającej co najmniej 3 nauczycieli
działa rada pedagogiczna, która jest kolegialnym organem szkoły lub placówki w
zakresie realizacji jej statutowych zadań dotyczących kształcenia, wychowania i
opieki.
2. Nauczyciele szkół zatrudniających mniej niż 3 nauczycieli są członkami rady
pedagogicznej szkoły, której jest podporządkowana szkoła filialna.
3. W skład rady pedagogicznej wchodzą wszyscy nauczyciele zatrudnieni w szkole
lub placówce oraz pracownicy innych zakładów pracy pełniący funkcję instruktorów
praktycznej nauki zawodu lub prowadzący pracę wychowawczą z młodocianymi
pracownikami w placówkach zbiorowego zakwaterowania, dla których praca
dydaktyczna i wychowawcza stanowi podstawowe zajęcie. W zebraniach rady
pedagogicznej mogą także brać udział z głosem doradczym osoby zapraszane przez
jej przewodniczącego za zgodą lub na wniosek rady pedagogicznej.
4. Przewodniczącym rady pedagogicznej jest dyrektor szkoły lub placówki.
5. 82) Zebrania plenarne rady pedagogicznej są organizowane przed rozpoczęciem
roku szkolnego, w każdym okresie (semestrze) w związku z zatwierdzeniem wyników
klasyfikowania i promowania uczniów, po zakończeniu rocznych zajęć szkolnych
oraz w miarę bieżących potrzeb. Zebrania mogą być organizowane na wniosek organu
sprawującego nadzór pedagogiczny, z inicjatywy przewodniczącego, rady szkoły lub
placówki, organu prowadzącego szkołę lub placówkę albo co najmniej 1/3 członków
rady pedagogicznej.
6. Przewodniczący prowadzi i przygotowuje zebrania rady pedagogicznej oraz jest
odpowiedzialny za zawiadomienie wszystkich jej członków o terminie i porządku
zebrania zgodnie z regulaminem rady.
7. Dyrektor szkoły lub placówki przedstawia radzie pedagogicznej, nie rzadziej
niż dwa razy w roku szkolnym, ogólne wnioski wynikające ze sprawowanego nadzoru
pedagogicznego oraz informacje o działalności szkoły.
Art. 41. 1. Do kompetencji stanowiących rady pedagogicznej należy:
1) zatwierdzanie planów pracy szkoły lub placówki po zaopiniowaniu przez radę
szkoły lub placówki,
2) zatwierdzanie wyników klasyfikacji i promocji uczniów,
3) podejmowanie uchwał w sprawie innowacji i eksperymentów pedagogicznych w
szkole lub placówce, po zaopiniowaniu ich projektów przez radę szkoły lub
placówki,
4) ustalanie organizacji doskonalenia zawodowego nauczycieli szkoły lub
placówki,
5) podejmowanie uchwał w sprawach skreślenia z listy uczniów.
2. Rada pedagogiczna opiniuje w szczególności:
1) organizację pracy szkoły lub placówki, w tym zwłaszcza tygodniowy rozkład
zajęć lekcyjnych i pozalekcyjnych,
2) projekt planu finansowego szkoły lub placówki,
3) wnioski dyrektora o przyznanie nauczycielom odznaczeń, nagród i innych
wyróżnień,
4) propozycje dyrektora szkoły lub placówki w sprawach przydziału nauczycielom
stałych prac i zajęć w ramach wynagrodzenia zasadniczego oraz dodatkowo płatnych
zajęć dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych.
3. 83) Dyrektor szkoły lub placówki wstrzymuje wykonanie uchwał, o których mowa
w ust. 1, niezgodnych z przepisami prawa. O wstrzymaniu wykonania uchwały
dyrektor niezwłocznie zawiadamia organ prowadzący szkołę lub placówkę oraz organ
sprawujący nadzór pedagogiczny. Organ sprawujący nadzór pedagogiczny w
porozumieniu z organem prowadzącym szkołę lub placówkę uchyla uchwałę w razie
stwierdzenia jej niezgodności z przepisami prawa. Rozstrzygnięcie organu
sprawującego nadzór pedagogiczny jest ostateczne.
Art. 42. 1. Rada pedagogiczna przygotowuje projekt statutu szkoły lub placówki
albo jego zmian i przedstawia do uchwalenia radzie szkoły lub placówki.
2. 84) Rada pedagogiczna może wystąpić z wnioskiem o odwołanie nauczyciela ze
stanowiska dyrektora lub z innego stanowiska kierowniczego w szkole lub
placówce.
3. 84) W przypadku określonym w ust. 2, organ uprawniony do odwołania jest
obowiązany przeprowadzić postępowanie wyjaśniające i powiadomić o jego wyniku
radę pedagogiczną w ciągu 14 dni od otrzymania wniosku.
Art. 43. 1. 85) Uchwały rady pedagogicznej są podejmowane zwykłą większością
głosów w obecności co najmniej połowy jej członków.
2. Rada pedagogiczna ustala regulamin swojej działalności. Zebrania rady
pedagogicznej są protokołowane.
3. Nauczyciele są zobowiązani do nieujawniania spraw poruszanych na posiedzeniu
rady pedagogicznej, które mogą naruszać dobro osobiste uczniów lub ich rodziców,
a także nauczycieli i innych pracowników szkoły lub placówki.
Art. 44. Minister Edukacji Narodowej określa typy szkół i placówek, w których
nie wymaga się tworzenia rady pedagogicznej.
Rozdział 4
Społeczne organy w systemie oświaty
Art. 45. 1. Przy Ministrze Edukacji Narodowej może działać Krajowa Rada
Oświatowa, zwana dalej "Krajową Radą", będąca społecznym organem opiniodawczym i
wnioskodawczym w sprawach oświaty.
2. Krajową Radę tworzy Minister Edukacji Narodowej na wniosek wojewódzkich rad
oświatowych reprezentujących co najmniej 1/4 województw.
3. Krajowa Rada:
1) opracowuje i przedstawia Ministrowi Edukacji Narodowej projekty założeń
polityki oświatowej państwa, w tym propozycje udziału nakładów budżetowych na
oświatę w dochodzie narodowym podzielonym,
2) opiniuje projekt ustawy budżetowej w części dotyczącej oświaty i przedstawia
swoją opinię właściwym komisjom sejmowym i senackim,
3) opiniuje kryteria podziału środków będących w dyspozycji Ministra Edukacji
Narodowej, przeznaczonych na oświatę,
4) opiniuje koncepcję kształcenia, w tym ramowe plany nauczania oraz zakres
obowiązujących minimów programowych,
5) opiniuje projekty aktów prawnych dotyczących oświaty,
6) opiniuje inne sprawy dotyczące oświaty, przedstawione przez Ministra Edukacji
Narodowej.
4. Krajowa Rada może występować z wnioskami dotyczącymi spraw oświaty
bezpośrednio do naczelnych i centralnych organów administracji państwowej.
Art. 46. 1. W skład Krajowej Rady wchodzą przedstawiciele wojewódzkich rad
oświatowych, po jednym z każdej rady wojewódzkiej, oraz po jednym
przedstawicielu centralnych struktur związków zawodowych zrzeszających
nauczycieli.
2. Kadencja Krajowej Rady trwa 3 lata.
3. Krajowa Rada uchwala regulamin swojej działalności oraz wybiera
przewodniczącego.
4. Krajowa Rada może powoływać stałe i doraźne komisje.
5. Obsługę administracyjną Krajowej Rady zapewnia Minister Edukacji Narodowej.
Art. 47. 1. Na wniosek przedstawicieli szkół artystycznych, środowisk twórczych
i artystycznych, Minister Kultury i Sztuki może utworzyć Radę do spraw
Szkolnictwa Artystycznego będącą społecznym organem opiniodawczym i
wnioskodawczym w sprawach kształcenia artystycznego.
2. Do zasad działania Rady do spraw Szkolnictwa Artystycznego stosuje się
odpowiednio przepisy art. 45 ust. 3 i 4 oraz art. 46 ust. 2-5.
3. Inni ministrowie prowadzący szkoły lub placówki mogą również powoływać rady
do spraw podporządkowanego sobie szkolnictwa i określać zakres i zasady ich
działania.
Art. 48. 1. Kurator oświaty na wniosek rad co najmniej 10% szkół i placówek
tworzy wojewódzką radę oświatową.
2. Wojewódzka rada oświatowa:
1) bada potrzeby oświatowe województwa oraz inicjuje prawidłowe ich
zaspokajanie,
2) opiniuje kryteria podziału środków budżetowych będących w dyspozycji kuratora
oświaty, przeznaczonych na oświatę,
3) występuje z wnioskami w sprawach dotyczących oświaty do Krajowej Rady,
kuratora oświaty lub organów gmin,
4) może wystąpić z umotywowanym wnioskiem o odwołanie kuratora oświaty.
3. W skład wojewódzkiej rady oświatowej wchodzą:
1) nauczyciele, rodzice i uczniowie będący przedstawicielami rad szkół i
placówek w łącznej liczbie 24,
2) po jednym przedstawicielu wojewódzkich struktur związków zawodowych
zrzeszających nauczycieli,
3) dwóch przedstawicieli sejmiku samorządowego,
4) przedstawiciel wojewody,
5) trzech przedstawicieli szkół niepublicznych: po jednym spośród nauczycieli,
rodziców i uczniów,
6) przedstawiciel wojewódzkiego biura pracy.
4. Wyboru przedstawicieli, o których mowa w ust. 3 pkt 1, dokonuje się przy
zachowaniu następujących zasad:
1) rady szkół i placówek działające na terenie gminy wybierają po jednym
przedstawicielu spośród nauczycieli, rodziców i uczniów,
2) zebranie przedstawicieli rad szkół i placówek z terenu gminy wybiera
elektorów, po jednym spośród nauczycieli, rodziców i uczniów; w gminach, w
których liczba szkół i placówek przekracza 100, zebranie przedstawicieli może
odbywać się w obwodach wyborczych ustalonych przez kuratora oświaty,
3) zebranie elektorów wybiera przedstawicieli do wojewódzkiej rady oświatowej w
liczbie określonej w ust. 3 pkt 1.
Art. 49. 1. Kadencja wojewódzkiej rady oświatowej trwa 3 lata.
2. Wojewódzka rada oświatowa uchwala regulamin swojej działalności oraz wybiera
przewodniczącego.
3. Obsługę administracyjną działalności wojewódzkiej rady oświatowej zapewnia
kurator oświaty.
Art. 50. 1. W szkołach i placówkach mogą działać rady szkół i placówek.
2. Rada szkoły lub placówki uczestniczy w rozwiązywaniu spraw wewnętrznych
szkoły lub placówki, a także:
1) uchwala statut szkoły lub placówki,
2) przedstawia wnioski w sprawie rocznego planu finansowego środków specjalnych
szkoły lub placówki i opiniuje plan finansowy szkoły lub placówki,
3) może występować do organu sprawującego nadzór pedagogiczny nad szkołą lub
placówką z wnioskami o zbadanie i dokonanie oceny działalności szkoły lub
placówki, jej dyrektora lub innego nauczyciela zatrudnionego w szkole lub
placówce; wnioski te mają dla organu charakter wiążący,
4) opiniuje plan pracy szkoły lub placówki, projekty innowacji i eksperymentów
pedagogicznych oraz inne sprawy istotne dla szkoły lub placówki,
5) z własnej inicjatywy ocenia sytuację oraz stan szkoły lub placówki i
występuje z wnioskami do dyrektora, rady pedagogicznej, organu prowadzącego
szkołę lub placówkę oraz do wojewódzkiej rady oświatowej, w szczególności w
sprawach organizacji zajęć pozalekcyjnych i przedmiotów nadobowiązkowych.
3. W celu wspierania działalności statutowej szkoły lub placówki rada szkoły lub
placówki może gromadzić fundusze z dobrowolnych składek oraz innych źródeł.
Zasady wydatkowania funduszy rady szkoły lub placówki określa regulamin, o
którym mowa w art. 51 ust. 5.
Art. 51. 1. W skład rady szkoły lub placówki wchodzą w równej liczbie:
1) nauczyciele wybrani przez ogół nauczycieli,
2) rodzice wybrani przez ogół rodziców,
3) uczniowie wybrani przez ogół uczniów.
2. Rada powinna liczyć co najmniej 6 osób.
3. Tryb wyboru członków rady szkoły lub placówki określa statut szkoły lub
placówki. Statut szkoły lub placówki może przewidywać rozszerzenie składu rady o
inne osoby niż wymienione w ust. 1.
4. Kadencja rady szkoły lub placówki trwa 3 lata. Statut szkoły lub placówki
może dopuszczać dokonywanie corocznej zmiany jednej trzeciej składu rady.
5. Rada szkoły lub placówki uchwala regulamin swojej działalności oraz wybiera
przewodniczącego. Zebrania rady są protokołowane.
5a. 86) W regulaminie, o którym mowa w ust. 5, mogą być określone rodzaje spraw,
w których rozpatrywaniu nie biorą udziału przedstawiciele uczniów.
6. W posiedzeniach rady szkoły lub placówki może brać udział, z głosem
doradczym, dyrektor szkoły lub placówki.
7. Do udziału w posiedzeniach rady szkoły lub placówki mogą być zapraszane przez
przewodniczącego, za zgodą lub na wniosek rady, inne osoby z głosem doradczym.
8. Rady szkół lub placówek mogą porozumiewać się ze sobą, ustalając zasady i
zakres współpracy.
9. Powstanie rady szkoły lub placówki pierwszej kadencji organizuje dyrektor
szkoły lub placówki na łączny wniosek dwóch spośród następujących podmiotów:
1) rady pedagogicznej,
2) rady rodziców,
3) samorządu uczniowskiego.
Art. 52. 1. Minister Edukacji Narodowej określi typy szkół i placówek, w których
w skład rady szkoły lub placówki nie wchodzą rodzice lub uczniowie.
2. W szkołach lub placówkach, w których rada nie została powołana, zadania rady
wykonuje rada pedagogiczna.
Art. 53. 1. W szkole i placówce może działać rada rodziców, stanowiąca
reprezentację rodziców uczniów.
2. Zasady tworzenia rady rodziców uchwala ogół rodziców uczniów tej szkoły lub
placówki.
3. Rada rodziców uchwala regulamin swojej działalności, który nie może być
sprzeczny ze statutem szkoły lub placówki.
4. Reprezentacja rodziców może także przybrać inną nazwę niż określona w ust. 1.
Art. 54. 1. Rada rodziców może występować do rady szkoły lub placówki, rady
pedagogicznej i dyrektora szkoły lub placówki z wnioskami i opiniami dotyczącymi
wszystkich spraw szkoły lub placówki.
2. W celu wspierania działalności statutowej szkoły lub placówki rada rodziców
może gromadzić fundusze z dobrowolnych składek rodziców oraz innych źródeł.
Zasady wydatkowania funduszy rady rodziców określa regulamin, o którym mowa w
art. 53 ust. 3.
Art. 55. 1. W szkole i placówce działa samorząd uczniowski, zwany dalej
"samorządem".
2. Samorząd tworzą wszyscy uczniowie szkoły lub placówki.
3. Zasady wybierania i działania organów samorządu określa regulamin uchwalany
przez ogół uczniów w głosowaniu równym, tajnym i powszechnym. Organy samorządu
są jedynymi reprezentantami ogółu uczniów.
4. Regulamin samorządu nie może być sprzeczny ze statutem szkoły lub placówki.
5. Samorząd może przedstawiać radzie szkoły lub placówki, radzie pedagogicznej
oraz dyrektorowi wnioski i opinie we wszystkich sprawach szkoły lub placówki, w
szczególności dotyczących realizacji podstawowych praw uczniów, takich jak:
1) prawo do zapoznawania się z programem nauczania, z jego treścią, celem i
stawianymi wymaganiami,
2) prawo do jawnej i umotywowanej oceny postępów w nauce i zachowaniu,
3) prawo do organizacji życia szkolnego, umożliwiające zachowanie właściwych
proporcji między wysiłkiem szkolnym a możliwością rozwijania i zaspokajania
własnych zainteresowań,
4) prawo redagowania i wydawania gazety szkolnej,
5) prawo organizowania działalności kulturalnej, oświatowej, sportowej oraz
rozrywkowej zgodnie z własnymi potrzebami i możliwościami organizacyjnymi, w
porozumieniu z dyrektorem,
6) prawo wyboru nauczyciela pełniącego rolę opiekuna samorządu.
6. Minister Edukacji Narodowej określi typy szkół i placówki, w których nie
tworzy się samorządu uczniowskiego.
7. 87) Samorząd w szkole dla dorosłych lub placówce kształcenia ustawicznego, w
celu wspierania działalności statutowej szkoły lub placówki, może gromadzić
fundusze z dobrowolnych składek i innych źródeł. Zasady wydatkowania tych
funduszy określa regulamin, o którym mowa w ust. 3.
Art. 56. 1. 88) W szkole i placówce mogą działać, z wyjątkiem partii i
organizacji politycznych, stowarzyszenia i organizacje, których celem statutowym
jest działalność wychowawcza albo rozszerzanie i wzbogacanie form działalności
dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej szkoły lub placówki.
2. Zgodę na podjęcie działalności przez stowarzyszenia i organizacje, o których
mowa w ust. 1, wyraża dyrektor szkoły lub placówki po uprzednim uzgodnieniu
warunków tej działalności oraz po uzyskaniu pozytywnej opinii rady szkoły lub
placówki.
Art. 57. Przepisy art. 50-56 nie dotyczą szkół i placówek niepublicznych.
Rozdział 5
Organizacja kształcenia, wychowania i opieki w szkołach i placówkach publicznych
Art. 58. 1. 89) Szkołę lub placówkę publiczną zakłada się na podstawie aktu
założycielskiego, który określa jej typ, nazwę i siedzibę, a w przypadku szkół
zawodowych także zawody i profile kształcenia zawodowego, w których kształci
szkoła.
2. Akt założycielski szkoły podstawowej publicznej, oprócz danych wymienionych w
ust. 1, określa także jej zasięg terytorialny (obwód), a w szczególności nazwy
miejscowości (w miastach nazwy ulic lub ich części) należących do jej obwodu, a
także podporządkowane jej organizacyjnie szkoły filialne.
3. 90) Założenie szkoły publicznej przez osobę prawną lub fizyczną, z wyjątkiem
gminy i związku komunalnego, wymaga zezwolenia kuratora oświaty, w przypadku
szkoły artystycznej - Ministra Kultury i Sztuki, szkoły medycznej - Ministra
Zdrowia i Opieki Społecznej, szkoły rolniczej i gospodarki żywnościowej -
Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, a w przypadku szkoły wymienionej w
przepisach wydanych na podstawie art. 29 - właściwego ministra.
4. 91) Wniosek o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w ust. 3, łącznie z
projektami aktu założycielskiego i statutu, powinien być złożony nie później niż
do dnia 30 września roku poprzedzającego rok otwarcia szkoły. Wniosek dotyczący
założenia typu szkoły, której prowadzenie należy do zadań własnych gminy, jest
przekazywany do zaopiniowania właściwej gminie, która w terminie jednego
miesiąca wyraża opinię; w razie negatywnej opinii gminy, szkoła nie otrzymuje
dotacji, o której mowa w art. 80 ust. 1.
5. 92) Minister Edukacji Narodowej, a w stosunku do szkół artystycznych -
Minister Kultury i Sztuki określają, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
i warunki udzielania i cofania zezwolenia na założenie szkoły publicznej.
6. Organ lub osoba, o których mowa w art. 5 ust. 2, zakładająca szkołę lub
placówkę podpisuje akt założycielski oraz nadaje pierwszy statut.
7. 93) Akt założycielski i statut szkoły lub placówki publicznej przesyła się
właściwemu kuratorowi oświaty oraz innym organom właściwym do sprawowania
nadzoru pedagogicznego nad szkołą lub placówką.
Art. 59. 94) 1. Szkoła publiczna, z zastrzeżeniem ust. 2, może być zlikwidowana
z końcem roku szkolnego przez organ prowadzący szkołę, po zapewnieniu przez ten
organ uczniom możliwości kontynuowania nauki w innej szkole publicznej. Organ
prowadzący jest obowiązany co najmniej na 6 miesięcy przed terminem likwidacji
zawiadomić rodziców uczniów, właściwego kuratora oświaty oraz gminę, na której
terenie położona jest szkoła, o zamiarze i przyczynach likwidacji.
2. Szkoła publiczna prowadzona przez gminę lub związek komunalny może być
zlikwidowana za zgodą kuratora oświaty, a szkoła publiczna prowadzona przez inną
osobę prawną lub fizyczną - za zgodą organu, który udzielił zezwolenia na
założenie tej szkoły.
3. Dokumentację zlikwidowanej szkoły publicznej przekazuje się organowi
prowadzącemu szkołę, z wyjątkiem dokumentacji przebiegu nauczania, którą
przejmuje organ sprawujący nadzór pedagogiczny.
4. Dokumentację zlikwidowanej szkoły prowadzonej przez osobę prawną lub fizyczną
przekazuje się właściwemu kuratorowi oświaty lub właściwemu ministrowi, o którym
mowa w art. 58 ust. 3.
5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio do placówek publicznych, z
wyjątkiem warunku o likwidacji z końcem roku szkolnego.
6. Przepisy ust. 1-5 i art. 58 stosuje się odpowiednio w przypadku
przekształcenia szkoły lub placówki.
Art. 60. 1. Statut szkoły lub placówki publicznej powinien określać w
szczególności:
1) nazwę i typ szkoły lub placówki oraz ich cele i zadania,
2) organ prowadzący szkołę lub placówkę,
3) organy szkoły lub placówki oraz ich kompetencje,
4) organizację szkoły lub placówki,
5) zakres zadań nauczycieli oraz innych pracowników szkoły lub placówki,
6) zasady rekrutacji uczniów,
7) 95) prawa i obowiązki uczniów, w tym przypadki, w których uczeń może zostać
skreślony z listy uczniów szkoły.
2. Minister Edukacji Narodowej, a w stosunku do szkół artystycznych - Minister
Kultury i Sztuki określają ramowe statuty poszczególnych typów szkół i placówek
publicznych.
3. 96) Kurator oświaty może uchylić statut szkoły lub placówki publicznej albo
niektóre jego postanowienia, jeżeli są sprzeczne z prawem. Organowi, który nadał
lub uchwalił statut, od decyzji kuratora oświaty przysługuje odwołanie do
Ministra Edukacji Narodowej.
4. 97) W stosunku do publicznych szkół i placówek artystycznych, medycznych oraz
rolniczych i gospodarki żywnościowej uprawnienie kuratora oświaty, o którym mowa
w ust. 3, przysługuje odpowiednio Ministrom: Kultury i Sztuki, Zdrowia i Opieki
Społecznej oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, a w przypadku szkół lub
placówek wymienionych w przepisach wydanych na podstawie art. 29 - innym
właściwym ministrom.
Art. 61. 1. Struktura organizacyjna szkoły podstawowej obejmuje klasy I-VIII.
2. W przypadkach uzasadnionych miejscowymi warunkami, za zgodą kuratora oświaty,
mogą być tworzone szkoły obejmujące część klas szkoły podstawowej, w tym także
szkoły filialne.
Art. 62. 1. 98) Organ prowadzący szkoły różnych typów lub placówki może je
połączyć w zespół. Połączenie nie narusza odrębności rad pedagogicznych, rad
szkół lub placówek i samorządów uczniowskich poszczególnych szkół lub placówek,
o ile statut zespołu nie stanowi inaczej.
2. 99) Dyrektor zespołu jest dyrektorem szkoły lub placówki w rozumieniu ustawy.
3. 100) Utworzenie zespołu następuje w trybie art. 58, z tym że akt
założycielski wymaga zaopiniowania przez rady pedagogiczne.
4. 101) W zakresie uregulowanym odmiennie w statucie zespołu tracą moc
postanowienia zawarte w statutach połączonych szkół lub placówek.
5. Organ prowadzący zespół szkół lub placówek może zespół rozwiązać oraz nadać
szkołom lub placówkom wchodzącym dotychczas w skład zespołu odrębne statuty.
6. 102) Utworzenie zespołu, w którego skład wchodzą szkoły lub placówki
prowadzone przez różne organy, może nastąpić po zawarciu porozumienia między
tymi organami. W porozumieniu ustala się także zasady współdziałania w
wykonywaniu zadań wymienionych w art. 5 ust. 7.
Art. 63. Rok szkolny we wszystkich szkołach i placówkach rozpoczyna się z dniem
1 września każdego roku, a kończy - z dniem 31 sierpnia następnego roku.
Art. 64. Podstawowymi formami działalności dydaktyczno-wychowawczej szkoły,
których wymiar określają ramowe plany nauczania, są:
1) obowiązkowe zajęcia lekcyjne,
2) zajęcia lekcyjne fakultatywne,
3) zajęcia korekcyjno-wyrównawcze organizowane dla uczniów mających trudności w
nauce oraz inne zajęcia wspomagające rozwój dzieci i młodzieży z zaburzeniami
rozwojowymi,
4) nadobowiązkowe zajęcia pozalekcyjne,
5) w ponadpodstawowych szkołach zawodowych - praktyczna nauka zawodu.
Art. 65. Czas trwania nauki w poszczególnych typach szkół publicznych, z
wyjątkiem szkół podstawowych, określają ramowe plany nauczania.
Art. 66. 1. Na wniosek lub za zgodą rodziców albo pełnoletniego ucznia dyrektor
szkoły po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej i poradni
psychologiczno-pedagogicznej może zezwolić uczniowi na indywidualny program lub
tok nauki, wyznaczając nauczyciela-opiekuna. Odmowa następuje w drodze decyzji.
2. Minister Edukacji Narodowej określi szczegółowe zasady i tryb udzielania
zezwoleń, o których mowa w ust. 1, oraz organizację indywidualnego programu lub
toku nauki.
Art. 67. 1. Do realizacji celów statutowych szkoła publiczna powinna zapewnić
możliwość korzystania z:
1) pomieszczeń do nauki z niezbędnym wyposażeniem,
2) biblioteki,
3) świetlicy,
4) gabinetu lekarskiego i dentystycznego oraz pomieszczeń
administracyjno-gospodarczych,
5) zespołu urządzeń sportowych i rekreacyjnych.
2. Wymagania określone w ust. 1 pkt 3-5 nie muszą być spełnione w szkołach dla
dorosłych.
Art. 68. 1. Minister Edukacji Narodowej oraz Minister Pracy i Polityki Socjalnej
w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami określą, w drodze rozporządzenia,
zasady podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych.
2. 103) Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki
Socjalnej, a także inni właściwi ministrowie w porozumieniu z Ministrem Edukacji
Narodowej oraz Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej mogą określać, w drodze
rozporządzenia, rodzaje, organizację oraz zasady działania ośrodków doskonalenia
zawodowego i innych placówek kształcenia ustawicznego dorosłych, a także zasady
odpłatności za naukę w tych ośrodkach i placówkach.
3. (skreślony 104))
Art. 68a. 105) 1. Kształcenie ustawiczne umożliwia rozwój osobowości oraz
zdobywanie wiedzy, kształtowanie umiejętności i rozwój uzdolnień, w
szczególności z uwzględnieniem wymogów rynku pracy.
2. System kształcenia ustawicznego obejmuje kształcenie, dokształcanie i
doskonalenie w formach szkolnych i pozaszkolnych.
3. Kształcenie, dokształcanie i doskonalenie może odbywać się w systemie
dziennym, wieczorowym, zaocznym, kształcenia na odległość, eksternistycznym lub
w systemie łączącym te formy.
Art. 68b. 105) Przepisy art. 68 i 68a nie dotyczą ośrodków doskonalenia
zawodowego i innych placówek kształcenia ustawicznego dorosłych, prowadzonych na
podstawie odrębnych przepisów.
Art. 68c. 105) 1. Zarząd Główny Naczelnej Organizacji Technicznej oraz Zarząd
Główny Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego mogą nadawać osobom z wyższym i
średnim wykształceniem stopnie specjalizacji zawodowej stanowiące potwierdzenie
posiadania przez te osoby wysokich kwalifikacji zawodowych oraz określać
szczegółowy tryb postępowania w tych sprawach.
2. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami może
określać, w drodze zarządzenia, inne stowarzyszenia naukowo-techniczne oraz
zawodowe uprawnione do nadawania stopni specjalizacji zawodowej, o których mowa
w ust. 1, i szczegółowy tryb postępowania w tych sprawach.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą stopni specjalizacji zawodowej przyznawanych
na podstawie odrębnych przepisów.
Art. 68d. 105) 1. Dzieciom i młodzieży osieroconym, pozbawionym całkowicie lub
częściowo opieki, zagrożonym uzależnieniem, niedostosowanym społecznie,
pobierającym naukę poza miejscem zamieszkania, ze środowisk zagrożonych
ekologicznie, pozostającym w trudnej sytuacji materialnej - może być
organizowana opieka w szkołach ogólnodostępnych, placówkach
opiekuńczo-wychowawczych, resocjalizacyjnych, rodzinach zastępczych lub w innych
formach.
2. Minister Edukacji Narodowej określa, w drodze rozporządzenia:
1) rodzaje, formy oraz organizację opieki w szkołach i placówkach
opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych,
2) zasady udzielania i organizacji pomocy oraz opieki
psychologiczno-pedagogicznej.
Art. 69. 1. Zadania w zakresie kształcenia i wychowania młodzieży wykonują także
Ochotnicze Hufce Pracy organizowane na zasadach określonych w odrębnych
przepisach.
2. Ochotnicze Hufce Pracy umożliwiają młodzieży w wieku powyżej 15 lat, która
nie ukończyła szkoły podstawowej albo nie kontynuuje nauki po ukończeniu tej
szkoły, zdobycie kwalifikacji zawodowych oraz uzupełnienie wykształcenia
podstawowego.
3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, zasady organizacji
kształcenia młodzieży w Ochotniczych Hufcach Pracy.
Art. 70. 1. Praktyczna nauka zawodu może odbywać się w przedsiębiorstwach,
zakładach i instytucjach państwowych, indywidualnych gospodarstwach rolnych oraz
jednostkach organizacyjnych osób prawnych i fizycznych.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zasady organizowania i
finansowania praktycznej nauki zawodu, a także prawa i obowiązki podmiotów, o
których mowa w ust. 1, oraz uczniów odbywających praktyczną naukę zawodu.
Art. 71. 106) Minister Edukacji Narodowej określa, w drodze rozporządzenia,
rodzaje i zasady działania placówek publicznych, o których mowa w art. 2 pkt 3-5
i 10, warunki pobytu dzieci i młodzieży w placówkach opiekuńczo-wychowawczych i
resocjalizacyjnych oraz może określić wysokość i zasady odpłatności wnoszonej
przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach.
Art. 71a. 107) Założenie i likwidacja placówki opiekuńczo-wychowawczej lub
resocjalizacyjnej o zasięgu ponadwojewódzkim wymaga zgody Ministra Edukacji
Narodowej.
Art. 71b. 107) 1. Kształceniem specjalnym obejmuje się dzieci i młodzież z
zaburzeniami i odchyleniami rozwojowymi, wymagające stosowania specjalnej
organizacji nauki i metod pracy.
2. W zależności od rodzaju oraz stopnia zaburzeń i odchyleń dzieciom i
młodzieży, o których mowa w ust. 1, organizuje się formy kształcenia i
wychowania, które stosownie do potrzeb umożliwiają naukę w dostępnym dla nich
zakresie, usprawnianie zaburzonych funkcji, rewalidację i resocjalizację oraz
zapewniają specjalistyczną pomoc i opiekę.
Art. 72. 1. Dzieciom i młodzieży pozbawionym całkowicie lub częściowo opieki
rodzicielskiej kurator oświaty organizuje opiekę w rodzinach zastępczych.
2. Umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej następuje na podstawie orzeczenia
sądu opiekuńczego.
3. Dziecko może być również umieszczone w rodzinie zastępczej bez orzeczenia
sądu opiekuńczego, na wniosek lub za zgodą rodziców dziecka, na podstawie umowy
powierzenia dziecka, zawartej na piśmie między rodziną zastępczą a kuratorem
oświaty właściwym dla miejsca zamieszkania tej rodziny, o czym zawiadamia sąd
opiekuńczy. W razie wątpliwości co do spełnienia warunków wymienionych w art.
73, kurator oświaty przekazuje sprawę sądowi opiekuńczemu.
4. Rodzina zastępcza podejmuje obowiązek opieki nad dzieckiem i jego wychowania
z dniem umieszczenia dziecka w rodzinie zastępczej na podstawie orzeczenia sądu
opiekuńczego lub z dniem zawarcia umowy, o której mowa w ust. 3.
Art. 73. Pełnienie funkcji rodziny zastępczej może być powierzone małżeństwu lub
osobie nie pozostającej w związku małżeńskim, jeżeli spełniają następujące
warunki:
1) dają rękojmię należytego wykonywania zadań rodziny zastępczej,
2) mają obywatelstwo polskie, stałe miejsce zamieszkania w Polsce i korzystają z
pełni praw cywilnych i obywatelskich,
3) nie były pozbawione praw rodzicielskich i opiekuńczych,
4) nie są chore na chorobę uniemożliwiającą właściwą opiekę nad dzieckiem, co
zostało stwierdzone zaświadczeniem lekarskim,
5) mają odpowiednie warunki mieszkaniowe oraz stałe źródło utrzymania.
Art. 74. 1. Kurator oświaty właściwy dla miejsca zamieszkania rodziny zastępczej
udziela dzieciom umieszczonym w rodzinach zastępczych pomocy pieniężnej na
częściowe pokrycie kosztów ich utrzymania.
2. Podstawą przyznania pomocy pieniężnej jest umowa zawarta między kuratorem
oświaty a rodziną zastępczą.
3. Rodzice, których dzieci przebywają w rodzinach zastępczych, są obowiązani do
odpłatności z tego tytułu.
4. Rada Ministrów określi w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe zasady doboru rodzin zastępczych oraz umieszczania dzieci w tych
rodzinach,
2) formy, zakres i wysokość pomocy państwa na rzecz dzieci umieszczonych w
rodzinach zastępczych,
3) wysokość i zasady odpłatności rodziców za pobyt ich dzieci w rodzinach
zastępczych oraz postępowanie w tych sprawach.
Art. 75. 1. Rozwiązanie z rodziną zastępczą umowy powierzenia dziecka, o której
mowa w art. 72 ust. 3, następuje po upływie 3 miesięcy od wypowiedzenia
dokonanego na piśmie przez jedną ze stron.
2. Kurator oświaty właściwy dla miejsca zamieszkania rodziny zastępczej może
rozwiązać z ta rodziną umowę powierzenia dziecka bez wypowiedzenia w razie:
1) rażącego niewywiązywania się rodziny zastępczej z przyjętych zadań,
2) ustania warunków wymaganych do pełnienia funkcji rodziny zastępczej,
wymienionych w art. 73 pkt 1 i 3.
3. W razie rozwiązania z rodziną zastępczą umowy powierzenia dziecka, kurator
oświaty właściwy dla miejsca zamieszkania tej rodziny ma obowiązek zapewnienia
dziecku dalszej pieczy i wychowania.
Art. 76. 108) 1. Placówki opiekuńczo-wychowawcze i resocjalizacyjne są
obowiązane do usamodzielniania wychowanków objętych opieką całkowitą, a w
szczególności do udzielania pomocy zmierzającej do uzyskania odpowiednich
warunków mieszkaniowych i samodzielności finansowej.
2. Placówki, o których mowa w ust. 1, zapewniają usamodzielnianym wychowankom
pierwsze wyposażenie.
3. Usamodzielnianym wychowankom niektórych rodzajów placówek
opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych oraz rodzin zastępczych kurator
oświaty przyznaje jednorazową pomoc pieniężną na zagospodarowanie.
4. Minister Edukacji Narodowej określa, w drodze rozporządzenia:
1) rodzaje i wartość wyposażenia, o którym mowa w ust. 2,
2) rodzaje placówek oraz wysokość i warunki udzielania pomocy, o której mowa w
ust. 3.
5. Należności z tytułu odpłatności rodziców za pobyt ich dzieci w rodzinach
zastępczych oraz placówkach opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych
podlegają egzekucji administracyjnej.
Rozdział 6
Zakłady kształcenia i placówki doskonalenia nauczycieli
Art. 77. 108) 1. W celu kształcenia nauczycieli przedszkoli, szkół podstawowych,
placówek oświatowo-wychowawczych, opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych,
a także nauczycieli języków obcych, mogą być tworzone kolegia nauczycielskie i
nauczycielskie kolegia języków obcych, zwane dalej "kolegiami".
2. Minister Edukacji Narodowej określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady i warunki tworzenia, przekształcania i likwidowania oraz organizację i
zasady działania kolegiów (w tym zasady powierzania stanowisk kierowniczych), a
także zasady sprawowania opieki naukowo-dydaktycznej i nadzoru nad kolegiami.
3. Słuchaczem kolegium może być tylko osoba posiadająca świadectwo dojrzałości.
4. W zakresie uprawnień do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu
zbiorowego, korzystania ze świadczeń publicznych zakładów opieki zdrowotnej i
odbywania przeszkolenia wojskowego do słuchaczy kolegiów stosuje się przepisy
dotyczące studentów szkół wyższych.
5. Kolegia mogą pobierać opłaty za egzaminy wstępne oraz za zajęcia dydaktyczne,
z wyłączeniem zajęć dydaktycznych w systemie dziennym w kolegiach publicznych,
chyba że są powtarzane z powodu niezadowalających wyników w nauce.
6. Organy prowadzące w porozumieniu z organami sprawującymi nadzór pedagogiczny
nad szkołami i placówkami mają obowiązek umożliwić w podległych im szkołach i
placówkach zorganizowanie przez szkoły wyższe i kolegia praktyk nauczycielskich
oraz współpracować w organizacji tych praktyk.
7. W zakresie nie uregulowanym odmiennie w przepisach, o których mowa w ust. 2 i
4, do kolegiów stosuje się przepisy ustawy dotyczące szkół.
Art. 78. 1. Minister Edukacji Narodowej określa, w drodze rozporządzenia,
rodzaje, zasady tworzenia, przekształcania i likwidowania oraz zasady działania
placówek doskonalenia nauczycieli.
2. 109) Ministrowie: Kultury i Sztuki, Zdrowia i Opieki Społecznej oraz
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej mogą określać, w drodze rozporządzenia,
rodzaje, zasady tworzenia, przekształcania i likwidowania oraz zasady działania
placówek doskonalenia zawodowego nauczycieli przedmiotów zawodowych odpowiednio
szkół: artystycznych, medycznych, rolniczych i gospodarki żywnościowej oraz
wychowawców internatów w szkołach rolniczych i gospodarki żywnościowej.
3. 110) W zakresie nie uregulowanym odmiennie w przepisach, o których mowa w
ust. 1 i 2, do placówek doskonalenia nauczycieli stosuje się przepisy dotyczące
placówek publicznych.
Rozdział 7
Finansowanie szkół i placówek publicznych
Art. 79. 1. 111) Szkoły publiczne prowadzone przez organy wymienione w art. 5
ust. 2 pkt 1 i 2 są jednostkami budżetowymi, a przedszkola i placówki publiczne
- jednostkami lub zakładami budżetowymi. Zasady gospodarki finansowej tych szkół
i placówek określają odrębne przepisy.
2. Szkoły i placówki, o których mowa w ust. 1, będące jednostkami budżetowymi
mogą tworzyć środki specjalne na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
3. Plan finansowy środków specjalnych, o których mowa w ust. 2, zatwierdza
dyrektor na wniosek rady szkoły lub placówki.
Art. 80. 1. 112) Szkoły publiczne nie wymienione w art. 79 prowadzą gospodarkę
finansową według zasad określonych przez organ prowadzący szkołę. Szkoły te
otrzymują na każdego ucznia dotacje z budżetu państwa na działalność dydaktyczną
i opiekuńczo-wychowawczą, w tym na utrzymanie obiektów, w wysokości
odpowiadającej wydatkom na jednego ucznia ponoszonym w tego samego typu szkołach
publicznych prowadzonych przez organy, o których mowa w art. 79 ust. 1. Jeżeli
jednak prowadzenie tego typu szkół należy do zadań własnych gminy, szkoła
otrzymuje dotację z budżetu gminy.
2. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady ustalania
wysokości i udzielania dotacji, o których mowa w ust. 1.
Art. 81. 113) Szkoły i placówki publiczne oraz organy prowadzące te szkoły i
placówki są zwolnione z podatków oraz opłat z tytułu odpowiednio: zarządu,
użytkowania lub użytkowania wieczystego nieruchomości szkolnych.
Rozdział 8
Szkoły i placówki niepubliczne
Art. 82. 1. 114) Osoby prawne i fizyczne mogą zakładać szkoły lub placówki
niepubliczne po uzyskaniu wpisu do ewidencji prowadzonej przez kuratora oświaty
właściwego dla siedziby szkoły lub placówki, w przypadku szkoły lub placówki
artystycznej - przez Ministra Kultury i Sztuki, szkoły medycznej - Ministra
Zdrowia i Opieki Społecznej, szkoły rolniczej i gospodarki żywnościowej -
Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, a w przypadku szkoły lub placówki,
o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 29 - przez właściwego
ministra.
2. Zgłoszenie do ewidencji powinno zawierać:
1) oznaczenie osoby zamierzającej prowadzić szkołę lub placówkę, jej miejsca
zamieszkania lub siedziby,
2) 115) określenie typu szkoły lub placówki oraz daty rozpoczęcia jej
funkcjonowania, a w przypadku szkoły zawodowej także zawodów lub profili
zawodowych, w jakich szkoła będzie kształcić,
3) 115) wskazanie miejsca prowadzenia szkoły lub placówki i warunków lokalowych
zapewniających bezpieczne i higieniczne warunki osobom przebywającym na jej
terenie, zgodnie z odrębnymi przepisami,
4) statut szkoły lub placówki,
5) dane dotyczące kwalifikacji pracowników pedagogicznych i dyrektora,
przewidzianych do zatrudnienia w szkole lub placówce,
6) 115) zobowiązanie do przestrzegania wymagań określonych w art. 7 ust. 3, w
przypadku szkoły podstawowej oraz szkoły ponadpodstawowej ubiegającej się o
nadanie uprawnień szkoły publicznej.
3. 116) Organ, o którym mowa w ust. 1, dokonuje wpisu do ewidencji w ciągu 30
dni od daty zgłoszenia oraz z urzędu doręcza zgłaszającemu zaświadczenie o
wpisie do ewidencji, a kopię zaświadczenia przekazuje właściwemu organowi
podatkowemu.
3a. 117) Zaświadczenie o wpisie do ewidencji, o którym mowa w ust. 3, zawiera:
1) nazwę organu, który dokonał wpisu do ewidencji szkoły lub placówki,
2) datę i numer wpisu do ewidencji,
3) nazwę i typ szkoły lub placówki,
4) osobę prawną lub fizyczną prowadzącą szkołę lub placówkę,
5) adres szkoły lub placówki,
6) w przypadku szkoły zawodowej nazwę zawodu lub profilu zawodowego, w którym
kształci szkoła.
4. 116) Organ, o którym mowa w ust. 1, wydaje decyzję o odmowie wpisu do
ewidencji, jeżeli:
1) zgłoszenie nie zawiera danych wymienionych w ust. 2 i mimo wezwania nie
zostało uzupełnione w wyznaczonym terminie,
2) statut szkoły lub placówki jest sprzeczny z obowiązującym prawem i mimo
wezwania nie został zmieniony.
5. 118) Osoba prowadząca szkołę lub placówkę jest obowiązana zgłosić organowi, o
którym mowa w ust. 1, w ciągu 14 dni zmiany w danych zawartych w zgłoszeniu,
powstałe po wpisie do ewidencji. Przepisy ust. 2-4 stosuje się odpowiednio.
Art. 83. 1. Wpis do ewidencji podlega wykreśleniu w przypadkach:
1) niepodjęcia działalności przez szkołę lub placówkę w terminie wskazanym w
zgłoszeniu do ewidencji,
2) prawomocnego orzeczenia sądu zakazującego osobie fizycznej, prowadzącej
szkołę lub placówkę, prowadzenia działalności oświatowej,
3) stwierdzenia, w trybie nadzoru pedagogicznego, że działalność szkoły lub
placówki jest sprzeczna z przepisami ustawy lub statutem, a w szkole podstawowej
są także nie wypełniane zobowiązania, o których mowa w art. 82 ust. 2 pkt 6 -
jeżeli osoba prowadząca szkołę lub placówkę w wyznaczonym terminie nie
zastosowała się do poleceń organu sprawującego nadzór pedagogiczny,
4) dokonania wpisu z naruszeniem prawa,
5) 119) zaprzestania działalności przez szkołę lub placówkę przez okres dłuższy
niż trzy miesiące.
2. Wykreślenie z ewidencji następuje w drodze decyzji, w terminie określonym w
decyzji i jest równoznaczne z likwidacją szkoły lub placówki.
Art. 83a. 120) Działalność oświatowa nie obejmująca prowadzenia szkoły lub
placówki może być podejmowana na zasadach określonych w przepisach o
działalności gospodarczej.
Art. 84. 1. Szkoła lub placówka działa na podstawie statutu nadanego przez osobę
prowadzącą.
2. Statut szkoły lub placówki powinien określać:
1) nazwę, typ szkoły lub cel placówki oraz ich zadania,
2) osobę prowadzącą szkołę lub placówkę,
3) organy szkoły lub placówki oraz zakres ich zadań,
4) organizację szkoły lub placówki,
5) 121) prawa i obowiązki pracowników oraz uczniów szkoły lub placówki, w tym
przypadki, w których uczeń może zostać skreślony z listy uczniów szkoły lub
placówki,
6) sposób uzyskiwania środków finansowych na działalność szkoły lub placówki,
7) 122) zasady przyjmowania uczniów do szkoły lub placówki.
3. 123) Osoba prowadząca szkołę lub placówkę może ją zlikwidować z końcem roku
szkolnego. W tym przypadku osoba prowadząca szkołę lub placówkę jest zobowiązana
co najmniej na 6 miesięcy przed terminem likwidacji zawiadomić o zamiarze i
przyczynach likwidacji: rodziców uczniów, organ, o którym mowa w art. 82 ust. 1,
oraz gminę, na której terenie jest położona szkoła lub placówka.
4. 124) Dokumentację przebiegu nauczania zlikwidowanej szkoły przekazuje się
organowi prowadzącemu ewidencję, do której była wpisana szkoła. Po zakończeniu
likwidacji wpis do ewidencji podlega wykreśleniu.
Art. 85. 1. Szkole podstawowej niepublicznej, założonej zgodnie z art. 82 ust.
1-3, przysługują uprawnienia szkoły publicznej z dniem rozpoczęcia działalności.
2. 125) Kurator oświaty w ciągu 6 miesięcy od dnia rozpoczęcia działalności
przez szkołę podstawową oraz szkołę ponadpodstawową, która uzyskała uprawnienia
szkoły publicznej, jest obowiązany sprawdzić spełnianie warunków określonych w
art. 82 ust. 2 pkt 6.
3. Kurator oświaty na wniosek osoby prowadzącej szkołę niepubliczną, nie
posiadającą uprawnień szkoły publicznej, nadaje szkole, w drodze decyzji,
uprawnienia szkoły publicznej, jeżeli stwierdzi spełnianie przez tę szkołę
warunków określonych w art. 7 ust. 3.
Art. 86. 1. 126) Minister Edukacji Narodowej może, w drodze decyzji, nadać
uprawnienia szkoły publicznej szkole nie spełniającej warunków określonych w
art. 7 ust. 3, w szczególności, jeżeli uzna ją za eksperymentalną.
2. 127) Minister Edukacji Narodowej, nadając uprawnienia, o których mowa w ust.
1, określa niezbędne warunki funkcjonowania szkoły.
Art. 87. 128) W stosunku do szkół artystycznych, medycznych oraz rolniczych i
gospodarki żywnościowej uprawnienia kuratora oświaty i Ministra Edukacji
Narodowej, wymienione w art. 85 ust. 2 i 3 oraz art. 86, przysługują odpowiednio
Ministrom: Kultury i Sztuki, Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej, a w przypadku szkół wymienionych w przepisach wydanych
na podstawie art. 29 - właściwym ministrom.
Art. 88. 129) Uprawnienia szkoły publicznej, uzyskane zgodnie z art. 85 ust. 1
lub 3, art. 86 ust. 1 i art. 87, mogą zostać cofnięte przez organ, który je
nadał, jeżeli w trybie nadzoru pedagogicznego zostanie ustalone niespełnianie
warunków, o których mowa w art. 7 ust. 3 lub określonych zgodnie z art. 86 ust.
2. Cofnięcie uprawnień następuje w drodze decyzji i w przypadku szkoły
podstawowej jest równoznaczne z jej likwidacją.
Art. 89. 130) Nadzór pedagogiczny nad szkołami i placówkami niepublicznymi
sprawują właściwi kuratorzy oświaty i ministrowie lub podporządkowane im organy
i jednostki, o których mowa w art. 35 ust. 2 i 3. Przepisy art. 33 stosuje się
odpowiednio.
Art. 90. 1. 131) Niepubliczne przedszkola i szkoły podstawowe, z wyjątkiem
przedszkoli i szkół podstawowych specjalnych oraz szkół podstawowych
artystycznych, otrzymują dotacje z budżetu gminy.
2. 131) Niepubliczne przedszkola specjalne, szkoły podstawowe specjalne i
artystyczne oraz ponadpodstawowe o uprawnieniach szkół publicznych otrzymują
dotacje z budżetu państwa.
3. 132) Dotacje, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują w wysokości 50%
wydatków bieżących ponoszonych w przedszkolach lub szkołach publicznych tego
samego typu w przeliczeniu na jednego ucznia, pod warunkiem że osoba prowadząca
szkołę przedstawi organowi właściwemu do udzielania dotacji, nie później niż do
dnia 30 września roku poprzedzającego rok udzielenia dotacji, planowaną liczbę
uczniów.
4. Szczegółowe zasady ustalania wysokości i udzielania dotacji, o których mowa w
ust. 1, określa właściwa gmina.
5. Minister Edukacji Narodowej, a w odniesieniu do szkół artystycznych Minister
Kultury i Sztuki, w porozumieniu z Ministrem Finansów, określą, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe zasady ustalania wysokości i udzielania dotacji, o
których mowa w ust. 2.
6. 133) Szkoły niepubliczne nie posiadające uprawnień szkoły publicznej oraz
placówki niepubliczne mogą otrzymywać dotacje z budżetu państwa na zasadach i
warunkach określonych przez Ministra Edukacji Narodowej w porozumieniu z
Ministrem Finansów.
7. Zwolnienia z podatków i opłat, o których mowa w art. 81, stosuje się również
do szkół i placówek niepublicznych.
Rozdział 9
Przepisy szczególne
Art. 91. 1. Uczniowi przysługuje prawo do pomocy materialnej ze środków
przeznaczonych na ten cel w budżecie państwa lub budżecie gminy.
2. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, warunki, formy, tryb
przyznawania i wypłacania oraz wysokość pomocy, o której mowa w ust. 1.
Art. 92. 1. 134) Uczniowie mają prawo do opieki zdrowotnej, a w szczególności do
korzystania z bezpłatnych świadczeń leczniczych i rehabilitacyjnych publicznych
zakładów opieki zdrowotnej.
2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Edukacji
Narodowej określa, w drodze rozporządzenia, zakres, organizację oraz formy
opieki zdrowotnej nad uczniami.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do szkół i placówek kształcenia
dorosłych.
Art. 92a. 135) 1. W czasie wolnym od zajęć szkolnych dla uczniów mogą być
organizowane kolonie, obozy i inne formy wypoczynku.
2. Minister Edukacji Narodowej określa, w drodze rozporządzenia, warunki, jakie
muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dzieci i młodzieży szkolnej, a także
zasady jego organizowania i nadzorowania.
Art. 93. 1. Świadectwa ukończenia szkoły oraz świadectwa maturalne uzyskane za
granicą uznaje się za równoważne świadectwom ukończenia odpowiednich szkół
publicznych i świadectwom dojrzałości określonym w ustawie, na zasadach
przewidzianych w umowach międzynarodowych.
2. W razie braku odpowiednich umów międzynarodowych, świadectwa, o których mowa
w ust. 1, mogą być w drodze nostryfikacji uznane za równoważne odpowiednim
świadectwom określonym w ustawie.
3. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z właściwymi ministrami określa
zasady i tryb nostryfikacji świadectw.
Art. 94. 1. Kształcenie uczniów oraz doskonalenie nauczycieli może odbywać się
za granicą, na podstawie umów międzynarodowych lub zaproszenia podmiotów
zagranicznych.
2. Minister Edukacji Narodowej określa zasady i warunki kierowania uczniów i
nauczycieli za granicę w celach określonych w ust. 1.
Art. 95. Minister Edukacji Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, zasady i
warunki zatrudniania w szkołach i placówkach publicznych nauczycieli nie
będących obywatelami polskimi.
Art. 96. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, przedsięwzięcia i
środki dla zmniejszania różnic w warunkach kształcenia, wychowania i opieki
między poszczególnymi regionami kraju, a zwłaszcza między ośrodkami
wielkomiejskimi i wiejskimi.
Rozdział 10
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 97. (pominięty 136)).
Art. 98. (pominięty 136)).
Art. 99. (pominięty 136)).
Art. 100. (pominięty 136)).
Art. 101. (pominięty 136)).
Art. 102. (pominięty 136)).
Art. 103. (pominięty 136)).
Rozdział 11
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 104. 1. 137) Prowadzenie szkół podstawowych, z wyjątkiem szkół podstawowych
specjalnych (w tym szkół przy zakładach karnych oraz zakładach poprawczych i
schroniskach dla nieletnich) i artystycznych, przechodzi do obowiązkowych zadań
własnych gmin z dniem 1 stycznia 1994 r., z zastrzeżeniem ust. 2.
2. 138) Gmina może ustalić inny termin przejęcia szkół niż określony w ust. 1,
nie później jednak niż 1 stycznia 1996 r. O nieprzejęciu prowadzenia szkół
podstawowych z dniem 1 stycznia 1994 r. gmina zawiadamia właściwego kuratora
oświaty do dnia 30 grudnia 1993 r.
3. (skreślony 139))
4. 140) Prowadzenie szkół ponadpodstawowych, szkół artystycznych I stopnia oraz
placówek może być przekazane gminie, na jej wniosek, jako zadanie własne, za
zgodą organu prowadzącego szkołę oraz po zawiadomieniu właściwego kuratora
oświaty co najmniej na 6 miesięcy przed terminem przejęcia.
5. Składniki majątkowe szkół przekazanych w trybie określonym w ust. 2 i 4
wchodzą w skład mienia komunalnego z dniem przekazania.
6. 141) Do dnia 31 grudnia 1995 r. niepubliczne szkoły podstawowe otrzymują
dotacje z budżetu państwa na zasadach określonych w przepisach wydanych na
podstawie art. 90 ust. 5.
7. 142) Do czasu przejęcia przez gminy szkół podstawowych, określonych w ust. 1,
w skład komisji przeprowadzającej konkurs na dyrektora szkoły podstawowej
wchodzi dwóch przedstawicieli właściwej gminy, jeżeli konkurs na dyrektora
szkoły przeprowadza inny niż gmina organ prowadzący szkołę.
Art. 105. Zadanie własne gmin w zakresie prowadzenia przedszkoli, o którym mowa
w art. 5 ust. 5, staje się zadaniem obowiązkowym z dniem 1 stycznia 1992 r.
Art. 106. Działające w dniu wejścia w życie ustawy szkoły państwowe lub
prowadzone przez gminy stają się szkołami publicznymi w rozumieniu ustawy.
Art. 107. 1. Domy małego dziecka działające w dniu wejścia w życie ustawy z
dniem 1 stycznia 1993 r. przekształca się w placówki opiekuńczo-wychowawcze
określone w ustawie, prowadzone przez Ministra Edukacji Narodowej i
podporządkowane mu organy.
2. Rada Ministrów określi szczegółowo zasady i tryb przekształcania domów małego
dziecka w placówki opiekuńczo-wychowawcze, o których mowa w ust. 1.
Art. 108. 143) 1. Nauczyciele, którym przed dniem wejścia w życie ustawy
powierzono funkcje dyrektora w szkołach lub placówkach publicznych, wykonują te
funkcje do dnia 31 sierpnia roku szkolnego, w którym został przeprowadzony
konkurs na dyrektora tej szkoły lub placówki publicznej, nie dłużej jednak niż
do dnia 31 sierpnia 1994 r.
2. W przypadku szkół podstawowych przejmowanych przez gminy w terminie
wcześniejszym niż określony w art. 104 ust. 1 dyrektorzy tych szkół wykonują
swoje funkcje nie dłużej niż do dnia 31 sierpnia tego roku kalendarzowego, w
którym gmina przejmuje szkołę.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą nauczycieli, którym funkcje dyrektorów szkół
lub placówek publicznych powierzono w drodze konkursu. Nauczyciele ci wykonują
funkcje dyrektorów nie dłużej niż 5 lat od dnia powierzenia.
Art. 109. 1. Osoby pełniące w dniu wejścia w życie ustawy funkcje kuratorów
oświaty i wychowania stają się kuratorami oświaty, o których mowa w ustawie.
2. Pracownicy zatrudnieni w dniu wejścia w życie ustawy w kuratoriach oświaty i
wychowania stają się pracownikami kuratoriów oświaty, o których mowa w ustawie.
Art. 110. 1. 144) Osoby prawne i fizyczne prowadzące w dniu wejścia w życie
ustawy szkoły lub placówki niepaństwowe dostosują zasady działania tych szkół
lub placówek do wymogów określonych w niniejszej ustawie w terminie do dnia 31
sierpnia 1992 r.
2. 145) Z zastrzeżeniem ust. 3 szkoły, o których mowa w ust. 1, stają się
szkołami niepublicznymi w rozumieniu ustawy i podlegają z urzędu wpisowi do
ewidencji wymienionej w art. 82 ust. 1.
3. 145) Na wniosek osoby prowadzącej szkołę kurator oświaty w drodze decyzji
uznaje szkołę, o której mowa w ust. 1, za szkołę publiczną, jeżeli stwierdzi
spełnienie przez szkołę warunków określonych odpowiednio w art. 6 lub art. 7
ust. 1. Przepisów art. 58 ust. 3 i 4 nie stosuje się.
Art. 111. Statuty szkół i placówek państwowych działających w dniu wejścia w
życie ustawy powinny być dostosowane do wymogów tej ustawy do dnia 31 sierpnia
1992 r.
Art. 112. (uchylony 146)
Art. 113. 1. (wygasł 147))
2. Dotychczasowe uprawnienia do prowadzenia szkół i innych placówek, wynikające
z przepisów wydanych na podstawie art. 38 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 114
pkt 2, pozostają w mocy do czasu wydania przepisów przewidzianych w art. 29
niniejszej ustawy.
Art. 114. Tracą moc:
1) dekret z dnia 23 marca 1956 r. o obowiązku szkolnym (Dz. U. Nr 9, poz. 52, z
1961 r. Nr 32, poz. 160, z 1971 r. Nr 12, poz. 115 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192),
2) ustawa z dnia 15 lipca 1961 r. o rozwoju systemu oświaty i wychowania (Dz. U.
Nr 32, poz. 160, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1972 r. Nr 16, poz. 114, z 1975 r.
Nr 45, poz. 234, z 1984 r. Nr 49, poz. 253, z 1989 r. Nr 29, poz. 155 i Nr 35,
poz. 192 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 197 i 198).
Art. 115. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, 148) z tym że przepisy
rozdziału 7 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1992 r.



1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 lipca 1995 r. o
zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 101,
poz. 504), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
3) Dodany przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
4) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1.
5) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. a) tiret pierwsze ustawy
wymienionej w przypisie 1.
6) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. a) tiret drugie ustawy
wymienionej w przypisie 1.
7) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. a) tiret trzecie ustawy
wymienionej w przypisie 1.
8) Dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a) tiret czwarte ustawy wymienionej w
przypisie 1.
9) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
10) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
12) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. d) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
14) Dodany przez art. 1 pkt 5 lit. e) ustawy wymienionej w przypisie 1.
15) Dodany przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1.
16) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 1.
17) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 lit. a) tiret pierwsze ustawy
wymienionej w przypisie 1.
18) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 lit. a) tiret drugie ustawy
wymienionej w przypisie 1.
19) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. a) tiret pierwsze ustawy
wymienionej w przypisie 1.
21) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. a) tiret drugie ustawy
wymienionej w przypisie 1.
22) Przez art. 1 pkt 9 lit. a) tiret trzecie ustawy wymienionej w przypisie 1.
23) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
24) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
25) Dodany przez art. 1 pkt 9 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1.
26) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
27) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
28) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 1.
29) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
30) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
31) Dodany przez art. 1 pkt 13 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1.
32) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
33) Dodany przez art. 1 pkt 13 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1.
34) Dodany przez art. 1 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 1.
35) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy wymienionej w przypisie 1.
36) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
37) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
38) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
39) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. d) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
40) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
41) Dodany przez art. 1 pkt 17 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
42) Dodany przez art. 1 pkt 18 ustawy wymienionej w przypisie 1.
43) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 ustawy wymienionej w przypisie 1.
44) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
45) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 lit. b) tiret pierwsze ustawy
wymienionej w przypisie 1.
46) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 lit. b) tiret drugie ustawy
wymienionej w przypisie 1.
47) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 lit. b) tiret trzecie ustawy
wymienionej w przypisie 1.
48) Przez art. 1 pkt 20 lit. b) tiret czwarte ustawy wymienionej w przypisie 1.
49) Dodany przez art. 1 pkt 20 lit. b) tiret piąte ustawy wymienionej w
przypisie 1.
50) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
51) Przez art. 1 pkt 21 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
52) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 ustawy wymienionej w przypisie 1.
53) Dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zmianie ustawy o
systemie oświaty (Dz. U. Nr 53, poz. 215), która weszła w życie z dniem 10 maja
1994 r., i w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 ustawy wymienionej w
przypisie 1.
54) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 24 ustawy wymienionej w przypisie 1.
55) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 ustawy wymienionej w przypisie 1.
56) Według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 26 ustawy wymienionej w
przypisie 1.
57) Dodany przez art. 1 pkt 26 ustawy wymienionej w przypisie 1.
58) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
59) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
60) Przez art. 1 pkt 27 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1.
61) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 lit. d) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
62) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 ustawy wymienionej w przypisie 1.
63) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 ustawy wymienionej w przypisie 1.
64) Dodany przez art. 1 pkt 30 ustawy wymienionej w przypisie 1.
65) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
66) Dodany przez art. 1 pkt 31 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
67) Przez art. 1 pkt 31 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1.
68) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 lit. d) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
69) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 lit. e) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
70) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 lit. f) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
71) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 ustawy wymienionej w przypisie 1.
72) Dodany przez art. 1 pkt 33 ustawy wymienionej w przypisie 1.
73) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 34 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
74) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 34 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
75) Dodany przez art. 1 pkt 34 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1.
76) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 35 ustawy wymienionej w przypisie 1.
77) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 36 lit. a) tiret pierwsze ustawy
wymienionej w przypisie 1.
78) Dodany przez art. 1 pkt 36 lit. a) tiret drugie ustawy wymienionej w
przypisie 1.
79) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 36 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
80) Dodany przez art. 1 pkt 36 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1.
81) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 36 lit. d) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
82) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 37 ustawy wymienionej w przypisie 1.
83) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 38 ustawy wymienionej w przypisie 1.
84) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 ustawy wymienionej w przypisie 1.
85) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 40 ustawy wymienionej w przypisie 1.
86) Dodany przez art. 1 pkt 41 ustawy wymienionej w przypisie 1.
87) Dodany przez art. 1 pkt 42 ustawy wymienionej w przypisie 1.
88) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 43 ustawy wymienionej w przypisie 1.
89) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 44 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
90) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 44 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
91) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lutego 1992 r. o
zmianie ustawy o systemie oświaty (Dz. U. Nr 26, poz. 113), która weszła w życie
z dniem 11 kwietnia 1992 r.
92) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 44 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
93) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 44 lit. d) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
94) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 45 ustawy wymienionej w przypisie 1.
95) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 46 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
96) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 46 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
97) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 46 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
98) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 47 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
99) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 47 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
100) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 47 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
101) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 47 lit. d) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
102) Dodany przez art. 1 pkt 47 lit. e) ustawy wymienionej w przypisie 1.
103) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 48 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
104) Przez art. 1 pkt 48 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
105) Dodany przez art. 1 pkt 49 ustawy wymienionej w przypisie 1.
106) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 50 ustawy wymienionej w przypisie 1.
107) Dodany przez art. 1 pkt 51 ustawy wymienionej w przypisie 1.
108) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 52 ustawy wymienionej w przypisie 1.
109) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 53 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
110) Dodany przez art. 1 pkt 53 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
111) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 54 ustawy wymienionej w przypisie 1.
112) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 91.
113) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 55 ustawy wymienionej w przypisie 1.
114) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 56 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
115) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 56 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
116) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 56 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
117) Dodany przez art. 1 pkt 56 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1.
118) Dodany przez art. 1 pkt 56 lit. e) ustawy wymienionej w przypisie 1.
119) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 57 ustawy wymienionej w przypisie 1.
120) Dodany przez art. 1 pkt 58 ustawy wymienionej w przypisie 1.
121) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 59 lit. a) tiret pierwsze ustawy
wymienionej w przypisie 1.
122) Dodany przez art. 1 pkt 59 lit. a) tiret drugie ustawy wymienionej w
przypisie 1.
123) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 59 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
124) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 59 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
125) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 60 ustawy wymienionej w przypisie 1.
126) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 61 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
127) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 61 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
128) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 62 ustawy wymienionej w przypisie 1.
129) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 63 ustawy wymienionej w przypisie 1.
130) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 64 ustawy wymienionej w przypisie 1.
131) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 65 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
132) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 65 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
133) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 65 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
134) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 66 ustawy wymienionej w przypisie 1.
135) Dodany przez art. 1 pkt 67 ustawy wymienionej w przypisie 1.
136) Zamieszczony w obwieszczeniu.
137) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 3 grudnia 1993 r. o
zmianie ustawy o systemie oświaty (Dz. U. Nr 127, poz. 585), która weszła w
życie z dniem 22 grudnia 1993 r.
138) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie
137.
139) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 68 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
140) Przez art. 1 pkt 68 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1.
141) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie
137.
142) Dodany przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 91.
143) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 91.
144) Według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 5 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 91.
145) Dodany przez art. 1 pkt 5 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 91.
146) Przez art. 9 ust. 2 pkt 17 ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach
do bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego
(Dz. U. Nr 54, poz. 254), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1993 r.
147) Gdyż utrzymywał w mocy dotychczasowe przepisy wykonawcze nie dłużej niż do
dnia 31 sierpnia 1992 r.; tekst przepisu zamieszczono w obwieszczeniu.
148) Ustawa została ogłoszona w dniu 25 października 1991 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 11 czerwca 1996 r.
w sprawie ogólnych warunków umów o kredyt kontraktowy.
(Dz. U. Nr 68, poz. 330)
Na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych
formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw
(Dz. U. Nr 133, poz. 654) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 26 października 1995 r. o
niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie
niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654),
2) banku - należy przez to rozumieć bank prowadzący kasę mieszkaniową na
zasadach określonych w ustawie,
3) oszczędzającym lub kredytobiorcy - należy przez to rozumieć posiadacza
imiennego rachunku oszczędnościowo-kredytowego w banku prowadzącym kasę
mieszkaniową,
4) umowie o kredyt kontraktowy - należy przez to rozumieć umowę, o której mowa w
art. 9 ust. 1 ustawy,
5) umowie kredytowej - należy przez to rozumieć umowę o udzielenie kredytu na
cele mieszkaniowe określone w art. 8 ust. 2 ustawy, zawartą między bankiem a
kredytobiorcą w wykonaniu umowy o kredyt kontraktowy,
6) rachunku oszczędnościowo-kredytowym - należy przez to rozumieć imienny
rachunek oszczędnościowo-kredytowy w banku prowadzącym kasę mieszkaniową.
ż 2. 1. Umowa o kredyt kontraktowy powinna zawierać postanowienia dotyczące:
1) kwoty miesięcznej wpłaty na rachunek oszczędnościowo-kredytowy,
2) terminów wnoszenia wpłat na rachunek oszczędnościowo-kredytowy,
3) okresu oszczędzania,
4) stopy oprocentowania oszczędności i zasad dokonywania jej zmian, a także
sposobu obliczania odsetek i terminów dopisywania ich do stanu oszczędności,
5) wysokości opłaty manipulacyjnej od wpłat dokonywanych na rachunek
oszczędnościowo-kredytowy,
6) przeznaczenia kredytu,
7) oczekiwanego przez bank sposobu zabezpieczenia spłaty kredytu,
8) istotnych warunków umowy kredytowej, o których mowa w ż 3 ust. 1,
9) skutków naruszenia umowy przez każdą ze stron.
2. W umowie o kredyt kontraktowy powinno być określone zobowiązanie banku co
najmniej do:
1) otwarcia i prowadzenia rachunku oszczędnościowo-kredytowego oszczędzającego,
2) zawarcia umowy kredytowej i udzielenia kredytu, pod warunkiem udokumentowania
przez oszczędzającego zdolności do spłaty kredytu i przedstawienia wymaganego
przez bank zabezpieczenia jego spłaty,
3) postawienia oszczędności i kredytu do dyspozycji kredytobiorcy w terminie
określonym w umowie.
3. W umowie o kredyt kontraktowy powinno być określone zobowiązanie
oszczędzającego (kredytobiorcy) co najmniej do:
1) dokonywania systematycznych wpłat na rachunek oszczędnościowo-kredytowy w
wysokości, terminach i okresie ustalonym w umowie,
2) dokonywania spłat kredytu wraz z odsetkami w wysokości i terminach
wynikających z umowy kredytowej,
3) wykorzystania kredytu zgodnie z przeznaczeniem i umożliwienia bankowi
kontroli spełnienia tego warunku umowy.
4. Na wniosek oszczędzającego postanowienia umowy o kredyt kontraktowy, za zgodą
banku, mogą być zmieniane. Zmiana umowy wymaga formy pisemnej.
ż 3. 1. Do istotnych warunków umowy kredytowej należą w szczególności:
1) kwota kredytu,
2) wysokość prowizji od udzielonego kredytu,
3) stopa oprocentowania kredytu i zasady dokonywania jej zmian, a także terminy
i sposób obliczania należnych odsetek,
4) okres kredytowania oraz zasady spłaty kredytu wraz z odsetkami,
5) warunki, których naruszenie upoważnia bank do rozwiązania umowy.
2. Zawarcie umowy kredytowej i udzielenie kredytu następuje na pisemny wniosek
oszczędzającego.
3. Bank może określić wzór wniosku o udzielenie kredytu; w takim wypadku bank
jest zobowiązany doręczyć wzór oszczędzającemu najpóźniej wraz z zawiadomieniem
o nabyciu przez niego uprawnień do otrzymania kredytu.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 czerwca 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy.
(Dz. U. Nr 68, poz. 331)
Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne
(Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz.
434) zarządza się, co następuje:
ż 1. W Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z
zagranicy (Dz. U. Nr 151, poz. 737), wprowadza się następujące zmiany:
1) w dziale 1 pozycja towarowa określona kodem PCN 0102 10 10 0 otrzymuje
brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celne Stawki celne preferencyjne
dla Stawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu
dla
autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0102 10 10 0- - Jałówki (bydło płci żeńskiej, które nigdy nie miało
cielaka)szt.03,3000 00

2) w dziale 2:
a) pozycja określona kodem PCN 0203 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0203Mięso wieprzowe świeże, chłodzone lub mrożone:
- Świeże lub chłodzone:
0203 11- - Tusze i półtusze:
0203 11 10 0- - - Ze świń domowych-60105,4 maksimum 1,20 ECU/kg2525
0203 11 90 0- - - Pozostałe-2826,32525
0203 12- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi:
- - - Ze świń domowych:
0203 12 11 0- - - - Szynki i ich kawałki-60105,4 maksimum 1,20 ECU/kg2525
0203 12 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki-60105,4 maksimum 1,20 ECU/kg2525

0203 12 90 0- - - Pozostałe-2826,32525
0203 19- - Pozostałe:
- - - Ze świń domowych:
0203 19 11 0- - - - Przodki i ich kawałki-60105,4 maksimum 1,20 ECU/kg
105,4 maksimum 1,20 ECU/kg2525
0203 19 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi-602525
0203 19 15 0- - - - Boczek i jego kawałki-60105,4 maksimum 1,20 ECU/kg2525

- - - - Pozostałe:
0203 19 55 0- - - - - Bez kości-60105,4 maksimum 1,20 ECU/kg2525
0203 19 59 0- - - - - Pozostałe-60105,4 maksimum 1,20 ECU/kg2525
0203 19 90 0- - - Pozostałe-2826,32525
- Mrożone:
0203 21- - Tusze i półtusze:
0203 21 10 0- - - Ze świń domowych-60105,4 maksimum 1,20 ECU/kg2525
0203 21 90 0- - - Pozostałe-2826,32525
0203 22- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi:
- - - Ze świń domowych:
0203 22 11 0- - - - Szynki i ich kawałki-60105,4 maksimum 1,20 ECU/kg2525
0203 22 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki-60105,4 maksimum 1,20 ECU/kg2525

0203 22 90 0- - - Pozostałe-2826,32525
0203 29- - Pozostałe:
- - - Ze świń domowych:
0203 29 11 0- - - - Przodki i ich kawałki-60105,4 maksimum 1,20 ECU/kg2525

0203 29 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi-60105,4 maksimum 1,20
ECU/kg 2525
0203 29 15 0- - - - Boczek i jego kawałki-60105,4 maksimum 1,20 ECU/kg2525

- - - - Pozostałe:
0203 29 55 0- - - - - Bez kości-60105,4 maksimum 1,20 ECU/kg2525
0203 29 59 0- - - - - Pozostałe-60105,4 maksimum 1,20 ECU/kg2525
0203 29 90 0- - - Pozostałe-2826,32525

b) pozycja towarowa określona kodem PCN 0207 13 91 0 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0207 13 91 0- - - - Wątroby-60 minimum 0,6 ECU/kg105,3 maksimum 1,76
ECU/kg 1028

c) pozycja towarowa określona kodem PCN 0207 14 91 0 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0207 14 91 0- - - - Wątroby-60 minimum 0,6 ECU/kg105,3 maksimum 1,76
ECU/kg 1010

d) pozycja towarowa określona kodem PCN 0207 26 91 0 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0207 26 91 0- - - - Wątroby-60 minimum 0,6 ECU/kg105,3 maksimum 1,76
ECU/kg 1028

e) pozycje towarowe określone kodami PCN 0207 27 70 0 i 0207 27 80 0 otrzymują
brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0207 27 70 0- - - - - - Pozostałe-60 minimum 0,6 ECU/kg105,3 maksimum 1,76
ECU/kg 1528
0207 27 80 0- - - - - Pozostałe-60 minimum 0,6 ECU/kg105,3 maksimum 1,76
ECU/kg1528

f) pozycja towarowa określona kodem PCN 0207 27 91 0 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0207 27 91 0- - - - Wątroby-60 minimum 0,6 ECU/kg105,3 maksimum 1,76
ECU/kg 1010

g) pozycja towarowa określona kodem PCN 0207 35 91 0 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0207 35 91 0- - - - Wątroby drobiowe inne niż otłuszczone wątroby-60
minimum 0,6 ECU/kg105,3 maksimum 1,76 ECU/kg 1028

h) pozycje towarowe określone kodami PCN 0207 36 81 0 i 0207 36 85 0 otrzymują
brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0207 36 81 0- - - - - Otłuszczone wątroby gęsie-60 minimum 0,6 ECU/kg105,3
maksimum 1,76 ECU/kg 1010
0207 36 85 0- - - - - Otłuszczone wątroby kacze-60 minimum 0,6 ECU/kg105,3
maksimum 1,76 ECU/kg1010

i) pozycja towarowa określona kodem PCN 0207 36 90 0 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0207 36 90 0- - - - Pozostałe-60 minimum 0,6 ECU/kg105,3 maksimum 1,76
ECU/kg 1510

3) w dziale 3:
a) pozycja towarowa określona kodem PCN 0302 61 98 1 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0302 61 98 1- - - - - Szprot bałtycki od 1 listopada do 14 lutego-5-3,50
300

b) pozycja towarowa określona kodem PCN 0304 20 85 0 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0304 20 85 0- - Z mintaja (Theragra chalcogramma)-10-70 000

c) pozycja towarowa określona kodem PCN 0304 90 61 0 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0304 90 61 0- - Z mintaja (Theragra chalcogramma)-10-70 000

4) w dziale 4:
a) pozycja określona kodem PCN 0405 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0405Masło i inne tłuszcze oraz oleje otrzymane z mleka; masło o obniżonej
zawartości tłuszczu:
0405 10- Masło:
- - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 85%:
- - - Masło naturalne:
0405 10 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 1 kg-40140,7 maksimum 3,18 ECU/kg 30
0405 10 19 0- - - - Pozostałe-40140,7 maksimum 3,18 ECU/kg30
0405 10 30 0- - - Masło odtwarzane-40140,7 maksimum 3,18 ECU/kg30
0405 10 50 0- - - Masło z serwatki-40140,7 maksimum 3,18 ECU/kg30
0405 10 90 0- - Pozostałe-40140,7 maksimum 3,18 ECU/kg30
0405 20- Masło o obniżonej zawartości tłuszczu:
0405 20 10 0- - O zawartości tłuszczu w masie 39% i więcej, ale poniżej
60%-40140,7 maksimum 3,18 ECU/kg30
0405 20 30 0- - O zawartości tłuszczu w masie 60% i więcej, ale poniżej
75%-40140,7 maksimum 3,18 ECU/kg30
0405 20 90 0- - O zawartości tłuszczu w masie 75% i więcej, ale nie
przekraczającej 80%-40140,7 maksimum 3,18 ECU/kg30
0405 90- Pozostałe:
0405 90 10 0- - O zawartości tłuszczu w masie 99,3% i więcej oraz o
zawartości wody w masie poniżej 0,5%-40140,7 maksimum 3,18 ECU/kg30
0405 90 90 0- - Pozostałe-40140,7 maksimum 3,18 ECU/kg30

b) pozycje towarowe określone kodami PCN 0406 90 02 0, 0406 90 03 0, 0406 90 04
0, 0406 90 05 0, 0406 90 06 0, 0406 90 07 0, 0406 90 08 0, 0406 90 09 0, 0406 90
12 0, 0406 90 14 0, 0406 90 16 0, 0406 90 18 0 otrzymują brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0406 90 02 0- - - - - Sery w całości w cenie franco granica powyżej 401,85
ECU, lecz nie przekraczającej 430,62 ECU za 100 kg masy netto-35220 25 5

0406 90 03 0- - - - - Sery w całości w cenie franco granica powyżej 430,62
ECU za 100 kg masy netto-35220255
0406 90 04 0- - - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze
skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej lecz
nie przekraczającej 5 kg i w cenie franco granica powyżej 430,62 ECU, ale
nie przekraczającej 459,39 ECU za 100 kg masy netto-35220255
0406 90 05 0- - - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze
skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej i w
cenie franco granica powyżej 459,39 ECU za 100 kg masy netto-35220255
0406 90 06 0- - - - - Kawałki bez skórki, o masie netto poniżej 450 g i w
cenie franco granica przekraczającej 499,67 ECU za 100 kg masy netto,
pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, w opakowaniach, na których
znajduje się opis sera, zawartość tłuszczu, odpowiedzialny za pakowanie
oraz kraj producenta-35220255
0406 90 07 0- - - - - - Emmentaler-35220255
0406 90 08 0- - - - - - Gruy�re, Sbrinz-35220255
0406 90 09 0- - - - - - Bergk�se, Appenzell-35220255
0406 90 12 0- - - - - Emmentaler-35220255
0406 90 14 0- - - - - Gruy�re, Sbrinz-35220255
0406 90 16 0- - - - - Bergk�se, Appenzell-35220255
0406 90 18 0- - - Fromage fribourgeois, Vacherin Mont d'Or i T�te de
Moine-35220255

5) w dziale 7:
a) pozycja towarowa określona kodem PCN 0704 10 05 0 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0704 10 05 0- - Od 1 stycznia do 14 kwietnia-2044 minimum 0,02 ECU/kg140
023

b) pozycja towarowa określona kodem PCN 0704 10 80 0 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0704 10 80 0- - Od 1 grudnia do 31 grudnia-2044 minimum 0,02 ECU/kg140
023

c) pozycja towarowa określona kodem PCN 0712 90 05 0 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0712 90 05 0- - Ziemniaki, nawet cięte w kawałki lub plasterki, ale dalej
nie przetworzone-2588 50

6) w dziale 8:
a) pozycja towarowa określona kodem PCN 0805 10 59 0 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0805 10 59 0- - - - - Pozostałe-1518,7 + maksimum 0,30 ECU/kg10,505 00

b) pozycje towarowe określone kodami PCN 0809 20 11 0 i 0809 20 19 0 otrzymują
brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0809 20 11 0- - - Wiśnie (Prunus cerasus)-2018,7 + maksimum 0,33 ECU/kg
0
0809 20 19 0- - - Pozostałe-2018,7 + maksimum 0,33 ECU/kg0

c) pozycje towarowe określone kodami PCN 0809 20 21 0 i 0809 20 29 0 otrzymują
brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0809 20 21 0- - - Wiśnie (Prunus cerasus)-2018,7 + maksimum 0,33 ECU/kg
0
0809 20 29 0- - - Pozostałe-2018,7 + maksimum 0,33 ECU/kg0

d) pozycje towarowe określone kodami PCN 0809 20 31 0 i 0809 20 39 0 otrzymują
brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0809 20 31 0- - - Wiśnie (Prunus cerasus)-2018,7 + maksimum 0,33 ECU/kg
0
0809 20 39 0- - - Pozostałe-2018,7 + maksimum 0,33 ECU/kg0

e) pozycja towarowa określona kodem PCN 0809 20 49 0 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0809 20 49 0- - - Pozostałe-2018,7 + maksimum 0,33 ECU/kg 0

f) pozycje towarowe określone kodami PCN 0809 20 51 0 i 0809 20 59 0 otrzymują
brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0809 20 51 0- - - Wiśnie (Prunus cerasus)-2018,7 + maksimum 0,33 ECU/kg
0
0809 20 59 0- - - Pozostałe-2018,7 + maksimum 0,33 ECU/kg0

g) pozycje towarowe określone kodami PCN 0809 20 61 0 i 0809 20 69 0 otrzymują
brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0809 20 61 0- - - Wiśnie (Prunus cerasus)-2018,7 + maksimum 0,33 ECU/kg
0
0809 20 69 0- - - Pozostałe-2018,7 + maksimum 0,33 ECU/kg0

h) pozycje towarowe określone kodami PCN 0809 20 71 0 i 0809 20 79 otrzymują
brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0809 20 71 0- - - Wiśnie (Prunus cerasus)-2018,7 + maksimum 0,33 ECU/kg
0
0809 20 79 0- - - Pozostałe-2018,7 + maksimum 0,33 ECU/kg0

i) pozycja towarowa określona kodem PCN 0810 50 00 0 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0810 50 00 0- Owoce kiwi-203514010 00

7) w dziale 9 pozycje towarowe określone kodami PCN 0901 90 10 0 i 0901 90 90 0
otrzymują brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
0901 90 10 0- - Łupinki i łuski kawy-2018,3140 00
0901 90 90 0- - Substytuty kawy zawierające kawę naturalną-2018,314000

8) w dziale 12:
a) pozycje towarowe określone kodami PCN 1206 00 91 0 i 1206 00 99 0 otrzymują
brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
1206 00 91 0- - Wyłuskane; w łusce w paski szaro-białe-151310,40 00
1206 00 99 0- - Pozostałe-101310,4000

b) pozycja towarowa określona kodem PCN 1212 91 20 0 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
1212 91 20 0- - - Suszony, również mielony lub nie-2035 1010

9) w dziale 13 pozycje towarowe określone kodami PCN 1302 32 10 0 i 1302 32 90 0
otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
1302 32 10 0- - - Z chleba świętojańskiego i jego nasion-20118,710 00
1302 32 90 0- - - Z nasion rośliny guar-20118,71000

10) w dziale 15:
a) pozycja towarowa określona kodem PCN 1512 11 10 0 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
1512 11 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż
produkcja artykułów spożywanych przez ludzi-1070,3 1010

b) pozycje towarowe określone kodami PCN 1512 11 91 0 i 1512 11 99 0 otrzymują
brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
1512 11 91 0- - - - Olej słonecznikowy-1070,3 1010
1512 11 99 0- - - - Olej z krokosza balwierskiego-1070,31010

c) pozycja towarowa określona kodem PCN 1512 19 10 0 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
1512 19 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż
produkcja artykułów spożywanych przez ludzi-3070,3 20

d) pozycje towarowe określone kodami PCN 1512 19 99 1 i 1512 19 99 9 otrzymują
brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
1512 19 99 1- - - - - Rafinowany, konfekcjonowany-4070,3 20
1512 19 99 9- - - - - Pozostały-3570,320

e) pozycja towarowa określona kodem PCN 1516 20 95 0 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
1516 20 95 0- - - - Olej rzepikowy, lniany, rzepakowy, słonecznikowy,
illipe, karite, makore, toloucouna lub babassu, do zastosowań technicznych
lub przemysłowych innych niż wytwarzanie artykułów spożywczych-2017,700
100

f) pozycja towarowa określona kodem PCN 1520 00 00 0 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
1520 00 00 0Gliceryna surowa, wody glicerynowe i ługi
glicerynowe-1511,79,40 00

11) w dziale 16 pozycja towarowa określona kodem PCN 1602 90 98 0 otrzymuje
brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
1602 90 98 0- - - - - - Pozostałe-40140,7 maksimum 4,18 ECU/kg 515

12) w dziale 17:
a) pozycje towarowe określone kodami PCN 1702 90 10 0, 1702 90 30 0, 1702 90 50
0 i 1702 90 60 0 otrzymują brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
1702 90 10 0- - Maltoza chemicznie czysta-40 minimum 0,17 ECU/kg112
minimum 0,50 ECU/kg 30
1702 90 30 0- - Izoglukoza-40 minimum 0,17 ECU/kg112 minimum 0,50 ECU/kg30

1702 90 50 0- - Maltodekstryna i syrop maltodekstrynowy-40 minimum 0,17
ECU/kg112 minimum 0,50 ECU/kg30
1702 90 60 0- - Sztuczny miód, również zmieszany z miodem naturalnym-40
minimum 0,17 ECU/kg112 minimum 0,50 ECU/kg30

b) pozycja towarowa określona kodem PCN 1702 90 71 0 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
1702 90 71 0- - - Zawierający w masie 50% sacharozy lub więcej w
substancji suchej-40 minimum 0,17 ECU/kg112 minimum 0,50 ECU/kg 30

c) pozycje towarowe określone kodami PCN 1702 90 75 0, 1702 90 79 0, 1702 90 80
0 i 1702 90 99 0 otrzymują brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
1702 90 75 0- - - - W postaci proszku, scalonego lub nie-40 minimum 0,17
ECU/kg112 minimum 0,50 ECU/kg 30
1702 90 79 0- - - - Pozostały-40 minimum 0,17 ECU/kg112 minimum 0,50
ECU/kg30
1702 90 80 0- - Syrop inulinowy-40 minimum 0,17 ECU/kg112 minimum 0,50
ECU/kg30
1702 90 99 0- - Pozostałe-40 minimum 0,17 ECU/kg112 minimum 0,50 ECU/kg30

13) w dziale 19:
a) pozycję towarową określoną kodem PCN 1901 90 99 0 zastępuje się pozycją
określoną kodem PCN 1901 90 99 w brzmieniu:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
1901 90 99- - - Pozostałe:
1901 90 99 1- - - - Mieszanki mleczne przeznaczone do produkcji odżywek
dla niemowląt-526,3 + 0,24 ECU/kg55
1901 90 99 9- - - - Pozostałe-3026,3 + 0,24 ECU/kg820

b) pozycja towarowa określona kodem PCN 1904 20 10 0 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCU EEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
1904 20 10 0- - Preparaty typu Musli na bazie nieprażonych płatków
zbożowych-4035 + maksimum 0,63 ECU/kg 66

c) pozycje towarowe określone kodami PCN 1904 20 91 0, 1904 20 95 0 i 1904 20 99
0 otrzymują brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
1904 20 91 0- - - Otrzymywane z kukurydzy-4035 + maksimum 0,63 ECU/kg
77
1904 20 95 0- - - Otrzymywane z ryżu-4035 + maksimum 0,63 ECU/kg77
1904 20 99 0- - - Pozostałe-4035 + maksimum 0,63 ECU/kg77

14) w dziale 22:
a) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2205 10 90 9 dodaje się pozycję
określoną kodem PCN 2205 90 w brzmieniu:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
2205 90- Pozostałe:

b) pozycja towarowa określona kodem PCN 2206 00 10 9 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
2206 00 10 9- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.142,2 minimum 28,2 ECU/hl39,3 minimum 26,3 ECU/hl

c) pozycja towarowa określona kodem PCN 2208 90 69 1 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
2208 90 69 1- - - - - - Gotowe preparaty ziołowe będące farmaceutykami, na
bazie alkoholu1 100% alk.107,1 00000

d) pozycje towarowe określone kodami PCN 2209 00 11 0 i 2209 00 19 0 otrzymują
brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
2209 00 11 0- - 2 litry lub mniej135 minimum 12,5 ECU/hl62,7 minimum 22
ECU/hl 020
2209 00 19 0- - Więcej niż 2 litry135 minimum 9 ECU/hl62,7 minimum 22
ECU/hl020

e) pozycje towarowe określone kodami PCN 2209 00 91 0 i 2209 00 99 0 otrzymują
brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
2209 00 91 0- - 2 litry lub mniej135 minimum 12,5 ECU/hl62,7 minimum 22
ECU/hl 020
2209 00 99 0- - Więcej niż 2 litry135 minimum 9 ECU/hl62,7 minimum 22
ECU/hl020

15) w dziale 23 pozycja towarowa określona kodem PCN 2301 20 00 0 otrzymuje
brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
2301 20 00 0- Mąki, grysiki i granulki z ryb lub ze skorupiaków, mięczaków
lub innych bezkręgowców wodnych-103570 000

16) w dziale 44 pozycja towarowa określona kodem PCN 4415 20 20 0 otrzymuje
brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
4415 20 20 0- - Palety płaskie, nadstawki do palet
płaskich-30118,806,66,6005,5

17) w dziale 54 pozycja określona kodem PCN 5407 61 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
5407 61- - Zawierające w masie 85% lub więcej włókna poliestrowego nie
teksturowanego:

18) w dziale 84:
a) pozycja towarowa określona kodem PCN 8409 91 00 0 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
8409 91 00 0- - Nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do
tłokowych silników spalinowych z zapłonem iskrowym-30118,806,66,6005,5

b) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 8479 89 30 0 skreśla się pozycję
towarową określoną kodem PCN w brzmieniu:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
8479 89 50 0- - - - Wielocelowe roboty przemysłowe-30118,8000000

19) w dziale 85:
a) pozycja towarowa określona kodem PCN 8525 40 10 0 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
8525 40 10 0- - Kamery video ze stop-klatkąszt.6011 6,66,65,55,55,5

b) pozycje towarowe określone kodami PCN 8525 40 91 0 i 8525 40 99 0 otrzymują
brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
8525 40 91 0- - - Zdolne jedynie do rejestracji dźwięku i obrazu
zdejmowanego tylko przez kamerę telewizyjnąszt.6011 6,66,65,55,55,5
8525 40 99 0- - - Pozostałeszt.60116,66,65,55,55,5

c) pozycje towarowe określone kodami PCN 8541 29 20 0 i 8541 29 30 0 otrzymują
brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
8541 29 20 0- - - Polowe tranzystory mocy typu MOS-30118,8000000
8541 29 30 0- - - Tranzystory bipolarne z izolowaną bramką
(IGBT)-30118,8000000

d) pozycja towarowa określona kodem PCN 8541 40 11 0 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
8541 40 11 0- - - Diody laserowe-30118,8000000

e) pozycje towarowe określone kodami PCN 8542 19 72 0, 8542 19 74 0 i 8542 19 76
0 otrzymują brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
8542 19 72 0- - - - - - Kompletne układy logiczne wykonane na specjalne
zamówienie-30118,8000000
8542 19 74 0- - - - - - Bramkowe układy macierzowe-30118,8000000
8542 19 76 0- - - - - - Standardowe komórki pamięci-30118,8000000

20) w dziale 87:
a) uwagi dodatkowe nr 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2. Wyrażenie "do montażu przemysłowego" dotyczy fabrycznie nowych podwozi,
nadwozi oraz części i akcesoriów do pojazdów samochodowych i mechanicznych,
objętych pozycjami od 8701 do 8705 oraz przyczep i naczep samochodowych z
pozycji 8716 taryfy celnej, które użyte zostaną do zmontowania lub produkcji
nowych pojazdów samochodowych i mechanicznych albo przyczep i naczep
samochodowych, także posiadających zasadniczy charakter wyrobu kompletnego lub
gotowego (objętego pozycjami nr 8701, 8702, 8703, 8704, 8705 lub 8716 taryfy
celnej) z zakładzie montującym lub produkującym wyżej wymienione pojazdy lub
przyczepy i naczepy pod warunkiem, że będą one montowane przemysłowo, zaś w
skali rocznej wielkość produkcji lub montażu pojazdów samochodowych i
mechanicznych lub przyczep i naczep, objętych jedną pozycją taryfową, wyniesie
nie mniej niż: 1000 sztuk - w przypadku wyrobów objętych pozycjami 8701 (z
wyłączeniem pozycji 8701 20), 8703, 8704 (o ładowności do 5000 kg) lub 200 sztuk
- w przypadku wyrobów objętych pozycjami 8701 20, 8702, 8704 (o ładowności
większej niż 5000 kg), 8705 i 8716.
3. Podwozia, nadwozia, części i akcesoria do pojazdów samochodowych i
mechanicznych oraz przyczep i naczep samochodowych objętych pozycjami 8701,
8702, 8703, 8704, 8705 lub 8716 importowane z przeznaczeniem do montażu
przemysłowego, nie mogą być wykorzystywane jako części zamienne do gotowych
pojazdów samochodowych i mechanicznych lub przyczep i naczep. W przypadku ich
wykorzystania jako części zamienne cło jest wymierzane i pobierane na ogólnych
zasadach. W przypadku wykorzystania części do montażu przemysłowego do innych
celów należności celne wymierzane są według stanu towaru i jego wartości celnej
w dniu zgłoszenia towaru do odprawy celnej i według stawek w tym dniu
obowiązujących"
b) pozycja określona kodem PCN 8716 90 otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla

autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgrySłowenia
123456789101112
8716 90- Części:
8716 90 10- - Podwozia:
8716 90 10 1- - - Części i akcesoria powozi do montażu przemysłowego w
przyczepach i naczepach samochodowych do przewozu towarów, z podpozycji nr
8716 31 00 oraz nr 8716 39-0-00000
8716 90 10 9- - - Pozostałe-15-10,5099000
8716 90 30- - Karoserie:
8716 90 30 1- - - Części i akcesoria karoserii do montażu przemysłowego w
przyczepach i naczepach samochodowych do przewozu towarów, z podpozycji nr
8716 31 00 oraz nr 8716 39-0-00000
8716 90 30 9- - - Pozostałe-15-10,5099000
8716 90 50- - Osie:
8716 90 50 1- - - Do montażu przemysłowego w przyczepach i naczepach
samochodowych do przewozu towarów, z podpozycji nr 8716 31 00 oraz nr 8716
39-0-00000
8716 90 50 9- - - Pozostałe-15-10,5099000
8716 90 90- - Pozostałe części:
8716 90 90 1- - - Do montażu przemysłowego w przyczepach i naczepach
samochodowych do przewozu towarów, z podpozycji nr 8716 31 00 oraz nr 8716
39-0-00000
8716 90 90 9- - - Pozostałe-15-10,5099000

ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 30 maja 1996 r.
w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej
opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów
przewidzianych w Kodeksie pracy.
(Dz. U. Nr 69, poz. 332)
Na podstawie art. 179 ż 4 i art. 229 ż 8 Kodeksu pracy zarządza się, co
następuje:
ż 1. 1. Rozporządzenie określa:
1) zakres wstępnych, okresowych i kontrolnych badań lekarskich pracowników, o
których mowa w art. 229 ż 1, 2 i 5 Kodeksu pracy, zwanych dalej "badaniami
profilaktycznymi", tryb ich przeprowadzania oraz sposób dokumentowania i
kontroli tych badań,
2) częstotliwość wykonywania badań okresowych,
3) zakres profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, o której mowa w
art. 229 ż 6 zdanie drugie Kodeksu pracy, niezbędnej z uwagi na warunki pracy,
4) tryb wydawania i przechowywania orzeczeń lekarskich:
a) o utracie przez pracownika zdolności do wykonywania dotychczasowej pracy
(art. 43 pkt 2 Kodeksu pracy),
b) o konieczności przeniesienia pracownika do innej pracy ze względu na
stwierdzenie szkodliwego wpływu wykonywanej pracy na zdrowie pracownika (art. 55
ż 1 Kodeksu pracy),
c) stwierdzających, że ze względu na stan ciąży kobieta nie powinna wykonywać
pracy dotychczasowej (art. 179 ż 1 pkt 2 Kodeksu pracy),
d) stwierdzających, że dana praca zagraża zdrowiu młodocianego (art. 201 ż 2
Kodeksu pracy),
e) o braku przeciwwskazań do wykonywania pracy na określonym stanowisku (art.
229 ż 4 Kodeksu pracy),
f) stwierdzających u pracownika objawy wskazujące na powstawanie choroby
zawodowej (art. 230 ż 1 Kodeksu pracy),
g) stwierdzających niezdolność do wykonywania dotychczasowej pracy u pracownika,
który uległ wypadkowi przy pracy lub u którego stwierdzono chorobę zawodową,
lecz nie zaliczono go do żadnej z grup inwalidów (art. 231 Kodeksu pracy),
5) dodatkowe wymagania kwalifikacyjne, jakie powinni spełniać lekarze
przeprowadzający badania profilaktyczne oraz sprawujący profilaktyczną opiekę
zdrowotną nad pracownikami, niezbędną z uwagi na warunki pracy.
2. Rozporządzenie określa ponadto tryb wydawania zaświadczeń i świadectw
lekarskich do celów przewidzianych w art. 92 ż 1, art. 1295 pkt 2, art. 177 ż 1
i 3, art. 178 ż 1, art. 180 ż 3 i 4, art. 185 Kodeksu pracy oraz w przepisach o
urlopach wychowawczych.
ż 2. 1. Zakres i częstotliwość badań profilaktycznych określają wskazówki
metodyczne w sprawie przeprowadzania badań profilaktycznych pracowników, zwane
dalej "wskazówkami metodycznymi", stanowiące załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Lekarz przeprowadzający badanie profilaktyczne może poszerzyć jego zakres o
dodatkowe specjalistyczne badania konsultacyjne oraz badania dodatkowe, a także
wyznaczyć krótszy termin następnego badania, niż to określono we wskazówkach
metodycznych, jeżeli stwierdzi, że jest to niezbędne dla prawidłowej oceny stanu
zdrowia osoby przyjmowanej do pracy lub pracownika.
3. Specjalistyczne badania konsultacyjne oraz badania dodatkowe, o których mowa
w ust. 2, stanowią część badania profilaktycznego.
4. Lekarz przeprowadzający badanie profilaktyczne powinien korzystać z zaleceń
dotyczących postępowania lekarskiego w stosunku do pracowników poddanych
określonym narażeniom, upowszechnianych przez jednostki badawczo-rozwojowe w
dziedzinie medycyny pracy.
5. Badanie profilaktyczne kończy się orzeczeniem lekarskim stwierdzającym:
1) brak przeciwwskazań zdrowotnych do pracy na określonym stanowisku pracy lub
2) przeciwwskazania zdrowotne do pracy na określonym stanowisku pracy.
ż 3. 1. W sprawach, o których mowa w ż 1 ust. 1 pkt 4, lekarz orzeka na
podstawie wyników przeprowadzonego badania lekarskiego oraz oceny zagrożeń dla
zdrowia i życia pracownika, występujących na stanowisku pracy.
2. Oceny zagrożeń, o których mowa w ust. 1, lekarz dokonuje na podstawie
przekazywanej przez pracodawcę informacji o występowaniu czynników szkodliwych
dla zdrowia lub warunków uciążliwych, w tym również o aktualnych wynikach badań
i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia, występujących na stanowiskach
pracy. Wskazane jest, aby lekarz uzupełnił informacje pracodawcy o spostrzeżenia
z przeprowadzonych wizytacji stanowisk pracy.
3. Lekarz przeprowadzający badanie profilaktyczne dokonuje w dokumentacji
medycznej pracownika opisu badania oraz wpisu treści orzeczenia.
4. Orzeczenia lekarskie są wydawane w formie zaświadczeń:
1) według wzoru określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia, jeżeli
orzeczenie dotyczy przypadków wymienionych w ż 1 ust. 1 pkt 4 lit. a) i e),
2) według wzoru określonego w załączniku nr 3 do rozporządzenia, jeżeli
orzeczenie dotyczy przypadków wymienionych w ż 1 ust. 1 pkt 4 lit. b)-d), f) i
g).
5. Zaświadczenia, o których mowa w ust. 4, lekarz przeprowadzający badanie
profilaktyczne przekazuje pracownikowi i pracodawcy.
ż 4. 1. Badanie profilaktyczne przeprowadza się na podstawie skierowania
wydanego przez pracodawcę.
2. Skierowanie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać:
1) określenie rodzaju badania profilaktycznego, jakie ma być wykonane,
2) w przypadku osób przyjmowanych do pracy lub pracowników przenoszonych na inne
stanowiska pracy - określenie stanowiska pracy, na którym osoba ta ma być
zatrudniona; w tym przypadku pracodawca może wskazać w skierowaniu dwa lub
więcej stanowisk pracy, w kolejności odpowiadającej potrzebom zakładu,
3) w przypadku pracowników - określenie stanowiska pracy, na którym pracownik
jest zatrudniony,
4) informacje o występowaniu na stanowisku lub stanowiskach pracy, o których
mowa w pkt 2 i 3, czynników szkodliwych dla zdrowia lub warunków uciążliwych
oraz aktualne wyniki badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia,
wykonanych na tych stanowiskach.
ż 5. 1. Pracownik lub pracodawca, który nie godzi się z treścią wydanego
zaświadczenia, o którym mowa w ż 3 ust. 4, może wystąpić, w ciągu 7 dni od dnia
wydania zaświadczenia, za pośrednictwem lekarza, który wydał to zaświadczenie, z
wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania.
2. Badanie, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza się w wojewódzkim ośrodku
medycyny pracy właściwym ze względu na miejsce świadczenia pracy lub siedzibę
jednostki organizacyjnej, w której jest zatrudniony pracownik, a jeżeli
kwestionowane zaświadczenie zostało wydane przez lekarza zatrudnionego w
wojewódzkim ośrodku medycyny pracy - w najbliższej jednostce badawczo-rozwojowej
w dziedzinie medycyny pracy. Badania pracowników zatrudnionych w
Przedsiębiorstwie Państwowym "Polskie Koleje Państwowe" przeprowadzane są w
Centrum Naukowym Medycyny Kolejowej.
3. Ilekroć w przepisach rozporządzenia jest mowa o wojewódzkim ośrodku medycyny
pracy, należy przez to rozumieć także inną jednostkę, która realizuje zadania
takiego ośrodka, a ilekroć jest mowa o jednostce badawczo-rozwojowej w
dziedzinie medycyny pracy, należy przez to rozumieć także Centrum Naukowe
Medycyny Kolejowej, w odniesieniu do zadań realizowanych przez kolejową służbę
zdrowia.
4. Badanie, o którym mowa w ust. 1, powinno być przeprowadzone w terminie 14 dni
od dnia złożenia wniosku. Ustalone na jego podstawie orzeczenie lekarskie jest
ostateczne. Orzeczenie to jest podstawą do wydania przez lekarza
przeprowadzającego ponowne badanie zaświadczenia, o którym mowa w ż 3 ust. 4.
ż 6. Zakres profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z
uwagi na warunki pracy, obejmuje:
1) w przypadkach, o których mowa w ż 1 pkt 4 lit. b), c), f) i g) -
przeprowadzenie badań lekarskich poza terminami wynikającymi z częstotliwości
wykonywania badań okresowych i orzekanie o możliwości wykonywania dotychczasowej
pracy; skierowanie na przeprowadzenie badania wydaje pracodawca po zgłoszeniu
przez pracownika niemożności wykonywania dotychczasowej pracy,
2) w razie wystąpienia przypadku choroby zawodowej - wykonanie u pracowników,
zatrudnionych na stanowiskach pracy stwarzających podobne zagrożenie, badań
celowanych lub testów ekspozycyjnych, ukierunkowanych na wczesną diagnostykę
ewentualnych zmian chorobowych u tych pracowników,
3) w razie gdy pracownicy wykonują pracę w warunkach występowania przekroczeń
najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia:
a) wprowadzenie monitorowania stanu zdrowia tych pracowników,
b) szkolenie pracowników w zakresie ochrony przed zagrożeniami i możliwościami
ograniczenia ryzyka zawodowego, jakie wiąże się z pracą wykonywaną w tych
warunkach,
4) uczestniczenie lekarza sprawującego opiekę zdrowotną nad pracownikami w
komisji bezpieczeństwa i higieny pracy, powołanej w trybie określonym w art.
23712 Kodeksu pracy.
ż 7. 1. Badania profilaktyczne oraz profilaktyczną opiekę zdrowotna niezbędną z
uwagi na warunki pracy wykonują, z zastrzeżeniem ust. 2-5, lekarze, którzy:
1) posiadają specjalizację w dziedzinie: medycyny pracy, medycyny przemysłowej,
medycyny morskiej i tropikalnej, medycyny kolejowej, medycyny lotniczej lub
higieny pracy,
2) byli zatrudnieni w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres co najmniej 6 lat
przed dniem wejścia w życie rozporządzenia jako:
a) rejonowi lekarze przemysłowi,
b) lekarze poradni medycyny pracy lub poradni dla młodocianych, działających w
przemysłowych publicznych zakładach opieki zdrowotnej,
c) rejonowi lub zakładowi lekarze kolejowej służby zdrowia,
d) lekarze rejonowi w zakładach opieki zdrowotnej dla szkół wyższych lub
jednostek badawczo-rozwojowych, jeżeli sprawowali profilaktyczną opiekę
zdrowotną nad pracownikami wykonującymi pracę na stanowiskach pracy, na których
stwierdzono występowanie czynników szkodliwych dla zdrowia lub warunków
uciążliwych, wymienionych we wskazówkach metodycznych, o których mowa w ż 2 ust.
1,
e) lekarze zakładowi w publicznych zakładach opieki zdrowotnej - wyłącznie w
odniesieniu do pracowników tych zakładów,
f) lekarze w poradniach rehabilitacyjnych dla inwalidów - wyłącznie w stosunku
do pracowników zatrudnionych w spółdzielczości inwalidzkiej,
3) pełnili służbę lub byli zatrudnieni w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres
co najmniej 3 lat jako lekarze w jednostkach wojskowych lub zakładach opieki
zdrowotnej tworzonych i utrzymywanych przez Ministra Obrony Narodowej lub
Ministra Spraw Wewnętrznych - wyłącznie w stosunku do pracowników objętych ich
opieką w tych resortach.
2. Lekarze określeni w ust. 1 pkt 2 lit. a)-d) są obowiązani ukończyć w terminie
trzech lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia kurs doskonalący, organizowany
przez jednostkę badawczo-rozwojową w dziedzinie medycyny pracy lub ośrodek
wyznaczony przez tę jednostkę.
3. Badania profilaktyczne pracowników narażonych na działanie promieniowania
jonizującego mogą przeprowadzać lekarze, o których mowa w ust. 1, po zaliczeniu
odpowiedniego przeszkolenia w jednostce badawczo-rozwojowej w dziedzinie
medycyny pracy.
4. Badania profilaktyczne pracowników wykonujących pracę w warunkach
tropikalnych, morskich i podwodnych oraz pracowników wyjeżdżających do pracy lub
powracających z pracy w warunkach tropikalnych mogą przeprowadzać lekarze, o
których mowa w ust. 1, po zaliczeniu odpowiedniego przeszkolenia w Instytucie
Medycyny Morskiej i Tropikalnej lub w ośrodku wyznaczonym przez ten instytut.
5. Badania profilaktyczne pracowników wykonujących pracę na stanowiskach
związanych z bezpieczeństwem ruchu kolejowego mogą przeprowadzać lekarze, o
których mowa w ust. 1, po zaliczeniu odpowiedniego przeszkolenia w Centrum
Naukowym Medycyny Kolejowej.
6. Badania profilaktyczne mogą wykonywać również lekarze specjalizujący się w
medycynie pracy lub medycynie kolejowej, po zaliczeniu kursu podstawowego
przewidzianego w programie tych specjalizacji, jednak tylko w okresie szkolenia
specjalizacyjnego, określonego w odrębnych przepisach, i w miejscu odbywania
stażu specjalizacyjnego.
7. Badania profilaktyczne pracowników, u których na stanowisku pracy nie
stwierdzono występowania czynników szkodliwych dla zdrowia lub warunków
uciążliwych, wymienionych we wskazówkach metodycznych, o których mowa w ż 2 ust.
1, mogą przeprowadzać również lekarze posiadający specjalizację w dziedzinie
medycyny ogólnej lub medycyny rodzinnej.
ż 8. 1. Lekarz spełniający dodatkowe wymagania kwalifikacyjne, określone w ż 7,
który zamierza wykonywać badania profilaktyczne, zgłasza do wojewódzkiego
ośrodka medycyny pracy, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania, wniosek o
dokonanie wpisu do rejestru lekarzy przeprowadzających badania profilaktyczne,
prowadzonego według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do rozporządzenia. Nie
dotyczy to lekarzy, o których mowa w ż 7 ust. 1 pkt 3. Lekarz wpisany do
rejestru lekarzy otrzymuje zaświadczenie potwierdzające dokonanie wpisu, według
wzoru określonego w załączniku nr 5 do rozporządzenia.
2. Lekarz przeprowadzający badanie profilaktyczne posługuje się pieczęcią o
wzorze określonym w załączniku nr 6 do rozporządzenia.
3. Jeżeli badania profilaktyczne mają być przeprowadzane przez lekarza
zarejestrowanego, w trybie określonym w ust. 1, w innym województwie, lekarz ten
jest zobowiązany złożyć informację o miejscu wykonywania tych badań we właściwym
terytorialnie wojewódzkim ośrodku medycyny pracy.
4. Wojewódzki ośrodek medycyny pracy udostępnia rejestr organom Państwowej
Inspekcji Pracy i Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz zainteresowanym
pracodawcom.
ż 9. 1. Lekarze przeprowadzający badania profilaktyczne prowadzą dokumentację
medyczną, która obejmuje:
1) kartę badania profilaktycznego,
2) rejestr wydanych zaświadczeń.
2. Karta badania profilaktycznego powinna zawierać:
1) identyfikator jednostki wykonującej badanie profilaktyczne (nazwa, adres,
numer identyfikacyjny REGON) oraz lekarza udzielającego świadczeń (imię i
nazwisko oraz symbole cyfrowe i literowe umieszczone na pieczęci, o której mowa
w ż 8 ust. 2), a w przypadku lekarza prywatnie praktykującego - imię i nazwisko
lekarza, adres, numer identyfikacyjny REGON oraz symbole cyfrowe i literowe
umieszczone na pieczęci, o której mowa w ż 8 ust. 2,
2) dane identyfikacyjne osoby objętej badaniami (imię i nazwisko, datę
urodzenia, płeć, adres zamieszkania),
3) dane identyfikacyjne miejsca pracy osoby objętej badaniami (nazwa, adres,
numer identyfikacyjny REGON),
4) dane o przebiegu zatrudnienia osoby badanej,
5) ocenę zagrożeń dla zdrowia pracownika lub stwierdzenie ich braku, wynikającą
z informacji pracodawcy o występowaniu czynników szkodliwych lub uciążliwych na
stanowisku pracy zajmowanym przez osobę badaną,
6) dane z wywiadu lekarskiego i badania przedmiotowego,
7) wyniki badań diagnostycznych i (lub) konsultacyjnych,
8) uzasadnienie poszerzenia zakresu lub skrócenia częstotliwości wykonania
badania profilaktycznego w stosunku do ustaleń zawartych we wskazówkach
metodycznych,
9) treść orzeczenia.
3. Wzór rejestru, o ktrym mowa w ust. 1 pkt 2, stanowi załącznik nr 7 do
rozporządzenia.
4. Do przechowywania dokumentacji badań profilaktycznych stosuje się odpowiednio
ogólnie obowiązujące przepisy o dokumentacji medycznej.
ż 10. 1. Kontrola badań profilaktycznych polega na ocenie prawidłowości:
1) trybu, zakresu i częstotliwości tych badań,
2) wydawania i dokumentowania orzeczeń lekarskich do celów przewidzianych w
Kodeksie pracy.
2. Kontrolę wykonuje wojewódzki ośrodek medycyny pracy właściwy terytorialnie ze
względu na miejsce wykonywania badań, a w przypadku gdy badanie wykonuje lekarz
zatrudniony w tym ośrodku - jednostka badawczo-rozwojowa w dziedzinie medycyny
pracy. W przypadku badań profilaktycznych pracowników Przedsiębiorstwa
Państwowego "Polskie Koleje Państwowe", przeprowadzanych przez rejonowych lub
zakładowych lekarzy kolejowej służby zdrowia, kontrolę wykonuje Centrum Naukowe
Medycyny Kolejowej.
3. Kontrola zakresu badań profilaktycznych oraz dokumentacji medycznej tych
badań może być wykonywana jedynie przez lekarzy.
4. Osoby przeprowadzające kontrolę przedstawiają poczynione spostrzeżenia
lekarzowi, którego czynności były przedmiotem kontroli, a jeżeli badania
profilaktyczne wykonywane były w zakładzie opieki zdrowotnej - również
kierownikowi tego zakładu, a ocenę i wnioski - kierownikowi jednostki
przeprowadzającej kontrolę, o której mowa w ust. 2.
5. Jeżeli w wyniku kontroli stwierdzono istotne uchybienia dotyczące trybu,
zakresu i częstotliwości przeprowadzania badań profilaktycznych lub wydawania i
dokumentowania orzeczeń lekarskich, wykonywanie tych badań bez wymaganych
kwalifikacji bądź z pominięciem wpisu do rejestru, o którym mowa w ż 8 ust. 1,
kierownik jednostki przeprowadzającej kontrolę występuje do właściwej
terytorialnie okręgowej rady lekarskiej lub okręgowego rzecznika
odpowiedzialności zawodowej o wszczęcie odpowiedniego postępowania.
ż 11. 1. Do celów przewidzianych w art. 92 ż 1 Kodeksu pracy zaświadczenia
lekarskie wydawane są w trybie i według wzoru określonych w rozporządzeniu
Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 maja 1996 r. w sprawie orzekania
o czasowej niezdolności do pracy (Dz. U. Nr 63, poz. 302).
2. Do celów przewidzianych w pozostałych przepisach, o których mowa w ż 1 ust.
2, zaświadczenia i świadectwa wydawane są przez lekarzy według wzoru Mz/L-1. Z
wydanego osobie zainteresowanej zaświadczenia lub świadectwa nie sporządza się
kopii, chyba że pracownik jest zatrudniony u więcej niż jednego pracodawcy.
Przepis ż 9 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
ż 12. Lekarze, którzy uzyskali uprawnienia do przeprowadzania badań
profilaktycznych na podstawie dotychczasowych przepisów, w terminie 3 miesięcy
od dnia wejścia w życie rozporządzenia składają wnioski o dokonanie wpisu do
rejestru lekarzy przeprowadzających badania profilaktyczne, o którym mowa w ż 8
ust. 1.
ż 13. Rozporządzenie nie narusza przepisów dotyczących badań lekarskich osób
przyjmowanych do pracy i pracowników:
1) zatrudnionych na polskich statkach morskich,
2) dla których w myśl obowiązujących przepisów uzyskanie odpowiedniego
orzeczenia lekarskiego jest warunkiem nabycia lub posiadania uprawnień do
wykonywania określonego zawodu lub czynności bądź jest niezbędne ze względów
sanitarno- -epidemiologicznych,
3) skierowanych do pracy za granicą w celu realizacji budownictwa eksportowego i
usług związanych z eksportem, zgodnie z odrębnymi przepisami.
ż 14. W okresie do dnia 31 grudnia 1998 r. dopuszcza się wykonywanie badań
profilaktycznych pracowników Przedsiębiorstwa Państwowego "Polskie Koleje
Państwowe" przez lekarzy zatrudnionych w kolejowej służbie zdrowia, którzy
odbyli w okresie do dnia 31 grudnia 1996 r. odpowiednie przeszkolenie w Centrum
Naukowym Medycyny Kolejowej.
ż 15. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 10
grudnia 1974 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników (Dz. U.
Nr 48, poz. 296, z 1988 r. Nr 18, poz. 127, z 1992 r. Nr 62, poz. 313 i z 1996
r. Nr 7, poz. 45), z wyjątkiem ż 15a, który traci moc z dniem 31 grudnia 1996 r.
ż 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R.J. Żochowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja
1996 r. (poz. 332)
Załącznik nr 1
WSKAZÓWKI METODYCZNE W SPRAWIE PRZEPROWADZANIA BADAŃ PROFILAKTYCZNYCH
PRACOWNIKÓW
Słowniczek pojęć i objaśnienie użytych skrótów
R1 - czynnik o udowodnionym działaniu rakotwórczym
R2 - czynnik o wysoce prawdopodobnym działaniu rakotwórczym
O - konieczność przedłużonej obserwacji poza okres pracy zawodowej
A - czynnik o wysokim ryzyku działania alergizującego
K - czynnik zaburzający rozrodczość (o działaniu genotoksycznym lub
teratogennym)
TE - test ekspozycyjny
Użyte określenia:
1) badanie lekarskie otolaryngologiczne, dermatologiczne, okulistyczne,
neurologiczne - oznacza, że badanie powinien przeprowadzić lekarz danej
specjalności,
2) zdjęcie rtg klatki piersiowej - oznacza zdjęcie pełnowymiarowe, przy czym
zdjęcie rtg klatki piersiowej u narażonych na pyły zwłókniające ocenia się
zgodnie z Międzynarodową klasyfikacją pylic, wprowadzoną przez Międzynarodową
Organizację Pracy (Genewa, 1980 r.),
3) badanie spirometryczne - badanie obejmujące co najmniej pomiar pojemności
życiowej (FVC lub VC), natężonej pierwszosekundowej objętości wydechowej (FEV1)
i jej wskaźnika odsetkowego (FEV1%VC).
Dla niektórych substancji wskazano możliwość wykonania testów ekspozycyjnych,
które mogą stanowić bardzo ważne narzędzie monitorowania stanu zdrowia osób
narażonych. Ograniczone możliwości wykonywania takich testów powodują, że są one
- poza przypadkiem narażenia na ołów - badaniem fakultatywnym.
Lp.Czynnik szkodliwy lub uciążliwyBadania wstępneBadania
okresoweCzęstotliwość badańOstatnie badanie okresoweNarządy (układy)
krytyczneUwagi
lekarskiepomoc-niczelekarskiepomoc-niczelekarskiepomocnicze
1234567891011
ICzynniki fizyczne
1Hałasogólne; otolaryngologiczneaudiometryczne tonalne w zakresie 125-8000
Hz (przewodnictwo powietrzne i kostne); inne w zależności od
wskazańogólne; otolaryngologiczneaudiometryczne tonalne w zakresie
125-8000 Hz (przewodnictwo powietrzne i kostne)ogólne co 4 lata;
otolaryngologiczne i audiometryczne przez pierwsze 3 lata w hałasie - co
rok, następnie co 3 lataogólne; otolaryngologiczneaudiometryczne tonalne w
zakresie 125-8000 Hz (przewodnictwo powietrzne i kostne)narząd słuchu1. W
razie ujawnienia w okresowym badaniu audiometrycznym ubytków słuchu
charakteryzujących się znaczną dynamiką rozwoju, częstotliwość badań
audiometrycznych należy zwiększyć, skracając przerwę między kolejnymi
testami do 1 roku lub 6 miesięcy. 2.W razie narażenia na hałas impulsowy
albo na hałas, którego równoważny poziom dźwięku przekracza stale lub
często 110 dB (A), badanie audiometryczne należy przeprowadzać nie
rzadziej niż raz w roku
2Ultradźwięki małej częstotliwościogólne; otolaryngologiczneaudiometryczne
tonalne w zakresie 125-8000 Hz (przewodnictwo powietrzne i kostne)ogólne;
w zależności od wskazań - otolaryngologiczneaudiometryczne tonalne w
zakresie 125-8000 Hz (przewodnictwo powietrzne i kostne)co 2 lataogólne;
otolaryngologiczneaudiometryczne tonalne w zakresie 125-8000 Hz
(przewodnictwo powietrzne i kostne)narząd słuchu
3Drgania mechaniczne (wibracja) przekazywana na kończyny górneogólne, ze
zwróceniem uwagi na układy: naczyniowy, nerwowy i kostny w zakresie
kończyn górnychpróba oziębiania z termometrią skórną i próbą uciskową;
ocena czucia wibracji metodą palestezjometryczną; zdjęcia rtg rak i stawów
łokciowychogólne, ze zwróceniem uwagi na układy: naczyniowy, nerwowy i
kostny w zakresie kończyn górnychpróba oziębiania z termometrią skórną i
próbą uciskową; ocena czucia wibracji metodą palestezjometryczną; zdjęcia
rtg rak i stawów łokciowychpierwsze badanie okresowe po roku pracy,
następne co 3 lataogólne, ze zwróceniem uwagi na układy: naczyniowy,
nerwowy i kostny w zakresie kończyn górnychpróba oziębiania z termometrią
skórną i próbą uciskową; ocena czucia wibracji metodą
palestezjometrycznąobwodowy układ naczyniowy, nerwowy i kostny w zakresie
kończyn górnychGdy okres pracy w narażeniu na drgania mechaniczne
przekazywane na kończyny górne, trwa krócej niż 5 lat i ostatnie badanie
okresowe nie ujawniło zmian wskazujących na rozwój choroby wibracyjnej -
nie ma potrzeby powtórnego wykonywania zdjęć rtg kości rąk i stawów
łokciowych
4Drgania mechaniczne przekazywane na całe ciało (wibracja ogólna)ogólne;
neurologicznew zależności od wskazań - zdjęcia rtg kręgosłupa
lędźwiowo-krzyżowegoogólne; w zależności od wskazań - neurologicznew
zależności od wskazań - zdjęcia rtg kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowegoco 4
lataogólne; neurologicznew zależności od wskazań - zdjęcia rtg kręgosłupa
lędźwiowo-krzyżowegokręgosłup; układ nerwowyW przypadku skarg na zawroty
głowy - badanie błędnika
5Promieniowanie jonizująceogólne, ze zwróceniem uwagi na skórę;
okulistyczne z oceną soczewekmorfologia krwi z rozmazem; płytki
krwiogólne, ze zwróceniem uwagi na skórę; okulistyczne z oceną
soczewekmorfologia krwi z rozmazem; płytki krwi; retikulocytyco 3
lataogólne, ze zwróceniem uwagi na skórę; okulistyczne z oceną
soczewekmorfologia krwi z rozmazem; płytki krwi; retikulocytyukład
krwiotwórczy; soczewki; skóra; gonadyR1, O, K Zagrożenie rozwoju
embrionalnego we wczesnym okresie ciąży. W razie przekroczenia
dopuszczalnej dawki promieniowania obowiązuje kontrola stanu zdrowia.
Ujawnienie utrzymującej się granulocytopenii wymaga przeprowadzenia badań
czynnościowych układu białokrwinkowego i badania szpiku kostnego
6Promieniowanie i pola elektromagnetyczneogólne; neurologiczne;
okulistyczne z oceną soczewekEKG; w zależności od wskazań - EEGogólne;
neurologiczne; okulistyczne z oceną soczewekEKG; w zależności od wskazań -
EEGco 4 lataogólne; neurologiczne; okulistyczne z oceną soczewekEKG; w
zależności od wskazań - EEGukład nerwowy; układ bodźcotwórczy serca;
soczewki; układ hormonalnyK Kobiety w ciąży nie powinny być zatrudniane w
narażeniu na pole e-m o natężeniach przekraczających dopuszczalne wartości
dla środowiska ogólnego
7Promieniowanie nadfioletoweogólne; dermatologiczne; okulistyczne, ze
zwróceniem uwagi na stan spojówek, rogówek i soczewekw zależności od
wskazańogólne; okulistyczne, ze zwróceniem uwagi na stan spojówek, rogówek
i soczewce; w zależności od wskazań - dermatologicznew zależności od
wskazańco 3 lata; dodatkowo - patrz uwagiogólne; okulistyczne, ze
zwróceniem uwagi na stan spojówek, rogówek i soczewce; w zależności od
wskazań - dermatologicznew zależności od wskazańnarząd wzroku; skóraR1, O
U osób powyżej 50 roku życia, narażonych na UV powyżej 10 lat, badania
okresowe powinny być przeprowadzane co 2 lata
8Promieniowanie podczerwoneogólne, ze zwróceniem uwagi na skórę;
okulistyczne, ze zwróceniem uwagi na stan spojówek, siatkówek i soczewekw
zależności od wskazańogólne, ze zwróceniem uwagi na skórę; okulistyczne,
ze zwróceniem uwagi na stan spojówek, siatkówek i soczewekw zależności od
wskazańco 4 lata; powyżej 50 roku życia - co 2 lataogólne, ze zwróceniem
uwagi na skórę; okulistyczne, ze zwróceniem uwagi na stan spojówek,
siatkówek i soczewekw zależności od wskazańnarząd wzroku; skóra
9promieniowanie laseroweogólne, ze zwróceniem uwagi na skórę;
okulistycznew zależności od wskazańogólne, ze zwróceniem uwagi na skórę;
okulistycznew zależności od wskazańco 3 lataogólne, ze zwróceniem uwagi na
skórę; okulistycznew zależności od wskazańnarząd wzroku; skóra
10Zagrożenie związane z obsługą monitorów ekranowychogólne, ze zwróceniem
uwagi na skórę, układ ruchu w obrębie kończyn górnych i kręgosłupa
szyjnego; okulistycznew zależności od wskazańogólne, ze zwróceniem uwagi
na skórę, układ ruchu w obrębie kończyn górnych i kręgosłupa szyjnego;
okulistyczne; w zależności od wskazań - dermatologicznew zależności od
wskazańco 4 lataogólne, ze zwróceniem uwagi na skórę, układ ruchu w
obrębie kończyn górnych i kręgosłupa szyjnego; okulistyczne; w zależności
od wskazań - dermatologicznew zależności od wskazańtkanki okołostawowe w
obrębie kończyn górnych; skóra, zwłaszcza twarzy (trądzik różowaty)W
przypadku ujawnienia odchyleń ze strony układu ruchu w zakresie kończyn
górnych wskazana konsultacja ortopedyczna
11Oświetlenie:
a) niedostateczneogólnew zależności od wskazańogólnew zależności od
wskazańco 3 lataogólnew zależności od wskazańnarząd wzrokuW ramach badań
okresowych, włącznie z ostatnim, u osób po 50 roku życia wskazana
nyktometria lub adaptometria
b) nadmierneogólne; okulistycznejak wyżejogólne; okulistycznejak wyżejjak
wyżejogólne; okulistycznejak wyżej
12Mikroklimat gorącyogólneEKGogólneEKGco 3 lata; powyżej 45 roku życia -
co 2 lataogólneEKGukład krążeniaBadania profilaktyczne osób zatrudnionych
w klimacie tropikalnym są uregulowane odrębnymi przepisami
13Mikroklimat zimnyogólne; w zależności od wskazań - dermatologicznew
zależności od wskazań - EKGogólne; w zależności od wskazań -
dermatologicznew zależności od wskazań - EKGco 3 lataogólne;
dermatologicznew zależności od wskazań - EKGskóra; obwodowy układ
naczyniowyNależy rozważyć możliwość wykonywania pracy w warunkach
mikroklimatu zimnego u osób ze stanami zapalnymi w układzie ruchu i
układzie oddechowym oraz z chorobą niedokrwienną serca
14Zwiększone lub obniżone ciśnienie atmosferyczneogólne;
otolaryngologiczne; neurologiczne; stomatologiczneEKGogólne;
otolaryngologiczne; neurologiczne; stomatologiczneEKGco 3 lataogólne;
otolaryngologiczne; neurologiczneEKGukład krążenia; ośrodkowy układ
nerwowy; narząd słuchuBadania profilaktyczne nurków i personelu latającego
są uregulowane odrębnymi przepisami
IIPył przemysłowy
1Pyły nieorganiczne (zawierające powyżej 10% wolnej krzemionki)ogólne, ze
zwróceniem uwagi na układ oddechowyzdjęcie rtg klatki piersiowej;
spirometriaogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowyzdjęcie rtg
klatki piersiowej; spirometriaogólne co 2 lata; pierwsze zdjęcie rtg
klatki piersiowej po 4 latach pracy, następne co 2 lata; dodatkowo - patrz
uwagiogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowyzdjęcie rtg klatki
piersiowej; spirometria; w miarę możliwości - badanie gazów krwiukład
oddechowyR2, O Przy zawartości SiO2 powyżej 50% - po 4 latach narażenia
badania okresowe co rok. U narażonych na ziemię okrzemkową i krzemionkową
badania okresowe co rok, łącznie ze zdjęciem rtg klatki piersiowej
2Pyły nieorganiczne zawierające poniżej 10% wolnej krzemionkiogólne, ze
zwróceniem uwagi na układ oddechowyzdjęcie rtg klatki piersiowej;
spirometriaogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowyzdjęcie rtg
klatki piersiowej; spirometriaogólne co 4 lata; pierwsze zdjęcie rtg
klatki piersiowej po 8 latach pracy, następne co 4 lataogólne, ze
zwróceniem uwagi na układ oddechowyzdjęcie rtg klatki piersiowej;
spirometria; w miarę możliwości - badanie gazów krwiukład oddechowyR2, O
3Pyły kopalń węgla kamiennegoogólne, ze zwróceniem uwagi na układ
oddechowyzdjęcie rtg klatki piersiowej; spirometriaogólne, ze zwróceniem
uwagi na układ oddechowyzdjęcie rtg klatki piersiowej; spirometriaogólne
co 4 lata; pierwsze zdjęcie rtg klatki piersiowej po 8 latach pracy,
następne co 4 lataogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowyzdjęcie
rtg klatki piersiowej; spirometria; w miarę możliwości - badanie gazów
krwiukład oddechowyR2, O W razie stwierdzenia w obrazie rtg płuc zmian
nieregularnych typu s.t.u. - badania okresowe co 2 lata
4Pyły grafituogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowyzdjęcie rtg
klatki piersiowej; spirometriaogólne, ze zwróceniem uwagi na układ
oddechowyzdjęcie rtg klatki piersiowej; spirometriaogólne co 4 lata;
pierwsze zdjęcie rtg klatki piersiowej po 8 latach pracy, następne co 4
lataogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowyzdjęcie rtg klatki
piersiowej; spirometria; w miarę możliwości - badanie gazów krwiukład
oddechowyR2, O
5Pyły nieorganiczne zawierające włókna azbestuogólne, ze zwróceniem uwagi
na układ oddechowy; w zależności od wskazań - laryngologicznezdjęcie rtg
klatki piersiowej; spirometriaogólne, ze zwróceniem uwagi na układ
oddechowy; w zależności od wskazań - laryngologicznezdjęcie rtg klatki
piersiowej; spirometria; w miarę możliwości - badanie gazów krwi w
spoczynku i po wysiłkupierwsze badanie okresowe po 4 latach pracy,
następne co 2 lata; po 10 latach pracy - co rokogólne, ze zwróceniem uwagi
na układ oddechowy; w zależności od wskazań - laryngologicznezdjęcie rtg
klatki piersiowej; spirometria; w miarę możliwości - badanie gazów krwi w
spoczynku i po wysiłkuukład oddechowyR1, O
6Pył talku zawierający włókna azbestuogólne, ze zwróceniem uwagi na układ
oddechowyzdjęcie rtg klatki piersiowej; spirometriaogólne, ze zwróceniem
uwagi na układ oddechowyzdjęcie rtg klatki piersiowej; spirometriapierwsze
badania okresowe po 4 latach pracy, następne co 2 lata; po 15 latach pracy
- co rokogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowyzdjęcie rtg klatki
piersiowej; spirometria; w miarę możliwości - badanie gazów krwiukład
oddechowyR1, O
7Pył zawierający metale twarde (np. wolfram, kobalt)ogólne, ze zwróceniem
uwagi na układ oddechowy i skóręzdjęcie rtg klatki piersiowej;
spirometriaogólne; ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy; w zależności od
wskazań - dermatologicznezdjęcie rtg klatki piersiowej;
spirometriapierwsze badanie okresowe po roku pracy, następne co 2-4 lata;
zdjęcie rtg klatki piersiowej co 4 lataogólne; ze zwróceniem uwagi na
układ oddechowy; w zależności od wskazań - dermatologicznezdjęcie rtg
klatki piersiowej; spirometria; w miarę możliwości - badanie gazów
krwiukład oddechowy; skóraA, O W przypadku narażenia na kobalt patrz cz.
III pkt 28
8Pył zawierający tworzywa sztuczne, w tym sztuczne włókna mineralneogólne,
ze zwróceniem uwagi na wywiad w kierunku alergii, układ oddechowy, skórę i
błony śluzowezdjęcie rtg klatki piersiowej; spirometriaogólne; w
zależności od wskazań - laryngologiczne, dermatologicznezdjęcie rtg klatki
piersiowej; spirometriaco 4 lata; po 15 latach pracy - co rokogólne; w
zależności od wskazań - laryngologiczne, dermatologicznezdjęcie rtg klatki
piersiowej; spirometriaukład oddechowy; skóra i błony śluzoweA, O
9Pył organiczny pochodzenia roślinnego i zwierzęcegoogólne, ze zwróceniem
uwagi na wywiad w kierunku alergii, układ oddechowy i skóręzdjęcie rtg
klatki piersiowej; spirometriaogólne; w zależności od wskazań -
laryngologiczne, dermatologicznespirometria; w zależności od wskazań -
testy skórnepierwsze badanie po roku pracy, następne co 4 lataogólne; w
zależności od wskazań - laryngologiczne, dermatologicznezdjęcie rtg klatki
piersiowej; spirometriaukład oddechowy; skóraR1 - pyły drewna twardego, A
- Wskazane korzystanie przy badaniach okresowych ze specjalnych
kwestionariuszy dotyczących: byssinozy, przewlekłego zapalenia oskrzeli i
astmy oskrzelowej
IIICzynniki toksyczne
1 Związki akrylowe
a) akrylonitrylogólne, ze zwróceniem uwagi na układ nerwowy, skórę i błony
śluzowew zależności od wskazańogólne, ze zwróceniem uwagi na układ
nerwowy, skórę i błony śluzowew zależności od wskazańco 2-4 lataogólne;
neurologicznew zależności od wskazańukład nerwowy; skóra; błony śluzoweR2,
O, A
b) akrylanyogólne, ze zwróceniem uwagi na układ nerwowy, wątrobę, skórę,
błony śluzowe badania czynności wątroby; stężenie kreatyniny w surowicy;
badanie ogólne moczuogólne, ze zwróceniem uwagi na układ nerwowy, wątrobę,
skórę, błony śluzowebadania czynności wątroby; stężenie kreatyniny w
surowicy; badanie ogólne moczujak wyżejjak wyżejbadania czynności wątroby;
stężenie kreatyniny w surowicy; badanie ogólne moczuukład nerwowy;
wątroba; skóra; błony śluzowejak wyżej
2 Aldehydy
a) akrylowyogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy, skórę i
spojówkispirometriaogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy, skórę i
spojówkispirometriaco 2-4 lataogólne, ze zwróceniem uwagi na układ
oddechowy, skórę i spojówkispirometriaukład oddechowy; skóra; spojówkiA
b) mrówkowy (formaldehyd)jak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak
wyżejjak wyżejjak wyżejR2, O, A
3Amoniakogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy i
spojówkispirometriaogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy i
spojówkispirometriaco 2-4 lataogólne, ze zwróceniem uwagi na układ
oddechowy i spojówkispirometriaukład oddechowy; spojówki; rogówki
4 Arsen i jego związkiogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobę i skórę; w
zależności od wskazań - neurologicznemorfologia krwi z rozmazem; badania
czynności wątroby; EKG; badanie ogólne moczuogólne, ze zwróceniem uwagi na
wątrobę i skórę; w zależności od wskazań - neurologicznemorfologia krwi z
rozmazem; badania czynności wątroby; EKGco 2-4 lataogólne, ze zwróceniem
uwagi na wątrobę i skórę; w zależności od wskazań -
neurologicznemorfologia krwi z rozmazem; badania czynności wątroby;
zdjęcie rtg klatki piersiowej; EKG; w zależności od wskazań - badanie
przewodnictwa nerwów obwodowychukład oddechowy; skóra; wątroba; nerki;
układ krwiotwórczy; obwodowy układ naczyniowyR1, O Po 10 latach narażenia
- zdjęcie rtg klatki piersiowej
w tym - arsenowodórogólnemorfologia krwiogólnemorfologia krwico 2-4
lataogólnemorfologia krwiukład czerwonokrwinkowy
5Azotu tlenkiogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy i
spojówkispirometria; zdjęcie rtg klatki piersiowejogólne, ze zwróceniem
uwagi na układ oddechowy i spojówkispirometriaco 2-4 lataogólne, ze
zwróceniem uwagi na układ oddechowy i spojówkispirometria; zdjęcie rtg
klatki piersiowejukład oddechowy; spojówki
6Bar i jego związkiogólne, ze zwróceniem uwagi na układ
oddechowyspirometria; zdjęcie rtg klatki piersiowejogólne, ze zwróceniem
uwagi na układ oddechowyspirometriaco 4 lata; pierwsze zdjęcie rtg klatki
piersiowej po 8 latach pracyogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy
i spojówkizdjęcie rtg klatki piersiowej; spirometria; w zależności od
wskazań - badanie gazów krwipłuca
7Benzenogólne; w zależności od wskazań - neurologicznemorfologia krwi z
rozmazem; płytki krwiogólne; w zależności od wskazań -
neurologicznemorfologia krwi z rozmazem; płytki krwipierwsze badanie po 6
miesiącach pracy, następne co rokogólne; w zależności od wskazań -
neurologicznemorfologia krwi z rozmazem; płytki krwiukład krwiotwórczy;
układ nerwowyR1, O, K TE: oznaczanie zawartości fenolu w moczu
8Benzo(a)pirenogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy i
skóręmorfologia krwi z rozmazem; badanie ogólne moczu; zdjęcie rtg klatki
piersiowejogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy i skóręmorfologia
krwi z rozmazem; badanie ogólne moczu; zdjęcie rtg klatki piersiowejco 1-2
lataogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy i skóręmorfologia krwi
z rozmazem; badanie ogólne moczu; zdjęcie rtg klatki piersiowejukład
oddechowy; skóra; pęcherz moczowyR2
9Beryl i jego związkiogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy, skórę
i spojówkizdjęcie rtg klatki piersiowej; spirometria; badanie czynności
wątrobyogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy, skórę, powieki i
spojówkizdjęcie rtg klatki piersiowej; spirometria; badanie czynności
wątrobyco 3-4 lataogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy, skórę,
powieki i spojówkizdjęcie rtg klatki piersiowej; spirometria; badanie
czynności wątroby; w zależności od wskazań - badanie gazów krwiukład
oddechowy; skóra; wątrobaR1, O
10Brom i jego związkiogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy, skórę
i spojówkispirometriaogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy, skórę
i spojówkispirometriaco 2-4 lataogólne, ze zwróceniem uwagi na układ
oddechowy, skórę i spojówkispirometriaukład oddechowy; skóra; spojówkiA
11Chlor, chlorowodór i tlenki chloruogólne, ze zwróceniem uwagi na układ
oddechowy, skórę i spojówki; w zależności od wskazań -
laryngologicznespirometriaogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy,
skórę i spojówki; w zależności od wskazań - laryngologicznespirometriaco
2-4 lataogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy, skórę i spojówki;
w zależności od wskazań - laryngologicznespirometriaukład oddechowy;
skóra; spojówki
12Chrom i chromianyogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy i skórę;
w zależności od wskazań - laryngologiczne, dermatologicznezdjęcie rtg
klatki piersiowejogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy i skórę; w
zależności od wskazań - laryngologiczne, dermatologicznew zależności od
wskazań - zdjęcie rtg klatki piersiowejco 3-4 lata; po 10 latach pracy -
co 2 lataogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy i skórę; w
zależności od wskazań - laryngologiczne, dermatologicznezdjęcie rtg klatki
piersiowejukład oddechowy; skóraR1, O, A
13Czterochlorek węglaogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobę, układ
nerwowybadania czynności wątroby; HBsAg; stężenie kreatyniny w surowicy;
badanie ogólne moczuogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobę, układ
nerwowybadania czynności wątroby; stężenie kreatyniny w surowicy; badanie
ogólne moczu; w zależności od wskazań - HBsAgco 1-2 lataogólne;
neurologicznebadania czynności wątroby; stężenie kreatyniny w surowicy;
badanie ogólne moczuwątroba; nerki; ośrodkowy układ nerwowy
14Czterochloroetylen (PER)ogólne; neurologicznebadania czynności wątroby;
w zależności od wskazań - EKG, EEGogólne; w zależności od wskazań -
neurologicznebadania czynności wątroby; w zależności od wskazań - EKG,
EEGco 2-4 lataogólne; neurologicznebadania czynności wątroby; w zależności
od wskazań - EKG, EEGukład nerwowy; wątrobaR2
15Czteroetylek ołowiuogólne; neurologicznew zależności od wskazańogólne;
neurologiczneoznaczenie poziomu ołowiu we krwi; w zależności od wskazań -
EEG i badanie psychologiczneco rokogólne; neurologiczneoznaczenie poziomu
ołowiu we krwi; w zależności od wskazań - EEG i badanie
psychologiczneośrodkowy układ nerwowyWymieniony zakres badań
profilaktycznych nie dotyczy kierowców samochodowych i pracowników stacji
obsługi paliw
16Dwumetyloformamidogólne, ze zwróceniem uwagi na skórębadania czynności
wątroby; badanie ogólne moczu; stężenie kreatyniny w surowicyogólne, ze
zwróceniem uwagi na skórębadania czynności wątroby; badanie ogólne moczu;
stężenie kreatyniny w surowicyco 2-4 lataogólne, ze zwróceniem uwagi na
skórębadania czynności wątroby; badanie ogólne moczu; stężenie kreatyniny
w surowicywątroba; nerkiA
17Epichlorhydrynaogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy i
skórębadanie ogólne moczu; stężenie kreatyniny w surowicy; badania
czynności wątroby; spirometriaogólne, ze zwróceniem uwagi na układ
oddechowy i skórębadanie ogólne moczu; stężenie kreatyniny w surowicy;
badania czynności wątroby; spirometriaco 2-4 lataogólne, ze zwróceniem
uwagi na układ oddechowy i skórębadanie ogólne moczu; stężenie kreatyniny
w surowicy; badania czynności wątroby; spirometriaukład oddechowy; skóra;
wątroba; nerkiR2, O, A, K
18Fenol i polifenoleogólne, ze zwróceniem uwagi na układ nerwowy i
skórębadania czynności wątroby; badanie ogólne moczu; stężenie kreatyniny
w surowicyogólne, ze zwróceniem uwagi na układ nerwowy i skórębadania
czynności wątroby; badanie ogólne moczu; stężenie kreatyniny w surowicyco
2-4 lataogólne; neurologicznebadania czynności wątroby; badanie ogólne
moczu; stężenie kreatyniny w surowicyukład nerwowy; wątroba; nerki; skóraO
TE: oznaczenie zawartości fenolu w moczu
19Fluor i fluorkiogólne, ze zwróceniem uwagi na stan uzębieniaspirometria;
zdjęcie rtg kości jednego podudziaogólne, ze zwróceniem uwagi na stan
uzębienia; laryngologicznespirometria; fosfataza alkalicznaco 2-4
lataogólne, ze zwróceniem uwagi na stan uzębienia;
laryngologicznespirometria; zdjęcie rtg kości podudzia lub miednicy, z
uwzględnieniem uwagi w kolumnie 11; po 10 latach pracy - zdjęcie rtg
kręgosłupa lędźwiowego, fosfataza alkalicznaukład oddechowy; układ
kostnyZdjęcia rtg kości co 6 lat, naprzemiennie: jednego podudzia lub
miednicy. TE: oznaczenie zawartości fluorków w moczu
20Fosfor Biały (żółty)ogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy,
skórę, błony śluzowe, wątrobę i układ kostny spirometria; badania
czynności wątroby; badanie ogólne moczu; oznaczanie wapnia i fosforu w
surowicy krwiogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy, skórę, błony
śluzowe, wątrobę i układ kostnyspirometria; badania czynności wątroby;
badanie ogólne moczu; oznaczanie wapnia i fosforu w surowicy krwico 1-2
lataogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy, skórę, błony śluzowe,
wątrobę i układ kostnyspirometria; badania czynności wątroby; badanie
ogólne moczu; oznaczanie wapnia i fosforu w surowicy krwiskóra; błony
śluzowe; układ oddechowy; układ kostny; wątroba; nerki
21Fosforu związki chloroweogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy i
spojówkispirometriaogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy i
spojówkispirometriaco 2-4 lataogólne, ze zwróceniem uwagi na układ
oddechowy i spojówkispirometriaukład oddechowy; spojówki
22Ftalowy bezwodnikogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy i
skóręspirometria; zdjęcie rtg klatki piersiowejogólne, ze zwróceniem uwagi
na układ oddechowy i skóręspirometria; w zależności od wskazań - zdjęcie
rtg klatki piersiowejpierwsze badanie po 6 miesiącach pracy, następne co
2-4 lataogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy i skóręzdjęcie rtg
klatki piersiowej; spirometriaukład oddechowy; skóraA
23Furfurologólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy, skórę i
spojówkiw zależności od wskazańogólne, ze zwróceniem uwagi na układ
oddechowy, skórę i spojówkiw zależności od wskazańco 2-4 lataogólne, ze
zwróceniem uwagi na układ oddechowy, skórę i spojówkiw zależności od
wskazańukład oddechowy; skóra; spojówki
24Glinu tlenekogólnespirometria; zdjęcie rtg klatki
piersiowejogólnespirometria; zdjęcie rtg klatki piersiowejco 2-4
lataogólnespirometria; zdjęcie rtg klatki piersiowejukład oddechowyA
25Izocyjanianowe związkiogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy,
skórę i spojówkispirometria; zdjęcie rtg klatki piersiowejogólne, ze
zwróceniem uwagi na układ oddechowy, skórę i spojówkispirometria; w
zależności od wskazań - zdjęcie rtg klatki piersiowejpierwsze badanie po 6
miesiącach pracy, następne 1-2 razy w rokuogólne, ze zwróceniem uwagi na
układ oddechowy, skórę i spojówkizdjęcie rtg klatki piersiowej;
spirometriaukład oddechowy; skóra; spojówkiA
26Kadm i jego związkiogólne; w zależności od wskazań -
laryngologicznezdjęcie rtg klatki piersiowej; spirometria; morfologia
krwi; badanie ogólne moczu; stężenie kreatyniny w surowicy; badania
czynności wątrobyogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy; w
zależności od wskazań - laryngologicznezdjęcie rtg klatki piersiowej;
spirometria; morfologia krwi; badanie ogólne moczu; stężenie kreatyniny w
surowicy; badania czynności wątrobyco 3-4 lataogólne; w zależności od
wskazań - laryngologicznezdjęcie rtg klatki piersiowej; spirometria;
morfologia krwi; badanie ogólne moczu; stężenie kreatyniny w surowicy;
badania czynności wątrobynerki; układ oddechowy; wątrobaR1, O W miarę
możliwości oznaczenie stężenia beta2 mikroglobuliny w moczu. TE:
oznaczanie zawartości kadmu w moczu
27Ketony
a) acetonogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy, skórę i
spojówkispirometriaogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy, skórę i
spojówkispirometriaco 2-4 lataogólne, ze zwróceniem uwagi na układ
oddechowy, skórę i spojówkispirometriaukład oddechowy; skóra; spojówki
b) metyloetyloketon, metyloizobutyloketonogólne; w zależności od wskazań -
neurologicznew zależności od wskazańogólne; w zależności od wskazań -
neurologicznew zależności od wskazań - badanie przewodnictwa nerwów
obwodowychjak wyżejogólne; w zależności od wskazań - neurologicznew
zależności od wskazań - badanie przewodnictwa nerwów obwodowychobwodowy
układ nerwowy
c) diaceton, tlenek mezytyluogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobębadania
czynności wątroby; stężenie kreatyniny w surowicy; badanie ogólne
moczuogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobębadania czynności wątroby;
stężenie kreatyniny w surowicy; badanie ogólne moczujak wyżejogólne, ze
zwróceniem uwagi na wątrobębadania czynności wątroby; stężenie kreatyniny
w surowicy; badanie ogólne moczu wątroba; nerki
28KobaltOgólne, ze zwróceniem uwagi na układ krążenia, oddechowy i
skóręEKG; spirometria; zdjęcie rtg klatki piersiowejOgólne, ze zwróceniem
uwagi na układ krążenia, oddechowy i skóręEKG; spirometria; w zależności
od wskazań - zdjęcie rtg klatki piersiowejco 2-4 lataOgólne, ze zwróceniem
uwagi na układ krążenia, oddechowy i skóręEKG; spirometria; w zależności
od wskazań - zdjęcie rtg klatki piersiowejmięsień sercowy; układ
oddechowy; skóraA
29Ksylenogólne, ze zwróceniem uwagi na układ nerwowymorfologia krwi z
rozmazem; płytki krwiogólne, ze zwróceniem uwagi na układ
nerwowymorfologia krwi z rozmazem; płytki krwico 2-4 lataogólne; w
zależności od wskazań - neurologicznemorfologia krwi z rozmazem; płytki
krwiukład krwiotwórczy; układ nerwowyTE: oznaczanie zawartości
metylohipurowego w moczu
30Mangan i jego związkiogólne; neurologicznebadanie ogólne moczu; badania
czynności wątrobyogólne; neurologicznebadanie ogólne moczu; badania
czynności wątrobyco 2-4 lataogólne; neurologicznebadanie ogólne moczu;
badania czynności wątrobyukład nerwowy; wątroba; nerkiK
31Nafta i jej produkty
a) benzyna ekstrakcyjna, naftaogólne, ze zwróceniem uwagi na
skóręmorfologia krwi z rozmazem; płytki krwiogólne, ze zwróceniem uwagi na
skóręmorfologia krwi z rozmazem; płytki krwico 2-4 lataogólne, ze
zwróceniem uwagi na skóręmorfologia krwi z rozmazem; płytki krwiukład
krwiotwórczy; skóra
b) mieszaniny zawierające wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne, np.
pak, smoła, asfaltyjak wyżejmorfologia krwi z rozmazem; płytki krwi;
badanie ogólne moczu; zdjęcie rtg klatki piersiowejjak wyżejmorfologia
krwi z rozmazem; płytki krwi; badanie ogólne moczu; w zależności od
wskazań - zdjęcie rtg klatki piersiowejco 1-2 latajak wyżejmorfologia krwi
z rozmazem; płytki krwi; badanie ogólne moczu; zdjęcie rtg klatki
piersiowejskóra; układ krwiotwórczy; pęcherz moczowy; układ oddechowyR1, O

32Naftan i pochodne (naftol, dekalina, tetralina)ogólne, ze zwróceniem
uwagi na skóręmorfologia krwi; badania czynności wątroby; badanie ogólne
moczu; stężenie kreatyniny w surowicyogólne, ze zwróceniem uwagi na
skóręmorfologia krwi; badania czynności wątroby; badanie ogólne moczu;
stężenie kreatyniny w surowicyco 2-4 lataogólne, ze zwróceniem uwagi na
skóręmorfologia krwi; badania czynności wątroby; badanie ogólne moczu;
stężenie kreatyniny w surowicywątroba; nerki; krwinki czerwoneA
33Nikiel i jego związkiogólne, ze zwróceniem uwagi na skórę i układ
oddechowyspirometria; w zależności od wskazań - zdjęcie rtg klatki
piersiowejogólne, ze zwróceniem uwagi na skórę i układ
oddechowyspirometria; w zależności od wskazań - zdjęcie rtg klatki
piersiowejco 2 lataogólne, ze zwróceniem uwagi na skórę i układ
oddechowyspirometria; w zależności od wskazań - zdjęcie rtg klatki
piersiowejskóra; układ oddechowyR1, O, A
34Nitrogliceryna i nitroglikologólne, ze zwrócenim uwagi na układ krążenia
i nerwowyEKGogólne, ze zwrócenim uwagi na układ krążenia i nerwowyEKGco
1-2 lataogólne, ze zwrócenim uwagi na układ krążenia i nerwowyEKGukład
nerwowy; układ krążenia
35Ołów i jego związkiogólne, ze zwróceniem uwagi na układ
nerwowymorfologia krwi; badanie ogólne moczu; stężenie kreatyniny w
surowicyogólne; w zależności od wskazań - neurologicznestężenia: ołowiu we
krwi, cynkoprotoporfiryny w erytrocytach, kwasu deltaaminolewulinowego w
moczu; morfologia krwi; badanie ogólne moczu; stężenie kreatyniny w
surowicyustala lekarz zgodnie ze szczegółowymi zaleceniami jednostek
badawczo-rozwojowych w dziedzinie medycyny pracyogólne; w zależności od
wskazań - neurologicznestężenia: ołowiu we krwi, cynkoprotoporfiryny w
erytrocytach, kwasu deltaaminolewulinowego w moczu; morfologia krwi;
badanie ogólne moczu; stężenie kreatyniny w surowicyukład krwiotwórczy;
układ nerwowy; nerkiK
36Pestycydy Wymienione poniżej nazwy chemiczne występują jako
składniki wielu preparatów handlowych o różnych nazwach w zależności od
producenta.
1. Hamujące aktywność cholinestrazy
a) związki fosforoorganiczne, np. paration, malation, mefosfolanogólne; w
zależności od wskazań - neurologiczneaktywność cholinesterazy
krwinkowejogólne; w zależności od wskazań - neurologicznew zależności od
wskazań1 raz w rokuogólne; w zależności od wskazań - neurologicznew
zależności od wskazańw układzie enzymatycznym: inhibitor cholinesterazy
krwinkowejTE: u osób narażonych sezonowo należy oznaczyć aktywność
cholinesterazy krwinkowej przed i po każdym okresie oprysków
b) karbaminiany, np. aldikarb, karbaryljak wyżejjak wyżejjak wyżejjak
wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżej
2. Węglowodory chlorowane:ogólne, ze zwróceniem uwagi na układ nerwowy,
wątrobę i skóręmorfologia krwi; badania czynności wątrobyogólne, ze
zwróceniem uwagi na układ nerwowy, wątrobę i skóręmorfologia krwi; badania
czynności wątroby1 raz w rokuogólne, ze zwróceniem uwagi na układ nerwowy,
wątrobę i skóręmorfologia krwi; badania czynności wątrobyukład nerwowy;
wątroba; skóra
- związki dwuchlorodwufenyloetanu, np. metoksychlor, metiochlor
- chlorowate cyklodieny, np. aldrin, dieldrin
- związki chlorowane benzenu, np. lindancykloheksanon Morfologię
krwi wykonywać tylko u narażonych na chlorowane związki benzenu
3. Związki kwasu dwuchlorofenoksyoctowego, np. dichlorprop,
mekopropogólne, ze zwróceniem uwagi na układ nerwowy, wątrobę i
skórębadania czynności wątroby; poziom cukru we krwi; badanie ogólne
moczu; stężenie kreatyniny w surowicyogólne, ze zwróceniem uwagi na układ
nerwowy, wątrobę i skórębadania czynności wątroby; poziom cukru we krwi;
badanie ogólne moczu; stężenie kreatyniny w surowicy1 raz w rokuogólne, ze
zwróceniem uwagi na układ nerwowy, wątrobę i skórę; w zależności od
wskazań - neurologicznebadania czynności wątroby; poziom cukru we krwi;
badanie ogólne moczu; stężenie kreatyniny w surowicyukład nerwowy;
wątroba; skóra; nerkiA Mogą działać miotoksycznie
4. Pestycydy dwutiolarbaminianowe, np. maneb, zineb, etylenotiomocznik
(ETU) i propylenotiomocznik (PTU), np. chloroksuron, linuronogólne, ze
zwróceniem uwagi na układ nerwowy, wątrobę, tarczycę i skórębadania
czynności wątroby; badanie EKG; w zależności od wskazań - badania
czynności tarczycyogólne, ze zwróceniem uwagi na układ nerwowy, wątrobę,
tarczycę i skórębadania czynności wątroby; badanie EKG; w zależności od
wskazań - badania czynności tarczycy1 raz w rokuogólne, ze zwróceniem
uwagi na układ nerwowy, wątrobę, tarczycę i skórębadania czynności
wątroby; badanie EKG; w zależności od wskazań - badania czynności
tarczycyukład nerwowy; serce - układ bodźcoprzewodzący; wątroba; tarczyca;
skóraA
5. Związki dwupirydylowe np. parakwat, dikwatogólne, ze zwróceniem uwagi
na układ oddechowyspirometria; zdjęcie rtg klatki piersiowejogólne, ze
zwróceniem uwagi na układ oddechowyspirometria; w zależności od wskazań -
zdjęcie rtg klatki piersiowej1 raz w rokuogólne, ze zwróceniem uwagi na
układ oddechowyspirometria; w zależności od wskazań - zdjęcie rtg klatki
piersiowejpłuca
6. Dwunitroalkilofenole, np. dinoseb, dinokapogólne, ze zwróceniem uwagi
na wątrobę; w zależności od wskazań - okulistycznemorfologia krwi;
stężenie kreatyniny w surowicy; badania czynności wątroby; badanie ogólne
moczuogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobę; badanie
okulistycznemorfologia krwi; stężenie kreatyniny w surowicy; badania
czynności wątroby; stężenie methemoglobiny krwi; badanie ogólne moczu1 raz
w roku, badanie okulistyczne co 4 lataogólne, ze zwróceniem uwagi na
wątrobę; w zależności od wskazań - okulistycznemorfologia krwi; stężenie
kreatyniny w surowicy; badania czynności wątrobywątroba; nerki; krwinki
czerwone
7. Piretroidy, np. aletryna, cypermetryna, dekametrynaogólne, ze
zwróceniem uwagi na układ nerwowy i skóręw zależności od wskazańogólne, ze
zwróceniem uwagi na układ nerwowy i skóręw zależności od wskazań1 raz w
rokuogólne, ze zwróceniem uwagi na układ nerwowy i skóręw zależności od
wskazańukład nerwowy; skóraA
37Pirydynaogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobę, skórę, spojówki i układ
nerwowybadania czynności wątrobyogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobę,
skórę, spojówki i układ nerwowybadania czynności wątrobyco 4 lataogólne,
ze zwróceniem uwagi na wątrobę, skórę, spojówki i układ nerwowybadania
czynności wątroby; w zależności od wskazań - badanie przewodnictwa nerwów
obwodowychwątroba; skóra; spojówki; układ nerwowy
38Rtęć
a) metaliczna i jej związki nieorganiczneogólne, ze zwróceniem uwagi na
układ nerwowy i stan psychicznybadanie ogólne moczu; stężenie kreatyniny w
surowicyogólne, ze zwróceniem uwagi na układ nerwowy i stan
psychicznybadanie ogólne moczu; stężenie kreatyniny w surowicy; w
zależności od wskazań - EEG i badanie psychologiczneco 1-2 lataogólne;
neurologicznebadanie ogólne moczu; stężenie kreatyniny w surowicy; w
zależności od wskazań - EEG i badanie psychologiczneukład nerwowy; nerkiK
TE: oznaczanie zawartości rtęci w moczu
b) związki organiczneogólne; neurologicznebadanie ogólne moczu; stężenie
kreatyniny w surowicy; badania czynności wątrobyogólne; w zależności od
wskazań - neurologiczne; okulistycznebadanie ogólne moczu; stężenie
kreatyniny w surowicy; badania czynności wątroby; w zależności od wskazań
- EEG, badanie psychologiczne, badanie pola widzenia1 raz w rokuogólne;
neurologiczne; okulistycznebadanie ogólne moczu; stężenie kreatyniny w
surowicy; badania czynności wątroby; w zależności od wskazań - EEG,
badanie psychologiczne, badanie pola widzeniaukład nerwowy; nerki;
wątroba; nerw wzrokowyjak wyżej
39Siarkowodórogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy, spojówki,
układ nerwowy i sprawność powonieniaspirometria; zdjęcie rtg klatki
piersiowejogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy, spojówki, układ
nerwowy i sprawność powonienia; w zależności od wskazań -
okulistycznespirometria; w zależności od wskazań - zdjęcie rtg klatki
piersiowejco 2-4 lataogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy i
układ nerwowyspirometria; zdjęcie rtg klatki piersiowejukład oddechowy;
układ nerwowy; rogówki; spojówki
40Siarki tlenkiogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowyspirometria;
zdjęcie rtg klatki piersiowejogólne, ze zwróceniem uwagi na układ
oddechowyspirometria; w zależności od wskazań - zdjęcie rtg klatki
piersiowejco 2-4 lataogólne, ze zwróceniem uwagi na układ
oddechowyspirometria; zdjęcie rtg klatki piersiowejukład oddechowyR1, O -
mgły kwasu siarkowego
41Terpentynaogólne, ze zwróceniem uwagi na skórę i nerkibadanie ogólne
moczu; stężenie kreatyniny w surowicyogólne, ze zwróceniem uwagi na skórę
i nerkibadanie ogólne moczu; stężenie kreatyniny w surowicyco 2-3
lataogólne, ze zwróceniem uwagi na skórę i nerkibadanie ogólne moczu;
stężenie kreatyniny w surowicyskóra; nerkiA
42Toluenogólne, ze zwróceniem uwagi na układ nerwowymorfologia krwi z
rozmazem; płytki krwiogólne, ze zwróceniem uwagi na układ
nerwowymorfologia krwi z rozmazem; płytki krwico 2-4 lataogólne, ze
zwróceniem uwagi na układ nerwowymorfologia krwi z rozmazem; płytki
krwiukład krwiotwórczy; układ nerwowyTE: oznaczenie zawartości kwasu
hipurowego w moczu
43Trójchloroetylen (TRI)ogólne; neurologicznebadanie czynności wątroby;
EKG; w zależności od wskazań - EEGogólne; neurologicznebadanie czynności
wątroby; EKG; w zależności od wskazań - EEGco 2-4 lataogólne;
neurologicznebadanie czynności wątroby; EKG; w zależności od wskazań -
EEGukład nerwowy; wątroba; serce - układ bodźcoprzewodzącyR2 TE:
oznaczanie zawartości kwasu trójcholorooctowego w moczu
44Wanadu pięciotlenekogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy i
skóręspirometria; zdjęcie rtg klatki piersiowejogólne, ze zwróceniem uwagi
na układ oddechowy i skóręspirometria; w zależności od wskazań - zdjęcie
rtg klatki piersiowejco 2-4 lataogólne, ze zwróceniem uwagi na układ
oddechowy i skóręspirometria; w zależności od wskazań - zdjęcie rtg klatki
piersiowejukład oddechowy; skóraA
45Węgla dwusiarczekogólne; neurologicznepoziom cholesterolu i
trójglicerydów we krwi; poziom cukru we krwi; EKGogólne; neurologiczne;
okulistycznepoziom cholesterolu i trójglicerydów we krwi; poziom cukru we
krwi; EKG, badanie przewodnictwa nerwów obwodowych, badanie
psychologiczneco 2-3 lataogólne; neurologiczne; okulistyczne; w zależności
od wskazań - psychiatrycznepoziom cholesterolu i trójglicerydów we krwi;
poziom cukru we krwi; EKG, badanie przewodnictwa nerwów obwodowych,
badanie psychologiczneukład nerwowy; układ krążeniaK Wskazane pierwsze
badanie psychologiczne i psychiatryczne po 5 latach pracy
46Węgla tlenekogólneEKGogólne; w zależności od wskazań -
neurologiczneEKGco 2-4 lataogólne; neurologiczneEKGukład nerwowy; układ
krążenia
47Węglowodorów alifatycznych związki nitrowe i aminowe
a) związki aminowe (metyloamina, dwumetyloamina, dwuetyloamina) i
dwuaminowe (etylenodwuamina, tetrametylenodwuamina)ogólne, ze zwróceniem
uwagi na układ oddechowy, nerwowy, skórę i spojówkiw zależności od
wskazańogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy, nerwowy, skórę i
spojówkiw zależności od wskazańco 2-4 lataogólne, ze zwróceniem uwagi na
układ oddechowy, nerwowy, skórę i spojówkiw zależności od wskazańukład
oddechowy; układ nerwowy; skóra; błony śluzoweA
b) związki nitrowe (nitroetan, nitropropan)ogólne, ze zwróceniem uwagi na
wątrobę i błony śluzowebadania czynności wątrobyogólne, ze zwróceniem
uwagi na wątrobę i błony śluzowebadania czynności wątrobyco 2-4
lataogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobę i błony śluzowebadania
czynności wątrobywątroba; błony śluzowe
48Węglowodorów aromatycznych związki nitrowe i aminowe:
a) związki nitrowe, np. nitrotolueny, nitrobenzenyogólnemorfologia krwi z
rozmazem; badania czynności wątrobyogólnemorfologia krwi z rozmazem;
badania czynności wątroby; w zależności od wskazań - badanie zawartości
methemoglobiny we krwi1-2 razy w rokuogólnemorfologia krwi z rozmazem;
badania czynności wątrobykrwinki czerwone; wątrobaA
b) związki aminowe, np. anilina, benzydyna,
betanaftyloaminaogólnemorfologia krwi z rozmazem; badanie ogólne moczu;
badania czynności wątrobyogólnemorfologia krwi z rozmazem; badanie ogólne
moczu; badania czynności wątrobypierwsze badanie po 3-6 miesiącach pracy,
następne 2 razy w rokuogólnemorfologia krwi z rozmazem; badanie ogólne
moczu; badania czynności wątrobykrwinki czerwone; wątroba; pęcherz
moczowyR1, O, A W przypadku narażenia na anilinę, w zależności od wskazań
- badanie zawartości methemoglobiny we krwi
49Winylobenzen (styren)ogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy,
wątrobę, skórę i układ nerwowymorfologia krwi z rozmazem; badania
czynności wątrobyogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy, wątrobę,
skórę i układ nerwowy; w zależności od wskazań - neurologiczne,
dermatologicznemorfologia krwi z rozmazem; badania czynności wątrobyco 2-4
lataogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy, wątrobę, skórę i układ
nerwowy; w zależności od wskazań - neurologiczne,
dermatologicznemorfologia krwi z rozmazem; badania czynności wątrobyskóra,
układ oddechowy; układ nerwowy; układ krwiotwórczy; wątrobaR2, O, K -
tlenek styrenu TE: oznaczanie zawartości kwasu migdałowego w moczu
50Winylu chlorekogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobę i skórębadania
czynności wątroby; HBsAg; próba oziębiania rak; zdjęcie rtg rąkogólne; w
zależności od wskazań - dermatologicznebadania czynności wątroby; próba
oziębiania rąkco 1-2 lataogólne; w zależności od wskazań -
dermatologicznebadania czynności wątroby; próba oziębiania rąk; zdjęcie
rtg rąkobwodowy układ naczyniowy; wątroba; skóra; kości palców rąkR2, O, K
USG wątroby po 10 latach pracy, następne w zależności od wskazań. W
przypadku dodatniej próby oziębiania w badaniu okresowym - zdjęcie rtg rąk

51Żywice epoksydoweogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy i
skóręspirometriaogólne, ze zwróceniem uwagi na układ oddechowy; w
zależności od wskazań - dermatologicznespirometriaco 3-4 lataogólne, ze
zwróceniem uwagi na układ oddechowy; w zależności od wskazań -
dermatologicznespirometriaskóra; układ oddechowyA
52Mieszaniny rozpuszczalników organicznychogólne; neurologicznemorfologia
krwi z rozmazem; płytki krwi; badania czynności wątroby; w zależności od
wskazań - EEGogólne; neurologicznemorfologia krwi z rozmazem; płytki krwi;
badania czynności wątrobyco 2-4 lataogólne; neurologicznemorfologia krwi z
rozmazem; płytki krwi; badania czynności wątroby; w zależności od wskazań
- EEGukład nerwowy; układ krwiotwórczy; wątrobaRozszerzenie zakresu badań
lekarskich i pomocniczych, w tym psychologicznych powinno wynikać ze
specyfiki działania na organizm poszczególnych składników mieszaniny
rozpuszczalników
53Cytostatykiogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobę i skóręmorfologia krwi
z rozmazem; badania czynności wątroby; badanie ogólne moczuogólne, ze
zwróceniem uwagi na wątrobę i skóręmorfologia krwi z rozmazem; badania
czynności wątroby; badanie ogólne moczuco 2-4 lataogólne, ze zwróceniem
uwagi na wątrobę i skóręmorfologia krwi z rozmazem; badania czynności
wątroby; badanie ogólne moczuwątroba; układ krwiotwórczyR1 lub R2, K
IVCzynniki*) biologiczne *) Wykonanie badania serologicznego
służącego rozpoznaniu zakażenia czynnikiem biologicznym wymaga uzyskania
pisemnej zgody badanego, poinformowanego uprzednio o celu, sposobie
wykonania i ewentualnych skutkach badania
1Wirus zapalenia wątroby - typ B (HBV)ogólne, ze zwróceniem uwagi na
wątrobębilirubina; ALAT w surowicy; inne w zależności od wskazańogólne, ze
zwróceniem uwagi na wątrobębilirubina; ALAT w surowicy; inne w zależności
od wskazańco 2-4 lataogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobębilirubina;
ALAT w surowicy; inne w zależności od wskazańwątrobaR1 - po
udokumentowanym zachorowaniu na wirusowe zapalenie wątroby typu B.
Pracownicy służby zdrowia zatrudnieni w kontakcie z krwią
2Wirus zapalenia wątroby - typ C (HCV)ogólne, ze zwróceniem uwagi na
wątrobębilirubina; ALAT w surowicy; inne w zależności od wskazańogólne, ze
zwróceniem uwagi na wątrobębilirubina; ALAT w surowicy; inne w zależności
od wskazańco 2-4 lataogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobębilirubina;
ALAT w surowicy; inne w zależności od wskazańwątrobaR1 - po
udokumentowanym zachorowaniu na wirusowe zapalenie wątroby typu C.
Pracownicy służby zdrowia zatrudnieni w kontakcie z krwią
3Ludzki wirus niedoboru odporności nabytej (HIV)ogólnew zależności od
wskazańogólnew zależności od wskazańco 2 lataogólnew zależności od
wskazańukład odpornościowyPracownicy służby zdrowia zatrudnieni w
kontakcie z krwią
4Pałeczki Brucella abortus bovisogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobę,
śledzionę, układ ruchu, układ nerwowy, narząd słuchubadania czynności
wątroby; badanie audiometryczneogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobę,
śledzionę, układ ruchu, układ nerwowy, narząd słuchubadania czynności
wątroby; badanie audiometryczne; w zależności od wskazań odczyn Wrightaco
3-5 latogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobę, śledzionę, układ ruchu,
układ nerwowy, narząd słuchubadania czynności wątroby; badanie
audiometrycznewątroba; śledziona; układ ruchu; układ nerwowy; narząd
słuchuSłużba weterynaryjna i zootechniczna. Pracownicy obsługi bydła,
zakładów mięsnych i produkcji pasz biologicznych
5Promieniowce termofilne, grzyby pleśniowe i inne pleśniowce o działaniu
uczulającymogólnespirometria; zdjęcie rtg klatki
piersiowejogólnespirometria; w zależności od wskazań - zdjęcie rtg klatki
piersiowejco 2-3 lataogólnespirometria; zdjęcie rtg klatki piersiowejukład
oddechowyA
6Inne szkodliwe czynniki biologiczne:
a) prątek gruźlicyogólnew zależności od wskazańogólnew zależności od
wskazańco 2-3 lataogólnew zależności od wskazańukład oddechowyZwrócić
uwagę na możliwość wystąpienia gruźlicy narządowej
b) wirus kleszczowego zapalenia mózgujak wyżejjak wyżejogólne, ze
zwróceniem uwagi na układ nerwowyjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak
wyżejośrodkowy układ nerwowyWyniki badań i rozpoznanie powinny być
konsultowane w klinice chorób zakaźnych akademii medycznej
c) Chlamydia psittacijak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak
wyżejjak wyżejukład oddechowyjak wyżej
d) Toxoplasma gondiijak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak
wyżejjak wyżejukład nerwowy; narząd wzroku; układ chłonnyjak wyżej
e) Borrelia burgdorferijak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak
wyżejjak wyżejskóra; stawy; układ nerwowy; mięsień sercowyjak wyżej
VInne czynniki
1Niekorzystne czynniki psychospołeczne
a) zagrożenia wynikające ze stałego dużego dopływu informacji i gotowości
do odpowiedziogólne, ze zwróceniem uwagi na stan psychicznypoziom
cholesterolu; EKGogólne, ze zwróceniem uwagi na stan psychicznypoziom
cholesterolu; EKGco 2-4 lataogólnepoziom cholesterolu; EKGukład krążenia;
ośrodkowy układ nerwowyWskazane jest korzystanie przez lekarza z
konsultacji psychologicznej w przypadku oceny, że wykonywanie pracy może
powodować narażenie życia własnego lub innych. Zakres badań i ich
interpretacja przez psychologa powinna być zależna od oceny krytycznej
funkcji psychologicznej decydującej o wykonywaniu pracy
b) zagrożenia wynikające z pracy na stanowiskach decyzyjnych i związanych
z odpowiedzialnościąjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak
wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżej
c) zagrożenia wynikające z narażenia życiajak wyżejjak wyżejjak wyżejjak
wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżej
d) zagrożenia wynikające z monotonii pracyogólnew zależności od wskazańjak
wyżejw zależności od wskazańjak wyżejjak wyżejw zależności od
wskazańośrodkowy układ nerwowy
2Prace wymagające pełnej sprawności psychoruchowejogólne; okulistyczne;
neurologicznetesty sprawności psychoruchowejogólne; w zależności od
wskazań - okulistyczne; neurologicznew zależności od wskazań - testy
sprawności psychoruchowejco 3-4 lata; powyżej 50 roku życia - co 2
lataogólnew zależności od wskazań
3Praca na wysokości
a) do 3 mogólne; w zależności od wskazań - neurologiczne, okulistyczne,
otolaryngologicznew zależności od wskazańogólne; w zależności od wskazań -
neurologiczne, okulistyczne, otolaryngologicznew zależności od wskazańco
3-5 latogólnew zależności od wskazań
b) powyżej 3 mogólne; neurologiczne; okulistyczne; otolaryngologiczne z
oceną błędnikaw zależności od wskazańogólne; neurologiczne; okulistyczne;
otolaryngologicznew zależności od wskazańco 2-3 lata; powyżej 50 roku
życia - co rokogólnew zależności od wskazań Wady wzroku wymagające stałego
noszenia szkieł korekcyjnych stanowią przeciwwskazanie do zatrudnienia
(nie dotyczy soczewek kontaktowych)
4Praca zmianowaogólnew zależności od wskazańogólnew zależności od
wskazańco 3-5 latogólnew zależności od wskazań
5Praca fizyczna z wydatkiem energetycznym na pracę powyżej 1500kcal/8
godzin lub 3kcal/min dla mężczyzn i powyżej 1000kcal/8 godz. lub ponad
2kcal/min dla kobietogólne, ze zwróceniem uwagi ma układy: ruchu, krążenia
i oddechowyEKG; w zależności od wskazań - spirometria; zalecana próba
wysiłkowa: Vo2maxogólne, ze zwróceniem uwagi ma układy: ruchu, krążenia i
oddechowyEKG; w zależności od wskazań - spirometria; zalecana próba
wysiłkowa: Vo2maxco 5 lat; powyżej 45 roku życia - co 3 lataogólneEKG
6Praca w wymuszonej pozycjiogólne, ze zwróceniem uwagi na układ ruchuw
zależności od wskazańogólne; w zależności od wskazań - neurologiczne,
ortopedycznew zależności od wskazańco 3-5 latogólne; w zależności od
wskazań - neurologiczne, ortopedycznew zależności od wskazańukład ruchu
7Praca wymagająca ruchów monotonnych typowych kończynogólne, ze zwróceniem
uwagi na układ ruchu i obwodowy układ nerwowyw zależności od
wskazańogólne, ze zwróceniem uwagi na układ ruchu i obwodowy układ
nerwowyw zależności od wskazańco 3-5 latogólnew zależności od wskazańukład
ruchu; obwodowy układ nerwowy
8Praca wymagająca stałego i długotrwałego wysiłku głosowegoogólne; w
zależności od wskazań laryngologa - badanie foniatrycznew zależności od
wskazańogólne; w zależności od wskazań laryngologa - badanie foniatrycznew
zależności od wskazańco 5 latogólne; w zależności od wskazań laryngologa -
badanie foniatrycznew zależności od wskazańnarząd głodu
VIPraca bez określonego czynnika narażeniaogólnew zależności od
wskazańogólnew zależności od wskazańco 5 latogólnew zależności od wskazań


Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Załącznik nr 4
REJESTR LEKARZY PRZEPROWADZAJĄCYCH BADANIA PROFILAKTYCZNE
Ilustracja
1. Liczba porządkowa
2. Dane personalne: imię i nazwisko, adres, nr telefonu
3. Adres ZOZ lub miejsce wykonywania prywatnej praktyki
4. Wpis dotyczący rodzaju dodatkowych wymagań kwalifikacyjnych
Symbol(e) cyfrowy(we) dodatkowych wymagań kwalifikacyjnych
Standard zapisu:
1 - specjalizacja w dziedzinie medycyny pracy lub medycyny przemysłowej,
2 - specjalizacja w dziedzinie higieny pracy
3 - specjalizacja w dziedzinie medycyny morskiej i tropikalnej,
4 - specjalizacja w dziedzinie medycyny kolejowej,
5 - specjalizacja w dziedzinie medycyny lotniczej,
6-xx - 6-letni staż pracy; xx ostatnie dwie cyfry roku, w którym lekarz odbył
wymagane przeszkolenie,
7-xx - odbywanie specjalizacji z zakresu medycyny pracy lub medycyny kolejowej -
xx ostatnie dwie cyfry roku zakończenia specjalizacji w trybie obowiązujących
przepisów,
8-xx - możliwość przeprowadzenia badań profilaktycznych z ograniczeniem czasowym
- xx ostatnie dwie cyfry roku upływu okresu ważności,
9 - specjalizacja w dziedzinie medycyny ogólnej lub medycyny rodzinnej,
J - przeszkolenie w jednostce badawczo-rozwojowej w dziedzinie medycyny pracy w
zakresie badań profilaktycznych pracowników narażonych na działanie
promieniowania jonizującego,
T - przeszkolenie w Instytucie Medycyny Morskiej i Tropikalnej w zakresie badań
profilaktycznych pracowników wykonujących prace w warunkach tropikalnych,
morskich i podwodnych oraz pracowników powracających z pracy w warunkach
tropikalnych,
K - przeszkolenie w Centrum Naukowym Medycyny Kolejowej w zakresie badań
pracowników wykonujących prace na stanowiskach związanych z bezpieczeństwem
ruchu kolejowego,
M - możliwość przeprowadzania badań profilaktycznych ograniczona do określonych
grup pracowników.
Uwaga: Podać wszystkie cyfrowe symbole standardów, także poszerzających lub
ograniczających możliwość przeprowadzania badań profilaktycznych.
Przykład 1: 1J = specjalizacja z medycyny pracy i możliwość przeprowadzania
badań osób narażonych na promieniowanie jonizujące,
Przykład 2: 696M = lekarz przepracował minimum 6 lat w charakterze lekarza
zakładowego w publicznym ZOZ, odbył wymagany kurs
doskonalący w 1996 r., może wykonywać badania profilaktyczne wyłącznie
pracowników ZOZ zatrudniającego lekarza.
5. Nr prawa wykonywania zawodu
6. Data wydania zaświadczenia o wpisie do rejestru
7. Potwierdzenie odbioru zaświadczenia
Załącznik nr 5
Ilustracja
Załącznik nr 6
Ilustracja
A
- dwucyfrowy symbol województwa
B
1 - specjalizacja w dziedzinie medycyny pracy lub medycyny przemysłowej,
2 - specjalizacja w dziedzinie higieny pracy,
3 - specjalizacja w dziedzinie medycyny morskiej i tropikalnej,
4 - specjalizacja w dziedzinie medycyny kolejowej,
5 - specjalizacja w dziedzinie medycyny lotniczej,
6-xx - 6-letni staż pracy; xx ostatnie dwie cyfry roku, w którym lekarz odbył
wymagane przeszkolenie,
7-xx - odbywanie specjalizacji z zakresu medycyny pracy lub medycyny kolejowej -
xx ostatnie dwie cyfry roku zakończenia specjalizacji w trybie obowiązujących
przepisów,
8-xx - możliwość przeprowadzenia badań profilaktycznych z ograniczeniem czasowym
- xx ostatnie dwie cyfry roku upływu okresu ważności,
9 - specjalizacja w dziedzinie medycyny ogólnej lub medycyny rodzinnej,
J - przeszkolenie w jednostce badawczo-rozwojowej w dziedzinie medycyny pracy w
zakresie badań profilaktycznych pracowników narażonych na działanie
promieniowania jonizującego,
T - przeszkolenie w Instytucie Medycyny Morskiej i Tropikalnej w zakresie badań
profilaktycznych pracowników wykonujących prace w warunkach tropikalnych,
morskich i podwodnych oraz pracowników powracających z pracy w warunkach
tropikalnych,
K - przeszkolenie w Centrum Naukowym Medycyny Kolejowej w zakresie badań
pracowników wykonujących prace na stanowiskach związanych z bezpieczeństwem
ruchu kolejowego,
M - możliwość przeprowadzania badań profilaktycznych ograniczona do określonych
grup pracowników.
Uwaga: Podać wszystkie cyfrowe symbole standardów, także poszerzających lub
ograniczających możliwość przeprowadzania badań profilaktycznych.
C
- liczba porządkowa z rejestru lekarzy przeprowadzających badania
profilaktyczne, prowadzonego przez wojewódzki ośrodek medycyny pracy.
D
- numer prawa wykonywania zawodu lekarza
Załącznik nr 7
Ilustracja
* - Symbole rodzaju zaświadczenia:
21 - wobec braku przeciwwskazań zdrowotnych zdolny do wykonywania pracy na
wskazanym (dotychczasowym) stanowisku pracy
22 - wobec przeciwwskazań zdrowotnych niezdolny do wykonywania pracy na
wskazanym (dotychczasowym) stanowisku pracy
23 - wobec przeciwwskazań zdrowotnych utracił zdolność do wykonywania
dotychczasowej pracy
31 - niezdolny do wykonywania dotychczasowej pracy ze względu na szkodliwy wpływ
wykonywanej pracy na zdrowie
32 - niezdolny do wykonywania dotychczasowej pracy ze względu na szkodliwy wpływ
wykonywanej pracy na zdrowie kobiety w ciąży
33 - niezdolny do wykonywania dotychczasowej pracy ze względu na zagrożenie
zdrowia młodocianego
34 - niezdolny do wykonywania dotychczasowej pracy ze względu na podejrzenie
powstania choroby zawodowej
35 - niezdolny do wykonywania dotychczasowej pracy ze względu na chorobę
zawodową lub skutki wypadku przy pracy.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 4 czerwca 1996 r.
w sprawie trybu składania wniosków i szczegółowych zasad przyznawania dotacji z
rezerwy celowej budżetu państwa na 1996 r. na dofinansowanie zadań wynikających
ze Strategicznego Programu Rządowego "Zagospodarowanie mienia przejętego od
wojsk Federacji Rosyjskiej".
(Dz. U. Nr 70, poz. 333)
Na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1996 z dnia 1 lutego 1996
r. (Dz. U. Nr 19, poz. 87) zarządza się, co następuje:
ż 1. Z kwoty 30 000 tys. zł określonej w art. 27 ust. 1 pkt 3 ustawy budżetowej
na rok 1996 z dnia 1 lutego 1996 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 87) na dofinansowanie
zadań wynikających ze Strategicznego Programu Rządowego "Zagospodarowanie mienia
przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej" przeznacza się kwotę 21 000 tys. zł.
ż 2. 1. Rozporządzenie określa tryb składania wniosków i szczegółowe zasady
przyznawania dotacji z rezerwy celowej budżetu państwa na 1996 r. na
dofinansowanie zadań wynikających ze Strategicznego Programu Rządowego
"Zagospodarowanie mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej", określonej w
ustawie budżetowej na rok 1996.
2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) mieniu - rozumie się przez to dotychczas nie zagospodarowane nieruchomości
przejęte od wojsk Federacji Rosyjskiej w latach 1990-1993, stanowiące własność
Skarbu Państwa lub gminy, zgodnie z ustawą z dnia 10 czerwca 1994 r. o
zagospodarowaniu nieruchomości Skarbu Państwa przejętych od wojsk Federacji
Rosyjskiej (Dz. U. Nr 79, poz. 363),
2) Pełnomocniku - rozumie się przez to Pełnomocnika Rządu do zagospodarowania
mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej, powołanego na podstawie
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1995 r. w sprawie ustanowienia
Pełnomocnika Rządu do zagospodarowania mienia przejętego od wojsk Federacji
Rosyjskiej (Dz. U. Nr 100, poz. 494),
3) Radzie - rozumie się przez to Radę Programową do zagospodarowania mienia
przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej, działającą na podstawie zarządzenia nr
25 Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 sierpnia 1995 r. w sprawie powołania Rady
Programowej do zagospodarowania mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej,
4) SPR - rozumie się przez to Strategiczny Program Rządowy "Zagospodarowanie
mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej", ustanowiony przez Radę
Ministrów w dniu 23 maja 1995 r.,
5) dotacji - rozumie się przez to środki z rezerwy celowej budżetu państwa, o
której mowa w ż 1, na dofinansowanie zadań własnych gmin oraz dla wojewodów,
ministrów i kierowników centralnych urzędów administracji państwowej na
finansowanie zadań wynikających z SPR,
6) ustawie o finansowaniu gmin - rozumie się przez to ustawę z dnia 10 grudnia
1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509
oraz z 1995 r. Nr 101, poz. 504, Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794),
7) zadaniu - rozumie się przez to zadanie wynikające z SPR, na którego
dofinansowanie przeznacza się dotację na finansowanie zadań inwestycyjnych lub
bieżących.
ż 3. 1. Dotacje na finansowanie zadań wynikających z realizacji SPR są
przyznawane przez Pełnomocnika, po zasięgnięciu opinii Rady, w granicach kwoty
rezerwy celowej, o której mowa w ż 1.
2. Kwoty dotacji na dofinansowanie zadań własnych gmin nie mogą przekraczać kwot
ustalonych w art. 21 ust. 5 i 6 ustawy o finansowaniu gmin.
3. Otrzymane przez wnioskodawców dotacje są ewidencjonowane na odrębnym rachunku
finansowania poszczególnych zadań i są rozliczane po zakończeniu zadania.
4. Gmina, która nie przeznaczy z budżetu gminy w 1996 r. zadeklarowanej we
wniosku kwoty na dofinansowanie dotowanego zadania, jest zobowiązana do zwrotu
otrzymanej dotacji do budżetu wojewody w terminie ustalonym przez wojewodę.
ż 4. 1. Wnioski o przyznanie dotacji są składane:
1) w terminie 20 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia przez zarządy gmin
na dofinansowanie zadań własnych gmin - do wojewodów w celu zaopiniowania,
2) w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia przez naczelne i
centralne organy administracji państwowej oraz wojewodów na dofinansowanie
realizowanych przez nich zadań i zadań własnych gmin - do Pełnomocnika.
2. Wniosek o przyznanie dotacji na dofinansowanie zadania jest sporządzany
według wzoru określonego w załączniku do rozporządzenia.
3. Część opisowa wniosku powinna zawierać w szczególności uzasadnienie potrzeby
realizacji zadania objętego wnioskiem oraz informację dotyczącą:
1) stanu przygotowania zadania do realizacji,
2) zakresu rzeczowego zadania wykonanego do końca miesiąca poprzedzającego
miesiąc, w którym jest składany wniosek, jeżeli zadanie jest w toku realizacji,
3) uwzględnienia wymagań ochrony środowiska związanych z realizacją zadania,
4) planowanych efektów zadania,
5) wysokości dotacji lub środków dotychczas uzyskanych z budżetu państwa na
zadania wynikające z SPR,
6) wniosków o przyznanie dotacji z państwowych funduszów celowych lub z budżetu
wojewody albo innego źródła, złożonych przez zarządy gmin, lecz nie
rozpatrzonych do dnia złożenia wniosku.
4. Przy rozpatrywaniu wniosków w pierwszej kolejności powinny być uwzględnione
zadania wymagające najniższego procentowego udziału dotacji, krótkiego okresu
ich realizacji, a dające po ukończeniu największe efekty społeczno-gospodarcze.
ż 5. Pełnomocnik:
1) po otrzymaniu wniosków od wojewodów oraz ministrów i kierowników centralnych
urzędów administracji państwowej:
a) przeprowadza weryfikację celowości i zasadności realizacji poszczególnych
zadań,
b) sporządza projekt podziału rezerwy celowej, o której mowa w ż 1, na
poszczególne zadania i przedstawia go do zaopiniowania Radzie,
2) po uzyskaniu opinii Rady, dotyczącej projektu podziału rezerwy celowej:
a) przyznaje na poszczególne zadania dotacje w granicach kwoty, o której mowa w
ż 1,
b) informuje właściwych wojewodów, ministrów i kierowników centralnych urzędów
administracji państwowej o przyznanych dotacjach na poszczególne zadania,
3) przekazuje Ministrowi Finansów wykaz zadań i przyznanych kwot dotacji.
ż 6. 1. Wojewoda po otrzymaniu wykazu przyznanych dotacji na poszczególne
zadania:
1) w terminie 14 dni występuje do Ministra Finansów z wnioskami o dokonanie
odpowiednich zmian w budżecie państwa,
2) w terminie 7 dni powiadamia zarządy gmin o wysokości przyznanych dotacji.
2. Po otrzymaniu dotacji wojewoda w terminie 14 dni przekazuje zarządom gmin
dotacje w kwotach ustalonych przez Pełnomocnika.
3. Ministrowie i kierownicy centralnych urzędów administracji państwowej
występują w terminie 14 dni do Ministra Finansów z wnioskami o dokonanie
odpowiednich zmian w budżecie państwa.
ż 7. 1. Gmina, która otrzymała dotację, przekazuje wojewodzie, w terminie 15 dni
po upływie trzeciego i czwartego kwartału, informacje o przebiegu realizacji
zadania.
2. Wojewodowie, w zakresie swoich zadań oraz na podstawie informacji otrzymanych
od gmin, po ich weryfikacji, opracowują informacje zbiorcze o realizacji zadań i
przekazują je Pełnomocnikowi w terminie 30 dni po upływie trzeciego i czwartego
kwartału.
3. Ministrowie i kierownicy centralnych urzędów administracji państwowej
opracowują informacje o realizacji zadań i przekazują je Pełnomocnikowi w
terminie 30 dni po upływie trzeciego i czwartego kwartału.
4. Wzory informacji określa Pełnomocnik.
ż 8. Pełnomocnik, w terminie do dnia 31 maja 1997 r., przedstawia Radzie
Ministrów informację o realizacji SPR za rok 1996.
ż 9. Kontrolę prawidłowego wykorzystania dotacji sprawują:
1) wojewodowie - w odniesieniu do dotacji otrzymanych na realizację swoich zadań
i na zadania własne gmin,
2) ministrowie i kierownicy centralnych urzędów administracji państwowej - w
odniesieniu do otrzymanych dotacji.
ż 10. 1. Jeżeli wojewoda, na podstawie informacji otrzymanych od gmin albo w
wyniku dokonanych kontroli, stwierdzi nieprawidłowości, polegające w
szczególności na:
1) wstrzymaniu lub na zaniechaniu kontynuowanego zadania, nierozpoczęciu zadania
w planowanym terminie albo zaawansowaniu realizacji zadania w stopniu
zagrażającym zakończeniu zadania w planowanym terminie,
2) wykorzystywaniu dotacji przekazanej na dofinansowanie zadania niezgodnie z
jej przeznaczeniem,
podejmuje działania mające na celu wyjaśnienie przyczyn wystąpienia
nieprawidłowości oraz ustala termin ich usunięcia.
2. Jeżeli gmina nie usunie nieprawidłowości w ustalonym przez wojewodę terminie,
dotacja przekazana na dofinansowanie zadania podlega zwrotowi w całości do
budżetu wojewody w terminie 14 dni.
3. Od kwoty dotacji nie zwróconej w całości lub w części w terminie wyznaczonym
przez wojewodę gmina jest obowiązana do zapłaty odsetek w wysokości ustalanej
dla zaległości podatkowych.
ż 11. 1. Wojewodowie, po dniu 31 grudnia 1996 r. oraz po zakończeniu każdego
zadania, dokonują kontroli prawidłowości wykorzystania przekazanych dotacji.
2. Jeżeli wojewodowie, w wyniku własnej kontroli lub kontroli dokonanej przez
uprawniony organ kontrolny, stwierdzą, że zadanie przewidziane do zakończenia
nie zostało zrealizowane w planowanym we wniosku zakresie rzeczowym lub nie
zostało zakończone w planowanym terminie, dotacja przekazana zarządowi gminy na
dofinansowanie zadania podlega zwrotowi do budżetu wojewody.
ż 12. Wojewodowie bezzwłocznie informują Pełnomocnika o kwotach i terminach
zwrotu dotacji do budżetu wojewody w przypadkach określonych w ż 10 i 11.
ż 13. 1. Na wniosek wojewody, Pełnomocnik może przeznaczyć zwrócone dotacje na
zwiększenie kwot dotychczas przyznanych dotacji na dofinansowanie innych zadań.
2. Na wniosek wojewody, ministra lub kierownika centralnego urzędu administracji
państwowej, Pełnomocnik, po pozytywnym zaopiniowaniu przez Radę, może zmienić
przeznaczenie całości lub części dotacji przyznanej w 1996 r. na dofinansowanie
innych zadań.
3. Dotacje przyznane i przekazane gminom w 1995 r., a następnie zwrócone do
budżetu wojewody w 1996 r., podlegają przekazaniu na dochody budżetu państwa.
ż 14. Przepisy ż 10, 11 i 13 ust. 3 stosuje się odpowiednio do zadań
realizowanych przez wojewodów oraz ministrów i kierowników centralnych urzędów
administracji państwowej.
ż 15. Dotacje podlegające zwrotowi przez wojewodów oraz ministrów i kierowników
centralnych urzędów administracji państwowej w całości są przekazywane na
dochody budżetu państwa.
ż 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 czerwca 1996 r. (poz. 333)
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 19 czerwca 1996 r.
zmieniające rozporządzenie - Regulamin wewnętrznego urzędowania sądów
powszechnych.
(Dz. U. Nr 70, poz. 334)
Na podstawie art. 37 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju
sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz.
421 i Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 listopada 1987 r. -
Regulamin wewnętrznego urzędowania sądów powszechnych (Dz. U. Nr 38, poz. 218, z
1989 r. Nr 53, poz. 315, z 1990 r. Nr 66, poz. 394 i z 1992 r. Nr 16, poz. 67)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 16:
a) w ust. 1 dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
"6) wydział ksiąg wieczystych.",
b) w ust. 2 wyrazy "w ust. 1 pkt 1 i 2" zastępuje się wyrazami "w ust. 1 pkt 1,
2 i 6.";
2) skreśla się ż 35;
3) w ż 38:
a) zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
"ż 38. Do obowiązków prezesa sadu w zakresie sprawowanego nadzoru - niezależnie
od obowiązków określonych w przepisach odrębnych - należy:",
b) skreśla się pkt 5;
4) w ż 42 średnik zastępuje się kropką i skreśla się wyrazy "przepis ż 39 ust. 2
stosuje się odpowiednio.";
5) w ż 60 po wyrazie "gospodarczych" dodaje się wyrazy "ksiąg wieczystych";
6) w ż 63:
a) w ust. 1 w pkt 2 skreśla się wyraz "wojewódzkiego",
b) w ust. 1 w pkt 12 wyrazy "o wniesienie rewizji nadzwyczajnej" zastępuje się
wyrazami "o wniesienie środka odwoławczego",
c) dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Przewodniczący wydziału, któremu zostały przekazane do rozpoznania sprawy w
drugiej instancji, czuwa nad sprawnym skierowaniem do rozpatrzenia zaskarżonych
orzeczeń, a także - w wypadku wniesienia kasacji - nad sprawnym wykonaniem
czynności z zakresu postępowania kasacyjnego, aż do przedstawienia akt Sądowi
Najwyższemu lub załatwienia sprawy w inny sposób.";
7) w ż 105 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Akta sprawy przesyła się na każde żądanie po wykonaniu niezbędnych czynności
w sprawie: Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej, Ministerstwu Sprawiedliwości,
Sądowi Najwyższemu, Rzecznikowi Praw Obywatelskich oraz sądowi odwoławczemu i
prezesowi tego sądu.";
8) w ż 107:
a) w ust. 1, 2 i 3 wyraz "rewizyjny" użyty w odpowiednim przypadku zastępuje się
wyrazem "odwoławczy" użytym w tym samym przypadku,
b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio w postępowaniu kasacyjnym.";
9) w ż 113 po wyrazie "rodzinnych" dodaje się wyrazy "i w sprawach o ochronę
zdrowia psychicznego";
10) w ż 120 wyraz "rewizyjnego" zastępuje się wyrazem "odwoławczego";
11) skreśla się ż 123;
12) w ż 128 w ust. 4 po wyrazie "prokuratorowi" dodaje się wyraz "apelacyjnemu",
a po wyrazie "sądem" dodaje się wyraz "apelacyjnym,";
13) ż 153 otrzymuje brzmienie:
"ż 153. 1. W razie wniesienia przez stronę przeciwną odpowiedzi na apelację lub
zażalenie do sądu pierwszej instancji, sąd ten przesyła ją niezwłocznie sądowi
odwoławczemu. Sąd odwoławczy doręcza stronie skarżącej odpis odpowiedzi na
apelację lub zażalenie.
2. W razie wniesienia przez stronę przeciwną odpowiedzi na kasację, sąd
odwoławczy doręcza ją stronie skarżącej i niezwłocznie przedstawia akta sprawy
wraz z kasacją i odpowiedzią na kasację Sądowi Najwyższemu.
3. Ust. 2 stosuje się odpowiednio do zażalenia na postanowienie sądu
odwoławczego w przedmiocie odrzucenia kasacji.";
14) tytuł oddziału 9 otrzymuje brzmienie
"Oddział 9. Czynności w postępowaniu apelacyjnym";
15) w ż 155:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. W razie przeprowadzania postępowania dowodowego, przewodniczący posiedzenia
ponownie udziela głosu stronom.";
16) w ż 156 wyraz "rewizyjny" zastępuje się wyrazem "odwoławczy";
17) ż 157 otrzymuje brzmienie:
"ż 157. Jeżeli sąd odwoławczy uchylił po rozprawie orzeczenie sądu pierwszej
instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania z powodu nieważności
postępowania, a apelacja była oparta również lub wyłącznie na innych zarzutach -
powinien wypowiedzieć się w uzasadnieniu swego orzeczenia także co do
pozostałych zarzutów apelacji.";
18) w ż 162 skreśla się wyrazy "art. 393 ż 2";
19) w ż 164 w ust. 2 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
"2. O każdej zmianie właściciela nieruchomości sąd zawiadamia właściwy wydział
ksiąg wieczystych.";
20) ż 167 otrzymuje brzmienie
"ż 167. W postępowaniu nakazowym i upominawczym sąd na posiedzeniu niejawnym
wydaje nakaz zapłaty lub kieruje sprawę do rozpoznania w trybie zwykłym.";
21) skreśla się ż 168,169 i 181;
22) w ż 183 skreśla się ust. 2 i oznaczenie ust. 1;
23) w ż 186 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Po uprawomocnieniu się postanowienia kończącego postępowanie w sprawie, w
której sąd dokonał ogłoszenia testamentu, testament z odpisem protokołu otwarcia
i ogłoszenia zabezpiecza się w sądzie, w miejscu do tego przeznaczonym. Oryginał
protokołu pozostaje w aktach sprawy.";
24) ż 187 otrzymuje brzmienie:
"ż 187. Protokół przesłuchania świadków testamentu ustnego pozostawia się w
aktach sprawy.";
25) skreśla się ż 190 i 191;
26) w ż 198:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Sąd rejestrowy przy ogłaszaniu lub doręczaniu postanowienia o pierwszym
wpisie poucza wnioskodawcę o skutkach nieujawnienia w rejestrze informacji o
każdej zmianie adresu.";
27) w ż 222 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Adnotację o wydaniu tytułu wykonawczego zamieszcza się na oryginale
orzeczenia sądu pierwszej instancji, jednakże w razie gdy orzeczenie sądu
pierwszej instancji zostało zmienione przez sąd odwoławczy, adnotację o wydaniu
tytułu wykonawczego zamieszcza się na oryginale orzeczenia sądu odwoławczego, a
gdy sądem tym był Sąd Najwyższy - na dołączonym do akt sprawy odpisie orzeczenia
tego Sądu.";
28) ż 2271 otrzymuje brzmienie:
"ż 2271. W sprawie gospodarczej rozpoznawanej w pierwszej instancji, która nie
została skierowana na posiedzenie niejawne, przewodniczący wydziału, wyznaczając
termin rozprawy, uwzględnia czas niezbędny dla zachowania przez pozwanego
terminu określonego w art. 47914 ż 1 kpc.";
29) w ż 2276:
a) skreśla się ust. 1,
b) w ust. 4 wyraz "rewizji" zastępuje się wyrazem "apelacji";
30) po ż 2276 dodaje się rozdział 2b w brzmieniu:
"Rozdział 2b
Przepisy szczególne w sprawach rozpoznawanych w wydziałach ksiąg wieczystych.
ż 2277. W wydziałach ksiąg wieczystych, a także w zamiejscowych wydziałach ksiąg
wieczystych stosuje się przepisy tytułu I oraz odpowiednio - przepisy działów I
i II w tytule II niniejszego regulaminu.
ż 2278. W sprawach nie uregulowanych w regulaminie, przy zakładaniu i
prowadzeniu ksiąg wieczystych, a także przy innych czynnościach wykonywanych w
wydziałach ksiąg wieczystych, w tym zwłaszcza przy czynnościach w postępowaniu
przynaglającym, stosuje się przepisy odrębne.";
31) w ż 228 dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
"4) zapewnienie możliwości podejmowania przez sędziego czynności w sprawach nie
cierpiących zwłoki - również poza godzinami urzędowania sądu.";
32) w ż 247 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Protokoły z przyjęcia oświadczeń, o których mowa w ust. 1 i 2, podpisuje
uznający oraz osoby, których zgoda na uznanie jest potrzebna.";
33) w ż 253 skreśla się kropkę na końcu zdania i dodaje się wyrazy:
"i w razie potrzeby skorzystać w tym zakresie z pomocy ośrodka
adopcyjno-opiekuńczego.";
34) ż 257 otrzymuje brzmienie:
"ż 257. 1. W sprawach o przysposobienie sąd bada kwalifikacje moralne, zdrowotne
i sytuację materialną przysposabiającego, a w tym celu w szczególności korzysta
z opinii ośrodka adopcyjno-opiekuńczego, rodzinnego ośrodka
dliagnostyczno-konsultacyjnego, poradni zawodowo-wychowawczej lub innej placówki
działającej w tym zakresie.
2. W celu ustalenia, że małoletniemu nie można zapewnić zastępczego środowiska
rodzinnego w kraju, sąd zwraca się o informację do organu wyznaczonego przez
Ministra Edukacji Narodowej do kwalifikowania dzieci do przysposobienia przez
osoby zamieszkałe za granicą.";
35) po ż 257 dodaje się ż 2571 w brzmieniu:
"ż 2571. 1. Wysłuchanie małoletniego przewidziane w art. 118 ż 2 kro powinno
odbyć się poza salą posiedzeń sądowych, z zapewnieniem małoletniemu pełnej
swobody wypowiedzi. W przypadku zastosowania przepisu art. 118 ż 3 kro, sąd
czyni o tym stosowną wzmiankę w protokole posiedzenia.
2. Przed rozstrzygnięciem w myśl art. 1211 ż 2 kro, sąd z urzędu powinien
ustalić krąg osób zainteresowanych.";
36) w ż 306:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. W wypadku umieszczenia nieletniego poza zakładem poprawczym w trybie
przepisu art. 90 ż 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w
sprawach nieletnich (Dz. U. Nr 35, poz. 228, z 1992 r. Nr 24, poz. 101 i z 1995
r. Nr 89, poz. 443), sąd rodzinny wykonujący orzeczenie może, na wniosek
dyrektora, zlecić kuratorowi rodzinnemu przeprowadzenie wywiadu w celu ustalenia
sposobu adaptacji nieletniego w środowisku i w miarę potrzeby - udzielenia mu
stosownej pomocy.";
37) ż 318 otrzymuje brzmienie:
"ż 318. Po otrzymaniu akt sprawy karnej wychowanka zakładu poprawczego, którego
skazano na karę pozbawienia wolności, sąd rodzinny niezwłocznie rozstrzyga
postanowieniem, czy nie zachodzi potrzeba wykonania w pierwszej kolejności
środka poprawczego. Po uprawomocnieniu się postanowienia sąd rodzinny zwraca
akta sprawy karnej wraz z odpisem tego postanowienia w celu przystąpienia do
wykonania kary albo zawieszenia postępowania wykonawczego w części dotyczącej
kary pozbawienia wolności.";
38) skreśla się ż 349;
39) ż 352 otrzymuje brzmienie:
"ż 352. Sąd pierwszej instancji przedstawia sądowi odwoławczemu apelację wraz z
aktami sprawy po dołączeniu dowodów doręczenia zawiadomień o przyjęciu
apelacji.";
40) po ż 352 dodaje się ż 3521 w brzmieniu:
"ż 3521. 1. Przewodniczący wydziału odwoławczego zarządza doręczenie odpisu
kasacji, stosownie do treści art. 467 ż 1 kpk, i kieruje sprawę na posiedzenie w
celu zbadania przez sąd formalnych warunków dopuszczalności kasacji.
2. Odpis postanowienia o pozostawieniu kasacji bez biegu doręcza się stronie,
która ją wniosła.
3. Sąd odwoławczy przedstawia Sądowi Najwyższemu kasację wraz z aktami sprawy.";
41) po ż 353 dodaje się ż 3531 w brzmieniu:
"ż 3531. Do doręczeń, zawiadomień, wezwań i innych pism sądowych w sprawach, w
których mają zastosowanie przepisy art. 164a kpk, stosuje się odpowiednio
przepisy dotyczące postępowania z dokumentami stanowiącymi tajemnicę służbową
lub państwową.";
42) ż 359 otrzymuje brzmienie:
"ż 359. 1. Przesłuchanie podejrzanego poprzedzające zastosowanie przez sąd
tymczasowego aresztowania w postępowaniu przygotowawczym odbywa się w siedzibie
sądu właściwego w myśl art. 210 ż 5 kpk.
2. Prezes sądu wydzieli odpowiednie pomieszczenia, w których przy zapewnieniu
bezpieczeństwa będą przesłuchiwani doprowadzeni podejrzani, wobec których
prokurator wystąpił z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania.
3. Jeżeli w czasie przesłuchania podejrzany powołuje się na zły stan zdrowia lub
doznane obrażenia ciała, sąd zarządza zbadanie go przez lekarza. Wyniki badania
uwzględnia przy podejmowaniu decyzji w przedmiocie tymczasowego aresztowania.
4. Jeżeli bezzwłoczne poddanie podejrzanego badaniu lekarskiemu nie jest możliwe
lub w znacznym stopniu utrudnione, sąd - po zastosowaniu tymczasowego
aresztowania - zleca dokonanie takiego badania w areszcie śledczym. Po
otrzymaniu opinii lekarza należy bezzwłocznie rozważyć kwestię utrzymania
tymczasowego aresztowania i ewentualną potrzebę umieszczenia podejrzanego w
odpowiednim zakładzie leczniczym. W postępowaniu przygotowawczym opinię lekarza
przekazuje się bezzwłocznie prokuratorowi.";
43) po ż 359 dodaje się ż 3591-3595 w brzmieniu:
"ż 3591. Prezes sądu zapewni możliwość podejmowania przez sąd czynności, o
których mowa w ż 359, również poza godzinami urzędowania sądu, a także zapewni
możliwość kontaktu doprowadzonego z obrońcą dopuszczonym do udziału w
posiedzeniu, bez udziału osób trzecich.
ż 3592. W razie uchylenia przez sąd tymczasowego aresztowania, a następnie
uwzględnienia przez sąd odwoławczy zażalenia prokuratora w tym zakresie, od
czasu trwania tymczasowego aresztowania odlicza się okres pobytu podejrzanego na
wolności. W takim wypadku, po ponownym osadzeniu podejrzanego, nie wydaje się
postanowienia w przedmiocie tymczasowego aresztowania, chyba że upłynął okres,
do którego aresztowanie miało trwać.
ż 3593. Sąd po przesłuchaniu podejrzanego, stosując tymczasowe aresztowanie,
zawiadamia podejrzanego o zastosowaniu tego środka i doręcza mu za pokwitowaniem
odpis postanowienia o tymczasowym aresztowaniu, ze wskazaniem daty i godziny
doręczenia, oraz poucza o terminie i sposobie zaskarżenia. W razie odmowy
złożenia podpisu lub przeszkody w jego złożeniu należy o tym uczynić stosowną
wzmiankę.
ż 3594. W razie gdy nie ma osoby obowiązanej do sprawowania pieczy nad
mieszkaniem i mieniem podejrzanego, sąd zleca właściwemu organowi lub
instytucji, a w razie konieczności - Policji, dokonanie niezbędnych czynności w
celu zabezpieczenia lokalu i majątku aresztowanego oraz wydaje inne stosowne
zarządzenia. W miarę możliwości należy uwzględnić wyrażone w tym względzie
życzenia podejrzanego. O wydanych zarządzeniach zawiadamia się bezzwłocznie
aresztowanego, a w razie potrzeby - inny właściwy organ.
ż 3595. Odpis postanowienia o tymczasowym aresztowaniu wraz z nakazem przyjęcia
sąd przesyła do właściwego aresztu śledczego.";
44) ż 360 otrzymuje brzmienie:
"ż 360. 1. Tymczasowo aresztowany w postępowaniu przygotowawczym pozostaje do
dyspozycji tego prokuratora, na którego wniosek środek ten został zastosowany.
Po wniesieniu aktu oskarżenia, tymczasowo aresztowany pozostaje do dyspozycji
sądu.
2. Do dyspozycji sądu pozostaje także tymczasowo aresztowany, wobec którego
środek ten został zastosowany po wniesieniu aktu oskarżenia do sądu.
3. W przypadku przekazania akt sprawy innemu sądowi albo zwrotu sprawy do
uzupełnienia postępowania przygotowawczego, przekazuje się tymczasowo
aresztowanego do dyspozycji właściwego sądu lub prokuratora, o czym należy
zawiadomić administrację zakładu karnego lub aresztu śledczego.";
45) po ż 360 dodaje się ż 3601 w brzmieniu:
"ż 3601. 1. W postępowaniu sądowym odpis postanowienia sądu o tymczasowym
aresztowaniu, wraz z nakazem przyjęcia wystawionym dla administracji aresztu
śledczego, przesyła się do właściwej według miejsca zamieszkania oskarżonego
jednostki Policji, dołączając nakaz doprowadzenia oskarżonego do aresztu
śledczego. Jeżeli oskarżony jest już pozbawiony wolności, pisma te, z wyjątkiem
nakazu doprowadzenia, przesyła się naczelnikowi zakładu karnego lub aresztu
śledczego, w którym oskarżony przebywa.
2. Jeżeli tymczasowe aresztowanie następuje na podstawie postanowienia sądu,
które należy oskarżonemu doręczyć (art. 91 ż 2 kpk), zarządza się, aby organ
wykonujący postanowienie o tymczasowym aresztowaniu doręczył oskarżonemu odpis
tego postanowienia.";
46) w ż 361 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. O udzieleniu zgody zawiadamia się bezpośrednio administrację zakładu karnego
lub aresztu śledczego - a w razie potrzeby jednostkę wymienioną w art. 2152 kkw
- w której tymczasowo aresztowany przebywa. W przypadku nieudzielenia zgody -
zawiadamia się o tym sąd występujący o udzielenie zgody, wskazując termin, w
którym doprowadzenie będzie mogło nastąpić.";
47) użyte w ż 362 ust. 2 pkt 2, ż 363 ust. 1 pkt 2 oraz ż 364 ust. 1, ż 383, 386
i 395 w różnym przypadku wyrazy "rejonowy (równorzędny) urząd spraw
wewnętrznych" zastępuje się wyrazami "właściwa jednostka Policji" użytymi w tym
samym przypadku;
48) po ż 3681 dodaje się ż 3682 w brzmieniu:
"ż 3682. W razie konieczności przedłużenia tymczasowego aresztowania na czas
przekraczający okres wymieniony w art. 222 ż 3 kpk, sąd, przed którym sprawa się
toczy, występuje do Sądu Najwyższego z wnioskiem o przedłużenie stosowania
tymczasowego aresztowania z takim wyprzedzeniem, aby termin określony w ż 3681
był zachowany.";
49) w ż 373 skreśla się wyrazy "chyba że orzeczona została kara pozbawienia
wolności w rozmiarze przekraczającym okres pozostały mu do ukończenia 21 lat.";
50) ż 374 otrzymuje brzmienie:
"ż 374. Jeżeli wobec wychowanka zakładu poprawczego, co do którego jest
stosowane tymczasowe aresztowanie, sąd odwoławczy orzekł w wyniku apelacji karę
łagodniejszego rodzaju, sąd ten uchyla tymczasowe aresztowanie i kieruje
nieletniego do macierzystego zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich.
Przepis ż 372 ust. 3 stosuje się odpowiednio.";
51) w ż 382 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Przed zawieszeniem postępowania z powodu nieujęcia oskarżonego należy
wyczerpać możliwości ustalenia jego adresu za pośrednictwem właściwej terenowo
jednostki do spraw ewidencji ludności oraz Centralnego Biura Adresowego, a w
razie bezskuteczności tej drogi zwrócić się do jednostki Policji właściwej
według ostatniego znanego sądowi miejsca zamieszkania lub pobytu oskarżonego z
poleceniem wszczęcia poszukiwań.";
52) po ż 383 dodaje się ż 384 w brzmieniu:
"ż 384. 1. W razie zastosowania środka zapobiegawczego w postaci zakazu
opuszczania kraju przez oskarżonego, zawiadomienie w tym przedmiocie przekazuje
się właściwemu organowi paszportowemu oraz Straży Granicznej.
2. W razie zatrzymania paszportu lub innego dokumentu uprawniającego do
przekroczenia granicy, składa się je do depozytu sądowego, o czym powiadamia się
właściwy organ paszportowy.";
53) w ż 390 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Jeżeli sprawę przekazano sądowi odwoławczemu, przedmioty przechowywane w
związku z tą sprawą należy pozostawić w dotychczasowym przechowywaniu, chyba że
przewodniczący wydziału sądu pierwszej instancji lub przewodniczący wydziału
sądu odwoławczego zarządzi inaczej".;
54) w ż 391 w ust. 2 wyraz "rewizyjny" zastępuje się wyrazem "odwoławczy";
55) ż 398 otrzymuje brzmienie
"ż 398. 1. W razie skazania wychowanka zakładu poprawczego na karę pozbawienia
wolności, sąd, który wydał wyrok skazujący w pierwszej instancji, niezwłocznie
po uprawomocnieniu się orzeczenia przesyła sądowi rodzinnemu wykonującemu środek
poprawczy akta sprawy karnej w celu rozstrzygnięcia, czy nie zachodzi potrzeba
wykonania w pierwszej kolejności środka poprawczego.
2. Po otrzymaniu prawomocnego postanowienia o wykonaniu w pierwszej kolejności
środka poprawczego sąd zawiesza postępowanie wykonawcze w części dotyczącej kary
pozbawienia wolności, zawiadamiając sąd rodzinny o wykonaniu wyroku w pozostałej
części.";
56) w ż 406 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Sąd odwoławczy, który utrzymał w mocy wyrok skazujący na karę śmierci, a w
razie uprawomocnienia się wyroku, którym orzeczono karę śmierci na skutek
niezłożenia apelacji - sąd pierwszej instancji przedstawia niezwłocznie akta
sprawy wraz z opinią w przedmiocie ułaskawienia Prokuratorowi Generalnemu.";
57) w ż 409:
a) w ust. 2 skreśla się zdanie drugie i trzecie,
b) dodaje się ust. 21 i 22 w brzmieniu:
"21. W razie stwierdzenia nieściągalności grzywny, sąd może zwrócić się do
skazanego o wyrażenie zgody na zmianę grzywny na pracę społecznie użyteczną. W
piśmie do skazanego sąd określa rodzaj i czas trwania pracy.
22. W wypadku gdy skazany nie wyrazi zgody na podjęcie pracy społecznie
użytecznej bądź pracy tej nie wykonuje - sąd zarządza wykonanie zastępczej kary
pozbawienia wolności. Przepisy ż 396 i 397 stosuje się odpowiednio."
ż 2. Do czynności sądów, do których mają zastosowanie przepisy Kodeksu
postępowania karnego obowiązujące do dnia 1 stycznia 1996 r. oraz Kodeksu
postępowania cywilnego obowiązujące do dnia 1 lipca 1996 r., stosuje się
dotychczasowe przepisy rozporządzenia.
ż 3. W Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej zostanie ogłoszony tekst
jednolity rozporządzenia - Regulamin wewnętrznego urzędowania sądów
powszechnych, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed
dniem wydania tekstu jednolitego.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1996 r., z tym że przepisy
dotyczące stosowania przez sąd tymczasowego aresztowania w postępowaniu
przygotowawczym wchodzą w życie z dniem 4 sierpnia 1996 r.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 23 maja 1996 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zakładowym funduszu świadczeń
socjalnych.
(Dz. U. Nr 70, poz. 335)
1. Na podstawie art. 4 ustawy z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy o
zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, ustawy o organizacjach pracodawców
oraz ustawy o wprowadzeniu częściowej odpłatności za koszty wyżywienia i
zakwaterowania w sanatoriach uzdrowiskowych (Dz. U. Nr 34, poz. 148) ogłasza się
w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 4 marca
1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. Nr 43, poz. 163), z
uwzględnieniem zmian wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 23 kwietnia 1994 r. o metodach kształtowania wynagrodzeń i
środków na wynagrodzenia przez podmioty gospodarcze oraz o zmianie niektórych
ustaw (Dz. U. Nr 80, poz. 368),
2) ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze oraz o
zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 419),
3) ustawą z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy o zakładowym funduszu
świadczeń socjalnych, ustawy o organizacjach pracodawców oraz ustawy o
wprowadzeniu częściowej odpłatności za koszty wyżywienia i zakwaterowania w
sanatoriach uzdrowiskowych (Dz. U. Nr 34, poz. 148)
oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego
tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie
obejmuje:
1) art. 13-19 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń
socjalnych (Dz. U. Nr 43, poz. 163), które stanowią:
"Art. 13. W ustawie z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 3,
poz. 19, Nr 25, poz. 187 i Nr 31, poz. 214, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1988 r.
Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34,
poz. 197 i 198, Nr 36, poz. 206 i Nr 72, poz. 423, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i
Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 53, poz. 252, Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451
oraz z 1993 r. Nr 129, poz. 602) w art. 53:
1) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
1. Dla nauczycieli tworzy się zakładowy fundusz świadczeń socjalnych w
wysokości 8% planowanych rocznych środków przeznaczonych na wynagrodzenia
osobowe.
2. Dla nauczycieli będących emerytami i rencistami tworzy się zakładowy fundusz
świadczeń socjalnych w wysokości 5% pobieranych przez nich emerytur i rent.�;
2) skreśla się ust. 3.
Art. 14. W ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr
65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314 oraz z 1994 r. Nr 1,
poz. 3) art. 122 otrzymuje brzmienie:
Art. 122. 1. Dla pracowników uczelni tworzy się zakładowy fundusz świadczeń
socjalnych w wysokości 8% planowanych rocznych środków przeznaczonych na
wynagrodzenia osobowe.
2. Dla byłych pracowników uczelni będących emerytami lub rencistami tworzy się
zakładowy fundusz świadczeń socjalnych w wysokości 5% pobieranych przez nich
emerytur i rent.�
Art. 15. W ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55,
poz. 234) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 27:
a) w ust. 1 wyrazy funduszy socjalnego i mieszkaniowego� zastępuje się wyrazami
zakładowego funduszu świadczeń socjalnych�,
b) w ust. 2 wyrazy funduszy, o których� zastępuje się wyrazami funduszu, o
którym�;
2) w art. 30 w ust. 6 wyrazy funduszy socjalnego i mieszkaniowego� zastępuje
się wyrazami zakładowego funduszu świadczeń socjalnych�.
Art. 16. W ustawie z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych
(Dz. U. z 1991 r. Nr 44, poz. 194 i Nr 107, poz. 464, z 1992 r. Nr 54, poz. 254
i z 1994 r. Nr 1, poz. 3) w art. 15 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
2. Jednostka badawczo-rozwojowa tworzy zakładowy fundusz nagród oraz fundusz
świadczeń socjalnych na zasadach określonych w odrębnych przepisach.�
Art. 17. W ustawie z dnia 22 grudnia 1990 r. o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń
(Dz. U. z 1991 r. Nr 1, poz. 1, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, Nr 73, poz. 361 i Nr
100, poz. 498 oraz z 1993 r. Nr 28, poz. 127) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w ust. 4 w pkt 10 wyrazy funduszów socjalnego i mieszkaniowego�
zastępuje się wyrazami zakładowego funduszu świadczeń socjalnych�;
2) w art. 3:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
2. Kwotę przekroczenia, o której mowa w ust. 1 pkt 1, powiększa się o wypłaty
pieniężne oraz równowartość świadczeń rzeczowych wypłacanych z zakładowego
funduszu świadczeń socjalnych, przekraczające czterokrotność odpisu podstawowego
na ten fundusz.�,
b) w ust. 3 wyrazy funduszu socjalnego� zastępuje się wyrazami zakładowego
funduszu świadczeń socjalnych�,
c) w ust. 4 wyrazy funduszu mieszkaniowego� zastępuje się wyrazami zakładowego
funduszu świadczeń socjalnych�;
3) w art. 9 w ust. 1 w pkt 2 wyrazy funduszu socjalnego ustalonymi zgodnie z
art. 3 ust. 3 i funduszu mieszkaniowego ustalonymi zgodnie z art. 3 ust. 4�
zastępuje się wyrazami zakładowego funduszu świadczeń socjalnych ustalonymi
zgodnie z art. 3 ust. 3 i 4�;
4) w art. 17b:
a) w ust. 2 w pkt 2 dwukrotnie użyte wyrazy funduszy socjalnego i
mieszkaniowego� zastępuje się dwukrotnie użytymi wyrazami zakładowego funduszu
świadczeń socjalnych�,
b) w ust. 3:
- pkt 2 otrzymuje brzmienie:
2) wypłaty z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych ustalone zgodnie z art.
3 ust. 3 i 4�,
- skreśla się pkt 3,
c) w ust. 4 wyrazy funduszy socjalnego i mieszkaniowego� zastępuje się wyrazami
zakładowego funduszu świadczeń socjalnych�;
5) w art. 17c w ust. 2 w pkt 4 wyrazy zakładowych funduszy socjalnego i
mieszkaniowego� zastępuje się wyrazami zakładowego funduszu świadczeń
socjalnych�.
Art. 18. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 14 w ust. 3 w pkt 5 wyrazy o zakładowych funduszach socjalnym i
mieszkaniowym zwiększają te fundusze� zastępuje się wyrazami o zakładowym
funduszu świadczeń socjalnych - zwiększają ten fundusz�;
2) w art. 21 w ust. 1:
a) w pkt 23 wyrazy i z zakładowego funduszu mieszkaniowego� zastępuje się
wyrazami i z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych�,
b) w pkt 26 wyrazy zakładowego funduszu socjalnego� zastępuje się wyrazami
zakładowego funduszu świadczeń socjalnych�;
3) w art. 23 w ust 1 w pkt 42 wyrazy zakładowych funduszy socjalnego i
mieszkaniowego� zastępuje się wyrazami zakładowego funduszu świadczeń
socjalnych�, a wyrazy te fundusze� zastępuje się wyrazami ten fundusz�.
Art. 19. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i z 1994 r. Nr 1, poz. 2) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 12 w ust. 4 w pkt 5 wyrazy zakładowych funduszach socjalnym i
mieszkaniowym, zwiększają te fundusze� zastępuje się wyrazami zakładowym
funduszu świadczeń socjalnych, zwiększają ten fundusz�;
2) w art. 16 w ust. 1 w pkt 45 wyrazy zakładowych funduszy socjalnego i
mieszkaniowego� zastępuje się wyrazami zakładowego funduszu świadczeń
socjalnych�, a wyrazy te fundusze� zastępuje się wyrazami ten fundusz�;
3) w art. 37 w ust. 1 w pkt 1 lit. a) wyrazy zakładowych funduszach socjalnym i
mieszkaniowym w jednostkach gospodarki uspołecznionej� zastępuje się wyrazami
zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.�";
2) art. 40 ustawy z dnia 23 kwietnia 1994 r. o metodach kształtowania
wynagrodzeń i środków na wynagrodzenia przez podmioty gospodarcze oraz o zmianie
niektórych ustaw (Dz. U. Nr 80, poz. 368), który stanowi:
"Art. 40. Ustawa wchodzi w życie od pierwszego dnia miesiąca następującego po
miesiącu, w którym ustawa została ogłoszona.";
3) art. 15 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze
oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 419), który stanowi:
"Art. 15. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z tym że
art. 3 i 6 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1995 r.";
4) art. 5 ustawy z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy o zakładowym funduszu
świadczeń socjalnych, ustawy o organizacjach pracodawców oraz ustawy o
wprowadzeniu częściowej odpłatności za koszty wyżywienia i zakwaterowania w
sanatoriach uzdrowiskowych (Dz. U. Nr 34, poz. 148), który stanowi:
"Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski
Załącznik do obwieszczenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 maja
1996 r. (poz. 335)
USTAWA
z dnia 4 marca 1994 r.
o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. 1) Ustawa określa zasady tworzenia w zakładach pracy zakładowego
funduszu świadczeń socjalnych, zwanego dalej "Funduszem", i zasady
gospodarowania środkami tego Funduszu, przeznaczonego na finansowanie
działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z
Funduszu oraz na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych.
2. 2) Minister Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrami Pracy i Polityki
Socjalnej oraz Finansów w stosunku do pracowników zatrudnionych w podległych mu
jednostkach sfery budżetowej, nie będących funkcjonariuszami lub żołnierzami
zawodowymi, a Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrami Pracy i
Polityki Socjalnej oraz Finansów w stosunku do pracowników zatrudnionych w
jednostkach sfery budżetowej więziennictwa, nie będących funkcjonariuszami
służby więziennej, określą w drodze rozporządzenia:
1) sposób tworzenia i gromadzenia środków Funduszu,
2) wysokość odpisu na Fundusz, jednak nie wyższą od określonej w ustawie.
3. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrami Pracy i Polityki
Socjalnej oraz Finansów może określić, w drodze rozporządzenia, sposób tworzenia
i gromadzenia środków Funduszu oraz wysokość odpisu na Fundusz - jednak nie
wyższą od określonej w ustawie - w stosunku do pracowników cywilnych wojska.
Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) 3) działalność socjalna - usługi świadczone przez zakłady pracy na rzecz
różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej,
sportowo-rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej,
a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach
określonych umową,
2) 4) coroczny odpis podstawowy - równowartość dokonanych odpisów na rachunek
bankowy Funduszu w wysokości określonej w art. 5, na zasadach określonych w art.
6 ust. 2,
3) zakład pracy 5) - jednostkę organizacyjną określoną w art. 3 Kodeksu pracy,
4) 6) akładowe obiekty socjalne - ośrodki wczasowe i kolonijne, domy
wypoczynkowe, sanatoria, ogrody działkowe, obiekty sportowo-rekreacyjne, żłobki
i przedszkola oraz obiekty służące działalności kulturalnej,
5) osoby uprawnione do korzystania z Funduszu - pracowników i ich rodziny,
emerytów i rencistów - byłych pracowników i ich rodziny oraz inne osoby, którym
zakład pracy przyznał prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z
Funduszu,
6) podmiot gospodarczy - osobę fizyczną, osobę prawną, a także jednostkę
organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej, jeżeli przedmiot jej działania
obejmuje prowadzenie działalności gospodarczej.
Rozdział 2
Tworzenie Funduszu
Art. 3. 1. Fundusz tworzą, z zastrzeżeniem art. 4, zakłady pracy, które przed
dniem wejścia w życie ustawy miały obowiązek tworzenia zakładowych funduszy
socjalnego i mieszkaniowego.
2. Przepis ust. 1 dotyczy również zakładów utworzonych lub przejętych w drodze
przekształcenia przedsiębiorstw państwowych.
3. Zakłady pracy, które przed dniem wejścia w życie ustawy nie były objęte
przepisami o zakładowych funduszach socjalnym i mieszkaniowym, mogą tworzyć
Fundusz na zasadach określonych w ustawie.
4. Zakłady pracy, o których mowa w ust. 3, mogą stosować niższe odpisy lub nie
tworzyć Funduszu, nie dłużej jednak niż przez dwa lata od dnia wejścia w życie
ustawy.
Art. 4. 1. Układy zbiorowe pracy mogą dowolnie kształtować wysokość odpisu na
Fundusz, mogą również postanawiać, że Fundusz nie będzie tworzony.
2. Po upływie dwóch lat od dnia wejścia w życie ustawy zakłady pracy, które nie
zostały objęte układem zbiorowym pracy, mają obowiązek tworzenia Funduszu na
zasadach określonych w ustawie.
Art. 5. 1. Fundusz tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w
stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych.
2. Wysokość odpisu podstawowego, o którym mowa w ust. 1, wynosi na jednego
zatrudnionego, z zastrzeżeniem ust. 3, 37,5% przeciętnego wynagrodzenia
miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim lub w drugim półroczu roku
poprzedniego, jeżeli przeciętne wynagrodzenie z tego okresu stanowiło kwotę
wyższą.
3. Wysokość odpisu podstawowego na jednego pracownika zatrudnionego w
szczególnie uciążliwych warunkach pracy wynosi 50% przeciętnego wynagrodzenia
miesięcznego, o którym mowa w ust. 2.
3a. 7) Wysokość odpisu, o której mowa w ust. 3, może być stosowana na wszystkich
pracowników w zakładzie pracy zlokalizowanym na obszarze, na którym występują
szkodliwe uciążliwości dla środowiska.
3b. 7) Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, obszary, na których
występują szkodliwe uciążliwości dla środowiska.
4. Wysokość odpisu podstawowego może być zwiększona o 6,25% przeciętnego
wynagrodzenia miesięcznego, o którym mowa w ust. 2, na każdą zatrudnioną osobę,
zaliczoną do I lub II grupy inwalidzkiej.
5. 8) Zakłady pracy sprawujące opiekę socjalną nad emerytami i rencistami, w tym
także ze zlikwidowanych zakładów pracy, mogą zwiększyć Fundusz o 6,25%
przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, o którym mowa w ust. 2, na każdego
emeryta i rencistę uprawnionego do tej opieki.
6. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z ogólnokrajowymi
organizacjami międzyzwiązkowymi oraz ogólnokrajowymi związkami zawodowymi -
reprezentatywnymi dla pracowników większości zakładów pracy określi, w drodze
rozporządzenia, sposób ustalania przeciętnej liczby zatrudnionych oraz
przeciętnej liczby zatrudnionych w szczególnie uciążliwych warunkach pracy, w
celu naliczania odpisu na Fundusz.
7. Przeciętne wynagrodzenie miesięczne, o którym mowa w ust. 2, ogłasza Prezes
Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
"Monitor Polski" nie później niż do dnia 20 lutego każdego roku.
8. Przepisów ust. 1-7 nie stosuje się do:
1) szkół wyższych działających na podstawie przepisów o szkolnictwie wyższym,
2) szkół i placówek objętych systemem oświaty w stosunku do nauczycieli
podlegających przepisom Karty Nauczyciela.
8a. 9) W zakładzie pracy odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 5, 13 i 14,
tworzą jeden Fundusz.
Art. 6. 10) 1. Odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 4 i 5, obciążają
koszty działalności zakładu pracy.
2. Równowartość dokonanych odpisów i zwiększeń naliczonych zgodnie z art. 5 na
dany rok kalendarzowy kierownik zakładu pracy przekazuje na rachunek bankowy
Funduszu w terminie do dnia 30 września tego roku, z tym że w terminie do dnia
31 maja tego roku przekazuje kwotę stanowiącą co najmniej 75% równowartości
odpisów, o których mowa w art. 5 ust. 1-3.
3. W zakładzie pracy rozpoczynającym działalność w roku kalendarzowym
równowartość odpisów i zwiększeń, o których mowa w art. 5, za ten rok
kalendarzowy kierownik zakładu pracy przekazuje na rachunek bankowy Funduszu w
terminie do dnia 31 grudnia, z tym że w terminie 3 miesięcy licząc od końca
miesiąca, w którym rozpoczął działalność, przekazuje kwotę stanowiącą co
najmniej 75% rocznego odpisu podstawowego, o którym mowa w art. 5 ust. 1-3.
Art. 7. 1. Środki Funduszu zwiększa się o:
1) wpływy z opłat pobieranych od osób i jednostek organizacyjnych -
korzystających z działalności socjalnej,
2) darowizny oraz zapisy osób fizycznych i prawnych,
3) nie wykorzystane środki zakładowego funduszu nagród w jednostkach sfery
budżetowej,
4) odsetki od środków Funduszu,
5) wpływy z oprocentowania pożyczek udzielonych na cele mieszkaniowe,
6) wierzytelności likwidowanych zakładowych funduszy socjalnego i
mieszkaniowego,
7) 11) przychody z tytułu sprzedaży, dzierżawy i likwidacji środków trwałych
służących działalności socjalnej zakładu pracy, w części nie przeznaczonej na
utrzymanie lub odtworzenie zakładowych obiektów socjalnych,
8) przychody z tytułu sprzedaży i likwidacji zakładowych domów i lokali
mieszkalnych,
9) inne środki określone w odrębnych przepisach.
1a. 12) Za przychód ze sprzedaży lub likwidacji, o którym mowa w ust. 1 pkt 7 i
8, uważa się przychód ze sprzedaży lub likwidacji pomniejszony o koszty tej
sprzedaży lub likwidacji.
2. Zwiększenia, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 8, nie dotyczą zakładów pracy
postawionych w stan upadłości lub likwidowanych przedsiębiorstw państwowych, z
wyłączeniem likwidacji w celu prywatyzacji.
3. W przypadku likwidacji przedsiębiorstwa państwowego, w celu wniesienia
przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części do spółki zgodnie z przepisami o
prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, Fundusze podmiotów przejmujących
mienie przedsiębiorstwa zwiększa się odpowiednio o środki Funduszu likwidowanego
przedsiębiorstwa.
4. Podmioty gospodarcze mogą dodatkowo zwiększać środki Funduszu z zysku netto
do podziału, a spółdzielnie - z nadwyżki bilansowej.
Art. 8. 1. Przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z
Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby
uprawnionej do korzystania z Funduszu.
2. Zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje
działalności socjalnej oraz zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń
finansowanych z Funduszu, z uwzględnieniem ust. 1, określa kierownik zakładu
pracy w regulaminie uzgodnionym z zakładowymi organizacjami związkowymi. W
zakładach pracy, w których nie działają zakładowe organizacje związkowe,
regulamin uzgadnia się z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania
jej interesów.
3. 13) Związkom zawodowym przysługuje prawo wystąpienia do sądu pracy z
roszczeniem o zwrot Funduszowi środków wydatkowanych niezgodnie z przepisami
ustawy lub o przekazanie należnych środków na Fundusz.
Art. 9. 1. 14) Zakłady pracy mogą prowadzić wspólną działalność socjalną na
warunkach określonych w umowie.
2. 15) Zawarcie umowy o prowadzeniu wspólnej działalności socjalnej wymaga
uprzedniej zgody wszystkich organizacji związkowych działających w zakładach
pracy zamierzających prowadzić wspólną działalność socjalną. W przypadku braku
zgody wszystkich organizacji związkowych umowa może zostać zawarta za zgodą tych
organizacji związkowych, które zrzeszają co najmniej połowę pracowników w każdym
z zakładów pracy zamierzających zawrzeć umowę o wspólnej działalności socjalnej.
3. 15) Umowa, o której mowa w ust. 1, określa w szczególności przedmiot wspólnej
działalności, zasady jej prowadzenia, sposób rozliczeń oraz tryb wypowiedzenia i
rozwiązania umowy. Umowa może także określać warunki odstąpienia od jej
stosowania oraz odpowiedzialność stron z tego tytułu.
Art. 10. Środkami Funduszu administruje kierownik zakładu pracy.
Art. 11. Środki Funduszu nie wykorzystane w danym roku kalendarzowym przechodzą
na rok następny.
Art. 12. 1. 16) Środki Funduszu są gromadzone na odrębnym rachunku bankowym.
2. 17) Środki Funduszu nie podlegają egzekucji, z wyjątkiem przypadków, gdy
egzekucja jest prowadzona w związku z zobowiązaniami Funduszu.
Art. 12a. 18) 1. Kto, kierując zakładem pracy lub będąc odpowiedzialnym za
wykonywanie przepisów ustawy, nie wykonuje przepisów ustawy albo podejmuje
działania niezgodne z przepisami ustawy, podlega karze grzywny.
2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, wszczynają postępowanie i orzekają
inspektorzy pracy. W sprawach tych stosuje się przepisy art. 284-290 Kodeksu
pracy.
Rozdział 3
Zmiany w przepisach obowiązujących oraz przepisy przejściowe i końcowe
Art. 13. (pominięty 19)).
Art. 14. (pominięty 19)).
Art. 15. (pominięty 19)).
Art. 16. (pominięty 19)).
Art. 17. (pominięty 19)).
Art. 18. (pominięty 19)).
Art. 19. (pominięty 19)).
Art. 20. Ilekroć w innych ustawach jest mowa o zakładowym funduszu socjalnym i
zakładowym funduszu mieszkaniowym, oznacza to zakładowy fundusz świadczeń
socjalnych tworzony na zasadach określonych w ustawie.
Art. 21. Nie wykorzystane środki zakładowego funduszu socjalnego i zakładowego
funduszu mieszkaniowego przechodzą na Fundusz.
Art. 21a. 20) W rolniczych spółdzielniach produkcyjnych i innych spółdzielniach
zajmujących się produkcją rolną przepisy ustawy stosuje się również do członków
tych spółdzielni.
Art. 22. Traci moc ustawa z dnia 24 października 1986 r. o zakładowych
funduszach socjalnym i mieszkaniowym w jednostkach gospodarki uspołecznionej
(Dz. U. z 1990 r. Nr 58, poz. 343, z 1991 r. Nr 80, poz. 350 i z 1992 r. Nr 21,
poz. 85).
Art. 23. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1994 r.



1) W brzmieniu ustalonym przez art. 34 pkt 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1994 r. o
metodach kształtowania wynagrodzeń i środków na wynagrodzenia przez podmioty
gospodarcze oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 80, poz. 368), która
weszła w życie z dniem 1 sierpnia 1994 r.
2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lutego 1996 r. o
zmianie ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, ustawy o
organizacjach pracodawców oraz ustawy o wprowadzeniu częściowej odpłatności za
koszty wyżywienia i zakwaterowania w sanatoriach uzdrowiskowych (Dz. U. Nr 34,
poz. 148), która weszła w życie z dniem 5 kwietnia 1996 r.
3) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
4) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
5) Stosownie do art. 2 ustawy z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks
pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 24, poz. 110), ilekroć w
przepisach prawa pracy jest mowa o prawach i obowiązkach zakładu pracy lub
kierownika zakładu pracy, przepisy te stosuje się odpowiednio do pracodawców w
rozumieniu art. 3 Kodeksu pracy.
6) W brzmieniu ustalonym przez art. 34 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1.
7) Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2.
8) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
9) Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 2.
10) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 2.
11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
12) Dodany przez art. 1 pkt 5 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2.
13) Dodany przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 2.
14) Zgodnie z oznaczeniem ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy wymienionej w
przypisie 2.
15) Dodany przez art. 1 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 2.
16) Zgodnie z oznaczeniem ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w
przypisie 2.
17) Dodany przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 2.
18) Dodany przez art. 1 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 2.
19) Zamieszczony w obwieszczeniu.
20) Dodany przez art. 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie ustawy - Prawo
spółdzielcze oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 419),
która weszła w życie z dniem 26 września 1994 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 21 grudnia 1996 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy o wolnym handlu między Rzecząpospolitą Polską a
Republiką Litewską, sporządzonej w Warszawie dnia 27 czerwca 1996 r.
(Dz. U. Nr 158, poz. 808)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z postanowieniami artykułu 39
ust. 1 Umowy o wolnym handlu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską,
sporządzonej w Warszawie dnia 27 czerwca 1996 r. dokonane zostały przewidziane w
tym artykule notyfikacje i w związku z tym powyższa umowa wejdzie w życie dnia 1
stycznia 1997 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 11 czerwca 1996 r.
w sprawie trybu udzielania urlopu bezpłatnego i zwolnień od pracy pracownikom
pełniącym z wyboru funkcje w związkach zawodowych oraz zakresu uprawnień
przysługujących pracownikom w czasie urlopu bezpłatnego i zwolnień od pracy.
(Dz. U. Nr 71, poz. 336)
Na podstawie art. 25 ust. 12 i art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o
związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55, poz. 234, z 1994 r. Nr 43, poz. 163 oraz z
1996 r. Nr 1, poz. 2, Nr 24, poz. 110 i Nr 61, poz. 283) zarządza się, co
następuje:
ż 1. 1. Z wnioskiem o udzielenie urlopu bezpłatnego w celu pełnienia z wyboru
funkcji związkowej poza zakładem pracy, jeżeli z wyboru wynika obowiązek
wykonywania tej funkcji w charakterze pracownika, może wystąpić do pracodawcy
organizacja związkowa, w której pracownik ma pełnić daną funkcję.
2. Organizacja związkowa powinna wystąpić z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1,
co najmniej na 14 dni przed proponowanym terminem rozpoczęcia urlopu
bezpłatnego, wskazując okres, na jaki ma być on udzielony.
3. Pracodawca jest obowiązany udzielić urlopu bezpłatnego na okres wskazany
przez organizację związkową; udzielenie urlopu bezpłatnego w innym terminie może
nastąpić jedynie z ważnych przyczyn, na podstawie porozumienia pracodawcy z
organizacją związkową.
ż 2. Organizacja związkowa, na której wniosek pracownikowi udzielono urlopu
bezpłatnego, powinna niezwłocznie zawiadomić pracodawcę o wygaśnięciu mandatu
pracownika. W takim przypadku stosuje się odpowiednio przepis art. 74 Kodeksu
pracy.
ż 3. W okresie urlopu bezpłatnego pracownik zachowuje prawo do umundurowania
oraz do korzystania z lokalu mieszkalnego lub innego pomieszczenia mieszkalnego,
zajmowanego przed urlopem bezpłatnym, jeżeli pracodawca jest uprawniony do
określania warunków zajmowania przez pracowników takiego lokalu lub
pomieszczenia.
ż 4. 1. Pracodawca jest obowiązany, na wniosek zarządu zakładowej organizacji
związkowej, zwolnić pracownika z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w
zarządzie tej organizacji, jeżeli zakładowa organizacja związkowa wykaże we
wniosku, że zachodzą okoliczności uzasadniające udzielenie zwolnienia, o których
mowa w art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz.
U. Nr 55, poz. 234, z 1994 r. Nr 43, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr 1, poz. 2, Nr
24, poz. 110 i Nr 61, poz. 283).
2. Wniosek zarządu zakładowej organizacji związkowej powinien zawierać:
1) wskazanie pracownika, któremu zwolnienie od pracy ma być udzielone,
2) wskazanie okoliczności uzasadniających udzielenie zwolnienia od pracy,
3) wskazanie, że zwolnienie od pracy ma być udzielone z zachowaniem prawa do
wynagrodzenia albo bezpłatnie,
4) określenie wymiaru i okresu zwolnienia od pracy.
ż 5. 1. Zarząd zakładowej organizacji związkowej jest obowiązany poinformować
pracodawcę o ustaniu okoliczności uprawniających pracownika do korzystania ze
zwolnienia od pracy.
2. W razie ustania okoliczności, o których mowa w ust. 1, pracownik ma obowiązek
przystąpienia do pracy.
ż 6. 1. Wynagrodzenie od pracodawcy, przysługujące pracownikowi w okresie
zwolnienia od pracy, ustala się według zasad obowiązujących przy obliczaniu
ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. Przy obliczaniu tego
wynagrodzenia dodatkowe wynagrodzenia za pracę w warunkach szkodliwych dla
zdrowia, trudnych, szczególnie uciążliwych, uciążliwych lub niebezpiecznych
uwzględnia się, jeżeli w czasie zwolnienia od pracy nie ustaje dotychczasowe
narażenie pracownika na oddziaływanie takich warunków.
2. Wynagrodzenie ustala się ponownie w razie zmiany zasad wynagradzania ogółu
pracowników lub grupy zawodowej, którymi pracownik byłby objęty, gdyby nie
korzystał ze zwolnienia od pracy.
ż 7. Korzystanie przez pracownika ze zwolnienia od pracy w niepełnym wymiarze
godzin nie pozbawia go tych uprawnień pracowniczych, które, zgodnie z przepisami
prawa pracy, są uzależnione od wykonywania pracy w pełnym wymiarze czasu pracy.
ż 8. Pracownik korzystający ze zwolnienia od pracy zachowuje prawo do świadczeń
wynikających z tytułu zatrudnienia u pracodawcy udzielającego zwolnienia,
zgodnie z przepisami określającymi zasady przyznawania takich świadczeń.
ż 9. Pracownikom korzystającym w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia
z urlopu bezpłatnego lub zwolnienia od pracy, udzielonego na podstawie
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 maja 1992 r. w sprawie udzielania
bezpłatnych urlopów oraz zwolnień od pracy pracownikom pełniącym z wyboru
funkcje w związkach zawodowych (Dz. U. Nr 45, poz. 201), przysługuje prawo do
dalszego korzystania z tego urlopu lub zwolnienia na dotychczasowych warunkach
do upływu okresu, na jaki został udzielony urlop bezpłatny lub zwolnienie od
pracy, chyba że wcześniej nastąpi wygaśnięcie ich mandatu.
ż 10. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 maja 1992 r. w sprawie
udzielania bezpłatnych urlopów oraz zwolnień od pracy pracownikom pełniącym z
wyboru funkcje w związkach zawodowych (Dz. U. Nr 45, poz. 201).
ż 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 czerwca 1996 r.
w sprawie trybu i warunków wspierania środkami z budżetu państwa na rok 1996
realizacji regionalnych programów restrukturyzacyjnych oraz tworzenia instytucji
lokalnych.
(Dz. U. Nr 71, poz. 337)
Na podstawie art. 37i ust. 1 i 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu
i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1996 r. Nr 47, poz. 211) oraz art. 27
ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1996 z dnia 1 lutego 1996 r. (Dz. U. Nr 19, poz.
87) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
ż 1. Rozporządzenie określa:
1) województwa, w których realizacja regionalnego programu, mającego na celu
restrukturyzację gospodarki i ograniczenie negatywnych skutków bezrobocia, jest
wspierana ze środków budżetu państwa na rok 1996,
2) tryb i warunki wspierania ze środków budżetu państwa na rok 1996 realizacji
regionalnych programów restrukturyzacyjnych w województwach, o których mowa w
pkt 1,
3) tryb i szczegółowe zasady wykorzystywania środków budżetu państwa na rok 1996
na tworzenie instytucji segmentów lokalnych, o których mowa w art. 19 ust. 2,
art. 20 ust. 4, 5 i 7 oraz art. 21-23 "Kontraktu regionalnego dla województwa
katowickiego".
ż 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu - rozumie się przez to
ustawę z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu
(Dz. U. z 1996 r. Nr 47, poz. 211),
2) ustawie budżetowej - rozumie się przez to ustawę budżetową na rok 1996 z dnia
1 lutego 1996 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 87),
3) ustawie o finansowaniu gmin - rozumie się przez to ustawę z dnia 10 grudnia
1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509
oraz z 1995 r. Nr 101, poz. 504, Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794),
4) Kontrakcie - rozumie się przez to "Kontrakt regionalny dla województwa
katowickiego" z dnia 5 października 1995 r., o którym mowa w art. 27 ust. 1 pkt
4 ustawy budżetowej.
Rozdział 2
Województwa otrzymujące środki z rezerw celowych budżetu państwa na 1996 r. oraz
przeznaczenie tych środków
ż 3. 1. Ze środków rezerwy celowej utworzonej w budżecie państwa na rok 1996,
której wysokość określa art. 27 ust. 1 pkt 2 ustawy budżetowej, jest wspierana
realizacja:
1) programu restrukturyzacji województwa łódzkiego,
2) programu restrukturyzacji regionu wałbrzyskiego,
3) programu obejmującego inwestycje realizowane przez gminy w województwach
olsztyńskim i suwalskim, które są określone w Programie ochrony środowiska -
MASTERPLAN dla regionu Wielkich Jezior Mazurskich i finansowane z udziałem
środków Fundacji Ochrony Wielkich Jezior Mazurskich w Giżycku.
2. Rezerwę celową, określoną w ust. 1, rozdziela się pomiędzy województwa, w
których są realizowane regionalne programy restrukturyzacyjne, przeznaczając
dla:
1) województwa łódzkiego - kwotę 15 500 tys. zł,
2) województwa wałbrzyskiego - kwotę 13 100 tys. zł,
3) województw olsztyńskiego i suwalskiego - kwotę 5 800 tys. zł.
3. Środki z rezerwy celowej, o której mowa w ust. 1 i 2, są przeznaczone na
dotacje na dofinansowanie inwestycji określonych w regionalnych programach
restrukturyzacyjnych oraz na dotacje dla agencji rozwoju regionalnego i
fundacji, zwanych dalej "instytucjami regionalnymi", przyznawane w trybie i na
warunkach określonych w rozdziałach 3 i 4.
ż 4. Środki z rezerwy celowej, której wysokość określa art. 27 ust. 1 pkt 4
ustawy budżetowej, są przeznaczone na tworzenie w województwie katowickim
instytucji segmentów lokalnych, o których mowa w ż 1 pkt 3, zwanych dalej
"instytucjami lokalnymi", w trybie i według zasad określonych w rozdziale 5.
Rozdział 3
Dotacje na dofinansowanie inwestycji określonych w regionalnych programach
restrukturyzacyjnych, które są realizowane w województwach: łódzkim,
olsztyńskim, suwalskim i wałbrzyskim
ż 5. 1. Wojewodowie: Łódzki, Olsztyński, Suwalski i Wałbrzyski, zwani dalej w
niniejszym rozdziale "wojewodami", w granicach kwoty środków budżetowych
określonej dla danego województwa, ustalają kwoty dotacji na dofinansowanie
poszczególnych inwestycji realizowanych przez gminy i podmioty gospodarcze,
objętych regionalnym programem restrukturyzacyjnym, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Kwoty dotacji na dofinansowanie inwestycji realizowanych w województwach
olsztyńskim i suwalskim przez gminy, o których mowa w ż 3 ust. 1 pkt 3, są
wstępnie ustalane przez Wojewodę Olsztyńskiego i Wojewodę Suwalskiego w drodze
porozumienia, po rozpatrzeniu wniosków, o których mowa w ż 6, i zasięgnięciu
opinii Fundacji Ochrony Wielkich Jezior Mazurskich; wymienieni wojewodowie po
wstępnym ustaleniu kwot dotacji podejmują działania określone w ż 7, w
odniesieniu do inwestycji realizowanych w danym województwie.
3. Łączna kwota dotacji i innych środków z budżetu państwa przeznaczonych na
dofinansowanie w 1996 r.:
1) inwestycji będącej zadaniem własnym gminy - nie może przekroczyć kwoty, którą
ustala się według zasad określonych w art. 21 ust. 4-6 ustawy o finansowaniu
gmin,
2) inwestycji nie będącej zadaniem własnym gminy, która jest rozpoczynana i
kończona w 1996 r. lub realizowana w okresie dłuższym niż 1 rok - nie może
przekroczyć 100% środków innych niż środki z budżetu państwa, planowanych na
finansowanie tej inwestycji w 1996 r., z tym że łączna kwota dotacji z budżetu
państwa na dofinansowanie takiej inwestycji nie może przekroczyć 50% jej
wartości kosztorysowej.
ż 6. 1. Wnioski o przyznanie dotacji na dofinansowanie inwestycji są składane
wojewodom przez zarządy gmin i podmioty gospodarcze, zwane dalej
"wnioskodawcami", w terminie określonym przez wojewodów, nie później jednak niż
w ciągu 30 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia.
2. Wojewodowie zawiadomią inwestorów, których inwestycje są określone w
regionalnym programie restrukturyzacyjnym, o ustalonym terminie składania
wniosków.
3. Wniosek o przyznanie dotacji na dofinansowanie inwestycji jest sporządzany
według wzoru stanowiącego załącznik do rozporządzenia.
4. Część opisowa wniosku powinna zawierać w szczególności uzasadnienie potrzeby
realizacji inwestycji objętej wnioskiem oraz informacje o:
1) zakresie rzeczowym inwestycji, wykonanym do końca miesiąca poprzedzającego
miesiąc, w którym jest składany wniosek, jeżeli inwestycja jest w toku
realizacji,
2) zakresie rzeczowym inwestycji, planowanym do wykonania do terminu jej
zakończenia określonego w części A poz. 4 wniosku (w tym w 1996 r., jeżeli
inwestycja jest planowana do zakończenia po 1996 r.),
3) stanie przygotowania inwestycji do realizacji,
4) uwzględnieniu wymogów ochrony środowiska związanych z realizacją inwestycji,
5) planowanych efektach inwestycji, innych niż określone w części A poz. 5
wniosku,
6) przewidywanych kwotach i źródłach środków zagranicznych, które w 1996 r. mają
być przeznaczone na finansowanie inwestycji,
7) wnioskach o przyznanie dotacji z państwowych funduszów celowych albo z
budżetu wojewody lub z innego źródła, złożonych przez wnioskodawcę, lecz nie
rozpatrzonych do dnia, w którym jest składany wniosek.
5. Wnioskodawca do wniosku załącza:
1) pisemne potwierdzenie banku o udzieleniu lub zapewnieniu udzielenia
wnioskodawcy kredytu na finansowanie inwestycji oraz o kwocie tego kredytu,
jeżeli w części B tabela 1 wniosku jest wykazany kredyt jako źródło finansowania
tej inwestycji; w razie wykazania pożyczki w części B tabela 1 wniosku - do
takiego wniosku wnioskodawca załącza pisemne potwierdzenie pożyczkodawcy,
zawierające odpowiednie informacje,
2) zobowiązanie wnioskodawcy do zwrotu dotacji wraz z odsetkami w wysokości
ustalanej od zaległości podatkowych, naliczonymi od dnia otrzymania dotacji do
dnia jej zwrotu, w wypadkach, o których mowa w ż 8 ust. 4 pkt 1 i ust. 5, oraz
od dnia następującego po terminie określonym w ż 11 ust. 1 do dnia zwrotu kwoty
dotacji, o której mowa w tym przepisie.
6. Przy sporządzaniu i rozpatrywaniu wniosków w pierwszej kolejności powinny być
uwzględnione inwestycje planowane do zakończenia w 1996 r. i 1997 r.
ż 7. 1. Wojewoda po rozpatrzeniu wniosków o przyznanie dotacji na dofinansowanie
inwestycji, w terminie 50 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia:
1) ustala kwotę dotacji na dofinansowanie poszczególnych inwestycji oraz
planowane terminy ich przekazania wnioskodawcom; jeżeli dotacje mają być
przekazane w ratach, wojewoda określa też wysokość rat i planowane terminy ich
przekazania wnioskodawcom,
2) przekazuje Ministrowi-Kierownikowi Centralnego Urzędu Planowania wykaz
inwestycji, które będą dofinansowane dotacją, zawierający w szczególności pełne
nazwy inwestycji, ich wartość kosztorysową i termin realizacji, kwoty środków
planowanych w budżetach gmin na finansowanie inwestycji realizowanych jako
zadania własne gmin i kwoty środków innych niż środki z budżetu państwa,
planowanych na finansowanie inwestycji nie będących zadaniami własnymi gmin,
ustalone kwoty dotacji i planowane terminy ich przekazania wnioskodawcom oraz
klasyfikację budżetową (dział, rozdział, paragraf) wydatków budżetowych, które
mają być poniesione z budżetu państwa na poszczególne inwestycje,
3) występuje do Ministra Finansów z wnioskiem o dokonanie odpowiednich zmian w
budżecie państwa, załączając do wniosku kopię wykazu, o którym mowa w pkt 2,
4) informuje wnioskodawców o ustalonych kwotach dotacji i planowanych terminach
ich przekazania.
2. Kopię wykazu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, wojewoda przekazuje również
Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej.
3. Wojewoda przekazuje wnioskodawcy dotację w kwocie i terminie, które ustalił
po rozpatrzeniu wniosków, chyba że:
1) w wypadku, o którym mowa w ż 8 ust. 3 - zmieni ustalony termin przekazania
dotacji,
2) w wypadku, o którym mowa w ż 8 ust. 4 pkt 2 - dane raty dotacji nie podlegają
przekazaniu wnioskodawcy.
ż 8. 1. Wojewoda kontroluje:
1) prawidłowość wykorzystania dotacji przekazanych wnioskodawcom,
2) przestrzeganie przez wnioskodawców obowiązku zwrotu dotacji w wypadkach
określonych w ust. 4 pkt 1, ust. 5 i ust. 7 oraz w ż 11 ust. 1.
2. Jeżeli wojewoda w wyniku kontroli albo na podstawie informacji otrzymanych od
innego organu kontrolnego lub od wnioskodawcy stwierdzi nieprawidłowości,
polegające w szczególności na:
1) wstrzymaniu lub zaniechaniu realizacji kontynuowanej inwestycji,
nierozpoczęciu inwestycji w planowanym terminie albo zaawansowaniu realizacji
inwestycji w stopniu zagrażającym jej zakończeniu w planowanym terminie,
2) wykorzystaniu dotacji niezgodnie z jej przeznaczeniem,
podejmuje działania mające na celu wyjaśnienie przyczyn wystąpienia
nieprawidłowości oraz ustala dla wnioskodawcy termin, do którego wnioskodawca
jest zobowiązany usunąć nieprawidłowości i zawiadomić o tym wojewodę.
3. Wojewoda w czasie podejmowania działań wobec wnioskodawcy może zmienić
ustalone terminy przekazania pozostałych rat dotacji.
4. Jeżeli wnioskodawca nie usunie nieprawidłowości w ustalonym przez wojewodę
terminie, o którym mowa w ust. 2:
1) dotacja przekazana na dofinansowanie inwestycji podlega zwrotowi w całości
przez wnioskodawcę, w ciągu 14 dni po upływie tego terminu, do budżetu wojewody,
2) wojewoda nie przekazuje wnioskodawcy pozostałych rat dotacji.
5. Dotacja przekazana na dofinansowanie inwestycji podlega zwrotowi w całości do
budżetu wojewody również gdy:
1) inwestycja przewidziana do zakończenia w 1996 r. nie zostanie zakończona do
dnia 31 grudnia 1996 r.,
2) inwestycja przewidziana do zakończenia po 1996 r. nie zostanie zrealizowana w
zakresie rzeczowym planowanym, w części C wniosku, do wykonania w 1996 r.
6. W wypadkach, o których mowa w ust. 5, dotacja podlega zwrotowi przez
wnioskodawcę w terminie uzgodnionym z wojewodą, nie później jednak niż do dnia
31 grudnia 1997 r.
7. Wnioskodawca realizujący:
1) inwestycję będącą zadaniem własnym gminy - zwraca część dotacji w wypadku
określonym w art. 21 ust. 8 ustawy o finansowaniu gmin, w kwocie ustalonej
zgodnie z tym przepisem,
2) inwestycję nie będącą zadaniem własnym gminy - zwraca część dotacji, jeżeli w
1996 r. nie przeznaczy na finansowanie inwestycji środków innych niż środki z
budżetu państwa w kwocie planowanej w części B wniosku, z zastrzeżeniem ust. 8.
8. W wypadku, o którym mowa w ust. 7 pkt 2, wnioskodawca zwraca dotację w kwocie
stanowiącej różnicę między kwotą dotacji otrzymanej w roku budżetowym a kwotą
tej dotacji obniżoną o taki sam procent, o jaki w roku budżetowym była niższa
kwota rzeczywistych wydatków na finansowanie inwestycji ze środków innych niż
środki z budżetu państwa od łącznej kwoty takich środków planowanej na rok
budżetowy w części B tabela 1 rubryka 6 wniosku.
9. Przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio także do części dotacji podlegającej
zwrotowi w wypadkach określonych w ust. 7.
ż 9. 1. Dotacje, które w 1996 r. będą zwrócone przez wnioskodawców do budżetu
wojewody w wypadku określonym w ż 8 ust. 4 pkt 1 lub z powodu rezygnacji z ich
wykorzystania w całości lub części, oraz dotacje, które nie będą przekazane
wnioskodawcom w wypadku określonym w ż 8 ust. 4 pkt 2, wojewoda w 1996 r. może
przeznaczyć:
1) na zwiększenie kwot dotacji ustalonych na dofinansowanie inwestycji, o
których mowa w ż 7 ust. 1 pkt 1,
2) na dofinansowanie innych inwestycji objętych wnioskami złożonymi w terminie
określonym w ż 6 ust. 1,
3) na cel określony w ż 13 ust. 1.
2. W wypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, stosuje się odpowiednio
również pozostałe przepisy rozdziału 3 rozporządzenia oraz odrębne przepisy
określające zasady przenoszenia planowanych wydatków budżetowych.
ż 10. 1. Wnioskodawca, który otrzymał dotację na dofinansowanie inwestycji, jest
zobowiązany do sporządzania i przekazywania właściwemu wojewodzie, w terminie 15
dni po upływie III i IV kwartału 1996 r., zwanego dalej "okresem
sprawozdawczym", informacji o przebiegu realizacji i finansowania tej
inwestycji, zawierającej w szczególności:
1) nazwę i adres wnioskodawcy,
2) nazwę i lokalizację inwestycji,
3) wartość kosztorysową inwestycji,
4) planowaną i rzeczywistą wartość nakładów poniesionych na inwestycję w okresie
sprawozdawczym,
5) kwotę środków z budżetu gminy, planowaną i rzeczywiście przeznaczoną na
finansowanie inwestycji realizowanej jako zadanie własne gminy,
6) kwotę przyznanej i otrzymanej dotacji,
7) planowane i rzeczywiste efekty inwestycji lub jej części (etapu), zakończonej
w okresie sprawozdawczym.
2. Wnioskodawca do informacji, o której mowa w ust. 1, załącza:
1) kopię protokołu końcowego odbioru inwestycji zakończonej w okresie
sprawozdawczym, a po upływie IV kwartału 1996 r. - również kopię protokołu
częściowego odbioru inwestycji przewidzianej do zakończenia po 1996 r., w
zakresie rzeczowym planowanym, w części C wniosku, do wykonania w 1996 r.,
2) część opisową, zawierającą w szczególności analizę przebiegu realizacji i
finansowania inwestycji, dane dotyczące wykonanego zakresu rzeczowego
inwestycji, który w części C wniosku był planowany do wykonania w 1996 r., a po
upływie IV kwartału - również ocenę przewidywanego wpływu inwestycji zakończonej
w 1996 r., w szczególności na tworzenie nowych miejsc pracy w gminie.
3. Wojewoda do dnia 31 marca 1997 r. przekaże Ministrowi-Kierownikowi
Centralnego Urzędu Planowania informację o przebiegu realizacji i finansowania
inwestycji w 1996 r., sporządzoną na podstawie danych otrzymanych od
wnioskodawców, która będzie zawierała w szczególności wykaz inwestycji
dofinansowanych w 1996 r. dotacją i dane określone w ust. 1 dotyczące
poszczególnych inwestycji oraz łączne obejmujące wszystkie inwestycje wymienione
w wykazie, a także ocenę przewidywanego wpływu realizacji inwestycji
zakończonych w 1996 r. na zmiany strukturalne i tworzenie nowych miejsc pracy w
województwie.
4. Przed sporządzeniem informacji, o której mowa w ust. 3, dane zawarte w
informacjach otrzymanych od wnioskodawców są weryfikowane przez wojewodę.
5. Informacja jest przekazywana przez wojewodę łącznie z:
1) analizą nieprawidłowości występujących w 1996 r. podczas realizacji i
finansowania inwestycji,
2) informacją o działaniach podjętych przez wojewodę w celu usunięcia
nieprawidłowości, o których mowa w pkt 1, i wynikach tych działań,
3) informacją o łącznych kwotach dotacji podlegających zwrotowi przez
wnioskodawców do budżetu wojewody w 1996 r. i w 1997 r. oraz dotacji zwróconych
do dnia 31 grudnia 1996 r.
6. Kopie informacji i analizy, o których mowa w ust. 3 i 5, wojewoda przekazuje
Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrowi Finansów.
7. Minister-Kierownik Centralnego Urzędu Planowania do dnia 15 maja 1997 r.
przedstawi Radzie Ministrów oraz Przewodniczącemu Podkomitetu Polityki
Regionalnej i Rozwoju Obszarów Wiejskich Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów
informację zbiorczą, sporządzoną na podstawie danych i analiz otrzymanych od
wojewodów, która będzie zawierała w szczególności dane o wykorzystaniu w 1996 r.
środków z rezerwy celowej, określonej w art. 27 ust. 1 pkt 2 ustawy budżetowej,
na dotacje na dofinansowanie inwestycji określonych w regionalnych programach
restrukturyzacyjnych, o inwestycjach dofinansowanych dotacją, ważniejszych
efektach inwestycji zakończonych w 1996 r. oraz przewidywanym wpływie tych
inwestycji na zmiany strukturalne i tworzenie nowych miejsc pracy w
województwach realizujących regionalne programy restrukturyzacyjne.
ż 11. 1. Część dotacji otrzymanej przez wnioskodawcę w 1996 r. na dofinansowanie
inwestycji, która pozostanie w dniu 31 grudnia tego roku, może być przeznaczona
przez wnioskodawcę w 1997 r. wyłącznie na finansowanie zobowiązań związanych z
zakresem rzeczowym inwestycji, planowanym i wykonanym w 1996 r., a po
sfinansowaniu zobowiązań pozostała kwota dotacji podlega zwrotowi do budżetu
wojewody w terminie 14 dni od dnia zakończenia finansowania zobowiązań.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli wnioskodawca jest zobowiązany do
zwrotu całej dotacji do budżetu wojewody, w wypadkach określonych w ż 8 ust. 4
pkt 1 i ust. 5.
ż 12. 1. Dotacje zwrócone do budżetu wojewody w 1996 r., lecz nie przeznaczone
przez wojewodę do dnia 31 grudnia 1996 r. na cele określone w ż 9 ust. 1,
zmniejszają wydatki budżetowe na 1996 r.
2. Dotacje zwrócone do budżetu wojewody w 1997 r. podlegają przekazaniu na
dochody budżetu państwa.
3. Dotacje, o których mowa w ust. 1, wpływają na rachunek bieżący, subkonto
wydatków, właściwego urzędu wojewódzkiego, a dotacje, o których mowa w ust. 2 -
na rachunek bieżący, subkonto dochodów, właściwego urzędu wojewódzkiego.
Rozdział 4
Dotacje dla instytucji regionalnych w województwach łódzkim i wałbrzyskim
ż 13. 1. Wojewodowie Łódzki i Wałbrzyski, zwani dalej w niniejszym rozdziale
"wojewodami", w granicach kwoty środków budżetowych, określonej dla danego
województwa w ż 3 ust. 2, mogą przyznać dotacje również dla instytucji
regionalnych na udzielanie pożyczek inwestorom realizującym inwestycje
przyczyniające się do powstawania nowych miejsc pracy w dziedzinach zgodnych z
kierunkami rozwoju określonymi w regionalnym programie restrukturyzacyjnym,
jeżeli statuty tych instytucji:
1) przewidują wspomaganie realizacji regionalnego programu restrukturyzacyjnego,
2) upoważniają dane instytucje do udzielania pożyczek na finansowanie inwestycji
realizowanych w dziedzinach zgodnych z kierunkami rozwoju określonymi w
regionalnym programie restrukturyzacyjnym.
2. Kwota dotacji dla instytucji regionalnej nie może przekroczyć 75% łącznej
kwoty obejmującej dotację oraz środki instytucji planowane przez nią na
udzielanie w 1996 r. pożyczek na finansowanie inwestycji, o których mowa w ust.
1.
ż 14. 1. Wniosek o przyznanie dotacji jest składany przez instytucję regionalną
właściwemu wojewodzie w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia.
2. Instytucja regionalna do wniosku załącza:
1) szczegółowe uzasadnienie wnioskowanej kwoty dotacji,
2) oświadczenie o kwocie środków instytucji regionalnej przeznaczonych w 1996 r.
na udzielanie pożyczek, o których mowa w ż 13 ust. 2,
3) dokument ustalający zasady udzielania pożyczek na finansowanie inwestycji, o
których mowa w ż 13 ust. 1,
4) statut instytucji regionalnej,
5) bilans instytucji regionalnej za 1995 r.,
6) plan finansowy instytucji regionalnej na 1996 r.,
7) zaświadczenie urzędu skarbowego o stanie uregulowania przez instytucję
regionalną zobowiązań wobec budżetu państwa,
8) zobowiązanie instytucji regionalnej do zwrotu dotacji, wraz z odsetkami w
wysokości ustalanej od zaległości podatkowych, naliczanymi od dnia otrzymania
dotacji do dnia jej zwrotu - w wypadku, o którym mowa w ż 17 ust. 3.
ż 15. 1. Wojewoda po rozpatrzeniu wniosków instytucji regionalnych, w terminie
50 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia:
1) ustala kwoty dotacji przyznanych dla poszczególnych instytucji regionalnych
oraz planowany termin ich przekazania,
2) przekazuje Ministrowi-Kierownikowi Centralnego Urzędu Planowania informację o
dotacjach przyznanych poszczególnym instytucjom regionalnym,
3) występuje do Ministra Finansów z wnioskiem o dokonanie odpowiednich zmian w
budżecie państwa na rok 1996, załączając kopię informacji, o której mowa w pkt
2,
4) informuje instytucje regionalne o ustalonej kwocie dotacji i planowanym
terminie jej przekazania.
2. Kopię informacji, o której mowa w ust. 1 pkt 2, wojewoda przekazuje również
Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej.
ż 16. 1. Instytucja regionalna otrzymaną dotację może przeznaczyć wyłącznie na
udzielanie pożyczek na finansowanie inwestycji, o których mowa w ż 13 ust. 1.
2. Oprocentowanie pożyczki nie może przekroczyć połowy stopy kredytu
refinansowego, udzielanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującej w dniu
podpisania umowy o udzieleniu pożyczki.
3. Środki finansowe, otrzymane od pożyczkobiorców w wyniku zwrotu pożyczek i
zapłacenia odsetek, instytucja regionalna przeznacza na udzielanie nowych
pożyczek na finansowanie inwestycji, o których mowa w ż 13 ust. 1.
ż 17. 1. Wojewoda kontroluje prawidłowość wykorzystania dotacji przez instytucję
regionalną.
2. Jeżeli wojewoda w wyniku kontroli albo na podstawie informacji otrzymanych od
innego organu kontrolnego lub od instytucji regionalnej stwierdzi
nieprawidłowości w wykorzystywaniu dotacji, w szczególności polegające na jej
wykorzystywaniu w całości lub w części niezgodnie z przeznaczeniem, podejmuje
działania mające na celu wyjaśnienie przyczyn wystąpienia nieprawidłowości oraz
ustala dla instytucji regionalnej termin, do którego jest zobowiązana usunąć
nieprawidłowości i zawiadomić o tym wojewodę.
3. Jeżeli instytucja regionalna nie usunie nieprawidłowości w terminie ustalonym
przez wojewodę, dotacja przekazana instytucji regionalnej podlega zwrotowi w
całości lub w części określonej przez wojewodę, w ciągu 14 dni po upływie tego
terminu, do budżetu wojewody.
ż 18. 1. Instytucja regionalna, która otrzymała dotację, jest zobowiązana do
sporządzenia i przekazania wojewodzie do dnia 31 stycznia 1997 r.:
1) wykazu pożyczkobiorców, zawierającego w szczególności następujące dane:
a) nazwę pożyczkobiorcy,
b) nazwę i lokalizację inwestycji finansowanej z udziałem pożyczki,
c) kwotę pożyczki udzielonej pożyczkobiorcy w 1996 r. ze środków dotacji,
d) termin spłaty pożyczki określony w umowie o jej udzieleniu (lub terminy
spłaty, jeśli spłata ma następować w ratach),
e) wysokość odsetek od pożyczki określoną w umowie, o której mowa pod lit. d),
oraz terminy ich zapłaty.
2) informacji o łącznej kwocie pożyczek udzielonych w 1996 r. przez instytucję
regionalną ze środków instytucji i dotacji.
2. Wojewoda do dnia 31 marca 1997 r. przekaże Ministrowi-Kierownikowi
Centralnego Urzędu Planowania informację o pożyczkach udzielonych w 1996 r.
przez poszczególne instytucje regionalne ze środków tych instytucji i dotacji,
zawierającą w szczególności liczbę pożyczkobiorców, łączną kwotę udzielonych
pożyczek, zbiorczy harmonogram spłaty pożyczek i odsetek oraz wykaz ważniejszych
inwestycji finansowanych z udziałem pożyczek udzielonych w 1996 r.
3. Informacja, o której mowa w ust. 2, jest przekazywana przez wojewodę łącznie
z:
1) informacją o nieprawidłowościach określonych w ż 17 ust. 2 oraz o działaniach
podjętych przez wojewodę w celu usunięcia tych nieprawidłowości i wynikach
działań wojewody,
2) informacją o łącznych kwotach dotacji podlegających zwrotowi przez instytucje
regionalne do budżetu wojewody oraz dotacji zwróconych do dnia 31 grudnia 1996
r.
4. Kopię informacji, o których mowa w ust. 2 i 3, wojewoda przekazuje również
Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrowi Finansów.
5. Minister-Kierownik Centralnego Urzędu Planowania sporządzi informację
zbiorczą na podstawie danych zawartych w informacjach wojewodów, o których mowa
w ust. 2, oraz przedstawi ją Radzie Ministrów i Przewodniczącemu Podkomitetu, o
którym mowa w ż 10 ust. 7, łącznie z informacją określoną w ż 10 ust. 7.
ż 19. 1. Dotacje zwracane przez instytucję regionalną do budżetu wojewody w 1996
r. wojewoda może przeznaczyć na cele określone w ż 9 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ż 13
ust. 1.
2. Dotacje zwracane przez instytucję regionalną do budżetu wojewody po 1996 r.
podlegają przekazaniu na dochody budżetu państwa.
Rozdział 5
Wykorzystywanie środków budżetu państwa na tworzenie instytucji lokalnych w
województwie katowickim
ż 20. Wojewoda Katowicki w granicach kwoty rezerwy celowej, której wysokość
określa art. 27 ust. 1 pkt 4 ustawy budżetowej, ustala kwoty środków z budżetu
państwa - po pozytywnym zaopiniowaniu ich przez Radę Kontraktu, utworzoną
zgodnie z art. 27 ust. 1, 3 i 4 Kontraktu - przeznaczone na:
1) objęcie przez Skarb Państwa akcji lub udziałów w instytucjach lokalnych,
będących spółkami lub fundacjami tworzonymi przez podmioty określone w art. 20
ust. 5 Kontraktu, w sposób ustalony w art. 20 ust. 7 Kontraktu, w celu
realizacji programów przebudowy i rozwoju lokalnego,
2) finansowanie kosztów pomocy technicznej, udzielanej przez Górnośląską Agencję
Rozwoju i Promocji S.A. w Katowicach, zwaną dalej "Agencją", przy tworzeniu
instytucji lokalnych.
ż 21. 1. Wnioski o przyznanie środków z budżetu państwa na objęcie akcji lub
udziałów są składane Wojewodzie Katowickiemu przez zarządy gmin lub innych
założycieli instytucji lokalnych, o których mowa w art. 21 ust. 2 Kontraktu, w
terminie 30 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia.
2. Zarząd gminy lub inny założyciel instytucji lokalnej do wniosku załącza w
szczególności:
1) umowę o utworzeniu instytucji lokalnej, a jeżeli instytucja lokalna nie jest
utworzona - uchwały rad gmin oraz właściwych organów podmiotów gospodarczych i
innych podmiotów, o których mowa w art. 20 ust. 5 Kontraktu, o przystąpieniu do
instytucji lokalnej, określające wartość obejmowanych udziałów lub akcji w 1996
r. oraz w latach następnych,
2) statut lub projekt statutu instytucji lokalnej,
3) charakterystykę obszaru działania instytucji lokalnej,
4) analizę problemów społecznych i gospodarczych wymagających rozwiązania na
obszarze, o którym mowa w pkt 3,
5) informację o planowanych elementach strategii przekształceń społecznych i
gospodarczych.
3. Wojewoda Katowicki może przeznaczyć środki z budżetu państwa na objęcie akcji
lub udziałów w kwocie nie przekraczającej:
1) przy tworzeniu przemysłowych instytucji lokalnych - 50%,
2) przy tworzeniu rolniczych instytucji lokalnych 75%
łącznej kwoty środków przeznaczonych na ten cel w 1996 r. z budżetów gmin na
1996 r. oraz przez podmioty gospodarcze i inne podmioty zgodnie z umową lub
uchwałami, o których mowa w ust. 2 pkt 1, a także z budżetu państwa na rok 1996.
ż 22. Wniosek o przyznanie dotacji na finansowanie kosztów, o których mowa w ż
20 pkt 2, Agencja składa Wojewodzie Katowickiemu, w terminie określonym w ż 21
ust. 1, po pozytywnym zaopiniowaniu kosztorysu przez Prezydium Rady Kontraktu,
powołane zgodnie z art. 27 ust. 5 Kontraktu.
ż 23. Wojewoda Katowicki:
1) sprawuje nadzór nad wydatkowaniem dotacji przyznanej na wniosek, o którym
mowa w ż 22,
2) do dnia 31 marca 1997 r. przekaże Przewodniczącemu Podkomitetu, o którym mowa
w ż 10 ust. 7, Ministrowi-Kierownikowi Centralnego Urzędu Planowania, Ministrowi
Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrowi Finansów informację zbiorczą o
kwotach środków z budżetu państwa, przeznaczonych na objęcie akcji lub udziałów
w poszczególnych instytucjach lokalnych oraz na finansowanie kosztów określonych
w ż 20 pkt 2.
Rozdział 6
Przepis końcowy
ż 24. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. (poz. 337)
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

285--z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad szkolenia w
dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.
286--z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie zakresu prowadzenia przez
pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz
sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika.
287--z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie rodzajów prac wymagających
szczególnej sprawności psychofizycznej.
288--z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie rodzajów prac, które powinny być
wykonywane przez co najmniej dwie osoby.
289--z dnia 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w
okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę
obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia
oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy.
290--z dnia 29 maja 1996 r. w sprawie uprawnień rzeczoznawców do spraw
bezpieczeństwa i higieny pracy, zasad opiniowania projektów obiektów
budowlanych, w których przewiduje się pomieszczenia pracy, oraz trybu
powoływania członków Komisji Kwalifikacyjnej do Oceny Kandydatów na
Rzeczoznawców.
291--z dnia 29 maja 1996 r. w sprawie przypadków, w których wyjątkowo jest
dopuszczalne zatrudnianie młodocianych, którzy nie ukończyli szkoły
podstawowej, oraz osób nie mających 15 lat, które ukończyły szkołę
podstawową.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 12 grudnia 1996 r.
w sprawie prowizorycznego stosowania, sporządzonego w Jasnej dnia 13 września
1996 r., Protokołu dodatkowego nr 4 do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym
handlu (CEFTA), sporządzonej w Krakowie dnia 21 grudnia 1992 r.
(Dz. U. Nr 158, poz. 809)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 13 września 1996 r. w Jasnej został
podpisany przez:
Republikę Czeską,
Republikę Węgierską,
Rzeczpospolitą Polską,
Republikę Słowacką
oraz Republikę Słowenii
Protokół dodatkowy nr 4 do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu (CEFTA),
sporządzonej w Krakowie dnia 21 grudnia 1992 r.
Zgodnie z art. 3 ust. 3 powyższego protokołu dodatkowego będzie on stosowany
prowizorycznie od dnia 1 stycznia 1997 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
(Protokół dodatkowy nr 4 stanowi oddzielny załącznik do niniejszego numeru)
ZAŁĄCZNIK
PROTOKÓŁ DODATKOWY NR 4 DO ŚRODKOWOEUROPEJSKIEJ UMOWY O WOLNYM HANDLU
Przedstawiciele Republiki Czeskiej, Republiki Węgierskiej, Rzeczypospolitej
Polskiej, Republiki Słowackiej i Republiki Słowenii,
mając na uwadze Deklarację Premierów przyjętą dnia 11 września 1995 r. w Brnie,
mając na względzie Umowę o akcesji Słowenii do Środkowoeuropejskiej umowy o
wolnym handlu, w szczególności postanowienia artykułu 8 (2),
potwierdzając swoje oddanie zasadom gospodarki rynkowej, stanowiącej podstawę
ich stosunków,
uwzględniając, że nowe Reguły pochodzenia umożliwią szerszą kumulację i będą
sprzyjać intensyfikacji wzajemnie korzystnych stosunków handlowych między nimi
oraz wnosić istotny wkład do procesu integracji europejskiej,
zgodnie z postanowieniami artykułów 34, 35, 37 i 39 Środkowoeuropejskiej umowy o
wolnym handlu,
postanowili, co następuje:
Artykuł 1
1. Protokół 7 do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu i załączniki do
niego z dniem 1 stycznia 1997 r. przestaną obowiązywać i zostaną zastąpione
nowym Protokołem 7 i załącznikami do niego, które stanowią integralną część
niniejszego Protokołu dodatkowego.
2. Załącznik do artykułu 8 Umowy o akcesji Republiki Słowenii do
Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu z dniem 1 stycznia 1997 r. przestanie
obowiązywać.
Artykuł 2
Niniejszy Protokół dodatkowy stanowi integralną część Środkowoeuropejskiej umowy
o wolnym handlu.
Artykuł 3
1. Niniejszy Protokół dodatkowy wejdzie w życie trzydziestego dnia od daty
otrzymania przez depozytariusza ostatniej notyfikacji Stron Środkowoeuropejskiej
umowy o wolnym handlu o wypełnieniu niezbędnych do tego procedur.
2. Depozytariusz notyfikuje wszystkim Stronom wypełnienie procedur niezbędnych
dla wejścia w życie niniejszego Protokołu dodatkowego.
3. Jeżeli Strony nie otrzymają do dnia 31 grudnia 1996 r. notyfikacji
wynikających z punktu 2 niniejszego artykułu, niniejszy Protokół dodatkowy
będzie stosowany prowizorycznie od dnia 1 stycznia 1997 r.
Na dowód czego niżej podpisani pełnomocnicy, będąc do tego należycie
upoważnieni, podpisali niniejszy Protokół dodatkowy.
Sporządzono w Jasnej w dniu 13 września 1996 r. w jednym oryginalnym egzemplarzu
w języku angielskim, który będzie deponowany przy Rządzie Polski. Depozytariusz
przekaże poświadczone kopie wszystkim Stronom niniejszego porozumienia.
PROTOKÓŁ 7
DOTYCZĄCY DEFINICJI POJĘCIA "PRODUKTY POCHODZĄCE" I METOD WSPÓŁPRACY
ADMINISTRACYJNEJ
SPIS TREŚCI
CZĘŚĆ I. POSTANOWIENIA OGÓLNE
Artykuł 1 Definicje
CZĘŚĆ II DEFINICJA POJĘCIA "PRODUKTY POCHODZĄCE"
Artykuł 2 Wymogi ogólne
Artykuł 3 Kumulacja dwustronna
Artykuł 4 Kumulacja wielostronna
Artykuł 5 Produkty całkowicie uzyskane
Artykuł 6 Produkty poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu
Artykuł 7 Niewystarczająca obróbka lub przetworzenie
Artykuł 8 Jednostka kwalifikacyjna
Artykuł 9 Akcesoria, części zamienne i narzędzia
Artykuł 10 Komplety
Artykuł 11 Elementy neutralne
CZĘŚĆ III WYMOGI TERYTORIALNE
Artykuł 12 Zasada terytorialności
Artykuł 13 Transport bezpośredni
Artykuł 14 Wystawy
CZĘŚĆ IV ZWROT LUB ZWOLNIENIE
Artykuł 15 zakaz zwrotu lub zwolnienia z cła
CZĘŚĆ V DOWÓD POCHODZENIA
Artykuł 16 Wymogi ogólne
Artykuł 17 Procedura wystawiania świadectw przewozowych EUR.1
Artykuł 18 Świadectwo EUR.1 wystawione retrospektywnie
Artykuł 19 Wystawianie duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1
Artykuł 20 Wystawianie świadectw przewozowych EUR.1 na podstawie dowodu
pochodzenia wystawionego lub sporządzonego uprzednio
Artykuł 21 Warunki sporządzania deklaracji na fakturze
Artykuł 22 Upoważniony eksporter
Artykuł 23 Termin ważności dowodu pochodzenia
Artykuł 24 Przedkładanie dowodów pochodzenia
Artykuł 25 Importowanie partiami
Artykuł 26 Zwolnienia od formalnych dowodów pochodzenia
Artykuł 27 Dokumenty uzupełniające
Artykuł 28 Przechowywanie dowodów pochodzenia i dokumentów uzupełniających
Artykuł 29 Niezgodności i pomyłki formalne
Artykuł 30 Kwoty wyrażone w ECU
CZĘŚĆ VI POSTANOWIENIA O WSPÓŁPRACY ADMINISTRACYJNEJ
Artykuł 31 Wzajemna pomoc
Artykuł 32 Weryfikacja dowodów pochodzenia
Artykuł 33 Rozstrzyganie sporów
Artykuł 34 Kary
Artykuł 35 Strefy wolnocłowe
CZĘŚĆ VII POSTANOWIENIA KOŃCOWE
Artykuł 36 Zmiany do Protokołu
Artykuł 37 Podkomitet do spraw celnych
Artykuł 38 Załączniki
Artykuł 39 Okres przejściowy
CZĘŚĆ I
POSTANOWIENIA OGÓLNE
Artykuł 1
Definicje
Dla celów niniejszego protokołu:
a) "wytwarzanie" oznacza każdy rodzaj obróbki lub przetworzenia łącznie z
montażem i operacjami szczególnymi;
b) "materiał" oznacza każdy składnik, surowiec, komponent lub część itp., użyte
do wytworzenia produktu;
c) "produkt" oznacza wytwarzany produkt, nawet gdy jest on przeznaczony do
użycia w innym procesie wytwarzania;
d) "towary" oznaczają zarówno materiały, jak i produkty;
e) "wartość celna" oznacza wartość określoną zgodnie z Porozumieniem w sprawie
stosowania artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994
(Porozumienie WTO w sprawie ustalania wartości celnej);
f) "cena ex works" oznacza cenę zapłaconą za produkt ex works producentowi w
Państwie-Stronie, który dokonuje ostatniej obróbki lub przetworzenia, pod
warunkiem że cena ta zawiera wartość wszystkich użytych materiałów, z
wyłączeniem wszystkich podatków wewnętrznych, które są lub mogą być zwrócone w
momencie eksportu produktu;
g) "wartość materiałów" oznacza wartość celną w czasie importu użytych
materiałów niepochodzących lub, jeśli nie jest znana i nie może być ustalona,
pierwszą możliwą do ustalenia cenę zapłaconą za materiały w Państwie-Stronie;
h) "wartość materiałów pochodzących" oznacza wartość takich materiałów, jak
zdefiniowano w podpunkcie (g) stosowanym mutatis mutandis;
i) "wartość dodana" otrzymywana jest po odjęciu od ceny ex works wartości celnej
każdego z użytych produktów, który nie pochodzi z kraju, w którym te produkty
zostały uzyskane;
j) "działy" i "pozycje" oznaczają działy i pozycje (kody czterocyfrowe) używane
w nomenklaturze Zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów, zwanego
w tym Protokole Zharmonizowanym Systemem lub HS;
k) "klasyfikowany" odnosi się do klasyfikacji produktu lub materiału do
poszczególnej pozycji;
l) "przesyłka" oznacza produkty, które są albo wysyłane od jednego eksportera do
jednego odbiorcy, albo objęte jednym dokumentem transportowym obejmującym ich
transport od eksportera do odbiorcy, albo, w przypadku braku takich dokumentów,
jedną fakturą;
m) "terytoria" obejmują wody terytorialne.
CZĘŚĆ II
DEFINICJA POJĘCIA "PRODUKTY POCHODZĄCE"
Artykuł 2
Wymogi ogólne
Dla celów realizacji tej umowy następujące produkty będą uważane za pochodzące z
Państwa-Strony:
a) produkty całkowicie uzyskane w tym Państwie-Stronie w rozumieniu artykułu 5
niniejszego protokołu;
b) produkty uzyskane w tym Państwie-Stronie zawierające materiały, które nie
zostały w pełni tam uzyskane, pod warunkiem że materiały te zostały poddane
wystarczającej obróbce lub przetworzeniu na terenie tego Państwa-Strony w
rozumieniu artykułu 6 niniejszego protokołu.
Artykuł 3
Kumulacja dwustronna
Materiały pochodzące z importującego Państwa-Strony będą uważane za materiały
pochodzące z eksportującego Państwa-Strony, jeśli zostaną użyte do produkcji
towaru tam uzyskanego. Nie będzie konieczne poddanie ich wystarczającej obróbce
lub przetworzeniu, pod warunkiem jednak, że zostały one poddane obróbce lub
przetworzeniu wykraczającemu poza zakres czynności określonych w artykule 7 (1)
niniejszego protokołu.
Artykuł 4
Kumulacja wielostronna
1. Z uwzględnieniem postanowień pkt 2 i 3 materiały pochodzące z Państwa-Strony
innego niż importujące Państwo-Strona, Wspólnoty Europejskiej, Bułgarii,
Rumunii, Łotwy, Litwy, Estonii, Słowenii, Islandii, Norwegii lub Szwajcarii w
rozumieniu umów pomiędzy Państwem-Stroną i tymi krajami będą uważane za
pochodzące z tego Państwa-Strony, jeśli zostaną włączone do produktu tam
uzyskanego. Nie będzie konieczne poddanie ich wystarczającej obróbce lub
przetworzeniu.
2. Produkty, które uzyskały status pochodzących na mocy punktu 1, mogą być
uważane za pochodzące z Państwa-Strony tylko wtedy, gdy wartość tam dodana
przewyższa wartość użytych materiałów pochodzących z któregokolwiek kraju
wymienionego w punkcie 1. Jeśli tak nie jest, produkty te powinny być uważane za
pochodzące z kraju wymienionego w punkcie 1, który ma największy udział użytych
materiałów pochodzących. Przy określaniu pochodzenia nie bierze się pod uwagę
materiałów pochodzących z innych krajów wymienionych w punkcie 1, które poddane
zostały wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w Państwie-Stronie.
3. Kumulacja, o której mowa w tym artykule, może być stosowana tylko wtedy, gdy
użyte materiały uzyskały status produktów pochodzących przy zastosowaniu reguł
pochodzenia identycznych do reguł określonych w tym protokole. Państwa-Strony
udostępnią sobie wzajemnie umowy i określone w nich reguły pochodzenia podpisane
z innymi krajami wymienionymi w punkcie 1.
Artykuł 5
Produkty całkowicie uzyskane
1. Następujące produkty będą uważane za całkowicie uzyskane w Państwie-Stronie:
a) produkty mineralne wydobyte z ich ziemi lub z dna morskiego;
b) produkty roślinne tam zebrane;
c) żywe zwierzęta tam urodzone i wyhodowane;
d) produkty uzyskane od żywych zwierząt tam wyhodowanych;
e) produkty uzyskane przez polowanie lub rybołówstwo tam przeprowadzone;
f) produkty rybołówstwa morskiego i inne produkty wydobyte z morza poza wodami
terytorialnymi Państwa-Strony przez jego statki;
g) produkty wytworzone na pokładzie ich statków przetwórni wyłącznie z
produktów, o których mowa w podpunkcie (f);
h) używane artykuły tam zebrane, nadające się tylko do odzysku surowców, łącznie
z używanymi oponami nadającymi się tylko do bieżnikowania lub do wykorzystania
jako odpady;
i) odpady i złom powstający w wyniku działalności wytwórczej tam
przeprowadzonej;
j) produkty wydobyte z ziemi dna morskiego lub spod ziemi dna morskiego poza ich
wodami terytorialnymi, pod warunkiem że mają wyłączne prawa do użytkowania tych
terenów;
k) towary wytworzone tam wyłącznie z produktów wymienionych w podpunktach od (a)
do (j).
2. Określenie "jego statki" i "jego statki przetwórnie" w punktach 1 (f) i (g)
odnosi się tylko do statków i statków przetwórni:
a) które są wpisane do rejestru lub zarejestrowane w Państwie-Stronie;
b) które pływają pod banderą Państwa-Strony;
c) które w części wynoszącej przynajmniej 50% są własnością obywateli tego
Państwa-Strony lub spółki z głównym zarządem mieszczącym się w jednym z
Państw-Stron, której dyrektorem lub dyrektorami, przewodniczącym zarządu lub
rady nadzorczej i większością członków tych zarządów są obywatele tego
Państwa-Strony i w których, ponadto, w przypadku spółek lub spółek z ograniczoną
odpowiedzialnością, przynajmniej połowa kapitału należy do tego Państwa-Strony
lub do ich organizacji publicznych bądź do obywateli tego Państwa-Strony;
d) których kapitan i oficerowie są obywatelami tego Państwa-Strony; i
e) których przynajmniej 75% załogi jest obywatelami tego Państwa-Strony.
Artykuł 6
Produkty poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu
1. Dla celów artykułu 2 produkty, które nie są całkowicie uzyskane, są uważane
za poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu wtedy, gdy zostaną spełnione
warunki określone w załączniku II do niniejszego protokołu.
Warunki, o których mowa wyżej, określają, dla wszystkich produktów objętych
niniejszą umową, obróbkę lub przetworzenie, które musi być dokonane na
materiałach niepochodzących użytych w procesie produkcji i odnoszą się tylko do
tych materiałów. I odpowiednio, jeśli produkt, który uzyskał status pochodzącego
poprzez spełnienie reguł określonych w załączniku II, jest użyty do wytworzenia
innego produktu, warunki odnoszące się do produktu, do którego wytworzenia
został użyty, nie odnoszą się do niego i nie bierze się pod uwagę materiałów
niepochodzących, których użyto w procesie jego produkcji.
2. Niezależnie od postanowień punktu 1, materiały niepochodzące, które zgodnie z
warunkami określonymi w załączniku II nie powinny być użyte do wytworzenia
produktu, mogą zostać użyte pod warunkiem, że:
a) ich łączna wartość nie przekracza 10% ceny ex works produktu;
b) żaden z udziałów procentowych określony w załączniku II jako wartość
maksymalna materiałów niepochodzących nie został przekroczony przy zastosowaniu
postanowień tego punktu.
Postanowienia niniejszego punktu nie odnoszą się do produktów z działów 50-63
Zharmonizowanego Systemu.
3. Punkty 1 i 2 stosuje się z wyjątkiem, jak przewidziano w artykule 7.
Artykuł 7
Niewystarczająca obróbka lub przetworzenie
1. Nie naruszając postanowień punktu 2, następujące operacje są uważane za
niewystarczającą obróbkę lub przetworzenie dla nadania statusu produktów
pochodzących, niezależnie od tego, czy spełnione zostały wymagania określone w
artykule 6:
a) czynności mające na celu zapewnienie zachowania produktów w dobrym stanie
podczas transportu i magazynowania (wietrzenie, rozkładanie, suszenie,
chłodzenie, umieszczanie w roztworze soli, dwutlenku siarki lub w innych
roztworach wodnych, usuwanie uszkodzonych części i podobne operacje);
b) proste czynności polegające na usuwaniu kurzu, przesiewaniu lub sortowaniu,
segregowaniu, dobieraniu (łącznie z kompletowaniem zestawów towarów), myciu,
malowaniu, rozcinaniu;
c) (i) zmiany opakowania oraz rozdzielanie i łączenie przesyłek;
(ii) zwykłe umieszczanie w butelkach, kolbach, workach, skrzynkach, pudełkach,
umocowanie na kartach lub planszach itp. oraz wszystkie inne proste czynności
związane z pakowaniem;
d) umieszczanie znaków, etykiet i innych podobnych wyróżniających oznakowań na
towarach lub na ich opakowaniach;
e) proste mieszanie produktów, również różnych rodzajów, gdzie jeden lub więcej
składników mieszaniny nie spełnia warunków ustalonych w niniejszym protokole,
umożliwiających uznanie ich za pochodzące z Państwa-Strony;
f) prosty montaż części dla otrzymania kompletnego wyrobu;
g) połączenie dwóch lub więcej operacji wymienionych w podpunktach od (a) do
(f);
h) ubój zwierząt.
2. Wszystkie operacje przeprowadzone w Państwie-Stronie na danym produkcie
powinny być traktowane łącznie dla celów określenia, czy przetworzenie lub
obróbka dokonana na produkcie mają być traktowane jako niewystarczające w
rozumieniu punktu 1.
Artykuł 8
Jednostka kwalifikacyjna
1. Jednostką kwalifikacyjną dla celów realizacji postanowień niniejszego
protokołu jest poszczególny produkt, który uważa się za jednostkę podstawową dla
klasyfikacji w nomenklaturze Zharmonizowanego Systemu. Odpowiednio, jak
następuje:
a) jeśli produkt złożony z grup lub zestawu wyrobów klasyfikowany jest w oparciu
o Zharmonizowany System w jednej pozycji, to całość stanowi jednostkę
kwalifikacyjną;
b) jeśli przesyłka składa się z kilku identycznych produktów klasyfikowanych w
tej samej pozycji Zharmonizowanego Systemu, to każdy produkt musi być traktowany
indywidualnie dla celów realizacji postanowień niniejszego protokołu.
2. Jeśli przy zastosowaniu reguły ogólnej 5 Zharmonizowanego Systemu opakowanie
jest traktowane łącznie z produktem dla celów klasyfikacji, powinno być również
traktowane łącznie dla celów określania pochodzenia.
Artykuł 9
Akcesoria, części zamienne i narzędzia
Akcesoria, części zamienne i narzędzia wysyłane z częścią wyposażenia, maszyną,
aparatem lub pojazdem, które są częścią typowego wyposażenia i są wliczone w ich
cenę lub nie są oddzielnie fakturowane, są uważane za tworzące całość z częścią
wyposażenia, maszyną, aparatem lub pojazdem, o których mowa.
Artykuł 10
Komplety
Komplety, jak zdefiniowano w regule ogólnej 3 Zharmonizowanego Systemu, są
uważane za pochodzące, jeżeli wszystkie elementy kompletu są produktami
pochodzącymi. Niemniej jednak, jeżeli komplet składa się z wyrobów pochodzących
i niepochodzących, to będzie on jako całość uważany za pochodzący, pod warunkiem
że wartość wyrobów niepochodzących nie przekracza 15% ceny ex works kompletu.
Artykuł 11
Elementy neutralne
Dla określenia, czy produkt jest pochodzący, nie jest konieczne ustalenie
pochodzenia następujących składników, które mogły zostać użyte w procesie jego
produkcji:
a) energia elektryczna i paliwo,
b) fabryka i wyposażenie,
c) maszyny i narzędzia,
d) towary, które nie wchodzą i które nie są planowane do wejścia w końcowy skład
produktu.
CZĘŚĆ III
WYMOGI TERYTORIALNE
Artykuł 12
Zasada terytorialności
1. Warunki określone w części II dotyczące nabywania statusu pochodzenia muszą
być nieprzerwanie spełniane w Państwie-Stronie, z wyjątkiem jak przewidziano w
artykule 4.
2. Jeśli produkty pochodzące, wyeksportowane z Państwa-Strony do innego kraju,
są przywożone ponownie, muszą być uważane za niepochodzące, chyba że
administracji celnej dostarczone zostaną wystarczające dowody na to, że:
a) towary ponownie przywożone są tymi samymi towarami, które zostały wywiezione;
b) nie została na nich dokonana żadna operacja wykraczająca poza czynności
konieczne dla utrzymania ich w dobrym stanie w kraju eksportu bądź podczas
transportu.
Artykuł 13
Transport bezpośredni
1. Preferencyjne traktowanie przewidziane w umowie dotyczy tylko produktów
spełniających wymogi tego protokołu, które są transportowane bezpośrednio między
Państwami-Stronami lub przez terytoria innych krajów wymienionych w artykule 4.
Jednakże towary tworzące jedną przesyłkę mogą być transportowane przez inne
terytoria, mogą być również przeładowywane lub czasowo składowane na tych
terytoriach pod warunkiem, że pozostają pod dozorem władz celnych w państwie
tranzytu lub składowania i że nie zostały one poddane innym czynnościom niż
wyładunek, ponowny załadunek lub jakiejkolwiek czynności wymaganej dla
utrzymania ich w dobrym stanie. Produkty pochodzące mogą być transportowane za
pomocą rurociągów przez terytorium inne niż Państwa-Strony.
2. Dla potwierdzenia spełnienia warunków określonych w punkcie 1 należy
przedłożyć władzom celnym w kraju importu:
a) jednolity dokument transportowy obejmujący przejazd z kraju eksportującego
przez kraj tranzytu lub
b) świadectwo wystawione przez władze celne kraju tranzytu:
(i) podające dokładny opis towarów;
(ii) wskazujące datę wyładunku i ponownego załadunku towarów oraz, jeśli ma
zastosowanie, nazwy użytych statków; i
(iii) potwierdzające warunki, na jakich towary pozostawały w państwie tranzytu;
lub
3. W przypadku braku tych dokumentów, jakiekolwiek dokumenty poświadczające.
Artykuł 14
Wystawy
1. Produkty pochodzące, wysyłane na wystawy w kraju innym niż wymienione w
artykule 4 i sprzedane po wystawie w celu importu do Państwa-Strony, mogą
korzystać przy imporcie z postanowień umowy, pod warunkiem że administracji
celnej dostarczone zostaną wystarczające dowody na to, że:
a) eksporter wysłał te produkty z Państwa-Strony do kraju, w którym miała
miejsce wystawa, i zostały one tam wystawione;
b) produkty te zostały sprzedane lub w inny sposób zbyte przez eksportera osobie
w Państwie-Stronie;
c) produkty te zostały wyekspediowane w czasie wystawy lub natychmiast po niej w
stanie, w którym zostały wysłane na wystawę;
d) produkty te, od momentu wysyłki na wystawę, nie były używane do celów innych
niż prezentacja na wystawie.
2. Dowód pochodzenia musi być wystawiony zgodnie z postanowieniami części V i
przedłożony władzom celnym kraju importu w normalnym trybie. Należy w nim
wskazać nazwę i adres wystawcy. W razie konieczności, może być wymagana
dodatkowa dokumentacja potwierdzająca warunki, na jakich towary były wystawiane.
3. Punkt 1 stosuje się do jakichkolwiek handlowych, przemysłowych, rolnych czy
rzemieślniczych targów, wystaw lub innych pokazów publicznych, które nie są
organizowane dla celów prywatnych w sklepach czy lokalach, w których prowadzona
jest działalność gospodarcza, z zamiarem sprzedaży produktów zagranicznych i
podczas których produkty pozostają pod dozorem celnym.
CZĘŚĆ IV
ZWROT LUB ZWOLNIENIE
Artykuł 15
Zakaz zwrotu lub zwolnienia z cła
1. Materiały niepochodzące użyte do wytworzenia produktów pochodzących z
Państwa-Strony lub jednego z krajów wymienionych w artykule 4, w rozumieniu
niniejszego protokołu, dla których dowód pochodzenia jest wystawiony zgodnie z
postanowieniami części V, nie będą w Państwie-Stronie przedmiotem zwrotu bądź
zwolnień z żadnego rodzaju ceł.
2. Zakaz, o którym mowa w punkcie 1, stosuje się do każdego rodzaju ustaleń o
refundacjach, ulgach czy zwolnieniach z płatności, częściowych lub całkowitych,
ceł lub opłat o podobnych skutkach, stosowanych w Państwie-Stronie w odniesieniu
do materiałów używanych do produkcji, dla których taka refundacja, ulga czy
zwolnienie z płatności są stosowane w sposób bezpośredni lub pośredni wtedy, gdy
produkty otrzymane z wymienionych materiałów są eksportowane, a nie wtedy, gdy
pozostają na użytek krajowy.
3. Eksporter produktów objętych dowodem pochodzenia jest zobowiązany do
przedłożenia, na każde żądanie władz celnych, wszystkich stosownych dokumentów
zaświadczających, że nie miał miejsca zwrot cła w odniesieniu do materiałów
niepochodzących użytych w procesie wytwarzania tych produktów i że wszystkie cła
i inne opłaty o podobnych skutkach mające zastosowanie dla tych materiałów
zostały uiszczone.
4. Przepisy zawarte w punktach od 1 do 3 stosuje się również w odniesieniu do
opakowań w rozumieniu artykułu 8 (2), akcesoriów, części zamiennych i narzędzi w
rozumieniu artykułu 9 i produktów w kompletach w rozumieniu artykułu 10, jeżeli
są one niepochodzące.
5. Przepisy zawarte w punktach od 1 do 4 stosuje się tylko w odniesieniu do
materiałów, do których ma zastosowanie umowa. Co więcej, nie wykluczają one
stosowania systemu refundacji eksportowych dla produktów rolnych.
6. Niezależnie od postanowień punktu 1, Państwo-Strona może stosować ustalenia o
zwrocie bądź zwolnieniach z cła lub obciążeń o podobnych skutkach w odniesieniu
do materiałów użytych do wytworzenia produktów pochodzących, z następującym
zastrzeżeniem:
a) w odniesieniu do produktów klasyfikowanych w działach od 25 do 49 i od 64 do
97 Zharmonizowanego Systemu zwraca się cło do wysokości 5% lub poziomu
stosowanego w Państwie-Stronie, jeśli jest niższy;
b) w odniesieniu do produktów klasyfikowanych w działach od 50 do 63
Zharmonizowanego Systemu zwraca się cło do wysokości 10% lub poziomu stosowanego
w Państwie-Stronie, jeśli jest niższy.
Postanowienia tego punktu stosuje się do dnia 31 grudnia 1998 r.; mogą one być
zmienione za obopólnym porozumieniem.
CZĘŚĆ V
DOWÓD POCHODZENIA
Artykuł 16
Wymogi ogólne
1. Produkty pochodzące z Państwa-Strony korzystają w imporcie do innego
Państwa-Strony z postanowień umowy pod warunkiem przedłożenia:
a) świadectwa przewozowego EUR.1, którego wzór jest zamieszczony w załączniku
III; lub
b) w przypadkach określonych w artykule 21 (1), deklaracji, której tekst jest
zamieszczony w załączniku IV, złożonej przez eksportera na fakturze,
specyfikacji wysyłkowej lub innym dokumencie handlowym, który opisuje produkty,
o których mowa, w sposób wystarczający do ich identyfikacji (zwanej dalej
"deklaracją na fakturze").
2. Niezależnie od postanowień punktu 1, produkty pochodzące w rozumieniu
niniejszego protokołu będą, w przypadkach określonych w artykule 26, korzystały
z postanowień umowy bez konieczności przedkładania żadnego z dokumentów, o
których mowa wyżej.
Artykuł 17
Procedura wystawiania świadectw przewozowych EUR.1
1. Świadectwo przewozowe EUR.1 jest wystawione przez wadze celne kraju
eksportera na pisemny wniosek eksportera lub upoważnionego przez niego
przedstawiciela.
2. W tym celu eksporter lub jego upoważniony przedstawiciel wypełnia
jednocześnie świadectwo przewozowe EUR.1 i wniosek, których wzory zostały
zamieszczone w załączniku III. Formularze te powinny być sporządzone w jednym z
języków stron umowy lub krajów wymienionych w artykule 4, zgodnie z przepisami
prawa krajowego eksportera. Jeśli sporządzane są odręcznie, powinny zostać
wypełnione atramentem, drukowanymi literami. Opis produktów musi znajdować się w
polu przeznaczonym do tego celu, bez pozostawienia żadnych wolnych wierszy. Tam
gdzie pole nie jest całkowicie wypełnione, należy narysować pod ostatnim
wierszem opisu poziomą linię, a puste miejsce należy przekreślić.
3. Eksporter występujący z wnioskiem o wystawienie świadectwa przewozowego EUR.1
zobowiązany jest do przedłożenia, na każde żądanie władz celnych kraju eksportu,
w którym wystawione zostało świadectwo przewozowe EUR.1, odpowiednich dokumentów
potwierdzających status pochodzenia produktów, jak również wypełnienie innych
wymogów tego protokołu.
4. Świadectwo przewozowe EUR.1 wystawione zostanie przez władze celne
Państwa-Strony lub jakiegokolwiek innego kraju wymienionego w artykule 4, jeżeli
produkty będą mogły być uważane za pochodzące z Państwa-Strony i spełnią inne
wymogi tego protokołu.
5. Władze celne wystawiające świadectwo podejmą wszelkie kroki niezbędne do
weryfikacji prawidłowości statusu pochodzenia i wypełnienia innych wymogów
niniejszego protokołu. W tym celu mają prawo do wezwania do przedstawienia
dowodów oraz przeprowadzania kontroli ksiąg rachunkowych eksportera bądź każdej
innej właściwej kontroli. Władze celne wystawiające świadectwo powinny również
zapewnić prawidłowe wypełnienie formularzy omówionych w punkcie 2. W
szczególności sprowadzają one, czy pole przeznaczone na opis produktów zostało
wypełnione w taki sposób, żeby wykluczyć jakąkolwiek możliwość wprowadzenia
fałszywych informacji.
6. Data wystawienia świadectwa przewozowego musi być podana w części świadectwa
zarezerwowanej dla władz celnych.
7. Świadectwo przewozowe EUR.1 jest wystawiane przez władze celne i powinno ono
być dostępne dla eksportera, gdy tylko rzeczywisty eksport został dokonany lub
zagwarantowany.
Artykuł 18
Świadectwo przewozowe EUR.1 wystawione retrospektywnie
1. Niezależnie od postanowień artykułu 17 (7), w wyjątkowych okolicznościach
świadectwo przewozowe EUR.1 może być wystawione także po wyeksportowaniu
produktów, do których się odnosi, jeżeli:
a) nie zostało ono wystawione w momencie dokonywania eksportu z powodu błędów,
nieumyślnych pominięć lub specjalnych okoliczności;
lub
b) władze celne zostały w sposób wystarczający zapewnione, że świadectwo
przewozowe EUR.1 zostało wystawione, ale nie zostało przyjęte przy imporcie z
przyczyn technicznych.
2. Dla celów realizacji postanowień punktu 1 eksporter musi w zgłoszeniu podać
miejsce i datę wywozu produktów, do których odnosi się świadectwo przewozowe
EUR.1, i uzasadnić przyczyny swojego wystąpienia z wnioskiem.
3. Władze celne mogą wystawić świadectwo przewozowe EUR.1 z mocą wsteczną tylko
po sprawdzeniu, że informacje podane w zgłoszeniu eksportera są zgodne z
informacjami znajdującymi się w odpowiednich dokumentach źródłowych.
4. Świadectwa wystawione z mocą wsteczną muszą być potwierdzone jednym z
następujących wyrażeń:
"VYSTAVENO DODATE�N�", "IZDANO NAKNADNO", "WYSTAWIONE RETROSPEKTYWNIE", "KIADVA
VISSZAMEN�LEGES HAT�LLYAL", "VYSTAVEN� DODATO�NE", "ISSUED RETROSPECTIVELY",
"DELIVR� A POSTERIORI", "NACHTR�GLICH AUSGESTELLT"
lub wyrażeniem w języku innego kraju wymienionego w artykule 4.
5. Potwierdzenie, o którym mowa w punkcie 4, umieszcza się w rubryce "Uwagi"
świadectwa przewozowego EUR.1.
Artykuł 19
Wystawianie duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1
1. W przypadku kradzieży, zgubienia lub zniszczenia świadectwa przewozowego
EUR.1 eksporter może wystąpić do władz celnych, które je wystawiły, o
wystawienie duplikatu w oparciu o dokumenty eksportowe znajdujące się w ich
posiadaniu.
2. Duplikat wystawiony w ten sposób musi być potwierdzony jednym z następujących
wyrazów:
"DUPLIKAT", "DVOJNIK", "DUPLIKAT", "M�SOLAT", "DUPLICATE", "DUPLICATA" lub
wyrazem w języku innego kraju wymienionego w artykule 4.
3. Potwierdzenie, o którym mowa w punkcie 2, umieszcza się w rubryce "Uwagi"
duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1.
4. Duplikat, który musi mieć datę wystawienia oryginalnego świadectwa
przewozowego EUR.1, obowiązuje również od tej daty.
Artykuł 20
Wystawianie świadectw przewozowych EUR.1 na podstawie dowodu pochodzenia
wystawionego lub sporządzonego uprzednio
Jeżeli produkty pochodzące pozostają pod kontrolą władz celnych Państwa-Strony
lub jakiegokolwiek kraju wymienionego w artykule 4, możliwe jest zastąpienie
oryginalnego dowodu pochodzenia przez jeden lub kilka świadectw przewozowych
EUR.1 dla celów przekazania wszystkich bądź części tych produktów w inne miejsce
na terenie Państw-Stron. Zastępcze świadectwo(a) przewozowe EUR.1 wystawiają
urzędy celne, pod których kontrolą znajdowały się te produkty.
Artykuł 21
Warunki sporządzania deklaracji na fakturze
1. Deklaracja na fakturze, o której mowa w artykule 16 (1), może zostać
sporządzona:
a) przez upoważnionego eksportera w rozumieniu artykułu 22 lub
b) przez każdego eksportera dla każdej przesyłki składającej się z jednego lub
wielu opakowań zawierających produkty pochodzące, których łączna wartość nie
przekracza 6.000 ECU.
2. Deklaracja na fakturze może zostać sporządzona, jeżeli produkty, których
dotyczy, można uznać za pochodzące z Państwa-Strony i spełniają inne warunki
niniejszego protokołu.
3. Eksporter sporządzający deklarację na fakturze zobowiązany jest do
przedłożenia, na żądanie władz celnych kraju eksportu, wszystkich odpowiednich
dokumentów potwierdzających status pochodzenia produktów, jak również
wypełnienie innych wymogów tego protokołu.
4. Deklaracja na fakturze może być złożona przez eksportera w formie pisma
maszynowego, stempla bądź nadruku na fakturze, specyfikacji wysyłkowej lub innym
dokumencie handlowym. Deklaracja, której tekst zamieszczony został w załączniku
IV, musi zostać sporządzona w jednej z wersji językowych określonych w tym
załączniku oraz zgodnie z przepisami prawa krajowego państwa eksportu. Jeżeli
deklaracja jest napisana ręcznie, to powinna być napisana atramentem i
drukowanymi literami.
5. Deklaracja na fakturze powinna posiadać oryginalny, własnoręczny podpis
eksportera. Jednakże upoważniony eksporter w rozumieniu artykułu 22 nie jest
zobowiązany do podpisywania takich dokumentów, pod warunkiem że dostarczy on
władzom celnym kraju eksportu pisemne zobowiązanie, że przyjmuje wszelką
odpowiedzialność za każdą deklarację, która identyfikuje go, tak jakby była
podpisana przez niego własnoręcznie.
6. Deklaracja na fakturze może zostać sporządzona przez eksportera, gdy
produkty, do których się odnosi, są eksportowane, lub po wyeksportowaniu, pod
warunkiem że zostanie przedłożona w kraju importera nie później niż dwa lata po
dokonaniu importu produktów, do których się odnosi.
Artykuł 22
Upoważniony eksporter
1. Władze celne państwa eksportującego mogą upoważnić każdego eksportera, który
dokonuje częstych odpraw produktów na warunkach niniejszej umowy, do
sporządzania deklaracji na fakturze niezależnie od wartości produktów, których
dotyczą. Eksporter ubiegający się o takie upoważnienie zobowiązany jest do
przedłożenia władzom celnym dokumentów potwierdzających status pochodzenia
produktów, jak również do wypełnienia innych wymogów tego protokołu.
2. Władze celne mogą uzależniać przyznanie statusu upoważnionego eksportera od
spełnienia warunków, jakie uznają za właściwe.
3. Upoważniony eksporter otrzymuje od władz celnych numer upoważnienia celnego,
który powinien się znajdować w deklaracji na fakturze.
4. Używanie upoważnienia przez eksportera podlega kontroli władz celnych.
5. Upoważnienie może być wycofane przez władze celne w każdym terminie.
Wycofanie upoważnienia następuje, gdy upoważniony eksporter nie daje gwarancji
określonej w punkcie 1, nie spełnia już warunków określonych w punkcie 2 lub w
inny sposób czyni upoważnienie niesłusznym.
Artykuł 23
Termin ważności dowodu pochodzenia
1. Dowód pochodzenia ważny jest przez 4 miesiące od daty wystawienia przez
władze celne w kraju eksportu i musi zostać przedłożony w tym czasie władzom
celnym kraju importu.
2. Dowody pochodzenia, które są przedkładane władzom celnym kraju importu po
końcowej dacie przedłożenia określonej w punkcie 1, mogą być zaakceptowane w
celu preferencyjnego traktowania wtedy, gdy nieprzedłożenie tych dokumentów
przed ustaloną datą końcową jest spowodowane wyjątkowymi okolicznościami.
3. W innych przypadkach opóźnionego przedłożenia władze celne kraju importu mogą
przyjąć dowody pochodzenia wtedy, gdy produkty zostały im przedłożone przed
wspomnianą datą końcową.
Artykuł 24
Przedkładanie dowodów pochodzenia
Dowody pochodzenia przedkładane są władzom celnym kraju importu zgodnie z
procedurami stosowanymi w tym kraju. Wspomniane władze mogą zażądać tłumaczenia
dowodu pochodzenia, mogą również wymagać, aby do deklaracji importowej dołączone
zostało oświadczenie importera, że produkty spełniają warunki wymagane dla
realizacji postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 25
Importowanie partiami
Gdy na żądanie importera i na warunkach określonych przez władze celne kraju
importu wyroby w stanie rozmontowanym lub nie zmontowanym w rozumieniu reguły
ogólnej 2 (a) Zharmonizowanego Systemu objęte sekcjami XVI i XVII lub pozycjami
7308 i 9406 Zharmonizowanego Systemu są importowane partiami, pojedynczy dowód
pochodzenia dla tych produktów powinien być przedłożony władzom celnym przy
imporcie pierwszej partii.
Artykuł 26
Zwolnienia od formalnych dowodów pochodzenia
1. Produkty przesyłane jako małe paczki od osób prywatnych do osób prywatnych
lub będące częścią bagażu podróżnego są dopuszczane jako produkty pochodzące bez
żądania przedłożenia formalnego dowodu pochodzenia, pod warunkiem że produkty te
nie są importowane w celach handlowych i zostały zadeklarowane jako spełniające
warunki niniejszego protokołu, i jeśli nie ma wątpliwości co do prawdziwości
takiej deklaracji. W przypadku produktów wysyłanych pocztą taka deklaracja może
zostać sporządzona na deklaracji celnej C2/CP3 lub na kartce papieru załączonej
do tego dokumentu.
2. Przywóz, który jest okazjonalny i dotyczy jedynie produktów przeznaczonych do
osobistego użytku odbiorców, podróżnych lub ich rodzin, nie jest uważany za
przywóz w celach handlowych, jeżeli rodzaj produktów i ich ilość nie świadczą o
handlowym przeznaczeniu.
3. Łączna wartość tych produktów nie może przekraczać 500 ECU w przypadku małych
paczek lub 1.200 ECU w przypadku produktów stanowiących część osobistego bagażu
podróżnego.
Artykuł 27
Dokumenty uzupełniające
Dokumentami, o których mowa w artykułach 17 (3) i 21 (3), świadczącymi o tym, że
produkty objęte świadectwem przewozowym EUR.1 bądź deklaracją na fakturze mogą
być uważane za produkty pochodzące z Państwa-Strony lub innego państwa
wymienionego w artykule 4 i spełniają inne wymogi niniejszego protokołu, mogą
być między innymi:
a) bezpośredni dowód obróbki przeprowadzonej przez eksportera lub dostawcę w
celu uzyskania towarów, o których mowa, zawarty na przykład w rachunkach lub w
dokumentach księgowych;
b) dokumenty potwierdzające status pochodzenia użytych materiałów, wystawione
lub sporządzone w Państwie-Stronie, jeśli dokumenty te są wykorzystywane zgodnie
z prawem krajowym;
c) dokumenty potwierdzające przerób lub obróbkę materiałów Państwie-Stronie,
wystawione lub sporządzone w Państwie-Stronie, jeśli dokumenty te są
wykorzystywane zgodnie z prawem krajowym;
d) świadectwa przewozowe EUR.1 lub deklaracje na fakturze potwierdzające status
pochodzenia użytych materiałów, wystawione lub sporządzone w Państwie-Stronie
lub innym kraju wymienionym w artykule 4, zgodnie z niniejszym protokołem.
Artykuł 28
Przechowywanie dowodów pochodzenia i dokumentów uzupełniających
1. Eksporter ubiegający się o wystawienie świadectwa przewozowego EUR.1
przechowuje dokumenty, o których mowa w artykule 17 (3), co najmniej przez trzy
lata.
2. Eksporter sporządzający deklarację na fakturze przechowuje kopię tej
deklaracji co najmniej przez trzy lata łącznie z dokumentami, o których mowa w
artykule 21 (3).
3. Władze celne kraju eksportu wystawiające świadectwa przewozowe EUR.1
przechowują co najmniej przez trzy lata wniosek, o którym mowa w artykule 17
(2).
4. Władze celne kraju importu przechowują co najmniej przez trzy lata
przedłożone im świadectwa przewozowego EUR.1 i deklaracje na fakturze.
Artykuł 29
Niezgodności i pomyłki formalne
1. Stwierdzenie drobnych niezgodności między oświadczeniami złożonymi w dowodzie
pochodzenia i oświadczeniami podanymi w dokumentach przedłożonych w urzędzie
celnym celem dopełnienia formalności wymaganych przy imporcie produktów nie
czyni inspo facto (tym samym) dowodu pochodzenia nieważnym, jeżeli zostało w
pełni dowiedzione, że odpowiada on przedłożonym produktom.
2. Oczywiste formalne pomyłki, takie jak błędy literowe, na dowodzie pochodzenia
nie powodują odrzucenia tego dokumentu, pod warunkiem że błędy te nie wzbudzają
wątpliwości co do prawidłowości oświadczeń złożonych w dokumencie.
Artykuł 30
Kwoty wyrażone w ECU
1. Kwoty w walucie narodowej kraju eksportu równoważne kwotom wyrażonym w ECU
ustala kraj eksportu i przekazuje krajowi importu.
2. Jeśli te kwoty przewyższają odpowiednie kwoty ustalone w kraju importu, kraj
importu akceptuje je pod warunkiem, że towary są fakturowane w walucie kraju
eksportu. Jeżeli produkty są fakturowane w walucie innego kraju wymienionego w
artykule 4, kraj importujący uznaje kwotę notyfikowaną przez ten inny kraj.
3. Kwota stosowana w dowolnej walucie narodowej powinna być równoważna w tej
narodowej walucie kwocie wyrażonej w ECU, jak w pierwszym dniu roboczym
października 1995 r.
4. Kwoty wyrażone w ECU i ich ekwiwalenty w walutach narodowych Państwa-Strony
podlegają przeglądom Wspólnego Komitetu na prośbę Państwa-Strony. Wspólny
Komitet przeprowadzając przegląd zapewnia, że nie nastąpi obniżenie kwot
wyrażonych w żadnej z walut narodowych, ponadto może rozważyć potrzebę
zachowania wielkości odnośnych limitów w realnych okresach. W tym celu Komitet
może podjąć decyzję o zmianie kwot wyrażonych w ECU.
CZĘŚĆ VI
POSTANOWIENIA O WSPÓŁPRACY ADMINISTRACYJNEJ
Artykuł 31
Wzajemna pomoc
1. Władze celne Państw-Stron udostępnią sobie wzajemnie wzory odcisków pieczęci
używanych w ich urzędach celnych dla wystawiania świadectw EUR.1 i adresy władz
celnych odpowiedzialnych za weryfikację tych świadectw i deklaracji na fakturze.
2. W celu zapewnienia właściwej realizacji niniejszego protokołu Państwa-Strony
udzielą sobie wzajemnej pomocy, za pośrednictwem kompetentnych władz celnych, w
zakresie weryfikacji autentyczności świadectw przewozowych EUR.1 lub deklaracji
na fakturze oraz poprawności informacji podanych w tych dokumentach.
Artykuł 32
Weryfikacja dowodów pochodzenia
1. Dodatkowa weryfikacja świadectw przewozowych EUR.1 i deklaracji na fakturze
jest przeprowadzana wyrywkowo lub wtedy, gdy władze celne kraju importu mają
uzasadnione wątpliwości co do autentyczności tych dokumentów, statusu
pochodzenia sprawdzanych produktów lub wypełnienia innych wymogów tego
protokołu.
2. W celu realizacji punktu 1 władze celne kraju importu zwracają świadectwo
przewozowe EUR.1 i fakturę, jeśli była przedłożona, deklarację na fakturze lub
fotokopie tych dokumentów władzom celnym kraju eksportu, podając w razie
potrzeby przyczyny wnioskowania o weryfikację. Każdy dokument i każda informacja
zawierające sugestię, że informacje podane w świadectwie przewozowym EUR.1 lub
deklaracji na fakturze są nieprawidłowe, dostarczone zostaną wraz z wnioskiem o
weryfikację.
3. Weryfikacji dokonują władze celne kraju eksportu. W tym celu mają prawo
zażądać każdego dowodu, przeprowadzić kontrolę ksiąg rachunkowych eksportera
oraz każdą inną kontrolę, którą uznają za właściwą.
4. Jeżeli władze celne kraju importu zdecydują się zawiesić preferencyjne
traktowanie w odniesieniu do sprawdzanych produktów w oczekiwaniu na wyniki
weryfikacji, to zaproponują one zwolnienie produktów importerowi, z
uwzględnieniem wszelkich środków zapobiegawczych uznanych za konieczne.
5. Władze celne występujące z wnioskiem o weryfikację będą informowane o
wynikach weryfikacji najszybciej jak to możliwe. Wyniki te muszą być takie, żeby
umożliwiły wyraźne ustalenie, czy dokumenty są autentyczne i czy sprawdzane
produkty można uznać za pochodzące z Państwa-Strony lub innego kraju
wymienionego w artykule 4 i czy spełniają inne wymogi niniejszego protokołu.
6. Jeżeli w przypadkach uzasadnionej wątpliwości brak jest odpowiedzi w ciągu
dziesięciu miesięcy od dnia złożenia wniosku o dokonanie sprawdzenia albo jeżeli
odpowiedź nie zawiera wystarczających informacji do ustalenia autentyczności
weryfikowanych dokumentów lub rzeczywistego pochodzenia produktów, to władze
wnioskujące o weryfikację odmawiają, jeżeli nie zaistnieją wyjątkowe
okoliczności, wszelkich preferencji.
Artykuł 33
Rozstrzyganie sporów
W przypadku zaistnienia sporów w odniesieniu do procedur weryfikacyjnych, o
których mowa w artykule 32, które nie mogą zostać rozstrzygnięte pomiędzy
władzami celnymi wnioskującymi o weryfikację i władzami celnymi odpowiedzialnymi
za przeprowadzenie tej weryfikacji, lub gdy powstają wątpliwości interpretacyjne
w odniesieniu do protokołu, powinny być one przekazane do Wspólnego Komitetu. We
wszystkich przypadkach rozstrzyganie sporów między importerem i władzami celnymi
kraju importu odbywa się w oparciu o ustawodawstwo tego kraju.
Artykuł 34
Kary
Kary są nakładane na każdą osobę, która sporządza lub przyczynia się do
sporządzenia dokumentu, który zawiera nieprawdziwe informacje w celu uzyskania
preferencyjnego traktowania produktów.
Artykuł 35
Strefy wolnocłowe
1. Państwa-Strony podejmą wszystkie niezbędne kroki dla przeciwdziałania, aby
produkty objęte świadectwem przewozowym EUR.1 lub deklaracją na fakturze,
korzystające w czasie transportu ze strefy wolnocłowej znajdującej się na ich
terytorium, nie zostały zastąpione innymi towarami i nie były poddawane innym
operacjom niż normalne czynności mające na celu zapobieganie ich zepsuciu.
2. W drodze wyjątku od postanowień zawartych w punkcie 1, gdy produkty
pochodzące z Państwa-Strony importowane są do strefy wolnocłowej w oparciu o
świadectwo EUR.1 lub deklarację na fakturze i ulegają obróbce lub przetworzeniu,
to odpowiednie władze celne muszą wystawić na żądanie eksportera nowe świadectwo
EUR.1, jeżeli obróbka lub przetworzenie, jakiemu zostały poddane, jest zgodne z
postanowieniami niniejszego protokołu.
CZĘŚĆ VII
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
Artykuł 36
Zmiany do protokołu
O zmianach do protokołu będzie decydował Wspólny Komitet.
Artykuł 37
Podkomitet do Spraw Celnych
1. Tworzy się Podkomitet do Spraw Celnych odpowiedzialny za realizowanie
współpracy administracyjnej celem zapewnienia właściwego i jednolitego
stosowania niniejszego protokołu, jak również innych zadań z dziedziny cła,
które mogą być mu powierzone.
2. Podkomitet składa się z ekspertów Państw-Stron odpowiedzialnych za sprawy
celne.
Artykuł 38
Załączniki
Załączniki stanowią integralną część niniejszego protokołu.
Artykuł 39
Okres przejściowy
1. Za ważny dowód pochodzenia, w rozumieniu niniejszego protokołu, właściwe
władze celne Państw Stron będą uznawały:
a) długoterminowe świadectwa przewozowe EUR.1, wystawione na mocy poprzedniego
protokołu 7, potwierdzone pieczęcią właściwych władz celnych kraju eksportu;
b) świadectwa przewozowe EUR.1, potwierdzone z góry pieczęcią właściwych władz
celnych kraju eksportu;
c) świadectwa przewozowe EUR.1, wystawione na mocy poprzedniego protokołu 7,
potwierdzone przez upoważnionego eksportera specjalną pieczęcią zatwierdzoną
przez właściwe władze celne kraju eksportu;
d) świadectwa EUR.2 lub deklarację na fakturze, wystawione na mocy poprzedniego
protokołu 7.
2. Wystąpienia o późniejszą weryfikację dokumentów, o których mowa wyżej, będą
przyjmowane przez właściwe władze celne Państw-Stron przez okres dwóch lat od
wystawienia i wydania dowodu pochodzenia, których dotyczą. Weryfikacje te będą
przeprowadzane zgodnie z częścią VI protokołu 4 do tej umowy.
ZAŁĄCZNIK I DO PROTOKOŁU 7
Uwagi wprowadzające do wykazu zawartego w Załączniku II
Uwaga 1:
Wykaz ustala dla wszystkich produktów warunki, które muszą być spełnione aby
produkt mógł być uważany za wystarczająco przetworzony w rozumieniu artykułu 6
niniejszego Protokołu.
Uwaga 2:
2.1 Pierwsze dwie kolumny w wykazie opisują uzyskany produkt. Pierwsza kolumna
podaje numer pozycji lub numer działu używany w Systemie Zharmonizowanym, a
druga kolumna podaje stosowany w tym systemie opis towarów dla tej pozycji lub
działu. Dla każdego zapisu w pierwszych dwóch kolumnach jest podana reguła w
kolumnie 3. Jeżeli w niektórych przypadkach zapis w pierwszej kolumnie jest
poprzedzony przez "ex", oznacza to, że reguła w kolumnie 3 odnosi się tylko do
części pozycji lub działu, jakie opisano w kolumnie 2.
2.2 Gdy w kolumnie 1 zebrano kilka pozycji taryfowych lub gdy podano w niej
numer działu, a opis produktów w kolumnie 2 sformułowano ogólnie, to odpowiednia
reguła w kolumnie 3 odnosi się do wszystkich produktów, które w Zharmonizowanym
Systemie są sklasyfikowane w pozycjach tego działu lub w jakiejkolwiek z pozycji
taryfowych zgrupowanych w kolumnie 1.
2.3 Jeśli różne reguły w wykazie odnoszą się do różnych produktów z pozycji
taryfowej, to każdy akapit zawiera opis tej części pozycji taryfowej
pokrywającej się z odpowiednią regułą w kolumnie 3 i 4.
2.4 Jeżeli dla zapisu w pierwszych dwóch kolumnach reguła określona jest w
obydwu kolumnach, 3 i 4, eksporter może alternatywnie zastosować regułę
ustanowioną w kolumnie 3 lub w kolumnie 4. Jeśli kolumna 4 nie zawiera reguły,
stosuje się regułę ustaloną w kolumnie 3.
Uwaga 3:
3.1 Postanowienia artykułu 6 niniejszego Protokołu dotyczące produktów, które
uzyskały status pochodzenia i zostały następnie użyte do wytworzenia innych
produktów stosuje się niezależnie od tego czy status ten został uzyskany w
fabryce, w której użyto tych produktów czy innej fabryce w Państwie Stronie.
Na przykład:
Silnik z pozycji nr 8407, dla którego reguła stanowi, że wartość materiałów
niepochodzących, które mogą być włączone, nie może przekraczać 40% ceny ex
works, jest wykonany z "innej stali stopowej z grubsza ukształtowanej przez
kucie" z pozycji nr 7224.
Jeżeli ta odkuwka została wykonana w kraju, o którym mowa, z niepochodzącej
wlewki, to odkuwka nabyła już status pochodzenia w oparciu o regułę dotyczącą
pozycji nr ex 7224 w wykazie. Może ona potem być liczona jako pochodząca przy
obliczaniu wartości silnika, niezależnie od tego, czy został on wyprodukowany w
tej samej fabryce czy w innej. Wartość niepochodzącej wlewki nie jest więc brana
pod uwagę przy sumowaniu wartości użytych materiałów niepochodzących.
3.2 Reguła znajdująca się w wykazie określa minimalny wymagany stopień obróbki
lub przetworzenia, a przeprowadzenie dalszej obróbki lub przetworzenia również
nadaje status pochodzenia; przeciwnie, przeprowadzenie mniejszego zakresu
obróbki lub przetworzenia nie daje statusu pochodzenia. A więc, jeżeli reguła
stanowi, że materiał niepochodzący może być używany na pewnym etapie wytwarzania
to używanie takiego materiału we wcześniejszym etapie wytwarzania jest
dozwolone, a używanie takiego materiału na późniejszym etapie nie jest
dozwolone.
3.3 Gdy reguła stanowi, że mogą być użyte "materiały z jakiejkolwiek pozycji" to
materiały objęte tą samą pozycją co produkt mogą być również użyte, jednak z
uwzględnieniem specyficznych ograniczeń, jakie mogą być również zawarte w
regule. Jednak pojęcie "wytwarzanie z materiałów objętych jakąkolwiek pozycją,
włącznie z innymi materiałami z pozycji numer..." oznacza, że mogą być użyte
tylko materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji taryfowej, co produkt o innym
opisie niż opis produktu podany w kolumnie 2 wykazu.
3.4 Gdy reguła podana w wykazie określa, że produkt może być wytwarzany z więcej
niż jednego materiału, oznacza to, że może być używany jeden lub więcej
materiałów. Nie jest konieczne, żeby wszystkie były użyte.
Na przykład:
Reguła dla tkanin z pozycji HS od 5208 do 5212 określa, że mogą być użyte włókna
naturalne, a wśród innych materiałów mogą być również używane materiały
chemiczne. Nie oznacza to, że oba muszą być używane; użyć można pierwszego lub
obu.
3.5 Gdy reguła z wykazu określa, że produkt musi być wytwarzany z konkretnego
materiału, to warunek ten oczywiście nie wyklucza stosowania innych materiałów,
nie spełniających z powodu ich właściwości wymagań tej reguły. Patrz również
uwaga 6.2 odnosząca się do tekstyliów).
Na przykład:
Reguła dla pozycji nr 1904, która wyraźnie wyklucza używanie zbóż lub ich
pochodnych, nie zabrania używania soli mineralnych, chemikaliów i innych
dodatków, które nie są produkowane ze zbóż.
Powyższe nie ma zastosowania do produktów, które chociaż nie mogą być wytworzone
z konkretnych materiałów wymienionych w wykazie, mogą być wytworzone z
materiałów tej samej natury na wcześniejszym stopniu przetworzenia.
Na przykład:
W przypadku wyrobu z ex Działu 62 wykonanego z materiałów nie tkanych, jeżeli
dozwolone jest używanie tylko niepochodzącej przędzy dla tej klasy wyrobów, nie
jest możliwe użycie jako materiału wyjściowego włókniny, nawet jeżeli włókniny z
natury swojej nie mogą być wykonane z przędzy. W takich wypadkach materiał
wyjściowy byłby na ogół na etapie przed przędzą, to jest na etapie włókna.
3.6 Jeżeli w regule wymienionej w wykazie są podane dwa lub więcej udziały
procentowe dla maksymalnej wartości materiałów niepochodzących, które mogą być
zastosowane, to te udziały procentowe nie mogą być sumowane. Maksymalna wartość
wszystkich niepochodzących materiałów nie może nigdy przekroczyć największego
podanego udziału procentowego. Poza tym, poszczególne udziały procentowe nie
mogą być przekraczane w odniesieniu do zastosowanych materiałów.
Uwaga 4:
4.1 Określenie "włókna naturalne" jest używane w wykazie w odniesieniu do
włókien innych niż włókna sztuczne lub syntetyczne i jest ograniczone do etapów
poprzedzających przędzenie, włącznie z odpadami, i jeżeli nie wyszczególniono
inaczej; określenie "włókna naturalne" obejmuje włókna, które były gręplowane,
czesane lub inaczej przetwarzane, ale nie przędzone.
4.2 Określenie "włókna naturalne" obejmuje włosie końskie z pozycji nr 0503,
jedwab z pozycji o numerach 5002 i 5003, jak również włókna wełniane, cienką lub
grubą sierść zwierzęcą z pozycji o numerach od 5101 do 5105, włókna bawełniane z
pozycji o numerach od 5201 do 5203 i inne roślinne włókna z pozycji o numerach
od 5301 do 5305.
4.3 Określenia "pulpa włókiennicza", "materiały chemiczne" i "materiały
papiernicze" są stosowane w wykazie do opisywania materiałów niesklasyfikowanych
w działach od 50 do 63, które mogą być używane do wytwarzania włókien
sztucznych, syntetycznych, papierniczych lub przędz.
4.4 Określenie "cięte włókna chemiczne" jest używane w wykazie w odniesieniu do
syntetycznych lub sztucznych kabli, włókien ciętych lub odpadów z pozycji o
numerach od 5501 do 5507.
Uwaga 5:
5.1 W przypadku produktów klasyfikowanych w pozycjach taryfowych w wykazie,
które mają odniesienie do niniejszej uwagi, warunków ustalonych w kolumnie 3
tego wykazu nie stosuje się do jakichkolwiek podstawowych materiałów
włókienniczych, użytych do ich wytworzenia, które stanowią razem 10% lub mniej
łącznej masy wszystkich zastosowanych materiałów włókienniczych (patrz również
uwagi 5.3 i 5.4).
5.2 Jednak taka tolerancja może być stosowana tylko do produktów mieszanych,
które zostały wykonane z dwóch lub więcej podstawowych materiałów
włókienniczych.
Następujące materiały są podstawowymi materiałami włókienniczymi:
- jedwab,
- wełna,
- gruba sierść zwierzęca,
- cienka sierść zwierzęca,
- włosie końskie,
- bawełna,
- materiały papiernicze i papier,
- len,
- konopie,
- juta i inne tekstylne włókna łykowe,
- sizal i inne włókna tekstylne z rodzaju agawy,
- włókna kokosowe, z konopi manilskich, z rami i inne roślinne włókna tekstylne,
- syntetyczne włókna ciągłe,
- sztuczne włókna ciągłe,
- syntetyczne włókna cięte z polipropylenu,
- syntetyczne włókna cięte z poliestru,
- syntetyczne włókna cięte z poliamidu,
- syntetyczne włókna cięte z poliakrylonitrylu,
- syntetyczne włókna cięte z poliimidu,
- syntetyczne włókna cięte z politetrafluoroetylenu,
- syntetyczne włókna cięte z polifenylenu sulfonowego,
- syntetyczne włókna cięte z polichlorku winylu,
- pozostałe syntetyczne włókna cięte,
- sztuczne włókna cięte z wiskozy,
- pozostałe sztuczne włókna cięte,
przędza z poliuretanu uzupełniona elastycznymi segmentami z poliestru skręconego
lub nie,
przędza z poliuretanu uzupełniona elastycznymi segmentami z polieteru skręconego
lub nie,
produkty z pozycji 5605 (przędza metalizowana) zawierających pasmo składające
się z rdzenia wykonanego z folii aluminiowej lub rdzenia wykonanego z warstewki
tworzywa sztucznego powlekanego proszkiem aluminiowym lub nie, o szerokości nie
przekraczającej 5 mm,
umieszczonego i przyklejonego między dwie warstewki tworzywa sztucznego
pozostałe produkty z pozycji 5605.
Na przykład:
Przędza z pozycji nr 5205 wykonana z włókien bawełnianych z pozycji nr 5203 i z
syntetycznych włókien ciętych z pozycji nr 5506 jest przędzą mieszaną. Dlatego
też niepochodzące włókna cięte syntetyczne, które nie spełniają reguł
pochodzenia (czego wymaga wytwarzanie z materiałów chemicznych lub z pulpy
włókienniczej), mogą być używane do 10% masy przędzy.
Na przykład:
Wełniana tkanina z pozycji nr 5112 wykonana z przędzy wełnianej z pozycji nr
5107 i z syntetycznej przędzy z włókien ciętych z pozycji nr 5509 jest tkaniną
mieszaną. Dlatego przędza syntetyczna, która nie odpowiada regułom pochodzenia
(czego wymaga wytwarzanie z materiałów chemicznych lub z pulpy włókienniczej),
lub przędza wełniana, która nie odpowiada regułom pochodzenia (czego wymaga
wytwarzanie z włókien naturalnych, nie gręplowanych lub nie czesanych lub
inaczej przygotowanych do przędzenia) lub kombinacja tych dwóch może być użyta
do 10% masy tkaniny.
Na przykład:
Tkanina włókiennicza pluszowa z pozycji nr 5802 wykonana z przędzy bawełnianej z
pozycji nr 5205 i tkaniny bawełnianej z pozycji nr 5210 jest produktem mieszanym
tylko wtedy, gdy sama tkanina bawełniana jest tkaniną mieszaną sporządzoną z
przędzy sklasyfikowanych w dwóch oddzielnych pozycjach lub jeżeli użyte przędze
bawełniane są same mieszaninami.
Na przykład:
Jeżeli tkanina włókiennicza pluszowa, o której mowa, została wykonana z
bawełnianej przędzy z pozycji nr 5205 i z syntetycznej tkaniny z pozycji nr
5407, to oczywiście użyte przędze są dwoma odrębnymi podstawowymi materiałami
włókienniczymi i zgodnie z tym pluszowa tkanina włókiennicza jest produktem
mieszanym.
Na przykład:
Dywan pętelkowy wykonany zarówno z przędzy sztucznej, jak i z przędzy
bawełnianej i z jutowym podłożem jest produktem mieszanym, ponieważ są użyte
trzy podstawowe materiały włókiennicze. A więc, wszystkie niepochodzące
materiały, które są dodawane w późniejszym etapie produkcji niż przewiduje to
reguła, mogą być użyte, pod warunkiem że ich łączna masa nie przekroczy 10% masy
materiałów włókienniczych wchodzących w skład dywanu. A więc, zarówno podkład
jutowy jak i/lub sztuczne przędze mogą być importowane na tym etapie
przetworzenia, pod warunkiem że spełnione są warunki dotyczące masy.
5.3 W przypadku tkanin zawierających "przędzę sporządzoną z poliuretanu
uzupełnioną elastycznymi segmentami z polieteru skręconego lub nie" tolerancja
ta wynosi 20% w odniesieniu do tej przędzy.
5.4 W przypadku tkanin zawierających pasmo składające się z rdzenia wykonanego z
folii aluminiowej lub rdzenia wykonanego z warstewki tworzywa sztucznego
powlekanego proszkiem aluminiowym lub nie, o szerokości nie przekraczającej 5
mm, umieszczonego i przyklejonego między dwie warstewki tworzywa sztucznego,
tolerancja ta wynosi 30% w odniesieniu do tego pasma.
Uwaga 6:
6.1 Produkty włókiennicze oznaczone w wykazie odnośnikiem do niniejszej uwagi i
materiały włókiennicze, z wyjątkiem podszewek i międzypodszewek, które nie
spełniają reguły podanej w wykazie w kolumnie 3 dotyczącej wykonywania
omawianych produktów, mogą być użyte pod warunkiem, że są klasyfikowane w innej
pozycji niż pozycja dotycząca produktu oraz że ich wartość nie przekroczy 8%
ceny ex works produktu.
6.2 Niezależnie od postanowień uwagi 6.3 materiały, które nie są klasyfikowane w
Działach od 50 do 63 mogą być swobodnie użyte do wytwarzania produktów
włókienniczych, niezależnie od tego czy zawierają tekstylia.
Na przykład:
Jeżeli norma podana w wykazie mówi, że dla określonego wyrobu włókienniczego,
takiego jak spodnie, musi być używana przędza, nie ogranicza to stosowania
elementów metalowych, takich jak guziki, ponieważ nie mogą one być wykonane z
materiałów włókienniczych. Z tej samej przyczyny nie ogranicza to stosowania
suwaków chociaż suwaki zwykle zawierają element włókienniczy.
6.3 Gdy stosuje się normę procentową, wartość materiałów, które nie są
klasyfikowane w Działach od 50 do 63 musi być brana pod uwagę przy obliczaniu
wartości włączonych materiałów niepochodzących.
Uwaga 7:
7.1. Dla celów pozycji ex 2707, od 2713 do 2715, ex 2901, ex 2902 i ex 3403
operacje specyficzne są następujące:
(a) destylacja w próżni;
(b) redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania;
(c) krakowanie;
(d) reformowanie;
(e) ekstrakcja przy użyciu selektywnych rozpuszczalników;
(f) proces zawierający wszystkie następujące operacje: traktowanie stężonym
kwasem siarkowym, oleum lub bezwodnikiem siarkowym, neutralizacja środkami
alkalicznymi, odbarwienie i oczyszczenie naturalnymi ziemiami aktywnymi,
aktywowanym węglem drzewnym lub boksytem;
(g) polimeryzacja;
(h) alkilowanie;
(i) izomeryzacja.
7.2 Dla celów pozycji 2710, 2711 i 2712 operacje specyficzne są następujące:
(a) destylacja w próżni;
(b) redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania;
(c) krakowanie;
(d) reformowanie;
(e) ekstrakcja przy użyciu selektywnych rozpuszczalników;
(f) proces zawierający wszystkie następujące operacje: traktowanie stężonym
kwasem siarkowym, oleum lub bezwodnikiem siarkowym, neutralizacja środkami
alkalicznymi, odbarwienie i oczyszczenie naturalnymi ziemiami aktywnymi,
aktywowanym węglem drzewnym lub boksytem;
(g) polimeryzacja;
(h) alkilowanie;
(ij) izomeryzacja;
(k) tylko względem produktów klasyfikowanych w pozycji 2710, odsiarczanie
wodorem dające redukcję przynajmniej 85% zawartości siarki w obrabianych
produktach (metoda ASTM D 1266-59 T);
(l) tylko względem produktów klasyfikowanych w pozycji 2710, odparafinowywanie
innym procesem niż filtrowanie;
(m) tylko względem olejów ciężkich z pozycji 2710, traktowanie wodorem przy
ciśnieniu większym niż 20 barów i temperaturze większej niż 250oC przy użyciu
katalizatora, innego niż dla efektu odsiarczania, gdy wodór stanowi czynnik,
aktywny w reakcji chemicznej. Dalsze traktowanie wodorem olejów smarujących z
pozycji ex 2710 (np. wykańczanie metodą wodorową lub odbarwianie), szczególnie w
celu ulepszenia koloru lub stabilności nie będzie jednak uważane za operację
specyficzną;
(n) tylko względem olejów napędowych z pozycji 2710, destylacja atmosferyczna,
pod warunkiem, że mniej niż 30% objętości tych produktów zostanie oddestylowane,
łącznie ze stratami, przy 300oC metodą ASTM D 86;
(o) tylko względem olejów ciężkich innych niż oleje gazowe i oleje napędowe z
pozycji 2710, obróbka przy pomocy elektrycznych wyładowań snopiastych wysokiej
częstotliwości.
7.3. Dla celów pozycji 2707, od 2713 do 2715, ex 2901, ex 2902 i ex 3403, proste
operacje takie jak oczyszczanie, przelewanie, odsalanie, odwadnianie,
filtrowanie, barwienie, otrzymywanie zawartości siarki jako rezultat mieszania
produktów o różnej zawartości siarki lub jakakolwiek kombinacja tych czy
podobnych operacji nie nadaje pochodzenia.
ZAŁĄCZNIK II DO PROTOKOŁU 7
WYKAZ ZAWIERAJĄCY PROCESY OBRÓBKI LUB PRZETWORZENIA, KTÓRE MUSZĄ BYĆ DOKONANE NA
MATERIAŁACH NIEPOCHODZĄCYCH ABY WYTWORZONE PRODUKTY UZYSKAŁY STATUS POCHODZENIA
Produkty wymienione na liście mogą nie być objęte Umową i dlatego konieczna jest
konsultacja z drugą Stroną Umowy.
Kod HS Wyszczególnienie Procesy obróbki lub przetwarzania dokonane na
materiałach niepochodzących nadające im status pochodzenia
(1) (2) (3) (4)
Dział 01 Zwierzęta żywe Wszystkie zwierzęta żywe z Działu 1 muszą być
całkowicie uzyskane
Dział 02 Mięso i podroby jadalne Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały z Działów 1 i 2 muszą być całkowicie uzyskane
Dział 03 Ryby i skorupiaki, mięczaki i inne bezkręgowce wodne Wytwarzanie,
w którym wszystkie użyte materiały z Działu 3 muszą być całkowicie
uzyskane
ex Dział 04 Produkty mleczarskie; jaja ptasie, miód naturalny; jadalne
produkty pochodzenia zwierzęcego, gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały z
Działu 4 muszą być całkowicie uzyskane
0403 Maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, jogurt, kefir i inne
sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietany, zagęszczone lub nie lub
zawierające dodatek cukru albo innego środka słodzącego lub aromatycznego,
lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao Wytwarzanie, w którym:
- wszystkie użyte materiały z Działu 4 muszą być całkowicie uzyskane; -
wszystkie użyte soki (z wyjątkiem soków ananasowych, cytrynowych i
grejpfrutowych) z pozycji 2009 muszą być pochodzące; - wartość użytych
materiałów z działu 17 nie przekracza 30% ceny ex works produktu
ex Dział 05 Produkty pochodzenia zwierzęcego, gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały z Działu 5 muszą być całkowicie uzyskane
ex 0502 Szczecina i sierść świń, dzików lub borsuków Czyszczenie,
dezynfekcja, sortowanie i prostowanie szczeciny i sierści
Dział 06 Żywe drzewa i inne rośliny; bulwy, korzenie i podobne; cięte
kwiaty i ozdobne liście Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały
z Działu 6 muszą być całkowicie uzyskane; - wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
Dział 07 Warzywa oraz niektóre korzenie i bulwy jadalne Wytwarzanie, w
którym wszystkie użyte materiały z Działu 7 muszą być całkowicie uzyskane
Dział 08 Owoce i orzechy jadalne; skórki owoców cytrusowych lub melonów
Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte owoce i orzechy muszą być
całkowicie uzyskane - wartość wszystkich użytych materiałów z Działu 17
nie przekracza 30% ceny ex works produktu
ex Dział 09 Kawa, herbata, herbata paragwajska i przyprawy; z wyjątkiem:
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały z Działu 9 muszą być
całkowicie uzyskane
0901 Kawa, nawet palona lub bezkofeinowa; łupinki i łuski kawy; substytuty
kawy zawierające kawę naturalną w każdej proporcji Wytwarzanie z
materiałów z jakiejkolwiek pozycji
0902 Herbata, nawet aromatyzowana Wytwarzanie z materiałów z jakiejkolwiek
pozycji
ex 0910 Mieszaniny przypraw Wytwarzanie z materiałów z jakiejkolwiek
pozycji
Dział 10 Zboża Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały z Działu 10
muszą być całkowicie uzyskane
ex Dział 11 Produkty przemysłu młynarskiego; słód; skrobie; inulina;
gluten pszenny; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte zboża,
jadalne warzywa, korzenie i bulwy z pozycji 0714 lub owoce muszą być
całkowicie uzyskane
ex 1106 Mąka, grysik i puder z suszonych warzyw strączkowych z pozycji
0713 Suszenie i mielenie warzyw strączkowych z pozycji 0708
Dział 12 Nasiona i owoce oleiste; ziarna, nasiona i owoce różne; rośliny
przemysłowe i lecznicze; słoma i pasza Wytwarzanie, w którym wszystkie
użyte materiały z Działu 12 muszą być całkowicie uzyskane
1301 Szelak; gumy naturalne, żywice, gumożywice i oleożywice (na przykład
balsamy) Wytwarzanie, w którym wartość użytych materiałów z pozycji 1301
nie przekracza 50% ceny ex works produktu
1302 Soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i
pektyny; agar-agar i inne śluzy i zagęszczacze modyfikowane lub nie,
pochodzące z produktów roślinnych:
- Śluzy i zagęszczacze modyfikowane pochodzące z produktów roślinnych
Wytwarzanie z niemodyfikowanych śluzów i zagęszczaczy
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 50% ceny ex works produktu
Dział 14 Materiały roślinne do wyplatania; produkty pochodzenia roślinnego
gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały z Działu 14 muszą być całkowicie uzyskane
ex 15 Tłuszcze i oleje pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego oraz
produkty ich rozkładu; gotowe tłuszcze jadalne; woski pochodzenia
zwierzęcego i roślinnego; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie
użyte materiały klasyfikowane są w pozycji innej niż produkt
1501 Tłuszcz wieprzowy (łącznie ze smalcem) i tłuszcz z drobiu, inne niż z
pozycji 0209 lub 1503:
- Tłuszcz z kości lub odpadów Wytwarzanie z materiałów każdej pozycji
oprócz 0203, 0206, lub 0207 lub kości z pozycji 0506
- Pozostałe Wytwarzanie z mięsa i jadalnych podrobów z pozycji 0203 lub
0206 lub z mięsa i jadalnych podrobów drobiowych z pozycji 0207
1502 Tłuszcze wołowe, owcze lub kozie, inne niż tłuszcze z pozycji 1503
- Tłuszcze z kości i odpadów Wytwarzanie z materiałów każdej pozycji
oprócz 0201, 0202, 0204 lub 0206 lub kości z pozycji 0506
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały z Działu 2
muszą być całkowicie uzyskane
1504 Tłuszcze i oleje i ich frakcje, z ryb lub ze ssaków morskich, nawet
rafinowane, ale nie modyfikowane chemicznie:
- Frakcje stałe Wytwarzanie z materiałów każdej pozycji łącznie z innymi
materiałami z pozycji 1504
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wszystkie materiały z Działu 2 i 3 muszą
być całkowicie uzyskane
ex 1505 Rafinowana lanolina Wytwarzanie z surowego tłuszczu wełnianego z
pozycji 1505
1506 Pozostałe tłuszcze i oleje zwierzęce oraz ich frakcje, rafinowane lub
nie, ale nie modyfikowane chemicznie:
- Frakcje stałe Wytwarzanie z materiałów każdej pozycji łącznie z innymi
materiałami z pozycji 1506
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały z Działu 2
muszą być całkowicie uzyskane
1507 do 1515 Oleje roślinne i ich frakcje:
- Olej sojowy, olej z orzeszków ziemnych, olej kokosowy, olej z ziaren
palmowych, olej babassu, olej tungowy, oleje oiticia, woski mirtowy i
japoński, frakcje oleju jojoby i olejów do zastosowań technicznych i
przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały klasyfikowane są w pozycji
innej niż produkt
- Frakcje stałe, z wyjątkiem z oleju jojoba Wytwarzanie z materiałów
innych niż z pozycji 1507 do 1515
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wszystkie materiały pochodzenia
roślinnego muszą być całkowicie uzyskane
1516 Tłuszcze i oleje zwierzęce lub roślinne i ich frakcje, częściowo lub
całkowicie uwodornione, estryfikowane wewnętrznie, reestryfikowane lub
elaidynizowane, rafinowane lub nie, ale dalej nie przetworzone
Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały z Działu 2 muszą być
całkowicie uzyskane; - wszystkie użyte materiały pochodzenia roślinnego
muszą być całkowicie uzyskane. Jednakże mogą być użyte materiały z pozycji
1507, 1508, 1511 i 1513
1517 Margaryna, jadalne mieszaniny lub wyroby z tłuszczów lub olejów
zwierzęcych, lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów. lub olejów z
niniejszego działu, inne niż jadalne tłuszcze lub oleje lub ich frakcje z
pozycji 1516 Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały z Działów
2 i 4 muszą być całkowicie uzyskane; - wszystkie użyte materiały
pochodzenia roślinnego muszą być całkowicie uzyskane. Jednakże mogą być
użyte materiały z pozycji 1507, 1508, 1511 i 1513
Dział 16 Przetwory z mięsa, ryb lub skorupiaków, mięczaków i innych
bezkręgowców wodnych Wytwarzanie ze zwierząt z Działu 1. Wszystkie użyte
materiały z Działu 3 muszą być całkowicie uzyskane
ex Dział 17 Cukry i wyroby cukiernicze, z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są klasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex 1701 Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza w
postaci stałej, zawierająca dodatki aromatyzujące lub barwiące
Wytwarzanie, w którym wartość użytych materiałów z Działu 17 nie
przekracza 30% ceny ex works produktu
1702 Pozostałe cukry łącznie z chemicznie czystymi laktozą, maltozą,
glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe nie zawierające
dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; sztuczny miód zmieszany z
miodem naturalnym lub nie; karmel:
- Chemicznie czysta maltoza i fruktoza Wytwarzanie z materiałów każdej
pozycji łącznie z innymi materiałami z pozycji 1702
- Pozostałe cukry w stanie stałym, aromatyzowane lub zabarwione
Wytwarzanie, w którym wartość użytych materiałów z Działu 17 nie
przekracza 30% ceny ex works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały muszą być
pochodzące
ex 1703 Melasy powstałe z ekstrakcji lub rafinacji cukru, zawierające
dodatki aromatyzujące lub barwiące Wytwarzanie, w którym wartość użytych
materiałów z Działu 17 nie przekracza 30% ceny ex works produktu
1704 Wyroby cukiernicze (łącznie z białą czekoladą) nie zawierające kakao
Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt; - wartość innych użytych materiałów z Działu 17
nie przekracza 30% ceny ex works produktu
Dział 18 Kakao i przetwory z kakao Wytwarzanie, w którym: - wszystkie
użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; - wartość
innych użytych materiałów z działu 17 nie przekracza 30% ceny ex works
produktu
1901 Ekstrakt słodowy; przetwory spożywcze z mąki, grysiku, skrobi lub z
ekstraktu słodowego, nie zawierające kakao lub zawierające mniej niż 40%
wagowych kakao obliczonych według całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie
indziej nie wymienione, ani nie wyłączone; przetwory spożywcze z towarów
objętych pozycjami od 0401 do 0404, nie zawierające kakao lub zawierające
mniej niż 5% wagowych kakao obliczonych według całkowicie odtłuszczonej
bazy, gdzie indziej nie wymienione, ani nie włączone:
- Ekstrakt słodowy Wytwarzanie ze zbóż z Działu 10
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; - wartość innych użytych
materiałów z Działu 17 nie przekracza 30% ceny ex works produktu
1902 Ciasto makaronowe, również gotowane lub nadziewane (mięsem lub innymi
substancjami) lub przygotowane inaczej, takie jak spaghetti, makaron,
nitki, lasagne, gnocchi, ravioli, cannelloni; kuskus, przygotowany lub
nie:
- Zawierające w masie 20% lub mniej mięsa, podrobów, ryb, skorupiaków,
mięczaków lub innych bezkręgowców wodnych Wytwarzanie, w którym wszystkie
użyte rośliny zbożowe (z wyjątkiem pszenicy twardej) muszą być całkowicie
uzyskane
- Zawierające w masie powyżej 20% mięsa, podrobów, ryb, skorupiaków,
mięczaków lub innych bezkręgowców wodnych Wytwarzanie, w którym: -
wszystkie użyte rośliny zbożowe (z wyjątkiem pszenicy twardej) muszą być
całkowicie uzyskane; - wszystkie użyte materiały z Działów 2 i 3 muszą być
całkowicie uzyskane
1903 Tapioka i jej namiastki przygotowane ze skrobii, w postaci płatków,
ziaren, perełek. odsiewu lub w podobnych postaciach Wytwarzanie z
materiałów z dowolnej pozycji z wyjątkiem skrobii ziemniaczanej z pozycji
1108
1904 Przetwory spożywcze otrzymane przez spęcznianie lub prażenie zbóż lub
produktów zbożowych (na przykład płatki kukurydziane); zboża (inne niż
kukurydza) w postaci ziarna lub w postaci płatków lub inaczej
przetworzonego ziarna (z wyjątkiem mąki i grysiku), wstępnie odgotowane
lub inaczej przygotowane, gdzie indziej nie wymienione, ani nie włączone:
Wytwarzanie: - z materiałów nie klasyfikowanych w pozycji 1806; - w którym
wszystkie użyte zboża i mąka (z wyjątkiem pszenicy twardej) muszą być
całkowicie uzyskane; - w którym wartość innych użytych materiałów z Działu
17 nie przekracza 30% ceny ex works produktu
1905 Chleb, pieczywo cukiernicze, ciastka, suchary i inne wyroby
piekarnicze, zawierające kakao lub nie; opłatki sakralne, puste kapsułki
stosowane do celów farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i
podobne produkty Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji z wyjątkiem
tych z Działu 11
ex Dział 20 Przetwory z warzyw, owoców, orzechów lub innych części roślin;
z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte owoce, orzechy i
warzywa muszą być całkowicie uzyskane
ex 2001 Ignamy, słodkie ziemniaki i podobne jadalne części roślin,
zawierające w masie 5% lub więcej skrobii, przygotowane lub zakonserwowane
za pomocą octu lub kwasu octowego Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały klasyfikowane są w pozycji innej niż produkt
ex 2004 i ex 2005 Ziemniaki w postaci mąki, grysiku lub płatków
przygotowane lub zakonserwowane za pomocą octu lub kwasu octowego
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały klasyfikowane są w pozycji
innej niż produkt
2006 Warzywa, owoce, orzechy, skórki owoców i inne części roślin
zakonserwowane cukrem (odsączone, lukrowane lub kandyzowane) Wytwarzanie,
w którym wartość użytych materiałów z Działu 17 nie przekracza 30% ceny ex
works produktu
2007 Dżemy, galaretki owocowe, marmolady, przeciery i pasty owocowe lub
orzechowe, będące przetworami gotowanymi, nawet zawierające dodatek cukru
lub innej substancji słodzącej Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte
materiały klasyfikowane są w pozycji innej niż produkt; - wartość użytych
materiałów z Działu 17 nie przekracza 30% ceny ex works produktu
ex 2008 - Orzechy, nie zawierające dodatku cukru lub alkoholu Wytwarzanie,
w którym wartość użytych pochodzących orzechów i ziaren oleistych z
pozycji 0801, 0802 i od 1202 do 1207 przekracza 60% ceny ex works produktu

- Masło orzechowe, mieszanki przygotowane na bazie zbóż; rdzeni palm;
kukurydzy Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
- Pozostałe, z wyjątkiem owoców i orzechów przygotowanych inaczej niż
parowanie, gotowanie w wodzie, nie zawierające dodatku cukru, mrożone
Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały klasyfikowane są w
pozycji innej niż produkt; - wartość użytych materiałów z Działu 17 nie
przekracza 30% ceny ex works produktu
2009 Soki owocowe (łącznie z moszczem winogronowym) i warzywne nie
sfermentowane i nie zawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru
lub innej substancji słodzącej Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte
materiały klasyfikowane są w pozycji innej niż produkt; - wartość użytych
materiałów z Działu 17 nie przekracza 30% ceny ex works produktu
ex Dział 21 Różne przetwory spożywcze; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
2101 Ekstrakty, esencje i koncentraty kawy, herbaty lub herbaty
paragwajskiej, cykoria palona i inne palone namiastki kawy Wytwarzanie, w
którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż
produkt; - cała użyta cykoria musi być całkowicie uzyskana
2103 Sosy i przetwory z nich; zmieszane przyprawy i zmieszane przeprawy
korzenne; mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda:
- Sosy i przetwory z nich; zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy
korzenne Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane
w pozycji innej niż produkt. Jednakże możliwe jest użycie mąki i grysiku z
gorczycy lub gotowej musztardy
- Mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda Wytwarzanie z materiałów
z jakiejkolwiek pozycji
ex 2104 Zupy i buliony i przetwory z nich Wytwarzanie z materiałów z
jakiejkolwiek pozycji z wyjątkiem przetworzonych i zakonserwowanych warzyw
z pozycji od 2002 do 2005
2106 Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone
Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały klasyfikowane są w
pozycji innej niż produkt; - wartość użytych materiałów z Działu 17 nie
przekracza 30% ceny ex works produktu
ex Dział 22 Napoje bezalkoholowe, alkoholowe i ocet; z wyjątkiem:
Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały klasyfikowane są w
pozycji innej niż produkt; - wszystkie winogrona lub inne materiały
pochodzące z winogron muszą być całkowicie uzyskane
2202 Wody, w tym wody mineralne i wody gazowane, zawierające dodatek cukru
lub innej substancji słodzącej lub aromatyzującej i inne napoje
bezalkoholowe z wyjątkiem soków owocowych i warzyw objętych pozycją 2009
Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt; - wartość żadnego użytego materiału z Działu 17
nie przekracza 30% ceny ex works produktu; - wszystkie soki (z wyjątkiem
soków ananasowych, cytrynowych i grejpfrutowych) są pochodzące
2208 Alkohol etylowy nie skażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej
niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe Wytwarzanie: - z
materiałów nie klasyfikowanych w pozycji 2207 lub 2208; - w którym
wszystkie użyte winogrona i inne materiały pochodzące z winogron muszą być
całkowicie uzyskane lub jeśli wszystkie inne użyte materiały są
pochodzące, dopuszcza się użycie do 5% objętości araku
ex Dział 23 Pozostałości i odpady przemysłu spożywczego; gotowa pasza dla
zwierząt; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex 2301 Mączka z wieloryba, mąki, grysiki i granulki z mięsa i podrobów,
ryb lub skorupiaków, mięczaków lub innych bezkręgowców wodnych, nie
nadające się do spożycia przez ludzi Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały z Działów 2 i 3 muszą być całkowicie uzyskane
ex 2303 Pozostałości z produkcji skrobii z kukurydzy (z wyjątkiem
stężonych płynów z rozmiękczania) o zawartości protein w przeliczeniu na
suchy produkt powyżej 40% w masie Wytwarzanie, w którym cała użyta
kukurydza musi być całkowicie uzyskana
ex 2306 Makuchy i inne pozostałości stałe z ekstrakcji oleju oliwkowego
zawierające w masie powyżej 3% oliwy z oliwek Wytwarzanie, w którym
wszystkie oliwki muszą być całkowicie uzyskane
2309 Preparaty używane do karmienia zwierząt Wytwarzanie, w którym: -
wszystkie użyte rośliny zbożowe, cukier lub melasa, moszcz lub mleko są
pochodzące; - wszystkie użyte materiały z Działu 3 muszą być całkowicie
uzyskane


ex Dział 24 Tytoń i przemysłowe namiastki tytoniu; z wyjątkiem:
Wytwarzanie, w którym wszystkie materiały z Działu 24 muszą być całkowicie
uzyskane
2402 Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy, z tytoniu
lub namiastek tytoniu Wytwarzanie, w którym 70% masy nieprzetworzonego
tytoniu lub odpadów tytoniowych z pozycji 2401 jest pochodząca
ex 2403 Tytoń do palenia Wytwarzanie, w którym 70% masy nieprzetworzonego
tytoniu lub odpadów tytoniowych z pozycji 2401 jest pochodząca
ex Dział 25 Sól; siarka; ziemie i kamienie; materiały gipsowe, wapno i
cement; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex 2504 Naturalny krystaliczny grafit, zawierający wzbogacony węgiel,
oczyszczony i zmielony Zwiększanie zawartości węgla, oczyszczanie i
mielenie surowego grafitu krystalicznego
ex 2515 Marmur, także wstępnie obrobiony lub pocięty przez piłowanie lub
inaczej, na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym (także kwadratowym),
o grubości nie przekraczającej 25 cm Cięcie przez piłowanie lub inaczej
marmuru (nawet wcześniej przepiłowanego) o grubości powyżej 25 cm
ex 2516 Granit, porfir, bazalt, piaskowiec oraz inne kamienie pomnikowe
lub budowlane, także wstępnie obrobione lub tylko pocięte przez piłowanie
lub inaczej, na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym (także
kwadratowym), o grubości nie przekraczającej 25 cm Cięcie przez piłowanie
lub inaczej marmuru (nawet wcześniej przepiłowanego) o grubości powyżej 25
cm
ex 2518 Dolomit wypalany Wypalanie dolomitu nie wypalonego
ex 2519 Naturalny węglan magnezowy (magnezyt), w hermetycznie zamkniętych
kontenerach, tlenek magnezowy również czysty, inny niż magnezja stapiana
lub całkowicie wypalona (spiekana) Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże, może
być użyty naturalny węglan magnezowy (magnezyt)
ex 2520 Specjalnie przygotowane tynki dla celów dentystycznych
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
50% ceny ex works produktu
ex 2524 Naturalne włókna azbestowe Wytwarzanie z koncentratu azbestu
ex 2525 Proszek miki Mielenie miki lub odpadów miki
ex 2530 Pigmenty mineralne, kalcynowane lub sproszkowane Kalcynowanie lub
mielenie pigmentów mineralnych
Dział 26 Rudy metali, żużel i popiół Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex Dział 27 Paliwa mineralne, oleje mineralne i produkty ich destylacji;
substancje bitumiczne; woski mineralne; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex 2707 Oleje, w których masa składnikówaromatycznych jest większa niż
składników niearomatycznych, będące olejami podobnymi do olejów
mineralnych uzyskiwanych z destylacji wysokotemperaturowej smoły węglowej,
z której ponad 65% objętościowo destyluje do 250oC (łącznie z mieszaninami
benzyny lakowej i benzolu), stosowane jako paliwo zasilające lub
ogrzewające Rafinacja i/lub inne bardziej specyficzne operacje1 lub Inne
operacje, w których wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji
innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji
mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex
works produktu
ex 2709 Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych
Destrukcyjna destylacja materiałów bitumicznych
2710 Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych,
inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone,
zawierające nie mniej niż 70% masy olejów ropy naftowej lub olejów
otrzymywanych z minerałów bitumicznych, w których te oleje stanowią
składniki zasadnicze Rafinacja i/lub inne bardziej specyficzne operacje2
lub Inne operacje, w których wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej
pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50%
ceny ex works produktu
2711 Gazy ziemne i inne węglowodory gazowe Rafinacja i/lub inne bardziej
specyficzne operacje3 lub Inne operacje, w których wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże,
materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem,
że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu
2712 Wosk mikrokrystaliczny, gacz parafinowy, ozokeryt, wosk torfowy, wosk
montanowy, inne woski mineralne i podobne produkty otrzymywane w drodze
syntezy lub innych procesów, również barwione Rafinacja i/lub inne
bardziej specyficzne operacje4 lub Inne operacje, w których wszystkie
użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże,
materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem,
że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu
2713 Koks naftowy, bitumy naftowe oraz inne pozostałości olejów ropy
naftowej lub olejów otrzymywanych z materiałów bitumicznych Rafinacja
i/lub inne bardziej specyficzne operacje5 lub Inne operacje, w których
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt.
Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod
warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu
2714 Bitum i asfalt, naturalne; łupek bitumiczny lub naftowy i piaski
bitumiczne; asfaltyty i skały asfaltowe Rafinacja i/lub inne bardziej
specyficzne operacje6 lub Inne operacje, w których wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże,
materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem,
że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu
2715 Mieszanki bitumiczne oparte na naturalnym asfalcie, naturalnym
bitumie, na bitumie naftowym, na smole mineralnej lub na mineralnym paku
smołowym Rafinacja i/lub inne bardziej specyficzne operacje7 lub Inne
operacje, w których wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji
innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji
mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex
works produktu
ex Dział 28 Chemikalia nieorganiczne; organiczne lub nieorganiczne związki
metali szlachetnych, metali ziem rzadkich oraz pierwiastków
promieniotwórczych lub izotopów; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt.
Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod
warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
ex 2805 "Mischmetall" Wytwarzanie poprzez przetwarzanie elektrolityczne
lub termiczne, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 50% ceny ex works produktu
ex 2811 Trójtlenek siarki Wytwarzanie z dwutlenku siarki Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
ex 2833 Siarczany glinu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
ex 2840 Nadboran sodowy Wytwarzanie z dwusodowego czteroboranu
pięciowodzianu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 40% ceny ex works produktu
ex Dział 29 Chemikalia organiczne; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt.
Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod
warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
ex 2901 Węglowodory acykliczne do stosowania jako paliwo napędowe lub do
ogrzewania Rafinacja i/lub inne bardziej specyficzne operacje8 lub Inne
operacje, w których wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji
innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji
mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex
works produktu
ex 2902 Cykloalkany i cykloalkeny (inne niż azuleny), benzen, toluen,
ksylen do stosowania jako paliwo napędowe lub do ogrzewania Rafinacja
i/lub inne bardziej specyficzne operacje9 lub Inne operacje, w których
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt.
Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod
warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu
ex 2905 Alkoholany metali z alkoholi objętych tą pozycją i z etanolu lub
gliceryny Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji w tym z innych
materiałów z pozycji 2905. Jednakże alkoholany metali z tej pozycji mogą
być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works
produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu
2915 Nasycone alifatyczne kwasy jednokarboksylowe i ich bezwodniki,
halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane,
nitrowane lub nitrozowane pochodne Wytwarzanie z materiałów z dowolnej
pozycji. Jednakże wartość wszystkich użytych materiałów z pozycji 2915 i
2916 nie może przekraczać 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu
ex 2932 - Etery wewnętrzne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane i
nitrozowane pochodne Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji. Jednakże
wartość wszystkich użytych materiałów z pozycji 2909 nie może przekraczać
20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
- Acetale cykliczne i półacetale wewnętrzne i ich chlorowcowane,
sulfonowane, nitrowane i nitrozowane pochodne Wytwarzanie z materiałów z
dowolnej pozycji Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
2933 Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem (-ami) azotu Wytwarzanie
z materiałów z dowolnej pozycji. Jednakże wartość wszystkich użytych
materiałów z pozycji 2932 i 2933 nie może przekraczać 20% ceny ex works
produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu
2934 Kwasy nukleinowe i ich sole; inne związki heterocykliczne Wytwarzanie
z materiałów z dowolnej pozycji. Jednakże wartość wszystkich użytych 2932,
materiałów z pozycji 2933 i 2934 nie może przekraczać 20% ceny ex works
produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu
ex Dział 30 Produkty farmaceutyczne; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt.
Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod
warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu
3002 Krew ludzka; krew zwierzęca preparowana dla celów terapeutycznych,
profilaktycznych lub diagnostycznych; antysurowice i inne frakcje krwi i
zmodyfikowane immunologiczne produkty nawet uzyskane za pomocą procesów
biotechnologicznych; szczepionki, toksyny, hodowle mikroorganizmów (poza
drożdżami) oraz produkty podobne: - Produkty złożone z dwóch lub więcej
składników zmieszanych ze sobą dla celów terapeutycznych lub
profilaktycznych lub niezmieszane produkty dla tych celów zapakowane w
odmierzonych dawkach lub w postaciach i opakowaniach przeznaczonych do
sprzedaży detalicznej Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji, w tym z
innych materiałów z pozycji 3002. Materiały tam określone mogą być również
użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works
produktu
- Pozostałe:
- - Krew ludzka Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji, w tym z
innych materiałów z pozycji 3002. Materiały tam określone mogą być również
użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works
produktu
- - Krew zwierzęca preparowana dla celów terapeutycznych lub
profilaktycznych Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji, w tym z
innych materiałów z pozycji 3002. Materiały tam określone mogą być również
użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works
produktu
- - Frakcje krwi inne niż antysurowice, hemoglobina i globulina surowicy
Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji, w tym z innych materiałów z
pozycji 3002. Materiały tam określone mogą być również użyte pod
warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu
- - Hemoglobina, globulina krwi i globulina surowicy Wytwarzanie z
materiałów z dowolnej pozycji, w tym z innych materiałów z pozycji 3002.
Materiały tam określone mogą być również użyte pod warunkiem, że ich
wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu
- - Pozostałe Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji, w tym z innych
materiałów z pozycji 3002. Materiały tam określone mogą być również użyte
pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu
3003 i 3004 Leki (z wyjątkiem produktów z pozycji 3002, 3005 lub 3006):
- Otrzymane z amikacyny z pozycji 2941 Wytwarzanie, w którym wszystkie
użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże
materiały z pozycji 3003 lub 3004 mogą być użyte pod warunkiem, że ich
łączna wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże materiały z pozycji
3003 lub 3004 mogą być użyte pod warunkiem, że ich łączna wartość nie
przekracza 20% ceny ex works produktu; - wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
ex Dział 31 Nawozy; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże,
materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem,
że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
ex 3105 Mineralne lub chemiczne nawozy zawierające dwa lub trzy z
pierwiastków nawozowych: azot, fosfor i potas; Wytwarzanie w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
inne nawozy; produkty niniejszego Działu w tabletkach lub podobnych
postaciach lub w opakowaniach o masie brutto nie przekraczającej 10 kg, z
wyjątkiem: - azotanu sodowego - cyjanamidu wapnia - siarczanu potasowego -
siarczanu magnezowo- potasowego innej niż produkt. Jednakże materiały
sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich
wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu; - wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
ex Dział 32 Ekstrakty garbników i środków barwiących; garbniki i ich
pochodne; barwniki, pigmenty i inne substancje barwiące; farby i lakiery;
kity i inne masy uszczelniające; atramenty; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w
którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż
produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być
użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works
produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu
ex 3201 Garbniki i ich sole, etery, estry i inne pochodne Wytwarzanie z
ekstraktów garbników pochodzenia roślinnego Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
3205 Laki barwnikowe; preparaty oparte na lakach barwnikowych wymienionych
w uwadze 3 do tego Działu10 Wytwarzanie z materiałów z dowolnych pozycji,
z wyjątkiem pozycji 3203, 3204 i 3205 pod warunkiem, że wartość żadnego
materiału sklasyfikowanego w pozycji 3205 nie przekracza 20% ceny ex works
produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu
ex Dział 33 Olejki eteryczne i rezinoidy; preparaty perfumeryjne,
kosmetyczne i toaletowe; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie
użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże,
materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem,
że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
3301 Olejki eteryczne (nawet pozbawione terpenów), łącznie z konkretami i
absolutami; rezinoidy koncentraty olejków eterycznych w tłuszczach,
nielotnych olejkach, woskach lub podobnych substancjach otrzymanych metodą
enfleurage lub maceracji; terpenowe produkty uboczne deterpenacji olejków
eterycznych; wodne destylaty i wodne roztwory olejków eterycznych
Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji, w tym z materiałów z innej
"grupy"; z tej samej pozycji. Jednakże, materiały z tej samej pozycji mogą
być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works
produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu
ex Dział 34 Mydło, organiczne produkty powierzchniowo czynne, preparaty
piorące, preparaty smarowe, woski syntetyczne, woski preparowane,
preparaty do czyszczenia i szorowania, świece i artykuły podobne, pasty
modelarskie, "woski dentystyczne" oraz preparaty dentystyczne produkowane
na bazie gipsu; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże,
materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem,
że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
ex 3403 Preparaty smarowe zawierające oleje ropy naftowej lub oleje
otrzymane z materiałów bitumicznych pod warunkiem, że stanowią mniej niż
70% masy Rafinacja i/lub inne bardziej specyficzne operacje12 lub Inne
operacje, w których wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji
innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji
mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex
works produktu
3404 Woski sztuczne i preparowane: - Na bazie parafiny, wosków, wosków
uzyskiwanych z minerałów bitumicznych, gaczu parafinowego oraz parafiny w
łuskach Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane
w pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej
samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza
50% ceny ex works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji, z wyjątkiem: -
Uwodornionych olejów mających cechy wosków z pozycji 1516 - Kwasy
tłuszczowe nieokreślone chemicznie lub przemysłowe alkohole tłuszczowe
mające cechy wosków z pozycji 3823 - Materiały z pozycji 3404. Jednakże,
te materiały mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza
20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
ex Dział 35 Substancje białkowe; skrobie modyfikowane; kleje; enzymy; z
wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały
sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem że ich
wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu
3505 Dekstryny i inne skrobie modyfikowane (np. skrobie wstępnie
żelatynizowane lub estryfikowane); kleje oparte na skrobiach, na
dekstrynach lub innych modyfikowanych skrobiach:
- Skrobie estryfikowane lub eteryfikowane Wytwarzanie z materiałów z
dowolnej pozycji, w tym z innych materiałów z pozycji 3505 Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie z materiałów z dowolnej pozycji, z wyjątkiem tych
z pozycji 1108 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 40% ceny ex works produktu
ex 3507 Preparaty enzymatyczne gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 50% ceny ex works produktu
Dział 36 Materiały wybuchowe; produkty pirotechniczne; zapałki; stopy
piroforyczne; niektóre materiały łatwopalne Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt.
Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod
warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
ex Dział 37 Materiały fotograficzne i kinematograficzne; z wyjątkiem:
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt. Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej
pozycji mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20%
ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
3701 Film i płyty fotograficzne płaskie, światłoczułe, nienaświetlone,
wykonane z innych materiałów niż papier, karton lub tkanina; film płaski
do natychmiastowych odbitek, światłoczuły, nienaświetlony również w
kasetach:
- Film do natychmiastowych odbitek do fotografii kolorowej, w kasetach
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż pozycja 3701 lub 3702. Jednakże, materiały z pozycji
3702 mogą być użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 30% ceny
ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż pozycja 3701 lub 3702. Jednakże,
materiały, które są sklasyfikowane w pozycjach 3701 i 3702 mogą być użyte
pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
3702 Film fotograficzny w rolkach, światłoczuły, nienaświetlony z
dowolnego materiału innego niż papier, karton i tkanina; film w rolkach do
natychmiastowych odbitek, światłoczuły, nienaświetlony Wytwarzanie, w
którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż
pozycje od 3701 do 3704 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
3704 Płyty fotograficzne, film, papier, karton i tkaniny, naświetlone,
lecz nie wywołane Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż pozycja 3701 lub 3702 Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
ex Dział 38 Produkty chemiczne różne; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej produkt.
Jednakże, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod
warunkiem, że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
ex 3801 - Grafit koloidalny w zawiesinie olejowej i grafit półkoloidalny;
pasty węglowe do elektrod Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
- Grafit w postaci pasty będący mieszaniną grafitu w ponad 30% masy z
olejami mineralnymi Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów z pozycji 3403 nie przekracza 20% ceny ex works produktu
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
ex 3803 Oczyszczony olej talowy Oczyszczanie surowego oleju talowego
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
ex 3805 Terpentyna siarczanowa oczyszczona Oczyszczanie przez destylację
lub rafinację surowej terpentyny siarczanowej Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu
ex 3806 Żywice estrowe Wytwarzanie z kwasów żywicznych Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
ex 3807 Smoła drzewna (pak smołowy drzewny) Destylacja paku drzewnego
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu


3808 Środki owadobójcze, gryzoniobójcze, grzybobójcze, chwastobójcze,
opóźniające kiełkowanie, regulatory wzrostu roślin, środki odkażające i
podobne produkty w postaciach lub opakowaniach przeznaczonych do sprzedaży
detalicznej, lub w postaci preparatów i artykułów (na przykład taśm
nasyconych siarką, knotów i świec oraz lepów na muchy) Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex
works produktu
3809 Środki wykańczalnicze, nośniki barwników przyśpieszające barwienie,
utrwalacze barwników i inne preparaty (np. klejonki i zaprawy) w rodzaju
stosowanych w przemysłach włókienniczym, papierniczym, skórzanym i
podobnych, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex
works produktu
3810 Preparaty do wytrawiania powierzchni metali; topniki i inne preparaty
pomocnicze do lutowania twardego lub spawania; proszki i pasty złożone z
metalu i innych materiałów przeznaczone do lutowania, lutowania twardego
lub spawania; preparaty stosowane jako rdzenie lub otuliny elektrod lub
prętów spawalniczych Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
3811 Środki przeciwstukowe, inhibitory utleniania, inhibitory tworzenia
się żywic, dodatki zwiększające lepkość, preparaty antykorozyjne oraz inne
preparaty dodawane do olejów mineralnych (łącznie z benzyną) lub do innych
cieczy stosowanych do tych samych celów co oleje mineralne:
- Przygotowane dodatki do olejów smarowych, zawierające oleje z ropy
naftowej lub oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów z pozycji 3811 nie przekracza
50% ceny ex works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 50% ceny ex works produktu
3812 Gotowe przyśpieszacze wulkanizacji; złożone plastyfikatory do gumy
(kauczuku) lub tworzyw sztucznych, gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; środki przeciwutleniające oraz inne związki stabilizujące do
gumy i tworzyw sztucznych Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
3813 Preparaty i ładunki do gaśnic przeciwpożarowych; granaty gaśnicze
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
50% ceny ex works produktu
3814 Organiczne złożone rozpuszczalniki i rozcieńczalniki, gdzie indziej
nie wymienione ani nie włączone; gotowe zmywacze farb i lakierów
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
50% ceny ex works produktu
3818 Pierwiastki chemiczne domieszkowane do stosowania w elektronice, w
postaci krążków, płytek i form podobnych; związki chemicznie domieszkowane
do stosowania w elektronice Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
3819 Hydrauliczne płyny hamulcowe i inne gotowe płyny hamulcowe nie
zawierające lub zawierające w masie mniej niż 70% olejów otrzymanych z
ropy naftowej lub olejów otrzymanych z minerałów bitumicznych Wytwarzanie,
w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex
works produktu
3820 Środki zapobiegające zamarzaniu i płyny przeciwoblodzeniowe
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
50% ceny ex works produktu
3822 Odczynniki diagnostyczne lub laboratoryjne na podłożach oraz dozowane
odczynniki diagnostyczne lub laboratoryjne, na podłożach lub nie, inne niż
objęte pozycją 3002 lub 3006 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
3823 Przemysłowe monokarboksylowe kwasy tłuszczowe; kwaśne oleje z
rafinacji; przemysłowe alkohole tłuszczowe
- Przemysłowe monokarboksylowe kwasytłuszczowe; kwaśne oleje z rafinacji
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt
- Przemysłowe alkohole tłuszczowe Wytwarzanie z materiałów z jakiejkolwiek
pozycji łącznie z innymi materiałami z pozycji 3823
3824 Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i
preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z
mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone:
- Następujące z tej pozycji: Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni
na bazie naturalnych produktów żywicznych Kwasy naftenowe, ich sole
nierozpuszczalne oraz ich estry Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże,
materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem,
że ich wartość nie przekracza 20% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
Sorbit inny niż z pozycji 2905
Sulfoniany z ropy naftowej, z wyłączeniem sulfonianów metali alkalicznych,
amonowych i etanolominowych; tiofenowane kwasy sulfonowe z olejów
otrzymanych z minerałów bitumicznych oraz ich sole
Wymieniacze jonowe
Pochłaniacze gazów do lamp próżniowych
Alkaliczny tlenek żelaza do oczyszczania gazów
Woda amoniakalna i odpadkowy tlenek produkowany w czasie oczyszczania gazu
węglowego
Kwasy sulfonaftenowe, ich sole nierozpuszczalne w wodzie oraz ich estry
Oleje fuzlowe i olej Dippela
Mieszaniny soli mających różne aniony
Pasty kopiarskie na bazie żelatyny, nawet na podłożu papierowym lub
tekstylnym
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 50% ceny ex works produktu
3901 do 3915 Tworzywa sztuczne w formach podstawowych, odpady, ścinki i
braki z tworzyw sztucznych; z wyłączeniem pozycji ex 3907 i 3912, dla
których reguły podane są poniżej:
- Produkty homopolimeryzacji addycyjnej, w której pojedynczy monomer
stanowi powyżej 99% masy całego polimeru Wytwarzanie, w którym: - wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu,
oraz - wartość żadnego z użytych materiałów z Działu 39 nie przekracza 20%
ceny ex works produktu13 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wartość użytych materiałów z Działu 39
nie przekracza 20% ceny ex works produktu14 Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu
ex 3907 - Kopolimery z poliwęglanów i kopolimerów akrylonotrylowo
-butadienowo -styrenowych (ABS) Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże,
materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji mogą być użyte pod warunkiem,
że ich wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu
- Poliester Wytwarzanie, w którym wartość użytych materiałów z Działu 39
nie przekracza 20% ceny ex works produktu i/lub wytwarzanie z poliwęglanów
z tetrabromo-(bizenolu A)
3912 Celuloza i jej pochodne chemiczne, gdzie indziej nie wymienione ani
nie włączone, w formach podstawowych Wytwarzanie, w którym wartość
jakiegokolwiek materiału klasyfikowanego w tej samej pozycji co produkt,
nie przekracza 20% ceny ex works produktu
3916 do 3921 Półwyroby i artykuły z tworzyw sztucznych, z wyjątkiem tych z
pozycji ex 3916, ex 3917, ex 3920 i ex 3921, dla których reguły podane są
poniżej:
- Wyroby płaskie, przetworzone więcej niż obróbka powierzchniowa lub
przycięcie do kształtów innych niż prostokątne (w tym kwadratowe), inne
wyroby przetworzone więcej niż tylko obróbka powierzchniowa Wytwarzanie, w
którym wartość żadnego z użytych materiałów z Działu 39 nie przekracza 50%
ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu
- Pozostałe:
- - Produkty homopolimeryzacji addycyjnej, w której pojedynczy monomer
stanowi powyżej 99% masy całego polimeru Wytwarzanie, w którym: - wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu; -
wartość żadnego z użytych materiałów z Działu 39 nie przekracza 20% ceny
ex works produktu15 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu
- - Pozostałe Wytwarzanie, w którym wartość użytych materiałów z Działu 39
nie przekracza 20% ceny ex works produktu16 Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu
ex 3916 i ex 3917 Kształtowniki i rury kształtowe Wytwarzanie, w którym: -
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works
produktu, oraz - wartość wszystkich materiałów sklasyfikowanych w tej
samej pozycji co produkt nie przekracza 20% ceny ex works produktu
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
25% ceny ex works produktu
ex 3920 - Arkusze i błony jonomerowe Wytwarzanie z termoplastycznej soli
cząstkowej, która jest kopolimerem kwasu etylenowo-metakrylowego częściowo
zobojętnionego jonami metalu, głównie cynku i sodu Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works
produktu
- Arkusze z celulozy regenerowanej, poliamidów lub polietylenu
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich materiałów sklasyfikowanych w tej
samej pozycji co produkt nie przekracza 20% ceny ex works produktu
ex 3921 Folie z tworzyw sztucznych, metalizowane Wytwarzane z folii
poliestrowych o wysokiej przeźroczystości o grubości poniżej 23 mikronów17
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
25% ceny ex works produktu
3922 do 3926 Wyroby z tworzyw sztucznych Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
ex Dział 40 Kauczuk i wyroby z kauczuku; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w
którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż
produkt
ex 4001 Laminowane płyty z krepy na podeszwy do butów Laminowanie arkuszy
kauczuku naturalnego
4005 Kauczuk mieszany, nie wulkanizowany w podstawowych formach lub w
płytach, arkuszach lub pasach Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów, z wyjątkiem kauczuku naturalnego, nie przekracza 50%
ceny ex works produktu
4012 Bieżnikowane lub używane opony pneumatyczne z kauczuku; opony pełne
lub poduszkowe, wymienne bieżniki opon i klapy opon z kauczuku:
- Bieżnikowane pneumatyczne, pełne lub poduszkowe opony z kauczuku
Bieżnikowanie używanych opon
- Pozostałe Wytwarzanie z materiałów objętych dowolną pozycją, z wyjątkiem
pozycji 4011 lub 4012
ex 4017 Wyroby z kauczuku utwardzonego Wytwarzanie z kauczuku utwardzonego

ex Dział 41 Skóry i skórki surowe (z wyjątkiem skór futerkowych) oraz
skóry wyprawione; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex 4102 Surowe skóry owcze lub jagnięce bez wełny Usuwanie wełny ze skór
owczych lub jagnięcych z wełną
4104 do 4107 Skóry bez włosia i wełny, inne niż skóry objęte pozycją 4108
lub 4109 Dogarbowanie wstępnie garbowanych skór lub Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
4109 Skóra lakierowana i skóra lakierowana laminowana; skóra metalizowana
Wytwarzanie ze skóry objętej pozycjami 4104 do 4107 pod warunkiem, że jej
wartość nie przekracza 50% ceny ex works produktu
Dział 42 Wyroby ze skóry; wyroby siodlarskie i rymarskie; artykuły
podróżne; torby ręczne i podobne pojemniki; artykuły z wnętrzności
zwierzęcych (innych niż jedwabnika) Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex Dział 43 Skóry futerkowe i futra sztuczne; wyroby z nich; z wyjątkiem:
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt
ex 4302 Garbowane lub wykończone skóry futerkowe, połączone:
- Płaty, krzyże i podobne kształty Wybielanie lub barwienie, w połączeniu
z przycinaniem i łączeniem nie łączonych, garbowanych lub wykończonych
skór futerkowych
- Pozostałe Wytwarzanie z nie łączonych, garbowanych lub wykończonych skór
futerkowych
4303 Artykuły odzieżowe, dodatki do ubiorów i inne wyroby futrzarskie
Wytwarzanie z nie łączonych, garbowanych lub wykończonych skór futerkowych
objętych pozycją 4302


ex Dział 44 Drewno i wyroby z drewna; węgiel drzewny; z wyjątkiem:
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt
ex 4403 Drewno zgrubnie obrobione, cięte (kantówka) Wytwarzanie z drewna
nie obrobionego, również okorowanego lub zaledwie zgrubnie obrobionego
ex 4407 Drewno piłowane wzdłużnie, skrawane lub łuszczone, o grubości
powyżej 6 mm, strugane, szlifowane lub łączone na zakładkę Struganie,
szlifowanie lub łączenie na zakładkę
ex 4408 Arkusze forniru i arkusze do produkcji sklejki, o grubości nie
przekraczającej 6 mm, skrawane i inne drewno przecinane wzdłużnie,
skrawane lub łuszczone, o grubości nie przekraczającej 6 mm, strugane,
szlifowane lub łączone na zakładkę Skrawanie, struganie, szlifowanie lub
łączenie na zakładkę
ex 4409 Drewno kształtowane w sposób ciągły (z wypustem, rowkiem, ze
ściętymi krawędziami, profilowane, zaokrąglone, ze złączami w jaskółczy
ogon i podobne) wzdłuż dowolnej krawędzi lub powierzchni, szlifowane lub
łączone na zakładkę:
- Szlifowane lub łączone na zakładkę Szlifowanie lub łączenie na zakładkę
- Kształtki i profile Kształtowanie lub profilowanie
ex 4410 do ex 4413 Kształtki i profile, łącznie z listwami przypodłogowymi
oraz inne deski profilowane Kształtowanie lub profilowanie
ex 4415 Skrzynie, pudła, klatki, bębny i podobne opakowania drewniane
Wytwarzanie z desek nie przyciętych do wymiaru
ex 4416 Beczki, baryłki, kadzie, cebry i inne wyroby bednarskie oraz ich
części, z drewna Wytwarzanie z rozszczepionych klepek beczki, przyciętych
na dwie główne powierzchnie i dalej nie obrobionych
ex 4418 Wyroby stolarskie i ciesielskie dla budownictwa, drewniane
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt. Jednakże komórkowe płyty drewniane, gonty i
połączone płyty parkietowe mogą być użyte
- Kształtki i profile Kształtowanie lub profilowanie
ex 4421 Szyny chirurgiczne; drewniane wieszaki lub prawidła do obuwia
Wytwarzanie z drewna z dowolnej pozycji z wyjątkiem drewna kształtowanego
w sposób ciągły objętego pozycją 4409
ex Dział 45 Korek i wyroby z korka Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
4503 Wyroby z korka naturalnego Wytwarzanie z korka objętego pozycją 4501
Dział 46 Wyroby ze słomy, z esparto i innych materiałów do wyplatania;
wyroby koszykarskie oraz wyroby z wikliny Wytwarzanie, w którym wszystkie
użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
Dział 47 Ścier drzewny lub z innego włóknistego materiału celulozowego;
odpady papieru lub tektury Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały
są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex Dział 48 Papier i tektura; wyroby z masy papierniczej, papieru lub
tektury; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex 4811 Papier, tektura, wyłącznie liniowane lub kratkowane Wytwarzanie z
materiałów papierniczych z Działu 47
4816 Kalka maszynowa, papier samokopiujący i inne papiery do kopiowania
lub papiery przedrukowe (z wyjątkiem objętych pozycją 4809), matryce
powielaczowe i płyty offsetowe wykonane z papieru, nawet w pudełkach
Wytwarzanie z materiałów papierniczych z Działu 47
4817 Koperty, karty listowe, karty pocztowe i karty korespondencyjne, z
papieru lub kartonu; komplety w pudełkach, w portfelach i okładkach z
papieru lub kartonu, zawierające zestaw materiałów piśmiennych
Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt; - w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
ex 4818 Papier toaletowy Wytwarzanie z materiałów papierniczych z Działu
47
ex 4819 Kartony, pudła, pudełka, torby i inne pojemniki opakowaniowe z
papieru, tektury, waty celulozowej lub wstęg włókien celulozowych
Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt; - w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
ex 4820 Bloki listowe Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
ex 4823 Inne papiery, tektury, wata celulozowa i wstęgi włókien
celulozowych, pocięte do wymiaru lub kształtu Wytwarzanie z materiałów
papierniczych z Działu 47
ex Dział 49 Książki, gazety, obrazki i inne wyroby przemysłu
poligraficznego; manuskrypty, maszynopisy i plany Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
4909 Karty pocztowe drukowane lub ilustrowane; drukowane karty z
osobistymi pozdrowieniami, wiadomościami lub ogłoszeniami, ilustrowane lub
nie, nawet z kopertami lub ozdobami Wytwarzanie z materiałów nie
sklasyfikowanych pod pozycjami 4909 lub 4911
4910 Kalendarze drukowane różnych rodzajów, również bloki kalendarzowe:
- Kalendarze w rodzaju "wiecznych" lub z wymiennymi blokami umieszczone na
podstawach innych niż papierowe lub tekturowe Wytwarzanie, w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; -
w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex
works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie z materiałów nie sklasyfikowanych pod pozycjami
4909 lub 4911
ex Dział 50 Jedwab; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex 5003 Odpady jedwabiu (łącznie z kokonami nie nadającymi się do motania,
odpadami przędzy lub szarpanką rozwłóknioną), zgrzeblone lub czesane
Gręplowanie lub czesanie odpadów jedwabiu
5004 do ex 5006 Przędza jedwabna i przędza z odpadów jedwabiu Wytwarzanie
z:18 - jedwabiu surowego lub odpadów jedwabiu zgrzeblonego lub czesanego
przygotowanego do przędzenia, - innych włókien naturalnych nie
zgrzeblonych ani nie czesanych ani w żaden inny sposób nie przygotowanych
do przędzenia, - materiałów chemicznych lub masy tekstylnej, lub papieru
5007 Tkaniny jedwabne z jedwabiu lub odpadów jedwabiu:
- Zawierające nić kauczukową Wytwarzanie z przędzy pojedynczej19
- Pozostałe Wytwarzanie z:20 - przędzy kokosowej, - włókien naturalnych, -
syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie
przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, - materiałów chemicznych
lub pulpy włókienniczej, albo - papieru, lub Drukowanie, któremu
towarzyszą co najmniej dwie operacje przygotowawcze lub wykończeniowe
(takie jak: czyszczenie, bielenie, merceryzacja, stabilizacja termiczna,
drapanie, kalendrowanie, obróbka w celu uzyskania niekurczliwości,
utrwalanie, dekatyzowanie, impregnowanie, reperowanie i robienie
węzełków), gdzie wartość użytego nie zadrukowanego włókna nie przekracza
47,5% ceny ex works produktu
ex Dział 51 Wełna, cienka lub gruba sierść zwierzęca; przędza i tkanina z
włosia końskiego; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
5106 do 5110 Przędza z wełny, z cienkiej lub grubej sierści zwierzęcej lub
z włosia końskiego Wytwarzanie z:21 - jedwabiu surowego lub odpadów
jedwabiu zgrzeblonego lub czesanego przygotowanego do przędzenia, - innych
włókien naturalnych nie zgrzeblonych ani nie czesanych ani w żaden inny
sposób nie przygotowanych do przędzenia, - materiałów chemicznych lub masy
tekstylnej, lub papieru
5111 do 5113 Tkaniny ze zgrzeblonej wełny, cienkiej lub grubej sierści
zwierzęcej lub włosia końskiego:
- Zawierające nić kauczukową Wytwarzanie z przędzy pojedynczej22
- Pozostałe Wytwarzanie z:23 - przędzy kokosowej, - włókien naturalnych, -
syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie
przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, - materiałów chemicznych
lub pulpy włókienniczej, albo - papieru, lub Drukowanie, któremu
towarzyszą co najmniej dwie operacje przygotowawcze lub wykończeniowe
(takie jak: czyszczenie, bielenie, merceryzacja, stabilizacja termiczna,
drapanie, kalendrowanie, obróbka w celu uzyskania niekurczliwości,
utrwalanie, dekatyzowanie, impregnowanie, reperowanie i robienie
węzełków), gdzie wartość użytego nie zadrukowanego włókna nie przekracza
47,5% ceny ex works produktu
ex Dział 52 Bawełna; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
5204 do 5207 Nici i przędza bawełniana Wytwarzanie z:24 - jedwabiu
surowego lub odpadów jedwabiu zgrzeblonego lub czesanego przygotowanego do
przędzenia, - innych włókien naturalnych nie zgrzeblonych ani nie
czesanych ani w żaden inny sposób nie przygotowanych do przędzenia, -
materiałów chemicznych lub masy tekstylnej, lub papieru
5208 do 5212 Tkaniny bawełniane:
- Zawierające nić kauczukową Wytwarzanie z przędzy pojedynczej25
- Pozostałe Wytwarzanie z:26 - przędzy kokosowej, - włókien naturalnych, -
syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie
przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, - materiałów chemicznych
lub pulpy włókienniczej, albo - papieru, lub Drukowanie, któremu
towarzyszą co najmniej dwie operacje przygotowawcze lub wykończeniowe
(takie jak: czyszczenie, bielenie, merceryzacja, stabilizacja termiczna,
drapanie, kalendrowanie, obróbka w celu uzyskania niekurczliwości,
utrwalanie, dekatyzowanie, impregnowanie, reperowanie i robienie
węzełków), gdzie wartość użytego nie zadrukowanego włókna nie przekracza
47,5% ceny ex works produktu
ex Dział 53 Inne roślinne materiały włókiennicze; przędza papierowa i
tkaniny z przędzy papierowej; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie
użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
5306 do 5308 Przędza z innych roślinnych materiałów włókienniczych;
przędza papierowa Wytwarzanie z:27 - jedwabiu surowego lub odpadów
jedwabiu zgrzeblonego lub czesanego przygotowanego do przędzenia, - innych
włókien naturalnych nie zgrzeblonych ani nie czesanych ani w żaden inny
sposób nie przygotowanych do przędzenia, - materiałów chemicznych lub masy
tekstylnej, lub papieru
5309 do 5311 Tkaniny z innych roślinnych materiałów włókienniczych;
tkaniny z przędzy papierowej:
- Zawierające nić kauczukową Wytwarzanie z przędzy pojedynczej28
- Pozostałe Wytwarzanie z: - przędzy z włókna kokosowego, - włókien
naturalnych, - syntetycznych włókien ciętych nie zgrzeblonych ani nie
czesanych ani w żaden inny sposób nie przygotowywanych do przędzenia, -
materiałów chemicznych lub masy tekstylnej, lub - papieru, lub Drukowanie,
któremu towarzyszą co najmniej dwie operacje przygotowawcze lub
wykończeniowe (takie jak: czyszczenie, bielenie, merceryzacja,
stabilizacja termiczna, drapanie, kalendrowanie, obróbka w celu uzyskania
niekurczliwości, utrwalanie, dekatyzowanie, impregnowanie, reperowanie i
robienie węzełków), gdzie wartość użytego nie zadrukowanego włókna nie
przekracza 47,5% ceny ex works produktu
5401 do 5406 Przędza i nici z włókna ciągłego syntetycznego Wytwarzanie z:
- jedwabiu surowego lub odpadów jedwabiu zgrzeblonego lub czesanego
przygotowanego do przędzenia, - innych włókien naturalnych nie
zgrzeblonych ani nie czesanych ani w żaden inny sposób nie przygotowanych
do przędzenia, - materiałów chemicznych lub masy tekstylnej, lub papieru
5407 i 5408 Tkaniny z przędzy z włókna chemicznego ciągłego:
- Zawierające nić kauczukową Wytwarzanie z przędzy pojedynczej29
- Pozostałe Wytwarzanie z:30 - przędzy z włókna kokosowego, - włókien
naturalnych, - syntetycznych włókien ciętych nie zgrzeblonych ani nie
czesanych ani w żaden inny sposób nie przygotowywanych do przędzenia, -
materiałów chemicznych lub masy tekstylnej, lub - papieru, lub Drukowanie,
któremu towarzyszą co najmniej dwie operacje przygotowawcze lub
wykończeniowe (takie jak: czyszczenie, bielenie, merceryzacja,
stabilizacja termiczna, drapanie, kalendrowanie, obróbka w celu uzyskania
niekurczliwości, utrwalanie, dekatyzowanie, impregnowanie, reperowanie i
robienie węzełków), gdzie wartość użytego nie zadrukowanego włókna nie
przekracza 47,5% ceny ex works produktu
5501 do 5507 Syntetyczne włókna cięte Wytwarzanie z materiałów chemicznych
lub pulpy włókienniczej
5508 do 5511 Przędza i nici z włókien syntetycznych Wytwarzanie z:31 -
jedwabiu surowego, odpadów jedwabiu, gręplowanych lub czesanych lub w inny
sposób przetworzonych w celu przędzenia, - innych włókien naturalnych, nie
gręplowanych, nie czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w celu
przędzenia, - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej, lub -
materiałów papierniczych
5512 do 5516 Tkaniny z włókna syntetycznego:
- Zawierające nić kauczukową Wytwarzanie z przędzy pojedynczej32
- Pozostałe Wytwarzanie z:33 - przędzy kokosowej, - włókien naturalnych, -
syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie
przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, - materiałów chemicznych
lub pulpy włókienniczej, albo - papieru, lub Drukowanie, któremu
towarzyszą co najmniej dwie operacje przygotowawcze lub wykończeniowe
(takie jak: czyszczenie, bielenie, merceryzacja, stabilizacja termiczna,
drapanie, kalendrowanie, obróbka w celu uzyskania niekurczliwości,
utrwalanie, dekatyzowanie, impregnowanie, reperowanie i robienie
węzełków), gdzie wartość użytego nie zadrukowanego włókna nie przekracza
47,5% ceny ex works produktu
ex dział 56 Wata, filc i włókniny; przędze specjalne: szpagat, powrozy,
linki i liny oraz wyroby z nich; z wyjątkiem: Wytwarzanie z:34 - przędzy
kokosowej, - włókien naturalnych, - materiałów chemicznych lub pulpy
włókienniczej, albo - materiałów papierniczych
5602 Filc, impregnowany, powlekany, pokryty lub laminowany, lub nie
poddany tego rodzaju obróbce:
- Filc igłowany Wytwarzanie z:35 - włókien naturalnych - materiałów
chemicznych lub pulpy włókienniczej Jakkolwiek: - włókno ciągłe
polipropylenowe objęte pozycją 5402 - włókna polipropylenowe objęte
pozycjami 5503 lub 5506, lub - kable z włókna ciągłego polipropylenowego
objęte pozycją 5501, których masa jednostkowa pojedynczej przędzy ciągłej
i przędzy we wszystkich przypadkach jest niższa niż 9 decyteksów mogą być
użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 40% ceny ex works
produktu
- Pozostałe Wytwarzanie z:36 - włókien naturalnych, - syntetycznych
włókien ciętych wykonanych z kazeiny, lub - materiałów chemicznych lub
pulpy włókienniczej
5604 Nić gumowa lub sznurek pokryty materiałem włókienniczym; przędza
włókiennicza oraz taśma i podobne materiały z pozycji 5404 lub 5405,
impregnowane, powlekane, pokryte lub otulane gumą lub tworzywem sztucznym:

- Nić gumowa lub sznurek, pokryty materiałem włókienniczym Wytwarzanie z
nici gumowej lub sznurka nie pokrytego materiałem włókienniczym
- Pozostałe Wytwarzanie z:37 - włókien naturalnych, nie gręplowanych, nie
czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, -
materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej, albo - materiałów
papierniczych
5605 Przędza metalizowana, żyłkowana lub nie, stanowiąca przędzę
włókienniczą, lub taśma, lub podobny materiał z pozycji 5404 lub 5405,
połączony z metalem w postaci nici, taśmy lub proszku, lub pokryty metalem
Wytwarzanie z:38 - włókien naturalnych, - syntetycznych włókien ciętych,
nie gręplowanych, nie czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w
celu przędzenia, - materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej, albo -
materiałów papierniczych
5606 Przędza żyłkowana i taśma lub podobny materiał z pozycji 5404 lub
5405, żyłkowany (z wyłączeniem materiałów z pozycji 5605 i żyłkowanej
przędzy z włosia końskiego); przędza szenilowa (łącznie z kosmykową
przędzą szenilową); przędza krajkowa supełkowa Wytwarzanie z:39 - włókien
naturalnych, - syntetycznych włókien ciętych, nie gręplowanych, nie
czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, -
materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej, albo - materiałów
papierniczych
Dział 57 Dywany i inne włókiennicze wykładziny podłogowe:
- Z filcu igłowanego Wytwarzanie z:40 - włókien naturalnych, lub -
materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej Jakkolwiek: - włókno ciągłe
polipropylenowe objęte pozycją 5402, - włókna polipropylenowe objęte
pozycjami 5503 lub 5506, lub - kable z włókna ciągłego polipropylenowego
objęte pozycją 5501, których masa jednostkowa pojedynczej przędzy ciągłej
i przędzy we wszystkich przypadkach jest niższa niż 9 decyteksów mogą być
użyte pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 40% ceny ex works
produktu
- Z innego filcu Wytwarzanie z:41 - włókien naturalnych, nie gręplowanych,
nie czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, lub
- materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej
- Pozostałe Wytwarzanie z:42 - przędzy kokosowej, - przędzy z włókien
ciągłych syntetycznych lub sztucznych, - włókien naturalnych, lub -
syntetycznych włókien ciętych, nie gręplowanych, nie czesanych ani nie
przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia


ex Dział 58 Tkaniny specjalne; tkaniny pluszowe; koronki; tkaniny
obiciowe; pasmanteria; hafty, z wyjątkiem:
- Łączone z nicią gumową Wytwarzanie z przędzy pojedynczej43
- Pozostałe Wytwarzanie z:44 - włókien naturalnych, - syntetycznych
włókien ciętych, nie gręplowanych, nie czesanych ani nie przetworzonych w
inny sposób w celu przędzenia, lub - materiałów chemicznych lub pulpy
włókienniczej lub Drukowanie, któremu towarzyszą co najmniej dwie operacje
przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak: czyszczenie, bielenie,
merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie, kalendrowanie, obróbka w
celu uzyskania niekurczliwości, utrwalanie, dekatyzowanie, impregnowanie,
reperowanie i robienie węzełków), gdzie wartość użytego nie zadrukowanego
włókna nie przekracza 47,5% ceny ex works produktu
5805 Tkaniny obiciowe, ręcznie tkane typu gobelinów, Flanders, Aubusson,
Beauvais i podobne oraz tkaniny obiciowe haftowane na kanwie (np. "petit
point" lub krzyżykowo), nawet konfekcjonowane Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
5810 Hafty w sztukach, taśmach lub motywach Wytwarzanie, w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt,
oraz - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex
works produktu
5901 Tkaniny powlekane gumą lub substancją skrobiową, używane do opraw
książek itp.; techniczna kalka płócienna; płótna zagruntowane dla celów
malarskich; płótno klejone i podobne tkaniny usztywniane do formowania
stożków kapeluszy Wytwarzanie z przędzy
5902 Tkaniny kordowe z przędzy o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie, z
nylonu lub innych poliamidów, poliestrów lub jedwabiu wiskozowego
- W których materiały tekstylne stanowią nie więcej niż 90% łącznej wagi
produktu Wytwarzanie z przędzy
- Pozostałe Wytwarzanie z materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej
5903 Tkaniny impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane tworzywem
sztucznym, z wyłączeniem tkanin objętych pozycją 5902 Wytwarzanie z
przędzy lub Drukowanie, któremu towarzyszą co najmniej dwie operacje
przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak: czyszczenie, bielenie,
merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie, kalendrowanie, obróbka w
celu uzyskania niekurczliwości, utrwalanie, dekatyzowanie, impregnowanie,
reperowanie i robienie węzełków), gdzie wartość użytego nie zadrukowanego
włókna nie przekracza 47,5% ceny ex works produktu
5904 Linoleum, także wycinane według kształtu; wykładziny podłogowe
składające się z powłoki lub pokrycia nałożonego na podkładzie
włókienniczym, również wykrojone według kształtu Wytwarzanie z przędzy45
5905 Włókiennicze wykładziny ścienne:
- Impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane gumą, tworzywami
sztucznymi lub innymi materiałami Wytwarzanie z przędzy
- Pozostałe Wytwarzanie z:46 - przędzy kokosowej, - włókien naturalnych, -
syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie
przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, - materiałów chemicznych
lub pulpy włókienniczej lub Drukowanie, któremu towarzyszą co najmniej
dwie operacje przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak: czyszczenie,
bielenie, merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie, kalendrowanie,
obróbka w celu uzyskania niekurczliwości, utrwalanie, dekatyzowanie,
impregnowanie, reperowanie i robienie węzełków), gdzie wartość użytego nie
zadrukowanego włókna nie przekracza 47,5% ceny ex works produktu
5906 Tkaniny gumowane, z wyłączeniem tkanin objętych pozycją 5902:
- Dziane lub szydełkowane Wytwarzanie z:47 - włókien naturalnych, -
syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie
przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, - materiałów chemicznych
lub pulpy włókienniczej
- Inne niż tkaniny z przędzy z syntetycznego włókna ciągłego, w których
materiały tekstylne stanowią więcej niż 90% łącznej wagi produktu
Wytwarzanie z materiałów chemicznych
- Pozostałe Wytwarzanie z przędzy
5907 Tkaniny impregnowane lub powlekane i pokrywane w inny sposób, płótna
malowane jako dekoracje teatralne, tła atelier i podobne Wytwarzanie z
przędzy lub Drukowanie, któremu towarzyszą co najmniej dwie operacje
przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak: czyszczenie, bielenie,
merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie, kalendrowanie, obróbka w
celu uzyskania niekurczliwości, utrwalanie, dekatyzowanie, impregnowanie,
reperowanie i robienie węzełków), gdzie wartość użytego nie zadrukowanego
włókna nie przekracza 47,5% ceny ex works produktu
5908 Knoty tkane, plecione lub dziane z materiałów włókienniczych, do
lamp, kuchenek, zapalniczek, świec i wyrobów podobnych; koszulki żarowe
oraz dzianiny cylindryczne do ich wyrobu, nawet impregnowane:
- Koszulki żarowe, impregnowane Wytwarzanie z dzianin cylindrycznych
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
5909 do 5911 Artykuły tekstylne do celów technicznych:
- Tarcze i pierścienie do polerowania inne niż wykonane z filcu objęte
pozycją 5911 Wytwarzanie z przędzy, odpadów tkanin lub szmat objętych
pozycją 6310
- Tkaniny z włókien syntetycznych, stosowane w maszynach papierniczych,
nawet filcowane, impregnowane lub nie, powlekane lub nie, cylindryczne lub
ciągłe z pojedynczą i/lub wielowątkową osnową lub tkaniny tkanena płasko z
wielomawątkami i/lub osnowami z pozycji 5911 Wytwarzanie z:48 - przędzy
kokosowej, - następujących materiałów: - przędzy z
politetrafluoroetylenu49 - przędzy wielowątkowej, z poliamidu, powlekanej,
impregnowanej lub pokrywanej żywicą fenolową, - przędzy z tkanin
syntetycznych z poliamidów aromatycznych otrzymanych przez polikondensację
m-fenylenediaminy i kwasu izoftalowego, - pojedynczego włókna ciągłego
politetrafluoroetylenu, - przędzy z tkanin syntetycznych z polifenylenu
tereftalamidu, - przędzy z włókna szklanego, pokrywana żywicą fenolową i
wzbogacana przędzą akrylową, - kopoliestrowych pojedynczych włókien
ciągłych z poliestru, żywicy z kwasu tereftalowego; 1,4
cykloheksanedynktanolu i kwasu izoftalowego, - włókien naturalnych, -
syntetycznych włókien ciętych, nie gręplowanych, nie czesanych ani nie
przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, lub - materiałów
chemicznych lub pulpy włókienniczej
- Pozostałe Wytwarzanie z:50 - przędzy kokosowej, - włókien naturalnych, -
syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie
przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, - materiałów chemicznych
lub pulpy włókienniczej
Dział 60 Dzianiny i wyroby szydełkowane Wytwarzanie z:51 - włókien
naturalnych, - syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie
czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, -
materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej
Dział 61 Odzież i dodatki odzieżowe dziane lub szydełkowane:
- Otrzymywane przez zszycie lub połączenie w inny sposób dwóch lub więcej
części tkanin dzianych lub szydełkowanych, które zostały albo wykrojone
według kształtu albo otrzymane wcześniej w gotowym kształcie Wytwarzanie z
przędzy52 53
- Pozostałe Wytwarzanie z:54 - włókien naturalnych, - syntetycznych
włókien ciętych nie gręplowanych, nie czesanych ani nie przetworzonych w
inny sposób w celu przędzenia, - materiałów chemicznych lub pulpy
włókienniczej
ex Dział 62 Odzież i dodatki odzieżowe, bez dzianych i szydełkowanych; z
wyjątkiem: Wytwarzanie z przędzy55 56
ex 6202 ex 6204 ex 6206 ex 6209 i ex 6211 Damska, dziewczęca i dziecięca
odzież i dodatki odzieżowe, haftowane Wytwarzanie z przędzy57 58 lub
Wytwarzanie z tkaniny nie haftowanej pod warunkiem, że wartość użytej
tkaniny nie haftowanej nie przekracza 40% ceny ex works produktu59 60
ex 6210 i ex 6216 Sprzęt ogniotrwały z tkanin pokrytych folią z
aluminiowanego poliestru Wytwarzanie z przędzy61 lub Wytwarzanie z tkaniny
nie pokrytej folią pod warunkiem, że wartość użytej tkaniny nie pokrytej
folią nie przekracza 40% ceny ex works produktu62
6213 i 6214 Chusteczki do nosa, szale, chusty, szaliki, mantyle, welony i
podobne artykuły:
- Haftowane Wytwarzanie z nie bielonej przędzy pojedynczej63 64 lub
Wytwarzanie z tkaniny nie haftowanej pod warunkiem, że wartość użytej
tkaniny nie haftowanej nie przekracza 40% ceny ex works produktu65
- Pozostałe Wytwarzanie z nie bielonej przędzy pojedynczej66 67 lub
Obróbka, po której następuje drukowanie, któremu towarzyszą co najmniej
dwie operacje przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak: czyszczenie,
bielenie, merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie, kalendrowanie,
obróbka w celu uzyskania niekurczliwości, utrwalanie, dekatyzowanie,
impregnowanie, reperowanie i robienie węzełków), gdzie wartość użytych nie
zadrukowanych towarów z pozycji 6213 i 6214 nie przekracza 47,5% ceny ex
works produktu
6217 Inne konfekcjonowane dodatki odzieżowe; części odzieży lub dodatków
odzieżowych, z wyłączeniem objętych pozycją 6212: Wytwarzanie, w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt,
oraz - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40%
ceny ex works produktu
- Haftowane Wytwarzanie z przędzy68 lub Wytwarzanie z tkaniny nie
haftowanej pod warunkiem, że wartość użytej tkaniny nie haftowanej nie
przekracza 40% ceny ex works produktu69
- Sprzęt ogniotrwały z tkanin pokrytych folią z poliestru aluminiowego
Wytwarzanie z przędzy pojedynczej lub Wytwarzanie z tkaniny nie powlekanej
pod warunkiem, że wartość użytej tkaniny nie powlekanejnie przekracza 40%
ceny ex works produktu70
- Wycięte wkładki do kołnierzy i mankietów Wytwarzanie, w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt;
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu
- Pozostałe Wytwarzanie z przędzy71


ex Dział 63 Inne konfekcjonowane artykuły włókiennicze; zestawy; odzież
używana i używane artykuły włókiennicze; szmaty; z wyjątkiem: Wytwarzanie,
w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż
produkt
6301 do 6304 Koce, pledy, bielizna pościelowa itd.; zasłony itd.; inne
artykuły wyposażenia wnętrz:
- Z filcu, z włóknin Wytwarzanie z:72 - włókien naturalnych, lub -
materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej
- Pozostałe:
- - Haftowane Wytwarzanie z nie bielonej przędzy pojedynczej73 74 lub
Wytwarzanie z tkaniny nie haftowanej (innej niż dziana lub szydełkowana)
pod warunkiem, że wartość użytej tkaniny nie haftowanej nie przekracza 40%
ceny ex works produktu
- - Pozostałe Wytwarzanie z nie bielonej przędzy pojedynczej75 76
6305 Worki i torby stosowane do pakowania towarów Wytwarzanie z:77 -
włókien naturalnych, - syntetycznych włókien ciętych nie gręplowanych, nie
czesanych ani nie przetworzonych w inny sposób w celu przędzenia, lub -
materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej
6306 Wyroby z brezentu impregnowanego, markizy, zasłony przeciwsłoneczne,
namioty, żagle do łodzi, desek windsurfingowych i pojazdów lądowych,
wyposażenie kempingowe:
- Z włóknin Wytwarzanie z:78 79 - włókien naturalnych, lub - materiałów
chemicznych lub pulpy włókienniczej
- Pozostałe Wytwarzanie z nie bielonej przędzy pojedynczej80 81
ex 6307 Inne artykuły konfekcjonowane, łącznie z wykrojami odzieży
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
6308 Zestawy tkanin i przędzy, z dodatkami lub bez, do wykonywania
kilimów, obić, haftowanej bielizny stołowej i serwetek, lub podobnych
artykułów włókienniczych, w opakowaniach, przeznaczone do sprzedaży
detalicznej Każdy element zestawu musi spełniać wymagania reguły, którym
by podlegał, gdyby nie był włączony do zestawu. Jakkolwiek artykuły
niepochodzące mogą zostać włączone pod warunkiem, że ich łączna wartość
nie przekracza 15% ceny ex works zestawu
ex Dział 64 Obuwie, getry i wyroby podobne; z wyjątkiem: Wytwarzanie z
materiałów z dowolnej pozycji z wyjątkiem cholewek przymocowanych do
podeszw wewnętrznych lub do innych części podeszw objętych pozycją 6406
6406 Części obuwia (łącznie z cholewkami nawet przymocowanymi do podeszw
innych niż zewnętrzne); wyjmowane wkładki, podkładki pod pięty i tym
podobne artykuły; getry, sztylpy i podobne artykuły oraz ich części
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt
ex Dział 65 Nakrycia głowy i ich części; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w
którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż
produkt
6503 Kapelusze i inne nakrycia głowy z filcu, wykonane z korpusów, stożków
lub płatów do kapeluszy objętych pozycją 6501, również z podszyciem i
przybraniem Wytwarzanie z przędzy lub włókien82
6505 Kapelusze i inne nakrycia głowy, dziane lub szydełkowane, lub
wykonane z koronki, filcu lub innych materiałów włókienniczych, w kawałku
(ale nie z pasków), także z podszyciem i przybraniem; siatki na włosy z
jakiegokolwiek materiału, również z podszyciem i przybraniem Wytwarzanie z
przędzy lub włókien83
ex Dział 66 Parasole, parasole przeciwsłoneczne, laski, laski z
siodełkiem, bicze, szpicruty i ich części; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w
którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż
produkt
6601 Parasole i parasole przeciwsłoneczne (włączając parasole-laski,
parasole ogrodowe i podobne) Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
Dział 67 Preparowane pióra i puch oraz wyroby z piór lub puchu; sztuczne
kwiaty; wyroby z włosów ludzkich Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex Dział 68 Wyroby z kamieni, gipsu, cementu, azbestu, miki i podobnych
materiałów; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały
są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex 6803 Wyroby z łupków lub z łupków scalonych Wytwarzanie z obrobionych
łupków
ex 6812 Wyroby z azbestu; wyroby z mieszanin na bazie azbestu lub z
mieszanin na bazie azbestu i węglanu magnezowego Wytwarzanie z materiałów
objętych dowolną pozycją
ex 6814 Wyroby z miki, łącznie z miką scaloną lub regenerowaną, na podłożu
z papieru, tektury lub innych materiałów Wytwarzanie z obrobionej miki
(łącznie z miką scaloną lub regenerowaną)
Dział 69 Produkty ceramiczne Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex Dział 70 Szkło i wyroby ze szkła; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex 7003, ex 7004 i ex 7005 Szkło z warstwą przeciwodblaskową Wytwarzanie z
materiałów z pozycji 7001
7006 Szkło z pozycji 7003, 7004 lub 7005, gięte, o obrobionych
krawędziach, grawerowane, wiercone, emaliowane lub inaczej obrobione, ale
nie obramowane lub nie oprawione w innych materiałach Wytwarzanie z
materiałów objętych pozycją 7001
7007 Szkło bezpieczne, złożone ze szkła hartowanego (temperowanego) lub
warstwowego Wytwarzanie z materiałów objętych pozycją 7001
7008 Wielościenne elementy izolacyjne ze szkła Wytwarzanie z materiałów
objętych pozycją 7001
7009 Lustra, w ramach lub nie, łącznie z lusterkami wstecznymi Wytwarzanie
z materiałów objętych pozycją 7001
7010 Balony, butle, butelki, słoje, dzbany, fiolki, ampułki i inne
pojemniki ze szkła, w rodzaju używanych do transportu lub pakowania
towarów; słoje szklane na przetwory; korki, przykrywki i inne zamknięcia
szklane Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane
w pozycji innej niż produkt lub Cięcie wyrobów ze szkła, pod warunkiem, że
wartość wyrobów ze szkła nie ciętych nie przekracza 50% ceny ex works
produktu
7013 Wyroby ze szkła w rodzaju używanych do celów stołowych, kuchennych,
toaletowych, biurowych, dekoracji wnętrz lub podobnych celów (z wyjątkiem
objętych pozycją 7010 lub 7018) Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt lub Cięcie wyrobów
ze szkła, pod warunkiem, że wartość wyrobów ze szkła nie ciętych nie
przekracza 50% ceny ex works produktu lub Ręczne dekorowanie (z wyjątkiem
drukowania sitodrukiem) wyrobów ze szkła nabieranego ręcznie pod
warunkiem, że wartość wyrobów ze szkła nabieranego ręcznie nie przekracza
50% ceny ex works produktu
ex 7019 Wyroby (inne niż przędza) z włókien szklanych Wytwarzanie z: -
niebarwionych taśm przędzy, niedoprzędów, przędzy lub nici ciętych, lub -
włókna szklanego


ex Dział 71 Perły naturalne lub hodowlane, kamienie szlachetne lub
półszlachetne, metale szlachetne, metale platerowane metalem szlachetnym i
wyroby z nich; sztuczna biżuteria; monety, z wyjątkiem: Wytwarzanie, w
którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż
produkt
ex 7101 Perły naturalne lub hodowlane, sortowane i tymczasowo nawleczone
dla ułatwienia transportu Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały
są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex 7102, ex 7103 i ex 7104 Kamienie szlachetne i półszlachetne, obrobione
(naturalne, syntetyczne lub odtworzone) Wytwarzanie z nie obrobionych
kamieni szlachetnych lub półszlachetnych
7106, 7108 i 7110 Metale szlachetne:
- Nie obrobione Wytwarzanie z materiałów nie sklasyfikowanych w pozycjach
7106, 7108 lub 7110 lub Elektrolityczna, termiczna lub chemiczna separacja
metali szlachetnych objętych pozycją 7106, 7108 lub 7110 lub Wytwarzanie
stopu metali szlachetnych objętych pozycjami 7106, 7108 lub 7110 wyłącznie
z tych metali lub z metalem nieszlachetnym
- W stanie półproduktu lub proszku Wytwarzanie z nie obrobionych metali
szlachetnych
ex 7107, ex 7109 i ex 7111 Metale platerowane metalami szlachetnymi, w
stanie półproduktu Wytwarzanie z metali platerowanych metalami
szlachetnymi, nie obrobionymi
7116 Wyroby z pereł naturalnych lub hodowlanych, kamieni szlachetnych lub
półszlachetnych (naturalnych, syntetycznych lub odtworzonych) Wytwarzanie,
w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex
works produktu
7117 Sztuczna biżuteria Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt lub Wytwarzanie z elementów z
metali nieszlachetnych, nie platerowanych i nie pokrytych metalami
szlachetnymi pod warunkiem, że wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 50% ceny ex works produktu
ex Dział 72 Żelazo, żeliwo i stal; z wyjątkiem: Wytwarzanie w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
7207 Półwyroby ze stali niestopowej Wytwarzanie z materiałów objętych
pozycjami 7201, 7202, 7203, 7204 lub 7205
7208 do 7216 Wyroby walcowane płaskie, sztaby i pręty, kątowniki,
kształtowniki i profile ze stali niestopowej Wytwarzanie z bloków lub
innych pierwotnych form objętych pozycją 7206
7217 Drut ze stali niestopowej Wytwarzanie z półwyrobów objętych pozycją
7207
ex 7218, 7219 do 7222 Półwyroby, wyroby walcowane płaskie, sztaby i pręty,
kątowniki, kształtowniki i profile ze stali nierdzewnej Wytwarzanie z
bloków lub innych pierwotnych form objętych pozycją 7218
7223 Drut ze stali nierdzewnej Wytwarzanie z półwyrobów objętych pozycją
7218
ex 7224, 7225 do 7228 Półwyroby, wyroby walcowane płaskie, sztaby i pręty,
w nieregularnych kręgach, z innej stali stopowej;, sztaby i pręty ze stali
stopowej i niestopowej, kształtowniki i profile z innej stali stopowej
nadające się do celów wiertniczych Wytwarzanie z bloków lub innych
pierwotnych form objętych pozycjami 7206, 7218 lub 7224
7229 Drut z innej stali stopowej Wytwarzanie z półwyrobów objętych pozycją
7224
ex Dział 73 Wyroby z żeliwa i stali; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex 7301 Ścianka szczelna ze stali Wytwarzanie z materiałów objętych
pozycją 7206
7302 Kolejowy lub tramwajowy torowy materiał konstrukcyjny ze stali:
szyny, szyny ochronne, szyny zębate, iglice zwrotnicowe, skrzyżowania,
cięgna sztywne zwrotnic i inne elementy skrzyżowań, podkłady kolejowe,
nakładki stykowe, siodełka szynowe, kliny siodełkowe, podkłady pod szyny,
uchwyty szynowe, płyty podkładkowe, wiązadła i inne materiały przeznaczone
do łączenia lub mocowania szyn Wytwarzanie z materiałów objętych pozycją
7206
7304, 7305 i 7306 Rury, przewody rurowe i profile drążone z żeliwa lub ze
stali Wytwarzanie z materiałów objętych pozycją 7206, 7207, 7218 lub 7224
ex 7307 Rury i łączniki rur ze stali nierdzewnej (ISO nr X5CrNiMo 1712),
składające się z kilku części Toczenie, wiercenie, rozwiercanie,
gwintowanie, stępianie ostrych krawędzi i piaskowanie półwyrobów kutych,
których wartość nie przekracza 35% ceny ex works produktu
7308 Konstrukcje (z wyłączeniem budynków prefabrykowanych z pozycji nr
9406) i części konstrukcji (np. mosty i części mostów, wrota śluz, wieże,
maszty kratowe, dachy, szkielety konstrukcji dachów, drzwi i okna oraz
ramy do nich i progi drzwiowe, okiennice, balustrady, filary i kolumny) ze
stali; płyty, pręty, kątowniki, kształtowniki, profile, rury i tym
podobne, przygotowane do użycia w konstrukcjach, z żeliwa lub ze stali
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt. Jakkolwiek, kątowniki, kształtowniki i profile
spawane, objęte pozycją 7301 nie mogą być użyte
ex 7315 Łańcuchy przeciwpoślizgowe Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów z pozycji 7315 nie przekracza 50% ceny ex
works produktu
ex Dział 74 Miedź i wyroby z miedzi; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; -
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works
produktu
7401 Kamienie miedziowe; miedź cementacyjna (miedź wytrącona) Wytwarzanie,
w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż
produkt
7402 Miedź nierafinowana, anody miedziane do rafinacji elektrolitycznej
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt
7403 Miedź rafinowana i stopy miedzi, nie obrobione:
- Miedź rafinowana Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
- Stopy miedzi i miedź rafinowana zawierająca inne składniki Wytwarzanie z
miedzi rafinowanej, nie obrobionej lub złomu i odpadów miedzi
7404 Złom i odpady miedzi Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały
są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
7405 Stopy przejściowe miedzi Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex Dział 75 Nikiel i wyroby z niklu; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; -
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works
produktu
7501 do 7503 Kamienie niklowe, spieki tlenku niklu oraz inne produkty
pośrednie hutnictwa niklu, nikiel nie obrobiony, złom i odpady niklu
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt
ex Dział 76 Aluminium i wyroby z aluminium; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w
którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż
produkt, oraz - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 50% ceny ex works produktu
7601 Aluminium nie obrobione Wytwarzanie na drodze obróbki cieplnej lub
elektrolitycznej z aluminium niestopowego lub odpadów i złomu aluminium
7602 Złom i odpady aluminium Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex 7616 Wyroby z aluminium inne niż siatka, tkanina, ruszty, tkaniny
sieciowe, ogrodzenia, tkaniny wzmacniające i podobne materiały (w tym
taśmy zamknięte) z drutu aluminiowego, i siatka metalowa rozciągana z
aluminium Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt, jakkolwiek siatka, tkanina,
ruszty, tkaniny sieciowe, ogrodzenia, tkaniny wzmacniające i podobne
materiały (w tym taśmy zamknięte) drutu aluminiowego, i siatka metalowa
rozciągana z aluminium mogą być użyte, oraz - w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
Dział 77 Zarezerwowany na ewentualność przyszłego wykorzystania w HS
ex Dział 78 Ołów i wyroby z ołowiu; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; -
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works
produktu
7801 Ołów nie obrobiony:
- Ołów rafinowany Wytwarzanie ze stopu ołowiu typu "bulion" lub ołowiu
surowego
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jakkolwiek odpady i złom
objęte pozycją 7802 nie mogą być użyte
7802 Złom i odpady ołowiu Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały
są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex Dział 79 Cynk i wyroby z cynku; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; -
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works
produktu
7901 Cynk nie obrobiony Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jakkolwiek odpady i złom
objęte pozycją 7902 nie mogą być użyte
7902 Złom i odpady cynku Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały
są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex Dział 80 Cyna i wyroby z cyny; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; -
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works
produktu
8001 Cyna nie obrobiona Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jakkolwiek odpady i złom
objęte pozycją 8002 nie mogą być użyte
8002 i 8007 Złom i odpady cyny; inne artykuły z cyny Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
Dział 81 Inne metale nieszlachetne; cermetale; wyroby z tych materiałów:
- Inne metale nieszlachetne, obrobione; wyroby z tych metali Wytwarzanie,
w którym wartość wszystkich użytych materiałów sklasyfikowanych w tej
samej pozycji co produkt nie przekracza 50% ceny ex works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex Dział 82 Narzędzia, przybory, noże, łyżki, widelce i inne sztućce z
metali nieszlachetnych; ich części z metali nieszlachetnych; z wyjątkiem:
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt
8206 Narzędzia złożone z dwóch lub więcej wyrobów ujętych w pozycjach 8202
do 8205, tworzące komplety do sprzedaży detalicznej Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowanej w pozycjach innych niż 8202
do 8205. Jakkolwiek narzędzia z pozycji 8202 do 8205 mogą być włączone do
kompletu pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza 15% ceny ex works
produktu
8207 Przybory wymienne do narzędzi ręcznych napędzanych siłą mięśni lub
mechanicznie lub do obrabiarek (np. do prasowania, tłoczenia, kucia na
prasach, przebijania, wykrawania, gwintowania otworów i wałków, wiercenia,
wytaczania, przeciągania, frezowania, toczenia lub wkręcania wkrętów),
także ciągadła, ciągowniki bądź matryce do wyciskania metalu oraz
narzędzia do wiercenia w kamieniu lub do wierceń ziemnych Wytwarzanie, w
którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż
produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny
ex works produktu
8208 Noże i ostrza tnące, do maszyn lub do urządzeń mechanicznych
Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu
ex 8211 Noże z ostrzami tnącymi ząbkowanymi lub nie (także noże
ogrodnicze), inne niż noże objęte pozycją 8208 Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt.
Jednakże ostrza i rękojeści noży z metalu nieszlachetnego mogą być użyte
8214 Pozostałe artykuły nożownicze (np. maszynki do strzyżenia włosów,
topory rzeźnicze lub kuchenne, tasaki, noże do maszynek do mięsa, noże do
papieru); zestawy i akcesoria do manicure lub pedicure (także pilniki do
paznokci) Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt. Jednakże rękojeści z metalu
nieszlachetnego mogą być użyte
8215 Łyżki, widelce, chochle, cedzidła, łopatki do podawania tortów, noże
do ryb, noże do masła, szczypce do cukru i podobne artykuły kuchenne lub
stołowe Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane
w pozycji innej niż produkt. Jednakże rękojeści noży z metalu
nieszlachetnego mogą być użyte
ex Dział 83 Wyroby różne z metali nieszlachetnych; z wyjątkiem:
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt
ex 8302 Inne oprawy, okucia i podobne wyroby nadające się do budynków i
automatycznych urządzeń do zamykania drzwi Wytwarzanie, w którym wszystkie
użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt.
Jakkolwiek inne materiały z pozycji 8306 mogą być użyte pod warunkiem, że
ich wartość nie przekracza 30% ceny ex works produktu
ex 8306 Statuetki i inne ozdoby z metali nieszlachetnych Wytwarzanie, w
którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż
produkt. Jednakże materiały z pozycji 8306 mogą być użyte pod warunkiem,
że ich wartość nie przekracza 30% ceny ex works produktu


ex Dział 84 Reaktory jądrowe, kotły, maszyny i urządzenia mechaniczne;
oraz ich części; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt - wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
30% ceny ex works produktu
ex 8401 Części reaktorów jądrowych Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt84 Wytwarzanie,
w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex
works produktu
8402 Kotły wytwarzające parę wodną lub inne pary (z wyjątkiem kotłów
centralnego ogrzewania do gorącej wody, mogących również wytwarzać parę o
niskim ciśnieniu); kotły wodne wysokotemperaturowe Wytwarzanie, w którym:
- wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż
produkt - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 25% ceny ex works produktu
8403 i ex 8404 Kotły centralnego ogrzewania nie ujęte w pozycji 8402 i
instalacje pomocnicze do współpracy z kotłami Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż 8403 lub
8404 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu
8406 Turbiny na parę wodną i turbiny na inne rodzaje pary Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
8407 Silniki spalinowe z zapłonem iskrowym z tłokami wykonującymi ruch
posuwisto-zwrotny lub obrotowy Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
8408 Silniki spalinowe tłokowe z zapłonem samoczynnym (wysokoprężne i
średnioprężne) Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 40% ceny ex works produktu
8409 Części nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do silników
ujętych w pozycjach 8407 lub 8408 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
8411 Silniki turboodrzutowe, turbośmigłowe oraz inne turbiny gazowe
Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu
8412 Pozostałe silniki i siłowniki Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
ex 8413 Obrotowe pompy wyporowe Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
25% ceny ex works produktu
ex 8414 Przemysłowe wentylatory, dmuchawy i podobne Wytwarzanie, w którym:
- wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż
produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny
ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu
8415 Klimatyzatory, zawierające wentylator napędzany silnikiem oraz
elementy służące do zmiany temperatury i wilgotności, także klimatyzatory
nie posiadające możliwości oddzielnej regulacji wilgotności Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
8418 Chłodziarki, zamrażarki i inne urządzenia chłodzące lub zamrażające,
elektryczne lub inne pompy cieplne, inne niż klimatyzatory ujęte w pozycji
8415 Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane
w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - wartość wszystkich użytych
materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów
pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 25% ceny ex works produktu
ex 8419 Maszyny dla przemysłu drzewnego, papierniczego i wytwarzającego
tekturę Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, w ramach powyższego
ograniczenia, materiały sklasyfikowane w tej samej pozycji co produkt są
użyte tylko do wartości stanowiącej 25% ceny ex works produktu
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
30% ceny ex works produktu
8420 Kalandry lub inne maszyny do walcowania, nie przeznaczone do obróbki
metali lub szkła, oraz walce do tych urządzeń Wytwarzanie: - w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu, oraz - gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały
sklasyfikowane w tej samej pozycji co produkt są użyte tylko do wartości
stanowiącej 25% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu
8423 Urządzenia do ważenia (z wyjątkiem wag o czułości 5 cg lub
czulszych), także maszyny do liczenia lub kontroli przez ważenie;
wszelkiego rodzaju odważniki do wag Wytwarzanie, w którym: - wszystkie
użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; -
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 25% ceny ex works produktu
8425 do 8428 Urządzenia do podnoszenia, przenoszenia, załadunku lub
rozładunku Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, w ramach powyższego
ograniczenia, materiały sklasyfikowane w pozycji 8431 są użyte tylko do
wartości stanowiącej 10% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works
produktu
8429 Spycharki czołowe, spycharki skośne, równiarki, zgarniarki
niwelujące, zgarniarki, koparki, czerparki, ładowarki, podbijarki i walce
drogowe, samobieżne:
- Walce drogowe Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, w ramach powyższego
ograniczenia, materiały sklasyfikowane w pozycji 8431 są użyte tylko do
wartości stanowiącej 10% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works
produktu
8430 Pozostałe maszyny do przemieszczania, równania, niwelowania,
zgarniania, kopania, ubijania, zagęszczania, wybierania lub wiercenia
ziemi, minerałów lub rud; urządzenia do wbijania lub wyciągania pali;
pługi odśnieżające lemieszowe i wirnikowe Wytwarzanie: - w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; -
gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały sklasyfikowane w
pozycji 8431 są użyte tylko do wartości stanowiącej 10% ceny ex works
produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 30% ceny ex works produktu
ex 8431 Części do walców drogowych Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
8439 Urządzenia do wytwarzania masy włóknistego materiału celulozowego lub
do wytwarzania bądź obróbki wykańczającej papieru lub tektury Wytwarzanie:
- w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny
ex works produktu; - gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały
sklasyfikowane w tej samej pozycji co produkt są użyte tylko do wartości
stanowiącej 25% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu
8441 Pozostałe urządzenia do wytwarzania masy papierniczej, papieru lub
tektury, także krajarki i krajalnice wszelkich typów Wytwarzanie: - w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu; - gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały
sklasyfikowane w tej samej pozycji co produkt są użyte tylko do wartości
stanowiącej 25% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu
8444 do 8447 Maszyny objęte tymi pozycjami dla przemysłu włókienniczego
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
ex 8448 Urządzenia pomocnicze do maszyn ujętych w pozycjach 8444 i 8445
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
8452 Maszyny do szycia z wyłączeniem maszyn do zszywania książek ujętych w
pozycji 8440; meble, podstawy i obudowy specjalnie zaprojektowane do
maszyn do szycia; igły do maszyn do szycia:
- Maszyny do szycia (tylko stebnówki) z głowicami o masie nie większej niż
16 kg bez silnika lub 17 kg z silnikiem Wytwarzanie: - w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; -
gdzie, wartość wszystkich materiałów niepochodzących użytych do montażu
głowicy (bez silnika) nie przekracza wartości użytych materiałów
pochodzących; - mechanizmy do naciągania nici, obrębiania i zygzakowania
są pochodzące
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 40% ceny ex works produktu
8456 do 8466 Obrabiarki i maszyny oraz ich części i akcesoria objęte
pozycjami 8456 do 8466 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
8469 do 8472 Maszyny biurowe (np. maszyny do pisania, maszyny liczące,
maszyny do automatycznego przetwarzania danych, powielacze, zszywacze)
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
8480 Skrzynki formierskie dla odlewni metali; płyty podmodelowe; modele
odlewnicze; formy do metali (inne niż wlewnice), węglików metali, szkła,
materiałów mineralnych, gum lub tworzyw sztucznych Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works
produktu
8482 Łożyska toczne Wytwarzanie w którym: - wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie,
w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex
works produktu
8484 Uszczelki i podobne przekładki z cienkiej blachy łączonej z innym
materiałem lub utworzone z dwóch lub więcej warstw metalu; zestawy lub
komplety uszczelek i podobnych przekładek, różniących się między sobą,
umieszczone w torebkach, kopertach lub podobnych opakowaniach Wytwarzanie,
w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
8485 Części maszyn i urządzeń nie zawierające złączy elektrycznych,
izolatorów uzwojeń, styków lub innych części elektrycznych, nie wymienione
ani nie ujęte gdzie indziej w niniejszym Dziale Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu
ex Dział 85 Maszyny i urządzenia elektryczne oraz ich części; rejestratory
i odtwarzacze dźwięku, rejestratory i odtwarzacze obrazu i dźwięku
telewizyjnego oraz części i akcesoria do tych wyrobów; z wyjątkiem:
Wytwarzanie w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu
8501 Silniki elektryczne i prądnice (z wyłączeniem zespołów
prądotwórczych) Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, w ramach
powyższego ograniczenia, materiały sklasyfikowane w pozycji 8503 są użyte
tylko do wartości stanowiącej 10% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex
works produktu
8502 Zespoły prądotwórcze oraz przetwornice jednotwornikowe Wytwarzanie: -
w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu; - gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały
sklasyfikowane w pozycji 8501 lub 8503, łącznie wzięte, są użyte tylko do
wartościstanowiącej 10% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works
produktu
ex 8504 Urządzenia zasilające do maszyn do automatycznego przetwarzania
danych Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu
ex 8518 Mikrofony i ich stojaki; głośniki, w obudowach lub bez;
elektryczne wzmacniacze częstotliwości akustycznych; elektryczna aparatura
wzmacniająca sygnały dźwiękowe Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie,
wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza
wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu
8519 Gramofony bez wzmacniacza, gramofony ze wzmacniaczem, odtwarzacze
kasetowe oraz inny sprzęt do odtwarzania dźwięku nie zawierający
urządzenia do rejestracji dźwięku Wytwarzanie: - w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; -
gdzie, wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie
przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works
produktu
8520 Magnetofony i inne urządzenia do zapisu dźwięku, wyposażone lub nie,
w urządzenia do odtwarzania dźwięku Wytwarzanie: - w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; -
gdzie, wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie
przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works
produktu
8521 Magnetowidy i inne urządzenia do zapisu lub odtwarzania, nawet
wyposażone w tuner wideo Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie,
wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza
wartości użytych materiałów pochodzących oraz Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works
produktu
8522 Części i akcesoria do sprzętu objętego pozycjami 8519 do 8521
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
8523 Nie zapisane nośniki do zapisu dźwięku lub innych sygnałów, inne niż
wyszczególnione w Dziale 37 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
8524 Płyty gramofonowe, taśmy i inne zapisane nośniki do rejestracji
dźwięku lub innych sygnałów, łącznie z matrycami i negatywami płyt
gramofonowych stosowanych w fonografii, jednakże z wyłączeniem wyrobów
wyszczególnionych w dziale 37:
- Matryce i negatywy płyt gramofonowych stosowane w fonografii
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, w ramach powyższego
ograniczenia, materiały sklasyfikowane w pozycji 8523 są użyte tylko do
wartości stanowiącej 10% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works
produktu
8525 Urządzenia nadawcze do radiotelefonii, radiotelegrafii, radiofonii
lub telewizji, zawierające lub nie aparaturę odbiorczą lub zapisującą bądź
odtwarzającą dźwięk; kamery telewizyjne Wytwarzanie: - w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; -
gdzie, wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie
przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works
produktu
8526 Urządzenia radarowe, radionawigacyjne oraz do zdalnego sterowania
drogą radiową Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, wartość
wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości
użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu
8527 Urządzenia odbiorcze dla radiotelefonii, radiotelegrafii lub
radiofonii, posiadające lub nie, w tej samej obudowie, aparaturę do zapisu
lub odtwarzania dźwięku, lub posiadające zegar Wytwarzanie: - w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu; - gdzie, wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących
nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex
works produktu
8528 Odbiorniki telewizyjne (w tym monitory i projektory do współpracy z
magnetowidami), połączone lub nie, w tej samej obudowie, z odbiornikami
radiowymi lub aparaturą do zapisu lub odtwarzania dźwięku lub obrazu
Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, wartość wszystkich użytych
materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów
pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 25% ceny ex works produktu
8529 Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury objętej
pozycjami 8525 do 8528:
- Nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury magnetowidowej do zapisu
lub odtwarzania obrazu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, wartość wszystkich
użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych
materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu
8535 i 8536 Urządzenia elektryczne do przełączania i zabezpieczania
obwodów elektrycznych lub służące do wykonywania połączeń elektrycznych w
obwodach elektrycznych lub do tych obwodów Wytwarzanie: - w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; -
gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały sklasyfikowane w
pozycji 8538 są użyte tylko do wartości stanowiącej 10% ceny ex works
produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 30% ceny ex works produktu
8537 Tablice, panele (w tym panele do sterowania cyfrowego), konsole,
pulpity, szafy i inne układy wsporcze wyposażone co najmniej w dwa
urządzenia objęte pozycjami 8535 lub 8536, służące do elektrycznego
sterowania lub rozdziału energii elektrycznej, łącznie z układami
zawierającymi przyrządy lub aparaturę wymienioną w Dziale 90, różniącą się
od aparatury łączeniowej wymienionej w pozycji 8517 Wytwarzanie: - w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu; - gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały
sklasyfikowane w pozycji 8538 są użyte tylko do wartości stanowiącej 10%
ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu
ex 8541 Diody, tranzystory i inne podobne urządzenia półprzewodnikowe z
wyjątkiem płytek materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pociętych na
"chipy" Wytwarzanie w którym: - wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie,
w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex
works produktu
8542 Elektroniczne układy scalone i mikromoduły Wytwarzanie: - w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu; - gdzie, w ramach powyższego ograniczenia, materiały
sklasyfikowane w pozycji 8541 lub 8542, łącznie wzięte, są użytetylko do
wartości stanowiącej 10% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works
produktu
8544 Izolowane (także emaliowane lub anodyzowane) druty, kable (także
kable koncentryczne) oraz inne izolowane przewody elektryczne, z
łączówkami lub bez; przewody z włókien optycznych, złożone z indywidualnie
osłoniętych włókien, także połączone z przewodnikami prądu elektrycznego
lub zaopatrzone w końcówki (złączki) Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
8545 Elektrody węglowe, szczotki węglowe, węgle do lamp, węgiel do baterii
oraz inne wyroby z grafitu lub innego rodzaju węgla, z metalem lub bez, do
zastosowań elektrotechnicznych Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
8546 Izolatory elektryczne z dowolnego materiału Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu
8547 Elementy izolacyjne dla maszyn, urządzeń i sprzętu
elektrotechnicznego, wykonane całkowicie z materiału izolacyjnego lub
zawierające jedynie proste części metalowe (np. gniazda z gwintem
wewnętrznym) wprowadzone podczas formowania wyłącznie dla celów
montażowych, a różniące się od izolatorów według pozycji 8546; rurki
kablowe oraz osprzęt do rurkowania, z metali pospolitych pokrytych
materiałem izolacyjnym Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
8548 Odpady i braki ogniw galwanicznych, baterii galwanicznych i
akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz
akumulatory elektryczne, elektryczne części maszyn lub urządzeń nie
wymienione lub wyszczególnione w innych pozycjach niniejszego Działu
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
ex Dział 86 Lokomotywy pojazdów szynowych, tabor szynowy i jego części;
osprzęt i elementy torów kolejowych i tramwajowych wraz z ich częściami;
komunikacyjne urządzenia sygnalizacyjne wszelkich typów - mechaniczne
(także elektromechaniczne); z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
8608 Osprzęt torów kolejowych i tramwajowych; mechaniczne (oraz
elektromechaniczne) urządzenia sygnalizacyjne, bezpieczeństwa i sterowania
ruchem szynowym, drogowym, na wodach śródlądowych, miejscach postojowych,
w portach lub na lotniskach; ich części Wytwarzanie, w którym: - wszystkie
użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; -
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 30% ceny ex works produktu
ex Dział 87 Pojazdy nieszynowe oraz ich części i akcesoria; z wyjątkiem:
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
8709 Pojazdy mechaniczne z własnym napędem dla transportu
wewnątrzzakładowego, nie wyposażone w urządzenia podnośnikowe,
przeznaczone do użytku w zakładach produkcyjnych, magazynach, portach i
lotniskach do przewozu towarów na niewielkie odległości; ciągniki
przeznaczone do użytku na peronach kolejowych; części do powyższych
pojazdów Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie,
w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex
works produktu
8710 Czołgi oraz inne opancerzone samobieżne pojazdy bojowe z uzbrojeniem
lub bez, oraz części tych pojazdów Wytwarzanie, w którym: - wszystkie
użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; -
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 30% ceny ex works produktu
8711 Motocykle (także motorowery) oraz rowery wyposażone w pomocnicze
silniki, z wózkiem bocznym lub bez; wózki boczne:
- Z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o pojemności skokowej:
- - Nie przekraczającej 50 cm3 Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie,
wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza
wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 20% ceny ex works produktu
- - Przekraczającej 50 cm3 Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie,
wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza
wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 40% ceny ex works produktu; - gdzie, wartość wszystkich
użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych
materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu
ex 8712 Rowery bez łożysk kulkowych Wytwarzanie z materiałów nie
sklasyfikowanych w pozycji 8714 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu
8715 Wózki dziecięce i ich części Wytwarzanie w którym: - wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
30% ceny ex works produktu
8716 Przyczepy i naczepy; inne pojazdy bez napędu mechanicznego; ich
części Wytwarzanie w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane
w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu
ex Dział 88 Statki powietrzne, statki kosmiczne i ich części; z wyjątkiem:
Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycjach innych niż produkt Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
ex 8804 Spadochrony Wytwarzanie z materiałów objętych dowolną pozycją
włącznie z materiałami z pozycji 8804 Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
8805 Maszyny i urządzenia startowe dla statków powietrznych; maszyny i
urządzenia umożliwiające lądowanie na lotniskowcu oraz podobne maszyny i
urządzenia; naziemne szkoleniowe symulatory lotu (trenażery); części do
powyższych maszyn i urządzeń Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex
works produktu
Dział 89 Statki, łodzie oraz konstrukcje pływające Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt.
Jakkolwiek kadłuby objęte pozycją 8906 nie mogą być użyte Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
ex Dział 90 Przyrządy, narzędzia i aparaty optyczne, fotograficzne,
kinematograficzne, pomiarowe, kontrolne, precyzyjne, medyczne i
chirurgiczne; ich części i akcesoria; z wyjątkiem: Wytwarzanie w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż
produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny
ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu
9001 Włókna optyczne oraz wiązki włókien optycznych; kable światłowodowe
inne niż podane w pozycji nr 85.44; arkusze i płyty substancji
polaryzujących; soczewki (w tym także soczewki kontaktowe), pryzmaty,
zwierciadła i inne elementy optyczne z dowolnych materiałów, nie
oprawione, inne od elementów tego rodzaju ze szkła nie obrobionego
optycznie Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu
9002 Soczewki, pryzmaty, zwierciadła i inne elementy optyczne, z dowolnego
materiału, oprawione, stanowiące część lub wyposażenie przyrządów lub
aparatury, ale nie zrobione ze szkła obrobionego optycznie Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
9004 Okulary, gogle itp., okulary korekcyjne, ochronne lub do innych celów
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
ex 9005 Lornetki, lunety, inne teleskopy optyczne i ich stojaki i
mocowania, z wyjątkiem teleskopów refrakcyjnych i ich stojaki i mocowania
Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu; - wartość wszystkich użytych
materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów
pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 30% ceny ex works produktu
ex 9006 Aparaty fotograficzne (oprócz filmowych); lampy błyskowe (flesze)
oraz żarówki błyskowe, oprócz lamp wyładowczych Wytwarzanie, w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż
produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny
ex works produktu; - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących
nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex
works produktu
9007 Kamery i projektory filmowe, zawierające urządzenia do zapisu i
odtwarzania dźwięku lub bez takich urządzeń Wytwarzanie, w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż
produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny
ex works produktu; - wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących
nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex
works produktu
9011 Mikroskopy optyczne, w tym także mikroskopy przeznaczone do
mikrofotografii, mikrokinematografii lub mikroprojekcji Wytwarzanie, w
którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych
niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40%
ceny ex works produktu; - wartość wszystkich użytych materiałów
niepochodzących nie przekracza wartości użytych materiałów pochodzących
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
30% ceny ex works produktu
ex 9014 Pozostałe przyrządy i pomoce nawigacyjne Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu
9015 Przyrządy i aparaty geodezyjne, topograficzne miernicze, niwelacyjne,
fotogrametryczne, hydrograficzne, oceanograficzne, hydrologiczne,
meteorologiczne, geofizyczne, z wyłączeniem kompasów i busoli; dalmierze
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
9016 Wagi o czułości 5 cg lub lepszej, z odważnikami lub bez Wytwarzanie,
w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
9017 Przyrządy kreślarskie lub obliczeniowe (np. urządzenia kreślące,
pantorafy, kątomierze, zestawy kreślarskie, suwaki logarytmiczne, tarcze
rachunkowe); ręczne przyrządy do pomiaru długości (np. pręty i taśmy
miernicze, mikrometry, suwaki), nie wymienione ani nie uwzględnione w
innych miejscach niniejszego Działu Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
9018 Narzędzia i przyrządy lekarskie, chirurgiczne, stomatologiczne lub
weterynaryjne, w tym także aparaty scyntograficzne i inne elektromedyczne
oraz przyrządy do badania wzroku:
- Fotele dentystyczne wyposażone w sprzęt stomatologiczny lub w spluwaczki
dentystyczne Wytwarzanie z materiałów z innej pozycji, łącznie z
materiałami z pozycji 9018 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie,
w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex
works produktu
9019 Sprzęt do mechanoterapii; aparaty do masażu; aparatura do testów
psychotechnicznych; aparatura i sprzęt do ozonoterapii, tlenoterapii,
aerozoloterapii, aparaty do sztucznego oddychania lub inne respiratory
lecznicze Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; - wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu Wytwarzanie,
w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 25% ceny ex
works produktu
9020 Pozostałe respiratory oraz maski gazowe z wyjątkiem masek ochronnych
bez części mechanicznych lub wymiennych filtrów Wytwarzanie, w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż
produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny
ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 25% ceny ex works produktu
9024 Maszyny oraz aparaty do przeprowadzania badań twardości,
wytrzymałości, ściśliwości, elastyczności i tym podobnych mechanicznych
własności materiałów (np. metali, drewna, materiałów włókienniczych,
papieru lub tworzyw sztucznych) Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
9025 Hydrometry oraz podobne przyrządy pływające; termometry, pirometry,
barometry, higrometry, psychrometry, zapisujące lub nie, oraz dowolna
kombinacja tych przyrządów Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
9026 Przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu
ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (np. przepływomierze,
poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej) z
wyjątkiem aparatów i przyrządów objętych pozycjami 9014, 9015, 9028 lub
9032 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu
9027 Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej (np.
polarymetry, refrakto-metry, spektrometry, aparaty do analizy gazu lub
dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości,
porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego itp.; przyrządy i
aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku,
łącznie ze światłomierzami; mikrotomy Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
9028 Liczniki ilości i zużycia gazu, cieczy lub energii elektrycznej,
włącznie z licznikami wzorcowymi do nich:
- Części i akcesoria Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 40% ceny ex works produktu, oraz - w którym wartość
wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości
użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu
9029 Obrotomierze, liczniki produkcji, taksometry, drogomierze,
krokomierze itp.; szybkościomierze i tachometry, nie objęte pozycjami 9014
lub 9015; stroboskopy Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
9030 Oscyloskopy, analizatory widma oraz inne przyrządy i aparaty do
pomiaru lub kontroli wielkości elektrycznych, z wyjątkiem mierników
objętych pozycją 9028; przyrządy i aparaty do pomiaru lub wykrywania
promieniowania alfa, beta, gamma lub rentgena, promieni kosmicznych lub
innych promieni jonizujących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
9031 Przyrządy, aparaty i urządzenia kontrolno-pomiarowe, nie
wyszczególnione i nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego Działu;
projektory profilowe Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
9032 Przyrządy i aparatura do automatycznej regulacji i kontroli
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu
9033 Części i akcesoria (nie wymienione ani nie uwzględnione w innych
miejscach niniejszego Działu) do maszyn, urządzeń, przyrządów lub
aparatury objętej Działem 90 Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
ex Dział 91 Zegary i zegarki oraz ich części; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w
którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex
works produktu
9105 Pozostałe zegary Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu; wartość wszystkich
użytych materiałów niepochodzących nie przekracza wartości użytych
materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu
9109 Mechanizmy zegarowe kompletne i zmontowane Wytwarzanie: - w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu; wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie
przekracza wartości użytych materiałów pochodzących Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 30% ceny ex works
produktu
9110 Kompletne mechanizmy zegarkowe lub zegarowe, nie zmontowane lub
częściowo zmontowane (zestawy); niekompletne mechanizmy zegarkowe lub
zegarowe, zmontowane; wstępnie zmontowane mechanizmy zegarkowe lub
zegarowe Wytwarzanie: - w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 40% ceny ex works produktu; - w ramach powyższych ograniczeń,
materiały sklasyfikowane w pozycji 9114 są użyte tylko do wartości 10%
ceny ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu
9111 Koperty zegarków i ich części Wytwarzanie, w którym: - wszystkie
użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż produkt; -
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works
produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 30% ceny ex works produktu
9112 Obudowy zegarów oraz obudowy podobnego typu dla innych wyrobów
objętych niniejszym Działem, oraz ich części Wytwarzanie, w którym: -
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych niż
produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny
ex works produktu Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 30% ceny ex works produktu
9113 Paski i bransoletki do zegarków oraz ich części:
- Z metali nieszlachetnych, platerowanych lub nie, oraz pokrytych lub nie
metalem szlachetnym Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
- Pozostałe Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 50% ceny ex works produktu
Dział 92 Instrumenty muzyczne; części i akcesoria do tych wyrobów
Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza
40% ceny ex works produktu


Dział 93 Broń i amunicja; ich części i akcesoria Wytwarzanie, w którym
wartość wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works
produktu
ex Dział 94 Meble, pościel, materace, stelaże pod materace, poduszki i tym
podobne materiały wypychane; lampy i oprawy oświetleniowe, nie wymienione
ani nie włączone gdzie indziej; reklamy świetlne, podświetlane tablice i
znaki informacyjne itp.; budynki prefabrykowane; z wyjątkiem: Wytwarzanie,
w którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycjach innych
niż produkt Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych materiałów
nie przekracza 40% ceny ex works produktu
ex 9401 i ex 9403 Meble metalowe, łączone z tkaniną bawełnianą o
gramaturze 300 g/m2 lub mniejszej Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte
materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt lub Wytwarzanie z
tkaniny bawełnianej w formie gotowej do użycia z pozycji 9401 lub 9403 pod
warunkiem: - jej wartość nie przekroczy 25% ceny ex works produktu; -
wszystkie inne użyte materiały są już pochodzące i sklasyfikowane w
pozycji innej niż pozycja 9401 lub 9403 Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 40% ceny ex works produktu
9405 Lampy i oprawy oświetleniowe, w tym także reflektory poszukiwawcze i
punktowe, oraz ich części, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone;
reklamy świetlne, podświetlane tablice i znaki informacyjne itp., ze
źródłem światła zamontowanym na stałe, oraz ich części gdzie indziej nie
wymienione ani nie włączone Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
9406 Budynki prefabrykowane Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich
użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
ex Dział 95 Zabawki, gry i artykuły sportowe; ich części i akcesoria; z
wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym wszystkie użyte materiały są
sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
9503 Pozostałe zabawki; modele redukcyjne (zmniejszone w skali) i inne
podobne modele służące do zabawy, także z napędem; łamigłówki wszelkich
typów Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane
w pozycji innej niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 50% ceny ex works produktu
ex 9506 Kije golfowe i ich części Wytwarzanie z materiałów nie
sklasyfikowanych w tej samej pozycji co produkt. Jednakże, wstępnie
ukształtowane klocki do wyrobu główek kijów golfowych mogą być również
użyte
ex Dział 96 Różne wyroby przemysłowe; z wyjątkiem: Wytwarzanie, w którym
wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt
ex 9601 i ex 9602 Materiały rzeźbiarskie pochodzenia zwierzęcego,
roślinnego lub mineralnego Wytwarzanie z "obrobionych" materiałów
rzeźbiarskich z tej samej pozycji
ex 9603 Miotły i szczotki (z wyjątkiem mioteł i szczotek wykonanych z
kuniego lub wiewiórczego włosia), ręcznie sterowane mechaniczne zamiatarki
do podłóg, bezsilnikowe, pędzle i wałki do malowania, ściągaczki i
zbieraczki do wody Wytwarzanie, w którym wartość wszystkich użytych
materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
9605 Zestawy podróżne do higieny osobistej, szycia lub czyszczenia ubrań
lub obuwia Każdy artykuł w zestawie musi spełniać regułę, która by go
dotyczyła, gdyby nie był w zestawie. Jednakże, artykuły niepochodzące mogą
być włączone, pod warunkiem, że ich całkowita wartość nie przekroczy 15%
ceny ex works zestawu
9606 Guziki, zatrzaski, zatrzaski guzikowe, formy do guzików i inne części
tych artykułów; guziki nie obrobione Wytwarzanie, w którym: - wszystkie
użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż produkt; - wartość
wszystkich użytych materiałów nie przekracza 50% ceny ex works produktu
9612 Taśmy do maszyn do pisania i inne podobne taśmy, nasycone tuszem lub
sporządzone w inny sposób celem pozostawiania odbić, również na szpulkach
lub w kasetach; poduszki do tuszu, także nasycone tuszem, w pudełkach lub
bez Wytwarzanie, w którym: - wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w
pozycji innej niż produkt; - wartość wszystkich użytych materiałów nie
przekracza 50% ceny ex works produktu
ex 9613 Zapalniczki piezoelektryczne Wytwarzanie, w którym wartość
wszystkich użytych materiałów z pozycji 9613 nie przekracza 30% ceny ex
works produktu
ex 9614 Fajki do tytoniu i cybuchy Wytwarzanie z wstępnie ukształtowanych
klocków
Dział 97 Dzieła sztuki, przedmioty kolekcjonerskie i antyki Wytwarzanie, w
którym wszystkie użyte materiały są sklasyfikowane w pozycji innej niż
produkt

1 Operacje specyficzne patrz uwaga 7.1 i 7.3
2 Operacje specyficzne patrz uwaga 7.2
3 Operacje specyficzne patrz uwaga 7.2
4 Operacje specyficzne patrz uwaga 7.2
5 Operacje specyficzne patrz uwaga 7.1 i 7.3
6 Operacje specyficzne patrz uwaga 7.1 i 7.3
7 Operacje specyficzne patrz uwaga 7.1 i 7.3
8 Operacje specyficzne patrz uwaga 7.1 i 7.3
9 Operacje specyficzne patrz uwaga 7.1 i 7.3
10 Uwaga 3 do Działu 32 mówi, że są to produkty w rodzaju używanych do barwienia
dowolnych materiałów lub stosowanych jako elementy składowe w produkcji
preparatów barwiących
11 Za "grupę" uważa się jakąkolwiek część pozycji oddzieloną od reszty za pomocą
średnika
12 Operacje specyficzne patrz uwagi 7.1 i 7.3
13 W przypadku produktów złożonych z materiałów klasyfikowanych zarówno w
pozycjach od 3901 do 3906, z jednej strony, jak i w pozycjach od 3907 do 3911 z
drugiej strony, ograniczenie to odnosi się tylko do tej grupy materiałów, która
dominuje masą w produkcie
14 W przypadku produktów złożonych z materiałów klasyfikowanych zarówno w
pozycjach od 3901 do 3906, z jednej strony, jak i w pozycjach od 3907 do 3911 z
drugiej strony, ograniczenie to odnosi się tylko do tej grupy materiałów, która
dominuje masą w produkcie
15 W przypadku produktów złożonych z materiałów klasyfikowanych zarówno w
pozycjach od 3901 do 3906, z jednej strony, jak i w pozycjach od 3907 do 3911 z
drugiej strony, ograniczenie to odnosi się tylko do tej grupy materiałów, która
dominuje masą w produkcie
16 W przypadku produktów złożonych z materiałów klasyfikowanych zarówno w
pozycjach od 3901 do 3906, z jednej strony, jak i w pozycjach od 3907 do 3911 z
drugiej strony, ograniczenie to odnosi się tylko do tej grupy materiałów, która
dominuje masą w produkcie
17 Za folie wysokoprzeźroczyste uważa się folie, których przyćmienie optyczne
mierzone zgodnie z normą ASTM-D 1003- 16 Gardnera Hazemetera (tzw. czynnik
Hazemetera) jest mniejsze niż 2%
18 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
19 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
20 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
21 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
22 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
23 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
24 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
25 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
26 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
27 Specjalne wymogi dla produktów z materiałów włókienniczych patrz uwaga 5
28 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
29 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
30 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
31 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
32 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
33 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
34 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
35 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
36 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
37 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
38 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
39 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
40 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
41 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
42 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
43 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
44 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
45 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
46 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
47 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
48 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
49 Użycie tego materiału zastrzeżone jest do wytwarzania z tkanin z rodzaju
używanych w przemyśle papierniczym
50 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
51 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
52 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
53 Patrz uwaga 6
54 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
55 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
56 Patrz uwaga 6
57 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
58 Patrz uwaga 6
59 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
60 Patrz uwaga 6
61 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
62 Patrz uwaga 6
63 Patrz uwaga 6
64 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
65 Patrz uwaga 6
66 Patrz uwaga 6
67 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
68 Patrz uwaga 6
69 Patrz uwaga 6
70 Patrz uwaga 6
71 Patrz uwaga 6
72 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
73 Patrz uwaga 6
74 Dla artykułów dzianych i szydełkowanych, nieelastycznych ani nie gumowanych,
otrzymywanych przez zszycie lub połączenie kawałków materiałów dzianych lub
szydełkowanych (wyciętych lub dzianych bezpośrednio do kształtu), patrz uwaga 6
75 Patrz uwaga 6
76 Dla artykułów dzianych i szydełkowanych, nieelastycznych ani nie gumowanych,
otrzymywanych przez zszycie lub połączenie kawałków materiałów dzianych lub
szydełkowanych (wyciętych lub dzianych bezpośrednio do kształtu), patrz uwaga 6
77 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
78 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
79 Patrz uwaga 6
80 Specjalne wymogi dla produktów z mieszaniny materiałów włókienniczych patrz
uwaga 5
81 Patrz uwaga 6
82 Patrz uwaga 6
83 Patrz uwaga 6
84 Reguła ta będzie stosowana do 31 grudnia 1998 r.
ZAŁĄCZNIK III DO PROTOKOŁU 7
Świadectwo przewozowe EUR.1 i wniosek o wystawienie świadectwa przewozowego
EUR.1
[GRAFIKA POMINIĘTA]
1. Każde świadectwo ma wymiary 210x297 mm; tolerancja wynosząca do minus 5 mm
lub plus 8 mm na długości jest dozwolona. Papier używany na świadectwo musi być
biały, formatu nadającego się do pisania, nie może zawierać ścieru drzewnego i
musi ważyć nie mniej niż 25 g/m2. Ma on wydrukowany w tle zielony wzór
giloszujący, powodujący to, że każde sfałszowanie metodą mechaniczną lub
chemiczną stanie się widoczne.
2. Właściwe władze Państw Stron mogą zastrzec sobie prawo do drukowania
świadectw we własnym zakresie lub mogą korzystać ze świadectw drukowanych przez
upoważnione drukarnie. W tym ostatnim przypadku każde świadectwo musi zawierać
informację o takim upoważnieniu. Każde świadectwo musi mieć nazwę i adres
drukarni lub znak, za pomocą którego drukarnia może być zidentyfikowana. Musi
ono mieć także numer seryjny, drukowany lub nie, za pomocą którego może być
zidentyfikowane.
UWAGI:
1. Świadectwa nie mogą zawierać wymazań lub wyrazów wpisanych nad innymi
wyrazami. Wszystkie zmiany muszą być dokonane przez skreślenie nieprawidłowych
informacji i dodanie wszelkich koniecznych poprawek. Każda taka zmiana musi być
parafowana przez osobę, która wypełnia świadectwo, i potwierdzona przez władze
celne kraju lub obszaru wystawiającego świadectwo.
2. Między pozycjami wpisanymi do świadectwa nie może być odstępów i każda
pozycja musi być poprzedzona numerem. Bezpośrednio pod ostatnią pozycją musi być
narysowana linia pozioma. Każde nie wykorzystane miejsce musi być zakreślone w
taki sposób, aby uniemożliwić późniejsze uzupełnienia.
3. Towary muszą być opisane zgodnie z praktyką handlową i podaniem
wystarczającej ilości szczegółów, żeby umożliwić ich zidentyfikowanie.
WNIOSEK O WYSTAWIENIE ŚWIADECTWA PRZEWOZOWEGO
[GRAFIKA POMINIĘTA]
DEKLARACJA EKSPORTERA
1. Ja niżej podpisany eksporter towarów wymienionych na
odwrocie OŚWIADCZAM, że towary spełniają warunki wymagane do
wystawienia załączonego świadectwa;
WYSZCZEGÓLNIAM poniżej okoliczności, które umożliwiły, że
towary spełniają powyższe warunki
............................................
............................................
............................................
............................................
ZAŁĄCZAM następujące potwierdzające dokumenty (*):
...........................................
...........................................
...........................................
...........................................
ZOBOWIĄZUJĘ SIĘ do przedłożenia, na żądanie odnośnych władz,
każdego dokumentu potwierdzającego, jakiego
te władze zażądają dla wystawienia
załączonego świadectwa i zobowiązuję się,
jeśli to będzie konieczne do wyrażenia zgody
na każdą kontrolę moich rachunków i na każde
sprawdzenie procesów wytwarzania wyżej
wymienionych towarów, przeprowadzone przez
wymienione władze:
PROSZĘ o wystawienie załączonego świadectwa na te towary.
...............
(Miejsce i data)
...............
(Podpis)
____________________
(*) Na przykład: dokumenty importowe, świadectwa przewozowe,
faktury, deklaracje producenta, itp. dotyczące produktów
użytych do wytworzenia towarów lub do towarów
reeksportowanych w tym samym stanie.
ZAŁĄCZNIK IV DO PROTOKOŁU 7
Deklaracja na fakturze
Wersja angielska
The exporter of the products covered by this document (customs autorisation
No...1) declares that, except where otherwise clearly indicated, these products
are of ... preferential origin.
Wersja czeska
Wżvozce wżrobkł uvedenżch v tomto dokumentu (Łislo povoleni...1) prohla�uje, śe
krom� złeteln� oznaŁenżch, maji tyto vżrobky preferenŁni płvod v ....
Wersja słoweńska
Izvoznik blaga, zajetega s tem dokumentom (pooblastilo carinskih organov �t.
...1) izjavljam, da, Łe ni drugaŁe jasno navedeno, ima to blago preferencialno
... poreklo).
Wersja słowacka
Wżvozca vżrobkov uvedenżch v tomto dokumente (Łislo povolenia...1) vyhlasuje, śe
okrem zretel'ne oznaŁenżch, majś tieto vżrobky preferenŁnż p�vod v ....
Wersja polska
Eksporter produktów objętych tym dokumentem (upoważnienie władz celnych nr...1)
deklaruje, że z wyjątkiem gdzie jest to wyraźnie określone, produkty te mają ...
preferencyjne pochodzenie.
Wersja węgierska
A jelen okm�ny �ltal fedezett �ruk export�re (v�mfelhatamaz�si sz�m: ...1)
kijelentem, hogy elt�r�jelz�s hi�ny�ban az �ruk kedvezm�nyes .... sz�rmaz�sśak.
Wersja francuska
L'exportateur des produits couverts par le pr�sent document (autorisation
douaniŁre no ... (1) d�clare que, sauf indication claire du contraire, ces
produits ont l'origine pr�f�rentille ... (2).
Wersja niemiecka
Der Ausf�hrer (Erm�chtigter Ausf�hrer; Bewilligungs-Nr ...(1) der Waren, auf die
sich dises Handelspapier bezieht, erkl�rt, dass diese Waren, soweit nicht
anderes angeben, pr�ferenzbeg�nstigte... Ursprungswaren sind (2).
.....................2)
(Miejsce i data)
......................3)
(Podpis eksportera, dodatkowo
czytelny podpis osoby
podpisującej deklarację)
__________________
1) Jeśli deklaracja na fakturze sporządzona została przez upoważnionego
eksportera w rozumieniu Artykułu 22 niniejszego Protokołu, należy w tym miejscu
umieścić numer upoważnienia eksportera. Jeśli deklaracja na fakturze nie została
sporządzona przez upoważnionego eksportera, wyrażenie w nawiasie powinno zostać
opuszczone lub miejsce na numer powinno zostać puste.
2) Można pominąć, jeśli informacje te są zawarte w samym dokumencie.
3) Patrz artykuł 21(5) Protokołu. W przypadku kiedy podpis eksportera nie jest
wymagany, zwolnienie z podpisu eksportera oznacza również zwolnienie z podpisu
osoby podpisującej deklarację.
ZAŁĄCZNIK V DO PROTOKOŁU 7
Protokół uzgodnień
1. Dla celów stosowania artykułu 3 (kumulacja dwustronna) materiały pochodzące z
importującego Państwa Strony, które w eksportującym Państwie Stronie nie zostały
poddane obróbce lub przetworzeniu wychodzącym poza określone w artykule 7(1)
niniejszego Protokołu, zachowują swoje pochodzenie.
2. Kumulacja wielostronna, o której mowa w artykule 4 niniejszego Protokołu,
stosowana jest pomiędzy Państwami Stronami Środkowoeuropejskiej Umowy o Wolnym
Handlu od daty wejścia w życie tego Protokołu.
W odniesieniu do innych krajów, kumulacja wielostronna, o której mowa w artykule
4 niniejszego Protokołu, może być stosowana tylko wtedy, jeśli kraje wymienione
w tym artykule podpisały pomiędzy sobą umowy o wolnym handlu lub porozumienia
ustanawiające unię celną, zawierające identyczne reguły pochodzenia.
W odniesieniu do każdego kraju wymienionego w artykule 4, który nie spełnia tego
warunku z datą wejścia w życie niniejszego Protokołu, artykuł 4 stosuje się od
daty wejścia w życie umowy o wolnym handlu lub porozumienia ustanawiającego unię
celną pomiędzy takim krajem a ostatnim z krajów stosujących już kumulację
wielostronną, zawierających identyczne reguły pochodzenia.
Każde odniesienie do artykułu 4 poczynione w niniejszym Protokole stosuje się
zgodnie z tym Protokołem Uzgodnień.
3. Stosowanie artykułu 15 niniejszego Protokołu zawiesza się do dnia wejścia w
życie zakazu zwrotu lub zwolnienia z cła pomiędzy Państwami Stronami Unii
Europejskiej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 czerwca 1996 r.
w sprawie określenia wykazu gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem
strukturalnym.
(Dz. U. Nr 71, poz. 338)
Na podstawie art. 37h ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1996 r. Nr 47, poz. 211) zarządza się, co
następuje:
ż 1. Określa się - obowiązujący w okresie od dnia 1 marca 1996 r. do dnia 30
czerwca 1996 r. - wykaz gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem
strukturalnym, w których są stosowane na podstawie odrębnych przepisów
szczególne instrumenty ekonomiczno-finansowe i inne preferencje w celu
ograniczenia bezrobocia i jego skutków, stanowiący załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
ż 2. Określa się - obowiązujący od dnia 1 lipca 1996 r. - wykaz gmin zagrożonych
szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, w których są stosowane, na
podstawie odrębnych przepisów, szczególne instrumenty ekonomiczno-finansowe i
inne preferencje w celu ograniczenia bezrobocia i jego skutków, stanowiący
załącznik nr 2 do rozporządzenia.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W Cimoszewicz
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. (poz. 338)

Załącznik nr 1
WYKAZ GMIN ZAGROŻONYCH SZCZEGÓLNIE WYSOKIM BEZROBOCIEM STRUKTURALNYM,
OBOWIĄZUJĄCY W OKRESIE DO DNIA 30 CZERWCA 1996r.
1. W województwie bydgoskim:
gmina-miasto Inowrocław,
gminy pozostałe*): Dąbrowa Biskupia, Gniewkowo, Inowrocław, Janikowo, Kamień
Krajeński, Kruszwica, Mrocza, Nakło nad Notecią, Pakość, Rojewo, Sadki, Sępólno
Krajeńskie, Sośno, Więcbork, Złotniki Kujawskie.
2. W województwie ciechanowskim:
gmina-miasto Działdowo,
gminy pozostałe: Bieżuń, Działdowo, Iłowo-Osada, Kuczbork-Osada, Lidzbark,
Lubowidz, Lutocin, Płośnica, Rybno, Żuromin.
3. W województwie elbląskim: wszystkie gminy.
4. W województwie gdańskim:
gmina-miasto Tczew,
gminy pozostałe: Gniew, Morzeszczyn, Pelplin, Subkowy, Tczew.
5. W województwie gorzowskim:
gminy pozostałe: Barlinek, Bierzwnik, Boleszkowice, Choszczno, Dębno,
Dobiegniew, Drawno, Drezdenko, Krzęcin, Myślibórz, Nowogródek Pomorski,
Pełczyce, Recz, Stare Kurowo, Strzelce Krajeńskie, Zwierzyn.
6. W województwie jeleniogórskim:
gmina-miasto Kamienna Góra,
gminy pozostałe: Bolków, Kamienna Góra, Lubawka, Marciszów.
7. W województwie kaliskim:
gminy pozostałe: Czajków, Doruchów, Grabów nad Prosną, Kobyla Góra, Kraszewice,
Mikstat, Ostrzeszów.
8. W województwie kieleckim:
gmina-miasto Starachowice,
gminy pozostałe: Bliżyn, Brody, Końskie, Mirzec, Mniów, Pawłów, Radoszyce, Ruda
Maleniecka, Smyków, Stąporków, Wąchock.
9. W województwie koszalińskim:
gminy-miasta: Białogard, Darłowo, Koszalin, Szczecinek, Świdwin,
gminy pozostałe: Barwice, Będzino, Białogard, Biały Bór, Biesiekierz, Bobolice,
Borne Sulinowo, Brzeżno, Czaplinek, Darłowo, Drawsko Pomorskie, Grzmiąca, Kalisz
Pomorski, Karlino, Malechowo, Manowo, Mielno, Ostrowice, Polanów, Połczyn-Zdrój,
Rąbino, Sianów, Stawoborze, Szczecinek, Świdwin, Świeszyno, Tychowo, Wierzchowo,
Złocieniec.
10. W województwie krośnieńskim:
gminy pozostałe: Czarna, Lutowiska, Ustrzyki Dolne.
11. W województwie legnickim:
gminy-miasta: Chojnów, Złotoryja,
gminy pozostałe: Chojnów, Gromadka, Pielgrzymka, Warta Bolesławiecka, Zagrodno,
Złotoryja.
12. W województwie łomżyńskim:
gminy-miasta: Kolno, Łomża,
gminy pozostałe: Grabowo, Jedwabne, Kolno, Łomża, Mały Płock, Miastkowo,
Nowogród, Piątnica, Przytuły, Stawiski, Śniadowo, Turośl, Wizna, Zbójna.
13. W województwie łódzkim: wszystkie gminy.
14. W województwie olsztyńskim:
gminy-miasta: Bartoszyce, Górowo Iławeckie, Iława, Kętrzyn, Lidzbark Warmiński,
Lubawa, Mrągowo, Ostróda, Szczytno,
gminy pozostałe: Barciany, Bartoszyce, Biskupiec, Bisztynek, Dąbrówno, Dobre
Miasto, Dźwierzuty, Górowo Iławeckie, Grunwald, Iława, Janowiec Kościelny,
Janowo, Jedwabno, Jeziorany, Kętrzyn, Kiwity, Kolno, Korsze, Kozłowo, Lidzbark
Warmiński, Lubawa, Lubomino, Łukta, Małdyty, Miłakowo, Miłomłyn, Morąg, Mrągowo,
Nidzica, Ostróda, Pasym, Piecki, Reszel, Sępopol, Sorkwity, Srokowo, Szczytno,
Świętajno, Wielbark, Zalewo.
15. W województwie opolskim:
gminy pozostałe: Grodków.
16. W województwie ostrołęckim:
gmina-miasto Ostrów Mazowiecka,
gminy pozostałe: Brok, Małkinia Górna, Ostrów Mazowiecka, Stary Lubotyń, Wąsewo.
17. W województwie pilskim:
gminy-miasta: Chodzież, Wałcz, Wągrowiec, Złotów,
gminy pozostałe: Białośliwie, Budzyń, Chodzież, Człopa, Damasławek, Gołańcz,
Jastrowie, Krajenka, Krzyż Wielkopolski, Lipka, Łobżenica, Margonin, Miasteczko
Krajeńskie, Mirosławiec, Okonek, Rogoźno, Ryczywół, Szamocin, Tarnówka,
Trzcianka, Tuczno, Ujście, Wałcz, Wapno, Wągrowiec, Wieleń, Wyrzysk, Wysoka,
Zakrzewo, Złotów.
18. W województwie piotrkowskim:
gmina-miasto Bełchatów,
gminy pozostałe: Bełchatów, Dłutów, Drużbice, Kleszczów, Kluki, Rząśnia,
Szczerców, Zelów.
19. W województwie radomskim:
gmina-miasto Pionki,
gminy pozostałe: Chlewiska, Jastrząb, Mirów, Orońsko, Pionki, Szydłowiec.
20. W województwie rzeszowskim:
gmina-miasto Mielec,
gminy pozostałe: Borowa, Czermin, Gawłuszowice, Mielec, Przecław, Tuszów
Narodowy.
21. W województwie słupskim: wszystkie gminy.
22. W województwie suwalskim:
gminy-miasta: Ełk, Giżycko, Suwałki,
gminy pozostałe: Bakałarzewo, Banie Mazurskie, Biała Piska, Budry, Dubeninki,
Ełk, Filipów, Giżycko, Gołdap, Jeleniewo, Kalinowo, Kowale Oleckie, Kruklanki,
Mikołajki, Miłki, Olecko, Orzysz, Pisz, Pozezdrze, Prostki, Przerośl, Raczki,
Ruciane-Nida, Rutka-Tartak, Ryn, Stare Juchy, Suwałki, Szypliszki, Świętajno,
Węgorzewo, Wieliczki, Wiżajny, Wydminy.
23. W województwie szczecińskim:
gminy pozostałe: Bielice, Brojce, Dobra, Dolice, Dziwnów, Golczewo, Gryfice,
Kamień Pomorski, Karnice, Kozielice, Lipiany, Łobez, Nowogard, Osina, Płoty,
Przelewice, Pyrzyce, Radowo Małe, Resko, Rewal, Świerzno, Trzebiatów, Warnice,
Węgorzyno.
24. W województwie toruńskim:
gminy-miasta: Chełmża, Grudziądz, Nowe Miasto Lubawskie, Wąbrzeźno,
gminy pozostałe: Biskupiec, Brzozie, Chełmża, Dębowa Łąka, Grodziczno,
Grudziądz, Gruta, Książki, Kurzętnik, Łasin, Łubianka, Łysomice, Nowe Miasto
Lubawskie, Płużnica, Radzyń Chełmiński, Rogóźno, Świecie nad Osą, Wąbrzeźno.
25. W województwie wałbrzyskim: wszystkie gminy
26. W województwie włocławskim:
gminy-miasta: Aleksandrów Kujawski, Ciechocinek, Nieszawa, Rypin,
gminy pozostałe: Aleksandrów Kujawski, Bądkowo, Brzuze, Koneck, Raciążek,
Rogowo, Rypin, Skrwilno, Waganiec, Zakrzewo.
27. W województwie zielonogórskim:
gminy pozostałe: Brody, Jasień, Lubsko, Małomice, Niegosławice, Szprotawa,
Tuplice.
-----
*) Gminy pozostałe to gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie.
Załącznik nr 2
WYKAZ GMIN ZAGROŻONYCH SZCZEGÓLNIE WYSOKIM BEZROBOCIEM STRUKTURALNYM
1. W województwie bydgoskim:
gminy pozostałe*: Kamień Krajeński, Mrocza, Nakło nad Notecią, Sadki, Sępólno
Krajeńskie, Sośno, Więcbork.
2. W województwie ciechanowskim:
gmina-miasto Działdowo,
gminy pozostałe: Bieżuń, Działdowo, Iłowo-Osada, Kuczbork-Osada, Lidzbark,
Lubowidz, Lutocin, Płośnica, Rybno, Żuromin.
3. W województwie elbląskim: wszystkie gminy
4. W województwie gdańskim:
gmina-miasto Tczew,
gminy pozostałe: Gniew, Morzeszczyn, Pelplin, Subkowy, Tczew.
5. W województwie gorzowskim:
gminy pozostałe: Barlinek, Bierzwnik, Boleszkowice, Choszczno, Dębno,
Dobiegniew, Drawno, Drezdenko, Krzęcin, Myślibórz, Nowogródek Pomorski,
Pełczyce, Recz, Stare Kurowo, Strzelce Krajeńskie, Zwierzyn.
6. W województwie jeleniogórskim:
gmina-miasto Kamienna Góra,
gminy pozostałe: Bolków, Kamienna Góra, Lubawka, Marciszów.
7. W województwie kieleckim:
gmina-miasto Starachowice,
gminy pozostałe: Bliżyn, Brody, Końskie, Mirzec, Mniów, Pawłów, Radoszyce, Ruda
Maleniecka, Smyków, Stąporków, Wąchock.
8. W województwie koszalińskim:
gminy-miasta: Białogard, Darłowo, Koszalin, Szczecinek, Świdwin,
gminy pozostałe: Barwice, Będzino, Białogard, Biały Bór, Biesiekierz, Bobolice,
Borne Sulinowo, Brzeżno, Czaplinek, Darłowo, Drawsko Pomorskie, Grzmiąca, Kalisz
Pomorski, Karlino, Malechowo, Manowo, Mielno, Ostrowice, Polanów, Połczyn-Zdrój,
Rąbino, Sianów, Stawoborze, Szczecinek, Świdwin, Świeszyno, Tychowo, Wierzchowo,
Złocieniec.
9. W województwie legnickim:
gminy-miasta: Chojnów, Złotoryja,
gminy pozostałe: Chojnów, Gromadka, Pielgrzymka, Warta Bolestawiecka, Zagrodno,
Złotoryja.
10. W województwie olsztyńskim:
gminy-miasta: Bartoszyce, Górowo Iławeckie, Iława, Kętrzyn, Lidzbark Warmiński,
Lubawa, Mrągowo, Ostróda, Szczytno,
gminy pozostałe: Barciany, Bartoszyce, Biskupiec, Bisztynek, Dąbrówno, Dobre
Miasto, Dźwierzuty, Górowo Iławeckie, Grunwald, Iława, Janowiec Kościelny,
Janowo, Jedwabno, Jeziorany, Kętrzyn, Kiwity, Kolno, Korsze, Kozłowo, Lidzbark
Warmiński, Lubawa, Lubomino, Łukta, Małdyty, Miłakowo, Miłomłyn, Morąg, Mrągowo,
Nidzica, Ostróda, Pasym, Piecki, Reszel, Sępopol, Sorkwity, Srokowo, Szczytno,
Świętajno, Wielbark, Zalewo.
11. W województwie pilskim:
gminy-miasta: Chodzież, Wałcz, Wągrowiec, Złotów,
gminy pozostałe: Białośliwie, Budzyń, Chodzież, Człopa, Damasławek, Gołańcz,
Jastrowie, Krajenka, Krzyż Wielkopolski, Lipka, Łobżenica, Margonin, Miasteczko
Krajeńskie, Mirosławiec, Okonek, Rogoźno, Ryczywół, Szamocin, Tarnówka,
Trzcianka, Tuczno, Ujście, Wałcz, Wapno, Wągrowiec, Wieleń, Wyrzysk, Wysoka,
Zakrzewo, Złotów.
12. W województwie radomskim:
gmina-miasto Pionki,
gminy pozostałe: Chlewiska, Jastrząb, Mirów, Orońsko, Pionki, Szydłowiec.
13. W województwie słupskim: wszystkie gminy
14. W województwie suwalskim:
gminy-miasta: Ełk, Giżycko, Suwałki,
gminy pozostałe: Bakałarzewo, Banie Mazurskie, Biała Piska, Budry, Dubeninki,
Ełk, Filipów, Giżycko, Gołdap, Jeleniewo, Kalinowo, Kowale Oleckie, Kruklanki,
Mikołajki, Miłki, Olecko, Orzysz, Pisz, Pozezdrze, Prostki, Przerośl, Raczki,
Ruciane-Nida, Rutka-Tartak, Ryn, Stare Juchy, Suwałki, Szypliszki, Świętajno,
Węgorzewo, Wieliczki, Wiżajny, Wydminy.
15. W województwie szczecińskim:
gminy pozostałe: Bielice, Brojce, Dobra, Dolice, Dziwnów, Golczewo, Gryfice,
Ińsko, Kamień Pomorski, Karnice, Kozielice, Lipiany, Łobez, Nowogard, Osina,
Płoty, Przelewice, Pyrzyce, Radowo Małe, Resko, Rewal, Świerzno, Trzebiatów,
Warnice, Węgorzyno.
16. W województwie toruńskim:
gminy-miasta: Chełmża, Golub-Dobrzyń, Grudziądz, Nowe Miasto Lubawskie,
Wąbrzeźno,
gminy pozostałe: Biskupiec, Brzozie, Chełmża, Ciechocin, Dębowa Łąka,
Golub-Dobrzyń, Grodziczno, Grudziądz, Gruta, Kowalewo Pomorskie, Książki,
Kurzętnik, Łasin, Łubianka, Łysomice, Nowe Miasto Lubawskie, Płużnica, Radomin,
Radzyń Chełmiński, Rogóźno, Świecie nad Osą, Wąbrzeźno.
17. W województwie wałbrzyskim:
gminy-miasta: Bielawa, Boguszów-Gorce, Duszniki-Zdrój, Dzierżoniów,
Jedlina-Zdrój, Kudowa-Zdrój, Kłodzko, Nowa Ruda, Pieszyce, Piława Górna,
Polanica-Zdrój, Szczawno-Zdrój, Wałbrzych,
gminy pozostałe: Bardo, Ciepłowody, Czarny Bór, Dzierżoniów, Głuszyca, Kamieniec
Ząbkowicki, Kłodzko, Lądek-Zdrój, Lewin Kłodzki, Mieroszów, Niemcza, Nowa Ruda,
Przeworno, Radków, Stare Bogaczowice, Stoszowice, Szczytna, Walim, Ząbkowice
Śląskie, Ziębice, Złoty Stok.
18. W województwie zielonogórskim:
gmina-miasto Nowa Sól,
gminy pozostałe: Brody, Bytom Odrzański, Jasień, Kolsko, Kożuchów, Lubsko,
Małomice, Niegosławice, Nowa Sól, Nowe Miasteczko, Otyń, Siedlisko, Stawa,
Szprotawa, Tuplice.
-----
*) Gminy pozostałe to gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 czerwca 1996 r.
w sprawie określenia województw i gmin objętych zakresem działania rejonowych
urzędów pracy, w których są stosowane szczególne instrumenty
ekonomiczno-finansowe i inne preferencje w celu restrukturyzacji gospodarki i
ograniczania negatywnych skutków bezrobocia.
(Dz. U. Nr 71, poz. 339)
Na podstawie art. 37i ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1996 r. Nr 47, poz. 211) zarządza się, co
następuje:
ż 1. Rozporządzenie określa województwa i gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy, określone jako zagrożone strukturalną recesją i
degradacją społeczną w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w
sprawie trybu i warunków wspierania środkami z budżetu państwa na rok 1996
realizacji regionalnych programów restrukturyzacyjnych oraz tworzenia instytucji
lokalnych (Dz. U. Nr 71, poz. 337), w których są stosowane wszystkie lub
niektóre instrumenty ekonomiczno-finansowe i inne preferencje stosowane w
gminach zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym.
ż 2. W województwach: łódzkim i katowickim oraz w gminach województwa
wałbrzyskiego, nie wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie określenia
wykazu gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr
71, poz. 338), są stosowane instrumenty ekonomiczno-finansowe i preferencje
przewidziane w:
1) rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995 r. w sprawie
amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także
aktualizacji wyceny środków trwałych (Dz. U. Nr 7, poz. 34, Nr 73, poz. 362 i Nr
122, poz. 590) - dla gmin o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem
strukturalnym,
2) rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1995 r. w sprawie odliczeń
od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego w gminach
zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 14, poz.
63),
3) rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 listopada 1993 r. w sprawie
wytycznych realizacji budżetu państwa w zakresie wydatków przeznaczonych na
wsparcie restrukturyzacji i osłony likwidacji przedsiębiorstw (Dz. U. Nr 119,
poz. 531 i z 1995 r. Nr 128, poz. 621) - dla regionów zagrożonych bezrobociem,
4) rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 19 września 1995 r. w sprawie warunków i
trybu udzielania poręczeń i gwarantowania spłaty ze środków budżetu państwa
kredytu bankowego oraz opłat z tytułu udzielonego poręczenia i gwarantowania
(Dz. U. Nr 114, poz. 549) - dla rejonów o szczególnym zagrożeniu wysokim
bezrobociem strukturalnym.
ż 3. W województwie łódzkim oraz w gminach województwa wałbrzyskiego, nie
wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie określenia wykazu gmin zagrożonych
szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 71, poz. 338), są
stosowane preferencje przewidziane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23
grudnia 1994 r. w sprawie karty podatkowej (Dz. U. Nr 140, poz. 787 i z 1995 r.
Nr 148, poz. 721 ) - dla gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem
strukturalnym.
ż 4. W województwie łódzkim oraz w gminach województwa wałbrzyskiego, nie
wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie określenia wykazu gmin zagrożonych
szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 71, poz. 338), są
stosowane preferencje przewidziane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24
marca 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 35, poz. 173 i Nr 148, poz. 722) - dla
gmin o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym.
ż 5. W gminach wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia są
stosowane w okresie do dnia 31 grudnia 1996 r. preferencje przewidziane w
rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24 marca 1995 r. w sprawie wykonania
niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr
35, poz. 173 i Nr 148, poz. 722) - dla gmin o szczególnym zagrożeniu wysokim
bezrobociem strukturalnym.
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. (poz. 339)
WYKAZ GMIN, W KTÓRYCH SĄ STOSOWANE PREFERENCJE OKREŚLONE W ż 5 ROZPORZĄDZENIA
1. W województwie bydgoskim:
gmina-miasto Inowrocław,
gminy pozostałe*): Dąbrowa Biskupia, Gniewkowo, Inowrocław, Janikowo, Kruszwica,
Pakość, Rojewo, Złotniki Kujawskie.
2. W województwie kaliskim:
gminy pozostałe: Czajków, Doruchów, Grabów nad Prosną, Kobyla Góra, Kraszewice,
Mikstat, Ostrzeszów.
3. W województwie krośnieńskim:
gminy pozostałe: Czarna, Lutowiska, Ustrzyki Dolne
4. W województwie łomżyńskim:
gminy-miasta: Kolno, Łomża,
gminy pozostałe: Grabowo, Jedwabne, Kolno, Łomża, Mały Płock, Miastkowo,
Nowogród, Piątnica, Przytuły, Stawiski, Śniadowo, Turośl, Wizna, Zbójna.
5. W województwie opolskim:
gminy pozostałe: Grodków
6. W województwie ostrołęckim:
gmina-miasto Ostrów Mazowiecka,
gminy pozostałe: Brok, Małkinia Górna, Ostrów Mazowiecka, Stary Lubotyń, Wąsewo.
7. W województwie piotrkowskim:
gmina-miasto Bełchatów,
gminy pozostałe: Bełchatów, Dłutów, Drużbice, Kleszczów, Kluki, Rząśnia,
Szczerców, Zelów.
8. W województwie rzeszowskim:
gmina-miasto Mielec,
gminy pozostałe: Borowa, Czermin, Gawłuszowice, Mielec, Przecław, Tuszów
Narodowy.
9. W województwie włocławskim:
gminy-miasta: Aleksandrów Kujawski, Ciechocinek, Nieszawa, Rypin,
gminy pozostałe: Aleksandrów Kujawski, Bądkowo, Brzuze, Koneck, Raciążek,
Rogowo, Rypin, Skrwilno, Waganiec, Zakrzewo.
-----
*) Gminy pozostałe to gminy miejsko-wiejskie i gminy wiejskie.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 czerwca 1996 r.
w sprawie przyznania bezrobotnym, zamieszkałym w niektórych województwach i
gminach objętych zakresem działania rejonowych urzędów pracy, prawa do zasiłku i
stypendium, przysługującego bezrobotnym zamieszkałym w gminach zagrożonych
szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym.
(Dz. U. Nr 71, poz. 340)
Na podstawie art. 37i ust. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1996 r. Nr 47, poz. 211) zarządza się, co
następuje:
ż 1. Rozporządzenie określa województwa i gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy, określone jako zagrożone strukturalną recesją i
degradacją społeczną w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w
sprawie trybu i warunków wspierania środkami z budżetu państwa na rok 1996
realizacji regionalnych programów restrukturyzacyjnych oraz tworzenia instytucji
lokalnych (Dz. U. Nr 71, poz. 337), w których zamieszkałym bezrobotnym przyznaje
się prawo do zasiłku i stypendium, przysługujące bezrobotnym zamieszkałym w
gminach zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym.
ż 2. W województwach: łódzkim i katowickim oraz w gminach województwa
wałbrzyskiego, nie wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie określenia
wykazu gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr
71, poz. 338), przysługują uprawnienia określone w art. 24 ust. 5 i art. 37d
ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu
(Dz. U. z 1996 r. Nr 47, poz. 211) - dla bezrobotnych zamieszkałych w rejonach
administracyjnych (gminach) uznanych za zagrożone szczególnie wysokim
bezrobociem strukturalnym.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: W Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 czerwca 1996 r.
w sprawie nadania statutu Głównemu Urzędowi Statystycznemu.
(Dz. U. Nr 71, poz. 341)
Na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce
publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439) zarządza się, co następuje:
ż 1. Głównemu Urzędowi Statystycznemu nadaje się statut stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
ż 2. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego może, w uzasadnionych wypadkach,
łączyć, likwidować lub przekształcać departamenty (komórki równorzędne)
wymienione w statucie, zawiadamiając o tym Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów.
ż 3. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 stycznia 1994 r. w sprawie
nadania statutu Głównemu Urzędowi Statystycznemu (Dz. U. Nr 5, poz. 18).
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. (poz. 341)
STATUT GŁÓWNEGO URZĘDU STATYSTYCZNEGO
ż 1. Główny Urząd Statystyczny działa na podstawie ustawy z dnia 29 czerwca 1995
r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439).
ż 2. 1. Pracami Głównego Urzędu Statystycznego kieruje Prezes Głównego Urzędu
Statystycznego, zwany dalej "Prezesem", przy pomocy wiceprezesów i dyrektorów
departamentów (komórek równorzędnych).
2. Prezes może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, do podejmowania decyzji
w imieniu Prezesa w określonych przez niego sprawach.
ż 3. Stałymi organami opiniodawczo-doradczymi Prezesa są:
1) Naukowa Rada Statystyczna,
2) Kolegium,
3) Komisja Programowo-Metodologiczna.
ż 4. 1. Prezes określa skład osobowy, zakres i tryb działania Kolegium i
Komisji, o których mowa w ż 3.
2. Zadania, skład i tryb prac Naukowej Rady Statystycznej określają odrębne
przepisy.
3. W zależności od potrzeb Prezes może powoływać inne organy doradcze i
opiniodawcze, określając ich nazwę, skład osobowy, zakres i tryb działania.
ż 5. 1. W skład Głównego Urzędu Statystycznego wchodzą następujące komórki
organizacyjne:
1) Gabinet Prezesa,
2) Departament Programowania i Organizacji Badań,
3) Departament Standardów, Rejestrów i Informatyki,
4) Departament Analiz i Opracowań Zbiorczych,
5) Departament Rachunków Narodowych i Finansów,
6) Departament Badań Demograficznych,
7) Departament Warunków Życia,
8) Departament Pracy,
9) Departament Przedsiębiorstw,
10) Departament Produkcji i Usług,
11) Departament Rolnictwa i Ochrony Środowiska,
12) Departament Cen,
13) Departament Udostępniania Informacji i Wydawnictw,
14) Departament Ekonomiczny,
15) Departament Współpracy z Zagranicą i Integracji Europejskiej,
16) Biuro Prawne,
17) Biuro Spraw Obronnych.
2. Tryb pracy Głównego Urzędu Statystycznego oraz organizację wewnętrzną i
szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych określa regulamin
organizacyjny, nadawany przez Prezesa.
ż 6. 1. Głównemu Urzędowi Statystycznemu podlegają urzędy statystyczne, których
zadania i zakres działania określają statuty nadane przez Prezesa.
2. Głównemu Urzędowi Statystycznemu są podporządkowane jednostki organizacyjne
wymienione w wykazie stanowiącym załącznik do statutu.
3. Prezes aktualizuje wykaz, o którym mowa w ust. 2, stosownie do zmian
zachodzących po nadaniu niniejszego statutu, dokonywanych na podstawie odrębnych
przepisów.
Załącznik do statutu Głównego Urzędu Statystycznego
WYKAZ JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH PODPORZĄDKOWANYCH GŁÓWNEMU URZĘDOWI
STATYSTYCZNEMU
1. Zakład Badań Statystyczno-Ekonomicznych
2. Centralna Biblioteka Statystyczna im. Stefana Szulca
3. Ośrodek Szkolenia Kadr Statystyki
4. Centralny Ośrodek Informatyki Statystycznej w Warszawie
5. Ośrodek Informatyki Statystycznej w Radomiu
6. Zakład Wydawnictw Statystycznych
7. Zakład Obsługi Głównego Urzędu Statystycznego
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 21 czerwca 1996 r.
w sprawie zmian w składzie Polskiego Komitetu Normalizacyjnego.
(Dz. U. Nr 71, poz. 342)
Na podstawie art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz.
U. Nr 55, poz. 251 i z 1995 r. Nr 95, poz. 471 ) zarządza się, co następuje:
ż 1. W składzie Polskiego Komitetu Normalizacyjnego, zwanego dalej "Komitetem",
ustalonym w ż 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 31 marca 1994 r. w
sprawie powołania członków Polskiego Komitetu Normalizacyjnego (Dz. U. Nr 47,
poz. 192), zmienionym rozporządzeniami Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lipca
1994 r. (Dz. U. Nr 85, poz. 392), z dnia 21 grudnia 1994 r. (Dz. U. Nr 139, poz.
766), z dnia 26 maja 1995 r. (Dz. U. Nr 56, poz. 296) i z dnia 13 listopada 1995
r. (Dz. U. Nr 130, poz. 632) wprowadza się następujące zmiany:
1) odwołuje się ze składu Komitetu Jana Kluka,
2) powołuje się w skład Komitetu Wojciecha Ratyńskiego.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 19 czerwca 1996 r.
w sprawie wzoru i sposobu prowadzenia rejestru stowarzyszeń kultury fizycznej i
związków sportowych.
(Dz. U. Nr 71, poz. 343)
Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze
fizycznej (Dz. U. Nr 25, poz. 113) zarządza się, co następuje:
ż 1. Rejestr stowarzyszeń kultury fizycznej i związków sportowych, zwany dalej
"rejestrem", składa się z czterech działów:
1) działu A, do którego wpisuje się stowarzyszenia kultury fizycznej,
2) działu B, do którego wpisuje się związki sportowe,
3) działu C, do którego wpisuje się polskie związki sportowe,
4) działu D, do którego wpisuje się stowarzyszenia kultury fizycznej o zasięgu
ogólnokrajowym.
ż 2. Dla każdego działu rejestru prowadzi się oddzielną księgę rejestrową według
ustalonego wzoru.
ż 3. 1. Dla każdego stowarzyszenia kultury fizycznej i związku sportowego
prowadzi się oddzielne akta rejestrowe, obejmujące akta postępowania o
zarejestrowanie oraz dokumenty stanowiące podstawę wpisu do rejestru.
2. Do akt rejestrowych, o których mowa w ust. 1, dołącza się również akta spraw
rozpoznanych przez sąd na podstawie art. 17 i 18 ustawy z dnia 18 stycznia 1996
r. o kulturze fizycznej (Dz. U. Nr 25, poz. 113).
ż 4. 1. Księga rejestrowa składa się z następujących rubryk:
- rubryki pierwszej - liczba porządkowa wpisu,
- rubryki drugiej - data wpisu,
- rubryki trzeciej - nazwa, siedziba i adres stowarzyszenia kultury fizycznej
lub związku sportowego,
- rubryki czwartej - zasięg działania stowarzyszenia kultury fizycznej lub
związku sportowego,
- rubryki piątej - cele stowarzyszenia kultury fizycznej lub związku sportowego
oraz sposoby ich realizacji,
- rubryki szóstej - data złożenia wniosku o zarejestrowanie oraz imiona i
nazwiska osób składających wniosek,
- rubryki siódmej - władze stowarzyszenia kultury fizycznej lub związku
sportowego, ze wskazaniem tych osób, które są uprawnione do reprezentowania
stowarzyszenia lub związku i zaciągania zobowiązań majątkowych,
- rubryki ósmej - data uchwalenia statutu lub zmian statutu złożonego do akt,
- rubryki dziewiątej - data, sygnatura akt i treść postanowienia sądu o
zastosowaniu wobec stowarzyszenia kultury fizycznej lub związku sportowego
środków prawnych oraz o ustanowieniu kuratora,
- rubryki dziesiątej - wzmianka o wykreśleniu stowarzyszenia kultury fizycznej
lub związku sportowego z rejestru oraz uwagi.
2. W rubryce szóstej dotyczącej polskiego związku sportowego zamieszcza się
ponadto wzmiankę o złożeniu dowodu zezwolenia na utworzenie związku przez
Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki oraz zatwierdzenia statutu tego
związku.
3. W rubryce dziesiątej, w "uwagach", zamieszcza się w szczególności wzmiankę o
podjęciu uchwały o rozwiązaniu się stowarzyszenia kultury fizycznej lub związku
sportowego.
ż 5. 1. Podstawą postanowienia zarządzającego wpis do rejestru są wyłącznie
dokumenty złożone do akt rejestrowych. W postanowieniu zarządzającym wpis do
rejestru sąd rejestrowy określa dosłowną treść wpisu oraz rubrykę rejestru, w
której wpis ma być dokonany.
2. Sąd rejestrowy może w treści wpisu powołać się na dokument złożony do akt
postępowania rejestrowego. Dokument ten uważa się wówczas za objęty treścią
wpisu.
ż 6. Przepisy dotyczące dokonania wpisu stosuje się odpowiednio do wykreślenia
wpisu.
ż 7. Sąd rejestrowy z urzędu zarządza dokonanie wpisów określonych w ż 4 ust. 1,
rubryka dziewiąta, oraz w ż 4 ust. 2 i 3.
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 7 lipca 1996 r.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 19 czerwca 1996 r.
w sprawie trybu zwrotu należności celnych pobranych od towarów przywiezionych z
zagranicy i zużytych przy wyrobie towarów wywiezionych w obrocie towarowym z
zagranicą.
(Dz. U. Nr 71, poz. 344)
Na podstawie art. 80 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz.
U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434)
zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Należności celne pobrane od towarów przywiezionych z zagranicy w postaci
surowców, materiałów, półfabrykatów lub elementów kooperacyjnych, zużytych przy
wyrobie towarów wywiezionych w obrocie towarowym z zagranicą, zwraca się
producentowi towarów na wniosek o zwrot tych należności.
2. Wniosek o zwrot należności celnych powinien zawierać określenie:
1) organu celnego, do którego jest kierowany,
2) producenta wymienionego w ust. 1,
3) importera towarów zużytych przy wyrobie towarów wywiezionych za granicę,
4) eksportera towarów, jeżeli eksporterem nie jest producent wymieniony w ust.
1,
5) nazwy towarów zgodnej z taryfą celną, zużytych przy wyrobie towarów
wywiezionych za granicę, ze wskazaniem ilości lub wagi oraz wartości celnej,
6) żądanej kwoty, stanowiącej równowartość należności celnych, ze szczegółowym
rozliczeniem wszystkich dokumentów Jednolitego Dokumentu Administracyjnego SAD,
dotyczących towarów importowanych zużytych przy wyrobie towarów wywiezionych,
poprzez wskazanie rodzaju i ilości zużytych towarów oraz wysokości wymierzonego
i pobranego cła,
7) numeru rachunku bieżącego w banku podmiotu ubiegającego się o zwrot
należności celnych, na który ma być dokonany zwrot pobranych należności,
8) daty sporządzenia wniosku oraz podpis osoby lub osób reprezentujących
wnioskodawcę, z oświadczeniem w brzmieniu:
"Pouczony o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania (art. 247 kk)
oświadczam, że według stanu na dzień wystawienia niniejszego wniosku:
- dane zawarte we wniosku oraz dane i informacje załączone do wniosku są
prawdziwe,
- przysługuje mi pełne prawo reprezentowania wnioskodawcy w sprawie stanowiącej
przedmiot wniosku".
ż 2. Wniosek o zwrot należności celnych powinien być złożony nie później niż w
terminie 30 dni od dnia wywozu towarów, o którym mowa w ż 1 ust. 1.
ż 3. Do wniosku o zwrot należności celnych należy dołączyć:
1) decyzję o dopuszczeniu towarów do obrotu na polskim obszarze celnym oraz o
wymiarze należności celnych,
2) dowód uiszczenia należności celnych,
3) dokument potwierdzający wywóz towaru za granicę,
4) szczegółowy opis zastosowanego procesu przetwórczego lub produkcyjnego, jakim
zostały poddane towary, z uwzględnieniem norm zużycia importowanych towarów,
5) dowód wykonania usługi zleconej w ramach swej działalności przez producenta
na wykonanie przez inne podmioty określonych czynności związanych z procesem
przetwórczym lub produkcyjnym towaru wywiezionego za granicę, jeżeli producent
nie wykonał wszystkich czynności związanych z tym procesem we własnym zakresie,
6) dowód zakupu przez producenta towarów przywiezionych z zagranicy przez
importera i zużytych przy wyrobie towarów wywiezionych, jeżeli producent nie
jest importerem,
7) fakturę lub umowę zawartą z eksporterem towaru, jeżeli producent nie dokonuje
wywozu towaru.
ż 4. Do postępowań o zwrot należności celnych wszczętych i nie zakończonych
przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy
dotychczasowe.
ż 5. Traci moc rozporządzenie Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z
dnia 31 sierpnia 1990 r. w sprawie trybu zwrotu należności celnych pobranych od
towarów przywiezionych z zagranicy i zużytych przy wyrobie towarów wywiezionych
w obrocie towarowym z zagranicą (Dz. U. Nr 64, poz. 383 i z 1994 r. Nr 53, poz.
219).
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: J. Buchacz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 czerwca 1996 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na przywóz niektórych towarów
pochodzących z Republiki Słowenii.
(Dz. U. Nr 72, poz. 348)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz.U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427
i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne ilościowe na
przywóz towarów pochodzących z Republiki Słowenii, wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne stawki celne w wysokości
określonej w tym załączniku.
ż 2. Preferencyjne stawki celne, o których mowa w ż 1, stosuje się po
udokumentowaniu pochodzenia towarów, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie.
ż 3. W zakresie uregulowanym w ż 1 i 2 nie stosuje się stawek celnych
określonych w Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z
zagranicy (Dz. U. Nr 151, poz. 737 i z 1996 r. Nr 68, poz. 331).
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. (poz. 348)
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI CELNYMI ILOŚCIOWYMI POCHODZĄCYCH Z
REPUBLIKI SŁOWENII
Kod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaKontyngent
0207Mięso i jadalne podroby z drobiu z pozycji nr 0105, świeże, chłodzone
lub mrożone: 250 ton
- Z ptactwa z gatunku Gallus domesticus:
0207 11- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
0207 11 10 0- - - Oskubane i bez jelit, z głowami i łapami, znane jako
"kurczaki 83%"30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 11 30 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 11 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 12- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
0207 12 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łapale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 12 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, i bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 14- - Kawałki i podroby mrożone:
- - - Kawałki:
0207 14 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - - Z kośćmi:
0207 14 20 0- - - - - Połówki i ćwiartki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 14 30 0- - - - - Całe skrzydła z końcami lub bez30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 14 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 14 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 14 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 14 70 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
Kod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaKontyngent
- - - Podroby:
0207 14 99 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
- Z indyków:
0207 24- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
0207 24 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 24 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 25- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
0207 25 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 25 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 27- - Kawałki i podroby, mrożone:
- - - Kawałki:
0207 27 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - - Z kośćmi:
0207 27 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 27 30 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 27 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 27 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 27 60 0- - - - - - Uda i ich kawałki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 27 70 0- - - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 27 80 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
- Z kaczek, gęsi i perliczek:
0207 32- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
- - - Kaczki:
0207 32 11 0- - - - Oskubane, bez krwi i jelit, ale nie wypatroszone, z
głowami i łapami, znane jako "kaczki 85%"30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 32 15 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z
szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"30 minimum
0,30 ECU/kg
0207 32 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - Gęsi:
0207 32 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, niewypatroszone z głowami i
łapami, znane jako "gęsi 82%"30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 32 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i
żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 32 90 0- - - Perliczki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 33- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
- - - Kaczki:
0207 33 11 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z
szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"30 minimum
0,30 ECU/kg
0207 33 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - Gęsi:
0207 33 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, nie wypatroszone z głowami i
łapami, znane jako "gęsi 82%"30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 33 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i
żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 33 90 0- - - Perliczki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36- - Pozostałe, mrożone:
- - - Kawałki:
- - - - Bez kości:
0207 36 11 0- - - - - Z gęsi30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - - Z kośćmi:
- - - - - - - Połówki lub ćwiartki:
0207 36 21 0- - - - - - - - Z kaczek30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 23 0- - - - - - - - Z gęsi30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 25 0- - - - - - - - Z perliczek30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 31 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 36 41 0- - - - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami,
kupry i końce skrzydeł30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - - - - - Piersi i ich kawałki:
0207 36 51 0- - - - - Z gęsi30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 53 0- - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 36 61 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 79 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 89 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 90 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
0402Mleko i śmietana, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub innego
środka słodzącego: 50 ton
0402 10- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości
tłuszczu w masie nie przekraczającej 1,5%:
- - Nie zawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego
0402 10 11 0- - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg35
0402 10 19 0- - - Pozostałe35
- - Pozostałe:
0402 10 91 0- - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg35
0402 10 99 0- - - Pozostałe35
- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu
w masie powyżej 1,5%:
0402 29- - Pozostałe:
- - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 27%:
0402 29 11 0- - - -Mleko specjalne dla niemowląt, w hermetycznie
zamkniętych pojemnikach, o zawartości netto nie przekraczającej 500 g i o
zawartości tłuszczu w masie powyżej 10%5
- - - - Pozostałe:
0402 29 15 0- - - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg5
0402 29 19 0- - - - - Pozostałe5
- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 27%:
0402 29 91 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg5
0402 29 99 0- - - - Pozostałe5
0406Sery i twarogi: 100 ton
0406 90- Pozostałe sery:
- - Pozostałe:
- - - Emmentaler, Gruyere, Sbrinz, Bergkase i Appenzell:
- - - - Pozostałe:
0406 90 12 0- - - - - Emmentaler17,5
0406 90 23 0- - - Edam17,5
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
- - - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 40% i o
zawartości masy wody w substancji beztłuszczowej:
- - - - - - Powyżej 47%, ale nie przekraczającej 72%:
0406 90 78 0- - - - - - - Gouda17,5
0407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, konserwowane albo gotowane: 30
ton
- Drobiu:
- - Wylęgowe:
0407 00 11 0- - - Indycze albo gęsie12,5 minimum 0,015 ECU/szt.
0407 00 19 0- - - Pozostałe12,5 minimum 0,015 ECU/szt.
0407 00 30 0- - Pozostałe12,5 minimum 0,015 ECU/szt.
0407 00 90 0- Pozostałe12,5 minimum 0,015 ECU/szt.
0808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże: 200 ton
0808 10- Jabłka:
0808 10 10 0- - Jabłka na sok, luzem, od 16 września do 15 grudnia30
- - Pozostałe:
- - - Od 1 stycznia do 31 marca:
0808 10 51 0- - - - Odmiany Golden Delicious30
0808 10 53 0- - - - Odmiany Grany Smith30
0808 10 59 0- - - - Pozostałe30
- - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca:
0808 10 61 0- - - - Odmiany Golden Delicious10
0808 10 63 0- - - - Odmiany Grany Smith10
0808 10 69 0- - - - Pozostałe10
- - - Od 1 do 31 lipca:
0808 10 71 0- - - - Odmiany Golden Delicious5
0808 10 73 0- - - - Odmiany Grany Smith5
0808 10 79 0- - - - Pozostałe5
- - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia:
0808 10 92 0- - - - Odmiany Golden Delicious30
0808 10 94 0- - - - Odmiany Grany Smith30
0808 10 98 0- - - - Pozostałe30
0808 20- Gruszki i pigwy: 50 ton
- - Gruszki:
0808 20 10 0- - - Na wino gruszkowe, luzem, od 1 sierpnia do 31 grudnia25

- - - Pozostałe:
0808 20 31 0- - - - Od 1 stycznia do 31 marca5
0808 20 37 0- - - - Od 1 do 30 kwietnia5
0808 20 41 0- - - - Od 1 maja do 30 czerwca5
0808 20 47 0- - - - Od 1 do 15 lipca5
0808 20 51 0- - - - Od 15 do 31 lipca5
0808 20 57 0- - - - Od 1 sierpnia do 31 października25
0808 20 67 0- - - - Od 1 listopada do 31 grudnia25
0808 20 90 0- - Pigwy12,5
1209Nasiona, owoce i zarodniki, siewne: 50 ton
- Nasiona buraków:
1209 11 00 0- - Nasiona buraków cukrowych7,5
1209 19 00 0- - Pozostałe7,5
- Nasiona roślin pastewnych inne niż nasiona buraków:
1209 21 00 0- - Nasiona lucerny (alfa alfa)5
1209 22- - Nasiona koniczyny (Trifolium spp.):
1209 22 10 0- - - Koniczyny czerwonej (Trifolium pratense L.)5
1209 22 80 0- - - Pozostałej5
1209 23- - Nasiona kostrzewy:
1209 23 11 0- - - Kostrzewy łąkowej (Festuca pratensis Huds.)5
1209 23 15 0- - - Kostrzewy czerwonej (Festuca rubra L.)5
1209 23 80 0- - - Pozostałe5
1209 24 00 0- - Nasiona wiechliny łąkowej (Poa pratensis L.)5
1209 25- - Nasiona rajgrasu (Lolium multiflorum Lam., Lolium perenne L.):

1209 25 10 0- - - Rajgras włoski (życica wielkokwiatowa) (łącznie z
rajgrasem westerwoldzkim) (Lolium multiflorum Lam.)5
1209 25 90 0- - - Rajgras angielski (życica trwała) (Lolium perenne L.)5
1209 26 00 0- - Nasiona tymotki5
1209 29- - Pozostałe:
1209 29 10 0- - - Nasiona wyki; nasiona wiechliny (błotnejzwyczajnej) (Poa
palustris L., Poa trivalis L.); nasiona kupkówki (Dactylis glomerata L.);
nasiona mietlicy (Agrostis)5
1209 29 50- - - Ziarno łubinu:
1209 29 50 1- - - - Siewne5
1209 29 50 9- - - - Pozostałe5
1209 29 80 0- - - Pozostałe5
1209 30 00 0- Nasiona roślin zielnych (ziołowych) hodowanych głównie dla
ich kwiatów5
- Pozostałe:
1209 91- - Nasiona warzyw:
1209 91 10 0- - -Nasiona kalarepy (Brassica oleracea L. var. caulorapa i
gongylodes L.)5
1209 91 90 0- - - Pozostałe5
1209 99- - - Pozostałe:
1209 99 10 0- - - Nasiona drzew leśnych
- - Pozostałe:
1209 99 91 0- - - -Nasiona roślin hodowanych głównie dla ich kwiatów
oprócz objętych podpozycją nr 1209 305
1209 99 99 0- - - - Pozostałe5
1211Rośliny i ich części (łącznie z nasionami i owocami) używane głównie w
perfumerii, farmacji lub używane do celów owadobójczych lub podobnych,
świeże lub suszone, krojone, kruszone, nawet proszkowane: 50 ton
1211 10 00 0- Korzenie lukrecji0
1211 20 00 0- Korzenie żeńszenia5
1211 90- Pozostałe:
1211 90 10 0- - Maruna (kwiaty, liście, łodygi, skórki i korzenie)5
1211 90 30 0- - Fasola tonkińska5
1211 90 40 0- - Mięta (łodygi i liście)5
1211 90 60 0- - Lipa (kwiaty i liście)5
1211 90 65 0- - Werbena (liście i wierzchołki)5
1211 90 70 0- - Lebiodka pospolita (Origanum vulgare) (gałązki, łodyżki i
liście)5
1211 90 75 0- - Szałwia (Salvia officinalis) (liście i kwiaty)5
1211 90 80 0- - Pozostałe5
1601 00Kiełbasy i podobne produkty z mięsa, podrobów lub krwi; przetwory
żywnościowe oparte o te produkty: 20 ton
1601 00 10 0- Z wątroby17,5
- Pozostałe:
1601 00 91 0- - Kiełbasy, suche lub do okładania, nie gotowane17,5
1601 00 99 0- - Pozostałe17,5
1602Pozostałe przetworzone lub konserwowane mięso, podroby lub krew: 500
ton
1602 10 00 0- Przetwory homogenizowane20
1602 20- Z wątroby dowolnych zwierząt:
- - Z wątroby gęsiej lub kaczej:
1602 20 11 0- - - Zawierające w masie 75% lub więcej otłuszczonej
wątroby20
1602 20 19 0- - - Pozostałe20
1602 20 90 0- - Pozostałe20
- Z drobiu objętego pozycją nr 0105:
1602 31- - Z indyków:
- - - Zawierające w masie 57% lub więcej mięsa lub podrobów:
1602 31 11 0- - - -Zawierające wyłącznie nie gotowane mięso indycze20
1602 31 19 0- - - - Pozostałe20
1602 31 30 0- - - Zawierające w masie 25% lub więcej, ale mniej niż 57%
mięsa lub podrobów20
1602 31 90 0- - - Pozostałe20
1602 39- - Pozostałe:
- - - Zawierające w masie 57% lub więcej mięsa lub podrobów:
1602 39 21 0- - - - Nie gotowane20
1602 39 29 0- - - - Pozostałe20
1602 39 40 0- - - Zawierające w masie 25% lub więcej, ale mniej niż 57%
mięsa drobiowego lub podrobów20
1602 39 80 0- - - Pozostałe20
- Z wieprzowiny:
1602 41- - Szynki i ich części:
1602 41 10 0- - - Ze świń domowych20
1602 41 90 0- - - Pozostałe20
1602 42- - Łopatki i ich części:
1602 42 10 0- - - Ze świń domowych20
1602 42 90 0- - - Pozostałe20
1602 49- - Pozostałe łącznie z mieszankami:
- - - Ze świń domowych:
- - - - Zawierające w masie 80% lub więcej mięsa lub dowolnego rodzaju
podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia:
1602 49 11 0- - - - - Schaby (bez karkowych) i ich części, łącznie z
mieszankami schabów i szynek20
1602 49 13 0- - - - - Karki i ich części łącznie z mieszankami obojczyków
i łopatek20
1602 49 15 0- - - - - Pozostałe mieszanki zawierające szynki, łopatki,
schaby lub karki oraz ich części20
1602 49 19 0- - - - - Pozostałe20
1602 49 30 0- - - - Zawierające w masie 40% lub więcej, ale mniej niż 80%
mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów łącznie z tłuszczami dowolnego
rodzaju i pochodzenia20
1602 49 50 0- - - - Zawierające w masie mniej niż 40% mięsa lub dowolnego
rodzaju podrobów łącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia20
1602 49 90 0- - - Pozostałe20
1602 50- Z wołowiny:
1602 50 10 0- - Nie gotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z
nie gotowanym mięsem lub podrobami20
- - Pozostałe:
- - - W opakowaniach hermetycznych:
1602 50 31 0- - - - Wołowina gotowana konserwowana solą20
1602 50 39 0- - - - Pozostałe20
1602 50 80 0- - - Pozostałe20
1602 90- Pozostałe łącznie z przetworami z krwi dowolnych zwierząt:
1602 90 10 0- - Przetwory z krwi dowolnych zwierząt20
- - Pozostałe:
1602 90 31 0- - - Z dziczyzny lub z królików20
- - - Pozostałe:
1602 90 51 0- - - - Zawierającej mięso lub podroby ze świń domowych20
- - - - Pozostałe:
- - - - - Zawierającej mięso wołowe lub podroby:
1602 90 61 0- - - - - - Nie gotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub
podrobów z nie gotowanym mięsem lub podrobami20
1602 90 69 0- - - - - - Pozostałe20
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - Z baraniny lub koziny:
- - - - - - - Nie gotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z nie
gotowanym mięsem lub podrobami:
1602 90 72 0- - - - - - - - Z baraniny20
1602 90 74 0- - - - - - - - Z koziny20
- - - - - - - Pozostałe:
1602 90 76 0- - - - - - - - Z baraniny20
1602 90 78 0- - - - - - - - Z koziny20
1602 90 98 0- - - - - - Pozostałe20
1604Przetworzone i konserwowane ryby; kawior i namiastki kawioru
przygotowane z ikry rybiej: 200 ton
- Ryby, całe lub w kawałkach, ale nie mielone:
1604 13- - Sardynki, sardynele i szproty:
- - - Sardynki:
1604 13 11 0- - - - W oliwie z oliwek17,5
1604 13 19 0- - - - Pozostałe17,5
1604 13 90 0- - - Pozostałe17,5
1604 15- - Makrele:
- - - Z gatunków Scomber scombrus i Scomber japonicus:
1604 15 11 0- - - - Filety17,5
1604 15 19 0- - - - Pozostałe17,5
1604 15 90 0- - - Z gatunku Scomber australasicus17,5
1604 20- Pozostałe przetwory lub konserwy z ryb:
1604 20 05 0- - Przetwory z surimi17,5
- - Pozostałe:
1604 20 10 0- - - Z łososia17,5
1604 20 30 0- - - Z łososiowatych innych niż łosoś17,5
1604 20 40 0- - - Z sardeli17,5
1604 20 50 0- - - Z sardynek, bonito śródziemnomorskiego, makreli z
gatunków Scomber scombrus i Scomber japonicus, ryb z gatunku Orcynopsis
unicolor17,5
1604 20 70 0- - -Z tuńczyków, bonito latających lub pozostałych ryb z
rodzaju Euthynnus17,5
1604 20 90 0- - - Z pozostałych ryb17,5
1704Wyroby cukiernicze (łącznie z białą czekoladą), nie zawierające kakao:
15 ton
1704 10- Guma do żucia, również pokryta cukrem:
- - Zawierająca w masie mniej niż 60% sacharozy (łącznie z cukrem
inwertowanym wyrażonym jako sacharoza):
1704 10 11 0- - - Guma w paskach15 + DCC
1704 10 19 0- - - Pozostała15 + DCC
- - Zawierająca w masie 60% lub więcej sacharozy (łącznie z cukrem
inwertowanym wyrażonym jako sacharoza):
1704 10 91 0- - - Guma w paskach15 + DCC
1704 10 99 0- - - Pozostała15 + DCC
1806Czekolada i inne przetwory spożywcze zawierające kakao: 100 ton
1806 90- Pozostałe:
1806 90 60 0- - Pasty do smarowania zawierające kakao22,5 + DCC
1902Ciasto makaronowe, również gotowane lub nadziewane (mięsem lub innymi
substancjami) lub przygotowane inaczej, takie jak spaghetti, makaron,
nitki, lasagne, gnocchi, ravioli, cannelloni; kuskus, przygotowany lub
nie: 100 ton
- Ciasto makaronowe nie gotowane, nie nadziewane ani nie przygotowane
inaczej:
1902 11 00 0- - Zawierające jaja20
1902 19- - Pozostałe:
1902 19 10 0- - -Nie zawierające mąki lub grysiku ze zwykłej pszenicy20
1902 19 90 0- - - Pozostałe20
1905Chleb, pieczywo cukiernicze, ciasta i ciastka, herbatniki, (biskwity)
i inne wyroby piekarnicze, nawet zawierające kakao; opłatki sakralne,
puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle wytłaczane,
papier ryżowy i podobne wyroby: 100 ton
1905 90- Inne:
1905 90 10 0- - Mace12,5
1905 90 20 0- - Opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów
farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne produkty12,5
- - Pozostałe:
1905 90 30 0- - -Chleb nie zawierający dodatku miodu, jajek, sera lub
owoców, a zawierający w suchej masie nie więcej niż 5% cukru i nie więcej
niż 5% tłuszczu12,5 + DCC
1905 90 40 0- - - Wafle i opłatki o zawartości wody w masie powyżej
10%17,5 + DCC
1905 90 45 0- - - Herbatniki (biskwity)12,5 + DCC
1905 90 55 0- - - Produkty wytłaczane lub ekspandowane, pikantne lub
solone12,5
- - - Pozostałe:
1905 90 60 0- - - - Z dodatkiem środka słodzącego20 + DCC
1905 90 90 0- - - - Pozostałe17,5
2005Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za
pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożone, inne niż produkty objęte
pozycją nr 2006: 30 ton
2005 90- Pozostałe warzywa i mieszanki warzywne:
2005 90 10 0- - Owoce z rodzaju Capsicum inne niż słodka papryka lub
pieprz angielski15
2009Soki owocowe (łącznie z moszczem winogronowym) i soki warzywne nie
sfermentowane i nie zawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru
lub innej substancji słodzącej: 100 ton
2009 80- Sok z dowolnego innego pojedynczego owocu lub z dowolnego
warzywa:
- - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20oC:
- - - Sok z gruszek:
2009 80 11 0- - - - O wartości nie przekraczającej 22 ECU za 100 kg masy
netto25 + DCC
2009 80 19 0- - - - Pozostałe25 + DCC
- - - Pozostałe:
- - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy netto:
2009 80 32 0- - - - - Soki z owoców męczennicy i guawy17,5 + DCC
2009 80 33 0- - - - - Soki z mango, owoców smaczeliny, papaya, owoców
tamaryndy, owoców nerkowca, lychees (Lyphii chinensis), jackfruit (owoców
indyjskiego drzewa chlebowego), owoców sączyńca, owoców oskomianu
(carambola) i pitahaya17,5 + DCC
2009 80 35 0- - - - - Pozostałe17,5 + DCC
- - - - Pozostałe:
2009 80 36 0- - - - - Soki z owoców tropikalnych25 + DCC
2009 80 38 0- - - - - Pozostałe25 + DCC
- - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20oC:
- - -Sok z gruszek:
2009 80 50 0- - - - O wartości powyżej 18 ECU za 100 kg masy netto,
zawierający dodatek cukru17,5 + DCC
- - - - Pozostałe:
2009 80 61 0- - - - - Z dodatkiem cukru o zawartości powyżej 30% w
masie17,5 + DCC
2009 80 63 0- - - - - O zawartości dodatku cukru nie przekraczającej 30% w
masie17,5 + DCC
2009 80 69 0- - - - - Nie zawierający dodatku cukru17,5
- - - Pozostałe:
- - - - O wartości powyżej 30 ECU za 100 kg masy netto, zawierający
dodatek cukru:
2009 80 71 0- - - - - Sok wiśniowy i czereśniowy17,5 + DCC
2009 80 73 0- - - - - Soki z owoców tropikalnych17,5 + DCC
2009 80 79 0- - - - - Pozostałe17,5 + DCC
- - - - Pozostałe:
- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%:,

2009 80 83 0- - - - - - Soki z owoców męczennicy i guawy17,5 + DCC
2009 80 84 0- - - - - - Soki z mango, owoców smaczeliny, papaya, owoców
tamaryndy, owoców nerkowca, liczi (śliwki chińskie), owoce kanawalii
(owoców indyjskiego drzewa chlebowego), owoców sączyńca, owoców oskomianu
(carambola) i pitahaya17,5 + DCC
2009 80 86 0- - - - - - Pozostałe17,5 + DCC
- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie przekraczającej 30%:
2009 80 88 0- - - - - - Soki z owoców tropikalnych17,5 + DCC
2009 80 89 0- - - - - - Pozostałe17,5 + DCC
- - - - - Nie zawierający dodatku cukru:
2009 80 95 0- - - - - - Soki z owoców z gatunku Vaccinium macrocarpon17,5

2009 80 96 0- - - - - - Sok wiśniowy i czereśniowy17,5
2009 80 97 0- - - - - - Soki z owoców tropikalnych25
2009 80 99- - - - - - Pozostałe:
2009 80 99 1- - - - - - - Soki owocowe17,5
2009 80 99 9- - - - - - - Pozostałe17,5
2009 90- Mieszanki soków:
- - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20oC:
- - - Mieszanki soków jabłkowego i gruszkowego:
2009 90 11 0- - - - O wartości nie przekraczającej 22 ECU za 100 kg masy
netto25 + DCC
2009 90 19 0- - - - Pozostałe25 + DCC
- - - Pozostałe:
2009 90 21 0- - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy
netto25 + DCC
2009 90 29 0- - - - Pozostałe25 + DCC
- - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20oC:
- - - Mieszanki soków jabłkowego i gruszkowego:
2009 90 31 0- - - - O wartości nie przekraczającej 18 ECU za 100 kg masy
netto i o zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%17,5 + DCC
2009 90 39 0- - - Pozostałe17,5 + DCC
- - - - Pozostałe:
- - - - O wartości powyżej 30 ECU za 100 kg masy netto:
- - - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego:
2009 90 41 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru17,5 + DCC
2009 90 49 0- - - - - - Pozostałe17,5
- - - - - Pozostałe:
2009 90 51 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru17,5 + DCC
2009 90 59 0- - - - - - Pozostałe17,5
- - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy netto:
- - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego:
2009 90 71 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%17,5
+ DCC
2009 90 73 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie
przekraczającej 30%17,5 + DCC
2009 90 79 0- - - - - - Nie zawierające dodatku cukru17,5
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%:
2009 90 92 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych17,5 + DCC

2009 90 94 0- - - - - - - Pozostałe17,5 + DCC
- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie przekraczającej 30%:
2009 90 95 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych17,5 + DCC

2009 90 96 0- - - - - - - Pozostałe17,5 + DCC
- - - - - - Nie zawierające dodatku cukru:
2009 90 97 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych17,5
2009 90 98 0- - - - - - -Pozostałe17,5
2103Sosy i przetwory z nich; zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy
korzenne; mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda: 150 ton
2103 10 00 0- Sos sojowy10
2103 20 00 0- Ketchup pomidorowy i inne sosy pomidorowe17,5 minimum 0,175
ECU/kg
2103 30- Mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda:
2103 30 10 0- - Mąka i grysik z gorczycy17,5
2103 30 90 0- - Gotowa musztarda22,5
2103 90- Pozostałe:
2103 90 10 0- - Ostry sos z mango w płynie15
2103 90 30 0- - Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu
od 44,2 do 49,2% obj., zawierające w masie od 1,5 do 6% goryczki, przypraw
i różnych składników oraz 4 do 10% cukru, w pojemnikach zawierających 0,5
litra lub mniej61,5 minimum 0,6 ECU/kg
2103 90 90 0- - Pozostałe15
2106Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 100
ton
2106 10- Koncentraty proteinowe i teksturowane substancje proteinowe:
2106 10 20 0- - Nie zawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy,
glukozy lub skrobi lub zawierające mniej niż 1,5% tłuszczu mleka, 5%
sacharozy lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi10
2106 10 80 0- - Pozostałe10
2106 90- Pozostałe:
2106 90 10 0- - Ser fondue10
2106 90 20 0- - Złożone preparaty alkoholowe, inne niż na bazie substancji
zapachowych, w rodzaju używanych do produkcji napojów181,95 minimum 4,35
ECU/% hl
- - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe:
2106 90 30 0- - - Syropy izoglukozowe10 minimum 0,085 ECU/kg
- - - Pozostałe:
2106 90 51 0- - - - Syrop laktozowy10
2106 90 55 0- - - - Syrop glukozowy i z maltodekstryny10 minimum 0,085
ECU/kg
2106 90 59 0- - - - Pozostałe10
- - Pozostałe:
2106 90 92 0- - - Nie zawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy,
glukozy lub skrobi lub zawierające mniej niż 1,5% tłuszczu mleka, 5%
sacharozy lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi10
2106 90 98 0- - - Pozostałe10
2203 00Piwo otrzymywane ze słodu: 2500 hl
- W pojemnikach zawierających nie więcej niż 10 litrów:
2203 00 01 0- - W butelkach15 minimum 0,125 ECU/l
2203 00 09 0- - Pozostałe15 minimum 0,125 ECU/l
2203 00 10 0- W pojemnikach zawierających więcej niż 10 litrów15 minimum
0,125 ECU/l
2204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009: 8500 hl
2204 10- Wino musujące:
- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%
obj.:
2204 10 11- - - Szampan:
2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5% ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl
2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 + 66,35 ECU/hl + 0,11 ECU/kg
2204 10 19- - - Pozostałe:
2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl
2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 + 66,35 ECU/hl + 0,11 ECU/kg
- - Pozostałe:
2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 21 ECU/hl
2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 21 ECU/hl
- Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub
zatrzymaną przez dodanie alkoholu:
2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20oC:
2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl
2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 + 66,35 ECU/hl + 0,11 ECU/kg
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13%
obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach:
- - - - - - Białe:
2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 22 0- - - - - - - Rheinhessen15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 34 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 69 0- - - - - - - Dao, Bairrada i Douro15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 74 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przekraczającej 22% obj.:
2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 29- - Pozostałe:
2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w
roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20oC:
2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.12,5 minimum 21 ECU/hl
2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 + 66,35 ECU/hl + 0,11 ECU/kg
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13%
obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
- - - - - - Białe:
2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
ECU/hl
2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 5 ECU/hl
2204 29 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Roussillon12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
ECU/hl
2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - Białe:
2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
Kod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaKontyngent
2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi: 2500 hl
2205 10- W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2205 10 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18%
obj. lub mniejszej15 minimum 6,25 ECU/hl
2205 90- Pozostałe:
2205 90 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18%
obj. lub mniejszej15 minimum 5 ECU/hl


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

325--z dnia 11 czerwca 1996 r. w sprawie podziału środków i limitów na
podwyżki wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz rozdysponowania
rezerwy etatów kalkulacyjnych, środków i limitów na wynagrodzenia,
przeznaczonej na nie przewidziane zmiany organizacyjne w 1996 r.
326--z dnia 13 czerwca 1996 r. w sprawie miejskich stref usług
publicznych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

327--z dnia 31 maja 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości
i warunków przyznawania strażakom Państwowej Straży Pożarnej równoważnika
pieniężnego w zamian za umundurowanie.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ

328--z dnia 22 kwietnia 1996 r. w sprawie ustanowienia dodatkowego
kontyngentu na wywóz odpadów i złomu żeliwa i stali w 1996 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 czerwca 1996 r.
w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych zbóż przywożonych z
zagranicy.
(Dz. U. Nr 72, poz. 349)
Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne
(Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz.
434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. zawiesza się pobieranie ceł określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14
grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 151,
poz. 737 i z 1996 r. Nr 68, poz. 331), w odniesieniu do towarów wymienionych w
załączniku do niniejszego rozporządzenia, w wysokości określonej w tym
załączniku.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. (poz. 349)
WYKAZ TOWARÓW, W ODNIESIENIU DO KTÓRYCH ZAWIESZA SIĘ POBIERANIE CEŁ
Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia
1001Pszenica i mieszanka żyta z pszenicą
1001 90- Pozostałe:
- - Pozostały orkisz, pszenica zwykła i mieszanka żyta z pszenicą:
1001 90 91- - - Ziarno pszenicy zwykłej i mieszanki żyta z pszenicą:

1001 90 91 1- - - - Ziarno pszenicy zwykłej000000
1001 90 91 9- - - - Mieszanki żyta z pszenicą000000
1001 90 99 0- - - Pozostałe000000
1002 00 00 0Żyto000000
1003 00Jęczmień:
1003 00 90 0- Pozostały000000
1005Kukurydza (ziarna):
1005 90 00 0- Pozostałe000000
1201 00Ziarno soi, nawet łamane:
1201 00 90 0- Pozostałe000000
1205 00Ziarno rzepaku lub rzepiku, nawet łamane:
1205 00 90 0- Pozostałe000000


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 9 maja 1996 r.
o wykonywaniu mandatu posła i senatora.
(Dz. U. Nr 73, poz. 350)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Posłowie i senatorowie wykonują swój mandat kierując się dobrem
Narodu.
2. Posłowie i senatorowie powinni informować wyborców o swojej pracy i
działalności organu, do którego zostali wybrani.
Art. 2. 1. Przed przystąpieniem do wykonywania mandatu poseł składa na
posiedzeniu Sejmu ślubowanie następującej treści:
"Ślubuję uroczyście jako poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej rzetelnie i
sumiennie wykonywać obowiązki wobec Narodu, strzec suwerenności Ojczyzny i dobra
obywateli, przestrzegać porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej."
Ślubowanie może być złożone z dodaniem stów "Tak mi dopomóż Bóg".
2. Przed przystąpieniem do wykonywania mandatu senator składa na posiedzeniu
Senatu ślubowanie następującej treści:
"Ślubuję uroczyście jako senator Rzeczypospolitej Polskiej rzetelnie i sumiennie
wykonywać obowiązki wobec Narodu, strzec suwerenności Ojczyzny i dobra
obywateli, przestrzegać porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej."
Ślubowanie może być złożone z dodaniem stów "Tak mi dopomóż Bóg".
3. Odmowa złożenia ślubowania powoduje wygaśnięcie mandatu posła lub senatora.
4. Uchylanie się od złożenia ślubowania w terminie trzech miesięcy od pierwszego
posiedzenia Sejmu lub Senatu jest równoznaczne ze zrzeczeniem się mandatu posła
lub senatora.
5. Sposób złożenia ślubowania oraz tryb rozpatrywania spraw postów i senatorów,
którzy nie złożyli ślubowania w terminie trzech miesięcy od uzyskania mandatu,
określają regulaminy Sejmu i Senatu.
Art. 3. Podstawowym prawem i obowiązkiem posła i senatora jest czynne
uczestnictwo w pracach Sejmu lub Senatu oraz Zgromadzenia Narodowego, a także
ich organów.
Art. 4. Posłom i senatorom zapewnia się warunki niezbędne do skutecznej
realizacji ich obowiązków oraz ochronę praw wynikających ze sprawowania mandatu.
Art. 5. Tryb rozpatrywania spraw postów lub senatorów nie wykonujących
obowiązków poselskich lub senatorskich, jak również zasady odpowiedzialności
regulaminowej postów lub senatorów określają regulaminy Sejmu lub Senatu.
Rozdział 2
Immunitet parlamentarny
Art. 6. 1. Poseł lub senator nie może być pociągnięty do odpowiedzialności za
działania wynikające z wykonywania mandatu ani w czasie trwania mandatu ani po
jego wygaśnięciu, chyba że narusza dobra osobiste innych osób.
2. Działania, o których mowa w ust. 1, obejmują zgłaszanie wniosków, wystąpienia
lub głosowania na posiedzeniach Sejmu, Senatu lub Zgromadzenia Narodowego oraz
ich organów, na posiedzeniach klubów, kół i zespołów poselskich, senackich lub
parlamentarnych, a także inne działania związane nieodłącznie z wykonywaniem
mandatu posła lub senatora.
Art. 7. 1. Poseł lub senator nie może być pociągnięty do odpowiedzialności
karnej i karnoadministracyjnej bez zgody Sejmu lub Senatu.
2. Konieczność uzyskania zgody Sejmu lub Senatu dotyczy również pociągnięcia do
odpowiedzialności karnej posła lub senatora za naruszenie dóbr osobistych innych
osób, o którym mowa w art. 6 ust. 1.
3. Pociągnięcie do odpowiedzialności może nastąpić tylko za czyn wskazany we
wniosku, który był podstawą wyrażenia zgody przez Sejm lub Senat. Pociągnięcie
posła lub senatora do odpowiedzialności karnej i karnoadministracyjnej za inny
czyn, niż określony we wniosku, wymaga odrębnej zgody Sejmu lub Senatu.
Art. 8. 1. Zakaz pociągnięcia posła lub senatora do odpowiedzialności karnej i
karnoadministracyjnej bez zgody Sejmu lub Senatu dotyczy również czynów
popełnionych przed uzyskaniem mandatu. Postępowanie karne, wszczęte przed tym
terminem, z chwilą uzyskania mandatu ulega zawieszeniu; może ono być podjęte po
uzyskaniu zgody Sejmu lub Senatu.
2. Przedawnienie odpowiedzialności karnej za czyny objęte immunitetem
parlamentarnym nie biegnie w okresie korzystania z immunitetu.
Art. 9. 1. Poseł lub senator nie może być aresztowany albo zatrzymany bez zgody
Sejmu lub Senatu.
2. Zakaz zatrzymania, o którym mowa w ust. 1, obejmuje wszelkie formy
pozbawienia lub ograniczenia wolności osobistej przez organy stosujące przymus,
chyba że jest to podyktowane stanem wyższej konieczności lub obrony koniecznej.
W takim przypadku wolno podejmować tylko czynności nie cierpiące zwłoki, a o
zatrzymaniu należy niezwłocznie powiadomić Marszałka Sejmu lub Marszałka Senatu.
Na żądanie Marszałka poseł lub senator musi być natychmiast zwolniony.
3. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy pozbawienia wolności dokonanego w
postępowaniu karnym, prowadzonym po uzyskaniu zgody Sejmu lub Senatu na
pociągnięcie do odpowiedzialności karnej.
Art. 10. 1. Tryb postępowania z wnioskami w sprawie wyrażenia zgody na
pociągnięcie do odpowiedzialności karnej i karnoadministracyjnej, aresztowanie
lub zatrzymanie posła lub senatora określają regulaminy Sejmu lub Senatu.
2. W sprawie o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego oraz w sprawie o
wykroczenie wniosek o wyrażenie zgody na pociągnięcie posła lub senatora do
odpowiedzialności karnej i karnoadministracyjnej wnoszony jest za pośrednictwem
Prokuratora Generalnego.
3. Wniosek w sprawie o przestępstwo ścigane z oskarżenia prywatnego powinien być
sporządzony i podpisany przez adwokata.
4. Wyrażenie zgody, o której mowa w ust. 1, następuje w drodze uchwały Sejmu lub
Senatu.
5. Uchylając immunitet parlamentarny Sejm lub Senat mogą wskazać, iż sądem
właściwym do rozpoznania sprawy o przestępstwo jest sąd właściwy dla dzielnicy
Śródmieście gminy Warszawa-Centrum.
Art. 11. Zrzeczenie się immunitetu parlamentarnego jest nieskuteczne.
Art. 12. 1. Przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie od dnia ogłoszenia
wyników wyborów do Sejmu i Senatu do dnia wygaśnięcia mandatu posła lub
senatora.
2. W odniesieniu do postów uzyskujących mandat w trakcie kadencji Sejmu
przepisy, o których mowa w ust. 1, mają zastosowanie od dnia obsadzenia mandatu
w trybie określonym w przepisach ustawy - Ordynacja wyborcza do Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej.
3. W odniesieniu do senatorów uzyskujących mandat w wyniku wyborów
uzupełniających do Senatu przepis ust. 1 stosuje się od dnia ogłoszenia wyników
tych wyborów.
Rozdział 3
Prawa i obowiązki postów i senatorów w Sejmie i w Senacie
Art. 13. 1. Posła i senatora obowiązuje obecność oraz czynny udział w
posiedzeniach Sejmu lub Senatu oraz Zgromadzenia Narodowego, a także ich
organów, do których zostali wybrani.
2. Zasady usprawiedliwiania nieobecności postów lub senatorów nie
uczestniczących w posiedzeniach Sejmu lub Senatu oraz Zgromadzenia Narodowego a
także ich organów, określają regulaminy Sejmu lub Senatu.
Art. 14. 1. W wykonywaniu obowiązków poselskich poseł w szczególności ma prawo:
1) wyrażać swoje stanowisko oraz zgłaszać wnioski w sprawach rozpatrywanych na
posiedzeniach Sejmu i jego organów,
2) wybierać i być wybieranym do organów Sejmu,
3) zwracać się do Prezydium Sejmu o rozpatrzenie określonej sprawy przez Sejm
lub komisję sejmową,
4) zwracać się do komisji sejmowej o rozpatrzenie określonej sprawy,
5) uczestniczyć w podejmowaniu poselskich inicjatyw ustawodawczych i
uchwałodawczych oraz w rozpatrywaniu projektów ustaw i uchwał Sejmu,
6) uczestniczyć w dyskusji nad sprawami rozpatrywanymi przez Sejm lub komisje
sejmowe,
7) wnosić interpelacje i zapytania poselskie.
2. Zasady i tryb korzystania z praw, o których mowa w ust. 1, oraz z innych
uprawnień poselskich w Sejmie, a także tryb i formy udzielania odpowiedzi na
interpelacje i zapytania poselskie oraz ich rozpatrywania przez Sejm, określa
regulamin Sejmu.
Art. 15. 1. W wykonywaniu obowiązków senatorskich senator w szczególności ma
prawo:
1) wyrażać swoje stanowisko oraz zgłaszać wnioski w sprawach rozpatrywanych na
posiedzeniach Senatu i jego organów,
2) wybierać i być wybieranym do organów Senatu,
3) zwracać się do Prezydium Senatu o rozpatrzenie określonej sprawy przez Senat
lub komisję senacką,
4) zwracać się do komisji senackiej o rozpatrzenie określonej sprawy,
5) uczestniczyć w podejmowaniu inicjatyw ustawodawczych i uchwałodawczych
Senatu,
6) uczestniczyć w dyskusji nad sprawami rozpatrywanymi przez Senat lub komisje
senackie.
2. Zasady i tryb korzystania z praw, o których mowa w ust. 1, oraz z innych
uprawnień senatorskich w Senacie określa regulamin Senatu.
Art. 16. 1. Posłowie i senatorowie mają prawo uzyskiwać od członków Rady
Ministrów oraz przedstawicieli właściwych organów i instytucji państwowych i
samorządowych informacje i wyjaśnienia w sprawach wynikających z wykonywania
obowiązków poselskich lub senatorskich.
2. Członkowie Rady Ministrów oraz przedstawiciele właściwych organów i
instytucji państwowych i samorządowych, organizacji społecznych, zakładów i
przedsiębiorstw państwowych i samorządowych spółek prawa handlowego z udziałem
państwowych lub komunalnych osób prawnych są obowiązani przedstawiać informacje
i wyjaśnienia na żądanie stałych i nadzwyczajnych komisji sejmowych i senackich,
w sprawach będących przedmiotem ich zakresu działania.
Art. 17. 1. Na zasadach określonych w regulaminie Sejmu posłowie mogą tworzyć w
Sejmie kluby, koła lub zespoły poselskie.
2. Na zasadach określonych w regulaminie Senatu senatorowie mogą tworzyć w
Senacie kluby, koła lub zespoły senackie.
3. Posłowie wraz z senatorami mogą tworzyć wspólne kluby, koła lub zespoły
parlamentarne.
Art. 18. 1. Do obsługi swej działalności kluby i koła o których mowa w art. 17,
mogą tworzyć biura klubów i kół.
2. Kluby i koła mogą zatrudniać w biurach pracowników na czas określony, nie
dłuższy niż czas trwania kadencji. Pracowników zatrudnia przewodniczący klubu
lub koła.
3. Przewodniczący klubu lub koła, w ramach środków, o których mowa w ust. 5,
ustala sposób wynagradzania pracowników biur klubów i kół, z uwzględnieniem
stażu ich pracy.
4. Prezydium Sejmu i Prezydium Senatu ustalają wspólnie zasady wypłacania
pracownikom, o których mowa w ust. 2, nagród za wieloletnią pracę oraz odpraw w
związku z zakończeniem kadencji Sejmu i Senatu i zapewniają środki na ten cel.
5. Kluby i koła otrzymują zryczałtowane środki na pokrycie kosztów związanych z
ich działalnością oraz biur klubów i kół, w wysokości i na zasadach określonych
wspólnie przez Prezydium Sejmu i Prezydium Senatu. Środki te nie mogą być
wykorzystywane na inne cele niż określone w zdaniu pierwszym.
6. Warunki organizacyjno-techniczne tworzenia, funkcjonowania i znoszenia biur
określają wspólnie Prezydium Sejmu i Prezydium Senatu.
7. Warunki techniczno-organizacyjne funkcjonowania zespołów poselskich,
senackich lub parlamentarnych określają odpowiednio Prezydium Sejmu i Prezydium
Senatu.
Rozdział 4
Inne prawa i obowiązki postów i senatorów
Art. 19. 1. W wykonywaniu mandatu poseł lub senator ma prawo, jeżeli nie narusza
dóbr osobistych innych osób, do uzyskiwania informacji i materiałów oraz wglądu
w działalność organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego, a także
spółek z udziałem Skarbu Państwa oraz zakładów i przedsiębiorstw państwowych i
samorządowych, z zachowaniem przepisów o tajemnicy ustawowo chronionej.
2. Zasady i tryb udostępniania posłom i senatorom informacji i materiałów
stanowiących tajemnicę państwową i służbową określają przepisy o ochronie
tajemnicy państwowej i służbowej.
Art. 20. 1. Poseł lub senator ma prawo podjąć - w wykonywaniu swoich obowiązków
poselskich lub senatorskich - interwencję w organie administracji rządowej i
samorządu terytorialnego, zakładzie lub przedsiębiorstwie państwowym oraz
organizacji społecznej, a także w jednostkach gospodarki niepaństwowej dla
załatwienia sprawy, którą wnosi we własnym imieniu albo w imieniu wyborcy lub
wyborców, jak również zaznajamiać się z tokiem jej rozpatrywania.
2. Organy i jednostki, wymienione w ust. 1, wobec których poseł lub senator
podjął interwencję, są obowiązane najpóźniej w ciągu czternastu dni powiadomić
posła lub senatora o stanie rozpatrywania sprawy i w terminie uzgodnionym z
postem lub senatorem ostatecznie ją załatwić.
3. Kierownicy organów i jednostek, o których mowa w ust. 1, są obowiązani
niezwłocznie przyjąć posła lub senatora, który przybył w związku ze sprawą
wynikającą z wykonywania jego mandatu, oraz udzielić informacji i wyjaśnień
dotyczących sprawy.
4. Legitymacja poselska lub senatorska upoważnia parlamentarzystę do wstępu na
teren jednostek, o których mowa w ust. 1.
Art. 21. 1. Posłowie i senatorowie przyjmują opinie, postulaty, wnioski wyborców
oraz ich organizacji i biorą je pod uwagę w swej działalności parlamentarnej.
2. Poseł lub senator nie może być zobowiązany do udzielania informacji o osobie,
która przekazała mu określone informacje lub przedstawiła opinię. Przepisu art.
163 Kodeksu postępowania karnego nie stosuje się.
Art. 22. 1. Poseł ma prawo uczestniczyć w sesjach sejmiku samorządowego,
właściwego dla okręgu wyborczego, z którego został wybrany, lub właściwego ze
względu na siedzibę biura posła.
2. Senator ma prawo uczestniczyć w sesjach sejmiku samorządowego, właściwego dla
okręgu wyborczego, z którego został wybrany.
3. Uczestnicząc w sesjach, o których mowa w ust. 1 i 2, poseł i senator może
zgłaszać swoje uwagi i wnioski.
4. Warunki do realizacji praw posła i senatora, o których mowa w ust. 1-3,
zapewnia prezydium sejmiku samorządowego.
5. Na zasadach określonych w ust. 3 posłowie i senatorowie mogą uczestniczyć
również w sesjach rad gmin.
6. W odniesieniu do Rady miasta stołecznego Warszawy i rad dzielnic gmin
warszawskich przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio.
Art. 23. 1. Do obsługi swej działalności w terenie posłowie i senatorowie mogą
tworzyć biura poselskie, senatorskie lub poselsko-senatorskie.
2. Poseł może realizować swoją działalność terenową w wybranym okręgu lub
okręgach wyborczych.
3. Poseł lub senator może zatrudniać pracowników w biurze we własnym imieniu na
czas określony, nie dłuższy niż czas sprawowania mandatu.
4. Poseł lub senator dysponując środkami, o których mowa w ust. 5, ustala
wynagrodzenie pracowników biur.
5. Posłowi i senatorowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów związanych z
funkcjonowaniem biur, na zasadach i w wysokości określonych odpowiednio przez
Prezydium Sejmu lub Prezydium Senatu.
6. Prezydium Sejmu i Prezydium Senatu ustalają wspólnie zasady i tryb wypłacania
pracownikom biur nagród za wieloletnią pracę oraz odpraw w związku z
zakończeniem kadencji Sejmu i Senatu i zapewniają środki na ten cel.
7. Warunki techniczno-organizacyjne tworzenia, funkcjonowania i znoszenia biur
zapewnia odpowiednio Kancelaria Sejmu lub Kancelaria Senatu we współdziałaniu z
wojewodami i organami samorządu terytorialnego, na zasadach określonych
odpowiednio przez Prezydium Sejmu lub Prezydium Senatu.
Art. 24. 1. Organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego są
obowiązane udzielać posłom i senatorom wszechstronnej pomocy w wykonywaniu ich
funkcji.
2. Organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego są obowiązane
udostępnić posłowi lub senatorowi lokal na czas odbycia doraźnego dyżuru
poselskiego lub senatorskiego w miejscowości, w której poseł lub senator nie
otworzył biura określonego w art. 23 ust. 1.
Rozdział 5
Warunki wykonywania mandatu
Art. 25. 1. Posłom i senatorom w okresie sprawowania mandatu, licząc od
pierwszego posiedzenia Sejmu lub Senatu, przysługuje uposażenie poselskie lub
senatorskie, zwane dalej "uposażeniem", wypłacane miesięcznie, także za niepełne
miesiące sprawowania mandatu.
2. Uposażenie odpowiada wysokości wynagrodzenia podsekretarza stanu, ustalonego
na podstawie przepisów o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska
państwowe, z wyłączeniem dodatku z tytułu wysługi lat.
3. Posłowi lub senatorowi, który nie korzysta z urlopu bezpłatnego, o którym
mowa w art. 29 ust. 1, albo prowadzi działalność gospodarczą samodzielnie lub
wspólnie z innymi osobami, albo nie zawiesił prawa do emerytury lub renty,
uposażenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie przysługuje.
4. W uzasadnionych przypadkach Prezydium Sejmu lub Prezydium Senatu może podjąć
decyzję o przyznaniu, na wniosek posła lub senatora, o którym mowa w ust. 3,
uposażenia w całości lub w części.
5. Zasady obniżania uposażenia postów i senatorów nie uczestniczących, bez
usprawiedliwienia, w posiedzeniach Sejmu lub Senatu oraz Zgromadzenia
Narodowego, a także ich organów, określają regulaminy Sejmu i Senatu.
6. Szczegółowe zasady wypłacania uposażenia posłom lub senatorom, w tym:
1) obejmującym mandat w trakcie trwania kadencji,
2) którzy nie złożyli ślubowania na pierwszym posiedzeniu Sejmu lub Senatu
- określa Prezydium Sejmu i Prezydium Senatu.
Art. 26. 1. Do uposażenia przysługują dodatki w wysokości:
1) 20% uposażenia - dla pełniących funkcję przewodniczącego komisji,
2) 15% uposażenia - dla pełniących funkcję zastępcy przewodniczącego komisji,
3) 10% uposażenia - dla pełniących funkcję przewodniczących stałych podkomisji.
2. Prezydium Sejmu oraz Prezydium Senatu mogą:
1) określać inne, niż przewidziane w ust. 1, okoliczności uzasadniające
wypłacanie dodatków do uposażenia oraz ustalać ich wysokość,
2) określać komisje poselskie lub senackie, których członkowie otrzymują także
inne, niż wymienione w ust. 1, dodatki do uposażenia, oraz ustalać ich wysokość,
3) określać tryb wypłaty dodatków.
3. W razie zbiegu uprawnień do dwóch lub więcej dodatków, wypłaca się je
miesięcznie w łącznej wysokości nie przekraczającej 35% uposażenia.
Art. 27. Uposażenie oraz dodatki, o których mowa w art. 26, są traktowane jako
wynagrodzenie ze stosunku pracy.
Art. 28. 1. Okres pobierania uposażenia jest traktowany jak okres zatrudnienia.
Okres ten zalicza się również do stażu pracy, od którego zależą wszelkie
uprawnienia pracownicze, w tym także uprawnienia szczególne, uzależnione od
zatrudnienia w określonym zawodzie, branży lub zakładzie pracy.
2. Posłowi lub senatorowi, który uległ wypadkowi przy wykonywaniu mandatu,
przysługują świadczenia na zasadach i w wysokości określonych przepisami o
świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.
3. Poseł lub senator, który w roku, w którym została zakończona kadencja Sejmu
lub Senatu, osiągnął okres zatrudnienia wynoszący co najmniej czterdzieści lat
dla mężczyzn i trzydzieści lat dla kobiet, może przejść na emeryturę
przysługującą na zasadach i w wysokości określonych w przepisach o zaopatrzeniu
emerytalnym pracowników i ich rodzin. Przy ustalaniu wymaganego okresu
zatrudnienia uwzględnia się okresy składkowe i nieskładkowe.
4. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, w uzgodnieniu z właściwymi ministrami i
po porozumieniu z Prezydium Sejmu i Prezydium Senatu, w drodze zarządzenia,
ustala zasady i tryb postępowania przy ustalaniu świadczeń z ubezpieczenia
społecznego, zaopatrzenia emerytalnego oraz świadczeń z tytułu wypadków przy
pracy i chorób zawodowych, a także uprawnień pracowniczych.
Art. 29. 1. Poseł lub senator pozostający w stosunku pracy z pracodawcami
innymi, niż wymienieni w art. 30 ust. 1, otrzymuje urlop bezpłatny, na swój
wniosek, na okres sprawowania mandatu oraz trzech miesięcy po jego wygaśnięciu -
bez względu na rodzaj i okres trwania stosunku pracy. Stosunek pracy zawarty na
czas określony, który ustałby przed terminem zakończenia urlopu bezpłatnego,
przedłuża się do trzech miesięcy po zakończeniu tego urlopu.
2. Pracodawca zatrudniający posła lub senatora, który nie skorzystał z prawa do
urlopu bezpłatnego, jest obowiązany udzielić posłowi lub senatorowi zwolnienia
od pracy w celu wykonywania obowiązków poselskich i senatorskich.
Art. 30. 1. W okresie wykonywania mandatu posłowie i senatorowie nie mogą
wykonywać pracy na podstawie stosunku pracy: w Kancelarii Sejmu, w Kancelarii
Senatu, w Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, w Biurze Trybunału
Konstytucyjnego, w Najwyższej Izbie Kontroli, w Biurze Rzecznika Praw
Obywatelskich, w Biurze Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, w Krajowym Biurze
Wyborczym, w Państwowej Inspekcji Pracy, w administracji rządowej i samorządu
terytorialnego - z wyjątkiem stosunku pracy z wyboru - oraz nie mogą wykonywać
pracy w charakterze sędziego i prokuratora, pracownika administracyjnego sądu i
prokuratury, a także nie mogą pełnić zawodowej służby wojskowej.
2. Przepis art. 29 ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że urlop jest udzielany
z urzędu.
Art. 31. 1. Pracodawca, u którego poseł lub senator otrzymał urlop bezpłatny,
jest obowiązany zatrudnić go po zakończeniu urlopu bezpłatnego lub - w razie
jego gotowości do pracy - po wygaśnięciu mandatu, na tym samym lub równorzędnym
pod względem płacowym stanowisku pracy, z wynagrodzeniem, jakie otrzymywałby
poseł lub senator, gdyby nie skorzystał z urlopu bezpłatnego.
2. Rozwiązanie przez pracodawcę stosunku pracy z postem lub senatorem, o którym
mowa w ust. 1, z wyjątkiem stosunku pracy z wyboru, oraz zmiana warunków jego
pracy lub płacy w ciągu dwóch lat po wygaśnięciu mandatu może nastąpić tylko za
zgodą Prezydium Sejmu lub Prezydium Senatu.
3. Stosunek pracy z nauczycielem lub nauczycielem akademickim nie może wygasnąć
wcześniej niż z końcem roku szkolnego lub akademickiego, następującym po upływie
okresu, o którym mowa w art. 29 ust. 1.
Art. 32. 1. Do posła i senatora zajmującego jednocześnie kierownicze stanowisko
państwowe nie stosuje się przepisów art. 25-27, art. 28 ust. 1 i art. 29-31.
2. Przez kierownicze stanowiska państwowe rozumie się stanowiska wymienione w
art. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących
kierownicze stanowiska państwowe.
Art. 33. 1. Poseł lub senator jest obowiązany powiadomić odpowiednio Marszałka
Sejmu lub Marszałka Senatu o zamiarze podjęcia dodatkowych zajęć, z wyjątkiem
działalności podlegającej prawu autorskiemu i prawom pokrewnym.
2. Posłowie i senatorowie nie mogą podejmować dodatkowych zajęć ani otrzymywać
darowizn, mogących podważyć zaufanie wyborców do wykonywania mandatu zgodnie z
art. 1 ust. 1.
3. Posłowie i senatorowie nie mogą powoływać się na swój mandat ani posługiwać
tytułem posła lub senatora w związku z podjętymi dodatkowymi zajęciami bądź
działalnością gospodarczą prowadzoną na własny rachunek lub wspólnie z innymi
osobami.
4. Naruszenie przez posła lub senatora przepisu ust. 1, 2 lub 3 powoduje
odpowiedzialność regulaminową.
Art. 34. 1. Posłowie i senatorowie nie mogą prowadzić działalności gospodarczej
na własny rachunek lub wspólnie z innymi osobami z wykorzystaniem mienia
państwowego lub komunalnego, a także zarządzać taką działalnością lub być
przedstawicielem czy pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności.
2. Posłowie i senatorowie nie mogą być członkami władz zarządzających lub
kontrolnych i rewizyjnych ani pełnomocnikami handlowymi podmiotów gospodarczych
z udziałem państwowych lub komunalnych osób prawnych lub podmiotów
gospodarczych, w których uczestniczą takie osoby. Wybór lub powołanie posła lub
senatora do tych władz jest z mocy prawa nieważny.
3. Jeżeli wybór lub powołanie, o którym mowa , w ust. 2, miało miejsce przed
rozpoczęciem wykonywania mandatu, poseł i senator jest obowiązany zrzec się
stanowiska lub funkcji. W razie niezrzeczenia się stanowiska lub funkcji, poseł
i senator traci je z mocy prawa po upływie trzech miesięcy od dnia złożenia
ślubowania, o którym mowa w art. 2.
4. Posłowie i senatorowie nie mogą posiadać pakietu większego niż 10% udziałów
lub akcji w spółkach prawa handlowego z udziałem państwowych lub komunalnych
osób prawnych lub podmiotów gospodarczych, w których uczestniczą takie osoby.
Udziały lub akcje przekraczające ten pakiet powinny być zbyte przez posła lub
senatora przed pierwszym posiedzeniem Sejmu lub Senatu, a w razie niezbycia ich
nie uczestniczą one przez okres sprawowania mandatu i dwu lat po jego
wygaśnięciu w wykonywaniu przysługujących im uprawnień (prawa głosu, prawa do
dywidendy, prawa do podziału majątku, prawa poboru).
5. Naruszenie przez posła lub senatora przepisów ust. 1-3 powoduje
odpowiedzialność regulaminową oraz utratę w danym roku prawa do uposażenia
dodatkowego określonego w art. 37.
Art. 35. 1. Posłowie i senatorowie są obowiązani złożyć oświadczenie o swoim
stanie majątkowym, zawierające w szczególności informacje o zasobach
pieniężnych, nieruchomościach, udziałach i akcjach w spółkach prawa handlowego
oraz o nabyciu od Skarbu Państwa, innej państwowej osoby prawnej, gminy lub
związku międzygminnego mienia, które podlegało zbyciu w drodze przetargu, a
także dane o prowadzeniu działalności gospodarczej oraz dotyczące zajmowania
stanowisk w spółkach prawa handlowego. Oświadczenie powinno zawierać informacje
dotyczące majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską.
2. Wiadomości zawarte w oświadczeniu o stanie majątkowym stanowią tajemnicę
służbową, chyba że osoba, która je złożyła, wyraziła pisemną zgodę na ich
ujawnienie. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Prezydium Sejmu lub
Prezydium Senatu, po zasięgnięciu opinii Komisji Regulaminowej i Spraw
Poselskich lub Komisji Regulaminowej i Spraw Senatorskich, może podjąć uchwałę o
ujawnieniu oświadczenia. Wzór oświadczenia określają wspólnie Prezydium Sejmu i
Prezydium Senatu.
3. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, składa się Marszałkowi Sejmu lub
Marszałkowi Senatu w terminie trzydziestu dni od dnia objęcia mandatu. Kolejne
oświadczenia posłowie i senatorowie składają co roku, do dnia 31 marca oraz na
dwa miesiące przed datą wyborów do Sejmu i Senatu. Analizy danych zawartych w
oświadczeniach dokonują komisje powołane odpowiednio przez Sejm i Senat w trybie
określonym w regulaminach Sejmu i Senatu. Wyniki analizy przedstawia się
odpowiednio Prezydium Sejmu lub Prezydium Senatu.
4. Niezłożenie oświadczenia o stanie majątkowym powoduje odpowiedzialność
regulaminową oraz utratę - do czasu złożenia oświadczenia - prawa do uposażenia,
a także utratę w danym roku prawa do uposażenia dodatkowego określonego w art.
37.
5. Podanie nieprawdy w oświadczeniu o stanie majątkowym powoduje
odpowiedzialność na podstawie art. 247 ż 1 Kodeksu karnego.
Art. 36. Posłowi i senatorowi oraz członkom ich rodzin, w okresie wykonywania
mandatu oraz trzech miesięcy po jego wygaśnięciu, przysługują świadczenia
publicznych zakładów opieki zdrowotnej, na zasadach określonych dla pracowników
i członków ich rodzin oraz na warunkach określonych dla osób zajmujących
kierownicze stanowiska państwowe i członków ich rodzin.
Art. 37. 1. Posłowi i senatorowi wypłaca się na koniec roku uposażenie dodatkowe
w wysokości średniego uposażenia otrzymanego w danym roku.
2. Uposażenie dodatkowe, o którym mowa w ust. 1, podlega składce na
ubezpieczenie społeczne.
Art. 38. 1. Posłowi i senatorowi, który w trakcie sprawowania mandatu lub w
ciągu dwunastu miesięcy po jego wygaśnięciu albo dwóch lat od zakończenia
korzystania z urlopu bezpłatnego, o którym mowa w art. 29 i art. 30, przechodzi
na emeryturę albo rentę, przysługuje jednorazowa odprawa w wysokości trzech
uposażeń - przy przejściu na emeryturę oraz jednego uposażenia - przy przejściu
na rentę.
2. W razie zbiegu uprawnień, z różnych tytułów, do jednorazowej odprawy w
związku z przejściem na emeryturę lub rentę, przysługuje odprawa wybrana przez
uprawnionego.
Art. 39. 1. Posłowi i senatorowi w związku z zakończeniem kadencji przysługuje
odprawa parlamentarna w wysokości trzech uposażeń. Odprawa nie przysługuje,
jeżeli poseł lub senator został wybrany na następną kadencję.
2. W razie śmierci posła lub senatora w czasie wykonywania mandatu lub w ciągu
trzech miesięcy po jego wygaśnięciu, przysługuje odprawa pośmiertna na zasadach
i w wysokości określonych dla pracowników w Kodeksie pracy.
Art. 40. W razie zbiegu uprawnień do odprawy określonej w art. 38 ust. 1 oraz
art. 39 ust. 1 przysługuje odprawa wybrana przez uprawnionego.
Art. 41. Posłowie i senatorowie oraz członkowie ich rodzin są uprawnieni do
korzystania z funduszu świadczeń socjalnych, utworzonego na zasadach określonych
w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Zasady przeznaczania
środków z funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej oraz
zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z funduszu
ustalają wspólnie Prezydium Sejmu i Prezydium Senatu. Prezydium Sejmu i
Prezydium Senatu określą również zasady korzystania ze świadczeń finansowanych z
funduszu świadczeń socjalnych przez byłych postów lub senatorów, a także
członków ich rodzin.
Art. 42. 1. Posłowi i senatorowi przysługują środki finansowe na pokrycie
kosztów związanych z wydatkami poniesionymi w związku z wykonywaniem mandatu na
terenie kraju, w zryczałtowanej wysokości 30% uposażenia miesięcznego (dieta
parlamentarna).
2. Dieta parlamentarna jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych i
nie może być zajęta w drodze egzekucji.
3. Poseł lub senator nie może pobierać jednocześnie diety parlamentarnej i diety
z tytułu wykonywania funkcji radnego. Poseł lub senator wybiera dietę, którą
będzie pobierał.
4. Zasady obniżania diet parlamentarnych posłom i senatorom nie uczestniczącym,
bez usprawiedliwienia, w posiedzeniach Sejmu lub Senatu oraz Zgromadzenia
Narodowego, a także ich organów, określają regulaminy Sejmu i Senatu.
5. Szczegółowe zasady i tryb wypłaty diet parlamentarnych oraz należności postów
i senatorów delegowanych przez Sejm i Senat poza granice kraju określają
wspólnie Prezydium Sejmu i Prezydium Senatu.
Art. 43. 1. Poseł i senator ma prawo, na terenie kraju, do bezpłatnego przejazdu
środkami publicznego transportu zbiorowego oraz przelotów w krajowym przewozie
lotniczym, a także do bezpłatnych przejazdów środkami publicznej komunikacji
miejskiej.
2. Właściwi ministrowie, za zgodą Prezydium Sejmu i Prezydium Senatu, określają
tryb korzystania z uprawnień, o których mowa w ust. 1.
Art. 44. 1. Posłowie i senatorowie otrzymują bezpłatnie dzienniki urzędowe i
druki sejmowe lub senackie.
2. Posłowie i senatorowie otrzymują koperty z papierem listowym, oznaczone
odpowiednim nadrukiem, do prowadzenia korespondencji związanej z wykonywaniem
mandatu bez uiszczania przez nich opłat pocztowych.
3. Szczegółowe zasady realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1 i 2,
określają Prezydium Sejmu i Prezydium Senatu.
Art. 45. 1. Posłowi wydaje się legitymację poselską, a senatorowi legitymację
senatorską.
2. Posłom i senatorom wydaje się karty do głosowania.
3. Wzór legitymacji i karty do głosowania, a także tryb postępowania oraz
warunki wydawania ich duplikatów w razie zniszczenia lub zagubienia określają
odpowiednio Prezydium Sejmu lub Prezydium Senatu.
Art. 46. 1. Prezydium Sejmu i Prezydium Senatu udzielają posłom i senatorom
pomocy w wykonywaniu przez nich mandatów, czuwają nad wykonywaniem przez nich
obowiązków parlamentarnych, jak również nad wykonywaniem wobec nich obowiązków
określonych w ustawie przez organy państwowe i samorządu terytorialnego oraz
podporządkowane im jednostki.
2. Kancelaria Sejmu i Kancelaria Senatu, każda według swej właściwości,
zapewniają i organizują obsługę postów i senatorów niezbędną do wykonywania
przez nich obowiązków oraz pomoc merytoryczną, zwłaszcza w zakresie dostępu do
opracowań specjalistycznych, literatury i ekspertyz.
3. Zadania Prezydium Sejmu i Prezydium Senatu, o których mowa w ust. 1,
określają szczegółowo regulaminy Sejmu i Senatu, a zadania Kancelarii Sejmu i
Kancelarii Senatu, o których mowa w ust. 2, określają szczegółowo regulaminy
Sejmu i Senatu oraz uchwały Prezydium Sejmu i Prezydium Senatu.
Art. 47. Wydatki wynikające z uprawnień postów i senatorów pokrywa się z budżetu
państwa, w części dotyczącej odpowiednio Kancelarii Sejmu lub Kancelarii Senatu.
Rozdział 6
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 48. W Kodeksie postępowania cywilnego w art. 833 w ż 2 wyrazy "do diet
posłów" zastępuje się wyrazami "do uposażeń postów i senatorów".
Art. 49. W ustawie z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Polskiej
Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 7, poz. 18, z 1985 r. Nr 23, poz. 100 oraz z
1990 r. Nr 10, poz. 60 i Nr 34, poz. 199) w art. 3 w ust. 1 po pkt 1a dodaje się
pkt 1b w brzmieniu:
"1b) klubów, kół i zespołów poselskich, senackich i parlamentarnych oraz biur
poselskich, senatorskich i poselsko-senatorskich,".
Art. 50. W ustawie z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących
kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101, z 1982 r. Nr 31, poz.
214 z 1985 r. Nr 22, poz. 98 i Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z
1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1991 r. Nr 100, poz. 443, z 1993 r. Nr 1, poz. 1 oraz
z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 142, poz. 701) w art. 2 w pkt 2 po wyrazach
"Szefa Kancelarii Sejmu," dodaje się wyrazy "Szefa Kancelarii Senatu, zastępcy
Szefa Kancelarii Sejmu."
Art. 51. W ustawie z dnia 26 marca 1982 r. o Trybunale Stanu (Dz. U. z 1993 r.
Nr 38, poz. 172) w art. 11:
1) w ust. 1 zdanie trzecie otrzymuje brzmienie:
"Jeżeli uchwała obejmuje także pociągnięcie do odpowiedzialności karnej osoby,
która jest postem lub senatorem, stanowi ona równocześnie wniosek o uchylenie
immunitetu poselskiego lub senatorskiego.",
2) w ust. 3 dodaje się na końcu zdanie w brzmieniu:
"W wypadku konieczności uchylenia immunitetu poselskiego lub senatorskiego
następuje to po wyrażeniu przez Sejm lub Senat zgody na pociągnięcie do
odpowiedzialności karnej."
Art. 52. W ustawie z dnia 5 czerwca 1992 r. o ograniczeniu prowadzenia
działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. Nr 56,
poz. 274 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 18) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 wyrazy "Poseł, senator i osoba" zastępuje się wyrazem "Osoba";
2) w art. 4 skreśla się ust. 1;
3) w art. 6:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Osoby zajmujące kierownicze stanowiska państwowe są obowiązane do złożenia
oświadczenia o swoim stanie majątkowym. Oświadczenie to powinno zawierać w
szczególności informacje o posiadanych przez osobę zajmującą kierownicze
stanowisko państwowe zasobach pieniężnych, nieruchomościach, udziałach i akcjach
w spółkach prawa handlowego, prowadzeniu innej działalności gospodarczej, a
ponadto o nabyciu przez osobę zajmującą kierownicze stanowisko państwowe od
Skarbu Państwa, innej państwowej osoby prawnej, gminy lub związku międzygminnego
mienia, które podlegało zbyciu w drodze przetargu. Oświadczenie to powinno
również zawierać dane dotyczące zajmowania przez osobę zajmującą kierownicze
stanowisko państwowe stanowisk w spółkach, o których mowa w art. 1."
b) skreśla się ust. 3,
c) w ust. 4 skreśla się wyrazy "do osób zajmujących kierownicze stanowiska
państwowe oraz",
4) w art. 8 wyrazy "w art. 1-4" zastępuje się wyrazami "w art. 1-3 i w art. 4
ust. 2".
Art. 53. 1. Uposażenie poselskie i senatorskie, o którym mowa w art. 25, oraz
dieta parlamentarna, o której mowa w art. 42, przysługują do czasu zakończenia
kadencji Sejmu, wybranego w dniu 19 września 1993 r., w wysokości określanej
przez Prezydium Sejmu i Prezydium Senatu.
2. Egzekucje z diet poselskich i senatorskich, wszczęte a nie zakończone przed
dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, prowadzi się według przepisów
dotychczasowych w stosunku do postów i senatorów kadencji, w czasie której
niniejsza ustawa weszła w życie.
Art. 54. Przy ustalaniu w 1996 r. wysokości uposażenia dodatkowego określonego w
art. 37 uwzględnia się również ryczałt wypłacany zgodnie z art. 24 ustawy, o
której mowa w art. 56 ust. 1.
Art. 55. Do postów i senatorów kadencji, w czasie której niniejsza ustawa weszła
w życie, przepis art. 30 nie ma zastosowania.
Art. 56. 1. Traci moc ustawa z dnia 31 lipca 1985 r. o obowiązkach i prawach
postów i senatorów (Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 79), z wyjątkiem jej art. 19
ust. 2 i 3 oraz z zastrzeżeniem ust. 2 niniejszego artykułu.
2. Do postów i senatorów kadencji, w czasie której niniejsza ustawa weszła w
życie, nie korzystających z urlopów bezpłatnych na okres sprawowania mandatu,
stosuje się przepis art. 26 ustawy, o której mowa w ust. 1.
Art. 57. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1996 r., z wyjątkiem:
1) rozdziału 2 i art. 51, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia
ogłoszenia,
2) art. 34 ust. 3 i 4 oraz art. 42 ust. 3, które wchodzą w życie po upływie 4
miesięcy od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 czerwca 1996 r.
w sprawie jednostek organizacyjnych oraz dróg nie podlegających przejęciu przez
gminy warszawskie.
(Dz. U. Nr 73, poz. 351)
Na podstawie art. 31 ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu
działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz. U.
Nr 141, poz. 692) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nie podlegają przejęciu przez gminy warszawskie, znajdujące się w granicach
administracyjnych tych gmin, publiczne szkoły specjalne i placówki określone w
załączniku nr 1 do rozporządzenia.
ż 2. Nie podlegają przejęciu przez gminy warszawskie, znajdujące się w granicach
administracyjnych tych gmin, szkoły artystyczne określone w załączniku nr 2 oraz
instytucje kultury wymienione w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
ż 3. Nie podlegają przejęciu przez gminy warszawskie, znajdujące się w granicach
administracyjnych tych gmin, domy pomocy społecznej i ośrodki opiekuńcze,
określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia.
ż 4. Nie podlegają przejęciu przez gminy warszawskie, znajdujące się w granicach
administracyjnych tych gmin, publiczne zakłady opieki zdrowotnej określone w
załączniku nr 5 do rozporządzenia oraz publiczne szkoły medyczne wymienione w
załączniku nr 6 do rozporządzenia.
ż 5. Nie podlegają przejęciu przez gminy warszawskie wszystkie drogi krajowe i
wojewódzkie, znajdujące się w granicach administracyjnych tych gmin.
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. (poz. 351)

Załącznik nr 1
WYKAZ SZKÓŁ SPECJALNYCH I PLACÓWEK, KTÓRE NIE PODLEGAJĄ PRZEJĘCIU PRZEZ GMINY
WARSZAWSKIE
1. Placówki szkolnictwa specjalnego
1) SOSW Nr 5, Warszawa, ul. Osowska 81
2) SOSW Nr 12, Warszawa, ul. Bełska 5
3) Instytut Głuchoniemych, Warszawa, pl. Trzech Krzyży 4/6
4) OSW dla Głuchych, Warszawa, ul. Łucka 17/23
5) OSW dla Dzieci Niedosłyszących Nr 15, Warszawa, ul. Zakroczymska 6
6) OSW dla Dzieci Słabowidzących Nr 8, Warszawa, ul. Koźmińska 7
7) SOSW Nr 9, Warszawa, ul. Paska 10
8) Szkoła Podstawowa Nr 22, Warszawa, ul. Spartańska 2
9) Szkła Podstawowa Nr 56, Warszawa, ul. Działdowska 1
10) Szkoła Podstawowa Nr 179, Warszawa, ul. Przedwiośnie 1
11) Szkoła Podstawowa Nr 199, Warszawa, ul. Lindleya 4
12) Szkoła Podstawowa Nr 244, Warszawa, ul. Hafciarska 80/86
13) Szkoła Podstawowa Nr 281, Warszawa, ul. Kopernika 43
14) Szkoła Podstawowa Nr 282, Warszawa, ul. Niekłańska 4/6
15) Szkoła Podstawowa Nr 283, Warszawa, ul. Kasprzaka 17A
16) Szkoła Podstawowa Nr 284, Warszawa, ul. Sienna 60
17) Szkoła Podstawowa Nr 286, Warszawa, Al. Jerozolimskie 57
18) Szkoła Podstawowa Nr 287, Warszawa, ul. Marszałkowska 24
19) Szkoła Podstawowa Nr 290, Warszawa, ul. Wołoska 137
20) Szkoła Podstawowa Nr 294, Warszawa, al. Sobieskiego 1/9
21) Szkoła Podstawowa Nr 299, Warszawa, ul. Szaserów 128
22) Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 327, Warszawa, ul. Radomska 13/21
23) Zasadnicza Szkoła Zawodowa Specjalna Nr 51, Warszawa, ul. Namysłowska 10
24) Zasadnicza Szkoła Zawodowa Specjalna Nr 53, Warszawa, ul. Skaryszewska 8
25) Zespół Szkół Specjalnych, Warszawa, al. Dzieci Polskich 20
26) Zespół Szkół Zawodowych Specjalnych Nr 1, Warszawa, ul. Długa 9
2. Placówki oświatowo-wychowawcze
1) Pałac Młodzieży, Warszawa, ul. Świętokrzyska 1
2) Stołeczne Centrum Edukacji Kulturalnej, Warszawa, ul. Jezuicka 4
3) Szkolne Schronisko Młodzieżowe, Warszawa, ul. Smolna 30
4) Szkolne Schronisko Młodzieżowe, Warszawa, ul. Karolkowa 53a
5) Szkolne Schronisko Młodzieżowe, Warszawa, Wał Miedzeszyński 397
6) Szkolne Schronisko Młodzieżowe, Warszawa, ul. Międzyparkowa 4
7) Międzyszkolny Ośrodek Sportowy Nr 5, Warszawa, ul. Spartańska 1
8) Międzyszkolny Ośrodek Sportowy Nr 2, Warszawa, Wał Miedzeszyński 397
9) Międzyszkolny Ośrodek Sportowy Nr 3, Warszawa, ul. Międzyparkowa 4
10) Międzyszkolny Ośrodek Sportowy "Agrykola" Nr 1, Warszawa, ul. Myśliwiecka 9
3. Placówki opiekuńczo-wychowawcze
1) Bursa Szkolna Nr 1, Warszawa, ul. Długa 18/20
2) Bursa Szkolna Nr 2, Warszawa, ul. Zorzy 17
3) Bursa Szkolna Nr 3, Warszawa, ul. Rzymowskiego 36
4) Bursa Szkolna Nr 4, Warszawa, ul. Ks. Janusza 45/47
5) Bursa Szkolna Nr 5, Warszawa, ul. Zagójska 3
6) Bursa Szkolna Nr 6, Warszawa, ul. Okopowa 55a
7) Bursa Szkolna Nr 7, Warszawa, ul. Łukowska 25
8) Bursa Szkolna Nr 8, Warszawa, ul. Żeromskiego 81a
9) Dom Dziecka Nr 15, Warszawa, ul. Nowogrodzka 75
10) Dom Dziecka Nr 16, Warszawa, ul. Międzyparkowa 5
11) Dom Dziecka Nr 1, Warszawa, al. Zjednoczenia 34
12) Dom Dziecka Nr 2, Warszawa, ul. Jaktorowska 6
13) Dom Dziecka Nr 3, Warszawa, ul. Dalibora 1
14) Dom Dziecka Nr 4, Warszawa, ul. Rakowiecka 21
15) Dom Dziecka Nr 5, Warszawa, ul. Podmokła 4
16) Dom Dziecka Nr 9, Warszawa, ul. Korotyńskiego 13
17) Dom Dziecka Nr 10, Warszawa, ul. 6 Sierpnia 1/5
18) Dom Dziecka Nr 11, Warszawa, ul. Bohaterów 50
19) Dom Dziecka Nr 12, Warszawa, ul. Tarczyńska 27
20) Młodzieżowy Ośrodek Socjoterapii "Kąt" Nr 2, Warszawa, ul. Zorzy 17
21) Młodzieżowy Ośrodek Socjoterapii "SOS" Nr 1, Warszawa, ul. Grochowska
194/196
22) Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy Nr 2, Warszawa, ul. Strażacka 57/59
23) Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy Nr 3, Warszawa, ul. Patriotów 90
24) Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy Nr 4, Warszawa, ul. Dolna 19
25) Ośrodek Szkolno-Wychowawczy, Warszawa, Rynek Nowego Miasta 4
26) Ośrodek Szkolno-Wychowawczy, Warszawa, Trakt Lubelski 40
27) Ośrodek Szkolno-Wychowawczy, Warszawa, ul. Brożka 26
28) Zespół Ognisk Wychowawczych, Warszawa, ul. Stara 4
29) Pogotowie Opiekuńcze Nr 1, Warszawa, ul. Dembińskiego 1
30) Pogotowie Opiekuńcze Nr 2, Warszawa, ul. Bonifacego 81
4. Szkoły zawodowe
1) Zespół Szkół Nr 18, w tym LII LO, Warszawa, ul. Żeromskiego 81
2) Zespół Szkół Odzieżowych, Warszawa, ul. Kazimierzowska 60
3) Zespół Szkół Ogrodniczych, Warszawa, ul. Bełska 1/3
4) Zespół Szkół Hotelarsko-Gastronomicznych, Warszawa, ul. Krasnołęcka 3
5) Zespół Szkół Elektrycznych, Warszawa, ul. Puławska 113
6) Zespół Szkół Mechanicznych Nr 2, Warszawa, ul. Wiśniowa 56
7) Zespół Szkół Ekonomicznych Nr 3, Warszawa, ul. Joliot-Curie 13
8) Zespół Szkół Nr 16, w tym LXVI LO, Warszawa, ul. Sandomierska 12
9) Zespół Szkół Zawodowych Nr 22, Warszawa, ul. Rakowiecka 2D
10) Zespół Szkół Ekonomicznych Nr 4, Warszawa, ul. Szczęśliwicka 42/48
11) Zespół Szkół Przemysłu Spożywczego, Warszawa, ul. Majdańska 30/36
12) Zespół Szkół Opto-Elektronicznych, Warszawa, ul. Siennicka 15
13) Zespół Szkół Przetwórstwa Spożywczego, Warszawa, ul. Komorska 17/23
14) Zespół Szkół Nr 21, w tym LXXXVII LO, Warszawa, ul. Saska 78
15) Zespół Szkół Łączności, Warszawa, al. St. Zjednoczonych 24
16) Zespół Szkół Nr 19, w tym LXXII LO, Warszawa, ul. Grochowska 346/348
17) Średnie Studium Zawodowe z XI LO dla Dorosłych, Warszawa, ul. Jagiellońska
38
18) Zespół Szkół Geologiczno-Geodezyjno-Drogowych, Warszawa, ul. Szanajcy 5
19) Zespół Szkół Nr 17, w tym XXIX LO, Warszawa, ul. Jagiellońska 57
20) Zespół Szkół Architektoniczno-Budowlanych, Warszawa, ul. Przyrynek 9
21) Zespół Szkół Gastronomicznych, Warszawa, ul. Poznańska 6/8
22) Zespół Szkół Poligraficznych, Warszawa, ul. Stawki 14
23) Zespół Szkół Samochodowych Nr 1, Warszawa, ul. Hoża 88
24) Zespół Szkół Ekonomicznych Nr 1, Warszawa, ul. Stawki 4
25) Zespół Szkół Ekonomicznych Nr 2, Warszawa, ul. Miła 7
26) Centrum Kształcenia Ustawicznego Nr 1, Warszawa, ul. Noakowskiego 6
27) Zespół Szkół Nr 22, w tym LXXXIII LO, Warszawa, ul. Konopczyńskiego 4
28) Zespół Szkół Nr 23, w tym LVIII LO, Warszawa, ul. Górnośląska 31
29) Zespół Szkół Fototechnicznych, Warszawa, ul. Spokojna 13
30) Państwowe Studium Stenotypii i Języków Obcych - Zespół Szkół Policealnych,
Warszawa, ul. Ogrodowa 16
31) Zespół Szkół Zawodowych Nr 27, Warszawa, ul. Ożarowska 71
32) Zespół Szkół, w tym LXXXVIII LO, Warszawa, ul. Okopowa 55a
33) Zespół Szkół Samochodowych Nr 2, Warszawa, al. Jana Pawła II 69
34) Zespół Szkół Ekonomicznych Nr 7, Warszawa, ul. Chłodna 36/46
35) Zespół Szkół Elektronicznych, Warszawa, ul. Gen. Zajączka 7
36) Zespół Szkół Zawodowych Nr 19, Warszawa, ul. Felińskiego 13
37) Centrum Kształcenia Ustawicznego Nr 3, Warszawa, ul. Felińskiego 15
5. Licea ogólnokształcące
1) LXXXII Liceum Ogólnokształcące, Warszawa, ul. Kazimierzowska 60
2) LXXX Liceum Ogólnokształcące, Warszawa, ul. Wiśniowa 56
3) VII Liceum Ogólnokształcące, Warszawa, ul. Wawelska 46
4) XCVI Liceum Ogólnokształcące, Warszawa, al. Stanów Zjednoczonych 24
5) L Liceum Ogólnokształcące, Warszawa, ul. Burdzińskiego 4
6) LXXV Liceum Ogólnokształcące, Warszawa, ul. Czerniakowska 128
7) LXXVII Liceum Ogólnokształcące, Warszawa, ul. Przyrynek 9
8) XCI Liceum Ogólnokształcące, Warszawa, ul. Hoża 88
9) XCII Liceum Ogólnokształcące, Warszawa, ul. Ożarowska 71.
6. Inne placówki
Publiczny Ośrodek Adopcyjno-Opiekuńczy, Warszawa, ul. Nowogrodzka 75
Załącznik nr 2
WYKAZ SZKÓŁ ARTYSTYCZNYCH, KTÓRE NIE PODLEGAJĄ PRZEJĘCIU PRZEZ GMINY WARSZAWSKIE
1) Państwowa Szkoła Muzyczna II stopnia Nr 2
2) Państwowa Podstawowa Szkoła Muzyczna Nr 1 im. Emila Młynarskiego
3) Państwowa Szkoła Muzyczna Stopnia Podstawowego i Licealnego
4) Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych
5) Państwowa Szkoła Baletowa
6) Zespół Szkół Muzycznych
Załącznik nr 3
WYKAZ INSTYTUCJI KULTURY, KTÓRE NIE PODLEGAJĄ PRZEJĘCIU PRZEZ GMINY WARSZAWSKIE
1. Instytucje artystyczne:
1) Państwowy Teatr Polski
2) Teatr Współczesny
3) Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza
4) Teatr Powszechny im. Zygmunta Hubnera
5) Centrum Sztuki Studio im. S.J. Witkiewicza
6) Państwowy Teatr Żydowski im. E.R. Kamińskiej
7) Państwowy Teatr Lalek "Lalka"
8) Teatr Kwadrat
9) Warszawska Opera Kameralna
2. Instytucje upowszechniania kultury:
1) Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza
2) Muzeum Karykatury
3) Muzeum Azji i Pacyfiku
4) Biblioteka m. st. Warszawy - biblioteka wojewódzka
5) Warszawski Ośrodek Kultury
6) Stołeczne Biuro Wystaw Artystycznych
Załącznik nr 4
WYKAZ DOMÓW POMOCY SPOŁECZNEJ WOJEWÓDZTWA WARSZAWSKIEGO, KTÓRE NIE PODLEGAJĄ
PRZEJĘCIU PRZEZ GMINY WARSZAWSKIE
1) Dom Pomocy Społecznej, ul. Syreny 26, 01-119 Warszawa, gmina Centrum,
dzielnica Wola
2) Dom Pomocy Społecznej, ul. Nowoursynowska 216, 02-766 Warszawa, gmina
Centrum, dzielnica Mokotów
3) Dom Pomocy Społecznej, ul. Wójtowska 13, 00-224 Warszawa, gmina Centrum,
dzielnica Śródmieście i filia Ośrodek Nowolipie, ul. Nowolipie 25b
4) Dom Pomocy Społecznej im. Brata Alberta, ul. Kawęczyńska 4b, 03-772 Warszawa,
gmina Centrum, dzielnica Praga Południe
5) Dom Pomocy Społecznej "Kombatant", ul. Sternicza 125, 01-350 Warszawa, gmina
Bemowo
6) Dom Pomocy Społecznej "Leśny", ul. Tułowicka 3, 01-974 Warszawa, gmina
Bielany
7) Dom Pomocy Społecznej "Na Przedwiośniu", ul. Przedwiośnie 1, 04-668 Warszawa,
gmina Wawer
8) Dom Pomocy Społecznej, ul. Bohaterów 46/48, Warszawa, gmina Białołęka
Załącznik nr 5
WYKAZ PUBLICZNYCH ZAKŁADÓW OPIEKI ZDROWOTNEJ, KTÓRE NIE PODLEGAJĄ PRZEJĘCIU
PRZEZ GMINY WARSZAWSKIE
1) Szpital Praski - Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej, Warszawa, al.
Solidarności 67
2) Szpital Bielański - Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej, Warszawa, ul.
Cegłowska 80
3) Szpital Grochowski im. dra Rafała Masztaka - Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnej, Warszawa, ul. Grenadierów 51/59
4) Szpital Czerniakowski - Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej, Warszawa, ul.
Stępińska 19/25
5) Szpital Sióstr Elżbietanek - Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej, Warszawa,
ul. Goszczyńskiego 1
6) Szpital Wolski im. Anny Gostyńskiej - Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej,
Warszawa, ul. Kasprzaka 17
7) Szpital Bródnowski - Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej, Warszawa, ul.
Kondratowicza 8
8) Wojewódzki Zespół Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej i Rehabilitacji
Niepełnosprawnych, Warszawa, ul. Schillera 10
9) Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy, Warszawa, ul. Górczewska 89
10) Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego - Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnej, Warszawa, ul. Poznańska 22
11) Zakład Opiekuńczo-Leczniczy - Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej,
Warszawa-Radość, ul. Olchy 8
12) Zakład Opiekuńczo-Leczniczy - Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej, Warszawa,
ul. Mehoffera 72/74
13) Zakład Opiekuńczo-Leczniczy - Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej, Warszawa,
ul. Szubińska 4
14) Ośrodek Profilaktyczno-Terapeutyczny "Petra" - Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnej, Warszawa, ul. Wiejska 19
15) Stołeczna Stacja Krwiodawstwa, Warszawa, ul. Saska 36/75
16) Zespół Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej dla Szkół Wyższych, Warszawa,
ul. Mochnackiego 10
17) Wojewódzka Przychodnia dla Nauczycieli - Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej,
Warszawa, ul. Śliska 5
18) Ośrodek Terapii Uzależnień Alkoholowych - Publiczny Zakład Opieki
Zdrowotnej, Warszawa, ul. Łokietka 11
Załącznik nr 6
WYKAZ PUBLICZNYCH SZKÓŁ MEDYCZNYCH, KTÓRE NIE PODLEGAJĄ PRZEJĘCIU PRZEZ GMINY
WARSZAWSKIE
1) Medyczne Studium Zawodowe Nr 1 im. Pielęgniarek Warszawy, 00-759 Warszawa,
ul. Parkowa 23
2) Medyczne Studium Zawodowe Nr 2 im. prof. I. Roszkowskiego, 00-424 Warszawa,
ul. Solec 57
3) Medyczne Studium Zawodowe Nr 3, 00-682 Warszawa, ul. Hoża 88
4) Medyczne Studium Zawodowe Nr 4, im. prof. E. Biernackiego, 04-062 Warszawa,
ul. Grenadierów 30a
5) Medyczne Studium Zawodowe Nr 6, 00-424 Warszawa, ul. Solec 57
6) Medyczne Studium Zawodowe Nr 11, 03-301 Warszawa, ul. Nowy Zjazd 1
7) Medyczne Studium Zawodowe Nr 12 im. prof. dra M. Michałowicza, 01-445
Warszawa, ul. E. Ciołka 27
8) Medyczne Studium Zawodowe Nr 14, 00-236 Warszawa, ul. Świętojerska 9
9) Medyczne Studium Zawodowe Nr 15, 00-517 Warszawa, ul. Rakowiecka 23
10) Liceum Medyczne Nr 5, 02-018 Warszawa, ul. Nowogrodzka 75.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 14 czerwca 1996 r.
w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu przeprowadzania kontroli
działalności i stanu majątkowego zakładów ubezpieczeń.
(Dz. U. Nr 74, poz. 353)
Na podstawie art. 83 ust. 8 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności
ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62) zarządza się, co następuje:
ż 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady, zakres i tryb przeprowadzania
kontroli zakładów ubezpieczeń przez Państwowy Urząd Nadzoru Ubezpieczeń, zwany
dalej "Urzędem".
ż 2. 1. Do zakresu kontroli należy sprawdzanie działalności i stanu majątkowego
zakładu ubezpieczeń oraz stwierdzanie ich zgodności z prawem, uzyskanym
zezwoleniem i statutem.
2. W toku kontroli Urząd sprawdza:
1) prawidłowość i rzetelność stosowanych zasad rachunkowości oraz sporządzania
ksiąg rachunkowych i sprawozdawczości ubezpieczeniowej,
2) spełnianie przez zakład ubezpieczeń warunków wymaganych do uzyskania
zezwolenia na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej,
3) organizację i zarządzanie zakładem ubezpieczeń, w szczególności regulaminy
wewnętrzne, metody ustalania taryf i wysokości stawek ubezpieczeniowych, metody
ustalania rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, zasady akwizycji składki, w tym
umowy z pośrednikami ubezpieczeniowymi, zasady likwidacji szkód oraz politykę
lokacyjną,
4) gospodarowanie środkami finansowymi zakładu ubezpieczeń,
5) plany finansowe zakładu ubezpieczeń,
6) stan środków własnych i pokrycia marginesu wypłacalności,
7) stan aktywów i pasywów zakładu ubezpieczeń,
8) bezpieczeństwo, rentowność i płynność lokat oraz pokrycie funduszu
ubezpieczeniowego,
9) bezpieczeństwo reasekuracji, jej wpływ na wypłacalność oraz płynność
finansową zakładu ubezpieczeń,
10) wynik techniczny ubezpieczeń, wynik finansowy i rentowność zakładu
ubezpieczeń,
11) umowy zakładu ubezpieczeń z akcjonariuszami i członkami władz zakładu
ubezpieczeń,
12) spełnianie świadczeń z tytułu umów ubezpieczenia oraz sposoby likwidacji
szkód.
ż 3. Kontrola zakładów ubezpieczeń przeprowadzana jest przez upoważnionych
pracowników Urzędu, zwanych dalej "inspektorami".
ż 4. 1. Podczas kontroli Prezes Urzędu może zwrócić się do biegłego lub biegłych
o wydanie opinii w sprawach z zakresu przeprowadzanej kontroli.
2. W przypadku korzystania z usług biegłego zawiadamia się o tym organ
zarządzający zakładem ubezpieczeń przed podjęciem przez biegłego zleconych mu
czynności.
3. Biegły może uczestniczyć w czynnościach dokonywanych przez inspektora, na
podstawie wystawionego przez Prezesa Urzędu imiennego upoważnienia,
określającego zagadnienia, które mają być przez biegłego poddane badaniu.
ż 5. 1. Podstawą przeprowadzenia kontroli jest pisemne polecenie przeprowadzenia
kontroli, wydane przez Prezesa Urzędu.
2. Polecenie przeprowadzenia kontroli zawiera:
1) imiona i nazwiska oraz numery legitymacji służbowych inspektorów, ze
wskazaniem inspektora kierującego zespołem kontrolnym,
2) nazwę zakładu ubezpieczeń,
3) szczegółowy zakres kontroli,
4) miejsce przeprowadzania kontroli,
5) wskazanie jednostek organizacyjnych objętych kontrolą,
6) termin ważności polecenia przeprowadzenia kontroli.
3. Kontrola przeprowadzana w siedzibie zakładu ubezpieczeń wykonywana jest co
najmniej przez dwóch inspektorów.
4. W przypadku przeprowadzania kontroli poza siedzibą zakładu ubezpieczeń może
ona być wykonywana przez jednego inspektora. W tym przypadku przysługują mu
uprawnienia inspektora kierującego zespołem kontrolnym.
5. W trakcie przeprowadzania kontroli Prezes Urzędu może zmienić szczegółowy
zakres kontroli, miejsce przeprowadzenia kontroli i termin ważności polecenia.
6. Zmiana inspektora przeprowadzającego kontrolę może być dokonana wyłącznie w
przypadku wyłączenia inspektora od udziału w kontroli z przyczyn określonych w
Kodeksie postępowania administracyjnego, w razie ustania stosunku pracy
inspektora lub jeżeli z przyczyn leżących po jego stronie inspektor nie będzie w
stanie dokonywać przez dłuższy czas czynności kontrolnych.
ż 6. 1. Kontrola przeprowadzana jest w miejscu prowadzenia działalności przez
zakład ubezpieczeń, w dniach i godzinach jego pracy.
2. Z uzasadnionych powodów, na podstawie polecenia Prezesa Urzędu, kontrola może
być przeprowadzona poza godzinami pracy zakładu ubezpieczeń lub w dni wolne od
pracy.
3. Z uzasadnionych powodów, na podstawie polecenia Prezesa Urzędu, kontrola może
być przeprowadzona z udziałem upoważnionego pracownika zakładu ubezpieczeń w
siedzibie Urzędu.
4. W przypadkach określonych w ust. 2 i 3 organ zarządzający zakładu ubezpieczeń
jest obowiązany, na wniosek inspektora kierującego zespołem kontrolnym,
umożliwić przeprowadzenie kontroli we wskazanym terminie i miejscu.
ż 7. Przed rozpoczęciem kontroli inspektor kierujący zespołem kontrolnym
zawiadamia organ zarządzający zakładu ubezpieczeń o wszczęciu kontroli, okazuje
polecenie przeprowadzenia kontroli wraz z legitymacją służbową oraz informuje o
prawach i obowiązkach zakładu ubezpieczeń związanych z przeprowadzaną kontrolą.
ż 8. 1. Organ zarządzający zakładu ubezpieczeń jest obowiązany zapewnić
nieodpłatnie inspektorowi warunki i środki niezbędne do sprawnego
przeprowadzenia kontroli, a w szczególności:
1) zapewnić dostęp inspektorowi do dokumentacji i ksiąg rachunkowych objętych
zakresem kontroli,
2) zapewnić warunki do pracy, w tym oddzielne pomieszczenie biurowe, swobodny
dostęp do środków łączności oraz wyposażenia służącego do przechowywania
materiałów kontrolnych, stosownie do posiadanych możliwości,
3) zapewnić terminowe przedstawianie żądanych dokumentów, udzielanie informacji
i wyjaśnień przez pracowników zakładu ubezpieczeń,
4) przedstawić, na wniosek inspektora kierującego zespołem kontrolnym,
tłumaczenia na język polski, będących przedmiotem kontroli, materiałów
sporządzonych w języku obcym,
5) umożliwić sporządzanie kopii materiałów będących przedmiotem kontroli,
6) sporządzić, na żądanie inspektora kierującego zespołem kontrolnym, niezbędne
zestawienia i obliczenia.
2. Dokumenty sporządzane przez zakład ubezpieczeń na potrzeby przeprowadzanej
kontroli powinny być opatrzone stosownymi pieczątkami i podpisane przez osoby
upoważnione do ich sporządzania.
ż 9. 1. W okresie trwania kontroli inspektorzy mają prawo:
1) wstępu do pomieszczeń zakładu ubezpieczeń,
2) żądania udzielenia przez pracowników zakładu ubezpieczeń pisemnych i ustnych
informacji i wyjaśnień w sprawach objętych zakresem kontroli,
3) żądania okazania materiałów będących przedmiotem kontroli w sprawach objętych
zakresem kontroli, w tym materiałów mających postać niematerialną (zapisy
magnetyczne, elektroniczne),
4) żądania sporządzania niezbędnych do przeprowadzenia kontroli odpisów lub
wyciągów z dokumentów oraz obliczeń i zestawień danych,
5) dostępu do objętych zakresem kontroli danych i informacji umieszczonych w
systemie informatycznym zakładu ubezpieczeń.
2. Podczas przeprowadzania kontroli inspektorzy mają prawo:
1) badać dokumenty i księgi rachunkowe,
2) przesłuchiwać świadków,
3) zasięgać pisemnych opinii biegłych powołanych w trybie ż 4,
4) zabezpieczać zebrane materiały będące przedmiotem kontroli,
5) zbierać inne dowody niezbędne do stwierdzenia stanu faktycznego w zakresie
objętym kontrolą, ustalenia występujących zagrożeń dla interesów ubezpieczonych
lub uprawnionych z umów ubezpieczenia oraz przyczyn powstania nieprawidłowości
lub naruszenia prawa.
3. Organ zarządzający zakładu ubezpieczeń lub upoważniony przez niego pracownik
ma prawo uczestniczyć w czynnościach, o których mowa w ust. 1 i 2.
ż 10. 1. Ustaleń kontroli dokonuje się na podstawie dowodów.
2. Do dowodów zalicza się:
1) dokumenty,
2) dowody rzeczowe,
3) oświadczenia, informacje i wyjaśnienia złożone przez pracowników zakładu
ubezpieczeń,
4) zeznania świadków,
5) opinie biegłych,
6) inne materiały będące przedmiotem kontroli, które mogą przyczynić się do
stwierdzenia stanu faktycznego w zakresie objętym kontrolą, ustalenia
występujących zagrożeń dla interesów ubezpieczonych lub uprawnionych z umów
ubezpieczenia oraz przyczyn powstania nieprawidłowości lub naruszenia prawa.
3. Do materiałów będących przedmiotem kontroli można zaliczyć również inne
materiały niż uzyskane podczas przeprowadzania kontroli, pod warunkiem że organ
zarządzający zakładu ubezpieczeń miał możliwość zapoznania się z nimi oraz
ustosunkowania się do nich przed zakończeniem kontroli.
4. Dowody zbierane w toku kontroli powinny być przechowywane w sposób
uniemożliwiający dostęp do nich bez zgody inspektora kierującego zespołem
kontrolnym.
5. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 4, nie dotyczy inspektorów zespołu
kontrolnego.
ż 11. 1. Na żądanie inspektora kierującego zespołem kontrolnym kierownik komórki
organizacyjnej, w której dokumenty się znajdują lub w której sporządzono
zestawienia i obliczenia, ma obowiązek potwierdzać zgodność odpisów i wyciągów z
dokumentów z oryginałami oraz zestawienia i obliczenia sporządzone na potrzeby
kontroli.
2. W przypadku odmowy dokonania czynności, o której mowa w ust. 1, inspektor
kierujący zespołem kontrolnym sporządza stosowną adnotację na dokumencie.
ż 12. Jeżeli w toku kontroli, w związku z jej ustaleniami, zachodzi konieczność
podjęcia przez Urząd działań mających na celu ochronę interesów ubezpieczonych
lub uprawnionych z umów ubezpieczenia albo zapewnienia zgodności działalności
zakładu ubezpieczeń z prawem, inspektor kierujący zespołem kontrolnym jest
obowiązany niezwłocznie zawiadomić o tym Prezesa Urzędu.
ż 13. 1. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół kontroli.
2. Protokół kontroli zawiera w szczególności:
1) nazwę i siedzibę zakładu ubezpieczeń,
2) datę rozpoczęcia i zakończenia kontroli, z wymienieniem ewentualnych przerw w
kontroli,
3) miejsce przeprowadzania kontroli,
4) wskazanie jednostek organizacyjnych objętych kontrolą,
5) imiona i nazwiska inspektorów przeprowadzających kontrolę,
6) daty i numery poleceń przeprowadzenia kontroli,
7) określenie zakresu kontroli i okresu objętego kontrolą,
8) imiona i nazwiska członków organu zarządzającego zakładu ubezpieczeń,
9) imiona i nazwiska oraz stanowiska służbowe osób składających oświadczenia
oraz udzielających informacji i wyjaśnień w toku kontroli,
10) ustalenia stanu faktycznego w zakresie objętym kontrolą, w tym:
a) stwierdzenie naruszeń prawa lub statutu oraz innych nieprawidłowości i w
miarę możliwości wskazanie przyczyn ich powstania oraz osób za nie
odpowiedzialnych,
b) zakres i skutki stwierdzonych naruszeń prawa lub statutu oraz innych
nieprawidłowości,
c) zabezpieczenie interesów ubezpieczonych,
11) określenie występujących zagrożeń dla interesów ubezpieczonych lub
uprawnionych z umów ubezpieczenia,
12) stwierdzenie, że:
a) poinformowano organ zarządzający zakładu ubezpieczeń o przysługujących mu
uprawnieniach,
b) do projektu protokołu kontroli wniesiono zastrzeżenia albo że ich nie
wniesiono,
13) wykaz załączników z podaniem nazwy i cech każdego załącznika,
14) stwierdzenie o objęciu protokołu tajemnicą służbową,
15) miejsce i datę sporządzenia protokołu kontroli.
ż 14. 1. Przed podpisaniem protokołu kontroli inspektor kierujący zespołem
kontrolnym przekazuje organowi zarządzającemu zakładu ubezpieczeń projekt
protokołu.
2. Organ zarządzający zakładu ubezpieczeń ma prawo do zgłoszenia zastrzeżeń wraz
z uzasadnieniem co do ustaleń kontroli zawartych w projekcie protokołu w
terminie 7 dni od dnia jego otrzymania.
3. Inspektor kierujący zespołem kontrolnym ma obowiązek rozpatrzyć zastrzeżenia
i poinformować o zajętym stanowisku w terminie 14 dni od dnia ich otrzymania.
4. W razie konieczności podjęcia dodatkowych czynności kontrolnych w związku ze
zgłoszonymi zastrzeżeniami, termin rozpatrzenia zastrzeżeń upływa z ostatnim
dniem wykonania tych czynności.
5. W razie uwzględnienia zastrzeżeń zgłoszonych przez organ zarządzający zakładu
ubezpieczeń, inspektor kierujący zespołem kontrolnym dokonuje odpowiednich zmian
w projekcie protokołu kontroli i przekazuje go organowi zarządzającemu zakładu
ubezpieczeń do podpisu.
ż 15. 1. Protokół kontroli podpisują oraz każdą kartę protokołu parafują osoba
upoważniona przez organ zarządzający zakładu ubezpieczeń i inspektor kierujący
zespołem kontrolnym.
2. Protokół kontroli sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden
inspektor kierujący zespołem kontrolnym doręcza organowi zarządzającemu zakładu
ubezpieczeń bezpośrednio po podpisaniu protokołu.
ż 16. 1. Jeżeli osoba upoważniona przez organ zarządzający zakładu ubezpieczeń
odmówi podpisania protokołu, inspektor kierujący zespołem kontrolnym czyni o tym
wzmiankę w protokole, pouczając jednocześnie o treści art. 73 i 74 Kodeksu
postępowania administracyjnego.
2. W przypadku odmowy przyjęcia i podpisania protokołu kontroli przez osobę
upoważnioną przez organ zarządzający zakładu ubezpieczeń, protokół kontroli
dołącza się do zaleceń pokontrolnych.
ż 17. 1. Po podpisaniu protokołu kontroli nie dokonuje się w protokole żadnych
poprawek i dopisków bez omówienia ich na końcu protokołu.
2. Oczywiste omyłki pisarskie prostuje inspektor kierujący zespołem kontrolnym
parafując sprostowania.
ż 18. W terminie 7 dni od dnia podpisania protokołu kontroli organ zarządzający
zakładu ubezpieczeń ma prawo złożenia inspektorowi kierującemu zespołem
kontrolnym pisemnych wyjaśnień w sprawach objętych zakresem kontroli.
ż 19. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. K. Kalicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

330--z dnia 11 czerwca 1996 r. w sprawie ogólnych warunków umów o kredyt
kontraktowy.
331--z dnia 18 czerwca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ceł na
towary przywożone z zagranicy.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

332--z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich
pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami
oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie
pracy.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

336--z dnia 11 czerwca 1996 r. w sprawie trybu udzielania urlopu
bezpłatnego i zwolnień od pracy pracownikom pełniącym z wyboru funkcje w
związkach zawodowych oraz zakresu uprawnień przysługujących pracownikom w
czasie urlopu bezpłatnego i zwolnień od pracy.
337--z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie trybu i warunków wspierania
środkami z budżetu państwa na rok 1996 realizacji regionalnych programów
restrukturyzacyjnych oraz tworzenia instytucji lokalnych.
338--z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie określenia wykazu gmin
zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym.
339--z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie określenia województw i gmin
objętych zakresem działania rejonowych urzędów pracy, w których są
stosowane szczególne instrumenty ekonomiczno-finansowe i inne preferencje
w celu restrukturyzacji gospodarki i ograniczania negatywnych skutków
bezrobocia.
340--z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie przyznania bezrobotnym,
zamieszkałym w niektórych województwach i gminach objętych zakresem
działania rejonowych urzędów pracy, prawa do zasiłku i stypendium,
przysługującego bezrobotnym zamieszkałym w gminach zagrożonych szczególnie
wysokim bezrobociem strukturalnym.
341--z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie nadania statutu Głównemu Urzędowi
Statystycznemu.

ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

342--z dnia 21 czerwca 1996 r. w sprawie zmian w składzie Polskiego
Komitetu Normalizacyjnego.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

343--z dnia 19 czerwca 1996 r. w sprawie wzoru i sposobu prowadzenia
rejestru stowarzyszeń kultury fizycznej i związków sportowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ

344--z dnia 19 czerwca 1996 r. w sprawie trybu zwrotu należności celnych
pobranych od towarów przywiezionych z zagranicy i zużytych przy wyrobie
towarów wywiezionych w obrocie towarowym z zagranicą.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

345--z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie przystąpienia Rzeczypospolitej
Polskiej do Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej, sporządzonej dnia
20 maja 1987 r.
346--z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie przystąpienia Rzeczypospolitej
Polskiej do Konwencji o uproszczeniu formalności w obrocie towarowym
(SAD), sporządzonej dnia 28 kwietnia 1987 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 3 czerwca 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nakładania, uiszczania i ściągania grzywien
w postępowaniu mandatowym.
(Dz. U. Nr 74, poz. 354)
Na podstawie art. 68 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks postępowania w
sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 12, poz. 116, z 1972 r. Nr 49, poz. 312, z
1975 r. Nr 16, poz. 91 i Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 16, poz. 125 i Nr 45,
poz. 291, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1985 r. Nr 23, poz. 100,
z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 34, poz. 180,
z 1990 r. Nr 20, poz. 121, Nr 43, poz. 251 i Nr 72, poz. 422, z 1991 r. Nr 32,
poz. 131 i Nr 94, poz. 419, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 27, poz. 96
oraz z 1995 r. Nr 95, poz. 475) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 5 marca 1991 r. w
sprawie nakładania, uiszczania i ściągania grzywien w postępowaniu mandatowym
(Dz. U. Nr 20, poz. 87, z 1992 r. Nr 75, poz. 375 i z 1994 r. Nr 140, poz. 801)
wprowadza się następujące zmiany:
1) ż 4 otrzymuje brzmienie:
"ż 4. 1. W postępowaniu mandatowym można nakładać grzywny w drodze mandatu
karnego:
1) kredytowanego, wydawanego ukaranemu za pokwitowaniem odbioru,
2) gotówkowego, wydawanego ukaranemu po uiszczeniu grzywny bezpośrednio
funkcjonariuszowi, który ją nałożył, jeśli wysokość grzywny nie przekroczy 100
złotych.
2. Mandatem karnym kredytowanym można również nałożyć grzywnę zaocznie, w razie
stwierdzenia pod nieobecność sprawcy - naocznie lub za pomocą urządzenia
pomiarowo-kontrolnego - popełnienia wykroczenia, gdy nie zachodzi wątpliwość co
do osoby sprawcy.";
2) ż 5 otrzymuje brzmienie:
"ż 5. 1. Funkcjonariusz, wydając za pokwitowaniem odbioru mandat karny
kredytowany, poucza ukaranego o obowiązku uiszczenia nałożonej grzywny w
terminie siedmiu dni oraz o skutkach nieuiszczenia grzywny w tym terminie.
2. Pokwitowanie odbioru mandatu karnego kredytowanego przekazuje się
niezwłocznie do właściwego urzędu wojewódzkiego albo urzędu gminy (miasta), z
uwzględnieniem przepisów ż 7 ust. 1 i 2.";
3) w ż 7 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. W razie nałożenia grzywny w drodze mandatu karnego kredytowanego przez
funkcjonariusza straży gminnej (miejskiej), ukarany wpłaca ją do kasy urzędu
gminy (miasta) lub na rachunek bankowy tego urzędu.";
4) ż 10 otrzymuje brzmienie:
"ż 10. Grzywny w drodze mandatu karnego nakłada się wykorzystując formularze
stanowiące załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia.";
5) w załączniku nr 1 wzór strony trzeciej otrzymuje brzmienie określone w
załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia;
6) w załączniku nr 2 wzór strony szóstej otrzymuje brzmienie określone w
załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Formularze mandatów karnych według dotychczas obowiązującego wzoru mogą być
używane do czasu wyczerpania ich nakładu, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 1996
r.
ż 3. Minister Spraw Wewnętrznych ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej
Polskiej jednolity tekst rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 5
marca 1991 r. w sprawie nakładania, uiszczania i ściągania grzywien w
postępowaniu mandatowym, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów
ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych: Z. Siemiątkowski
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 10 maja 1996 r.
o zmianie ustawy o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i
organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego oraz o zmianie
ustawy o związkach zawodowych.
(Dz. U. Nr 75, poz. 355)
Art. 1. W ustawie z dnia 25 października 1990 r. o zwrocie majątku utraconego
przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu
wojennego (Dz. U. z 1991 r. Nr 4, poz. 17) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2:
a) w ust. 3 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"W przypadku gdy niemożliwe jest ustalenie pierwotnej wartości poszczególnych,
zniszczonych, zaginionych lub zużytych składników majątku albo ustalenie ich cen
w chwili wydawania orzeczenia o zwrocie, odszkodowanie ustala się w wysokości
odpowiadającej ich łącznej wartości, stwierdzonej w protokołach przekazania
majątku, bilansach lub innych dokumentach księgowych, podwyższonej w relacji do
wzrostu przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, ogłaszanego przez Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego, jaki nastąpił odpowiednio między dniem 12
grudnia 1981 r. lub dniem faktycznego pozbawienia majątku a dniem wydania
orzeczenia.",
b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. Od odszkodowania, o którym mowa w ust. 3, potrąca się - waloryzowaną na
zasadach przewidzianych w art. 3 ust. 1 - wartość składników majątkowych
zużytych na potrzeby osób będących członkami podmiotów uprawnionych do
odszkodowania.",
2) w art. 3 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. W sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio przepisy
art. 2 ust. 3a.";
3) po art. 3 dodaje się art. 31-33 w brzmieniu:
"Art. 31. 1. Związki zawodowe i organizacje społeczne, którym przekazano
składniki majątkowe podlegające zwrotowi na podstawie przepisu art. 1 ust. 1, w
przypadku, o którym mowa w art. 2 ust. 3, obowiązane są do wypłaty odszkodowania
w wysokości odpowiadającej wartości składnika majątku według stanu na dzień jego
przejęcia, a według cen z dnia wydania orzeczenia o zwrocie.
2. Związki zawodowe i organizacje społeczne, którym przekazano, podlegające
zwrotowi na podstawie przepisu art. 3 ust. 1, środki finansowe w walucie
polskiej, obowiązane są do zwrotu tych środków z odsetkami wynikającymi ze stopy
procentowej ustalanej przez Narodowy Bank Polski dla oprocentowania kredytu
refinansowego, naliczonymi za okres od dnia 1 lutego 1991 r. do dnia wydania
orzeczenia o zwrocie.
3. Związki zawodowe i organizacje społeczne, którym przekazano, podlegające
zwrotowi na podstawie przepisu art. 3 ust. 2, środki finansowe w walucie obcej,
obowiązane są do zwrotu tych środków po naliczeniu odsetek w wysokości 3% w
skali rocznej, liczonych od dnia 1 lutego 1991 r. do dnia wydania orzeczenia o
zwrocie.
4. Różnice pomiędzy kwotami należnymi podmiotom uprawnionym na podstawie
przepisu art. 2 ust. 3 i 3a oraz art. 3 a kwotami, które związki zawodowe i
organizacje społeczne są obowiązane zwrócić na podstawie odpowiednio ust. 1-3,
wypłaca Skarb Państwa.
5. Skarb Państwa obowiązany jest do wyrównania nadpłaty, jeżeli organizacje
zobowiązane do zwrotu wypłaciły organizacjom uprawnionym do jego uzyskania kwoty
wyższe od wynikających z przepisów ust. 1-3.
6. W sprawach, o których mowa w ust. 4 i 5, w imieniu Skarbu Państwa występują
wojewodowie właściwi ze względu na siedzibę organizacji uprawnionej do uzyskania
zwrotu majątku lub środków finansowych.
Art. 32. 1. Różnica i nadpłata, o których mowa odpowiednio w art. 31 ust. 4 i 5,
są kompensowane w formie:
1) przeniesienia praw do składników majątkowych stanowiących własność Skarbu
Państwa albo przeniesienia - w porozumieniu z właściwym organem gminy - praw do
składników majątkowych stanowiących własność komunalną, za którą odpłatność
pokryje Skarb Państwa,
2) przeniesienia praw do składników majątku restrukturyzowanych bądź
prywatyzowanych przedsiębiorstw państwowych (mienie zbędne) - za zgodą
uprawnionego związku zawodowego lub organizacji społecznej,
3) nieodpłatnego nabycia - za zgodą Rady Ministrów-akcji jednoosobowych spółek
Skarbu Państwa oraz akcji spółek, w których udział Skarbu Państwa wynosi ponad
50%, z pominięciem trybu publicznego,
4) obligacji Skarbu Państwa.
2. Przepisy ust. 1, a także art. 2 ust. 4 stosuje się do zobowiązań Skarbu
Państwa z tytułu odpowiednio różnicy, wyrównania nadpłaty lub odszkodowania,
jeżeli ich wartość przekracza 10 000 złotych wobec zakładowej organizacji
związkowej oraz 100000 złotych wobec organizacji związkowych szczebla
ponadzakładowego i organizacji społecznych, w stosunku do nadwyżki ponad tę
kwotę.
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, w porozumieniu z
Ogólnopolskim Porozumieniem Związków Zawodowych i Niezależnym Samorządnym
Związkiem Zawodowym "Solidarność", szczegółowe zasady i tryb regulowania
zobowiązań Skarbu Państwa, o których mowa w art. 3i ust. 4 i 5.
Art. 33. Za okres od dnia wydania przez Społeczną Komisję Rewindykacyjną
orzeczenia o zwrocie majątku do dnia jego wykonania nalicza się odsetki
ustawowe. Przepisy art. 31 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.";
4) w art. 7 po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. W sprawach rozpatrywanych ponownie przez Komisję w wyniku uchylenia
orzeczenia przez Naczelny Sąd Administracyjny Komisja nie może wydać orzeczenia
mniej korzystnego dla strony skarżącej niż orzeczenie uchylone, chyba że skargę
wnosił również inny uczestnik postępowania.";
5) w art. 10:
a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Nie uwzględnia się upływu terminu, o którym mowa w ust. 1, jeżeli w wyniku
postępowania wszczętego na podstawie wniosku złożonego w tym terminie okaże się,
że zobowiązany do zwrotu jest inny podmiot niż wskazany we wniosku i
wnioskodawca zażąda zwrotu majątku od tego podmiotu."
Art. 2. Jeżeli przed wejściem w życie ustawy, o której mowa w art. 1, organ
państwowy lub państwowa jednostka organizacyjna zwróciły równowartość majątku
bez jej waloryzacji, mają do niego zastosowanie przepisy ustawy, o której mowa w
art. 1, z wyłączeniem art. 2 ust. 3a oraz art. 3 ust. 3.
Art. 3. W zakresie uregulowanym niniejszą ustawą i nie objętym orzeczeniem
Społecznej Komisji Rewindykacyjnej, na wniosek strony wszczyna się postępowanie.
Art. 4. Sprawy o zwrot majątku, wszczęte, a nie zakończone przed dniem wejścia w
życie niniejszej ustawy, podlegają jej przepisom.
Art. 5. Minister Pracy i Polityki Socjalnej ogłosi w Dzienniku Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy z dnia 25 października 1990 r.
o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w
wyniku wprowadzenia stanu wojennego z uwzględnieniem zmian wynikających z
przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
Art. 6. W ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz: U. Nr 55,
poz. 234, z 1994 r. Nr 43, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 24, poz.
110) w art. 45 wprowadza się następujące zmiany:
1) ust. 1 otrzymuje brzmienie
"1. Nieruchomości Zrzeszenia Związków Zawodowych wraz z ich wyposażeniem,
przekazane na zasadach i w trybie określonych w przepisach wydanych na podstawie
art. 61 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 48 ust. 1 niniejszej ustawy,
podlegają podziałowi, w równych częściach, pomiędzy Niezależny Samorządny
Związek Zawodowy "Solidarność" i Ogólnopolskie Porozumienie Związków
Zawodowych.";
2) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie
"3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, w terminie do dnia 30 czerwca 1997 r.,
w oparciu o inwentaryzację nieruchomości, o których mowa w ust. 1, określi w
drodze rozporządzenia wykazy nieruchomości, które od dnia wejścia w życie
rozporządzenia stanowić będą wyłączną własność Niezależnego Samorządnego Związku
Zawodowego "Solidarność" lub Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych;
wykazy te stanowić będą podstawę do ujawnienia prawa własności w księgach
wieczystych.
4. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3,
określi ponadto szczegółowe zasady i tryb:
1) przeniesienia praw do nieruchomości podlegających podziałowi, o którym mowa w
ust. 1,
2) rozliczeń związanych z tym podziałem, jeżeli wartość poszczególnych
nieruchomości nie pozwoli na równy ich podział.";
3) dodaje się ust. 5-7 w brzmieniu:
"5. Inwentaryzację, o której mowa w ust. 3, przeprowadzi komisja powołana przez
Ministra Pracy i Polityki Socjalnej.
6. Minister Pracy i Polityki Socjalnej dokona, w drodze decyzji, rozliczeń, o
których mowa w ust. 4 pkt 2.
7. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3 i 4, Minister Pracy i Polityki
Socjalnej wyda po zasięgnięciu, w trybie określonym w art. 19 ust. 2, opinii
Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność" i Ogólnopolskiego
Porozumienia Związków Zawodowych."
Art. 7. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 30 maja 1996 r.
o uposażeniu byłego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
(Dz. U. Nr 75, poz. 356)
Art. 1. 1. Ustawa określa uprawnienia byłego Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej, zwanego dalej "byłym Prezydentem", wybranego poczynając od 1989 r. w
wyborach powszechnych lub przez Zgromadzenie Narodowe.
2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, przysługują po zakończeniu kadencji
albo przed upływem kadencji, jeżeli opróżnienie urzędu Prezydenta nastąpiło
wskutek zrzeczenia się urzędu lub uznania przez Zgromadzenie Narodowe trwałej
niezdolności do sprawowania urzędu ze względu na stan zdrowia.
3. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, przysługują również ostatniemu
Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie - Ryszardowi
Kaczorowskiemu.
4. Ustawa określa również uprawnienia członków rodziny byłego Prezydenta.
5. Przez członków rodziny rozumie się małżonka oraz dzieci spełniające warunki
określone w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin do
uzyskania renty rodzinnej.
Art. 2. 1. Byłemu Prezydentowi przysługuje dożywotnio miesięczne uposażenie w
wysokości odpowiadającej połowie kwoty wynagrodzenia zasadniczego ustalonego w
przepisach o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe dla
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej "uposażeniem".
2. Uposażenie wypłaca się po zakończeniu okresu, za który przysługuje
wynagrodzenie ustalone dla Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Uposażenie traktuje się w zakresie ubezpieczeń społecznych oraz przepisów
podatkowych tak jak wynagrodzenie za pracę.
Art. 3. 1. W razie zbiegu prawa do uposażenia byłego Prezydenta z
wynagrodzeniem, uposażeniem lub dochodem z tytułu:
1) wykonywania mandatu posła lub senatora,
2) zajmowania kierowniczego stanowiska państwowego w rozumieniu art. 2 ustawy z
dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska
państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101, z 1982 r. Nr 31, poz. 214, z 1985 r. Nr 22,
poz. 98 i Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1989 r. Nr 34, poz. 178,
z 1991 r. Nr 100, poz. 443, z 1993 r. Nr 1, poz. 1 oraz z 1995 r. Nr 34, poz.
163 i Nr 142, poz. 701),
3) pozostawania w stosunku pracy lub w stałym stosunku zlecenia,
4) prowadzenia działalności gospodarczej - wypłaca się tylko jedno z nich
wybrane przez byłego Prezydenta.
2. W razie zbiegu prawa do emerytury lub renty inwalidzkiej określonych w
przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym lub ubezpieczeniu społecznym z prawem do
uposażenia, wypłaca się tylko jedno z tych świadczeń wybrane przez byłego
Prezydenta.
Art. 4. Byłemu Prezydentowi na prowadzenie biura przysługują środki finansowe w
wysokości i na zasadach określonych dla postów otrzymujących środki finansowe na
utworzenie, funkcjonowanie i finansowanie biura poselskiego.
Art. 5. 1. Byty Prezydent zachowuje uprawnienie do ochrony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach określonych przez Ministra Spraw
Wewnętrznych.
2. Wydatki związane z ochroną są pokrywane z budżetu państwa w części dotyczącej
Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.
Art. 6. Byłemu Prezydentowi oraz członkom jego rodziny przysługują świadczenia
publicznych zakładów opieki. zdrowotnej na zasadach określonych dla pracowników
i członków ich rodzin oraz na warunkach określonych dla osób zajmujących
kierownicze stanowiska państwowe i członków ich rodzin.
Art. 7. W razie śmierci byłego Prezydenta członkom jego rodziny przysługuje
renta rodzinna oraz inne świadczenia w wysokości i na zasadach określonych w
przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym lub ubezpieczeniu społecznym.
Art. 8. Trybunał Stanu może orzec w wyroku skazującym byłego Prezydenta karę
dodatkową utraty uprawnień przewidzianych ustawą.
Art. 9. Wydatki wynikające z uprawnień określonych w art. 2 i art. 4 ustawy są
pokrywane z budżetu państwa w części dotyczącej Kancelarii Prezydenta.
Art. 10. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 31 maja 1996 r.
o zmianie ustawy o zobowiązaniach podatkowych oraz o zmianie niektórych innych
ustaw.
(Dz. U. Nr 75, poz. 357)
Art. 1. W ustawie z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U.
z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr
85, poz. 426) wprowadza się następujące zmiany:
1) po art. 34 dodaje się art. 34a-34c w brzmieniu:
"Art. 34a. 1. Na pisemne żądanie naczelnika urzędu skarbowego, wydane w związku
z wszczętym postępowaniem przygotowawczym w sprawie karnej skarbowej, banki są
obowiązane do sporządzania i przekazywania informacji dotyczących podejrzanego w
zakresie:
1) posiadanych rachunków bankowych lub rachunków oszczędnościowych, liczby tych
rachunków, a także obrotów i stanów tych rachunków,
2) posiadanych rachunków pieniężnych lub rachunków papierów wartościowych,
liczby tych rachunków, a także obrotów i stanów tych rachunków,
3) zawartych umów kredytowych lub umów pożyczki, a także umów depozytowych,
4) nabytych za pośrednictwem banków akcji Skarbu Państwa lub obligacji Skarbu
Państwa, a także obrotu tymi papierami wartościowymi,
5) obrotu wydawanymi przez banki certyfikatami depozytowymi lub innymi papierami
wartościowymi.
2. Przepisy ust. 1 pkt 2 i 4 stosuje się również do innych niż banki podmiotów
prowadzących przedsiębiorstwa maklerskie.
3. Towarzystwa funduszy powierniczych, na pisemne żądanie naczelnika urzędu
skarbowego, są obowiązane do sporządzania i przekazywania informacji o
umorzonych jednostkach uczestnictwa; przepis ust. 1, w części dotyczącej
przestanek wystąpienia z żądaniem, stosuje się odpowiednio.
4. W żądaniu, o którym mowa w ust. 1-3, naczelnik urzędu skarbowego określa
zakres informacji oraz termin ich przekazania; żądanie oznacza się klauzulą
"Tajemnica skarbowa", a jego przekazanie następuje w trybie przewidzianym dla
dokumentów zawierających wiadomości stanowiące tajemnicę służbową w rozumieniu
przepisów o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej.
5. Odpis żądania, o którym mowa w ust. 4, naczelnik urzędu skarbowego przekazuje
dyrektorowi właściwej izby skarbowej.
Art. 34b. 1. Z żądaniem sporządzenia i przekazania informacji w zakresie, o
którym mowa w art. 34a ust. 1-3, naczelnik urzędu skarbowego może wystąpić
również w związku z postępowaniem administracyjnym wszczętym przez urząd
skarbowy na podstawie wydanego postanowienia, po uprzednim wezwaniu podatnika do
udzielenia informacji z tego zakresu albo do upoważnienia instytucji finansowych
o przekazanie tych informacji, jeżeli podatnik uprzednio:
1) nie wyrazi zgody na udzielenie tych informacji albo
2) nie upoważni urzędu skarbowego do wystąpienia do instytucji finansowych
wymienionych w art. 34a ust. 1-3 o przekazanie tych informacji, albo
3) w terminie wyznaczonym przez urząd skarbowy nie udzieli informacji lub
upoważnienia, o których mowa w pkt 1 lub 2.
2. Żądanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) wskazanie przestanek uzasadniających konieczność uzyskania tych informacji,
2) dowody potwierdzające, że:
a) podatnik odmówił udzielenia informacji lub
b) podatnik nie wyraził zgody na udzielenie urzędowi skarbowemu upoważnienia do
zażądania tych informacji, lub
c) w terminie określonym przez urząd skarbowy podatnik nie udzielił informacji
albo upoważnienia.
3. Instytucje finansowe wymienione w art. 34a ust. 1-3 odmawiają udzielenia
informacji, jeżeli żądanie naczelnika urzędu skarbowego nie spełnia wymogów
formalnych, o których mowa w ust. 2.
4. Występując z żądaniem, o którym mowa w ust. 1, naczelnik urzędu skarbowego
powinien zwracać szczególną uwagę na zasadę wzajemnego zaufania pomiędzy
instytucjami finansowymi a ich klientami; przepis art. 34a ust. 4 stosuje się
odpowiednio.
5. Naczelnicy urzędów skarbowych składają Ministrowi Finansów półroczne
sprawozdania zawierające informacje o liczbie wszczętych w danym półroczu
postępowań karnych skarbowych i administracyjnych w porównaniu z liczbą spraw, w
których wystąpiono o przekazanie informacji określonych w art. 34a.
6. Informacje, o których mowa w ust. 5, są corocznie przedkładane Sejmowi
łącznie ze sprawozdaniem z wykonania budżetu państwa.
7. Minister Finansów lub jego upoważniony przedstawiciel może również zażądać
informacji, o których mowa w art. 34a ust. 1-3, w razie wystąpienia władz
podatkowych państw obcych - w zakresie i na zasadach wynikających z umów o
unikaniu podwójnego opodatkowania.
Art. 34c. 1. W toku postępowania karnego skarbowego lub administracyjnego
prowadzonego przez urząd skarbowy dostęp do informacji, o których mowa w art.
34a, przysługuje wyłącznie pracownikowi załatwiającemu sprawę, jego
bezpośredniemu przełożonemu oraz naczelnikowi urzędu skarbowego.
2. Akta sprawy należy przechowywać w pomieszczeniu zabezpieczonym zgodnie z
przepisami o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej.
3. Po zakończeniu postępowania karnego skarbowego lub administracyjnego
informacje, o których mowa w art. 34a, są wyłączane z akt sprawy i przechowywane
w kasach pancernych lub szafach pancernych; naczelnik urzędu skarbowego dokonuje
w aktach sprawy adnotacji o wyłączeniu informacji.
4. Przepis art. 34a ust. 4 oraz ust. 3 stosuje się odpowiednio do informacji
uzyskanych w trybie art. 34b ust. 7.
5. Ponowne włączenie do akt sprawy informacji, o których mowa w art. 34a,
następuje wyłącznie w przypadkach określonych w art. 49c ust. 1.";
2) po art. 49 dodaje się art. 49a-49i w brzmieniu:
"Art. 49a. 1. Indywidualne dane zawarte w deklaracjach oraz w innych dokumentach
składanych przez podatników, płatników lub inkasentów objęte są tajemnicą
skarbową.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również do danych zawartych w:
1) informacjach podatkowych przekazywanych organom podatkowym przez inne, niż
wymienione w ust. 1, podmioty,
2) aktach postępowania administracyjnego w sprawach z zakresu prawa podatkowego
oraz w aktach spraw karnych skarbowych,
3) informacjach uzyskanych przez organy podatkowe z banków oraz z innych źródeł
niż wymienione w ust. 1 lub w pkt 1 i 2.
Art. 49b. 1. Do przestrzegania tajemnicy skarbowej obowiązani są:
1) pracownicy urzędów skarbowych,
2) wójtowie lub burmistrzowie (prezydenci miast) oraz pracownicy samorządowych
służb finansowych,
3) pracownicy izb skarbowych oraz osoby wchodzące w skład podatkowych komisji
odwoławczych,
4) etatowi oraz pozaetatowi członkowie samorządowych kolegiów odwoławczych, a
także pracownicy biur tych kolegiów,
5) Minister Finansów oraz pracownicy Ministerstwa Finansów,
6) osoby, które na podstawie odrębnych przepisów odbywają praktykę zawodową w
Ministerstwie Finansów lub w organach podatkowych.
2. Osoby wymienione w ust. 1 są obowiązane do złożenia na piśmie przyrzeczenia
następującej treści:
"Przyrzekam, że będę przestrzegał tajemnicy skarbowej. Oświadczam, że są mi
znane przepisy o odpowiedzialności karnej za ujawnienie tajemnicy skarbowej."
3. Zachowanie tajemnicy skarbowej obowiązuje również po ustaniu zatrudnienia lub
praktyki zawodowej.
4. Do przestrzegania tajemnicy skarbowej obowiązane są również inne osoby,
którym udostępniono informacje objęte tajemnicą skarbową, chyba że na ich
ujawnienie zezwala przepis prawa.
5. Przepisu ust. 4 nie stosuje się do osób, których dotyczą informacje objęte
tajemnicą skarbową.
Art. 49c. 1. Akta zawierające informacje wymienione w art. 34a urzędy skarbowe
udostępniają wyłącznie:
1) Ministrowi Finansów, izbie skarbowej lub podatkowej komisji odwoławczej - w
toku postępowania administracyjnego lub karnego skarbowego,
2) innym urzędom skarbowym albo organom kontroli skarbowej - w związku z
wszczętym postępowaniem administracyjnym, kontrolnym lub karnym skarbowym,
3) sądom - w razie złożenia przez stronę żądania skierowania sprawy karnej
skarbowej na drogę postępowania sądowego,
4) Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu - w razie złożenia przez stronę skargi w
rozumieniu przepisów o Naczelnym Sądzie Administracyjnym,
5) Ministrowi Sprawiedliwości, Pierwszemu Prezesowi Sądu Najwyższego, Prezesowi
Naczelnego Sądu Administracyjnego - w związku z badaniem sprawy w celu złożenia
rewizji nadzwyczajnej, a także Rzecznikowi Praw Obywatelskich, jeżeli strona
wniesie podanie o złożenie rewizji nadzwyczajnej,
6) Prokuratorowi Generalnemu:
a) w związku z badaniem sprawy w celu złożenia rewizji nadzwyczajnej,
b) na wniosek właściwego prokuratora
- w przypadkach określonych w dziale IV Kodeksu postępowania administracyjnego,
- w związku z udziałem prokuratora w postępowaniu przed Naczelnym Sądem
Administracyjnym,
7) Sądowi Najwyższemu - w związku z rozpoznaniem rewizji nadzwyczajnej.
2. W przypadkach określonych w ust. 1 pkt 1 lub 2 stosuje się odpowiednio
przepisy art. 34c ust. 1.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, akta spraw są oznaczane oraz
przekazywane w sposób przewidziany w art. 34a ust. 4.
4. Urzędy skarbowe udostępniają Najwyższej Izbie Kontroli, w związku z toczącym
się postępowaniem kontrolnym, akta, o których mowa w ust. 1, po wyłączeniu z
nich informacji wymienionych w art. 34a, chyba że informacje takie zostały
uprzednio udzielone Najwyższej Izbie Kontroli na podstawie odrębnych przepisów.
5. Akta nie zawierające informacji, o których mowa w art. 34a, organy podatkowe
udostępniają:
1) Ministrowi Finansów,
2) innym organom podatkowym,
3) organom kontroli skarbowej,
4) Najwyższej Izbie Kontroli - w zakresie i na zasadach określonych w przepisach
o Najwyższej Izbie Kontroli,
5) sądowi albo prokuratorowi w związku z toczącym się postępowaniem,
6) biegłym powołanym w toku postępowania administracyjnego - w zakresie
określonym przez organ podatkowy,
7) innym organom - w przypadkach i na zasadach określonych w odrębnych ustawach.
Art. 49d. 1. Organy podatkowe udostępniają informacje wynikające z akt spraw
podatkowych, z wyłączeniem informacji określonych w art. 34a, innym organom
podatkowym, organom kontroli skarbowej i Ministrowi Finansów.
2. W zakresie i na zasadach określonych odrębnymi przepisami, organy podatkowe
obowiązane są udostępniać informacje wynikające z akt spraw podatkowych.
3. Informacje, o których mowa w ust. 1, udostępniane są również:
1) organom celnym,
2) rejonowym urzędom pracy,
3) jednostkom organizacyjnym Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
4. Jednostkom organizacyjnym Zakładu Ubezpieczeń Społecznych mogą być
udostępniane również informacje o numerach rachunków bankowych posiadanych przez
podatników.
5. Dokumenty, zawierające informacje przekazywane zgodnie z przepisami ust. 2-4,
oznacza się klauzulą "Tajemnica skarbowa".
6. W zakresie i na zasadach wynikających z umów o unikaniu podwójnego
opodatkowania, informacje zawarte w aktach podatkowych lub inne informacje mogą
być przekazywane władzom podatkowym państw obcych, pod warunkiem że obowiązujące
w tych państwach przepisy prawa dają rękojmię wykorzystania przekazanych
informacji zgodnie z zasadami przyjętymi w zawartych umowach.
Art. 49e. Przepisy art. 49c i 49d nie naruszają uprawnień strony przewidzianych
w art. 73 i 74 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz w art. 150 ż 1 i 2
ustawy karnej skarbowej.
Art. 49f. Organy podatkowe, za zgodą podatnika, obowiązane są wydać
zaświadczenie o wysokości zaległości podatkowych podatnika na żądanie:
1) jednostek organizacyjnych, które na podstawie ustaw regulujących zasady
funkcjonowania tych jednostek uprawnione są do udzielania kredytów (pożyczek),
2) kontrahentów podatników prowadzących działalność gospodarczą,
3) małżonka,
4) wspólnika spółek wymienionych w art. 47 ust. 1.
Art. 49g. Minister Finansów określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady i
tryb wydawania zaświadczeń, o których mowa w art. 49f.
Art. 49h. 1. Minister Finansów podaje do wiadomości publicznej zbiorcze
informacje dotyczące podatków.
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Minister Finansów może podać do
wiadomości publicznej informacje dotyczące wysokości zapłaconych podatków lub
stanu zaległości podatkowych poszczególnych podatników prowadzących działalność
gospodarczą.
3. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również organom podatkowym.
4. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują również Prezesowi
Najwyższej Izby Kontroli.
Art. 49i. 1. Kto będąc obowiązany do zachowania tajemnicy skarbowej ujawnia
informacje objęte tą tajemnicą,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
2. Kto będąc obowiązany do zachowania tajemnicy skarbowej ujawnia informacje
określone w art. 34a ust. 1-3, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy
do lat 5.
3. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 lub 2 działa nieumyślnie, podlega
karze pozbawienia wolności do lat 2.
4. Jeżeli pokrzywdzonym nie jest Skarb Państwa, ściganie następuje na wniosek
pokrzywdzonego."
Art. 2. W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r.
Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646, z
1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133,
poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 10, poz. 61) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 48 w ust. 4 wyrazy "sąd, prokurator lub Generalny Inspektor Kontroli
Skarbowej" zastępuje się wyrazami "sąd lub prokurator",
2) po art. 48 dodaje się art. 481 w brzmieniu:
"Art. 481. Zakres oraz zasady udzielania informacji przez banki organom
podatkowym lub organom kontroli skarbowej regulują odrębne ustawy."
Art. 3. W ustawie z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami
wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr
71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1996 r. Nr 45, poz. 199) wprowadza się
następujące zmiany:
1) po art. 32 dodaje się art. 32a w brzmieniu:
"Art. 32a. Zasady oraz zakres udzielania organom podatkowym lub organom kontroli
skarbowej informacji przez podmioty prowadzące przedsiębiorstwa maklerskie
regulują odrębne ustawy.",
2) po art. 113b dodaje się art. 113c w brzmieniu:
"Art. 113c. Zasady oraz zakres udzielania organom podatkowym lub organom
kontroli skarbowej informacji przez towarzystwa regulują odrębne ustawy."
Art. 4. 1. Art. 34a-34c ustawy, o której mowa w art. 1, stosuje się do
postępowań wszczętych po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Przepisów wymienionych w ust. 1 nie stosuje się do zdarzeń określonych w art.
34a ust. 1-3 zaistniałych przed dniem ogłoszenia niniejszej ustawy.
Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

350--z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

351--z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie jednostek organizacyjnych oraz
dróg nie podlegających przejęciu przez gminy warszawskie.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
z dnia 27 czerwca 1996 r.
w sprawie sposobu i trybu przeprowadzania egzaminu ze znajomości zasad
wykonywania polowania i ochrony przyrody dla osób zatrudnionych przez
organizatora usług turystycznych obejmujących polowania.
(Dz. U. Nr 75, poz. 358)
Na podstawie art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo
łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713) zarządza się, co następuje:
ż 1. W celu przeprowadzenia egzaminu ze znajomości zasad wykonywania polowania i
ochrony przyrody Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
powołuje czteroosobową komisję, w skład której wchodzą:
1) przedstawiciel Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
jako przewodniczący,
2) przedstawiciel Polskiego Związku Łowieckiego,
3) przedstawiciel Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe,
4) przedstawiciel Policji.
ż 2. 1. Osoba ubiegająca się o przystąpienie do egzaminu ze znajomości zasad
wykonywania polowania oraz zasad ochrony przyrody składa w Ministerstwie Ochrony
Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa pisemny wniosek zawierający dane
personalne.
2. Do wniosku należy dołączyć:
1) dokument stwierdzający posiadane wykształcenie,
2) fotokopię z dowodu tożsamości, poświadczającą miejsce stałego zamieszkania w
Rzeczypospolitej Polskiej,
3) życiorys.
ż 3. 1. Termin i miejsce przeprowadzenia egzaminu wyznacza przewodniczący
komisji i wysyła wnioskodawcy zawiadomienie co najmniej na 30 dni przed tym
terminem.
2. Egzamin składa się z części:
1) pisemnej w postaci testu oraz
2) ustnej.
ż 4. 1. Osoby przystępujące do części pisemnej egzaminu zgłaszają się w terminie
i miejscu wyznaczonym przez przewodniczącego komisji i wypełniają, w obecności
komisji, arkusze testowe. Czas trwania testu nie może przekroczyć dwóch godzin.
Osoba, która prawidłowo wypełni test co najmniej w 60%, jest dopuszczona do
części ustnej egzaminu.
2. Wyniki testu podaje się do wiadomości przez wywieszenie ogłoszenia w miejscu
przeprowadzenia egzaminu, najpóźniej następnego dnia roboczego po dniu egzaminu.
W ogłoszeniu podaje się jednocześnie miejsce i termin części ustnej egzaminu,
które należy wyznaczyć nie później niż w ciągu 14 dni od daty odbycia testu.
3. Część ustna egzaminu obejmuje odpowiedź na trzy pytania; członkowie komisji
mogą zadawać pytania uzupełniające.
4. Do ustalenia wyniku egzaminu stosuje się dwie oceny: pozytywną lub negatywną.
Wynik egzaminu ustala się większością głosów członków komisji egzaminacyjnej; w
razie równej liczby głosów, decyduje głos przewodniczącego komisji.
5. Z przeprowadzonego egzaminu komisja sporządza protokół obejmujący:
1) imię i nazwisko przewodniczącego komisji oraz imiona i nazwiska członków
komisji,
2) datę i numer dokumentu ustalającego skład osobowy komisji,
3) imiona i nazwiska osób, które przystąpiły do egzaminu,
4) stwierdzenie dopuszczenia do części ustnej egzaminu,
5) datę i wynik egzaminu,
6) podpisy: przewodniczącego i członków komisji.
ż 5. Obsługę organizacyjno-techniczną komisji zapewnia Ministerstwo Ochrony
Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.
ż 6. 1. Osobie, która zdała egzamin z wynikiem pozytywnym, Minister Ochrony
Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa wydaje zaświadczenie stwierdzające
zdanie egzaminu ze znajomości zasad wykonywania polowania oraz ochrony przyrody,
według wzoru stanowiącego załącznik do rozporządzenia.
2. Osoba otrzymująca zaświadczenie potwierdza jego odbiór.
3. Dokumenty związane z przeprowadzeniem egzaminu i wydaniem zaświadczenia
przechowuje Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.
ż 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: S. Żelichowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa z dnia 27 czerwca 1996 r. (poz. 358)
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

352--z dnia 12 kwietnia 1996 r. o utworzeniu Agencji Techniki i
Technologii.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

353--z dnia 14 czerwca 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i
trybu przeprowadzania kontroli działalności i stanu majątkowego zakładów
ubezpieczeń.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

354--z dnia 3 czerwca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
nakładania, uiszczania i ściągania grzywien w postępowaniu mandatowym.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 25 czerwca 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg
wojewódzkich w województwach: białostockim, bielskim, ciechanowskim,
częstochowskim, katowickim, kieleckim, krośnieńskim, łomżyńskim, nowosądeckim,
ostrołęckim, pilskim, piotrkowskim, poznańskim, przemyskim, siedleckim,
sieradzkim, suwalskim, rzeszowskim, tarnowskim i zielonogórskim.
(Dz. U. Nr 75, poz. 359)
Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych
(Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z
1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i
z 1994 r. Nr 127, poz. 627) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Komunikacji z dnia 14 lipca 1986 r. w sprawie
zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach: białostockim,
bielskim, ciechanowskim, częstochowskim, katowickim, kieleckim, krośnieńskim,
łomżyńskim, nowosądeckim, ostrołęckim, pilskim, piotrkowskim, poznańskim,
przemyskim, siedleckim, sieradzkim, suwalskim, rzeszowskim, tarnowskim i
zielonogórskim (Dz. U. Nr 30, poz. 151, z 1994 r. Nr 109, poz. 525 i z 1996 r.
Nr 2, poz. 13) w załączniku nr 10 Wykaz dróg wojewódzkich - Województwo
ostrołęckie, w części "A. Drogi zamiejskie" w nazwie drogi nr 28539 Sokołowo -
Parcele - Obryte - Pniewo - Zatory wyrazy "Sokołowo-Parcele" skreśla się, a
wyraz "Obryte" zastępuje się wyrazami "(Płusy) granica gminy".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 26 czerwca 1996 r.
w sprawie okresowych ograniczeń oraz zakazu ruchu niektórych pojazdów na
drogach.
(Dz. U. Nr 75, poz. 360)
Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr
104, poz. 515) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. W okresach występowania uplastycznienia drogowych nawierzchni
bitumicznych wywołanego wysokimi temperaturami wprowadza się okresowe
ograniczenia ruchu na drogach samochodów ciężarowych i zespołów pojazdów o
dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 12 ton, przez zakaz ich ruchu w
godzinach od 11.00 do 23.00 na obszarze całego kraju lub jego części.
2. Terminy rozpoczęcia i zakończenia ograniczeń, o których mowa w ust. 1, oraz
obszar ich obowiązywania podlegają ogłoszeniu w środkach masowego przekazu;
termin rozpoczęcia ograniczeń jest ogłaszany co najmniej na dwa dni przed
początkiem obowiązywania ograniczeń.
3. Generalny Dyrektor Dróg Publicznych przekazuje informacje o terminach i
obszarach, o których mowa w ust. 2, do:
1) Komendy Głównej Policji,
2) Komendy Głównej Straży Granicznej,
3) Głównego Urzędu Ceł,
4) Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej,
5) Polskiej Agencji Prasowej,
6) Telewizyjnej Agencji Informacyjnej,
7) Informacyjnej Agencji Radiowej,
8) wojewodów właściwych dla obszaru objętego ograniczeniem.
4. W czasie obowiązywania ograniczeń, o których mowa w ust. 1, Generalny
Dyrektor Dróg Publicznych prowadzi punkt informacji drogowej w siedzibie
Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych w Warszawie.
ż 2. Wprowadza się zakaz ruchu na drogach samochodów ciężarowych i zespołów
pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 16 ton w następujących
terminach:
1) od godziny 18.00 dnia poprzedzającego dzień wolny od pracy, określony w art.
1 pkt 1 ustawy z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy (Dz. U. Nr
4, poz. 28, z 1960 r. Nr 51, poz. 297, z 1989 r. Nr 29, poz. 154 oraz z 1990 r.
Nr 28, poz. 159 i Nr 28, poz. 160), do godziny 0.00 dnia następującego po dniu
wolnym od pracy,
2) w okresie od dnia 1 czerwca do dnia 30 września od godziny 18.00 w piątek do
godziny 0.00 w poniedziałek.
ż 3. 1. Przepisy ż 1 i 2 nie mają zastosowania do pojazdów:
1) Policji, Sił Zbrojnych, Straży Granicznej, jednostek ochrony pożarowej,
pogotowia technicznego, pracujących na potrzeby budowy oraz utrzymania dróg i
mostów,
2) biorących udział w akcjach ratowniczych,
3) przewożących szybko psujące się artykuły żywnościowe, żywe zwierzęta i zboże,
4) wolnobieżnych używanych do prac rolnych.
2. Przepisy ż 1 i 2 nie mają zastosowania do pojazdów które wjechały na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza terminami lub godzinami obowiązywania
zakazów lub ograniczeń, w odległości do 25 km od miejsca przekroczenia granicy.
3. Przepisy ż 2 nie dotyczą przejazdu pojazdów pomiędzy nadawcą/odbiorcą i
najbliższym terminalem kolejowym.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem ż 2 pkt 2, który wchodzi w życie z dniem 1 czerwca 1998 r.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 24 czerwca 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia siedzib oraz właściwości
miejscowej i rzeczowej urzędów celnych.
(Dz. U. Nr 75, poz. 361)
Na podstawie art. 112 ust. 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz.
U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 23
maja 1990 r. w sprawie określenia siedzib oraz właściwości miejscowej i
rzeczowej urzędów celnych (Dz. U. Nr 37, poz. 212 i Nr 87, poz. 508, z 1993 r.
Nr 6, poz. 32, z 1994 r. Nr 2, poz. 11 oraz z 1995 r. Nr 94, poz. 469) w ż 2
wprowadza się następujące zmiany:
1) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) Urząd Celny w Cieszynie - obszar województwa bielskiego oraz miasta:
Brzeszcze, Czechowice-Dziedzice, Jastrzębie-Zdrój, Racibórz, Wodzisław Śląski i
gminy: Bestwina, Godów, Gorzyce, Kornowac, Krzanowice, Krzyżanowice, Kuźnia
Raciborska, Lubomia, Lyski, Mszana, Nędza, Pawłowice, Pietrowice Wielkie, Rudnik
i Zebrzydowice z obszaru województwa katowickiego;",
2) pkt 15a otrzymuje brzmienie:
"15a) Urząd Celny w Katowicach - obszar województw: częstochowskiego i
katowickiego, z wyłączeniem miast: Brzeszcze, Czechowice-Dziedzice,
Jastrzębie-Zdrój, Racibórz i Wodzisław Śląski oraz gmin: Bestwina, Godów,
Gorzyce, Kornowac, Krzanowice, Krzyżanowice, Kuźnia Raciborska, Lubomia, Lyski,
Mszana, Nędza, Pawłowice, Pietrowice Wielkie, Rudnik i Zebrzydowice;"
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: J. Buchacz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 10 maja 1996 r.
o zmianie ustaw o prokuraturze, o Sądzie Najwyższym, o Trybunale Konstytucyjnym
oraz ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych i ustawy - Prawo o adwokaturze.
(Dz. U. Nr 77, poz. 367)
Art. 1. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 1994 r. Nr
19, poz. 70 i Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 34, poz. 163) wprowadza się
następujące zmiany:
1) art. 6 otrzymuje brzmienie:
"Art. 6. 1. Prokuratorami powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury są
prokuratorzy Prokuratury Krajowej, prokuratur apelacyjnych, wojewódzkich i
rejonowych.
2. Prokuratorami wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury są
prokuratorzy Naczelnej Prokuratury Wojskowej, wojskowych prokuratur okręgowych i
wojskowych prokuratur garnizonowych.";
2) art. 8 otrzymuje brzmienie:
"Art. 8. 1. Prokurator przy wykonywaniu czynności określonych w ustawach jest
niezależny, z zastrzeżeniem przepisów ust. 2-5.
2. Prokurator jest obowiązany wykonywać zarządzenia, wytyczne i polecenia
przełożonego prokuratora. Polecenie dotyczące treści czynności procesowej
prokurator przełożony wydaje na piśmie, a na żądanie prokuratora - wraz z
uzasadnieniem. W razie przeszkody w doręczeniu polecenia w formie pisemnej
dopuszczalne jest przekazanie polecenia ustnie, z tym że przełożony jest
obowiązany niezwłocznie potwierdzić je na piśmie.
3. Jeżeli prokurator nie zgadza się z poleceniem, może żądać zmiany polecenia
lub wyłączenia go od wykonania czynności albo od udziału w sprawie. O wyłączeniu
rozstrzyga ostatecznie prokurator bezpośrednio przełożony nad prokuratorem,
który wydał polecenie, chyba że wydał je Prokurator Generalny.
4. Żądanie, o którym mowa w ust. 2 i 3, prokurator zgłasza na piśmie wraz z
uzasadnieniem przełożonemu, który wydał polecenie.
5. Polecenie dotyczące treści czynności procesowej, wydane przez prokuratora
przełożonego innego niż prokurator bezpośrednio przełożony, nie może obejmować
sposobu zakończenia postępowania przygotowawczego i postępowania przed sądem.
6. W przypadku gdy w postępowaniu sądowym ujawnią się nowe okoliczności,
prokurator samodzielnie podejmuje decyzje związane z dalszym tokiem tego
postępowania.
7. Prokurator przełożony w razie stwierdzenia oczywistej obrazy prawa przy
prowadzeniu sprawy wytyka, niezależnie od innych uprawnień, właściwemu
prokuratorowi uchybienie, po uprzednim zażądaniu - w razie potrzeby - wyjaśnień.
Stwierdzenie i wytknięcie uchybienia nie wpływa na rozstrzygnięcie sprawy.
8. W razie stwierdzenia oczywistej i rażącej obrazy przepisów prawa, prokurator
przełożony jest obowiązany żądać wszczęcia postępowania dyscyplinarnego
przeciwko prokuratorowi, który obrazy się dopuścił.";
3) art. 11 otrzymuje brzmienie:
"Art. 11. Prokuratorów powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury
powołuje Prokurator Generalny, a prokuratorów wojskowych jednostek
organizacyjnych prokuratury - Prokurator Generalny na wniosek Ministra Obrony
Narodowej.";
4) w art. 12 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Prokuratora Krajowego jako zastępcę Prokuratora Generalnego oraz innych
zastępców Prokuratora Generalnego powołuje, spośród prokuratorów Prokuratury
Krajowej, i odwołuje z tych stanowisk - Prezes Rady Ministrów na wniosek
Prokuratora Generalnego.";
5) w art. 13 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Zastępców Naczelnego Prokuratora Wojskowego i wojskowych prokuratorów
okręgowych powołuje i odwołuje Prokurator Generalny w porozumieniu z Ministrem
Obrony Narodowej. Do pełnienia pozostałych funkcji w wojskowych jednostkach
organizacyjnych prokuratury powołuje, spośród prokuratorów, i odwołuje z
pełnienia tych funkcji Prokurator Generalny w porozumieniu z Ministrem Obrony
Narodowej.";
6) w art. 16 w ust. 1 w pkt 1 wyrazy "oraz zasięga opinii właściwego
zgromadzenia prokuratorów w prokuraturze apelacyjnej" zastępuje się wyrazami
"oraz zasięga odpowiednio opinii zebrania prokuratorów Prokuratury Krajowej albo
opinii właściwego zgromadzenia prokuratorów w prokuraturze apelacyjnej";
7) w art. 17:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Powszechnymi jednostkami organizacyjnymi prokuratury są: Prokuratura Krajowa
oraz prokuratury apelacyjne, wojewódzkie i rejonowe. Prokuratura Krajowa wchodzi
w skład Ministerstwa Sprawiedliwości. Prokuraturą Krajową, w zakresie określonym
przez Prokuratora Generalnego, kieruje Prokurator Krajowy.",
b) w ust. 8 wyrazy "prokuratury okręgów wojskowych, prokuratury rodzajów sił
zbrojnych" zastępuje się wyrazami "wojskowe prokuratury okręgowe";
8) w art. 22 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2) wyraża opinię o kandydatach na prokuratorów prokuratury apelacyjnej i
wojewódzkiej,
3) wyraża opinię w przedmiocie odwołania prokuratora prokuratury apelacyjnej i
wojewódzkiej,";
9) po art. 22 dodaje się art. 22a i 22b w brzmieniu:
"Art. 22a. 1. Kolegium prokuratury wojewódzkiej składa się z czterech do
dziesięciu członków wybieranych w dwóch trzecich przez zebranie prokuratorów
prokuratury wojewódzkiej oraz delegatów prokuratorów prokuratur rejonowych, a w
jednej trzeciej powołanych przez prokuratora wojewódzkiego spośród podległych mu
prokuratorów. Przewodniczącym kolegium prokuratury wojewódzkiej jest prokurator
wojewódzki.
2. Prokurator Generalny ustala regulamin wyboru delegatów, o których mowa w ust.
1.
3. Kadencja kolegium prokuratury wojewódzkiej trwa dwa lata.
4. Posiedzenie kolegium prokuratury wojewódzkiej zwołuje prokurator wojewódzki z
własnej inicjatywy lub na wniosek jednej trzeciej liczby członków kolegium.
Art. 22b. Kolegium prokuratury wojewódzkiej:
1) rozpatruje wnioski wynikające z wizytacji i lustracji prokuratur,
2) wyraża opinię o kandydatach na asesorów prokuratorskich oraz prokuratorów
prokuratur rejonowych,
3) wyraża opinię w przedmiocie odwołania prokuratora prokuratury rejonowej,
4) wyraża opinię w innych sprawach przedstawionych przez prokuratora
wojewódzkiego.";
10) w art. 23 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Rada Prokuratorów przy Prokuratorze Generalnym składa się z: trzech
przedstawicieli wybranych przez zebranie prokuratorów Prokuratury Krajowej,
przedstawiciela wybranego przez zebranie prokuratorów Naczelnej Prokuratury
Wojskowej, przedstawiciela wybranego przez zebranie prokuratorów delegowanych do
Głównej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu - Instytutu Pamięci
Narodowej, przedstawicieli wybranych przez zgromadzenia prokuratorów w
prokuraturach apelacyjnych - po jednym z każdej prokuratury apelacyjnej - oraz
trzech prokuratorów powołanych przez Prokuratora Generalnego. Wybory
prokuratorów na zebraniach odbywają się według regulaminów uchwalonych przez te
zebrania. Przewodniczącym Rady jest Prokurator Generalny.";
11) w art. 24 w ust. 2 po wyrazach "wybieranych przez" dodaje się wyrazy
"zebranie prokuratorów Prokuratury Krajowej i";
12) w art. 25 skreśla się ust. 3;
13) w art. 41 w ust. 2 wyrazy "prokuratorzy okręgów wojskowych, prokuratorzy
rodzajów sił zbrojnych" zastępuje się wyrazami "wojskowi prokuratorzy okręgowi";
14) w art. 49 w ust. 3 po wyrazach "Prokurator Generalny - w stosunku do" dodaje
się wyrazy "prokuratorów Prokuratury Krajowej,";
15) w art. 53 w ust. 4 po wyrazach "w stosunku do prokuratorów apelacyjnych"
dodaje się wyrazy "oraz prokuratorów Prokuratury Krajowej";
16) w art. 67 w ust. 2 po wyrazach "w tym okresie" dodaje się wyrazy "w kolegium
prokuratury wojewódzkiej,";
17) w art. 94 w ust. 2 wyrazy "prokurator okręgu wojskowego lub rodzaju sił
zbrojnych" zastępuje się wyrazami "wojskowy prokurator okręgowy";
18) w art. 99 w ust. 1 skreśla się pkt 3, a w pkt 2 przecinek zastępuje się
kropką:
19) w art. 108 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. W zakresie służby wojskowej Naczelny Prokurator Wojskowy podlega Ministrowi
Obrony Narodowej, a pozostali prokuratorzy wojskowi - właściwym prokuratorom
przełożonym."
Art. 2. W ustawie z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 1994
r. Nr 13, poz. 48 i z 1995 r. Nr 34, poz. 163) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 16 w ust. 2 po wyrazach "Ministra Sprawiedliwości" dodaje się wyrazy
"- Prokuratora Generalnego";
2) w art. 18 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. W posiedzeniach pełnego składu Sądu Najwyższego, składu połączonych izb oraz
składu całej izby udział Prokuratora Generalnego lub jego zastępcy jest
obowiązkowy. W pozostałych składach może brać udział prokurator Prokuratury
Krajowej, a w Izbie Wojskowej - prokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej.";
3) w art. 28 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Osoby, o których mowa w ust. 2, mogą być zatrudniane na podstawie powołania
na stanowisku sędziego również w niepełnym wymiarze czasu pracy."
Art. 3. W ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U.
z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz.
593 i z 1995 r. Nr 13, poz. 59) w art. 26 w ust. 1 wyrazy "lub prokuratora
prokuratury apelacyjnej wyznaczonego przez Prokuratora Generalnego" zastępuje
się wyrazami "lub jego zastępcy" oraz na końcu dodaje się nowe zdanie w
brzmieniu:
"W pozostałych składach może brać udział prokurator Prokuratury Krajowej."
Art. 4. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych
(Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz.
509 oraz z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406) wprowadza się następującą
zmianę:
1) w art. 51:
a) w ż 3 skreśla się wyrazy "w niepełnym wymiarze czasu pracy",
b) po ż 3 dodaje się ż 4 w brzmieniu:
"ż 4. Osoby, o których mowa w ż 3, mogą być zatrudniane na podstawie powołania
na stanowisku sędziego również w niepełnym wymiarze czasu pracy."
Art. 5. W ustawie z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16,
poz. 124 i Nr 25, poz. 187, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1986 r. Nr 42, poz. 202,
z 1990 r. Nr 36, poz. 206 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17) w art. 67 wyrazy
"prokuratorów Prokuratury Generalnej" zastępuje się wyrazami "prokuratorów
Prokuratury Krajowej".
Art. 6. Minister Sprawiedliwości ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej
Polskiej, w drodze obwieszczenia, jednolity tekst ustawy z dnia 20 czerwca 1985
r. o prokuraturze - z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych
przed dniem wydania jednolitego tekstu.
Art. 7. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 30 grudnia 1996 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Katolickiemu Stowarzyszeniu Młodzieży
Diecezji Toruńskiej.
(Dz. U. Nr 158, poz. 819)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 3) i w związku z art. 7 ust. 4a ustawy z dnia 12 listopada 1985 r.
o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r.
Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i
434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży
Diecezji Toruńskiej" z siedzibą w Toruniu, erygowanej przez Biskupa Toruńskiego.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów: L. Miller

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 22 października 1996 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z
zagranicy dla osób niepełnosprawnych.
(Dz. U. Nr 128, poz. 605)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i
Nr 87, poz. 434 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne ilościowe na
przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 151, poz. 737 i z 1996 r. Nr 68, poz. 331).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 października 1996 r. (poz.
605)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE ILOŚCIOWE
Kod PCNWyszczególnienieIlość (sztuki)
3922Wanny, prysznice, umywalki, bidety, miski klozetowe, sedesy i pokrywy,
spłuczki ustępowe i podobne artykuły sanitarne, z tworzyw sztucznych:
3922 10 00 0- Wanny, prysznice i umywalki
ex 3922 10 00 0Wanny z tworzyw sztucznych specjalnie przystosowane dla
osób o bardzo ograniczonej sprawności ruchowej25
6910Ceramiczne zlewy, umywalki, podstawy umywalek, wanny, bidety, miski
klozetowe, płuczki ustępowe, pisuary i podobne wyroby sanitarne:
6910 90 00 0- Pozostałe
ex 6910 90 00 0Wanny ceramiczne specjalnie przystosowane dla osób o bardzo
ograniczonej sprawności ruchowej25
8469Maszyny do pisania inne niż drukarki objęte pozycją nr 8471; maszyny
do redagowania tekstów:
8469 20 00 0- Pozostałe maszyny do pisania, elektryczne
ex 8469 20 00 0Elektryczne maszyny do pisania brajlem15
8470Maszyny liczące i kieszonkowe maszyny z funkcjami liczącymi do zapisu,
odtwarzania i wyświetlania danych; maszyny do księgowania, frankowania,
maszyny do wydawania biletów i podobne maszyny, wyposażone w urządzenia
liczące; kasy rejestrujące:
8470 10- Kalkulatory elektroniczne mogące funkcjonować bez zewnętrznego
źródła zasilania i kieszonkowe maszyny z funkcjami liczącymi do zapisu,
odtwarzania i wyświetlania danych:
8470 10 90 0- - Kieszonkowe maszyny z funkcjami liczącymi do zapisu,
odtwarzania i wyświetlania danych
ex 8470 10 90 0Kalkulatory mówiące kieszonkowe, z funkcjami liczącymi do
zapisu, odtwarzania i wyświetlania danych, o wymiarach nie
przekraczających 170 mm x 100 mm x 4,5 mm50
8471Maszyny do automatycznego przetwarzania danych i urządzenia do tych
maszyn; czytniki magnetyczne lub optyczne, maszyny do zapisywania
zakodowanych danych na nośnikach danych oraz maszyny do przetwarzania
takich danych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej:
8471 30 00 0- Przenośne maszyny cyfrowe do automatycznego przetwarzania
danych, o masie nie większej niż 10 kg, składające się co najmniej z
jednostki centralnej, klawiatury i monitora
ex 8471 30 00 0Urządzenia do komputerowego rozpoznawania mowy dla
niepełnosprawnych użytkowników z dysfunkcją wzroku, słuchu, rąk
(urządzenia o masie nie przekraczającej 10 kg)5
8518mikrofony i ich stojaki; głośniki, w obudowach lub bez; słuchawki
nagłowne, douszne oraz zestawy złożone ze słuchawek i mikrofonu;
elektryczne wzmacniacze częstotliwości akustycznych; elektryczna aparatura
wzmacniająca sygnały dźwiękowe:
8518 40- Elektryczne wzmacniacze częstotliwości akustycznych:
- - Pozostałe:
8518 40 30 0- - - Wzmacniacze telefoniczne i pomiarowe
ex 8518 40 30 0Nakładki na słuchawki wzmacniające dźwięk, z wmontowanym
wzmacniaczem120
8518 50- Elektryczna aparatura wzmacniająca sygnały akustyczne:
8518 50 90 0- - Pozostałe
ex 8518 50 90 0Pętle induktofoniczne ze wzmacniaczem elektroakustycznym50
8520Magnetofony i inne urządzenia do zapisu dźwięku, wyposażone lub nie, w
urządzenia do odtwarzania dźwięku:
8520 10 00 0- Dyktafony nie mogące działać bez zewnętrznego zasilania
ex 8520 10 00 0Dyktafony sterowane pedałem przeznaczone dla osób
niepełnosprawnych25
8524Płyty gramofonowe, taśmy i inne zapisane nośniki do rejestracji
dźwięku lub innych sygnałów, łącznie z matrycami i negatywami płyt
gramofonowych stosowanych w fonografii, jednakże z wyłączeniem wyrobów z
działu 37:
- Pozostałe:
8524 91- - Do odtwarzania zjawisk fizycznych innych niż dźwięk i obraz:
8524 91 10 0- - - Z zapisem danych lub instrukcji, z rodzaju takich, jakie
stosuje się w maszynach do automatycznego przetwarzania danych
ex 8524 91 10 0Zapisane dyskietki lub inne nośniki z oprogramowaniem
przeznaczonym do urządzeń do komputerowego rozpoznawania mowy50
8529Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury z pozycji nr
8525 do 8528:
8529 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8529 90 89- - - - Pozostałe:
8529 90 89 9- - - - - Pozostałe
ex 8529 90 89 9Przystawki do telewizora i powiększalniki telewizyjne dla
osób słabowidzących40
8531Elektryczne urządzenia do sygnalizacji dźwiękowej lub wzrokowej (np.
dzwonki, syreny, tablice sygnalizacyjne, urządzenia alarmowe
przeciwwłamaniowe lub przeciwpożarowe), nie z pozycji nr 8512 lub 8530:
8531 80- Pozostałe urządzenia:
8531 80 90 0- - Pozostałe
ex 8531 80 90 0Sygnalizatory dźwięku, np. płaczu dziecka20
ex 8531 80 90 0Odbiornik świetlny reagujący na dźwięk telefonu, dzwonka u
drzwi, alarmu, głosu ludzkiego100
9021Sprzęt i aparaty ortopedyczne, włącznie z kulami, pasami
chirurgicznymi i przepuklinowymi; szyny, łubki i inny sprzęt do składania
złamanych kości; protezy: aparaty słuchowe oraz inne aparaty zakładane,
noszone lub wszczepiane, mające na celu skorygowanie wady lub kalectwa:
9021 30- Protezy innych części ciała:
9021 30 90 0- - Pozostałe
ex 9021 30 90 0Implanty ślimakowe (protezy kohlearne)20
9021 40 00 0- Aparaty słuchowe, z wyjątkiem części do nich i akcesoriów
ex 9021 40 00 0Polifonatory - urządzenia o charakterze wspomagającym,
spełniające podobną funkcję, jak aparat słuchowy12
9030Oscyloskopy, analizatory widma oraz inne przyrządy i aparaty do
pomiaru lub kontroli wielkości elektrycznych, z wyjątkiem mierników
objętych pozycją nr 9028; przyrządy i aparaty do pomiaru lub wykrywania
promieniowania alfa, beta, gamma lub rentgena, promieni kosmicznych lub
promieni jonizujących:
- Inne przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli napięcia, prądu,
rezystancji lub mocy, bez rejestratora:
9030 31- - Mierniki uniwersalne:
9030 31 90 0- - - Pozostałe
ex 9030 31 90 0Uniwersalne mierniki elektroniczne ze skalą w alfabecie
brajla12
9402Meble lekarskie, chirurgiczne, dentystyczne lub weterynaryjne (np.
stoły operacyjne, stoły do badań, łóżka szpitalne ze stosownymi
mechanizmami, fotele dentystyczne); fotele fryzjerskie i podobne,
obrotowe, z pochylanym oparciem lub podnoszone; części do powyższych
wyrobów:
9402 90 00 0- Pozostałe
ex 9402 90 00 0Stoły kąpielowe (urządzenia do zabiegów wodnych,
kąpielowych i lekarskich)25
9610 00 00 0Tabliczki, tablice do pisania, kreślenia lub rysowania, nawet
oprawione
ex 9610 00 00 0Plastykowe tabliczki do pisania w alfabecie brajla50


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 28 maja 1996 r.
w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 105 ustawy z dnia 31
stycznia 1989 r. - Prawo bankowe.
(Dz. U. Nr 75, poz. 362)
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
przewodniczący: A. Zoll - prezes Trybunału Konstytucyjnego,
sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, L.
Garlicki, S. Jaworski, K. Kolasiński, W. Łączkowski (sprawozdawca), F. Rymarz,
J. Skórzewska-Łosiak, W. Sokolewicz, J. Trzciński, B. Wierzbowski
po rozpoznaniu na posiedzeniach w dniach 21 i 28 maja 1996 r. w trybie art. 13
ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U.
z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz.
593 i z 1995 r. Nr 13, poz. 59) wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o ustalenie
powszechnie obowiązującej wykładni art. 105 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. -
Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359 z późn. zm.) przez wyjaśnienie:
1)
a) czy użyte w art. 105 ust. 2 ustawy sformułowanie "na zarząd komisaryczny
przechodzi prawo podejmowania decyzji we wszystkich sprawach zastrzeżonych w
ustawie i statucie organom banku" oznacza przejście z mocy prawa na zarząd
komisaryczny pełnego zakresu kompetencji, jaki przysługuje organom banku,
których kompetencje stanowiące zostały zawieszone, w tym prawo odwołania Rady
Banku i powołania nowej Rady,
b) czy też kompetencje stanowiące tych organów przechodzą z mocy prawa na zarząd
komisaryczny tylko w takim zakresie, jaki wynika ze sposobu wykonywania zarządu
i przyjętych metod uzdrawiania banku, o których mowa w art. 105 ust. 3 pkt 1 i
art. 105 ust. 4 ustawy,
2) czy dla skuteczności prawnej uchwał podejmowanych przez zarząd komisaryczny
konieczne jest zachowanie rygoru proceduralnego przewidzianego przepisami
Kodeksu handlowego dla podejmowania uchwał przez walne zgromadzenie
akcjonariuszy (tam, gdzie jest to możliwe) i czy w razie ich niezachowania
akcjonariuszom banku przysługuje prawo wniesienia powództwa o unieważnienie
uchwały na podstawie art. 413 Kodeksu handlowego,
ustalił:
1. Art. 105 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z
1992 r. Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127, Nr 134, poz.
646, z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i
Nr 133, poz. 654) oznacza przejście na zarząd komisaryczny prawa podejmowania
decyzji we wszystkich sprawach zastrzeżonych w ustawie i statucie zarządowi
banku i innym organom, których kompetencje stanowiące zostały zawieszone, w tym
także w sprawach odwoływania i powoływania członków rady banku, jeżeli organom
banku przysługuje taka kompetencja z mocy ustawy lub statutu.
2. W odniesieniu do decyzji zarządu komisarycznego banku w formie spółki
akcyjnej zastrzeżonych przed ustanowieniem zarządu komisarycznego walnemu
zgromadzeniu akcjonariuszy nie stosuje się przepisów Kodeksu handlowego o
podejmowaniu uchwał przez walne zgromadzenie akcjonariuszy oraz art. 413 Kodeksu
handlowego o zaskarżaniu tych uchwał, co nie pozbawia akcjonariuszy ochrony
sądowej na innych podstawach prawnych.
Przewodniczący: A. Zoll
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Sędziowie: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, L. Garlicki, S. Jaworski, K.
Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz, J. Skórzewska-Łosiak, W. Sokolewicz, J.
Trzciński, B. Wierzbowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 22 października 1996 r.
w sprawie wysokości funduszu na nagrody i zapomogi dla funkcjonariuszy Służby
Więziennej.
(Dz. U. Nr 128, poz. 606)
Na podstawie art. 106 ust. 4 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie
Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co
następuje:
ż 1. Dla funkcjonariuszy Służby Więziennej wyodrębnia się w ramach środków na
uposażenia 9,5% tych środków z przeznaczeniem na nagrody roczne, nagrody
uznaniowe i zapomogi.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 5 listopada 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagrodzeń prokuratorów oraz asesorów i
aplikantów prokuratury.
(Dz. U. Nr 129, poz. 607)
Na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz.
U. z 1994 r. Nr 19, poz. 70 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 oraz z
1996 r. Nr 77, poz. 367) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 lipca 1995 r. w sprawie
wynagrodzeń prokuratorów oraz asesorów i aplikantów prokuratury (Dz. U. Nr 84,
poz. 422 i z 1996 r. Nr 94, poz. 428) wprowadza się następującą zmianę:
w ż 2 w tabeli lp. 2 otrzymuje brzmienie:
"2Prokurator prokuratury apelacyjnej4,0"

ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
listopada 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

386--z dnia 14 maja 1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy
o referendum gminnym.
387--z dnia 14 maja 1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy
- Ordynacja wyborcza do rad gmin.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 31 października 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie kas rejestrujących.
(Dz. U. Nr 129, poz. 608)
Na podstawie art. 29 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127
i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i
Nr 142, poz. 702 i 703) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 27 maja 1994 r. w sprawie kas
rejestrujących (Dz. U. Nr 65, poz. 278 i Nr 119, poz. 573) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w ż 3:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Terminy rozpoczęcia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego określa
załącznik nr 3 do rozporządzenia.",
b) dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:
"3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą podatników, którzy wykonywanie czynności
wymienionych w art. 2 ustawy rozpoczęli w 1997 r.
4. Podatnicy określeni w ust. 3 są obowiązani do rozpoczęcia prowadzenia
ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących
od początku miesiąca następującego po miesiącu, w którym wysokość obrotów
osiąganych z działalności określonej w art. 29 ustawy przekroczyła 200 tys.
zł.";
2) ż 4 otrzymuje brzmienie:
"ż 4. 1. Zwalnia się z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku od
towarów i usług przy zastosowaniu kas rejestrujących, w okresie od dnia 1
stycznia 1997 r. do terminów określonych w poniższej tabeli, następujących
podatników:
Poz.Rodzaj prowadzonej działalnościZwolnienie obowiązuje od dnia
1świadczących usługi w zakresie transportu (KU 50-57), za których
świadczenie należność jest przyjmowana przez konduktorów i rewizorów31
grudnia 1998 r.
2świadczących usługi łączności (KU 59)31 grudnia 1998 r.
3świadczących usługi komunalne materialne (KU 70-72) oraz usługi
niematerialne (KU 74-97), z wyłączeniem usług hotelarskich i
turystycznych31 grudnia 1998 r.

2. Zwolnienie określone w ust. 1 stosuje się, jeżeli udział wartości tych usług
był wyższy od 75% ogólnej wartości sprzedaży w obrocie podatnika.
3. Zakres usług wymienionych w ust. 1 ustala się według klasyfikacji zawartej w
zarządzeniu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego nr 30 z dnia 28 sierpnia 1985
r. w sprawie Klasyfikacji usług (Dz. Urz. GUS Nr 3, poz. 9).";
3) w ż 6:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Podatnicy, którzy rozpoczną prowadzenie ewidencji obrotu i kwot podatku
należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących nie później niż w obowiązującym
terminie, mogą odliczyć od podatku należnego kwotę wydatkowaną na zakup każdej z
kas rejestrujących w wysokości 50% jej ceny zakupu (bez podatku od towarów i
usług), nie więcej jednak niż 2500 zł.",
b) skreśla się ust. 2;
4) dodaje się załącznik nr 3 do rozporządzenia w brzmieniu ustalonym w
załączniku do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Minister Finansów: w z. K. Kalicki
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 października 1996 r.
(poz. 608)
TERMINY ROZPOCZĘCIA PROWADZENIA EWIDENCJI OBROTU I KWOT PODATKU NALEŻNEGO PRZY
ZASTOSOWANIU KAS REJESTRUJĄCYCH W OKRESIE OD 1 STYCZNIA 1997 R. DO 31 GRUDNIA
1997 R.
Lp.Termin rozpoczęcia prowadzenia ewidencjiWielkość obrotów, osiągnięta
przez podatnika w 1996 r., która zobowiązuje do rozpoczęcia ewidencji
1do 10 lutegopowyżej 400 tys. zł
2do 28 lutegopowyżej 380 tys. zł do 400 tys. zł
3do 31 marca powyżej 360 tys. zł do 380 tys. zł
4do 30 kwietniapowyżej 340 tys. zł do 360 tys. zł
5do 31 majapowyżej 320 tys. zł do 340 tys. zł
6do 30 czerwcapowyżej 300 tys. do 320 tys. zł
7do 31 lipcapowyżej 280 tys. zł do 300 tys. zł
8do 31 sierpniapowyżej 260 tys. zł do 280 tys. zł
9do 30 wrześniapowyżej 240 tys. zł do 260 tys. zł
10do 31 październikapowyżej 220 tys. zł do 240 zł
11do 30 listopadapowyżej 210 tys. zł do 220 tys. zł
12do 31 grudniapowyżej 200 tys. zł do 210 tys. zł


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 1 lipca 1996 r.
w sprawie utworzenia Narwiańskiego Parku Narodowego.
(Dz. U. Nr 77, poz. 368)
Na podstawie art. 14 ust. 7 i 10 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o
ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r.
Nr 89, poz. 415 i z 1995 r. Nr 147, poz. 713) zarządza się, co następuje:
ż 1. Tworzy się Narwiański Park Narodowy, zwany dalej "Parkiem", o powierzchni
7350 ha, położony w województwach białostockim (6298 ha) i łomżyńskim (1052 ha).
ż 2. W skład Parku wchodzi obszar określony linią graniczną, która biegnie od
punktu granicznego nr 1 (według mapy ewidencyjnej wsi Pańki, gmina Choroszcz, z
dnia 15 czerwca 1982 r.) w kierunku południowo-wschodnim po punktach granicznych
nr 2, 1445, 1444, załamuje się na zachód i biegnie północną granicą działki nr
70/2, załamuje się na południe i biegnie zachodnią granicą działek nr 70/2,
76/9, 75/2, 74/32, 74/33, 74/40, 74/42, 74/44, przecina działkę nr 277/1 i
biegnie do punktu granicznego nr 153, załamuje się na zachód i biegnie
południowa granicą działki nr 277/1 do punktu granicznego nr 60 odpowiadającego
punktowi granicznemu nr 137 (według mapy ewidencyjnej wsi Kruszewo, gmina
Choroszcz, z dnia 26 marca 1981 r.), dalej biegnie południowo-wschodnią granica
działki nr 285/2 do jej południowego narożnika, załamuje się na południowy
wschód i biegnie północno-wschodnią granicą działek nr 287/2, 287/3, załamuje
się na południowy zachód i biegnie południowo-wschodnią granicą działek nr
287/3, 288, 289/3, 306 do punktu granicznego nr 163, załamuje się na zachód i
biegnie po punktach granicznych od nr 162 do nr 158 i dalej do punktu
granicznego nr 166, załamuje się na zachód i biegnie do punktu granicznego nr
167, załamuje się na południowy zachód i biegnie przez punkt graniczny nr 168 do
punktu granicznego nr 200I, przecina drogę wojewódzką nr 03491 i biegnie
południowo-wschodnią granicą działki nr 1/3, załamuje się na południowy wschód i
biegnie północno-wschodnią granicą działki nr 455/1 do punktu granicznego nr
175, załamuje się na południowy zachód i biegnie do punktu granicznego nr
175'/1, załamuje się na południowy wschód i biegnie po punktach granicznych nr
263/16, 263/14 do punktu granicznego nr 263/10, załamuje się na południowy
zachód, przecina działkę nr 427/1 i biegnie południowo-wschodnią granicą działki
nr 113/13, załamuje się na południe i biegnie wschodnią granicą działki nr
430/1, załamuje się na wschód i biegnie południową granicą działki nr 143/6 do
punktu granicznego nr 56, załamuje się na południe i biegnie do punktu
granicznego nr 4/55, załamuje się na południowy zachód i biegnie do punktu
granicznego nr 5/54, załamuje się na południe i biegnie po punktach granicznych
nr 6/53, 7/52, 17/51, 18/50, 19/49a do punktu granicznego nr 48, północnym
brzegiem rzeki Narew po punktach granicznych od nr 45 do nr 42, dalej biegnie
(według mapy ewidencyjnej wsi Izbiszcze, gmina Choroszcz, z dnia 16 lipca 1986
r., z późniejszymi zmianami) do południowo-zachodniego narożnika działki nr
324/8, załamuje się na północ i biegnie do północno-zachodniego narożnika
działki nr 325/15, załamuje się na wschód i biegnie północną granicą działek nr
325/15, 328/1, 333/11, 334/5, załamuje się na południe i biegnie wschodnią
granicą działki nr 334/5, załamuje się na wschód i biegnie północnym brzegiem
rzeki Narew do północno-zachodniego narożnika działki nr 449/1, północną granicą
tej działki do jej północno-wschodniego narożnika, następnie północnym brzegiem
rzeki Narew do południowo-zachodniego narożnika działki nr 247/5, załamuje się
na północ i biegnie do północno-zachodniego narożnika tej działki, załamuje się
na wschód i biegnie północną granicą działek nr 247/5, 247/2, załamuje się na
północ i biegnie zachodnią granicą działki nr 246/2, załamuje się na wschód i
biegnie północną granicą działek nr 246/2, 246/1, 245/5, załamuje się na
południowy wschód i biegnie północno-wschodnią granicą działek nr 245/6, 243/4,
243/6, 243/5, 241/4, 240/8, 240/10, 239/9, 470/3, 238/7, 238/5 do punktu
granicznego nr 659 (według mapy ewidencyjnej wsi Topilec, gmina Turośń
Kościelna, z dnia 30 grudnia 1987 r.) i biegnie po punktach granicznych nr 429,
428, załamuje się na południe i biegnie wschodnią granicą działek nr 553, 554,
załamuje się na wschód i biegnie północnym brzegiem rzeki Narew do
południowo-zachodniego narożnika działki nr 435, załamuje się na północny wschód
i biegnie południowo-wschodnią granicą działek nr 424 i 417/1 do punktu
granicznego nr 416, załamuje się na wschód i biegnie po punktach granicznych nr
418, 425, 450, 451, dalej północną granicą działki nr 496, załamuje się na
południe i biegnie wschodnią granicą działek nr 106, 117, załamuje się na wschód
i biegnie północnym brzegiem rzeki Narew do ujścia rzeki Czaplinianki, dalej
północnym brzegiem rzeki Czaplinianki do punktu granicznego nr 60, załamuje się
na południe i biegnie po punktach granicznych nr 61-70 do punktu granicznego nr
3 (według mapy ewidencyjnej wsi Zawady, gmina Turośń Kościelna, z dnia 2 maja
1979 r.), załamuje się na południe i biegnie wschodnią granicą działki nr 115/1,
załamuje się na zachód i biegnie północną granicą działki nr 143/1 do przecięcia
z północną granicą działki nr 631 (według mapy ewidencyjnej wsi Baciuty, gmina
Turośń Kościelna, z dnia 10 października 1978 r.), załamuje się na wschód i
biegnie północną granicą działek nr 631, 625, w północno-wschodnim narożniku
działki nr 625 załamuje się na południe i biegnie zachodnią granicą działek nr
348, 396 do południowo-wschodniego narożnika działki nr 682, załamuje się na
zachód i biegnie południową granicą działki nr 682 do jej południowo-zachodniego
narożnika, załamuje się na południe i biegnie zachodnią granicą działek nr 684,
685, 686, 688 do punktu granicznego nr 169a, załamuje się na wschód i biegnie po
punktach granicznych nr 169, 196, załamuje się na południowy wschód, przecina
drogę wojewódzką nr 03678 do punktu granicznego nr 171a i biegnie wschodnią
granicą działki nr 1026 do punktu granicznego nr 302a, załamuje się na wschód i
biegnie przez punkt graniczny nr 301 do punktu granicznego nr 87 odpowiadającego
punktowi granicznemu nr 642 (według mapy ewidencyjnej wsi Turośń Dolna, gmina
Turośń Kościelna, z dnia 24 marca 1986r.), załamuje się na południowy zachód i
biegnie po punktach granicznych nr 641, 640, 601-604, 758 do punktu granicznego
nr 439 (według mapy ewidencyjnej wsi Bojary, gmina Turośń Kościelna, z 1979 r.),
załamuje się na północny zachód i biegnie do punktu granicznego nr 101 (według
mapy ewidencyjnej wsi Uhowo, gmina Łapy, z dnia 8 sierpnia 1982 r.), załamuje
się na zachód i biegnie po punktach granicznych nr 724, 353a, 232 do rzeki
Narew, załamuje się na południe i biegnie wschodnim brzegiem rzeki po punktach
granicznych nr 231, 229, 228 do punktu granicznego nr 227, załamuje się i
biegnie północną, wschodnią i południowo-wschodnią granicą działki nr 544/18 do
punktu granicznego nr 226, wschodnią granicą rzeki Narew po punktach granicznych
nr 225, 224a, od nr 224 do nr 218, 214, 456, 211, 210, 209 do punktu granicznego
nr 207, północno-wschodnią granicą działki nr 331 do punktu granicznego nr
8a/561, załamuje się na wschód, przecina działkę nr 327, biegnie do
południowo-zachodniego narożnika działki nr 339/2, załamuje się na południowy
wschód i biegnie południową granicą tej działki do zachodniego narożnika działki
nr 340/1, załamuje się na północ i biegnie do jej północno-zachodniego
narożnika, załamuje się na wschód i biegnie do punktu granicznego nr 390d,
załamuje się na południe i biegnie do punktu granicznego nr 174', załamuje się
na południowy zachód i biegnie po punktach granicznych nr 174-177, 179 do punktu
granicznego nr 4R, załamuje się na południe (według mapy ewidencyjnej wsi
Borowskie Żaki, gmina Turośń Kościelna, z dnia 30 czerwca 1978 r.) i biegnie po
punktach granicznych nr 501-506 do północnej granicy działki nr 188, załamuje
się na zachód i biegnie południową granicą działek nr 187-180, 455, w jej
południowo-zachodnim narożniku załamuje się na południe i biegnie wschodnią
granicą działki nr 1 (według mapy ewidencyjnej miasta Suraż z 1984 r.), w
punkcie granicznym nr 18 załamuje się na zachód i biegnie południową granicą
działek nr 2-5, 7/1, 7/2, 8/1, 11 do punktu granicznego nr 725, załamuje się na
południe i biegnie zachodnią granicą działek nr 30, 210 do punktu granicznego nr
1362, załamuje się na północny zachód i biegnie do punktu granicznego nr 1684,
załamuje się na południe i biegnie wschodnią granicą działki nr 499 do rzeki
Narew, dalej wschodnim brzegiem rzeki po punktach granicznych nr 398, 397, 396
do południowo-zachodniego narożnika działki nr 90, załamuje się na zachód,
przecina rzekę Narew i biegnie jej południowym brzegiem po punktach granicznych
nr 400, 1016 do ujścia rzeki Lizy do rzeki Narwi, przecina rzekę Lizę i biegnie
zachodnim brzegiem rzeki Narew do punktu granicznego nr 179 (według mapy
ewidencyjnej wsi Łapy-Dębowina, gmina Łapy, z 1962 r.), załamuje się na zachód i
biegnie po punktach granicznych nr 178, 177, 174, 173, 172 do nr 15/171,
załamuje się na północny wschód i biegnie po punktach granicznych nr 14, 13,
632a/5, załamuje się na północny wschód i biegnie do punktu granicznego nr 638b,
załamuje się na południe i biegnie po punktach granicznych nr 638a, 638,
załamuje się na wschód i biegnie do punktu granicznego nr 637a, załamuje się na
północ i biegnie po punktach granicznych nr BIV, BIII, BII, zachodnią granicą
działek nr 2764, 2762 do punktu granicznego nr BI, zachodnią granicą działek nr
2762, 2763, następnie (według mapy ewidencyjnej wsi Łapy-Szołajdy, gmina Łapy, z
dnia 19 lipca 1986 r.) zachodnią granicą działki nr 1264 do południowego
narożnika działki nr 125, załamuje się na zachód i biegnie do punktu granicznego
nr 44, załamuje się na północ i biegnie po punktach granicznych od nr 43 do nr
41, 40', następnie (według mapy ewidencyjnej miasta Łapy "Łąki nad Narwią" z
1980 r.) po punktach granicznych nr 40, 17. 212, 214, 215/211, 210a. od nr 210
do nr 206, 204, 280, 278, 219, 269, przecina linię kolejową Warszawa - Białystok
oraz drogę wojewódzką nr 03682, biegnie po punktach granicznych nr 1A, 1,
załamuje się na północny wschód i biegnie po punktach granicznych od nr 2 do nr
8, dalej południowo-zachodnią granicą działek od nr 392 do nr 380 do wschodniego
narożnika działki nr 1869, załamuje się na południowy zachód i biegnie
południowo-wschodnią i południową granicą tej działki do wschodniego narożnika
działki nr 25, załamuje się na południe i biegnie wschodnią granicą działek nr
25-87, załamuje się na zachód i biegnie południową granicą działek nr 87, 519 do
punktu granicznego nr 35 (według mapy ewidencyjnej wsi Płonka-Strumianka, gmina
Łapy, z dnia 8 maja 1980 r.), południową granicą działki nr 157/2 do jej
południowo-zachodniego narożnika, załamuje się na północ i biegnie wschodnią
granicą działki nr 283 do północno-wschodniego narożnika działki nr 47/2,
załamuje się na wschód i biegnie północną granicą tej działki do punktu
granicznego nr 647 (według mapy ewidencyjnej wsi Łupianka Stara, gmina Łapy, z
dnia 25 czerwca 1979 r.), załamuje się na północny zachód i biegnie zachodnią
granicą działek nr 431, 183, 182/3, 182/2, 182/1 do punktu granicznego nr 183,
załamuje się na wschód i biegnie do punktu granicznego nr 182, załamuje się na
północny wschód i biegnie północno-zachodnią granicą działki nr 430 do działki
426, załamuje się na południowy wschód i biegnie północno-wschodnia granicą
działki nr 218/2, w jej wschodnim narożniku załamuje się na północny wschód,
przecina działkę nr 426 i biegnie północną granicą działki nr 424 przez punkt
graniczny nr 110 do północno-zachodniego narożnika działki nr 244/5 załamuje się
na południowy wschód i biegnie północno-wschodnią granicą tej działki do jej
południowo-wschodniego narożnika, załamuje się na północny wschód i biegnie
(według mapy ewidencyjnej wsi Łupianka Stara "Łąki nad Narwią", gmina Łapy, z
1962 r.) północno-wschodnią granicą działki nr 1 do punktu granicznego nr 130 i
dalej (według mapy ewidencyjnej wsi Bokiny, gmina Łapy, z dnia 13 grudnia 1980
r.) do punktu granicznego nr 372, załamuje się na południowy wschód i biegnie
północno-wschodnią granicą działki nr 84/12 do zachodniego narożnika działki nr
102/30, północno-zachodnią granicą tej działki, dalej północną granicą działki
nr 118 do jej północno-wschodniego narożnika, załamuje się na południe i biegnie
wschodnią granicą tej działki do rzeki Narew, załamuje się na wschód i biegnie
północnym brzegiem rzeki Narew po punktach granicznych od nr 109 do nr 106, 292,
291, 290, 104, 103, 102, 98, 283, 282, 280a do południowego narożnika działki nr
202, załamuje się na północ i biegnie zachodnią granicą tej działki do jej
północno-zachodniego narożnika, załamuje się na zachód i biegnie do punktu
granicznego nr 830, załamuje się na północ i biegnie po punktach granicznych nr
341, 196 do 195, przecina drogę wojewódzką nr 03676 po punktach granicznych nr
171, 172 do północno-zachodniego narożnika działki nr 429/3, załamuje się na
wschód i biegnie jej północną granicą, przecina działkę nr 466 do
północno-zachodniego narożnika działki nr 429/2, załamuje się na północ i
biegnie wschodnią granicą działki nr 466 do północno-wschodniego narożnika
działki nr 473, załamuje się na zachód i biegnie północną granicą tej działki do
jej północno-zachodniego narożnika, załamuje się na północny zachód i biegnie po
punktach granicznych nr 155, 156 do punktu granicznego nr 157 odpowiadającego
punktowi granicznemu nr 196 (według mapy ewidencyjnej wsi Wólka Waniewska, gmina
Łapy, z 1980 r.), załamuje się na zachód i biegnie południową granicą działek nr
298, 295, 294, 299/4, 299/3, 299/2, 299/1, przecina działkę nr 563 i biegnie
południową granicą działek nr 289/1, 288 do punktu granicznego nr 281, załamuje
się na północ i biegnie do punktu granicznego nr 280a, załamuje się na zachód i
biegnie po punktach granicznych nr 280, 279, 278, 600-602 do punktu granicznego
nr 32 odpowiadającego punktowi granicznemu nr 165 (według mapy ewidencyjnej wsi
Jeńki, gmina Sokoły, z 1958 r.), dalej biegnie północną granicą działki nr 580
do jej północno-zachodniego narożnika, załamuje się na południe i biegnie
wschodnią granicą działki nr 407/2 do punktu granicznego nr 824, załamuje się na
zachód i biegnie po punktach granicznych nr 825-829, 961, 966, południową
granicą działek nr 581, 252/5, 252/4, 252/3, 252/2 i 252/1 do
południowo-zachodniego narożnika działki nr 632, załamuje się na południe i
biegnie do punktu granicznego nr 24, załamuje się na północny zachód i biegnie
południowo-zachodnią granicą działek nr 544, 633 i 537/3 do jej zachodniego
narożnika, załamuje się na północny wschód i biegnie po punktach granicznych nr
8, 9 do punktu granicznego nr 10 odpowiadającego punktowi granicznemu nr 8
(według mapy ewidencyjnej wsi Waniewo, gmina Sokoły, z 1959 r.), dalej biegnie
północno-zachodnią granicą działek nr 332 i 401 do jej północnego narożnika,
załamuje się na zachód i biegnie południowym brzegiem rzeki Waniówki do punktu
granicznego nr 6, dalej biegnie po punktach granicznych nr 5, 4, 2, 1,
południową granicą działek nr 143, 142/1, 141, 431, 129/3, 129/2, 129/1 do
punktu granicznego nr 1 (według mapy ewidencyjnej wsi Kowalewszczyzna-Folwark,
gmina Sokoły z 1933 r.) i po punktach granicznych nr 20, 2 do punktu granicznego
nr 16, dalej biegnie (według mapy ewidencyjnej wsi Kowalewszczyzna, gmina
Sokoły, z 1933 r.) południowo-zachodnią granicą działek nr 222, 227, 230-233 i
98 (według mapy ewidencyjnej Majątku Borzyska, gmina Sokoły, z 1958 r.) do
punktu granicznego nr 52 (według mapy ewidencyjnej wsi Pszczółczyn, gmina
Kobylin-Borzymy, z 1952 r.), załamuje się na wschód i biegnie po punktach
granicznych nr 50, 49, załamuje się na północ i biegnie po punktach granicznych
od nr 48 do nr 46, załamuje się na zachód i biegnie po punktach granicznych od
nr 45 do nr 42, 38a, załamuje się na północ i biegnie zachodnią granicą działki
nr 6/28 (według mapy ewidencyjnej wsi Kurowo, gmina Kobylin-Borzymy, z dnia 7
kwietnia 1993 r.), załamuje się na wschód i biegnie północną granicą tej działki
do jej północnego narożnika, załamuje się na północ i biegnie zachodnią i
północną granicą działek nr 6/2, 4/2, zachodnią granicą działki nr 4/3,
zachodnią, południową i północną granicą działki nr 3/1, zachodnią granicą
działki nr 2 do jej północno-zachodniego narożnika, przecina drogę wojewódzką nr
03491 i biegnie zachodnią i północną granicą działki nr 1 do punktu granicznego
nr 97R (według mapy ewidencyjnej wsi Radule, gmina Tykocin, z dnia 30 listopada
1989 r.), załamuje się na północ i biegnie po punktach granicznych nr 204, 98R,
203, 202 do północno-zachodniego narożnika działki nr 79/4, załamuje się na
wschód i biegnie południową granicą działki nr 261 do północno-wschodniego
narożnika działki nr 138/1, załamuje się na południe i biegnie do
północno-zachodniego narożnika działki nr 26/16, załamuje się na wschód i
biegnie do punktu granicznego nr 64', dalej północnym brzegiem rzeki Narew po
punktach granicznych nr 73, 19B, 70, 69, 68, północną granicą działki nr 271 do
punktu granicznego nr 55, północną granicą rzecznego pasa holowniczego do punktu
granicznego nr 50 (według mapy ewidencyjnej wsi Rzędziany, gmina Tykocin, z 1958
r. ), dalej biegnie północnym brzegiem rzeki Narew po punktach granicznych nr
49, 48, 43, 38 do punktu granicznego nr 25, załamuje się na południe, przecina
rzekę Narew i dochodzi do punktu początkowego nr 1 - o powierzchni 7350 ha.
ż 3. W zarząd Parku nie przechodzą nieruchomości Skarbu Państwa będące w dniu
wejścia w życie rozporządzenia:
1) w zarządzie Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w Białymstoku - odcinki dróg
krajowych:
a) nr 678 Białystok - Wysokie Mazowieckie, o powierzchni 7,75 ha - od km 18,40
do km 20,33, w obrębie wsi Baciuty i Bokiny,
b) nr 682 Łapy - Białystok, o powierzchni 0,92 ha - od km 2,70 do km 3,58, w
obrębie miasta Łapy i wsi Uhowo,
2) w użytkowaniu wieczystym Przedsiębiorstwa Państwowego "Polskie Koleje
Państwowe" - o powierzchni 8,49 ha.
ż 4. Obszary Parku mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową, z tym że
obszary o zwartej zabudowie, nieruchomości Skarbu Państwa będące przedmiotem
użytkowania wieczystego oraz nieruchomości nie stanowiące własności Skarbu
Państwa mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową wyłącznie za zgodą
właściciela, użytkownika wieczystego lub zarządcy.
ż 5. 1. Na obszarze Parku, z zastrzeżeniem ust. 2, zabrania się:
1) zmiany stosunków wodnych, regulacji rzek,
2) polowania, rybołówstwa, chwytania, płoszenia i zabijania dziko żyjących
zwierząt, zbierania poroży zwierzyny płowej, niszczenia nor i legowisk
zwierzęcych, gniazd ptasich, wybierania jaj,
3) wędkowania poza miejscami do tego wyznaczonymi,
4) niszczenia lub uszkadzania drzew i innych roślin oraz zbioru dziko rosnących
roślin, poza miejscami do tego wyznaczonymi,
5) palenia ognisk poza miejscami do tego wyznaczonymi,
6) wysypywania, zakopywania i wylewania odpadów lub innych nieczystości, innego
zanieczyszczania wód, gleby oraz powietrza,
7) niszczenia gleby,
8) wydobywania torfu i pozyskiwania żwiru,
9) zakłócania ciszy,
10) używania łodzi motorowych,
11) ruchu pojazdów poza drogami do tego wyznaczonymi,
12) wykonywania lotów cywilnymi statkami powietrznymi poniżej 2000 metrów
wysokości względnej nad obszarem chronionym, z wyjątkiem lotów patrolowych i
interwencyjnych Lasów Państwowych oraz Państwowej Straży Pożarnej,
13) używania, bez zgody dyrektora Parku, motolotni i lotni,
14) umieszczania, bez zgody dyrektora Parku, tablic, napisów, ogłoszeń
reklamowych i innych znaków nie związanych z ochroną, z wyjątkiem znaków
drogowych i innych znaków związanych z ochroną porządku i bezpieczeństwa.
2. Zakazy, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą:
1) zabiegów ochronnych, hodowlanych i pielęgnacyjnych, w tym renaturalizacji
stosunków wodnych,
2) prowadzenia badań naukowych za zgodą dyrektora Parku,
3) prowadzenia gospodarki rolnej, leśnej i rybackiej na gruntach nie objętych
ochroną ścisłą lub częściową,
4) prowadzenia akcji ratowniczych,
5) czynności związanych z dostosowaniem stanów liczebnych zwierzyny do potrzeb
ochrony Parku i gospodarki rolnej,
6) wykonywania zadań z zakresu obronności, bezpieczeństwa i porządku
publicznego.
ż 6. 1. Wokół Parku tworzy się strefę ochronną, zwaną otuliną, o powierzchni 15
408 ha, położoną w województwach białostockim (14 617 ha) i łomżyńskim (791 ha).
2. W skład otuliny wchodzi obszar określony linią graniczną, która biegnie w
kierunku zachodnim od punktu granicznego nr 419 (według mapy ewidencyjnej miasta
Suraż z 1984 r.), północną granicą ulicy Piłsudskiego, a następnie (według mapy
topograficznej 245.344, arkusz Suraż, z 1992 r.) północną granicą drogi
wojewódzkiej nr 03476 (Suraż - Łapy) do skrzyżowania w miejscowości
Łapy-Pluśniaki, załamuje się na wschód, a następnie na północ i biegnie
południową i wschodnią granicą drogi gminnej przez wsie Łapy-Pluśniaki,
Łapy-Dębowina i Łapy-Szołajdy do miasta Łapy, następnie biegnie (według mapy
topograficznej 245.342, arkusz Uhowo, z 1992 r.) wschodnią granicą ulicy
Nowowiejskiej do skrzyżowania z ulicą Bocianią, północną granicą ulicy Bocianiej
do ulicy Pięknej, wschodnią granicą ulicy Pięknej do linii kolejowej
Białystok-Łapy, przecina tę linię i ulicę Mostową, załamuje się na południowy
zachód i biegnie północno-zachodnią granicą ulicy Mostowej do ulicy
Leśnikowskiej, załamuje się na północ i biegnie wschodnią granicą ulicy
Leśnikowskiej, załamuje się na zachód i biegnie północną granicą ulicy Łąkowej
(według mapy topograficznej 245.341, arkusz Łapy, z 1992 r.) i drogi lokalnej do
punktu topograficznego 119,21, załamuje się na południowy zachód i biegnie drogą
lokalną przez wieś Łapy-Goździki do drogi wojewódzkiej nr 03681, załamuje się na
północny zachód i biegnie północno-wschodnią granicą tej drogi do wsi Płonka
Kościelna, załamuje się na północ i biegnie przez tę wieś, przecina rzekę Awissę
i dochodzi do skrzyżowania z drogą wojewódzką nr 03486, dalej biegnie wschodnią
granicą tej drogi do drogi wojewódzkiej nr 03676 (według mapy topograficznej
245.323, arkusz Jeńki, z 1982 r.), przecina tę drogę i biegnie dalej na północ
wschodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 03486 do granicy z województwem
łomżyńskim, załamuje się na północny zachód i biegnie północno-wschodnią granicą
drogi wojewódzkiej nr 23720 przez wieś Jeńki, dalej przekracza skrzyżowanie z
drogą wojewódzką nr 23719 koło wsi Waniewo, przekracza most na rzece Kurówka
(według mapy topograficznej 345.321, arkusz Kruszewo, z 1982 r.), przed wsią
Pszczółczyn załamuje się na północny wschód i biegnie południowo-wschodnią
granicą drogi lokalnej nr 239/1 (według mapy ewidencyjnej wsi Pszczółczyn, gmina
Kobylin-Borzymy, z 1952 r.), dalej o numerach 14b, 14a (według mapy ewidencyjnej
wsi Kurowo, gmina Kobylin-Borzymy, z 1993 r.) od skrzyżowania przy młynie w
Kurowie załamuje się na północ i biegnie wschodnią granicą drogi lokalnej nr
11a, 10 do granicy gruntów wsi Pajewo, dalej biegnie wschodnią granicą działki
nr 469 (według mapy ewidencyjnej wsi Pajewo, gmina Tykocin, z 1974 r.) do jej
północno-wschodniego narożnika, przecina drogę wojewódzką nr 03491 i od punktu
granicznego nr 371 biegnie po punktach granicznych nr 370, 368, 367, 366, 349,
336, 335, 304 do skrzyżowania z drogą krajową nr 18 (Warszawa - Białystok),
załamuje się na wschód i biegnie południową granicą tej drogi do miejscowości
Żółtki, w punkcie granicznym nr 1177 (według mapy ewidencyjnej wsi Żółtki, gmina
Choroszcz, z 1988 r.) załamuje się na południe i biegnie zachodnią granicą drogi
lokalnej nr 1036 do miasta Choroszcz, następnie biegnie południowo-zachodnią
granicą drogi lokalnej nr 210 (według mapy ewidencyjnej miasta Choroszcz, z 1982
r.), południową granicą ulicy Sienkiewicza, w południowo-wschodnim narożniku
działki nr 105/2 załamuje się na południowy zachód i biegnie po
południowo-wschodniej granicy działek nr 105/2, 105/1, 110 do rzeki Horodnianki,
przecina rzekę i biegnie północno-zachodnią granicą drogi lokalnej nr 1565 do
południowo-wschodniej granicy gruntów z wsią Ruszczany, granicą tych gruntów
dochodzi do drogi lokalnej nr 1568, przecina tę drogę, załamuje się na
południowy wschód i biegnie południowo-zachodnią granicą tej drogi do
skrzyżowania z drogą lokalna nr 1561, załamuje się na południe i biegnie
zachodnią granicą ulicy Piaskowej i dalej zachodnią granicą drogi lokalnej nr
1502 do drogi wojewódzkiej nr 03491 (Białystok-Kruszewo), przecina tę drogę i
biegnie zachodnia granicą drogi lokalnej nr 1519 do granicy gruntów wsi
Kościuki, załamuje się na wschód i biegnie po punktach granicznych nr 1-5
(według mapy ewidencyjnej wsi Kościuki, gmina Choroszcz, z 1980 r.), dochodzi do
drogi wojewódzkiej nr 03495 w kierunku wsi Zaczerlany, załamuje się na południe
i biegnie zachodnią granicą tej drogi (według mapy topograficznej 245.322,
arkusz Kościuki) przez wsie Zaczerlany i Zawady do stacji PKP Baciuty, od stacji
biegnie według mapy topograficznej 245.324, arkusz Bokiny, z 1982 r.) zachodnią
granicą drogi wojewódzkiej nr 03489 przez wieś Dobrowoda do wsi Turośń Dolna
(według mapy topograficznej 245.342, arkusz Uhowo, z 1992 r.), od tej wsi
biegnie zachodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 03472 przez wsie Piećki,
Borowskie Michały do granicy miasta Suraż (według mapy topograficznej 245.344,
arkusz Suraż, z 1992 r.), następnie północną granicą ulic Białostockiej,
Zabłudowskiej oraz częścią ulicy Piłsudskiego, przez most drogowy na rzece
Narew, dochodzi do punktu początkowego nr 419.
ż 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

388--z dnia 10 lipca 1996 r. w sprawie zmian w składzie Polskiego Komitetu
Normalizacyjnego.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

389--z dnia 12 lipca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia szczegółowych zasad ustalania wysokości jednorazowego
odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy rolniczej i chorób zawodowych
oraz zasiłku chorobowego.

OBWIESZCZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

390--z dnia 12 lipca 1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu
ustawy o pracowniczych ogrodach działkowych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ ORAZ SPRAW
WEWNĘTRZNYCH
z dnia 24 października 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie znaków i sygnałów drogowych.
(Dz. U. Nr 129, poz. 609)
Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr
104, poz. 515) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministrów Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Spraw
Wewnętrznych z dnia 11 stycznia 1993 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych
(Dz. U. Nr 32, poz. 145) w ż 29 dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
"3) osoby upoważnione przez komendanta wojewódzkiego Policji do zatrzymywania
pojazdów przed położonymi w bezpośrednim sąsiedztwie szkoły przejściami dla
pieszych - przez uniesienie w górę specjalnej tarczy."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: w z. S. Rybak
Minister Spraw Wewnętrznych: Z. Siemiątkowski


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 30 grudnia 1996 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Stowarzyszeniu Katolickiej Młodzieży
Akademickiej Wyższej Szkoły Humanistycznej w Pułtusku.
(Dz. U. Nr 158, poz. 820)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 3) i w związku z art. 7 ust. 4a ustawy z dnia 12 listopada 1985 r.
o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r.
Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i
434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Stowarzyszenie Katolickiej Młodzieży
Akademickiej Wyższej Szkoły Humanistycznej w Pułtusku", erygowanej przez Biskupa
Płockiego.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów: L. Miller

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

397--z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy
ekonomicznej w województwie katowickim.
398--z dnia 2 lipca 1996 r. w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do
Spraw Reformy Zabezpieczenia Społecznego.
399--z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Obrony
Narodowej.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 4 listopada 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu rozdysponowania kontyngentów na
przywóz alkoholi skażonych, niektórych napojów alkoholowych, wyrobów
tytoniowych, benzyn oraz olejów napędowych i opałowych.
(Dz. U. Nr 129, poz. 610)
Na podstawie art. 58 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne
(Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434
oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 22
grudnia 1993 r. w sprawie sposobu rozdysponowania kontyngentów na przywóz
alkoholi skażonych, niektórych napojów alkoholowych, wyrobów tytoniowych, benzyn
oraz olejów napędowych i opałowych (Dz. U. Nr 131, poz. 628) ż 2 otrzymuje
brzmienie:
"ż 2. Z uwagi na ważny interes gospodarczy kraju kolejny kontyngent półroczny
może być rozdysponowany w półroczu poprzednim, a część kontyngentu, o którym
mowa w ż 1 ust. 6, nie wykorzystana w pierwszym półroczu, może być
rozdysponowana w półroczu następnym."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: w z. J. Kaczurba
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 15 października 1996 r.
w sprawie określenia gmin wchodzących w skład województw.
(Dz. U. Nr 130, poz. 612)
Na podstawie art. 49 ust. 3 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach
rządowej administracji ogólnej (Dz. U. Nr 21, poz. 123, z 1991 r. Nr 75, poz.
328, z 1995 r. Nr 74, poz. 368 i z 1996 r. Nr 106, poz. 498) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W skład województwa warszawskiego wchodzą:
1) gminy miasta stołecznego Warszawy: Warszawa-Bemowo, Warszawa-Białołęka,
Warszawa-Bielany, Warszawa-Centrum, Warszawa-Rembertów, Warszawa-Targówek,
Warszawa-Ursus, Warszawa-Ursynów, Warszawa-Wawer, Warszawa-Wilanów i
Warszawa-Włochy,
2) gminy miejskie: Józefów, Kobyłka, Legionowo, Marki, Milanówek, Nowy Dwór
Mazowiecki, Otwock, Piastów, Podkowa Leśna, Pruszków, Sulejówek, Wesoła, Ząbki i
Zielonka,
3) gminy: Błonie, Brochów, Brwinów, Celestynów, Czosnów, Góra Kalwaria, Grodzisk
Mazowiecki, Halinów, Izabelin, Jabłonna, Kampinos, Karczew, Konstancin-Jeziorna,
Leoncin, Leszno, Lesznowola, Łomianki, Michałowice, Nadarzyn, Nieporęt, Ożarów
Mazowiecki, Piaseczno, Pomiechówek, Prażmów, Radzymin, Raszyn, Serock, Stare
Babice, Tarczyn, Wiązowna, Wieliszew, Wołomin i Zakroczym.
ż 2. W skład województwa bialskopodlaskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Biała Podlaska, Międzyrzec Podlaski, Radzyń Podlaski i
Terespol,
2) gminy: Biała Podlaska, Czemierniki, Dębowa Kłoda, Drelów, Hanna, Huszlew,
Jabłoń, Janów Podlaski, Kąkolewnica Wschodnia, Kodeń, Komarówka Podlaska,
Konstantynów, Leśna Podlaska, Łomazy, Łosice, Międzyrzec Podlaski, Milanów,
Olszanka, Parczew, Piszczac, Platerów, Podedwórze, Radzyń Podlaski, Rokitno,
Rossosz, Sarnaki, Siemień, Sławatycze, Sosnówka, Stara Kornica, Terespol,
Tuczna, Ulan-Majorat, Wisznice, Wohyń i Zalesie.
ż 3. W skład województwa białostockiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Białystok, Bielsk Podlaski, Brańsk, Hajnówka i Siemiatycze,
2) gminy: Białowieża, Bielsk Podlaski, Boćki, Brańsk, Choroszcz, Czarna
Białostocka, Czeremcha, Czyże, Dąbrowa Białostocka, Dobrzyniewo Kościelne,
Drohiczyn, Dubicze Cerkiewne, Dziadkowice, Grodzisk, Gródek, Hajnówka, Janów,
Jasionówka, Jaświły, Juchnowiec Dolny, Kleszczele, Knyszyn, Korycin, Krynki,
Krypno, Kuźnica, Łapy, Michałowo, Mielnik, Milejczyce, Mońki, Narew, Narewka,
Nowy Dwór, Nurzec-Stacja, Orla, Poświętne, Rudka, Sidra, Siemiatycze, Sokółka,
Suchowola, Supraśl, Suraż, Szudziałowo, Turośń Kościelna, Tykocin, Wasilków,
Wyszki i Zabłudów.
ż 4. W skład województwa bielskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Bielsko-Biała, Cieszyn, Oświęcim, Sucha Beskidzka, Szczyrk,
Ustroń, Wisła i Żywiec,
2) gminy: Andrychów, Brenna, Brzeźnica, Buczkowice, Budzów, Chełmek, Chybie,
Czernichów, Dębowiec, Gilowice, Goleszów, Hażlach, Istebna, Jasienica, Jaworze,
Jeleśnia, Kalwaria Zebrzydowska, Kęty, Koszarawa, Kozy, Lanckorona, Lipowa,
Łękawica, Łodygowice, Maków Podhalański, Milówka, Mucharz, Osiek, Oświęcim,
Polanka Wielka, Porąbka, Przeciszów, Radziechowy-Wieprz, Rajcza, Skoczów,
Spytkowice, Strumień, Stryszawa, Stryszów, Ślemień, Świnna, Tomice, Ujsoły,
Wadowice, Węgierska Górka, Wieprz, Wilamowice, Wilkowice, Zator, Zawoja i
Zembrzyce.
ż 5. W skład województwa bydgoskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Bydgoszcz, Chojnice i Inowrocław,
2) gminy: Barcin, Białe Błota, Bursy, Bukowiec, Cekcyn, Chojnice, Czersk,
Dąbrowa, Dąbrowa Biskupia, Dąbrowa Chełmińska, Dobrcz, Dragacz, Drzycim, Gąsawa,
Gniewkowo, Gostycyn, Inowrocław, Janikowo, Janowiec Wielkopolski, Jeziora
Wielkie, Jeżewo, Kamień Krajeński, Kcynia, Kęsowo, Koronowo, Kruszwica, Lniano,
Lubiewo, Łabiszyn, Mogilno, Mrocza, Nakło n. Notecią, Nowa Wieś Wielka, Nowe,
Osie, Osielsko, Pakość, Pruszcz, Rogowo, Rojewo, Sadki, Sępólno Krajeńskie,
Sicienko, Solec Kujawski, Sośno, Strzelno, Szubin, Śliwice, Świecie, Świekatowo,
Trzemeszno, Tuchola, Warlubie, Więcbork, Złotniki Kujawskie i Żnin.
ż 6. W skład województwa chełmskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Chełm, Krasnystaw, Rejowiec Fabryczny i Włodawa,
2) gminy: Białopole, Chełm, Cyców, Dorohusk, Dubienka, Hańsk, Kamień,
Krasnystaw, Kraśniczyn, Leśniowice, Łopiennik Górny, Rejowiec, Rejowiec
Fabryczny, Ruda-Huta, Sawin, Siedliszcze, Siennica Różana, Sosnowica, Stary
Brus, Urszulin, Wierzbica, Włodawa, Wojsławice, Wola Uhruska, Wyryki i Żmudź.
ż 7. W skład województwa ciechanowskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Ciechanów, Działdowo, Mława, Płońsk i Raciąż,
2) gminy: Baboszewo, Bieżuń, Ciechanów, Czernice Borowe, Działdowo, Dzierzążnia,
Dzierzgowo, Glinojeck, Gołymin-Ośrodek, Grudusk, Gzy, Iłowo-Osada, Joniec,
Karniewo, Krasne, Kuczbork-Osada, Lidzbark, Lipowiec Kościelny, Lubowidz,
Lutocin, Naruszewo, Nasielsk, Nowe Miasto, Ojrzeń, Opinogóra Górna, Płońsk,
Płośnica, Pokrzywnica, Pułtusk, Raciąż, Radzanów, Regimin, Rybno, Siemiątkowo
Koziebrodzkie, Sochocin, Sońsk, Strzegowo-Osada, Stupsk, Szreńsk, Szydłowo,
Świercze, Wieczfnia Kościelna, Winnica, Wiśniewo, Załuski i Żuromin.
ż 8. W skład województwa częstochowskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Częstochowa, Kalety, Lubliniec i Myszków,
2) gminy: Blachownia, Boronów, Ciasna, Dąbrowa Zielona, Dobrodzień, Gidle,
Gorzów Śląski, Herby, Irządze, Janów, Kamienica Polska, Kłobuck, Kłomnice,
Kochanowice, Koniecpol, Konopiska, Koszęcin, Koziegłowy, Kroczyce, Kruszyna,
Krzepice, Lelów, Lipie, Miedźno, Moskorzew, Mstów, Mykanów, Niegowa, Nowa
Brzeźnica, Olesno, Olsztyn, Opatów, Pajęczno, Panki, Pawonków, Poczesna, Popów,
Poraj, Praszka, Przyrów, Przystajń, Radków, Radłów, Rędziny, Rudniki, Secemin,
Starcza, Strzelce Wielkie, Szczekociny, Włodowice, Woźniki, Wręczyca Wielka,
Żarki i Żytno.
ż 9. W skład województwa elbląskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Elbląg, Braniewo, Krynica Morska, Kwidzyn i Malbork,
2) gminy: Braniewo, Dzierzgoń, Elbląg, Frombork, Gardeja, Godkowo, Gronowo
Elbląskie, Kisielice, Kwidzyn, Lelkowo, Lichnowy, Malbork, Markusy, Mikołajki
Pomorskie, Milejewo, Miłoradz, Młynary, Nowy Dwór Gdański, Nowy Staw, Orneta,
Ostaszewo, Pasłęk, Pieniężno, Płoskinia, Prabuty, Rychliki, Ryjewo, Sadlinki,
Stare Pole, Stary Dzierzgoń, Stary Targ, Stegna, Susz, Sztum, Sztutowo,
Tolkmicko i Wilczęta.
ż 10. W skład województwa gdańskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Gdańsk, Czarna Woda, Gdynia, Hel, Jastarnia, Kościerzyna,
Pruszcz Gdański, Puck, Reda, Rumia, Skórcz, Sopot, Starogard Gdański, Tczew,
Wejherowo i Władysławowo,
2) gminy: Bobowo, Cedry Wielkie, Chmielno, Choczewo, Dziemiany, Gniew, Gniewino,
Kaliska, Karsin, Kartuzy, Kolbudy Górne, Kosakowo, Kościerzyna, Krokowa, Linia,
Liniewo, Lipusz, Lubichowo, Luzino, Łęczyce, Morzeszczyn, Nowa Karczma,
Osieczna, Osiek, Pelplin, Pruszcz Gdański, Przodkowo, Przywidz, Pszczółki, Puck,
Sierakowice, Skarszewy, Skórcz, Smętowo Graniczne, Somonino, Stara Kiszewa,
Starogard Gdański, Stężyca, Subkowy, Suchy Dąb, Sulęczyno, Szemud, Tczew, Trąbki
Wielkie, Wejherowo, Zblewo i Żukowo.
ż 11. W skład województwa gorzowskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Gorzów Wielkopolski i Kostrzyn,
2) gminy: Barlinek, Bierzwnik, Bledzew, Bogdaniec, Boleszkowice, Choszczno,
Deszczno, Dębno, Dobiegniew, Drawno, Drezdenko, Górzyca, Kłodawa, Krzeszyce,
Krzęcin, Lubiszyn, Lubniewice, Miedzichowo, Międzychód, Międzyrzecz, Myślibórz,
Nowogródek Pomorski, Ośno Lubuskie, Pełczyce, Przytoczna, Pszczew, Recz, Rzepin,
Santok, Skwierzyna, Słońsk, Słubice, Stare Kurowo, Strzelce Krajeńskie, Sulęcin,
Trzciel, Witnica i Zwierzyn.
ż 12. W skład województwa jeleniogórskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Jelenia Góra, Bolesławiec, Kamienna Góra, Karpacz, Kowary,
Lubań, Piechowice, Szklarska Poręba, Świeradów-Zdrój, Wojcieszów, Zawidów i
Zgorzelec,
2) gminy: Bogatynia, Bolesławiec, Bolków, Gryfów Śląski, Janowice Wielkie, Jeżów
Sudecki, Kamienna Góra, Leśna, Lubań, Lubawka, Lubomierz, Lwówek Śląski,
Marciszów, Mirsk, Mysłakowice, Nowogrodziec, Olszyna, Osiecznica, Pieńsk,
Platerówka, Podgórzyn, Siekierczyn, Stara Kamienica, Sulików, Świerzawa,
Węgliniec, Wleń i Zgorzelec.
ż 13. W skład województwa kaliskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Kalisz, Ostrów Wielkopolski i Sulmierzyce,
2) gminy: Baranów, Blizanów, Bolesławiec, Bralin, Brzeziny, Ceków-Kolonia,
Chocz, Czajków, Czastary, Czermin, Dobrzyca, Doruchów, Dziadowa Kłoda, Galewice,
Gizałki, Godziesze Wielkie, Gołuchów, Grabów n. Prosną, Jaraczewo, Jarocin,
Kępno, Kobyla Góra, Kotlin, Koźmin, Koźminek, Kraszewice, Krotoszyn, Lisków,
Łęka Opatowska, Łubnice, Międzybórz, Mikstat, Mycielin, Nowe Skalmierzyce,
Odolanów, Opatówek, Ostrów Wielkopolski, Ostrzeszów, Perzów, Pleszew,
Przygodzice, Raszków, Rozdrażew, Rychtal, Sieroszewice, Sokolniki, Sośnie,
Stawiszyn, Syców, Szczytniki, Trzcinica, Wieruszów, Zduny, Żelazków i Żerków.
ż 14. W skład województwa katowickiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Katowice, Będzin, Bieruń, Bukowno, Bytom, Chorzów, Czeladź,
Dąbrowa Górnicza, Gliwice, Imielin, Jastrzębie-Zdrój, Jaworzno, Knurów, Lędziny,
Łaziska Górne, Miasteczko Śląskie, Mikołów, Mysłowice, Orzesze, Piekary Śląskie,
Poręba, Pszów, Pyskowice, Racibórz, Ruda Śląska, Rybnik, Rydułtowy, Siemianowice
Śląskie, Sławków, Sosnowiec, Świętochłowice, Tarnowskie Góry, Tychy, Wodzisław
Śląski, Wojkowice, Zabrze, Zawiercie i Żory,
2) gminy: Babice, Bestwina, Bobrowniki, Bojszowy, Bolesław, Brzeszcze, Chełm
Śląski, Chrzanów, Czechowice-Dziedzice, Czerwionka-Leszczyny, Gaszowice,
Gierałtowice, Goczałkowice-Zdrój, Godów, Gorzyce, Jejkowice, Klucze, Kobiór,
Kornowac, Krupski Młyn, Krzanowice, Krzyżanowice, Kuźnia Raciborska, Libiąż,
Lubomia, Lyski, Łazy, Marklowice, Miedźna, Mierzęcice, Mszana, Nędza,
Ogrodzieniec, Olkusz, Ornontowice, Pawłowice, Pietrowice Wielkie, Pilchowice,
Pilica, Psary, Pszczyna, Rudnik, Rudziniec, Siewierz, Sośnicowice, Suszec,
Świerklaniec, Świerklany, Tąpkowice, Toszek, Trzebinia, Tworóg, Wielowieś,
Wolbrom, Wyry, Zbrosławice, Zebrzydowice i Żarnowiec.
ż 15. W skład województwa kieleckiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Kielce, Ostrowiec Świętokrzyski, Skarżysko-Kamienna i
Starachowice,
2) gminy: Bałtów, Bejsce, Bieliny, Bliżyn, Bodzechów, Bodzentyn, Brody,
Busko-Zdrój, Charsznica, Chęciny, Chmielnik, Czarnocin, Daleszyce, Działoszyce,
Gnojno, Górno, Imielno, Jędrzejów, Kazimierza Wielka, Kije, Końskie, Koszyce,
Kozłów, Krasocin, Książ Wielki, Kunów, Łagów, Łączna, Łopuszno, Małogoszcz,
Masłów, Michałów, Miechów, Miedziana Góra, Mirzec, Mniów, Morawica, Nagłowice,
Nowa Słupia, Nowy Korczyn, Oksa, Oleśnica, Opatowiec, Pacanów, Pałecznica,
Pawłów, Piekoszów, Pierzchnica, Pińczów, Racławice, Radoszyce, Raków, Ruda
Maleniecka, Sędziszów, Sitkówka-Nowiny, Skalbmierz, Skarżysko Kościelne,
Słaboszów, Słupia, Słupia (Konecka), Smyków, Sobków, Solec-Zdrój, Stąporków,
Stopnica, Strawczyn, Suchedniów, Szydłów, Tuczępy, Waśniów, Wąchock, Wiślica,
Włoszczowa, Wodzisław, Zagnańsk i Złota.
ż 16. W skład województwa konińskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Konin, Koło, Słupca i Turek,
2) gminy: Babiak, Brudzew, Chodów, Dąbie, Dobra, Golina, Grabów, Grodziec,
Grzegorzew, Kawęczyn, Kazimierz Biskupi, Kleczew, Kłodawa, Koło, Kościelec,
Kramsk, Krzymów, Lądek, Malanów, Olszówka, Orchowo, Osiek Mały, Ostrowite,
Powidz, Przedecz, Przykona, Pyzdry, Rychwał, Rzgów, Skulsk, Słupca, Sompolno,
Stare Miasto, Strzałkowo, Ślesin, Świnice Warckie, Tuliszków, Turek, Uniejów,
Wierzbinek, Wilczyn, Witkowo, Władysławów i Zagórów.
ż 17. W skład województwa koszalińskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Koszalin, Białogard, Darłowo, Kołobrzeg, Szczecinek i
Świdwin,
2) gminy: Barwice, Będzino, Białogard, Biały Bór, Biesiekierz, Bobolice, Borne
Sulinowo, Brzeżno, Czaplinek, Darłowo, Drawsko Pomorskie, Dygowo, Gościno,
Grzmiąca, Kalisz Pomorski, Karlino, Kołobrzeg, Malechowo, Manowo, Mielno,
Ostrowice, Polanów, Połczyn-Zdrój, Rąbino, Rymań, Sianów, Siemyśl, Sławoborze,
Szczecinek, Świdwin, Świeszyno, Tychowo, Ustronie Morskie, Wierzchowo i
Złocieniec.
ż 18. W skład województwa krakowskiego wchodzą:
1) gmina miejska: Kraków,
2) gminy: Alwernia, Biskupice, Czernichów, Dobczyce, Drwinia, Gdów, Gołcza,
Igołomia-Wawrzeńczyce, Iwanowice, Jerzmanowice-Przeginia, Kłaj,
Kocmyrzów-Luborzyca, Koniusza, Krzeszowice, Liszki, Michałowice, Mogilany,
Myślenice, Niepołomice, Nowe Brzesko, Pcim, Proszowice, Raciechowice,
Radziemice, Siepraw, Skała, Skawina, Słomniki, Sułkowice, Sułoszowa, Świątniki
Górne, Tokarnia, Trzyciąż, Wieliczka, Wielka Wieś, Wiśniowa, Zabierzów i
Zielonki.
ż 19. W skład województwa krośnieńskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Krosno, Jasło i Sanok,
2) gminy: Baligród, Besko, Biecz, Brzozów, Brzyska, Bukowsko, Chorkówka, Cisna,
Czarna, Dębowiec, Domaradz, Dukla, Dydnia, Haczów, Iwonicz-Zdrój, Jasienica
Rosielna, Jasło, Jedlicze, Kołaczyce, Komańcza, Korczyna, Krempna, Krościenko
Wyżne, Lesko, Lipinki, Lutowiska, Miejsce Piastowe, Nowy Żmigród, Nozdrzec,
Olszanica, Osiek Jasielski, Rymanów, Sanok, Skołyszyn, Solina, Tarnowiec, Tyrawa
Wołoska, Ustrzyki Dolne, Wojaszówka, Zagórz i Zarszyn.
ż 20. W skład województwa legnickiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Legnica, Chojnów, Głogów, Jawor, Lubin i Złotoryja,
2) gminy: Chocianów, Chojnów, Gaworzyce, Głogów, Grębocice, Gromadka,
Jerzmanowa, Kotla, Krotoszyce, Kunice, Legnickie Pole, Lubin, Męcinka,
Miłkowice, Mściwojów, Paszowice, Pęcław, Pielgrzymka, Polkowice, Prochowice,
Przemków, Radwanice, Rudna, Ruja, Ścinawa, Udanin, Warta Bolesławiecka, Wądroże
Wielkie, Zagrodno, Złotoryja i Żukowice.
ż 21. W skład województwa leszczyńskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Leszno i Kościan,
2) gminy: Bojanowo, Borek Wielkopolski, Gostyń, Góra, Jemielno, Jutrosin,
Kobylin, Kościan, Krobia, Krzemieniewo, Krzywiń, Lipno, Miejska Górka, Niechlów,
Osieczna, Pakosław, Pępowo, Piaski, Pogorzela, Poniec, Przemęt, Rawicz, Rydzyna,
Szlichtyngowa, Śmigiel, Święciechowa, Wąsosz, Wijewo, Włoszakowice i Wschowa.
ż 22. W skład województwa lubelskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Lublin, Dęblin, Kraśnik, Lubartów, Puławy i Świdnik,
2) gminy: Abramów, Baranów, Bełżyce, Borki, Borzechów, Bychawa, Chodel,
Dzierzkowice, Fajsławice, Firlej, Garbów, Głusk, Jabłonna, Janowiec, Jastków,
Jeziorzany, Józefów, Kamionka, Karczmiska, Kazimierz Dolny, Kock, Konopnica,
Końskowola, Kraśnik, Krzczonów, Kurów, Lubartów, Ludwin, Łaziska, Łęczna,
Markuszów, Mełgiew, Michów, Milejów, Nałęczów, Niedrzwica Duża, Niedźwiada,
Niemce, Nowodwór, Opole Lubelskie, Ostrówek, Ostrów Lubelski, Piaski, Poniatowa,
Puchaczów, Puławy, Rybczewice, Ryki, Serniki, Spiczyn, Stężyca, Strzyżewice,
Trawniki, Ułęż, Urzędów, Uścimów, Wąwolnica, Wilkołaz, Wilków, Wojciechów,
Wólka, Zakrzówek i Żyrzyn.
ż 23. W skład województwa łomżyńskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Łomża, Grajewo, Kolno, Wysokie Mazowieckie i Zambrów,
2) gminy: Andrzejewo, Boguty-Pianki, Ciechanowiec, Czyżew-Osada, Goniądz,
Grabowo, Grajewo, Jedwabne, Klukowo, Kobylin-Borzymy, Kolno, Kołaki Kościelne,
Kulesze Kościelne, Łomża, Mały Płock, Miastkowo, Nowe Piekuty, Nowogród, Nur,
Perlejewo, Piątnica, Przytuły, Radziłów, Rajgród, Rutki, Sokoły, Stawiski,
Szczuczyn, Szepietowo, Szulborze Wielkie, Szumowo, Śniadowo, Trzcianne, Turośl,
Wąsosz, Wizna, Wysokie Mazowieckie, Zambrów, Zaręby Kościelne, Zawady i Zbójna.
ż 24. W skład województwa łódzkiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Łódź, Głowno, Konstantynów Łódzki, Ozorków, Pabianice i
Zgierz,
2) gminy: Aleksandrów Łódzki, Andrespol, Brójce, Głowno, Nowosolna, Ozorków,
Pabianice, Parzęczew, Rzgów, Stryków i Zgierz.
ż 25. W skład województwa nowosądeckiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Nowy Sącz, Gorlice, Grybów, Jordanów, Limanowa, Mszana Dolna,
Nowy Targ, Szczawnica i Zakopane,
2) gminy: Biały Dunajec, Bobowa, Bukowina Tatrzańska, Bystra-Sidzina, Chełmiec,
Czarny Dunajec, Czorsztyn, Dobra, Gorlice, Gródek n. Dunajcem, Grybów, Jabłonka,
Jodłownik, Jordanów, Kamienica, Kamionka Wielka, Korzenna, Kościelisko,
Krościenko n. Dunajcem, Krynica, Laskowa, Limanowa, Lipnica Wielka, Lubień,
Łabowa, Łapsze Niżne, Łącko, Łososina Dolna, Łukowica, Łużna, Moszczenica,
Mszana Dolna, Muszyna, Nawojowa, Niedźwiedź, Nowy Targ, Ochotnica Dolna,
Piwniczna, Podegrodzie, Poronin, Raba Wyżna, Rabka, Ropa, Rytro, Sękowa, Stary
Sącz, Szaflary, Tymbark i Uście Gorlickie.
ż 26. W skład województwa olsztyńskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Olsztyn, Bartoszyce, Górowo Iławeckie, Iława, Kętrzyn,
Lidzbark Warmiński, Lubawa, Mrągowo, Ostróda i Szczytno,
2) gminy: Barciany, Barczewo, Bartoszyce, Biskupiec, Bisztynek, Dąbrówno, Dobre
Miasto, Dywity, Dźwierzuty, Gietrzwałd, Górowo Iławeckie, Grunwald, Iława,
Janowiec Kościelny, Janowo, Jedwabno, Jeziorany, Jonkowo, Kętrzyn, Kiwity,
Kolno, Korsze, Kozłowo, Lidzbark Warmiński, Lubawa, Lubomino, Łukta, Małdyty,
Miłakowo, Miłomłyn, Morąg, Mrągowo, Nidzica, Olsztynek, Ostróda, Pasym, Piecki,
Purda, Reszel, Sępopol, Sorkwity, Srokowo, Stawiguda, Szczytno, Świątki,
Świętajno, Wielbark i Zalewo.
ż 27. W skład województwa opolskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Opole, Brzeg i Kędzierzyn-Koźle,
2) gminy: Baborów, Biała, Bierawa, Branice, Brzeg, Byczyna, Chrząstowice, Cisek,
Dąbrowa, Dobrzeń Wielki, Domaszowice, Głogówek, Głubczyce, Głuchołazy, Gogolin,
Grodków, Izbicko, Jemielnica, Kamiennik, Kietrz, Kluczbork, Kolonowskie,
Komprachcice, Korfantów, Krapkowice, Lasowice Wielkie, Leśnica, Lewin Brzeski,
Lubrza, Lubsza, Łambinowice, Łubniany, Murów, Namysłów, Niemodlin, Nysa,
Olszanka, Otmuchów, Ozimek, Paczków, Pakosławice, Pawłowiczki, Pokój, Polska
Cerekiew, Popielów, Prószków, Prudnik, Reńska Wieś, Skoroszyce, Strzelce
Opolskie, Strzeleczki, Świerczów, Tarnów Opolski, Tułowice, Turawa, Ujazd,
Walce, Wilków, Wołczyn, Zawadzkie, Zdzieszowice i Zębowice.
ż 28. W skład województwa ostrołęckiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Ostrołęka, Maków Mazowiecki, Ostrów Mazowiecka i Przasnysz,
2) gminy: Baranowo, Brańszczyk, Brok, Chorzele, Czarnia, Czerwin, Czerwonka,
Dąbrówka, Długosiodło, Goworowo, Jednorożec, Kadzidło, Klembów, Krasnosielc,
Krzynowłoga Mała, Lelis, Łyse, Małkinia Górna, Młynarze, Myszyniec, Obryte,
Olszewo-Borki, Ostrów Mazowiecka, Płoniawy-Bramura, Przasnysz, Rozogi, Różan,
Rząśnik, Rzekuń, Rzewnie, Somianka, Stary Lubotyń, Sypniewo, Szelków, Tłuszcz,
Troszyn, Wąsewo, Wyszków, Zabrodzie i Zatory.
ż 29. W skład województwa pilskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Piła, Chodzież, Czarnków, Wałcz, Wągrowiec i Złotów,
2) gminy: Białośliwie, Budzyń, Chodzież, Czarnków, Człopa, Damasławek, Drawsko,
Gołańcz, Jastrowie, Kaczory, Krajenka, Krzyż Wielkopolski, Lipka, Lubasz,
Łobżenica, Margonin, Miasteczko Krajeńskie, Mirosławiec, Okonek, Połajewo,
Rogoźno, Ryczywół, Szamocin, Szydłowo, Tarnówka, Trzcianka, Tuczno, Ujście,
Wałcz, Wapno, Wągrowiec, Wieleń, Wronki, Wyrzysk, Wysoka, Zakrzewo i Złotów.
ż 30. W skład województwa piotrkowskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Piotrków Trybunalski, Bełchatów, Radomsko i Tomaszów
Mazowiecki,
2) gminy: Aleksandrów, Bełchatów, Będków, Białaczów, Budziszewice, Czarnocin,
Czerniewice, Dłutów, Dobryszyce, Drużbice, Fałków, Gomunice, Gorzkowice,
Grabica, Inowłódz, Kamieńsk, Kleszczów, Kluczewsko, Kluki, Kobiele Wielkie,
Kodrąb, Koluszki, Lgota Wielka, Lubochnia, Ładzice, Łęki Szlacheckie, Masłowice,
Mniszków, Moszczenica, Opoczno, Paradyż, Poświętne, Przedbórz, Radomsko, Ręczno,
Rokiciny, Rozprza, Rząśnia, Rzeczyca, Sławno, Sulejów, Sulmierzyce, Szczerców,
Tomaszów Mazowiecki, Tuszyn, Ujazd, Wielgomłyny, Wola Krzysztoporska, Wolbórz,
Zelów, Żarnów i Żelechlinek.
ż 31. W skład województwa płockiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Płock, Gostynin, Kutno, Łęczyca i Sierpc,
2) gminy: Bedlno, Bielsk, Bodzanów, Brudzeń Duży, Bulkowo, Czerwińsk n. Wisłą,
Daszyna, Dąbrowice, Drobin, Gąbin, Gostynin, Gozdowo, Góra Św. Małgorzaty, Iłów,
Kiernozia, Krośniewice, Krzyżanów, Kutno, Łanięta, Łąck, Łęczyca, Mała Wieś,
Mochowo, Nowe Ostrowy, Nowy Duninów, Oporów, Pacyna, Piątek, Radzanowo,
Rościszewo, Sanniki, Sierpc, Słubice, Słupno, Stara Biała, Staroźreby, Strzelce,
Szczawin, Kościelny, Szczutowo, Witonia, Wyszogród, Zawidz i Żychlin.
ż 32. W skład województwa poznańskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Poznań, Gniezno, Luboń, Obrzycko i Puszczykowo,
2) gminy: Brodnica, Buk, Chrzypsko Wielkie, Czempiń, Czerniejewo, Czerwonak,
Dolsk, Dominowo, Dopiewo, Duszniki, Gniezno, Granowo, Grodzisk Wielkopolski,
Kamieniec, Kaźmierz, Kiszkowo, Kleszczewo, Kłecko, Kołaczkowo, Komorniki,
Kostrzyn, Kórnik, Krzykosy, Książ Wielkopolski, Kuślin, Kwilcz, Lwówek, Łubowo,
Mieleszyn, Mieścisko, Miłosław, Mosina, Murowana Goślina, Nekla, Niechanowo,
Nowe Miasto n. Wartą, Nowy Tomyśl, Oborniki, Obrzycko, Opalenica, Ostroróg,
Pniewy, Pobiedziska, Rakoniewice, Rokietnica, Sieraków, Skoki, Stęszew, Suchy
Las, Swarzędz, Szamotuły, Śrem, Środa Wielkopolska, Tarnowo Podgórne,
Wielichowo, Września i Zaniemyśl.
ż 33. W skład województwa przemyskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Przemyśl, Dynów, Jarosław, Lubaczów, Przeworsk i Radymno,
2) gminy: Adamówka, Bircza, Chłopice, Cieszanów, Dubiecko, Dynów, Fredropol,
Gać, Horyniec, Jarosław, Jawornik Polski, Kańczuga, Krasiczyn, Krzywcza, Laszki,
Lubaczów, Medyka, Narol, Oleszyce, Orły, Pawłosiów, Pruchnik, Przemyśl,
Przeworsk, Radymno, Rokietnica, Roźwienica, Sieniawa, Stary Dzików, Stubno,
Tryńcza, Wiązownica, Wielkie Oczy, Zarzecze i Żurawica.
ż 34. W skład województwa radomskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Radom i Pionki,
2) gminy: Belsk Duży, Białobrzegi, Błędów, Borkowice, Chlewiska, Chotcza,
Chynów, Ciepielów, Drzewica, Garbatka-Letnisko, Gielniów, Głowaczów, Gniewoszów,
Goszczyn, Gowarczów, Gózd, Grabów n. Pilicą, Grójec, Iłża, Jasieniec, Jastrząb,
Jastrzębia, Jedlińsk, Jedlnia-Letnisko, Kazanów, Klwów, Kowala, Kozienice,
Lipsko, Magnuszew, Mirów, Mogielnica, Nowe Miasto n. Pilicą, Odrzywół, Orońsko,
Pionki, Pniewy, Policzna, Potworów, Promna, Przyłęk, Przysucha, Przytyk,
Radzanów, Rusinów, Rzeczniów, Sieciechów, Sienno, Skaryszew, Solec n. Wisłą,
Stara Błotnica, Stromiec, Szydłowiec, Tczów, Warka, Wieniawa, Wierzbica,
Wolanów, Wyśmierzyce, Zakrzew i Zwoleń.
ż 35. W skład województwa rzeszowskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Rzeszów, Leżajsk, Łańcut i Mielec,
2) gminy: Białobrzegi, Błażowa, Boguchwała, Borowa, Chmielnik Rzeszowski,
Cmolas, Czarna, Czermin, Czudec, Frysztak, Gawłuszowice, Głogów Małopolski,
Grodzisko Dolne, Hyżne, Iwierzyce, Kamień, Kolbuszowa, Krasne, Kuryłówka,
Leżajsk, Lubenia, Łańcut, Markowa, Mielec, Niebylec, Niwiska, Nowa Sarzyna,
Ostrów, Przecław, Rakszawa, Raniżów, Ropczyce, Sędziszów Małopolski, Sokołów
Małopolski, Stary Dzikowiec, Strzyżów, Świlcza, Trzebownisko, Tuszów Narodowy,
Tyczyn, Wielopole Skrzyńskie, Wiśniowa i Żołynia.
ż 36. W skład województwa siedleckiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Siedlce, Garwolin, Łaskarzew, Łuków, Mińsk Mazowiecki,
Sokołów Podlaski i Węgrów,
2) gminy: Adamów, Bielany, Borowie, Cegłów, Ceranów, Dębe Wielkie, Dobre,
Domanice, Garwolin, Górzno, Grębków, Jabłonna Lacka, Jadów, Jakubów, Kałuszyn,
Kłoczew, Kołbiel, Korczew, Korytnica, Kosów Lacki, Kotuń, Krzywda, Latowicz,
Liw, Łaskarzew, Łochów, Łuków, Maciejowice, Miastków Kościelny, Miedzna, Mińsk
Mazowiecki, Mokobody, Mordy, Mrozy, Osieck, Paprotnia, Parysów, Pilawa,
Poświętne, Przesmyki, Repki, Sabnie, Sadowne, Serokomla, Siedlce, Siennica,
Skórzec, Sobienie-Jeziory, Sobolew, Sokołów Podlaski, Stanin, Stanisławów,
Sterdyń, Stoczek, Stoczek Łukowski, Strachówka, Suchożebry, Trojanów,
Trzebieszów, Wierzbno, Wilga, Wiśniew, Wodynie, Wojcieszków, Wola Mysłowska,
Zbuczyn Poduchowny i Żelechów.
ż 37. W skład województwa sieradzkiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Sieradz i Zduńska Wola,
2) gminy: Biała, Błaszki, Brąszewice, Brzeźno, Buczek, Burzenin, Czarnożyły,
Dalików, Dobroń, Działoszyn, Goszczanów, Kiełczygłów, Klonowa, Konopnica,
Lutomiersk, Lututów, Łask, Mokrsko, Osjaków, Ostrówek, Pątnów, Pęczniew,
Poddębice, Rusiec, Sędziejowice, Siemkowice, Sieradz, Skomlin, Szadek, Warta,
Wartkowice, Widawa, Wieluń, Wierzchlas, Wodzierady, Wróblew, Zadzim, Zapolice,
Zduńska Wola i Złoczew.
ż 38. W skład województwa skierniewickiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Skierniewice, Brzeziny, Łowicz, Rawa Mazowiecka, Sochaczew i
Żyrardów,
2) gminy: Baranów, Biała Rawska, Bielawy, Bolimów, Brzeziny, Chąśno, Cielądz,
Dmosin, Domaniewice, Głuchów, Godzianów, Jaktorów, Jeżów, Kocierzew Południowy,
Kowiesy, Lipce Reymontowskie, Łowicz, Łyszkowice, Maków, Młodzieszyn, Mszczonów,
Nieborów, Nowa Sucha, Nowy Kawęczyn, Puszcza Mariańska, Radziejowice, Rawa
Mazowiecka, Regnów, Rogów, Rybno, Sadkowice, Skierniewice, Słupia, Sochaczew,
Teresin, Wiskitki, Zduny i Żabia Wola.
ż 39. W skład województwa słupskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Słupsk, Człuchów, Lębork, Łeba, Sławno i Ustka,
2) gminy: Borzytuchom, Bytów, Cewice, Czarna Dąbrówka, Czarne, Człuchów,
Damnica, Debrzno, Dębnica Kaszubska, Główczyce, Kępice, Kobylnica, Koczała,
Kołczygłowy, Konarzyny, Lipnica, Miastko, Nowa Wieś Lęborska, Parchowo,
Postomino, Potęgowo, Przechlewo, Rzecznica, Sławno, Słupsk, Smołdzino,
Studzienice, Trzebielino, Tuchomie, Ustka i Wicko.
ż 40. W skład województwa suwalskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Suwałki, Augustów, Ełk, Giżycko i Sejny,
2) gminy: Augustów, Bakałarzewo, Banie Mazurskie, Bargłów Kościelny, Biała
Piska, Budry, Dubeninki, Ełk, Filipów, Giby, Giżycko, Gołdap, Jeleniewo,
Kalinowo, Kowale Oleckie, Krasnopol, Kruklanki, Lipsk, Mikołajki, Miłki,
Nowinka, Olecko, Orzysz, Pisz, Płaska, Pozezdrze, Prostki, Przerośl, Puńsk,
Raczki, Ruciane-Nida, Rutka-Tartak, Ryn, Sejny, Stare Juchy, Suwałki, Sztabin,
Szypliszki, Świętajno, Węgorzewo, Wieliczki, Wiżajny i Wydminy.
ż 41. W skład województwa szczecińskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Szczecin, Stargard Szczeciński i Świnoujście,
2) gminy: Banie, Bielice, Brojce, Cedynia, Chociwel, Chojna, Dobra, Dobra
(Szczecińska), Dobrzany, Dolice, Dziwnów, Golczewo, Goleniów, Gryfice, Gryfino,
Ińsko, Kamień Pomorski, Karnice, Kobylanka, Kołbaskowo, Kozielice, Lipiany,
Łobez, Marianowo, Maszewo, Mieszkowice, Międzyzdroje, Moryń, Nowe Warpno,
Nowogard, Osina, Płoty, Police, Przelewice, Przybiernów, Pyrzyce, Radowo Małe,
Resko, Rewal, Stara Dąbrowa, Stare Czarnowo, Stargard Szczeciński, Stepnica,
Suchań, Świerzno, Trzcińsko-Zdrój, Trzebiatów, Warnice, Węgorzyno, Widuchowa i
Wolin.
ż 42. W skład województwa tarnobrzeskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Tarnobrzeg, Sandomierz i Stalowa Wola,
2) gminy: Annopol, Baćkowice, Baranów Sandomierski, Batorz, Bogoria, Bojanów,
Chrzanów, Ćmielów, Dwikozy, Dzwola, Godziszów, Gorzyce, Gościeradów, Grębów,
Harasiuki, Iwaniska, Janów Lubelski, Jarocin, Jeżowe, Klimontów, Koprzywnica,
Krzeszów, Lipnik, Łoniów, Łubnice, Majdan Królewski, Modliborzyce, Nisko, Nowa
Dęba, Obrazów, Opatów, Osiek, Ożarów, Padew Narodowa, Połaniec, Potok Wielki,
Pysznica, Radomyśl, Rudnik, Rytwiany, Sadowie, Samborzec, Staszów, Szastarka,
Tarłów, Trzydnik Duży, Ulanów, Wilczyce, Wojciechowice, Zaklików, Zaleszany i
Zawichost.
ż 43. W skład województwa tarnowskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Tarnów, Bochnia i Dębica,
2) gminy: Bochnia, Bolesław, Borzęcin, Brzesko, Brzostek, Ciężkowice, Czarna,
Czchów, Dąbrowa Tarnowska, Dębica, Dębno, Gnojnik, Gręboszów, Gromnik, Iwkowa,
Jodłowa, Lipnica Murowana, Lisia Góra, Łapanów, Mędrzechów, Nowy Wiśnicz,
Olesno, Pilzno, Pleśna, Radgoszcz, Radłów, Radomyśl Wielki, Ryglice, Rzepiennik
Strzyżewski, Rzezawa, Skrzyszów, Szczucin, Szczurowa, Szerzyny, Tarnów,
Trzciana, Tuchów, Wadowice Górne, Wierzchosławice, Wietrzychowice, Wojnicz,
Zakliczyn, Żabno, Żegocina i Żyraków.
ż 44. W skład województwa toruńskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Toruń, Brodnica, Chełmno, Chełmża, Golub-Dobrzyń, Grudziądz,
Nowe Miasto Lubawskie i Wąbrzeźno,
2) gminy: Biskupiec, Bobrowo, Brodnica, Brzozie, Chełmno, Chełmża, Ciechocin,
Dębowa Łąka, Golub-Dobrzyń, Górzno, Grążawy, Grodziczno, Grudziądz, Gruta,
Jabłonowo Pomorskie, Kijewo Królewskie, Kowalewo Pomorskie, Książki, Kurzętnik,
Lisewo, Lubicz, Łasin, Łubianka, Łysomice, Nowe Miasto Lubawskie, Obrowo, Osiek,
Papowo Biskupie, Płużnica, Radomin, Radzyń Chełmiński, Rogóźno, Stolno, Świecie
n. Osą, Świedziebnia, Unisław, Wąbrzeźno, Wąpielsk, Wielka Nieszawka, Zbiczno i
Zławieś Wielka.
ż 45. W skład województwa wałbrzyskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Wałbrzych, Bielawa, Boguszów-Gorce, Duszniki-Zdrój,
Dzierżoniów, Jedlina-Zdrój, Kłodzko, Kudowa-Zdrój, Nowa Ruda, Pieszyce, Piława
Górna, Polanica-Zdrój, Szczawno-Zdrój, Świdnica i Świebodzice,
2) gminy: Bardo, Bystrzyca Kłodzka, Ciepłowody, Czarny Bór, Dobromierz,
Dzierżoniów, Głuszyca, Jaworzyna Śląska, Kamieniec Ząbkowicki, Kłodzko,
Lądek-Zdrój, Lewin Kłodzki, Marcinowice, Mieroszów, Międzylesie, Niemcza, Nowa
Ruda, Przeworno, Radków, Stare Bogaczowice, Stoszowice, Stronie Śląskie,
Strzegom, Szczytna, Świdnica, Walim, Ząbkowice Śląskie, Ziębice, Złoty Stok i
Żarów.
ż 46. W skład województwa włocławskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Włocławek, Aleksandrów Kujawski, Ciechocinek, Kowal, Lipno,
Nieszawa, Radziejów i Rypin,
2) gminy: Aleksandrów Kujawski, Baruchowo, Bądkowo, Bobrowniki, Boniewo, Brześć
Kujawski, Brzuze, Bytoń, Choceń, Chodecz, Chrostkowo, Czernikowo, Dobre, Dobrzyń
n. Wisłą, Fabianki, Izbica Kujawska, Kikół, Koneck, Kowal, Lipno, Lubanie,
Lubień Kujawski, Lubraniec, Osięciny, Piotrków Kujawski, Raciążek, Radziejów,
Rogowo, Rypin, Skępe, Skrwilno, Tłuchowo, Topólka, Waganiec, Wielgie, Włocławek,
Zakrzewo i Zbójno.
ż 47. W skład województwa wrocławskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Wrocław, Oleśnica i Oława,
2) gminy: Bierutów, Borów, Brzeg Dolny, Cieszków, Czernica, Długołęka,
Dobroszyce, Domaniów, Jelcz-Laskowice, Jordanów Śląski, Kąty Wrocławskie,
Kobierzyce, Kondratowice, Kostomłoty, Krośnice, Łagiewniki, Malczyce, Mietków,
Miękinia, Milicz, Oborniki Śląskie, Oleśnica, Oława, Prusice, Sobótka, Strzelin,
Środa Śląska, Święta Katarzyna, Trzebnica, Twardogóra, Wiązów, Wińsko, Wisznia
Mała, Wołów, Zawonia, Żmigród i Żórawina.
ż 48. W skład województwa zamojskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Zamość, Biłgoraj, Hrubieszów i Tomaszów Lubelski,
2) gminy: Adamów, Aleksandrów, Bełżec, Biłgoraj, Biszcza, Dołhobyczów, Frampol,
Goraj, Gorzków, Grabowiec, Horodło, Hrubieszów, Izbica, Jarczów, Józefów,
Komarów-Osada, Krasnobród, Krynice, Księżpol, Lubycza Królewska, Łabunie,
Łaszczów, Łukowa, Miączyn, Mircze, Nielisz, Obsza, Potok Górny, Rachanie,
Radecznica, Rudnik, Sitno, Skierbieszów, Stary Zamość, Sułów, Susiec,
Szczebrzeszyn, Tarnawatka, Tarnogród, Telatyn, Tereszpol, Tomaszów Lubelski,
Trzeszczany, Turobin, Tyszowice, Uchanie, Ulhówek, Werbkowice, Wysokie, Zakrzew,
Zamość, Zwierzyniec i Żółkiewka.
ż 49. W skład województwa zielonogórskiego wchodzą:
1) gminy miejskie: Zielona Góra, Gozdnica, Gubin, Łęknica, Nowa Sól, Żagań i
Żary,
2) gminy: Babimost, Bobrowice, Bojadła, Brody, Brzeźnica, Bytnica, Bytom
Odrzański, Cybinka, Czerwieńsk, Dąbie, Gubin, Iłowa, Jasień, Kargowa, Kolsko,
Kożuchów, Krosno Odrzańskie, Lipinki Łużyckie, Lubrza, Lubsko, Łagów, Małomice,
Maszewo, Niegosławice, Nowa Sól, Nowe Miasteczko, Nowogród Bobrzański, Otyń,
Przewóz, Siedlec, Siedlisko, Skąpe, Sława, Sulechów, Szczaniec, Szprotawa,
Świdnica, Świebodzin, Torzym, Trzebiechów, Trzebiel, Tuplice, Wolsztyn,
Wymiarki, Zabór, Zbąszynek, Zbąszyń, Zielona Góra, Żagań i Żary.
ż 50. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 22 października 1996 r.
w sprawie Wielkopolskiego Parku Narodowego.
(Dz. U. Nr 130, poz. 613)
Na podstawie art. 14 ust. 7 i 10 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o
ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r.
Nr 89, poz. 415, z 1995 r. Nr 147, poz. 713 i z 1996 r. Nr 91, poz. 409)
zarządza się, co następuje:
ż 1. Wielkopolski Park Narodowy, położony w województwie poznańskim, zwany dalej
"Parkiem", obejmuje obszar 7619,82 ha.
ż 2. W skład Parku wchodzą następujące obszary:
1) kompleks główny - określony linią graniczną, która biegnie od punktu
granicznego nr 2601 w kierunku północno-zachodnim zachodnią granicą działek nr
188L, 185L, 172L (arkusz 4, obręb Dębienko, gmina Stęszew), wschodnią granicą
drogi Stęszew - Wypalanki, północno-zachodnią granicą działek nr 171L/3, 170L/3,
169L/3, 586, 585/1, 585/2, 585/3, 584, 583, 582 (arkusz 3, obręb Konarzewo,
gmina Dopiewo), zachodnią granicą działek nr 532, 514/3 i 514/2, zachodnią i
północną granicą działki nr 166L/2, zachodnią granicą drogi Dębienko - Chomęcice
do narożnika działki nr 242/2, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie
północną granicą działek nr 242/2, 242/1, załamuje się w kierunku
południowo-wschodnim i biegnie północną i wschodnią granicą jeziora
Chomęcickiego (arkusz 2, obręb Chomęcice, gmina Komorniki) do punktu granicznego
nr 2700, następnie w kierunku południowym do punktu granicznego nr 2704,
południową granicą działki nr 192 do punktu granicznego nr 2719 (arkusz 1 i 2,
obręb Rosnówko, gmina Komorniki), załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i
biegnie zachodnią granicą działek nr 107/2, 106/2, załamuje się w kierunku
wschodnim i biegnie północną granicą działki nr 111, przecina drogę krajową nr
5, załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie północno-wschodnią
granicą działek nr 113, 99, 114/1, 114/2, 124/1, 289/1 (arkusz 2, obręb Trzebaw,
gmina Stęszew), załamuje się w kierunku północnym i biegnie północną granicą
działki nr 301, dochodząc do granicy jeziora Małego, dalej w kierunku północnym
zachodnią granicą jeziora Małego do torów kolejowych Poznań - Wolsztyn,
następnie wschodnią granicą torów kolejowych do północno-zachodniego narożnika
działki nr 36/9, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie północną granicą
działek nr 36/9 i 36/3, zachodnią granicą działki nr 38, północną granicą
działki nr 41, zachodnią granicą działek nr 96L i 95L, przecina działkę nr 20
(droga zakładowa), załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie zachodnią i
północną granicą działki nr 19/2 (arkusze 2 i 1, obręb Rosnowo - Szreniawa,
gmina Komorniki), południową granicą torów kolejowych Poznań - Wolsztyn (arkusz
3, obręb Komorniki, gmina Komorniki, arkusze 2 i 6, obręb Wiry, gmina Komorniki)
dochodzi do rzeki Wirynki, załamuje się w kierunku południowym i biegnie
zachodnią granicą rzeki Wirynki (arkusz 3, obręb Wiry, gmina Komorniki, arkusz
1, obręb Łęczyca, gmina Komorniki), południową granicą działki nr 23, przecina w
linii prostej działkę nr 1 i biegnie wschodnią i południową granicą działki nr
25, wschodnią granicą działki nr 36, północną granicą działki nr 46, południową
granicą działek nr 50 i 53, północną granicą działki nr 48L/2 (arkusze 1 i 2,
obręb Łęczyca, gmina Komorniki) dochodzi do granicy z obrębem Puszczykowo Stare
(miasto Puszczykowo), następnie biegnie wschodnią granicą działek nr 48L/1, 53L,
załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą działki nr 54L,
zachodnią granicą działki nr 71/2, południową granicą działki nr 50L,
południowo-wschodnią granicą działki nr 51L, południową i wschodnią granicą
działki nr 52L, wschodnią granicą działki nr 55L, wschodnią i południową granicą
działki nr 58L, wschodnią granicą działek nr 59L, 61L, 64L (arkusze 1, 2 i 19,
obręb Puszczykowo Stare, miasto Puszczykowo), załamuje się w kierunku wschodnim
i biegnie północną granicą działek nr 68L i 67L/1 (arkusz 1, obręb Jeziory,
gmina Mosina), załamuje się w kierunku północnym i biegnie zachodnią granicą
działki nr 63L/4, przecina działkę nr 752 i biegnie północną granicą działki nr
688/2, zachodnią, północną i wschodnią granicą działki nr 63L/3 (arkusze 18, 15
i 12, obręb Puszczykowo Stare, miasto Puszczykowo) załamuje się w kierunku
wschodnim, przecina drogę krajową nr 430 i biegnie północną granicą działki nr
63L/7, załamuje się w kierunku południowym i biegnie wschodnią granicą działek
nr 63L/7, 66L, 71L/3 (arkusze 9, 14 i 16, obręb Puszczykowo, miasto
Puszczykowo), wschodnią granicą działek nr 71L/1, 5, wschodnią i południową
granicą działki nr 76L, południową granicą działki nr 6 (arkusz 1, obręb
Jeziory, gmina Mosina), wschodnią granicą działki nr 91AL/1, wschodnią i
południową granicą działki nr 91BL/1, załamuje się w kierunku północno-zachodnim
i biegnie zachodnią granicą działki nr 91BL/2, południową granicą działki nr
231, zachodnią granicą działki nr 235, północną granicą działki nr 178 do
południowo-zachodniego narożnika działki nr 177/2, następnie załamuje się w
kierunku południowym i biegnie północną i wschodnią granicą działki nr 91L,
południową granicą działek nr 91L i 91DL, wschodnią granicą działki nr 36/1,
południową granicą działki nr 91DL (arkusze 40 i 1 do 7, obręb Mosina, miasto
Mosina), południowo-wschodnią granicą działek nr 40/1, 40/2, 38 i 39, załamuje
się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą działek od nr 39 do nr 33,
28 i 24, załamuje się w kierunku północnym i biegnie zachodnią granicą działki
nr 24, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą działki nr
22, załamuje się w kierunku południowym i biegnie wschodnią granicą działek nr
297 i 61, południową granicą działki nr 61, załamuje się w kierunku południowym
i biegnie wschodnią granicą działki nr 58, załamuje się w kierunku zachodnim i
biegnie południową granicą działek nr 58, 57, 56/1 i 53 do punktu granicznego nr
2187, załamuje się w kierunku południowym i biegnie wschodnią granicą działki nr
64/2 (arkusz 1, obręb Krosinko, gmina Mosina), załamuje się w kierunku zachodnim
i biegnie północną granicą drogi krajowej nr 431 do granicy z obrębem Dymaczewo
Stare, gmina Mosina (arkusz 1, obręb Krosinko, gmina Mosina) i dalej wschodnią
granicą działki nr 335 do punktu granicznego nr 2201 (arkusz 1, obręb Dymaczewo
Stare, gmina Mosina), południowo-zachodnią granicą działek nr 164L, 165L i 158L,
wschodnią i południową granicą działki nr 165L/2, południową i zachodnią granicą
działki nr 159L, zachodnią granicą działki nr 154AL do punktu granicznego nr
2255 (arkusz 2, obręb Dymaczewo Stare, gmina Mosina), załamuje się w kierunku
zachodnim i biegnie południową granicą działek nr 145L, 146L, 147L do punktu
granicznego nr 2270 (arkusz 4, obręb Trzebaw, gmina Stęszew), załamuje się w
kierunku południowym i biegnie wschodnią granicą działki nr 155L do punktu
granicznego nr 2284, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową
granicą działki nr 155L do punktu granicznego nr 2285 (arkusz 1, obręb Dymaczewo
Stare, gmina Mosina), następnie wschodnią, południową i zachodnią granicą
jeziora Dymaczewskiego do południowo-wschodniego narożnika działki nr 171, dalej
południową i zachodnią granicą działki nr 171, przecina drogę wojewódzką nr 643
i biegnie północną granicą działek od nr 87 do nr 85 do granicy z jeziorem
Witobelskim (arkusz 1, obręb Dymaczewo Nowe, arkusz 1, obręb Łódź, gmina
Stęszew), następnie w kierunku południowym południową, zachodnią i północną
granicą jeziora Witobelskiego do punktu granicznego nr 2999, dalej w kierunku
zachodnim zachodnią granicą działek nr 249, 245 i 244, załamuje się w kierunku
wschodnim i biegnie północną granicą działek nr 244, 250 (ulica Mosińska),
246/4, 246/1, 247/1, 265 do punktu granicznego nr 3059 (arkusz 3, obręb Witobel,
gmina Stęszew), następnie wschodnią granicą działki nr 1795, po punktach
granicznych nr 3060, 3061 i 3063, zachodnią granicą działki nr 191L do punktu
granicznego nr 3074, zachodnią i południową granicą działki nr 190AL, po
punktach granicznych nr 3076, 3079, 3080 i 3081, załamuje się w kierunku
wschodnim i biegnie północną granicą działki nr 190AL do punktu granicznego nr
3120 (arkusz 14, obręb Stęszew, gmina Stęszew), załamuje się w kierunku
północnym i biegnie zachodnią granicą działek nr 190L, 332/1, 189L/2 do punktu
granicznego nr 3140 (arkusz 1, obręb Trzebaw, gmina Stęszew), przecina drogę
krajową nr 5 i dochodzi do punktu granicznego nr 2601 - o powierzchni 6624,64
ha,
2) kompleks Wiry - Puszczykowo - określony linią graniczną, która biegnie w
kierunku wschodnim od północnego narożnika działki 536 (arkusz 4, obręb Wiry,
gmina Komorniki) północną granicą działek nr 536, 3/1L, 2L, 1L do
północno-wschodniego narożnika działki nr 1L, następnie w kierunku południowym
zachodnią granicą rzeki Warty (arkusze 4 i 5, obręb Wiry, gmina Komorniki,
arkusz 1, obręb Wiórek, gmina Mosina, arkusz 19, obręb Puszczykowo, miasto
Puszczykowo) do południowo-wschodniego narożnika działki nr 19L, załamuje się w
kierunku zachodnim i biegnie południową granicą działek nr 19L, 2126, 20L, 2112,
21L/1, 2145, 21L/2 i 22L/3, załamuje się w kierunku północnym i biegnie
zachodnią granicą działek nr 22L/3, 2145, 22L/2, przecina działkę nr 721/1 i
biegnie zachodnią granicą działek nr 22L/1, 17L/1, 13L, 2110 i 11L/1, północną
granicą działki nr 2110, wschodnią granicą działki nr 10 do granicy z obrębem
Łęczyca, gmina Komorniki (arkusze 19, 6 i 1, obręb Puszczykowo, miasto
Puszczykowo), załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie wschodnią
granicą drogi krajowej nr 430 do granicy z obrębem Lasek (arkusz 1, obręb
Łęczyca, gmina Komorniki, arkusz 5, obręb Wiry, gmina Komorniki), załamuje się w
kierunku wschodnim, przecina tory kolejowe Wrocław - Poznań i dochodzi do
północnego narożnika działki nr 536 - o powierzchni 630,22 ha,
3) kompleks Krąplewo - Trzcielin - określony linią graniczną, która biegnie od
południowo-zachodniego narożnika działki nr 126L w kierunku północno-wschodnim,
zachodnią i północną granicą działki nr 126L, północną i zachodnią granicą
działek nr 125L, 124L, 83 i 291 (arkusz 2, obręb Krąplewo, gmina Stęszew),
załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie zachodnią granicą działek
nr 119L, 1201, 1211, załamuje się w kierunku południowo-wschodnim, biegnie
wschodnią granicą działek nr 121L, 120L, 119L, 118L/2, 119/17 i 118L/1, załamuje
się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą działek nr 118L/1, 125/11,
125/6, 125/7, 119/16, 118L/3 i 119L (arkusze 2 i 3, obręb Trzcielin, gmina
Dopiewo), załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie południową
granicą działki nr 291, wschodnią granicą działki nr 124L, północną i wschodnią
granicą działki nr 123L, wschodnią granicą działki nr 122L, załamuje się w
kierunku zachodnim i biegnie południową granicą działek nr 122L, 85/2, 90, 122L
i 125 L, wschodnią i południową granicą działki nr 126L (arkusz 2, obręb
Krąplewo, gmina Stęszew), dochodząc do punktu początkowego - o powierzchni
338,64 ha,
4) działki nr 117L/2, 117L/3, 117L/4 i 117L/5 (arkusz 1, obręb Krąplewo, gmina
Stęszew) - o powierzchni 18,87 ha,
5) działki nr 17L/4, 22L/4, 557/3, 17L/3, 63L/5 i 63L/6 (arkusze 5, 6 i 7, obręb
Puszczykowo, miasto Puszczykowo) - o powierzchni 5,87 ha,
6) działki nr 63L/1, 63L/2 i 63L/8 (arkusze 7 i 12, obręb Puszczykowo Stare,
miasto Puszczykowo) - o powierzchni 1,58 ha.
ż 3. W zarząd Parku nie przechodzą nieruchomości Skarbu Państwa będące w dniu
wejścia w życie rozporządzenia w zarządzie:
1) Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w Poznaniu (zajęte pod drogi publiczne) -
o powierzchni 40,99 ha,
2) Wojewódzkiego Zarządu Inwestycji Rolniczych w Poznaniu działka nr 232 (arkusz
1, obręb Łęczyca, gmina Komorniki), działki nr 630 i 637 (arkusz 4, obręb Wiry,
gmina Komorniki), działka nr 271 (arkusz 1, obręb Witobel, gmina Stęszew),
działki nr 83, 89, 97, 333, 339, 209/1, 329, 206, 204 i 216 (arkusz 1), działki
nr 91, 118, 119, 121 i 123 (arkusz 2), działki nr 295, 304 i 308 (arkusz 3,
obręb Trzebaw, gmina Stęszew) - o powierzchni 6,91 ha,
3) Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa - Oddział Terenowy w Poznaniu działki
nr 82/2, 82/4, 86/2, 119/4, 119/10, 119/13, 119/14, 119/15, 119/16 i 119/17
(arkusz 2, obręb Trzcielin, gmina Dopiewo), działki nr 713/10, 715/2, 717/18,
719/4, 737/25, 740/2, 739, 743/51, 743/55 i 759 (arkusz 2, obręb Wiry, gmina
Komorniki), działka nr 290 (arkusz 2, obręb Rosnówko, gmina Komorniki), działki
nr 36/9, 39/3, 39/4 i 42 (arkusz 2, obręb Rosnowo - Szreniawa, gmina Komorniki),
działki nr 60/2 i 75/2 (arkusz 1, obręb Łódź), działki nr 245, 249, 268, 269 i
270 (arkusz 3), działka nr 277 (arkusz 4, obręb Witobel), działka nr 1 (arkusz
1), działki nr 90/2, 92/1, 92/3, 94, 96, 114/2, 116, 120, 122, 291, 340 (arkusz
2), działki nr 293, 296, 299/1, 303/1, 303/2, 303/3, 303/4, 303/5, 303/6, 303/7,
303/8, 303/9, 303/10, 303/11, 303/12, 303/14, 303/15, 303/16, 305/1, 305/2,
305/3, 307/3, 307/4, 307/5, 307/6, 307/7, 309/1, 309/2 (arkusz 3), działki nr
264/4, 266/2, 266/5 (arkusz 5, obręb Trzebaw, gmina Stęszew) - o powierzchni
930,95 ha,
4) Wielkopolskiego Okręgowego Zakładu Gazownictwa w Poznaniu działka nr 117L/5
(arkusz 1, obręb Krąplewo, gmina Stęszew) - o powierzchni 0,51 ha,
5) Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Sanatorium Przeciwgruźlicze "Staszicówka"
działki nr 30 i 31 (arkusz 1, obręb Krosinko, gmina Mosina) - o powierzchni
41,49 ha,
6) Nadleśnictwa Konstantynowo działki nr 12L/2 i 12L/3 (arkusz 19, obręb
Puszczykowo, miasto Puszczykowo) - o powierzchni 3,08 ha.
ż 4. Obszary Parku mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową, z tym że
obszary o zwartej zabudowie, nieruchomości Skarbu Państwa będące przedmiotem
użytkowania wieczystego oraz nieruchomości nie stanowiące własności Skarbu
Państwa mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową wyłącznie za zgodą
właściciela, wieczystego użytkownika lub zarządcy.
ż 5. 1. Na obszarze Parku, z zastrzeżeniem ust. 2, zabrania się:
1) polowania, wędkowania, chwytania, płoszenia i zabijania dziko żyjących
zwierząt, zbierania poroży zwierzyny płowej, niszczenia nor i legowisk
zwierzęcych, gniazd ptasich i wybierania jaj,
2) pozyskiwania, niszczenia lub uszkadzania drzew i innych roślin,
3) wysypywania, zakopywania i wylewania odpadów lub innych nieczystości, innego
zanieczyszczania wód i gleby oraz powietrza,
4) zmiany stosunków wodnych, regulacji rzek,
5) wydobywania skał, minerałów i torfu,
6) niszczenia gleby,
7) palenia ognisk poza miejscami do tego wyznaczonymi,
8) stosowania środków chemicznych w gospodarce rolnej, leśnej, zadrzewieniowej i
łowieckiej,
9) prowadzenia działalności handlowej poza miejscami do tego wyznaczonymi,
10) zbioru dziko rosnących roślin albo ich części, w szczególności owoców i
grzybów,
11) ruchu pojazdów poza drogami do tego wyznaczonymi,
12) umieszczania tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków nie
związanych z ochroną przyrody, z wyjątkiem znaków drogowych i innych znaków
związanych z ochroną porządku i bezpieczeństwa,
13) zakłócania ciszy,
14) wykonywania lotów cywilnymi statkami powietrznymi poniżej 2000 m wysokości
względnej nad obszarem chronionym, z wyjątkiem lotów patrolowych i
interwencyjnych Lasów Państwowych oraz Państwowej Straży Pożarnej,
15) używania lotni i motolotni,
16) używania łodzi motorowych, pływania, żeglowania, uprawiania sportów wodnych
i motorowych bez zgody dyrektora Parku.
2. Ograniczenia, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą:
1) zabiegów ochronnych, hodowlanych i pielęgnacyjnych,
2) prowadzenia badań naukowych za zgodą dyrektora Parku,
3) prowadzenia gospodarki rolnej, rybackiej i leśnej na gruntach nie objętych
ochroną ścisłą i częściową,
4) prowadzenia akcji ratowniczych,
5) czynności związanych z dostosowaniem stanów liczebnych zwierzyny do potrzeb
ochrony Parku i gospodarki rolnej,
6) pozyskiwania surowca na potrzeby przemysłu ceramicznego na terenach obecnie
eksploatowanych.
ż 6. 1. Wokół Parku tworzy się strefę ochronną, zwaną otuliną, o powierzchni 15
003 ha, położoną w województwie poznańskim.
2. W skład otuliny wchodzi obszar określony linią graniczną, która biegnie od
punktu przecięcia drogi krajowej nr 431 z torami kolejowymi linii Grodzisk
Wielkopolski - Poznań w miejscowości Stęszew, w kierunku północno-zachodnim,
ulicami Kórnicką, Kościańską i Błonie, następnie drogą krajową nr 306 do wsi
Zamysłowo, dalej drogą gminną z Zamysłowa do Rybojedzka do drogi wojewódzkiej nr
650, załamuje się w kierunku północnym i biegnie drogą wojewódzką nr 650 przez
wieś Tomice do północnej granicy zabudowy wsi Tomice, załamuje się w kierunku
wschodnim i biegnie południową granicą lasów Nadleśnictwa Konstantynowo do
zetknięcia z drogą gminną biegnącą ze wsi Żarnowiec do wsi Lisówki, załamuje się
w kierunku południowo-wschodnim i biegnie do wsi Lisówki, drogą wojewódzką nr
212 do wsi Trzcielin, załamuje się w kierunku południowym i biegnie drogą gminną
do przecięcia się z linią energetyczną Rybojedzko - Konarzewo, następnie wzdłuż
linii energetycznej w kierunku wschodnim do przecięcia się z drogą wojewódzką nr
202, drogą wojewódzką nr 202 w kierunku południowo-wschodnim, za wsią Joanka
załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie wzdłuż linii energetycznej
do przecięcia się z linią energetyczną Konarzewo - Chomęcice, załamuje się w
kierunku południowo-wschodnim i biegnie wzdłuż linii energetycznej Konarzewo -
Chomęcice do drogi wojewódzkiej nr 648, następnie biegnie drogą wojewódzką nr
648 do skrzyżowania dróg wojewódzkich nr 648 i 212 we wsi Rosnowo, dalej wzdłuż
linii energetycznej i rowu do zetknięcia z drogą wojewódzką nr 648, drogą
wojewódzką nr 648 do południowej granicy zabudowań wsi Komorniki, załamuje się
na wschód i prowadzi północną granicą działki nr 1059/3 (obręb Komorniki, gmina
Komorniki) do drogi krajowej nr 5, drogą krajową nr 5 w kierunku
północno-wschodnim do rzeki Wirynki, załamuje się w kierunku
południowo-wschodnim i biegnie wzdłuż rzeki Wirynki do mostu kolejowego w
Wirach, dalej w kierunku wschodnim wzdłuż toru kolejowego i ulicą Dworcową w
Wirach do drogi krajowej nr 430, załamuje się w kierunku północnym drogą krajową
nr 430 do granicy miasta Lubonia, przecina tory kolejowe Leszno - Poznań i
biegnie w kierunku wschodnim granicą między miastem Luboń a obrębem Wiry do
przecięcia z linią energetyczną, następnie biegnie w kierunku północnym i
wschodnim wzdłuż linii energetycznej do przecięcia z linią energetyczną biegnącą
przez wieś Czapury, załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie
wzdłuż linii energetycznej do drogi Poznań - Rogalinek, następnie drogą
Poznań-Rogalinek w kierunku południowym, aż do drogi gminnej na skraju wsi
Wiórek, i dalej drogą gminną w kierunku południowo-zachodnim do wschodniego
brzegu rzeki Warty (262,8 km), następnie biegnie wschodnim brzegiem rzeki w
kierunku południowym do ujścia Kanału Mosińskiego, załamuje się w kierunku
zachodnim i biegnie Kanałem Mosińskim do zetknięcia z drogą gminną Bieczyny -
Będlewo, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie drogą gminną
Bieczyny - Będlewo do drogi wojewódzkiej nr 309, następnie drogą wojewódzką nr
309 w kierunku północno-zachodnim do skrzyżowania z drogą wojewódzką nr 643,
następnie w kierunku północnym drogą wojewódzką nr 643 do rozwidlenia dróg z
Będlewa do Łodzi i Witobla, następnie drogą gminną Będlewo - Witobel w kierunku
północno-zachodnim do drogi krajowej nr 431, dalej drogą krajową nr 431 w
kierunku północno-zachodnim do przecięcia z torami kolejowymi linii Grodzisk
Wielkopolski - Poznań, dochodząc do punktu początkowego.
ż 7. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 kwietnia 1957 r. w
sprawie utworzenia Wielkopolskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 24, poz. 114), z
wyjątkiem ż 1 w części dotyczącej utworzenia Wielkopolskiego Parku Narodowego.
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

415--z dnia 12 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników
Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji.
416--z dnia 12 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników
Biura Polskiego Komitetu Normalizacyjnego.
417--z dnia 17 lipca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wynagradzania pracowników jednostek organizacyjnych Polskiej Akademii
Nauk.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

418--z dnia 18 lipca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
legitymacji służbowej i innych dokumentów strażaków Państwowej Straży
Pożarnej.
419--z dnia 18 lipca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
równoważników pieniężnych przysługujących strażakom Państwowej Straży
Pożarnej za brak lokalu mieszkalnego oraz za remont zajmowanego lokalu.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

420--z dnia 27 czerwca 1996 r. w sprawie książeczek usług medycznych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA
z dnia 5 listopada 1996 r.
w sprawie określenia trybu wymiany powszechnych świadectw udziałowych na akcje
narodowych funduszy inwestycyjnych.
(Dz. U. Nr 130, poz. 614)
Na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych
funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202 i z 1994 r.
Nr 84, poz. 385) zarządza się, co następuje:
ż 1. Powszechne świadectwo udziałowe, zwane dalej "świadectwem udziałowym",
wymienia się na jedną akcję w każdym z narodowych funduszy inwestycyjnych,
zwanych dalej "funduszami", wyznaczonych do tej wymiany.
ż 2. 1. Wymianę świadectwa udziałowego na akcje funduszy przeprowadza się po
złożeniu świadectwa udziałowego do depozytu zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 22
marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach
powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz.
591 oraz z 1996 r. Nr 45, poz. 199, Nr 75, poz. 357 i Nr 106, poz. 496).
2. Z chwilą przyjęcia świadectwa udziałowego do depozytu prawa majątkowe, o
których mowa w art. 37 oraz art. 38 ust. 5 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o
narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202
i z 1994 r. Nr 84, poz. 385), reprezentowane są przez odcinek zbiorczy świadectw
udziałowych w Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych S.A. (KDPW SA). Z tą
chwilą świadectwo udziałowe staje się podstawą do sporządzenia zapisów na
kontach depozytowych papierów wartościowych prowadzonych w KDPW SA.
ż 3. 1. W celu zdeponowania świadectwa udziałowego na rachunku papierów
wartościowych posiadacz świadectwa udziałowego składa w podmiocie prowadzącym
depozyt papierów wartościowych:
1) świadectwo udziałowe,
2) nieodwołalne zlecenie zdeponowania świadectwa udziałowego na rachunku
papierów wartościowych,
3) pisemne oświadczenie wyrażające nieodwołalną zgodę na reprezentowanie
dokumentu świadectwa udziałowego przez odcinek zbiorczy świadectw udziałowych
zdeponowanych w KDPW SA oraz na zniszczenie tego dokumentu świadectwa
udziałowego.
2. Podmiot prowadzący depozyt, o którym mowa w ust. 1, przekazuje niezwłocznie
KDPW SA dokument świadectwa udziałowego przyjęty przez ten podmiot.
3. Po zbadaniu autentyczności dokumentu świadectwa udziałowego KDPW SA dokonuje
właściwych zapisów na kontach depozytowych.
ż 4. 1. W celu wymiany świadectwa udziałowego zapisanego na rachunku papierów
wartościowych na akcje funduszy, posiadacz świadectwa udziałowego składa w
podmiocie prowadzącym przedsiębiorstwo maklerskie nieodwołalne zlecenie wymiany
świadectwa udziałowego na akcje wszystkich funduszy istniejących w dniu emisji
świadectw udziałowych i wyznaczonych do wymiany przez Ministra Skarbu Państwa.
2. Podmiot prowadzący przedsiębiorstwo maklerskie składa niezwłocznie w KDPW SA
zlecenie wymiany, sporządzone na podstawie zleceń, o których mowa w ust. 1.
ż 5. 1. Podmiot prowadzący przedsiębiorstwo maklerskie wydaje osobie, która
złożyła zlecenie wymiany świadectwa udziałowego na akcje funduszy, pisemne
potwierdzenie przyjęcia tego zlecenia.
2. Podmiot prowadzący przedsiębiorstwo maklerskie informuje osobę, która złożyła
zlecenie wymiany świadectwa udziałowego, o terminie dokonania wymiany świadectwa
udziałowego na akcje funduszy; termin ten nie może być jednak dłuższy niż 21 dni
od dnia przyjęcia zlecenia wymiany świadectwa udziałowego na akcje funduszy.
3. Po dokonaniu wymiany świadectwa udziałowego na akcje funduszy w KDPW SA w
sposób określony w ż 6, podmiot prowadzący depozyt papierów wartościowych
dokonuje odpowiedniego zapisu na rachunku papierów wartościowych posiadacza
świadectwa udziałowego oraz wystawia posiadaczowi rachunku dokument
potwierdzający dokonanie zapisu.
ż 6. KDPW SA po otrzymaniu od podmiotu prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie
nieodwołalnego zlecenia wymiany świadectwa udziałowego na akcje funduszy, o
którym mowa w ż 4 ust. 2:
1) dokonuje wymiany świadectwa udziałowego na akcje funduszy poprzez dokonanie
odpowiednich zapisów zgodnie ze złożonym zleceniem wymiany świadectwa
udziałowego na akcje funduszy,
2) informuje podmiot składający zlecenie o dokonaniu wymiany.
ż 7. 1. Świadectwa udziałowe spełniające warunek, o którym mowa w ż 3 ust. 1,
przed dniem upływu terminu ważności świadectwa udziałowego, po wykonaniu
czynności, o których mowa w ż 3 ust. 2 i 3, zostaną wymienione przez KDPW SA na
akcje funduszy bez zachowania warunków, o których mowa w ż 4.
2. Przepis ż 5 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Skarbu Państwa: M. Pietrewicz

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 22 października 1996 r.
w sprawie ustalenia granic niektórych miast.
(Dz. U. Nr 131, poz. 616)
Na podstawie art. 2 ustawy z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy o
samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 58, poz. 261) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) obrębie ewidencyjnym - należy przez to rozumieć jednostkę technicznego
podziału danego terytorium, zewidencjonowaną i opisaną zgodnie z geodezyjnymi
przepisami dotyczącymi prowadzenia ewidencji gruntów,
2) identyfikatorze numerycznym - należy przez to rozumieć pięć pierwszych cyfr
określających symbol województwa oraz miasta w ramach systemu identyfikatorów i
nazw jednostek podziału administracyjnego kraju, prowadzonego przez Główny Urząd
Statystyczny, oraz pozostałe dwie lub trzy cyfry, które stanowią numer obrębu
nadawany przez służby geodezyjne.
ż 2. Ustala się granice następujących miast:
1) w województwie białostockim:
a) Kleszczele; w skład miasta Kleszczele wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego
Kleszczele o powierzchni 4671,10 ha, posiadający identyfikator numeryczny
0519301; granicami miasta Kleszczele są granice tego obrębu ewidencyjnego,
szczegółowo określone i opisane w ewidencji gruntów,
b) Tykocin; w skład miasta Tykocina wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego Tykocin
o powierzchni 2896,17 ha, posiadający identyfikator numeryczny 0530101;
granicami miasta Tykocina są granice tego obrębu ewidencyjnego, szczegółowo
określone i opisane w ewidencji gruntów;
2) w województwie ciechanowskim:
a) Bieżuń; w skład miasta Bieżunia wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego Bieżuń o
powierzchni 1207,00 ha, posiadający identyfikator numeryczny 13109001; granicami
miasta Bieżunia są granice tego obrębu ewidencyjnego, szczegółowo określone i
opisane w ewidencji gruntów,
b) Glinojeck; w skład miasta Glinojecka wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego
Glinojeck o powierzchni 737,00 ha, posiadający identyfikator numeryczny
13133001; granicami miasta Glinojecka są granice tego obrębu ewidencyjnego,
szczegółowo określone i opisane w ewidencji gruntów;
3) w województwie gorzowskim:
Lubniewice; w skład miasta Lubniewice wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego
Lubniewice o powierzchni 1211,02 ha, posiadający identyfikator numeryczny
21201001; granicami miasta Lubniewice są granice tego obrębu ewidencyjnego,
szczegółowo określone i opisane w ewidencji gruntów;
4) w województwie katowickim:
a) Pilica; w skład miasta Pilicy wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego Pilica o
powierzchni 822,16 ha, posiadający identyfikator numeryczny 2733713; granicami
miasta Pilicy są granice tego obrębu ewidencyjnego, szczegółowo określone i
opisane w ewidencji gruntów,
b) Sośnicowice; w skład miasta Sośnicowice wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego
Sośnicowice o powierzchni 1168,30 ha, posiadający identyfikator numeryczny
2740107; granicami miasta Sośnicowice są granice tego obrębu ewidencyjnego,
szczegółowo określone i opisane w ewidencji gruntów;
5) w województwie kieleckim;
a) Bodzentyn; w skład miasta Bodzentyna wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego
Bodzentyn o powierzchni 865,12 ha, posiadający identyfikator numeryczny
29125001; granicami miasta Bodzentyna są granice tego obrębu ewidencyjnego,
szczegółowo określone i opisane w ewidencji gruntów,
b) Małogoszcz; w skład miasta Małogoszcza wchodzą obszary obrębów ewidencyjnych
Małogoszcz oznaczone numerami: 1, 2, 3, 4, 5, 6 o łącznej powierzchni 878, 37
ha, posiadające odpowiednio następujące identyfikatory numeryczne: 29229001,
29229002, 29229003, 29229004, 29229005, 29229006; granicami miasta Małogoszcza
są zewnętrzne granice obrębów ewidencyjnych: 1, 2, 4, 5, 6, szczegółowo
określone i opisane w ewidencji gruntów,
c) Wąchock; w skład miasta Wąchocka wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego Wąchock
o powierzchni 1601,16 ha, posiadający identyfikator numeryczny 29429001;
granicami miasta Wąchocka są granice tego obrębu ewidencyjnego, szczegółowo
określone i opisane w ewidencji gruntów;
6) w województwie koszalińskim:
Borne Sulinowo; w skład miasta Borne Sulinowo wchodzą obszary obrębów
ewidencyjnych Borne Sulinowo oznaczone numerami: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 o łącznej
powierzchni 1814,95 ha, posiadające odpowiednio następujące identyfikatory
numeryczne: 33127001, 33127002, 33127003, 33127004, 33127005, 33127006,
33127007; granicami miasta Borne Sulinowo są zewnętrzne granice następujących
obrębów ewidencyjnych: 1, 2, 3, 4, 7, szczegółowo określone i opisane w
ewidencji gruntów;
7) w województwie krakowskim:
Alwernia; w skład miasta Alwernii wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego Alwernia o
powierzchni 887,12 ha, posiadający identyfikator numeryczny 35103001; granicami
miasta Alwernii są granice tego obrębu ewidencyjnego, szczegółowo określone i
opisane w ewidencji gruntów;
8) w województwie lubelskim:
Piaski; w skład miasta Piaski wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego Piaski o
powierzchni 844,32 ha, posiadający identyfikator numeryczny 43277001; granicami
miasta Piaski są granice tego obrębu ewidencyjnego, szczegółowo określone i
opisane w ewidencji gruntów;
9) w województwie opolskim:
Korfantów; w skład miasta Korfantowa wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego
Korfantów o powierzchni 911,53 ha, posiadający identyfikator numeryczny
53233001; granicami miasta Korfantowa są granice tego obrębu ewidencyjnego,
szczegółowo określone i opisane w ewidencji gruntów;
10) w województwie ostrołęckim:
Myszyniec; w skład miasta Myszyńca wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego Myszyniec
o powierzchni 1074,42 ha, posiadający identyfikator numeryczny 55181001;
granicami miasta Myszyńca są granice tego obrębu ewidencyjnego, szczegółowo
określone i opisane w ewidencji gruntów;
11) w województwie piotrkowskim:
Kamieńsk; w skład miasta Kamieńska wchodzą obszary obrębów ewidencyjnych
Kamieńsk oznaczone numerami: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11 o łącznej
powierzchni 1198,70 ha, posiadające odpowiednio następujące identyfikatory
numeryczne: 59169001, 59169002, 59169003, 59169004, 59169005, 59169006,
59169007, 59169008, 59169009, 59169010, 59169011; granicami miasta Kamieńska są
zewnętrzne granice obrębów ewidencyjnych: 1, 2, 3, 4, 6, 7, 8, 9, 10, 11,
szczegółowo określone i opisane w ewidencji gruntów;
12) w województwie płockim:
Drobin; w skład miasta Drobina wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego Drobin o
powierzchni 964,47 ha, posiadający identyfikator numeryczny 6114501; granicami
miasta Drobina są granice tego obrębu ewidencyjnego, szczegółowo określone i
opisane w ewidencji gruntów;
13) w województwie przemyskim:
Narol; w skład miasta Narola wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego Narol o
powierzchni 1232,00 ha, posiadający identyfikator numeryczny 65173001; granicami
miasta Narola są granice tego obrębu ewidencyjnego, szczegółowo określone i
opisane w ewidencji gruntów;
14) w województwie sieradzkim:
Działoszyn; w skład miasta Działoszyna wchodzą obszary obrębów ewidencyjnych
Działoszyn oznaczone numerami: 1, 2, 3, 4 o łącznej powierzchni 494,34 ha,
posiadające odpowiednio następujące identyfikatory numeryczne: 73141001,
73141002, 73141003, 73141004; granicami miasta Działoszyna są zewnętrzne granice
obrębów ewidencyjnych: 1, 2, 3, 4, szczegółowo określone i opisane w ewidencji
gruntów;
15) w województwie tarnobrzeskim:
a) Annopol; w skład miasta Annopola wchodzą obszary obrębów ewidencyjnych
Annopol oraz Rachów-Nowa Wieś o łącznej powierzchni 775,00 ha, posiadające
odpowiednio identyfikatory numeryczne: 83105001, 83105002; granicami miasta
Annopola są zewnętrzne granice tych obrębów ewidencyjnych, szczegółowo określone
i opisane w ewidencji gruntów,
b) Osiek; w skład miasta Osieka wchodzą obszary obrębów ewidencyjnych Osiek oraz
Osieczko o łącznej powierzchni 1744,00 ha, posiadające odpowiednio
identyfikatory numeryczne 83233001, 83233002; granicami miasta Osieka są
zewnętrzne granice tych obrębów ewidencyjnych, szczegółowo określone i opisane w
ewidencji gruntów;
16) w województwie tarnowskim:
Nowy Wiśnicz; w skład miasta Nowego Wiśnicza wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego
Nowy Wiśnicz o powierzchni 505,00 ha, posiadający identyfikator numeryczny
85197001; granicami miasta Nowego Wiśnicza są granice tego obrębu ewidencyjnego,
szczegółowo określone i opisane w ewidencji gruntów;
17) w województwie zamojskim:
a) Frampol; w skład miasta Frampola wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego Frampol
o powierzchni 466, 52 ha, posiadający identyfikator numeryczny 95121001;
granicami miasta Frampola są granice tego obrębu ewidencyjnego, szczegółowo
określone i opisane w ewidencji gruntów,
b) Krasnobród; w skład miasta Krasnobrodu wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego
Krasnobród o powierzchni 699,00 ha, posiadający identyfikator numeryczny
95161001; granicami miasta Krasnobrodu są granice tego obrębu ewidencyjnego,
szczegółowo określone i opisane w ewidencji gruntów;
18) w województwie zielonogórskim:
Torzym; w skład miasta Torzymia wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego Torzym o
powierzchni 911,00 ha, posiadający identyfikator numeryczny 97309001; granicami
miasta Torzymia są granice tego obrębu ewidencyjnego szczegółowo określone i
opisane w ewidencji gruntów.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 5 listopada 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad i trybu ustalania granic gruntów
przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne, scalania i podziału
nieruchomości na działki budowlane oraz kosztów i opłat z tym związanych.
(Dz. U. Nr 131, poz. 617)
Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i
wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446
i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629, z 1994 r. Nr
27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415
i Nr 123, poz. 601, z 1995 r. Nr 99, poz. 486 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 33, Nr
90, poz. 405 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie zasad i
trybu ustalania granic gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo
jednorodzinne, scalenia i podziału nieruchomości na działki budowlane oraz
kosztów i opłat z tym związanych (Dz. U. Nr 72, poz. 312) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w ż 1 w ust. 2 w pkt 5 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 6 w
brzmieniu:
"6) właściwym organie - rozumie się przez to organ, o którym mowa w art. 39 ust.
1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr
13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 89, poz. 401 i Nr 106, poz. 496).";
2) w ż 4 w pkt 1, w ż 7 w ust. 2 w pkt 2 i w ż 9 w pkt 1 wyrazy "planu
realizacyjnego" zastępuje się wyrazami "zagospodarowania terenu";
3) w ż 11:
a) w ust. 1 w pkt 1 wyrazy "planie realizacyjnym" zastępuje się wyrazami
"projekcie zagospodarowania terenu" i skreśla się oznaczenie ust. 1,
b) skreśla się ust. 2;
4) w ż 12 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Właściwy organ ustala opłaty adiacenckie, w drodze decyzji administracyjnej,
zgodnie z informacjami zawartymi w uchwale rady gminy.";
5) w ż 13 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Właściwy organ, po podjęciu przez radę gminy uchwały, ustala, w drodze
decyzji, wysokość należności wynikającej z rozliczenia kosztów, o których mowa w
ust. 1, oraz sposób i termin ich spłaty."
ż 2. Przepisy ż 1 mają zastosowanie również do spraw wszczętych i nie
zakończonych decyzją ostateczną do dnia wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 5 listopada 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie podziału środków i limitów na podwyżki
wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz rozdysponowania rezerwy etatów
kalkulacyjnych, środków i limitów na wynagrodzenia, przeznaczonej na nie
przewidziane zmiany organizacyjne w 1996 r.
(Dz. U. Nr 131, poz. 618)
Na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 6 oraz art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia
1994 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej
oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i z 1996 r. Nr
106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 1996 r. w sprawie
podziału środków i limitów na podwyżki wynagrodzeń w państwowej sferze
budżetowej oraz rozdysponowania rezerwy etatów kalkulacyjnych, środków i limitów
na wynagrodzenia, przeznaczonej na nie przewidziane zmiany organizacyjne w 1996
r. (Dz. U. Nr 66, poz. 325), wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 3 w ust. 1:
a) w pkt 1:
- lit. a) otrzymuje brzmienie:
"a) 2 298 738 zł na 271 etatów,",
- w lit. b) wyrazy "901 850 zł" zastępuje się wyrazami "839 262 zł", a wyrazy
"409 844 zł" zastępuje się wyrazami "347 256 zł",
b) pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2) z rezerwy limitów wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej
dotowanej przeznacza się 785 794 zł na 127 etatów,
3) z rezerwy limitów wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej nie
dotowanej przeznacza się:
a) 713 369 zł na 150 etatów,
b) 69 850 zł na wynagrodzenia jednorazowe, w tym 59 750 zł na wynagrodzenia
jednorazowe osób odwołanych z kierowniczych stanowisk państwowych, w przypadku
gdy odwołanie powoduje przekroczenie limitów wynagrodzeń, wynikających z
kalkulacyjnej liczby etatów osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, i
10 100 zł na jednorazowe uzupełnienie wynagrodzeń w związku z likwidacją
jednostki organizacyjnej.";
2) w załączniku nr 1:
a) w części 35 - Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej w dziale 85 - Ochrona
zdrowia liczbę "17 962 994" zastępuje się liczbą "18 087 406",
b) w części 85/07 - Województwo bielskie w dziale 85 - Ochrona zdrowia liczbę "3
164 241" zastępuje się liczbą "3 163 241",
c) w części 85/09 - Województwo bydgoskie w dziale 85 - Ochrona zdrowia liczbę
"3 428 969" zastępuje się liczbą "3 409 014",
d) w części 85/17 - Województwo elbląskie w dziale 85 - Ochrona zdrowia liczbę
"1 827 218" zastępuje się liczbą "1 825 218",
e) w części 85/25 - Województwo kaliskie w dziale 85 - Ochrona zdrowia liczbę "2
243 733" zastępuje się liczbą "2 237 733",
f) w części 85/27 - Województwo katowickie w dziale 85 - Ochrona zdrowia liczbę
"12 408 809" zastępuje się liczbą "12 296 352",
g) w części 85/35 - Województwo krakowskie w dziale 85 - Ochrona zdrowia liczbę
"3 708 261" zastępuje się liczbą "3 701 261",
h) w części 85/39 - Województwo legnickie w dziale 85 - Ochrona zdrowia liczbę
"2 089 301" zastępuje się liczbą "2 088 301",
i) w części 85/89 - Województwo wałbrzyskie w dziale 83 - Kultura i sztuka
liczbę "30 559" zastępuje się liczbą "19 559",
j) w pozycji "OGÓŁEM" liczby "317 582 000" i "4 108 000" zastępuje się
odpowiednio liczbami "317 556 000" i "4 097 000";
3) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku do
niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1996 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 listopada 1996 r. (poz. 618)
ROZDYSPONOWANIE REZERWY, DO DYSPOZYCJI RADY MINISTRÓW, NA NIE PRZEWIDZIANE
ZMIANY ORGANIZACYJNE
WyszczególnienieŚrodki i limity wynagrodzeń (w zł)Kalkulacyjna liczba
etatówTermin uruchomienia
1234
1) REZERWA ŚRODKÓW NA WYNAGRODZENIA DLA PAŃSTWOWYCH JEDNOSTEK BUDŻETOWYCH3
138 000320

CZĘŚĆ 05 - URZĄD RADY MINISTRÓW
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu52 605 jednorazowo

CZĘŚĆ 09 - MINISTERSTWO PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu40 62951 lipca
CZĘŚĆ 15 - KOMISJA PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu428 340251 stycznia
13 695 1 lipca

CZĘŚĆ 18 - MINISTERSTWO GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA
Dział 91 - Administracja państwowa
- Główny Urząd Nadzoru Budowlanego675 918901 lipca

CZĘŚĆ 21 - MINISTERSTWO TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
Dział 50 - Transport58 55071 lipca

CZĘŚĆ 25 - MINISTERSTWO WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu36 76711 czerwca

CZĘŚĆ 31 - MINISTERSTWO SPRAW WEWNĘTRZNYCH
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu97 998151 lipca

CZĘŚĆ 32 - MINISTERSTWO SPRAW ZAGRANICZNYCH
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu18 958117 września

CZĘŚĆ 37 - URZĄD ANTYMONOPOLOWY
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu12 541 jednorazowo

CZĘŚĆ 38 - POLSKA AKADEMIA NAUK
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu152 050 jednorazowo

CZĘŚĆ 42 - URZĄD DO SPRAW KOMBATANTÓW I OSÓB REPRESJONOWANYCH
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu101637101 kwietnia
4 332 1 lipca
144 180201 lipca
21 81512 września

CZĘŚĆ 45 - URZĄD KULTURY FIZYCZNEJ I TURYSTYKI
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu21 81511 września
CZĘŚĆ 46 - KRAJOWY URZĄD PRACY
Dział 91 - Administracja państwowa
- urzędy podległe206 064451 lipca

CZĘŚĆ 50 - GŁÓWNY URZĄD STATYSTYCZNY
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu171 058 jednorazowo

CZĘŚĆ 51 - GŁÓWNY URZĄD CEŁ
Dział 91 - Administracja państwowa
- urzędy podległe414 780501 stycznia
13 260 1 lipca

CZĘŚĆ 85/07 - WOJEWÓDZTWO BIELSKIE
Dział 91 - Administracja państwowa3 000 jednorazowo

CZĘŚĆ 85/35 - WOJEWÓDZTWO KRAKOWSKIE
Dział 91 - Administracja państwowa42 970 jednorazowo

CZĘŚĆ 85/49 - WOJEWÓDZTWO NOWOSĄDECKIE
Dział 91 - Administracja państwowa9 578 jednorazowo

CZĘŚĆ 85/71 - WOJEWÓDZTWO SIEDLECKIE
Dział 91 - Administracja państwowa15 945 jednorazowo

CZĘŚĆ 85/91 - WOJEWÓDZTWO WŁOCŁAWSKIE
Dział 91 - Administracja państwowa19 499 jednorazowo

CZĘŚĆ 85/95 - WOJEWÓDZTWO ZAMOJSKIE
Dział 91 - Administracja państwowa12 760 jednorazowo

REZERWA DO DYSPOZYCJI MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ347 jednorazowo

RAZEM3 138 000271

2) REZERWA LIMITÓW WYNAGRODZEŃ DLA JEDNOSTEK GOSPODARKI POZABUDŻETOWEJ
DOTOWANEJ1 440 000150

CZĘŚĆ 21 - MINISTERSTWO TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
Dział 83 - Kultura i sztuka89 317121 stycznia
2 002 1 lipca

CZĘŚĆ 85/11 - WOJEWÓDZTWO CHEŁMSKIE
Dział 83 - Kultura i sztuka42 707111 lipca
CZĘŚĆ 85/15 - WOJEWÓDZTWO CZĘSTOCHOWSKIE
Dział 83 - Kultura i sztuka23 60361 lipca

CZĘŚĆ 85/25 - WOJEWÓDZTWO KALISKIE
Dział 83 - Kultura i sztuka62 00081 stycznia
1 345 1 lipca

CZĘŚĆ 85/61 - WOJEWÓDZTWO PŁOCKIE
Dział 83 - Kultura i sztuka117 680161 stycznia
2 690 1 lipca

CZĘŚĆ 85/63 - WOJEWÓDZTWO POZNAŃSKIE
Dział 83 - Kultura i sztuka74 341201 lipca

CZĘŚĆ 85/67 - WOJEWÓDZTWO RADOMSKIE
Dział 83 - Kultura i sztuka8 23431 lipca

CZĘŚĆ 85/69 - WOJEWÓDZTWO RZESZOWSKIE
Dział 83 - Kultura i sztuka22 91561 lipca

CZĘŚĆ 85/75 - WOJEWÓDZTWO SKIERNIEWICKIE
Dział 83 - Kultura i sztuka331 395451 stycznia
7 565 1 lipca

RAZEM785 794127

3) REZERWA LIMITÓW WYNAGRODZEŃ DLA JEDNOSTEK GOSPODARKI POZABUDŻETOWEJ NIE
DOTOWANEJ1 440 000150

CZĘŚĆ 36 - MINISTERSTWO SPRAWIEDLIWOŚCI
Dział 92 - Wymiar sprawiedliwości i prokuratura99 000121 lipca

CZĘŚĆ 40 - POLSKIE CENTRUM BADAŃ I CERTYFIKACJI
Dział 66 - Różne usługi materialne28 93151 lipca

CZĘŚĆ 58 - ZAKŁAD UBEZPIECZEŃ SPOŁECZNYCH
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne
- centrala Urzędu59 750 jednorazowo

CZĘŚĆ 85/07 - WOJEWÓDZTWO BIELSKIE
Dział 66 - Różne usługi materialne8 50021 lipca
Dział 89 - Różna działalność10 87231 lipca

CZĘŚĆ 85/15 - WOJEWÓDZTWO CZĘSTOCHOWSKIE
Dział 89 - Różna działalność66 799171 lipca

CZĘŚĆ 85/25 - WOJEWÓDZTWO KALISKIE
Dział 66 - Różne usługi materialne30 42971 lipca
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa oraz niematerialne usługi komunalne3
300 1 stycznia
,
CZĘŚĆ 85/27 - WOJEWÓDZTWO KATOWICKIE
Dział 40 - Rolnictwo36 83491 lipca

CZĘŚĆ 85/45 - WOJEWÓDZTWO ŁOMŻYŃSKIE
Dział 79 - Oświata i wychowanie2 23811 października

CZĘŚĆ 85/61 - WOJEWÓDZTWO PŁOCKIE
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa oraz niematerialne usługi komunalne10
100 jednorazowo

CZĘŚĆ 85/71 - WOJEWÓDZTWO SIEDLECKIE
Dział 66 - Różne usługi materialne17 11451 lipca
Dział 89 - Różna działalność18 87851 lipca

CZĘŚĆ 85/81 - WOJEWÓDZTWO SZCZECIŃSKIE
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa oraz niematerialne usługi komunalne199
677501 lipca
Dział 89 - Różna działalność82 486121 stycznia
2 196 1 lipca

CZĘŚĆ 85/87 - WOJEWÓDZTWO TORUŃSKIE
Dział 45 - Leśnictwo13 13751 września

CZĘŚĆ 85/91 - WOJEWÓDZTWO WŁOCŁAWSKIE
Dział 31 - Budownictwo19 6325 1 lipca

CZĘŚĆ 85/95 - WOJEWÓDZTWO ZAMOJSKIE
Dział 89 - Różna działalność36 50771 kwietnia
1 296

CZĘŚĆ 85/97 - WOJEWÓDZTWO ZIELONOGÓRSKIE
Dział 89 - Różna działalność 34 62151 stycznia
922 1 lipca
RAZEM783 219150


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 4 listopada 1996 r.
zmieniające regulamin wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek
organizacyjnych prokuratury.
(Dz. U. Nr 131, poz. 619)
Na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz.
U. z 1994 r. Nr 19, poz. 70 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i z
1996 r. Nr 77, poz. 367) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 11 kwietnia 1992 r. -
Regulamin wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych
prokuratury (Dz. U. Nr 38, poz. 163 i z 1993 r. Nr 79, poz. 372) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w ż 7 wyrazy "Prokuratury apelacyjne" zastępuje się wyrazami "Prokuratura
Krajowa, prokuratury apelacyjne";
2) ż 14 otrzymuje brzmienie:
"ż 14. 1. Prawo wydawania poleceń co do treści czynności, o których mowa w art.
8 ust. 2, przysługuje prokuratorom przełożonym: Prokuratorowi Generalnemu,
prokuratorom apelacyjnym, wojewódzkim i rejonowym, a ponadto - w zakresie
zleconych czynności - dyrektorom biur Prokuratury Krajowej, naczelnikom
wydziałów (kierownikom samodzielnych działów) prokuratur apelacyjnych i
wojewódzkich oraz kierownikom ośrodków zamiejscowych prokuratur wojewódzkich i
rejonowych.
2. Żądanie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prokurator może zgłosić w terminie 3
dni od dnia otrzymania pisemnego polecenia, żądanie zaś określone w art. 8 ust.
3 - w terminie 3 dni od dnia doręczenia uzasadnienia tego polecenia.";
3) w ż 15:
a) skreśla się ust. 1,
b) skreśla się oznaczenie ust. 2, a wyrazy "dyrektorowi Departamentu Prokuratury
w Ministerstwie Sprawiedliwości" zastępuje się wyrazami "dyrektorom biur
Prokuratury Krajowej";
4) ż 16 otrzymuje brzmienie:
"ż 16. Stanowisko przełożonego zajęte w związku z żądaniem, o którym mowa w art.
8 ust. 3, powinno być wyrażone na piśmie w ciągu 3 dni od dnia otrzymania
żądania.";
5) w ż 28:
a) w ust. 1:
- w pkt 1 po wyrazach "Prokuratora Generalnego" dodaje się przecinek i wyrazy
"do dyrektora biura Prokuratury Krajowej",
- po pkt 2 dodaje się pkt 21 w brzmieniu:
"21) prokurator rejonowy podpisuje pisma do prokuratora wojewódzkiego oraz
naczelnika wydziału prokuratury wojewódzkiej; inne pisma do prokuratury
wojewódzkiej może podpisywać kierownik działu lub sekcji prokuratury rejonowej,
jeżeli prokurator rejonowy go do tego upoważni,"
b) w ust. 2 po wyrazach "na żądanie" dodaje się wyrazy "dyrektora biura
Prokuratury Krajowej";
6) w ż 29 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Pisma do naczelnych i centralnych organów państwowych oraz do
przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych państw obcych przesyła
się za pośrednictwem odpowiednich biur Prokuratury Krajowej i departamentów
(gabinetu, biura) Ministerstwa Sprawiedliwości, jeżeli przepisy szczególne nie
stanowią inaczej.";
7) ż 32 otrzymuje brzmienie:
"ż 32. 1. W powszechnych jednostkach organizacyjnych prokuratury interesantów
przyjmują kierownicy, ich zastępcy, inni prokuratorzy i pracownicy
sekretariatów.
2. Godziny przyjęć interesantów ustalają kierownicy jednostek.
3. Czas przyjęć interesantów przez pracowników sekretariatów nie może być
ograniczony bardziej niż do połowy czasu urzędowania.";
8) w ż 45 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Prokuratura Krajowa koordynuje sprawowany przez prokuratury apelacyjne i
wojewódzkie nadzór służbowy, dbając w szczególności o ujednolicenie jego form
oraz skuteczność. Na polecenie Prokuratora Generalnego lub Prokuratora Krajowego
oraz w wyjątkowych przypadkach na podstawie decyzji dyrektora biura nadzór
służbowy sprawuje Prokuratura Krajowa.";
9) w ż 49:
a) w ust. 1 po wyrazie "podpisu" dodaje się wyrazy "oraz odciśnięcie pieczęci
służbowej",
b) w ust. 2 po wyrazach "odmowy aprobaty," dodaje się wyraz "pisemnie";
10) ż 51 otrzymuje brzmienie:
"ż 51. Postanowienia kończące postępowanie przygotowawcze, akty oskarżenia oraz
środki odwoławcze sporządzone przez asesora podlegają aprobacie.";
11) w ż 52 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Prokurator przełożony może w razie potrzeby zarządzić objęcie aprobatą
wszystkich lub niektórych pism procesowych, wymienionych w ż 51, oraz wniosków
składanych przed sądem, sporządzonych przez podległego mu prokuratora.";
12) w ż 53:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Wizytację i lustrację przeprowadza się stosownie do potrzeb, zwłaszcza gdy
pojawią się sygnały o istotnych nieprawidłowościach w działalności danej
prokuratury. Wizytację należy przeprowadzać nie rzadziej niż co 5 lat. Lustrację
przeprowadza się w celu kontroli prawidłowości praktyki na wybranych odcinkach
pracy lub gdy zachodzi potrzeba zbadania przyczyn uchybień w pracy albo
nieprawidłowości w działaniu jednostki organizacyjnej.",
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Wizytacja nie powinna trwać dłużej niż 14 dni.";
13) w ż 54:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. W zarządzeniu określa się zadania, zakres, termin oraz skład zespołu
wizytacyjnego lub lustracyjnego, ze wskazaniem prokuratora - przewodniczącego
zespołu.",
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Na przewodniczącego zespołu należy wyznaczyć wizytatora, jeżeli uczestniczy
on w zespole.";
14) ż 56 otrzymuje brzmienie:
"ż 56. Wizytacje i lustracje przeprowadzają wizytatorzy oraz inspektorzy do
spraw biurowości. Do udziału w wizytacjach i lustracjach mogą być powoływani
pracownicy prokuratur apelacyjnych i wojewódzkich, z wyłączeniem pracowników
kontrolowanej jednostki organizacyjnej. Wyjątkowo do udziału w wizytacjach
prokuratur rejonowych mogą być powoływani prokuratorzy z innych prokuratur
rejonowych, posiadający odpowiednie doświadczenie.";
15) ż 58 otrzymuje brzmienie:
"ż 58. 1. Z przebiegu wizytacji i lustracji sporządza się sprawozdanie.
2. Sprawozdanie z wizytacji powinno zawierać:
1) określenie zakresu wizytacji,
2) poczynione ustalenia oraz, w razie potrzeby, zalecany sposób usunięcia
przyczyn stwierdzonych nieprawidłowości,
3) oceny badanych działów pracy i ogólną ocenę kontrolowanej jednostki oraz
określenie poziomu pracy prokuratorów i pracowników administracyjnych, a także
osobną ocenę pracy kierownika jednostki organizacyjnej,
4) wnioski końcowe i zalecenia powizytacyjne.
3. Sprawozdanie z lustracji powinno zawierać dane dotyczące zakresu poczynionych
ustaleń, ujawnionych uchybień i ich przyczyn oraz wskazanie podjętych w toku
lustracji środków i wynikające z niej wnioski.
4. W sprawozdaniu z wizytacji i lustracji należy wskazać zakres badań
dokonywanych przez poszczególnych członków zespołu wizytacyjnego lub
lustracyjnego, a w załączniku do sprawozdania - oznaczenia badanych spraw, z
określeniem, przez którego z członków zespołu były badane.";
16) w ż 59:
a) w ust. 1 w pkt 7 wyraz "rewizyjnej" zastępuje się wyrazem "odwoławczej",
b) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) bezpodstawny wniosek o zastosowanie przez sąd tymczasowego aresztowania lub
podjęcie przez prokuratora innej bezpodstawnej decyzji w przedmiocie
tymczasowego aresztowania,";
17) ż 60 otrzymuje brzmienie:
"ż 60. Sprawozdanie z wizytacji w ciągu 30 dni od jej zakończenia przesyła się
kierownikowi kontrolowanej jednostki, który ma prawo zgłosić uwagi do
sprawozdania w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania. W razie potrzeby do uwag
tych ustosunkowuje się zespół wizytacyjny.";
18) w ż 61 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Wyniki wizytacji omawia się na naradzie prokuratorów kontrolowanej jednostki
w terminie 14 dni od dnia przekazania uwag do sprawozdania z wizytacji.";
19) ż 63 otrzymuje brzmienie:
"ż 63. 1. Sprawozdanie z lustracji przesyła się kierownikowi kontrolowanej
jednostki, który w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania może zgłosić uwagi.
2. Po rozpatrzeniu zgłoszonych uwag zarządzający lustrację bez zbędnej zwłoki
zatwierdza zalecenia, które przekazuje się kierownikowi kontrolowanej jednostki,
zakreślając termin ich wykonania.";
20) ż 69 otrzymuje brzmienie:
"ż 69. Udzielane prasie informacje nie mogą naruszać chronionych prawem dóbr
osobistych uczestników postępowania oraz szkodzić interesowi postępowania
przygotowawczego.";
21) w ż 721 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:
"3. Prokurator apelacyjny powierza na okres do 6 miesięcy pełnienie funkcji
naczelnika wydziału lub kierownika samodzielnego działu w prokuraturze
apelacyjnej i wojewódzkiej, kierownika ośrodka zamiejscowego prokuratury
wojewódzkiej oraz prokuratora rejonowego.
4. Prokurator apelacyjny powierza pełnienie funkcji w prokuraturze wojewódzkiej
i rejonowej, określonych w ust. 3, na wniosek prokuratora wojewódzkiego.";
22) tytuł działu IV otrzymuje brzmienie:
"Dział IV. Zgromadzenie prokuratorów i kolegium prokuratury apelacyjnej oraz
kolegium prokuratury wojewódzkiej";
23) w ż 77 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "prokurator
wojewódzki zaś - projekt porządku dziennego posiedzenia kolegium prokuratury
wojewódzkiej.";
24) ż 78 otrzymuje brzmienie:
"ż 78. Na posiedzenie zgromadzenia i kolegium mogą być zapraszani prokuratorzy
wojewódzcy i rejonowi, kierownicy komórek organizacyjnych prokuratury
apelacyjnej i wojewódzkiej oraz przedstawiciele związku zawodowego działającego
w prokuraturze. W razie potrzeby udział w całym posiedzeniu lub jego części mogą
brać inni zaproszeni pracownicy prokuratury lub zaproszone osoby spoza
prokuratury.";
25) w ż 80 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Protokół podpisują odpowiednio prokurator apelacyjny albo wojewódzki i
protokolant.";
26) w ż 86:
a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu:
"2. Cofnięcie wniosku o ściganie w toku postępowania przygotowawczego wymaga
spisania protokołu.
3. Prokurator, wyrażając zgodę na cofnięcie wniosku lub odmawiając tej zgody,
wydaje pisemne zarządzenie.";
27) w ż 94 w ust. 2 po wyrazach "wniosku o ściganie" dodaje się wyrazy "oraz
przesłuchania w charakterze świadka osoby zawiadamiającej, bezpośrednio po
złożeniu przez nią ustnego zawiadomienia o przestępstwie, które w takim wypadku
nie wymaga spisania odrębnego protokołu.";
28) w ż 98 w ust. 3 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się wyrazy "czas
ten nie może być dłuższy niż 5 dni.";
29) w ż 122 w pkt 4 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 5 w
brzmieniu:
"5) odnalezienie paszportu lub innego dokumentu uprawniającego do przekroczenia
granicy, jeżeli zachodzi potrzeba wydania zakazu opuszczenia kraju przez
podejrzanego.";
30) ż 128 otrzymuje brzmienie:
"ż 128. Prokurator, uznając określone przedmioty za dowody rzeczowe, wydaje w
tym przedmiocie postanowienie, w którym wskazuje także miejsce i sposób ich
przechowywania.";
31) w ż 133 w pkt 4 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 5 w
brzmieniu:
"5) podejrzanego, który odmówił złożenia wyjaśnień w postępowaniu prowadzonym
przez Policję, jeżeli zachodzą warunki do skierowania wniosku o zastosowanie
tymczasowego aresztowania przez sąd.";
32) w ż 138 po wyrazach "na jego zarządzenie" dodaje się wyrazy "lub gdy w
trybie nadzoru prokurator stwierdził uchybienia i podjął środki przewidziane w ż
140";
33) ż 143 otrzymuje brzmienie:
"ż 143. Zarządzenie prokuratora o doprowadzeniu osoby podejrzanej do sądu z
wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania, powinno nastąpić z takim
wyprzedzeniem, aby przesłuchanie, wydanie postanowienia o tymczasowym
aresztowaniu i doręczenie odpisu postanowienia nastąpiło w czasie określonym w
art. 207 kpk.";
34) ż 144 otrzymuje brzmienie:
"ż 144. 1. Wniosek prokuratora do sądu o zastosowanie tymczasowego aresztowania
powinien mieć formę pisemną i zawierać uzasadnienie.
2. Przesłuchanie przez prokuratora w związku z wnioskiem, o którym mowa w ust.
1, powinno nastąpić w siedzibie prokuratury.";
35) ż 145 otrzymuje brzmienie:
"ż 145. Poręczenie majątkowe może nastąpić tylko bezpośrednio po osobistym
przesłuchaniu podejrzanego w zasadzie przez tego prokuratora, który stosuje
środek zapobiegawczy.";
36) w ż 146:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Jeżeli podejrzany powołuje się na zły stan zdrowia lub doznane obrażenia
ciała, prokurator zarządza zbadanie go przez lekarza, a wyniki badania dołącza
do wniosku o zastosowanie tymczasowego aresztowania.",
b) w ust. 2 po wyrazach "po zastosowaniu" dodaje się wyrazy "przez sąd";
37) w ż 147 skreśla się wyrazy "lub odstąpienia od";
38) w ż 148 wyrazy "postanowienie o tymczasowym aresztowaniu można wydać"
zastępuje się wyrazami "wniosek o zastosowanie tymczasowego aresztowania można
skierować do sądu";
39) w ż 149:
a) w ust. 1 po wyrazie "prokurator" dodaje się wyrazy "we wniosku o zastosowanie
tymczasowego aresztowania";
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Jeżeli istnieje kilka podstaw tymczasowego aresztowania, należy je wymienić
we wniosku.";
40) skreśla się ż 150 i 151;
41) ż 152 otrzymuje brzmienie:
"ż 152. O uchyleniu tymczasowego aresztowania prokurator niezwłocznie zawiadamia
sąd, który wydał postanowienie o tymczasowym aresztowaniu.";
42) ż 155:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W razie istnienia przesłanek do poszukiwania podejrzanego listem gończym,
prokurator występuje do sądu o zastosowanie tymczasowego aresztowania na okres 7
dni od dnia ujęcia podejrzanego.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Po ujęciu i doprowadzeniu podejrzanego prokurator przesłuchuje go i w razie
potrzeby występuje z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania. Jeżeli
prokurator z takim wnioskiem do sądu nie wystąpi, to niezwłocznie uchyla
uprzednio wydane postanowienie o tymczasowym aresztowaniu oraz odwołuje list
gończy.",
c) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Odpisy postanowień, o których mowa w ust. 1 i 3, przesyła się Komendzie
Głównej Straży Granicznej.";
43) ż 156 otrzymuje brzmienie:
"ż 156. Jeżeli ze sprawy wniesionej do sądu z aktem oskarżenia wyłączono część
materiałów dotyczących innego przestępstwa zarzucanego oskarżonemu, który jest
tymczasowo aresztowany, i wszczęto przeciwko niemu postępowanie, można - gdy
zachodzą ku temu warunki - wystąpić z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego
aresztowania w wyłączonej sprawie.";
44) w ż 157:
a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "przez prokuratora" i oznaczenie tego ustępu,
b) skreśla się ust. 2 i 3;
45) skreśla się ż 158;
46) ż 159 otrzymuje brzmienie:
"ż 159. Z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania w postępowaniu
przygotowawczym wobec podejrzanego pozostającego na wolności, który w tej samej
sprawie był przedtem aresztowany przez okres ponad 3 miesięcy, prokurator
występuje do sądu właściwego do rozpoznania sprawy.";
47) w ż 164:
a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "przedłużeniu albo",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. O uchyleniu tymczasowego aresztowania wobec osób podlegających obowiązkowi
służby wojskowej powiadamia się właściwą komendę uzupełnień i urząd gminy.";
48) po ż 164 dodaje się ż 1641 w brzmieniu:
"ż 1641. 1. Środek zapobiegawczy określony w art. 235a ż 1 kpk może być
stosowany łącznie z innymi środkami zapobiegawczymi o charakterze wolnościowym.
2. Jeżeli zakaz opuszczania przez oskarżonego kraju połączony jest z
zatrzymaniem paszportu lub innego dokumentu uprawniającego do przekroczenia
granicy albo z zakazem wydania takiego dokumentu, odpis postanowienia w tym
przedmiocie przesyła się organowi, który wydał paszport lub inny dokument, o
którym mowa wyżej, bądź jest uprawniony do ich wydania; odpis postanowienia
dotyczącego cudzoziemców przesyła się urzędowi konsularnemu państwa obcego,
którego obywatelem jest cudzoziemiec.
3. Odpisy postanowień, o których mowa w ust. 1 i 2, przesyła się Komendzie
Głównej Straży Granicznej.";
49) w ż 179 wyrazy "prokurator wydaje postanowienie o tymczasowym aresztowaniu
oraz" zastępuje się wyrazami "prokurator występuje do sądu z wnioskiem o
zastosowanie tymczasowego aresztowania oraz wydaje";
50) w ż 181 wyrazy "w ciągu 3 miesięcy" zastępuje się wyrazami "w ciągu 6
miesięcy";
51) ż 192 otrzymuje brzmienie:
"ż 192. 1. Nie przychylając się do wniosku o uchylenie lub zmianę tymczasowego
aresztowania na inny środek zapobiegawczy, prokurator przesyła go właściwemu
sądowi wnosząc o podjęcie stosownego rozstrzygnięcia i uzasadniając swoje
stanowisko.
2. Po otrzymaniu zażalenia na postanowienie o zastosowaniu lub przedłużeniu
tymczasowego aresztowania lub zażalenia na postanowienie o zabezpieczeniu
majątkowym prokurator, nie dostrzegając możliwości uchylenia lub zmiany tych
postanowień, niezwłocznie przesyła zażalenie, wraz z aktami sprawy właściwemu
sądowi i przedstawia uzasadniony wniosek o podjęcie stosownego rozstrzygnięcia";
52) w ż 193:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Zażalenie na postanowienie o umorzeniu postępowania przygotowawczego, z
zastrzeżeniem ż 197, prokurator jest obowiązany bezzwłocznie przedstawić
prokuratorowi nadrzędnemu, wraz z aktami sprawy i wnioskiem zawierającym
ustosunkowanie się do zasadności zażalenia.",
b) w ust. 2 wyrazy "jest obowiązany" zastępuje się wyrazem "może";
53) w ż 195:
a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "w zakresie ustalonych warunków umorzenia.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Jeżeli zażalenie podejrzanego, który sprzeciwu nie zgłasza, dotyczy istoty
warunkowego umorzenia, a nie ustalonych warunków umorzenia, prokurator
zarządzeniem odmawia przyjęcia go jako niedopuszczalnego z mocy ustawy. Na
zarządzenie to przysługuje zażalenie, o czym należy podejrzanego pouczyć.",
c) skreśla się ust. 3;
54) po ż 201 dodaje się ż 2011 w brzmieniu:
"ż 2011. 1. Pismo żądające wszczęcia postępowania przygotowawczego w sprawie, w
której uprawomocniło się postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania
przygotowawczego, przekazuje się do załatwienia jednostce, w której wydano to
postanowienie. Jeżeli pismo nie zawiera żadnych nowych okoliczności i brak jest
podstaw do jego uwzględnienia, prokurator rejonowy (lub jego zastępca), a w
prokuraturze wojewódzkiej naczelnik wydziału, udziela składającemu pismo
odpowiedzi, informując go o braku podstaw do uwzględnienia pisma i o możliwości
pozostawienia bez biegu następnych pism w tej samej sprawie, jeśli nie zostaną
wskazane nowe okoliczności.
2. Pismo będące wnioskiem o zbadanie w trybie nadzoru służbowego sprawy, w
której uprawomocniło się postanowienie o umorzeniu postępowania w sprawie,
powinno być rozpoznane przez prokuratora nadrzędnego nad prokuratorem, który
wydał lub zatwierdził to postanowienie. Jeżeli sprawa była rozpoznawana w trybie
instancyjnym, pismo to, wraz z aktami sprawy, należy przekazać do rozpoznania
prokuratorowi nadrzędnemu nad prokuratorem, który orzekał w tym trybie. Pismo
informujące o braku podstaw do podjęcia decyzji przewidzianej w art. 293 ż 1 kpk
podpisuje w prokuraturze wojewódzkiej i apelacyjnej kierownik jednostki albo
jego zastępca lub naczelnik wydziału, a w Prokuraturze Krajowej - dyrektor lub
wicedyrektor biura. Pismo to powinno zawierać pouczenie, iż następne pisma w tej
samej sprawie, nie wskazujące nowych okoliczności, zostaną pozostawione bez
rozpoznania.
3. Pismo kwestionujące zasadność prawomocnego postanowienia o umorzeniu
postępowania przygotowawczego przeciwko osobie, będące co do istoty wnioskiem o
wznowienie postępowania, przekazuje się prokuratorowi nadrzędnemu nad
prokuratorem, który wydał lub zatwierdził to postanowienie. W braku podstaw do
podjęcia decyzji na podstawie art. 293 ż 2 kpk, pismo informujące o tym
podpisuje w prokuraturze wojewódzkiej i apelacyjnej kierownik albo jego zastępca
lub naczelnik wydziału. Pismo to powinno zawierać pouczenie, o którym mowa w
ust. 2.
4. Jeżeli pismo żądające zbadania sprawy w trybie nadzoru służbowego zawiera
wniosek o podjęcie decyzji przewidzianej w art. 294 kpk lub potrzeba taka wyłoni
się w toku badania sprawy, pismo, wraz z aktami i stosownym wnioskiem
prokuratury nadrzędnej w stosunku do jednostki, w której wydano postanowienie,
oraz stanowiskiem prokuratury apelacyjnej - jeżeli nie jest ona jednocześnie
prokuraturą nadrzędną - przekazuje się Prokuraturze Krajowej. Pismo informujące
o braku podstaw do wydania postanowienia na podstawie art. 294 kpk podpisuje
dyrektor (wicedyrektor) biura Prokuratury Krajowej.";
55) w ż 207:
a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "lub dalsze stosowanie tymczasowego aresztowania
w okresie do 3 miesięcy",
b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "na okres ponad 3 miesiące";
56) w ż 213 w ust. 2 w pkt 3 po wyrazach "osób podejrzanych" dodaje się wyrazy
"oraz zawiadomienia prokuratora o tych decyzjach,";
57) ż 232 otrzymuje brzmienie:
"ż 232. Czynności w ramach pomocy prawnej powinny być dokonane przez prokuratora
prokuratury wojewódzkiej albo prokuratora prokuratury rejowej pod nadzorem
służbowym prokuratury wojewódzkiej; protokoły i inne dokumenty opatruje się
pieczęcią urzędową, a ich odpisy pozostawia się w aktach podręcznych.";
58) w ż 238:
a) w ust. 1 wyrazy "stosowaniu tymczasowego aresztowania" zastępuje się wyrazami
"występowaniu do sądu z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Zawiadamiając bezpośrednio organ ścigający państwa obcego i Prokuraturę
Krajową o zastosowaniu przez sąd tymczasowego aresztowania cudzoziemca, należy
podać datę zatrzymania.";
59) w ż 239 po wyrazach "określonych w" dodaje się wyrazy "kodeksie postępowania
karnego, w";
60) skreśla się ż 240;
61) w ż 245 w ust. 1 wyrazy "O zastosowaniu i uchyleniu tymczasowego
aresztowania" zastępuje się wyrazami "O zastosowaniu przez sąd i uchyleniu
tymczasowego aresztowania";
62) skreśla się ż 246 i 247;
63) w ż 251 w ust. 1:
a) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) o zażaleniu na postanowienie prokuratora o warunkowym umorzeniu
postępowania,",
b) w pkt 6 po wyrazach "środka zabezpieczającego" dodaje się wyrazy "oraz w
przedmiocie tymczasowego aresztowania w postępowaniu przygotowawczym",
c) w pkt 9 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 10 w brzmieniu:
"10) w sprawie zażalenia na postanowienie prokuratora o zabezpieczeniu
majątkowym.";
64) w ż 255 skreśla się ust. 2 oraz oznaczenie ust. 1;
65) ż 267 otrzymuje brzmienie:
"ż 267. 1. W razie stwierdzenia w orzeczeniu sądu odwoławczego uchybień
wymienionych w art. 388 kpk lub innych rażących uchybień, o których mowa w art.
463a kpk, wniosek o doręczenie orzeczenia kieruje do sądu odwoławczego
odpowiednio prokurator apelacyjny lub prokurator wojewódzki.
2. Kasację od orzeczenia, o którym mowa w ust. 1, wnosi do Sądu Najwyższego za
pośrednictwem sądu odwoławczego odpowiednio prokurator apelacyjny lub prokurator
wojewódzki.
3. W posiedzeniu sądu odwoławczego w przedmiocie dopuszczalności kasacji
uczestniczy odpowiednio prokurator prokuratury apelacyjnej lub wojewódzkiej; w
razie potrzeby prokurator ten zaskarża orzeczenie o niedopuszczalności kasacji.
4. Pisemną odpowiedź na kasację składa do sądu odwoławczego odpowiednio
prokurator apelacyjny lub prokurator wojewódzki w terminie 14 dni od dnia
otrzymania kasacji.
5. W wypadku niesporządzenia przez sąd odwoławczy uzasadnienia orzeczenia w
czasie powodującym zagrożenie upływu terminu, o którym mowa w art. 463 ż 2 kpk,
prokurator apelacyjny lub wojewódzki, na miesiąc przed upływem tego terminu,
powinien zawiadomić o tym prezesa sądu odwoławczego.";
66) w ż 273 w pkt 7 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 8 w
brzmieniu:
"8) wniosek prokuratora o zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności lub
odstąpienie od jej wykonania wobec sprawcy, co do którego orzeczono umieszczenie
w zakładzie poprawczym.";
67) w ż 292 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Zgłoszenie udziału prokuratora w toczącym się postępowaniu jest wskazane w
szczególności w sprawach:
1) o zwrot korzyści uzyskanych niesłusznie kosztem Skarbu Państwa lub innych
państwowych osób prawnych,
2) przeciwko Skarbowi Państwa o naprawienie szkody wyrządzonej przez
funkcjonariusza państwowego przy wykonywaniu powierzonych mu czynności,
3) o stwierdzenie nieważności czynności prawnej kupna sprzedaży nieruchomości,
dokonanej z naruszeniem bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa,
4) związanych z ochroną dóbr kultury i ochroną praw autorskich,
5) o zwolnienie od egzekucji przedmiotów majątkowych zajętych w postępowaniu
karnym,
6) związanych z ochroną rodziny,
7) przeciwko sprawcom szkód na osobie lub mieniu, wywołanych szczególnie
drastycznym działaniem sprawców,
8) jeżeli okoliczności sprawy wskazują na to, że proces ma charakter fikcyjny
lub strony dążą do obejścia prawa,
9) o roszczenia związane z ochroną środowiska naturalnego.";
68) w ż 293 przed wyrazem "wojewódzkiego" dodaje się wyrazy "apelacyjnego lub";
69) ż 299 otrzymuje brzmienie:
"ż 299. 1. W postępowaniu odwoławczym prokurator bierze udział w sprawach, które
toczyły się przed sądem I instancji z udziałem prokuratora, chyba że udział ten
jest niecelowy.
2. Udział prokuratora w postępowaniu odwoławczym jest wskazany w szczególności w
sprawach wymienionych w ż 292, o ile przesłanki uzasadniające zgłoszenie udziału
zaistniały w postępowaniu odwoławczym.";
70) ż 300 otrzymuje brzmienie:
"ż 300. 1. W razie stwierdzenia, że orzeczenie sądu odwoławczego, wydane z
udziałem prokuratora, uzasadnia postawienie zarzutów wymienionych w art. 3931
kpc, wniosek o doręczenie orzeczenia kieruje do sądu odwoławczego odpowiednio
prokurator apelacyjny lub prokurator wojewódzki, chyba że w postępowaniu brał
udział prokurator Prokuratury Krajowej.
2. Kasację od orzeczenia, o którym mowa w ust. 1, opracowuje i wnosi do Sądu
Najwyższego za pośrednictwem sądu odwoławczego odpowiednio prokurator apelacyjny
lub prokurator wojewódzki.";
71) w ż 301 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Prokurator może odmówić stronie postępowania administracyjnego podjęcia
czynności, jeżeli służą jej środki odwoławcze lub skarga do sądu
administracyjnego albo wniosek o wznowienie postępowania bądź o stwierdzenie
nieważności decyzji.";
72) w ż 302 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Prokuratorowi służą w postępowaniu administracyjnym środki prawne
przewidziane w dziale IV Kodeksu postępowania administracyjnego i ustawie z dnia
11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 i Nr
104, poz. 515), a także w art. 5 ustawy o prokuraturze oraz w innych ustawach.";
73) ż 303 otrzymuje brzmienie:
"ż 303. Od decyzji nie uwzględniającej sprzeciwu prokurator może złożyć
odwołanie, chyba że decyzję wydał naczelny (centralny) organ administracji
państwowej lub samorządowe kolegium odwoławcze, albo wnieść skargę do sądy
administracyjnego.";
74) ż 304 otrzymuje brzmienie:
"ż 304. Sprawy, o których mowa w ż 301 ust. 1, należą do właściwości prokuratora
rejonowego lub wojewódzkiego, w którego okręgu działania wszczęto lub powinno
być wszczęte postępowanie, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej.";
75) w ż 305 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Prokurator kieruje drogą służbową, za pośrednictwem Prokuratury Krajowej,
sprzeciw do naczelnego (centralnego) organu administracji państwowej oraz skargę
do sądu administracyjnego na decyzję takiego organu.";
76) w ż 306:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Prokurator, który wniósł skargę do sądu administracyjnego, przekazuje droga
służbową akta podręczne prokuratorowi właściwemu ze względu na siedzibę sądu,
chyba że z uwagi na charakter sprawy zamierza sam wziąć udział w rozprawie
(posiedzeniu) sądu.",
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. W posiedzeniach izb lub połączonych izb Naczelnego Sądu Administracyjnego
bierze udział prokurator Prokuratury Krajowej.";
77) ż 307 otrzymuje brzmienie:
"ż 307. Czynności dowodowe, o których mowa w art. 43 ust. 1, prokurator
przeprowadza tylko wówczas, gdy dowody zebrane w toku postępowania
administracyjnego lub zawarte w aktach postępowania karnego nie są wystarczające
do oceny naruszenia prawa przez organ administracji.";
78) w ż 162, 163, 229, 231, 232 ust. 2, ż 234, 235 ust. 4, ż 240, 243, 244 ust.
1 i 3, ż 245 ust. 1, ż 246 ust. 2 i ż 247 użyte w różnych przypadkach wyrazy
"Departament Prokuratury" zastępuje się użytymi w tych samych przypadkach
wyrazami "Prokuratura Krajowa".
ż 2. Minister Sprawiedliwości ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej
jednolity tekst rozporządzenia z dnia 11 kwietnia 1992 r. - Regulamin
wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury, z
uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania
jednolitego tekstu.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

434--z dnia 9 lipca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania
statutu Ministerstwu Kultury i Sztuki.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

435--z dnia 24 lipca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczególnych zasad rachunkowości dla jednostek nie prowadzących
działalności gospodarczej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI

436--z dnia 12 lipca 1996 r. w sprawie nadania statutu Państwowej Agencji
Radiokomunikacyjnej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

437--z dnia 18 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i
przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników
zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w
zakresie budownictwa i gospodarki przestrzennej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

438--z dnia 17 lipca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach
bialskopodlaskim, chełmskim, kaliskim, konińskim, koszalińskim,
leszczyńskim, lubelskim, olsztyńskim, opolskim, słupskim, tarnobrzeskim i
zamojskim.
439--z dnia 17 lipca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach
białostockim, bielskim, ciechanowskim, częstochowskim, katowickim,
kieleckim, krośnieńskim, łomżyńskim, nowosądeckim, ostrołęckim, pilskim,
piotrkowskim, poznańskim, przemyskim, siedleckim, sieradzkim, suwalskim,
rzeszowskim, tarnowskim i zielonogórskim.
440--z dnia 17 lipca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach bydgoskim,
elbląskim, gdańskim, gorzowskim, legnickim, krakowskim, łódzkim,
skierniewickim, toruńskim, wałbrzyskim, włocławskim i wrocławskim.
441--z dnia 17 lipca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach stołecznym
warszawskim, jeleniogórskim, płockim, radomskim i szczecińskim.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

442--z dnia 22 lipca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad i
warunków sprowadzania z zagranicy środków farmaceutycznych i materiałów
medycznych dla użytkowników indywidualnych.

ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI

443--z dnia 30 maja 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakazu
sponsorowania określonych audycji i określonych sposobów sponsorowania.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 7 listopada 1996 r.
o sprostowaniu błędów.
(Dz. U. Nr 131, poz. 620)
Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 30 grudnia 1950 r. o wydawaniu
Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (Dz. U. Nr 58, poz. 524, z 1991 r. Nr
94, poz. 420 i z 1993 r. Nr 7, poz. 34) prostuje się następujące błędy:
1) w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1995 r. zmieniającym
rozporządzenie w sprawie opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska i
wprowadzanie w nim zmian (Dz. U. Nr 153, poz. 775) w dacie aktu zamiast wyrazów
"19 października" powinny być wyrazy "19 grudnia",
2) w statucie Ministerstwa Skarbu Państwa, stanowiącym załącznik do
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 2 października 1996 r. (Dz. U. Nr
116, poz. 554), w ż 4 w ust. 2 w pkt 3 zamiast wyrazu "suwalskiego" powinien być
wyraz "słupskiego".
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 30 grudnia 1996 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Kolportażowi Księży Werbistów z siedzibą w
Laskowicach Pomorskich.
(Dz. U. Nr 158, poz. 821)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 3) i w związku z art. 7 ust. 4a ustawy z dnia 12 listopada 1985 r.
o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r.
Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i
434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Kolportaż Księży Werbistów" z siedzibą w
Laskowicach Pomorskich, erygowanej przez Przełożonego Polskiej Prowincji
Zgromadzenia Słowa Bożego (Księży Werbistów).
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów: L. Miller

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 12 września 1996 r.
o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych oraz o zmianie innych
ustaw.
(Dz. U. Nr 132, poz. 621)
Art. 1. W ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach
wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98,
poz. 472 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w ust. 1 w pkt. 8 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt. 9 w
brzmieniu:
"9) loterie promocyjne, w których uczestniczy się przez nabycie towaru lub
usługi i tym samym nieodpłatnie uczestniczy się w loterii, a podmiot urządzający
loterię oferuje wygrane pieniężne lub rzeczowe.";
2) w art. 6:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Loterie fantowe, gry bingo fantowe i loterie promocyjne mogą być urządzane
przez osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne nie posiadające
osobowości prawnej na podstawie udzielonego zezwolenia.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Gry, o których mowa w ust. 1, mogą być urządzane jednorazowo w skali
ogólnokrajowej lub lokalnej.";
3) art. 8 otrzymuje brzmienie:
"Art. 8. Zabrania się reklamowania na terytorium kraju gier losowych i zakładów
wzajemnych określonych w art. 2 ust. 1 pkt. 4-6 i ust. 2, przez co rozumie się
zachęcanie do udziału w grach i zakładach, przekonywanie o ich zaletach,
miejscach, w których są urządzane, i możliwościach uczestnictwa.";
4) w art. 9 w pkt. 1:
a) w lit. a) wyrazy "25 sztuk" zastępuje się wyrazami "30 sztuk",
b) w lit. b) wyrazy "od 25 do 50 sztuk" zastępuje się wyrazami "od 15 do 70
sztuk";
5) w art. 13 ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, może przekazać określonym izbom
i urzędom skarbowym uprawnienia do zatwierdzania regulaminów oraz dokonywanych w
nich zmian, przedstawianych przez podmioty wymienione w art. 6 ust. 1,
prowadzące działalność w skali lokalnej.";
6) art. 15 otrzymuje brzmienie:
"Art. 15. Spółka posiadająca lub ubiegająca się o zezwolenie na prowadzenie
zakładów wzajemnych lub zmianę jego warunków, dotyczące wyników sportowego
współzawodnictwa ludzi lub zwierząt, obowiązana jest uzyskać zgodę krajowych
organizatorów takiego współzawodnictwa na wykorzystanie jego wyników.";
7) w art. 17 w ust. 2 w pkt. 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się
wyrazy "w zamian za imienny dowód jej uiszczenia, będący jednocześnie
jednorazową kartą wstępu.";
8) w art. 18:
a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "oraz w salonach gry bingo pieniężne",
b) w ust. 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"Rejestracja, o której mowa w ust. 1, jest warunkiem wstępu do kasyna gry i
polega na zapisywaniu, gromadzeniu i każdorazowym sprawdzaniu danych osobowych
wchodzących do kasyna:",
c) w ust. 3 wyrazy "do ośrodka gier" zastępuje się wyrazami "do kasyna";
9) w art. 24 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, może przekazać określonym izbom
skarbowym lub urzędom skarbowym uprawnienie do wydawania zezwoleń na urządzanie
gier losowych przez podmioty wymienione w art. 6 ust. 1, prowadzące działalność
w skali lokalnej, oraz określać szczegółowe warunki ich przyznawania.";
10) art. 25 otrzymuje brzmienie:
"Art. 25. Wysokość kapitału spółki akcyjnej lub spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością ubiegającej się o zezwolenie, o którym mowa w art. 24 ust. 1,
nie może wynosić mniej niż:
1) 2,5 mln złotych - gdy zezwolenie dotyczy prowadzenia kasyna gry,
2) 1,5 mln złotych - gdy zezwolenie dotyczy prowadzenia salonu gier w automatach
losowych, salonu bingo pieniężne lub przyjmowania zakładów wzajemnych.";
11) po art. 28 dodaje się art. 28a w brzmieniu:
"Art. 28a. Przepisów art. 26-28 nie stosuje się do działalności w zakresie
loterii promocyjnej.";
12) w art. 29:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Kasyna gry mogą być lokalizowane w miastach liczących:
1) od 250 do 350 tys. mieszkańców - jedno kasyno,
2) powyżej 350 do 500 tys. mieszkańców - dwa kasyna,
3) powyżej 500 do 1000 tys. mieszkańców - trzy kasyna,
4) powyżej 1000 tys. mieszkańców - pięć kasyn.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Salony gier w automatach losowych mogą być lokalizowane w miastach
liczących:
1) od 50 do 100 tys. mieszkańców - jeden salon,
2) powyżej 100 do 200 tys. mieszkańców - dwa salony,
3) powyżej 200 do 300 tys. mieszkańców - trzy salony,
4) powyżej 300 do 500 tys. mieszkańców - cztery salony,
5) powyżej 500 do 700 tys. mieszkańców - pięć salonów,
6) powyżej 700 do 1000 tys. mieszkańców - sześć salonów,
7) powyżej 1000 tys. mieszkańców - siedem salonów.";
13) w art. 30 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Salony gry bingo pieniężne mogą być lokalizowane w miastach liczących:
1) od 100 do 200 tys. mieszkańców - jeden salon,
2) powyżej 200 do 400 tys. mieszkańców - dwa salony,
3) powyżej 400 do 700 tys. mieszkańców - trzy salony,
4) powyżej 700 do 1000 tys. mieszkańców - pięć salonów,
5) powyżej 1000 tys. mieszkańców - siedem salonów.";
14) art. 31 otrzymuje brzmienie:
"Art. 31. Minister Finansów w szczególnie uzasadnionych przypadkach może wyrazić
zgodę na lokalizację ośrodków gier w innych miejscowościach oraz na większą ich
liczbę od określonej w art. 29 i 30, z tym że ogólna liczba ośrodków gier nie
może wzrosnąć więcej niż o 5 kasyn, 20 salonów gier w automatach losowych i o 20
salonów gier w bingo pieniężne.";
15) w art. 32:
a) w ust. 1 pkt. 3 otrzymuje brzmienie:
"3) dane osobowe (imiona i nazwiska, wiek, obywatelstwo, miejsce zamieszkania,
zawód, cechy dokumentu tożsamości) wspólników będących osobami fizycznymi,
przedstawiających sobą co najmniej jedną setną wartości kapitału spółki,
członków władz spółki (zarządu, rady nadzorczej) oraz osób sprawujących zarząd
nad ośrodkami gier; w przypadku spółek osób prawnych i fizycznych należy podać
również informacje o obecnym i przeszłym statusie prawnym, o sytuacji finansowej
oraz o źródłach pochodzenia kapitału, o którym mowa w art. 25,",
b) dodaje się w ust. 3 w brzmieniu:
"3. Wniosek o udzielenie zezwolenia na urządzenie loterii promocyjnej powinien
zawierać:
1) określenie rodzaju loterii,
2) nazwę i status prawny podmiotu występującego z wnioskiem,
3) dane osobowe (imiona i nazwiska, wiek, obywatelstwo, miejsce zamieszkania,
cechy dokumentu tożsamości) osób zarządzających podmiotem występującym z
wnioskiem,
4) określenie obszaru, na którym planuje się urządzenie loterii,
5) określenie czasu, w którym planuje się urządzenie loterii,
6) określenie planowanej wielkości sprzedaży towarów lub dowodów udziału w
loterii,
7) bankowe gwarancje wypłat nagród,
8) projekt regulaminu loterii, w szczególności zasady postępowania
reklamacyjnego, o którym mowa w art. 12.";
16) w art. 35:
a) skreśla się ust. 2,
b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. Zezwolenie na urządzenie loterii promocyjnej obejmuje:
1) nazwę podmiotu urządzającego loterię,
2) nazwę loterii,
3) nazwiska osób zarządzających podmiotem urządzającym loterię,
4) obszar, na którym loteria będzie urządzana,
5) czas urządzania loterii,
6) planowaną wielkość sprzedaży towarów lub dowodów udziału w loterii,
7) nieprzekraczalny termin rozpoczęcia działalności.",
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Do zezwoleń, o których mowa w ust. 1, 3 i 3a dołącza się zatwierdzone
regulaminy gier, zakładów wzajemnych w loterii.";
17) art. 36 otrzymuje brzmienie:
"Art. 36. 1. Zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier urządzanych
w kasynie i w salonie gry bingo pieniężne udziela się na okres 6 lat.
2. Zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier w automatach losowych
urządzanych w salonie gier w automatach losowych oraz w zakresie zakładów
wzajemnych udziela się na okres 3 lat.
3. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2, może być udzielone na okres dłuższy, nie
przekraczający jednak 6 lat, jeżeli gry w automatach losowych lub zakłady
wzajemne będą urządzane w obiekcie wybudowanym po udzieleniu zezwolenia lub w
budynku, którego adaptacja wiązałaby się z koniecznością przeprowadzenia
kapitalnego remontu.
4. Zezwolenia na urządzenie loterii fantowej, gry bingo fantowe i loterii
promocyjnej udziela się na okres nie dłuższy niż 2 lata.
5. Zezwolenia, o których mowa w ust. 4, wygasają, jeżeli w okresie 1 roku od
dnia ich udzielenia nie podjęto działalności.";
18) art. 39 otrzymuje brzmienie:
"Art. 39. 1. Podmiot urządzający gry losowe lub zakłady wzajemne uiszcza opłaty
za udzielone zezwolenie oraz za złożenie egzaminu i wydanie świadectwa
zawodowego osobom, o których mowa w art. 19 ust. 1.
2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa i wpłacane
są na wyodrębniony rachunek Ministra Finansów.
3. 10% środków, o których mowa w ust. 1, przeznacza się na zakupy
specjalistycznego sprzętu i wyposażenia oraz szkolenie, zapewniające zwiększenie
skuteczności nadzoru i kontroli podmiotów urządzających gry losowe i zakłady
wzajemne.
4. Ze środków, o których mowa w ust. 3, mogą być również pokrywane koszty
dodatkowych badań dokumentów przedstawionych przez wnioskodawców i koszty
weryfikacji podmiotów urządzających gry losowe i zakłady wzajemne, zleconych
przez Ministra Finansów wyspecjalizowanym instytucjom.
5. Gospodarka finansowa środkami, o których mowa w ust. 3, jest prowadzona przez
Ministra Finansów w formie określonej w art. 16 ust. 2 pkt. 2 ustawy z dnia 5
stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r.
Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390,
Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106,
poz. 496).
6. Minister Finansów określa, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat, o których
mowa w ust. 1. Wysokość opłat podlega w każdym roku podwyższeniu w stopniu
odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w
gospodarce narodowej w okresie trzech kwartałów w roku poprzedzającym rok
podatkowy w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego.";
19) w art. 40 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Nie podlega opodatkowaniu podatkiem od gier prowadzenie działalności w
zakresie wymienionym w art. 2 ust. 1 pkt. 9.";
20) w art. 42 pkt. 6 otrzymuje brzmienie:
"6) w automatach losowych - kwota stanowiąca różnicę między kwotą uzyskaną z
wymiany żetonów użytych do gry lub wpłaconą do kasy salonu i zakredytowaną w
pamięci automatu lub wpłaconą do automatu a sumą wygranych uzyskanych przez
uczestników gier,";
21) art. 45 otrzymuje brzmienie:
"Art. 45. 1. Stawka podatku od gier wynosi dla:
1) loterii fantowych, gry bingo fantowe, gry bingo pieniężne oraz zakładów
wzajemnych - 10%,
2) loterii pieniężnej - 15%,
3) gier liczbowych - 20%,
4) gier prowadzonych w kasynach gry:
Podstawa opodatkowania za okresy dekadoweStawka podatkowa
do 60 tys. zł25%
powyżej 60 do 120 tys. zł15 tys. zł + 30% od kwoty powyżej 60 tys. zł
powyżej 120 do 200 tys. zł33 tys. zł + 35% od kwoty powyżej 120 tys. zł
powyżej 200 do 300 tys. zł61 tys. zł + 40% od kwoty powyżej 200 tys. zł
powyżej 300 tys. zł101 tys. zł + 50% od kwoty powyżej 300 tys. zł

5) gier prowadzonych w salonach gier w automatach losowych:
Podstawa opodatkowania za okresy dekadoweStawka podatkowa
do 15 tys. zł30%
powyżej 15 do 30 tys. zł4,5 tys. + 40% od kwoty powyżej 15 tys. zł
powyżej 30 do 50 tys. zł10,5 tys. zł + 50% od kwoty powyżej 30 tys. zł
powyżej 50 tys. zł20,5 tys. zł + 60% od kwoty powyżej 50 tys. zł

2. Stawka podatku od gier z tytułu prowadzenia działalności w zakresie zakładów
wzajemnych na sportowe współzawodnictwo zwierząt na podstawie zezwoleń
udzielonych wyłącznie na ich urządzenie - wynosi 2%.
3. Od początku roku podatkowego 1997 Minister Finansów w terminie do 30
listopada roku poprzedzającego rok podatkowy, w drodze rozporządzenia, dokonuje
corocznie waloryzacji podstawy opodatkowania za okresy dekadowe dla gier
prowadzonych w kasynach gry i salonach gier w automatach losowych w stopniu
odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen konsumpcyjnych towarów i usług w okresie
pierwszych trzech kwartałów roku poprzedzającego rok podatkowy w stosunku do
tego samego okresu roku ubiegłego.";
22) w art. 47a ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W grach liczbowych stanowiących monopol państwa ustanawia się dopłaty do
stawek w wysokości 20% stawki ustalonej dla danej gry.";
23) w art. 47b:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Podmiot urządzający gry liczbowe obowiązany jest przekazywać wpływy z
dopłat, o których mowa w art. 47a ust. 1, na wyodrębniony rachunek utworzony w
tym celu przez Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki.",
b) w ust. 2 wyrazy "przeznacza się" zastępuje się wyrazami "przeznaczone są",
c) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:
"2a. Gospodarka finansowa środkami, o których mowa w art. 47a ust. 1, jest
prowadzona przez Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki w formie
określonej w art. 16 ust. 2 pkt. 2 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo
budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121,
poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr
132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496).
2b. Minister Finansów w porozumieniu z Prezesem Urzędu Kultury Fizycznej i
Turystyki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady dofinansowywania
inwestycji, o których mowa w ust. 2, tryb składania wniosków oraz przekazywania
środków i ich rozliczania.",
d) w ust. 3 po wyrazie "zasad" stawia się przecinek i dodaje wyrazy "w
terminach";
24) skreśla się art. 47c;
25) w art. 49:
a) w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"Podmioty urządzające gry i prowadzące działalność w zakresie gier losowych lub
zakładów wzajemnych obowiązane są, na każde wezwanie, umożliwić inspektorom
kontroli skarbowej oraz innym osobom upoważnionym przez Ministra Finansów
dokonanie wszystkich czynności niezbędnych do zagwarantowania skuteczności
kontroli i nadzoru, a w szczególności:",
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do upoważnionych przedstawicieli
Najwyższej Izby Kontroli, przeprowadzających kontrolę w zakresie i na zasadach
określonych w przepisach o Najwyższej Izbie Kontroli.";
26) po art. 52 dodaje się art. 52a w brzmieniu:
"Art. 52a. Minister Finansów corocznie przedkłada właściwej komisji sejmowej
informację o realizacji ustawy."
Art. 2. W ustawie karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z 1984
r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 86,
poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 107, poz. 458, z 1992 r. Nr 21, poz.
85 i Nr 68, poz. 341, z 1994 r. Nr 43, poz. 160, Nr 126, poz. 615 i Nr 136, poz.
703 oraz z 1995 r. Nr 132, poz. 641) przepisy działu II rozdziału 4 otrzymują
brzmienie:
"Rozdział 4
Przestępstwa w zakresie gier losowych i zakładów wzajemnych
Art. 117. ż 1. Kto prowadzi działalność w zakresie gier losowych lub zakładów
wzajemnych bez wymaganego zezwolenia lub w działalności takiej pośredniczy
- podlega karze pozbawienia wolności do lat 3 lub grzywny do 500 000 zł albo obu
tym karom łącznie.
ż 2. W wypadku określonym w ż 1, podlegają przepadkowi - stanowiące przedmiot
przestępstwa skarbowego - dokumenty i urządzenia gry losowej lub zakładu
wzajemnego oraz wygrane, które na podstawie tych dokumentów przypadają grającym,
a także pieniądze uzyskane ze sprzedaży udziału w grze i wpłaconych stawek.
Art. 118. Kto prowadzi bez wymaganego zezwolenia działalność w zakresie loterii
fantowej lub gry bingo fantowe
- podlega karze grzywny do 100 000 zł.
Art. 119. ż 1. Kto uczestniczy w grach losowych i zakładach wzajemnych
urządzanych bez wymaganego zezwolenia
- podlega karze grzywny do 5000 zł.
ż 2. Art. 117 ż 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 120. Kto urządza grę losową lub zakład wzajemny niezgodnie z przepisami
ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych albo z regulaminem gry lub
zakładu wzajemnego
- podlega karze grzywny do 100 000 zł.
Art. 121. Kto nie będąc do tego uprawniony z chęci osiągnięcia korzyści
majątkowej trudni się sprzedażą losów lub innych dowodów udziału w grze losowej
lub zakładzie wzajemnym
- podlega karze ograniczenia wolności lub grzywny do 5000 zł albo obu tym karom
łącznie."
Art. 3. W ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r.
Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685,
z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr
89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496) w art. 54 w ust. 2 w pkt. 5 kropkę zastępuje
się przecinkiem i dodaje się pkt. 6 w brzmieniu:
"6) informację o wykorzystaniu środków finansowych pochodzących z dopłat do
stawek w grach liczbowych."
Art. 4. Podmioty prowadzące działalność w zakresie gier losowych i zakładów
wzajemnych na podstawie udzielonych zezwoleń obowiązane są, w terminie 6
miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, dostosować statuty spółek do
wymogów niniejszej ustawy pod rygorem utraty zezwolenia.
Art. 5. Minister Finansów ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej
jednolity tekst ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych, z uwzględnieniem
zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania tekstu
jednolitego.
Art. 6. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r., z wyjątkiem art. 45
ust. 3 ustawy wymienionej w art. 1, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od
dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 13 września 1996 r.
o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.
(Dz. U. Nr 132, poz. 622)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa zadania gminy oraz obowiązki właścicieli nieruchomości
dotyczące utrzymania czystości i porządku, a także warunki udzielania zezwoleń
podmiotom świadczącym usługi w zakresie objętym regulacją ustawy.
2. Zasady wykorzystywania lub unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych regulują
odrębne przepisy.
Art. 2. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) właścicielach nieruchomości - należy przez to rozumieć także
współwłaścicieli, użytkowników wieczystych oraz jednostki organizacyjne i osoby
posiadające nieruchomości w zarządzie lub użytkowaniu, a także inne podmioty
władające nieruchomościami,
2) odpadach komunalnych - należy przez to rozumieć stałe i ciekłe odpady
powstające w gospodarstwach domowych, w obiektach użyteczności publicznej i
obsługi ludności, w tym nieczystości gromadzone w zbiornikach bezodpływowych,
porzucone wraki pojazdów mechanicznych oraz odpady uliczne, z wyjątkiem odpadów
niebezpiecznych z zakładów opieki zdrowotnej i zakładów weterynaryjnych.
2. Obiekty użyteczności publicznej i obsługi ludności, o których mowa w ust. 1
pkt 2, są to w szczególności urzędy organów administracji, zakłady opieki
zdrowotnej i opieki społecznej, szkoły i placówki w rozumieniu przepisów o
systemie oświaty, placówki kulturalno-oświatowe, zakłady poprawcze i schroniska
dla nieletnich.
3. Jeżeli nieruchomość jest zabudowana budynkami wielo lokalowymi, w których
ustanowiono odrębną własność lokali, obowiązki właściciela nieruchomości
obciążają osoby sprawujące zarząd nieruchomością wspólną, w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. Nr 85, poz. 388),
lub właścicieli lokali, jeżeli zarząd nie został wybrany.
Rozdział 2
Zadania gmin
Art. 3. 1. Utrzymanie czystości i porządku w gminach należy do obowiązkowych
zadań własnych gminy.
2. Gminy zapewniają czystość i porządek na swoim terenie i tworzą warunki
niezbędne do ich utrzymania, a w szczególności:
1) tworzą warunki do wykonywania prac związanych z utrzymaniem czystości i
porządku na terenie gminy lub zapewniają wykonanie tych prac przez tworzenie
odpowiednich jednostek organizacyjnych,
2) zapewniają budowę, utrzymanie i eksploatację, własnych lub wspólnych z innymi
gminami, składowisk odpadów komunalnych i obiektów wykorzystywania lub
unieszkodliwiania tych odpadów,
3) zapobiegają zanieczyszczaniu ulic, placów i terenów otwartych przez:
likwidację składowania odpadów w miejscach do tego nie przeznaczonych i
przeciwdziałanie takiemu składowaniu, budowę i utrzymanie szaletów publicznych,
ustawianie koszy ulicznych na odpady w rejonach intensywnego ruchu pieszego,
organizowanie odbioru odpadów komunalnych z urządzeń ruchomych,
4) określają wymagania wobec osób utrzymujących zwierzęta domowe w zakresie
bezpieczeństwa i czystości w miejscach publicznych,
5) organizują ochronę przed bezdomnymi zwierzętami na zasadach określonych w
odrębnych przepisach,
6) tworzą warunki do selektywnej zbiórki, segregacji i składowania odpadów
przydatnych do wykorzystywania oraz współdziałają z jednostkami organizacyjnymi
i osobami podejmującymi zbieranie i zagospodarowywanie tego rodzaju odpadów,
7) współdziałają z właściwymi organami administracji rządowej w organizowaniu
gospodarki odpadami niebezpiecznymi wydzielonymi z odpadów komunalnych.
Art. 4. Rada gminy, po zasięgnięciu opinii państwowego terenowego inspektora
sanitarnego, ustala, w drodze uchwały, szczegółowe zasady utrzymania czystości i
porządku na terenie gminy dotyczące:
1) wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości,
2) rodzaju urządzeń przeznaczonych do gromadzenia odpadów komunalnych na terenie
nieruchomości oraz na drogach publicznych, a także zasad ich rozmieszczania,
3) częstotliwości, zasad i sposobu usuwania odpadów komunalnych z nieruchomości
oraz z innych terenów przeznaczonych do użytku publicznego,
4) obowiązków osób utrzymujących zwierzęta domowe, mających na celu ochronę
przed zagrożeniem lub uciążliwością dla ludzi oraz przed zanieczyszczeniem
terenów przeznaczonych do wspólnego użytku,
5) zasad utrzymywania zwierząt gospodarskich na terenach wyłączonych z produkcji
rolniczej, w tym także zakazu ich utrzymywania na określonych obszarach lub w
poszczególnych nieruchomościach,
6) wyznaczania obszarów podlegających obowiązkowej deratyzacji i terminów jej
przeprowadzania.
Rozdział 3
Obowiązki właścicieli nieruchomości
Art. 5. 1. Właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku
przez:
1) wyposażenie nieruchomości w urządzenia służące do gromadzenia odpadów
komunalnych oraz utrzymywanie tych urządzeń w odpowiednim stanie sanitarnym i
porządkowym oraz przyłączenie do istniejącej kanalizacji sanitarnej,
2) gromadzenie powstałych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych w
urządzeniach, o których mowa w pkt 1,
3) usuwanie i unieszkodliwianie odpadów komunalnych,
4) oczyszczanie ze śniegu i lodu oraz usuwanie błota i innych zanieczyszczeń z
chodników położonych wzdłuż nieruchomości.
2. Wykonywanie obowiązków określonych w ust. 1 na terenie budowy należy do
kierownika budowy.
3. Oczyszczanie przystanków komunikacyjnych oraz wydzielonych krawężnikiem lub
oznakowaniem poziomym torowisk pojazdów szynowych ze śniegu i lodu oraz usuwanie
odpadów komunalnych, błota i innych zanieczyszczeń na tych terenach należy do
obowiązków jednostek użytkujących tereny służące komunikacji publicznej.
4. Obowiązki utrzymania czystości i porządku na terenach nie wymienionych w ust.
1-3 należą w odniesieniu do dróg publicznych - do zarządu drogi, a w odniesieniu
do pozostałych terenów - do gminy.
Art. 6. 1. Właściciele nieruchomości, przy wykonywaniu obowiązku określonego w
art. 5 ust. 1 pkt 3, zobowiązani są do udokumentowania korzystania z usług
wykonywanych przez zakład będący gminną jednostką organizacyjną lub podmiot
posiadający zezwolenie na wykonywanie usług usuwania odpadów komunalnych przez
okazanie umowy i dowodów płacenia za usługi lub okazanie, na żądanie wójta,
burmistrza lub prezydenta miasta, dowodów płacenia za składowanie odpadów na
składowisku odpadów komunalnych.
2. Rada gminy może ustalić, w drodze uchwały, górne stawki opłat ponoszonych
przez właścicieli nieruchomości za usługi w zakresie usuwania i
unieszkodliwiania odpadów komunalnych, świadczone przez gminne jednostki
organizacyjne oraz podmioty posiadające zezwolenie, o którym mowa w art. 7.
3. W przypadku gdy właściciele nieruchomości nie udokumentują korzystania z
usług gminnych jednostek organizacyjnych lub podmiotów posiadających zezwolenie,
o którym mowa w art. 7, obowiązek usuwania i unieszkodliwiania odpadów
komunalnych przejmuje gmina, pobierając od tych właścicieli nieruchomości
opłaty.
4. Stawki opłat, o których mowa w ust. 3, ustala rada gminy.
5. Szczegółowe zasady rozliczania świadczonych usług usuwania i
unieszkodliwiania odpadów komunalnych, o których mowa w ust. 2 i 3, ustala rada
gminy.
6. Rada gminy ustalając stawki opłat, o których mowa w ust. 2 i 4, stosuje
niższe stawki za usuwanie i unieszkodliwianie odpadów komunalnych, jeżeli
gromadzone są w sposób selektywny.
7. Przepisów ust. 1-6 nie stosuje się do obiektów wykorzystywanych do celów
wojskowych Ministerstwa Obrony Narodowej oraz jednostek organizacyjnych Służby
Więziennej, w zakresie usuwania odpadów komunalnych.
Rozdział 4
Warunki udzielania zezwoleń na świadczenie usług
Art. 7. 1. Na prowadzenie przez podmioty inne niż gminne jednostki organizacyjne
działalności polegającej na usuwaniu, wykorzystywaniu i unieszkodliwianiu
odpadów komunalnych, prowadzeniu działalności ochronnej przed bezdomnymi
zwierzętami oraz prowadzeniu schronisk dla bezdomnych zwierząt - wymagane jest
uzyskanie zezwolenia.
2. Gminne jednostki organizacyjne prowadzące działalność, o której mowa w ust.
1, muszą spełniać warunki wymagane przy udzielaniu zezwolenia.
3. Zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, udziela, w drodze decyzji, właściwy wójt,
burmistrz lub prezydent miasta, każdemu podmiotowi, który dysponuje odpowiednimi
środkami do wykonania usług oraz zapewnia należyty ich poziom.
Art. 8. 1. Wniosek o udzielenie zezwolenia powinien zawierać:
1) oznaczenie podmiotu ubiegającego się o zezwolenie, jego siedzibę oraz
wskazanie pełnomocników, jeżeli zostali wyznaczeni,
2) określenie przedmiotu i obszaru wykonywanej działalności,
3) określenie środków technicznych, jakimi dysponuje ubiegający się o
zezwolenie, w celu zapewnienia prawidłowego wykonywania działalności objętej
wnioskiem,
4) określenie czasu, na jaki zezwolenie ma być udzielone.
2. Podmiot ubiegający się o zezwolenie na usuwanie odpadów komunalnych powinien
udokumentować gotowość ich odbioru przez zakład prowadzący działalność w
zakresie wykorzystywania lub unieszkodliwiania odpadów.
3. Podmiot ubiegający się o zezwolenie na wykorzystywanie lub unieszkodliwianie
odpadów komunalnych powinien dołączyć do wniosku informację o miejscu i
stosowanej technologii wykorzystywania lub unieszkodliwiania odpadów oraz
udokumentowanie prawa do terenu, na którym prowadzona ma być ta działalność.
Art. 9. 1. Zezwolenie powinno określać:
1) podmiot, któremu udzielono zezwolenia, i jego siedzibę,
2) przedmiot oraz zakres wykonywanej działalności,
3) miejsce unieszkodliwiania odpadów,
4) okres ważności zezwolenia,
5) niezbędne zabiegi z zakresu ochrony środowiska i ochrony sanitarnej, wymagane
po zakończeniu działalności,
6) obowiązek zawierania umów lub wystawiania dowodów, o których mowa w art. 6
ust. 1,
7) inne wymagania szczególne wynikające z odrębnych przepisów,
8) inne wymagania dotyczące standardu sanitarnego wykonywania usług, ochrony
środowiska i obowiązku prowadzenia odpowiedniej dokumentacji wykonywanej
działalności.
2. Jeżeli podmiot, który uzyskał zezwolenie, nie wypełnia określonych w nim
warunków, organ, który wydał zezwolenie, wzywa go do niezwłocznego zaniechania
naruszania tych warunków. Jeżeli podmiot mimo wezwania nadal narusza te warunki,
organ może cofnąć, w drodze decyzji, zezwolenie bez odszkodowania.
3. Wygaśnięcie lub cofnięcie zezwolenia nie zwalnia podmiotu z wykonania
określonych w zezwoleniu obowiązków dotyczących wymagań sanitarnych i ochrony
środowiska.
4. Organ, który wydaje zezwolenie, określa, w drodze decyzji, zakres i sposób
wykonywania obowiązków, o których mowa w ust. 3.
Rozdział 5
Przepisy karne
Art. 10. 1. Kto prowadzi działalność określoną w art. 7 bez wymaganego
zezwolenia
- podlega karze aresztu lub karze grzywny.
2. Kto nie wykonuje obowiązków wymienionych w art. 5 ust. 1
- podlega karze grzywny.
3. Postępowanie w sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2, toczy się według
przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.
Rozdział 6
Przepisy o zmianie przepisów obowiązujących oraz przepisy końcowe
Art. 11. W ustawie z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu
środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r. Nr 90, poz. 446 i z 1996
r. Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany:
1) skreśla się art. 57;
2) w art. 58:
a) w pkt 2 skreśla się wyrazy "i art. 57",
b) skreśla się pkt 3.
Art. 12. W ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z
1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261 i Nr 106, poz. 496) w art. 7 w ust. 1 w
pkt 3:
1) po wyrazach "utrzymania czystości" dodaje się wyrazy "i porządku",
2) wyraz "utylizacji" zastępuje się wyrazem "unieszkodliwiania".
Art. 13. Podmioty gospodarcze prowadzące w dniu wejścia w życie ustawy
działalność, na którą zgodnie z art. 7 wymagane jest uzyskanie zezwolenia, są
zobowiązane uzyskać stosowne zezwolenie w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia
ustawy w życie.
Art. 14. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 12 listopada 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzaju i wysokości zabezpieczenia na
pokrycie roszczeń z tytułu odpowiedzialności za czynności agencji celnej.
(Dz. U. Nr 132, poz. 623)
Na podstawie art. 118b ust. 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne
(Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434
oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 12
grudnia 1991 r. w sprawie rodzaju i wysokości zabezpieczenia na pokrycie
roszczeń z tytułu odpowiedzialności za czynności agencji celnej (Dz. U. Nr 121,
poz. 534 oraz z 1994 r. Nr 132, poz. 683) ż 2 otrzymuje brzmienie:
"ż 2. Osoby lub jednostki, o których mowa w art. 118b ust. 2 ustawy, ubiegające
się o zezwolenie Prezesa Głównego Urzędu Ceł na prowadzenie działalności
usługowej jako agencji celnej działającej na obszarze właściwości miejscowej:
1) jednego urzędu celnego składają zabezpieczenie w wysokości 100.000 zł,
2) od dwóch do pięciu urzędów celnych składają zabezpieczenie w wysokości
400.000 zł,
3) powyżej pięciu urzędów celnych składają zabezpieczenie w wysokości 1.000.000
zł."
ż 2. W sprawach wszczętych przed dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia i nie zakończonych decyzją ostateczną stosuje się przepisy
dotychczasowe.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: w z. J. Kaczurba

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 29 października 1996 r.
w sprawie wzoru i trybu nadawania sztandaru jednostkom organizacyjnym Policji.
(Dz. U. Nr 133, poz. 624)
Na podstawie art. 12 pkt 6 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr
30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i
Nr 104, poz. 515 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496) zarządza
się, co następuje:
ż 1. Sztandar jednostki organizacyjnej Policji, zwanej dalej "jednostką", składa
się z płata, głowicy, drzewca i szarfy.
ż 2. 1. Płatem sztandaru jest tkanina w kształcie kwadratu o boku długości 100
cm, koloru czerwonego po stronie głównej, a białego po stronie odwrotnej. Jeden
bok sztandaru wszyty jest w białą skórę, przymocowaną do drzewca 7 gwoździami z
białego metalu po każdej stronie płata. Boki sztandaru, z wyjątkiem boku
przytwierdzonego do drzewca, są obszyte srebrną frędzlą długości 5 cm.
2. Na stronie głównej płata znajduje się wizerunek orła białego, ustalony dla
godła Rzeczypospolitej Polskiej w odrębnych przepisach. Wysokość godła wynosi 46
cm. Pod godłem zamieszczony jest łukiem napis OJCZYZNA I PRAWO. Litery o
wysokości 7 cm wykonane są w kolorze srebrnym.
3. Wzór strony głównej płata sztandaru określa załącznik nr 1 i 1a.
4. Na stronie odwrotnej znajduje się krzyż koloru granatowego o długości ramion
równej wymiarom płata, kształtem podobny do państwowego krzyża zasługi.
Szerokość ramion krzyża przy krawędziach płata wynosi 50 cm. Pośrodku krzyża
znajduje się srebrna, ośmioramienna gwiazda. Gwiazda ma wysokość 47 cm. Pośrodku
gwiazdy znajduje się czerwone pole na herb regionalny. Pole ma wysokość 20 cm.
Dookoła gwiazdy należy umieścić nazwę jednostki Policji. Litery o wysokości od 5
do 7 cm wykonane są w kolorze srebrnym. Pomiędzy ramionami krzyża umieszczone są
srebrne półwieńce dębowe o średnicy zewnętrznej 26 cm. W utworzonych przez nie
polach znajdują się miejsca na oznaczenie: patrona sztandaru, fundatora
sztandaru, inicjałów jednostki i numeru jednostki.
5. Wzór strony odwrotnej płata sztandaru określa załącznik nr 2 i 2a do
rozporządzenia.
ż 3. 1. Głowicę sztandaru stanowi orzeł biały dwustronny z wstęgą z napisem
Policja. Głowica o wysokości 23,5 cm wykonana jest z metalu posrebrzanego lub
stopu srebrnego.
2. Głowica sztandaru jest przymocowana do górnej części drzewca nasadą metalową.
3. Wzór głowicy sztandaru określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
ż 4. 1. Drzewce sztandaru długości 250 cm jest wykonane z drewna toczonego o
średnicy 4 cm. Drzewce jest dwudzielne, połączone tuleją z metalu białego. Na
górnym końcu drzewca jest umieszczona głowica, na dolnym stożkowe okucie z
metalu białego.
2. Na drzewcu mogą być umieszczone gwoździe pamiątkowe.
ż 5. Szarfa o barwach Rzeczypospolitej Polskiej o szerokości 15 cm jest
umieszczona na drzewcu poniżej głowicy po stronie głównej płata. Jej oba końce
dochodzą do dolnego brzegu płata i są kończone frędzlą koloru srebrnego, taką
jak płat sztandaru.
ż 6. 1. Sztandar jest symbolem tradycji, wierności, honoru, godności i dobrego
imienia służby, których wymaga Rzeczpospolita Polska od policjantów.
2. Sztandar jest szczególnym wyróżnieniem i znakiem jednostki Policji.
ż 7. Sztandar może być nadany komendom, komisariatom, szkołom, oddziałom
prewencji i pododdziałom antyterrorystycznym Policji.
ż 8. 1. Sztandar nadaje jednostce Minister Spraw Wewnętrznych na wniosek
kierownika jednostki po uprzednim jego zaopiniowaniu przez Komendanta Głównego
Policji.
2. Sztandar wraz z aktem nadania wręcza jednostce Minister Spraw Wewnętrznych
lub w jego imieniu Komendant Główny Policji bądź ich przedstawiciele.
3. Wręczenie sztandaru odbywa się w formie uroczystej ustalonej w ceremoniale
policyjnym.
4. Wzór aktu nadania sztandaru określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
ż 9. 1. Sztandar można ufundować, za zgodą Ministra Spraw Wewnętrznych.
2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, w akcie nadania sztandaru wymienia się
fundatorów.
ż 10. Sztandar przechowuje się stale w jednostce organizacyjnej Policji.
ż 11. Kierownik jednostki może zainicjować utworzenie komitetu fundatorów
sztandaru oraz wspierać działania takiego komitetu lub działania fundatorów.
ż 12. Kierownik jednostki jest obowiązany poinformować fundatorów sztandaru o
trybie uzyskania zgody Ministra Spraw Wewnętrznych na fundowanie sztandaru oraz
o zasadach opracowania i zatwierdzania wzoru sztandaru.
ż 13. 1. Barwny rysunek sztandaru w skali 1:3, wraz z opisem i uzasadnieniem
proponowanych symboli dotyczących herbów, emblematów i cyfr, a także wykazem
gwoździ honorowych i pamiątkowych, wraz z treścią napisów na nich
zamieszczonych, kierownik jednostki powinien przedstawić drogą służbową
Ministrowi Spraw Wewnętrznych.
2. Wzór sztandaru, o którym mowa w ust. 1, przechowywany jest w archiwum
Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, zwanym dalej "archiwum".
ż 14. Zgodę na ufundowanie sztandaru i zaakceptowany jego wzór doręcza się
fundatorom za pośrednictwem zainteresowanego kierownika jednostki.
ż 15. O wykonaniu sztandaru według ustalonego wzoru Komendant Główny Policji
zawiadamia Ministra Spraw Wewnętrznych.
ż 16. 1. Właściwa komórka organizacyjna Ministerstwa Spraw Wewnętrznych
sporządza akt wręczenia sztandaru.
2. Wzór aktu wręczenia sztandaru określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.
ż 17. 1. Wręczenia sztandaru nadanego jednostce dokonuje się podczas uroczystego
apelu (zbiórki) policjantów.
2. Na uroczystość wręczenia sztandaru zaprasza się fundatorów. Można również
zaprosić przedstawicieli organów Państwa i samorządu terytorialnego oraz innych
organizacji.
3. W czasie wręczania sztandaru wbija się w drzewce sztandaru czternaście
gwoździ honorowych mocujących płat sztandaru; mogą być także wbijane gwoździe
pamiątkowe.
4. Do wbijania gwoździ honorowych zaprasza się: przedstawiciela organów Państwa,
Ministra Spraw Wewnętrznych, Komendanta Głównego Policji, przedstawiciela
samorządu terytorialnego, fundatorów sztandaru, a także przedstawicieli innych
zaproszonych organizacji.
5. Gwoździe honorowe wbijają ponadto: kierownik jednostki oraz przedstawiciele
oficerów, aspirantów, podoficerów i szeregowych Policji.
6. Gwoździe pamiątkowe mogą być wbijane także podczas innych ważnych wydarzeń
jednostki.
7. Gwoździe pamiątkowe mogą zawierać daty i wydarzenia ważne w dziejach
jednostki.
ż 18. 1. Kierownik jednostki, która uległa likwidacji lub której nadano sztandar
nowego wzoru, dotychczasowy sztandar wraz z aktem nadania przekazuje do
archiwum.
2. Podczas przekazywania sztandaru sporządza się protokół, którego jeden
egzemplarz pozostaje w jednostce, a po jednym egzemplarzu przesyła się do
archiwum Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Komendy Głównej Policji.
3. Protokół, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać opis sztandaru, wzmiankę
o przekazaniu aktów nadania i ufundowania sztandaru oraz podpisy osoby
przekazującej i przyjmującej. Do protokołu powinien być dołączony zarys dziejów
sztandaru.
ż 19. 1. Ewidencję sztandarów nadawanych jednostkom prowadzi wyznaczona przez
Ministra Spraw Wewnętrznych komórka organizacyjna Ministerstwa Spraw
Wewnętrznych.
2. Wzór księgi ewidencji nadanych sztandarów określa załącznik nr 6 do
rozporządzenia.
ż 20. Jednostki organizacyjne Policji, którym nadano sztandary przed wejściem w
życie niniejszego rozporządzenia, zachowują te sztandary na mocy dotychczasowych
aktów nadania.
ż 21. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych: w z. A. Anklewicz
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 20 października
1996 r. (poz. 624)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 1a
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 2a
Ilustracja
Załącznik nr 3
GŁOWICA SZTANDARU - STRONA GŁÓWNA
Ilustracja
GŁOWICA SZTANDARU - STRONA ODWROTNA
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Załącznik nr 6
KSIĘGA EWIDENCJI SZTANDARU
Ilustracja
UWAGA: W załączeniu do każdego wpisu w księdze przechowuje się odpisy: aktu
nadania sztandaru, zgody Ministra Spraw Wewnętrznych na ufundowanie sztandaru i
jego wzór, egzemplarze aktu wręczenia oraz opis sztandaru.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 13 listopada 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania
niektórych Polskich Norm i norm branżowych.
(Dz. U. Nr 133, poz. 625)
Na podstawie art. 19 ust. 2, w związku z art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 3 kwietnia
1993 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 55, poz. 251 i z 1995 r. Nr 95, poz. 471)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 24 marca
1994 r. w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych Polskich Norm i
norm branżowych (Dz. U. Nr 44, poz. 175 i z 1995 r. Nr 78, poz. 395), w
załącznikach nr 1 i 2, wprowadza się następujące zmiany:
1. W załączniku nr 1 "Wykaz Polskich Norm do obowiązkowego stosowania":
1) w rozdziale III "Transport samochodowy" dodaje się poz. 11a i 22c w
brzmieniu:
"11a. PN-C-40008-11:1994 Płyny niskokrzepnące do układów chłodzenia silników
spalinowych - Oznaczanie zawartości wody w koncentratach.",
"22c. PN-S-73200:1996 Pojazdy drogowe - Tablice rejestracyjne - Wymagania i
badania.",
2) w rozdziale IV "Żegluga powietrzna" dodaje się poz. 3 i 4 w brzmieniu:
"3. PN-L-01268:1995 Wyposażenie lotnisk - Zbiorniki na ciecze i gazy - Barwy
rozpoznawcze i znakowanie.
4. PN-L-41000:1996 Statki powietrzne - Oznaczniki ostrzegające.",
3) w rozdziale V "Pomocniczy sprzęt przeładunkowy":
a) w poz. 9 normę oznaczoną jako "PN-85/M-84721 Zawiesia o obwodzie zamkniętym z
lin włókiennych" zastępuje się normą oznaczoną jako "PN-M-84721:1996 Zawiesia o
obwodzie zamkniętym z lin włókiennych",
b) w poz. 10 normę oznaczoną jako "PN-85/M-84722 Zawiesia jednocięgnowe z lin
włókiennych" zastępuje się normą oznaczoną jako "PN-M-84722:1996 Zawiesia
jednocięgnowe z lin włókiennych",
c) w poz. 11 normę oznaczoną jako "PN-90/M-84723 Zawiesia czterocięgnowe z lin
włókiennych" zastępuje się normą oznaczoną jako "PN-M-84723:1996 Zawiesia
czterocięgnowe z lin włókiennych",
d) w poz. 12 normę oznaczoną jako "PN-86/M-84724 Zawiesia dwucięgnowe z lin
włókiennych" zastępuje się normą oznaczoną jako "PN-M-84724:1996 Zawiesia
dwucięgnowe z lin włókiennych",
4) w rozdziale VI "Żegluga morska i śródlądowa" dodaje się poz. 1a w brzmieniu:
"1a. PN-W-21011:1996 Okrętowy sprzęt sygnalizacyjny - Przenośny róg mgłowy
-Wymagania i badania.",
5) w rozdziale VII "Ryby i przetwory rybne" dodaje się poz. 42a w brzmieniu:
"42a. PN-A-86853:1995 Produkty uboczne z ryb i innych zwierząt wodnych - Wątroba
z ryb dorszowatych."
2. W załączniku nr 2 "Wykaz norm branżowych do obowiązkowego stosowania":
1) w rozdziale I "Budownictwo drogowe, mostowe i kolejowe" skreśla się poz.
2-10, 12, 17, 22, 23, 26, 32, 34, 35 i 36,
2) w rozdziale II "Transport kolejowy" skreśla się poz. 12-16, 18, 20, 21, 24,
29-37, 49, 57, 61, 63, 68-73, 90, 92-105, 118, 120-122, 126 i 156,
3) w rozdziale III "Transport samochodowy" skreśla się poz. 3, 10 i 13,
4) w rozdziale IV "Żegluga powietrzna" skreśla się poz. 1 i 9,
5) w rozdziale V "Żegluga morska i śródlądowa" skreśla się poz. 21, 23, 32, 35,
37-39, 43, 45, 46, 48 i 49,
6) w rozdziale VII "Ryby i przetwory rybne" skreśla się poz. 1 i 7.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: w z. S. Rybak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 27 września 1996 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia w sprawie uzyskiwania
uprawnień do kierowania pojazdami i uprawnień instruktorów, wykładowców,
egzaminatorów oraz w sprawie szkolenia i egzaminowania.
(Dz. U. Nr 134, poz. 626)
1. Na podstawie ż 2 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z
dnia 21 czerwca 1994 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie uzyskiwania
uprawnień do kierowania pojazdami i uprawnień instruktorów, wykładowców,
egzaminatorów oraz w sprawie szkolenia i egzaminowania (Dz. U. Nr 76, poz. 346)
ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst
rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 10 marca 1992 r.
w sprawie uzyskiwania uprawnień do kierowania pojazdami i uprawnień
instruktorów, wykładowców, egzaminatorów oraz w sprawie szkolenia i
egzaminowania (Dz. U. Nr 33, poz. 146), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych
rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 21 czerwca 1994
r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie uzyskiwania uprawnień do kierowania
pojazdami i uprawnień instruktorów, wykładowców, egzaminatorów oraz w sprawie
szkolenia i egzaminowania (Dz. U. Nr 76, poz. 346) i zmian wynikających z
przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst
rozporządzenia nie obejmuje:
1) ż 19 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 10 marca
1992 r. w sprawie uzyskiwania uprawnień do kierowania pojazdami i uprawnień
instruktorów, wykładowców, egzaminatorów oraz w sprawie szkolenia i
egzaminowania (Dz. U. Nr 33, poz. 146), który stanowi:
"ż 19. 1. Osoby, które ukończyły przed wejściem w życie niniejszego
rozporządzenia odpowiednie szkolenie określone w rozporządzeniu Ministrów
Komunikacji i Spraw Wewnętrznych z dnia 13 października 1983 r. w sprawie
kierowców pojazdów silnikowych (Dz. U. Nr 59, poz. 269, z 1987 r. Nr 2, poz. 14,
z 1989 r. Nr 35, poz. 197 i Nr 55, poz. 328 oraz z 1990 r. Nr 73, poz. 438),
uważa się za spełniające wymagania określone w ż 4 w stosunku do odpowiedniego
rodzaju uprawnień.
2. Osoby, które w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia są
uczestnikami szkolenia, o którym mowa w ust. 1, z chwilą jego ukończenia uważa
się za spełniające wymagania określone w ż 4 w stosunku do odpowiedniego rodzaju
uprawnień.",
2) ż 3 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 21
czerwca 1994 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie uzyskiwania uprawnień do
kierowania pojazdami i uprawnień instruktorów, wykładowców, egzaminatorów oraz w
sprawie szkolenia i egzaminowania (Dz. U. Nr 76, poz. 346), który stanowi:
"ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia."
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: w z. S. Rybak
Załącznik do obwieszczenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 27
września 1996 r. (poz. 626)
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 10 marca 1992 r.
w sprawie uzyskiwania uprawnień do kierowania pojazdami i uprawnień
instruktorów, wykładowców, egzaminatorów oraz w sprawie szkolenia i
egzaminowania
Na podstawie art. 84 ust. 1 w związku z art. 82 ust. 1 pkt 5 oraz z art. 83 ust.
1 pkt 7 i 9 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z
1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr 104, poz. 515)
zarządza się, co następuje:
ż 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie bez bliższego określenia,
należy przez to rozumieć ustawę z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym
(Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr 104, poz.
515).
ż 2. 1. Szkolenie osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami
odbywa się w ośrodkach szkolenia lub w szkołach, zgodnie z programami kursów.
2. Szkolenie może być organizowane w formie:
1) kursu programowego, którego program przewiduje przygotowanie teoretyczne i
praktyczne na określony rodzaj uprawnień do prowadzenia pojazdu,
2) kursu nauki kierowania pojazdem, którego program przewiduje przygotowanie
tylko w zakresie praktycznym na określony rodzaj uprawnień do prowadzenia
pojazdu; przystąpienie do tego kursu poprzedzone jest złożeniem z wynikiem
pozytywnym części teoretycznej egzaminu państwowego przewidzianego na określony
rodzaj uprawnień; w przypadku posiadania innego uprawnienia kurs ten
przeprowadza się w zmniejszonym wymiarze czasowym,
3) kursu dokształcającego, którego program przewiduje przygotowanie
uzupełniające w zakresie teoretycznym i praktycznym na określony rodzaj
uprawnień w przypadku posiadania innego uprawnienia do prowadzenia pojazdu,
4) nauki w szkole, uwzględniającej co najmniej zakres kursu programowego na
określony rodzaj uprawnień.
ż 3. Prawo jazdy może uzyskać osoba, która spełnia warunki ustalone w ustawie
dla osób ubiegających się o szczególne kategorie prawa jazdy oraz:
1) odbyła odpowiednie dla określonej kategorii prawa jazdy szkolenie,
2) złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin państwowy sprawdzający kwalifikacje na
określoną kategorię prawa jazdy.
ż 4. 1. Ustala się warunki uzyskiwania praw jazdy w kategoriach:
1) A lub B:
- ukończenie szkolenia, o którym mowa w ż 2 ust. 2 pkt 1, 2 lub 4,
2) C:
a) ukończenie szkolenia, o którym mowa w ż 2 ust. 2 pkt 1, 2 lub 4, bądź
b) ukończenie szkolenia, o którym mowa w ż 2 ust. 2 pkt 3 albo w ż 2 ust. 2 pkt
2, w zmniejszonym wymiarze czasowym, przez osoby posiadające: prawo jazdy
kategorii B lub T przez co najmniej dwa lata lub prawo jazdy kategorii D przez
co najmniej jeden rok,
3) D:
a) ukończenie szkolenia, o którym mowa w ż 2 ust. 2 pkt 1 lub 2, bądź
b) ukończenie szkolenia, o którym mowa w ż 2 ust. 2 pkt 3 albo w ż 2 ust. 2 pkt
2, w zmniejszonym wymiarze czasowym, przez osoby posiadające: prawo jazdy
kategorii C przez co najmniej trzy lata lub prawo jazdy kategorii B przez co
najmniej pięć lat albo prawo jazdy kategorii trolejbusowej przez co najmniej
jeden rok,
4) E:
- ukończenie szkolenia, o którym mowa w ż 2 ust. 2 pkt 2,
5) T:
- ukończenie szkolenia, o którym mowa w ż 2 ust. 2 pkt 1, 2 lub 4,
6) trolejbusowej:
- ukończenie szkolenia, o którym mowa w ż 2 ust. 2 pkt 1 lub 2.
2. Nie wymaga się ukończenia szkolenia od osób ubiegających się o prawo jazdy
kategorii B, które posiadają prawo jazdy kategorii C lub D albo ukończyły
szkolenie w zakresie tych kategorii.
ż 5. Pozwolenie na prowadzenie tramwajów odpowiedniego typu może uzyskać osoba
spełniająca warunki określone w ustawie dla osób ubiegających się o uprawnienie
do ich prowadzenia, która ukończyła szkolenie określone w ż 2 ust. 2 pkt 1 lub
2, albo w przypadku posiadania uprawnienia do prowadzenia tramwajów innego typu
- szkolenie określone w ż 2 ust. 2 pkt 3 oraz złożyła z wynikiem pozytywnym
egzamin państwowy sprawdzający kwalifikacje.
ż 6. Kartę rowerową, motorowerową lub woźnicy może otrzymać osoba spełniająca
warunki określone w ustawie, która złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin
państwowy sprawdzający kwalifikacje.
ż 7. 1. Programy kursów, o których mowa w ż 2 ust. 2 pkt 1-3, oraz wzory
zaświadczeń potwierdzających ukończenie szkolenia określają odpowiednio
załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia.
2. Zaświadczenia, o których mowa w ust. 1, wystawiają ośrodki szkolenia lub
szkoły.
ż 8. 1. Państwowe egzaminy sprawdzające kwalifikacje osób ubiegających się o
uprawnienia do kierowania pojazdami przeprowadzane są przez egzaminatorów, na
zasadach określonych w instrukcji stanowiącej załącznik nr 3 do rozporządzenia,
w ośrodku egzaminowania wyznaczonym przez wojewodę w miejscu odpowiadającym
warunkom egzaminowania określonym w instrukcji.
2. Egzamin, o którym mowa w ust. 1, składa się, z zastrzeżeniem rodzaju
uprawnień, z części teoretycznej i praktycznej oraz obejmuje sprawdzenie
znajomości:
1) prawa o ruchu drogowym,
2) techniki kierowania i obsługi pojazdów,
3) zasad udzielania pomocy przedlekarskiej.
ż 9. 1. 1)Egzamin państwowy osoby ubiegającej się o uprawnienie do kierowania
pojazdami przeprowadzany jest w ośrodku egzaminowania właściwym ze względu na
województwo, w którym zamieszkuje, lub w uzasadnionych przypadkach województwo,
w którym osoba ta czasowo przebywa. Do uzasadnionych przypadków czasowego pobytu
zalicza się w szczególności miejsce:
1) pobierania nauki w szkole,
2) odbywania czynnej służby wojskowej i jej form równorzędnych oraz służby
zastępczej, z wyjątkiem zawodowej służby wojskowej,
3) podjęcia pracy przez okres co najmniej 30 dni,
4) pobytu cudzoziemca.
Zgodę na złożenie egzaminu poza miejscem stałego zamieszkania wydaje kierownik
urzędu rejonowego właściwy ze względu na miejsce czasowego pobytu osoby
ubiegającej się o uprawnienie do kierowania pojazdem.
1a. 2) Osoba ubiegająca się o uprawnienie do kierowania pojazdem powinna złożyć
do właściwego organu administracji, za pośrednictwem ośrodka egzaminowania
określonego w ust. 1, podanie na druku według wzoru, który określa załącznik nr
4 do rozporządzenia.
2. Do podania o wydanie uprawnienia wymienionego w ust. 1 należy dołączyć:
1) jedną fotografię bez nakrycia głowy, nie podklejoną, o wymiarach 3,5x4,5 cm,
2) 3) zaświadczenie lekarskie stwierdzające posiadanie wymaganej sprawności
fizycznej i psychicznej; nie dotyczy kategorii E prawa jazdy,
3) potwierdzenie spełnienia warunków szczególnych dla osób ubiegających się o
uprawnienia do kierowania pojazdami poszczególnych rodzajów, w szczególności
zaświadczenie, o którym mowa w ż 7 ust. 2.
3. Osoba ubiegająca się o prawo jazdy na podstawie prawa jazdy wydanego za
granicą dołącza do podania posiadane prawo jazdy, wraz z uwierzytelnionym
tłumaczeniem na język polski.
ż 10. Osoby, o których mowa w art. 79 ust. 2 ustawy, mogą otrzymać prawo jazdy
odpowiedniej kategorii:
1) na podstawie ważnego prawa jazdy wydanego za granicą lub
2) 4) po:
a) złożeniu egzaminu stwierdzającego kwalifikacje,
b) przedstawieniu świadectwa lekarskiego stwierdzającego wymaganą sprawność
fizyczną i psychiczną; nie dotyczy kategorii E prawa jazdy.
ż 11. Wzory dokumentów uprawniających do kierowania pojazdami określa załącznik
nr 5 do rozporządzenia.
ż 12. 1. Wojewoda prowadzi ewidencję ośrodków szkolenia, o których mowa w ż 2
ust. 1.
2. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, jest niezależna od ewidencji działalności
gospodarczej.
ż 13. 1. W stosunku do osób wykonujących w ośrodkach szkolenia czynności
wykładowcy i instruktora wymagane jest:
1) posiadanie kwalifikacji określonych w ustawie,
2) 5) ukończenie z wynikiem pozytywnym kursu, którego program określa załącznik
nr 6 do rozporządzenia, lub złożenie egzaminu, o którym mowa w ust. 2, jeżeli
osoba rozszerza uprawnienia.
2. Kurs, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, zakończony jest egzaminem obejmującym
znajomość:
1) prawa o ruchu drogowym,
2) techniki kierowania i obsługi pojazdu,
3) elementów dydaktyki,
4) realizacji programów kursów określonych w ż 4 ust 1 i ż 5 odpowiednio do
posiadanych uprawnień.
3. Szczegółowy zakres egzaminu i sposób jego przeprowadzania określa załącznik
nr 6 do rozporządzenia.
4. Ewidencję osób, o których mowa w ust. 1, prowadzi wojewoda.
ż 14. 1. Wojewoda prowadzi listę egzaminatorów spośród osób spełniających wymogi
określone w ustawie, potwierdzone złożeniem egzaminu kwalifikacyjnego przed
komisją weryfikacyjną i uzyskaniem zaświadczenia, którego wzór określa załącznik
nr 7 do rozporządzenia.
2. Lista egzaminatorów ustalana jest przez wojewodę na okres jednego roku.
3. Wojewoda, umieszczając osobę, o której mowa w ust. 1, na liście
egzaminatorów, przydziela jej numer ewidencyjny.
ż 15. 1. Wojewoda zatrudnia egzaminatorów na podstawie umowy o pracę lub umowy
zlecenia spośród osób umieszczonych na liście egzaminatorów.
2. 6) Wojewoda zatrudniając egzaminatora przydziela mu na czas wykonywania
obowiązków imienną pieczątkę z numerem ewidencyjnym, której wzór określa
załącznik nr 8 do rozporządzenia, oraz komplet zewidencjonowanych testów
egzaminacyjnych wydanych przez Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej,
które nie mogą być używane do innych celów niż na egzaminie państwowym.
ż 16. 1. Do egzaminu kwalifikacyjnego przed komisją weryfikacyjną mogą
przystąpić:
1) osoby, które ukończyły z wynikiem pozytywnym kurs oraz praktyki asystenckie
według programu określonego w załączniku nr 9 do rozporządzenia,
2) egzaminatorzy, którzy ubiegają się o rozszerzenie uprawnień do egzaminowania.
2. 7) Wniosek o przeprowadzenie egzaminu osoby, o których mowa w ust. 1,
składają za pośrednictwem wojewody. Wojewoda sprawdza spełnienie wymogów, o
których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1-8 i 10 ustawy.
3. Egzamin kwalifikacyjny dla osób, o których mowa w ust. 1, obejmuje, z
zastrzeżeniem ust. 4, sprawdzenie znajomości:
1) prawa o ruchu drogowym,
2) techniki kierowania i obsługi pojazdów,
3) zasad udzielania pomocy przedlekarskiej,
4) zasad i warunków przeprowadzania egzaminów teoretycznych i praktycznych.
4. Egzamin kwalifikacyjny przeprowadza się w zakresie uprawnień wymienionych w
zaświadczeniu o ukończeniu kursu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1; egzaminatorzy
rozszerzający uprawnienia podlegają egzaminowi w zakresie posiadanych uprawnień
do kierowania pojazdami.
5. W przypadku negatywnego wyniku egzaminu kwalifikacyjnego osoba egzaminowana
może zdawać jeden egzamin poprawkowy, nie wcześniej jednak niż po upływie trzech
miesięcy od daty pierwszego egzaminu; następne skierowanie na egzamin może
nastąpić po ponownym ukończeniu przez tę osobę kursu, o którym mowa w ust. 1 pkt
1.
ż 17. 1. Komisję weryfikacyjną w składzie co najmniej czteroosobowym powołują:
1) Minister Transportu i Gospodarki Morskiej - w odniesieniu do kandydatów na
egzaminatorów i egzaminatorów osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania
pojazdami silnikowymi,
2) wojewoda - w odniesieniu do kandydatów na egzaminatorów i egzaminatorów osób
ubiegających się o kartę: rowerową, motorowerową lub woźnicy bądź o pozwolenie
na prowadzenie tramwajów.
2. Przewodniczącym komisji, o których mowa w ust. 1, jest przedstawiciel organu
powołującego komisję.
3. 8) W skład komisji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, wchodzą przedstawiciele
Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej, Ministerstwa Obrony Narodowej
oraz Komendy Głównej Policji, a w skład komisji, o której mowa w ust. 1 pkt 2,
wchodzą przedstawiciele wojewody i komendanta wojewódzkiego Policji.
4. Komisja działa na podstawie wewnętrznego regulaminu zatwierdzonego przez
organ powołujący komisję.
ż 18. 1. Wojewoda dokonuje oceny pracy egzaminatorów oraz tworzy warunki do
podnoszenia kwalifikacji.
2. Wojewoda organizuje corocznie przeszkolenie egzaminatorów w zakresie:
1) prawa o ruchu drogowym,
2) techniki kierowania i obsługi pojazdów,
3) zasad udzielania pomocy przedlekarskiej,
4) zasad i warunków przeprowadzania egzaminów teoretycznych i praktycznych,
5) 9) zagrożeń bezpieczeństwa i porządku w ruchu drogowym.
ż 19. (pominięty 10)).
ż 20. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 10a)
Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 10
marca 1992 r.
Załącznik nr 1
PROGRAM SZKOLENIA OSÓB UBIEGAJĄCYCH SIĘ O UPRAWNIENIA DO KIEROWANIA POJAZDAMI
SILNIKOWYMI 11)
1. Postanowienia wstępne
1.1. Program szkolenia osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania
pojazdami, zwany dalej "programem", dotyczy ośrodków szkolenia prowadzących
nauczanie kandydatów na kierowców w celu uzyskania przez nich prawa jazdy
kategorii A, B, T, C, D, E lub trolejbusowej.
1.2. Program określa:
- warunki i zasady prowadzenia szkolenia,
- charakterystykę absolwenta kursu,
- plan nauczania,
- wzór zaświadczenia o ukończeniu kursu.
1.3. Celem szkolenia jest przygotowanie osób ubiegających się o uprawnienia do
kierowania pojazdami w zakresie wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych
do kierowania odpowiednimi rodzajami pojazdów lub zespołami pojazdów po drogach
publicznych w sposób nie zagrażający bezpieczeństwu lub porządkowi ruchu.
1.4. Warunkiem przyjęcia osoby ubiegającej się o uprawnienie do kierowania
pojazdami na kurs jest spełnienie przez nią odpowiednich wymogów określonych dla
danego rodzaju uprawnień przepisami ustawy oraz rozporządzenia. Sprawdzenia
spełnienia przez kandydatów na kierowców ustalonych przepisami wymogów dokonuje
ośrodek szkolenia; nie dotyczy to osób, które uzyskały pozytywny wynik z części
teoretycznej egzaminu państwowego.
1.5. Zakres nauczania na kursie:
1) programowym - obejmuje realizację wszystkich przedmiotów określonych planem
nauczania dla danej kategorii prawa jazdy,
2) dokształcającym - obejmuje realizację wszystkich przedmiotów określonych
planem nauczania dla danej kategorii prawa jazdy; dotyczy to osób posiadających
przez wymagany okres odpowiednie uprawnienie do kierowania pojazdem,
3) nauki kierowania pojazdem - obejmuje realizację przedmiotu określonego w poz.
6 planu nauczania dla danej kategorii prawa jazdy kursu programowego; dotyczy to
osób, które uzyskały pozytywny wynik z części teoretycznej egzaminu państwowego;
w przypadku posiadania innego uprawnienia, kurs ten dla prawa jazdy kategorii C
lub D przeprowadza się w wymiarze czasowym określonym w poz. 6 planu nauczania
dla kursu dokształcającego.
1.6. Kursy szkolenia kierowców określone w ust. 1. 5 pkt 1 i 2 12) powinny być
ewidencjonowane przez ośrodek szkolenia nie później niż w ciągu 14 dni od daty
rozpoczęcia zajęć programowych. Po upływie tego terminu nie mogą następować
zmiany w liście słuchaczy kursu lub być przyjmowani na kurs nowi kandydaci.
1.7. Ewidencja obejmuje:
- numer kolejny kursu i rodzaj uprawnień, o jakie ubiegają się jego słuchacze,
- datę rozpoczęcia kursu,
- miejsce prowadzenia zajęć,
- liczbę słuchaczy kursu.
1.8. Na wszystkich rodzajach kursów ich słuchacze powinni posiadać karty jazd
wystawione przez ośrodek szkolenia, przeznaczone do dokonywania zapisów
dotyczących przebiegu nauczania w zakresie nauki kierowania pojazdami. Zapisy te
są dokonywane zarówno przez słuchaczy kursu, jak i instruktora prowadzącego
nauczanie. Ponadto dla kursów określonych w ust. 1. 5 pkt 1 i 2 12) powinien być
prowadzony dziennik lekcyjny zawierający:
- imienny wykaz słuchaczy kursu, z adnotacją o ich ostatecznej liczbie,
- daty urodzenia słuchaczy kursu,
- imienny wykaz wykładowców i instruktorów prowadzących nauczanie oraz numery
ich uprawnień,
- listę obecności słuchaczy kursu,
- wykaz przeprowadzonych zajęć teoretycznych, potwierdzonych podpisem
wykładowcy.
1.9. Ewidencja kursów, karty jazd oraz dzienniki lekcyjne pozostają w ośrodku
szkolenia przez okres co najmniej 10 lat i podlegają kontroli osób sprawujących
w imieniu wojewody nadzór nad szkoleniem kandydatów na kierowców.
1.10. Przystąpienie do egzaminu państwowego osoby ubiegającej się o prawo jazdy,
która odbyła przeszkolenie, uzależnione jest od wydania jej przez ośrodek
szkolenia zaświadczenia o ukończeniu kursu, którego wzór określa załącznik do
programu. Zaświadczenie o ukończeniu kursu, podpisane przez instruktora i
kierownika ośrodka szkolenia, otrzymuje osoba, u której instruktor stwierdził
posiadanie wiedzy i umiejętności ujętych w charakterystyce absolwenta kursu.
1.11. Wydanie zaświadczenia osobie, która opuściła część wymaganych zajęć, jest
uzależnione od odbycia przez nią dodatkowego przeszkolenia w zakresie
opuszczonych zajęć.
1.12. Ośrodek szkolenia zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji wydanych
zaświadczeń, które podlega kontroli osób sprawujących w imieniu wojewody nadzór
nad szkoleniem kandydatów na kierowców.
1.13. 13)Pojazdy przeznaczone do nauki jazdy powinny być wyposażone co najmniej
tak jak pojazdy egzaminacyjne.
2. Charakterystyka absolwenta kursu
2.1. Absolwent kursu powinien mieć zasób wiadomości i umiejętności niezbędnych
do samodzielnego kierowania tego rodzaju pojazdem, o jakie uprawnienia się
ubiega, w sposób nie zagrażający bezpieczeństwu i porządkowi ruchu, a w
szczególności:
1) powinien znać:
- przepisy ruchu drogowego,
- znaki i sygnały drogowe,
- wybrane warunki techniczne pojazdu,
- technikę kierowania pojazdem,
- podstawowe czynności kontrolno-obsługowe pojazdu,
- zasady przewozu osób i ładunków,
- zasady udzielania przedlekarskiej pomocy ofiarom wypadków drogowych,
2) powinien umieć:
- stosować przepisy ruchu drogowego podczas kierowania pojazdem,
- stosować się do znaków i sygnałów drogowych podczas kierowania pojazdem,
- stosować odpowiednie wyposażenie pojazdu oraz zasady przewozu osób lub
ładunków,
- kierować pojazdem w sposób zgodny z zasadami techniki kierowania w różnych
warunkach drogowo-ruchowych,
- wykonywać podstawowe czynności kontrolno-obsługowe tych mechanizmów i urządzeń
pojazdu, które mają bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo jazdy,
- podejmować działania w zakresie udzielania przedlekarskiej pomocy ofiarom
wypadków drogowych.
3. Plan nauczania dla wszystkich kategorii prawa jazdy
3.1. Osoby prowadzące nauczanie w ośrodku szkolenia powinny realizować program
zgodnie z określonym w tabeli planem nauczania odpowiednio do rodzaju kursu i
uprawnień, o jakie ubiegają się jego słuchacze.
Poz. Przedmiot nauczania Minimalna liczba godzin na kursie
programowym dokształcającym
ABTCDtrol.CD
1*)Przepisy ruchu drogowego3232323636361616
2*)Technika kierowania pojazdem12121216161688
3*)Czynności kontrolno-obsługowe88123232321616
4*)Zasady przewozu osób i ładunkówxx888888
5*)Przedlekarska pomoc ofiarom wypadków drogowych88888844
6**)Kierowanie pojazdem10201540150702040
7RAZEM7080871402501707292

*) Zajęcia teoretyczne i ćwiczenia.
**) Zajęcia praktyczne, przy czym dla prawa jazdy kategorii E liczba godzin nie
może być mniejsza niż 10.
3.2. Prowadzenie kursów nauki kierowania pojazdem polega na realizacji
przedmiotu "Kierowanie pojazdem" w liczbie godzin zajęć określonej w planie
nauczania - odpowiednio do uprawnień, o jakie ubiega się słuchacz kursu.
3.3. Programowe godziny zajęć z poszczególnych przedmiotów równają się 45
minutom, z wyjątkiem przedmiotu "Kierowanie pojazdem", dla którego programowe
godziny zajęć równają się 60 minutom, przy możliwości realizacji tego przedmiotu
w jednostkach 30-, 45- i 60-minutowych dla prawa jazdy kategorii A, B, T lub E
oraz 30-, 45-, 60- i 120-minutowych dla prawa jazdy kategorii C lub D.
3.4. Liczba godzin zajęć z poszczególnych przedmiotów powinna być traktowana
jako minimalna, niezbędna do osiągnięcia celu nauczania przez przeciętnie
uzdolnionego słuchacza kursu. Słuchacz, który nie osiągnął określonego w
charakterystyce absolwenta kursu poziomu wiadomości i umiejętności, powinien być
poddany dodatkowemu szkoleniu w tematach i wymiarze czasu określonym odpowiednio
przez wykładowcę albo instruktora lub ponownemu sprawdzeniu kwalifikacji.
3.5. Realizacja przedmiotu "Kierowanie pojazdem" może nastąpić po
przeprowadzeniu wszystkich zajęć z przedmiotu "Technika kierowania pojazdem"
oraz co najmniej 50% zajęć z przedmiotu "Przepisy ruchu drogowego" w stosunku do
słuchaczy kursów programowych lub dokształcających. Osoby prowadzące nauczanie
dokonują odpowiedniego podziału ustalonych godzin zajęć z danego przedmiotu oraz
ustalają jego zakres tematyczny w zależności od stwierdzonego poziomu wiedzy i
umiejętności słuchaczy kursu, ich predyspozycji, łatwości przyswajania
poszczególnych zagadnień itp. Ośrodek szkolenia w zależności od występujących
potrzeb może zwiększyć liczbę godzin zajęć z poszczególnych przedmiotów lub
prowadzić nauczanie dodatkowych przedmiotów w liczbie godzin ustalonej przez
siebie.
4. Materiał nauczania
4.1. Przepisy ruchu drogowego
4.1.1. W realizacji przedmiotu "Przepisy ruchu drogowego" powinny być ujęte co
najmniej następujące tematy:
1) podstawowe pojęcia i definicja,
2) zasady włączania się do ruchu,
3) zasady pierwszeństwa przejazdu,
4) prędkość i hamowanie,
5) zasady zachowania się:
- przy stosowaniu zasady ograniczonego zaufania,
- w stosunku do pieszych,
- przy zmianie pasa lub kierunku jazdy,
- przy wyprzedzaniu, omijaniu lub wymijaniu,
- przy zatrzymywaniu lub postoju pojazdu,
- przy cofaniu lub zawracaniu,
- przy dojeżdżaniu do przystanków tramwajowych lub autobusowych,
- przed przejazdami kolejowymi i tramwajowymi,
- w warunkach niedostatecznej widoczności,
- w sytuacjach nietypowych (awaria, wypadek),
- w odniesieniu do znaków i sygnałów drogowych lub dawanych przez kierujących
ruchem,
6) holowanie pojazdu, ciągnięcie przyczep,
7) wybrane warunki techniczne pojazdu,
8) obowiązki związane z rejestracją pojazdu, badaniami technicznymi oraz
wydawaniem lub cofaniem prawa jazdy,
9) kontrola ruchu drogowego - kierowanie na egzaminy kontrolne,
10) sprawdzian posiadanych wiadomości.
4.2. Technika kierowania pojazdem
4.2.1. W realizacji przedmiotu "Technika kierowania pojazdem" powinny być ujęte
co najmniej następujące tematy:
1) przyrządy przeznaczone do sterowania mechanizmami pojazdu,
2) przygotowanie się do jazdy,
3) uruchomienie silnika,
4) ruszanie na drodze płaskiej i wzniesieniu,
5) zatrzymywanie i postój pojazdu,
6) wykonywanie skrętów - zawracanie,
7) jazda w ruchu miejskim i zamiejskim,
8) jazda w różnych warunkach atmosferycznych,
9) jazda z przyczepą lekką i ładunkiem,
10) sprawdzian posiadanych wiadomości.
4.3. Czynności kontrolno-obsługowe
4.3.1. W realizacji przedmiotu "Czynności kontrolno-obsługowe" powinny być ujęte
co najmniej następujące tematy:
1) ogólne zasady budowy, działania zespołów i mechanizmów pojazdu (sieć
trakcyjna - tylko na kategorię trolejbusową),
2) podstawowe czynności kontrolne urządzeń mających bezpośredni wpływ na
bezpieczeństwo jazdy,
3) podstawowe czynności obsługowe urządzeń mających bezpośredni wpływ na
bezpieczeństwo jazdy,
4) ekonomiczna eksploatacja pojazdu.
4.4. Zasady przewozu osób lub ładunków
4.4.1. W realizacji przedmiotu "Zasady przewozu osób lub ładunków" powinny być
ujęte co najmniej następujące tematy:
1) rozmieszczenie osób i ładunku,
2) sposób zabezpieczenia ładunku,
3) zasady i warunki przewozu osób,
4) czynności załadowczo-wyładowcze,
5) aspekty fizjologiczne i psychiczne wykonywania funkcji kierowcy.
4.5. Przedlekarska pomoc ofiarom wypadków drogowych
4.5.1. W realizacji przedmiotu "Przedlekarska pomoc ofiarom wypadków drogowych"
powinny być ujęte następujące tematy:
1) zabezpieczenie miejsca wypadku,
2) ratowanie nieprzytomnych,
3) powstrzymywanie krwotoków i opatrywanie ran,
4) unieruchamianie miejsc złamań,
5) reanimacja,
6) oparzenia i zatrucia,
7) wstrząs.
4.6. Kierowanie pojazdem
4.6.1. W realizacji przedmiotu "Kierowanie pojazdem" powinny być ujęte co
najmniej następujące tematy:
1) rozmieszczenie przyrządów przeznaczonych do sterowania pojazdem,
2) przygotowanie się do jazdy,
3) uruchomienie silnika,
4) ruszanie i zatrzymanie pojazdu,
5) jazda po prostej i łuku (do przodu i do tyłu) oraz zatrzymanie pojazdu w
określonych miejscach,
6) parkowanie pojazdu w wyznaczonych miejscach,
7) ruszanie pod górę i zawracanie na drodze o ograniczonej szerokości,
8) jazda ze zmianą biegów na wyższe i niższe,
9) jazda w ruchu miejskim:
- po drogach dwupasowych o małym ruchu,
- po drogach jedno- i dwukierunkowych dwu- i więcej pasowych,
- po drogach dwujezdniowych,
- po drogach o podwyższonej prędkości,
- przez skrzyżowanie równorzędne,
- przez skrzyżowanie z pierwszeństwem przejazdu, w tym również "łamanym",
- przez skrzyżowanie z sygnalizacją świetlną,
- przez przejazdy kolejowe i - jeżeli takie występują - przejazdy tramwajowe,
- z wykonywaniem skrętów na drogach i skrzyżowaniach wymienionych wyżej,
- obok przystanków komunikacji publicznej (autobusowych i - jeżeli takie
występują - tramwajowych),
10) jazda w ruchu zamiejskim:
- po łukach i wzniesieniach,
- z prędkością bezpieczną i dopuszczalną,
- z wykonywaniem wyprzedzania, omijania i wymijania,
11) jazda w warunkach niedostatecznej widoczności,
12) sprawdzian posiadanych wiadomości i umiejętności.
4.6.2. Przy realizacji tego przedmiotu dla prawa jazdy kategorii:
- T, D, E i trolejbusowej - nie prowadzi się szkolenia w zakresie zawracania na
drodze o ograniczonej szerokości,
- trolejbusowej - szkolenie dotyczące ust. 4.6. 1 pkt 9 i 10 12) prowadzi się w
zakresie uwarunkowanym występowaniem tych elementów na trasach z istniejącą
trakcją elektryczną,
- T - szkolenie początkowo prowadzi się na ciągniku bez przyczepy,
- A - dodatkowo prowadzi się szkolenie w zakresie jazdy po torze w kształcie
cyfry 8.
Załącznik do programu szkolenia osób ubiegających się o uprawnienia do
kierowania pojazdami silnikowymi
Ilustracja
*) Niepotrzebne skreślić.
Załącznik nr 2
PROGRAM SZKOLENIA OSÓB UBIEGAJĄCYCH SIĘ O UPRAWNIENIA DO PROWADZENIA TRAMWAJÓW
1. Postanowienia wstępne
1.1. Program szkolenia osób ubiegających się o uprawnienie do prowadzenia
tramwajów, zwany dalej "programem", dotyczy ośrodków szkolenia prowadzących
nauczanie kandydatów na motorniczych w celu uzyskania przez nich pozwolenia na
prowadzenie tramwajów.
1.2. Program określa:
- warunki i zasady prowadzenia szkolenia,
- charakterystykę absolwenta kursu,
- plan nauczania,
- wzór zaświadczenia o ukończeniu kursu.
1.3. Celem szkolenia jest przygotowanie osób ubiegających się o pozwolenie na
prowadzenie tramwajów w zakresie wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych
do kierowania wszystkimi eksploatowanymi w przedsiębiorstwie komunikacyjnym
typami tramwajów po drogach publicznych w sposób nie zagrażający bezpieczeństwu
i porządkowi ruchu.
1.4. Przyjęcie na kurs osoby ubiegającej się o uprawnienia do prowadzenia
tramwajów jest uwarunkowane spełnieniem przez nią odpowiednich wymogów
określonych dla tych uprawnień przepisami ustawy oraz rozporządzenia.
Sprawdzenia spełnienia przez kandydatów na motorniczych ustalonych przepisami
wymogów dokonuje ośrodek szkolenia; nie dotyczy to osób, które uzyskały
pozytywny wynik z części teoretycznej egzaminu państwowego.
1.5. Zakres nauczania na kursie:
1) programowym - obejmuje realizację wszystkich przedmiotów określonych planem
nauczania dla tego kursu,
2) dokształcającym - obejmuje realizację wszystkich przedmiotów określonych
planem nauczania dla tego kursu; dotyczy to osób rozszerzających swoje
uprawnienia na inne typy tramwajów,
3) nauki kierowania tramwajem - obejmuje realizację przedmiotu określonego dla
kursu programowego w poz. 7 planu nauczania; dotyczy to osób, które uzyskały
pozytywny wynik z części teoretycznej egzaminu państwowego.
1.6. Kursy szkolenia motorniczych określone w ust. 1. 5 pkt 1 i 2 12) powinny
być ewidencjonowane przez ośrodek szkolenia nie później niż w ciągu 14 dni od
daty rozpoczęcia zajęć programowych. Po upływie tego terminu nie mogą następować
zmiany w liście słuchaczy kursu lub być przyjmowani na kurs nowi kandydaci.
1.7. Ewidencja kursów obejmuje:
- numer kolejny kursu i rodzaj uprawnień, o jakie ubiegają się jego słuchacze,
- datę rozpoczęcia kursu,
- miejsce prowadzenia zajęć,
- liczbę słuchaczy kursu.
1.8. Słuchacze kursu powinni posiadać karty jazd wystawione przez ośrodek
szkolenia, przeznaczone do dokonywania zapisów dotyczących przebiegu nauczania w
zakresie nauki kierowania tramwajem. Zapisy te są dokonywane zarówno przez
słuchaczy kursu, jak i instruktora prowadzącego nauczanie. Ponadto dla kursów
określonych w ust. 1. 5 pkt 1 i 2 12) powinien być prowadzony dziennik lekcyjny
zawierający:
- imienny wykaz słuchaczy kursu, z adnotacją o ich ostatecznej liczbie,
- daty urodzenia słuchaczy kursu,
- imienny wykaz wykładowców i instruktorów prowadzących nauczanie oraz numery
ich uprawnień,
- listę obecności słuchaczy kursu,
- wykaz przeprowadzonych zajęć teoretycznych, potwierdzonych podpisem
wykładowcy.
1.9. Ewidencja kursów, karty jazd oraz dzienniki lekcyjne pozostają w ośrodku
szkolenia przez okres co najmniej 10 lat i podlegają kontroli osób sprawujących
w imieniu wojewody nadzór nad szkoleniem kandydatów na motorniczych.
1.10. Przystąpienie do egzaminu państwowego osoby ubiegającej się o uprawnienia
do prowadzenia tramwaju, która odbyła wymagane przeszkolenie, uzależnione jest
od wydania jej przez ośrodek szkolenia zaświadczenia o ukończeniu kursu według
wzoru określonego w załączniku do programu. Zaświadczenie o ukończeniu kursu,
podpisane przez kierownika ośrodka i instruktora, otrzymuje osoba, u której
instruktor stwierdził posiadanie wiadomości i umiejętności ujętych w
charakterystyce absolwenta kursu. Wydanie zaświadczenia osobie, która opuściła
część wymaganych zajęć, jest uzależnione od odbycia przez nią dodatkowego
przeszkolenia w zakresie opuszczonych zajęć.
1.11. Ośrodek szkolenia zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji wydanych
zaświadczeń, które podlega kontroli osób sprawujących w imieniu wojewody nadzór
nad szkoleniem kandydatów na motorniczych.
2. Charakterystyka absolwenta kursu
2.1. Absolwent kursu powinien mieć zasób wiadomości i umiejętności niezbędnych
do samodzielnego prowadzenia tramwaju w sposób nie zagrażający bezpieczeństwu i
porządkowi ruchu, a w szczególności:
1) powinien znać:
- przepisy ruchu drogowego,
- znaki i sygnały drogowe,
- budowę tramwaju w zakresie niezbędnym do kierowania nim,
- technikę kierowania tramwajami,
- podstawowe czynności kontrolno-obsługowe tramwaju,
- zasady udzielania pierwszej pomocy przedlekarskiej,
- przepisy dla służby ruchu przedsiębiorstw komunikacyjnych,
2) powinien umieć:
- stosować przepisy ruchu drogowego i przepisy dla służby ruchu przedsiębiorstw
komunikacyjnych podczas prowadzenia tramwaju,
- stosować się do znaków i sygnałów podczas prowadzenia tramwaju,
- stosować odpowiednie wyposażenie tramwaju,
- prowadzić tramwaj w sposób zgodny z techniką kierowania w różnych warunkach
drogowo-ruchowych,
- wykonywać podstawowe czynności kontrolno-obsługowe tych urządzeń tramwaju,
które mają bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo jazdy,
- podejmować działania w zakresie udzielania przedlekarskiej pomocy ofiarom
wypadków drogowych.
3. Plan nauczania
3.1. Osoby prowadzące nauczanie w ośrodku szkolenia powinny realizować program
zgodnie z określonym w tabeli planem nauczania odpowiednio do rodzaju kursu i
uprawnień, o jakie ubiegają się jego słuchacze.
Poz.Przedmiot nauczania Minimalna liczba godzin na kursie (na jeden typ
tramwaju)
programowymdokształcającym
1*)Urządzenia torowo-sieciowe8x
2*)Budowa i działanie urządzeń mechanicznych i elektrycznych tramwaju304
3*)Przepisy dla służby ruchu przedsiębiorstw komunikacyjnych10x
4*)Przepisy ruchu drogowego40x
5*)Technika prowadzenia tramwaju72
6*)Przedlekarska pomoc ofiarom wypadków drogowych8x
7**)Kierowanie tramwajem8020
8RAZEM18326

*) Zajęcia teoretyczne i ćwiczenia.
**) Zajęcia praktyczne.
3.2. W przypadku eksploatowania w przedsiębiorstwie komunikacyjnym więcej niż
jednego typu tramwaju, na każdy następny jego typ zwiększa się liczbę godzin
zajęć dla przedmiotu:
a) określonego w poz. 2 planu nauczania - o 4 godziny,
b) określonego w poz. 5 planu nauczania - o 2 godziny.
3.3. Prowadzenie kursów nauki kierowania tramwajem polega na realizacji
przedmiotu "Kierowanie tramwajem" w liczbie godzin zajęć określonej w planie
nauczania, w tym co najmniej 20 godzin na każdym typie tramwaju, każdy słuchacz
kursu.
3.4. Programowe godziny zajęć z poszczególnych przedmiotów równają się 45
minutom, z wyjątkiem przedmiotu "Kierowanie tramwajem", dla którego programowe
godziny zajęć równają się 60 minutom, przy możliwości realizacji tego przedmiotu
w jednostkach 30-, 45- lub 60-minutowych. W końcowej fazie szkolenia czas nauki
kierowania tramwajem powinien być wydłużony do 6 godzin.
3.5. Liczba godzin zajęć z poszczególnych przedmiotów powinna być traktowana
jako minimalna, niezbędna do osiągnięcia celu nauczania przez przeciętnie
uzdolnionego słuchacza kursu. Słuchacz, który nie osiągnął określonego w
charakterystyce absolwenta kursu poziomu wiadomości i umiejętności, powinien być
poddany dodatkowemu szkoleniu w tematach i wymiarze czasu określonym odpowiednio
przez wykładowcę i instruktora lub ponownemu sprawdzeniu kwalifikacji.
3.6. Realizacja przedmiotu "Kierowanie tramwajem" może nastąpić po
przeprowadzeniu wszystkich zajęć z przedmiotu "Technika prowadzenia tramwaju"
oraz co najmniej 50% zajęć z przedmiotu "Przepisy ruchu drogowego" - w stosunku
do słuchaczy kursów programowych.
3.7. Osoby prowadzące nauczanie dokonują odpowiedniego podziału ustalonych
godzin zajęć z danego przedmiotu oraz ustalają jego zakres tematyczny w
zależności od stwierdzonego poziomu wiedzy i umiejętności słuchaczy kursu, ich
predyspozycji, łatwości przyswajania poszczególnych zagadnień itp.
3.8. Ośrodek szkolenia w zależności od występujących potrzeb może zwiększyć
liczbę godzin zajęć z poszczególnych przedmiotów lub prowadzić nauczanie
dodatkowych przedmiotów w liczbie godzin ustalonej przez siebie.
4. Materiał nauczania
4.1. Urządzenia torowo-sieciowe
4.1.1. W realizacji przedmiotu "Urządzenia torowo-sieciowe" powinny być ujęte co
najmniej następujące tematy:
1) schemat zasilania sieci trakcyjnej,
2) przetwarzanie energii elektrycznej,
3) sieć jezdna i osprzęt trakcyjny,
4) sygnalizacja i oznakowanie sieci,
5) rodzaje sterowania zwrotnic,
6) wiadomości ogólne dotyczące torowisk,
7) eksploatacja torowisk,
8) usterki torowisk, zwrotnic i sieci trakcyjnej.
4.2. Budowa i działanie urządzeń mechanicznych i elektrycznych tramwaju
4.2.1. W realizacji przedmiotu "Budowa i działanie urządzeń mechanicznych i
elektrycznych tramwaju" powinny być ujęte co najmniej następujące tematy:
1) źródła energii elektrycznej, materiały przewodzące prąd elektryczny,
natężenie prądu, napięcie, oporność, przewodność,
2) siła elektromotoryczna, łączenie szeregowe, równoległe i mieszane,
3) elektromagnetyzm, magnetyzm, indukcja elektromagnetyczna,
4) zasada działania silników prądu stałego,
5) rozwój trakcji, cechy charakterystyczne poszczególnych typów tramwajów,
6) nadwozie wagonu,
7) zespoły zamocowane do nadwozia,
8) drzwi - mechanizm otwierania,
9) wózek (podwozie) wagonu,
10) przekładnie, koła, zestawy kołowe,
11) hamulce, mechanizm szczękowy,
12) rodzaje rozrządów stosowanych w wagonach tramwajowych,
13) obwody elektryczne stosowane w wagonach tramwajowych,
14) rodzaje hamowań stosowanych w wagonach tramwajowych,
15) aparatura zabezpieczająca obwody elektryczne,
16) opory rozruchowe, nastawniki, rozrusznik, styczniki i przekaźniki,
przekształtnik tranzystorowy, dzwonki, akumulatory, regulator napięcia,
odłącznik pantografu, grzejniki, silniki, boczniki, przetwornice,
17) współdziałanie urządzeń elektrycznych,
18) rozmieszczenie urządzeń na stanowisku motorniczego,
19) obwody sterowania,
20) rodzaje napięć stosowanych w wagonach tramwajowych.
4.3. Przepisy dla służby ruchu przedsiębiorstw komunikacyjnych
4.3.1. W realizacji przedmiotu "Przepisy dla służby ruchu przedsiębiorstw
komunikacyjnych" powinny być ujęte co najmniej następujące tematy:
1) organizacja ruchu w trakcji tramwajowej,
2) przepisy ogólne dla służby ruchu,
3) przepisy szczegółowe dla motorniczych,
4) środowisko fizyczne w przestrzeni pracy, warunki wewnątrz wagonu i ich wpływ
na organizm i wydajność pracy,
5) kultura zachowania się motorniczego w procesie pracy,
6) rola funkcji psychofizycznych w bezpiecznym prowadzeniu pojazdu,
7) charakterystyka miejsc szczególnie niebezpiecznych na trasach komunikacyjnych
tramwajowych,
8) wybrane wypadki spowodowane przez motorniczych, środki prewencyjne,
odpowiedzialność.
4.4. Przepisy ruchu drogowego
4.4.1. W realizacji przedmiotu "Przepisy ruchu drogowego" powinny być ujęte co
najmniej następujące tematy:
1) podstawowe pojęcia i definicje,
2) zasady włączania się do ruchu,
3) zasady pierwszeństwa przejazdu,
4) prędkość i hamowanie,
5) zasady zachowania się:
- przy stosowaniu zasady ograniczonego zaufania,
- w stosunku do pieszych,
- przy zmianie pasa lub kierunku jazdy,
- przy wymijaniu,
- przy zatrzymywaniu lub postoju pojazdu,
- przy cofaniu lub zawracaniu,
- przy dojeżdżaniu do przystanków komunikacji publicznej,
- w warunkach niedostatecznej widoczności,
- w sytuacjach nietypowych (awaria, wypadek),
- w odniesieniu do znaków i sygnałów drogowych lub dawanych przez kierującego
ruchem,
6) holowanie pojazdu szynowego,
7) wybrane warunki techniczne tramwajów,
8) kontrola ruchu drogowego, kierowanie na egzaminy kontrolne,
9) zasady wydawania pozwoleń na prowadzenie tramwajów,
10) sprawdzian posiadanych wiadomości.
4.5. Technika prowadzenia tramwaju
4.5.1. W realizacji przedmiotu "Technika prowadzenia tramwaju" powinny być ujęte
co najmniej następujące tematy:
1) warunki techniczne dopuszczania tramwajów do ruchu,
2) stanowisko motorniczego, urządzenia do kierowania i hamowania pojazdu,
3) przygotowanie do jazdy,
4) technika sterowania zwrotnicami, wyprowadzanie pojazdu z poślizgu i
zachowanie się w czasie "buksowania" kół,
5) technika jazdy wagonami jedno- i wieloczłonowymi,
6) prowadzenie tramwaju w różnych warunkach (deszcz, śnieg, mgła,
zanieczyszczone szyny, awaria, holowanie, uszkodzona zwrotnica),
7) reakcja motorniczego na sygnały zewnętrzne i wewnętrzne,
8) wpływ techniki jazdy na ekonomikę zużycia energii elektrycznej i taboru oraz
komfort podróżowania,
9) zjazdy techniczne - zgłaszanie usterek,
10) obsługi techniczne taboru,
11) sprawdzian posiadanych wiadomości.
4.6. Przedlekarska pomoc ofiarom wypadków drogowych
4.6.1. W realizacji przedmiotu "Przedlekarska pomoc ofiarom wypadków drogowych"
powinny być ujęte co najmniej następujące tematy:
1) zabezpieczenie miejsca wypadku,
2) ratowanie nieprzytomnych,
3) powstrzymywanie krwotoków i opatrywanie ran,
4) unieruchamianie miejsc złamań,
5) reanimacja,
6) oparzenia i zatrucia,
7) wstrząs.
4.7. Kierowanie tramwajem
4.7.1. W realizacji przedmiotu "Kierowanie tramwajem" powinny być ujęte co
najmniej następujące tematy:
1) przygotowanie wagonu (wagonów) tramwajowego do jazdy, rozmieszczenie
przyrządów przeznaczonych do sterowania pojazdem,
2) uruchomienie wagonu,
3) jazda wstępna po torze w zajezdni tramwajowej (ruszanie i zatrzymywanie
pojazdu),
4) manewrowanie:
- jazda do przodu i do tyłu, po prostej i na łuku torowiska,
- dojazd do zwrotnicy, przestawianie na pożądany kierunek jazdy, przejazd pod
izolatorem sekcyjnym,
- dojazd do stojącego wagonu, przeszkody, łączenie wagonów,
- jazda jednym wózkiem wagonu, jazda drugim wagonem sterowanym z wagonu
pierwszego, przejazd przez bramę zajezdni, kanał i myjnię,
5) jazda w ruchu miejskim:
- jazda z określoną prędkością, wykorzystanie właściwości dynamicznych wagonu
(wagonów),
- jazda po spadkach drogi (ruszanie i zatrzymywanie),
- włączanie się do ruchu,
- jazda po liniach jednotorowych, przez mijanki, zwrotnice, skrzyżowania
torowisk,
- przejazdy przez skrzyżowania (równorzędne, z pierwszeństwem przejazdu, w tym
również "łamanym", z sygnalizacją świetlną),
- dojazdy i ruszanie z przystanków tramwajowych,
- jazda w warunkach niedostatecznej widoczności,
- jazda z przestrzeganiem rozkładu jazdy na trasach tramwajowych,
6) sprawdzian posiadanych umiejętności.
4.7.2. Realizacja niektórych elementów tego przedmiotu zawartych w ust. 4.7.1.
pkt 5 12) zależna jest od istniejącego układu torowo-sieciowego w danym mieście.
Załącznik do programu szkolenia osób ubiegających się o uprawnienia do
prowadzenia tramwajów.
Ilustracja
*) Niepotrzebne skreślić.
Załącznik nr 3
INSTRUKCJA W SPRAWIE TRYBU, ZASAD I WARUNKÓW EGZAMINOWANIA OSÓB UBIEGAJĄCYCH SIĘ
O UPRAWNIENIA DO KIEROWANIA POJAZDAMI LUB PODLEGAJĄCYCH SPRAWDZENIU KWALIFIKACJI

1. Przepisy wstępne
1.1. Przepisy "instrukcji w sprawie trybu, zasad i warunków egzaminowania osób
ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami lub podlegających
sprawdzeniu kwalifikacji", zwane dalej "instrukcją", dotyczą trybu, zasad i
warunków przeprowadzania egzaminów państwowych, zwanych dalej "egzaminami", osób
ubiegających się:
- o prawo jazdy kategorii A, B, C, D, T, M, E i trolejbusowej,
- o kartę rowerową, motorowerową i woźnicy,
- o pozwolenie na prowadzenie tramwajów
oraz osób podlegających sprawdzeniu kwalifikacji w zakresie wymienionych
uprawnień.
1.2. Przepisy instrukcji określają:
- warunki i tryb przeprowadzania egzaminów,
- tryb postępowania w zakresie obiegu dokumentacji związanej z egzaminem,
- zasady przeprowadzania egzaminów.
1.3. Egzaminy są organizowane przez ośrodek egzaminowania i przeprowadzane przez
egzaminatorów wyznaczonych przez wojewodę. Terminy egzaminów ustala ośrodek
egzaminowania w porozumieniu z wojewodą.
1.4. Sprawdzenie kwalifikacji fachowych osób egzaminowanych odbywa się w formie:
1) egzaminu teoretycznego - sprawdzającego wiadomości z zakresu przepisów ruchu
drogowego, techniki kierowania pojazdem, czynności obsługowo-kontrolnych i
pierwszej pomocy przedlekarskiej, a dla osób ubiegających się o pozwolenie na
prowadzenie tramwajów - także z zakresu przepisów dla służby ruchu
przedsiębiorstw komunikacyjnych, realizowanego w sali egzaminacyjnej,
2) egzaminu praktycznego - sprawdzającego umiejętności kierowania pojazdem w
zakresie:
- część 1 - manewrów podstawowych realizowanych na wyłączonym z ruchu placu,
zwanym placem manewrowym,
- część 2 - jazdy w ruchu drogowym, realizowanej na drogach publicznych.
1.5. W stosunku do niektórych rodzajów uprawnień egzamin może odbywać się w
ograniczonym zakresie, który został określony w ust. 4.
2. Warunki i tryb przeprowadzania egzaminów
2.1. Zasady ogólne
2.1.1. Egzaminy mogą być organizowane tylko przez tak przygotowany i wyposażony
ośrodek egzaminowania, aby mógł on zaspokoić określone przez wojewodę w zakresie
egzaminowania potrzeby, zgodnie z warunkami i zasadami podanymi w instrukcji.
2.1.2. 14)Egzamin praktyczny może być przeprowadzony, z zastrzeżeniem ust. 2.2.
18 i 2.2. 19, 12) wyłącznie przy użyciu pojazdów ośrodka egzaminowania.
2.1.3. Lokalizacja ośrodka i placu manewrowego powinna umożliwiać egzaminatorowi
dokonanie oceny wykonania przez osobę egzaminowaną wszystkich określonych
instrukcją zadań egzaminacyjnych na istniejącym układzie drogowo-ulicznym w
ustalonym czasie.
2.1.4. Warunkiem przeprowadzenia egzaminu jest:
1) posiadanie przez ośrodek egzaminowania odpowiedniego wyposażenia w postaci:
- pomieszczeń do przechowywania dokumentacji związanej z egzaminem oraz
umożliwiających egzaminatorowi jej sprawdzenie i wypełnienie,
- sali lub sal egzaminacyjnych,
- placu lub placów manewrowych,
- pojazdów egzaminacyjnych,
2) przygotowanie przez ośrodek egzaminowania:
- dokumentacji osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami lub
podlegających sprawdzeniu kwalifikacji,
- planu egzaminów,
- protokołów egzaminacyjnych,
- arkuszy odpowiedzi,
3) wyznaczenie przez wojewodę egzaminatorów odpowiednio do przygotowanego przez
ośrodek egzaminowania planu egzaminów.
2.1.5. Dopuszcza się przeprowadzanie egzaminów dla osób ubiegających się o prawo
jazdy kategorii trolejbusowej oraz pozwolenie na prowadzenie tramwajów na
terenie przedsiębiorstwa komunikacyjnego.
2.1.6. Przez tryb przeprowadzania egzaminów rozumie się:
- sposób organizacji egzaminu przez ośrodek egzaminowania,
- sposób postępowania egzaminatora w zakresie wykonywania przez niego czynności
związanych z przeprowadzeniem egzaminu.
2.1.7. Opisy szczegółowe:
- warunków przeprowadzania egzaminów podane zostały w ust. 2. 2, 12)
- trybu przeprowadzania egzaminu podane zostały w ust. 2.3. 12)
2.2. Warunki przeprowadzania egzaminów
2.2.1. Egzamin teoretyczny przeprowadza się w sali egzaminacyjnej, która powinna
być:
- dobrze oświetlona, ogrzewana i przewietrzana,
- wyposażona w stoliki i krzesła (oddzielnie dla każdej osoby egzaminowanej i
egzaminatora),
- wyposażona w tablicę lub inne urządzenie umożliwiające egzaminatorowi właściwe
zobrazowanie graficzne zasad i kryteriów egzaminu teoretycznego i praktycznego,
- oznakowana przez umieszczenie na drzwiach wejściowych z zewnątrz napisu "Sala
egzaminacyjna nr ..."
2.2.2. W sali egzaminacyjnej nie powinny się znajdować żadne przedmioty, plansze
itp., mogące stanowić pomoc dla osoby egzaminowanej w czasie trwania egzaminu.
2.2.3. Liczba sal powinna zapewnić terminowe przeprowadzenie egzaminów.
2.2.4. 15) Plac manewrowy powinien być zlokalizowany możliwie blisko ośrodka
egzaminowania i w takim miejscu, aby egzaminator mógł przystąpić do realizacji
zadań egzaminacyjnych przewidzianych dla jazdy w ruchu drogowym bezpośrednio z
tego placu. Plac manewrowy przeznaczony jest wyłącznie do przeprowadzania
egzaminów i dlatego powinien być wyłączony z ruchu dla pojazdów innych niż
egzaminacyjne oraz odgrodzony od pozostałej części ośrodka egzaminowania.
2.2.5. Plac manewrowy, z wyjątkiem przeznaczonego do sprawdzenia kwalifikacji
osób ubiegających się o pozwolenie na prowadzenie tramwajów, powinien posiadać
nawierzchnię asfaltową lub betonową, na której znakami poziomymi, w sposób
zapewniający ich widoczność, powinny być wyznaczone elementy umożliwiające
realizację zadań określonych w tabelach nr 4 i 5. Szerokość linii powinna
wynosić 0,10 do 0,15 m, a poszczególne elementy placu powinny być uzupełnione
pachołkami drogowymi, pomalowanymi w biało-czerwone pasy poprzeczne, oraz
tyczkami stanowiącymi ich przedłużenie o jednolitej barwie żółtej lub
pomarańczowej albo na przemian białej i czerwonej. Szerokość pasów białych i
czerwonych na pachołkach i tyczkach powinna wynosić 0,15 m.
2.2.6. Minimalna wysokość pachołków i tyczek powinna wynosić:
- 0,6 m - pachołków,
- 1,0 m - tyczek, przy sprawdzaniu umiejętności osób egzaminowanych na prawo
jazdy kategorii B i A oraz kartę rowerową i motorowerową,
- 2,0 m - tyczek, przy sprawdzaniu umiejętności osób na pozostałe kategorie
prawa jazdy.
2.2.7. 15)Zamiast pachołków ograniczających lub wyznaczających poszczególne
elementy placu manewrowego dopuszcza się stosowanie innego uzupełnienia znaków
poziomych, jak np. same tyczki, tekturowe pudła, opony samochodowe, makiety
pojazdów itp., a stanowiska do realizacji zadania parkowania równoległego i
zawracania powinny mieć krawędzie jezdni wyodrębnione w postaci krawężnika.
2.2.8. Wyposażenie uzupełniające powinno być dobrze widoczne dla osoby
egzaminowanej i nie może ograniczać wymiarów poszczególnych elementów placu.
Zaleca się stosowanie na tym wyposażeniu elementów odblaskowych.
2.2.9. Sprawdzenie umiejętności osób ubiegających się o pozwolenie na
prowadzenie tramwajów w zakresie wykonywania manewrów podstawowych powinno
odbywać się na wyłączonym z ruchu na czas egzaminu placu (torze w zajezdni
tramwajowej), umożliwiającym realizację zadań egzaminacyjnych określonych w
tabeli nr 10.
2.2.10. Plac manewrowy powinien być dobrze oświetlony, a jeżeli zlokalizowany
jest w odległości większej niż 100 m od budynku ośrodka egzaminowania, powinien
być dodatkowo wyposażony w oświetlone i ogrzewane pomieszczenie dla osób
oczekujących na egzamin.
2.2.11. Szczegółowe wymiary elementów placu manewrowego określa załącznik nr 1
do instrukcji.
2.2.12. Pojazdy egzaminacyjne, którymi przeprowadzane są egzaminy, powinny być
sprawne technicznie i oznaczone w sposób określony odrębnymi przepisami oraz
dodatkowo wyposażone:
- w gaśnicę i apteczkę pierwszej pomocy,
- w lusterko zewnętrzne prawe,
- w lusterko wewnętrzne i ogrzewaną tylną szybę (dotyczy tylko prawa jazdy
kategorii B),
- w pedał hamulca roboczego, a wagon tramwajowy w urządzenia zabezpieczające,
umożliwiające przejęcie sterowania obwodem hamowania,
- hak do ciągnięcia przyczepy - co najmniej jeden pojazd danego rodzaju.
2.2.13. Dodatkowe wyposażenie nie dotyczy roweru, motoroweru i motocykla.
2.2.14. Osoby egzaminowane w zakresie prawa jazdy kategorii A w czasie egzaminu
w ruchu drogowym powinny być ubrane w kamizelkę o barwie pomarańczowej,
posiadającą z tyłu oznaczenie "L" według wzoru i wymiarów przewidzianych dla
oznakowania pojazdów egzaminacyjnych.
2.2.15. Dopuszcza się wyposażenie pojazdów egzaminacyjnych w inne dodatkowe
urządzenia dublujące istniejące mechanizmy sterowania i kierowania w pojeździe.
2.2.16. Pojazdy egzaminacyjne nie mogą mieć automatycznie sterowanych
mechanizmów przeniesienia napędu, z wyjątkiem przypadku, gdy osoba egzaminowana
jest inwalidą z uszkodzeniami kończyn dolnych.
2.2.17. Samochody ciężarowe i przyczepy, na których przeprowadzany jest egzamin,
powinny być obciążone co najmniej do połowy swojej dopuszczalnej ładowności.
2.2.18. Egzamin z umiejętności kierowania rowerem i motorowerem może być
przeprowadzony na pojeździe osoby egzaminowanej. Inwalidzi mogą odbywać jazdę
egzaminacyjną własnym pojazdem, przystosowanym do rodzaju ich inwalidztwa.
2.2.19. Dopuszcza się również przeprowadzanie egzaminów dla osób ubiegających
się o prawo jazdy kategorii trolejbusowej lub pozwolenie na prowadzenie
tramwajów na pojazdach dostarczonych przez ośrodek szkolenia.
2.3. Tryb przeprowadzania egzaminu
2.3.1. W celu wyznaczenia terminu egzaminu ośrodek egzaminowania przyjmuje -
wydając zaświadczenie, którego wzór określa załącznik nr 2 do instrukcji - w
zależności od rodzaju egzaminu i uprawnień, następujące dokumenty:
1) jeżeli osoba przystępuje tylko do egzaminu teoretycznego:
a) podanie o wydanie określonego rodzaju uprawnień albo skierowanie na egzamin
sprawdzający kwalifikacje,
b) świadectwo badań lekarskich (nie dotyczy to osób ubiegających się o kartę
rowerową, motorowerową lub woźnicy),
c) dowód uiszczenia opłaty za egzamin,
d) jedną fotografię (nie dotyczy to osób skierowanych na egzamin sprawdzający
kwalifikacje),
e) w razie potrzeby - zaświadczenie o posiadaniu odpowiedniego rodzaju uprawnień
przez wymagany okres (dotyczy to osób ubiegających się o prawo jazdy kategorii C
lub D),
2) jeżeli osoba przystępuje do egzaminu teoretycznego i praktycznego:
a) dokumenty określone w ust. 2.3.1. pkt 1, 12)
b) zaświadczenie o ukończeniu kursu programowego lub zaświadczenie o odbyciu
przeszkolenia w ramach nauki w szkole bądź zaświadczenie o ukończeniu kursu
dokształcającego, jeżeli takie są wymagane,
3) jeżeli osoba przystępuje tylko do egzaminu praktycznego:
a) dokumenty określone w ust. 2.3.1. pkt 1, 12)
b) potwierdzenie uzyskania wyniku pozytywnego z egzaminu teoretycznego - jeżeli
taki jest wymagany dla określonego rodzaju uprawnień,
c) zaświadczenie o ukończeniu kursu nauki kierowania pojazdem lub inne określone
w ust. 2.3.1. pkt 2 lit. b), 12) jeżeli takie są wymagane.
2.3.2. Ośrodek po przyjęciu wymaganych dokumentów i sprawdzeniu prawidłowości
ich wypełnienia wyznacza termin egzaminu, dokonując odpowiedniego wpisu w
zaświadczeniu.
2.3.3. 16) W razie wątpliwości co do autentyczności wymaganych dokumentów bądź
prawdziwości złożonych oświadczeń, ośrodek egzaminowania przesyła je do
właściwego kierownika urzędu rejonowego.
2.3.4. Egzamin powinien być wyznaczony w terminie nie dłuższym niż 30 dni od
daty wpływu do ośrodka wymaganych dokumentów lub daty uzyskania przez osobę
egzaminowaną negatywnego wyniku egzaminu.
2.3.5. Osobie, która uzyskała negatywny wynik egzaminu i zamierza przystąpić do
niego ponownie, ośrodek wyznacza nowy termin bezpośrednio po zakończeniu
egzaminu.
2.3.6. 17) W celu wyznaczenia egzaminatorów ośrodek egzaminowania przedstawia
wojewodzie, w terminie nie krótszym niż 3 dni przed najbliższym planowanym
egzaminem, miesięczny, dwutygodniowy lub tygodniowy plan egzaminów, zawierający:
- numery protokołów egzaminacyjnych,
- datę i godzinę rozpoczęcia każdego egzaminu,
- rodzaj egzaminu i uprawnień, o jakie ubiegają się osoby w poszczególnych
grupach egzaminacyjnych,
- liczbę grup egzaminacyjnych oraz protokoły egzaminacyjne.
2.3.7. Liczba osób w jednej grupie egzaminacyjnej zależy od rodzaju egzaminu
oraz rodzaju uprawnień i nie powinna wynosić więcej niż:
- 10 osób - na egzaminie teoretycznym i praktycznym lub tylko praktycznym, na
dowolną kategorię prawa jazdy lub pozwolenie na prowadzenie tramwajów, przy czym
grupa może być powiększona o osoby przystępujące tylko do egzaminu teoretycznego
w liczbie do 10,
- 20 osób - na egzaminie teoretycznym na prawo jazdy dowolnej kategorii,
- 25 osób - na egzaminie na kartę rowerową, motorowerową lub woźnicy.
2.3.8. Ponadto w grupie egzaminacyjnej nie może być przewidzianych więcej niż 10
egzaminów praktycznych z zakresu prawa jazdy poszczególnych kategorii lub
pozwolenia na prowadzenie tramwajów.
2.3.9. Wojewoda po uzgodnieniu planu egzaminów wyznacza po jednym egzaminatorze
do każdej grupy egzaminacyjnej.
2.3.10. Egzaminator wyznaczony przez wojewodę do przeprowadzenia egzaminu
powinien mieć ze sobą:
- pieczątkę imienną z numerem ewidencyjnym,
- testy do egzaminowania na właściwe kategorie prawa jazdy, wydane przez
Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej, jeżeli ma przeprowadzić egzamin
dla osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi lub
podlegających sprawdzeniu kwalifikacji w tym zakresie.
2.3.11. Przed egzaminem ośrodek egzaminowania przygotowuje:
1) protokół egzaminacyjny w dwóch egzemplarzach, którego wzór w zależności od
rodzaju uprawnień określają odpowiednio załączniki nr 3 i nr 4 do instrukcji,
wpisując w odpowiednich rubrykach:
- numer protokołu,
- datę egzaminu
oraz dane dotyczące każdej osoby egzaminowanej:
- nazwisko i imię,
- datę urodzenia (nie dotyczy to osób skierowanych na egzamin sprawdzający
kwalifikacje),
- rodzaj uprawnień, o jakie się ubiega (wpisując do odpowiedniej rubryki litery
je oznaczające),
- który raz przystępuje do egzaminu,
- numer poprzedniego protokołu egzaminacyjnego (dotyczy to osób przystępujących
ponownie do egzaminu),
- literę "x" w rubrykach dotyczących wyników egzaminów dla tych rodzajów
uprawnień, których egzamin nie obejmuje,
- numer uprawnień instruktora, który podpisał zaświadczenie o ukończeniu
odpowiedniego rodzaju kursu, jeżeli taki jest wymagany (nie dotyczy to osób,
które przystępują tylko do egzaminu teoretycznego),
2) druki arkuszy odpowiedzi przeznaczone do stosowania na egzaminie
teoretycznym, których wzór określa załącznik nr 5 do instrukcji, w liczbie nie
mniejszej niż liczba osób przystępujących do egzaminu w zakresie co najmniej
jednej kategorii prawa jazdy,
3) salę egzaminacyjną wyposażoną w sposób określony w ust. 2.2. 12)
4) niezbędną liczbę pojazdów egzaminacyjnych, odpowiednią do rodzaju uprawnień,
o jakie ubiegają się osoby przystępujące do egzaminu,
5) plac manewrowy, wyposażony i urządzony zgodnie z przepisami instrukcji,
6) 16)imienną listę osób zakwalifikowanych na egzamin, wywieszaną przed
egzaminem na drzwiach sali egzaminacyjnej.
2.3.12. Egzaminator przed egzaminem powinien sprawdzić wszystkie przekazane mu
przez ośrodek dokumenty osób, które przystępują do egzaminu, wpisać do protokołu
egzaminacyjnego swoje nazwisko i imię, numer ewidencyjny oraz godzinę
rozpoczęcia egzaminu.
2.3.13. Egzaminator odmawia przeprowadzenia egzaminu lub go przerywa w
przypadkach, gdy:
1) dokumenty osoby przystępującej do egzaminu są nieprawidłowo wypełnione lub
osoba ta nie spełnia ustalonych przepisami wymogów,
2) sala egzaminacyjna nie odpowiada określonym wymaganiom,
3) pojazd jest niesprawny technicznie lub niewłaściwie wyposażony,
4) plac manewrowy jest niewłaściwie wyposażony i przygotowany,
5) na wniosek osoby kontrolującej przebieg egzaminu,
6) wystąpiły inne uzasadnione przyczyny.
2.3.14. W przypadkach wymienionych w ust. 2.3. 13 pkt 1-4 i 6 12) egzaminator, a
w pkt 5 osoba kontrolująca przebieg egzaminu opisuje przyczynę
nieprzeprowadzenia egzaminu lub jego przerwania na oryginale protokołu
egzaminacyjnego lub sporządza odrębną notatkę dla wojewody.
2.3.15. 17) Jeżeli podczas egzaminu dla kierowców rozszerzających uprawnienia
lub sprawdzającego kwalifikacje egzaminator stwierdzi rażący brak wiadomości z
zakresu pytań zawartych w poz. 1-20 testu zasadniczego (co najmniej 50% błędnych
odpowiedzi), to powinien stosowną uwagę zgłosić na piśmie właściwemu
kierownikowi urzędu rejonowego w celu podjęcia przez ten organ czynności
określonych w art. 88 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy.
2.3.16. 17)Jeżeli egzaminator ma uzasadnione zastrzeżenia co do stanu zdrowia
osoby egzaminowanej, to powinien stosowną uwagę zgłosić na piśmie właściwemu
kierownikowi urzędu rejonowego w celu podjęcia przez ten organ czynności
określonych w art. 86 ust. 1 pkt 4 ustawy.
2.3.17. Po zakończeniu egzaminu teoretycznego egzaminator wpisuje do każdego
arkusza odpowiedzi liczbę błędnych odpowiedzi z poszczególnych rodzajów testów i
wynik egzaminu ("pozytywny" lub "negatywny") oraz potwierdza go podpisem i
pieczątką.
2.3.18. Po zakończeniu całego egzaminu egzaminator wpisuje na podaniu o wydanie
uprawnień osoby egzaminowanej wynik egzaminu ("pozytywny" lub "negatywny"),
oddzielnie egzaminu teoretycznego i praktycznego na poszczególne rodzaje
uprawnień oraz ocenę kwalifikacyjną ("posiada" lub "nie posiada kwalifikacji").
W przypadku oceny negatywnej, egzaminator wpisuje dodatkowo numer tabeli i
pozycji nieprawidłowo wykonanych zadań egzaminacyjnych.
2.3.19. Jeżeli osoba przystępowała tylko do egzaminu teoretycznego i uzyskała
ocenę pozytywną, to na podaniu egzaminator wpisuje wynik egzaminu jako
pozytywny, a ocenę kwalifikacyjną "nie posiada kwalifikacji".
2.3.20. Ocena negatywna egzaminu praktycznego powinna być każdej osobie
egzaminowanej uzasadniona, a jeżeli wynika z nieprawidłowej techniki kierowania,
to egzaminator ponadto powinien ją poinformować o potrzebie dodatkowego
przeszkolenia w tym zakresie.
2.3.21. Wyniki poszczególnych części egzaminu każdej z egzaminowanych osób
egzaminator wpisuje do protokołu egzaminacyjnego przez umieszczenie w
odpowiednich rubrykach litery:
- "P" - jeżeli wynik był pozytywny,
- "N" - jeżeli wynik był negatywny,
- "X" - jeżeli osoba nie przystąpiła do egzaminu lub egzamin został przerwany z
przyczyn określonych wcześniej.
2.3.22. Wynik egzaminu egzaminator potwierdza podpisem i pieczęcią na podaniu o
wydanie uprawnień osoby egzaminowanej oraz na protokole egzaminacyjnym, wpisując
ponadto do protokołu godzinę zakończenia egzaminu.
2.3.23. Egzaminator może prowadzić egzaminy praktyczne nie dłużej niż 8 godzin
jednego dnia.
2.3.24. Po zakończeniu egzaminu ośrodek egzaminowania po ponownym sprawdzeniu
wszystkich dokumentów prowadzi dalsze działania zgodnie z trybem określonym w
ust. 3.
2.3.25. 16) W czasie egzaminu dokumenty osób egzaminowanych, arkusze odpowiedzi
oraz protokoły egzaminacyjne przechowywane są w ośrodku egzaminowania, w miejscu
dostępnym dla osób upoważnionych do sprawowania nadzoru.
3. Tryb postępowania w zakresie obiegu dokumentacji związanej z egzaminem
3.1. 18) Ośrodek egzaminowania po przyjęciu od osób zamierzających przystąpić do
egzaminów dokumentów określonych w ust. 2.3 12) przechowuje je do czasu
egzaminu. Po zakończonym egzaminie ośrodek egzaminowania sprawdza prawidłowość
wypełnienia wszystkich dokumentów egzaminacyjnych i przekazuje:
- oryginał protokołu egzaminacyjnego - wojewodzie,
- komplet dokumentów osoby egzaminowanej, która uzyskała pozytywny wynik z
całego egzaminu - właściwemu ze względu na miejsce jej zamieszkania kierownikowi
urzędu rejonowego.
3.2. Ośrodek egzaminowania prowadzi:
1) 18) ewidencję osób zakwalifikowanych na egzamin, zawierającą:
- liczbę porządkową,
- datę przyjęcia wymaganych dokumentów,
- nazwisko i imię oraz datę urodzenia osoby przyjętej na egzamin,
- rodzaj egzaminu i uprawnień, o jakie ubiega się osoba przyjęta na egzamin,
- datę egzaminu,
- numer protokołu egzaminacyjnego,
- datę przekazania dokumentów właściwemu kierownikowi urzędu rejonowego,
2) ewidencję planów egzaminów, zawierającą:
- datę i godzinę rozpoczęcia każdego egzaminu,
- rodzaj egzaminu oraz uprawnień, o jakie ubiegają się zakwalifikowane osoby,
- liczbę osób w grupie egzaminacyjnej,
- uzgodniony z wojewodą numer protokołu egzaminacyjnego,
3) ewidencję protokołów egzaminacyjnych z przeprowadzonych egzaminów,
zawierającą:
- liczbę porządkową,
- numer protokołu,
- datę egzaminu.
3.3. 18) Dokumenty osób, które nie przystąpiły do egzaminu, ośrodek
egzaminowania po upływie 1 roku przekazuje właściwemu ze względu na miejsce
zamieszkania tych osób kierownikowi urzędu rejonowego.
3.4. (skreślony 19)).
3.5. Kopie protokołów egzaminacyjnych po upływie jednego roku kalendarzowego
powinny być zszyte w książkę i przechowywane przez ośrodek egzaminowania jako
roczne dokumenty trwałego przechowywania. Na ostatniej stronie książki osoba
upoważniona przez wojewodę dokonuje adnotacji o liczbie stron i protokołów,
która powinna być zgodna z ewidencją, oraz potwierdza ją podpisem i pieczątką.
3.6. Wszystkie dokumenty powinny być przechowywane w sposób uniemożliwiający ich
zniszczenie lub zdekompletowanie, zgodnie z prowadzoną ewidencją oraz dający
możliwość szybkiego ich odnalezienia.
3.7. Ewidencja osób zakwalifikowanych na egzamin oraz ich dokumenty wymienione w
ust. 2. 3, 12) ewidencja planów egzaminów i ewidencja protokołów egzaminacyjnych
podlegają kontroli osób sprawujących w imieniu Ministra Transportu i Gospodarki
Morskiej lub wojewody nadzór nad egzaminowaniem kandydatów na kierowców i
kierowców.
4. Zasady przeprowadzania egzaminów
4.1. Zasady ogólne
4.1.1. Sprawdzenie kwalifikacji osób przystępujących do egzaminu odbywa się w
formie egzaminu teoretycznego i praktycznego, przy czym osoba:
- ubiegająca się o prawo jazdy kategorii E przystępuje tylko do egzaminu
praktycznego,
- ubiegająca się o kartę woźnicy przystępuje tylko do egzaminu teoretycznego,
- skierowana na egzamin sprawdzający kwalifikacje na podstawie art. 88 ust. 1
pkt 1 lit. a) ustawy przystępuje - w zależności od decyzji organu kierującego na
egzamin - do egzaminu teoretycznego i praktycznego lub tylko do jednego z nich,
- skierowana na egzamin sprawdzający kwalifikacje na podstawie art. 88 ust. 1
pkt 1 lit. b) lub pkt 2 ustawy przystępuje do egzaminu teoretycznego i
praktycznego.
4.1.2. Egzamin teoretyczny przeprowadzany jest w formie testów wydanych przez
Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej lub w formie ustnej. Szczegółowe
zasady przeprowadzania egzaminu teoretycznego określone zostały w ust. 4.2. 12)
4.1.3. Egzamin praktyczny odbywa się pojazdem odpowiednim do rodzaju uprawnień,
o jakie ubiega się osoba egzaminowana.
4.1.4. Warunkiem przeprowadzenia egzaminu praktycznego jest uzyskanie przez
osobę egzaminowaną pozytywnego wyniku egzaminu teoretycznego (jeżeli taki jest
wymagany), a od daty tego egzaminu nie upłynęło 6 miesięcy. Uzyskanie pozytywnej
oceny z wykonywania manewrów podstawowych warunkuje dalsze prowadzenie egzaminu
praktycznego w ruchu drogowym.
4.1.5. W przypadku uzyskania oceny pozytywnej z egzaminu teoretycznego, a
negatywnej z egzaminu praktycznego (1 lub 2 części), powtarzany jest tylko
egzamin praktyczny (obie części).
4.1.6. Szczegółowe zasady przeprowadzania egzaminu praktycznego określone
zostały w ust. 4.3. 12)
4.1.7. Podstawą do uzyskania pozytywnego wyniku całego egzaminu jest uzyskanie
ocen pozytywnych z egzaminu teoretycznego i praktycznego.
4.1.8. Podczas przeprowadzania egzaminu mogą być dodatkowo obecne następujące
osoby:
- kandydaci na egzaminatorów wraz z wykładowcą, odbywający praktyki w ramach
szkolenia lub praktyki asystenckie,
- sprawujące w imieniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej lub wojewody
nadzór nad egzaminowaniem kandydatów na kierowców i kierowców,
- tłumacz przysięgły, którego pomoc zapewnia sobie osoba egzaminowana, jeżeli
nie włada językiem polskim w stopniu umożliwiającym przeprowadzenie egzaminu,
- tłumacz języka migowego, którego pomoc na egzaminie praktycznym zapewnia sobie
osoba głuchoniema.
4.1.9. Egzamin może być przerwany przez osoby sprawujące w imieniu Ministra
Transportu i Gospodarki Morskiej lub wojewody nadzór nad egzaminowaniem
kandydatów na kierowców i kierowców w przypadku stwierdzenia, że zostały
naruszone zasady organizacji egzaminów bądź egzaminowania określone niniejszą
instrukcją.
4.2. Szczegółowe zasady przeprowadzania egzaminu teoretycznego
4.2.1. Zakres, forma i kryteria oceny egzaminu
4.2.1.1. Egzamin teoretyczny może być przeprowadzony:
1) dla osób ubiegających się o prawo jazdy:
a) w formie pisemnego testu - polegającego na wybieraniu przez osobę
egzaminowaną prawidłowych odpowiedzi na pytania zawarte we wręczonym jej
systemem losowym teście oraz pisaniu ich oznaczeń (A, B, C) do odpowiednich
rubryk dodatkowego imiennego arkusza odpowiedzi; każde pytanie zawarte w teście
posiada jedną, dwie lub trzy odpowiedzi prawidłowe, przy czym za odpowiedź
prawidłową uważa się odpowiedź, która nie zawiera żadnego elementu
nieprawidłowego; jeżeli osoba egzaminowana nie wybrała dla określonego pytania
wszystkich liter oznaczających odpowiedzi prawidłowe lub wybrała odpowiedź
nieprawidłową, to należy uznać, że popełniła jeden błąd,
b) w formie ustnej - w przypadkach, gdy osoba egzaminowana nie włada językiem
polskim w stopniu umożliwiającym przeprowadzenie egzaminu w formie testu -
polegającej na ustnym zadawaniu pytań i wpisywaniu przez egzaminatora lub osobę
egzaminowaną do dodatkowego imiennego arkusza odpowiedzi - udzielonych
odpowiedzi, zgodnie z zasadami podanymi pod lit. a),
2) dla osób ubiegających się o kartę rowerową, motorowerową lub woźnicy - w
formie ustnej, polegającej na zadaniu osobie egzaminowanej 10 pytań i udzieleniu
przez nią prawidłowych odpowiedzi na co najmniej 8 pytań; egzamin obejmuje
sprawdzenie znajomości przepisów ruchu drogowego w zakresie wybranym przez
egzaminatora, niezbędnym do bezpiecznego kierowania pojazdem w ruchu drogowym,
3) dla osób ubiegających się o pozwolenie na prowadzenie tramwajów - w formie
ustnej, polegającej na zadaniu osobie egzaminowanej 20 pytań i udzieleniu przez
nią prawidłowych odpowiedzi na co najmniej 17 pytań; egzamin obejmuje
sprawdzenie wiadomości w zakresie określonym w pkt 1 instrukcji i wybranym przez
egzaminatora, niezbędnym do bezpiecznego prowadzenia tramwaju w ruchu drogowym.
4.2.1.2. Egzamin teoretyczny w formie testu obejmuje 20 pytań wspólnych dla osób
ubiegających się o poszczególne kategorie prawa jazdy lub podlegające
sprawdzeniu kwalifikacji, zawartych w teście zasadniczym (oznaczonym numerem
porządkowym) w poz. 1-20, oraz pytań uzupełniających w liczbie:
- 5 dla prawa jazdy kategorii A, zawartych w teście zasadniczym w poz. 26-30,
- 5 dla prawa jazdy kategorii B, zawartych w teście zasadniczym w poz. 21-25,
- 5 dla prawa jazdy kategorii T, zawartych w teście dodatkowym oznaczonym literą
"T" i numerem porządkowym,
- 20 dla prawa jazdy kategorii C, zawartych w teście dodatkowym oznaczonym
literą "C" i numerem porządkowym,
- 20 dla prawa jazdy kategorii D, zawartych w teście dodatkowym oznaczonym
literą "D" i numerem porządkowym.
4.2.1.3. Egzamin teoretyczny uznaje się za pozytywny, jeżeli na pytania objęte
poszczególnymi kategoriami prawa jazdy osoba egzaminowana udzieliła nie więcej
błędnych odpowiedzi niż określono w tabeli nr 1.
Tabela nr 1
Kategoria prawa jazdyLiczba pytań w teście zasadniczymLiczba pytań w
teście dodatkowymŁączna liczba pytańDopuszczalna liczba błędów w teście
zasadniczymDopuszczalna liczba błędów w teście dodatkowymŁączna
dopuszczalna liczba błędów
1234567
A25-253-3
B25-253-3
T20525--3
C20204022-
D20204022-
M20-202--
trolejbusowa20-202--

4.2.1.4. Egzamin teoretyczny osoby ubiegającej się o więcej niż jedną kategorię
prawa jazdy obejmuje pytania zawarte w teście zasadniczym w poz. 1-20 i pytania
uzupełniające w zakresie określonym dla danej kategorii prawa jazdy. Wynik tego
egzaminu uznaje się za pozytywny dla tych kategorii, dla których osoba
egzaminowana udzieliła nie więcej błędnych odpowiedzi niż określono w tabeli nr
1.
4.2.1.5. Dla prawa jazdy kategorii C i D wynik negatywny z testu zasadniczego
lub dodatkowego powoduje konieczność powtórnego egzaminu z obu testów.
4.2.1.6. Ustala się czas trwania egzaminu teoretycznego dla osób ubiegających
się o prawo jazdy, przeprowadzonego w formie:
1) testu:
a) dla kategorii A, B lub T - 40 minut,
b) dla kategorii C lub D - 60 minut,
c) dla kategorii M lub trolejbusowej - 30 minut,
2) ustnej - do 40 minut na każdą egzaminowaną osobę.
4.2.1.7. Jeśli egzamin teoretyczny obejmuje więcej niż jedną kategorię prawa
jazdy, to czas egzaminu przedłuża się:
- dla każdej z kategorii określonych w ust. 4.2.1.6. pkt 1 lit. a) 12) - o 10
minut,
- dla każdej z kategorii określonych w ust. 4.2.1.6. pkt 1 lit. b) 12) - o 25
minut.
4.2.1.8. Dopuszcza się do jednoczesnego egzaminowania:
1) w formie pisemnego testu - do 20 osób,
2) w formie ustnej - 1 osobę.
4.2.2. Przebieg egzaminu.
4.2.2.1. Przed rozpoczęciem egzaminu egzaminator dokonuje sprawdzenia
dokumentacji osób egzaminowanych pod kątem spełniania przez nie wymogów
formalnych, ich tożsamości oraz numerów testów już rozwiązywanych, jeżeli osoby
te przystępują do egzaminu teoretycznego ponownie.
4.2.2.2. Osoby egzaminowane powinny zajmować miejsca przy oddzielnych stołach,
przy czym miejsca te powinny być widoczne dla egzaminatora. Po zajęciu miejsc
przez osoby egzaminowane egzaminator wyjaśnia szczegółowe zasady egzaminu,
podając:
- sposób wypełnienia arkusza odpowiedzi (dotyczy to osób ubiegających się o
prawo jazdy),
- zakres i formę egzaminu,
- sposób dokonywania przez osoby egzaminowane poprawek w udzielonych
odpowiedziach (nieprawidłową skreślić, prawidłową potwierdzić podpisem) -
dotyczy to osób ubiegających się o prawo jazdy,
- kryteria oceny egzaminu teoretycznego,
- informację o zakazie posługiwania się wszelkimi pomocami bądź opuszczania
miejsca bez zgody egzaminatora pod groźbą przerwania egzaminu i uzyskania wyniku
negatywnego.
4.2.2.3. Po udzieleniu wyjaśnień egzaminator upewnia się o ich zrozumieniu i
przystępuje do rozdania systemem losowym testów, odpowiednio do kategorii prawa
jazdy, o jakie ubiega się osoba egzaminowana (z wyłączeniem tych numerów, które
były używane na poprzednich egzaminach dla tych osób), a po ich rozdaniu podaje
czas rozpoczęcia i zakończenia egzaminu.
4.2.2.4. Egzaminator odbiera testy i arkusze odpowiedzi od osób, które
zakończyły egzamin, sprawdza poprawność ich wypełnienia oraz dokonuje
odpowiednich wpisów w arkuszu odpowiedzi. Po dokonaniu wpisów we wszystkich
arkuszach odpowiedzi egzaminator informuje osoby egzaminowane o uzyskanych
wynikach egzaminu, a następnie (dla osób przystępujących do egzaminu
praktycznego) wyjaśnia zgodnie z ust. 4.3.1. 12) ogólne zasady i kryteria oceny
1 i 2 części egzaminu praktycznego.
4.3. Szczegółowe zasady przeprowadzania egzaminu praktycznego
4.3.1. Zasady ogólne.
4.3.1.1. Egzamin praktyczny obejmuje sprawdzenie umiejętności wykonywania
podstawowych manewrów na wydzielonym z ruchu placu (część 1) oraz umiejętności
kierowania pojazdem w ruchu drogowym (część 2).
4.3.1.2. Egzamin praktyczny przeprowadzany jest oddzielnie dla każdej
egzaminowanej osoby i w zależności od rodzaju uprawnień, o jakie się ubiega,
pojazdem właściwego rodzaju określonym w tabeli nr 2.
Tabela nr 2 20)
Lp.Rodzaj uprawnieńRodzaj pojazdu
1Karta rowerowarower
2Karta motorowerowamotorower
3Kategoria Amotocykl o pojemności silnika do 125 cm3 dla osób w wieku do
17 lat lub powyżej 125 cm3 dla pozostałych oraz wózek inwalidzki o masie
własnej do 400 kg, jeżeli osoba zdająca jest inwalidą
4Kategoria Bsamochód osobowy
5Kategoria Csamochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej co
najmniej 7 ton
6Kategoria Dautobus o długości co najmniej 7 m i liczbie miejsc nie
mniejszej niż 28
7Kategoria Tciągnik rolniczy z przyczepą wieloosiową inną niż lekka
8Kategoria trolejbusowatrolejbus
9Kategoria Mpojazd wolnobieżny
10Kategoria Eodpowiedni pojazd silnikowy z przyczepą inną niż lekka
11Pozwolenie na prowadzenie tramwajówpojazd szynowy wieloczłonowy lub
skład tramwajów co najmniej 2-wagonowy

4.3.1.3. Egzaminator przed rozpoczęciem egzaminu sprawdza tożsamość osób, które
zdają tylko egzamin praktyczny, a następnie omawia szczegółowo zasady
prowadzenia egzaminu, podając:
- zadania wykonywane na placu manewrowym,
- elementy zadań podlegające ocenie,
- warunki uzyskania oceny pozytywnej z wykonywania manewrów podstawowych,
- ogólne zasady realizacji zadań podczas jazdy w ruchu drogowym i sposób
wydawania dyspozycji,
- ogólne kryteria oceny jazdy.
4.3.1.4. Podczas egzaminu praktycznego w zakresie prawa jazdy kategorii B, C, D,
T, M, E lub trolejbusowej oraz pozwolenia na prowadzenie tramwajów w pojeździe
może przebywać tylko osoba egzaminowana oraz egzaminator, który zajmuje miejsce
obok niej, przy czym dopuszcza się, aby w części realizowanej na placu
manewrowym egzaminator oceniał wykonanie poszczególnych zadań spoza pojazdu. W
ruchu drogowym w pojeździe mogą znajdować się dodatkowo osoby wymienione w ust.
4.1.
4.3.1.5. Podczas egzaminu praktycznego w ruchu drogowym w zakresie prawa jazdy
kategorii A egzaminator ocenia wykonywanie przez osobę egzaminowaną zadań i
czynności, obserwując jej jazdę z innego pojazdu jadącego za osobą lub osobami
egzaminowanymi. Liczba osób egzaminowanych jednocześnie na prawo jazdy kategorii
A nie powinna być większa niż 3, a od dnia 1 stycznia 1995 r. pomiędzy nimi a
egzaminatorem powinna być zapewniona możliwość porozumiewania się drogą radiową.
4.3.1.6. Podczas egzaminu w ruchu drogowym egzaminator przekazuje osobie
ubiegającej się o prawo jazdy polecenia dotyczące kierunku jazdy, tak aby
elementy trasy występowały w miarę możliwości w kolejności podanej w tabeli nr
8. Polecenia te powinny być wydawane z odpowiednim wyprzedzeniem i nie mogą być
sprzeczne z obowiązującymi na drodze zasadami ruchu bądź stwarzać możliwości
zagrożenia jego bezpieczeństwa.
4.3.1.7. Zadania egzaminacyjne dla osób ubiegających się o pozwolenie na
prowadzenie tramwajów egzaminator podaje w formie planu przed rozpoczęciem
poszczególnych części egzaminu.
4.3.1.8. Dwukrotne nieprawidłowe wykonanie przez osobę egzaminowaną tego samego
zadania egzaminacyjnego lub spowodowanie przez nią bezpośredniego zagrożenia
bezpieczeństwa w ruchu drogowym powoduje negatywny wynik egzaminu i jego
przerwanie.
4.3.1.9. 21) Nie przerywa się egzaminu podczas realizacji przez osobę
egzaminowaną zadań obowiązujących na placu manewrowym, które powinny być
wykonywane w kolejności określonej w tabeli nr 4 i 5.
4.3.1.10. Czas trwania egzaminu praktycznego oraz długość trasy egzaminacyjnej w
zależności od rodzaju uprawnień powinny odpowiadać co najmniej wartościom
określonym w tabeli nr 3.
Tabela nr 3
Lp.Rodzaj uprawnieńCzas trwania jazdy w ruchu drogowym (min)Długość trasy
podczas jazdy w ruchu drogowym (km)
1234
1Kategoria A, T lub M155
2Kategoria B, C, D, E lub trolejbusowa3010
3Pozwolenie na prowadzenie tramwajów30-

4.3.1.11. Egzamin w zakresie karty rowerowej i motorowerowej powinien być
przeprowadzony na placu zawierającym, oprócz elementów określonych w tabeli nr
5, także elementy trasy określone w ust. 4.3.3. 12)
4.3.1.12. (skreślony 22)).
4.3.1.13. (skreślony).
4.3.2. Zadania egzaminacyjne oraz czynności podlegające ocenie podczas
wykonywania manewrów podstawowych.
4.3.2.1. Sprawdzenie umiejętności osób, z wyjątkiem ubiegających się o
pozwolenie na prowadzenie tramwajów, w zakresie wykonywania manewrów
podstawowych powinno odbywać się na wyłączonym z ruchu placu, urządzonym i
wyposażonym w sposób określony w ust. 2.2. 12) oraz załączniku nr 1 do
instrukcji.
4.3.2.2. Osoba ubiegająca się o prawo jazdy kategorii B, C, D, T, M, E lub
trolejbusowej albo podlegająca sprawdzeniu kwalifikacji w zakresie tych
kategorii powinna wykonać zadania egzaminacyjne określone w tabeli nr 4.
Tabela nr 4 23)
Poz.Zadania egzaminacyjne
1Przygotowanie do jazdy
2Ruszanie z miejsca na płaskim terenie
3Jazda do przodu po prostej i łuku
4Hamowanie i zatrzymywanie pojazdu w określonych miejscach podczas jazdy
do przodu
5Jazda do tyłu po prostej i łuku*)
6Hamowanie i zatrzymywanie pojazdu w określonym miejscu podczas jazdy do
tyłu*)
7Wjazd przodem do garażu (po łuku w prawo lub w lewo) oraz wyjazd z niego
tyłem*)
8Parkowanie prostopadłe tyłem między pojazdami (wjazd po łuku w prawo lub
w lewo oraz wyjazd)*)
9Parkowanie równoległe między pojazdami (wjazd tyłem oraz wyjazd)***)
10Zawracanie na jezdni o ograniczonej szerokości**)
11Ruszanie z miejsca do przodu na wzniesieniu

*) Nie dotyczy osób egzaminowanych w zakresie prawa jazdy kategorii
trolejbusowej.
**) Nie dotyczy osób egzaminowanych w zakresie prawa jazdy kategorii D, T, E i
trolejbusowej.
***) Nie dotyczy osób egzaminowanych w zakresie prawa jazdy kategorii T i E.
4.3.2.3. Osoba ubiegająca się o prawo jazdy kategorii A, kartę rowerową lub
motorowerową albo podlegająca sprawdzeniu kwalifikacji w zakresie tych uprawnień
powinna wykonać zadania egzaminacyjne określone w tabeli nr 5.
Tabela nr 5
Poz.Zadania egzaminacyjne
1Przygotowanie do jazdy i ruszanie z miejsca na płaskim terenie
2Jazda do przodu po prostej i łukach
3Jazda po łukach w kształcie cyfry 8 (co najmniej 5razy)
4Hamowanie i zatrzymywanie pojazdu w określonych miejscach
5Ruszanie z miejsca do przodu na wzniesieniu
6Włączanie i wyłączanie świateł mijania w określonych miejscach*)

*) Dotyczy osób egzaminowanych w zakresie prawa jazdy kategorii A.
4.3.2.4. Podczas realizacji zadań egzaminacyjnych określonych w tabeli nr 4
egzaminator ocenia poprawność i dynamikę wykonania czynności określonych w
tabeli nr 6, stosując podane w niej kryteria.
Tabela nr 6
Poz. zadania z tabeli nr 4Rodzaj czynności podlegającej ocenie
12
1a) ustawienie fotela kierowcy i lusterek, zapięcie pasów bezpieczeństwa
(w pojazdach w nie wyposażonych), sprawdzenie działania hamulców,
b) sprawdzenie zapięcia burt skrzyni ładunkowej lub przyczepy*),
c) sprawdzenie rozmieszczenia i zamocowania ładunku na skrzyni ładunkowej
lub przyczepie*),
d) sprawdzenie połączenia przyczepy z pojazdem ciągnącym**),
e) sprawdzenie ciśnienia powietrza w zbiorniku - pojazdach o pneumatycznym
układzie hamulcowym,
f) sprawdzenie zamknięcia drzwi dla pasażerów***)
2 a) uruchamianie silnika,
b) zwolnienie hamulca awaryjnego,
c) upewnienie się o możliwości jazdy,
d) wybór właściwego biegu, operowanie pedałami sprzęgła i przyspieszenia
3, 5 a) prostolinijność jazdy pojazdu (jazda środkiem pasa ruchu, bez
najeżdżania na linie),
b) wybór właściwego biegu,
c) pozycja kierowcy i sposób obserwacji otoczenia pojazdu
4, 6Odległość przodu lub tyłu pojazdu od linii zatrzymań (nie więcej niż
0,4 m)
7 a) sygnalizowanie zmian kierunku jazdy,
b) tor jazdy pojazdu i płynność jazdy,
c) pozycja pojazdu w garażu (możliwie blisko jego krawędzi po prawej
stronie pojazdu)
8 a) sygnalizowanie zmian kierunku jazdy,
b) tor jazdy pojazdu i płynność jazdy,
c) pozycja pojazdu na stanowisku (w osi stanowiska, prostopadle do tylnej
krawędzi)
9 a) sygnalizowanie zmian kierunku jazdy,
b) tor jazdy pojazdu i płynność jazdy,
c) pozycja pojazdu na stanowisku (równolegle do wyznaczonej krawędzi, nie
dalej niż 0,3 m od niej)
10 a) sygnalizowanie zmian kierunku jazdy,
b) sposób zawracania (czas zajęcia jezdni, nienajeżdżanie na linie
ograniczające szerokość jezdni, nieobracanie kierownicą podczas postoju
pojazdu, nie więcej niż 3 zmiany kierunku)
11Operowanie pedałami sprzęgła i przyspieszenia oraz używanie hamulców
(pojazd nie powinien cofnąć się więcej niż 0,2 m, a silnik nie powinien
zgasnąć)

*) Dotyczy osób egzaminowanych w zakresie prawa jazdy kategorii C, T i E.
**) Dotyczy osób egzaminowanych w zakresie prawa jazdy kategorii T i E.
***) Dotyczy osób egzaminowanych w zakresie prawa jazdy kategorii D i
trolejbusowej.
4.3.2.5. Podczas realizacji zadań egzaminacyjnych określonych w tabeli nr 5
egzaminator ocenia poprawność wykonania czynności określonych w tabeli nr 7,
stosując podane w niej kryteria.
Tabela nr 7
Poz. zadania z tabeli nr 5Rodzaj czynności podlegającej ocenie
12
1 a) założenie hełmu ochronnego, zdjęcie motocykla z podnóżka*),
b) uruchomienie silnika i wybór właściwego biegu*),
c) pozycja kierowcy na pojeździe,
d) upewnienie się o możliwości jazdy,
e) płynne ruszenie z miejsca
2, 3 a) wybór właściwego biegu*),
b) upewnianie się o możliwości skrętów i sygnalizowanie zmian kierunku
jazdy,
c) tor jazdy pojazdu (jazda środkiem pasa ruchu, bez najeżdżania na
linie),
d) niepodpieranie się nogami
4 a) sposób hamowania,
b) odległość przedniego koła pojazdu od linii zatrzymań (nie więcej niż
0,2 m)
5 a) operowanie dźwignią sprzęgła i przyspieszenia oraz używanie hamulców
(pojazd nie powinien cofnąć się więcej niż 0,2 m, a silnik nie powinien
zgasnąć)*),
b) ustawienie pedałów i korzystanie z hamulców (pojazd nie powinien cofnąć
się więcej niż 0,2 m)**)
6miejsce włączenia lub wyłączenia świateł

*) Nie dotyczy osób egzaminowanych w zakresie karty rowerowej.
**) Dotyczy osób egzaminowanych w zakresie karty rowerowej.
4.3.2.6. Osoba ubiegająca się o pozwolenie na prowadzenie tramwajów lub
podlegająca sprawdzeniu kwalifikacji w tym zakresie powinna wykonać zadania
egzaminacyjne określone w tabeli nr 10.
Tabela nr 10
Poz.Zadania egzaminacyjne
1Przygotowanie wagonu do jazdy
2Ruszanie z miejsca na torze płaskim
3Jazda do przodu po prostej i łuku
4Hamowanie i zatrzymywanie wagonu w określonych miejscach podczas jazdy do
przodu
5Dojazd do zwrotnicy i ustawienie jej na pożądany kierunek oraz przejazd
6Jazda do tyłu
7Hamowanie i zatrzymywanie wagonu w określonym miejscu podczas jazdy do
tyłu
8Dojazd do stojącego wagonu i ich połączenie mechaniczne oraz elektryczne
9Przejazd wagonem wieloczłonowym lub składem co najmniej 2-wagonowym
10Jazda awaryjna jednym wagonem lub grupą silników
11Przejazd przez myjnię wagonów
12Wjazd na stanowisko postojowe

4.3.2.7. Podczas realizacji zadań egzaminacyjnych określonych w tabeli nr 10
egzaminator ocenia poprawność wykonania czynności określonych w tabeli nr 11,
stosując podane w niej kryteria.
Tabela nr 11
Poz. zadania z tabeli nr 10Rodzaj czynności podlegającej ocenie
12
1 a) ustawienie fotela motorniczego i lusterek,
b) sprawdzenie połączenia wagonów,
c) sprawdzenie działania hamulców elektrodynamicznego i szynowego,
d) sprawdzenie zamykania i otwierania drzwi wagonów,
e) sprawdzenie działania pantografu,
f) sprawdzenie działania przetwornicy,
g) sprawdzenie oświetlenia wagonu,
h) sprawdzenie piasecznic
2 a) upewnienie się o możliwości jazdy,
b) prowadzenie rozruchu,
c) pozycja motorniczego i sposób obserwacji otoczenia wagonu
3, 4, 6, 7a) upewnienie się o możliwości jazdy,
b) operowanie korbą nastawnika lub pedałem jazdy i hamowania,
c) pozycja motorniczego i sposób obserwacji otoczenia wagonu,
d) położenie nawrotnika
5a) zatrzymanie wagonu przed zwrotnicą (nie bliżej niż 0,5 m),
b) sposób przekładania zwrotnicy,
c) ustawienie zwrotnicy na pożądany kierunek,
d) najeżdżanie na iglicę zwrotnicy
8a) dojazd do stojącego wagonu na odległość zderzaków minimum 0,1 m lub na
styk,
b) połączenie wagonów sprzęgami,
c) połączenie elektryczne,
d) spięcie wagonów siatką międzywagonową
9a) pozycja korby nastawnika lub pedału jazdy i nawrotnika,
b) pozycja motorniczego i sposób obserwacji otoczenia wagonu,
c) przejazd pod izolatorem sekcyjnym
10a) wykonanie czynności (kolejność) umożliwiających jazdę na jednej z
grup silników,
b) wykonanie czynności (kolejność) umożliwiających jazdę jednym sprawnym
wagonem (pierwszym lub drugim),
c) włączenie oświetlenia zewnętrznego
11a) przygotowanie wagonu do przejazdu przez myjnię,
b) przejazd - najazd na szczotki i prędkość przejazdu
12a) technika dojazdu do stojącego wagonu lub pociągu,
b) ustawienie wagonu przy przejściach (kładkach) przez kanały (sprzęg ma
krawędzi kładki),
c) zabezpieczenie wagonu na okres postoju w zajezdni

4.3.3. Zadania egzaminacyjne oraz czynności podlegające ocenie podczas jazdy w
ruchu drogowym
4.3.3.1. Sprawdzenie umiejętności stosowania w praktyce przepisów ruchu
drogowego oraz techniki kierowania pojazdem przez osoby egzaminowane, z
wyjątkiem osób ubiegających się o pozwolenie na prowadzenie tramwajów, powinno
odbywać się na drogach i w warunkach umożliwiających egzaminatorowi ocenę zadań
i czynności określonych w tabeli nr 9. Podczas jazdy w ruchu drogowym
egzaminator powinien tak wybierać trasę, aby co najmniej jeden raz występował na
niej każdy z elementów określonych w tabeli nr 8, stopniując skalę trudności w
dostosowaniu do panującego na drodze natężenia ruchu.
Tabela nr 8
Poz.Elementy trasy podczas jazdy w ruchu drogowym
12
1Drogi dwukierunkowe:
a) jednojezdniowa dwupasowa,
- bez wyznaczonych pasów ruchu,
- z wyznaczonymi pasami ruchu,
b) jednojezdniowa czteropasowa,
c) dwujezdniowa, na których występują:
- odcinki proste,
- łuk poziomy w prawo lub w lewo,
- wzniesienie,
- spadek,
- obniżona i podwyższona prędkość dopuszczalna
2Drogi jednokierunkowe:
a) bez wyznaczonych pasów ruchu,
b) z wyznaczonymi pasami ruchu
3Przejścia dla pieszych:
a) bez sygnalizacji świetlnej:
- na drodze jednojezdniowej,
- na drodze dwujezdniowej,
b) z sygnalizacją świetlną sterującą ruchem
4Przejazd kolejowy dowolnej kategorii (jeżeli znajduje się w odległości
nie większej niż 2,5 km od placu manewrowego)
5Przejazdy tramwajowe*):
a) bez sygnalizacji świetlnej:
- między skrzyżowaniami,
- na skrzyżowaniu,
b) z sygnalizacją świetlną:
- między skrzyżowaniami,
- na skrzyżowaniu
6Skrzyżowania:
a) równorzędne:
- trzywlotowe,
- czterowlotowe,
b) z oznakowanym pierwszeństwem przejazdu na wprost:
- wlot z pierwszeństwem,
- wlot podporządkowany znakiem A-7 lub B-20,
c) z oznakowanym pierwszeństwem przejazdu zmieniającym kierunek:
- wlot z tabliczką H-15a,
- wlot z tabliczką H-15b,
d) na których ruch odbywa się wokół wyspy,
e) z sygnalizacją świetlną:
- zwykłe,
- skanalizowane,
- z ruchem wokół wyspy,
- wlot z sygnalizatorem ogólnym,
- wlot z sygnalizatorem kierunkowym
7Węzeł drogowy:
a) pas wyłączenia,
b) pas włączenia
8Wyjazd na drogę z posesji, parkingu lub zatoki postojowej

*) Dotyczy miast z komunikacją tramwajową.
4.3.3.2. Na skrzyżowaniach określonych w poz. 6 tabeli nr 8 osoba egzaminowana
powinna wykonać co najmniej jeden raz poniższe manewry:
- przejazd przez skrzyżowanie,
- skręt w prawo,
- skręt w lewo,
- zawracanie.
4.3.3.3. 24) Trasa egzaminacyjna powinna być tak dobrana, aby natężenie ruchu (w
godzinach szczytu) na elementach drogi określonych w poz. 1 i 2 tabeli nr 8 nie
było mniejsze niż 400 pojazdów/godz. na jeden pas ruchu; nie dotyczy egzaminów
prowadzonych w zakresie kategorii T prawa jazdy.
4.3.3.4. Osoby egzaminowane w zakresie prawa jazdy kategorii trolejbusowej
realizują zadania egzaminacyjne na trasie uwarunkowanej istniejącą trakcją
elektryczną.
4.3.3.5. Trasę, na której przeprowadzany jest egzamin w zakresie prawa jazdy
kategorii A, T lub M, określa ośrodek egzaminowania w porozumieniu z wojewodą.
Plan trasy dla tych kategorii ośrodek egzaminowania powinien wywiesić w ogólnie
dostępnym miejscu, aby zarówno egzaminator, jak i osoby egzaminowane mogły się
odpowiednio wcześniej z nim zapoznać i aby nie występowała konieczność
informowania o kierunku jazdy w czasie egzaminu praktycznego.
4.3.3.6. 24) Plac symulujący warunki jazdy rowerem lub motorowerem w ruchu
drogowym powinien zawierać co najmniej następujące elementy:
- drogę dwukierunkową dwupasową (odcinek prosty i łuk poziomy),
- drogę jednokierunkową,
- drogę dwujezdniową,
- przejście dla pieszych,
- skrzyżowanie równorzędne,
- skrzyżowanie z oznakowanym pierwszeństwem przejazdu,
- skrzyżowanie, na którym ruch odbywa się wokół wyspy,
- skrzyżowanie z sygnalizacją świetlną.
4.3.3.7. Podczas jazdy w ruchu drogowym egzaminator ocenia poprawność
wykonywania przez osobę egzaminowaną zadań i czynności określonych w tabeli nr
9.
Tabela nr 9 24)
Poz.Rodzaj zadania i czynności
12
1Włączanie się do ruchu:
- przestrzeganie pierwszeństwa przejazdu
2Postępowanie podczas jazdy po odcinkach dróg między skrzyżowaniami
(elementy trasy określone w poz. 1 i 2 tabeli nr 8):
a) dostosowanie prędkości do warunków na drodze,
b) właściwa dynamika jazdy,
c) utrzymywanie prostoliniowego toru jazdy,
d) wybór właściwego pasa ruchu (jazda możliwie blisko prawej krawędzi
jezdni),
e) utrzymywanie właściwych odstępów od innych pojazdów,
f) uwzględnianie zachowania innych kierujących pojazdami i właściwe
reagowanie na dawane przez nich sygnały,
g) sygnalizowanie zamierzonych manewrów,
h) podejmowanie decyzji i sposób wykonywania manewrów wymijania, omijania
i wyprzedzania, oraz zmiany pasa ruchu
3Postępowanie w rejonach przejść dla pieszych:
a) zachowanie szczególnej ostrożności,
b) respektowanie praw pieszych znajdujących się na przejściach,
c) kultura jazdy
4Postępowanie wobec pieszych (w tym dzieci) znajdujących się na drodze
poza przejściami dla pieszych:
a) stosowanie zasady ograniczonego zaufania,
b) respektowanie praw pieszych przy skręcaniu w drogę poprzeczną oraz przy
przejeżdżaniu przez chodnik,
c) zachowanie w rejonach szkół i placów zabaw dla dzieci
5Postępowanie w rejonach przystanków komunikacji zbiorowej:
a) umożliwianie włączania się do ruchu autobusom ruszającym z przystanków,

b) zachowanie przy przystankach tramwajowych bez wysepek dla pasażerów
(sposób i miejsce zatrzymania pojazdu, gdy na przystanku stoi tramwaj)*),
c) zwracanie uwagi i reagowanie na zachowanie pieszych
6Postępowanie w rejonach przejazdów kolejowych i tramwajowych*):
a) zachowanie szczególnej ostrożności,
b) miejsce i sposób zatrzymania pojazdu w zależności od sytuacji w ruchu i
sposobu oznakowania przejazdu
7Postępowanie przy przejeżdżaniu przez skrzyżowania:
a) wybór właściwego pasa ruchu w zależności od kierunku jazdy,
b) sygnalizowanie zamierzonych manewrów,
c) prawidłowość toru jazdy,
d) przestrzeganie zasad pierwszeństwa przejazdu,
e) przestrzeganie sygnałów świetlnych i sygnałów dawanych przez
kierującego ruchem,
f) sposób i miejsce zatrzymania pojazdu na skrzyżowaniach z sygnalizacją
świetlną (w zależności od nadawanych sygnałów) oraz na wlotach
podporządkowanych,
g) wybór właściwego pasa ruchu po wykonaniu zamierzonego manewru,
h) uwzględnienie zachowania innych kierujących pojazdami
8Stosowanie się do znaków drogowych pionowych i poziomych:
a) przestrzeganie zakazów i nakazów,
b) właściwe reagowanie na znaki ostrzegawcze i informacyjne,
c) respektowanie oznakowania poziomego
9Sposób operowania pedałami hamulca, sprzęgła i przyspieszenia oraz
dźwignią zmiany biegów przy:
a) ruszaniu,
b) hamowaniu i zatrzymywaniu pojazdu,
c) zmianie biegów na wyższy lub niższy,
d) hamowaniu silnikiem
10Posługiwanie się urządzeniami w pojeździe:
a) lusterkami,
b) światłami zewnętrznymi,
c) wycieraczkami,
d) hamulcem awaryjnym

*) Dotyczy miast z komunikacją tramwajową.
4.3.3.8. (skreślony 25)).
4.3.3.9. Sprawdzenie umiejętności stosowania w praktyce przepisów ruchu
drogowego oraz techniki prowadzenia tramwaju przez osoby egzaminowane powinno
odbywać się na drogach i w warunkach umożliwiających egzaminatorowi ocenę zadań
i czynności określonych w tabeli nr 13 w ramach istniejącego układu
torowo-sieciowego na terenie miasta, w którym odbywa się egzamin.
4.3.3.10. Egzaminator powinien tak ustalić trasę w ruchu drogowym, aby co
najmniej jeden raz występował na niej każdy z możliwych do zrealizowania
elementów określonych w tabeli nr 12.
Tabela nr 12
Poz.Elementy trasy podczas jazdy w ruchu drogowym
12
1Wyjazd z zjezdni na drogę lub z pętli na jezdnię
2Trasa komunikacyjna, na której występują:
- odcinki proste,
- łuki w prawo lub w lewo,
- wzniesienie,
- spadek,
- obniżona i podwyższona prędkość dopuszczalna,
- torowiska wbudowane w jezdnię i wydzielone,
- przystanki tramwajowe
3Przejścia dla pieszych:
a) bez sygnalizacji świetlnej:
- na drodze jednojezdniowej,
- na drodze dwujezdniowej,
b) z sygnalizacją świetlną
4Przejazdy tramwajowe:
a) bez sygnalizacji świetlnej:
- między skrzyżowaniami,
- na skrzyżowaniu,
b) z sygnalizacją świetlną:
- między skrzyżowaniami,
- na skrzyżowaniu
5Skrzyżowania:
a) równorzędne:
b) z oznakowanym pierwszeństwem przejazdu na wprost:
- wlot z pierwszeństwem,
- wlot podporządkowany znakiem A-7 lub B-20,
c) z oznakowanym pierwszeństwem przejazdu zmieniającym kierunek:
- wlot z tabliczką H-15a,
- wlot z tabliczką H-15b,
d) na których ruch odbywa się wokół wyspy,
e) z sygnalizacją świetlną:
- ogólną,
- wydzieloną dla kierujących tramwajami

4.3.3.11. Na skrzyżowaniach określonych w poz. 5 tabeli nr 12 osoba egzaminowana
powinna wykonać co najmniej jeden raz poniższe manewry:
- przejazd na wprost,
- skręt w lewo,
- skręt w prawo.
4.3.3.12. Podczas jazdy w ruchu drogowym egzaminator ocenia poprawność wykonania
przez osobę egzaminowaną zadań i czynności określonych w tabeli nr 13.
Tabela nr 13
Poz.Rodzaj zadania i czynności
12
1Włączanie się do ruchu:
- przestrzeganie pierwszeństwa przejazdu
2Postępowanie podczas jazdy na odcinkach trasy komunikacyjnej między
skrzyżowaniami (odcinki trasy określone w tabeli nr 12 poz. 2):
a) dostosowanie prędkości do warunków na drodze,
b) właściwa ekonomika jazdy,
c) utrzymywanie właściwych odstępów od innych pojazdów, w tym w
szczególności od pojazdów szynowych,
d) uwzględnianie zachowania innych kierujących pojazdami i właściwe
reagowanie na dawane przez nich sygnały,
e) sygnalizowanie zamierzonych manewrów,
f) podejmowanie decyzji i sposób wykonywania manewrów: omijanie,
wyprzedzanie, wymijanie,
g) sposób zatrzymywania i ruszania na spadkach drogi,
h) technika przejazdu pod izolatorem sekcyjnym,
i) postępowanie przy dojeżdżaniu i ruszaniu z przystanku tramwaju,
j) sposób zatrzymywania na przystanku pojedynczym i podwójnym,
k) zwracanie uwagi na pasażerów i pieszych
3Postępowanie w rejonie przejść dla pieszych:
a) zachowanie szczególnej ostrożności,
b) respektowanie praw pieszych znajdujących się na przejściach
4Postępowanie wobec pieszych (w tym dzieci) znajdujących się na drodze
poza przejściami dla pieszych:
a) stosowanie zasady ograniczonego zaufania,
b) respektowanie praw pieszych przy skręcaniu w drogę poprzeczną,
c) zachowanie w rejonach szkół i placów zabaw dla dzieci
5Postępowanie w rejonach przejazdów tramwajowych:
a) zachowanie szczególnej ostrożności,
b) miejsce i sposób zatrzymania pojazdu przed przejazdem tramwajowym,
c) sposób przejazdu przez skrzyżowania torowisk tramwajowych
6Postępowanie przy przejeździe przez skrzyżowania:
a) sygnalizowanie zamierzonych manewrów,
b) przestrzeganie zasad pierwszeństwa przejazdu,
c) przestrzeganie sygnałów świetlnych i dawanych przez kierującego ruchem,

d) sposób i miejsce zatrzymania pojazdu na skrzyżowaniach z sygnalizacją
świetlną (w zależności od nadawanych sygnałów) oraz na wlotach
podporządkowanych,
e) uwzględnianie zachowania innych kierujących pojazdami,
f) sposób przejazdu przez zwrotnice tramwajowe ze szczególnym
uwzględnieniem sposobu nastawiania zwrotnicy na pożądany kierunek jazdy i
przejazdu przez ostrze iglicy zwrotnicy
7Stosowanie się do znaków drogowych pionowych i poziomych oraz znaków dla
tramwajów (sieciowo-torowych):
a) zasady przestrzegania zakazów i nakazów,
b) właściwe reagowanie na znaki ostrzegawcze i informacyjne,
c) respektowanie oznakowania poziomego,
d) przestrzeganie znaków dotyczących trakcji szynowej
8Sposób operowania urządzeniami do sterowania i hamowania pojazdu
szynowego przy:
a) ruszaniu,
b) hamowaniu i zatrzymywaniu,
c) przejazdach pod izolatorem sekcyjnym,
d) mechanicznym nastawianiu zwrotnicy na pożądany kierunek jazdy,
e) wykorzystaniu właściwości dynamiki pojazdu szynowego
9Posługiwanie się urządzeniami w pojeździe:
a) lusterkami,
b) światłami zewnętrznymi i wewnętrznymi,
c) wycieraczkami,
d) do rozruchu i hamowania,
e) do zmiany kierunku jazdy

Załącznik nr 1 do instrukcji w sprawie trybu, zasad i warunków egzaminowania
osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami lub podlegających
sprawdzeniu kwalifikacji
ELEMENTY PLACU MANEWROWEGO
1. Plac manewrowy w zależności od realizowanych zadań egzaminacyjnych
przewidzianych dla pierwszej części egzaminu praktycznego, określonych w
tabelach nr 4 i 5 instrukcji, powinien być wyposażony w elementy o wymiarach
podanych na rysunkach i w tabelach zamieszczonych w niniejszym załączniku.
2. Realizacja zadań określonych w poz. 3, 4, 5 i 6 tabeli nr 4 instrukcji
powinna nastąpić na wyznaczonym pasie ruchu o długości 40-80 m i pozostałych
wymiarach pokazanych na rysunku 1 oraz podanych w tabeli nr 1/1.
Ilustracja
gdzie:
s - szerokość pasa ruchu,
r - promień łuku,
p - poszerzenie pasa ruchu na łuku.
Rys. 1. Pas ruchu do realizacji zadań określonych w poz. 3, 4, 5 i 6 tabeli nr 4
instrukcji.
Tabela nr 1/1 26)
Poz.Egzamin na kategorie prawa jazdyWymiary pasa ruchu
s[m]r[m]p[m]
12345
1B (pojazdy o długości mniejszej niż 3,5 m)2,06,00,5
2B (pojazdy o długości co najmniej 3,5 m)2,56,01,0
3C, M.3,012,02,0
4D, T, E3,515,02,5

3. Linia warunkowego zatrzymania (Lw) powinna znajdować się około połowy
długości odcinka, a linia "stop" (S) - na końcu odcinka.
4. Realizacja zadania określonego w poz. 7 tabeli nr 4 instrukcji powinna
nastąpić na stanowisku o wymiarach pokazanych na rysunku 2 i podanych w tabeli
nr 1/2.
Ilustracja
gdzie:
a - szerokość stanowiska,
b - długość stanowiska.
Rys. 2. Stanowisko do realizacji zadań określonych w poz. 7 i 8 tabeli nr 4
instrukcji.
Tabela nr 1/2 27)
Poz. Egzamin na kategorie prawa jazdyWymiary stanowisk
a[m]b[m]
1234
1B2,55,0
2C, D, M3,010,0
3T, E3,515,0

5. 28) Realizacja zadania określonego w poz. 8 tabeli nr 4 instrukcji powinna
nastąpić na stanowisku o wymiarach pokazanych na rysunku 2 i podanych w tabeli
nr 1/3.
Tabela nr 1/3 29)
Poz. Egzamin na kategorie prawa jazdyWymiary stanowisk
a[m]b[m]
1234
1B2,34,6
2C, D, M4,012,0
3T, E4,515,0

6. Realizacja zadania określonego w poz. 9 tabeli nr 4 instrukcji powinna
nastąpić na stanowisku o wymiarach pokazanych na rysunku 3 i podanych w tabeli
nr 1/4.
Ilustracja
gdzie:
d - szerokość stanowiska,
l - długość stanowiska.
Rys. 3. Stanowiska do realizacji zadania określonego w poz. 9 tabeli nr 4
instrukcji. 30)
Tabela nr 1/4 31)
Poz.Egzamin na kategorie prawa jazdyWymiary stanowisk
d[m]l[m]
1234
1B (pojazdy o długości mniejszej niż 3,5 m)2,05,0
2B (pojazdy o długości co najmniej 3,5 m)2,06,6
3C, M2,512,0
4D2,515,0

7. 32) Realizacja zadania określonego w poz. 10 tabeli nr 4 instrukcji powinna
nastąpić na jezdni o szerokości:
- 5,0 m - dla kategorii B (pojazdy o długości mniejszej niż 3,5 m),
- 6,0 m - dla kategorii B (pojazdy o długości co najmniej 3,5 m),
- 10,0 m - dla kategorii C, M.
8. Realizacja zadań określonych w poz. 11 tabeli nr 4 i poz. 5 tabeli nr 5
instrukcji powinna nastąpić na wzniesieniu o pochyleniu od 5% do 10% i długości
odcinka nie mniejszej niż długość pojazdu.
9. Realizacja zadań określonych w poz. 2, 4 i 5 tabeli nr 5 instrukcji powinna
nastąpić na wyznaczonym pasie ruchu o łącznej długości od 60 do 80 m i wymiarach
pokazanych na rysunku 4 oraz podanych w tabeli nr 1/5, przy czym długość
odcinków prostych (l1) powinna wynosić od 5,0 do 20,0 m.
Ilustracja
Rys. 4. Pas ruchu do realizacji zadań określonych w poz. 2, 4 i 5 tabeli nr 5
instrukcji.
Tabela nr 1/5
Rodzaj uprawnieńWymiary pasa
S[m]r[m]
Prawo jazdy kategorii A1,01,5-2,0
Karta rowerowa0,81,0-2,0
Karta motorowerowa0,81,5-2,0

10. Pas ruchu powinien składać się z odcinków prostych o różnych długościach i
łuków o różnych kątach zwrotu i kierunkach skrętu. Około połowy długości całego
odcinka należy umieścić poprzeczne linie warunkowego zatrzymania (Lw), a na jego
końcu linię "stop" (S). Ponadto należy zaznaczyć dwa punkty, gdzie powinno
nastąpić włączenie świateł mijania, a następnie ich wyłączenie.
11. Realizacja zadania określonego w poz. 3 tabeli nr 5 instrukcji powinna
nastąpić na pasie ruchu wyznaczonym w kształcie cyfry "8" o wymiarach podanych
na rysunku 5.
Ilustracja
Rys. 5. Pas ruchu do realizacji zadania określonego w poz. 3 tabeli nr 5
instrukcji.
12. (skreślony 33)).
13. 34) Realizacja zadań określonych w poz. 1-12 tabeli nr 10 instrukcji powinna
nastąpić na torowisku w kształcie prostokąta o minimalnych wymiarach 70 na 80 m.
Rys. 6. (skreślony 35)).
Rys. 7. (skreślony 35)).
Rys. 8. (skreślony 35)).
Załącznik nr 2 do instrukcji w sprawie trybu, zasad i warunków egzaminowania
osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami lub podlegających
sprawdzeniu kwalifikacji
Ilustracja
*) Niepotrzebne skreślić.
Załącznik nr 3 do instrukcji w sprawie trybu, zasad i warunków egzaminowania
osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami lub podlegających
sprawdzeniu kwalifikacji
Ilustracja
*) Niepotrzebne skreślić.
Załącznik nr 4 do instrukcji w sprawie trybu, zasad i warunków egzaminowania
osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami lub podlegających
sprawdzeniu kwalifikacji
Ilustracja
*) Niepotrzebne skreślić.
Załącznik nr 5 do instrukcji w sprawie trybu, zasad i warunków egzaminowania
osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami lub podlegających
sprawdzeniu kwalifikacji
Ilustracja
Załącznik nr 4
1. WZÓR PODANIA O WYDANIE UPRAWNIEŃ
format A5, układ pionowy
Strona 1
Ilustracja
*) Niepotrzebne skreślić.
Strona 2
Ilustracja
Załącznik nr 5
WZORY UPRAWNIEŃ DO KIEROWANIA POJAZDAMI
1. Wzór prawa jazdy kategorii A, B, C, D i E
Rozmiar 74 mm x 105 mm x 2
Kolor: różowy
Strona 1 36)
Ilustracja
Strona 2
Ilustracja
Strona 3
Ilustracja
Strona 4
Ilustracja
2. Wzór prawa jazdy kategorii M, T i trolejbusowej
Format A7, układ pionowy
Kolor: różowy
Strona 1
Ilustracja
Strona 2
Ilustracja
3. Wzór karty rowerowej
Format A7, układ pionowy
Kolor: różowy
Strona 1
Ilustracja
Strona 2
Ilustracja
4. Wzór karty motorowerowej
Format A7, układ pionowy
Kolor: różowy
Strona 1
Ilustracja
Strona 2
Ilustracja
5. Wzór karty woźnicy
Format A7, układ pionowy
Kolor: różowy
Strona 1
Ilustracja
Strona 2
Ilustracja
6. Wzór międzynarodowego prawa jazdy
Rozmiar: 148 x 105 mm x 6
Kolor okładki: szary
Kolor strony: biały
Strona 1 okładki
Ilustracja
Strona 2 okładki 37)
Ilustracja
Strona 1
Ilustracja
Strona 2
Ilustracja
Strona 3
Ilustracja
Strona 4
Ilustracja
Strona 5
Ilustracja
Strona 6
Ilustracja
Strona 7
Ilustracja
7. Wzór pozwolenia na prowadzenie tramwajów
Format A7, układ pionowy
Kolor: różowy
Strona 1
Ilustracja
Strona 2
Ilustracja
8. Wzór świadectwa kwalifikacji
Format A7, układ pionowy
Kolor: różowy
Strona 1
Ilustracja
Strona 2 38)
Ilustracja
Załącznik nr 6
PROGRAM SZKOLENIA KANDYDATÓW NA WYKŁADOWCÓW I INSTRUKTORÓW
1. Postanowienia wstępne
1.1. Program szkolenia kandydatów na wykładowców i instruktorów, zwany dalej
"programem", dotyczy szkolenia kandydatów na wykładowców i instruktorów lub
kandydatów na wykładowców prowadzących nauczanie osób ubiegających się o
uzyskanie prawa jazdy kategorii A, B, C, D, T, E lub trolejbusowej oraz
uprawnień do kierowania tramwajem.
1.2. Program określa:
- zasady organizacji kursu,
- warunki kwalifikacyjne uczestników kursu,
- warunki kwalifikacyjne wykładowców,
- plan nauczania na kursie,
- zasady przeprowadzania egzaminu końcowego,
- wzór zaświadczenia o posiadaniu kwalifikacji.
1.3. Program powinien być realizowany na kursach organizowanych przez jednostkę
upoważnioną przez wojewodę.
1.4. Podstawowym zadaniem kursu jest przygotowanie jego słuchaczy do pracy na
kursach dla osób ubiegających się o wyżej wymienione uprawnienia do kierowania
pojazdami.
1.5. Organizator kursu obowiązany jest do zapewnienia właściwych środków
technicznych i odpowiedniego sprzętu dydaktycznego do prowadzenia zajęć.
1.6. Program przewiduje 110 godzin zajęć, w tym 10 godzin na praktykę
pedagogiczną słuchaczy.
1.7. Wykładowcami na kursie powinni być właściwi specjaliści z wieloletnim
doświadczeniem pedagogicznym, a dodatkowo przy realizacji przedmiotów
określonych w planie nauczania:
w poz. 4 - osoby posiadające uprawnienia egzaminatora oraz wykładowcy i
instruktora kształcenia kierowców,
w poz. 5 - osoby posiadające uprawnienia wykładowcy i instruktora kształcenia
kierowców lub egzaminatora,
w poz. 6 - osoby posiadające uprawnienia wykładowcy i instruktora kształcenia
kierowców.
1.8. Kursy szkolenia kandydatów na wykładowców i instruktorów lub kandydatów na
wykładowców powinny być ewidencjonowane przez ich organizatorów nie później niż
w ciągu 14 dni od daty rozpoczęcia zajęć programowych. Po upływie tego terminu
nie mogą następować zmiany w liście słuchaczy kursy lub być przyjmowani na kurs
nowi kandydaci. Wpisując kurs do ewidencji należy podać:
- numer kolejny kursu i rodzaj uprawnień, o jakie ubiegają się jego słuchacze,
- datę rozpoczęcia kursu,
- miejsce prowadzenia zajęć,
- liczbę słuchaczy kursu.
1.9. Kandydaci na wykładowców i instruktorów powinni posiadać karty jazd,
wystawione przez organizatora kursu, przeznaczone do dokonywania zapisów
dotyczących przebiegu nauczania w zakresie praktyki pedagogicznej (dotyczy zajęć
określonych w ust. 4.6.1. pkt 5 i 6 12) dla tego przedmiotu). Zapisy te są
dokonywane zarówno przez słuchaczy kursu, jak i osoby prowadzące nauczanie.
1.10. Ponadto powinna być prowadzona dokumentacja szkoleniowa przedstawiająca
przebieg nauczania w postaci dziennika lekcyjnego zawierającego:
- imienny wykaz słuchaczy kursu,
- daty urodzenia słuchaczy kursu,
- imienny wykaz osób prowadzących nauczanie,
- wykaz przeprowadzonych zajęć teoretycznych, potwierdzonych podpisem
wykładowcy.
1.11. Ewidencja kursów, karty jazd oraz dzienniki lekcyjne pozostają w jednostce
prowadzącej nauczanie przez okres co najmniej 10 lat i podlegają kontroli osób
sprawujących w imieniu wojewody nadzór nad szkoleniem kandydatów na kierowców i
motorniczych.
1.12. Warunkiem przyjęcia na kurs jest spełnienie przez kandydata na wykładowcę
i instruktora lub wykładowcę wymogów formalnych określonych w ustawie, w tym
uzyskanie pozytywnego wyniku egzaminu kwalifikacyjnego ze znajomości przepisów
ruchu drogowego i techniki kierowania pojazdem. Egzamin przeprowadza wykładowca
(wykładowcy) prowadzący zajęcia z przedmiotów określonych w poz. 4 i 5 planu
nauczania w obecności upoważnionego przedstawiciela organizatora kursu.
1.13. Słuchacz kursu, który opuścił:
- ponad 20% programowych zajęć z jakiegokolwiek przedmiotu określonego w poz.
1-5 planu nauczania,
- jakiekolwiek zajęcia z przedmiotu określonego w poz. 6 planu nauczania (nie
dotyczy to osób ubiegających się tylko o uprawnienia wykładowcy, które są
zwolnione z odbycia zajęć praktycznych określonych w ust. 4.6.1. pkt 5 i 6 12)
dla tego przedmiotu)
powinien zostać skreślony z listy uczestników tego kursu i nie może przystąpić
do egzaminu końcowego.
1.14. Kurs kończy się egzaminem przed komisją złożoną z wykładowców prowadzących
zajęcia z przedmiotów określonych w poz. 3, 4 i 5 planu nauczania oraz
przedstawicielem wojewody, który sprawuje nadzór nad szkoleniem kandydatów na
kierowców. Przedstawiciel wojewody jest przewodniczącym komisji.
1.15. Przedmioty nie objęte zakresem egzaminu słuchacze kursu powinni mieć
zaliczone przed terminem egzaminu końcowego.
1.16. Egzamin końcowy obejmuje sprawdzenie znajomości wybranych zagadnień z
psychologii, dydaktyki, przepisów ruchu drogowego, techniki kierowania pojazdem,
czynności kontrolno-obsługowych pojazdu, realizacji programów szkolenia - w
zakresie tych uprawnień do kierowania pojazdami, na które słuchacz kursu będzie
posiadał uprawnienia do nauczania.
1.17. Z każdego egzaminu sporządza się protokół egzaminacyjny, którego wzór
określa załącznik nr 1 do programu. Wyniki egzaminu każdej z egzaminowanych osób
wpisuje się do protokołu przez umieszczenie w odpowiednich rubrykach litery:
- "P" - jeżeli wynik jest pozytywny,
- "N" - jeżeli wynik jest negatywny,
- "X" - jeżeli osoba nie przystąpiła do egzaminu.
1.18. Jeżeli słuchacz kursu nie uzyskał pozytywnego wyniku egzaminu końcowego,
to może do niego przystąpić nie wcześniej niż po upływie dwóch tygodni od daty
ostatniego egzaminu. Egzamin dotyczy tych przedmiotów, z których otrzymał ocenę
negatywną.
1.19. Absolwenci kursu, którzy uzyskali pozytywny wynik egzaminu końcowego,
otrzymują zaświadczenie o posiadaniu kwalifikacji do nauczania na kursach dla
kandydatów na kierowców lub motorniczych według wzoru określonego w załączniku
nr 2 do programu.
1.20. Numerację zaświadczeń, jednolitą dla województwa, na którego terenie
znajduje się siedziba organizatora kursu, ustala wojewoda.
1.21. Jednostka upoważniona przez wojewodę do nauczania kandydatów na
wykładowców i instruktorów prowadzi ewidencję wydanych zaświadczeń oraz
protokołów egzaminacyjnych, które podlegają kontroli osób sprawujących w jego
imieniu nadzór nad szkoleniem kandydatów na kierowców.
2. Charakterystyka absolwenta kursu
2.1. Absolwent kursu powinien znać:
- wybrane zagadnienia z psychologii i podstaw pedagogiki,
- wybrane zagadnienia z dydaktyki kształcenia kursowego i metodyki nauczania na
kursach dla kandydatów na kierowców lub motorniczych,
- obowiązujące programy nauczania na te rodzaje uprawnień do kierowania
pojazdami, na które będzie posiadał uprawnienia do nauczania,
- przepisy ustawy - Prawo o ruchu drogowym z niektórymi przepisami wykonawczymi,
- technikę kierowania pojazdami silnikowymi lub tramwajami,
- obsługę i budowę pojazdów, a w szczególności tych mechanizmów i zespołów,
które mają bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo jazdy.
2.2. Absolwent kursu powinien umieć:
- przekazywać wiedzę teoretyczną i praktyczną słuchaczom kursów dla kandydatów
na kierowców lub motorniczych,
- stosować przepisy ruchu drogowego i technikę kierowania pojazdami w
praktycznym działaniu,
- wykonywać czynności kontrolno-obsługowe pojazdu.
3. Plan nauczania na kursie
3.1. Wykładowcy powinni realizować program w zakresie przedmiotów określonych w
planie nauczania przedstawionym w tabeli.
Poz.Nazwa przedmiotuLiczba godzin zajęć
razemwykładzajęcia praktyczne
12345
1Wybrane zagadnienia z psychologii1010x
2Wybrane problemy pedagogiki1010x
3Wybrane zagadnienia z dydaktyki kształcenia kursowego4040x
4Wybrane zagadnienia z przepisów ruchu drogowego2020x
5Wybrane zagadnienia z techniki kierowania oraz czynności
kontrolno-obsługowych pojazdu2020x
6Praktyka pedagogiczna1028
Razem1101028

4. Szczegółowe tematy nauczania
4.1. Wybrane zagadnienia z psychologii
4.1.1. W realizacji przedmiotu "Wybrane zagadnienia z psychologii" powinny być
ujęte następujące tematy:
- podstawowe wiadomości z psychologii ogólnej,
- słuchacz kursu i jego charakterystyka,
- wybrane zagadnienia z psychologii komunikacji drogowej,
- praktyczne wykorzystanie wiadomości z psychologii w pracy na kursie dla
kandydatów na kierowców lub motorniczych.
4.2. Wybrane problemy z pedagogiki
4.2.1. W realizacji przedmiotu "Wybrane problemy z pedagogiki" powinny być ujęte
następujące tematy:
- zasady i metody wychowywania kandydatów na kierowców lub motorniczych,
- pedagogiczne problemy kształcenia kandydatów na kierowców lub motorniczych.
4.3. Wybrane zagadnienia z dydaktyki kształcenia kursowego
4.3.1. W realizacji przedmiotu "Wybrane zagadnienia z dydaktyki kształcenia
kursowego" powinny być ujęte następujące tematy:
- podstawy dydaktyki kształcenia kursowego,
- metodyka nauczania przedmiotów określonych w programach nauczania kandydatów
na kierowców dla prawa jazdy kategorii A, B, T, C, D, E i trolejbusowej oraz
pozwolenia na prowadzenie tramwajów,
- środki dydaktyczne w kształceniu kierowców lub motorniczych.
4.4. Wybrane zagadnienia z przepisów ruchu drogowego
4.4.1. W realizacji przedmiotu "Wybrane zagadnienia z przepisów ruchu drogowego"
powinny być ujęte następujące tematy:
- wybrane problemy interpretacyjne w przepisach ustawy - Prawo o ruchu drogowym,
- wybrane problemy interpretacyjne w przepisach wykonawczych do wymienionej
wyżej ustawy,
- wybrane problemy interpretacyjne w obowiązujących pytaniach testowych
stosowanych na egzaminie dla kandydatów na kierowców,
- sprawdzian wiedzy posiadanej przez słuchaczy kursu.
4.5. Wybrane zagadnienia z techniki kierowania oraz czynności
kontrolno-obsługowych pojazdu
4.5.1. W realizacji przedmiotu "Wybrane zagadnienia z techniki kierowania oraz
czynności kontrolno-obsługowych pojazdu" powinny być ujęte następujące tematy:
- technika kierowania wszystkimi rodzajami pojazdów w różnych warunkach
drogowo-ruchowych i atmosferycznych,
- czynności kontrolno-obsługowe wszystkich rodzajów pojazdów,
- sprawdzian wiedzy posiadanej przez słuchaczy kursu.
4.6. Praktyka pedagogiczna
4.6.1. Praktyka pedagogiczna obejmuje:
1) rozdzielenie pomiędzy słuchaczy kursu tematów będących przedmiotem ich
wykładów lub zajęć z praktycznej nauki kierowania pojazdem oraz omówienie
organizacji zajęć - 1 godzina,
2) przeprowadzenie pokazowych zajęć teoretycznych - 1 godzina,
3) przeprowadzenie przez słuchaczy kursu zajęć teoretycznych (wykładu) - 2x1
godzina,
4) omówienie przeprowadzonych przez słuchaczy kursu zajęć teoretycznych - 1
godzina,
5) przeprowadzenie pokazowych zajęć z praktycznej nauki kierowania pojazdem (nie
dotyczy to osób ubiegających się tylko o uprawnienia wykładowcy) - 1 godzina,
6) przeprowdzenie przez słuchaczy kursu zajęć z praktycznej nauki kierowania
pojazdem (nie dotyczy to osób ubiegających się tylko o uprawnienia wykładowcy) -
2x1 godzina,
7) seminarium podsumowujące.
4.6.2. Każdy słuchacz kursu powinien otrzymać dwa tematy zajęć teoretycznych z
dwóch różnych przedmiotów i ewentualnie różnych rodzajów uprawnień oraz jeden
temat zajęć z praktycznej nauki kierowania pojazdem.
4.6.3. Zajęcia pokazowe określone w ust. 4.6.1. pkt 2 12) przeprowadza
wykładowca dla wszystkich słuchaczy kursu, a w ust. 4.6.1. pkt 5 12) dla każdego
słuchacza indywidualnie przy wykorzystaniu pojazdu.
4.6.4. Zajęcia teoretyczne określone w ust. 4.6.1. pkt 3 12) powinny być
przeprowadzone w blokach pięciogodzinnych, przy czym 4 słuchaczy kursu
przeprowadza kolejno jednogodzinny wykład z przydzielonych tematów, a pozostali
ich hospitują, po czym w czasie piątej godziny wykładowca powinien je omówić z
prowadzącymi zajęcia i hospitującymi.
4.6.5. Zajęcia praktyczne określone w ust. 4.6.1. pkt 6 12) powinny być
przeprowadzane jednocześnie z dwoma słuchaczami kursu przy wykorzystaniu
pojazdu, przy czym na przemian jeden z nich symuluje kandydata na kierowcę, a
drugi prowadzi zajęcia, będąc hospitowany przez pracownika dydaktycznego kursu.
Załącznik nr 1 do programu szkolenia kandydatów na wykładowców i instruktorów.
Ilustracja
Ilustracja
*) Wpisać znak "x" przy uprawnieniach, które nie są objęte egzaminem.
**) Wpisać oznaczenie rodzaju uprawnień do kierowania pojazdami.
Załącznik nr 2 do programu szkolenia kandydatów na wykładowców i instruktorów.
Ilustracja
*) Niepotrzebne skreślić.
Załącznik nr 7
Ilustracja
*) "Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej" lub "Wojewodę
......................."
Załącznik nr 8
WZÓR PIECZĄTKI EGZAMINATORA
Ilustracja
Załącznik nr 9
PROGRAM SZKOLENIA KANDYDATÓW NA EGZAMINATORÓW OSÓB UBIEGAJĄCYCH SIĘ O
UPRAWNIENIA DO KIEROWANIA POJAZDAMI SILNIKOWYMI
1. Postanowienia wstępne
1.1. Program szkolenia kandydatów na egzaminatorów, zwany dalej "programem",
dotyczy szkolenia kandydatów na egzaminatorów przeprowadzających egzaminy dla
osób ubiegających się o uzyskanie prawa jazdy odpowiedniej kategorii.
1.2. Program określa:
- zasady organizacji kursu,
- warunki kwalifikacyjne uczestników kursu,
- warunki kwalifikacyjne wykładowców,
- plan nauczania na kursie,
- zasady przeprowadzania egzaminu końcowego,
- wzór protokołu egzaminacyjnego i zaświadczenia o ukończeniu kursu.
1.3. Podstawowym zadaniem przy realizacji programu nauczania na kursie jest
przygotowanie jego słuchaczy do pracy w roli egzaminatora.
1.4. Kurs powinien być organizowany przez wojewodę lub - na jego zlecenie -
przez upoważnioną jednostkę. Organizatorzy kursu zobowiązani są do zapewnienia
właściwych środków technicznych i odpowiedniego sprzętu dydaktycznego do
prowadzenia zajęć. Program przewiduje 66 godzin zajęć, w tym 6 godzin zajęć
praktycznych przeprowadzanych w miejscu rzeczywistego egzaminu dla kandydatów na
kierowców.
1.5. Wykładowcami na kursie powinni być właściwi specjaliści z doświadczeniem
pedagogicznym, a przy realizacji przedmiotów określonych w poz. 3, 4 i 6 planu
nauczania - osoby posiadające uprawnienia egzaminatora oraz wykładowcy i
instruktora.
1.6. Warunkiem przyjęcia na kurs jest spełnienie przez kandydata na egzaminatora
wymogów formalnych zawartych w ustawie, w tym uzyskanie pozytywnego wyniku na
egzaminie kwalifikacyjnym ze znajomości przepisów ruchu drogowego, techniki
kierowania pojazdem, czynności kontrolno-obsługowych oraz pierwszej pomocy
przedlekarskiej. Egzamin kwalifikacyjny przeprowadza wykładowca (wykładowcy)
prowadzący zajęcia z przedmiotów określonych w poz. 3 i 4 planu nauczania w
obecności upoważnionego przedstawiciela organizatora kursu.
1.7. Warunkiem ukończenia kursu jest:
1) obecność słuchacza kursu na co najmniej 80% programowych zajęć teoretycznych,
2) obecność słuchacza kursu na wszystkich zajęciach praktycznych,
3) uzyskanie pozytywnego wyniku egzaminu końcowego.
Sprawdzenia spełnienia warunków określonych w ust. 1.7. pkt 1 i 2 12) dokonuje
organizator kursu.
1.8. Kurs kończy się egzaminem przed komisją złożoną z wykładowców prowadzących
zajęcia z przedmiotów określonych w poz. 1, 2, 3 i 4 planu nauczania oraz
przedstawicielem wojewody sprawującym nadzór nad egzaminowaniem kandydatów na
kierowców. Wykładowca przedmiotu określonego w poz. 3 planu nauczania jest
przewodniczącym komisji.
1.9. Przedmioty nie objęte zakresem egzaminu słuchacze kursu powinni mieć
zaliczone przed terminem egzaminu końcowego.
1.10. Egzamin końcowy obejmuje sprawdzenie znajomości wybranych zagadnień z
psychologii, dydaktyki, zasad i warunków egzaminowania, przepisów ruchu
drogowego, techniki kierowania pojazdem, czynności kontrolno-obsługowych
pojazdu, pierwszej pomocy przedlekarskiej - w zakresie co najwyżej tych
kategorii prawa jazdy, z których słuchacz kursu uzyskał pozytywny wynik na
egzaminie kwalifikacyjnym.
1.11. Z każdego egzaminu sporządza się protokół egzaminacyjny, którego wzór
określa załącznik nr 1 do programu. Wyniki egzaminu każdej z egzaminowanych osób
wpisuje się do protokołu przez umieszczenie w odpowiednich rubrykach litery:
- "P" - jeżeli wynik jest pozytywny,
- "N" - jeżeli wynik jest negatywny,
- "X" - jeżeli osoba nie przystąpiła do egzaminu.
1.12. Jeżeli słuchacz kursu nie uzyskał pozytywnego wyniku egzaminu końcowego,
to może do niego przystąpić nie wcześniej niż po upływie dwóch tygodni od daty
ostatniego egzaminu. Egzamin dotyczy tych przedmiotów, z których uzykał ocenę
negatywną.
1.13. Absolwenci kursu, którzy uzyskali pozytywny wynik z egzaminu końcowego,
otrzymują zaświadczenie o jego ukończeniu według wzoru określonego w załączniku
nr 2 do programu, które uprawnia do rozpoczęcia praktyki asystenckiej i złożenia
egzaminu przed komisją weryfikacyjną powołaną przez Ministra Transportu i
Gospodarki Morskiej.
1.14. Jednostka upoważniona przez wojewodę do nauczania kandydatów na
egzaminatorów prowadzi ewidencję protokołów egzaminacyjnych i wydanych
zaświadczeń, które podlegają kontroli osób sprawujących w jego imieniu nadzór
nad egzaminowaniem kandydatów na kierowców.
2. Charakterystyka absolwenta kursu
2.1. Absolwent kursu powinien znać:
- wybrane zagadnienia z psychologii ogólnej w zakresie niezbędnym do wykonywania
funkcji egzaminatora kandydatów na kierowców,
- wybrane zagadnienia z dydaktyki egzaminowania, ze szczególnym uwzględnieniem
problematyki zawodowej egzaminatora kandydatów na kierowców,
- obowiązujące programy nauczania na te kategorie prawa jazdy, na które będzie
posiadał uprawnienia do egzaminowania,
- zasady i warunki egzaminowania,
- przepisy ustawy wraz z wybranymi przepisami wykonawczymi,
- technikę kierowania pojazdami silnikowymi,
- obsługę i budowę pojazdów silnikowych.
2.2. Absolwent kursu powinien umieć:
- praktycznie wykorzystywać wiadomości teoretyczne z psychologii i dydaktyki w
trakcie egzaminów,
- przeprowadzać egzamin teoretyczny i praktyczny zgodnie z obowiązującymi
przepisami,
- prowadzić dokumentację egzaminacyjną zgodnie z obowiązującymi przepisami.
3. Plan nauczania na kursie
3.1. Wykładowcy powinni realizować program w zakresie przedmiotów określonych w
planie nauczania przedstawionym w tabeli.
Poz.Nazwa przedmiotuLiczba godzin zajęć
razemwykładdyskusjazajęcia praktyczne
123456
1Wybrane problemy psychologii egzaminu1055x
2Wybrane problemy dydaktyki egzaminu1082x
3Warunki i zasady egzaminowania24204x
4Wybrane zagadnienia z przepisów ruchu drogowego i techniki kierowania
pojazdem10x10x
5Wybrane zagadnienia etyki zawodowej egzaminatora211x
6Praktyka pedagogiczna8x26
7Topografia miasta22xx
Razem 6636246

4. Szczegółowe tematy nauczania
4.1. Wybrane problemy psychologii egzaminu
4.1.2. W realizacji przedmiotu "Wybrane problemy psychologii egzaminu" powinny
być ujęte następujące tematy:
- podstawowe wiadomości z psychologii ogólnej,
- osobowość egzaminatora,
- temperament jako szczególny składnik osobowości,
- psychologiczna sylwetka zdającego egzamin,
- psychologiczne aspekty przygotowania i przeprowadzenia egzaminu,
- wykorzystywanie wiadomości z psychologii w pracy egzaminatora.
4.2. Wybrane problemy dydaktyki egzaminu
4.2.1. W realizacji przedmiotu "Wybrane problemy dydaktyki egzaminu" powinny być
ujęte następujące tematy:
- dydaktyka jako nauka i jej podstawowe pojęcia,
- egzamin, jego funkcja i formy,
- przygotowanie i atmosfera egzaminu,
- metody kontroli i oceniania,
- najczęstsze błędy w kontroli i ocenianiu oraz ich usuwanie,
- przyczyny niepowodzeń egzaminacyjnych.
4.3. Warunki i zasady egzaminowania
4.3.1. W realizacji przedmiotu "Warunki i zasady egzaminowania" powinny być
ujęte następujące tematy:
- organizacja egzaminu,
- dokumentacja osób ubiegających się o uprawnienia,
- warunki przeprowadzenia egzaminu,
- zasady przeprowadzania egzaminów teoretycznych,
- zasady przeprowadzania egzaminów praktycznych,
- ocena egzaminu,
- dokumentacja egzaminu,
- kontrola egzaminu.
4.4. Wybrane zagadnienia z przepisów ruchu drogowego i techniki kierowania
pojazdem
4.4.1. W realizacji przedmiotu "Wybrane zagadnienia z przepisów ruchu drogowego
i techniki kierowania pojazdem" powinny być ujęte następujące tematy:
- wybrane problemy interpretacyjne przepisów ustawy - Prawo o ruchu drogowym,
- wybrane problemy interpretacyjne przepisów wykonawczych do wymienionej wyżej
ustawy,
- wybrane problemy w technice kierowania pojazdem,
- omówienie pytań testowych.
4.5. Wybrane zagadnienia etyki zawodowej egzaminatora
4.5.1. W realizacji przedmiotu "Wybrane zagadnienia etyki zawodowej
egzaminatora" powinny być ujęte następujące tematy:
- etyka ogólna a etyka zawodowa,
- problemy etyki zawodowej egzaminatora.
4.6. Praktyka pedagogiczna
4.6.1. Praktyka pedagogiczna przewiduje przeprowadzenie:
1) hospitacji dwóch rzeczywistych egzaminów teoretycznych dla różnych kategorii
prawa jazdy (2x1 godz.),
2) hospitacji dwóch rzeczywistych egzaminów z manewrów podstawowych dla różnych
kategorii prawa jazdy (2x2,5 godz.),
3) hospitacji dwóch rzeczywistych egzaminów praktycznych z jazdy w ruchu
miejskim dla różnych kategorii prawa jazdy (2x0,5 godz.),
4) seminarium podsumowujące (2 godz.).
4.6.2. Organizator kursu ustala w porozumieniu z urzędem wojewódzkim terminy i
miejsca hospitowanych egzaminów.
4.6.3. Zajęcia określone w ust. 4.6.1. pkt 1 12) powinny być realizowane w
grupach 4-5-osobowych przez wykładowcę (egzaminatora) w czasie egzaminu
państwowego.
4.6.4. Zajęcia określone w ust. 4.6.1. pkt 2 12) powinny być realizowane w
grupach 5-osobowych przez wykładowcę (egzaminatora) w czasie egzaminu
państwowego, przy czym uczestnicy kursu dwukrotnie dokonują na placu manewrowym
oceny 10 osób zdających egzamin.
4.6.5. Zajęcia określone w ust. 4.6.1. pkt 3 12) powinny być realizowane przez
wykładowcę (egzaminatora) w czasie egzaminu państwowego (w blokach
30-minutowych) w ten sposób, że kolejno każdy uczestnik kursu dokonuje razem z
egzaminatorem oceny jednej osoby zdającej egzamin z jazdy pojazdem w ruchu
miejskim.
4.7. Topografia miasta
4.7.1. W realizacji przedmiotu "Topografia miasta" należy ująć następujące
tematy:
- układy komunikacyjne miasta,
- rozkłady ruchu pieszych i pojazdów,
- komunikacja publiczna,
- drogi o podwyższonej prędkości,
- dobór tras egzaminacyjnych dających pełną możliwość sprawdzenia kwalifikacji
kandydatów na kierowców.
Załącznik nr 1 do programu szkolenia kandydatów na egzaminatorów osób
ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi.
Ilustracja
Ilustracja
*) Wpisać oznaczenie kategorii.
Załącznik nr 2 do programu szkolenia kandydatów na egzaminatorów osób
ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi.
Ilustracja



1) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra
Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 21 czerwca 1994 r. zmieniającego
rozporządzenie w sprawie uzyskiwania uprawnień do kierowania pojazdami i
uprawnień instruktorów, wykładowców, egzaminatorów oraz w sprawie szkolenia i
egzaminowania (Dz. U. Nr 76, poz. 346), które weszło w życie z dniem 4 sierpnia
1994 r.
2) Dodany przez ż 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
3) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
4) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 2 rozporządzenia wymienionego w przypisie
1.
5) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 3 rozporządzenia wymienionego w przypisie
1.
6) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 4 rozporządzenia wymienionego w przypisie
1.
7) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 5 rozporządzenia wymienionego w przypisie
1.
8) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 6 rozporządzenia wymienionego w przypisie
1.
9) Dodany przez ż 1 pkt 7 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
10) Zamieszczony w obwieszczeniu.
10a) Rozporządzenie zostało ogłoszone dnia 16 kwietnia 1992 r.
11) W załącznikach nr 1-9 numeracja akapitów w obrębie poszczególnych
załączników wprowadzona przez ż 1 pkt 8 rozporządzenia wymienionego w przypisie
1.
12) Zapis wynikający ze zmiany wprowadzonej przez ż 1 pkt 8 rozporządzenia
wymienionego w przypisie 1.
13) Dodany przez ż 1 pkt 9 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
14) Dodany przez ż 1 pkt 10 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
15) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 10 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
16) Dodany przez ż 1 pkt 10 lit. c) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
17) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 10 lit. c) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
18) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 10 lit. d) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
19) Przez ż 1 pkt 10 lit. d) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
20) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 10 lit. e) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
21) Dodany przez ż 1 pkt 10 lit. e) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
22) Przez ż 1 pkt 10 lit. e) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
23) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 10 lit. f) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
24) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 10 lit. g) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
25) Przez ż 1 pkt 10 lit. g) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
26) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 11 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
27) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 11 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
28) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 11 lit. c) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
29) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 11 lit. d) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
30) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 11 lit. e) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
31) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 11 lit. f) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
32) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 11 lit. g) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
33) Przez ż 1 pkt 11 lit. h) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
34) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 11 lit. h) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
35) Przez ż 1 pkt 11 lit. i) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
36) W formie ustalonej przez ż 1 pkt 12 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
37) Uaktualniony wykaz państw, które ratyfikowały postanowienia Konwencji o
ruchu drogowym, Protokół w sprawie znaków i sygnałów drogowych oraz Akt końcowy
podpisane w Genewie dnia 19 września 1949 r. (Dz. U. z 1959 r. Nr 54, poz. 321 i
324) i Konwencji o ruchu drogowym sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968
r. (Dz. U. z 1988 r. Nr 5, poz. 40 i 41).
38) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 12 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

457--z dnia 18 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i
przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników
zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w
zakresie rolnictwa i gospodarki żywnościowej.
458--z dnia 18 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i
przyznawania innych świadczeń dla pracowników zatrudnionych w państwowych
jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie transportu i
gospodarki morskiej.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

678--z dnia 10 października 1996 r. o ratyfikacji Konwencji o
odpowiedzialności osób utrzymujących hotele za rzeczy wniesione przez
gości hotelowych.
679--z dnia 10 października 1996 r. o ratyfikacji Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Kanadą o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach
karnych.
680--z dnia 11 października 1996 r. o zmianie ustawy o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji oraz ustawy - Prawo budowlane.

ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

681--z dnia 9 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych zasad wynagradzania osób zajmujących kierownicze stanowiska
państwowe.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

682--z dnia 2 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia wysokości opłaty za udzielenie informacji z rejestru skazanych
oraz sposobu jej uiszczania.
683--z dnia 6 grudnia 1996 r. w sprawie wysokości zryczałtowanej
równowartości kosztów postępowania w sprawach z oskarżenia prywatnego.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

684--z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie zasad przeprowadzania postępowania
kwalifikacyjnego dla kandydatów do służby w Straży Granicznej nie mających
wykształcenia średniego.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

685--z dnia 5 grudnia 1996 r. w sprawie treści, wzorów i sposobu
umieszczania napisów ostrzegających przed szkodliwością używania tytoniu
oraz informacji o zawartości substancji smolistych i nikotyny, a także w
sprawie dopuszczalnej zawartości substancji szkodliwych w wyrobach
tytoniowych i sposobu ustalania ich zawartości.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 20 listopada 1996 r.
uchylające rozporządzenie w sprawie ustanowienia czasowego zakazu wywozu
niektórych odpadów i złomu metali nieżelaznych.
(Dz. U. Nr 135, poz. 628)
Na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U.
z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434 oraz z
1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
ż 1. Uchyla się rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. w
sprawie ustanowienia czasowego zakazu wywozu niektórych odpadów i złomu metali
nieżelaznych (Dz. U. Nr 151, poz. 748).
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

KONWENCJA

589--o ochronie i zarządzaniu zasobami mintaja w centralnej części Morza
Beringa, sporządzona w Waszyngtonie dnia 16 czerwca 1994 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

590--z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą
Polską Konwencji o ochronie i zarządzaniu zasobami mintaja w centralnej
części Morza Beringa, sporządzonej w Waszyngtonie dnia 16 czerwca 1994 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 20 listopada 1996 r.
w sprawie przyznania żołnierzom jednostek wojskowych podporządkowanych
Ministrowi Spraw Wewnętrznych niektórych uprawnień funkcjonariuszy Policji.
(Dz. U. Nr 135, poz. 629)
Na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o urzędzie Ministra
Spraw Wewnętrznych (Dz. U. Nr 30, poz. 181 i z 1995 r. Nr 104, poz. 515)
zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Żołnierzom jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw
Wewnętrznych przysługują uprawnienia funkcjonariuszy Policji określone w art. 15
ust. 1 pkt 1, 3 i 5-7, w art. 16 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 5 oraz w art. 17 ust. 1
pkt 1-5 i 8 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179,
z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994
r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515
oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496), jeżeli wykonują zadania w
zakresie niezbędnym do ochrony osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe
oraz osób, które ze względu na dobro państwa należy objąć ochroną, ochrony
delegacji państw obcych przebywających na terenie Polski, a także ochrony i
zapewnienia należytego funkcjonowania urządzeń i obiektów służących najwyższym
organom władzy i administracji państwowej.
2. Do postępowania przy wykonywaniu działań, o których mowa w ust. 1, stosuje
się odpowiednio przepisy dotyczące funkcjonariuszy Policji.
ż 2. Traci moc uchwała nr 108 Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1990 r. w sprawie
przyznania żołnierzom jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw
Wewnętrznych niektórych uprawnień funkcjonariuszy Policji (Monitor Polski Nr 30,
poz. 236 i z 1991 r. Nr 29, poz. 210).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ ORAZ MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI
SPOŁECZNEJ
z dnia 14 października 1996 r.
w sprawie zasad organizowania nauczania kościelnego, nabożeństw i wykonywania
innych praktyk religijnych właściwych dla wyznania ewangelicko-metodystycznego
dzieciom i młodzieży przebywającym w zakładach wychowawczych i opiekuńczych, w
sanatoriach, prewentoriach i szpitalach oraz korzystającym z zorganizowanego
wypoczynku.
(Dz. U. Nr 135, poz. 630)
Na podstawie art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa
do Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
97, poz. 479) zarządza się, co następuje:
ż 1. Zakłady wychowawcze i opiekuńcze, w szczególności placówki
oświatowo-wychowawcze, opiekuńczo-wychowawcze i resocjalizacyjne oraz placówki
wypoczynku dzieci i młodzieży, działające na podstawie ustawy z dnia 7 września
1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz.
496), zwane dalej "placówkami", a także sanatoria, prewentoria i szpitale,
działające na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki
zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121,
poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682 i z 1996 r. Nr 24, poz. 110) oraz ustawy z
dnia 17 czerwca 1966 r. o uzdrowiskach i lecznictwie uzdrowiskowym (Dz. U. Nr
23, poz. 150, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1990
r. Nr 34, poz. 198), zwane dalej "zakładami", umożliwiają wykonywanie praktyk
religijnych przebywającym w nich dzieciom i młodzieży wyznania
ewangelicko-metodystycznego, zwanym dalej "dziećmi i młodzieżą", zgodnie z
życzeniem rodziców (opiekunów prawnych) bądź samych dzieci i młodzieży.
ż 2. Placówka i zakład zapewnia udział dzieci i młodzieży w nabożeństwach i
innych praktykach religijnych oraz w nauczaniu kościelnym.
ż 3. Placówka i zakład umożliwia dzieciom i młodzieży udział w rekolekcjach
prowadzonych przez Kościół Ewangelicko-Metodystyczny w Rzeczypospolitej Polskiej
oraz w spotkaniach o charakterze wychowawczo-religijnym z osobami duchownymi lub
świeckimi tego wyznania.
ż 4. W placówce i zakładzie mogą być umieszczone symbole religijne,
uwzględniające potrzeby religijne dzieci i młodzieży.
ż 5. Wykonywanie lub niewykonywanie praktyk religijnych w placówce i zakładzie
nie może być powodem dyskryminacji lub nietolerancji.
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żachowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

686--z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o zakładowym funduszu
świadczeń socjalnych oraz o zmianie niektórych ustaw.
687--z dnia 6 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

688--z dnia 13 grudnia 1996 r. w sprawie równorzędności pod względem
uposażenia prokuratorów, asesorów i aplikantów wojskowych jednostek
organizacyjnych prokuratury i wynagrodzeń prokuratorów, asesorów i
aplikantów powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury.

ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

689--z dnia 12 grudnia 1996 r. w sprawie zmian organizacyjnych w
Ministerstwie Sprawiedliwości.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW

690--z dnia 13 grudnia 1996 r. w sprawie nadania osobowości prawnej
Centrum Formacji Wspólnot Neokatechumenalnych Archidiecezji Lubelskiej z
siedzibą w Lublinie.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

691--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia czasowego zakazu
przywozu niektórych pojazdów samochodowych, nadwozi i podwozi do tych
pojazdów.
692--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń
przywozu i wywozu niektórych towarów.
693--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia czasowego zakazu
wywozu gęsi żywych i jaj gęsich.
694--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń
obrotu towarowego z zagranicą substancjami zubożającymi warstwę ozonową i
towarami zawierającymi te substancje.
695--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre maszyny i urządzenia technologiczne przywożone z zagranicy dla
przemysłu elektronicznego.
696--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu
elektrotechnicznego.
697--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary przywożone z zagranicy do celów wojskowych,
policyjnych, więziennictwa i obsługi granicznej.
698--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre surowce przywożone z zagranicy dla przemysłu kablowego.
699--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na części do montażu urządzeń telekomunikacyjnych przywożone z zagranicy.
700--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre wyroby techniki medycznej przywożone z zagranicy.
701--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego
na przywóz niektórych towarów pochodzących z Konfederacji Szwajcarskiej,
Królestwa Norwegii, Księstwa Liechtenstein i Republiki Islandii.
702--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na przywóz niektórych pojazdów samochodowych pochodzących z państw
członkowskich Unii Europejskiej.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ ORAZ MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI
SPOŁECZNEJ
z dnia 14 października 1996 r.
w sprawie zasad organizowania nabożeństw i katechizacji oraz wykonywania innych
praktyk religijnych, właściwych dla wyznania baptystycznego, dzieciom i
młodzieży przebywającym w zakładach wychowawczych i opiekuńczych, w sanatoriach,
prewentoriach i szpitalach oraz korzystającym z zorganizowanych form wypoczynku.
(Dz. U. Nr 135, poz. 631)
Na podstawie art. 18 ust. 3 ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa
do Kościoła Chrześcijan Baptystów w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 97,
poz. 480) zarządza się, co następuje:
ż 1. Zakłady wychowawcze i opiekuńcze, w szczególności placówki
oświatowo-wychowawcze, opiekuńczo-wychowawcze i resocjalizacyjne oraz placówki
wypoczynku dzieci i młodzieży, działające na podstawie ustawy z dnia 7 września
1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz.
496), zwane dalej "placówkami", a także sanatoria, prewentoria i szpitale,
działające na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki
zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121,
poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682 i z 1996 r. Nr 24, poz. 110) oraz ustawy z
dnia 17 czerwca 1966 r. o uzdrowiskach i lecznictwie uzdrowiskowym (Dz. U. Nr
23, poz. 150, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1990
r. Nr 34, poz. 198), zwane dalej "zakładami", umożliwiają wykonywanie praktyk
religijnych przebywającym w nich dzieciom i młodzieży wyznania baptystycznego,
zwanym dalej "dziećmi i młodzieżą", zgodnie z życzeniem rodziców (opiekunów
prawnych) bądź samych dzieci i młodzieży.
ż 2. Placówka i zakład zapewnia opiekę dzieciom i młodzieży podczas udziału w
nabożeństwach i innych praktykach religijnych oraz podczas uczestniczenia w
katechizacji.
ż 3. Placówka i zakład umożliwia dzieciom i młodzieży udział w rekolekcjach oraz
spotkaniach o charakterze wychowawczo-religijnym z osobami duchownymi lub
świeckimi wyznania baptystycznego.
ż 4. W placówce i zakładzie mogą być umieszczone symbole religijne,
uwzględniające potrzeby religijne dzieci i młodzieży.
ż 5. Wykonywanie lub niewykonywanie praktyk religijnych w placówce i zakładzie
nie może być powodem dyskryminacji lub nietolerancji.
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ ORAZ MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI
SPOŁECZNEJ
z dnia 14 października 1996 r.
w sprawie zasad organizowania nabożeństw, katechizacji i wykonywania innych
praktyk religijnych właściwych dla wyznania polskokatolickiego dzieciom i
młodzieży przebywającym w zakładach wychowawczych i opiekuńczych, w sanatoriach,
prewentoriach i szpitalach oraz korzystającym z zorganizowanego wypoczynku.
(Dz. U. Nr 135, poz. 632)
Na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa
do Kościoła Polskokatolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 97, poz.
482) zarządza się, co następuje:
ż 1. Zakłady wychowawcze i opiekuńcze, w szczególności placówki
oświatowo-wychowawcze, opiekuńczo-wychowawcze i resocjalizacyjne oraz placówki
wypoczynku dzieci i młodzieży, działające na podstawie ustawy z dnia 7 września
1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz.
496), zwane dalej "placówkami", a także sanatoria, prewentoria i szpitale,
działające na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki
zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121,
poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682 i z 1996 r. Nr 24, poz. 110) oraz ustawy z
dnia 17 czerwca 1966 r. o uzdrowiskach i lecznictwie uzdrowiskowym (Dz. U. Nr
23, poz. 150, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1990
r. Nr 34, poz. 198), zwane dalej "zakładami", umożliwiają wykonywanie praktyk
religijnych przebywającym w nich dzieciom i młodzieży wyznania
polskokatolickiego, zwanym dalej "dziećmi i młodzieżą", zgodnie z życzeniem
rodziców (opiekunów prawnych) bądź samych dzieci i młodzieży.
ż 2. Placówka i zakład zapewnia opiekę dzieciom i młodzieży podczas udziału w
nabożeństwach i innych praktykach religijnych oraz podczas uczestniczenia w
katechizacji.
ż 3. Placówka i zakład umożliwia dzieciom i młodzieży udział w rekolekcjach oraz
spotkaniach o charakterze wychowawczo-religijnym z osobami duchownymi lub
świeckimi wyznania polskokatolickiego.
ż 4. W placówce i zakładzie mogą być umieszczone symbole religijne,
uwzględniające potrzeby religijne dzieci i młodzieży.
ż 5. Wykonywanie lub niewykonywanie praktyk religijnych w placówce i zakładzie
nie może być powodem dyskryminacji lub nietolerancji.
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia
Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żachowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 6 listopada 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie kwalifikacji i innych wymagań, których
spełnienie uprawnia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.
(Dz. U. Nr 135, poz. 633)
Na podstawie art. 81 ust. 3 pkt. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o
rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie
kwalifikacji i innych wymagań, których spełnienie uprawnia do usługowego
prowadzenia ksiąg rachunkowych (Dz. U. Nr 140, poz. 790 i z 1995 r. Nr 71, poz.
356), w ż 6 wyraz "dwóch" zastępuje się wyrazem "trzech".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w.z. K. Kalicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

703--z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów.

704--z dnia 6 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o podatkach i opłatach
lokalnych i ustawy o finansowaniu gmin.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ

705--z dnia 28 listopada 1996 r. w sprawie zasad organizowania kształcenia
dzieci obywateli polskich czasowo przebywających za granicą.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

706--z dnia 13 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
oznaczania wyrobów znakami akcyzy.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

707--z dnia 10 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia sądów rejonowych prowadzących księgi wieczyste oraz obszarów
ich właściwości miejscowej.
708--z dnia 10 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
utworzenia sądów pracy i ubezpieczeń społecznych (wydziałów pracy i
ubezpieczeń społecznych) w sądach wojewódzkich i sądów pracy (wydziałów
pracy) w sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów
właściwości.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW SPRAWIEDLIWOŚCI I OBRONY NARODOWEJ

709--z dnia 13 grudnia 1996 r. w sprawie obliczania wydatków w
postępowaniu karnym.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

710--z dnia 11 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu
leków podstawowych i uzupełniających.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 14 listopada 1996 r.
w sprawie regulaminu dyscyplinarnego funkcjonariuszy Służby Więziennej.
(Dz. U. Nr 135, poz. 634)
Na podstawie art. 133 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej
(Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
ż 1. 1. Rozporządzenie normuje szczegółowe zasady i tryb przeprowadzania
postępowań dyscyplinarnych, wymierzania kar dyscyplinarnych i ich wykonywania,
zawieszania, zacierania i darowania, a także odwoływania się od wymierzonych
kar, szczegółową organizację sądów dyscyplinarnych, ich właściwość i tryb
wybierania ich członków oraz zasady i tryb postępowania przed tymi sądami.
2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) "ustawa" - ustawę z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr
61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496),
2) "Centralny Zarząd" - Centralny Zarząd Służby Więziennej,
3) "okręgowy inspektorat" - okręgowy inspektorat Służby Więziennej,
4) "Dyrektor Generalny" - Dyrektora Generalnego Służby Więziennej,
5) "dyrektor okręgowy" - dyrektora okręgowego Służby Więziennej,
6) "funkcjonariusz" - funkcjonariusza Służby Więziennej,
7) "ośrodek szkolenia" - ośrodek szkolenia Służby Więziennej,
8) "ośrodek doskonalenia" - ośrodek doskonalenia kadr Służby Więziennej,
9) "przewinienie" - czyn podlegający odpowiedzialności dyscyplinarnej,
10) "przełożony" - przełożony właściwy w sprawach osobowych funkcjonariusza.
Rozdział 2
Zasady wymierzania kar dyscyplinarnych
ż 2. 1. Za przewinienia wymierza się funkcjonariuszom kary dyscyplinarne, jeżeli
wcześniej stosowane inne środki dyscyplinujące okazały się nieskuteczne lub ze
względu na wagę przewinienia stosowanie tych środków byłoby niewystarczające.
2. Wymierzenie kary dyscyplinarnej powinno być poprzedzone dokładnym ustaleniem
rodzaju przewinienia i okoliczności, w jakich przewinienie zostało popełnione.
Obwinionemu należy umożliwić złożenie ustnych lub pisemnych wyjaśnień.
ż 3. 1. Przy wymiarze kary dyscyplinarnej bierze się pod uwagę w szczególności:
rodzaj i wagę przewinienia, okoliczności, w jakich zostało popełnione, pobudki
czynu, stopień winy, zachowanie się obwinionego przed i po popełnieniu
przewinienia, okres pozostawania w służbie i opinię służbową.
2. Wymiar kary dyscyplinarnej powinien ponadto uwzględniać: skutki przewinienia,
czy popełnione było pod wpływem alkoholu lub innego środka odurzającego oraz czy
w stosunku do funkcjonariusza jest już orzeczona kara dyscyplinarna.
ż 4. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, za jedno przewinienie wymierza się tylko
jedną karę dyscyplinarną, a za kilka przewinień rozpatrywanych łącznie - karę
dyscyplinarną odpowiednio surowszą.
ż 5. Komendanci ośrodków szkolenia, w odniesieniu do funkcjonariuszy
odbywających szkolenie, mogą wymierzać kary dyscyplinarne określone w art. 126
ust. 1 pkt 1-3 i ust. 3 ustawy.
Rozdział 3
Postępowanie dyscyplinarne
ż 6. 1. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna się, jeżeli zachodzi uzasadnione
podejrzenie popełnienia przez funkcjonariusza przewinienia.
2. Postępowanie dyscyplinarne ma na celu w szczególności:
1) ustalenie, czy przewinienie rzeczywiście zostało popełnione oraz w jakim
czasie i przez kogo,
2) wszechstronne wyjaśnienie przyczyn i okoliczności popełnienia przewinienia.
ż 7. 1. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna z urzędu przełożony.
2. Postępowanie dyscyplinarne można wszcząć także na wniosek sądu, prokuratora,
organu powołanego do orzekania w sprawach o wykroczenia albo innego
zainteresowanego organu, instytucji lub innej osoby.
ż 8. 1. Przed wszczęciem postępowania dyscyplinarnego można podjąć niezbędne
czynności wyjaśniające, jeżeli wiadomość o popełnieniu przewinienia budzi
wątpliwości, w szczególności co do popełnienia tego czynu lub co do osoby
sprawcy.
2. Czynności, o których mowa w ust. 1, powinny być ukończone w terminie 14 dni
od dnia ich podjęcia.
ż 9. 1. Nie wszczyna się postępowania dyscyplinarnego, a wszczęte umarza, gdy
zachodzi okoliczność wyłączająca postępowanie:
1) czynu nie popełniono albo czyn nie zawiera znamion przewinienia,
2) postępowanie karne zakończyło się orzeczeniem uniewinniającym, a czyn nie
stanowił naruszenia dyscypliny służbowej,
3) sprawca przewinienia nie podlega orzecznictwu dyscyplinarnemu,
4) sprawca przewinienia zmarł,
5) nastąpiło przedawnienie,
6) postępowanie co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie
ukończone lub wszczęte wcześniej toczy się.
2. Postępowania dyscyplinarnego można nie wszczynać, a wszczęte można umorzyć, w
szczególności gdy:
1) okoliczności popełnionego przewinienia nie budzą wątpliwości, a naruszenie
dyscypliny służbowej jest znikome,
2) sprawca przewinienia pisemnie zgłosi wystąpienie ze służby,
3) wystąpiła długotrwała choroba sprawcy przewinienia.
ż 10. 1. Wszczęcie postępowania dyscyplinarnego następuje w formie
postanowienia, którego odpis doręcza się obwinionemu oraz przesyła się
niezwłocznie wyższemu przełożonemu.
2. Postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego powinno zawierać:
1) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe funkcjonariusza wydającego
postanowienie,
2) datę i miejsce wydania,
3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego,
4) powołanie podstawy prawnej,
5) określenie zarzucanego przewinienia,
6) podanie przepisu, który został naruszony,
7) oznaczenie osoby albo zespołu osób wyznaczonych do prowadzenia postępowania,
8) uzasadnienie,
9) pouczenie, czy i w jakim trybie służy na nie zażalenie.
ż 11. 1. Postępowanie dyscyplinarne przeprowadza przełożony lub wyznaczony przez
niego funkcjonariusz albo zespół funkcjonariuszy.
2. Postępowanie dyscyplinarne przeciwko oficerom Służby Więziennej przeprowadza
funkcjonariusz w stopniu oficera.
ż 12. 1. Funkcjonariusza wyłącza się od prowadzenia postępowania
dyscyplinarnego, jeżeli:
1) sprawa dotyczy go bezpośrednio,
2) jest małżonkiem obwinionego lub osoby przez niego pokrzywdzonej,
3) jest krewnym lub powinowatym obwinionego lub pokrzywdzonego, w rozumieniu
przepisów Kodeksu postępowania karnego, dotyczących wyłączenia sędziego z mocy
prawa od udziału w sprawie,
4) był świadkiem zdarzenia,
5) pomiędzy nim a obwinionym lub pokrzywdzonym zachodzi stosunek osobisty mogący
wywołać wątpliwości co do bezstronności prowadzącego postępowanie.
2. Prowadzącego postępowanie dyscyplinarne można wyłączyć od udziału w tym
postępowaniu z innych uzasadnionych przyczyn.
3. Prowadzący postępowanie dyscyplinarne bada z urzędu, czy nie zachodzą
okoliczności uzasadniające jego wyłączenie od udziału w postępowaniu
dyscyplinarnym.
4. O zaistnieniu okoliczności wymienionych w ust. 1 prowadzący postępowanie
dyscyplinarne funkcjonariusz powiadamia przełożonego, który go wyznaczył, a
jeżeli postępowanie dyscyplinarne prowadzi przełożony - powiadamia wyższego
przełożonego.
5. O wyłączeniu prowadzącego postępowanie dyscyplinarne decydują przełożeni, o
których mowa w ust. 4, na jego wniosek lub z urzędu.
6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do wykonywania czynności
wyjaśniających.
7. Obwiniony i pokrzywdzony mają prawo złożyć do przełożonego wniosek o
wyłączenie prowadzącego postępowanie z przyczyn, o których mowa w ust. 1 lub 2,
a jeżeli postępowanie dyscyplinarne prowadzi przełożony - do wyższego
przełożonego.
8. Nieuwzględnienie wniosku, o którym mowa w ust. 7, wymaga wydania
postanowienia.
ż 13. 1. Prowadzący postępowanie dyscyplinarne zbiera dowody i podejmuje
czynności niezbędne do wyjaśnienia sprawy, a w szczególności: przesłuchuje
obwinionego, świadków i pokrzywdzonych, zleca lub występuje do przełożonego z
wnioskiem o zlecenie przeprowadzenia odpowiednich badań i ekspertyz oraz zasięga
niezbędnych opinii.
2. O przeprowadzenie czynności poza miejscowością, w której toczy się
postępowanie dyscyplinarne, można zwrócić się do kierownika jednostki
organizacyjnej Służby Więziennej, położonej najbliżej miejsca, w której czynność
ta ma być dokonana.
3. Z przesłuchania obwinionego, świadków i biegłych w sprawie sporządza się
protokół, chyba że osoby te złożyły pisemne oświadczenia, które prowadzący
postępowanie dyscyplinarne uzna za wystarczające.
4. Materiały przekazane przez organy, instytucje lub osoby określone w ż 7 ust.
2 włącza się do akt postępowania dyscyplinarnego.
ż 14. 1. W toku postępowania dyscyplinarnego prowadzący postępowanie
dyscyplinarne wydaje postanowienia, jeżeli rozporządzenie tak stanowi.
2. Przepis ż 10 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
3. Na postanowienie przysługuje zażalenie, o ile rozporządzenie tak stanowi.
4. Zażalenie wnosi się w terminie 3 dni od doręczenia postanowienia do
przełożonego, a jeżeli postanowienie wydał ten przełożony - do wyższego
przełożonego.
ż 15. W toku postępowania dyscyplinarnego obwiniony ma prawo do:
1) odmowy składania wyjaśnień,
2) zgłaszania wniosków dowodowych,
3) przeglądania akt.
ż 16. 1. Wnioski o przeprowadzenie dowodów zgłasza się na piśmie prowadzącemu
postępowanie dyscyplinarne, ze wskazaniem okoliczności, które mają być
udowodnione.
2. Prowadzący postępowanie dyscyplinarne nie może odmówić przeprowadzenia
dowodów mających istotne znaczenie dla wyjaśnienia sprawy.
3. Wniosku o przeprowadzenie dowodu nie uwzględnia się, gdy:
1) przeprowadzenie dowodu jest niedopuszczalne,
2) okoliczność, która ma zostać udowodniona, jest już udowodniona zgodnie z
twierdzeniem wnioskodawcy,
3) okoliczności nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy lub dowodu nie da
się przeprowadzić.
4. Oddalenie wniosku wymaga wydania postanowienia.
ż 17. 1. Postępowanie dyscyplinarne powinno być zakończone w terminie 30 dni od
dnia wszczęcia postępowania.
2. W uzasadnionych przypadkach przełożony może przedłużyć postępowanie
dyscyplinarne na czas oznaczony.
ż 18. 1. Przełożony może zawiesić postępowanie dyscyplinarne do czasu
prawomocnego zakończenia postępowania karnego, zwłaszcza gdy ukaranie
dyscyplinarne jest zależne od wyników postępowania karnego i nie stanowi
naruszenia dyscypliny służbowej.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy popełnienie przestępstwa przez
funkcjonariusza jest oczywiste i pozostawienie go w służbie godzi w jej interes.
3. Przełożony, o którym mowa w ust. 1, może zawiesić postępowanie dyscyplinarne,
gdy zachodzi długotrwała przeszkoda uniemożliwiająca prowadzenie postępowania.
4. Na postanowienie o zawieszeniu postępowania dyscyplinarnego obwinionemu i
pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie.
5. Po ustaniu przyczyn uzasadniających zawieszenie postępowania dyscyplinarnego
przełożony wydaje postanowienie o podjęciu zawieszonego postępowania.
ż 19. 1. Jeżeli prowadzący postępowanie dyscyplinarne uzna, że zostały
wyjaśnione wszystkie okoliczności sprawy, zaznajamia obwinionego z materiałami
postępowania dyscyplinarnego i poucza go o prawie zgłoszenia wniosku o ich
uzupełnienie w terminie 3 dni. Przepis ż 15 i 16 stosuje się odpowiednio.
2. Wniosek o uzupełnienie postępowania dyscyplinarnego rozpatruje prowadzący
postępowanie. Na postanowienie o odmowie uwzględnienia wniosku o uzupełnienie
postępowania obwinionemu przysługuje zażalenie.
3. Z czynności zaznajomienia obwinionego z aktami postępowania dyscyplinarnego
sporządza się protokół.
ż 20. 1. Jeżeli nie zachodzi potrzeba uzupełnienia postępowania dyscyplinarnego,
prowadzący sporządza w terminie 3 dni sprawozdanie kończące postępowanie.
2. Sprawozdanie kończące postępowanie dyscyplinarne powinno zawierać:
1) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe funkcjonariusza, który
prowadził postępowanie,
2) stanowisko służbowe przełożonego, który wydał postanowienie o wszczęciu
postępowania dyscyplinarnego,
3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego,
4) dokładne określenie zarzucanego obwinionemu czynu, ze wskazaniem czasu,
miejsca, sposobu i okoliczności popełnienia zarzucanego czynu oraz jego skutków,
5) opis ustalonego stanu faktycznego na podstawie zebranych dowodów,
6) wnioski dotyczące umorzenia postępowania dyscyplinarnego bądź wymiaru kary, z
uzasadnieniem i wskazaniem okoliczności łagodzących i obciążających.
ż 21. 1. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, po wysłuchaniu
obwinionego, orzeka się o:
1) umorzeniu postępowania dyscyplinarnego,
2) uznaniu obwinionego za winnego popełnienia przewinienia i wymierzeniu kary.
2. Orzeczenia, o których mowa w ust. 1, należy wydać nie później niż w ciągu 7
dni od dnia sporządzenia sprawozdania kończącego postępowanie dyscyplinarne.
3. Umorzenie postępowania dyscyplinarnego wymaga wydania postanowienia.
4. Obwinionego nie wysłuchuje się w razie:
1) tymczasowego aresztowania,
2) długotrwałej, obłożnej choroby,
3) odmowy stawienia się lub nie usprawiedliwionej nieobecności.
ż 22. Jeżeli przełożony uzna, że należy wymierzyć karę, do której wymierzenia
nie jest uprawniony, akta postępowania dyscyplinarnego przesyła właściwemu
wyższemu przełożonemu z wnioskiem o wydanie orzeczenia o wymierzeniu określonej
kary.
ż 23. 1. Orzeczenie o wymierzeniu kary dyscyplinarnej powinno zawierać:
1) imię i nazwisko przełożonego, który wydał orzeczenie, z podaniem jego stopnia
oraz stanowiska służbowego,
2) datę i miejsce wydania,
3) stopień, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe obwinionego,
4) opis zarzucanego obwinionemu czynu, wraz z podaniem przepisu, który został
naruszony,
5) rozstrzygnięcie w sprawie,
6) uzasadnienie faktyczne i prawne orzeczenia,
7) pouczenie o prawie wniesienia zażalenia,
8) podpis przełożonego i pieczęć jednostki.
2. Orzeczenie o wymierzeniu kary dyscyplinarnej doręcza się niezwłocznie
obwinionemu; orzeczenie to przesyła się w terminie 3 dni do wyższego
przełożonego.
Rozdział 4
Organizacja i właściwość sądów dyscyplinarnych oraz tryb wybierania ich członków
ż 24. 1. Tworzy się sądy dyscyplinarne przy:
1) Centralnym Zarządzie,
2) okręgowych inspektoratach.
2. Kierownicy jednostek organizacyjnych wymienionych w ust. 1 oraz jednostki
organizacyjne, w których odbywa się rozprawa, zapewniają sądom dyscyplinarnym
obsługę administracyjną.
ż 25. 1. Sąd dyscyplinarny przy Centralnym Zarządzie jest właściwy do
rozpoznawania zażaleń od wymierzonej kary dyscyplinarnej w stosunku do:
1) funkcjonariuszy pełniących służbę w Centralnym Zarządzie oraz pozostających w
dyspozycji Ministra Sprawiedliwości lub Dyrektora Generalnego,
2) dyrektorów okręgowych i ich zastępców,
3) dyrektorów zakładów karnych i aresztów śledczych oraz ich zastępców,
4) komendantów ośrodków szkolenia i ich zastępców,
5) komendantów ośrodków doskonalenia i ich zastępców,
6) funkcjonariuszy delegowanych do pełnienia służby poza Służbą Więzienną.
2. Sąd dyscyplinarny, o którym mowa w ust. 1, jest także właściwy do
rozpoznawania zażaleń od wymierzonej kary dyscyplinarnej w stosunku do
funkcjonariuszy, co do których orzeczenie o ukaraniu wydał Minister
Sprawiedliwości lub Dyrektor Generalny.
3. Sąd dyscyplinarny przy okręgowym inspektoracie jest właściwy do rozpoznawania
zażaleń od wymierzonej kary dyscyplinarnej w stosunku do funkcjonariuszy
pełniących służbę w okręgowym inspektoracie oraz w jednostkach organizacyjnych
Służby Więziennej podległych dyrektorowi okręgowemu, z zastrzeżeniem ust. 2.
4. W stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę w ośrodkach szkolenia, z
zastrzeżeniem ust. 1 pkt 4, oraz odbywających szkolenie zawodowe w tych
ośrodkach, właściwym do rozpoznania zażaleń od wymierzonej kary dyscyplinarnej
jest sąd dyscyplinarny działający przy okręgowym inspektoracie, na którego
terenie położony jest ośrodek.
ż 26. 1. W skład sądu dyscyplinarnego przy Centralnym Zarządzie wchodzą:
1) czterej funkcjonariusze - wybrani w drodze tajnego głosowania przez zebranie
ogólne funkcjonariuszy pełniących służbę w Centralnym Zarządzie oraz
funkcjonariuszy pozostających w dyspozycji Ministra Sprawiedliwości i Dyrektora
Generalnego,
2) po jednym funkcjonariuszu - wybranym, w każdym okręgu, w drodze tajnego
głosowania przez zebrania dyrektorów okręgowych i ich zastępców, dyrektorów
zakładów karnych i aresztów śledczych i ich zastępców, komendantów ośrodków
szkolenia i komendantów ośrodków doskonalenia oraz ich zastępców.
2. W skład sądu dyscyplinarnego przy okręgowym inspektoracie wchodzą
funkcjonariusze wybierani w drodze tajnego głosowania przez zebrania ogólne
załóg jednostek organizacyjnych, podległych dyrektorowi okręgowemu, po dwóch z
każdej jednostki, w tym co najmniej jeden oficer.
3. Ten sam funkcjonariusz nie może być członkiem więcej niż jednego sądu
dyscyplinarnego.
ż 27. 1. Kadencja sądu dyscyplinarnego trwa 4 lata.
2. Kadencja nowo wybranego sądu dyscyplinarnego rozpoczyna się od następnego
dnia po zakończeniu kadencji poprzedniego sądu dyscyplinarnego.
ż 28. 1. Zebranie funkcjonariuszy dla dokonania wyboru członków sądu
dyscyplinarnego zwołuje się najpóźniej na 30 dni przed upływem kadencji sądu
dyscyplinarnego.
2. Zebrania zwołują właściwi kierownicy jednostek organizacyjnych.
3. Udział w zebraniu wyborczym i głosowaniu jest obowiązkiem służbowym
funkcjonariuszy.
4. Do ważności wyborów jest konieczna obecność co najmniej połowy
funkcjonariuszy obowiązanych do udziału w zebraniu wyborczym.
5. Zebranie wyborcze wybiera w głosowaniu jawnym zwykłą większością głosów
przewodniczącego zebrania oraz trzyosobową komisję wyborczą dla przeprowadzenia
i ustalenia wyników wyborów.
ż 29. 1. Kandydatów do sądu dyscyplinarnego może zgłaszać każdy funkcjonariusz
biorący udział w zebraniu wyborczym.
2. Kandydatami na członków sądu dyscyplinarnego nie mogą być funkcjonariusze,
wobec których jest wykonywana kara dyscyplinarna, oraz funkcjonariusze,
przeciwko którym toczy się postępowanie karne lub dyscyplinarne.
3. Za wybranych uznaje się funkcjonariuszy, którzy otrzymali najwięcej głosów.
4. Kierownicy jednostek organizacyjnych, przy których utworzono sądy
dyscyplinarne, organizują zebrania członków w celu ich ukonstytuowania się.
ż 30. 1. Przewodniczącego i dwóch wiceprzewodniczących sądu dyscyplinarnego
wybierają ze swego grona członkowie sądu dyscyplinarnego; przewodniczący sądu
dyscyplinarnego powiadamia kierowników jednostek organizacyjnych Służby
Więziennej, położonych na terenie jego działania, o ukonstytuowaniu się składu
sądu dyscyplinarnego.
2. W przypadku nieobecności przewodniczącego sądu dyscyplinarnego zastępuje go
wiceprzewodniczący starszy stopniem.
ż 31. 1. Przewodniczący sądu dyscyplinarnego wyznacza skład orzekający oraz
przewodniczącego składu orzekającego.
2. Członek sądu dyscyplinarnego nie może orzekać w sprawie obwinionego
funkcjonariusza, pełniącego służbę w tej samej jednostce organizacyjnej Służby
Więziennej, a także w sprawie, w której prowadził postępowanie dyscyplinarne.
3. Przepis ż 12 stosuje się odpowiednio do członków składów orzekających, z tym
że o wyłączeniu członka składu orzekającego zarządza przewodniczący sądu
dyscyplinarnego.
ż 32. Sąd dyscyplinarny orzeka w składzie trzyosobowym.
ż 33. Rozprawa przed sądem dyscyplinarnym jest jawna dla funkcjonariuszy, chyba
że zachodzą okoliczności uzasadniające wyłączenie jawności w myśl przepisów
Kodeksu postępowania karnego.
ż 34. 1. Mandat członka sądu dyscyplinarnego wygasa w razie:
1) zwolnienia ze Służby Więziennej,
2) przeniesienia do innej jednostki organizacyjnej Służby Więziennej poza obszar
terytorialnego działania danego sądu dyscyplinarnego.
2. Utrata mandatu członka sądu dyscyplinarnego następuje w razie skazania go
prawomocnym wyrokiem sądu albo prawomocnym orzeczeniem kary dyscyplinarnej.
3. Członek sądu dyscyplinarnego może zrzec się mandatu.
4. Mandat członka sądu dyscyplinarnego ulega zawieszeniu w razie wszczęcia
przeciwko niemu postępowania karnego lub dyscyplinarnego.
5. Przewodniczący sądu dyscyplinarnego powiadamia kierowników jednostek
organizacyjnych Służby Więziennej, położonych na terenie jego działania, o
wygaśnięciu, utracie, zrzeczeniu się lub zawieszeniu mandatu członka sądu
dyscyplinarnego.
ż 35. 1. W razie zmniejszenia się składu sądu dyscyplinarnego, utrudniającego
jego funkcjonowanie, kierownik jednostki organizacyjnej Służby Więziennej, przy
której działa sąd dyscyplinarny, zarządza przeprowadzenie wyborów
uzupełniających na okres do końca kadencji sądu dyscyplinarnego.
2. Wybory, o których mowa w ust. 1, przeprowadza się w jednostkach, w których
nastąpiło wygaśnięcie, utrata lub zrzeczenie się mandatu członka sądu
dyscyplinarnego.
Rozdział 5
Postępowanie odwoławcze
ż 36. 1. Zażalenie na orzeczenie o wymierzeniu kary dyscyplinarnej wnosi się do
właściwego sądu dyscyplinarnego w terminie 7 dni od dnia doręczenia orzeczenia.
2. W razie wymierzenia kary dyscyplinarnej zakazu opuszczania miejsca
zakwaterowania, termin do wniesienia zażalenia wynosi 3 dni.
3. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem przełożonego, który wydał zaskarżone
orzeczenie.
ż 37. Wniesienie zażalenia wstrzymuje wykonanie orzeczenia, z wyjątkiem kary, o
której mowa w art. 126 ust. 3 ustawy.
ż 38. 1. Jeżeli orzeczenie zostało zaskarżone jedynie na korzyść obwinionego,
przełożony, który je wydał, może uwzględnić zażalenie, powiadamiając o tym
wyższego przełożonego; w razie nieuwzględnienia zażalenia, przekazuje je
niezwłocznie, wraz z materiałami postępowania dyscyplinarnego, właściwemu sądowi
dyscyplinarnemu.
2. W razie wniesienia zażalenia przez obwinionego oraz przez wyższego
przełożonego, przewodniczący sądu dyscyplinarnego doręcza im odpisy zażaleń.
3. W zażaleniu należy podać, czego domaga się strona skarżąca.
ż 39. 1. W toku postępowania przed sądem dyscyplinarnym obwiniony ma prawo do
ustanowienia obrońcy spośród funkcjonariuszy, jeżeli funkcjonariusz wyrazi na to
zgodę.
2. Ustanowienie obrońcy stwierdza się na piśmie.
3. Obrońca ma prawo w szczególności do:
1) zaznajomienia się z materiałami postępowania dyscyplinarnego,
2) zadawania pytań i składania wniosków dowodowych,
3) wnoszenia zażaleń na zarządzenia wydane w toku postępowania przed sądem
dyscyplinarnym.
ż 40. 1. W razie wniesienia zażalenia na korzyść obwinionego, oskarżycielem w
postępowaniu przed sądem dyscyplinarnym jest funkcjonariusz wyznaczony przez
przełożonego, który wydał zaskarżone orzeczenie.
2. W razie wniesienia zażalenia na niekorzyść obwinionego, oskarżycielem w
postępowaniu przed sądem dyscyplinarnym jest funkcjonariusz wyznaczony przez
wyższego przełożonego.
3. przepisy ż 12 i 39 ust. 3 stosuje się odpowiednio do osób, o których mowa w
ust. 1 i 2.
ż 41. Sąd dyscyplinarny orzeka po przeprowadzeniu rozprawy, rozpoznając sprawę w
granicach zażalenia.
ż 42. Sąd dyscyplinarny w uzasadnionych przypadkach przeprowadza postępowanie
dowodowe co do istoty sprawy, a w szczególności może zarządzić przeprowadzenie
dowodu bezpośrednio na rozprawie; przepis ż 13 stosuje się odpowiednio.
ż 43. 1. Sąd dyscyplinarny może orzec na niekorzyść obwinionego tylko wtedy, gdy
zażalenie wniesiono na jego niekorzyść, i tylko w granicach zażalenia.
2. Zażalenie wniesione na niekorzyść obwinionego może spowodować orzeczenie
także na jego korzyść.
ż 44. 1. Przewodniczący sądu dyscyplinarnego po stwierdzeniu, że zażalenie
zostało wniesione przez osobę uprawnioną i w terminie, wyznacza skład orzekający
i kieruje sprawę na posiedzenie.
2. Przewodniczący sądu dyscyplinarnego odmawia przyjęcia zażalenia, jeżeli
zostało wniesione po terminie lub przez osobę nieuprawnioną albo jest
niedopuszczalne z mocy ustawy; na zarządzenie przewodniczącego stronom
przysługuje zażalenie. W celu rozpatrzenia zażalenia przewodniczący sądu
dyscyplinarnego wyznacza skład orzekający, który rozstrzyga o przyjęciu lub
odmowie przyjęcia zażalenia na orzeczenie dyscyplinarne.
3. Przewodniczący sądu dyscyplinarnego może przywrócić obwinionemu termin do
wniesienia zażalenia, jeżeli obwiniony uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło
wskutek nie zawinionej przez niego przeszkody.
4. Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia składa się, wraz z
zażaleniem, w trybie określonym w ż 36 ust. 1.
ż 45. Na posiedzeniu skład orzekający wydaje postanowienie o rozpoznaniu
zażalenia na rozprawie, wyznaczając jednocześnie jej termin, rozstrzyga o
konieczności wezwania świadków lub dopuszczeniu innych dowodów, w tym może
zażądać nadesłania akt osobowych obwinionego.
ż 46. 1. Rozprawa powinna odbyć się w jednostce organizacyjnej, w której
obwiniony pełni służbę, a w przypadku, o którym mowa w ż 25 ust. 1, w Centralnym
Zarządzie - w terminie 14 dni od dnia wpływu zażalenia do sądu dyscyplinarnego.
2. Niestawiennictwo stron prawidłowo powiadomionych nie wstrzymuje rozpoznania
sprawy, o czym należy pouczyć strony.
ż 47. 1. Przewodniczący składu orzekającego kieruje rozprawą i czuwa nad jej
prawidłowym przebiegiem, bacząc, aby zostały wyjaśnione wszystkie istotne
okoliczności sprawy, w miarę możliwości w ciągu jednej rozprawy.
2. Przewodniczący składu orzekającego w szczególności: otwiera, prowadzi i
odracza rozprawę, zarządza przerwy w rozprawie, udziela głosu stronom, a także
ogłasza orzeczenie sądu dyscyplinarnego.
3. Na zarządzenie przewodniczącego składu orzekającego stronom przysługuje
zażalenie, gdy rozporządzenie tak stanowi. Na postanowienie sądu
dyscyplinarnego, wydane na skutek zaskarżenia zarządzenia, zażalenie nie
przysługuje.
ż 48. 1. Przewód sądowy rozpoczyna ustne sprawozdanie, w którym przewodniczący
składu orzekającego lub wyznaczony przez niego członek składu orzekającego
przedstawia stan sprawy, a w szczególności treść zaskarżonego orzeczenia oraz
zarzuty i wnioski podniesione w zażaleniu, jak również kwestie wymagające
rozstrzygnięcia z urzędu.
2. Przed przystąpieniem do przesłuchania świadka lub biegłego przewodniczący
składu orzekającego uprzedza o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.
Świadka przesłuchuje się w czasie nieobecności tych świadków, którzy nie złożyli
jeszcze zeznań.
3. Strony mogą zadawać świadkom pytania i składać wnioski o przeprowadzenie
dowodów; przepis ż 16 stosuje się odpowiednio.
4. Na zarządzenie przewodniczącego w przedmiocie oddalenia wniosku dowodowego
stronom przysługuje zażalenie do składu orzekającego.
5. Po zakończeniu postępowania dowodowego, przewodniczący składu orzekającego
udziela głosu stronom.
ż 49. 1. Z przebiegu rozprawy sporządza się protokół przez protokolanta
wyznaczonego przez przewodniczącego składu orzekającego. Protokół powinien
zawierać w szczególności:
1) oznaczenie czynności, jej czasu i miejsca oraz osób w niej uczestniczących,
2) przebieg rozprawy oraz oświadczenia i wnioski uczestników,
3) wydane w toku rozprawy postanowienia i zarządzenia,
4) w miarę potrzeby, stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu
rozprawy.
2. Protokół podpisują przewodniczący składu orzekającego i protokolant.
ż 50. 1. Po zamknięciu przewodu sądowego przewodniczący udziela głosu stronom.
Po wysłuchaniu przemówień sąd dyscyplinarny niezwłocznie przystępuje do narady
nad orzeczenie,.
2. Przebieg narady i głosowanie nad orzeczeniem są tajne.
3. Z przebiegu narady i głosowania nie sporządza się protokołu.
4. Naradą i głosowaniem kieruje przewodniczący.
ż 51. 1. Orzeczenie zapada większością głosów.
2. Orzeczenie podpisują wszyscy członkowie składu orzekającego, nie wyłączając
przegłosowanego.
3. Podpisując orzeczenie, członek składu orzekającego ma prawo zaznaczyć na
orzeczeniu swoje zdanie odrębne.
ż 52. 1. Sąd dyscyplinarny, po rozpoznaniu sprawy i naradzie, orzeka o:
1) utrzymaniu orzeczenia w mocy,
2) zmianie orzeczenia albo
3) uchyleniu orzeczenia i skierowaniu sprawy do ponownego rozpoznania przez
przełożonego, z jednoczesnym wytknięciem uchybień.
2. Jeśli pozwalają na to zebrane dowody, sąd dyscyplinarny zmienia zaskarżone
orzeczenie, orzekając odmiennie co do istoty, lub uchyla je i umarza
postępowanie; w innych przypadkach uchyla orzeczenie i przekazuje sprawę do
ponownego rozpoznania przez przełożonego.
ż 53. Przełożony, któremu przekazano sprawę do ponownego rozpoznania, może
zarządzić uzupełnienie postępowania dyscyplinarnego.
ż 54. 1. Orzeczenie sądu dyscyplinarnego powinno zawierać:
1) oznaczenie sądu dyscyplinarnego, który je wydał, oraz członków składu
orzekającego i oskarżyciela,
2) datę i miejsce wydania orzeczenia,
3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego,
4) treść zaskarżonego orzeczenia,
5) rozstrzygnięcie sądu dyscyplinarnego,
6) uzasadnienie faktyczne i prawne,
7) podpisy składu orzekającego i pieczęć sądu dyscyplinarnego.
2. Od orzeczeń wydanych przez sąd dyscyplinarny nie przysługuje środek
odwoławczy.
3. Przewodniczący sądu dyscyplinarnego przesyła niezwłocznie orzeczenie do
wykonania właściwemu przełożonemu, nie później niż w ciągu 7 dni od dnia wydania
orzeczenia.
Rozdział 6
Wykonywanie kar dyscyplinarnych
ż 55. 1. Prawomocne orzeczenie o wymierzeniu kary dyscyplinarnej podlega
niezwłocznemu wykonaniu.
2. Wykonanie kary zarządza przełożony.
ż 56. Przełożeni lub sąd dyscyplinarny mogą podać orzeczenie dyscyplinarne do
wiadomości wszystkim lub niektórym funkcjonariuszom jednostki organizacyjnej
Służby Więziennej, w której ukarany pełni służbę, mając na uwadze względy
wychowawcze lub prewencyjne wydanego orzeczenia.
ż 57. Orzeczenie o ukaraniu włącza się do akt osobowych ukaranego.
ż 58. 1. Wykonanie kar polega na:
1) przeprowadzeniu rozmowy i wytknięciu niewłaściwego postępowania - w razie
wymierzenia kar upomnienia, nagany i surowej nagany,
2) przeprowadzeniu rozmowy, wytknięciu niewłaściwego postępowania i uprzedzeniu
ukaranego o możliwości wymierzenia kary przeniesienia na niższe stanowisko
służbowe lub kary surowszej, jeżeli ponownie popełni przewinienie - w razie
wymierzenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności na zajmowanym stanowisku
służbowym,
3) wydaniu decyzji personalnej o mianowaniu na niższe stanowisko służbowe - w
razie wymierzenia kary przeniesienia na niższe stanowisko,
4) wydaniu zarządzenia personalnego o utracie posiadanego stopnia i powrocie do
stopnia bezpośrednio niższego - w razie wymierzenia kary obniżenia stopnia,
5) wydaniu zarządzenia personalnego o utracie przez ukaranego posiadanego
stopnia i nadaniu stopnia szeregowego - w razie wymierzenia kary pozbawienia
stopnia,
6) przeprowadzeniu rozmowy, wytknięciu niewłaściwego postępowania i ostrzeżeniu,
że za ponowne popełnienie przewinienia ukarany może być wydalony ze służby - w
razie wymierzenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby,
7) wydaniu decyzji personalnej o zwolnieniu ze służby - w razie wymierzenia kary
wydalenia ze służby,
8) zatrzymaniu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów mechanicznych
lub innych pojazdów na okres ustalony w orzeczeniu o ukaraniu - w razie
wymierzenia kary zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych lub innych pojazdów,
9) zabronieniu ukaranemu opuszczania miejsca zakwaterowania w czasie wolnym od
zajęć, przez czas trwania kary, oraz obowiązku meldowania się, nie częściej niż
trzykrotnie w ciągu dnia, na wezwanie dyżurnego lub innego wyznaczonego
funkcjonariusza - w razie wymierzenia kary zakazu opuszczania miejsca
zakwaterowania.
2. Przełożony, który wymierzył karę określoną w ust. 1 pkt 8:
1) zawiadamia organ właściwy do wydawania dokumentów uprawniających do
prowadzenia pojazdów mechanicznych lub innych pojazdów o zatrzymaniu ukaranemu
tych dokumentów na okres ustalony w orzeczeniu o ukaraniu,
2) przekazuje zatrzymane dokumenty organowi, o którym mowa w pkt 1, z podaniem
podstawy prawnej, przyczyn i okoliczności ich zatrzymania - w razie zwolnienia
funkcjonariusza ze służby.
Rozdział 7
Zatarcie i darowanie kary dyscyplinarnej
ż 59. 1. Zatarcie kary dyscyplinarnej polega na uznaniu kary za niebyłą oraz
usunięciu z akt osobowych funkcjonariusza orzeczenia o ukaraniu.
2. Zatarcie kary dyscyplinarnej nie usuwa skutków wykonania kary.
3. Jeżeli funkcjonariusz popełnił przewinienie dyscyplinarne, za które została
mu wymierzona kara dyscyplinarna przed upływem okresu wymaganego do zatarcia
uprzedniego ukarania, dopuszczalne jest tylko jednoczesne zatarcie wszystkich
ukarań.
ż 60. Zatarcie kary dyscyplinarnej następuje z mocy prawa po upływie:
1) 1 miesiąca - od uprawomocnienia się orzeczenia o wymierzeniu kary upomnienia,
2) 3 miesięcy - od uprawomocnienia się orzeczenia o wymierzeniu kary nagany,
3) 6 miesięcy - od uprawomocnienia się orzeczenia o wymierzeniu kary surowej
nagany,
4) 12 miesięcy - od uprawomocnienia się orzeczenia o wymierzeniu kary
ostrzeżenia o niepełnej przydatności na zajmowanym stanowisku służbowym,
5) 18 miesięcy - od uprawomocnienia się orzeczenia o wymierzeniu kary
przeniesienia na niższe stanowisko służbowe oraz kary obniżenia stopnia,
6) 24 miesięcy - od uprawomocnienia się orzeczenia o wymierzeniu kary
ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby oraz kary pozbawienia stopnia,
7) terminu, na jaki wymierzona została kara zakazu prowadzenia pojazdów
mechanicznych lub innych pojazdów,
8) okresu skoszarowania - w przypadku kary zakazu opuszczania miejsca
zakwaterowania.
ż 61. 1. W razie wymierzenia kary dyscyplinarnej określonej w art. 126 ust. 1
pkt 1-8 ustawy i kary zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych lub innych
pojazdów, zatarcie ukarania nie może nastąpić przed upływem terminu
przewidzianego dla kary surowszej.
2. Przepisów o zatarciu ukarania nie stosuje się w razie wymierzenia kary
wydalenia ze służby lub kary pozbawienia stopnia połączonej z karą wydalenia ze
służby.
ż 62. W razie nienagannej służby stwierdzonej w opinii służbowej, zatarcie kar
dyscyplinarnych wymienionych w art. 126 ust. 1 pkt 3-8 ustawy może nastąpić po
upływie połowy terminów określonych w ż 60 pkt 3-6.
ż 63. 1. Kara może być w każdym czasie darowana, a ukaranie zatarte za wykazane
męstwo lub odwagę albo poważne osiągnięcia w wykonywaniu zadań służbowych z
wyjątkiem kar, o których mowa w art. 126 ust. 2 i 3 ustawy.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli kara została już wykonana,
następuje zatarcie ukarania dyscyplinarnego.
ż 64. 1. Decyzję o zatarciu ukarania dyscyplinarnego, o którym mowa w ż 62 i 63
ust. 1 wydaje przełożony, który karę wymierzył.
2. Decyzję o zatarciu kary dyscyplinarnej doręcza się funkcjonariuszowi.
Rozdział 8
Wznowienie postępowania dyscyplinarnego
ż 65. 1. Postanowienie dyscyplinarne zakończone prawomocnym orzeczeniem wznawia
się, jeżeli:
1) dowody, na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności,
okazały się fałszywe,
2) ujawnione zostały istotne dla sprawy nowe fakty lub dowody, które nie były
znane w toku postępowania dyscyplinarnego,
3) orzeczenie wydano z naruszeniem obowiązujących przepisów, jeżeli mogło to
mieć wpływ na treść orzeczenia,
4) orzeczenie zostało wydane w oparciu o inną decyzję lub orzeczenie sądu, które
zostało następnie uchylone lub zmienione.
2. Wznowienie postępowania dyscyplinarnego na niekorzyść ukaranego nie może
nastąpić po ustaniu karalności przewinienia.
ż 66. Nie wznawia się postępowania dyscyplinarnego, jeżeli od uprawomocnienia
się orzeczenia minęło 5 lat.
ż 67. 1. Wznowienie postępowania dyscyplinarnego następuje z urzędu lub na
wniosek ukaranego.
2. Wniosek o wznowienie na korzyść złożyć może, w razie śmierci ukaranego, jego
krewny w linii prostej, przysposabiający lub przysposobiony, rodzeństwo oraz
małżonek.
ż 68. 1. Do wznowienia postępowania dyscyplinarnego właściwy jest wyższy
przełożony, a w sprawach, w których orzeczenie o ukaraniu wydał sąd
dyscyplinarny - ten sąd.
2. Wznowienie lub odmowa wznowienia postępowania dyscyplinarnego następuje w
drodze postanowienia.
3. Na postanowienie o odmowie wznowienia postępowania, wydane przez wyższego
przełożonego, przysługuje zażalenie do sądu dyscyplinarnego w terminie 7 dni od
dnia doręczenia.
4. Na postanowienie sądu dyscyplinarnego o odmowie wznowienia postępowania
zażalenie nie przysługuje.
ż 69. 1. Orzekając o wznowieniu postępowania wyższy przełożony lub sąd
dyscyplinarny uchyla zaskarżone orzeczenie i przekazuje sprawę właściwemu
przełożonemu do ponownego rozpoznania.
2. Uchylając zaskarżone orzeczenie wyższy przełożony lub sąd dyscyplinarny może
postępowanie umorzyć.
Rozdział 9
Przepisy przejściowe i końcowe
ż 70. W sprawach nie uregulowanych rozporządzeniem stosuje się odpowiednio
przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.
ż 71. 1. Rozporządzenie stosuje się również do spraw wszczętych przed dniem jego
wejścia w życie.
2. Czynności dokonane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia są
skuteczne, jeżeli nie są z nim sprzeczne.
3. W razie wątpliwości, czy stosować prawo dotychczasowe czy niniejsze
rozporządzenie, stosuje się niniejsze rozporządzenie.
ż 72. 1. W sprawach nie zakończonych prawomocnym orzeczeniem, od którego zostało
złożone zażalenie, stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia.
2. Przełożony, który otrzymał zażalenie, o którym mowa w ust. 1, przekazuje je
niezwłocznie do właściwego sądu dyscyplinarnego, nie później niż w ciągu 7 dni
od daty jego powołania.
3. Sąd dyscyplinarny zobowiązany jest rozpatrzyć sprawę w terminie 30 dni od
daty wpłynięcia zażalenia do sądu.
ż 73. 1. Dyrektor Generalny zarządza wybory do sądów dyscyplinarnych na pierwszą
kadencję sądów.
2. Pierwsza kadencja sądów dyscyplinarnych biegnie od dnia zarządzenia wyborów.
ż 74. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 kwietnia 1978
r. w sprawie regulaminu dyscyplinarnego funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz.
U. Nr 10, poz. 41, z 1990 r. Nr 19, poz. 119 i z 1991 r. Nr 26, poz. 111).
ż 75. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 18 października 1996 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów na wywóz niektórych odpadów i złomu metali
nieżelaznych w 1996 r.
(Dz. U. Nr 135, poz. 635)
Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz.
U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434)
zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty ilościowe na wywóz
towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, w wysokości określonej w
tym załączniku.
ż 2. Kontyngenty ilościowe, o których mowa w ż 1, nie dotyczą towarów:
1) wywożonych z powrotem za granicę, które były przedmiotem przywozu na czas
oznaczony, dokonanego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia
1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434), zwanej dalej "ustawą",
2) wywożonych za granicę na czas oznaczony na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1
ustawy.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: w z. J. Kaczurba
Załącznik do rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia
18 października 1996 r. (poz. 635)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH WYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY ILOŚCIOWE
PozycjaKod PCNWyszczególnienieWielkość kontyngentu
74047404 00Odpady miedzi i złom:
7404 00 10 0- Miedzi rafinowanej345 ton
- Stopów miedzi:
7404 00 91 0- - Stopów miedzi o podstawie cynkowej (mosiądz)90 ton
7404 00 99 0- - Pozostałe15 ton
75037503 00Odpady niklu i złom:
7503 00 10 0- Niklu niestopowego7,5 tony
7503 00 90 0- Stopów niklu7,5 tony
76027602 00Odpady aluminium i złom:
- Odpady:
7602 00 11 0- - Wióry, skrawki, ścinki, opiłki po różnych rodzajach
obróbki mechanicznej, cięciu i piłowaniu; odpady blachy i folii barwionej,
powlekanej lub spajanej, o grubości (bez jakiegokolwiek podłoża) nie
przekraczającej 0,2 mm
ex7602 00 11 0Wióry, skrawki, ścinki, opiłki po różnych rodzajach obróbki
mechanicznej, cięciu i piłowaniu15 ton
ex7602 00 11 0Odpady blachy i folii barwionej, powlekanej lub spajanej, o
grubości (bez jakiegokolwiek podłoża) nie przekraczającej 0,2 mm250 ton
7602 00 19 0- - Pozostałe (także barki produkcyjne)200 ton
7602 00 90 0- Złom200 ton
78027802 00 00 0Odpady ołowiu i złom300 ton
79027902 00 00 0Odpady cynku i złom40 ton
80028002 00 00 0Odpady cyny i złom30 ton


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 25 października 1996 r.
o waloryzacji emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw.
(Dz. U. Nr 136, poz. 636)
Art. 1. Ustawa określa zasady i tryb waloryzacji emerytur i rent przysługujących
na podstawie:
1) ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich
rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267, z 1984 r. Nr 52, poz. 268 i 270, z 1986 r. Nr 1,
poz. 1, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192, z 1990 r. Nr 10, poz. 58 i 61, Nr 36,
poz. 206, Nr 66, poz. 390 i Nr 87, poz. 506, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 80,
poz. 350 i Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 i Nr 64, poz. 321, z 1994
r. Nr 74, poz. 339 i Nr 108, poz. 516, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr
100, poz. 461), z uwzględnieniem przepisów:
a) art. 86 i art. 88-91 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela
(Dz. U. Nr 3, poz. 19, Nr 25, poz. 187 i Nr 31, poz. 214, z 1983 r. Nr 5, poz.
33, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 35, poz. 192, z 1990
r. Nr 34, poz. 197 i 198, Nr 36, poz. 206 i Nr 72, poz. 423, z 1991 r. Nr 95,
poz. 425 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 53, poz. 252, Nr 54, poz. 254 i Nr 90,
poz. 451, z 1993 r. Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz.
509 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 138, poz. 681 oraz z 1996 r. Nr 25, poz.
113, Nr 87, poz. 396 i Nr 106, poz. 496),
b) art. 112-114 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U.
Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1,
poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1996 r. Nr
5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110),
c) art. 27 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych
(Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z
1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991
r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254
i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640 oraz z
1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496),
d) art. 23 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U.
Nr 21, poz. 124 i Nr 43, poz. 253 oraz z 1994 r. Nr 98, poz. 471),
e) art. 28 ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora
(Dz. U. Nr 73, poz. 350),
2) ustawy z dnia 27 września 1973 r. o zaopatrzeniu emerytalnym twórców i ich
rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 31, poz. 145, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1989 r.
Nr 35, poz. 190, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 oraz z 1996
r. Nr 100, poz. 461),
3) ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych
oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 13, poz. 68, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr
36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr
129, poz. 602, z 1994 r. Nr 10, poz. 37 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138,
poz. 681),
4) ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy
i chorób zawodowych (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144, z 1989 r. Nr 35, poz.
192, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1995 r. Nr 4, poz.
17 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110 i Nr 100, poz. 461),
5) ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących
pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (Dz. U. z 1995 r. Nr 65,
poz. 333 i Nr 128, poz. 617 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461),
6) dekretu z dnia 4 marca 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym członków rolniczych
spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin (Dz. U.
z 1983 r. Nr 27, poz. 135, z 1989 r. Nr 35, poz. 190, z 1990 r. Nr 36, poz. 206,
z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i z 1996 r. Nr 100, poz. 461),
7) ustawy z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących
działalność gospodarczą oraz ich rodzin (Dz. U. z 1989 r. Nr 46, poz. 250, z
1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 110, poz. 474, z 1995 r. Nr 4, poz. 17
oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461 i Nr 124, poz. 585),
8) ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich
rodzin (Dz. U. z 1995 r. Nr 30, poz. 154),
9) ustawy z dnia 28 kwietnia 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników
kolejowych i ich rodzin (Dz. U. Nr 23, poz. 99, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i z
1990 r. Nr 36, poz. 206),
10) ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o ubezpieczeniu społecznym duchownych (Dz. U.
Nr 29, poz. 156, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i z 1996 r.
Nr 100, poz. 461),
11) ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U.
z 1993 r. Nr 71, poz. 342, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i z
1996 r. Nr 124, poz. 585),
12) ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach
będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75
i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 29, poz. 133, Nr 129,
poz. 602 i Nr 134, poz. 645, z 1994 r. Nr 99, poz. 482 oraz z 1995 r. Nr 4, poz.
17 i Nr 138, poz. 681).
Art. 2. 1. Emerytury i renty podlegają corocznej waloryzacji w celu zachowania
co najmniej ich realnej wartości w odniesieniu do wzrostu cen towarów i usług
konsumpcyjnych ogółem.
2. Podstawę do ustalenia wysokości zwaloryzowanych emerytur i rent stanowi
prognozowany na dany rok średnioroczny wzrost cen towarów i usług konsumpcyjnych
dla gospodarstw domowych emerytów i rencistów albo prognozowany średnioroczny
wzrost cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, jeżeli jest wyższy.
Art. 3. 1. Jeżeli wzrost cen towarów i usług konsumpcyjnych, stosownie do art. 2
ust. 2, wynosi:
1) co najmniej 10% - emerytury i renty waloryzuje się od dnia 1 marca i od dnia
1 września,
2) mniej niż 10% - emerytury i renty waloryzuje się od dnia 1 czerwca.
2. Dla przeprowadzenia waloryzacji w terminach określonych w ust. 1 pkt. 1
ustala się dwa jednakowe wskaźniki waloryzacji.
3. Waloryzacja obejmuje emerytury i renty przyznane przed dniem określonym jako
termin waloryzacji.
Art. 4. 1. Jeżeli wskaźnik realnej przeciętnej emerytury i renty brutto w
poprzednim roku jest niższy od przyjętego w ustawie budżetowej, podwyższa się
wskaźnik waloryzacji ustalony w ustawie budżetowej dla najbliższego terminu
waloryzacji w bieżącym roku.
2. Podwyższony wskaźnik waloryzacji, o którym mowa w ust. 1, otrzymuje się przez
pomnożenie wskaźnika waloryzacji określonego w ustawie budżetowej dla podwyżki
świadczeń w bieżącym roku i wskaźnika weryfikacyjnego.
3. Wskaźnik weryfikacyjny otrzymuje się przez podzielenie wskaźnika realnej
przeciętnej emerytury i renty brutto, jaki miał być uzyskany w poprzednim roku,
przez wskaźnik realnej przeciętnej emerytury i renty brutto w poprzednim roku,
ogłoszony przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.
4. Wskaźnik realnej przeciętnej emerytury i renty brutto w poprzednim roku
otrzymuje się przez podzielenie wskaźnika wzrostu nominalnego przeciętnej
emerytury i renty brutto przez średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług
konsumpcyjnych ogółem.
5. Wskaźnik wzrostu nominalnego przeciętnej emerytury i renty brutto stanowi
iloraz wysokości przeciętnej emerytury i renty brutto z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych w danym roku i w poprzednim roku kalendarzowym.
6. Jeżeli wystąpią okoliczności, o których mowa w ust. 1, emeryci i renciści,
którym przyznano świadczenia do dnia 31 grudnia poprzedniego roku, otrzymają
jednorazową wypłatę w terminie najbliższej waloryzacji w bieżącym roku.
7. Kwotę jednorazowej wypłaty oblicza się jako uzupełnienie łącznej kwoty
emerytury i renty wypłaconej za poprzedni rok do wysokości uzyskanej po jej
podwyższeniu wskaźnikiem weryfikacyjnym, o którym mowa w ust. 3.
Art. 5. 1. Ustalenie wysokości zwaloryzowanej emerytury i renty polega na
pomnożeniu podstawy wymiaru podwyższonej wskaźnikiem waloryzacji przez wskaźnik
wymiaru świadczenia.
2. Wskaźnik wymiaru świadczenia ustala się dzieląc kwotę emerytury lub renty -
obliczoną od podstawy wymiaru ustalonej w decyzji o przyznaniu świadczenia wraz
ze wszystkimi przysługującymi wzrostami i zwiększeniami - przez tę kwotę
podstawy wymiaru, z zastrzeżeniem art. 14. Wskaźnik ten wyraża się w procentach,
z zaokrągleniem do setnych części procentu.
3. Wskaźnik wymiaru świadczenia ustala się ponownie, jeżeli w prawie do
emerytury lub renty albo w ich wysokości zaszła inna zmiana niż przewidziana w
art. 3.
4. Wskaźnika wymiaru świadczenia nie ustala się, jeżeli emeryturę lub rentę
przyznaje się bez ustalania podstawy wymiaru.
Art. 6. Podwyższenie emerytur i rent w ramach waloryzacji następuje z urzędu, a
jeżeli wypłata ich była wstrzymana - po jej wznowieniu, z uwzględnieniem
wszystkich kolejnych waloryzacji przypadających w okresie wstrzymania wypłaty.
Art. 7. 1. W ustawie budżetowej ustala się:
1) wzrost emerytur i rent na dany rok, co najmniej w wysokości wynikającej z
art. 2 ust. 2,
2) wskaźnik realnej przeciętnej emerytury i renty brutto w odniesieniu do
średniorocznego wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem,
3) wskaźnik waloryzacji emerytur i rent, dla każdego terminu waloryzacji,
stosownie do art. 3,
4) średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych dla gospodarstw
domowych emerytów i rencistów, opracowany przez Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego,
5) średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem.
2. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego opracowuje prognozę średniorocznego
wskaźnika cen, o którym mowa w ust. 1 pkt. 4, w oparciu o przyjęte do
opracowania projektu ustawy budżetowej założenia dotyczące wskaźnika cen towarów
i usług konsumpcyjnych oraz planowanych podwyżek cen urzędowych i
kontrolowanych.
3. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłasza w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" - w terminie do dnia 9 lutego:
1) średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem,
2) wskaźnik wzrostu nominalnego przeciętnej emerytury i renty brutto,
3) wskaźnik realnej przeciętnej emerytury i renty brutto, stosownie do art. 4
ust. 4,
w poprzednim roku kalendarzowym.
4. Minister Pracy i Polityki Socjalnej ogłasza w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" - w terminie do dnia 10 lutego -
podwyższony wskaźnik waloryzacji, o którym mowa w art. 4.
5. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ogłasza w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" - co najmniej na 12 dni roboczych
przed najbliższym terminem waloryzacji - należne od tego terminu kwoty:
1) najniższej emerytury i renty,
2) dodatków: pielęgnacyjnego, dla sieroty zupełnej, za tajne nauczanie,
kombatanckiego oraz dodatku dla żołnierzy zastępczej służby wojskowej przymusowo
zatrudnionych w kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach wydobywania rud
uranu,
3) świadczenia pieniężnego przysługującego osobom deportowanym do pracy
przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek
Socjalistycznych Republik Radzieckich.
Art. 8. W ustawie z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i
wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 13, poz. 68, z 1990 r. Nr 34,
poz. 198 i Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz.
84, z 1993 r. Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 10, poz. 37 oraz z 1995 r. Nr 4,
poz. 17 i Nr 138, poz. 681) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 11 skreśla się ust. 2 i 5;
2) w art. 25 w ust. 2 i w art. 46 wyrazy "pobierającym rentę inwalidzką"
zastępuje się wyrazami "uprawnionym do renty inwalidzkiej";
3) w art. 45 w ust. 1 skreśla się ostatnie zdanie.
Art. 9. W ustawie z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267, z 1984 r. Nr 52, poz. 268 i
270, z 1986 r. Nr 1, poz. 1, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192, z 1990 r. Nr 10,
poz. 58 i 61, Nr 36, poz. 206, Nr 66, poz. 390 i Nr 87, poz. 506, z 1991 r. Nr
7, poz. 24, Nr 80, poz. 350 i Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 i Nr 64,
poz. 321, z 1994 r. Nr 74, poz. 339 i Nr 108, poz. 516, z 1995 r. Nr 4, poz. 17
oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461) wprowadza się następujące zmiany:
1) skreśla się art. 491, 492, 74, 741, 742 i 75;
2) w art. 99 wyrazy "jednak za okres nie dłuższy niż 3 miesiące kalendarzowe
poprzedzające miesiąc" zastępuje się wyrazami "nie wcześniej jednak niż od
miesiąca";
3) w art. 101:
a) w ust. 1 wyrazy "za okres nie dłuższy niż" zastępuje się wyrazami "nie
wcześniej niż",
- w pkt. 1 wyrazy "3 miesiące kalendarzowe poprzedzające miesiąc" zastępuje się
wyrazami "od miesiąca",
- w pkt. 2 wyrazy "3 lata wstecz" zastępuje się wyrazami "za okres 3 lata
wstecz",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również w razie ponownego ustalenia
prawa do świadczeń lub ich wysokości wskutek wznowienia postępowania przed
organami odwoławczymi albo wskutek kasacji, z tym że za miesiąc zgłoszenia
wniosku przyjmuje się miesiąc wniesienia wniosku o wznowienie postępowania lub o
kasację.";
4) w art. 103 w ust. 1 wyrazy "za okres nie dłuższy niż 3 miesiące kalendarzowe
wstecz" zastępuje się wyrazami "nie wcześniej niż" oraz skreśla się zdanie
ostatnie.
Art. 10. W ustawie z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i
rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.
U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr
129, poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 95, poz.
473 i Nr 138, poz. 681 oraz z 1996 r. Nr 87, poz. 395 i Nr 100, poz. 461)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 8 w ust. 1 w pkt. 1 po wyrazie "uwzględniającej" dodaje się wyrazy
"rewaloryzację oraz";
2) w art. 10 skreśla się ust. 3;
3) w art. 11 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Przepis art. 10 ust. 2 stosuje się odpowiednio.";
4) w art. 12 skreśla się ust. 4;
5) w art. 15 skreśla się ust. 4;
6) w art. 16 skreśla się ust. 5;
7) skreśla się art. 17, 171 i 172;
8) w art. 18 skreśla się ust. 2;
9) skreśla się art. 19 i 20.
Art. 11. 1. W razie gdy wystąpią okoliczności wymienione w art. 171 ust. 5
ustawy, o której mowa w art. 10, emerytury i renty, które podlegały waloryzacji
od dnia 1 września 1996 r., oraz podstawy ich wymiaru zostaną podwyższone
wskaźnikiem weryfikacyjnym, o którym mowa w art. 171 ust. 6 wyżej powołanej
ustawy.
2. Podwyższenie, o którym mowa w ust. 1, nastąpi od dnia 1 marca 1997 r., przed
dokonaniem waloryzacji, o której mowa w art. 12.
Art. 12. 1. W 1997 r. emerytury i renty podlegają podwyższeniu w ramach
waloryzacji w taki sposób, by realny wzrost przeciętnej emerytury i renty brutto
w 1997 r., ustalony na podstawie prognozowanego wskaźnika cen towarów i usług
konsumpcyjnych ogółem, wyniósł co najmniej 1,5% w porównaniu z 1996 r.
2. Waloryzacja emerytur i rent polega na podwyższeniu wskaźnikiem waloryzacji
kwoty świadczenia przysługującego w dniu poprzedzającym dzień określony jako
termin waloryzacji i obejmuje świadczenia przyznane przed tym dniem.
3. W 1997 r. świadczenia waloryzuje się od dnia 1 marca i od dnia 1 września.
4. Dla przeprowadzenia waloryzacji w terminach określonych w ust. 3 ustala się w
ustawie budżetowej dwa jednakowe wskaźniki.
5. Równocześnie z podwyższeniem emerytury i renty w ramach waloryzacji następuje
podwyższenie podstawy jej wymiaru wskaźnikiem waloryzacji, o którym mowa w ust.
4.
Art. 13. W zakresie uregulowanym w art. 12 nie stosuje się w 1997 r. przepisów
art. 17 ustawy, o której mowa w art. 10.
Art. 14. Dla emerytury i renty przyznanej do dnia 31 grudnia 1997 r. wskaźnik
wymiaru świadczenia ustala się dzieląc kwotę emerytury lub renty wraz z
przysługującymi wzrostami i zwiększeniami, przysługującą w dniu poprzedzającym
termin pierwszej waloryzacji w 1998 r., przez kwotę podstawy jej wymiaru.
Wskaźnik ten wyraża się w procentach z zaokrągleniem do setnych części procentu.
Art. 15. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., z wyjątkiem art. 1,
art. 7 ust. 1, 2 i 5, art. 9 pkt. 2-4, art. 11, 12 i art. 13, które wchodzą w
życie z dniem 31 grudnia 1996 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

81--z dnia 6 lutego 1996 r. w sprawie zwalczania organizmów szkodliwych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 20 listopada 1996 r.
w sprawie szczegółowych warunków stosowania środków przymusu bezpośredniego oraz
użycia broni palnej lub psa służbowego przez funkcjonariuszy Służby Więziennej
oraz sposobu postępowania w tym zakresie.
(Dz. U. Nr 136, poz. 637)
Na podstawie art. 22 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz.
U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
ż 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) ustawa - ustawę z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr
61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496),
2) osadzony - osobę:
a) tymczasowo aresztowaną,
b) odbywającą karę pozbawienia wolności,
c) w stosunku do której wykonywany jest areszt zastosowany na podstawie innych
przepisów oraz umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska,
3) inna osoba - osobę, o której mowa w art. 19 ust. 3 ustawy,
4) funkcjonariusz - funkcjonariusza Służby Więziennej,
5) kierownik jednostki - Dyrektora Generalnego Służby Więziennej, dyrektora
okręgowego Służby Więziennej, dyrektora zakładu karnego i aresztu śledczego oraz
kierownika podległego im oddziału, komendanta ośrodka szkolenia i ośrodka
doskonalenia kadr Służby Więziennej,
6) dowódca zmiany - funkcjonariusza kierującego zmianą w zakładzie karnym,
areszcie śledczym lub w podległym im oddziale.
ż 2. 1. Funkcjonariusze mogą stosować środki przymusu bezpośredniego w
przypadkach określonych w art. 19 ust. 2, 3 i 5 ustawy, a broń palną lub psa
służbowego - w przypadkach określonych w art. 20 ustawy.
2. W razie uzasadnionej potrzeby można stosować jednocześnie kilka środków
przymusu bezpośredniego.
3. Funkcjonariusze mogą stosować wyłącznie znajdujące się na wyposażeniu Służby
Więziennej środki przymusu bezpośredniego, broń palną oraz psa służbowego.
4. Przed zastosowaniem środka przymusu bezpośredniego funkcjonariusz jest
obowiązany wezwać osadzonego lub inna osobę do zachowania zgodnego z prawem, a w
razie niepodporządkowania się wezwaniu - ostrzec o możliwości zastosowania tego
środka.
5. Zastosowanie środków przymusu bezpośredniego albo użycie broni palnej lub psa
służbowego należy odnotować w książkach przebiegu służby i protokołach, o
których mowa w ż 3 ust. 4 lub ż 30.
ż 3. 1. O zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego decyduje kierownik
jednostki lub osoba, która go zastępuje. W przypadku wykonywania czynności
służbowej przez kilku funkcjonariuszy, o zastosowaniu środka przymusu
bezpośredniego decyduje funkcjonariusz dowodzący tą czynnością.
2. Funkcjonariusz może samodzielnie decydować o zastosowaniu środków przymusu
bezpośredniego, w które został wyposażony w związku z wykonywaną czynnością
służbową, w przypadku usiłowania zamachu na życie lub zdrowie ludzkie,
usiłowania ucieczki przez osadzonego, a także w pościgu za osadzonym lub inna
osobą. O zaistniałym zdarzeniu funkcjonariusz niezwłocznie melduje swojemu
bezpośredniemu przełożonemu.
3. O zaprzestaniu stosowania środków przymusu bezpośredniego decydują
odpowiednio osoby wymienione w ust. 1 i 2.
4. W razie zastosowania środków przymusu bezpośredniego funkcjonariusz dowodzący
tą czynnością lub funkcjonariusz, o którym mowa w ust. 2, sporządza odpowiedni
protokół, chyba że środki zastosowano na podstawie art. 19 ust. 5 ustawy. Wzory
protokołów stanowią załącznik nr 1 i 2 do rozporządzenia.
ż 4. 1. Osadzonego, wobec którego zastosowano środek przymusu bezpośredniego,
poddaje się badaniu lekarskiemu, o ile jest to możliwe, w czasie stosowania
środka, a także po zaprzestaniu jego stosowania.
2. W razie nieobecności lekarza na terenie zakładu karnego lub aresztu
śledczego, badanie lekarskie osadzonego, po zaprzestaniu stosowania środka
przymusu bezpośredniego, powinno być przeprowadzone bez zbędnej zwłoki.
3. W razie konieczności stosowania środków przymusu bezpośredniego, o których
mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2-5 ustawy, przez okres przekraczający 24 godziny,
lekarz, po przeprowadzeniu badania, przedstawia opinię co do możliwości dalszego
ich stosowania.
4. Wyniki badania lekarskiego, o którym mowa w ust. 1 i 3, należy odnotować w
dokumentacji medycznej osadzonego.
5. W razie zastosowania środka przymusu bezpośredniego wobec innej osoby,
badanie, o którym mowa w ust. 1, wykonuje się niezwłocznie po przerwaniu
stosowania środka, o ile osoba ta wyrazi zgodę, chyba że zachodzi stan
zagrożenia życia lub nie jest ona w stanie wyrazić swojej woli.
ż 5. 1. Dowódca zmiany jest obowiązany, po przeprowadzeniu kontroli, do
dokonywania oceny, w odstępach czasu nie przekraczających 2 godzin, czy jest
konieczne dalsze stosowanie środków, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2-5
ustawy.
2. Zachowanie osadzonego, wobec którego zastosowano środki przymusu
bezpośredniego, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2-5 ustawy, podlega kontroli
przez funkcjonariusza pełniącego służbę w oddziale dla osadzonych lub innego
funkcjonariusza wyznaczonego przez dowódcę zmiany, nie rzadziej niż co godzinę.
3. W przypadku usiłowania zamachu na życie własne, zachowanie osadzonego podlega
kontroli, o której mowa w ust. 2, nie rzadziej niż co 15 minut.
4. Zasad kontroli, o których mowa w ust. 2, można nie stosować, jeżeli wobec
osadzonego umieszczonego w celi zabezpieczającej zastosowano monitorowanie
telewizyjne, a zasad kontroli, o których mowa w ust. 3 - jeżeli monitorowanie
połączone jest z nasłuchem.
ż 6. W jednostce organizacyjnej Służby Więziennej, nie będącej zakładem karnym
lub aresztem śledczym, stosowanie kajdan wobec innej osoby albo kajdan,
jednoczęściowego pasa obezwładniającego lub kaftana bezpieczeństwa wobec
osadzonego kontroluje funkcjonariusz wyznaczony przez kierownika tej jednostki.
ż 7. Wyniki badań lekarskich osadzonego lub innej osoby oraz wyniki kontroli
stosowania środków przymusu bezpośredniego należy odnotować w protokole, o
którym mowa w ż 3 ust. 4.
ż 8. 1. Po zaprzestaniu stosowania środka przymusu bezpośredniego kierownik
jednostki lub osoba, która go zastępuje, jest obowiązany wysłuchać osadzonego i
pouczyć go o prawie złożenia skargi do sądu penitencjarnego.
2. Po zapoznaniu się z protokołem, o którym mowa w ż 3 ust. 4, kierownik
jednostki dokonuje oceny zasadności stosowania środka przymusu, a także potrzeby
przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego.
ż 9. 1. Wobec osadzonego lub innej osoby siłę fizyczną stosuje się w celu
doraźnego, krótkotrwałego, ręcznego obezwładnienia lub zmuszenia do wykonania
polecenia.
2. Używając siły fizycznej nie należy zadawać uderzeń, chyba że funkcjonariusz
działa w celu odparcia zamachu na życie lub zdrowie ludzkie albo mienie, a także
w celu przeciwdziałania ucieczce osadzonego.
ż 10. 1. Umieszczenie w celi zabezpieczającej służy czasowemu odosobnieniu
osadzonego.
2. Umieszczenie w celi zabezpieczającej kilku osadzonych dozwolone jest tylko w
przypadkach, w których bark jest możliwości bezpiecznego odosobnienia ich w
innych pomieszczeniach jednostki.
ż 11. 1. Przed umieszczeniem w celi zabezpieczającej osadzonego poddaje się
szczegółowemu przeszukaniu.
2. Osadzony umieszczony w celi zabezpieczającej nie może posiadać żadnych
przedmiotów; na czas niezbędny do utrzymania higieny i spożycia posiłków
osadzony otrzymuje przedmioty osobistego użytku.
3. Na czas pobytu w celi zabezpieczającej wydaje się osadzonemu odzież, bieliznę
i obuwie, będące własnością zakładu karnego lub aresztu śledczego, a na okres
pory nocnej - materac z pościelą.
ż 12. 1. Założenie kajdan lub prowadnic stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, w
celu częściowego unieruchomienia kończyn górnych osadzonego lub innej osoby.
2. Kajdany lub prowadnice zakłada się na ręce trzymane z przodu. W przypadku gdy
osadzony lub inna osoba jest agresywna lub niebezpieczna, można założyć kajdany
na ręce trzymane z tyłu.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach można także założyć kajdany na nogi.
ż 13. 1. Można stosować pasy obezwładniające jednoczęściowe lub trzyczęściowe.
2. Pas obezwładniający jednoczęściowy stosuje się w celu częściowego
unieruchomienia rąk osadzonego.
3. Pas obezwładniający trzyczęściowy stosuje się w celu całkowitego
unieruchomienia osadzonego. Pas ten przymocowany jest do łóżka odpowiedniej
konstrukcji.
ż 14. Kaftan bezpieczeństwa stosuje się w celu całkowitego unieruchomienia rąk
osadzonego.
ż 15. Kask ochronny zakłada się osadzonemu w celu udaremnienia samookaleczenia
głowy, po uprzednim założeniu pasa obezwładniającego jednoczęściowego lub
kaftana bezpieczeństwa.
ż 16. 1. Na czas stosowania pasa obezwładniającego jednoczęściowego lub kaftana
bezpieczeństwa osadzonego umieszcza się w celi zabezpieczającej albo w osobnej,
w miarę możliwości, odpowiednio przystosowanej celi.
2. Na czas stosowania pasa obezwładniającego trzyczęściowego lub kasku
ochronnego osadzonego umieszcza się w celi zabezpieczającej.
ż 17. Stosowanie środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w ż 12-15, nie
może powodować nadmiernego ucisku na żuchwę i szyję, klatkę piersiową i jamę
brzuszną, utrudniać oddychania i tamować obiegu krwi.
ż 18. Wodne środki obezwładniające, w postaci strumienia wody pod ciśnieniem,
stosuje się w celu krótkotrwałego obezwładnienia osadzonego lub innej osoby.
ż 19. 1. Siatkę obezwładniającą stosuje się w celu częściowego unieruchomienia
osadzonego lub innej osoby.
2. Siatkę obezwładniającą miota się z broni palnej albo zarzuca ręcznie.
ż 20. 1. Chemiczne środki obezwładniające stosuje się w celu krótkotrwałego
zakłócenia zdolności widzenia lub obezwładnienia osadzonego albo innej osoby.
2. Chemiczne środki obezwładniające stosuje się ręcznie albo miota z broni
palnej.
3. W czasie stosowania chemicznych środków obezwładniających w pomieszczeniu,
funkcjonariusz zakłada maskę przeciwgazową, jeżeli użycie środka mogłoby
spowodować u niego skutki, o których mowa w ust. 1.
4. Jeżeli wskutek stosowania chemicznych środków obezwładniających nastąpiło
silne podrażnienie błon śluzowych, należy poszkodowanemu udzielić pierwszej
pomocy.
ż 21. Reflektor olśniewający stosuje się w celu krótkotrwałego zakłócenia
widzenia u osadzonego lub innej osoby, zwłaszcza dla wsparcia stosowania innych
środków przymusu bezpośredniego.
ż 22. 1. Petardy stosuje się w celu rozbicia i ukierunkowania wycofania
zgrupowania osadzonych lub innych osób.
2. Petardy miota się przed zgrupowanie osadzonych lub innych osób.
3. Petardy stosuje się na przestrzeni otwartej, a także w dużych pomieszczeniach
zamkniętych.
ż 23. W czasie stosowania wodnych i chemicznych środków obezwładniających oraz
petard należy zachować szczególną ostrożność, uwzględniając ich właściwości
mogące stanowić zagrożenie dla życia ludzkiego.
ż 24. 1. Pałkę służbową stosuje się w celu odparcia napaści albo pokonania oporu
osadzonego lub innej osoby.
2. Zabrania się:
1) zadawania uderzeń i pchnięć pałką służbową, z zastrzeżeniem ust. 3, w głowę,
szyję, brzuch i nieumięśnione oraz szczególnie wrażliwe części ciała, a także
stosowania na te części ciała blokady i zakładania dźwigni,
2) zadawania uderzeń rękojeścią pałki służbowej,
3) stosowania pałki służbowej wobec osadzonego lub innej osoby, której założono
kajdany, prowadnice, kaftan bezpieczeństwa, pasy obezwładniające albo która jest
unieruchomiona siatką obezwładniającą.
3. Uderzenia i pchnięcia pałką służbową mogą być zadawane we wszystkie części
ciała w celu odparcia bezpośredniego, bezprawnego zamachu na życie lub zdrowie
ludzkie.
ż 25. Pociski niepenetracyjne, miotane z broni palnej, stosuje się w celu
obezwładnienia osadzonego lub innej osoby, tak aby nie zagrażały one życiu
ludzkiemu.
ż 26. Środki przymusu bezpośredniego powinny być stosowane przez taką liczbę
funkcjonariuszy, która zapewni skuteczne i bezpieczne działanie.
ż 27. 1. Decydując o użyciu broni palnej lub psa służbowego, funkcjonariusz jest
obowiązany postępować ze szczególną rozwagą, traktując broń palną oraz psa
służbowego jako ostateczne środki działania.
2. Jeżeli nie zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 21 ust. 2 ustawy,
funkcjonariusz przed użyciem broni palnej lub psa służbowego jest obowiązany:
1) wezwać osadzonego lub inną osobę do zachowania zgodnego z prawem, a w
szczególności do natychmiastowego porzucenia broni lub niebezpiecznego
narzędzia, zaniechania ucieczki, odstąpienia od bezprawnych działań lub użycia
przemocy; wezwanie w stosunku do innej osoby należy poprzedzić okrzykiem "SŁUŻBA
WIĘZIENNA",
2) w razie niepodporządkowania się wezwaniu określonemu w pkt 1, uprzedzić o
możliwości użycia broni palnej lub psa służbowego okrzykiem "STÓJ - BO STRZELAM"
albo "STÓJ - BO UŻYJĘ PSA".
3. W przypadku gdy wezwania, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, okażą się
bezskuteczne, funkcjonariusz obowiązany jest oddać strzał ostrzegawczy.
ż 28. 1. Użycie broni palnej polega na oddaniu strzału do osadzonego lub innej
osoby.
2. Użycie psa służbowego polega na puszczeniu psa bez kagańca w kierunku
osadzonego lub innej osoby.
3. W razie podjęcia ucieczki przez osadzonego z terenu zakładu karnego
zamkniętego lub aresztu śledczego, funkcjonariusz może użyć broni palnej lub psa
służbowego dopiero wówczas, gdy osadzony wkroczy na pas ochronny.
4. O każdym przypadku oddania strzału ostrzegawczego, użycia broni palnej lub
psa służbowego funkcjonariusz jest obowiązany niezwłocznie powiadomić
bezpośredniego przełożonego.
ż 29. 1. Jeżeli wskutek zastosowania środków przymusu bezpośredniego, użycia
broni palnej lub psa służbowego nastąpiło zranienie człowieka, funkcjonariusz
jest obowiązany, z zachowaniem bezpieczeństwa własnego i osób postronnych,
udzielić mu pierwszej pomocy, a następnie spowodować udzielenie pomocy
lekarskiej.
2. Jeżeli wskutek zastosowania środków przymusu bezpośredniego, użycia broni
palnej lub psa służbowego nastąpiło zranienie lub śmierć człowieka,
funkcjonariusz jest obowiązany natychmiast powiadomić o tym kierownika jednostki
oraz zabezpieczyć ślady i, w miarę możliwości, ustalić świadków zdarzenia.
3. Kierownik jednostki jest obowiązany zawiadomić właściwego prokuratora o
skutkach, o których mowa w ust. 2.
ż 30. Funkcjonariusz, który oddał strzał ostrzegawczy, użył broni palnej lub psa
służbowego, sporządza odpowiedni protokół. Wzory protokołów stanowią załączniki
nr 3 i 4 do rozporządzenia.
ż 31. Po zapoznaniu się z protokołem, o którym mowa w ż 30, kierownik jednostki
wszczyna stosowne postępowanie wyjaśniające.
ż 32. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 lutego 1975 r.
w sprawie dopuszczalności użycia przez funkcjonariuszy Służby Więziennej broni
oraz stosowania siły fizycznej i szczególnych środków bezpieczeństwa (Dz. U. Nr
6, poz. 34).
ż 33. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 listopada 1996 r. (poz.
637)
Załącznik nr 1
PROTOKÓŁ
zastosowania środków przymusu bezpośredniego względem osadzonego
Część I
Ilustracja
Ilustracja
Część II
Ilustracja
Część III
Ilustracja
Ilustracja
Część IV
Ilustracja
Część V
Ilustracja
Ilustracja
* Niepotrzebne skreślić
Wykonano w 3 egz.
egz. nr 1 i 2: akta osobowe osadzonego, części "A" i "B",
egz. nr 3: akta działu ochrony.
Załącznik nr 2
PROTOKÓŁ
zastosowania środków przymusu bezpośredniego wobec innej osoby niż pozbawiona
wolności
Część I
Ilustracja
Ilustracja
Część II
Ilustracja
Ilustracja
* Niepotrzebne skreślić
Wykonano w 2 egz.
egz. nr 1: akta działu ochrony,
egz. nr 2: Wydział Ochrony CZSW.
Załącznik nr 3
PROTOKÓŁ
użycia broni palnej/psa służbowego* względem osadzonego
Część I
Ilustracja
Część II
Ilustracja
Ilustracja
Część III
Ilustracja
* Niepotrzebne skreślić
Wykonano w 3 egz.
egz. nr 1 i 2: akta osobowe osadzonego, części "A" i "B",
egz. nr 3: akta działu ochrony.
Załącznik nr 4
PROTOKÓŁ
użycia broni palnej / psa służbowego* wobec innej osoby niż pozbawiona wolności
Część I
Ilustracja
Część II
Ilustracja
Część III
Ilustracja
* Niepotrzebne skreślić
Wykonano w 2 egz.
egz. nr 1: akta działu ochrony,
egz. nr 2: Wydział Ochrony CZSW.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 21 listopada 1996 r.
o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
(Dz. U. Nr 137, poz. 638)
Art. 1. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr
43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz.
626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113 i
Nr 87, poz. 395) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 6:
a) w ust. 2 po wyrazach "art. 26" dodaje się wyrazy "i art. 26a",
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Od osób samotnie wychowujących w roku podatkowym:
1) dzieci małoletnie,
2) dzieci, bez względu na ich wiek, na które, zgodnie z odrębnymi przepisami,
pobierany był zasiłek pielęgnacyjny,
3) dzieci do ukończenia 25 lat uczące się w szkołach, o których mowa w
przepisach o systemie oświaty lub w przepisach o szkolnictwie wyższym, jeżeli w
roku podatkowym dzieci te nie uzyskały dochodów, z wyjątkiem dochodów
zwolnionych (wolnych) od podatku dochodowego
- podatek może być ustalony, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym,
w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów; przepisy ust. 2,
zdanie po średniku, i ust. 3 stosuje się odpowiednio.";
2) w art. 10 w ust. 2 wyrazy "art. 26 ust. 1 pkt 6" zastępuje się wyrazami "art.
26 ust. 1 pkt 8";
3) w art. 11:
a) w ust. 1 wyrazy "art. 14-19" zastępuje się wyrazami "art. 14-16, art. 17 pkt
6, art. 19",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Przy ustalaniu wartości innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń
częściowo odpłatnych przepisy art. 12 ust. 3 i 3a stosuje się odpowiednio.",
c) w ust. 3 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
"Jeżeli podatnik nie korzysta z usług banku dewizowego, przychody przelicza się
na złote według kursu średniego walut obcych z dnia uzyskania przychodów,
ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski.";
4) w art. 14:
a) w ust. 2:
- pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt
6, w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych
pożyczek z Funduszu Pracy i Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób
Niepełnosprawnych,"
- w pkt 7 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 8 w brzmieniu:
"8) wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń,
obliczonych zgodnie z art. 12 ust. 2, 3 i 3a.",
b) w ust. 3 w pkt 3a skreśla się wyrazy "lub umorzonych";
5) w art. 16 w ust. 1 po wyrazach "innym osobom" dodaje się wyrazy "fizycznym i
prawnym oraz jednostkom organizacyjnym nie mającym osobowości prawnej";
6) art. 17 otrzymuje brzmienie:
"Art. 17. Za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się:
1) odsetki od pożyczek,
2) odsetki od wkładów oszczędnościowych i środków na rachunkach bankowych, z
wyjątkiem utrzymywanych w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą,
3) odsetki (dyskonto) od obligacji i innych papierów wartościowych,
4) dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, których
podstawą uzyskania jest tytuł prawny w postaci udziałów (akcji) stanowiących
kapitał osób prawnych, w tym również oprocentowanie udziałów członkowskich z
nadwyżki bilansowej (dochodu ogólnego) w spółdzielniach, przychody z tytułu
podziału majątku likwidowanej spółki (spółdzielni) oraz wartość dokonanych na
rzecz udziałowców i akcjonariuszy nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych
świadczeń, ustaloną według zasad określonych w art. 12 ust. 3 i 3a,
5) przychody z tytułu udziału w dochodach funduszy powierniczych, w tym również
z tytułu umorzenia jednostek uczestnictwa w funduszach powierniczych, w części
przekraczającej koszt ich nabycia, a jeżeli nabycie nastąpiło w drodze spadku -
w części przekraczającej wartość z dnia nabycia spadku,
6) należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przychody z odpłatnego
przeniesienia tytułu własności udziałów w spółkach, akcji oraz innych papierów
wartościowych.";
7) w art. 21 w ust. 1:
a) w pkt 5 wyrazy "z obligacji Skarbu Państwa" zastępuje się wyrazami "od
papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa i od obligacji
emitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego",
b) pkt 11 i 12 otrzymują brzmienie:
"11) wartość świadczeń rzeczowych wynikających z przepisów o bezpieczeństwie i
higienie pracy oraz ekwiwalenty za te świadczenia wypłacane zgodnie z przepisami
wydanymi przez Radę Ministrów lub właściwego ministra, a także ekwiwalenty
pieniężne za pranie odzieży roboczej, za używanie odzieży i obuwia własnego
zamiast roboczego,
12) wartość napojów bezalkoholowych oraz posiłków wydawanych pracownikom do
spożycia wyłącznie w czasie wykonywania pracy, bez prawa do ekwiwalentu z tego
tytułu,"
c) w pkt 16 wyraz "pracowników" skreśla się,
d) pkt 17-19 otrzymują brzmienie:
"17) diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby
wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i
obywatelskich - do wysokości nie przekraczającej miesięcznie trzykrotnego
najniższego wynagrodzenia pracowników, określonego w odrębnych przepisach, za
grudzień roku poprzedzającego rok podatkowy,
18) dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym - do
wysokości diet za czas podróży służbowej pracowników, określonych w odrębnych
ustawach lub przepisach wydanych przez właściwego ministra,
19) wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu:
a) zakwaterowania pracowników w hotelach pracowniczych oraz kwaterach prywatnych
wynajmowanych na cele zbiorowego zakwaterowania,
b) udostępnienia lokalu mieszkalnego pracownikom, w przypadku zatrudnienia poza
miejscem ich stałego zamieszkania - do wysokości nie przekraczającej miesięcznie
trzykrotnego najniższego wynagrodzenia pracowników, określonego w odrębnych
przepisach, za grudzień roku poprzedzającego rok podatkowy,"
e) w pkt 22 na końcu dodaje się wyrazy "obowiązujących w przedsiębiorstwach
państwowych; zwolnienie ma zastosowanie, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem
wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany zgodnie z art. 23 ust. 5",
f) pkt 41 otrzymuje brzmienie:
"41) dochód uzyskany przez podatnika ze sprzedaży świadectwa udziałowego
wydanego sprzedającemu zgodnie z przepisami o narodowych funduszach
inwestycyjnych i ich prywatyzacji,"
g) pkt 44 otrzymuje brzmienie:
"44) przychody członków Ochotniczych Straży Pożarnych, uzyskane z tytułu
uczestnictwa w szkoleniach, akcjach ratowniczych i akcjach związanych z
likwidowaniem klęsk żywiołowych,"
h) w pkt 45 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 46-51 w brzmieniu:
"46) przychody pochodzące z międzypaństwowych instytucji finansowych lub ze
środków przyznanych przez rządy obcych państw na podstawie umów zawartych z tymi
instytucjami lub państwami przez Radę Ministrów, właściwego ministra lub agencje
rządowe oraz odsetki od tych przychodów lub środków lokowanych na bankowych
rachunkach terminowych,
47) przychody z tytułu dotacji z budżetu państwa na dofinansowanie kosztów zadań
w zakresie postępu biologicznego w produkcji roślinnej i zwierzęcej,
48) dotacje, subwencje i dopłaty otrzymane z Państwowego Funduszu Rehabilitacji
Osób Niepełnosprawnych przez zakłady pracy chronionej na podstawie przepisów o
zatrudnianiu i rehabilitacji osób niepełnosprawnych,
49) kwoty wypłacone osobom wymienionym w art. 24 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 22
czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U.
Nr 86, poz. 433 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) z tytułu:
a) ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z kwatery,
b) świadczenia finansowego na pokrycie kosztów najmu lokalu mieszkalnego, do
wysokości określonej w pkt 19 lit. b),
50) przychody otrzymane w związku:
a) ze zwrotem udziałów lub wkładów w spółdzielni albo wkładów w spółce,
b) z umorzeniem udziałów lub akcji w spółce mającej osobowość prawną
- w części stanowiącej koszt nabycia, a jeżeli nabycie nastąpiło w drodze spadku
lub darowizny - do wysokości wartości z dnia nabycia spadku lub darowizny,
51) przychody otrzymane z tytułu zwrotu dopłat wniesionych uprzednio, zgodnie z
odrębnymi przepisami, do spółki mającej osobowość prawną - do wysokości
wniesionych dopłat.";
8) w art. 22:
a) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
"7. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, określi:
1) składniki majątkowe uznawane za środki trwałe oraz wartości niematerialne i
prawne, sposób ustalania ich wartości początkowej, szczegółowe zasady i stawki
amortyzacji, a także tryb i terminy aktualizacji wyceny środków trwałych,
2) szczegółowe zasady i tryb:
a) zaliczania składników majątkowych do środków trwałych albo wartości
niematerialnych i prawnych, a także zmniejszania kosztów uzyskania przychodów, w
przypadku gdy składniki te, ze względu na przewidywany okres używania, nie
zostały uprzednio zaliczone do tych środków albo wartości,
b) naliczania odsetek za okres, w którym składniki majątkowe określone w lit. a)
nie były zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
3) szczegółowe zasady ewidencjonowania środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych przez podatników nie obowiązanych do prowadzenia
ksiąg rachunkowych.",
b) po ust. 7 dodaje się ust. 7a w brzmieniu:
"7a. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłasza w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" wskaźniki przeliczeniowe i określa
sposób ich stosowania w aktualizacji wyceny wartości środków trwałych.",
c) ust. 8 otrzymuje brzmienie:
"8. Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych
oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane
wyłącznie zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 7.",
d) w ust. 9 skreśla się pkt 3a,
e) w ust. 11 po wyrazie "Jeżeli" dodaje się wyraz "roczne",
f) dodaje się ust. 12 w brzmieniu:
"12. Do przychodów, o których mowa w art. 14 i 14a, nie mają zastosowania koszty
uzyskania przychodów określone w ust. 9 pkt 3.";
9) w art. 23:
a) w ust. 1:
- w pkt 4 po wyrazach "samochodu osobowego" dodaje się wyrazy "lub innego
samochodu o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kilogramów",
- w pkt 12 skreśla się wyrazy "oraz podatku od sprzedaży akcji w publicznym
obrocie",
- w pkt 22 przecinek na końcu zastępuje się średnikiem i dodaje się wyrazy "nie
są jednak kosztem uzyskania przychodów rezerwy utworzone zgodnie z ustawą z dnia
29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591), inne niż
określone jako taki koszt w niniejszej ustawie,"
- w pkt 30 na końcu dodaje się wyrazy "z wyjątkiem składek na rzecz organizacji
pracodawców do wysokości określonej przez Radę Ministrów w drodze
rozporządzenia",
- w pkt 36 na końcu dodaje się wyrazy "obowiązujących w przedsiębiorstwach
państwowych,"
- w pkt 37 po wyrazach "Fundusz Pracy" dodaje się wyrazy "i inne fundusze celowe
utworzone na podstawie odrębnych ustaw -",
- w pkt 46 po wyrazach "samochodu osobowego" dodaje się wyrazy "lub innego
samochodu o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kilogramów", a po
wyrazach "właściwego ministra" dodaje się przecinek i wyrazy "obowiązującej w
przedsiębiorstwach państwowych",
- w pkt 47 po wyrazach "samochodu osobowego" dodaje się wyrazy "lub innego
samochodu o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kilogramów",
- w pkt 52 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 53-57 w brzmieniu:
"53) wartości akcji lub udziałów w spółce albo wkładów w spółdzielni, objętych
lub nabytych w zamian za wkład niepieniężny; w razie zbycia tych udziałów lub
akcji albo wkładów, kosztem ich nabycia, ustalonym na dzień objęcia lub nabycia
udziałów lub akcji albo wkładów, są zaktualizowane, zgodnie z odrębnymi
przepisami, wydatki na nabycie albo wytworzenie lub ulepszenie składników
majątku stanowiących wkład niepieniężny, pomniejszone o odpisy amortyzacyjne
dokonane przed wniesieniem wkładu, zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,
54) strat (kosztów) powstałych w wyniku utraty dokonanych przedpłat (zaliczek,
zadatków) w związku z niewykonaniem umowy,
55) nie wypłaconych należności z tytułów określonych w art. 41 ust. 1,
56) wydatków (kosztów) związanych z przychodami wolnymi (zwolnionymi) od podatku
dochodowego,
57) składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów
ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka grup 1,
3 i 5 działu I oraz grup 1 i 2 działu II, wymienionych w załączniku do ustawy z
dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11,
poz. 62), jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i
umowa ubezpieczenia, w okresie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w
którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:
a) wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
b) możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
c) wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 20, uważa się te
wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:
1) postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako
odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania
egzekucyjnego, albo
2) postanowieniem sądu o:
a) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości, gdy majątek masy nie wystarcza na
zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego, lub
b) umorzeniu postępowania upadłościowego, gdy zachodzi okoliczność, o której
mowa w lit. a), lub
c) ukończeniu postępowania upadłościowego, albo
3) protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane
koszty procesowe związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby wyższe od jej
kwoty - jeżeli uprzednio na tę wierzytelność utworzono rezerwę uznawaną za koszt
uzyskania przychodu.",
c) dodaje się ust. 3-5 w brzmieniu:
"3. Nieściągalność wierzytelności, w przypadku określonym w ust. 1 pkt 21,
uznaje się za uprawdopodobnioną, w szczególności gdy:
1) dłużnik został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w
stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość albo
2) na wniosek dłużnika wszczęte zostało postępowanie ugodowe w rozumieniu
przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków lub
postępowanie układowe w rozumieniu przepisów o postępowaniu układowym, albo
3) wierzytelność została zasądzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na
drogę postępowania egzekucyjnego, albo
4) wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika, na drodze powództwa
sądowego.
4. Ilekroć w ust. 1 jest mowa o stawce za jeden kilometr przebiegu pojazdu,
rozumie się przez to stawkę określoną dla samochodów osobowych, uwzględniającą
odpowiednio pojemność silnika.
5. Przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, powinien być, z wyłączeniem
ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej
przez pracownika według obowiązującego wzoru, potwierdzonej przez podatnika na
koniec każdego miesiąca. W razie braku tej ewidencji wydatki ponoszone przez
podatnika na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na
potrzeby podatnika nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.";
10) w art. 24:
a) w ust. 1 wyrazy "bilans i rachunek wyników" zastępuje się wyrazami
"sprawozdanie finansowe",
b) w ust. 3 ostatnie zdanie otrzymuje brzmienie:
"Nie ustala się dochodu na dzień likwidacji, jeżeli w wyniku zmiany formy
prawnej lub połączenia przedsiębiorstw wartość składników majątku objętych
remanentem została wniesiona w formie wkładu lub aportu do nowo powstałego lub
istniejącego podmiotu gospodarczego albo gdy nastąpiła całkowita lub częściowa
zmiana branży.",
c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Dochodem z udziału w zyskach osób prawnych jest dochód faktycznie uzyskany z
tego udziału, w tym także: wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją
osoby prawnej, dochód przeznaczony na podwyższenie kapitału zakładowego lub
akcyjnego, a w spółdzielniach - dochód przeznaczony na podwyższenie funduszu
udziałowego oraz dochód stanowiący równowartość kwot przekazanych na ten kapitał
(fundusz) z innych kapitałów (funduszy) osoby prawnej.";
11) art. 25 otrzymuje brzmienie:
"Art. 25. 1. Jeżeli:
1) podatnik mający siedzibę (zarząd) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
zwany dalej "podmiotem krajowym", bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w
zarządzaniu lub kontroli albo posiada udział w kapitale przedsiębiorstwa
położonego za granicą, albo
2) osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania albo siedzibę (zarząd)
za granicą, zwana dalej "podmiotem zagranicznym", bierze udział bezpośrednio lub
pośrednio w zarządzaniu lub kontroli albo posiada udział w kapitale podmiotu
krajowego, albo
3) te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie, bezpośrednio lub pośrednio,
biorą udział w zarządzaniu lub kontroli albo posiadają udział w kapitale
podmiotu krajowego i podmiotu zagranicznego
- i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki
różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w
wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych,
jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody
danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków
wynikających z tych powiązań.
2. Dochody, o których mowa w ust. 1, określa się, w drodze oszacowania, stosując
następujące metody:
1) porównywalnej ceny niekontrolowanej,
2) ceny odprzedaży,
3) rozsądnej marży ("koszt plus").
3. Jeżeli nie jest możliwe zastosowanie metod wymienionych w ust. 2, stosuje się
metody zysku transakcyjnego.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio, gdy podmiot krajowy:
1) wykorzystuje swój związek z innym podmiotem krajowym, któremu przysługują
ulgi w podatku dochodowym, albo
2) pozostaje w związku gospodarczym z innym podmiotem krajowym i na rzecz tego
podmiotu wykonuje świadczenie na warunkach korzystniejszych, odbiegających od
ogólnie stosowanych w czasie i miejscu wykonywania świadczenia
- i w wyniku tego nie wykazuje dochodów lub wykazuje dochody niższe od tych,
jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymieniony związek nie istniał lub gdyby
wymienione świadczenie nie zostało wykonane.
5. Związek, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, ma miejsce, gdy między podmiotami lub
osobami pełniącymi w nich funkcje zarządzające, nadzorcze albo kontrolne
istnieją powiązania o charakterze rodzinnym, kapitałowym, majątkowym lub
wynikające ze stosunku pracy. Związek ten ma miejsce także, gdy którakolwiek z
wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne w
podmiotach, o których mowa w ust. 4 pkt 1.
6. Przez pojęcie powiązań rodzinnych, o których mowa w ust. 5, rozumie się
małżeństwo oraz pokrewieństwo lub powinowactwo do drugiego stopnia.
7. Przez pojęcie powiązań kapitałowych, o których mowa w ust. 5, rozumie się
sytuację, w której jedna z osób lub jeden z kontrahentów posiada lub dysponuje,
bezpośrednio lub pośrednio, prawem głosu wynoszącym co najmniej 5% wszystkich
praw głosu.
8. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb określania
dochodów w drodze oszacowania, według metod wymienionych w ust. 2 i 3.";
12) art. 26 otrzymuje brzmienie:
"Art. 26. 1. Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3 i art.
28-30, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1 i 2 oraz ust.
4-7 lub art. 25, po odliczeniu kwot:
1) rent i innych trwałych ciężarów opartych na tytule prawnym, nie stanowiących
kosztów uzyskania przychodów, oraz alimentów, z wyjątkiem alimentów na rzecz
dzieci, w wysokości ustalonej w wyroku alimentacyjnym,
2) składek na ubezpieczenie społeczne podatnika i osób z nim współpracujących,
jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,
3) składek na rzecz organizacji, do których przynależność podatnika jest
obowiązkowa, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,
4) dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych emerytur i rent
oraz zasiłków z ubezpieczenia społecznego, w kwotach uwzględniających podatek
dochodowy, jeżeli nie zostały one potrącone przez organ rentowy,
5) dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które
uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach
uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały
potrącone przez płatnika,
6) wydatków na cele rehabilitacyjne, ponoszonych przez podatnika będącego osobą
niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne,
7) o które, zgodnie z prawem górniczym, została obniżona podstawowa opłata
eksploatacyjna za wydobywanie kopalin,
8) wydatków poniesionych w roku podatkowym na budowę własnego lub stanowiącego
współwłasność budynku mieszkalnego wielorodzinnego, z przeznaczeniem
znajdujących się w nim co najmniej pięciu lokali mieszkalnych na wynajem, oraz
wydatków na zakup działki pod budowę tego budynku. Za lokale przeznaczone na
wynajem nie uważa się lokali mieszkalnych wynajętych osobom, które w stosunku do
właściciela lub chociażby do jednego ze współwłaścicieli zaliczone są do I grupy
podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn,
9) darowizn:
a) na cele naukowe, naukowo-techniczne, oświatowe, oświatowo-wychowawcze,
kulturalne, kultury fizycznej i sportu, ochrony zdrowia i pomocy społecznej,
rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów, a także wspierania inicjatyw
społecznych w zakresie budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz
zaopatrzenia wsi w wodę - łącznie do wysokości nie przekraczającej 15% dochodu,
b) na cele kultu religijnego i na działalność charytatywno-opiekuńczą,
bezpieczeństwa publicznego, obrony narodowej, ochrony środowiska, dobroczynne, a
także na cele związane z budownictwem mieszkaniowym dla samorządu terytorialnego
i na budowę strażnic jednostek ochrony przeciwpożarowej, w rozumieniu przepisów
o ochronie przeciwpożarowej, oraz ich wyposażenie i utrzymywanie - łącznie do
wysokości nie przekraczającej 10% dochodu.
2. Ogólna kwota odliczeń z tytułu wydatków faktycznie poniesionych na cele
określone w ust. 1 pkt 8 w okresie obowiązywania ustawy nie może przekroczyć
kwoty stanowiącej iloczyn 70 m2 powierzchni użytkowej i wskaźnika
przeliczeniowego 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, ustalonego dla
celów obliczania premii gwarancyjnej od wkładów na oszczędnościowych
książeczkach mieszkaniowych za III kwartał roku poprzedzającego rok podatkowy, i
liczby mieszkań przeznaczonych na wynajem osobom nie zaliczonym do I grupy
podatkowej, o której mowa w ust. 1 pkt 8.
3. W przypadku budowy budynku wielorodzinnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 8,
stanowiącego współwłasność, kwotę odliczeń przysługującą każdemu ze
współwłaścicieli w ogólnej kwocie odliczeń, o której mowa w ust. 2, ustala się
proporcjonalnie do udziału we współwłasności; w razie braku dowodu określającego
wysokość udziałów współwłaścicieli przyjmuje się, że udziały we współwłasności
są równe.
4. Wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 8, nie znajdujące pokrycia w rocznym
dochodzie podatnika, podlegają odliczeniu od dochodów osiągniętych w następnych
latach, aż do całkowitego ich odliczenia w granicach określonych w ust. 2 i 3.
5. Łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 9 nie może
przekroczyć 15% dochodu lub przychodu opodatkowanego zryczałtowanym podatkiem
dochodowym na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 6, z tym że odliczeniu nie podlegają
darowizny poniesione na rzecz:
1) osób fizycznych,
2) osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej,
prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów przemysłu
elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego,
piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu
powyżej 1,5%, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali,
lub handlu tymi wyrobami.
6. Jeżeli przedmiotem darowizny są towary lub usługi opodatkowane podatkiem od
towarów i usług, za kwotę darowizny uważa się wartość towaru lub usługi,
uwzględniającą należny podatek od towarów i usług.
7. Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1 ustala się na podstawie
dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z tym że odliczenie wydatków na cele
określone w ust. 1 pkt 8, z wyjątkiem wydatków na zakup działki, może być
dokonane, jeżeli wydatki te zostały udokumentowane fakturami (rachunkami
uproszczonymi) wystawionymi wyłącznie przez podatnika podatku od towarów i usług
nie korzystającego ze zwolnienia od tego podatku albo dowodem odprawy celnej. W
przypadku budowy budynku wielorodzinnego stanowiącego współwłasność, wysokość
poniesionych wydatków przypadającą na poszczególnych współwłaścicieli ustala się
proporcjonalnie do ich udziału we współwłasności; w razie braku dowodu
określającego wysokość udziałów przyjmuje się, że wydatki są równe.
8. Odliczeniu podlegają wydatki na cele określone w ust. 1 pkt 8, jeżeli dotyczą
budynków mieszkalnych znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
i wydatki te nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie
zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
9. Kwota odliczeń, o której mowa w ust. 2 i 3, dotyczy wydatków poniesionych na
cele określone w ust. 1 pkt 8, łącznie przez oboje małżonków. Przepis art. 27a
ust. 8 stosuje się odpowiednio.
10. Jeżeli przed upływem dziesięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w
którym otrzymano decyzję właściwego organu o pozwoleniu na użytkowanie budynku
lub lokalu, w związku z budową którego dokonano odliczeń na podstawie ust. 1 pkt
8:
1) nastąpiło zbycie budynku, lokalu mieszkalnego, udziału we współwłasności lub
2) wynajęto budynek albo lokal mieszkalny osobom, które w stosunku do
właściciela lub chociażby do jednego ze współwłaścicieli zaliczone są do I grupy
podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, lub
3) dokonano zmiany przeznaczenia budynku lub lokalu z mieszkalnego na użytkowy
albo przeznaczono budynek lub lokal mieszkalny na potrzeby właściciela lub
współwłaściciela
- podatnik jest obowiązany wykazać w zeznaniu i doliczyć do dochodów roku
podatkowego, w którym zaistniały te okoliczności, uprzednio odliczone kwoty w
części przypadającej na ten budynek lub lokal. Kwoty doliczone do dochodu
zwiększa się o 10% za każdy rok kalendarzowy brakujący do upływu okresu, o
którym mowa w zdaniu poprzedzającym.
11. Przy obliczaniu liczby lat brakujących do upływu okresu dziesięcioletniego
wlicza się rok, w którym nastąpiły zdarzenia wymienione w ust. 10 pkt 1-3.
12. W razie wystąpienia zdarzeń, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, przed
otrzymaniem decyzji o pozwoleniu na użytkowanie budynku lub lokalu, z którymi
były związane odliczenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć dochód o kwotę
odliczoną od dochodu w części przypadającej na budynek lub lokale.
13. Odliczeń wymienionych w ust. 1, z zastrzeżeniem art. 30 ust. 4, nie dokonuje
się od dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany.
14. Minister Finansów, w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej, w
drodze rozporządzenia, określi rodzaje wydatków, o których mowa w ust. 1 pkt 6,
oraz szczegółowe zasady i warunki odliczania ich od dochodu.";
13) po art. 26 dodaje się art. 26a w brzmieniu:
"Art. 26a. 1. Od podstawy opodatkowania, obliczonej zgodnie z art. 26 ust. 1,
odlicza się:
1) w roku podatkowym - wydatki na cele określone w ust. 3, zwane dalej
"wydatkami inwestycyjnymi", oraz
2) w następnym roku podatkowym - z zastrzeżeniem ust. 20 pkt 2, kwotę stanowiącą
połowę wydatków inwestycyjnych odliczonych od podstawy opodatkowania w
poprzednim roku podatkowym, zwaną dalej "premią inwestycyjną".
2. Prawo do odliczeń przysługuje osobom fizycznym, których dochody są ustalane
na podstawie ksiąg i opodatkowane przy zastosowaniu skali podatkowej, o której
mowa w art. 27:
1) prowadzącym działalność, wymienioną w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 4, we własnym
imieniu i na własny rachunek,
2) osobom fizycznym będącym wspólnikami spółek nie mających osobowości prawnej,
prowadzących działalność wymienioną w pkt 1, którzy ponieśli wydatki
inwestycyjne; w razie braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały
wspólników w poniesionym wydatku są równe.
3. Odliczeniu od podstawy opodatkowania podlegają faktycznie poniesione wydatki
na:
1) zakup i montaż maszyn lub urządzeń zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją
rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 3-6 i 8,
2) zakup, budowę, a także na rozbudowę będących własnością podatnika budynków i
lokali stanowiących odrębną nieruchomość w tych budynkach oraz budowli
zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu
Statystycznego, do grupy 1 podgrupa 10-13, podgrupa 15 rodzaj 151 i 152 w
zakresie budynków aptek, podgrupa 16 rodzaj 166 i 168, podgrupa 18 rodzaj 180 i
182-185 oraz do grupy 2 podgrupa 20-23 i 25-27,
3) zakup środków transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych oraz innych
samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kilogramów,
4) zakup od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa przedsiębiorstwa lub
zorganizowanej części mienia przedsiębiorstwa, z wyjątkiem wydatków na zakup
innych niż grunty składników majątku, od których zgodnie z przepisami wydanymi
na podstawie art. 22 ust. 7 nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych,
5) zakup praw majątkowych uznawanych za wartości niematerialne i prawne, od
których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych uznawanych za koszt uzyskania
przychodów - z wyjątkiem wartości niematerialnych i prawnych związanych z wiedzą
w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how),
6) spłatę, określonej w umowie o podobnym charakterze do umowy najmu lub
dzierżawy, wartości środków trwałych, o których mowa w pkt 1-4, jeżeli środki te
zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 14 ust. 5 zaliczane są do
składników majątku najemcy, dzierżawcy albo używającego,
7) wytworzenie we własnym zakresie i na własny użytek środków trwałych
wymienionych w pkt 1 i 2,
8) zakup wykonanych na zamówienie środków trwałych wymienionych w pkt 1 i 2.
4. Za wydatki inwestycyjne podlegające odliczeniu od podstawy opodatkowania
uznaje się wydatki faktycznie poniesione w roku podatkowym, nie zwrócone
podatnikowi w jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony podatek od towarów
i usług oraz o podatek akcyzowy - jeżeli podatki te podlegają odliczeniu od
należnego podatku od towarów i usług.
5. W przypadku zakupu składników majątku wymienionych w ust. 3 pkt 1-5, za
wydatki inwestycyjne, o których mowa w ust. 4, uznaje się wydatki poniesione w
roku podatkowym, w którym, z zastrzeżeniem ust. 7, ma miejsce przeniesienie
własności tych składników majątku.
6. Faktycznie poniesione wydatki inwestycyjne, podlegające odliczeniu od
podstawy opodatkowania, obejmują:
1) w razie zakupu - określoną w umowie cenę sprzedaży zapłaconą sprzedawcy oraz
wydatki na montaż maszyn i urządzeń, o których mowa w ust. 3 pkt 1,
2) w razie wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych wymienionych w ust.
3 pkt 1 - kwoty zapłacone za zużyte do wytworzenia rzeczowe składniki majątku
oraz za wykorzystane usługi obce,
3) w razie zakupu środków trwałych wymienionych w ust. 3 pkt 2, wykonanych na
zamówienie - cenę określoną w umowie sprzedaży lub kwotę zapłaconą za zamówione
usługi,
4) w razie przyjęcia środków trwałych do odpłatnego korzystania na podstawie
umowy o podobnym charakterze do umowy najmu lub dzierżawy - kwotę stanowiącą
spłatę wartości tych środków określonej w umowie.
7. W przypadku:
1) dokonania przedpłat (zadatków) na poczet wydatków określonych w ust. 3 pkt
1-5 oraz pkt 7 i 8, uznaje się je za wydatki inwestycyjne w roku podatkowym, w
którym następuje przeniesienie własności składników majątkowych wymienionych w
tych przepisach,
2) zawarcia umowy, o której mowa w ust. 3 pkt 6, za wydatki inwestycyjne
podlegające odliczeniu w danym roku podatkowym uznaje się wydatki związane ze
spłatą wartości składników majątkowych, poniesione w tym samym roku,
3) zawarcia w roku podatkowym umowy, w której termin zapłaty ceny przypada w
roku następującym po roku podatkowym, w którym rzecz lub prawo zostały wydane -
wydatki związane z zapłatą ceny odlicza się od podstawy opodatkowania w roku
faktycznego ich poniesienia.
8. Odliczenia wydatków inwestycyjnych, o których mowa w ust. 3 pkt 1-8, dokonane
w roku podatkowym traktuje się w tym roku na równi z odpisami z tytułu zużycia
środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisami
amortyzacyjnymi), z tym że:
1) odliczenia te nie zmniejszają podstawy do ustalania odpisów amortyzacyjnych
według zasad określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 22 ust. 7,
2) odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i
prawnych, o których mowa w ust. 3 pkt 1-5 oraz pkt 7 i 8, dokonuje się począwszy
od miesiąca następującego po miesiącu oddania ich do używania, nie wcześniej
jednak niż od pierwszego dnia miesiąca następującego po roku podatkowym, w
którym dokonano odliczenia,
3) w przypadku odliczeń wydatków inwestycyjnych, o których mowa w ust. 3 pkt 6,
odpisów amortyzacyjnych dokonuje się począwszy od pierwszego dnia miesiąca
następującego po miesiącu, w którym środki trwałe oddano do używania,
4) w przypadku odliczeń wydatków inwestycyjnych poniesionych przed rozpoczęciem
działalności albo w roku rozpoczęcia działalności, odpisów amortyzacyjnych
dokonuje się począwszy od pierwszego dnia miesiąca roku następującego po roku, w
którym środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne oddano do używania,
5) odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w pkt 2-4, dokonuje się do końca tego
miesiąca, w którym następuje zrównanie wysokości sumy odpisów amortyzacyjnych
oraz kwoty dokonanych odliczeń z ich wartością początkową, określoną w
przepisach wydanych na podstawie art. 22 ust. 7,
6) suma odpisów amortyzacyjnych oraz kwoty dokonanych odliczeń nie może
przekroczyć wartości początkowej nabytych lub wytworzonych we własnym zakresie
lub na zamówienie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
9. Wydatki inwestycyjne mogą być odliczone od podstawy opodatkowania, jeżeli
spełnione są łącznie następujące warunki:
1) w okresie faktycznego poniesienia tych wydatków podatnik nie korzysta z ulg,
odliczeń lub zwolnień na podstawie przepisów wymienionych w wykazie, o którym
mowa w ust. 28 pkt 1,
2) w roku poprzedzającym rok podatkowy, w którym dokonywane są odliczenia,
podatnik osiągnął, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11, wskaźnik udziału dochodu
ustalonego zgodnie z art. 24 ust. 1, 2 i 4 w przychodach ustalonych zgodnie z
art. 14 i 15 - w wysokości nie niższej niż:
a) 3% z działalności w zakresie: przetwórstwa rolnego, budownictwa (w tym
mieszkaniowego) i produkcji materiałów budowlanych, żeglugi i rybołówstwa,
turystyki i wypoczynku, albo w zakresie produkcji i sprzedaży towarów objętych
urzędowymi cenami lub marżami,
b) 6% z pozostałych rodzajów działalności,
3) jeżeli podatnik prowadzi różnorodną działalność i przychody z działalności
wymienionej w pkt 2 lit. a) w ogólnej kwocie przychodów stanowią co najmniej 60%
- wymagany udział dochodu w przychodach uprawniający do odliczeń wydatków
inwestycyjnych nie może być niższy niż 3%,
4) przed każdorazowym odliczeniem wydatków inwestycyjnych, dokonywanym w trakcie
roku podatkowego i w rocznym rozliczeniu podatku za rok podatkowy, u podatnika
nie występują zaległości we wpłatach należnych składek na ubezpieczenie
społeczne oraz we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących dochód budżetu
państwa, przekraczające odrębnie z każdego tytułu (w tym odrębnie w każdym
podatku) odpowiednio 3% kwoty należnych składek i należnego podatku; w przypadku
podatku od towarów i usług zaległości nie mogą przekroczyć 3% kwoty podatku
należnego. Udział zaległości w kwocie składek lub podatku ustala się w stosunku
do kwoty należnych wpłat (należnego podatku od towarów i usług) za rok podatkowy
(okres rozliczeniowy), którego dotyczy zaległość,
5) wydatki inwestycyjne zostały udokumentowane w sposób określony w przepisach
wydanych na podstawie ust. 28 pkt 4.
10. Podatnik, który rozpoczął działalność w roku podatkowym, może odliczyć
poniesione w tym roku wydatki inwestycyjne od podstawy opodatkowania za ten rok
i rok po nim następujący, jeżeli odrębnie w każdym z tych lat osiągnie wskaźnik
udziału dochodu w przychodach odpowiednio w wysokości określonej w ust. 9 pkt 2;
gdy w którymkolwiek z tych lat wymagany wskaźnik nie zostanie osiągnięty, nie
jest możliwe dokonanie odliczeń za ten rok.
11. Uzyskanie wskaźników, o których mowa w ust. 9 pkt 2, nie jest wymagane u
podatników:
1) którzy rozpoczęli działalność w roku podatkowym i do końca tego roku oraz
przed rozpoczęciem działalności ponieśli wydatki inwestycyjne w wysokości nie
niższej niż równowartość 2.000.000 ECU, przeliczone na złote przy zastosowaniu
średniego kursu waluty, ogłaszanego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego, z
dnia faktycznego dokonania wydatku; wydatki te można odliczać od podstawy
opodatkowania za rok podatkowy, w którym rozpoczęto działalność, oraz w trzech
kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od końca roku
podatkowego, w którym rozpoczęli działalność,
2) u których za rok podatkowy udział przychodów z eksportu przekracza 50%
ogólnej kwoty przychodów lub przychody z eksportu w roku podatkowym, w którym
podatnik nabył prawo do odliczeń, przekraczają równowartość 8.000.000 ECU
przeliczoną na złote przy zastosowaniu średniego kursu waluty z dnia uzyskania
należnego przychodu, ogłaszanego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego,
3) którzy ponieśli wydatki inwestycyjne na zakup i montaż maszyn lub urządzeń,
wymienionych w ust. 3 pkt 1, związanych z wdrożeniem licencji, patentów oraz
wyników krajowych prac naukowych i badawczo-rozwojowych,
4) osiągających poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychody ze sprzedaży
produktów połowów i przetworów rybnych (SWW: 234) na rzecz osób zagranicznych w
rozumieniu przepisów prawa dewizowego, którzy ponieśli wydatki inwestycyjne na
zakup i montaż maszyn lub urządzeń wymienionych w ust. 3 pkt 1 - jeżeli udział
przychodów z tej sprzedaży przekracza 50% ogólnej kwoty przychodów w roku
podatkowym i sprzedaż ta została udokumentowana: konosamentem, świadectwem
pochodzenia, rachunkiem oraz wyciągiem bankowym potwierdzającym wpływ
zagranicznych środków płatniczych zgodnie z przepisami prawa dewizowego,
5) którzy ponieśli wydatki inwestycyjne na zakup i montaż maszyn lub urządzeń,
wymienionych w ust. 3 pkt 1, oraz na zakup, budowę, przebudowę, rozbudowę lub
odbudowę budynków i budowli będących własnością podatnika, zaliczonych zgodnie z
Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego do grupy
1 podgrupa 10 i 13 oraz do grupy 2 podgrupa 20-23, jeżeli te maszyny,
urządzenia, budynki i budowle są związane z wdrażaniem systemu produkcji środków
farmaceutycznych lub materiałów medycznych, spełniającego warunki niezbędne do
uzyskania koncesji na ich wytwarzanie, zgodne z wymaganiami przyjętymi przez
organizacje międzynarodowe, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem,
6) którzy ponieśli wydatki inwestycyjne na zakup i montaż aparatury
kontrolno-pomiarowej, niezbędnej do wdrażania systemu jakości zgodnego z normami
ISO serii 9000, potwierdzonego certyfikatem wydanym na podstawie odrębnych
przepisów.
12. Za dzień rozpoczęcia działalności uważa się datę wystawienia pierwszej
faktury (rachunku) po dokonaniu, zgodnie z odrębnymi przepisami, wpisu do
właściwego rejestru (ewidencji).
13. Kwota wydatków inwestycyjnych odliczonych od podstawy opodatkowania nie może
przekroczyć:
1) 40% dochodu ze źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 4 - gdy
wydatki zostały poniesione na cele wymienione w ust. 11 pkt 2-6, lub
2) 20% dochodu, o którym mowa w pkt 1 - w pozostałych przypadkach.
14. Od 1998 r. kwota wydatków inwestycyjnych odliczonych od podstawy
opodatkowania nie może przekroczyć:
1) 30% dochodu ze źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 4 - gdy
wydatki zostały poniesione na cele wymienione w ust. 11 pkt 2-6, lub
2) 15% dochodu, o którym mowa w pkt 1, w pozostałych przypadkach.
15. Łączna kwota odliczeń wydatków inwestycyjnych od podstawy opodatkowania nie
może za rok podatkowy przekroczyć:
1) w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 1997 r. - 40% dochodu ze
źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 4,
2) w okresie od dnia 1 stycznia 1998 r. - 30% dochodu, o którym mowa w pkt 1.
16. Nie odliczone wydatki inwestycyjne, uznane zgodnie z ust. 5 i 7 za
poniesione w danym roku podatkowym, z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 10
i ust. 11 pkt 1, nie mogą być odliczone od podstawy opodatkowania w latach
następnych.
17. Nie mogą być odliczone od podstawy opodatkowania wydatki inwestycyjne
faktycznie poniesione po upływie okresu korzystania z ulg, odliczeń lub zwolnień
przysługujących na podstawie przepisów wymienionych w wykazie, o którym mowa w
ust. 28 pkt 1, jeżeli zobowiązania związane z tymi wydatkami zostały zaciągnięte
przez podatnika w okresie korzystania z tych ulg, odliczeń lub zwolnień.
18. Premia inwestycyjna, o której mowa w ust. 1 pkt 2, nie może przekroczyć w
okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 1997 r. - 20% dochodu ze źródeł
wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 4.
19. Premia inwestycyjna, o której mowa w ust. 1 pkt 2, nie może przekroczyć od
dnia 1 stycznia 1998 r. - 15% dochodu ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1
pkt 3 i 4.
20. Premia inwestycyjna:
1) może być wykorzystana, jeżeli podatnik spełni warunki określone w ust. 9 pkt
1 i 4,
2) nie przysługuje w przypadku poniesienia wydatków inwestycyjnych na:
a) zakup środków trwałych, o których mowa w ust. 3 pkt 1-5 oraz pkt 7 i 8,
jeżeli środki te zostały przez podatnika oddane do odpłatnego korzystania, i
zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 14 ust. 5, zaliczone są do
składników majątku najemcy, dzierżawcy albo używającego,
b) zakup gruntów,
c) spłatę wartości gruntów, jeżeli grunty te, zgodnie z przepisami wydanymi na
podstawie art. 14 ust. 5, zaliczane są do składników majątku najemcy, dzierżawcy
albo używającego.
21. Odliczeń, o których mowa w ust. 1, dokonuje się w rozliczeniu podatku za rok
podatkowy, w którym podatnik nabył prawo do odliczeń, nie później jednak niż do
dnia złożenia, zgodnie z art. 45, zeznania o wysokości dochodu uzyskanego za ten
rok; odliczeń można również dokonywać zaliczkowo w trakcie roku podatkowego.
22. Podatnicy tracą prawo do odliczeń, o których mowa w ust. 1, jeżeli przed
upływem trzech lat od końca roku podatkowego, w którym skorzystali, a w
przypadkach określonych w ust. 10 i w ust. 11 pkt 1 - w którym zakończyli
korzystanie z odliczeń:
1) wystąpią u nich za poszczególne lata zaległości we wpłatach składek na
ubezpieczenie społeczne oraz we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących
dochody budżetu państwa, przekraczające odrębnie z każdego tytułu (w tym
odrębnie w każdym z podatków) 3% kwot należnych za te lata; w przypadku podatku
od towarów i usług zaległości we wpłatach nie mogą przekroczyć 3% kwoty podatku
należnego; przepis ust. 9 pkt 4 ostatnie zdanie stosuje się odpowiednio, albo
2) przeniosą w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, z którymi
związane były odliczenia od podstawy opodatkowania, albo
3) ustały okoliczności do zaliczania środków trwałych przyjętych do odpłatnego
korzystania na podstawie umów o podobnym charakterze do umów najmu lub dzierżawy
do składników majątku podatnika, w rozumieniu przepisów, o których mowa w ust. 3
pkt 6, albo
4) zawiadomią urząd skarbowy o likwidacji działalności gospodarczej lub zostanie
ogłoszona ich upadłość, albo
5) otrzymają zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiejkolwiek formie; w tym
przypadku kwotę odliczeń zmniejsza się proporcjonalnie do udziału kwoty
zwróconych wydatków w ich ogólnej kwocie.
23. Podatnicy, o których mowa w ust. 11 pkt 5, tracą prawo do odliczeń, jeżeli
przed upływem pięciu lat od końca roku, w którym z nich skorzystali, nie
uzyskają koncesji Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej na wytwarzanie środków
farmaceutycznych lub materiałów medycznych albo ją utracą.
24. Podatnicy, o których mowa w ust. 11 pkt 6, tracą prawo do odliczeń, jeżeli
przed upływem trzech lat od końca roku, w którym z nich skorzystali, nie
uzyskają stosownego certyfikatu albo go utracą.
25. W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 22-24, podatnicy są
obowiązani do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dokonanych odliczeń, do
których utracili prawo, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę
kwotę w rozliczeniu podatku (zaliczki) za miesiąc, w którym utracili prawo do
odliczeń, a gdy utrata prawa wystąpi w ostatnim miesiącu roku podatkowego - we
wstępnym rocznym rozliczeniu podatku.
26. W rozliczeniu, o którym mowa w ust. 25, uwzględnia się odpowiednio kwotę
odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i
prawnych, ustalonych zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 22 ust. 7,
nie uznaną za koszt uzyskania przychodów w związku z odliczeniem wydatków
inwestycyjnych od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.
27. Przepisy ust. 22-25 stosuje się również do premii inwestycyjnej.
28. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia:
1) wykaz przepisów, o których mowa w ust. 9 pkt 1,
2) warunki rezygnacji przez podatnika z niektórych ulg, odliczeń lub zwolnień
wymienionych w przepisach, o których mowa w ust. 9 pkt 1 - w celu nabycia prawa
do odliczania wydatków inwestycyjnych na podstawie ust. 1-27,
3) zakres działalności: eksport towarów i usług, przetwórstwo rolne, budownictwo
(w tym mieszkaniowe) i produkcja materiałów budowlanych, żegluga i rybołówstwo
oraz turystyka i wypoczynek,
4) wymagany sposób udokumentowania wydatków inwestycyjnych.
29. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, wprowadzi odliczenia wydatków
inwestycyjnych od podstawy opodatkowania oraz określi zasady i warunki tych
odliczeń w gminach zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym
oraz województwach lub rejonach administracyjnych (gminach) określonych jako
zagrożone recesją i degradacją społeczną w odrębnych przepisach.";
14) w art. 27:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 28, 29, 30 i 44 ust. 4, pobiera się
od podstawy jego obliczenia według następującej skali:"
Podstawa obliczenia podatku w złotych Podatek wynosi
ponaddo
20.86820% podstawy obliczenia minus kwota 278 zł 20 gr
20.86841.7363.895 zł 40 gr + 32% nadwyżki ponad 20.868 zł
41.73610.573 zł 16 gr + 44% nadwyżki ponad 41.736 zł

b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Od 1998 r. stawki podatku dochodowego 20%, 32% i 44% określone w skali
podatkowej, o której mowa w ust. 1, zastępuje się odpowiednio stawkami 19%, 30%
i 40%.",
c) w ust. 3 wyrazy "1996" zastępuje się wyrazami "1998";
15) po art. 27 dodaje się art. 27a w brzmieniu:
"Art. 27a. 1. Podatek dochodowy od osób, o których mowa w art. 3 ust. 1,
obliczony zgodnie z art. 27, zmniejsza się na zasadach określonych w ust. 2-17,
jeżeli w roku podatkowym podatnik:
1) poniósł wydatki na własne potrzeby mieszkaniowe, przeznaczone na:
a) zakup gruntu lub odpłatne przeniesienie prawa wieczystego użytkowania gruntu
pod budowę budynku mieszkalnego,
b) budowę budynku mieszkalnego,
c) wkład budowlany lub mieszkaniowy do spółdzielni mieszkaniowej; w razie
przekształcenia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu na spółdzielcze
własnościowe prawo do lokalu, za wydatki poniesione na wkład budowlany uznaje
się wydatki stanowiące nadwyżkę ponad kwotę wkładu mieszkaniowego zaliczonego
przez spółdzielnię na wkład budowlany,
d) zakup nowo wybudowanego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w takim
budynku od gminy albo od osoby, która wybudowała ten budynek w wykonywaniu
działalności gospodarczej,
e) nadbudowę lub rozbudowę budynku na cele mieszkalne,
f) przebudowę strychu, suszarni albo przystosowanie innego pomieszczenia na cele
mieszkalne oraz wykończenie lokalu mieszkalnego w nowo wybudowanym budynku
mieszkalnym, do dnia zasiedlenia tego lokalu,
g) remont i modernizację budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego
zajmowanego na podstawie tytułu prawnego oraz wpłaty na wyodrębniony fundusz
remontowy wspólnoty mieszkaniowej, utworzonej na podstawie odrębnych przepisów,
2) systematycznie gromadził oszczędności wyłącznie na jednym rachunku
oszczędnościowo-kredytowym i w jednym banku prowadzącym kasę mieszkaniową,
według zasad określonych w odrębnych przepisach,
3) poniósł wydatki na:
a) dojazd dzieci własnych i przysposobionych do podstawowych, zawodowych i
średnich szkół publicznych i niepublicznych o uprawnieniach szkół publicznych,
położonych poza miejscowością stałego lub czasowego zamieszkania dzieci,
b) zakup przyrządów i pomocy naukowych, programów komputerowych oraz wydawnictw
fachowych bezpośrednio związanych z wykonywanym zawodem i wykonywaną pracą,
c) odpłatne kształcenie dzieci własnych i przysposobionych w podstawowych,
zawodowych i średnich szkołach niepublicznych o uprawnieniach szkół publicznych,
d) odpłatne świadczenia zdrowotne, wymienione w przepisach o zakładach opieki
zdrowotnej - udzielane przez niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej, działające
na zasadach określonych w tych przepisach, a także przez lekarzy i lekarzy
dentystów, prowadzących praktykę indywidualną zgodnie z przepisami o zawodzie
lekarza lub o wykonywaniu praktyki dentystycznej - na rzecz podatnika, a także
na rzecz jego małżonka oraz dzieci własnych i przysposobionych, jeżeli małżonek
lub dzieci nie uzyskały w roku podatkowym dochodów, z wyjątkiem dochodów
zwolnionych (wolnych) od podatku dochodowego,
e) odpłatne dokształcanie i doskonalenie zawodowe podatnika,
f) odpłatne kształcenie w szkołach wyższych, w rozumieniu przepisów o
szkolnictwie wyższym.
2. Podstawę określenia przysługującej kwoty odliczeń od podatku z tytułu
wydatków, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b)-f) oraz w pkt 2, ustala się na
podstawie kwoty stanowiącej iloczyn 70 m2 powierzchni użytkowej i wskaźnika
przeliczeniowego 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, ustalonego do
celów obliczenia premii gwarancyjnej od wkładów na oszczędnościowych
książeczkach mieszkaniowych za III kwartał roku poprzedzającego rok podatkowy.
3. Kwota, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć:
1) za rok podatkowy:
a) 19% wydatków, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b)-f),
b) 30% wydatków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie więcej jednak niż 6% kwoty,
o której mowa w ust. 2,
c) 19% poniesionych wydatków, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. a),
d) 19% poniesionych wydatków, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. b), nie więcej
jednak niż 19% kwoty stanowiącej trzykrotność najniższego wynagrodzenia
pracowników, określonego w odrębnych przepisach, za grudzień roku
poprzedzającego rok podatkowy,
e) 19% poniesionych wydatków, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. c), nie więcej
jednak niż 3% dochodu stanowiącego górną granicę pierwszego przedziału skali
podatkowej, obowiązującej w roku podatkowym, na każde dziecko,
f) 19% poniesionych wydatków, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. d), nie więcej
jednak niż 1% kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali
podatkowej obowiązującej w roku podatkowym,
g) 19% poniesionych wydatków, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. e), jeżeli nie
zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie więcej jednak niż 19%
kwoty stanowiącej trzykrotność najniższego wynagrodzenia pracowników,
określonego w odrębnych przepisach, za grudzień roku poprzedzającego rok
podatkowy,
h) 19% poniesionych wydatków, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. f), nie więcej
jednak niż kwota najniższego wynagrodzenia pracowników, określonego w odrębnych
przepisach, za grudzień roku poprzedzającego rok podatkowy
- z tym że w okresie obowiązywania ustawy łączne odliczenia z tytułu wydatków, o
których mowa w lit. a) i b), nie mogą przekroczyć 19% kwoty, o której mowa w
ust. 2,
2) w okresie obowiązywania ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1
lit. a) - 19% wydatkowanej kwoty, nie wyższej jednak niż 19% kwoty stanowiącej
iloczyn powierzchni 350 m2 i ceny nabycia 1 m2 gruntu lub określonej w umowie
wartości odpłatnie przenoszonego prawa wieczystego użytkowania gruntu,
3) w każdym okresie trzech kolejnych lat, poczynając od dnia 1 stycznia 1997 r.
- w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. g) - 19% kwoty poniesionych
wydatków, nie więcej jednak niż:
a) 3% kwoty, o której mowa w ust. 2, obowiązującej w pierwszym roku każdego
okresu trzyletniego - jeżeli wydatki dotyczą budynków mieszkalnych lub wpłat na
wyodrębniony fundusz remontowy wspólnoty mieszkaniowej,
b) 2,5% kwoty, o której mowa w ust. 2, obowiązującej w pierwszym roku każdego
okresu trzyletniego - jeżeli wydatki dotyczą lokali mieszkalnych
- z tym że w razie zbiegu uprawnień do odliczeń z tytułu wydatków, o których
mowa w lit. a) i b), łączna kwota odliczeń nie może przekroczyć kwoty limitu
określonego w lit. a).
4. Jeżeli podatnik dokonując remontu lub modernizacji budynku mieszkalnego lub
lokalu mieszkalnego ponosi wydatki na remont lub modernizację instalacji
gazowej, urządzeń eksplozymetrycznych lub urządzeń gazowych i w związku z tymi
wydatkami przekroczy limity odliczeń określone w ust. 3 pkt 3, wysokość odliczeń
podwyższa się o 0,5% kwoty, o której mowa w ust. 2.
5. Zmniejszenie podatku w przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, może być
dokonane, jeżeli suma wydatków poniesionych w roku podatkowym wynosi co najmniej
0,3% kwoty, o której mowa w ust. 2, obowiązującej w pierwszym roku każdego
okresu trzyletniego.
6. Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1 ustala się na podstawie
dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z tym że:
1) wydatki na cele wymienione w ust. 1 pkt 1 lit. b) i d)-g), pkt 3 lit. b), z
wyjątkiem wydatków na zakup wydawnictw fachowych, ustala się na podstawie
faktury lub rachunku, wystawionych wyłącznie przez podatnika podatku od towarów
i usług, nie korzystającego ze zwolnienia od tego podatku, lub dowodu odprawy
celnej, a w przypadku wpłat na wyodrębniony fundusz remontowy wspólnoty
mieszkaniowej - na podstawie dowodu tej wpłaty,
2) wydatki na cele wymienione w ust. 1 pkt 3 lit. a) ustala się na podstawie
imiennych biletów okresowych na dojazdy środkami transportu autobusowego,
kolejowego lub promowego,
3) wydatki na cele określone w ust. 1 pkt 3 lit. d) ustala się na podstawie
faktury lub rachunku, wystawionych przez zakład lub lekarza, o których mowa w
tym przepisie, zawierających między innymi imię, nazwisko i adres osoby
korzystającej ze świadczenia zdrowotnego, tj. podatnika, jego małżonka lub
dziecka.
7. Odliczenia stosuje się, jeżeli:
1) wydatki na cele określone w ust. 1 pkt 1 dotyczą gruntu, budynków
mieszkalnych lub lokali mieszkalnych znajdujących się na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania
przychodów lub nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie, chyba że
zwrócone wydatki zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu,
2) wydatki na cele określone w ust. 1 pkt 3 lit. b) zostały poniesione przez
podatników osiągających przychody określone w art. 12 ust. 1 i ust. 6.
8. Wysokość odliczeń od podatku, określona w ust. 3 pkt 1 lit. a)-c) i e) oraz
pkt 2 i 3, dotyczy łącznie obojga małżonków. Jeżeli małżonkowie:
1) podlegają odrębnemu opodatkowaniu - odliczeń dokonuje się zgodnie z wnioskami
zawartymi w zeznaniach rocznych bądź od podatku każdego z małżonków, w proporcji
wskazanej we wniosku, bądź od podatku jednego z małżonków,
2) przed zawarciem związku małżeńskiego, w okresie obowiązywania ustawy,
korzystali z odliczeń od podatku na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, o
kwotę dokonanych odliczeń zmniejsza się kwoty odliczeń określone w ust. 3 pkt 1
lit. a) i b) oraz pkt 2 i 3,
3) w czasie trwania związku małżeńskiego korzystali, w okresie obowiązywania
ustawy, z odliczeń od podatku na cele określone w ust. 1 pkt 1 i 2, a następnie
związek małżeński ustał - przysługująca każdemu z nich kwota odliczenia podlega
zmniejszeniu o kwotę odliczeń dokonanych w czasie trwania związku małżeńskiego,
w wysokości po 50% tych odliczeń, jeżeli byli opodatkowani łącznie, a jeżeli
byli opodatkowani odrębnie - w wysokości odliczenia dokonanego przez każdego z
nich.
9. Wysokość odliczeń od podatku określona w ust. 3 pkt 1 lit. f) obejmuje
wydatki poniesione na świadczenia udzielone na rzecz podatnika, jego małżonka
oraz dzieci własnych i przysposobionych, jeżeli małżonek lub dzieci nie uzyskały
w roku podatkowym dochodów, z wyjątkiem dochodów zwolnionych (wolnych) od
podatku dochodowego. Jeżeli każdy z małżonków osiąga dochody podlegające
opodatkowaniu podatkiem dochodowym, limit odliczeń, o którym mowa w ust. 3 pkt 1
lit. f), przysługuje odrębnie każdemu z małżonków. W ramach limitu
przysługującego małżonkom wydatki poniesione na rzecz dzieci własnych i
przysposobionych odlicza się od podatku jednego z małżonków lub od podatku
obojga, w proporcji określonej przez nich w zeznaniach rocznych.
10. Prawo do odliczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. f), przysługuje
podatnikowi, na którego utrzymaniu pozostaje osoba kształcąca się, o ile osoba
ta nie ukończyła 25 roku życia i nie uzyskuje dochodów, z wyjątkiem dochodów
zwolnionych od podatku dochodowego, a podatnikowi kształcącemu się w szkole
wyższej - o ile nie ukończył 35 roku życia.
11. Wysokość odliczeń od podatku, określona w ust. 3 pkt 1 lit. h), w przypadku
ponoszenia wydatków na kształcenie dziecka własnego lub przysposobionego,
przysługuje łącznie obojgu rodzicom. Zasadę wyrażoną w ostatnim zdaniu ust. 9
stosuje się odpowiednio.
12. Jeżeli podatnik korzystał z odliczeń wymienionych w ust. 1 pkt 2, a
oszczędności zgromadzone w banku prowadzącym kasę mieszkaniową wydatkował
zgodnie z celami systematycznego oszczędzania na tym rachunku, kwoty określone w
ust. 3 pkt 1 lit. a), pkt 2 i 3 oraz w ust. 4 pomniejsza się o kwoty odliczeń
dokonanych z tego tytułu.
13. Jeżeli podatnik skorzystał z odliczeń od dochodu (przychodu) lub podatku z
tytułu wydatków poniesionych na cele określone w ust. 1 pkt 1 i 2, a następnie:
1) wycofał ze spółdzielni wniesiony wkład,
2) w całości zmienił przeznaczenie lokalu lub budynku mieszkalnego na użytkowy,
3) po roku, w którym dokonano odliczeń, otrzymał zwrot odliczonych wydatków, z
wyjątkiem gdy zwrócone kwoty zostały zaliczone do przychodów podlegających
opodatkowaniu,
4) wycofał oszczędności z kasy mieszkaniowej, z wyjątkiem gdy wycofana kwota
została wydatkowana zgodnie z celami systematycznego oszczędzania na rachunku
prowadzonym przez tę kasę,
5) przeniósł uprawnienia do rachunku oszczędnościowo-kredytowego na rzecz osób
trzecich, z wyjątkiem dzieci własnych lub przysposobionych
- do dochodu (przychodu) lub podatku należnego za rok, w którym zaistniały te
okoliczności, dolicza się odpowiednio kwoty poprzednio odliczone z tych tytułów.
14. W razie przeniesienia uprawnień do rachunku oszczędnościowo-kredytowego na
rzecz dzieci własnych lub przysposobionych, do rozliczenia kwoty odliczeń
przysługujących tym dzieciom przepisy ust. 12 stosuje się odpowiednio.
15. Kwota odliczeń od podatku, ustalona zgodnie z ust. 3 pkt 1 lit. a) i b), pkt
2 i 3 oraz ust. 4, przekraczająca kwotę podatku obliczonego zgodnie z art. 27,
podlega odliczeniu od podatku obliczonego za lata następne, aż do całkowitego
jej odliczenia.
16. Odliczeń od podatku z tytułu wydatków na cele, o których mowa w ust. 1, nie
dokonuje się od zryczałtowanego podatku dochodowego, z zastrzeżeniem art. 30
ust. 4.
17. Kwotę przysługujących odliczeń od podatku na cele określone w ust. 1 pkt 1
pomniejsza się:
1) o 10% wydatków poniesionych na te cele, pokrytych przychodami zwolnionymi z
opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) i b),
2) o 20% kwoty ekwiwalentu pieniężnego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 49
lit. a).
18. Minister Finansów ogłasza, do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rok
podatkowy, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej
Polskiej "Monitor Polski" wysokość kwoty, o której mowa w ust. 2 i w art. 26
ust. 2.
19. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, w porozumieniu z Ministrem
Finansów, określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje wydatków, o których mowa w
ust. 3 pkt 3 i w ust. 4.
20. Minister Edukacji Narodowej, w porozumieniu z Ministrem Finansów, określi, w
drodze rozporządzenia, rodzaje przyrządów i pomocy naukowych, o których mowa w
ust. 1 pkt 3 lit. b).
21. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Edukacji Narodowej określi, w
drodze rozporządzenia, rodzaje wydatków, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. e),
oraz zasady i warunki odliczania ich od podatku.";
16) w art. 29 w ust. 1 po wyrazach "oraz z" dodaje się wyraz "odsetek,";
17) w art. 30:
a) w ust. 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) odliczyć od przychodów wydatki określone w art. 26 ust. 1 oraz od
zryczałtowanego podatku dochodowego wydatki określone w art. 27a ust. 1; w
przypadku dokonywania odliczeń stosuje się odpowiednio przepisy art. 26 ust.
2-12 i art. 27a ust. 2-17.",
b) w ust. 6 w pkt 1 po wyrazach "zakres podmiotowy," dodaje się wyrazy "jak
również określić";
18) w art. 32:
a) w ust. 1:
- w pkt 1 wyrazy "21%" zastępuje się wyrazami "20%",
- w pkt 2 wyrazy "33%" zastępuje się wyrazami "32%",
- w pkt 3 wyrazy "45%" zastępuje się wyrazami "44%",
b) w ust. 1a:
- w pkt 1 wyrazy "21%" zastępuje się wyrazami "20%",
- w pkt 2 wyrazy "21 i 33%" zastępuje się odpowiednio wyrazami "20% i 32%",
c) po ust. 1c dodaje się ust. 1d w brzmieniu:
"1d. Od 1998 r. zaliczki w wysokości 20%, 32% i 44% dochodu, o których mowa w
ust. 1 i 1a, wynoszą odpowiednio 19%, 30% i 40% dochodu.",
d) w ust. 3 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) nie otrzymuje świadczeń pieniężnych od organu zatrudnienia,";
19) w art. 33:
a) w ust. 2 wyrazy "w art. 32 ust. 1-1c" zastępuje się wyrazami "w art. 32 ust.
1-1d",
b) w ust. 4 po wyrazach "za ten rok" dodaje się przecinek i wyrazy "zgodnie z
ust. 3";
20) w art. 34:
a) w ust. 2 wyrazy "art. 32 ust. 1-1c" zastępuje się wyrazami "art. 32 ust.
1-1d",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Zaliczka, o której mowa w ust. 1, od zasiłków z ubezpieczenia społecznego
wypłaconych bezpośrednio przez organ rentowy wynosi 20% kwoty zasiłków, a od
1998 r. 19% kwoty zasiłków.",
c) w ust. 7:
- w zdaniu pierwszym wyrazy "art. 26 ust. 1 pkt 4 i 7" zastępuje się wyrazami
"art. 26 ust. 1 pkt 3 i 4",
- w pkt 2 wyrazy "art. 32 ust. 1-1c" zastępuje się wyrazami "art. 32 ust.
1a-1c",
d) w ust. 9:
- pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) nie korzysta z odliczeń, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 1, 2 i 5-9 oraz
w art. 27a,"
- w ostatnim zdaniu wyraz "ustalającą" zastępuje się wyrazem "określającą";
21) w art. 35:
a) w ust. 1:
- pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) organy zatrudnienia - od świadczeń wypłacanych z Funduszu Pracy oraz z
Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,"
- pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) spółdzielnie - od oprocentowania wkładów pieniężnych członków spółdzielni,
zaliczonego w ciężar kosztów spółdzielni,"
- dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
"6) oddziały Wojskowej Agencji Mieszkaniowej - od wypłacanych żołnierzom
świadczeń pieniężnych wynikających z przepisów ustawy o zakwaterowaniu Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.",
b) w ust. 3 wyrazy "art. 32 ust. 1-1c" zastępuje się wyrazami "art. 32 ust.
1-1d",
c) w ust. 4 skreśla się pkt 1,
d) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Zaliczkę od przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 3, pobiera się w
wysokości 20% przychodu, pomniejszoną o kwotę obliczoną zgodnie z art. 32 ust.
3.",
e) dodaje się ust. 6-8 w brzmieniu:
"6. Zaliczkę od przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 5 i 6, pobiera się w
wysokości 20% przychodu.
7. Oddziały Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, dokonujące wypłaty świadczeń, o
których mowa w ust. 1 pkt 6, związanych z pozostawaniem w stosunku służbowym,
obowiązane są w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym
dokonały wypłaty świadczeń, przekazać informację według ustalonego wzoru
podatnikowi oraz zatrudniającemu go pracodawcy.
8. Zaliczki, o których mowa w ust. 5 i 6, od 1998 r. wynoszą 19% przychodu.";
22) w art. 37:
a) w ust. 1:
- w zdaniu pierwszym wyrazy "pkt 1, 2 i 4" zastępuje się wyrazami "pkt 1, 2, 4 i
5",
- w pkt 1 po lit. b) dodaje się lit. c) w brzmieniu:
"c) świadczeń pieniężnych wynikających z przepisów o zakwaterowaniu Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, pozostających w związku ze stosunkiem
służbowym u płatnika,"
- pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) nie korzysta z odliczeń, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 6-9
oraz w art. 27a,"
b) ust. 1a otrzymuje brzmienie:
"1a. Przy dokonywaniu rocznego obliczenia podatku, o którym mowa w ust. 1,
płatnik, na wniosek podatnika:
1) przy ustalaniu dochodu uwzględnia koszty, o których mowa w art. 22 ust. 11,
2) odlicza od dochodu:
a) wydatki na cele określone w art. 26 ust. 1 pkt 3 - do wysokości wynikającej z
przedstawionych przez podatnika dokumentów stwierdzających poniesienie tych
wydatków,
b) zwrócone płatnikowi świadczenia, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5 -
jeżeli nie zostały one potrącone od dochodu przy poborze zaliczek.",
c) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. W przypadku uzyskania w ciągu roku podatkowego przez pracownika, członka
rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się
produkcją rolną, o którym mowa w ust. 1, dochodu z tytułu:
1) zasiłków z ubezpieczenia społecznego, wypłaconych bezpośrednio przez organ
rentowy w związku z zatrudnieniem u płatnika - płatnik przy dokonywaniu rocznego
obliczenia podatku, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest uwzględnić uzyskany
przez pracownika (członka) dochód z tytułu zasiłków oraz pobrane przez organ
rentowy zaliczki na podatek w wysokości wynikającej z otrzymanej, zgodnie z art.
34 ust. 5, informacji tego organu,
2) świadczeń pieniężnych wynikających z przepisów ustawy o zakwaterowaniu Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, wypłacanych przez oddziały Wojskowej
Agencji Mieszkaniowej w związku ze stosunkiem służbowym u płatnika - płatnik
przy dokonywaniu rocznego obliczenia podatku, o którym mowa w ust. 1, obowiązany
jest uwzględnić uzyskane przez pracownika dochody z tytułu świadczenia
pieniężnego oraz pobrane przez oddział Wojskowej Agencji Mieszkaniowej zaliczki
na podatek w wysokości wynikającej z otrzymanej zgodnie z art. 35 ust. 7
informacji tego oddziału.";
23) w art. 38:
a) w ust. 1 po wyrazach "z tytułów określonych w art. 31" skreśla się wyrazy
"ust. 1",
b) w ust. 2 po wyrazach "art. 12" dodaje się wyrazy "oraz od zasiłków
pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, wypłacanych przez te zakłady, a także
różnicę podatku, o której mowa w ust. 3";
24) w art. 41:
a) skreśla się ust. 3,
b) ust. 3a otrzymuje brzmienie:
"3a. Banki prowadzące kasy mieszkaniowe są obowiązane pobierać, jako płatnicy,
zaliczki na podatek dochodowy w przypadkach, o których mowa w art. 27a ust. 13
pkt 4 i 5, w wysokości 20% wycofanej kwoty, nie wyższej jednak od 20% kwoty
określonej zgodnie z art. 27a ust. 2, chyba że osoba wycofująca oszczędności
złoży oświadczenie, że wycofane oszczędności nie były odliczone od podatku osoby
wycofującej ani od podatku rodziców, albo że wycofane oszczędności zostaną
wydatkowane zgodnie z celami systematycznego oszczędzania na rachunku
prowadzonym przez kasę mieszkaniową.",
c) w ust. 5a zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
"W latach 1995 -1997 spółdzielnie nie pobierają zryczałtowanego podatku
dochodowego według zasad określonych w ust. 5; spółdzielnie pobierają jednak
zryczałtowany podatek, w razie zwrotu kwot przekazanych w tych latach, z dochodu
uzyskanego przez spółdzielnie, a przeznaczonego na powiększenie udziałów.";
25) po art. 41a dodaje się art. 41b w brzmieniu:
"Art. 41b. Jeżeli podatnik dokonał zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, które
uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, przy ustalaniu wysokości
podatku (zaliczek) płatnicy, o których mowa w art. 31, 33, 35 i 41, odejmują od
dochodu kwotę dokonanych zwrotów, łącznie z pobranym podatkiem (zaliczką).";
26) w art. 42 w ust. 3 wyrazy "w art. 41 ust. 1 i ust. 3" zastępuje się wyrazami
"w art. 41 ust. 1 i 3a";
27) w art. 44:
a) w ust. 1 skreśla się pkt 2,
b) w ust. 3 w pkt 2 wyrazy "art. 26 i 27" zastępuje się wyrazami "art. 26, 26a i
27",
c) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. Podatnicy uzyskujący dochody z działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2
i 8, jeżeli otrzymują te dochody bez pośrednictwa płatników, są obowiązani
wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości 20% dochodu za miesiące, w których
uzyskali ten dochód, w terminie do dnia 20 następnego miesiąca za miesiąc
poprzedni, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego. W terminach
płatności zaliczek podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym deklaracje,
według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu uzyskanego w danym miesiącu.",
d) w ust. 6 po wyrazach "Zaliczki miesięczne" dodaje się przecinek i wyrazy "od
przychodów wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 5,"
e) po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu:
"6a. Zaliczki miesięczne, od przychodów wymienionych w ust. 1 pkt 3 i 4, za
okres od stycznia do listopada uiszcza się w terminie do dnia 20 każdego
miesiąca za miesiąc poprzedni, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania
podatkowego. W terminach płatności zaliczek od stycznia do listopada podatnicy
są obowiązani składać urzędom skarbowym deklaracje, według ustalonego wzoru, o
wysokości dochodu osiągniętego od początku roku.",
f) w ust. 8 wyrazy "21%" zastępuje się wyrazami "20%",
g) dodaje się ust. 9 w brzmieniu:
"9. Zaliczki, o których mowa w ust. 8, od 1998 r. wynoszą 19% uzyskanego
dochodu.";
28) po art. 44 dodaje się art. 44a w brzmieniu:
"Art. 44a. Spółdzielnie mieszkaniowe są obowiązane sporządzić za rok
kalendarzowy, w dwóch egzemplarzach, według ustalonego wzoru, imienne informacje
o wysokości wycofanego wkładu budowlanego lub mieszkaniowego i przesłać je, w
terminie do dnia 28 lutego roku następującego po roku podatkowym:
1) osobom, które wycofały ze spółdzielni wkład budowlany lub mieszkaniowy
wniesiony do spółdzielni od dnia 1 stycznia 1992 r.,
2) urzędowi skarbowemu właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania osoby
wycofującej wkład.";
29) w art. 45:
a) w ust. 3 po wyrazach "w art. 24 ust. 3" dodaje się przecinek i wyrazy "z
wyjątkiem dochodu z likwidacji działalności gospodarczej, dokonanej w grudniu
roku podatkowego,"
b) ust. 3a otrzymuje brzmienie:
"3a. W przypadkach:
1) określonych w art. 27a ust. 13,
2) odliczenia od podatku wydatków poniesionych na zakup gruntu lub odpłatne
przeniesienie prawa wieczystego użytkowania gruntu, a następnie zbycia tego
gruntu lub prawa
- podatnik jest obowiązany wykazać i doliczyć kwoty uprzednio odliczone do
podatku należnego za rok podatkowy, w którym wystąpiły te okoliczności.",
c) w ust. 5 wyrazy "roczny bilans z rachunkiem wyników" zastępuje się wyrazami
"sprawozdanie finansowe";
30) w art. 52 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) w okresie od dnia 1 stycznia 1993 r. do dnia 31 grudnia 2000 r. dochody:
a) ze sprzedaży obligacji Skarbu Państwa wyemitowanych po dniu 1 stycznia 1989
r. oraz obligacji wyemitowanych po dniu 1 stycznia 1997 r. przez jednostki
samorządu terytorialnego, a także akcji dopuszczonych do obrotu publicznego,
nabytych na podstawie publicznej oferty lub na giełdzie papierów wartościowych
albo w regulowanym pozagiełdowym wtórnym obrocie publicznym; zwolnienie nie ma
zastosowania, jeżeli sprzedaż tych obligacji lub akcji jest przedmiotem
działalności gospodarczej,
b) ze sprzedaży na giełdzie papierów wartościowych albo w regulowanym
pozagiełdowym wtórnym obrocie publicznym świadectw udziałowych wymienialnych na
akcje narodowych funduszy inwestycyjnych, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 41;
zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli sprzedaż tych świadectw jest przedmiotem
działalności gospodarczej,
c) z tytułu udziału w dochodach funduszy powierniczych, w tym również z tytułu
umorzenia jednostek uczestnictwa w funduszach powierniczych,".
Art. 2. 1. Jeżeli podatnik w latach 1992-1996 korzystał, na podstawie art. 26
ust. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1
stycznia 1997 r., z odliczenia od dochodu (przychodu) wydatków poniesionych na
budowę budynku mieszkalnego, z przeznaczeniem znajdujących się w nim lokali
mieszkalnych na wynajem:
1) zachowuje prawo do odliczania wydatków ponoszonych na ten cel po dniu 1
stycznia 1997 r., na zasadach określonych w tej ustawie,
2) sprzedaż lub zamiana takiego budynku, jego części lub lokali stanowi źródło
przychodów, gdy sprzedaż lub zamiana nastąpiła przed upływem dziesięciu lat
licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło wybudowanie.
2. Podatnikom, którzy w zeznaniach za lata 1992-1996 odliczyli od dochodu
(przychodu) wydatki na cele określone w następujących przepisach ustawy
wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą:
1) w art. 27a w ust. 1 pkt 1 lit. a) - kwotę przysługującego odliczenia od
podatku, ustaloną zgodnie z art. 27a ust. 3 pkt 2, zmniejsza się o 19% kwoty
wydatków odliczonych w latach 1992-1996,
2) w art. 27a w ust. 1 pkt 1 lit. b)-f) oraz w pkt 2 - kwotę przysługującego
odliczenia od podatku, ustaloną zgodnie z art. 27a ust. 3 pkt 1 lit. a) i b),
zmniejsza się o 19% kwoty wydatków odliczonych w latach 1992-1996.
3. Do kwoty wydatków, o których mowa w ust. 2, odliczonych od dochodu
(przychodu) w latach 1992-1996, dolicza się wydatki, które nie znalazły pokrycia
w dochodach (przychodach) uzyskanych w tych latach.
4. Podatnikom, którzy w latach 1992-1996 nabyli prawo do odliczenia od dochodu
wydatków poniesionych na cele określone w art. 26 ust. 1 pkt 5, 5a i 6 ustawy
wymienionej w art. 1 w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 1997 r., a
wydatki te nie znalazły pokrycia w dochodach osiągniętych w tych latach,
przysługuje prawo do odliczenia tych wydatków na zasadach określonych w art. 26
ust. 9 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1
stycznia 1997 r.
5. Zasadę określoną w ust. 4 stosuje się odpowiednio do podatników, którzy w
latach 1994-1996 nabyli prawo do odliczenia poniesionych wydatków od przychodów.
6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio w sytuacjach, o których mowa w art.
27a ust. 8 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
7. Podatnicy, którzy w latach 1995-1996 nabyli prawo do odliczenia od dochodu
wydatków na zakup przyrządów i pomocy naukowych, o których mowa w art. 26 ust. 1
pkt 7b ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1
stycznia 1997 r., nie odliczoną, w zeznaniach za lata 1995 i 1996, kwotę
wydatków mogą odliczyć na zasadach określonych w art. 26 ust. 5a ustawy
wymienionej w art. 1 w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 1997 r.
Art. 3. Przy ustalaniu podstawy obliczenia podatku, zgodnie z art. 26 ustawy
wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, podatnik może w
latach 1997-1999 odliczyć od dochodu wydatki poniesione na spłatę zadłużenia z
tytułu zaciągniętych przez spółdzielnie mieszkaniowe, do dnia 31 maja 1992 r.,
kredytów na budownictwo mieszkaniowe. Kwota tych odliczeń w każdym roku
podatkowym nie może przekroczyć 19% kwoty stanowiącej iloczyn 70 m2 powierzchni
użytkowej i wskaźnika przeliczeniowego 1 m2 powierzchni użytkowej budynku
mieszkalnego, ustalanego do celów obliczania premii gwarancyjnej od wkładów na
oszczędnościowych książeczkach mieszkaniowych za III kwartał roku
poprzedzającego rok podatkowy. Przepisy art. 26 ust. 4, art. 27a ust. 7, 8, 12 i
14-17, art. 34 ust. 9 pkt 2 i art. 37 ust. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w zdaniu
pierwszym stosuje się odpowiednio.
Art. 4. Przepis art. 1 pkt 9:
1) w części dotyczącej art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w art. 1 w
brzmieniu nadanym niniejszą ustawą - ma zastosowanie do odpisów amortyzacyjnych
z tytułu zużycia samochodu o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500
kg, nabytego albo przyjętego do odpłatnego korzystania i zaliczonego do środków
trwałych podatnika - począwszy od dnia 1 stycznia 1997 r.,
2) w części dotyczącej art. 23 ust. 1 pkt 22 ustawy wymienionej w art. 1 w
brzmieniu nadanym niniejszą ustawą - ma zastosowanie do rezerw utworzonych od
dnia wejścia w życie niniejszej ustawy,
3) w części dotyczącej art. 23 ust. 1 pkt 57 w brzmieniu nadanym niniejszą
ustawą - ma zastosowanie do umów ubezpieczenia zawartych od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy.
Art. 5. 1. Podatnicy, którzy przed dniem 1 stycznia 1997 r. ponieśli wydatki
inwestycyjne i nabyli prawo do odliczeń zgodnie z przepisami wydanymi na
podstawie art. 26 ust. 13 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu
dotychczasowym, zachowują to prawo do czasu wyczerpania - w zakresie i na
zasadach określonych w tych przepisach.
2. Do dnia 31 grudnia 1998 r. zachowują moc przepisy wydane na podstawie art. 26
ust. 13 ustawy wymienionej w art. 1, dotyczące odliczeń od dochodu wydatków
inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego przez podatników mających swą
siedzibę w rejonach administracyjnych (gminach) zagrożonych szczególnie wysokim
bezrobociem strukturalnym oraz województwach lub rejonach administracyjnych
(gminach) określonych jako zagrożone recesją i degradacją społeczną w odrębnych
przepisach. Podatnicy, którzy nabędą prawo do tych odliczeń lub obniżek do dnia
31 grudnia 1998 r., zachowują to prawo do czasu wyczerpania - w zakresie i na
zasadach określonych w tych przepisach.
Art. 6. Z dniem 1 stycznia 1997 r. traci moc art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 2
grudnia 1994 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania
oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 5, poz. 25).
Art. 7. W ustawie z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora
(Dz. U. Nr 73, poz. 350) w art. 42 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Dieta parlamentarna jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych w
granicach określonych w odrębnych przepisach dla diet otrzymywanych z tytułu
pełnienia obowiązków obywatelskich i nie może być zajęta w drodze egzekucji."
Art. 8. Minister Finansów ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej
jednolity tekst ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem
zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego
tekstu.
Art. 9. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. i ma zastosowanie do
opodatkowania dochodów uzyskanych od tego dnia, z wyjątkiem przepisów art. 1 pkt
8 lit. a), pkt 12 w części dotyczącej art. 26 ust. 14, pkt 14 lit. c) oraz pkt
15 w części dotyczącej art. 27a ust. 18-21 - które wchodzą w życie z dniem
ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 21 listopada 1996 r.
o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
(Dz. U. Nr 137, poz. 639)
Art. 1. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych
(Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2,
Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz.
547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz.
433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704 oraz z 1996 r. Nr 25,
poz. 113, Nr 34, poz. 146 i Nr 90, poz. 405) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1a:
a) w ust. 2:
- w pkt 1 w lit. b) wyrazy "która stanowi rezerwę" zastępuje się wyrazami "która
nie stanowi rezerwy",
- w pkt 2 skreśla się lit. a),
- w pkt 3 lit. a) otrzymuje brzmienie:
"a) osiągną za każdy rok podatkowy udział dochodu tej grupy, obliczonego zgodnie
z art. 7a ust. 1, w sumie przychodów wszystkich spółek tworzących grupę - w
wysokości co najmniej 8%,"
b) w ust. 5 wyrazy "ust. 2 pkt 1, 2, 4 i 5 oraz ust. 3 i 4" zastępuje się
wyrazami "ust. 2 pkt 1, 2 i 4 oraz ust. 3",
c) w ust. 6 wyrazy "spółki zależne, utworzone po dniu rejestracji umowy"
zastępuje się wyrazami "inne spółki",
d) skreśla się ust. 14-18;
2) w art. 10 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Dochodem z udziału w zyskach osób prawnych jest dochód faktycznie uzyskany z
tego udziału, w tym także: wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją
osoby prawnej, dochód przeznaczony na podwyższenie kapitału zakładowego lub
akcyjnego, a w spółdzielniach - dochód przeznaczony na podwyższenie funduszu
udziałowego oraz dochód stanowiący równowartość kwot przekazanych na ten kapitał
(fundusz) z innych kapitałów (funduszy) osoby prawnej.";
3) art. 11 otrzymuje brzmienie:
"Art. 11. 1. Jeżeli:
1) podatnik mający siedzibę (zarząd) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
zwany dalej "podmiotem krajowym", bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w
zarządzaniu lub kontroli albo posiada udział w kapitale przedsiębiorstwa
położonego za granicą, albo
2) osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania albo siedzibę (zarząd)
za granicą, zwana dalej "podmiotem zagranicznym", bierze udział bezpośrednio lub
pośrednio w zarządzaniu lub kontroli albo posiada udział w kapitale podmiotu
krajowego, albo
3) te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio
biorą udział w zarządzaniu lub kontroli albo posiadają udział w kapitale
podmiotu krajowego i podmiotu zagranicznego
- i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki
różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w
wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych,
jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody
danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków
wynikających z tych powiązań.
2. Dochody, o których mowa w ust. 1, określa się w drodze oszacowania, stosując
następujące metody:
1) porównywalnej ceny niekontrolowanej,
2) ceny odprzedaży,
3) rozsądnej marży ("koszt plus").
3. Jeżeli nie jest możliwe zastosowanie metod wymienionych w ust. 2, stosuje się
metody zysku transakcyjnego.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio, gdy podmiot krajowy:
1) wykorzystuje swój związek z innym podmiotem krajowym, któremu przysługują
ulgi w podatku dochodowym, albo
2) pozostaje w związku gospodarczym z innym podmiotem krajowym i na rzecz tego
podmiotu wykonuje świadczenie na warunkach korzystniejszych, odbiegających od
ogólnie stosowanych w czasie i miejscu wykonywania świadczenia
- i w wyniku tego nie wykazuje dochodów lub wykazuje dochody niższe od tych,
jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymieniony związek nie istniał lub gdyby
wymienione świadczenie nie zostało wykonane.
5. Związek, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, ma miejsce, gdy między podmiotami lub
osobami pełniącymi w nich funkcje zarządzające, nadzorcze albo kontrolne
istnieją powiązania o charakterze rodzinnym, kapitałowym, majątkowym lub
wynikające ze stosunku pracy. Związek ten ma miejsce także, gdy którakolwiek z
wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne w
podmiotach, o których mowa w ust. 4 pkt 1.
6. Przez pojęcie powiązań rodzinnych, o których mowa w ust. 5, rozumie się
małżeństwo oraz pokrewieństwo lub powinowactwo do drugiego stopnia.
7. Przez pojęcie powiązań kapitałowych, o których mowa w ust. 5, rozumie się
sytuację, w której jedna z osób lub jeden z kontrahentów posiada lub dysponuje,
bezpośrednio lub pośrednio, prawem głosu wynoszącym co najmniej 5% wszystkich
praw głosu.
8. Przepisy ust. 4 nie mają zastosowania w przypadku świadczeń między spółkami
tworzącymi podatkową grupę kapitałową.
9. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb określania
dochodów w drodze oszacowania, według metod wymienionych w ust. 2 i 3.";
4) w art. 12:
a) w ust. 1 w pkt 2 na końcu dodaje się wyrazy "z wyjątkiem świadczeń związanych
z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, jednoosobowe
spółki gminy lub przedsiębiorstwa komunalne od Skarbu Państwa lub gminy w
nieodpłatny zarząd lub nieodpłatne używanie",
b) w ust. 4 w pkt 6a skreśla się wyrazy "lub umorzonych";
5) w art. 16:
a) w ust. 1:
- w pkt 4 po wyrazach "samochodu osobowego" dodaje się wyrazy "lub innego
samochodu o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kilogramów",
- skreśla się pkt 7,
- pkt 8a otrzymuje brzmienie:
"8a) wartości akcji lub udziałów w spółce albo wkładów w spółdzielni, objętych
lub nabytych w zamian za wkład niepieniężny; w razie zbycia tych udziałów lub
akcji albo wkładów, kosztem ich nabycia, ustalonym na dzień objęcia lub nabycia
udziałów lub akcji albo wkładów, są zaktualizowane, zgodnie z odrębnymi
przepisami, wydatki na nabycie albo wytworzenie lub ulepszenie składników
majątku stanowiących wkład niepieniężny, pomniejszone o odpisy amortyzacyjne
dokonane przed wniesieniem wkładu, zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,"
- pkt 15 otrzymuje brzmienie:
"15) podatku dochodowego oraz wpłat z zysku określonych w odrębnych przepisach,"
- w pkt 25 po lit. b) dodaje się lit. c) w brzmieniu:
"c) strat poniesionych przez bank z tytułu udzielonych po dniu 1 stycznia 1997
r. gwarancji albo poręczeń spłaty kredytów i pożyczek, obliczonych zgodnie z pkt
25 lit. b).",
- w pkt 26 po lit. b) dodaje się lit. c) i d) w brzmieniu:
"c) straconych należności z tytułu udzielonych przez bank po dniu 1 stycznia
1997 r. gwarancji albo poręczeń spłaty kredytów i pożyczek, z wyjątkiem rezerw
utworzonych na te stracone należności, gdy bank udzielił gwarancji albo poręczeń
z naruszeniem prawa, przy czym naruszenie to powinno być stwierdzone prawomocnym
wyrokiem sądu,
d) 25% kwoty wątpliwych kredytów (pożyczek) oraz 25% kwoty wątpliwych należności
z tytułu gwarancji albo poręczeń spłaty kredytów i pożyczek - udzielonych przez
bank po dniu 1 stycznia 1997 r., z wyjątkiem rezerw tworzonych na pokrycie tych
kredytów (pożyczek) lub gwarancji albo poręczeń, które zostały udzielone z
naruszeniem prawa, przy czym naruszenie to powinno być stwierdzone prawomocnym
wyrokiem sądu.",
- w pkt 30 na końcu dodaje się wyrazy "obowiązujących w przedsiębiorstwach
państwowych,"
- w pkt 37 po wyrazach "z wyjątkiem" wstawia się dwukropek, a dotychczasową
treść oznacza się jako lit. a) oraz dodaje lit. b) w brzmieniu:
"b) składek na rzecz związków pracodawców do wysokości określonej przez Radę
Ministrów w drodze rozporządzenia,"
- w pkt 49 po wyrazach "samochodu osobowego" dodaje się wyrazy "lub innego
samochodu o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kilogramów",
- w pkt 51 po wyrazach "samochodów osobowych" dodaje się wyrazy "lub innych
samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kilogramów", a po
wyrazach "wydanych przez właściwego ministra" dodaje się wyrazy "obowiązującej w
przedsiębiorstwach państwowych",
- po pkt 57 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 58 i 59 w brzmieniu:
"58) wydatków i kosztów sfinansowanych z dochodów, o których mowa w art. 17 ust.
1 pkt 23 i 24,
59) składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów
ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka grup 1,
3 i 5 działu I oraz grup 1 i 2 działu II, wymienionych w załączniku do ustawy z
dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11,
poz. 62), jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i
umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w
którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:
a) wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
b) możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
c) wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.",
b) w ust. 2:
- w pkt 2 w lit. c) kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyraz "albo",
- dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
"3) protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane
koszty procesowe związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby wyższe od jej
kwoty - jeżeli uprzednio na tę wierzytelność utworzono rezerwę uznawaną za koszt
uzyskania przychodu.",
c) w ust. 2a w pkt 1 w lit. a) po wyrazach "dłużnik został" dodaje się wyrazy
"wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej,"
d) w ust. 2b:
- zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"Rezerwy na wierzytelności, uznawane za koszt uzyskania przychodów zgodnie z
ust. 1 pkt 26, nie mogą przekraczać kwoty tych wierzytelności pomniejszonej o
wartość zobowiązań dotyczących należności objętych rezerwą, wynikających z:",
- pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) gwarancji banków krajów należących do Organizacji Współpracy i Rozwoju
Gospodarczego (OECD) lub banków współpracujących z tą organizacją,"
e) dodaje się ust. 3-5 w brzmieniu:
"3. Przepisy ust. 1 pkt 26 lit. b)-d) dotyczą rezerw utworzonych przez bank,
zgodnie z przepisami wydanymi przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego w sprawie
zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków.
4. Ilekroć w ust. 1 jest mowa o stawce za jeden kilometr przebiegu pojazdu,
rozumie się przez to stawkę określoną dla samochodów osobowych, uwzględniającą
odpowiednio pojemność silnika.
5. Przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 30, powinien być, z wyłączeniem
ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej
przez pracownika według obowiązującego wzoru, potwierdzonej przez podatnika na
koniec każdego miesiąca. W razie braku tej ewidencji, wydatki ponoszone przez
podatnika na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na
potrzeby podatnika nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.";
6) w art. 17:
a) w ust. 1:
- w pkt 4 wyrazy "- z wyłączeniem przedsiębiorstw państwowych, spółdzielni oraz
spółek -" zastępuje się wyrazami ", z zastrzeżeniem ust. 1c,"
- w pkt 4a skreśla się lit. c),
- w pkt 4e po wyrazach "w roku poprzedzającym rok podatkowy" dodaje się
przecinek i wyrazy "a w razie rozpoczęcia działalności - w pierwszym podatkowym
roku tej działalności",
- skreśla się pkt 4l,
- dodaje się pkt 4m-4o w brzmieniu:
"4m) dochody wspólnot mieszkaniowych utworzonych zgodnie z odrębnymi przepisami
- w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych
oraz wydatkowanej na rzecz członków wspólnoty,
4n) dochody sportowych spółek akcyjnych - w części przeznaczonej na ich
działalność sportową, w rozumieniu przepisów o kulturze fizycznej,
4o) dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, uzyskane przez osoby prawne,
których zadaniem jest administrowanie nieruchomościami w imieniu właścicieli i
zarządców domów - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem zasobów
mieszkaniowych,"
- skreśla się pkt 9,
- pkt 14 otrzymuje brzmienie:
"14) dotacje otrzymane:
a) na podstawie odrębnych przepisów na tworzenie rezerw państwowych i
gospodarowanie tymi rezerwami,
b) w związku z umowami zawartymi na podstawie art. 222 ust. 3 ustawy z dnia 21
listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.
U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43,
poz. 165 oraz z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496),
c) na dofinansowanie kosztów zadań w zakresie postępu biologicznego w produkcji
roślinnej i zwierzęcej,"
- w pkt 22 na końcu dodaje się wyrazy "a także Rzecznika Ubezpieczonych,"
- po pkt 23 kropkę zastępuje się przecinkiem oraz dodaje pkt 24 i 25 w
brzmieniu:
"24) odsetki od dochodów lub środków, o których mowa w pkt 23, lokowanych na
bankowych rachunkach terminowych,
25) dotacje, subwencje i dopłaty otrzymane z Państwowego Funduszu Rehabilitacji
Osób Niepełnosprawnych przez zakłady pracy chronionej na podstawie przepisów o
zatrudnianiu i rehabilitacji osób niepełnosprawnych.",
b) po ust. 1b dodaje się ust. 1c i 1d w brzmieniu:
"1c. Przepis ust. 1 pkt 4 nie ma zastosowania w:
1) przedsiębiorstwach państwowych, spółdzielniach i spółkach,
2) przedsiębiorstwach komunalnych mających osobowość prawną, dla których funkcję
organu założycielskiego pełnią gminy lub jednostki pomocnicze gmin utworzone na
podstawie przepisów o samorządzie terytorialnym,
3) zakładach budżetowych i innych jednostkach organizacyjnych nie mających
osobowości prawnej, będących podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych -
jeżeli przedmiotem ich działalności jest zaspokajanie potrzeb publicznych
pośrednio związanych z ochroną środowiska w zakresie: wodociągów i kanalizacji,
ścieków komunalnych, wysypisk i utylizacji odpadów komunalnych oraz transportu
zbiorowego.
1d. Przy ustalaniu udziału, o którym mowa w ust. 1 pkt 4e, w kwocie przychodów
osiągniętych ze wszystkich rodzajów działalności nie uwzględnia się przychodów
uzyskanych:
1) w związku z regulowaniem zobowiązań wobec Agencji Własności Rolnej Skarbu
Państwa wierzytelnościami nabytymi od wierzycieli tej Agencji,
2) ze sprzedaży produktów produkcji rolniczej nabytych przez spółdzielnie
zajmujące się produkcją rolną od członków tych spółdzielni - w części
odpowiadającej cenie nabycia tych produktów.";
7) w art. 18:
a) w ust. 1:
- w zdaniu pierwszym po wyrazach "art. 7" oraz w pkt 1 w lit. a) i b) po
wyrazach "art. 7 ust. 3" dodaje się wyrazy "albo w art. 7a ust. 1",
- pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) wydatków na budowę własnego lub stanowiącego współwłasność budynku
mieszkalnego wielorodzinnego, z przeznaczeniem znajdujących się w nim co
najmniej pięciu lokali mieszkalnych na wynajem, oraz wydatków na zakup działki
pod budowę tego budynku. Za lokale przeznaczone na wynajem nie uważa się lokali
mieszkalnych wynajętych przez współwłaściciela będącego osobą fizyczną - osobom,
które w stosunku do tego współwłaściciela zaliczane są do I grupy podatkowej, w
rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn.",
b) ust. 1a otrzymuje brzmienie:
"1a. Łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 1 nie może
przekroczyć 15% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1, z
tym że odliczeniom nie podlegają darowizny na rzecz:
1) osób fizycznych,
2) osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej,
prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów przemysłu
elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego,
piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu
powyżej 1,5%, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali,
lub handlu tymi wyrobami.",
c) dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. W przypadku budowy budynku, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, stanowiącego
współwłasność, kwotę odliczeń wymienionych w ust. 2, przysługującą każdemu ze
współwłaścicieli, ustala się w wysokości faktycznie poniesionych wydatków,
proporcjonalnie do udziału we współwłasności; w razie braku przeciwnego dowodu
przyjmuje się, że udziały we współwłasności i poniesionych wydatkach są równe.",
d) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:
"4. Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1 pkt 4 ustala się na podstawie
dokumentów odpowiadających warunkom przewidzianym w odrębnych przepisach
stwierdzających ich poniesienie.
5. Odliczeniu podlegają wydatki na cele określone w ust. 1 pkt 4, jeżeli dotyczą
budynków mieszkalnych znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i
które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały
zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.",
e) dodaje się ust. 6a-6c w brzmieniu:
"6a. Jeżeli przed upływem dziesięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w
którym otrzymano decyzję właściwego organu o pozwoleniu na użytkowanie budynku
lub lokalu, w związku z którego budową dokonano odliczeń, nastąpiło:
1) zbycie budynku, lokalu mieszkalnego, udziału we współwłasności lub
2) wynajęcie budynku albo lokalu mieszkalnego przez współwłaściciela będącego
osobą fizyczną - osobom, które w stosunku do tego współwłaściciela zaliczane są
do I grupy podatkowej, w rozumieniu przepisów, o których mowa w ust. 1 pkt 4,
lub
3) dokonanie zmiany przeznaczenia budynku lub lokalu z mieszkalnego na użytkowy
albo przeznaczenie budynku lub lokalu mieszkalnego na potrzeby właściciela lub
współwłaściciela,
- podatnik jest obowiązany w miesiącu, w którym wystąpiła chociażby jedna z
powyższych okoliczności, zwiększyć dochód lub zmniejszyć stratę o kwotę
odliczoną od dochodu, w części przypadającej na budynek lub lokal, o których
mowa w pkt 1-3. Kwoty doliczone do dochodu zwiększa się o 10% za każdy rok
kalendarzowy brakujący do okresu dziesięciu lat, o którym mowa w zdaniu
poprzedzającym.
6b. Przy obliczaniu liczby lat brakujących do upływu okresu dziesięcioletniego,
o którym mowa w ust. 6a, wlicza się rok, w którym wystąpiły okoliczności
wymienione w pkt 1-3 tego przepisu.
6c. W razie zaistnienia okoliczności, o których mowa w ust. 6a pkt 1 lub 3,
przed otrzymaniem decyzji o pozwoleniu na użytkowanie budynku lub lokalu, z
którymi były związane odliczenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć dochód lub
zmniejszyć stratę o kwotę odliczoną od dochodów w części przypadającej na
budynek lub lokale.",
f) skreśla się ust. 7;
8) po art. 18 dodaje się art. 18a w brzmieniu:
"Art. 18 a. 1. Od podstawy opodatkowania, obliczonej zgodnie z art. 18, odlicza
się:
1) w roku podatkowym - wydatki na cele określone w ust. 2, zwane dalej
"wydatkami inwestycyjnymi", oraz
2) w następnym roku podatkowym - z zastrzeżeniem ust. 17 pkt 2, kwotę stanowiącą
połowę wydatków inwestycyjnych odliczonych od podstawy opodatkowania w
poprzednim roku podatkowym, zwaną dalej "premią inwestycyjną".
2. Odliczeniu od podstawy opodatkowania podlegają faktycznie poniesione wydatki
na:
1) zakup i montaż maszyn lub urządzeń zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją
rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 3-6 i 8,
2) zakup, budowę, a także na rozbudowę będących własnością podatnika budynków i
lokali stanowiących odrębną nieruchomość w tych budynkach oraz budowli
zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu
Statystycznego, do grupy 1 podgrupa 10-13, podgrupa 15 rodzaj 151 i 152 zakresie
budynków aptek, podgrupa 16 rodzaj 166 i 168, podgrupa 18 rodzaj 180 i 182-185
oraz do grupy 2 podgrupa 20-23 i 25-27,
3) zakup środków transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych oraz innych
samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kilogramów,
4) zakup od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa przedsiębiorstwa lub
zorganizowanej części mienia przedsiębiorstwa, z wyjątkiem wydatków na zakup
innych niż grunty składników majątku, od których zgodnie z przepisami wydanymi
na podstawie art. 15 ust. 5 nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych,
5) zakup praw majątkowych uznawanych za wartości niematerialne i prawne, od
których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych uznawanych za koszt uzyskania
przychodów - z wyjątkiem wartości niematerialnych i prawnych, związanych z
wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej
(know-how),
6) spłatę, określonej w umowie o podobnym charakterze do umowy najmu lub
dzierżawy, wartości środków trwałych, o których mowa w pkt 1-4, jeżeli środki te
zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 12 ust. 7 zaliczane są do
składników majątku najemcy, dzierżawcy albo używającego,
7) wytworzenie we własnym zakresie i na własny użytek środków trwałych
wymienionych w pkt 1 i 2,
8) zakup wykonanych na zamówienie środków trwałych wymienionych w pkt 1 i 2.
3. Za wydatki inwestycyjne podlegające odliczeniu od podstawy opodatkowania
uznaje się wydatki faktycznie poniesione w roku podatkowym, nie zwrócone
podatnikowi w jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony podatek od towarów
i usług oraz o podatek akcyzowy - jeżeli podatki te podlegają odliczeniu od
należnego podatku od towarów i usług.
4. W przypadku zakupu składników majątku wymienionych w ust. 2 pkt 1-5, za
wydatki inwestycyjne, o których mowa w ust. 3, uznaje się wydatki poniesione w
roku podatkowym, w którym, z zastrzeżeniem ust. 6, ma miejsce przeniesienie
własności tych składników majątku.
5. Faktycznie poniesione wydatki inwestycyjne, podlegające odliczeniu od
podstawy opodatkowania, obejmują:
1) w razie zakupu - określoną w umowie cenę sprzedaży zapłaconą sprzedawcy oraz
wydatki na montaż maszyn i urządzeń, o których mowa w ust. 2 pkt 1,
2) w razie wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych wymienionych w ust.
2 pkt 1 - kwoty zapłacone za zużyte do wytworzenia rzeczowe składniki majątku
oraz za wykorzystane usługi obce,
3) w razie zakupu środków trwałych wymienionych w ust. 2 pkt 2, wykonanych na
zamówienie - cenę określoną w umowie sprzedaży lub kwotę zapłaconą za zamówione
usługi,
4) w razie przyjęcia środków trwałych do odpłatnego korzystania na podstawie
umowy o podobnym charakterze do umowy najmu lub dzierżawy - kwotę stanowiącą
spłatę wartości tych środków określonej w umowie.
6. W przypadku:
1) dokonania przedpłat (zadatków) na poczet wydatków określonych w ust. 2 pkt
1-5 oraz pkt 7 i 8, uznaje się je za wydatki inwestycyjne w roku podatkowym, w
którym następuje przeniesienie własności składników majątkowych wymienionych w
tych przepisach,
2) zawarcia umowy, o której mowa w ust. 2 pkt 6, za wydatki inwestycyjne
podlegające odliczeniu w danym roku podatkowym uznaje się wydatki związane ze
spłatą wartości składników majątkowych, poniesione w tym samym roku,
3) zawarcia w roku podatkowym umowy, w której termin zapłaty ceny przypada w
roku następującym po roku podatkowym, w którym rzecz lub prawo zostały wydane -
wydatki związane z zapłatą ceny odlicza się od podstawy opodatkowania w roku
faktycznego ich poniesienia.
7. Odliczenia wydatków inwestycyjnych, o których mowa w ust. 2 pkt 1-8, dokonane
w roku podatkowym, traktuje się w tym roku na równi z odpisami z tytułu zużycia
środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisami
amortyzacyjnymi), z tym że:
1) odliczenia te nie zmniejszają podstawy do ustalania odpisów amortyzacyjnych
według zasad określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 15 ust. 5,
2) odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i
prawnych, o których mowa w ust. 2 pkt 1-5 oraz pkt 7 i 8, dokonuje się począwszy
od miesiąca następującego po miesiącu oddania ich do używania, nie wcześniej
jednak niż od pierwszego dnia miesiąca następującego po roku podatkowym, w
którym dokonano odliczenia,
3) w przypadku odliczeń wydatków inwestycyjnych, o których mowa w ust. 2 pkt 6,
odpisów amortyzacyjnych dokonuje się począwszy od pierwszego dnia miesiąca
następującego po miesiącu, w którym środki trwałe oddano do używania,
4) w przypadku odliczeń wydatków inwestycyjnych poniesionych przed rozpoczęciem
działalności albo w roku rozpoczęcia działalności, odpisów amortyzacyjnych
dokonuje się począwszy od pierwszego dnia miesiąca roku następującego po roku, w
którym środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne oddano do używania,
5) odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w pkt 2-4, dokonuje się do końca tego
miesiąca, w którym następuje zrównanie wysokości sumy odpisów amortyzacyjnych
oraz kwoty dokonanych odliczeń z ich wartością początkową, określoną w
przepisach wydanych na podstawie art. 15 ust. 5,
6) suma odpisów amortyzacyjnych oraz kwoty dokonanych odliczeń nie może
przekroczyć wartości początkowej nabytych lub wytworzonych we własnym zakresie
(na zlecenie) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
8. Wydatki inwestycyjne mogą być odliczone od podstawy opodatkowania, jeżeli
spełnione są łącznie następujące warunki:
1) w okresie faktycznego poniesienia tych wydatków podatnik nie korzysta z ulg,
odliczeń lub zwolnień na podstawie przepisów wymienionych w wykazie, o którym
mowa w ust. 28 pkt 1,
2) w roku poprzedzającym rok podatkowy, w którym dokonywane są odliczenia,
podatnik osiągnął, z zastrzeżeniem ust. 9 i 10, wskaźnik udziału dochodu
ustalonego zgodnie z art. 7 ust. 3 albo art. 7a ust. 1 w przychodach ustalonych
zgodnie z art. 12 - w wysokości nie niższej niż:
a) 4% z działalności w zakresie: przetwórstwa rolnego, budownictwa (w tym
mieszkaniowego) i produkcji materiałów budowlanych, żeglugi i rybołówstwa,
turystyki i wypoczynku albo w zakresie produkcji i sprzedaży towarów objętych
urzędowymi cenami lub marżami,
b) 8% z pozostałych rodzajów działalności,
3) jeżeli podatnik prowadzi różnorodną działalność i przychody z działalności
wymienionej w pkt 2 lit. a) w ogólnej kwocie przychodów stanowią co najmniej 60%
- wymagany udział dochodu w przychodach, uprawniający do odliczeń wydatków
inwestycyjnych, nie może być niższy niż 4%,
4) przed każdorazowym odliczeniem wydatków inwestycyjnych, dokonywanym w trakcie
roku podatkowego i w rocznym (wstępnym) rozliczeniu podatku za rok podatkowy, u
podatnika nie występują zaległości we wpłatach należnych składek na
ubezpieczenie społeczne oraz we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących
dochód budżetu państwa, przekraczające odrębnie z każdego tytułu (w tym odrębnie
w każdym podatku) odpowiednio 3% kwoty należnych składek i należnego podatku; w
przypadku podatku od towarów i usług zaległości nie mogą przekroczyć 3% kwoty
podatku należnego. Udział zaległości w kwocie składek lub podatku ustala się w
stosunku do kwoty należnych wpłat (należnego podatku od towarów i usług) za rok
podatkowy (okres rozliczeniowy), którego dotyczy zaległość,
5) wydatki inwestycyjne zostały udokumentowane w sposób określony w przepisach
wydanych na podstawie ust. 28 pkt 4.
9. Podatnik, który rozpoczął działalność w roku podatkowym, może odliczyć
poniesione w tym roku wydatki inwestycyjne od podstawy opodatkowania za ten rok
i rok po nim następujący, jeżeli odrębnie w każdym z tych lat osiągnie wskaźnik
udziału dochodu w przychodach odpowiednio w wysokości określonej w ust. 8 pkt 2;
gdy w którymkolwiek z tych lat wymagany wskaźnik nie zostanie osiągnięty, nie
jest możliwe dokonanie odliczeń za ten rok.
10. Uzyskanie wskaźników, o których mowa w ust. 8 pkt 2, nie jest wymagane u
podatników:
1) którzy rozpoczęli działalność w roku podatkowym i do końca tego roku oraz
przed rozpoczęciem działalności ponieśli wydatki inwestycyjne w wysokości nie
niższej niż równowartość 2.000.000 ECU, przeliczone na złote przy zastosowaniu
średniego kursu waluty, ogłaszanego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego, z
dnia faktycznego dokonania wydatku; wydatki te można odliczać od podstawy
opodatkowania za rok podatkowy, w którym rozpoczęto działalność, oraz w trzech
kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od końca roku
podatkowego, w którym rozpoczęli działalność,
2) u których za rok podatkowy udział przychodów z eksportu przekracza 50%
ogólnej kwoty przychodów lub przychody z eksportu w roku podatkowym, w którym
podatnik nabył prawo do odliczeń, przekraczają równowartość 8 000 000 ECU,
przeliczoną na złote przy zastosowaniu średniego kursu waluty z dnia uzyskania
należnego przychodu, ogłaszanego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego,
3) którzy ponieśli wydatki inwestycyjne na zakup i montaż maszyn lub urządzeń,
wymienionych w ust. 2 pkt 1, związanych z wdrożeniem licencji, patentów oraz
wyników krajowych prac naukowych i badawczo-rozwojowych,
4) osiągających poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychody ze sprzedaży
produktów połowów i przetworów rybnych (SWW: 234) na rzecz osób zagranicznych w
rozumieniu przepisów prawa dewizowego, którzy ponieśli wydatki inwestycyjne na
zakup i montaż maszyn lub urządzeń wymienionych w ust. 2 pkt 1 - jeżeli udział
przychodów z tej sprzedaży przekracza 50% ogólnej kwoty przychodów w roku
podatkowym i sprzedaż ta została udokumentowana: konosamentem, świadectwem
pochodzenia, rachunkiem oraz wyciągiem bankowym potwierdzającym wpływ
zagranicznych środków płatniczych zgodnie z przepisami prawa dewizowego,
5) którzy ponieśli wydatki inwestycyjne na zakup i montaż maszyn lub urządzeń,
wymienionych w ust. 2 pkt 1, oraz na zakup, budowę, przebudowę, rozbudowę lub
odbudowę budynków i budowli będących własnością podatnika, zaliczonych zgodnie z
Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego do grupy
1 podgrupa 10 i 13 oraz do grupy 2 podgrupa 20-23 - jeżeli te maszyny,
urządzenia, budynki i budowle są związane z wdrażaniem systemu produkcji środków
farmaceutycznych lub materiałów medycznych, spełniającego warunki niezbędne do
uzyskania koncesji na ich wytwarzanie, zgodne z wymaganiami przyjętymi przez
organizacje międzynarodowe, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem,
6) którzy ponieśli wydatki inwestycyjne na zakup i montaż aparatury
kontrolno-pomiarowej, niezbędnej do wdrażania systemu jakości zgodnego z normami
ISO serii 9000, potwierdzonego certyfikatem wydanym na podstawie odrębnych
przepisów.
11. Za dzień rozpoczęcia działalności uważa się datę wystawienia pierwszej
faktury (rachunku) po dokonaniu, zgodnie z odrębnymi przepisami, wpisu do
właściwego rejestru (ewidencji).
12. Kwota wydatków inwestycyjnych odliczonych od podstawy opodatkowania nie może
przekroczyć:
1) gdy wydatki zostały poniesione na cele wymienione w ust. 10 pkt 2-6:
a) w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 1997 r. - 40% podstawy
opodatkowania,
b) w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 1998 r. - 35% podstawy
opodatkowania,
c) w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 1999 r. - 30% podstawy
opodatkowania,
d) od dnia 1 stycznia 2000 r. - 25% podstawy opodatkowania,
2) w pozostałych przypadkach:
a) w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 1997 r. - 20% podstawy
opodatkowania,
b) w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 1998r. - 15% podstawy
opodatkowania,
c) od dnia 1 stycznia 1999 r. - 10% podstawy opodatkowania.
13. Jeżeli rok podatkowy podatnika jest inny niż rok kalendarzowy, wysokość
odliczeń określoną w ust. 12 stosuje się począwszy od początku roku podatkowego
rozpoczynającego się w danym roku kalendarzowym do zakończenia tego roku
podatkowego.
14. Łączna kwota odliczeń wydatków inwestycyjnych od podstawy opodatkowania nie
może za rok podatkowy przekroczyć:
1) w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 1997 r. - 40% podstawy
opodatkowania,
2) w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 1998 r. - 35% podstawy
opodatkowania,
3) w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 1999 r. - 30 % podstawy
opodatkowania,
4) od dnia 1 stycznia 2000 r. - 25% podstawy opodatkowania. Przepis ust. 13
stosuje się odpowiednio.
15. Nie odliczone wydatki inwestycyjne, uznane zgodnie z ust. 4 i 6 za
poniesione w danym roku podatkowym, z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 9
i 10 pkt 1, nie mogą być odliczone od podstawy opodatkowania w latach
następnych.
16. Nie mogą być odliczone od podstawy opodatkowania wydatki inwestycyjne
faktycznie poniesione po upływie okresu korzystania z ulg, odliczeń lub zwolnień
przysługujących na podstawie przepisów wymienionych w wykazie, o którym mowa w
ust. 28 pkt 1, jeżeli zobowiązania związane z tymi wydatkami zostały zaciągnięte
przez podatnika w okresie korzystania z tych ulg, odliczeń lub zwolnień.
17. Premia, o której mowa w ust. 1 pkt 2, nie może przekroczyć:
1) w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 1997 r. - 20% podstawy
opodatkowania,
2) w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 1998 r. - 15% podstawy
opodatkowania,
3) od dnia 1 stycznia 1999 r. - 10% podstawy opodatkowania.
18. Jeżeli rok podatkowy podatnika jest inny niż rok kalendarzowy, wysokość
odliczeń określoną w ust. 17 stosuje się począwszy od początku roku podatkowego
rozpoczynającego się w danym roku kalendarzowym do zakończenia tego roku
podatkowego.
19. Premia inwestycyjna:
1) może być wykorzystana, jeżeli podatnik spełni warunki określone w ust. 8 pkt
1 i 4,
2) nie przysługuje w przypadku poniesienia wydatków inwestycyjnych na:
a) zakup środków trwałych, o których mowa w ust. 2 pkt 1-5 oraz pkt 7 i 8,
jeżeli środki te zostały przez podatnika oddane do odpłatnego korzystania i
zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 12 ust. 7 zaliczone są do
składników majątku najemcy, dzierżawcy albo używającego,
b) zakup gruntów,
c) spłatę wartości gruntów, jeżeli grunty te, zgodnie z przepisami wydanymi na
podstawie art. 12 ust. 7, zaliczane są do składników majątku najemcy, dzierżawcy
albo używającego.
20. Odliczeń, o których mowa w ust. 1, dokonuje się w rozliczeniu podatku za rok
podatkowy, w którym podatnik nabył prawo do odliczeń, nie później jednak niż do
dnia złożenia, zgodnie z art. 27, wstępnego zeznania o wysokości dochodu
uzyskanego za ten rok; odliczeń można również dokonywać zaliczkowo w trakcie
roku podatkowego.
21. Podatnicy tracą prawo do odliczeń, o których mowa w ust. 1, jeżeli przed
upływem trzech lat od końca roku podatkowego, w którym skorzystali, a w
przypadkach określonych w ust. 9 i w ust. 10 pkt 1 - w którym zakończyli
korzystanie z odliczeń:
1) wystąpią u nich za poszczególne lata zaległości we wpłatach składek na
ubezpieczenie społeczne oraz we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących
dochody budżetu państwa, przekraczające odrębnie z każdego tytułu (w tym
odrębnie w każdym z podatków) 3% kwot należnych za te lata; w przypadku podatku
od towarów i usług zaległości we wpłatach nie mogą przekroczyć 3% kwoty podatku
należnego; przepis ust. 8 pkt 4 ostatnie zdanie stosuje się odpowiednio, albo
2) przeniosą w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, z którymi
związane były odliczenia od podstawy opodatkowania; nie dotyczy to przeniesienia
własności w wyniku przekształcenia formy prawnej oraz łączenia lub podziału
dotychczasowych podmiotów gospodarczych - dokonywanych na podstawie przepisów o
przedsiębiorstwach państwowych, o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw
państwowych, Kodeksu handlowego albo Prawa spółdzielczego, albo
3) ustały okoliczności do zaliczania środków trwałych, przyjętych do odpłatnego
korzystania na podstawie umów o podobnym charakterze do umów najmu lub
dzierżawy, do składników majątku podatnika, w rozumieniu przepisów, o których
mowa w ust. 2 pkt 6, albo
4) zostaną postawieni w stan likwidacji, z wyjątkiem przedsiębiorstw
likwidowanych w trybie i na zasadach określonych w przepisach o prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych albo o komercjalizacji i prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych, lub zostanie ogłoszona ich upadłość, albo
5) otrzymają zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiejkolwiek formie; w tym
przypadku kwotę odliczeń zmniejsza się proporcjonalnie do udziału kwoty
zwróconych wydatków w ich ogólnej kwocie.
22. Przepisy ust. 21 stosuje się odpowiednio w razie utraty przez podatkową
grupę kapitałową statusu podatnika. Obowiązek, o którym mowa w ust. 25, ciąży
wówczas solidarnie na spółkach wchodzących uprzednio w skład tej grupy.
23. Podatnicy, o których mowa w ust. 10 pkt 5, tracą prawo do odliczeń, jeżeli
przed upływem pięciu lat od końca roku, w którym z nich skorzystali, nie
uzyskają koncesji Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej na wytwarzanie środków
farmaceutycznych lub materiałów medycznych albo ją utracą.
24. Podatnicy, o których mowa w ust. 10 pkt 6, tracą prawo do odliczeń, jeżeli
przed upływem trzech lat od końca roku, w którym z nich skorzystali, nie
uzyskają stosownego certyfikatu albo go utracą.
25. W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 21-24, podatnicy są
obowiązani do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dokonanych odliczeń, do
których utracili prawo, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę
kwotę w rozliczeniu zaliczki za miesiąc, w którym utracili prawo do odliczeń, a
gdy utrata prawa wystąpi w ostatnim miesiącu roku podatkowego - we wstępnym
rocznym rozliczeniu podatku.
26. W rozliczeniu, o którym mowa w ust. 25, uwzględnia się odpowiednio kwotę
odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i
prawnych, ustalonych zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 15 ust. 5,
nie uznaną za koszt uzyskania przychodów w związku z odliczeniem wydatków
inwestycyjnych od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.
27. Przepisy ust. 21-25 stosuje się również do premii inwestycyjnej.
28. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia:
1) wykaz przepisów, o których mowa w ust. 8 pkt 1,
2) warunki rezygnacji przez podatnika z niektórych ulg, odliczeń lub zwolnień
wymienionych w przepisach, o których mowa w ust. 8 pkt 1 - w celu nabycia prawa
do odliczania wydatków inwestycyjnych na podstawie ust. 1-27,
3) zakres działalności: eksport towarów i usług, przetwórstwo rolne, budownictwo
(w tym mieszkaniowe) i produkcja materiałów budowlanych, żegluga i rybołówstwo
oraz turystyka i wypoczynek,
4) wymagany sposób udokumentowania wydatków inwestycyjnych.
29. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, wprowadzi odliczenia wydatków
inwestycyjnych od podstawy opodatkowania oraz określi zasady i warunki tych
odliczeń w gminach zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym
oraz województwach lub rejonach administracyjnych (gminach) określonych jako
zagrożone recesją i degradacją społeczną w odrębnych przepisach.";
9) art. 19 otrzymuje brzmienie:
"Art. 19. 1. Podatek, z zastrzeżeniem art. 21 i 22, wynosi:
1) od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 1997 r. - 38% podstawy opodatkowania,
2) od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 1998 r. - 36% podstawy opodatkowania,
3) od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 1999 r. - 34% podstawy opodatkowania,
4) od dnia 1 stycznia 2000 r. - 32% podstawy opodatkowania.
2. Jeżeli rok podatkowy podatnika jest inny niż rok kalendarzowy, stawkę podatku
określoną w ust. 1 dla danego roku kalendarzowego stosuje się od początku roku
podatkowego, rozpoczynającego się w danym roku kalendarzowym, do końca tego roku
podatkowego.
3. Jeżeli rok podatkowy podatnika rozpoczął się w 1996 r. i kończy się w 1997 r.
- do końca tego roku podatkowego stosuje się stawkę 40%.";
10) w art. 21 w ust. 1 po wyrazie "przychodów" dodaje się dwukropek oraz wyrazy
"z odsetek,";
11) w art. 26:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Osoby prawne i jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz
będące podmiotami gospodarczymi osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności
z tytułów wymienionych w art. 21 i 22, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z
zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy
od tych wypłat.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, nie pobiera
się, jeżeli podatnicy wymienieni w art. 17 ust. 1 pkt 4-8 złożą płatnikowi,
najpóźniej w dniu dokonania wypłaty należności, oświadczenie, że przeznaczą
dochody z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziałów w zyskach osób
prawnych - na cele wymienione w tych przepisach.",
c) w ust. 2 w zdaniu drugim wyrazy "w ust. 1" zastępuje się wyrazami "w ust.
1a",
d) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Podatnicy, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani, bez wezwania, złożyć
urzędowi skarbowemu, określonemu w ust. 3, deklarację według ustalonego wzoru i
wpłacić należny zryczałtowany podatek, jeżeli dochody z dywidend oraz innych
przychodów z tytułu udziałów w zyskach osób prawnych, od których płatnik nie
pobrał podatku w związku z oświadczeniem, o którym mowa w ust. 1a, zostały
wydatkowane na inne cele niż wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 4-8.",
e) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Podatek, o którym mowa w ust. 4, wpłaca się do 20 dnia miesiąca
następującego po miesiącu, w którym dokonano tego wydatku.";
12) w art. 27:
a) w ust. 1 w zdaniu pierwszym po wyrazach "art. 6" dodaje się wyrazy "ust. 1 i
przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, korzystające ze zwolnienia
od podatku na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 3 i art. 6 ust. 2, są zobowiązane
składać zeznania o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym w
terminach i na zasadach określonych w ust. 1.",
c) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Podatnicy obowiązani do sporządzenia sprawozdania finansowego dołączają do
zeznania zatwierdzone sprawozdanie finansowe wraz z opinią i raportem podmiotu
uprawnionego do badania sprawozdań finansowych, a spółki - do zeznania o
ostatecznej wysokości dochodu także odpis uchwały walnego zgromadzenia
(zgromadzenia wspólników) zatwierdzającej sprawozdanie finansowe. Obowiązek
złożenia opinii i raportu nie dotyczy podatników, których sprawozdania
finansowe, na podstawie odrębnych przepisów, są zwolnione z obowiązku badania.";
13) art. 28 otrzymuje brzmienie:
"Art. 28. 1. Podatnicy posiadający wyodrębnione organizacyjnie zakłady
(oddziały) położone na terenie innych gmin niż gmina, na której terenie
podatnicy mają swoją siedzibę, obowiązani są załączać do deklaracji oraz
zeznania o wysokości dochodu (straty) informacje o wysokości należnych gminom
udziałów w podatku dochodowym, ustalonych zgodnie z odrębnymi przepisami.
2. Płatnik podatku dochodowego od podatkowej grupy kapitałowej załącza do
deklaracji oraz zeznania o wysokości dochodu (straty) informacje, o których mowa
w ust. 1, dotyczące spółek tworzących tę grupę oraz wyodrębnionych
organizacyjnie zakładów (oddziałów) tych spółek.";
14) w art. 37:
a) w ust. 1:
- w zdaniu pierwszym wyrazy "1996 r." zastępuje się wyrazami "1998 r.",
- w pkt 1 po wyrazach "jednoosobowych spółek Skarbu Państwa," dodaje się wyrazy
"spółek, których akcje (udziały) zostały wniesione przez Skarb Państwa do
narodowych funduszy inwestycyjnych,"
- w pkt 3 w lit. a) po wyrazach "jednoosobowych spółek Skarbu Państwa," dodaje
się wyrazy "spółek, których akcje (udziały) zostały wniesione przez Skarb
Państwa do narodowych funduszy inwestycyjnych,"
b) skreśla się ust. 2.
Art. 2. 1. Przepis art. 1 pkt 5 lit. a) - w części dotyczącej art. 16 ust. 1 pkt
4 ustawy wymienionej w art. 1 - ma zastosowanie do odpisów amortyzacyjnych z
tytułu zużycia samochodu o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500
kilogramów, nabytego albo przyjętego do odpłatnego korzystania i zaliczonego do
środków trwałych podatnika - począwszy od dnia 1 stycznia 1997 r.
2. Przepis art. 1 pkt 5 lit. a) - w części dotyczącej art. 16 ust. 1 pkt 59
ustawy wymienionej w art. 1 - ma zastosowanie do umów ubezpieczenia zawartych od
dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 3. Przepis art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a) ustawy, o której mowa w art. 1, w
brzmieniu dotychczasowym stosuje się do podatkowej grupy kapitałowej, jeżeli
umowa o jej utworzeniu została zarejestrowana przez urząd skarbowy przed dniem 1
stycznia 1997 r. - w całym okresie, w którym ta grupa będzie uznawana za
podatnika podatku dochodowego.
Art. 4. Podatnicy, którzy do dnia 31 grudnia 1996 r. nabyli prawo do odliczeń, o
których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w art. 1, zachowują to
prawo na zasadach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 7 oraz art. 18 ust. 2-6 tej
ustawy - do czasu całkowitego wykorzystania kwoty przysługującego odliczenia.
Art. 5. W ustawie z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. Nr 25,
poz. 113) w art. 32 skreśla się ust. 7.
Art. 6. 1. Podatnicy, którzy przed dniem 1 stycznia 1997 r. ponieśli wydatki
inwestycyjne i nabyli prawo do odliczeń zgodnie z przepisami wydanymi na
podstawie art. 18 ust. 7 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu
dotychczasowym, zachowują to prawo do czasu wyczerpania - w zakresie i na
zasadach określonych w tych przepisach.
2. Do dnia 31 grudnia 1998 r. zachowują moc przepisy wydane na podstawie art. 18
ust. 7 ustawy wymienionej w art. 1, dotyczące odliczeń od dochodu wydatków
inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego przez podatników mających swą
siedzibę w rejonach administracyjnych (gminach) zagrożonych szczególnie wysokim
bezrobociem strukturalnym oraz województwach lub rejonach administracyjnych
(gminach) określonych jako zagrożone recesją i degradacją społeczną w odrębnych
przepisach. Podatnicy, którzy nabędą prawo do tych odliczeń lub obniżek do dnia
31 grudnia 1998 r., zachowują to prawo do czasu wyczerpania - w zakresie i na
zasadach określonych w tych przepisach.
Art. 7. Minister Finansów ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej
jednolity tekst ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwzględnieniem
zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego
tekstu.
Art. 8. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. i ma zastosowanie do
dochodów uzyskanych od tego dnia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 21 listopada 1996 r.
o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym i o
zmianie ustawy karnej skarbowej.
(Dz. U. Nr 137, poz. 640)
Art. 1. W ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o
podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z
1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i
703) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w ust. 3:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) świadczenia usług oraz przekazania lub zużycia towarów na potrzeby
reprezentacji albo reklamy,"
b) po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu:
"5a) wydania towarów lub świadczenia usług w zamian za czynności nie podlegające
opodatkowaniu,";
2) w art. 3 w ust. 1:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) sprzedaży przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie
sporządzającego bilans,"
b) po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) wydania towarów na podstawie umowy użyczenia,";
3) w art. 5 w ust. 1 w pkt 3 po wyrazach "zostało zawieszone" dodaje się wyrazy
"w części lub w całości albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową
stawkę celną";
4) w art. 6 po ust. 9 dodaje się ust. 9a w brzmieniu:
"9a) Przy świadczeniu usług telekomunikacyjnych obowiązek podatkowy powstaje z
chwilą sprzedaży żetonów.";
5) w art. 6a w ust. 3 wyrazy "6 miesięcy" zastępuje się wyrazami "10 miesięcy";
6) w art. 7 w ust. 1 pkt 4-6 otrzymują brzmienie:
"4) import towarów zwolnionych od cła na podstawie art. 12, art. 14 ust. 1 pkt
1-5, 7-36 i 38, art. 15, art. 17 ust. 1 pkt 1 i 3-10 oraz ust. 2 ustawy z dnia
28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr
85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496),
5) sprzedaż towarów używanych, jeżeli jest dokonywana przez użytkownika, a także
darowiznę tych towarów, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie
przysługiwało sprzedającemu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek
naliczony,
6) przychody, o których mowa w art. 12 ust. 1-6 i art. 13 pkt 2-8 ustawy z dnia
26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr
90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr
113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr
133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113 i Nr 87, poz. 395).";
7) w art. 8 skreśla się wyrazy "zwolnienia od podatku obrotowego lub";
8) w art. 9:
a) w ust. 8 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "z tym że w
przypadku, gdy numer ten nie został jeszcze nadany, podatnik jest obowiązany
posługiwać się numerem tymczasowym.",
b) ust. 9 otrzymuje brzmienie:
"9. Jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik
jest obowiązany zgłosić zmianę do urzędu skarbowego, nie później niż do końca
miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła zmiana.";
9) w art. 10:
a) w ust. 1 wyrazy "w terminach, o których mowa w art. 26 i art. 38 ust. 2 pkt
2" zastępuje się wyrazami "za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca
następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy",
b) skreśla się ust. 2a;
10) po art. 12 dodaje się art. 12a w brzmieniu:
"Art. 12a. Organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z
1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426 i z
1996 r. Nr 43, poz. 189), oraz komornicy sądowi wykonujący czynności
egzekucyjne, w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, są
płatnikami podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego od sprzedaży,
dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub
posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.";
11) w art. 14:
a) po ust. 3 dodaje się ust. 3a i 3b w brzmieniu:
"3a. Kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 3, stanowi iloczyn ilości
towarów objętych spisem z natury i kwoty podatku naliczonego przypadającej na
jednostkę towaru, z podziałem na poszczególne stawki podatkowe.
3b. Przepis ust. 3 ma również zastosowanie do podatników, którzy rezygnują z
przysługującego im zwolnienia na podstawie ust. 1 pkt 1, pod warunkiem pisemnego
zawiadomienia urzędu skarbowego o rezygnacji ze zwolnienia przed początkiem
miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia.",
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. W przypadku podatników, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 2, przez wartość
sprzedaży towarów określoną w ust. 1 pkt 1 rozumie się:
1) wartość sprzedanych towarów - u podatników dokonujących sprzedaży towarów
będącej przedmiotem umowy komisu,
2) 30-krotność kwoty prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usług
- w pozostałych przypadkach.",
c) ust. 6 i 7 otrzymują brzmienie:
"6. Podatnik rozpoczynający wykonywanie czynności określonych w art. 2 w ciągu
roku podatkowego może wybrać zwolnienie od podatku, jeżeli przewidywana przez
podatnika wartość sprzedaży towarów nie przekroczy, w proporcji do okresu
prowadzonej sprzedaży, kwoty określonej w ust. 1 pkt 1 lub w ust. 4. Podatnik
ten, przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży, obowiązany jest do złożenia w
urzędzie skarbowym pisemnego oświadczenia o wyborze zwolnienia.
7. Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży towarów, w proporcji do okresu prowadzonej
sprzedaży, przekroczy w ciągu roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1 pkt 1
lub w ust. 4, zwolnienie określone w ust. 6 traci moc z dniem przekroczenia tej
kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu
poprzednim, a obowiązek podatkowy powstaje z dniem przekroczenia tej wartości.
Przepis ust. 3 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.",
d) po ust. 7 dodaje się ust. 7a w brzmieniu:
"7a. Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z
tego zwolnienia, nie może w następnych latach skorzystać ze zwolnienia
określonego w ust. 1.",
e) w ust. 8 po wyrazach "w ust. 1 pkt 1" dodaje się wyrazy "i w ust. 6";
12) w art. 15:
a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. W przypadku sprzedaży budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo
części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania wyłącza się wartość
gruntu.",
b) w ust. 4 w zdaniu pierwszym i drugim skreśla się wyrazy "i podatek
importowy",
c) w ust. 5 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "z tym że w
przypadku usług turystyki wyjazdowej podstawę opodatkowania ustala się zgodnie z
ust. 1.";
13) w art. 18 w ust. 4 po wyrazach "stosuje się" dodaje się wyrazy "w eksporcie
towarów";
14) w art. 20:
a) w ust. 1 wyrazy "podlegających opodatkowaniu" zastępuje się wyrazem
"opodatkowanych",
b) w ust. 3 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Przy ustalaniu wartości sprzedaży nie uwzględnia się kwot podatku.",
c) w ust. 4 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Przepis ust. 3 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.";
15) w art. 21:
a) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Zwrot różnicy podatku następuje na rachunek bankowy podatnika w ciągu 25 dni
od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga
dodatkowego sprawdzenia, urząd skarbowy może przedłużyć ten termin do czasu
zakończenia postępowania wyjaśniającego. Jeżeli przeprowadzone postępowanie
wykaże zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy
wypłaca podatnikowi należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej
odsetkom stosowanym w przypadku odroczenia terminu płatności podatku lub jego
rozłożenia na raty.",
b) w ust. 7 po wyrazach "w ust. 6" dodaje się wyrazy "w zdaniu pierwszym";
16) w art. 25:
a) w ust. 1:
- pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do
500 kilogramów, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż stanowi przedmiot
działalności gospodarczej podatnika,"
- po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) części składowych zużytych do wytworzenia przez podatnika samochodów, o
których mowa w pkt 2, jeżeli samochody te zostały zaliczone przez tego podatnika
do środków trwałych,"
- pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) towarów i usług, których nabycie:
a) zostało udokumentowane rachunkiem uproszczonym, z wyjątkiem przypadku
określonego w art. 14 ust. 3 i 3b,
b) nastąpiło w wyniku darowizny lub nieodpłatnego świadczenia usługi.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Jeżeli na podstawie dokumentacji prowadzonej przez podatnika nie można
ustalić kwoty podatku naliczonego od towarów i usług, określonych w ust. 1 pkt
3, kwotę tego podatku ustala się przez zastosowanie stawki określonej w art. 18
ust. 1 do kwoty wydatków, które w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym nie
mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.";
17) w art. 26 wyrazy "w którym powstał obowiązek zapłaty podatku" zastępuje się
wyrazami "w którym powstał obowiązek podatkowy";
18) w art. 27:
a) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. W razie stwierdzenia, że podatnik w złożonej deklaracji podatkowej wykazał
kwotę zobowiązania podatkowego niższą od kwoty należnej, urząd skarbowy lub
organ kontroli skarbowej określa wysokość tego zobowiązania w prawidłowej
wysokości oraz ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości
odpowiadającej 30% kwoty zaniżenia tego zobowiązania.",
b) dodaje się ust. 6-8 w brzmieniu:
"6. W razie stwierdzenia, że podatnik w złożonej deklaracji podatkowej wykazał
kwotę zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego wyższą od kwoty
należnej, urząd skarbowy lub organ kontroli skarbowej określa kwotę zwrotu w
prawidłowej wysokości oraz ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości
odpowiadającej 30% kwoty zawyżenia. Dotyczy to również różnicy podatku, o której
mowa w art. 21 ust. 1.
7. Przepisów ust. 5 i 6 nie stosuje się, jeżeli przed dniem wszczęcia kontroli
przez urząd skarbowy lub organ kontroli skarbowej podatnik dokonał odpowiedniej
zmiany deklaracji podatkowej oraz wpłacił do urzędu skarbowego kwotę wynikającą
ze zmiany deklaracji podatkowej oraz z odsetkami za zwłokę.
8. Przepisy ust. 5-7 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik:
1) wykazał w deklaracji podatkowej i otrzymał kwotę zwrotu różnicy podatku lub
kwotę zwrotu podatku naliczonego, a powinien wykazać kwotę zobowiązania
podatkowego podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego,
2) nie złożył deklaracji podatkowej oraz nie wpłacił kwoty zobowiązania
podatkowego.";
19) w art. 29:
a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Podatnicy sprzedający towary i świadczący usługi, w tym również w zakresie
handlu i gastronomii, na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności
gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie
indywidualnych gospodarstw rolnych, są obowiązani do prowadzenia ewidencji
obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.
2. Podatnicy naruszający obowiązek określony w ust. 1, do czasu rozpoczęcia
ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących,
tracą prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę stanowiącą równowartość 30%
podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług.",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Jeżeli z przyczyn niezależnych od podatnika nie może być prowadzona
ewidencja obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących,
podatnik jest obowiązany ewidencjonować obroty i kwoty podatku należnego przy
zastosowaniu rezerwowej kasy rejestrującej. W przypadku gdy ewidencja obrotu i
kwot podatku należnego przy zastosowaniu rezerwowej kasy rejestrującej jest
niemożliwa, podatnik nie może prowadzić sprzedaży towarów.",
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia:
1) ustali szczegółowe zasady, warunki i tryb odliczenia od podatku, w całości
lub w części, kwot wydatkowanych przy nabyciu kas rejestrujących przez
podatników sprzedających towary i świadczących usługi na rzecz osób wymienionych
w ust. 1, w tym również w zakresie handlu i gastronomii, oraz określi sposób
tego odliczenia,
2) może zwolnić na czas określony niektóre grupy podatników oraz niektóre
czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, ze względu na rodzaj prowadzonej
działalności lub wysokość obrotu.";
20) w art. 35:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, powstaje niezależnie od obowiązku
podatkowego określonego w rozdziale 2, z zastrzeżeniem ust. 2a.",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Dla wyrobów określonych w załączniku nr 6 poz. 1, 13-15, 17 i 19 obowiązek
podatkowy powstaje w momencie przemieszczenia tych wyrobów poza teren zakładu, w
którym zostały wyprodukowane, również w przypadku, gdy nie dokonano czynności
określonych w art. 2.";
21) w art. 36 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. W imporcie wyrobów akcyzowych podstawą opodatkowania akcyzą jest ich wartość
celna powiększona o należne cło.";
22) po art. 37 dodaje się art. 37a w brzmieniu:
"Art. 37a. Do rozliczeń z tytułu akcyzy stosuje się odpowiednio art. 17.";
23) w art. 47 wyrazy "do 31 grudnia 1996 r." zastępuje się wyrazami "do 31
grudnia 1999 r.";
24) w art. 50:
a) w ust. 1 w pkt 2 wyrazy "do 31 grudnia 1996 r." zastępuje się wyrazami "do 31
grudnia 1999 r.",
b) skreśla się ust. 2,
c) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Do 31 grudnia 2000 r. stawkę podatku 0% stosuje się do:
1) sprzedaży w kraju:
a) wydawnictw prasowych (SWW 2711) i wydawnictw dziełowych (SWW 2712),
oznaczonych stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISSN i ISBN,
b) nut i map (SWW 2713-11, 2713-12),
c) publikacji w języku Braille'a,
2) usług polegających na drukowaniu wydawnictw dziełowych i wydawnictw
prasowych,
3) importu:
a) drukowanych książek i broszur (ex PCN 4901) oraz gazet, dzienników i
czasopism, ilustrowanych lub nie, zawierających materiały reklamowe (PCN 4902),
oznaczonych stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISBN i ISSN,
b) nut drukowanych lub w rękopisie, nawet ilustrowanych lub oprawionych (PCN
4904 00 00 0),
c) map, map hydrograficznych, map morskich wszelkich rodzajów, również atlasów,
map ściennych, planów topograficznych, drukowanych (ex PCN 4905),
d) publikacji w języku Braille'a (niezależnie od kodu PCN),
4) usług związanych ze sprzedażą towarów, wymienionych w pkt 1 i 3, wykonywanych
na podstawie umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, komisu lub innych umów
o podobnym charakterze.";
25) w art. 51 w ust. 1 w pkt 2 wyrazy "do 31 grudnia 1996 r." zastępuje się
wyrazami "do 31 grudnia 1999 r.";
26) po art. 51 dodaje się art. 51a w brzmieniu:
"Art. 51a. Stawki podatku dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 7
wynoszą:
1) w 1997 r. - 0%
2) w 1998 r. - 2%,
3) w 1999 r. - 4%,
4) od 1 stycznia 2000 r. - 7%.";
27) skreśla się art. 52;
28) w załączniku nr 2 skreśla się poz. 2 i pkt 1 w poz. 13;
29) w załączniku nr 3:
a) w poz. 14 wyrazy "Fiat 126p" zastępuje się wyrazami "Fiat 126",
b) treść zawartą w kolumnie 3 poz. 24 oznacza się gwiazdką,
c) w poz. 51 wyrazy "do 6 lat" zastępuje się wyrazami "do 7 lat",
d) skreśla się pkt 5 i 6 w poz. 62,
e) pod tabelą, w objaśnieniach dodaje się wyrazy "*) Stawkę podatku w wysokości
7% dla obuwia na stopy wrażliwe (SWW 2885-46) stosuje się tylko w przypadku, gdy
producent uzyskał, wydane przez podmiot upoważniony przez Prezesa Głównego
Urzędu Statystycznego, zaświadczenie stwierdzające, że produkowane obuwie
spełnia warunki przewidziane dla obuwia na stopy wrażliwe.";
30) w załączniku nr 6:
a) poz. 1 otrzymuje brzmienie:
Poz.Symbol SWWNazwa towaru (grupy towarów)
"1024Produkty naftowe i syntetyczne paliwa płynne"

b) skreśla się poz. 2 i 10;
31) dodaje się załącznik nr 7 w brzmieniu:
"Załącznik nr 7
WYKAZ TOWARÓW I USŁUG OPODATKOWANYCH WEDŁUG STAWEK WYMIENIONYCH W ART. 51a
USTAWY
Poz.Nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)
12
1Leki podstawowe i uzupełniające (bez względu na wielkość opakowania)
wymienione w wykazach ustalanych przez Ministra Zdrowia i Opieki
Społecznej na podstawie art. 4 ustawy z dnia 27 września 1991 r. o
zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422,
z 1994 r. Nr 111, poz. 535 i z 1995 r. Nr 138, poz. 648) oraz leki
recepturowe sporządzane w aptece, przy których nabyciu osoba uprawniona
wnosi opłatę ryczałtową
2Leki gotowe i testy diagnostyczne (bez względu na wielkość opakowania),
stosowane w chorobach zakaźnych i przewlekłych (wrodzonych i nabytych),
ustalane przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej na podstawie art. 11
ust. 1 ustawy, o której mowa w poz. 1
3Środki farmaceutyczne i materiały medyczne, stosowane wyłącznie w
lecznictwie zamkniętym oraz wydawane na podstawie recepty lekarskiej dla
leczenia poszpitalnego, określone w wykazie wydanym przez Ministra Zdrowia
i Opieki Społecznej na podstawie odrębnych przepisów
4Usługi związane ze sprzedażą towarów wymienionych w poz. 1-3, wykonywane
na podstawie umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, komisu lub
innych umów o podobnym charakterze"

Art. 2. W ustawie karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z 1984
r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 86,
poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 107, poz. 458, z 1992 r. Nr 21, poz.
85 i Nr 68, poz. 341, z 1994 r. Nr 43, poz. 160, Nr 126, poz. 615 i Nr 136, poz.
703, z 1995 r. Nr 132, poz. 641 oraz z 1996 r. Nr 132, poz. 621) wprowadza się
następujące zmiany:
1) art. 102 otrzymuje brzmienie:
"Art. 102. ż 1. Kto wbrew przepisom ustawy o podatku od towarów i usług oraz o
podatku akcyzowym lub ustawy o zobowiązaniach podatkowych nie wystawia faktury
albo rachunku za wykonane świadczenie, odmawia wydania faktury albo rachunku lub
nie przechowuje kopii wystawionych faktur albo rachunków - podlega karze grzywny
do 10.000 złotych.
ż 2. Tej samej karze podlega, kto wydaje fakturę albo rachunek za świadczenie
rzeczy lub usług zawierający dane niezgodne z rzeczywistością lub takiej faktury
albo rachunku używa.";
2) po art. 104 dodaje się art. 104a w brzmieniu:
"Art. 104a. ż 1. Kto wbrew przepisom ustawy o podatku od towarów i usług oraz o
podatku akcyzowym nie prowadzi ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy
zastosowaniu kas rejestrujących - podlega karze grzywny do 10.000 złotych.
ż 2. Tej samej karze podlega, kto dokona sprzedaży z pominięciem kasy
rejestrującej lub nie wyda nabywcy dokumentu z kasy rejestrującej,
stwierdzającego dokonanie sprzedaży.";
3) w art. 116 w ż 3 po wyrazach "książkę ewidencji sprzedaży" dodaje się
przecinek i wyrazy "ewidencję czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od
towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym."
Art. 3. 1. Jeżeli urząd skarbowy lub organ kontroli skarbowej kontrolujący
czynności podatnika za okres poprzedzający wejście w życie niniejszej ustawy
stwierdzi, że podatnik naruszył obowiązki określone w art. 27 ust. 4 ustawy z
dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym
(Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 559, z 1994 r. Nr 132,
poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703), stosuje się
przepisy art. 27 ust. 5 i 6 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Jednakże organ
ten obowiązany jest stosować przepisy art. 27 ust. 5 w brzmieniu obowiązującym
do dnia 31 grudnia 1996 r., jeżeli kwota dodatkowego zobowiązania podatkowego z
nich wynikająca jest dla podatnika korzystniejsza.
2. Przepis ust. 1 stosuje się także do postępowań wszczętych i nie zakończonych
decyzją ostateczną do dnia 31 grudnia 1996 r.
Art. 4. Minister Finansów ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej
jednolity tekst ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, z
uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania
jednolitego tekstu.
Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1997 r., z tym że art. 1 pkt
11, pkt 12 lit. b), pkt 18-26 i pkt 28-31 oraz art. 3 wchodzą w życie z dniem 1
stycznia 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

660--z dnia 21 listopada 1996 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej
"Zasłużony dla Systemu Badań i Certyfikacji", ustalenia jej wzoru oraz
zasad i trybu nadawania i noszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 21 listopada 1996 r.
w sprawie nadania statutu Agencji Rynku Rolnego.
(Dz. U. Nr 138, poz. 641)
Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 1990 o utworzeniu Agencji
Rynku Rolnego (Dz. U. Nr 39, poz. 223 i z 1996 r. Nr 34, poz. 146) zarządza się,
co następuje:
ż 1. Agencji Rynku Rolnego nadaje się statut stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
ż 2. Traci moc zarządzenie nr 91 Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 lipca 1992 r. w
sprawie nadania statutu Agencji Rynku Rolnego.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 21 listopada 1996 r.
(poz. 641)
STATUT AGENCJI RYNKU ROLNEGO
Rozdział 1
Postanowienia ogólne
ż 1. Agencja Rynku Rolnego, zwana dalej "Agencją", działa na podstawie ustawy z
dnia 7 czerwca 1990 o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego (Dz. U. Nr 39, poz. 223 i
z 1996 r. Nr 34, poz. 146), zwanej dalej "ustawą", oraz niniejszego statutu.
Rozdział 2
Struktura organizacyjna Agencji
ż 2. 1. W skład Agencji wchodzi Biuro Agencji, zwane dalej "Centralą", oraz
oddziały terenowe.
2. Organem wykonawczym i zarządzającym Agencji jest Prezes Agencji.
3. Organem opiniodawczym i doradczym Prezesa Agencji jest Rada Agencji.
ż 3. 1. Prezes Agencji kieruje Agencją przy pomocy dwóch zastępców Prezesa,
głównego księgowego, dyrektorów biur Centrali i dyrektorów oddziałów terenowych.
2. Dyrektorzy oddziałów terenowych kierują pracami tych oddziałów w granicach
pełnomocnictw udzielonych przez Prezesa Agencji.
3. Prezes Agencji może upoważnić zastępcę Prezesa do podejmowania decyzji w
sprawach określonych przez Prezesa.
4. Szczegółową organizację wewnętrzną oraz podział zadań w Agencji, w ramach
określonych statutem, określa Prezes Agencji.
ż 4. 1. Prezes Agencji zatrudnia swoich zastępców, dyrektorów i zastępców
dyrektorów biur w Centrali oraz dyrektorów oddziałów terenowych, a na ich
wniosek - zastępców dyrektorów oddziałów terenowych i głównych księgowych w
oddziałach terenowych.
2. Prezes Agencji jest pracodawcą, w rozumieniu przepisów prawa pracy, w
stosunku do pracowników Centrali oraz dyrektorów oddziałów terenowych.
3. Dyrektor oddziału terenowego jest pracodawcą, w rozumieniu przepisów prawa
pracy, w stosunku do pracowników zatrudnionych w oddziale terenowym.
ż 5. 1. Centrala sprawuje techniczno-organizacyjną obsługę Prezesa Agencji.
2. W skład Centrali wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Biuro Prezydialno-Organizacyjne,
2) Biuro Interwencji i Regulacji Rynkowej,
3) Biuro Rezerw Państwowych,
4) Biuro Informacji Rynkowej,
5) Biuro do Spraw Spółek Kapitałowych,
6) Biuro Finansowo-Księgowe,
7) Zespół do Spraw Informatyki,
8) Zespół Kontroli Wewnętrznej,
9) Zespół Analiz i Strategii,
10) Zespół do Spraw Integracji Europejskiej i Współpracy z Zagranicą.
ż 6. Do realizacji określonych zadań Prezes Agencji może powoływać zespoły
problemowe, określając ich nazwę, skład osobowy, zakres i tryb działania.
Rozdział 3
Zadania oraz zasady działania Rady Agencji
ż 7. 1. Do zadań Rady Agencji należy opiniowanie:
1) projektu rocznego programu działań interwencyjnych Agencji,
2) propozycji rocznego planu finansowego Agencji, propozycji wysokości cen
minimalnych oraz cen interwencyjnego zakupu,
3) półrocznych i rocznych sprawozdań oraz sprawozdań finansowych z działalności
Agencji,
4) innych spraw przedstawionych przez Prezesa Agencji.
2. Obsługę techniczno-biurową Rady zapewnia Centrala.
ż 8. 1. Przewodniczący Rady Agencji, w uzgodnieniu z Prezesem Agencji, zwołuje
posiedzenia Rady co najmniej raz na kwartał.
2. W posiedzeniach Rady uczestniczy Prezes Agencji oraz osoby zaproszone przez
Przewodniczącego Rady w porozumieniu z Prezesem Agencji.
3. Rada Agencji wybiera Przewodniczącego Rady i dwóch zastępców Przewodniczącego
Rady.
4. Opinie, uchwały i stanowiska Rady Agencji podejmowane są zwykłą większością
głosów, przy obecności co najmniej 11 członków Rady, w głosowaniu jawnym, z
wyjątkiem uchwał o wyborze Przewodniczącego Rady i jego zastępców, które są
podejmowane w głosowaniu tajnym.
5. Szczegółowy tryb pracy Rady określa regulamin.
ż 9. 1. Za udział w posiedzeniach Rady ustala się ryczałt w wysokości: 80% dla
Przewodniczącego Rady Agencji, 70% dla zastępcy Przewodniczącego Rady Agencji i
60% dla członków Rady Agencji przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego,
ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w kwartale
poprzedzającym wypłatę.
2. Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, wypłacany jest w dniu posiedzenia Rady
Agencji.
Rozdział 4
Zasady tworzenia oddziałów terenowych
ż 10. 1. Oddziały terenowe tworzy się co najmniej dla czterech województw.
2. Siedzibą oddziału terenowego jest jedno z miast wojewódzkich objęte zasięgiem
działania oddziału terenowego.
3. Oddziały terenowe obejmują zasięgiem swojego działania następujące
województwa:
1) z siedzibą w Warszawie - województwa: warszawskie, ciechanowskie, łódzkie,
ostrołęckie, piotrkowskie, płockie, radomskie, siedleckie i skierniewickie,
2) z siedzibą w Olsztynie - województwa: olsztyńskie, białostockie, elbląskie,
gdańskie, łomżyńskie i suwalskie,
3) z siedzibą w Lublinie - województwa: lubelskie, bialskopodlaskie, chełmskie,
kieleckie, krośnieńskie, przemyskie, rzeszowskie, tarnobrzeskie i zamojskie,
4) z siedzibą w Katowicach - województwa: katowickie, bielskie, częstochowskie,
krakowskie, nowosądeckie, opolskie i tarnowskie,
5) z siedzibą we Wrocławiu - województwa: wrocławskie, jeleniogórskie, legnickie
i wałbrzyskie,
6) z siedzibą w Poznaniu - województwa: poznańskie, bydgoskie, kaliskie,
konińskie, leszczyńskie, pilskie, sieradzkie, toruńskie i włocławskie,
7) z siedzibą w Szczecinie - województwa: szczecińskie, gorzowskie,
koszalińskie, słupskie i zielonogórskie.
Rozdział 5
Zasady udzielania pełnomocnictw
ż 11. 1. Zastępcy Prezesa działają w granicach pełnomocnictw udzielonych przez
Prezesa Agencji.
2. Dyrektorzy oddziałów terenowych działają na podstawie udzielanych im przez
Prezesa Agencji pełnomocnictw ogólnych do dokonywania czynności prawnych w
zakresie zwykłego zarządu.
3. Dyrektorom Biur w Centrali Prezes Agencji może udzielić pełnomocnictw
ogólnych do dokonywania czynności prawnych w zakresie zwykłego zarządu bądź
pełnomocnictw do dokonywania czynności określonego rodzaju.
4. Udzielenie szczególnego pełnomocnictwa jest konieczne w sprawach
przekraczających zakres zwykłego zarządu:
1) zakupu i sprzedaży środków trwałych,
2) wnoszenia kapitału do spółek prawa handlowego,
3) udzielania poręczeń,
4) udzielania zaliczek pieniężnych na zakup produktów rolnych i żywnościowych
oraz na ich przechowywanie,
5) zaciągania innych zobowiązań finansowych ponad kwoty określone przez Prezesa
Agencji w pełnomocnictwie ogólnym.
ż 12. Pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie, z tym że jeżeli dla
ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do
dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej formie.
ż 13. W pełnomocnictwie udzielonym zastępcom Prezesa lub dyrektorom oddziałów
terenowych Prezes Agencji może zawrzeć postanowienie zezwalające na ustanowienie
przez nich dalszych pełnomocnictw do dokonywania poszczególnych czynności
prawnych w granicach umocowania.
Rozdział 6
Szczegółowe zasady gospodarki finansowej
ż 14. 1. Agencja prowadzi gospodarkę finansową i ewidencję księgową zgodnie z
art. 9 ustawy - odrębnie dla gospodarki państwowymi rezerwami gospodarczymi i
dla działalności interwencyjnej na rynku produktów rolnych i żywnościowych,
zgodnie z zasadami określonymi w przepisach o rachunkowości, obowiązującymi
osoby prawne, i zasadami racjonalnej gospodarki oraz rachunku ekonomicznego.
2. Środki finansowe uzyskiwane z przychodów, o których mowa w art. 9 ust. 3
ustawy, Agencja przeznacza na finansowanie zadań określonych w art. 4 ustawy i
na funkcjonowanie Agencji, w tym na finansowanie inwestycji.
3. Środki finansowe na wykonywanie zadań, o których mowa w art. 4 ustawy, mogą
być uzupełniane kredytami i pożyczkami, po uzyskaniu zgody Ministra Finansów.
Środki finansowe mogą być także uzupełniane przychodami z działalności
gospodarczej kapitałów pieniężnych, darowizn i innych wpływów.
ż 15. 1. W ramach gospodarki finansowej Agencja tworzy następujące fundusze:
1) fundusz statutowy,
2) fundusz z tytułu aktualizacji wartości środków trwałych,
3) zakładowy fundusz świadczeń socjalnych.
2. Na fundusz statutowy składa się majątek posiadany przez Agencję według stanu
na dzień 4 kwietnia 1996 r. Po uwzględnieniu wyniku finansowego za okres od dnia
1 stycznia 1996 r. do dnia 4 kwietnia 1996 r., w stosunku do stanu na dzień 31
grudnia 1995 r., wartość tego funduszu wynosi 1 156 273 tys. zł.
3. Fundusz statutowy określony w ust. 2 zwiększa się o:
1) wygospodarowany zysk bilansowy Agencji z poprzedniego roku,
2) równowartość przekazanych Agencji magazynów zbożowych, w drodze darowizny,
przez przedsiębiorstwa przemysłu zbożowo-młynarskiego "Polskie Zakłady Zbożowe"
lub ich następców prawnych, w kwocie określonej w akcie notarialnym,
3) równowartość otrzymanych nieodpłatnie składników majątkowych na realizację
innych zadań statutowych Agencji.
4. Fundusz statutowy określony w ust. 2, zmniejsza się o:
1) stratę bilansową z poprzedniego roku,
2) równowartość nieodpłatnie przekazanych składników majątkowych na podstawie
decyzji i orzeczeń właściwych organów.
5. Fundusz z tytułu aktualizacji wartości środków trwałych tworzy się zgodnie z
przepisami o rachunkowości.
ż 16. 1. Roczny plan finansowy Agencji obejmuje w szczególności:
1) planowane przychody w podziale na rodzaje,
2) wydatki w podziale na realizację poszczególnych zadań statutowych określonych
w ustawie,
3) poszczególne rodzaje kosztów funkcjonowania Agencji, z wyodrębnieniem środków
na wynagrodzenia pracowników Centrali i oddziałów terenowych,
4) planowany stan zatrudnienia w Centrali i oddziałach terenowych.
2. Roczny plan finansowy sporządza się odrębnie dla gospodarki państwowymi
rezerwami gospodarczymi i odrębnie dla działalności interwencyjnej na rynku
produktów rolnych.
3. Plan finansowy może obejmować opis rocznego planu finansowego.
ż 17. 1. Agencja pokrywa koszty działalności i zobowiązania z posiadanych
środków i uzyskiwanych przychodów.
2. Różnica między sumą przychodów a kosztami ich uzyskania stanowi wynik
finansowy Agencji.
3. Strata bilansowa Agencji pokrywana jest z funduszu statutowego. Strata
bilansowa powinna być ujęta w planie finansowym następnego roku obrachunkowego.
4. Roczne sprawozdanie finansowe Agencji zatwierdza Minister Finansów zgodnie z
przepisami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.
U. Nr 121, poz. 591).
ż 18. 1. Wynagrodzenia pracowników Agencji obciążają koszty jej działalności.
2. Zasady wynagradzania pracowników Agencji określa Prezes Agencji w zakładowym
regulaminie wynagrodzeń, uzgodnionym z Ministrem Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej oraz Ministrem Finansów.
ż 19. 1. Zakładowy plan kont określa Prezes Agencji.
2. Zakładowy plan kont powinien zapewnić przede wszystkim wyodrębnienie danych w
zakresie gospodarki państwowymi rezerwami gospodarczymi oraz działalności
interwencyjnej na rynku produktów rolnych i żywnościowych, zgodnie z ż 14 ust. 1
statutu.
Rozdział 7
System kontroli wewnętrznej
ż 20. 1. Kontrolę wewnętrzną Agencji wykonuje Zespół Kontroli Wewnętrznej,
podległy bezpośrednio Prezesowi Agencji.
2. Kontroli wewnętrznej podlegają komórki organizacyjne Centrali i oddziałów
terenowych; kontrolę kancelarii tajnych określają odrębne przepisy.
3. Kontrola prowadzona jest w ramach rocznych planów kontroli oraz na polecenie
Prezesa Agencji.
4. Kierownicy i pracownicy kontrolowanych komórek organizacyjnych są obowiązani
do udzielania prowadzącemu kontrolę niezbędnych wyjaśnień i pomocy oraz do
udostępniania dokumentów.
5. Prowadzący kontrolę podlega wyłączeniu z udziału w kontroli, jeżeli wyniki
kontroli mogą dotyczyć jego praw lub obowiązków albo praw lub obowiązków jego
małżonka, krewnych i powinowatych bądź osób z nim związanych z tytułu
przysposobienia, opieki lub kurateli, a także innych osób bliskich.
6. Prowadzący kontrolę może być wyłączony z udziału w kontroli w razie
zaistnienia innych przyczyn, które mogą mieć wpływ na jego bezstronność co do
wyników kontroli.
7. O przyczynach wyłączenia osoba zainteresowana zawiadamia Prezesa Agencji.
8. Decyzje w sprawach wyłączenia prowadzącego kontrolę z udziału w kontroli
wewnętrznej podejmuje Prezes Agencji.
9. Prowadzący kontrolę przedstawia pisemny protokół kontroli wraz z zaleceniami
pokontrolnymi Prezesowi Agencji.
Rozdział 8
Procedury działalności interwencyjnej
ż 21. 1. Agencja prowadzi działalność interwencyjną w formie zakupów i sprzedaży
produktów rolnych oraz ich przetworów na rynku krajowym i zagranicznym.
2. Listę produktów rolnych oraz ich przetworów, na które są ustalane ceny
interwencyjnego zakupu i sprzedaży, określa roczny program działań
interwencyjnych.
ż 22. 1. Ceny interwencyjnego zakupu produktów rolnych oraz ich przetworów,
określone w rocznym programie działań interwencyjnych, ustala Prezes Agencji, z
uwzględnieniem cen minimalnych i cen rynkowych, po zasięgnięciu opinii Rady
Agencji.
2. Prezes Agencji, ustalając wysokość cen interwencyjnego zakupu, o których mowa
w ust. 1, określa terminy obowiązywania ceny oraz wymogi jakościowe i ilość
produktów.
ż 23. 1. Interwencyjny zakup produktów rolnych oraz ich przetworów dokonywany
jest wówczas, gdy ich przeciętne ceny rynkowe w ciągu kolejnych dwóch tygodni
pozostają na poziomie 90% ceny interwencyjnego zakupu.
2. Interwencyjny zakup prowadzony jest w następujących okresach:
1) od dnia 15 lipca do dnia 30 października - pszenicy i żyta,
2) od dnia 1 maja do dnia 30 października - masła,
3) od dnia 1 czerwca do dnia 30 września - odtłuszczonego mleka w proszku,
4) pozostałych produktów i ich przetworów - w okresach występowania nadwyżek
rynkowych.
ż 24. 1. Agencja realizuje zadania interwencyjne za pośrednictwem podmiotów
gospodarczych.
2. Podmioty gospodarcze, o których mowa w ust. 1, wybierane są w drodze
przetargów, po spełnieniu określonych przez Agencję w dokumentacji przetargowej
wymogów technicznych, finansowych i organizacyjnych, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Wybór podmiotów gospodarczych, o których mowa w ust. 1, nie wymaga stosowania
procedur przetargowych w sytuacjach uzasadnionych potrzebą podjęcia
niezwłocznych działań interwencyjnych uzgodnionych z Ministrem Finansów oraz
Ministrem Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
ż 25. 1. Interwencyjne ceny sprzedaży produktów oraz ich przetworów Prezes
Agencji ustala w wysokości zapewniającej stabilizację cen na rynku
rolno-żywnościowym.
2. Interwencyjne ceny sprzedaży, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wyższe od
ceny rynkowej.
ż 26. 1. Agencja dokonuje interwencyjnej sprzedaży zapasów produktów rolnych lub
ich przetworów w razie spadku podaży na te produkty oraz ich przetwory w ciągu
kolejnych dwóch tygodni, powodującej wzrost przeciętnej ceny rynkowej danego
produktu lub przetworu w stosunku do ceny interwencyjnego zakupu co najmniej o
10%.
2. Agencja dokonuje interwencyjnej sprzedaży produktów i ich przetworów, o
których mowa w ust. 1, w drodze przetargów.
Rozdział 9
Procedury ustalania ceny minimalnej
ż 27. 1. Cenę minimalną, w rozumieniu ustawy, ustala się w oparciu o aktualny i
przewidywany poziom cen rynkowych, z uwzględnieniem przeciętnych kosztów
produkcji i możliwości finansowych Agencji.
2. Cena minimalna stanowi podstawę do ustalania ceny interwencyjnego zakupu, o
której mowa w ż 22 ust. 1.
3. Ceny minimalne mogą być ustalane na podstawowe produkty rolne określone w
rocznym programie działań interwencyjnych.
ż 28. 1. Propozycje w zakresie wysokości cen minimalnych oraz okresu ich
obowiązywania opracowuje zespół powołany przez Prezesa Agencji.
2. W skład zespołu, o którym mowa w ust. 1, Prezes Agencji powołuje po jednym
przedstawicielu: Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Ministra
Finansów, Agencji, Federacji Konsumentów, poszczególnych związków zawodowych
rolników, organizacji producentów przetwórstwa rolno-spożywczego; pracami
zespołu kieruje przedstawiciel Agencji.
3. Propozycje, o których mowa w ust. 1, są opiniowane przez Radę Agencji..
ż 29. Propozycje wysokości cen minimalnych Prezes Agencji przedstawia Radzie
Ministrów do zatwierdzenia, w ramach rocznego programu działań interwencyjnych.
Rozdział 10
Zasady udziału Agencji Rynku Rolnego w spółkach prawa handlowego
ż 30. 1. Agencja może nabywać i obejmować, za zgodą Ministra Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej oraz Ministra Finansów, udziały lub akcje w spółkach
prawa handlowego, jeżeli jest to niezbędne do realizacji jej zadań ustawowych, z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. Agencja może obejmować udziały lub akcje w spółkach prawa handlowego w zamian
za wierzytelności, jeżeli nie można ich wyegzekwować w inny sposób.
3. Prawa i obowiązki udziałowca lub akcjonariusza, w imieniu Agencji, wykonuje
Prezes lub osoba przez niego upoważniona.
4. Prezes Agencji wyznacza przedstawicieli do składu rad nadzorczych spółek z
udziałem Agencji spośród pracowników Agencji lub innych osób.
5. Wyznaczeni przedstawiciele, o których mowa w ust. 4, powinni posiadać wiedzę
i doświadczenie z zakresu zarządzania lub zagadnień prawno-finansowych
funkcjonowania spółek.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 29 listopada 1996 r.
w sprawie wysokości kwot podlegających opodatkowaniu zryczałtowanemu.
(Dz. U. Nr 138, poz. 642)
Na podstawie art. 27 ust. 4 i art. 30 ust. 5 w związku z art. 30 ust. 1 pkt 3 i
6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U.
z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90,
poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5,
poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395 i Nr
137, poz. 638) zarządza się, co następuje:
ż 1. Kwotę przychodu, o której mowa w art. 30 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26
lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90,
poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113,
poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133,
poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395 i Nr 137, poz. 638),
zwanej dalej "ustawą", ustala się na 1997 r. w wysokości 77 zł.
ż 2. Kwotę przychodu, o której mowa w art. 30 ust. 1 pkt 6 lit. b) ustawy,
określającą wysokość przychodu osiągniętego w 1996 r., od której uzależnia się
zryczałtowane opodatkowanie, ustala się w wysokości 250.000 zł.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Minister Finansów: w. z. K. Kalicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

UMOWA

124--między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki
Południowej Afryki w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie
podatków od dochodu, sporządzona w Warszawie dnia 10 listopada 1993 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

125--z dnia 13 listopada 1995 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Południowej Afryki w
sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu,
sporządzonej w Warszawie dnia 10 listopada 1993 r.

UMOWA

126--sporządzona w Warszawie dnia 21 lutego 1995 r. między Rzecząpospolitą
Polską a Republiką Chorwacji w sprawie wzajemnego popierania i ochrony
inwestycji,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

127--z dnia 25 października 1995 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Chorwacji w sprawie wzajemnego
popierania i ochrony inwestycji, sporządzonej w Warszawie dnia 21 lutego
1995 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 21 listopada 1996 r.
w sprawie opiniowania funkcjonariuszy Służby Więziennej.
(Dz. U. Nr 138, poz. 643)
Na podstawie art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie
Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co
następuje:
ż 1. Rozporządzenie określa zasady opiniowania funkcjonariuszy Służby
Więziennej, zwanych dalej "funkcjonariuszami", zapoznawania z opinią, a także
tryb wnoszenia oraz rozpatrywania odwołań od opinii służbowych.
ż 2. 1. Opinię służbową sporządza się, oprócz przypadku określonego w art. 33
ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61,
poz. 283 i Nr 106, poz. 496):
1) w okresie służby przygotowawczej - po każdym roku służby,
2) przed podjęciem decyzji o wcześniejszym zatarciu kary dyscyplinarnej albo jej
darowaniu,
3) w razie wydania opinii o niewywiązywaniu się z obowiązków służbowych - przed
upływem roku od jej wydania,
4) na żądanie przełożonego,
5) na uzasadniony wniosek funkcjonariusza.
2. Opinię służbową można sporządzić przed podjęciem decyzji w sprawie
przeniesienia do innej jednostki organizacyjnej lub awansowania na wyższe
stanowisko służbowe.
ż 3. 1. Opinie służbowe sporządzają:
1) Minister Sprawiedliwości - w stosunku do Dyrektora Generalnego Służby
Więziennej i jego zastępców,
2) Dyrektor Generalny Służby Więziennej - w stosunku do:
a) dyrektorów i zastępców dyrektorów okręgowych Służby Więziennej,
b) komendantów i zastępców komendantów ośrodków szkolenia Służby Więziennej,
c) komendantów i zastępców komendantów bezpośrednio mu podległych ośrodków
doskonalenia kadr Służby Więziennej,
d) kierowników komórek organizacyjnych w Centralnym Zarządzie Służby Więziennej,
e) funkcjonariuszy delegowanych do pełnienia służby poza Służbą Więzienną,
3) dyrektor okręgowy Służby Więziennej - na terenie swojego działania - w
stosunku do:
a) dyrektorów i zastępców dyrektorów zakładów karnych i aresztów śledczych,
b) komendantów i zastępców komendantów ośrodków doskonalenia kadr Służby
Więziennej,
4) dyrektor zakładu karnego i aresztu śledczego, komendant ośrodka szkolenia
Służby Więziennej i ośrodka doskonalenia kadr Służby Więziennej - w stosunku do
kierowników podległych im komórek organizacyjnych.
2. Kierownicy jednostek organizacyjnych, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, oraz
kierownicy utworzonych w nich komórek organizacyjnych sporządzają opinie
służbowe w stosunku do podległych im bezpośrednio funkcjonariuszy.
3. Opinie służbowe o funkcjonariuszach delegowanych do czasowego pełnienia
służby w innej jednostce organizacyjnej Służby Więziennej sporządza przełożony
właściwy w czasie delegowania.
4. Opinie służbowe o funkcjonariuszach pozostających bez przydziału służbowego
wydaje przełożony, w którego dyspozycji pozostają.
ż 4. 1. Opinię służbową sporządza się na podstawie oceny przebiegu służby
funkcjonariusza oraz dokumentów znajdujących się w aktach osobowych.
2. Przed sporządzeniem opinii przełożony przeprowadza z funkcjonariuszem
rozmowę, w której dokonuje oceny jego pracy oraz wysłuchuje stanowiska
funkcjonariusza w tej sprawie.
ż 5. 1. Opinia służbowa powinna zawierać ocenę wykonywania przez funkcjonariusza
czynności służbowych, postawy i sposobu postępowania wobec osób pozbawionych
wolności oraz określać perspektywy awansu funkcjonariusza w służbie.
2. Opinia służbowa powinna zawierać:
1) datę sporządzenia,
2) stopień, imię i nazwisko opiniowanego funkcjonariusza oraz zajmowane
stanowisko,
3) okres, za jaki sporządza się opinię, datę sporządzenia ostatniej opinii oraz
wnioski w niej zawarte,
4) wnioski:
a) w okresie służby przygotowawczej - o przydatności do służby,
b) w okresie służby stałej - o przydatności na zajmowanym stanowisku i
wywiązywaniu się z obowiązków służbowych,
5) pouczenie o trybie odwoławczym,
6) podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby
sporządzającej opinię.
3. Opinię służbową sporządza się w dwóch egzemplarzach.
ż 6. 1. Przełożony, który sporządził opinię służbową, zapoznaje z nią
funkcjonariusza w terminie 14 dni od jej sporządzenia. Fakt oraz termin
zapoznania się z opinią funkcjonariusz potwierdza podpisem.
2. Jeden egzemplarz opinii służbowej otrzymuje funkcjonariusz, a drugi włącza
się do jego akt osobowych.
3. W razie niemożności zapoznania funkcjonariusza z opinią służbową, stosuje się
odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego dotyczące doręczeń.
4. W razie odmowy funkcjonariusza zapoznania się z opinią służbową, przełożony,
który sporządził opinię, dokonuje na niej odpowiedniej adnotacji.
ż 7. 1. Odwołanie od opinii służbowej wnosi się, w terminie 14 dni od zapoznania
się z opinią, do wyższego przełożonego za pośrednictwem przełożonego, który
wydał opinię.
2. Przed upływem terminu do wniesienia odwołania oraz w okresie rozpatrywania
odwołania opinia służbowa nie może stanowić podstawy do wydania decyzji
personalnej, której wydanie uzależnione jest od treści tej opinii.
3. Jeżeli przełożony uzna, że odwołanie zasługuje na uwzględnienie, wydaje nową
opinię służbową.
4. Przełożony, który wydał opinię służbową, przesyła odwołanie, wraz z całością
materiałów zgromadzonych w sprawie i aktami osobowymi opiniowanego, do wyższego
przełożonego, w terminie siedmiu dni od dnia, w którym otrzymał odwołanie,
jeżeli w tym terminie nie wydał opinii służbowej, o której mowa w ust. 3.
ż 8. 1. Wyższy przełożony, po rozpatrzeniu odwołania, wydaje postanowienie o
utrzymaniu w mocy zaskarżonej opinii służbowej albo o jej uchyleniu.
2. Wyższy przełożony uchyla opinię służbową, jeżeli:
1) uzna, że jest ona niesłuszna,
2) dokumenty, na których podstawie wydano opinię, okazały się fałszywe,
3) wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne, istniejące w
dniu wydania opinii, nieznane przełożonemu, który wydał opinię służbową,
4) opinia została wydana z naruszeniem prawa.
3. Wydanie postanowienia, o którym mowa w ust. 1, powinno nastąpić w terminie 30
dni od dnia otrzymania odwołania.
ż 9. 1. Wyższy przełożony może z urzędu badać zasadność opinii służbowych,
wydanych przez właściwych przełożonych.
2. W przypadku stwierdzenia okoliczności, o których mowa w ż 8 ust. 2, wyższy
przełożony wydaje postanowienie o uchyleniu opinii służbowej.
ż 10. Na postanowienia, o których mowa w ż 8 ust. 1 i ż 9 ust. 2, nie
przysługuje zażalenie.
ż 11. Postępowanie odwoławcze w sprawach opinii służbowych wydanych przed dniem
wejścia w życie niniejszego rozporządzenia toczą się według dotychczas
obowiązujących przepisów.
ż 12. Traci moc zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 1 marca 1990 r. w
sprawie opiniowania funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. Urz. Ministerstwa
Sprawiedliwości z 1990 r. Nr 3, poz. 19 i z 1993 r. Nr 2, poz. 8).
ż 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

128--z dnia 18 stycznia 1996 r. o czasie letnim.

UMOWA

129--sporządzona w Madrycie dnia 13 listopada 1995 r. między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie
podatków od dochodu,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

130--z dnia 9 stycznia 1996 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w
zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Madrycie dnia 13 listopada
1995 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

711--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre surowce i półprodukty przywożone z zagranicy dla przemysłu
farmaceutycznego.
712--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na towary przywożone z zagranicy na potrzeby przemysłu hutniczego.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 21 listopada 1996 r.
w sprawie urlopów funkcjonariuszy Służby Więziennej.
(Dz. U. Nr 138, poz. 644)
Na podstawie art. 81 i art. 83 ustawy z dnia 26 kwietnia o Służbie Więziennej
(Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Prawo funkcjonariusza Służby Więziennej, zwanego dalej
"funkcjonariuszem", do pierwszego urlopu wypoczynkowego, zwanego dalej
"urlopem", określa ustawa z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz.
U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496), zwana dalej "ustawą".
2. Prawo do kolejnych urlopów funkcjonariusz nabywa z dniem 1 stycznia każdego
następnego roku kalendarzowego.
ż 2. 1. Do urlopu wypoczynkowego nie wlicza się dni tygodnia nie będących dniami
służby dla funkcjonariuszy pełniących służbę w systemie jednozmianowym.
2. Funkcjonariusz pełniący służbę w systemie zmianowym rozpoczyna urlop w dniu,
w którym przypada dla niego służba zmianowa.
ż 3. Funkcjonariuszowi należy udzielić urlopu w roku kalendarzowym, w którym
nabył prawo do tego urlopu.
ż 4. Funkcjonariuszowi nie udziela się urlopu w okresie niezdolności do służby z
powodu choroby, zwolnienia od zajęć służbowych oraz w okresie zawieszenia w
czynnościach służbowych.
ż 5. 1. Urlopy powinny być udzielane zgodnie z planem urlopów, który ustala
kierownik jednostki organizacyjnej, biorąc pod uwagę wnioski funkcjonariuszy i
konieczność zapewnienia normalnego toku służby.
2. Funkcjonariusz powinien być zawiadomiony o terminie urlopu nie później niż na
miesiąc przed jego rozpoczęciem.
ż 6. Funkcjonariuszowi kierowanemu na przeszkolenie do szkół Służby Więziennej
należy udzielić należnego mu urlopu przed tym skierowaniem, jeżeli czas trwania
szkolenia uniemożliwiłby udzielenie urlopu w danym roku kalendarzowym.
ż 7. 1. Jeżeli funkcjonariusz nie może rozpocząć urlopu w ustalonym terminie z
przyczyn usprawiedliwiających nieobecność w służbie, a w szczególności z powodu:
1) czasowej niezdolności do służby wskutek choroby,
2) odosobnienia w związku z chorobą zakaźną,
3) urlopu macierzyńskiego,
należy przesunąć urlop na termin późniejszy.
2. Części urlopu, nie wykorzystanej z powodu czasowej niezdolności do służby
wskutek choroby w czasie urlopu, należy udzielić funkcjonariuszowi w terminie
późniejszym.
3. Przesunięcie terminu urlopu na wniosek funkcjonariusza nie może zakłócić
normalnego toku służby.
ż 8. Na wniosek funkcjonariusza urlop może być podzielony na części, z tym że co
najmniej jedna część urlopu powinna obejmować nie mniej niż 14 kolejnych dni
kalendarzowych.
ż 9. Funkcjonariuszowi odwołanemu z urlopu zwraca się koszty przejazdu, o
których mowa w ustawie, oraz inne uzasadnione i udokumentowane koszty,
poniesione przez niego w związku z odwołaniem.
ż 10. 1. Dla funkcjonariuszy, którzy osiągnęli określony wiek lub staż służby,
wprowadza się coroczne urlopy dodatkowe w wymiarze:
1) 5 dni roboczych - dla funkcjonariusza, który ukończył 45 lat lub pełni służbę
co najmniej przez 10 lat,
2) 9 dni roboczych - dla funkcjonariusza, który ukończył 50 lat lub pełni służbę
co najmniej przez 15 lat,
3) 13 dni roboczych - dla funkcjonariusza, który ukończył 55 lat lub pełni
służbę co najmniej przez 20 lat.
2. Funkcjonariusz nabywa prawo do pierwszego urlopu, o którym mowa w ust. 1, z
dniem osiągnięcia określonego wieku lub stażu.
ż 11. 1. Funkcjonariuszowi, który pełnił służbę co najmniej przez 8 miesięcy w
ciągu roku, w stałym wypełnianiu zadań w zakresie bezpośredniej ochrony i opieki
nad osadzonymi w:
1) szpitalu dla chorych na gruźlicę i choroby płuc,
2) oddziale (pododdziale) dla chorych na gruźlicę i choroby płuc szpitali
ogólnych, innych niż określone w pkt 1,
3) pododdziale zakaźnym przeznaczonym dla tymczasowo aresztowanych, skazanych i
ukaranych nosicieli wirusa HIV, wymagających szpitalnej opieki medycznej,
4) laboratorium wykonującym analizy i badania dla oddziałów wymienionych w pkt 2
i 3
- przysługuje urlop dodatkowy w wymiarze 12 dni roboczych w każdym roku
kalendarzowym.
2. Funkcjonariusz, który pełnił służbę co najmniej przez 8 miesięcy w ciągu
roku, w stałym wypełnianiu zadań w zakresie bezpośredniej ochrony i opieki nad
osadzonymi w oddziale dla niebezpiecznych, otrzymuje urlop dodatkowy w wymiarze
5 dni roboczych w każdym roku kalendarzowym.
ż 12. W razie zbiegu uprawnień do urlopów dodatkowych z różnych tytułów,
funkcjonariusz ma prawo do jednego urlopu dodatkowego w wymiarze
korzystniejszym.
ż 13. Funkcjonariuszowi, który wykorzystał urlop dodatkowy za dany rok
kalendarzowy, a następnie nabył w ciągu tego roku prawo do urlopu dodatkowego w
wyższym wymiarze, przysługuje urlop uzupełniający.
ż 14. Urlopy dodatkowe określone w ż 11 i 12 mogą być dzielone na części.
ż 15. Do urlopów dodatkowych dla funkcjonariuszy stosuje się odpowiednio
przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące urlopów wypoczynkowych.
ż 16. Funkcjonariuszowi udziela się, na wniosek komisji lekarskiej, płatnego
urlopu zdrowotnego w wymiarze nie przekraczającym sześciu miesięcy w roku
kalendarzowym.
ż 17. 1. Funkcjonariuszowi można udzielić urlopu bezpłatnego dla wykonywania
pracy w dziedzinie naukowej, odbycia praktyki poza służbą albo z innych
przyczyn.
2. Funkcjonariusza można odwołać z urlopu bezpłatnego w każdym czasie, z ważnych
względów służbowych.
3. Udzielenie, odmowa udzielenia, a także odwołanie z urlopu bezpłatnego
następuje w formie decyzji.
ż 18. 1. Urlop bezpłatny trwający nie dłużej niż jeden miesiąc nie ogranicza
uprawnień funkcjonariusza do urlopów wypoczynkowego i dodatkowego.
2. W razie korzystania przez funkcjonariusza z urlopu bezpłatnego dłuższego niż
miesiąc, urlop wypoczynkowy i urlop dodatkowy ulegają skróceniu o 1/12 za każdy
miesiąc urlopu bezpłatnego, nie więcej jednak niż za 12 miesięcy. Za rok
kalendarzowy objęty w całości urlopem bezpłatnym urlopy wypoczynkowy i dodatkowy
nie przysługują.
3. Skróceniu w zakresie, o którym mowa w ust. 2, ulęgają urlopy wypoczynkowy i
dodatkowy za rok kalendarzowy, w którym funkcjonariusz podjął służbę po urlopie
bezpłatnym, a jeżeli urlopy za dany rok zostały już wykorzystane, skróceniu
ulegają urlopy za następny rok kalendarzowy.
4. Przy ustalaniu wymiaru urlopu, o którym mowa w ust. 2 i 3, niepełny dzień
urlopu zaokrągla się w górę do pełnego dnia.
ż 19. 1. Funkcjonariuszom przygotowującym się do egzaminów wstępnych do szkół
wyższych oraz uczącym się w szkołach wyższych, a także funkcjonariuszom
przygotowującym się do egzaminu doktorskiego i obrony pracy doktorskiej lub do
kolokwium habilitacyjnego można udzielić urlopu szkoleniowego na zasadach
określonych dla pracowników.
2. Funkcjonariuszom odbywającym pozaetatową aplikację w zawodzie prawniczym albo
przygotowującym się do egzaminu końcowego w tym zawodzie udziela się urlopu
szkoleniowego w celu uczestniczenia w obowiązkowych zajęciach szkoleniowych
odbywanych poza siedzibą jednostki organizacyjnej Służby Więziennej, stosując
odpowiednio przepisy dotyczące tych aplikacji.
3. Funkcjonariuszom uczestniczącym w szkoleniach zawodowych, zmierzających do
podniesienia kwalifikacji zawodowych przydatnych w Służbie Więziennej, można
udzielić urlopu szkoleniowego na zasadach określonych w odrębnych przepisach dla
pracowników.
ż 20. 1. Funkcjonariuszowi przenoszonemu służbowo przysługuje urlop
okolicznościowy, jeżeli z przeniesieniem wiąże się zmiana miejsca zamieszkania.
2. Urlopu okolicznościowego udziela się w wymiarze od 3 do 5 dni kalendarzowych
w zależności od położenia nowego miejsca zamieszkania, warunków rodzinnych i
innych okoliczności mających bezpośredni wpływ na przeniesienie. Urlop
okolicznościowy może być na wniosek funkcjonariusza podzielony na części.
ż 21. Funkcjonariuszowi przysługuje urlop okolicznościowy w wymiarze:
1) 2 dni - w razie zawarcia związku małżeńskiego przez funkcjonariusza,
urodzenia się dziecka funkcjonariuszowi, zgonu i pogrzebu małżonka, dziecka,
ojca lub matki funkcjonariusza,
2) 1 dnia - w razie zawarcia związku małżeńskiego przez dziecko funkcjonariusza,
zgonu i pogrzebu siostry, brata, teściowej, teścia, babki, dziadka, a także
innej osoby pozostającej na utrzymaniu funkcjonariusza lub pod jego bezpośrednią
opieką.
ż 22. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje urlop okolicznościowy w razie
konieczności osobistego sprawowania opieki nad:
1) dzieckiem w wieku do lat ośmiu w przypadku:
a) nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, przedszkola lub szkoły, do której
uczęszcza,
b) porodu lub choroby małżonka stale opiekującego się dzieckiem, jeżeli poród
lub choroba uniemożliwia temu małżonkowi sprawowanie opieki,
c) pobytu małżonka funkcjonariusza stale opiekującego się dzieckiem w zamkniętym
zakładzie opieki zdrowotnej,
2) chorym dzieckiem do lat czternastu,
3) innym chorym członkiem rodziny.
2. Za członków rodziny, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uważa się małżonka,
rodziców, teściów, dziadków, rodzeństwo oraz dzieci w wieku powyżej czternastu
lat, jeżeli pozostają we wspólnym gospodarstwie domowym z funkcjonariuszem.
3. Za dzieci, w rozumieniu ust. 1 i 2, uważa się dzieci własne funkcjonariusza
lub jego małżonka oraz dzieci przysposobione, a także dzieci obce przyjęte na
wychowanie i utrzymanie.
4. Podstawę udzielenia urlopu okolicznościowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1
lit. b) i c) oraz pkt 2 i 3, stanowi zaświadczenie wydane przez zakład opieki
zdrowotnej.
ż 23. 1. Urlop okolicznościowy przysługuje przez niezbędny okres osobistego
sprawowania opieki, nie dłużej jednak niż przez:
1) 60 dni w roku kalendarzowym - jeżeli opieka jest sprawowana nad dziećmi, o
których mowa w ż 22 ust. 1 pkt 1 i 2,
2) 14 dni w roku kalendarzowym - jeżeli opieka jest sprawowana nad innymi
członkami rodziny, o których mowa w ż 22 ust. 1 pkt 3.
2. Łączny okres zwolnienia od zajęć służbowych na opiekę nad dziećmi i innymi
członkami rodziny nie może przekroczyć 60 dni w roku kalendarzowym.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się niezależnie od liczby dzieci i innych
członków rodziny wymagających opieki.
4. W razie wykorzystania części urlopu okolicznościowego przez jednego z
rodziców, gdy oboje są funkcjonariuszami, drugiemu przysługuje tylko urlop
uzupełniający.
ż 24. Funkcjonariuszowi oddającemu honorowo krew udziela się w tym dniu urlopu
okolicznościowego. Łączna liczba dni urlopu z tego tytułu nie może przekraczać 6
dni w roku kalendarzowym.
ż 25. Funkcjonariuszowi można udzielić, w wyjątkowych przypadkach, urlopu
okolicznościowego dla załatwienia szczególnie ważnych spraw osobistych w
wymiarze nie przekraczającym 5 dni w roku kalendarzowym, jeżeli funkcjonariusz
wykorzystał w danym roku kalendarzowym urlopy przewidziane w niniejszym
rozporządzeniu.
ż 26. Traci moc zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 27 maja 1994 r. w
sprawie urlopów funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. Urz. Ministerstwa
Sprawiedliwości Nr 2, poz. 14).
ż 27. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

UMOWA

131--między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku,
sporządzona w Warszawie dnia 18 sierpnia 1994 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

132--z dnia 9 stycznia 1996 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w
Warszawie dnia 18 sierpnia 1994 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

133--z dnia 5 marca 1996 r. w sprawie odstąpienia od publicznego trybu
przy zbywaniu udziałów Skarbu Państwa w spółce FSO Motor Sp. z o.o. z
siedzibą w Warszawie na rzecz Daewoo Corporation oraz Daewoo Heavy
Industries Ltd.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 28 października 1996 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów na wywóz niektórych skór surowych i
wyprawionych w 1997 r.
(Dz. U. Nr 138, poz. 645)
Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz.
U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434 oraz z
1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1997 r. ustanawia się kontyngenty ilościowe na wywóz
towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, w wysokości określonej w
tym załączniku.
ż 2. Kontyngenty ilościowe, o których mowa w ż 1, nie dotyczą towarów:
1) wywożonych z powrotem za granicę, które były przedmiotem przywozu na czas
oznaczony, dokonanego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1, 5 i 8 ustawy z dnia 28
grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr
85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496), zwanej dalej
"ustawą",
2) wywożonych za granicę na czas oznaczony na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1, 5
i 8 ustawy.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: w z. J. Kaczurba
Załącznik do rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia
28 października 1996 r. (poz. 645)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH WYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY ILOŚCIOWE
PozycjaKod PCNWyszczególnienieWielkość kontyngentu
1234
41014101Surowe skóry i skórki bydlęce lub ze zwierząt jednokopytnych
(świeże lub solone, suszone, wapnowane, piklowane lub inaczej
konserwowane, ale nie garbowane, pergaminowane lub bardziej przetwarzane),
nawet odwłosione, również dwojone:2160 ton
4101 10- Całe skóry i skórki bydlęce, o masie jednej skóry nie
przekraczającej 8 kg przy suszeniu zwykłym, 10 kg jeśli sucho solone, lub
14 kg, jeśli świeże, mokro solone lub inaczej zakonserwowane:
4101 10 10 0- - Świeże lub mokro solone
4101 10 90 0- - Pozostałe
- Pozostałe skóry i skórki bydlęce świeże lub mokro solone:960 ton
4101 21 00 0- - Całe
4101 22 00 0- - Krupony i półkrupony
4101 29 00 0- - Pozostałe
4101 30- Pozostałe skóry i skórki bydlęce inaczej zakonserwowane:
4101 30 10 0- - Suszone lub sucho solone
4101 30 90 0- - Pozostałe
4101 40 00 0- Skóry i skórki końskie lub innych zwierząt jednokopytnych960
ton
41024102Surowe skóry owcze lub jagnięce (świeże lub solone, suszone,
wapnowane, piklowane lub inaczej zakonserwowane, ale nie garbowane,
pergaminowane lub bardziej przetwarzane), również dwojone lub z wełną,
oprócz wyłączonych zgodnie z uwagą 1(c) do niniejszego działu:600 ton
4102 10- Z wełną:
4102 10 10 0- - Jagnięce
4102 10 90 0- - Pozostałe
- Bez wełny:
4102 21 00 0- - Piklowane
4102 29 00 0- - Pozostałe
41034103Pozostałe surowe skóry i skórki (świeże lub solone, suszone,
wapnowane, piklowane lub inaczej zakonserwowane, ale nie garbowane,
pergaminowane lub bardziej przetwarzane), również dwojone lub odwłosione,
oprócz wyłączonych zgodnie z uwagami 1(b) lub 1(c) do niniejszego działu:
4103 10- Kozie i koźlęce:
4103 10 10 0- - Świeże, solone lub suszone
4103 10 90 0- - Pozostałe
4103 20 00 0- Z gadów
4103 90 00 0- Pozostałe
4104 4104Skóry bydlęce lub zwierząt jednokopytnych wyprawione, bez włosia,
inne niż skóry z pozycji nr 4108 lub 4109:3 120 ton
4104 10- Całe skóry bydlęce wyprawione o powierzchni jednej sztuki nie
przekraczającej 2,6 m2 (28 stóp kwadratowych):
4104 10 30 0- - Pozostałe skóry wyprawione, ale nie preparowane inaczej
niż tylko garbowane chromowo w stanie mokrym (wet blue)
- - Pozostałe:
4104 10 91 0- - - Nie preparowane inaczej niż tylko garbowane
- - - Inaczej preparowane:
4104 10 95 0- - - - Skóry chromowe
4104 10 99 0- - - - Pozostałe
- Pozostałe wyprawione skóry bydlęce i zwierząt jednokopytnych, garbowane
lub dogarbowane, ale nie preparowane inaczej, nawet dwojone:
4104 21 00 0- - Skóry bydlęce wyprawione, wstępnie garbowane garbnikami
roślinnymi
4104 22- - Skóry bydlęce wyprawione, wstępnie garbowane w inny sposób:
4104 22 10 0- - - Nie preparowane inaczej niż tylko garbowane chromowo, w
stanie mokrym (wet blue)
4104 22 90 0- - - Pozostałe
41074104 29 00 0- - Pozostałe4 200 ton
4107Skóry wyprawione z pozostałych zwierząt, bez włosia, inne niż skóry z
pozycji nr 4108 lub 4109:
4107 10- Świńskie:
4107 10 10 0- - Garbowane, ale nie preparowane inaczej


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

713--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie określenia wysokości odsetek
ustawowych.
714--z dnia 11 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustalenia terminu udostępnienia należących do Skarbu Państwa akcji spółki
Polskie Linie Lotnicze "Lot" Spółka Akcyjna.
715--z dnia 17 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
warunków i trybu zajmowania oraz zwalniania mieszkań przez osoby zajmujące
kierownicze stanowiska państwowe.
716--z dnia 18 grudnia 1996 r. w sprawie urządzeń zaopatrzenia w wodę i
urządzeń kanalizacyjnych oraz zasad ustalania opłat za wodę i wprowadzanie
ścieków

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

717--z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie karty podatkowej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

718--z dnia 30 listopada 1996 r. w sprawie warunków pobierania i
przeszczepiania komórek, tkanek i narządów oraz sposobu stwierdzania
spełniania tych warunków.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

144--z dnia 26 lutego 1996 r. w sprawie warunków technicznych, jakim
powinny odpowiadać skrzyżowania linii kolejowych z drogami publicznymi i
ich usytuowanie.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

719--z dnia 24 października 1996 r. o zmianie ustawy o dopłatach do
oprocentowania niektórych kredytów bankowych.
720--z dnia 7 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o kontroli skarbowej i
niektórych innych ustaw.
721--z dnia 7 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i
darowizn.
722--z dnia 7 listopada 1996 r. o obowiązkowych egzemplarzach
bibliotecznych.
723--z dnia 8 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o Państwowej Straży
Pożarnej.
724--z dnia 20 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o regulacji rynku cukru
i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

725--z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie opłat paszportowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

726--z dnia 19 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
warunków technicznych i badań pojazdów.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ

727--z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie sposobu rozdysponowania
kontyngentów celnych na przywóz w 1997 r. pojazdów samochodowych
pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 30 sierpnia 1996 r.
o zmianie ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach
dopuszczalności przerywania ciąży oraz o zmianie niektórych innych ustaw.
(Dz. U. Nr 139, poz. 646)
Art. 1. W ustawie z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu
ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz. U. Nr 17, poz. 78 i
z 1995 r. Nr 66, poz. 334) wprowadza się następujące zmiany:
1) preambuła otrzymuje brzmienie:
"Uznając, że życie jest fundamentalnym dobrem człowieka, a troska o życie i
zdrowie należy do podstawowych obowiązków państwa, społeczeństwa i obywatela;
uznając prawo każdego do odpowiedzialnego decydowania o posiadaniu dzieci oraz
prawo dostępu do informacji, edukacji, poradnictwa i środków umożliwiających
korzystanie z tego prawa, stanowi się, co następuje:";
2) art. 1 otrzymuje brzmienie:
"Art. 1. Prawo do życia podlega ochronie, w tym również w fazie prenatalnej w
granicach określonych w ustawie.";
3) w art. 2:
a) w ust. 1:
- w zdaniu pierwszym wyrazy "opieki socjalnej, medycznej i prawnej" zastępuje
się wyrazami "opieki medycznej, socjalnej i prawnej",
- pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) opiekę prenatalną nad płodem oraz opiekę medyczną nad kobietą w ciąży,"
- pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) dostęp do szczegółowych informacji na temat uprawnień, zasiłków i świadczeń
przysługujących kobietom w ciąży, matkom, ojcom oraz ich dzieciom oraz do
informacji dotyczących instytucji i organizacji pomagających w rozwiązywaniu
problemów psychologicznych i społecznych, a także zajmujących się sprawami
przysposobienia.",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Organy administracji rządowej oraz samorządu terytorialnego, w zakresie
swoich kompetencji określonych w przepisach szczególnych, są zobowiązane
zapewnić swobodny dostęp do informacji i badań prenatalnych, szczególnie wtedy,
gdy istnieje podwyższone ryzyko bądź podejrzenie wystąpienia wady genetycznej
lub rozwojowej płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej życiu płodu.";
4) w art. 4:
a) w ust. 1 wyraz "poczętego" zastępuje się wyrazami "w fazie prenatalnej",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Minister Edukacji Narodowej wprowadzi do nauczania szkolnego przedmiot
�Wiedza o życiu seksualnym człowieka.",
c) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki
Społecznej ustali zakres treści programowych przedmiotu, zawartych także w
podstawie programowej kształcenia ogólnego, oraz wprowadzi do systemu
dokształcania i doskonalenia nauczycieli tematykę z zakresu wiedzy o życiu
seksualnym człowieka.";
5) po art. 4 dodaje się art. 4a-4c w brzmieniu:
"Art. 4a. 1. Przerwanie ciąży może być dokonane wyłącznie przez lekarza, w
przypadku gdy:
1) ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej,
2) badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże
prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo
nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu,
3) zachodzi uzasadnione podejrzenie, że ciąża powstała w wyniku czynu
zabronionego,
4) kobieta ciężarna znajduje się w ciężkich warunkach życiowych lub trudnej
sytuacji osobistej.
2. W przypadkach określonych w ust. 1 pkt 2 przerwanie ciąży jest dopuszczalne
do chwili osiągnięcia przez płód zdolności do samodzielnego życia poza
organizmem kobiety ciężarnej; w przypadku określonym w ust. 1 pkt 3 lub 4,
jeżeli od początku ciąży nie upłynęło więcej niż 12 tygodni.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, przerwania ciąży dokonuje
lekarz w szpitalu.
4. Do przerwania ciąży wymagana jest pisemna zgoda kobiety. W przypadku
małoletniej lub kobiety ubezwłasnowolnionej całkowicie wymagana jest pisemna
zgoda jej przedstawiciela ustawowego. W przypadku małoletniej powyżej 13 roku
życia wymagana jest również pisemna zgoda tej osoby. W przypadku małoletniej
poniżej 13 roku życia wymagana jest zgoda sądu opiekuńczego, a małoletnia ma
prawo do wyrażenia własnej opinii. W przypadku kobiety ubezwłasnowolnionej
całkowicie wymagana jest także pisemna zgoda tej osoby, chyba że na wyrażenie
zgody nie pozwala stan jej zdrowia psychicznego. W razie braku zgody
przedstawiciela ustawowego, do przerwania ciąży wymagana jest zgoda sądu
opiekuńczego.
5. Wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, stwierdza inny
lekarz niż dokonujący przerwania ciąży, chyba że ciąża zagraża bezpośrednio
życiu kobiety. Okoliczność, o której mowa w ust. 1 pkt 3, stwierdza prokurator.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, kobieta składa pisemne
oświadczenie, a ponadto zaświadczenie o odbytej konsultacji u lekarza
podstawowej opieki zdrowotnej, innego niż dokonujący przerwania ciąży, lub innej
wybranej przez siebie uprawnionej osoby. Przerwanie ciąży może być dokonane,
jeżeli kobieta podtrzymuje zamiar przerwania ciąży po upływie 3 dni od
konsultacji.
7. Celem konsultacji, o której mowa w ust. 6, jest w szczególności ustalenie
sytuacji zdrowotnej i życiowej kobiety, pomoc w rozwiązaniu jej problemów,
między innymi poprzez wskazanie dostępnych form pomocy przysługujących kobietom
w związku z ciążą i po urodzeniu dziecka, poinformowanie kobiety o ochronie
prawnej życia w fazie prenatalnej, o aspektach medycznych ciąży oraz przerwania
ciąży, a także ośrodkach i metodach antykoncepcyjnych. Za zgodą kobiety w
konsultacji może wziąć udział jej partner, członkowie rodziny lub inna bliska
osoba.
8. Do prywatnych gabinetów lekarskich, w których dokonuje się przerwania ciąży,
w zakresie wymagań, jakim powinny odpowiadać pod względem fachowym i sanitarnym
pomieszczenia i urządzenia gabinetu prywatnego, oraz w zakresie dotyczącym
dokumentacji medycznej i sprawowania kontroli nad tymi gabinetami stosuje się
odrębne przepisy.
9. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Lekarskiej określi, w drodze rozporządzenia, kwalifikacje zawodowe lekarzy,
uprawniające do dokonania przerwania ciąży, oraz kwalifikacje lekarzy, o których
mowa w ust. 5.
10. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Pracy i
Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, kwalifikacje innych niż
lekarz osób uprawnionych do przeprowadzania konsultacji, o których mowa w ust.
6, sposób tworzenia list osób konsultujących oraz sposób i tryb przeprowadzania
konsultacji.
Art. 4b. Osobom objętym ubezpieczeniem społecznym i osobom uprawnionym na
podstawie odrębnych przepisów do bezpłatnej opieki leczniczej przysługuje prawo
do bezpłatnego przerwania ciąży w publicznym zakładzie opieki zdrowotnej.
Art. 4c. 1. Osoby wykonujące czynności wynikające z ustawy są obowiązane do
zachowania w tajemnicy wszystkiego, o czym powzięły wiadomość w związku z
wykonywaniem tych czynności, stosownie do odrębnych przepisów.
2. W razie zawinionego ujawnienia wiadomości, o których mowa w ust. 1, sąd może
przyznać osobie poszkodowanej odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia
pieniężnego za doznaną krzywdę.";
6) w art. 9 wyrazy "30 czerwca" zastępuje się wyrazami "31 lipca".
Art. 2. W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16,
poz. 93, z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11,
poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r.
Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz.
321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r.
Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509
oraz z 1995 r. Nr 83, poz. 417) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 8 skreśla się ż 2;
2) w art. 4461 po kropce dodaje się nowe zdanie w brzmieniu:
"Dziecko nie może dochodzić tych roszczeń w stosunku do matki."
Art. 3. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 13, poz.
94, z 1974 r. Nr 27, poz. 157, z 1979 r. Nr 15, poz. 97, z 1982 r. Nr 16, poz.
125, Nr 40, poz. 271 i Nr 41, poz. 273, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz.
203, z 1985 r. Nr 4, poz. 15 i Nr 23, poz. 100, z 1987 r. Nr 14, poz. 83, z 1988
r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 29, poz. 154 i Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr
14, poz. 84 i Nr 72, poz. 422, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1993 r. Nr 17, poz.
78, z 1994 r. Nr 126, poz. 615 oraz z 1995 r. Nr 95, poz. 475) wprowadza się
następujące zmiany:
1) skreśla się art. 23b;
2) skreśla się art. 149a i 149b;
3) po art. 152 dodaje się art. 152a i art. 152b w brzmieniu:
"Art. 152a. ż 1. Kto stosując przemoc wobec kobiety ciężarnej lub w inny sposób
bez jej zgody przerywa ciążę albo przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem
doprowadza kobietę ciężarną do przerwania ciąży,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat.
ż 2. Kto dopuszcza się czynu określonego w ż 1, gdy płód osiągnął zdolność do
samodzielnego życia poza organizmem kobiety ciężarnej,
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 10.
Art. 152b. ż 1. Kto za zgodą kobiety, lecz z naruszeniem przepisów ustawy,
przerywa jej ciążę,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 2.
ż 2. Tej samej karze podlega, kto udziela kobiecie ciężarnej pomocy w przerwaniu
ciąży z naruszeniem przepisów ustawy.
ż 3. Kto dopuszcza się czynu określonego w ż 1 lub ż 2, gdy płód osiągnął
zdolność do samodzielnego życia poza organizmem kobiety ciężarnej,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 8.";
4) skreśla się art. 156a;
5) art. 157 otrzymuje brzmienie:
"Art. 157. ż 1. Jeżeli następstwem czynu określonego w art. 152b ż 1, ż 2 lub w
art. 156 ż 1 jest śmierć człowieka, sprawca podlega karze pozbawienia wolności
od roku do 10 lat.
ż 2. Jeżeli następstwem czynu określonego w art. 152a, art. 152b ż 3 lub art.
155 ż 1 jest śmierć człowieka,
sprawca podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 2."
Art. 4. W ustawie z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i
artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422, z 1994 r. Nr 111, poz. 535 i z 1995
r. Nr 138, poz. 684) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 po wyrazie "leki" dodaje się wyrazy ", środki antykoncepcyjne";
2) w art. 2 po pkt 6 dodaje się pkt 7 w brzmieniu:
"7) środki antykoncepcyjne - oznacza środki farmaceutyczne stosowane w
antykoncepcji.";
3) w art. 4:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W aptekach ogólnodostępnych oraz w aptekach zakładowych podległych
Ministrom: Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych, a także w aptekach zakładowych
przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe", leki podstawowe,
uzupełniające, recepturowe i środki antykoncepcyjne są wydawane osobom
uprawnionym na podstawie recepty:
1) po wniesieniu opłaty ryczałtowej - za leki podstawowe i recepturowe,
2) za odpłatnością 30% albo 50% ceny - za leki uzupełniające i środki
antykoncepcyjne.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Leki i środki antykoncepcyjne nie wymienione w ust. 1 wydawane są za pełną
odpłatnością.",
c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Lekarskiej i Naczelnej Rady Aptekarskiej ustala, w drodze rozporządzenia, wykazy
leków podstawowych, uzupełniających i środków antykoncepcyjnych oraz określa
wysokość odpłatności za leki uzupełniające i środki antykoncepcyjne, o których
mowa w ust. 1 pkt 2. Wykazy te aktualizowane są raz w roku; częstsze zmiany mogą
dotyczyć wyłącznie rozszerzenia wykazu o nowe leki.";
4) w art. 5 w ust. 2 po wyrazie "leku" dodaje się wyrazy "lub środka
antykoncepcyjnego";
5) w art. 6:
a) w ust. 1 po wyrazie "Leki" dodaje się wyrazy "lub środki antykoncepcyjne",
b) w ust. 2 po wyrazach "o przepisanych lekach" dodaje się wyrazy ", środkach
antykoncepcyjnych",
c) w ust. 5 po wyrazach "do nabycia leku" dodaje się wyrazy "lub środka
antykoncepcyjnego";
6) w art. 7 po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
"4a. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio do środków antykoncepcyjnych.";
7) w art. 12 w ust. 1 po wyrazie "leków" dodaje się wyrazy ", środków
antykoncepcyjnych";
8) w art. 12a w ust. 1 po kropce dodaje się nowe zdanie w brzmieniu:
"Refundacja obejmuje również cenę środka antykoncepcyjnego wydawanego �osobie
uprawnionej za częściową odpłatnością."
Art. 5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej ogłosi w Dzienniku Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o
planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności
przerywania ciąży oraz ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności
za leki i artykuły sanitarne, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów
ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z tym że
przepis art. 4 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu ustalonym
niniejszą ustawą, wchodzi w życie z dniem 1 września 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 8 listopada 1996 r.
o zmianie ustawy o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze
budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw.
(Dz. U. Nr 139, poz. 647)
Art. 1. W ustawie z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków na
wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw
(Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) wprowadza się
następujące zmiany:
1) art. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"Art. 2. 1. Przez użyte w ustawie określenia:
1) "państwowa sfera budżetowa" - rozumie się państwowe jednostki organizacyjne,
które prowadzą gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie z dnia 5
stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r.
Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390,
Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106,
poz. 496) oraz szkoły wyższe i inne jednostki prowadzące gospodarkę finansową na
zasadach określonych w art. 30 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie
wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105,
poz. 509 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110), z
wyłączeniem placówek zagranicznych,
2) "pracownicy" - rozumie się również żołnierzy pełniących zawodową służbę
wojskową, jako służbę stałą lub służbę kontraktową, żołnierzy pełniących
nadterminową zasadniczą służbę wojskową i funkcjonariuszy Policji, Urzędu
Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej oraz Służby
Więziennej, z wyjątkiem funkcjonariuszy w służbie kandydackiej,
3) "wynagrodzenia" - rozumie się również uposażenia należne żołnierzom i
funkcjonariuszom, o których mowa w pkt. 2.
2. Przepisów ustawy nie stosuje się do:
1) pracowników zatrudnionych w Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu, Kancelarii
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Kancelarii Prezesa Rady Ministrów,
Trybunale Konstytucyjnym, Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich, Sądzie
Najwyższym, Naczelnym Sądzie Administracyjnym, Najwyższej Izbie Kontroli,
Państwowej Inspekcji Pracy, Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji, Krajowym
Biurze Wyborczym, Państwowym Urzędzie Nadzoru Ubezpieczeń oraz Wyższym Urzędzie
Górniczym na stanowiskach inspekcyjno-technicznych,
2) osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych.
Art. 3. 1. Podstawę do określenia środków i limitów na wynagrodzenia w danym
roku budżetowym stanowią w państwowej sferze budżetowej, z zastrzeżeniem ust. 2:
1) prognozowane przeciętne wynagrodzenie w państwowej sferze budżetowej,
ustalone w trybie określonym w art. 4, zwane dalej "prognozowanym przeciętnym
wynagrodzeniem",
2) kalkulacyjna liczba etatów określana co roku w ustawie budżetowej dla
poszczególnych części i działów klasyfikacji budżetowej,
3) międzydziałowe relacje prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia, ustalone w
trybie określonym w art. 4,
4) prognozowana wysokość najniższego wynagrodzenia ustalanego na podstawie
Kodeksu pracy.
2. Podstawę do określenia środków i limitów na wynagrodzenia w danym roku
budżetowym dla sędziów, prokuratorów, osób zajmujących kierownicze stanowiska
państwowe oraz żołnierzy i funkcjonariuszy, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt.
2, stanowi prognozowane przeciętne wynagrodzenie, kalkulacyjna liczba etatów, o
której mowa w ust. 1 pkt. 2, oraz ustalone wielokrotności prognozowanego
przeciętnego wynagrodzenia.
3. Przez prognozowane przeciętne wynagrodzenie rozumie się średniomiesięczną
wielkość wynagrodzeń osobowych, nagród z zakładowego funduszu nagród oraz
honorariów przysługujących za pracę świadczoną na podstawie stosunku pracy - w
przeliczeniu na 1 etat kalkulacyjny, z wyłączeniem wynagrodzeń i etatów
kalkulacyjnych dla sędziów, prokuratorów, osób zajmujących kierownicze
stanowiska państwowe oraz żołnierzy i funkcjonariuszy, o których mowa w art. 2
ust. pkt. 2.
4. W wypadku przejęcia w trakcie roku do finansowania na stałe przez gminę lub
od gminy niektórych zadań, wysokość prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w
państwowej sferze budżetowej, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt. 1, nie ulega
zmianie.";
2) w art. 5 w ust. 4 wyraz "zachowanie" zastępuje się wyrazem "wzrost";
3) w art. 6:
a) w ust. 1:
- pkt. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2) dla poszczególnych części i działów klasyfikacji budżetowej - kalkulacyjne
liczby etatów i kwoty środków na wynagrodzenia w państwowych jednostkach
budżetowych, bez środków na podwyżki wynagrodzeń, z wyodrębnieniem osób
zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, sędziów i prokuratorów oraz
żołnierzy i funkcjonariuszy, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt. 2,
3) w poszczególnych częściach i działach klasyfikacji budżetowej - kalkulacyjne
liczby etatów i limity wynagrodzeń, bez limitów na podwyżki wynagrodzeń, dla
jednostek gospodarki pozabudżetowej, szkół wyższych i innych jednostek
prowadzących gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie o
szkolnictwie wyższym oraz jednostek prowadzących gospodarkę finansową na
zasadach ustalonych dla zakładów budżetowych, z wyodrębnieniem osób zajmujących
kierownicze stanowiska państwowe oraz żołnierzy i funkcjonariuszy, o których
mowa w art. 2 ust. 1 pkt. 2,"
- w pkt. 6 skreśla się wyraz "nieprzewidziane" oraz kropkę zastępuje się
przecinkiem,
- dodaje się pkt. 7 w brzmieniu:
"7) rezerwę środków i limitów wynagrodzeń przeznaczoną na wypłatę nagród
jubileuszowych, odpraw emerytalnych i ekwiwalentów za nie wykorzystany urlop
wypoczynkowy dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe oraz dla
pracowników jednostek organizacyjnych stanowiących wyodrębnioną część budżetową,
w których liczba etatów kalkulacyjnych nie przekracza 50. Minister Finansów
dysponuje tą rezerwą na wniosek Ministra Pracy i Polityki Socjalnej.",
b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "ust. 3 i 5",
c) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Finansowanie wydatków na wynagrodzenia z Funduszu Pracy i Państwowego
Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych nie obciąża środków i limitów na
wynagrodzenia, o których mowa w ust. 1 pkt. 2-4.",
d) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Rezerwa środków i limitów na podwyżki wynagrodzeń oraz rezerwy, o których
mowa w ust. 1 pkt 6 i 7, są planowane w ustawie budżetowej wyłącznie w części
�Rezerwy celowe.";
4) art. 8 otrzymuje brzmienie:
"Art. 8. Przez bazowe wynagrodzenie rozumie się kwotę środków i limitów na
wynagrodzenia, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt. 2 i 3, obejmującą całoroczne
skutki podwyżek wynagrodzeń z roku ubiegłego.";
5) w art. 9:
a) w ust. 1 po wyrazach "nie może przekroczyć" dodaje się przecinek oraz wyrazy
"z zastrzeżeniem ust. 3,";
b) w ust. 2 po wyrazach "z zastrzeżeniem" dodaje się wyrazy "ust. 3 oraz",
c) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Środki i limity na wynagrodzenia żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy, o
których mowa w art. 2 ust. 1 pkt. 2, oraz sędziów i prokuratorów mogą być
wykorzystane do wysokości wynikającej z wielokrotności prognozowanego
przeciętnego wynagrodzenia oraz faktycznych średniorocznych stanów osobowych.";
6) w art. 10:
a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. W wypadku przejęcia przez organ administracji państwowej zadań dotychczas
wykonywanych przez gminę, ustala się, na podstawie kalkulacji wydatków na te
zadania, środki i limity na wynagrodzenia w wysokości, w jakiej zadania te nie
zostały wykonane."
Art. 2. W ustawie z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z
1992r. Nr 5, poz. 18, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163 oraz z 1996 r.
Nr 7, poz. 44) w art. 2 wprowadza się następujące zmiany:
1) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Przeciętne uposażenie żołnierzy stanowi wielokrotność prognozowanego
przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej.";
2) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Przez żołnierzy, o których mowa w ust. 3, rozumie się żołnierzy pełniących
zawodową służbę wojskową, jako służbę stałą lub służbę kontraktową, oraz
żołnierzy pełniących nadterminową zasadniczą służbę wojskową."
Art. 3. W ustawie z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących
kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101, z 1982 r. Nr 31, poz.
214, z 1985 r. Nr 22, poz. 98 i Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z
1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1991 r. Nr 100, poz. 443, z 1993 r. Nr 1, poz. 1, z
1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 142, poz. 701 oraz z 1996 r. Nr 73, poz. 350, Nr
89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 2a otrzymuje brzmienie:
"Art. 2a. 1. Od dnia 1 stycznia 1998 r. wynagrodzenie Prezydenta składa się z
wynagrodzenia zasadniczego odpowiadającego siedmiokrotności prognozowanego
przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz dodatku
funkcyjnego odpowiadającego trzykrotności prognozowanego przeciętnego
wynagrodzenia państwowej sferze budżetowej.
2. W 1997 r. wynagrodzenie Prezydenta ustala się w wysokości wynagrodzenia
przysługującego Prezydentowi w grudniu 1996 r.";
2) w art. 3:
a) w ust. 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z
zastrzeżeniem ust. 2a.",
b) dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. W 1997 r. wynagrodzenie osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe,
wymienionych w art. 2 pkt. 2-4, ustala się w wysokości wynagrodzenia
przysługującego tym osobom w grudniu 1996 r.";
3) skreśla się art. 7 i 8;
4) w art. 9 przecinek zastępuje się kropką, a pozostałe wyrazy skreśla się.
Art. 4. W ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r.
Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685,
z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr
89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496) w art. 46 w ust. 4 po wyrazach "wzrost
wynagrodzeń w" dodaje się wyraz "państwowej".
Art. 5. W ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń
socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 i Nr 118, poz. 561) w art. 7 w ust.
1 skreśla się pkt. 3.
Art. 6. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r., z wyjątkiem art. 1
pkt. 3 lit. b), który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

728--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na maszyny i urządzenia inwestycyjne dla przemysłu motoryzacyjnego.
729--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Czeskiej, Republiki
Słowackiej, Republiki Węgier i Republiki Słowenii.
730--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary przywożone z zagranicy dla osób niepełnosprawnych.
731--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary przywożone z zagranicy dla zakładów produkujących
części samochodowe.
732--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary przywożone z zagranicy na potrzeby ochrony środowiska
oraz środki techniczne dla leśnictwa.
733--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu elektronicznego.
734--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy.
735--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre wyroby przemysłu elektronicznego oraz niektóre towary
przywożone z zagranicy dla przemysłu komputerowego.
736--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary przywożone z zagranicy.
737--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary przywożone z zagranicy do eksploatacji metanu z
pokładów węgla kamiennego.
738--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary przywożone z zagranicy do budowy Systemu Gazociągów
Tranzytowych.
739--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary przywożone z zagranicy na potrzeby żeglugi morskiej.
740--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary przywożone z zagranicy na potrzeby straży pożarnej.
741--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary pochodzące z państw członkowskich Unii Europejskiej.
742--z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od
niektórych towarów.
743--z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu motoryzacyjnego.
744--z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego
na niektóre towary przywożone z zagranicy do eksploatacji statków
morskich.
745--z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na przywóz niektórych towarów na potrzeby lotnictwa cywilnego.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 27 listopada 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu przedsiębiorstw i jednostek o
szczególnych zagrożeniach pożarowych i innych, w których działają jednostki
ratowniczo-gaśnicze Państwowej Straży Pożarnej, oraz zasad ich stacjonowania.
(Dz. U. Nr 139, poz. 648)
Na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej
Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz.
254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163 oraz z
1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 października 1993 r. w sprawie
wykazu przedsiębiorstw i jednostek o szczególnych zagrożeniach pożarowych i
innych, w których działają jednostki ratowniczo-gaśnicze Państwowej Straży
Pożarnej, oraz zasad ich stacjonowania (Dz. U. Nr 99, poz. 451) załącznik do
rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku do niniejszego
rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimiszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 listopada 1996 r. (poz.
648)
WYKAZ ZAKŁADÓW PRACY, W KTÓRYCH DZIAŁAJĄ JEDNOSTKI RATOWNICZO-GAŚNICZE
PAŃSTWOWEJ STRAŻY POŻARNEJ
Lp.Nazwa przedsiębiorstwa (jednostki organizacyjnej)MiejscowośćWojewództwo

1234
1Zakłady Przemysłu Ciągnikowego URSUSWarszawawarszawskie
2Huta LUCCHINIWarszawawarszawskie
3Jednostka Wojskowa 1774Stara Wieśwarszawskie
4Andrychowskie Zakłady Przemysłu Bawełnianego ANDROPOL
S.A.Andrychówbielskie
5Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego im. Obrońców Bydgoszczy
S.A.Bydgoszczbydgoskie
6Stocznia Północna S.A.Gdańskgdańskie
7Kostrzyńskie Zakłady Papiernicze S.A.Kostrzyngorzowskie
8Fabryka Urządzeń Mechanicznych PorębaPorębakatowickie
9Zakłady Mechaniczne BUMAR-ŁABĘDY S.A.Gliwicekatowickie
10Huta Metali NieżelaznychSzopienicekatowickie
11Zakłady Tworzyw Sztucznych S.A.Krupski Młynkatowickie
12Fabryka Artykułów Technicznych Stomil - WolbromWolbromkatowickie
13Huta BATORYChorzówkatowickie
14Fabryka Samochodów Specjalizowanych POLMO - SHLKielcekieleckie
15KGHM POLSKA MIEDŹ S.A. Oddział Zakłady Górnicze RudnaPolkowicelegnickie
16Odlewnia URSUSLublinlubelskie
17Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL - ŚWIDNIK S.A.Świdniklubelskie
18PKP Zakład TaboruOlsztynolsztyńskie
19SGL CARBON S.A.Nowy Sącznowosądeckie
20Zakłady Azotowe KĘDZIERZYN S.A.Kędzierzynopolskie
21Zakłady H. Cegielski Poznań S.A.Poznańpoznańskie
22Tłocznia Metali PRESSTA S.A.Bolechowopoznańskie
23Zakłady Tworzyw Sztucznych PRONIT S.A.Pionkiradomskie
24Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL S.A.Mielecrzeszowskie
25Zakłady Chemiczne ORGANIKA-SARZYNANowa Sarzynarzeszowskie
26Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego S.A.Rzeszówrzeszowskie
27PKP Oddział DrogowySiedlcesiedleckie
28PKP Zakład TaboruSłupsksłupskie
29Stocznia Ustka S.A.Ustkasłupskie
30Przedsiębiorstwo Połowów Dalekomorskich i Usług Rybackich ODRA
S.A.Świnoujścieszczecińskie
31Zakłady Metalowe DEZAMET S.A.Nowa Dębatarnobrzeskie
32Huta STALOWA WOLA S.A.Stalowa Wolatarnobrzeskie
33Firma Oponiarska Dębica S.A.Dębicatarnowskie
34ZASTAL S.A.Zielona Górazielonogórskie


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

746--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie szczegółowych warunków stosowania
środków przymusu bezpośredniego wobec nieletnich umieszczonych w zakładach
poprawczych i schroniskach dla nieletnich.
747--z dnia 17 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat
za gospodarcze korzystanie ze środowiska i wprowadzanie w nim zmian.
748--z dnia 23 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustalenia listy przedsiębiorstw państwowych, wobec których zadania i
kompetencje organu założycielskiego wykonuje Minister Skarbu Państwa, oraz
listy przedsiębiorstw, wobec których zadania i kompetencje organu
założycielskiego wykonują inne niż Minister Skarbu Państwa organy
administracji rządowej, a także szczegółowych zasad i trybu przejęcia
przez wojewodów i Ministra Skarbu Państwa zadań i kompetencji organu
założycielskiego.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU

749--z dnia 10 grudnia 1996 r. w sprawie ustalenia planu rozwoju
Specjalnej Strefy Ekonomicznej w Mielcu.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

750--z dni 13 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
utworzenia sądów wojewódzkich i sądów rejonowych oraz ustalenia ich
siedzib i obszarów właściwości.
751--z dnia 13 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
utworzenia oraz ustalenia siedzib i terytorialnego zakresu działania
prokuratur wojewódzkich i rejonowych.
752--z dnia 13 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustalenia zakresów właściwości miejscowej istniejących kolegiów do spraw
wykroczeń oraz powołania kolegiów do spraw wykroczeń przy Sądach
Rejonowych w Muszynie, Ostrzeszowie i Tychach.
753--z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie określenia wysokości wpisów w
sprawach cywilnych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ ORAZ OBRONY
NARODOWEJ

754--z dnia 3 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ruchu
lotniczego cywilnych statków powietrznych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

755--z dnia 2 grudnia 1996 r. w sprawie określenia terytorialnego zakresu
działania oraz siedzib państwowych terenowych i portowych inspektorów
sanitarnych.
756--z dnia 11 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
uprawnień do nabycia leku, preparatu diagnostycznego, artykułu sanitarnego
i sprzętu jednorazowego użytku w przypadku niektórych chorób.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

757--z dnia 6 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania
karnego.

ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

758--z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie wynagrodzeń sędziów sądów
powszechnych oraz asesorów i aplikantów sądowych.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

759--z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie zmiany granic niektórych
województw.
760--z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie nadania niektórym miejscowościom
statusu miasta oraz zmiany granic niektórych miast położonych na obszarach
gmin.
761--z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie utworzenia, ustalenia i zmiany
granic oraz nazw i siedzib władz gmin w niektórych województwach, a także
nadania niektórym gminom statusu miasta.
762--z dnia 23 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
dodatkowych płatnych urlopów dla pracowników zatrudnionych w niektórych
zakładach pracy podległych Ministrowi Przemysłu Chemicznego i Lekkiego.
763--z dnia 20 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
opodatkowania przychodów osób duchownych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI

764--z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad, trybu i
wysokości przyznawania dorocznych nagród za osiągnięcia w dziedzinie
twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony kultury.
765--z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad, trybu i
wysokości przyznawania stypendiów osobom zajmującym się twórczością
artystyczną, upowszechnianiem i ochroną dóbr kultury.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU

766--z dnia 18 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wymagań, jakim powinny odpowiadać wyroby ze względu na potrzebę ochrony
zdrowia i środowiska.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

767--z dnia 21 grudnia 1996 r. w sprawie wielkości powierzchni
przeznaczonej pod uprawy maku i konopi w 1997 r.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW

768--z dnia 21 grudnia 1996 r. w sprawie nadania osobowości prawnej
Katolickiemu Centrum Edukacji Młodzieży "Kana" z siedzibą w Katowicach.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ

769--z dnia 16 grudnia 1996 r. w sprawie wykazu towarów i usług, którymi
obrót z zagranicą wymaga koncesji.
770--z dnia 16 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów na
wywóz niektórych odpadów, złomu żeliwa i stali oraz metali nieżelaznych w
1997 r.

OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

771--z dnia 23 grudnia 1996 r. o sprostowaniu błędów.

OBWIESZCZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

772--z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu
rozporządzenia w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 2 grudnia 1996 r.
w sprawie wyborów przedterminowych Rady Gminy w Komarowie Osadzie.
(Dz. U. Nr 139, poz. 649)
Na podstawie art. 113 ust. 1 w związku z rat. 9 ust. 2 i 3 oraz art. 109 ust. 3
ustawy z dnia 8 marca 1990 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin (Dz. U. z 1996 r.
Nr 84, poz. 387) zarządza się, co następuje:
ż 1. Zarządza się przeprowadzenie wyborów przedterminowych do Rady Gminy w
Komarowie Osadzie.
ż 2. Datę wyborów wyznacza się na niedzielę 2 lutego 1997 r.
ż 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności przewidzianych w
Ordynacji Wyborczej, określa kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 2 grudnia 1996 r.
(poz. 649)
KALENDARZ WYBORCZY
Dzień, w którym upływa termin wykonania czynności wyborczychTreść
czynności
12
do 11 grudnia 1996 r.- ustalenie przez Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego,
na wniosek Wojewody, liczby wybieranych radnych
do 19 grudnia 1996 r.- podanie do wiadomości wyborców rozporządzenia w
sprawie wyborów przedterminowych do Rady Gminy
do 19 grudnia 1996 r.- ogłoszenie w wojewódzkim dzienniku urzędowym oraz
podanie do wiadomości wyborców przez rozplakatowanie obwieszczeń
Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego, ustalających:
a) granice i numery okręgów wyborczych,
b) siedzibę Gminnej Komisji Wyborczej
- powołanie przez Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego Gminnej Komisji
Wyborczej
do 29 grudnia 1996 r.powołanie przez Gminną Komisję Wyborczą obwodowych
komisji wyborczych
do 3 stycznia 1997 r.- zgłaszanie Gminnej Komisji Wyborczej do
zarejestrowania kandydatów na radnych
do 8 stycznia 1997 r.- podanie do wiadomości wyborców, przez
rozplakatowanie obwieszczeń, uchwał Gminnej Komisji Wyborczej o utworzeniu
obwodów głosowania, ustaleniu ich granic i numerów oraz siedzib obwodowych
komisji wyborczych
do 13 stycznia 1997 r.- wyłożenie spisów wyborców do publicznego wglądu
do 18 stycznia 1997 r.- podanie do publicznej wiadomości przez obwodowe
komisje wyborcze w drodze rozplakatowania obwieszczeń Gminnej Komisji
Wyborczej, zawierających informacje o zarejestrowanych kandydatach na
radnych
do 26 stycznia 1997 r.- składanie wniosków przez wyborców nigdzie nie
zameldowanych o wpisanie do spisu wyborców właściwego dla miejsca
aktualnego pobytu
30 stycznia 1997 r.- przesłanie przewodniczącym obwodowych komisji
wyborczych spisów wyborców
2 lutego 1997 r.- przeprowadzenie głosowania


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

773--z dnia 5 grudnia 1996 r. zmieniająca ustawę o zmianie zakresu
działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych.
774--z dnia 5 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o finansowaniu gmin.
775--z dnia 20 grudnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z
reformą funkcjonowania gospodarki i administracji publicznej oraz o
zmianie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw
państwowych.
776--z dnia 20 grudnia 1996 r. o zasadach realizacji przedpłat na
samochody osobowe.
777--z dnia 20 grudnia 1996 r. o Polskim Instytucie Spraw
Międzynarodowych.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

778--z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie wprowadzenia okresowego zakazu
podwyższania cen umownych energii cieplnej.
779--z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie zmiany opłat w sprawach karnych.
780--z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie kosztów postępowania w sprawach o
wykroczenia.
781--z dnia 17 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
dokonania przeniesień niektórych dochodów i wydatków, określonych w
ustawie budżetowej na rok 1996.
782--z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie wydatków budżetowych, których nie
zrealizowane planowane kwoty nie wygasają z upływem roku budżetowego 1996.

783--z dnia 23 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat
za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ

784--z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie określenia rodzajów przyrządów i
pomocy naukowych, których zakup uprawnia do odliczenia poniesionych
wydatków od podatku dochodowego.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

785--z dnia 23 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
podatku akcyzowego.
786--z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie waloryzacji podstawy
opodatkowania dla gier prowadzonych w kasynach gry i salonach gier w
automatach losowych.
787--z dnia 23 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu
towarów dla celów poboru podatku od towarów i usług oraz podatku
akcyzowego w imporcie.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA

788--z dnia 21 grudnia 1996 r. w sprawie określenia rodzajów wydatków na
remont i modernizację budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, o
które zmniejsza się podatek dochodowy.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 15 listopada 1996 r.
w sprawie wysokości opłat kancelaryjnych w sprawach cywilnych.
(Dz. U. Nr 139, poz. 650)
Na podstawie art. 40 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w
sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 24, poz. 110, z 1982 r. Nr 31, poz. 215, z 1991 r.
Nr 22, poz. 93, z 1994 r. Nr 79, poz. 362 oraz z 1996 r. Nr 34, poz. 146 i Nr
43, poz. 189) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Za klauzulę wykonalności, stwierdzenie prawomocności, odpisy,
zaświadczenia, wyciągi oraz inne dokumenty wydawane na wniosek na podstawie akt
pobiera się opłatę kancelaryjną w kwocie 6 zł za każdą stronicę wydanego
dokumentu.
2. Każdą rozpoczętą stronicę liczy się za całą.
3. Jeżeli pismo jest sporządzone w obcym języku lub zawiera tabelę, pobiera się
opłatę w podwójnej wysokości.
ż 2. Opłatę kancelaryjną za odpis orzeczenia z uzasadnieniem, doręczony na
skutek żądania sporządzenia uzasadnienia orzeczenia, zgłoszonego w terminie
tygodniowym od dnia ogłoszenia sentencji, pobiera się:
1) w sprawach rozpoznawanych w pierwszej instancji przez sąd rejonowy - w kwocie
20 zł,
2) w sprawach rozpoznawanych w pierwszej instancji przez sąd wojewódzki - w
kwocie 40 zł.
ż 3. Opłatę kancelaryjną za odpis orzeczenia z uzasadnieniem, od którego służy
kasacja, doręczony na żądanie zgłoszone w terminie tygodniowym od dnia
ogłoszenia sentencji, pobiera się w kwocie 60 zł.
ż 4. Za uwierzytelnienie odpisu statutu w postępowaniu rejestrowym pobiera się
opłatę kancelaryjną w kwocie 20 zł.
ż 5. Jeżeli obowiązek uiszczenia opłaty kancelaryjnej powstał przed dniem
wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, opłatę pobiera się w dotychczasowej
wysokości.
ż 6. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 27 kwietnia 1993
r. w sprawie wysokości opłat kancelaryjnych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 41,
poz. 187, z 1994 r. Nr 119, poz. 576 i z 1996 r. Nr 52, poz. 231).
ż 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 26 listopada 1996 r.
w sprawie wynagrodzenia notariusza za czynności notarialne podwyższenia kapitału
akcyjnego lub połączenia niektórych banków.
(Dz. U. Nr 139, poz. 651)
Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 14 czerwca 1996 r. o łączeniu i grupowaniu
niektórych banków w formie spółki akcyjnej (Dz. U. Nr 90, poz. 406) zarządza
się, co następuje:
ż 1. Maksymalne wynagrodzenia notariusza za czynności notarialne związane z
podwyższeniem kapitału lub połączeniem banków, o których mowa w art. 1 ust. 2
lub 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1996 r. o łączeniu i grupowaniu niektórych banków
w formie spółki akcyjnej, wynoszą:
1) 5000 zł za sporządzenie aktu notarialnego związanego z podwyższeniem kapitału
akcyjnego banku,
2) 7500 zł za sporządzenie aktu notarialnego połączenia banków.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 26 listopada 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad postępowania i
właściwości organów w zakresie zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy
Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i
uprawnionych członków ich rodzin.
(Dz. U. Nr 139, poz. 652)
Na podstawie art. 38 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej
Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 214 i z
1995 r. Nr 4, poz. 17) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 22 grudnia 1994 r. w
sprawie szczegółowych zasad postępowania i właściwości organów w zakresie
zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa,
Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i uprawnionych członków ich rodzin
(Dz. U. Nr 138, poz. 742) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 33:
a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) powodujący ograniczenie świadczenia - organ emerytalny dokonuje, w sposób
określony w ust. 2, ograniczenia świadczenia, które łącznie w danym roku
kalendarzowym nie może przekroczyć 25% kwoty rocznego świadczenia bez dodatków,
o których mowa w art. 25 ust. 1 ustawy.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. W wypadku ograniczenia świadczenia osobie uprawnionej wypłaca się kwotę
stanowiącą różnicę między kwotą przysługującego świadczenia a kwotą ustaloną w
sposób określony w ust. 2.";
2) w ż 34 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. W roku kalendarzowym, w którym zainteresowany nabył lub utracił uprawnienia
do emerytury lub renty inwalidzkiej, ograniczenie wypłaty świadczenia z tytułu
osiąganego wynagrodzenia lub dochodu następuje proporcjonalnie do liczby
miesięcy, za które przysługuje świadczenie.";
3) ż 35 otrzymuje brzmienie:
"ż 35. 1. Emeryt lub rencista zawiadamia organ emerytalny do końca lutego
każdego roku o łącznej kwocie dochodu osiągniętego w ubiegłym roku
kalendarzowym.
2. Zakład pracy (pracodawca) zawiadamia organ emerytalny do końca lutego każdego
roku kalendarzowego o łącznej kwocie dochodu osiągniętego przez emeryta lub
rencistę w ubiegłym roku kalendarzowym.
3. Urząd skarbowy zawiadamia organ emerytalny do końca maja każdego roku o
łącznej kwocie dochodu osiągniętego przez emeryta lub rencistę w ubiegłym roku
kalendarzowym z wykonywania działalności, o której mowa w art. 48 ust. 3
ustawy.";
4) po ż 35 dodaje się ż 35a w brzmieniu:
"ż 35a. 1. Organ emerytalny, na podstawie dokumentów, o których mowa w ż 35 ust.
1-3, ustala łączną kwotę dochodu osiągniętego przez emeryta lub rencistę w
ubiegłym roku kalendarzowym oraz dokonuje ostatecznego rozliczenia wysokości
wypłaconego w tym czasie świadczenia.
2. Dokonując rozliczenia, o którym mowa w ust. 1, organ emerytalny:
1) ustala należną roczną kwotę ograniczenia świadczenia za rok ubiegły, z
uwzględnieniem łącznej kwoty rocznego dochodu, o której mowa w ust. 1; ż 33 ust.
2 pkt 1-4 stosuje się odpowiednio,
2) porównuje należną roczną kwotę ograniczenia świadczenia z sumą miesięcznych
kwot ograniczenia dokonanego w roku ubiegłym.
3. Jeżeli należna roczna kwota ograniczenia świadczenia jest:
1) mniejsza od sumy kwot ograniczenia świadczenia w roku ubiegłym - kwotę
różnicy zwraca się w ciągu dwóch miesięcy od otrzymania dokumentów, o których
mowa w ż 35 ust. 1 i 2,
2) większa od sumy miesięcznych kwot ograniczenia świadczenia w roku ubiegłym -
kwotę różnicy potrąca się z bieżącego, przysługującego świadczenia.
4. Ustalenie, o którym mowa w ust. 3, może ulec zmianie na podstawie
zawiadomienia urzędu skarbowego.
5. W wypadku śmierci emeryta lub rencisty, zwrot różnicy, o której mowa w ust. 3
pkt 1, następuje na wniosek osób określonych w art. 47 ustawy w terminie
miesiąca od złożenia wniosku i dokumentów potwierdzających wysokość osiągniętych
dochodów."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Minister Spraw Wewnętrznych: Z. Siemiątkowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 2 grudnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania osobowości prawnej Akcji
Katolickiej w Polsce z siedzibą w Warszawie.
(Dz. U. Nr 139, poz. 654)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 3) w związku z art. 7 ust. 4a ustawy z dnia 12 listopada 1985 r. o
zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r.
Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i
434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia 19 sierpnia
1996 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Akcji Katolickiej w Polsce z
siedzibą w Warszawie (Dz. U. Nr 107, poz. 512) w ż 1 po wyrazie "Warszawie"
dodaje się wyrazy "o zasięgu ponaddiecezjalnym", a wyrazy "Prymasa Polski"
zastępuje się wyrazami "Konferencję Episkopatu Polski".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 27 listopada 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia kwot produkcji cukru.
(Dz. U. Nr 140, poz. 655)
Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku
cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98,
poz. 473) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 sierpnia 1995 r. w sprawie
ustalenia kwot produkcji cukru (Dz. U. Nr 103, poz. 511) w ż 1 wyrazy "1 500
tysięcy ton" zastępuje się wyrazami "1 630 tysięcy ton."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 27 listopada 1996 r.
w sprawie ustanowienia dodatkowych kontyngentów celnych na niektóre wyroby
techniki medycznej przywożone z zagranicy.
(Dz. U. Nr 140, poz. 656)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i
Nr 87, poz. 434 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się dodatkowe kontyngenty celne
wartościowe, w wysokości 15 400 000 ECU, na przywóz towarów wymienionych w
załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe
stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 151, poz. 737 i z 1996 r. Nr 68, poz. 331).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 listopada 1996 r. (poz.
656)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ DODATKOWE KONTYNGENTY CELNE
WARTOŚCIOWE
Kod PCNWyszczególnienieWartość (ECU)
3002Krew ludzka; krew zwierzęca preparowana dla celów terapeutycznych,
profilaktycznych lub diagnostycznych; antysurowice inne frakcje krwi oraz
modyfikowane produkty immunologiczne, także otrzymywane w procesach
biotechnologicznych; szczepionki, toksyny, hodowle mikroorganizmów (poza
drożdżami) oraz produkty podobne:
3002 10- Antysurowice i pozostałe frakcje krwi oraz modyfikowane produkty
immunologiczne, także otrzymane w procesach biotechnologicznych:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
3002 10 95 0- - - - Pochodzenia ludzkiego
ex 3002 10 95 0Preparaty osoczopodobne (osoczowe czynniki krzepnięcia)3
100 000
9022Aparaty wykorzystujące promieniowanie rentgenowskie lub promieniowanie
alfa, beta lub gamma, nawet dla zastosowań medycznych, chirurgicznych,
stomatologicznych lub weterynaryjnych, włącznie z aparaturą do radiografii
lub radioterapii, lampami rentgenowskimi oraz innymi generatorami promieni
rentgena, generatorami wysokiego napięcia, pulpitami i panelami
sterowniczymi, ekranami, stołami, fotelami itp., do prowadzenia badań lub
leczenia:
- Aparatura wykorzystująca promieniowanie rentgenowskie, nawet do
zastosowań medycznych, chirurgicznych, stomatologicznych lub
weterynaryjnych, włącznie z aparatami do radiografii lub radioterapii:
9022 14 00 0- - Pozostałe, do zastosowań medycznych, chirurgicznych lub
weterynaryjnych
ex 9022 14 00 0Aparaty rtg do zdjęć i prześwietleń klatki piersiowej12 300
000


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

UMOWA

205--sporządzona w Pradze dnia 17 stycznia 1995 r. między Rzecząpospolitą
Polską a Republiką Czeską o wspólnej granicy państwowej,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

206--z dnia 23 lutego 1996 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych
Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o wspólnej granicy
państwowej, sporządzonej w Pradze dnia 17 stycznia 1995 r.

UMOWA

207--sporządzona w Pradze dnia 17 stycznia 1995 r. między Rzecząpospolitą
Polską a Republiką Czeską o małym ruchu granicznym,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

208--z dnia 23 lutego 1996 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych
Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o małym ruchu
granicznym, sporządzonej w Pradze dnia 17 stycznia 1995 r.

POROZUMIENIE

209--sporządzone w Pradze 12 stycznia 1996 r. między Ministrem Współpracy
Gospodarczej z Zagranicą Rzeczypospolitej Polskiej a Ministerstwem
Finansów Republiki Czeskiej w sprawie zwolnień od cła towarów przewożonych
przez osoby przekraczające granicę między obydwoma państwami w małym ruchu
granicznym,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

210--z dnia 29 lutego 1996 r. w sprawie wejścia w życie Porozumienia
między Ministrem Współpracy Gospodarczej z Zagranicą Rzeczypospolitej
Polskiej a Ministerstwem Finansów Republiki Czeskiej w sprawie zwolnień od
cła towarów przewożonych przez osoby przekraczające granicę między
obydwoma Państwami w małym ruchu granicznym, sporządzonego w Pradze dnia
12 stycznia 1996 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

789--z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie listy jednostek
badawczo-rozwojowych, nad którymi sprawowanie nadzoru przejmują organy
utworzone w ramach reformy funkcjonowania gospodarki i administracji
publicznej.
790--z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu
przejęcia przez Ministra Skarbu Państwa wykonywania praw i obowiązków
Skarbu Państwa wynikających z umów o oddanie mienia przedsiębiorstwa
państwowego do odpłatnego korzystania.
791--z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie trybu i terminów przejęcia przez
Ministra Skarbu Państwa akcji i udziałów Skarbu Państwa oraz zakresu
informacji o niektórych z przejmowanych akcji i udziałów.
792--z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie określenia przedsiębiorstw
państwowych oraz jednoosobowych spółek Skarbu Państwa o szczególnym
znaczeniu dla gospodarki państwa.
793--z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie określenia wielokrotności
prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej,
stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Służby Więziennej.
794--z dnia 23 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustanowienia czasowych ograniczeń przywozu niektórych towarów.
795--z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie określenia na 1997 r. rodzajów
kontraktów, które mogą być objęte ubezpieczeniem przez Korporację
Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych Spółkę Akcyjną, oraz wytycznych w
zakresie ustalania wysokości stawek za ubezpieczenia kontraktów
eksportowych.

ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

796--z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Kancelarii
Prezesa Rady Ministrów.
797--z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu
Finansów.
798--z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu
Gospodarki.
799--z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu
Spraw Wewnętrznych i Administracji
800--z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Głównemu Urzędowi
Geodezji i Kartografii.
801--z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi
Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast.
802--z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Rządowemu Centrum
Studiów Strategicznych.
803--z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników
Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

804--z dnia 24 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz
od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.
805--z dnia 24 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku
akcyzowym.
806--z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie kas rejestrujących.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 grudnia 1996 r.
w sprawie ustanowienia dodatkowych kontyngentów celnych na niektóre surowce i
półprodukty przywożone z zagranicy dla przemysłu farmaceutycznego.
(Dz. U. Nr 140, poz. 657)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i
Nr 87, poz. 434 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się dodatkowe kontyngenty celne
ilościowe na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla
których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 151, poz. 737 i z 1996 r. Nr 68, poz. 331).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. (poz. 657)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ DODATKOWE KONTYNGENTY CELNE
ILOŚCIOWE
Kod PCNWyszczególnienieIlość
0713Suszone warzywa strączkowe, łuskane, ze skórką lub bez albo dzielone:
- Fasola (Vigna spp., Phaesolus spp.):
0713 39- - Pozostałe:
0713 39 90 0- - - Pozostałe40 000 kg
1211Rośliny i ich części (łącznie z nasionami i owocami) używane głównie w
perfumerii, farmacji lub używane do celów owadobójczych lub podobnych,
świeże lub suszone, krojone, kruszone, nawet proszkowane:
1211 90- Pozostałe:
1211 90 80 0- - Pozostałe
ex 1211 90 80 0Guarana6000 kg
ex 1211 90 80 0Kora kruszyny1 200 kg
ex 1211 90 80 0Korzeń prawoślazu800 kg
ex 1211 90 80 0Łuski nasion babki lancetowatej2 000 kg
1302Soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i pektyny;
agar-agar i inne śluzy i zagęszczacze modyfikowane lub nie, pochodzące z
produktów roślinnych:
- Soki i ekstrakty roślinne:
1302 19- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
1302 19 91 0- - - - Lecznicze
ex1302 19 91 0Nalewka z dębianek80 kg
ex1302 19 91 0Nalewka z glistnika150 kg
ex1302 19 91 0Nalewka z kory chinowej250 kg
ex1302 19 91 0Nalewka z pokrzyku150 kg
ex1302 19 91 0Nalewka z pięciornika300 kg
1302 20- Substancje pektynowe, pektyniany i pektyny:
1302 20 90 0- - Pozostałe
ex1302 20 90 0Pektyna4 800 kg
- Śluzy i zagęszczacze, modyfikowane lub nie, pochodzące z produktów
roślinnych:
1302 31 00 0- - Agar-agar5 000 kg
1302 32- - Śluzy i zagęszczacze, modyfikowane lub nie, pochodzące z chleba
świętojańskiego, nasion chleba świętojańskiego lub z nasion rośliny guar:
1302 32 90 0- - - Z nasion rośliny guar
ex1302 32 90 0Guar-Gum1 000 kg
1513Olej kokosowy, olej z ziaren palmowych, olej babassu oraz ich frakcje,
rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie:1 000 kg
- Olej kokosowy i jego frakcje:
1513 19- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
1513 19 30 0- - - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych, innych
niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi
1702Pozostałe cukry łącznie z chemicznie czystymi laktozą, maltozą,
glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe nie zawierające
dodatków środków aromatyzujących lub barwiących; sztuczny miód zmieszany z
miodem naturalnym lub nie; karmel:
1702 30- Glukoza i syrop glukozowy nie zawierające fruktozy lub
zawierające w stanie suchym mniej niż 20% fruktozy w masie:
- - Pozostałe:
- - - Zawierające w stanie suchym 99% lub więcej glukozy w masie:
1702 30 51 0- - - - W postaci białego krystalicznego proszku, scalonego
lub nie1 100 000 kg
2309Produkty używane do karmienia zwierząt:
2309 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
2309 90 93 0- - - - Mieszanki "Premix"
ex2309 90 93 0Avotan 10%10 000 kg
ex2309 90 93 0Cygro 1%21 000 kg
ex2309 90 93 0Cycostat 6,6%10 000 kg
2309 90 98- - - - Pozostałe:
2309 90 98 9- - - - - Pozostałe
ex2309 90 98 9Witamina B12 paszowa2 500 kg
2714Bitum i asfalt, naturalne; łupek bitumiczny lub naftowy i piaski
bitumiczne; asfaltyty i skały asfaltowe:
2714 90 00 0- Pozostałe
ex2714 90 00 0Ichtiol1 300 kg
2825Hydrazyna i hydroksylamina i ich sole nieorganiczne; inne zasady
nieorganiczne; tlenki, wodorotlenki i nadtlenki innych metali:
2825 10 00 0- Hydrazyna i hydroksyloamina oraz ich sole nieorganiczne
ex2825 10 00 0Hydroksylaminy chlorowodorek1 500 kg
2836Węglany; nadtlenowęglany (nadwęglany); techniczny węglan amonowy
zawierający karbaminian amonowy:
- Pozostałe:
2836 91 00 0- - Węglany litu3 600 kg
2902Węglowodory cykliczne:
2902 20- Benzen:
2902 20 90 0- - Do innych celów
ex2902 20 90 0Benzen cz.d.a.200 kg
2914Ketony i chinony, nawet z inną tlenową grupą funkcyjną oraz ich
chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
2914 70- Chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
2914 70 90 0- - Pozostałe
ex2914 70 90 04-Chloro-4-hydroksybenzofenon6 000 kg
2915Nasycone acykliczne kwasy monokarboksylowe i ich bezwodniki,
halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane,
nitrowane lub nitrozowane pochodne:
2915 70- Kwas palmitynowy, kwas stearynowy, ich sole i estry:
2915 70 25 0- - Kwas stearynowy300 kg
2915 90- Pozostałe:
2915 90 80 0- - Pozostałe:
ex2915 90 80 02-Bromo-2metylo-propionian izopropylu4 000 kg
2916Nienasycone acykliczne kwasy monokarboksylowe, cykliczne kwasy
monokarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy;
ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:5 000
kg
- Aromatyczne monokarboksylowe kwasy, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki
i nadtlenokwasy oraz ich pochodne:
2916 39 00 0- - Pozostałe
ex2916 39 00 0Chlorek p-chlorobenzoilu
2918Kwasy karboksylowe z dodatkową tlenową grupą funkcyjną oraz ich
bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane,
sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Kwasy karboksylowe z dodatkową fenolową grupą funkcyjną, ale bez innej
tlenowej grupy funkcyjnej, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i
nadtlenokwasy i ich pochodne:
2918 29- - Pozostałe:
2918 29 90 0- - - Pozostałe
ex2918 29 90 0Kwas embonowy35 000 kg
wx2918 29 90 0Kwas gentyzynowy20 kg
2921Związki z aminową grupą funkcyjną:
2921 30- Cykloalkanowe, cykloalkenowe i cykloterpenowe mono- lub poliaminy
i ich pochodne; ich sole:
2921 30 90 0- - Pozostałe
ex2921 30 90 0Amitryptyliny chlorowodorek10 kg
2921 43- - Toluidyny i ich pochodne; ich sole:
2921 43 90 0- - - Pozostałe
ex2921 43 90 0N-Etylo-o-toluidyna3 000 kg
2922Związki aminowe z tlenową grupą funkcyjną:
- Aminoalkohole, ich etery i estry, inne niż zawierające więcej niż jeden
rodzaj tlenowej grupy funkcyjnej; ich sole:
2922 19 00 0- - Pozostałe
ex2922 19 00 0Oxeladin citrate2 000 kg
ex2922 19 00 0Oxprenololu chlorowodorek100 kg
2922 50 00 0- Aminoalkoholofenole, fenoloaminokwasy i inne związki aminowe
z tlenową grupą funkcyjną
ex2922 50 00 0Fluoksetyny chlorowodorek300 kg
ex2922 50 00 0Tramadolu chlorowodorek50 kg
ex2922 50 00 0Metoprolol200 kg
2924Związki z karboksyamidową grupą funkcyjną; związki z amidową grupą
funkcyjną kwasu węglowego:
- Amidy cykliczne (łącznie z karbaminianami cyklicznymi) oraz ich
pochodne; ich sole:
2924 29- - Pozostałe:
2924 29 90 0- - - Pozostałe
ex2924 29 90 02-Hydroksy-5-butyryloamino-acetofenon5 000 kg
2926Związki z nitrową grupą funkcyjną:
2926 90- Pozostałe:
2926 90 90 0- - Pozostałe
ex2926 90 90 0Verampilu chlorowodorek1 kg
ex2926 90 90 0Kwas cyjanooctowy200 000 kg
2928 00 00 0Pochodne organiczne hydrazyny lub hydroksyloaminy
ex2928 00 00 0Hydroksymocznik1 000 kg
2930Organiczne związki siarki:
2930 90- Pozostałe:
2931 90 16 0- - Pochodne cysteiny lub cystyny
ex2931 90 16 0N-Acetylo-L-cysteina3 000 kg
ex2931 90 16 0Carbocysteina1 500 kg
2932Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem (-ami) tlenu:
- Laktony:
2932 29- - Pozostałe laktony:
2932 29 90 0- - - Pozostałe
ex2932 29 90 0Karbocromen4 000 kg
ex2932 29 90 0Simvastatyna20 kg
2933Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem (-ami) azotu:
- Związki zawierające nieskondensowany pierścień pirazolowy (nawet
uwodorniony) w strukturze:
2933 11- - Fenazon (antypiryna) i jego pochodne:
2933 11 10 0- - - Propyfenazon (INN)3 900 kg
2933 11 90 0- - - Pozostałe
ex2933 11 90 0Metamizol100 kg
- Związki zawierające nieskondensowany pierścień imidazolowy (nawet
uwodorniony) w strukturze:
2933 29- - Pozostałe:
2933 29 90 0- - - Pozostałe
ex2933 29 90 0Clotrimazol2 000 kg
- Związki zawierające nieskondensowany pierścień pirydynowy (nawet
uwodorniony) w strukturze:
2933 39- - Pozostałe:
2933 39 80 0- - - Pozostałe
ex2933 39 80 0Nicorandil5 kg
2933 40- Związki zawierające układ pierścieniowy chinoliny lub
izochinoliny (uwodorniony lub nie), nieskondensowany
2933 40 90 0- - Pozostałe
ex2933 40 90 0Atrakurium benzenosulfonian1 kg
ex2933 40 90 08-Hydroksychinoliny siarczan300 kg
- Związki zawierające pierścień pirymidynowy (uwodorniony lub nie) lub
pierścień piperazynowy w strukturze:
2933 51- - Malonylomocznik (kwas barbiturowy) i jego pochodne; jego sole:
2933 51 90 0- - - Pozostałe
ex2933 51 90 0Kwas pipemidowy500 kg
2933 59- - Pozostałe:
2933 59 80 0- - - Pozostałe
ex2933 59 80 0Cinnarizina2 000 kg
ex2933 59 80 0Cyprofloksacyjny chlorowodorek1 500 kg
ex2933 59 80 0Enrofloksacyna2 000 kg
ex2933 59 80 0Flunaryzyna (dwuchlorowodorek)60 kg
2933 90- Pozostałe:
2933 90 60 0- - Diazepiny
ex2933 90 60 0Medazepam100 kg
2933 90 80 0- - Pozostałe
ex2933 90 80 0Chlormidazolu chlorowodorek30 kg
2936Prowitaminy i witaminy, naturalne i syntetyczne (łącznie z naturalnymi
koncentratami), ich pochodne używane głównie jaki witaminy, oraz
mieszaniny wymienionych, nawet w dowolnym rozpuszczalniku:
2936 90- Pozostałe, łącznie z naturalnymi koncentratami:
2936 90 90 0- - Mieszaniny między sobą, nawet w dowolnym rozpuszczalniku
ex2936 90 90 0Premix wielowitaminowy100 kg
2937Hormony, naturalne lub syntetyczne; ich pochodne, używane głównie jako
hormony; pozostałe steroidy używane głównie jako hormony:
- Hormony kory nadnerczy i ich pochodne:
2937 22 00 0- - Chlorowcowane pochodne hormonów kory nadnerczy
ex2937 22 00 0Beklometazonu dwupropionian0,3 kg
- Pozostałe hormony i ich pochodne; pozostałe steroidy używane głównie
jako hormony:
2937 92 00 0- - Estrogeny i gestageny (progestogeny, progestyny)
ex2937 92 00 0Etynyloestradiol10 kg
2937 99 00 0- - Pozostałe
ex2937 99 00 0Kalcytonina (Salmon calcitonin)0,02 kg
2939Alkaloidy roślinne, naturalne lub syntetyczne, ich sole, etery, estry
i inne pochodne:
- Alkaloidy kory chinowej i ich pochodne; ich sole:
2939 21- - Chinina i jej sole:
2939 21 90 0- - - Pozostałe
ex2939 21 90 0Chininy chlorowodorek100 kg
2939 30 00 0- Kofeina i jej sole
ex2939 30 00 0Kofeina2 300 kg
ex2939 30 00 0Kofeina z benzoesanem sodu600 kg
- Efedryny i ich sole:
2939 42 00 0- - Pseudoefedryna (INN) i jej sole
ex2939 42 00 0/+/Pseudoefedryny chlorowodorek5 kg
2941Antybiotyki:
2941 10- Penicyliny i ich pochodne ze strukturą kwasu penicylanowego; ich
sole:
2941 10 90 0- - Pozostałe
ex2941 10 90 0Unasyn substancja3 550 kg
2941 50 00 0- Erytromycyna i jej pochodne; ich sole
ex2941 50 00 0Roksytromycyna10 kg
2941 90 00 0- Pozostałe
ex2941 90 00 0Cefiksym40 kg
ex2941 90 00 0Cefamadol blenda1 000 kg
3204Syntetyczne organiczne środki barwiące, nawet określone chemicznie,
preparaty wyszczególnione w uwadze 3 do niniejszego działu, na bazie
syntetycznych środków barwiących organicznych; syntetyczne produkty
organiczne stosowane jako fluoroscencyjne środki rozjaśniające lub jako
luminofory, nawet o określonej budowie chemicznej:
- Syntetyczne organiczne środki barwiące oraz preparaty oparte na nich,
jak wyszczególniono w uwadze 3 do niniejszego działu:
3204 19 00 0- - Pozostałe, łącznie z mieszaninami środków barwiących z
dwóch lub większej liczby podpozycji 3204 11 do 3204 19
ex3204 19 00 0beta-Karoten1 300 kg
3205 00 00 0Laki barwnikowe; preparaty na bazie laków barwnikowych
wymienionych w uwadze 3 do niniejszego działu
ex3205 00 00 0Lak żółcieni chinolinowej60 kg
3402Organiczne środki powierzchniowo czynne (inne niż mydło); preparaty
powierzchniowo czynne, preparaty do prania (łącznie z pomocniczymi
preparatami piorącymi) oraz preparaty czyszczące, zawierające lub nie
zawierające mydła, inne niż te w pozycji nr 3401:
- Substancje organiczne powierzchniowo czynne, nawet przygotowane do
sprzedaży detalicznej:
3402 13 00 0- - Niejonowe
ex3402 13 00 0Synperonic140 000 kg
ex3402 13 00 0Cremphor EL30 kg
ex3402 13 00 0Aridef10 000 kg
3404Woski sztuczne i preparowane:
3404 90- Pozostałe:
3404 90 90 0- - Pozostałe
ex3404 90 90 0Cutina CP18 000 kg
3823Przemysłowe monokarboksylowe kwasy tłuszczowe; kwaśne oleje z
rafinacji; przemysłowe alkohole tłuszczowe:
3823 70 00 0- Przemysłowe alkohole tłuszczowe
ex3823 70 00 0Alkohol cetostearylowy39 000 kg
3824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i
preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z
mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone:
3824 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
3824 90 60 0- - - Produkty i preparaty do użytku farmaceutycznego lub
chirurgicznego
ex3824 90 60 0Amonium sulfobituminicum (ichthammol)1 200 kg
ex3824 90 60 0Myvatex2 kg
3824 90 90 0- - - Pozostałe
ex3824 90 90 0Stabilol12 000 kg
ex3824 90 90 0SPAN 853 300 kg
3912Celuloza i jej pochodne chemiczne, gdzie indziej nie wymienione ani
nie włączone w formach podstawowych:
3912 90- Pozostałe:
3912 90 10 0- - Estry celulozy
ex3912 90 10 0Ftalan acetylocelulozy1 000 kg
3919Samoprzylepne płyty, arkusze, błony, folie, taśmy, pasy i inne płaskie
kształty, z tworzyw sztucznych, nawet w rolkach:
3919 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
3919 90 90 0- - - Pozostałe
ex3919 90 90 0Taśma45 000 kg
3920Pozostałe płyty, arkusze, błony, folie i pasy, z tworzyw sztucznych
niekomórkowych, nie wzmocnionych, nie laminowanych, nie na podłożu ani nie
połączonych podobnie z innym materiałem:
3920 10- Z polimerów etylenu:
- - O grubości nie przekraczającej 0,125 mm:
- - - Z polietylenu o gęstości:
3920 10 28 0- - - - 0,94 lub większej
ex3920 10 28 0Folia polietylenowa50 000 kg
- Z pozostałych tworzyw sztucznych:
3920 99- - Z pozostałych tworzyw sztucznych:
- - - Z produktów polimeryzacji kondensacyjnej lub z przegrupowaniem,
nawet zmodyfikowanych chemicznie:
3920 99 90 0- - - Pozostałe
ex3920 99 90 0Folia PVC+PVDC30 000 kg
3923Artykuły do transportu i pakowania towarów, z tworzyw sztucznych;
korki, pokrywki, kapsle i pozostałe zamknięcia, z tworzyw sztucznych:
3923 50- Korki, przykrywki, kapsle i inne zamknięcia:
3923 50 90 0- - Pozostałe
ex3923 50 90 0Nakrętki200 000 szt.
3926Pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych oraz artykuły z innych
materiałów objętych pozycjami od 3901 do 3914:
3926 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
3926 90 91 0- - - - Wyprodukowane z arkusza
ex3926 90 91 0Membrana DURAPEL133 kg
3926 90 99 0- - - - Pozostałe
ex3926 90 99 0Kroplomierz200 000 szt.
4805Pozostałe, nie powlekany papier i tektura, w zwojach lub arkuszach,
nie podlegające dalszej obróbce zgodnie z opisem w Uwadze 2 do niniejszego
Działu
4805 40 00 0- Bibuła i tektura filtracyjna
ex4805 40 00 0Bibuła filtracyjna w rolkach o szerokości powyżej 150 mm75
000 kg
4811Papier, tektura, wata celulozowa i wstęgi z włókien celulozowych,
powlekane, impregnowane, pokrywane, barwione powierzchniowo, ozdobione lub
drukowane powierzchniowo, w zwojach lub arkuszach, inne niż towary objęte
pozycjami nr 4803, 4809 lub 4810
- Papier i tektura powlekane, impregnowane lub powlekane tworzywami
sztucznymi (z wyłączeniem powleczonych klejami):
4811 39 00 0- - Pozostałe
ex4811 39 00 0Papier powlekany aluminium i surlynem135 000 kg
5205Przędza bawełniana (z wyłączeniem nici do szycia) zawierająca w masie
85% lub więcej bawełny, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej:
- Przędza pojedyncza z włókien nie czesanych:
5205 14 00 0- - O masie jednostkowej poniżej 192,3 1 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 125 decyteksów (o numerze metrycznym powyżej 52, lecz nie
przekraczającym 80)300 000 kg
5510Przędza (z wyłączeniem nici do szycia) z przetworzonych włókien
ciętych, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej:
- Zawierająca w masie 85% lub więcej przetworzonych włókien ciętych:
5510 11 00 0- - Przędza pojedyncza
ex5510 11 00 0Przędza wiskozowa420 000 kg
5603Włókniny nawet impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane:
- Z włókien chemicznych:
5603 11- - O masie jednostkowej nie większej niż 25 g/m2:
5603 11 10 0- - - Powlekane lub pokrywane6 000 kg
5603 11 90 0- - - Pozostałe35 000 kg
5603 12- - O masie jednostkowej powyżej 25 g/m2, ale nie większej niż 70
g/m2:
5603 12 90 0- - - Pozostałe50 000 kg
5603 14- - O masie jednostkowej powyżej 150 g/m2:
5603 14 10 0- - - Powlekane lub pokrywane3 000 kg
5806Tkaniny wąskie, z wyłączeniem wyrobów z pozycji nr 5807; wyroby bez
wątku, sklejone (bolducs):
5806 10 00 0- Tkaniny pętelkowe (łącznie z tkaninami ręcznikowymi
niestrzyżonymi i podobnymi tkaninami niestrzyżonymi) oraz tkaniny
szenilowe
ex5806 10 00 0taśma typu "rzep" podklejana5 000 mb
6002Inne wyroby dziane lub szydełkowane:
6002 30- O szerokości powyżej 30 cm, zawierające w masie 5% lub więcej
przędzy elastomerowej lub nitki gumowej:
6002 30 10 0- - Zawierające w masie 5% lub więcej przędzy elastomerowej,
lecz nie zawierające nitki gumowej:200 kg
7010Balony, butle, butelki, słoje, dzbany, fiolki, ampułki i inne
pojemniki ze szkła, w rodzaju używanych do transportu lub pakowania
towarów; słoje szklane na przetwory; korki, przykrywki i inne zamknięcia
szklane:
- Pozostałe o pojemności:
7010 94- - Nie przekraczające 0,15 litra:
- - - Pozostałe:
- - - - Do produktów farmaceutycznych o pojemności:
7010 94 71 0- - - - - Powyżej 0,055 l, ale nie przekraczającej 0,15 litra
ex7010 94 71 0Butelki farmaceutyczne 0,075 l880 000 szt.
ex7010 94 71 0Butelki o pojemności nie przekraczającej 0,15 l5 200 000
szt.
7010 94 79 0- - - - - Nie przekraczające 0,055 litra
ex7010 94 79 0Butelki farmaceutyczne 0,024 l300 000 szt.
8413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe; podnośniki
do cieczy:
8413 20- Pompy ręczne, inne niż z podpozycji nr 8413 11 lub 8413 19:
8413 20 90 0- - Pozostałe
ex8413 20 90 0Pompka z aplikatorem i nasadką2 000 000 szt.
ex8413 20 90 0Atomizery500 000 szt.
8424Urządzenia mechaniczne (obsługiwane ręcznie lub inaczej) do
rozrzucania, rozpraszania lub rozpylania cieczy lub proszków; gaśnice
napełnione lub nie napełnione; pistolety natryskowe i podobne urządzenia;
maszyny do wytwarzania strumienia pary lub piasku i podobne maszyny
wytwarzające strumień czynnika roboczego:
- Pozostałe urządzenia:
8424 89- - Pozostałe:
8424 89 80 0- - - Pozostałe
ex8424 89 80 0Zawory aerozolowe z aplikatorami20 000 kg


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 26 listopada 1996 r.
w sprawie określenia zasad dopuszczalności używania wyrobów tytoniowych w
obiektach zamkniętych podległych Ministrowi Sprawiedliwości.
(Dz. U. Nr 140, poz. 658)
Na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia
przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. U. z 1996 r. Nr
10, poz. 55) zarządza się, co następuje:
ż 1. Obiektami zamkniętymi w rozumieniu niniejszego rozporządzenia są:
1) areszty śledcze, rejonowe areszty śledcze, zakłady karne, rejonowe zakłady
karne oraz ich oddziały zewnętrzne, zwane dalej "zakładami karnymi",
2) zakłady poprawcze i schroniska dla nieletnich, zwane dalej "zakładami dla
nieletnich".
ż 2. 1. W aresztach śledczych oraz zakładach karnych typu zamkniętego dopuszcza
się możliwość używania wyrobów tytoniowych w celach mieszkalnych przez osoby
pozbawione wolności, zwane dalej "osadzonymi".
2. Dla osadzonych używających wyrobów tytoniowych wyznacza się odrębne cele
mieszkalne.
3. Dopuszcza się używanie wyrobów tytoniowych poza celami mieszkalnymi, o
których mowa w ust. 2, w miejscu i czasie wyznaczonym przez naczelnika zakładu
karnego.
ż 3. W zakładach karnych typu półotwartego i otwartego używanie wyrobów
tytoniowych jest dopuszczalne tylko poza celami mieszkalnymi w miejscu i w
czasie wyznaczonym przez naczelnika zakładu karnego.
ż 4. W przypadku podjęcia przez naczelnika zakładu karnego decyzji o zamknięciu
cel i innych pomieszczeń, w których osadzeni przebywają lub pracują, na
podstawie ż 131 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 2
maja 1989 r. w sprawie regulaminu wykonywania kary pozbawienia wolności (Dz. U.
Nr 31, poz. 166, z 1991 r. Nr 3, poz. 14, z 1994 r. Nr 72, poz. 320 i z 1995 r.
Nr 153, poz. 788) stosuje się zasady określone dla zakładów karnych zamkniętych.
ż 5. W zakładach karnych dla skazanych wymagających stosowania szczególnych
środków leczniczo-wychowawczych stosuje się zasady używania wyrobów tytoniowych
określone dla zakładów karnych zamkniętych.
ż 6. 1. W zakładach dla nieletnich zabrania się używania wyrobów tytoniowych
poza przypadkami określonymi w regulaminie oraz wyraźnie wyodrębnionymi
miejscami.
2. Miejsca, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wyznaczane w salach
sypialnych, klasach szkolnych, pracowniach do zajęć praktycznej nauki zawodu i
innych pomieszczeniach dydaktycznych.
ż 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 12 listopada 1996 r.
w sprawie rejestru okrętowego.
(Dz. U. Nr 141, poz. 659)
Na podstawie art. 31c ustawy z dnia 1 grudnia 1961 r. - Kodeks morski (Dz. U. z
1986 r. Nr 22, poz. 112, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 16, poz. 73 i z
1996 r. Nr 6, poz. 39) zarządza się, co następuje:
DZIAŁ I
Przepisy ogólne
ż 1. 1. Przepisy rozporządzenia określają sposób prowadzenia rejestru okrętowego
i postępowanie rejestrowe, wzory ksiąg rejestrowych, wzór certyfikatu
okrętowego, certyfikatu statku w budowie i świadectwa o banderze, tryb ich
wydawania oraz koszty postępowania rejestrowego.
2. Jeżeli przepisy rozporządzenia nie stanowią inaczej, do postępowania w
sprawach określonych w ust. 1 stosuje się odpowiednio przepisy części pierwszej
księgi drugiej - postępowanie nieprocesowe - Kodeksu postępowania cywilnego oraz
przepisy o księgach wieczystych i hipotece, a do kosztów postępowania
rejestrowego - przepisy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.
ż 2. 1. Księga rejestrowa rejestru stałego zawiera trzy działy:
1) dział pierwszy - statek,
2) dział drugi - właściciel, armator,
3) dział trzeci - hipoteka morska, ograniczenia w rozporządzaniu statkiem.
2. Wzór księgi rejestrowej rejestru stałego określa załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
ż 3. 1. Księga rejestrowa rejestru tymczasowego zawiera dwa działy:
1) dział pierwszy - statek,
2) dział drugi - armator, właściciel.
2. Wzór księgi rejestrowej rejestru tymczasowego określa załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
ż 4. 1. Księga rejestrowa rejestru statków w budowie zawiera dwa działy:
1) dział pierwszy - statek w budowie, stocznia, właściciel,
2) dział drugi - hipoteka morska.
2. Wzór księgi rejestrowej rejestru statków w budowie określa załącznik nr 3 do
rozporządzenia.
ż 5. 1. Księgi rejestrowe rejestru stałego przechowuje się wieczyście, a księgi
rejestrowe rejestru tymczasowego i rejestru statków w budowie przez 10 lat,
licząc od końca roku, w którym wykreślono statek z rejestru.
2. Księgi te nie mogą być wydawane poza miejsce ich stałego przechowywania.
ż 6. Księgi rejestrowe powinny być oprawione w sposób trwały. Karty ksiąg
powinny być przesznurowane i ponumerowane.
ż 7. 1. Przy księgach rejestrowych prowadzi się akta rejestrowe.
2. Akta rejestrowe obejmują dokumenty stanowiące podstawę wpisów do rejestru
okrętowego i inne dokumenty dotyczące wpisów, wzmianek, ostrzeżeń oraz
postanowienia i zarządzenia izby morskiej.
ż 8. Postępowanie rejestrowe prowadzi przewodniczący izby morskiej.
Przewodniczący może powierzyć prowadzenie postępowania rejestrowego
wiceprzewodniczącemu izby.
ż 9. Wyznaczony przez przewodniczącego izby morskiej sekretarz izby pełni
samodzielnie czynności przewidziane w rozporządzeniu dla sekretarza, a także
czuwa nad porządkiem ksiąg i akt rejestrowych oraz nad ich zabezpieczeniem i
przechowywaniem.
ż 10. 1. Każdy może przeglądać księgi rejestrowe pod nadzorem sekretarza.
2. Akta rejestrowe, za zgodą przewodniczącego izby morskiej, może przeglądać w
sposób określony w ust. 1 osoba mająca interes prawny.
DZIAŁ II
Sposób prowadzenia rejestru okrętowego
Rozdział 1
Księgi rejestrowe
ż 11. 1. Księgę rejestrową prowadzi się oddzielnie dla każdego statku i każdego
statku w budowie.
2. Księga rejestrowa może składać się z więcej niż jednego tomu.
ż 12. 1. Na pierwszej stronie księgi rejestrowej zamieszcza się:
1) nazwę izby morskiej prowadzącej rejestr,
2) odpowiednią nazwę rodzaju rejestru, tj. "Rejestr okrętowy stały", "Rejestr
okrętowy tymczasowy" lub "Rejestr okrętowy statków w budowie",
3) numer rejestrowy księgi, stanowiący równocześnie numer rejestrowy statku lub
statku w budowie,
4) numer tomu księgi rejestrowej, jeżeli składa się ona z więcej niż jednego
tomu,
5) oznaczenie identyfikacyjne lub nazwę statku w budowie.
2. Numer rejestrowy tworzą: litery RO, pierwsza litera nazwy siedziby izby
morskiej prowadzącej rejestr, umieszczona w nawiasie litera S, T lub B
oznaczająca rodzaj rejestru oraz kolejny numer repertorium ksiąg rejestrowych.
ż 13. 1. Na pierwszej stronie księgi rejestrowej zamieszcza się także wzmianki
o:
1) zamknięciu księgi,
2) zmianie właściwości izby morskiej do prowadzenia rejestru,
3) złożeniu księgi do archiwum.
2. Na ostatniej stronie tomu księgi zamieszcza się wzmiankę stwierdzającą ilość
ponumerowanych i przesznurowanych stron. Końce sznurka przymocowuje się trwale i
opatruje pieczęcią izby morskiej.
3. Wzmianki, o których mowa w ust. 1 i 2, podpisują przewodniczący izby morskiej
i sekretarz, podając równocześnie datę sporządzenia wzmianki.
ż 14. 1. Zamknięcie księgi rejestrowej następuje w razie wykreślenia statku z
rejestru.
2. Zamknięcia księgi dokonuje się przez zamieszczenie wzmianki o zamknięciu na
pierwszej stronie księgi i przekreślenie czerwonymi liniami na krzyż wszystkich
stron księgi. W treści wzmianki wskazuje się podstawę zamknięcia księgi.
3. Księgę zamkniętą składa się do archiwum izby morskiej.
4. O złożeniu księgi do archiwum sekretarz czyni wzmiankę w aktach rejestrowych.
ż 15. 1. W razie zmiany właściwości izby morskiej do prowadzenia rejestru,
należy księgę rejestrową i akta rejestrowe przekazać tej izbie.
2. Izba morska, którą stała się właściwa do prowadzenia rejestru, oznacza stronę
tytułową księgi zgodnie z nowymi danymi, ujmując dotychczasowe dane ulegające
zmianie w nawias poprzedzony wyrazem "dawniej", i zawiadamia o zmianie
właściwości osoby zainteresowane.
ż 16. Wzmianki w księgach rejestrowych sporządza sekretarz, a podpisuje
przewodniczący izby morskiej.
Rozdział 2
Wpisy
ż 17. 1. W dziale pierwszym księgi rejestrowej rejestru stałego wpisuje się:
1) w rubryce 1: nazwę statku lub inne przewidziane odpowiednimi przepisami
oznaczenie statku w czasie wpisu, poprzednie nazwy lub oznaczenia statku oraz
zmiany następujące po wpisie,
2) w rubryce 2: sygnał wywoławczy statku oraz jego zmiany,
3) w rubryce 3: port macierzysty statku oraz jego zmiany,
4) w rubryce 4: rok i miejsce budowy, nazwę stoczni, w której statek został
zbudowany, materiał główny, rodzaj napędu oraz rodzaj i przeznaczenie statku,
5) w rubrykach 5-9: wymiary rejestrowe statku (długość, szerokość, wysokość
boczną na śródokręciu do górnego pokładu) i pojemność statku określoną w
jednostkach pomiarowych, przewidzianych w Międzynarodowej konwencji o
pomierzaniu pojemności statków z 1969 r., sporządzonej w Londynie dnia 23
czerwca 1969 r. (Dz. U. z 1983 r. Nr 56, poz. 247 i 248),
6) w rubryce 10: numer i datę wystawienia świadectwa pomiarowego, nazwę organu,
który je wystawił, oraz zmiany tych danych,
7) w rubryce 11: poprzedni rejestr, jeżeli istniał, i datę wykreślenia z tego
rejestru,
8) w rubryce 12: stwierdzenie polskiej przynależności statku oraz datę wpisania
statku do rejestru; stwierdzenie zawieszenia polskiej przynależności statku oraz
datę wydania postanowienia w tej sprawie,
9) w rubryce 13: wykreślenie statku z rejestru, z podaniem przyczyny, podstawy i
daty wykreślenia,
10) w rubryce 14: numer rubryki, której dotyczy zmiana w rubryce 15,
11) w rubryce 15: zmiany danych wpisanych w rubrykach 1-13, niezależnie od wpisu
zmiany dokonanego w odpowiedniej rubryce, i datę wpisania zmiany.
2. Wpisy działu pierwszego podpisuje się w rubrykach 12, 13 i 15.
3. W dziale drugim księgi rejestrowej rejestru stałego wpisuje się:
1) w rubryce 1: numer bieżący wpisu,
2) w rubryce 2: właściciela lub wszystkich współwłaścicieli statku oraz zmiany w
tym zakresie, które nastąpiły po wpisaniu statku do rejestru, wymieniając:
a) w odniesieniu do osób prawnych nazwę i siedzibę osoby prawnej oraz położoną w
Polsce siedzibę zakładu głównego lub oddziału armatora, z podaniem rejestru, w
którym osoba ta została wpisana, i organu, który ten rejestr prowadzi,
b) w odniesieniu do osób fizycznych - imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i
obywatelstwo,
3) w rubryce 3: armatora w sposób określony w pkt 2 oraz zmiany, które nastąpiły
po wpisaniu statku do rejestru,
4) w rubryce 4: wielkość udziału we współwłasności w częściach ułamkowych,
jeżeli statek jest przedmiotem współwłasności,
5) w rubryce 5:
a) podstawę nabycia własności lub udziału we współwłasności, z oznaczeniem aktu
notarialnego lub innego dokumentu stwierdzającego to nabycie,
b) wzmianki i ostrzeżenia dotyczące własności i ograniczeń w jej rozporządzaniu,
c) zmiany danych wpisanych w dziale drugim, niezależnie od wpisu zmiany
dokonanego w odpowiedniej rubryce, oraz podstawę i datę wpisania zmiany,
d) wykreślenia wpisanych wzmianek i ostrzeżeń,
e) datę wpisu.
4. Wpisy działu drugiego podpisuje się w rubryce 5.
5. W dziale trzecim księgi rejestrowej rejestru stałego wpisuje się:
1) w rubryce 1: numer bieżący wpisów sporządzanych w rubrykach 2 i 3,
2) w rubryce 2: kwotę hipoteki morskiej w cyfrach, rodzaj waluty lub jednostki
obliczeniowe,
3) w rubryce 3: treść wpisanego ograniczonego prawa rzeczowego, a przy wpisie
hipoteki morskiej - kwotę hipoteki słownie, datę wpisu oraz zmiany tych danych,
4) w rubryce 4: numer bieżący wpisu, którego dotyczy zmiana wpisana w rubryce 6,
5) w rubryce 5: kwotę w cyfrach, której dotyczy zmiana hipoteki morskiej wpisana
w rubryce 6,
6) w rubryce 6: zmiany wpisów dokonanych w rubrykach 2 i 3, ograniczenia
uprawnionego w rozporządzaniu tymi prawami, choćby ograniczenia te wpisano
równocześnie z wpisem prawa, ostrzeżenia i wzmianki dotyczące ograniczonych praw
rzeczowych oraz datę wpisu: w razie wykreślenia części hipoteki morskiej,
niezależnie od wpisu w rubryce 6, kwotę wykreślonej części wpisuje się czerwonym
pismem w rubryce 2 pod wpisaną tam kwotą, a poniżej czarnym pismem pozostałą
kwotę hipoteki morskiej,
7) w rubryce 7: numer bieżący wpisu prawa objętego wykreśleniem wpisanym w
rubryce 8,
8) w rubryce 8: wykreślenie wpisanych praw, a w razie wykreślenia hipoteki
morskiej - wykreśloną kwotę hipoteki morskiej słownie oraz datę wpisu.
6. Uprawnionego, o którym mowa w ust. 5 pkt 6, oznacza się wpisując następujące
dane:
1) w odniesieniu do osób prawnych - pełną jego nazwę i siedzibę albo nazwę i
siedzibę jego zakładu głównego lub oddziału,
2) w odniesieniu do osób fizycznych - imię, nazwisko, miejsce zamieszkania,
obywatelstwo, a w razie potrzeby inne dane, które pozwalają na stwierdzenie
tożsamości osoby uprawnionej.
7. Wpisy działu trzeciego podpisuje się w rubrykach 3, 6 i 8.
ż 18. 1. W dziale pierwszym księgi rejestrowej rejestru tymczasowego wpisuje
się:
1) w rubryce 1: nazwę statku lub inne przewidziane odpowiednimi przepisami
oznaczenie statku w czasie wpisu, poprzednie nazwy lub oznaczenia statku oraz
zmiany następujące po wpisie,
2) w rubryce 2: sygnał wywoławczy statku oraz jego zmiany,
3) w rubryce 3: port macierzysty wskazany przez armatora, port macierzysty
wskazany przez właściciela oraz zmiany tych danych,
4) w rubryce 4: rok i miejsce budowy, nazwę stoczni, w której statek został
zbudowany, materiał główny, rodzaj napędu oraz rodzaj i przeznaczenie statku,
5) w rubrykach 5-9: wymiary rejestrowe i pojemność statku,
6) w rubryce 10: numer i datę wystawienia świadectwa pomiarowego, nazwę organu,
który je wystawił, oraz zmiany tych danych,
7) w rubryce 11: rejestr stały statku, nazwę i siedzibę organu, który go
prowadzi, poprzednią przynależność statku i datę jej zawieszenia oraz zmiany
tych danych,
8) w rubryce 12: oznaczenia dokumentów zawierających zgodę właściwych władz
państwa stałego rejestru statku, właściciela statku i wszystkich wierzycieli
hipotecznych na nadanie statkowi czasowej polskiej przynależności oraz
zapewnienie właściwych władz państwa stałego rejestru, że w czasie trwania
polskiej przynależności statek nie będzie uprawniony do podnoszenia bandery tego
państwa,
9) w rubryce 13: stwierdzenie czasowej polskiej przynależności statku, ze
wskazaniem okresu, na jaki statek ją uzyskał, postanowienie izby morskiej o
nadaniu statkowi czasowej polskiej przynależności, z podaniem daty jego wydania
i sygnatury akt, datę wpisania statku do rejestru oraz zmiany tych danych,
10) w rubryce 14: wykreślenie statku z rejestru z podaniem przyczyny, podstawy i
daty wykreślenia,
11) w rubryce 15: numer rubryki, której dotyczy zmiana w rubryce 16,
12) w rubryce 16: zmiany danych wpisanych w rubrykach 1-14, niezależnie od wpisu
zmiany dokonanego w odpowiedniej rubryce, i datę wpisania zmiany.
2. Wpisy działu pierwszego podpisuje się w rubrykach 13, 14 i 16.
3. W dziale drugim księgi rejestrowej rejestru tymczasowego wpisuje się:
1) w rubryce 1: numer bieżący wpisu,
2) w rubryce 2: armatora w sposób określony w ż 17 ust. 3 pkt 3 oraz zmiany,
które nastąpiły po wpisaniu statku do rejestru,
3) w rubryce 3: oznaczenie i siedzibę przedstawicielstwa armatora w Polsce,
jeżeli takie zostało utworzone,
4) w rubryce 4: właściciela lub wszystkich współwłaścicieli statku w sposób
określony w ż 17 ust. 3 pkt 2 oraz zmiany, które nastąpiły po wpisaniu statku do
rejestru,
5) w rubryce 5: numer rubryki, której dotyczy zmiana wpisana w rubryce 6,
6) w rubryce 6: zmiany danych wpisanych w dziale drugim, niezależnie od wpisu
zmiany dokonanego w odpowiedniej rubryce, oraz podstawę i datę wpisania zmiany,
4. Wpisy działu drugiego podpisuje się w rubryce 6.
ż 19. 1. W dziale pierwszym księgi rejestrowej rejestru statków w budowie
wpisuje się:
1) w rubryce 1: oznaczenie identyfikacyjne lub nazwę statku z budowie oraz
zmiany, które nastąpiły po wpisaniu statku do rejestru,
2) w rubryce 2: datę położenia stępki lub wykonania równorzędnej pracy
konstrukcyjnej w miejscu wodowania oraz numer budowy,
3) w rubryce 3: oznaczenie umowy o budowę statku z podaniem daty jej zawarcia i
terminu wykonania oraz zmiany, które nastąpiły po wpisaniu statku do rejestru,
4) w rubryce 4: stocznię, w której statek jest budowany,
5) w rubryce 5: właściciela statku w sposób określony w ż 17 ust. 3 pkt 2 oraz
zmiany, które nastąpiły po wpisaniu statku do rejestru,
6) w rubryce 6: datę wpisania statku w budowie do rejestru,
7) w rubryce 7: wykreślenie statku z rejestru, z podaniem przyczyny, podstawy i
daty wykreślenia,
8) w rubryce 8: numer rubryki, której dotyczy zmiana w rubryce 9,
9) w rubryce 9: zmiany danych wpisanych w poprzednich rubrykach, niezależnie od
wpisu dokonanego w odpowiedniej rubryce, i datę wpisania zmiany.
2. Wpisy działu pierwszego podpisuje się w rubrykach 6, 7 i 9.
3. W dziale drugim księgi rejestrowej rejestru statków w budowie wpisuje się:
1) w rubryce 1: numer bieżący wpisów sporządzanych w rubrykach 2 i 3,
2) w rubryce 2: kwotę hipoteki morskiej w cyfrach, rodzaj waluty lub jednostki
obliczeniowe,
3) w rubryce 3: treść hipoteki morskiej z kwotą wyrażoną słownie oraz datę
wpisu,
4) w rubryce 4: numer bieżący wpisu, którego dotyczy zmiana wpisana w rubryce 6,
5) w rubryce 5: kwotę w cyfrach, której dotyczy zmiana hipoteki morskiej wpisana
w rubryce 6,
6) w rubryce 6: zmiany wpisów dokonanych w rubrykach 2 i 3, ostrzeżenia i
wzmianki dotyczące hipoteki oraz datę wpisu: w razie wykreślenia części hipoteki
morskiej, niezależnie od wpisu w rubryce 6, kwotę wykreślonej części wpisuje się
czerwonym pismem w rubryce 2 pod wpisaną tam kwotą, a poniżej czarnym pismem
pozostałą kwotę hipoteki morskiej,
7) w rubryce 7: numer bieżący wpisu wykreślenia dokonanego w rubryce 8,
8) w rubryce 8: wykreślenie hipoteki morskiej słownie z kwotą wyrażoną słownie
oraz datę wpisu.
4. Wpisy działu drugiego podpisuje się w rubrykach 3, 6 i 8.
ż 20. 1. Dokonanie wpisu z urzędu zaznacza się w osnowie wpisu.
2. W osnowie wpisu z urzędu zaznacza się również wpisanie statku do rejestru na
wniosek właściciela lub wszystkich współwłaścicieli, w sytuacji przewidzianej w
art. 19 ż 4 Kodeksu morskiego.
3. Wpisy sporządza sekretarz na podstawie postanowienia zarządzającego wpis, a
podpisuje przewodniczący izby morskiej i sekretarz.
ż 21. Wpisem jest również wykreślenie wpisu.
ż 22. O dokonaniu wpisu czyni się wzmiankę w aktach rejestrowych pod
postanowieniem zarządzającym wpis, podając datę i numer wpisu do rejestru.
Rozdział 3
Sposób dokonywania wpisów
ż 23. 1. Wpisów należy dokonywać starannie, pismem czytelnym bez używania
skrótów. Wyrazów wpisanych nie wolno przerabiać lub czynić nieczytelnymi.
2. Omyłki prostuje się przez przekreślenie błędnego wyrazu czerwoną linią w
sposób pozwalający na odczytanie pierwotnego tekstu, umieszczając pod treścią
wpisu wzmiankę zawierającą omówienie sprostowania.
ż 24. Wpis, który utracił moc na skutek zmiany jego treści lub wykreślenia
wpisu, podkreśla się czerwoną linią.
DZIAŁ III
Zgłoszenia i wnioski o wpis
ż 25. Zgłoszenia i wnioski o wpis do rejestru powinny być dokonane na piśmie.
ż 26. 1. W zgłoszeniu i we wniosku o wpis statku do rejestru stałego należy
podać:
1) charakterystykę statku, wymieniając:
a) nazwę, jaką posiada statek w czasie zgłoszenia lub wniosku o wpis, oraz
poprzednie jego nazwy, a w odniesieniu do statku, co do którego przepisy
przewidują inne oznaczenie - to oznaczenie,
b) sygnał wywoławczy statku,
c) nazwę portu macierzystego statku,
d) rok i miejsce budowy, nazwę stoczni, w której statek został zbudowany,
materiał główny, rodzaj napędu oraz rodzaj i przeznaczenie statku,
e) długość statku, jego szerokość oraz wysokość boczną na śródokręciu do górnego
pokładu,
f) pojemność brutto i netto,
g) nazwę organu, który wystawił świadectwo pomiarowe, oraz numer i datę
wystawienia tego świadectwa,
2) oznaczenie właściciela lub wszystkich współwłaścicieli i armatora statku,
wymieniając:
a) w odniesieniu do osób prawnych - nazwę, siedzibę i adres oraz położoną w
Polsce siedzibę zakładu głównego lub oddziału armatora,
b) w odniesieniu do osób fizycznych - imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i
adres, obywatelstwo i stwierdzające te dane dokumenty,
c) jeżeli statek stanowi przedmiot współwłasności - rodzaj współwłasności oraz
wielkość udziału w częściach ułamkowych,
d) podstawę nabycia własności lub udziału we współwłasności, z oznaczeniem aktu
notarialnego lub innego dokumentu stwierdzającego to nabycie,
e) jeżeli armator nie jest właścicielem statku - oznaczenie dokumentu
zawierającego zgodę właściciela statku na uprawianie żeglugi przez armatora,
3) wartość statku.
2. Charakterystykę statku należy podać na podstawie świadectwa pomiarowego.
ż 27. 1. Do zgłoszenia lub wniosku o wpis statku do rejestru stałego należy
dołączyć:
1) dokument zatwierdzający nazwy statku lub inne jego oznaczenie oraz, w miarę
możności, dokumenty stwierdzające poprzednie nazwy lub oznaczenia statku,
2) dokument stwierdzający przydzielenie sygnału wywoławczego,
3) oryginał świadectwa pomiarowego, wraz z odpisem tego świadectwa
uwierzytelnionym przez organ, który świadectwo to wystawił,
4) dokument stwierdzający rok i miejsce budowy statku oraz stocznię, w której
statek został zbudowany, jeżeli zgłaszający posiada taki dokument,
5) jeżeli właścicielem lub armatorem statku jest osoba prawna - zaświadczenie
organu prowadzącego odpowiedni rejestr osób prawnych stwierdzające pełną jej
nazwę oraz stwierdzające, że osoba prawna ma siedzibę w Polsce lub że w Polsce
mieści się siedziba jej zakładu głównego albo oddziału, oraz datę i numer
wpisania osoby prawnej do tego rejestru,
6) odpis dokumentu stanowiącego podstawę nabycia własności lub udziału we
współwłasności statku,
7) jeżeli armator nie jest właścicielem statku - odpis dokumentu zawierającego
zgodę właściciela statku na uprawianie żeglugi przez armatora,
8) jeżeli współwłaścicielem statku nie jest Skarb Państwa, osoba prawna mająca
siedzibę w Polsce lub obywatel polski zamieszkały w Polsce - dowód
potwierdzający miejsce zamieszkania armatora w Polsce albo mieszczącą się w
Polsce siedzibę jego zakładu głównego lub oddziału,
9) jeżeli statek był poprzednio wpisany do rejestru za granicą - dowód
wykreślenia go z rejestru zagranicznego albo dokumenty uprawdopodobniające to
wykreślenie,
10) oryginał świadectwa o banderze, jeżeli świadectwo to wystawiono,
11) jeżeli przedmiotem wniosku o wpis jest hipoteka morska - pisemne
oświadczenie woli właściciela o ustanowieniu na jego statku hipoteki morskiej,
zawierające określenie wierzytelności pieniężnej, którą hipoteka ma
zabezpieczać, albo mający moc prawną i stwierdzający wierzytelność tytuł
wykonawczy lub odpowiednie postanowienie zabezpieczające,
12) jeżeli przedmiotem wniosku o wpis jest zastaw nie będący hipoteką morską -
dokument obejmujący oświadczenie woli właściciela o ustanowieniu tego prawa.
2. Łącznie ze zgłoszeniem lub wnioskiem o wpis statku stanowiącego przedmiot
własności lub współwłasności osób fizycznych, osoby te obowiązane są przedstawić
dowód osobisty lub inny dokument stwierdzający obywatelstwo polskie i miejsce
zamieszkania. Jeżeli osoby te mieszkają za granicą, należy przedstawić dowód
stwierdzający, że armator ma miejsce zamieszkania w Polsce.
ż 28. 1. We wniosku o wpis statku do rejestru tymczasowego należy podać:
1) dane wymienione w ż 26 ust. 1 pkt 1 oraz nazwę portu macierzystego statku w
Polsce,
2) rejestr stały statku oraz nazwę i siedzibę organu, który go prowadzi,
3) poprzednią przynależność statku i datę jej zawieszenia,
4) okres, na jaki statek uzyskał polską przynależność,
5) oznaczenie decyzji właściwych władz państwa stałego rejestru statku,
zwalniającej statek czasowo z dotychczasowej przynależności,
6) armatora statku w sposób określony w ż 17 ust. 3 pkt 3,
7) oznaczenie i siedzibę przedstawicielstwa armatora w Polsce, jeżeli takie
zostało utworzone,
8) oznaczenie umowy najmu lub dzierżawy statku,
9) właściciela lub wszystkich współwłaścicieli statku w sposób określony w ż 17
ust. 3 pkt 2,
10) prawa zastawu i ograniczenia w rozporządzaniu statkiem, wpisane w rejestrze
stałym statku, oraz inne dane z tego rejestru,
11) zapewnienie, że wnioskodawca będzie prowadził działalność armatorską w
Polsce oraz że kapitanem statku będzie obywatel polski,
12) wartość statku.
2. Charakterystykę statku należy podać na podstawie świadectwa pomiarowego.
ż 29. 1. Do wniosku o wpis statku do rejestru tymczasowego należy dołączyć:
1) odpis świadectwa pomiarowego,
2) odpis lub wyciąg ze stałego rejestru statku, zawierający opis statku,
oznaczenie właściciela lub wszystkich współwłaścicieli oraz wpisane prawa
zastawu i ograniczenia w rozporządzaniu statkiem,
3) decyzję zawierającą pisemną zgodę właściwych władz państwa stałego rejestru,
właściciela lub wszystkich współwłaścicieli statku i wszystkich wierzycieli
hipotecznych na nadanie statkowi czasowej polskiej przynależności oraz
zapewnienie właściwych władz państwa stałego rejestru, że w czasie trwania
polskiej przynależności statek nie będzie uprawniony do podnoszenia bandery tego
państwa,
4) decyzję właściwych władz państwa stałego rejestru, zwalniającą statek czasowo
z dotychczasowej przynależności,
5) odpis umowy najmu lub dzierżawy statku,
6) jeżeli armator statku jest osobą prawną - zaświadczenie organu prowadzącego
odpowiedni rejestr osób prawnych, stwierdzające pełną jego nazwę i siedzibę lub
siedzibę jego przedstawicielstwa w Polsce oraz datę i numer wpisania armatora do
tego rejestru,
7) jeżeli armator jest osobą fizyczną - dowód stwierdzający miejsce jego
siedziby lub zamieszkania w Polsce albo miejsce siedziby lub zamieszkania w
Polsce jego przedstawiciela.
ż 30. We wniosku o wpis statku w budowie do rejestru statków w budowie należy
podać:
1) oznaczenie identyfikacyjne albo nazwę statku w budowie,
2) datę położenia stępki lub wykonania równorzędnej pracy konstrukcyjnej w
miejscu wodowania oraz numer budowy,
3) oznaczenie umowy o budowę statku, z podaniem daty jej zawarcia, terminu
wykonania i wysokości uzgodnionego wynagrodzenia,
4) stocznię, w której statek jest budowany,
5) właściciela statku w sposób określony w ż 17 ust. 3 pkt 2,
6) treść hipoteki morskiej, z określeniem kwoty, rodzaju waluty lub jednostki
obliczeniowej.
ż 31. Do wniosku o wpis do rejestru statków w budowie należy dołączyć:
1) dokument stwierdzający oznaczenie identyfikacyjne albo nazwę statku z
budowie, datę położenia stępki lub wykonania równorzędnej pracy konstrukcyjnej w
miejscu wodowania oraz numer budowy,
2) odpis umowy o budowę statku,
3) jeżeli właściciel statku w budowie jest osobą prawną - zaświadczenie organu
prowadzącego odpowiedni rejestr osób prawnych, stwierdzające pełną jego nazwę i
siedzibę w Polsce oraz datę i numer wpisania właściciela do tego rejestru,
4) jeżeli właściciel statku w budowie jest osobą fizyczną - dowód stwierdzający
miejsce jego siedziby lub zamieszkania w Polsce,
5) pisemne oświadczenie woli właściciela statku w budowie o ustanowieniu na tym
statku hipoteki morskiej, zawierające określenie wierzytelności pieniężnej,
którą hipoteka ma zabezpieczać, albo mający moc prawną i stwierdzający
wierzytelność tytuł wykonawczy lub odpowiednie postanowienie zabezpieczające.
ż 32. W zgłoszeniu zmiany okoliczności wpisanych w rejestrze lub nowych
okoliczności podlegających wpisowi oraz okoliczności stanowiących podstawę
wykreślenia statku z rejestru należy podać:
1) nazwę statku albo jego oznaczenie identyfikacyjne,
2) numer rejestrowy statku,
3) okoliczność, która ma być wpisana, i jej treść oraz dowód stwierdzający tę
okoliczność.
ż 33. 1. Do zgłoszenia, o którym mowa w ż 32, należy dołączyć:
1) dokumenty stanowiące podstawę zmiany lub uzupełnienia wpisów albo wykreślenia
statku z rejestru,
2) oryginał certyfikatu okrętowego,
3) świadectwo pomiarowe dotychczasowe i nowe, jeżeli takie wystawiono, a
okoliczność, która ma być wpisana, dotyczy danych wpisanych na podstawie
świadectwa.
2. Przepis ust. 1 pkt 1 nie ma zastosowania w razie zgłoszenia utraty przez
statek charakteru statku morskiego.
3. Dokumentami stanowiącymi podstawę do uznania statku za zaginiony po upływie
wymaganego okresu i do wykreślenia go z rejestru są: dokument stwierdzający port
przeznaczenia statku oraz dokument stwierdzający ostatnią wiadomość o statku.
ż 34. Z zastrzeżeniem odmiennych przepisów rozporządzenia, dokumenty przedstawia
się w oryginale lub urzędowo uwierzytelnionym odpisie. Izba morska może zażądać
przedstawienia dokumentu w oryginale.
ż 35. Jeżeli jakikolwiek z dokumentów został przedstawiony izbie morskiej w
związku z inną sprawą, obowiązany do przedstawienia tego dokumentu powinien
wskazać tę sprawę.
DZIAŁ IV
Postępowanie w sprawach rejestrowych
Rozdział 1
Postępowanie
ż 36. W sprawach rejestrowych orzeka przewodniczący lub wiceprzewodniczący izby
morskiej na posiedzeniu niejawnym. Izba może skierować sprawę na posiedzenie
jawne i wyznaczyć rozprawę.
ż 37. Zgłoszenia i wnioski o wpis do rejestru przyjmuje oraz potwierdza datę ich
wpływu sekretarz.
ż 38. 1. Jeżeli wykreślenie statku z rejestru stałego lub statku w budowie z
rejestru statków w budowie uzależnione jest od zgody wierzyciela hipotecznego,
izba morska wzywa wierzyciela do złożenia oświadczenia, czy wyraża zgodę na
wykreślenie.
2. Jeżeli wierzyciel hipoteczny odmówi zgody, izba morska wyda postanowienie o
odmowie wykreślenia statku lub statku w budowie z rejestru.
ż 39. Zainteresowany w sprawie obowiązany jest, na żądanie izby morskiej,
udzielić niezbędnych wyjaśnień oraz udostępnić posiadane dokumenty dotyczące
sprawy.
ż 40. 1. Orzeczenia izby morskiej w sprawach rejestrowych zapadają w formie
postanowień.
2. W postanowieniu zarządzającym wpis do rejestru izba morska ustala treść
wpisu.
3. Postanowienia w przedmiocie wpisów izba doręcza z urzędu wszystkim
uczestnikom, jednakże nie doręcza postanowienia uczestnikowi, który zrzekł się
doręczenia.
4. Postanowień wydanych zgodnie ze zgłoszeniem lub wnioskiem, bez sprzeciwu
innych uczestników, izba morska nie uzasadnia.
ż 41. 1. Postanowienia izby morskiej są natychmiast wykonalne, chyba że izba
uzależni wykonalność od uprawomocnienia się postanowienia, z zastrzeżeniem
przepisu ż 70 ust. 3.
2. Nie podlegają natychmiastowej wykonalności postanowienia w przedmiocie:
1) wpisu zmiany właściciela statku,
2) wpisu dotyczącego hipoteki morskiej,
3) wykreślenia ograniczenia w rozporządzaniu statkiem,
4) kosztów postępowania rejestrowego.
3. W razie wydania postanowienia w przedmiocie określonym w ust. 2, izba morska
zarządzi wpis odpowiedniej wzmianki do rejestru, a po uprawomocnieniu się
postanowienia - zarządzi dokonanie wpisu.
ż 42. O dokonaniu wpisu zawiadamia się niezwłocznie wszystkich uczestników
postępowania oraz urząd morski właściwy dla portu macierzystego statku.
ż 43. 1. Środki odwoławcze od postanowień i zarządzeń izby morskiej rozpoznaje
Odwoławcza Izba Morska.
2. Niezwłocznie po wniesieniu środka odwoławczego izba morska wpisuje z urzędu
wzmiankę o wniesieniu tego środka.
Rozdział 2
Dokumenty rejestrowe
ż 44. 1. Certyfikat okrętowy stały powinien zawierać treść wszystkich aktualnych
wpisów zamieszczonych w dziale pierwszym i drugim księgi rejestrowej oraz
stwierdzenie, że statek jest uprawniony do podnoszenia polskiej bandery.
2. Certyfikat okrętowy tymczasowy powinien zawierać wszystkie aktualne wpisy
zamieszczone w księdze rejestrowej oraz stwierdzenie, że statek jest uprawniony
czasowo do podnoszenia polskiej bandery.
3. Certyfikat statku w budowie powinien zawierać treść wszystkich aktualnych
wpisów zamieszczonych w dziale pierwszym księgi rejestrowej.
4. Wzory certyfikatu okrętowego stałego, tymczasowego oraz statku w budowie
określają załączniki nr 4-6 do rozporządzenia.
ż 45. 1. Wyciągi z rejestru wydaje się zainteresowanym.
2. Wyciąg z rejestru powinien zawierać treść wszystkich aktualnych wpisów
dotyczących przedmiotu określonego w nagłówku wyciągu. W wyciągu należy
zaświadczyć, że dalszych wpisów w tym przedmiocie w rejestrze nie ma.
ż 46. Na wniosek zainteresowanego izba morska wydaje zaświadczenie, że nie
złożono zgłoszenia lub wniosku o wpis bądź że określonych wpisów w rejestrze nie
ma.
ż 47. 1. Certyfikat okrętowy i zaświadczenie oparte na treści rejestru
okrętowego podpisuje przewodniczący izby morskiej.
2. Wyciągi i odpisy uwierzytelnia swoim podpisem - zaznaczając miejsce i datę
ich wystawienia - sekretarz.
3. Na certyfikacie okrętowym oraz uwierzytelnionych wyciągach i odpisach z
rejestru okrętowego odciska się pieczęć izby morskiej.
ż 48. Certyfikat okrętowy doręcza się właścicielowi statku albo armatorowi za
dowodem doręczenia.
ż 49. 1. Treść wpisów dokonanych w rejestrze okrętowym po wydaniu certyfikatu
okrętowego należy niezwłocznie zamieścić w certyfikacie.
2. Treść wpisów zmienionych lub wykreślonych w rejestrze okrętowym przekreśla
się w certyfikacie czerwoną linią i wpisuje nad lub pod przekreślonym tekstem
treść nowego wpisu. Nowe wpisy podpisuje przewodniczący izby morskiej,
zaznaczając datę wpisu do rejestru i datę wpisu do certyfikatu. Obok podpisu
przewodniczącego odciska się pieczęć izby.
ż 50. 1. Certyfikat okrętowy unieważnia się:
1) w razie wykreślenia statku z rejestru okrętowego,
2) w wypadku gdy mimo istnienia podstawy do wykreślenia statku wykreślenie nie
może nastąpić z powodu określonego w ż 38 ust. 2,
3) w razie jego uszkodzenia lub jeżeli została uprawdopodobniona jego utrata,
4) jeżeli wymaga tego przejrzystość certyfikatu.
Nowy certyfikat okrętowy wydaje się po unieważnieniu wydanego poprzednio.
2. Jeżeli izba morska wystawia nowy certyfikat okrętowy w miejsce utraconego,
przewodniczący czyni o tym wzmiankę w nowym certyfikacie.
ż 51. Certyfikat okrętowy unieważnia się przez zamieszczenie wzmianki na
pierwszej stronie dokumentu i przekreślenie czerwonymi liniami na krzyż
wszystkich stron certyfikatu. Unieważniony certyfikat zatrzymuje izba morska i
dołącza do akt rejestrowych.
ż 52. 1. W razie nabycia za granicą statku podlegającego obowiązkowi wpisu do
polskiego rejestru okrętowego, zobowiązany do zgłoszenia statku do rejestru
powinien zwrócić się do najbliższego polskiego urzędu konsularnego o wydanie dla
statku świadectwa o banderze.
2. We wniosku o wydanie świadectwa o banderze należy podać nazwę polskiego
portu, który ma być portem macierzystym statku.
3. Do wniosku należy dołączyć:
1) dokumenty stanowiące podstawę do uzyskania przez statek polskiej
przynależności,
2) oryginał lub uwierzytelniony odpis świadectwa pomiarowego.
4. Przepis ż 27 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
ż 53. 1. Świadectwo o banderze wystawia polski urząd konsularny według wzoru
określonego w załączniku nr 7 do rozporządzenia.
2. Dokumenty, o których mowa w ż 52 ust. 3, urząd konsularny zwraca wnioskodawcy
równocześnie z wydaniem świadectwa o banderze.
3. O wydaniu świadectwa o banderze urząd konsularny zawiadamia niezwłocznie
właściwą izbę morską, przesyłając jej równocześnie odpis tego świadectwa.
ż 54. 1. Statek, któremu wydano świadectwo o banderze, po przybyciu do polskiego
portu podlega zgłoszeniu o wpis do rejestru okrętowego.
2. Izba morska, dokonując wpisu statku do rejestru, zatrzymuje oryginał
świadectwa o banderze.
3. Przepis ż 51 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 3
Koszty postępowania
ż 55. W postępowaniu w sprawach rejestrowych ponosi się koszty postępowania
rejestrowego, które obejmują opłaty rejestrowe i kancelaryjne oraz zwrot
wydatków.
ż 56. 1. Do uiszczenia kosztów postępowania obowiązany jest ten, kto wnosi do
izby morskiej pismo podlegające opłacie lub powodujące wydatki.
2. W postępowaniu prowadzonym z urzędu koszty postępowania ponosi zobowiązany do
zgłoszenia o wpis.
ż 57. Dla kosztów postępowania rejestrowego w sprawach statków pełniących
specjalną służbę państwową, o których mowa w art. 5 ż 2 Kodeksu morskiego, oraz
statków naukowo-badawczych ustala się stawkę zerową.
ż 58. W postępowaniu rejestrowym pobiera się następujące opłaty rejestrowe:
1) stałą,
2) stosunkową,
3) kancelaryjną.
ż 59. 1. Opłatę stałą w wysokości 30 zł pobiera się od przyjęcia każdego
zgłoszenia lub wniosku wszczynającego postępowanie albo samodzielną część
postępowania, jeżeli zgłoszenie lub wniosek nie podlega opłacie stosunkowej, a
także od przyjęcia wniosku o wykreślenie statku z rejestru stałego, wniosku o
wykreślenie z tego rejestru hipoteki morskiej oraz zgłoszenia lub wniosku o wpis
do rejestru ograniczenia w rozporządzaniu statkiem.
2. Opłatę określoną w ust. 1 pobiera się również od złożonych środków
odwoławczych, z wyjątkiem tych, które dotyczą wymiaru opłaty.
ż 60. 1. Opłatę stosunkową w wysokości 0,2% wartości statku pobiera się od
przyjęcia zgłoszenia lub wniosku o wpis do rejestru stałego statku o pojemności
brutto powyżej 1 000 jednostek.
2. Opłata, o której mowa w ust. 1, wynosi w odniesieniu do statków o pojemności
poniżej 1 000 jednostek 0,1% wartości statku.
ż 61. Opłatę stosunkową w wysokości 1/20 opłaty określonej w ż 60 pobiera się od
przyjęcia wniosku o wpis statku do rejestru tymczasowego za każdy rok przyznanej
statkowi czasowej polskiej przynależności. Odpowiednią część takiej opłaty
pobiera się od przyznanej statkowi czasowej polskiej przynależności trwającej
krócej niż rok.
ż 62. 1. Opłatę stosunkową w wysokości 0,1% wartości wynagrodzenia uzgodnionego
w umowie o budowę statku pobiera się od przyjęcia wniosku o wpis statku w
budowie do rejestru statków w budowie.
2. Uiszczoną opłatę, o której mowa w ust. 1, zalicza się na poczet odpowiedniej
opłaty należnej od przyjęcia zgłoszenia lub wniosku o wpis statku do rejestru
stałego.
ż 63. Opłatę stosunkową w wysokości 0,01% wartości hipoteki morskiej pobiera się
od przyjęcia zgłoszenia lub wniosku o wpis tego prawa do rejestru stałego oraz
wniosku o jego przeniesienie.
ż 64. Opłatę stosunkową w wysokości 0,01% wartości hipoteki morskiej pobiera się
od wniosku o wpis tego prawa do rejestru statków w budowie oraz o wpis
przeniesienia tego prawa.
ż 65. Opłatę kancelaryjną pobiera się za wyciągi, odpisy, zaświadczenia oraz
inne dokumenty, wydawane na podstawie rejestru okrętowego. Nie pobiera się
opłaty za certyfikat okrętowy, z wyjątkiem, o którym mowa w ż 66 ust. 2.
ż 66. 1. Opłata kancelaryjna wynosi 3 zł za jedną stronicę wydawanego dokumentu.
Jeżeli dla dokumentu nie ma ustalonego formularza, 25 wierszy tekstu liczy się
za stronicę. Każdą rozpoczętą stronicę liczy się za całą.
2. Jeżeli dokument sporządzony jest w języku obcym albo zawiera tabelę, opłatę
kancelaryjną pobiera się w podwójnej wysokości. W takie samej wysokości pobiera
się opłatę za certyfikat wydany w miejsce uszkodzonego lub utraconego.
ż 67. Izba morska nie podejmie żadnej czynności przed uiszczeniem należnych
opłat, chyba że jest to usprawiedliwione szczególnymi okolicznościami albo gdy
izba morska działa z urzędu.
ż 68. 1. Do wydatków należą w szczególności:
1) diety i koszty podróży należne przewodniczącym i pracownikom izby w razie
pełnienia przez nich czynności poza siedzibą izby,
2) należności świadków, biegłych i tłumaczy,
3) opłaty należne innym osobom i instytucjom.
4) koszty opłat telefonicznych i telegraficznych,
5) koszty ogłoszeń.
2. Przepisy dotyczące należności świadków, biegłych i stron w postępowaniu
sądowym mają odpowiednie zastosowanie w postępowaniu przed izbami morskimi.
ż 69. Izba morska może zażądać złożenia w oznaczonym terminie zaliczki na
pokrycie wydatków, jeżeli wniesiono o podjęcie czynności połączonej z wydatkami.
ż 70. 1. W razie gdy postępowanie toczy się z urzędu oraz w razie gdy czynności
izby podjęte wskutek zgłoszenia lub wniosku połączone są z wydatkami, izba
morska orzeka o kosztach i zarządza ich ściągnięcie.
2. Na postanowienia i zarządzenia izby morskiej pierwszej instancji, dotyczące
kosztów postępowania rejestrowego, służy zażalenie.
3. Prawomocne postanowienie w przedmiocie kosztów, zaopatrzone we wzmiankę
przewodniczącego izby morskiej, iż podlega wykonaniu, stanowi podstawę egzekucji
sądowej.
DZIAŁ V
Przepisy przejściowe i końcowe
ż 71. 1. Przy dokonywaniu pierwszego wpisu w trybie określonym rozporządzeniem w
odniesieniu do statków, które zostały wpisane do rejestru okrętowego lub wykazy
certyfikatów bandery na podstawie dotychczasowych przepisów, należy przepisać
dotychczasowe wpisy z księgi rejestrowej lub wykazu certyfikatów bandery do
właściwej księgi rejestrowej, uzupełnić je danymi podlegającymi zgłoszeniu i
wystawić nowy certyfikat okrętowy.
2. Przy zamknięciu dotychczasowej księgi rejestrowej i przepisaniu wpisów
stosuje się odpowiednio przepisy ż 14.
ż 72. Sprawy rejestrowe nie zakończone przed dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia toczą się w dalszym ciągu według przepisów tego rozporządzenia.
ż 73. Tracą moc:
1) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 marca 1963 r. w sprawie rejestru
okrętowego (Dz. U. Nr 10, poz. 57, z 1974 r. Nr 35, poz. 206 i z 1986 r. Nr 30,
poz. 150),
2) rozporządzenie Ministra-Kierownika Urzędu Gospodarki Morskiej z dnia 30
czerwca 1986 r. w sprawie certyfikatu bandery (Dz. U. Nr 29, poz. 145),
3) rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 29 grudnia
1993 r. w sprawie określenia wysokości opłaty stałej i opłaty kancelaryjnej w
postępowaniu w sprawach rejestrowych oraz sposobu uiszczania należności z tytułu
kosztów tego postępowania (Dz. U. z 1994 r. Nr 2, poz. 9).
ż 74. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: w z. S. Rybak
Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 12
listopada (poz. 659)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 6
Ilustracja
Załącznik nr 7
Ilustracja

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 23 października 1996 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zwrocie majątku utraconego
przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu
wojennego.
(Dz. U. Nr 143, poz. 661)
1. Na podstawie art. 5 ustawy z dnia 10 maja 1996 r. o zmianie ustawy o zwrocie
majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku
wprowadzenia stanu wojennego oraz o zmianie ustawy o związkach zawodowych (Dz.
U. Nr 75, poz. 355) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia
jednolity tekst ustawy z dnia 25 października 1990 r. o zwrocie majątku
utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia
stanu wojennego (Dz. U. z 1991 r. Nr 4, poz. 17), z uwzględnieniem zmian
wprowadzonych ustawą z dnia 10 maja 1996 r. o zmianie ustawy o zwrocie majątku
utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia
stanu wojennego oraz o zmianie ustawy o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 75, poz.
355) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania
jednolitego tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie
obejmuje:
1) art. 9 ustawy z dnia 25 października 1990 r. o zwrocie majątku utraconego
przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu
wojennego (Dz. U. Nr 4, poz. 17), który stanowi:
"Art. 9. Minister Pracy i Polityki Socjalnej powoła Komisję, o której mowa w
art. 5, w terminie jednego miesiąca od dnia wejścia w życie ustawy.";
2) art. 2-4, 6 i 7 ustawy z dnia 10 maja 1996 r. o zmianie ustawy o zwrocie
majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku
wprowadzenia stanu wojennego oraz o zmianie ustawy o związkach zawodowych (Dz.
U. Nr 75, poz. 355), które stanowią:
"Art. 2. Jeżeli przed wejściem w życie ustawy, o której mowa w art. 1, organ
państwowy lub państwowa jednostka organizacyjna zwróciły równowartość majątku
bez jej waloryzacji, mają do niego zastosowanie przepisy ustawy, o której mowa w
art. 1, z wyłączeniem art. 2 ust. 3a oraz art. 3 ust. 3.
Art. 3. W zakresie uregulowanym niniejszą ustawą i nie objętym orzeczeniem
Społecznej Komisji Rewindykacyjnej, na wniosek strony wszczyna się postępowanie.
Art. 4. Sprawy o zwrot majątku, wszczęte, a nie zakończone przed dniem wejścia w
życie niniejszej ustawy, podlegają jej przepisom."
"Art. 6. W ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55,
poz. 234, z 1994 r. Nr 43, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 24, poz.
110) w art. 45 wprowadza się następujące zmiany:
1) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Nieruchomości Zrzeszenia Związków Zawodowych wraz z ich wyposażeniem,
przekazane na zasadach i w trybie określonych w przepisach wydanych na podstawie
art. 61 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 48 ust. 1 niniejszej ustawy,
podlegają podziałowi, w równych częściach, pomiędzy Niezależny Samorządny
Związek Zawodowy "Solidarność" i Ogólnopolskie Porozumienie Związków
Zawodowych.";
2) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w terminie do dnia 30 czerwca 1997 r., w
oparciu o inwentaryzację nieruchomości, o których mowa w ust. 1, określi w
drodze rozporządzenia wykazy nieruchomości, które od dnia wejścia w życie
rozporządzenia stanowić będą wyłączną własność Niezależnego Samorządnego Związku
Zawodowego "Solidarność" lub Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych;
wykazy te stanowić będą podstawę do ujawnienia prawa własności w księgach
wieczystych.
4. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3,
określi ponadto szczegółowe zasady i tryb:
1) przeniesienia praw do nieruchomości podlegających podziałowi, o którym mowa w
ust. 1,
2) rozliczeń związanych z tym podziałem, jeżeli wartość poszczególnych
nieruchomości nie pozwoli na równy ich podział.";
3) dodaje się ust. 5-7 w brzmieniu:
"5. Inwentaryzację, o której mowa w ust. 3, przeprowadzi komisja powołana przez
Ministra Pracy i Polityki Socjalnej.
6. Minister Pracy i Polityki Socjalnej dokona, w drodze decyzji, rozliczeń, o
których mowa w ust. 4 pkt 2.
7. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3 i 4, Minister Pracy i Polityki
Socjalnej wyda po zasięgnięciu, w trybie określonym w art. 19 ust. 2, opinii
Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność" i Ogólnopolskiego
Porozumienia Związków Zawodowych."
Art. 7. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia".
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski
Załącznik do obwieszczenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23
października 1996 r. (poz. 661)
USTAWA
z dnia 25 października 1990 r.
o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w
wyniku wprowadzenia stanu wojennego
Art. 1. 1. Wszystkie składniki majątku związków zawodowych i organizacji
społecznych, odebrane im w wyniku wprowadzenia stanu wojennego, a także te które
przekazano innym strukturom związkowym lub jednostkom organizacyjnym na
podstawie dekretu z dnia 12 grudnia 1981 r. o stanie wojennym (Dz. U. Nr 29,
poz. 154, z 1982 r. Nr 3, poz. 18 i z 1989 r. Nr 34, poz. 178) oraz ustawy z
dnia 8 października 1982 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 1985 r. Nr 54, poz.
277, z 1988 r. Nr 11, poz. 84, z 1989 r. Nr 20, poz. 105 i z 1990 r. Nr 30, poz.
179) i wydanych na ich podstawie przepisów wykonawczych, a także innych
przepisów szczególnych stanu wojennego, podlegają zwrotowi. W razie niemożności
zwrotu tego majątku wskutek jego zniszczenia lub zaginięcia, przysługuje
odszkodowanie na zasadach określonych w ustawie.
2. Obowiązek zwrotu majątku obciąża właściwe organizacje związkowe, organy
państwowe i inne jednostki organizacyjne, które ten majątek przejęły (objęły).
3. W razie przekształcenia, reorganizacji lub likwidacji podmiotów, o których
mowa w ust. 2, do zwrotu majątku zobowiązani są ich następcy prawni.
Art. 2. 1. Zwrot składników majątkowych następuje na rzecz jednostek
organizacyjnych związków zawodowych i organizacji społecznych, które były w
posiadaniu tego majątku:
1) w odniesieniu do związków zawodowych - w dniu 12 grudnia 1981 r.,
2) w odniesieniu do organizacji społecznych - w dniu faktycznego pozbawienia
majątku.
2. Jeżeli nie istnieją właściwe jednostki, o których mowa w ust. 1, prawo
ubiegania się o zwrot majątku przysługuje organizacjom ogólnokrajowym związków
zawodowych lub organizacji społecznych.
3. 1) W przypadku zniszczenia, zaginięcia lub zużycia składnika majątku w
stopniu uniemożliwiającym jego dalsze użytkowanie, wypłaca się odszkodowanie w
wysokości odpowiadającej wartości składnika majątku według stanu odpowiednio na
dzień 12 grudnia 1981 r. lub na dzień faktycznego pozbawienia majątku, a według
cen w chwili wydania orzeczenia o zwrocie. W przypadku gdy niemożliwe jest
ustalenie pierwotnej wartości poszczególnych, zniszczonych, zaginionych lub
zużytych składników majątku albo ustalenie ich cen w chwili wydawania orzeczenia
o zwrocie, odszkodowanie ustala się w wysokości odpowiadającej ich łącznej
wartości, stwierdzonej w protokołach przekazania majątku, bilansach lub innych
dokumentach księgowych, podwyższonej w relacji do wzrostu przeciętnego
wynagrodzenia miesięcznego, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego, jaki nastąpił odpowiednio między dniem 12 grudnia 1981 r. lub
dniem faktycznego pozbawienia majątku a dniem wydania orzeczenia.
3a. 2) Od odszkodowania, o którym mowa w ust. 3, potrąca się - waloryzowaną na
zasadach przewidzianych w art. 3 ust. 1 - wartość składników majątkowych
zużytych na potrzeby osób będących członkami podmiotów uprawnionych do
odszkodowania.
4. Odszkodowanie, o którym mowa w ust. 3, może być również wypłacone w formie
papierów wartościowych.
Art. 3. 1. Waluta polska, która znajdowała się na rachunkach bankowych, podlega
zwrotowi na rzecz podmiotów określonych w art. 2 ust. 1 i 2 po jej waloryzacji.
Waloryzacji dokonuje się przez podwyższenie całej sumy w relacji do wzrostu
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracowników w gospodarce uspołecznionej
ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, jaki nastąpił
odpowiednio między dniem 12 grudnia 1981 r. lub dniem faktycznego pozbawienia
majątku a dniem wydania orzeczenia.
2. Waluta obca, która znajdowała się na rachunkach bankowych, podlega zwrotowi
na rzecz podmiotów określonych w art. 2 ust. 1 i 2 po naliczeniu odsetek w
wysokości 3% w skali rocznej, liczonych odpowiednio od dnia 12 grudnia 1981 r.
lub dnia faktycznego pozbawienia majątku. Zwrot tak oprocentowanej waluty obcej
może nastąpić również w walucie polskiej przy zastosowaniu kursu dewizowego
ogłaszanego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego, obowiązującego w dniu
wydania orzeczenia.
3. 3) W sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio przepisy
art. 2 ust. 3a.
Art. 31. 4) 1. Związki zawodowe i organizacje społeczne, którym przekazano
składniki majątkowe podlegające zwrotowi na podstawie przepisu art. 1 ust. 1, w
przypadku, o którym mowa w art. 2 ust. 3, obowiązane są do wypłaty odszkodowania
w wysokości odpowiadającej wartości składnika majątku według stanu na dzień jego
przejęcia, a według cen z dnia wydania orzeczenia o zwrocie.
2. Związki zawodowe i organizacje społeczne, którym przekazano, podlegające
zwrotowi na podstawie przepisu art. 3 ust. 1, środki finansowe w walucie
polskiej, obowiązane są do zwrotu tych środków z odsetkami wynikającymi ze stopy
procentowej ustalanej przez Narodowy Bank Polski dla oprocentowania kredytu
refinansowego, naliczonymi za okres od dnia 1 lutego 1991 r. do dnia wydania
orzeczenia o zwrocie.
3. Związki zawodowe i organizacje społeczne, którym przekazano, podlegające
zwrotowi na podstawie przepisu art. 3 ust. 2, środki finansowe w walucie obcej,
obowiązane są do zwrotu tych środków po naliczeniu odsetek w wysokości 3% w
skali rocznej, liczonych od dnia 1 lutego 1991 r. do dnia wydania orzeczenia o
zwrocie.
4. Różnice pomiędzy kwotami należnymi podmiotom uprawnionym na podstawie
przepisu art. 2 ust. 3 i 3a oraz art. 3 a kwotami, które związki zawodowe i
organizacje społeczne są obowiązane zwrócić na podstawie odpowiednio ust. 1-3,
wypłaca Skarb Państwa.
5. Skarb Państwa obowiązany jest do wyrównania nadpłaty, jeżeli organizacje
zobowiązane do zwrotu wypłaciły organizacjom uprawnionym do jego uzyskania kwoty
wyższe od wynikających z przepisów ust. 1-3.
6. W sprawach, o których mowa w ust. 4 i 5, w imieniu Skarbu Państwa występują
wojewodowie właściwi ze względu na siedzibę organizacji uprawnionej do uzyskania
zwrotu majątku lub środków finansowych.
Art. 32. 4 1. Różnica i nadpłata, o których mowa odpowiednio w art. 31 ust. 4 i
5, są kompensowane w formie:
1) przeniesienia praw do składników majątkowych stanowiących własność Skarbu
Państwa albo przeniesienia - w porozumieniu z właściwym organem gminy - praw do
składników majątkowych stanowiących własność komunalną, za którą odpłatność
pokryje Skarb Państwa,
2) przeniesienia praw do składników majątku restrukturyzowanych bądź
prywatyzowanych przedsiębiorstw państwowych (mienie zbędne) - za zgodą
uprawnionego związku zawodowego lub organizacji społecznej,
3) nieodpłatnego nabycia - za zgodą Rady Ministrów - akcji jednoosobowych spółek
Skarbu Państwa oraz akcji spółek, w których udział Skarbu Państwa wynosi ponad
50%, z pominięciem trybu publicznego,
4) obligacji Skarbu Państwa.
2. Przepisy ust. 1, a także art. 2 ust. 4 stosuje się do zobowiązań Skarbu
Państwa z tytułu odpowiednio różnicy, wyrównania nadpłaty lub odszkodowania,
jeżeli ich wartość przekracza 10 000 złotych wobec zakładowej organizacji
związkowej oraz 100 000 złotych wobec organizacji związkowych szczebla
ponadzakładowego i organizacji społecznych w stosunku do nadwyżki ponad tę
kwotę.
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, w porozumieniu z
Ogólnopolskim Porozumieniem Związków Zawodowych i Niezależnym Samorządnym
Związkiem Zawodowym "Solidarność", szczegółowe zasady i tryb regulowania
zobowiązań Skarbu Państwa, o których mowa w art. 31 ust. 4 i 5.
Art. 33. 4 Za okres od dnia wydania przez Społeczną Komisję Rewindykacyjną
orzeczenia o zwrocie majątku do dnia jego wykonania nalicza się odsetki
ustawowe. Przepisy art. 31 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.
Art. 4. 1. Postępowanie o zwrot majątku wszczyna się na wniosek podmiotów, o
których mowa w art. 2 ust. 1 i 2.
2. Wniosek o wszczęcie postępowania o zwrot majątku powinien zawierać oznaczenie
podmiotów, o których mowa w art. 1 ust. 2 i 3, oraz określenie przedmiotu
roszczenia wraz z jego uzasadnieniem. We wniosku należy wskazać osobę
pełnomocnika.
Art. 5. 1. Postępowanie o zwrot majątku prowadzi się przed Społeczną Komisją
Rewindykacyjną, zwaną dalej "Komisją", działającą przy Ministrze Pracy i
Polityki Socjalnej.
2. Komisja składa się z osób wyznaczonych przez Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej w porozumieniu z innymi ministrami sprawującymi nadzór nad
organizacjami społecznymi.
3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy zakres działania, skład osobowy, tryb powoływania oraz organizację
Komisji.
4. Wydatki związane z działalnością Komisji są pokrywane z budżetu państwa, w
części budżetowej organu powołującego Komisję.
Art. 6. 1. Komisja rozpatruje sprawy na posiedzeniu jawnym w trzyosobowych
zespołach orzekających. Zespoły mogą rozpatrywać sprawy na posiedzeniach
wyjazdowych.
2. Przewodniczącym zespołu orzekającego powinna być osoba dająca gwarancję
bezstronnego rozstrzygania spraw i posiadająca wyższe wykształcenie prawnicze.
Art. 7. 1. Komisja rozstrzyga sprawę, wydając orzeczenie mające moc decyzji
administracyjnej.
2. Orzeczenie Komisji jest ostateczne i stanowi tytuł do wszczęcia postępowania
egzekucyjnego w administracji.
3. Na orzeczenie Komisji przysługuje skarga do Naczelnego Sądu
Administracyjnego.
4. 5) W sprawach rozpatrywanych ponownie przez Komisję w wyniku uchylenia
orzeczenia przez Naczelny Sąd Administracyjny Komisja nie może wydać orzeczenia
mniej korzystnego dla strony skarżącej niż orzeczenie uchylone, chyba że skargę
wnosił również inny uczestnik postępowania.
Art. 8. W sprawach nie uregulowanych w niniejszej ustawie stosuje się przepisy
Kodeksu postępowania administracyjnego.
Art. 9. (pominięty 6)) .
Art. 10. 1. 7) Termin składania wniosków do Komisji upływa z dniem 31 grudnia
1991 r.
2. 8) Nie uwzględnia się upływu terminu, o którym mowa w ust. 1, jeżeli w wyniku
postępowania wszczętego na podstawie wniosku złożonego w tym terminie okaże się,
że zobowiązany do zwrotu jest inny podmiot niż wskazany we wniosku i
wnioskodawca zażąda zwrotu majątku od tego podmiotu.
Art. 11. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 9)



1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 10 maja 1996
r. o zmianie ustawy o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i
organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego oraz o zmianie
ustawy o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 75, poz. 355), która weszła w życie z
dniem 4 sierpnia 1996 r.
2) Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
3) Dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1.
4) Dodany przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1.
5) Dodany przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1.
6) Zamieszczony w obwieszczeniu.
7) Oznaczenie nadane przez art. 1 pkt 5 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie
1.
8) Dodany przez art. 1 pkt 5 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
9) Ustawa została ogłoszona 18 stycznia 1991 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

UMOWA

807--sporządzona w Warszawie dnia 27 czerwca 1996 r. o wolnym handlu
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

808--z dnia 21 grudnia 1996 r. w sprawie wejścia w życie Umowy o wolnym
handlu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską, sporządzonej w
Warszawie dnia 27 czerwca 1996 r.
809--z dnia 12 grudnia 1996 r. w sprawie prowizorycznego stosowania,
sporządzonego w Jasnej dnia 13 września 1996 r., Protokołu dodatkowego nr
4 do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu (CEFTA), sporządzonej w
Krakowie dnia 21 grudnia 1992 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

810--z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie wynagrodzeń prokuratorów oraz
asesorów i aplikantów prokuratury.
811--z dnia 23 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad
przyznawania prowizji od zysku przedsiębiorstwa państwowego.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

812--z dnia 31 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
terytorialnego zasięgu działania oraz siedzib urzędów skarbowych i izb
skarbowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA ORAZ
ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

813--z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA

814--z dnia 21 grudnia 1996 r. w sprawie sposobu i trybu ochrony znaków
geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych oraz rodzajów znaków nie
podlegających ochronie.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

815--z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów
ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w stosunku
do żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową w jednostkach wojskowych
podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych oraz emerytów i rencistów
wojskowych i członków ich rodzin.
816--z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie ekwiwalentu konserwacyjnego oraz
równoważnika mieszkaniowego, przysługujących osobom uprawnionym do
osobnych kwater stałych i najemcom lokali mieszkalnych.
817--z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu
zwrotu kosztów dojazdu do miejscowości, w której pełnią czynną służbę
wojskową żołnierze zawodowi, i szczegółowych zasad ustalania wysokości
oraz trybu przyznawania świadczenia finansowego, umożliwiającego pokrycie
kosztów najmu lokalu mieszkalnego.
818--z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu
oddawania w najem lokali mieszkalnych pracownikom zatrudnionym w
jednostkach wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych
oraz zwalniania tych lokali.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW

819--z dnia 30 grudnia 1996 r. w sprawie nadania osobowości prawnej
Katolickiemu Stowarzyszeniu Młodzieży Diecezji Toruńskiej.
820--z dnia 30 grudnia 1996 r. w sprawie nadania osobowości prawnej
Stowarzyszeniu Katolickiej Młodzieży Akademickiej Wyższej Szkoły
Humanistycznej w Pułtusku.
821--z dnia 30 grudnia 1996 r. w sprawie nadania osobowości prawnej
Kolportażowi Księży Werbistów z siedzibą w Laskowicach Pomorskich.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 28 listopada 1996 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie
warunków odpowiedzialności materialnej pracowników za szkodę w powierzonym
mieniu.
(Dz. U. Nr 143, poz. 662)
1. Na podstawie ż 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r.
zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków odpowiedzialności materialnej
pracowników za szkodę w powierzonym mieniu (Dz. U. Nr 60, poz. 276) ogłasza się
w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 10 października 1975 r. w sprawie warunków odpowiedzialności
materialnej pracowników za szkodę w powierzonym mieniu (Dz. U. Nr 35, poz. 191),
z uwzględnieniem zmian wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28
maja 1996 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie warunków odpowiedzialności
materialnej pracowników za szkodę w powierzonym mieniu (Dz. U. Nr 60, poz. 276)
oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego
tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst
rozporządzenia nie obejmuje przepisów ż 2 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 28 maja 1996 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków
odpowiedzialności materialnej pracowników za szkodę w powierzonym mieniu (Dz. U.
Nr 60, poz. 276), które stanowią:
"ż 2. Do nie uiszczonych odszkodowań za szkody w powierzonym mieniu, powstałe
przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się przepisy
dotychczasowe."
"ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 2 czerwca 1996 r."
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: w. z. M. Manicki
Załącznik do obwieszczenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28
listopada 1996 r. (poz. 662)
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 10 października 1975 r.
w sprawie warunków odpowiedzialności materialnej pracowników za szkodę w
powierzonym mieniu.
Na podstawie art. 126 ż 2 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. (skreślony 1)).
ż 2. 1. 2) Odpowiedzialność materialną za szkody w powierzonym mieniu ponoszą na
zasadach przewidzianych w art. 114-116 i 118 Kodeksu pracy pracownicy
zatrudnieni:
1) w magazynach, w których wyodrębniono pomieszczenie do wydawania towarów (halę
spedycyjną) oraz zorganizowano dozór ruchu mienia i osób; warunek wyodrębnienia
pomieszczenia wydawania towarów nie jest wymagany w magazynach, w których
przeładunek odbywa się systemem automatycznym z urządzeniami
pomiarowo-kontrolnymi,
2) w sklepach o obsadzie co najmniej 6 osób i w stoiskach (działach) w domach
towarowych (handlowych), jeżeli przy sprzedaży towarów wystawia się dowody
sprzedaży, inkaso gotówki jest dokonywane przez kasjerów w wydzielonych kasach,
a wydawanie towarów jest dokonywane przez inną osobę niż sprzedawca,
3) w sklepach samoobsługowych oraz w stoiskach (działach) samoobsługowych w
domach towarowych (handlowych), w których inkaso gotówki dokonywane jest w
wydzielonych kasach przy użyciu kas rejestrujących.
2. 3) Objęcie pracownika odpowiedzialnością materialną na zasadach określonych w
ust. 1 następuje po uprzednim zawiadomieniu go na piśmie o zaistnieniu warunków
uzasadniających taką odpowiedzialność i po przeprowadzeniu inwentaryzacji, nie
później niż w ciągu jednego miesiąca od zaistnienia tych warunków.
ż 3. 1. 4) Pracodawca może, w trybie określonym w ż 2 ust. 2, zastosować zasady
odpowiedzialności materialnej za szkody w powierzonym mieniu, przewidziane w
art. 114-116 i 118 Kodeksu pracy, także w stosunku do pracowników zatrudnionych:
1) w magazynach określonych w ż 2 ust. 1 pkt 1, w których nie ma wyodrębnionego
pomieszczenia do wydawania towarów (hali spedycyjnej) i w których przeładunek
nie odbywa się systemem automatycznym z urządzeniami pomiarowo-kontrolnymi,
2) w sklepach określonych w ż 2 ust. 1 pkt 2, w których wydawanie towarów jest
dokonywane przez sprzedawcę,
3) w sklepach i stoiskach (działach) w domach towarowych (handlowych) z
artykułami spożywczymi o obsadzie co najmniej 3 osób i z artykułami
przemysłowymi o obsadzie od 3 do 5 osób, jeżeli inkaso gotówki dokonywane jest
przy użyciu kas rejestrujących.
2. 5) Przed zastosowaniem zasad odpowiedzialności materialnej, o których mowa w
ust. 1, pracodawca zasięga opinii zakładowej organizacji związkowej.
ż 4. (skreślony 6)).
ż 5. 7) Przepisów ż 2 i 3 nie stosuje się do pracowników ponoszących wspólną
odpowiedzialność materialną, o której mowa w art. 125 Kodeksu pracy.
ż 6. 1. 8) Wysokość odszkodowania za szkody w mieniu powierzonym pracownikowi
ponoszącemu odpowiedzialność materialną na zasadach określonych w art. 124 ż 2
oraz art. 125 Kodeksu pracy obniża się stosownie, gdy sprawowanie nadzoru nad
tym mieniem jest utrudnione, a w szczególności:
1) gdy mienie znajduje się w pomieszczeniach, do których ze względu na potrzeby
prawidłowej obsługi konsumentów (interesantów) mają dostęp również pracownicy
innych działów albo inne osoby, a zwłaszcza w placówkach handlowych, w których
nabywcy mają swobodny dostęp do towarów, oraz gdy przyjmowanie towarów odbywa
się bez przerywania obsługi nabywców,
2) w magazynach, sklepach i punktach usługowych, w których praca trwa dłużej niż
na jedną zmianę lub w których obsada wynosi co najmniej 5 osób.
2. Gdy szkoda w powierzonym mieniu powstała w innych okolicznościach niż
określone w ust. 1, wysokość odszkodowania może być w wyjątkowych wypadkach
obniżona, jeżeli jest to uzasadnione ze względu na zasady współżycia
społecznego.
ż 7. W wyjątkowych wypadkach, gdy jest to uzasadnione ze względu na zasady
współżycia społecznego, wysokość odszkodowania za szkody w powierzonym mieniu
może być także obniżona pracownikom ponoszącym odpowiedzialność materialną na
zasadach przewidzianych w art. 114-116 i 118 Kodeksu pracy.
ż 8. 9) Obniżenie odszkodowania, o którym mowa w ż 6 i 7, ustala się
uwzględniając stopień utrudnienia sprawowania nadzoru nad powierzonym mieniem,
rodzaj zaniedbań, rozmiar szkody, stopień winy pracownika, jego doświadczenie
zawodowe i wyniki dotychczasowej pracy oraz sytuację rodzinną i majątkową.
ż 9. 10) Wysokość odszkodowania, o którym mowa w ż 6 i 7, ustala pracodawca po
wysłuchaniu pracownika i po zasięgnięciu opinii reprezentującej pracownika
zakładowej organizacji związkowej.
ż 10. (skreślony 11)).
ż 11. (skreślony 11)).
ż 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1976 r.



1) Przez ż 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r.
zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków odpowiedzialności materialnej
pracowników za szkodę w powierzonym mieniu (Dz. U. Nr 60, poz. 276), które
weszło w życie z dniem 2 czerwca 1996 r.
2) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
3) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
4) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
5) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
6) Przez ż 1 pkt 4 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
7) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 5 rozporządzenia wymienionego w przypisie
1.
8) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 6 rozporządzenia wymienionego w przypisie
1.
9) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 7 rozporządzenia wymienionego w przypisie
1.
10) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 8 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
11) Przez ż 1 pkt 9 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

82--z dnia 30 stycznia 1996 r. w sprawie szczegółowych kierunków działań
Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich
realizacji.
83--z dnia 30 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
komisji lekarskich i komisji poborowych, wynagradzania za udział w ich
pracy oraz odpłatności za badania specjalistyczne.

UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

84--z dnia 13 lutego 1996 r. w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej
wykładni art. 9 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 28 listopada 1996 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie
wspólnej odpowiedzialności materialnej pracowników za powierzone mienie.
(Dz. U. Nr 143, poz. 663)
1. Na podstawie ż 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r.
zmieniającego rozporządzenie w sprawie wspólnej odpowiedzialności materialnej
pracowników za powierzone mienie (Dz. U. Nr 60, poz. 275) ogłasza się w
załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 4 października 1974 r. w sprawie wspólnej odpowiedzialności
materialnej pracowników za powierzone mienie (Dz. U. Nr 40, poz. 236), z
uwzględnieniem zmian wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 maja
1996 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wspólnej odpowiedzialności
materialnej pracowników za powierzone mienie (Dz. U. Nr 60, poz. 275) oraz zmian
wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst
rozporządzenia nie obejmuje przepisów ż 2 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 28 maja 1996 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wspólnej
odpowiedzialności materialnej pracowników za powierzone mienie (Dz. U. Nr 60,
poz. 275), które stanowią:
"ż 2. Pracodawcy są obowiązani, w ciągu 3 miesięcy od dnia wejścia w życie
rozporządzenia, dostosować zawarte z pracownikami przed tym dniem umowy o
wspólnej odpowiedzialności materialnej do przepisów niniejszego rozporządzenia."
"ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 2 czerwca 1996 r."
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: w. z. M. Manicki
Załącznik do obwieszczenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28
listopada 1996 r. (poz. 663)
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 4 października 1974 r.
w sprawie wspólnej odpowiedzialności materialnej pracowników za powierzone
mienie.
Na podstawie art. 126 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. 1) Przepisy rozporządzenia stosuje się w przypadkach łącznego powierzenia
pracownikom mienia, z obowiązkiem wyliczenia się, w zakładzie pracy lub w
wydzielonej jego części, w której odbywa się sprzedaż, produkcja lub świadczenie
usług albo przechowuje się mienie stanowiące przedmiot powierzenia i oddzielnego
rozliczania, zwanym dalej "miejscem powierzenia mienia".
ż 2. 1. 2) Pracownicy, o których mowa w ż 1, mogą przyjąć na podstawie pisemnej
umowy zawartej z pracodawcą wspólną odpowiedzialność materialną za szkody
spowodowane powstaniem niedoboru w powierzonym im łącznie mieniu, jeżeli liczba
pracowników w miejscu powierzenia mienia, poza wymienionymi w ż 4 ust. 1, nie
przekracza:
- przy pracy na jedną zmianę - 8 osób,
- przy pracy na dwie zmiany - 12 osób,
- przy pracy na trzy zmiany - 16 osób.
2. W zakładach usługowych, w zakładach żywienia zbiorowego oraz w sklepach
samoobsługowych i preselekcyjnych pracownicy, poza wymienionymi w ż 4 ust. 1,
mogą przyjąć wspólną odpowiedzialność materialną, jeżeli ich liczba w miejscu
powierzenia mienia nie przekracza 24 osób na jedną zmianę.
3. 3) Umowa o wspólnej odpowiedzialności materialnej może być zawarta, jeżeli na
przyjęcie wspólnej odpowiedzialności materialnej wyrażą zgodę wszyscy pracownicy
zatrudnieni w miejscu powierzenia mienia, z zastrzeżeniem ż 4.
ż 3. (skreślony 4)).
ż 4. 5)1. Za pisemną zgodą pracowników, którzy przyjęli wspólną odpowiedzialność
materialną, mogą wykonywać pracę lub określone czynności w miejscu powierzenia
mienia:
1) osoby wykonujące czynności nie związane z dysponowaniem mieniem,
2) osoby wykonujące pracę dorywczo lub przez czas określony,
3) osoby nowo przyjęte do pracy obejmującej czynności związane z dysponowaniem
mieniem - do czasu przeprowadzenia najbliższej inwentaryzacji,
4) pracownicy młodociani w okresie odbywania przygotowania zawodowego, a po
zakończeniu tego przygotowania - do czasu przeprowadzenia najbliższej
inwentaryzacji,
5) osoby odbywające praktykę zawodową.
2. Pracodawca jest obowiązany zapewnić osobom objętym wspólną odpowiedzialnością
materialną możliwość sprawowania nadzoru nad powierzonym mieniem, przez swobodny
do niego dostęp, w czasie wykonywania przez osoby wymienione w ust. 1 pracy lub
określonych czynności w miejscu powierzenia mienia.
ż 5. 6)Każda zmiana w składzie pracowników objętych wspólną odpowiedzialnością
materialną wymaga zawarcia nowej umowy o wspólnej odpowiedzialności materialnej.
ż 6. Pracownicy ponoszący wspólną odpowiedzialność materialną odpowiadają w
częściach określonych w umowie. Jednakże w razie stwierdzenia, że niedobór w
całości lub w części został spowodowany przez niektórych pracowników, za całość
niedoboru lub określoną jego część odpowiadają tylko sprawcy szkody, co nie
wyłącza ich odpowiedzialności za resztę niedoboru wraz z pozostałymi
pracownikami na zasadach odpowiedzialności wspólnej.
ż 7. Wspólna odpowiedzialność materialna nie wyklucza odpowiedzialności
indywidualnej za inne mienie powierzone danej osobie.
ż 8. 7)1. Warunkiem ustanowienia wspólnej odpowiedzialności materialnej jest
powierzenie mienia łącznie wszystkim pracownikom, którzy mają być objęci taką
odpowiedzialnością - na podstawie inwentaryzacji przeprowadzonej z ich udziałem
lub z udziałem osób przez nich wskazanych, zgodnie z ż 22 ust. 2, oraz
zapewnienie im możliwości zgłaszania uwag w związku z przebiegiem i wynikami
inwentaryzacji.
2. Pracownikowi objętemu umową o wspólnej odpowiedzialności materialnej
przysługują uprawnienia określone w ust. 1, a także prawo wglądu w księgi
rachunkowe pracodawcy - w zakresie dotyczącym rozliczania powierzonego mienia,
oraz uczestniczenia w przyjmowaniu i wydawaniu mienia.
ż 9. (skreślony 8)) .
ż 10. 9)Pracownik może wypowiedzieć umowę o wspólnej odpowiedzialności
materialnej na piśmie na czternaście dni naprzód. W takim przypadku do
przeprowadzenia inwentaryzacji należy przystąpić przed upływem okresu
wypowiedzenia tej umowy.
ż 11. 1. 10) Jeżeli rozliczenie mienia wykaże niedobór, każdy z pracowników
ponoszących wspólną odpowiedzialność materialną może, w ciągu 3 dni od powzięcia
wiadomości o stwierdzonym niedoborze, odstąpić na piśmie, ze skutkiem na
przyszłość, od umowy ustanawiającej taką odpowiedzialność. W takim przypadku do
przeprowadzenia inwentaryzacji należy przystąpić w ciągu 7 dni od dnia
odstąpienia pierwszego pracownika od umowy o wspólnej odpowiedzialności
materialnej.
2. 11) Pracodawca może odstąpić od umowy o wspólnej odpowiedzialności
materialnej w każdym czasie. W takim przypadku do przeprowadzenia inwentaryzacji
należy przystąpić niezwłocznie, nie później niż w ciągu 3 dni od dnia
odstąpienia pracodawcy od umowy o wspólnej odpowiedzialności materialnej.
ż 12. 12)W umowie o wspólnej odpowiedzialności materialnej strony ustalają
okres, w ciągu którego nieobecność pracownika w pracy nie ma wpływu na zakres
odpowiedzialności zarówno tego pracownika, jak i pozostałych pracowników
ponoszących wspólną odpowiedzialność materialną, zwany dalej "okresem ustalonym
w umowie". W razie przedłużenia się nieobecności pracownika ponad okres ustalony
w umowie, należy niezwłocznie, nie później niż w ciągu 7 dni od dnia upływu tego
okresu, przystąpić do przeprowadzenia inwentaryzacji.
ż 13. 13)Pracownik ponoszący wspólną odpowiedzialność materialną, który po
nieobecności w pracy, trwającej dłużej niż okres ustalony w umowie, powróci do
pracy:
1) przed rozpoczęciem albo zakończeniem inwentaryzacji przeprowadzonej w
terminie określonym w ż 12 w związku z jego nieobecnością w pracy lub z innych
przyczyn - jest nadal związany umową o wspólnej odpowiedzialności materialnej,
2) po zakończeniu inwentaryzacji przeprowadzonej w terminie określonym w ż 12 w
związku z jego nieobecnością w pracy lub z innych przyczyn - jest związany umową
o wspólnej odpowiedzialności materialnej do dnia zakończenia tej inwentaryzacji.
ż 14. (skreślony 14)).
ż 15. (skreślony 14)).
ż 16. 15)1. Pracownik ponoszący wspólną odpowiedzialność materialną może zgłosić
pracodawcy żądanie przeprowadzenia inwentaryzacji w razie stwierdzenia
nieprawidłowego wykonywania obowiązków związanych z pieczą nad powierzonym
mieniem przez innego pracownika objętego taką odpowiedzialnością.
2. Pracownik, o którym mowa w ust. 1, może odstąpić od umowy o wspólnej
odpowiedzialności materialnej, ze skutkiem na przyszłość, jeżeli w terminie nie
przekraczającym 7 dni od dnia zgłoszenia żądania przeprowadzenia inwentaryzacji
nie zostanie ona rozpoczęta lub nie nastąpi odsunięcie pracownika, którego
dotyczą zarzuty, od wykonywania pracy w miejscu powierzenia mienia.
ż 17. 16)Pracownik ponoszący wspólną odpowiedzialność materialną, który zgłosił
na piśmie zarzuty uzasadniające utratę zaufania w stosunku do osoby określonej w
ż 4 ust. 1 pkt 1-5, może cofnąć zgodę na dalsze wykonywanie przez tę osobę pracy
lub określonych czynności w miejscu powierzenia mienia, a w razie
nieuwzględnienia przez pracodawcę skutków cofnięcia takiej zgody - może odstąpić
od umowy o wspólnej odpowiedzialności materialnej, ze skutkiem na przyszłość. W
takim przypadku do przeprowadzenia inwentaryzacji należy przystąpić
niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 7 dni od dnia zgłoszenia zarzutów.
ż 18. (skreślony 17)).
ż 19. 1. W razie wypowiedzenia przez jedną ze stron umowy o pracę z pracownikiem
ponoszącym wspólną odpowiedzialność materialną zakończenie inwentaryzacji
powinno nastąpić najpóźniej w dniu rozwiązania umowy o pracę.
2. 18) W razie rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia lub w razie
wygaśnięcia umowy o pracę do przeprowadzenia inwentaryzacji należy przystąpić
niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 7 dni od dnia rozwiązania lub
wygaśnięcia umowy o pracę.
ż 20. 19)1. W razie wypowiedzenia przez pracownika umowy o wspólnej
odpowiedzialności materialnej albo odstąpienia od takiej umowy przez pracownika
lub pracodawcę, pracownik ponosi wspólną odpowiedzialność materialną za szkodę w
mieniu, której powstanie stwierdzono do dnia zakończenia inwentaryzacji, jeżeli
zostanie ona rozpoczęta w wymaganym terminie; w razie bezskutecznego upływu
terminu rozpoczęcia inwentaryzacji pracownik jest wolny od odpowiedzialności od
dnia, w którym przestała go wiązać umowa o wspólnej odpowiedzialności
materialnej.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w razie ustania stosunku pracy
pracownika objętego wspólną odpowiedzialnością materialną.
3. Do dnia zawarcia nowej umowy o wspólnej odpowiedzialności materialnej, w
sytuacjach określonych w ust. 1 i 2, pracownicy objęci wspólną
odpowiedzialnością materialną nie ponoszą odpowiedzialności za część szkody w
mieniu powstałą w czasie obowiązywania poprzednio zawartej umowy, za którą
odpowiadałby pracownik, którego ta umowa przestała wiązać; ta część szkody
obciąża pracodawcę.
ż 21. (skreślony 20)).
ż 22. 1. (skreślony 21)).
2. 22) W razie niemożności wzięcia udziału w inwentaryzacji z powodu choroby lub
innej ważnej przyczyny, pracownik ponoszący wspólną odpowiedzialność materialną
może wskazać na piśmie inną osobę, która za zgodą pracodawcy weźmie za niego
udział w przeprowadzeniu inwentaryzacji.
3. 23) Jeżeli pracownik nie bierze udziału w przeprowadzaniu inwentaryzacji ani
też nie wskaże innej osoby (ust. 2), pracodawca przeprowadzi inwentaryzację
przez komisję złożoną co najmniej z 3 osób.
ż 23. 1. 24) Pracownikowi ponoszącemu wspólną odpowiedzialność materialną,
którego stosunek pracy ustał, należy umożliwić udział w przeprowadzanej
inwentaryzacji. Pracownik taki może wskazać na piśmie inną osobę, która za zgodą
pracodawcy weźmie za niego udział w inwentaryzacji.
2. 25) W razie nieskorzystania przez pracownika z uprawnień określonych w ust. 1
pracodawca przeprowadzi inwentaryzację w trybie określonym w ż 22 ust. 3.
ż 24. 26)Pracownikowi ponoszącemu wspólną odpowiedzialność materialną, który po
ustaniu stosunku pracy bierze udział w przeprowadzeniu inwentaryzacji,
przysługuje wynagrodzenie obliczone według przeciętnej stawki dziennej z
ostatniego miesiąca jego pracy. Takie samo wynagrodzenie przysługuje osobie,
która zastępuje pracownika w czynnościach inwentaryzacyjnych w myśl przepisów ż
22 ust. 2 i ż 23 ust. 1.
ż 25. (skreślony 27) ).
ż 26. (skreślony 27) ).
ż 27. (skreślony 27) ).
ż 28. (skreślony 27) ).
ż 29. (skreślony 27) ).
ż 30. (skreślony 27) ).
ż 31. (skreślony 27) ).
ż 32. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do pracowników, którzy
odpowiadają materialnie za powierzone mienie na zasadach ograniczonej
odpowiedzialności materialnej pracowników za powierzone mienie na podstawie
odrębnych przepisów.
ż 33. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1975 r.



1) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28
maja 1996 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wspólnej odpowiedzialności
materialnej pracowników za powierzone mienie (Dz. U. Nr 60, poz. 275), które
weszło w życie z dniem 2 czerwca 1996 r.
2) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
3) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
4) Przez ż 1 pkt 3 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
5) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 4 rozporządzenia wymienionego w przypisie
1.
6) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 5 rozporządzenia wymienionego w przypisie
1.
7) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 6 rozporządzenia wymienionego w przypisie
1.
8) Przez ż 1 pkt 7 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
9) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 8 rozporządzenia wymienionego w przypisie
1.
10) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 9 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
11) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 9 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
12) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 10 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
13) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 11 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
14) Przez ż 1 pkt 12 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
15) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 13 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
16) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 14 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
17) Przez ż 1 pkt 15 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
18) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 16 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
19) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 17 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
20) Przez ż 1 pkt 18 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
21) Przez ż 1 pkt 19 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
22) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 19 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
23) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 19 lit. c) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
24) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 20 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
25) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 20 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
26) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 21 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
27) Przez ż 1 pkt 22 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 listopada 1996 r.
w sprawie Bieszczadzkiego Parku Narodowego.
(Dz. U. Nr 144, poz. 664)
Na podstawie art. 14 ust. 7 i 10 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o
ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r.
Nr 89, poz. 415, z 1995 r. Nr 147, poz. 713 i z 1996 r. Nr 91, poz. 409)
zarządza się, co następuje:
ż 1. Bieszczadzki Park Narodowy położony w województwie krośnieńskim, zwany
dalej "Parkiem", obejmuje obszar 27833,68 ha.
ż 2. W skład Parku wchodzą następujące obszary:
1) kompleks główny - określony linią graniczną, która biegnie od miejsca
zetknięcia się granic Rzeczypospolitej Polskiej, Ukrainy i Republiki Słowackiej
w punkcie granicznym nr 1 w kierunku północno-wschodnim wzdłuż granicy
Rzeczypospolitej Polskiej i Ukrainy do punktu granicznego nr 267, następnie
biegnie w kierunku północnym do miejsca zetknięcia się z południową granicą
oddziału nr 282, dalej biegnie południową granicą oddziału nr 282, północną
granicą oddziału nr 36, północną granicą drogi zakładowej do potoku Halicz,
następnie załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie wzdłuż potoku
Halicz, północno-wschodnią granicą oddziałów nr 24, 25, 23, od nr 21 do nr 18,
13, 10, 8, 7, 5, od nr 4 do nr 1, 100, 98-95, północną granicą oddziałów nr 1,
33, północno-wschodnią granicą oddziałów nr 39, 36, zachodnią granicą oddziału
nr 101, południową granicą oddziałów nr 16-18, 21, 22, 24, wschodnią granicą
oddziałów nr 67A, 69, północną granicą oddziałów nr 71-73, 97, 96, 106,
północno-wschodnią granicą oddziałów nr 110, 109, 125, 133, 139, wschodnią
granicą oddziałów nr 150, 149, północno-wschodnią granicą oddziału nr 148,
północną granicą oddziału nr 155, zachodnią granicą oddziałów nr 156-159, 146,
północną granicą oddziału nr 160, południowo-zachodnią granicą oddziałów 160,
165, 199, 198, 196, 194, 193, 191, 188, 185, południową granicą oddziałów nr
182, 181, zachodnią granicą oddziału nr 174/1, północną granicą oddziałów nr
208, 174/2, 210, 267, zachodnią granicą oddziałów nr 268, 274, 275-277, 278 do
granicy Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Słowackiej, załamuje się w
kierunku wschodnim i biegnie wzdłuż granicy Rzeczypospolitej Polskiej i
Republiki Słowackiej do punktu granicznego nr 1 (według mapy Bieszczadzkiego
Parku Narodowego z 1995 r., nr ewidencyjny 1/93 - o powierzchni 27776,18 ha,
2) oddział nr 95/2 (według mapy Bieszczadzkiego Parku Narodowego z dnia 31
grudnia 1994 r., nr ewidencyjny 1031/94/12) - o powierzchni 6,13 ha,
3) działki nr 134/5, 134/6 (według mapy uzupełniającej obręb Zatwarnica, gmina
Lutowiska z dnia 12 września 1994 r., nr ewidencyjny 1/95) - o powierzchni 0,55
ha,
4) działki nr 67A/7, 67A/4 (według mapy uzupełniającej obręb Nasiczne, gmina
Lutowiska z dnia 12 września 1994 r., nr ewidencyjny 2/95) - o powierzchni 1,58
ha,
5) kompleks "Wierch Muchanin", obejmujący oddział nr 279 (według mapy
Bieszczadzkiego Parku Narodowego z dnia 31 grudnia 1994 r., nr ewidencyjny
1031/94/11) - o powierzchni 16,04 ha,
6) kompleks "Nad Staszelem", obejmujący oddział nr 280 (według mapy
Bieszczadzkiego Parku Narodowego z dnia 31 grudnia 1994 r., nr ewidencyjny
1031/94/11) - o powierzchni 32,72 ha,
7) działka nr 185 (według mapy uzupełniającej obręb Lutowiska, gmina Lutowiska z
1995 r.) - o powierzchni 0,17 ha,
8) działka nr 288 (według mapy uzupełniającej obręb Lutowiska, gmina Lutowiska z
1995 r.) - o powierzchni 0,22 ha,
9) działki nr 156/5 i 156/9 (według mapy ewidencyjnej obręb Ustrzyki Dolne z
1991 r.) - o powierzchni 0,09 ha.
ż 3. W zarząd Parku nie przechodzą nieruchomości Skarbu Państwa będące w dniu
wejścia w życie rozporządzenia w zarządzie Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w
Rzeszowie (zajęte pod drogi publiczne) - o powierzchni 66,37 ha.
ż 4. Obszary Parku mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową, z tym że
obszary o zwartej zabudowie, pokrywające się z pasem drogi granicznej,
nieruchomości Skarbu Państwa będące przedmiotem użytkowania wieczystego oraz
nieruchomości nie stanowiące własności Skarbu Państwa mogą być objęte ochroną
ścisłą lub częściową wyłącznie za zgodą właściciela, użytkownika wieczystego lub
zarządcy.
ż 5. 1. Na obszarze Parku, z zastrzeżeniem ust. 2, zabrania się:
1) polowania, wędkowania, chwytania, płoszenia i zabijania dziko żyjących
zwierząt, zbierania poroży zwierzyny płowej, niszczenia nor i legowisk
zwierzęcych, gniazd ptasich i wybierania jaj,
2) pozyskiwania, niszczenia lub uszkadzania drzew albo innych roślin,
3) wysypywania, zakopywania i wylewania odpadów lub innych nieczystości, innego
zanieczyszczania wód i gleby oraz powietrza,
4) zmiany stosunków wodnych, regulacji rzek i potoków,
5) wydobywania skał, minerałów i torfu,
6) niszczenia gleby,
7) palenia tytoniu oraz palenia ognisk poza miejscami do tego wyznaczonymi,
8) stosowania środków chemicznych w gospodarce rolnej, leśnej, zadrzewieniowej i
łowieckiej,
9) prowadzenie działalności handlowej poza miejscami do tego wyznaczonymi,
10) zbioru dziko rosnących roślin albo ich części, w szczególności owoców i
grzybów, poza miejscami do tego wyznaczonymi,
11) ruchu pojazdów poza drogami do tego wyznaczonymi, z wyjątkiem pojazdów
Straży Granicznej podczas pełnienia służby związanej z ochroną granicy
państwowej,
12) umieszczania tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków nie
związanych z ochroną przyrody, z wyjątkiem znaków drogowych i znaków związanych
z zapewnieniem porządku i bezpieczeństwa oraz znaków i urządzeń związanych z
ochroną granicy państwowej,
13) zakłócania ciszy,
14) wykonywania lotów cywilnymi statkami powietrznymi poniżej 2000 m wysokości
względnej nad obszarem chronionym, z wyjątkiem lotów patrolowych i
interwencyjnych Lasów Państwowych, Państwowej Straży Pożarnej oraz Straży
Granicznej,
15) używania lotni i motolotni bez zgody dyrektora Parku.
2. Zakazy, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą:
1) zabiegów ochronnych, hodowlanych, pielęgnacyjnych i konserwatorskich,
2) prowadzenia badań naukowych za zgodą dyrektora Parku,
3) prowadzenia akcji ratowniczych,
4) wykonywania zadań z zakresu ochrony granicy państwowej, bezpieczeństwa i
porządku publicznego,
5) czynności związanych z dostosowaniem stanów liczebnych zwierzyny do potrzeb
ochrony Parku.
ż 6. 1. Wokół Parku tworzy się strefę ochronną, zwaną "otuliną", o powierzchni
57 150 ha, położoną w województwie krośnieńskim.
2. Granica otuliny biegnie od punktu granicznego nr 1/16 na granicy
Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Słowackiej do szczytu Płasza, następnie
biegnie w kierunku zachodnim do punktu granicznego nr 50/2, dalej drogą
zakładową na północ do szczytu Matragona, poprzez szczyty Góra Szczerbanówka,
Przysłup, Patryja, w kierunku północno-wschodnim drogą zakładową przez szczyt
Sasów do szczytu położonego na wysokości 963,9 m n.p.m. do Jabłońskiej Góry,
następnie biegnie przez szczyty Jasiennik, Łopienka, Łopiennik, Korb do
wzniesienia położonego na wysokości 608,5 m n.p.m., dalej na północny wschód
przez szczyt Monaster, następnie drogą krajową nr 894 Bukowiec-Sakowczyk,
załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie przez szczyt Boganiec, dalej w
kierunku południowym do miejscowości Rajskie, załamuje się w kierunku północnym
i biegnie wzdłuż rzeki San do drogi krajowej nr 894 Sakowczyk-Czarna, załamuje
się w kierunku wschodnim i biegnie droga krajową nr 894 Sakowczyk-Czarna do
skrzyżowania z drogą gminną z Rosochatego, załamuje się w kierunku północnym i
biegnie drogą gminną do miejscowości Polana, następnie biegnie w kierunku
wschodnim granicą rolno-leśną do szczytu położonego na wysokości 679,3 m n.p.m.,
załamuje się na południowy wschód i biegnie do miejscowości Smolnik, następnie
biegnie do punktu granicznego nr 353A położonego na granicy Rzeczypospolitej
Polskiej i Ukrainy, załamuje się na południowy wschód i biegnie granicą państwa
do miejsca zetknięcia z granicą Bieszczadzkiego Parku Narodowego (według mapy
Bieszczadzkiego Parku Narodowego z 1995 r. nr ewidencyjny Planu ochrony 1/93).
ż 7. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 sierpnia 1973 r. w sprawie
utworzenia Bieszczadzkiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 31, poz. 179, z 1989 r.
Nr 50, poz. 288 i z 1991 r. Nr 11, poz. 39), z wyjątkiem ż 1 w części dotyczącej
utworzenia Bieszczadzkiego Parku Narodowego.
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 27 listopada 1996 r.
w sprawie wysokości składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
(Dz. U. Nr 144, poz. 665)
Na podstawie art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń
pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz.
1, z 1995 r. Nr 87, poz. 435 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 34) zarządza się, co
następuje:
ż 1. Składka na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w 1997 r. wynosi
0,18% podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. i obowiązuje do
dnia 31 grudnia 1997 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: w z. M. Manicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU
z dnia 25 listopada 1996 r.
w sprawie nadania statutu Agencji Rezerw Materiałowych.
(Dz. U. Nr 144, poz. 666)
Na podstawie art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach
państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw (Dz. U. Nr 90, poz. 404) zarządza
się, co następuje:
ż 1. Agencji Rezerw Materiałowych nadaje się statut stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Przemysłu i Handlu: K. Ścierski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 25 listopada 1996
r. (poz. 666)
STATUT AGENCJI REZERW MATERIAŁOWYCH
Rozdział 1
Postanowienia ogólne
ż 1. Agencja Rezerw Materiałowych, zwana dalej Agencją, działa na podstawie
ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach
obowiązkowych paliw (Dz. U. Nr 90, poz. 404), zwanej dalej ustawą, oraz
niniejszego statutu.
ż 2. 1. Agencja działa na terenie Rzeczypospolitej Polskiej .
2. Agencja używa okrągłej pieczęci z godłem państwowym i napisem w otoku
�Agencja Rezerw Materiałowych.
ż 3. Do zadań Agencji należy:
1) tworzenie rezerw gospodarczych surowców, materiałów i paliw oraz
gospodarowanie tymi rezerwami,
2) tworzenie rezerw mobilizacyjnych w zakresie działalności określonej w
statucie,
3) podejmowanie decyzji o zwolnieniu określonych w ustawie rezerw w zakresie
upoważnień wynikających z przepisów wykonawczych do ustawy,
4) prowadzenie rejestru podmiotów obowiązanych do tworzenia i utrzymywania
zapasów obowiązkowych paliw ciekłych,
5) prowadzenie działalności kontrolnej w stosunku do podmiotów gospodarczych, na
które nałożone zostały obowiązki w zakresie magazynowania i utrzymywania rezerw,
6) prowadzenie działalności kontrolnej w zakresie tworzenia i gospodarowania
zapasami obowiązkowymi paliw ciekłych, węgla kamiennego i gazu ziemnego w
granicach upoważnień wynikających z ustawy,
7) nakładanie kar za naruszenie obowiązków w zakresie tworzenia i utrzymywania
rezerw oraz zapasów obowiązkowych paliw przez podmioty obowiązane do ich
tworzenia, magazynowania i utrzymywania.
ż 4. W wykonywaniu zadań statutowych Agencja:
1) dokonuje zakupu surowców, materiałów oraz paliw na cele rezerw,
2) dokonuje sprzedaży surowców, materiałów i paliw związanej z wymianą,
odświeżaniem, zwolnieniami zwrotnymi oraz restrukturyzacją rezerw,
3) przechowuje rezerwy w magazynach własnych i obcych,
4) prowadzi własne składnice i magazyny,
5) zagospodarowuje wolne powierzchnie magazynowe,
6) zawiera umowy cywilnoprawne z podmiotami gospodarczymi na zadania zlecone w
zakresie magazynowania rezerw.
ż 5. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Agencja może nawiązywać
kontakty międzynarodowe z poszanowaniem norm prawa międzynarodowego, praw
obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej i prawa ojczystego współpracujących
podmiotów zagranicznych.
ż 6. W realizacji swoich zadań Agencja kieruje się zasadami racjonalnego
gospodarowania powierzonym jej majątkiem.
Rozdział 2
Prezes Agencji
ż 7. 1. Prezes Agencji jest organem zarządzającym i wykonawczym Agencji.
2. Prezes Agencji kieruje działalnością Agencji, reprezentuje ją na zewnątrz i
ponosi odpowiedzialność za realizację zadań określonych ustawą.
3. Prezes Agencji jest uprawniony do dokonywania czynności prawnych samodzielnie
w imieniu Agencji.
ż 8. 1. Prezes Agencji działa przy pomocy wiceprezesów, głównego księgowego,
naczelników wydziałów Biura Prezesa Agencji oraz dyrektorów oddziałów
terenowych, którzy są przed nim odpowiedzialni za całość spraw objętych ich
zakresem działania.
2. Podział zadań pomiędzy Prezesa Agencji, wiceprezesów, naczelników wydziałów,
dyrektorów oddziałów terenowych oraz ich zadania, wykonywane z tytułu nadzoru
nad działalnością podporządkowanych im jednostek organizacyjnych, określa Prezes
Agencji w regulaminie organizacyjnym Agencji.
3. Prezes Agencji może zastrzec rozstrzygnięcie każdej sprawy do swojej
wyłącznej decyzji.
4. Do wykonywania wszelkich czynności prawnych wynikających z zadań własnych
Agencji Prezes Agencji może udzielać pełnomocnictw wiceprezesom i głównemu
księgowemu Agencji oraz dyrektorom oddziałów terenowych Agencji.
ż 9. 1. Prezes Agencji:
1) dokonuje czynności prawnych w zakresie stosunku pracy pracowników Biura
Prezesa Agencji oraz dyrektorów oddziałów terenowych Agencji,
2) koordynuje działalność oddziałów terenowych oraz nadzoruje prace dyrektorów
oddziałów terenowych Agencji,
3) ustala regulamin organizacyjny Agencji.
2. Prezes Agencji pełni funkcję pracodawcy w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy
w stosunku do pracowników wymienionych w ust. 1 pkt 1.
ż 10. Do realizacji określonych zadań Prezes Agencji może powoływać stałe lub
doraźne zespoły problemowe, w których skład mogą wchodzić pracownicy Agencji
oraz inni eksperci.
Rozdział 3
Biuro Prezesa Agencji
ż 11. 1. Biuro Prezesa Agencji, zwane dalej Biurem, jest aparatem wykonawczym
Prezesa Agencji.
2. W skład Biura wchodzą wydziały, sekcje i samodzielne stanowiska pracy.
3. Prezes Agencji kieruje Biurem poprzez wiceprezesów, głównego księgowego oraz
naczelników wydziałów.
ż 12. 1. Zakres czynności i pełnomocnictw wiceprezesów, głównego księgowego
Agencji oraz naczelników wydziałów Biura określa Prezes Agencji w regulaminie
organizacyjnym Agencji.
2. Szczegółowy wykaz wydziałów, sekcji i samodzielnych stanowisk pracy Biura,
zakresy ich działania oraz podporządkowanie określa Prezes Agencji w regulaminie
organizacyjnym Agencji.
Rozdział 4
Oddziały terenowe Agencji
ż 13. 1. Jednostkami organizacyjnymi działającymi w terenie są oddziały terenowe
Agencji Rezerw Materiałowych, zwane dalej oddziałami Agencji.
2. Strukturę organizacyjną oraz zadania terenowych oddziałów Agencji określa
Prezes Agencji w regulaminie organizacyjnym.
ż 14. 1. Pracami oddziałów Agencji kierują dyrektorzy, którzy ponoszą
odpowiedzialność przed Prezesem Agencji za całość spraw objętych ich zakresem
działania.
2. Dyrektor oddziału Agencji reprezentuje oddział na zewnątrz i działa w
granicach określonych przez statut oraz pełnomocnictw udzielanych przez Prezesa
Agencji.
ż 15. 1. Dyrektor oddziału Agencji jest pracodawcą w rozumieniu przepisów
Kodeksu pracy oraz przełożonym wszystkich pracowników zatrudnionych w oddziale
Agencji.
2. Dyrektor oddziału Agencji dokonuje czynności prawnych w zakresie stosunku
pracy pracowników oddziału.
ż 16. Oddział terenowy nie posiada osobowości prawnej. Gospodarkę finansową
prowadzi na zasadach ograniczonego rozrachunku gospodarczego.
Rozdział 5
Zasady gospodarki finansowej Agencji
ż 17. Agencja gospodaruje wydzielonymi jej i nabytym przez nią majątkiem,
prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową na podstawie ustawy oraz niniejszego
statutu.
ż 18. 1. Agencja prowadzi gospodarkę finansową w oparciu o roczny plan
finansowy.
2. Roczny plan finansowy zawiera przewidywane przychody i wydatki na realizację
zadań wynikających z postanowień ustawy, jak również na pokrycie kosztów
funkcjonowania Agencji.
3. Roczny plan finansowy zatwierdza Minister Przemysłu i Handlu.
ż 19. 1. Agencja tworzy fundusz statutowy.
2. Fundusz statutowy odzwierciedla równowartość przejętej części majątku Skarbu
Państwa od likwidowanego Głównego Zarządu Rezerw Państwowych i działającego przy
nim Zarządu Organizacji Dostaw "Intermat" jako gospodarstwa pomocniczego.
3. Fundusz statutowy zwiększa się z nadwyżki finansowej powstałej w danym roku
budżetowym stosownie do przepisu art. 14 ust. 4 pkt 1 ustawy.
4. Fundusz statutowy może zostać przeznaczony na:
1) finansowanie przyrostu i odbudowy rezerw jako składnika majątku obrotowego w
granicach ustalonych planem finansowym Agencji,
2) finansowanie inwestycji,
3) pokrycie straty bilansowej powstałej w danym roku budżetowym.
ż 20. 1. Przychodami Agencji są:
1) dotacje budżetowe przeznaczone na utrzymanie i przyrost rezerw,
2) wpływy uzyskiwane ze sprzedaży rezerw,
3) wpływy ze sprzedaży usług magazynowych i innych,
4) przychody finansowe z tytułu oprocentowania lokat, depozytów, środków
finansowych na rachunkach bankowych oraz inne wpływy,
5) przychody ze sprzedaży innych składników majątkowych poza wpływami, o których
mowa w pkt 2.
2. Kosztami Agencji są:
1) wartość sprzedanych rezerw w cenie nabycia,
2) koszty utrzymania i wymiany (odświeżania) rezerw,
3) koszty związane z finansowaniem zmian wielkości i struktury rezerw,
4) koszty jej funkcjonowania,
5) koszty sprzedaży innych składników majątkowych (poza rezerwami),
6) koszty finansowe, w tym odsetki i prowizje bankowe.
ż 21. 1. Agencja przejmie zadania i obowiązki oraz środki rzeczowe i finansowe
od Głównego Zarządu Rezerw Państwowych z siedzibą w Warszawie oraz działającego
przy Głównym Zarządzie Rezerw Państwowych gospodarstwa pomocniczego pod nazwą
Zarząd Organizacji Dostaw "Intermat", wraz z oddziałami terenowymi tego
gospodarstwa pomocniczego.
2. Przejęcie przez Agencję środków rzeczowych i finansowych, o których mowa w
ust. 1, następuje protokolarnie według stanu wynikającego z bilansu
sporządzonego na dzień 31 października 1996 r.
3. Przejęcie przez Agencję oddziałów Zarządu Organizacji Dostaw "Intermat"
następuje protokolarnie, wraz z przejęciem zadań i obowiązków oraz środków, o
których mowa w ust. 1.
Rozdział 6
System kontroli wewnętrznej
ż 22. 1. Za zorganizowanie i prawidłowe funkcjonowanie kontroli wewnętrznej, a
także za należyte wykorzystanie wyników kontroli, odpowiedzialny jest Prezes
Agencji.
2. Czynności kontrolne w zakresie swojego działania wykonują z urzędu
wiceprezesi, główny księgowy, naczelnicy wydziałów oraz dyrektorzy oddziałów
Agencji.
ż 23. Kontroli wewnętrznej podlegają wszystkie komórki organizacyjne oraz
oddziały Agencji.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI

86--z dnia 31 stycznia 1996 r. w sprawie rodzajów oraz warunków i trybu
wydawania świadectw uprawniających do obsługi urządzeń
radiokomunikacyjnych oraz wysokości opłat za te świadectwa.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

97--z dnia 13 lutego 1996 r. w sprawie utworzenia stanowiska sekretarza
stanu w Ministerstwie Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.

98--z dnia 13 lutego 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania
statutu Ministerstwu Finansów.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

99--z dnia 21 lutego 1996 r. w sprawie określenia terminów i trybu wpłat z
zysku oraz wzorów i terminów składania deklaracji przez przedsiębiorstwa
państwowe.
100--z dnia 21 lutego 1996 r. w sprawie określenia trybu i terminów
dokonywania wpłat z zysku oraz składania deklaracji przez jednoosobowe
spółki Skarbu Państwa, a także określenia wzorów tych deklaracji.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 12 listopada 1996 r.
w sprawie wymogów, jakim powinna odpowiadać dokumentacja medyczna dotycząca
pobierania komórek, tkanek i narządów, ich przechowywania i przeszczepiania.
(Dz. U. Nr 144, poz. 667)
Na podstawie art. 16 ust. 4 pkt 5 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o
pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (Dz. U. Nr 138, poz.
682) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 26 października 1995 r. o
pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (Dz. U. Nr 138, poz.
682).
2) rozporządzeniu dotyczącym dokumentacji medycznej prowadzonej przez zakłady
opieki zdrowotnej - rozumie się przez to rozporządzenie Ministra Zdrowia i
Opieki Społecznej z dnia 17 grudnia 1992 r. w sprawie rodzajów dokumentacji
medycznej, sposobu jej prowadzenia oraz szczegółowych warunków jej udostępniania
(Dz. U. z 1993 r. Nr 3, poz. 13 i z 1994 r. Nr 56, poz. 234).
ż 2. 1. W razie pobrania w zakładzie opieki zdrowotnej komórek, tkanek lub
narządów po śmierci, w formularzu historii choroby zakres informacji
przewidzianej w ż 18 rozporządzenia dotyczącego dokumentacji medycznej
prowadzonej przez zakłady opieki zdrowotnej uzupełnia się o:
1) informację, że nie został wyrażony sprzeciw na pobranie komórek, tkanek i
narządów, o których mowa w art. 4 ustawy, ze wskazaniem, na jakiej podstawie
uzyskano informację,
2) informację o uzyskaniu, w przypadku określonym w art. 6 ustawy, informacji od
właściwego prokuratora (lub stanowiska sądu rodzinnego) o niewyrażeniu sprzeciwu
na pobranie komórek, tkanek i narządów.
2. Do formularza historii choroby dołącza się:
1) standardową kartę obserwacji dawcy, w której znajdują się wyniki badań
wirusologicznych oraz wyniki innych badań z okresu przed pobraniem,
2) protokół komisji stwierdzającej ustanie funkcji pnia mózgu (śmierć mózgowa),
3) protokół pobrania, podpisany przez członków zespołu lekarskiego.
3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku pobierania komórek, tkanek
lub narządów przez inną jednostkę organizacyjną służby zdrowia niż zakład opieki
zdrowotnej.
ż 3. Krajowy i regionalny bank komórek i tkanek sporządza i prowadzi
dokumentację medyczną obejmującą:
1) dane o wieku i płci oraz przyczynie zgonu dawcy komórek lub tkanek,
2) dane o sposobie zasięgnięcia informacji o niezgłoszeniu przez dawcę,
przedstawiciela ustawowego małoletniego lub innej osoby nie posiadającej pełnej
zdolności do czynności prawnych sprzeciwu na pobranie po śmierci komórek i
tkanek,
3) informację o uzyskaniu, w przypadku określonym w art. 6 ustawy, informacji od
właściwego prokuratora (lub stanowiska sądu rodzinnego) o niewyrażeniu sprzeciwu
na pobranie komórek, tkanek i narządów,
4) opinię lekarza anatomopatologa lub lekarza sądowego o stanie zwłok i
możliwości pobrania tkanek,
5) wykaz pobranych komórek i tkanek,
6) wyniki prób biologicznych i serologicznych dawcy oraz pobranych od dawcy
komórek i tkanek,
7) liczbę i rodzaj uformowanych przeszczepów oraz dane o zastosowanej procedurze
konserwacyjnej,
8) wyniki testów uformowanych przeszczepów,
9) dane o zakładzie opieki zdrowotnej lub innej jednostce organizacyjnej służby
zdrowia, której przekazano przeszczepy.
ż 4. 1. Jednostka organizacyjna służby krwi, pobierająca komórki i tkanki,
sporządza i prowadzi dokumentację medyczną w formie karty dawcy komórki i
tkanki.
2. Karta dawcy komórki i tkanki zawiera:
1) identyfikatory jednostki organizacyjnej służby krwi,
2) identyfikatory dawcy: imię, imiona, nazwisko, oznaczenie płci, datę
urodzenia, miejsce zamieszkania i oznaczenie dokumentu, na którego podstawie
ustalono tożsamość,
3) istotne dane z wywiadu lekarskiego i badania przedmiotowego, wyniki badań
laboratoryjnych i ewentualnych badań dodatkowych,
4) orzeczenie lekarza o dopuszczalności pobrania, wydane na podstawie oceny
stanu zdrowia dawcy, z adnotacją, że pobranie nie upośledzi w sposób istotny
stanu zdrowia dawcy i nie stanowi zagrożenia dla biorcy,
5) identyfikatory lekarza kwalifikującego dawcę do zabiegu pobrania i podpis
lekarza,
6) adnotację, że kandydat na dawcę został szczegółowo poinformowany o rodzaju
zabiegu, ryzyku związanym z tym zabiegiem i możliwych typowych następstwach dla
jego stanu zdrowia, a jeżeli przedmiotem pobrania ma być szpik od małoletniego -
adnotację o poinformowaniu przedstawiciela ustawowego małoletniego,
7) adnotację o wyrażeniu przez kandydata na dawcę, a jeżeli dawcą szpiku ma być
małoletni, jego przedstawiciela ustawowego - pisemnej zgody na pobranie,
8) adnotację o uzyskaniu przez przedstawiciela ustawowego małoletniego
orzeczenia sądu opiekuńczego, zezwalającego na pobranie od małoletniego szpiku,
9) adnotację o przebiegu zabiegu pobrania z oznaczeniem identyfikatorów lekarza
dokonującego pobrania i podpis lekarza.
3. Do karty dawcy dołącza się dokumenty wymienione w ust. 2 pkt 4, 7 i 8.
ż 5. 1. W przypadku przyjęcia do szpitala osoby zdrowej, od której mają być
pobrane komórki, tkanki lub narządy w celu przeszczepienia innej osobie,
sporządza się i prowadzi odpowiednio dokumentację medyczną, przewidzianą w
rozporządzeniu dotyczącym prowadzenia dokumentacji medycznej w zakładach opieki
zdrowotnej, obowiązującą w szpitalach, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W historii choroby na czas pobytu pacjenta w szpitalu dokonuje się adnotacji
o spełnieniu warunków określonych w art. 9 ustawy i wymagań określonych w art.
10 ustawy. Dokumenty wymienione w tych artykułach dołącza się do historii
choroby.
ż 6. W razie przeszczepienia komórki, tkanki lub narządu, do formularza historii
choroby, w części dotyczącej przebiegu hospitalizacji określonej w ż 15
rozporządzenia dotyczącego dokumentacji medycznej prowadzonej przez zakłady
opieki zdrowotnej, dołącza się:
1) pisemną zgodę biorcy na przyjęcie komórek, tkanek i narządów od określonego
dawcy, jeżeli ustawa tego wymaga,
2) protokół typowania układu antygenów zgodności tkankowej oraz wynik tzw. próby
krzyżowej wykonanej nie wcześniej niż 24 godziny przed zabiegiem
przeszczepienia,
3) pisemny raport lekarza koordynującego przebieg doboru dawcy i biorcy,
obejmujący dane biorcy uwzględnione przy typowaniu, oraz uzasadnienie wyboru
biorcy w przypadku przeszczepienia narządu pobranego ze zwłok,
4) szczegółowy protokół operacyjny zabiegu przeszczepienia.
ż 7. Do przechowywania i udostępniania dokumentacji medycznej dotyczącej
pobierania komórek, tkanek i narządów, ich przechowywania oraz przeszczepiania
stosuje się rozporządzenie dotyczące dokumentacji medycznej prowadzonej w
zakładach opieki zdrowotnej.
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R.J. Żochowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 13 listopada 1996 r.
w sprawie sposobu i warunków tworzenia krajowych i regionalnych banków komórek i
tkanek przeznaczonych do przeszczepiania oraz ich zadań.
(Dz. U. Nr 144, poz. 668)
Na podstawie art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o pobieraniu i
przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (Dz. U. Nr 138, poz. 682) zarządza
się, co następuje:
ż 1. Krajowe i regionalne banki komórek i tkanek mogą być tworzone w celu
gromadzenia, przetwarzania i przekazywania wszystkich komórek i tkanek lub
komórek i tkanek określonego rodzaju.
ż 2. 1. Krajowy bank komórek i tkanek jest tworzony dla zaopatrywania w
przeszczepy zakładów opieki zdrowotnej na obszarze całego kraju.
2. Regionalny bank komórek i tkanek jest tworzony dla zaopatrywania w
przeszczepy przede wszystkim zakładów opieki zdrowotnej mających siedzibę na
obszarze działania banku.
ż 3. 1. Do zadań banku komórek i tkanek należy w szczególności:
1) gromadzenie komórek i tkanek pozyskiwanych z zakładów opieki zdrowotnej i
innych jednostek organizacyjnych służby zdrowia, uprawnionych zgodnie z art. 16
ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o pobieraniu i przeszczepianiu
komórek, tkanek i narządów (Dz. U. Nr 138, poz. 682), zwanej dalej "ustawą", do
pobierania komórek i tkanek ze zwłok ludzkich,
2) konserwowanie i przetwarzanie pozyskanych komórek i tkanek oraz podejmowanie
innych czynności w celu ich przygotowania do przeszczepienia,
3) przechowywanie komórek i tkanek przygotowywanych do przeszczepienia,
4) dystrybucja komórek i tkanek przygotowanych do przeszczepienia do zakładów
opieki zdrowotnej, które zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy są uprawnione do ich
przeszczepiania,
5) udzielanie konsultacji jednostkom organizacyjnym, o których mowa w pkt 1, w
sprawach konserwacji komórek i tkanek bezpośrednio po ich pobraniu, sposobu ich
przechowywania i transportu do banku komórek i tkanek.
2. Bank komórek i tkanek może również wykonywać zadania wymienione w ust. 1 w
stosunku do komórek i tkanek pochodzących od zwierząt, przeznaczonych do
przygotowania przeszczepów ksenogenicznych. W pozyskiwaniu takich komórek i
tkanek bank współpracuje ze służbą weterynaryjną miejsca pobrania w celu
ustalenia i oceny przydatności komórek i tkanek do przygotowania przeszczepu.
ż 4. 1. Krajowe i regionalne banki komórek i tkanek są tworzone jako wewnętrzne
komórki organizacyjne publicznych zakładów opieki zdrowotnej, wyższych uczelni
medycznych, uniwersytetów z wydziałem medycznym, medycznych jednostek
badawczo-rozwojowych i jednostek organizacyjnych służby krwi.
2. Krajowe i regionalne banki komórek i tkanek mogą być również tworzone jako
samodzielne jednostki organizacyjne, na zasadach określonych w przepisach
odrębnych, z zastrzeżeniem ż 5 i ż 6.
3. Do tworzenia i organizacji banków komórek i tkanek, o których mowa w ust. 1,
stosuje się przepisy regulujące tworzenie i organizacje wewnętrznych komórek
organizacyjnych jednostek organizacyjnych, z zastrzeżeniem ż 5 i ż 6.
4. Utworzenie, obszar działania, szczegółowe zadania i organizację banku komórek
i tkanek określa statut jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 1, a w
odniesieniu do banków, o których mowa w ust. 2 - zarządzenie o ich utworzeniu.
ż 5. 1. Utworzenie banku wymaga zasięgnięcia opinii Krajowej Rady
Transplantacyjnej.
2. Krajowa Rada Transplantacyjna wyraża opinię o utworzeniu krajowego i
regionalnego banku tkanek po przedłożeniu projektu zmian w statucie jednostki
organizacyjnej zamierzającej utworzyć bank lub projektu zarządzenia, o którym
mowa w ż 4 ust. 4, oraz dokumentów zawierających dane o celowości utworzenia
banku i spełnieniu warunków utworzenia banku.
ż 6. Utworzenie krajowego banku komórek i tkanek następuje za zgodą Ministra
Zdrowia i Opieki Społecznej.
ż 7. Warunkiem utworzenia banku komórek i tkanek jest zapewnienie przez
jednostkę organizacyjną zamierzającą utworzyć bank:
1) zatrudnienia na stanowisku kierownika banku lekarza, lekarza dentysty,
magistra farmacji, magistra analityki medycznej lub magistra biologii oraz
pracowników medycznych i technicznych o kwalifikacjach odpowiadających zadaniom
banku,
2) bazy lokalowej umożliwiającej zorganizowanie niezbędnych pracowni i stanowisk
pracy,
3) wyposażenia w sprzęt i aparaturę medyczną odpowiadającą wymaganiom wiedzy
medycznej,
4) wyposażenia w środki łączności umożliwiające możliwie niezwłoczne uzyskanie
przez zakłady opieki zdrowotnej, uprawnione do dokonywania przeszczepów komórek
i tkanek, danych o zasobach banku.
ż 8. Krajowe i regionalne banki komórek i tkanek współdziałają w realizacji
zadań na obszarze całego kraju.
ż 9. Krajowy bank komórek i tkanek może zostać upoważniony przez Ministra
Zdrowia i Opieki Społecznej do organizowania współdziałania innych krajowych i
regionalnych banków, pełnienia funkcji referencyjnych i konsultacyjnych oraz do
sprawowania nadzoru pod względem fachowo-medycznym.
ż 10. Wymogi, jakim powinna odpowiadać dokumentacja medyczna dotycząca
przechowywania komórek i narządów prowadzona przez bank komórek i tkanek,
określa rozporządzenie wydane na podstawie art. 16 ust. 4 pkt 5 ustawy.
ż 11. Zakłady opieki zdrowotnej i inne jednostki organizacyjne służby zdrowia,
prowadzące w dniu wejścia w życie rozporządzenia banki komórek i tkanek,
dostosują po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Transplantacyjnej w terminie
sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia działalność banków do
jego przepisów.
ż 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R.J. Żochowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 27 listopada 1996 r.
w sprawie wysokości, do jakiej składka na rzecz związku pracodawców jest
zaliczana w koszty uzyskania przychodu.
(Dz. U. Nr 145, poz. 669)
Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o organizacjach
pracodawców (Dz. U. Nr 55, poz. 235 i z 1996 r. Nr 34, poz. 148) zarządza się,
co następuje:
ż 1. Składka wpłacona na rzecz związków pracodawców, o których mowa w art. 6
ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o organizacjach pracodawców (Dz. U. Nr 55,
poz. 235 i z 1996 r. Nr 34, poz. 148) zaliczana jest w koszty uzyskania
przychodu członków tych związków - łącznie do wysokości nie przekraczającej w
roku podatkowym kwoty odpowiadającej 0,2% kwoty wynagrodzeń wypłaconych w
poprzednim roku podatkowym, stanowiących podstawę wymiaru składek na
ubezpieczenia społeczne.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

OBWIESZCZENIE PAŃSTWOWEJ KOMISJI WYBORCZEJ

101--z dnia 20 lutego 1996 r. o wynikach głosowania i wynikach referendów
przeprowadzonych w dniu 18 lutego 1996 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 grudnia 1996 r.
w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy.
(Dz. U. Nr 145, poz. 670)
Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne
(Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434
oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Ustanawia się stawki celne na towary przywożone z zagranicy w wysokości
określonej w taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Stawki celne są określone w procentach od wartości celnej towaru (ad
valorem), chyba że taryfa celna stanowi inaczej.
ż 2. 1. Taryfa celna określa stawki celne:
1) konwencyjne (podstawowe), które stosuje się, z zastrzeżeniem pkt 3 lit. a),
do towarów pochodzących z krajów i regionów:
a) członków Światowej Organizacji Handlu (WTO) ustanowionej dnia 15 kwietnia
1994 r. na podstawie podpisanej w Marakeszu Umowy o ustanowieniu Światowej
Organizacji Handlu,
b) do których stosuje się również klauzulę największego uprzywilejowania,
wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia,
2) preferencyjne, które stosuje się, z zastrzeżeniem pkt 3 lit. b), do
niektórych towarów pochodzących z:
a) pozaeuropejskich krajów i regionów rozwijających się (stawki celne
preferencyjne DEV), wymienionych w załączniku nr 3 do rozporządzenia, w których
wartość produktu krajowego brutto przypadającego na jednego mieszkańca nie
przekracza wartości produktu krajowego brutto przypadającego na jednego
mieszkańca w Polsce,
b) krajów i regionów najmniej rozwiniętych (stawki celne preferencyjne LDC),
wymienionych w załączniku nr 4 do rozporządzenia,
3) autonomiczne, które stosuje się do towarów pochodzących z:
a) krajów i regionów, o których mowa w pkt 1, jeżeli stawka celna konwencyjna
(podstawowa) jest wyższa od określonej dla tego towaru stawki celnej
autonomicznej lub gdy stawka celna konwencyjna (podstawowa) nie została
określona,
b) krajów i regionów, o których mowa w pkt 2, jeżeli stawka celna preferencyjna
nie została określona, a towar nie pochodzi z kraju lub regionu wymienionego
również w załączniku nr 2 do rozporządzenia; jeżeli towar pochodzi z kraju lub
regionu wymienionego w załączniku nr 2 do rozporządzenia, przepis pkt 1 i pkt 3
lit. a) stosuje się odpowiednio,
c) krajów i regionów innych niż te, o których mowa w pkt 1 i 2,
4) obniżone, wynikające z zawartych przez Polskę umów międzynarodowych,
dotyczących tworzenia stref wolnego handlu, które stosuje się, z zastrzeżeniem
ust. 2, do niektórych towarów pochodzących z:
a) państw członkowskich Unii Europejskiej (obniżone stawki celne UE),
wymienionych w załączniku nr 5 do rozporządzenia,
b) państw członkowskich Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (obniżone
stawki celne EFTA), wymienionych w załączniku nr 6 do rozporządzenia,
c) Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej (obniżone stawki celne Czechy,
Słowacja),
d) Republiki Węgier (obniżone stawki celne Węgry),
e) Republiki Słowenii (obniżone stawki celne Słowenia),
f) Republiki Litwy (obniżone stawki celne Litwa).
2. Jeżeli na towary pochodzące z państw, o których mowa w ust. 1 pkt 4, nie
została określona obniżona stawka celna lub nie zostało udokumentowane
pochodzenie towarów zgodnie z wymogami określonymi w umowach, o których mowa w
tym przepisie, przepis ust. 1 pkt 1 i 3 stosuje się odpowiednio.
3. Do towarów, dla których nie można ustalić kraju lub regionu pochodzenia
towaru, stosuje się stawkę celną autonomiczną, podwyższoną o 100%, lub stawkę
celną konwencyjną (podstawową), podwyższoną o 100%, jeżeli jest wyższa od stawki
celnej autonomicznej.
ż 3. Stawki celne konwencyjne(podstawowe), stawki celne autonomiczne oraz
obniżone stawki celne, o których mowa w ż 2, stosuje się po udokumentowaniu
pochodzenia towarów zgodnie z wymogami i kryteriami określonymi w wiążących
Polskę umowach międzynarodowych i w ustawie z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo
celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz.
434 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) oraz ustalonymi przez Prezesa Głównego
Urzędu Ceł na podstawie przepisów tej ustawy.
ż 4. 1. Preferencyjne stawki celne określone w ż 2 ust. 1 pkt 2 stosuje się do
towarów bezpośrednio zakupionych w krajach i regionach, wymienionych w
załączniku nr 3 lub nr 4 do rozporządzenia, oraz bezpośrednio przywożonych z
tych krajów i regionów, po przedstawieniu dokumentu potwierdzającego pochodzenie
towaru, wystawionego w kraju pochodzenia zgodnie z wymogami określonymi w
Porozumieniu o ujednoliceniu zasad określania pochodzenia towarów z krajów
rozwijających się w celu udzielenia preferencji celnych w ramach ogólnego
systemu preferencji (Dz. U. z 1982 r. Nr 15, poz. 116) oraz ustalonymi przez
Prezesa Głównego Urzędu Ceł na podstawie przepisów ustawy - Prawo celne.
2. Za towary bezpośrednio zakupione uważa się towary zakupione w
przedsiębiorstwie zarejestrowanym i mającym siedzibę w kraju lub regionie,
wymienionym w załączniku nr 3 lub nr 4 do rozporządzenia, i które jednocześnie
pochodzą z tego kraju lub regionu.
3. Za towary bezpośrednio przywożone uważa się również towary, których transport
z przyczyn geograficznych, transportowych, technicznych lub ekonomicznych
odbywał się nawet przez terytoria kilku krajów i regionów, również wtedy, gdy
towary te były czasowo magazynowane na terytoriach tych krajów lub regionów, pod
warunkiem że pozostawały one przez cały czas pod dozorem celnym. Bezpośredni
przywóz musi być potwierdzony dokumentami transportowymi, natomiast przekazanie
towarów pod dozorem celnym w trakcie tranzytu musi być potwierdzone przez władze
celne kraju tranzytu.
ż 5. Przy ustalaniu należności celnych zaokrągla się:
1) wartość celną towaru - według zasad określonych dla zaokrąglania podstawy
opodatkowania podatkiem od towarów i usług,
2) kwotę cła - według zasad określonych dla zaokrąglania kwot podatku od towarów
i usług,
3) kwotę odsetek za zwłokę - według zasad określonych dla zaokrąglania kwot
odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych.
ż 6. 1. Przy przywozie towarów uprzednio wywiezionych czasowo za granicę w celu
naprawienia, uszlachetnienia, przerobu lub przetworzenia stosuje się stawkę
celną dla towaru według jego stanu w dniu zgłoszenia do odprawy celnej
przywozowej, a za wartość celną przyjmuje się wartość wykonanej naprawy,
uszlachetnienia, przerobu lub przetworzenia oraz wartość materiałów kontrahenta
zagranicznego zużytych w wykonywanym procesie, skorygowane o koszty wymienione w
art. 30c i 30d ustawy - Prawo celne; jeżeli taki przywóz dotyczy pojazdów
samochodowych wywiezionych uprzednio w celu naprawienia lub towarów obciążonych
w taryfie stawką celną składającą się ze stawki celnej ad valorem i DCC
(dodatkowego cła cukrowego), które to towary zawierają cukier uprzednio
wywieziony za granicę w celu wyprodukowania tych towarów, to zamiast stawki
celnej właściwej dla towaru wynikającej z taryfy celnej stosuje się wyłącznie
stawkę ad valorem.
2. Przy przywozie towarów uprzednio wywiezionych czasowo za granicę w celu
naprawienia lub uszlachetnienia, wymienionych w załączniku nr 7 do
rozporządzenia, stosuje się zerową stawkę celną, pod warunkiem uzyskania
pozwolenia na przywóz, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie.
ż 7. 1. Do towarów objętych kontraktami zawartymi nie później niż przed dniem
wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się stawki celne określone w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary
przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 151, poz. 737 i z 1996 r. Nr 68, poz. 331),
jeżeli stawka celna określona w taryfie celnej, o której mowa w ż 1 niniejszego
rozporządzenia, jest wyższa albo kraj lub region pochodzenia towaru był objęty
preferencjami celnymi, które zostały ograniczone lub zniesione na mocy
niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że towary te zostały zgłoszone do
odprawy celnej w ciągu trzech miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia.
2. Przez kontrakty, o których mowa w ust. 1, rozumie się kontrakty potwierdzone
fakturami wystawionymi nie później niż w terminie 7 dni od dnia wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia.
ż 8. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie
ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 151, poz. 737 i z 1996 r. Nr 68,
poz. 331).
ż 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimiszewicz
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. (poz. 670)
Załącznik nr 1
(Taryfa celna stanowiąca załącznik nr 1 do rozporządzenia jest oddzielnym
załącznikiem do niniejszego numeru)
Załącznik nr 2
WYKAZ KRAJÓW I REGIONÓW CZŁONKÓW ŚWIATOWEJ ORGANIZACJI HANDLU (WTO) ORAZ INNYCH
KRAJÓW I REGIONÓW, WOBEC KTÓRYCH RZECZPOSPOLITA POLSKA STOSUJE KLAUZULĘ
NAJWIĘKSZEGO UPRZYWILEJOWANIA
Ameryka Północna
Grenlandia
Kanada
St Pierre i Miquelon
Stany Zjednoczone Ameryki (USA)
Ameryka Środkowa i Południowa
Anguilla
Antigua i Barbuda
Antyle Holenderskie
Argentyna
Aruba
Bahamy
Barbados
Belize
Bermudy
Boliwia
Brazylia
Chile
Dominika
Dominikana
Dziewicze Wyspy Brytyjskie
Dziewicze Wyspy USA
Ekwador
Falklandy-Malwiny
Grenada
Gujana
Gujana Francuska
Gwadelupa
Gwatemala
Haiti
Honduras
Jamajka
Kajmany
Kolumbia
Kostaryka
Kuba
Martynika
Meksyk
Montserrat
Nikaragua
Panama
Paragwaj
Peru
Puerto Rico
St Christopher i Nevis
St Lucia
St Vincent i Grenadyny
Salwador
Surinam
Trynidad i Tobago
Turks i Caicos
Urugwaj
Wenezuela
Afryka
Algieria
Angola
Benin
Bostwana
Brytyjskie Terytorium Pacyfiku
Burkina Faso
Burundi
Cote d'lvoire
Czad
Dżibuti
Egipt
Etiopia
Gabon
Gambia
Ghana
Gwinea
Gwinea-Bissau
Gwinea Równikowa
Kamerun
Kenia
Komory
Kongo
Lesotho
Liberia
Libia
Madagaskar
Malawi
Mali
Maroko
Mauretania
Mauritius
Mozambik
Namibia
Niger
Nigeria
Republika Południowej Afryki
Republika Środkowoafrykańska
Republika Zielonego Przylądka
Reunion
Rwanda
Sahara Zachodnia
Senegal
Seszele
Sierra Leone
Somalia
Suazi (Swaziland)
Sudan
Tanzania
Togo
Tunezja
Uganda
Wyspa Świętej Heleny
Wyspy Św. Tomasza i Książęca
Zair
Zambia
Zimbabwe
Azja
Afganistan
Arabia Saudyjska
Bahrajn
Bangladesz
Bhutan
Brunei Darussalam
Chiny
Cypr
Filipiny
Hongkong
Indie
Indonezja
Irak
Iran
Izrael
Japonia
Jemen
Jordania
Kambodża
Katar
Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna
Kuwejt
Laos
Liban
Makau
Malediwy
Malezja
Mongolia
Myanmar
Nepal
Oman
Pakistan
Republika Korei
Singapur
Sri Lanka
Strefa Neutralna
Syria
Tajlandia
Tajwan
Wietnam
Zjednoczone Emiraty Arabskie
Europa
Albania
Armenia
Austria
Azerbejdżan
Belgia
Białoruś
Bośnia i Hercegowina
Bułgaria
Chorwacja
Czechy
Dania
Estonia
Finlandia
Francja
Gibraltar
Grecja
Gruzja
Hiszpania
Holandia
Irlandia
Islandia
Kazachstan
Kyrgystan
Liechtenstein
Litwa
Luksemburg
Łotwa
Macedonia
Malta
Mołdowa
Monako
Niemcy (Republika Federalna Niemiec)
Norwegia
Polska
Portugalia
Rosja (Federacja Rosyjska)
Rumunia
Federalna Republika Jugosławii
(Serbia i Czarnogóra)
Słowacja
Słowenia
Szwajcaria
Szwecja
Tadżykistan
Turcja
Turkmenistan
Ukraina
Uzbekistan
Watykan
Węgry
Wielka Brytania
Włochy
Wyspy Owcze
Australia i Oceania
Australia
Fidżi
Francuskie Terytorium Południowe
Guam
Kiribati
Minor
Norfolk
Nowa Kaledonia
Nowa Zelandia
Palau
Papua-Nowa Gwinea
Samoa Zachodnie
Samoa Amerykańskie
Tonga
Tuvalu
Vanuatu
Wallis i Futuna
Wyspa Bożego Narodzenia
Wyspy Cooka
Wyspy Kokosowe
Wyspy McDonalda i Heard
Wyspy Salomona
Antarktyda
Antarktyda
Załącznik nr 3
WYKAZ POZAEUROPEJSKICH KRAJÓW I REGIONÓW ROZWIJAJĄCYCH SIĘ, WOBEC KTÓRYCH
STOSUJE SIĘ STAWKI CELNE PREFERENCYJNE DEV
Ameryka Środkowa i Południowa
Boliwia
Dominikana
Ekwador
Gujana
Gwatemala
Honduras
Jamajka
Kolumbia
Kostaryka
Kuba
Nikaragua
Paragwaj
Peru
St Vincent i Grenadyny
Salwador
Turks i Caicos
Azja
Brunei Darussalam
Chiny
Filipiny
Indie
Indonezja
Iran
Jordania
Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna
Liban
Mongolia
Pakistan
Sri Lanka
Tajlandia
Wietnam
Afryka
Algieria
Cote d'lvoire
Egipt
Ghana
Kamerun
Kenia
Kongo
Maroko
Namibia
Nigeria
Senegal
Suazi (Swaziland)
Tunezja
Zimbabwe
Australia i Oceania
Fidżi
Papua-Nowa Gwinea
Tonga
Załącznik nr 4
WYKAZ KRAJÓW I REGIONÓW NAJMNIEJ ROZWINIĘTYCH, WOBEC KTÓRYCH STOSUJE SIĘ STAWKI
CELNE PREFERENCYJNE LDC
Ameryka Środkowa i Południowa
Haiti
Azja
Afganistan
Bangladesz
Bhutan
Jemen
Kambodża
Laos
Malediwy
Myanmar
Nepal
Afryka
Angola
Benin
Burkina Faso
Burundi
Czad
Dżibuti
Erytrea
Etiopia
Gambia
Gwinea
Gwinea-Bissau
Gwinea Równikowa
Komory
Lesotho
Liberia
Madagaskar
Malawi
Mali
Mauretania
Mozambik
Niger
Republika Środkowoafrykańska
Republika Zielonego Przylądka
Rwanda
Sierra Leone
Somalia
Sudan
Tanzania
Togo
Uganda
Wyspy Św. Tomasza i Książęca
Zair
Zambia
Australia i Oceania
Kiribati
Samoa Zachodnie
Tuvalu
Vanuatu
Wyspy Salomona
Załącznik nr 5
WYKAZ PAŃSTW CZŁONKOWSKICH UNII EUROPEJSKIEJ (UE)
1. Austria
2. Belgia
3. Dania
4. Finlandia
5. Francja
6. Grecja
7. Hiszpania
8. Holandia
9. Irlandia
10. Luksemburg
11. Portugalia
12. Republika Federalna Niemiec
13. Szwecja
14. Wielka Brytania
15. Włochy
Załącznik nr 6
WYKAZ PAŃSTW CZŁONKOWSKICH EUROPEJSKIEGO STOWARZYSZENIA WOLNEGO HANDLU (EFTA)
1. Islandia
2. Liechtenstein
3. Norwegia
4. Szwajcaria
Załącznik nr 7
WYKAZ TOWARÓW UPRZEDNIO CZASOWO WYWIEZIONYCH ZA GRANICĘ W CELU NAPRAWIENIA LUB
USZLACHETNIENIA, W STOSUNKU DO KTÓRYCH STOSUJE SIĘ ZEROWĄ STAWKĘ CELNĄ
Lp.WyszczególnienieKod PCN
ITowary oraz ich części produkowane według specjalnych warunków
technicznych i technologicznych, przeznaczone do celów wojskowych:
1. Materiały wybuchowe; produkty pirotechniczne; stopy piroforyczne;
niektóre materiały łatwo palnedział 36 z wyłącz. ex. 3605
2. Bomby, granaty, torpedy, miny, rakiety i podobne uzbrojenie wojenne
oraz jego części; naboje, pociski i inna amunicja oraz jej części, w tym
przybitki nabojów śrutowych i kulowych9306
3. Czołgi oraz inne opancerzone samobieżne pojazdy bojowe z uzbrojeniem
lub bez oraz części tych pojazdów8710
4. Samoloty i śmigłowce oraz ich częściex. 8802, 8803
5. Okręty wojenne i ich częściex. 8906, 8908
6. Broń i amunicja, ich części i akcesoriadział 93
7. Łączność specjalna (z urządzeniami szyfrującymi i deszyfrującymi)ex.
dział 85
8. Pozostały sprzęt wyposażony w ogniowe środki rażenia, również części
aktywnych środków ogniowychex. sekcja XVII
IISprzęt pomocniczy i wyposażenie aktywnych środków ogniowych, produkowane
według specjalnych warunków technicznych i technologicznych, przeznaczone
do celów wojskowych:
1. Sprzęt i systemy kierowania ogniem, radiolokacyjne obserwacyjne i
nawigacyjneex. sekcja XVI, ex. działy 90, 91
2. Sprzęt i systemy łącznościex. sekcja XVI, ex. dział 90
3. Trenażery i urządzenia testowesekcje różne
4. Maszyny, urządzenia, systemy elektryczne i elektroniczne oraz ich
częściex. sekcja XVI
5. Specjalne źródła zasilaniaex. dział 85
6. Narzędzia i aparaty optyczne, fotograficzne, kinematograficzne,
pomiarowe, kontrolne i precyzyjneex. działy 90, 91
7. Środki transportuex. sekcja XVII
8. Inny sprzęt pomocniczy do celów wojskowychsekcje różne

ex. Dotyczy niektórych towarów z działów lub sekcji.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 grudnia 1996 r.
w sprawie Polskiej Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego (PCN).
(Dz. U. Nr 145, poz. 671)
Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce
publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439) zarządza się, co następuje:
ż 1. Wprowadza się Polską Scaloną Nomenklaturę Towarową Handlu Zagranicznego
(PCN), stanowiącą załącznik do rozporządzenia.
ż 2. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie
Polskiej Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego (PCN) (Dz. U. Nr
150, poz. 733 i z 1996 r. Nr 108, poz. 516).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
(Polska Scalona Nomenklatura Towarowa Handlu Zagranicznego (PCN) stanowiąca
załącznik do rozporządzenia jest oddzielnym załącznikiem do niniejszego numeru)


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

110--z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o
zmianie niektórych ustaw.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

111--z dnia 19 lutego 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz
świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę
zastępczą.

UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

112--z dnia 6 lutego 1996 r. w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej
wykładni art. 19 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie
Kontroli.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 grudnia 1996 r.
w sprawie ustanowienia urzędu Pełnomocnika Rządu do Spraw Realizacji
Oświęcimskiego Strategicznego Programu Rządowego.
(Dz. U. Nr 145, poz. 672)
Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i
trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106,
poz. 492) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustanawia się urząd Pełnomocnika Rządu do Spraw Realizacji Oświęcimskiego
Strategicznego Programu Rządowego, zwanego dalej "Pełnomocnikiem".
ż 2. Do zadań Pełnomocnika należy realizacja Oświęcimskiego strategicznego
programu rządowego, zwanego dalej "Programem", a w szczególności:
1) zapewnienie koordynacji współdziałania organów administracji publicznej w
zakresie realizacji zadań określonych w Programie,
2) współpraca z krajowymi i zagranicznymi osobami fizycznymi i prawnymi w celu
realizacji Programu,
3) podejmowanie działań zmierzających do pozyskania na realizację Programu
pozabudżetowych środków finansowych ze źródeł krajowych i zagranicznych,
4) zapewnienie koordynacji prac zmierzających do uporządkowania i
zagospodarowania strefy ochronnej wokół Państwowego Muzeum Oświęcim-Brzezinka,
5) kierowanie pracami Rady, o której mowa w ż 3,
6) podejmowanie, w miarę potrzeby i z inicjatywy własnej, konsultacji
merytorycznych z kompetentnymi organizacjami międzynarodowymi i instytucjami
zagranicznymi.
ż 3. 1. Upoważnia się Pełnomocnika do utworzenia Rady Programu oraz do
powoływania i odwoływania jej członków.
2. Rada Programu jest organem opiniodawczo-doradczym Pełnomocnika w sprawach, o
których mowa w ż 2.
3. Członkami Rady Programu mogą być przedstawiciele zgłoszeni przez Ministrów:
Finansów, Kultury i Sztuki, Spraw Wewnętrznych i Administracji, Transportu i
Gospodarki Morskiej, Edukacji Narodowej, Spraw Zagranicznych oraz
Przewodniczącego Komitetu Badań Naukowych i Wojewody Bielskiego.
4. Pełnomocnik może zapraszać do udziału w Radzie Programu także przedstawicieli
innych organów administracji publicznej i zainteresowanych organizacji
pozarządowych oraz ekspertów.
ż 4. 1. Nadzór nad działalnością Pełnomocnika sprawuje Prezes Rady Ministrów.
2. W zakresie realizacji zadań, o których mowa w ż 2, Pełnomocnik podlega
Prezesowi Rady Ministrów.
3. Pełnomocnik przedstawia Prezesowi Rady Ministrów, do zatwierdzenia, roczne
plany realizacji zadań, o których mowa w ż 2, wraz z ich przewidywanymi
kosztami.
ż 5. Pełnomocnik, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, przedstawia Radzie
Ministrów coroczne sprawozdania ze swojej działalności za rok poprzedni.
ż 6. 1. Organy administracji rządowej są obowiązane do współdziałania i
udzielania Pełnomocnikowi pomocy w zakresie niezbędnym do realizacji zadań, o
których mowa w ż 2.
2. Pełnomocnik współdziała z organami samorządu terytorialnego na zasadach
określonych przez porozumienia zawarte z tymi organami.
ż 7. 1. Rozstrzygnięcia podejmowane przez naczelne i centralne organy
administracji rządowej oraz wojewodów, dotyczące spraw określonych w Programie,
podlegają zaopiniowaniu przez Pełnomocnika.
2. Porozumienia, o których mowa w ż 6 ust. 2, mogą określać formy współdziałania
Pełnomocnika z organami samorządu terytorialnego przy podejmowaniu rozstrzygnięć
przez organy samorządu.
ż 8. Pełnomocnik informuje Prezesa Rady Ministrów o wszystkich zagrożeniach w
realizacji zadań, o których mowa w ż 2.
ż 9. Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną, techniczną i
kancelaryjno-biurową Pełnomocnika wykonuje Kancelaria Prezesa Rady Ministrów.
ż 10. Wydatki związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu
Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
ż 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 grudnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie właściwości miejscowej organów podatkowych
w sprawach niektórych zobowiązań podatkowych.
(Dz. U. Nr 145, poz. 673)
Na podstawie art. 164 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania
administracyjnego (Dz. U. z 1980 r. Nr 9, poz. 26 i Nr 27, poz. 111, z 1982 r.
Nr 7, poz. 55 i Nr 45, poz. 289, z 1983 r. Nr 41, poz. 185, z 1984 r. Nr 34,
poz. 183, z 1986 r. Nr 47, poz. 228, z 1987 r. Nr 21, poz. 123 i Nr 33, poz.
186, z 1989 r. Nr 20, poz. 107, z 1990 r. Nr 34, poz. 201, z 1991 r. Nr 100,
poz. 442 i Nr 119, poz. 513, z 1994 r. Nr 122, poz. 593, z 1995 r. Nr 1, poz. 1
i Nr 74, poz. 368 oraz z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 106, poz. 496) zarządza
się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 lutego 1992 r. w sprawie
właściwości miejscowej organów podatkowych w sprawach niektórych zobowiązań
podatkowych (Dz. U. Nr 16, poz. 62, z 1994 r. Nr 18, poz. 63, z 1995 r. Nr 12,
poz. 56 i z 1996 r. Nr 2, poz. 11) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 1 oraz w ż 2 w ust. 1 i 2 użyte w różnych przypadkach wyrazy "nie
posiadające osobowości prawnej" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach
wyrazami "nie mające osobowości prawnej",
2) ż 5 otrzymuje brzmienie:
"ż 5. W sprawach opodatkowania osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek
organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, które mają miejsce zamieszkania
lub siedzibę za granicą:
1) podatkiem dochodowym od osób fizycznych i podatkiem dochodowym od osób
prawnych od przychodów z działalności gospodarczej, z wyjątkiem wymienionej w ż
4, właściwe miejscowo są, ustalone według miejsca prowadzenia działalności:
a) w województwach, w których w mieście wojewódzkim działa tylko jeden urząd
skarbowy - ten urząd skarbowy,
b) w pozostałych województwach:
- w województwie warszawskim - Drugi Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście,
- w województwie białostockim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Białymstoku,
- w województwie bielskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Bielsku-Białej,
- w województwie bydgoskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Bydgoszczy,
- w województwie częstochowskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Częstochowie,
- w województwie gdańskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Gdańsku,
- w województwie kaliskim - Drugi Urząd Skarbowy w Kaliszu,
- w województwie katowickim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Katowicach,
- w województwie koszalińskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Koszalinie,
- w województwie kieleckim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Kielcach,
- w województwie krakowskim - Urząd Skarbowy Kraków-Śródmieście,
- w województwie lubelskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Lublinie,
- w województwie łódzkim - Drugi Urząd Skarbowy Łódź-Śródmieście,
- w województwie poznańskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Poznaniu,
- w województwie radomskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Radomiu,
- w województwie szczecińskim - Trzeci Urząd Skarbowy w Szczecinie,
- w województwie toruńskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Toruniu,
- w województwie wrocławskim - Urząd Skarbowy Wrocław-Psie Pole,
- w województwie zielonogórskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Zielonej Górze,
c) na terenie więcej niż jednego województwa - Drugi Urząd Skarbowy
Warszawa-Śródmieście,
2) podatkiem dochodowym od dochodów z tytułu wywozu ładunków i pasażerów,
przyjętych do przewozu w morskich portach polskich, właściwy miejscowo jest
urząd skarbowy według siedziby Agencji Morskiej,
3) podatkiem dochodowym od dochodów innych niż wymienione w pkt 1 i 2 właściwe
miejscowo są urzędy skarbowe określone w pkt 1, ustalone według miejsca
uzyskania przychodu lub według siedziby płatnika,
4) podatkiem dochodowym od dochodów uzyskiwanych równocześnie z więcej niż
jednego rodzaju działalności, określonych w pkt 1-3, właściwy jest Drugi Urząd
Skarbowy Warszawa-Śródmieście.".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 grudnia 1996 r.
w sprawie kierowania na rehabilitację leczniczą w ramach prewencji rentowej oraz
pokrywania kosztów tej rehabilitacji.
(Dz. U. Nr 145, poz. 674)
Na podstawie art. 11 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 25 listopada 1986 r. o
organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1989 r. Nr 25, poz.
137 i Nr 74, poz. 441, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr
104, poz. 450 i Nr 110, poz. 474, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 oraz z 1995 r. Nr 4,
poz. 17 i Nr 85, poz. 426) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Na rehabilitację leczniczą w ramach prewencji rentowej, zwaną dalej
"rehabilitacją leczniczą", mogą być kierowani ubezpieczeni pobierający przez
dłuższy okres świadczenia z tytułu czasowej niezdolności do pracy i zagrożeni
stałą lub długoterminową niezdolnością do pracy.
2. Na rehabilitację leczniczą nie kieruje się ubezpieczonych mających
uprawnienia do emerytury lub renty z tytułu trwałego inwalidztwa.
ż 2. 1. O potrzebie rehabilitacji leczniczej orzeka lekarz Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych, zwanego dalej "Zakładem", na podstawie wniosków:
1) lekarzy zakładów opieki zdrowotnej lub lekarzy prywatnie praktykujących,
2) komisji lekarskich do spraw inwalidztwa i zatrudnienia - w stosunku do osób
pobierających świadczenia rehabilitacyjne.
2. Wnioski, wraz z niezbędną dokumentacją, składa się w oddziale Zakładu
właściwym ze względu na miejsce zatrudnienia lub wykonywania innej pracy
zarobkowej przez ubezpieczonego. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
3. Lekarz kontroli orzecznictwa o czasowej niezdolności do pracy Zakładu lub
wojewódzki lekarz kontroli nad orzecznictwem lekarskim, który w czasie kontroli
orzeczeń o czasowej niezdolności do pracy stwierdzi potrzebę przeprowadzenia
rehabilitacji leczniczej ubezpieczonego, zaleca lekarzowi, o którym mowa w ust.
1 pkt 1, wystąpienie z wnioskiem o rehabilitację leczniczą.
4. Orzeczenia, o których mowa w ust. 1, stanowią podstawę do wydania lub odmowy
wydania przez Zakład skierowania na rehabilitację leczniczą.
ż 3. 1. Kierowanie ubezpieczonych na rehabilitację leczniczą i pokrywanie części
kosztów tej rehabilitacji przez Zakład odbywa się na podstawie porozumień
zawartych z organami lub jednostkami, które utrzymują zakłady opieki zdrowotnej,
w tym zakłady lecznictwa uzdrowiskowego, zwane dalej "ośrodkami". Porozumienie z
państwowym przedsiębiorstwem uzdrowiskowym jest zawierane po zasięgnięciu opinii
organu wykonującego funkcję organu założycielskiego.
2. Porozumienia określają, w szczególności, sposób ustalania należności za
udzielane świadczenia i dokonywania rozliczeń oraz wykaz ośrodków.
3. Zakład, jako zleceniodawca, zawiera z ośrodkami, jako zleceniobiorcami, umowy
o prowadzenie rehabilitacji leczniczej ubezpieczonych.
4. Zakład jest uprawniony do kontroli realizacji zawartych z ośrodkami umów, w
szczególności w zakresie świadczonych usług oraz sposobu wydatkowania
przekazanych środków finansowych.
5. Wpływy otrzymane z Zakładu z tytułu pokrycia części kosztów rehabilitacji
leczniczej w ramach prewencji rentowej jednostki budżetowe przekazują na dochody
budżetowe.
ż 4. Po zakończonej rehabilitacji leczniczej ośrodek sporządza i przesyła do
Zakładu informację o leczeniu rehabilitacyjnym, zawierającą pełne dane o stanie
zdrowia ubezpieczonego, w tym ocenę zdolności do pracy. Wzór informacji o
leczeniu rehabilitacyjnym stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.
ż 5. 1. Ubezpieczony nie ponosi kosztów rehabilitacji leczniczej, realizowanej
zgodnie ze skierowaniem Zakładu.
2. Poniesione przez ubezpieczonego koszty przejazdu na rehabilitację leczniczą
Zakład zwraca do wysokości kosztów przejazdu najtańszym środkiem komunikacji
publicznej.
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimiszewicz
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. (poz. 674)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 6 grudnia 1996 r.
w sprawie nadania statutu Urzędowi Ochrony Państwa.
(Dz. U. Nr 145, poz. 675)
Na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony
Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, Nr 107, poz. 461, z
1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr
34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz.
496) zarządza się, co następuje:
ż 1. Urzędowi Ochrony Państwa nadaje się statut stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
ż 2. Szef Urzędu Ochrony Państwa może, w uzasadnionych wypadkach, za zgodą
Prezesa Rady Ministrów, łączyć, przekształcać lub znosić jednostki organizacyjne
wymienione w statucie.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 grudnia 1996 r.
(poz. 675)
STATUT URZĘDU OCHRONY PAŃSTWA
ż 1. Urząd Ochrony Państwa, zwany dalej "UOP", jest aparatem wykonawczym Szefa
Urzędu Ochrony Państwa, zwanego dalej "Szefem", działającym zgodnie z jego
zarządzeniami, decyzjami, rozkazami, poleceniami i wytycznymi oraz pod jego
bezpośrednim nadzorem i kierownictwem.
ż 2. 1. Szef kieruje UOP bezpośrednio oraz przy pomocy zastępców. Szef może
kierować UOP również przy pomocy dyrektorów zarządów i biur oraz innych
równorzędnych jednostek organizacyjnych UOP.
2. Szef może upoważnić funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1, do podejmowania
decyzji w określonych przez niego sprawach.
ż 3. 1. W skład UOP wchodzą następujące jednostki organizacyjne:
1) Gabinet Szefa,
2) Zarząd Wywiadu,
3) Zarząd Kontrwywiadu,
4) Zarząd Ochrony Ekonomicznych Interesów Państwa,
5) Zarząd Śledczy,
6) Biuro Analiz i Informacji,
7) Biuro Bezpieczeństwa Łączności i Informatyki,
8) Biuro Techniki,
9) Biuro Obserwacji,
10) Biuro Ewidencji i Archiwum,
11) Biuro Prawne,
12) Biuro Finansów,
13) Biuro Kadr i Szkolenia,
14) Biuro Administracyjno-Gospodarcze,
15) Inspektorat Nadzoru, Kontroli i Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
2. W skład UOP wchodzą także delegatury UOP, wydziały zamiejscowe i ośrodki
szkolenia, utworzone na podstawie odrębnych przepisów.
3. Organizację wewnętrzną i zakres zadań jednostek organizacyjnych, o których
mowa w ust. 1 i 2, określa regulamin organizacyjny UOP, nadany przez Szefa.
ż 4. 1. Szef UOP może, w zakresie koniecznym do wykonywania jego ustawowych
zadań, tworzyć oddziały lub zespoły o charakterze stałym lub do wykonania
określonych zadań, ustalając ich skład osobowy, zakres i tryb działania,
zawiadamiając o tym Prezesa Rady Ministrów.
2. Szef może powoływać kolegialne organy doradcze i opiniodawcze, określając ich
nazwę i skład osobowy oraz szczegółowy zakres i tryb działania.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 28 listopada 1996 r.
w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej Państwowego Funduszu
Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.
(Dz. U. z 1996 r Nr 145, poz. 676)
Na podstawie art. 18 ust. 6 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo Budżetowe
(Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i
Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr
89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647) oraz w
związku z art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i
rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych ( Dz. U. Nr 46, poz. 201, Nr 80,
poz. 350 i Nr 110, poz. 472, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 11, poz. 50
i Nr 28, poz. 127, 1995 r. Nr 1, poz. 1, Nr 5, poz. 25 i Nr 120, poz. 577 oraz z
1996 r. Nr 100, poz. 461) zarządza się co następuje:
ż 1. Przepisy rozporządzenia regulują szczegółowe zasady gospodarki finansowej
Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, zwanego dalej
"Funduszem", Działającego na podstawie ustawy z dania 9 maja 1991 r. o
zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych ( DZ. U. Nr 46,
poz. 201, Nr 80, poz. 350 i Nr 110, poz. 472, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993
r. Nr 11, poz. 50 i Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 1, poz. 1. Nr 5, poz. 25, Nr
120, poz. 577 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461), zwaną dalej "ustawą".
ż 2. Podstawą gospodarki finansowej Funduszu jest roczny plan finansowy na dany
rok kalendarzowy, opracowany w trybie przewidzianym dla ustawy budżetowej.
2. Roczny plan finansowy obejmuje:
1) przychody i wydatki określone w ustawie,
2) stan finansowy Funduszu na początek i koniec roku kalendarzowego.
ż 3. Środki pochodzące ze zwolnień bądź zaniechań poboru podatku od towarów i
usług od zakładów pracy chronionej, określony w odrębnych przepisach, przekazane
są tym zakładom, na cele wskazane w ustawie.
ż 4. Podziału nadwyżki środków między przychodami a wydatkami zrealizowanymi w
roku poprzednim, skorygowanej o przyrost lub zmniejszenie stanu należności i
zobowiązań Funduszu na początek i koniec roku, dokonuje, na cele określone w
ustawie, Zarząd Funduszu po uzyskaniu akceptacji Rady Narodowej Funduszu.
ż 5. Warunki umowy pożyczki udzielonej ze Środków Funduszu mogą ulec zmianie,
jeżeli pożyczkobiorcą jest pracodawca i spełnia łącznie następujące warunki:
1) wskaźnik zaniechania osób niepełnosprawnych, w przeliczeniu na pełne etaty,
na koniec miesiąca poprzedzającego dzień złożenia wniosków, wynosi co najmniej
50% zatrudnienia ogółem w przeliczeniu na pełne etaty,
2) liczba osób niepełnosprawnych, w przeliczeniu na pełne etaty, według stanu na
koniec miesiąca poprzedzającego dzień złożenia wniosku, o którym moawa w pkt 1,
nie może być mniejsza niż określona we wniosku o przyznanie pożyczki,
3) wyniki finansowe (stopa brutto) pożyczkobiorcy nie uległy pogorszeniu w
stsunku do informacji zawartej we wniosku o przyznanie pożyczki,
4) Terminowo reguluje swoje zobowiązania wobec Funduszu.
ż 6. Warunki umowy pożyczki udzielonej ze środków Funduszu mogą ulec zmianie,
jeżeli pożyczkobiorcą jest osoba niepełnosprawna, o której mowa w art. 27 ust. 1
ustawy, i przemawiają za tym szczególne względy gospodarcze lub społeczne.
ż 7. 1. Fundusz prowadzi rachunkowość na podstawie przepisów ustawy z dnia 29
września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591).
2. Fundusz sporządza również sprawozdania finansowe według zasad określonych w
odrębnych przepisach.
ż 8. 1. Zarząd Funduszu określa wysokość środków finansowych przekazywanych
wojewódzkim ośrodkom do spraw zatrudnienia i rehabilitacji osób
niepełnosprawnych, zwanym dalej "wojewódzkimi ośrodkami", na realizację
poszczególnych zadań wynikających z ustawy.
2. Zgodę na zmianę przeznaczenia lub wysokości środków na realizację
poszczególnych zadań wyraża Zarząd Funduszu.
3. Wojewódzkie ośrodki otrzymują środki finansowe z Funduszu, w ramach
przyjętego planu finansowego, po rozpatrzeniu zgłaszanych przez nie
zapotrzebowań.
4. Gospodarowanie środkami finansowymi, o których mowa w w ust. 1, realizowane
jest wyłącznie za pośrednictwem wydzielonego rachunku bankowego Funduszu.
ż 9. 1. Wojewódzkie ośrodki przekazują Prezesowi Zarządu Funduszu roczne
sprawozdania finansowe, o których mowa w art. 24 ust. 2 pkt 10 ustawy, po
zakończeniu roku kalendarzowego - w terminie do dnia następnego roku.
2. Sprawozdania, o których mowa w ust. 1, mogą być również przekazywane za
okresy miesięczne, po zakończeniu miesiąca sprawozdawczego - w terminie do dnia
28 lutego następnego miesiąca.
ż 10. Kontrola gospodarowania środkami finansowymi Funduszu w wojewódzkich
ośrodkach może być dokonywana przy udziale przedstawicieli Funduszu.
ż 11. Pełnomocnik do Spraw Osób Niepełnosprawnych, Prezes Krajowego Urzędu Pracy
i Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych mogą zawierać
porozumienia określające sposób realizacji zadań wynikających z ustawy, a
finansowanych ze środków Funduszu.
ż 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: w z. M. Manicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 28 listopada 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia organów właściwych do orzekania
o istotnym ubytku zdolności fizycznych, psychicznych lub umysłowych
ograniczających zdolność do wykonywania pracy zarobkowej, a także o stopniu
zdolności osoby niepełnosprawnej do pracy zarobkowej.
(Dz. U. Nr 145, poz. 677)
Na podstawie art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i
rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46, poz. 201, Nr 80,
poz. 350 i Nr 110, poz. 472, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 11, poz. 50
i Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 1, poz. 1, Nr 5, poz. 25 i Nr 120, poz. 577 oraz
z 1996 r. Nr 100, poz. 461) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 2 października
1991 r. w sprawie określenia organów właściwych do orzekania o istotnym ubytku
zdolności fizycznych, psychicznych lub umysłowych ograniczających zdolność do
wykonywania pracy zarobkowej, a także o stopniu zdolności osoby niepełnosprawnej
do pracy zarobkowej (Dz. U. Nr 90, poz. 406) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. O istotnym ubytku zdolności fizycznych, psychicznych lub umysłowych
ograniczających zdolność do wykonywania pracy zarobkowej, jak również o stałej
lub długotrwałej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym, a także o stopniu
zdolności osoby niepełnosprawnej do wykonywania pracy zarobkowej orzekają
zgodnie z właściwością:
1) obwodowe i wojewódzkie komisje lekarskie do spraw inwalidztwa i zatrudnienia,
działające na podstawie przepisów w sprawie składu komisji lekarskich do spraw
inwalidztwa i zatrudnienia, trybu postępowania, trybu kierowania na badania
przez te komisje oraz szczegółowych zasad ustalania inwalidztwa,
2) wojewódzkie i okręgowe komisje lekarskie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych oraz
wojskowe komisje lekarskie,
3) lekarze rzeczoznawcy i komisje lekarskie Kasy Rolniczego Ubezpieczenia
Społecznego.";
2) po ż 1 dodaje się ż 1a w brzmieniu:
"ż 1a. Dla celów wynikających z przepisów o zatrudnianiu i rehabilitacji
zawodowej osób niepełnosprawnych osoby o stałej albo długotrwałej niezdolności
do pracy w gospodarstwie rolnym uznaje się za niepełnosprawne, z tym że:
1) osoby, którym przysługuje zasiłek pielęgnacyjny, traktuje się jako zaliczone
do I grupy inwalidów,
2) pozostałe osoby traktuje się jako zaliczone do III grupy inwalidów."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: w z. M. Manicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 11 października 1996 r.
o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz ustawy - Prawo
budowlane.
(Dz. U. Nr 146, poz. 680)
Art. 1. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z
1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426 i z 1996 r. Nr 43, poz. 189)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 121:
a) w ż 1 na końcu zdania kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z
zastrzeżeniem ż 4.",
b) ż 2 otrzymuje brzmienie:
"ż 2. Z zastrzeżeniem ż 5 każdorazowo nałożona grzywna nie może przekraczać
kwoty 5 000 zł, a w stosunku do osób prawnych i jednostek organizacyjnych nie
posiadających osobowości prawnej kwoty 25 000 zł.",
c) ż 3 otrzymuje brzmienie:
"ż 3. Grzywny nakładane wielokrotnie nie mogą łącznie przekroczyć kwoty 10 000
zł, a w stosunku do osób prawnych i jednostek organizacyjnych nie posiadających
osobowości prawnej - 100 000 zł.",
d) ż 4 otrzymuje brzmienie:
"ż 4. Jeżeli egzekucja dotyczy spełnienia przez zobowiązanego obowiązku
wynikającego z przepisów prawa budowlanego, grzywna w celu przymuszenia jest
jednorazowa.",
e) po ż 4 dodaje się ż 5 w brzmieniu:
"ż 5. Wysokość grzywny, o której mowa w ż 4, stanowi, w przypadku obowiązku
przymusowej rozbiórki budynku lub jego części, iloczyn powierzchni zabudowy
budynku lub jego części objętego nakazem przymusowej rozbiórki 1/5 ceny 1 m2
powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, ustalonej przez Ministra Gospodarki
Przestrzennej i Budownictwa do obliczania premii gwarancyjnej dla posiadaczy
oszczędnościowych książeczek mieszkaniowych, obowiązującej w kwartale, w którym
grzywna jest nakładana.";
2) w art. 122 w ż 2 w pkt 2 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje
się wyrazy "a w przypadku obowiązku wynikającego z przepisów prawa budowlanego,
będzie orzeczone wykonanie zastępcze";
3) w art. 123 po wyrazach "art. 122" dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem art. 121
ż 4".
Art. 2. W przypadku wszczęcia postępowania egzekucyjnego przed dniem wejścia w
życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 3. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz.
414 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 465 i Nr 106, poz. 496) w art. 83 w ust. 1
kropkę skreśla się i na końcu dodaje się wyrazy "i wchodzących w jego skład
terenowych biur inspekcyjno-kontrolnych."
Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

118--z dnia 10 stycznia 1996 r. o zmianie ustawy - Prawo o
stowarzyszeniach.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

119--z dnia 27 lutego 1996 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu
rozliczeń z bankami z tytułu przejściowego wykupienia ze środków budżetu
państwa odsetek od kredytów mieszkaniowych.
120--z dnia 27 lutego 1996 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu
stosowania oraz sposobu rozliczania umorzeń zadłużenia z tytułu
przejściowego wykupienia ze środków budżetu państwa odsetek od kredytów
mieszkaniowych.
121--z dnia 27 lutego 1996 r. w sprawie warunków objęcia pomocą państwa
spłaty niektórych kredytów mieszkaniowych zaciągniętych do dnia 31 marca
1996 r.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

122--z dnia 1 marca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu
działania, składu osobowego, trybu powoływania oraz organizacji
podatkowych komisji odwoławczych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI

123--z dnia 21 lutego 1996 r. w sprawie zakresu i trybu uzgodnień planów
budowy, przebudowy lub rozbudowy sieci telekomunikacyjnych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 9 grudnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad wynagradzania osób
zajmujących kierownicze stanowiska państwowe.
(Dz. U. Nr 146, poz. 681)
Na podstawie art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób
zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101, z 1982 r.
Nr 31, poz. 214, z 1985 r. Nr 22, poz. 98 i Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 21,
poz. 123, z 1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1991 r. Nr 100, poz. 443, z 1993 r. Nr 1,
poz. 1, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 142, poz. 701 oraz z 1996 r. Nr 73, poz.
350, Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 kwietnia
1995 r. w sprawie szczegółowych zasad wynagradzania osób zajmujących kierownicze
stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 48, poz. 249 i Nr 153, poz. 774 oraz z 1996 r.
Nr 103, poz. 476) w ż 2 w tabeli pierwszej wprowadza się następujące zmiany:
1) w liczbie porządkowej 3 w rubryce 2 po wyrazach "Szef Kancelarii Senatu"
dodaje się wyrazy ", Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów";
2) w liczbie porządkowej 4 w rubryce 2 po wyrazach "zastępca Szefa Kancelarii
Sejmu" dodaje się wyrazy ", zastępca Szefa Kancelarii Senatu";
3) w liczbie porządkowej 5 w rubryce 2 po wyrazach "kierownik urzędu
centralnego" dodaje się wyrazy ", Kierownik Krajowego Biura Wyborczego,
Sekretarz Komitetu Integracji Europejskiej";
4) w liczbie porządkowej 6 w rubryce 2 skreśla się wyrazy "dyrektor generalny",
a po wyrazie "wicewojewoda" stawia się przecinek i dodaje wyrazy "Rzecznik
Ubezpieczonych".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 2 grudnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wysokości opłaty za udzielenie
informacji z rejestru skazanych oraz sposobu jej uiszczania.
(Dz. U. Nr 146, poz. 682)
Na podstawie art. 27 ż 1 pkt 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o
ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr
91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406
oraz z 1996 r. Nr 77, poz. 367) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 27 sierpnia 1993 r. w
sprawie określenia wysokości opłaty za udzielenie informacji z rejestru
skazanych oraz sposobu jej uiszczania (Dz. U. Nr 82, poz. 387 i z 1994 r. Nr
119, poz. 580) wprowadza się następujące zmiany:
1) ż 1 otrzymuje brzmienie:
"ż 1. Wysokość opłaty za udzielenie informacji z rejestru skazanych, zwanej
dalej "opłatą", dotyczącej jednej osoby wynosi 50 zł.";
2) w ż 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) gminy i związki gmin,".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 3 grudnia 1996 r.
w sprawie zasad przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego dla kandydatów do
służby w Straży Granicznej nie mających wykształcenia średniego.
(Dz. U. Nr 146, poz. 684)
Na podstawie art. 31 ust. 3 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży
Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4,
poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr
124, poz. 583) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Celem postępowania kwalifikacyjnego, zwanego dalej "postępowaniem", jest
ustalenie szczególnych predyspozycji kandydatów do służby w Straży Granicznej
nie mających średniego wykształcenia.
2. Postępowanie, o którym mowa w ust. 1, jest dodatkowym w stosunku do czynności
prowadzonych wobec kandydatów do służby w Straży Granicznej, spełniających
pozostałe warunki określone w art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1990
r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z
1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z
1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1996 r. Nr 106,
poz. 496 i Nr 124, poz. 583).
ż 2. 1. Postępowanie wszczyna się na podstawie decyzji komendanta oddziału
(ośrodka szkolenia) Straży Granicznej właściwego do przyjęcia kandydata do
służby. W decyzji tej powołuje się zespół, który przeprowadzi postępowanie.
2. W ramach postępowania przeprowadza się rozmowę kwalifikacyjną, z której
sporządza się protokół.
ż 3. Postępowanie przeprowadza się wobec kandydatów, którzy mają ukończoną
zasadniczą szkołę zawodową, a ponadto powinni posiadać:
1) odbytą służbę kandydacką w Straży Granicznej i kategorię "A" zdolności do
czynnej służby wojskowej,
2) nie ukończone 30 lat życia.
ż 4. W postępowaniu bierze się pod uwagę następujące cechy preferencyjne
kandydatów:
1) posiadanie prawa jazdy kategorii A, B, C niezbędnej na przewidywanym
stanowisku,
2) praktyczne umiejętności zawodowe, zwłaszcza mechanika samochodowego,
3) uprawianie dyscyplin sportowych przydatnych w służbie w Straży Granicznej,
zwłaszcza sportów motorowodnych, taternictwa, strzelectwa, pływania, oraz
posiadanie umiejętności posługiwania się wschodnimi stylami walki.
ż 5. Po zakończeniu postępowania i czynności, o których mowa w ż 1 ust. 2,
komendant oddziału (ośrodka szkolenia) Straży Granicznej przyjmie kandydatów do
służby po uzyskaniu zgody Komendanta Głównego Straży Granicznej.
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych: Z. Siemiątkowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 5 grudnia 1996 r.
w sprawie treści, wzorów i sposobu umieszczania napisów ostrzegających przed
szkodliwością używania tytoniu oraz informacji o zawartości substancji
smolistych i nikotyny, a także w sprawie dopuszczalnej zawartości substancji
szkodliwych w wyrobach tytoniowych i sposobu ustalania ich zawartości.
(Dz. U. Nr 146, poz. 685)
Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed
następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 10,
poz. 55) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Na jednostkowym opakowaniu wyrobów tytoniowych umieszcza się informacje
ostrzegające przed szkodliwością używania tytoniu o treści: "Palenie tytoniu
powoduje raka" oraz "Palenie tytoniu powoduje choroby serca".
2. Na jednostkowym opakowaniu papierosów umieszcza się również informację o
zawartości substancji smolistych i nikotyny w dymie papierosowym o treści
"substancje smoliste: ... mg/papieros; nikotyna: ... mg/papieros". Wyraz
"substancje" może być zastąpiony skrótem "subst." lub "sub.".
ż 2. 1. Informacje, o których mowa w ż 1, umieszcza się:
1) na trwałych elementach opakowania nie ulegających uszkodzeniu lub oddzieleniu
podczas otwierania opakowania i w taki sposób, by były one nieusuwalne i nie
zasłonięte przez inny element graficzny lub jakąkolwiek część opakowania,
2) w prostokątnym polu otoczonym ramką wykonaną linią ciągłą.
2. Teksty informacji, o których mowa w ż 1, oraz ramkę, o której mowa w ż 2 ust.
1 pkt 2, drukuje się w kolorze jednolitym, wysyconym, wyraźnie kontrastującym z
tłem.
3. Wzory i sposób umieszczania informacji, o których mowa w ż 1, określa
załącznik nr 1 do rozporządzenia.
ż 3. 1. Na reklamach wyrobów tytoniowych umieszcza się napis ostrzegający o
szkodliwości używania tytoniu o treści: "Palenie tytoniu powoduje raka i choroby
serca".
2. Napis, o którym mowa w ust. 1, umieszcza się w górnej części reklamy, na
płaszczyźnie stanowiącej 20% powierzchni reklamy, w taki sposób, aby odległości
liter od dolnej i górnej krawędzi tła były nie większe niż 1/2 wysokości liter,
a odległość między wierszami napisu, jeśli jest on dwu- lub trzywierszowy, nie
większa niż wysokość liter.
3. Napis, o którym mowa w ust. 1, drukuje się w kolorze czarnym na białym tle
lub w kolorze białym na czarnym tle, wielkimi literami (wersalikami), czcionką
Avalon lub Arial o grubości stanowiącej 20-25% jej wysokości.
4. Wzory napisu i sposób jego rozmieszczania określa załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
ż 4. 1. Pod ostrzeżeniami, o których mowa w ż 1 ust. 1 oraz w ż 3 ust. 1,
umieszcza się napis: "Minister Zdrowia i Opieki Społecznej".
2. Wzór oraz sposób umieszczania napisu, o którym mowa w ust. 1, określają
załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia.
ż 5. 1. Ustala się dopuszczalną zawartość substancji szkodliwych dla zdrowia w
wyrobach tytoniowych:
terminy obowiązywaniasubstancje smoliste na 1 papierosnikotyna na 1
papieros
w dniu wejścia rozporządzenia w życie20 mg1,8 mg
od 1 lipca 1998 r.15 mg1,5 mg
od 1 lipca 2003 r.12 mg1,2 mg

2. Zawartość substancji, o których mowa w ust. 1, ustala się na podstawie metod
określonych w Polskiej Normie: PN-87/A-99007, a papierosy do badania zawartości
tych substancji pobiera się w sposób zgodny z Polską Normą PN-85/A-99001.
3. Wynik badania zawartości substancji smolistych i nikotyny, uzyskany na
podstawie badań, o których mowa w ust. 2, może różnić się o 15% od deklarowanej
na opakowaniu stosownie do ż 1 ust. 2, jak i od dopuszczalnej na podstawie ż 5
ust. 1.
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym
że ż 1 i 2 wchodzą w życie po upływie 12 miesięcy, a ż 3 - po upływie 4 miesięcy
od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R.J. Żochowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 5
grudnia 1996 r. (poz. 685)
Załącznik nr 1
WZORY I SPOSOBY UMIESZCZANIA INFORMACJI OSTRZEGAJĄCYCH PRZED SZKODLIWOŚCIĄ
UŻYWANIA TYTONIU ORAZ INFORMACJI O ZAWARTOŚCI SUBSTANCJI SMOLISTYCH I NIKOTYNY
NA OPAKOWANIACH JEDNOSTKOWYCH WYROBÓW TYTONIOWYCH
1. Opakowania papierosów:
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Opis:
1. Elementy A i C oznaczają naprzeciwległe największe płaszczyzny opakowania
jednostkowego, których 30% powierzchni otoczone ramką przeznaczone jest na
umieszczenie ostrzeżenia, tj, informacji, o której mowa w ż 1 ust. 1
rozporządzenia.
2. Grubość linii tworzącej ramkę otaczającą ostrzeżenie - 1 mm.
3. Tekst ostrzeżenia drukuje się w wierszach wyśrodkowanych, wielkimi literami
(wersalikami), czcionką o wielkości i kroju zależnym od wielkości opakowania:
1) na opakowaniach o wysokości do 84 mm: Arial, 14 pkt, pogrubioną (bold);
2) na opakowaniach o wysokości 85 mm i więcej: Avalon, 16 pkt, pogrubioną
(bold).
4. Napis "Minister Zdrowia i Opieki Społecznej", przesunięty do prawej krawędzi,
drukuje się czcionką Arial, 8 pkt.
5. Element B oznacza węższą ścianę boczną, na której umieszcza się informację o
zawartości substancji smolistych i nikotyny.
6. Grubość linii tworzącej ramkę w elemencie B - 0,5 mm.
7. Tekst informacji o zawartości substancji smolistych i nikotyny drukuje się:
a) na opakowaniach miękkich czcionką Times Roman, 10 pkt,
b) na pozostałych opakowaniach czcionką Times Roman, 11 pkt.
2. Opakowania tytoniu fajkowego:
2. 1. Torebki foliowe zorientowane poziomo:
A.
Ilustracja
B.
Ilustracja
Opis:
1. Elementy A i B oznaczają naprzeciwległe płaszczyzny torebek foliowych, na
których umieszcza się ostrzeżenia otoczone ramką, tj, informacje, o której mowa
w ż 1 ust. 1 rozporządzenia.
2. Grubość linii tworzącej ramkę otaczającą ostrzeżenie - 1 mm.
3. Tekst ostrzeżenia drukuje się w wierszach wyśrodkowanych, wielkimi literami
(wersalikami), czcionką Arial, 16 pkt, pogrubioną (bold);
4. Napis: "Minister Zdrowia i Opieki Społecznej", przesunięty do prawej
krawędzi, drukuje się czcionką Arial, 8 pkt.
2. 2. Torebki foliowe zorientowane pionowo:
A.
Ilustracja
B.
Ilustracja
Opis:
Do pkt 2. 2 stosuje się opis przedstawiony w pkt 2. 1.
2. 3. Pudełka kartonowe:
A.
Ilustracja
B.
Ilustracja
Opis:
1. Elementy A i B oznaczają największe naprzeciwległe płaszczyzny pudełka, na
których umieszcza się ostrzeżenia otoczone ramką, tj, informacje, o której mowa
w ż 1 ust. 1 rozporządzenia.
2. Grubość linii tworzącej ramkę otaczającą ostrzeżenie - 1 mm.
3. Tekst ostrzeżenia drukuje się w wierszach wyśrodkowanych, wielkimi literami
(wersalikami), czcionką Arial, 15 pkt, pogrubioną (bold);
4. Napis: "Minister Zdrowia i Opieki Społecznej", przesunięty do prawej
krawędzi, drukuje się czcionką Arial, 8 pkt.
2. 4. Inne opakowania tytoniu fajkowego oraz opakowania innych nie wymienionych
wyrobów tytoniowych
Do innych opakowań, dla których niemożliwe jest zastosowanie wzorów
przedstawionych w pkt 2. 1 - 2. 3, stosuje się ogólne zasady określone
niniejszym rozporządzeniem, z tym że:
1) grubość linii tworzącej ramkę nie może być mniejsza niż 0.5 mm,
2) tekst ostrzeżenia drukuje się wielkimi literami (wersalikami), czcionką
Arial, nie mniejszą niż 12 pkt.
3) Napis: "Minister Zdrowia i Opieki Społecznej" umieszcza się pod ostrzeżeniem,
drukując czcionką Arial, nie większą niż 8 pkt.
Załącznik nr 2
WZÓR I SPOSOBY UMIESZCZANIA NAPISU OSTRZEGAJĄCEGO O SZKODLIWOŚCI UŻYWANIA
TYTONIU NA REKLAMACH WYROBÓW TYTONIOWYCH
Rys. A.
Ilustracja
Rys. B.
Ilustracja
Rys. C.
Ilustracja
Opis:
1. Rozłożenie napisu ostrzegającego w 2 lub 3 wierszach dostosowuje się do
wymiarów planszy reklamowej w taki sposób, by w układzie 3-wierszowym nie
pozostawało w pierwszym od góry wierszu więcej wolnego miejsca niż wystarczy do
umieszczenia w nim kolejnego wyrazu z zachowaniem podwójnych odstępów (spacji)
między wyrazami.
Przykład: Jeżeli napis na reklamie byłby projektowany w trzech wierszach, jak na
rys. C, a wobec rzeczywistych wymiarów reklamy w pierwszym od góry wierszu
pozostawałoby wolne miejsce wystarczające do umieszczenia w nim wyrazu
"POWODUJE", to napis rozmieszcza się w dwóch wierszach, jak na rys. B.
2. Napis: "Minister Zdrowia i Opieki Społecznej" umieszcza się pod ostrzeżeniem,
w prawym dolnym rogu, stosując krój czcionki Arial. Wysokość wielkich liter tego
napisu nie może być większa niż połowa wysokości liter w napisie ostrzegającym.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 21 listopada 1996 r.
o zmianie ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych oraz o zmianie
niektórych ustaw.
(Dz. U. Nr 147, poz. 686)
Art. 1. W ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń
socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 i Nr 118, poz. 561) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 1 w ust. 1 wyrazy "w zakładach pracy" zastępuje się wyrazami "przez
pracodawców";
2) w art. 2:
a) w pkt 1 wyrazy "zakłady pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawców",
b) skreśla się pkt 3,
c) w pkt 5 wyrazy "zakład pracy przyznał" zastępuje się wyrazami "pracodawca
przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2,";
3) art. 3 otrzymuje brzmienie:
"Art. 3. 1. Fundusz tworzą, z zastrzeżeniem ust. 2, pracodawcy zatrudniający
powyżej dwudziestu pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.
2. Pracodawcy będący jednostkami organizacyjnymi, które prowadzą gospodarkę
finansową na zasadach określonych w ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo
budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121,
poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr
132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz.
621), tworzą Fundusz bez względu na liczbę zatrudnionych pracowników.
3. Pozostali pracodawcy mogą tworzyć Fundusz na zasadach określonych w ustawie.
4. Pracodawcy, o których mowa w ust. 3, którzy nie utworzyli Funduszu, wypłacają
pracownikom świadczenie urlopowe w wysokości odpisu podstawowego, określonego w
art. 5 ust. 2, 2a i 3 - odpowiedniego do rodzaju zatrudnienia pracownika, z tym
że wysokość świadczenia dla zatrudnionych, o których mowa w art. 5 ust. 2 i 3,
ustala się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy pracownika.
5. Świadczenie urlopowe, o którym mowa w ust. 4, wypłaca pracodawca raz w roku
każdemu pracownikowi korzystającemu w danym roku kalendarzowym z urlopu
wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych.
6. Świadczenie urlopowe, o którym mowa w ust. 4, nie podlega składce na
ubezpieczenie społeczne pracowników.";
4) w art. 4:
a) w ust. 1 po wyrazach "nie będzie tworzony" dodaje się wyrazy "lub że
świadczenie urlopowe nie będzie wypłacane.",
b) skreśla się ust. 2 i oznaczenie ust. 1;
5) w art. 5:
a) w ust. 2 wyrazy "ust. 3" zastępuje się wyrazami "ust. 2a i 3",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Wysokość odpisu podstawowego na jednego pracownika młodocianego wynosi w
pierwszym roku nauki 5%, w drugim roku nauki 6%, a w trzecim roku nauki 7%
przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, o którym mowa w ust. 2.",
c) w ust. 3a wyrazy "w zakładzie pracy zlokalizowanym" zastępuje się wyrazami
"zatrudnionych przez pracodawcę",
d) w ust. 5 wyrazy "Zakłady pracy sprawujące" zastępuje się wyrazami "Pracodawcy
sprawujący",
e) w ust. 6 wyrazy "dla pracowników większości zakładów pracy" zastępuje się
wyrazami "w rozumieniu art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach
zawodowych (Dz. U. Nr 55, poz. 234, z 1994 r. Nr 43, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr
1, poz. 2, Nr 24, poz. 110, Nr 61, poz. 283 i Nr 75, poz. 355)",
f) ust. 8a otrzymuje brzmienie:
"8a. Odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 5, 13 i 14, u pracodawcy tworzą
jeden Fundusz.";
6) w art. 6:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 4 i 5, oraz kwoty wypłaconego
świadczenia urlopowego, o którym mowa w art. 3 ust. 4, obciążają koszty
działalności pracodawcy.",
b) w ust. 2 wyrazy "art. 5 na dany rok kalendarzowy kierownik zakładu pracy"
zastępuje się wyrazami "art. 5, 13 i 14 na dany rok kalendarzowy pracodawca",
c) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Przepisów ust. 2 oraz art. 12 ust. 1 nie stosuje się do pracodawców, o
których mowa w art. 3 ust. 3.",
d) skreśla się ust. 3;
7) po art. 6 dodaje się art. 6a w brzmieniu:
"Art. 6a. 1. Pracodawca, rozpoczynający działalność w roku kalendarzowym,
zobowiązany do utworzenia Funduszu, dokonuje odpisu na Fundusz od następnego
roku kalendarzowego.
2. Do pracodawców, o których mowa w art. 3 ust. 4, przepisy ust. 1 stosuje się
odpowiednio.";
8) w art. 7:
a) w ust. 1 w pkt 7 skreśla się wyrazy "zakładu pracy",
b) w ust. 2 wyrazy "zakładów pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawców";
9) w art. 8 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje
działalności socjalnej oraz zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń
finansowych z Funduszu ustala, z uwzględnieniem ust. 1, pracodawca w regulaminie
uzgodnionym z zakładowymi organizacjami związkowymi. Jeżeli w sprawie regulaminu
organizacje związkowe nie przedstawią wspólnie uzgodnionego stanowiska w
terminie 30 dni, regulamin wprowadza pracodawca. W razie nieuzgodnienia
regulaminu z zakładowymi organizacjami związkowymi w ustalonym przez strony
terminie regulamin wprowadza pracodawca. Pracodawca, którego pracownicy nie są
zrzeszeni w związku zawodowym, regulamin uzgadnia odpowiednio z pracownikiem
wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów.";
10) w art. 9:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Pracodawcy mogą prowadzić wspólną działalność socjalną na warunkach
określonych w umowie. Przepisy art. 8 ust. 2 stosuje się odpowiednio.",
b) skreśla się ust. 2;
11) w art. 10 wyrazy "kierownik zakładu pracy" zastępuje się wyrazem
"pracodawca";
12) w art. 12a w ust. 1 wyrazy "Kto, kierując zakładem pracy lub będąc
odpowiedzialnym" zastępuje się wyrazami "Kto będąc pracodawcą lub będąc
odpowiedzialnym, w imieniu pracodawcy,";
13) art. 21a otrzymuje brzmienie:
"Art. 21a. W rolniczych spółdzielniach produkcyjnych i innych spółdzielniach
zajmujących się produkcją rolną przepisy ustawy mogą być również stosowane do
członków tych spółdzielni. Decyzje w tym zakresie podejmuje walne zgromadzenie
spółdzielni.".
Art. 2. Pracodawcy, którzy utworzyli zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, a z
dniem wejścia w życie niniejszej ustawy nie mają obowiązku tworzenia Funduszu,
wydatkowują zgromadzone na koncie Funduszu środki na zasadach i na cele
określone w ustawie.
Art. 3. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr
43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz.
626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113 i
Nr 87, poz. 395) w art. 23 w ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:
1) pkt 7 otrzymuje brzmienie:
"7) odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika;
kosztem uzyskania przychodów są jednak:
a) podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich
tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy,
b) odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu
świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki
pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na
rachunek Funduszu,";
2) pkt 42 otrzymuje brzmienie:
"42) wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o
zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak
świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu
świadczeń socjalnych,".
Art. 4. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych
(Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2,
Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz.
547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz.
433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704 oraz z 1996 r. Nr 25,
poz. 113, Nr 34, poz. 146 i Nr 90, poz. 405) w art. 16 w ust. 1 wprowadza się
następujące zmiany:
1) pkt 9 otrzymuje brzmienie:
"9) odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika;
kosztem uzyskania przychodów są jednak:
a) podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich
tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy,
b) odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu
świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki
pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na
rachunek Funduszu,";
2) pkt 45 otrzymuje brzmienie:
"45) wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o
zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak
świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu
świadczeń socjalnych,".
Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

16--z dnia 21 listopada 1995 r. w sprawie warunków wydawania zezwoleń na
działalność związaną z wykorzystywaniem energii atomowej.
17--z dnia 28 listopada 1995 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej
"Zasłużony dla Wynalazczości", ustalenia jej wzoru oraz zasad i trybu
nadawania, a także noszenia.
18--z dnia 3 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania
kredytów na cele rolnicze.
19--z dnia 3 stycznia 1996 r. uchylające rozporządzenie w sprawie zakazu
obrotu towarowego z Federalną Republiką Jugosławii (Serbią i Czarnogórą).
20--z dnia 3 stycznia 1996 r. w sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń
obrotu towarowego obejmujących obszary Republiki Bośni i Hercegowiny
będące pod kontrolą sił zbrojnych Serbów Bośniackich.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

21--z dnia 3 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia szczegółowych zasad ustalania wysokości jednorazowego
odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy rolniczej i chorób zawodowych
oraz zasiłku chorobowego.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

22--z dnia 22 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia sądów rejonowych prowadzących księgi wieczyste oraz obszarów
ich właściwości miejscowej.
23--z dnia 22 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustalenia zakresów właściwości miejscowej istniejących kolegiów do spraw
wykroczeń oraz powołania kolegiów do spraw wykroczeń przy Sądach
Rejonowych w Muszynie, Ostrzeszowie i Tychach.
24--z dnia 29 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
utworzenia sądów wojewódzkich i sądów rejonowych oraz ustalenia ich
siedzib i obszarów właściwości.
25--z dnia 3 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
utworzenia sądów gospodarczych w sądach wojewódzkich i sądach rejonowych
oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW

26--z dnia 28 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wynagradzania i przyznawania innych świadczeń pracownikom Krajowej Szkoły
Administracji Publicznej.
27--z dnia 5 stycznia 1996 r. w sprawie nadania osobowości prawnej
Katolickiemu Stowarzyszeniu Młodzieży Diecezji Łowickiej.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

EUROPEJSKA KONWENCJA

134--o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń dotyczących pieczy nad dzieckiem
oraz o przywracaniu pieczy nad dzieckiem, sporządzona w Luksemburgu dnia
20 maja 1980 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

135--z dnia 9 stycznia 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą
Polską Europejskiej konwencji o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń
dotyczących pieczy nad dzieckiem, sporządzonej w Luksemburgu dnia 20 maja
1980 r.

ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

136--z dnia 15 marca 1996 r. w sprawie wprowadzenia i odwołania czasu
letniego w roku 1996 i 1997.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

137--z dnia 12 marca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania Rzecznika
Ubezpieczonych oraz pracowników Biura Rzecznika Ubezpieczonych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI

138--z dnia 16 lutego 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad postępowania w
zakresie korzystania ze środków łączności przez przedstawicielstwa
dyplomatyczne, misje i organizacje międzynarodowe.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

139--z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie ustawy o przejęciu majątku byłej
Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.
140--z dnia 14 grudnia 1995 r. o ustanowieniu Medalu "Siły Zbrojne w
Służbie Ojczyzny".

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

141--z dnia 7 marca 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu
sprzedaży osobnych kwater stałych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW

142--z dnia 13 marca 1996 r. w sprawie nadania osobowości prawnej
Katolickiemu Stowarzyszeniu Niepełnosprawnych Diecezji Siedleckiej z
siedzibą w Żelechowie.

OBWIESZCZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH

143--z dnia 12 lutego 1996 r. w sprawie publikacji załączników do
Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (WTO).

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

PROTOKÓŁ

149--zmieniający Jednolitą konwencję o środkach odurzających z 1961 r.,
sporządzony w Genewie dnia 25 marca 1972 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

150--z dnia 7 listopada 1995 r. w sprawie przystąpienia Rzeczypospolitej
Polskiej do Protokołu zmieniającego Jednolitą konwencję o środkach
odurzających z 1961 r., sporządzonego w Genewie dnia 25 marca 1972 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

151--z dnia 12 marca 1996 r. w sprawie nieodpłatnego zbycia udziałów
Skarbu Państwa w spółce FSO Motor Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie na
rzecz pracowników Fabryki Samochodów Osobowych w Warszawie.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

152--z dnia 18 marca 1996 r. w sprawie wysokości procentu składki
wnoszonej przez zakłady ubezpieczeń na rzecz Ubezpieczeniowego Funduszu
Gwarancyjnego oraz terminów wpłat oddzielnie dla ubezpieczeń określonych w
dziale I i II.
153--z dnia 18 marca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz
od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

TRZECI PROTOKÓŁ DODATKOWY

154--sporządzony w Hamburgu dnia 27 lipca 1984 r. do Konstytucji
Światowego Związku Pocztowego, sporządzonej w Wiedniu dnia 10 lipca 1964
r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

155--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie ratyfikacji przez Polskę
Trzeciego protokołu dodatkowego, sporządzonego w Hamburgu dnia 27 lipca
1984 r., do Konstytucji Światowego Związku Pocztowego, sporządzonej w
Wiedniu dnia 10 lipca 1964 r.

CZWARTY PROTOKÓŁ DODATKOWY

156--sporządzony w Waszyngtonie dnia 14 grudnia 1989 r. do Konstytucji
Światowego Związku Pocztowego, sporządzonej w Wiedniu dnia 10 lipca 1964
r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

157--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą
Polską Czwartego protokołu dodatkowego, sporządzonego w Waszyngtonie dnia
14 grudnia 1989 r., do Konstytucji Światowego Związku Pocztowego,
sporządzonej w Wiedniu dnia 10 lipca 1964 r.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA

158--z dnia 14 marca 1996 r. w sprawie sposobu podziału oraz szczegółowych
zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji dla spółdzielni
mieszkaniowych w 1996 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

UMOWA

169--między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Austrii o
ekwiwalencji w szkolnictwie wyższym, sporządzona w Wiedniu dnia 23
stycznia 1995 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

170--z dnia 22 stycznia 1996 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Austrii o ekwiwalencji
w szkolnictwie wyższym, sporządzonej w Wiedniu dnia 23 stycznia 1995 r.

OBWIESZCZENIE MINISTRA FINANSÓW

171--z dnia 28 lutego 1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu
rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie odliczeń od dochodu wydatków
inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

28--z dnia 3 stycznia 1996 r. w sprawie Drawieńskiego Parku Narodowego.
29--z dnia 3 stycznia 1996 r. w sprawie Świętokrzyskiego Parku Narodowego.

30--z dnia 3 stycznia 1996 r. w sprawie Wolińskiego Parku Narodowego.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

31--z dnia 29 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
zakresu, organizacji oraz form opieki zdrowotnej nad uczniami.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

172--z dnia 2 kwietnia 1996 r. uchylające rozporządzenie w sprawie
ustanowienia czasowego ograniczenia wywozu cementu.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI

173--z dnia 15 marca 1996 r. w sprawie warunków korzystania z usług
pocztowych o charakterze powszechnym.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ

174--z dnia 29 marca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dozoru i
kontroli celnej oraz poboru opłat.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

175--z dnia 18 stycznia 1996 r. o zmianie ustawy o jednostkach
badawczo-rozwojowych.
176--z dnia 16 lutego 1996 r. o przystąpieniu Rzeczypospolitej Polskiej do
Poprawek londyńskich oraz Poprawek kopenhaskich do Protokołu
Montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową.
177--z dnia 16 lutego 1996 r. o zmianie ustawy o działalności
gospodarczej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

178--z dnia 22 marca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku
akcyzowego.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

179--z dnia 28 marca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzaju
stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie
następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania konkursu.

OBWIESZCZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

180--z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu
rozporządzenia w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach opieki
zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu
przeprowadzania konkursu.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

181--z dnia 2 kwietnia 1996 r. w sprawie wyrażenia zgody na prywatyzację
przedsiębiorstwa państwowego Państwowa Wytwórnia Papierów Wartościowych w
Warszawie.
182--z dnia 2 kwietnia 1996 r. w sprawie zatwierdzenia statutu Polskiego
Czerwonego Krzyża.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

183--z dnia 3 kwietnia 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników
Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI

184--z dnia 29 marca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
zwolnienia od obowiązku uzyskiwania koncesji oraz zezwoleń
telekomunikacyjnych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

185--z dnia 4 kwietnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia szczegółowych zasad ustalania wysokości jednorazowego
odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy rolniczej i chorób zawodowych
oraz zasiłku chorobowego.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

186--z dnia 4 kwietnia 1996 r. w sprawie szczegółowego zakresu zadań i
zasad organizacji policji sądowej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ

187--z dnia 1 kwietnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
właściwości urzędów celnych uprawnionych do orzekania i prowadzenia
dochodzenia w postępowaniu karnym skarbowym.

UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

188--z dnia 26 marca 1996 r. w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej
wykładni art. 26 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

189--z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego,
rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i Prawo o
postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania administracyjnego, ustawy o
kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych innych ustaw.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

198--z dnia 15 marca 1996 r. o zmianie ustawy o nabywaniu nieruchomości
przez cudzoziemców.
199--z dnia 29 marca 1996 r. o zmianie ustawy o spółkach z udziałem
zagranicznym oraz o zmianie niektórych ustaw.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA

200--z dnia 4 kwietnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.


ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

201--z dnia 9 kwietnia 1996 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu
oddawania w najem lokali mieszkalnych pracownikom zatrudnionym w
jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej oraz
zwalniania tych lokali.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

202--z dnia 15 kwietnia 1996 r. w sprawie zwrotu kosztów dojazdu do pracy
i zakwaterowania osobom, które podjęły zatrudnienie, staż lub szkolenie
poza miejscem stałego zamieszkania.
203--z dnia 15 kwietnia 1996 r. w sprawie szczegółowych warunków odbywania
u pracodawcy stażu przez bezrobotnego absolwenta.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

204--z dnia 15 kwietnia 1996 r. w sprawie organizacji, sposobu wydawania i
rozpowszechniania oraz podstawy ustalania ceny numerów Monitora Sądowego i
Gospodarczego i wysokości opłat za zamieszczenie w nim ogłoszenia lub
obwieszczenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

212--z dnia 12 marca 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad wydawania
zezwoleń na dopuszczenie środków ochrony roślin do obrotu i stosowania.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

215--z dnia 10 kwietnia 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki
finansowej Wojskowej Agencji Mieszkaniowej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

216--z dnia 15 kwietnia 1996 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów
ustawy o nasiennictwie.
217--z dnia 15 kwietnia 1996 r. w sprawie niektórych opłat i wynagrodzeń
stosowanych w nasiennictwie.

UCHWAŁA SĄDU NAJWYŻSZEGO

218--z dnia 15 kwietnia 1996 r. w sprawie ważności referendum o
powszechnym uwłaszczeniu obywateli, przeprowadzonego w dniu 18 lutego 1996
r. na podstawie zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29
listopada 1995 r., oraz referendum o niektórych kierunkach wykorzystania
majątku państwowego, przeprowadzonego w dniu 18 lutego 1996 r. na
podstawie uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 grudnia 1995
r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

219--z dnia 23 kwietnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
oznaczania wyrobów znakami akcyzy.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

220--z dnia 15 kwietnia 1996 r. w sprawie określenia wykazu towarów
rolnych przywożonych z zagranicy, na które mogą być nałożone opłaty celne
dodatkowe.
221--z dnia 15 kwietnia 1996 r. w sprawie określenia wielkości progowych i
ceny progu dla towarów rolnych przywożonych z zagranicy.
222--z dnia 25 kwietnia 1996 r. w sprawie zarządzenia pierwszych wyborów
walnych zgromadzeń izb rolniczych w województwach poznańskim i
bialskopodlaskim.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

223--z dnia 12 kwietnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych zasad waloryzacji policyjnych emerytur i rent.
224--z dnia 16 kwietnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
umundurowania strażaków Państwowej Straży Pożarnej.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

225--z dnia 29 lutego 1996 r. o ratyfikacji Statutu Międzynarodowego
Centrum Inżynierii Genetycznej i Biotechnologii.

TRAKTAT

226--o przyjaźni i współpracy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką
Włoską, sporządzony w Warszawie dnia 11 października 1991 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

227--z dnia 31 stycznia 1996 r. w sprawie wymiany dokumentów
ratyfikacyjnych Traktatu o przyjaźni i współpracy między Rzecząpospolitą
Polską a Republiką Włoską, sporządzonego w Warszawie dnia 11 października
1991 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

228--z dnia 23 kwietnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu
legitymowania, zatrzymywania osób, dokonywania kontroli osobistej oraz
przeglądania bagaży i sprawdzania ładunku przez policjantów.
229--z dnia 30 kwietnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania
kredytów na cele rolnicze.
230--z dnia 7 maja 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
niektóre paliwa przywożone z zagranicy.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

231--z dnia 19 kwietnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wysokości opłat kancelaryjnych w sprawach cywilnych.
232--z dnia 23 kwietnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia wysokości wpisów w sprawach cywilnych.

UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

233--z dnia 16 kwietnia 1996 r. w sprawie ustalenia powszechnie
obowiązującej wykładni art. 2 ust. 1 lit. e) dekretu Polskiego Komitetu
Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy
rolnej.

OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

234--z dnia 25 kwietnia 1996 r. o sprostowaniu błędów.

OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

235--z dnia 23 kwietnia 1996 r. o utracie mocy obowiązującej art. 24 ust.
3 i art. 28 w zakresie dotyczącym art. 24 ust. 3 ustawy o restrukturyzacji
finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw.
236--z dnia 26 kwietnia 1996 r. o utracie mocy obowiązującej art. 8 ust. 2
ustawy o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez
przedsiębiorstwa państwowe.
237--z dnia 26 kwietnia 1996 r. o utracie mocy obowiązującej art. 35 ust.
2 ustawy budżetowej na rok 1995.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

PROTOKÓŁ

240--sporządzony w Warszawie dnia 17 maja 1994 r. zmieniający Umowę między
Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Danii w
sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od
dochodu i majątku, podpisaną w Kopenhadze dnia 6 kwietnia 1976 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

241--z dnia 29 stycznia 1996 r. w sprawie wejścia w życie Protokołu
sporządzonego w Warszawie dnia 17 maja 1994 r., zmieniającego Umowę między
Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Danii w
sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od
dochodu i majątku, podpisaną w Kopenhadze dnia 6 kwietnia 1976 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

242--z dnia 23 kwietnia 1996 r. w sprawie wytycznych realizacji budżetu
państwa w zakresie rozliczeń między budżetami wojewodów z tytułu zwrotu
wydatków na refundację za leki dla osób uprawnionych, które zrealizowały
receptę poza województwem, w którym zameldowane są na pobyt stały.
243--z dnia 23 kwietnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów
celnych na niektóre towary przywożone z zagranicy do budowy Systemu
Gazociągów Tranzytowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ

244--z dnia 24 kwietnia 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad i kryteriów
rozdziału limitu zatrudnienia pracowników polskich w celu realizacji umów
o dzieło przez polskie podmioty gospodarcze w Republice Federalnej
Niemiec.

OBWIESZCZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

245--z dnia 8 maja 1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy
o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

252--z dnia 30 kwietnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wynagrodzenia i świadczeń przysługujących pracownikom polskich placówek
dyplomatycznych i urzędów konsularnych.
253--z dnia 30 kwietnia 1996 r. w sprawie trybu i warunków przyznawania
dotacji z budżetu państwa na dofinansowanie inwestycji infrastrukturalnych
realizowanych w systemie robót publicznych jako zadania własne gmin
zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym.
254--z dnia 7 maja 1996 r. w sprawie określenia terminów składania
wniosków, zasad podziału i trybu przekazywania dotacji budżetowej na
restrukturyzację zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

255--z dnia 30 kwietnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz
świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę
zastępczą.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

256--z dnia 29 kwietnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia organów uprawnionych do prowadzenia dochodzeń oraz wnoszenia i
popierania oskarżenia w postępowaniu uproszczonym, jak również zakresu
spraw im zleconych.

OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

257--z dnia 8 maja 1996 r. o utracie mocy obowiązującej art. 39 ust. 2 pkt
2-4 i art. 45 ust. 3 ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach
mieszkaniowych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

258--z dnia 10 kwietnia 1996 r. w sprawie zasad postępowania w sprawach o
naruszenie dyscypliny budżetowej.
259--z dnia 7 maja 1996 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu
udzielania premii gwarancyjnej, a także jej zwrotu oraz trybu rozliczeń z
bankami z tytułu refundacji wypłaconych premii.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

260--z dnia 14 maja 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie proporcji
podziału między banki regionalne obligacji restrukturyzacyjnych na
restrukturyzację wierzytelności zrzeszonych w nich banków spółdzielczych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

261--z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym.

262--z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy o regionalnych izbach
obrachunkowych.

KONWENCJA

263--sporządzona w Bernie dnia 19 września 1979 r. o ochronie gatunków
dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

264--z dnia 31 stycznia 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą
Polską Konwencji o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej
oraz ich siedlisk, sporządzonej w Bernie dnia 19 września 1979 r.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

265--z dnia 11 maja 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku
akcyzowego.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

266--z dnia 15 maja 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie organów
wojskowych właściwych do wydawania zaświadczeń żołnierzom zastępczej
służby wojskowej przymusowo zatrudnianym w kopalniach węgla,
kamieniołomach i zakładach wydobywania rud uranu oraz trybu postępowania
przed tymi organami.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

267--z dnia 29 marca 1996 r. o zmianie ustawy o zaspokajaniu ze środków
Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych niektórych świadczeń
przysługujących emerytom i rencistom.
268--z dnia 25 kwietnia 1996 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu
nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa.
269--z dnia 25 kwietnia 1996 r. o zmianie ustawy o Policji oraz ustawy o
Urzędzie Ochrony Państwa.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ

270--z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie algorytmu rozdziału między gminy
subwencji na zadania oświatowe.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

271--z dnia 21 maja 1996 r. w sprawie zarządzenia pierwszych wyborów
walnych zgromadzeń izb rolniczych w województwach koszalińskim i
szczecińskim.
272--z dnia 21 maja 1996 r. w sprawie zarządzenia pierwszych wyborów
walnego zgromadzenia izby rolniczej w województwie kieleckim.
273--z dnia 21 maja 1996 r. w sprawie zarządzenia pierwszych wyborów
walnego zgromadzenia izby rolniczej w województwie lubelskim.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

39--z dnia 9 listopada 1995 r. o zmianie ustawy - Kodeks morski.
40--z dnia 29 listopada 1995 r. o ratyfikacji Porozumienia europejskiego w
sprawie osób uczestniczących w postępowaniu przed Europejską Komisją oraz
Europejskim Trybunałem Praw Człowieka.
41--z dnia 1 grudnia 1995 r. zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o
samorządzie terytorialnym.
42--z dnia 22 grudnia 1995 r. o wydawaniu Monitora Sądowego i
Gospodarczego.
43--z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie rozporządzenia Prezydenta
Rzeczypospolitej - Kodeks handlowy i niektórych innych ustaw.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

274--z dnia 28 maja 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kwot
wynagrodzenia za pracę wolnych od potrąceń z innych tytułów niż
świadczenia alimentacyjne.
275--z dnia 28 maja 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wspólnej
odpowiedzialności materialnej pracowników za powierzone mienie.
276--z dnia 28 maja 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków
odpowiedzialności materialnej pracowników za szkodę w powierzonym mieniu.
277--z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie urlopów i zasiłków wychowawczych.
278--z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie przygotowania zawodowego
młodocianych i ich wynagradzania.
279--z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów.

280--z dnia 28 maja 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie uprawnień
pracowniczych osób wykonujących pracę nakładczą.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

281--z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania
nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy.
282--z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy
oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

283--z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej.

ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

284--z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie powołania Międzyresortowej Komisji
do Spraw Najwyższych Dopuszczalnych Stężeń i Natężeń Czynników Szkodliwych
dla Zdrowia w Środowisku Pracy.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

292--z dnia 21 maja 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wieku
emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników
zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.
293--z dnia 21 maja 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie odliczeń
od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego w
gminach zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym.
294--z dnia 21 maja 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie odliczeń
od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego.
295--z dnia 21 maja 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji
Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji.
296--z dnia 21 maja 1996 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu
postępowania przy użyciu broni palnej przez policjantów.
297--z dnia 21 maja 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych zasad i warunków użycia oddziałów i pododdziałów Policji
oraz Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w razie zagrożenia
bezpieczeństwa lub niebezpiecznego zakłócenia porządku publicznego oraz
zasad użycia broni palnej przez te jednostki.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

298--z dnia 20 maja 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
zaliczenia niektórych cieków wodnych do urządzeń melioracji wodnych
podstawowych.
299--z dnia 24 maja 1996 r. w sprawie zarządzenia pierwszych wyborów
walnego zgromadzenia izby rolniczej w województwie słupskim.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

300--z dnia 16 maja 1996 r. w sprawie określenia przedmiotów należących do
rolnika prowadzącego gospodarstwo, które nie podlegają egzekucji sądowej.
301--z dnia 24 maja 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
utworzenia sądów pracy i ubezpieczeń społecznych (wydziałów pracy i
ubezpieczeń społecznych) w sądach wojewódzkich i sądów pracy (wydziałów
pracy) w sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów
właściwości.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

302--z dnia 17 maja 1996 r. w sprawie orzekania o czasowej niezdolności do
pracy.

UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

303--z dnia 24 kwietnia 1996 r. w sprawie ustalenia powszechnie
obowiązującej wykładni art. 4 ust. 2 i 5 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o
partiach politycznych.
304--z dnia 30 kwietnia 1996 r. w sprawie ustalenia powszechnie
obowiązującej wykładni art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o
uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za
działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, w brzmieniu
nadanym ustawą z dnia 20 lutego 1993 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

305--z dnia 14 maja 1996 r. w sprawie utworzenia Parku Narodowego "Bory
Tucholskie".
306--z dnia 14 maja 1996 r. w sprawie Karkonoskiego Parku Narodowego.
307--z dnia 14 maja 1996 r. w sprawie Pienińskiego Parku Narodowego.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI

308--z dnia 27 maja 1996 r. w sprawie sposobu wykonywania ustawowego prawa
zastawu na przesyłkach pocztowych.
309--z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie reklamacji usług telekomunikacyjnych
o charakterze powszechnym.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

310--z dnia 24 maja 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
utworzenia oraz ustalenia siedzib i terytorialnego zasięgu działania
wojewódzkich sztabów wojskowych i wojskowych komend uzupełnień.
311--z dnia 27 maja 1996 r. w sprawie zakresu, szczegółowych zasad i trybu
korzystania ze świadczeń socjalnych przez osoby uprawnione do wojskowego
zaopatrzenia emerytalnego oraz członków ich rodzin.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

312--z dnia 23 maja 1996 r. w sprawie przewozu osób i bagażu.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

313--z dnia 22 maja 1996 r. w sprawie ogólnych wymagań sanitarnych przy
przewozie środków spożywczych, używek i substancji dodatkowych
dozwolonych.

UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

314--z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie wykładni art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy
z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych w związku z
art. 8 i art. 11 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych.

OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

315--z dnia 30 maja 1996 r. o utracie mocy obowiązującej art. 86 ustawy o
Najwyższej Izbie Kontroli.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

316--z dnia 28 maja 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia stanowisk i funkcji uprawniających do otrzymania paszportów
dyplomatycznych oraz paszportów służbowych Ministerstwa Spraw
Zagranicznych, trybu ich przechowywania oraz zakresu czynności konsula w
sprawach paszportowych.
317--z dnia 11 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia dodatkowych
kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z zagranicy do
eksploatacji statków morskich.
318--z dnia 11 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia dodatkowego
kontyngentu celnego na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI

319--z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie określenia warunków zatrudniania i
powierzania innej pracy zarobkowej cudzoziemcom w ramach usług
artystycznych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

320--z dnia 27 maja 1996 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów
ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW OBRONY NARODOWEJ ORAZ ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

321--z dnia 3 czerwca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
świadczeń zdrowotnych dla żołnierzy, członków ich rodzin oraz emerytów i
rencistów wojskowych i członków ich rodzin.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

322--z dnia 23 maja 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie obowiązku
stosowania Polskich Norm.
323--z dnia 23 maja 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie obowiązku
stosowania norm branżowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

324--z dnia 29 maja 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie środków
odurzających i psychotropowych oraz nadzoru nad tymi środkami.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

OBWIESZCZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ

329--z dnia 16 maja 1996 r w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy
o systemie oświaty.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

44--z dnia 9 listopada 1995 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej
żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

45--z dnia 12 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
przeprowadzania badań lekarskich pracowników.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

347--z dnia 30 maja 1996 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie
Sądownictwa.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

348--z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Słowenii.
349--z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od
niektórych zbóż przywożonych z zagranicy.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

355--z dnia 10 maja 1996 r. o zmianie ustawy o zwrocie majątku utraconego
przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu
wojennego oraz o zmianie ustawy o związkach zawodowych.
356--z dnia 30 maja 1996 r. o uposażeniu byłego Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej.
357--z dnia 31 maja 1996 r. o zmianie ustawy o zobowiązaniach podatkowych
oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I
LEŚNICTWA

358--z dnia 27 czerwca 1996 r. w sprawie sposobu i trybu przeprowadzania
egzaminu ze znajomości zasad wykonywania polowania i ochrony przyrody dla
osób zatrudnionych przez organizatora usług turystycznych obejmujących
polowania.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

359--z dnia 25 czerwca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach:
białostockim, bielskim, ciechanowskim, częstochowskim, katowickim,
kieleckim, krośnieńskim, łomżyńskim, nowosądeckim, ostrołęckim, pilskim,
piotrkowskim, poznańskim, przemyskim, siedleckim, sieradzkim, suwalskim,
rzeszowskim, tarnowskim i zielonogórskim.
360--z dnia 26 czerwca 1996 r. w sprawie okresowych ograniczeń oraz zakazu
ruchu niektórych pojazdów na drogach.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ

361--z dnia 24 czerwca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia siedzib oraz właściwości miejscowej i rzeczowej urzędów
celnych.

UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

362--z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej
wykładni art. 105 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

367--z dnia 10 maja 1996 r. o zmianie ustaw o prokuraturze, o Sądzie
Najwyższym, o Trybunale Konstytucyjnym oraz ustawy - Prawo o ustroju sądów
powszechnych i ustawy - Prawo o adwokaturze.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

368--z dnia 1 lipca 1996 r. w sprawie utworzenia Narwiańskiego Parku
Narodowego.

ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

369--z dnia 1 lipca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad i
wysokości wynagrodzenia wojewódzkich komisarzy wyborczych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ

372--z dnia 24 czerwca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wynagradzania nauczycieli akademickich.
373--z dnia 24 czerwca 1996 r. w sprawie stanowisk pracy oraz zasad
wynagradzania pracowników szkół wyższych nie będących nauczycielami
akademickimi.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

374--z dnia 1 lipca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad i
trybu upoważniania niektórych pracowników stacji
sanitarno-epidemiologicznych do wykonywania w imieniu państwowych
inspektorów sanitarnych określonych czynności kontrolnych i wydawania
decyzji.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

46--z dnia 16 stycznia 1996 r. w sprawie świadczeń przysługujących
pracownikom urzędów państwowych przeniesionym do pracy w innej
miejscowości.
47--z dnia 16 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
prowadzenia rejestru jednostek badawczo-rozwojowych.
48--z dnia 16 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia wykazu towarów i usług, na które ustala się ceny urzędowe.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW SPRAW WEWNĘTRZNYCH I SPRAW ZAGRANICZNYCH

49--z dnia 29 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie o szczegółowych
zasadach i trybie postępowania w sprawach cudzoziemców oraz o wzorach
dokumentów dla cudzoziemców.

OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

50--z dnia 23 stycznia 1996 r. o sprostowaniu błędów.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

378--z dnia 24 czerwca 1996 r. w sprawie wysokości stawek dotacji dla
rolnictwa oraz szczegółowych zasad i trybu ich udzielania w 1996 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

379--z dnia 28 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu
do Spraw Realizacji Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego.
380--z dnia 4 lipca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania
statutu organizacyjnego Ministerstwu Spraw Wewnętrznych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

381--z dnia 3 lipca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłaty
skarbowej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ

382--z dnia 5 lipca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu
rozdysponowania kontyngentów oraz postępowania w sprawach wydawania
pozwoleń na wywóz i przywóz w obrocie towarowym z zagranicą.

ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI

383--z dnia 27 czerwca 1996 r. w sprawie opłat abonamentowych za używanie
odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

395--z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom
deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III
Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich.
396--z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

400--z dnia 31 maja 1996 r. o wyłączeniu niektórych ustaw o amnestii i
abolicji wobec sprawców niektórych przestępstw, nie ściganych z przyczyn
politycznych w latach 1944-1989.
401--z dnia 5 lipca 1996 r. zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o
samorządzie terytorialnym oraz niektórych innych ustaw.
402--z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

403--z dnia 11 lipca 1996 r. w sprawie trybu gospodarowania przekazanymi
Policji środkami finansowymi uzyskanymi przez Skarb Państwa tytułem
przepadku rzeczy pochodzących z ujawnionych przez Policję przestępstw
przeciwko mieniu, gospodarczych i skarbowych oraz zasad przyznawania
nagród z tych środków.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

51--z dnia 29 grudnia 1995 r. w sprawie zasad umieszczania osób
uprawnionych do wojskowego zaopatrzenia emerytalnego oraz członków ich
rodzin w domu emeryta wojskowego.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

52--z dnia 4 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

53--z dnia 27 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
umundurowania policjantów.

OBWIESZCZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH

54--z dnia 4 grudnia 1995 r. w sprawie publikacji załączników do
Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (WTO).

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

409--z dnia 4 lipca 1996 r. o zmianie ustaw o podatku rolnym, o lasach, o
podatkach i opłatach lokalnych oraz o ochronie przyrody.
410--z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

411--z dnia 18 lipca 1996 r. w sprawie wytycznych realizacji budżetu
państwa w 1996 r. w zakresie dotacji dla gmin na dofinansowanie wypłat
dodatków mieszkaniowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I
LEŚNICTWA

412--z dnia 12 lipca 1996 r. w sprawie zakresu i wzoru ewidencji skupu
zwierzyny żywej, tusz zwierzyny i ich części.
413--z dnia 12 lipca 1996 r. w sprawie rodzaju dokumentów i zakresu
informacji wymaganych przy składaniu wniosku o udzielenie koncesji
określonych prawem łowieckim.

UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

414--z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie ustalenia powszechnie
obowiązującej wykładni art. 23 ust. 4 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o
gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

421--z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy
ekonomicznej w województwie suwalskim.
422--z dnia 2 lipca 1996 r. w sprawie programu badań statystycznych
statystyki publicznej na rok 1997.
423--z dnia 16 lipca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
dokumentów stwierdzających tożsamość.
424--z dnia 16 lipca 1996 r. w sprawie Białowieskiego Parku Narodowego.
425--z dnia 30 lipca 1996 r. w sprawie wysokości opłaty ryczałtowej za
leki podstawowe i recepturowe.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

426--z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania
Ministra Obrony Narodowej.
427--z dnia 16 lipca 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego na
przywóz niektórych pojazdów samochodowych pochodzących z krajów i regionów
rozwijających się.
428--z dnia 16 lipca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wynagrodzeń prokuratorów oraz asesorów i aplikantów prokuratury.
429--z dnia 16 lipca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowego zakresu działania i organizacji Urzędu do Spraw Kombatantów
i Osób Represjonowanych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

430--z dnia 11 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i
przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla niektórych
pracowników cywilnych więziennictwa.
431--z dnia 12 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i
przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników
Ochotniczych Hufców Pracy.
432--z dnia 18 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i
przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników Centrum
Badania Opinii Społecznej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ

433--z dnia 24 lipca 1996 r. w sprawie sposobu rozdysponowania kontyngentu
celnego na przywóz niektórych pojazdów samochodowych pochodzących z krajów
i regionów rozwijających się.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

444--z dnia 30 lipca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wynagradzania pracowników samorządowych.

ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

445--z dnia 30 lipca 1996 r. w sprawie wyborów przedterminowych Rady Gminy
w Chojnowie.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I
LEŚNICTWA

446--z dnia 26 czerwca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia rodzajów inwestycji szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi
oraz ocen oddziaływania na środowisko.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

447--z dnia 18 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i
przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników
zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w
zakresie ochrony środowiska, zasobów naturalnych i leśnictwa.
448--z dnia 19 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i
przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników
zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej prowadzonych
przez organy administracji rządowej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ

449--z dnia 30 lipca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu
zwrotu należności celnych pobranych od towarów przywiezionych z zagranicy
i zużytych przy wyrobie towarów wywiezionych w obrocie towarowym z
zagranicą.
450--z dnia 30 lipca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu
powoływania komisji egzaminacyjnej i przeprowadzania egzaminu
kwalifikacyjnego dla osób ubiegających się o prawo do wykonywania
czynności agencji celnej oraz wysokości opłat egzaminacyjnych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

451--z dnia 16 lipca 1996 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu Spraw
Zagranicznych.

ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

452--z dnia 30 lipca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
utworzenia okręgowych urzędów górniczych oraz ustalenia ich siedzib i
właściwości miejscowej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

453--z dnia 18 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i
przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników
zatrudnionych w niektórych jednostkach państwowej sfery budżetowej.
454--z dnia 26 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników
zatrudnionych w niektórych jednostkach organizacyjnych sfery budżetowej
resortu spraw wewnętrznych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

455--z dnia 2 sierpnia 1996 r. w sprawie wykazu leków podstawowych i
uzupełniających.
456--z dnia 2 sierpnia 1996 r. w sprawie uprawnień do nabycia leku,
preparatu diagnostycznego, artykułu sanitarnego i sprzętu jednorazowego
użytku w przypadku niektórych chorób.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

RAMOWA KONWENCJA NARODÓW ZJEDNOCZONYCH

238--sporządzona w Nowym Jorku dnia 9 maja 1992 r. w sprawie zmian
klimatu,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

239--z dnia 15 września 1995 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą
Polską Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu,
sporządzonej w Nowym Jorku dnia 9 maja 1992 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/




Wracaj Brak dokumentu
Strona startowa � 1997-2003 ABC Publishing House. All rights
reserved.







Wracaj Brak dokumentu
Strona startowa � 1997-2003 ABC Publishing House. All rights
reserved.







Wracaj Brak dokumentu
Strona startowa � 1997-2003 ABC Publishing House. All rights
reserved.



TREŚĆ:
Poz.:

TRAKTAT

363--sporządzony w Warszawie dnia 15 listopada 1994 r. między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Mołdowa o przyjaźni i współpracy,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

364--z dnia 8 marca 1996 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych
Traktatu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Mołdowa o przyjaźni i
współpracy, sporządzonego w Warszawie dnia 15 listopada 1994 r.

UMOWA

365--między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białoruś o
współpracy w dziedzinie kultury, nauki i oświaty, sporządzona w Warszawie
dnia 27 listopada 1995 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

366--z dnia 9 maja 1996 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białoruś o współpracy w
dziedzinie kultury, nauki i oświaty, sporządzonej w Warszawie dnia 27
listopada 1995 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 14 grudnia 1995 r.
o izbach rolniczych.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 3)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Tworzy się samorząd rolniczy działający na rzecz rozwiązywania
problemów rolnictwa i reprezentujący interesy zrzeszonych w nim podmiotów.
2. Członkami samorządu rolniczego z mocy prawa są:
1) osoby fizyczne i prawne, będące podatnikami podatku rolnego w rozumieniu
przepisów o podatku rolnym,
2) osoby fizyczne i prawne, będące podatnikami podatku dochodowego z działów
specjalnych produkcji rolnej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób
fizycznych i podatku dochodowym od osób prawnych,
3) członkowie rolniczych spółdzielni produkcyjnych posiadający w tych
spółdzielniach wkłady gruntowe.
Art. 2. 1. Samorząd rolniczy jest niezależny w wykonywaniu swych zadań i podlega
tylko ustawom.
2. Samodzielność samorządu rolniczego podlega ochronie sądowej.
Art. 3. 1. Jednostkami organizacyjnymi samorządu rolniczego są izby rolnicze,
zwane dalej "izbami".
2. Terenem działania izby jest obszar województwa.
3. Członkami izby są osoby, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1 i 2, płacące
podatek na terenie działania izby oraz osoby, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt
3, będące członkami rolniczych spółdzielni produkcyjnych, mających siedzibę na
terenie działania izby.
4. Izby działają na rzecz rolnictwa, wpływają na kształtowanie polityki rolnej i
uczestniczą w jej realizacji.
5. Izby posiadają osobowość prawną.
Art. 4. W celu realizacji wspólnych zadań izby mogą zawierać porozumienia
regionalne.
Rozdział 2
Zadania i zasady działania izb
Art. 5. 1. Do zadań izb należy w szczególności:
1) sporządzanie analiz, ocen, opinii i wniosków z zakresu produkcji rolnej oraz
rynku rolnego i przedstawianie ich organom administracji rządowej i samorządu
terytorialnego,
2) występowanie do organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego z
inicjatywą w zakresie regulacji prawnych oraz opiniowanie projektów przepisów,
3) prowadzenie działań na rzecz tworzenia rynku rolnego oraz poprawy warunków
zbytu płodów rolnych i produktów rolnych,
4) prowadzenie analiz kosztów i opłacalności produkcji rolnej,
5) gromadzenie, przetwarzanie i przekazywanie informacji gospodarczych na
potrzeby producentów rolnych oraz innych podmiotów gospodarczych,
6) doradztwo w zakresie działalności rolniczej, wiejskiego gospodarstwa domowego
oraz uzyskiwania przez rolników dodatkowych dochodów,
7) podejmowanie działań na rzecz rozwoju infrastruktury rolnictwa i wsi oraz
poprawy struktury agrarnej,
8) podnoszenie kwalifikacji osób zatrudnionych w rolnictwie,
9) prowadzenie listy rzeczoznawców oraz przyznawanie tytułów kwalifikacyjnych w
zakresie rolnictwa, na zasadach określonych w odrębnych przepisach,
10) kształtowanie i upowszechnianie zasad etyki i rzetelnego postępowania w
działalności gospodarczej,
11) działanie na rzecz podnoszenia jakości środków i urządzeń stosowanych w
działalności rolniczej oraz na rzecz poprawy warunków pracy i bezpieczeństwa w
rolnictwie,
12) współdziałanie z jednostkami prowadzącymi szkoły rolnicze, wspieranie ich
działalności, inicjowanie powstawania nowych szkół i zmian w programach
nauczania oraz współorganizowanie praktyk,
13) kształtowanie świadomości ekologicznej producentów rolnych,
14) inicjowanie działań mających na celu powoływanie i wspieranie zrzeszeń i
stowarzyszeń producentów rolnych,
15) działanie na rzecz poprawy jakości produktów rolnych,
16) promowanie eksportu produktów rolnych,
17) rozwijanie współpracy z zagranicznymi organizacjami producentów rolnych.
2. Izby mogą wykonywać zadania zlecone z zakresu administracji rządowej,
przekazane ustawami lub na podstawie porozumień z właściwymi organami
administracji rządowej.
3. Izby mogą realizować zadania przekazane w drodze porozumienia przez organy
samorządu terytorialnego z zakresu zadań własnych gminy.
4. Zadania, o których mowa w ust. 2 i 3, są wykonywane przez izby po zapewnieniu
koniecznych środków finansowych przez administrację rządową lub samorządową.
Art. 6. 1. Sprawy indywidualne z zakresu administracji rządowej oraz wynikające
z zakresu zadań własnych gminy załatwiane są przez izbę w trybie postępowania
administracyjnego.
2. Decyzje administracyjne w sprawach z zakresu, o którym mowa w ust. 1, wydaje
prezes izby.
3. Prezes izby może upoważnić w formie pisemnej wiceprezesa izby lub innych
członków zarządu do wydawania decyzji administracyjnych, o których mowa w ust.
2, w imieniu prezesa izby.
4. W postępowaniu administracyjnym organami wyższego stopnia są:
1) w sprawach z zakresu administracji rządowej - wojewoda,
2) w sprawach z zakresu zadań własnych gminy - samorządowe kolegium odwoławcze.
Art. 7. 1. Izby nie mogą prowadzić działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem
ust. 2.
2. Izba lub izby mogą być jedynie udziałowcami lub akcjonariuszami spółek prawa
handlowego.
3. Spółki, o których mowa w ust. 2, mogą prowadzić działalność gospodarczą tylko
w zakresie zgodnym z zadaniami ustawowymi i statutowymi izb.
4. Dochód pochodzący z działalności spółek, o których mowa w ust. 2, może być
przeznaczony wyłącznie na realizację zadań ustawowych i statutowych.
Art. 8. 1. Izby działają na podstawie ustawy i statutu.
2. Statut izby określa w szczególności:
1) nazwę i siedzibę izby,
2) teren działania,
3) prawa i obowiązki członków izby,
4) zadania izby oraz sposoby ich realizacji,
5) strukturę organizacyjną,
6) tryb wyboru i odwoływania organów izby,
7) zasady reprezentowania izby na zewnątrz,
8) zasady zawierania porozumień regionalnych,
9) zasady powoływania i pracy komisji problemowych,
10) zasady gospodarki finansowej, w tym sposób dysponowania majątkiem oraz
zaciągania zobowiązań majątkowych.
Rozdział 3
Organy izby
Art. 9. 1. Organami izby są:
1) walne zgromadzenie,
2) komisja rewizyjna,
3) zarząd.
2. Kadencja organów izby trwa 4 lata.
Art. 10. 1. Najwyższym organem izby jest walne zgromadzenie.
2. Członkowie walnego zgromadzenia są wybierani spośród członków izby w wyborach
bezpośrednich, przeprowadzanych w głosowaniu tajnym.
Art. 11. 1. Zarząd zwołuje walne zgromadzenie co najmniej dwa razy w roku.
2. Zarząd zwołuje również walne zgromadzenie na wniosek komisji rewizyjnej albo
na wniosek co najmniej 1/3 ogólnej liczby członków walnego zgromadzenia.
Art. 12. 1. Do wyłącznej właściwości walnego zgromadzenia należy:
1) uchwalanie i zmiana statutu,
2) wybór i odwoływanie, w głosowaniu tajnym, zarządu, poszczególnych jego
członków oraz komisji rewizyjnej i poszczególnych jej członków,
3) uchwalanie regulaminu obrad,
4) uchwalanie regulaminów pracy zarządu i komisji rewizyjnej,
5) rozpatrywanie i zatwierdzanie sprawozdań zarządu i komisji rewizyjnej,
6) podejmowanie uchwał w sprawie absolutorium dla zarządu,
7) uchwalanie budżetu,
8) podejmowanie uchwał w sprawach majątkowych określonych w statucie, a także
określanie maksymalnej kwoty zobowiązań, które może zaciągnąć zarząd,
9) podejmowanie uchwał w sprawie wysokości składki członkowskiej,
10) uchwalanie zasad wynagradzania członków zarządu oraz uchwalanie
wynagrodzenia prezesa,
11) podejmowanie uchwał w sprawie przejęcia, w drodze porozumienia, zadań
należących do właściwości administracji rządowej, o których mowa w art. 5 ust.
2,
12) podejmowanie uchwał w sprawie przejęcia zadań przekazywanych w drodze
porozumienia przez organy samorządu terytorialnego, o których mowa w art. 5 ust.
3,
13) podejmowanie uchwał w sprawie utworzenia lub przystąpienia do spółek, o
których mowa w art. 7 ust. 2,
14) wyrażanie zgody na członkostwo izby w innych organizacjach krajowych i
zagranicznych,
15) ustalanie zasad odpłatności za usługi świadczone przez izbę.
2. Statut izby może określić inne sprawy zastrzeżone do wyłącznej właściwości
walnego zgromadzenia.
Art. 13. 1. Uchwały walnego zgromadzenia zapadają większością głosów w obecności
co najmniej połowy ogólnej liczby członków, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Statut izby lub jego zmiana uchwalane są większością głosów w obecności co
najmniej 2/3 ogólnej liczby członków walnego zgromadzenia.
Art. 14. 1. Walne zgromadzenie powołuje spośród swoich członków komisje
problemowe.
2. Na wniosek komisji, o których mowa w ust. 1, walne zgromadzenie może
rozszerzyć ich skład o osoby nie będące członkami walnego zgromadzenia. Osoby te
nie mogą stanowić więcej niż 50% składu komisji.
Art. 15. W obradach walnego zgromadzenia mogą uczestniczyć bez prawa udziału w
głosowaniu delegowani przedstawiciele:
1) wojewódzkiego sejmiku samorządowego,
2) związków zawodowych rolników indywidualnych, mających struktury wojewódzkie
zarejestrowane w sądzie właściwym dla związków zawodowych,
3) społeczno-zawodowych organizacji rolników, mających struktury wojewódzkie
zarejestrowane w sądzie właściwym dla organizacji społeczno-zawodowych.
Art. 16. 1. Komisja rewizyjna składa się z 5 osób wybranych spośród członków
walnego zgromadzenia.
2. Do zadań komisji rewizyjnej należy w szczególności:
1) kontrola wykonywania uchwał walnego zgromadzenia,
2) kontrola działalności finansowej izby,
3) przedstawianie walnemu zgromadzeniu wniosków o udzielenie bądź odmowę
udzielenia absolutorium zarządowi oraz wniosków wraz z uzasadnieniem o odwołanie
zarządu lub poszczególnych jego członków,
4) podejmowanie uchwały w sprawie wyboru podmiotu uprawnionego do badania
rocznego sprawozdania finansowego.
3. Członek komisji rewizyjnej nie może być jednocześnie członkiem zarządu.
Art. 17. Uchwały komisji rewizyjnej zapadają większością głosów, w obecności co
najmniej połowy jej składu. W przypadku równej liczby głosów rozstrzyga głos
przewodniczącego.
Art. 18. 1. Zarząd wybierany jest spośród członków walnego zgromadzenia izby.
2. W skład zarządu wchodzą: prezes, wiceprezes i 3 członkowie.
3. Zarząd wybierany jest na pierwszym posiedzeniu nowo wybranego walnego
zgromadzenia.
Art. 19. Do właściwości zarządu należą wszystkie sprawy izby nie zastrzeżone
ustawą lub statutem dla innych organów, a w szczególności:
1) przygotowywanie projektów uchwał walnego zgromadzenia,
2) opracowywanie projektów budżetu, wraz z planem finansowym,
3) przedstawianie walnemu zgromadzeniu do zatwierdzenia rocznych sprawozdań z
działalności statutowej i finansowej,
4) podejmowanie uchwał w sprawach zaciągania kredytów i innych zobowiązań
finansowych do wysokości ustalonej przez walne zgromadzenie,
5) ustalanie zasad wynagradzania pracowników biura izby oraz ustalanie wysokości
wynagrodzenia dyrektora biura,
6) zarządzanie wyborów do walnego zgromadzenia,
7) podejmowanie czynności związanych z utworzeniem spółek, o których mowa w art.
7 ust. 2.
Art. 20. Uchwały zarządu zapadają większością głosów, w obecności co najmniej
połowy jego składu. W przypadku równej liczby głosów rozstrzyga głos prezesa.
Art. 21. Oświadczenia woli w zakresie praw i obowiązków oraz zobowiązań
majątkowych izby składają dwaj członkowie zarządu lub jeden członek zarządu i
pracownik biura upoważniony przez zarząd.
Art. 22. 1. Zarząd realizuje swoje zadania przy pomocy biura.
2. Biurem kieruje dyrektor, który w stosunku do pracowników biura jest
kierownikiem zakładu pracy w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy.
3. Dyrektora biura powołuje i odwołuje zarząd.
Rozdział 4
Zasady przeprowadzania wyborów do walnego zgromadzenia izby
Art. 23. 1. Czynne i bierne prawo wyborcze w wyborach do walnego zgromadzenia
mają członkowie izby.
2. Osoba prawna realizuje swoje prawa wyborcze za pośrednictwem przedstawiciela
wskazanego przez władze tej osoby, uprawnionego do jej reprezentowania przy
czynnościach prawnych.
Art. 24. 1. Wybory przeprowadza się w okręgach wyborczych.
2. Okręg wyborczy obejmuje obszar jednej gminy.
3. Członkowie walnego zgromadzenia wybierani są według zasad:
1) w okręgu wyborczym, w którym powierzchnia użytków rolnych nie przekracza 4
tys. ha, wybiera się jednego członka,
2) w okręgu wyborczym, w którym powierzchnia użytków rolnych przekracza 4 tys.
ha, wybiera się dwóch członków.
Art. 25. Wybory do walnego zgromadzenia zarządza zarząd izby, wyznaczając ich
datę na dzień wolny od pracy przypadający najpóźniej w 15 dniu przed upływem 4
lat od dnia poprzednich wyborów. Zarząd izby ustala na podstawie danych z
ewidencji gruntów rolnych prowadzonych w gminie liczbę członków wybieranych w
poszczególnych okręgach wyborczych oraz terminy wykonania czynności związanych z
przeprowadzeniem wyborów.
Art. 26. 1. Wybory przeprowadzają:
1) komisja wojewódzka, w liczbie 11 osób, wybrana przez ustępujące walne
zgromadzenie spośród osób uprawnionych, o których mowa w art. 23,
2) komisje okręgowe, w liczbie 5-7 osób, powołane przez komisję wojewódzką
spośród osób uprawnionych, o których mowa w art. 23.
2. Komisje, o których mowa w ust. 1, wybierają spośród swoich członków
przewodniczącego, jego zastępcę i sekretarza komisji.
3. W skład komisji nie mogą wchodzić osoby kandydujące w wyborach do walnego
zgromadzenia.
4. Osoby wchodzące w skład komisji pełnią swoje funkcje honorowo.
Art. 27. 1. Prawo zgłaszania kandydatów w wyborach do walnego zgromadzenia izby
przysługuje członkom izby.
2. Zgłoszenie kandydatury wymaga poparcia co najmniej 50 członków danej izby
posiadających prawo wyborcze w danym okręgu wyborczym.
3. Poparcia, o którym mowa w ust. 2, można udzielić więcej niż jednemu
kandydatowi. Wycofanie udzielonego poparcia jest nieskuteczne.
4. Do zgłoszenia załącza się:
1) pisemne oświadczenie kandydata o zgodzie na kandydowanie,
2) listę członków popierających kandydata, zawierającą czytelnie podane imię
(imiona), nazwisko i adres zamieszkania oraz serię i numer dowodu osobistego
osoby fizycznej udzielającej poparcia oraz jej podpis.
5. Zgłoszenia do komisji okręgowej dokonuje osobiście kandydat lub pisemnie
wskazana przez niego osoba.
6. W przypadku udzielenia poparcia przez osobę prawną podaje się odpowiednio jej
nazwę, adres siedziby oraz imię i nazwisko przedstawiciela, o którym mowa w art.
23 ust. 2.
7. W przypadku zgłoszenia kandydata przez osobę prawną przepis ust. 6 stosuje
się odpowiednio. Do zgłoszenia załącza się dokument o ustanowieniu
przedstawiciela, o którym mowa w art. 23 ust. 2.
8. Kandydować można tylko w jednym okręgu wyborczym.
Art. 28. 1. Głosowanie przeprowadza się na obszarze okręgu wyborczego, który
jest równocześnie obwodem głosowania. Komisja okręgowa może postanowić o
podziale okręgu wyborczego na dwa lub więcej obwodów głosowania.
2. Spis uprawnionych do udziału w głosowaniu, o których mowa w art. 3 ust. 3,
sporządza się w urzędzie gminy. Sporządzanie spisu jest zadaniem zleconym
gminie.
3. Spis, o którym mowa w ust. 2, udostępniany jest do wglądu w siedzibie urzędu
gminy najpóźniej w 14 dniu przed dniem wyborów. Każdy może wnieść zażalenie w
sprawie nieprawidłowości spisu.
4. Organ, który sporządził spis, rozpatruje zażalenie w ciągu 3 dni od daty jego
wniesienia i wydaje decyzję w sprawie.
5. Od decyzji nie uwzględniającej zażalenia przysługuje prawo wniesienia, za
pośrednictwem organu sporządzającego spis, skargi do sądu rejonowego w ciągu 3
dni.
6. Sąd rozpoznaje skargę w postępowaniu nieprocesowym w składzie jednego
sędziego w terminie 3 dni od daty wniesienia skargi. Postanowienie sądu doręcza
się osobie, która wniosła skargę, oraz organowi, który sporządził spis. Od
postanowienia sądu nie przysługują środki odwoławcze.
Art. 29. 1. W przypadku podziału okręgu wyborczego na obwody głosowania:
1) komisja okręgowa powołuje komisje obwodowe w liczbie 5-7 osób,
2) spis uprawnionych, o których mowa w art. 28 ust. 2, sporządza się odrębnie
dla każdego obwodu głosowania,
3) głosowanie przeprowadzają komisje obwodowe, sporządzając po jego zakończeniu
protokół wyników głosowania w obwodzie; protokół ten przekazywany jest
niezwłocznie do komisji okręgowej.
2. Przepisy art. 26 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio.
Art. 30. 1. Wyniki głosowania i wynik wyborów w okręgu wyborczym do walnego
zgromadzenia ustala komisja okręgowa.
2. W okręgu jednomandatowym mandat do walnego zgromadzenia uzyskuje kandydat,
który otrzymał największą liczbę głosów. W przypadku gdy dwóch lub więcej
kandydatów otrzymało równą liczbę głosów uprawniającą do uzyskania mandatu, o
pierwszeństwie rozstrzyga losowanie przeprowadzone przez komisję okręgową.
3. W okręgu dwumandatowym mandaty do walnego zgromadzenia uzyskują dwaj
kandydaci, którzy otrzymali kolejno największą liczbę głosów. W przypadku gdy
dwóch lub więcej kandydatów otrzymało równą liczbę głosów uprawniającą do
uzyskania mandatu i kandydatów tych jest więcej niż mandatów do uzyskania, o
pierwszeństwie rozstrzyga losowanie przeprowadzone przez komisję okręgową.
4. Komisja okręgowa sporządza protokół z przeprowadzonego głosowania i z wyborów
w okręgu wyborczym, który przekazuje niezwłocznie komisji wojewódzkiej.
Art. 31. Komisja wojewódzka na podstawie protokołów otrzymanych od komisji
okręgowych stwierdza protokolarnie wyniki wyborów do walnego zgromadzenia i
przedkłada sprawozdanie z wyborów ustępującemu zarządowi izby.
Art. 32. Szczegółowy tryb przeprowadzania wyborów do walnego zgromadzenia
określa statut izby.
Art. 33. Pierwsze posiedzenie nowo wybranego walnego zgromadzenia zwołuje
ustępujący zarząd, nie później niż trzydziestego dnia od daty wyborów. Obradom
pierwszego posiedzenia nowo wybranego zgromadzenia przewodniczy senior izby,
którym jest najstarszy wiekiem członek walnego zgromadzenia.
Art. 34. 1. Wygaśnięcie mandatu członka walnego zgromadzenia następuje wskutek:
1) utraty prawa wybieralności,
2) zrzeczenia się mandatu,
3) prawomocnego wyroku sądu orzeczonego za przestępstwo umyślne,
4) śmierci.
2. Wygaśnięcie mandatu stwierdza walne zgromadzenie.
3. W przypadku gdy do zakończenia kadencji walnego zgromadzenia pozostało nie
mniej niż 6 miesięcy, to w ciągu 3 miesięcy od dnia stwierdzenia wygaśnięcia 10%
mandatów przeprowadza się wybory uzupełniające.
Rozdział 5
Zasady gospodarki finansowej izb
Art. 35. Dochody izb pochodzą:
1) ze środków przekazywanych przez wojewodę w wysokości określonej na ten cel w
ustawie budżetowej na dany rok, w okresie pierwszej kadencji organów izby,
2) ze środków na realizację zadań zleconych przez administrację rządową lub
samorządową,
3) z udziału lub akcji spółek, o których mowa w art. 7 ust. 2,
4) z innego majątku izby,
5) z darowizn, zapisów, dotacji i innych wpłat,
6) ze składek członkowskich,
7) z odpisu, w wysokości 2% od uzyskanych wpływów z tytułu podatku rolnego - po
pierwszych 4 latach działania izby, pobieranego na obszarze działania izby,
8) z opłat z tytułu usług świadczonych przez izbę.
Art. 36. Izby prowadzą rachunkowość i sprawozdawczość zgodnie z ogólnie
obowiązującymi przepisami prawa.
Rozdział 6
Reprezentacja krajowa izb
Art. 37. 1. Izby tworzą Krajową Radę Izb Rolniczych, zwaną dalej "Krajową Radą".
2. Krajowa Rada posiada osobowość prawną.
3. W skład Krajowej Rady wchodzą prezesi izb oraz wybrani przez walne
zgromadzenie delegaci po jednym z każdej izby.
Art. 38. Do zadań Krajowej Rady należy w szczególności:
1) reprezentowanie izb przed organami Państwa,
2) opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących rolnictwa i gospodarki
żywnościowej oraz założeń i programów polityki rolnej,
3) przedstawianie właściwym organom administracji państwowej wniosków w sprawie
sytuacji w rolnictwie,
4) udzielanie izbom pomocy w wykonywaniu ich zadań.
Art. 39. 1. Organem Krajowej Rady jest zarząd wybierany i odwoływany w
głosowaniu tajnym przez Krajową Radę spośród jej członków.
2. Zarząd Krajowej Rady stanowią: prezes, wiceprezes oraz trzej członkowie.
Art. 40. Uchwały zarządu zapadają większością głosów, w obecności co najmniej
połowy jego składu. W przypadku równej liczby głosów rozstrzyga głos prezesa.
Art. 41. 1. Zarząd realizuje swoje zadania przy pomocy biura.
2. Biurem kieruje dyrektor, który w stosunku do pracowników biura jest
kierownikiem zakładu pracy w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy.
3. Dyrektora biura powołuje i odwołuje zarząd.
Art. 42. 1. Organem Krajowej Rady jest również komisja rewizyjna wybierana i
odwoływana w głosowaniu tajnym przez Krajową Radę spośród jej członków.
2. Komisja rewizyjna składa się z 5 osób.
3. Członek komisji rewizyjnej nie może być jednocześnie członkiem zarządu
Krajowej Rady.
Art. 43. Szczegółowe zasady organizacji i finansowania Krajowej Rady określa
statut uchwalony na pierwszym posiedzeniu Krajowej Rady.
Art. 44. Koszty działalności Krajowej Rady ponoszą izby, opłacając składki w
wysokości określonej przez Krajową Radę.
Art. 45. Naczelne i centralne organy administracji rządowej są zobowiązane do
zasięgania opinii Krajowej Rady o projektach ustaw i aktów wykonawczych
dotyczących rolnictwa i gospodarki żywnościowej.
Rozdział 7
Nadzór nad izbami
Art. 46. Nadzór nad działalnością izb sprawowany jest na podstawie kryterium
zgodności z prawem.
Art. 47. 1. Nadzór nad działalnością Krajowej Rady sprawuje Minister Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej, a nad działalnością izb - właściwi wojewodowie.
2. Nadzór nad gospodarką izb w zakresie wykorzystania środków przekazanych na
realizację zadań zleconych sprawuje organ zlecający te zadania.
3. Do gospodarki środkami o których mowa w art. 35 pkt 1, 2 i 7, stosuje się
odpowiednio przepisy ustawy - Prawo budżetowe.
Art. 48. 1. Zarząd izby przedstawia organom nadzoru uchwały organów izby oraz
zatwierdzone przez walne zgromadzenie sprawozdanie z rocznej działalności izby w
terminie 14 dni od dnia ich uchwalenia.
2. Organy nadzoru, o których mowa w art. 47 ust. 1, mogą stwierdzić nieważność
uchwał organów izby w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia ich doręczenia.
3. W terminie 30 dni od dnia otrzymania decyzji organów nadzoru stwierdzających
nieważność uchwał organów izby zarządowi izby przysługuje prawo zaskarżenia tych
decyzji do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Art. 49. W razie powtarzającego się naruszania prawa przez zarząd izby, Minister
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może zwołać, na wniosek wojewody, walne
zgromadzenie w celu rozpatrzenia jego wniosku o odwołanie zarządu i powołanie
nowego zarządu.
Rozdział 8
Przepisy szczególne, przejściowe i końcowe
Art. 50. 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w drodze
rozporządzenia, ustala termin pierwszych wyborów walnych zgromadzeń izb, na
wniosek wojewody, po zasięgnięciu opinii sejmiku samorządowego, wyznaczając ich
datę na dzień wolny od pracy przypadający najpóźniej w ciągu 6 miesięcy od dnia
wejścia w życie ustawy. W rozporządzeniu określa się jednocześnie terminarz
wykonania poszczególnych czynności związanych z przeprowadzeniem wyborów.
2. Tryb przeprowadzenia wyborów, o których mowa w ust. 1, ustala Minister
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
3. Komisję wojewódzką powołuje wojewoda, po zasięgnięciu opinii sejmiku
samorządowego. Na sekretarza komisji może być powołany kierownik wojewódzkiego
biura wyborczego lub osoba przez niego wskazana.
4. Protokół wyników wyborów do walnego zgromadzenia komisja wojewódzka
przekazuje niezwłocznie wojewodzie. O wynikach wyborów wojewoda informuje
Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
5. Czynności organizacyjne związane z przeprowadzeniem wyborów wykonuje wojewoda
we współdziałaniu z wojewódzkim biurem wyborczym. Zasady udziału wojewódzkiego
biura wyborczego w wyborach określa porozumienie wojewody i kierownika
wojewódzkiego biura wyborczego.
6. Zarząd gminy zapewnia obsługę i techniczno-materialne warunki pracy komisji
okręgowej, jako zadanie zlecone gminie.
7. Wydatki związane z przeprowadzeniem wyborów, w tym na zadania zlecone gminie,
oraz środki materialne i finansowe na podjęcie działalności izby zapewnia
wojewoda, w wysokości określonej na ten cel w ustawie budżetowej na dany rok.
Art. 51. Pierwsze posiedzenie walnego zgromadzenia wybranego w wyborach, o
których mowa w art. 50 ust. 1, zwołuje Minister Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej najpóźniej w 30 dniu od dnia wyborów. Obradom pierwszego
posiedzenia przewodniczy senior izby, którym jest najstarsza wiekiem osoba
wybrana do walnego zgromadzenia.
Art. 52. 1. Utworzenie izby następuje, jeżeli w pierwszych wyborach zarządzonych
zgodnie z art. 50 ust. 1 wzięło udział co najmniej 20% uprawnionych do
głosowania.
2. W przypadku gdy w wyniku pierwszych wyborów nie utworzono izby, ponowne
wybory mogą odbyć się nie wcześniej niż po upływie 6 miesięcy od daty pierwszych
wyborów i na wniosek co najmniej 5% uprawnionych do głosowania, złożony
właściwemu wojewodzie.
3. Wojewoda po sprawdzeniu w ciągu 21 dni prawidłowości złożonego wniosku, o
którym mowa w ust. 2, występuje niezwłocznie do Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej o zarządzenie ponownych wyborów.
4. Ponowne wybory przeprowadza się w trybie i na zasadach określonych w art. 50.
5. Do ponownych wyborów nie stosuje się przepisu ust. 1.
Art. 53. W wypadku utworzenia izb w co najmniej połowie województw, izby tworzą
Krajową Radę.
Art. 54. 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej zwołuje pierwsze
posiedzenie Krajowej Rady nie później niż przed upływem 9 miesięcy od dnia
utworzenia izb w co najmniej połowie województw.
2. Krajowa Rada na pierwszym posiedzeniu wybiera zarząd i komisję rewizyjną.
Art. 55. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej określi, w drodze rozporządzenia, źródła finansowania i szczegółowy
sposób prowadzenia gospodarki finansowej Krajowej Rady w I kadencji.
Art. 56. 1. Nazwa "izba rolnicza" może być używana wyłącznie w odniesieniu do
izb, o których mowa w ustawie.
2. Podmioty posługujące się nazwą "izba rolnicza" przed dniem wejścia ustawy w
życie są obowiązane dokonać zmiany swojej nazwy, z uwzględnieniem ust. 1, w
terminie jednego roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
3. Wniosek o zmianę wpisu we właściwym dla nich rejestrze jest wolny od opłat
sądowych.
Art. 57. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
z dnia 5 grudnia 1995 r.
w sprawie wysokości, szczegółowych zasad pobierania i odprowadzania opłat od
czystych nośników i urządzeń służących do utrwalania utworów dla własnego użytku
osobistego oraz wskazania organizacji zbiorowego zarządzania właściwych do ich
pobierania.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 5)
Na podstawie art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i
prawach pokrewnych (Dz. U. Nr 24, poz. 83 i Nr 43, poz. 170), zwanej dalej
"ustawą", zarządza się, co następuje:
ż 1. Producenci i importerzy magnetofonów, magnetowidów i innych podobnych
urządzeń oraz czystych nośników służących do reprodukcji utworów w zakresie
własnego użytku osobistego są zobowiązani do uiszczania opłat w wysokości 3%
ceny sprzedaży netto tych urządzeń oraz nośników, bez uwzględnienia podatku od
towarów i usług.
ż 2. Producenci i importerzy urządzeń reprograficznych obowiązani są do
uiszczania opłat w wysokości 1% ceny sprzedaży netto tych urządzeń, bez
uwzględnienia podatku od towarów i usług.
ż 3. Jeżeli urządzenia, o których mowa w ż 1, stanowią część składową innego
urządzenia i mają z nim łączną cenę, podstawę do opłaty określonej w ż 1 stanowi
cena sprzedaży netto samodzielnego urządzenia służącego do reprodukcji o
podobnych parametrach.
ż 4. 1. Organizacjami zbiorowego zarządzania właściwymi do pobierania opłat, o
których mowa w ż 1, są:
1) Stowarzyszenie Autorów ZAiKS - na rzecz twórców,
2) Stowarzyszenie Artystów Wykonawców Muzyki Rozrywkowej - na rzecz artystów
wykonawców,
3) Związek Producentów Audio-Video - na rzecz producentów fonogramów i
wideogramów.
2. Organizacją zbiorowego zarządzania, właściwą do pobierania opłat, o których
mowa w ż 2, jest Stowarzyszenie Zbiorowego Zarządzania Prawami Autorskimi
Twórców Dzieł Naukowych i Technicznych.
ż 5. 1. Producenci i importerzy są obowiązani do wnoszenia opłat wymienionych w
ż 1 w wysokości:
1) 50% na rachunek organizacji, o której mowa w ż 4 ust. 1 pkt 1,
2) 25% na rachunek organizacji, o której mowa w ż 4 ust. 1 pkt 2,
3) 25% na rachunek organizacji, o której mowa w ż 4 ust. 1 pkt 3.
2. Producenci i importerzy urządzeń reprograficznych są obowiązani do wnoszenia
opłat, o których mowa w ż 2, na rachunek organizacji wskazanej w ż 4 ust. 2.
3. Producenci i importerzy są obowiązani do wnoszenia opłat wymienionych w ż 1 i
2 w terminie 14 dni po upływie każdego kwartału.
ż 6. 1. Organizacje wymienione w ż 4 przekazują, zgodnie z zasadami określonymi
w art. 20 ust. 2 ustawy, właściwym organizacjom zbiorowego zarządzania prawami
autorskimi lub prawami pokrewnymi należną im część opłat wymienionych w ż 5 ust.
1, wraz z dokumentacją dotyczącą dokonanego podziału, w ciągu dwóch miesięcy po
upływie każdego kwartału.
2. Jeżeli w obrębie tej samej kategorii uprawnionych podmiotów działa więcej niż
jedna organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami
pokrewnymi, każda z nich jest uprawniona do żądania od właściwej organizacji
wymienionej w ż 4 ust. 1 części proporcjonalnej do liczby reprodukowanych w
danym okresie, w ramach dozwolonego użytku prywatnego utworów, nagrań lub
artystycznych wykonań, pochodzących od reprezentowanych przez nią podmiotów.
ż 7. Właściwe organizacje zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami
pokrewnymi dokonują niezwłocznie podziału i wypłat kwot przekazanych przez
organizacje określone w ż 4, przypadających uprawnionym podmiotom, według zasad
przyjętych w danej organizacji, za okres, którego rozliczenie dotyczy.
ż 8. Organizacje wymienione w ż 4 i 6 mają prawo pomniejszać kwoty przypadające
uprawnionym podmiotom o uzasadnione i udokumentowane koszty.
ż 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Kultury i Sztuki: K. Dejmek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 20 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie umundurowania i oznak stanowisk służbowych
pracowników Straży Przemysłowej.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 8)
Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o Straży Przemysłowej
(Dz. U. Nr 6, poz. 42 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 18 czerwca 1994 r. w
sprawie umundurowania i oznak stanowisk służbowych pracowników Straży
Przemysłowej (Dz. U. Nr 82, poz. 379) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 1:
a) w ust. 2 dodaje się na końcu zdanie w brzmieniu
"Emblemat zakładu pracy jest koloru niebieskiego z żółtym napisem Straż
Przemysłowa.",
b) w ust. 3 wyrazy "określa załącznik nr 1" zastępuje się wyrazami "dla wzorów
określonych w załączniku nr 2 określa załącznik nr 1, a dla wzorów określonych w
załączniku nr 5 określa załącznik nr 4",
c) w ust. 4 po wyrazach "załącznik nr 2" dodaje się wyrazy "lub załącznik nr 5",
d) po ust. 4 dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu:
"5. Pracownikowi przysługuje jeden zestaw umundurowania.
6. Kierownik zakładu pracy w szczególnie uzasadnionym wypadku może ograniczyć
przydział zestawu umundurowania w zależności od warunków wykonywania obowiązków
służbowych przez pracownika Straży Przemysłowej.";
2) w ż 3:
a) w ust. 1 po wyrazach "stosunku pracy" skreśla się wyrazy "na czas nie
określony",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. W razie rozwiązania stosunku pracy, jak również w razie ustania stosunku
pracy nawiązanego na czas określony przed upływem okresu używalności
umundurowania, pracownik jest obowiązany zwrócić umundurowanie lub jego
równowartość za okres od dnia rozwiązania lub ustania stosunku pracy do końca
okresu używalności umundurowania. Nie podlegają zwrotowi koszula oraz bielizna
osobista i skarpetki ani ich równowartość.";
3) w ż 5 w ust. 2 po wyrazach "Ministrowie Przemysłu i Handlu" dodaje się wyrazy
"Kultury i Sztuki,".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych: w z. J. Zimowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
o zaliczeniu drogi do kategorii dróg krajowych.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 2, poz. 10)
Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych
(Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z
1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i
z 1994 r. Nr 127, poz. 627) zarządza się, co następuje:
ż 1. Drogę "Zielona Góra - Nowogród Bobrzański - Żary - Przewóz - granica"
zalicza się do kategorii dróg krajowych i oznacza jako pozycję 284 wykazu dróg
krajowych.
ż 2. W wykazie dróg krajowych, stanowiącym załącznik do uchwały nr 192 Rady
Ministrów z dnia 2 grudnia 1985 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg
krajowych (Monitor Polski z 1986 r. Nr 3, poz. 16), skreśla się pozycję 284 w
brzmieniu "284. Zielona Góra - Nowogród Bobrzański - Żary - Przewóz".
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 22 grudnia 1995 r.
w sprawie szczególnych warunków, którym powinna odpowiadać rachunkowość
narodowych funduszy inwestycyjnych.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 2, poz. 12)
Na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych
funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202 oraz z 1994
r. Nr 84, poz. 385) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
ż 1. 1. Rozporządzenie określa szczególne warunki, jakim powinna odpowiadać
rachunkowość narodowych funduszy inwestycyjnych.
2. W kwestiach nie uregulowanych rozporządzeniem stosuje się przepisy zawarte w
ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591)
oraz w wydawanych na jej podstawie aktach wykonawczych.
ż 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) "ustawie" - rozumie się przez to ustawę z dnia 30 kwietnia 1993 r. o
narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202
oraz z 1994 r. Nr 84, poz. 385),
2) "ustawie o rachunkowości" - rozumie się przez to ustawę z dnia 29 września
1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591),
3) "funduszu" - rozumie się przez to narodowy fundusz inwestycyjny, utworzony
zgodnie z ustawą,
4) "udziałach wiodących" - rozumie się przez to lokaty (akcje i udziały) w
spółkach, o których mowa w art. 10 ustawy, w których fundusz posiada nie mniej
niż 20% akcji,
5) "udziałach mniejszościowych" - rozumie się przez to akcje i udziały w
spółkach, o których mowa w art. 10 ustawy, innych niż określone w pkt 4,
6) "papierach wartościowych notowanych" - rozumie się przez to papiery
wartościowe notowane na giełdzie lub w regulowanym obrocie pozagiełdowym,
7) "giełdzie" - rozumie się przez to giełdę papierów wartościowych powstałą i
uregulowaną zgodnie z prawem kraju, w którym giełda funkcjonuje,
8) "regulowanym obrocie pozagiełdowym" - rozumie się przez to regulowany
pozagiełdowy wtórny publiczny obrót papierami wartościowymi, powstały i
uregulowany zgodnie z prawem kraju, w którym ten obrót ma miejsce,
9) "wartości aktywów netto funduszu" - rozumie się przez to wartość aktywów
funduszu pomniejszoną o rezerwy, zobowiązania, rozliczenia międzyokresowe bierne
i przychody przyszłych okresów oraz rezerwę z wyceny; aktywa netto równe są
kwotowo kapitałowi własnemu,
10) "dniu bilansowym" - rozumie się przez to dzień bilansowy w rozumieniu ustawy
o rachunkowości oraz dzień, na który fundusz ustala, zgodnie z odrębnymi
przepisami, wartość aktywów netto funduszu na jedną akcję,
11) "okresie sprawozdawczym" - rozumie się przez to okres objęty sprawozdaniem
finansowym funduszu,
12) "przeglądzie sprawozdań finansowych" - rozumie się przez to czynności
biegłego rewidenta, nie stanowiące pełnego badania sprawozdania finansowego,
umożliwiające biegłemu uzyskanie niezbędnych informacji do stwierdzenia, czy
należy dokonywać zmian w sprawozdaniu finansowym dla zapewnienia jego
prawidłowości, rzetelności i jasności.
Rozdział 2
Ustalanie wartości wnoszonych przez Skarb Państwa do funduszu wkładów
niepieniężnych w postaci akcji spółek akcyjnych
ż 3. 1. Wartość akcji (udziałów) wnoszonych przez Skarb Państwa do funduszu
ustala się zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy.
2. W przypadku wystąpienia, na dzień wniesienia wkładów, różnicy pomiędzy
wartością wniesionych przez Skarb Państwa do funduszu wkładów pieniężnych i
niepieniężnych a sumą kapitału akcyjnego i kapitału zapasowego funduszu, o
różnicę tę należy skorygować kapitał zapasowy funduszu.
3. Wartość wniesionych przez Skarb Państwa do funduszu akcji (udziałów) spółek,
ustaloną zgodnie z ust. 1, należy skorygować w oparciu o wielkość kapitału
własnego, wynikającą z pierwszego, po wniesieniu akcji (udziałów), zbadanego i
zatwierdzonego sprawozdania finansowego spółki, przygotowanego według wymagań
ustawy o rachunkowości.
4. Różnica pomiędzy wartością wniesionych do funduszu akcji (udziałów), ustaloną
zgodnie z ust. 3, a dotychczasową ich wartością ustaloną w oparciu o ust. 1,
wpływa na kapitał zapasowy funduszu, bez dokonywania korekty kapitału akcyjnego
funduszu. Jednocześnie należy dokonać odpowiednio zmiany ceny nabycia akcji
(udziałów) przez fundusz; korekty, o których mowa wyżej, powinny być dokonane w
księgach rachunkowych i odzwierciedlone w sprawozdaniu finansowym funduszu nie
później niż na koniec 1996 r.
Rozdział 3
Wycena aktywów oraz pasywów funduszu i ustalenie wyniku finansowego
ż 4. 1. Na dzień bilansowy udziały wiodące oraz akcje i udziały w jednostkach
zależnych i stowarzyszonych, o których mowa w art. 3 ust.1 pkt 4 ustawy o
rachunkowości, wycenia się według wartości wyznaczonej metodą praw własności.
2. Przy wycenie metodą praw własności wartość udziałów wiodących, ustaloną w
sposób określony w ż 3 ust. 3, powiększa się lub pomniejsza o przypadające na
rzecz funduszu zwiększenia lub zmniejszenia kapitału własnego spółki, o której
mowa w ż 2 pkt 4, jakie nastąpiły w ciągu okresu sprawozdawczego, oraz
pomniejsza się o przypadające na rzecz funduszu dywidendy lub inne udziały w
zyskach z tytułu udziałów wiodących.
3. Przy wycenie metodą praw własności wartość akcji i udziałów w jednostkach
zależnych ujmuje się na dzień objęcia kontroli przez fundusz - w wartości
udziału funduszu w aktywach netto jednostki zależnej, według ich wartości
rynkowej na ten dzień. Jeżeli wartość nabycia akcji lub udziałów w jednostce
zależnej różni się od odpowiadającej im części aktywów netto według ich wartości
rynkowej, to różnicę tę wykazuje się w odrębnej pozycji bilansu funduszu jako
"Wartość firmy z wyceny" lub "Rezerwa z wyceny".
4. Przy wycenie metodą praw własności wartość akcji i udziałów w jednostkach
stowarzyszonych ujmuje się - na dzień rozpoczęcia wywierania przez fundusz
znacznego wpływu - w wartości udziału funduszu w kapitale własnym jednostki
stowarzyszonej na ten dzień. Jeżeli wartość nabycia akcji lub udziałów w
jednostce stowarzyszonej różni się od wartości udziału w kapitale własnym
jednostki stowarzyszonej, to różnicę tę wykazuje się w odrębnej pozycji bilansu
funduszu jako "Wartość firmy z wyceny" lub "Rezerwa z wyceny".
5. W kolejnych bilansach funduszu sporządzanych po dniu objęcia kontroli lub
rozpoczęcia wywierania znacznego wpływu wartość akcji i udziałów w jednostkach
zależnych lub stowarzyszonych, ustaloną w sposób określony odpowiednio w ust. 3
lub ust. 4, powiększa się lub pomniejsza o przypadające na rzecz funduszu
zwiększenia lub zmniejszenia kapitału własnego jednostek zależnych i
stowarzyszonych, jakie nastąpiły w ciągu okresu sprawozdawczego, oraz pomniejsza
się o przypadające od akcji i udziałów dywidendy lub inne udziały w zyskach.
6. Przy wycenie metodą praw własności w rachunku zysków i strat funduszu
wykazuje się w oddzielnych pozycjach "Udział w wyniku finansowym netto z tytułu
udziałów wiodących", "Udział w wyniku finansowym netto z tytułu udziałów w
jednostkach zależnych", "Udział w wyniku finansowym netto z tytułu udziałów w
jednostkach stowarzyszonych".
7. Od "Wartości firmy z wyceny" lub "Rezerwy z wyceny" dokonuje się odpisów
przez okres 5 lat. Odpisy te wykazuje się w pozycji "Rezerwy i odpisy
aktualizujące" rachunku zysków i strat funduszu.
ż 5. 1. Na dzień bilansowy aktywa inne niż wymienione w ż 4 oraz zobowiązania
wycenia się w sposób następujący:
1) akcje notowane - według ceny rynkowej określonej w ż 6 ust. 1,
2) dłużne papiery wartościowe notowane - według ceny rynkowej określonej w ż 6
ust. 2, powiększonej o należne odsetki,
3) akcje nie notowane i udziały - według ceny nabycia; w przypadku gdy cena ta
jest wyższa od oszacowanej wartości rynkowej - według tej wartości,
4) dłużne papiery wartościowe nie notowane - według ceny nabycia powiększonej o
należne odsetki, z zachowaniem zasady ostrożnej wyceny,
5) prawa poboru akcji notowane - według ceny rynkowej określonej w ż 6 ust. 1,
6) prawa poboru akcji nie notowane - według wartości oszacowanej przez zarząd
funduszu; sposób oszacowania wartości prawa poboru należy określić w informacji
dodatkowej do sprawozdania finansowego funduszu,
7) należności, zobowiązania, dłużne papiery wartościowe, środki pieniężne ujmuje
się w walucie, w której są wyrażone, a także w walucie polskiej po obowiązującym
na dzień bilansowy średnim kursie, ustalonym dla danej waluty przez Prezesa
Narodowego Banku Polskiego,
8) zagraniczne papiery wartościowe, inne niż wymienione w pkt 7, ujmuje się w
walucie kraju notowania, a także w walucie polskiej po obowiązującym na dzień
bilansowy średnim kursie, ustalonym dla danej waluty przez Prezesa Narodowego
Banku Polskiego.
2. Dla papierów wartościowych, dla których nie jest możliwe zastosowanie żadnej
z wymienionych w ust. 1 metod wyceny, zarząd funduszu może stworzyć i
wykorzystywać algorytmy wyceny, oparte na metodzie wyceny według wartości
rynkowej, z zachowaniem zasady ostrożnej wyceny, rzetelnie oddające wartość
aktywów netto funduszu na jedną akcję. Informacja dodatkowa powinna zawierać
opis przyjętych algorytmów wyceny oraz uzasadnienie ich zastosowania.
ż 6. 1. Przez cenę rynkową papierów wartościowych i praw poboru akcji notowanych
rozumie się ogłoszony przez rynek główny dla danego papieru wartościowego:
1) ostatni kurs ustalony w systemie kursu jednolitego
lub
2) kurs zamknięcia z ostatniego notowania w systemie notowań ciągłych.
2. W przypadku dłużnych papierów wartościowych notowanych przez cenę rynkową, o
której mowa w ust. 1, rozumie się cenę ustaloną w stosunku do ich wartości
nominalnej, bez należnych odsetek.
3. Kryterium wyboru giełdy lub regulowanego rynku pozagiełdowego stanowiących
rynek główny dla danego papieru wartościowego określa zarząd funduszu.
Informacja dodatkowa powinna zawierać opis kryterium wyboru rynku głównego.
ż 7. 1. W ciągu roku obrotowego w księgach rachunkowych funduszu ujmuje się:
1) nabyte papiery wartościowe notowane - w dniu dokonania transakcji, według
ceny nabycia,
2) nabyte papiery wartościowe nie notowane w dniu dokonania transakcji, według
ceny nabycia,
3) nabyte notowane prawa poboru akcji - w dniu dokonania transakcji, według ceny
nabycia,
4) nabyte nie notowane prawa poboru akcji - w dniu następnym po dniu ustalenia
tych praw, według ceny nabycia równej zeru.
2. W przypadku nabycia akcji w wykonaniu prawa poboru wartość akcji ustaloną
według ceny ich nabycia zwiększa się o wartość wykorzystanych praw poboru.
3. Nie wykorzystane prawa poboru akcji umarza się według wartości równej zero w
pierwszym dniu po dniu wygaśnięcia tych praw.
4. Przychody z dywidendy ujmuje się w dniu następnym po dniu ustalenia prawa do
dywidendy.
ż 8. 1. Na wykazywany w księgach rachunkowych wynik finansowy netto
(zysk/stratę) składają się:
1) wynik z inwestycji netto,
2) zrealizowane i nie zrealizowane zyski (straty) z inwestycji,
3) wynik na operacjach nadzwyczajnych,
4) obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego z tytułu podatku dochodowego od
osób prawnych i płatności z nim zrównanych na podstawie odrębnych przepisów.
2. Wynik z inwestycji netto stanowi różnicę między sumą przychodów z inwestycji
(udziałów w wyniku finansowym netto, dywidend, innych udziałów w zyskach,
odsetek, zrealizowanych różnic kursowych i pozostałych) oraz pozostałych
przychodów operacyjnych a sumą kosztów operacyjnych, pozostałych kosztów
operacyjnych i wartością rezerw i odpisów aktualizujących.
3. Zrealizowane zyski (straty) z inwestycji stanowią różnicę pomiędzy
przychodami netto ze sprzedaży papierów wartościowych a ich wartością według
ceny nabycia.
4. W przypadku sprzedaży papierów wartościowych rozchód papierów wartościowych
wycenia się kolejno po cenach nabycia tych papierów wartościowych, które zostały
nabyte po najwyższej cenie.
5. Nie zrealizowane zyski (straty) z wyceny odnoszą się do notowanych papierów
wartościowych innych niż określone w ż 4. Wyrażają one zwyżkę (spadek) wartości
rynkowej poszczególnych papierów wartościowych na dzień bilansowy w stosunku do
wartości rynkowej tych papierów na poprzedni dzień bilansowy lub w stosunku do
kosztu nabycia w odniesieniu do papierów wartościowych nabytych w ciągu okresu
sprawozdawczego.
6. Nie zrealizowane zyski (straty) z wyceny ujmowane są w wyniku finansowym
okresu sprawozdawczego.
7. Nie zrealizowany zysk netto roku obrotowego nie może być przeznaczony do
podziału.
Rozdział 4
Sprawozdania finansowe funduszu
ż 9. 1. Sprawozdanie finansowe funduszu składa się ze sporządzonych według
wzorów stanowiących załączniki nr 1 do 5 do rozporządzenia:
1) bilansu,
2) rachunku zysków i strat,
3) sprawozdania z przepływu środków pieniężnych,
4) zestawienia portfela inwestycyjnego,
5) informacji dodatkowej.
2. Sprawozdanie finansowe funduszu sporządza się co najmniej raz na kwartał.
3. Sprawozdanie finansowe funduszu sporządzane na koniec kwartałów, które nie
kończą półrocza ani roku obrotowego, nie zawiera zestawienia portfela
inwestycyjnego oraz informacji dodatkowej.
4. Do rocznego sprawozdania finansowego dołącza się sprawozdanie zarządu
funduszu z działalności funduszu w roku obrotowym.
5. Składniki bilansu funduszu wykazuje się w kolejności i w sposób określony w
załączniku nr 1 do rozporządzenia.
6. Składniki rachunku zysków i strat funduszu wykazuje się w kolejności i w
sposób określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
7. Zmiany w stanie środków pieniężnych wykazuje się w sposób określony w
załączniku nr 3 do rozporządzenia.
8. Zestawienie portfela inwestycyjnego funduszu wykazuje się w sposób określony
w załączniku nr 4 do rozporządzenia.
9. Szczegółowy zakres informacji dodatkowej określa załącznik nr 5 do
rozporządzenia.
10. W przypadku objęcia przez fundusz kontroli w jednostce zależnej, jest on
zobowiązany do sporządzenia dodatkowo skonsolidowanego sprawozdania finansowego
metodą pełną.
11. Półroczne sprawozdania finansowe funduszu są poddawane przeglądowi, o którym
mowa w ż 2 pkt 12.
ż 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do
sprawozdań finansowych sporządzanych po raz pierwszy za rok obrotowy
rozpoczynający się w 1995 r.
Minister Finansów: w z. K. Kalicki
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1995 r. (poz.
12)
Załącznik nr 1
BILANS FUNDUSZU
na dzień .................
Aktywa
A. Portfel inwestycyjny
I. Akcje i udziały wniesione do funduszu
1. Akcje stanowiące udziały wiodące w spółkach notowanych
2. Akcje i udziały stanowiące udziały wiodące w spółkach nie notowanych
3. Akcje stanowiące udziały mniejszościowe w spółkach notowanych
4. Akcje i udziały stanowiące udziały mniejszościowe w spółkach nie notowanych
II. Pozostałe krajowe papiery wartościowe, udziały i inne prawa majątkowe
1. Akcje i udziały w jednostkach zależnych
2. Akcje i udziały w jednostkach stowarzyszonych
3. Akcje i udziały w innych jednostkach
4. Dłużne papiery wartościowe
5. Jednostki uczestnictwa w funduszach powierniczych
6. Pozostałe
III. Zagraniczne papiery wartościowe i udziały
B. Należności
I. Należności z tytułu udzielonych pożyczek
II. Należności z tytułu sprzedanych (umorzonych) papierów wartościowych
III. Należności z tytułu odsetek
IV. Należności z tytułu dywidend i innych udziałów w zyskach
V. Pozostałe należności
C. Środki pieniężne
D. Inne aktywa
1. Wartości niematerialne i prawne
2. Rzeczowy majątek trwały
3. Rozliczenia międzyokresowe
4. Pozostałe
E. Akcje własne do zdobycia
F. Wartość firmy z wyceny
Aktywa razem (A+B+C+D+E+F)
Zobowiązania i rezerwy
G. Zobowiązania
1. Zobowiązania z tytułu nabytych papierów wartościowych
2. Zobowiązania z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek)
3. Zobowiązania z tytułu podatków, ceł i ubezpieczeń
4. Pozostałe zobowiązania
H. Rozliczenia międzyokresowe i przychody przyszłych okresów
I. Rezerwy
1. Rezerwy na podatek dochodowy od osób prawnych
2. Pozostałe rezerwy
J. Rezerwa z wyceny
Zobowiązania i rezerwy razem (G+H+I+J)
Aktywa netto (A+B+C+D+E+F-G-H-I-J)
K. Kapitał własny
1. Kapitał akcyjny
2. Kapitał zapasowy
3. Kapitał z aktualizacji wyceny środków trwałych
4. Kapitał z aktualizacji wyceny akcji i udziałów
5. Pozostałe kapitały rezerwowe
6. Nie podzielony zysk (nie pokryta strata) z lat ubiegłych, w tym:
zrealizowany zysk (strata)
nie zrealizowany zysk (strata)
7. Zysk (strata) netto, w tym:
zrealizowany zysk (strata) netto
nie zrealizowany zysk (strata) netto
Liczba akcji funduszu
Wartość aktywów netto na jedną akcję funduszu.
Załącznik nr 2
RACHUNEK ZYSKÓW I STRAT FUNDUSZU
za okres od ...... do .......
A. Przychody z inwestycji
1. Udział w wyniku finansowym netto
1. 1. z tytułu udziałów wiodących
1. 2. z tytułu udziałów w jednostkach zależnych
1. 3. z tytułu udziałów w jednostkach stowarzyszonych
2. Przychody z akcji i innych papierów wartościowych oraz udziałów
2. 1. z tytułu dłużnych papierów wartościowych
2. 2. z tytułu udziałów mniejszościowych
2. 3. z tytułu innych papierów wartościowych i udziałów
3. Przychody z tytułu odsetek
4. Zrealizowane dodatnie różnice kursowe
5. Pozostałe
B. Pozostałe przychody operacyjne
C. Koszty operacyjne
1. Koszty działania funduszu
1. 1. Wynagrodzenie firmy zarządzającej
1. 2. Usługi doradztwa finansowego
1. 3. Usługi prawne
1. 4. Odsetki z tytułu zaciągniętych kredytów
1. 5. Ujemne różnice kursowe
1. 6. Pozostałe
2. Amortyzacja środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
D. Pozostałe koszty operacyjne
E. Rezerwy i odpisy aktualizujące
F. Wynik z inwestycji netto (A+B-C-D-/+E)
G. Zrealizowane i nie zrealizowane zyski (straty) z inwestycji
1. Zrealizowane zyski (straty) z inwestycji
2. Nie zrealizowane zyski (straty) z wyceny
H. Zysk (strata) z działalności operacyjnej (F+/-G)
I. Wynik na operacjach nadzwyczajnych
1. Zyski nadzwyczajne
2. Straty nadzwyczajne
J. Zysk (strata) brutto (H+/-I)
K. Obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego
1. Podatek dochodowy
2. Pozostałe obowiązkowe obciążenia
L. Zysk (strata) netto (J-K)
w tym:
1. zrealizowany zysk (strata) netto
2. nie zrealizowany zysk (strata) netto
Załącznik nr 3
SPRAWOZDANIE Z PRZEPŁYWU ŚRODKÓW PIENIĘŻNYCH FUNDUSZU
za okres od ........ do ........
A. Przepływy środków pieniężnych z działalności operacyjnej
I. Wpływy z działalności operacyjnej
1. Otrzymane odsetki
2. Otrzymane dywidendy i inne wpływy z tytułu udziałów w zyskach
3. Sprzedaż udziałów wiodących
4. Sprzedaż udziałów mniejszościowych
5. Sprzedaż akcji i udziałów w jednostkach zależnych
6. Sprzedaż akcji i udziałów w jednostkach stowarzyszonych
7. Sprzedaż pozostałych papierów wartościowych, udziałów i innych praw
majątkowych
8. Zwrot z tytułu udzielonych pożyczek
9. Sprzedaż wartości niematerialnych i prawnych
10. Sprzedaż składników rzeczowego majątku trwałego
11. Inne wpływy
II. Wydatki z tytułu działalności operacyjnej
1. Zapłacone wynagrodzenia firmy zarządzającej
2. Wydatki z tytułu usług doradztwa finansowego
3. Wydatki z tytułu usług prawnych
4. Zakup udziałów wiodących
5. Zakup udziałów mniejszościowych
6. Zakup akcji i udziałów w jednostkach zależnych
7. Zakup akcji i udziałów w jednostkach stowarzyszonych
8. Zakup pozostałych papierów wartościowych, udziałów i innych praw majątkowych
9. Udzielone pożyczki
10. Zakup wartości niematerialnych i prawnych
11. Zakup składników rzeczowego majątku trwałego
12. Inne wydatki
III. Środki pieniężne netto z działalności operacyjnej (AI+AII)
B. Przepływy środków pieniężnych z działalności finansowej
I. Wpływy z działalności finansowej
1. Zaciągnięcie pożyczek
2. Zaciągnięcie kredytów
3. Emisja akcji
4. Emisja dłużnych papierów wartościowych
5. Inne wpływy
II. Wydatki z tytułu działalności finansowej
1. Spłata pożyczek
2. Spłata kredytów
3. Wydatki z tytułu zgromadzenia kapitału
4. Umorzenie akcji
5. Wykup dłużnych papierów wartościowych
6. Zapłacone odsetki
7. Inne wydatki
III. Środki pieniężne netto z działalności finansowej (BI+BII)
C. Zmiana stanu środków pieniężnych netto (AIII+BIII)
D. Środki pieniężne na początek okresu
E. Środki pieniężne na koniec okresu (D+C)
Załącznik nr 4
ZESTAWIENIE PORTFELA INWESTYCYJNEGO FUNDUSZU
na dzień ....................
1. Zmiana wartości bilansowej składników portfela inwestycyjnego
Udziały wiodąceUdziały mniejszościoweAkcje i udziały w jednostkach
zależnychAkcje i udziały w jednostkach stowarzyszonychAkcje i udziały w
pozostałych jednostkach krajowychDłużne papiery wartościoweZagraniczne
papiery wartościowePozostałeRazem
Wartość bilansowa na początek roku obrotowego
a. Zwiększenia (z tytułu)
...................
...................
b. Zmniejszenia (z tytułu)
.....................
.....................
Wartość bilansowa na koniec okresu

2. Zbywalność składników portfela inwestycyjnego
Z nieograniczoną zbywalnościąZ ograniczoną zbywalnością
obrót giełdowyregulowany obrót pozagiełdowyNie notowane
Udziały wiodącewartość według ceny nabycia
wartość rynkowa (oszacowana wartość rynkowa)
Udziały mniejszościowewartość według ceny nabycia
wartość rynkowa (oszacowana wartość rynkowa)
Akcje i udziały w jednostkach zależnychwartość według ceny nabycia
wartość rynkowa (oszacowana wartość rynkowa)
Akcje i udziały w jednostkach stowarzyszonychwartość według ceny nabycia

wartość rynkowa (oszacowana wartość rynkowa)
Akcje i udziały w pozostałych jednostkach krajowychwartość według ceny
nabycia
wartość rynkowa (oszacowana wartość rynkowa)
Dłużne papiery wartościowewartość według ceny nabycia
wartość rynkowa (oszacowana wartość rynkowa)
Zagraniczne papiery wartościowewartość według ceny nabycia
wartość rynkowa (oszacowana wartość rynkowa)
PozostałeWartość według ceny nabycia
Wartość rynkowa (oszacowana wartość rynkowa)

3. Udziały wiodące
Nazwa jednostkiSiedzibaPrzedmiot działalnościLiczba akcji
(udziałów)Wartość bilansowa akcji (udziałów)Procent posiadanego kapitału
akcyjnego (zakładowego)Udział w ogólnej liczbie głosów w walnym
zgromadzeniuOtrzymane i (lub) należne dywidendy i inne udziały w zyskach
1.
2.
3.
4.
5.
....

Udziały wiodące c.d. zestawienia
Nazwa jednostkiKapitał własnyAktywa razemZobowiązania
ogółemw tym:
akcyjny (zakładowy)zapasowyrezerwowezysk (strata)ogółemw tym:
długoterminowe
1.
2.
3.
4.
5.
...

4. Udziały mniejszościowe
Nazwa jednostkiSiedzibaPrzedmiot działaniaWartość bilansowa akcji
(udziałów)Procent posiadanego kapitału akcyjnego (zakładowego)Udział w
ogólnej liczbie głosów w walnym zgromadzeniuOtrzymane i (lub) należne
dywidendy i inne udziały w zyskach
1.
2.
3.
4.
5.
...

5. Akcje i udziały w jednostkach zależnych i stowarzyszonych
Nazwa jednostkiSiedzibaPrzedmiot działalnościCharakter powiązania
kapitałowegoLiczba akcji (udziałów)Wartość bilansowa akcji
(udziałów)Procent posiadanego kapitału akcyjnego (zakładowego)Udział w
ogólnej liczbie głosów w walnym zgromadzeniuOtrzymane i (lub) należne
dywidendy i inne udziały w zyskach
1.
2.
3.
4.
5.
...

Akcje i udziały w jednostkach zależnych i stowarzyszonych c.d. zestawienia
Nazwa jednostkiKapitał własnyAktywa razemZobowiązania
ogółemw tym:
akcyjny (zakładowy)zapasowyrezerwowezysk (strata)ogółemw tym:
długoterminowe
1.
2.
3.
4.
5.
...

6. Akcje i udziały w pozostałych jednostkach
Nazwa jednostkiSiedzibaPrzedmiot działaniaWartość bilansowa akcji
(udziałów)Procent posiadanego kapitału akcyjnego (zakładowego)Udział w
ogólnej liczbie głosów w walnym zgromadzeniuOtrzymane i (lub) należne
dywidendy i inne udziały w zyskach
1.
2.
3.
4.
5.
...

7. Zestawienie dłużnych papierów wartościowych
- obligacje
EmitentNr seriiTermin wykupuWartość nominalnaWartość w cenie
nabyciaWartość rynkowaNależne odsetkiUdział w aktywach netto %


- inne dłużne papiery wartościowe
EmitentNr seriiTermin wykupuWartość nominalnaWartość w cenie
nabyciaWartość rynkowaNależne odsetkiUdział w aktywach netto %


8. Zagraniczne papiery wartościowe
- akcje i udziały
Nazwa jednostkiSiedzibaLiczba akcji (udziałów)Wartość w cenie
nabyciaWartość rynkowaUdział w aktywach netto %
1.
2.
3.
4.
5.
...

- dłużne papiery wartościowe
EmitentNr seriiTermin wykupuWartość nominalnaWartość w cenie
nabyciaWartość rynkowaNależne odsetkiUdział w aktywach netto %


9. Udziały wiodące i mniejszościowe oraz pozostałe akcje i udziały według
działów Europejskiej klasyfikacji działalności (EKD)
Akcje notowane Wartość bilansowaAkcje i udziały nie notowane Wartość
bilansowaRazemUdział w aktywach netto %
Dział według Europejskiej klasyfikacji działalności
1. ..........................
a. Udziały wiodące
................................
................................
b. Udziały mniejszościowe
c. Pozostałe
...............................
...............................
Razem

Załącznik nr 5a
INFORMACJA DODATKOWA
Noty objaśniające do aktywów
B. NależnościWartość bruttoRezerwaWartość netto
1. Należności od spółek w których fundusz posiada udziały wiodące (według
tytułów)
w tym:
długoterminowe
krótkoterminowe
2. Należności od spółek w których fundusz posiada udziały mniejszościowe
(według tytułów)
w tym:
długoterminowe
krótkoterminowe
3. Należności od jednostek zależnych (według tytułów)
w tym:
długoterminowe
krótkoterminowe
4. Należności od jednostek stowarzyszonych (według tytułów)
w tym:
długoterminowe
krótkoterminowe
5. Należności od pozostałych jednostek (według tytułów)
w tym:
długoterminowe
krótkoterminowe
Należności razem (1+2+3+4+5)

Zmiana stanu rezerw na należności
a) Stan na początek okresu
b) Zwiększenia (z podziałem na tytuły)
c) Zmniejszenia (z podziałem na tytuły)
d) Stan na koniec okresu (a+b+c)
D. Inne aktywa
1. Wartości niematerialne i prawne
1. 1. Struktura wartości niematerialnych i prawnych
a) Koszty organizacji poniesione przy założeniu lub późniejszym rozszerzeniu
spółki
b) Koszty zakończonych prac rozwojowych
c) Wartość firmy
d) Koncesje, patenty, licencje i podobne wartości
e) Oprogramowanie komputerowe
f) Nabyte prawa wieczystego użytkowania gruntów
g) Pozostałe wartości niematerialne i prawne
h) Zaliczki na poczet wartości niematerialnych i prawnych
Wartości niematerialne i prawne razem (a+b+c+d+e+f+g+h)
1. 2. Zmiana stanu wartości niematerialnych i prawnych
a) Wartość brutto na początek okresu
b) Zwiększenia (z podziałem na tytuły)
c) Zmniejszenia (z podziałem na tytuły)
d) Wartość brutto na koniec okresu (a+b-c)
e) Skumulowana amortyzacja na początek okresu
f) Amortyzacja za okres (z podziałem na tytuły)
g) Skumulowana amortyzacja na koniec okresu (e+f)
h) Wartość netto na koniec okresu (d-g)
2. Rzeczowy majątek trwały
2. 1. Struktura rzeczowego majątku trwałego
a) Środki trwałe, w tym:
- grunty
- budynki i budowie
- urządzenia techniczne i maszyny
- środki transportu
- pozostałe środki trwałe
b) Inwestycje rozpoczęte
c) Zaliczki na poczet inwestycji
Rzeczowy majątek trwały razem (a+b+c)
2. 2. Struktura własnościowa środków trwałych wykazanych w bilansie
a) Środki trwałe własne
b) Środki trwałe używane na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o
podobnym charakterze
c) Środki trwałe wykazane w bilansie razem (a+b)
2. 3. Środki trwałe pozabilansowe
Używane na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym
charakterze, w tym:
wartość gruntów użytkowanych wieczyście
2. 4. Zmiana stanu środków trwałych
a) Wartość brutto na początek okresu
b) Zwiększenia (z podziałem na tytuły)
c) Zmniejszenia (z podziałem na tytuły)
d) Wartość brutto na koniec okresu (a+b-c)
e) Skumulowana amortyzacja na początek okresu
f) Amortyzacja za okres (z podziałem na tytuły)
g) Skumulowana amortyzacja na koniec okresu (e+f)
h) Wartość netto na koniec okresu (d-g)
3. Rozliczenia międzyokresowe
1. Czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów
2. Inne rozliczenia międzyokresowe, w tym:
z tytułu podatku dochodowego
Rozliczenia międzyokresowe razem (1+2)
F. Wartość firmy z wyceny
a) udziałów wiodących
b) akcji i udziałów w jednostkach zależnych
c) akcji i udziałów w jednostkach stowarzyszonych
Wartość firmy z wyceny razem (a+b+c)
Noty objaśniające do zobowiązań i rezerw
G. Zobowiązania
1. Zobowiązania wobec spółek, w których fundusz posiada udziały wiodące (według
tytułów), w tym:
długoterminowe,
krótkoterminowe.
2. Zobowiązania wobec spółek, w których fundusz posiada udziały mniejszościowe
(według tytułów), w tym
długoterminowe,
krótkoterminowe.
3. Zobowiązania wobec jednostek zależnych (według tytułów), w tym:
długoterminowe
krótkoterminowe
4. Zobowiązania wobec jednostek stowarzyszonych (według tytułów), w tym:
długoterminowe,
krótkoterminowe.
5. Pozostałe zobowiązania (według tytułów), w tym:
długoterminowe
krótkoterminowe.
Zobowiązania razem (1+2+3+4+5)
H. Rozliczenia międzyokresowe bierne i przychody przyszłych okresów
1. Rozliczenia międzyokresowe
2. Przychody przyszłych okresów
Razem rozliczenia międzyokresowe i przychody przyszłych okresów (1+2)
I. Rezerwy
1. Struktura rezerw
a) Rezerwa na podatek dochodowy
b) Pozostałe rezerwy
Razem rezerwy (a+b)
2. Zmiana stanu rezerw
a) Stan na początek okresu
b) Zwiększenia (z podziałem na tytuły)
c) Zmniejszenia (z podziałem na tytuły)
d) Stan na koniec okresu (a+b-c)
J. Rezerwa z wyceny:
a) udziałów wiodących
b) akcji i udziałów w jednostkach zależnych
c) akcji i udziałów w jednostkach stowarzyszonych
Rezerwa z wyceny razem (a+b+c)
Noty objaśniające do kapitału własnego
K. Kapitał własny
1. Kapitał akcyjny
Wartość nominalna 1 akcji = ... zł
Seria (emisja)Liczba akcjiWartość serii (emisji) według wartości
nominalnejData rejestracjiPrawo do dywidendy (od daty)

1. 1. Zmiany stanu kapitału akcyjnego
1. Stan na początek okresu
2. Zwiększenia (z podziałem na tytuły)
3. Zmniejszenia (z podziałem na tytuły)
4. Stan na koniec okresu (1+2-3)
2. Kapitał zapasowy
2. 1. Struktura kapitału zapasowego
a) Kapitał utworzony ze sprzedaży akcji powyżej ich wartości nominalnej
b) Kapitał tworzony ustawowo
c) Kapitał tworzony zgodnie ze statutem ponad wartość wymaganą ustawowo
d) Korekta wartości akcji i udziałów wniesionych do funduszu
e) Inny
Kapitał zapasowy razem (a+b+c+d+e)
2. 2. Zmiany stanu kapitału zapasowego
a) Stan na początek okresu
b) Zwiększenia (z podziałem na tytuły)
- korekta wartości akcji i udziałów wniesionych do funduszu
- nadwyżka ceny emisyjnej nad wartością nominalną
- odpis z zysku
c) Zmniejszenia (z podziałem na tytuły)
- korekta wartości akcji i udziałów wniesionych do funduszu
d) Stan na koniec okresu (a+b-c)
3. Kapitał z aktualizacji wyceny środków trwałych
3. 1. Zmiany stanu kapitału z aktualizacji wyceny
a) Stan na początek okresu
b) Zwiększenia (z podziałem na tytuły)
- przeszacowanie środków trwałych
c) Zmniejszenia (z podziałem na tytuły)
d) Stan na koniec okresu (a+b-c)
4. Kapitał z aktualizacji wyceny akcji i udziałów
4. 1. Kapitał z aktualizacji wyceny:
a) Udziałów wiodących
b) Akcji i udziałów w jednostkach zależnych
c) Akcji i udziałów w jednostkach stowarzyszonych
Kapitał z aktualizacji akcji i udziałów razem (a+b+c)
4. 2. Zmiany stanu kapitału z aktualizacji wyceny
a) Stan na początek okresu
b) Zwiększenia (z podziałem na tytuły)
c) Zmniejszenia (z podziałem na tytuły)
d) Stan na koniec okresu (a+b-c)
5. Pozostałe kapitały rezerwowe
5. 1. Pozostałe kapitały rezerwowe z podziałem według celu przeznaczenia:
a) ...
b) ...
c) ...
d) ...
Pozostałe kapitały rezerwowe razem
5. 2. Zmiana stanu pozostałych kapitałów rezerwowych
a) Stan na początek okresu
b) Zwiększenia (z podziałem na tytuły)
c) Zmniejszenia (z podziałem na tytuły)
d) Stan na koniec okresu (a+b-c)
Podatek dochodowy
I. Zysk (strata) brutto
II. Trwałe różnice pomiędzy zyskiem (stratą) brutto a dochodem do opodatkowania
(1+2+3):
1. Przychody, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie są zaliczane do dochodu
do opodatkowania (zmniejszenia dochodu do opodatkowania, według tytułów)
2. Koszty i straty nie uznawane przez przepisy podatkowe za koszty uzyskania
przychodu (zwiększenia dochodu do opodatkowania, według tytułów)
3. Inne zwiększenia/zmniejszenia dochodu do opodatkowania przewidziane
przepisami podatkowymi (według tytułów)
III. Zysk (strata) brutto po korektach z tytułu trwałych różnic (I+/-II)
IIIa. Podatek dochodowy od zysku brutto i trwałych różnic (pozycja I
obowiązkowych obciążeń wyniku finansowego)
IV. Przejściowe różnice między zyskiem brutto a dochodem do opodatkowania (1+2):
1. Dodatnie (według znaczących tytułów)
2. Ujemne (według znaczących tytułów)
IVa. Podatek dochodowy od salda różnic przejściowych (rezerwa na podatek
dochodowy lub rozliczenia międzyokresowe czynne z tytułu podatku dochodowego)
V. Dochód stanowiący podstawę opodatkowania (III+/-IV)
Va. Podatek dochodowy (IIIa+/-IVa)
Załącznik nr 5b
INFORMACJA DODATKOWA
Informacja dodatkowa w części opisowej obejmuje w szczególności:
1) omówienie stosowanych metod wyceny aktywów i pasywów oraz przychodów i
kosztów w zakresie, w jakim obowiązujące przepisy pozostawiają prawo wyboru,
2) przedstawienie dokonanych w okresie sprawozdawczym zmian metod księgowości i
wyceny, jeżeli wywierają one istotny wpływ na sprawozdanie finansowe, ich
przyczyny i spowodowaną zmianami kwotę wyniku finansowego,
3) przedstawienie dokonanych w stosunku do poprzedniego okresu sprawozdawczego
zmian sposobu sporządzania sprawozdania finansowego, i wpływ wywołanych tym
skutków finansowych na sytuację majątkową i finansową funduszu,
4) informacje liczbowe zapewniające porównywalność danych sprawozdania
finansowego za rok poprzedzający ze sprawozdaniem za rok obrotowy,
5) informację o strukturze środków pieniężnych z uwzględnieniem waluty,
6) informacje o strukturze walutowej należności i zobowiązań, z uwzględnieniem
okresu spłaty na dzień bilansowy,
7) informacje o akcjach NFI będących jego własnością, z uwzględnieniem liczby
akcji, wartości według ceny nabycia, wartości bilansowej, celu nabycia,
przeznaczenia,
8) informacje o zobowiązaniach z tytułu zaciągniętych kredytów i pożyczek z
podziałem na długoterminowe i krótkoterminowe, z uwzględnieniem podmiotu
udzielającego kwoty kredytu (pożyczki), warunków oprocentowania, terminu spłaty,
zabezpieczenia,
9) informacje o zobowiązaniach z tytułu wyemitowanych przez NFI dłużnych
papierów wartościowych z podziałem na długoterminowe i krótkoterminowe, z
uwzględnieniem rodzaju, wartości nominalnej, warunków oprocentowania, terminu
wykupu, gwarancji (zabezpieczeń), dodatkowych praw,
10) informacje o zobowiązaniach warunkowych,
11) informacje o znaczących zdarzeniach, jakie nastąpiły po dniu bilansowym, nie
uwzględnione w bilansie i rachunku zysków i strat,
12) informacje o znaczących zdarzeniach dotyczących lat ubiegłych, ujętych w
sprawozdaniu finansowym roku obrotowego,
13) dane uzupełniające o aktywach i pasywach oraz elementach rachunku zysków i
strat w zakresie niezbędnym do ich lepszego zrozumienia, a w szczególności:
a) w odniesieniu do papierów wartościowych - opis przyjętych algorytmów wyceny
oraz uzasadnienie ich zastosowania,
b) w odniesieniu do zrealizowanych zysków (strat) z inwestycji - podział według
głównych grup rodzajowych papierów wartościowych, z których sprzedaży w okresie
sprawozdawczym powstały zrealizowane zyski (straty),
c) w odniesieniu do nie zrealizowanych zysków (strat) z wyceny - procedury
klasyfikacji oraz podział według głównych grup rodzajowych papierów
wartościowych, z którymi nie zrealizowane zyski (straty) są związane,
d) informacje o udziale w zysku finansowym netto z tytułu udziałów wiodących w
jednostkach zależnych i stowarzyszonych, z podziałem na: dywidendy i nie
zrealizowane zyski (straty),
e) informacje o przychodach z akcji i innych papierów wartościowych oraz
udziałów z podziałem na:
- przychody ze sprzedaży papierów wartościowych,
- koszty sprzedanych papierów wartościowych,
f) informacje o pozostałych przychodach z inwestycji (według znaczących
tytułów),
g) informacje o pozostałych przychodach operacyjnych (według znaczących
tytułów),
h) informacje o pozostałych kosztach operacyjnych (według znaczących tytułów),
i) informacje o pozycjach nadzwyczajnych (według znaczących tytułów),
j) opis procedur przyjętych przy ustalaniu wielkości zysku (straty) netto:
- zrealizowanego,
- nie zrealizowanego.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 12 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg
wojewódzkich w województwach: białostockim, bielskim, ciechanowskim,
częstochowskim, katowickim, kieleckim, krośnieńskim, łomżyńskim, nowosądeckim,
ostrołęckim, pilskim, piotrkowskim, poznańskim, przemyskim, siedleckim,
sieradzkim, suwalskim, rzeszowskim, tarnowskim i zielonogórskim.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 2, poz. 13)
Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych
(Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z
1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i
z 1994 r. Nr 127, poz. 627) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Komunikacji z dnia 14 lipca 1986 r. w sprawie
zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach: białostockim,
bielskim, ciechanowskim, częstochowskim, katowickim, kieleckim, krośnieńskim,
łomżyńskim, nowosądeckim, ostrołęckim, pilskim, piotrkowskim, poznańskim,
przemyskim, siedleckim, sieradzkim, suwalskim, rzeszowskim, tarnowskim i
zielonogórskim (Dz. U. Nr 30, poz. 151 i z 1994 r. Nr 109, poz. 525) w
załączniku nr 4 Wykaz dróg wojewódzkich - Województwo częstochowskie w części
"A. Drogi zamiejskie" skreśla się wyrazy "08684 Herby - Kieszki - Hadra".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 28 listopada 1995 r.
w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Zasłużony dla Wynalazczości",
ustalenia jej wzoru oraz zasad i trybu nadawania, a także noszenia.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 3, poz. 17)
Na podstawie art. 4 ust. 2 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 1978 r. o
odznakach i mundurach (Dz. U. Nr 31, poz. 130) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustanawia się odznakę honorową "Zasłużony dla Wynalazczości", zwaną dalej
"odznaką".
ż 2. 1. Odznaka jest szczególnym wyróżnieniem za zasługi w dziedzinie
wynalazczości i może być nadawana:
1) twórcom wyróżniającym się znaczącymi osiągnięciami wynalazczymi, które
przyczyniły się do rozwoju nauki i techniki, wpłynęły na poprawę efektywności
działalności gospodarczej,
2) osobom wyróżniającym się współdziałaniem przy dopracowywaniu i wdrażaniu
osiągnięć wynalazczych, jak również przyczyniającym się do ich rozpowszechniania
i stosowania,
3) osobom posiadającym szczególne zasługi w popieraniu rozwoju wynalazczości,
które aktywną działalnością zawodową i społeczną przyczyniły się do poprawy
stanu organizacji i ekonomiki wynalazczości, ochrony własności przemysłowej oraz
wykorzystania i upowszechniania innowacji,
4) podmiotom gospodarczym, które osiągają szczególne wyniki w zakresie ilości
zgłoszeń, wdrożeń, upowszechniania i ochrony prawnej innowacji,
5) instytucjom i organizacjom wyróżniającym się osiągnięciami w działalności na
rzecz rozwoju i popularyzacji ochrony własności przemysłowej.
2. Odznaka może być nadana także osobom nie mającym obywatelstwa polskiego,
szczególnie zasłużonym dla rozwoju współpracy międzynarodowej w dziedzinie
ochrony własności przemysłowej.
ż 3. 1. Prezes Rady Ministrów nadaje odznakę na wniosek:
1) ministra lub kierownika urzędu centralnego,
2) wojewody
- zgłoszony z własnej inicjatywy lub w trybie określonym w ust. 2.
2. Z inicjatywą nadania odznaki może wystąpić każdy, pod warunkiem uzyskania
poparcia organizacji społecznej stopnia centralnego lub wojewódzkiego, do której
zakresu działania należą sprawy popierania ochrony własności przemysłowej.
3. Wniosek o nadanie odznaki powinien zawierać szczegółowe uzasadnienie
całokształtu osiągnięć wynalazczych lub zasług dla rozwoju wynalazczości, z
uwzględnieniem kryteriów określonych w ż 2.
4. Wzór wniosku o nadanie odznaki dla osób fizycznych stanowi załącznik nr 1,
natomiast dla instytucji, podmiotów gospodarczych i organizacji - załącznik nr 2
do rozporządzenia.
5. Wnioski o nadanie odznaki należy składać za pośrednictwem Urzędu Patentowego
Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej "Urzędem Patentowym", który prowadzi
ich ewidencję. Wnioski należy składać przynajmniej na dwa miesiące przed
przewidywanym przez wnioskodawcę terminem wręczenia odznak.
6. Odznaka nadawana jest jednokrotnie.
ż 4. 1. Odznaka ma kształt stylizowanej, złoconej rozety o średnicy 30 mm. W
środku rozety, na okrągłej, czerwono emaliowanej tarczy umieszczone są wypukłe,
pozłacane kontury: kota zębatego, cyrkla kreślarskiego, kalkulatora i kolby
chemicznej. W otoku tarczy na biało emaliowanym tle znajduje się złocony napis:
"ZASŁUŻONY DLA WYNALAZCZOŚCI". Odwrotna strona rozety jest gładka, złocona.
Rozeta zawieszona jest na prostokątnej, poziomej klamrze o wymiarach 10x25 mm.
Klamra posiada jednakowej szerokości poziome emaliowane paski w kolorze białym i
czerwonym. Odznaka wykonana jest z tombaku.
2. Wzór odznaki stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia.
ż 5. 1. Uroczystego wręczenia odznaki dokonuje Prezes Rady Ministrów lub, w jego
imieniu, jedna z osób wymienionych w ż 3 ust. 1.
2. Osoba wyróżniona otrzymuje wraz z odznaką legitymację stwierdzającą nadanie
odznaki, a instytucje, podmioty gospodarcze i organizacje - dyplom.
3. Wzór legitymacji stanowi załącznik nr 4, a wzór dyplomu - załącznik nr 5 do
rozporządzenia.
4. Odznakę nosi się na prawej stronie piersi.
ż 6. Koszty związane z wykonaniem odznak oraz drukiem legitymacji i dyplomów
stwierdzających ich nadanie są pokrywane z budżetu państwa w części dotyczącej
Urzędu Patentowego.
ż 7. 1. Ewidencję osób fizycznych i innych podmiotów wyróżnionych odznaką
prowadzi Urząd Patentowy.
2. W razie zgubienia lub zniszczenia odznaki albo dokumentów stwierdzających jej
nadanie wydaje się wtórny egzemplarz za zwrotem kosztów.
ż 8. 1. Traci moc uchwała nr 9 Rady Ministrów z dnia 2 marca 1979 r. w sprawie
ustanowienia odznak: "Racjonalizator Produkcji", "Zasłużony Racjonalizator
Produkcji" oraz "Zasłużony dla Wynalazczości i Racjonalizacji" (Monitor Polski
Nr 8, poz. 54 i z 1983 r. Nr 33, poz. 180).
2. Osoby fizyczne i inne podmioty, którym nadano odznaki na podstawie uchwały, o
której mowa w ust. 1, zachowują prawo do ich noszenia.
ż 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 listopada 1995 r. (poz.
17)
Załącznik nr 1
WNIOSEK O NADANIE ODZNAKI
"ZASŁUŻONY DLA WYNALAZCZOŚCI"
- dla osób fizycznych -
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
WNIOSEK O NADANIE ODZNAKI "ZASŁUŻONY DLA WYNALAZCZOŚCI"
- dla podmiotów gospodarczych, instytucji i organizacji -
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
WZÓR ODZNAKI "ZASŁUŻONY DLA WYNALAZCZOŚCI"
Ilustracja
Załącznik nr 4
WZÓR LEGITYMACJI STWIERDZAJĄCEJ NADANIE ODZNAKI
"ZASŁUŻONY DLA WYNALAZCZOŚCI"
Ilustracja
Załącznik nr 5
WZÓR DYPLOMU STWIERDZAJĄCEGO NADANIE ODZNAKI
"ZASŁUŻONY DLA WYNALAZCZOŚCI"
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 28 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagradzania i przyznawania innych
świadczeń pracownikom Krajowej Szkoły Administracji Publicznej.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 3, poz. 26)
Na podstawie art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o Krajowej Szkole
Administracji Publicznej (Dz. U. Nr 63, poz. 266 i Nr 104, poz. 450) zarządza
się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia 13 listopada
1991 r. w sprawie wynagradzania i przyznawania innych świadczeń pracownikom
Krajowej Szkoły Administracji Publicznej (Dz. U. Nr 115, poz. 499, z 1992 r. Nr
62, poz. 312, z 1993 r. Nr 95, poz. 436 i z 1994 r. Nr 130, poz. 655) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w ż 2 w pkt 1 i 3 wyrazy "kategorii zaszeregowania" zastępuje się wyrazami
"grup uposażenia";
2) w ż 4 wyrazy "pracownicy biblioteki i dokumentacji" zastępuje się wyrazami
"kierownicy projektów i niektórzy pracownicy biblioteki - ośrodka dokumentacji";
3) w ż 7, 8, 9 i ż 11 ust. 2 wyrazy "osobistego zaszeregowania" zastępuje się
wyrazami "grupy uposażenia";
4) w ż 12:
a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) koordynatora bloku",
b) w ust. 2:
- skreśla się pkt 2,
- w pkt 4 skreśla się wyrazy "lub jego zastępcy";
5) w ż 14a dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Dodatek służbowy może być podwyższony w szczególnie uzasadnionych
przypadkach.";
6) w ż 16 w ust. 1 wyrazy "kategorii zaszeregowania" zastępuje się wyrazami
"grupie uposażenia";
7) załączniki nr 1-5 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone w
załącznikach nr 1-5 do niniejszego rozporządzenia;
8) w załączniku nr 6 do rozporządzenia skreśla się ż 3;
9) w załączniku nr 8 do rozporządzenia skreśla się ust. 6 i 7;
10) w załączniku nr 9 do rozporządzenia w ż 2:
a) w ust. 1 wyrazy "najniższego wynagrodzenia zasadniczego określonego w
załączniku nr 2 do rozporządzenia" zastępuje się wyrazami "najniższego
wynagrodzenia pracowników",
b) w ust. 2 wyrazy "1000 zł" zastępuje się wyrazami "10 gr".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 grudnia
1995 r.
Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów: w z. G. Rydlewski
Załączniki do rozporządzenia Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia 28
grudnia 1995 r. (poz. 26)
Załącznik nr 1
TABELA STANOWISK, KWALIFIKACJI I GRUP UPOSAŻENIA PRACOWNIKÓW MERYTORYCZNYCH I
ADMINISTRACYJNO-EKONOMICZNYCH
Lp.StanowiskoWymagane kwalifikacjeGrupa uposażenia
1234
1Dyrektorstopień naukowy, 10 lat stażu pracy, znajomość dwóch języków
obcychXVII-XXII
2Zastępca dyrektorawykształcenie wyższe magisterskie, 5 lat stażu pracy,
znajomość jednego języka obcegoXV-XX
3Koordynator bloku, Szef działuwykształcenie wyższe magisterskie, praktyka
w określonej specjalności, biegła znajomość jednego języka
zachodniegoXIII-XVIII
4Kierownik merytorycznej komórki organizacyjnej (ośrodka, pracowni,
sekcji) Kierownik projektuwykształcenie wyższe, 5 lat stażu pracy,
znajomość jednego języka obcegoXII-XVIII
5Sekretarz bloku Wykładowcawykształcenie wyższe, praktyka w określonej
specjalnościVIII-XV
6Główny księgowy Szef administracjiwykształcenie wyższe, co najmniej 5 lat
stażu pracyXIII-XIX
7Radca prawnywedług przepisów ustawy o radcach prawnychXI-XVII
Główny specjalista do spraw...Wykształcenie wyższe, praktyka w określonej
specjalności
Doradca: ekonomiczno-finansowy, administracyjny, merytoryczny
(inny)wykształcenie wyższe, praktyka w określonej specjalności lub
wykształcenie średnie, 8 lat stażu pracy
8Zastępca kierownika merytorycznej komórki organizacyjnej Kierownik
funkcjonalnej komórki organizacyjnej (biura, hotelu)Wykształcenie wyższe,
5 lat stażu pracy, lub wykształcenie średnie, 8 lat stażu pracyX-XVI
Zastępca głównego księgowegowykształcenie średnie, 8 lat stażu pracy
Asystent dyrektorawykształcenie wyższe, praktyka w określonej specjalności

9Starszy specjalista Starszy księgowywykształcenie wyższe, 4 lata stażu
pracy, lub wykształcenie średnie, 8 lat stażu pracyVIII-XIV
10Specjalista Księgowy, kasjer Magazynierwykształcenie wyższe lub
wykształcenie średnie i 5 lat stażu pracyVI-XII
11Referent Sekretarka Recepcjonista Archiwistawykształcenie średnieI-VIII

Załącznik nr 2
TABELA STAWEK MIESIĘCZNYCH WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW MERYTORYCZNYCH
I ADMINISTRACYNO-EKONOMICZNYCH
Grupa uposażeniaMiesięczne stawki wynagrodzenia zasadniczego brutto w zł
I320-450
II330-490
III340-520
IV350-550
V360-580
VI370-600
VII380-670
VIII390-730
IX400-800
X410-880
XI420-980
XII430-1100
XIII450-1200
XIV470-1300
XV490-1400
XVI520-1500
XVII560-1600
XVII600-1700
XIX650-1900
XX700-2100
XXI770-2300
XXII840-2500

Załącznik nr 3
TABELA STANOWISK, KWALIFIKACJI I GRUP UPOSAŻENIA PRACOWNIKÓW OBSŁUGI
Lp.StanowiskoWymagane kwalifikacjeGrupa uposażenia
1234
1Elektryk, ślusarz, hydraulik (inny, w tym konserwator)wykształcenie
zasadniczeV-XII
Kierowca samochodu dostawczego, mikrobusu, samochodu osobowegowedług
odrębnych przepisów
2Pracownik gospodarczy, sprzątaczkawykształcenie podstawoweI-VIII

Załącznik nr 4
TABELA GODZINOWYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW OBSŁUGI
Grupa uposażeniaGodzinowe stawki wynagrodzenia zasadniczego brutto w
złGrupa uposażeniaGodzinowe stawki wynagrodzenia zasadniczego brutto w zł
I1.50-2.20VII2.80-3.60
II1.70-2.40VIII3.10-3.90
III1.90-2.60IX3.40-4.20
IV2.10-2.80X3.70-4.50
V2.30-3.00XI4.10-4.80
VI2.50-3.30XII4.50-5.20

Załącznik nr 5
TABELA STANOWISK, NA KTÓRYCH PRZYSŁUGUJE DODATEK FUNKCYJNY, ORAZ STAWEK DODATKU
FUNKCYJNEGO
Stanowisko% najniższego wynagrodzenia pracowników
Dyrektor220-270
Zastępca dyrektora150-190
Główny księgowy
Szef działu
Koordynator bloku
Kierownik merytorycznej komórki organizacyjnej130-170
Szef administracji
Kierownik projektu110-150
Główny specjalista
Radca prawny
Zastępca kierownika merytorycznej komórki organizacyjnej
Kierownik funkcjonalnej komórki organizacyjnej
Zastępca głównego księgowego

Uwaga: W razie ustanowienia pełnomocnika dyrektora, przysługuje mu dodatek
funkcyjny w wysokości od 40 do 90% najniższego wynagrodzenia pracowników.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 5 stycznia 1996 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Katolickiemu Stowarzyszeniu Młodzieży
Diecezji Łowickiej.
(Dz. U. Nr 3, poz. 27)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 3) i w związku z art. 7 ust. 4a ustawy z dnia 12 listopada 1985 r.
o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r.
Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387 i Nr 73, poz. 433 i
434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży
Diecezji Łowickiej" z siedzibą w Łowiczu, erygowanej przez Biskupa Łowickiego.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów: w z. G. Rydlewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 11 grudnia 1995 r.
w sprawie psychiatrycznych świadczeń zdrowotnych w domach pomocy społecznej i
środowiskowych domach samopomocy.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 38)
Na podstawie art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia
psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535) zarządza się, co następuje:
ż 1. Domy pomocy społecznej dla osób z zaburzeniami psychicznymi, zwane dalej
"domami", zapewniają:
1) psychiatryczną opiekę zdrowotną,
2) rehabilitację leczniczą, w tym terapię zajęciową,
3) socjoterapię i psychoterapię,
4) stałą opiekę pielęgniarki przeszkolonej w opiece nad osobami z zaburzeniami
psychicznymi; szkolenie pielęgniarki organizuje kierownik domu.
ż 2. W celu realizacji zadań określonych w ż 1:
1) dom zatrudnia:
a) lekarza psychiatrę, a w razie niemożności zatrudnienia psychiatry - lekarza
innej specjalności,
b) psychologów,
c) terapeutów zajęciowych,
d) pielęgniarki,
2) dom zapewnia pomieszczenia i urządzenia niezbędne dla wykonywania świadczeń
psychiatrycznych, a zwłaszcza:
a) gabinet dla lekarza i psychologa,
b) pracownię terapii zajęciowej,
c) pomieszczenie dla grupowych zajęć terapeutycznych i ruchowych,
d) pomieszczenie dla osób wymagających wzmożonego nadzoru ze względu na ich stan
psychiczny.
ż 3. Mieszkańcom i innym osobom korzystającym ze świadczeń środowiskowych domów
samopomocy dla osób z zaburzeniami psychicznymi, zwanych dalej "domami
samopomocy", zapewnia się psychiatryczną opiekę zdrowotną oraz rehabilitację
społeczną.
ż 4. Psychiatryczna opieka zdrowotna obejmuje zwłaszcza konsultacje i okresowe
oceny stanu psychicznego oraz psychoterapię i terapię farmakologiczną.
ż 5. Rehabilitacja społeczna obejmuje zwłaszcza:
1) podtrzymanie i rozwijanie u osób z zaburzeniami psychicznymi umiejętności
niezbędnych do samodzielnego życia,
2) terapię zajęciową,
3) podejmowanie działań w celu przygotowania osób z zaburzeniami psychicznymi do
podjęcia pracy,
4) pomoc w uzyskaniu odpowiedniego zatrudnienia.
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 9 listopada 1995 r.
o zmianie ustawy - Kodeks morski.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 6, poz. 39)
Art. 1. W ustawie z dnia 1 grudnia 1961 r. - Kodeks morski (Dz. U. z 1986 r. Nr
22, poz. 112, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1991 r. Nr 16, poz. 73) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 7:
a) ż 2 otrzymuje brzmienie:
"ż 2. Prawa rzeczowe na statku wpisane w stałym rejestrze statku podlegają prawu
państwa rejestru.";
b) po ż 2 dodaje się ż 3 i 4 w brzmieniu:
"ż 3. Prawa rzeczowe na statku w budowie podlegają prawu państwa, w którym
statek jest budowany.
ż 4. Do przywilejów na statku stosuje się prawo państwa, w którym dochodzone
jest przed sądem roszczenie o zaspokojenie wierzytelności zabezpieczonej
przywilejem.";
2) w tytule I w dziale I rozdziały 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"Rozdział 1
Polska przynależność statku
Art. 12. ż 1. Żeglugę pod polską banderą może uprawiać tylko statek o polskiej
przynależności.
ż 2. Stały przewóz pasażerów lub ładunku pomiędzy portami polskimi może uprawiać
tylko statek o polskiej przynależności, z zastrzeżeniem ż 3.
ż 3. Terenowy organ administracji morskiej, na którego obszarze działania
znajduje się port rozpoczęcia podróży, może, w uzasadnionych przypadkach,
zezwolić na wykonywanie przez czas oznaczony stałego przewozu pomiędzy portami
polskimi przez statek o obcej przynależności.
Art. 13. ż 1. Statkiem o polskiej przynależności jest:
1) statek stanowiący polską własność (art. 59 ż 1),
2) statek uważany za stanowiący polską własność (art. 59 ż 2),
3) statek nie stanowiący polskiej własności, który uzyskał czasową polską
przynależność (art. 16 ż 1).
ż 2. Przepisy niniejszego rozdziału, dotyczące statku stanowiącego polską
własność, stosuje się do statków uważanych za stanowiące polską własność.
Art. 14. ż 1. Statek o polskiej przynależności jest obowiązany podnosić polską
banderę.
ż 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może zwolnić niektóre rodzaje
statków stanowiących polską własność z obowiązku podnoszenia bandery. Zwolnienie
nie może dotyczyć statków uprawiających żeglugę poza terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
Art. 15. ż 1. Statek o polskiej przynależności powinien być oznaczony nazwą na
dziobie z każdej burty i na rufie. Pod nazwą na rufie powinna być uwidoczniona
nazwa portu macierzystego statku.
ż 2. Właściciel nadaje statkowi nazwę i wskazuje port macierzysty. Nazwa podlega
zatwierdzeniu przez organ określony w trybie ż 3.
ż 3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia,
organy właściwe do zatwierdzania nazw statków i tryb postępowania w sprawach
wymienionych w ż 1 i 2 oraz może określić inny, niż wskazany w ż 1, sposób
oznaczania niektórych statków.
Art. 16. ż 1. Statek nie stanowiący polskiej własności może uzyskać czasową
polską przynależność, jeżeli wnioskodawca:
1) jest osobą prawną, mającą w Polsce siedzibę lub przedstawicielstwo, bądź
osobą fizyczną, zamieszkałą w Polsce lub mającą w Polsce przedstawicielstwo,
2) przedstawi umowę najmu lub dzierżawy statku,
3) zobowiąże się, że będzie prowadził działalność armatorską w Polsce oraz że
kapitanem statku będzie obywatel polski,
4) złoży urzędowo poświadczony odpis lub wyciąg ze stałego rejestru statku,
zawierający opis statku, oznaczenie właściciela oraz inne dane z tego rejestru,
a w szczególności wpisane prawa zastawu i ograniczenia w rozporządzaniu
statkiem,
5) przedstawi pisemną zgodę właściwych organów państwa stałego rejestru statku,
właściciela statku i wszystkich wierzycieli hipotecznych na nadanie statkowi
polskiej przynależności oraz zapewnienie właściwych organów państwa stałego
rejestru, że w czasie trwania polskiej przynależności statek nie będzie
uprawniony do podnoszenia bandery tego państwa,
6) wskaże port macierzysty statku w Polsce.
ż 2. Statek nie stanowiący polskiej własności uzyskuje czasową polską
przynależność przez wpis do rejestru okrętowego, na podstawie postanowienia izby
morskiej.
Art. 17. Armator prowadzący w Polsce działalność za pośrednictwem
przedstawicielstwa podlega, w zakresie spraw związanych z uprawianiem żeglugi
statkiem, który uzyskał czasową polską przynależność, polskiemu prawu i
jurysdykcji sądów polskich w takim zakresie, w jakim podlega im osoba mająca w
Polsce siedzibę lub miejsce zamieszkania.
Art. 18. Armator, którego statek uzyskał czasową polską przynależność, jest
obowiązany obsadzić statek załogą zgodnie z polskimi przepisami i poddać statek
polskim przepisom w zakresie pomiaru, bezpieczeństwa żeglugi, dokumentów statku
i ochrony środowiska.
Art. 18a. Nazwa statku, który uzyskał czasową polską przynależność, może być
zmieniona tylko za zgodą właściwych władz państwa stałego rejestru statku oraz
jego właściciela i wierzycieli hipotecznych.
Art. 18b. ż 1. Statek nie stanowiący polskiej własności traci uzyskaną czasową
polską przynależność, jeżeli:
1) przestanie być spełniany którykolwiek z warunków wymienionych w art. 16 ż 1,
2) upłynie okres, na jaki uzyskał przynależność, i okres ten nie zostanie
przedłużony,
3) wniesie o to armator statku,
4) armator statku nie przestrzega przepisów niniejszego działu,
5) zostanie wydana decyzja w trybie art. 18c.
ż 2. Utrata przez statek czasowej polskiej przynależności następuje z dniem
wykreślenia statku z polskiego rejestru okrętowego, na podstawie postanowienia
izby morskiej.
Art. 18c. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może wydać decyzję o utracie
czasowej polskiej przynależności statku, jeżeli wymaga tego interes państwa, a w
szczególności interes polskiej gospodarki morskiej. Z tych samych względów
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może wydać decyzję sprzeciwiającą się
uzyskaniu przez statek czasowej polskiej przynależności.
Art. 18d. ż 1. Polska przynależność statku stanowiącego polską własność może być
zawieszona na wniosek właściciela.
ż 2. Właściciel statku wskazuje we wniosku okres zawieszenia, rejestr, do
którego statek będzie wpisany, i przedstawia pisemną zgodę wszystkich
wierzycieli hipotecznych na zawieszenie polskiej przynależności statku.
ż 3. Postanowienie o zawieszeniu wydaje izba morska, stwierdzając okres
zawieszenia.
ż 4. Wpis stwierdzający zawieszenie staje się skuteczny z dniem zawiadomienia
izby morskiej przez właściciela statku o uzyskaniu przez statek obcej
przynależności.
ż 5. W okresie trwania zawieszenia polskiej przynależności statek nie może
podnosić polskiej bandery.
Art. 18e. Nazwa statku stanowiącego polską własność, którego polska
przynależność została zawieszona, nie może być zmieniona w okresie trwania
zawieszenia bez zgody jego właściciela i wierzycieli hipotecznych. Portem
macierzystym takiego statku powinien być port państwa czasowej przynależności.
Art. 18f. ż 1. Zawieszenie polskiej przynależności statku stanowiącego polską
własność ustaje po upływie okresu zawieszenia lub, na wniosek właściciela, przed
upływem tego okresu albo wskutek utraty przez statek czasowej przynależności
obcego państwa.
ż 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może, ze względów określonych w
art. 18c, wydać decyzję o ustaniu zawieszenia polskiej przynależności statku lub
sprzeciwiającą się zawieszeniu.
ż 3. Ustanie zawieszenia polskiej przynależności statku, stanowiącego polską
własność, następuje z dniem wykreślenia w stałym rejestrze okrętowym wpisu o
zawieszeniu, na podstawie postanowienia izby morskiej.
Art. 18g. Ilekroć w przepisach niniejszego działu mówi się o stałym rejestrze
statku, rozumie się przez to rejestr prowadzony w państwie, którego
przynależność statek odzyska po ustaniu czasowej przynależności i w którym
wpisany jest właściciel statku oraz prawa zastawu i ograniczenia w
rozporządzaniu statkiem.
Rozdział 2
Rejestr okrętowy
Art. 19. ż 1. Statek stanowiący polską własność podlega obowiązkowi wpisu do
polskiego rejestru okrętowego, prowadzonego przez izbę morską właściwą dla portu
macierzystego statku.
ż 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia,
rodzaje statków stanowiących polską własność nie podlegających obowiązkowi wpisu
do rejestru okrętowego, z wyłączeniem statków uprawiających żeglugę poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
ż 3. Statek, który nie podlega obowiązkowi wpisu do rejestru okrętowego, a także
statek w budowie może być wpisany do rejestru okrętowego na wniosek właściciela.
ż 4. Statek uważany za stanowiący polską własność wpisuje się do rejestru
okrętowego na wniosek właściciela lub wszystkich współwłaścicieli.
ż 5. Statek budowany w Polsce może być wpisany do rejestru okrętowego, jeżeli
położona została jego stępka lub wykonana została równorzędna praca
konstrukcyjna w miejscu wodowania. Dotyczy to również statku w budowie, nie
stanowiącego polskiej własności. Rejestr okrętowy statku w budowie prowadzi izba
morska właściwa dla miejsca budowy statku.
Art. 20. ż 1. Statek nie stanowiący polskiej własności ani nie uważany za
stanowiący polską własność wpisuje się do rejestru okrętowego, na wniosek
armatora, po spełnieniu warunków określonych w art. 16 ż 1.
ż 2. Rejestr okrętowy dla statków, o których mowa w ż 1, prowadzi izba morska
właściwa dla portu polskiego wskazanego przez armatora jako port macierzysty
statku.
Art. 21. Rejestr okrętowy składa się z ksiąg rejestrowych prowadzonych odrębnie
dla statków:
1) stanowiących polską własność i uważanych za stanowiące polską własność
(rejestr stały),
2) które uzyskały czasową polską przynależność (rejestr tymczasowy),
3) w budowie (rejestr statków w budowie).
Art. 22. Za czynności rejestrowe pobiera się opłaty rejestrowe, które stanowią
dochód budżetu państwa.
Art. 23. ż 1. Statek wpisany do rejestru stałego za granicą może być wpisany do
rejestru stałego w Polsce dopiero po wykreśleniu z rejestru zagranicznego.
ż 2. Statek wpisany do rejestru stałego za granicą może być wpisany do rejestru
tymczasowego w Polsce dopiero po zawieszeniu jego dotychczasowej przynależności.
ż 3. Wpis do rejestru zagranicznego statku stanowiącego polską własność lub
statku uważanego za stanowiący polską własność nie wywołuje skutków prawnych
przed wykreśleniem tego statku z polskiego rejestru okrętowego.
ż 4. Czasowe nadanie statkowi, o którym mowa w ż 3, obcej przynależności nie
wywołuje skutków prawnych przed dokonaniem w polskim rejestrze okrętowym wpisu
zawieszającego polską przynależność.
Art. 24. Rejestr okrętowy jest jawny. Osoby zainteresowane mogą żądać
uwierzytelnionych wyciągów i odpisów z rejestru.
Art. 25. ż 1. W rejestrze stałym wpisuje się:
1) kolejny numer rejestrowy statku i datę wpisu,
2) nazwę lub oznaczenie identyfikacyjne, międzynarodowy sygnał wywoławczy oraz
rodzaj i przeznaczenie statku,
3) poprzednią nazwę lub oznaczenie identyfikacyjne oraz dane dotyczące
poprzedniego rejestru i datę wykreślenia z tego rejestru,
4) nazwę portu macierzystego statku,
5) rok, miejsce budowy i nazwę stoczni, jeżeli dane te są znane, oraz określenie
materiału głównego i rodzaju napędu statku,
6) wymiary rejestrowe oraz pojemność statku,
7) oznaczenie i adres właściciela lub wszystkich współwłaścicieli z określeniem
ich udziałów we współwłasności oraz podstawę nabycia własności statku,
8) oznaczenie i adres armatora statku,
9) hipotekę morską i ograniczenia w rozporządzaniu statkiem,
10) stwierdzenie przez izbę morską polskiej przynależności statku,
11) stwierdzenie przez izbę morską zawieszenia polskiej przynależności statku,
12) podstawę i datę wykreślenia statku z rejestru.
ż 2. W rejestrze tymczasowym, oprócz danych wymienionych w ż 1 pkt 1-8, 10 i 12,
wpisuje się:
1) poprzednią przynależność statku i datę jej zawieszenia,
2) okres, na jaki statek uzyskał polską przynależność,
3) oznaczenie i adres przedstawiciela armatora w Polsce, jeżeli taki został
ustanowiony.
ż 3. W rejestrze statków w budowie wpisuje się:
1) kolejny numer rejestrowy statku w budowie i datę wpisu,
2) oznaczenie identyfikacyjne statku w budowie,
3) nazwę stoczni budującej statek,
4) oznaczenie i adres właściciela statku w budowie,
5) oznaczenie umowy o budowę statku,
6) hipotekę morską.
ż 4. Każda zmiana danych w rejestrze okrętowym podlega wpisowi.
Art. 26. ż 1. Wpis do rejestru okrętowego następuje na podstawie zgłoszenia
zainteresowanych, chyba że prawo przewiduje wpis na wniosek lub z urzędu.
ż 2. Do zgłoszenia okoliczności podlegającej wpisowi, w stosunku do statków
stanowiących polską własność i statków uważanych za stanowiące polską własność,
wpisanych do rejestru okrętowego, obowiązany jest właściciel statku.
Art. 27. ż 1. Wykreśla się z rejestru okrętowego statek, który:
1) zatonął lub uległ zniszczeniu,
2) zaginął,
3) utracił polską przynależność,
4) utracił charakter statku morskiego.
ż 2. W przypadkach określonych w ż 1 wykreślenie statku z rejestru okrętowego
wymaga zgody wierzyciela hipotecznego, wyrażonej na piśmie.
ż 3. Wykreśla się z rejestru statków w budowie statek, który:
1) uległ zniszczeniu w trakcie budowy albo którego budowa została zaniechana,
2) został wpisany jako statek do rejestru stałego w Polsce lub za granicą.
ż 4. W przypadkach określonych w ż 3 wykreślenie wymaga zgody wierzyciela,
wyrażonej na piśmie, chyba że statek w budowie został wpisany jako statek do
rejestru stałego w Polsce, a ciążąca na nim hipoteka morska została wpisana do
tego rejestru z urzędu.
Art. 28. Statek uważa się za zaginiony, jeżeli w ciągu podwójnego okresu
niezbędnego w normalnych warunkach do przejścia do portu przeznaczenia z
miejsca, z którego nadeszła ostatnia wiadomość o statku, statek do tego portu
nie zawinął, ani nie nadeszła żadna kolejna wiadomość o statku. Okres wymagany
do uznania statku za zaginiony nie może być krótszy niż miesiąc ani dłuższy niż
trzy miesiące od dnia ostatniej wiadomości o statku, a jeżeli brak wiadomości o
statku pozostaje w związku z działaniami wojennymi - krótszy niż sześć miesięcy.
Art. 29. ż 1. Zgłoszenie do rejestru okrętowego powinno być dokonane w ciągu
sześciu tygodni od dnia, w którym obowiązany do zgłoszenia dowiedział się o
okoliczności podlegającej wpisowi do rejestru.
ż 2. W razie niezgłoszenia statku lub okoliczności podlegających wpisowi do
rejestru okrętowego, izba morska stosuje, w celu przymuszenia do zgłoszenia,
przepisy o postępowaniu przynaglającym w zakresie prowadzenia ksiąg wieczystych.
ż 3. Jeżeli obowiązany nie dokona zgłoszenia pomimo wezwania, izba morska może
po przeprowadzeniu dochodzenia dokonać wpisu z urzędu, zaznaczając to w osnowie
wpisu.
Art. 30. Izba morska bada, czy:
1) zgłoszenie lub wniosek i dołączone do nich dokumenty odpowiadają pod względem
treści i formy obowiązującym przepisom prawa,
2) zgłoszone dane są zgodne z rzeczywistością, jeżeli ma w tym względzie
uzasadnione wątpliwości.
Art. 31. ż 1. Okoliczność będąca przedmiotem wpisu do rejestru okrętowego jest
skuteczna wobec osób trzecich. Okoliczność taka, mimo braku wpisu do rejestru
okrętowego, jest skuteczna wobec osób trzecich, gdy o niej wiedziały.
ż 2. Do oceny skutków wpisu do rejestru okrętowego stosuje się odpowiednio
przepisy o prawach jawnych z księgi wieczystej.
Art. 31a. ż 1. Po wpisaniu do rejestru okrętowego statek otrzymuje certyfikat
okrętowy, a statek w budowie - certyfikat statku w budowie.
ż 2. Certyfikat okrętowy stanowi dowód polskiej przynależności statku.
ż 3. Statkowi nabytemu za granicą polski urząd konsularny może wydać tymczasowe
świadectwo polskiej przynależności statku (świadectwo o banderze) ważne na okres
nie dłuższy niż sześć miesięcy. O wydaniu świadectwa polski urząd konsularny
zawiadamia właściwą izbę morską.
Art. 31b. ż 1. W razie wydania certyfikatu okrętowego statkowi, który uzyskał
czasową polską przynależność, dokumenty wydane takiemu statkowi przez organ
prowadzący jego rejestr stały powinny zostać temu organowi zwrócone. O zwrocie
armator statku zawiadamia izbę morską w terminie trzydziestu dni od dnia
otrzymania certyfikatu okrętowego.
ż 2. W razie zawieszenia przez izbę morską polskiej przynależności statku
stanowiącego polską własność lub uważanego za stanowiący polską własność,
właściciel statku obowiązany jest zwrócić izbie morskiej certyfikat okrętowy w
terminie trzydziestu dni od dnia wydania statkowi odpowiedniego dokumentu przez
zagraniczny organ rejestrowy.
ż 3. Izba morska zawiadamia właściwe władze państwa rejestru stałego o ustaniu
czasowej polskiej przynależności statku.
Art. 31c. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze
rozporządzenia, sposób prowadzenia rejestru okrętowego i postępowanie
rejestrowe, wzory ksiąg rejestrowych, wzór certyfikatu okrętowego, certyfikatu
statku w budowie i świadectwa o banderze, tryb ich wydawania oraz koszty
postępowania rejestrowego.
Art. 31d. ż 1. Statek stanowiący polską własność, który nie podlega obowiązkowi
wpisu do rejestru okrętowego i nie został wpisany do tego rejestru, powinien być
zarejestrowany w urzędzie morskim właściwym dla swojego portu macierzystego.
Obowiązek ten nie dotyczy statków używanych do celów sportowych lub
rekreacyjnych o długości do 5 m, nie uprawiających żeglugi międzynarodowej.
ż 2. Dokument rejestracyjny wydany przez urząd morski stanowi dowód polskiej
przynależności statku nie wpisanego do rejestru okrętowego.
ż 3. Za wydanie dokumentu rejestracyjnego urząd morski pobiera opłatę. Opłata
stanowi dochód budżetu państwa.
ż 4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia,
sposób rejestracji statków morskich, tryb postępowania, wzór dokumentu
rejestracyjnego oraz tryb i sposób ustalania opłat rejestracyjnych.";
3) art. 40 otrzymuje brzmienie:
"Art. 40. ż 1. W celu zapewnienia przestrzegania przez statek przepisanych
wymagań bezpieczeństwa, o których mowa w art. 39, statek podlega przeglądom i
inspekcjom w zakresie i terminach określonych w umowach międzynarodowych lub
przepisach ustawy.
ż 2. Organami inspekcyjnymi są dyrektorzy urzędów morskich, a za granicą -
również konsulowie.
ż 3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może, w drodze rozporządzenia:
1) powierzyć określone zadania organu inspekcyjnego instytucji klasyfikacyjnej,
2) uznać za obowiązkowe przepisy techniczne instytucji klasyfikacyjnej w
zakresie technicznego stanu bezpieczeństwa.
ż 4. Organ inspekcyjny może upoważnić każdorazowo do dokonywania określonych
przeglądów lub czynności inspekcyjnych wyznaczone w tym celu osoby lub
instytucje klasyfikacyjne, również zagraniczne.
ż 5. Za przeprowadzenie przeglądów lub inspekcji oraz wystawienie lub
potwierdzenie dokumentów bezpieczeństwa pobiera się opłaty.";
4) art. 51 otrzymuje brzmienie:
"Art. 51. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze
rozporządzenia, tryb przeprowadzania przeglądów i inspekcji, wzory dokumentów
bezpieczeństwa statków i sposób ich potwierdzania, a także wysokość opłat za
przeprowadzenie inspekcji oraz za wystawienie lub potwierdzenie dokumentów
bezpieczeństwa.";
5) w art. 55 wyraz "uspołecznionej" zastępuje się wyrazem "narodowej";
6) w art. 59 ż 2 otrzymuje brzmienie:
"ż 2. Statkiem uważanym za stanowiący polską własność jest statek:
1) będący co najmniej w połowie własnością osób wymienionych w ż 1, jeżeli
armator tego statku ma w Polsce miejsce zamieszkania albo siedzibę swojego
zakładu głównego lub oddziału, a statek, na wniosek wszystkich współwłaścicieli,
zostanie wpisany do polskiego rejestru okrętowego w księdze rejestru stałego,
2) będący własnością spółki kapitałowej mającej siedzibę za granicą, w której
jedna z osób wymienionych w ż 1 ma udział kapitałowy, jeżeli armator tego statku
ma w Polsce miejsce zamieszkania albo siedzibę swojego zakładu głównego lub
oddziału, a statek, na wniosek właściciela, zostanie wpisany do polskiego
rejestru okrętowego w księdze rejestru stałego.";
7) art. 60 otrzymuje brzmienie:
"Art. 60. Umowa o przeniesienie własności statku, o którym mowa w art. 59 ż 1,
podlegającego obowiązkowi wpisu do rejestru okrętowego, powinna być zawarta na
piśmie z podpisami stron notarialnie poświadczonymi. Dotyczy to również statku,
o którym mowa w art. 59 ż 2, oraz statku w budowie, wpisanych do polskiego
rejestru okrętowego.";
8) w tytule I w dziale II rozdział 2 otrzymuje brzmienie:
"Rozdział 2
Zastaw na statku
Art. 64. Na statku wpisanym do rejestru okrętowego można ustanowić zastaw
wpisany do tego rejestru (hipotekę morską). Do hipoteki morskiej stosuje się
odpowiednio przepisy prawa cywilnego o hipotece na nieruchomościach, z
uwzględnieniem przepisów niniejszego rozdziału.
Art. 65. Oświadczenie woli właściciela o ustanowieniu na jego statku hipoteki
morskiej powinno być złożone na piśmie z podpisem notarialnie poświadczonym. Do
powstania hipoteki morskiej niezbędny jest wpis do rejestru okrętowego.
Art. 65a. ż 1. Hipoteka morska może być wyrażona również w walucie obcej lub
jednostkach obliczeniowych określonych w art. 312 ż 2.
ż 2. W celu zabezpieczenia tej samej wierzytelności można ustanowić hipotekę
morską na więcej niż jednym statku.
Art. 65b. ż 1. Hipoteka morska obciąża, oprócz statku i jego przynależności,
także wierzytelności właściciela statku powstałe po ustanowieniu hipoteki z
tytułu:
1) odszkodowania za uszkodzenie lub stratę statku, łącznie z odszkodowaniem
ubezpieczeniowym,
2) wynagrodzenia za ratownictwo w zakresie, w jakim wyrównuje ono szkody w
statku spowodowane ratownictwem,
3) udziału statku w awarii wspólnej,
4) opłaty za najem lub dzierżawę statku.
ż 2. Strony mogą rozszerzyć zakres wierzytelności obciążonych hipoteką morską.
Art. 65c. Umowa o przeniesienie własności statku obciążonego hipoteką morską, na
cudzoziemca lub zagraniczną osobę prawną wymaga uprzedniej zgody wierzyciela
hipotecznego, wyrażonej na piśmie, z podpisem urzędowo poświadczonym.
Art. 65d. W przypadku świadomego, znacznego zwiększenia ryzyka związanego z
eksploatacją statku, obciążonego hipoteką morską, które powoduje istotne
pogorszenie sytuacji wierzyciela hipotecznego, może on żądać niezwłocznego
zaspokojenia z przedmiotu hipoteki lub dodatkowego odpowiedniego zabezpieczenia.
Art. 65e. ż 1. Hipotekę morską można ustanowić na statku w budowie.
ż 2. Hipoteka morska na statku w budowie obejmuje materiały, urządzenia i
wyposażenie znajdujące się na terenie stoczni budującej obciążony hipoteką
statek, które przez oznakowanie lub w inny sposób zostały wyraźnie
zidentyfikowane jako przeznaczone do budowy lub wyposażenia tego statku.
Art. 66. Do nie będącego hipoteką morską zastawu na statkach stosuje się
przepisy Kodeksu cywilnego o zastawie na rzeczach ruchomych.";
9) w art. 83 ż 3 otrzymuje brzmienie:
"ż 3. Kapitan obowiązany jest korzystać z usług pilota lub holownika, gdy
wymagają tego przepisy lub bezpieczeństwo statku. Kapitan może również korzystać
z tych usług, gdy uzna to za wskazane; korzystanie z usług pilota nie zwalnia
kapitana od obowiązku wymienionego w ż 2.";
10) w art. 89 w ż 1 skreśla się wyrazy ", po wysłuchaniu opinii rady
załogowej,";
11) w art. 96:
a) w ż 1 po wyrazach "polskiemu urzędowi konsularnemu" dodaje się wyrazy "albo
zgodnie z prawem miejscowym",
b) po ż 4 dodaje się ż 5 i 6 w brzmieniu:
"ż 5. Za przyjęcie protestu morskiego pobiera się opłatę, która stanowi dochód
budżetu państwa.
ż 6. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrem
Sprawiedliwości oraz Ministrem Spraw Zagranicznych, określi, w drodze
rozporządzenia, wysokość opłat pobieranych za przyjęcie protestu morskiego.";
12) w art. 103 skreśla się ż 4;
13) w art. 176 w ż 1 po wyrazach "zwanej dalej �Konwencją ateńską" kropkę
zastępuje się przecinkiem oraz dodaje się wyrazy "zmienionej protokołem do
Konwencji ateńskiej w sprawie przewozu morzem pasażerów i ich bagażu, 1974,
sporządzonym w Londynie dnia 19 listopada 1976 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 99, poz.
479).";
14) w art. 269 skreśla się ż 2 i oznaczenie ż 1;
15) w art. 300 w ż 5 wyrazy "art. 24" zastępuje się wyrazami "art. 28";
16) art. 342 otrzymuje brzmienie:
"Art. 342. ż 1. Osoba importująca do Polski olej drogą morską jest obowiązana
podać do Głównego Urzędu Ceł, w terminie do dnia 15 stycznia każdego roku, dane
o ilościach zaimportowanego w ciągu poprzedniego roku kalendarzowego oleju, a
osoba importująca rocznie 150 tys. ton lub więcej oleju uiszcza wkłady na rzecz
Międzynarodowego Funduszu stosownie do art. 10, 11 i 15 Konwencji, o której mowa
w art. 340 ż 1.
ż 2. Główny Urząd Ceł składa Międzynarodowemu Funduszowi corocznie zbiorcze
sprawozdanie o imporcie oleju drogą morską.";
17) użyte w art. 6 w ż 1, w art. 49 w ż 2, w art. 237 w ż 1, w art. 249 w ż 2 i
w art. 251 w ż 1 wyrazy "organów ochrony granic i Milicji Obywatelskiej"
zastępuje się wyrazami "organów Straży Granicznej i Policji", a użyte w art. 57
w ż 1 w pkt 1 wyrazy "organów ochrony granic" zastępuje się wyrazami "organów
Straży Granicznej".
Art. 2. 1. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej ogłosi, w terminie do dnia
1 lipca 1996 r., przepisy wykonawcze wydane na podstawie upoważnień zawartych w
niniejszej ustawie.
2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej ogłosi w Dzienniku Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy z dnia 1 grudnia 1961 r. -
Kodeks morski, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed
dniem wydania jednolitego tekstu, w terminie do dnia 1 lipca 1996 r.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1996 r., z wyjątkiem przepisów
art. 1 pkt 2 dotyczących art. 15 ż 3, art. 19 ż 2, art. 31c i art. 31d ż 4, pkt
3 dotyczącego art. 40 ż 3, pkt 4, pkt 11 lit. b) dotyczącego art. 96 ż 6, które
wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 29 listopada 1995 r.
o ratyfikacji Porozumienia europejskiego w sprawie osób uczestniczących w
postępowaniu przed Europejską Komisją oraz Europejskim Trybunałem Praw
Człowieka.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 6, poz. 40)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Porozumienia europejskiego w sprawie osób uczestniczących w
postępowaniu przed Europejską Komisją oraz Europejskim Trybunałem Praw
Człowieka, sporządzonego w Londynie dnia 6 maja 1969 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 22 grudnia 1995 r.
o wydawaniu Monitora Sądowego i Gospodarczego.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 6, poz. 42)
Art. 1. 1. Tworzy się Monitor Sądowy i Gospodarczy, który jest ogólnokrajowym
dziennikiem urzędowym przeznaczonym do zamieszczania obwieszczeń lub ogłoszeń.
2. Wydawanie Monitora Sądowego i Gospodarczego należy do zakresu zadań Ministra
Sprawiedliwości.
3. W Monitorze Sądowym i Gospodarczym ogłasza się:
1) wszystkie wpisy do rejestru handlowego, chyba że ustawa stanowi inaczej,
2) ogłoszenia wymagane przez Kodeks handlowy i Kodeks postępowania cywilnego,
3) inne obwieszczenia, jeżeli ich ogłoszenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym
jest wymagane przez ustawy.
4. W Monitorze Sądowym i Gospodarczym nie ogłasza się obwieszczeń ogłaszanych w
Monitorze Polskim B.
5. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, jakie inne
ogłoszenia, wymagane lub dopuszczone przez ustawy, mogą być ogłaszane w
Monitorze Sądowym i Gospodarczym.
6. Dochody uzyskane z wydawania i rozpowszechniania Monitora Sądowego i
Gospodarczego przeznacza się na usprawnienie funkcjonowania sądów powszechnych,
a w szczególności na koszty ich działalności podstawowej oraz zakupy
inwestycyjne.
7. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, organizację,
sposób wydawania i rozpowszechniania Monitora Sądowego i Gospodarczego, podstawy
ustalania ceny numerów Monitora Sądowego i Gospodarczego oraz wysokość opłat za
zamieszczenie w nim ogłoszenia lub obwieszczenia.
Art. 2. 1. Obwieszczenia lub ogłoszenia dotyczące podmiotów gospodarczych
podlegających rejestracji sądowej powinny zawierać, poza treścią obwieszczenia
lub ogłoszenia, oznaczenie organu rejestrowego, datę wpisu do rejestru i numer,
pod którym podmiot gospodarczy jest zarejestrowany.
2. Wydawca Monitora Sądowego i Gospodarczego nie ponosi odpowiedzialności za
treść ogłoszeń i obwieszczeń.
Art. 3. Na każdym numerze Monitora Sądowego i Gospodarczego oznacza się dzień
jego wydania, który jest dniem ogłoszenia, oraz kolejny numer Monitora Sądowego
i Gospodarczego.
Art. 4. 1. Podmiot gospodarczy jest zobowiązany przechowywać w lokalu swojej
siedziby numery Monitora Sądowego i Gospodarczego, w których zamieszczone są
ogłoszenia i obwieszczenia dotyczące tego podmiotu.
2. Sądy rejonowe są zobowiązane udostępniać nieodpłatnie przeglądanie Monitora
Sądowego i Gospodarczego.
Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 12 stycznia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie przeprowadzania badań lekarskich
pracowników.
(Dz. U. Nr 7, poz. 45)
Na podstawie art. 179 ż 4 i art. 219 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 10 grudnia
1974 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników (Dz. U. Nr 48,
poz. 296, z 1988 r. Nr 18, poz. 127 i z 1992 r. Nr 62, poz. 313) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w ż 2:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Do wykonywania czynności określonych w ż 1 uprawnieni są lekarze:
1) posiadający specjalizację z medycyny pracy, medycyny przemysłowej, medycyny
morskiej i tropikalnej, medycyny kolejowej lub higieny pracy, z uwzględnieniem
ust. 2 i 3,
2) posiadający specjalizację z medycyny ogólnej lub medycyny rodzinnej -
wyłącznie w stosunku do pracowników pracujących na stanowisku pracy, na którym
nie stwierdzono występowania czynników szkodliwych dla zdrowia lub warunków
uciążliwych wymienionych w instrukcji, o której mowa w ż 4,
3) którzy byli zatrudnieni w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres co najmniej
6 lat jako:
a) rejonowi lekarze przemysłowi,
b) lekarze poradni medycyny pracy lub poradni dla młodocianych działających w
przemysłowych publicznych zakładach opieki zdrowotnej,
c) rejonowi lub zakładowi lekarze kolejowej służby zdrowia,
d) lekarze rejonowi w zakładach opieki zdrowotnej dla szkół wyższych lub
jednostek badawczo-rozwojowych, jeżeli sprawowali profilaktyczną opiekę
zdrowotną nad pracownikami wykonującymi pracę na stanowisku pracy, na którym
stwierdzono występowanie czynników szkodliwych dla zdrowia lub warunków
uciążliwych wymienionych w instrukcji, o której mowa w ż 4,
e) lekarze zakładowi w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, w poradniach
rehabilitacyjnych dla inwalidów lub w zakładach opieki zdrowotnej tworzonych i
utrzymywanych przez Ministra Obrony Narodowej lub Ministra Spraw Wewnętrznych
-wyłącznie w stosunku do pracowników objętych ich opieką.";
2) w ż 15 wyrazy "nie dotyczą" zastępuje się wyrazami "nie naruszają przepisów
dotyczących badań lekarskich";
3) po ż 15 dodaje się ż 15a i ż 15b w brzmieniu:
"ż 15a. W okresie do dnia 31 grudnia 1996 r. dopuszcza się wykonywanie czynności
określonych w ż 1 również przez lekarzy, którzy:
1) byli uprawnieni do ich wykonywania do dnia 31 grudnia 1995 r.,
2) byli zatrudnieni w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres co najmniej 3 lat
na stanowiskach pracy, w poradniach lub zakładach opieki zdrowotnej, o których
mowa w ż 2 ust. 1 pkt 3, lub
3) zatrudnieni są w kolejowej służbie zdrowia i odbędą w 1996 r. w Centrum
Naukowym Medycyny Kolejowej wymagane przeszkolenie.
ż 15b. 1. Zaświadczenie o spełnieniu wymagań, o których mowa w ż 2 ust. 1 pkt 2
i 3 oraz w ż 15a, wydaje wojewoda na pisemny wniosek zainteresowanego lekarza, z
uwzględnieniem ust. 2 i 3.
2. Zaświadczenie o spełnieniu wymagań, o których mowa w ż 2 ust. 1 pkt 3 oraz w
ż 15a, przez lekarzy kolejowej służby zdrowia wydaje Dyrektor Centrum Naukowego
Medycyny Kolejowej na pisemny wniosek zainteresowanego lekarza.
3. Zaświadczenie o spełnieniu wymagań, o których mowa w ż 2 ust. 1 pkt 3 oraz w
ż 15a, przez lekarzy zakładów opieki zdrowotnej utworzonych i utrzymywanych
przez Ministra Obrony Narodowej lub Ministra Spraw Wewnętrznych wydaje właściwy
organ wojskowy lub organ podległy Ministrowi Spraw Wewnętrznych, na pisemny
wniosek zainteresowanego lekarza.
4. Organ wydający zaświadczenie prowadzi rejestr wydawanych zaświadczeń."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem przepisu ż 1 pkt 3 w zakresie dotyczącym lekarzy posiadających
uprawnienia do dnia 31 grudnia 1995 r., który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia
z mocą od dnia 1 stycznia 1996 r.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 16 stycznia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie prowadzenia rejestru jednostek
badawczo-rozwojowych.
(Dz. U. Nr 8, poz. 47)
Na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach
badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 44, poz. 194 i Nr 107, poz. 464, z
1992 r. Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 43, poz. 163) zarządza
się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1985 r. w sprawie
prowadzenia rejestru jednostek badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 1986 r. Nr 2, poz.
11) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 1:
a) skreśla się wyrazy "i zrzeszeń jednostek badawczo-rozwojowych,"
b) tekst w nawiasie otrzymuje brzmienie: "(Dz. U. z 1991 r. Nr 44, poz. 194 i Nr
107, poz. 464, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 43,
poz. 163)";
2) w ż 2 skreśla się wyrazy "i dla każdego zrzeszenia jednostek badawczo -
rozwojowych";
3) w ż 3:
a) w ust. 2 skreśla się pkt 5 i 6,
b) w ust. 3:
- w pkt 3 wyrazy "statutu rady załogi" zastępuje się wyrazami "regulaminu rady
naukowej",
- skreśla się pkt 8,
c) w ust. 5 wyraz "przekształcenie" zastępuje się wyrazem "reorganizacja" i w
pkt 2 wyraz "przekształcenia" zastępuje się wyrazem "reorganizacji";
4) skreśla się ż 4;
5) w ż 12 w zdaniu pierwszym skreśla się wyrazy "lub przekształcenia";
6) w ż 14 w zdaniu trzecim wyrazy "stanowiących rady załogi" zastępuje się
wyrazami "rady naukowej" oraz skreśla się wyraz "prezydium";
7) w ż 25 skreśla się pkt 2;
8) skreśla się ż 26.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 9 listopada 1995 r.
o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 55)
W celu przeciwdziałania uzależnieniu od używania tytoniu i wyrobów tytoniowych
oraz ochrony zdrowia przed jego następstwami stanowi się, co następuje:
Art. 1. Organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego są obowiązane
do podejmowania działań zmierzających do ochrony zdrowia przed następstwami
używania tytoniu oraz mogą wspierać w tym zakresie działalność medycznych
samorządów zawodowych, organizacji społecznych, fundacji, instytucji i zakładów
pracy, a także współdziałać z kościołami i innymi związkami wyznaniowymi.
Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) "tytoń" - rośliny tytoniowe uprawne rodzaju Nicotiana,
2) "wyroby tytoniowe" - wszelkie wyprodukowane z tytoniu wyroby, takie jak
papierosy, cygara, cygaretki, tytoń fajkowy, machorka, tabaka i inne,
zawierające tytoń lub jego składniki, z wyłączeniem środków farmaceutycznych
zawierających nikotynę,
3) "wyroby tytoniowe bezdymne" - wyroby tytoniowe przeznaczone do wąchania,
ssania, żucia lub wprowadzania do organizmu w innej postaci, z wyłączeniem
środków farmaceutycznych zawierających nikotynę,
4) "rekwizyty tytoniowe" - artykuły i przyrządy przeznaczone do używania
tytoniu, jak papierośnice, cygarniczki, bibułki papierosowe, urządzenia do
zwijania papierosów, fajki oraz przybory do ich czyszczenia i nabijania,
popielniczki, obcinacze do cygar itp. (z wyłączeniem zapalniczek i zapałek).
Art. 3. Ochrona zdrowia przed następstwami używania tytoniu realizowana jest
przez kształtowanie polityki zdrowotnej, ekonomicznej i społecznej, do której
należy:
1) ochrona prawa niepalących do życia w środowisku wolnym od dymu tytoniowego,
2) promocja zdrowia przez propagowanie stylu życia wolnego od nałogu palenia
papierosów i używania wyrobów tytoniowych,
3) tworzenie warunków ekonomicznych i prawnych zachęcających do ograniczenia
używania tytoniu,
4) informowanie o szkodliwości palenia tytoniu i zawartości substancji
szkodliwych na opakowaniach wyrobów tytoniowych i reklamach,
5) obniżanie norm dopuszczalnych zawartości substancji szkodliwych w wyrobach
tytoniowych,
6) leczenie i rehabilitacja osób uzależnionych od tytoniu.
Art. 4. 1. Rada Ministrów ustala program określający politykę zdrowotną,
społeczną i ekonomiczną, zmierzający do zmniejszenia używania wyrobów
tytoniowych.
2. Rada Ministrów składa coroczne sprawozdanie Sejmowi z realizacji tego
programu w terminie do 30 kwietnia.
Art. 5. 1. Zabrania się palenia wyrobów tytoniowych poza wyraźnie wyodrębnionymi
miejscami:
1) w zakładach opieki zdrowotnej, z zastrzeżeniem ust. 2,
2) w szkołach i placówkach oświatowo-wychowawczych,
3) w pomieszczeniach zamkniętych zakładów pracy oraz innych obiektów
użyteczności publicznej.
2. W szczególnych przypadkach lekarz prowadzący leczenie może zezwolić
pacjentowi przebywającemu w zakładzie opieki zdrowotnej na odstępstwo od zakazu
palenia wyrobów tytoniowych.
3. Minister Obrony Narodowej, Minister Spraw Wewnętrznych i Minister
Sprawiedliwości określą, w drodze rozporządzeń, zasady dopuszczalności używania
wyrobów tytoniowych na terenie podlegających im obiektów zamkniętych.
4. Rada gminy może ustalić, w drodze uchwały, dla terenu gminy inne niż
wymienione w ust. 1 miejsca przeznaczone do użytku publicznego jako strefy wolne
od dymu tytoniowego.
Art. 6. 1. Zabrania się sprzedaży wyrobów tytoniowych osobom do lat 18.
2. Zabrania się sprzedaży wyrobów tytoniowych w zakładach opieki zdrowotnej, w
szkołach i placówkach oświatowo-wychowawczych oraz na terenie obiektów
sportowo-rekreacyjnych.
3. Zabrania się sprzedaży wyrobów tytoniowych w automatach.
4. Zabrania się sprzedaży papierosów w opakowaniach zawierających mniej niż
dwadzieścia sztuk oraz luzem bez opakowania.
Art. 7. Zabrania się produkcji i wprowadzania do obrotu wyrobów tytoniowych
bezdymnych.
Art. 8. Zabrania się reklamowania i promocji wyrobów tytoniowych, rekwizytów
tytoniowych i produktów imitujących wyroby lub rekwizyty tytoniowe oraz symboli
związanych z używaniem tytoniu w telewizji, radiu i kinach, prasie dziecięcej i
młodzieżowej, zakładach opieki zdrowotnej, placówkach kulturalno-oświatowych,
szkołach wyższych i obiektach sportowo-rekreacyjnych.
Art. 9. 1. Na każdym jednostkowym opakowaniu papierosów dopuszczonych do obrotu
handlowego powinny być w sposób widoczny, czytelny i trwały umieszczone:
1) co najmniej dwie różniące się w treści informacje ostrzegające przed
szkodliwością używania tytoniu,
2) informacje o zawartości substancji smolistych i nikotyny w jednym papierosie.
2. Przepis ust. 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio do innych wyrobów tytoniowych.
3. Informacje wymienione w ust. 1 pkt 1, sformułowane w języku polskim,
umieszcza się na powierzchni nie mniejszej niż 30% każdej z największych stron
jednostkowego opakowania papierosów.
4. Na reklamie wyrobów tytoniowych, o której mowa w art. 8, umieszcza się
widoczny i czytelny napis ostrzegający o szkodliwości używania tytoniu,
zajmujący co najmniej 20% powierzchni reklamy.
Art. 10. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określa, w drodze rozporządzenia,
treść, wzory i sposób umieszczania napisów, o których mowa w art. 9 ust. 1 i 4,
a także dopuszczalną zawartość substancji szkodliwych dla zdrowia w wyrobach
tytoniowych oraz sposób ustalania ich zawartości.
Art. 11. Leczenie uzależnienia od używania tytoniu prowadzone w publicznych
zakładach opieki zdrowotnej jest bezpłatne.
Art. 12. Kto:
1) produkuje lub sprzedaje wyroby tytoniowe, w których zawartość substancji
szkodliwych przekracza dopuszczalne normy,
2) produkuje lub wprowadza do obrotu wyroby tytoniowe bezdymne,
3) wprowadza do obrotu handlowego wyroby tytoniowe bez uwidocznienia na ich
opakowaniu informacji o następstwach używania tytoniu lub o zawartości
substancji szkodliwych,
4) reklamuje wyroby tytoniowe wbrew postanowieniom art. 8,
podlega karze ograniczenia wolności lub grzywny do 25 000 zł.
Art. 13. 1. Kto:
1) sprzedaje wyroby tytoniowe wbrew zakazom określonym w art. 6,
2) pali wyroby tytoniowe w miejscach objętych zakazami określonymi w art. 5,
podlega karze grzywny.
2. W przypadkach określonych w ust. 1 orzekanie następuje w trybie przepisów o
postępowaniu w sprawach o wykroczenia.
Art. 14. 1. Jeżeli czyn określony w art. 12 pkt 1-3 lub w art. 13 ust. 1 pkt 1
został popełniony w zakresie działalności podmiotu gospodarczego, za sprawcę
czynu zabronionego uznaje się osobę odpowiedzialną za wprowadzenie wyrobów
tytoniowych do produkcji, obrotu lub sprzedaży.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do osób odpowiedzialnych za reklamę
wyrobów tytoniowych.
Art. 15. W razie popełnienia czynu określonego w art. 12 pkt 1-3 lub w art. 13
ust. 1 pkt 1, można orzec przepadek wyrobów tytoniowych stanowiących przedmiot
czynu zabronionego, choćby nie stanowiły one własności sprawcy.
Art. 16. W dekrecie z dnia 24 czerwca 1953 r. o uprawie tytoniu i wytwarzaniu
wyrobów tytoniowych (Dz. U. Nr 34, poz. 144, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989
r. Nr 35, poz. 192 i z 1993 r. Nr 47, poz. 211) skreśla się art. 8a.
Art. 17. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 16 stycznia 1996 r.
w sprawie wyrażenia zgody na nieodpłatne zbywanie należących do Skarbu Państwa
akcji (udziałów), ustalenia dłuższego terminu udostępnienia akcji (udziałów)
oraz odstąpienia od publicznego trybu zbycia akcji (udziałów) należących do
Skarbu Państwa w niektórych spółkach powstałych w wyniku przekształcenia
przedsiębiorstw państwowych.
(Dz. U. Nr 10, poz. 57)
Na podstawie art. 18 ust. 2, art. 19 ust. 1 oraz art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 13
lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz.
298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz.
591 i Nr 133, poz. 685) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustala się, że zbycie należących do Skarbu Państwa akcji (udziałów) spółek
wymienionych w załączniku do rozporządzenia powinno nastąpić w terminie czterech
lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia.
ż 2. 1. Rada Ministrów wyraża zgodę na nieodpłatne zbycie akcji (udziałów)
należących do Skarbu Państwa w spółkach, o których mowa w ż 1, jeżeli akcje
(udziały) te stanowią wynagrodzenie podmiotu, z którym Skarb Państwa zawiera
kontrakt menedżerski.
2. Sposób obliczenia ilości nieodpłatnie zbywanych akcji (udziałów), o których
mowa w ust. 1, zostanie określony w kontrakcie menedżerskim.
ż 3. 1. Rada Ministrów wyraża zgodę na zbycie akcji (udziałów) należących do
Skarbu Państwa w spółkach, o których mowa w ż 1, w wyniku rokowań podjętych
bezpośrednio z podmiotami, z którymi Skarb Państwa zawiera kontrakt menedżerski.
2. Do zbycia akcji (udziałów), o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się trybu
określonego w art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i
Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685).
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 stycznia 1996 r. (poz. 57)
WYKAZ SPÓŁEK UCZESTNICZĄCYCH W PROGRAMIE
"PRYWATYZACJA PRZEZ RESTRUKTURYZACJĘ"
1. "Inofama" Spółka Akcyjna w Inowrocławiu
2. "Optex" Spółka Akcyjna w Opocznie
3. Olsztyńskie Kopalnie Surowców Mineralnych Spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością w Olsztynie
4. Wschowskie Urządzenia Komunalne WUKOM Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
we Wschowie
5. Huta Szkła Okiennego "Kara" Spółka Akcyjna w Piotrkowie Trybunalskim
6. "Premet" Spółka Akcyjna w Pieszycach
7. Zakład Urządzeń Technicznych "Technoskór" Spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością w Chełmku
8. Lubuskie Zakłady Materiałów Ogniotrwałych i Budowlanych Spółka Akcyjna w
Żarach
9. Przędzalnia Czesankowa "Wełnopol" Spółka Akcyjna w Częstochowie
10. Zakłady Mechaniczne Przemysłu Papierniczego "Remopap" Spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością w Poznaniu
11. Kolejowe Zakłady Konstrukcji Stalowych i Urządzeń Dźwigowych Spółka Akcyjna
w Białymstoku
12. "Pom-Eko" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Szczecinku
13. Podhalańska Fabryka Aparatury Pomiarowej "Lima-Therm" Spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością w Limanowej.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 stycznia 1996 r.
w sprawie ustalenia sieci autostrad i dróg ekspresowych.
(Dz. U. Nr 12, poz. 63)
Na podstawie art. 4a ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.
U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990
r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i z
1994 r. Nr 127, poz. 627) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustala się sieć autostrad i dróg ekspresowych w Rzeczypospolitej Polskiej,
o łącznej długości około 6770 km, w tym około 2600 km autostrad, stanowiącą
załącznik do rozporządzenia.
ż 2. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 września 1993 r. w
sprawie ustalenia kierunkowego układu autostrad i dróg ekspresowych (Dz. U. Nr
92, poz. 424).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 stycznia 1996 r. (poz. 63)
SIEĆ AUTOSTRAD I DRÓG EKSPRESOWYCH W POLSCE
Lp.Trasa
12
Autostrady
1.A 1 (Helsinki) Gdańsk - Toruń - Łódź - Piotrków Trybunalski -
Częstochowa - Katowice - Gorzyce - granica państwa (Ostrava)
2.A 2 (Berlin) Świecko - Poznań - Łódź - Warszawa - Biała Podlaska -
granica państwa (Mińsk)
3.A 3 Szczecin - Zielona Góra - Legnica - Lubawka - granica państwa
(Praha)
4.A 4 (Drezno) Jędrzychowice - Krzywa - Legnica - Wrocław - Opole -
Katowice - Kraków - Tarnów - Rzeszów - granica państwa (Lwów)
5.A 6 (Berlin) Kołbaskowo - Szczecin
6.A 8 Łódź - Wrocław (Praha)
7.A 12 (Berlin) Olszyna - Krzywa (Legnica)
Drogi ekspresowe
8.S 1 (Częstochowa) Dąbrowa Górnicza - Bielsko-Biała - Cieszyn
(Bratysława)
9.S 3 (Malm�) Świnoujście - Szczecin
10.S 5 (Gdańsk) Grudziądz - Bydgoszcz - Poznań - Wrocław
11.S 6 (Szczecin) Goleniów - Koszalin - Gdańsk
12.S 7 Gdańsk - Elbląg - Olsztynek - Warszawa - Kielce - Kraków - Rabka -
Chyżne (Budapeszt)
13.S 8 Warszawa - Piotrków Trybunalski
14.S 10 (Warszawa) Zakroczym - Toruń - Bydgoszcz - Piła - Szczecin
15.S 14 Zachodnia obwodnica Łodzi (A2-A8)
16.S 17 (Warszawa) Konotopa - Marki - Zakręt - Lublin - Zamość - Hrebenne
(Lwów)
17.S 18 Warszawa - Białystok - granica państwa
18.S 19 (Budzisko) - Augustów - Białystok - Lublin - Stalowa Wola
19.S 50 A1(Tczew) - Elbląg - Grzechotki (Kaliningrad)
20.S 61 (Warszawa) Ostrów Mazowiecka - Łomża - Augustów - Suwałki -
Budzisko (Kowno)
21.S 74 Piotrków Trybunalski - Tarnobrzeg - Stalowa Wola - Rzeszów -
Barwinek (Bukareszt)
22.S 82 (Lublin) Piaski - Chełm - Dorohusk (Kijów)
23.S 94 Bielsko-Biała - Żywiec - Zwardoń - granica państwa (Bratysława)
24.S 631(Warszawa) ul. Płowiecka - ul. Czerniakowska


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 stycznia 1996 r.
w sprawie określenia na 1996 r. rodzajów kontraktów, które mogą być objęte
ubezpieczeniem przez Korporację Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych Spółkę
Akcyjną, oraz wytycznych w zakresie ustalania wysokości stawek za ubezpieczenia
kontraktów eksportowych.
(Dz. U. Nr 12, poz. 64)
Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb
Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych (Dz. U. Nr 86, poz. 398)
zarządza się, co następuje:
ż 1. Przedmiotem ubezpieczenia mogą być kontrakty, w których płatności zostały
określone w następujących walutach wymienialnych: dolarach amerykańskich,
dolarach kanadyjskich, eskudo portugalskich, florenach holenderskich, frankach
belgijskich, frankach francuskich, frankach szwajcarskich, funtach brytyjskich,
jenach japońskich, koronach duńskich, koronach norweskich, koronach szwedzkich,
lirach włoskich, markach fińskich, markach niemieckich, pesetach hiszpańskich,
szylingach austriackich oraz ECU i SDR.
ż 2. 1. Kontrakty eksportowe zawarte na warunkach kredytu do jednego roku
ubezpieczane są od ryzyka niehandlowego w formie polisy obrotowej lub
indywidualnej.
2. Ubezpieczenie w formie polisy obrotowej polega na udzieleniu ochrony
ubezpieczeniowej wszystkim lub większości kontraktów eksportowych krajowego
podmiotu gospodarczego, realizowanych w ramach ustalonych limitów.
3. Ubezpieczenie w formie polisy indywidualnej polega na udzielaniu ochrony
ubezpieczeniowej pojedynczym kontraktom eksportowym.
ż 3. 1. W przypadku kontraktów eksportowych, określonych w ż 2 ust. 1, ryzyko
powstałe przed wysyłką towarów lub przed zakończeniem realizacji usług, tj.
ryzyko produkcji, ubezpiecza się w formie polisy indywidualnej.
2. Ryzyko powstałe po wysyłce towarów lub zrealizowaniu usług, tj. ryzyko
kredytu, ubezpiecza się w formie polisy obrotowej.
3. W przypadku realizacji jednorazowych kontraktów eksportowych ryzyko, o którym
mowa w ust. 2, może być ubezpieczone również w formie polisy indywidualnej.
ż 4. 1. Ubezpieczeniem obejmuje się kontrakty eksportowe, o których mowa w ż 2
ust. 1, płatne w rachunku otwartym, w drodze inkasa dokumentowego oraz
akredytywy nie potwierdzonej przez bank polski.
2. Korporacja, w zależności od oceny ryzyka, może gwarantować pokrycie do 90%
wartości kontraktu objętego ubezpieczeniem.
ż 5. 1. Kontrakty eksportowe zawarte na warunkach kredytu powyżej jednego roku
ubezpiecza się od ryzyka handlowego bądź niehandlowego w formie polisy
indywidualnej.
2. W przypadku ubezpieczania kontraktu eksportowego:
1) finansowanego na warunkach kredytu dla nabywcy - Korporacja wystawia polisę
na bank finansujący, obejmującą ubezpieczeniem tylko ryzyko kredytu,
2) finansowanego w ramach kredytu dostawcy - Korporacja wystawia polisę
obejmującą ubezpieczenie ryzyka kredytu oraz, w miarę potrzeby, wystawia polisę
obejmującą ubezpieczenie ryzyka produkcji.
3. W przypadku kontraktu, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, Korporacja, w zależności
od oceny ryzyka, gwarantuje pokrycie do 95% zarówno od ryzyka handlowego, jak i
niehandlowego.
4. W przypadku kontraktu, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, Korporacja, w zależności
od oceny ryzyka, gwarantuje pokrycie:
1) do 90% od ryzyka niehandlowego,
2) do 85% od ryzyka handlowego.
ż 6. 1. Stawki za ubezpieczenie kontraktów eksportowych zawartych na warunkach
kredytu do jednego roku ustala się w procentach w stosunku do wartości kontraktu
i w zależności od zakresu pokrycia, statusu kontrahenta zagranicznego i oceny
ryzyka.
2. W przypadku ubezpieczenia ryzyka produkcji stawki określane są z
uwzględnieniem liczby miesięcy realizacji kontraktu, statusu kontrahenta
zagranicznego i klasyfikacji kraju w zależności od stopnia ryzyka.
ż 7. Korporacja przy ustalaniu wysokości stawek za ubezpieczenie kontraktów
eksportowych zawartych na warunkach kredytu powyżej jednego roku bierze pod
uwagę zakres pokrycia ubezpieczeniowego, okres trwania fazy produkcji lub okres
kredytu, status prawny kontrahenta zagranicznego, rodzaj pokrycia i klasyfikację
kraju w zależności od stopnia ryzyka.
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 stycznia 1996 r.
w sprawie zatwierdzenia regulaminu określającego tryb sprawowania nadzoru przez
Ministra Finansów nad działalnością Korporacji Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych
Spółki Akcyjnej w zakresie ubezpieczania kontraktów eksportowych.
(Dz. U. Nr 12, poz. 65)
Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez
Skarb Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych (Dz. U. Nr 86, poz. 398)
zarządza się, co następuje:
ż 1. Zatwierdza się regulamin określający tryb sprawowania nadzoru przez
Ministra Finansów nad działalnością Korporacji Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych
Spółki Akcyjnej w zakresie ubezpieczania kontraktów eksportowych, stanowiący
załącznik do rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 stycznia 1996 r. (poz. 65)
REGULAMIN OKREŚLAJĄCY TRYB SPRAWOWANIA PRZEZ MINISTRA FINANSÓW NADZORU NAD
DZIAŁALNOŚCIĄ KORPORACJI UBEZPIECZEŃ KREDYTÓW EKSPORTOWYCH SPÓŁKI AKCYJNEJ W
ZAKRESIE UBEZPIECZANIA KONTRAKTÓW EKSPORTOWYCH
ż 1. 1. Minister Finansów może żądać od Korporacji Ubezpieczeń Kredytów
Eksportowych Spółki Akcyjnej, zwanej dalej "Korporacją", wszelkich informacji i
wyjaśnień dotyczących prowadzonych przez Korporację ubezpieczeń kontraktów
eksportowych.
2. Korporacja obowiązana jest udzielić, w terminie 7 dni od dnia doręczenia
żądania, wyczerpujących informacji i wyjaśnień, o których mowa w ust. 1.
ż 2. 1. Pracownicy Ministerstwa Finansów, w ramach sprawowanego nadzoru, mogą
przeprowadzać kontrolę działalności Korporacji na podstawie legitymacji
służbowej i imiennego upoważnienia Ministra Finansów do przeprowadzenia
kontroli.
2. Czynności kontrolnych dokonuje się w obecności zarządu Korporacji lub osoby
przez niego upoważnionej, a w razie ich braku - w obecności pracownika
Korporacji przybranego przez dokonującego czynności kontrolnej.
3. Osoba dokonująca czynności kontrolnych ma prawo wstępu do wszystkich
pomieszczeń Korporacji, może żądać pisemnych i ustnych informacji i wyjaśnień,
okazania wszelkich dokumentów, w tym również mających formę niematerialną (zapis
elektroniczny).
4. Zarząd oraz pracownicy Korporacji obowiązani są do udzielania osobom
dokonującym działalności kontrolnych wszechstronnej pomocy w dokonywaniu
czynności, o których mowa w ust. 3.
5. Zebrane w toku postępowania kontrolnego materiały dowodowe osoba dokonująca
czynności kontrolnych odpowiednio zabezpiecza przez:
1) oddanie na przechowanie zarządowi lub pracownikowi Korporacji za
pokwitowaniem,
2) przechowanie w jednostce kontrolowanej w oddzielnym, zamkniętym i
opieczętowanym pomieszczeniu,
3) odebranie za pokwitowaniem, na czas nie dłuższy niż miesiąc, w razie
powzięcia uzasadnionego podejrzenia, że okazane lub ujawnione księgi, zapiski
lub inne dokumenty są nierzetelne oraz że w razie ich pozostawienia na miejscu
mogą być usunięte lub przerobione.
ż 3. 1. Wyniki przeprowadzonej kontroli osoba dokonująca czynności kontrolnych
przedstawia w protokole kontroli.
2. Protokół kontroli podpisują osoba dokonująca czynności kontrolnych oraz
zarząd Korporacji.
3. Zarządowi Korporacji przysługuje prawo zgłoszenia, przed podpisaniem
protokołu kontroli, umotywowanych zastrzeżeń co do ustaleń zawartych w
protokole.
4. Zastrzeżenia, o których mowa w ust. 3, należy zgłosić w terminie 7 dni od
dnia otrzymania protokołu kontroli.
5. W razie zgłoszenia przez zarząd Korporacji zastrzeżeń do protokołu, osoba
dokonująca czynności kontrolnych jest obowiązana dokonać ich analizy i w miarę
potrzeby podjąć dodatkowe czynności kontrolne, a w przypadku stwierdzenia
zasadności zastrzeżeń - zmienić lub uzupełnić odpowiednią część protokołu
kontroli.
6. Osoba dokonująca czynności kontrolnych przekazuje na piśmie swoje stanowisko
zgłaszającemu zastrzeżenie, w terminie 7 dni od zakończenia czynności
kontrolnych.
7. Zarząd Korporacji w ciągu 4 dni jest zobowiązany do ustosunkowania się do
sytuacji, o której mowa w ust. 6, a jeśli odmówi podpisania protokołu, osoba
dokonująca czynności kontrolnych czyni o tym wzmiankę w protokole.
ż 4. Minister Finansów, w razie stwierdzenia naruszania przepisów prawa, może
nakazać Korporacji dokonanie odpowiednich czynności w celu usunięcia
dostrzeżonych nieprawidłowości.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 stycznia 1996 r.
w sprawie szczególnego trybu zbycia należących do Skarbu Państwa akcji
niektórych spółek powstałych z przekształcenia przedsiębiorstw państwowych.
(Dz. U. Nr 12, poz. 66)
Na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i
Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685) zarządza się,
co następuje:
ż 1. Zezwala się Ministrowi Przekształceń Własnościowych na zbycie:
1) należących do Skarbu Państwa akcji:
a) Rafinerii Gdańskiej S.A.,
b) Petrochemii Płockiej S.A.,
c) Rafinerii "Trzebinia" S.A.,
d) Rafinerii "Czechowice" S.A.,
e) Rafinerii Nafty "Jedlicze" S.A.,
f) Centrali Produktów Naftowych S.A.,
2) akcji, które obejmie Skarb Państwa po przekształceniu w spółki
przedsiębiorstw państwowych:
a) Rafineria Nafty "Glimar" w Gorlicach,
b) Rafineria Nafty "Jasło" w Jaśle.
ż 2. Zgodnie z Programem restrukturyzacji i prywatyzacji sektora naftowego:
1) akcje spółek, o których mowa w ż 1 pkt 1 lit. a) - e) i pkt 2, w liczbie
stanowiącej 75% ogólnej liczby akcji każdej spółki, zostaną wniesione na
podwyższenie kapitału spółki "Nafta Polska" S.A.,
2) po utworzeniu przez Centralę Produktów Naftowych S.A. spółki DEC Sp. z o.o. i
spółki "Naftobaza" Sp. z o.o. i nieodpłatnym przekazaniu 100% udziałów tych
spółek spółce "Nafta Polska" S.A., akcje spółki Centrala Produktów Naftowych
S.A. zostaną wniesione jako wkład niepieniężny na podwyższenie kapitału
następujących spółek:
a) "Nafta Polska" S.A. - 25,5%,
b) Petrochemia Płocka S.A. - 33%,
c) Rafineria Gdańska S.A. - 12,375%,
d) Rafineria "Trzebinia" S.A. - 0,825%,
e) Rafineria "Czechowice" S.A. - 0,825%,
f) Rafineria Nafty "Jedlicze" S.A. - 0,825%,
g) Rafineria Nafty "Glimar" w Gorlicach - 0,825%,
h) Rafineria Nafty "Jasło" w Jaśle - 0,825%.
ż 3. Przepis ż 2 nie narusza przepisów uchwały nr 86 Rady Ministrów z dnia 4
października 1993 r. w sprawie utworzenia rezerw mienia Skarbu Państwa na cele
reprywatyzacji (Monitor Polski Nr 52, poz. 482 i z 1994 r. Nr 33, poz. 269).
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 30 stycznia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad kwalifikowania ceny umownej jako
rażąco wysokiej oraz okresu obowiązywania ceny obniżonej.
(Dz. U. Nr 12, poz. 69)
Na podstawie art. 8 ust. 1 i ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o
cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r.
Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50 i z 1994 r. Nr 111, poz. 536)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 1988 r. w sprawie
zasad kwalifikowania ceny umownej jako rażąco wysokiej oraz okresu obowiązywania
ceny obniżonej (Dz. U. Nr 43, poz. 341) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 1 w ust. 3 w pkt 1, w nawiasie, po wyrazach "Nr 27, poz. 195" stawia się
przecinek i dodaje wyrazy "z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz.
442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50 i z 1994 r. Nr 111, poz. 536"
2) w ż 2:
a) w ust. 1 w pkt 2:
- w lit. a) skreśla się wyrazy "o 15%",
- w lit. b) skreśla się wyrazy "o 20%",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Przy porównywaniu cen stosowanych przez poszczególnych sprzedawców należy
uwzględnić różnice tych cen wynikające z dotowania, ze stawek podatku od towarów
i usług lub stawek tego podatku i podatku akcyzowego oraz z zasad stosowania cen
w zaopatrzeniu w środki produkcji.";
3) w ż 3 w ust. 1 wyrazy "Polskiego Komitetu Normalizacji, Miar i Jakości lub
upoważnionych przez Komitet jednostek organizacyjnych" zastępuje się wyrazami
"Polskiego Komitetu Normalizacyjnego lub Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji
albo innych, upoważnionych przez Polskie Centrum Badań i Certyfikacji jednostek
organizacyjnych".
ż 2. Do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia,
a nie zakończonych do tego dnia, stosuje się przepisy dotychczasowe.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. K. Kalicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 23 stycznia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu grzybów jadalnych, wymagań
technologicznych ich przetwarzania i obrotu oraz nadawania uprawnień w zakresie
grzyboznawstwa.
(Dz. U. Nr 12, poz. 73)
Na podstawie art. 13a ust. 2 ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach
zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 29, poz. 245, z 1971 r. Nr 12, poz.
115, z 1985 r. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1992 r. Nr 33,
poz. 144 i Nr 91, poz. 456) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 18 sierpnia
1993 r. w sprawie wykazu grzybów jadalnych, wymagań technologicznych ich
przetwarzania i obrotu oraz nadawania uprawnień w zakresie grzyboznawstwa (Dz.
U. Nr 79, poz. 374) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 1:
a) po wyrazie "jadalnych" dodaje się wyrazy "dopuszczonych do obrotu lub
produkcji przetworów grzybowych bądź przetworów z dodatkiem grzybów, po
spełnieniu warunków określonych w ż 2-13",
b) w pkt 20 wyraz "Clitcoybe" zastępuje się wyrazem "Clitocybe",
c) w pkt 34 skreśla się wyrazy "z przeznaczeniem do restauracji chińskich",
2) w ż 2 w ust. 2 po wyrazie "osi" dodaje się wyrazy "ich trzonów, a także nie
mogą to być wyłącznie trzony lub trzony oddzielone od kapeluszy w ilości
przekraczającej liczbę kapeluszy",
3) w ż 3 w pkt 11:
a) w lit. a) po liczbie "31" dodaje się liczbę "33",
b) w lit. b) wyrazy "alkoholowo-mlekową" zastępuje się wyrazem "mlekową",
4) w ż 4 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) mikrobiologiczne zanieczyszczenie grzybów:
a) sterylizowanych - ogólną liczbą drobnoustrojów tlenowych przekraczającą 30/ml
lub występowanie bakterii beztlenowych przetrwalnikujących w 1 ml,
b) marynowanych - ogólną liczbą drobnoustrojów tlenowych przekraczającą 15/ml
lub występowanie pleśni i drożdży w 1 ml,
c) suszonych - liczbą pleśni i drożdży przekraczającą 2000/g lub występowanie
bakterii z grupy Salmonella w 25 g bądź z grupy coli w 0,001 g,
d) w solance - ogólną liczbą drobnoustrojów halofilnych przekraczającą 2x104/g
lub liczbą pleśni i drożdży przekraczającą 1000/g bądź występowanie bakterii
beztlenowych przetrwalnikujących w 0,001 g",
5) w ż 6 w ust. 1 skreśla się wyrazy "dziko rosnących lub klasyfikatora grzybów
uprawnych odpowiednio do rodzaju skupowanych grzybów",
6) w ż 7 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Główny Inspektor Sanitarny może wyrazić zgodę na uzyskanie uprawnień, o
których mowa w ust. 1, przez osoby nie spełniające wymagań określonych w ust. 2
i 3.";
7) w ż 9 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Program kursu specjalistycznego, o którym mowa w ust. 1, zatwierdza
Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Poznaniu.";
8) ż 10 otrzymuje brzmienie:
"ż 10. Uprawnienia grzyboznawcy nadaje Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny
w Poznaniu, po ukończeniu przez osobę ubiegającą się o uprawnienie kursu
prowadzonego przez podległą mu wojewódzką stację sanitarno-epidemiologiczną oraz
zdaniu przez taką osobę egzaminu przed komisją powołaną przez tego Państwowego
Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 stycznia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia złóż wód zaliczonych do solanek,
wód leczniczych i termalnych oraz innych kopalin leczniczych, a także w sprawie
zaliczenia kopalin pospolitych z określonych złóż do kopalin podstawowych.
(Dz. U. Nr 14, poz. 75)
Na podstawie art. 5 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo
geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 16 sierpnia 1994 r. w sprawie
określenia złóż wód zaliczonych do solanek, wód leczniczych i termalnych oraz
innych kopalin leczniczych, a także w sprawie zaliczenia kopalin pospolitych z
określonych złóż do kopalin podstawowych (Dz. U. Nr 89, poz. 417) w ż 2 pkt 45
otrzymuje brzmienie:
"45) wody siarczanowo-wodorowęglanowo-wapniowo-magnezowe, siarczkowe ze złoża w
uzdrowisku Swoszowice w mieście Krakowie,".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 stycznia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu działania Głównego
Urzędu Miar oraz zasad tworzenia i zakresu działania okręgowych i obwodowych
urzędów miar oraz okręgowych i obwodowych urzędów probierczych.
(Dz. U. Nr 14, poz. 76)
Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o utworzeniu
Głównego Urzędu Miar (Dz. U. Nr 55, poz. 247) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 29 grudnia 1993 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Głównego Urzędu Miar oraz zasad tworzenia i
zakresu działania okręgowych i obwodowych urzędów miar oraz okręgowych i
obwodowych urzędów probierczych (Dz. U. Nr 133, poz. 640) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w ż 2:
a) w pkt 6 skreśla się wyrazy "oraz przyrządów, które mogą być uwierzytelnione
na wniosek zainteresowanych",
b) w pkt 10 po wyrazie "uwierzytelnianie" spójnik "i" zastępuje się przecinkiem,
a po wyrazie "wzorcowanie" dodaje się przecinek i wyrazy "sprawdzanie i
wykonywanie ekspertyz",
c) pkt 11 otrzymuje brzmienie:
"11) wykonywanie czynności związanych z akredytacją laboratoriów pomiarowych
dokonujących uwierzytelniania i wzorcowania (kalibracji) przyrządów pomiarowych
oraz czynności związanych ze sprawowaniem nadzoru nad ich działalnością,"
d) po pkt 11 dodaje się pkt 12 i 13 w brzmieniu:
"12) wykonywanie czynności związanych z badaniem przyrządów pomiarowych i
wydawaniem certyfikatów zgodności w ramach systemu Międzynarodowej Organizacji
Metrologii Prawnej,
13) prowadzenie prac metrologicznych dotyczących kontroli ilościowej towarów
paczkowanych.";
2) po ż 5 dodaje się ż 5a w brzmieniu:
"ż 5a. W przypadkach gospodarczo lub organizacyjnie uzasadnionych dyrektorzy
okręgowych urzędów tworzą, w ramach okręgowych lub obwodowych urzędów, punkty
działalności okresowej oraz stałe lub działające okresowo punkty legalizacyjne
bądź probiercze.";
3) w ż 7:
a) w pkt 2 po wyrazie "uwierzytelnianie" spójnik "i" zastępuje się przecinkiem,
a po wyrazie "wzorcowanie" dodaje się wyrazy "i sprawdzanie",
b) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) wykonywanie czynności metrologicznych dotyczących kontroli ilościowej
towarów paczkowanych,";
4) w ż 8:
a) w pkt 1 po wyrazie "legalizacja" spójnik "i" zastępuje się przecinkiem, a po
wyrazie "uwierzytelnianie" dodaje się wyrazy "wzorcowanie i sprawdzanie",
b) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) wykonywanie czynności metrologicznych dotyczących kontroli ilościowej
towarów paczkowanych,".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 24 stycznia 1996 r.
w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy przetwórstwie zbóż i produkcji
pasz pochodzenia roślinnego.
(Dz. U. Nr 14, poz. 78)
Na podstawie art. 208 ż 2 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. Rozporządzenie określa warunki bezpieczeństwa i higieny pracy pracowników
zatrudnionych w:
1) młynach,
2) kaszarniach i płatkarniach,
3) wytwórniach pasz i suszarniach roślin paszowych.
ż 2. Zakład pracy obowiązany jest do wyposażenia stanowisk pracy związanych z
obsługą maszyn i urządzeń technicznych w szczegółowe instrukcje bezpieczeństwa i
higieny pracy.
ż 3. 1. Prace remontowe wewnątrz elewatorów i urządzeń technicznych oraz w
innych zamkniętych przestrzeniach, do których wejście odbywa się przez właz,
mogą być wykonywane po uprzednim:
1) poleceniu kierownika zakładu pracy lub osoby przez niego upoważnionej,
2) ich opróżnieniu i oczyszczeniu z resztek surowcowych lub przetworów zbożowych
oraz przewietrzeniu,
3) zablokowaniu lub odłączeniu urządzeń zasypowych i odbiorczych od źródeł
zasilania na czas wykonywania prac remontowych lub konserwacyjnych oraz
wywieszeniu tabliczki z napisem "Uwaga nie uruchamiać - remont".
2. Przy pracach wewnątrz elewatorów i urządzeń technicznych, niezależnie od
obowiązków, o których mowa w ust. 1, należy przestrzegać w szczególności
następujących zasad bezpieczeństwa:
1) opuszczanie pracownika do wnętrza elewatora lub urządzenia technicznego
powinno odbywać się za pomocą sprzętu chroniącego przed upadkiem z wysokości,
wyposażonego w automatyczny hamulec i blokadę ruchu,
2) pracownik znajdujący się w elewatorze powinien być asekurowany przez dwie
osoby i wyposażony w odpowiednie do stopnia zagrożenia środki ochrony
indywidualnej,
3) w czasie przebywania pracownika wewnątrz elewatora lub urządzenia
technicznego wszystkie włazy powinny być otwarte, a jeżeli jest to nie
wystarczające do zapewnienia wymaganej jakości i ilości powietrza, należy
stosować jego stały nadmuch.
3. W razie konieczności wejścia do elewatora wypełnionego zbożem, otwór górny
elewatora powinien być otwarty, a zasuwa nad dolnym przenośnikiem zamknięta.
4. Niedozwolone jest:
1) opuszczenie pracownika do elewatora wypełnionego zbożem poniżej nawisu
ziarna,
2) uwalnianie się z linki asekuracyjnej i urządzenia chroniącego przed upadkiem
z wysokości w czasie pracy w elewatorze.
ż 4. Maszyny i urządzenia techniczne stosowane przy przetwórstwie zbóż i
produkcji pasz pochodzenia roślinnego powinny być podłączone do instalacji
odprowadzającej ładunki elektrostatyczne.
ż 5. 1. Wirujące części maszyn i urządzeń technicznych mogące stanowić
zagrożenie powinny być osłonięte.
2. Pasy pędni znajdującej się na wysokości poniżej 2 m od poziomu podłogi
powinny być osłonięte.
ż 6. 1. W pomieszczeniach produkcyjnych maszyny i przenośniki, przy których
eksploatacji może następować wydzielanie się pyłu, powinny być wyposażone w
system odpylający.
2. W pomieszczeniach produkcyjnych elewatorów zbożowych i wytwórni pasz powinno
się stosować centralną instalację do usuwania pyłów osiadłych.
ż 7. Szczegółowe zasady zabezpieczenia przeciwpożarowego pomieszczeń, w których
mogą występować pyły osiadłe tworzące z powietrzem mieszaniny wybuchowe,
regulują odrębne przepisy.
ż 8. Instalacja i urządzenia elektryczne stosowane w pomieszczeniach, gdzie
występują pyły osiadłe, powinny być przystosowane do kategorii zagrożenia
wybuchowego.
ż 9. Maszyny i urządzenia techniczne powodujące podczas pracy hałas ponad
dopuszczalną normę powinny być obudowane materiałem dźwiękochłonnym lub, jeżeli
pozwalają na to warunki techniczne, umieszczone w oddzielnym pomieszczeniu.
ż 10. 1. Stanowiska pracy usytuowane powyżej 1,0 m nad poziomem podłogi powinny
być obsługiwane z pomostów zaopatrzonych w barierki ochronne o wysokości co
najmniej 1,1 m.
2. Szerokość pomostu służącego do obsługi maszyn i urządzeń technicznych powinna
wynosić co najmniej 0,75 m.
3. Schody lub drabiny prowadzące na pomost powinny być umocowane na stałe i
wyposażone w ochronne poręcze.
ż 11. 1. Otwory w stropach młynów i wytwórni pasz powinny być zabezpieczone
pokrywami lub metalowymi rusztami.
2. Jeżeli warunki techniczne nie pozwalają na zainstalowanie pokryw lub
metalowych rusztów, to przy otworach w stropach należy zastosować barierki
ochronne o wysokości co najmniej 1,1 m.
ż 12. 1. W pomieszczeniach produkcyjnych w trakcie przetwórstwa zbóż i produkcji
pasz niedozwolone jest:
1) prowadzenie prac spawalniczych,
2) prowadzenie napraw instalacji elektrycznej,
3) palenie tytoniu lub używanie ognia otwartego.
2. W pomieszczeniach produkcyjnych dopuszcza się prowadzenie prac
remontowo-spawalniczych przy unieruchomionych maszynach i urządzeniach
technicznych pod warunkiem ich uprzedniego oczyszczenia i usunięcia pyłów
osiadłych.
ż 13. 1. W czasie pracy maszyn i urządzeń technicznych niedozwolone jest w
szczególności:
1) wykonywanie prac konserwacyjno-remontowych,
2) naciąganie łańcuchów, pasków klinowych lub płaskich,
3) dokonywanie wymiany sit lub całych zespołów roboczych,
4) sprzątanie pod odsiewaczami płaskimi,
5) wyjmowanie zanieczyszczeń z sit separatora,
6) czyszczenie stołu selekcyjnego i rynien wylotowych w selektorze,
7) wkładanie ręki do otworów wlotowych i wylotowych śluzy kurzowej,
8) regulowanie działania mechanizmu wstrząsowego lub napędowego ślimaków filtra,
9) otwieranie pokrywek montażowych lub okienek kontrolnych na wlocie wybieraka
dwuślimakowego.
2. Niedozwolone jest uruchamianie maszyn do rozdrabniania uzupełniającego
(entoletera) ze zdjętą pokrywą, odkręconym wysypem lub ze zdjętymi pokrywami
otworów służących do czyszczenia korpusu maszyny.
3. Niezależnie od zakazów, o których mowa w ust. 1, niedozwolone jest w
szczególności w czasie pracy:
1) obłuskiwaczy do jęczmienia i owsa:
a) prowadzenie regulacji działania obłuskiwacza pionowego,
b) otwieranie skrzyni przekładniowej obłuskiwacza czołowego (perlaka),
c) sprawdzanie stanu technicznego sit lub ich czyszczenie,
d) wkładanie ręki do okienka kontrolnego obłuskiwacza dolnobiegunowego,
2) preparatora ziarniaków owsa:
a) dokonywanie regulacji pracy aparatu wyrzutowego,
b) przeczyszczanie przewodów, zaworów i kranów gorącej wody,
3) krajalnicy do kaszy:
a) ustawianie docisku przystawki (tarczy rowkowanej),
b) czyszczenie i kontrolowanie ostrości segmentu tnącego,
c) sprawdzanie drożności wlotu i wylotu,
4) odsiewacza:
a) regulowanie szczotek i skrzyni sitowej,
b) dokonywanie wymiany sit lub ich czyszczenie przy użyciu narzędzi do tego celu
nie przeznaczonych,
5) dozownika do zboża:
a) regulowanie działania dozownika,
b) pobieranie próbek przetworów zbożowych,
c) wyjmowanie zanieczyszczeń z otworów kontrolnych,
6) mieszarek przetworów zbożowych:
a) wykonywanie doraźnych napraw,
b) otwieranie okienek kontrolnych.
ż 14. Przy stanowiskach obsługi młynka młotkowego i mieszarki pasz powinny być
zainstalowane awaryjne wyłączniki napędu.
ż 15. W czasie pracy preparatora ziarniaków owsa należy przestrzegać w
szczególności następujących zasad bezpieczeństwa:
1) otwory kontrolne parownika oraz instalacja grzejno-parowa powinny być
szczelne,
2) pobieranie próbek płatków owsianych powinno odbywać się za pomocą drewnianej
łopatki,
3) usuwanie zanieczyszczeń z przenośnika ślimakowego aparatu wyrzutowego powinno
odbywać się przy unieruchomionym preparatorze.
ż 16. 1. W razie wystąpienia zatoru należy przed jego usunięciem wyłączyć napęd
przenośnika, a miejsce awarii oznaczyć tabliczką z napisem "Uwaga nie włączać
napędu - usuwanie zatoru".
2. Przenośniki pionowe n wysokości podnoszenia co najmniej 20 m powinny być
wyposażone w sygnalizator poślizgu taśmy i w hamulec bezpieczeństwa.
3. W czasie pracy przenośnika pneumatycznego niedozwolone jest pobieranie próbek
zboża u wylotu wyrzutni.
4. W czasie pracy przenośnika ślimakowego niedozwolone jest wkładanie ręki do
wsypu przenośnika.
ż 17. Powierzchnia kraty kosza wysypowego na rampach wyładowczych młynów i
wytwórni pasz powinna wynosić co najmniej 1 m2 na każde 10 ton rozładowywanego
zboża w ciągu godziny.
ż 18. 1. W trakcie rozładunku pojazdów ze zbożem przy użyciu wywrotnicy
samochodowej w kabinie kierowcy nie mogą przebywać ludzie, a obok kosza
wysypowego nie powinny znajdować się osoby postronne.
2. Szufla mechaniczna stosowana do rozładunku pojazdów lub wagonów ze zbożem
powinna być wyposażona w wyłącznik napędu zainstalowany w bezpośrednim zasięgu
ręki obsługującego.
3. Niedozwolone jest wchodzenie pod pomost wywrotnicy samochodowej i przed
szuflę mechaniczną w trakcie ich pracy.
4. Niedozwolone jest podczas rozładunku pojazdów i wagonów palenie tytoniu i
używanie ognia otwartego.
ż 19. Pochylnie workowe powinny być wyposażone w krawężniki o wysokości co
najmniej 0,15 m.
ż 20. 1. Ściany pomieszczeń produkcyjnych i magazynowych oraz konstrukcje nośne,
wspierające i pomocnicze w młynach i wytwórniach pasz powinny być wykonane w
sposób umożliwiający oczyszczanie ich z pyłu osiadłego.
2. Ściany w pomieszczeniach płuczek do zboża powinny być pokryte materiałem
nienasiąkliwym i łatwo zmywalnym do wysokości co najmniej 2,0 m od poziomu
podłogi.
ż 21. 1. W czasie pracy wialni do zboża niedozwolone jest usuwanie gołą ręką
zanieczyszczeń z sita wstępnego.
2. W pomieszczeniach, gdzie odbywa się czyszczenie zboża, niedozwolone jest
gromadzenie odpadów pochodzących z procesu technologicznego.
ż 22. Czyszczenie zapory magnesowej urządzenia do wychwytywania zanieczyszczeń
ferromagnetycznych powinno odbywać się za pomocą drewnianego zgarniacza i przy
zamkniętej zasuwie.
ż 23. 1. Mlewniki walcowe do zboża powinny być wyposażone w urządzenia do
zgarniania nalepów oraz w automatyczny wyłącznik napędu po zakończeniu mielenia.
2. Nad walcami w mlewniku i w gniotowniku powinny być zainstalowane ruszty
ochronne zabezpieczające przed ewentualnym włożeniem ręki pomiędzy walce.
3. Wymiana walców mlewnych powinna odbywać się za pomocą specjalistycznego
oprzyrządowania.
ż 24. Koła pasowe wykonane z drewna mogą być stosowane przy maszynach i
urządzeniach technicznych, gdy prędkość obrotowa tych kół nie przekracza 5
obr./sek.
ż 25. 1. Przejścia nad pędnią powinny być wyposażone w mostki z ochronnymi
barierkami, a przejścia pod pędnią osłonięte od góry.
2. Niedozwolone jest:
1) nakładanie lub zdejmowanie pasów w czasie pracy maszyn i urządzeń
technicznych,
2) smarowanie pasów płaskich innymi środkami, niż wynika to z instrukcji
obsługi,
3) obsługiwanie pędni bez odzieży roboczej i niezbędnych środków ochrony
indywidualnej.
ż 26. Niedozwolone jest eksploatowanie bębnowej krajalnicy do owsa bez osłon
walców kolczastych.
ż 27. 1. Na komorze turbinowej młyna wodnego powinien być zainstalowany ruszt
ochronny.
2. Przy zastawkach młyńskich należy zainstalować pomost z barierkami ochronnymi,
który w porze nocnej powinien być oświetlony.
ż 28. 1. Wchodzenie do komory turbiny młyna wodnego dozwolone jest po uprzednim
całkowitym opuszczeniu zastawki, opróżnieniu komory z wody i zabezpieczeniu
dźwigni podnoszącej zastawkę przed przypadkowym jej uruchomieniem.
2. Wejście do komory, o której mowa w ust. 1, powinno odbywać się za pomocą
metalowych klamer umieszczonych na stałe lub drabin.
3. Otwór włazowy nad komorą turbiny wodnej powinien być przykryty odchylaną
pokrywą.
4. Niedozwolone jest:
1) wchodzenie do komory turbiny wodnej osobom postronnym,
2) wykonywanie prac remontowych w miejscu dopływu wody przy podniesionych
rusztach.
ż 29. 1. Instalacja grzewcza w suszarni roślin paszowych powinna być szczelna, a
w razie usytuowania jej na wysokości poniżej 2,0 m od poziomu podłogi, powinna
być zabezpieczona osłoną termiczną.
2. Wilgotność magazynowanego suszu roślin paszowych nie powinna być wyższa niż
14%, jeżeli susz jest w postaci sieczki, i 12%, jeżeli susz jest w postaci
mączki.
ż 30. Piec do suszenia roślin przeznaczonych do produkcji pasz powinien być
wyposażony w urządzenie do pomiaru temperatury w jego wnętrzu.
ż 31. Przed uruchomieniem sieczkarni do cięcia roślin przeznaczonych na susz
należy sprawdzić stan ostrzy noży tnących.
ż 32. Czyszczenie worków po zbożu i jego przetworach powinno odbywać się
mechanicznie w specjalnym pomieszczeniu oddzielonym od pomieszczeń
produkcyjnych.
ż 33. 1. Prace związane z transportem i magazynowaniem surowców, półproduktów i
wyrobów gotowych w zakładach pracy, o których mowa w ż 1, powinny być wykonywane
przy użyciu urządzeń i sprzętu ograniczającego wysiłek fizyczny pracownika.
2. Mieszanie przetworów zbożowych oraz ich pakowanie do toreb i worków powinno
być zmechanizowane.
3. Przepis ust. 2 w zakresie pakowania przetworów zbożowych nie dotyczy młynów i
wytwórni pasz o wydajności do 4 ton na godzinę.
ż 34. 1. Pryzmy ze zbożem i jego przetworami w magazynach podłogowych należy
formować z worków o jednakowej masie, kształcie, rodzaju opakowania i wymiarze.
2. Worki na pryzmie należy układać zawiązkami do środka.
3. W razie formowania pryzm z worków, po każdych pięciu warstwach należy
stosować wzmocnienia w postaci drewnianych przekładek.
4. Do formowania pryzm o wysokości powyżej 1,50 m albo sześciu warstw od poziomu
podłogi należy używać sprzętu mechanicznego.
5. Odległość pryzmy od ściany nie powinna być mniejsza niż 0,75 m, a szerokość
przejść pomiędzy poszczególnymi pryzmami powinna wynosić co najmniej 1,0 m lub
być przystosowana do szerokości pojazdów magazynowych.
6. Organizowanie dróg komunikacyjnych lub przejść między pryzmą a ścianą jest
dopuszczalne tylko w sytuacjach wynikających z procesu technologicznego i pod
warunkiem zapewnienia odpowiedniego bezpieczeństwa.
7. W magazynach zakładów pracy, o których mowa w ż 1, dozwolone jest formowanie
pryzm opartych o ścianę, pod warunkiem że konstrukcja ściany magazynu odpowiada
wymogom wytrzymałościowym dla tego rodzaju składowania, a zboże lub jego
przetwory nie utracą swojej jakości.
ż 35. Drabiny przenośne używane w młynach i wytwórniach pasz powinny być
wyposażone w urządzenia przeciwpoślizgowe.
ż 36. Pracownikom wykonującym czynności wyładunku i załadunku zbóż, pasz lub
przetworów zbożowych na otwartym terenie, w okresie jesienno-zimowym, należy
zapewnić pomieszczenie do ogrzania się i spożycia ciepłego posiłku.
ż 37. Pracownikom zatrudnionym przy przetwórstwie zbóż i produkcji pasz
pochodzenia roślinnego należy zapewnić:
1) odpowiednie środki ochrony indywidualnej,
2) możliwość mechanicznego odpylania odzieży roboczej i ochronnej,
3) pomieszczenia higieniczno sanitarne wyposażone w szczególności w natryski
oraz szatnię na odzież roboczą i własną pracownika.
ż 38. Traci moc rozporządzenie Ministra Przemysłu Spożywczego i Skupu, Ministra
Rolnictwa i Przewodniczącego Komitetu Drobnej Wytwórczości z dnia 31 grudnia
`1960 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy w młynach, wytwórniach pasz i
spichrzach zbożowych (Dz. U. z 1961 r. Nr 3, poz. 19 i z 1965 r. Nr 11, poz.
71).
ż 39. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 90 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: w z. M. J. Zwolińska
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 6 lutego 1996 r.
w sprawie wprowadzania ograniczeń w dostawie mocy elektrycznej i zużyciu paliw
gazowych ze wspólnej sieci.
(Dz. U. Nr 20, poz. 88)
Na podstawie art. 26 pkt 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o gospodarce
energetycznej (Dz. U. Nr 21, poz. 96, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1988 r. Nr
19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1990 r. Nr 14, poz. 89 i Nr 34,
poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ograniczeniach w dostawie mocy elektrycznej i zużyciu paliw gazowych - należy
przez to rozumieć ograniczenia w poborze mocy elektrycznej i dobowego poboru
gazu ziemnego ze wspólnej sieci,
2) odbiorcach przemysłowych - należy przez to rozumieć podmioty gospodarcze
produkcyjne,
3) stopniach zasilania - należy przez to rozumieć stopnie ograniczeń, w których
określono maksymalne wielkości poboru mocy elektrycznej i dobowego poboru gazu
ziemnego przez odbiorców ze wspólnej sieci.
ż 2. Wprowadza się ograniczenia:
1) dostawy mocy elektrycznej - w odniesieniu do energii elektrycznej
dostarczanej odbiorcom ze wspólnej sieci elektroenergetycznej,
2) dobowego zużycia gazu ziemnego - w odniesieniu do paliw gazowych
dostarczanych odbiorcom ze wspólnej sieci gazowej.
ż 3. Ograniczeniami, o których mowa w ż 2, obejmuje się:
1) w zakresie dostawy mocy elektrycznej - odbiorców przemysłowych zasilanych z
sieci wysokiego i średniego napięcia, zamawiających moc umowną 700 kW i wyższą,
z wyjątkiem:
a) elektrowni i elektrociepłowni zawodowych,
b) zakładów wydobywczych gazu i obiektów technologicznych sieci gazowej oraz
koksowni,
c) działu transportu przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe",
d) zakładów wodociągowo-kanalizacyjnych i ciepłowniczych,
e) stacji nadawczych radiowych i telewizyjnych oraz obiektów
telekomunikacyjnych,
f) trakcji komunikacji miejskiej,
g) przedsiębiorstwa eksploatacji rurociągów naftowych,
h) zakładów związanych z przechowywaniem i przetwórstwem żywności,
i) niektórych zakładów przemysłu obronnego i lotniczego, określonych
zarządzeniem Ministra Przemysłu i Handlu, w razie zagrożenia bezpieczeństwa
państwa,
j) lotnisk udostępnionych na potrzeby lotnictwa cywilnego;
2) w zakresie dobowego zużycia gazu ziemnego - odbiorców przemysłowych
pobierających gaz w ilościach 10 000 m3/dobę i więcej, z wyjątkiem:
a) obiektów technologicznych sieci gazowej,
b) niektórych zakładów przemysłu obronnego i lotniczego, określonych
zarządzeniem Ministra Przemysłu i Handlu, w razie zagrożenia bezpieczeństwa
państwa.
ż 4. Ograniczenia, o których mowa w ż 2, mogą być wprowadzone jedynie w
przypadku niedoboru energii elektrycznej i paliw gazowych, po wykazaniu przez
dostawców najwyższej staranności w zakresie zapewnienia maksymalnych dostaw z
dostępnych źródeł.
ż 5. Plany ograniczeń dostawy mocy elektrycznej określają wielkości
dopuszczalnego poboru mocy elektrycznej przez odbiorców, określone w
poszczególnych stopniach zasilania.
ż 6. Plany ograniczeń dobowego zużycia paliw gazowych określają wielkości
dopuszczalnego dobowego poboru paliw gazowych w poszczególnych stopniach
zasilania.
ż 7. 1. Plany ograniczeń dostawy mocy elektrycznej i dobowego zużycia paliw
gazowych sporządza się na wypadek zaistnienia niedoboru energii elektrycznej i
paliw gazowych, a także awarii we wspólnej sieci, uwzględniając przewidywane
wielkości deficytu mocy elektrycznej i paliw gazowych, określone przez Krajową
Dyspozycję Mocy i Krajową Dyspozycję Gazu, upoważnione do dysponowania tymi
nośnikami.
2. Odbiorcy objęci ograniczeniami są zobowiązani do przekazywania upoważnionej
jednostce ustalającej plan ograniczeń niezbędne dane w zakresie technicznych
warunków ograniczenia poboru mocy elektrycznej i zużycia paliw gazowych.
ż 8. 1. Plany ograniczeń dostawy mocy elektrycznej dla poszczególnych odbiorców
ustalane są na okres od dnia 1 października danego roku do dnia 30 września roku
następnego.
2. Plany ograniczeń, o których mowa w ust. 1, ustalają okręgowe inspektoraty
gospodarki energetycznej w porozumieniu z obszarowymi dyspozycjami mocy, do
wielkości przewidywanego deficytu, tj. w stopniach zasilania od 03 do 20, i
zawiadamiają odbiorców oraz Krajową Dyspozycję Mocy o ustalanych wielkościach
ograniczeń.
3. Plany ograniczeń, na wypadek awarii we wspólnej sieci, ustala Krajowa
Dyspozycja Mocy, która zawiadamia odbiorców o ustalonych wielkościach
ograniczeń.
ż 9. 1. Plany ograniczeń dobowego zużycia paliw gazowych dla poszczególnych
odbiorców ustalane są na okresy kwartalne.
2. Plany ograniczeń, o których mowa w ust. 1, ustalają okręgowe inspektoraty
gospodarki energetycznej w porozumieniu z Krajową Dyspozycją Gazu, do wielkości
przewidywanego deficytu, tj. w stopniach zasilania od 2 do 10, i zawiadamiają
odbiorców oraz Krajową Dyspozycję Gazu o ustalonych wielkościach ograniczeń.
3. Plany ograniczeń, na wypadek awarii we wspólnej sieci, ustala Krajowa
Dyspozycja Gazu, która zawiadamia odbiorców oraz okręgowe inspektoraty
gospodarki energetycznej o ustalonych wielkościach ograniczeń.
ż 10. 1. Ograniczenia dostawy mocy elektrycznej i dobowego zużycia paliw
gazowych są operatywnie wprowadzane przez dostawców, przez polecenia
dyspozytorskie o obowiązujących stopniach zasilania:
1) w zakresie dostawy mocy elektrycznej - przez Krajową Dyspozycję Mocy,
2) w zakresie dobowego zużycia paliw gazowych - przez Krajową Dyspozycję Gazu.
2. Polecenia dyspozytorskie dla odbiorców objętych planem ograniczeń o
obowiązujących stopniach zasilania przekazywane są w radiowych komunikatach
energetycznych i obowiązują w czasie określonym w tych poleceniach.
3. Radiowe komunikaty energetyczne, o których mowa w ust. 2, zawierają także
informacje podawane, co najmniej z 12-godzinnym wyprzedzeniem, o przewidywanych
stopniach zasilania.
4. W razie konieczności wprowadzenia zróżnicowanych ograniczeń, służby
dyspozytorskie powiadamiają odbiorców w formie pisemnej.
5. Polecenia dotyczące ograniczeń, przekazane w formie pisemnej, są dla odbiorcy
nadrzędne w stosunku do poleceń zawartych w komunikatach radiowych.
ż 11. Odbiorca w czasie obowiązywania polecenia dyspozytorskiego o wprowadzonym
stopniu zasilania może pobierać moc elektryczną:
1) w stopniu zasilania 03 - do wysokości mocy umownej,
2) w stopniu zasilania 10 - w taryfowych strefach szczytowych do wysokości
ustalonej w planie ograniczeń, a w strefach pozaszczytowych - do wysokości mocy
umownej,
3) w stopniach zasilania od 11 wzwyż - do wysokości ustalonej w danym stopniu
zasilania.
ż 12. Odbiorca w czasie obowiązywania polecenia dyspozytorskiego o wprowadzonym
stopniu zasilania, może zużywać dobowe ilości paliw gazowych:
1) w stopniu zasilania 1 - do wysokości wynikającej z umownego godzinowego
poboru paliwa gazowego,
2) w stopniach zasilania od 2 wzwyż - do wysokości ustalonej w danym stopniu
zasilania.
ż 13. Odbiorcy objęci ograniczeniami dostawy mocy elektrycznej oraz zużycia
paliw gazowych są obowiązani realizować polecenia dyspozytorskie w zakresie
obowiązujących stopni zasilania, wynikające z planów ograniczeń dostawy mocy
elektrycznej i dobowego zużycia paliw gazowych.
ż 14. Odbiorcy nie posiadający aparatury kontrolno-rejestrującej są zobowiązani
do prowadzenia bieżących cogodzinnych zapisów wielkości poboru mocy elektrycznej
i dobowych zapisów zużycia paliw gazowych stosownie do ustaleń dostawców tych
nośników energetycznych.
ż 15. Od ustalonych w planie ograniczeń wielkości ograniczeń dostawy mocy
elektrycznej i dobowego zużycia paliw gazowych przysługuje odwołanie w trybie
określonym w Kodeksie postępowania administracyjnego do Ministra Przemysłu i
Handlu za pośrednictwem jednostki ustalającej plan ograniczeń.
ż 16. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 22 stycznia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad i warunków korzystania przez
żołnierzy zawodowych oraz członków ich rodzin z uprawnień do przejazdu na koszt
wojska.
(Dz. U. Nr 20, poz. 94)
Na podstawie art. 62 ust. 3 i art. 63 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 8, poz. 31 i Nr 54, poz. 254
oraz z 1994 r. Nr 10, poz. 36) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 czerwca 1992 r. w
sprawie zasad i warunków korzystania przez żołnierzy zawodowych oraz członków
ich rodzin z uprawnień do przejazdu na koszt wojska (Dz. U. Nr 51, poz. 232, z
1993 r. Nr 66, poz. 315 i z 1994 r. Nr 72, poz. 319) wprowadza się następujące
zmiany:
1) ż 3 otrzymuje brzmienie:
"ż 3. 1. Termin wykorzystania przejazdu raz w roku do obranej miejscowości w
kraju i z powrotem upływa z dniem 31 grudnia każdego roku kalendarzowego.
2. Prawo do przejazdu na koszt wojska ustala się według stanu rodzinnego
żołnierza zawodowego w dniu realizacji świadczenia, przy czym uwzględnia się
również dziecko, które w roku kalendarzowym, za który przysługuje świadczenie,
ukończy wiek uprawniający do przejazdu na koszt wojska.
3. Wysokość ekwiwalentu pieniężnego za przejazd innym środkiem lokomocji ustala
się według cen obowiązujących w dniu realizacji przejazdu, natomiast wysokość
zryczałtowanego ekwiwalentu pieniężnego, w razie niewykorzystania
przysługującego przejazdu na koszt wojska, ustala się według cen obowiązujących
w dniu wypłaty świadczenia, nie wyższych jednak niż obowiązujące w dniu 31
grudnia roku kalendarzowego, za który przysługuje ekwiwalent.
4. Termin dochodzenia roszczeń z tytułu prawa do przejazdu raz w roku do obranej
miejscowości przedawnia się z upływem okresu, o którym mowa w przepisach o
uposażeniu żołnierzy.";
2) ż 4 otrzymuje brzmienie:
"ż 4. 1. Za dzieci żołnierza zawodowego uprawnione do przejazdu na koszt wojska
uważa się dzieci własne, dzieci małżonka, dzieci przysposobione i dzieci
przyjęte na wychowanie, w tym w ramach rodzin zastępczych, które:
1) nie przekroczyły 18 roku życia, a w razie kształcenia się w szkole - 24 lat,
albo 25 lat, jeżeli odbywają studia w szkole wyższej, a ukończenie 24 lat
przypada na ostatni lub przedostatni rok studiów, albo
2) stały się inwalidami I lub II grupy przed osiągnięciem wieku określonego w
pkt 1.
2. Przejazd na koszt wojska nie przysługuje dzieciom żołnierza zawodowego:
1) pozostającym w związku małżeńskim, chyba że związek małżeński został zawarty
między osobami kształcącymi się w szkole;
2) przebywającym w domu pomocy społecznej, w domu dziecka lub innej placówce
opiekuńczo-wychowawczej, jeżeli za jego pobyt rodzina nie ponosi odpłatności;
3) kształcącym się w szkole wojskowej lub innej szkole zapewniającej
nieodpłatnie pełne utrzymanie (wyżywienie, zakwaterowanie, umundurowanie);
4) przebywającym w zakładzie karnym lub poprawczym."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 13 lutego 1996 r.
w sprawie utworzenia stanowiska sekretarza stanu w Ministerstwie Ochrony
Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.
(Dz. U. Nr 21, poz. 97)
Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 12 listopada 1985 r. o zmianach w
organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i centralnych organów
administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z
1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i 434 oraz z 1990 r.
Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. W Ministerstwie Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa tworzy
się stanowisko sekretarza stanu do spraw koordynacji zadań z dziedziny geologii
i górnictwa, gospodarki wodnej, polityki energetycznej, oddziaływania autostrad
i gazociągów na środowisko oraz integracji europejskiej z zakresu działania
Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 stycznia 1996 r.
o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i
ustawę o pracownikach samorządowych.
(Dz. U. Nr 23, poz. 102)
Art. 1. W ustawie z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o
samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32,
poz. 191, Nr 43, poz. 253 i Nr 92, poz. 541, z 1991 r. Nr 34, poz. 151, z 1992
r. Nr 6, poz. 20, z 1993 r. Nr 40, poz. 180 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 65,
poz. 285) art. 36 otrzymuje brzmienie:
"Art. 36. 1. Zobowiązania i wierzytelności rad narodowych i terenowych organów
administracji państwowej stopnia podstawowego stają się, z dniem wejścia w życie
ustawy o samorządzie terytorialnym, zobowiązaniami i wierzytelnościami
właściwych gmin, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 2.
2. Zobowiązania i wierzytelności rad narodowych miasta stołecznego Warszawy,
miasta Krakowa i miasta Łodzi oraz terenowych organów administracji państwowej
stopnia wojewódzkiego w tych miastach stają się, z dniem wejścia w życie ustawy
o samorządzie terytorialnym, zobowiązaniami i wierzytelnościami właściwych gmin,
jeżeli dotyczą kompetencji należących do zakresu działania tych gmin, z
zastrzeżeniem ust. 3 pkt 2.
3. Skarb Państwa przejmuje:
1) zobowiązania i wierzytelności dotyczące zadań określonych w art. 34 ust. 3,
2) zobowiązania i wierzytelności rad narodowych i terenowych organów
administracji państwowej stopnia podstawowego i stopnia wojewódzkiego, dotyczące
infrastruktury technicznej, socjalnej i usługowej oraz obiektów oświaty, zdrowia
i kultury, zwanych dalej inwestycjami infrastrukturalnymi, w zakresie rzeczowym
określonym w umowach zawartych przed dniem 27 maja 1990 r. przez te organy ze
spółdzielniami mieszkaniowymi, w związku z kompleksową realizacją budownictwa
mieszkaniowego, z zastrzeżeniem ust. 4-8,
3) zobowiązania i wierzytelności rad narodowych i terenowych organów
administracji państwowej stopnia podstawowego i stopnia wojewódzkiego wynikające
z prawomocnych orzeczeń sądowych i decyzji administracyjnych wydanych przed
dniem 27 maja 1990 r. oraz zobowiązania i wierzytelności powstałe w związku z
wykonaniem tych orzeczeń sądowych i decyzji administracyjnych,
4) zobowiązania wynikłe z zawinionego działania lub zaniechania działania rad
narodowych i terenowych organów administracji państwowej stopnia podstawowego i
wojewódzkiego, mające miejsce przed dniem 27 maja 1990 r., stwierdzone
prawomocnymi orzeczeniami sądowymi,
5) inne zobowiązania i wierzytelności rad narodowych i terenowych organów
administracji państwowej stopnia wojewódzkiego, z zastrzeżeniem ust. 2.
4. Przejęcie przez Skarb Państwa zobowiązań i wierzytelności, o których mowa w
ust. 3 pkt 2, polega na:
1) spłacie kredytów bankowych zaciągniętych przez spółdzielnie mieszkaniowe i
gminy na finansowanie realizacji inwestycji infrastrukturalnych,
2) zrefundowaniu spółdzielniom mieszkaniowym i gminom środków własnych
wydatkowanych na spłatę kredytów bankowych, o których mowa w pkt 1, a także
odsetek należnych od tych kredytów,
3) zrefundowaniu spółdzielniom mieszkaniowym i gminom środków własnych
wydatkowanych na dotychczasowe finansowanie realizacji inwestycji
infrastrukturalnych i na ich dokończenie, w zakresie rzeczowym określonym w
umowach, o których mowa w ust. 3 pkt 2.
5. Środki własne spółdzielni mieszkaniowych i gmin są refundowane w wysokości
odpowiadającej kwotom wydatkowanym na cele określone w ust. 4 pkt 2 i 3.
6. Refundacji ze środków budżetu państwa podlegają również środki własne gmin,
które na podstawie wyroków sądowych były lub będą przekazane spółdzielniom
mieszkaniowym w związku z regulowaniem należności za wykonanie inwestycji
infrastrukturalnych, określonych w ust. 3 pkt 2.
7. Kredyty bankowe zaciągnięte na finansowanie realizacji inwestycji
infrastrukturalnych są spłacane ze środków budżetu państwa w trybie i terminach
ustalonych w umowach zawartych przez Ministra Finansów z prezesami zarządów
banków, które udzieliły takich kredytów.
8. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, określi tryb i terminy
dokonywania w latach 1996-2000 refundacji, o której mowa w ust. 4 pkt 2 i 3 oraz
ust. 5 i 6."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TRAKTAT
o przyjaźni i współpracy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Uzbekistanu,
sporządzony w Warszawie dnia 11 stycznia 1995 r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 26, poz. 115)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 11 stycznia 1995 r. został sporządzony w Warszawie Traktat o przyjaźni i
współpracy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Uzbekistanu w następującym
brzmieniu:
TRAKTAT
o przyjaźni i współpracy między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Uzbekistanu
Rzeczpospolita Polska i Republika Uzbekistanu, nazywane dalej Umawiającymi się
Stronami:
- przestrzegając celów i zasad Karty Narodów Zjednoczonych,
- potwierdzając zasady zawarte w Akcie końcowym Konferencji Bezpieczeństwa i
Współpracy w Europie, Paryskiej Karcie Nowej Europy oraz w innych dokumentach
Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie,
- przekonane o konieczności stworzenia sprawiedliwego i trwałego ładu na
terytoriach państw - uczestników Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w
Europie,
- świadome wspólnoty ich interesów oraz współodpowiedzialności za pokój,
bezpieczeństwo, porozumienie i współpracę na tym obszarze,
- deklarując wolę współdziałania na płaszczyźnie dwustronnej, jak i w ramach
organizacji i instytucji międzynarodowych w celu rozwoju wszechstronnej
współpracy,
- wyrażając przekonanie, że zasada dobrego sąsiedztwa powinna regulować stosunki
między wszystkimi państwami - uczestnikami Konferencji Bezpieczeństwa i
Współpracy w Europie,
- pragnąc odtworzyć i wszechstronnie rozwinąć cenne wartości stosunków
polsko-uzbeckich,
- odwołując się do tradycyjnej przyjaźni łączącej oba narody,
- dążąc do stworzenia podstaw dla przyjaznego współżycia i rozwoju bliskiej
współpracy między Rzecząpospolitą Polską i Republiką Uzbekistanu,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
1. Umawiające się Strony będą umacniać przyjaźń i współpracę oraz będą pogłębiać
zrozumienie i zaufanie istniejące między nimi.
2. Umawiające się Strony będą postępować we wzajemnych stosunkach zgodnie z
zasadami suwerenności i równości, nienaruszalności granic, integralności
terytorialnej, nieingerencji w sprawy wewnętrzne i prawa narodów do ich
samostanowienia.
3. W ramach organizacji i instytucji międzynarodowych Umawiające się Strony będą
tworzyć sprzyjające warunki do rozwoju dwustronnej współpracy, a także
współpracy państw-uczestników Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie.
4. Umawiające się Strony zobowiązują się do respektowania i przestrzegania praw
człowieka oraz podstawowych swobód obywatelskich.
Artykuł 2
1. Zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych Umawiające się Strony zobowiązują się
do rozwiązywania sporów między sobą wyłącznie środkami pokojowymi i
potwierdzają, że powstrzymają się od użycia siły lub groźby jej użycia w
stosunkach wzajemnych.
2. Każda z Umawiających się Stron gwarantuje, że działalność jej sił zbrojnych
będzie zgodna z prawem międzynarodowym, Kartą Narodów Zjednoczonych, Aktem
końcowym Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, Paryską Kartą Nowej
Europy i innymi dokumentami Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie.
Artykuł 3
1. Stosownie do postanowień odpowiednich dokumentów Konferencji Bezpieczeństwa i
Współpracy w Europie Umawiające się Strony będą współdziałać w celu utrzymania i
umocnienia bezpieczeństwa w Europie i w Azji Środkowej.
2. Umawiające się Strony będą wprowadzać w życie uzgodnione ogólnoeuropejskie
środki budowania zaufania i bezpieczeństwa. W razie potrzeby Umawiające się
Strony uzgodnią dodatkowe środki tego rodzaju.
Artykuł 4
1. Umawiające się Strony będą popierać proces redukcji zbrojeń jądrowych oraz
przestrzegać postanowień konwencji o zakazie broni chemicznej i biologicznej.
Umawiające się Strony będą współdziałać na rzecz umocnienia reżimów
nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia, zwłaszcza w Europie i Azji
Środkowej.
2. Umawiające się Strony uważają, że realizacja Traktatu o konwencjonalnych
siłach zbrojnych w Europie będzie sprzyjać utrwaleniu stabilności i
bezpieczeństwa w Europie i Azji Środkowej.
3. Umawiające się Strony zapewnią kontrolę obrotu materiałami, urządzeniami i
technologiami, aby zapobiec ich wykorzystaniu do wytwarzania broni, o których
mowa w ustępie 1 i 2 niniejszego artykułu.
4. Umawiające się Strony mogą układać swoje stosunki w innych sprawach z
dziedziny bezpieczeństwa i rozbrojenia na podstawie odrębnych umów.
Artykuł 5
1. W przypadku powstania sytuacji, która zdaniem jednej z Umawiających się Stron
może zagrażać utrzymaniu pokoju lub bezpieczeństwa na świecie, zwłaszcza gdy
taka sytuacja dotyczy obu Umawiających się Stron, Umawiające się Strony
niezwłocznie przeprowadzą stosowne konsultacje w celu znalezienia środków
umożliwiających rozwiązanie tej sytuacji zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych.
2. W razie gdyby państwo trzecie lub państwa trzecie dokonały zbrojnej napaści
na jedną z Umawiających się Stron, druga Umawiająca się Strona zobowiązuje się
nie udzielać jakiejkolwiek pomocy i poparcia takiemu państwu lub państwom przez
cały czas trwania konfliktu zbrojnego oraz będzie działać na rzecz uregulowania
tego konfliktu zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych i dokumentami Konferencji
Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie.
Artykuł 6
1. Umawiające się Strony będą rozwijać kontakty między organami państwowymi,
łącznie z tworzeniem sprzyjających warunków dla rozwoju współpracy
międzyparlamentarnej.
2. Spotkania Szefów Państw i Rządów Umawiających się Stron będą odbywać w
przypadku, gdy Umawiające się Strony uznają to za celowe.
3. Ministrowie spraw zagranicznych będą odbywać konsultacje w sprawach będących
przedmiotem zainteresowania obu Umawiających się Stron.
Artykuł 7
1. Umawiające się Strony będą sprzyjać rozwojowi wzajemnie korzystnej współpracy
gospodarczej, w tym handlowej, opartej na zasadach rynkowych, i zapewnią dogodne
warunki dla takiej współpracy, z uwzględnieniem ochrony inwestycji, technologii,
praw patentowych i autorskich, oraz podejmą kroki w celu wzajemnego prawnego
uregulowania problemów dotyczących przepływu kapitału, siły roboczej, towarów i
usług.
2. Umawiające się Strony będą ułatwiać rozwój współpracy przedsiębiorstw
państwowych i prywatnych oraz innych podmiotów gospodarczych. W szczególności
będą popierać rozwój kooperacji inwestycyjnej i kapitałowej przedsiębiorstw
polskich i uzbeckich, wykorzystując w pełni wszystkie dostępne środki promocji.
Szczególna uwaga będzie skierowana na współpracę małych i średnich
przedsiębiorstw.
3. Umawiające się Strony będą dokonywać wymiany doświadczeń oraz udzielać sobie
pomocy szkoleniowej i innej w procesie budowania i doskonalenia gospodarki
rynkowej.
4. Umawiające się Strony będą rozwijać i stwarzać korzystne warunki dla
współpracy naukowo-technicznej między obydwoma państwami w celach pokojowych na
zasadach równouprawnienia i wzajemnych korzyści, uwzględniając możliwości
nowoczesnej nauki i techniki.
Artykuł 8
1. Umawiające się Strony przywiązują duże znaczenie do partnerskiej współpracy
między regionami, miastami i innymi ich jednostkami
administracyjno-terytorialnymi. Umawiające się Strony będą ułatwiać i popierać
tę współpracę we wszystkich dziedzinach.
2. Umawiające się Strony wezmą pod uwagę we współpracy międzyregionalnej
Europejską konwencję ramową o współpracy transgranicznej między wspólnotami i
władzami terytorialnymi z dnia 21 maja 1980 r.
Artykuł 9
1. Umawiające się Strony będą współpracować w celu rozwoju i doskonalenia
wzajemnych i tranzytowych połączeń transportowych i związanej z nimi
infrastruktury we wszystkich dziedzinach transportu.
2. Umawiające się Strony będą podejmować kroki na rzecz modernizacji i
doskonalenia połączeń telekomunikacyjnych, w szczególności połączeń
telefonicznych, teleksowych i elektronicznego przekazywania danych.
3. Umawiające się Strony będą sprzyjać współpracy w dziedzinie transportu i
łączności tak w Europie i Azji Środkowej, jak i w innych częściach świata
poprzez zawarcie odrębnych umów w tym zakresie, odpowiadających standardom i
normom międzynarodowym.
Artykuł 10
1. Umawiające się Strony będą współdziałać na płaszczyźnie dwustronnej i
wielostronnej w dziedzinie ochrony środowiska i racjonalnego wykorzystania
zasobów naturalnych w celu przyczynienia się do zapewnienia trwałego
bezpieczeństwa ekologicznego. Będą one rozszerzać, sprzyjać i tworzyć warunki
dla poprawy stanu środowiska, w tym wód i powietrza, gleb i lasów, oraz ochrony
flory i fauny.
2. Umawiające się Strony będą uczestniczyć w tworzeniu skoordynowanej strategii
ochrony środowiska.
Artykuł 11
1. Umawiające się Strony będą popierać wszechstronny rozwój współpracy w
dziedzinie kultury, nauki i oświaty, zobowiązują się do wzajemnej ochrony dóbr
kultury obu narodów, stosując istniejące światowe i europejskie standardy,
określone w konwencjach UNESCO, dokumentach Konferencji Bezpieczeństwa i
Współpracy w Europie i innych umowach międzynarodowych.
2. Umawiające się Strony otoczą szczególną opieką historyczne miejsca i dobra
kultury związane z historią i tradycjami drugiej Umawiającej się Strony.
3. Umawiające się Strony na podstawie istniejących między nimi umów i programów
będą intensyfikować i rozbudowywać wymianę kulturalną na wszystkich szczeblach.
Będą w szczególności popierać współpracę między stowarzyszeniami twórców i
artystów, instytucjami i organizacjami kulturalnymi oraz bezpośrednie kontakty
pomiędzy polskimi i uzbeckimi twórcami i artystami.
Artykuł 12
1. Umawiające się Strony będą działać na rzecz rozwoju współpracy pomiędzy
różnymi rodzajami szkół, uczelni oraz instytucji naukowych, między innymi
poprzez wymianę uczniów, studentów i stypendystów.
2. Umawiające się Strony będą zmierzać do podpisania umowy o wzajemnym uznawaniu
świadectw ukończenia szkół średnich i szkół średnich zawodowych oraz dyplomów
ukończenia szkół wyższych, tytułów i stopni naukowych, a także okresów studiów.
Artykuł 13
1. Umawiające się Strony potwierdzają gotowość do zapewnienia wszystkim
zainteresowanym pełnego dostępu do języka i kultury drugiego państwa i będą
popierać państwowe oraz prywatne inicjatywy i instytucje działające na tym polu.
2. Umawiające się Strony będą popierać upowszechnianie literatury drugiego
państwa.
3. Umawiające się Strony opowiadają się za rozszerzeniem możliwości nauki języka
drugiego państwa w uczelniach i innych placówkach oświatowych. Dołożą one
ponadto starań na rzecz rozszerzenia możliwości studiów nad językami, historią i
kulturą obu krajów.
4. Umawiające się Strony będą popierały wymianę nauczycieli, kształcenie i
doskonalenie zawodowe pracowników dydaktycznych oraz rozwijanie i udostępnianie
pomocy naukowych.
Artykuł 14
1. Każda z Umawiających się Stron będzie stwarzać warunki dla rozpowszechniania
prasy, książek i przekazów audiowizualnych drugiej Umawiającej się Strony.
Umawiające się Strony będą także współdziałać w dziedzinie radia, telewizji i
agencji prasowych.
2. Ze względu na szczególną rolę młodego pokolenia w kształtowaniu wzajemnych
stosunków między społeczeństwami obu państw, rządy Rzeczypospolitej Polskiej i
Republiki Uzbekistanu zawrą umowę o współpracy młodzieży.
3. Umawiające się Strony będą udzielać poparcia rozwojowi kontaktów między
obywatelami obu Umawiających się Stron, współpracy między partiami politycznymi,
związkami zawodowymi, związkami twórczymi, stowarzyszeniami naukowymi,
organizacjami sportowymi, fundacjami oraz innymi organizacjami i zrzeszeniami
społecznymi.
Artykuł 15
1. Umawiające się Strony, przestrzegając powszechnie przyjętych standardów
międzynarodowych, zawartych w szczególności w Powszechnej Deklaracji Praw
Człowieka i dokumentach Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie,
przede wszystkim w dziedzinie wymiaru ludzkiego KBWE, potwierdzają prawa
obywateli Rzeczypospolitej Polskiej pochodzenia uzbeckiego i obywateli Republiki
Uzbekistanu pochodzenia polskiego do zachowania, wyrażania i rozwoju ich
etnicznej, kulturalnej, językowej i religijnej odrębności, bez jakiejkolwiek
dyskryminacji i w warunkach pełnej równości wobec prawa.
2. Umawiające się Strony będą dążyły do stworzenia odpowiednich warunków do
nauki języka ojczystego dla osób, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.
3. Umawiające się Strony potwierdzają prawo osób, o których mowa w ust. 1
niniejszego artykułu, do posiadania obiektów, miejsc kultu religijnego i
swobodnego dostępu do nich, jak również prawo do wychowania religijnego.
Artykuł 16
1. Umawiające się Strony będą popierać wszechstronną współpracę w dziedzinie
ochrony zdrowia i higieny sanitarnej, w szczególności w zakresie zapobiegania i
zwalczania chorób zakaźnych.
2. Umawiające się Strony dążyć będą do współpracy w zakresie prawnych i
społecznych aspektów zatrudnienia, ubezpieczeń społecznych, opieki społecznej i
ochrony stosunków pracy.
Artykuł 17
1. Umawiające się Strony współpracować będą w zwalczaniu zorganizowanej
przestępczości, terroryzmu, przestępczości gospodarczej, nielegalnego handlu
narkotykami i bronią oraz nielegalnego handlu dziełami sztuki, bezprawnych
naruszeń bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego i żeglugi morskiej, wytwarzania i
wprowadzania do obiegu fałszywych środków płatniczych, a także nielegalnej
imigracji.
2. Umawiające się Strony podpiszą odrębne porozumienia o pomocy prawnej w
sprawach cywilnych, rodzinnych, karnych i administracyjnych.
Artykuł 18
Niniejszy traktat nie jest wymierzony przeciwko jakiemukolwiek państwu i nie
narusza jakichkolwiek praw ani zobowiązań wynikających z umów dwustronnych i
wielostronnych, obowiązujących w stosunkach każdej Umawiającej się Strony z
innymi państwami.
Artykuł 19
Niniejszy traktat będzie zarejestrowany w Sekretariacie Narodów Zjednoczonych
zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych.
Artykuł 20
1. Niniejszy traktat podlega ratyfikacji i wejdzie w życie w dniu wymiany
dokumentów ratyfikacyjnych.
2. Niniejszy traktat zostaje zawarty na okres 15 lat. Po tym terminie jego
ważność ulega automatycznemu przedłużeniu każdorazowo na okres pięcioletni,
jeżeli żadna z Umawiających się Stron nie wypowie go w drodze notyfikacji
najpóźniej na 12 miesięcy przed upływem danego okresu.
Sporządzono w Warszawie dnia 11 stycznia 1995 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim, uzbeckim i rosyjskim, przy czym wszystkie trzy teksty mają
jednakową moc.
W przypadku rozbieżności przy interpretacji postanowień niniejszego traktatu,
rozstrzygający będzie tekst w języku rosyjskim.
Za Rzeczpospolitą Polską: L. Wałęsa
Za Republikę Uzbekistanu: I. Karimow
Po zapoznaniu się z powyższym traktatem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim
zawartych,
- jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony,
- będzie niezmiennie zachowywany.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 13 marca 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Traktatu o przyjaźni i współpracy
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Uzbekistanu, sporządzonego w Warszawie
dnia 11 stycznia 1995 r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 26, poz. 116)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 20 ustęp 1 Traktatu
o przyjaźni i współpracy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Uzbekistanu,
sporządzonego w Warszawie dnia 11 stycznia 1995 r., nastąpiła w Taszkiencie dnia
20 listopada 1995 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionego traktatu.
Powyższy traktat wszedł w życie dnia 20 listopada 1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 10 stycznia 1996 r.
o zmianie ustawy - Prawo o stowarzyszeniach.
(Dz. U. z Nr 27, poz. 118)
Art. 1. W ustawie z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U.
Nr 20, poz. 104 i z 1990 r. Nr 14, poz. 86) wprowadza się następujące zmiany:
1) w preambule oraz w art. 1 w ust. 1 wyrazy "Konstytucją Polskiej
Rzeczypospolitej Ludowej" zastępuje się wyrazami "przepisami konstytucyjnymi
utrzymanymi w mocy przez Ustawę Konstytucyjną z dnia 17 października 1992 r. o
wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej
Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym";
2) w art. 4, 5 i art. 7 ust. 1 pkt 1 użyte w różnych przypadkach wyrazy "Polska
Rzeczpospolita Ludowa" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami
"Rzeczpospolita Polska";
3) w art. 25 skreśla się pkt 2;
4) w art. 26 zdaniu pierwszemu nadaje się brzmienie:
"W razie niezastosowania się stowarzyszenia do wymagań określonych w art. 25,
sąd na wniosek organu nadzorującego może nałożyć grzywnę w wysokości jednorazowo
nie wyższej niż 5000 zł.";
5) art. 39 otrzymuje brzmienie:
"Art. 39. Koszty likwidacji pokrywa się z majątku likwidowanego stowarzyszenia."
Art. 2. Przepis art. 1 pkt 5 ma zastosowanie do stowarzyszeń, w sprawie których
decyzję o likwidacji podjęto po terminie określonym w art. 3.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 1 miesiąca od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Południowej Afryki w
sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu,
sporządzona w Warszawie dnia 10 listopada 1993 r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 28, poz. 124)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 10 listopada 1993 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Południowej Afryki w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu w następującym
brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Południowej Afryki w
sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu
PREAMBUŁA
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Południowej Afryki,
pragnąc popierać i umacniać stosunki gospodarcze między obu Państwami,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Zakres podmiotowy
Niniejsza umowa dotyczy osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w
jednym lub w obu Umawiających się Państwach.
Artykuł 2
Podatki, których dotyczy umowa
1. Niniejsza umowa dotyczy - bez względu na sposób poboru - podatków od dochodu,
które pobiera się na rzecz Umawiającego się Państwa lub jego jednostek
terytorialnych albo władz lokalnych.
2. Za podatki od dochodu uważa się wszystkie podatki, które pobiera się od
całego dochodu albo od części dochodu, w tym podatki od zysku z przeniesienia
tytułu własności majątku ruchomego lub nieruchomego i podatki od ogólnej kwoty
wynagrodzeń wypłacanych przez przedsiębiorstwa.
3. Do aktualnie obowiązujących podatków, których dotyczy umowa, należą:
a) w Polsce:
(i) podatek dochodowy od osób fizycznych,
(ii) podatek dochodowy od osób prawnych i
(iii) podatek rolny,
(zwane dalej "podatkami polskimi");
b) w Południowej Afryce:
(i) powszechny podatek dochodowy i
(ii) podatek dochodowy od udziałowców nie mających miejsca zamieszkania lub
siedziby w Południowej Afryce,
(zwane dalej "podatkami południowoafrykańskimi").
4. Niniejsza umowa będzie miała także zastosowanie do wszystkich podatków
takiego samego lub zasadniczo podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej
umowy będą wprowadzone przez każde z Umawiających się Państw obok lub zamiast
istniejących podatków. Właściwe władze Umawiających się Państw będą informowały
się wzajemnie o wszelkich zasadniczych zmianach, jakie zaszły w ich
ustawodawstwach podatkowych.
Artykuł 3
Ogólne definicje
1. W rozumieniu niniejszej umowy:
a) określenie "Polska", użyte w sensie geograficznym, oznacza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w tym każdy obszar poza jej morzem terytorialnym, na
którym Polska może, na podstawie jej prawa wewnętrznego i zgodnie z prawem
międzynarodowym, sprawować suwerenne prawa w odniesieniu do dna morskiego, jego
podglebia oraz ich zasobów naturalnych;
b) określenie "Południowa Afryka" oznacza Republikę Południowej Afryki, a użyte
w sensie geograficznym obejmuje jej morze terytorialne, jak również każdy obszar
poza morzem terytorialnym, który został określony lub może zostać określony w
przyszłości na mocy ustawodawstwa Południowej Afryki jako obszar, nad którym
Południowa Afryka może wykonywać suwerenne prawa lub jurysdykcję;
c) określenia "Umawiające się Państwo" i "drugie Umawiające się Państwo"
oznaczają, w zależności od kontekstu, Polskę lub Południową Afrykę;
d) określenie "obywatel" oznacza wszystkie osoby fizyczne posiadające
obywatelstwo Umawiającego się Państwa oraz wszelkie osoby prawne, spółki
osobowe, stowarzyszenia i inne jednostki utworzone na podstawie obowiązującego
prawa w Umawiającym się Państwie;
e) określenie "osoba" obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie
osób traktowane jako podmiot dla celów podatkowych;
f) określenie "przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa" i "przedsiębiorstwo
drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo
prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym
Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie;
g) określenie "spółka" oznacza osobę prawną lub jakąkolwiek inną jednostkę,
którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną;
h) określenie "transport międzynarodowy" oznacza wszelki transport statkiem
morskim lub statkiem powietrznym eksploatowanym przez przedsiębiorstwo, którego
miejsce faktycznego zarządu znajduje się w Umawiającym się Państwie, z wyjątkiem
przypadku, gdy statek morski lub statek powietrzny jest eksploatowany wyłącznie
między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie;
i) określenie "właściwa władza" oznacza:
(i) w przypadku Polski - Ministra Finansów lub jego upoważnionego
przedstawiciela;
(ii) w przypadku Południowej Afryki - Komisarza Dochodów Krajowych lub jego
upoważnionego przedstawiciela.
2. Przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z
kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie nie zdefiniowane w niniejszym
artykule będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa tego
Państwa w zakresie podatków, do których stosuje się niniejszą umowę. Znaczenie
określenia wynikające z ustawodawstwa podatkowego danego Państwa będzie miało
pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym takiemu określeniu w innych dziedzinach
prawa tego Państwa.
Artykuł 4
Miejsce zamieszkania lub siedziba
1. W rozumieniu niniejszej umowy:
a) określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce" oznacza
osobę, która zgodnie z ustawodawstwem Polski podlega w niej opodatkowaniu z
uwagi na miejsce zamieszkania, siedzibę, miejsce zarządu albo inne kryterium o
podobnym charakterze. Określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega
opodatkowaniu w Polsce w zakresie dochodu osiągniętego tylko w Polsce,
b) określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Południowej
Afryce" oznacza każdą osobę fizyczną posiadającą zwykłe miejsce zamieszkania w
Afryce Południowej i każdą osobę prawną, której miejsce zarządu znajduje się w
Południowej Afryce.
2. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 tego artykułu osoba fizyczna ma
miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie
określony według następujących zasad:
a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się
Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania;
b) jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to
uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z
którym ma ona silniejsze powiązania osobiste lub gospodarcze (ośrodek interesów
życiowych);
c) jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek
interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w
żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania
w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
d) jeżeli przebywa ona zwykle w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa
zwykle w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym
Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;
e) jeżeli status osoby nie może być określony zgodnie z postanowieniami
zawartymi pod literami od a) do d), to właściwe władze Umawiających się Państw
rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
3. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 tego artykułu osoba nie będąca osobą
fizyczną ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą
siedzibę w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się jej miejsce
faktycznego zarządu. W przypadku wątpliwości właściwe władze Umawiających się
Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
Artykuł 5
Zakład
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "zakład" oznacza stałą placówkę,
poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność
przedsiębiorstwa.
2. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:
a) miejsce zarządu,
b) filię,
c) biuro,
d) zakład,
e) warsztat oraz
f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo każde inne miejsce
wydobywania zasobów naturalnych.
3. Plac budowy, prace budowlane, montażowe lub instalacyjne stanowią zakład
tylko wówczas, gdy trwają one dłużej niż dwanaście miesięcy, licząc od dnia
rozpoczęcia faktycznych prac.
4. Bez względu na postanowienia ustępów 1, 2 i 3 tego artykułu, określenie
"zakład" nie obejmuje:
a) użytkowania urządzeń wyłącznie w celu składowania, wystawiania albo wydawania
dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
b) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania;
c) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa,
utrzymywanych wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w
celu gromadzenia informacji dla przedsiębiorstwa;
e) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu reklamy, dostarczania
informacji, prowadzenia prac badawczych lub innej podobnej działalności mającej
dla przedsiębiorstwa charakter przygotowawczy lub pomocniczy;
f) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek
połączenia rodzajów działalności wymienionych pod literami od a) do e), pod
warunkiem że całokształt działalności tej stałej placówki, wynikający z takiego
połączenia, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.
5. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 tego artykułu, jeżeli osoba - inna
aniżeli niezależny przedstawiciel w rozumieniu ustępu 6 - działa w Umawiającym
się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa i
jeżeli posiada ona i zazwyczaj wykonuje w tym Państwie pełnomocnictwo do
zawierania umów w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, to uważa
się, że to przedsiębiorstwo posiada zakład w pierwszym Państwie, chyba że
działalność tej osoby jest ograniczona do zakupu dóbr lub towarów.
6. Nie uważa się, że przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada zakład w
drugim Umawiającym się Państwie tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym
Państwie czynności przez maklera, komisanta albo każdego innego niezależnego
przedstawiciela, pod warunkiem że te osoby działają w ramach swojej zwykłej
działalności.
7. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub
jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (poprzez
posiadany tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby jakąkolwiek z tych
spółek uważać za zakład drugiej spółki.
8. Bez względu na to, że przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa nie utrzymuje
stałej placówki w drugim Umawiającym się Państwie, uważa się, że posiada ono
stałą placówkę w tym drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli prowadzi tam
działalność nadzorczą w związku z pracami budowlanymi, instalacyjnymi lub
montażowymi, podejmowanymi w tym drugim Umawiającym się Państwie przez okres
dłuższy niż dwanaście miesięcy.
Artykuł 6
Dochód z nieruchomości
1. Dochód uzyskiwany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (w tym dochód z rolnictwa i
leśnictwa) położonego w drugim Umawiającym się Państwie może być opodatkowany w
tym drugim Państwie.
2. Określenie "majątek nieruchomy" w rozumieniu niniejszej umowy ma takie
znaczenie, jakie przyjmuje się zgodnie z prawem Umawiającego się Państwa, w
którym dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku
mienie należące do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz wykorzystywany
w rolnictwie i leśnictwie, prawa, do których mają zastosowanie ogólne normy
dotyczące prawa własności ziemi, budynki, użytkowanie nieruchomości i prawa do
zmiennych lub stałych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji
pokładów mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych; statki morskie, barki
i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego.
3. Postanowienia ustępu 1 tego artykułu stosuje się do dochodów uzyskiwanych z
bezpośredniego użytkowania, dzierżawy, jak również każdego innego rodzaju
użytkowania majątku nieruchomego.
4. Postanowienia ustępów 1 i 3 tego artykułu stosuje się również do dochodu z
majątku nieruchomego przedsiębiorstwa oraz do dochodu z majątku nieruchomego,
który służy do wykonywania wolnego zawodu.
Artykuł 7
Zyski przedsiębiorstwa
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko
w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim
Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo
wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane
w drugim Państwie, jednak tylko w takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane
temu zakładowi.
2. Z uwzględnieniem postanowień ustępu 3 tego artykułu, jeżeli przedsiębiorstwo
Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie
przez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać
temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą
lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne
przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem,
którego jest zakładem.
3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczenia wydatków ponoszonych
dla tego zakładu włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami
administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym
zakład jest położony, czy gdzie indziej.
4. Jeżeli w Umawiającym się Państwie istnieje zwyczaj ustalania zysków zakładu
przez podział całkowitych zysków przedsiębiorstwa na jego poszczególne części,
żadne postanowienie ustępu 2 nie wyklucza w żadnym stopniu ustalenia przez to
Umawiające się Państwo zysku do opodatkowania według zwykle stosowanego
podziału; sposób stosowanego podziału zysku musi jednak być taki, aby wynik był
zgodny z zasadami zawartymi w niniejszym artykule.
5. Nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub
towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa.
6. W rozumieniu poprzednich ustępów ustalanie zysków zakładu powinno być
dokonywane każdego roku w ten sam sposób, chyba że istnieją uzasadnione powody,
aby postąpić inaczej.
7. Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w
innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych innych artykułów nie będą
naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu.
Artykuł 8
Transport morski i lotniczy
1. Zyski pochodzące z eksploatacji lub dzierżawy w transporcie międzynarodowym
statków morskich lub powietrznych albo dzierżawy kontenerów i wyposażenia
związanego z eksploatacją w transporcie międzynarodowym statków morskich lub
powietrznych podlegają opodatkowaniu tylko w Umawiającym się Państwie, w którym
znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
2. Jeżeli miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa zajmującego się
transportem morskim znajduje się na pokładzie statku morskiego lub barki, to
uważa się, że znajduje się ono w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje
się port macierzysty statku morskiego lub barki, lub - gdy nie ma takiego portu
macierzystego - w tym Umawiającym się Państwie, w którym osoba eksploatująca
statek lub barkę ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.
3. Postanowienia ustępu 1 tego artykułu mają również zastosowanie do zysków
osiągniętych z uczestnictwa w umowie poolowej, we wspólnym przedsiębiorstwie lub
w międzynarodowym związku eksploatacyjnym.
Artykuł 9
Przedsiębiorstwa powiązane
1. Jeżeli:
a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada udział bezpośredni lub
pośredni w zarządzaniu, kontroli lub w majątku przedsiębiorstwa drugiego
Umawiającego się Państwa albo
b) te same osoby posiadają bezpośredni bądź pośredni udział w zarządzaniu,
kontroli lub w majątku przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i
przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa
i jeżeli w jednym i drugim przypadku między dwoma przedsiębiorstwami w zakresie
ich stosunków handlowych lub finansowych zostaną umówione lub narzucone warunki,
różniące się od warunków, które by ustaliły między sobą niezależne
przedsiębiorstwa, to zyski, które osiągnęłoby jedno z przedsiębiorstw bez tych
warunków, ale z powodu tych warunków ich nie osiągnęło, mogą być uznane za zyski
tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.
2. Jeżeli jedno Umawiające się Państwo włącza do zysków własnego
przedsiębiorstwa i opodatkowuje odpowiednio również zyski przedsiębiorstwa
drugiego Umawiającego się Państwa, z tytułu których przedsiębiorstwo to zostało
opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie, a zyski w ten sposób
włączone są zyskami, które narosłyby na rzecz przedsiębiorstwa pierwszego
wymienionego Państwa, gdyby warunki uzgodnione między tymi dwoma
przedsiębiorstwami były warunkami, które zostały uzgodnione między niezależnymi
przedsiębiorstwami, wtedy to drugie Umawiające się Państwo dokona odpowiedniej
korekty kwoty podatku pobranego od tych zysków w tym drugim Państwie. Przy
ustalaniu takiej korekty będą uwzględniane odpowiednio inne postanowienia
niniejszej umowy, a właściwe władze Umawiających się Państw będą porozumiewać
się ze sobą, jeżeli będzie to konieczne.
Artykuł 10
Dywidendy
1. Dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże dywidendy te mogą być opodatkowane również w Umawiającym się
Państwie i według prawa tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma
swoją siedzibę, lecz gdy odbiorca jest właścicielem dywidend, to podatek tak
wymierzony nie może przekroczyć:
a) 5 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli właścicielem jest spółka (z
wyłączeniem spółki osobowej), której bezpośredni udział w kapitale spółki
wypłacającej dywidendy wynosi co najmniej 25 procent,
b) 15 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich innych przypadkach.
Właściwe władze Umawiających się Państw ustalą w drodze wzajemnego porozumienia
sposób stosowania tych ograniczeń. Postanowienia tego ustępu nie naruszają
opodatkowania spółki w odniesieniu do zysków, z których dywidendy są wypłacane.
3. Użyte w tym artykule określenie "dywidendy" oznacza dochody z akcji lub
innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również
dochody z innych praw spółki, które według prawa podatkowego Państwa, w którym
spółka wypłacająca dywidendy ma siedzibę, zrównane są z wpływami z akcji.
4. Postanowień ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie stosuje się, jeżeli
odbiorca dywidend, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się
siedziba spółki płacącej dywidendy, działalność zarobkową przez zakład położony
w tym Państwie bądź wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o stałą
placówkę, która jest w nim położona, i gdy udział, z tytułu którego wypłaca się
dywidendy, rzeczywiście wiąże się z działalnością takiego zakładu lub stałej
placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się
postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14 niniejszej umowy.
5. Jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie,
osiąga zyski albo dochody z drugiego Umawiającego się Państwa, to drugie Państwo
nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę, z
wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie, lub przypadku, gdy udział, z
tytułu którego dywidendy są wypłacane, rzeczywiście wiąże się z działalnością
zakładu lub stałej placówki położonej w drugim Państwie, ani też obciążać nie
wydzielonych zysków spółki podatkiem od nie wydzielonych zysków, nawet gdy
wypłacone dywidendy lub nie wydzielone zyski całkowicie lub częściowo pochodzą z
zysków albo dochodów osiągniętych w drugim Państwie.
Artykuł 11
Odsetki
1. Odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże odsetki, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, mogą być także
opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z
prawem tego Państwa, lecz podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 10
procent kwoty brutto tych odsetek.
3. Niezależnie od postanowień ustępu 2, odsetki powstałe w Umawiającym się
Państwie i należne rządowi drugiego Umawiającego się Państwa, w tym jego władzom
lokalnym, bankowi centralnemu lub każdej instytucji finansowej kontrolowanej
przez ten rząd, lub odsetki uzyskane od pożyczek gwarantowanych przez dany rząd
będą zwolnione od opodatkowania w pierwszym Państwie.
4. Określenie "odsetki", użyte w niniejszym artykule, oznacza dochód z
wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak
i nie zabezpieczonych prawem zastawu hipotecznego lub prawem uczestnictwa w
zyskach od wszelkiego rodzaju roszczeń, jak również z pożyczek publicznych oraz
dochód z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami
mającymi związek z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi. Opłat
karnych z tytułu opóźnionej zapłaty nie uważa się za odsetki w rozumieniu
niniejszego artykułu.
5. Postanowień ustępu 1 i 2 tego artykułu nie stosuje się, jeżeli właściciel
odsetek mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie
wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, w którym powstają odsetki,
działalność zarobkową poprzez położony tam zakład bądź wykonuje w tym drugim
Państwie wolny zawód w oparciu o stałą placówkę, która jest w nim położona, i
jeżeli wierzytelność, z tytułu której są płacone odsetki, rzeczywiście wiąże się
z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku, w
zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się postanowienia artykułu 7 lub
artykułu 14.
6. Uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem
jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna albo osoba mająca w
tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca
odsetki, niezależnie od tego, czy jest osobą mającą miejsce zamieszkania lub
siedzibę w Umawiającym się Państwie, posiada jednak w Umawiającym się Państwie
zakład lub stałą placówkę, w związku z których działalnością powstało
zadłużenie, z tytułu którego są wypłacane odsetki, i zapłata tych odsetek jest
pokrywana przez ten zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że odsetki takie
powstają w Umawiającym się Państwie, w którym położony jest zakład lub stała
placówka.
7. Jeżeli między dłużnikiem a wierzycielem lub między nimi obydwoma a osobą
trzecią istnieją szczególne powiązania i dlatego zapłacone odsetki, mające
związek z roszczeniem wynikającym z długu, przekraczają kwotę, którą dłużnik i
wierzyciel uzgodniliby bez tych powiązań, to postanowienia niniejszego artykułu
stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W takim wypadku nadwyżka
ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego Umawiającego się
Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 12
Należności licencyjne
1. Należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu,
mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i
zgodnie z prawem tego Państwa, lecz podatek tak ustalony nie może przekroczyć 10
procent kwoty brutto należności licencyjnych.
3. Określenie "należności licencyjne", użyte w niniejszym artykule, oznacza
wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu wynagrodzeń za użytkowanie
każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego,
włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla transmisji telewizyjnych
lub radiowych, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy
technologii lub procesu produkcyjnego, albo za użytkowanie lub prawo do
użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje
związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub
naukowej.
4. Postanowień ustępów 1 i 2 tego artykułu nie stosuje się, jeżeli odbiorca
należności licencyjnych mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie prowadzi działalność zarobkową w drugim Umawiającym się Państwie, w
którym powstają należności licencyjne, poprzez zakład w nim położony bądź
wykonuje wolny zawód za pomocą położonej tam stałej placówki, a prawa lub
mienie, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne, są rzeczywiście
związane z takim zakładem lub stałą placówką. W takim przypadku, w zależności od
konkretnej sytuacji, mają zastosowanie postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14
niniejszej umowy.
5. Uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, gdy
płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna albo
osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak
osoba wypłacająca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona w
Umawiającym się Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę, posiada w
Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z których
działalnością powstał obowiązek zapłaty tych należności licencyjnych, i zakład
lub stała placówka pokrywa te należności, to uważa się, że należności licencyjne
powstają w Państwie, w którym położony jest taki zakład lub taka stała placówka.
6. Jeżeli między płatnikiem a właścicielem należności licencyjnych lub między
nimi obydwoma a osobą trzecią istnieją szczególne powiązania i dlatego kwota
opłat licencyjnych mająca związek z użytkowaniem, prawem lub informacją, za
które są płacone, przekracza kwotę, którą płatnik i właściciel należności
licencyjnych uzgodniliby bez tych powiązań, to postanowienia niniejszego
artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W tym wypadku
nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego
Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 13
Zyski ze sprzedaży majątku
1. Zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego,
o którym mowa w artykule 6, a położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą
być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część
majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w
drugim Umawiającym się Państwie, lub z przeniesienia tytułu własności majątku
ruchomego, należącego do stałej placówki, którą osoba zamieszkała w Umawiającym
się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania
wolnego zawodu, łącznie z zyskami osiąganymi z przeniesienia własności takiego
zakładu (odrębnie albo razem z całym przedsiębiorstwem) lub takiej stałej
placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
3. Zyski osiągnięte z przeniesienia tytułu własności statków morskich lub
statków powietrznych eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej lub majątku
ruchomego związanego z eksploatacją takich statków morskich lub statków
powietrznych podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w
którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
4. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku nie wymienionego w ustępach 1,
2 i 3 tego artykułu podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się
Państwie, w którym osoba przenosząca tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub
siedzibę.
Artykuł 14
Wolne zawody
1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie
osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym
charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta
dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie dla
wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to
dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w
jakim może być przypisany takiej stałej placówce.
2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną
działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak
również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów,
architektów, stomatologów i księgowych.
Artykuł 15
Praca najemna
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułów 16 18, 19 i 20 niniejszej umowy,
pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce
zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają
opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim
Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią
wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1 tego artykułu, wynagrodzenia, jakie
osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy
najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu
tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:
a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające
łącznie 183 dni podczas danego roku kalendarzowego, oraz
b) wynagrodzenia są płacone przez osobę lub w imieniu osoby, która nie ma
miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, oraz
c) wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą
pracodawca posiada w drugim Państwie.
3. Bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, wynagrodzenia z
pracy najemnej, wykonywanej na pokładzie statku morskiego lub statku
powietrznego, eksploatowanego w komunikacji międzynarodowej, mogą być
opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się
faktyczny zarząd przedsiębiorstwa.
Artykuł 16
Wynagrodzenia dyrektorów
1. Wynagrodzenia dyrektorów i inne podobne należności, które osoba mająca
miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z tytułu członkostwa w
radzie nadzorczej spółki, mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Wynagrodzenie, uzyskiwane ze spółki przez osobę, o której mowa w ustępie 1,
za wykonywanie bieżących obowiązków w charakterze pracownika najemnego podlega
opodatkowaniu zgodnie z postanowieniami artykułu 15.
Artykuł 17
Artyści i sportowcy
1. Bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15 niniejszej umowy, dochód
osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z
tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego,
radiowego lub telewizyjnego, lub muzyka albo sportowca, z osobiście wykonywanej
w tym charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie, może być
opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Jeżeli dochód osiągnięty z osobiście wykonywanej działalności artysty lub
sportowca nie przypada na rzecz tego artysty lub sportowca, lecz na rzecz innej
osoby, to dochód ten, bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15, może
być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego
artysty lub sportowca jest wykonywana.
3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 tego artykułu, dochód, o którym
mowa w tym artykule, będzie wolny od opodatkowania w Umawiającym się Państwie, w
którym działalność artysty lub sportowca jest wykonywana, pod warunkiem że ta
działalność jest finansowana głównie z funduszów publicznych tego Państwa lub
Państwa drugiego albo gdy działalność jest wykonywana na podstawie umowy lub
porozumienia o współpracy kulturalnej między Umawiającymi się Państwami.
Artykuł 18
Emerytury i renty
1. Każda emerytura (inna niż emerytura, o której mowa w artykule 19 ustęp 2) i
każda renta otrzymywana ze źródeł w Umawiającym się Państwie przez osobę mającą
miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie i która podlega
opodatkowaniu w całości lub w części w drugim Umawiającym się Państwie, jest
zwolniona z opodatkowania w pierwszym Państwie w zakresie, w jakim jest ona
włączona do dochodu w drugim Umawiającym się Państwie.
2. Określenie "renta" oznacza określoną kwotę wypłacaną okresowo w ustalonych
terminach dożywotnio lub w określonym albo dającym się wymierzyć okresie jako
spełnienie zobowiązania dokonywania płatności w zamian za uprzednio w pełni
dokonane zobowiązanie pieniężne lub w równoważniku pieniężnym.
Artykuł 19
Pracownicy państwowi
1. Wynagrodzenie, inne niż renta lub emerytura, wypłacane przez Umawiające się
Państwo lub jego jednostkę terytorialną bądź władzę lokalną osobie fizycznej z
tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej
bądź władzy lokalnej podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jednakże
wynagrodzenie takie podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się
Państwie, jeżeli usługi są świadczone w tym Państwie, a osoba je otrzymująca ma
miejsce zamieszkania w tym drugim Państwie oraz osoba ta:
1) jest obywatelem tego Państwa lub
2) nie stała się osobą mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie wyłącznie w
celu świadczenia tych usług lub
3) nie podlega opodatkowaniu w zakresie takiego wynagrodzenia w Umawiającym się
Państwie, z którego takie wynagrodzenie jest wypłacane.
2. Każda renta lub emerytura wypłacana bezpośrednio z funduszy utworzonych przez
Umawiające się Państwo lub jego jednostkę terytorialną bądź władzę lokalną
każdej osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa lub
jednostki bądź władzy lokalnej podlega opodatkowaniu wyłącznie w tym Państwie.
Jednakże taka renta lub emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim
Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba ją otrzymująca jest obywatelem tego
Państwa i posiada miejsce zamieszkania w tym Państwie.
3. Postanowienia artykułów 15, 16 i 18 mają zastosowanie do wynagrodzeń oraz
rent i emerytur mających związek z funkcjami wykonywanymi w związku z
działalnością gospodarczą prowadzoną przez Umawiające się Państwo, jego
jednostkę terytorialną lub władzę lokalną.
Artykuł 20
Studenci
Należności otrzymywane na utrzymanie, kształcenie lub szkolenie przez studenta
lub praktykanta, który przebywa w Umawiającym się Państwie wyłącznie w celu
kształcenia się lub odbywania praktyki i który ma albo bezpośrednio przed
przybyciem do tego Państwa miał miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się
Państwie, nie podlegają opodatkowaniu w pierwszym Państwie, pod warunkiem że
należności te pochodzą ze źródeł spoza tego pierwszego Państwa.
Artykuł 21
Profesorowie i pracownicy naukowo-badawczy
1. Osoba, która przebywa w jednym Umawiającym się Państwie przez okres nie
przekraczający dwóch lat w celu nauczania lub prowadzenia badań w uniwersytecie,
szkole wyższej lub innej uznanej instytucji oświatowej w tym Umawiającym się
Państwie i która ma lub miała bezpośrednio przed przybyciem do tego Państwa
stałe miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, podlega zwolnieniu
od opodatkowania w pierwszym Umawiającym się Państwie z tytułu wynagrodzenia za
nauczanie lub prace badawcze prowadzone w ciągu takiego okresu.
2. Postanowień ustępu 1 tego artykułu nie stosuje się do dochodu z tytułu prac
badawczych, jeżeli takie prace są podejmowane nie w interesie publicznym, ale
głównie dla prywatnej korzyści określonej osoby lub określonych osób.
Artykuł 22
Inne dochody
1. Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie zostały
wymienione w poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Państwie.
2. Postanowienia ustępu 1 tego artykułu nie mają zastosowania do dochodów nie
będących dochodami z majątku nieruchomego określonego w artykule 6 ustęp 2,
jeżeli osoba uzyskująca takie dochody, posiadająca miejsce zamieszkania lub
siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie
działalność zarobkową poprzez zakład w nim położony lub wykonuje w tym drugim
Państwie wolny zawód w oparciu o stałą placówkę w nim położoną i gdy prawa lub
dobra, z tytułu których wypłacany jest dochód, są faktycznie związane z
działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku, w
zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się odpowiednio postanowienia
artykułu 7 lub artykułu 14.
Artykuł 23
Unikanie podwójnego opodatkowania
1. Podwójnego opodatkowania będzie się unikać w sposób następujący:
a) w przypadku Polski, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być
opodatkowany w Południowej Afryce, to Polska, z zastrzeżeniem postanowień
ustępów 2 i 3, zwolni taki dochód od podatku;
b) w przypadku Południowej Afryki, podatki zapłacone przez osoby mające miejsce
zamieszkania lub siedzibę w Południowej Afryce z tytułu dochodu podlegającego
opodatkowaniu w Polsce zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy będą odliczone
od podatków należnych w Południowej Afryce zgodnie z południowoafrykańskim
ustawodawstwem podatkowym. Takie odliczenie nie może jednakże przekroczyć części
podatku obliczonego w Południowej Afryce przed dokonaniem odliczenia, która
odnosi się do dochodu, który może być opodatkowany w Polsce.
2. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 i 12
może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, to pierwsze Państwo
zezwoli na odliczenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty równej podatkowi
dochodowemu zapłaconemu w drugim Państwie. Takie odliczenie nie może jednakże
przekroczyć tej części podatku, wyliczonego przed dokonaniem odliczenia, która
odnosi się do części dochodu osiągniętego z drugiego Państwa.
3. Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej umowy dochód
osiągnięty przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest
zwolniony od podatku w Polsce, to Polska może, mimo to, przy obliczaniu kwoty od
pozostałego dochodu takiej osoby wziąć pod uwagę dochód zwolniony od podatku.
Artykuł 24
Równe traktowanie
1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym
się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne
lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są
lub mogą być poddani w tych samych okolicznościach obywatele tego drugiego
Państwa. Niniejsze postanowienia stosuje się również, bez względu na
postanowienia artykułu 1, do osób, które nie mają miejsca zamieszkania lub
siedziby w jednym lub w obu Umawiających się Państwach.
2. Opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa
posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie może być w tym drugim Państwie
bardziej niekorzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa
prowadzących taką samą działalność. Postanowienie to nie może być rozumiane jako
zobowiązujące Umawiające się Państwo do udzielania osobom mającym miejsce
zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie jakichkolwiek osobistych
zwolnień, ulg i obniżek w celach podatkowych, z uwagi na stan cywilny lub
zobowiązania rodzinne, których udziela ono osobom mającym miejsce zamieszkania
na jego terytorium.
3. Z wyjątkiem przypadków stosowania postanowień artykułu 9, artykułu 11 ustęp 7
lub artykułu 12 ustęp 6, odsetki, należności licencyjne i inne koszty, ponoszone
przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa na rzecz osoby mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, są odliczone przy
określaniu podlegających opodatkowaniu zysków tego przedsiębiorstwa na takich
samych warunkach, jakby były one płacone na rzecz osoby mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym Państwie.
4. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których kapitał należy w całości
lub częściowo albo jest kontrolowany bezpośrednio lub pośrednio przez jedną lub
więcej osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, nie mogą być w pierwszym Umawiającym się Państwie poddane ani
opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej
uciążliwe aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub mogą
być poddane podobne przedsiębiorstwa pierwszego wymienionego Państwa.
5. Postanowienia tego artykułu stosuje się do podatków, o których mowa w
artykule 2 niniejszej umowy.
Artykuł 25
Procedura wzajemnego porozumiewania się
1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie jest zdania, że czynności jednego lub obu Umawiających się Państw
wprowadziły lub wprowadzą dla niej opodatkowanie, które jest niezgodne z
postanowieniami niniejszej umowy, to może ona, niezależnie od środków
odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją
sprawę właściwej władzy tego Państwa, w którym ma ona miejsce zamieszkania lub
siedzibę. Sprawa powinna być przedłożona w ciągu trzech lat, licząc od dnia
pierwszego urzędowego zawiadomienia o działaniu powodującym opodatkowanie
niezgodne z postanowieniami niniejszej umowy.
2. Właściwa władza, jeżeli uzna zarzut za uzasadniony i jeżeli nie może
spowodować zadowalającego rozwiązania, podejmie starania, aby przypadek ten
uregulować w porozumieniu z właściwą władzą drugiego Umawiającego się Państwa,
tak aby zapobiec opodatkowaniu niezgodnemu z niniejszą umową.
3. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wspólnie czynić starania, aby w
drodze wzajemnego porozumienia rozwiązywać trudności lub wątpliwości powstające
przy interpretacji lub stosowaniu umowy. Mogą one również konsultować się między
sobą w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w przypadkach, które nie są
uregulowane w niniejszej umowie.
4. Właściwe władze Umawiających się Państw mogą kontaktować się bezpośrednio w
celu osiągnięcia porozumienia w sprawach objętych postanowieniami ustępów 1, 2 i
3 tego artykułu. Jeżeli uzna się, że w celu osiągnięcia porozumienia należy
przeprowadzić ustną wymianę poglądów, to taka wymiana poglądów może nastąpić w
ramach komisji złożonej z przedstawicieli właściwych władz Umawiających się
Państw.
Artykuł 26
Wymiana informacji
1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały takie informacje,
które są niezbędne do stosowania postanowień niniejszej umowy, oraz informacje
dotyczące ustawodawstwa wewnętrznego Umawiających się Państw, dotyczącego
podatków objętych niniejszą umową, w zakresie, w jakim opodatkowanie
przewidziane w tym ustawodawstwie nie jest sprzeczne z umową. Wymiana informacji
nie jest ograniczona postanowieniami artykułu 1. Wszelkie informacje uzyskane
przez Umawiające się Państwo będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie,
jak informacje uzyskane zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym tego Państwa i będą
mogły być ujawnione tylko osobom i władzom (w tym sądowym albo organom
administracyjnym) zajmującym się wymiarem lub poborem podatków objętych umową.
Takie osoby lub władze będą wykorzystywać informacje wyłącznie w podanych
celach. Mogą one ujawniać te informacje w jawnym postępowaniu sądowym lub w
postanowieniach sądowych. Uzyskane informacje będą traktowane jako tajne na
żądanie Umawiającego się Państwa, które udziela informacji.
2. Postanowienia ustępu 1 nie mogą być w żadnym przypadku interpretowane tak,
jak gdyby zobowiązywały jedno z Umawiających się Państw do:
a) stosowania środków administracyjnych, które nie są zgodne z ustawodawstwem
lub praktyką administracyjną tego lub drugiego Państwa,
b) udzielania informacji, których uzyskanie nie byłoby możliwe na podstawie
własnego ustawodawstwa albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego
lub drugiego Umawiającego się Państwa,
c) udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową, gospodarczą lub
urzędową albo tryb działalności przedsiębiorstwa, lub informacji, których
udzielanie sprzeciwiałoby się porządkowi publicznemu (ordre public).
Artykuł 27
Pracownicy dyplomatyczni i urzędnicy konsularni
Postanowienia niniejszej umowy nie naruszają przywilejów podatkowych
przysługujących przedstawicielom dyplomatycznym lub urzędnikom konsularnym na
podstawie ogólnych zasad prawa międzynarodowego lub postanowień umów
szczególnych.
Artykuł 28
Wejście w życie
1. Umawiające się Strony wymienią między sobą noty o tym, że wymogi prawne
niezbędne do wejścia w życie niniejszej umowy zostały spełnione.
2. Niniejsza umowa wejdzie w życie w terminie sześćdziesięciu dni od daty
późniejszej noty, o których mowa w ustępie 1, i jej postanowienia będą miały
zastosowanie:
a) w zakresie podatków pobieranych u źródła - do kwot dochodów osiągniętych w
dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następnym po roku, w którym
umowa wejdzie w życie;
b) w zakresie innych podatków od dochodu - do podatków należnych za każdy rok
podatkowy rozpoczynający się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku
kalendarzowym, następnym po roku, w którym umowa wejdzie w życie.
Artykuł 29
Wypowiedzenie
Niniejsza umowa pozostaje w mocy do czasu wypowiedzenia jej przez Umawiające się
Państwo. Każde z Umawiających się Państw może wypowiedzieć umową w drodze
dyplomatycznej, przekazując notę o wypowiedzeniu w terminie co najmniej sześciu
miesięcy przed końcem każdego roku kalendarzowego następującego po upływie
okresu pięciu lat od daty wejścia umowy w życie. W takim wypadku umowa
przestanie obowiązywać:
a) w zakresie podatków pobieranych u źródła - w odniesieniu do kwot dochodu
osiągniętych w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następnym po
roku, w którym została przekazana nota o wypowiedzeniu;
b) w zakresie innych podatków od dochodu - w odniesieniu do podatków należnych
za każdy rok podatkowy rozpoczynający się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w
roku kalendarzowym następnym po roku, w którym przekazana została nota o
wypowiedzeniu.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni, podpisali niniejszą
umowę.
Sporządzono w Warszawie dnia 10 listopada 1993 r. w dwóch egzemplarzach w
językach polskim i angielskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej R. Michalski
Z upoważnienia Rządu Republiki Południowej Afryki T. Alant
Po zapoznaniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 23 grudnia 1993 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 13 listopada 1995 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Republiki Południowej Afryki w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w
zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Warszawie dnia 10 listopada 1993 r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 28, poz. 125)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 28 Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Południowej Afryki w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w
Warszawie dnia 10 listopada 1993 r., dokonane zostały przewidziane w tym
artykule notyfikacje i w związku z tym powyższa umowa wchodzi w życie dnia 5
grudnia 1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: W Bartoszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Chorwacji w sprawie wzajemnego
popierania i ochrony inwestycji,
sporządzona w Warszawie dnia 21 lutego 1995 r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 28, poz. 126)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 21 lutego 1995 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Chorwacji w sprawie wzajemnego popierania i
ochrony inwestycji w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Chorwacji w sprawie wzajemnego
popierania i ochrony inwestycji
PREAMBUŁA
Rzeczpospolita Polska i Republika Chorwacji (zwane dalej "Umawiającymi się
Stronami"),
dążąc do rozszerzenia współpracy gospodarczej wzajemnie korzystnej dla obu
Państw,
mając na celu stworzenie i utrzymanie korzystnych warunków do inwestowania przez
inwestorów jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony,
uznając potrzebę popierania i ochrony inwestycji zagranicznych w celu
przyczyniania się do rozkwitu gospodarczego obydwu Państw,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Definicje
W rozumieniu niniejszej umowy:
1. Określenie "inwestor" oznacza w odniesieniu do każdej z Umawiających się
Stron:
a) osoby fizyczne posiadające obywatelstwo danej Umawiającej się Strony,
b) osoby prawne, w tym spółki, korporacje, stowarzyszenia handlowe i inne
organizacje utworzone w inny sposób lub zorganizowane należycie zgodnie z prawem
tej Umawiającej się Strony, na której terytorium mają swoją siedzibę i prowadzą
działalność gospodarczą;
2. Określenie "inwestycja" oznacza wszelkie mienie, zainwestowane przez
inwestora jednej Umawiającej się Strony zgodnie z ustawodawstwem i przepisami
drugiej Umawiającej się Strony, i obejmuje w szczególności, lecz nie wyłącznie:
a) własność ruchomości i nieruchomości, jak również wszelkie inne prawa
rzeczowe, takie jak służebność, hipoteka, kupieckie prawo zatrzymania lub
zastaw;
b) akcje, udziały lub wszelkie inne rodzaje udziałów w spółkach;
c) wierzytelności pieniężne lub prawa do innych świadczeń mających wartość
ekonomiczną;
d) prawa autorskie, prawa własności przemysłowej (takie jak patenty, wzory
użytkowe, projekty i wzory przemysłowe, znaki handlowe lub usługowe, nazwy
handlowe, oznaczenia pochodzenia), know-how i goodwill,
e) prawa do prowadzenia działalności gospodarczej przyznane przez władze, w tym
koncesje, na przykład na poszukiwanie, wydobywanie lub eksploatację zasobów
naturalnych.
3. Zmiana formy inwestycji dopuszczonej zgodnie z ustawodawstwem i przepisami
Umawiającej się Strony, na której terytorium inwestycja została dokonana, nie
zmienia jej charakteru jako inwestycji.
4. Określenie "przychody" oznacza kwoty uzyskane z inwestycji, a w
szczególności, choć nie wyłącznie, obejmuje zyski, odsetki, dochody ze sprzedaży
majątku, dywidendy, należności licencyjne, honoraria lub inny bieżący dochód.
5. Określenie "terytorium" oznacza odpowiednio terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej lub terytorium Republiki Chorwacji, jak również obszary morskie, w tym
dno morskie i podglebie przyległe do obszaru poza morzem terytorialnym
któregokolwiek z powyższych terytoriów, nad którym odnośne Państwo sprawuje
zgodnie z prawem międzynarodowym suwerenne prawa w zakresie badania i
wykorzystania zasobów naturalnych takich obszarów.
Artykuł 2
Popieranie i dopuszczanie inwestycji
1. Każda z Umawiających się Stron będzie popierać na swoim terytorium inwestycje
inwestorów drugiej Umawiającej się Strony i dopuszczać takie inwestycje zgodnie
ze swoim ustawodawstwem i przepisami.
2. Jeżeli Umawiająca się Strona dopuściła inwestycję na swoje terytorium, to ta
Strona przyzna zgodnie z jej ustawodawstwem i przepisami niezbędne zezwolenia
związane z taką inwestycją oraz z wykonaniem umów licencyjnych i umów o pomocy
technicznej, handlowej i menedżerskiej. Każda z Umawiających się Stron będzie w
razie potrzeby dokładać wszelkich starań w celu wydania niezbędnych zezwoleń na
działalność doradców i innych wykwalifikowanych osób posiadających obywatelstwo
zagraniczne.
Artykuł 3
Ochrona i traktowanie inwestycji
1. Każda z Umawiających się Stron będzie ochraniać na swoim terytorium
inwestycje dokonane zgodnie z jej ustawodawstwem i przepisami przez inwestorów
drugiej Umawiającej się Strony i nie będzie naruszać w sposób nieuzasadniony lub
dyskryminujący prawa inwestora drugiej Umawiającej się Strony do zarządzania,
utrzymywania, wykorzystywania, osiągania korzyści, rozszerzania działalności,
sprzedaży i, w razie potrzeby, likwidacji takich inwestycji.
2. Każda z Umawiających się Stron zapewni na swoim terytorium sprawiedliwe i
równe traktowanie inwestycji inwestorów drugiej Umawiającej się Strony.
Traktowanie to nie będzie mniej korzystne niż przyznane przez każdą Umawiającą
się Stronę inwestycjom dokonanym na jej terytorium przez jej własnych inwestorów
lub takie, jakie zostanie przyznane przez każdą z Umawiających się Stron
inwestycjom dokonanym na jej terytorium przez inwestorów trzeciego państwa,
jeżeli to drugie traktowanie będzie bardziej korzystne.
3. Klauzula najwyższego uprzywilejowania nie będzie miała zastosowania do
przywilejów, jakie którakolwiek z Umawiających się Stron przyzna inwestorom
państwa trzeciego ze względu na jej członkostwo lub przynależność do strefy
wolnego handlu, unii celnej, wspólnego rynku lub organizacji regionalnej
współpracy gospodarczej albo jakiejkolwiek istniejącej lub przyszłej konwencji w
sprawie podwójnego opodatkowania lub innych spraw podatkowych.
Artykuł 4
Wywłaszczenie i odszkodowanie
1. Żadna z Umawiających się Stron nie podejmie bezpośrednio lub pośrednio
działań wywłaszczeniowych, nacjonalizacyjnych lub innych działań o takim samym
charakterze lub równoważnym skutku w stosunku do inwestycji należących do
inwestorów drugiej Umawiającej się Strony, chyba że działania te zostaną podjęte
w interesie publicznym i nie będą miały charakteru dyskryminacyjnego oraz będą
podjęte zgodnie z właściwą procedurą prawną oraz za skutecznym i właściwym
odszkodowaniem. Odszkodowanie takie będzie odpowiadać wartości rynkowej
wywłaszczonej inwestycji ustalonej według stanu przed wywłaszczeniem lub zanim
decyzja o wywłaszczeniu stała się publicznie wiadoma i będzie obejmować odsetki
od daty wywłaszczenia oraz będzie podlegało wolnemu transferowi. Kwota
odszkodowania zostanie uregulowana w walucie wymienialnej i będzie wypłacona bez
zbędnej zwłoki osobie uprawnionej bez względu na jej miejsce pobytu lub
zamieszkania, jeżeli Strony nie uzgodnią inaczej. Transfer "bez zbędnej zwłoki"
uważany będzie wówczas, gdy będzie dokonany w okresie wymaganym normalnie dla
wypełnienia formalności związanych z transferem. Okres ten zacznie biec w dniu,
w którym został złożony wniosek, i nie może przekroczyć 3 miesięcy.
2. Inwestorzy jednej z Umawiających się Stron, których inwestycje poniosą straty
na terytorium drugiej Umawiającej się Strony z powodu wojny lub jakiegokolwiek
innego konfliktu zbrojnego, stanu wyjątkowego, rewolty, powstania lub zamieszek,
będą traktowani przez tę drugą Umawiającą się Stronę w zakresie przywrócenia,
odszkodowania, kompensacji lub innego wynagrodzenia nie mniej korzystnie niż
właśni inwestorzy lub inwestorzy jakiegokolwiek państwa trzeciego. Należne z
tego tytułu płatności będą, w miarę możliwości, podlegały transferowi bez
zbędnej zwłoki.
Artykuł 5
Transfer
1. Każda z Umawiających się Stron, na której terytorium dokonane zostały
inwestycje przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony, przyzna tym
inwestycjom swobodny transfer, w walucie wymienialnej, płatności związanych z
tymi inwestycjami, a w szczególności:
a) kapitału i kwot niezbędnych do utrzymania i rozszerzenia inwestycji,
b) zysków, odsetek, dywidend i innych bieżących dochodów,
c) kwot na spłatę pożyczek prawidłowo zaciągniętych i udokumentowanych oraz
związanych bezpośrednio z konkretną inwestycją,
d) należności licencyjnych i honorariów,
e) wpływów z całkowitej lub częściowej likwidacji inwestycji,
f) kwot pochodzących z tytułu odszkodowań przewidzianych w artykule 4;
g) zarobków obywateli jednej Umawiającej się Strony, którzy uzyskali zezwolenie
na pracę w związku z inwestycją dokonaną na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony.
2. Transfery będą dokonywane bez zbędnej zwłoki w walucie wymienialnej według
przeważającego kursu stosowanego w dniu transferu i zgodnie z procedurą ustaloną
przez Umawiającą się Stronę, na której terytorium inwestycja została dokonana.
3. Umawiające się Strony zobowiązują się przyznać transferom, o których mowa w
ustępach 1 i 2 tego artykułu, traktowanie nie mniej korzystne niż przyznane
transferom pochodzącym z inwestycji dokonanych przez inwestorów któregokolwiek
państwa trzeciego.
Artykuł 6
Subrogacja
1. Jeżeli Umawiająca się Strona lub jakakolwiek jej agencja dokona płatności
któremukolwiek z jej inwestorów w ramach gwarancji lub ubezpieczenia zawartego w
związku z inwestycją, druga Umawiająca się Strona uzna ważność przejęcia przez
pierwszą Umawiającą się Stronę lub jej agencję wszelkich praw lub roszczeń
przysługujących inwestorowi. Umawiająca się Strona lub jakakolwiek jej agencja,
która przejęta prawa inwestora, jest uprawniona do takich samych praw, jakie
posiada inwestor, i do dochodzenia takich praw w takim samym zakresie, z
zastrzeżeniem zobowiązań inwestora związanych z ubezpieczoną w ten sposób
inwestycją.
2. W przypadku subrogacji określonej w ustępie 1 tego artykułu inwestor nie
będzie wysuwał roszczeń, jeżeli nie będzie do tego upoważniony przez Umawiającą
się Stronę lub jej agencję.
Artykuł 7
Spory między Umawiającą się Stroną a inwestorem drugiej Umawiającej się Strony
1. Spory między jedną z Umawiających się Stron a inwestorem drugiej Umawiającej
się Strony będą notyfikowane przez inwestora Umawiającej się Stronie
przyjmującej inwestycje, w drodze pisemnej, z podaniem szczegółowej informacji.
Strony będą się starały załatwić rozbieżności, w miarę możliwości, w drodze
polubownej.
2. Jeżeli takie spory nie będą mogły być rozstrzygnięte w ten sposób w ciągu
sześciu miesięcy od daty pisemnej notyfikacji, o której mowa w ustępie 1, spór
będzie przedłożony przez inwestora według jego wyboru:
- właściwemu sądowi Umawiającej się Strony, na której terytorium inwestycja
została dokonana;
- trybunałowi arbitrażowemu utworzonemu zgodnie z Regulaminem procedury Komisji
Narodów Zjednoczonych do Spraw Międzynarodowego Prawa Handlowego;
- Międzynarodowemu Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych (ICSID)
utworzonemu na mocy Konwencji w sprawie rozstrzygania sporów inwestycyjnych
między państwami a obywatelami drugich państw, w przypadku gdy obie Umawiające
się Strony staną się sygnatariuszami tej konwencji.
3. Wyrok arbitrażowy będzie się opierał na:
- postanowieniach niniejszej umowy,
- prawie krajowym Umawiającej się Strony, na której terytorium inwestycja
została dokonana, włącznie z normami kolizyjnymi,
- normach i powszechnie przyjętych zasadach prawa międzynarodowego.
4. Orzeczenia arbitrażowe będą ostateczne i wiążące dla obu stron sporu. Każda
Umawiająca się Strona zobowiązuje się do wykonania orzeczenia zgodnie z jej
prawem krajowym.
5. Umawiająca się Strona będąca stroną sporu nie może w żadnym stadium
postępowania arbitrażowego powoływać się w swojej obronie na własny immunitet
lub na fakt, że inwestor otrzymał w wyniku ubezpieczenia odszkodowanie
obejmujące całość lub część doznanej szkody lub straty.
Artykuł 8
Spory między Umawiającymi się Stronami
1. Spory między Umawiającymi się Stronami dotyczące interpretacji lub stosowania
niniejszej umowy będą rozstrzygane w miarę możliwości w drodze polubownych
rokowań.
2. Jeżeli Umawiające się Strony nie mogą osiągnąć porozumienia w ciągu sześciu
miesięcy od powstania między nimi sporu, to taki spór będzie przedłożony na
żądanie którejkolwiek Umawiającej się Strony trybunałowi arbitrażowemu złożonemu
z trzech arbitrów. Każda Umawiająca się Strona wyznaczy jednego arbitra, a ci
dwaj arbitrzy wybiorą na przewodniczącego trybunału obywatela państwa trzeciego
utrzymującego stosunki dyplomatyczne z obydwoma Umawiającymi się Stronami.
3. Jeżeli jedna z Umawiających się Stron nie wyznaczy jej arbitra i nie podejmie
na wniosek drugiej Umawiającej się Strony działań w celu dokonania takiej
nominacji w ciągu dwóch miesięcy, to arbiter będzie mianowany na wniosek drugiej
Strony przez Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.
4. Jeżeli obaj arbitrzy nie mogą osiągnąć porozumienia w ciągu dwóch miesięcy po
ich mianowaniu odnośnie do wyboru przewodniczącego trybunału, to będzie on
mianowany na wniosek jednej z Umawiających się Stron przez Przewodniczącego
Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.
5. Jeżeli w przypadkach przewidzianych w ustępach 3 i 4 tego artykułu
Przewodniczący Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości nie może spełnić
wymienionej funkcji lub jeżeli jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron,
to wymaganej nominacji dokona Wiceprzewodniczący, a jeżeli Wiceprzewodniczący
nie może spełnić tej funkcji lub jeżeli jest obywatelem jednej z Umawiających
się Stron, to wymaganej nominacji dokona najstarszy rangą sędzia Trybunału,
który nie jest obywatelem żadnej z Umawiających się Stron.
6. Z uwzględnieniem innych postanowień między Umawiającymi się Stronami,
trybunał ustali własny tryb postępowania. Trybunał podejmie decyzje większością
głosów.
7. Postanowienia trybunału są ostateczne i wiążące dla obydwu stron.
8. Każda Umawiająca się Strona ponosi koszty mianowanego przez nią arbitra oraz
koszty swojego udziału w postępowaniu arbitrażowym. Koszty przewodniczącego, jak
również inne koszty pokrywają w równych częściach Umawiające się Strony.
Trybunał może jednak postanowić, że jedna ze stron poniesie wyższe wydatki i
taka decyzja będzie wiążąca dla obydwu stron.
Artykuł 9
Stosowanie korzystniejszych norm
Jeżeli prawo wewnętrzne Umawiającej się Strony lub istniejące albo przyszłe
zobowiązania powstałe między Umawiającymi się Stronami zgodnie z prawem
międzynarodowym zawierają dodatkowe regulacje, które ogólnie lub szczegółowo
przewidują w odniesieniu do inwestycji dokonanych przez inwestorów drugiej
Umawiającej się Strony traktowanie bardziej korzystne od przewidzianego w
niniejszej umowie, to takie regulacje w zakresie, w jakim są korzystniejsze,
będą miały pierwszeństwo przed niniejszą umową.
Artykuł 10
Konsultacje i wymiana informacji
Na wniosek jednej Umawiającej się Strony druga Umawiająca się Strona zgodzi się
niezwłocznie na konsultacje w sprawie interpretacji lub stosowania niniejszej
umowy. Na wniosek którejkolwiek Umawiającej się Strony dokonywać się będzie
wymiany informacji o wpływie, jaki mogą mieć ustawodawstwo, przepisy, decyzje,
praktyki i procedura administracyjna lub polityka drugiej Umawiającej się Strony
na inwestycje objęte niniejszą umową.
Artykuł 11
Zakres stosowania
Niniejsza umowa ma również zastosowanie do inwestycji dokonanych przez
inwestorów każdej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony po dniu 1 stycznia 1990 r.
Artykuł 12
Wejście w życie
Niniejsza umowa wejdzie w życie w dniu otrzymania noty późniejszej, w której
jedna Umawiająca się Strona poinformuje drugą Umawiającą się Stronę, że jej
wewnętrzne wymogi prawne dla wejścia w życie niniejszej umowy zostały spełnione.
Artykuł 13
Czas obowiązywania i wypowiedzenie
1. Niniejsza umowa pozostanie w mocy przez dziesięć (10) lat i będzie pozostawać
w mocy przez dalszy taki sam okres lub okresy, chyba że którakolwiek z
Umawiających się Stron powiadomi drugą Umawiającą się Stronę na rok przed
wygaśnięciem pierwotnego lub każdego następnego okresu o zamiarze wypowiedzenia
umowy. Notyfikacja o wypowiedzeniu niniejszej umowy uprawomocnia się po roku od
otrzymania jej przez drugą Umawiającą się Stronę.
2. W odniesieniu do inwestycji dokonanych przed datą wejścia w życie
wypowiedzenia niniejszej umowy postanowienia niniejszej umowy pozostaną w mocy
przez okres dziesięciu lat od daty wygaśnięcia niniejszej umowy.
Na dowód czego, niżej podpisani, należycie upoważnieni podpisali niniejszą
umowę.
Sporządzono w Warszawie dnia 21 lutego 1995 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim, chorwackim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są
jednakowo autentyczne.
W przypadku rozbieżności przy interpretacji tekst angielski będzie
rozstrzygający.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej A. Towpik
W imieniu Republiki Chorwacji J. Sanader
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 3 kwietnia 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 25 października 1995 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką
Chorwacji w sprawie wzajemnego popierania i ochrony inwestycji, sporządzonej w
Warszawie dnia 21 lutego 1995 r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 28, poz. 127)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 12 Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Chorwacji w sprawie wzajemnego popierania i
ochrony inwestycji, sporządzonej w Warszawie dnia 21 lutego 1995 r., dokonane
zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z tym powyższa umowa
weszła w życie dnia 4 października 1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 stycznia 1996 r.
o czasie letnim.
(Dz. U. Nr 29, poz. 128)
Art. 1. Na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej wprowadza się i odwołuje czas
letni.
Art. 2. Czas letni wprowadza i odwołuje Prezes Rady Ministrów, w drodze
rozporządzenia, na wniosek Ministra Przemysłu i Handlu przedstawiony w
porozumieniu z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej.
Art. 3. Czas zimowy wprowadzony od dnia 24 września 1995 r. na podstawie
dotychczas obowiązujących przepisów obowiązuje do czasu wprowadzenia czasu
letniego rozporządzeniem, o którym mowa w art. 2.
Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
sporządzona w Madrycie dnia 13 listopada 1995 r.
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w
zakresie podatków od dochodu,
(Dz. U. z 1996 r. Nr 29, poz. 129)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 13 listopada 1995 r. została sporządzona w Madrycie Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków
od dochodu w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w
zakresie podatków od dochodu
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Irlandii, pragnąc zawrzeć Umowę w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania
w zakresie podatków od dochodu,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Zakres podmiotowy
Niniejsza umowa dotyczy osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w
jednym lub w obu Umawiających się Państwach.
Artykuł 2
Podatki, których dotyczy umowa
1. Niniejsza umowa dotyczy, bez względu na sposób poboru, podatków od dochodu,
które pobiera się na rzecz każdego Umawiającego się Państwa.
2. Za podatki od dochodu uważa się wszystkie podatki, które pobiera się od
całego dochodu lub składników dochodu, włączając podatki od zysku z
przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego lub nieruchomego.
3. Do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy umowa, należą:
a) w Polsce:
1) podatek dochodowy od osób fizycznych,
2) podatek dochodowy od osób prawnych,
(zwane dalej "podatkami polskimi");
b) w Irlandii:
1) podatek dochodowy,
2) podatek dochodowy od osób prawnych,
3) podatek od zysków z przeniesienia tytułu własności majątku,
(zwane dalej "podatkami irlandzkimi").
4. Niniejsza umowa będzie miała także zastosowanie do wszystkich podatków
takiego samego lub podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej umowy będą
wprowadzone obok istniejących podatków lub w ich miejsce. Właściwe władze
Umawiających się Państw będą informowały się wzajemnie o wszystkich zmianach
dokonanych w ich ustawodawstwach podatkowych.
Artykuł 3
Ogólne definicje
1. W rozumieniu niniejszej umowy, jeżeli z jej kontekstu nie wynika inaczej:
a) określenie "Polska" użyte w sensie geograficznym oznacza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w tym każdy obszar poza jej wodami terytorialnymi, na
którym na mocy ustawodawstwa Polski i zgodnie z prawem międzynarodowym Polska
może sprawować suwerenne prawa do dna morskiego, jego podglebia i ich zasobów
naturalnych;
b) określenie "Irlandia" obejmuje każdy obszar poza wodami terytorialnymi
Irlandii, który został określony zgodnie z prawem międzynarodowym lub który może
być określony na mocy ustawodawstwa Irlandii w sprawie szelfu kontynentalnego
jako obszar, na którym Irlandia może wykonywać prawa w odniesieniu do dna
morskiego, podglebia oraz ich zasobów mineralnych;
c) określenia "Umawiające się Państwo", "jedno z Umawiających się Państw" i
"drugie Umawiające się Państwo" oznaczają, zależnie od kontekstu, Polskę lub
Irlandię, a określenie "Umawiające się Państwa" oznacza Polskę i Irlandię;
d) określenie "osoba" obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie
osób;
e) określenie "spółka" oznacza każdą osobę prawną lub każdą jednostkę, którą dla
celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną;
f) określenia "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" i
"przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio
przedsiębiorstwo, prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub
siedzibę w Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę
mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie;
g) określenie "komunikacja międzynarodowa" oznacza wszelki transport statkiem
morskim, statkiem powietrznym lub pojazdem transportu drogowego eksploatowanym
przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, z wyjątkiem przypadku, gdy
statek morski, powietrzny lub pojazd transportu drogowego jest eksploatowany
wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie;
h) określenie "obywatel" oznacza każdego obywatela Umawiającego się Państwa oraz
każdą osobę prawną, stowarzyszenie lub inną jednostkę utworzoną na podstawie
ustawodawstwa obowiązującego w Umawiającym się Państwie;
i) określenie "właściwa władza" oznacza:
1) w przypadku Polski - Ministra Finansów lub jego upoważnionego
przedstawiciela,
2) w przypadku Irlandii - Komisarza do Spraw Dochodów lub jego upoważnionego
przedstawiciela.
2. Przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z
treści przepisu nie wynika inaczej każde określenie w niej nie zdefiniowane
będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa danego
Umawiającego się Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie
niniejsza umowa.
Artykuł 4
Miejsce zamieszkania lub siedziba
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania
lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z
prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce
zamieszkania, pobytu, siedzibę, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym
charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega
opodatkowaniu w tym Państwie z tytułu dochodu osiąganego ze źródeł położonych
tylko w tym Państwie.
2. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce
zamieszkania w obu Umawiających się Państwach to jej status będzie określony w
następujący sposób:
a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma
ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu
Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym
Państwie, z którym ma ona silniejsze powiązania osobiste lub gospodarcze
(ośrodek interesów życiowych);
b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów
życiowych albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z
Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się
Państwie, w którym zwykle przebywa;
c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w
żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie,
którego jest obywatelem;
d) jeżeli jest ona obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z
nich, to właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze
wzajemnego porozumienia.
3. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba nie będąca osobą fizyczną ma
siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą siedzibę w
tym Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu.
Artykuł 5
Zakład
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "zakład" oznacza stałą placówkę,
poprzez którą prowadzona jest całkowicie lub częściowo działalność gospodarcza
przedsiębiorstwa.
2. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:
a) miejsce zarządu,
b) filię,
c) biuro,
d) zakład fabryczny,
e) warsztat i
f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo jakiekolwiek inne
miejsce wydobywania zasobów naturalnych.
3. Plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne stanowią zakład tylko
wtedy, gdy trwają one dłużej niż dwanaście miesięcy.
4. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu uważa się, że
określenie "zakład" nie obejmuje:
a) użytkowania urządzeń służących wyłącznie w celu składowania, wystawiania albo
dostarczania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
b) utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub dostarczania;
c) utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w
celu gromadzenia informacji dla przedsiębiorstwa;
e) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla
przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności, mającej przygotowawczy lub
pomocniczy charakter;
f) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek
połączenia rodzajów działalności wymienionych pod literami od a) do e), pod
warunkiem jednak, że całkowita działalność stałej placówki, wynikająca z takiego
połączenia, posiada przygotowawczy lub pomocniczy charakter.
5. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba, z wyjątkiem
niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa w imieniu
przedsiębiorstwa i osoba ta posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do
zawierania umów w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, to uważa
się, że przedsiębiorstwo to posiada zakład w tym Państwie w zakresie prowadzenia
każdego rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa,
chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów
działalności określonych w ustępie 4, które - gdyby były wykonywane za
pośrednictwem stałej placówki - nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład
na podstawie postanowień niniejszego ustępu.
6. Nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w jednym z Umawiających się
Państw tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym Państwie czynności przez
maklera, generalnego komisanta albo każdego innego niezależnego przedstawiciela,
pod warunkiem że te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności.
7. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub
jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany
tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby jakąkolwiek z tych spółek
uważać za zakład drugiej spółki.
Artykuł 6
Dochody z nieruchomości
1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (w tym dochód z gospodarstwa
rolnego i leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być
opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Określenie "majątek nieruchomy" posiada takie znaczenie, jakie przyjmuje się
według prawa Umawiającego się Państwa, w którym majątek ten jest położony.
Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku
nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do
których zastosowanie mają przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi,
prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do zmiennych lub
stałych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji pokładów
mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych; statki morskie, statki
powietrzne i pojazdy transportu drogowego nie stanowią majątku nieruchomego.
3. Postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodu osiąganego z bezpośredniego
użytkowania, dzierżawy, jak również każdego innego rodzaju użytkowania majątku
nieruchomego oraz do dochodu z przeniesienia tytułu własności takiego majątku.
4. Postanowienia ustępów 1 i 3 stosuje się również do dochodu z majątku
nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodu z majątku nieruchomego, który służy
do wykonywania wolnego zawodu.
Artykuł 7
Zyski przedsiębiorstw
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko
w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim
Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo
prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane
w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane
temu zakładowi.
2. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego
się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez
położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu
zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub
podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako odrębne i
samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z
przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.
3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczenie nakładów ponoszonych
dla tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami
administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym
położony jest zakład, czy gdzie indziej.
4. Jeżeli w Umawiającym się Państwie istnieje zwyczaj ustalania zysków zakładu
przez podział całkowitych zysków przedsiębiorstwa na jego poszczególne części,
żadne postanowienie ustępu 2 nie wyklucza ustalenia przez to Umawiające się
Państwo zysku do opodatkowania według zwykle stosowanego podziału; sposób
stosowanego podziału zysku musi jednak być taki, żeby wynik był zgodny z
zasadami zawartymi w tym artykule.
5. Nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub
towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa.
6. Przy stosowaniu poprzednich ustępów ustalanie zysków zakładu powinno być
dokonywane każdego roku w ten sam sposób, chyba że istnieją uzasadnione powody,
aby postąpić inaczej.
7. Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody lub przychody, które zostały odrębnie
uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych innych
artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu.
Artykuł 8
Transport międzynarodowy
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa z eksploatacji w komunikacji
międzynarodowej statków morskich, statków powietrznych lub pojazdów transportu
drogowego podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
2. W rozumieniu tego artykułu, zyski osiągane z eksploatacji w komunikacji
międzynarodowej statków morskich, statków powietrznych lub pojazdów transportu
drogowego obejmują zyski osiągane z dzierżawy statków morskich, statków
powietrznych lub pojazdów transportu drogowego, jeżeli takie statki morskie,
statki powietrzne lub pojazdy transportu drogowego są eksploatowane w
komunikacji międzynarodowej lub jeżeli takie zyski z dzierżawy mają związek z
innymi zyskami, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu.
3. Postanowienia ustępu 1 stosuje się również do zysków pochodzących z
uczestnictwa w umowie poolowej, we wspólnym przedsiębiorstwie lub w
międzynarodowym związku eksploatacyjnym.
Artykuł 9
Przedsiębiorstwa powiązane
1. Jeżeli:
a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa bierze udział bezpośrednio lub
pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w kapitale przedsiębiorstwa drugiego
Umawiającego się Państwa albo
b) te same osoby bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu, kontroli
lub kapitale przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa
drugiego Umawiającego się Państwa i jeżeli w jednym i w drugim przypadku między
dwoma przedsiębiorstwami w zakresie ich stosunków handlowych lub finansowych
zostaną umówione lub narzucone warunki, które różnią się od warunków, które
ustaliły między sobą niezależne przedsiębiorstwa, to zyski, które osiągałoby
jedno z przedsiębiorstw bez tych warunków, ale z powodu tych warunków ich nie
osiągnęło, mogą być uznane za zyski tego przedsiębiorstwa i odpowiednio
opodatkowane.
2. Jeżeli Umawiające się Państwo włącza do zysków własnego przedsiębiorstwa i
odpowiednio opodatkuje również zyski przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się
Państwa, z tytułu których przedsiębiorstwo to zostało opodatkowane w tym drugim
Państwie, a zyski w ten sposób połączone są zyskami, które osiągnęłoby
przedsiębiorstwo pierwszego Państwa, gdyby warunki ustalone między tymi dwoma
przedsiębiorstwami były warunkami, które byłyby uzgodnione między niezależnymi
przedsiębiorstwami, wówczas to drugie Państwo dokona odpowiedniej korekty
podatku wymierzonego w tym Państwie od tych zysków. Przy dokonaniu takiej
korekty będą uwzględnione inne postanowienia niniejszej umowy, a właściwe władze
Umawiających się Państw będą porozumiewać się ze sobą, jeżeli będzie to
konieczne.
Artykuł 10
Dywidendy
1. Dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Z uwzględnieniem postanowień ustępu 3, dywidendy takie mogą być opodatkowane
także w Umawiającym się Państwie i według prawa tego Państwa, w którym spółka
wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę, lecz jeśli odbiorca jest właścicielem
dywidendy, to tak wymierzony podatek nie może przekroczyć 15 procent kwoty
brutto dywidend. Właściwe władze Umawiających się Państw ustalą w drodze
wzajemnego porozumienia sposób stosowania tych ograniczeń.
3. Dywidendy wypłacane przez spółkę posiadającą siedzibę w Umawiającym się
Państwie są zwolnione z podatku od dywidend w tym drugim Państwie, jeżeli
właścicielem dywidend jest spółka, której siedziba znajduje się w drugim
Umawiającym się Państwie i która posiada co najmniej 25 procent głosów w spółce
wypłacającej dywidendy.
4. Postanowienia ustępów 2 i 3 nie naruszają opodatkowania spółki w odniesieniu
do zysków, z których dywidendy są wypłacane.
5. Użyte w tym artykule określenie "dywidendy" oznacza dochód z akcji lub z
innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, i obejmuje wszelki dochód lub udział w
dochodzie, który według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka wypłacająca
dywidendy, dochód lub dokonująca podziału zysków ma siedzibę, jest pod względem
podatkowym traktowany jak dochód z akcji.
6. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli właściciel
dywidend, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie,
prowadzi w drugim Państwie, w którym znajduje się siedziba spółki wypłacającej
dywidendy, działalność gospodarczą poprzez zakład tam położony bądź wykonuje w
tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o stałą placówkę, która jest w nim
położona, i gdy udział, z tytułu którego wypłaca się dywidendy, faktycznie wiąże
się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku, w
zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się postanowienia artykułu 7 lub
artykułu 14.
7. Jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie,
osiąga zyski albo dochody w drugim Umawiającym się Państwie, wówczas to drugie
Państwo nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę - z
wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie, lub przypadku, gdy udział, z
tytułu którego dywidendy są wypłacane, wiąże się faktycznie z działalnością
zakładu lub stałej placówki położonej w drugim Państwie - ani też nie może
obciążać nie wydzielonych zysków spółki podatkiem od nie wydzielonych zysków,
nawet gdy wypłacone dywidendy lub nie wydzielone zyski całkowicie lub częściowo
pochodzą z zysków albo dochodów osiągniętych w drugim Państwie.
Artykuł 11
Odsetki
1. Odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże odsetki, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, mogą być także
opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z
ustawodawstwem tego Państwa, lecz jeżeli odbiorca jest właścicielem odsetek,
podatek w ten sposób wymierzony nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto
tych odsetek. Właściwe władze Umawiających się Państw ustalą w drodze wzajemnego
porozumienia sposób stosowania tego ograniczenia.
3. Bez względu na postanowienia ustępu 2, wszelkie odsetki, o których mowa w
ustępie 1, podlegają opodatkowaniu tylko w Umawiającym się Państwie, w którym
odbiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę, jeżeli odbiorca jest właścicielem
odsetek i jeżeli odsetki są wypłacane:
a) w związku ze sprzedażą na kredyt wszelkiego wyposażenia przemysłowego,
handlowego lub naukowego;
b) w związku ze sprzedażą na kredyt towarów przez jedno przedsiębiorstwo
drugiemu przedsiębiorstwu lub
c) z tytułu wszelkiego rodzaju pożyczki przyznanej przez bank.
4. Użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochody z wszelkiego
rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i nie
zabezpieczonych hipoteką lub prawem uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w
szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji lub
skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami mającymi związek z takimi
pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi, jak również każdy inny dochód,
który zgodnie z prawem tego Państwa, w którym ten dochód powstaje, jest
traktowany jako dochód z tytułu pożyczonych pieniędzy, lecz nie obejmuje
dochodu, który na mocy artykułu 10 jest traktowany jako dywidenda. Opłat karnych
z tytułu opóźnionej zapłaty nie uważa się za odsetki w rozumieniu tego artykułu.

5. Postanowienia ustępu 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli właściciel odsetek
mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie prowadzi w
drugim Państwie, w którym powstają odsetki, działalność gospodarczą przez zakład
tam położony bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą placówkę, która jest w
nim położona, i jeżeli wierzytelność, z tytułu której płacone są odsetki, jest
faktycznie związana z takim zakładem lub taką stałą placówką. W takim przypadku,
w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się postanowienia artykułu 7 lub
artykułu 14.
6. Uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem
jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna lub osoba mająca w
tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca
odsetki, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą
placówkę, w związku z działalnością których powstało zadłużenie, z tytułu
którego są wypłacane odsetki, i zapłata tych odsetek jest ponoszona przez ten
zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w Państwie, w
którym położony jest zakład lub stała placówka.
7. Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między płatnikiem a właścicielem
odsetek lub między nimi a osobą trzecią kwota odsetek związanych z zadłużeniem,
z tytułu którego są wypłacane, przekracza kwotę, która byłaby uzgodniona
pomiędzy płatnikiem i właścicielem odsetek bez takich powiązań, to postanowienia
tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W tym
przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z ustawodawstwem
każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień
niniejszej umowy.
Artykuł 12
Należności licencyjne
1. Należności licencyjne i opłaty za usługi techniczne powstałe w Umawiającym
się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w
drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże:
a) należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, mogą być
również opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i
zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, lecz podatek wymierzony w ten sposób nie
może przekroczyć 10 procent kwoty brutto należności licencyjnych;
b) opłaty za usługi techniczne, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu,
powstałe w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają
opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie, jeżeli taka osoba jest właścicielem
opłat za usługi techniczne.
3.
a) określenie "należności licencyjne", użyte w niniejszym artykule, oznacza
wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do
użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub
naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla radia i
telewizji, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy
technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do
użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, lub za
informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej,
handlowej i naukowej;
b) określenie "opłaty za usługi techniczne" użyte w tym artykule oznacza
płatności jakichkolwiek kwot na rzecz jakiejkolwiek osoby z tytułu świadczonych
usług mających charakter organizacyjno-zarządzający, techniczny lub
konsultacyjny, w tym wynagrodzenie za usługi personelu technicznego lub innego,
z wyłączeniem płatności na rzecz osób zatrudnionych przez osobę dokonującą
płatności oraz jakiejkolwiek osoby fizycznej z tytułu osobistych niezależnych
usług, o których mowa w artykule 14 dotyczącym wolnych zawodów.
4. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli właściciel
należności licencyjnych lub opłat za usługi techniczne, mający miejsce
zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim
Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne lub opłaty za
usługi techniczne, działalność zarobkową poprzez zakład w nim położony bądź
wolny zawód za pomocą położonej tam stałej placówki, a prawa lub majątek, z
tytułu których wypłacane są należności licencyjne lub opłaty za usługi
techniczne, rzeczywiście wiążą się z działalnością takiego zakładu lub stałej
placówki. W takim przypadku stosuje się odpowiednio, w zależności od konkretnej
sytuacji, postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
5. Uważa się, że należności licencyjne lub opłaty za usługi techniczne powstają
w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka
terytorialna, władza lokalna albo osoba mająca w tym Państwie miejsce
zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca należności licencyjne
lub opłaty za usługi techniczne, bez względu na to, czy ma ona w Umawiającym się
Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę, posiada w Umawiającym się Państwie
zakład lub stałą placówkę, w związku z działalnością których powstał obowiązek
zapłaty tych należności licencyjnych lub opłat za usługi techniczne, i zakład
lub stała placówka pokrywają te należności, to uważa się, że należności
licencyjne lub opłaty za usługi techniczne powstają w Państwie, w którym
położony jest zakład lub stała placówka.
6. Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między płatnikiem a właścicielem
należności licencyjnych lub opłat za usługi techniczne albo między nimi a osobą
trzecią kwota należności licencyjnych lub opłat za usługi techniczne mających
związek z użytkowaniem, prawem lub informacją, za które są wypłacane, przekracza
kwotę, która byłaby uzgodniona pomiędzy płatnikiem a właścicielem bez takich
powiązań, to postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej
wymienionej kwoty. W takim przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega
opodatkowaniu zgodnie z ustawodawstwem każdego Umawiającego się Państwa i z
uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 13
Zyski ze sprzedaży majątku
1. Zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego,
o którym mowa w artykule 6, a położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą
być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Zyski z przeniesienia tytułu własności akcji, praw lub udziałów w spółce, w
każdej innej osobie prawnej lub spółce osobowej, której mienie składa się
głównie z majątku nieruchomego położonego w Państwie, lub z prawa do niego albo
z akcji lub udziałów w innej spółce, której mienie składa się głównie z takiego
majątku nieruchomego położonego w Państwie, lub z praw do takiego majątku mogą
być opodatkowane w Państwie, w którym majątek nieruchomy jest położony, jeżeli
zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa takie zyski podlegają takim samym zasadom
opodatkowania, jak zyski z przeniesienia majątku nieruchomego.
3. Zyski inne niż te, o których mowa w ustępie 2 tego artykułu, z przeniesienia
tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część majątku zakładu, który
przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się
Państwie, lub z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego, należącego do
stałej placówki, którą osoba zamieszkała w Umawiającym się Państwie dysponuje w
drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania wolnego zawodu, łącznie z
zyskami, osiąganymi z przeniesienia własności takiego zakładu (odrębnie albo
razem z całym przedsiębiorstwem) lub takiej stałej placówki, mogą być
opodatkowane w tym drugim Państwie.
4. Zyski, osiągnięte przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa z
przeniesienia tytułu własności statków morskich lub statków powietrznych lub
pojazdów transportu drogowego, eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej,
albo majątku ruchomego związanego ze eksploatacją takich statków morskich lub
statków powietrznych, lub pojazdów transportu drogowego, podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Umawiającym się Państwie.
5. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku innego niż ten, o którym mowa
w poprzednich ustępach tego artykułu, podlegają opodatkowaniu tylko w tym
Umawiającym się Państwie, w którym osoba przenosząca tytuł własności ma miejsce
zamieszkania lub siedzibę.
Artykuł 14
Wolne zawody
1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie
osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym
charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta
dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie w celu
wykonywania swojej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to
dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w
jakim może być przypisany tej stałej placówce.
2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną
działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak
również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów,
architektów oraz dentystów i księgowych.
Artykuł 15
Praca najemna
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 21 pensje, płace i inne
podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie,
chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca
jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w
tym drugim Państwie.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenie osoby mającej miejsce
zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiągane z pracy najemnej, wykonywanej w
drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym
wymienionym Państwie, jeżeli:
a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające
łącznie 183 dni w danym roku podatkowym tego drugiego Państwa,
b) wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który
nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie i
c) wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą
pracodawca posiada w drugim Państwie.
3. Bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu wynagrodzenie
uzyskiwane przez osobę z tytułu pracy najemnej, wykonywanej na pokładzie statku
morskiego, statku powietrznego lub pojazdu transportu drogowego, eksploatowanego
w komunikacji międzynarodowej przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa,
może być opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie.
Artykuł 16
Wynagrodzenia dyrektorów
Wynagrodzenia dyrektorów i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce
zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z tytułu członkostwa w radzie
nadzorczej spółki mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być
opodatkowane w tym drugim Państwie.
Artykuł 17
Artyści i sportowcy
1. Bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15, dochód uzyskany przez osobę
mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu działalności
artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub
telewizyjnego, lub muzyka albo jako sportowca, z osobiście wykonywanej w tym
charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie, może być
opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Jeżeli dochód mający związek z osobiście wykonywaną działalnością takiego
artysty lub sportowca nie jest wypłacany artyście lub sportowcowi, lecz innej
osobie, to dochód taki, bez względu na postanowienia artykułów 7,14 i 15, może
być opodatkowany w Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty
lub sportowca jest wykonywana.
3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 tego artykułu, dochód, o którym
mowa w tym artykule, będzie zwolniony od opodatkowania w tym Umawiającym się
Państwie, w którym działalność artysty lub sportowca jest wykonywana, pod
warunkiem że ta działalność jest finansowana w znacznej części z funduszów
publicznych tego Państwa lub Państwa drugiego albo gdy działalność jest
wykonywana na mocy umowy lub porozumienia o współpracy kulturalnej między
Umawiającymi się Państwami.
Artykuł 18
Emerytury i renty
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2, emerytury i inne podobne
świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie z tytułu jej wcześniejszego zatrudnienia oraz każda renta wypłacana
takiej osobie podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
2. Określenie "renta" oznacza określoną kwotę wypłacaną okresowo w ustalonych
terminach dożywotnio lub przez konkretny lub dający się wymierzyć okres, jako
spełnienie zobowiązania dokonywania płatności w zamian za uprzednio w pełni
wykonane świadczenie pieniężne lub w równoważniku pieniężnym.
Artykuł 19
Pracownicy państwowi
1.
a) Wynagrodzenie, inne niż renta lub emerytura, wypłacane przez Umawiające się
Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie fizycznej z
tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej
bądź władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie;
b) jednakże wynagrodzenie takie podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym
się Państwie, jeżeli usługi są świadczone w tym Państwie, a osoba ma miejsce
zamieszkania w tym drugim Państwie oraz osoba ta:
(i) jest obywatelem tego Państwa lub
(ii) nie stała się osobą mająca miejsce zamieszkania w tym Państwie wyłącznie w
celu świadczenia tych usług.
2.
a) Każda renta lub emerytura, wypłacana bezpośrednio z funduszy utworzonych
przez Umawiające się Państwo lub jego jednostkę terytorialną bądź władzę lokalną
osobie fizycznej z tytułu usług o charakterze rządowym, usług świadczonych na
rzecz tego Państwa lub jednostki terytorialnej albo władzy lokalnej, podlega
opodatkowaniu tylko w tym Państwie;
b) jednakże taka renta lub emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim
Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba fizyczna jest obywatelem tego Państwa i
posiada miejsce zamieszkania w tym Państwie.
3. Postanowienia artykułów 15, 16 i 18 mają zastosowanie do wynagrodzeń, rent i
emerytur mających związek z funkcjami wykonywanymi w związku z działalnością
gospodarczą prowadzoną przez Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną
lub władzę lokalną.
Artykuł 20
Studenci
1. Płatności otrzymywane przez studenta lub praktykanta, który przebywa w
Umawiającym się Państwie wyłącznie w celu kształcenia się lub odbywania praktyki
i który ma albo bezpośrednio przed przybyciem do tego Państwa miał miejsce
zamieszkania w drugim Państwie, nie podlegają opodatkowaniu w pierwszym
Państwie, jeżeli płatności te pochodzą ze źródeł spoza tego pierwszego Państwa.
2. W odniesieniu do zasiłków, stypendiów i wynagrodzeń uzyskiwanych z tytułu
zatrudnienia, nie objętych postanowieniami ustępu 1, student lub praktykant, o
którym mowa w ustępie 1, będzie dodatkowo uprawniony w czasie kształcenia lub
szkolenia do takich samych zwolnień, ułatwień lub obniżek podatkowych, jakie
dostępne są dla osób mających miejsce zamieszkania w Państwie, w którym on
przebywa.
Artykuł 21
Profesorowie i nauczyciele
1. Profesor lub nauczyciel, który przebywa w jednym z Umawiających się Państw
przez okres nie przekraczający dwóch lat w celu nauczania lub prowadzenia
studiów podyplomowych (w tym prac badawczych) w uniwersytecie, w szkole wyższej
lub w innym uznanym instytucie badawczym albo w innym zakładzie szkolnictwa
wyższego w tym Umawiającym się Państwie i który ma lub miał bezpośrednio przed
przybyciem stałe miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, podlega
zwolnieniu od podatków w pierwszym Umawiającym się Państwie z tytułu
wynagrodzenia za nauczanie lub prace badawcze przez okres nie przekraczający
dwóch lat od daty pierwszego przybycia w tym celu do tego Umawiającego się
Państwa. Taka osoba będzie uprawniona do skorzystania z przywilejów określonych
w tym artykule tylko jeden raz.
2. Poprzednie postanowienia tego artykułu nie mają zastosowania do
wynagrodzenia, jakie otrzymuje profesor lub nauczyciel za prowadzenie prac
badawczych, jeżeli takie prace są podejmowane głównie dla prywatnej korzyści
określonej osoby lub określonych osób.
Artykuł 22
Inne dochody
1. Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, bez względu na to, skąd są one osiągane, a które nie zostały
objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy, podlegają
opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
2. Postanowień ustępu 1 nie stosuje się do dochodu nie będącego dochodem z
majątku nieruchomego określonego w artykule 6 ustęp 2, jeżeli właściciel takiego
dochodu, posiadający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie działalność zarobkową
poprzez zakład w nim położony lub wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w
oparciu o stałą placówkę w nim położoną i jeżeli prawa lub majątek, z tytułu
których wypłacany jest dochód, są faktycznie związane z działalnością takiego
zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej
sytuacji, stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
Artykuł 23
Stosowanie różnych norm w zakresie działalności w morskiej strefie przybrzeżnej
1. Bez względu na jakiekolwiek inne postanowienie niniejszej umowy,
postanowienia tego artykułu mają zastosowanie, jeżeli działalność (zwana w tym
artykule "odnośną działalnością") jest prowadzona w morskiej strefie
przybrzeżnej w związku z badaniem lub eksploatacją dna morskiego i podglebia
oraz ich zasobów naturalnych położonych w Umawiającym się Państwie.
2. Uważa się, że przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, prowadzące odnośną
działalność w drugim Umawiającym się Państwie, prowadzi, z uwzględnieniem
postanowień ustępu 3 tego artykułu, działalność gospodarczą w tym drugim
Państwie poprzez położony w nim zakład.
3. Odnośna działalność prowadzona przez przedsiębiorstwo Umawiającego się
Państwa w drugim Umawiającym się Państwie przez okres lub okresy nie
przekraczające łącznie 30 dni w ciągu każdorazowego okresu dwunastu miesięcy nie
stanowi prowadzenia działalności gospodarczej przez położony w nim zakład. W
rozumieniu tego ustępu:
a) jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, prowadzące odnośną
działalność w drugim Umawiającym się Państwie, jest powiązane z drugim
przedsiębiorstwem prowadzącym tam zasadniczo podobną odnośną działalność, to
uważa się, że pierwsze przedsiębiorstwo prowadzi wszelką taką działalność
drugiego przedsiębiorstwa, z wyjątkiem, gdy ta działalność jest prowadzona
jednocześnie z jego własną działalnością;
b) uważa się, że przedsiębiorstwo jest powiązane z drugim przedsiębiorstwem,
jeżeli uczestniczy ono bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w
kapitale drugiego przedsiębiorstwa lub jeżeli te same osoby uczestniczą
bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w kapitale obydwu
przedsiębiorstw.
4. Uważa się, że osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, prowadząca odnośną działalność w drugim Umawiającym się Państwie,
polegającą na świadczeniu usług fachowych lub wykonywaniu innej działalności o
niezależnym charakterze, prowadzi tę działalność w oparciu o stałą placówkę
położoną w tym Państwie. Jednakże dochód osiągany przez osobę mającą miejsce
zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z tytułu takiej
działalności wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie nie podlega
opodatkowaniu w tym drugim Państwie, jeżeli działalność jest wykonywana w tym
drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 30 dni w
każdorazowym okresie dwunastu miesięcy.
5. Uposażenia, płace i inne wynagrodzenia osiągane przez osobę mającą miejsce
zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu zatrudnienia związanego z
odnośną działalnością w drugim Umawiającym się Państwie mogą w zakresie, w jakim
ta praca jest wykonywana w strefie przybrzeżnej w tym Państwie, być opodatkowane
w tym drugim Państwie.
Artykuł 24
Unikanie podwójnego opodatkowania
1. W Polsce podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący:
a) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód,
który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w
Irlandii, lub otrzymuje dywidendy, których dotyczą postanowienia artykułu 10
ustęp 3, to Polska zwolni od podatku taki dochód lub dywidendy;
b) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód,
który zgodnie z postanowieniami artykułu 10 ustęp 2 i artykułów 11 i 12 może być
opodatkowany w Irlandii, to Polska zezwoli na odliczenie od podatku dochodowego
tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Irlandii. Takie
potrącenie nie może jednak przekroczyć tej części podatku, jaka została
wyliczona przed dokonaniem odliczenia, która odnosi się do dochodu osiągniętego
w Irlandii.
2. Z uwzględnieniem ustawodawstwa Irlandii odnośnie do dopuszczenia zaliczenia
na poczet podatku irlandzkiego płatnego poza Irlandią (które nie narusza ogólnej
zawartej tu zasady):
a) podatek polski płatny na mocy ustawodawstwa Polski i zgodnie z niniejszą
umową, bezpośrednio lub przez odliczenie, od zysków, dochodu lub przychodów ze
źródeł położonych w Polsce (wyłączając podatek od dywidend płatny od zysków, z
których wypłaca się dywidendy) będzie zaliczony na poczet podatku irlandzkiego
obliczanego od takich samych zysków, dochodu lub przychodów, od których
obliczany jest podatek polski;
b) w przypadku dywidendy wypłacanej przez spółkę, która ma siedzibą w Polsce,
spółce mającej siedzibę w Irlandii i która kontroluje bezpośrednio lub pośrednio
25 procent lub więcej głosów w spółce wypłacającej dywidendę, zaliczenie
uwzględnia (dodatkowo do każdego podatku polskiego podlegającego zaliczeniu na
mocy postanowienia litery a) tego ustępu) podatek polski płatny przez spółkę od
zysków, z których jest wypłacana dywidenda.
3. Jeżeli zgodnie z jakimikolwiek postanowieniami niniejszej umowy, dochód
osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibą w Umawiającym się
Państwie jest zwolniony od podatku w tym Państwie, to Państwo to może, mimo to,
przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu takiej osoby wziąć pod
uwagę dochód zwolniony od podatku.
4. Jeżeli zgodnie z jakimikolwiek postanowieniami niniejszej umowy dochód lub
zyski są całkowicie lub częściowo zwolnione od podatku w jednym Umawiającym się
Państwie, a na mocy ustawodawstwa obowiązującego w drugim Umawiającym się
Państwie osoba w zakresie tego dochodu lub zysków podlega opodatkowaniu w
odniesieniu do podatku przekazywanego do lub uzyskanego w tym drugim Państwie, a
nie w odniesieniu do pełnej jego kwoty, to zwolnienie dozwolone na mocy
niniejszej umowy w pierwszym Państwie będzie miało zastosowanie tylko w zakresie
dochodu lub zysku przekazanego do lub uzyskanego w drugim Umawiającym się
Państwie.
Artykuł 25
Równe traktowanie
1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym
się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nimi obowiązkom, które są inne
lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są
lub mogą być poddani w tych samych okolicznościach obywatele tego drugiego
Państwa. Niniejsze postanowienie stosuje się również, bez względu na
postanowienia artykułu 1, do osób, które nie mają miejsca zamieszkania lub
siedziby w jednym lub obu Umawiających się Państwach.
2. Opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa
posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie może być w tym drugim Państwie
mniej korzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa
prowadzących taką samą działalność.
3. Żadne postanowienia zawarte w tym artykule nie mogą być rozumiane jako
zobowiązujące Umawiające się Państwo do przyznania osobom mającym miejsce
zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie jakichkolwiek osobistych
zwolnień, ulg i obniżek podatkowych, których udziela ono własnym mieszkańcom.
4. Z wyjątkiem przypadków stosowania postanowień artykułu 9 11 i 12, odsetki,
należności licencyjne lub opłaty za usługi techniczne i inne koszty ponoszone
przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa na rzecz osoby mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie są odliczane przy
określaniu podlegających opodatkowaniu zysków tego przedsiębiorstwa na takich
samych warunkach, jakby były one płacone na rzecz osoby mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym Państwie.
5. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których kapitał jest własnością w
całości lub częściowo jednej lub więcej osób mających miejsce zamieszkania lub
siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie albo jest przez te osoby kontrolowany
bezpośrednio lub pośrednio, nie mogą być w pierwszym Umawiającym się Państwie
poddane ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub
bardziej uciążliwe aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są
lub mogą być poddane inne podobne przedsiębiorstwa pierwszego wymienionego
Państwa.
6. Postanowienia tego artykułu mają zastosowanie do podatków objętych niniejszą
umową.
Artykuł 26
Procedura wzajemnego porozumiewania się
1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie jest zdania, że czynności jednego lub obu Umawiających się Państw
wprowadziły lub wprowadzą dla niej opodatkowanie, które jest niezgodne z
postanowieniami niniejszej umowy, to może ona, niezależnie od środków
odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją
sprawę właściwej władzy tego Państwa, w którym ma ona miejsce zamieszkania lub
siedzibę, lub jeżeli w danej sprawie mają zastosowanie postanowienia artykułu 25
ustęp 1- właściwej władzy tego Państwa, którego jest obywatelem. Sprawa powinna
być przedstawiona w ciągu trzech lat, licząc od pierwszego urzędowego
zawiadomienia o czynności pociągającej za sobą opodatkowanie, które jest
niezgodne z postanowieniami niniejszej umowy.
2. Właściwa władza, jeżeli uzna zarzut za uzasadniony, ale nie może sama
spowodować zadowalającego rozwiązania, podejmie starania, aby przypadek ten
uregulować w porozumieniu z właściwą władzą drugiego Umawiającego się Państwa,
tak aby zapobiec opodatkowaniu niezgodnemu z niniejszą umową. Osiągnięte w ten
sposób porozumienie zostanie wprowadzone w życie bez względu na terminy
przewidziane przez ustawodawstwo wewnętrzne Umawiających się Państw.
3. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wspólnie czynić starania, aby w
drodze wzajemnego porozumienia rozwiązywać powstające trudności lub wątpliwości
przy interpretacji lub stosowaniu umowy.
4. Właściwe władze Umawiających się Państw mogą kontaktować się ze sobą
bezpośrednio w celu osiągnięcia porozumienia w sprawach objętych postanowieniami
poprzednich ustępów.
Artykuł 27
Wymiana informacji
1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały informacje, konieczne
do stosowania postanowień niniejszej umowy, a także informacje o ustawodawstwie
wewnętrznym Umawiających się Państw, dotyczące podatków wymienionych w
niniejszej umowie, w takim zakresie, w jakim opodatkowanie, jakie ono
przewiduje, nie jest sprzeczne z umową. Wymiana informacji nie jest ograniczona
postanowieniami artykułu 1. Wszelkie informacje uzyskane przez Umawiające się
Państwo będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak informacje
uzyskane przy zastosowaniu ustawodawstwa wewnętrznego tego Państwa i będą
udzielane tylko osobom i władzom (w tym sądowym albo organom administracyjnym)
zajmującym się ustalaniem, poborem lub ściąganiem podatków, których dotyczy
umowa, lub organom rozpatrującym środki odwoławcze w sprawach tych podatków.
Takie osoby lub władze będą wykorzystywać informacje tylko w podanych celach.
Mogą one ujawniać te informacje w jawnym postępowaniu sądowym lub w
postanowieniach sądowych.
2. Postanowienia ustępu 1 nie mogą być w żadnym przypadku interpretowane tak,
jak gdyby zobowiązywały jedno z Umawiających się Państw do:
a) stosowania środków administracyjnych, które nie są zgodne z ustawodawstwem
lub praktyką administracyjną tego lub drugiego Umawiającego się Państwa;
b) udzielania informacji, których uzyskanie nie byłoby możliwe na podstawie
własnego ustawodawstwa albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego
lub drugiego Umawiającego się Państwa;
c) udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową, gospodarczą,
przemysłową lub zawodową albo tryb działalności przedsiębiorstw, lub informacji,
których udzielanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym (ordre public).
Artykuł 28
Przedstawiciele dyplomatyczni i urzędnicy konsularni
Postanowienia niniejszej umowy nie naruszają przywilejów podatkowych
przysługujących pracownikom dyplomatycznym lub urzędnikom konsularnym na
podstawie ogólnych zasad prawa międzynarodowego lub postanowień umów
szczególnych.
Artykuł 29
Wejście w życie
1. Umawiające się Państwa prześlą sobie wzajemnie noty o spełnieniu wymogów
konstytucyjnych dla wejścia w życie niniejszej umowy.
2. Niniejsza umowa wejdzie w życie w dniu noty późniejszej i będzie miała
zastosowanie:
a) w Polsce:
(i) w zakresie podatków pobieranych u źródła - do kwot dochodu osiągniętego w
dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w
którym niniejsza umowa wejdzie w życie,
(ii) w zakresie innych podatków od dochodu - do takich podatków należnych za
każdy rok podatkowy rozpoczynający się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku
kalendarzowym następującym po roku, w którym umowa wejdzie w życie;
b) w Irlandii:
(i) w zakresie podatku od dochodu i zysków ze sprzedaży majątku - za każdy rok
obrachunkowy rozpoczynający się w dniu 6 kwietnia lub po tym dniu w roku
następnym, licząc od dnia wejścia w życie niniejszej umowy,
(ii) w zakresie podatku od osób prawnych - za każdy rok finansowy rozpoczynający
się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku następującym po roku, w którym
niniejsza umowa wejdzie w życie.
Artykuł 30
Wypowiedzenie
Niniejsza umowa pozostaje w mocy do czasu wypowiedzenia jej przez Umawiające się
Państwo. Którekolwiek Umawiające się Państwo może wypowiedzieć umowę w każdym
czasie po upływie pięciu lat od daty wejścia w życie umowy, pod warunkiem
uprzedniego przekazania w drodze dyplomatycznej noty o wypowiedzeniu w terminie
co najmniej sześciu miesięcy. W takim przypadku niniejsza umowa przestanie
obowiązywać:
a) w Polsce
(i) w zakresie podatków pobieranych u źródła do kwot dochodu osiągniętego w dniu
1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym
została przekazana nota o wypowiedzeniu,
(ii) w zakresie innych podatków od dochodu - do takich podatków należnych za
każdy rok podatkowy rozpoczynający się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku
następującym po roku, w którym została przekazana nota o wypowiedzeniu;
b) w Irlandii
(i) w zakresie podatku od dochodu i zysków ze sprzedaży majątku - za każdy rok
obrachunkowy rozpoczynający się w dniu 6 kwietnia lub po tym dniu w roku
następnym, licząc od dnia, w którym wygasa okres wymieniony w nocie o
wypowiedzeniu,
(ii) w zakresie podatku od osób prawnych - za każdy rok finansowy rozpoczynający
się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku następnym, licząc od dnia, w którym
wygasa okres wymieniony w nocie o wypowiedzeniu.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni podpisali niniejszą umowę.
Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Madrycie dnia 13 listopada 1995 r. w
językach polskim i angielskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej W. Bartoszewski
Z upoważnienia Rządu Irlandii D. Spring
PROTOKÓŁ
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Irlandii przy podpisaniu w Madrycie dnia
13 listopada 1995 r. Umowy między obu Państwami w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania w zakresie podatków od dochodu uzgodniły następujące
postanowienia, które będą stanowiły integralną część tej umowy:
W odniesieniu do artykułu 10 ustęp 3 rozumie się, że jeżeli po podpisaniu tej
umowy Irlandia w jakiejkolwiek chwili miałaby pobierać podatek u źródła od
dywidend, których ten ustęp dotyczy, to postanowienia tego ustępu przestaną
obowiązywać w odniesieniu do dywidend i dywidendy będą mogły być opodatkowane w
Umawiającym się Państwie, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma siedzibę i
zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, lecz podatek tak wymierzony nie może
przekroczyć 5 procent kwoty brutto tych dywidend.
W Bartoszewski
D. Spring
Po zapoznaniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 19 grudnia 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 9 stycznia 1996 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu
się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Madrycie
dnia 13 listopada 1995 r.
(Dz. U. Nr 29, poz. 130)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 29 Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków
od dochodu, sporządzonej w Madrycie dnia 13 listopada 1995 r., dokonane zostały
przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z tym powyższa Umowa weszła
w życie dnia 22 grudnia 1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
sporządzona w Warszawie dnia 18 sierpnia 1994 r.
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku,
(Dz. U. z 1996 r. Nr 30, poz. 131)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 18 sierpnia 1994 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku
Rzeczpospolita Polska i Republika Słowacka, pragnąc popierać wzajemne więzi
gospodarcze poprzez eliminowanie przeszkód podatkowych oraz pragnąc zawrzeć
Umowę w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu
i majątku,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Zakres podmiotowy
Niniejsza umowa dotyczy osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w
jednym lub w obu Umawiających się Państwach.
Artykuł 2
Podatki, których dotyczy umowa
1. Niniejsza umowa dotyczy, bez względu na sposób poboru, podatków od dochodu i
od majątku, które pobiera się na rzecz każdego Umawiającego się Państwa, jego
jednostek terytorialnych lub władz lokalnych.
2. Za podatki od dochodu i od majątku uważa się wszystkie podatki, które pobiera
się od całego dochodu, od całego majątku albo od części dochodu lub majątku,
włączając podatki od zysku z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego
lub nieruchomego, podatki od ogólnych kwot wynagrodzeń wypłacanych przez
przedsiębiorstwa, jak również podatki od przyrostu majątku.
3. Do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy umowa, należą:
a) w Rzeczypospolitej Polskiej:
1) podatek dochodowy od osób fizycznych;
2) podatek dochodowy od osób prawnych;
(zwane dalej "podatkami polskimi");
b) w Republice Słowackiej:
1) podatek od dochodu osób fizycznych;
2) podatek od dochodu osób prawnych;
3) podatek od nieruchomości;
(zwane dalej "podatkami słowackimi").
4. Niniejsza umowa ma także zastosowanie do wszystkich podatków takiego samego
lub podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej umowy będą wprowadzone
obok istniejących podatków lub w ich miejsce. Właściwe władze Umawiających się
Państw będą informowały się wzajemnie o wszystkich zasadniczych zmianach, jakie
zaszły w ich ustawodawstwach podatkowych.
Artykuł 3
Ogólne definicje
1. W rozumieniu niniejszej umowy, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej:
a) określenie "Polska" użyte w sensie geograficznym oznacza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w tym każdy obszar poza jej wodami terytorialnymi, na
którym na mocy ustawodawstwa Polski i zgodnie z prawem międzynarodowym Polska
może sprawować suwerenne prawa do dna morskiego, jego podglebia i ich zasobów
naturalnych;
b) określenie "Słowacja" oznacza Republikę Słowacką;
c) określenia "Umawiające się Państwo" i "drugie Umawiające się Państwo"
oznaczają, zależnie od kontekstu, Polskę lub Republikę Słowacką;
d) określenie "osoba" obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie
osób;
e) określenie "spółka" oznacza każdą osobę prawną lub każdą jednostkę, którą dla
celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną;
f) określenia "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" i
"przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio
przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie;
g) określenie "obywatel" oznacza:
1) wszelkie osoby fizyczne, posiadające obywatelstwo Umawiającego się Państwa;
2) wszelkie osoby prawne, spółki osobowe i stowarzyszenia utworzone na podstawie
ustawodawstwa obowiązującego w Umawiającym się Państwie;
h) określenie "komunikacja międzynarodowa" oznacza wszelki transport statkiem,
statkiem powietrznym, koleją lub pojazdem drogowym eksploatowanym przez
przedsiębiorstwo, którego miejsce faktycznego zarządu znajduje się w Umawiającym
się Państwie, z wyjątkiem przypadku, gdy taki transport jest wykonywany
wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie;
i) określenie "właściwa władza" oznacza:
1) w przypadku Polski - Ministra Finansów lub jego upoważnionego
przedstawiciela;
2) w przypadku Republiki Słowackiej - Ministra Finansów lub jego upoważnionego
przedstawiciela.
2. Przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z
kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane będzie
miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa tego Państwa w zakresie
podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa.
Artykuł 4
Miejsce zamieszkania lub siedziba
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania
lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z
prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania,
miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym
charakterze. Określenie powyższe nie obejmuje żadnej osoby, która podlega
opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego ze źródła tylko w tym
Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.
2. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce
zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się w
następujący sposób:
a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się
Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe
miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą
miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się
ośrodek jej interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych);
b) jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek
interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w
żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w
tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w
żadnym z nich, to uważa się, że ma miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się
Państwie, którego jest obywatelem;
d) jeżeli jest ona obywatelem obu Umawiających się Państw lub nie jest
obywatelem żadnego z nich, to właściwe władze Umawiających się Państw
rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
3. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba nie będąca osobą fizyczną ma
siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona siedzibę w
tym Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu. W przypadku
wątpliwości właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w
drodze wzajemnego porozumienia.
Artykuł 5
Zakład
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "zakład" oznacza stałą placówkę,
przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność
przedsiębiorstwa.
2. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:
a) miejsce zarządu,
b) filię,
c) biuro,
d) fabrykę,
e) warsztat oraz
f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce
wydobywania zasobów naturalnych.
3. Plac budowy, budowa, montaż lub instalacja stanowi zakład tylko wtedy, gdy
trwają dłużej niż dwanaście miesięcy, począwszy od dnia rozpoczęcia faktycznej
pracy.
4. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu, określenie "zakład"
nie obejmuje:
a) użytkowania urządzeń służących wyłącznie do składowania, wystawiania lub
wydawania dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa;
b) utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania;
c) utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w
celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
e) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu reklamy, dostarczania
informacji, prowadzenia badań naukowych lub wykonywania podobnej działalności
mającej charakter przygotowawczy lub pomocniczy dla przedsiębiorstwa;
f) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek
połączenia rodzajów działalności, o których mowa pod literami od a) do e), pod
warunkiem jednak, że całkowita działalność placówki, wynikająca z takiego
połączenia rodzajów działalności, posiada przygotowawczy lub pomocniczy
charakter.
5. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba, z wyjątkiem
niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa na rzecz
przedsiębiorstwa i osoba ta posiada pełnomocnictwo do zawierania umów w
Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, przedsiębiorstwo to posiada
zakład w tym Państwie w zakresie prowadzenia każdego rodzaju działalności, który
osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę
osobę ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w ustępie 4 i są
takimi rodzajami działalności, które - gdyby były wykonywane za pośrednictwem
stałej placówki - nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie
postanowień niniejszego ustępu.
6. Nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się Państwie
tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym Państwie czynności przez brokera,
generalnego przedstawiciela albo każdego innego niezależnego przedstawiciela,
pod warunkiem że te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności.
7. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub
jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany
tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby jakąkolwiek z tych spółek
uważać za zakład drugiej spółki.
Artykuł 6
Dochód z nieruchomości
1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego, włączając dochód z eksploatacji
gospodarstwa rolnego lub leśnego, położonego w drugim Umawiającym się Państwie,
może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Określenie "majątek nieruchomy" posiada takie znaczenie, jakie przyjmuje się
według prawa tego Umawiającego się Państwa, w którym majątek ten jest położony.
Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku
nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstwa rolnego lub leśnego, prawa,
do których stosuje się przepisy prawa powszechnego dotyczące własności gruntów,
budynki, użytkowanie majątku nieruchomego, jak również prawa do zmiennych lub
stałych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji pokładów
mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych; statki, barki oraz statki
powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego.
3. Postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodu osiąganego z bezpośredniego
używania, najmu, jak również każdego innego rodzaju użytkowania majątku
nieruchomego.
4. Postanowienia ustępów 1 i 3 stosuje się również do dochodu osiąganego z
majątku nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodu z majątku nieruchomego,
służącego do wykonywania wolnego zawodu.
Artykuł 7
Zyski przedsiębiorstw
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko
w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim
Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo
prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane
w drugim Państwie, jednak tylko w takie mierze, w jakiej mogą być przypisane
temu zakładowi.
2. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego
się Państwa prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez
położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu
zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby prowadził taką samą lub
podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne
przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem,
którego jest zakładem.
3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczenie nakładów ponoszonych
dla tego zakładu włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami
administracyjnymi niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym
położony jest zakład, czy gdzie indziej.
4. Jeżeli w Umawiającym się Państwie istnieje zwyczaj ustalania zysków zakładu
przez podział całkowitych zysków przedsiębiorstwa na jego poszczególne części,
żadne postanowienie ustępu 2 nie wyklucza ustalenia przez to Umawiające się
Państwo zysku do opodatkowania według zwykle stosowanego podziału. Sposób
stosowanego podziału zysku musi jednak być taki, żeby wynik był zgodny z
zasadami zawartymi w niniejszym artykule.
5. Nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub
towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa.
6. Przy stosowaniu poprzednich ustępów ustalanie zysków zakładu powinno być
dokonywane każdego roku w ten sam sposób, chyba że istnieją uzasadnione powody,
aby postąpić inaczej.
7. Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w
innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych innych artykułów nie będą
naruszane przez postanowienia tego artykułu.
Artykuł 8
Transport międzynarodowy
1. Zyski pochodzące z eksploatacji w komunikacji międzynarodowej statków, barek,
statków powietrznych, pojazdów drogowych i kolejowych podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego
zarządu przedsiębiorstwa.
2. Zyski osiągane z eksploatacji barek w transporcie śródlądowym w związku z
komunikacją międzynarodową podlegają opodatkowaniu tylko w Umawiającym się
Państwie, w którym znajduje się siedziba faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
3. Jeżeli miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa żeglugowego morskiego lub
śródlądowego znajduje się na pokładzie statku lub barki, uważa się, że znajduje
się ono w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się port macierzysty
statku lub barki, a jeżeli statek lub barka nie ma portu macierzystego, to w tym
Umawiającym się Państwie, w którym osoba eksploatująca statek lub barkę ma
miejsce zamieszkania lub siedzibę.
4. Postanowienia ustępu 1 stosuje się również do zysków pochodzących z
uczestnictwa w umowie poolowej, we wspólnym przedsiębiorstwie lub w
międzynarodowym związku eksploatacyjnym.
Artykuł 9
Przedsiębiorstwa powiązane
Jeżeli:
a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa uczestniczy bezpośrednio lub
pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w majątku przedsiębiorstwa drugiego
Umawiającego się Państwa, albo
b) te same osoby bezpośrednio lub pośrednio uczestniczą w zarządzaniu, kontroli
lub majątku przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa
drugiego Umawiającego się Państwa,
i jeżeli w jednym i drugim przypadku między dwoma przedsiębiorstwami w zakresie
ich stosunków handlowych lub finansowych zostaną umówione lub narzucone warunki,
różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne
przedsiębiorstwa, to zyski, które osiągałoby jedno z przedsiębiorstw bez tych
warunków, ale z powodu tych warunków ich nie osiągnęło, mogą być włączone do
zysków tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.
Artykuł 10
Dywidendy
1. Dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Dywidendy mogą być jednak opodatkowane także w Umawiającym się Państwie i
według prawa tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją
siedzibę, ale jeżeli odbiorca dywidend jest ich właścicielem, podatek ten nie
może przekroczyć:
a) 5 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli ich właścicielem jest spółka (inna
niż spółka osobowa), której bezpośredni udział w kapitale spółki wypłacającej
dywidendy wynosi co najmniej 20 procent,
b) 10 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.
Postanowienia niniejszego ustępu nie naruszają opodatkowania spółki w
odniesieniu do zysków, z których dywidendy są wypłacane.
3. Określenie "dywidendy" użyte w tym artykule oznacza dochód z akcji lub innych
praw, z wyjątkiem wierzytelności, z udziału w zyskach, jak również dochody z
innych praw spółki, które według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka
wypłacająca dywidendy ma siedzibę, są pod względem podatkowym traktowane jak
dochody z akcji.
4. Postanowień ustępów 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli właściciel dywidend, mający
miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie prowadzi w drugim
Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się siedziba spółki wypłacającej
dywidendy, działalność zarobkową przez położony w nim zakład bądź wykonuje w tym
drugim Państwie wolny zawód w oparciu o położoną tam stałą placówkę i gdy
udział, z tytułu którego wypłaca się dywidendy, faktycznie wiąże się z
działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku w
zależności od konkretnej sytuacji stosuje się postanowienia artykułu 7 lub
artykułu 14.
5. Jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie,
osiąga zyski lub dochód w drugim Umawiającym się Państwie, wówczas to drugie
Państwo nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę, z
wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie, lub przypadku, gdy udział, z
tytułu którego dywidendy są wypłacane, faktycznie wiąże się z działalnością
zakładu lub stałej placówki położonej w drugim Państwie, ani też obciążać nie
wydzielonych zysków spółki podatkiem od nie wydzielonych zysków, nawet gdy
wypłacone dywidendy lub nie wydzielone zyski całkowicie lub częściowo pochodzą z
zysków albo dochodów osiągniętych w tym drugim Państwie.
Artykuł 11
Odsetki
1. Odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże odsetki, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, mogą być także
opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z
ustawodawstwem tego Państwa, ale gdy odbiorca odsetek jest ich właścicielem,
podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych
odsetek.
3. Niezależnie od postanowień ustępu 2, odsetki powstałe w Umawiającym się
Państwie i osiągane przez rząd drugiego Umawiającego się Państwa, w tym jego
jednostki terytorialne, Bank Centralny lub każdą instytucję finansową
kontrolowaną przez ten rząd bądź odsetki osiągane z pożyczek gwarantowanych
przez ten rząd będą zwolnione od opodatkowania w pierwszym wymienionym Państwie.
4. Określenie "odsetki" użyte w tym artykule oznacza dochody z wszelkiego
rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i nie
zabezpieczonych hipoteką lub prawem uczestnictwa w zyskach dłużnika, a w
szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji lub
skryptów dłużnych włącznie z premiami i nagrodami związanymi z tymi pożyczkami,
obligacjami lub skryptami dłużnymi. Opłaty karne z tytułu opóźnionej zapłaty nie
będą uważane za odsetki w rozumieniu tego artykułu.
5. Postanowień ustępu 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli właściciel odsetek, mający
miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim
Umawiającym się Państwie, w którym powstają odsetki, działalność gospodarczą
przez położony w nim zakład bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o położoną w nim
stałą placówkę i jeżeli wierzytelność, z tytułu której są płacone odsetki, jest
faktycznie związana z takim zakładem lub stałą placówką. W takim przypadku
stosuje się odpowiednio, w zależności od konkretnej sytuacji, postanowienia
artykułu 7 lub artykułu 14.
6. Uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem
jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna lub osoba mająca w
tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca
odsetki, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą
placówkę, w związku z których działalnością powstało zadłużenie, z tytułu
którego wypłacane są odsetki, i zapłata tych odsetek jest pokrywana przez ten
zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w Państwie, w
którym położony jest zakład lub stała placówka.
7. Jeżeli między dłużnikiem a właścicielem odsetek lub między nimi a osobą
trzecią istnieją szczególne powiązania i dlatego kwota odsetek związanych z
zadłużeniem, z tytułu którego są wypłacane, przekracza kwotę, którą dłużnik i
właściciel odsetek uzgodniliby bez tych powiązań, to postanowienia tego artykułu
stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W tym przypadku nadwyżka
ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu według prawa każdego Umawiającego się
Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 12
Należności licencyjne
1. Należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1, mogą być także
opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z
prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności jest ich właścicielem,
ustalony podatek nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności
licencyjnych.
3. Określenie "należności licencyjne", użyte w niniejszym artykule, oznacza
wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania
dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin
oraz filmami i taśmami dla telewizji lub radia, albo patentu, znaku towarowego,
wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak
również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego,
handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zdobytym w
dziedzinie przemysłowej, handlowej i naukowej.
4. Postanowień ustępów 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli właściciel należności
licencyjnych, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą
należności licencyjne, działalność gospodarczą przez położony w nim zakład bądź
wykonuje wolny zawód za pomocą położonej tam stałej placówki, a prawa lub
majątek, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne, rzeczywiście wiążą
się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku
stosuje się odpowiednio, w zależności od konkretnej sytuacji, postanowienia
artykułu 7 lub artykułu 14.
5. Uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, gdy
płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna albo
osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak
osoba wypłacająca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona w
Umawiającym się Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę, posiada w
Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z których
działalnością powstał obowiązek zapłaty tych należności licencyjnych, i zakład
lub stała placówka pokrywają te należności, to uważa się, że należności
licencyjne powstają w Państwie, w którym położony jest zakład lub stała
placówka.
6. Jeżeli między płatnikiem a właścicielem należności licencyjnych lub między
nimi a osobą trzecią istnieją szczególne powiązania i dlatego kwota opłaty
licencyjnej za użytkowanie, prawo lub informację, za które jest płacona,
przekracza kwotę, którą płatnik i właściciel należności licencyjnych uzgodniliby
bez tych powiązań, to postanowienia niniejszego artykułu stosuje się tylko do
tej ostatniej wymienionej kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega
opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego Umawiającego się Państwa i z
uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 13
Zyski ze sprzedaży majątku
1. Zyski, osiągnięte przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego,
o którym mowa w artykule 6, a położonego w drugi Umawiającym się Państwie, mogą
być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część
majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w
drugim Umawiającym się Państwie, albo z przeniesienia tytułu własności majątku
ruchomego należącego do stałej placówki, którą osoba zamieszkała w Umawiającym
się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania wolnego
zawodu, łącznie z zyskami osiągniętym z przeniesienia tytułu własności takiego
zakładu (odrębnie albo razem z całym przedsiębiorstwem) lub takiej stałej
placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
3. Zyski osiągnięte z przeniesienia tytułu własności statków, barek lub statków
powietrznych eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej podlegają
opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się
miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
4. Zyski z przeniesienia tytułu własności jakiegokolwiek majątku innego niż
wymienione w ustępach 1, 2 i 3 podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym
się Państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub
siedzibę.
Artykuł 14
Wolne zawody
1. Dochód, osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym
charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta
dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie dla
wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona stałą placówką, to dochód
może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takim
zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce.
2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną
działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak
również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów,
architektów oraz dentystów i księgowych.
Artykuł 15
Praca najemna
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18 i 19 płace, uposażenia i inne
podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym
Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie.
Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymane za nią wynagrodzenie może być
opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenie, które osoba mająca
miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej,
wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w
pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące
warunki:
a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające
łącznie 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu i
b) wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który
nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
c) wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą
pracodawca posiada w drugim Państwie.
3. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu, wynagrodzenia
otrzymywane z tytułu pracy najemnej wykonywanej na pokładzie statku lub statku
powietrznego eksploatowanego w komunikacji międzynarodowej lub na pokładzie
barki w transporcie śródlądowym mogą podlegać opodatkowaniu w tym Umawiającym
się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu
przedsiębiorstwa.
Artykuł 16
Wynagrodzenia dyrektorów
Wynagrodzenia i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce zamieszkania
w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej
spółki lub w innym podobnym organie spółki mającej siedzibę w drugim Umawiającym
się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Artykuł 17
Artyści i sportowcy
1. Bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15, dochód uzyskany przez osobę
mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu działalności
osobiście wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, na przykład artysty
scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego, jak też muzyka lub
sportowca, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Jeżeli dochód, mający związek z osobiście wykonywaną działalnością takiego
artysty lub sportowca nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej
osobie, dochód taki, bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15, może być
opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty
lub sportowca jest wykonywana.
3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, dochód, o którym mowa w tym
artykule, będzie zwolniony od opodatkowania w tym Umawiającym się Państwie, w
którym działalność artysty lub sportowca jest wykonywana, jeżeli ta działalność
jest finansowana w istotnym stopniu z funduszów publicznych tego Państwa lub
drugiego Państwa lub jeżeli działalność ta jest wykonywana w ramach umowy lub
porozumienia o współpracy kulturalnej między Umawiającymi się Państwami.
Artykuł 18
Emerytury
Z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2, renty, emerytury i inne
podobne świadczenia, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym
się Państwie z tytułu wcześniejszej pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym odbiorca emerytury ma miejsce
zamieszkania.
Artykuł 19
Pracownicy państwowi
1. a) Wynagrodzenie, inne niż emerytura, wypłacane przez Umawiające się Państwo,
jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie fizycznej z tytułu usług
świadczonych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy
lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
b) Jednakże wynagrodzenie takie może podlegać opodatkowaniu tylko w drugim
Umawiającym się Państwie, jeżeli usługi te świadczone są w tym Państwie, a osoba
otrzymująca takie wynagrodzenie ma miejsce zamieszkania w tym drugim Państwie i
jest obywatelem tego Państwa oraz nie stała się osobą mającą miejsce
zamieszkania w tym Państwie wyłącznie dla celów świadczenia tych usług.
2. a) Jakakolwiek emerytura, wypłacana przez Umawiające się Państwo, jego
jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez to
Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie fizycznej z
tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej
lub władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
b) Jednakże taka emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się
Państwie, jeżeli osoba ją otrzymująca ma w nim miejsce zamieszkania i jest
obywatelem tego Państwa.
3. Postanowienia artykułów 15, 16 i 18 stosuje się do wynagrodzeń i emerytur z
tytułu usług świadczonych w związku z działalnością gospodarczą Umawiającego się
Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej.
Artykuł 20
Studenci
1. Należności, otrzymywane przez studenta lub praktykanta, który ma lub miał
bezpośrednio przed przybyciem do Umawiającego się Państwa miejsce zamieszkania w
drugim Umawiającym się Państwie i który przebywa w pierwszym wymienionym
Państwie wyłącznie w celu kształcenia się lub odbywania praktyki, nie podlegają
opodatkowaniu w tym Państwie, jeżeli należności te pochodzą ze źródeł spoza tego
pierwszego Państwa.
2. Student uniwersytetu lub innej instytucji kształcenia wyższego w Umawiającym
się Państwie albo praktykant, który przebywa w drugim Umawiającym się Państwie
przez okres lub okresy nie przekraczające 183 dni w ciągu każdego
dwunastomiesięcznego okresu i który ma lub bezpośrednio przed przybyciem do tego
państwa miał miejsce zamieszkania w pierwszym wymienionym Państwie, nie podlega
opodatkowaniu w drugim Umawiającym się Państwie z tytułu wynagrodzenia
otrzymywanego za usługi świadczone w tym drugim Państwie, pod warunkiem że
usługi są związane z jego studiami lub praktyką, a wynagrodzenie jest źródłem
dochodu niezbędnego dla jego utrzymania.
Artykuł 21
Profesorowie i pracownicy naukowo-badawczy
1. Osoba fizyczna, która przebywa czasowo w Umawiającym się Państwie w celu
nauczania lub prowadzenia prac badawczych w uniwersytecie, szkole pomaturalnej
bądź innej uznanej placówce oświatowej, a która ma lub bezpośrednio przed tą
wizytą miała stałe miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie,
podlega zwolnieniu od opodatkowania w pierwszym wymienionym Umawiającym się
Państwie z tytułu wynagrodzenia za nauczanie lub prowadzenie prac badawczych w
okresie nie przekraczającym dwóch lat od dnia jej pierwszego przyjazdu w tym
celu.
2. Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu nie mają zastosowania do dochodu
z tytułu prac badawczych, jeżeli takie prace są podejmowane nie w interesie
publicznym, ale głównie dla prywatnej korzyści określonej osoby lub określonych
osób.
Artykuł 22
Inne dochody
1. Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie zostały
wymienione w poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Państwie.
2. Postanowień ustępu 1 nie stosuje się do dochodu nie będącego dochodem z
majątku nieruchomego określonego w artykule 6 ustęp 2, jeżeli osoba uzyskująca
taki dochód, posiadająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą
przez zakład w nim położony lub wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w
oparciu o stałą placówkę w nim położoną i gdy prawa lub dobra, z tytułu których
wypłacany jest dochód, są faktycznie związane z działalnością takiego zakładu
lub stałej placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji,
stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
Artykuł 23
Majątek
1. Majątek nieruchomy określony w artykule 6, który jest własnością osoby
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, a położony
w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Majątek ruchomy, stanowiący część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo
Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, lub majątek
ruchomy należący do stałej placówki, którą osoba, mająca miejsce zamieszkania w
Umawiającym się Państwie, dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie dla celów
wykonywania wolnego zawodu, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
3. Majątek, który stanowią statki, barki, statki powietrzne oraz pojazdy
kolejowe i drogowe eksploatowane w komunikacji międzynarodowej, jak również
majątek ruchomy służący do eksploatacji takich statków morskich, barek, statków
powietrznych lub pojazdów kolejowych i drogowych, podlega opodatkowaniu tylko w
tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu
przedsiębiorstwa.
4. Wszelkie inne części majątku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane tylko w tym Państwie.
Artykuł 24
Unikanie podwójnego opodatkowania
1. W przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce,
podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący:
a) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód
lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być
opodatkowany w Słowacji, to Polska, z uwzględnieniem postanowień litery b) i
ustępu 3, zwolni taki dochód lub majątek od opodatkowania. Polska, przy
obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby, może
zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód zwolniony od
opodatkowania w powyższy sposób nie był tak właśnie zwolniony z opodatkowania.
b) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga część
dochodu, który zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 i 12 może być
opodatkowany w Republice Słowackiej, to Polska zezwoli na odliczenie od podatku
od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Republice
Słowackiej. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku,
jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada części
dochodu osiągniętego w Republice Słowackiej.
2. W przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Słowacji
podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący:
Słowacja, przy nakładaniu podatków na osoby mające miejsce zamieszkania lub
siedzibę na jej terytorium, może włączyć do podstawy opodatkowania w celu
wymierzenia tych podatków te elementy dochodu, które zgodnie z postanowieniami
tej umowy mogą być również opodatkowane w Polsce, ale zezwoli na odliczenie od
kwoty podatku obliczonego od takiej podstawy opodatkowania kwoty równej
podatkowi zapłaconemu w Polsce. Takie odliczenie nie może jednak przekroczyć tej
części podatku słowackiego, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i
która odpowiada tej części dochodu, która zgodnie z postanowieniami niniejszej
umowy może być opodatkowana w Polsce.
3. Określenie "podatek płacony w Polsce" lub odpowiednio "podatek płacony w
Słowacji", dla celów ustępów 1 i 2, obejmuje każdą kwotę, która byłaby zapłacona
jako podatek, lecz została objęta jakąkolwiek ulgą poprzez odliczenie od dochodu
podlegającego opodatkowaniu, zwolnienie albo obniżkę podatku lub w inny sposób,
zgodnie z ustawodawstwem o podatku dochodowym, obowiązującym w drugim
Umawiającym się Państwie.
Artykuł 25
Równe traktowanie
1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym
się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne
lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są
lub mogą być poddani w tych samych okolicznościach obywatele tego drugiego
Państwa. Niniejsze postanowienie stosuje się również, bez względu na
postanowienia artykułu 1, do osób, które nie mają miejsca zamieszkania lub
siedziby w jednym lub obu Umawiających się Państwach.
2. Opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa
posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie może być w tym drugim Państwie
mniej korzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa
prowadzących taką samą działalność. Postanowienie to nie może być rozumiane jako
zobowiązujące Umawiające się Państwo do udzielania osobom mającym miejsce
zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie jakichkolwiek osobistych
zwolnień, ulg i obniżek dla celów podatkowych, z uwagi na stan cywilny i
rodzinny, których udziela ono osobom mającym miejsce zamieszkania na jego
terytorium.
3. Z wyjątkiem przypadków stosowania postanowień artykułu 9, artykułu 11 ustęp 7
lub artykułu 12 ustęp 6, odsetki, należności licencyjne i inne koszty ponoszone
przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa na rzecz osoby mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie są odliczane przy
określaniu podlegających opodatkowaniu zysków tego przedsiębiorstwa na takich
samych warunkach, jakby były one płacone na rzecz osoby mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym wymienionym Państwie. Podobnie
zobowiązania przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa zaciągnięte wobec osoby
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie są
odliczane przy określaniu podlegającego opodatkowaniu majątku tego
przedsiębiorstwa na takich samych warunkach, jakby były one zaciągnięte wobec
osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym wymienionym
Państwie.
4. Przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, którego majątek należący w całości
lub częściowo do jednej lub więcej osób mających miejsce zamieszkania lub
siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie albo jest kontrolowane przez te osoby
bezpośrednio lub pośrednio, nie może być w pierwszym Umawiającym się Państwie
poddane ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub
bardziej uciążliwe, aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są
lub mogą być poddane przedsiębiorstwa pierwszego wymienionego Państwa.
5. Postanowienia niniejszego artykułu stosuje się do podatków, o których mowa w
artykule 2 niniejszej umowy.
Artykuł 26
Procedura wzajemnego porozumiewania się
1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie jest zdania, że czynności jednego lub obu Umawiających się Państw
wprowadziły lub wprowadzą dla niej opodatkowanie, które jest niezgodne z
postanowieniami niniejszej umowy, to może ona, niezależnie od środków
odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją
sprawę właściwej władzy tego Umawiającego się Państwa, w którym ma ona miejsce
zamieszkania lub siedzibę, lub jeżeli w danej sprawie mają zastosowanie
postanowienia artykułu 25 ustęp 1 - właściwej władzy Umawiającego się Państwa,
którego jest obywatelem. Sprawa powinna być przedstawiona w ciągu trzech lat,
licząc od pierwszego urzędowego zawiadomienia o czynności pociągającej za sobą
opodatkowanie niezgodne z postanowieniami niniejszej umowy.
2. Właściwa władza, jeżeli uzna zarzut za uzasadniony, ale nie może sama
spowodować zadowalającego rozwiązania, podejmie starania, aby przypadek ten
uregulować w drodze wzajemnego porozumienia z właściwą władzą drugiego
Umawiającego się Państwa, tak aby uniknąć opodatkowania niezgodnego z niniejszą
umową.
3. Właściwe władze Umawiających się Państw będą czynić starania, aby w drodze
wzajemnego porozumienia usuwać trudności lub wątpliwości, które mogą powstawać
przy interpretacji lub stosowaniu umowy. Mogą one również konsultować się
wzajemnie w celu zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu w przypadkach, które nie
są uregulowane w niniejszej umowie.
4. Właściwe władze Umawiających się Państw mogą porozumiewać się ze sobą
bezpośrednio w celu osiągnięcia porozumienia w sprawach objętych postanowieniami
poprzednich ustępów. Jeżeli w celu osiągnięcia porozumienia istnieje potrzeba
bezpośredniej wymiany opinii, może to nastąpić w ramach komisji złożonej z
przedstawicieli właściwych władz Umawiających się Państw.
Artykuł 27
Wymiana informacji
1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały informacje, konieczne
do stosowania postanowień niniejszej umowy, a także informacje o ustawodawstwie
wewnętrznym Umawiających się Państw dotyczącym podatków objętych niniejszą
umową, w takim zakresie, w jakim opodatkowanie, jakie ono przewiduje, nie jest
sprzeczne z umową. Wymiana informacji nie jest ograniczona postanowieniami
artykułu 1. Wszelkie informacje uzyskane przez Umawiające się Państwo będą
stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak informacje uzyskane przy
zastosowaniu ustawodawstwa wewnętrznego tego Państwa i będą udzielane tylko
osobom i władzom (w tym sądowym albo organom administracyjnym) zajmującym się
ustalaniem, poborem albo ściąganiem podatków, których dotyczy umowa, lub organom
rozpatrującym środki odwoławcze w sprawach tych podatków. Wyżej wymienione osoby
lub władze będą wykorzystywać informacje tylko dla tych celów. Mogą one
udostępnić te informacje w postępowaniu sądowym lub do wydawania orzeczeń.
Uzyskana informacja będzie traktowana jako tajna, jeżeli zażąda tego Umawiające
się Państwo, które ją przekazało.
2. Postanowienia ustępu 1 nie mogą być w żadnym przypadku interpretowane tak,
jak gdyby zobowiązywały jedno z Umawiających się Państw do:
a) stosowania środków administracyjnych, które nie są zgodne z ustawodawstwem
lub praktyką administracyjną tego lub drugiego Państwa;
b) udzielania informacji, których uzyskanie nie byłoby możliwe na podstawie
własnego ustawodawstwa albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego
lub drugiego Umawiającego się Państwa;
c) udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową, gospodarczą,
urzędową, przemysłową lub zawodową albo tryb działalności przedsiębiorstw, lub
informacji, których udzielanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym (ordre
public).
Artykuł 28
Przedstawiciele dyplomatyczni i urzędnicy konsularni
Postanowienia niniejszej umowy nie naruszają przywilejów podatkowych
przysługujących przedstawicielom dyplomatycznym lub urzędnikom konsularnym na
podstawie ogólnych zasad prawa międzynarodowego lub postanowień umów
szczególnych.
Artykuł 29
Wejście w życie
1. Rządy Umawiających się Państw przekażą sobie wzajemnie noty o spełnieniu
wymogów prawnych niezbędnych do wejścia w życie niniejszej umowy.
2. Niniejsza umowa wejdzie w życie z datą późniejszej noty, o której mowa w
ustępie 1, i jej postanowienia będą miały zastosowanie w obu Umawiających się
Państwach:
a) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła - do dochodów uzyskanych dnia
1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym
niniejsza umowa weszła w życie;
b) w odniesieniu do innych podatków od dochodu i majątku - do podatków należnych
za każdy rok podatkowy rozpoczynający się dnia 1 stycznia lub po tym dniu w roku
kalendarzowym, następującym bezpośrednio po roku, w którym umowa weszła w życie.
3. W dniu wejścia w życie niniejszej umowy wygasa Umowa między Rzecząpospolitą
Polską a Republiką Czechosłowacką w sprawie zapobieżenia podwójnym
opodatkowaniom w dziedzinie bezpośrednich podatków państwowych, podpisana w
Warszawie dnia 23 kwietnia 1925 r.
Artykuł 30
Wypowiedzenie
Niniejsza umowa pozostanie w mocy do czasu wypowiedzenia jej przez jedno z
Umawiających się Państw. Każde z Umawiających się Państw może wypowiedzieć
niniejszą umowę, przekazując w drodze dyplomatycznej notyfikację o wypowiedzeniu
co najmniej sześć miesięcy przed końcem roku kalendarzowego, rozpoczynającego
się po upływie pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszej umowy. W takim
wypadku umowa przestanie obowiązywać:
a) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła - do dochodów uzyskanych dnia
1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym
przekazano notyfikację o wypowiedzeniu,
b) w odniesieniu do innych podatków od dochodu i majątku - do podatków należnych
za każdy rok podatkowy rozpoczynający się dnia 1 stycznia lub po tym dniu w roku
kalendarzowym następującym bezpośrednio po roku, w którym przekazano notyfikację
o wypowiedzeniu.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni, podpisali niniejszą
umowę.
Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Warszawie dnia 18 sierpnia tysiąc
dziewięćset dziewięćdziesiątego czwartego roku w językach polskim, słowackim i
angielskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne. W przypadku
rozbieżności interpretacyjnych tekst angielski będzie rozstrzygający.
Z upoważnienia Rzeczypospolitej Polskiej S. SzymańskI
Z upoważnienia Republiki Słowackiej E. Kukan
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 2 stycznia 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 9 stycznia 1996 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką
Słowacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od
dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 18 sierpnia 1994 r.
(Dz. U. Nr 30, poz. 132)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 29 Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie
dnia 18 sierpnia 1994 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule
notyfikacje i w związku z tym powyższa umowa weszła w życie dnia 21 grudnia 1995
r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 5 marca 1996 r.
w sprawie odstąpienia od publicznego trybu przy zbywaniu udziałów Skarbu Państwa
w spółce FSO Motor Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie na rzecz Daewoo Corporation
oraz Daewoo Heavy Industries Ltd.
(Dz. U. Nr 30, poz. 133)
Na podstawie art. 42 oraz w związku z art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 13 lipca 1990
r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r.
Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133,
poz. 685) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Zezwala się na odstąpienie od publicznego trybu przy zbywaniu udziałów
Skarbu Państwa w spółce FSO Motor Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie na rzecz
Daewoo Corporation oraz Daewoo Heavy Industries Ltd. na warunkach określonych w
Umowie Wspólnego Przedsięwzięcia, zawartej w dniu 14 listopada 1995 r. między
Skarbem Państwa a Fabryką Samochodów Osobowych w Warszawie z jednej strony oraz
Daewoo Corporation i Daewoo Heavy Industries Ltd. z drugiej strony.
2. Zbycie udziałów, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić w równych częściach na
rzecz Daewoo Corporation oraz Daewoo Heavy Industries Ltd. po przystąpieniu tych
podmiotów do FSO Motor Sp. z o.o. i wniesieniu przez nie wkładu do kapitału
zakładowego FSO Motor Sp. z o.o. w łącznej wysokości stanowiącej równowartość
złotową 20 000 000 (dwadzieścia milionów) dolarów amerykańskich.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
EUROPEJSKA KONWENCJA
o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń dotyczących pieczy nad dzieckiem oraz o
przywracaniu pieczy nad dzieckiem, sporządzona w Luksemburgu dnia 20 maja 1980
r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 31, poz. 134)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do publicznej wiadomości:
W dniu 20 maja 1980 r. została sporządzona w Luksemburgu Europejska konwencja o
uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń *) dotyczących pieczy nad dzieckiem oraz o
przywracaniu pieczy nad dzieckiem w następującym brzmieniu:
Przekład
EUROPEJSKA KONWENCJA
o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń dotyczących pieczy nad dzieckiem oraz o
przywracaniu pieczy nad dzieckiem
Państwa członkowskie Rady Europy, sygnatariusze niniejszej konwencji,
uznając, że w państwach członkowskich Rady Europy dobro dziecka ma zasadnicze
znaczenie przy wydawaniu orzeczeń dotyczących ustanowienia nad nim pieczy,
uznając, że ustanowienie środków zapewniających w szerszym zakresie uznawanie i
wykonywanie orzeczeń dotyczących pieczy nad dzieckiem zapewni lepszą ochronę
interesów dziecka,
uznając za pożądane podkreślenie w tym celu, że prawo rodziców do kontaktów z
dzieckiem jest naturalną konsekwencją prawa do sprawowania pieczy,
odnotowując wzrastającą liczbę spraw, w których dzieci bezprawnie przekazywane
są za granicę, a jednocześnie trudności związane z poszukiwaniem właściwych
rozwiązań problemów wyłaniających się na tle takich przypadków,
zamierzając ustanowić przepisy umożliwiające przywrócenie bezprawnie przerwanego
sprawowania pieczy nad dzieckiem,
przekonane o konieczności ustanowienia w tym celu przepisów, które odpowiadałyby
różnym potrzebom i różnym okolicznościom,
mając na celu podjęcia współpracy prawnej pomiędzy ich organami,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
W rozumieniu niniejszej konwencji:
a) wyrażenie "dziecko" oznacza osobę, niezależnie od jej obywatelstwa, która nie
ukończyła 16 roku życia i która, zgodnie z prawem państwa jej stałego
zamieszkania, jej prawem ojczystym lub państwa wezwanego, nie może samodzielnie
decydować o swym miejscu zamieszkania;
b) wyrażenie "organ" oznacza jakikolwiek organ sądowy lub administracyjny;
c) wyrażenie "orzeczenie dotyczące pieczy" oznacza każdą decyzję organu w
zakresie, w jakim odnosi się ona do wykonywania opieki nad dzieckiem, w tym do
ustalania jego miejsca zamieszkania, a także do kontaktów z dzieckiem;
d) wyrażenie "bezprawne przejęcie pieczy nad dzieckiem" oznacza wywiezienie
dziecka za granicę z naruszeniem orzeczenia dotyczącego pieczy, które zostało
wydane przez organ Umawiającego się Państwa i jest w tym państwie wykonalne;
bezprawne przejęcie pieczy obejmuje także:
(i) odmowę powrotu dziecka z zagranicy po upływie okresu wykonywania prawa do
kontaktów z dzieckiem albo po upływie jakiegokolwiek innego okresu czasowego
pobytu na terytorium państwa, innego niż to, na którym piecza jest sprawowana;
(ii) przejęcie pieczy, które następnie zostanie uznane za bezprawne, zgodnie z
art. 12.
CZĘŚĆ I
Organy centralne
Artykuł 2
1. Każde Umawiające się Państwo wyznacza organ centralny, który spełnia funkcje
przewidziane przez konwencję.
2. Państwa federacyjne i państwa, w których obowiązuje więcej niż jeden system
prawny, zachowują prawo do wyznaczenia kilku organów centralnych i określają ich
kompetencje.
3. Sekretarza Generalnego Rady Europy zawiadamia się o wszelkich decyzjach
podjętych na mocy niniejszego artykułu.
Artykuł 3
1. Organy centralne Umawiających się Państw współpracują ze sobą i popierają
współpracę właściwych organów w swoich państwach. Powinny one działać z całą
niezbędną w takich sprawach starannością.
2. W celu ułatwienia wdrażania konwencji organy centralne Umawiających się
Państw:
a) zapewniają przekazywanie wniosków właściwych organów o udzielenie informacji
dotyczących kwestii prawnych lub faktycznych o toczącym się postępowaniu;
b) na wniosek, udzielają sobie wzajemnie informacji o obowiązujących przepisach
prawnych dotyczących pieczy nad dzieckiem i o zmianie tych przepisów;
c) informują się wzajemnie o wszelkich problemach, jakie mogą wyniknąć przy
stosowaniu niniejszej konwencji, a także, w miarę możliwości, usuwają przeszkody
w jej stosowaniu.
Artykuł 4
1. Każda osoba, która w Umawiającym się Państwie uzyskała orzeczenie dotyczące
sprawowania pieczy nad dzieckiem i która dąży do uznania lub wykonania tego
orzeczenia w innym Umawiającym się Państwie, może w tym celu złożyć wniosek w
organie centralnym któregokolwiek z Umawiających się Państw.
2. Do wniosku dołącza się dokumenty, o których mowa w art. 13.
3. Organ centralny, który otrzymał wniosek, a nie jest organem centralnym
Państwa wezwanego, przekazuje niezwłocznie te dokumenty bezpośrednio temu
organowi.
4. Organ centralny, który otrzymał wniosek, może odmówić nadania mu biegu,
jeżeli jest oczywiste, że nie zostały spełnione warunki przewidziane przez
niniejszą konwencję.
5. Organ centralny, który otrzymał wniosek, informuje niezwłocznie wnioskodawcę
o dalszym biegu sprawy.
Artykuł 5
1. Organ centralny w państwie wezwanym niezwłocznie podejmuje lub powoduje
podjęcie wszelkich działań, jakie uzna za stosowne, oraz wszczyna, w razie
konieczności, postępowanie przed właściwymi organami w celu:
a) ustalenia miejsca pobytu dziecka;
b) zapobieżenia naruszeniu interesów dziecka lub wnioskodawcy, w szczególności
przez zastosowanie środków tymczasowych;
c) uznania lub wykonania orzeczenia dotyczącego pieczy;
d) powrotu dziecka do wnioskodawcy, jeśli stwierdzona jest wykonalność
orzeczenia;
e) poinformowania organu wnioskującego o podjętych działaniach i ich skutkach.
2. W przypadku gdy organ centralny państwa wezwanego ma podstawy przypuszczać,
że dziecko znajduje się na terytorium innego Umawiającego się Państwa,
niezwłocznie przesyła dokumenty bezpośrednio do organu centralnego tego państwa.

3. Z wyjątkiem kosztów repatriacji, Umawiające się Państwa postarają się nie
obciążać wnioskodawcy kosztami jakichkolwiek działań podjętych na mocy ustępu 1
tego artykułu przez organ centralny tego państwa na rzecz wnioskodawcy, w tym
także kosztami postępowania oraz, jeżeli miało to miejsce, kosztami zastępstwa
adwokackiego.
4. Jeżeli odmówiono wykonania orzeczenia, a organ centralny państwa wezwanego
uzna, że powinien nadać bieg wnioskowi o wszczęcie w tym państwie postępowania w
celu merytorycznego rozpoznania sprawy, organ ten powinien dołożyć wszelkich
starań, aby wnioskodawca był reprezentowany podczas postępowania na warunkach
nie gorszych niż osoba będąca obywatelem tego Państwa lub mająca w nim stałe
miejsce zamieszkania; w szczególności może wszcząć w tym celu postępowanie przed
właściwym organem.
Artykuł 6
1. Z zastrzeżeniem innych uzgodnień pomiędzy zainteresowanymi organami
centralnymi i z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 niniejszego artykułu:
a) zawiadomienia kierowane do organu centralnego państwa wezwanego sporządza się
w języku urzędowym tego państwa albo dołącza się do nich tłumaczenia na taki
język;
b) organ centralny państwa wezwanego powinien jednak przyjąć zawiadomienie
sporządzone w języku angielskim lub francuskim albo z dołączonym tłumaczeniem na
jeden z tych języków.
2. Zawiadomienia kierowane przez organ centralny państwa wezwanego, w tym także
wyniki przeprowadzonych czynności wyjaśniających, mogą być sporządzone w języku
urzędowym lub jednym z języków urzędowych tego państwa albo w języku angielskim
lub francuskim.
3. Umawiające się Państwo może w całości lub w części wyłączyć stosowanie
postanowień ustępu 1 lit. b) niniejszego artykułu. Jeżeli Umawiające się Państwo
złoży takie zastrzeżenie, każde inne Umawiające się Państwo może zastosować
takie zastrzeżenie w stosunku do tego państwa.
CZĘŚĆ II
Uznawanie i wykonywanie orzeczeń oraz przywracanie pieczy nad dziećmi
Artykuł 7
Orzeczenia dotyczące pieczy, wydane w Umawiającym się Państwie, są uznawane oraz
wykonywane w każdym innym Umawiającym się Państwie, jeśli podlegają wykonaniu w
państwie wydania.
Artykuł 8
1. W przypadku bezprawnego przejęcia pieczy nad dzieckiem, organ centralny
państwa wezwanego niezwłocznie podejmuje działania w celu jej przywrócenia:
a) jeżeli w czasie wszczęcia postępowania w państwie, w którym wydano
orzeczenie, albo w czasie bezprawnego przejęcia pieczy, jeśli nastąpiło ono
wcześniej niż wszczęcie postępowania, dziecko i jego rodzice byli wyłącznie
obywatelami tego państwa, a dziecko miało stałe miejsce zamieszkania na tym
terytorium, oraz
b) jeżeli wniosek o przywrócenie pieczy złożono w organie centralnym w ciągu
sześciu miesięcy od dnia bezprawnego przejęcia pieczy.
2. Jeżeli, zgodnie z prawem państwa wezwanego, warunki, o których mowa w ustępie
1 niniejszego artykułu, nie mogą być spełnione bez wyczerpania drogi sądowej,
żadna z podstaw odmowy przewidziana w przepisach niniejszej konwencji nie może
dotyczyć postępowania sądowego.
3. W przypadku zawarcia przez osobę sprawującą pieczę nad dzieckiem z inną osobą
urzędowo poświadczonego porozumienia przyznającego takiej osobie prawo do
kontaktów z dzieckiem, jeżeli dziecko zabrane za granicę nie powraca po upływie
uzgodnionego okresu do osoby sprawującej nad nim pieczę, przywrócenie pieczy
nastąpi zgodnie z ustępami 1 lit. b) oraz 2 niniejszego artykułu. Przepis ten
stosuje się także w przypadku przyznania przez właściwy organ takiego prawa
osobie nie sprawującej pieczy nad dzieckiem.
Artykuł 9
1. W przypadku bezprawnego przejęcia pieczy w sytuacjach innych niż przewidziane
w art. 8, jeżeli wniosek został złożony do organu centralnego w terminie 6
miesięcy od przejęcia pieczy nad dzieckiem, uznania lub wykonania orzeczenia
można odmówić wyłącznie:
a) jeżeli orzeczenie zaoczne wydano pod nieobecność pozwanego lub jego
pełnomocnika, a powództwo lub inny dokument wszczynający postępowanie nie
zostały mu prawidłowo doręczone w terminie wystarczającym na przygotowanie
obrony; jednakże okoliczność ta nie może stanowić podstawy odmowy uznania lub
wykonania orzeczenia, jeśli brak doręczenia był skutkiem zatajenia przez
pozwanego miejsca jego pobytu przed powodem w państwie, w którym wydano
orzeczenie;
b) w przypadku orzeczenia zaocznego, wydanego pod nieobecność pozwanego lub jego
pełnomocnika, właściwość organu orzekającego została ustalona na podstawie innej
niż:
(i) miejsce stałego zamieszkania pozwanego albo
(ii) ostatnie wspólne miejsce zamieszkania rodziców dziecka, jeżeli co najmniej
jedno z rodziców ciągle jeszcze tam zamieszkuje, albo
(iii) miejsce stałego zamieszkania dziecka;
c) gdy orzeczenie takie jest sprzeczne z orzeczeniem dotyczącym pieczy nad
dzieckiem, które stało się wykonalne w państwie wezwanym przed bezprawnym
przejęciem pieczy nad dzieckiem, chyba że dziecko miało stałe miejsce
zamieszkania na terytorium państwa wzywającego co najmniej przez rok przed
przejęciem pieczy.
2. Przepisy ustępu 1 stosuje się, jeżeli nie złożono wniosku do organu
centralnego, ale w terminie sześciu miesięcy od bezprawnego przejęcia pieczy nad
dzieckiem złożono wniosek o uznanie lub wykonanie orzeczenia.
3. Orzeczenie będące przedmiotem wniosku w żadnym wypadku nie może być
rozpoznawane merytorycznie.
Artykuł 10
1. W przypadkach innych niż wymienione w art. 8 i 9 można odmówić uznania lub
wykonania orzeczenia nie tylko na podstawie przyczyn określonych w art. 9, ale
także gdy:
a) stwierdzi się, że skutki orzeczenia są oczywiście sprzeczne z podstawowymi
zasadami prawa rodzinnego w państwie wezwanym, albo
b) stwierdzi się, że skutki przedmiotowej decyzji przestały w sposób oczywisty
pozostawać w zgodzie z dobrem dziecka w wyniku zmiany okoliczności związanych
m.in. z upływem czasu, a nie wyłącznie ze zmianą miejsca zamieszkania po
bezprawnym przejęciu pieczy, albo
c) w czasie kiedy wszczęto postępowanie w państwie orzekania:
(i) dziecko było obywatelem państwa wezwanego lub miało na jego terytorium stałe
miejsce zamieszkania, podczas gdy nie istniał żaden z tych łączników w stosunku
do państwa orzekania, albo
(ii) dziecko było obywatelem zarówno państwa orzekania, jak i państwa wezwanego
i miało stałe miejsce zamieszkania w państwie wezwanym, albo
d) orzeczenie to jest sprzeczne z innym orzeczeniem wydanym w wyniku
postępowania wszczętego przed złożeniem wniosku o uznanie lub wykonanie w
państwie wezwanym albo w państwie trzecim, ale wykonalnym w państwie wezwanym, a
odmowie tej nie sprzeciwia się dobro dziecka.
2. W tych samych przypadkach postępowanie w sprawie uznania lub wykonania
orzeczenia można zawiesić, jeżeli:
a) od tego orzeczenia wniesiono zwykły środek odwoławczy albo
b) postępowanie w sprawie pieczy nad dzieckiem, wszczęte przed rozpoczęciem
postępowania w państwie orzekania, toczy się w państwie wezwanym, albo
c) inne orzeczenie dotyczące pieczy nad dzieckiem jest przedmiotem postępowania
o jego wykonanie lub jakiegokolwiek innego postępowania o jego uznanie.
Artykuł 11
1. Orzeczenia dotyczące prawa do bezpośrednich kontaktów z dzieckiem oraz te
postanowienia orzeczeń w sprawie pieczy, które dotyczą prawa do kontaktów,
podlegają uznaniu i wykonaniu na takich samych zasadach jak orzeczenia w sprawie
pieczy.
2. Jednakże właściwy organ państwa wezwanego może określić warunki ustanowienia
oraz wykonywania prawa do kontaktów, uwzględniając w szczególności podjęte przez
strony zobowiązania w tym względzie.
3. Jeżeli nie wydano orzeczenia dotyczącego prawa do kontaktów z dzieckiem albo
jeżeli oddalono wniosek o uznanie lub wykonanie orzeczenia dotyczącego pieczy,
organ centralny państwa wezwanego, na wniosek osoby dochodzącej tego prawa, może
wezwać właściwe organy tego państwa do wydania orzeczenia w sprawie prawa do
kontaktów z dzieckiem.
Artykuł 12
Jeżeli w czasie przewożenia dziecka przez granicę państwową nie istniało
podlegające wykonaniu orzeczenie w sprawie pieczy, wydane w Umawiającym się
Państwie, postanowienia niniejszej konwencji stosuje się do późniejszych
orzeczeń w sprawie pieczy, uznających to odebranie za bezprawne, wydanych w
Umawiającym się Państwie na wniosek zainteresowanej osoby.
CZĘŚĆ III
Postępowanie
Artykuł 13
1. Do wniosku o uznanie lub wykonanie orzeczenia w sprawie pieczy w innym
Umawiającym się Państwie orzeczenia załącza się:
a) upoważnienie organu centralnego państwa wezwanego do działania w imieniu
wnioskodawcy lub do wyznaczenia w tym celu innego pełnomocnika;
b) kopię orzeczenia spełniającą wymagane warunki dla stwierdzenia jej
autentyczności;
c) w przypadku wydania orzeczenia zaocznego pod nieobecność pozwanego, dokument
stwierdzający prawidłowe doręczenie pozwu wszczynającego postępowanie lub innego
odpowiedniego dokumentu;
d) w miarę potrzeby, dokument stwierdzający, że zgodnie z prawem państwa
orzekania orzeczenie podlega wykonaniu;
e) w miarę możliwości, wskazanie miejsca lub przypuszczalnego miejsca
przebywania dziecka w państwie wezwanym;
f) propozycje co do sposobu przywrócenia pieczy nad dzieckiem.
2. Do dokumentów wymienionych w ustępie poprzedzającym należy, jeśli zachodzi
taka potrzeba, dołączyć tłumaczenie, zgodnie z art. 6.
Artykuł 14
Umawiające się Państwa stosują szybką i prostą procedurę w sprawach o uznanie i
wykonanie orzeczenia dotyczącego pieczy nad dzieckiem. W tym celu zapewnia się,
że żądanie wykonania może być złożone w formie zwykłego wniosku.
Artykuł 15
1. Przed wydaniem orzeczenia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. b), właściwy
organ państwa wezwanego:
a) powinien wysłuchać stanowiska dziecka, chyba że byłoby to niemożliwe,
zwłaszcza ze względu na jego wiek i rozeznanie, a także
b) może przeprowadzić stosowne czynności wyjaśniające.
2. Koszty czynności wyjaśniających, powstałe w którymkolwiek z Umawiających się
państw, ponosi państwo, na którego terytorium czynność przeprowadzono.
3. Wniosek o przeprowadzenie czynności wyjaśniających oraz ich wyniki mogą być
przekazywane do właściwych organów poprzez organy centralne.
Artykuł 16
Dla celów niniejszej konwencji nie wymaga się legalizacji dokumentów ani innego
podobnego ich potwierdzania.
CZĘŚĆ IV
Zastrzeżenia
Artykuł 17
1. Umawiające się Państwo może zastrzec, że w przypadkach, o których mowa w art.
8 lub 9, uznania i wykonania orzeczeń dotyczących pieczy można odmówić z powodów
wymienionych w art. 10, wskazanych w zastrzeżeniu.
2. Uznania i wykonania orzeczeń wydanych w Umawiającym się Państwie, które
złożyło zastrzeżenie w trybie ust. 1 niniejszego artykułu, można odmówić w innym
Umawiającym się Państwie z jakichkolwiek dodatkowych powodów, wskazanych w tym
zastrzeżeniu.
Artykuł 18
Umawiające się Państwo może zastrzec, że nie uznaje się za związane
postanowieniami art. 12. Postanowień konwencji nie stosuje się do orzeczeń, o
których mowa w art. 12, wydanych w państwie, które złożyło takie zastrzeżenie.
CZĘŚĆ V
Inne regulacje prawne
Artykuł 19
Niniejsza konwencja nie wyłącza możliwości oparcia stosunków wzajemnych przy
uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń na jakiejkolwiek innej umowie międzynarodowej
wiążącej państwo orzekania i państwo wezwane albo na podstawie przepisów prawa
wewnętrznego państwa wezwanego.
Artykuł 20
1. Niniejsza konwencja nie narusza zobowiązań Umawiającego się Państwa względem
państwa nie będącego jej stroną, wynikających z innych umów międzynarodowych,
regulujących problematykę niniejszej konwencji.
2. Jeżeli dwa lub więcej Umawiających się Państw uchwaliło lub uchwali jednolite
przepisy dotyczące pieczy nad dzieckiem albo szczególny system uznawania i
wykonywania orzeczeń w tej dziedzinie, będą one mogły, w stosunkach pomiędzy
sobą, stosować te przepisy zamiast niniejszej konwencji lub jej części. Dla
skorzystania z tej możliwości konieczne jest zawiadomienie Sekretarza
Generalnego Rady Europy. Wszelkie zmiany lub uchylenie takiej decyzji także
wymagają zawiadomienia.
CZĘŚĆ VI
Przepisy końcowe
Artykuł 21
Niniejsza konwencja jest otwarta do podpisu dla Państw członkowskich Rady
Europy. Podlega ona ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu. Dokumenty
ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia składa się Sekretarzowi Generalnemu
Rady Europy.
Artykuł 22
1. Konwencja wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie
trzech miesięcy od dnia wyrażenia przez trzy państwa członkowskie Rady Europy
zgody na związanie się niniejszą konwencją, zgodnie z postanowieniami art. 21.
2. W odniesieniu do państwa członkowskiego, które wyrazi zgodę na związanie się
niniejszą konwencją, wchodzi ona w życie pierwszego dnia miesiąca następującego
po upływie trzech miesięcy od złożenia dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub
zatwierdzenia.
Artykuł 23
1. Po wejściu w życie niniejszej konwencji Komitet Ministrów Rady Europy może
zaprosić państwo nie będące członkiem Rady do przystąpienia do konwencji.
Decyzję o zaproszeniu podejmuje się większością głosów, o której mowa w art. 20
lit. d) statutu, przy jednogłośnej zgodzie przedstawicieli Umawiających się
Państw, uprawnionych do zasiadania w Komitecie.
2. W stosunku do państwa przystępującego konwencja wchodzi w życie pierwszego
dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od złożenia dokumentu
przystąpienia Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.
Artykuł 24
1. Każde państwo, w czasie podpisywania konwencji albo składania dokumentów
ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, może określić
terytorium lub terytoria, na których stosuje się postanowienia niniejszej
konwencji.
2. Każde państwo, w dowolnym terminie późniejszym, może, przez złożenie
oświadczenia Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, rozszerzyć zakres stosowania
niniejszej konwencji na inne terytorium lub terytoria, wskazane w oświadczeniu.
W stosunku do takiego terytorium konwencja wchodzi w życie pierwszego dnia
miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od przyjęcia przez Sekretarza
Generalnego takiego oświadczenia.
3. Każde oświadczenie złożone zgodnie z przepisami ustępów poprzedzających, w
odniesieniu do któregokolwiek terytorium wskazanego w oświadczeniu, może zostać
cofnięte przez złożenie zawiadomienia Sekretarzowi Generalnemu. Takie cofnięcie
wywiera skutek pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie sześciu
miesięcy od przyjęcia przez Sekretarza Generalnego takiego oświadczenia.
Artykuł 25
1. Państwo składające się z dwóch lub więcej jednostek terytorialnych, na
których obowiązują różne przepisy prawne dotyczące pieczy nad dzieckiem oraz
uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawie pieczy, może, w czasie podpisywania
konwencji albo składania dokumentów ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia, oświadczyć, że niniejszą konwencję stosuje się do wszystkich
jednostek terytorialnych albo tylko do niektórych z nich.
2. Każde państwo w dowolnym terminie późniejszym może, przez złożenie
oświadczenia Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, rozszerzyć zakres stosowania
niniejszej konwencji na inne jednostki terytorialne wskazane w oświadczeniu. W
stosunku do takiej jednostki terytorialnej konwencja wchodzi w życie pierwszego
dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od przyjęcia przez
Sekretarza Generalnego takiego oświadczenia.
3. Każde oświadczenie złożone zgodnie z przepisami ustępów poprzedzających, w
odniesieniu do którejkolwiek jednostki terytorialnej wskazanej w oświadczeniu,
może zostać cofnięte przez złożenie zawiadomienia Sekretarzowi Generalnemu.
Takie cofnięcie wywiera skutek pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie
sześciu miesięcy od przyjęcia przez Sekretarza Generalnego takiego oświadczenia.
Artykuł 26
1. W odniesieniu do Państw, w których stosuje się w sprawach pieczy więcej niż
jeden system prawa, według zasady terytorialnej:
a) wyrażenie "przepisy prawa miejsca stałego zamieszkania" albo "prawa
ojczystego" należy rozumieć jako odwołanie się do systemu prawa określonego
przez obowiązujące w tym państwie zasady albo - gdy takie zasady nie istnieją -
do systemu prawa, z którym dana osoba jest najściślej związana;
b) wyrażenia "Państwo, w którym wydano orzeczenie" i "Państwo wezwane" należy
rozumieć, w zależności od przypadku, jako jednostkę terytorialną, w której
wydano orzeczenie, albo jednostkę terytorialną, której dotyczy wniosek o uznanie
lub wykonanie orzeczenia.
2. Postanowienia ustępu 1 a) stosuje się odpowiednio do państw, w których w
sprawach pieczy stosuje się więcej niż jeden system prawa, według zasady
personalnej.
Artykuł 27
1. Każde państwo, w czasie podpisywania, składania dokumentów ratyfikacji,
przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, może oświadczyć, że korzysta z
możliwości złożenia zastrzeżeń przewidzianych w art. 6 ust. 3, art. 17 i 18
niniejszej konwencji. Składanie innych zastrzeżeń jest niedopuszczalne.
2. Każda Umawiająca się Strona może w każdym czasie cofnąć w całości lub w
części zastrzeżenie złożone w trybie ustępu poprzedzającego przez złożenie
zawiadomienia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy. Takie
cofnięcie wywiera skutek z dniem otrzymania zawiadomienia przez Sekretarza
Generalnego.
Artykuł 28
Pod koniec trzyletniego okresu następującego po wejściu w życie niniejszej
konwencji, a także w dowolnym późniejszym terminie, z własnej inicjatywy,
Sekretarz Generalny Rady Europy powinien zaprosić przedstawicieli organów
centralnych, wyznaczonych przez Umawiające się Państwa, na posiedzenie w celu
oceny i ułatwienia funkcjonowania konwencji. Każde Państwo członkowskie Rady
Europy, nie będące stroną niniejszej konwencji, może wziąć udział w pracach
takich posiedzeń w charakterze obserwatora. Z prac posiedzenia sporządza się
sprawozdanie, które przed stawia się do wiadomości Komitetowi Ministrów Rady
Europy.
Artykuł 29
1. Każda strona może w każdym czasie wypowiedzieć niniejszą konwencję w drodze
zawiadomienia Sekretarza Generalnego Rady Europy.
2. Wypowiedzenie wywiera skutek pierwszego dnia miesiąca następującego po
upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania zawiadomienia przez Sekretarza
Generalnego Rady.
Artykuł 30
Sekretarz Generalny Rady Europy zawiadamia członków Rady Europy oraz państwa,
które przystąpiły do niniejszej konwencji, o:
a) podpisaniu konwencji;
b) złożeniu dokumentów ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia;
c) dacie wejścia w życie konwencji, zgodnie z jej art. 22, 23, 24 i 25;
d) wszelkich czynnościach, zawiadomieniach i oświadczeniach, dotyczących
niniejszej konwencji.
Na dowód powyższego niżej podpisani, właściwie do tego upełnomocnieni, podpisali
niniejszą konwencję.
Sporządzono w Luksemburgu dnia 20 maja 1980 r. w językach francuskim i
angielskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu,
który zostanie złożony w archiwum Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy
przekaże jego uwierzytelnione odpisy rządom państw członkowskich Rady Europy i
państw, które przystąpiły do niniejszej konwencji.
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną;
- Rzeczpospolita Polska ratyfikuje konwencję, zgłaszając jednocześnie
zastrzeżenie w trybie jej art. 17 według treści zamieszczonej w oddzielnym
piśmie;
- konwencja ze zgłoszonymi zastrzeżeniami będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 7 sierpnia 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
Załącznik
Treść zastrzeżenia zgłoszonego w trybie art. 17 konwencji;
"1. Na mocy art. 17 Rzeczpospolita Polska zastrzega możliwość odmowy uznania lub
wykonania orzeczeń, o których mowa w art. 8 i 9 konwencji, a także ze wszystkich
powodów, o których mowa w art. 10."
EUROPEAN CONVENTION
on recognition and enforcement of decisions concerning custody of children and
on restoration of custody of children
The member States of the Council of Europe, signatory hereto,
Recognising that in the member States of the Council of Europe the welfare of
the child is of overriding importance in reaching decisions concerning his
custody;
Considering that the making of arrangements to ensure that decisions concerning
the custody of a child can be more widely recognised and enforced will provide
greater protection of the welfare of children;
Considering it desirable, with this end in view, to emphasise that the right of
access of parents is a normal corollary to the right of custody;
Noting the increasing number of cases where children have been improperly
removed across an international frontier and the difficulties of securing
adequate solutions to the problems caused by such cases;
Desirous of making suitable provision to enable the custody of children which
has been arbitrarily interrupted to be restored;
Convinced of the desirability of making arrangements for this purpose answering
to different needs and different circumstances;
Desiring to establish legal co-operation between their authorities,
Have agred as follows:
Article 1
For the purposes of this Convention
a) child means a person of any nationality, so long as he is under 16 years of
age and has not the right to decide on his own place of residence under the law
of his habitual residence, the law of his nationality or the internal law of the
State addressed;
b) authority means a judicial or administrative authority;
c) decision relating to custody means a decision of an authority in so far as it
relates to the care of the person of the child, including the right to decide on
the place of his residence, or to the right of access to him;
d) improper removal means the removal of a child across an international
frontier in breach of a decision relating to his custody which has been given in
a Contracting State and which is enforceable in such a State; improper removal
also includes:
(i) the failure to return a child across an international frontier at the end of
a period of the exercise of the right of access to this child or at the end of
any other temporary stay in a territory other than that where the custody is
exercised;
(ii) a removal which is subsequently declared unlawful within the meaning of
Article 12.
Part 1
Central authorities
Article 2
1. Each Contracting State shall appoint a central authority to carry out the
functions provided for by this Convention.
2. Federal States and States with more than one legal system shall be free to
appoint more than one central authority and shall determine the extent of their
competence.
3. The Secretary General of the Council of Europe shall be notified of any
appointment under this Article.
Article 3
1. The central authorities of the Contracting States shall co-operate with each
other and promote co-operation between the competent authorities in their
respective countries. They shall act with all necessary despatch.
2. With a view to facilitating the operation of this Convention, the central
authorities of the Contracting States:
a) shall secure the transmission of requests for information coming from
competent authorities and relating to legal or factual matters concerning
pending proceedings;
b) shall provide each other on request with information about their law relating
to the custody of children and any changes in that law;
c) shall keep each other informed of any difficulties likely to arise in
applying the Convention and, as far as possible, eliminate obstacles to its
application.
Article 4
1. Any person who has obtained in a Contracting state a decision relating to the
custody of a child and who wishes to have that decision recognised or enforced
in another Contracting State may submit an application for this purpose to the
central authority in any Contracting State.
2. The application shall be accompanied by the documents mentioned in Article
13.
3. The central authority receiving the application, if it is not the central
authority in the State addressed, shall send the documents directly and without
delay to that central authority.
4. The central authority receiving the application may refuse to intervene where
it is manifestly clear that the conditions laid down by this Convention are not
satisfied.
5. The central authority receiving the application shall keep the applicant
informed without delay of the progress of his application.
Article 5
1. The central authority in the State addressed shall take or cause to be taken
without delay all steps which it considers to be appropriate, if necessary by
instituting proceedings before its competent authorities, in order:
a) to discover the whereabouts of the child;
b) to avoid, in particular by any necessary provisional measures, prejudice to
the interests of the child or of the applicant;
c) to secure the recognition or enforcement of the decision;
d) to secure the delivery of the child to the applicant where enforcement is
granted;
e) to inform the requesting authority of the measures taken and their results.
2. Where the central authority in the State addressed has reason to believe that
the child is in the territory of another Contracting State it shall send the
documents directly and without delay to the central authority of that State.
3. With the exception of the cost of repatriation, each Contracting State
undertakes not to claim any payment from an applicant in respect of any measures
taken under paragraph 1 of this Article by the central authority of that State
on the applicant's behalf, including the costs of proceedings and, where
applicable, the costs incurred by the assistance of a lawyer.
4. If recognition or enforcement is refused, and if the central authority of the
State addressed considers that it should comply with a request by the applicant
to bring in that State proceedings concerning the substance of the case, that
authority shall use its best endeavours to secure the representation of the
applicant in the proceedings under conditions no less favourable than those
available to a person who is resident in and a national of that State and for
this purpose it may, in particular, institute proceedings before its competent
authorities.
Article 6
1. Subject to any special agreements made between the central authorities
concerned and to the provisions of paragraph 3 of this Article:
a) communications to the central authority of the State addressed shall be made
in the official language or in one of the official languages of that State or be
accompanied by a translation into that language;
b) the central authority of the State addressed shall nevertheless accept
communications made in English or in French or accompanied by a translation into
one of these languages.
2. Communications coming from the central authority of the State addressed,
including the results of enquiries carried out, may be made in the official
language or one of the official languages of that State or in English or French.
3. A Contracting State may exclude wholly or partly the provisions of paragraph
1. b) of this Article. When a Contracting State has made this reservation any
other Contracting State may also apply the reservation in respect of that State.
Part II
Recognition and enforcement of decisions and restoration of custody of children
Article 7
A decision relating to custody given in a Contracting State shall be recognised
and, where it is enforceable in the State of origin, made enforceable in every
other Contracting State.
Article 8
1. In the case of an improper removal, the central authority of the State
addressed shall cause steps to be taken forthwith to restore the custody of the
child where:
a) at the time of the institution of the proceedings in the State where the
decision was given or at the time of the improper removal, if earlier, the child
and his parents had as their sole nationality the nationality of that State and
the child had his habitual residence in the territory of that State, and
b) a request for the restoration was made to a central authority within a period
of six months from the date of the improper removal.
2. If, in accordance with the law of the State addressed, the requirements of
paragraph 1 of this Article cannot be complied with without recourse to a
judicial authority, none of the grounds of refusal specified in this Convention
shall apply to the judicial proceedings.
3. Where there is an agreement officially confirmed by a competent authority
between the person having the custody of the child and another person to allow
the other person a right of access, and the child, having been taken abroad, has
not been restored at the end of the agreed period to the person having the
custody, custody of the child shall be restored in accordance with paragraphs
1.b) and 2 of this Article. The same shall apply in the case of a decision of
the competent authority granting such a right to a person who has not the
custody of the child.
Article 9
1. In cases of improper removal, other than those dealt with in Article 8, in
which an application has been made to a central authority within a period of six
months from the date of the removal, recognition and enforcement may be refused
only if:
a) in the case of a decision given in the absence of the defendant or his legal
representative, the defendant was not duly served with the document which
instituted the proceedings or an equivalent document in sufficient time to
enable him to arrange his defence; but such a failure to effect service cannot
constitute a ground for refusing recognition or enforcement where service was
not effected because the defendant had concealed his whereabouts from the person
who instituted the proceedings in the State of origin;
b) in the case of a decision given in the absence of the defendant or his legal
representative, the competence of the authority giving the decision was not
founded:
(i) on the habitual residence of the defendant, or
(ii) on the last common habitual residence of the child's parents, at least one
parent being still habitually resident there, or
(iii) on the habitual residence of the child;
c) the decision is incompatible with a decision relating to custody which became
enforceable in the State addressed before the removal of the child, unless the
child has had his habitual residence in the territory of the requesting State
for one year before his removal.
2. Where no application has been made to a central authority, the provisions of
paragraph 1 of this Article shall apply equally, if recognition and enforcement
are requested within six months from the date the of improper removal.
3. In no circumstances may the foreign decision be reviewed as to its substance.
Article 10
1. In cases other than those covered by Articles 8 and 9, recognition and
enforcement may be refused not only on the grounds provided for in Article 9 but
also on any of the following grounds:
a) if it is found that the effects of the decision are manifestly incompatible
with the fundamental principles of the law relating to the family and children
in the State addressed;
b) if it is found that by reason of a change in the circumstances including the
passage of time but not including a mere change in the residence of the child
after an improper removal, the effects of the original decision are manifestly
no longer in accordance with the welfare of the child;
c) if at the time when the preceedings were instituted in the State of origin:
(i) the child was a national of the State addressed or was habitually resident
there and no such connection existed with State of origin;
(ii) the child was a national both of the State of origin and of the State
addressed and was habitually resident in the State addressed;
d) if the decision is incompatible with a decision given in the State addressed
or enforceable in that State after being given in a third State, pursuant to
proceedings begun before the submission of the request for recognition or
enforcement, and if the refusal is in accordance with the walfare of the child.
2. In the same cases, proceedings for recognition or enforcement may be
adjourned on any of the following grounds:
a) if an ordinary form of review of the original decision has been commenced;
b) if proceedings relating to the custody of the child, commenced before the
proceedings in the State of origin were instituted, are pending in the State
addressed;
c) if another decision concerning the custody of the child is the subject of
proceedings for enforcement or of any other proceedings concerning the
recognition of the decision.
Article 11
1. Decisions on rights of access and provisions of decisions relating to custody
which deal with the right of access shall be recognised and enforced subject to
the same conditions as other decisions relating to custody.
2. However, the competent authority of the State addressed may fix the
conditions for the implementation and exercise of the right of access taking
into account, in particular, undertakings given by the parties on this matter.
3. Where no decision on the right of access has been taken or where recognition
or enforcement of the decision relating to custody is refused, the central
authority of the State addressed may apply to its competent authorities for a
decision on the right of access, if the person claiming a right of access so
requests.
Article 12
Where, at the time of the removal of a child across an international frontier,
there is no enforceable decision given in a Contracting State relating to his
custody, the provisions of this Convention shall apply to any subsequent
decision, relating to the custody of that child and declaring the removal to be
unlawful, given in a Contracting State at the request of any interested person.
Part III
Procedure
Article 13
1. A request for recognition or enforcement in another Contracting State of a
decision relating to custody shall be accompanied by:
a) a document authorising the central authority of the State addressed to act on
behalf of the applicant or to designate another representative for that purpose;
b) a copy of the decision which satisfies the necessary conditions of
authenticity;
c) in the case of a decision given in the absence of the defendant or his legal
representative, a document which establishes that the defendant was duly served
with the document which instituted the proceedings or an equivalent document;
d) if applicable, any document which establishes that, in accordance with the
law of the State of origin, the decision is enforceable;
e) if possible, a statement indicating the whereabouts or likely whereabouts of
the child in the State addressed;
f) proposals as to how the custody of the child should be restored.
2. The document mentioned above shall, where necessary, be accompanied by a
translation according to the provisions laid down in Article 6.
Article 14
Each Contracting State shall apply a simple and expeditious procedure for
recognition and enforcement of decisions relating to the custody of a child. To
that end it shall ensure that a request for enforcement may lodged by simple
application.
Article 15
1. Before reaching a decision under paragraph 1.b) of Article 10, the authority
concerned in the State addressed:
a) shall ascertain the child 's views unless this is impracticable having regard
in particular to his age and understanding; and
b) may request that any appropriate enquiries be carried out.
2. The cost of enquiries in any Contracting State shall be met by the
authorities of the State where they are carried out.
3. Requests for enquiries and the results of enquiries may be sent to the
authority concerned through the central authorities.
Article 16
For the purposes of this Convention, no legalisation or any like formality may
be required.
Part IV
Reservations
Article 17
1. A Contracting State may make a reservation that, in cases covered by Articles
8 and 9 or either of these Articles, recognition and enforcement of decisions
relating to custody may be refused on such of the grounds provided under Article
10 as may be specified in the reservation.
2. Recognition and enforcement of decisions given in a Contracting State which
has made the reservation provided for in paragraph 1 of this Article may be
refused in any other Contracting State on any of the additional grounds referred
to in that reservation.
Article 18
A Contracting State may make a reservation that it shall not be bound by the
provisions of Article 12. The provisions of this Convention shall not apply to
decisions referred to in Article 12 which have been given in a Contracting State
which has made such a reservation.
Part V
Other instruments
Article 19
This Convention shall not exclude the possibility of relying on any other
international instrument in force between the State of origin and the State
addressed or on any other law of the State addressed not derived from an
international agreement for the purpose of obtaining recognition or enforcement
of a decision.
Article 20
1. This Convention shall not affect any obligations which a Contracting State
may have towards a noncontracting State under an international instrument
dealing with matters governed by this Convention.
2. When two or more Contracting States have enacted uniform laws in relation to
custody of children or created a special system of recognition or enforcement of
decisions in this field, or if they should do so in the future, they shall be
free to apply, between themselves, those laws or that system in place of this
Convention or any part of it. In order to avail themselves of this provision the
States shall notify their decision to the Secretary General of the Council of
Europe. Any alteration or revocation of this decision must also be notified.
Part VI
Final clauses
Article 21
This Convention shall be open for signature by the member States of the Council
of Europe. It is subject to ratification, acceptance or approval. Instruments of
ratification, acceptance or approval shall be deposited with the Secretary
General of the Council of Europe.
Article 22
1. This Convention shall enter into force on the first day of the month
following the expiration of a period of three months after the date on which
three member States of the Council of Europe have expressed their consent to be
bound by the Convention in accordance with the provisions of Article 21.
2. In respect of any member State which subsequently expresses its consent to be
bound by it, the Convention shall enter into force on the first day of the month
following the expiration of a period of three months after the date of the
deposit of the instrument of ratification, acceptance or approval.
Article 23
1. After the entry into force of this Convention, the Committee of Ministers of
the Council of Europe may invite any State not a member of the Council to accede
to this Convention, by a decision taken by the majority provided for by Article
20.d) of the Statute and by the unanimous vote of the representatives of the
Contracting States entitled to sit on the Committee.
2. In respect of any acceding State, the Convention shall enter into force on
the first day of the month following the expiration of a period of three months
after the date of deposit of the instrument of accession with the Secretary
General of the Council of Europe.
Article 24
1. Any State may at the time of signature or when depositing its instrument of
ratification, acceptance, approval or accession, specify the territory or
territories to which this Convention shall apply.
2. Any State may at any later date, by a declaration addressed to the Secretary
General of the Council of Europe, extend the application of this Convention to
any other territory specified in the declaration. In respect of such territory,
the Convention shall enter into force on the first day of the month following
the expiration of a period of three months after the date of receipt by the
Secretary General of such declaration.
3. Any declaration made under the two preceding paragraphs may, in respect of
any territory specified in such declaration, be withdrawn by a notification
addressed to the Secretary General. The withdrawal shall become effective on the
first day of the month following the expiration of a period of six months after
the date of receipt of such notification by the Secretary General.
Article 25
1. A State which has two or more territorial units in which different systems of
law apply in matters of custody of children and of recognition and enforcement
of decisions relating to custody may, at the time of signature or when
depositing its instrument of ratification, acceptance, approval or accession,
declare that this Convention shall apply to all its territorial units or to one
or more of them.
2. Such a State may at any later date, by a declaration addressed to the
Secretary General of the Council of Europe, extend the application of this
Convention to any other territorial unit specified in the declaration. In
respect of such territorial unit the Convention shall enter into force on the
first day of the month following the expiration of a period of three months
after the date of receipt by the Secretary General of such declaration.
3. Any declaration made under the two preceding paragraphs may, in respect of
any territorial unit specified in such declaration, be withdrawn by notification
addressed to the Secretary General. The withdrawal shall become effective on the
first day of the month following the expiration of a period of six months after
the date of receipt of such notification by the Secretary General.
Article 26
1. In relation to a State which has in matters of custody two or more systems of
law of territorial application:
a) reference to the law of a person's habitual residence or to the law of a
person's nationality shall be construed as referring to the system of law
determined by the rules in force in that State or, if there are no such rules,
to the system of law with which the person concerned is most closely connected;
b) reference to the State of origin or to the State addressed shall be construed
as referring, as the case may be, to the territorial unit where the decision was
given or to the territorial unit where recognition or enforcement of the
decision or restoration of custody is requested.
2. Paragraph 1.a) of this Article also applies mutatis mutandis to States which
have in matters of custody two or more systems of law of personal application.
Article 27
1. Any State may, at the time of signature or when depositing its instrument of
ratification, acceptance, approval or accession, declare that it avails itself
of one or more of the reservations provided for in paragraph 3 of Article 6,
Article 17 and Article 18 of this Convention. No other reservation may be made.
2. Any Contracting State which has made a reservation under the preceding
paragraph may wholly or partly withdraw it by means of a notification addressed
to the Secretary General of the Council of Europe. The withdrawal shall take
effect on the date of receipt of such notification by the Secretary General.
Article 28
At the end of the third year following the date of the entry into force of this
Convention and, on his own initiative, at any time after this date, the
Secretary General of the Council of Europe shall invite the representatives of
the central authorities appointed by the Contracting States to meet in order to
study and to facilitate the functioning of the Convention. Any member State of
the Council of Europe not being a party to the Convention may be represented by
an observer. A report shall be prepared on the work of each of these meetings
and forwarded to the Committee of Ministers of the Council of Europe for
information.
Article 29
1. Any Party may at any time denounce this Convention by means of a notification
addressed to the Secretary General of the Council of Europe.
2. Such denunciation shall become effective on the first day of the month
following the expiration of a period of six months after the date of receipt of
the notification by the Secretary General.
Article 30
The Secretary General of the Council of Europe shall notify the member States of
the Council and any State which has acceded to this Convention, of:
a) any signature;
b) the deposit of any instrument of ratification, acceptance, approval or
accession;
c) any date of entry into force of this Convention in accordance with Articles
22, 23, 24 and 25;
d) any other act, notification or communication relating to this Convention.
In witness whereof the undersigned, being duly authorised thereto, have signed
this Convention.
Done at Luxembourg, the 20th day of May 1980, in English and French, both texts
being equally authentic, in a single copy which shall be deposited in the
archives of the Council of Europe. The Secretary General of the Council of
Europe shall transmit certified copies to each member State of the Council of
Europe and to any State invited to accede to this Convention.





*) W przekładzie konwencji wyrażenie "orzeczenie" może oznaczać także decyzję
administracyjną, natomiast wyrażenia "powód" i "pozwany" oznaczają także
odpowiednio wnioskodawcę i uczestnika postępowania w trybie nieprocesowym.
(przyp. tłum.)
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 9 stycznia 1996 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Europejskiej konwencji o
uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń dotyczących pieczy nad dzieckiem, sporządzonej
w Luksemburgu dnia 20 maja 1980 r.
(Dz. U. Nr 31, poz. 135)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z art. 21 Europejskiej konwencji
o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń dotyczących pieczy nad dzieckiem oraz o
przywracaniu pieczy nad dzieckiem, sporządzonej w Luksemburgu dnia 20 maja 1980
r., został złożony dnia 13 listopada 1995 r. Sekretarzowi Generalnemu Rady
Europy, jako depozytariuszowi powyższej konwencji, dokument ratyfikacji
wymienionej konwencji przez Rzeczpospolitą Polską.
W trakcie składania dokumentu ratyfikacyjnego zostały złożone zastrzeżenia
zgodnie z art. 6 ustęp 3 i art. 17 ustęp 1 i 2 oraz oświadczenie dotyczące art.
2 ustęp 1 konwencji o następującej treści:
"1. Na mocy art. 17 Rzeczpospolita Polska zastrzega możliwość odmowy uznania lub
wykonania orzeczeń, o których mowa w art. 8 i 9 konwencji, a także ze wszystkich
powodów, o których mowa w art. 10.
2. Rzeczpospolita Polska oświadcza, że będzie żądać załączenia tłumaczeń na
język polski, zawiadomień i dokumentów określonych w art. 13, przekazywanych
przez państwa, które korzystając z możliwości złożenia zastrzeżenia wyłączyły
stosowanie art. 6 ust. 1 lit. b) w całości.
3. Funkcje organu centralnego dla tej konwencji będzie pełniło Ministerstwo
Sprawiedliwości."
Zgodnie z art. 22 ustęp 2 konwencji weszła ona w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 1 marca 1996 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z art. 22 ustęp 1 wymienionej konwencji weszła ona w życie 1 września
1983 r.
Następujące państwa stały się jej stronami, składając dokumenty ratyfikacyjne
lub dokumenty przystąpienia w niżej podanych datach:
Austria 1 sierpnia 1985 r.
Belgia 1 lutego 1986 r.
Cypr 1 października 1986 r.
Dania 1 sierpnia 1991 r.
Finlandia 1 sierpnia 1994 r.
Francja 1 września 1983 r.
Niemcy 1 lutego 1991 r.
Grecja 1 lipca 1993 r.
Irlandia 1 października 1991 r.
Włochy 1 czerwca 1995 r.
Luksemburg 1 września 1983 r.
Holandia 1 września 1990 r.
Norwegia 1 maja 1989 r.
Portugalia 1 września 1983r.
Hiszpania 1 września 1984 r.
Szwecja 1 lipca 1989 r.
Szwajcaria 1 stycznia 1984 r.
Wielka Brytania 1 sierpnia 1986 r.
2. Oświadczenia i zastrzeżenia złożone podczas składania dokumentów
ratyfikacyjnych lub przystąpienia oraz w innych terminach:
AUSTRIA
Zastrzeżenia i oświadczenia zgłoszone w czasie składania dokumentu
ratyfikacyjnego w dniu 12 kwietnia 1985 r. (oryg. ang.)
Oświadczenie:
Republika Austrii wyznacza jako organ centralny, zgodnie z art. 2, Federalne
Ministerstwo Sprawiedliwości, A-1016 Wien, Postfach 63.
Zastrzeżenia 1)
Republika Austrii, zgodnie z art. 27, korzysta z zastrzeżeń, o których mowa:
a) w art. 6 ust. 3 i
b) w art. 17 ust. 1
oraz oświadcza, że w przypadkach określonych w art. 8 i 9 uznania i wykonania
orzeczeń dotyczących pieczy można odmówić ze względu na przyczyny określone w
art. 10 ust. 1 lit. a) i b) konwencji.
BELGIA
Oświadczenie zgłoszone w czasie składania dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 1
października 1985 r. (oryg. fr.):
Zgodnie z przepisami art. 2 konwencji Rząd Belgijski jako organ centralny do
pełnienia funkcji określonych przez konwencję wyznacza Ministerstwo
Sprawiedliwości, 4, Place Poelaert, B-1000 Bruxelles.
CYPR
Oświadczenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym w dniu 13 czerwca
1986 r. (oryg. ang.):
Rząd Republiki Cypru, zgodnie z art. 2 konwencji, wyznacza Ministra
Sprawiedliwości, Ministry of Justice, Nicosia, jako organ centralny.
DANIA
Zastrzeżenia i oświadczenia zawarte w piśmie Stałego Przedstawiciela z dnia 10
kwietnia 1991 r. wręczonym Sekretarzowi Generalnemu w czasie składania dokumentu
ratyfikacyjnego w dniu 11 kwietnia 1991 r. (oryg. fr.):
1. Na mocy art. 24 ust. 1 konwencji jej postanowień nie stosuje się do
terytoriów Wysp Owczych i Grenlandii.
2. Na mocy art. 27 ust. 1:
a) organ centralny Królestwa Danii nie będzie przyjmował zawiadomień
sporządzonych w języku francuskim albo opatrzonych tłumaczeniem na ten język
(por. art. 6 ust. 3), a także
b) Królestwo Danii zastrzega sobie, w przypadkach określonych w art. 8 lub 9,
prawo odmowy uznania lub wykonania orzeczeń dotyczących pieczy, ze względu na
którąkolwiek podstawę określoną w art. 10 (por. art. 17).
3. Zgodnie z art. 20 ust. 2, jakiekolwiek porozumienie zawarte pomiędzy
państwami nordyckimi, dotyczące uznawania i wykonywania decyzji w sprawie pieczy
nad dzieckiem, będzie w tych państwach stosowane zamiast niniejszej konwencji.
4. Zgodnie z art. 2 ust. 1 Królestwo Danii wyznacza jako organ centralny:
Justitsministeriet Civilretsdirektoratet (Ministerstwo Sprawiedliwości,
Departament Spraw Cywilnych), Holmens Kanal 20, DK-1060 Copenhagen K.
Oświadczenie zawarte w piśmie Ministerstwa Sprawiedliwości z dnia 17 czerwca
1991 r. zarejestrowanym w dniu 17 czerwca 1991 r. (oryg. ang.):
Organ centralny: Ministerstwo Sprawiedliwości
Departament Prawa Prywatnego
(Civilretsdirektoratet) AEbelogade 1,
DK-2100 CØpenhagen Ø
FINLANDIA
Zastrzeżenia i oświadczenie zawarte w dokumencie przyjęcia złożonym w dniu 28
kwietnia 1994 r. (oryg. ang.)
Zastrzeżenia
Finlandia oświadcza, zgodnie z art. 27 i art. 6 ust. 3 konwencji, że zastrzega
sobie prawo przyjmowania wyłącznie zawiadomień sporządzonych w języku angielskim
lub z dołączonym tłumaczeniem na język angielski.
Finlandia oświadcza, zgodnie z art. 27 i art. 17 konwencji, że w sprawach,
których dotyczą art. 8 i 9, można odmówić uznania lub wykonania decyzji
dotyczącej pieczy na podstawie którejkolwiek z przyczyn, o których mowa w art.
10.
Oświadczenie
Finlandia oświadcza, zgodnie z art. 20 ust. 2, że porozumienia pomiędzy
państwami nordyckimi, dotyczące uznawania i wykonywania decyzji w sprawie pieczy
nad dziećmi, będą stosowane pomiędzy państwami nordyckimi zamiast niniejszej
konwencji.
Oświadczenie zawarte w piśmie Stałego Przedstawicielstwa z dnia 27 kwietnia 1994
r. wręczonym Sekretarzowi Generalnemu w czasie składania dokumentu przyjęcia w
dniu 28 kwietnia 1994 r. (oryg. ang.):
Zgodnie z art. 2 ust. 3 konwencji wyznacza się organ centralny: Ministerstwo
Sprawiedliwości, Etelaesplanadi 10, PO Box 1, FIN-00131 Helsinki, tel. (+358-0)
18251, fax [phone].
Osoby wyznaczone do kontaktów:
Pan Hannu Taimisto
Starszy Sekretarz Ministerialny
tel. [phone]
Pani Mirja Kurkinen
Starszy Sekretarz Ministerialny
tel. [phone]
FRANCJA
Oświadczenie i zastrzeżenie zawarte w dokumencie zatwierdzenia złożonym w dniu 4
sierpnia 1982 r. (oryg. fr.):
Zatwierdzając niniejszą konwencję, Rząd Francji oświadcza, że:
- zgodnie z art. 2 jako organ centralny wyznacza się: Ministerstwo
Sprawiedliwości, Biuro Międzynarodowej Pomocy Sądowej (Minist�re de la Justice,
Bureau de I'Entraide judiciaire internationale), 13 Place Vend�me, 75001 Paris.
- zgodnie z art. 27 w związku z art. 17 zastrzega się, że w przypadkach
określonych w art. 8 i 9 można odmówić uznania i wykonania decyzji dotyczących
pieczy, na podstawie przyczyn, o których mowa w art. 10 Konwencji 2).
GRECJA
Zastrzeżenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym w dniu 8 marca 1993
r. (oryg. fr.):
Zgodnie z art. 27 konwencji Grecja oświadcza, że:
a) korzysta z możliwości określonej w art. 6 ust. 3 konwencji i nie dopuszcza
składania zawiadomień w językach angielskim lub francuskim albo z załączonymi
tłumaczeniami na te języki i
b) zgodnie z art. 17 ust. 1 konwencji w sprawach określonych w art. 8 i 9 można
odmówić uznania i wykonania decyzji dotyczących pieczy, na podstawie przyczyn, o
których mowa w art. 10 konwencji.
HISZPANIA
Zastrzeżenia zgłoszone w czasie składania dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 30
maja 1984 r. (oryg. hiszp.):
1. Zgodnie z art. 27 Hiszpania korzysta z możliwości określonej w art. 6 ust. 3
konwencji i zastrzega prawo niestosowania przepisów art. 6 ust. 1 lit. b) przez
nieprzyjmowanie zawiadomień sporządzonych w języku angielskim lub francuskim
albo zawiadomień, do których dołączono tłumaczenie na jeden z tych języków.
2. Na podstawie art. 17 ust. 1 konwencji Hiszpania zastrzega sobie prawo, w
przypadkach określonych w art. 8 i 9, do odmowy uznania i wykonania decyzji
dotyczących pieczy nad dziećmi z następujących przyczyn:
a) gdy stwierdzono, że skutki decyzji są oczywiście sprzeczne z podstawowymi
zasadami prawa rodzinnego w Hiszpanii;
b) w czasie gdy wszczęto postępowanie w państwie orzekania:
(i) dziecko było obywatelem Hiszpanii lub miało na jej terytorium stałe miejsce
zamieszkania, podczas gdy nie istniał żaden z tych łączników w stosunku do
państwa orzekania;
(ii) dziecko było zarówno obywatelem Hiszpanii, jak i państwa orzekania, ale
stale zamieszkiwało w Hiszpanii;
c) gdy decyzja jest sprzeczna z orzeczeniem wydanym w Hiszpanii albo inną
decyzją wykonalną na terytorium Hiszpanii, wydaną w państwie trzecim na skutek
postępowania, które wszczęto przed złożeniem wniosku o uznanie orzeczenia, a
także jeżeli za odmową przemawia dobro dziecka.
W tych samych przypadkach postępowanie w sprawie uznania lub wykonania
orzeczenia można zawiesić, jeżeli:
a) od tego orzeczenia wniesiono zwykły środek odwoławczy;
b) postępowanie w sprawie pieczy nad dzieckiem, wszczęte przed rozpoczęciem
postępowania w państwie orzekania, toczy się w Hiszpanii;
c) inne orzeczenie dotyczące pieczy nad dzieckiem jest przedmiotem postępowania
o jego wykonanie lub jakiegokolwiek innego postępowania o jego uznanie.] 3)
3. Zgodnie z art. 18 Hiszpania zgłasza zastrzeżenie, że nie będzie związana
postanowieniami art. 12.] 4)
Oświadczenie zawarte w piśmie Stałego Przedstawiciela Hiszpanii z dnia 5 czerwca
1987 r. zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 9 czerwca 1987 r.
(oryg. fr.):
W odniesieniu do art. 2 Europejskiej konwencji o uznawaniu i wykonywaniu
orzeczeń dotyczących pieczy nad dzieckiem oraz o przywracaniu pieczy nad
dzieckiem mam zaszczyt poinformować, że od chwili obecnej organem centralnym
będzie: Secretario General Tecnico, Ministerio de Justicia, San Bernardo 47,
28015 Madrid.
Oświadczenie zawarte w nocie werbalnej Stałego Przedstawiciela Hiszpanii z dnia
5 czerwca 1987 r., zarejestrowanej w Sekretariacie Generalnym w dniu 9 czerwca
1987 r. (oryg. fr.):
Organ centralny: Secretario General Tecnico, Ministerio de Justicia e Interior,
Madrid, Hiszpania
HOLANDIA
Oświadczenia - pierwsze zawarte w dokumencie przyjęcia, drugie zgłoszone w
czasie składania dokumentu przyjęcia w dniu 23 maja 1990 r. (oryg. ang.):
Królestwo Holandii przyjmuje niniejszą konwencję dla Królestwa w Europie.
Rząd Królestwa Holandii zawiadamia, że zgodnie z art. 2 konwencji organem
centralnym, który będzie wykonywał funkcje przewidziane przez konwencję na
terytorium Królestwa w Europie, jest Ministerstwo Sprawiedliwości w Hadze.
Oświadczenie zawarte w piśmie Stałego Przedstawicielstwa z dnia 29 czerwca 1990
r. zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 2 lipca 1990 r. (oryg.
ang.):
W odniesieniu do Europejskiej konwencji o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń
dotyczących pieczy nad dzieckiem oraz o przywracaniu pieczy nad dzieckiem,
sporządzonej w Luksemburgu w dniu 20 maja 1980 r., której dokumenty
ratyfikacyjne zostały złożone przez Królestwo Holandii (dla Królestwa w Europie)
w dniu 23 maja 1990 r., mam zaszczyt złożyć następujące oświadczenie w imieniu
mojego Rządu:
"Rząd holenderski wyraża pogląd, że można odmówić wykonania przymusowego powrotu
dziecka, o którym mowa w niniejszej konwencji, w każdym przypadku, kiedy byłoby
to sprzeczne z zasadami konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych
wolności, podpisanej w Rzymie w dniu 4 listopada 1950 r.
Na skutek przeoczenia niniejsze oświadczenie nie zostało zgłoszone
depozytariuszowi konwencji w czasie składania dokumentu przyjęcia.
Rząd holenderski pragnie obecnie naprawić ten błąd, przesyłając niniejsze
oświadczenie, które wywołuje skutek od dnia wejścia w życie konwencji w stosunku
do mojego państwa."
IRLANDIA
Zastrzeżenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym w dniu 28 czerwca
1991 r. (oryg. ang.):
Zgodnie z przepisami art. 17 ust. 1 konwencji Irlandia zastrzega sobie prawo
odmowy uznania lub wykonania decyzji dotyczących pieczy, określonych w art. 8
lub 9, na podstawie przyczyn, o których mowa w art. 10 konwencji.
LUKSEMBURG
Oświadczenie zgłoszone w czasie składania dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 25
maja 1983 r. (oryg. fr.):
Mam zaszczyt poinformować, że luksemburskim organem centralnym, który będzie
wykonywał funkcje przewidziane przez konwencję, jest Prokurator Generalny.
NIEMCY
Zastrzeżenia i oświadczenie zawarte w piśmie Stałego Przedstawiciela, wręczonym
Sekretarzowi Generalnemu w czasie składania dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 5
października 1990 r. (oryg. ang., fr., niem.)
Zastrzeżenia
Republika Federalna Niemiec korzysta z następujących zastrzeżeń, zgodnie z art.
27 ust. 1 zdanie pierwsze:
Zgodnie z art. 6 ust. 3 oświadcza, że wyłącza stosowanie przepisu art. 6 ust. 1
lit. b) w przypadkach, o których mowa w art. 13 ust. 2; organ centralny może
odmówić podjęcia czynności, jeżeli zawiadomienie lub załączone dokumenty nie
zostały sporządzone w języku niemieckim albo jeżeli nie dołączono do nich
tłumaczenia na język niemiecki.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 Republika Federalna Niemiec oświadcza, że w przypadkach
określonych w art. 8 i 9 odmawia się uznania i wykonania decyzji dotyczących
pieczy na podstawie przyczyn, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. a) lub b).
Oświadczenie
Republika Federalna Niemiec oświadcza, zgodnie z art. 2 ust. 3, że funkcje
organu centralnego (art. 2 ust. 1) będą wykonywane przez:
Prokuratora Generalnego przy Federalnym Trybunale Sprawiedliwości - organ
centralny wyznaczony w ustawie wprowadzającej Konwencję w sprawie pieczy nad
dziećmi - Neuenburger Strasse 15, 1000 Berlin 61; adres pocztowy: Postfach 11 06
29, 1000 Berlin 11, RFN
NORWEGIA
Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym w dniu 17 stycznia
1989 r. (oryg. ang.):
1. Rząd Norwegii zgłasza zastrzeżenie, zgodnie z art. 17 ust. 1, że w sprawach,
których dotyczą art. 8 i 9, można odmówić uznania lub wykonania decyzji
dotyczącej pieczy na podstawie którejkolwiek z przyczyn, o których mowa w art.
10.
2. Zgodnie z art. 6 ust. 3 Norwegia zastrzega sobie prawo nieprzyjmowania
zawiadomień sporządzonych w języku francuskim albo do których dołączono
tłumaczenie na język francuski.
Oświadczenia zawarte w piśmie Stałego Przedstawiciela Norwegii z dnia 19 maja
1989 r. zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 22 maja 1989 r. (oryg.
ang.):
Europejska konwencja o przyznawaniu i wykonywaniu orzeczeń dotyczących pieczy
nad dzieckiem oraz o przywracaniu pieczy nad dzieckiem z dnia 20 maja 1980 r.
została podpisana przez Norwegię w dniu 17 stycznia 1989 r. Niniejszym mam
zaszczyt powiadomić, że Królewskie Ministerstwo Sprawiedliwości i Policji,
Departament Prawa Cywilnego, zostało wyznaczone jako organ centralny dla tej
konwencji.
Ponadto proszono mnie o poinformowanie, że zgodnie z art. 20 ust. 2 Norwegia
oświadcza, że porozumienia pomiędzy państwami nordyckimi, dotyczące uznawania i
wykonywania decyzji dotyczących pieczy nad dziećmi, będą stosowane pomiędzy
państwami nordyckimi zamiast niniejszej konwencji.
PORTUGALIA
Oświadczenie zawarte w piśmie Stałego Przedstawiciela Portugalii z dnia 14
września 1983 r. zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 15 września
1983 r. (oryg. fr.):
Mam zaszczyt poinformować, że portugalskim organem centralnym odpowiedzialnym za
wykonywanie funkcji określonych w Europejskiej konwencji o uznawaniu i
wykonywaniu orzeczeń dotyczących pieczy nad dzieckiem oraz o przywracaniu pieczy
nad dzieckiem jest: "Direccao-Geral dos Servicos Tutelares de Menores"; adres:
Praca do Comercio, 1 100 Lisboa.
SZWAJCARIA
Zastrzeżenie i oświadczenie zgłoszone w czasie składania dokumentu
ratyfikacyjnego w dniu 27 września 1983 r. (oryg. fr.)
Zastrzeżenie
Zgodnie z art. 27 Szwajcaria korzysta z zastrzeżenia, o którym mowa w art. 17,
który stanowi, że w sprawach określonych w art. 8 i 9 można odmówić uznania i
wykonania decyzji dotyczącej pieczy ze względu na podstawy wskazane w art. 10
ust. 1 lit. d) konwencji.
Oświadczenie:
Zgodnie z art. 2 ust. 1 części I konwencji Szwajcaria wyznacza jako organ
centralny Office Federal de la Justice.
SZWECJA
Zastrzeżenie i oświadczenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym w dniu
28 marca 1989 r. (oryg. ang.):
Zgodnie z postanowieniami art. 27 i 17 Szwecja zgłasza zastrzeżenie, że w
sprawach, których dotyczą art. 8 i 9, można odmówić uznania lub wykonania
decyzji dotyczącej pieczy na podstawie którejkolwiek z przyczyn, o których mowa
w art. 10.
Zgodnie z postanowieniami art. 20 ust. 2 Szwecja oświadcza, że porozumienia
pomiędzy państwami nordyckimi, dotyczące uznawania i wykonywania decyzji
dotyczących pieczy nad dziećmi, będą stosowane pomiędzy państwami nordyckimi
zamiast niniejszej konwencji.
Zgodnie z postanowieniami art. 2 Ministerstwo Spraw Zagranicznych, P.O. Box
16121, S-10323 Stockholm, wyznacza się jako organ centralny.
WIELKA BRYTANIA
Zastrzeżenie zawarte w piśmie Ministerstwa Spraw Zagranicznych, wręczonym
Sekretarzowi Generalnemu w czasie podpisywania w dniu 20 maja 1980 r. (oryg.
ang.):
Zgodnie z art. 17 ust. 1 konwencji Wielka Brytania zastrzega prawo odmowy
uznania i wykonania decyzji dotyczących pieczy w przypadkach określonych w art.
8 i 9, na podstawie którejkolwiek z przyczyn, o których mowa w art. 10.
Zastrzeżenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym w dniu 21 kwietnia
1986 r. (oryg. ang.):
Zgodnie z postanowieniami art. 17 ust. 1 konwencji Wielka Brytania zastrzega
prawo odmowy uznania i wykonania decyzji dotyczących pieczy w przypadkach
określonych w art. 8 i 9, na podstawie którejkolwiek z przyczyn, o których mowa
w art. 10.
Oświadczenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym w dniu 21 kwietnia
1986 r. (oryg. ang.):
Konwencję ratyfikuje się wyłącznie w stosunku do Zjednoczonego Królestwa
Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.
Oświadczenia zawarte w piśmie Stałego Przedstawiciela Wielkiej Brytanii z dnia
18 kwietnia 1986 r., wręczonym Sekretarzowi Generalnemu w czasie podpisywania w
dniu 20 maja 1980 r. (oryg. ang.):
a) Dla uniknięcia wątpliwości Wielka Brytania oświadcza, że będzie interpretować
art. 20 ust. 1 konwencji jako obejmujący, między innymi, wszelkie zobowiązania,
jakie Wielka Brytania może mieć wobec państwa nie będącego stroną niniejszej
konwencji, wynikające z konwencji o cywilnoprawnych aspektach uprowadzeń dzieci
za granicę, sporządzonej w Hadze w dniu 25 października 1980 r.
b) Zgodnie z art. 2 konwencji Wielka Brytania wyznacza jako organy centralne:
(i) dla Anglii i Walii: The Lord Chancellor, the Lord Chancellor's Department,
House of Lords, London SW1A OPW;
(ii) dla Szkocji: The Secretary of State for Scotland, the Scottish Courts
Administration, 26/27 Royal Terrace, Edinbourgh EH7 5AH;
(iii) dla Irlandii Północnej: The Lord Chancellor, Northern Ireland Court
Service, Windsor House, 9/15 Bedford Street, Belfast BT2 7LT;
c) Zgodnie z art. 24 konwencji Wielka Brytania poinformuje we właściwy sposób
Sekretarza Generalnego Rady Europy o innych terytoriach, na które rozszerzy się
stosowanie niniejszej konwencji.
Oświadczenie zawarte w piśmie Stałego Przedstawiciela Wielkiej Brytanii z dnia
11 listopada 1986 r. zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 13
listopada 1986 r. (oryg. ang.):
Organ centralny: dla Anglii i Walii: The Chancellor's Department, Trevelyan
House, 30 Great Peter Street, GB-London SW1P 2BY.
Oświadczenie zawarte w piśmie Stałego Przedstawiciela Wielkiej Brytanii z dnia
26 czerwca 1991 r. zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 1 lipca
1991 r. (oryg. ang.):
Mam zaszczyt odnieść się do Europejskiej konwencji o uznawaniu i wykonywaniu
orzeczeń dotyczących pieczy nad dzieckiem oraz o przywracaniu pieczy nad
dzieckiem, ratyfikowanej przez Wielką Brytanię w dniu 21 kwietnia 1986 r.
Zgodnie z art. 24 ust. 2 tej konwencji niniejszym oświadczam w imieniu Rządu
Wielkiej Brytanii, że stosowanie niniejszej konwencji rozszerza się na Wyspę
Man.
WŁOCHY
Oświadczenie zgłoszone w czasie podpisywania w dniu 20 maja 1980 r. (oryg. wł.)
Rząd włoski zamierza skorzystać przy składaniu dokumentu ratyfikacyjnego z
możliwości zgłoszenia zastrzeżenia określonego w art. 17 konwencji.
3. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati




1) Zastrzeżenia wycofane przez oświadczenie przekazane w piśmie Stałego
Przedstawiciela Austrii z dnia 29 maja 1990 r., zarejestrowanym w Sekretariacie
Generalnym dnia 30 maja 1990 r. (oryg. ang. i niem.)
2) Zastrzeżenie wycofane przez notę werbalną ze Stałego Przedstawicielstwa
Francji z dnia 18 grudnia 1987 r., zarejestrowaną w Sekretariacie Generalnym w
dniu 21 grudnia 1987 r. (oryg. fr.)
3) Zastrzeżenie wycofane w piśmie Stałego Przedstawiciela Hiszpanii z dnia 27
lipca 1995 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 28 lipca 1995
r. (oryg. fr.)
4) Zastrzeżenie wycofane przez oświadczenie przekazane w piśmie Stałego
Przedstawiciela Hiszpanii z dnia 4 lutego 1991 r., zarejestrowanym w
Sekretariacie Generalnym w dniu 6 lutego 1991 r. (oryg. fr.)
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 7 lipca 1994 r.
o zmianie ustawy o przejęciu majątku byłej Polskiej Zjednoczonej Partii
Robotniczej.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 32, poz. 139)
Art. 1. W ustawie z dnia 9 listopada 1990 r. o przejęciu majątku byłej Polskiej
Zjednoczonej Partii Robotniczej (Dz. U. z 1991 r. Nr 16, poz. 72) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 1:
a) w ust. 1 po wyrazach "podległych byłej Polskiej Zjednoczonej Partii
Robotniczej" dodaje się wyrazy "w szczególności użytkowane następnie przez
Socjaldemokrację Rzeczypospolitej Polskiej",
b) w ust. 2 skreśla się wyraz "kwot";
2) w art. 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Osoby, które roszczą prawa do nieruchomości lub ruchomości określonych w
art. 1 ust. 1, mogą wystąpić na drogę sądową na zasadach ogólnych."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1993
r., z tym że art. 1 pkt 1 lit. b) wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia
ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 14 grudnia 1995 r.
o ustanowieniu Medalu "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
(Dz. U. z 1996 r. Nr 32, poz. 140)
Art. 1. 1. Ustanawia się Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny", który jest
zaszczytnym wyróżnieniem za długoletnią wzorową służbę lub pracę w Wojsku
Polskim.
2. Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny" dzieli się na trzy stopnie:
I stopień - Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny",
II stopień - Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny",
III stopień - Brązowy Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
Art. 2. 1. Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny" może być nadany żołnierzowi
zawodowemu lub pracownikowi wojska, który wzorowo przesłużył w zawodowej służbie
wojskowej lub przepracował w Wojsku Polskim odpowiednio co najmniej -
dwadzieścia pięć, piętnaście lub pięć lat.
2. Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny" tego samego stopnia może być nadany
tej samej osobie tylko jeden raz. Osobie wyróżnionej Medalem "Siły Zbrojne w
Służbie Ojczyzny" nie nadaje się tego Medalu w stopniu niższym od posiadanego.
Art. 3. 1. Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny" nadaje Minister Obrony
Narodowej z okazji Święta Wojska Polskiego.
2. Osoba, której nadano Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny", otrzymuje
odznakę Medalu i legitymację potwierdzającą jego nadanie.
Art. 4. 1. Odznaką Medalu "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny" jest wieniec laurowy
o średnicy 34 mm, na którym umieszczone są dwa skrzyżowane obosieczne miecze,
skierowane ostrzem ku górze. W środku wieńca na okrągłej, czerwono emaliowanej
tarczy o średnicy 15 mm, jest umieszczony srebrzony orzeł według wzoru
określonego w art. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie
Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 7, poz. 18, z 1985 r. Nr 23, poz.
100 oraz z 1990 r. Nr 10, poz. 60 i Nr 34, poz. 199). Wokół tarczy, na biało
emaliowanym otoku w obramowaniu, jest umieszczony napis "SIŁY ZBROJNE W SŁUŻBIE
OJCZYZNY". Odwrotna strona odznaki jest gładka. Wieniec, miecze, napis,
obramowanie i odwrotna strona są w zależności od stopnia Medalu złocone,
srebrzone lub patynowane na brązowo.
2. Odznaka Medalu "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny" jest zawieszona na czerwonej
wstążce długości 65 mm i szerokości 35 mm, z dwoma białymi paskami po bokach z
każdej strony wstążki.
3. Wzór rysunkowy odznaki Medalu "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny" wraz ze
wstążką określa załącznik do ustawy.
Art. 5. 1. Utrata Medalu "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny" następuje wskutek
prawomocnego skazania na karę dodatkową pozbawienia praw publicznych albo
degradacji.
2. Minister Obrony Narodowej może pozbawić Medalu "Siły Zbrojne w Służbie
Ojczyzny" w razie stwierdzenia, na podstawie wyników postępowania karnego,
dyscyplinarnego lub przed sądem honorowym, że osoba nim wyróżniona dopuściła się
czynu, wskutek którego stała się niegodna tego Medalu.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się również do osób, którym nadano Medal "Siły
Zbrojne w Służbie Ojczyzny" na podstawie ustawy, o której mowa w art. 8.
Art. 6. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe zasady zaliczania służby wojskowej lub pracy do okresów
wymaganych do nadania Medalu "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny",
2) szczegółowy tryb postępowania w sprawach o nadanie Medalu "Siły Zbrojne w
Służbie Ojczyzny" oraz wzór wniosku o jego nadanie,
3) tryb wręczania, sposób i okoliczności noszenia odznaki Medalu "Siły Zbrojne w
Służbie Ojczyzny" oraz wzór legitymacji potwierdzającej nadanie Medalu,
4) szczegółowe zasady prowadzenia ewidencji osób, którym nadano Medal "Siły
Zbrojne w Służbie Ojczyzny", oraz osób, które Medal utraciły lub zostały go
pozbawione.
Art. 7. 1. Osoba, której nadano Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny" na
podstawie ustawy, o której mowa w art. 8, zachowuje dotychczasowe uprawnienia
związane z tym wyróżnieniem.
2. Odznaki Medalu "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny", nadanego na podstawie
ustawy, o której mowa w art. 8, nie podlegają wymianie na odznaki według wzoru
określonego w art. 4 niniejszej ustawy.
Art. 8. Traci moc ustawa z dnia 15 lipca 1968 r. o medalu "Siły Zbrojne w
Służbie Ojczyzny" (Dz. U. Nr 25, poz. 165).
Art. 9. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Załącznik do ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r (poz. 140)
WZÓR RYSUNKOWY ODZNAKI MEDALU "SIŁY ZBROJNE W SŁUŻBIE OJCZYZNY" WRAZ ZE WSTĄŻKĄ
ZŁOTY
Ilustracja
SREBRNY
Ilustracja
BRĄZOWY
Ilustracja

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 13 marca 1996 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Katolickiemu Stowarzyszeniu
Niepełnosprawnych Diecezji Siedleckiej z siedzibą w Żelechowie.
(Dz. U. Nr 32, poz. 142)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 3) i w związku z art. 7 ust. 4a ustawy z dnia 12 listopada 1985 r.
o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r.
Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i
434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Katolickie Stowarzyszenie Niepełnosprawnych
Diecezji Siedleckiej" z siedzibą w Żelechowie, erygowanej przez Biskupa
Siedleckiego.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 26 lutego 1996 r.
w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać skrzyżowania linii
kolejowych z drogami publicznymi i ich usytuowanie.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 33, poz. 144)
Na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane
(Dz. U. Nr 89, poz. 414) oraz art. 6 ustawy z dnia 2 grudnia 1960 r. o kolejach
(Dz. U. z 1989 r. Nr 52, poz. 310, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i z 1991 r. Nr 107,
poz. 462) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
ż 1. 1. Rozporządzenie określa warunki techniczne oraz inne wymagania w zakresie
projektowania i budowy skrzyżowania linii kolei użytku publicznego i linii kolei
użytku niepublicznego z drogami publicznymi i jego usytuowanie.
2. Sprawy skrzyżowania linii kolejowych z liniami tramwajowymi regulują odrębne
przepisy.
ż 2. Skrzyżowanie linii kolejowej z drogą publiczną może nastąpić w jednym lub
różnych poziomach.
ż 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) przejeździe - rozumie się przez to skrzyżowanie linii kolejowej z drogą
publiczną w jednym poziomie,
2) skrzyżowaniu dwupoziomowym - rozumie się przez to skrzyżowanie linii
kolejowej z drogą publiczną, która przechodzi nad lub pod linią kolejową,
3) przejściu - rozumie się przez to skrzyżowanie linii kolejowej z drogą
publiczną w jednym lub różnych poziomach, przeznaczone tylko dla pieszych,
4) drodze ogólnodostępnej - rozumie się przez to drogę publiczną III-VII klasy
technicznej, z wyłączeniem autostrad i dróg ekspresowych,
5) pojeździe szynowym - rozumie się przez to pociąg, lokomotywę, drezynę lub
inny pojazd poruszający się wyłącznie po szynach,
6) iloczynie ruchu - rozumie się przez to iloczyn ilości pojazdów drogowych i
szynowych przejeżdżających przez przejazd w ciągu doby, obliczany w sposób
określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia,
7) skrajni budowli - rozumie się przez to graniczną linię wyznaczającą minimalne
odległości obiektu budowlanego i urządzeń technicznych od osi toru kolejowego.
ż 4. 1. Skrzyżowanie dwupoziomowe stosuje się dla skrzyżowań projektowanych przy
budowie nowej linii kolejowej lub drogi, jeżeli:
1) linia kolejowa krzyżuje się z autostradą lub drogą ekspresową,
2) linia kolejowa, na której przewiduje się prowadzenie ruchu pociągów z
prędkością ponad 160 km/h, krzyżuje się z drogą publiczną,
3) droga publiczna przecina tory kolejowe w obrębie stacji pomiędzy semaforami
wjazdowymi,
4) linia kolejowa krzyżuje się z drogą krajową ogólnodostępną oznaczoną numerem
jedno- lub dwucyfrowym,
5) linia kolejowa krzyżuje się z drogą: krajową ogólnodostępną oznaczoną numerem
trzycyfrowym, wojewódzką, gminną lub lokalną miejską albo zakładową i są
spełnione następujące warunki:
a) łączny czas zamknięcia przejazdu dla pojazdów drogowych byłby większy od 12
godzin na dobę,
b) istnieją dogodne warunki terenowe i zastosowanie skrzyżowania dwupoziomowego
jest uzasadnione pod względem ekonomicznym lub obronnym.
2. Istniejące przejazdy powinny być przebudowane na skrzyżowania dwupoziomowe,
jeżeli:
1) występują przypadki określone w ust. 1 pkt 1 i 2,
2) jest to niezbędne do poprawienia przepustowości drogi.
ż 5. 1. Odstępstwa od obowiązku stosowania skrzyżowania dwupoziomowego w
przypadkach, o których mowa w ż 4 ust. 1 pkt 3-5 oraz w ust. 2 pkt 1, dopuszcza
się z zastrzeżeniem ust. 2 dla:
1) skrzyżowań projektowanych przy budowie nowej linii kolejowej lub nowej drogi
- za zgodą zarządu kolei wyrażoną w porozumieniu z organem administracji
państwowej właściwym do zarządzania ruchem na drogach publicznych, komendantem
wojewódzkim Policji, Komendą Komunikacji Wojskowej oraz z Generalną Dyrekcją
Dróg Publicznych, a dla skrzyżowań linii kolei użytku niepublicznego - ponadto z
właściwą miejscowo dyrekcją okręgową kolei państwowych,
2) skrzyżowań przebudowywanych lub przenoszonych w związku ze zmianą trasy drogi
lub linii kolejowej - za zgodą zarządu kolei wyrażoną w trybie określonym w pkt
1, jeżeli:
a) czas zamknięcia przejazdu w roku ukończenia przebudowy nie przekroczy łącznie
12 godzin na dobę,
b) przejazd będzie położony poza obrębem skrajnych rozjazdów stacji kolejowej.
2. Odstępstwo od obowiązku, o którym mowa w ust. 1, nie jest dopuszczalne,
jeżeli linia kolejowa krzyżuje się z autostradą lub drogą ekspresową.
ż 6. 1. Skrzyżowanie dwupoziomowe należy projektować w sposób umożliwiający
likwidację przejazdów znajdujących się w odległości do 3 km z każdej strony
wybudowanego skrzyżowania dwupoziomowego.
2. Zaniechanie likwidacji lub zamknięcia dla ruchu drogowego dotychczasowych
przejazdów po wybudowaniu skrzyżowania dwupoziomowego wymaga zgody zarządu
kolei, wyrażonej w porozumieniu z zarządem drogi.
ż 7. 1. Kąt skrzyżowania osi drogi (osi pasa ruchu) z osią toru linii kolejowej
powinien wynosić, z zastrzeżeniem ust. 2, nie mniej niż:
1) 60o na kolejach normalnotorowych,
2) 45o na kolejach wąskotorowych.
2. Kąt skrzyżowania może być mniejszy od określonego w ust. 1:
1) na skrzyżowaniach istniejących,
2) na przejazdach przebudowywanych - za zgodą zarządu kolei wyrażoną w
porozumieniu z zarządem drogi oraz organem administracji państwowej właściwym do
zarządzania ruchem na drogach publicznych, a w przypadku przebudowywania
przejazdów linii kolei użytku niepublicznego - ponadto w porozumieniu z właściwą
miejscowo dyrekcją okręgową kolei państwowych,
3) przy budowie skrzyżowania niezbędnego na czas wykonywania obiektów
budowlanych - za zgodą zarządu kolei, wyrażoną w porozumieniu z zarządem drogi,
4) przy budowie skrzyżowania linii kolejowej użytku niepublicznego z drogami
publicznymi - za zgodą zarządu kolei, wyrażoną w porozumieniu z zarządem drogi;
jeżeli projektowane skrzyżowanie ma dotyczyć ulic położonych w ciągu dróg:
krajowych ogólnodostępnych oznaczonych numerem jedno-, dwu- i trzycyfrowym,
wojewódzkich, lokalnych miejskich albo zakładowych, dopuszcza się stosowanie
skrzyżowania jednopoziomowego ulicy z torami kolejowymi o kącie przecięcia osi
ulicy i torów nie mniejszym niż 30o, przy spełnieniu co najmniej jednego z
następujących warunków:
a) zapewnieniu widoczności pojazdu szynowego z obu stron ulicy z odległości nie
mniejszej niż 50 m, z uwzględnieniem odległości tego pojazdu od skrzyżowania nie
mniejszej niż 150 m,
b) zastosowaniu rogatek obrotowych zamykających tor kolejowy, a ulicę tylko na
czas przejeżdżania pojazdu szynowego,
c) ustawieniu rogatek z obsługą na miejscu.
3. Przez kąt skrzyżowania linii kolejowej z drogą o liczbie pasów ruchu większej
niż dwa rozumie się kąt ostry zawarty pomiędzy osią każdego toru kolejowego i
osią każdego pasa ruchu drogi.
4. Przez kąt skrzyżowania linii kolejowej krzyżującej się z drogą w łuku rozumie
się kąt zawarty pomiędzy osią toru linii kolejowej i styczną do łuku poziomego
osi drogi (osi pasa ruchu) w punkcie przecięcia się tych osi.
5. Przez kąt skrzyżowania drogi z linią kolejową w łuku rozumie się kąt zawarty
pomiędzy osią drogi (osią pasa ruchu) i styczną do osi toru kolejowego w punkcie
przecięcia się tych osi.
ż 8. Projekty skrzyżowań linii kolei użytku publicznego z drogami powinny być
zatwierdzone przez zarząd drogi i zarząd kolei, a projekty skrzyżowań linii
kolei użytku niepublicznego z drogami - ponadto przez właściwą miejscowo
dyrekcję okręgową kolei państwowych.
Rozdział 2
Klasyfikacja przejazdów i przejść
ż 9. Przejazdy i przejścia dzielą się na następujące kategorie:
1) kategoria A - przejazdy użytku publicznego z rogatkami lub przejazdy użytku
publicznego bez rogatek, na których ruch na drodze kierowany jest sygnałami
nadawanymi przez pracowników kolejowych,
2) kategoria B - przejazdy użytku publicznego z samoczynną sygnalizacją świetlną
i z półrogatkami,
3) kategoria C - przejazdy użytku publicznego z samoczynną sygnalizacją świetlną
lub uruchamianą przez pracowników kolei,
4) kategoria D - przejazdy użytku publicznego bez rogatek i półrogatek i bez
samoczynnej sygnalizacji świetlnej,
5) kategoria E - przejścia użytku publicznego,
6) kategoria F - przejazdy i przejścia użytku niepublicznego.
ż 10. 1. Do kategorii A zalicza się przejazdy użytku publicznego, na których na
okres przejeżdżania pojazdu szynowego ruch na drodze wstrzymywany jest rogatkami
lub sygnałami nadawanymi przez pracowników kolejowych.
2. Zabezpieczenie przejazdu rogatkami z obsługą na miejscu stosuje się, jeżeli:
1) droga na jednym przejeździe przecina na szlaku kolejowym więcej niż dwa tory
główne,
2) droga przecina tory, po których zgodnie z regulaminem technicznym stacji
kolejowej lub bocznicy przejeżdżają staczane lub odrzucane podczas rozrządu
wagony,
3) przejazd nie może być zaliczony do kategorii B, C lub D.
3. Zabezpieczenie przejazdu rogatkami z obsługą z odległości można stosować na
skrzyżowaniach linii kolejowej z drogą: krajową ogólnodostępną oznaczoną numerem
trzycyfrowym, wojewódzką, gminną lub lokalną miejską albo zakładową, jeżeli
rogatki będą widoczne z posterunku obsługującego bezpośrednio przejazd z
odległości nie większej niż 1000 m, a przy zastosowaniu urządzeń telewizji
przemysłowej - nawet z odległości większej, uzależnionej od zaprojektowanych
obwodów sterowania napędów elektrycznych, jeśli jest spełniony jeden z
następujących warunków:
1) iloczyn ruchu jest równy lub większy od liczby 20.000, lecz mniejszy od
liczby 50.000,
2) iloczyn ruchu jest mniejszy od liczby 20.000, a widoczność przejazdu nie
odpowiada warunkom określonym dla przejazdu kategorii D.
4. Warunki widoczności przejazdów i przejść określa załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
5. W przypadkach uzasadnionych warunkami ruchu, dla zwiększenia bezpieczeństwa,
zabezpieczenie przejazdu rogatkami zamykanymi na okres przejeżdżania pojazdu
szynowego może być uzupełnione urządzeniem samoczynnej lub półsamoczynnej
sygnalizacji świetlnej.
6. W przypadkach uzasadnionych warunkami miejscowymi zarząd kolei w porozumieniu
z zarządem drogi i organem administracji państwowej właściwym do zarządzania
ruchem na drogach publicznych oraz z komendantem wojewódzkim Policji może
zarządzić, aby rogatki na przejeździe w porze nocnej lub w ciągu całej doby były
zamknięte, a otwierane na żądanie tylko dla przepuszczenia użytkowników drogi.
ż 11. Do kategorii B zalicza się przejazdy użytku publicznego, jeżeli:
1) linia kolejowa krzyżuje się z drogą krajową ogólnodostępną, oznaczoną numerem
jedno- lub dwucyfrowym, albo
2) linia kolejowa krzyżuje się z drogą: krajową ogólnodostępną oznaczoną numerem
trzycyfrowym, wojewódzką, gminną lub lokalną miejską albo zakładową, a iloczyn
ruchu jest równy lub większy od liczby 50.000,
3) droga publiczna krzyżuje się z linią kolejową, po której jeżdżą pociągi z
prędkością ponad 140 km/h.
ż 12. Do kategorii C zalicza się przejazdy użytku publicznego na skrzyżowaniach
linii kolejowej z drogą: krajową ogólnodostępną oznaczoną numerem trzycyfrowym,
wojewódzką, gminną lub lokalną miejską albo zakładową, na których:
1) iloczyn ruchu jest równy lub większy od liczby 20.000, lecz mniejszy od
liczby 50.000, albo
2) iloczyn ruchu jest mniejszy od liczby 20.000, a widoczność przejazdu nie
odpowiada warunkom określonym dla przejazdu kategorii D lub obowiązująca
maksymalna prędkość pojazdów szynowych na przejeździe jest większa niż 120 km/h.
ż 13. Do kategorii D zalicza się przejazdy użytku publicznego na skrzyżowaniach
linii kolejowej z drogą: krajową ogólnodostępną oznaczoną numerem trzycyfrowym,
wojewódzką, gminną lub lokalną miejską albo zakładową, jeżeli:
1) przejazd odpowiada warunkom widoczności określonym w załączniku nr 1 do
rozporządzenia i iloczyn ruchu jest mniejszy od liczby 20.000 oraz obowiązująca
maksymalna prędkość pojazdów szynowych na przejeździe nie przekracza 120 km/h
albo
2) bez względu na warunki widoczności, prędkość pojazdów szynowych na
przejeździe nie przekracza 15 km/h.
ż 14. 1. Iloczyn ruchu na przejeździe oblicza się na podstawie pomiarów
natężenia ruchu drogowego i kolejowego.
2. Sposób obliczania iloczynu ruchu na przejeździe określa załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
3. Pomiary natężenia ruchu drogowego wykonuje właściwy zarząd drogi nie rzadziej
niż co 5 lat.
4. Pomiary natężenia ruchu kolejowego wykonuje zarząd kolei w tych samych
okresach, w których zostało ustalone natężenie ruchu pojazdów na drogach.
Obliczeń iloczynu ruchu dokonuje zarząd kolei na podstawie danych o natężeniu
ruchu pojazdów drogowych, otrzymanych od zarządu drogi.
5. Pomiarami natężenia ruchu drogowego powinny być objęte wszystkie przejazdy
kategorii A-D.
ż 15. 1. Do kategorii E zalicza się przejścia użytku publicznego zamykane na
czas przejeżdżania pojazdu szynowego rogatkami lub za pomocą furtek albo
ogrodzone kołowrotkami lub barierkami.
2. Przejścia ogrodzone kołowrotkami lub barierkami, bez urządzenia
zabezpieczającego obsługiwanego na miejscu, można stosować przez tory, po
których nie są staczane lub odrzucane podczas rozrządu wagony:
1) jeżeli przejście odpowiada warunkom widoczności określonym w załączniku nr 1
do rozporządzenia,
2) bez względu na warunki widoczności, jeżeli prędkość pojazdów szynowych na
przejściu nie przekracza 15 km/h.
3. Barierki, o których mowa w ust. 2, powinny być ustawione w taki sposób, aby
osoba przechodząca musiała przed wejściem na tor kolejowy zmienić kierunek
ruchu; pierwsze wejście pomiędzy barierki powinno zmuszać pieszego do przyjęcia
kierunku przeciwnego do zasadniczego kierunku ruchu pojazdów szynowych po
najbliższym torze.
ż 16. Przy zaliczaniu przejazdów do poszczególnych kategorii należy również brać
pod uwagę występujące czasowo lub sezonowo złe warunki widoczności. W
przypadkach uzasadnionych szczególnymi warunkami miejscowymi można stosować
stopień zabezpieczenia wyższy niż wymagany przepisami rozporządzenia.
ż 17. Obszarów w obrębie widoczności przejazdów i przejść użytku publicznego,
określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, nie wolno zadrzewiać
(zakrzewiać), a na dojazdach do przejazdów, znajdujących się na tych obszarach,
nie wolno urządzać placów postojowych i umieszczać innych urządzeń obsługi ruchu
drogowego.
ż 18. Jeżeli długość odcinka drogi pomiędzy torami kolejowymi, mierzona między
wewnętrznymi skrajnymi szynami po osi drogi, wynosi co najmniej 32 m, kwestię
zabezpieczenia przejazdu przez każdy tor lub każdą grupę torów należy
rozpatrywać oddzielnie.
ż 19. Jeżeli na przejeździe zbiega się kilka dróg, przy ustalaniu sposobu jego
zabezpieczenia należy uwzględniać wszystkie kierunki jazdy.
ż 20. Jeżeli na drodze krzyżującej się z linią kolejową zlokalizowano linię
tramwajową, to zabezpieczenie ruchu na przejazdach powinno być zgodne z
przepisami w sprawie skrzyżowań linii kolejowych z liniami tramwajowymi.
ż 21. 1. Do kategorii F zalicza się przejazdy i przejścia użytku niepublicznego,
z których korzystanie następuje na podstawie umowy zawartej między zarządem
kolei a użytkownikiem przejazdu lub przejścia. Przejazdy i przejścia powinny być
wyposażone w rogatki stale zamknięte, otwierane przez użytkowników w razie
potrzeby.
2. Urządzenie przejazdów i przejść, określonych w ust. 1, przez tory kolei
użytku niepublicznego wymaga ponadto zgody właściwej miejscowo dyrekcji
okręgowej kolei państwowych w zakresie ustalenia warunków zabezpieczenia ruchu i
warunków korzystania z przejazdów i przejść.
ż 22. 1. Ustalenie sposobu zabezpieczenia nowego przejazdu lub przejścia użytku
publicznego, zmiana sposobu istniejącego zabezpieczenia, z wyjątkiem przypadków
określonych w ust. 4-6 i 8, ustalenie kategorii przejazdu, zlikwidowanie
przejazdu lub przejścia użytku publicznego oraz ustalenie warunków ich
widoczności powinny być dokonywane w terenie przez zarząd kolei w porozumieniu z
właściwym zarządem drogi i komendantem wojewódzkim Policji, a w odniesieniu do
przejazdów i przejść na liniach kolei użytku niepublicznego - ponadto w
porozumieniu z właściwą miejscowo dyrekcją okręgową kolei państwowych. Ustalenia
te powinny być zawarte w dokumentacji (metryce) przejazdu lub przejścia.
2. Sprawy, o których mowa w ust. 1, wymagają objęcia projektem organizacji
ruchu, podlegającym zatwierdzeniu przez organ administracji państwowej właściwy
do zarządzania ruchem na drogach publicznych.
3. Przy ustalaniu zabezpieczenia przejazdu lub przejścia należy określić
szczegółową lokalizację posterunku dróżnika (strażnicy przejazdowej) zgodnie z
przepisem ż 46.
4. W przypadku:
1) uszkodzenia rogatek,
2) niedziałania sygnału dźwiękowego lub półsamoczynnej sygnalizacji świetlnej na
rogatkach obsługiwanych z odległości,
3) uszkodzenia lub niedziałania samoczynnej sygnalizacji świetlnej na
przejeździe z półrogatkami lub bez półrogatek,
4) potrzeby zmiany sposobu zabezpieczenia na skutek zmienionych warunków ruchu
lub warunków miejscowych,
5) wprowadzenia ruchu jednokierunkowego po dwutorowej linii lub zmiany kierunku
jazdy na łącznicy jednotorowej o jednokierunkowym ruchu:
a) w wypadku określonym w ż 65,
b) jeżeli przejazdy bez rogatek i bez sygnalizacji świetlnej lub przejścia bez
obsługiwanego urządzenia zabezpieczającego nie odpowiadają wymaganym warunkom
widoczności dla jazdy po torze, który nie był przeznaczony dla danego kierunku
jazdy,
- powinno być stosowane jako środek tymczasowy strzeżenie przejazdów i przejść
przez pracownika kolei.
5. W razie niemożności niezwłocznego zorganizowania strzeżenia przejazdów i
przejść w przypadkach określonych w ust. 4, należy:
1) ograniczyć prędkość pojazdów szynowych na przejazdach i przejściach do 15
km/h,
2) zarządzić ostrzeganie przed skrzyżowaniami sygnałem dźwiękowym z pojazdu
szynowego,
3) oznakować przejazd znakami zakazu "Stój - rogatka uszkodzona" lub "Stój
-sygnalizacja uszkodzona".
6. Postępowanie, o którym mowa w ust. 5, stosuje się także na przejeździe
kategorii A w razie braku dróżnika przejazdowego.
7. W przypadku uszkodzenia rogatek lub półrogatek albo samoczynnej sygnalizacji
świetlnej na przejeździe, niezależnie od strzeżenia, o którym mowa w ust. 4,
zarząd kolei wprowadza ograniczenie ruchu na drodze przez ustawienie znaku
zakazu "Stój - rogatka uszkodzona" lub "Stój - sygnalizacja uszkodzona". Znak
ten powinien być ustawiony z obu stron przejazdu, po prawej stronie drogi,
bezpośrednio przed rogatką, półrogatką lub przed urządzeniem sygnalizacji
świetlnej, w odległości 1 m od krawędzi jezdni.
8. W przypadku braku dróżników przejazdowych do strzeżenia przejazdów kategorii
A przez okres dłuższy niż 7 dni lub niemożności zorganizowania strzeżenia
przejazdów kategorii B lub C z uszkodzoną samoczynną sygnalizacją świetlną,
której naprawa nie może być dokonana w terminie 7 dni:
1) znak drogowy "Przejazd kolejowy z zaporami" zostanie zmieniony na znak
drogowy "Przejazd kolejowy bez zapór" i przed przejazdem zostaną umieszczone
znaki drogowe "Stop",
2) drągi zapór na przejazdach kategorii A i B powinny być zdemontowane i
ustawiony "krzyż św. Andrzeja", a na przejazdach kategorii B i C umieszczone
tablice informacyjne "Sygnalizacja nieczynna",
3) maksymalna prędkość pojazdów szynowych przed przejazdem powinna być określona
dla warunków widoczności mierzonej z odległości 5 m od skrajnej szyny zgodnie z
przepisami podanymi w załączniku nr 1 do rozporządzenia. Zwiększenie prędkości
pojazdów szynowych, określonej w ust. 5, dopuszcza się tylko na przejazdach, na
których droga przecina nie więcej niż dwa tory kolejowe, a iloczyn ruchu nie
przekracza liczby 60.000, oraz gdy przejazdy znajdują się na drogach określonych
w ż 13.
9. W przypadku zerwania sieci trakcyjnej należy niezwłocznie zabezpieczyć
przejazd lub przejście.
Rozdział 3
Warunki techniczne oraz inne wymagania w zakresie projektowania i budowy
przejazdów i przejść
ż 23. 1. Widoczność przejazdu i przejścia z drogi publicznej powinna być
zachowana, niezależnie od rodzaju zabezpieczenia ruchu zastosowanego na
skrzyżowaniu.
2. W projektowaniu nowych linii kolejowych średnia gęstość przejazdów nie
powinna przekraczać jednego przejazdu na 3 km linii.
3. Nie należy projektować nowego przejazdu na skrzyżowaniu istniejącej linii
kolejowej z drogą publiczną, w razie gdy w odległości do 3 km od niego znajduje
się przejazd; nie dotyczy to projektowania przejazdu na okres przejściowy.
4. W projektowaniu budowy lub przebudowy przejazdów i przejść należy
przestrzegać, aby górna krawędź szyny zewnętrznej toru kolejowego, na całej
szerokości przejazdu lub przejścia, była widoczna z punktu obserwacyjnego,
zlokalizowanego na wysokości 1 m nad osią pasa ruchu drogi. Minimalne odległości
punktu obserwacyjnego od przejazdu lub przejścia określa tabela nr 1, podana w
załączniku nr 1 do rozporządzenia.
5. W projektowaniu budowy lub przebudowy przejazdów należy ponadto zapewnić na
dojazdach do przejazdów:
1) widoczność poziomą i pionową, zgodnie z przepisami dotyczącymi projektowania
dróg i ulic,
2) widoczność czoła pojazdu szynowego z drogi dla przejazdu kategorii D,
określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
6. Na przejeździe oraz w odległości do 20 m od niego zabrania się umieszczania
reklam, plakatów oraz innych przedmiotów, które mogłyby ograniczać widoczność.
7. W projektowaniu przejazdów kategorii D zlokalizowanych w wykopach należy w
obszarze trójkątów widoczności, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia,
przewidzieć poszerzenie dna wykopu do wysokości 1-1,2 m nad główką szyny, z
uwzględnieniem roślinności i pokrywy śniegu.
ż 24. W projektowaniu przekroju podłużnego drogi w obrębie skrzyżowania i
dojazdów do skrzyżowania należy przestrzegać łącznie następujących warunków:
1) z obu stron przejazdu lub przejścia, licząc od skrajnej szyny toru
kolejowego, należy przewidzieć jako dojazdy odcinki drogi poziome lub o
pochyleniu nie większym niż 2,5%, przy czym długość tych odcinków powinna
wynosić nie mniej niż:
a) 26 m przy przejazdach,
b) 3 m przy przejściach;
odcinki poziome należy powiększać o 10 m, jeżeli spadek drogi w stronę przejazdu
przekracza 5%; w przypadkach uzasadnionych warunkami miejscowymi, za zgodą
właściwej dyrekcji okręgowej dróg publicznych, dopuszcza się odstępstwo od wyżej
wymienionych warunków, jeżeli nie spowoduje to pogorszenia bezpieczeństwa ruchu,
2) odcinek o pochyleniu nie przekraczającym 2,5% może posiadać jednostajne
pochylenie lub może znajdować się w łuku pionowym, pod warunkiem że styczna do
łuku pionowego w odległości od skrajnej szyny toru kolejowego określonej w pkt 1
nie przekroczy tego pochylenia,
3) łuk pionowy drogi nie może występować pomiędzy skrajnymi szynami przejazdu;
odstępstwo jest dopuszczalne w przypadkach uzasadnionych warunkami miejscowymi,
za zgodą zarządu kolei wyrażoną w porozumieniu z właściwym zarządem drogi,
jeżeli zaprojektowanie minimalnego łuku pionowego nie spowoduje pogorszenia
bezpieczeństwa ruchu,
4) pochylenie podłużne drogi na przejazdach powinno odpowiadać warunkom
określonym w przepisach technicznych projektowania dróg i ulic,
5) wielkości promieni łuków i pochyleń podłużnych na dojazdach do przejazdów lub
przejścia należy ustalać zgodnie z przepisami technicznymi dotyczącymi
projektowania dróg i ulic,
6) przy projektowaniu budowy lub przebudowy przejazdów przekrój poprzeczny
dojazdów do skrzyżowania powinien odpowiadać przepisom dotyczącym projektowania
dróg i ulic, przy czym:
a) dojazd położony na obszarze zabudowy istniejącej lub planowanej powinien
posiadać przekrój poprzeczny ulicy,
b) dojazd położony poza obszarem zabudowy powinien posiadać przekrój poprzeczny
drogi,
c) przekrój poprzeczny drogi lub ulicy powinien mieć pochylenie odpowiadające
podłużnemu pochyleniu torów kolejowych.
ż 25. 1. W projektowaniu budowy lub przebudowy przejazdu, w którym zarówno linia
kolejowa, jak i droga przebiegają w linii prostej, początek najbliższej
krzywizny poziomej drogi, wraz ze wszystkimi jej elementami, jak krzywe
przejściowe, prosta przejściowa, łuki poziome, jednostronne przechyłki i
poszerzenia, powinien znajdować się w odległości co najmniej 4 m od skrajnej
szyny toru kolejowego na skrzyżowaniu.
2. Przy budowie lub przebudowie przejazdu, w którym linia kolejowa przebiega w
linii prostej, a droga - w łuku poziomym, należy przestrzegać łącznie
następujących warunków:
1) pochylenie poprzeczne jezdni drogi w obrębie przejazdu na szerokości toru
kolejowego i po 4 m z każdej jego strony powinno odpowiadać pochyleniu
podłużnemu torów kolejowych; na pozostałych odcinkach drogi znajdującej się w
łuku poziomym pochylenia poprzeczne powinny odpowiadać przepisom technicznym
projektowania dróg i ulic,
2) poszerzenie jezdni na łukach poziomych przeprowadza się przez przejazd.
3. W projektowaniu budowy nowego przejazdu, w którym droga przebiega w linii
prostej, a linia kolejowa jednotorowa -w łuku poziomym, należy przestrzegać
łącznie następujących warunków:
1) łuk poziomy toru kolejowego w obrębie przejazdu powinien posiadać promień
umożliwiający ułożenie w przekroju poprzecznym toru obu toków szyn w poziomie
lub pochyleniu poprzecznym, zgodnie z pochyleniem podłużnym drogi w obrębie
przejazdu, nie przekraczającym 2,5%,
2) przejazdu nie należy projektować na odcinku krzywej przejściowej linii
kolejowej.
4. W projektowaniu budowy nowych przejazdów na skrzyżowaniach wszystkich
ogólnodostępnych dróg z liniami kolejowymi dwutorowymi lub wielotorowymi w łuku
poziomym stosuje się przepis ust. 3. Wszystkie główki szyn torów na przejeździe
w przekroju poprzecznym linii kolejowej powinny być ułożone w jednym pochyleniu
nie przekraczającym 2,5%, stanowiącym przechyłkę torów.
5. Dla dróg wojewódzkich, gminnych oraz lokalnych miejskich i zakładowych,
krzyżujących się z dwutorową linią kolejową, dopuszcza się odstępstwo od
warunków określonych w ust. 4, polegające na tym, że główki szyn bliższych
międzytorza w przekroju poprzecznym będą ułożone w obrębie przejazdów w jednym
poziomie, natomiast główki szyn zewnętrznych będą ułożone w przekroju
poprzecznym w pochyleniu nie przekraczającym 2,5%, stanowiącym przechyłkę torów
w łuku.
6. W projektowaniu budowy nowego przejazdu, w którym zarówno droga, jak i linia
kolejowa znajdują się w łukach poziomych, stosuje się odpowiednio przepisy ust.
2-4.
7. W projektowaniu budowy nowych przejazdów na skrzyżowaniu dróg gruntowych o
nawierzchni nie utwardzonej, o małym ruchu drogowym, z liniami kolejowymi
dwutorowymi lub wielotorowymi w łuku poziomym dopuszcza się możliwość odstępstwa
od przepisu ust. 3. Zgodę na odstępstwo wyraża zarząd drogi na wniosek
naczelnego dyrektora właściwego okręgu kolei państwowych.
8. W obrębie istniejących przejazdów stanowiących skrzyżowania wszelkich
ogólnodostępnych dróg z liniami jedno-, dwu- i wielotorowymi przebiegającymi w
łuku poziomym i krzywych przejściowych dopuszcza się pochylenie podłużne jezdni
drogi nie większe od 7,5% i nie przekraczające pochyleń dopuszczalnych dla
prędkości, dla której droga została zaprojektowana. Załomy mogą być na
pochyleniach jednakowego znaku o różnicy nie przekraczającej 5%.
ż 26. Szerokość korony drogi i jej części składowych na przejeździe i dojazdach
do przejazdu powinna odpowiadać parametrom istniejącej drogi; odstępstwo jest
dopuszczalne w przypadkach uzasadnionych warunkami miejscowymi, za zgodą
właściwej dyrekcji okręgowej dróg publicznych, jeżeli nie spowoduje to
pogorszenia bezpieczeństwa ruchu.
ż 27. 1. Skrzyżowania linii kolejowych z drogami publicznymi powinny być tak
zaprojektowane i wykonane, aby było wyeliminowane szkodliwe oddziaływanie
wibracji na budynki usytuowane w bezpośrednim sąsiedztwie skrzyżowań oraz
wibracji i hałasu, na który będą narażeni ludzie przebywający w tych budynkach.
2. Jeżeli poziomy wibracji i hałasu przekraczają wartości dopuszczalne,
określone w przepisach o ochronie przed hałasem i wibracjami, należy stosować
skuteczne zabezpieczenia.
ż 28. Rodzaj nawierzchni drogowej na przejeździe i na dojazdach do przejazdu
powinien być możliwie ten sam co na drodze; nie dotyczy to odcinka w obrębie
torowiska kolejowego pomiędzy rogatkami, a gdy nie ma rogatek - odcinka nie
mniejszego od 4 m, a na kolejach wąskotorowych - 3 m, licząc od skrajnej szyny z
każdej strony przejazdu. Na odcinku tym należy stosować nawierzchnię typu
rozbieralnego: z kostki, płyt prefabrykowanych lub z innych podobnych
materiałów; dopuszcza się jej pokrycie warstwą nawierzchni bitumicznej, z
wyjątkiem odcinków, po których przebiegają trasy wytypowane dla ruchu wojskowych
pojazdów gąsienicowych.
ż 29. 1. Dla ruchu pieszych, w zależności od jego natężenia, można stosować
oddzielne chodniki odsunięte od jezdni. Na przejeździe chodniki te i ścieżki
rowerowe powinny mieć szerokość taką samą jak na dojeździe do przejazdu. W
obrębie przejazdu chodniki i ścieżki rowerowe powinny być w poziomie nawierzchni
jezdni.
2. Drogę jednojezdniową z pasami zieleni i chodnikami w obrębie przejazdu należy
zwęzić o szerokość pasów zieleni. Zwężenie przekroju poprzecznego przeprowadza
się na długości przewidzianej w przepisach dotyczących projektowania dróg i
ulic. Na przejeździe drogi dwujezdniowej ziemny pas dzielący powinien mieć w
obrębie przejazdu nawierzchnię taką jak nawierzchnia jezdni i powinien posiadać
odpowiednie oznakowanie poziome.
3. Nawierzchnie jezdni, chodników i ścieżek rowerowych w obrębie przejazdu
powinny różnić się między sobą odcieniem i sposobem wykonania lub powinny być od
siebie oddzielone białymi pasami o szerokości 12 cm.
ż 30. 1. Skrzyżowania linii kolejowych z drogami publicznymi powinny umożliwiać
dogodne warunki dla ruchu pieszych, w tym również dla osób niepełnosprawnych.
2. Przejścia dla pieszych oraz dla osób niepełnosprawnych na skrzyżowaniach
linii kolejowych z drogami publicznymi powinny spełniać wymagania techniczne
określone dla tego typu obiektów.
ż 31. 1. Drogi gruntowe na przejazdach i dojazdach do przejazdów powinny mieć
nawierzchnię twardą na długości co najmniej 10 m, licząc od skrajnej szyny z
każdej strony przejazdu. Jeżeli spadek drogi w stronę przejazdu przekracza 5%,
długość tę należy powiększyć o 10 m. Szerokość jezdni należy ustalać zgodnie z
przepisami technicznymi projektowania dróg i ulic; odstępstwo jest dopuszczalne
w przypadkach uzasadnionych warunkami miejscowymi, za zgodą właściwej dyrekcji
okręgowej dróg publicznych, jeżeli nie spowoduje to pogorszenia bezpieczeństwa
ruchu.
2. Na przejazdach i dojazdach do przejazdów o nawierzchni określonej w ust. 1,
po których przebiegają trasy wojskowych pojazdów gąsienicowych, na długości 30 m
od skrajnych szyn szerokość jezdni o nawierzchni twardej powinna wynosić co
najmniej 4,5 m, a korony drogi - 7 m.
ż 32. 1. Żłobek stanowiący urządzenie zabezpieczające na przejeździe swobodne
przejście obrzeży kół pojazdu szynowego pomiędzy pokryciem przejazdu ułożonym
wewnątrz toru a szynami powinien odpowiadać łącznie następującym warunkom:
1) jego szerokość mierzona od górnej powierzchni główki szyny na głębokości 14
mm dla kolei normalnotorowych i 10 mm dla kolei wąskotorowych powinna wynosić:
a) w torach prostych i na łukach o promieniu 350 m lub większym - co najmniej 67
mm,
b) na łukach o promieniu 250 m do 350 m - co najmniej 75 mm,
c) na łukach o promieniu mniejszym niż 250 m - co najmniej 80 mm,
2) jego szerokość powinna być osiągnięta przez ułożenie równoległe do szyn toru
odbojnic z drewna, szyn lub kątowników,
3) jego głębokość przy największym dopuszczalnym zużyciu szyny, mierzona od
powierzchni główki szyny, powinna być nie mniejsza niż 38 mm.
2. Szerokość żłobka określona w ust. 1 pkt 1 może być zwiększona, w razie gdy
żłobek ma formę rozszerzającą się ku górze, a w szczególności przy zastosowaniu
odbojnic z szyn ułożonych poziomo.
ż 33. Końce odbojnic powinny być wydłużone poza szerokość przejazdu nie mniej
niż 300 mm i odgięte na tej długości pod kątem 30o do osi toru. Stosowanie na
przejeździe złączy szyn lub odbojnic jest zabronione.
ż 34. 1. Na dojazdach do przejazdów bez rogatek lub półrogatek należy ustawiać
na odcinku drogi o długości 15-20 m, licząc od skrajnych szyn, pachołki w
odstępach co 3 m po obu stronach drogi. Pachołki ustawione najbliżej toru
powinny znajdować się w odległości 3 m od osi skrajnego toru kolei
normalnotorowej, a 2,5 m od osi skrajnego toru kolei wąskotorowej.
2. Jeżeli przejazdy są wyposażone w rogatki lub półrogatki, pachołki, o których
mowa w ust. 1, należy ustawiać na zewnątrz tych rogatek lub półrogatek. Odcinki
pomiędzy torem a rogatkami należy, jeśli usytuowanie rogatek na to pozwala,
odgradzać poręczami utrudniającymi dostęp do toru z ominięciem rogatek. Końce
poręczy znajdujące się najbliżej toru powinny być usytuowane w odległości 3 m od
osi skrajnego toru kolei normalnotorowej, a 2,5 m od osi skrajnego toru kolei
wąskotorowej.
ż 35. Wymagania szczegółowe, jakim powinno odpowiadać wykonywanie przejść,
rurociągów i kabli pod torami kolejowymi, określają Polskie Normy oraz odrębne
przepisy.
ż 36. 1. Jezdnia i podtorze powinny być w obrębie przejazdu odwodnione. Pobocza
powinny mieć spadek określony w przepisach technicznych projektowania dróg i
ulic i nie powinny tamować swobodnego odpływu wód opadowych.
2. W razie ujawnienia w obrębie przejazdu źródeł wody, która mogłaby spowodować
osuwanie się podtorza lub dojazdów, należy zastosować, odpowiednio do ilości
wody, wzmocnienie bądź zabezpieczenie podtorza i dojazdów, w celu
niedopuszczenia do ich zalania.
3. Na stromych spadkach dno i skarpy rowów powinny być wzmocnione odpowiednio do
ilości przepływającej wody i rodzaju gruntów.
4. W razie konieczności przeprowadzenia ścieku wodnego o stałym przepływie
wzdłuż toru kolejowego lub drogi, należy zabezpieczyć nasyp kolejowy lub drogowy
przed nawilgoceniem i przed naruszeniem stateczności skarp.
ż 37. Dopuszcza się pozostawienie profilu podłużnego i poprzecznego dróg w
obrębie przejazdu w istniejącym stanie przy zachowaniu warunków określonych w
przepisach technicznych projektowania drogi danej klasy technicznej.
Rozdział 4
Warunki techniczne oraz inne wymagania w zakresie projektowania i budowy
skrzyżowań dwupoziomowych
ż 38. 1. Wiadukty drogowe i skrzyżowania w różnych poziomach przeznaczone dla
pieszych powinny być projektowane jako konstrukcje stałe. Na drogach: krajowych
ogólnodostępnych oznaczonych numerem trzycyfrowym, wojewódzkich, gminnych lub
lokalnych miejskich albo zakładowych mogą być projektowane, za zgodą zarządu
kolei i zarządu drogi, wiadukty tymczasowe.
2. Dopuszcza się projektowanie wiaduktów tymczasowych z konstrukcją pomostów z
drewna, pod warunkiem okresowego zabezpieczenia ich elementów powłokami i
preparatami zmniejszającymi palność.
ż 39. 1. Skrajnia drogowa pod wiaduktem kolejowym powinna odpowiadać wymiarom
określonym w przepisach technicznych projektowania dróg i ulic.
2. Jeżeli po drodze krzyżującej się z linią kolejową przebiega inna linia
kolejowa lub linia tramwajowa, należy przy ustaleniu skrajni otworów wiaduktów
kolejowych uwzględniać przepisy obowiązujące dla linii kolejowych i linii
tramwajowych. Szerokość pasa przeznaczonego na torowisko tramwajowe powinna być
zgodna z przepisami o budowie linii tramwajowych, a torowisko powinno być
oddzielone od ruchu pojazdów samochodowych.
ż 40. Jeżeli oświetlenie drogi pod wiaduktem kolejowym światłem dziennym jest
niedostateczne, należy ją oświetlić światłem sztucznym.
ż 41. Jeżeli przy zagłębieniu drogi pod wiaduktem kolejowym nie jest możliwe
naturalne jej odwodnienie, należy przewidzieć odprowadzenie wody za pomocą
odpowiednich urządzeń.
ż 42. 1. Konstrukcja wiaduktów kolejowych nad drogami powinna zabezpieczać
użytkowników dróg przed zanieczyszczeniem smarami, żużlem i innymi odpadami z
przejeżdżających pojazdów szynowych oraz wodą ściekającą z wiaduktu.
2. Zakazuje się umieszczania na wiaduktach kolejowych w obrębie pasa drogowego
reklam, plakatów, a także tablic informacyjnych i innych przedmiotów nie
związanych z ruchem drogowym.
ż 43. 1. Autostrady, drogi ekspresowe i drogi krajowe oznaczone numerem jedno-
lub dwucyfrowym, krzyżujące się z liniami kolejowymi w różnych poziomach za
pomocą wiaduktów drogowych, powinny mieć połączenie w postaci stałych objazdów
awaryjnych w poziomie szyn, wykonanych w następujący sposób:
1) odległość objazdu awaryjnego od wiaduktu powinna być ustalona odpowiednio do
warunków miejscowych i nie może być mniejsza niż 50 m; objazdu awaryjnego nie
należy budować, jeżeli w odległości do 1000 m od wiaduktu znajduje się dogodny
przejazd połączony drogą o twardej nawierzchni,
2) objazdy awaryjne powinny odpowiadać parametrom technicznym IV klasy
technicznej dróg określonych w przepisach dotyczących projektowania dróg i ulic,
3) na objazdach awaryjnych należy stosować nawierzchnię twardą,
4) objazdy budowane jako awaryjne powinny być w czasie funkcjonowania wiaduktów
zamknięte dla ruchu drogowego oraz odpowiednio zabezpieczone i oznakowane
znakami zakazu wjazdu, a elementy nawierzchni drogi do zabudowy w torach
kolejowych zdeponowane obok przejazdu.
2. Jeżeli inna droga publiczna znajduje się w odległości nie większej niż 3 km
od skrzyżowania autostrady z linią kolejową, można odstąpić od budowy objazdu
awaryjnego.
Rozdział 5
Warunki techniczne oraz inne wymagania w zakresie budowy rogatek (zapór)
ż 44. 1. Rogatki zamykające przejazd na okres przejeżdżania pojazdu szynowego
mogą być obsługiwane na miejscu lub z odległości.
2. Jeżeli miejsce obsługi rogatek jest umieszczone w odległości mniejszej lub
równej 60 m od osi przejazdu, przejazd uważa się za obsługiwany na miejscu, a
przy odległości większej - za obsługiwany z odległości. Odległość tę mierzy się
w rzucie poziomym po osi toru.
ż 45. Posterunek dróżnika obsługującego przejazd powinien być wyposażony w
aparat telefoniczny z głośno brzmiącym powtarzaczem sygnału dzwonkowego
telefonicznego, zainstalowanym na zewnątrz strażnicy przejazdowej.
ż 46. Strażnice przejazdowe powinny być tak usytuowane, aby w jak najmniejszym
stopniu ograniczały widoczność pojazdu szynowego i przejazdu z drogi publicznej.
ż 47. Rogatki powinny być zamknięte na 2 minuty przed nadejściem pojazdu
szynowego do przejazdu i pozostawać w tym stanie przez cały czas przejeżdżania
pojazdu szynowego. Zarząd kolei może dla poszczególnych przejazdów skrócić czas
zamknięcia rogatek przed nadejściem pojazdu szynowego, jeżeli:
1) posterunek obsługi przejazdu jest wyposażony w urządzenia sygnalizujące
zbliżanie się pojazdu szynowego,
2) jest to uzasadnione warunkami miejscowymi.
ż 48. Stałe zamknięcie rogatek, o których mowa w ż 10 ust. 6, może być stosowane
na przejazdach, przy których znajduje się strażnica przejazdowa lub mieszkanie
dróżnika przejazdowego; rogatki te powinny być wyposażone w dzwonki do dróżnika
przejazdowego i zabezpieczone przed otwieraniem przez osoby nie uprawnione.
Przejazdy te powinny być oświetlone w porze nocnej. Na drągach tych rogatek
powinny być zawieszone tablice informujące o tym, że rogatki są otwierane na
żądanie użytkownika drogi, oraz wskazujące, w jaki sposób użytkownik drogi może
spowodować otwarcie rogatki.
ż 49. 1. Rogatki obsługiwane z odległości powinny być wyposażone w urządzenia
dające sygnały dźwiękowe, ostrzegające użytkowników drogi o mającym nastąpić
zamknięciu rogatki. Sygnały te powinny być uruchamiane co najmniej na 8 sekund
przed rozpoczęciem opuszczania drągów rogatek i działać do ich całkowitego
opadnięcia. Urządzenia dzwonkowe powinny być słyszalne z odległości co najmniej
30 m, licząc od rogatki wzdłuż osi drogi.
2. W szczególnych warunkach uciążliwości dla otoczenia sygnałów dźwiękowych,
zarząd kolei w porozumieniu z zarządem drogi, komendantem wojewódzkim Policji,
organem administracji państwowej zarządzającym ruchem na drogach publicznych, a
w odniesieniu do przejazdów na liniach użytku niepublicznego - z właściwą
dyrekcją okręgową kolei państwowych, może odstąpić od stosowania tych sygnałów
pod warunkiem zainstalowania półsamoczynnej sygnalizacji świetlnej z
sygnalizatorami, uruchamianej co najmniej na 8 sekund przed rozpoczęciem
opuszczania drągów rogatek.
ż 50. Rogatki obsługiwane z odległości powinny być widoczne z posterunku
obsługującego i umożliwiać na miejscu podniesienie opuszczonych drągów
rogatkowych. Odległość rogatek od posterunku obsługującego nie powinna być
większa niż 1000 m; przy zastosowaniu urządzeń telewizji przemysłowej odległość
ta może być zwiększona; z jednego posterunku mogą być obsługiwane rogatki kilku
przejazdów.
ż 51. Drągi rogatkowe powinny zamykać całą szerokość drogi i być pomalowane na
przemian w pasy czerwone i białe prostopadle do osi podłużnej drąga, o długości
po 50 cm każdy; pierwszy pas, począwszy od cieńszego końca drąga, powinien być
koloru czerwonego. W zależności od warunków ruchu drągi mogą być wyposażone w
siatkę wiszącą. Siatki nie stosuje się przy drągach rogatkowych drewnianych.
ż 52. Urządzenie dzwonkowe należy stosować przy rogatkach zabezpieczających ruch
na przejazdach i przejściach o przewadze ruchu pieszego i pojazdów zaprzęgowych.
Jeżeli droga przecina jeden lub dwa tory kolejowe, należy stosować jedno
urządzenie dzwonkowe, a gdy przecina więcej torów - dwa urządzenia dzwonkowe, po
jednym z każdej strony przejazdu lub przejścia.
ż 53. Windę mechaniczną należy sytuować w ten sposób, aby była zachowana
skrajnia budowli oraz aby dróżnik przejazdowy podczas jej obsługi miał dobrą
widoczność przejazdu.
ż 54. Windy do obsługi rogatek z odległości powinny posiadać urządzenie
sygnalizujące ich położenie.
ż 55. W celu polepszenia widoczności drągów rogatkowych oraz warunków
bezpieczeństwa ruchu stosuje się następujące dodatkowe urządzenia:
1) materiały odblaskowe (światła odblaskowe, folię odblaskową),
2) światła czerwone na drągach rogatkowych,
3) światła czerwone na drągach rogatkowych i sygnalizatory wyświetlające sygnał
świetlny.
ż 56. Jeżeli drągi rogatek nie są wyposażone w folie odblaskowe koloru
czerwonego i białego lub w urządzenia wymienione w ż 55 pkt 2 i 3, na drągu
rogatki powinny być umieszczone co najmniej trzy światła odblaskowe koloru
czerwonego.
ż 57. 1. Obowiązek dodatkowego wyposażenia rogatek ustala się w przypadkach, o
których mowa w ż 10 ust. 5.
2. Częstotliwość przerw światła czerwonego na drągach rogatkowych po włączeniu
powinna mieścić się w granicach 50-70 razy na minutę.
3. Włączenie świateł czerwonych na drągach rogatkowych powinno następować z
chwilą rozpoczęcia zamykania rogatek i trwać przez cały czas, zarówno podczas
opuszczania drągów, jak i pozostawania ich w położeniu poziomym, a wyłączenie
świateł czerwonych powinno następować dopiero po otwarciu przejazdu.
4. Światła czerwone na drągach rogatkowych powinny być widoczne z drogi w porze
nocnej z odległości 300 m w zwykłych warunkach atmosferycznych.
5. Na wypadek przerwy w zasilaniu z sieci energetycznej powinno być zapewnione
inne zasilanie świateł czerwonych na drągach rogatkowych co najmniej w ciągu 8
godzin. Światła te powinny być widoczne w porze nocnej w zwykłych warunkach
atmosferycznych z odległości 150 m.
ż 58. 1. Do sygnalizatorów stanowiących element półsamoczynnej sygnalizacji
świetlnej stosuje się odpowiednio przepisy ż 57 ust. 2-5. Ponadto należy
przestrzegać następujących warunków:
1) sygnały wyświetlane przez sygnalizatory powinny być widoczne z drogi co
najmniej z odległości 100 m przy słonecznej pogodzie, a niewidoczne od strony
toru kolejowego,
2) na przejeździe z rogatkami należy ustawić co najmniej 2 sygnalizatory
wyświetlające sygnał czerwony, z obu stron skrzyżowania po prawej stronie drogi
bezpośrednio przed rogatką; w zależności od warunków miejscowych sygnalizatory
ustawia się zarówno z prawej, jak i z lewej strony drogi,
3) na skrzyżowaniach, przed którymi zbiegają się dwie lub więcej dróg, należy
ustawiać taką ilość sygnalizatorów, aby była zapewniona ich widoczność z każdej
drogi.
2. Sygnalizatory umieszczone przed przejazdami powinny odpowiadać wymaganiom w
zakresie budowy, utrzymania i kontroli rogatek oraz urządzeń dodatkowych na
przejazdach i przejściach w poziomie szyn.
ż 59. 1. Na przejazdach o szczególnie trudnych warunkach eksploatacyjnych,
obsługiwanych na miejscu, stosuje się wyposażenie strażnic przejazdowych w
urządzenia sygnalizujące zbliżanie się pojazdu szynowego.
2. Punkty oddziaływania pojazdu szynowego na urządzenia sygnalizujące jego
zbliżanie się do przejazdu powinny być umieszczone w torze kolejowym w takiej
odległości od przejazdu, aby samoczynna informacja następowała przed ukazaniem
się na przejeździe czoła najszybszego pojazdu szynowego na danej linii
kolejowej, co najmniej w czasie:
1) 35 s - przy długości przejazdu do 15 m,
2) 37 s - przy długości przejazdu do 20 m,
3) 39 s - przy długości przejazdu do 25 m,
4) 42 s - przy długości przejazdu do 30 m,
5) 44 s - przy długości przejazdu do 35 m,
6) 47 s - przy długości przejazdu do 40 m,
7) 49 s - przy długości przejazdu do 45 m,
8) 52 s - przy długości przejazdu do 50 m.
3. Długość przejazdu mierzy się pomiędzy rogatkami ustawionymi po obu stronach
przejazdu.
4. Samoczynne włączanie przez pojazd szynowy urządzeń sygnalizujących jego
zbliżanie się do przejazdu powinno być niezależne od położenia drągów
rogatkowych.
5. Wyłączanie z działania urządzeń sygnalizacji, o których mowa w ust. 4,
powinno następować za pomocą odpowiedniego przycisku (przerywacza) lub w wyniku
oddziaływania pojazdu szynowego.
6. Urządzenie sygnalizujące zbliżanie się pojazdu szynowego, zainstalowane w
pomieszczeniu dróżnika przejazdowego, powinno składać się z części optycznej i
akustycznej, przy czym część akustyczna powinna być zainstalowana również na
zewnątrz strażnicy przejazdowej.
Rozdział 6
Warunki techniczne oraz inne wymagania w zakresie budowy sygnalizacji świetlnej
na przejazdach
ż 60. 1. Sygnalizowanie zbliżania się pojazdów szynowych na przejazdach
kategorii B i C powinno odbywać się za pomocą sygnałów świetlnych, wyświetlanych
przez sygnalizatory składające się z jednego światła czerwonego migającego lub
dwóch świateł czerwonych, umieszczonych obok siebie w linii poziomej, na
przemian migających, uruchamianych samoczynnie przez pojazd szynowy zbliżający
się do przejazdu.
2. Zarząd kolei w porozumieniu z właściwym zarządem drogi oraz za zgodą organu
administracji państwowej właściwego do zarządzania ruchem na drogach publicznych
może zastosować dodatkowo na przejazdach określonych w ust. 1 sygnały dźwiękowe.
ż 61. 1. Włączanie samoczynnej sygnalizacji świetlnej powinno być dokonywane
przez każdy pojazd szynowy, jadący po torze kolejowym w kierunku przejazdu.
2. Samoczynna sygnalizacja świetlna powinna być tak wykonana, aby po
przejechaniu pojazdu szynowego przez przejazd następowało wygaśnięcie sygnałów,
z tym że w razie najechania innego pojazdu szynowego na miejsce włączenia
sygnalizacji, sygnalizacja ta nie może być przerwana.
ż 62. 1. Przy ustalaniu miejsca włączania samoczynnej sygnalizacji świetlnej dla
określenia czasu, który upływa od chwili włączenia przez pojazd szynowy
czerwonego światła migającego do chwili dojścia czoła pojazdu szynowego do
przejazdu, należy uwzględniać długość strefy niebezpiecznej i prędkość tego
pojazdu.
2. Długość strefy niebezpiecznej stanowi sumę następujących długości:
1) drogi hamowania pojazdu drogowego wynoszącej 3 m, przyjętej dla tego celu
jako wielkość stała,
2) przejazdu mierzonego w metrach, licząc od miejsca ustawienia sygnału
świetlnego do skrajni budowli po przeciwnej stronie przejazdu, z uwzględnieniem
kąta skrzyżowania,
3) zespołu złączonych ze sobą pojazdów drogowych, wynoszącej 22 m.
3. Czas ostrzegania powinien być dłuższy co najmniej o 8 sekund od czasu
potrzebnego do przejechania strefy niebezpiecznej przez pojazd drogowy jadący z
prędkością 2 m/s.
4. Minimalny czas ostrzegania przed pojazdami szynowymi, jadącymi z największą
prędkością, przy zbliżeniu się do przejazdu powinien wynosić 30 sekund.
5. Na przejazdach kategorii B czas ostrzegania powinien obejmować:
1) czas wstępnego ostrzegania o zamykaniu półrogatek (czas wstępnego działania
sygnału świetlnego do chwili rozpoczęcia opadania drągów) - 8 sekund,
2) czas zamykania półrogatek - 16 sekund,
3) pozostały czas po zamknięciu półrogatek, aż do przybycia pojazdu szynowego do
przejazdu - co najmniej 6 sekund.
ż 63. Częstotliwość przerw światła czerwonego powinna mieścić się w granicach
50-70 razy na minutę.
ż 64. Samoczynna sygnalizacja świetlna powinna być dwukierunkowa i działać
podczas zbliżania się pojazdów szynowych z każdego kierunku.
ż 65. Na liniach dwutorowych i na łącznicach jednotorowych o jednokierunkowym
ruchu mogą być stosowane urządzenia samoczynnej sygnalizacji świetlnej dla jazdy
jednokierunkowej po każdym torze. W razie wprowadzenia jazdy jednotorowej po
dwutorowej linii lub zmiany kierunku jazdy na łącznicy, należy każdorazowo
zapewnić strzeżenie przejazdów przez dróżników. Jeżeli nie jest to możliwe,
zarząd kolei wprowadza odpowiednie ograniczenie prędkości pojazdów szynowych na
przejazdach i poleca stosowanie przed przejazdami sygnału dźwiękowego z pojazdu
szynowego.
ż 66. Jeżeli warunki miejscowe nie pozwalają na zastosowanie na przejeździe
samoczynnej sygnalizacji świetlnej, dopuszcza się stosowanie sygnalizacji
świetlnej uruchamianej na miejscu lub z odległości.
ż 67. 1. Urządzenia samoczynnej sygnalizacji świetlnej powinny spełniać warunki
bezpieczności stawiane dla urządzeń sterowania ruchem kolejowym.
2. Urządzenia samoczynnej sygnalizacji świetlnej powinny działać przy prędkości
pojazdu szynowego wynoszącej do 160 km/h.
ż 68. Na przejazdach kategorii C sygnalizatory powinny być umieszczone na prawym
poboczu drogi, na tym samym słupie, na którym jest umieszczony znak określony w
ż 77 ust. 1. W zależności od warunków miejscowych sygnalizatory ustawia się
zarówno z prawej, jak i z lewej strony drogi.
ż 69. Samoczynna sygnalizacja świetlna na przejazdach z półrogatkami i bez
półrogatek powinna mieć urządzenia umożliwiające zdalną kontrolę prawidłowości
jej działania przez: urządzenia zdalnej kontroli lub tarczę ostrzegawczą
informującą maszynistę o stanie urządzeń przejazdowych albo samoczynne włączanie
hamulców pociągowych przy niesprawnie działających urządzeniach sygnalizacji
przejazdowej.
ż 70. Urządzenia samoczynnej sygnalizacji świetlnej na przejazdach powinny być
wykonane zgodnie z rozwiązaniami technicznymi dopuszczonymi do stosowania przez
właściwy organ.
ż 71. Półrogatki z samoczynną sygnalizacją świetlną powinny zamykać prawą połowę
jezdni z każdej strony przejazdu przy jezdniach dwu- i jednokierunkowych. Jeżeli
zastosowano półrogatki zamykające całą szerokość jezdni, najpierw powinny
zamykać się półrogatki wjazdowe zamykające prawą połowę jezdni, a następnie
półrogatki wyjazdowe zamykające lewą połowę jezdni.
ż 72. 1. Rozpoczęcie otwierania półrogatek powinno następować po upływie nie
więcej niż 6 sekund po zjechaniu pojazdu szynowego z czujnika wyłączającego.
2. Czas otwierania półrogatek powinien wynosić nie więcej niż 16 sekund.
ż 73. 1. Półrogatka powinna być wyposażona co najmniej w trzy światła czerwone,
z tym że dwa światła znajdujące się najbliżej napędu elektrycznego powinny migać
z częstotliwością światła czerwonego umieszczonego na sygnalizatorze, a światło
trzecie, umieszczone na końcu drąga, powinno świecić czerwonym światłem ciągłym.
2. Światła czerwone na półrogatce powinny zapalać się z chwilą rozpoczęcia
zamykania półrogatki, czyli po odchyleniu półrogatki od pozycji pionowej o 15o.
3. Światła czerwone na półrogatce powinny wygasać podczas otwierania półrogatek,
czyli przy kącie 75o od pozycji poziomej.
ż 74. Na wypadek uszkodzenia samoczynnej sygnalizacji świetlnej z półrogatkami
jej konstrukcja powinna zapewniać opadanie drągów do pozycji poziomej albo
działanie czerwonych świateł.
ż 75. Sygnalizatory na przejeździe z półrogatkami należy ustawiać z obu stron
skrzyżowania, od strony drogi. Sygnalizatory powinny być ustawione, patrząc od
strony drogi, bezpośrednio przed półrogatką. Półrogatkę należy ustawić
prostopadle do osi drogi, tak aby odległość drąga półrogatki, mierzona w punkcie
najbliższym od skrajnej szyny toru kolejowego, wynosiła nie mniej niż 5 m dla
rogatek nowo budowanych i od 3-5 m dla półrogatek istniejących.
ż 76. Zasady ustalania odległości punktów włączania urządzeń samoczynnej
sygnalizacji świetlnej muszą uwzględniać wymagane minimalne czasy ostrzegania
określone w ż 62 ust. 4.
Rozdział 7
Znaki, wskaźniki i tablice ostrzegawcze
ż 77. 1. Znak "krzyż św. Andrzeja", określony w przepisach w sprawie znaków i
sygnałów drogowych, powinien być ustawiony przed przejazdami kategorii C i D
oraz przejściami użytku publicznego kategorii E bez obsługiwanego urządzenia
zabezpieczającego.
2. Przed przejazdami kategorii C i D znak "krzyż św. Andrzeja" powinien być
ustawiony na prawym poboczu drogi w odległości 5 m od skrajnej szyny toru, a
przed przejściem kategorii E - w odległości 3 m. Odległości te mogą być
zwiększone, jeżeli okaże się to niezbędne do:
1) osiągnięcia lepszej widoczności znaku "krzyż św. Andrzeja",
2) zapewnienia co najmniej 3 m odległości pojazdu drogowego od skrajnej szyny
toru, mierząc prostopadle do osi toru,
3) uniknięcia kolizji z urządzeniami nadziemnymi i podziemnymi przy posadowieniu
słupa znaku.
3. Ustawienie znaku "krzyż św. Andrzeja" w odległości mniejszej niż 5 m od
skrajnej szyny toru ze względu na warunki miejscowe może nastąpić na wniosek
zarządu kolei, za zgodą organu administracji państwowej właściwego do
zarządzania ruchem na drogach publicznych.
ż 78. Przy przejściach kategorii E bez obsługiwanego urządzenia
zabezpieczającego powinny być ustawione po obu stronach przejścia na prawym
poboczu drogi, oprócz znaku "krzyż św. Andrzeja", tablice ostrzegawcze z napisem
"Przejście przez tor. Strzeż się pociągu". Tablice te powinny być widoczne w
dzień i w nocy.
ż 79. Przed przejazdami na linii zelektryfikowanej siecią górną znak "Sieć pod
napięciem" powinien być umieszczony:
1) na przejazdach kategorii C i D - po obu stronach przejazdu na słupie, na
którym znajduje się znak "krzyż św. Andrzeja", poniżej tego znaku,
2) na przejazdach kategorii A i B - po obu stronach przejazdu, na prawym poboczu
drogi, na osobnym słupie o wysokości 2,5 m w odległości 5 m od skrajnej szyny
toru; przepis ż 77 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
ż 80. 1. Przed przejazdami i przejściami wszystkich kategorii należy ustawić
przy torze kolejowym wskaźnik "W6a" określony w przepisach sygnalizacji na PKP,
nakazujący danie sygnału "baczność", gdy ze względu na warunki miejscowe
konieczne jest dodatkowe ostrzeżenie o zbliżaniu się pojazdu szynowego.
2. Wskaźnik "W6a" powinien być ustawiony przed przejazdem lub przejściem w
odległości wyrażonej w metrach, równej iloczynowi liczby określającej największą
dozwoloną prędkość pojazdów szynowych na danej linii kolejowej wyrażoną w km/h i
pomnożonej, w zależności od warunków miejscowych, przez współczynnik o wielkości
od 6 do 8.
Rozdział 8
Warunki techniczne oświetlenia przejazdów i przejść
ż 81. Przejazdy kategorii A i B oraz przejścia kategorii E z obsługiwanym
urządzeniem zabezpieczającym powinny być oświetlone w porze nocnej oraz w dzień
podczas mgły, zamieci śnieżnej i w innych warunkach ograniczonej widoczności.
Oświetlenie przejazdów i przejść zaliczonych do pozostałych kategorii następuje
stosownie do ustaleń właściwych organów określonych w ż 22 ust. 1.
ż 82. Oświetlenie przejazdu i przejścia powinno być tak urządzone, aby źródła
światła nie powodowały oślepienia kierujących pojazdami szynowymi i uczestników
ruchu drogowego oraz nie wprowadzały ich w błąd.
ż 83. Rogatki nie wyposażone w światła czerwone należy oświetlić w sposób
zapewniający dobrą ich widoczność w położeniu zamkniętym.
ż 84. 1. Przejazdy i przejścia powinny być wyposażone w oświetlenie elektryczne.
W razie jego uszkodzenia, należy stosować oświetlenie zastępcze gazowe lub
naftowe.
2. Do czasu wyposażenia istniejących przejazdów i przejść w oświetlenie
elektryczne dopuszcza się stosowanie oświetlenia gazowego lub naftowego.
ż 85. Na przejazdach kategorii A obsługiwanych z odległości powyżej 200 m, przez
które przejeżdżają pojazdy szynowe z prędkością powyżej 100 km/h, należy
stosować wzmocnione oświetlenie przejazdu i dróg dojazdowych określone w ust. 2
pkt 1 lit. d) załącznika nr 3 do rozporządzenia.
ż 86. Przy projektowaniu oświetlenia przejazdów i przejść należy przestrzegać
następujących warunków:
1) w zakresie oświetlenia urządzeń przejazdowych, jezdni, chodników i innych
elementów przejazdu:
a) oświetlony powinien być cały przejazd, wraz ze znajdującymi się na nim lub w
jego pobliżu urządzeniami zabezpieczającymi,
b) jeżeli przy niekorzystnych warunkach terenowych nie można za pomocą
oświetlenia całego przejazdu osiągnąć w dostateczny sposób widoczności drągów
rogatkowych z drogi, należy zastosować dodatkowe ich oświetlenie,
c) sposób oświetlenia nie powinien negatywnie wpływać na widoczność sygnałów i
znaków kolejowych,
2) w zakresie instalacji oświetleniowych:
a) oprawy oświetleniowe powinny być dostosowane do warunków usytuowania
przejazdu i przejścia, ich szerokości oraz kierunku i rodzaju oświetlenia,
b) do oświetlenia przejazdów i przejść oraz rogatek należy stosować oprawy
oświetleniowe o ograniczonym strumieniu świetlnym w zakresie kąta 65o-90o,
nachylone do płaszczyzny oświetlenia terenu pod kątem 0o-5o,
c) oprawy dodatkowego oświetlenia powinny przede wszystkim zapewniać oświetlenie
drąga rogatki,
d) do oświetlenia przejazdów i przejść położonych na łuku poziomym, na
pochyleniach oraz przy iloczynie ruchu powyżej 120.000, dopuszcza się stosowanie
reflektorów, które powinny posiadać odpowiednią osłonę zabezpieczającą
kierujących pojazdami szynowymi i uczestników ruchu drogowego przed oślepieniem,
e) instalacje oświetleniowe powinny stanowić wydzielone obwody elektryczne,
f) wyłączniki oświetlenia na przejeździe powinny znajdować się w miejscu obsługi
rogatek, a na przejazdach kategorii B, C i D oraz przejściach kategorii E można
stosować urządzenia do samoczynnego sterowania oświetleniem,
g) słupy, na których są umieszczone punkty świetlne, nie mogą ograniczać
widoczności drąga rogatki lub świateł samoczynnej albo półsamoczynnej
sygnalizacji świetlnej oraz znaku "krzyż św. Andrzeja" i nie mogą powodować
zagrożenia ruchu drogowego,
h) oprawa oświetleniowa powinna być umieszczona w odległości 2-4 m od osi drąga
przed rogatką, na wysokości umożliwiającej zapewnienie wymaganych parametrów
oświetlenia w zależności od szerokości drogi, długości przejazdu oraz kąta
skrzyżowania drogi z przejazdem.
ż 87. Sposób ustalenia warunków oświetlenia przejazdów i przejść określa
załącznik nr 3 do rozporządzenia.
Rozdział 9
Przepisy przejściowe i końcowe
ż 88. 1. Do czasu wykonania prac związanych z dostosowaniem istniejących
skrzyżowań do wymagań ustalonych w rozporządzeniu, które zgodnie z ż 4 ust. 2
pkt 1 powinny być przebudowane na skrzyżowania dwupoziomowe, należy stosować
dodatkowo:
1) na przejazdach kategorii A, w zależności od lokalizacji przejazdu -
samoczynną sygnalizację świetlną typu szlakowego lub stacyjnego albo urządzenia
uzależniające wskazania semaforów od położenia rogatek, w razie gdy przejazd
jest obsługiwany z posterunku ruchu wyposażonego w urządzenia sterowania ruchem,
usytuowanego w odległości od przejazdu nie przekraczającej 60 m,
2) na przejazdach kategorii B, C i D - samoczynną sygnalizację świetlną z
półrogatkami zamykającymi całą szerokość jezdni.
2. Jeżeli na przejazdach kategorii A nie można zastosować urządzeń wymienionych
w ust. 1 pkt 1, na rogatkach należy zastosować półsamoczynną sygnalizację
świetlną, a na przejazdach położonych na szlakach linii kolejowych - ponadto
urządzenia sygnalizacyjne, o których mowa w ż 59 ust. 1.
ż 89. Traci moc rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia
10 stycznia 1991 r. w sprawie skrzyżowania linii kolejowych z drogami
publicznymi (Dz. U. Nr 13, poz. 57).
ż 90. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki
Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 26
lutego 1996 r. (poz. 144)
Załącznik nr 1
WARUNKI WIDOCZNOŚCI PRZEJAZDÓW I PRZEJŚĆ
A.1. Minimalne odległości w metrach punktu obserwacyjnego na drodze od przejazdu
lub przejścia określa tabela nr 1
Tabela nr 1
Projektowana dopuszczalna prędkość ruchu na drodze w km/hOdległość punktu
obserwacyjnego w m
100140
80100
7080
6060

2. Odległość punktu obserwacyjnego na drodze od przejazdu lub przejścia powinna
wynosić minimum 60 m, tym że dla dróg zakładowych odległość ta może być
zmniejszona do 35 m, a przy przejściach - do 5 m.
B.1. Warunki widoczności przejazdu kategorii D przedstawia rys. 1.
Ilustracja
2. W zwykłych warunkach atmosferycznych czoło zbliżającego się pojazdu
szynowego, a co najmniej latarnie sygnałowe jego czoła, powinno być widoczne z
drogi z odległości 20 m (punkt E), mierzonej od skrajnej szyny po osi jezdni,
przez cały czas zbliżania się pojazdu szynowego do przejazdu.
3. Z punktu E czoło pojazdu szynowego powinno być widoczne począwszy od punktu
B. W miarę zbliżania się pojazdu drogowego do przejazdu odcinek widoczności
pojazdu szynowego powinien się zwiększyć, tak aby z odległości 10 m od skrajnej
szyny (punkt C) czoło pojazdu szynowego było widoczne co najmniej od punktu D.
Widoczność pojazdu szynowego z drogi ustala się dla obu stron przejazdu, a w
razie wprowadzenia na drodze ruchu jednokierunkowego widoczność ustala się od
strony, z której nadjeżdżają pojazdy.
4. Widoczność pojazdu szynowego należy sprawdzić w warunkach zbliżonych do tych,
w jakich znajdują się użytkownicy drogi. Obserwację czoła zbliżającego się
pojazdu szynowego przeprowadza się z wysokości 1-1,2 m nad osią pasa ruchu
drogi.
5. W przypadkach uzasadnionych warunkami miejscowymi, jeżeli przejazd znajdujący
się na skrzyżowaniu linii kolejowej z drogami określonymi w ż 13 rozporządzenia
nie odpowiada warunkom określonym w ust. 2, czoło pojazdu szynowego powinno być
widoczne z drogi co najmniej z odległości 5 m od skrajnej szyny (punkt A) na
całym odcinku L, począwszy od punktu D. Przy przejazdach takich należy ustawić z
obu stron przejazdu:
1) przy torze kolejowym wskaźnik "W6a",
2) przy drodze znak drogowy "Stop".
Ponadto na drodze o nawierzchni bitumicznej należy namalować poziome linie
zatrzymania pojazdu.
6. Długości odcinków widoczności czoła pojazdu szynowego z drogi L oraz Li,
zgodnie z oznaczeniami podanymi na rysunku 1, określa się według wzorów podanych
w tabeli nr 2.
Tabela nr 2
Określenie odcinków w metrachdla przejazdów przez:
jeden tordwa tory
LL=5,5 VmaxL=(5,5+0,25d) Vmax
L1L1=3,6 VmaxL1=(3,6+0,07d) Vmax

gdzie:
Vmax - największa dozwolona prędkość pojazdów szynowych na danej linii kolejowej
w km/h,
d - odległość między osiami torów w m.
7. Do obliczenia długości L oraz L1 należy przyjmować jako Vmax prędkość nie
mniejszą niż 40 km/h na kolejach normalnotorowych i 25 km/h na kolejach
wąskotorowych, nawet jeżeli największa dozwolona prędkość na danej linii byłaby
mniejsza.
8. Jeżeli przy zbliżaniu się pojazdów szynowych do przejazdu największa
dozwolona prędkość nie jest osiągana, zarząd kolei określi dla danego przejazdu
długości L oraz L1 odpowiadające rzeczywistej największej prędkości pojazdu
szynowego przy zbliżaniu się do przejazdu, z uwzględnieniem ust. 7.
9. Wielkości podane w ust. 1-6 dotyczą przejazdów, których kąt skrzyżowania jest
nie mniejszy niż 60o oraz przy których znak "krzyż św. Andrzeja" jest ustawiony
w odległości 5 m od skrajnej szyny toru. Jeżeli odległość tego znaku od skrajnej
szyny toru jest większa niż 5 m, odległość L należy zwiększyć o 0,25 Vmax, a L1
o 0,07 Vmax - na każdy metr zwiększonej odległości ustawienia znaku. Jeżeli kąt
skrzyżowania wynosi mniej niż 60o, na każde 5o poniżej 60o odległość 20 m
(odcinek EP), przy ustalaniu L1 od strony kąta ostrego, należy zwiększyć o 1 m.

C.1. Warunki widoczności przejścia użytku publicznego kategorii E bez urządzenia
zabezpieczającego obsługiwanego na miejscu przedstawia rys. 2.
Ilustracja
2. W zwykłych warunkach atmosferycznych latarnie sygnałowe czoła zbliżającego
się pojazdu szynowego powinny być widoczne z obu stron przejścia, z odległości
co najmniej 4 m, mierząc od skrajnych szyn toru, przez cały czas zbliżania się
pojazdu szynowego do przejścia, począwszy od punktu E. Długość odcinka
widoczności L2, mierzoną od osi przejazdu, określa się według wzoru:
L2=3 Vmax
gdzie:
Vmax - największa dozwolona prędkość pojazdów szynowych na danej linii kolejowej
w km/h.
Przy wyznaczeniu odległości L2 stosuje się przepisy ust. 7 i 8 części B.
Załącznik nr 2
SPOSÓB OBLICZANIA ILOCZYNU RUCHU NA PRZEJEŹDZIE
1. Iloczyn ruchu na przejeździe jest iloczynem średniodobowego natężenia ruchu
drogowego i średniodobowego natężenia ruchu kolejowego. Do obliczania iloczynu
ruchu przyjmuje się średnie dobowe wielkości natężenia ruchu drogowego i średnie
dobowe natężenie ruchu kolejowego.
2. Wielkości natężenia ruchu drogowego ustala się na przejazdach zlokalizowanych
w ciągach:
1) dróg krajowych - na podstawie pomiarów generalnych ruchu przeprowadzanych co
5 lat, a w wyjątkowych przypadkach, gdy punkt pomiarowy jest zlokalizowany w
znacznej odległości od przejazdu - na podstawie bezpośrednich pomiarów ruchu
drogowego,
2) pozostałych dróg - na podstawie bezpośrednich pomiarów ruchu drogowego na
przejeździe.
3. Pomiary należy przeprowadzać w miesiącach: wrzesień lub październik, w ciągu
dwóch dni - wtorek i środa, w godzinach od 6.00 do 18.00.
4. Przy obliczaniu natężenia ruchu drogowego należy uwzględniać wszystkie
pojazdy przekraczające przejazd, łącznie z rowerami i motorowerami. Średnie
dobowe natężenie ruchu drogowego oblicza się jako średnią arytmetyczną z
pomiarów przeprowadzonych w ciągu dwóch dni, pomnożoną przez współczynnik 1,20
uwzględniający ruch nocny.
5. Pomiary ruchu kolejowego należy przeprowadzać w tych samych dniach, w których
przeprowadza się pomiary ruchu drogowego. Przy obliczaniu natężenia ruchu
kolejowego należy uwzględniać wszystkie pojazdy szynowe zwyczajne i
nadzwyczajne, które w danym dniu przejechały przez przejazd w godz. od 0.00 do
24.00. Średnie dobowe natężenie ruchu kolejowego jest średnią arytmetyczną
natężeń ruchu kolejowego w obu dniach.
Załącznik nr 3
SPOSÓB USTALANIA WARUNKÓW OŚWIETLENIA PRZEJAZDÓW I PRZEJŚĆ
1. Liczbę punktów świetlnych ustala się w zależności od szerokości i długości
drogi na przejeździe lub przejściu, wielkości natężenia ruchu i liczby torów
kolejowych, z tym że:
1) na przejazdach i przejściach o szerokości do 8 m i długości do 25 m, o
niewielkim natężeniu ruchu i bez oświetlenia dróg dojazdowych, stosuje się jeden
punkt świetlny z każdej strony przejazdu lub przejścia, umieszczony z prawej
strony drogi,
2) na przejazdach i przejściach o długości ponad 25 m umieszcza się dodatkowe
punkty świetlne do oświetlenia torowiska.
2. Wartość natężenia i równomierność oświetlenia przejazdów i przejść ustala się
w następujący sposób:
1) wartość natężenia i równomierność oświetlenia przejazdów lub przejść z
rogatkami ustala się zgodnie z normami oświetlenia dróg publicznych, z tym że:
a) minimalna wartość natężenia oświetlenia przejazdu lub przejścia nie może być
mniejsza od wartości natężenia oświetlenia dróg (ulic),
b) maksymalna wartość natężenia oświetlenia przejazdu lub przejścia może być
większa od wartości natężenia oświetlenia dróg (ulic), lecz nie większa niż 50%,
c) minimalna wartość średniego natężenia oświetlenia przejazdu lub przejścia na
skrzyżowaniu z drogą (ulicą) nie oświetloną nie może być mniejsza niż 10 lx,
d) na przejeździe lub przejściu, na którym rogatki są obsługiwane z odległości,
gdy do obserwacji tego przejazdu (przejścia) z posterunku obsługującego
zastosowano telewizję przemysłową, minimalna wartość natężenia oświetlenia
powinna wynosić 30 lx,
2) oświetlenie przejazdu lub przejścia powinno zapewniać widoczność drąga
rogatki lub półrogatki przy średniej wartości natężenia oświetlenia pionowego co
najmniej 10 lx,
3) ustalone wartości natężenia oświetlenia powinny utrzymywać się po częściowym
zużyciu źródeł światła i opraw oraz zabrudzeniu ich powierzchni odbijającej, jak
również przy dopuszczonych przepisami spadkach napięcia; dla ustalenia wartości
początkowej natężenia oświetlenia należy przyjmować wartość wyższą przez
wprowadzenie do obliczeń odpowiedniego współczynnika uwzględniającego stopień
zanieczyszczenia powietrza i podatność urządzeń na zabrudzenie, w wysokości:
a) 1,8 - przy dużym osadzaniu się brudu,
b) 1,5 - przy średnim osadzaniu się brudu,
c) 1,3 - przy małym osadzaniu się brudu,
4) do oświetlenia przejazdu lub przejścia należy stosować oprawy zapewniające
możliwie równomierny rozkład natężeń oświetlenia,
5) równomierność oświetlenia przejazdów lub przejść na skrzyżowaniach
oświetlanych dróg (ulic) nie może być mniejsza od równomierności występującej na
drodze (ulicy); w przypadku usytuowania przejazdu lub przejścia na nie
oświetlonej drodze (ulicy) najmniejsza równomierność oświetlenia przejazdu
(przejścia) nie powinna być mniejsza od wartości określonej według wzoru:

gdzie:
Smin - najmniejsza równomierność oświetlenia,
Emin - najmniejsze natężenie oświetlenia,
Eśr - średnie natężenie oświetlenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 2 lutego 1996 r.
o zmianie ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, ustawy o
organizacjach pracodawców oraz ustawy o wprowadzeniu częściowej odpłatności za
koszty wyżywienia i zakwaterowania w sanatoriach uzdrowiskowych.
(Dz. U. Nr 34, poz. 148)
Art. 1. W ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń
socjalnych (Dz. U. Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368 i Nr 90, poz. 419) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 1 w ust. 2 wyrazy "podległych im" zastępuje się wyrazami "podległych
mu";
2) w art. 2:
a) w pkt 1 skreśla się wyrazy "nieodpłatne lub częściowo odpłatne",
b) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) coroczny odpis podstawowy - równowartość dokonanych odpisów na rachunek
bankowy Funduszu w wysokości określonej w art. 5, na zasadach określonych w art.
6 ust. 2,";
3) w art. 5:
a) po ust. 3 dodaje się ust. 3a i ust. 3b w brzmieniu:
"3a. Wysokość odpisu, o której mowa w ust. 3, może być stosowana na wszystkich
pracowników w zakładzie pracy zlokalizowanym na obszarze, na którym występują
szkodliwe uciążliwości dla środowiska.
3b. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, obszary, na których
występują szkodliwe uciążliwości dla środowiska.",
b) w ust. 5 wyrazy "objętego tą opieką" zastępuje się wyrazami "uprawnionego do
tej opieki",
c) po ust. 8 dodaje się ust. 8a w brzmieniu:
"8a. W zakładzie pracy odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 5,13 i 14,
tworzą jeden Fundusz.";
4) art. 6 otrzymuje brzmienie:
"Art. 6. 1. Odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 4 i 5, obciążają koszty
działalności zakładu pracy.
2. Równowartość dokonanych odpisów i zwiększeń naliczonych zgodnie z art. 5 na
dany rok kalendarzowy kierownik zakładu pracy przekazuje na rachunek bankowy
Funduszu w terminie do dnia 30 września tego roku, z tym że w terminie do dnia
31 maja tego roku przekazuje kwotę stanowiącą co najmniej 75% równowartości
odpisów, o których mowa w art. 5 ust. 1-3.
3. W zakładzie pracy rozpoczynającym działalność w roku kalendarzowym
równowartość odpisów i zwiększeń, o których mowa w art. 5, za ten rok
kalendarzowy kierownik zakładu pracy przekazuje na rachunek bankowy Funduszu w
terminie do dnia 31 grudnia, z tym że w terminie 3 miesięcy licząc od końca
miesiąca, w którym rozpoczął działalność, przekazuje kwotę stanowiącą co
najmniej 75% rocznego odpisu podstawowego, o którym mowa w art. 5 ust. 1-3.";
5) w art. 7:
a) w ust. 1 w pkt 7 i 8 wyraz "dochody" zastępuje się wyrazem "przychody",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Za przychód ze sprzedaży lub likwidacji, o którym mowa w ust. 1 pkt 7 i 8,
uważa się przychód ze sprzedaży lub likwidacji pomniejszony o koszty tej
sprzedaży lub likwidacji.";
6) w art. 8 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Związkom zawodowym przysługuje prawo wystąpienia do sądu pracy z roszczeniem
o zwrot Funduszowi środków wydatkowanych niezgodnie z przepisami ustawy lub o
przekazanie należnych środków na Fundusz.";
7) w art. 9 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 oraz dodaje się ust. 2 i
ust. 3 w brzmieniu:
"2. Zawarcie umowy o prowadzeniu wspólnej działalności socjalnej wymaga
uprzedniej zgody wszystkich organizacji związkowych działających w zakładach
pracy zamierzających prowadzić wspólną działalność socjalną. W przypadku braku
zgody wszystkich organizacji związkowych umowa może zostać zawarta za zgodą tych
organizacji związkowych, które zrzeszają co najmniej połowę pracowników w każdym
z zakładów pracy zamierzających zawrzeć umowę o wspólnej działalności socjalnej.
3. Umowa, o której mowa w ust. 1, określa w szczególności przedmiot wspólnej
działalności, zasady jej prowadzenia, sposób rozliczeń oraz tryb wypowiedzenia i
rozwiązania umowy. Umowa może także określać warunki odstąpienia od jej
stosowania oraz odpowiedzialność stron z tego tytułu.";
8) w art. 12 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 oraz dodaje się ust. 2
w brzmieniu:
"2. Środki Funduszu nie podlegają egzekucji, z wyjątkiem przypadków, gdy
egzekucja jest prowadzona w związku z zobowiązaniami Funduszu.";
9) po art. 12 dodaje się art. 12a w brzmieniu:
"Art. 12a. 1. Kto, kierując zakładem pracy lub będąc odpowiedzialnym za
wykonywanie przepisów ustawy, nie wykonuje przepisów ustawy albo podejmuje
działania niezgodne z przepisami ustawy, podlega karze grzywny.
2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, wszczynają postępowanie i orzekają -
inspektorzy pracy. W sprawach tych stosuje się przepisy art. 284-290 Kodeksu
pracy."
Art. 2. W ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o organizacjach pracodawców (Dz. U. Nr
55, poz. 235) w art. 6 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 oraz dodaje
się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Składka na rzecz związków pracodawców, o których mowa w ust. 1, zaliczana
jest w koszty uzyskania przychodu do wysokości określonej rozporządzeniem Rady
Ministrów."
Art. 3. W ustawie z dnia 21 czerwca 1991 r. o wprowadzeniu częściowej
odpłatności za koszty wyżywienia i zakwaterowania w sanatoriach uzdrowiskowych
(Dz. U. Nr 64, poz. 272) w art. 1 w ust. 2 po wyrazie "(służby)" dodaje się
wyrazy "lub zamieszkania na obszarze, na którym występują szkodliwe uciążliwości
dla środowiska".
Art. 4. Minister Pracy i Polityki Socjalnej ogłosi w Dzienniku Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy o zakładowym funduszu świadczeń
socjalnych z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed
dniem wydania jednolitego tekstu.
Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
PROTOKÓŁ
zmieniający Jednolitą konwencję o środkach odurzających z 1961 r.,
sporządzony w Genewie dnia 25 marca 1972 r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 35, poz. 149)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 25 marca 1972 r. został sporządzony w Genewie Protokół zmieniający
Jednolitą konwencję o środkach odurzających z 1961 r., w następującym brzmieniu:
PROTOKÓŁ
zmieniający Jednolitą konwencję o środkach odurzających z 1961 r.
PREAMBUŁA
Strony niniejszego protokołu,
mając na uwadze postanowienia zawarte w Jednolitej konwencji o środkach
odurzających z 1961 r., sporządzonej w Nowym Jorku dnia 30 marca 1961 r. (zwanej
dalej Jednolitą konwencją),
pragnąc poprawić Jednolitą konwencję,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Poprawki do artykułu 2 ustępy 4, 6 i 7 Jednolitej konwencji
W artykule 2 ustępy 4, 6 i 7 Jednolitej konwencji otrzymują następujące
brzmienie:
"4. Przetwory objęte wykazem III podlegają tym samym przepisom o kontroli, co
przetwory zawierające środki odurzające objęte wykazem II, z tym wyjątkiem, że
postanowienia litery (b) ustępu 1 i ustępów 3 do 15 artykułu 31 i ustępu (b)
artykułu 34 w zakresie ich nabywania i sprzedaży detalicznej nie muszą być do
nich stosowane i że przy podawaniu oszacowań (artykuł 19) i danych
statystycznych (artykuł 20) wymagane informacje będą ograniczone do ilości
środków odurzających zużytych przy wyrobie danych przetworów."
"6. Poza przepisami o kontroli, stosowanymi do wszystkich środków odurzających
objętych wykazem I, opium podlega ponadto postanowieniom ustępu 1 litera (f)
artykułu 19 oraz artykułów 21 bis, 23 i 24, liście koka - postanowieniom
artykułów 26 i 27, a konopie indyjskie - postanowieniom artykułu 28.
7. Mak lekarski, krzew koka, roślina konopi, słoma makowa oraz liście konopi
podlegają przepisom o kontroli przewidzianym odpowiednio w ustępie 1 litera (e)
artykułu 19, ustępie 1 litera (g) artykułu 20, w artykule 21 bis oraz w
artykułach 22 do 24; 22, 26 i 27; 22 i 28; 25 i 28."
Artykuł 2
Poprawki do tytułu artykułu 9 Jednolitej konwencji i do ustępu 1 tego artykułu
oraz dodanie nowych ustępów 4 i 5
Tytuł artykułu 9 Jednolitej konwencji otrzymuje następujące brzmienie:
"Skład i zadania Organu"
Artykuł 9 ustęp 1 Jednolitej konwencji otrzymuje następujące brzmienie:
"1. Organ składa się z trzynastu członków, których Rada wybiera, jak następuje:
(a) trzech członków mających doświadczenie lekarskie, farmakologiczne bądź
farmaceutyczne z listy co najmniej pięciu osób mianowanych przez Światową
Organizację Zdrowia; oraz
(b) dziesięciu członków z listy osób mianowanych przez członków Organizacji
Narodów Zjednoczonych i przez Strony nie będące członkami Organizacji Narodów
Zjednoczonych."
Po artykule 9 ustęp 3 Jednolitej konwencji dodaje się następujące ustępy:
"4. Organ we współpracy z Rządami i zgodnie z postanowieniami niniejszej
konwencji będzie dążył do ograniczenia uprawy, zbioru, wyrobu i zużycia środków
odurzających do rozmiarów niezbędnych na potrzeby lecznicze i naukowe, do
zapewnienia w tym celu dostępności tych środków oraz do zapobiegania nielegalnym
uprawom, zbiorowi, wyrobowi, obrotowi i używaniu środków odurzających.
5. Wszelkie kroki podejmowane przez Organ na mocy tej konwencji mają być jak
najściślej zgodne z duchem pogłębiania współpracy Rządów z Organem i stworzenia
mechanizmu stałego dialogu między Rządami a Organem, co zapewni pomoc i ułatwi
skuteczne działanie na szczeblu krajowym, zmierzające do osiągnięcia celów
niniejszej konwencji."
Artykuł 3
Poprawki do artykułu 10 ustępy 1 i 4 Jednolitej konwencji
W artykule 10 ustępy 1 i 4 Jednolitej konwencji otrzymują następujące brzmienie:
"1. Członkowie Organu sprawują mandaty przez okres pięciu lat i mogą być wybrani
ponownie."
"4. Rada na wniosek Organu może odwołać członka Organu, który przestał
odpowiadać warunkom członkostwa, przewidzianym w ustępie 2 artykułu 9. Wniosek
taki będzie powzięty, jeżeli padnie za nim dziewięć głosów członków Organu."
Artykuł 4
Poprawka do artykułu 11 ustęp 3 Jednolitej konwencji
Artykuł 11 ustęp 3 Jednolitej konwencji otrzymuje następujące brzmienie:
"3. Kworum konieczne na posiedzeniach Organu wynosi ośmiu członków."
Artykuł 5
Poprawka do artykułu 12 ustęp 5 Jednolitej konwencji
Artykuł 12 ustęp 5 Jednolitej konwencji otrzymuje następujące brzmienie:
"5. Organ, mając na uwadze ograniczenie zużycia środków odurzających i obrotu
nimi do poziomu zapewniającego pokrycie niezbędnych potrzeb leczniczych i
naukowych oraz dostępność tych środków dla tych celów, zatwierdzi w możliwie
najkrótszym czasie oszacowania, w tym oszacowania uzupełniające, lub może je
poprawić za zgodą zainteresowanego Rządu. W wypadku niezgodności między Rządem a
Organem, ten ostatni będzie uprawniony do określenia, przekazania i ogłoszenia
swych własnych oszacowań, w tym oszacowań uzupełniających."
Artykuł 6
Poprawki do artykułu 14 ustępy 1 i 2 Jednolitej konwencji
W artykule 14 ustępy 1 i 2 Jednolitej konwencji otrzymują następujące brzmienie:
"1.
(a) Jeśli po zbadaniu danych dostarczonych Organowi przez Rządy w wykonaniu
postanowień niniejszej konwencji lub informacji przekazanych przez organy
Narodów Zjednoczonych albo przez wyspecjalizowane agencje bądź też zakładając,
że są one zatwierdzone przez Komisję na podstawie zalecenia Organu, przez
jakiekolwiek inne organizacje międzyrządowe lub międzynarodowe organizacje
pozarządowe, w których bezpośredniej kompetencji znajduje się ta tematyka i
które mają status konsultacyjny przy Radzie Ekonomiczno-Społecznej, zgodnie z
artykułem 71 Karty Narodów Zjednoczonych, lub które mają podobny status w wyniku
specjalnego porozumienia z Radą, Organ ma obiektywne powody do przypuszczenia,
że cele niniejszej konwencji są poważnie zagrożone z powodu niewykonywania przez
którąkolwiek Stronę, kraj lub terytorium postanowień niniejszej konwencji, ma on
prawo do proponowania zainteresowanemu Rządowi rozpoczęcia konsultacji lub do
proszenia o złożenie wyjaśnień. Jeżeli jakaś Strona, kraj lub terytorium, mimo
braku zaniedbań w realizacji konwencji, stały się lub jeśli są dowody na to, że
mogą się stać ważnymi ośrodkami nielegalnych upraw, zbioru lub wyrobu albo
obrotu lub używania środków odurzających, Organ ma prawo do proponowania
zainteresowanemu Rządowi rozpoczęcia konsultacji. Zachowując prawo do zwracania
uwagi Stronom, Radzie i Komisji na zagadnienia omawiane poniżej w literze (d),
Organ będzie traktował jako poufną prośbę do Rządów o podanie informacji i
wyjaśnień lub propozycję konsultacji i same konsultacje prowadzone z danym
Rządem w myśl niniejszego ustępu;
(b) Po podjęciu kroków zgodnie z literą (a) niniejszego ustępu Organ, jeśli uzna
to za konieczne, może wezwać zainteresowany Rząd, aby zastosował takie środki
zaradcze, jakie ze względu na okoliczności wydają się niezbędne do zapewnienia
wykonania postanowień niniejszej konwencji;
(c) Organ może, jeśli jest przekonany, że takie działanie jest niezbędne do
oceny sprawy, o której mowa w literze (a) niniejszego ustępu, zaproponować
zainteresowanemu Rządowi przeprowadzenie na jego terytorium badań w tej sprawie
takimi środkami, jakie ten Rząd uzna za właściwe. Jeżeli zainteresowany Rząd
zdecyduje się na podjęcie badań, może on zwrócić się do Organu o dostarczenie
ekspertyzy i o doradztwo jednej lub więcej osób posiadających wymagane
kompetencje, aby pomóc funkcjonariuszom Rządu w zaproponowanych badaniach. Osoba
lub osoby, które Organ zamierza w tym celu zatrudnić, powinny uzyskać aprobatę
właściwego Rządu. Szczegóły przeprowadzenia badań i okres, w jakim badania
powinny być zakończone, będą uzgadniane w drodze konsultacji między Rządem a
Organem. Rząd przekaże Organowi wyniki badań i wskaże, podjęcie jakich środków
zaradczych uważa za konieczne;
(d) Jeżeli Organ stwierdzi, że zainteresowany Rząd nie udzielił zadowalających
wyjaśnień, mimo że został do tego wezwany zgodnie z literą (a) niniejszego
ustępu, lub nie podjął żadnych środków zaradczych, do których zastosowania
został wezwany zgodnie z literą (b) powyżej, bądź też gdy powstała poważna
sytuacja wymagająca współdziałania w skali międzynarodowej w celu jej
poprawienia, Organ może zwrócić uwagę na powyższe Stronom, Radzie i Komisji.
Organ postąpi tak wówczas, gdy cele konwencji zostały poważnie zagrożone, a nie
było możliwości pomyślnego rozwiązania sprawy w żaden inny sposób. Organ postąpi
tak również wówczas, gdy stwierdzi, że sytuacja jest na tyle poważna, iż wymaga
współdziałania w skali międzynarodowej w celu jej poprawienia oraz iż
zawiadomienie o tej sprawie Stron, Rady i Komisji jest najwłaściwszym sposobem
dla ułatwienia takiego współdziałania; po rozważeniu sprawozdań Organu oraz
Komisji, jeśli są dostępne w tej sprawie, Rada może zwrócić uwagę Zgromadzeniu
Ogólnemu na tę sprawę.
2. Organ, zwracając uwagę Stronom, Radzie i Komisji na jakąś sprawę, zgodnie z
ustępem 1 (d) powyżej, może, jeśli uzna to za konieczne, zalecić Stronom, aby
wstrzymały przywóz środków odurzających z tego kraju lub terytorium bądź wywóz
środków odurzających do tego kraju lub terytorium, bądź zarówno przywóz, jak i
wywóz tych środków na okres ustalony lub do czasu, gdy sytuacja w tym kraju lub
na tym terytorium będzie uznana przez Organ za zadowalającą. Zainteresowane
Państwo może przedłożyć tę sprawę Radzie."
Artykuł 7
Nowy artykuł 14 bis
Poniższy artykuł dodaje się po artykule 14 Jednolitej konwencji:
"Artykuł 14 bis
Pomoc techniczna i finansowa
W przypadkach, w których Organ uzna to za właściwe lub jako uzupełnienie bądź
alternatywę do działań wymienionych w artykule 14 ustępy 1 i 2, Organ może, za
zgodą zainteresowanego Rządu, zwrócić się do właściwych organów Narodów
Zjednoczonych i agencji wyspecjalizowanych o pomoc techniczną lub finansową albo
o oba rodzaje pomocy dla danego Rządu w celu wsparcia jego wysiłków na rzecz
wypełnienia zobowiązań wynikających z konwencji, włączając w to zobowiązania
wyliczone lub wspomniane w artykułach 2, 35, 38 i 38 bis."
Artykuł 8
Poprawka do artykułu 16 Jednolitej konwencji
Artykuł 16 Jednolitej konwencji otrzymuje następujące brzmienie:
"Sekretarz Generalny zapewni obsługę biurową Komisji i Organu. W szczególności
Sekretarz Organu będzie wyznaczony przez Sekretarza Generalnego w porozumieniu z
Organem."
Artykuł 9
Poprawki do artykułu 19 ustępy 1, 2 i 5 Jednolitej konwencji
W artykule 19 ustępy 1, 2 i 5 Jednolitej konwencji otrzymują następujące
brzmienie:
"1. Strony przekażą Organowi corocznie w odniesieniu do każdego ze swych
terytoriów, w sposób i w formie przepisanej przez Organ i na formularzach
dostarczonych przez Organ, oszacowania dotyczące następujących spraw:
(a) ilości środków odurzających, które mają być zużyte do celów leczniczych i
naukowych;
(b) ilości środków odurzających, które mają być zużyte do wyrobu innych środków
odurzających, przetworów wymienionych w wykazie III i substancji nie objętych
niniejszą konwencją;
(c) ilości środków odurzających, które mają znajdować się w zapasach na dzień 31
grudnia tego roku, do którego odnosi się oszacowanie;
(d) ilości środków odurzających koniecznych do zwiększenia zapasów specjalnych;
(e) obszaru (w hektarach) i położenia geograficznego terenu przewidzianego pod
uprawę maku lekarskiego;
(f) przybliżonej wielkości zbioru opium;
(g) liczby zakładów przemysłowych wytwarzających syntetyczne środki odurzające;
(h) ilości syntetycznych środków odurzających, które mają być wytworzone przez
każdy z zakładów przemysłowych, o których mowa w poprzedniej literze.
2.
(a) Z wyjątkiem potrąceń przewidzianych w artykule 21 ustęp 3 oszacowanie
całkowite dla każdego terytorium i dla każdego środka odurzającego, z wyjątkiem
opium i syntetycznych środków odurzających, będzie sumą ilości podanych w
literach (a), (b) i (d) ustępu 1 niniejszego artykułu, powiększona o ilość
niezbędną do doprowadzenia zapasów faktycznych w dniu 31 grudnia poprzedniego
roku do poziomu oszacowanego zgodnie z literą (c) ustępu 1 powyżej;
(b) Z wyjątkiem potrąceń przewidzianych w artykule 21 ustęp 3 odnoszących się do
przywozu i w ustępie 2 artykułu 21 bis, oszacowanie całkowite opium dla każdego
terytorium będzie albo sumą ilości podanych w ustępie 1 litery (a), (b) i (d)
niniejszego artykułu, powiększoną o ilości niezbędne do doprowadzenia zapasów
faktycznych w dniu 31 grudnia poprzedniego roku do poziomu oszacowanego zgodnie
z literą (c) ustępu 1, bądź też ilością określoną w ustępie 1 litera (f)
niniejszego artykułu, w zależności od tego, która z nich jest większa;
(c) Z wyjątkiem potrąceń przewidzianych w ustępie 3 artykułu 21, oszacowanie
całkowite dla każdego terytorium i dla każdego syntetycznego środka odurzającego
będzie albo sumą ilości podanych w ustępie 1 litery (a), (b) i (d) niniejszego
artykułu, powiększoną o ilości niezbędne do doprowadzenia zapasów faktycznych w
dniu 31 grudnia poprzedniego roku do poziomu oszacowanego zgodnie z ustępem 1
litera (c), bądź też sumą ilości podanych w ustępie 1 litera (h) niniejszego
artykułu, w zależności od tego, która z nich jest większa;
(d) Oszacowania sporządzone zgodnie z poprzednimi literami niniejszego ustępu
będą odpowiednio zmodyfikowane, w celu uwzględnienia wszelkich ilości
skonfiskowanych i następnie dopuszczonych do legalnego użytku, jak również
wszelkich ilości pobranych z zapasów specjalnych na potrzeby ludności cywilnej."
"5. Z wyjątkiem potrąceń przewidzianych w ustępie 3 artykułu 21 i uwzględniając
postanowienia zawarte w artykule 21 bis, tam, gdzie mają one zastosowanie,
oszacowania nie mogą być przekroczone."
Artykuł 10
Poprawki do artykułu 20 Jednolitej konwencji
Artykuł 20 Jednolitej konwencji otrzymuje następujące brzmienie:
"1. Strony dostarczą Organowi w odniesieniu do każdego ze swych terytoriów w
sposób i w formie przepisanej przez Organ i na formularzach dostarczonych przez
Organ dane statystyczne dotyczące następujących spraw:
(a) zbioru lub wyrobu środków odurzających;
(b) zużycia środków odurzających do wyrobu innych środków odurzających,
przetworów zawartych w wykazie III i substancji nie objętych niniejszą konwencją
oraz zużycia słomy makowej do wyrobu środków odurzających;
(c) spożycia środków odurzających;
(d) przywozu i wywozu środków odurzających i słomy makowej;
(e) konfiskat środków odurzających oraz przeznaczenia środków skonfiskowanych;
(f) zapasów środków odurzających na dzień 31 grudnia tego roku, do którego
odnoszą się dane statystyczne; oraz
(g) dającej się stwierdzić wielkości obszaru upraw maku lekarskiego.
2.
(a) Dane statystyczne odnoszące się do spraw wymienionych w ustępie 1, z
wyjątkiem litery (d), będą sporządzane corocznie i dostarczane Organowi nie
później niż 30 czerwca roku następnego po roku, którego dotyczą.
(b) Dane statystyczne odnoszące się do spraw wymienionych w literze (d) ustępu 1
będą sporządzane kwartalnie i dostarczane Organowi w ciągu jednego miesiąca po
zakończeniu kwartału, do którego się odnoszą.
3. Strony nie mają obowiązku dostarczania danych statystycznych odnoszących się
do zapasów specjalnych, jednak dostarczą oddzielnie dane statystyczne dotyczące
środków odurzających przywiezionych z zagranicy lub nabytych w kraju lub na
terytorium na potrzeby specjalne, jak również ilości środków odurzających
pobranych z zapasów specjalnych na pokrycie potrzeb ludności cywilnej."
Artykuł 11
Nowy artykuł 21 bis
Poniższy nowy artykuł dodaje się po artykule 21 Jednolitej konwencji:
"Artykuł 21 bis
Ograniczenie produkcji
1. Produkcja opium przez jakiekolwiek państwo lub terytorium będzie
zorganizowana i kontrolowana w taki sposób, aby zapewnić, tak dalece, jak to
jest możliwe, żeby ilość zebrana w jednym roku nie przekraczała oszacowań dla
produkcji opium, ustalonych zgodnie z ustępem 1 (f) artykułu 19.
2. Jeżeli Organ stwierdzi na podstawie posiadanych informacji i zgodnie z
postanowieniami niniejszej konwencji, że Strona, która przekazała oszacowania w
myśl ustępu 1 (f) artykułu 19, nie ograniczyła zbioru opium wewnątrz jej granic
do celów legalnych do ilości przewidzianej zgodnie z odpowiednimi oszacowaniami
i że znacząca ilość opium zebranego legalnie bądź nielegalnie wewnątrz granic
takiej Strony została wprowadzona do nielegalnego obrotu, może on po zbadaniu
wyjaśnień danej Strony, które powinny być przedłożone mu w ciągu jednego
miesiąca po zawiadomieniu o zaistniałych faktach, powziąć decyzję o potrąceniu
całej ilości lub jej części z przewidywanej wielkości zbioru i z całości
oszacowań zdefiniowanych w ustępie 2 (b) artykułu 19 na najbliższy rok, w którym
potrącenie będzie technicznie wykonalne, biorąc pod uwagę porę roku i
kontraktowe zobowiązania dotyczące wywozu opium. Taka decyzja nabiera mocy w
dziewięćdziesiąt dni po zawiadomieniu o niej zainteresowanej Strony.
3. Po zawiadomieniu zainteresowanej Strony o decyzji podjętej zgodnie z ustępem
2 powyżej, dotyczącej zmniejszenia limitu, Organ podejmuje z tą Stroną
konsultacje w celu zadowalającego rozwiązania problemu.
4. W razie nieosiągnięcia zadowalającego rozwiązania, Organ może zastosować
postanowienia artykułu 14, jeśli to jest właściwe.
5. Podejmując swoją decyzję dotyczącą zmniejszenia limitu zgodnie z ustępem 2
powyżej, Organ weźmie pod uwagę nie tylko wszystkie istotne okoliczności,
łącznie z tymi, które spowodowały problem nielegalnego obrotu, o którym mowa w
ustępie 2 powyżej, lecz również jakiekolwiek odpowiednie nowe środki kontroli,
które mogłyby być podjęte przez Stronę."
Artykuł 12
Poprawka do artykułu 22 Jednolitej konwencji
Artykuł 22 Jednolitej konwencji otrzymuje następujące brzmienie:
"1. W przypadku gdy panujące warunki w kraju lub na terytorium jakiejkolwiek
Strony wymagają, według jej zdania, zakazu uprawy maku lekarskiego, krzewu koka
lub rośliny konopi jako najodpowiedniejszego sposobu dla ochrony zdrowia i
dobrobytu społecznego oraz dla zapobieżenia przenikaniu środków odurzających do
nielegalnego obrotu, zainteresowana Strona wprowadzi zakaz uprawy.
2. Strona, która wprowadzi zakaz uprawy maku lekarskiego lub rośliny konopi,
podejmie odpowiednie środki, aby skonfiskować jakiekolwiek rośliny uprawiane
nielegalnie i zniszczyć je, z wyjątkiem niewielkich ilości potrzebnych Stronie
do celów naukowych i badawczych."
Artykuł 13
Poprawka do artykułu 35 Jednolitej konwencji
Artykuł 35 Jednolitej konwencji otrzymuje następujące brzmienie:
"Biorąc pod uwagę własne systemy konstytucyjne, prawne i administracyjne,
Strony:
(a) podejmą kroki na szczeblu krajowym w celu uzgodnienia akcji zapobiegawczej i
represyjnej skierowanej przeciwko nielegalnemu obrotowi; w tym celu mogą one
wyznaczyć odpowiedni urząd, odpowiedzialny za takie współdziałanie;
(b) będą sobie wzajemnie pomagały w walce z nielegalnym obrotem środkami
odurzającymi;
(c) będą ściśle współdziałały ze sobą i z właściwymi międzynarodowymi
organizacjami, których są członkami, w celu prowadzenia w sposób uzgodniony
walki przeciwko nielegalnemu obrotowi;
(d) zapewnią, aby międzynarodowe współdziałanie właściwych urzędów przebiegało
bez zahamowań;
(e) zapewnią, aby w przypadku przekazywania między krajami dokumentów prawnych w
celu prowadzenia akcji sądowej, przekazanie następowało bez zahamowań organom
wyznaczonym przez Strony; wymóg ten nie narusza prawa Strony do żądania, aby
dokumenty prawne były jej przesłane na drodze dyplomatycznej;
(f) dostarczą, jeżeli uznają to za właściwe, Organowi i Komisji za pośrednictwem
Sekretarza Generalnego, w uzupełnieniu informacji wymaganej zgodnie z artykułem
18, informacji na temat nielegalnej działalności związanej ze środkami
odurzającymi wewnątrz swych granic, włączając w to informację o nielegalnych
uprawach, zbiorach, wyrobie, użyciu i obrocie środkami odurzającymi; oraz
(g) dostarczą informacji, o których mowa w poprzednim ustępie, jeśli to jest
możliwe, w taki sposób i w tych terminach, jakie Organ zażąda; na prośbę Strony
Organ może zaproponować swoją pomoc w dostarczeniu informacji i w działaniach
zmierzających do ograniczenia nielegalnej działalności, związanej ze środkami
odurzającymi wewnątrz granic tej Strony."
Artykuł 14
Poprawki do artykułu 36 ustępy 1 i 2 Jednolitej konwencji
W artykule 36 ustępy 1 i 2 Jednolitej konwencji otrzymują następujące brzmienie:
"1.
(a) Z zastrzeżeniem swych ograniczeń konstytucyjnych, każda Strona podejmie
takie kroki, które zapewnią, aby uprawa, zbiór, wyrób, sporządzanie wyciągów,
przetwarzanie, posiadanie, oferowanie, oferowanie do sprzedaży,
rozpowszechnianie, kupno, sprzedaż, dostarczanie na jakichkolwiek warunkach,
pośredniczenie, wysyłanie, przesyłanie w tranzycie, przewóz, przywóz i wywóz
środków odurzających, sprzeczne z postanowieniami niniejszej konwencji, i
wszelkie inne czynności, które w przekonaniu danej Strony mogą być w
sprzeczności z postanowieniami niniejszej konwencji, były uznane za przestępstwa
karalne, gdy popełniane są umyślnie, i aby poważne przestępstwa podlegały
odpowiedniej karze, a w szczególności karze więzienia lub innej karze
pozbawienia wolności;
(b) Niezależnie od postanowień zawartych w poprzedniej literze, gdy przestępstwa
te popełnią osoby nadużywające środków odurzających, Strony mogą postanowić -
albo jako alternatywę do skazania lub orzeczenia kary, albo w uzupełnieniu do
skazania lub orzeczenia kary - aby zastosowano wobec tych osób środki lecznicze,
kształcenie, opiekę po leczeniu, rehabilitację i resocjalizację, zgodnie z
ustępem 1 artykułu 38.
2. Z zastrzeżeniem ograniczeń konstytucyjnych Strony, jej systemu prawnego i
prawa wewnętrznego:
(a) (i) każde z przestępstw wyszczególnionych w ustępie 1 będzie uważane za
przestępstwo odrębne, jeśli zostało popełnione w różnych krajach;
(ii) umyślny udział w którymkolwiek z wymienionych przestępstw, zmowa w celu ich
popełnienia i usiłowanie ich popełnienia oraz czynności przygotowawcze i
operacje finansowe związane z przestępstwami wymienionymi w niniejszym artykule
będą stanowiły przestępstwa karalne, przewidziane w ustępie 1;
(iii) wyroki skazujące, wydane za granicą za popełnienie takich przestępstw,
będą brane pod uwagę dla ustalenia przypadków recydywy; oraz
(iv) wyżej wymienione poważne przestępstwa, niezależnie od tego, czy zostały
popełnione przez obywateli własnego kraju czy przez cudzoziemców, będą ścigane
przez Stronę, na której terytorium przestępstwo zostało dokonane, lub przez
Stronę, na której terytorium przestępca zostanie zatrzymany, jeżeli wydanie nie
może być dokonane ze względu na ustawodawstwo Strony, do której wniosek o
wydanie został skierowany, i jeśli taki przestępca nie był już uprzednio sądzony
i wyrok nie został wydany;
(b) (i) każde z przestępstw wymienionych w ustępach 1 i 2 (a) (ii) tego artykułu
będzie uważane za przestępstwo powodujące wydanie w każdej umowie o ekstradycji
obowiązującejmiędzy Stronami. Strony postarają się włączyć te przestępstwa, jako
przestępstwa powodujące wydanie, do każdej umowy o ekstradycji, która ma być
między nimi zawarta.
(ii) jeżeli Strona, która uzależnia wydanie od istnienia odpowiedniej umowy o
ekstradycji, otrzymała wniosek o wydanie od innej Strony, z którą nie ma umowy o
ekstradycji, może według własnego uznania uznać niniejszą konwencję za prawną
podstawę do dokonania wydania w odniesieniu do przestępstw wymienionych w
ustępach 1 i 2 (a) (ii) niniejszego artykułu. Do wydania stosuje się pozostałe
warunki przewidziane przez ustawodawstwo Strony, do której wpłynął wniosek;
(iii) Strony, które nie uzależniają wydania od istnienia odpowiedniej umowy,
uzgodnią między sobą traktowanie przestępstw wymienionych w ustępach 1 i 2 (a)
(ii) niniejszego artykułu jako powodujących wydanie, z uwzględnieniem warunków
przewidzianych przez ustawodawstwo Strony, do której wpłynął wniosek;
(iv) wydanie będzie przyznane zgodnie z ustawodawstwem Strony, do której
skierowany został wniosek o wydanie i, niezależnie od punktów (b) (i), (ii) i
(iii) niniejszego ustępu, Strona będzie miała prawo odmówić zgody na wydanie,
jeżeli właściwe władze uznają, że przestępstwo nie jest dostatecznie poważne."
Artykuł 15
Poprawki do artykułu 38 Jednolitej konwencji i jego tytułu
Artykuł 38 Jednolitej konwencji i jego tytuł otrzymują następujące brzmienie:
"Środki przeciwko narkomanii
1. Strony zwrócą szczególną uwagę i zastosują wszelkie praktycznie możliwe kroki
w celu zapobieżenia nadużywaniu środków odurzających oraz dla wczesnego
wykrywania, leczenia, kształcenia, opieki po leczeniu, rehabilitacji i
resocjalizacji zagrożonych osób i będą koordynować swoje wysiłki podejmowane w
tych celach.
2. Strony będą popierać, w miarę możliwości, kształcenie personelu w zakresie
leczenia, opieki po leczeniu, rehabilitacji i resocjalizacji osób nadużywających
środków odurzających.
3. Strony podejmą wszelkie praktycznie możliwe kroki w celu udzielenia pomocy
osobom, których praca wymaga zdobycia zrozumienia dla problemów nadużywania
środków odurzających i zapobiegania ich nadużywaniu, i będą takie zrozumienie
rozpowszechniać wśród szerokich kręgów społeczeństwa, jeżeli istnieje obawa, że
nadużywanie tych środków może przybrać wielkie rozmiary."
Artykuł 16
Nowy artykuł 38 bis
Poniższy nowy artykuł dodaje się po artykule 38 Jednolitej konwencji:
"Artykuł 38 bis
Porozumienia w sprawie ośrodków regionalnych
Jeżeli Strona uzna to za pożądane w ramach swoich działań przeciwko nielegalnemu
obrotowi środkami odurzającymi, biorąc należycie pod uwagę własny system
konstytucyjny, prawny i administracyjny, na jej życzenie, z pomocą techniczną
Organu lub agencji wyspecjalizowanych, będzie popierać, w konsultacji z innymi
zainteresowanymi Stronami regionu, ustanowienie porozumień mających na celu
rozwój regionalnych ośrodków badawczych i szkoleniowych dla zwalczania problemów
wynikających z nielegalnego używania środków odurzających i ich obrotu."
Artykuł 17
Języki protokołu i procedura dotycząca podpisania, ratyfikacji i przystąpienia
1. Niniejszy protokół, którego teksty angielski, chiński, francuski, hiszpański
i rosyjski są jednakowo autentyczne, będzie otwarty do podpisania do dnia 31
grudnia 1972 r. w imieniu którejkolwiek Strony lub sygnatariusza Jednolitej
konwencji.
2. Niniejszy protokół podlega ratyfikacji przez Państwa, które go podpisały i
które ratyfikowały Jednolitą konwencję lub do niej przystąpiły. Dokumenty
ratyfikacyjne będą złożone Sekretarzowi Generalnemu.
3. Niniejszy protokół będzie po dniu 31 grudnia 1972 r. otwarty do przystąpienia
dla jakiejkolwiek Strony Jednolitej konwencji, która nie podpisała niniejszego
protokołu. Dokumenty przystąpienia będą złożone Sekretarzowi Generalnemu.
Artykuł 18
Wejście w życie
Niniejszy protokół, łącznie z zawartymi w nim poprawkami, wejdzie w życie
trzydziestego dnia po złożeniu czterdziestego dokumentu ratyfikacyjnego lub
dokumentu przystąpienia, zgodnie z artykułem 17.
2. W odniesieniu do każdego innego państwa, które złoży dokument ratyfikacyjny
lub dokument przystąpienia po dacie złożenia wspomnianego czterdziestego
dokumentu, niniejszy protokół wejdzie w życie trzydziestego dnia po złożeniu
przez to Państwo jego dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia.
Artykuł 19
Skutki wejścia w życie
Każde państwo, które stało się Stroną Jednolitej konwencji po wejściu w życie
niniejszego protokołu, zgodnie z ustępem 1 artykułu 18 powyżej, jeżeli nie
wyrazi innego zamiaru:
(a) będzie uważane za Stronę poprawionej Jednolitej konwencji; oraz
(b) będzie uważane za Stronę nie poprawionej Jednolitej konwencji w stosunku do
którejkolwiek Strony tej konwencji, nie związanej niniejszym protokołem.
Artykuł 20
Postanowienia przejściowe
1. Czynności Międzynarodowego Organu Kontroli Środków Odurzających, przewidziane
w poprawkach zawartych w niniejszym protokole, będą wykonywane przez Organ, jak
postanowiono w nie poprawionej Jednolitej konwencji, od dnia wejścia w życie
niniejszego protokołu, zgodnie z ustępem 1 artykułu 18 powyżej.
2. Rada Ekonomiczno-Społeczna ustali datę, od której Organ utworzony zgodnie z
poprawkami zawartymi w niniejszym protokole podejmie swoje obowiązki. Począwszy
od tej daty tak utworzony Organ podejmie funkcje Organu ustanowionego w nie
poprawionej Jednolitej konwencji w stosunku do Stron nie poprawionej Jednolitej
konwencji i w stosunku do tych Stron umów wyliczonych w artykule 44 tamże, które
nie są Stronami niniejszego protokołu.
3. Spośród członków wybranych w pierwszych wyborach po zwiększeniu liczby
członków Organu z jedenastu do trzynastu kadencja sześciu członków wygasa po
upływie trzech lat, a kadencja pozostałych siedmiu członków po upływie pięciu
lat.
4. Członkowie Organu, których kadencja nie wygaśnie po upływie wspomnianego
wyżej początkowego okresu trzech lat, zostaną wybrani przez losowanie
przeprowadzone przez Sekretarza Generalnego bezpośrednio po zakończeniu
pierwszych wyborów.
Artykuł 21
Zastrzeżenia
1. Każde państwo może, w chwili podpisania lub ratyfikacji niniejszego protokołu
lub przystąpienia do niego, złożyć zastrzeżenie do jakiejkolwiek zawartej w nim
poprawki, z wyjątkiem poprawek do artykułu 2 ustępy 6 i 7 (artykuł 1 niniejszego
protokołu), artykułu 9 ustępy 1, 4 i 5 (artykuł 2 niniejszego protokołu),
artykułu 10 ustępy 1 i 4 (artykuł 3 niniejszego protokołu), artykułu 11 (artykuł
4 niniejszego protokołu), artykułu 14 bis (artykuł 7 niniejszego protokołu),
artykułu 16 (artykuł 8 niniejszego protokołu), artykułu 22 (artykuł 12
niniejszego protokołu), artykułu 35 (artykuł 13 niniejszego protokołu), artykułu
36 ustęp 1 (b) (artykuł 14 niniejszego protokołu), artykułu 38 (artykuł 15
niniejszego protokołu) i artykułu 38 bis (artykuł 16 niniejszego protokołu).
2. Państwo, które złożyło zastrzeżenia, może je w dowolnym czasie wycofać w
całości lub w części na podstawie zawiadomienia na piśmie.
Artykuł 22
Sekretarz Generalny przekaże uwierzytelnione kopie niniejszego protokołu
wszystkim Stronom i sygnatariuszom Jednolitej konwencji. Po wejściu w życie
niniejszego protokołu, zgodnie z ustępem 1 artykułu 18 powyżej, Sekretarz
Generalny sporządzi tekst Jednolitej konwencji poprawionej zgodnie z niniejszym
protokołem i przekaże jej wierne, uwierzytelnione kopie wszystkim
Państwom-Stronom lub uprawnionym do stania się Stronami poprawionej konwencji.
Sporządzono w Genewie dnia dwudziestego piątego marca tysiąc dziewięćset
siedemdziesiątego drugiego roku, w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w
archiwach Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie do tego upoważnieni, podpisali
niniejszy protokół w imieniu swych odnośnych Rządów.
Po zaznajomieniu się z powyższym protokołem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim
zawartych;
- Rzeczpospolita Polska postanawia przystąpić do powyższego protokołu;
- przyrzeka, że będzie on niezmiennie zachowywany.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 15 kwietnia 1993 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski
PROTOCOL
amending the Single Convention on narcotic drugs, 1961
PREAMBLE
The Parties to the present Protocol,
Considering the provisions of the Single Convention on Narcotic Drugs, 1961,
done at New York on 30 March 1961 (hereinafter called the Single Convention),
Desiring to amend the Single Convention,
Have agreed as follows:
Article 1
Amendments to article 2 paragraphs 4, 6 and 7 of the Single Convention
Article 2 paragraphs 4, 6 and 7 of the Single Convention shall be amended to
read as follows:
"4. Preparations in Schedule III are subject to the same measures of control as
preparations containing drugs in Schedule II except that article 31, paragraphs
1 (b) and 3 to 15, and, as regards their acquisition and retail distribution,
article 34, paragraph (b), need not apply, and that for the purpose of estimates
(article 19) and statistics (article 20) the information required shall be
restricted to the quantities of drugs used in the manufacture of such
preparations."
"6. In addition to the measures of control applicable to all drugs in Schedule
I, opium is subject to the provisions of article 19, paragraph 1, sub-paragraph
(f), and of articles 21 bis, 23 and 24, the coca leaf to those of articles 26
and 27 and cannabis to those of article 28.
7. The opium poppy, the coca bush, the cannabis plant, poppy straw and cannabis
leaves are subject to the control measures prescribed in article 19, paragraph
1, sub-paragraph (e), article 20, paragraph 1, sub-paragraph (g), article 21 bis
and in articles 22 to 24; 22, 26 and 27; 22 and 28; 25; and 28, respectively."
Article 2
Amendments to the title of article 9 of the Single Convention and its paragraph
1 and insertion of new paragraphs 4 and 5
The title of article 9 of the Single Convention shall be amended to read as
follows:
"Composition and functions of the Board"
Article 9, paragraph 1, of the Single Convention shall be amended to read as
follows:
"1. The Board shall consist of thirteen members to be elected by the Council as
follows:
(a) Three members with medical, pharmacological or pharmaceutical experience
from a list of at least five persons nominated by the World Health Organization;
and
(b) Ten members from a list of persons nominated by the Members of the United
Nations and by Parties which are not Members of the United Nations."
The following new paragraphs shall be inserted after paragraph 3 of article 9 of
the Single Convention:
"4. The Board, in co-operation with Governments, and subject to the terms of
this Convention, shall endeavour to limit the cultivation, production,
manufacture and use of drugs to an adequate amount required for medical and
scientific purposes, to ensure their availability for such purposes and to
prevent illicit cultivation, production and manufacture of, and illicit
trafficking in and use of, drugs.
5. All measures taken by the Board under this Convention shall be those most
consistent with the intent to further the co-operation of Governments with the
Board and to provide the mechanism for a continuing dialogue between Governments
and the Board which will lend assistance to and facilitate effective national
action to attain the aims of this Convention."
Article 3
Amendments to article 10, paragraphs 1 and 4, of the Single Convention
Article 10, paragraphs 1 and 4, of the Single Convention shall be amended to
read as follows:
"1. The members of the Board shall serve for a period of five years, and may by
re-elected."
"4. The Council, on the recommendation of the Board, may dismiss a member of the
Board who has ceased to fulfil the conditions required for membership by
paragraph 2 of article 9. Such recommendation shall be made by an affirmative
vote of nine members of the Board."
Article 4
Amendment to article 11, paragraph 3, of the Single Convention
Article 11, paragraph 3, of the Single Convention shall be amended to read as
follows:
"3. The quorum necessary at meetings of the Board shall consist of eight
members."
Article 5
Amendment to article 12, paragraph 5, of the Single Convention
Article 12, paragraph 5, of the Single Convention shall be amended to read as
follows:
"5. The Board, with a view to limiting the use and distribution of drugs to an
adequate amount required for medical and scientific purposes and to ensuring
their availability for such purposes, shall as expeditiously as possible confirm
the estimates, including supplementary estimates, or, with the consent of the
Government concerned, may amend such estimates. In case of a disagreement
between the Government and the Board, the latter shall have the right to
establish, communicate and publish its own estimates, including supplementary
estimates."
Article 6
Amendments to article 14, paragraphs 1 and 2, of the Single Convention
Article 14, paragraphs 1 and 2, of the Single Convention shall be amended to
read as follows:
" 1.
(a) If, on the basis of its examination of information submitted by Governments
to the Board under the provisions of this Convention, or of information
communicated by United Nations organs or by specialized agencies or, provided
that they are approved by the Commission on the Board's recommendation, by
either other intergovernmental organizations or international nongovernmental
organizations which have direct competence in the subject matter and which are
in consulative status with the Economic and Social Council under Article 71 of
the Charter of the United Nations or which enjoy a similar status by special
agreement with the Council, the Board has objective reasons to believe that the
aims of this Convention are being seriously endangered by reason of the failure
of any Party, country or territory to carry out the provisions of this
Convention, the Board shall have the right to propose to the Government
concerned the opening of consultations or to request it to furnish explanations.
If, without any failure in implementing the provisions of the Convention, a
Party or a country or territory has become, or if there exists evidence of a
serious risk that it may become, an important centre of illicit cultivation,
production or manufacture of, or traffic in or consumption of drugs, the Board
has the right to propose to the Government concerned the opening of
consultations. Subject to the right of the Board to call the attention of the
Parties, the Council and the Commission to the matter referred to in
sub-paragraph (d) below, the Board shall treat as confidential a request for
information and an explanation by a Government or a proposal for consultations
and the consultations held with a Government under this sub-paragraph;
(b) After taking action under sub-paragraph (a) above, the Board, if satisfied
that it is necessary to do so, may call upon the Government concerned to adopt
such remedial measures as shall seem under the circumstances to be necessary for
the execution of the provisions of this Convention;
(c) The Board may, if it thinks such action necessary for the purpose of
assessing a matter referred to in sub-paragraph (a) of this paragraph, propose
to the Government concerned that a study of the matter be carried out in its
territory by such means as the Government deems appropriate. If the Government
concerned decides to undertake this study, it may request the Board to make
available the expertise and the services of one or more persons with the
requisite competence to assist the officials of the Government in the proposed
study. The person or persons whom the Board intends to make available shall be
subject to the approval of the Government. The modalities of this study nad the
time-limit within which the study has to be completed shall be determined by
consultation between the Government and the Board. The Government shall
communicate to the Board the results of the study and shall indicate the
remedial measures that it considers necessary to take;
(d) If the Board finds that the Government concerned has failed to give
satisfactory explanations when called upon to do so under sub-paragraph (a)
above, or has failed to adopt any remedial measures which it has been called
upon to take under sub-paragraph (b) above, or that there is a serious situation
that needs co-operative action at the international level with a view to
remedying it, it may call the attention of the Parties, the Council and the
Commission to the matter. The Board shall so act if the aims of this Convention
are being seriously endangered and it has not been possible to resolve the
matter satisfactorily in any other way. It shall also so act if it finds that
there is a serious situation that needs co-operative action at the international
level with a view to remedying it and that bringing such a situation to the
notice of the Parties, the Council and the Commission is the most appropriate
method of facilitating such co-operative action; after considering the reports
of the Board, and of the Commission if available on the matter, the Council may
draw the attention of the General Assembly to the matter.
2. The Board, when calling the attention of the Parties, the Council and the
Commission to a matter in accordance with paragraph 1 (d) above, may, if it is
satisfied that such a course is necessary, recommend to Parties that they stop
the import of drugs, the export of drugs, or both, from or to the country or
territory concerned, either for a designated period or until the Board shall be
satisfied as to the situation in that country or territory. The State concerned
may bring the matter before the Council."
Article 7
New article 14 "bis"
The following new article shall be inserted after article 14 of the Single
Convention:
"Article 14 bis
Technical and financial assistence
In cases which it considers appropriate and either in addition or as an
alternative to measures set forth in article 14, paragraphs 1 and 2, the Board,
with the agreement of the Government concerned, may recommend to the competent
United Nations organs and to the specialized agencies that technical or
financial assistance, or both, be provided to the Government in support of its
efforts to carry out its obligations under this Convention, including those set
out or referred to in articles 2, 35, 38 and 38 bis."
Article 8
Amendment to article 16 of the Single Convention
Article 16 of the Single Convention shall be amended to read as follows:
"The secretariat services of the Commission and the Board shall be furnished by
the Secretary-General. In particular, the Secretary of the Board shall be
appointed by the Secretary-General in consultation with the Board."
Article 9
Amendments to article 19, paragraphs 1, 2 and 5, of the Single Convention
Article 19, paragraphs 1, 2 and 5, of the Single Convention shall be amended to
read as follows:
"1. The Parties shall furnish to the Board each year for each of their
territories, in the manner and form prescribed by the Board, estimates on forms
supplied by it in respect of the following matters:
(a) Quantities of drugs to be consumed for medical and scientific purposes;
(b) Quantities of drugs to be utilized for the manufacture of other drugs, of
preparations in Schedule III, and of substances not covered by this Convention;
(c) Stocks of drugs to be held as at 31 December of the year to which the
estimates relate;
(d) Quantities of drugs necessary for addition to special stocks;
(e) The area (in hectares) and the geographical location of land to be used for
the cultivation of the opium poppy;
(f) Approximate quantity of opium to be produced;
(g) The number of industrial establishments which will manufacture synthetic
drugs; and
(h) The quantities of synthetic drugs to be manufactured by each of the
establishments referred to in the preceding sub-paragraph.
2.
(a) Subject to the deductions referred to in paragraph 3 of article 21, the
total of the estimates for each territory and each drug except opium and
synthetic drugs shall consist of the sum of the amounts specified under
sub-paragraphs (a), (b) and (d) of paragraph 1 of this article, with the
addition of any amount required to bring the actual stocks on hand at 31
December of the preceding year to the level estimated as provided in
sub-paragraph (c) of paragraph 1.
(b) Subject to the deductions referred to in paragraph 3 of article 21 regarding
imports and in paragraph 2 of article 21 bis, the total of the estimates for
opium for each territory shall consist either of the sum of the amounts
specified under sub-paragraphs (a), (b) and (d) of paragraph 1 of this article,
with the addition of any amount required to bring the actual stocks on hand at
31 December of the preceding year to the level estimated as provided in
sub-paragraph (c) of paragraph 1, or of the amount specified under sub-paragraph
(f) of paragraph 1 of this article, whichever is higher;
(c) Subject to the deductions referred to in paragraph 3 of article 21, the
total of the estimates for each territory for each synthetic drug shall consist
either of the sum of the amounts specified under sub-paragraphs (a), (b) and (d)
of paragraph 1 of this article, with the addition of any amount required to
bring the actual stocks on hand at 31 December of the preceding year to the
level estimated as provided in sub-paragraph (c) of paragraph 1, or of the sum
of the amounts specified under sub-paragraph (h) of paragraph 1 of this article,
whichever is higher;
(d) The estimates furnished under the preceding sub-paragraphs of this paragraph
shall be appropriately modified to take into account any quantity seized and
thereafter released for licit use as well as any quantity taken from special
stocks for the requirements of the civilian population."
"5. Subject to the deductions referred to in paragraph 3 of article 21, and
account being taken where appropriate of the provisions of article 21 bis, the
estimates shall not be exceeded."
Article 10
Amendments to article 20 of the Single Convention
Article 20 of the Single Convention shall be amended to read as follows:
"1. The Parties shall furnish to the Board for each of their territories, in the
manner and form prescribed by the Board, statistical returns on forms supplied
by it in respect of the following materrs:
(a) Production of manufacture of drugs;
(b) Utilization of drugs for the manufacture of other drugs, of preparations in
Schedule III and of substances not covered by this Convention, and utilization
of poppy straw for the manufacture of drugs;
(c) Consumption of drugs;
(d) Imports and exports of drugs and poppy straw;
(e) Seizures of drugs and disposal thereof;
(f) Stocks of drugs as at 31 December of the year to which the returns relate;
and
(g) Ascertainable area of cultivation of the opium poppy.
2.
(a) The statistical returns in respect of the matters referred to in paragraph
1, except sub-paragraph (d), shall be prepared annually and shall be furnished
to the Board not later than 30 June following the year to which they relate.
(b) The statistical returns in respect to the matters referred to in
sub-paragraph (d) of paragraph 1 shall be prepared quarterly and shall be
furnished to the Board within one month after the end of the quarter to which
they relate.
3. The Parties are not required to furnish statistical returns respecting
special stocks, but shall furnish separately returns respecting drugs imported
into or procured within the country or territory for special purposes, as well
as quantities of drugs with drawn from special stocks to meet the requirements
of the civilian population."
Article 11
New article 21 "bis"
The following new article shall be inserted after article 21 of the Single
Convention:
"Article 21 bis
Limitation of production of opium
1. The production of opium by any country or territory shall be organized and
controlled in such manner as to ensure that, as far as possible, the quantity
produced in any one year shall not exceed the estimate of opium to be produced
as established under paragraph 1 (f) of article 19.
2. If the Board finds on the basis of information at its disposal in accordance
with the provisions of this Convention that a Party which has submitted an
estimate under paragraph 1 (f) of article 19 has not limited opium produced
within its borders to licit purposes in accordance with relevant estimates and
that a significant amount of opium produced, whether licitly or illicitly,
within the borders of such a Party, has been introduced into the illicit
traffic, it may, after studying the explanations of the Party concerned, which
shall be submitted to it within one month after notification of the finding in
question, decide to deduct all, or a portion, of such an amount from the
quantity to be produced and from the total of the estimates as defined in
paragraph 2 (b) of article 19 for the next year in which such a deduction can be
technically accomplished, taking into account the season of the year and
contractual commitments to export opium. This decision shall take effect ninety
days after the Party concerned is notified thereof.
3. After notifying the Party concerned of the decision it has taken under
paragraph 2 above with regard to a deduction, the Board shall consult with that
Party in order to resolve the situation satisfactorily.
4. If the situation is not satisfactorily resolved, the Board may utilize the
provisions of article 14 where appropriate.
5. In taking its decision with regard to a deduction under paragraph 2 above,
the Board shall take into account not only all relevant circumstances including
those giving rise to the illicit traffic problem referred to in paragraph 2
above, but also any relevant new control measures which may have been adopted by
the Party."
Article 12
Amendment to article 22 of the Single Convention
Article 22 of the Single Convention shall be amended to read as follows:
"1. Whenever the prevailing conditions in the country or a territory of a Party
render the prohibition of the cultivation of the opium poppy, the coca bush or
the cannabis plant the most suitable measure, in its opinion, for protecting the
public health and welfare and preventing the diversion of drugs into the illicit
traffic, the Party concerned shall prohibit cultivation.
2. A Party prohibiting cultivation of the opium poppy or the cannabis plant
shall take appropriate measures to seize any plants illicitly cultivated and to
destroy them, except for small quantities required by the Party for scientific
or research purposes."
Article 13
Amendment to article 35 of the Single Convention
Article 35 of the Single Convention shall be amended to read as follows:
"Having due regard to their constitutional, legal and administrative systems,
the Parties shall:
(a) Make arrangements at the national level for co-ordination of preventive and
repressive action against the illicit traffic; to this end they may usefully
designate an appropriate agency responsible for such co-ordination;
(b) Assist each other in the campaign against the illicit traffic in narcotic
drugs;
(c) Co-operate closely with each other and with the competent international
organizations of which they are members with a view to maintaining a
co-ordinated campaign against the illicit traffic;
(d) Ensure that international co-operation between the appropriate agencies be
conducted in an expeditious manner;
(e) Ensure that where legal papers are transmitted internationally for the
purposes of a prosecution, the transmittal be effected in an expeditious manner
to the bodies designated by the Parties; this requirement shall be without
prejudice to the right of a Party to require that legal papers be sent to it
through the diplomatic channel;
(f) Furnish, if they deem it appropriate, to the Board and the Commission
through the Secretary-General, in addition to information required by article
18, information relating to illicit drug activity within their borders,
including information on illicit cultivation, production, manufacture and use
of, and on illicit trafficking in, drugs; and
(g) Furnish the information referred to in the preceding paragraph as far as
possible in such manner and by such dates as the Board may request; if requested
by a Party, the Board may offer its advice to it in furnishing the information
and in endeavouring to reduce the illicit drug activity within the borders of
that Party."
Article 14
Amendments to article 36, paragraphs 1 and 2, of the Single Convention
Article 36, paragraphs 1 and 2, of the Single Convention shall be amended to
read as follows:
"1.
(a) Subject to its constitutional limitations, each Party shall adopt such
measures as will ensure that cultivation, production, manufacture, extraction,
preparation, possession, offering, offering for sale, distribution, purchase,
sale, delivery on any terms whatsoever, brokerage, dispatch, dispatch in
transit, transport, importation and exportation of drugs contrary to the
provisions of this Convention, and any other action which in the opinion of such
Party may be contrary to the provisions of this Convention, shall be punishable
offences when committed intentionally, and that serious offences shall be liable
to adequate punishment particularly by imprisonment or other penalties of
deprivation of liberty;
(b) Notwithstanding the preceding sub-paragraph, when abusers of drugs have
committed such offences, the Parties may provide, either as an alternative to
conviction or punishment or in addition to conviction or punishment, that such
abusers shall undergo measures of treatment, education, after-care,
rehabilitation and social reintegration in conformity with paragraph 1 of
article 38.
2. Subject to the constitutional limitations of a Party, its legal system and
domestic law:
(a) (i) Each of the offences enumerated in paragraph 1, if committed in
different countries, shall be considered as a distinct offence;
(ii) Intentional participation in, conspiracy to commit and attempts to commit,
any of such offences, and preparatory acts and financial operations in connexion
with the offences referred to in this article, shall be punishable offences as
provided in paragraph 1;
(iii) Foreign convictions for such offences shall be taken into account for the
purpose of establishing recidivism; and
(iv) Serious offences heretofore referred to committed either by nationals or by
foreigners shall be prosecuted by the Party in whose territory the offence was
committed, or by the Party in whose territory the offender is found if
extradition is not acceptable in conformity with the law of the Party to which
application is made, and if such offender has not already been prosecuted and
judgement given;
(b) (i) Each of the offences enumerated in paragraphs 1 and 2 (a) (ii) of this
article shall be deemed to be included as an extraditable offence in any
extradition treaty existing between Parties. Parties undertake to include such
offences as extraditable offences in every extradition treaty to be concluded
between them.
(ii) If a Party which makes extradition conditional on the existence of a treaty
receives a request for extradition from another Party with which it has no
extradition treaty, it may at its option consider this Convention as the legal
basis for extradition in respect of the offences enumerated in paragraphs 1 and
2 (a) (ii) of this article. Extradition shall be subject to the other conditions
provided by the law of the requested Party;
(iii) Parties which do not make extradition conditional on the existence of a
treaty shall recognize the offences enumerated in paragraphs 1 and 2 (a) (ii) of
this article as extraditable offences between themselves, subject to the
conditions provided by the law of the requested Party;
(iv) Extradition shall be granted in conformity with the law of the Party to
which application is made, and, notwithstanding subparagraphs (b) (i), (ii) and
(iii) of this paragraph, the Party shall have the right to refuse to grant the
extradition in cases where the competent authorities consider that the offence
is not sufficiently serious."
Article 15
Amendments to article 38 of the Single Convention and its title
Article 38 of the Single Convention and its title shall be amended to read as
follows:
"Measures against the abuse of drugs
1. The Parties shall give special attention to and take all practicable measures
for the prevention of abuse of drugs and for the early identification,
treatment, education, after-care, rehabilitation and social reintegration of the
persons involved and shall co-ordinate their efforts to these ends.
2. The Parties shall as far as possible promote the training of personnel in the
treatment, after-care, rehabilitation and social reintegration of abusers of
drugs.
3. The Parties shall take all practicable measures to assist persons whose work
so requires to gain an understanding of the problems of abuse of drugs and of
its prevention, and shall also promote such understanding among the general
public if there is a risk that abuse of drugs will become widespread."
Article 16
New article 38 "bis"
The following new article shall be inserted after article 38 of the Single
Convention:
"Article 38 bis
Agreements on regional centres
If a Party considers it desirable as part of its action against the illicit
traffic in drugs, having due regard to its constitutional, legal and
administrative systems, and, if it so desires, with the technical advice of the
Board or the specialized agencies, it shall promote the establishment, in
consultation with other interested Parties in the region, of agreements which
contemplate the development of regional centres for scientific research and
education to combat the problems resulting from the illicit use of and traffic
in drugs."
Article 17
Languages of the Protocol and procedure for signature, ratification and
accession
1. This Protocol, of which the Chinese, English, French, Russian and Spanish
texts are equally authentic, shall be open for signature until 31 December 1972
on behalf of any Party or signatory to the Single Convention.
2. This Protocol is subject to ratification by States which have signed it and
have ratified or acceded to the Single Convention. The instruments of
ratification shall be deposited with the Secretary-General.
3. This Protocol shall be open after 31 December 1972 for accession by any Party
to the Single Convention which has not signed this Protocol. The instruments of
accession shall be deposited with the Secretary-General.
Article 18
Entry into force
1. This Protocol, together with the amendments which it contains, shall come
into force on the thirtieth day following the date on which the fortieth
instrument of ratification or accession is deposited in accordance with article
17.
2. In respect of any other State depositing an instrument of ratification or
accession after the date of deposit of the said fortieth instrument, this
Protocol shall come into force on the thirtieth day after the deposit by that
State of its instrument of ratification or accession.
Article 19
Effect of entry into force
Any State which becomes a Party to the Single Convention after the entry into
force of this Protocol pursuant to paragraph 1 of article 18 above shall,
failing an expression of a different intention by that State:
(a) Be considered as a Party to the Single Convention as amended; and
(b) Be considered as a Party to the unamended Single Convention in relation to
any Party to that Convention not bound by this Protocol.
Article 20
Transitional provisions
1. The functions of the International Narcotics Control Board provided for in
the amendments contained in this Protocol shall, as from the date of the coming
into force of this Protocol pursuant to paragraph 1 of article 18 above, be
performed by the Board as constituted by the unamended Single Convention.
2. The Economic and Social Council shall fix the date on which the Board as
constituted under the amendments contained in this Protocol shall enter upon its
duties. As from that date the Board as so constituted shall, with respect to
those Parties to the unamended Single Convention and to those Parties to the
treaties enumerated in article 44 there of which are not Parties to this
Protocol, undertake the functions of the Board as constituted under the
unamended Single Convention.
3. Of the members elected at the first election after the increase in the
membership of the Board from eleven to thirteen members the terms of six members
shall expire at the end of three years and the terms of the other seven members
shall expire at the end of five years.
4. The members of the Board whose terms are to expire at the end of the
above-mentioned initial period of three years shall be chosen by lot to be drawn
by the Secretary-General immediately after the first election has been
completed.
Article 21
Reservations
1. Any State may, at the time of signature or ratification of or accession to
this Protocol, make a reservation in respect of any amendment contained herein
other than the amendments to article 2, paragraphs 6 and 7 (article 1 of this
Protocol), article 9, paragraphs 1, 4 and 5 (article 2 of this Protocol),
article 10, paragraphs 1 and 4 (article 3 of this Protocol), article 11 (article
4 of this Protocol), article 14 bis (article 7 of this Protocol), article 16
(article 8 of this Protocol), article 22 (article 12 of this Protocol), article
35 (article 13 of this Protocol), article 36, paragraph 1 (b) (article 14 of
this Protocol), article 38 (article 15 of this Protocol) and article 38 bis
(article 16 of this Protocol).
2. A State which has made reservations may at any time by notification in
writing withdraw all or part of its reservations.
Article 22
The Secretary-General shall transmit certified true copies of this Protocol to
all the Parties and signatories to the Single Convention. When this Protocol has
entered into force pursuant to paragraph 1 of article 18 above, the
Secretary-General shall prepare a text of the Single Convention as amended by
this Protocol, and shall transmit certified true copies of it to all States
Parties or entitled to become Parties to the Convention as amended.
DONE at Geneva, this twenty-fifth day of March one thousand nine hundred and
seventy-two, in a single copy, which shall be deposited in the archives of the
United Nations.
IN WITNESS WHEREOF the undersigned, duly authorized, have signed this Protocol
on behalf of their respective Governments.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 7 listopada 1995 r.
w sprawie przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Protokołu zmieniającego
Jednolitą konwencję o środkach odurzających z 1961 r., sporządzonego w Genewie
dnia 25 marca 1972 r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 35, poz. 150)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 17 ustęp 3 Protokołu
zmieniającego Jednolitą konwencję o środkach odurzających z 1961 r.,
sporządzonego w Genewie dnia 25 marca 1972 r., został złożony dnia 9 czerwca
1993 r. Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych dokument
przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do powyższego protokołu.
Zgodnie z artykułem 18 ustęp 2 protokół wszedł w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 9 lipca 1993 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. W myśl artykułu 18 ustęp 1 protokół wszedł w życie dnia 8 sierpnia 1975 r.
2. Następujące państwa stały się stronami protokołu, składając dokumenty
ratyfikacyjne i dokumenty przystąpienia w podanych niżej datach:
Antigua i Barbuda dnia 5 kwietnia 1993 r.
Argentyna dnia 16 listopada 1973 r.
Australia dnia 22 listopada 1972 r.
Austria dnia 1 lutego 1978 r.
Bangladesz dnia 9 maja 1980 r.
Barbados dnia 21 czerwca 1976 r.
Belgia dnia 13 czerwca 1974 r.
Benin dnia 6 listopada 1973 r.
Botswana dnia 27 grudnia 1984 r.
Brazylia dnia 16 maja 1973 r.
Brunei Darussalam dnia 25 listopada 1987 r.
Chile dnia 19 grudnia 1975 r.
Chorwacja dnia 26 lipca 1993 r.
Cypr dnia 30 listopada 1973 r.
Dania dnia 18 kwietnia 1975 r.
Dominika dnia 24 września 1993 r.
Egipt dnia 14 stycznia 1974 r.
Ekwador dnia 25 lipca 1973 r.
Etiopia dnia 11 października 1994 r.
Fidżi dnia 21 listopada 1973 r.
Filipiny dnia 7 czerwca 1994 r.
Finlandia dnia 12 stycznia 1973 r.
Francja dnia 4 września 1975 r. z oświadczeniem, że postanowienia protokołu będą
miały zastosowanie do całego terytorium Republiki Francuskiej (terytoria
europejskie, departamenty i terytoria zamorskie)
Grecja dnia 12 lipca 1985 r.
Gwatemala dnia 9 grudnia 1975 r.
Haiti dnia 29 stycznia 1973 r.
Hiszpania dnia 4 stycznia 1977 r.
Honduras dnia 8 sierpnia 1979 r.
Holandia dnia 29 maja 1987 r. dla Królestwa w Europie, Antyli Holenderskich i
Aruby
Indie dnia 14 grudnia 1978 r.
Indonezja dnia 3 września 1976 r.
Irak dnia 25 września 1978 r.
Irlandia dnia 16 września 1980 r.
Islandia dnia 18 grudnia 1974 r.
Izrael dnia 1 lutego 1974 r.
Jamajka dnia 6 października 1989 r.
Japonia dnia 27 września 1973 r.
Jordania dnia 28 lutego 1973 r.
Jugosławia dnia 23 czerwca 1978 r.
b. Jugosłowiańska Republika Macedonii dnia 13 października 1993 r.
Kamerun dnia 30 maja 1974 r.
Kanada dnia 3 sierpnia 1976 r.
Kenia dnia 9 lutego 1973 r.
Kolumbia dnia 9 marca 1975 r.
Kostaryka dnia 14 lutego 1973 r.
Kuba dnia 14 grudnia 1989 r.
Kuwejt dnia 7 listopada 1973 r.
Lesotho dnia 4 listopada 1974 r.
Libia dnia 27 września 1978 r.
Luksemburg dnia 13 października 1976 r.
Łotwa dnia 16 lipca 1993 r.
Madagaskar dnia 20 czerwca 1974 r.
Malawi dnia 4 października 1973 r.
Malezja dnia 20 kwietnia 1978 r.
Mauritius dnia 12 grudnia 1994 r.
Meksyk dnia 27 kwietnia 1977 r.
Monako dnia 30 grudnia 1975 r.
Mongolia dnia 6 maja 1991 r.
Niger dnia 28 grudnia 1973 r.
Nowa Zelandia dnia 7 czerwca 1970 r. z zastosowaniem do Niue i Tokelau
Norwegia dnia 12 listopada 1973 r.
Panama dnia 19 października 1972 r.
Papua-Nowa Gwinea dnia 28 października 1980 r.
Paragwaj dnia 20 czerwca 1973 r.
Peru dnia 12 września 1977 r.
Portugalia dnia 20 kwietnia 1979 r.
Republika Czeska dnia 30 grudnia 1993 r.
Republika Dominikańska dnia 21 września 1993 r.
Republika Federalna Niemiec dnia 20 lutego 1975 r.
Republika Korei dnia 23 stycznia 1973 r.
Republika Południowej Afryki dnia 16 grudnia 1975 r.
Rumunia dnia 14 stycznia 1974 r.
Senegal dnia 25 marca 1974 r.
Seszele dnia 27 lutego 1992 r.
Singapur dnia 9 lipca 1975 r.
Słowacja dnia 28 maja 1993 r.
Sri Lanka dnia 29 czerwca 1981 r.
Stany Zjednoczone Ameryki dnia 1 listopada 1972 r.
St. Kitts i Nevis dnia 9 maja 1994 r.
Sudan dnia 5 lipca 1994 r.
Surinam dnia 29 marca 1990 r.
Syria dnia 1 lutego 1974 r.
Szwecja dnia 5 grudnia 1972 r.
Tajlandia dnia 9 stycznia 1975 r.
Togo dnia 10 listopada 1976 r.
Tonga dnia 5 września 1973 r.
Trynidad i Tobago dnia 23 lipca 1979 r.
Tunezja dnia 29 czerwca 1976 r.
Uganda dnia 20 czerwca 1978 r.
Urugwaj dnia 31 października 1975 r.
Watykan dnia 7 stycznia 1976 r.
Wenezuela dnia 4 grudnia 1985 r.
Węgry dnia 12 listopada 1987 r.
Włochy dnia 14 kwietnia 1975 r.
Wybrzeże Kości Słoniowej dnia 28 lutego 1973 r.
Wyspy Bahama dnia 23 listopada 1976 r.
Zair dnia 15 lipca 1976 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii dnia 20 czerwca
1978 r. z rozszerzeniem na Wyspy Guersney, Jersey i Wyspę Man
3. Podczas składania dokumentów ratyfikacyjnych i dokumentów przystąpienia oraz
w terminach późniejszych zostały złożone przez następujące państwa podane niżej
oświadczenia i zastrzeżenia:
BELGIA
Zastrzeżenia do następujących artykułów:
1. Artykuł 5 zmieniający artykuł 12(5) Jednolitej konwencji.
2. Artykuł 9 zmieniający artykuł 29(1), (2) i (5) Jednolitej konwencji.
BRAZYLIA
Oświadczenie i zastrzeżenie:
Brazylia pragnie skorzystać z okazji, aby powtórzyć oświadczenie złożone we
właściwym momencie na posiedzeniu plenarnym Konferencji Negocjacyjnej w sprawie
protokołu, która miała miejsce w Genewie w okresie od 6 do 24 marca 1972 r.,
stwierdzające, że poprawki do artykułu 36 Konwencji nie zobowiązują Państw do
wydania obywateli, jeżeli ich ustawodawstwo jest przeciwne ich wydaniu.
Zgodnie z artykułem 21 protokołu Brazylia pragnie wyjaśnić, że nie przyjmuje
poprawki wprowadzonej na podstawie artykułu 1 protokołu do artykułu 2(4)
Jednolitej konwencji o środkach odurzających z 1961 r.
KANADA
Zastrzeżenie dotyczące artykułu 14 ustęp 2(b) litery (i), (ii), (iii) protokołu.
KUBA
Rząd Republiki Kuby oświadcza, zgodnie z postanowieniami artykułu 14 ustęp 2(b)
(ii), że w myśl jego systemu prawnego oraz ustawodawstwa wewnętrznego i praktyki
dokonanie ekstradycji może nastąpić wyłącznie wtedy, gdy istnieją odpowiednie
umowy dwustronne.
GRECJA
Zastrzeżenie do artykułu 1(4) zmieniającego artykuł 2 Jednolitej konwencji.
INDIE
Zastrzeżenie:
Rząd Indii zgłasza zastrzeżenie do artykułów 5, 6, 9, 11 i 14 protokołu i nie
uważa się za związany postanowieniami wymienionych artykułów.
IZRAEL
Oświadczenie:
Rząd Państwa Izrael, zgodnie z nadanymi mu uprawnieniami, postanowił ratyfikować
protokół, zachowując jednak wszystkie swe prawa do zastosowania wobec
którychkolwiek innych Stron wymogu pełnej wzajemności.
MEKSYK
Zastrzeżenie:
Zgodnie z postanowieniami artykułu 21 ("Zastrzeżenia") protokołu zmieniającego
Jednolitą konwencję o środkach odurzających z 1961 r., przyjętą w Genewie dnia
25 marca 1972 r., Rząd Meksyku przystępując do tego międzynarodowego dokumentu
składa wyraźne zastrzeżenie odnośnie do stosowania następujących artykułów:
5 - poprawka do artykułu 12 ustęp 5 Jednolitej konwencji;
6 - poprawki do artykułu 14 ustępy 1 i 2 Jednolitej konwencji; oraz
11 - nowy artykuł 21 bis "Ograniczenie produkcji opium."
Zgodnie z powyższym w odniesieniu do artykułów, do których zostało zgłoszone
niniejsze zastrzeżenie, Meksyk uważać się będzie za związany odpowiednimi
tekstami Jednolitej konwencji o środkach odurzających z 1961 r. w ich
oryginalnym brzmieniu.
PANAMA
Zastrzeżenie:
Zastrzeżenie odnośnie do artykułu 36 ustęp 2 brzmi, jak następuje:
Poprawka, jaką wnosi artykuł 14 protokołu odnośnie do artykułu 36 ustęp 2
Jednolitej konwencji o środkach odurzających z 1961 r.:
a) nie zmienia traktatów o ekstradycji, których Republika Panamy jest stroną, w
żaden taki sposób, który by ją zmuszał do wydania własnych obywateli;
b) nie nakłada na Republikę Panamy obowiązku, aby w traktatach o ekstradycji,
jakie może zawrzeć w przyszłości, umieścić jakiekolwiek postanowienie domagające
się od niej wydania własnych obywateli oraz
c) nie może być interpretowany lub stosowany w taki sposób, który by powodował
dla Republiki Panamy powstanie obowiązku wydania któregokolwiek z własnych
obywateli.
PERU
Zastrzeżenie:
Rząd Peru podtrzymuje zastrzeżenie dotyczące ostatniej części drugiego ustępu
artykułu 5 protokołu, zmieniającego artykuł 12 ustęp 5 Jednolitej konwencji o
środkach odurzających z 1961 r., ponieważ jego zdaniem uprawnienia przekazane w
tym ustępie Międzynarodowemu Organowi Kontroli Środków Odurzających są niezgodne
z jego rolą jako organu koordynującego przewidzianego do kontroli systemów
krajowych, gdyż obejmują ponadnarodowe funkcje nadzorcze.
RUMUNIA
Zastrzeżenie:
Republika Rumunii nie uważa się za związaną postanowieniami zawartymi w artykule
6, jeżeli postanowienia te odnoszą się do państw nie będących stronami
Jednolitej konwencji.
Oświadczenie:
Rząd Rumunii uważa, że postanowienia artykułu 17 protokołu nie są zgodne z
zasadą, że międzynarodowe umowy wielostronne, których cele i zadania dotyczą
całej społeczności międzynarodowej, powinny być otwarte do uczestniczenia w nich
wszystkich państw.
JUGOSŁAWIA
Zastrzeżenie:
Artykuły 9 i 11 protokołu nie będą miały zastosowania do terytorium Jugosławii.
4. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższego protokołu, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 12 marca 1996 r.
w sprawie nieodpłatnego zbycia udziałów Skarbu Państwa w spółce FSO Motor Sp. z
o.o. z siedzibą w Warszawie na rzecz pracowników Fabryki Samochodów Osobowych w
Warszawie.
(Dz. U. Nr 35, poz. 151)
Na podstawie art. 18 ust. 2 w związku z art. 42 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o
prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr
60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz.
685) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Wyraża się zgodę na nieodpłatne zbycie udziałów Skarbu Państwa w spółce
FSO Motor Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie, stanowiących 10% kapitału
zakładowego tej spółki w dniu jej rejestracji, na rzecz osób będących
pracownikami Fabryki Samochodów Osobowych w Warszawie w dniu wykreślenia jej z
rejestru przedsiębiorstw państwowych.
2. Ustalona w ust. 1 liczba udziałów, które mają być zbyte nieodpłatnie,
zostanie pomniejszona o liczbę udziałów objętych w trybie art. 24 ustawy z dnia
13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz.
298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz.
591 i Nr 133, poz. 685).
ż 2. 1. Nieodpłatne zbycie udziałów Skarbu Państwa, o którym mowa w ż 1 ust. 1,
nastąpi po wygaśnięciu uprawnień pracowników Fabryki Samochodów Osobowych w
Warszawie do objęcia udziałów w trybie art. 24 ustawy, o której mowa w ż 1 ust.
2.
2. Uprawnienia pracowników do nieodpłatnego nabycia udziałów określonych w ż 1
ust. 1 wygasają po upływie 6 miesięcy od daty rozpoczęcia nieodpłatnego zbywania
udziałów.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TRZECI PROTOKÓŁ DODATKOWY
sporządzony w Hamburgu dnia 27 lipca 1984 r.
do Konstytucji Światowego Związku Pocztowego, sporządzonej w Wiedniu dnia 10
lipca 1964 r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 36, poz. 154)
W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
RADA PAŃSTWA
POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 27 lipca 1984 r. został sporządzony w Hamburgu Trzeci protokół dodatkowy
do Konstytucji Światowego Związku Pocztowego w następującym brzmieniu:
Trzeci protokół dodatkowy do Konstytucji Światowego Związku Pocztowego
Pełnomocnicy rządów krajów członkowskich Światowego Związku Pocztowego, zebrani
na kongresie w Hamburgu, zgodnie z artykułem 30 ustęp 2 Konstytucji Światowego
Związku Pocztowego, sporządzonej w Wiedniu dnia 10 lipca 1964 r., przyjęli, z
zastrzeżeniem ratyfikacji, następujące zmiany do wymienionej konstytucji:
Artykuł I
(Artykuł 13 zmieniony)
Organy Związku
1. Organami Związku są: Kongres, Rada Wykonawcza, Rada Doradcza Studiów
Pocztowych i Biuro Międzynarodowe.
2. Stałymi organami Związku są: Rada Wykonawcza, Rada Doradcza Studiów
Pocztowych i Biuro Międzynarodowe.
Artykuł II
Artykuł 16
Konferencje administracyjne
(Artykuł 16 uchylony)
Artykuł III
Artykuł 19
Komisje specjalne
(Artykuł 19 uchylony)
Artykuł IV
(Artykuł 20 zmieniony)
Biuro Międzynarodowe
Działający w siedzibie Związku urząd centralny pod nazwą Biuro Międzynarodowe
Światowego Związku Pocztowego, kierowany przez Dyrektora Generalnego i
podlegający kontroli ze strony Rady Wykonawczej służy jako organ łącznikowy,
informacyjny i konsultacyjny dla zarządów pocztowych.
Artykuł V
(Artykuł 31 zmieniony)
Zmiany Regulaminu generalnego, Konwencji i porozumień
1. Regulamin generalny, Konwencja i porozumienia ustalają warunki, od których
zależy zatwierdzenie wniosków ich dotyczących.
2. Akty wymienione w ustępie 1 wchodzą w życie jednocześnie i mają jednakowy
okres obowiązywania. Z dniem ustalonym przez Kongres dla wejścia w życie tych
aktów, odpowiednie akty poprzedniego Kongresu tracą moc obowiązującą.
Artykuł VI
Przystąpienie do protokołu dodatkowego i do innych aktów Związku
1. Kraje członkowskie, które nie podpisały niniejszego protokołu, mogą do niego
przystąpić w każdej chwili.
2. Kraje członkowskie, które są stronami aktów znowelizowanych przez Kongres, a
które ich nie podpisały, zobowiązane są przystąpić do nich w jak najkrótszym
czasie.
3. Dokumenty przystąpienia dotyczące przypadków wymienionych w ustępach 1 i 2 są
przekazywane drogą dyplomatyczną rządowi Konfederacji Szwajcarskiej, który
zawiadamia o ich złożeniu kraje członkowskie.
Artykuł VII
Wejście w życie i okres obowiązywania protokołu dodatkowego do Konstytucji
Światowego Związku Pocztowego
Niniejszy protokół dodatkowy wejdzie w życie dnia 1 stycznia 1986 r. i
pozostanie w mocy przez czas nieokreślony.
Na dowód czego, pełnomocnicy rządów krajów członkowskich sporządzili niniejszy
protokół dodatkowy, który ma tę samą moc i to samo znaczenie, jak gdyby jego
postanowienia były zamieszczone w samym tekście Konstytucji, i podpisali go w
jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwach rządu Konfederacji
Szwajcarskiej. Jeden odpis protokołu będzie dostarczony każdej Stronie przez
rząd kraju, w którym odbył się Kongres.
Sporządzono w Hamburgu dnia 27 lipca 1984 r.
Po zaznajomieniu się z powyższym protokołem Rada Państwa uznała go i uznaje za
słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych; oświadcza,
że wymieniony protokół jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony, oraz
przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywany.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej
Rzeczypospolitej Ludowej.
Dano w Warszawie dnia 29 grudnia 1987 r.
Przewodniczący Rady Państwa: W Jaruzelski
L. S.
Minister Spraw Zagranicznych: M. Orzechowski
Troisieme Protocole Additionnel A la Constitution De L'Union Postale Universelle
Les Plenipotentiaires des Gouvernements des Pays-membres de l'Union postale
universelle, reunis en Congres a Hamburg, vu l'article 30, paragraphe 2, de la
Constitution de l'Union postale universelle conclue a Vienne le 10 juillet 1964,
ont adopte, sous reserve de ratification, les modifications suivantes a ladite
Constitution.
Article I
(Article 13 modifie)
Organes de l'Union
1. Les organes de l'Union sont le Congres, le Conseil executif, le Conseil
consultatif des etudes postales et le Bureau international.
2. Les organes permanents de l'Union sont le Conseil executif, le Conseil
consultatif des etudes postales et le Bureau international.
Article II
Article 16
Conferences administratives
(Article 16 supprime)
Article III
Article 19
Commissions speciales
(Article 19 supprime)
Article IV
(Article 20 modifie)
Bureau international
Un office central, fonctionnant au siege de l'Union sous la denomination de
Bureau international de l'Union postale universelle, dirige par un Directeur
general et place sous le contróle du Conseil executif, sert d'organe de liaison,
d'information et de consultation aux Administrations postales.
Article V
(Article 31 modifie)
Modification du Reglement general, de la Convention et des Arrangements
1. Le Reglement general, la Convention et les Arrangements fixent les conditions
auxquelles est subordonnee l'approbation des propositions qui les concernent.
2. Les Actes vises au paragraphe 1 sont mis a execution simultanement et ils ont
la meme duree. Des le jour fixe par le Congres pour la mise a execution de ces
Actes, les Actes correspondants du Congres precedent sont abroges.
Article VI
Adhesion au Protocole additionnel et aux autres Actes de l'Union
1. Les Pays-membres qui n'ont pas signe le present Protocole peuvent y adherer
en tout temps.
2. Les Pays-membres qui sont parties aux Actes renouveles par le Congres mais
qui ne les ont pas signes sont tenus d'y adherer dans le plus bref delai
possible.
3. Les instruments d'adhesion relatifs aux cas vises aux paragraphes 1 et 2 sont
adresses par la voie diplomatique au Gouvernement de la Confederation suisse qui
notifie ce depót aux Pays-membres.
Article VII
Mise a execution et duree du Protocole additionnel a la Constitution de l'Union
postale universelle
Le present Protocole additionnel sera mis a execution le 1er janvier 1986 et
demeurera en vigueur pendant un temps indetermine.
En foi de quoi, les Plenipotentiaires des Gouvernements des Pays-membres ont
dresse le present Protocole additionnel qui aura la meme force et la meme valeur
que si ses dispositions etaient inserees dans le texte meme de la Constitution
et ils l'ont signe en un exemplaire qui restera depose aux archives du
Gouvernement de la Confederation suisse. Une copie en sera remise a chaque
Partie par le Gouvernement du pays siege du Congres.
Fait a Hamburg, le 27 juillet 1984.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie ratyfikacji przez Polskę Trzeciego protokołu dodatkowego,
sporządzonego w Hamburgu dnia 27 lipca 1984 r., do Konstytucji Światowego
Związku Pocztowego, sporządzonej w Wiedniu dnia 10 lipca 1964 r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 36, poz. 155)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 8 lutego 1988 r. został złożony
rządowi Konfederacji Szwajcarskiej dokument ratyfikacyjny Polski do Trzeciego
protokołu dodatkowego, sporządzonego w Hamburgu dnia 27 lipca 1984 r., do
Konstytucji Światowego Związku Pocztowego, sporządzonej w Wiedniu dnia 10 lipca
1964 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem VII wyżej wymienionego protokołu wszedł on w życie dnia 1
stycznia 1986 r.
2. Następujące państwa stały się stronami protokołu, składając dokumenty
ratyfikacyjne i dokumenty przystąpienia w podanych niżej datach:
Afganistan dnia 3 września 1986 r.
Albania dnia 15 lutego 1988 r.
Algeria dnia 2 grudnia 1986 r.
Arabia Saudyjska dnia 28 czerwca 1988 r.
Argentyna dnia 23 maja 1991 r.
Australia dnia 9 lutego 1988 r.
Austria dnia 22 lipca 1987 r.
Bangladesz dnia 8 maja 1987 r.
Belgia dnia 20 grudnia 1985 r.
Białoruś dnia 3 października 1990 r.
Boliwia dnia 16 sierpnia 1988 r.
Botswana dnia 3 lutego 1986 r.
Brazylia dnia 16 stycznia 1991 r.
Bułgaria dnia 14 stycznia 1986 r.
Chile dnia 24 sierpnia 1987 r.
Chiny dnia 23 lutego 1987 r.
Cypr dnia 28 czerwca 1988 r.
Czad dnia 28 stycznia 1987 r.
Czechosłowacja dnia 6 sierpnia 1987 r.
Dania dnia 3 października 1986 r.
Dominika dnia 3 maja 1988 r.
Estonia dnia 9 kwietnia 1992 r.
Federacja Rosyjska dnia 28 września 1990 r.
Filipiny dnia 11 grudnia 1986 r.
Finlandia dnia 19 czerwca 1986 r.
Francja dnia 19 stycznia 1987 r.
Gwatemala dnia 17 listopada 1986 r.
Hiszpania dnia 6 lipca 1987 r.
Holandia dnia 8 stycznia 1987 r.
dla Królestwa w Europie
dla Atyli Holenderskich i Aruby
Indie dnia 13 grudnia 1994 r.
Iran dnia 8 marca 1995 r.
Islandia dnia 1 lipca 1986 r.
Izrael dnia 18 marca 1988 r.
Japonia dnia 30 lipca 1985 r.
Jemen dnia 3 listopada 1994 r.
Jordania dnia 12 marca 1986 r.
Jugosławia dnia 22 grudnia 1988 r.
Kanada dnia 8 stycznia 1987 r.
Katar dnia 17 września 1986 r.
Koreańska Republika
Ludowo-Demokratyczna dnia 18 lutego 1987 r.
Laos dnia 27 lutego 1987 r.
Lesotho dnia 24 września 1986 r.
Liban dnia 24 lipca 1987 r.
Libia dnia 12 lipca 1988 r.
Liechtenstein dnia 18 listopada 1985 r
Luksemburg dnia 4 marca 1986 r.
Łotwa dnia 19 maja 1992 r.
Madagaskar dnia 3 grudnia 1986 r.
Malawi dnia 3 lutego 1987 r.
Malezja dnia 13 sierpnia 1986 r.
Meksyk dnia 3 czerwca 1987 r.
Mołdowa dnia 20 października 1992 r.
Namibia dnia 8 kwietnia 1992 r.
Niger dnia 25 listopada 1988 r.
Nikaragua dnia 15 lutego 1988 r.
Norwegia dnia 10 grudnia 1987 r.
Nowa Zelandia dnia 17 listopada 1988 r.
z rozciągnięciem protokołu na Wyspy Cooka, Niue i Tokelau
Oman dnia 26 lipca 1988 r.
Republika Federalna Niemiec dnia 20 sierpnia 1986 r.
Republika Korei dnia 5 sierpnia 1986 r.
Rwanda dnia 18 maja 1988 r.
Rumunia dnia 17 czerwca 1987 r.
Saint Christoph i Nevis dnia 26 listopada 1987 r.
Saint Vincent i Grenadyny dnia 28 października 1991 r.
Saint Lucia dnia 19 grudnia 1986 r.
Samoa dnia 13 lipca 1989 r.
San Marino dnia 14 marca 1988 r.
Singapur dnia 21 maja 1986 r.
Sri Lanka dnia 10 września 1987 r.
Stany Zjednoczone Ameryki dnia 6 czerwca 1986 r.
z rozciągnięciem na Stany Zjednoczone Ameryki i na wszystkie terytoria, za
których stosunki międzynarodowe są one odpowiedzialne
Suazi dnia 12 czerwca 1986 r.
Sudan dnia 21 września 1990 r.
Szwajcaria dnia 5 grudnia 1985 r.
Szwecja dnia 4 lutego 1986 r.
Tajlandia dnia 27 sierpnia 1986 r.
Togo dnia 25 stycznia 1989 r.
Tunezja dnia 22 maja 1986 r.
Ukraina dnia 16 sierpnia 1991 r.
Watykan dnia 8 marca 1991 r.
Wenezuela dnia 2 sierpnia 1988 r.
Węgry dnia 24 sierpnia 1987 r.
Włochy dnia 5 sierpnia 1987 r.
Wybrzeże Kości Słoniowej dnia 10 grudnia 1990 r.
Wyspy Bahama dnia 25 kwietnia 1988 r.
Wyspy Salomona dnia 22 sierpnia 1994 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii dnia 15 lipca 1986
r.
z rozciągnięciem na Wyspy Kanału La Manche oraz na terytoria zamorskie, za
których stosunki międzynarodowe Zjednoczone Królestwo jest odpowiedzialne
4. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższego protokołu, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: W Bartoszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
CZWARTY PROTOKÓŁ DODATKOWY
sporządzony w Waszyngtonie dnia 14 grudnia 1989 r.
do Konstytucji Światowego Związku Pocztowego, sporządzonej w Wiedniu dnia 10
lipca 1964 r.
(Dz. U. Nr 36, poz. 156)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do publicznej wiadomości:
W dniu 14 grudnia 1989 r. w Waszyngtonie został sporządzony Czwarty protokół
dodatkowy do Konstytucji Światowego Związku Pocztowego (UPU) w następującym
brzmieniu:
Czwarty protokół dodatkowy do Konstytucji Światowego Związku Pocztowego
Pełnomocnicy rządów krajów członkowskich Światowego Związku Pocztowego, zebrani
na Kongresie w Waszyngtonie, zgodnie z artykułem 30 ustęp 2 Konstytucji
Światowego Związku Pocztowego, sporządzonej w Wiedniu dnia 10 lipca 1964 r.,
przyjęli, z zastrzeżeniem ratyfikacji, następujące zmiany do wymienionej
Konstytucji:
Artykuł I
(Artykuł 7 zmieniony)
Jednostka monetarna
Jednostką monetarną przyjętą w aktach Związku jest jednostka obliczeniowa
Międzynarodowego Funduszu Walutowego (FMI).
Artykuł II
(Artykuł 11 zmieniony)
Przystąpienie lub przyjęcie do Związku.
Postępowanie
1. Każdy członek Organizacji Narodów Zjednoczonych może przystąpić do Związku.
2. Każdy suwerenny kraj, nie będący członkiem Organizacji Narodów Zjednoczonych,
może wystąpić z wnioskiem o przyjęcie go w poczet krajów członkowskich Związku.
3. Przystąpienie lub wniosek o przyjęcie do Związku powinny zawierać formalną
deklarację przystąpienia do Konstytucji i aktów obowiązkowych Związku.
Deklaracja jest kierowana przez rząd zainteresowanego kraju do Dyrektora
Generalnego Biura Międzynarodowego, który, w zależności od sprawy, notyfikuje
przystąpienie albo konsultuje z krajami członkowskimi wniosek o przyjęcie.
4. Kraj nie będący członkiem Organizacji Narodów Zjednoczonych uważany jest za
przyjęty w poczet krajów członkowskich Związku, jeżeli jego wniosek poparty
został co najmniej przez dwie trzecie krajów członkowskich Związku. Kraje
członkowskie, które w ciągu czterech miesięcy nie udzielą odpowiedzi, uważane są
za wstrzymujące się.
5. Przystąpienie lub przyjęcie w poczet członków zostaje notyfikowane przez
Dyrektora Generalnego Biura Międzynarodowego rządom krajów członkowskich.
Nabiera ono mocy obowiązującej poczynając od daty tej notyfikacji.
Artykuł III
(Artykuł 12 zmieniony)
Wystąpienie ze Związku.
Postępowanie
1. Każdy kraj członkowski zachowuje prawo do wystąpienia ze Związku przez
wypowiedzenie Konstytucji, zgłoszone przez rząd zainteresowanego kraju do
Dyrektora Generalnego Biura Międzynarodowego, a przez niego - rządom krajów
członkowskich.
2. Wystąpienie ze Związku nabiera mocy obowiązującej po upływie jednego roku od
dnia otrzymania przez Dyrektora Generalnego Biura Międzynarodowego wypowiedzenia
przewidzianego w ustępie 1.
Artykuł IV
(Artykuł 21 zmieniony)
Wydatki Związku
Składki krajów członkowskich
1. Każdy Kongres ustala maksymalną wysokość, jaką mogą osiągnąć:
a) roczne wydatki Związku,
b) wydatki związane z odbyciem następnego Kongresu.
2. Maksymalna wysokość wydatków, o której mowa w ustępie 1, może być
przekroczona, jeżeli wymagają tego okoliczności, z zastrzeżeniem przestrzegania
odpowiednich postanowień Regulaminu generalnego.
3. Wydatki Związku, włącznie z ewentualnymi wydatkami przewidzianymi w ustępie
2, są pokrywane wspólnie przez kraje członkowskie Związku. W tym celu kraj
członkowski wybiera klasę składek, do której chciałby być zaliczony. Klasy
składek są określone w Regulaminie generalnym.
4. W przypadku przystąpienia lub przyjęcia do Związku na podstawie artykułu 11
zainteresowany kraj swobodnie wybiera klasę składek, do której pragnie być
zaliczony ze względu na rozłożenie wydatków Związku.
Artykuł V
(Artykuł 22 zmieniony)
Akty Związku
1. Konstytucja jest podstawowym aktem Związku Zawiera ona przepisy zasadnicze
Związku.
2. Regulamin generalnym zawiera postanowienia zapewniające stosowanie
Konstytucji i funkcjonowanie Związku. Obowiązuje on wszystkie kraje
członkowskie.
3. Światowa Konwencja Pocztowa i jej Regulamin wykonawczy zawierają wspólne
przepisy mające zastosowanie do międzynarodowej służby pocztowej oraz
postanowienia dotyczące służb przesyłek listowych. Te akty obowiązują wszystkie
kraje członkowskie.
4. Porozumienia Związku i ich regulaminy wykonawcze regulują między krajami
członkowskimi, które są ich stronami, służby inne niż służby przesyłek
listowych. Obowiązują one tylko te kraje.
5. Regulaminy wykonawcze, określające środki, których stosowanie jest konieczne
do wykonania Konwencji i porozumień, są uchwalane przez Radę Wykonawczą, zgodnie
z decyzjami Kongresu.
6. Ewentualne protokoły końcowe, załączone do aktów Związku wymienionych w
ustępach 3, 4 i 5, zawierają zastrzeżenia do tych aktów.
Artykuł VI
(Artykuł 23 zmieniony)
Stosowanie aktów Związku do terytoriów, których stosunki międzynarodowe zapewnia
kraj członkowski
1. Każdy kraj może oświadczyć w każdym czasie, że przyjęcie przez niego aktów
Związku dotyczy wszystkich terytoriów, których stosunki międzynarodowe on
zapewnia, lub tylko niektórych z nich.
2. Oświadczenie przewidziane w ustępie 1 powinno być skierowane do Dyrektora
Generalnego Biura Międzynarodowego.
3. Każdy kraj członkowski może w każdym czasie skierować do Dyrektora
Generalnego Biura Międzynarodowego notyfikację o wypowiedzeniu stosowania aktów
Związku, do których złożył oświadczenie przewidziane w ustępie 1. Notyfikacja ta
nabiera mocy prawnej po upływie jednego roku od daty jej przyjęcia przez
Dyrektora Generalnego Biura Międzynarodowego.
4. Oświadczenia i notyfikacje przewidziane w ustępach 1 i 3 są przekazywane
krajom członkowskim przez Dyrektora Generalnego Biura Międzynarodowego.
5. Ustępy 1 do 4 nie mają zastosowania do terytoriów posiadających status
członka Związku i których stosunki międzynarodowe zapewnia kraj członkowski.
Artykuł VII
(Artykuł 25 zmieniony)
Podpisanie, uwierzytelnienie, ratyfikacja i inne sposoby zatwierdzania aktów
Związku
1. Akty Związku przyjęte przez Kongres są podpisywane przez pełnomocników krajów
członkowskich.
2. Regulaminy wykonawcze są uwierzytelniane przez Przewodniczącego i Sekretarza
Generalnego Rady Wykonawczej.
3. Konstytucja podlega ratyfikacji przez kraje-sygnatariuszy możliwie jak
najszybciej.
4. Zatwierdzenie aktów Związku innych niż Konstytucja następuje według
postanowień konstytucyjnych poszczególnych krajów-sygnatariuszy.
5. Jeżeli dany kraj nie ratyfikuje Konstytucji lub nie zatwierdzi innych aktów
podpisanych przez siebie, Konstytucja i inne akty Związku zachowują, pomimo to,
ważność dla krajów, które je ratyfikowały lub zatwierdziły.
Artykuł VIII
(Artykuł 26 zmieniony)
Notyfikacja ratyfikacji i innych sposobów zatwierdzania aktów Związku
Dokumenty ratyfikacyjne Konstytucji, protokołów dodatkowych do niej i ewentualne
dokumenty zatwierdzenia innych aktów Związku powinny być złożone, w możliwie
najkrótszym czasie, Dyrektorowi Generalnemu Biura Międzynarodowego, który
notyfikuje ich złożenie rządom krajów członkowskich.
Artykuł IX
Notyfikacja przystąpienia do protokołów dodatkowych do Konstytucji Światowego
Związku Pocztowego
Z chwilą nabrania mocy prawnej przez akty Kongresu w Waszyngtonie z 1989 r.,
dokumenty potwierdzające przystąpienie do Protokołu dodatkowego z Tokio z 1969
r., do Drugiego protokołu dodatkowego z Lozanny z 1974 r. i do Trzeciego
protokołu dodatkowego z Hamburga z 1984 r. powinny być przekazane Dyrektorowi
Generalnemu Biura Międzynarodowego. Ten zaś dokonuje notyfikacji powyższego
rządom krajów członkowskich.
Artykuł X
Przystąpienie do protokołu dodatkowego i do innych aktów Związku
1. Kraje członkowskie, które nie podpisały niniejszego protokołu, mogą do niego
przystąpić w każdym czasie.
2. Kraje członkowskie, które są stronami aktów zmienionych przez Kongres, ale
ich uprzednio nie podpisały, powinny do nich przystąpić w możliwie najkrótszym
czasie.
3. Dokumenty przystąpienia, odnoszące się do przypadków wymienionych w ustępach
1 i 2, powinny być przekazane Dyrektorowi Generalnemu Biura Międzynarodowego.
Ten zaś dokonuje notyfikacji powyższego rządom krajów członkowskich.
Artykuł XI
Wejście w życie i okres obowiązywania protokołu dodatkowego do Konstytucji
Światowego Związku Pocztowego
Niniejszy protokół dodatkowy wejdzie w życie dnia 1 stycznia 1991 r. i
pozostanie w mocy przez czas nieokreślony.
Na dowód czego pełnomocnicy rządów krajów członkowskich sporządzili niniejszy
protokół dodatkowy, który ma tę samą moc i to samo znaczenie, jak gdyby jego
postanowienia byty zamieszczone w samym tekście Konstytucji, i podpisali go w
jednym egzemplarzu, który został złożony u Dyrektora Generalnego Biura
Międzynarodowego. Jeden odpis protokołu będzie dostarczony każdej stronie przez
rząd kraju, w którym odbyt się Kongres.
Sporządzono w Waszyngtonie dnia 14 grudnia 1989 r.
Po zapoznaniu się z powyższym protokołem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim
zawartych,
- jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony,
- będzie niezmiennie zachowywany.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 7 września 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
Quatrieme Protocol additionnel A la Constitution de l'Union Postale Universelle
Les Plenipotentiaires des Gouvernements des Pays-membres de l'Union postale
universelle, reunis en Congres a Washington, vu l'article 30, paragraphe 2, de
la Constitution de l'Union postale universelle conclue a Vienne le 10 juillet
1964, ont adopte, sous reserve de ratification, les modifications suivantes a
ladite Constitution.
Article I
(Article 7 modifie)
Unite monetaire
L'unite monetaire utilisee dans les Actes de l'Union est l'unite de compte du
Fonds monetaire international (FMI).
Article II
(Article 11 modifie)
Adhesion ou admission a l'Union
Procedure
1. Tout membre de l'Organisation des Nations Unies peut adherer a l'Union.
2. Tout pays souverain non membre de l'Organisation des Nations Unies peut
demander son admission en qualite de Pays-membre de l'Union.
3. L'adhesion ou la demande d'admission a l'Union doit comporter une declaration
formelle d'adhesion a la constitution et aux Actes obligatoires de l'Union. Elle
est adressee par le gouvernement du pays interesse au Directer general du Bureau
international qui, selon le cas, notifie l'adhesion ou consulte les Pays-membres
sur la demande d'admission.
4. Le pays non membre de l'Organisation des Nations Unies est considere comme
admis en qualite de Pays-membre si sa demande est approuvee par les deux tiers
au moins des Pays-membres de l'Union. Les Pays-membres qui n'ont pas repondu das
le delai de quatre mois sont consideres comme s'abstenant.
5. L'adhesion ou l'admission en qualite de membre est nofifiee par le Directeur
general du Bureau international aux gouvernements des Pays-membres. Elle prend
effet a partir de la date de cette notification.
Article III
(Article 12 modifie)
Sortie de l'Union
Procedure
1. Chaque Pays-membre a la faculte de se retirer de l'Union moyennant
denonciation de la Constitution donnee par le Gouvernement du pays interesse au
Directeur general du Bureau international et par celuici aux gouvernements des
Pays-membres.
2. La sortie de l'Union devient effective a l'expiration d'une annee a partir du
jour de reception par le Directeur general du Bureau international de la
denonciation prevue au paragraphe 1.
Article IV
(Article 21 modifie)
Depenses de l'Union
Contributions des Pays-membres
1. Chaque Congres arrete le montant maximal que peuvent atteindre:
a) annuellement les depenses de l'Union;
b) les depenses afferentes a la reunion du prochain Congres.
2. Le montant maximal des depenses prevu au paragraphe 1 peut etre depasse si
les circonstances l'exigent, sous reserve que soient observees les dispositions
y relatives du Reglement general.
3. Les depenses de l'Union, y compris eventuellement les depenses visees au
paragraphe 2, sont supportes en commun par les Pays-membres de l'Union. A cet
effet, chaque Pays-membre choisit la classe de contribution dans laquelle il
entend etre range. Les classes de contribution sont fixees dans le Reglement
general.
4. En cas d'adhesion ou d'admission a l'Union en vertu de l'article 11, le pays
interesse choisit librement la classe de contribution das laquelle il desire
etre range au point de vue de la repartition des depenses de l'Union.
Article V
(Article 22 modifie)
Actes de l'Union
1. La Constitution est l'Acte fondamental de l'Union. Elle contient les regles
organiques de l'Union.
2. Le Reglement general comporte les dispositions assurant l'application de la
Constitution et le fonctionnement de l'Union. II est obligatoire pour tous les
Pays-membres.
3. La Convention postale universelle et son Reglement d'execution comportent les
regles communes applicables au service postal international et les dispositions
concernant les services de la poste aux lettres. Ces Actes sont obligatoires
pour tous les Pays-membres.
4. Les Arrangements de l'Union et leurs Reglements d'execution reglent les
services autres que ceux de la poste aux lettres entre les Pays-membres qui'y
sont parties. Ils ne sont obligatoires que pour ces pays.
5. Les Reglements d'execution, qui contiennent les mesures d'application
necessaires a l'execution de la Convention et des Arrangements, sont arretes par
le Conseil executif, compte tenu des decision prises par le Congres.
6. Les Protocoles finals eventuels annexes aux Actes de l'Union vises aux
paragraphes 3, 4 et 5 contiennent les reserves a ces Actes.
Article VI
(Article 23 modifie)
Application des Actes de l'Union aux territoires dont un Pays-membre assure les
relations internationales
1. Tout pays peut declarer a tout moment que l'acceptation par lui des Actes de
l'Union comprend tous les territoires dont il assure les relations
internationales, ou certains d'entre eux seulement.
2. La declaration prevue au paragraphe 1 doit etre adressee au Directeur general
du Bureau international.
3. Tout Pays-membre peut en tout temps adresser au Directeur general du Bureau
international une notification en vue de denoncer l'application des Actes de
l'Union pour lesquels il a fait la declaration prevue au paragraphe 1. Cette
notification produit ses effets un an apres la date de sa reception par le
Directeur general du Bureau international.
4. Les declarations et notifications prevues aux paragraphes 1 et 3 sont
communiquees aux Paysmembres par le directeur general du Bureau international.
5. Les paragraphes 1 a 4 ne s'appliquent pas aux territoires possedant la
qualite de membre de l'Union et dont un Pays-membre assure les relations
internationales.
Article VII
(Article 25 modifie)
Signature, authentification, ratification et autres modes d'approbation des
Actes de l'Union
1. Les Actes de l'Union issus du Congres sont signes par les plenipotentiares
des Paysmembres.
2. Les Reglements d'execution sont authentifies par le President et le
Secretaire general du Conseil executif.
3. La Constitution est ratifiee aussitót que possible par les pays signataires.
4. L'approbation des Actes de l'Union autres que la Constitution est regie par
les regles constitutionnelles de chaque pays signataire.
5. Lorsqu'un pays ne ratifie pas la Constitution ou n'approuve pas les autres
Actes signes par lui, la Constitution et les autres Actes n'en sont pas moins
valables pour les pays qui les ont ratifies ou approuves.
Article VIII
(Article 26 modifie)
Notification des ratifications et des autres modes d'approbation des Actes de
l'Union
Les instrument de ratification de la Constitution, des Protocoles additionnels a
celle-ci et eventuellement d'approbation des autres Actes de l'Union sont
deposes dans le plus bref delai aupres du Directeur general du Bureau
international qui notifie ces depóts aux Gouvernements des Pays-membres.
Article IX
Notification de l'adhesion aux Protocoles additionnels a la Constitution de
l'Union postale universelle
A partir de la mise en vigueur des Actes du Congres de Washington 1989, les
instruments portant adhesion au Protocole additionnel de Tokyo 1969, au deuxieme
Protocole additionnel de Lausanne 1974 et au troisieme Protocole additionnel de
Hamburg 1984 doivent etre adresses au Directeur general du Bureau international.
Celui-ci notifie ce depót aux Gouvernements des Pays-membres.
Article X
Adhesion au Protocole additionnel et aux autres Actes de l'Union
1. Les pays-membres qui n'ont pas signe le present Protocole peuvent y adherer
en tout temps.
2. Les pays-membres qui sont parties aux Actes renouveles par le Congres mais
qui ne les ont pas signes sont tenus d'y adherer dans le plus bref delai
possible.
3. Les instruments d'adhesion relatifs aux cas vises aux paragraphes 1 et 2
doivent etre adresses au Directeur general du Bureau international. Celui-ci
notifie ce depót aux Gouvernements des Pays-membres.
Article XI
Mise a execution et duree du Protocole additionnel a la Constitution de l'Union
postale universelle
Le present Protocole additionnel sera mis a execution le ler janvier 1991 et
demeurera en vigueur pendent un temps indetermine.
En foi de quoi, les Plenipotentiaires des gouvernements des Pays-membres ont
dresse le present Protocole additionnel, qui aura la meme force et la meme
valeur que si ses dispositions etaient inserees dans le texte meme de la
Constitution, et ils l'ont signe en un exemplaire qui est depose aupres du
Directeur general du Bureau international. Une copie en sera remise a chaque
Partie par le gouvernement du pays siege du Congres.
Fait a Washington, le 14 decembre 1989.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Czwartego protokołu
dodatkowego, sporządzonego w Waszyngtonie dnia 14 grudnia 1989 r., do
Konstytucji Światowego Związku Pocztowego, sporządzonej w Wiedniu dnia 10 lipca
1964 r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 36, poz. 157)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 4 maja 1995 r. złożony został
Rządowi Konfederacji Szwajcarskiej dokument ratyfikacyjny Rzeczypospolitej
Polskiej do Czwartego protokołu dodatkowego, sporządzonego w Waszyngtonie dnia
14 grudnia 1989 r., do Konstytucji Światowego Związku Pocztowego, sporządzonej w
Wiedniu dnia 10 lipca 1964 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem XI wyżej wymienionego protokołu wszedł on w życie dnia 1
stycznia 1991 r.
2. Następujące państwa stały się stronami protokołu, składając dokumenty
ratyfikacyjne i dokumenty przystąpienia w podanych niżej datach:
Arabia Saudyjska dnia 19 grudnia 1991 r.
Austria dnia 20 listopada 1991 r.
Białoruś dnia 1 września 1994 r.
Boliwia dnia 11 grudnia 1991 r.
Botswana dnia 9 czerwca 1995 r.
Bułgaria dnia 4 maja 1995 r.
Chile dnia 27 grudnia 1991 r.
Chiny dnia 17 grudnia 1991 r.
Estonia dnia 9 kwietnia 1992 r.
Federacja Rosyjska dnia 15 maja 1995 r.
Francja dnia 13 października 1992 r.
Grecja dnia 29 czerwca 1995 r.
Holandia dnia 15 lutego 1995 r.
dla Królestwa w Europie,
dla Antyli Holenderskich
i Aruby
Indie dnia 13 grudnia 1994 r.
Izrael dnia 4 kwietnia 1991 r.
Jemen dnia 3 listopada 1994 r.
Jordania dnia 24 maja 1991 r.
Jugosławia dnia 10 maja 1995 r.
Kanada dnia 20 marca 1991 r.
Katar dnia 22 marca 1991 r.
Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna dnia 13 czerwca 1991 r.
Kuwejt dnia 27 lipca 1994 r.
Liban dnia 19 marca 1991 r.
Liechtenstein dnia 26 lipca 1991 r.
Luksemburg dnia 4 lutego 1991 r.
Łotwa dnia 19 maja 1992 r.
Mołdowa dnia 20 października 1992 r.
Namibia dnia 8 kwietnia 1992 r.
Oman dnia 30 sierpnia 1991 r.
Republika Federalna Niemiec dnia 10 grudnia 1992 r.
Republika Korei dnia 28 stycznia 1991 r.
Saint Christoph i Nevis dnia 27 września 1991 r.
Saint Vincent i Grenadyny dnia 28 października 1991 r.
Sudan dnia 7 września 1994 r.
Szwajcaria dnia 6 czerwca 1991 r.
Tunezja dnia 3 czerwca 1991 r.
Watykan dnia 8 marca 1991 r.
Wietnam dnia 12 czerwca 1995 r.
Wybrzeże Kości Słoniowej dnia 17 listopada 1994 r.
Wyspy Salomona dnia 22 sierpnia 1994 r.
3. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższego protokołu, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: W Bartoszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA
sporządzona w Warszawie dnia 16 listopada 1994 r.
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Mołdowa w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków
od dochodu i majątku,
(Dz. U. z 1996 r. Nr 38, poz. 166)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 16 listopada 1994 r. została sporządzona w Warszawie Konwencja między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Mołdowa w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków
od dochodu i majątku w następującym brzmieniu:
KONWENCJA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Mołdowa w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków
od dochodu i majątku
Rzeczpospolita Polska i Republika Mołdowa,
pragnąc zawrzeć Konwencję w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i
zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i
majątku oraz
potwierdzając dążenie do rozwijania i pogłębiania wzajemnych stosunków
gospodarczych,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Zakres podmiotowy
Niniejsza konwencja dotyczy osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w
jednym lub w obu Umawiających się Państwach.
Artykuł 2
Podatki, których dotyczy konwencja
1. Niniejsza konwencja dotyczy, bez względu na sposób poboru, podatków od
dochodu i od majątku, które pobiera się na rzecz każdego Umawiającego się
Państwa, jego jednostek terytorialnych lub władz lokalnych.
2. Za podatki od dochodu i od majątku uważa się wszystkie podatki, które pobiera
się od całego dochodu i od całego majątku albo od części dochodu, włączając
podatki od majątku nieruchomego i podatki od ogólnych kwot wynagrodzeń
wypłacanych przez przedsiębiorstwo.
3. Do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy konwencja, należą:
a) w Polsce:
1) podatek dochodowy od osób prawnych,
2) podatek dochodowy od osób fizycznych,
(zwane dalej "podatkami polskimi"),
b) w Mołdowie:
1) podatek od zysku (dochodu) przedsiębiorstw,
2) podatek dochodowy od osób fizycznych,
3) podatek od majątku,
(zwane dalej "podatkami mołdowskimi").
4. Niniejsza konwencja będzie miała także zastosowanie do wszystkich podatków
takiego samego lub podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej konwencji
będą pobierane obok istniejących podatków lub w ich miejsce. Właściwe władze
Umawiających się Państw będą informowały się wzajemnie o zasadniczych zmianach,
jakie zaszły w ich ustawodawstwach podatkowych.
Artykuł 3
Ogólne definicje
1. W rozumieniu niniejszej konwencji, jeżeli z jej kontekstu nie wynika inaczej:
a) określenie "Polska" użyte w sensie geograficznym oznacza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w tym każdy obszar poza jej wodami terytorialnymi, na
którym na mocy ustawodawstwa Polski i zgodnie z prawem międzynarodowym Polska
może sprawować suwerenne prawa do dna morskiego, jego podglebia i ich zasobów
naturalnych,
b) określenie "Mołdowa" użyte w sensie geograficznym oznacza terytorium
Republiki Mołdowa,
c) określenia "Umawiające się Państwo" i "drugie Umawiające się Państwo"
oznaczają, zależnie od kontekstu, Polskę lub Mołdowę,
d) określenie "osoba" obejmuje osobę fizyczną, prawną oraz każde inne zrzeszenie
osób,
e) określenie "spółka" oznacza każdą osobę prawną lub każdą jednostkę, którą dla
celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną,
f) określenia "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" i
"przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio
przedsiębiorstwo posiadające siedzibę w Umawiającym się Państwie i
przedsiębiorstwo posiadające siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
g) określenie "transport międzynarodowy" oznacza wszelki przewóz statkiem
morskim, powietrznym, rzecznym lub pojazdem drogowym przez przedsiębiorstwo
Umawiającego się Państwa, z wyjątkiem przypadku, gdy statki morskie, powietrzne
i rzeczne lub środki transportu drogowego są eksploatowane wyłącznie między
miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie,
h) określenie "właściwa władza" oznacza w Polsce - Ministra Finansów lub jego
upoważnionego przedstawiciela, a w Mołdowie - Ministerstwo Finansów lub jego
upoważnionego przedstawiciela.
2. Przy stosowaniu niniejszej konwencji przez Umawiające się Państwo, jeżeli z
kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane będzie
miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa tego Państwa w zakresie
podatków, do których ma zastosowanie niniejsza konwencja.
Artykuł 4
Miejsce zamieszkania dla celów podatkowych
1. W niniejszej konwencji określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub
siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem
tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, miejsce
stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.
Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w
Umawiającym się Państwie z tytułu dochodu uzyskiwanego tylko w tym Państwie lub
z tytułu majątku znajdującego się w danym Państwie.
2. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 tego artykułu osoba fizyczna ma
miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie
określony według następujących zasad:
a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się
Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe
miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą
miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ona silniejsze powiązania
osobiste lub gospodarcze (ośrodek jej interesów życiowych),
b) jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek
interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w
żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania
w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,
c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w
żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym
się Państwie, którego jest obywatelem,
d) jeżeli jest ona obywatelem obu Umawiających się Państw lub nie jest
obywatelem żadnego z nich, to właściwe władze Umawiających się Państw
rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
3. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba, nie będąca osobą fizyczną, ma
siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą siedzibę w
tym Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu.
Artykuł 5
Zakład
1. W rozumieniu niniejszej konwencji określenie "zakład" oznacza stałą placówkę,
przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza
przedsiębiorstwa. Określenie "placówka" oznacza również miejsce produkcyjne.
2. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:
a) miejsce zarządu,
b) filię,
c) biuro,
d) zakład fabryczny,
e) warsztat oraz
f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce
wydobywania zasobów naturalnych.
3. Budowa, montaż lub instalacja stanowi zakład tylko wtedy, gdy okres ich
prowadzenia trwa dłużej niż dwanaście miesięcy. Właściwe władze Umawiającego się
Państwa, w którym prowadzone są takie prace, mogą - w wyjątkowych wypadkach na
wniosek osoby prowadzącej takie prace - nie traktować jako zakładu takiej
działalności przekraczającej 12 miesięcy, lecz nie przekraczającej 24 miesięcy.
4. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu, nie stanowią
"zakładu":
a) placówki, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania albo wydawania
dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa,
b) utrzymywanie zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie dla składowania, wystawiania lub wydawania,
c) utrzymywanie zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo,
d) utrzymywanie stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w
celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa,
e) utrzymywanie stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla
przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności, mającej przygotowawczy lub
pomocniczy charakter,
f) utrzymywanie stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek
połączenia rodzajów działalności wymienionych pod literami od a) do e), pod
warunkiem jednak, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z takiego
połączenia rodzajów działalności, posiada przygotowawczy lub pomocniczy
charakter.
5. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba, z wyjątkiem
niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa w imieniu
przedsiębiorstwa i osoba ta posiada pełnomocnictwo do zawierania umów w
Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, to uważa się, że
przedsiębiorstwo to posiada zakład w tym Państwie w zakresie prowadzenia każdego
rodzaju działalności, który ta osoba podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że
działalność wykonywana przez tę osobę ogranicza się do działalności wymienionej
w ustępie 4 i jest takim rodzajem działalności, która będzie wykonywana za
pośrednictwem stałej placówki i nie powoduje uznania tej placówki za zakład.
6. Nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w jednym z Umawiających się
Państw tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym Umawiającym się Państwie
działalność gospodarczą przez maklera, generalnego przedstawiciela handlowego
albo każdego innego niezależnego przedstawiciela, pod warunkiem że te osoby
działają w ramach swojej zwykłej działalności.
7. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub
jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie albo która prowadzi działalność gospodarczą w tym drugim Państwie
(przez posiadany tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby jakąkolwiek
z tych spółek uważać za zakład drugiej spółki.
Artykuł 6
Dochody z nieruchomości
1. Dochody osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z eksploatacji
gospodarstwa rolnego i leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Określenie "majątek nieruchomy" posiada takie znaczenie, jakie przyjmuje się
według prawa tego Państwa, w którym majątek ten jest położony. Określenie to
obejmuje w każdym przypadku mienie należące do majątku nieruchomego, żywy i
martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają
zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, prawa
użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do zmiennych lub stałych
świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji pokładów mineralnych,
źródeł i innych zasobów naturalnych. Statki morskie, rzeczne i powietrzne oraz
środki transportu drogowego nie stanowią majątku nieruchomego.
3. Postanowienia ustępu 1 tego artykułu stosuje się do dochodów z bezpośredniego
użytkowania, najmu, jak również z każdego innego rodzaju użytkowania majątku
nieruchomego.
4. Postanowienia ustępów 1 i 3 tego artykułu stosuje się również do dochodów z
majątku nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodu z majątku nieruchomego, który
służy do wykonywania wolnego zawodu.
Artykuł 7
Zyski przedsiębiorstw
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa będą podlegać opodatkowaniu
tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą
w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli
przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą
być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą
być przypisane takiemu zakładowi.
2. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 tego artykułu, jeżeli przedsiębiorstwo
Umawiającego się Państwa wykonuje działalność gospodarczą w drugim Umawiającym
się Państwie przez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie
należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby
wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych
warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w
stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.
3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczenie udokumentowanych
nakładów ponoszonych dla tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i
ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym
Państwie, w którym położony jest zakład, czy gdzie indziej.
4. Jeżeli w Umawiającym się Państwie istnieje zwyczaj ustalania zysków zakładu
przez podział całkowitych zysków przedsiębiorstwa na jego poszczególne części,
żadne postanowienie ustępu 2 tego artykułu nie wyklucza ustalenia przez to
Umawiające się Państwo zysku do opodatkowania według zwykle stosowanego
podziału. Sposób zastosowanego podziału zysku musi być jednak taki, żeby wynik
był zgodny z zasadami zawartymi w niniejszym artykule.
5. Nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub
towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa.
6. Przy stosowaniu poprzednich ustępów ustalanie zysków zakładu powinno być
dokonywane każdego roku w ten sam sposób, chyba że istnieją uzasadnione powody,
aby postąpić inaczej.
7. Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w
innych artykułach niniejszej konwencji, postanowienia tych innych artykułów nie
będą naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu.
Artykuł 8
Transport międzynarodowy
1. Zyski osiągane przez osobę mającą miejsce stałego zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków
morskich, rzecznych i powietrznych oraz środków transportu drogowego będą
podlegały opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
2. W rozumieniu tego artykułu zyski pochodzące z eksploatacji w transporcie
międzynarodowym statków morskich lub powietrznych obejmują:
a) dochód z wydzierżawienia pustych statków morskich lub powietrznych i
b) zyski uzyskane z użytkowania, utrzymywania lub wydzierżawiania kontenerów (w
tym przyczep i towarzyszącego wyposażenia służącego do transportu kontenerów)
używanych do transportu towarów i dóbr,
gdy takie wydzierżawienie, użytkowanie lub utrzymywanie jest działalnością
uboczną w stosunku do eksploatacji statku morskiego lub powietrznego używanego w
transporcie międzynarodowym.
3. Jeżeli zyski, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, osiąga osoba mająca
miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z tytułu
uczestnictwa w umowie poolowej, we wspólnym przedsiębiorstwie lub w
międzynarodowym związku eksploatacyjnym, to zyski takiej osoby podlegają
opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona miejsce
zamieszkania lub siedzibę.
Artykuł 9
Przedsiębiorstwa powiązane
1. Jeżeli:
a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa uczestniczy bezpośrednio lub
pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w kapitale przedsiębiorstwa drugiego
Umawiającego się Państwa albo
b) te same osoby bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu, kontroli
lub kapitale przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa
drugiego Umawiającego się Państwa
i jeżeli w jednym i w drugim przypadku między dwoma przedsiębiorstwami w
zakresie ich stosunków handlowych lub finansowych zostaną umówione lub narzucone
warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne
przedsiębiorstwa, to zyski, które osiągałoby jedno z przedsiębiorstw bez tych
warunków, ale z powodu tych warunków ich nie osiągnęto, mogą być uznane za zyski
tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.
2. Jeżeli Umawiające się Państwo włącza do zysków własnego przedsiębiorstwa i
odpowiednio opodatkowuje również zyski przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego
się Państwa, z tytułu których przedsiębiorstwo to zostało opodatkowane w tym
drugim Państwie, a zyski w ten sposób połączone są zyskami, które osiągnęłoby
przedsiębiorstwo pierwszego Państwa, gdyby warunki uzgodnione między tymi dwoma
przedsiębiorstwami były warunkami, które zostały uzgodnione między niezależnymi
przedsiębiorstwami, wtedy to drugie Państwo powinno dokonać odpowiedniego
zmniejszenia kwoty podatku pobieranego od tego dochodu. Przy dokonywaniu takiej
korekty powinny być wzięte pod uwagę inne postanowienia niniejszej konwencji, a
właściwe władze Umawiających się Państw mogą w razie konieczności przeprowadzać
między sobą konsultacje.
Artykuł 10
Dywidendy
1. Dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Dywidendy mogą być jednak opodatkowane także w Umawiającym się Państwie i
według prawa tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją
siedzibę, ale gdy odbiorca dywidend jest uprawniony do ich otrzymania, to
pobierany podatek nie może przekroczyć:
a) 5 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli odbiorca dywidend jest spółka (inna
niż spółka osobowa), której udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy
wynosi co najmniej 25 procent,
b) 15 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.
3. Użyte w tym artykule określenie "dywidendy" oznacza dochód z akcji lub innych
praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również dochody z
innych praw spółki, które według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka
wypłacająca dywidendy ma siedzibę, są pod względem podatkowym zrównane z
wpływami z akcji.
4. Postanowień ustępów 1 i 2 tego artykułu nie stosuje się, jeżeli osoba
uprawniona do dywidendy, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, wykonuje w drugim Państwie, w którym znajduje się siedziba spółki
wypłacającej dywidendy, działalność gospodarczą poprzez zakład położony w tym
Państwie bądź wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o stałą
placówkę w nim położoną i gdy udział, z tytułu którego wypłaca się dywidendy,
rzeczywiście wiąże się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W
takim przypadku w zależności od konkretnej sytuacji stosuje się postanowienia
artykułu 7 lub artykułu 14.
5. Jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie,
osiąga zyski albo dochody z drugiego Umawiającego się Państwa, wówczas to drugie
Państwo nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę, z
wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie, lub przypadku, gdy udział, z
tytułu którego dywidendy są wypłacane, rzeczywiście wiąże się z działalnością
zakładu lub stałej placówki położonej w drugim Państwie, ani też obciążać nie
wydzielonych zysków spółki podatkiem od nie wydzielonych zysków, nawet gdy
wypłacone dywidendy lub nie wydzielone zyski całkowicie lub częściowo pochodzą z
zysków albo dochodów osiągniętych w drugim Państwie.
Artykuł 11
Odsetki
1. Odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Państwie, mogą być
opodatkowane w tym drugim Państwie, jeżeli ta osoba jest uprawniona do ich
otrzymania.
2. Jednakże odsetki takie mogą być również opodatkowane w Umawiającym się
Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale gdy
odbiorca odsetek jest osobą uprawnioną do ich otrzymania, podatek w ten sposób
ustalony nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych odsetek.
3. Użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochody z wszelkiego
rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i nie
zabezpieczonych prawem zastawu hipotecznego lub prawem uczestnictwa w zyskach
dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z
obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami mającymi
związek z takimi skryptami dłużnymi, obligacjami lub pożyczkami. Opłaty karne z
tytułu opóźnionych zapłat nie będą uważane, w rozumieniu niniejszego artykułu,
za odsetki.
4. Postanowień ustępu 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli osoba uprawniona do odsetek,
mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w
drugim Państwie, w którym powstają odsetki, działalność gospodarczą przy pomocy
zakładu położonego w tym Państwie bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą
placówkę, która jest w nim położona, i jeżeli wierzytelność, z tytułu której
płacone są odsetki, rzeczywiście należy do takiego zakładu lub takiej stałej
placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się
odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
5. Uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem
jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna lub osoba mająca w
tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca
odsetki, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą
placówkę, w związku z których działalnością powstało zadłużenie, z tytułu
którego są wypłacane odsetki, i zapłata tych odsetek jest pokrywana przez ten
zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w Państwie, w
którym położony jest zakład lub stała placówka.
6. Jeżeli między dłużnikiem a osobą uprawnioną do odsetek lub między nimi
obydwoma a osobą trzecią istnieją szczególne stosunki i dlatego odsetki, mające
związek z roszczeniem wynikającym z długu, z tytułu którego są wypłacane,
przekraczają kwotę, którą dłużnik i osoba uprawniona do odsetek uzgodniliby bez
tych stosunków, to postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej
ostatniej wymienionej kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega
opodatkowaniu według prawa każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem
innych postanowień niniejszej konwencji.
7. Postanowienia tego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli głównym celem lub
jednym z głównych celów jakiejkolwiek osoby mającej związek z powstawaniem lub
przeniesieniem wierzytelności, z tytułu której wypłacane są odsetki, było
uzyskanie przywilejów z tego tytułu w drodze stworzenia lub przeniesienia takiej
wierzytelności.
8. Bez względu na postanowienia ustępu 2 tego artykułu, odsetki powstałe w
Umawiającym się Państwie należne rządowi drugiego Umawiającego się Państwa, jego
władzy lokalnej lub jakiejkolwiek jego agencji albo powstałe dzięki pomocy tego
rządu lub władzy lokalnej podlegają zwolnieniu od opodatkowania w tym pierwszym
Państwie.
9. Bez względu na postanowienia artykułu 7 niniejszej konwencji i ustępu 2
niniejszego artykułu, odsetki powstałe w jednym Umawiającym się Państwie,
wypłacane i należne osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim
Umawiającym się Państwie, podlegają zwolnieniu od podatku w pierwszym Państwie,
jeżeli są one wypłacane w związku z zaciągniętą pożyczką, gwarantowaną lub
zabezpieczoną albo w związku z jakimkolwiek innym długiem lub kredytem
gwarantowanym lub zabezpieczonym przez upoważniony organ drugiego Umawiającego
się Państwa.
Artykuł 12
Należności licencyjne
1. Należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie, jeżeli osoba uprawniona do tych
należności podlega opodatkowaniu z tego tytułu w tym drugim Umawiającym się
Państwie.
2. Jednakże należności licencyjne mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym
się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz podatek
ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto należności
licencyjnych.
3. Określenie "należności licencyjne", użyte w niniejszym artykule, oznacza
wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do
użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub
naukowego (włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla telewizji lub
radia, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii
lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania
urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje (know-how)
związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub
naukowej.
4. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli odbiorca należności
licencyjnych, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą
należności licencyjne, działalność gospodarczą przez zakład w nim położony bądź
wolny zawód przy pomocy położonej tam stałej placówki, a prawa lub majątek, z
tytułu których wypłacane są należności licencyjne, rzeczywiście wiążą się z
działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku stosuje się
odpowiednio, w zależności od konkretnej sytuacji, postanowienia artykułu 7 lub
artykułu 14.
5. Jeżeli między płatnikiem a odbiorcą należności licencyjnych lub między nimi a
osobą trzecią istnieją szczególne stosunki i dlatego zapłacone opłaty licencyjne
mające związek z użytkowaniem, prawem do użytkowania lub informacją, za które są
płacone, przekraczają kwotę, którą płatnik i właściciel należności licencyjnych
uzgodniliby bez tych stosunków, to postanowienia niniejszego artykułu stosuje
się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W takim przypadku nadwyżka ponad
tę kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego Umawiającego się Państwa
i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej konwencji.
6. Postanowienia tego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli głównym celem lub
jednym z głównych celów jakiejkolwiek osoby mającej związek ze stworzeniem lub
przeniesieniem praw, z tytułu których wypłaca się należności licencyjne, było
uzyskanie przywilejów na podstawie tego artykułu w drodze stworzenia lub
przeniesienia takich praw.
Artykuł 13
Zyski ze sprzedaży majątku
1. Zyski osiągnięte przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z przeniesienia własności majątku nieruchomego, o
którym mowa w artykule 6, a położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą
być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Dochody osiągane przez osobę mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z tytułu przeniesienia:
a) własności akcji innych niż notowane na uznanej giełdzie, uzyskujących ich
wartość lub większą część wartości bezpośrednio lub pośrednio z tytułu
nieruchomości położonej w drugim Umawiającym się Państwie,
b) odsetek z udziału w spółce osobowej, której dochód pochodzi głównie z
nieruchomości położonych w drugim Umawiającym się Państwie lub z akcji
określonych pod literą a), mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się
Państwie.
3. Dochody z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część
majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w
drugim Umawiającym się Państwie, albo z tytułu przeniesienia własności majątku
ruchomego należącego do stałej placówki, którą osoba mająca miejsce zamieszkania
lub siedzibę w Umawiającym się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się
Państwie dla wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami, które zostaną
uzyskane z przeniesienia tytułu własności takiego zakładu (odrębnie albo razem z
całym przedsiębiorstwem) lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym
drugim Państwie.
4. Dochody osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z przeniesienia tytułu własności statków morskich,
rzecznych lub powietrznych i środków transportu drogowego, eksploatowanych w
transporcie międzynarodowym, lub majątku ruchomego związanego z eksploatacją
takich statków morskich, statków rzecznych lub powietrznych podlegają
opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie.
5. Dochody z przeniesienia tytułu własności jakiegokolwiek majątku innego niż
wymieniony w ustępach 1, 2, 3 i 4 tego artykułu podlegają opodatkowaniu tylko w
tym Państwie, w którym osoba przenosząca tytuł własności ma miejsce zamieszkania
lub siedzibę i w którym podlega ona opodatkowaniu od tych dochodów.
Artykuł 14
Wolne zawody
1. Dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie
osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym
charakterze podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta
dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie dla
wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to
dochody mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie,
w jakim mogą być przypisane tej stałej placówce.
2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną
działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak
również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów,
architektów oraz dentystów i księgowych.
Artykuł 15
Praca najemna
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 17 i 19 płace, uposażenia i inne
podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie,
chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca
jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w
tym drugim Państwie.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenia, jakie osoba mająca
miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej,
wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w
pierwszym Państwie, jeżeli:
a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające
łącznie 183 dni podczas danego roku kalendarzowego oraz
b) wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który
nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, oraz
c) wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą
pracodawca posiada w drugim Państwie.
3. Bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, wynagrodzenia
uzyskiwane przez osobę z tytułu pracy najemnej, wykonywanej na pokładzie statku
morskiego, powietrznego lub rzecznego eksploatowanego w transporcie
międzynarodowym, mogą podlegać opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie, w
którym znajduje się siedziba przedsiębiorstwa eksploatującego statki morskie,
rzeczne lub powietrzne.
Artykuł 16
Wynagrodzenia dyrektorów
Wynagrodzenia i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce zamieszkania
w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w zarządzie spółki lub
w innym organie spółki mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą
być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Artykuł 17
Artyści i sportowcy
1. Bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15 niniejszej konwencji, dochód
uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z
tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego,
radiowego lub telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście
wykonywanej w tym charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie,
może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Jeżeli dochód, mający związek z osobiście wykonywaną działalnością takiego
artysty lub sportowca, nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej
osobie, dochód taki - bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15 - może
być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego
artysty lub sportowca jest wykonywana.
Artykuł 18
Emerytury i renty
Z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 niniejszej konwencji, emerytury
i inne podobne wynagrodzenia, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w
Umawiającym się Państwie z tytułu poprzedniej pracy najemnej, podlegają
opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
Artykuł 19
Funkcje publiczne
1.
a) Wynagrodzenie, inne niż renta lub emerytura, wypłacane przez Umawiające się
Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie fizycznej z
tytułu funkcji wykonywanych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej
lub władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
b) Bez względu na postanowienia litery a) tego ustępu, wynagrodzenie takie może
podlegać opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli funkcje
te są wykonywane w tym Państwie, a osoba otrzymująca takie wynagrodzenie ma
miejsce zamieszkania w tym Państwie oraz osoba ta:
1) jest obywatelem tego Państwa lub
2) nie stała się osobą mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie wyłącznie dla
celów świadczenia tych usług.
2. a) Jakakolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez Umawiające się Państwo,
jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez
to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie fizycznej z
tytułu funkcji wykonywanych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej
lub władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
b) Bez względu na postanowienie litery a) tego ustępu, taka renta lub emerytura
podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba ją
otrzymująca posiada w nim miejsce zamieszkania lub jest jego obywatelem.
3. Postanowienia artykułów 15, 16 i 18 niniejszej konwencji mają zastosowanie do
wynagrodzeń, rent i emerytur mających związek z funkcjami wykonywanymi w związku
z działalnością gospodarczą Umawiającego się Państwa, jego jednostki
terytorialnej lub władzy lokalnej.
Artykuł 20
Studenci
Należności otrzymywane na utrzymanie się, kształcenie lub odbywanie praktyki
przez studenta lub stażystę, który przebywa w Umawiającym się Państwie wyłącznie
w celu kształcenia się lub odbywania praktyki i który ma albo bezpośrednio przed
przybyciem do tego Państwa miał miejsce zamieszkania w drugim Państwie, nie
podlegają opodatkowaniu w pierwszym Państwie, jeżeli należności te pochodzą ze
źródeł spoza tego pierwszego Państwa.
Artykuł 21
Inne dochody
1. Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie,
bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie zostały wymienione w
poprzednich artykułach niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu w tym
Państwie.
2. Postanowienia ustępu 1 tego artykułu nie mają zastosowania do dochodów nie
będących dochodami z majątku nieruchomego, określonego w artykule 6 ustęp 2
niniejszej konwencji, jeżeli osoba uzyskująca takie dochody, posiadająca miejsce
zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim
Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą przez zakład w nim położony lub
wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o stałą placówkę w nim
położoną i gdy prawa lub dobra, z tytułu których wypłacany jest dochód są
rzeczywiście związane z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W
takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się odpowiednio
postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
Artykułu 22
Majątek
1. Majątek nieruchomy, określony w artykule 6 niniejszej konwencji, który jest
własnością osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie, a który jest położony w drugim Umawiającym się Państwie, może być
opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Majątek nieruchomy, stanowiący część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo
Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, lub majątek
ruchomy należący do stałej placówki, którą osoba mająca miejsce zamieszkania w
Umawiającym się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie dla celów
wykonywania wolnego zawodu, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
3. Majątek, który stanowią statki morskie, rzeczne lub powietrzne albo środki
transportu lądowego, eksploatowane w transporcie międzynarodowym, jak również
majątek ruchomy służący do eksploatacji takich statków morskich, rzecznych lub
powietrznych i środków transportu drogowego może podlegać opodatkowaniu tylko w
tym Umawiającym się Państwie.
4. Wszelkie inne części majątku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane tylko w tym Państwie.
Artykuł 23
Unikanie podwójnego opodatkowania
1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie osiąga dochód lub posiada majątek, które zgodnie z postanowieniami
niniejszej konwencji mogą podlegać opodatkowaniu w drugim Umawiającym się
Państwie, to pierwsze Państwo zezwoli na:
a) odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu
zapłaconemu w tym drugim Państwie,
b) odliczenie od podatku od majątku tej osoby kwoty równej podatkowi od majątku
zapłaconemu w tym drugim Państwie.
Jednakże takie odliczenia nie mogą w żadnym razie przekroczyć tej części podatku
od dochodu i majątku, obliczonej przed dokonaniem odliczenia podatku od dochodu
lub majątku, która może podlegać opodatkowaniu w tym drugim Państwie.
2. Jeżeli zgodnie z jakimikolwiek postanowieniami niniejszej konwencji uzyskany
dochód lub majątek, posiadany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub
siedzibę w Umawiającym się Państwie, będzie zwolniony od opodatkowania w tym
Państwie wówczas to Państwo może, mimo to, przy obliczaniu kwoty podatku od
pozostałego dochodu lub majątku tej osoby wziąć pod uwagę zwolniony od podatku
dochód lub majątek.
Artykuł 24
Równe traktowanie
1. Obywatele i osoby prawne mające siedzibę w Umawiającym się Państwie nie mogą
być poddani w drugim Umawiającym się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z
nim obowiązkom, które są inne lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i
związane z nim obowiązki, którym są lub mogą być poddani w tych samych
okolicznościach obywatele tego drugiego Państwa. Niniejsze postanowienie stosuje
się również bez względu na postanowienia artykułu 1 - w stosunku do osób
fizycznych, które nie mają miejsca zamieszkania lub siedziby w jednym lub w obu
Umawiających się Państwach.
2. Opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa
posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie może być w tym drugim Państwie
bardziej niekorzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa
prowadzących taką samą działalność w tym drugim Państwie.
3. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których majątek należy w całości
lub częściowo lub jest kontrolowany bezpośrednio lub pośrednio przez jedną lub
więcej osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, nie mogą być w pierwszym Umawiającym się Państwie poddane ani
opodatkowaniu ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej
uciążliwe aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki którym są lub mogą
być poddane podobne przedsiębiorstwa pierwszego wymienionego Państwa.
4. Postanowienia tego artykułu nie mogą być rozumiane jako zobowiązujące jedno z
Umawiających się Państw do udzielania osobom nie mającym miejsca zamieszkania w
tym Państwie jakichkolwiek osobistych zwolnień, ulg i obniżek dla celów
podatkowych, których udziela ono osobom mającym miejsce zamieszkania na jego
terytorium.
Artykuł 25
Procedura wzajemnego porozumiewania się
1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie jest zdania, że czynności jednego lub obu Umawiających się Państw
wprowadziły lub wprowadzą dla niej opodatkowanie, które jest niezgodne z
postanowieniami niniejszej konwencji, to może ona, niezależnie od środków
odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją
sprawę właściwej władzy tego Państwa, w którym ma ona miejsce zamieszkania lub
siedzibę. Powyższe postanowienia dotyczą w równej mierze osób fizycznych, do
których mają zastosowanie postanowienia artykułu 24 ustęp 1. Sprawa powinna być
przedstawiona w terminie trzech lat, licząc od pierwszego urzędowego
zawiadomienia o czynności pociągającej za sobą opodatkowanie, które jest
niezgodne z postanowieniami niniejszej konwencji.
2. Właściwa władza, jeżeli uzna zarzut za uzasadniony, ale nie może sama
spowodować zadowalającego rozwiązania, podejmie starania, aby przypadek ten
uregulować w drodze wzajemnego porozumienia z właściwą władzą drugiego
Umawiającego się Państwa, tak aby zapobiec opodatkowaniu niezgodnemu z niniejszą
konwencją.
3. Właściwe władze Umawiających się Państw będą czynić starania, aby w drodze
wzajemnego porozumienia usuwać trudności lub wątpliwości, które mogą powstawać
przy interpretacji lub stosowaniu konwencji.
4. Właściwe władze Umawiających się Państw mogą porozumiewać się ze sobą
bezpośrednio w celu osiągnięcia porozumienia w sprawach objętych postanowieniami
poprzednich ustępów.
Artykuł 26
Wymiana informacji
1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały informacje, niezbędne
do stosowania postanowień niniejszej konwencji, a także informacje o
ustawodawstwie wewnętrznym Umawiających się Państw, dotyczące podatków
wymienionych w niniejszej konwencji, w takim zakresie, w jakim opodatkowanie,
jakie ono przewiduje, nie jest sprzeczne z konwencją, jak również informacje
zapobiegające uchylaniu się od opodatkowania. Wszelkie informacje uzyskane przez
Umawiające się Państwo będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak
informacje uzyskane przy zastosowaniu ustawodawstwa wewnętrznego tego Państwa, i
będą udzielane tylko osobom i władzom (w tym sądowym albo organom
administracyjnym) zajmującym się ustalaniem, poborem albo ściąganiem podatków,
których dotyczy konwencja, lub organom rozpatrującym środki odwoławcze w
sprawach tych podatków. Wyżej wymienione osoby lub władze będą wykorzystywać
informacje tylko dla tych celów. Mogą one udostępnić te informacje w
postępowaniu sądowym lub do wydawania orzeczeń. Wymiana informacji nie będzie
ograniczona do podatków określonych postanowieniami artykułu 2 niniejszej
konwencji.
2. Postanowienia ustępu 1 nie mogą być w żadnym przypadku interpretowane tak,
jak gdyby zobowiązywały jedno z Umawiających się Państw do:
a) stosowania środków administracyjnych, które nie są zgodne z ustawodawstwem
lub praktyką administracyjną tego lub drugiego Państwa,
b) udzielania informacji, których uzyskanie nie byłoby możliwe na podstawie
własnego ustawodawstwa albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego
lub drugiego Umawiającego się Państwa,
c) udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową, gospodarczą,
przemysłową lub zawodową albo tryb działalności przedsiębiorstw, lub informacji,
których udzielanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym.
Artykuł 27
Pracownicy przedstawicielstw dyplomatycznych i konsulatów
Postanowienia niniejszej konwencji nie naruszają przywilejów podatkowych
przysługujących pracownikom przedstawicielstw dyplomatycznych lub konsulatów na
podstawie ogólnych norm prawa międzynarodowego lub postanowień umów
szczególnych.
Artykuł 28
Wejście w życie
Umawiające się Państwa poinformują się wzajemnie, w drodze dyplomatycznej, o
zakończeniu procedury wymaganej przez ich ustawodawstwo w zakresie wejścia w
życie niniejszej konwencji. Niniejsza konwencja wejdzie w życie w dniu
otrzymania noty późniejszej i jej postanowienia będą miały zastosowanie:
a) w zakresie podatków pobieranych u źródła - do dochodów uzyskanych od dnia 1
stycznia roku następnego po roku, w którym niniejsza konwencja wejdzie w życie,
b) w zakresie innych podatków od dochodów i majątku pobieranych za każdy rok
podatkowy - od dnia 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następnym po
roku, w którym niniejsza konwencja wejdzie w życie.
Artykuł 29
Wypowiedzenie
Niniejsza konwencja pozostanie w mocy do czasu wypowiedzenia jej przez jedno z
Umawiających się Państw. Każde z Umawiających się Państw może wypowiedzieć
konwencję, przekazując w drodze dyplomatycznej notyfikację o wypowiedzeniu co
najmniej sześć miesięcy przed końcem roku kalendarzowego rozpoczynającego się po
upływie pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszej konwencji. W takim wypadku
konwencja przestanie obowiązywać:
a) w zakresie podatków pobieranych u źródła w stosunku do dochodów uzyskanych od
dnia 1 stycznia roku następnego po roku, w którym będzie przekazana nota o
wypowiedzeniu,
b) w zakresie innych podatków od dochodu i majątku, pobieranych w każdym roku
podatkowym - od dnia 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym
następującym po roku, w którym będzie przekazana nota o wypowiedzeniu.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni podpisali niniejszą
konwencję.
Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Warszawie dnia 16 listopada 1994 r. w
językach polskim, mołdowskim i rosyjskim, przy czym wszystkie trzy teksty mają
jednakową moc obowiązującą. W przypadku rozbieżności przy interpretacji
niniejszej konwencji, tekst rosyjski będzie rozstrzygający.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej K. Kalicki
W imieniu Republiki Mołdowa V. Bobutac
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 2 lutego 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 9 stycznia 1996 r.
w sprawie wejścia w życie Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Republiką
Mołdowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się
od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w
Warszawie dnia 16 listopada 1994 r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 38, poz. 167)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 28 Konwencji między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Mołdowa w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków
od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 16 listopada 1994 r.,
dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z tym
powyższa konwencja weszła w życie dnia 27 października 1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Austrii o
ekwiwalencji w szkolnictwie wyższym, sporządzona w Wiedniu dnia 23 stycznia 1995
r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 39, poz. 169)
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Austrii, zwane dalej
Umawiającymi się Stronami,
- w duchu przyjaźni charakteryzującej stosunki między obydwoma Państwami,
- mając na celu wspieranie wymiany naukowej i współpracy w zakresie szkolnictwa
wyższego,
- wyrażając wolę ułatwienia studentom obu Państw kontynuacji studiów w
uczelniach drugiej Strony,
- świadome wspólnych cech systemów szkolnictwa wyższego obu Państw,
- uwzględniając umowy o równoważności, podpisane przez obie Umawiające się
Strony,
- mając na uwadze obowiązujący obie Umawiające się Strony wewnątrzpaństwowy
podział kompetencji w zakresie szkolnictwa wyższego,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
W umowie:
1) wyrażenie "wyższa uczelnia" odnosi się do wszystkich jednostek, które w
Rzeczypospolitej Polskiej i w Republice Austrii mają zgodnie z prawem charakter
wyższej uczelni lub uprawnione są do nadawania stopnia naukowego doktora. W
załącznikach 1 i 2 wymienione zostały jednostki objęte niniejszą umową.
Działająca na podstawie artykułu 6 Stała Komisja Ekspertów może te wykazy
zmienić za obopólną zgodą;
2) wyrażenie "stopień naukowy" dotyczy w przypadku Austrii każdego stopnia
naukowego, a w przypadku Polski każdego tytułu zawodowego lub stopnia naukowego
doktora, nadanego w wyższej uczelni;
3) termin "egzamin" dotyczy zarówno egzaminów składanych na zakończenie studiów,
jak i egzaminów cząstkowych lub pośrednich, organizowanych w okresie trwania
studiów.
Artykuł 2
(1) Na wniosek studenta będą zaliczane i uznawane przez obie Strony odpowiednie
okresy studiów oraz dotychczasowe osiągnięcia i zdane egzaminy. Egzaminy nie
złożone przez studenta, a wymagane regulaminowo na wyższej uczelni, w której
będzie on kontynuować studia, powinny być uzupełnione.
(2) Wyższe uczelnie o nierównoważnych celach kształcenia oraz odmiennym rodzaju
i organizacji trybu studiów mogą wzajemnie honorować okresy studiów i uznawać
dotychczasowe osiągnięcia studenta oraz złożone przez niego egzaminy jedynie po
wcześniejszym zaliczeniu lub uznaniu dotychczasowego dorobku studenta przez
właściwą wyższą uczelnię Strony, w której studia zostały rozpoczęte,
odpowiadającą swym charakterem uczelni Strony, w której studia będą
kontynuowane.
(3) Porównania odpowiednich studiów dokonuje wyższa uczelnia, do której
skierowany został wniosek o zaliczenie okresu studiów, dotychczasowych osiągnięć
oraz zdanych egzaminów.
Artykuł 3
Nadane stopnie naukowe upoważniają daną osobę do kontynuowania studiów oraz
otwarcia przewodu doktorskiego na wyższej uczelni drugiej Strony bez
konieczności zdawania dodatkowych czy uzupełniających egzaminów, o ile w kraju
nadania stopnia naukowego kandydatowi przysługuje z tej racji prawo do
kontynuowania studiów lub otwarcia przewodu doktorskiego bez składania
dodatkowych lub uzupełniających egzaminów. W tych przypadkach stosuje się
odpowiednio postanowienia art. 2 ust. 3.
Artykuł 4
Osoba posiadająca stopień naukowy jest upoważniona do używania go w takiej
formie, jaka na mocy odpowiednich przepisów obowiązuje w kraju nadania stopnia.
Z prawem do używania stopnia naukowego nie jest bezpośrednio związane prawo do
wykonywania zawodu.
Artykuł 5
(1) Świadectwa dojrzałości oraz inne świadectwa wystawione w Rzeczypospolitej
Polskiej lub w Republice Austrii, upoważniające do ubiegania się o przyjęcie na
studia w Rzeczypospolitej Polskiej lub w Republice Austrii, stanowią dla drugiej
Strony podstawę ubiegania się o przyjęcie na studia.
(2) Pozostałe, obowiązujące w każdej z Umawiających się Stron, ogólne oraz
szczegółowe zasady regulujące tryb dopuszczania kandydatów do podjęcia studiów
nie zostają naruszone niniejszą umową.
Artykuł 6
(1) Wszystkie sprawy wynikające z faktu podpisania niniejszej umowy będą
dyskutowane przez specjalnie powołaną Stałą Komisję Ekspertów, w której skład
wejdzie po trzech członków wytypowanych przez każdą z Umawiających się Stron.
Lista członków zostanie przekazana drugiej Stronie na drodze dyplomatycznej.
(2) Stała Komisja Ekspertów opracuje tabelę porównawczą stopni naukowych, która
będzie podstawą uznania bądź zaliczenia ukończenia studiów polskich bądź
austriackich.
(3) Stała Komisja Ekspertów będzie się zbierała na życzenie jednej ze Stron.
Miejsce spotkania zostanie każdorazowo ustalone na drodze dyplomatycznej.
Artykuł 7
Niniejsza umowa wejdzie w życie w pierwszym dniu trzeciego miesiąca, który
nastąpi po miesiącu, w którym obie Umawiające się Strony nawzajem poinformują
się pisemnie, drogą dyplomatyczną, że zostały spełnione niezbędne
wewnątrzpaństwowe warunki dla wejścia w życie niniejszej umowy.
Artykuł 8
Niniejsza umowa zawarta jest na czas nieokreślony. Może ona być wypowiedziana
przez każdą z Umawiających się Stron w drodze pisemnego powiadomienia drugiej
Strony. W takim wypadku utraci moc po upływie roku od dnia wypowiedzenia.
Sporządzono w Wiedniu dnia 23 stycznia 1995 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim i niemieckim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni przez swe Rządy, podpisali
niniejszą umowę.
Załącznik 1
WYKAZ PAŃSTWOWYCH SZKÓŁ WYŻSZYCH W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
1. Uniwersytety
GdańskUniwersytet Gdański
KatowiceUniwersytet Śląski
KrakówUniwersytet Jagielloński
LublinKatolicki Uniwersytet Lubelski
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej
ŁódźUniwersytet Łódzki
PoznańUniwersytet im. Adama Mickiewicza
SzczecinUniwersytet Szczeciński
ToruńUniwersytet Mikołaja Kopernika
WarszawaUniwersytet Warszawski
WrocławUniwersytet Wrocławski
2. Wyższe szkoły pedagogiczne
BydgoszczWyższa Szkoła Pedagogiczna
CzęstochowaWyższa Szkoła Pedagogiczna
KielceWyższa Szkoła Pedagogiczna im. Jana Kochanowskiego
KrakówWyższa Szkoła Pedagogiczna im. Komisji Edukacji Narodowej
OlsztynWyższa Szkoła Pedagogiczna
OpoleWyższa Szkoła Pedagogiczna im. Powstańców Śląskich w Opolu (z dniem 1
października 1994 r. - Uniwersytet Opolski)
RzeszówWyższa Szkoła Pedagogiczna
SłupskWyższa Szkoła Pedagogiczna
WarszawaWyższa Szkoła Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej
Zielona GóraWyższa Szkoła Pedagogiczna im. Tadeusza Kotarbińskiego
3. Akademie ekonomiczne
KatowiceAkademia Ekonomiczna im. Karola Adamieckiego
KrakówAkademia Ekonomiczna
PoznańAkademia Ekonomiczna
WarszawaSzkoła Główna Handlowa
WrocławAkademia Ekonomiczna im. Oskara Langego
4. Politechniki i wyższe szkoły inżynierskie
BiałystokPolitechnika Białostocka
CzęstochowaPolitechnika Częstochowska
GdańskPolitechnika Gdańska
GliwicePolitechnika Śląska
KielcePolitechnika Świętokrzyska
KoszalinWyższa Szkoła Inżynierska
KrakówAkademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica
Politechnika Kakowska im. Tadeusza Kościuszki
ŁódźPolitechnika Łódzka
LublinPolitechnika Lubelska
OpoleWyższa Szkoła Inżynierska
PoznańPolitechnika Poznańska
RadomWyższa Szkoła Inżynierska im. Kazimierza Pułaskiego
RzeszówPolitechnika Rzeszowska im. Ignacego Łukasiewicza
SzczecinPolitechnika Szczecińska
WarszawaPolitechnika Warszawska
WrocławPolitechnika Wrocławska
Zielona GóraWyższa Szkoła Inżynierska
5. Wyższe szkoły rolnicze
BydgoszczAkademia Techniczno-Rolnicza im. J. i J. Śniadeckich
KrakówAkademia Rolnicza im. Hugona Kołłątaja
LublinAkademia Rolnicza w Lublinie
OlsztynAkademia Rolniczo-Techniczna im. Michała Oczapowskiego
PoznańAkademia Rolnicza
SiedlceWyższa Szkoła Rolniczo-Pedagogiczna
SzczecinAkademia Rolnicza
WarszawaSzkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego
WrocławAkademia Rolnicza
6. Wyższe szkoły teologiczne
WarszawaAkademia Teologii Katolickiej
Chrześcijańska Akademia Teologiczna
7. Wyższe szkoły medyczne
BiałystokAkademia Medyczna
BydgoszczAkademia Medyczna im. Ludwika Rydygiera
GdańskAkademia Medyczna
KatowiceŚląska Akademia Medyczna
KrakówAkademia Medyczna im. Mikołaja Kopernika (od 1993 r. włączona do
Uniwersytetu Jagiellońskiego)
ŁódźAkademia Medyczna
LublinAkademia Medyczna
PoznańAkademia Medyczna im. Karola Marcinkowskiego
SzczecinPomorska Akademia Medyczna
WarszawaAkademia Medyczna
WrocławAkademia Medyczna im. Piastów Śląskich
8. Wyższe szkoły muzyczne
BydgoszczAkademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego
GdańskAkademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki
KatowiceAkademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego
KrakówAkademia Muzyczna
ŁódźAkademia Muzyczna
PoznańAkademia Muzyczna im. Ignacego Jana Paderewskiego
WarszawaAkademia Muzyczna im. Fryderyka Chopina
WrocławAkademia Muzyczna im. Karola Lipińskiego
9. Wyższe szkoły sztuk plastycznych
GdańskPaństwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych
KrakówAkademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki
ŁódźPaństwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych im. Władysława
Strzemińskiego
PoznańPaństwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych
WarszawaAkademia Sztuk Pięknych
WrocławPaństwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych
10. Wyższe szkoły teatralne i filmowe
KrakówPaństwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Ludwika Solskiego
ŁódźPaństwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona
Schillera
WarszawaPaństwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza
11. Wyższe szkoły morskie
GdyniaWyższa Szkoła Morska
SzczecinWyższa Szkoła Morska
12. Wyższe szkoły wychowania fizycznego
Gdańsk-OliwaAkademia Wychowania Fizycznego im. J. Śniadeckiego
KatowiceAkademia Wychowania Fizycznego
KrakówAkademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha
PoznańAkademia Wychowania Fizycznego im. Eugeniusza Piaseckiego
WarszawaAkademia Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego
WrocławAkademia Wychowania Fizycznego
13. Wyższe szkoły papieskie
PoznańPapieski Wydział Teologiczny
KrakówPapieska Akademia Teologiczna
Wydział Filozoficzny Towarzystwa Jezusowego w Krakowie
WarszawaPapieski Wydział Teologiczny
WrocławPapieski Wydział Teologiczny

WYKAZ INSTYTUTÓW BADAWCZYCH POSIADAJĄCYCH UPRAWNIENIA DO NADAWANIA STOPNI
NAUKOWYCH
1. Placówki naukowe Polskiej Akademii Nauk
WarszawaCentrum Astronomiczne im. M. Kopernika
Centrum Badań Przedsiębiorczości i Zarządzania
Instytut Archeologii i Etnologii
Instytut Badań Literackich
Instytut Badań Systemowych
Instytut Biochemii i Biofizyki
Instytut Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej
Instytut Biologii Doświadczalnej im. M. Nenckiego
Instytut Chemii Fizycznej
Instytut Chemii Organicznej
Instytut Filozofii i Socjologii
Instytut Fizjologii i Żywienia Zwierząt
Instytut Fizyki
Instytut Geofizyki
Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania
Instytut Historii
Instytut Historii Nauki, Oświaty i Techniki
Instytut Matematyczny
Instytut Nauk Ekonomicznych
Instytut Nauk Geologicznych
Instytut Nauk Prawnych
Instytut Paleobiologii im. R. Kozłowskiego
Instytut Parazytologii im. W. Stefańskiego
Instytut Podstaw Informatyki
Instytut Podstawowych Problemów Techniki
Instytut Psychologii
Instytut Rozwoju Wsi i Rolnictwa
Instytut Slawistyki
Instytut Sztuki
Instytut-Centrum Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej
Muzeum i Instytut Zoologii
Dziekanów LeśnyInstytut Ekologii
GdańskInstytut Budownictwa Wodnego
Instytut Maszyn Przepływowych
GliwiceInstytut Inżynierii Chemicznej
JastrzębiecInstytut Genetyki i Hodowli Zwierząt
KrakówInstytut Botaniki im. Wł. Szafera
Instytut Farmakologii
Instytut Języka Polskiego
Instytut Katalizy i Fizykochemii Powierzchni
Instytut Mechaniki Górotworu
Instytut Metalurgii i Inżynierii Materiałowej im. A. Krupkowskiego
Instytut Systematyki i Ewolucji
LublinInstytut Agrofizyki
ŁódźCentrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych
PoznańInstytut Chemii Bioorganicznej
Instytut Genetyki Roślin
Instytut Fizyki Molekularnej
KórnikInstytut Dendrologii
SopotInstytut Oceanologii
WrocławInstytut Immunologii i Terapii Doświadczalnej im. L. Hirszfelda
Instytut Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych
ZabrzeInstytut Podstaw Inżynierii Środowiska
2. Resortowe instytuty naukowo-badawcze
WarszawaCentrum Onkologii - Instytut im. M. Curie-Skłodowskiej
Instytut Administracji i Zarządzania
Instytut Badawczy Leśnictwa
Instytut Badań Edukacyjnych
Instytut Budownictwa, Mechanizacji i Elektryfikacji Rolnictwa
Instytut Chemii i Techniki Jądrowej
Instytut Chemii Przemysłowej im. I. Mościckiego
Instytut Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej
Instytut Elektrotechniki
Instytut Energetyki
Instytut Finansów
Instytut Geodezji i Kartografii
Instytut Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej
Instytut Gruźlicy i Chorób Płuc
Instytut Hematologii i Transfuzjologii
Instytut Kardiologii im. S. Wyszyńskiego
Instytut Koniunktur i Cen Handlu Zagranicznego
Instytut Leków
Instytut Matki i Dziecka
Instytut Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego
Instytut Mechaniki Precyzyjnej
Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej
Instytut Mleczarstwa
Instytut Ochrony Środowiska
Instytut Gospodarki Mieszkaniowej
Instytut Organizacji i Zarządzania w Przemyśle ORGMASZ
Instytut Pracy i Spraw Socjalnych
Instytut Psychiatrii i Neurologii
Instytut Reumatologiczny
Instytut Rozwoju i Studiów Strategicznych
Instytut Techniki Budowlanej
Instytut Technologii Elektronowej
Instytut Technologii Materiałów Elektronicznych
Instytut łączności
Państwowy Instytut Geologiczny
Państwowy Zakład Higieny
Departament Studiów i Planowania - Polski Instytut Spraw Międzynarodowych
Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej - Pomnik Centrum Zdrowia Dziecka
BoninInstytut Ziemniaka
FalentyInstytut Melioracji i Użytków Zielonych
GdyniaInstytut Medycyny Morskiej i Tropikalnej
GliwiceInstytut Metali Nieżelaznych
Instytut Metalurgii Żelaza im. S. Staszica
KatowiceGłówny Instytut Górnictwa
KrakówInstytut Fizyki Jądrowej im. H. Niewodniczańskiego
Instytut Górnictwa Naftowego i Gazownictwa
Instytut Odlewnictwa
Instytut Zootechniki
LublinInstytut Medycyny Wsi im. W. Chodźki
ŁódźInstytut Medycyny Pracy im. J. Nofera
OlsztynInstytut Rybactwa Śródlądowego
Otwock-ŚwierkInstytut Energii Atomowej
PoznańInstytut Ochrony Roślin
Instytut Technologii Drewna
Instytut Zachodni im. Z. Wojciechowskiego
PuławyInstytut Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa
Instytut Weterynarii
RadzikówInstytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
SkierniewiceInstytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa
Instytut Warzywnictwa
SosnowiecInstytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego

Załącznik nr 2
WYKAZ SZKÓŁ WYŻSZYCH W REPUBLICE AUSTRII
Uniwersytety
Universit�t Wien
Universit�t Graz
Universit�t Innsbruck
Universit�t Salzburg
Technische Universit�t Wien
Technische Universit�t Graz
Montanuniversit�t Leoben
Universit�t f�r Bodenkultur Wien
Veterin�rmedizinische Universit�t Wien
Wirtschaftsuniversit�t Wien
Universit�t Linz
Universit�t Klagenfurt
Donau-Universit�t Krems
Wyższe szkoty o kierunkach artystycznych
Akademie der bildenden K�nste in Wien
Hochschule f�r angewandte Kunst in Wien
Hochschule f�r Musik und darstellende Kunst in Wien
Hochschule f�r Musik und darstellende Kunst "Mozarteum" in Salzburg
Hochschule f�r Musik und darstellende Kunst in Graz
Hochschule f�r k�nstlerische und industrielle Gestaltung in Linz
Wyższe szkoty zawodowe - tok studiów
Verein Technikum Vorarlberg, Dornbirn
Wiener Neust�dter Bildungs- und Forschungs Ges. m.b.H., Wiener Neustadt
Verein zur Errichtung und F�hrung einer wirtschaftlich - technischen
Fachhochschule Burgeland, Eisenstadt
Tr�gerverein zur Vorbereitung und Errichtung von Fachhochschulen in
Ober�sterreich, Wels
Verein zur F�rderung eines Fachhochschul-Studienganges Elektronik in Wien, Wien
Internationales Management Center Krems Ges. m.b.H., Krems
Wirtschaftskammer Wien, Hotel-und Tourismusschulen Modul, Wien
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 22 stycznia 1996 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Republiki Austrii o ekwiwalencji w szkolnictwie wyższym, sporządzonej w Wiedniu
dnia 23 stycznia 1995 r.
(Dz. U. Nr 39, poz. 170)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 7 Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Austrii o ekwiwalencji w
szkolnictwie wyższym, sporządzonej w Wiedniu dnia 23 stycznia 1995 r., dokonane
zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z powyższym umowa
weszła w życie dnia 1 stycznia 1996 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 stycznia 1996 r.
o zmianie ustawy o jednostkach badawczo-rozwojowych.
(Dz. U. Nr 41, poz. 175)
Art. 1. W ustawie z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych
(Dz. U. z 1991 r. Nr 44, poz. 194 i Nr 107, poz. 464, z 1992 r. Nr 54, poz. 254
oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 43, poz. 163) w art. 74 ust. 3 otrzymuje
brzmienie:
"3. Właściwy minister w uzgodnieniu z Przewodniczącym Komitetu Badań Naukowych
oraz Ministrem Finansów, na wniosek osoby fizycznej lub spółki prawa handlowego,
która w ramach prowadzonej działalności gospodarczej utworzy jednostkę
organizacyjną realizującą zadania wymienione w art. 2 ust. 2 lub ust. 3, może
zastosować do tej jednostki określone przepisy niniejszej ustawy."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 16 lutego 1996 r.
o przystąpieniu Rzeczypospolitej Polskiej do Poprawek londyńskich oraz Poprawek
kopenhaskich do Protokołu Montrealskiego w sprawie substancji zubożających
warstwę ozonową.
(Dz. U. Nr 41, poz. 176)
Art. 1. Upoważnia się Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do podpisania
dokumentu przystąpienia do Poprawek londyńskich do Protokołu Montrealskiego w
sprawie substancji zubożających warstwę ozonową, sporządzonych dnia 29 czerwca
1990 r. w Londynie.
Art. 2. Upoważnia się Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do podpisania
dokumentu przystąpienia do Poprawek kopenhaskich do Protokołu Montrealskiego w
sprawie substancji zubożających warstwę ozonową, sporządzonych dnia 25 listopada
1992 r. w Kopenhadze.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 2 kwietnia 1996 r.
w sprawie wyrażenia zgody na prywatyzację przedsiębiorstwa państwowego Państwowa
Wytwórnia Papierów Wartościowych w Warszawie.
(Dz. U. Nr 42, poz. 181)
Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i
Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685) oraz w
związku z ż 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 1991 r.
w sprawie określenia przedsiębiorstw państwowych o szczególnym znaczeniu dla
gospodarki państwa, których prywatyzacja wymaga zgody Rady Ministrów (Dz. U. Nr
99, poz. 441), zarządza się, co następuje:
ż 1. Wyraża się zgodę na prywatyzację przedsiębiorstwa państwowego Państwowa
Wytwórnia Papierów Wartościowych w Warszawie.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 2 kwietnia 1996 r.
w sprawie zatwierdzenia statutu Polskiego Czerwonego Krzyża.
(Dz. U. Nr 42, poz. 182)
Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 1964 r. o Polskim
Czerwonym Krzyżu (Dz. U. Nr 41, poz. 276) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Zatwierdza się statut Polskiego Czerwonego Krzyża, uchwalony w dniu 16
grudnia 1995 r.
2. Tekst statutu Polskiego Czerwonego Krzyża stanowi załącznik do
rozporządzenia.
ż 2. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 października 1993 r. w
sprawie zatwierdzenia statutu Polskiego Czerwonego Krzyża (Dz. U. Nr 100, poz.
458).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 kwietnia 1996 r. (poz. 182)
STATUT POLSKIEGO CZERWONEGO KRZYŻA
Polski Czerwony Krzyż, będący - jako część składowa Międzynarodowego Ruchu
Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca - członkiem Międzynarodowej Federacji
Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, kieruje się w swej
działalności podstawowymi zasadami tego ruchu, uchwalonymi przez XX
Międzynarodową Konferencję Czerwonego Krzyża w Wiedniu i zmienionymi przez XXV
Międzynarodową Konferencję Czerwonego Krzyża w Genewie w październiku 1986 r.,
którymi są:
Humanitaryzm - Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca,
zrodzony z troski o niesienie pomocy rannym na polu bitwy bez czynienia
jakiejkolwiek między nimi różnicy, podejmuje zarówno na płaszczyźnie
międzynarodowej, jak i krajowej wysiłki w kierunku zapobiegania we wszelkich
okolicznościach cierpieniom ludzkim i ich łagodzenia. Zmierza do ochrony życia i
zdrowia oraz zapewnienia poszanowania osobowości człowieka. Przyczynia się do
wzajemnego zrozumienia, przyjaźni i współpracy oraz do trwałego pokoju między
wszystkimi narodami.
Bezstronność - Nie czyni żadnej różnicy ze względu na narodowość, rasę,
wyznanie, pozycję społeczną lub przekonania polityczne. Zajmuje się wyłącznie
niesieniem pomocy cierpiącym, kierując się ich potrzebami i udzielając
pierwszeństwa w najbardziej naglących przypadkach.
Neutralność - W celu zachowania powszechnego zaufania Ruch powstrzymuje się od
uczestnictwa w działaniach zbrojnych oraz - w każdym czasie - w sporach natury
politycznej, rasowej, religijnej lub ideologicznej.
Niezależność - Ruch jest niezależny. Stowarzyszenia krajowe, służąc pomocą
władzom publicznym w ich działalności humanitarnej i podlegając prawu
obowiązującemu w ich państwach, powinny zawsze korzystać z samodzielności
pozwalającej im na działania w każdym czasie, zgodnie z zasadami Ruchu.
Dobrowolność - Ruch niesie pomoc dobrowolnie, nie kierując się chęcią osiągania
jakiejkolwiek korzyści.
Jedność - W każdym kraju działa tylko jedno stowarzyszenie Czerwonego Krzyża
albo Czerwonego Półksiężyca. Powinno ono być otwarte dla wszystkich i obejmować
swą humanitarną działalnością obszar całego kraju.
Powszechność - Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, w
którym wszystkie stowarzyszenia mają równe prawa i obowiązek niesienia sobie
nawzajem pomocy, obejmuje swoją działalnością cały świat.
Rozdział 1
Postanowienia ogólne
ż 1. 1. Organizacja nosi nazwę "Polski Czerwony Krzyż" i posługuje się skrótem
"PCK".
2. Polski Czerwony Krzyż działa na podstawie ustawy z dnia 16 listopada 1964 r.
o Polskim Czerwonym Krzyżu (Dz. U. Nr 41, poz. 276), niniejszego statutu oraz
uchwał międzynarodowych konferencji Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca.
Polski Czerwony Krzyż jest stowarzyszeniem krajowym Czerwonego Krzyża
Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu Konwencji genewskich o ochronie ofiar
wojny z dnia 12 sierpnia 1949 r. (Dz. U. z 1956 r. Nr 38, poz. 171) i Protokołów
dodatkowych do tych Konwencji z dnia 8 czerwca 1977 r. (Dz. U. z 1992 r. Nr 41,
poz. 175).
3. Polski Czerwony Krzyż posiada osobowość prawną.
ż 2. 1. Godłem Polskiego Czerwonego Krzyża jest równoramienny czerwony krzyż na
białym polu (Krzyż Genewski) występujący samodzielnie lub w połączeniu z nazwą
"Polski Czerwony Krzyż" lub "PCK".
2. Zasady i sposoby używania oraz ochrony znaku czerwonego krzyża określa ustawa
o Polskim Czerwonym Krzyżu, regulamin uchwalony przez Międzynarodową Konferencję
Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca oraz uchwały wydane przez właściwe
organy statutowe PCK.
ż 3. Siedzibą naczelnych organów Polskiego Czerwonego Krzyża jest miasto
stołeczne Warszawa.
ż 4. W realizacji swych celów i zadań Polski Czerwony Krzyż współdziała z
organami państwowymi i samorządowymi, organizacjami społecznymi, instytucjami i
innymi podmiotami, z Międzynarodowym Komitetem Czerwonego Krzyża i
Międzynarodową Federacją Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca
oraz z narodowymi stowarzyszeniami Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca
innych krajów.
ż 5. 1. Polski Czerwony Krzyż ma prawo nadawać Odznakę Honorową Polskiego
Czerwonego Krzyża oraz inne odznaki i wyróżnienia za zasługi w urzeczywistnianiu
jego celów i zadań.
2. Wzór Odznaki Honorowej Polskiego Czerwonego Krzyża i innych odznak oraz
szczegółowe zasady i tryb ich nadawania określa Krajowa Rada Reprezentantów PCK.
ż 6. Polski Czerwony Krzyż opiera swoją działalność na społecznej pracy
członków. W razie potrzeby może zatrudniać pracowników.
ż 7. W strukturach PCK nie mogą być tworzone organizacje społeczne, polityczne
lub inne, z wyjątkiem związków zawodowych.
Rozdział 2
Cele i zadania
ż 8. Celem Polskiego Czerwonego Krzyża jest zapobieganie cierpieniom ludzkim i
ich łagodzenie we wszelkich okolicznościach i w każdym czasie, przy zachowaniu
bezstronności oraz bez jakiejkolwiek dyskryminacji, zwłaszcza z powodu
narodowości, rasy, płci, religii lub poglądów politycznych.
ż 9. Dla osiągnięcia tego celu Polski Czerwony Krzyż:
1) wspomaga w czasie konfliktu zbrojnego wojskową i cywilną służbę zdrowia,
zgodnie z postanowieniami Konwencji genewskich z 1949 r. i Protokołów
dodatkowych z 1977 r.,
2) prowadzi działalność humanitarną na rzecz osób chronionych umowami
międzynarodowymi, wymienionymi w pkt 1,
3) upowszechnia znajomość międzynarodowego prawa humanitarnego konfliktów
zbrojnych i służy pomocą organom państwowym w upowszechnianiu tego prawa,
4) wykonuje zadania humanitarne, wynikające z uchwał międzynarodowych
konferencji Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca,
5) prowadzi - na zlecenie Państwa - Krajowe Biuro Informacji i Poszukiwań,
przewidziane w Konwencjach genewskich,
6) upowszechnia zasady i ideały Międzynarodowego Ruchu Czerwonego Krzyża i
Czerwonego Półksiężyca,
7) prowadzi działalność na rzecz rozwoju krwiodawstwa i krwiolecznictwa oraz
pozyskiwania honorowych dawców krwi,
8) niesie pomoc ofiarom klęsk żywiołowych lub katastrof w kraju i za granicą,
9) prowadzi działalność w dziedzinie opieki i pomocy społecznej,
10) prowadzi działalność w zakresie promocji zdrowia, kształtując właściwe
postawy i zachowania prozdrowotne i proekologiczne,
11) prowadzi szkolenie przedmedyczne,
12) rozwija działalność dzieci i młodzieży, uwzględniając przy tym realizację
wszystkich zadań statutowych PCK,
13) rekrutuje, szkoli i organizuje personel niezbędny do wykonywania swoich
zadań,
14) prowadzi działalność na zlecenie organów państwowych i samorządowych, zgodną
z celami organizacji,
15) realizuje inne zadania zgodne z celami PCK.
Rozdział 3
Członkowie, ich prawa i obowiązki
ż 10. 1. Członkostwo w Polskim Czerwonym Krzyżu jest otwarte dla wszystkich, bez
względu na narodowość, rasę, płeć, religię lub poglądy polityczne.
2. Członkowie organizacji dzielą się na zwyczajnych, honorowych i wspierających.
ż 11. 1. Członkami zwyczajnymi są osoby fizyczne, które wyraziły wolę
przystąpienia do organizacji i zostały przyjęte przez właściwy zarząd PCK.
2. Do obowiązków członka zwyczajnego należy:
1) udział w realizacji zadań PCK,
2) przestrzeganie postanowień statutu i regulaminów oraz stosowanie się do
uchwał organów PCK,
3) opłacanie składek członkowskich.
3. Członek zwyczajny ma prawo:
1) uczestniczyć w określaniu programów działania PCK oraz w ich realizacji,
2) wybierać i być wybierany do organów PCK; członkowie, którzy nie ukończyli 18
lat, korzystają z tego prawa wyłącznie w strukturach ruchu młodzieżowego PCK,
3) nosić odznaki organizacyjne.
4. W uzasadnionej sytuacji zarząd rejonowy PCK, na wniosek zarządu jednostki
podstawowej, może zwolnić członka zwyczajnego PCK z obowiązku opłacania składki
członkowskiej.
ż 12. 1. Członkami honorowymi są osoby fizyczne, które mają szczególne zasługi
dla Polskiego Czerwonego Krzyża lub Międzynarodowego Ruchu Czerwonego Krzyża i
Czerwonego Półksiężyca.
2. Godność członka honorowego nadaje Krajowa Rada Reprezentantów PCK na wniosek
Zarządu Głównego PCK.
3. Członkowie honorowi mogą wybierać i być wybierani do organów PCK na zasadach
obowiązujących członków zwyczajnych.
ż 13. Członkami wspierającymi są osoby fizyczne i prawne wnoszące stałe wkłady
finansowe lub rzeczowe na rzecz Polskiego Czerwonego Krzyża.
ż 14. 1. Członek zwyczajny może być wykluczony z organizacji z jednego z
następujących powodów:
1) nieuczestniczenia w realizacji zadań PCK,
2) nieprzestrzegania postanowień statutu, regulaminów lub uchwał organów PCK,
3) działania na szkodę organizacji,
4) nieopłacania składek członkowskich więcej niż za dwanaście miesięcy bez
uzasadnionej przyczyny,
5) pozbawienia praw publicznych prawomocnym wyrokiem sądu powszechnego.
2. Członek wspierający może być wykluczony z organizacji z powodów określonych w
ust. 1 pkt 3 i 5 lub niewnoszenia stałych wkładów finansowych lub rzeczowych.
3. Decyzję o wykluczeniu może podjąć każdy zarząd PCK w odniesieniu do członków
z obszaru swojego działania.
4. Wykluczonemu członkowi służy prawo odwołania się w ciągu 30 dni do zarządu
bezpośrednio wyższego stopnia organizacyjnego. Stronie niezadowolonej z
rozstrzygnięcia zarządu służy prawo wystąpienia do Sądu Organizacyjnego w
terminie 14 dni - za pośrednictwem zarządu, który wydał decyzję. Decyzja Sądu
Organizacyjnego jest ostateczna.
ż 15. Członek może wystąpić z organizacji na własną prośbę.
Rozdział 4
Struktura organizacyjna
ż 16. 1. Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi Polskiego Czerwonego Krzyża,
zwanymi dalej "jednostkami podstawowymi", są: koła, kluby honorowych dawców
krwi, grupy i inne zespoły, w których są zrzeszeni członkowie. Jednostki
podstawowe mogą być organizowane w każdym środowisku (miejscu zamieszkania,
pracy, nauki).
2. Jednostki podstawowe działające na określonym obszarze terytorialnym miast i
gmin lub w innym środowisku wchodzą w skład struktury rejonowej PCK.
3. Rejony z obszaru jednego lub kilku województw wchodzą w skład struktury
okręgowej PCK.
4. Wszystkie okręgi wchodzą w skład struktury krajowej PCK.
ż 17. 1. Najwyższym organem Polskiego Czerwonego Krzyża jest Krajowy Zjazd,
który stanowi Krajowa Rada Reprezentantów PCK, zwana dalej "Krajową Radą".
2. Naczelnymi organami zarządzającymi są Zarząd Główny Polskiego Czerwonego
Krzyża, zwany dalej "Zarządem Głównym", i wyłonione spośród jego członków
Prezydium.
ż 18. 1. Organami uchwałodawczymi są:
1) zebranie członków w jednostce podstawowej,
2) konferencja rejonowa i rejonowa rada reprezentantów PCK, zwana dalej
"rejonową radą",
3) okręgowa rada reprezentantów PCK, zwana dalej "okręgową radą",
4) Krajowa Rada.
2. Organami wykonawczymi i zarządzającymi są zarządy.
3. Organami kontrolnymi są komisje rewizyjne.
ż 19. 1. Rady reprezentantów poszczególnych stopni składają się:
1) rejonowa rada z 7-21 osób,
2) okręgowa rada z 9-25 osób,
3) Krajowa Rada z 55-65 osób.
2. Zarządy poszczególnych stopni składają się:
1) zarząd jednostki podstawowej z 3-7 osób,
2) zarząd rejonowy z 3-7 osób,
3) zarząd okręgowy z 5-9 osób,
4) Zarząd Główny z 9-15 osób.
3. Komisje rewizyjne wszystkich stopni składają się z 3-9 osób.
ż 20. 1. Kadencja wszystkich organów PCK trwa 4 lata.
2. Zasady wyboru organów PCK oraz terminy i sposoby przeprowadzania kampanii
sprawozdawczo-wyborczej dla całej organizacji określa każdorazowo Krajowa Rada.
ż 21. 1. W Polskim Czerwonym Krzyżu działa Sąd Organizacyjny, który:
1) rozstrzyga spory między członkami oraz strukturami organizacyjnymi,
2) opracowuje opinie organizacyjno-prawne w sprawach związanych z działalnością
PCK na wniosek Krajowej Rady, Zarządu Głównego i jego Prezydium oraz Głównej
Komisji Rewizyjnej,
3) rozpatruje odwołania od decyzji o wykluczeniu członków organizacji.
2. Członkowie Sądu Organizacyjnego nie mogą pełnić żadnych funkcji w organach
PCK i nie mogą być również pracownikami Polskiego Czerwonego Krzyża.
3. Ustrój, szczegółowy zakres działania Sądu Organizacyjnego oraz tok
postępowania w sprawach przez niego rozpatrywanych normuje regulamin uchwalony
przez Krajową Radę.
ż 22. 1. Odznaki honorowe PCK nadaje Kapituła Odznaki Honorowej PCK, zwana dalej
"Kapitułą".
2. Zasady i sposób działania Kapituły określa regulamin uchwalony przez Krajową
Radę.
ż 23. 1. Przy zarządach wszystkich stopni mogą działać zespoły problemowe.
2. Zadania zespołów, ich kompetencje oraz organizację i plany finansowe
określają zarządy, które je powołały.
3. Przy zarządach PCK, z wyjątkiem zarządów jednostek podstawowych, mogą działać
rady honorowego krwiodawstwa i rady młodzieżowe, tworzone według zasad
ustalonych przez Krajową Radę.
Rozdział 5
Kompetencje organów PCK
ż 24. Wszystkie organy PCK mają obowiązek realizowania na obszarze swego
działania celów i zadań statutowych, stosownie do potrzeb, warunków i
możliwości.
ż 25. Do kompetencji konferencji rejonowej, w której uczestniczą przedstawiciele
jednostek podstawowych działających na obszarze danego rejonu, należy:
1) omówienie sprawozdania z pracy rejonowej rady za okres kadencji,
2) zgłaszanie wniosków do programu działania,
3) wybór członków rejonowej rady.
ż 26. 1. Do kompetencji zebrania członków oraz rad reprezentantów wszystkich
stopni należy:
1) rozpatrzenie sprawozdania programowo-organizacyjnego i finansowego zarządu za
okres kadencji,
2) podejmowanie uchwały w sprawie absolutorium dla ustępującego zarządu na
wniosek komisji rewizyjnej,
3) uchwalanie programu działania,
4) wybór i odwoływanie prezesa zarządu, członków zarządu i komisji rewizyjnej,
5) wybór i odwoływanie przedstawicieli do rady reprezentantów bezpośrednio
wyższego stopnia, z uwzględnieniem ż 25 pkt 3, zgodnie z obowiązującymi zasadami
wyborczymi,
6) zatwierdzanie rocznych sprawozdań i bilansów oraz preliminarzy budżetowych,
7) tworzenie i likwidacja struktur organizacyjnych na obszarze swojego działania
oraz określanie terytorialnego zasięgu ich działalności,
8) uchylanie uchwał rad reprezentantów niższego stopnia niezgodnych z prawem,
statutem lub uchwałami obowiązującymi w organizacji,
9) zawieszanie w czynnościach rad reprezentantów niższego stopnia oraz
poszczególnych ich członków, zgodnie z zasadami określonymi przez Krajową Radę.
2. Postanowienia ust. 1 pkt 7-9 nie dotyczą zebrań członków w jednostkach
podstawowych.
3. Do kompetencji Krajowej Rady, poza wymienionymi w ust. 1, należy:
1) uchwalanie statutu i jego zmian,
2) nadawanie godności członka honorowego PCK na wniosek Zarządu Głównego,
3) wybór członków Sądu Organizacyjnego i członków Kapituły,
4) określanie zasad wyboru organów PCK oraz ustalanie terminów i sposobów
przeprowadzania kampanii sprawozdawczo-wyborczej,
5) uchwalanie regulaminów przewidzianych w statucie oraz innych, stosownie do
potrzeb,
6) zatwierdzanie struktury i podstawowych zasad działania ruchu honorowego
krwiodawstwa,
7) zatwierdzanie struktury i podstawowych zasad działania ruchu młodzieżowego,
8) ustalanie wysokości składki członkowskiej,
9) określanie zasad zawieszania w czynnościach rad reprezentantów i zarządów
oraz poszczególnych ich członków,
10) zawieszanie w czynnościach członków Krajowej Rady oraz Zarządu Głównego i
jego członków,
11) podejmowanie uchwały o rozwiązaniu organizacji i likwidacji jej majątku,
12) decydowanie we wszystkich sprawach przekraczających kompetencje innych
organów Polskiego Czerwonego Krzyża.
ż 27. 1. Do kompetencji zarządów PCK należy:
1) wykonywanie uchwał właściwej rady reprezentantów albo zebrania członków w
jednostce podstawowej oraz uchwał organów PCK wyższego stopnia,
2) reprezentowanie organizacji na obszarze swego działania,
3) zarządzanie majątkiem organizacji na obszarze swego działania, zgodnie z
uchwałami Zarządu Głównego,
4) gospodarowanie funduszami w ramach zatwierdzonego budżetu oraz funduszami
otrzymanymi na zadania zlecone,
5) zwoływanie zebrań rad reprezentantów, a w jednostce podstawowej - zebrań
członków,
6) uchylanie uchwał zarządów PCK niższego stopnia niezgodnych z prawem, statutem
lub uchwałami obowiązującymi w organizacji,
7) zawieszanie w czynnościach zarządów PCK niższego stopnia oraz poszczególnych
ich członków, zgodnie z zasadami określonymi przez Krajową Radę,
8) wykluczanie z organizacji, zgodnie z ż 14 ust. 3 statutu,
9) rozpatrywanie spraw spornych, nie zastrzeżonych do kompetencji Sądu
Organizacyjnego,
10) tworzenie i likwidacja biur zarządów rejonowych przez zarząd okręgowy, a
okręgowych przez Zarząd Główny,
11) tworzenie i rozwiązywanie zespołów problemowych oraz określanie ich
regulaminów,
12) informowanie o swojej działalności właściwych organów PCK wyższego stopnia,
13) podejmowanie uchwał, ustalanie regulaminów i załatwianie spraw bieżących nie
zastrzeżonych do kompetencji innych organów PCK.
2. Postanowienia ust. 1 pkt 6, 7, 9 i 10 nie dotyczą zarządów jednostek
podstawowych.
3. Do kompetencji Zarządu Głównego, poza wymienionymi w ust. 1, należy:
1) reprezentowanie organizacji na zewnątrz wobec władz i organów państwowych
oraz w stosunkach z zagranicą,
2) zarządzanie sprawami organizacji, jej funduszami, majątkiem ruchomym i
nieruchomym, przyjmowanie zapisów, legatów, darowizn oraz decydowanie w sprawach
nabywania, zbywania i obciążania majątku organizacji,
3) wykonywanie uprawnień wynikających z posiadania osobowości prawnej przez
Polski Czerwony Krzyż,
4) ustalanie zasad i trybu przyznawania zarządom okręgowym i rejonowym PCK
upoważnień do dokonywania czynności prawnych,
5) uchwalanie regulaminów przewidzianych w statucie oraz innych, stosownie do
potrzeb,
6) występowanie do Krajowej Rady z wnioskiem w sprawie nadania godności członka
honorowego PCK,
7) określanie zasad zatrudniania oraz limitu środków przeznaczonych na
wynagrodzenie pracowników PCK,
8) tworzenie i likwidowanie biura Zarządu Głównego,
9) decydowanie we wszystkich sprawach nie zastrzeżonych dla innych organów PCK.
ż 28. 1. W okresach między zebraniami Zarządu Głównego działa jego Prezydium.
2. Do podstawowych kompetencji Prezydium należy:
1) przygotowywanie planów pracy i projektów uchwał Zarządu Głównego,
2) udzielanie upoważnień zarządom PCK do dokonywania czynności prawnych, zgodnie
z zasadami ustalonymi przez Zarząd Główny,
3) występowanie do właściwych władz państwowych o nadanie osobom zasłużonym dla
Ruchu Czerwonego Krzyża orderów i odznaczeń państwowych,
4) wykonywanie innych zadań ustalonych przez Zarząd Główny.
3. Do realizowania bieżących zadań wynikających z programu PCK Zarząd Główny
może powołać sekretariat Zarządu Głównego.
4. Do podstawowych obowiązków i uprawnień sekretariatu Zarządu Głównego należy:
1) organizowanie działań związanych z wykonywaniem uchwał Krajowej Rady i
Zarządu Głównego,
2) organizowanie współpracy Zarządu Głównego i jego biura ze strukturami
organizacyjnymi PCK oraz zespołami problemowymi,
3) wyrażanie zgody na używanie znaku czerwonego krzyża, zgodnie z zasadami
obowiązującymi w organizacji,
4) koordynowanie międzynarodowych kontaktów Polskiego Czerwonego Krzyża,
5) podejmowanie decyzji w sprawach zleconych przez Zarząd Główny.
5. Skład osobowy sekretariatu oraz szczegółowe zasady jego pracy i kompetencje
ustala Zarząd Główny.
ż 29. 1. Do kompetencji komisji rewizyjnych należy kontrola całokształtu
działalności wszystkich jednostek organizacyjnych PCK i ich zarządów, w tym
badanie zgodności z obowiązującym prawem, statutem i programem Polskiego
Czerwonego Krzyża.
2. Komisje rewizyjne składają radom reprezentantów właściwego stopnia
sprawozdanie ze swej działalności.
3. Do kompetencji komisji rewizyjnych należy w szczególności:
1) przedkładanie właściwym zarządom wniosków i zaleceń pokontrolnych,
2) składanie wniosku o przyjęcie sprawozdania zarządu właściwego stopnia,
3) występowanie z wnioskiem w sprawie absolutorium,
4) występowanie w przypadkach przewidzianych w statucie z wnioskiem o zwołanie
nadzwyczajnego zebrania zarządu lub rady reprezentantów, a w jednostce
podstawowej - zebrania członków.
4. Regulamin pracy komisji rewizyjnych zatwierdza Krajowa Rada, na wniosek
Głównej Komisji Rewizyjnej.
5. Główna Komisja Rewizyjna wydaje instrukcje dla wszystkich komisji
rewizyjnych.
6. Członkowie komisji rewizyjnych wszystkich stopni uczestniczą z głosem
opiniodawczym w zebraniach rad reprezentantów właściwego stopnia, a w zebraniach
zarządów uczestniczy przewodniczący lub delegowany członek właściwej komisji
rewizyjnej.
Rozdział 6
Zasady organizacyjne dotyczące organów PCK
ż 30. 1. Wybór prezesa, członków zarządu oraz komisji rewizyjnej następuje
zgodnie z ż 26 ust. 1 pkt 4 statutu.
2. Członkowie zarządu wybierają spośród siebie wiceprezesów, skarbnika i
sekretarza, a w Zarządzie Głównym - sekretarza generalnego.
3. Decyzje o liczbie wybieranych wiceprezesów podejmuje dany zarząd.
4. Komisje rewizyjne wybierają ze swego składu przewodniczącego i sekretarza, a
w razie potrzeby - wiceprzewodniczącego.
5. Zarządy i komisje rewizyjne, wybierające swoich członków do pełnienia
określonych funkcji, mają również prawo do odwoływania z tych funkcji.
ż 31. 1. Funkcje prezesa, wiceprezesa, sekretarza i skarbnika w rejonie i okręgu
nie mogą być łączone z pełnieniem funkcji w zarządzie wyższego stopnia.
2. Członkowie komisji rewizyjnych nie mogą być jednocześnie członkami zarządów
PCK.
3. W skład komisji rewizyjnych nie mogą wchodzić pracownicy PCK.
ż 32. 1. W przypadku rezygnacji lub odwołania członka rady reprezentantów,
zarządu lub komisji rewizyjnej dokonuje się wyboru nowej osoby, w trybie
określonym w statucie.
2. Jeśli zmiany wymienione w ust. 1 przekroczą 50% składu osobowego wybranego na
początku kadencji, przeprowadza się nowe wybory całego składu danego organu.
ż 33. 1. Zebrania rad reprezentantów albo zebrania członków w jednostce
podstawowej odbywają się nie rzadziej niż 2 razy w roku, a zebrania zarządów - w
zależności od potrzeb, nie rzadziej jednak niż 6 razy w roku.
2. Rada reprezentantów na każdym zebraniu wybiera spośród siebie
przewodniczącego, wiceprzewodniczącego i sekretarza obrad.
3. Zebraniom zarządów PCK przewodniczy prezes lub wiceprezes danego zarządu.
4. W zebraniach rad reprezentantów i zarządów PCK mogą uczestniczyć z głosem
doradczym przewodniczący zespołów problemowych.
5. Zasady zwoływania zebrań, przygotowywania materiałów i prowadzenia
dokumentacji określają regulaminy porządkowe.
ż 34. 1. Uchwały wszystkich organów PCK, jeśli statut nie stanowi inaczej,
zapadają zwykłą większością głosów przy obecności co najmniej połowy osób
uprawnionych do głosowania. W razie równej liczby głosów decyduje głos
przewodniczącego.
2. Uchwały organów wyższego stopnia obowiązują organy PCK niższego stopnia.
3. Wobec organów i osób, które nie realizują obowiązujących uchwał, stosowane są
konsekwencje organizacyjne przewidziane w ż 26 ust. 1 pkt 9 i w ż 27 ust. 1 pkt
7 statutu.
ż 35. 1. Jeżeli rada reprezentantów lub zarząd PCK nie wykonują statutowych
obowiązków, to może być zwołane nadzwyczajne zebranie danego organu.
2. Właściwy zarząd PCK zwołuje nadzwyczajne zebranie rady reprezentantów albo
zebranie członków w jednostce podstawowej na pisemny wniosek:
1) 1/3 członków rady reprezentantów, a w jednostce podstawowej -1/2 liczby
członków,
2) 1/3 zarządów PCK działających na danym obszarze, z wyjątkiem jednostek
podstawowych,
3) komisji rewizyjnej właściwego stopnia,
4) rady reprezentantów lub zarządu PCK wyższego stopnia.
3. Nadzwyczajne zebranie, o którym mowa w ust. 2, powinno być zwołane także w
razie złożenia rezygnacji przez zarząd lub komisję rewizyjną.
4. Prezes zwołuje nadzwyczajne zebranie zarządu na pisemny wniosek:
1) 2/3 członków danego zarządu,
2) rady reprezentantów albo zebrania członków w jednostce podstawowej lub
komisji rewizyjnej właściwego stopnia,
3) zarządu PCK wyższego stopnia.
5. Zebrania, o których mowa w ust. 2-4, należy zwołać w terminie jednego
miesiąca od dnia złożenia wniosku.
6. Zebranie nadzwyczajne obraduje wyłącznie nad sprawami, dla których zostało
zwołane.
Rozdział 7
Majątek i fundusze organizacji
ż 36. Majątek Polskiego Czerwonego Krzyża stanowią: fundusze, nieruchomości,
ruchomości i inne zasoby materiałowe.
ż 37. Organizacja czerpie środki finansowe i materialne z:
1) wpływów ze składek członkowskich,
2) dochodów z imprez, zbiórek publicznych i ofiar pieniężnych,
3) darowizn, spadków i zapisów,
4) dochodów z majątku ruchomego i nieruchomości,
5) dotacji od organów państwowych i samorządowych oraz innych jednostek, zarówno
w kraju, jak i za granicą według zasad prawnych ogólnie obowiązujących w tym
zakresie,
6) działalności gospodarczej,
7) innych wpływów.
ż 38. 1. Majątkiem organizacji zarządza Zarząd Główny.
2. Zarządy okręgowe i rejonowe dysponują majątkiem zgodnie z otrzymanym
pełnomocnictwem Zarządu Głównego i ponoszą za to odpowiedzialność.
3. Kompetencje w zakresie dysponowania majątkiem i funduszami organizacji przez
zarządy okręgowe i rejonowe mogą być rozszerzone lub cofnięte przez Zarząd
Główny.
ż 39. 1. Działalność gospodarcza w organizacji prowadzona jest według ogólnie
obowiązujących przepisów.
2. Dochód z tej działalności powinien być przeznaczony na działalność statutową
Polskiego Czerwonego Krzyża oraz na inwestycje powiększające majątek
organizacji.
ż 40. 1. Do składania oświadczeń i podpisywania dokumentów konieczne jest
współdziałanie dwóch członków zarządu właściwego stopnia, jeśli statut PCK nie
stanowi inaczej.
2. Przyjęcie spadków, darowizn i zapisów może być dokonane przez dwóch członków
danego zarządu, po otrzymaniu pełnomocnictwa Zarządu Głównego.
3. Sposób przyjmowania, rozdziału i zbywania darowizn określa każdorazowo dany
zarząd. Sposób ten musi być zgodny z ogólnymi zasadami ustalonymi przez Zarząd
Główny i z wolą ofiarodawców.
Rozdział 8
Postanowienia końcowe
ż 41. 1. Z inicjatywą zmiany statutu lub wprowadzenia zmian w statucie może
wystąpić na piśmie co najmniej 1/3 członków Krajowej Rady lub 1/3 rad
okręgowych, lub Zarząd Główny.
2. Uchwalenie statutu PCK lub jego zmiana powinna być wpisana do porządku
dziennego posiedzenia Krajowej Rady, a tekst projektu lub zmiany przesłany
członkom Krajowej Rady na dwa miesiące przed posiedzeniem.
3. Uchwalenie nowego lub zmiana statutu wymaga dla swej ważności większości 2/3
głosujących, przy obecności co najmniej 2/3 uprawnionych do głosowania.
ż 42. 1. W razie ustania celów, dla których realizacji powstał Polski Czerwony
Krzyż, Krajowa Rada może podjąć uchwałę o rozwiązaniu organizacji. Propozycja
uchwały o rozwiązaniu organizacji i przeznaczeniu jej majątku na cele pokrewne
celom organizacji powinna być wpisana do porządku posiedzenia Krajowej Rady, a
tekst uchwały powinien być przesłany wszystkim okręgowym radom i członkom
Krajowej Rady co najmniej na dwa miesiące przed posiedzeniem.
2. Uchwała o rozwiązaniu organizacji i przeznaczeniu jej majątku na cele
pokrewne celom PCK wymaga dla swej ważności większości 2/3 głosujących przy
obecności co najmniej 2/3 uprawnionych do głosowania.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 1 marca 1996 r.
o udzielaniu dotacji z budżetu państwa na przygotowanie gruntów przeznaczonych
pod budownictwo mieszkaniowe.
(Dz. U. Nr 44, poz. 190)
Art. 1. Przepisy ustawy stosuje się do gmin, których rady gmin do dnia 31
grudnia 1995 r. podjęły uchwałę o ustaleniu wielkości gruntów przeznaczonych na
zaspokojenie potrzeb osób, o których mowa w art. 2.
Art. 2. 1. Zarządy gmin rozpatrzą do dnia 31 grudnia 1997 r. wnioski o sprzedaż
lub oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste, złożone do zarządu gminy do dnia 31
grudnia 1995 r. przez kandydatów do spółdzielni mieszkaniowych, objętych listami
prowadzonymi przez wojewodów lub zarejestrowanych w spółdzielniach
mieszkaniowych, którzy do końca 1990 r. zgromadzili wymagane wkłady
mieszkaniowe, są pełnoletni i nie posiadają samodzielnych mieszkań bądź
mieszkają w lokalach, w których na osobę przypada mniej niż 5 m2 powierzchni
mieszkalnej, zamierzają podjąć we własnym zakresie budowę domu jednorodzinnego
lub wspólną budowę domu mieszkalnego dla zaspokojenia własnych potrzeb
mieszkaniowych i nie nabyli uprawnień do otrzymania rekompensaty pieniężnej.
2. Zarząd gminy sprzedaje lub oddaje grunty w użytkowanie wieczyste w trybie
publicznego przetargu ustnego, ograniczonego do osób, o których mowa w ust. 1.
3. Zawarcie umowy sprzedaży lub umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste
powoduje skreślenie kandydata z listy prowadzonej przez wojewodę lub z rejestru
spółdzielni.
Art. 3. 1. W latach 1996 i 1997 gminie, o której mowa w art. 1, może być
udzielona z budżetu państwa dotacja celowa na pokrycie części kosztów związanych
z przygotowaniem terenów przeznaczonych na cele budownictwa mieszkaniowego, w
tym na uzbrojenie terenu oraz wyposażenie go w urządzenia komunalne.
2. Zarząd gminy do dnia 30 września 1996 r. może wystąpić do wojewody z
wnioskiem o przyznanie dotacji celowej, o której mowa w ust. 1.
3. Do wniosku dołącza się:
1) analizę zawierającą określenie spodziewanych korzyści, jakie osiągnie gmina,
2) uchwałę rady gminy, o której mowa w art. 1.
4. Dotacji celowej udziela wojewoda po zawarciu z radą gminy porozumienia. W
porozumieniu określa się wysokość dotacji celowej oraz zobowiązania gminy.
5. Warunkiem udzielenia dotacji celowej jest zobowiązanie gminy do przeznaczenia
spodziewanych korzyści na dalsze nabywanie i wyposażenie terenów w urządzenia
komunalne i sieci uzbrojenia.
6. Dotację celową przyznaje się ze środków budżetu państwa. Podziału środków
przeznaczonych na dotację między województwa dokonuje Minister Gospodarki
Przestrzennej i Budownictwa po rozpatrzeniu wniosków wojewodów.
Art. 4. Rada gminy może, w drodze uchwały podjętej do dnia 31 grudnia 1997 r.,
zwolnić grunty od sprzedaży lub oddania w użytkowanie wieczyste w drodze
przetargu na rzecz spółdzielni mieszkaniowej, która przyjęła na członków
spółdzielni określoną w uchwale liczbę kandydatów objętych listami prowadzonymi
przez wojewodów lub zarejestrowanych w spółdzielniach mieszkaniowych.
Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 15 marca 1996 r.
o zmianie ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców.
(Dz. U. Nr 45, poz. 198)
Art. 1. W ustawie z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez
cudzoziemców (Dz. U. z 1933 r. Nr 24, poz. 202, z 1988 r. Nr 41, poz. 325, z
1990 r. Nr 79, poz. 466 i z 1994 r. Nr 123, poz. 600) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 1:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Nabycie nieruchomości przez cudzoziemca wymaga zezwolenia. Zezwolenie
wydawane jest przez Ministra Spraw Wewnętrznych, w drodze decyzji
administracyjnej, za zgodą Ministra Obrony Narodowej, a w przypadku
nieruchomości rolnych - również za zgodą Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Odmowa wydania zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, nie wymaga wyrażenia
zgody przez Ministra Obrony Narodowej lub Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej.",
c) w ust. 2 w pkt. 3 wyrazy "Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej" zastępuje się
wyrazami "Rzeczypospolitej Polskiej",
d) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Nabyciem nieruchomości w rozumieniu ustawy jest nabycie prawa własności
nieruchomości lub prawa użytkowania wieczystego, na podstawie każdego zdarzenia
prawnego.";
2) art. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"Art. 2. 1. Minister Spraw Wewnętrznych przed wydaniem decyzji w sprawie
zezwolenia może:
1) zażądać przedstawienia dowodów i informacji niezbędnych do rozpatrzenia
wniosku oraz do dokonania sprawdzenia, o którym mowa w pkt 2,
2) dokonać, także przy pomocy organów podległych właściwym ministrom,
sprawdzenia, czy nabycie nieruchomości przez cudzoziemca nie spowoduje
zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub porządku publicznego, a także
czy będzie ono zgodne z interesem państwa.
2. Minister Spraw Wewnętrznych może w zezwoleniu określić dla cudzoziemca
zamierzającego nabyć nieruchomość specjalne warunki, od których spełnienia
będzie uzależniona możliwość jej nabycia.
Art. 3. 1. Zezwolenie powinno określać w szczególności:
1) osobę nabywcy,
2) przedmiot nabycia,
3) specjalne warunki, o których mowa w art. 2 ust. 2.
2. Zezwolenie jest ważne jeden rok od dnia wydania.";
3) po art. 3a dodaje się art. 3b-3e w brzmieniu:
"Art. 3b. Postępowanie w sprawie wydania zezwolenia umarza się, gdy wystąpi o to
cudzoziemiec, na którego wniosek je wszczęto, a także gdy właściciel lub
wieczysty użytkownik nieruchomości oświadczy, że nie zamierza jej zbyć na rzecz
cudzoziemca ubiegającego się o zezwolenie.
Art. 3c. Organ wydający decyzję lub postanowienie w postępowaniu toczącym się na
podstawie przepisów ustawy może odstąpić od uzasadnienia faktycznego, jeżeli
wymaga tego obronność lub bezpieczeństwo państwa.
Art. 3d. 1. Cudzoziemiec zamierzający nabyć nieruchomość może ubiegać się o
przyrzeczenie wydania zezwolenia, zwane dalej "promesą". Do promesy stosuje się
odpowiednio przepisy art. 1-3c.
2. Promesa jest ważna 6 miesięcy od dnia wydania.
3. Promesa może być wydana również na wniosek założycieli osoby prawnej, o
której mowa w art. 1 ust. 2 pkt 3.
4. W okresie ważności promesy nie można odmówić wydania zezwolenia, chyba że
uległ zmianie stan faktyczny istotny dla rozstrzygnięcia sprawy.
Art. 3e. 1. Nabycie lub objęcie przez cudzoziemca udziałów lub akcji w spółce
handlowej z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będącej
właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości, wymaga zezwolenia
Ministra Spraw Wewnętrznych, jeżeli:
1) w wyniku nabycia lub objęcia udziałów lub akcji spółka stanie się spółką
kontrolowaną w rozumieniu art. 1 ust. 3,
2) spółka jest spółką kontrolowaną, a udziały lub akcje nabywa lub obejmuje
cudzoziemiec nie będący udziałowcem lub akcjonariuszem spółki.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy spółka jest właścicielem lub
wieczystym użytkownikiem nieruchomości określonej w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 5 lub
ust. 2, z zastrzeżeniem art. 8 ust. 3.
3. Minister Spraw Wewnętrznych na wniosek spółki, o której mowa w ust. 1, może
udzielić zezwolenia na nabywanie lub obejmowanie w niej udziałów lub akcji przez
cudzoziemców, jeżeli nie występuje prawdopodobieństwo zagrożenia obronności,
bezpieczeństwa państwa lub porządku publicznego, a także gdy będzie to zgodne z
interesem państwa. W takim przypadku przepisu ust. 1 nie stosuje się.
4. Do zezwoleń, o których mowa w ust. 1, przepisy art. 1-3d stosuje się
odpowiednio.";
4) w art. 4 po wyrazach "rodzaju i obszarze" dodaje się wyrazy "oraz
terytorialnym rozmieszczeniu";
5) art. 5-8 otrzymują brzmienie:
"Art. 5. Bez przedstawienia zezwolenia Ministra Spraw Wewnętrznych, a w
przypadku ustanowienia w zezwoleniu specjalnych warunków - także dowodu z
dokumentu urzędowego o ich spełnieniu, nie można dokonywać czynności prawnych
oraz wpisów prawa własności i prawa użytkowania wieczystego.
Art. 6. 1. Nabycie nieruchomości przez cudzoziemca wbrew przepisom ustawy jest
nieważne.
2. W razie nabycia nieruchomości wbrew przepisom ustawy, o nieważności nabycia
orzeka sąd także na żądanie wójta (burmistrza, prezydenta miasta) lub kierownika
urzędu rejonowego, właściwych ze względu na miejsce położenia nieruchomości,
albo na żądanie Ministra Spraw Wewnętrznych.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do nabycia lub objęcia udziałów
lub akcji w spółce handlowej wbrew przepisom art. 3e, z tym że żądanie, o którym
mowa w ust. 2, zgłosić może także każdy udziałowiec lub akcjonariusz spółki.
Art. 7. 1. Przepisów ustawy nie stosuje się do przekształcenia spółki handlowej.
2. Przepisów ustawy nie stosuje się do nabycia nieruchomości w drodze
dziedziczenia przez osoby uprawnione do dziedziczenia ustawowego. Jeżeli prawo
ojczyste spadkodawcy nie przewiduje dziedziczenia ustawowego, w tym zakresie
stosuje się prawo polskie.
3. Jeżeli cudzoziemiec, który nabył wchodzącą w skład spadku nieruchomość na
podstawie testamentu, nie uzyska zezwolenia Ministra Spraw Wewnętrznych na
podstawie wniosku złożonego w ciągu roku od dnia otwarcia spadku, prawo
własności nieruchomości lub prawo użytkowania wieczystego nabywają osoby, które
byłyby powstane do spadku z ustawy.
Art. 8. 1. Nie wymaga uzyskania zezwolenia, z zastrzeżeniem ust. 3:
1) nabycie samodzielnego lokalu mieszkalnego w rozumieniu ustawy z dnia 24
czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. Nr 85, poz. 388),
2) nabycie nieruchomości przez cudzoziemca zamieszkującego w Rzeczypospolitej
Polskiej co najmniej 5 lat od dnia uzyskania karty stałego pobytu,
3) nabycie przez cudzoziemca, będącego małżonkiem obywatela polskiego i
zamieszkującego w Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej 2 lata od uzyskania
karty stałego pobytu, nieruchomości, które w wyniku nabycia będą stanowić
wspólność ustawową małżonków,
4) nabycie przez cudzoziemca nieruchomości, jeżeli w dniu nabycia jest
uprawniony do dziedziczenia ustawowego po zbywcy nieruchomości, a zbywca
nieruchomości jest jej właścicielem lub wieczystym użytkownikiem co najmniej 5
lat,
5) nabycie przez osobę prawną, określoną w art. 1 ust. 2 pkt 3, na jej cele
statutowe, nieruchomości nie zabudowanych, których łączna powierzchnia w całym
kraju nie przekracza 0,4 ha na obszarze miast.
2. Rada Ministrów, uwzględniając w szczególności potrzeby współpracy
międzynarodowej oraz zasadę wzajemności między państwami, może, w drodze
rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 3:
1) ustalić inne niż określone w ust. 1 przypadki, w których nie wymaga uzyskania
zezwolenia nabycie nieruchomości o powierzchni nie przekraczającej 0,4 ha na
obszarze miast i 1 ha na obszarze wsi,
2) zwiększyć, nie więcej niż trzykrotnie, wielkość powierzchni nieruchomości,
które cudzoziemcy mogą nabyć bez zezwolenia na podstawie przepisów pkt 1 oraz
ust. 1 pkt 5.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do nieruchomości położonych w strefie
nadgranicznej oraz gruntów rolnych o powierzchni przekraczającej 1 ha.
4. Minister Sprawiedliwości prowadzi rejestr nieruchomości sprzedanych
cudzoziemcom bez zezwolenia.
5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i zasady prowadzenia
rejestru, o którym mowa w ust. 4.";
6) skreśla się art. 9.
Art. 2. 1. Zezwolenia Ministra Spraw Wewnętrznych na nabycie lub objęcie
udziałów lub akcji w spółce handlowej będącej właścicielem lub wieczystym
użytkownikiem nieruchomości, wydane przez dniem wejścia w życie ustawy,
zachowują ważność.
2. Cudzoziemcy, którzy w dniu wejścia w życie ustawy są, bez zezwolenia Ministra
Spraw Wewnętrznych, udziałowcami lub akcjonariuszami kontrolowanej spółki
handlowej będącej właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości,
złożą, w terminie 1 roku od dnia wejścia w życie ustawy, wniosek o wydanie
zezwolenia.
Art. 3. Minister Spraw Wewnętrznych ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej
Polskiej jednolity tekst ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu
nieruchomości przez cudzoziemców, z uwzględnieniem zmian wynikających z
przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o wspólnej granicy państwowej,
sporządzona w Pradze dnia 17 stycznia 1995 r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 46, poz. 205)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości
W dniu 17 stycznia 1995 r. w Pradze została sporządzona Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o wspólnej granicy państwowej w
następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o wspólnej granicy państwowej
Rzeczpospolita Polska i Republika Czeska (zwane dalej "Umawiającymi się
Stronami"),
- realizując zasady i cele zawarte w Układzie między Rzecząpospolitą Polską a
Czeską i Słowacką Republiką Federacyjną o dobrym sąsiedztwie, solidarności i
przyjacielskiej współpracy, sporządzonym w Krakowie dnia 6 października 1991 r.,
- kierując się pragnieniem pogłębienia przyjacielskich stosunków z korzyścią dla
obu Państw i ich narodów,
- dążąc do utrzymania wyraźnego przebiegu polsko-czeskiej granicy państwowej,
uzgodniły, co następuje:
Rozdział I
Przebieg i oznakowanie granicy państwowej
Artykuł 1
1. Polsko-czeska granica państwowa jest płaszczyzną przechodzącą pionowo przez
linię granicy na powierzchni Ziemi oddzielającą terytoria obu Państw, ich
przestrzeń powietrzną oraz wnętrze Ziemi.
2. Granica państwowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską, od styku
granicy państwowej Umawiających się Stron z granicą państwową Republiki
Słowackiej do styku granicy państwowej Umawiających się Stron z granicą
państwową Republiki Federalnej Niemiec, ustalona jest Umową między Polską
Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Czechosłowacką o ostatecznym wytyczeniu
granicy państwowej, podpisaną w Warszawie w dniu 13 czerwca 1958 r. (zwaną dalej
"Umową o ostatecznym wytyczeniu granicy państwowej").
3. Przebieg granicy państwowej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską
przedstawiony jest w dokumentacji granicznej przebiegu i oznakowania wspólnej
granicy państwowej (zwanej dalej "dokumentacją graniczną"), którą Umawiające się
Strony opracowały stosownie do artykułu 1 ustęp 2 Umowy o ostatecznym wytyczeniu
granicy państwowej i odnawiają stosownie do postanowień niniejszej umowy.
4. Przebieg granicy państwowej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską
określają ponadto:
a) Protokół między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, Rządem Republiki
Czechosłowackiej oraz Rządem Niemieckiej Republiki Demokratycznej w sprawie
wytyczenia polsko-czechosłowacko-niemieckiego styku granic państwowych i
utrzymywania znaku granicznego, którym styk ten jest oznakowany, oraz
protokolarny opis polsko-czechosłowacko-niemieckiego styku granic państwowych z
dnia 27 marca 1957 r.;
b) Umowa między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Czechosłowacką Republiką
Socjalistyczną w sprawie przebiegu granicy państwowej w związku z wynikami
pierwszej wspólnej kontroli przebiegu polsko-czechosłowackiej granicy państwowej
na granicznych ciekach wodnych z dnia 10 grudnia 1986 r. (zwana dalej "Umową o
pierwszej wspólnej kontroli granicy państwowej na granicznych ciekach wodnych").
Artykuł 2
Na dokumentację graniczną składają się:
a) dokumenty stanowiące integralną część Umowy o ostatecznym wytyczeniu granicy
państwowej;
b) dokumenty stanowiące integralną część Umowy o pierwszej wspólnej kontroli
granicy państwowej na granicznych ciekach wodnych;
c) dokumenty wynikające ze sprawdzenia przebiegu granicy państwowej, stosownie
do artykułów 10 i 11, lub ze zmian przebiegu granicy państwowej, stosownie do
artykułu 5 ustęp 2 i artykułu 6 niniejszej umowy.
Artykuł 3
1. Granica państwowa jest nieruchoma:
a) na jej suchych odcinkach lądowych;
b) w miejscach, w których przecina wody stojące lub cieki wodne przechodząc z
jednego brzegu na drugi;
c) w miejscach jej przechodzenia z suchego odcinka do cieku wodnego i odwrotnie.
2. Nieruchoma granica państwowa, określona w ustępie 1, przebiega:
a) linią prostą od jednego znaku granicznego do najbliższego znaku granicznego,
udokumentowanego w dokumentacji granicznej;
b) środkiem granicznych dróg i rowów.
3. Drogi i rowy graniczne przedstawione są w dokumentacji granicznej. Na ich
początku i końcu osadzone są podwójne znaki graniczne, a wzdłuż nich -
pojedyncze znaki graniczne, osadzone na przemian na terytorium każdej
Umawiającej się Strony.
Artykuł 4
1. Granica państwowa jest ruchoma na granicznych ciekach wodnych, z wyjątkiem
przypadków wymienionych w artykule 3 ustęp 1 litery b) i c).
2. Ruchoma granica państwowa, stosownie do ustępu 1, przebiega linią środkową
granicznych cieków wodnych lub ich głównych odnóg i dostosowuje się do:
a) naturalnych zmian położenia koryt granicznych cieków wodnych, z wyjątkiem
przypadku wymienionego w artykule 5 ust. 2;
b) sztucznych zmian w wyniku regulacji granicznych cieków wodnych, dokonanych po
ich uzgodnieniu przez właściwe organy Umawiających się Stron, jeśli zmiany te
nie spowodują odchylenia się ich linii środkowej od pierwotnego położenia o
więcej niż szerokość koryta i jeśli powierzchnie oddzielone od terytoriów
Umawiających się Stron w wyniku nowego położenia linii środkowej cieku zostaną
wzajemnie wyrównane.
3. Linią środkową granicznego cieku wodnego jest:
a) linia jednakowo oddalona od obu wyrównanych linii brzegowych nie
uregulowanego lub uregulowanego tylko na jednym brzegu granicznego cieku
wodnego,
b) oś geometryczna obustronnie uregulowanego granicznego cieku wodnego.
4. Linie brzegowe granicznych cieków wodnych stanowią:
a) wyraźne krawędzie brzegów albo
b) linie określone lustrem wody, która podczas przepływu pomieści się w
brzegach, nie zalewając przyległego terenu, albo
c) linie stałego porostu traw lub innej roślinności lądowej, albo
d) linie przecięcia się lustra wody przy jej stanie średnim z powierzchnią
przyległego terenu.
W razie niemożliwości dokładnego ustalenia linii brzegowych według wyżej
wymienionych kryteriów, uważa się za nie linie określone przez ekspertów
gospodarki wodnej Umawiających się Stron.
5. Za główną odnogę granicznego cieku wodnego uważa się tę, w której przy niskim
lub średnim stanie wody jest największy przepływ.
Artykuł 5
1. Umawiające się Strony utrzymują graniczne cieki wodne i znajdujące się na
nich obiekty techniczne w stanie zapewniającym ustalony przebieg i charakter
granicy państwowej.
2. W przypadku znacznej naturalnej zmiany położenia koryta granicznego cieku
wodnego, granica państwowa przebiega tak, jak przebiegała przed taką zmianą,
jeśli Umawiające się Strony nie ustalą innego jej przebiegu.
3. Jeżeli ruchoma granica państwowa ulegnie przesunięciu w miejscu, w którym
przechodzi ona w nieruchomą, miejsce takiego przejścia zostaje określone decyzją
Stałej Polsko-Czeskiej Komisji Granicznej.
4. Umawiające się Strony mogą na zasadzie wzajemnych uzgodnień postanowić o
doprowadzeniu koryta granicznego cieku wodnego do stanu, który zapobiegałby
powstaniu poważniejszych naturalnych zmian.
Artykuł 6
Inne zmiany przebiegu granicy państwowej niż wymienione w artykule 4 mogą
nastąpić jedynie po zawarciu przez Umawiające się Strony odrębnej umowy w tym
przedmiocie.
Artykuł 7
1. Granica państwowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską podzielona
jest na odcinki granicy ponumerowane od I do IV.
2. I odcinek granicy rozpoczyna się na styku granicy państwowej Umawiających się
Stron z granicą państwową Republiki Słowackiej. Umawiające się Strony w
porozumieniu z Republiką Słowacką określą punkt styku granic państwowych
Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Czeskiej i Republiki Słowackiej oraz sposób
jego oznakowania i utrzymywania.
3. IV odcinek granicy kończy się na styku granicy państwowej Umawiających się
Stron z granicą państwową Republiki Federalnej Niemiec w granicznym cieku wodnym
Nysie Łużyckiej.
4. Dokładne oznakowanie poszczególnych odcinków granicy oraz ich długość określa
dokumentacja graniczna.
Artykuł 8
1. Przebieg granicy państwowej oznakowany jest w terenie znakami granicznymi
pojedynczymi, podwójnymi lub potrójnymi, umieszczonymi, jak następuje:
a) pojedyncze - bezpośrednio na linii granicy lub na przemian po obu stronach
wspólnych granicznych dróg i rowów oraz granicznych cieków wodnych;
b) podwójne - na początku i na końcu wspólnych granicznych dróg, rowów oraz
granicznych cieków wodnych, jak również w miejscach, gdzie ze względu na
przeszkody terenowe nie można osadzić znaku granicznego bezpośrednio na linii
granicy;
c) potrójne - podobnie jak w odniesieniu do podwójnych znaków granicznych w
przypadkach, gdy dla widocznego oznakowania przebiegu linii granicy zastosowanie
znaków podwójnych nie wystarcza.
2. Przebieg granicy państwowej oznakowany jest następującymi znakami
granicznymi:
a) głównymi znakami granicznymi - na początku odcinków granicy i w ważnych
punktach załamania;
b) pomocniczymi znakami granicznymi - wewnątrz odcinków granicy;
c) płytami lub innymi znakami - na skałach lub w korpusach jezdni;
d) trzema żelbetowymi monolitami w kształcie trójściennych ostrosłupów ściętych
na styku granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Czeskiej i
Republiki Federalnej Niemiec w granicznym cieku wodnym Nysie Łużyckiej,
osadzonymi na jednym monolicie na terytorium każdego z tych Państw.
3. Kształt, wymiary, materiał, wygląd, oznaczenie i położenie znaków granicznych
określone są w dokumentacji granicznej.
4. Oznakowanie przebiegu granicy państwowej innymi znakami granicznymi niż
określone w dokumentacji granicznej, jeśli jest ono uzasadnione, możliwe jest
wyłącznie po wzajemnym uzgodnieniu.
5. Po wzajemnym uzgodnieniu możliwe jest umieszczanie, w razie potrzeby,
dodatkowych znaków granicznych, przestawianie zagrożonych znaków granicznych na
bezpieczne miejsca oraz zmiana oznakowania bezpośredniego granicy państwowej na
pośrednie lub odwrotnie.
Rozdział II
Administracja polsko-czeskiej granicy państwowej
Artykuł 9
Umawiające się Strony zapewniają zawsze jednoznaczny, wyraźnie widoczny i
geodezyjnie określony przebieg granicy państwowej. Zobowiązują się utrzymywać i
w razie potrzeby odnawiać znaki graniczne oraz aktualizować dokumentację
graniczną, stosownie do postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 10
1. Umawiające się Strony zapewniają co pięć lat wspólne sprawdzenie stanu i
rozmieszczenia znaków granicznych oraz usunięcie stwierdzonych usterek. Okres
pięcioletni zaczyna się liczyć od zakończenia robót w terenie, wynikających z
poprzedniej kontroli.
2. Pomiary granicznych cieków wodnych wykonywane są podczas co drugiego
wspólnego sprawdzania znaków granicznych.
3. Umawiające się Strony dokonują w miarę potrzeby wspólnej kompleksowej
kontroli przebiegu granicy państwowej.
4. Na podstawie kontroli, o których mowa w ustępach 1, 2 i 3, zostają
sporządzone właściwe dokumenty graniczne.
5. Nowe dokumenty graniczne, sporządzone w wyniku wspólnej kontroli, podlegają
zatwierdzeniu stosownie do przepisów prawnych każdej z Umawiających się Stron.
Dokumenty nabierają mocy obowiązującej i stają się integralną częścią
dokumentacji granicznej w dniu powiadomienia się Umawiających się Stron o ich
zatwierdzeniu.
Artykuł 11
1. Jeśli wymaga tego zapewnienie widoczności przebiegu granicy państwowej,
Umawiające się Strony podejmują niezbędne działania również poza okresowym
wspólnym sprawdzaniem stanu i rozmieszczenia znaków granicznych.
2. W przypadku stwierdzenia przez jedną z Umawiających się Stron, że znak
graniczny został przestawiony, Umawiające się Strony kontrolują jego położenie
również poza okresowym wspólnym sprawdzaniem, a w razie potrzeby powodują
przestawienie znaku granicznego na właściwe miejsce.
Artykuł 12
1. Umawiające się Strony angażują na swój koszt specjalistów geodezyjnych i
kartograficznych, jak równie pomocniczy personel techniczny do pomiarów i
oznakowania granicy państwowej oraz do wynikających z nich prac
kartograficznych.
2. Rozdzielaniem zadań zajmuje się Stała Polsko-Czeska Komisja Graniczna,
starając się zapewnić jak największą celowość, gospodarność i równe obciążenie
stron.
Artykuł 13
1. Właściciele i użytkownicy gruntów oraz budowli i urządzeń naziemnych i
podziemnych, znajdujących się na granicy państwowej lub w jej pobliżu,
obowiązani są umożliwiać prace i działania związane z oznakowywaniem i
pomiarami, a zwłaszcza z osadzaniem i umocowywaniem znaków granicznych i
geodezyjnych. Roboty związane z pomiarami i oznakowywaniem wykonywane są z
poszanowaniem interesów publicznych i prywatnych.
2. Osoby powołane do wykonywania zadań stosownie do artykułów 10, 11 i 12 mają
prawo wstępu i wjazdu na grunty, do zabudowań i urządzeń. Nie mają natomiast
prawa wstępu do mieszkań i pomieszczeń chronionych. Zainteresowane osoby należy
powiadomić o rozpoczęciu robót w odpowiednim czasie.
3. W razie gdyby roboty te i działania spowodowały szkody, poszkodowanemu
przysługuje roszczenie o odszkodowanie wobec Umawiającej się Strony, na której
terytorium znajdują się grunty, budynki i urządzenia. Właściciele i użytkownicy
gruntów wymienieni w ustępie 1 dochodzą swych praw do odszkodowania stosownie do
przepisów prawnych Umawiającej się Strony, na której terytorium znajdują się
grunty, budynki i urządzenia. Poszkodowany nie może dochodzić swych praw do
odszkodowania wobec drugiej Umawiającej się Strony.
Artykuł 14
W razie konieczności odtworzenia lub odnowienia oznakowania punktów styku granic
państwowych trzech Państw, roboty zostaną wykonane po ich wzajemnym uzgodnieniu
przez wszystkie zainteresowane Państwa.
Artykuł 15
Umawiające się Strony stosują odpowiednie środki ochrony znaków granicznych i
geodezyjnych oraz innych urządzeń przeznaczonych do oznakowania granicy
państwowej przed ich uszkodzeniem, zniszczeniem, bezprawnym przestawianiem oraz
ich używaniem niezgodnie z przeznaczeniem.
Artykuł 16
1. Umawiające się Strony zapewniają utrzymywanie na suchych odcinkach granicy
państwowej po obu jej stronach wolnego pasa o szerokości 1 m, a wokół znaków
granicznych wyznaczających pośrednio przebieg granicy państwowej - wolną
przestrzeń o promieniu 1 m, bez zarośli utrudniających widoczność. Postanowienie
to nie dotyczy roślinności przeznaczonej do umacniania brzegów ani też
chronionych drzew i krzewów.
2. Właściciele i użytkownicy gruntów obowiązani są umożliwiać roboty i działania
wymienione w ustępie 1. Poza tym stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu
13.
Artykuł 17
1. Na odcinkach, o których mowa w artykule 16 ustęp 1, mogą być budowane
wyłącznie urządzenia przeznaczone do transportu publicznego, obiekty i
urządzenia związane z odprawą celną i paszportową na granicy państwowej lub z
jej ochroną, jak również wszelkie przecinające ją przewody.
2. W przypadkach szczególnych Umawiające się Strony zezwalają na odstępstwo od
postanowienia ustępu 1.
Artykuł 18
Na linii granicy państwowej nie wolno umieszczać żadnych oznaczeń granicy
własności prywatnej.
Artykuł 19
W razie gdyby wewnątrz 50-metrowego pasa po obu stronach granicy państwowej
przewidywano wykonywanie robót mających na celu poszukiwanie lub wydobywanie
bogactw mineralnych, zostaje podjęta wspólna decyzja o zastosowaniu niezbędnych
środków dla zabezpieczenia przebiegu granicy państwowej i jej oznakowania.
Rozdział III
Stała Polsko-Czeska Komisja Graniczna
Artykuł 20
1. Umawiające się Strony ustanawiają do wykonywania zadań określonych niniejszą
umową Stałą Polsko-Czeską Komisję Graniczną (zwaną dalej "Komisją Graniczną").
2. Komisja Graniczna składa się z delegacji polskiej i delegacji czeskiej. Rządy
Umawiających się Stron mianują przewodniczących delegacji i ich zastępców.
Właściwe organy każdej z Umawiających się Stron mianują członków swej delegacji.
3. Obaj przewodniczący i ich zastępcy upoważnieni są do utrzymywania
bezpośrednich kontaktów.
4. Przewodniczący każdej delegacji może do pracy w Komisji Granicznej powoływać
ekspertów i siły pomocnicze.
Artykuł 21
1. Komisja Graniczna jest właściwa w szczególności do:
a) organizowania i przeprowadzania wspólnej kontroli przebiegu granicy
państwowej i rozmieszczenia znaków granicznych stosownie do artykułów 10 i 11;
b) decydowania o sposobach oznakowywania przebiegu granicy państwowej;
c) dokonywania zmian w oznakowaniu granicy państwowej w związku z budowaniem lub
likwidowaniem granicznych dróg i rowów;
d) kwalifikowania zakresu zmian położenia koryt granicznych cieków wodnych i
opiniowania projektów regulacji granicznych cieków wodnych z punktu widzenia
przebiegu granicy państwowej;
e) wypowiadania się w sprawie działalności budowlanej i innych działań o
charakterze technicznym, podejmowanych w bezpośredniej bliskości granicy
państwowej;
f) zmiany oznakowania granicy państwowej z pośredniego na bezpośrednie i
odwrotnie;
g) sporządzania dokumentów granicznych.
2. Komisja Graniczna opracowuje regulamin swojej działalności, instrukcję
techniczną pomiarów i utrzymania oznakowania przebiegu granicy państwowej oraz
instrukcję sporządzania lub aktualizacji dokumentacji granicznej.
3. Komisja Graniczna nie jest uprawniona do zmiany przebiegu granicy państwowej.
4. Komisja Graniczna przedstawia rządom Umawiających się Stron propozycje
dotyczące zmian przebiegu granicy państwowej.
Artykuł 22
Do podjęcia decyzji przez Komisję Graniczną potrzebna jest zgoda
przewodniczących obu delegacji. Decyzje Komisji Granicznej stanowią część
składową protokołów jej posiedzeń.
Artykuł 23
1. Komisja Graniczna powołuje do wykonywania swych zadań mieszane grupy
pomiarowe. Ich liczbę i skład ustala w zależności od zakresu i rodzaju robót,
które należy wykonać.
2. Kierownicy mieszanych grup pomiarowych wykonują zadania zgodnie protokołami
posiedzeń Komisji Granicznej.
3. Komisja Graniczna zatwierdza techniczne materiały podkładowe, sporządzone
przez mieszane grupy pomiarowe.
4. Wyniki okresowych kontroli przebiegu granicy państwowej Komisja Graniczna
podsumowuje każdorazowo w protokole końcowym.
Artykuł 24
1. Posiedzenia Komisji Granicznej odbywają się co najmniej raz w roku i, jeśli
nie uzgodniono inaczej, na przemian na terytoriach Umawiających się Stron.
Posiedzeniom przewodniczy przewodniczący delegacji Umawiającej się Strony, na
której terytorium odbywa się posiedzenie.
2. Przeglądy granicy państwowej przeprowadzane są po ich uzgodnieniu przez obie
delegacje Komisji Granicznej.
3. Z każdego posiedzenia Komisji Granicznej lub przeglądu granicy państwowej
zostaje sporządzony protokół w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i
czeskim.
4. Protokoły Komisji Granicznej nabierają mocy obowiązującej w dniu pisemnego
powiadomienia się przewodniczących delegacji o ich zatwierdzeniu przez właściwe
organy Umawiających się Stron. Powiadomienie to powinno nastąpić jak
najwcześniej, najpóźniej na następnym posiedzeniu Komisji Granicznej.
5. Umawiające się Strony pokrywają koszty związane z działalnością swych
delegacji Komisji Granicznej, jak również powołanych przez nie ekspertów i
pracowników pomocniczych.
Artykuł 25
1. Osoby upoważnione do wykonywania zadań związanych z administracją granicy
państwowej mają prawo do swobodnego poruszania się na granicy, a w uzasadnionych
przypadkach - do przekraczania jej nie tylko w przejściach granicznych. Na
żądanie upoważnionych organów są one obowiązane okazać paszport oraz
upoważnienie wydane przez Komisję Graniczną.
2. Jeżeli osoby wymienione w ustępie 1 należą do umundurowanej formacji o
charakterze wojskowym, mają prawo w czasie wykonywania swych czynności na
terytorium drugiego państwa do noszenia munduru swojej formacji. Nie mają
natomiast prawa do noszenia broni.
Artykuł 26
1. Towary przywiezione z obszaru celnego jednej Umawiającej się Strony na obszar
celny drugiej Umawiającej się Strony i wykorzystane do prac wynikających z
niniejszej umowy zwolnione są od cła, podatków i opłat.
2. Pojazdy, narzędzia, urządzenia, instrumenty, aparaty, maszyny oraz nie
wykorzystane materiały i części zamienne powinny być wywiezione w terminie 1
miesiąca od daty zakończenia prac na obszar celny, z którego zostały
przywiezione.
3. Nie wywiezione towary, w tym pojazdy, narzędzia, urządzenia, instrumenty,
aparaty, maszyny oraz nie wykorzystane materiały i części zamienne, o których
mowa ust. 2, podlegają cłu, podatkom i opłatom zgodnie z prawem wewnętrznym.
4. Osoby, którym zlecono wykonanie zadań związanych z administracją granicy
państwowej na obszarze celnym drugiej Umawiającej się Strony, mogą zgodnie z
prawem wewnętrznym tej Strony przywozić rzeczy osobistego użytku na własne
potrzeby w czasie podróży, łącznie ze środkami spożywczymi, napojami,
lekarstwami i wyrobami tytoniowymi.
5. Właściwe organy Umawiających się Stron zapewniają, stosownie do prawa
wewnętrznego, wszelkie dopuszczalne ułatwienia w przywozie i wywozie towarów, o
których mowa w ust. 1 i 4.
Artykuł 27
Spory dotyczące interpretacji lub wykonywania niniejszej umowy rozstrzygane są
na drodze dyplomatycznej.
Rozdział IV
Postanowienia końcowe
Artykuł 28
W dniu wejścia niniejszej umowy w życie tracą moc obowiązujące w stosunkach
między Umawiającymi się Stronami rozdziały I i II Umowy między Polską
Rzecząpospolitą Ludową a Czechosłowacką Republiką Socjalistyczną o stosunkach
prawnych na polsko-czechosłowackiej granicy państwowej oraz o współpracy i
wzajemnej pomocy w sprawach granicznych, sporządzonej w Pradze dnia 2 grudnia
1967 r.;
Porozumienie między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem
Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej o wykonywaniu rozdziałów I i II Umowy
o stosunkach prawnych na polsko-czechosłowackiej granicy państwowej oraz o
współpracy i wzajemnej pomocy w sprawach granicznych z dnia 17 października 1974
r.
Artykuł 29
Niniejsza umowa podlega ratyfikacji i wejdzie w życie w dniu wymiany dokumentów
ratyfikacyjnych. Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych nastąpi w Warszawie.
Artykuł 30
Niniejsza umowa zostaje zawarta na okres 15 lat. Ulega ona automatycznemu
przedłużeniu na okresy pięcioletnie, jeśli żadna z Umawiających się Stron nie
wypowie jej w drodze notyfikacji najpóźniej na rok przed upływem danego okresu.
Wypowiedzenie niniejszej umowy nie ma wpływu na ważność dokumentów wymienionych
w jej artykułach 1 i 2.
Sporządzono w Pradze dnia 17 stycznia 1995 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim i czeskim, przy czym oba teksty mają jednakową moc.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej A. Milczanowski
W imieniu Republiki Czeskiej J. Ruml
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 12 lipca 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej: L. Wałęsa
L. S.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 23 lutego 1996 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską
a Republiką Czeską o wspólnej granicy państwowej, sporządzonej w Pradze dnia 17
stycznia 1995 r.
(Dz. U. Nr 46, poz. 206)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z postanowieniami artykułu 29
Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o wspólnej granicy
państwowej, sporządzonej w Pradze dnia 17 stycznia 1995 r., dokonana została w
Warszawie dnia 19 lutego 1996 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych i w związku
z tym powyższa umowa weszła w życie dnia 19 lutego 1996 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o małym ruchu granicznym,
sporządzona w Pradze dnia 17 stycznia 1995 r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 46, poz. 207)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 17 stycznia 1995 r. w Pradze została sporządzona Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o małym ruchu granicznym w
następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o małym ruchu granicznym
Rzeczpospolita Polska i Republika Czeska, zwane dalej Umawiającymi się Stronami:
- kierując się pragnieniem ułatwienia wzajemnych kontaktów między mieszkańcami
terenów przygranicznych,
- dążąc do dalszego pogłębiania przyjaźni między narodami obu Państw,
- mając na względzie rozwój wzajemnej współpracy na terenach przygranicznych,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
1. Umawiające się Strony zgodziły się na wprowadzenie ułatwień w przekraczaniu
polsko-czeskiej granicy państwowej przez obywateli obu Umawiających się Stron
zamieszkałych w pasach małego ruchu granicznego, na zasadach ustalonych w
niniejszej umowie.
2. Za obywateli zamieszkałych w rozumieniu ustępu 1 uważa się osoby zameldowane
w miejscowościach pasa małego ruchu granicznego na pobyt stały lub czasowy.
Artykuł 2
1. Za pasy małego ruchu granicznego w rozumieniu niniejszej umowy uważa się
obszary położone po obu stronach wspólnej granicy państwowej, każdy o szerokości
15 kilometrów. Jeżeli wyznaczony w ten sposób pas małego ruchu granicznego
przedziela obszar gminy, włącza się do niego pozostałą część gminy.
2. Rządy obu Umawiających się Stron mogą na podstawie wzajemnego porozumienia:
1) włączyć do pasa małego ruchu granicznego niektóre gminy położone w odległości
większej niż 15 kilometrów od granicy państwowej, jeżeli jest to podyktowane
rozwojem wzajemnej współpracy między obywatelami obu Umawiających się Stron;
2) wyłączyć z pasa małego ruchu granicznego gminy, o których mowa w punkcie 1,
po ustaniu przyczyn uzasadniających ich włączenie do pasa małego ruchu
granicznego.
3. Wykaz gmin wchodzących w obszar pasów małego ruchu granicznego zawiera
załącznik nr 1. Włączenie lub wyłączenie gminy z pasa małego ruchu granicznego
zgodnie z ustępem 2, wymaga wzajemnego uzgodnienia w drodze wymiany not między
rządami Umawiających się Stron.
Artykuł 3
1. Przekraczanie wspólnej granicy państwowej w ramach małego ruchu granicznego
odbywa się w przejściach granicznych przeznaczonych dla ruchu osobowego oraz w
przejściach otwartych wyłącznie dla małego ruchu granicznego.
2. Wykaz przejść przeznaczonych wyłącznie dla małego ruchu granicznego oraz
zasady ich funkcjonowania zawiera załącznik nr 2.
3. Osoby, o których mowa w artykule 1 ustępie 2, prowadzące gospodarstwa rolne,
leśne lub inne w pasie małego ruchu granicznego drugiej Umawiającej się Strony,
przekraczają granicę państwową w przejściach małego ruchu granicznego położonych
najbliżej tych gospodarstw.
4. Otwarcie nowych i zamknięcie istniejących przejść przeznaczonych wyłącznie
dla małego ruchu granicznego oraz zmiana zasad ich funkcjonowania wymaga
wzajemnego uzgodnienia w drodze wymiany not między rządami Umawiających się
Stron.
Artykuł 4
1. Do przekraczania granicy państwowej w małym ruchu granicznym oraz pobytu w
pasie małego ruchu granicznego drugiej Umawiającej się Strony, w rozumieniu
niniejszej umowy, upoważniają:
1) dowody osobiste obywateli obu Umawiających się Stron, w których urzędowo
potwierdzono zameldowanie na pobyt stały lub czasowy w pasie małego ruchu
granicznego;
2) paszporty obywateli jednej Umawiającej się Strony zamieszkałych w pasie
małego ruchu granicznego drugiej Umawiającej się Strony;
3) wkładki podróżne do dowodów osobistych wydawane zgodnie z wewnętrznymi
przepisami prawnymi każdej z Umawiających się Stron.
2. Dzieci mogą przekraczać granicę państwową i przebywać w pasie małego ruchu
granicznego drugiej Umawiającej się Strony w towarzystwie jednego z rodziców lub
opiekuna, jeśli są wpisane, zgodnie z wewnętrznymi przepisami prawnymi, do ich
dowodu osobistego lub paszportu.
3. Dzieci nie wpisane do dowodu osobistego jednego z rodziców lub opiekuna mogą
przekraczać granicę państwową i przebywać w pasie małego ruchu granicznego
drugiej Umawiającej się Strony na podstawie wkładki podróżnej, o której mowa w
ustępie 1 punkcie 3, wydawanej przez właściwe organy jednej z Umawiających się
Stron z ważnością do 5 lat.
4. Jeżeli z dokumentów, o których mowa w ustępie 1, nie wynika, że posiadacz
jest zameldowany w pasie małego ruchu granicznego, wymagane jest dodatkowe
urzędowe poświadczenie zameldowania na pobyt stały lub czasowy.
5. Właściwe organy obu Umawiających się Stron wymienią wzory dokumentów, o
których mowa w ustępie 1.
Artykuł 5
1. Osoby, o których mowa w artykule 1 ustępie 2, mogą przebywać w pasie małego
ruchu granicznego drugiej Umawiającej się Strony każdorazowo w okresie do 7 dni.
2. Osoby przekraczające granicę państwową w małym ruchu granicznym podlegają
kontroli granicznej i celnej.
3. Osoby przebywające, zgodnie z niniejszą umową, w pasie małego ruchu
granicznego drugiej Umawiającej się Strony zobowiązane są do przestrzegania jej
wewnętrznych przepisów prawnych.
Artykuł 6
Umowa niniejsza nie narusza prawa Umawiających się Stron do zakazu wjazdu na
swoje terytorium lub skrócenia pobytu tam obywatela drugiej Umawiającej się
Strony.
Artykuł 7
1. Przywóz i wywóz towarów przez osoby, które przekraczają granicę państwową w
ramach małego ruchu granicznego, regulują postanowienia niniejszej umowy i
wewnętrzne przepisy prawne każdej z Umawiających się Stron.
2. Przywóz i wywóz towarów o charakterze handlowym jest niedozwolony w ramach
małego ruchu granicznego.
3. Osoby przekraczające granicę państwową w małym ruchu granicznym mogą bez
zezwolenia, cła, podatku i innych opłat przywozić i wywozić:
1) rzeczy osobistego użytku potrzebne na czas podróży i pobytu;
2) środki transportowe do użytku prywatnego, zarejestrowane na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony, zgodnie z wewnętrznymi przepisami prawnymi, pod
warunkiem powrotnego wywozu.
4. Przedmioty służące do ozdoby i utrzymania grobów oraz pomników znajdujących
się w pasie małego ruchu granicznego drugiej Umawiającej się Strony można
przewieźć bez zezwolenia, cła, podatku i innych opłat, jeżeli ich rodzaj i ilość
nie ma charakteru handlowego.
5. Właściwe organy Umawiających się Stron mogą uzgodnić w odrębnym porozumieniu
rodzaje i ilość towarów, które można przywozić i wywozić przez granicę państwową
w ramach małego ruchu granicznego bez zezwolenia, cła, podatku i innych opłat.
Artykuł 8
1. Osoby, o których mowa w artykule 1 ustępie 2, prowadzące gospodarstwa rolne,
leśne lub inne w pasie małego ruchu granicznego drugiej Umawiającej się Strony,
mogą bez zezwolenia, cła, podatku i innych opłat przewozić przez granicę
państwową po potwierdzeniu własności i wielkości tego gospodarstwa:
1) produkty rolne, zwierzęce, pszczelarskie, sadownicze i leśne, pochodzące z
tych gospodarstw, przy czym zwolnieniu z cła, podatku i innych opłat podlegają
jedynie nie przerobione produkty lub produkty, które po zbiorach zostały poddane
wstępnej obróbce i pozostają nadal w stanie surowym;
2) ziarno siewne, nawozy i produkty przeznaczone do uprawy ziemi oraz
pielęgnacji roślin i zwierząt;
3) zwierzęta pociągowe z niezbędnym zapasem paszy, narzędzia, maszyny rolnicze i
leśne oraz środki transportowe, przeznaczone do prac gospodarczych, pod
warunkiem powrotnego wywozu.
2. W ramach małego ruchu granicznego bez zezwolenia, cła, podatku i innych opłat
można przeprowadzić zwierzęta gospodarskie na pastwiska, do wodopoju lub
kąpieli, pod warunkiem ich powrotnego przyprowadzenia. Zwierzęta te powinny być
zarejestrowane i oznakowane w sposób umożliwiający ich identyfikację.
3. Przeprowadzanie zwierząt oraz przewożenie produktów pochodzenia zwierzęcego
lub roślinnego przez granicę państwową w małym ruchu granicznym odbywa się
zgodnie z wewnętrznymi przepisami prawnymi obu Umawiających się Stron. Może być
ono zabronione w przypadku, gdy jedna z Umawiających się Stron wprowadzi
ograniczenia wynikające z przepisów o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych
lub roślinnych.
Artykuł 9
1. W nagłych wypadkach bezpośredniego zagrożenia życia, zdrowia lub mienia
zezwala się ekipom ratowniczym lub osobom udzielającym pomocy, jak też osobom
poszkodowanym na przekraczanie granicy państwowej w obu kierunkach, w dowolnym
miejscu, w celu udzielenia lub przyjęcia pomocy.
2. Osoby, które przekroczyły granicę państwową zgodnie z ustępem 1, na żądanie
właściwych organów drugiej Umawiającej się Strony muszą udokumentować swoją
tożsamość.
3. Środki transportowe, sprzęt ratowniczy i części zamienne, przewiezione przez
granicę państwową zgodnie z ustępem 1, są wolne od cła, podatku i innych opłat
pod warunkiem powrotnego ich wywozu.
Artykuł 10
1. Każda z Umawiających się Stron może czasowo zawiesić w całości lub częściowo
wykonywanie postanowień niniejszej umowy, na całym lub niektórych odcinkach
wspólnej granicy państwowej, ze względu na zagrożenie bezpieczeństwa lub
porządku publicznego oraz z powodu klęsk żywiołowych lub zagrożeń
sanitarno-epidemiologicznych.
2. Umawiająca się Strona, zamierzająca zawiesić lub wznowić wykonywanie
postanowień niniejszej umowy z przyczyn określonych w ustępie 1, zawiadamia o
tym drugą Umawiającą się Stronę drogą dyplomatyczną nie później niż na 24
godziny przed planowanym zawieszeniem lub wznowieniem.
Artykuł 11
Postanowienia niniejszej umowy nie dotyczą osób, o których mowa w artykule 1
ustępie 2, wykonujących pracę zarobkową na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony.
Artykuł 12
1. Umowa niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie w dniu wymiany
dokumentów ratyfikacyjnych, która odbędzie się w Warszawie.
2. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy w stosunkach między Umawiającymi się
Stronami tracą moc Konwencja między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką
Czechosłowacką o małym ruchu granicznym, podpisana w Pradze dnia 4 lipca 1959
r., oraz Protokół w sprawie wykonania Konwencji między Polską Rzecząpospolitą
Ludową a Republiką Czechosłowacką o małym ruchu granicznym z dnia 4 lipca 1959
r., podpisany w Warszawie dnia 24 maja 1985 r.
Artykuł 13
Umowa niniejsza zawarta jest na czas nieokreślony. Może być ona wypowiedziana
przez każdą z Umawiających się Stron; w takim przypadku utraci moc po upływie
sześciu miesięcy od dnia otrzymania noty dyplomatycznej informującej o jej
wypowiedzeniu.
Sporządzono w Pradze dnia 17 stycznia 1995 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim i czeskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej A. Milczanowski
W imieniu Republiki Czeskiej J. Ruml
Załączniki do umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o małym
ruchu granicznym (poz. 209).
Załącznik nr 1
WYKAZ GMIN WCHODZĄCYCH W OBSZAR PASA MAŁEGO RUCHU GRANICZNEGO
I. Rzeczypospolitej Polskiej
1. Istebna
2. Milówka
3. Rajcza
4. Lipowa
5. Wisła
6. Szczyrk
7. Brenna
8. Ustroń
9. Goleszów
10. Cieszyn
11. Hażlach
12. Dębowiec
13. Skoczów
14. Jaworze
15. Bielsko-Biała
16. Jasienica
17. Chybie
18. Strumień
19. Zebrzydowice
20. Jastrzębie-Zdrój
21. Pszczyna
22. Mszana
23. Godów
24. Goczałkowice
25. Pawłowice
26. Suszec
27. Żory
28. Świerklany
29. Rybnik
30. Wodzisław Śląski
31. Marklowice
32. Pszów
33. Rydułtowy
34. Gaszowice
35. Kornowac
36. Lubomia
37. Krzyżanowice
38. Krzanowice
39. Racibórz
40. Rudnik
41. Lyski
42. Pietrowice Wielkie
43. Kietrz
44. Nędza
45. Baborów
46. Pawłowiczki
47. Branice
48. Głubczyce
49. Głogówek
50. Biała
51. Lubrza
52. Prudnik
53. Korfantów
54. Głuchołazy
55. Nysa
56. Otmuchów
57. Kamiennik
58. Paczków
59. Złoty Stok
60. Ziębice
61. Kamieniec Ząbkowicki
62. Ząbkowice Śląskie
63. Stoszowice
64. Bardo
65. Kłodzko
66. Lądek-Zdrój
67. Stronie Śląskie
68. Międzylesie
69. Bystrzyca Kłodzka
70. Polanica-Zdrój
71. Duszniki-Zdrój
72. Szczytna
73. Lewin Kłodzki
74. Kudowa-Zdrój
75. Radków
76. Nowa Ruda
77. Głuszyca
78. Walim
79. Bielawa
80. Dzierżoniów
81. Pieszyce
82. Świdnica
83. Jedlina-Zdrój
84. Wałbrzych
85. Szczawno-Zdrój
86. Stare Bogaczowice
87. Czarny Bór
88. Mieroszów
89. Boguszów-Gorce
90. Lubawka
91. Kamienna Góra
92. Marciszów
93. Janowice Wielkie
94. Mysłakowice
95. Kowary
96. Karpacz
97. Podgórzyn
98. Jelenia Góra
99. Stara Kamienica
100. Piechowice
101. Szklarska Poręba
102. Świeradów-Zdrój
103. Lubomierz
104. Wleń
105. Mirsk
106. Leśna
107. Olszyna
108. Gryfów Śląski
109. Lubań
110. Platerówka
111. Siekierczyn
112. Zawidów
113. Bogatynia
114. Sulików
115. Zgorzelec
116. Pieńsk
II. Republiki Czeskiej
1. Bily Kostel nad Nisou
2. Bily Potok
3. Bulovka
4. Ćernousy
5. Detrichov
6. Dolni Rasnice
7. Frydlant
8. Chrastava
9. Habartice
10. Hejnice
11. Hermanice
12. Horni Rasnice
13. Hradek nad Nisou
14. Chotyne
15. Jindrichovice pod Smrkem
16. Krasny Les
17. Kryśtofovo Udoli
18. Kriźany
19. Kunratice
20. Lazne Libverda
21. Liberec
22. Mniśek
23. Nova Ves
24. Nove Mesto pod Smrkem
25. Oldrichov v Hajich
26. Pertoltice
27. Raspenava
28. Rynoltice
29. Straź nad Nisou
30. Svetla pod Jeśtedem
31. Viśńova
32. Zdislava
33. Albrechtice v Jizerskych Horach
34. Bedrichov
35. Desna
36. Drćkov
37. Jablonec nad Nisou
38. Janov nad Nisou
39. Josefuv Dul
40. Jilove u Drźkova
41. Jiretin nad Bukovou
42. Korenov
43. Louźnice
44. Lućany nad Nisou
45. Nova Ves nad Nisou
46. Penćin
47. Plavy
48. Radćice
49. Smrźovka
50. Tanvald
51. Velke Hamry
52. Vlastibor
53. Zasada
54. Zlata Oleśnice
55. Benecko
56. Bozkov
57. Harrachov
58. Jablonec nad Jizerou
59. Jesenny
60. Jestrabi v Krkonośich
61. Paseky nad Jizerou
62. Ponikla
63. Prikry
64. Rokytnice nad Jizerou
65. Roprachtice
66. Roztoky u Semil
67. Vichova nad Jizerou
68. Vitkovice
69. Vysoke nad Jizerou
70. Batńovice
71. Bernartice
72. Ćermna
73. Ćerny Dul
74. Dolni Dvur
75. Hajnice
76. Havlovice
77. Horni Marśov
78. Chvaleć
79. Janske Lazne
80. Jivka
81. Kralovec
82. Lampetrice
83. Lanov
84. Libńatov
85. Mala Upa
86. Male Svatońovice
87. Marśov u Upice
88. Mlade Buky
89. Pec pod Sneźkou
90. Pilnikov
91. Radvanice
92. Rudnik
93. Rtyne v Podkrkonośi
94. Straźne
95. Suchovrśice
96. Svoboda nad lJpou
97. Stare Buky
98. Śpindleruv Mlyn
99. Trutnov
100. Upice
101. Vlćice
102. Vrchlabi
103. Velke Svatońovice
104. Zlata Oleśnice
105. Źacler
106. Adrśpach
107. Bezdekov nad Metuji
108. Bohuslavice
109. Borova
110. Boźanov
111. Broumov
112. Bukovice
113. Ćernćice
114. Ćervena Hora
115. Ćerveny Kostelec
116. Ćeska Cermna
117. Ćeska Metuje
118. Ćeska Skalice
119. Dolni Radechova
120. Hejtmankovice
121. Hermankovice
122. Horni Radechov
123. Horićky
124. Hronov
125. Hynćice
126. Chvalkovice
127. Jestrebi
128. Jetrichov
129. Kramolna
130. Krinice
131. Lhota pod Horićkami
132. Libchyne
133. Litobor
134. Machov
135. Martinkovice
136. Mezileći
137. Mezilesi
138. Mezimesti
139. Nahorany
140. Nachod
141. Novy Hradek
142. Nove Mesto nad Metuji
143. Otovice
144. Police nad Metuji
145. Provodov - Śonov
146. Pribyslav
147. Rikov
148. Sendraź
149. Slatina nad Upou
150. Slavońov
151. Starkov
152. Studnice
153. Slavetin nad Metuji
154. Suchy Dul
155. Śonov u Broumova
156. Teplice nad Metuji
157. Velka Jesenice
158. Velke Petrovice
159. Velke Porići
160. Velky Trebeśov
161. Vernerovice
162. Vysoka Srbska
163. Vysokov
164. Vrśovka
165. Źdar
166. Źernov
167. Zabrodi
168. Źdarky
169. Baćetin
170. Bartośovice v Orlickych horach
171. Bily Ujezd
172. Bohdaśin
173. Bystre
174. Deśtne v Orlickych horach
175. Dobruśka
176. Dobre
177. Dobrany
178. Chlistov
179. Janov
180. Javornice
181. Kounov
182. Kvasiny
183. Liberk
184. Lukavice
185. Ohniśov
186. Oleśnice v Orlickych horach
187. Osećnice
188. Orlicke Zahori
189. Pećin
190. Podbrezi
191. Rokytnice v Orlickych horach
192. Rychnov nad Kneźnou
193. Rybna nad Zdobnici
194. Rićky
195. Sneźne
196. Sedlońov
197. Skurhov nad Belou
198. Slatina nad Zdobnici
199. Val
200. Zdobnice
201. Bystrec
202. Ćenkovice
203. Ćervena Voda
204. Ćeske Petrovice
205. Dlouhońovice
206. Dolni Morava
207. Hevlikovice
208. Horni Hermanice
209. Jablonne nad Orlici
210. Jamne nad Orlici
211. Kamenićna
212. Klaśterec nad Orlici
213. Kraliky
214. Kunvald
215. Letohrad
216. Lichkov
217. Liśnice
218. Lukavice
219. Mistrovice
220. Mladkov
221. Nekor
222. Orlićky
223. Pastviny
224. Pisećna
225. Studene
226. Sobkovice
227. Śedivec
228. Techonin
229. Vermerovice
230. Vyprachtice
231. Zachlumi
232. Źamberk
233. Bela pod Pradedem
234. Bemartice
235. Bila Voda
236. Bohdikov
237. Buśin
238. Branna
239. Ćeska Ves
240. Ćerna Voda
241. Hanuśovice
242. Hradec - Nova Ves
243. Jakubovice
244. Janouśov
245. Javornik
246. Jindrichov
247. Jesenik
248. Koprivna
249. Lipova - lazne
250. Loućna nad Desnou
251. Mala Morava
252. Mikulovice
253. Ostruźna
254. Pisarov
255. Pisećna
256. Ruda nad Moravou
257. Skorośice
258. Supikovice
259. Stara Ćervena Voda
260. Stare Mesto
261. Śleglov
262. Śtity
263. Uhelna
264. Vapenna
265. Vidnava
266. Vikantice
267. Vlćice
268. Velka Kraś
269. Velke Kunetice
270. Źulova
271. Bohuśov
272. Brantice
273. Bykov - Larysov
274. Divći Hrad
275. Hermanovice
276. Hlinka
277. Horni Beneśov
278. Horni Źivotice
279. Holćovice
280. Hośtalkovy
281. Janov
282. Jindrichov
283. Krasov
284. Krnov
285. Liptań
286. Lichnov
287. Mesto Albrechtice
288. Osoblaha
289. Petrovice
290. Rusin
291. Slezske Pavlovice
292. Slezske Rudoltice
293. Sosnova
294. Svobodne Hermanice
295. Tremeśna
296. Uvalno
297. Vysoka
298. Zator
299. Zlate Hory
300. Bela
301. Bohuslavice
302. Bolatice
303. Branka
304. Bratrikovice
305. Brumovice
306. Budiśovice
307. Darkovice
308. Dehylov
309. Dolni Beneśov
310. Dobroslavice
311. Dolni Źivotice
312. Hat'
313. Hlavnice
314. Haj ve Slezsku
315. Hnevośice
316. Holasovice
317. Hrabyne
318. Hradec nad Moravici
319. Hlućin
320. Chlebićov
321. Chuchelna
322. Chvalikovice
323. Jakartovice
324. Jezdkovice
325. Koberice
326. Kozmice
327. Kravare
328. Litultovice
329. Lhotka u Litultovic
330. Ludgerovice
331. Melć
332. Markvartovice
333. Mikolajice
334. Mladecko
335. Mokre Lazce
336. Neplachovice
337. Oldriśov
338. Opava
339. Otice
340. Piśt'
341. Raduń
342. Rohov
343. Slavkov
344. Sluźovice
345. Steborice
346. Strahovice
347. Sudice
348. Śtablovice
349. Śtitina
350. Śilherovice
351. Śtepankovice
352. Tabor
353. Trebom
354. Uhlirov
355. Velke Hośtice
356. Velke Heraltice
357. Velka Polom
358. Vrśovice
359. Vresina
360. Zavada
361. Albrechtice
362. Bohumin
363. Ćesky Teśin
364. Detmarovice
365. Dolni Lutyne
366. Doubrava
367. Havirov
368. Horni Sucha
369. Karvina
370. Orlova
371. Petrovice u Karvine
372. Petrvald
373. Rychvald
374. Stonava
375. Terlicko
376. Bocanovice
377. Bruzovice
378. Bukovec
379. Bystrice
380. Dobratice
381. Dolni Domaslavice
382. Dolni Lomna
383. Dolni Tośanovice
384. Hnojnik
385. Horni Bludovice
386. Horni Domaslavice
387. Horni Lomna
388. Horni Tośanovice
389. Hradek
390. Hrćava
391. Jablunkov
392. Komorni Lhotka
393. Kośariska
394. Lućina
395. Milikov
396. Moravka
397. Mosty u Jablunkova
398. Navsi
399. Niźni Lhoty
400. Nośovice
401. Nydek
402. Pazderna
403. Pisek
404. Reka
405. Smilovice
406. Sobeśovice
407. Striteź
408. Tranovice
409. Trinec
410. Velopoli
411. Vojkovice
412. Vyśni Lhoty
413. Źermanice
414. Dobra
415. Ostrava
Załącznik nr 2
WYKAZ PRZEJŚĆ
PRZEZNACZONYCH WYŁĄCZNIE DLA MAŁEGO RUCHU GRANICZNEGO
Lp.Nazwa przejściaSposób przekraczania - środki transportuCzas otwarcia
123 4
1Jaworzynka - Hrćavapieszo, rowerami motorowerami o pojemności skokowej
silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
2Jasnowice - Bukovecpieszo, rowerami, motocyklami, samochodami osobowymi i
transportem rolniczymcałą dobę
3Stożek - Maly Stoźekpieszo, rowerami motorowerami o pojemności skokowej
silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
4Beskidek - Beskydekpieszo, rowerami, motorowerami o pojemności skokowej
silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
5Puńców - Kojkovicepieszo, rowerami, motorowerami o pojemności skokowej
silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
6Pogwizdów - Louky nad Olśipieszo, rowerami, motorowerami o pojemności
skokowej silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
7Kaczyce Górne - Karvina Raj IIpieszo, rowerami, motocyklami, samochodami
osobowymi i transportem rolniczymcałą dobę
8Gołkowice - Zavadapieszo, rowerami, motocyklami, samochodami osobowymi i
transportem rolniczymcałą dobę
9Łaziska - Vernovicepieszo, rowerami, motorowerami o pojemności skokowej
silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
10Gorzyczki - Vernovicepieszo, rowerami, motorowerami o pojemności
skokowej silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
11Olza - Kopytovpieszo, rowerami, motorowerami o pojemności skokowej
silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymcałą dobę
12Chałupki - Śilherovicepieszo, rowerami, motocyklami, samochodami
osobowymi i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
13Rudyszwałd - Hat'pieszo, rowerami, motorowerami o pojemności skokowej
silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
14Tworków - Hat'pieszo, rowerami, motorowerami o pojemności skokowej
silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
15Owsiszcze - Piśt'pieszo, rowerami, motorowerami o pojemności skokowej
silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
16Bolesław - Piśt'pieszo, rowerami, motorowerami o pojemności skokowej
silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
17Borucin - Chuchelnapieszo, rowerami, motorowerami o pojemności skokowej
silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
18Krzanowice - Chuchelnapieszo, rowerami, motorowerami o pojemności
skokowej silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
19Krzanowice - Strahovicepieszo, rowerami, motorowerami o pojemności
skokowej silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
20Gródczanki - Trebompieszo, rowerami, motorowerami o pojemności skokowej
silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
21Kietrz - Trebompieszo, rowerami, motorowerami o pojemności skokowej
silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
22Ściborzyce Wielkie - Rohovpieszo, rowerami, motorowerami o pojemności
skokowej silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
23Wiechowice - Vavrovicepieszo, rowerami, motorowerami o pojemności
skokowej silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
24Branice - Uvalnopieszo, rowerami, motorowerami o pojemności skokowej
silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
25Tarnkowa - Bohuśovpieszo, rowerami, motorowerami o pojemności skokowej
silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
26Pomorzowiczki - Osoblahapieszo, rowerami, motorowerami o pojemności
skokowej silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
27Trzebina - Bartultovicepieszo, rowerami, motorowerami o pojemności
skokowej silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
28Stawniowice - Velke Kuneticepieszo, rowerami, motorowerami o pojemności
skokowej silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
29Katków - Vidnavapieszo, rowerami, motorowerami o pojemności skokowej
silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
30Dziewiętlice - Bernarticepieszo, rowerami, motorowerami o pojemności
skokowej silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
31Złoty Stok - Bila Vodapieszo, rowerami, motorowerami o pojemności
skokowej silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
32Lutynia - Travnapieszo, rowerami, motorowerami o pojemności skokowej
silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
33 Nowa Morawa - Stare Mestopieszo, rowerami, motorowerami o pojemności
skokowej silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
34Niemojów - Bartośovice v Orlickych horachpieszo, rowerami, motorowerami
o pojemności skokowej silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz.
6.00-22.00
35Mostowice - Orlicke Zahoripieszo, rowerami, motorowerami o pojemności
skokowej silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00
36Miłoszów - Srbskapieszo, rowerami, motorowerami o pojemności skokowej
silnika do 50 cm3 i transportem rolniczymgodz. 6.00-22.00

Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 27 lipca 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L. S.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 23 lutego 1996 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską
a Republiką Czeską o małym ruchu granicznym, sporządzonej w Pradze dnia 17
stycznia 1995 r.
(Dz. U. Nr 46, poz. 208)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 12 Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeska o małym ruchu granicznym, sporządzonej
w Pradze dnia 17 stycznia 1995 r., nastąpiła w Warszawie dnia 19 lutego 1996 r.
wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionej umowy. Powyższa umowa weszła w
życie dnia 19 lutego 1996 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
POROZUMIENIE
między Ministrem Współpracy Gospodarczej z Zagranicą Rzeczypospolitej Polskiej a
Ministerstwem Finansów Republiki Czeskiej w sprawie zwolnień od cła towarów
przewożonych przez osoby przekraczające granicę między obydwoma państwami w
małym ruchu granicznym,
sporządzone w Pradze 12 stycznia 1996 r.
(Dz. U. Nr 46, poz. 209)
Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą Rzeczypospolitej Polskiej i
Ministerstwo Finansów Republiki Czeskiej w wykonaniu postanowień artykułu 7
Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o małym ruchu granicznym,
sporządzonej w Pradze dnia 17 stycznia 1995 r.,
ustalili, co następuje:
Artykuł 1
Porozumienie dotyczy towarów przewożonych przez osoby przekraczające wspólną
granicę pańsuwową w małym ruchu granicznym w trybie postanowień Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o małym ruchu granicznym, sporządzonej
w Pradze dnia 17 stycznia 1995 r.
Artykuł 2
Towary przewożone przez wspólną granicę państwową przez osoby wymienione w
artykule 1 niniejszego porozumienia są wolne od pozwoleń na przywóz i wywóz oraz
od cła, podatków i innych opłat przypadających z tytułu przywozu lub wywozu,
jeśli ich ilość, rodzaj i wartość nie wskazują na charakter handlowy, a w
szczególności:
1) odzież, bielizna, obuwie oraz drobne przedmioty osobistego użytku, potrzebne
na czas podróży i pobytu,
2) artykuły spożywcze, napoje bezalkoholowe oraz leki w ilości potrzebnej na
czas podróży i pobytu za granicą, w tym przetwory mięsne w ilości nie większej
niż 1/2 kg na osobę, papierosy - nie więcej niż 20 sztuk lub 5 cygar, lub 25 g
tytoniu na osobę w wieku od lat 18 - na każdy deklarowany dzień pobytu.
Postanowienia niniejszego artykułu nie stanowią przeszkody w stosowaniu zakazów
i ograniczeń wynikających z ustawodawstwa wewnętrznego Rzeczypospolitej Polskiej
i Republiki Czeskiej.
Artykuł 3
Osoby wymienione w artykule 1 niniejszego porozumienia mogą przewozić upominki,
których ilość i rodzaj nie wskazują na charakter handlowy, a ich łączna wartość
nie przekracza równowartości 10 dolarów amerykańskich, z wyłączeniem spirytusu,
wyrobów alkoholowych, wina, piwa, tytoniu i wyrobów tytoniowych.
Artykuł 4
Zwolnienia od cła, udzielane na podstawie niniejszego porozumienia, nie mogą być
łączone przez dwie lub więcej osób.
Artykuł 5
Niniejsze porozumienie będzie obowiązywać od dnia wejścia w życie Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o małym ruchu granicznym, sporządzonej
w Pradze dnia 17 stycznia 1995 r.
Z tym dniem traci moc Porozumienie między Ministrem Handlu Zagranicznego
Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Ministrem Handlu Zagranicznego
Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej w sprawie ulg celnych przy wywozie i
przywozie towarów, dokonywanym przez osoby przekraczające granicę państwową
między obu Państwami na podstawie jednorazowych przepustek małego ruchu
granicznego, podpisane w Warszawie dnia 16 października 1964 r.
Artykuł 6
Niniejsze porozumienie zawarte jest na czas nieokreślony. Może być w każdym
czasie wypowiedziane w drodze dyplomatycznej. Porozumienie traci moc po upływie
6 miesięcy od dnia otrzymania wypowiedzenia.
Sporządzono w Pradze dnia 12 stycznia 1996 r. w dwóch oryginalnych
egzemplarzach, każdy w językach polskim i czeskim, przy czym obydwa teksty mają
jednakową moc.
W imieniu Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą Rzeczypospolitej Polskiej
M. Nogaj
W imieniu Ministerstwa Finansów Republiki Czeskiej M. Karnik

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 29 lutego 1996 r.
w sprawie wejścia w życie Porozumienia między Ministrem Współpracy Gospodarczej
z Zagranicą Rzeczypospolitej Polskiej a Ministerstwem Finansów Republiki
Czeskiej w sprawie zwolnień od cła towarów przewożonych przez osoby
przekraczające granicę między obydwoma Państwami w małym ruchu granicznym,
sporządzonego w Pradze dnia 12 stycznia 1996 r.
(Dz. U. Nr 46, poz. 210)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 5 Porozumienia
między Ministrem Współpracy Gospodarczej z Zagranicą Rzeczypospolitej Polskiej a
Ministerstwem Finansów Republiki Czeskiej w sprawie zwolnień od cła towarów
przewożonych przez osoby przekraczające granicę między obydwoma Państwami w
małym ruchu granicznym, sporządzonego w Pradze dnia 12 stycznia 1996 r., będzie
ono obowiązywać od dnia wejścia w życie Umowy między Rzecząpospolitą Polską a
Republiką Czeską o małym ruchu granicznym, sporządzonej w Pradze dnia 17
stycznia 1995 r.
Porozumienie weszło w życie dnia 19 lutego 1996 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 29 lutego 1996 r.
o ratyfikacji Statutu Międzynarodowego Centrum Inżynierii Genetycznej i
Biotechnologii.
(Dz. U. Nr 52, poz. 225)
Art. 1. Upoważnia się Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do ratyfikowania
Statutu Międzynarodowego Centrum Inżynierii Genetycznej i Biotechnologii,
sporządzonego w Madrycie dnia 13 września 1983 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TRAKTAT
o przyjaźni i współpracy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Włoską,
sporządzony w Warszawie dnia 11 października 1991 r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 52, poz. 226)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości
W dniu 11 października 1991 r. został sporządzony w Warszawie Traktat o
przyjaźni i współpracy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Włoską w
następującym brzmieniu:
TRAKTAT
o przyjaźni i współpracy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Włoską
Rzeczpospolita Polska i Republika Włoska, zwane dalej Wysokimi Umawiającymi się
Stronami:
- pragnąc podkreślić przyjaźń tradycyjnie łączącą oba państwa i narody oraz
umocnić dwustronne więzi w dziedzinie politycznej, gospodarczej, kulturalnej i
naukowej,
- zamierzając przyczynić się do ustanowienia ładu międzynarodowego, opartego na
prawie, pokoju, demokracji i wolności,
- biorąc pod uwagę polityczne i instytucjonalne zmiany, jakie dokonały się w
Europie,
- kierując się pragnieniem, aby przełamanie europejskich podziałów stało się
nieodwracalne, a procesom upodobniania się i zbliżania do siebie przyświecały
zasady sprawiedliwości, pluralizmu i gospodarki rynkowej,
- uznając fundamentalne znaczenie Aktu Końcowego z Helsinek, Paryskiej Karty dla
Nowej Europy i innych dokumentów Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w
Europie oraz potwierdzając podjęte w nich zobowiązania,
- respektując normy prawa międzynarodowego, a szczególnie zobowiązania
wynikające z Karty Narodów Zjednoczonych, oraz wiedzione wolą wzmocnienia
autorytetu Organizacji Narodów Zjednoczonych w jej wysiłkach na rzecz
urzeczywistnienia pokoju, bezpieczeństwa i dobrobytu na świecie,
- mając zdecydowaną wolę współpracy, we wspólnej perspektywie europejskiej, w
celu realizacji większej stabilności i bezpieczeństwa na kontynencie
europejskim,
- świadome istotnej roli, jaką Organizacja Paktu Północno-Atlantyckiego i Unia
Zachodnioeuropejska odgrywają dla bezpieczeństwa w Europie,
- pragnąc wnieść wkład w dzieło zbliżenia narodów europejskich, ich lepszego
wzajemnego poznania i zrozumienia poprzez wspólne inicjatywy realizowane także w
ramach integracji regionalnej, ze szczególnym uwzględnieniem Heksagonale,
- pragnąc umocnić stosunki dwustronne oraz nadać im nową jakość i wymiar,
postanowiły zawrzeć niniejszy traktat i uzgodniły co następuje:
Artykuł 1
1. Wysokie Umawiające się Strony będą rozwijać stosunki we wszystkich
dziedzinach będących przed miotem wzajemnego zainteresowania, nieprzerwanie i
konsekwentnie pogłębiać współpracę, zabiegać o dalsze zbliżenie między narodem
polskim i włoskim dla podniesienia ich poziomu życia i silniejszego podkreślenia
wspólnego dziedzictwa, tradycji i kultury.
2. Strony będą zawierały, w razie potrzeby, umowy i porozumienia w celu
wprowadzenia w życie postanowień niniejszego traktatu.
3. Strony będą rozwijały wzajemną współpracę zwłaszcza poprzez dwustronne
kontakty zmierzające do uzgodnienia i koordynacji wspólnych inicjatyw na różnych
szczeblach.
Artykuł 2
1. Wysokie Umawiające się Strony będą prowadziły konsultacje na temat ważnych
problemów między narodowych interesujących obie Strony, w szczególności
dotyczących bezpieczeństwa i rozbrojenia w Europie oraz stosunków między
Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi.
2. Strony nadadzą tym konsultacjom charakter regularny i okresowy. W tym celu
spotkania na najwyższym szczeblu odbywać się będą corocznie; Ministrowie Spraw
Zagranicznych spotykać się będą przynajmniej raz w roku; inni członkowie rządów
będą odbywać konsultacje okresowo.
3. Regularne konsultacje będą miały miejsce także na szczeblu przedstawicieli
obu Ministerstw Spraw Zagranicznych. Ich tematyka obejmie sprawy międzynarodowe
lub dwustronne będące przedmiotem wzajemnego zainteresowania.
4. Strony sprzyjać będą także zacieśnianiu stosunków między Parlamentami obu
państw.
Artykuł 3
Wysokie Umawiające się Strony stwierdzają, że groźba użycia siły lub jej użycie
muszą być wykluczone jako narzędzie rozwiązywania sporów międzynarodowych.
Strony sprzyjają wzmocnieniu roli ONZ i jej wyspecjalizowanych organizacji w
obliczu narastającej globalizacji i współzależności międzynarodowych wydarzeń. W
związku z tym przywiązują one wielkie znaczenie do pełnego poszanowania Karty
Narodów Zjednoczonych przez wszystkie państwa-sygnatariuszy i uważają, iż ONZ
dysponuje właściwymi środkami dla zabezpieczenia pokoju na świecie.
Artykuł 4
Wysokie Umawiające się Strony wzmogą wysiłki na rzecz ustanowienia nowego ładu
europejskiego, poprzez równowagę wojskową lub coraz niższe poziomy zbrojeń,
zgodnie z zasadami zachowania stabilności, niezbędnego poziomu wystarczalności
zbrojeń oraz zmniejszenia zależności od broni nuklearnej. W tym celu Strony
pragną zawarcia nowych porozumień dotyczących rozbrojenia, umocnienia zaufania i
bezpieczeństwa, a także ich pełnej realizacji.
Artykuł 5
Wysokie Umawiające się Strony są przekonane o konieczności wzmocnienia
wzajemnych stosunków w dziedzinie bezpieczeństwa dla pogłębienia zaufania i
stabilizacji w Europie. W tym celu Strony będą rozwijały kontakty w dziedzinie
wojskowej na różnych poziomach, poprzez regularne wizyty ministrów obrony,
szefów sztabów generalnych, delegacji i jednostek różnych broni oraz słuchaczy
polskich i włoskich akademii wojskowych.
Artykuł 6
W przypadku sytuacji lub sporu, które według jednej ze Stron mogłyby zagrozić
pokojowi i bezpieczeństwu międzynarodowemu, Wysokie Umawiające się Strony
zobowiązują się przyjąć wspólne stanowisko, w granicach możliwości, przy
podejmowaniu najbardziej odpowiednich środków dla złagodzenia napięcia. Jeśli
jedna ze Stron uzna, że określona sytuacja lub określony spór zagraża jej
najwyższym interesom bezpieczeństwa, może ona zwrócić się do drugiej Strony o
bezzwłoczne konsultacje dwustronne, również w celu znalezienia, jeśli pojawi się
taka konieczność, odpowiednich form pomocy dla Strony, która uważa się za
zagrożoną.
Artykuł 7
Wysokie Umawiające się Strony są zdecydowane wzmacniać, poprzez Konferencję
Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, demokrację i rządy prawa, wspierać
ustanowienie przyjaznych stosunków między wszystkimi państwami, umacniać
bezpieczeństwo i zasady humanitaryzmu, współpracę gospodarczą, kulturalną i
ekologiczną na kontynencie europejskim. Są one przeświadczone, że wyniki
Paryskiego Spotkania KBWE z 1990 r., do których Rzeczpospolita Polska i
Republika Włoska wniosły swój czynny wkład, oraz w szczególności polepszenie
współpracy w Europie poprzez ustanowienie nowych stałych struktur doprowadzą do
umocnienia pokoju na naszym kontynencie.
Artykuł 8
1. Wysokie Umawiające się Strony zintensyfikują działania na rzecz jedności na
kontynencie europejskim, opartej na zasadach demokracji, wolności, pluralizmu,
poszanowania praw ludzkich, i będą sprzyjać pogłębieniu europejskich procesów
integracyjnych, umożliwiających między innymi poprawę zbiorowego bytu
materialnego.
2. W szczególności pragną one dalszego wzmocnienia Wspólnot Europejskich i ich
powiązań z innymi państwami Europy poprzez układy o stowarzyszeniu, włącznie z
perspektywą ich członkostwa - w czasie i trybie, jakie okażą się najwłaściwsze.
3. Obie Strony wyrażają przekonanie, iż rychłe stowarzyszenie Rzeczypospolitej
Polskiej ze Wspólnotami Europejskimi stanowi ważny etap w rozwoju procesu
integracji europejskiej.
4. Republika Włoska uważa za pozytywne wyrażone przez Rzeczpospolitą Polską
pragnienie członkostwa we Wspólnotach Europejskich, stosownie do warunków
przewidzianych przez traktaty.
5. Republika Włoska udzieli Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach swych
możliwości, niezbędnej pomocy w dostosowywaniu polskiego ustawodawstwa do norm i
reguł wspólnotowych.
Artykuł 9
1. Wysokie Umawiające się Strony przyjmują z zadowoleniem intensyfikowanie ich
współpracy gospodarczej, finansowej, naukowo-technicznej, menadżerskiej i
ekologicznej. Zobowiązują się do jej dalszego pogłębiania, w tym - w
najnowocześniejszych technologicznie dziedzinach. Strony uważają, że rozwój ten
odpowiada ich wzajemnie uzupełniającym się współzależnym systemom gospodarczym,
mogąc stanowić trwały punkt odniesienia także dla pozostałych państw
europejskich.
2. W tym celu Strony zamierzają popierać intensyfikację niezbędnych kontaktów na
szczeblu politycznym, technicznym i w sferze przedsiębiorczości, a także
sprzyjać tworzeniu odpowiednich struktur instytucjonalnych. Zakładają także
nawiązanie ściślejszych powiązań w dziedzinie ustawodawstwa gospodarczego, ze
szczególnym uwzględnieniem spółek mieszanych i swobody inwestowania na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Włoskiej.
3. Każda ze Stron będzie starała się poprawić na swym terytorium warunki
działania prywatnych i państwowych przedsiębiorstw partnera, w szczególności w
dziedzinie bezpośrednich inwestycji i ochrony zainwestowanego kapitału. Strony
będą współdziałały na rzecz zwiększenia udziału kapitału włoskiego,
inwestowanego w polską gospodarkę.
4. Strony będą wspierały współpracę prywatnych i państwowych przedsiębiorstw z
obu krajów, a w szczególności małych i średnich.
5. Rzeczpospolita Polska zapewni pełne wykorzystanie przedsięwzięć finansowych
Rządu Włoskiego dla inwestycji na jej terytorium. Strony będą sprzyjały
rozwojowi instytucji finansowych w Polsce, wykorzystując także włoskie
doświadczenia na tym polu.
6. Strony zobowiązują się do rozwijania współpracy z wielostronnymi instytucjami
gospodarczymi i międzynarodowymi organizacjami finansowymi, w szczególności
inicjując formy współpracy w ramach Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju.
7. Republika Włoska będzie nadal popierała we właściwych gremiach wysiłki mające
przynieść rozwiązanie problemu polskiego zadłużenia.
Artykuł 10
W celu ułatwienia przejścia polskiej gospodarki do systemu rynkowego Wysokie
Umawiające się Strony zobowiązują się do współpracy w zakresie szkolenia
zawodowego i menadżerskiego, do rozwijania technicznej współpracy, zwłaszcza w
odniesieniu do polityki gospodarczej i prawodawstwa.
Artykuł 11
W ramach istniejących i przyszłych porozumień między Rzecząpospolitą Polską a
Wspólnotami Europejskimi i w oparciu o przyjęte w nich uregulowania prawne
Wysokie Umawiające się Strony, stosownie do swych kompetencji, zamierzają
umacniać współpracę gospodarczą w dziedzinach będących przedmiotem wzajemnego
zainteresowania, ze szczególnym uwzględnieniem współpracy przemysłowej. Strony
będą sprzyjały poprawie ogólnych warunków kooperacji między przedsiębiorstwami i
przedsiębiorcami, promocji i ochronie inwestycji oraz współpracy naukowej i
technologicznej, a także w energetyce, petrochemii, rolnictwie i przemyśle
rolno-spożywczym, elektronice, telekomunikacji, transporcie, ochronie
środowiska, usługach finansowych, turystyce, kształceniu zawodowym i
technicznym.
Artykuł 12
Każda z Wysokich Umawiających się Stron, zgodnie z jej systemem prawnym i
porozumieniami międzynarodowymi w tej dziedzinie, zapewni ochronę praw, włącznie
z prawem do opieki społecznej, legalnie przebywającym i zatrudnionym na jej
terytorium obywatelom drugiej Strony.
Artykuł 13
Zobowiązania wynikające dla Republiki Włoskiej z jej dwustronnych umów z
Rzeczapospolitą Polską respektują kompetencje Wspólnot Europejskich i
postanowienia uchwalone przez ich instytucje, a także inne postanowienia
uzgodnione między państwami - członkami EWG, na drodze urzeczywistniania systemu
wspólnotowego.
Artykuł 14
Obie Wysokie Umawiające się Strony pragną, aby rozwojowi współpracy między
państwami europejskimi towarzyszyło wzmocnienie więzi solidarności z państwami
na pozostałych kontynentach.
Artykuł 15
1. Wysokie Umawiające się Strony, świadome wielkiego znaczenia ochrony
środowiska dla pomyślnego bytu narodów obu państw, zobowiązują się wspierać
każde użyteczne działanie na rzecz ekologicznej ochrony zasobów naturalnych.
2. Strony zapewniają się wzajemnie, iż będą ponadto pobudzać i wspierać wszelkie
formy współpracy na rzecz ochrony przyrody i zrównoważonego wykorzystywania
zasobów naturalnych, w tym - rodzimej flory i fauny oraz ich biologicznych i
genetycznych odmian, a także działać na rzecz zabezpieczenia i ochrony przed
skażeniami wód morskich i śródlądowych.
Artykuł 16
1. Wysokie Umawiające się Strony dołożą wszelkich starań dla intensyfikacji swej
współpracy naukowej oraz w dziedzinie najnowszych technologii, zarówno w oparciu
o już uzgodnione programy, jak i poprzez określenie nowych priorytetowych
obszarów współdziałania.
2. Jako priorytetową Strony uznają współpracę w dziedzinie innowacji
technologicznych. Zintensyfikują one wzajemne rozpoznanie technologicznych
aspektów inicjatyw przemysłowych w tych dziedzinach, ze szczególnym
uwzględnieniem energochłonności i modernizacji infrastruktury.
3. Strony dołożą także starań dla doprowadzenia w dziedzinach wymienionych w
ustępach 1 i 2 do organicznej współpracy w skali europejskiej, wspierając
włączenie polskich struktur do wielostronnych europejskich programów współpracy
naukowo-technicznej.
Artykuł 17
1. Opierając się na wielowiekowym procesie wzajemnego wzbogacania kultury obu
narodów i ich wkładzie do cywilizacji europejskiej, Rzeczpospolita Polska i
Republika Włoska nie będą szczędzić wysiłków dla dalszego rozwijania dwustronnej
współpracy kulturalnej.
2. Wysokie Umawiające się Strony poświęca szczególną uwagę wzajemnemu
upowszechnianiu wiedzy o narodowym dorobku w dziedzinie kultury i sztuki.
3. Strony podtrzymują zobowiązania wynikające z umowy o ustanowieniu polskiego
Instytutu Kultury w Rzymie i włoskiego w Krakowie oraz zapewnią najszersze
poparcie rozwojowi ich działalności. Potwierdzają też swą gotowość do ułatwiania
dostępu do języka i kultury drugiej Strony poprzez wspieranie państwowych i
prywatnych inicjatyw, a także poprzez wymianę stypendystów i studentów.
4. Strony będą zachęcać do bezpośredniej współpracy między środowiskami
akademickimi, kulturalnymi i artystycznymi obu krajów oraz między organizacjami
działającymi na tym polu.
5. Strony zobowiązują się do umożliwienia nauczania języka drugiej Strony w
szkołach i uczelniach. W tym celu każda ze Stron przekaże do dyspozycji drugiej
Strony środki umożliwiające kształcenie i doskonalenie wykładowców oraz pomoce
naukowe, włącznie z wykorzystaniem telewizji i radia, środków audiowizualnych i
technik informatycznych. Strony udzielą poparcia inicjatywom tworzenia szkół
dwujęzycznych.
6. Strony poprą inicjatywy sprzyjające współpracy w dziedzinie radia, telewizji
i innych środków masowego przekazu dla wzajemnego pogłębiania wszechstronnej
wiedzy o sobie. Strony będą zachęcały do powstawania cyklicznych emisji
dwujęzycznych oraz seriali telewizyjnych poświęconych ważniejszym historycznym
wydarzeniom w obu krajach.
Artykuł 18
1. Wysokie Umawiające się Strony zobowiązują się do wzajemnej pomocy w zakresie
ochrony i waloryzacji swych zasobów kulturalnych i artystycznych, a także do
popierania współpracy między instytucjami ochrony i konserwacji zabytków,
muzeami i specjalistycznymi instytucjami z tej dziedziny.
2. Strony uzgadniają, że przemycone lub nielegalnie wwiezione na ich terytorium
dzieła sztuki mają być zwracane drugiej Wysokiej Umawiającej się Stronie.
Artykuł 19
1. Wysokie Umawiające się Strony będą popierać rozwój bezpośrednich kontaktów
między obywatelami i partiami, organizacjami związkowymi, fundacjami, ośrodkami
badawczymi, stowarzyszeniami kobiecymi, organizacjami sportowymi, związkami
wyznaniowymi, stowarzyszeniami ekologicznymi i innymi. Wszelkimi sposobami
wspierać będą wymianę młodzieżową.
2. Strony sprzyjać będą bliźniaczym związkom między miastami i zacieśnianiu
kontaktów między poszczególnymi miejscowościami, regionami i innymi jednostkami
terytorialnymi i administracyjnymi.
Artykuł 20
Wysokie Umawiające się Strony podejmą współpracę w zwalczaniu nielegalnego
przewozu narkotyków i zorganizowanej przestępczości. W tym celu Strony
zobowiązują się, w razie potrzeby, do wymiany niezbędnych informacji.
Artykuł 21
1. Zobowiązania wynikające z niniejszego traktatu nie naruszają dwustronnych i
wielostronnych zobowiązań traktatowych, jakie Wysokie Umawiające się Strony
zaciągnęły przed nabraniem mocy przez niniejszy traktat.
2. Niniejszy traktat nie jest wymierzony przeciwko interesom żadnego trzeciego
państwa.
Artykuł 22
Traktat niniejszy podlega ratyfikacji i wejdzie w życie w dniu wymiany
dokumentów ratyfikacyjnych, która nastąpi w Rzymie.
Artykuł 23
Traktat niniejszy jest zawarty na okres 20 lat i ulega automatycznemu
przedłużeniu na dalsze pięcioletnie okresy, jeżeli żadna z Wysokich Umawiających
się Stron nie wypowie go drugiej Stronie, na drodze notyfikacji, na jeden rok
przed upływem danego okresu.
Traktat niniejszy sporządzono w Warszawie dnia 11 października 1991 r. w dwóch
egzemplarzach, każdy w językach polskim i włoskim, przy czym obydwa teksty są
jednakowo autentyczne.
Za Rzeczpospolitą Polską: K. Skubiszewski
Za Republikę Włoską: G. de Michelis
Po zaznajomieniu się z powyższym traktatem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim
zawartych,
- jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony,
- będzie niezmiennie zachowywany.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 4 grudnia 1991 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej L.Wałęsa
L. S.
Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 31 stycznia 1996 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Traktatu o przyjaźni i współpracy
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Włoską, sporządzonego w Warszawie dnia
11 października 1991 r.
(Dz. U. Nr 52, poz. 227)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z postanowieniami artykułu 22
Traktatu o przyjaźni i współpracy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką
Włoską, sporządzonego w Warszawie dnia 11 października 1991 r., dokonana została
w Rzymie dnia 15 grudnia 1995 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych i w związku
z tym powyższy traktat wszedł w życie dnia 15 grudnia 1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
RAMOWA KONWENCJA NARODÓW ZJEDNOCZONYCH
w sprawie zmian klimatu,
sporządzona w Nowym Jorku dnia 9 maja 1992 r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 53, poz. 238)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 9 maja 1992 r. w Nowym Jorku została sporządzona Ramowa konwencja Narodów
Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu w następującym brzmieniu:
Przekład
Ramowa konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu
Strony niniejszej konwencji,
uznając, że zmiany klimatu Ziemi i ich negatywne skutki są wspólnym problemem
ludzkości,
zaniepokojone tym, że wskutek działalności człowieka poważnie zwiększyła się
ilość gazów cieplarnianych, że wzrost ich ilości intensyfikuje naturalny efekt
cieplarniany i że rezultatem tego będzie wzrost średniej temperatury powierzchni
Ziemi i atmosfery, co może wpłynąć negatywnie na naturalne ekosystemy i całą
ludzkość,
biorąc pod uwagę, że największy udział w dawnych i obecnych globalnych emisjach
gazów cieplarnianych przypada na państwa wysoko rozwinięte, że emisja tych gazów
w przeliczeniu na jednego mieszkańca w państwach rozwijających się jest wciąż
względnie niewielka i że udział tych państw w globalnych emisjach gazów będzie
wzrastał w związku z potrzebą społecznego i gospodarczego rozwoju tych państw,
świadome roli i znaczenia pochłaniaczy i zbiorników gazów cieplarnianych dla
ekosystemów lądowych i morskich,
biorąc pod uwagę, że prognozy zmian klimatu cechują się znaczną niepewnością,
szczególnie co do czasu zachodzenia, wielkości i zasięgu geograficznego tych
zmian,
uznając, że globalny charakter zmian klimatu wymaga maksymalnie rozwiniętej
współpracy wszystkich państw i ich udziału w efektywnym i odpowiednim
międzynarodowym przeciwdziałaniu, zgodnie z ich wspólnymi, lecz zróżnicowanymi
możliwościami i ich warunkami społecznymi i ekonomicznymi,
powołując się na stosowne postanowienia Deklaracji Konferencji Narodów
Zjednoczonych w sprawie środowiska człowieka, przyjętej dnia 16 czerwca 1972 r.
w Sztokholmie,
przypominając również, że państwa, zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych i
zasadami prawa międzynarodowego, mają suwerenne prawo do eksploatacji własnych
zasobów zgodnie z ich własną polityką ochrony środowiska i rozwoju oraz ponoszą
odpowiedzialność za zagwarantowanie, aby działalność lub kontrola w obrębie ich
własnej jurysdykcji nie powodowały szkód w środowisku innych państw lub obszarów
wykraczających poza granice ich narodowej jurysdykcji,
potwierdzając zasady suwerenności państw w międzynarodowej współpracy w zakresie
zmian klimatu,
uznając, że państwa powinny ustanowić efektywne ustawodawstwo dotyczące ochrony
środowiska, że normy, cele zarządzania i priorytety ochrony środowiska powinny
odzwierciedlać kontekst problemów środowiska i rozwoju, których dotyczą, oraz że
normy przyjęte w niektórych państwach mogą być dla innych państw, w
szczególności państw rozwijających się, nieodpowiednie i nie usprawiedliwiające
kosztów ekonomicznych i społecznych,
powołując się na postanowienia rezolucji Zgromadzenia Ogólnego numer 44/228 z
dnia 22 grudnia 1989 r. dotyczącej Konferencji Narodów Zjednoczonych w prawie
środowiska i rozwoju oraz rezolucji numer 43/53 z dnia 6 grudnia 1988 r., 44/207
z dnia 22 grudnia 1989 r., 45/212 z dnia 21 grudnia 1990 r. i 46/169 z dnia 19
grudnia 1991 r. w sprawie ochrony klimatu ziemskiego dla obecnego i przyszłych
pokoleń ludzkości,
powołując się również na rezolucję Zgromadzenia Ogólnego numer 44/206 z dnia 22
grudnia 1989 r. w sprawie możliwego negatywnego wpływu podniesienia się poziomu
mórz na wyspy i obszary nadbrzeżne, szczególnie na obszary nadbrzeżne nisko
położone, oraz stosowne postanowienia rezolucji Zgromadzenia Ogólnego numer
44/172 z dnia 19 grudnia 1989 r. w sprawie wdrażania planu działania dotyczącego
zwalczania pustynnienia,
powołując się dalej na Konwencję wiedeńską w sprawie ochrony warstwy ozonowej z
1985 r. i Protokół montrealski w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową
z 1987 r., uzupełniony i poprawiony dnia 29 czerwca 1990 r.,
biorąc pod uwagę Deklarację ministerialną drugiej Światowej Konferencji
Klimatycznej, przyjętą dnia 7 listopada 1990 r.,
świadome wartości prac analitycznych prowadzonych w wielu państwach w dziedzinie
zmian klimatu i znaczącego wkładu do wymiany wyników badań naukowych i
koordynacji badań Światowej Organizacji Meteorologicznej, Programu Środowiska
Narodów Zjednoczonych i innych organów, organizacji i agencji systemu Narodów
Zjednoczonych, jak również innych organów międzynarodowych i międzyrządowych,
uznając, że kroki niezbędne do zrozumienia i zajmowania się zmianami klimatu są
najbardziej efektywne społecznie i ekonomicznie dla środowiska wówczas, gdy są
oparte na właściwych wnioskach naukowych, technicznych i ekonomicznych, stale
aktualizowanych w świetle nowych ustaleń w tych dziedzinach,
uznając, że różne działania zajmujące się zmianami klimatu mogą być uzasadnione
ekonomicznie i mogą również pomóc w rozwiązywaniu innych problemów środowiska,
uznając również potrzebę podjęcia przez państwa wysoko rozwinięte pilnych i
elastycznych działań w oparciu o jasno określone priorytety będące pierwszym
krokiem w kierunku wszechstronnych strategii reagowania na poziomie globalnym,
narodowym oraz, w uzgodnionych przypadkach, regionalnym, uwzględniając wszystkie
gazy cieplarniane, łącznie z wzięciem pod uwagę ich względnego udziału w
powiększeniu efektu cieplarnianego,
uznając dalej, że państwa leżące na nisko położonych obszarach nadbrzeżnych lub
na małych wyspach albo na terenach suchych lub półsuchych, zagrożone powodziami,
suszami lub pustynnieniem, jak również państwa rozwijające się o wrażliwych
ekosystemach górskich są szczególnie narażone na negatywne skutki zmian klimatu,
uznając specyficzne trudności tych państw, zwłaszcza rozwijających się, których
gospodarki są szczególnie uzależnione od produkcji użytkowania i eksportu paliw
kopalnianych w konsekwencji działań mających na celu ograniczenie emisji gazów
cieplarnianych,
potwierdzając, że reagowanie na zmiany klimatu powinno być w integralny sposób
skoordynowane z rozwojem społecznym i ekonomicznym, ze zwróceniem uwagi na
uniknięcie negatywnego wpływu na rozwój ekonomiczny, przy pełnym uwzględnieniu
uzasadnionych, priorytetowych potrzeb państw rozwijających się, zmierzających do
osiągnięcia zrównoważonego wzrostu ekonomicznego i likwidacji ubóstwa,
uznając, że wszystkie państwa, a w szczególności państwa rozwijające się,
potrzebują dostępu do surowców niezbędnych do osiągnięcia zrównoważonego rozwoju
społecznego i ekonomicznego, a także uważając, że aby państwa rozwijające się
osiągnęły postęp w zbliżaniu się do tego celu, konieczny będzie wzrost zużycia
energii, biorąc pod uwagę możliwości osiągnięcia większej wydajności
energetycznej i kontrolowania ogólnego poziomu emisji gazów cieplarnianych
również poprzez wdrażanie nowych technologii, których stosowanie będzie
korzystne ze względów ekonomicznych i społecznych,
zdecydowane chronić system klimatyczny dla obecnego i przyszłych pokoleń,
uzgodniły, co następuje
Artykuł 1
Definicje 1)
W rozumieniu niniejszej konwencji:
1. "Negatywne skutki zmian klimatu" oznaczają zmiany w środowisku fizycznym lub
w biocie, spowodowane zmianami klimatu, które mają znaczący szkodliwy wpływ na
skład, odporność lub wydajność naturalnych sterowanych ekosystemów lub na
działanie systemów socjoekonomicznych albo na zdrowie i dobrobyt człowieka.
2. "Zmiany klimatu" oznaczają zmiany w klimacie spowodowane pośrednio lub
bezpośrednio działalnością człowieka, która zmienia skład atmosfery ziemskiej i
która jest odróżniana od naturalnej zmienności klimatu obserwowanej w
porównywalnych okresach.
3. "System klimatyczny" oznacza całość atmosfery, hydrosfery, biosfery i
geosfery oraz ich wzajemne oddziaływanie.
4. "Emisje" oznaczają uwalnianie gazów cieplarnianych i (lub) ich substancji do
atmosfery nad określonym obszarem, w danym okresie.
5. "Gazy cieplarniane" oznaczają te gazowe składniki atmosfery, zarówno
naturalne, jak i antropogeniczne, które pochłaniają i reemitują promieniowanie
podczerwone.
6. "Regionalna organizacja integracji gospodarczej" oznacza organizację
utworzoną przez suwerenne państwa na danym obszarze, która ma kompetencje
odnoszące się do spraw regulowanych przez niniejszą konwencję lub jej protokoły
i która została odpowiednio upoważniona, zgodnie z jej wewnętrznymi procedurami,
do podpisywania, ratyfikowania, przyjmowania, zatwierdzania lub przystępowania
do instrumentów będących przedmiotem jej zainteresowania.
7. "Zbiornik" oznacza składnik lub składniki systemu klimatycznego, w którym
gromadzą się gazy cieplarniane lub substancje tworzące gazy cieplarniane.
8. "Pochłaniacz" oznacza jakikolwiek proces, działalność lub mechanizm, który
usuwa z atmosfery gaz cieplarniany, aerozol lub substancję tworzącą gaz
cieplarniany.
9. "Źródło" oznacza jakikolwiek proces lub działalność, która uwalnia do
atmosfery gaz cieplarniany, aerozol lub substancję tworzącą gaz cieplarniany.
Artykuł 2
Cel
Celem podstawowym niniejszej konwencji i wszelkich związanych z nią dokumentów
prawnych, które mogą być przyjęte przez Konferencję Stron, jest doprowadzenie,
zgodnie z właściwymi postanowieniami konwencji, do ustabilizowania koncentracji
gazów cieplarnianych w atmosferze na poziomie, który zapobiegłby niebezpiecznej
antropogenicznej ingerencji w system klimatyczny. Dla uniknięcia zagrożenia
produkcji żywności i dla umożliwienia zrównoważonego rozwoju ekonomicznego
poziom taki powinien być osiągnięty w okresie wystarczającym do naturalnej
adaptacji ekosystemów do zmian klimatu.
Artykuł 3
Zasady
W działaniach zmierzających do osiągnięcia celu konwencji i wprowadzenia w życie
jej postanowień Strony będą się kierowały, między innymi, następującymi
zasadami:
1. Strony powinny chronić system klimatyczny dla dobra obecnego i przyszłych
pokoleń ludzkości, opierając się na zasadachsprawiedliwości i zgodnie z ich
wspólnymi, chociaż zróżnicowanymi, zasadami odpowiedzialności i możliwościami.
Stosownie do tego Państwa-Strony rozwinięte powinny objąć przewodnictwo w
przeciwdziałaniu zmianom klimatu i negatywnym skutkom tych zmian.
2. Szczególnej uwadze będą poddane specyficzne potrzeby i specjalne okoliczności
Państw-Stron rozwijających się, zwłaszcza tych, które są najbardziej narażone na
negatywne skutki zmian klimatu, oraz tych Stron, zwłaszcza Państw-Stron
rozwijających się, które w ramach niniejszej konwencji byłyby obciążone
nieproporcjonalnie lub nadmiernie.
3. Strony powinny podjąć środki zapobiegawcze dla przewidzenia, zapobieżenia lub
zminimalizowania przyczyn zmian klimatu i złagodzenia ich negatywnych skutków. W
przypadku zagrożenia poważnymi lub nieodwracalnymi szkodami, brak całkowitej
naukowej pewności nie powinien być uważany za powód do opóźnienia podjęcia
takich środków zapobiegawczych. Należy zwrócić uwagę, aby polityka i środki
zapobiegające zmianom klimatu były oszczędne i zapewniały powszechne korzyści za
możliwie najniższą cenę. Aby to osiągnąć, taka polityka i środki powinny
uwzględniać różne konteksty socjoekonomiczne, być wszechstronne, obejmować
wszystkie istotne źródła, pochłaniacze i zbiorniki gazów cieplarnianych oraz ich
adaptację, jak również obejmować wszystkie sektory gospodarcze. Wysiłki mające
na celu zapobieganie zmianom klimatu mogą być podejmowane przy współdziałaniu
zainteresowanych Stron.
4. Strony mają prawo i powinny promować zrównoważony rozwój. Polityka i środki
służące ochronie systemu klimatycznego przed zmianami powodowanymi przez
człowieka powinny być dostosowane do specyficznych warunków każdej ze Stron i
zintegrowane z narodowymi programami rozwoju, biorąc pod uwagę, że rozwój
ekonomiczny jest niezbędnym celem podjęcia działań dla zapobiegania zmianom
klimatu.
5. Strony powinny współdziałać przy promowaniu wspierającego i otwartego
międzynarodowego systemu ekonomicznego, który prowadziłby do zrównoważonego
wzrostu ekonomicznego i rozwoju wszystkich Stron, w szczególności Państw-Stron
rozwijających się, umożliwiając im lepsze zajmowanie się problemami zmian
klimatu. Środki podjęte dla zapobiegania zmianom klimatu, w tym także środki
podjęte w trybie jednostronnym, nie powinny stawać się środkami do arbitralnego
lub nie usprawiedliwionego dyskryminowania lub maskowanego ograniczania handlu
międzynarodowego.
Artykuł 4
Zobowiązania
1. Wszystkie Strony, biorąc pod uwagę swe wspólne, lecz zróżnicowane, zasady
odpowiedzialności oraz swe specyficzne priorytety rozwoju narodowego i
regionalnego, cele i okoliczności, będą:
(a) rozwijać, okresowo aktualizować, publikować i udostępniać Konferencji Stron,
zgodnie z artykułem 12, raporty krajowe o antropogenicznych emisjach wszystkich
gazów cieplarnianych, nie kontrolowanych przez Protokół montrealski,
pochodzących ze źródeł oraz usuwanych przez pochłaniacze, stosując porównywalne
metodologie uzgodnione przez Konferencję Stron;
(b) formułować wdrażać, publikować i regularnie aktualizować krajowe i - tam,
gdzie jest to właściwe - regionalne programy obejmujące środki łagodzenia zmian
klimatu przez określenie antropogenicznych emisji pochodzących ze źródeł i
usuwanych przez pochłaniacze wszystkich gazów cieplarnianych, nie objętych
kontrolą przez Protokół montrealski, jak również środki ułatwiające odpowiednią
adaptację do zmian klimatu;
(c) popierać i współpracować w rozwoju, stosowaniu i rozpowszechnianiu,
uwzględniając transfer technologii, doświadczeń i procesów pozwalających
kontrolować, redukować lub zapobiegać antropogenicznym emisjom gazów
cieplarnianych, nie objętych kontrolą przez Protokół montrealski, we wszystkich
odnośnych dziedzinach, włączając w to energetykę, transport, przemysł, rolnictwo
leśnictwo i resorty zajmujące się zagospodarowaniem odpadów;
(d) popierać zrównoważone zarządzanie oraz promować i współpracować na rzecz
ochrony i podniesienia efektywności pochłaniaczy i zbiorników wszystkich gazów
cieplarnianych nie objętych kontrolą przez Protokół montrealski, uwzględniając
biomasy, lasy i oceany, jak również inne ekosystemy lądowe, nadbrzeżne i
morskie;
(e) współpracować w przygotowaniu adaptacji do skutków zmian klimatu; rozwijać i
wypracowywać odpowiednie i zintegrowane plany dla zarządzania strefami
nadbrzeżnymi, dla zasobów wody i rolnictwa oraz dla ochrony i rekultywacji
obszarów, szczególnie w Afryce, dotkniętych suszą, pustynnieniem bądź
powodziami;
(f) uwzględniać zmiany klimatu, w stopniu, w jakim jest to możliwe, w projektach
lub podejmowanych przedsięwzięciach, dla łagodzenia bądź adaptacji do zmian
klimatu, w dziedzinie społecznej, ekonomicznej i polityki ochrony środowiska,
stosując właściwe metody np. oceny oddziaływania, formułowane i określane przez
państwa z punktu widzenia minimalizowania negatywnego wpływu na gospodarkę,
zdrowie publiczne i jakość środowiska;
(g) promować i współpracować w zakresie badań naukowych, technologicznych,
technicznych, socjoekonomicznych i innych, w systematycznych obserwacjach i
rozwoju danych archiwów związanych z systemem klimatycznym i zmierzających do
dalszego rozumienia i redukcji bądź eliminacji pozostających niepewności,
odnoszących się do przyczyn, skutków, wielkości i okresów zachodzenia zmian
klimatu oraz ekonomicznych i społecznych konsekwencji różnorakich strategii
reagowania;
(h) promować i współpracować w zakresie pełnej, otwartej i ciągłej wymiany
odnośnych informacji naukowych, technologicznych, technicznych,
socjoekonomicznych i prawnych związanych z systemem klimatycznym i zmianami
klimatu oraz z ekonomicznymi i społecznymi konsekwencjami różnorakich strategii
reagowania;
(i) promować i współpracować w zakresie edukacji, szkolenia i szerzenia
społecznej świadomości w sprawach związanych ze zmianami klimatu i zachęcania do
jak najszerszego uczestnictwa w tym procesie, uwzględniając w tym organizacje
pozarządowe, oraz
(j) przekazywać Konferencji Stron informacje dotyczące wdrażania, zgodnie z
artykułem 12.
2. Państwa-Strony rozwinięte i inne Strony wymienione w załączniku 1 zobowiązują
się w szczególności do tego, co następuje:
(a) każda z tych Stron przyjmie narodowe 2) strategie i podejmie odpowiednie
środki, mające na celu łagodzenie zmian klimatu poprzez ograniczenie
antropogenicznej emisji gazów cieplarnianych oraz ochronę i podnoszenie
wydajności pochłaniaczy i zbiorników tych gazów. Polityka ta i środki będą
wykazywać, że państwa rozwinięte sprawują rolę wiodącą w modyfikowaniu
długoterminowych tendencji antropogenicznych emisji, zgodnych z celem niniejszej
konwencji, uznając, że powrót przed upływem obecnej dekady do wcześniejszych
poziomów antropogenicznych emisji dwutlenku węgla i innych gazów cieplarnianych
nie objętych kontrolą przez Protokół montrealski przyczyniłby się do takiej
modyfikacji, i biorąc pod uwagę różnice pomiędzy Stronami w punkcie wyjścia i w
podejściu, w strukturach ekonomicznych i w bazach surowcowych, potrzebę
utrzymania silnego i zrównoważonego wzrostu ekonomicznego, dostępne technologie
i inne specyficzne okoliczności, jak również potrzebę sprawiedliwych i
właściwych wkładów każdej z tych Stron do globalnego wysiłku odnoszącego się do
tego celu. Strony te mogą wdrażać taką politykę i środki wspólnie z innymi
Stronami i mogą wspomagać inne Strony w przyczynianiu się do osiągnięcia celu
niniejszej konwencji, a w szczególności niniejszego punktu;
(b) aby promować postęp w osiągnięciu tego celu każda ze Stron w ciągu sześciu
miesięcy od wejścia niniejszej konwencji w życie oraz okresowo później, zgodnie
z artykułem 12, przekaże szczegółowe informacje na temat swej polityki i
środków, o których mowa w punkcie (a), jak również na temat przewidywanych
antropogenicznych emisji gazów cieplarnianych według źródeł i ich usuwania przez
pochłaniacze, nie objętych kontrolą przez Protokół montrealski w okresie, o
którym mowa w punkcie (a), w celu indywidualnego lub wspólnego sprowadzenia
emisji dwutlenku węgla i innych gazów cieplarnianych, nie objętych kontrolą
przez Protokół montrealski, do poziomu z roku 1990. Informacje te zostaną
poddane przeglądowi Konferencji Stron na jej pierwszej sesji i okresowo później;
przeglądy takie będą realizowane zgodnie z artykułem 7;
(c) obliczenia emisji pochodzących ze źródeł i usuwania przez pochłaniacze gazów
cieplarnianych, realizowane dla celów podanych w punkcie (b), powinny
uwzględniać najbardziej dostępną wiedzę naukową, w tym efektywną zdolność
pochłaniaczy i odpowiedni udział tych gazów w zmianach klimatu. Konferencja
Stron rozpatrzy i uzgodni metodologie dla tych obliczeń na swej pierwszej sesji
i będzie dokonywać regularnie ich przeglądu;
(d) Konferencja Stron na swej pierwszej sesji dokona przeglądu wymienionych
wyżej punktów (a) i (b). Przegląd taki będzie przeprowadzony w świetle
najlepszych dostępnych danych naukowych i szacunków dotyczących zmian klimatu i
ich oddziaływań, jak również związanych z tym informacji technicznych,
społecznych i ekonomicznych. Na podstawie tego przeglądu Konferencja Stron
podejmie właściwe działanie, mogące obejmować przyjęcie poprawek do zobowiązań w
punktach (a) i (b). Na swej pierwszej sesji Konferencja Stron podejmie również
decyzje dotyczące kryteriów wspólnego wdrażania, jak wskazano w punkcie (a).
Drugi przegląd spraw, o których mowa w punktach (a) i (b), odbędzie się nie
później niż dnia 31 grudnia 1998 r., a następne odbywać się będą w regularnych
odstgpach czasu ustalonych przez Konferencję Stron, aż do osiągnięcia celu
konwencji;
(e) każda z tych Stron będzie:
(i) koordynować, jeśli będzie to właściwe, wraz z innymi Stronami, odpowiednie
działania ekonomiczne i administracyjne dla osiągnięcia celu konwencji oraz
(ii) określać i poddawać okresowemu przeglądowi własną politykę i praktyki
pobudzające działania prowadzące do większego niż normalny poziomu
antropogenicznych emisji gazów cieplarnianych, nie objętych kontrolą przez
Protokół montrealski;
(f) Konferencja Stron dokona przeglądu, nie później niż dnia 31 grudnia 1998 r.,
dostępnych informacji, mając na celu podjęcie decyzji dotyczących takich
poprawek do list podanych w załącznikach I i II, jakie mogą być właściwe, za
aprobatą zainteresowanej Strony;
(g) każda ze Stron nie wymieniona w załączniku I może, w swym dokumencie
ratyfikacyjnym, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, albo kiedykolwiek
później, zawiadomić depozytariusza o zamiarze przyjęcia zobowiązań wymienionych
w punktach (a) i (b). Depozytariusz będzie informował innych sygnatariuszy i
Strony o każdym takim zawiadomieniu.
3. Państwa-Strony rozwinięte i inne Strony rozwinięte wymienione w załączniku II
zapewnią nowe i dodatkowe źródła finansowania dla pełnego pokrycia uzgodnionych
kosztów poniesionych przez Państwa-Strony rozwijające się w ramach wypełniania
zobowiązań określonych w artykule 12 ustęp 1. Strony te zapewnią również źródła
finansowania, włączając w to środki finansowe na przekazywanie technologii,
niezbędnych dla Państw-Stron rozwijających się do pełnego pokrycia przez nie
uzgodnionych wzrastających kosztów wdrażania przedsięwzięć wymienionych w
ustępie 1 niniejszego artykułu i uzgodnionych między Państwem-Stroną rozwijającą
się a jednostką międzynarodową lub jednostkami, o których mowa w artykule 11,
zgodnie z tym artykułem. Przy wdrażaniu tych zobowiązań powinno się brać pod
uwagę potrzebę adekwatności i przewidywalności w przepływie funduszy oraz
znaczenie właściwego podziału obciążeń między Państwami Stronami rozwiniętymi.
4. Państwa Strony rozwinięte i inne Strony rozwinięte wymienione w załączniku II
będą również wspomagać te Państwa-Strony rozwijające się, które są szczególnie
narażone na niekorzystne skutki zmian klimatu, w pokryciu kosztów adaptacji do
tych niekorzystnych skutków.
5. Państwa-Strony rozwinięte i inne Strony rozwinięte wymienione w załączniku II
będą podejmować wszelkie możliwe kroki, aby popierać, ułatwiać i finansować, w
zależności od tego, co będzie bardziej właściwe, transfer i udostępnianie
nieszkodliwych dla środowiska technologii i know-how innym Stronom, zwłaszcza
Państwom-Stronom rozwijającym się, aby umożliwić im wprowadzenie w życie
postanowień konwencji. W tym procesie Państwa-Strony rozwinięte będą wspierać
pobudzanie i rozwój własnych, wewnętrznych możliwości i technologii Państw-Stron
rozwijających się. Inne Strony i organizacje mogą również pomagać przy
ułatwianiu przekazywania takich technologii, jeśli posiadają odpowiednie
możliwości.
6. Konferencja Stron dopuści pewien stopień elastyczności przy wdrażaniu
zobowiązań określonych w ustępie 2, w stosunku do Stron wymienionych w
załączniku I, w których trwa proces przechodzenia do gospodarki rynkowej, aby
zwiększyć możliwości tych Stron do zajmowania się zmianami klimatu,
uwzględniając jako punkt odniesienia historyczny poziom emisji antropogenicznych
gazów cieplarnianych, nie objętych kontrolą przez Protokół montrealski.
7. Stopień, do jakiego Państwa-Strony rozwijające się będą skutecznie realizować
zobowiązania wynikające z niniejszej konwencji, będzie uzależniony od
efektywnego wdrażania przez Państwa-Strony rozwinięte swych zobowiązań
określonych w niniejszej konwencji, odnoszących się do zasobów finansowych i
transferu technologii, biorąc w pełni pod uwagę, że rozwój społeczny i
ekonomiczny oraz wykorzenienie ubóstwa są pierwszymi i nadrzędnymi priorytetami
Państw-Stron rozwijających się.
8. Przy wdrażaniu zobowiązań wynikających z niniejszego artykułu Strony zwrócą
szczególną uwagę na działania, jakie w ramach konwencji są konieczne
uwzględniając działania odnoszące się do finansowania, ubezpieczenia i transferu
technologii dla zaspokojenia specyficznych potrzeb i obaw Państw-Stron
rozwijających się, wynikających z negatywnych skutków zmian klimatu i (lub)
wpływu realizacji środków reagowania, w szczególności odnoszących się do:
(a) małych państw położonych na wyspach;
(b) państw z nisko położonymi obszarami nadbrzeżnymi;
(c) państw z obszarami suchymi lub półsuchymi, obszarami zalesionymi i podatnymi
na wyniszczenie lasów;
(d) państw z obszarami podatnymi na klęski żywiołowe;
(e) państw z obszarami podatnymi na susze i pustynnienie;
(f) państw, w których występuje wysoki stopień zanieczyszczenia atmosfery w
miastach;
(g) państw z obszarami o wrażliwych ekosystemach, włączając w to ekosystemy
górskie;
(h) państw, których gospodarki są w znacznym stopniu uzależnione od dochodów z
produkcji, przetwórstwa, eksportu i (lub) zużycia surowców energetycznych oraz
energochłonnych wyrobów; oraz
(i) państw nie posiadających dostępu do morza i państw tranzytowych.
Ponadto Konferencja Stron może podjąć działania, jakie uzna za właściwe, zgodnie
z niniejszym ustępem.
9. Strony będą w pełni uwzględniać specyficzne potrzeby i specjalne sytuacje
państw najsłabiej rozwiniętych w ich działaniach odnoszących się do finansowania
i transferu technologii.
10. Strony będą brać pod uwagę, zgodnie z artykułem 10, przy wdrażaniu
zobowiązań wynikających z niniejszej konwencji, sytuację Stron, zwłaszcza
Państw-Stron rozwijających się, których gospodarka jest narażona na negatywne
skutki wdrażania środków przeciwdziałania zmianom klimatu. Odnosi się to
szczególnie do Stron, których gospodarka jest w znacznym stopniu uzależniona od
dochodów z produkcji, przetwórstwa, eksportu i (lub) zużycia surowców
energetycznych i związanej z tym energochłonności wyrobów i (lub) zużycia
surowców energetycznych, których zastąpienie innymi źródłami energii stanowiłoby
dla tych Stron poważną trudność.
Artykuł 5
Badania i systematyczne obserwacje
Wypełniając zobowiązania określone w artykule 4 ustęp 1(g), Strony będą:
(a) wspierać i dalej rozwijać jeśli to jest właściwe, międzynarodowe i
międzyrządowe programy i sieci lub organizacje, mające na celu określanie,
prowadzenie, ocenianie i finansowanie badań, gromadzenie danych i prowadzenie
systematycznych obserwacji, zwracając przy tym uwagę na potrzebę minimalizowania
dublowania działań;
(b) wspierać międzynarodowe i międzyrządowe wysiłki w celu doskonalenia
systematycznych obserwacji oraz możliwości i efektywności badań naukowych i
technicznych szczególnie w państwach rozwijających się, jak również celem
promowania dostępu do danych i analiz otrzymywanych z obszarów położonych poza
narodową jurysdykcją i ich wymiany, oraz
(c) brać pod uwagę szczególne problemy i potrzeby państw rozwijających się i
współpracować przy ulepszaniu ich własnych możliwości i efektywności w celu ich
uczestniczenia w wysiłkach, o których mowa w punktach la) i (b).
Artykuł 6
Edukacja, szkolenie i świadomość społeczna
Wypełniając zobowiązania określone w artykule 4 ustęp 1(i), Strony będą:
(a) popierać i ułatwiać na szczeblu państwowym oraz, jeśli jest to właściwe,
subregionalnym i regionalnym, i zgodnie z państwowymi przepisami prawnymi i
regulacjami oraz w ramach ich odpowiednich możliwości:
(i) rozwój i wdrażanie programów edukacyjnych i świadomości społecznej w sprawie
zmian klimatu i ich skutków,
(ii) powszechny dostęp do informacji na temat zmian klimatu i ich skutków,
(iii) powszechny udział w działaniach dotyczących zmian klimatu i ich skutków i
rozwijać odpowiednie reagowanie oraz
(iv) szkolenie personelu naukowego, technicznego i zarządzającego;
(b) współdziałać i popierać, na poziomie międzynarodowym oraz tam, gdzie jest to
właściwe, przy zaangażowaniu istniejących organów:
(i) rozwój i wymianę materiałów służących edukacji i podnoszeniu świadomości
społecznej w sprawie zmian klimatu i ich skutków oraz
(ii) rozwój i wdrażanie programów edukacyjnych i szkoleniowych, uwzględniając
umacnianie krajowych instytucji i wymianę lub wspieranie personelu w celu
szkolenia fachowców w tej dziedzinie, w szczególności dla państw rozwijających
się.
Artykuł 7
Konferencja Stron
1. Niniejszym ustanawia się Konferencję Stron.
2. Konferencja Stron, jako najwyższy organ niniejszej konwencji, będzie
regularnie dokonywała przeglądu realizacji postanowień konwencji i wszelkich
związanych z nią instrumentów prawnych, które mogą być przyjęte przez
Konferencję Stron, oraz podejmie, w ramach swych kompetencji, decyzje konieczne
do popierania efektywnej realizacji postanowień konwencji. W tym celu
Konferencja będzie:
(a) okresowo oceniać stan zobowiązań Stron i instytucjonalnych uregulowań
określonych w konwencji, w świetle celu konwencji oraz doświadczeń zdobytych w
procesie wdrażania i rozwoju nauki i wiedzy technologicznej;
(b) popierać i ułatwiać wymianę informacji na temat działań podjętych przez
Strony w sprawie zmian klimatu i ich skutków, biorąc pod uwagę niejednakowe
okoliczności, stopnie odpowiedzialności i możliwości Stron oraz ich odpowiednie
zobowiązania wynikające z niniejszej konwencji;
(c) ułatwiać, na wniosek dwóch lub więcej Stron, koordynację środków podjętych
przez nie dla zapobiegania zmianom klimatu i ich skutkom, biorąc pod uwagę
niejednakowe okoliczności, stopnie odpowiedzialności i możliwości Stron oraz ich
odpowiednie zobowiązania w ramach niniejszej konwencji;
(d) popierać i wytyczać, zgodnie z celem i postanowieniami konwencji, rozwój i
okresowe udoskonalanie porównywalnych metodologii, które powinny być uzgadniane
przez Konferencję Stron, między innymi w celu przygotowania inwentaryzacji
emisji gazów cieplarnianych według źródeł i ich usuwania przez pochłaniacze oraz
w celu oceniania efektywności środków mających za zadanie ograniczenie emisji i
zwiększenie stopnia usuwania tych gazów;
(e) oceniać, w oparciu o wszelkie dostępne jej informacje, zgodnie z
postanowieniami konwencji, wdrażanie postanowień konwencji przez Strony, ogólne
efekty środków podejmowanych zgodnie z konwencją, szczególnie efekty w
dziedzinie środowiska, gospodarcze i społeczne, jak również ich skumulowane
oddziaływania oraz postęp w osiąganiu celów konwencji;
(f) rozpatrywać i przyjmować okresowe sprawozdania na temat wdrażania konwencji
i zapewniać ich publikację;
(g) formułować zalecenia we wszelkich sprawach niezbędnych do wdrażania
konwencji;
(h) dążyć do zabezpieczenia źródeł finansowania zgodnie z artykułem 4 ustępy 3,
4 i 5 oraz artykułem 11;
(i) powoływać takie organy pomocnicze, jakie zostaną uznane za niezbędne do
realizacji konwencji;
(j) oceniać sprawozdania przedkładane przez jej organy pomocnicze i udzielać im
wytycznych;
(k) ustalać i przyjmować, w drodze consensusu, zasady proceduralne i zasady
finansowe dla Konferencji i dla każdego organu pomocniczego;
(l) poszukiwać i wykorzystywać tam, gdzie to jest właściwe, usługi i współpracę
oraz informacje przekazywane przez kompetentne organizacje międzynarodowe oraz
organy międzyrządowe i pozarządowe oraz
(m) spełniać takie inne funkcje, jakie są wymagane dla osiągnięcia celu
konwencji, jak również wszelkie inne funkcje wyznaczone Konferencji na podstawie
konwencji.
3. Konferencja Stron na swej pierwszej sesji przyjmie własne zasady proceduralne
oraz organów pomocniczych, powołanych w ramach konwencji, które uwzględnią
procedury podejmowania decyzji w sprawach nie objętych jeszcze procedurami
podejmowania decyzji określonymi w konwencji. Procedury takie mogą wymagać
określonej większości dla przyjęcia poszczególnych decyzji.
4. Pierwsza sesja Konferencji Stron będzie zwołana przez Tymczasowy Sekretariat,
o którym mowa w artykule 21, i odbędzie się nie później niż po upływie roku od
daty wejścia konwencji w życie. Później sesje zwyczajne Konferencji Stron będą
się odbywały co rok, jeśli Konferencja Stron nie zadecyduje inaczej.
5. Sesje nadzwyczajne Konferencji Stron będą się odbywały w takich innych
terminach, w jakich może to być uznane za konieczne przez Konferencję, albo na
pisemną prośbę którejkolwiek ze Stron, pod warunkiem że w ciągu sześciu miesięcy
od zawiadomienia na piśmie Stron przez Sekretariat o prośbie uzyska ona poparcie
co najmniej jednej trzeciej Stron.
6. Organizacja Narodów Zjednoczonych, jej wyspecjalizowane agencje i
Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej, jak również każde państwo członkowskie
tych organizacji lub występujące w nich jako obserwator, które nie jest Stroną
konwencji, może być reprezentowane na sesjach Konferencji Stron w charakterze
obserwatora. Każdy organ lub agencja, narodowa czy międzynarodowa, rządowa lub
pozarządowa, która jest kompetentna w dziedzinach objętych konwencją i która
poinformowała Sekretariat o swoim życzeniu, aby być reprezentowaną na sesji
Konferencji Stron w charakterze obserwatora, może być dopuszczona, jeśli co
najmniej jedna trzecia Stron obecnych nie sprzeciwi się temu. Dopuszczenie i
udział obserwatorów zostaną określone w zasadach proceduralnych, które przyjmie
Konferencja Stron.
Artykuł 8
Sekretariat
1. Niniejszym ustanawia się Sekretariat.
2. Do zadań Sekretariatu należeć będzie:
(a) prowadzenie przygotowań do sesji Konferencji Stron i jej organów
pomocniczych, utworzonych w ramach konwencji, oraz zapewnienie im niezbędnej
obsługi;
(b) gromadzenie i przekazywanie przedkładanych mu sprawozdań,
(c) ułatwianie Stronom, zwłaszcza Państwom-Stronom rozwijającym się, na ich
wniosek, gromadzenia i przekazywania wymaganych informacji, zgodnie z
postanowieniami konwencji;
(d) przygotowywanie sprawozdań z jego działań i przedstawianie ich Konferencji
Stron;
(e) zapewnianie niezbędnej koordynacji z sekretariatami innych odpowiednich
międzynarodowych organów;
(f) podejmowanie, pod ogólnym kierownictwem Konferencji Stron, takich
administracyjnych i kontraktowych przedsięwzięć, jakie mogą być wymagane dla
efektywnego wypełniania jego funkcji, oraz
(g) pełnienie innych zadań Sekretariatu wyszczególnionych w konwencji i w każdym
z jej protokołów oraz wszelkich innych zadań, które mogą być określone przez
Konferencję Stron.
3. Konferencja Stron, na swej pierwszej sesji, wyznaczy stały Sekretariat i
dokona przygotowań do jego funkcjonowania.
Artykuł 9
Pomocniczy organ do spraw doradztwa naukowego i technicznego
1. Niniejszym ustanawia się pomocniczy organ do spraw doradztwa naukowego i
technicznego w celu zapewnienia Konferencji Stron i, jeśli będzie to właściwe,
innym jej organom pomocniczym aktualnej informacji i doradztwa w sprawach
naukowych i technicznych związanych z konwencją. Udział w pracach tego organu
będzie otwarty dla wszystkich Stron i będzie multidyscyplinarny. W jego skład
będą wchodzić przedstawiciele rządów kompetentni w odnośnej dziedzinie
ekspertyzy. Będzie on regularnie informował Konferencję Stron o wszelkich
aspektach jego prac.
2. Pod kierownictwem Konferencji Stron i wzorując się na istniejących
kompetentnych organach międzynarodowych organ ten będzie:
(a) dokonywał ocen stanu wiedzy naukowej dotyczącej zmian klimatu i ich skutków;
(b) przygotowywał naukowe oceny efektów działań podejmowanych dla realizacji
postanowień konwencji;
(c) określał innowacyjne, skuteczne technologie oraz know-how, a także doradzał
w sprawach metod i środków promujących rozwój i (lub) transfer takich
technologii;
(d) zapewniał doradztwo w sprawach programów naukowych, współpracy
międzynarodowej w badaniach i rozwoju, dotyczących zmian klimatu, jak również w
sprawach metod i środków wspierania rozwoju własnych możliwości w krajach
rozwijających się, oraz
(e) odpowiadał na pytania dotyczące kwestii naukowych, technicznych i
metodologicznych, które Konferencja Stron i jej organy pomocnicze mogą zlecić
temu organowi.
3. Funkcje i zakres kompetencji tego organu mogą być dalej modyfikowane przez
Konferencję Stron.
Artykuł 10
Pomocniczy organ do spraw wdrażania
1. Niniejszym ustanawia się pomocniczy organ do spraw wdrażania w celu
wspierania Konferencji Stron w ocenie i dokonywaniu przeglądów efektywności
wdrażania konwencji. Uczestnictwo w pracach tego organu będzie otwarte dla
wszystkich Stron i w skład jego będą wchodzić przedstawiciele rządów, którzy są
ekspertami w kwestiach związanych ze zmianami klimatu. Organ ten będzie
regularnie przekazywał sprawozdania Konferencji Stron w sprawach wszystkich
aspektów związanych z jego działalnością.
2. Pod kierownictwem Konferencji Stron organ ten będzie:
(a) rozpatrywał informacje przekazywane zgodnie z artykułem 12 ustęp 1 w celu
oceny ogólnych skutków przedsięwzięć podejmowanych przez Strony, w świetle
najnowszych ocen naukowych dotyczących zmian klimatu;
(b) rozpatrywał informacje, przekazywane zgodnie z artykułem 12 ustęp 2, w celu
wsparcia Konferencji Stron w przeprowadzaniu przeglądów określonych w artykule 4
ustęp 2 (d) oraz
(c) wspierał Konferencję Stron, jeśli to będzie właściwe, w zakresie
przygotowania i wdrażania jej decyzji.
Artykuł 11
Mechanizm finansowania
1. Niniejszym określa się mechanizm zapewniania źródeł finansowania na bazie
subwencji lub koncesji, uwzględniając w tym transfer technologii. Będzie on
funkcjonował pod nadzorem i przy odpowiedzialności wobec Konferencji Stron,
która będzie decydować w sprawach polityki, priorytetów programowych oraz
kryteriów wyboru odnoszących się do konwencji. Działania mechanizmów będą
powierzone jednej lub więcej istniejącym jednostkom międzynarodowym.
2. Mechanizm finansowania będzie miał sprawiedliwą i zrównoważoną reprezentację
wszystkich Stron, ustaloną według przejrzystego systemu zarządzania.
3. Konferencja Stron oraz jednostka lub jednostki, którym powierzono realizację
mechanizmu finansowania, będą działać w sposób przynoszący efekty zgodnie z
powyższymi ustępami, które będą uwzględniać, co następuje:
(a) sposób zagwarantowania, że finansowane projekty ukierunkowane na zmiany
klimatu są zgodne z polityką, programowymi priorytetami i kryteriami wyboru
ustanowionymi przez Konferencję Stron,
(b) tryb, w którego wyniku poszczególna decyzja finansowa może być ponownie
rozpatrzona w świetle tej polityki, programowych priorytetów i kryteriów wyboru;
(c) zabezpieczenie regularnego informowania Konferencji Stron przez jednostkę
lub jednostki o działaniach finansowych, zgodne z wymogiem odpowiedzialności
określonej w ustępie 1 oraz
(d) określenie w przewidywalny i możliwy do stwierdzenia sposób wielkości
funduszy, dostępnych i niezbędnych do wdrażania niniejszej konwencji, jak
również warunków, na jakich wielkość ta będzie okresowo weryfikowana.
4. Konferencja Stron poczyni przygotowania do wdrożenia wyżej wymienionych
postanowień na swej pierwszej sesji, oceniając i biorąc pod uwagę przejściowe
postanowienia, o których mowa w artykule 21 ustęp 3, oraz zadecyduje, czy te
tymczasowe przygotowania powinny być utrzymane. W ciągu 4 lat od tego czasu
Konferencja Stron dokona przeglądu mechanizmu finansowania i podejmie
odpowiednie środki.
5. Państwa-Strony rozwinięte mogą również zabezpieczyć, zaś Państwa-Strony
rozwijające się mogą wykorzystać zasoby finansowe dotyczące wdrożenia konwencji
w trybie dwustronnym, regionalnym oraz wielostronnym.
Artykuł 12
Przekazywanie informacji dotyczących wdrażania
1. Zgodnie z artykułem 4 ustęp 1 każda ze Stron będzie przekazywała Konferencji
Stron, za pośrednictwem Sekretariatu, następujące elementy informacji:
(a) krajowe dane statystyczne odnoszące się do antropogenicznych emisji
wszystkich gazów cieplarnianych według ich źródeł oraz usuwania przez
pochłaniacze, nie objętych kontrolą przez Protokół montrealski, do takiego
stopnia, na jaki pozwala zdolność danej Strony, przy zastosowaniu porównywalnych
metodologii, które powinny być poparte i uzgodnione przez Konferencję Stron;
(b) ogólny opis przedsięwzięć podjętych lub przewidzianych przez Stronę dla
wdrożenia konwencji oraz
(c) wszelkie inne informacje, które Strona uzna za przydatne dla osiągnięcia
celu konwencji i za odpowiednie do przekazania, uwzględniając, jeśli to możliwe,
materiał odnoszący się do określenia globalnych trendów emisji.
2. Każde Państwo-Strona rozwinięte oraz każda inna Strona wymieniona w
załączniku I włączy do przekazywanego materiału następujące elementy informacji:
(a) szczegółowy opis polityki i przedsięwzięć, które podjęto w celu realizacji
zobowiązań w ramach artykułu 4 ustępy 2(a) i 2(b), oraz
(b) wyraźny szacunek skutków, jakie polityka i działania, o których mowa w
punkcie (a), będą miały dla antropogenicznej emisji gazów cieplarnianych według
ich źródeł oraz ich usuwania przez pochłaniacze w okresie, o którym mowa w
artykule 4 ustęp 2(a).
3. Ponadto każde Państwo-Strona rozwinięte oraz każda inna Strona wymieniona w
załączniku II uwzględni szczegóły na temat środków zastosowanych zgodnie z
artykułem 4 ustępy 3, 4 i 5.
4. Państwa-Strony rozwijające się mogą na zasadzie dobrowolności proponować
projekty dla finansowania, uwzględniając specyficzne technologie, materiały,
sprzęt, techniki i praktyki, niezbędne do realizacji takich projektów,
ograniczenia emisji i wzrostu usuwania gazów cieplarnianych, jeśli jest to
możliwe, łącznie z określeniem wszystkich wzrastających kosztów oraz oceną
wynikających z tego korzyści.
5. Każde Państwo-Strona rozwinięte oraz każda inna Strona wymieniona w
załączniku I rozpocznie swoje wstępne przekazywanie informacji w ciągu sześciu
miesięcy od wejścia konwencji w życie dla danej Strony. Każda Strona nie
wymieniona tamże rozpocznie wstępne przekazywanie informacji w ciągu trzech lat
od wejścia konwencji w życie dla tej Strony lub w miarę dostępności źródeł
finansowania, zgodnie z artykułem 4 ustęp 3. Państwa-Strony najsłabiej
rozwinięte mogą rozpocząć przekazywanie swoich wstępnych informacji według
własnego uznania. Częstotliwość kolejnych przekazywań informacji przez wszystkie
Strony zostanie określona przez Konferencje Stron, z uwzględnieniem
zróżnicowanego rozkładu działań, określonego w niniejszym ustępie.
6. Informacje przekazywane przez Strony zgodnie z niniejszym artykułem będą w
możliwie najkrótszym terminie przestane przez Sekretariat Konferencji Stron i
każdemu zainteresowanemu organowi pomocniczemu. Procedury związane z
przekazywaniem informacji mogą być zmienione przez Konferencję Stron, jeśli
okaże się to niezbędne.
7. Począwszy od swej pierwszej sesji Konferencja Stron będzie czynić
przygotowania do technicznego i finansowego wsparcia Państw-Stron rozwijających
się, na ich wniosek, w gromadzeniu i przekazywaniu informacji zgodnie z
niniejszym artykułem, jak również w ustalaniu technicznych i finansowych potrzeb
związanych z proponowanymi projektami i środkami reagowania zgodnie z artykułem
4. Wsparcie takie może być udzielone przez inne Strony, przez kompetentne
organizacje międzynarodowe i przez Sekretariat, jeśli będzie to właściwe.
8. Każda grupa Stron może, zgodnie z wytycznymi przyjętymi przez Konferencję
Stron i po uprzedniej notyfikacji tego Konferencji Stron, wypełniając swe
zobowiązania, o których mowa w niniejszym artykule, przekazywać informacje
wspólnie, pod warunkiem że takie przekazywanie będzie zawierało dane dotyczące
wypełniania przez każdą z tych Stron z osobna zobowiązań wynikających z
konwencji.
9. Otrzymane przez Sekretariat informacje zastrzeżone przez Stronę jako poufne,
zgodnie z kryteriami ustalonymi przez Konferencję Stron, będą gromadzone przez
Sekretariat w celu zachowania poufności, zanim zostaną udostępnione
któremukolwiek z organów zaangażowanych w przekazywanie informacji i dokonywanie
ich przeglądu.
10. Sekretariat opublikuje informacje napływające od Stron zgodnie z niniejszym
artykułem wówczas, gdy zostaną one przekazane Konferencji Stron, zgodnie z
ustępem 9 i bez uszczerbku dla możliwości którejkolwiek ze Stron do
opublikowania swych informacji w dowolnym czasie.
Artykuł 13
Rozwiązywanie problemów dotyczących wdrażania konwencji
Konferencja Stron na swej pierwszej sesji rozpatrzy ustanowienie wielostronnego
procesu konsultacyjnego, dostępnego dla Stron na ich prośbę, mającego na celu
rozwiązywanie problemów odnoszących się do wdrażania konwencji.
Artykuł 14
Rozstrzyganie sporów
1. W przypadku sporu pomiędzy którymikolwiek dwiema lub większą liczbą Stron,
dotyczącego interpretacji lub stosowania konwencji, zainteresowane Strony będą
szukać rozwiązania sporu w drodze negocjacji lub w jakikolwiek inny wybrany
przez siebie pokojowy sposób.
2. W trakcie ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia do
konwencji albo kiedykolwiek później Strona, nie będąca regionalną organizacją
integracji gospodarczej, może oświadczyć w piśmie przekazanym depozytariuszowi,
że w razie jakiegokolwiek sporu dotyczącego interpretacji lub stosowania
konwencji uważa jako ipso facto obowiązkowe i nie wymagające specjalnego
porozumienia, w stosunku do każdej Strony, która podejmie takie samo
zobowiązanie:
(a) przedłożenie sporu Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości i (lub)
(b) zastosowanie arbitrażu zgodnie z procedurami, które będą przyjęte przez
Konferencję Stron w najkrótszym praktycznie terminie i określone w załączniku
dotyczącym arbitrażu.
Strona będąca regionalną organizacją integracji gospodarczej może złożyć
oświadczenie z podobnym skutkiem w stosunku do arbitrażu, zgodnie z procedurami,
o których mowa w punkcie (b).
3. Oświadczenie, o którym mowa w ustępie 2, będzie pozostawać w mocy do czasu
wygaśnięcia zgodnie z jego warunkami lub po upływie trzech miesięcy od chwili
złożenia depozytariuszowi pisemnego oświadczenia o jego wycofaniu.
4. Nowe oświadczenie, stwierdzenie odwołania lub wygaśnięcie oświadczenia nie
może w żaden sposób naruszać postępowania toczącego się w Międzynarodowym
Trybunale Sprawiedliwości lub przed trybunałem arbitrażowym, jeśli strony sporu
nie uzgodnią inaczej.
5. Odnośnie do działania określonego w ustępie 2, jeśli po upływie dwunastu
miesięcy od chwili powiadomienia przez jedną ze Stron drugiej Strony, że
zachodzi między nimi spór, zainteresowane Strony nie były w stanie rozstrzygnąć
tego sporu środkami wymienionymi w ustępie 1, spór zostanie skierowany, na
prośbę którejkolwiek ze stron w sporze, do pojednawstwa.
6. Komisja pojednawcza zostanie utworzona na prośbę jednej ze stron w sporze.
Komisja ta będzie się składała z równej liczby członków powołanych przez każdą z
zainteresowanych stron i przewodniczącego, który zostanie wybrany wspólnie przez
członków powołanych przez każdą ze stron. Komisja ogłosi zalecane rozwiązanie,
które strony przyjmą w dobrej wierze.
7. Dodatkowe procedury dotyczące pojednawstwa będą przyjęte przez Konferencję
Stron w jak najkrótszym terminie i określone w załączniku dotyczącym pojednania.
8. Postanowienia niniejszego artykułu będą odnosić się do każdego instrumentu
prawnego, który Konferencja Stron może przyjąć, jeśli ten instrument nie będzie
stanowił inaczej.
Artykuł 15
Poprawki do konwencji
1. Każda ze Stron może zaproponować poprawki do konwencji.
2. Poprawki do konwencji będą przyjmowane na zwyczajnych sesjach Konferencji
Stron. Tekst każdej proponowanej poprawki do konwencji będzie podany do
wiadomości Stron przez Sekretariat przynajmniej na sześć miesięcy przed
spotkaniem, na którym zostanie zaproponowane jego przyjęcie. Sekretariat
przekaże również proponowane poprawki sygnatariuszom konwencji oraz
depozytariuszowi do wiadomości.
3. Strony będą podejmować wszelkie wysiłki, aby osiągnąć porozumienie w sprawie
każdej proponowanej poprawki do konwencji w drodze consensusu. Jeżeli wszelkie
wysiłki na rzecz consensusu zostaną wyczerpane, a porozumienie nie zostanie
osiągnięte, poprawka zostanie przyjęta ostatecznie w głosowaniu większością
trzech czwartych głosów Stron obecnych i głosujących na spotkaniu. Przyjęta
poprawka zostanie podana do wiadomości przez Sekretariat depozytariuszowi, który
roześle ją wszystkim Stronom do akceptacji.
4. Dokumenty przyjęcia poprawki będą złożone depozytariuszowi. Poprawka przyjęta
zgodnie z ustępem 3 wejdzie w życie dla tych Stron, które ją przyjęty, po
upływie dziewięćdziesiątego dnia od daty otrzymania przez depozytariusza
dokumentu przyjęcia co najmniej od trzech czwartych Stron konwencji.
5. Poprawka wejdzie w życie dla każdej innej Strony dziewięćdziesiątego dnia od
daty złożenia przez tę Stronę depozytariuszowi dokumentu przyjęcia omawianej
poprawki.
6. W rozumieniu niniejszego artykułu wyrażenie "Strony obecne i głosujące"
oznacza Strony obecne i oddające głos pozytywny lub negatywny.
Artykuł 16
Przyjmowanie i poprawianie załączników do konwencji
1. Załączniki do konwencji będą stanowić jej integralną część i, jeśli nie jest
wyraźnie powiedziane inaczej, odniesienie się do konwencji stanowi jednocześnie
odniesienie się do któregokolwiek z jej załączników. Bez uszczerbku dla
postanowień artykułu 14 ustępy 2(b) i 7 załączniki takie będą ograniczone do
wykazów, form i każdego innego materiału natury opisowej o charakterze naukowym,
technicznym, proceduralnym lub administracyjnym.
2. Załączniki do konwencji będą proponowane i przyjmowane zgodnie z procedurą
określoną w artykule 15 ustępy 2, 3 i 4.
3. Załącznik, który został przyjęty zgodnie z ustępem 2, wejdzie w życie dla
wszystkich Stron konwencji w sześć miesięcy od daty powiadomienia tych Stron
przez depozytariusza o przyjęciu załącznika, z wyjątkiem tych Stron, które w
ciągu tych sześciu miesięcy powiadomiły depozytariusza na piśmie o nieprzyjęciu
tego załącznika. Dla Stron, które wycofają swe powiadomienie o nieprzyjęciu,
załącznik wejdzie w życie dziewięćdziesiątego dnia od daty otrzymania przez
depozytariusza takiego powiadomienia.
4. Propozycja, przyjęcie i wejście w życie poprawek do załączników do konwencji
będą przedmiotem takiej samej procedury jak propozycja, przyjęcie i wejście w
życie załączników do konwencji zgodnie z ustępami 2 i 3.
5. Jeżeli przyjęcie załącznika lub poprawki do załącznika pociąga za sobą
poprawkę do konwencji, załącznik ten lub poprawka do niego nie wejdzie w życie
do czasu wejścia w życie poprawki do konwencji.
Artykuł 17
Protokoły
1. Konferencja Stron może na każdej sesji zwyczajnej przyjmować protokoły do
konwencji.
2. Tekst każdego proponowanego protokołu będzie przekazany Stronom przez
Sekretariat przynajmniej na sześć miesięcy przed taką sesją.
3. Wymagania dotyczące wejścia w życie każdego protokołu będą ustalone w takim
protokole.
4. Stronami protokołu mogą być tylko Strony konwencji.
5. Decyzje w ramach każdego protokołu będą podejmowane tylko przez Strony,
których protokół dotyczy.
Artykuł 18
Prawo do głosowania
1. Każda ze Stron konwencji dysponuje jednym głosem, z wyjątkiem przewidzianym w
ustępie 2.
2. Regionalne organizacje integracji gospodarczej w sprawach podlegających ich
kompetencji będą rozporządzać prawem do głosowania z liczbą głosów równą liczbie
państw członkowskich będących Stronami konwencji. Organizacja taka nie będzie
wykorzystywać swego prawa do głosowania, jeśli którekolwiek z jej państw
członkowskich wykorzysta swe prawo do głosowania i odwrotnie.
Artykuł 19
Depozytariusz
Depozytariuszem konwencji i protokołów przyjętych zgodnie z artykułem 17 będzie
Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych.
Artykuł 20
Podpisanie
Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisania przez państwa członkowskie
Organizacji Narodów Zjednoczonych albo którąkolwiek z jej agencji
wyspecjalizowanych lub państwa, które są Stronami Statutu Międzynarodowego
Trybunału Sprawiedliwości, jak również regionalne organizacje integracji
gospodarczej w Rio de Janeiro podczas Konferencji Narodów Zjednoczonych w
sprawie środowiska i rozwoju, a następnie w siedzibie Organizacji Narodów
Zjednoczonych w Nowym Jorku, w dniach od 20 czerwca 1992 r. do 19 czerwca 1993
r.
Artykuł 21
Postanowienia przejściowe
1. Do czasu odbycia sig pierwszej sesji Konferencji Stron funkcje Sekretariatu,
o których mowa w artykule 8, będą petnione tymczasowo przez Sekretariat powotany
przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych na podstawie rezolucji nr 45/212
z dnia 21 grudnia 1990 r.
2. Dyrektor tymczasowego sekretariatu, o którym mowa w ustępie 1, będzie ściśle
wspótpracowat z Międzyrządowym Zespotem do spraw Zmian Klimatu, w celu
zapewnienia, że Zespót ten jest w stanie spetniać potrzeby obiektywnego
doradztwa naukowego i technicznego. Inne odpowiednie ciata naukowe będą mogty
być również konsultowane.
3. Globalny Fundusz Środowiska Programu Rozwoju Narodów Zjednoczonych, Program
Ochrony Środowiska Narodów Zjednoczonych oraz Międzynarodowy Bank Odbudowy i
Rozwoju bgdą stanowić tymczasowo międzynarodową jednostkę, której powierzono
dziatania mechanizmu finansowania, o którym mowa w artykule 11. W związku z tym
Globalny Fundusz Środowiska powinien być odpowiednio przeksztatcony, a
cztonkostwo w nim powinno być powszechne w celu umożliwienia mu realizacji
wymagań określonych w artykule 11.
Artykut 22
Ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie lub przystąpienie
1. Konwencja będzie przedmiotem ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia przez państwa i przez regionalne organizacje integracji
gospodarczej. Bgdzie otwarta do przystąpienia od dnia, po którym konwencja
bgdzie zamknięta do podpisania. Dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia,
zatwierdzenia lub przystąpienia zostaną ztożone depozytariuszowi.
2. Każda regionalna organizacja integracji gospodarczej która staje się Stroną
konwencji, w sytuacji, gdy żadne z jej państw cztonkowskich nie jest Stroną
konwencji, będzie związana wszystkimi zobowiązaniami określonymi w konwencji. W
przypadku takich organizacji, których jedno lub więcej niż jedno państwo
cztonkowskie jest Stroną konwencji, organizacja taka i jej państwa cztonkowskie
decydują o swej odpowiedzialności za wypetnianie zobowiązań konwencji. W takich
przypadkach organizacja i jej państwa cztonkowskie nie będą upoważnione do
równoczesnego korzystania z praw konwencji.
3. W dokumentach ratyfikacyjnych, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia
regionalne organizacje integracji gospodarczej zadeklarują zakres swych
kompetencji odnośnie do spraw, których dotyczy konwencja. Organizacje takie
poinformują również depozytariusza, który z kolei zawiadomi Strony o każdej
istotnej zmianie zakresu ich kompetencji.
Artykuł 23
Wejście w życie
1. Konwencja wejdzie w życie dziewięćdziesiątego dnia od daty złożenia
pięćdziesiątego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia.
2. Dla każdego państwa lub regionalnej organizacji integracji gospodarczej,
która ratyfikuje, przyjmie, zatwierdzi lub przystąpi do konwencji po złożeniu
pięćdziesiątego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia, konwencja wejdzie w życie dziewięćdziesiątego dnia od daty
złożenia przez to Państwo lub regionalną organizację integracji gospodarczej jej
dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia.
3. W rozumieniu ustępów 1 i 2 żaden dokument złożony przez regionalną
organizację integracji gospodarczej nie będzie uważany za dodatkowy do tych,
które zostały złożone przez państwa członkowskie organizacji.
Artykuł 24
Zastrzeżenia
Do niniejszej konwencji nie będą wnoszone żadne zastrzeżenia.
Artykuł 25
Wypowiedzenie
1. Każda ze Stron może wycofać się z konwencji w jakimkolwiek czasie po upływie
3 lat od dnia wejścia konwencji w życie dla tej Strony, w drodze wręczenia
depozytariuszowi pisemnego zawiadomienia.
2. Każde takie wypowiedzenie wejdzie w życie po upływie 1 roku od dnia
otrzymania przez depozytariusza zawiadomienia o wycofaniu lub w takiej
późniejszej dacie, jaka została określona w zawiadomieniu o wycofaniu.
3. Każda Strona, która wycofuje się z konwencji, będzie uważana za wycofującą
się również z każdego protokołu, którego była Stroną.
Artykuł 26
Teksty autentyczne
Oryginał niniejszej konwencji, której teksty w językach angielskim, arabskim,
chińskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim są jednakowo autentyczne, będzie
złożony u Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych.
Na dowód czego niżej podpisani, będąc należycie do tego upełnomocnieni,
podpisali niniejszą konwencję.
Sporządzono w Nowym Jorku dnia dziewiątego maja tysiąc dziewięćset
dziewięćdziesiątego drugiego roku.
Załącznik I
Australia
Austria
Białoruś 3)
Belgia
Bułgaria 3)
Kanada
Czechosłowacja 3)
Dania
Wspólnota Europejska
Estonia 3)
Finlandia
Francja
Niemcy
Grecja
Węgry 3)
Islandia
Irlandia
Włochy
Japonia
Łotwa 3)
Litwa 3)
Luksemburg
Holandia
Nowa Zelandia
Norwegia
Polska 3)
Portugalia
Rumunia 3)
Federacja Rosyjska 3)
Hiszpania
Szwecja
Szwajcaria
Turcja
Ukraina 3)
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii
Stany Zjednoczone Ameryki
Załącznik II
Australia
Austria
Belgia
Kanada
Dania
Wspólnota Europejska
Finlandia
Francja
Niemcy
Grecja
Islandia
Irlandia
Włochy
Japonia
Luksemburg
Holandia
Nowa Zelandia
Norwegia
Portugalia
Hiszpania
Szwecja
Szwajcaria
Turcja
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii
Stany Zjednoczone Ameryki
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest ona ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 16 czerwca 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
United Nations Framework Convention on Climate Change
The Parties to this Convention,
Acknowledging that change in the Earth's climate and its adverse effects are a
common concern of humankind,
Concerned that human activities have been substantially increasing the
atmospheric concentrations of greenhouse gases, that these increases enhance the
natural greenhouse effect, and that this will result
on average in an additional warming of the Earth's surface and atmosphere and
may adversely affect natural ecosystems and humankind,
Noting that the largest share of historical and current global emissions of
greenhouse gases has originated in developed countries, that per capita
emissions in developing countries are still relatively low and that the share of
global emissions originating in developing countries will grow to meet their
social and development needs,
Aware of the role and importance in terrestrial and marine ecosystems of sinks
and reservoirs of greenhouse gases,
Noting that there are many uncertainties in predictions of climate change,
particularly with regard to the timing, magnitude and regional patterns thereof,
Acknowledging that the global nature of climate change calls for the widest
possible cooperation by all countries and their participation in an effective
and appropriate international response, in accordance with their common but
differentiated responsibilities and respective capabilities and their social and
economic conditions,
Recalling the pertinent provisions of the Declaration of the United Nations
Conference on the Human Environment, adopted at Stockholm on 1r5 June 1972,
Recalling also that States have, in accordance with the Charter of the United
Nations and the principles of international law, the sovereign right to exploit
their own resources pursuant to their own environmental and developmental
policies, and the responsibility to ensure that activities within their
jurisdiction or control do not cause damage to the environment of other States
or of areas beyond the limits of national jurisdiction,
Reaffirming the principle of sover-eignty of States in international cooperation
to address climate change,
Recognizing that States should enact effective environmental legislation, that
environmental standards, management objectives and priorities should reflect the
environmental and developmental context to which they apply, and that standards
applied by some countries may be inappropriate and of unwarranted economic and
social cost to other countries, in particular developing countries,
Recalling the provisions of General Assembly resolution 44/228 of 22 December
1989 on the United Nations Conference on Environment and Development and
resolutions 43/53 of 6 December 1988, 44/207 of 22 December 1989, 45/212 of 21
December 1990 and 46/169 of 19 December 1991 on protection of global climate for
present and future generations of mankind,
Recalling also the provisions of General Assembly resolution 44/206 of 22
December 1989 on the possible adverse effects of sealevel rise on islands and
coastal areas, particularly low-lying coastal areas and the pertinent provisions
of General Assembly resolution 44/172 of 19 December 1989 on the implementation
of the Plan of Action to Combat Desertification,
Recalling further the Vienna Convention for the Protection of the Ozone Layer,
1985, and the Montreal Protocol on Substances that Deplete the Ozone Layer,
1987, as adjusted and amended on 29 June 1990,
Noting the Ministerial Declaration of the Second World Climate Conference
adopted on 7 November 1990,
Conscious of the valuable analytical work being conducted by many States on
climate change and of the important contributions of the World Meteorological
Organization, the United Nations Environment Programme and other organs,
organizations and bodies of the United Nations system, as well as other
international and intergovernmental bodies, to the exchange of results of
scientific research and the coordination of research,
Recognizing that steps required to understand and address climate change will be
environmentally, socially and economically most effective if they are based on
relevant scientific, technical and economic considerations and continually
re-evaluated in the light of new findings in these areas,
Recognizing that various actions to address climate change can be justified
economically in their own right and can also help in solving other environmental
problems,
Recognizing also the need for developed countries to take immediate action in a
flexible manner on the basis of clear priorities, as a first step towards
comprehensive response strategies at the global, national and, where agreed,
regional levels that take into account all greenhouse gases, with due
consideration of their relative contributions to the enhancement of the
greenhouse effect,
Recognizing further that low-lying and other small island countries, countries
with low-lying coastal, arid and semi-arid areas or areas liable to floods,
drought and desertification, and developing countries with fragile mountainous
ecosystems are particularly vulnerable to the adverse effects of climate change,
Recognizing the special difficulties of those countries, especially developing
countries, whose economies are particularly dependent on fossil fuel production,
use and exportation, as a consequence of action taken on limiting greenhouse gas
emissions,
Affirming that responses to climate change should be coordinated with social and
economic development in an integrated manner with a view to avoiding adverse
impacts on the latter, taking into full account the legitimate priority needs of
developing countries for the achievement of sustained economic growth and the
eradication of poverty,
Recognizing that all countries, especially developing countries, need access to
resources required to achieve sustainable social and economic development and
that, in order for developing countries to progress towards that goal, their
energy consumption will need to grow taking into account the possibilities for
achieving greater energy efficiency and for controlling greenhouse gas emissions
in general, including through the application of new technologies on terms which
make such an application economically and socially beneficial,
Determined to protect the climate system for present and future generations,
Have agreed as follows:
Article 1
Definitions 1a)
For the purposes of this Convention:
1. "Adverse effects of climate change" means changes in the physical environment
or biota resulting from climate change which have significant deleterious
effects on the composition, resilience or productivity of natural and managed
ecosystems or on the operation of socio-economic systems or on human health and
welfare.
2. "Climate change" means a change of climate which is attributed directly or
indirectly to human activity that alters the composition of the global
atmosphere and which is in addition to natural climate variability observed over
comparable time periods.
3. "Climate system" means the totality of the atmosphere, hydrosphere, biosphere
and geosphere and their interactions.
4. "Emissions" means the release of greenhouse gases and/or their precursors
into the atmosphere over a specified area and period of time.
5. "Greenhouse gases" means those gaseous constituents of the atmosphere, both
natural and anthropogenic, that absorb and re-emit infrared radiation.
6. "Regional economic integration organization" means an organization
constituted by sovereign States of a given region which has competence in
respect of matters governed by this Convention or its protocols and has been
duly authorized, in accordance with its internal procedures, to sign, ratify,
accept, approve or accede to the instruments concerned.
7. "Reservoir" means a component or components of the climate system where a
greenhouse gas or a precursor of a greenhouse gas is stored.
8. "Sink" means any process, activity or mechanism which removes a greenhouse
gas, an aerosol or a precursor of a greenhouse gas from the atmosphere.
9. "Source" means any process or activity which releases a greenhouse gas, an
aerosol or a precursor of a greenhouse gas into the atmosphere.
Article 2
Objective
The ultimate objective of this Convention and any related legal instruments that
the Conference of the Parties may adopt is to achieve, in accordance with the
relevant provisions of the Convention, stabilization of greenhouse gas
concentrations in the atmosphere at a level that-would prevent dangerous
anthropogenic interference with the climate system. Such a level should be
achieved within a time-frame sufficient to allow ecosystems to adapt naturally
to climate change, to ensure that food production is not threatened and to
enable economic development to proceed in a sustainable manner.
Article 3
Principles
In their actions to achieve the objective of the Convention and to implement its
provisions, the Parties shall be guided, inter alia, by the following:
1. The Parties should protect the climate system for the benefit of present and
future generations of humankind, on the basis of equity and in accordance with
their common but differentiated responsibilities and respective capabilities.
Accordingly, the developed country Parties should take the lead in combating
climate change and the adverse effects thereof.
2. The specific needs and special circumstances of developing country Parties,
especially those that are particularly vulnerable to the adverse effects of
climate change, and of those Parties, especially developing country Parties,
that would have to bear a disproportionate or abnormal burden under the
Convention, should be given full consideration.
3. The Parties should take precautionary measures to anticipate, prevent or
minimize the causes of climate change and mitigate its adverse effects. Where
there are threats of serious or irreversible damage, lack of full scientific
certainty should not be used as a reason for postponing such measures, taking
into account that policies and measures to deal with climate change should be
cost-effective so as to ensure global benefits at the lowest possible cost. To
achieve this, such policies and measures should take into account different
socio-economic contexts, be comprehensive, cover all relevant sources, sinks and
reservoirs of greenhouse gases and adaptation, and comprise all economic
sectors. Efforts to address climate change may be carried out cooperatively by
interested Parties.
4. The Parties have a right to, and should, promote sustainable development.
Policies and measures to protect the climate system against human-induced change
should be appropriate for the specific conditions of each Party and should be
integrated with national development programmes, taking into account that
economic development is essential for adopting measures to address climate
change.
5. The Parties should cooperate to promote a supportive and open international
economic system that would lead to sustainable economic growth and development
in all Parties, particularly developing country Parties, thus enabling them
better to address the problems of climate change. Measures taken to combat
climate change, including unilateral ones, should not constitute a means of
arbitrary or unjustifiable discrimination or a disguised restriction on
international trade.
Article 4
Commitments
1. All Parties, taking into account their common but differentiated
responsibilities and their specific national and regional development
priorities, objectives and circumstances, shall:
(a) Develop, periodically update, publish and make available to the Conference
of the Parties, in accordance with Article 12, national inventories of
anthropogenic emissions by sources and removals by sinks of all greenhouse gases
not controlled by the Montreal Protocol, using comparable methodologies to be
agreed upon by the Conference of the Parties;
(b) Formulate, implement publish and regularly update national and, where
appropriate, regional programmes containing measures to mitigate climate change
by addressing anthropogenic emissions by sources and removals by sinks of all
greenhouse gases not controlled by the Montreal Protocol, and measures to
facilitate adequate adaptation to climate change;
(c) Promote and cooperate in the development, application and diffusion,
including transfer, of technologies, practices and processes that control,
reduce or prevent anthropogenic emissions of greenhouse gases not controlled by
the Montreal Protocol in all relevant sectors, including the energy, transport,
industry, agriculture, forestry and waste management sectors;
(d) Promote sustainable management, and promote and cooperate in the
conservation and enhancement, as appropriate, of sinks and reservoirs of all
greenhouse gases not controlled by the Montreal Protocol, including biomass,
forests and oceans as well as other terrestrial, coastal and marine ecosystems;
(e) Cooperate in preparing for adaptation to the impacts of climate change;
develop and elaborate appropriate and integrated plans for coastal zone
management, water resources and agriculture, and for the protection and
rehabilitation of areas, particularly in Africa, affected by drought and
desertification, as well as floods;
(f) Take climate change considerations into account to the extent feasible, in
their relevant social, economic and environmental policies and actions, and
employ appropriate methods, for example impact assessments, formulated and
determined nationally with a view to minimizing adverse effects on the economy,
on public health and on the quality of the environment, of projects or measures
undertaken by them to mitigate or adapt to climate change;
(g) Promote and cooperate in scientific, technological technical, socio-economic
and other research, systematic observation and development of data archives
related to the climate system and intended to further the understanding and to
reduce or eliminate the remaining uncertainties regarding the causes, effects,
magnitude and timing of climate change and the economic and social consequences
of various response strategies;
(h) Promote and cooperate in the full, open and prompt exchange of relevant
scientific, technological, technical, socio-economic and legal information
related to the climate system and climate change, and to the economic and social
consequences of various response strategies;
(i) Promote and cooperate in education, training and public awareness related to
climate change and encourage the widest participation in this process, including
that of non-governmental organizations; and
(j) Communicate to the Conference of the Parties information related to
implementation, in accordance with Article 12.
2. The developed country Parties and other Parties included in annex I commit
themselves specifically as provided for in the following:
(a) Each of these Parties shall adopt national 2a) policies and take
corresponding measures on the mitigation of climate change, by limiting its
anthropogenic emissions of greenhouse gases and protecting and enhancing its
greenhouse gas sinks and reservoirs. These policies and measures will
demonstrate that developed countries are taking the lead in modifying
longer-term trends in anthropogenic emissions consistent with the objective of
the Convention, recognizing that the return by the end of the present decade to
earlier levels of anthropogenic emissions of carbon dioxide and other greenhouse
gases not controlled by the Montreal Protocol would contribute to such
modification, and taking into account the differences in these Parties' starting
points and approaches, economic structures and resource bases, the need to
maintain strong and sustainable economic growth, available technologies and
other individual circumstances, as well as the need for equitable and
appropriate contributions by each of these Parties to the global effort
regarding that objective. These Parties may implement such policies and measures
jointly with other Parties and may assist other Parties in contributing to the
achievement of the objective of the Convention and, in particular, that of this
subparagraph;
(b) In order to promote progress to this end, each of these Parties shall
communicate, within six months of the entry into force of the Convention for it
and periodically thereafter, and in accordance with Article 12, detailed
information on its policies and measures referred to in subparagraph (a) above,
as well as on its resulting projected anthropogenic emissions by sources and
removals by sinks of greenhouse gases not controlled by the Montreal Protocol
for the period referred to in subparagraph (al, with the aim of returning
individually or jointly to their 1990 levels these anthropogenic emissions of
carbon dioxide and other greenhouse gases not controlled by the Montreal
Protocol. This information will be reviewed by the Conference of the Parties, at
its first session and periodically thereafter, in accordance with Article 7;
(c) Calculations of emissions by sources and removals by sinks of greenhouse
gases for the purposes of subparagraph (b) above should take into account the
best available scientific knowledge, including of the effective capacity of
sinks and the respective contributions of such gases to climate change. The
Conference of the Parties shall consider and agree on methodologies for these
calculations at its first session and review them regularly thereafter;
(d) The Conference of the Parties shall, at its first session, review the
adequacy of subparagraphs (a) and (b) above. Such review shall be carried out in
the light of the best available scientific information and assessment on climate
change and its impacts, as well as relevant technical, social and economic
information. Based on this review, the Conference of the Parties shall take
appropriate action, which may include the adoption of amendments to the
commitments in subparagraphs (a) and (b) above. The Conference of the Parties,
at its first session, shall also take decisions regarding criteria for joint
implementation as indicated in subparagraph (a) above. A second review of
subparagraphs (a) and (b) shall take place not later than 31 December 1998, and
thereafter at regular intervals determined by the Conference of the Parties,
until the objective of the Convention is met;
(e) Each of these Parties shall:
(i) coordinate as appropriate with other such Parties, relevant economic and
administrative instruments developed to achieve the objective of the Convention;
and
(ii) identify and periodically review, its own policies and practices which
encourage activities that lead to greater levels of anthropogenic emissions of
greenhouse gases not controlled by the Montreal Protocol than would otherwise
occur;
(f) The Conference of the Parties shall review, not later than 31 December 1998,
available information with a view to taking decisions regarding such amendments
to the lists in annexes I and II as may be appropriate, with the approval of the
Party concerned;
(g) Any Party not included in annex I may, in its instrument of ratification,
acceptance, approval or accession, or at any time thereafter, notify the
Depositary that it intends to be bound by subparagraphs (a) and (b) above. The
Depositary shall inform the other signatories and Parties of any such
notification.
3. The developed country Parties and other developed Parties included in annex
II shall provide new and additional financial resources to meet the agreed full
costs incurred by developing country Parties in complying with their obligations
under Article 12, paragraph 1. They shall also provide such financial resources,
including for the transfer of technology, needed by the developing country
Parties to meet the agreed full incremental costs of implementing measures that
are covered by paragraph 1 of this Article and that are agreed between a
developing country Party and the international entity or entities referred to in
Article 11, in accordance with that Article. The implementation of these
commitments shall take into account the need for adequacy and predictability in
the flow of funds and the importance of appropriate burden sharing among the
developed country Parties.
4. The developed country Parties and other developed Parties included in annex
II shall also assist the developing country Parties that are particularly
vulnerable to the adverse effects of climate change in meeting costs of
adaptation to those adverse effects.
5. The developed country Parties and other developed Parties included in annex
II shall take all practicable steps to promote, facilitate and finance, as
appropriate, the transfer of, or access to, environmentally sound technologies
and know-how to other Parties, particularly developing country Parties, to
enable them to implement the provisions of the Convention. In this process, the
developed country Parties shall support the development and enhancement of
endogenous capacities and technologies of developing country Parties. Other
Parties and organizations in a position to do so may also assist in facilitating
the transfer of such technologies.
6. In the implementation of their commitments under paragraph 2 above, a certain
degree of flexibility shall be allowed by the Conference of the Parties to the
Parties included in annex I undergoing the process of transition to a market
economy, in order to enhance the ability of these Parties to address climate
change, including with regard to the historical level of anthropogenic emissions
of greenhouse gases not controlled by the Montreal Protocol chosen as a
reference.
7. The extent to which developing country Parties will effectively implement
their commitments under the Convention will depend on the effective
implementation by developed country Parties of their commitments under the
Convention related to financial resources and transfer of technology and will
take fully into account that economic and social development and poverty
eradication are the first and overriding priorities of the developing country
Parties.
8. In the implementation of the commitments in this Article, the Parties shall
give full consideration to what actions are necessary under the Convention,
including actions related to funding, insurance and the transfer of technology,
to meet the specific needs and concerns of developing country Parties arising
from the adverse effects of climate change and/or the impact of the
implementation of response measures, especially on:
(a) Small island countries;
(b) Countries with low-lying coastal areas;
(c) Countries with arid and semi-arid areas, forested areas and areas liable to
forest decay;
(d) Countries with areas prone to natural disasters;
(e) Countries with areas liable to drought and desertification;
(f) Countries with areas of high urban atmospheric pollution;
(g) Countries with areas with fragile ecosystems, including mountainous
ecosystems;
(h) Countries whose economies are highly dependent on income generated from the
production, processing and export, and/or on consumption of fossil fuels and
associated energy-intensive products; and
(i) Land-locked and transit countries.
Further, the Conference of the Parties may take actions, as appropriate, with
respect to this paragraph.
9. The Parties shall take full account of the specific needs and special
situations of the least developed countries in their actions with regard to
funding and transfer of technology.
10. The Parties shall, in accordance with Article 10, take into consideration in
the implementation of the commitments of the Convention the situation of
Parties, particularly developing country Parties, with economies that are
vulnerable to the adverse effects of the implementation of measures to respond
to climate change. This applies notably to Parties with economies that are
highly dependent on income generated from the production processing and export,
and/or consumption of fossil fuels and associated energy-intensive products
and/or the use of fossil fuels for which such Parties have serious difficulties
in switching to alternatives.
Article 5
Research and systematic observation
In carrying out their commitments under Article 4, paragraph 1 (g), the Parties
shall:
(a) Support and further develop, as appropriate, international and
intergovernmental programmes and networks or organizations aimed at defining
conducting, assessing and financing research data collection and systematic
observation, taking into account the need to minimize duplication of effort;
(b) Support international and intergovernmental efforts to strengthen systematic
observation and national scientific and technical research capacities and
capabilities, particularly in developing countries, and to promote access to and
the exchange of, data and analyses thereof obtained from areas beyond national
jurisdiction; and
(c) Take into account the particular concerns and needs of developing countries
and cooperate in improving their endogenous capacities and capabilities to
participate in the efforts referred to in subparagraphs (a) and (b) above.
Article 6
Education, training and public awareness
In carrying out their commitments under Article 4, paragraph 1 (i), the Parties
shall:
(a) Promote and facilitate at the national and, as appropriate, subregional and
regional levels and in accordance with national laws and regulation and within
their respective capacities:
(i) the development and implementation of educational and public awareness
programmes on climate change and its effects;
(ii) public access to information on climate change and its effects;
(iii) public participation in addressing climate change and its effects and
developing adequate responses; and
(iv) training of scientific, technical and managerial personnel;
(b) Cooperate in and promote, at the international level, and, where
appropriate, using existing bodies:
(i) the development and exchange of educational and public awareness material on
climate change and its effects; and
(ii) the development and implementation of education and training programmes,
including the strengthening of national institutions and the exchanger or
secondment of personnel to train experts in this field, in particular for
developing countries.
Article 7
Conference of the Parties
1. A Conference of the Parties is hereby established.
2. The Conference of the Parties, as the supreme body of this Convention, shall
keep under regular review the implementation of the Convention and any related
legal instruments that the Conference of the Parties may adopt, and shall make,
within its mandate, the decisions necessary to promote the effective
implementation of the Convention. To this end, it shall:
(a) Periodically examine the obligations of the Parties and the institutional
arrangements under the Convention, in the light of the objective of the
Convention, the experience gained in its implementation and the evolution of
scientific and technological knowledge;
(b) Promote and facilitate the exchange of information on measures adopted by
the Parties to address climate change and its effects, taking into account the
differing circumstances, responsibilities and capabilities of the Parties and
their respective commitments under the Convention;
(c) Facilitate, at the request of two or more Parties, the coordination of
measures adopted by them to address climate change and its effects, taking into
account the differing circumstances, responsibilities and capabilities of the
Parties and their respective commitments under the Convention;
(d) Promote and guide, in accordance with the objective and provisions of the
Convention, the development and periodic refinement of comparable methodologies,
to be agreed on by the Conference of the Parties, inter alia, for preparing
inventories of greenhouse gas emissions by sources and removals by sinks, and
for evaluating the effectiveness of measures to limit the emissions and enhance
the removals of these gases;
(e) Assess, on the basis of all information made available to it in accordance
with the provisions of the Convention, the implementation of the Convention by
the Parties, the overall effects of the measures taken pursuant to the
Convention, in particular environmental, economic and social effects as well as
their cumulative impacts and the extent to which progress toward the objective
of the Convention is being achieved;
(f) Consider and adopt regular reports on the implementation of the Convention
and ensure their publication;
(g) Make recommendations on any matters necessary for the implementation of the
Convention;
(h) Seek to mobilize financial resources in accordance with Article 4,
paragraphs 3, 4 and 5, and Article 11;
(i) Establish such subsidiary bodies as are deemed necessary for the
implementation of the Convention;
(j) Review reports submitted by its subsidiary bodies and provide guidance to
them;
(k) Agree upon and adopt, by consensus, rules of procedure and financial rules
for itself and for any subsidiary bodies;
(l) Seek and utilize, where appropriate, the services and cooperation of, and
information provided by, competent international organizations and
inter-governmental and non-governmental bodies; and
(m) Exercise such other functions as are required for the achievement of the
objective of the Convention as well as all other functions assigned to it under
the Convention.
3. The Conference of the Parties shall, at its first session, adopt its own
rules of procedure as well as those of the subsidiary bodies established by the
Convention, which shall include decision-making procedures for matters not
already covered by decision-making procedures stipulated in the Convention. Such
procedures may include specified majorities required for the adoption of
particular decisions.
4. The first session of the Conference of the Parties shall be convened by the
interim secretariat referred to in Article 21 and shall take place not later
than one year after the date of entry into force of the Convention. Thereafter,
ordinary sessions of the Conference of the Parties shall be held every year
unless otherwise decided by the Conference of the Parties.
5. Extraordinary sessions of the Conference of the Parties shall be held at such
other times as may be deemed necessary by the Conference, or at the written
request of any Party, provided that, within six months of the request being
communicated to the Parties by the secretariat, it is supported by at least
one-third of the Parties.
6. The United Nations, its specialized agencies and the International Atomic
Energy Agency, as well as any State member thereof or observers thereto not
Party to the Convention, may be represented at sessions of the Conference of the
Parties as observers. Any body or agency, whether national or international,
governmental or non-governmental, which is qualified in matters covered by the
Convention, and which has informed the secretariat of its wish to be represented
at a session of the Conference of the Parties as an observer, may be so admitted
unless at least one-third of the Parties present object. The admission and
participation of observers shall be subject to the rules of procedure adopted by
the Conference of the Parties.
Article 8
Secretariat
1. A secretariat is hereby established.
2. The functions of the secretariat shall be:
(a) To make arrangements for sessions of the Conference of the Parties and its
subsidiary bodies established under the Convention and to provide them with
services as required;
(b) To compile and transmit reports submitted to it;
(c) To facilitate assistance to the Parties, particularly developing country
Parties, on request, in the compilation and communication of information
required in accordance with the provisions of the Convention;
(d) To prepare reports on its activities and present them to the Conference of
the Parties;
(e) To ensure the necessary coordination with the secretariats of other relevant
international bodies;
(f) To enter, under the overall guidance of the Conference of the Parties, into
such administrative and contractual arrangements as may be required for the
effective discharge of its functions; and
(g) To perform the other secretariat functions specified in the Convention and
in any of its protocols and such other functions as may be determined by the
Conference of the Parties.
3. The Conference of the Parties, at its first session, shall designate a
permanent secretariat and make arrangements for its functioning.
Article 9
Subsidiary body for scientific and technological advice
1. A subsidiary body for scientific and technological advice is hereby
established to provide the Conference of the Parties and, as appropriate, its
other subsidiary bodies with timely information and advice on scientific and
technological matters relating to the Convention. This body shall be open to
participation by all Parties and shall be multidisciplinary. It shall comprise
government representatives competent in the relevant field of expertise. It
shall report regularly to the Conference of the Parties on all aspects of its
work.
2. Under the guidance of the Conference of the Parties, and drawing upon
existing competent international bodies, this body shall:
(a) Provide assessments of the state of scientific knowledge relating to climate
change and its effects;
(b) Prepare scientific assessments on the effects of measures taken in the
implementation of the Convention;
(c) Identify innovative; efficient and state-of-the-art technologies and
know-how and advise on the ways and means of promoting development and/or
transferring such technologies;
(d) Provide advice on scientific programmes, international cooperation in
research and development related to climate change, as well as on ways and means
of supporting endogenous capacity-building in developing countries; and
(e) Respond to scientific, technological and methodological questions that the
Conference of the Parties and its subsidiary bodies may put to the body.
3. The functions and terms of reference of this body may be further elaborated
by the Conference of the Parties.
Article 10
Subsidiary body for implementation
1. A subsidiary body for implementation is hereby established to assist the
Conference of the Parties in the assessment and review of the effective
implementation of the Convention. This body shall be open to participation by
all Parties and comprise government representatives who are experts on matters
related to climate change. It shall report regularly to the Conference of the
Parties on all aspects of its work.
2. Under the guidance of the Conference of the Parties, this body shall:
(a) Consider the information communicated in accordance with Article 12,
paragraph 1, to assess the overall aggregated effect of the steps taken by the
Parties in the light of the latest scientific assessments concerning climate
change;
(b) Consider the information communicated in accordance with Article 12,
paragraph 2, in order to assist the Conference of the Parties in carrying out
the reviews required by Article 4, paragraph 2 (d); and
(c) Assist the Conference of the Parties, as appropriate, in the preparation and
implementation of its decisions.
Article 11
Financial mechanism
1. A mechanism for the provision of financial resources on a grant or
concessional basis, including for the transfer of technology, is hereby defined.
It shall function under the guidance of and be accountable to the Conference of
the Parties, which shall decide on its policies, programme priorities and
eligibility criteria related to this Convention. Its operation shall be
entrusted to one or more existing international entities.
2. The financial mechanism shall have an equitable and balanced representation
of all Parties within a transparent system of governance.
3. The Conference of the Parties and the entity or entities entrusted with the
operation of the financial mechanism shall agree upon arrangements to give
effect to the above paragraphs, which shall include the following:
(a) Modalities to ensure that the funded projects to address climate change are
in conformity with the policies, programme priorities and eligibility criteria
established by the Conference of the Parties;
(b) Modalities by which a particular funding decision may be reconsidered in
light of these policies, programme priorities and eligibility criteria;
(c) Provision by the entity or entities of regular reports to the Conference of
the Parties on its funding operations, which is consistent with the requirement
for accountability set out in paragraph 1 above; and
(d) Determination in a predictable and identifiable manner of the amount of
funding necessary and available for the implementation of this Convention and
the conditions under which that amount shall be periodically reviewed.
4. The Conference of the Parties shall make arrangements to implement the
above-mentioned provisions at its first session, reviewing and taking into
account the interim arrangements referred to in Article 21, paragraph 3, and
shall decide whether these interim arrangements shall be maintained. Within four
years thereafter, the Conference of the Parties shall review the financial
mechanism and take appropriate measures.
5. The developed country Parties may also provide and developing country Parties
avail themselves of, financial resources related to the implementation of the
Convention through bilateral, regional and other multilateral channels.
Article 12
Communication of information related to implementation
1. In accordance with Article 4, paragraph 1, each Party shall communicate to
the Conference of the Parties, through the secretariat, the following elements
of information:
(a) A national inventory of anthropogenic emissions by sources and removals by
sinks of all greenhouse gases not controlled by the Montreal Protocol, to the
extent its capacities permit, using comparable methodologies to be promoted and
agreed upon by the Conference of the Parties;
(b) A general description of steps taken or envisaged by the Party to implement
the Convention; and
(c) Any other information that the Party considers relevant to the achievement
of the objective of the Convention and suitable for inclusion in its
communication, including, if feasible, material relevant for calculations of
global emission trends.
2. Each developed country Party and each other Party included in annex I shall
incorporate in its communication the following elements of information:
(a) A detailed description of the policies and measures that it has adopted to
implement its commitment under Article 4, paragraphs 2 (a) and 2 (b); and
(b) A specific estimate of the effects that the policies and measures referred
to in subparagraph (a) immediately above will have on anthropogenic emissions by
its sources and removals by its sinks of greenhouse gases during the period
referred to in Article 4, paragraph 2 (a).
3. In addition, each developed country Party and each other developed Party
included in annex II shall incorporate details of measures taken in accordance
with Article 4, paragraphs 3, 4 and 5.
4. Developing country Parties may, on a voluntary basis, propose projects for
financing, including specific technologies, materials, equipment, techniques or
practices that would be needed to implement such projects, along with, if
possible, an estimate of all incremental costs, of the reductions of emissions
and increments of removals of greenhouse gases, as well as an estimate of the
consequent benefits.
5. Each developed country Party and each other Party included in annex I shall
make its initial communication within six months of the entry into force of the
Convention for that Party. Each Party not so listed shall make its initial
communication within three years of the entry into force of the Convention for
that Party, or of the availability of financial resources in accordance with
Article 4, paragraph 3. Parties that are least developed countries may make
their initial communication at their discretion. The frequency of subsequent
communications by all Parties shall be determined by the Conference of the
Parties, taking into account the differentiated timetable set by this paragraph.
6. Information communicated by Parties under this Article shall be transmitted
by the secretariat as soon as possible to the Conference of the Parties and to
any subsidiary bodies concerned. If necessary, the procedures for the
communication of information may be further considered by the Conference of the
Parties.
7. From its first session, the Conference of the Parties shall arrange for the
provision to developing country Parties of technical and financial support, on
request, in compiling and communicating information under this Article, as well
as in identifying the technical and financial needs associated with proposed
projects and response measures under Article 4. Such support may be provided by
other Parties, by competent international organizations and by the secretariat,
as appropriate.
8. Any group of Parties may, subject to guidelines adopted by the Conference of
the Parties, and to prior notification to the Conference of the Parties, make a
joint communication in fulfilment of their obligations under this Article,
provided that such a communication includes information on the fulfilment by
each of these Parties of its individual obligations under the Convention.
9. Information received by the secretariat that is designated by a Party as
confidential, in accordance with criteria to be established by the Conference of
the Parties, shall be aggregated by the secretariat to protect its
confidentiality before being made available to any of the bodies involved in the
communication and review of information.
10. Subject to paragraph 9 above, and without prejudice to the ability of any
Party to make public its communication at any time, the secretariat shall make
communications by Parties under this Article publicly available at the time they
are submitted to the Conference of the Parties.
Article 13
Resolution of questions regarding implementation
The Conference of the Parties shall, at its first session, consider the
establishment of a multilateral consultative process, available to Parties on
their request, for the resolution of questions regarding the implementation of
the Convention.
Article 14
Settlement of disputes
1. In the event of a dispute between any two or more Parties concerning the
interpretation or application of the Convention, the Parties concerned shall
seek a settlement of the dispute through negotiation or any other peaceful means
of their own choice.
2. When ratifying, accepting, approving or acceding to the Convention, or at any
time thereafter, a Party which is not a regional economic integration
organization may declare in a written instrument submitted to the Depositary
that, in respect of any dispute concerning the interpretation or application of
the Convention, it recognizes as compulsory ipso facto and without special
agreement, in relation to any Party accepting the same obligation:
(a) Submission of the dispute to the International Court of Justice, and/or
(b) Arbitration in accordance with procedures to be adopted by the Conference of
the Parties as soon as practicable, in an annex on arbitration.
A Party which is a regional economic integration organization may make a
declaration with like effect in relation to arbitration in accordance with the
procedures referred to in subparagraph (b) above.
3. A declaration made under paragraph 2 above shall remain in force until it
expires in accordance with its terms or until three months after written notice
of its revocation has been deposited with the Depositary.
4. A new declaration, a notice of revocation or the expiry of a declaration
shall not in any way affect proceedings pending before the International Court
of Justice or the arbitral tribunal, unless the parties to the dispute otherwise
agree.
5. Subject to the operation of paragraph 2 above, if after twelve months
following notification by one Party to another that a dispute exists between
them, the Parties concerned have not been able to settle their dispute through
the means mentioned in paragraph 1 above, the dispute shall be submitted, at the
request of any of the parties to the dispute, to conciliation.
6. A conciliation commission shall be created upon the request of one of the
parties to the dispute. The commission shall be composed of an equal number of
members appointed by each party concerned and a chairman chosen jointly by the
members appointed by each party. The commission shall render a recommendatory
award, which the parties shall consider in good faith.
7. Additional procedures relating to conciliation shall be adopted by the
Conference of the Parties, as soon as practicable, in an annex on conciliation.
8. The provisions of this Article shall apply to any related legal instrument
which the Conference of the Parties may adopt, unless the instrument provides
otherwise.
Article 15
Amendments to the Convention
1. Any Party may propose amendments to the Convention.
2. Amendments to the Convention shall be adopted at an ordinary session of the
Conference of the Parties. The text of any proposed amendment to the Convention
shall be communicated to the Parties by the secretariat at least six months
before the meeting at which it is proposed for adoption. The secretariat shall
also communicate proposed amendments to the signatories to the Convention and,
for information, to the Depositary.
3. The Parties shall make every effort to reach agreement on any proposed
amendment to the Convention by consensus. If all efforts at consensus have been
exhausted, and no agreement reached, the amendment shall as a last resort be
adopted by a three-fourths majority vote of the Parties present and voting at
the meeting. The adopted amendment shall be communicated by the secretariat to
the Depositary, who shall circulate it to all Parties for their acceptance.
4. Instruments of acceptance in respect of an amendment shall be deposited with
the Depositary. An amendment adopted in accordance with paragraph 3 above shall
enter into force for those Parties having accepted it on the ninetieth day after
the date of receipt by the Depositary of an instrument of acceptance by at least
three-fourths of the Parties to the Convention.
5. The amendment shall enter into force for any other Party on the ninetieth day
after the date on which that Party deposits with the Depositary its instrument
of acceptance of the said amendment.
6. For the purposes of this Article, "Parties present and voting" means Parties
present and casting an affirmative or negative vote.
Article 16
Adoption and amendment of annexes to the Convention
1. Annexes to the Convention shall form an integral part thereof and, unless
otherwise expressly provided, a reference to the Convention constitutes at the
same time a reference to any annexes thereto. Without prejudice to the
provisions of Article 14, paragraphs 2 (b) and 7, such annexes shall be
restricted to lists, forms and any other material of a descriptive nature that
is of a scientific, technical, procedural or administrative character.
2. Annexes to the Convention shall be proposed and adopted in accordance with
the procedure set forth in Article 15, paragraphs 2, 3, and 4.
3. An annex that has been adopted in accordance with paragraph 2 above shall
enter into force for all Parties to the Convention six months after the date of
the communication by the Depositary to such Parties of the adoption of the
annex, except for those Parties that have notified the Depositary, in writing,
within that period of their non-acceptance of the annex. The annex shall enter
into force for Parties which withdraw their notification of non-acceptance on
the ninetieth day after the date on which withdrawal of such notification has
been received by the Depositary.
4. The proposal, adoption and entry into force of amendments to annexes to the
Convention shall be subject to the same procedure as that for the proposal,
adoption and entry into force of annexes to the Convention in accordance with
paragraphs 2 and 3 above.
5. If the adoption of an annex or an amendment to an annex involves an amendment
to the Convention, into force until such time as the amendment to the Convention
enters into force.
Article 17
Protocols
1. The Conference of the Parties may, at any ordinary session, adopt protocols
to the Convention.
2. The text of any proposed protocol shall be communicated to the Parties by the
secretariat at least six months before such a session.
3. The requirements for the entry into force of any protocol shall be
established by that instrument.
4. Only parties to the Convention may be Parties to a protocol.
5. Decisions under any protocol shall be taken only by the Parties to the
protocol concerned.
Article 18
Right to vote
1. Each Party to the Convention shall have one vote, except as provided for in
paragraph 2 below.
2. Regional economic integration organizations, in matters within their
competence, shall exercise their right to vote with a number of votes equal to
the number of their member States that are Parties to the Convention. Such an
organization shall not exercise its right to vote if any of its member States
exercises its right, and vice versa.
Article 19
Depositary
The Secretary-General of the United Nations shall be the Depositary of the
Convention and of protocols adopted in accordance with Article 17.
Article 20
Signature
This Convention shall be open for signature by States Members of the United
Nations or of any of its specialized agencies or that are Parties to the Statute
of the International Court of Justice and by regional economic integration
organizations at Rio de Janeiro, during the United Nations Conference on
Environment and Development, and thereafter at United Nations Headquarters in
New York from 20 June 1992 to 19 June 1993.
Article 21
Interim arrangements
1. The secretariat functions referred to in Article 8 will be carried out on an
interim basis by the secretariat established by the General Assembly of the
United Nations in its resolution 45/212 of 21 December 1990, until the
completion of the first session of the Conference of the Parties.
2. The head of the interim secretariat referred to in paragraph 1 above will
cooperate closely with the Intergovernmental Panel on Climate Change to ensure
that the Panel can respond to the need for objective scientific and technical
advice. Other relevant scientific bodies could also be consulted.
3. The Global Environment Facility of the United Nations Development Programme,
the United Nations Environment Programme and the International Bank for
Reconstruction and Development shall be the international entity entrusted with
the operation of the financial mechanism referred to in Article 11 on an interim
basis. In this connection, the Global Environment Facility should be
appropriately restructured and its membership made universal to enable it to
fulfil the requirements of Article 11.
Article 22
Ratification, acceptance, approval or accession
1. The Convention shall be subject to ratification, acceptance, approval or
accession by States and by regional economic integration organizations. It shall
be open for accession from the day after the date on which the Convention is
closed for signature. Instruments of ratification, acceptance, approval or
accession shall be deposited with the Depositary.
2. Any regional economic integration organization which becomes a Party to the
Convention without any of its member States being a Party shall be bound by all
the obligations under the Convention. In the case of such organizations, one or
more of whose member States is a Party to the Convention, the organization and
its member States shall decide on their respective responsibilities for the
performance of their obligations under the Convention. In such cases, the
organization and the member States shall not be entitled to exercise rights
under the Convention concurrently.
3. In their instruments of ratification, acceptance, approval or accession,
regional economic integration organizations shall declare the extent of their
competence with respect to the matters governed by the Convention. These
organizations shall also inform the Depositary, who shall in turn inform the
Parties, of any substantial modification in the extent of their competence.
Article 23
Entry into force
1. The Convention shall enter into force on the ninetieth day after the date of
deposit of the fiftieth instrument of ratification, acceptance, approval or
accession.
2. For each State or regional economic integration organization that ratifies,
accepts or approves the Convention or accedes thereto after the deposit of the
fiftieth instrument of ratification, acceptance, approval or accession, the
Convention shall enter into force on the ninetieth day after the date of deposit
by such State or regional economic integration organization of its instrument of
ratification, acceptance, approval or accession.
3. For the purposes of paragraphs 1 and 2 above, any instrument deposited by a
regional economic integration organization shall not be counted as additional to
those deposited by States members of the organization.
Article 24
Reservations
No reservations may be made to the Convention.
Article 25
Withdrawal
1. At any time after three years from the date on which the Convention has
entered into force for a Party, that Party may withdraw from the Convention by
giving written notification to the Depositary.
2. Any such withdrawal shall take effect upon expiry of one year from the date
of receipt by the Depositary of the notification of withdrawal, or on such later
date as may be specified in the notification of withdrawal.
3. Any Party that withdraws from the Convention shall be considered as also
having withdrawn from any protocol to which it is a Party.
Article 26
Authentic texts
The original of this Convention, of which the Arabic, Chinese, English, French,
Russian and Spanish texts are equally authentic, shall be deposited with the
Secretary-General of the United Nations.
In witnes whereof the undersigned, being duly authorized to that effect, have
signed this Convention.
Done at New York this ninth day of May one thousand nine hundred and ninety-two.
Annex I
Australia
Austria
Belarus 3a)
Belgium
Bulgaria 3a)
Canada
Czechoslovakia 3a)
Denmark
European Community
Estonia 3a)
Finland
France
Germany
Greece
Hungary 3a)
Iceland
Ireland
Italy
Japan
Latvia 3a)
Lithuania 3a)
Luxembourg
Netherlands
New Zealand
Norway
Poland 3a)
Portugal
Romania 3a)
Russian Federation 3a)
Spain
Sweden
Switzerland
Turkey
Ukraine 3a)
United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland
United States of America
Annex II
Australia
Austria
Belgium
Canada
Denmark
European Community
Finland
France
Germany
Greece
Iceland
Ireland
Italy
Japan
Luxembourg
Netherlands
New Zealand
Norway
Portugal
Spain
Sweden
Switzerland
Turkey
United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland
United States of America



1) Tytuty artykutów podane są jedynie w celu utatwienia czytelnikowi
postugiwania się tekstem.
2) Obejmuje to politykg i środki przyjgte przez regionalne organizacje
integracji gospodarczej.
3) Kraje będące w procesie przechodzenia do gospodarki rynkowej.
1a) Titles of articles are included solely to assist the reader.
2a) This includes policies and measures adopted by regional economic integration
organizations.
3a) Countries that are undergoing the process of transition to a market economy.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 15 września 1995 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Ramowej konwencji Narodów
Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, sporządzonej w Nowym Jorku dnia 9 maja
1992 r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 53, poz. 239)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 23 ustęp 2 Ramowej
konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, sporządzonej w Nowym
Jorku dnia 9 maja 1992 r., został złożony Sekretarzowi Generalnemu Organizacji
Narodów Zjednoczonych, jako depozytariuszowi powyższej konwencji, dnia 28 lipca
1994 r. dokument ratyfikacyjny Rzeczypospolitej Polskiej do wymienionej
konwencji.
Zgodnie z artykułem 23 konwencji weszła ona w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 26 października 1994 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem 23 konwencji weszła ona w życie dnia 21 marca 1994 r.
2. Następujące państwa i organizacje stały się stronami konwencji, składając
dokumenty ratyfikacyjne przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia w podanych
niżej datach:
Albania 3 października 1994 r.
Algieria 9 czerwca 1993 r.
Antigua i Barbuda 2 lutego 1993 r.
Arabia Saudyjska 28 grudnia 1994 r.
Argentyna 11 marca 1994 r.
Armenia 14 maja 1993 r.
Australia 30 grudnia 1992 r.
Austria 28 lutego 1994 r.
Bahrajn 28 grudnia 1994 r.
Bangladesz 15 kwietnia 1994 r.
Barbados 23 marca 1994 r.
Belize 31 października 1994 r.
Benin 30 czerwca 1994 r.
Boliwia 3 października 1994 r.
Botswana 27 stycznia 1994 r.
Brazylia 28 lutego 1994 r.
Burkina Faso 2 września 1993 r.
Chile 22 grudnia 1994 r.
Chiny 5 stycznia 1993 r.
Czad 7 czerwca 1994 r.
Dania 21 grudnia 1993 r.
Dominika 21 czerwca 1993 r.
Egipt 5 grudnia 1994 r.
Ekwador 23 lutego 1993 r.
Estonia 27 lipca 1994 r.
Etiopia 5 kwietnia 1994 r.
Federacja Państw Mikronezji 18 listopada 1993 r.
Federacja Rosyjska 28 grudnia 1994 r.
Fidżi 25 lutego 1993 r.
Filipiny 2 sierpnia 1994 r.
Finlandia 3 maja 1994 r.
Francja 25 marca 1994 r.
Gambia 10 czerwca 1994 r.
Gruzja 29 lipca 1994 r.
Grecja 4 sierpnia 1994 r.
Grenada 11 sierpnia 1994 r.
Gujana 29 sierpnia 1994 r.
Gwinea 7 maja 1993 r.
Hiszpania 21 grudnia 1993 r.
Holandia dla Królestwa w Europie 20 grudnia 1993 r.
Indie 1 listopada 1993 r.
Indonezja 23 sierpnia 1994 r.
Irlandia 20 kwietnia 1994 r.
Islandia 16 czerwca 1993 r.
Japonia 28 maja 1993 r.
Jordania 12 listopada 1993 r.
Kamerun 19 października 1994 r.
Kanada 4 grudnia 1992 r.
Kenia 30 sierpnia 1994 r.
Komory 31 października 1994 r.
Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna 5 grudnia 1994 r.
Kostaryka 26 sierpnia 1994 r.
Kuba 5 stycznia 1994 r.
Kuwejt 28 grudnia 1994 r.
Liban 15 grudnia 1994 r.
Liechtenstein 22 czerwca 1994 r.
Luksemburg 9 maja 1994 r.
Malawi 21 kwietnia 1994 r.
Malediwy 9 listopada 1992 r.
Malezja 13 lipca 1994 r.
Mali 28 grudnia 1994 r.
Malta 17 marca 1994 r.
Mauretania 20 stycznia 1994 r.
Mauritius 4 września 1992 r.
Meksyk 11 marca 1993 r.
Monako 20 listopada 1992 r.
Mongolia 30 września 1993 r.
Myanmar 25 listopada 1994 r.
Nauru 11 listopada 1993 r.
Nepal 2 maja 1994 r.
Nigeria 29 sierpnia 1994 r.
Nowa Zelandia 16 września 1993 r.
Norwegia 9 lipca 1993 r.
Pakistan 1 czerwca 1994 r.
Papua-Nowa Gwinea 16 marca 1993 r.
Paragwaj 24 lutego 1994 r.
Peru 7 czerwca 1993 r.
Portugalia 21 grudnia 1993 r.
Republika Czeska 7 października 1993 r.
Republika Federalna Niemiec 9 grudnia 1993 r.
Republika Korei 14 grudnia 1993 r.
Rumunia 8 czerwca 1994 r.
St. Kitts i Nevis 7 stycznia 1993 r.
Saint Lucia 14 czerwca 1993 r.
Samoa 29 listopada 1994 r.
San Marino 28 października 1994 r.
Senegal 17 października 1994 r.
Seszele 22 września 1992 r.
Słowacja 25 sierpnia 1994 r.
Sri Lanka 23 listopada 1993 r.
Stany Zjednoczone Ameryki 15 października 1992 r.
Sudan 19 listopada 1993 r.
Szwajcaria 10 grudnia 1993 r.
Szwecja 23 czerwca 1993 r.
Tajlandia 28 grudnia 1994 r.
Trynidad i Tobago 24 czerwca 1994 r.
Tunezja 15 lipca 1993 r.
Tuvalu 26 października 1993 r.
Uganda 8 września 1993 r.
Urugwaj 18 sierpnia 1994 r.
Uzbekistan 20 czerwca 1993 r.
Vanuatu 25 marca 1993 r.
Wenezuela 28 grudnia 1994 r.
Węgry 24 lutego 1994 r.
Wietnam 16 listopada 1994 r.
Włochy 15 kwietnia 1994 r.
Wspólnota Europejska 21 grudnia 1993 r.
Wybrzeże Kości Słoniowej 29 listopada 1994 r.
Wyspy Bahama 29 marca 1994 r.
Wyspy Cooka 20 kwietnia 1993 r.
Wyspy Marshalla 8 października 1992 r.
Wyspy Salomona 28 grudnia 1994 r.
Zambia 28 maja 1993 r.
Zimbabwe 3 listopada 1992 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii 8 grudnia 1993 r.
w odniesieniu do Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii, Wyspy Jersey i Wyspy
Man.
3. Podczas składania dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia oraz w terminach późniejszych zostały złożone przez następujące
Strony konwencji podane niżej oświadczenia:
KUBA
W nawiązaniu do artykułu 14 Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie
zmian klimatu Rząd Republiki Kuby oświadcza, że w zakresie dotyczącym Republiki
Kuby jakikolwiek spór, który może powstać między Stronami, dotyczący
interpretacji lub stosowania konwencji, będzie rozwiązany w drodze negocjacji
przy użyciu kanału dyplomatycznego.
MONAKO
Zgodnie z punktem g) artykułu 4 (2) konwencji Księstwo Monako oświadcza, że
zamierza być związane postanowieniami punktów (a) i (b) wymienionego artykułu.
PAPUA-NOWA GWINEA
Rząd Niezależnego Państwa Papua-Nowa Gwinea oświadcza, iż rozumie, że
ratyfikacja konwencji w żadnym wypadku nie stanowi rezygnacji z jakichkolwiek
uprawnień wynikających z prawa międzynarodowego, dotyczących odpowiedzialności
państwa za negatywne skutki zmian klimatu, z naruszeniem zasad prawa
międzynarodowego.
WĘGRY
Rząd Republiki Węgierskiej uznaje wielkie znaczenie Ramowej konwencji Narodów
Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu i ponownie podkreśla swoje stanowisko,
zgodnie z postanowieniami artykułu 4 (6) konwencji dotyczącymi pewnego stopnia
elastyczności, żeby przeciętny poziom antropogenicznych emisji dwutlenku węgla w
latach 1985-1987 byt uważany za punkt odniesienia w kontekście zobowiązań
wynikających z artykułu 4 (2) konwencji. Interpretacja ta jest ściśle związana z
"procesem przejściowym" określonym w artykule 4 (6) konwencji. Rząd Republiki
Węgierskiej oświadcza, że podejmie wszelkie wysiłki, aby przyczynić się do
realizacji celu konwencji.
WSPÓLNOTA EUROPEJSKA
Wspólnota Europejska oraz jej państwa członkowskie oświadczają, że zobowiązanie
do ograniczenia antropogenicznych emisji dwutlenku węgla (CO2), zawarte w
artykule 4 (2) konwencji, będzie zrealizowane przez Wspólnotę, jako całość,
poprzez działania Wspólnoty oraz jej państw członkowskich w ramach odpowiedniej
kompetencji każdego z nich.
W świetle tej perspektywy Wspólnota oraz jej państwa członkowskie potwierdzają
cele wyszczególnione we wnioskach Rady z dnia 29 października 1990 r., a w
szczególności cel stabilizacji emisji dwutlenku węgla do roku 2000 i poziomu z
roku 1990, w ramach Wspólnoty jako całości.
Wspólnota Europejska oraz jej państwa członkowskie opracowują uzgodnioną
strategię dla realizacji tego celu.
WYSPY SALOMONA
W myśl artykułu 14 (2) konwencji Rząd Wysp Salomona uzna za obowiązkowy arbitraż
zgodnie z procedurą, jaka zostanie przyjęta przez Konferencję Stron w załączniku
dotyczącym arbitrażu, tak szybko, jak to będzie praktycznie możliwe.
4. Informacje o państwach i organizacjach, które w terminie późniejszym staną
się stronami powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie
Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
PROTOKÓŁ
sporządzony w Warszawie dnia 17 maja 1994 r.
zmieniający Umowę między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem
Królestwa Danii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie
podatków od dochodu i majątku, podpisaną w Kopenhadze dnia 6 kwietnia 1976 r.
(Dz. U. Nr 54, poz. 240)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 17 maja 1994 r. został sporządzony w Warszawie Protokół zmieniający Umowę
między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Danii w
sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i
majątku, podpisaną w Kopenhadze dnia 6 kwietnia 1976 r., w następującym
brzmieniu:
Przekład
PROTOKÓŁ
zmieniający Umowę między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem
Królestwa Danii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie
podatków od dochodu i majątku
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Królestwa Danii,
powodowane chęcią zawarcia Protokołu zmieniającego Umowę w sprawie zapobieżenia
podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisaną w
Kopenhadze dnia 6 kwietnia 1976 r.,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł I
1. Tytuł umowy zostaje skreślony i zastąpiony następującym tekstem:
"Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Danii w
sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i
majątku".
2. Określenie "Polska Rzeczpospolita Ludowa" gdziekolwiek występuje w preambule
lub w tekście umowy, zostaje skreślone i zastąpione określeniem "Rzeczpospolita
Polska".
Artykuł II
1. Punkt a) w artykule 2 ustęp 3 zostaje skreślony i zastąpiony następującym
tekstem:
"a) w Rzeczypospolitej Polskiej:
1) podatek dochodowy od osób prawnych,
2) podatek dochodowy od osób fizycznych,
3) podatek rolny,
(zwane dalej "podatkami polskimi")".
2. Punkt b) w artykule 2 ustęp 3 zostaje skreślony i zastąpiony następującym
tekstem:
"b) w Królestwie Danii:
1) państwowy podatek dochodowy (indkomstskatten til staten),
2) komunalny podatek dochodowy (den kommunale indkomstskat),
3) podatek dochodowy na rzecz zarządów jednostek administracyjnych (den
amstkommunale indkomstskat),
4) specjalny podatek dochodowy (den saerlige indkomstskat),
5) podatek kościelny (kirkestkatten),
6) podatek od dywidend (udbytteskatten),
7) podatek od odsetek (renteskatten),
8) podatek od należności licencyjnych (royaltyskatten),
9) podatki wprowadzone ustawą o podatku od związków węglowodorowych (skatter i
henhold til kulbrinteskatteloven),
10) państwowy podatek od majątku (formueskatten til staten),
(zwane dalej "podatkami duńskimi")".
Artykuł III
Po punkcie c) w artykule 23 ustęp 2 dodaje się następujące punkty:
"d) Jeżeli zgodnie z ustawodawstwem Umawiającego się Państwa udzielona zostaje
ulga podatkowa w podatkach od dochodu przedsiębiorstwa w celu stworzenia zachęty
dla rozwoju gospodarczego w tym Państwie, uznaje się, że zawarte w ustępie 1 i w
ustępie 2 pkt a) i b) niniejszego artykułu odniesienia do "podatków zapłaconych"
lub "podatku dochodowego zapłaconego" obejmują wszelkie kwoty, które miałyby
zostać zapłacone na mocy niniejszej umowy jako podatek za jakikolwiek rok, lecz
nie zostały zapłacone z powodu ulgi podatkowej udzielonej w odniesieniu do tego
roku, pod warunkiem że takie przedsiębiorstwo (stanowiące zakład) jest
zaangażowane w produkcję lub sprzedaż dóbr, towarów lub usług (poza usługami w
sektorze finansowym) oraz że nie więcej niż 25% dochodu przedsiębiorstwa
pochodzi z odsetek oraz zysków ze sprzedaży akcji i obligacji.
e) Jeżeli dywidendy są wypłacane przez spółkę, której siedziba znajduje się w
Polsce, na rzecz osoby (będącej spółką), której siedziba znajduje się w Danii i
która jest bezpośrednio lub pośrednio właścicielem nie mniej niż 25% kapitału
akcyjnego pierwszej wymienionej spółki, wtedy takie dywidendy będą zwolnione z
podatku duńskiego, pod warunkiem że spółka wypłacająca dywidendy jest
zaangażowana w produkcję lub sprzedaż dóbr, towarów lub usług (poza usługami w
sektorze finansowym) oraz że nie więcej niż 25% dochodu spółki pochodzi z
odsetek oraz zysków ze sprzedaży akcji i obligacji.
f) Postanowienia pkt d) i e) mają zastosowanie w okresie pierwszych pięciu lat
obowiązywania protokołu zmieniającego pierwotną umowę między Polską i Danią.
Właściwe władze porozumieją się wzajemnie w celu ustalenia, czy ten okres ma
zostać przedłużony. Wszelkie takie przedłużenie będzie obowiązywać od tej daty i
będzie podlegać takim zmianom i warunkom, włącznie z warunkami wypowiedzenia,
jakie zostaną określone i uzgodnione pomiędzy Umawiającymi się Państwami w
notach, które zostaną wymienione drogą dyplomatyczną lub w jakikolwiek inny
sposób, zgodnie z procedurami ich prawa konstytucyjnego".
Artykuł IV
1. Umawiające się Państwa przekażą sobie wzajemnie noty o tym, że wymogi prawa
konstytucyjnego niezbędne do wejścia w życie niniejszego protokołu zostały
spełnione.
2. Niniejszy protokół, stanowiący integralną część umowy, wejdzie w życie z datą
późniejszej z not, o których mowa w ustępie 1, i jego postanowienia będą miały
zastosowanie w odniesieniu do Polski - do podatków należnych za rok podatkowy
bezpośrednio następujący po roku, w którym protokół wejdzie w życie, i za lata
następne, a w odniesieniu do Danii - do podatków należnych za rok dochodowy 1992
i za lata następne.
Artykuł V
Niniejszy protokół pozostaje w mocy tak długo, jak długo pozostaje w mocy umowa,
z uwzględnieniem postanowień określonych w artykule III niniejszego protokołu.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni przez swe odpowiednie
Rządy, podpisali niniejszy protokół.
Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Warszawie dnia 17 maja 1994 r. w języku
angielskim.
W imieniu Rządu Rzeczypospolitej Polskiej R. Michalski
W imieniu Rządu Królestwa Danii C. J. Nielsen
PROTOKOL
to amend the Agreement between the Government of the Polish Peoples's Republic
and the Government of the Kingdom of Denmark for the avoidance of double
taxation with respect to taxes on income and capital
The Government of the Republic of Poland and the Government of the Kingdom of
Denmark,
desiring to conclude a Protocol to amend the Agreement for the avoidance of
double taxation with respect to taxes on income and capital signed at Copenhagen
on April 6,1976,
have agreed as follows:
Article I
1. The title of the Agreement shall be deleted and replaced by the following:
"Agreement between the Government of the Republic of Poland and the Government
of the Kingdom of Denmark for the avoidance of double taxation with respect to
taxes on income and capital".
2. The term "the Polish People's Republic" wherever used in the preamble of the
Agreement or in the text of the Agreement shall be deleted and replaced by the
term "the Republic of Poland".
Article II
1. Subparagraph a) of paragraph 3 of Article 2 shall be deleted and replaced by
the following:
"a) in the Republic of Poland:
1. the Corporate Income Tax (podatek dochodowy od osób prawnych);
2. the Personal Income Tax (podatek dochodowy od osób fizycznych);
3. the Agricultural Tax (podatek rolny);
(hereinafter referred to as "Polish tax")".
2. Subparagraph b) of paragraph 3 of Article 2 shall be deleted and replaced by
the following:
"b) in the Kingdom of Denmark:
1. the Income Tax to the State (indkomstskatten til staten);
2. the Municipal Income Tax (den kommunale indkomstskat);
3. the Income Tax to the County Municipalities (den amtskommunale indkomstskat);
4. the Special Income Tax (den saerlige indkomstskat);
5. the Church Tax (kirkestkatten);
6. the Tax on Dividend (udbytteskatten);
7. the Tax on Interest (renteskatten);
8. the Tax on Royalty (royaltyskatten);
9. Taxes imposed under the Hydrocarbon Tax Act (skatter i henhold til
kulbrinteskatteloven);
10. the Capital Tax to the State (formueskatten til staten);
(hereinafter referred to as "Danish tax")"
Article III
After Article 23, paragraph 2, subparagraph c), the following subparagraphs
shall be inserted:
"d) Where in accordance with the laws of a Contracting State a reduction of tax
on the profits of an enterprise is granted for the purpose of encouraging
economic development in that State, the references in paragraph 1 and paragraph
2, subparagraph a), and b) of this Article, to "taxes paid" or "income tax paid"
shall be deemed to include any amount which would have been payable as tax in
accordance with this Agreement for any year but for a reduction of tax granted
for that year, provided that such an enterprise (being a permanent
establishment) is engaged in the manufacture or sale of goods or merchandise or
services (other than services in the financial sector) and that no more than 25
per cent of the enterprise's income arises from interest and gains from the
alienation of shares and bonds.
e) Where dividends are paid by a company which is a resident of Poland to a
person (being a company) which is a resident of Denmark, and which owns directly
or indirectly not less than 25 per cent of the share capital of the
first-mentioned company then such dividends shall be exempt from Danish tax,
provided that the company paying the dividends is engaged in the manufacture or
sale of goods or merchandise or services (other than services in the financial
sector) and that no more than 25 per cent of the company's income arises from
interest and alienation of shares and bonds.
f) The provisions in subparagraphs d) and e) shall apply for the first five
years for which the protocol amending the original Ageement between Poland and
Denmark is effective. The competent authorities shall consult each other in
order to determine whether this period shall be extended. Any such extension
shall take effect from such date and subject to such modifications and
conditions, including conditions as to termination, as may be specified and
agreed between the Contracting States in notes to be exchanged through
diplomatic channels or in any other manner in accordance with their
constitutional procedures."
Article IV
1. The Contracting States shall notify each other that the constitutional
requirements for the entry into force of this Protocol have been complied with.
2. This Protocol, which shall form an integral part of the Agreement, shall
enter into force on the date of the later of the notifications referred to in
paragraph 1 and its provisions shall have effect as far as Poland is concerned
in respect of taxes for the fiscal year immediately following that in which the
Protocol enters into force and subsequent fiscal years and as far as Denmark is
concerned in respect of taxes for the income year 1992 and subsequent years.
Article V
This Protocol shall - with respect for the provisions named in Article III of
this Protocol - remain in force as long as the Agreement is in force.
In witness whereof the undersigned, duly authorised thereto by their respective
Governments, have signed this Protocol.
Done in duplicate at Warsaw, this day of 17th May, 1994, in the English
language.
For the Government of the Republic of Poland R. Michalski
For the Government of the Kingdom of Denmark C. J. Nielsen
Po zapoznaniu się z powyższym protokołem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim
zawartych,
- jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony,
- będzie niezmiennie zachowywany.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 2 listopada 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 29 stycznia 1996 r.
w sprawie wejścia w życie Protokołu sporządzonego w Warszawie dnia 17 maja 1994
r., zmieniającego Umowę między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem
Królestwa Danii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie
podatków od dochodu i majątku, podpisaną w Kopenhadze dnia 6 kwietnia 1976 r.
(Dz. U. Nr 54, poz. 241)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem IV Protokołu
sporządzonego w Warszawie dnia 17 maja 1994 r., zmieniającego Umowę między
Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Danii w sprawie
zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku,
podpisaną w Kopenhadze dnia 6 kwietnia 1976 r., dokonane zostały przewidziane w
tym artykule notyfikacje i w związku z powyższym protokół wszedł w życie dnia 13
stycznia 1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie wzajemnego
popierania i ochrony inwestycji, sporządzona w Warszawie dnia 18 sierpnia 1994
r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 55, poz. 246)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 18 sierpnia 1994 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie wzajemnego popierania i
ochrony inwestycji w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie wzajemnego
popierania i ochrony inwestycji
PREAMBUŁA
Rzeczpospolita Polska i Republika Słowacka (zwane dalej "Umawiającymi się
Stronami"),
dążąc do rozszerzenia współpracy gospodarczej z wzajemną korzyścią dla obu
Państw,
mając na celu stworzenie i utrzymanie korzystnych warunków do inwestowania przez
inwestorów jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony,
uznając potrzebę popierania i ochrony inwestycji zagranicznych w celu
przyczyniania się do rozkwitu gospodarczego obydwu Państw,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Definicje
W rozumieniu niniejszej umowy:
1) Pojęcie "inwestor" oznacza w odniesieniu do każdej z Umawiających się Stron:
a) osoby fizyczne posiadające obywatelstwo danej Umawiającej się Strony,
b) osoby prawne, w tym spółki, korporacje, stowarzyszenia handlowe i inne
organizacje utworzone lub zorganizowane należycie w inny sposób, zgodnie z
prawem tej Umawiającej się Strony, na której terytorium mają swoją siedzibę i
prowadzą rzeczywistą działalność gospodarczą.
2) Pojęcie "inwestycje" oznacza wszelkie mienie zainwestowane przez inwestora
jednej Umawiającej się Strony, pod warunkiem że zostało ono zainwestowane
zgodnie z ustawodawstwem i przepisami drugiej Umawiającej się Strony i obejmuje
w szczególności, ale nie wyłącznie:
a) własność ruchomości i nieruchomości, jak również wszelkie inne prawa
rzeczowe, takie jak służebność, hipoteka, kupieckie prawo zatrzymania, zastaw;
b) akcje, kapitał zakładowy spółek, udziały lub wszelkie inne rodzaje udziałów w
spółkach;
c) roszczenia pieniężne lub roszczenia do innych świadczeń mających wartość
ekonomiczną;
d) prawa autorskie, prawa własności przemysłowej (takie jak patenty, wzory
użytkowe, projekty i wzory przemysłowe, znaki handlowe lub usługowe, nazwy
handlowe, oznaczenia pochodzenia), "know-how" i "goodwill";
e) prawa przyznane przez władze publiczne do prowadzenia działalności
gospodarczej, w tym koncesje, na przykład na poszukiwanie, wydobywanie lub
eksploatację zasobów naturalnych.
3) Zmiana formy inwestycji dopuszczonej zgodnie z ustawodawstwem i przepisami
Umawiającej się Strony, na której terytorium inwestycja została dokonana, nie
zmienia jej charakteru jako inwestycji.
4) Określenie "przychody" oznacza kwoty uzyskane z inwestycji, a w
szczególności, choć nie wyłącznie, obejmuje zyski, odsetki, dochody z kapitału,
dywidendy, należności licencyjne, honoraria lub inny bieżący dochód.
5) Określenie "terytorium" oznacza:
a) w odniesieniu do Rzeczypospolitej Polskiej: terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, jak również obszary morskie, w tym dno morskie i podglebie przyległe
do obszaru poza morzem terytorialnym, nad którym Rzeczpospolita Polska sprawuje,
zgodnie z prawem międzynarodowym, suwerenne prawa w zakresie badania i
wykorzystania zasobów naturalnych takich obszarów;
b) w odniesieniu do Republiki Słowackiej: terytorium Republiki Słowackiej, nad
którym Republika Słowacka sprawuje zgodnie z prawem międzynarodowym suwerenne
prawa.
Artykuł 2
Popieranie i dopuszczanie inwestycji
1) Każda z Umawiających się Stron będzie popierać na swoim terytorium inwestycje
inwestorów drugiej Umawiającej się Strony i dopuszczać takie inwestycje zgodnie
ze swoim ustawodawstwem i przepisami.
2) Jeżeli Umawiająca się Strona dopuściła inwestycję na swoje terytorium, ta
Strona przyzna, zgodnie ze swoim ustawodawstwem i przepisami, niezbędne
zezwolenia dewizowe związane z taką inwestycją, z wykonaniem umów licencyjnych i
umów o pomocy technicznej, handlowej lub administracyjnej. Każda z Umawiających
się Stron będzie w razie potrzeby dokładać wszelkich starań w celu wydania
niezbędnych zezwoleń na działalność doradców i innych wykwalifikowanych osób
posiadających obywatelstwo zagraniczne.
Artykuł 3
Ochrona i traktowanie inwestycji
1) Każda z Umawiających się Stron będzie ochraniać na swoim terytorium
inwestycje dokonane zgodnie z jej ustawodawstwem i przepisami przez inwestorów
drugiej Umawiającej się Strony i nie będzie naruszać w sposób nieuzasadniony lub
dyskryminacyjny prawa inwestora drugiej Umawiającej się Strony do zarządzania,
utrzymania, wykonania, osiągania korzyści, rozszerzania działalności, sprzedaży
i w razie potrzeby likwidacji takich inwestycji.
2) Każda z Umawiających się Stron zapewni sprawiedliwe i równe traktowanie na
swoim terytorium inwestycji inwestorów drugiej Umawiającej się Strony.
Traktowanie to będzie nie mniej korzystne niż przyznane inwestycjom inwestorów
jakiegokolwiek państwa trzeciego, jeżeli to ostatnie będzie bardziej korzystne.
3) Klauzula najwyższego uprzywilejowania nie będzie miała zastosowania do
przywilejów, jakie którakolwiek z Umawiających się Stron przyzna inwestorom
państwa trzeciego ze względu na ich członkostwo lub przynależność do strefy
wolnego handlu, unii celnej, wspólnego rynku lub organizacji wzajemnej pomocy
gospodarczej lub jakiejkolwiek istniejącej albo przyszłej konwencji w sprawie
podwójnego opodatkowania lub innych spraw podatkowych.
Artykuł 4
Wywłaszczenie i odszkodowanie
1) Żadna z Umawiających się Stron nie podejmie bezpośrednio lub pośrednio
działań wywłaszczeniowych, nacjonalizacji lub innych działań o takim samym
charakterze lub równoznacznym skutku w stosunku do inwestycji należących do
inwestorów drugiej Umawiającej się Strony, chyba że działania te zostaną podjęte
w interesie publicznym i nie będą miały charakteru dyskryminacyjnego, i będą
podjęte zgodnie z właściwą procedurą prawną i za skutecznym i właściwym
odszkodowaniem. Odszkodowanie takie będzie odpowiadać wartości rynkowej
wywłaszczonej inwestycji, ustalonej według stanu przed wywłaszczeniem lub zanim
decyzja o wywłaszczeniu stała się publicznie wiadoma, i będzie obejmować odsetki
od daty wywłaszczenia, i będzie podlegać wolnemu transferowi. Kwota
odszkodowania zostanie ustalona w walucie wymienialnej i będzie wypłacona bez
zbędnej zwłoki osobie uprawnionej, bez względu na jej miejsce pobytu czy
zamieszkania, jeżeli Strony nie uzgodnią inaczej. Transfer "bez zbędnej zwłoki"
uważany będzie wówczas, gdy będzie dokonany w okresie wymaganym normalnie dla
wypełnienia formalności związanych z transferem. Okres ten zacznie biec w dniu,
w którym został złożony wniosek, i nie może przekroczyć 3 miesięcy.
2) Inwestorzy jednej z Umawiających się Stron, których inwestycje poniosły
straty z powodu wojny lub jakiegokolwiek innego konfliktu zbrojnego, rewolty,
zamieszek, stanu wyjątkowego lub innych podobnych wydarzeń, które miały miejsce
na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, będą mieli przyznane - w zakresie
przywrócenia, odszkodowania, kompensaty i innego uregulowania -traktowanie nie
mniej korzystne niż przyznane inwestorom jakiegokolwiek państwa trzeciego.
Wynikające z tego płatności będą podlegały, jak daleko to możliwe, transferowi w
walucie wymienialnej bez zbędnej zwłoki.
Artykuł 5
Transfer
1) Każda z Umawiających się Stron, na której terytorium dokonane zostały
inwestycje przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony, przyzna tym
inwestorom swobodny transfer, w wymienialnej walucie, kwot związanych z tymi
inwestycjami, a w szczególności:
a) kapitału i kwot dodatkowych niezbędnych do utrzymania lub rozszerzenia
inwestycji;
b) zysków, odsetek, dywidend i innych bieżących przychodów;
c) spłaty pożyczek prawidłowo zaciągniętych, udokumentowanych i związanych z
konkretną inwestycją;
d) należności licencyjnych i honorariów;
e) kwot pochodzących z całkowitej lub częściowej likwidacji inwestycji;
f) kwot z tytułu odszkodowań na mocy artykułu 4;
g) zarobków obywateli jednej Umawiającej się Strony dopuszczonych do pracy w
związku z inwestycją na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.
2) Transfery będą dokonywane bez zwłoki w walucie wymienialnej według
oficjalnego kursu stosowanego w dniu transferu i zgodnie z procedurą
przewidzianą w ustawodawstwie Umawiającej się Strony, na której terytorium
została dokonana inwestycja.
3) Umawiające się Strony zobowiązują się przyznać transferom, o których mowa w
ustępach 1 i 2 tego artykułu, traktowanie nie mniej korzystne, niż przyznane
transferom pochodzącym z inwestycji dokonywanych przez inwestorów któregokolwiek
państwa trzeciego.
Artykuł 6
Subrogacja
1) Jeżeli Umawiająca się Strona lub jakakolwiek jej agencja dokona płatności
któremukolwiek z jej inwestorów w ramach gwarancji lub ubezpieczenia zawartego w
związku z inwestycją, druga Umawiająca się Strona uzna przejęcie przez pierwszą
Umawiającą się Stronę lub jej agencję wszelkich praw lub roszczeń
przysługujących inwestorowi. Umawiająca się Strona lub jakakolwiek jej agencja,
która przejęta prawa inwestora, jest uprawniona do takich samych praw, jakie
posiada inwestor, i do dochodzenia takich praw w takim samym zakresie, z
zastrzeżeniem zobowiązań inwestora związanych z ubezpieczoną w ten sposób
inwestycją.
2) W przypadku subrogacji określonej w ustępie 1 tego artykułu inwestor nie
będzie wysuwał roszczeń, jeżeli nie będzie do tego upoważniony przez Umawiającą
się Stronę lub jakąkolwiek jej agencję.
Artykuł 7
Spory między Umawiającą się Stroną a inwestorem drugiej Umawiającej się Strony
1) Spory między Umawiającą się Stroną a inwestorem drugiej Umawiającej się
Strony będą sformułowane przez inwestora wobec Umawiającej się Strony
przyjmującej inwestycje, w formie pisemnej, z podaniem szczegółowych informacji.
Strony będą starały się rozstrzygnąć takie spory w miarę możliwości w drodze
polubownej.
2) Jeżeli takie spory nie mogą być rozstrzygnięte w ten sposób w ciągu sześciu
miesięcy od daty pisemnej notyfikacji, o której mowa w ustępie 1, spór będzie
przedłożony, zależnie od wyboru przez inwestora:
- trybunałowi arbitrażowemu zgodnie z Regulaminem procedury Instytutu
Arbitrażowego Izby Handlowej w Sztokholmie;
- trybunałowi arbitrażowemu Międzynarodowej Izby Handlowej w Paryżu;
- trybunałowi arbitrażowemu ad hoc utworzonemu zgodnie z Regulaminem procedury
Komisji Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Międzynarodowego Prawa
Handlowego;
- Międzynarodowemu Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych (ICSID),
utworzonemu na mocy Konwencji w sprawie rozstrzygania sporów inwestycyjnych
między państwami a obywatelami drugich Państw, jeżeli obie Umawiające się Strony
będą sygnatariuszami tej konwencji.
3) Orzeczenie arbitrażowe będzie oparte na:
- postanowieniach niniejszej umowy;
- prawie krajowym Umawiającej się Strony, na której terytorium inwestycja
została dokonana, w tym na normach prawa kolizyjnego;
- normach i powszechnie przyjętych zasadach prawa międzynarodowego.
4) Orzeczenia arbitrażowe będą ostateczne i wiążące dla stron sporu. Każda
Umawiająca się Strona zobowiązuje się wykonać orzeczenie zgodnie z jej prawem
wewnętrznym.
Artykuł 8
Spory między Umawiającymi się Stronami
1) Spory między Umawiającymi się Stronami dotyczące interpretacji i stosowania
postanowień niniejszej umowy będą rozstrzygane w drodze dyplomatycznej.
2) Jeżeli obie Umawiające się Strony nie osiągną porozumienia w ciągu sześciu
miesięcy od powstania sporu, spór zostanie, na żądanie którejkolwiek Umawiającej
się Strony, przedłożony trybunałowi arbitrażowemu w składzie trzech członków.
Każda Umawiająca się Strona wyznaczy jednego arbitra, a wybrani arbitrzy
dokonają nominacji przewodniczącego, który będzie obywatelem państwa trzeciego,
utrzymującego stosunki dyplomatyczne z obydwiema Umawiającymi się Stronami.
3) Jeżeli jedna z Umawiających się Stron nie dokona wyboru swojego arbitra i nie
przystanie na zaproszenie drugiej Umawiającej się Strony do dokonania takiego
wyboru w ciągu dwóch miesięcy, arbiter zostanie wyznaczony na żądanie tej
Umawiającej się Strony przez Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału
Sprawiedliwości.
4) Jeżeli obaj arbitrzy nie mogą osiągnąć porozumienia co do wyboru
przewodniczącego w ciągu dwóch miesięcy od ich wyznaczenia, to zostanie on
wyznaczony na żądanie którejkolwiek z Umawiających się Stron przez
Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.
5) Jeżeli w przypadkach określonych w ustępach 3 i 4 tego artykułu
Przewodniczący Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości nie może wypełnić
wymienionej funkcji lub jeżeli jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron,
wyznaczenia dokona Wiceprzewodniczący, a jeżeli on nie może lub jest obywatelem
jednej z Umawiających się Stron, wyznaczenia dokona najstarszy rangą sędzia
Trybunału, który nie jest obywatelem żadnej z Umawiających się Stron.
6) Nie naruszając innych uzgodnień między Umawiającymi się Stronami, Trybunał
ustali swój tryb postępowania. Trybunał orzeka większością stosów.
7) Orzeczenia Trybunału są ostateczne i wiążące dla każdej z Umawiających się
Stron.
8) Każda z Umawiających się Stron ponosi koszty własnego członka trybunału oraz
swojego udziału w postępowaniu arbitrażowym; koszty przewodniczącego i pozostałe
koszty pokrywają w równych częściach Umawiające się Strony. Trybunał może jednak
w swoim orzeczeniu ustalić większy udział w kosztach jednej z Umawiających się
Stron i orzeczenie takie będzie wiążące dla obydwu Umawiających się Stron.
Artykuł 9
Stosowanie innych norm i zobowiązania szczególne
1) Jeżeli dana sprawa jest uregulowana jednocześnie w niniejszej umowie, jak
również w innej międzynarodowej umowie, której obie Umawiające się Strony są
stronami, nic nie stoi na przeszkodzie, aby jedna z Umawiających się Stron lub
jakikolwiek jej inwestor, który dokonał inwestycji na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony, skorzystał z norm bardziej korzystnych.
2) Jeżeli traktowanie przyznane przez jedną Umawiającą się Stronę inwestorom
drugiej Umawiającej się Strony, zgodnie z jej ustawodawstwem i przepisami, jest
bardziej korzystne niż traktowanie przyznane w niniejszej umowie, to będą
przeważać przepisy bardziej korzystne.
Artykuł 10
Konsultacje i wymiana informacji
Na wniosek jednej Umawiającej się Strony druga Umawiająca się Strona zgodzi się
niezwłocznie na konsultacje w sprawie interpretacji lub stosowania niniejszej
umowy.
Na wniosek jednej Umawiającej się Strony dokonywać się będzie wymiany informacji
o wpływie, jaki mogą mieć ustawy, przepisy, decyzje, praktyki i postępowanie
administracyjne lub polityka drugiej Umawiającej się Strony na inwestycje objęte
niniejszą umową.
Artykuł 11
Zakres obowiązywania
1) Niniejsza umowa ma zastosowanie do inwestycji dokonanych przez inwestorów
jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się Strony,
zgodnie z jej ustawodawstwem i przepisami, przed wejściem w życie niniejszej
umowy. Jednakże umowa nie będzie miała zastosowania do sporów powstałych przed
jej wejściem w życie.
2) Niniejsza umowa nie ma zastosowania do inwestycji dokonanych na mocy
porozumień międzyrządowych w ramach byłej Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej,
chyba że takie inwestycje zostaną przekształcone zgodnie z ustawodawstwem w
zakresie inwestycji zagranicznych Umawiających się Stron.
Artykuł 12
Wejście w życie
Niniejsza umowa wchodzi w życie w dniu noty późniejszej, którą jedna Umawiająca
się Strona zawiadomi drugą Umawiającą się Stronę, że zostały spełnione jej
wewnętrzne wymogi prawne dla wejścia w życie niniejszej umowy.
Artykuł 13
Okres obowiązywania i wygaśnięcie
1) Niniejsza umowa pozostaje w mocy przez okres dziesięciu (10) lat i będzie
obowiązywać przez dalszy podobny okres lub okresy, jeżeli jedna z Umawiających
się Stron nie zawiadomi drugiej Umawiającej się Strony, w terminie jednego roku
przed wygaśnięciem pierwotnego lub każdego następnego okresu, o jej intencji
wypowiedzenia umowy. Zawiadomienie o wypowiedzeniu uprawomocnia się po roku od
daty jego otrzymania przez drugą Umawiającą się Stronę.
2) W odniesieniu do inwestycji dokonanych przed datą wejścia w życie
zawiadomienia o wypowiedzeniu niniejszej umowy jej postanowienia pozostaną w
mocy przez dalszy okres 10 lat od daty wejścia w życie wypowiedzenia niniejszej
umowy.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni przez ich odnośne Rządy,
podpisali niniejszą umowę.
Sporządzono w Warszawie dnia 18 sierpnia 1994 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim, słowackim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są
jednakowo autentyczne. W przypadku rozbieżności przy interpretacji tekst
angielski będzie rozstrzygający.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej: S. Szymański
W imieniu Republiki Słowackiej: E. Kukan
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej
Dano w Warszawie dnia 7 października 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 25 marca 1996 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką
Słowacką w sprawie wzajemnego popierania i ochrony inwestycji, sporządzonej w
Warszawie dnia 18 sierpnia 1994 r.
(Dz. U. Nr 55, poz. 247)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z postanowieniami artykułu 12
Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie wzajemnego
popierania i ochrony inwestycji, sporządzonej w Warszawie dnia 18 sierpnia 199 4
r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z tym
powyższa umowa weszła w życie dnia 14 marca 1996 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o wspólnej granicy
państwowej, sporządzona w Warszawie dnia 6 lipca 1995 r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 55, poz. 248)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 6 lipca 1995 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o wspólnej granicy państwowej w
następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o wspólnej granicy państwowej

Rzeczpospolita Polska i Republika Słowacka
- realizując zasady i cele zawarte w Układzie między Rzecząpospolitą Polską a
Czeską i Słowacką Republiką Federacyjną o dobrym sąsiedztwie, solidarności i
przyjacielskiej współpracy, sporządzonym w Krakowie dnia 6 października 1991 r.,
- kierując się pragnieniem pogłębienia przyjacielskich stosunków z korzyścią dla
obu Państw i ich narodów,
- dążąc do utrzymania wyraźnego przebiegu polsko-słowackiej granicy państwowej,
uzgodniły, co następuje
Rozdział I
Przebieg i oznakowanie granicy państwowej
Artykuł 1
1. Polsko-słowacka granica państwowa jest płaszczyzną przechodzącą pionowo przez
linię granicy na powierzchni Ziemi, oddzielającą terytoria obu Państw, ich
przestrzeń powietrzną oraz wnętrze Ziemi.
2. Granica państwowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką (zwanymi
dalej Umawiającymi się Stronami) od jej styku z granicą państwową Ukrainy do
styku z granicą państwową Republiki Czeskiej ustalona jest Umową między Polską
Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Czechosłowacką o ostatecznym wytyczeniu
granicy państwowej, podpisaną w Warszawie w dniu 13 czerwca 1958 r. (zwaną dalej
"Umową o ostatecznym wytyczeniu granicy państwowej").
3. Przebieg granicy państwowej między Umawiającymi się Stronami przedstawiony
jest w dokumentacji granicznej przebiegu i oznakowania wspólnej granicy
państwowej (zwanej dalej "dokumentacją graniczną"), którą Umawiające się Strony
opracowały stosownie do artykułu 1 ustęp 2 Umowy o ostatecznym wytyczeniu
granicy państwowej i odnawiają stosownie do postanowień niniejszej umowy.
4. Przebieg granicy państwowej między Umawiającymi się Stronami określają
ponadto:
a) Protokół w sprawie znaku granicznego "Krzemieniec"; ustawionego na styku
granic państwowych Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Czechosłowackiej i
Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, oraz protokolarny opis punktu
styku granic państwowych Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Czechosłowackiej i
Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich z dnia 18 kwietnia 1946 r. z
załącznikami;
b) Umowa między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Czechosłowacką Republiką
Socjalistyczną o zmianie przebiegu granicy państwowej oraz niektórych innych
sprawach związanych z budową i eksploatacją przez Stronę Polską zapory na
Dunajcu z dnia 21 marca 1975 r. (zwana dalej "Umową o zmianie przebiegu granicy
państwowej na Dunajcu");
c) Umowa między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Czechosłowacką Republiką
Socjalistyczną w sprawie przebiegu granicy państwowej w związku z wynikami
pierwszej, wspólnej kontroli przebiegu polsko-czechosłowackiej granicy
państwowej na granicznych ciekach wodnych, z dnia 10 grudnia 1986 r. (zwana
dalej "Umową o pierwszej wspólnej kontroli granicy państwowej na granicznych
ciekach wodnych").
Artykuł 2
Na dokumentację graniczną składają się:
a) dokumenty stanowiące integralną część Umowy o ostatecznym wytyczeniu granicy
państwowej;
b) dokumenty stanowiące integralną część Umowy o zmianie przebiegu granicy
państwowej na Dunajcu;
c) dokumenty stanowiące integralną część Umowy o pierwszej, wspólnej kontroli
granicy państwowej na granicznych ciekach wodnych;
d) dokumenty ze sprawdzenia przebiegu granicy państwowej, stosownie do artykułów
10 i 11, oraz ze zmian przebiegu granicy państwowej, stosownie do artykułu 5
ustęp 2 i artykułu 6 niniejszej umowy.
Artykuł 3
1. Granica państwowa jest nieruchoma:
a) na suchych odcinkach lądowych,
b) w miejscach, w których przecina wody stojące lub cieki wodne, przechodząc z
jednego brzegu na drugi,
c) w miejscach, gdzie przechodzi z suchego odcinka do cieku wodnego i odwrotnie.
2. Nieruchoma granica państwowa, określona w ustępie 1, przebiega:
a) linią prostą od jednego znaku granicznego do najbliższego znaku granicznego,
przedstawionych w obowiązującej dokumentacji granicznej. Wyjątek stanowi linia
granicy w Tatrach, gdzie między niektórymi sąsiednimi znakami granicznymi
przebiega ona dokładnie działem wodnym;
b) środkiem granicznych dróg i rowów.
3. Drogi i rowy graniczne przedstawione są w dokumentacji granicznej. Na ich
początku i końcu osadzone są podwójne znaki graniczne, a wzdłuż nich pojedyncze
znaki graniczne, osadzone na przemian na terytorium każdej Umawiającej się
Strony.
Artykuł 4
1. Granica państwowa jest ruchoma na granicznych ciekach wodnych, z wyjątkiem
przypadków wymienionych w artykule 3 ustęp 1 litery b) i c).
2. Ruchoma granica państwowa, stosownie do ustępu 1, przebiega linią środkową
granicznych cieków wodnych lub ich głównych odnóg i dostosowuje się do:
a) naturalnych zmian położenia koryt granicznych cieków wodnych, z wyjątkiem
przypadku wymienionego w artykule 5 ustęp 2;
b) sztucznych zmian w wyniku regulacji granicznych cieków wodnych, dokonanych po
ich uzgodnieniu przez właściwe organy Umawiających się Stron, jeśli zmiany te
nie spowodują odchylenia się ich linii środkowej od pierwotnego położenia o
więcej niż szerokość koryta i jeśli powierzchnie oddzielone od terytoriów
Umawiających się Stron w wyniku nowego położenia linii środkowej cieku zostaną
wzajemnie wyrównane.
3. Linią środkową granicznego cieku wodnego jest:
a) linia jednakowo oddalona od obu wyrównanych linii brzegowych nie
uregulowanego lub uregulowanego tylko na jednym brzegu granicznego cieku
wodnego;
b) oś geometryczna obustronnie uregulowanego granicznego cieku wodnego.
4. Linię brzegową granicznego cieku wodnego stanowi:
a) wyraźna krawędź brzegu;
b) linia określona lustrem wody, która przepływając między brzegami nie zalewa
przyległego terenu;
c) linia stałego porostu traw lub innej roślinności lądowej;
d) linia przecięcia się lustra wody przy jej stanie średnim z powierzchnią
przyległego terenu.
Jeżeli nie można dokładnie ustalić linii brzegowej granicznego cieku wodnego
według jednego z wyżej wymienionych kryteriów, jest nią linia określona wspólnie
przez ekspertów gospodarki wodnej Umawiających się Stron.
5. Główną odnogą granicznego cieku wodnego jest ta, w której przy niskim lub
średnim stanie wody jest największy przepływ.
Artykuł 5
1. Umawiające się Strony utrzymują graniczne cieki wodne i znajdujące się na
nich obiekty techniczne w stanie zapewniającym ustalony przebieg i charakter
granicy państwowej.
2. W przypadku znacznej naturalnej zmiany położenia koryta granicznego cieku
wodnego, granica państwowa przebiega tak, jak przebiegała przed taką zmianą,
jeśli Umawiające się Strony nie ustalą innego jej przebiegu.
3. Jeżeli ruchoma granica państwowa ulegnie przesunięciu w miejscu, w którym
przechodzi ona w nieruchomą, miejsce takiego przejścia zostaje określone decyzją
Stałej Polsko-Słowackiej Komisji Granicznej.
4. Właściwe organy Umawiających się Stron mogą na zasadzie wzajemnych uzgodnień
postanowić o doprowadzeniu koryta granicznego cieku wodnego do stanu, który
zapobiegałby powstaniu znacznych naturalnych zmian.
Artykuł 6
Inne zmiany przebiegu linii granicy niż wymienione w artykule 4 mogą nastąpić
jedynie po zawarciu przez Umawiające się Strony odrębnej umowy w tym
przedmiocie.
Artykuł 7
1. Granica państwowa między Umawiającymi się Stronami podzielona jest na odcinki
granicy ponumerowane od I do III.
2. I odcinek granicy rozpoczyna się na styku granicy państwowej Umawiających się
Stron z granicą państwową Ukrainy, od znaku granicznego "Krzemieniec".
3. III odcinek granicy kończy się na styku granicy państwowej Umawiających się
Stron z granicą państwową Republiki Czeskiej w punkcie granicznym "Beskid".
4. Oznakowanie poszczególnych odcinków granicy oraz ich długość określa
dokumentacja graniczna.
Artykuł 8
1. Przebieg granicy państwowej oznakowany jest w terenie znakami granicznymi
pojedynczymi, podwójnymi lub potrójnymi, umieszczonymi, jak następuje:
a) pojedyncze - bezpośrednio na linii granicy lub na przemian po obu stronach
wspólnych granicznych dróg i rowów oraz granicznych cieków wodnych;
b) podwójne - na początku i na końcu wspólnych granicznych dróg i rowów oraz
granicznych cieków wodnych, jak również w miejscach, gdzie ze względu na
przeszkody terenowe nie można osadzić znaku granicznego bezpośrednio na linii
granicy;
c) potrójne - podobnie jak w odniesieniu do podwójnych znaków granicznych, w
przypadkach, gdy dla widocznego oznakowania przebiegu linii granicy zastosowanie
znaków podwójnych nie wystarcza.
2. Przebieg granicy państwowej oznakowany jest następującymi znakami
granicznymi:
a) żelbetonowym monolitem w kształcie trójściennego ostrosłupa ściętego na styku
granicy państwowej Umawiających się Stron z Ukrainą (znak trzech Państw
"Krzemieniec");
b) głównymi znakami granicznymi - na początku odcinków granicy i w ważnych
punktach załamania;
c) pomocniczymi znakami granicznymi - wewnątrz odcinków granicy;
d) płytami lub innymi znakami na skałach lub w korpusach jezdni;
e) żelbetonowymi monolitami w Zalewie Orawskim;
f) kamiennymi trójściennymi monolitami w kształcie ostrosłupów ściętych,
wyznaczającymi punkt styku granic państwowych Umawiających się Stron z Republiką
Czeską (punkt trzech Państw "Beskid").
3. Kształt, rozmiary, materiał, wygląd, oznaczenie i położenie znaków
granicznych określone są w dokumentacji granicznej.
4. Oznakowanie przebiegu granicy państwowej innymi znakami granicznymi niż
określone w dokumentacji granicznej jest możliwe wyłącznie po uzgodnieniu przez
właściwe organy Umawiających się Stron.
5. Osadzanie dodatkowych znaków granicznych, przestawianie zagrożonych znaków
granicznych na bezpieczne miejsca oraz zmiana oznakowania bezpośredniego granicy
państwowej na pośrednie lub odwrotnie są możliwe po uzgodnieniu przez właściwe
organy Umawiających się Stron.
Rozdział II
Administracja polsko-słowackiej granicy państwowej
Artykuł 9
Umawiające się Strony zapewniają zawsze jednoznaczny, wyraźnie widoczny i
geodezyjnie określony przebieg granicy państwowej. Zobowiązują się utrzymywać i
w razie potrzeby odnawiać znaki graniczne oraz aktualizować dokumentację
graniczną, stosownie do postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 10
1. Umawiające się Strony zapewniają co pięć lat wspólną kontrolę stanu i
osadzenia znaków granicznych oraz usunięcie stwierdzonych usterek. Okres
pięcioletni zaczyna się liczyć od zakończenia robót w terenie, wykonanych przy
ostatnim sprawdzeniu przebiegu granicy państwowej lub kontroli.
2. Pomiary granicznych cieków wodnych wykonywane są podczas co drugiej wspólnej
kontroli znaków granicznych.
3. Umawiające się Strony przeprowadzają w miarę potrzeby wspólne sprawdzenie
przebiegu granicy państwowej.
4. Na podstawie sprawdzenia lub kontroli, o których mowa w ustępach 1, 2 i 3,
zostają sporządzone właściwe dokumenty graniczne.
5. Nowe dokumenty graniczne, sporządzone w wyniku wspólnego sprawdzenia lub
kontroli, podlegają przyjęciu stosownie do przepisów prawnych każdej z
Umawiających się Stron. Dokumenty nabierają mocy obowiązującej i stają się
integralną częścią dokumentacji granicznej w dniu pisemnego powiadomienia
Umawiających się Stron o ich przyjęciu.
Artykuł 11
1. Jeśli wymaga tego zapewnienie widoczności przebiegu granicy państwowej,
Umawiające się Strony podejmują niezbędne działania również poza okresowym
wspólnym sprawdzaniem stanu i rozmieszczenia znaków granicznych.
2. W przypadku stwierdzenia przez jedną z Umawiających się Stron, że znak
graniczny został uszkodzony lub przestawiony, Umawiające się Strony kontrolują
jego położenie również poza okresowym, wspólnym sprawdzaniem, a w razie potrzeby
powodują osadzenie znaku granicznego na właściwe miejsce.
Artykuł 12
1. Umawiające się Strony zapewniają na swój koszt specjalistów geodezyjnych i
kartograficznych, jak również pomocniczy personel techniczny do pomiarów i
oznakowania granicy państwowej oraz do wynikających z nich prac
kartograficznych.
2. Rozdzielaniem zadań zajmuje się Stała Polsko-Słowacka Komisja Graniczna,
która zapewni jak największą celowość, gospodarność i równe obciążenie stron.
Artykuł 13
1. Właściciele i użytkownicy gruntów oraz budowli i urządzeń znajdujących się na
granicy państwowej lub w jej pobliżu obowiązani są umożliwiać prace związane z
oznakowywaniem, pomiarami i utrzymaniem, a zwłaszcza z osadzaniem znaków
granicznych i geodezyjnych. Roboty te wykonywane są z poszanowaniem interesów
publicznych i prywatnych.
2. Osoby powołane do wykonywania zadań stosownie do artykułów 10, 11 i 12 mają
prawo wjazdu i wstępu na grunty, do budowli i urządzeń. Nie mają prawa wstępu do
pomieszczeń prawnie chronionych. Zainteresowane osoby należy powiadomić o
rozpoczęciu robót w odpowiednim czasie zgodnie z przepisami wewnętrznymi
Umawiających się Stron.
3. W razie gdyby roboty i działania, o których mowa w ustępach 1 i 2,
spowodowały szkody, poszkodowanemu przysługuje roszczenie o odszkodowanie wobec
Umawiającej się Strony, na której terytorium znajdują się grunty, budynki i
urządzenia. Właściciele i użytkownicy gruntów wymienieni w ustępach 1 i 2
dochodzą swych praw do odszkodowania stosownie do przepisów prawnych Umawiającej
się Strony, na której terytorium znajdują się grunty, budynki i urządzenia.
Poszkodowany nie może dochodzić swych praw do odszkodowania wobec drugiej
Umawiającej się Strony.
Artykuł 14
W razie konieczności odnowienia oznakowania znaku granicznego na styku granic
państwowych trzech Państw, roboty zostaną wykonane po ich uzgodnieniu przez
wszystkie zainteresowane Państwa.
Artykuł 15
Umawiające się Strony zobowiązują się do ochrony znaków granicznych i
geodezyjnych oraz innych urządzeń przeznaczonych do oznakowania granicy
państwowej, przed ich uszkodzeniem, zniszczeniem, bezprawnym przestawieniem oraz
ich używaniem niezgodnie z przeznaczeniem.
Artykuł 16
Umawiające się Strony zapewniają utrzymywanie na suchych odcinkach granicy
państwowej, po obu jej stronach, wolnego pasa o szerokości 1 m, a wokół znaków
granicznych wyznaczających pośrednio przebieg granicy państwowej - przestrzeń o
promieniu 1 m bez zarośli utrudniających widoczność. Postanowienie to nie
dotyczy jednak roślinności przeznaczonej do umacniania brzegów ani też
chronionych drzew, krzewów i roślin.
Artykuł 17
Na odcinkach, o których mowa w artykule 16, mogą być budowane wyłącznie
urządzenia służące publicznej komunikacji, obiekty i urządzenia związane z
odprawą paszportową i celną, ochroną granicy, jak również wszelkie przecinające
ją przewody, po uzgodnieniu z właściwymi organami Umawiających się Stron.
Artykuł 18
Na linii granicy państwowej nie wolno umieszczać żadnych oznaczeń granicy
własności.
Artykuł 19
W przypadku wykonywania robót związanych z poszukiwaniem lub wydobywaniem
surowców mineralnych wewnątrz 50-metrowego pasa po obu stronach granicy
państwowej Umawiające się Strony podejmują wspólnie niezbędne przedsięwzięcia
dla zabezpieczenia przebiegu granicy państwowej i jej oznakowania, z
uwzględnieniem ochrony środowiska i gospodarki wodnej na wodach granicznych.
Rozdział III
Stała Polsko-Słowacka Komisja Graniczna
Artykuł 20
1. Umawiające się Strony ustanawiają do wykonywania zadań określonych niniejszą
umową Stałą Polsko-Słowacką Komisję Graniczną (zwaną dalej "Komisją Graniczną").
2. Komisja Graniczna składa się z delegacji polskiej i delegacji słowackiej.
Rządy obu Umawiających się Stron mianują przewodniczących delegacji Komisji
Granicznej, ich zastępców i członków.
3. Przewodniczący Komisji Granicznej i ich zastępcy oraz wyznaczone przez nich
osoby upoważnione są do utrzymywania bezpośrednich wzajemnych kontaktów.
4. Przewodniczący każdej delegacji może do pracy w Komisji Granicznej powoływać
ekspertów i pracowników pomocniczych.
Artykuł 21
1. Komisja Graniczna jest uprawniona w szczególności do:
a) organizowania i przeprowadzania wspólnej kontroli lub sprawdzania stosownie
do artykułów 10 i 11;
b) decydowania o sposobach oznakowywania przebiegu granicy państwowej;
c) dokonywania zmian w oznakowaniu granicy państwowej w związku z budowaniem lub
likwidowaniem granicznych dróg i rowów;
d) kwalifikowania zakresu zmian położenia koryt granicznych cieków wodnych i
opiniowania projektów regulacji granicznych cieków wodnych z punktu widzenia
przebiegu granicy państwowej;
e) wypowiadania się w sprawie działalności budowlanej i innych przedsięwzięć o
charakterze technicznym, podejmowanych w bezpośredniej bliskości granicy
państwowej;
f) zmiany oznakowania granicy państwowej z pośredniego na bezpośrednie i
odwrotnie;
g) sporządzania dokumentów granicznych.
2. Komisja Graniczna opracowuje swój statut, instrukcję techniczną pomiarów i
utrzymania oznakowania przebiegu granicy państwowej oraz wytyczne do
sporządzania lub aktualizacji dokumentacji granicznej.
3. Komisja Graniczna nie jest uprawniona do zmiany przebiegu granicy państwowej.
4. Komisja Graniczna przedstawia Rządom Umawiających się Stron propozycje zmian
przebiegu granicy państwowej.
Artykuł 22
Do podjęcia decyzji przez Komisję Graniczną potrzebna jest zgoda
przewodniczących obu delegacji. Decyzje Komisji Granicznej stanowią część
składową protokołów jej posiedzeń.
Artykuł 23
1. Komisja Graniczna powołuje do wykonywania swoich zadań mieszane grupy
pomiarowe; ich liczbę i skład ustala w zależności od zakresu i rodzaju robót,
które należy wykonać.
2. Kierownicy mieszanych grup pomiarowych wykonują zadania zgodnie z wytycznymi
Komisji Granicznej i stosownie do protokołów jej posiedzeń.
3. Komisja Graniczna zatwierdza techniczne materiały podkładowe, sporządzone
przez mieszane grupy pomiarowe.
4. Wyniki każdej kontroli lub sprawdzenia przebiegu granicy państwowej Komisja
Graniczna ujmuje w protokole końcowym.
Artykuł 24
1. Posiedzenia Komisji Granicznej odbywają się co najmniej raz w roku i - jeśli
nie uzgodniono inaczej - na przemian na terytoriach Umawiających się Stron.
Posiedzeniom przewodniczy przewodniczący delegacji tej Umawiającej się Strony,
na której terytorium odbywa się posiedzenie.
2. Przeglądy granicy państwowej przeprowadzane są po ich uzgodnieniu przez obie
delegacje Komisji Granicznej.
3. Z każdego posiedzenia Komisji Granicznej lub przeglądu granicy państwowej
zostaje sporządzony protokół w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i
słowackim.
4. Protokoły Komisji Granicznej nabierają mocy obowiązującej w dniu pisemnego
powiadomienia się przewodniczących delegacji o ich zatwierdzeniu przez właściwe
organy Umawiających się Stron. Powiadomienie to powinno nastąpić w jak
najkrótszym czasie, nie później niż na najbliższym posiedzeniu Komisji
Granicznej.
5. Każda z Umawiających się Stron pokrywa koszty związane z działalnością swojej
delegacji Komisji Granicznej, łącznie z kosztami powołanych przez nią ekspertów
i pracowników pomocniczych.
Artykuł 25
1. Osoby upoważnione do wykonywania zadań związanych z administracją granicy
państwowej mają prawo do swobodnego poruszania się na granicy, a w uzasadnionych
przypadkach - do przekraczania jej także poza przejściami granicznymi. Na
żądanie właściwych organów są one obowiązane okazać paszport lub przepustkę
graniczną oraz upoważnienie wydane przez Komisję Graniczną.
2. Osoby wymienione w ustępie 1 w czasie wykonywania czynności na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony mają prawo do noszenia munduru swojej formacji;
nie mają natomiast prawa do noszenia broni.
Artykuł 26
1. Towary przywiezione z terytorium jednej Umawiającej się Strony na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony, przeznaczone do prac wykonywanych zgodnie z
postanowieniami niniejszej umowy, zwolnione są od cła, podatków i innych opłat.
2. Pojazdy, narzędzia, urządzenia, instrumenty, aparaty, maszyny, nie
wykorzystane materiały i części zamienne muszą być wywiezione w terminie 1
miesiąca od dnia zakończenia prac na terytorium tej Umawiającej się Strony, z
której zostały przywiezione.
3. Towary nie wywiezione, o których mowa w ustępie 2, podlegają cłu, podatkom i
opłatom zgodnie z prawem wewnętrznym tej Umawiającej się Strony, na której
terytorium pozostały.
4. Osoby, którym zlecono wykonanie zadań na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony, zgodnie z postanowieniami rozdziału II i III niniejszej umowy, mogą
zgodnie z obowiązującym prawem wewnętrznym tej Umawiającej się Strony przewozić
rzeczy osobistego użytku na własne potrzeby w czasie podróży, łącznie z
artykułami spożywczymi, napojami, lekarstwami i wyrobami tytoniowymi.
5. Przy odprawie celnej rzeczy i towarów, o których mowa w ustępach 1 i 4,
właściwe organy Umawiających się Stron zastosują wszelkie możliwe ułatwienia
zgodnie z obowiązującym prawem wewnętrznym.
Rozdział IV
Postanowienia końcowe
Artykuł 27
Spory dotyczące interpretacji lub wykonywania niniejszej umowy rozstrzygane są
na drodze dyplomatycznej.
Artykuł 28
W dniu wejścia w życie niniejszej umowy w stosunkach między Stronami tracą moc
obowiązującą:
1) Umowa między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Czechosłowacką Republiką
Socjalistyczną o stosunkach prawnych na polsko-czechosłowackiej granicy
państwowej oraz o współpracy i wzajemnej pomocy w sprawach granicznych,
sporządzona w Pradze dnia 2 grudnia 1967 r., z wyjątkiem artykułów 12-34, które
tracą moc z dniem wejścia w życie odrębnej umowy regulującej te zagadnienia,
2) Porozumienie między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem
Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej o wykonywaniu rozdziałów I i II Umowy
o stosunkach prawnych na polsko-czechosłowackiej granicy państwowej oraz o
współpracy i wzajemnej pomocy w sprawach granicznych z dnia 17 października 1974
r.
Artykuł 29
Niniejsza umowa zostaje zawarta na okres 15 lat. Ulega ona zawsze przedłużeniu
na okresy pięcioletnie, jeśli żadna z Umawiających się Stron nie wypowie jej, w
drodze notyfikacji, najpóźniej na rok przed upływem jej ważności.
Wypowiedzenie niniejszej umowy nie ma wpływu na ważność dokumentów wymienionych
w artykułach 1 i 2 niniejszej umowy.
Artykuł 30
Niniejsza umowa podlega ratyfikacji i wejdzie w życie w 30 dniu po wymianie
dokumentów ratyfikacyjnych. Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych nastąpi w
Bratysławie.
Niniejszą umowę sporządzono w Warszawie dnia 6 lipca 1995 r. w dwóch
egzemplarzach, każdy w językach polskim i słowackim, przy czym oba teksty mają
jednakową moc.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej A. Milczanowski
W imieniu Republiki Słowackiej L. Hudek
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 2 października 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L. S.
Minister Spraw Zagranicznych: W Bartoszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 27 marca 1996 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską
a Republiką Słowacką o wspólnej granicy państwowej, sporządzonej w Warszawie
dnia 6 lipca 1995 r.
(Dz. U. Nr 55, poz. 249)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 30 Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Republika Słowacką o wspólnej granicy państwowej,
sporządzonej w Warszawie dnia 6 lipca 1995 r., nastąpiła w Bratysławie dnia 17
stycznia 1996 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionej umowy.
Powyższa umowa weszła w życie dnia 16 lutego 1996 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o stosunkach prawnych i
współpracy na wspólnej granicy państwowej,
sporządzona w Warszawie dnia 6 lipca 1995 r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 55, poz. 250)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 6 lipca 1995 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o stosunkach prawnych i współpracy
na wspólnej granicy państwowej w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o stosunkach prawnych i
współpracy na wspólnej granicy państwowej
Rzeczpospolita Polska i Republika Słowacka (zwane dalej "Umawiającymi się
Stronami")
- pragnąc przyczynić się do pogłębienia dobrosąsiedzkich stosunków między
obydwoma Państwami,
- dążąc do wzajemnego świadczenia sobie pomocy w ochronie granicy państwowej i
kontroli ruchu granicznego oraz do zapobiegania szkodom, które mogłyby powstać
przez oddziaływanie z terytorium jednej na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony,
- uzgodniły, co następuje:
Rozdział I
Postanowienia ogólne
Artykuł 1
Umowa reguluje użytkowanie wód i dróg granicznych, prowadzenie gospodarki
rolnej, leśnej i wodnej oraz organizowanie polowań na terenach przygranicznych,
wykonywanie rybołówstwa, przekazywanie osób, zwierząt i przedmiotów,
przekraczanie granicy państwowej w sytuacjach szczególnych, prowadzenie prac na
wspólnej granicy państwowej, a także określa strukturę, zadania i kompetencje
pełnomocników granicznych Umawiających się Stron.
Rozdział II
Użytkowanie wód i dróg granicznych
Artykuł 2
1. Przez wody graniczne rozumie się:
a) odcinki płynących wód powierzchniowych, którymi przebiega granica państwowa,
b) inne wody powierzchniowe i wody podziemne w tych miejscach, w których
przecinane są granicą państwową.
2. Umawiające się Strony zastosują odpowiednie środki w tym celu, aby przy
użytkowaniu wód granicznych byty uwzględnione ich prawa i interesy.
3. Zasady współpracy w tych sprawach określa odrębna umowa.
Artykuł 3
1. Jednostki pływające organów granicznych, policyjnych, celnych oraz gospodarki
wodnej i ochrony środowiska obu Umawiających się Stron mogą pływać o każdym
czasie na całej szerokości wód granicznych.
2. Pozostałe jednostki pływające obu Umawiających się Stron mogą pływać na
wodach granicznych tylko do linii granicy państwowej w czasie od świtu do
zmroku, jeśli inne umowy nie stanowią inaczej.
Artykuł 4
1. Jednostki pływające, o których mowa w artykule 3 ustęp 1, mogą z przyczyn
służbowych przybijać do brzegu leżącego na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony.
2. Pozostałe jednostki pływające Umawiających się Stron mogą tylko w razie
niebezpieczeństwa przybić bez zezwolenia do brzegu leżącego na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony. Osoba odpowiedzialna za jednostkę pływającą
powinna ten fakt niezwłocznie zgłosić organom granicznym lub celnym drugiej
Umawiającej się Strony.
Artykuł 5
1. Drogi graniczne i graniczne szlaki turystyczne, które na określonych
odcinkach przechodzą przez terytorium jednej z Umawiających się Stron i zostały
uznane za wspólne w odrębnych umowach, mogą być użytkowane na całej ich
szerokości.
2. Właściwe organy Umawiających się Stron mogą stosownie do swoich przepisów
prawnych i po uprzednim uzgodnieniu zarządzić stosowne ograniczenia ruchu.
3. Właściwe organy Umawiających się Stron ustalają zasady utrzymywania
granicznych wspólnych dróg i granicznych szlaków turystycznych.
Artykuł 6
1. Obywatele Umawiających się Stron, przebywający na drogach granicznych i
granicznych szlakach turystycznych, podlegają przepisom prawnym swego państwa.
2. Organy ochrony granic i organy celne Umawiających się Stron mogą przy
wykonywaniu służby na drogach granicznych i granicznych szlakach turystycznych
żądać okazania dowodów tożsamości od wszystkich osób, które korzystają z tych
dróg i szlaków.
3. Jeżeli osoba na drodze granicznej lub granicznym szlaku turystycznym dopuści
się czynu zabronionego przez prawo jednej z Umawiających się Stron, organy
ochrony granicy państwowej mogą ją zatrzymać i zabezpieczyć rzeczy, które byty
przedmiotem zabronionego czynu.
4. Obywatele Umawiających się Stron, zatrzymani zgodnie z ustępem 3, będą
przekazani organom swego państwa. Wraz z zatrzymanymi osobami przekazuje się
rzeczy posiadane przez nie w chwili zatrzymania.
5. Obywateli państw trzecich, zatrzymanych zgodnie z ustępem 3, przekazuje się
tej Stronie, z której terytorium przybyli.
6. Przekazanie osób zatrzymanych, o których mowa ustgpach 4 i 5, powinno
nastąpić w terminie 48 godzin od chwili zatrzymania.
Rozdział III
Ochrona środowiska, gospodarka rolna, leśna, wodna, rybołówstwo i łowiectwo
Artykuł 7
1. Na terenach przylegających do granicy państwowej każda z Umawiających się
Stron może prowadzić działalność gospodarczą takimi metodami i sposobami, aby
nie wpływały szkodliwie na terytorium i środowisko drugiej Umawiającej się
Strony.
2. Właściwe organy Umawiających się Stron podejmą przedsięwzięcia dla
zapobieżenia:
a) niebezpieczeństwu powodzi na wodach granicznych;
b) istotnemu naruszeniu i zagrożeniu środowiska, szczególnie zanieczyszczeniu
wód granicznych;
c) pożarowi lub innemu zagrożeniu, które może przenieść się poza granicę
państwową;
d) masowym zachorowaniom ludzi, zwierząt i roślin lub pojawieniu się groźnych
szkodników polnych i leśnych.
3. Umawiające się Strony zobowiązują się nie prowadzić odkrywkowego wydobycia
kopalin w odległości mniejszej niż 50 m od granicy państwowej, jeśli odrębna
umowa nie stanowi inaczej.
Artykuł 8
1. Właściciele i użytkownicy gruntów rolnych lub lasów, które znajdują się na
terytorium drugiej Umawiającej się Strony, przekraczają granicę państwową w celu
ich uprawiania i zbierania plonów oraz pożytków, stosownie do postanowień
wynikających z odrębnej umowy.
2. Właściciele lasów znajdujących się na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony korzystają z nich według przepisów prawnych tej Umawiającej się Strony.
Artykuł 9
1. Na wodach granicznych dozwolone jest wykonywanie rybołówstwa na zasadach
określonych w odrębnej umowie.
2. Łowienie ryb dozwolone jest od wschodu do zachodu słońca. łowienie ryb w
porze nocnej może mieć miejsce tylko z brzegu, wyłącznie po uzyskaniu zezwolenia
właściwego organu ochrony granicy państwowej.
Artykuł 10
1. Na terenach przyległych do granicy państwowej dopuszcza się organizowanie
polowań na dziko żyjące zwierzęta łowne, po uprzednim powiadomieniu właściwego
miejscowo organu ochrony granicy państwowej.
2. Właściwe organy Umawiających się Stron uzgodnią, w razie potrzeby, wszystkie
sprawy dotyczące ochrony dzikich zwierząt łownych.
3. W czasie polowań zabronione jest strzelanie przez linię granicy państwowej
oraz poszukiwanie ranionych zwierząt na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony.
Rozdział IV
Przekazywanie i przyjmowanie osób, zwierząt domowych, przedmiotów i dokumentów
Artykuł 11
1. Właściwe organy Umawiających się Stron przekażą jak najszybciej obywateli
drugiej Umawiającej się Strony oraz przyjmą swoich obywateli, którzy bezprawnie
przekroczą granicę państwową.
2. Osoba nie musi być przekazana, jeżeli przeciwko niej zostało wszczęte
postępowanie karne.
3. Przekazywanie i przyjmowanie obywateli państw trzecich i osób bez
przynależności państwowej reguluje odrębna umowa.
4. Osoby, które nieumyślnie przekroczyły granicę państwową, są przekazywane
niezwłocznie.
Artykuł 12
1. O przedostaniu się zwierząt domowych na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony należy powiadomić właściwe organy tej Strony. Znalezione zwierzęta domowe
przekazuje się tej Stronie, z której się przedostały - z reguły najbliżej
miejsca, gdzie je znaleziono.
2. W sprawie przekazania zabłąkanych zwierząt domowych sporządza się protokół,
który musi zawierać także nakłady związane z przechowaniem tych zwierząt i ich
badaniem weterynaryjnym.
3. Nie można żądać zapłaty za zabłąkane zwierzęta domowe, jeżeli ich
poszukiwanie nie zakończyło się powodzeniem.
Artykuł 13
Przedmioty, które na skutek działania sił przyrody zostały przemieszczone na
terytorium jednej z Umawiających się Stron, podlegają zwrotowi. W sprawie
przekazania sporządza się protokół.
Rozdział V
Przekraczanie granicy w sytuacjach szczególnych
Artykuł 14
W przypadku klęsk żywiołowych, pożarów lub innych wydarzeń powstałych w pobliżu
granicy państwowej, zagrażających życiu lub zdrowiu, osoby zagrożone mogą
przekraczać granicę państwową w każdym miejscu i czasie bez dokumentów
uprawniających do jej przekraczania. W takim wypadku osoby te obowiązane są
zgłosić się natychmiast do miejscowych organów samorządowych. Ich powrót
organizują pełnomocnicy graniczni.
Artykuł 15
1. Podczas klęsk żywiołowych, pożarów lub innych nadzwyczajnych wydarzeń
powstałych w pobliżu granicy państwowej grupy ratownicze mogą przekraczać
granicę państwową, wraz ze środkami transportu, sprzętem i materiałami, bez
dokumentów uprawniających do jej przekroczenia, jeżeli zostały poproszone o
pomoc.
2. Kierownik akcji ratunkowej obowiązany jest w ciągu 48 godzin od przekroczenia
granicy państwowej przedstawić właściwym organom wykazy osób biorących udział w
akcji oraz spis środków transportu, sprzętu i materiałów wwiezionych na obszar
celny drugiej Umawiającej się Strony.
3. Po zakończeniu akcji ratowniczej wwiezione środki transportu, sprzęt oraz nie
zużyte materiały muszą być wywiezione na obszar celny, z którego zostały
przywiezione.
4. Nie wywiezione w ciągu jednego miesiąca od zakończenia akcji ratowniczej
środki transportu, sprzęt i materiały podlegają cłu, podatkom i innym opłatom
zgodnie z prawem wewnętrznym.
5. Właściwe organy Umawiających się Stron zapewniają wszelkie dopuszczalne
prawem wewnętrznym ułatwienia w odprawie celnej środków transportu, sprzętu i
matiałów.
Rozdział VI
Wykonywanie prac na granicy państwowejer
Artykuł 16
1. Osoby, które zgodnie z postanowieniami umów zawartych przez właściwe organy
Umawiających się Stron wykonują prace na granicy państwowej, mogą ją przekraczać
na podstawie przepustek granicznych.
2. Przekraczanie granicy państwowej w celu wykonywania prac odbywa się w
przejściach granicznych, a w razie potrzeby, za zgodą właściwych organów
Umawiających się Stron, również poza przejściami granicznymi.
3. Przepustka graniczna upoważnia jej posiadacza do przekraczania granicy
państwowej i przebywania na terytorium drugiej Umawiającej się Strony w miejscu
wymienionym w przepustce.
4. Przebywanie na terytorium drugiej Umawiającej się Strony dozwolone jest od
wschodu do zachodu słońca. Jeżeli prace muszą być wykonywane w porze nocnej,
należy o tym zawiadomić odpowiednio wcześniej pełnomocników granicznych
Umawiających się Stron, a w szczególnie pilnych przypadkach - miejscowe organy
ochrony granic. Obowiązek zawiadamiania nie odnosi się do osób zatrudnionych
przez całą dobę.
5. Główni pełnomocnicy graniczni wymienią wzory przepustek granicznych
wydawanych zgodnie z przepisami wewnętrznymi Umawiających się Stron.
Rozdział VII
Pełnomocnicy graniczni
Artykuł 17
Umawiające się Strony w celu wykonywania zadań wynikających z niniejszej umowy
powołują:
- głównych pełnomocników granicznych,
- zastępców głównych pełnomocników granicznych,
- pełnomocników granicznych,
- zastępców pełnomocników granicznych,
- pomocników pełnomocników granicznych
Artykuł 18
1. Rządy Umawiających się Stron mianują głównych pełnomocników granicznych.
2. Zastępców głównego pełnomocnika granicznego mianują:
- w Rzeczypospolitej Polskiej - właściwy minister,
- w Republice Słowackiej - rząd.
3. Umawiające się Strony przekażą sobie drogą dyplomatyczną nazwiska głównych
pełnomocników granicznych i ich zastępców.
4. Pełnomocników granicznych mianują:
- w Rzeczypospolitej Polskiej - właściwy minister,
- w Republice Słowackiej - główny pełnomocnik graniczny.
5. Główni pełnomocnicy graniczni mianują zastępców pełnomocników granicznych.
6. Pełnomocnicy wymienieni w ustępach 1-4 mogą wyznaczać pomocników i ekspertów
w liczbie potrzebnej do wykonania zadań wynikających z niniejszej umowy oraz
ustalają prawa i obowiązki tych pomocników i ekspertów.
Artykuł 19
1. Główni pełnomocnicy graniczni i ich zastępcy oraz pełnomocnicy graniczni i
ich zastępcy w celu wykonywania swoich funkcji są wyposażeni w pełnomocnictwa
sporządzone w językach polskim i słowackim. Pełnomocnictwa te udzielane są przez
organy mianujące pełnomocników.
2. Główni pełnomocnicy graniczni przekażą sobie wzory pełnomocnictw, o których
mowa w ustępie 1.
Artykuł 20
1. Główni pełnomocnicy graniczni i ich zastępcy mogą w celu wykonywania swoich
zadań przekraczać granicę państwową w każdym jej miejscu na podstawie
posiadanych pełnomocnictw. O zamiarze przekroczenia granicy będą się nawzajem
informować.
2. Pełnomocnicy graniczni i ich zastępcy mogą w celu wykonywania swoich zadań
przekraczać granicę państwową na odcinku swojego działania na podstawie
posiadanych pełnomocnictw. O zamiarze przekroczenia granicy będą się nawzajem
informować.
3. Osoby wymienione w artykule 17, które wykonują na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony zadania wynikające z niniejszej umowy, mają podczas ich
realizacji zagwarantowane:
a) nietykalność osobistą, środków transportu oraz dokumentów i pieczątek, które
mają ze sobą,
b) prawo noszenia służbowego munduru i broni służbowej,
c) prawo używania własnych środków transportowych.
4. Osobom wymienionym w artykule 17, na ich prośbę, druga Umawiająca się Strona
udziela niezbędnej pomocy, w szczególności zapewnia zakwaterowanie, środki
transportu i środki łączności z ich organami.
Rozdział VIII
Zadania głównych pełnomocników granicznych i pełnomocników granicznych
Artykuł 21
1. Do zadań głównych pełnomocników granicznych należy w szczególności:
a) współpraca oraz udzielanie wzajemnej pomocy w zakresie zapewnienia ochrony
granicy państwowej, kontroli ruchu granicznego, bezpieczeństwa i porządku na
granicy państwowej,
b) kierowanie i koordynowanie działalności pełnomocników granicznych i ich
współpracy,
c) nadzór nad funkcjonowaniem przejść granicznych - w ramach swoich kompetencji,
d) podejmowanie decyzji w sprawach, w których pełnomocnicy graniczni nie doszli
do porozumienia,
e) przekazywanie do rozpatrzenia w drodze dyplomatycznej spraw, których nie
mogli rozstrzygnąć.
2. Postanowienia ustępu 1 litera e) nie wykluczają możliwości ponownego
przekazywania głównym pełnomocnikom granicznym spraw, które byty rozpatrywane
przez nich lub na drodze dyplomatycznej.
Artykuł 22
1. Główni pełnomocnicy graniczni spotykają się raz w roku, na przemian na
terytoriach obu Umawiających się Stron, dla omówienia wykonywania zadań
wynikających z niniejszej umowy.
2. Na wniosek głównego pełnomocnika granicznego jednej z Umawiających się Stron
przeprowadza się nadzwyczajne ich spotkanie.
3. Z każdego spotkania głównych pełnomocników granicznych sporządza się protokół
w językach polskim i słowackim.
Artykuł 23
1. Do zadań pełnomocników granicznych na powierzonym odcinku granicy państwowej
należy w szczególności:
a) wspólna ocena stanu ochrony granicy państwowej,
b) ocena kontroli ruchu granicznego oraz nadzór nad funkcjonowaniem przejść
granicznych - w ramach swoich kompetencji,
c) zapewnienie bezpieczeństwa i porządku na granicy państwowej,
d) koordynowanie działalności organów granicznych,
e) wyjaśnianie wszystkich nadzwyczajnych wydarzeń i naruszeń porządku na granicy
państwowej.
2. Pełnomocnicy graniczni niezwłocznie informują się o:
a) klęskach żywiołowych i innych nadzwyczajnych wydarzeniach, które mogą się
rozszerzyć lub spowodować szkody na terytorium drugiej Umawiającej się Strony,
oraz o podjętych przedsięwzięciach,
b) przygotowywanych lub dokonanych nielegalnych przekroczeniach granicy
państwowej lub o osobach, które podczas pościgu przedostały się na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony,
c) przybiciu bez zezwolenia do brzegu drugiej Umawiającej się Strony obiektów
pływających i przelocie nad granicą państwową aparatów latających lub o ich
lądowaniu bez zezwolenia,
d) pracach wykonywanych w pobliżu granicy państwowej, które mogą powodować
szkody na terytorium drugiej Umawiającej się Strony i zagrażać życiu lub zdrowiu
osób tam przebywających,
e) ograniczeniach użytkowania wspólnych dróg granicznych i granicznych szlaków
turystycznych,
f) wydaniu zezwolenia na przekraczanie wspólnej granicy państwowej poza
przejściami granicznymi.
3. Pełnomocnicy graniczni organizują przekazywanie sobie osób, zwierząt
domowych, przedmiotów i dokumentów, o których mowa w artykułach 11-13 i 25.
4. Pełnomocnicy graniczni wspólnie rozpatrują sprawy roszczeniowe o
wynagrodzenie szkód, które powstały na skutek naruszenia porządku na wspólnej
granicy państwowej, w miarę możliwości w obecności zainteresowanych osób. Sprawy
te rozpatrywane są na podstawie przepisów tej Umawiającej się Strony, na której
terytorium powstała szkoda lub koszty. W przypadku nierozstrzygnięcia sprawy,
jest ona przekazywana głównym pełnomocnikom granicznym w terminie 14 dni od dnia
powzięcia postanowienia o przekazaniu. Główni pełnomocnicy graniczni
rozstrzygają zgłoszone roszczenia. Sprawy nie załatwione przez głównych
pełnomocników granicznych rozstrzygane są na drodze dyplomatycznej.
5. Postanowienia powzięte w sprawach, o których mowa w ustępie 4, nie wyłączają
możliwości dochodzenia roszczeń na drodze sądowej.
6. Umawiające się Strony uzgadniają sposób realizacji odszkodowań stosownie do
obowiązujących między nimi przepisów o płatnościach.
Artykuł 24
1. Spotkania pełnomocników granicznych przeprowadza się przynajmniej dwa razy w
roku, na przemian na terytoriach obu Umawiających się Stron.
2. Spotkania pełnomocników granicznych przeprowadza się także na wniosek
pełnomocnika granicznego jednej z Umawiających się Stron w celu wspólnego
zbadania przypadków naruszania porządku na granicy państwowej oraz z innych
ważnych powodów. W związku z tym pełnomocnicy graniczni mogą żądać wyjaśnień od
osób i ekspertów obu Umawiających się Stron. Wspólne badania nie zastępują
czynności innych kompetentnych organów Umawiających się Stron.
3. Pełnomocnicy graniczni przekazują sobie wzajemnie informacje potrzebne do
rozpatrywania wydarzeń na granicy państwowej.
4. Z każdego spotkania sporządza się protokół w językach polskim i słowackim.
Artykuł 25
Główni pełnomocnicy graniczni i pełnomocnicy graniczni zapewniają należną
ochronę przekazywanym sobie wzajemnie dokumentom.
Artykuł 26
1. Zastępcy głównych pełnomocników granicznych i zastępcy pełnomocników
granicznych mają w zakresie spraw im powierzonych takie same prawa i obowiązki
jak pełnomocnicy, których są zastępcami.
2. Pomocnicy pełnomocników granicznych wykonują zadania powierzone im przez
pełnomocników granicznych lub ich zastępców.
Rozdział IX
Postanowienia końcowe
Artykuł 27
Każda Umawiająca się Strona ponosi własne koszty w związku z wykonywaniem zadań
wynikających z niniejszej umowy.
Artykuł 28
Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy tracą moc w stosunkach między
Umawiającymi się Stronami artykuły od 12 do 34 Umowy między Polską
Rzecząpospolitą Ludową a Czechosłowacką Republiką Socjalistyczną o stosunkach
prawnych na polsko-czechosłowackiej granicy państwowej oraz współpracy i
wzajemnej pomocy w sprawach granicznych, sporządzonej w Pradze dnia 2 grudnia
1967 r., oraz Porozumienie między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a
Rządem Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej w sprawie wykonywania Umowy o
stosunkach prawnych na polsko-czechosłowackiej granicy państwowej oraz o
współpracy i wzajemnej pomocy w sprawach granicznych, podpisane w Warszawie dnia
17 grudnia 1971 r.
Artykuł 29
Umowa niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po upływie 30 dni od daty
wymiany dokumentów ratyfikacyjnych.
Artykuł 30
Umowa niniejsza zawarta jest na czas nieokreślony. Może być ona wypowiedziana w
drodze notyfikacji przez każdą z Umawiających się Stron; w takim przypadku
utraci moc po upływie 6 miesięcy od dnia wypowiedzenia.
Umowę niniejszą sporządzono w Warszawie dnia 6 lipca 1995 r. w dwóch
egzemplarzach, każdy w językach polskim i słowackim, przy czym obydwa teksty
mają jednakową moc.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej A. Milczanowski
W imieniu Republiki Słowackiej L. Hudek
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 2 października 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L. S.
Minister Spraw Zagranicznych: W Bartoszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 27 marca 1996 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską
a Republiką Słowacką o stosunkach prawnych i współpracy na wspólnej granicy
państwowej, sporządzonej w Warszawie dnia 6 lipca 1995 r.
(Dz. U. Nr 55, poz. 251)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 29 Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o stosunkach prawnych i współpracy
na wspólnej granicy państwowej, sporządzonej w Warszawie dnia 6 lipca 1995 r.,
nastąpiła w Bratysławie dnia 17 stycznia 1996 r. wymiana dokumentów
ratyfikacyjnych wymienionej umowy.
Powyższa umowa weszła w życie dnia 16 lutego 1996 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA
o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk,
sporządzona w Bernie dnia 19 września 1979 r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 58, poz. 263)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 19 września 1979 r. została sporządzona w Bernie Konwencja o ochronie
gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk.
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- konwencja została uznana za słuszną,
- Rzeczpospolita Polska ratyfikuje konwencję, zgłaszając jednocześnie
zastrzeżenia w trybie art. 22 ust. 1 do załączników I, II i III o treści
zamieszczonej w oddzielnym piśmie*.
- konwencja ze zgłoszonymi zastrzeżeniami będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 12 lipca 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: W Bartoszewski
_______________
* Zastrzeżenia zgłoszone w trybie art. 22 ust. 1 konwencji do załączników I, II
i III:
"1. Następujące gatunki flory wymienione w załączniku I, jako ściśle chronione,
nie są w Polsce zagrożone, nie będą zatem objęte ochroną:
Marsilea quadrifolia, Botrychium simplex Hitch., Ophioglossum polyphyllum A.
Braun, Caldesia parnassifolia (L) Parl. Luronium natans (L) Raf., Ligularia
sibirica (L) Cass. Najas flexili (Wild) Rost., Thesium ebracteatm Hayne,
Saxifraga hirculuc L., Lindernia procumbens (Krocker), Angelica palustris
(Besser), Drepanocladus vernicosus (Mitt.), Buxbaumia viridis (Moug. ex Lam, DC)
Dichelyma capillaceum (With.), Pyramidula tetragona (Brid.), Meesia longiseta
Hedw., Orthotrichum rogeri Brid.
2. Z gatunków fauny wymienionych w załączniku II, jako ściśle chronione, Canis
lupus będzie objęty w Polsce innym statusem ochrony niż przewidziany w
konwencji.
3. Z gatunków fauny wymienionych w załączniku III, Leucapius delineatus nie jest
w Polsce gatunkiem zagrożonym i nie będzie objęty ochroną."
(Tekst konwencji stanowi załącznik do niniejszego numeru)

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 31 stycznia 1996 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Konwencji o ochronie gatunków
dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk, sporządzonej w Bernie dnia
19 września 1979 r.
(Dz. U. Nr 58, poz. 264)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z art. 19 ustęp 1 Konwencji o
ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk został
złożony dnia 13 września 1995 r. Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, jako
depozytariuszowi powyższej konwencji, dokument ratyfikacji wymienionej konwencji
przez Rzeczpospolitą Polską.
W czasie składania dokumentów ratyfikacyjnych zostały złożone zastrzeżenia w
trybie art. 22 ust. 1 konwencji do załączników I, II i III w następującym
brzmieniu:
"1. Następujące gatunki flory wymienione w załączniku I, jako ściśle chronione,
nie są w Polsce zagrożone, nie będą zatem objęte ochroną:
Marsilea quadrifolia, Botrychium simplex Hitch., Ophioglossum polyphyllum A.
Braun Caldesia parnassifolia (L) Parl., Luronium natans (L) Raf., Ligularia
sibirica (L) Cass., Najas flexili (Wild) Rost., Thesium ebracteatm Hayne,
Saxifraga hirculuc L., Lindernia procumbens (Krocker), Angelica palustris
(Besser), Drepanocladus vernicosus (Mitt.), Buxbaumia viridis (Moug. ex Lam,
DC), Dichelyma capillaceum (With.), Pyramidula tetragona (Brid.), Meesia
longiseta Hedw., Orthotrichum rogeri Brid.
2. Z gatunków fauny wymienionych w załączniku II, jako ściśle chronione, Canis
lupus będzie objęty w Polsce innym statusem ochrony niż przewidziany w
konwencji.
3. Z gatunków fauny wymienionych w załączniku III Leucapius delineatus nie jest
w Polsce gatunkiem zagrożonym i nie będzie objęty ochroną."
Zgodnie z artykułem 19 ustęp 3 konwencji wchodzi ona w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 1 stycznia 1996 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
I. Zgodnie z artykułem 19 ustęp 2 konwencji weszła ona w życie dnia 1 czerwca
1982 r. Następujące państwa stały się jej stronami, składając dokumenty
ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia w niżej podanych datach:
Austria 2 maja 1983 r.
Belgia 24 sierpnia 1990 r.
Bułgaria 31 stycznia 1991 r.
Cypr 16 maja 1988 r.
Dania 8 września 1983 r.
Estonia 3 sierpnia 1992 r.
Finlandia 9 grudnia 1985 r.
Francja 26 kwietnia 1990 r.
Niemcy 13 grudnia 1984 r.
Grecja 13 czerwca 1983 r.
Węgry 16 listopada 1989 r.
Islandia 17 czerwca 1993 r.
Irlandia 23 kwietnia 1982 r.
Włochy 11 lutego 1982 r.
Liechtenstein 30 października 1980 r.
Luksemburg 23 marca 1982 r.
Malta 26 listopada 1993 r.
Holandia 28 października 1980 r.
Norwegia 27 maja 1986 r.
Portugalia 3 lutego 1982 r.
Rumunia 18 maja 1993 r.
Hiszpania 27 maja 1986 r.
Szwecja 14 czerwca 1983 r.
Szwajcaria 12 marca 1981 r.
Turcja 2 maja 1984 r.
Wielka Brytania 28 maja 1982 r.
Wspólnota Europejska 7 maja 1982 r.
Burkina Faso 14 czerwca 1990 r.
Mołdowa 24 maja 1994 r.
Monako 7 lutego 1994 r.
Senegal 13 kwietnia 1987 r.
II. Oświadczenia i zastrzeżenia złożone podczas składania dokumentów
ratyfikacyjnych lub przystąpienia oraz w terminach późniejszych:
BELGIA
Deklaracja złożona w czasie składania dokumentu ratyfikacyjnego 24 sierpnia 1990
r.
Królestwo Belgii oświadcza, że chwytanie ptaków do celów hobbystycznych, w
ograniczonych ilościach i bez szkody dla utrzymania danych gatunków, będzie
kontynuowane w regionie Walonii, co czyni zgodnie z art. 9 konwencji, nie
naruszając przepisów wspólnotowych.
Odnosi się to do następujących gatunków:
Emberiza citrnella, Emberiza schoeniclus, Chloris chloris, Carduelis carduelis,
Carduelis spinus, Carduelis flavirostris, Carduelis cannabina, Carduelis
flammea, Loxia curvirostra, Coccothraustes coccothraustes.
BUŁGARIA
Zastrzeżenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym 31 stycznia 1991 r.
Na mocy art. 22 ust. 1 konwencji o ochronie gatunków dzikiej fauny i flory
europejskiej oraz ich siedlisk naturalnych z 1979 r. Republika Bułgarii
zastrzega sobie prawo niestosowania postanowień konwencji odnośnie do
następujących gatunków z załącznika II niniejszej konwencji:
ssaki - Citellus citellus, Canis lupus, Ursus arctus, Felis silvestris;
gady - Lacerta viridis, Lacerta trilineata, Lacerta agilis, Podarcis muralis,
Podarcis taurica, Podarcis erhardii, Natrix tessellata;
płazy - Rama dalmatina.
Ochrona tych gatunków na terytorium Republiki Bułgarii nie jest konieczna ze
względu na dużą liczebność ich populacji.
CYPR
Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym 16 maja 1988 r.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 konwencji Republika Cypryjska zgłasza następujące
zastrzeżenia:
1. Następujące gatunki fauny, wymienione w załączniku II jako "ściśle chronione
gatunki fauny", będą uznane przez Republikę Cypryjską jako "chronione gatunki
fauny" o statusie ochrony ustalonym przez konwencję dla gatunków w załączniku
III:
Calandrella brachydactyla, Calandrella refuscens, Melanocorypha calandra, Merops
apiaster.
2. Niżej wymienione gatunki fauny z załącznika II nie będą uznane przez
Republikę Cypryjską jako gatunki o statusie ochrony ustalonym przez niniejszą
konwencję dla gatunków z wyżej wymienionego załącznika:
Vibera lebetina
DANIA
Deklaracja zawarta w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym 8 września 1982 r.
Konwencji nie stosuje się do Grenlandii i Wysp Feroe.
Sprzeciw zawarty w liście od Stałego Przedstawiciela Danii z 10 kwietnia 1991
r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym 11 kwietnia 1991 r. (oryginał w
języku angielskim).
Niniejszym, w imieniu władz duńskich, mam zaszczyt zgłosić częściowy sprzeciw
odnośnie do włączenia roślin niższych (Mszaki) do załącznika I. Sprzeciw ten ma
charakter częściowy, gdyż odnosi się tylko do zobowiązań określonych w art. 5,
podczas gdy nie odnosi się do zobowiązań wypływających z innych artykułów
konwencji, które wynikają z wprowadzenia poprawki. W szczególności nie odnosi
się on do art. 4 ust. 1.
Dania zatem nie wyraża sprzeciwu odnośnie do ochrony siedlisk mszaków, które
występują na jej terytorium, włączonych do załącznika I w następstwie poprawki,
ale nie zamierza objąć tych roślin prawną ochroną gatunkową.
Sprzeciw ten odnosi się do wszystkich gatunków mszaków z załącznika I,
występujących w Danii. Zgodnie z obecnym stanem wiedzy dotyczy on następujących
5 gatunków z poprawionej listy: Buxbaumia viridis, Dichelyma capillaceum,
Drepanocladus vernicosus, Meesia longiseta, Orthotrichum rogeri.
W celu dopełnienia formalności chciałbym dodać, że Dania nie zgłasza żadnych
zastrzeżeń w związku z poprawkami dotyczącymi roślin wyższych (paprocie i
rośliny kwiatowe) do załącznika I konwencji.
FINLANDIA
Zastrzeżenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym 9 grudnia 1985 r.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 Finlandia zgłasza zastrzeżenie dotyczące następujących
gatunków wymienionych w załącznikach II i III:
Załącznik II
Canis lupus
Ursus arctor
Accipiter gentilis
Załącznik III
Microtus ratticeps
Vipera berus
Sprzeciw zawarty w teleksie z Ambasady Finlandii w Paryżu z dnia 10 marca 1988
r.
Finlandia zgłasza sprzeciw odnośnie do następujących gatunków:
Załącznik II
Aeshna viridis
Leucorrhinia albifrons
Leucorrhinia caudalis
Leucorrhinia pectoralis
Dytiscus latissimus
Graphoderus bilineatus
Euphydryas (Eurodryas) aurinia
Lopinga achine
Hypodryas maturna
Załącznik III
Lampetra planeri
Abramis ballerus
Cottus poecilopus
Myoxocephalus quadricornis
Pomatoschistus microps
Pomatoschistus minutus
FRANCJA
Zastrzeżenie zawarte w dokumencie zatwierdzenia złożonym 26 kwietnia 1990 r.
W czasie składania dokumentu zatwierdzenia tej konwencji Rząd Republiki
Francuskiej wyraża zastrzeżenie dotyczące załącznika II "Ściśle chronione
gatunki fauny" i odnoszące się do gatunku "Chelonia mydas".
Sprzeciw zawarty w liście Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 5 marca 1992 r.,
zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym 6 marca 1992 r.
Mam zaszczyt poinformować, że zgodnie z art. 17 ust. 3 konwencji o ochronie
gatunków dzikiej fauny i flory europejskiej oraz ich siedlisk naturalnych Rząd
Republiki Francuskiej sprzeciwia się włączeniu do załącznika I niniejszej
konwencji gatunku Trapa natans L. (Kotewka orzech wodny), zgodnie z decyzją
podjętą na 11 posiedzeniu Stałego Komitetu.
Z uwagi na to, że gatunek ten nie jest zagrożony we Francji, środki ochrony tego
gatunku, przewidziane w konwencji, nie znajdują w tym przypadku uzasadnienia.
NIEMCY
Deklaracja złożona w czasie składania dokumentu ratyfikacyjnego 13 grudnia 1984
r.
Konwencję o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich
siedlisk naturalnych będzie także się stosować do Landu Berlina od dnia jej
wejścia w życie w Republice Federalnej Niemiec.
GRECJA
Sprzeciw przekazany w liście od Stałego Przedstawiciela, zarejestrowanym w
Sekretariacie Generalnym 6 marca 1992 r.
Zgodnie z art. 17 Konwencji berneńskiej, w odniesieniu do gatunków flory
zawartych w załączniku I do Konwencji berneńskiej, zgodnie z właściwą decyzją
Stałego Komitetu, zostają zgłoszone następujące zastrzeżenia:
i. Tymczasowe zastrzeżenie, obowiązujące do czasu określenia głównych siedlisk w
Grecji dla następujących gatunków: Pilularia minuta, Ranunculus fontanus, Trapa
natans, Adonis cyllenea, Trachelium asperuloides, Verbascum cylleneum, Bupleurum
capillare.
ii. Dla gatunków Linaria hellenica, zastrzeżenie dla obszaru Vatika Lakonia,
Peloponez.
iii. Dla gatunków Carlina diae, zastrzeżenie dla obszaru Gianissada.
WĘGRY
Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym 16 listopada 1989 r.
Załącznik I
Spośród gatunków roślin wymienionych w załączniku I, trzy gatunki występują na
Węgrzech. Następujące gatunki roślin nie są pod ochroną:
Centaurea horrida Badaro, Rheum rhaponticum L.
Na Węgrzech istnieje 414 chronionych gatunków, nie wymienionych w załączniku I
do konwencji.
Załącznik II
Spośród gatunków wymienionych w załączniku II następujące gatunki nie są objęte
ochroną w żaden sposób:
Cricetus cricetus, Coenagrion fregi, Coenagrion mercuriale, Stylurus (= Gomphus)
flavipes, Ophiogomphus cecila, Oxygastra curtisii, Leucorrhinia caudalis,
Leucorrhinia pectoralis, Graphoderus bilineatus, Cucujus cinnaberinus,
Melanargia arge, Erebia calcaria, Lopinga achine, Lycaena dispar, Maculinea
arion, Maculinea teleius.
Załącznik III
Spośród gatunków wymienionych w załączniku III następujące gatunki nie są
chronione na Węgrzech:
Martes foina, Putorius putorius, Phalacrocorax carbo, Fulica atra, Streptopelia
decaocto, Passer montanus, Eudontomyzon mariae, Eudontomyzon vladykovi, Lampetra
planeri, Alosa pontica, Coregonus albula, Coregonus lavarodus, Thymallus
thymallus, Abramis ballerus, Abramis sapa, Abramis vimba, Chalcalburnus
chalcoides, Chondrostoma nasus, Pelecus cultratus, Rhodeus sericeus, Rutilus
frisii, Rutilus pigus, Gymnocephalus baloni, Astacus astacus, Helix pomatia,
Hirudo medicinalis.
Załącznik IV
W celu schwytania Cervidae na Węgrzech dozwolone jest użycie strzałów
usypiających i oszałamiającej przynęty.
W celu schwytania Lepus capensis na Węgrzech dozwolone jest użycie siatek.
W celu zabicia zwierząt następujących gatunków na Węgrzech dozwolone jest użycie
broni półautomatycznej:
Lepus capensis, Phasianus colhicus, Perdix perdix, Anser Albifrons, Anser
fabalis, Anas platyrhynchos, Anas querquedula, Anas crecca, Anas penelope,
Aythya ferina, Fulica atra, Scolpax rusticola, Streptopelia decaocto, Columba
palumbus.
ISLANDIA
Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym 17 czerwca 1993 r.
Zostają zgłoszone zastrzeżenia odnośnie do następujących gatunków: w załączniku
I odnośnie do Saxifraga hirculus.
W załączniku II:
a) odnośnie do wybierania jaj Sterna paradisaea i Bucephala islandica.
b) odnośnie do Gavia stellata, Branta leucopsis, Alopex lagopus, Orcinus orca,
Globicephala melaena, Phocaena phocaena, Hyperoodon rostratus, Lagenorhynchus
albirostris, Sibbaldus musculus, Megaptera novaengliae, Eubalaena glacialis,
Balaena mysticetus, Thalarctos maritimus, Delphinus delphis, Tursiops truncatus
i Lagenorhynchus acutus.
W załączniku III odnośnie do Corvus corax i Stercorarius parasiticus.
MALTA
Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym 26 listopada 1993 r.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 konwencji o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny
europejskiej oraz ich siedlisk naturalnych z 1979 r., Republika Malty zastrzega
sobie prawo niestosowania postanowień konwencji odnoszących się:
a) do ptaków - AVES - które mogą być łapane w pułapki od 1 września do 31
stycznia.
Załącznik I
Carduelis chloris
Carduelis carduelis
Carduelis spinus
Carduelis cannabina
Serinus serinus
Coccothraustes coccothraustes
Załącznik II
Fringilla coelebs
Coturnix coturnix
Streptopelia turtur
b) do ptaków - AVES - które mogą być łapane w pułapki i strzelane od 10 kwietnia
do 20 maja.
Załącznik III
Coturnix coturnix
Streptopelia turtur
c) do siatek (jeden ze środków lub metod chwytania, wymienionych w załączniku
IV) używanych do łapania gatunków ptaków wymienionych w lit. a) i b), a także
dzikiego królika (Oryctolagus cuniculus).
HOLANDIA
Deklaracja zawarta w dokumencie zatwierdzenia złożonym 28 października 1980 r.
Rząd Królestwa Holandii zatwierdza niniejszą konwencję dla Królestwa na obszarze
Europy.
NORWEGIA
Deklaracja złożona w trakcie podpisywania 19 września 1979 r.
Z okazji podpisania w dniu 19 września w Bernie Konwencji o ochronie gatunków
dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk naturalnych Rząd Norwegii
pragnie powiadomić, że do czasu narodowej dyskusji w związku z ratyfikacją może
okazać się konieczne zgłoszenie zastrzeżeń odnośnie do niektórych gatunków
objętych konwencją. W związku z ratyfikacją Rząd Norwegii także zastrzega sobie
prawo do uściślenia, iż jest dla niego oczywiste, że żadne z postanowień tej
konwencji nie narusza zobowiązań Umawiających się Stron odnośnie do postanowień
zawartych już porozumień międzynarodowych oraz wynikających z nich dotychczas
podjętych lub przyszłych decyzji.
Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym 27 maja 1986 r.
Zostaje zgłoszone zastrzeżenie w odniesieniu do określonego w załączniku IV
zakazu użycia broni półautomatycznej, mogącej pomieścić więcej niż dwa naboje,
do polowania na następujące gatunki wymienione w załączniku III: Jeleń
europejski (Cervus elaphus), Sarna (Capreolus capreolus), łoś (Alces alces). To
zastrzeżenie odnosi się ponadto do użycia broni półautomatycznej do polowania na
foki i wieloryby, wykonywanego zgodnie z przepisami prawa norweskiego.
Deklaracje złożone w trakcie składania dokumentu ratyfikacyjnego 27 maja 1986 r.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 konwencję tę stosuje się do kontynentalnej części
Królestwa.
W odniesieniu do terytorium Królestwa na Svalbardzie i Jan Mayen Rząd Norwegii
będzie popierał krajowe działania w celu ochrony dzikiej flory, dzikiej fauny
oraz ich siedlisk naturalnych, zgodnie z postanowieniami tej konwencji, z
zastrzeżeniem dotyczącym ochrony i gospodarowania populacją lisa polarnego
(Alopex lagopus) na Svalbardzie.
Rząd Norwegii podejmuje się koordynacji swoich wysiłków w celu ochrony gatunków
wędrownych, wymienionych w załączniku II i III, których zasięg rozciąga się na
Swalbard lub Jan Mayen, z wysiłkami innych Umawiających się Stron, na zasadach
współpracy i wzajemności.
Rząd Norwegii potwierdza, iż jest dla niego oczywiste, że żadne z postanowień
tej konwencji nie narusza zobowiązań Umawiających się Stron odnośnie do
postanowień zawartych już porozumień międzynarodowych oraz wynikających z nich
dotychczas podjętych lub przyszłych decyzji.
Sprzeciw zawarty w liście Ministerstwa Środowiska Norwegii z dnia 7 marca 1988
r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym 11 marca 1988 r.
W nawiązaniu do posiedzenia Stałego Komitetu Konwencji berneńskiej w grudniu
1987 r., dotyczącego poprawek do załącznika II i III:
Norwegia wstrzymała się od głosowania nad propozycją Portugalii dotyczącą
gatunków wielorybów. Delegacja norweska potrzebowała konsultacji z kompetentnymi
władzami w Norwegii. Obecnie istnieje potrzeba przeprowadzenia dalszych
konsultacji, dających podstawy do ostatecznego stanowiska Norwegii odnośnie do
tej propozycji. W tych okolicznościach Norwegia niniejszym składa zastrzeżenie
formalne o charakterze tymczasowym odnośnie do decyzji umieszczenia sześciu
gatunków wielorybów w załączniku II do Konwencji berneńskiej:
Orcinus orca, Lagenorhynchus albirostris Lagenorhynchus acutus, Globicephala
melaena 1, Hyperoodon rostratus, Mesoplodon bidens.
Nasze ostateczne stanowisko w tej sprawie przedstawimy za kilka miesięcy.
Sprzeciw zawarty w liście Dyrektoriatu Kształtowania Środowiska Przyrodniczego z
9 kwietnia 1991 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym 11 kwietnia 1991
r.
Norwegia nie zamierza zgłaszać sprzeciwu odnośnie do włączenia dodatkowych
roślin wyższych (paproci, roślin kwiatowych) do załącznika I do konwencji.
Jednakże Dyrektoriat Kształtowania Środowiska Przyrodniczego w imieniu Rządu
Norwegii niniejszym zgłasza częściowy sprzeciw względem włączenia mszaków do
załącznika I. Ten sprzeciw odnosi się tylko do zobowiązań wynikających z art. 5,
a konkretnie:
"Każda z Umawiających się Stron podejmie właściwe i niezbędne środki
ustawodawcze i administracyjne, aby zapewnić szczególną ochronę gatunków dzikiej
flory wymienionych w załączniku I. Należy zabronić umyślnego zrywania,
zbierania, ścinania lub wyrywania takich roślin. Każda z Umawiających się Stron,
stosownie do potrzeb, zakaże posiadania lub sprzedaży roślin tych gatunków."
Zastrzeżenie to nie odnosi się do zobowiązań zawartych w innych artykułach
konwencji, takich jak zobowiązania wynikające z art. 4 ust. 1: "Każda z
Umawiających się Stron podejmie właściwe i niezbędne środki ustawodawcze i
administracyjne, aby zapewnić ochronę siedlisk dzikiej flory i fauny, w
szczególności gatunków wymienionych w załącznikach I i II, oraz ochronę
zagrożonych siedlisk naturalnych."
Innymi słowy Norwegia nie wyraża sprzeciwu względem ochrony siedlisk gatunków
mszaków zawartych w załączniku I. Jednakże na obecnym etapie nie zamierzamy
podjąć środków prawnych w celu objęcia ochroną tych roślin.
Zastrzeżenie to odnosi się do wszystkich gatunków mszaków dodanych do załącznika
I. Zgodnie z obecnym stanem wiedzy zostały rozpoznane w Norwegii następujące
gatunki:
Scapania massalongi, Atractylocarpus alpinus, Buxbaumia viridis, Cynodontium
suecicum, Dicranum viridae, Drepanocladus vernicosus, Meesia longiseta oraz
Orthotrichum rogeri.
SŁOWACJA
Zastrzeżenie zgłoszone w czasie podpisywania 28 kwietnia 1994 r.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 konwencji Republika Słowacka zgłasza zastrzeżenie
względem dwóch gatunków wymienionych w załączniku II. Są to wilk (Canis lupus) i
niedźwiedź brunatny (Ursus arctos). Podstawą do zgłoszenia tego zastrzeżenia w
odniesieniu do warunków ochrony tych gatunków, zgodnych z art. 6 konwencji, jest
obecny poziom liczebności ich populacji w Republice Słowackiej, pozwalający na
regulację ich liczby bez negatywnego wpływu na ich przeżycie i funkcje w
naturalnych ekosystemach.
HISZPANIA
Zastrzeżenia zgłoszone w czasie podpisywania 19 września 1979 r.
1. Zastrzeżenia dotyczące listy gatunków w załączniku II
Wymienione poniżej gatunki są wyłączone z tej listy odnośnie do Hiszpanii:
Canis lupus, Otis tarda, Otis tetrax, Burhinus oedicnemus, Pterocles orientalis,
Pterocles alchata, Carduelis chloris, Carduelis carduelis, Carduelis spinus,
Carduelis cannabina, Serinus serinus, Sturnus unicolor, Lacerta lepida, Emys
orbicularis, Mauremys caspica, Vipera latasti.
Powyższa lista gatunków będzie przeniesiona w całości do załącznika III.
2. Zastrzeżenia dotyczące listy gatunków w załączniku III
W odniesieniu do Hiszpanii gatunek Sus scrofa meridionalis jest wyłączony z tej
listy.
3. Zastrzeżenia dotyczące zabronionych środków i metod zabijania itp.,
wymienionych w załączniku IV
Ssaki
Zakaz używania sideł jest przyjęty, z wyjątkiem ich użycia do łapania Canidae,
Mustelidae, Viverridae oraz Oryctolagus cuniculus.
Zakaz używania pułapek jest przyjęty, z wyjątkiem ich użycia do łapania Canidae,
Mustelidae, Viverridae oraz Oryctolagus cuniculus.
Zakaz używania dymu i gazu jest przyjęty, z wyjątkiem ich użycia do łapania
Vulpes vulpes.
Zakaz używania zatrutych przynęt jest przyjęty, z wyjątkiem ich użycia
tymczasowo, w sytuacjach nadzwyczajnych dla łowiectwa.
Zakaz używania automatycznej lub półautomatycznej broni z magazynkiem
mieszczącym więcej niż dwa naboje nie może być przyjęty na obecnym etapie.
Ptaki
Zakaz używania sideł jest przyjęty, z wyjątkiem ich użycia do chwytania Sturnus
vulgaris, Turdus philomelos oraz Turdus iliacus na pewnych obszarach i w pewnych
okresach. Zakaz używania siatek jest przyjęty, z wyjątkiem takich siatek,
których użycie zostało wyraźnie dozwolone w celu chwytania Columba palumbus,
Sturnus vulgaris i Passer domesticus na pewnych obszarach i w pewnych okresach
oraz do chwytania żywych Fringillidae.
Zakaz używania zatrutej przynęty jest przyjęty, z wyjątkiem jej użycia
tymczasowo, w sytuacjach nadzwyczajnych dla łowiectwa.
Zakaz używania automatycznej lub półautomatycznej broni z magazynkiem
mieszczącym więcej niż dwa naboje nie może być przyjęty na obecnym etapie.
Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym 27 maja 1986 r.
1. Zastrzeżenie odnośnie do zakazu używania środków i metod zabijania,
wymienionych w załączniku IV: zastrzeżenie jest zgłoszone na okres trzech lat i
dotyczy zakazu używania broni automatycznej lub półautomatycznej z magazynkiem
mieszczącym więcej niż dwa naboje, zarówno do polowań na ssaki, jak i na ptaki.
2. Zastrzeżenie jest zgłoszone odnośnie do gatunków fauny: Canis lupus, Sturnus
unicolor, Lacerta lepida i Vipera latasti, Carduelis carduelis, Carduelis
chloris, Carduelis cannabina i Serinus serinus, zawartych w załączniku II jako
"ściśle chronione gatunki fauny", które będą uznane przez Hiszpanię jako
"chronione gatunki fauny" o statusie ochrony określonym przez konwencję dla
gatunków zawartych w załączniku III.
TURCJA
Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym 2 maja 1984 r.
Ssaki: RODENTIA Sciuridae
Citellus citellus
CARNIVORA Canidae
Canis lupus Ursidae
Wszystkie gatunki
ARTIODACTYLA Bovidae
Capra aegagrus
Suidae
Sus scrofa meridionalis
Ptaki: ANSERIFORMES Anatidae
Anser erythropus
Tadorna tadorna
Tadorna ferruginea
Oxyura leucocephala
CHARADRIIFORMES Scolopacidae
Gallinago media
COLUMBIFORMES Pteroclididae
Pterocles alchata
Pterocles orientalis
Gady: TESTUDINES Testudinae
Testudo hermanni
Testudo graeca
Testudo marginata
Płazy: ANURA Ranidae
Rana arvalis
Rana dalmatina
Rana latastei
Zabronione środki i metody zabijania chwytania i innej eksploatacji
Ssaki: Półautomatyczna lub automatyczna broń z magazynkiem mieszczącym więcej
niż dwa naboje.
Sprzeciw zawarty w liście Stałego Przedstawiciela Turcji z dnia 4 marca 1988 r.,
zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym 9 marca 1988 r.
W nawiązaniu do decyzji podjętej w czasie ostatniego posiedzenia Stałego
Komitetu Konwencji o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz
ich siedlisk naturalnych, które odbyło się w Strasburgu w dniach 8-11 grudnia
1987 r., i zgodnie z art. 17 ust. 3 niniejszej konwencji, mam zaszczyt przekazać
w załączeniu listę gatunków, które stanowią przedmiot zastrzeżeń ze strony
Turcji.
Załącznik II
Płazy
Pelobates syriacus, Pelodytes caucasicus
Gady
Agama stellio, Ophisops elegans, Lacerta agilis, Ophisaurus apodus, Chalcides
ocellatus, Coluber najadum, Natrix tessellata, Telescopus fallax
Felis silvestris (catus)
Vormela peregusna
Calopteryx syriaca, Sympecma braueri, Coenagrion freyi, Coenagrion mercuriale,
Aeshna viridis, Stylurus (=Gomphus) flavipes, Gomphus graslinii, Ophiogomphus
cecilia, Lindenia tetraphylla, Macromia splendens, Brachythemis fuscopalliata,
Leucorrhinia albifrons, Leucorrhinia caudalis, Leucorrhinia pectoralis, Carabus
olympiae, Dytiscus latissimus, Graphoderus bilineatus, Osmoderma eremita,
Buprestis splendens, Cucujus cinnaberinus, Cerambyx cerdo, Papilio alexanor,
Papilio hospiton, Zerynthia polyxena, Parnassius apollo, Parnassius mnemosyne,
Apatura metis, Fabriciana elisa, Euphydryas (Eurodryas) aurinia, Melanargia
argae, Erebia christi, Erebia sudetica, Erebia calcaria, Coenonympha hero,
Coenonympha oedippus, Lopinga achine, Lycaena dispar, Maculinea arion, Maculinea
teleius, Maculinea nausithous, Plebicula golgus, Hypodryas maturna, Eriogaster
catax, Hyles hippophaes, Proserpinus prosperpina.
ARACHNIDA
Araneae
Macrothele calpeiana
Mięczaki
GASTROPODA
Stylommatophora
Geomalacus maculosus, Elona quimperiana, Margaritifera auricularia.
Załącznik III
BIVALVIA
Unionoida
Margaritifera margaritifera, Unio elongatulus, Microcondylaea compressa.
Pierścienice
HIRUDINEA
Hirudo medicinalis
Chalcalburnus chalcoides, Abramis vimba, Alburnoides bipunctatus, Alburnus
albidus, Aspius aspius, Barbus plebejus, Chondrostoma nasus, Rutilus frisii,
Rutilus rubilio, Siluris glanis, Gobius ophiocephalus, Gobius syrman,
Proterorhinus marmoratus.
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO
Zastrzeżenia zgłoszone w czasie składania dokumentu ratyfikacyjnego 8 maja 1982
r. i zmienione na podstawie listu Stałego Przedstawiciela Zjednoczonego
Królestwa z dnia 26 marca 1987 r., zarejestrowanego w Sekretariacie Generalnym
31 marca 1987 r.
Zastrzeżenia na podstawie artykułu 22
WIELKA BRYTANIA
Zastrzeżenia są zgłoszone, jak przedstawiono poniżej, odnośnie do zakazów
wymienionych w załączniku IV.
Zające
Sidła (z wyjątkiem sideł samozaciskających)
Magnetofony
Urządzenia elektryczne mogące zabić lub ogłuszyć
Sztuczne źródła światła
Lustra i inne urządzenia oślepiające
Urządzenia do oświetlania celu
Noktowizory z elektrycznym powiększaniem lub przetwarzaniem obrazu
Siatki
Pułapki
Półautomatyczna broń z magazynkiem mieszczącym więcej niż dwa naboje
Samoloty
Pojazdy motorowe w ruchu
Gronostaje
Zastrzeżenie jest zgłoszone odnośnie do zabronionych metod jak wyżej dla zająca,
z dodatkowym uwzględnieniem użycia dymu i gazu.
Łasice
Zastrzeżenie jest zgłoszone odnośnie do zabronionych metod jak wyżej dla zająca,
z dodatkowym uwzględnieniem użycia dymu i gazu.
Jeleń w Anglii i Walii
Jeleń europejski (Cervus elaphus): samce w okresie od 1 sierpnia do 30 kwietnia
włącznie; samice od 1 listopada do 29 lutego włącznie.
Daniel (Dama dama): samce od 1 sierpnia do 30 kwietnia włącznie; samice od 1
listopada do 29 lutego włącznie.
Sarna (Capreolus): samiec od 1 kwietnia do 31 października włącznie; samica od 1
listopada do 29 lutego włącznie.
Jeleń wschodni, Sika (Cervus nippon): samce od 1 sierpnia do 30 kwietnia
włącznie; samice od 1 listopada do 29 lutego włącznie.
Dla osób wkraczających na teren nieruchomości za zgodą właściciela lub
posiadacza lub uprawnionego organu władzy (jeśli nieruchomość nie została
wyłączona na mocy artykułów S10, 10A i 11 Ustawy o jeleniach, znowelizowanej w
załączniku 7 do Ustawy o faunie, florze i obszarach wiejskich z 1981 r.).
Magnetofony
Urządzenia elektryczne mogące zabić i ogłuszyć
Lustra i inne urządzenia oślepiające
Półautomatyczna broń z magazynkiem mieszczącym więcej niż dwa naboje (z
wyjątkiem innych, szczegółowych zakazów dotyczących broni palnej, broni i
amunicji)
Urządzenia do oświetlania celu.
Jeleń w Szkocji 2
Do celów legalnego zabijania, zgodnie z Ustawą o jeleniach (Szkocja) z 1959 r.,
z uwzględnieniem zmian:
Magnetofony
Sztuczne źródła światła
Lustra i inne urządzenia oślepiające
Urządzenia do oświetlania celu
Półautomatyczna broń z magazynkiem mieszczącym więcej niż dwa naboje.
Samoloty
Okresy polowań w Szkocji
Gatunki:
Jeleń europejski (Cervus elaphus), Jeleń wschodni, Sika (Cervus nippon) i
krzyżówki Jelenia europejskiego/Jelenia wschodniego, Sika (Cervus elaphus/Cervus
nippon) Samce: 1 lipca-20 października włącznie; Samice: 21 października-15
lutego włącznie
Daniel (Dama dama) Samce: 1 sierpnia-30 kwietnia włącznie; Samice: 21
października-15 lutego włącznie
Sarna (Capreolus capreolus) Samce: 1 kwietnia-30 października włącznie; Samice:
21 października-31 marca włącznie
Foki 3
Foka szara od 1 stycznia do 31 sierpnia włącznie
Foka pospolita od 1 września do 31 maja włącznie
Magnetofony
Urządzenia elektryczne mogące zabić i ogłuszyć
Sztuczne źródła światła
Lustra i inne urządzenia oślepiające
Urządzenia do oświetlania celu
Noktowizory z elektronicznym powiększaniem lub przetwarzaniem obrazu
Siatki
Pułapki
Jakakolwiek myśliwska broń palna na amunicję o energii wylotowej nie mniejszej
niż 600 footpounds (jednostka pracy potrzebna do podniesienia 1 funta na
wysokość 1 stopy), gdy pojedynczy nabój waży nie mniej niż 45 granów
Samoloty
Pojazdy motorowe w ruchu
IRLANDIA PÓŁNOCNA 4
Zostają zgłoszone następujące zastrzeżenia:
Załącznik I - Gatunki flory występujące w Irlandii Północnej
Wszystkie gatunki
Załącznik II - Gatunki występujące w Irlandii Północnej
i. Ssaki - wszystkie gatunki
ii. Ptaki - wszystkie gatunki
iii. Gady - wszystkie gatunki
iv. Płazy - wszystkie gatunki
Załącznik III - Gatunki występujące w Irlandii Północnej
i. Ssaki -wszystkie gatunki, z wyjątkiem Halichoerus grypus (foka szara)
ii. Ptaki -kormoran czubaty, kormoran, łabędź niemy, mewa śmieszka, dziki gołąb
iii. Gady - wszystkie gatunki
iv. Płazy - wszystkie gatunki
Załącznik IV - Zabronione środki i metody zabijania, chwytania i innej
eksploatacji gatunków występujących w Irlandii Północnej
i. Ssaki - wszystkie metody
ii. Ptaki - wszystkie gatunki (magnetofony, elektryczne urządzenia mogące zabić
i ogłuszyć, sztuczne źródła światła, lustra i inne urządzenia oślepiające,
urządzenia do oświetlania celu, noktowizory itp., środki wybuchowe, trutki oraz
zatruta lub oszałamiająca przynęta są wyłączone, z wyjątkiem ich dozwolonego
wykorzystania do zabijania lub chwytania synogarlicy tureckiej, która ma być pod
ochroną zgodnie z konwencją).
Zastrzeżenia dla Irlandii Północnej, chociaż obszerne, mają wyłącznie tymczasowy
charakter. Zaproponowane przez Irlandię Północną Rozporządzenie królewskie
(Order in Council) o ochronie przyrody, które w znacznym stopniu przyczyni się
do ujednolicenia przepisów prawnych, zgodnie z istniejącymi w Wielkiej Brytanii
prawdopodobnie wejdzie w życie w grudniu 1982 r. Wówczas osobne zastrzeżenia
odnośnie do Irlandii Północnej będą mogły zostać zastąpione przez zastrzeżenia
zasadniczo podobne do zgłoszonych odnośnie do Wielkiej Brytanii.
Sprzeciw zawarty w liście Departamentu Środowiska z dnia 25 lutego 1988 r.,
zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym 29 lutego 1988 r.
1. Rząd Zjednoczonego Królestwa poddał dalszym uważnym rozważaniom decyzję
odnośnie do uzupełnienia załącznika II i III Konwencji berneńskiej, podjętą na
szóstym posiedzeniu Stałego Komitetu w dniach 8-11 grudnia 1987 r. Większość
zaproponowanych poprawek jest do zaakceptowania przez Zjednoczone Królestwo.
Jednakże dwa z gatunków bezkręgowców zaproponowane do włączenia do załącznika II
nie są objęte ochroną przez przepisy prawa wewnętrznego. Są to: Coenagrion
mercuriale, Euphydras aurinia.
2. Żaden z tych gatunków nie spełnia kryteriów do objęcia ich przepisami Ustawy
o faunie, florze i obszarach wiejskich z 1981 r., gdyż obydwa występują
powszechnie w Wielkiej Brytanii. Dlatego też nie jest właściwe ich uwzględnienie
pomiędzy ściśle chronionymi gatunkami.
3. W konsekwencji, zgodnie z art. 17 ust. 3 konwencji, niniejszym listem
zgłaszam formalny sprzeciw w imieniu Rządu Zjednoczonego Królestwa przeciwko
włączeniu do załącznika II dwóch wyżej wymienionych gatunków.
Deklaracja zawarta w liście Charge d' Affaires z dnia 20 sierpnia 1992 r.,
zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym 24 sierpnia 1992 r.
Zgodnie z art. 21 ust. 2 w imieniu Rządu Zjednoczonego Królestwa niniejszym
oświadczam, że wyżej wymieniona konwencja będzie miała zastosowanie do Wyspy
Man.
III. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati




1 Zastrzeżenia wycofane dla tych trzech gatunków w liście Ministerstwa
Środowiska Norwegii z dnia 28 września 1989 r., zarejestrowanym w Sekretariacie
Generalnym 3 października 1989 r. (oryginał w języku angielskim).
2 Zastrzeżenia uzupełnione w marcu 1987 r.
3 W marcu 1987 r. dodano zastrzeżenie w brzmieniu: "Półautomatyczna broń z
magazynkiem mogącym pomieścić więcej niż 2 naboje". Wycofano je listem Stałego
Przedstawiciela Zjednoczonego Królestwa z dnia 28 stycznia 1988 r.,
zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym 1 lutego 1988 r.
4 Zastrzeżenia wycofano w marcu 1987 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 28 maja 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie kwot wynagrodzenia za pracę wolnych od
potrąceń z innych tytułów niż świadczenia alimentacyjne.
(Dz. U. Nr 60, poz. 274)
Na podstawie art. 87 ż 6 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 6 grudnia 1977 r. w sprawie kwot
wynagrodzenia za pracę wolnych od potrąceń z innych tytułów niż świadczenia
alimentacyjne (Dz. U. Nr 37, poz. 165) w ż 1:
1) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) najniższego wynagrodzenia za pracę przysługującego pracownikom zatrudnionym
w pełnym wymiarze czasu pracy, ustalonego na podstawie art. 774 pkt 1 Kodeksu
pracy, po odliczeniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych - przy
potrącaniu sum egzekwowanych na mocy tytułów wykonawczych na pokrycie należności
innych niż świadczenia alimentacyjne,"
2) w ust. 3 wyrazy "w więcej niż w jednym zakładzie pracy" zastępuje się
wyrazami "u kilku pracodawców".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 2 czerwca 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 28 maja 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wspólnej odpowiedzialności materialnej
pracowników za powierzone mienie.
(Dz. U. Nr 60, poz. 275)
Na podstawie art. 126 ż 1 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 4 października 1974 r. w sprawie
wspólnej odpowiedzialności materialnej pracowników za powierzone mienie (Dz. U.
Nr 40, poz. 236) wprowadza się następujące zmiany:
1) ż 1 otrzymuje brzmienie:
"ż 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się w przypadkach łącznego powierzenia
pracownikom mienia, z obowiązkiem wyliczenia się, w zakładzie pracy lub w
wydzielonej jego części, w której odbywa się sprzedaż, produkcja lub świadczenie
usług albo przechowuje się mienie stanowiące przedmiot powierzenia i oddzielnego
rozliczania, zwanym dalej miejscem powierzenia mienia�.";
2) w ż 2:
a) w ust. 1 wyrazy "z zakładem pracy" zastępuje się wyrazami "z pracodawcą", a
po wyrazach "liczba pracowników" dodaje się wyrazy "w miejscu powierzenia
mienia",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Umowa o wspólnej odpowiedzialności materialnej może być zawarta, jeżeli na
przyjęcie wspólnej odpowiedzialności materialnej wyrażą zgodę wszyscy pracownicy
zatrudnieni w miejscu powierzenia mienia, z zastrzeżeniem ż 4.";
3) skreśla się ż 3;
4) ż 4 otrzymuje brzmienie:
"ż 4. 1. Za pisemną zgodą pracowników, którzy przyjęli wspólną odpowiedzialność
materialną, mogą wykonywać pracę lub określone czynności w miejscu powierzenia
mienia:
1) osoby wykonujące czynności nie związane z dysponowaniem mieniem,
2) osoby wykonujące pracę dorywczo lub przez czas określony,
3) osoby nowo przyjęte do pracy obejmującej czynności związane z dysponowaniem
mieniem - do czasu przeprowadzenia najbliższej inwentaryzacji,
4) pracownicy młodociani w okresie odbywania przygotowania zawodowego, a po
zakończeniu tego przygotowania - do czasu przeprowadzenia najbliższej
inwentaryzacji,
5) osoby odbywające praktykę zawodową.
2. Pracodawca jest obowiązany zapewnić osobom objętym wspólną odpowiedzialnością
materialną możliwość sprawowania nadzoru nad powierzonym mieniem, przez swobodny
do niego dostęp, w czasie wykonywania przez osoby wymienione w ust. 1 pracy lub
określonych czynności w miejscu powierzenia mienia.";
5) ż 5 otrzymuje brzmienie:
"ż 5. Każda zmiana w składzie pracowników objętych wspólną odpowiedzialnością
materialną wymaga zawarcia nowej umowy o wspólnej odpowiedzialności
materialnej.";
6) ż 8 otrzymuje brzmienie:
"ż 8. 1. Warunkiem ustanowienia wspólnej odpowiedzialności materialnej jest
powierzenie mienia łącznie wszystkim pracownikom, którzy mają być objęci taką
odpowiedzialnością - na podstawie inwentaryzacji przeprowadzonej z ich udziałem
lub z udziałem osób przez nich wskazanych, zgodnie z ż 22 ust. 2, oraz
zapewnienie im możliwości zgłaszania uwag w związku z przebiegiem i wynikami
inwentaryzacji.
2. Pracownikowi objętemu umową o wspólnej odpowiedzialności materialnej
przysługują uprawnienia określone w ust. 1, a także prawo wglądu w księgi
rachunkowe pracodawcy - w zakresie dotyczącym rozliczania powierzonego mienia,
oraz uczestniczenia w przyjmowaniu i wydawaniu mienia.";
7) skreśla się ż 9;
8) w ż 10 dodaje się drugie zdanie w brzmieniu:
"W takim przypadku do przeprowadzenia inwentaryzacji należy przystąpić przed
upływem okresu wypowiedzenia tej umowy.";
9) w ż 11:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Jeżeli rozliczenie mienia wykaże niedobór, każdy z pracowników ponoszących
wspólną odpowiedzialność materialną może, w ciągu 3 dni od powzięcia wiadomości
o stwierdzonym niedoborze, odstąpić na piśmie, ze skutkiem na przyszłość, od
umowy ustanawiającej taką odpowiedzialność. W takim przypadku do przeprowadzenia
inwentaryzacji należy przystąpić w ciągu 7 dni od dnia odstąpienia pierwszego
pracownika od umowy o wspólnej odpowiedzialności materialnej.",
b) w ust. 2 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca" oraz dodaje
się zdanie drugie w brzmieniu:
"W takim przypadku do przeprowadzenia inwentaryzacji należy przystąpić
niezwłocznie, nie później niż w ciągu 3 dni od dnia odstąpienia pracodawcy od
umowy o wspólnej odpowiedzialności materialnej.";
10) ż 12 otrzymuje brzmienie:
"ż 12. W umowie o wspólnej odpowiedzialności materialnej strony ustalają okres,
w ciągu którego nieobecność pracownika w pracy nie ma wpływu na zakres
odpowiedzialności zarówno tego pracownika, jak i pozostałych pracowników
ponoszących wspólną odpowiedzialność materialną, zwany dalej "okresem ustalonym
w umowie". W razie przedłużenia się nieobecności pracownika ponad okres ustalony
w umowie, należy niezwłocznie, nie później niż w ciągu 7 dni od dnia upływu tego
okresu, przystąpić do przeprowadzenia inwentaryzacji.";
11) ż 13 otrzymuje brzmienie:
"ż 13. Pracownik ponoszący wspólną odpowiedzialność materialną, który po
nieobecności w pracy, trwającej dłużej niż okres ustalony w umowie, powróci do
pracy:
1) przed rozpoczęciem albo zakończeniem inwentaryzacji przeprowadzonej w
terminie określonym w ż 12 w związku z jego nieobecnością w pracy lub z innych
przyczyn - jest nadal związany umową o wspólnej odpowiedzialności materialnej,
2) po zakończeniu inwentaryzacji przeprowadzonej w terminie określonym w ż 12 w
związku z jego nieobecnością w pracy lub z innych przyczyn - jest związany umową
o wspólnej odpowiedzialności materialnej do dnia zakończenia tej
inwentaryzacji.";
12) skreśla się ż 14 i 15;
13) ż 16 otrzymuje brzmienie:
"ż 16. 1. Pracownik ponoszący wspólną odpowiedzialność materialną może zgłosić
pracodawcy żądanie przeprowadzenia inwentaryzacji w razie stwierdzenia
nieprawidłowego wykonywania obowiązków związanych z pieczą nad powierzonym
mieniem przez innego pracownika objętego taką odpowiedzialnością.
2. Pracownik, o którym mowa w ust. 1, może odstąpić od umowy o wspólnej
odpowiedzialności materialnej, ze skutkiem na przyszłość, jeżeli w terminie nie
przekraczającym 7 dni od dnia zgłoszenia żądania przeprowadzenia inwentaryzacji
nie zostanie ona rozpoczęta lub nie nastąpi odsunięcie pracownika, którego
dotyczą zarzuty, od wykonywania pracy w miejscu powierzenia mienia.";
14) ż 17 otrzymuje brzmienie:
"ż 17. Pracownik ponoszący wspólną odpowiedzialność materialną, który zgłosił na
piśmie zarzuty uzasadniające utratę zaufania w stosunku do osoby określonej w ż
4 ust. 1 pkt 1-5, może cofnąć zgodę na dalsze wykonywanie przez tę osobę pracy
lub określonych czynności w miejscu powierzenia mienia, a w razie
nieuwzględnienia przez pracodawcę skutków cofnięcia takiej zgody - może odstąpić
od umowy o wspólnej odpowiedzialności materialnej, ze skutkiem na przyszłość. W
takim przypadku do przeprowadzenia inwentaryzacji należy przystąpić
niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 7 dni od dnia zgłoszenia
zarzutów.";
15) skreśla się ż 18;
16) w ż 19 w ust. 2 skreśla się wyrazy "z innych przyczyn";
17) ż 20 otrzymuje brzmienie:
"ż 20. 1. W razie wypowiedzenia przez pracownika umowy o wspólnej
odpowiedzialności materialnej albo odstąpienia od takiej umowy przez pracownika
lub pracodawcę, pracownik ponosi wspólną odpowiedzialność materialną za szkodę w
mieniu, której powstanie stwierdzono do dnia zakończenia inwentaryzacji, jeżeli
zostanie ona rozpoczęta w wymaganym terminie; w razie bezskutecznego upływu
terminu rozpoczęcia inwentaryzacji pracownik jest wolny od odpowiedzialności od
dnia, w którym przestała go wiązać umowa o wspólnej odpowiedzialności
materialnej.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w razie ustania stosunku pracy
pracownika objętego wspólną odpowiedzialnością materialną.
3. Do dnia zawarcia nowej umowy o wspólnej odpowiedzialności materialnej, w
sytuacjach określonych w ust. 1 i 2, pracownicy objęci wspólną
odpowiedzialnością materialną nie ponoszą odpowiedzialności za część szkody w
mieniu powstałą w czasie obowiązywania poprzednio zawartej umowy, za którą
odpowiadałby pracownik, którego ta umowa przestała wiązać; ta część szkody
obciąża pracodawcę.";
18) skreśla się ż 21;
19) w ż 22:
a) skreśla się ust. 1,
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. W razie niemożności wzięcia udziału w inwentaryzacji z powodu choroby lub
innej ważnej przyczyny, pracownik ponoszący wspólną odpowiedzialność materialną
może wskazać na piśmie inną osobę, która za zgodą pracodawcy weźmie za niego
udział w przeprowadzeniu inwentaryzacji.",
c) w ust. 3 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca";
20) w ż 23:
a) w ust. 1 wyrazy "z którym stosunek pracy został rozwiązany" zastępuje się
wyrazami "którego stosunek pracy ustał", a wyrazy "zakładu pracy" zastępuje się
wyrazem "pracodawcy",
b) w ust. 2 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca";
21) w ż 24 skreśla się wyrazy "nie zatrudnionej w zakładzie pracy";
22) skreśla się ż 25-31.
ż 2. Pracodawcy są obowiązani, w ciągu 3 miesięcy od dnia wejścia w życie
rozporządzenia, dostosować zawarte z pracownikami przed tym dniem umowy o
wspólnej odpowiedzialności materialnej do przepisów niniejszego rozporządzenia.
ż 3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej ogłosi w Dzienniku Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4
października 1974 r. w sprawie wspólnej odpowiedzialności materialnej
pracowników za powierzone mienie, z uwzględnieniem zmian wynikających z
przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 2 czerwca 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 28 maja 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków odpowiedzialności materialnej
pracowników za szkodę w powierzonym mieniu.
(Dz. U. Nr 60, poz. 276)
Na podstawie art. 126 ż 2 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 października 1975 r. w sprawie
warunków odpowiedzialności materialnej pracowników za szkodę w powierzonym
mieniu (Dz. U. Nr 35, poz. 191) wprowadza się następujące zmiany:
1) skreśla się ż 1;
2) w ż 2:
a) w ust. 1:
- w pkt 1 skreśla się wyrazy "jednostek organizacyjnych handlu wewnętrznego",
- w pkt 3 wyrazy "kas rejestracyjnych" zastępuje się wyrazami "kas
rejestrujących",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Objęcie pracownika odpowiedzialnością materialną na zasadach określonych w
ust. 1 następuje po uprzednim zawiadomieniu go na piśmie o zaistnieniu warunków
uzasadniających taką odpowiedzialność i po przeprowadzeniu inwentaryzacji, nie
później niż w ciągu jednego miesiąca od zaistnienia tych warunków.";
3) w ż 3:
a) w ust. 1:
- użyte na początku wyrazy "Zakład pracy może zastosować" zastępuje się wyrazami
"Pracodawca może, w trybie określonym w ż 2 ust. 2, zastosować",
- w pkt 3 wyrazy "kas rejestracyjnych" zastępuje się wyrazami "kas
rejestrujących",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Przed zastosowaniem zasad odpowiedzialności materialnej, o których mowa w
ust. 1, pracodawca zasięga opinii zakładowej organizacji związkowej.";
4) skreśla się ż 4;
5) w ż 5 wyrazy "ż 2-4" zastępuje się wyrazami "ż 2 i 3";
6) w ż 6 w ust. 1:
a) wyrazy "w art. 124 ż 2 i 3" zastępuje się wyrazami "w art. 124 ż 2", a wyrazy
"może być obniżona" zastępuje się wyrazami "obniża się stosownie",
b) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) w magazynach, sklepach i punktach usługowych, w których praca trwa dłużej
niż na jedną zmianę lub w których obsada wynosi co najmniej 5 osób.";
7) ż 8 otrzymuje brzmienie:
"ż 8. Obniżenie odszkodowania, o którym mowa w ż 6 i 7, ustala się uwzględniając
stopień utrudnienia sprawowania nadzoru nad powierzonym mieniem, rodzaj
zaniedbań, rozmiar szkody, stopień winy pracownika; jego doświadczenie zawodowe
i wyniki dotychczasowej pracy oraz sytuację rodzinną i majątkową.";
8) ż 9 otrzymuje brzmienie:
"ż 9. Wysokość odszkodowania, o którym mowa w ż 6 i 7, ustala pracodawca po
wysłuchaniu pracownika i po zasięgnięciu opinii reprezentującej pracownika
zakładowej organizacji związkowej.";
9) skreśla się ż 10 i 11.
ż 2. Do nie uiszczonych odszkodowań za szkody w powierzonym mieniu, powstałe
przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się przepisy
dotychczasowe.
ż 3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej ogłosi w Dzienniku Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
10 października 1975 r. w sprawie warunków odpowiedzialności materialnej
pracowników za szkodę w powierzonym mieniu, z uwzględnieniem zmian wynikających
z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 2 czerwca 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 28 maja 1996 r.
w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów.
(Dz. U. Nr 60, poz. 279)
Na podstawie art. 232 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. Pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie
uciążliwych nieodpłatnie:
1) posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, zwane dalej "posiłkami", w
formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem ż 2 ust. 2,
2) napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków
wykonywania pracy.
ż 2. 1. Posiłki powinny zawierać około 50-55% węglowodanów, 30-35% tłuszczów,
15% białek oraz posiadać wartość kaloryczną około 1000 kcal.
2. Jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj
wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych, może
zapewnić w czasie pracy:
1) korzystanie z takich posiłków w punktach gastronomicznych,
2) przyrządzanie posiłków przez pracownika we własnym zakresie z otrzymanych
produktów.
ż 3. 1. Pracodawca zapewnia posiłki pracownikom wykonującym prace:
1) związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny
wydatek energetyczny organizmu powyżej 2000 kcal (8374 kJ) u mężczyzn i powyżej
1100 kcal (4605 kJ) u kobiet,
2) związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny
wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej
1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane w pomieszczeniach zamkniętych, w
których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura poniżej
10oC lub wskaźnik obciążenia termicznego (WBGT) wynosi powyżej 25oC,
3) związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny
wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej
1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie
zimowym; za okres zimowy uważa się okres od dnia 1 listopada do dnia 31 marca,
4) pod ziemią.
2. Pracodawca zapewnia posiłki pracownikom zatrudnionym przy usuwaniu skutków
klęsk żywiołowych i innych zdarzeń losowych.
ż 4. 1. Pracodawca zapewnia napoje pracownikom zatrudnionym:
1) w warunkach gorącego mikroklimatu, charakteryzującego się wartością wskaźnika
obciążenia termicznego (WBGT) powyżej 25oC,
2) w warunkach mikroklimatu zimnego, charakteryzującego się wartością wskaźnika
siły chłodzącej powietrza (WCI) powyżej 1000,
3) przy pracach na otwartej przestrzeni przy temperaturze otoczenia poniżej 10oC
lub powyżej 25oC,
4) przy pracach związanych z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany
roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u
mężczyzn i 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet,
5) na stanowiskach pracy, na których temperatura spowodowana warunkami
atmosferycznymi przekracza 28oC.
2. Pracodawca zapewnia pracownikom napoje w ilości zaspokajającej potrzeby
pracowników, odpowiednio zimne lub gorące w zależności od warunków wykonywania
pracy, a w przypadku określonym w ust. 1 pkt 1 - napoje wzbogacone w sole
mineralne i witaminy.
ż 5. Stanowiska pracy, na których zatrudnieni pracownicy powinni otrzymywać
posiłki i napoje, oraz szczegółowe zasady ich wydawania, a także warunki
uzasadniające zapewnienie posiłków w sposób, o którym mowa w ż 2 ust. 2, ustala
pracodawca w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi, a jeżeli u
danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa - pracodawca po
uzyskaniu opinii przedstawicieli pracowników.
ż 6. 1. Posiłki i napoje wydawane są pracownikom w dniach wykonywania prac
uzasadniających ich wydawanie.
2. Posiłki powinny być wydawane w czasie regulaminowych przerw w pracy, w
zasadzie po 3-4 godzinach pracy.
3. Napoje powinny być dostępne dla pracowników w ciągu całej zmiany roboczej.
ż 7. Pracodawca powinien zapewnić zachowanie odpowiednich warunków
higienicznosanitarnych przygotowywania oraz spożywania posiłków i napojów.
ż 8. Pracownikom nie przysługuje ekwiwalent pieniężny za posiłki i napoje.
ż 9. Traci moc uchwała nr 134 Rady Ministrów z dnia 8 października 1984 r. w
sprawie zasad wydawania posiłków profilaktycznych i regeneracyjnych
wzmacniających pracownikom zatrudnionym w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub
szczególnie uciążliwych (Monitor Polski Nr 25, poz. 168).
ż 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 2 czerwca 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 15 maja 1996 r.
w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania
pracownikom zwolnień od pracy.
(Dz. U. Nr 60, poz. 281)
Na podstawie art. 2982 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Usprawiedliwianie nieobecności w pracy
ż 1. Przyczynami usprawiedliwiającymi nieobecność pracownika w pracy są
zdarzenia i okoliczności określone przepisami prawa pracy, które uniemożliwiają
stawienie się pracownika do pracy i jej świadczenie, a także inne przypadki
niemożności wykonywania pracy wskazane przez pracownika i uznane przez
pracodawcę za usprawiedliwiające nieobecność w pracy.
ż 2. 1. Pracownik powinien uprzedzić pracodawcę o przyczynie i przewidywanym
okresie nieobecności w pracy, jeżeli przyczyna tej nieobecności jest z góry
wiadoma lub możliwa do przewidzenia.
2. W razie zaistnienia przyczyn uniemożliwiających stawienie się do pracy,
pracownik jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić pracodawcę o przyczynie swojej
nieobecności i przewidywanym okresie jej trwania, nie później jednak niż w
drugim dniu nieobecności w pracy. Jeżeli przepisy prawa pracy obowiązujące u
danego pracodawcy nie określają sposobu zawiadomienia pracodawcy o przyczynie
nieobecności pracownika w pracy, zawiadomienia tego pracownik dokonuje osobiście
lub przez inną osobę, telefonicznie lub za pośrednictwem innego środka łączności
albo drogą pocztową, przy czym za datę zawiadomienia uważa się wtedy datę
stempla pocztowego.
3. Niedotrzymanie terminu przewidzianego w ust. 1 może być usprawiedliwione
szczególnymi okolicznościami uniemożliwiającymi terminowe dopełnienie przez
pracownika obowiązku określonego w tym przepisie, zwłaszcza jego obłożną chorobą
połączoną z brakiem lub nieobecnością domowników albo innym zdarzeniem losowym.
Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio po ustaniu przyczyn uniemożliwiających
terminowe zawiadomienie pracodawcy o przyczynie i okresie nieobecności
pracownika w pracy.
ż 3. Dowodami usprawiedliwiającymi nieobecność w pracy są:
1) zaświadczenie lekarskie o czasowej niezdolności do pracy, wystawione zgodnie
z przepisami o orzekaniu o czasowej niezdolności do pracy,
2) decyzja właściwego państwowego inspektora sanitarnego, wydana zgodnie z
przepisami o zwalczaniu chorób zakaźnych - w razie odosobnienia pracownika z
przyczyn przewidzianych tymi przepisami,
3) oświadczenie pracownika - w razie zaistnienia okoliczności uzasadniających
konieczność sprawowania przez pracownika osobistej opieki nad zdrowym dzieckiem
do lat 8 z powodu nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, przedszkola lub szkoły,
do której dziecko uczęszcza,
4) imienne wezwanie pracownika do osobistego stawienia się, wystosowane przez
organ właściwy w sprawach powszechnego obowiązku obrony, organ administracji
rządowej lub samorządu terytorialnego, sąd, prokuraturę, policję lub organ
prowadzący postępowanie w sprawach o wykroczenia - w charakterze strony lub
świadka w postępowaniu prowadzonym przed tymi organami, zawierające adnotację
potwierdzającą stawienie się pracownika na to wezwanie,
5) oświadczenie pracownika potwierdzające odbycie podróży służbowej w godzinach
nocnych, zakończonej w takim czasie, że do rozpoczęcia pracy nie upłynęło 8
godzin, w warunkach uniemożliwiających odpoczynek nocny.
Rozdział 2
Zwolnienia od pracy
ż 4. Pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownika od pracy, jeżeli obowiązek
taki wynika z Kodeksu pracy, z przepisów wykonawczych do Kodeksu pracy albo z
innych przepisów prawa.
ż 5. Pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika wezwanego do
osobistego stawienia się przed organem właściwym w zakresie powszechnego
obowiązku obrony na czas niezbędny w celu załatwienia sprawy będącej przedmiotem
wezwania.
ż 6. Pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownika od pracy na czas niezbędny do
stawienia się na wezwanie organu administracji rządowej lub samorządu
terytorialnego, sądu, prokuratury, policji albo organu prowadzącego postępowanie
w sprawach o wykroczenia.
ż 7. Pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika wezwanego w celu
wykonywania czynności biegłego w postępowaniu administracyjnym, karnym
przygotowawczym, sądowym lub przed kolegium do spraw wykroczeń; łączny wymiar
zwolnień z tego tytułu nie może przekraczać 6 dni w ciągu roku kalendarzowego.
ż 8. Pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika na czas niezbędny do
wzięcia udziału w posiedzeniu komisji pojednawczej w charakterze członka tej
komisji. Dotyczy to także pracownika będącego stroną lub świadkiem w
postępowaniu pojednawczym.
ż 9. Pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika na czas niezbędny do
przeprowadzenia obowiązkowych badań lekarskich i szczepień ochronnych
przewidzianych przepisami o zwalczaniu chorób zakaźnych, o zwalczaniu gruźlicy
oraz o zwalczaniu chorób wenerycznych.
ż 10. Pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika wezwanego w
charakterze świadka w postępowaniu kontrolnym prowadzonym przez Najwyższą Izbę
Kontroli i pracownika powołanego do udziału w tym postępowaniu w charakterze
specjalisty.
ż 11. 1. Pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika:
1) będącego członkiem ochotniczej straży pożarnej - na czas niezbędny do
uczestniczenia w działaniach ratowniczych i do wypoczynku koniecznego po ich
zakończeniu, a także - w wymiarze nie przekraczającym łącznie 6 dni w ciągu roku
kalendarzowego - na szkolenie pożarnicze,
2) będącego ratownikiem Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego - na czas
niezbędny do uczestniczenia w akcji ratowniczej i do wypoczynku koniecznego po
jej zakończeniu,
3) na czas wykonywania obowiązku świadczeń osobistych, w trybie i na warunkach
przewidzianych w odrębnych przepisach.
2. Zwolnienie pracownika od pracy w razie konieczności udziału w akcji
ratowniczej następuje w trybie przyjętym przez służbę ratowniczą odpowiednią do
organizowania takich akcji, zaś w celu uczestniczenia w szkoleniu pożarniczym -
na podstawie wniosku właściwej terytorialnie jednostki organizacyjnej Państwowej
Straży Pożarnej. Czas koniecznego wypoczynku pracownika po zakończeniu akcji
ratowniczej ustala osoba, która kierowała taką akcją.
ż 12. Pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika będącego krwiodawcą
na czas oznaczony przez stację krwiodawstwa w celu oddania krwi. Pracodawca jest
również obowiązany zwolnić od pracy pracownika będącego krwiodawcą na czas
niezbędny do przeprowadzenia zaleconych przez stację krwiodawstwa okresowych
badań lekarskich, jeżeli nie mogą one być wykonane w czasie wolnym od pracy.
ż 13. 1. Pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika w celu
przeprowadzenia zajęć dydaktycznych w szkole zawodowej, w szkole wyższej, w
placówce naukowej albo w jednostce badawczo-rozwojowej; łączny wymiar zwolnień z
tego tytułu nie może przekraczać 6 godzin w tygodniu lub 24 godzin w miesiącu.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do pracownika w razie prowadzenia
szkolenia na kursie zawodowym.
ż 14. Pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika będącego członkiem
rady nadzorczej, działającej u zatrudniającego go pracodawcy, na czas niezbędny
do uczestniczenia w posiedzeniach tej rady.
ż 15. Pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika na czas obejmujący:
1) 2 dni - w razie ślubu pracownika lub urodzenia się jego dziecka albo zgonu i
pogrzebu małżonka pracownika lub jego dziecka, ojca, matki, ojczyma lub macochy,
2) 1 dzień - w razie ślubu dziecka pracownika albo zgonu i pogrzebu jego
siostry, brata, teściowej, teścia, babki, dziadka, a także innej osoby
pozostającej na utrzymaniu pracownika lub pod jego bezpośrednią opieką.
ż 16. 1. Za czas zwolnienia od pracy, o którym mowa w ż 8 zdanie drugie, ż 9, ż
11 ust. 1 pkt 2, ż 12 oraz ż 15 pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia
ustalonego w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 297
Kodeksu pracy.
2. W razie skorzystania przez pracownika ze zwolnienia od pracy, o którym mowa w
ż 5-7, 10 oraz w ż 11 ust. 1 pkt 1 i 3, pracodawca wydaje zaświadczenie
określające wysokość utraconego wynagrodzenia za czas tego zwolnienia w celu
uzyskania przez pracownika od właściwego organu rekompensaty pieniężnej z tego
tytułu - w wysokości i na warunkach przewidzianych w odrębnych przepisach, chyba
że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują zachowanie
przez pracownika prawa do wynagrodzenia za czas zwolnienia.
Rozdział 3
Przepisy końcowe
ż 17. 1. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 1974 r. w
sprawie regulaminów pracy oraz zasad usprawiedliwiania nieobecności w pracy i
udzielania zwolnień od pracy (Dz. U. Nr 49, poz. 299, z 1975 r. Nr 27, poz. 141,
z 1976 r. Nr 35, poz. 209, z 1977 r. Nr 10, poz. 41, z 1981 r. Nr 22, poz. 110,
z 1982 r. Nr 37, poz. 247, z 1983 r. Nr 40, poz. 181, z 1985 r. Nr 1, poz. 1, z
1989 r. Nr 49, poz. 272 i z 1991 r. Nr 92, poz. 409), z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Do pracowników przebywających w areszcie tymczasowym w dniu wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia stosuje się uprawnienia wynikające z ż 11 ust. 2
rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1 - do upływu terminu płatności
wynagrodzenia przewidzianego w tym przepisie.
ż 18. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 2 czerwca 1996 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 28 maja 1996 r.
w sprawie powołania Międzyresortowej Komisji do Spraw Najwyższych Dopuszczalnych
Stężeń i Natężeń Czynników Szkodliwych dla Zdrowia w Środowisku Pracy.
(Dz. U. Nr 61, poz. 284)
Na podstawie art. 228 ż 1 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Powołuje się Międzyresortową Komisję do Spraw Najwyższych Dopuszczalnych
Stężeń i Natężeń Czynników Szkodliwych dla Zdrowia w Środowisku Pracy, zwaną
dalej "Komisją", w składzie:
Przewodniczący
- Danuta Koradecka
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Zastępcy przewodniczącego
- Marek Jakubowski
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dr med. Jerzego Nofera w Łodzi
- Jan Grzesik
Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu
Sekretarz
- Jolanta Skowroń
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Członkowie
- Danuta Augustyńska
Centralny Instytut Ochrony Pracy
- Sławomir Czerczak
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dr med. Jerzego Nofera w Łodzi
- Zbigniew Garbarczyk
Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej
- Ewa Gawęda
Centralny Instytut Ochrony Pracy
- Elżbieta Grabowska
Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej
- Henryk Gromek
Ministerstwo Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej
- Ryszard Jakubowski
Ministerstwo Pracy i Polityki Socjalnej
- Ewa Krasuska
Główny Inspektorat Pracy
- Adam Lipowczan
Główny Instytut Górnictwa
- Jan Ludwicki
Państwowy Zakład Higieny
- Andrzej Milczarek
Instytut Chemii Przemysłowej
- Iwona Pawlaczyk
Komisja Krajowa NSZZ "Solidarność"
- Małgorzata Pośniak
Centralny Instytut Ochrony Pracy
- Joachim Siudziński
Wyższy Urząd Górniczy
- Jerzy A. Sokal
Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu
- Elżbieta Sosnowska
Polski Komitet Normalizacyjny
- Jerzy Szczepaniak
Ministerstwo Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa
- Grażyna Sztandera
Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
- Leszek Benedykt Szymański
Konfederacja Pracodawców Polskich
- Tadeusz Tymiński
Ministerstwo Przemysłu i Handlu
- Edward Więcek
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dr med. Jerzego Nofera w Łodzi
- Ireneusz Wiszowaty
Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych
2. Komisja działa przy Ministrze Pracy i Polityki Socjalnej.
3. Zmian w składzie Komisji dokonuje Prezes Rady Ministrów na wniosek Ministra
Pracy i Polityki Socjalnej, po zasięgnięciu opinii jednostki zatrudniającej
członka Komisji.
ż 2. Do uprawnień Komisji należy:
1) rozpatrywanie i opiniowanie propozycji dotyczących wartości najwyższych
dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku
pracy,
2) opracowywanie i wydawanie w miarę potrzeby ekspertyz dotyczących wartości
najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w
środowisku pracy,
3) przedstawianie Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej własnych wniosków
dotyczących wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników
szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy w celu aktualizacji ich wykazu.
ż 3. Komisja podejmuje uchwały zwykłą większością głosów przy udziale co
najmniej połowy liczby członków Komisji. W razie równej liczby głosów rozstrzyga
głos przewodniczącego.
ż 4. Przewodniczący Komisji:
1) zwołuje posiedzenia Komisji oraz inicjuje i koordynuje jej pracę,
2) może zapraszać do udziału w pracach i posiedzeniach Komisji także
rzeczoznawców spoza Komisji oraz powoływać w razie potrzeby ekspertów w celu
opracowywania materiałów stanowiących podstawę do ustalania wartości najwyższych
dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia,
3) może zlecać opracowywanie poszczególnych tematów, wynikających z zadań
Komisji, członkom lub rzeczoznawcom spoza Komisji.
ż 5. Komisja składa Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej roczne sprawozdanie ze
swojej działalności.
ż 6. 1. Prace związane z realizacją zadań Komisji, w tym z obsługą
administracyjno-biurową, wykonuje Centralny Instytut Ochrony Pracy.
2. Wydatki związane z posiedzeniami Komisji, a także wydatki związane z
opracowaniem przez Komisję materiałów są pokrywane ze środków finansowych
przewidzianych w budżecie Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej.
ż 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 2 czerwca 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 28 maja 1996 r.
w sprawie szczegółowych zasad szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny
pracy.
(Dz. U. Nr 62, poz. 285)
Na podstawie art. 2375 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
ż 1. 1. Działalność szkoleniowa w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy
prowadzona jest przez pracodawców, a na ich zlecenie także przez jednostki
organizacyjne uprawnione do prowadzenia takiej działalności na podstawie
odrębnych przepisów.
2. Szkolenie osób będących pracodawcami, pracowników służby bhp oraz
instruktorów i wykładowców tematyki bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzą
jednostki organizacyjne, o których mowa w ust. 1.
ż 2. Pracodawcy prowadzący działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i
higieny pracy oraz jednostki organizacyjne, o których mowa w ż 1 ust. 1, zwani
dalej "organizatorami szkolenia", powinni zapewnić:
1) programy poszczególnych rodzajów szkolenia dla określonych grup stanowisk,
których realizacja zapewni spełnienie wymagań określonych w ż 3,
2) programy szkolenia instruktorów w zakresie metod prowadzenia instruktażu - w
przypadku prowadzenia takiego szkolenia,
3) wykładowców i instruktorów o wysokich kwalifikacjach, odpowiednich do
realizowanych programów szkolenia,
4) odpowiednie warunki lokalowe do prowadzenia działalności szkoleniowej,
5) wyposażenie dydaktyczne niezbędne do właściwej realizacji programów
szkolenia,
6) właściwy przebieg szkolenia i doskonalenia w zakresie bezpieczeństwa i
higieny pracy oraz prowadzenie dokumentacji w postaci programów szkolenia,
dzienników zajęć, protokołów z przebiegu egzaminów i rejestrów wydanych
zaświadczeń.
ż 3. Szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, rozumiane jako
kształcenie, dokształcanie lub doskonalenie pracowników w formach pozaszkolnych,
powinno zapewniać uczestnikom:
1) zaznajomienie się z zagrożeniami wypadkowymi i chorobowymi związanymi z
wykonywaną pracą,
2) poznanie przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie
niezbędnym do wykonywania pracy na określonym stanowisku oraz związanych z tym
stanowiskiem obowiązków i odpowiedzialności w dziedzinie bezpieczeństwa i
higieny pracy,
3) nabycie umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny dla siebie i
innych osób oraz postępowania w sytuacjach awaryjnych, a także umiejętności
udzielania pomocy osobom, które uległy wypadkom.
ż 4. 1. Szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy prowadzone jest
jako:
1) szkolenie wstępne,
2) szkolenie i doskonalenie okresowe, zwane dalej "szkoleniem okresowym".
2. Szkolenia, o których mowa w ust. 1, mogą być prowadzone odpowiednio w formie:
1) instruktażu,
2) seminarium,
3) kursu,
4) samokształcenia kierowanego.
ż 5. Programy poszczególnych rodzajów szkolenia, wymienionych w ż 4 ust. 1,
określające szczegółową tematykę, formy realizacji i czas trwania szkolenia,
opracowują dla poszczególnych grup stanowisk (zawodów) pracodawcy lub w
porozumieniu z pracodawcami - jednostki, o których mowa w ż 1 ust. 1, w oparciu
o ramowe programy szkolenia stanowiące załącznik do rozporządzenia.
ż 6. 1. Szkolenie wstępne podstawowe, o którym mowa w ż 8 pkt 3, oraz szkolenie
okresowe powinno być zakończone egzaminem sprawdzającym przyswojenie przez
uczestników szkolenia wiadomości objętych programem szkolenia oraz umiejętności
wykonywania lub organizowania pracy zgodnie z przepisami i zasadami
bezpieczeństwa i higieny pracy. Egzamin przeprowadza organizator szkolenia.
2. Ukończenie przez pracowników rodzajów szkolenia, o których mowa w ust. 1,
powinno być potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez organizatora szkolenia,
według wzoru określonego w odrębnych przepisach. Odpis zaświadczenia powinien
być przechowywany w aktach osobowych pracownika.
ż 7. Ukończenie przez pracownika szkolenia, dokształcania lub doskonalenia
zawodowego związanego z nauką zawodu, przyuczeniem do zawodu albo podnoszeniem
kwalifikacji zawodowych, uwzględniającego program szkolenia podstawowego lub
okresowego w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy przewidziany dla
określonego stanowiska pracy, uważa się za równoznaczne z ukończeniem takiego
szkolenia.
Rozdział 2
Szkolenie wstępne
ż 8. Szkolenie wstępne przeprowadzane jest według programów opracowanych dla
poszczególnych grup stanowisk (zawodów) i obejmuje:
1) szkolenie wstępne ogólne, zwane dalej "instruktażem ogólnym",
2) szkolenie wstępne na stanowisku pracy, zwane dalej "instruktażem
stanowiskowym",
3) szkolenie wstępne podstawowe, zwane dalej "szkoleniem podstawowym".
ż 9. Instruktaż ogólny przechodzą wszyscy nowo zatrudnieni pracownicy, a także
studenci odbywający praktyki studenckie oraz uczniowie szkół zawodowych
odbywający praktyczną naukę zawodu w zakładach pracy - przed dopuszczeniem do
wykonywania pracy.
ż 10. 1. Instruktaż ogólny powinien zapoznać uczestników szkolenia z
podstawowymi przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy zawartymi w Kodeksie
pracy, w układach zbiorowych pracy i w regulaminach pracy, z przepisami i
zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy obowiązującymi w danym zakładzie pracy
oraz z zasadami udzielania pierwszej pomocy.
2. Instruktaż ogólny prowadzą pracownicy służby bezpieczeństwa i higieny pracy
albo pracodawcy lub pracownicy wyznaczeni przez pracodawcę, posiadający
ukończone aktualne szkolenie w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.
ż 11. 1. Instruktaż stanowiskowy powinien zapoznać uczestników szkolenia z
zagrożeniami występującymi na określonym stanowisku pracy, sposobami ochrony
przed zagrożeniami oraz metodami bezpiecznego wykonywania pracy na tym
stanowisku.
2. Instruktaż stanowiskowy przeprowadza się, przed dopuszczeniem do wykonywania
pracy na określonym stanowisku, w odniesieniu do:
1) pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych i innych, których
charakter pracy będzie się wiązał z bezpośrednimi kontaktami z produkcją i jej
kontrolą lub z narażaniem na zagrożenia zawodowe,
2) pracowników przenoszonych na stanowiska, o których mowa w pkt 1, oraz
zatrudnionych na tych stanowiskach w przypadku zmiany warunków
techniczno-organizacyjnych, w szczególności zmiany procesu technologicznego,
zmiany organizacji stanowisk pracy, wprowadzenia do stosowania substancji o
działaniu szkodliwym dla zdrowia lub niebezpiecznym oraz nowych narzędzi, maszyn
i innych urządzeń,
3) uczniów odbywających praktyczną naukę zawodu oraz studentów odbywających
praktyki studenckie.
3. Pracownik zatrudniony na kilku stanowiskach pracy powinien przejść instruktaż
stanowiskowy obowiązujący na każdym z tych stanowisk.
4. Czas trwania instruktażu stanowiskowego powinien być uzależniony od
przygotowania zawodowego pracownika, dotychczasowego stażu pracy oraz rodzaju
pracy i zagrożeń występujących na stanowisku pracy, na którym pracownik ma być
zatrudniony.
5. Instruktaż stanowiskowy przeprowadza osoba kierująca pracownikami, wyznaczona
przez pracodawcę, posiadająca odpowiednie kwalifikacje i doświadczenie zawodowe
oraz przeszkolona w zakresie metod prowadzenia instruktażu.
6. Instruktaż stanowiskowy powinien być zakończony sprawdzianem wiadomości i
umiejętności z zakresu wykonywania pracy zgodnie z przepisami i zasadami
bezpieczeństwa i higieny pracy, stanowiącym podstawę dopuszczenia pracownika do
wykonywania pracy na określonym stanowisku.
ż 12. Odbycie przez pracownika instruktażu ogólnego i instruktażu stanowiskowego
powinno być potwierdzone przez pracownika na piśmie oraz odnotowane w aktach
osobowych pracownika.
ż 13. 1. Szkolenie podstawowe powinno zapewnić pracownikom wiedzę i umiejętności
niezbędne do wykonywania lub organizowania pracy zgodnie z przepisami i zasadami
bezpieczeństwa i higieny pracy.
2. Szkolenie podstawowe odbywają w okresie nie dłuższym niż 6 miesięcy od
rozpoczęcia pracy na określonym stanowisku:
1) osoby będące pracodawcami,
2) osoby kierujące pracownikami, nie wymienione w pkt 1, w szczególności
kierownicy wydziałów, mistrzowie i brygadziści,
3) pracownicy zatrudnieni na stanowiskach robotniczych,
4) projektanci oraz konstruktorzy maszyn i innych urządzeń technicznych,
5) technolodzy, organizatorzy produkcji i inni pracownicy
inżynieryjno-techniczni,
6) pracownicy służby bezpieczeństwa i higieny pracy,
7) pracownicy nie wymienieni w pkt 1-6, których charakter pracy wiąże się z
narażeniem na czynniki szkodliwe dla zdrowia, uciążliwe lub niebezpieczne albo z
odpowiedzialnością w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.
3. Szkolenie podstawowe przeprowadza się, zgodnie z programem, w formach
określonych w ż 4 ust. 2 pkt 1-3.
4. Na robotniczych stanowiskach pracy, na których występują szczególnie duże
zagrożenia dla zdrowia oraz zagrożenia wypadkowe, szkolenie podstawowe powinno
być przeprowadzone przed rozpoczęciem pracy na tych stanowiskach. Wykaz takich
stanowisk pracy określa pracodawca.
ż 14. Z obowiązku odbycia szkolenia podstawowego zwolnione są osoby posiadające
zawód technika bezpieczeństwa i higieny pracy, absolwenci studiów wyższych o
specjalności "bezpieczeństwo i higiena pracy" oraz studiów podyplomowych w
zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, a także osoby posiadające kwalifikacje
określone dla inspektorów pracy w odrębnych przepisach.
Rozdział 3
Szkolenie okresowe
ż 15. 1. Celem szkolenia okresowego jest aktualizacja i ugruntowanie wiadomości
i umiejętności pracowników w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, nabytych
w czasie szkolenia wstępnego, oraz zaznajomienie ich z nowymi rozwiązaniami
techniczno-organizacyjnymi w tym zakresie.
2. Szkolenia okresowe odbywają osoby, o których mowa w ż 13 ust. 2.
3. Szkolenie okresowe przeprowadzane jest, zgodnie z programem, w formach
określonych w ż 4 ust. 2.
ż 16. Częstotliwość i czas trwania szkolenia okresowego określa pracodawca, po
porozumieniu z zakładową organizacją związkową. Jeżeli u danego pracodawcy nie
działa zakładowa organizacja związkowa - ustaleń takich pracodawca dokonuje po
porozumieniu z przedstawicielami pracowników, wybranymi w tym celu przez załogę
w trybie przyjętym w danym zakładzie pracy. Przy dokonywaniu ustaleń, o których
mowa wyżej, powinny być uwzględnione postanowienia zawarte w ż 3, przy czym:
1) szkolenie pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych powinno być
przeprowadzane w formie instruktażu nie rzadziej niż raz na 3 lata, a na
stanowiskach robotniczych, o których mowa w ż 13 ust. 4, nie rzadziej niż raz w
roku,
2) szkolenie osób, o których mowa w ż 13 ust. 2 pkt 1 i 2 oraz 4-7, powinno być
przeprowadzane nie rzadziej niż raz na 6 lat.
Rozdział 4
Przepis końcowy
ż 17. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 2 czerwca 1996 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 maja
1996 r. (poz. 285)
RAMOWE PROGRAMY SZKOLENIA
W ZAKRESIE BEZPIECZEŃSTWA I HIGIENY PRACY
I. Ramowy program instruktażu ogólnego
1. Cel szkolenia
Celem szkolenia jest zaznajomienie pracownika, w szczególności z:
a) podstawowymi przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy zawartymi w Kodeksie
pracy, w układach zbiorowych pracy i w regulaminach pracy,
b) przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy obowiązującymi w danym
zakładzie pracy,
c) zasadami udzielania pomocy przedlekarskiej.
2. Uczestnicy szkolenia
Szkolenie przeznaczone jest dla wszystkich osób, które rozpoczynają pracę w
danym zakładzie pracy.
3. Sposób organizacji szkolenia
Szkolenie powinno być zorganizowane w formie instruktażu - przed rozpoczęciem
przez pracownika pracy w danym zakładzie pracy - na podstawie szczegółowego
programu, opracowanego przez organizatora szkolenia. Podczas szkolenia konieczne
jest stosowanie odpowiednich środków dydaktycznych, jak: filmy, tablice, folie,
środki do udzielania pomocy przedlekarskiej itp.
4. Ramowy program szkolenia
Lp.Temat szkoleniaLiczba godzin
123
1Istota bezpieczeństwa i higieny pracy0,1
2Zakres obowiązków i uprawnień pracodawcy, pracowników oraz poszczególnych
komórek organizacyjnych zakładu pracy i organizacji społecznych w zakresie
bezpieczeństwa i higieny pracy0,4
3Odpowiedzialność za naruszenie przepisów lub zasad bezpieczeństwa i
higieny pracy0,1
4Zasady poruszania się na terenie zakładu pracy0,2
5Zagrożenia wypadkowe i zagrożenia dla zdrowia występujące w zakładzie i
podstawowe środki zapobiegawcze0,3
6Podstawowe zasady bezpieczeństwa i higieny pracy związane z obsługą
urządzeń technicznych oraz transportem wewnątrzzakładowym0,4
7Zasady przydziału odzieży roboczej i obuwia roboczego oraz środków
ochrony indywidualnej, w tym w odniesieniu do stanowiska pracy
instruowanego0,2
8Porządek i czystość w miejscu pracy oraz higiena osobista pracownika -
ich wpływ na zdrowie i bezpieczeństwo pracownika0,1
9Profilaktyczna opieka lekarska - zasady jej sprawowania w odniesieniu do
stanowiska instruowanego0,2
10Podstawowe zasady ochrony przeciwpożarowej oraz postępowania w razie
pożaru0,3
11Organizacja i zasady udzielania pomocy przedlekarskiej w razie
wypadku0,7
Razem:minimum 3

II. Ramowy program instruktażu stanowiskowego
1. Cel szkolenia
Celem szkolenia jest uzyskanie przez pracownika:
a) wiadomości i praktycznych umiejętności z zakresu bezpiecznego wykonywania
powierzonej pracy,
b) podstawowych wiadomości o zagrożeniach wypadkowych i zagrożeniach dla zdrowia
występujących na danym stanowisku pracy i w jego bezpośrednim otoczeniu,
c) sposobów ochrony przed zagrożeniami wypadkowymi i zagrożeniami dla zdrowia w
warunkach normalnej pracy i w warunkach awaryjnych.
2. Uczestnicy szkolenia
Szkolenie przeznaczone jest dla pracowników nowo zatrudnionych, dla pracowników
zmieniających stanowisko pracy oraz wykonujących pracę w przypadku zmiany
warunków techniczno-organizacyjnych. Szkolenie przeznaczone jest również dla
studentów odbywających praktyki studenckie oraz uczniów odbywających praktyczną
naukę zawodu.
3. Sposób organizacji szkolenia
Szkolenie powinno być prowadzone w formie instruktażu - na stanowisku, na którym
będzie zatrudniony instruowany pracownik, na podstawie szczegółowego programu,
opracowanego przez organizatora szkolenia. Szkolenie powinno uwzględniać
następujące etapy:
a) rozmowę wstępną instruktora z instruowanym pracownikiem,
b) pokaz i objaśnienie przez instruktora całego procesu pracy, który ma być
realizowany przez pracownika,
c) próbne wykonywanie procesu pracy przez pracownika przy korygowaniu przez
instruktora sposobów wykonywania pracy,
d) samodzielna praca instruowanego pracownika pod nadzorem instruktora,
e) sprawdzenie i ocena przez instruktora sposobu wykonywania pracy przez
pracownika.
Jeżeli pracownik wykonuje prace na różnych stanowiskach - szkolenie powinno
uwzględniać wszystkie rodzaje prac, które będą należały do zakresu obowiązków
pracownika.
Sposób realizacji szkolenia i czas trwania poszczególnych jego części powinny
być uzależnione od przygotowania zawodowego, dotychczasowego stażu pracy
pracownika oraz zagrożeń występujących przy przewidzianej do wykonywania przez
niego pracy.
4. Ramowy program szkolenia
Lp.Temat szkoleniaLiczba godzin*)
123
1Przygotowanie pracownika do wykonywania określonej pracy, w tym w
szczególności:2
a) omówienie warunków pracy z uwzględnieniem:
- elementów pomieszczenia pracy, w którym ma pracować pracownik, mających
wpływ na warunki pracy pracownika (oświetlenie ogólne, ogrzewanie,
wentylacja, urządzenia techniczne, urządzenia ochronne itp.),
- elementów stanowiska roboczego mających wpływ na bezpieczeństwo i
higienę pracy (pozycja przy pracy, oświetlenie miejscowe, wentylacja
miejscowa, urządzenia zabezpieczające, ostrzegawcze i sygnalizacyjne,
narzędzia, surowce i produkty itp.)
- przebiegu procesu pracy na stanowisku pracy w nawiązaniu do procesu
produkcyjnego (działalności) w całej komórce organizacyjnej i zakładzie
pracy,
b) omówienie zagrożeń występujących przy określonych czynnościach na
stanowisku pracy i sposobów ochrony przed zagrożeniami,
c) przygotowanie wyposażenia stanowiska roboczego do wykonywania
określonego zadania
2Pokaz przez instruktora sposobu wykonywania pracy na stanowisku pracy
zgodnie z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy, z
uwzględnieniem poszczególnych czynności i ze szczególnym zwróceniem uwagi
na czynności trudne i niebezpieczne0,5
3Próbne wykonanie zadania przez pracownika pod kontrolą instruktora0,5
4Samodzielna praca pracownika pod nadzorem instruktora4
5Omówienie i ocena przebiegu wykonywania pracy przez pracownika1
Razem:minimum 8

*) Czas trwania poszczególnych części instruktażu może być zróżnicowany w
zależności od rodzaju pracy i zagrożeń występujących przy tej pracy.
III. Ramowy program szkolenia podstawowego pracodawców
1. Cel szkolenia
Celem szkolenia jest uzyskanie przez uczestników szkolenia wiedzy i umiejętności
w zakresie:
a) oceny zagrożeń występujących w procesach pracy oraz ryzyka związanego z tymi
zagrożeniami,
b) organizowania pracy w sposób zapewniający bezpieczne i higieniczne warunki
pracy,
c) zapewnienia przestrzegania w zakładzie pracy przepisów oraz zasad
bezpieczeństwa i higieny pracy, w tym organizacji nadzoru nad przestrzeganiem
tych przepisów i zasad,
d) ochrony pracowników przed zagrożeniami związanymi z wykonywaną pracą.
2. Uczestnicy szkolenia
Szkolenie przeznaczone jest dla osób, które rozpoczęły (lub przewidują
rozpoczęcie) pracę w charakterze kierowników (dyrektorów) zakładów pracy lub ich
zastępców, w tym osób kierujących przedsiębiorstwami państwowymi, spółkami,
zakładami prywatnymi, urzędami, spółdzielniami itp.
3. Sposób organizacji szkolenia
Szkolenie powinno być zorganizowane w formie seminarium lub kursu - z oderwaniem
od pracy - na podstawie szczegółowego programu opracowanego przez organizatora
szkolenia. Podczas szkolenia konieczne jest stosowanie odpowiednich środków
dydaktycznych, jak: filmy, tablice, folie itp.
4. Ramowy program szkolenia
Lp.Temat szkoleniaLiczba godzin
123
1System ochrony pracy w Polsce2
2Regulacje prawne z zakresu ochrony pracy, w tym dotyczące:5
a) obowiązków w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz
odpowiedzialności za naruszenie przepisów i zasad bhp
b) ochrony pracy kobiet i młodocianych
c) profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami
d) nadzoru i kontroli warunków pracy
e) postępowania w związku z wypadkami i chorobami zawodowymi, w
szczególności ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy
3Ergonomia w kształtowaniu warunków pracy2
4Czynniki szkodliwe dla zdrowia, uciążliwe i niebezpieczne występujące w
procesach pracy - charakterystyka*)2
5Ocena zagrożeń czynnikami występującymi w procesach pracy oraz ocena
ryzyka związanego z tymi zagrożeniami*)2
6Metody likwidacji lub ograniczenia oddziaływania na pracowników czynników
niebezpiecznych, szkodliwych dla zdrowia i uciążliwych występujących w
procesach pracy*)3
7Analiza przyczyn wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz związana z
nimi profilaktyka2
8Wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące budynków i pomieszczeń
pracy oraz pomieszczeń higienicznosanitarnych2
9Skutki ekonomiczne niewłaściwych warunków pracy (świadczenia związane z
warunkami pracy, w tym: z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych,
składka na ubezpieczenie społeczne pracowników)2
10Zarządzanie bezpieczeństwem i higieną pracy2
11Organizacja, kwalifikacje i zadania służby bezpieczeństwa i higieny
pracy2
12Organizacja i metodyka szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny
pracy2
13Ochrona przeciwpożarowa oraz ochrona środowiska naturalnego2
Razem:minimum 30

*) Szczegółowy program szkolenia powinien uwzględniać tematykę (czynniki i
zagrożenia) charakterystyczną dla przemysłu (działalności), z którego wywodzą
się uczestnicy szkolenia.
IV. Ramowy program szkolenia podstawowego osób kierujących pracownikami
1. Cel szkolenia
Celem szkolenia jest opanowanie przez uczestników szkolenia wiedzy i
umiejętności w zakresie:
a) organizowania pracy i stanowisk pracy zgodnie z przepisami i zasadami
bezpieczeństwa i higieny pracy,
b) egzekwowania przestrzegania przez pracowników zasad i przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy,
c) inicjowania i planowania działań zmierzających do poprawy warunków
bezpieczeństwa i higieny pracy,
d) analizy i oceny zagrożeń występujących w środowisku pracy oraz ryzyka
związanego z tymi zagrożeniami,
e) szkolenia pracowników w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz
kształtowania właściwych zachowań w tym zakresie.
2. Uczestnicy szkolenia
Szkolenie przeznaczone jest dla osób, które rozpoczęły (lub rozpoczynają) pracę
na stanowiskach związanych z kierowaniem pracownikami (brygadzistów, mistrzów,
kierowników wydziałów, działów, oddziałów itp.).
3. Sposób organizacji szkolenia
Szkolenie powinno być zorganizowane w formie kursu lub seminarium - z oderwaniem
od pracy - na podstawie szczegółowego programu szkolenia, opracowanego przez
organizatora szkolenia.
Program powinien być realizowany metodą wykładów połączonych z dyskusją oraz
ćwiczeń - z wykorzystaniem odpowiednich środków dydaktycznych, jak: filmy,
plansze, tablice itp.
4. Ramowy program szkolenia
Lp.Temat szkoleniaLiczba godzin
123
1Regulacje prawne z zakresu ochrony pracy, w tym dotyczące:4
a) obowiązków w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz
odpowiedzialności za naruszenie przepisów i zasad bhp
b) ochrony pracy kobiet i młodocianych
c) przydzielania i stosowania przez pracowników odzieży roboczej oraz
środków ochrony indywidualnej
d) profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami
e) nadzoru i kontroli warunków pracy
f) postępowania w związku z wypadkami i chorobami zawodowymi oraz
świadczeń z nimi związanych.
2Psychofizyczne właściwości człowieka a wykonywanie pracy3
3Ergonomia w kształtowaniu warunków pracy (organizacji pracy i stanowisk
pracy)4
4Czynniki szkodliwe dla zdrowia, uciążliwe i niebezpieczne -
charakterystyka*)2
5Analiza i ocena zagrożeń czynnikami szkodliwymi dla zdrowia, uciążliwymi
i niebezpiecznymi, oraz ocena ryzyka związanego z tymi zagrożeniami*)4
6Metody likwidacji lub ograniczenia oddziaływania na pracowników czynników
niebezpiecznych, szkodliwych dla zdrowia i uciążliwych występujących w
procesach pracy*)10
7Wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące budynków i pomieszczeń
pracy oraz pomieszczeń i urządzeń higienicznosanitarnych2
8Analiza okoliczności i przyczyn charakterystycznych wypadków przy pracy,
ze szczególnym uwzględnieniem wypadków powstałych na skutek niewłaściwej
organizacji pracy, oraz związana z nimi profilaktyka*)2
9Zasady udzielania pomocy przedlekarskiej w razie wypadku2
10Organizacja i metodyka szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny
pracy oraz kształtowanie bezpiecznych zachowań pracowników w procesach
pracy4
11Ochrona przeciwpożarowa oraz ochrona środowiska naturalnego3
Razem:minimum 40

*) Szczegółowy program szkolenia powinien uwzględniać tematykę (czynniki i
zagrożenia) charakterystyczną dla przemysłu (działalności), z którego wywodzą
się uczestnicy szkolenia.
V. Ramowy program szkolenia podstawowego pracowników zatrudnionych na
stanowiskach robotniczych
1. Cel szkolenia
Celem szkolenia jest opanowanie przez uczestników szkolenia wiedzy i
umiejętności w zakresie:
a) kształtowania warunków pracy w sposób zgodny z przepisami i zasadami
bezpieczeństwa i higieny pracy,
b) identyfikacji i oceny zagrożeń związanych z wykonywaną pracą,
c) metod ochrony przed zagrożeniami dla zdrowia i życia pracowników,
d) postępowania w razie wypadku oraz w sytuacjach zagrożeń.
2. Uczestnicy szkolenia
Szkolenie przeznaczone jest dla osób, które rozpoczęły (lub rozpoczynają) pracę
na stanowiskach robotniczych.
Grupy uczestników szkolenia powinny być kompletowane z uwzględnieniem
podobieństwa wykonywanych przez nich prac i zagrożeń występujących przy tych
pracach.
3. Sposób organizacji szkolenia
Szkolenie powinno być zorganizowane w formie kursu lub instruktażu - na
podstawie szczegółowego programu, opracowanego przez organizatora szkolenia.
Program szkolenia powinien być realizowany nie tylko metodą wykładów, ale
również w szerokim zakresie z zastosowaniem metod aktywizujących uczestników
szkolenia.
Konieczne jest w szczególności omawianie sposobów zachowania się na stanowisku
pracy i na terenie zakładu pracy wobec istniejących zagrożeń; wskazane są pokazy
właściwych metod pracy i zachowania się na stanowiskach pracy.
Podczas szkolenia konieczne jest stosowanie odpowiednich środków dydaktycznych,
jak: filmy, plansze, tablice, zdjęcia itp.
4. Ramowy program szkolenia
Lp.Temat szkoleniaLiczba godzin
123
1Regulacje prawne z zakresu ochrony pracy, w tym dotyczące:4
a) praw i obowiązków pracowników i pracodawców w zakresie bezpieczeństwa i
higieny pracy oraz odpowiedzialności za naruszenie przepisów i zasad bhp
b) ochrony pracy kobiet i młodocianych
c) wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz świadczeń z nimi
związanych
d) zasad przydzielania i stosowania odzieży roboczej i środków ochrony
indywidualnej
e) profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami
f) nadzoru i kontroli warunków pracy
2Czynniki szkodliwe dla zdrowia, uciążliwe i niebezpieczne występujące w
procesach pracy - charakterystyka; ocena zagrożeń tymi czynnikami*)3
3Zasady kształtowania bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, w tym
metody ochrony przed szkodliwym i niebezpiecznym wpływem czynników
występujących w procesach pracy*)6
4Omówienie przyczyn charakterystycznych wypadków przy pracy, ze
szczególnym uwzględnieniem wypadków powstałych na skutek niewłaściwych
metod i organizacji pracy, oraz związana z nimi profilaktyka*)2
5Zasady postępowania w razie wypadku i w sytuacjach zagrożeń (pożaru,
awarii...), w tym zasady udzielania pomocy przedlekarskiej w razie
wypadku4
Razem:minimum 19

*) Szczegółowy program szkolenia powinien uwzględniać tematykę (czynniki i
zagrożenia) charakterystyczną dla rodzajów prac wykonywanych przez uczestników
szkolenia.
VI. Ramowy program szkolenia podstawowego projektantów
1. Cel szkolenia
Celem szkolenia jest uzyskanie przez uczestników szkolenia wiedzy i umiejętności
w zakresie:
a) oceny zagrożeń występujących w procesach pracy,
b) metod ochrony pracowników przed zagrożeniami związanymi z wykonywaną pracą,
c) zasad projektowania budynków lub ich części, w których znajdują się
pomieszczenia pracy, oraz związanych z nimi urządzeń - zgodnie z wymaganiami
bezpieczeństwa i higieny pracy.
2. Uczestnicy szkolenia
Szkolenie przeznaczone jest dla osób, które rozpoczęły (lub rozpoczynają) pracę
związaną z projektowaniem budynków lub ich części (wraz ze związanymi z nimi
urządzeniami), w których przewiduje się pomieszczenia pracy.
3. Sposób organizacji szkolenia
Szkolenie powinno być zorganizowane w formie kursu - z oderwaniem od pracy -
według szczegółowego programu, opracowanego przez organizatora szkolenia.
Program szkolenia powinien być realizowany metodą wykładów oraz ćwiczeń - z
zastosowaniem odpowiednich środków dydaktycznych, jak: filmy, plansze, tablice,
przykłady dokumentacji projektowych.
4. Ramowy program szkolenia
Lp.Temat szkoleniaLiczba godzin
123
1Regulacje prawne z zakresu ochrony pracy, w tym dotyczące:6
a) praw i obowiązków pracowników i pracodawców z zakresu bezpieczeństwa i
higieny pracy oraz odpowiedzialności za naruszenie przepisów i zasad bhp
(w tym odpowiedzialności projektantów związanej z wykonywanym zawodem)
b) wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy dla budynków i ich części
c) wymagań dla pomieszczeń i urządzeń higienicznosanitarnych
d) opiniowania projektów nowo budowanych oraz przebudowywanych obiektów
budowlanych lub ich części, w których znajdują się pomieszczenia pracy
e) nadzoru i kontroli warunków pracy
2Psychofizyczne właściwości człowieka a wykonywanie pracy2
3Niebezpieczne, szkodliwe dla zdrowia i uciążliwe czynniki występujące w
procesach pracy w określonych rodzajach działalności - charakterystyka10
4Analiza i ocena zagrożeń czynnikami występującymi w procesach pracy oraz
ocena ryzyka związanego z tymi zagrożeniami; metody kształtowania
bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przez odpowiednie rozwiązania
projektowe spełniające wymagania bezpieczeństwa i ochrony zdrowia
pracowników:35
a) likwidacja lub ograniczenie szkodliwego wpływu:
- hałasu i wibracji
- czynników chemicznych i pyłów
- mikroklimatu środowiska pracy
- promieniowania podczerwonego, jonizującego, nadfioletowego
- pola elektromagnetycznego
b) likwidacja lub ograniczenie zagrożeń wypadkowych
c) likwidacja lub ograniczenie zagrożeń powodowanych przez energię
elektryczną i elektryczność statyczną
d) eliminacja zagrożeń pożarowych i wybuchowych
e) oświetlenie pomieszczeń pracy i stanowisk pracy
f) zasady organizacji transportu wewnątrzzakładowego
5Ćwiczenia dotyczące projektowania budynków, pomieszczeń pracy i terenów z
nimi związanych - zgodnie z wymaganiami bezpieczeństwa i higieny pracy12
Razem:minimum 65

VII. Ramowy program szkolenia podstawowego konstruktorów maszyn i innych
urządzeń technicznych
1. Cel szkolenia
Celem szkolenia jest uzyskanie przez uczestników szkolenia wiedzy i umiejętności
w zakresie:
a) identyfikacji i oceny zagrożeń występujących w procesach pracy,
b) zasad ochrony pracowników przed zagrożeniami związanymi z wykonywaną pracą,
c) uwzględniania wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ergonomii w
konstruowanych maszynach i innych urządzeniach technicznych.
2. Uczestnicy szkolenia
Szkolenie przeznaczone jest dla osób, które rozpoczęły (lub rozpoczynają) pracę
związaną z konstruowaniem maszyn i innych urządzeń technicznych.
3. Sposób organizacji szkolenia
Szkolenie powinno być zorganizowane w formie kursu - z oderwaniem od pracy -
według szczegółowego programu, opracowanego przez organizatora szkolenia.
Program szkolenia powinien być realizowany metodą wykładów oraz ćwiczeń - z
zastosowaniem odpowiednich środków dydaktycznych, jak: filmy, tablice, makiety,
dokumentacja konstrukcyjna itp.
4. Ramowy program szkolenia
Lp.Temat szkoleniaLiczba godzin
123
1Regulacje prawne z zakresu ochrony pracy, w tym dotyczące:6
a) praw i obowiązków pracowników i pracodawców z zakresu bezpieczeństwa i
higieny pracy oraz odpowiedzialności za naruszenie przepisów i zasad bhp,
w tym odpowiedzialności konstruktorów i producentów związanej z
koniecznością spełniania wymagań bhp przez maszyny i inne urządzenia
techniczne
b) wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ergonomii dla maszyn i
innych urządzeń technicznych
c) systemu badań i certyfikacji wyrobów
d) nadzoru i kontroli warunków pracy
2Psychofizyczne właściwości człowieka a wykonywanie pracy3
3Ergonomia koncepcyjna i korekcyjna - podstawowe pojęcia i zastosowania3
4Stosowanie zasad ergonomii w projektowaniu maszyn i innych urządzeń
technicznych oraz stanowisk pracy10
5Niebezpieczne, szkodliwe dla zdrowia i uciążliwe czynniki występujące w
procesach pracy - charakterystyka6
6Analiza i ocena zagrożeń czynnikami występującymi w procesach pracy oraz
ocena ryzyka związanego z tymi zagrożeniami; metody likwidacji lub
ograniczenia tych zagrożeń przez odpowiednie rozwiązania konstrukcyjne:30
a) zagrożenia wypadkowe
b) hałas i drgania mechaniczne
c) szkodliwe czynniki chemiczne oraz pyły
d) energia elektryczna oraz elektryczność statyczna
e) promieniowanie podczerwone, jonizujące, nadfioletowe
f) pole elektromagnetyczne
g) mikroklimat środowiska pracy
h) zagrożenia pożarowe i wybuchowe
i) zagrożenia w transporcie wewnątrzzakładowym
7Ćwiczenia dotyczące uwzględniania wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy
oraz ergonomii w rozwiązaniach konstrukcyjnych maszyn i innych urządzeń
technicznych15
Razem:minimum 73

VIII. Ramowy program szkolenia podstawowego technologów, organizatorów produkcji
i innych pracowników inżynieryjno-technicznych
1. Cel szkolenia
Celem szkolenia jest opanowanie przez uczestników szkolenia wiedzy i
umiejętności z zakresu:
a) oceny zagrożeń występujących w procesach pracy oraz ryzyka związanego z tymi
zagrożeniami,
b) projektowania i organizowania procesów technologicznych i innych procesów
pracy w sposób zgodny z wymaganiami bezpieczeństwa i higieny pracy,
c) organizowania stanowisk pracy zgodnie z wymaganiami bezpieczeństwa i higieny
pracy oraz ergonomii,
d) metod ochrony pracowników przed zagrożeniami związanymi z wykonywaną pracą.
2. Uczestnicy szkolenia
Szkolenie przeznaczone jest dla osób, które rozpoczęły (lub rozpoczynają) pracę
w charakterze technologów, organizatorów produkcji i innych pracowników
inżynieryjno-technicznych, którzy realizują zadania z zakresu organizacji
komórek organizacyjnych, procesów pracy i stanowisk pracy.
3. Sposób organizacji szkolenia
Szkolenie powinno być zorganizowane w formie kursu lub seminarium - z oderwaniem
od pracy - na podstawie szczegółowego programu, opracowanego przez organizatora
szkolenia.
Szkolenie powinno być prowadzone metodą wykładów połączonych z dyskusją oraz
ćwiczeń - z wykorzystaniem odpowiednich środków dydaktycznych, jak: filmy,
plansze, tablice, makiety, instrukcje technologiczne, projekty organizacji
komórek organizacyjnych i stanowisk pracy itp.
4. Ramowy program szkolenia
Lp.Temat szkoleniaLiczba godzin
123
1Regulacje prawne z zakresu ochrony pracy, w tym dotyczące:10
a) praw i obowiązków pracowników i pracodawców w zakresie bezpieczeństwa i
higieny pracy oraz odpowiedzialności za naruszenie przepisów i zasad bhp
b) ogólnych i szczegółowych*) przepisów dotyczących bezpieczeństwa i
higieny pracy
c) nadzoru i kontroli warunków pracy
2Psychofizyczne właściwości człowieka a wykonywanie pracy3
3Ergonomia w kształtowaniu warunków pracy6
4Niebezpieczne, szkodliwe dla zdrowia i uciążliwe czynniki występujące w
procesach pracy - charakterystyka8
5Analiza i ocena zagrożeń czynnikami występującymi w procesach pracy oraz
ocena ryzyka związanego z tymi zagrożeniami; metody likwidacji lub
ograniczenia tych zagrożeń przez odpowiednie rozwiązania technologiczne,
techniczne i organizacyjne:30
a) zagrożenia wypadkowe związane z techniką i organizacją pracy
b) hałas i drgania mechaniczne
c) szkodliwe czynniki chemiczne oraz pyły
d) promieniowanie podczerwone, jonizujące, nadfioletowe
e) pole elektromagnetyczne
f) energia elektryczna i elektryczność statyczna
g) mikroklimat środowiska pracy
h) oświetlenie pomieszczeń i stanowisk pracy
i) zagrożenia pożarowe i wybuchowe
j) zagrożenia w transporcie wewnątrzzakładowym i przy składowaniu
materiałów
6Wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy dla budynków i pomieszczeń pracy
oraz dla pomieszczeń i urządzeń higienicznosanitarnych3
7Ćwiczenia dotyczące uwzględniania wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy
oraz ergonomii w projektowaniu i organizowaniu procesów technologicznych,
komórek organizacyjnych i stanowisk pracy12
Razem:minimum 72

*) Szczegółowy program szkolenia powinien uwzględniać przepisy dotyczące
przemysłu (działalności), z którego wywodzą się uczestnicy szkolenia.
IX. Ramowy program szkolenia podstawowego służby bezpieczeństwa i higieny pracy
1. Cel szkolenia
Celem szkolenia jest opanowanie przez uczestników szkolenia wiedzy i
umiejętności w zakresie:
a) identyfikacji i analizy zagrożeń zawodowych oraz oceny ryzyka związanego z
tymi zagrożeniami,
b) prowadzenia kontroli i oceny stanu bezpieczeństwa i higieny pracy, w tym
przestrzegania przepisów i zasad bhp,
c) organizowania przedsięwzięć mających na celu zapewnienie pracownikom
bezpieczeństwa i ochrony zdrowia,
d) metod eliminowania lub ograniczenia oddziaływania na pracowników czynników
szkodliwych dla zdrowia i niebezpiecznych,
e) ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy oraz chorób zawodowych,
a także określania niezbędnych działań profilaktycznych,
f) metod i organizacji szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy,
g) popularyzacji problematyki bezpieczeństwa i higieny pracy.
2. Uczestnicy szkolenia
Szkolenie przeznaczone jest dla osób, które rozpoczynają (lub rozpoczęły) pracę
w służbie bezpieczeństwa i higieny pracy.
3. Sposób organizacji szkolenia
Szkolenie powinno być zorganizowane w formie kursu - z oderwaniem od pracy - na
podstawie szczegółowego programu, opracowanego przez organizatora szkolenia.
Program szkolenia powinien być realizowany metodą wykładów, ćwiczeń oraz innymi
metodami aktywizującymi uczestników - z zastosowaniem odpowiednich środków
dydaktycznych, jak: filmy, plansze, folie, programy komputerowe itp. Wskazane
jest, aby ćwiczenia byty prowadzone w zakładach pracy.
4. Ramowy program szkolenia
Lp.Temat szkoleniaLiczba godzin
123
1System ochrony pracy w Polsce4
2Regulacje prawne z zakresu ochrony pracy, w tym dotyczące:15 (w tym 3
ćwiczeń)
a) źródeł prawa w dziedzinie ochrony pracy,
b) praw i obowiązków pracowników i pracodawców w zakresie bezpieczeństwa i
higieny pracy oraz odpowiedzialności za naruszenie przepisów lub zasad bhp

c) ochrony pracy kobiet i młodocianych
d) profilaktycznej ochrony zdrowia pracowników
e) ogólnych i szczegółowych*) przepisów dotyczących bezpieczeństwa i
higieny pracy
f) świadczeń z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz z
tytułu pracy w warunkach szkodliwych dla zdrowia i uciążliwych
g) badań i certyfikacji wyrobów pod względem spełniania wymagań
bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ergonomii
h) nadzoru i kontroli warunków pracy
3Psychofizyczne właściwości człowieka a wykonywanie pracy6
4Ergonomia w kształtowaniu warunków pracy (ergonomia koncepcyjna i
korekcyjna)12
5Niebezpieczne, szkodliwe dla zdrowia i uciążliwe czynniki występujące w
procesach pracy - charakterystyka6
6Analiza i ocena zagrożeń czynnikami występującymi w procesach pracy oraz
ocena ryzyka związanego z tymi zagrożeniami: 15 (w tym 4 ćwiczeń)
a) zagrożenia wypadkowe związane z techniką, organizacją pracy i
czynnikami ludzkimi
b) hałas i drgania mechaniczne
c) szkodliwe czynniki chemiczne oraz pyły
d) promieniowanie podczerwone, jonizujące, nadfioletowe
e) pole elektromagnetyczne
f) energia elektryczna i elektryczność statyczna
g) mikroklimat środowiska pracy
h) oświetlenie pomieszczeń i stanowisk pracy
i) zagrożenia pożarowe i wybuchowe
j) zagrożenia w transporcie wewnątrzzakładowym oraz przy składowaniu
materiałów
7Zasady i metody likwidacji lub ograniczenia oddziaływania na pracowników
niebezpiecznych, szkodliwych dla zdrowia i uciążliwych czynników
występujących w procesach pracy43 (w tym 8 ćwiczeń)
8Wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy dla budynków i pomieszczeń pracy
oraz wymagania dla pomieszczeń i urządzeń higienicznosanitarnych6 (w tym 2
ćwiczeń)
9Ustalanie okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy i chorób
zawodowych10 (w tym 5 ćwiczeń)
10Analiza przyczyn wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz związana z
nimi profilaktyka2
11Organizacja i metody szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy
oraz popularyzacja problematyki bhp8 (w tym 4 ćwiczeń)
12Metody pracy służby bezpieczeństwa i higieny pracy10 (w tym 5 ćwiczeń)
13Zasady udzielania pomocy przedlekarskiej w razie wypadku6 (w tym 3
ćwiczeń)
14Ochrona przeciwpożarowa i ochrona środowiska naturalnego10 (w tym 3
ćwiczeń)
Razem:minimum 153 (w tym 40 ćwiczeń)

*) Szczegółowy program szkolenia powinien uwzględniać przepisy dotyczące
przemysłu (działalności), z którego wywodzą się uczestnicy szkolenia.
X. Ramowy program szkolenia podstawowego pracowników administracyjno-biurowych
1. Cel szkolenia
Celem szkolenia jest opanowanie przez uczestników szkolenia wiedzy i
umiejętności w zakresie:
a) identyfikacji i oceny zagrożeń związanych z wykonywaną pracą,
b) metod ochrony przed zagrożeniami dla zdrowia i życia pracowników,
c) kształtowania warunków pracy w sposób zgodny z przepisami i zasadami
bezpieczeństwa i higieny pracy,
d) postępowania w razie wypadku oraz w sytuacjach awaryjnych.
2. Uczestnicy szkolenia
Szkolenie przeznaczone jest dla pracowników administracyjno-biurowych, w tym
także pracowników placówek służby zdrowia, szkół i innych placówek oświatowych,
jednostek naukowo-badawczych i innych pracowników, których charakter pracy wiąże
się z narażeniem na czynniki szkodliwe dla zdrowia, uciążliwe lub niebezpieczne
albo z odpowiedzialnością w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.
3. Sposób organizacji szkolenia
Szkolenie powinno być zorganizowane w formie seminarium lub kursu - z oderwaniem
od pracy - na podstawie szczegółowego programu opracowanego przez organizatora
szkolenia.
Podczas szkolenia konieczne jest stosowanie odpowiednich środków dydaktycznych,
jak: filmy, plansze, tablice, folie itp.
4. Ramowy program szkolenia
Lp.Temat szkoleniaLiczba godzin
123
1Regulacje prawne z zakresu ochrony pracy, w tym dotyczące:5
a) praw i obowiązków pracowników i pracodawców w zakresie bezpieczeństwa i
higieny pracy oraz odpowiedzialności za naruszenie przepisów i zasad bhp
b) ochrony pracy kobiet i młodocianych
c) wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz świadczeń z nimi
związanych
d) profilaktycznej ochrony zdrowia pracowników
e) nadzoru nad warunkami pracy
2Ergonomia w kształtowaniu warunków pracy2
3Ocena zagrożeń czynnikami szkodliwymi dla zdrowia, uciążliwymi i
niebezpiecznymi występującymi w procesach pracy oraz metody ochrony przed
tymi zagrożeniami4
4Organizacja stanowisk pracy z komputerami i innymi urządzeniami
biurowymi3
5Zasady postępowania w razie wypadków i w sytuacjach zagrożeń (pożaru,
awarii...), w tym zasady udzielania pomocy przedlekarskiej w razie
wypadku4
Razem:minimum 18

XI. Ramowy program szkolenia okresowego pracodawców
1. Cel szkolenia
Celem szkolenia jest aktualizacja i uzupełnienie wiadomości i umiejętności, w
szczególności z zakresu:
a) oceny zagrożeń występujących w procesach pracy oraz ryzyka związanego z tymi
zagrożeniami,
b) kształtowania bezpiecznych i higienicznych warunków pracy,
c) ochrony pracowników przed zagrożeniami związanymi z wykonywaną pracą.
2. Uczestnicy szkolenia
Szkolenie przeznaczone jest dla pracodawców - kierowników (dyrektorów) zakładów
pracy oraz ich zastępców, w tym osób kierujących przedsiębiorstwami państwowymi,
spółkami, zakładami prywatnymi, urzędami, spółdzielniami itp., którzy odbyli
szkolenie podstawowe dla tej grupy osób.
3. Sposób organizacji szkolenia
Szkolenie powinno być zorganizowane w formie seminarium lub kursu, z oderwaniem
od pracy, albo samokształcenia kierowanego - na podstawie szczegółowego programu
szkolenia, opracowanego przez organizatora szkolenia. Podczas szkolenia
konieczne jest stosowanie odpowiednich środków dydaktycznych (filmów, folii,
tablic...).
Uczestnicy szkolenia organizowanego w formie samokształcenia kierowanego powinni
otrzymać materiały (skrypty, przepisy prawne, zestawy pytań kontrolnych itp.)
umożliwiające przyswojenie problematyki objętej programem szkolenia.
4. Ramowy program szkolenia
Lp.Temat szkoleniaLiczba godzin
123
1Regulacje prawne z zakresu ochrony pracy:4
a) aktualne przepisy (z uwzględnieniem zmian), w tym dotyczące:
- obowiązków w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz
odpowiedzialności za naruszenie przepisów i zasad bhp
- ochrony pracy kobiet i młodocianych
- profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami
- szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy
- organizacji nadzoru i kontroli warunków pracy
b) problemy w interpretacji niektórych przepisów
2Postęp w zakresie metod oceny zagrożeń występujących w zakładach pracy
oraz oceny ryzyka związanego z tymi zagrożeniami3
3Postęp w zakresie organizacji i metod kształtowania bezpiecznych i
higienicznych warunków pracy; zarządzanie bezpieczeństwem i higieną pracy3

4Omówienie przyczyn charakterystycznych wypadków przy pracy oraz związanej
z nimi profilaktyki2
5Skutki ekonomiczne niewłaściwych warunków pracy (świadczenia z tytułu
warunków pracy, składka na ubezpieczenie społeczne pracowników...)2
Razem:minimum 14

XII. Ramowy program szkolenia okresowego osób kierujących pracownikami
1. Cel szkolenia
Celem szkolenia jest aktualizacja i uzupełnienie wiadomości i umiejętności, w
szczególności z zakresu:
a) identyfikacji i oceny zagrożeń występujących w procesach pracy oraz ryzyka
związanego z tymi zagrożeniami,
b) organizacji pracy i stanowisk pracy zgodnie z wymaganiami bezpieczeństwa
pracy i ergonomii,
c) metod ochrony pracowników przed zagrożeniami związanymi z wykonywaną pracą.
2. Uczestnicy szkolenia
Szkolenie przeznaczone jest dla osób kierujących pracownikami (mistrzów,
brygadzistów, kierowników wydziałów i innych komórek organizacyjnych), które
odbyły szkolenie podstawowe dla tej grupy pracowników.
3. Sposób organizacji szkolenia
Szkolenie powinno być zorganizowane w formie seminarium lub kursu, z oderwaniem
od pracy, albo samokształcenia kierowanego - na podstawie szczegółowego programu
szkolenia, opracowanego przez organizatora szkolenia. Podczas szkolenia
konieczne jest stosowanie odpowiednich środków dydaktycznych (filmów, folii,
tablic...). Uczestnicy szkolenia organizowanego w formie samokształcenia
kierowanego powinni otrzymać materiały (skrypty, przepisy prawne, zestawy pytań
kontrolnych itp.) umożliwiające przyswojenie problematyki objętej programem
szkolenia.
4. Ramowy program szkolenia
Lp.Temat szkoleniaLiczba godzin
123
1Regulacje prawne z zakresu ochrony pracy:4
a) aktualne przepisy (z uwzględnieniem zmian), w tym dotyczące:
- obowiązków w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz
odpowiedzialności za naruszenie przepisów lub zasad bhp,
- ochrony pracy kobiet i młodocianych
- profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami
- szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy
- postępowania w razie wypadków przy pracy i chorób zawodowych
- organizacji nadzoru i kontroli warunków pracy
b) problemy w interpretacji niektórych przepisów
2Postęp w zakresie identyfikacji, analizy i oceny zagrożeń czynnikami
szkodliwymi dla zdrowia, uciążliwymi i niebezpiecznymi oraz oceny ryzyka
związanego z tymi zagrożeniami4
3Postęp w zakresie organizacji pracy i stanowisk pracy, zgodnie z
wymaganiami bezpieczeństwa pracy i ergonomii (w tym metod likwidacji lub
ograniczenia oddziaływania na pracowników czynników szkodliwych dla
zdrowia, uciążliwych i niebezpiecznych)5
4Omówienie przyczyn charakterystycznych wypadków przy pracy oraz związanej
z nimi profilaktyki2
5Nowoczesne metody szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy2
6Problemy ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska naturalnego2
Razem:minimum 19

XIII. Ramowy program szkolenia okresowego pracowników zatrudnionych na
stanowiskach robotniczych
1. Cel szkolenia
Celem szkolenia jest aktualizacja i uzupełnienie wiadomości i umiejętności w
szczególności z zakresu:
a) przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy związanych z wykonywaną pracą,
b) zagrożeń związanych z wykonywaną pracą oraz metod ochrony przed tymi
zagrożeniami,
c) postępowania w razie wypadku i w sytuacjach zagrożeń.
2. Uczestnicy szkolenia
Szkolenie przeznaczone jest dla osób zatrudnionych na stanowiskach robotniczych,
które odbyły szkolenie podstawowe dla tej grupy pracowników.
3. Sposób organizacji szkolenia
Szkolenie powinno być zorganizowane w formie instruktażu - na podstawie
szczegółowego programu, opracowanego przez organizatora szkolenia. Szkolenie
powinno być realizowane przez instruktaż na stanowisku pracy, a także wykład,
pogadankę, film, omówienie okoliczności i przyczyn charakterystycznych (dla prac
wykonywanych przez uczestników szkolenia) wypadków przy pracy oraz wniosków
profilaktycznych.
4. Ramowy program szkolenia
Lp.Temat szkoleniaLiczba godzin
123
1Regulacje prawne z zakresu ochrony pracy - zmiany w przepisach związanych
z wykonywaną pracą2
2Zagrożenia czynnikami występującymi w procesach pracy oraz zasady i
metody likwidacji lub ograniczenia oddziaływania tych czynników na
pracowników - z uwzględnieniem zmian w technologii, organizacji pracy i
stanowisk pracy, wprowadzenia nowych urządzeń, sprzętu i narzędzi pracy4
3Zasady postępowania w razie wypadku w czasie pracy i w sytuacjach
zagrożeń (pożaru, awarii...), w tym zasady udzielania pomocy
przedlekarskiej w razie wypadku2
4Okoliczności i przyczyny charakterystycznych dla wykonywanej pracy
wypadków przy pracy oraz związana z nimi profilaktyka2
Razem:minimum 10

XIV. Ramowy program szkolenia okresowego pracowników inżynieryjno-technicznych
1. Cel szkolenia
Celem szkolenia jest aktualizacja i uzupełnienie wiadomości i umiejętności, w
szczególności z zakresu:
a) identyfikacji i oceny zagrożeń występujących w procesach pracy,
b) organizacji pracy i stanowisk pracy zgodnie z wymaganiami bezpieczeństwa
pracy i ergonomii,
c) metod likwidacji lub ograniczenia zagrożeń czynnikami występującymi w
środowisku pracy.
2. Uczestnicy szkolenia
Szkolenie przeznaczone jest dla pracowników inżynieryjno-technicznych zakładów
pracy (technologów, projektantów, konstruktorów itp.), którzy odbyli szkolenie
podstawowe przewidziane dla tej grupy pracowników. Przy kompletowaniu grup
pracowników do szkolenia należy brać pod uwagą podobieństwo prac wykonywanych
przez uczestników szkolenia.
3. Sposób organizacji szkolenia
Szkolenie powinno być zorganizowane w formie seminarium lub kursu, z oderwaniem
od pracy, lub samokształcenia kierowanego - na podstawie szczegółowego programu
szkolenia opracowanego przez organizatora szkolenia. Podczas szkolenia konieczne
jest stosowanie odpowiednich środków dydaktycznych (filmów, folii, tablic...).
Uczestnicy szkolenia organizowanego w formie samokształcenia kierowanego powinni
otrzymać materiały (skrypty, przepisy prawne, zestawy pytań kontrolnych itp.)
umożliwiające przyswojenie problematyki objętej programem szkolenia.
4. Ramowy program szkolenia*)
Lp.Temat szkoleniaLiczba godzin
123
1Regulacje prawne z zakresu ochrony pracy:5
a) aktualne przepisy (z uwzględnieniem zmian), w tym dotyczące:
- praw i obowiązków pracodawców i pracowników w zakresie bezpieczeństwa i
higieny pracy oraz odpowiedzialności za naruszenie przepisów lub zasad bhp

- odpowiedzialności projektantów, konstruktorów i technologów, związanej z
wykonywanym zawodem
- wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy dla budynków i pomieszczeń
zakładów pracy (w tym pomieszczeń higienicznosanitarnych)
- wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ergonomii dla maszyn i
innych urządzeń technicznych
- systemu certyfikacji wyrobów pod względem bezpieczeństwa i higieny pracy

- nadzoru i kontroli warunków pracy
b) problemy w interpretacji niektórych przepisów
2Postęp w zakresie metod identyfikacji, analizy i oceny zagrożeń
czynnikami szkodliwymi dla zdrowia, uciążliwymi i niebezpiecznymi
występującymi w procesach pracy oraz oceny ryzyka związanego z tymi
zagrożeniami4
3Postęp w zakresie kształtowania warunków pracy zgodnie z wymaganiami
bezpieczeństwa pracy i ergonomii, w tym w zakresie metod likwidacji lub
ograniczenia oddziaływania na pracowników czynników szkodliwych dla
zdrowia, uciążliwych i niebezpiecznych (m.in. przez odpowiednie
rozwiązania projektowe, technologiczne i organizacyjne)9
4Nowoczesne rozwiązania techniczno-organizacyjne wpływające na poprawę
warunków bezpieczeństwa i higieny pracy (urządzenia
wentylacyjno-klimatyzacyjne, urządzenia zabezpieczające, środki ochrony
indywidualnej itp.)2
Razem:minimum 20

*) Szczegółowy program szkolenia powinien być opracowany odrębnie dla każdej z
grup pracowników inżynieryjno-technicznych, dla których opracowano ramowe
programy szkolenia podstawowego (projektantów, konstruktorów, technologów).
XV. Ramowy program szkolenia okresowego pracowników służby bezpieczeństwa i
higieny pracy
1. Cel szkolenia
Celem szkolenia jest w szczególności:
a) zaznajomienie uczestników ze zmianami przepisów prawnych dotyczących
bezpieczeństwa i higieny pracy,
b) przekazanie najnowszych informacji z zakresu:
- analizy i oceny zagrożeń oraz metod oceny ryzyka związanego z tymi
zagrożeniami,
- organizacji i metod kształtowania bezpiecznych i higienicznych warunków pracy,
c) pomoc w rozwiązywaniu trudnych problemów z dziedziny bezpieczeństwa i higieny
pracy.
2. Uczestnicy szkolenia
Szkolenie jest przeznaczone dla pracowników służby bezpieczeństwa i higieny
pracy zatrudnionych w zakładach pracy, posiadających ukończone szkolenie
podstawowe dla pracowników tej służby.
3. Sposób organizacji szkolenia
Szkolenie powinno być zorganizowane w formie kursu lub seminarium - z oderwaniem
od pracy - lub samokształcenia kierowanego, z uwzględnieniem ćwiczeń oraz z
wykorzystaniem odpowiednich pomocy dydaktycznych, jak: filmy, plansze, folie,
programy komputerowe, materiały do ćwiczeń itp. Uczestnicy szkolenia
organizowanego w formie samokształcenia kierowanego powinni otrzymać materiały
(skrypty, przepisy prawne, zestawy ćwiczeń z instrukcjami, zestawy pytań
kontrolnych itp.) umożliwiające przyswojenie problematyki objętej programem
szkolenia.
4. Ramowy program szkolenia
Lp.Temat szkoleniaLiczba godzin
123
1Regulacje prawne z zakresu ochrony pracy:5
a) zmiany w przepisach dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy
b) problemy w interpretacji niektórych przepisów
2Problemy ergonomii w kształtowaniu warunków pracy2
3Postęp w zakresie metod identyfikacji, analizy i oceny zagrożeń oraz
oceny ryzyka związanego z tymi zagrożeniami:5
a) zagrożenia wypadkowe
b) hałas i drgania mechaniczne
c) szkodliwe czynniki chemiczne oraz pyły
d) promieniowanie podczerwone, jonizujące, nadfioletowe
e) pola elektromagnetyczne
f) energia elektryczna i elektryczność statyczna
g) mikroklimat środowiska pracy
h) oświetlenie pomieszczeń pracy i stanowisk pracy
i) zagrożenia pożarowe i wybuchowe
j) zagrożenia w transporcie wewnątrzzakładowym
4Postęp w zakresie metod likwidacji lub ograniczenia oddziaływania na
pracowników czynników szkodliwych dla zdrowia, uciążliwych i
niebezpiecznych występujących w procesach pracy5
5Nowoczesne rozwiązania techniczno-organizacyjne wpływające na poprawę
bezpieczeństwa i higieny pracy, w tym:5
- urządzenia wentylacyjno-klimatyzacyjne
- urządzenia zabezpieczające
- środki ochrony indywidualnej
6Postęp w zakresie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy
(programy komputerowe itp.)4 (w tym 2 ćwiczeń)
7Analiza przyczyn wybranych wypadków przy pracy i związana z nimi
profilaktyka2
8Nowoczesne metody pracy służby bhp2
9Nowoczesne metody szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy3 (w
tym 2 ćwiczeń)
10Problemy ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska naturalnego2
Razem:minimum 32 (w tym 4 ćwiczeń)

XVI. Ramowy program szkolenia okresowego pracowników administracyjno-biurowych
1. Cel szkolenia
Celem szkolenia jest aktualizacja i uzupełnienie wiadomości i umiejętności w
szczególności z zakresu:
a) oceny zagrożeń związanych z wykonywaną pracą,
b) metod ochrony przed zagrożeniami dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników,
c) kształtowania warunków pracy w sposób zgodny z przepisami i zasadami
bezpieczeństwa i higieny pracy,
d) postępowania w razie wypadku oraz w sytuacjach awaryjnych.
2. Uczestnicy szkolenia
Szkolenie przeznaczone jest dla pracowników administracyjno-biurowych, w tym
także pracowników placówek służby zdrowia, szkół i innych placówek oświatowych,
jednostek naukowo-badawczych i innych pracowników, których charakter pracy wiąże
się z narażeniem na czynniki szkodliwe dla zdrowia, uciążliwe lub niebezpieczne
albo z odpowiedzialnością w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.
3. Sposób organizacji szkolenia
Szkolenie powinno być zorganizowane w formie seminarium lub kursu, z oderwaniem
od pracy, lub samokształcenia kierowanego - na podstawie szczegółowego programu,
opracowanego przez organizatora szkolenia. Podczas szkolenia konieczne jest
stosowanie odpowiednich środków dydaktycznych, jak: filmy, plansze, tablice,
folie itp. Uczestnicy szkolenia organizowanego w formie samokształcenia
kierowanego powinni otrzymać odpowiednie materiały (skrypty, przepisy, zestawy
pytań kontrolnych itp.) umożliwiające przyswojenie wiadomości i umiejętności
objętych programem szkolenia.
4. Ramowy program szkolenia
Lp.Temat szkoleniaLiczba godzin
123
1Regulacje prawne z zakresu ochrony pracy, z uwzględnieniem zmian, w tym
dotyczące:3
a) praw i obowiązków pracowników i pracodawców w zakresie bezpieczeństwa i
higieny pracy oraz odpowiedzialności za naruszenie przepisów i zasad bhp
b) ochrony pracy kobiet i młodocianych
c) wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz świadczeń z nimi
związanych
d) profilaktycznej ochrony zdrowia pracowników
2Postęp w zakresie oceny zagrożeń czynnikami występującymi w procesach
pracy oraz w zakresie metod ochrony przed zagrożeniami dla zdrowia i życia
pracowników2
3Problemy związane z organizacją stanowisk pracy biurowej, ze szczególnym
uwzględnieniem stanowisk z komputerami i i innymi urządzeniami biurowymi2
4Postępowanie w razie wypadków i w sytuacjach zagrożeń (pożaru,
awarii...), w tym zasady udzielania pomocy przedlekarskiej w razie
wypadku3
Razem:minimum 10


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 28 maja 1996 r.
w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach
związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych
pracownika.
(Dz. U. Nr 62, poz. 286)
Na podstawie art. 2981 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Dokumentowanie podjęcia pracy przez pracownika
ż 1. 1. Pracodawca może żądać od osoby ubiegającej się o zatrudnienie złożenia
następujących dokumentów:
1) wypełnionego kwestionariusza osobowego wraz z niezbędną liczbą fotografii,
2) świadectwa pracy z poprzedniego miejsca pracy,
3) dokumentów potwierdzających kwalifikacje zawodowe, wymagane do wykonywania
oferowanej pracy,
4) świadectwa ukończenia szkoły podstawowej - w przypadku osoby niepełnoletniej,
ubiegającej się o zatrudnienie w celu przygotowania zawodowego,
5) orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na
określonym stanowisku,
6) innych dokumentów, jeżeli obowiązek ich przedłożenia wynika z odrębnych
przepisów.
2. Osoba ubiegająca się o zatrudnienie może dodatkowo przedłożyć dokumenty
potwierdzające jej umiejętności i osiągnięcia zawodowe, świadectwa pracy z
poprzednich miejsc pracy oraz dokumenty stanowiące podstawę do korzystania ze
szczególnych uprawnień w zakresie stosunku pracy.
3. Pracodawca przechowuje w aktach osobowych pracownika odpisy lub kopie
składanych dokumentów. Pracodawca może żądać od pracownika przedłożenia
oryginałów tych dokumentów tylko do wglądu lub sporządzenia ich odpisów albo
kopii.
4. Pomocniczy wzór kwestionariusza osobowego stanowi załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
ż 2. 1. Pracodawca sporządza umowę o pracę co najmniej w dwóch jednobrzmiących
egzemplarzach, z których jeden doręcza się pracownikowi, a drugi włącza do jego
akt osobowych.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do pisemnego potwierdzenia przez
pracodawcę rodzaju umowy o pracę zawartej z pracownikiem i warunków tej umowy.
Potwierdzenie to doręcza się pracownikowi za pisemnym potwierdzeniem odbioru.
3. Pomocniczy wzór umowy o pracę stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.
ż 3. Pracodawca przed dopuszczeniem pracownika do pracy uzyskuje jego pisemne
potwierdzenie zapoznania się z treścią regulaminu pracy oraz z przepisami i
zasadami dotyczącymi bezpieczeństwa i higieny pracy, a także z zakresem
informacji objętych tajemnicą określoną w obowiązujących ustawach dla umówionego
z pracownikiem rodzaju pracy.
ż 4. Jeżeli zachodzi taka potrzeba, pracodawca w związku z zatrudnieniem
pracownika wystawia legitymację służbową, przepustkę albo inny dokument
upoważniający pracownika do przebywania na terenie zakładu pracy lub załatwiania
spraw służbowych poza zakładem.
ż 5. Jeżeli świadectwo pracy przedłożone przez pracownika zawiera wzmiankę o
zajęciu wynagrodzenia za pracę, pracodawca zawiadamia o zatrudnieniu takiego
pracownika komornika prowadzącego postępowanie egzekucyjne oraz pracodawcę,
który wydał świadectwo (art. 884 ż 3 Kodeksu postępowania cywilnego).
Rozdział 2
Prowadzenie akt osobowych i dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem
pracy
ż 6. 1. Pracodawca zakłada i prowadzi oddzielne dla każdego pracownika akta
osobowe.
2. Akta osobowe pracownika składają się z 3 części i obejmują:
1) w części A - dokumenty zgromadzone w związku z ubieganiem się o zatrudnienie,
określone w przepisach ż 1 ust. 1 i 2;
2) w części B - dokumenty dotyczące nawiązania stosunku pracy oraz przebiegu
zatrudnienia pracownika, w tym:
a) umowę o pracę, a także zakres czynności (zakres obowiązków), jeżeli
pracodawca dodatkowo w tej formie określił zadania pracownika wynikające z umowy
o pracę,
b) pisemne potwierdzenie zapoznania się przez pracownika z przepisami i
informacjami określonymi w ż 4 oraz zaświadczenia o ukończeniu wymaganego
szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy,
c) oświadczenie pracownika będącego rodzicem lub opiekunem dziecka, o którym
mowa w art. 1295 pkt 3, art. 178 ż 2 i art. 188 Kodeksu pracy, o zamiarze lub o
braku zamiaru korzystania z uprawnień określonych w tych przepisach,
d) dokumenty dotyczące powierzenia pracownikowi mienia z obowiązkiem zwrotu albo
do wyliczenia się,
e) dokumenty związane z podnoszeniem przez pracownika kwalifikacji zawodowych,
f) oświadczenia dotyczące wypowiedzenia pracownikowi warunków umowy o pracę lub
zmiany tych warunków w innym trybie,
g) dokumenty związane z przyznaniem pracownikowi nagrody lub wyróżnienia oraz
wymierzeniem kary porządkowej,
h) pisma dotyczące udzielenia pracownikowi urlopu wychowawczego oraz urlopu
bezpłatnego,
i) orzeczenia lekarskie wydane w związku z przeprowadzonymi badaniami okresowymi
i kontrolnymi,
j) umowę o zakazie konkurencji, jeżeli strony zawarły taką umowę w okresie
pozostawania w stosunku pracy,
k) korespondencję z reprezentującą pracownika zakładową organizacją związkową we
wszystkich sprawach ze stosunku pracy wymagających współdziałania pracodawcy z
tą organizacją lub innymi podmiotami konsultującymi sprawy ze stosunku pracy,
l) informacje dotyczące wykonywania przez pracownika powszechnego obowiązku
obrony;
3) w części C - dokumenty związane z ustaniem zatrudnienia, w tym:
a) oświadczenie o wypowiedzeniu lub rozwiązaniu umowy o pracę,
b) kopię wydanego pracownikowi świadectwa pracy,
c) potwierdzenie dokonania czynności związanych z zajęciem wynagrodzenia za
pracę w związku z prowadzonym postępowaniem egzekucyjnym (art. 884 ż 2 Kodeksu
postępowania cywilnego),
d) umowę o zakazie konkurencji po rozwiązaniu stosunku pracy, jeżeli strony
zawarły taką umowę,
e) orzeczenia lekarskie wydane w związku z przeprowadzonymi badaniami okresowymi
po rozwiązaniu stosunku pracy.
3. Dokumenty znajdujące się w poszczególnych częściach akt osobowych powinny być
ułożone w porządku chronologicznym oraz ponumerowane; każda z tych części
powinna zawierać pełny wykaz znajdujących się w nich dokumentów.
4. Pomocnicze wzory pism dotyczących oświadczeń pracodawcy o wypowiedzeniu umowy
o pracę, wypowiedzeniu warunków umowy o pracę oraz rozwiązaniu umowy o pracę bez
wypowiedzenia stanowią załączniki nr 3-6 do rozporządzenia.
ż 7. Pracodawca prowadzi dokumentację dotyczącą podejrzeń o choroby zawodowe,
chorób zawodowych, wypadków przy pracy oraz wypadków w drodze do pracy i z
pracy, a także świadczeń związanych z tymi chorobami i wypadkami.
ż 8. Pracodawca zakłada i prowadzi odrębnie dla każdego pracownika:
1) kartę ewidencji czasu pracy w zakresie obejmującym: pracę w niedziele i w
święta, w porze nocnej, w godzinach nadliczbowych oraz w dodatkowe dni wolne od
pracy, a także dyżury, urlopy, zwolnienia od pracy oraz inne usprawiedliwione i
nie usprawiedliwione nieobecności w pracy; w stosunku do pracowników
młodocianych pracodawca uwzględnia w ewidencji także czas ich pracy przy pracach
wzbronionych młodocianym, których wykonywanie jest dozwolone w celu odbycia
przez nich przygotowania zawodowego,
2) imienną kartę (listę) wypłacanego wynagrodzenia za pracę i innych świadczeń
związanych z pracą,
3) kartę ewidencyjną przydziału odzieży i obuwia roboczego oraz środków ochrony
indywidualnej, a także wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za używanie własnej
odzieży i obuwia oraz ich pranie i konserwację.
ż 9. W sytuacji określonej w art. 231 Kodeksu pracy albo w odrębnych przepisach
przewidujących następstwo prawne nowego pracodawcy w stosunkach pracy
nawiązanych przez poprzedniego pracodawcę, dotychczasowy pracodawca jest
obowiązany przekazać akta osobowe pracownika oraz pozostałą dokumentację w
sprawach związanych z jego stosunkiem pracy pracodawcy przejmującemu tego
pracownika.
ż 10. Przepisy rozporządzenia dotyczące umowy o pracę stosuje się odpowiednio do
innych aktów stanowiących podstawę nawiązania stosunku pracy, z zastrzeżeniem
odrębności wynikających z tych aktów.
Rozdział 3
Przepisy przejściowe i końcowe
ż 11. W okresie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia pracodawcy
dostosują prowadzoną dokumentację w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz
akta osobowe pracowników do przepisów tego rozporządzenia.
ż 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 2 czerwca 1996 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 maja
1996 r. (poz. 286)
Załącznik nr 1
KWESTIONARIUSZ OSOBOWY
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 6
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 28 maja 1996 r.
w sprawie rodzajów prac wymagających szczególnej sprawności psychofizycznej.
(Dz. U. Nr 62, poz. 287)
Na podstawie art. 210 ż 6 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Ustala się rodzaje prac wymagających szczególnej sprawności
psychofizycznej.
2. Wykaz prac, o których mowa w ust. 1, określa załącznik do rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 2 czerwca 1996 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 maja
1996 r. (poz. 287)
WYKAZ RODZAJÓW PRAC WYMAGAJĄCYCH SZCZEGÓLNEJ SPRAWNOŚCI PSYCHOFIZYCZNEJ
1. Prace przy obsłudze suwnic sterowanych z kabiny i zdalnie sterowanych.
2. Prace przy obsłudze podnośników i platform hydraulicznych.
3. Prace przy obsłudze układnic magazynowych.
4. Prace przy obsłudze żurawi wieżowych i samojezdnych.
5. Prace operatorów samojezdnych ciężkich maszyn budowlanych i maszyn drogowych.
6. Prace przy obsłudze urządzeń mechanicznych, związanych z czynnościami
wyburzeniowymi.
7. Prace operatorów pulpitów sterowniczych urządzeń technologicznych
wielofunkcyjnych i wielozadaniowych.
8. Prace przy obsłudze urządzeń walcowniczych przy wprowadzaniu pasm do wykrojów
walcowniczych przy użyciu narzędzi ręcznych.
9. Prace drużyn trakcyjnych oraz maszynistów - operatorów samojezdnych ciężkich
maszyn torowych i kierowców drezyn motorowych.
10. Prace nastawniczego, ustawiacza i manewrowego na kolei i na zakładowych
bocznicach kolejowych oraz prace dyżurnego ruchu na kolei.
11. Prace kierowców: autobusów, pojazdów przewożących materiały niebezpieczne
oraz pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 16 ton i długości powyżej
12 m, trolejbusów i motorniczych tramwajów.
12. Prace przy montażu i remoncie sieci trakcyjnych.
13. Prace przy liniach napowietrznych niskich, średnich i wysokich napięć.
14. Prace przy obsłudze urządzeń ciśnieniowych, podlegających pełnemu dozorowi
technicznemu.
15. Prace przy obsłudze instalacji chemicznych do produkcji gazów toksycznych
lub tworzących mieszaniny wybuchowe z powietrzem.
16. Prace przy materiałach łatwo palnych, środkach toksycznych i materiałach
biologicznie zakaźnych.
17. Prace przy wytwarzaniu, transportowaniu, wydawaniu i stosowaniu materiałów
wybuchowych i samozapalnych.
18. Prace badawcze, doświadczalne i technologiczne, związane bezpośrednio z
eksploatacją oraz obsługą ruchu reaktorów jądrowych, akceleratorów, generatorów
neutronów, komór do produkcji źródeł promieniotwórczych.
19. Prace z otwartymi źródłami promieniotwórczymi w pracowniach klasy I i II.
20. Prace związane ze stosowaniem promieniowania jonizującego do celów
diagnostycznych i terapeutycznych w zakładach opieki zdrowotnej, z wyjątkiem
przypadków dotyczących ratowania życia ludzkiego.
21. Prace doświadczalne z nowymi rodzajami uzbrojenia i amunicji.
22. Prace remontowo-konserwacyjne przy amunicji i jej konfekcjonowaniu.
23. Prace związane z oczyszczaniem terenu z przedmiotów wybuchowych i
niebezpiecznych.
24. Prace maszynisty maszyn wyciągowych, sygnalisty szybowego, operatora
samojezdnych maszyn przodkowych, operatora pojazdów pozaprzodkowych i
samojezdnych maszyn pomocniczych, maszynisty lokomotyw pod ziemią, rewidenta
urządzeń wyciągowych - w podziemnych zakładach górniczych.
25. Prace maszynisty wiertniczego i operatora maszyn podstawowych - w
odkrywkowych zakładach górniczych.
26. Prace mechanika i maszynisty wiertni, operatora i kierowcy agregatów
cementacyjnych zasobników oraz urządzeń do intensyfikacji wydobycia ropy i gazu
- w zakładach górniczych wydobywających kopaliny metodą otworów wiertniczych i w
zakładach wykonujących prace geologiczne.
27. Prace pilota morskiego.
28. Prace przy obsłudze znaków nawigacyjnych na wodzie.
29. Prace przy technicznej obsłudze wodowania statków.
30. Prace na wysokości na masztach i wieżach antenowych.
31. Prace na wiaduktach i mostach.
32. Prace pilota samolotowego, śmigłowcowego i szybowcowego, balonu wolnego i
skoczka spadochronowego zawodowego.
33. Prace nawigatora lotniczego i mechanika pokładowego w lotnictwie.
34. Prace kontrolera ruchu lotniczego.
35. Prace kaskadera filmowego.
36. Prace treserów dzikich zwierząt i akrobatów cyrkowych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 28 maja 1996 r.
w sprawie rodzajów prac, które powinny być wykonywane przez co najmniej dwie
osoby.
(Dz. U. Nr 62, poz. 288)
Na podstawie art. 225 ż 2 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Ustala się rodzaje prac, które powinny być wykonywane przez co najmniej
dwie osoby, w celu zapewnienia asekuracji, ze względu na możliwość wystąpienia
szczególnego zagrożenia dla zdrowia lub życia ludzkiego.
2. Wykaz prac, o których mowa w ust. 1, określa załącznik do rozporządzenia.
ż 2. Przepisy rozporządzenia nie naruszają odrębnych przepisów określających
rodzaje prac, które powinny być wykonywane przez co najmniej dwie osoby ze
względu na możliwość wystąpienia szczególnego zagrożenia dla zdrowia lub życia
ludzkiego.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 maja
1996 r. (poz. 288)
WYKAZ RODZAJÓW PRAC, KTÓRE POWINNY BYĆ WYKONYWANE PRZEZ CO NAJMNIEJ DWIE OSOBY
1. Prace wykonywane wewnątrz zbiorników, kotłów, silosów i urządzeń
technologicznych, w tym prace w zbiornikach otwartych, które nie pozwalają na
bezpośredni kontakt wizualny co najmniej z jednym pracownikiem.
2. Prace w pomieszczeniach, w których występują gazy lub pary trujące, żrące
albo duszące, przy których wykonywaniu wymagane jest stosowanie środków ochrony
indywidualnej.
3. Prace związane z:
- montażem i demontażem studzienek, stacji pomp wodnych przy głębokościach
większych od 2 m,
- odmulaniem i pogłębianiem cieków i zbiorników wodnych,
- budową i pogłębianiem studni kopanych przy głębokościach większych od 2 m.
4. Prace w pomieszczeniach sekcyjnych zakładów utylizacji.
5. Prace na czynnych gazociągach i przemysłowych instalacjach gazowych.
6. Prace przy obsłudze autoklawów przemysłowych.
7. Prace na stanowiskach organizowanych w magazynach substancji trujących i
żrących.
8. Prace przy usuwaniu skażeń chemicznych.
9. Prace związane z transportowaniem i stosowaniem materiałów wybuchowych.
10. Prace przy usuwaniu skutków wypadków i awarii radiacyjnych.
11. Prace związane z transportem i przeładunkiem materiałów promieniotwórczych,
wymagające nadzoru dozymetrycznego.
12. Prace w sterowniach i przy kanałach reaktorów jądrowych oraz w sterowniach i
bunkrach akceleratorów.
13. Prace związane z obsługą studzienek i zbiorników ścieków radioaktywnych.
14. Prace badawcze z użyciem urządzeń plazmowych do syntezy termojądrowej.
15. Prace związane z konserwacją, montażem i naprawą dźwigów, suwnic, żurawi
wieżowych i samojezdnych, układnic magazynowych i schodów ruchomych.
16. Prace spawalnicze, cięcie gazowe i elektryczne oraz inne prace wymagające
posługiwania się otwartym źródłem ognia w pomieszczeniach zamkniętych albo w
pomieszczeniach zagrożonych pożarem lub wybuchem.
17. Prace przy urządzeniach elektroenergetycznych znajdujących się całkowicie
lub częściowo pod napięciem, z wyjątkiem prac polegających na wymianie w
obwodach o napięciu do 1 kV bezpieczników i żarówek (świetlówek).
18. Prace wykonywane w pobliżu nie osłoniętych urządzeń elektroenergetycznych
lub ich części, znajdujących się pod napięciem.
19. Prace przy wyłączonym spod napięcia torze dwutorowej elektroenergetycznej
linii napowietrznej o napięciu 1 kV i powyżej, jeżeli drugi tor linii pozostaje
pod napięciem.
20. Prace przy wyłączonych spod napięcia elektroenergetycznych liniach
napowietrznych, które krzyżują się z liniami znajdującymi się pod napięciem.
21. Prace przy wykonywaniu prób i pomiarów w zakładach energetycznych oraz
innych zakładach przy urządzeniach elektroenergetycznych, z wyłączeniem prac
stale wykonywanych przez wyznaczonych pracowników w ustalonych miejscach pracy
(laboratoria, stacje prób).
22. Prace przy budowie i eksploatacji napowietrznych linii
elektroenergetycznych:
- w terenie trudno dostępnym lub zalesionym, wymagającym ścinania drzew,
- przy wymianie słupów i przewodów na słupach.
23. Prace przy budowie i eksploatacji napowietrznych linii telekomunikacyjnych
wykonywanych:
- na skrzyżowaniach z liniami energetycznymi, kolejowymi oraz w bezpośrednim
sąsiedztwie szlaków komunikacyjnych (dróg, rzek, mostów, wiaduktów) i
gazociągów,
- w terenie trudno dostępnym lub zalesionym, wymagającym ścinania drzew,
- przy wymianie słupów i przewodów na słupach.
24. Prace przy eksploatacji linii kablowych ze zdalnym zasilaniem oraz przy
urządzeniach zdalnego zasilania.
25. Prace w studniach kablowych, w pomieszczeniach z nimi połączonych i dołkach
monterskich.
26. Prace na obiektach radiokomunikacyjnych w terenie górskim trudno dostępnym.
27. Prace konserwacyjne przy nadajnikach radiowych i telewizyjnych oraz prace
wykonywane na polach antenowych.
28. Prace w telekomunikacji przy nie obsługiwanych stacjach wzmacniakowych i
komorach kablowych.
29. Prace wykonywane na wysokości powyżej 2 m w przypadkach, w których wymagane
jest zastosowanie środków ochrony indywidualnej przed upadkiem z wysokości.
30. Prace w wykopach i wyrobiskach o głębokości większej od 2 m.
31. Prace ziemne wykonywane metodą bezodkrywkową.
32. Prace geodezyjno-melioracyjne na terenach bagiennych.
33. Prace w kesonach i prace nurków.
34. Prace malarzy, konserwatorów okrętowych, wykonywane poza burtą statku lub z
zewnętrznego rusztowania wiszącego oraz prace na masztach.
35. Prace na statkach w: zbiornikach wodnych, paliwowych, balastowych,
kolektorach, przelotniach, zasobnikach powietrza silników spalinowych, zenzach,
koferdamach, tunelach przystępkowych, karterach silników i komorach
łańcuchowych.
36. Prace związane z otwieraniem i zamykaniem luków ładowni na statkach.
37. Prace na otwartych pokładach statków w warunkach sztormowych oraz na
stanowiskach manewrowych, cumowniczych na dziobie i rufie.
38. Prace na statkach przy przeładunkach i manipulacjach materiałów
niebezpiecznych.
39. Prace na statkach wykonywane na wysokości powyżej 5 m na nie umocowanych w
sposób stały drabinkach.
40. Prace kontrolerów fitosanitarnych na statku lub barce.
41. Prace przy oznakowywaniu i remoncie dróg na odcinkach nie zamkniętych dla
ruchu.
42. Prace maszynistów kolejowych zatrudnionych na:
- lokomotywach elektrycznych nie wyposażonych w dwa aktywne systemy
zabezpieczeń, tj. czuwak aktywny i system samoczynnego hamowania pociągu,
- pojazdach trakcyjnych, poruszających się z szybkością powyżej 130 km/h,
- lokomotywach prowadzących pociągi w ruchu towarowym po liniach, na których
miarodajne pochylenie na obsługiwanym odcinku jest większe niż 15 promili na
długości 1000 m.
43. Prace operatorów sprężarek chłodniczych, prace przy napełnianiu instalacji
amoniakiem oraz prace wykonywane w komorach chłodniczych, gdy drzwi do tych
komór otwierane są tylko z zewnątrz.
44. Prace przy ogłuszaniu zwierząt w zakładach przemysłu mięsnego.
45. Prace związane z obsługą i zabiegami weterynaryjnymi zwierząt dużych w
stacjach hodowli i unasienniania.
46. Prace związane z dokarmianiem ryb z łódki.
47. Prace związane ze stosowaniem:
- środków ochrony roślin podczas zabiegu fumigacji,
- środków ochrony roślin w uprawach pod osłonami i w pomieszczeniach
zamkniętych.
48. Prace związane ze świadczeniem usług w zakresie stosowania preparatów
ochrony roślin w formie płynnej, zaliczanych do pierwszej kategorii
toksyczności.
49. Prace przy pozyskiwaniu drewna w lesie.
50. Prace związane z ratownictwem górskim.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 29 maja 1996 r.
w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz
wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków
wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie
pracy.
(Dz. U. Nr 62, poz. 289)
Na podstawie art. 297 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. Przy ustalaniu wynagrodzenia:
1) za czas pozostawania bez pracy, przysługującego pracownikowi przywróconemu do
pracy (art. 47 i 57 ż 1 i 2 Kodeksu pracy),
2) za czas do rozwiązania umowy o pracę, jeżeli został zastosowany okres
wypowiedzenia krótszy od wymaganego (art. 49 Kodeksu pracy),
3) za okres wypowiedzenia lub za okres równy okresowi wypowiedzenia,
przysługującego pracownikowi odwołanemu ze stanowiska (art. 70 ż 2 i art. 72 ż 2
Kodeksu pracy)
stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop.
ż 2. 1. Zasady obowiązujące przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop
stosuje się także w celu obliczenia:
1) odszkodowania przysługującego pracownikowi z tytułu skróconego okresu
wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nie określony (art. 361 ż 1 Kodeksu
pracy),
2) odszkodowania przysługującego pracownikowi w związku z rozwiązaniem umowy o
pracę z naruszeniem przepisów prawa pracy (art. 471, 50 ż 1 i 4 oraz art. 58 i
60 Kodeksu pracy),
3) odszkodowania przysługującego pracownikowi, który rozwiązał umowę o pracę bez
wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia przez pracodawcę podstawowych
obowiązków wobec pracownika (art. 55 ż 11 Kodeksu pracy),
4) odszkodowania przysługującego pracodawcy z tytułu szkody wyrządzonej przez
pracownika, który bez uzasadnienia rozwiązał umowę o pracę bez wypowiedzenia
(art. 612 ż 1 Kodeksu pracy),
5) odszkodowania przysługującego pracownikowi, którego umowa o pracę wygasła z
powodu śmierci pracodawcy (art. 632 ż 2 Kodeksu pracy),
6) odprawy przysługującej pracownikowi, którego stosunek pracy rozwiązał się
wskutek wygaśnięcia mandatu (art. 75 Kodeksu pracy),
7) odprawy pieniężnej przysługującej pracownikowi w związku z przejściem na
emeryturę lub rentę (art. 921 ż 1 Kodeksu pracy),
8) odprawy pośmiertnej przysługującej rodzinie zmarłego pracownika (art. 93 ż 2
Kodeksu pracy),
9) odszkodowania przysługującego pracownikowi w związku z niewydaniem w terminie
lub wydaniem niewłaściwego świadectwa pracy (art. 99 ż 2 Kodeksu pracy),
10) kwoty jednodniowego wynagrodzenia do celów określonych w art. 108 ż 3
Kodeksu pracy,
11) odszkodowania przysługującego pracownikowi młodocianemu w przypadku
rozwiązania z nim umowy o pracę z powodu braku możliwości zapewnienia innej
pracy nie zagrażającej zdrowiu (art. 201 ż 2 Kodeksu pracy).
2. Odszkodowania, o których mowa w ust. 1 pkt 3, 4 i 5, przysługujące w
wysokości wynagrodzenia za okres dwóch tygodni, stanowią połowę miesięcznej
kwoty ustalonej według zasad przewidzianych w ust. 1.
ż 3. Kwotę wynagrodzenia do celów ustalenia wysokości odszkodowania za szkodę
wyrządzoną pracodawcy przez pracownika (art. 119 Kodeksu pracy) oblicza się
według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop, bez
uwzględnienia zmian w warunkach wynagradzania lub wysokości składników
wynagrodzenia wprowadzonych po dniu wyrządzenia szkody.
ż 4. 1. Przy ustalaniu wynagrodzenia określonego procentowo w celu obliczenia
wynagrodzenia: za czas niewykonywania pracy, jeżeli pracownik był gotów do jej
wykonywania, oraz za czas niezawinionego przez pracownika przestoju (art. 81 ż 1
Kodeksu pracy), dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych (art. 134 ż 12
Kodeksu pracy) oraz wynagrodzenia za czas dyżuru (art. 144 ż 2 Kodeksu pracy)
stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu wynagrodzenia za urlop.
2. W celu obliczenia należności określonych w ust. 1 za jedną godzinę:
1) według składników wynagrodzenia określonych w stawce miesięcznej w stałej
wysokości - należy tę stawkę podzielić przez liczbę godzin pracy przypadających
do przepracowania w danym miesiącu,
2) według zmiennych składników wynagrodzenia - wynagrodzenie ustalone według
zasad określonych w ust. 1 dzieli się przez liczbę godzin przepracowanych przez
pracownika w okresie, z którego ustala się to wynagrodzenie.
ż 5. Przy ustalaniu wynagrodzenia za czas zwolnienia od pracy oraz za czas
niewykonywania pracy, gdy przepisy przewidują zachowanie przez pracownika prawa
do wynagrodzenia, stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu wynagrodzenia
za urlop, z tym że składniki wynagrodzenia ustalane w wysokości przeciętnej
oblicza się z miesiąca, w którym przypadło zwolnienie od pracy lub okres
niewykonywania pracy.
ż 6. Potrąceń należności z wynagrodzenia pracownika, przewidzianych w art. 87 ż
1 Kodeksu pracy - w miesiącu, w którym są wypłacane składniki wynagrodzenia za
okresy dłuższe niż jeden miesiąc, dokonuje się od łącznej kwoty wynagrodzenia,
uwzględniającej te składniki wynagrodzenia.
ż 7. 1. Dodatek wyrównawczy do wynagrodzenia przysługujący:
1) kobiecie w ciąży (art. 179 ż 2 Kodeksu pracy),
2) pracownikowi, u którego stwierdzono objawy wskazujące na powstawanie choroby
zawodowej (art. 230 ż 2 Kodeksu pracy),
3) pracownikowi, który stał się niezdolny do wykonywania dotychczasowej pracy
wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej (art. 231 Kodeksu pracy),
stanowi różnicę między wynagrodzeniem z okresu poprzedzającego przeniesienie a
wynagrodzeniem po przeniesieniu pracownika do innej pracy.
2. Wynagrodzenie do celów określenia dodatku wyrównawczego oblicza się według
zasad obowiązujących przy ustalaniu wynagrodzenia za urlop.
ż 8. Dodatek wyrównawczy do wynagrodzenia według składników wynagrodzenia
określonych w stawkach miesięcznych w stałej wysokości zmniejsza się za każdy
dzień pracy, za który pracownikowi po powierzeniu innej pracy nie przysługuje
wynagrodzenie za pracę. W tym celu kwotę dodatku wyrównawczego dzieli się przez
25,5, a w przypadku otrzymania przez pracownika wynagrodzenia określonego w art.
92 Kodeksu pracy albo zasiłku przewidzianego w ustawie o świadczeniach
pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa - przez
30; otrzymany wynik mnoży się przez liczbę dni, za które pracownikowi
przysługiwało to wynagrodzenie lub zasiłek, i otrzymaną kwotę odejmuje od
dodatku wyrównawczego.
ż 9. 1. Podstawę obliczenia dodatku wyrównawczego do wynagrodzenia, według
składników wynagrodzenia określonych w stawkach godzinowych albo za inny okres
krótszy niż jeden miesiąc oraz zmiennych składników wynagrodzenia wypłacanych za
okresy nie dłuższe niż jeden miesiąc, stanowi wynagrodzenie za jeden dzień z
okresu poprzedzającego przeniesienie do innej pracy. W tym celu wynagrodzenie
ustalone według zasad określonych w ż 7 ust. 2 dzieli się przez liczbę dni
kalendarzowych, za które pracownikowi przysługiwało wynagrodzenie przed
przeniesieniem.
2. W celu obliczenia dodatku wyrównawczego za okres miesięczny, od kwoty
stanowiącej iloczyn wynagrodzenia za jeden dzień, ustalonej zgodnie z ust. 1, i
liczby dni, za które pracownikowi po przeniesieniu do innej pracy przysługiwało
wynagrodzenie, odejmuje się wynagrodzenie przysługujące pracownikowi po
przeniesieniu.
ż 10. 1. Podstawę obliczenia dodatku wyrównawczego do wynagrodzenia, według
składników wynagrodzenia wypłacanych za okresy dłuższe niż jeden miesiąc,
stanowi wynagrodzenie za jeden dzień z okresu poprzedzającego przeniesienie do
innej pracy, określone według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu
pieniężnego za urlop, z tym że wynagrodzenie to dzieli się przez liczbę dni
kalendarzowych, za które pracownikowi przysługiwało wynagrodzenie.
2. W celu obliczenia dodatku wyrównawczego za okres miesięczny stosuje się
odpowiednio ż 9 ust. 2.
ż 11. 1. W celu obliczenia wynagrodzenia, ustalonego w stawce miesięcznej w
stałej wysokości, za przepracowaną część miesiąca, jeżeli pracownik za pozostałą
część tego miesiąca otrzymał wynagrodzenie określone w art. 92 Kodeksu pracy,
miesięczną stawkę wynagrodzenia dzieli się przez 30 i otrzymaną kwotę mnoży
przez liczbę dni nieobecności pracownika w pracy z powodu niezdolności do pracy
wskutek choroby. Tak obliczoną kwotę wynagrodzenia odejmuje się od wynagrodzenia
przysługującego za cały miesiąc.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku nieobecności pracownika w
pracy, w okresie której pracownikowi przysługuje zasiłek przewidziany w ustawie
o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i
macierzyństwa.
ż 12. 1. W celu obliczenia wynagrodzenia, ustalonego w stawce miesięcznej w
stałej wysokości, za przepracowaną część miesiąca, jeżeli pracownik w tym
miesiącu był nieobecny w pracy z innych przyczyn niż niezdolność do pracy
spowodowana chorobą, i za czas tej nieobecności nie zachowuje prawa do
wynagrodzenia - miesięczną stawkę wynagrodzenia dzieli się przez liczbę godzin
przypadających do przepracowania w danym miesiącu i otrzymaną kwotę mnoży się
przez liczbę godzin nieobecności pracownika w pracy z tych przyczyn. Tak
obliczoną kwotę wynagrodzenia odejmuje się od wynagrodzenia przysługującego za
cały miesiąc.
2. Przepis ust. 1 stosuje się także w przypadku obliczania wynagrodzenia
pracownika, ustalonego w stawce miesięcznej w stałej wysokości, gdy okres
pozostawania pracownika w stosunku pracy nie obejmuje pełnego miesiąca.
ż 13. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustalaniu wynagrodzenia i innych
należności według zasad obowiązujących przy ustalaniu wynagrodzenia za urlop lub
ekwiwalentu pieniężnego za urlop, stosuje się przepisy rozporządzenia Ministra
Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 21 października 1974 r. w sprawie
pracowniczych urlopów wypoczynkowych (Dz. U. Nr 43, poz. 259, z 1976 r. Nr 40,
poz. 238, z 1983 r. Nr 70, poz. 316, z 1984 r. Nr 35, poz. 188 oraz z 1989 r. Nr
53, poz. 314), ze zmianami wynikającymi z niniejszego rozporządzenia.
ż 14. 1. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia
18 grudnia 1974 r. w sprawie obliczania wynagrodzenia za czas niewykonywania
pracy, odszkodowań, dodatków wyrównawczych oraz niektórych innych należności ze
stosunku pracy (Dz. U. Nr 51, poz. 334 i z 1976 r. Nr 40, poz. 238), z
zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Do pracowników przebywających w areszcie tymczasowym w dniu wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia stosuje się zasady obliczania przysługującego im
wynagrodzenia, ustalone w ż 6 rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1.
3. Odszkodowanie przysługujące pracownikowi w związku z niewydaniem w terminie
lub wydaniem niewłaściwej opinii o pracy, zasądzone poczynając od dnia 2 czerwca
1996 r., ustala się według zasad określonych w ż 7 rozporządzenia, o którym mowa
w ust. 1.
ż 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 2 czerwca 1996 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 29 maja 1996 r.
w sprawie przypadków, w których wyjątkowo jest dopuszczalne zatrudnianie
młodocianych, którzy nie ukończyli szkoły podstawowej, oraz osób nie mających 15
lat, które ukończyły szkołę podstawową.
(Dz. U. Nr 62, poz. 291)
Na podstawie art. 191 ż 5 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Młodociany, który nie ukończył szkoły podstawowej, może być, na wniosek
jego ustawowego przedstawiciela, zatrudniony w celu przyuczenia do wykonywania
określonej pracy, pod warunkiem przedstawienia orzeczenia lekarza uprawnionego
na podstawie odrębnych przepisów do przeprowadzania badań profilaktycznych
pracowników, stwierdzającego brak przeciwwskazań do podjęcia takiej pracy przez
młodocianego, jeżeli:
1) nie podlega on obowiązkowi szkolnemu lub uzyskał zwolnienie kuratora oświaty
od spełniania tego obowiązku,
2) ukończył 15 lat, podlega obowiązkowi szkolnemu i uzyskał:
a) zezwolenie dyrektora szkoły podstawowej, w której obwodzie mieszka, na
spełnianie obowiązku szkolnego poza szkołą albo
b) skierowanie dyrektora szkoły podstawowej, w której obwodzie mieszka, do klasy
przysposabiającej do pracy zawodowej.
2. Młodociany, który nie ukończył szkoły podstawowej, może być zatrudniony w
celu przyuczenia do wykonywania określonej pracy:
1) u pracodawcy lub
2) w ramach Ochotniczych Hufców Pracy.
ż 2. Z młodocianym, który ukończył przyuczenie do wykonywania określonej pracy,
może być zawarta umowa o pracę, chociaż nie ukończył on szkoły podstawowej -
jeżeli nie podlega obowiązkowi szkolnemu.
ż 3. Młodociany, który ukończył 15 lat, a nie ukończył piątej klasy szkoły
podstawowej i nie został zwolniony od spełniania obowiązku szkolnego, może być
zatrudniony w celu przyuczenia do wykonywania określonej pracy wyłącznie na
podstawie zezwolenia właściwego kuratora oświaty, wydanego na podstawie
przedłożonego przez młodocianego orzeczenia lekarza, o którym mowa w ż 1 ust. 1,
oraz opinii poradni psychologiczno-pedagogicznej.
ż 4. Pracodawca zatrudniający młodocianego, o którym mowa w ż 1 ust. 1 pkt 2 i w
ż 3, na jego wniosek lub na wniosek jego przedstawiciela ustawowego, obowiązany
jest umożliwić młodocianemu uzupełnienie wykształcenia podstawowego.
ż 5. 1. Z osobą w wieku powyżej 14 lat, a przed ukończeniem 15 lat, która
ukończyła szkołę podstawową, może być, na wniosek jej przedstawiciela
ustawowego, zawarta umowa o pracę w celu przygotowania zawodowego.
2. Przygotowanie zawodowe osób, o których mowa w ust. 1, może odbywać się
wyłącznie poprzez naukę zawodu.
ż 6. Osoba, o której mowa w ż 5 ust. 1, może być zatrudniona w celu nauki zawodu
pod warunkiem przedstawienia pracodawcy:
1) zgody jej przedstawiciela ustawowego na to zatrudnienie,
2) pozytywnej opinii poradni psychologiczno-pedagogicznej,
3) orzeczenia lekarza, o którym mowa w ż 1 ust. 1, stwierdzającego brak
przeciwwskazań do podjęcia przez młodocianego nauki w określonym zawodzie.
ż 7. Tracą moc:
1) rozporządzenie Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 21 października
1974 r. w sprawie zatrudniania osób, które nie ukończyły 15 lat, oraz zwalniania
młodocianych od odbywania przygotowania zawodowego i od obowiązku dokształcania
się (Dz. U. Nr 43, poz. 260).
2) rozporządzenie Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 16 lipca 1979
r. w sprawie zatrudniania młodocianych, którzy nie ukończyli szkoły podstawowej
(Dz. U. Nr 16, poz. 103).
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 2 czerwca 1996 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 24 maja 1996 r.
w sprawie zarządzenia pierwszych wyborów walnego zgromadzenia izby rolniczej w
województwie słupskim.
(Dz. U. Nr 63, poz. 299)
Na podstawie art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o izbach rolniczych
(Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 3) stanowi się, co następuje:
ż 1. 1. Zarządza się pierwsze wybory walnego zgromadzenia izby rolniczej w
województwie słupskim.
2. Dzień wyborów wyznacza się na niedzielę dnia 14 lipca 1996 r.
ż 2. Dni, w których upływają terminy wykonania poszczególnych czynności
związanych z przeprowadzeniem wyborów, określa terminarz stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
24 maja 1996 r. (poz. 299)
TERMINARZ WYKONANIA POSZCZEGÓLNYCH CZYNNOŚCI ZWIĄZANYCH Z PRZEPROWADZENIEM
PIERWSZYCH WYBORÓW WALNEGO ZGROMADZENIA IZBY ROLNICZEJ W WOJEWÓDZTWIE SŁUPSKIM W
DNIU 14 LIPCA 1996 R.
Data wykonania czynności wyborczychTreść czynności
12
do 13 czerwca 1996 r.- powołanie komisji wojewódzkiej
do 15 czerwca 1996 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisji
wojewódzkiej
do 15 czerwca 1996 r.- powołanie komisji okręgowych
do 17 czerwca 1996 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisjom
okręgowym i podanie go do wiadomości osób uprawnionych
do 22 czerwca 1996 r.- podział okręgu wyborczego na obwody głosowania
do 24 czerwca 1996 r.- powołanie komisji obwodowych,
- przekazanie wykazu obwodów głosowania w okręgu i podanie do wiadomości
osób uprawnionych
do 25 czerwca 1996 r.- zgłaszanie kandydatów na członków walnego
zgromadzenia do komisji okręgowych w celu zarejestrowania
do 1 lipca 1996 r.- wyłożenie spisu osób uprawnionych
do 5 lipca 1996 r.- podanie do wiadomości osób uprawnionych listy
kandydatów w poszczególnych okręgach wyborczych
do godz. 2400 13 lipca 1996 r.- dostarczenie spisu osób uprawnionych do
głosowania komisji okręgowej lub komisji obwodowej
do godz. 2400 13 lipca 1996 r.- przekazanie kart do głosowania komisjom
obwodowym
godz. 800-2000 4 lipca 1996 r.- głosowanie


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 16 maja 1996 r.
w sprawie określenia przedmiotów należących do rolnika prowadzącego
gospodarstwo, które nie podlegają egzekucji sądowej.
(Dz. U. Nr 63, poz. 300)
Na podstawie art. 830 Kodeksu postępowania cywilnego zarządza się, co następuje:
ż 1. W razie skierowania egzekucji sądowej przeciwko rolnikowi, który prowadzi
gospodarstwo rolne, niezależnie od przedmiotów wyłączonych spod egzekucji przez
Kodeks postępowania cywilnego, egzekucji nie podlegają ponadto następujące
przedmioty:
1) jeden koń z uprzężą, a w razie braku konia - jeden źrebak lub inne zwierzę
pociągowe wraz z uprzężą,
2) w razie braku krowy - jedna jałówka lub cieliczka, niezależnie od tego, czy
dłużnik posiada kozy albo owce podlegające wyłączeniu spod egzekucji na
podstawie art. 829 pkt 3 Kodeksu postępowania cywilnego,
3) jeden tryk, jedna maciora (locha) oraz 20 sztuk drobiu,
4) podstawowe maszyny, narzędzia i urządzenia rolnicze w ilości niezbędnej do
pracy w gospodarstwie rolnym,
5) zboże i inne ziemiopłody niezbędne do siewów lub sadzenia w gospodarstwie
rolnym dłużnika w danym roku gospodarczym,
6) zwierzęta gospodarskie w połowie okresu ciąży i w okresie odchowu potomstwa
oraz potomstwo w okresie: źrebaki do 5 miesięcy, cielęta do 4 miesięcy, jagnięta
do 3 miesięcy, prosięta do 2 miesięcy i koźlęta do 5 miesięcy,
7) zakontraktowane zwierzęta rzeźne, jeżeli ich waga nie odpowiada warunkom
handlowym albo termin dostawy nie upłynął lub nie upływa w miesiącu
przeprowadzenia egzekucji,
8) ciągnik wraz z maszynami i sprzętem współpracującym niezbędnym do uprawy,
pielęgnacji, zbioru i transportu ziemiopłodów,
9) zapasy paliwa i części zamienne niezbędne do normalnej pracy ciągnika i
maszyn rolniczych - na okres niezbędny do zakończenia cyklu produkcyjnego,
10) zapasy opału na okres sześciu miesięcy,
11) nawozy oraz środki ochrony roślin w ilości niezbędnej na dany rok
gospodarczy dla gospodarstwa rolnego,
12) stado podstawowe zwierząt futerkowych oraz zwierzęta futerkowe, co do
których hodowca zawarł umowę kontraktacyjną na dostawę skór tych zwierząt,
13) stado użytkowe kur niosek w okresie pierwszych sześciu miesięcy nieśności,
14) zapasy paszy i ściółki dla inwentarza wymienionego w pkt 1, 2, 3, 6, 7, 12 i
13,
15) podstawowy sprzęt techniczny niezbędny do zakończenia cyklu danej
technologii produkcji w przypadku gospodarstwa specjalistycznego,
16) zaliczki kontraktacyjne.
ż 2. 1. Egzekucji nie podlega ponadto nadwyżka inwentarza żywego ponad ilości
wymienione w ż 1 oraz w art. 829 pkt 3 Kodeksu postępowania cywilnego, jeżeli
kierownik urzędu rejonowego właściwego ze względu na miejsce położenia
gospodarstwa rolnego dłużnika, po zasięgnięciu opinii wójta (burmistrza lub
prezydenta miasta), uzna ją za niezbędną do prowadzenia tego gospodarstwa. W
takim przypadku egzekucji nie podlegają także zapasy paszy i ściółki niezbędne
dla tego inwentarza do najbliższych zbiorów.
2. Komornik po dokonaniu zajęcia pouczy dłużnika o treści ust. 1 i wyznaczy
14-dniowy termin na złożenie zaświadczenia kierownika urzędu rejonowego o
uznaniu nadwyżki inwentarza żywego za niezbędną do prowadzenia gospodarstwa
rolnego. W razie bezskutecznego upływu tego terminu komornik podejmie dalsze
czynności egzekucyjne.
ż 3. Zajęte zwierzęta gospodarskie, wpisane do księgi zwierząt zarodowych albo
uznane za rozpłodniki odpowiednie do dalszej hodowli, wyłącza się spod
egzekucji, jeżeli nie mogły być sprzedane osobie, która wykaże, że posiada
gospodarstwo rolne, w którym istnieją warunki do dalszej hodowli.
ż 4. 1. W sprawach o egzekucję alimentów lub renty mającej charakter alimentów,
jak również w sprawach o egzekucję należności powstałych w związku z pracą
zarobkową, wykonywaną w gospodarstwie rolnym dłużnika, nie stosuje się wyłączeń
określonych w ż 1 pkt 3, 10 i 16 oraz ż 2, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do egzekucji świadczeń zaległych za okres
dłuższy niż 6 miesięcy. Jeżeli jednak w toku egzekucji dochodzi do sprzedaży
rzeczy ruchomej albo przejęcia jej na własność wierzyciela, a rzecz sprzedana
lub przejęta przekracza wartość świadczeń za okres do 6 miesięcy, nadwyżkę
zalicza się na poczet pozostałych świadczeń.
ż 5. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się w razie równoczesnego skierowania
egzekucji do wszystkich nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego
prowadzonego przez dłużnika.
ż 6. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 maja 1966 r. w
sprawie określenia przedmiotów, należących do rolnika prowadzącego gospodarstwo,
które nie podlegają egzekucji sądowej (Dz. U. Nr 21, poz. 138).
ż 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 22 maja 1996 r.
w sprawie ogólnych wymagań sanitarnych przy przewozie środków spożywczych,
używek i substancji dodatkowych dozwolonych.
(Dz. U. Nr 64, poz. 313)
Na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach
zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 29, poz. 245 i z 1971 r. Nr 12, poz.
115, z 1985 r. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1992 r. Nr 33,
poz. 144 i Nr 91, poz. 456) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Środki spożywcze, używki i substancje dodatkowe dozwolone, zwane dalej
"środkami spożywczymi", mogą być przewożone tylko w taki sposób, aby nie została
naruszona jakość zdrowotna tych środków oraz cechy organoleptyczne określone w
przepisach o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia lub ustalone zgodnie z
tymi przepisami w decyzjach administracyjnych bądź w normach wprowadzonych do
obowiązkowego stosowania w trybie przepisów ustawy o normalizacji.
2. Urządzenia chłodnicze oraz inna aparatura i sprzęt stanowiące wyposażenie
środka transportu do przewozu środków spożywczych powinny być sprawne i
zapewniać właściwą jakość zdrowotną przewożonego środka spożywczego.
ż 2. 1. Środki spożywcze mogą być przewożone środkami transportu przeznaczonymi
wyłącznie do tego celu.
2. W razie braku środka transportu, o którym mowa w ust. 1, dopuszcza się
przewóz środków spożywczych środkami transportu odpowiednio przystosowanymi do
tego celu.
3. Środki transportu przeznaczone wyłącznie do przewozu środków spożywczych
powinny mieć:
1) konstrukcję odpowiednią do swego przeznaczenia,
2) powierzchnię wewnętrzną łatwą do utrzymania w czystości.
4. Na zewnętrznej powierzchni środka transportu przeznaczonego wyłącznie do
przewozu środków spożywczych powinien być czytelny napis wskazujący na jego
przeznaczenie.
ż 3. 1. Powierzchnię ładunkową środka transportu należy przed załadowaniem
odpowiednio przygotować, a w szczególności:
1) usunąć resztki poprzednich ładunków i uszkodzenia powierzchni ładunkowej,
2) poddać dezynsekcji, jeżeli jest to konieczne ze względu na stwierdzone
szkodniki,
3) doprowadzić do stanu należytej czystości z użyciem właściwych roztworów
myjących i dezynfekujących.
2. Jeżeli środek transportu ma wyposażenie, o którym mowa w ż 1 ust. 2, to przed
załadowaniem środka spożywczego należy sprawdzić funkcjonowanie tego
wyposażenia.
ż 4. 1. Środki spożywcze płynne należy przewozić wyłącznie w przeznaczonych do
tego celu szczelnie zamkniętych naczyniach, pojemnikach lub opakowaniach, takich
jak cysterny, konwie, butelki lub inne opakowania jednostkowe, których
powierzchnia wewnętrzna może być wykonana tylko z materiałów nieszkodliwych dla
zdrowia.
2. Środki transportu używane do przewozu środków spożywczych luzem (bez
opakowania) powinny mieć powierzchnię wewnętrzną obitą blachą lub tworzywem
odpowiadającym wymaganiom sanitarnym.
3. Środki spożywcze w opakowaniach zamkniętych wodoszczelnych mogą być
przewożone w otwartych środkach transportu pod warunkiem zabezpieczenia ich
przed zanieczyszczeniami i działaniem czynników atmosferycznych.
4. Środki spożywcze bez opakowań, jeżeli nie są przewożone środkami transportu
przeznaczonymi wyłącznie do tego celu, lub środki spożywcze, których opakowania
bezpośrednie nie zapewniają skutecznej ochrony przed zanieczyszczeniami lub
pogorszeniem ich jakości zdrowotnej, powinny być przewożone w szczelnym
opakowaniu transportowym.
ż 5. 1. Opakowania transportowe środków spożywczych powinny być wykonane z
materiałów, które nie powodują zmiany cech organoleptycznych środków
spożywczych, są łatwe do utrzymania w czystości oraz zapewniają środkom
spożywczym odpowiednie warunki w czasie przewozu.
2. Opakowania transportowe stykające się bezpośrednio ze środkami spożywczymi
powinny odpowiadać warunkom ustalonym dla opakowań bezpośrednich i mogą być
używane wyłącznie do określonego rodzaju środka spożywczego.
3. Opakowania transportowe powinny być utrzymywane i przechowywane w sposób
gwarantujący ich właściwy stan sanitarny.
ż 6. Środki spożywcze, które dla zachowania właściwej jakości zdrowotnej należy
przechowywać w temperaturze nie przekraczającej 10oC, powinny być przewożone
wagonami chłodniami, samochodami chłodniami lub innymi środkami transportu
przygotowanymi do właściwego chłodzenia, jeżeli czas transportu przekracza 1
godzinę lub temperatura otoczenia jest powyżej 10oC.
ż 7. 1. W razie gdy opakowanie bezpośrednie nie zapewnia należytej ochrony
jakości zdrowotnej środków spożywczych, środki te powinny być przewożone w
opakowaniach transportowych.
2. Środki spożywcze nie powinny być przewożone we wspólnym opakowaniu
transportowym ze środkami spożywczymi o niewłaściwej jakości zdrowotnej.
ż 8. 1. Przygotowywanie środków spożywczych do przewozu, załadunek, przewóz i
wyładunek powinny się odbywać w takich warunkach i w takim czasie, aby nie
nastąpiło pogorszenie jakości zdrowotnej środków spożywczych i ich
zanieczyszczenie.
2. Aparatura, sprzęt, materiały lub inne przedmioty używane w trakcie
przygotowania do przewozu środków spożywczych, w toku załadunku, przewozu lub
wyładunku tych środków nie mogą powodować pogorszenia się jakości zdrowotnej
przewożonych środków spożywczych.
ż 9. Pracownicy zatrudnieni przy przewozie środków spożywczych, mający
bezpośrednią styczność ze środkiem spożywczym, są obowiązani zachować czystość i
higienę osobistą, nosić odpowiednią odzież ochronną oraz posiadać aktualne
książeczki zdrowia.
ż 10. 1. Dla środka transportu, o którym mowa w ż 2 ust. 1, należy prowadzić
książkę kontroli sanitarnej przy odpowiednim zastosowaniu przepisów dotyczących
książek kontroli sanitarnej prowadzonych przez zakłady pracy na podstawie
przepisów odrębnych, z uwzględnieniem ust. 2-4.
2. W książce kontroli sanitarnej należy odnotować czynności wykonane w celu
przygotowania środka transportu do przewozu.
3. Książka kontroli sanitarnej jest prowadzona przez kierowcę środka transportu
lub inną osobę, pod której nadzorem znajdują się transportowane środki
spożywcze.
4. Kierowca lub osoba, o której mowa w ust. 3, jest obowiązana posiadać książkę
kontroli sanitarnej w czasie przewozu.
ż 11. Przepisów ż 2, 4, 5 i 7-10 nie stosuje się do przewozu płodów rolnych w
stanie naturalnym, a także do przewozu ryb żywych (i świeżych w lodzie) oraz
raków i innych zwierząt wodnych przez osoby lub jednostki organizacyjne
uprawnione do ich połowu.
ż 12. Przy przewozie środków spożywczych transportem kolejowym nie stosuje się
przepisów ż 2, 10 i 11.
ż 13. W zakresie uregulowanym odrębnymi przepisami rozporządzenie nie dotyczy
warunków sanitarnych przewozu środków spożywczych statkami żeglugi morskiej i
śródlądowej oraz statkami powietrznymi.
ż 14. Traci moc zarządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17
września 1971 r. w sprawie ogólnych warunków sanitarnych przy przewozie środków
spożywczych (Monitor Polski Nr 50, poz. 320).
ż 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 60 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 29 maja 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie środków odurzających i psychotropowych oraz
nadzoru nad tymi środkami.
(Dz. U. Nr 65, poz. 324)
Na podstawie art. 21 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o zapobieganiu narkomanii
(Dz. U. Nr 4, poz. 15 i Nr 15, poz. 66, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr
35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 89, poz. 517 oraz z 1991 r. Nr 105,
poz. 452) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 21 września
1985 r. w sprawie środków odurzających i psychotropowych oraz nadzoru nad tymi
środkami (Dz. U. Nr 53, poz. 275 i z 1989 r. Nr 70, poz. 420) wprowadza się
następujące zmiany:
1) ż 40 otrzymuje brzmienie:
"ż 40. 1. Recepta wystawiona przez lekarza (lekarza dentystę) na leki
zawierające środki odurzające, z wyjątkiem preparatów zaliczonych do grupy
III-N, oraz na leki zawierające środki psychotropowe grupy II-P może, z
zastrzeżeniem ust. 2, dotyczyć tylko takiej ilości środka, która nie przekracza
10-krotnej jednorazowej dawki maksymalnej, określonej w Farmakopei Polskiej, a w
razie gdy dawka ta nie jest tam określona - 10-krotnej jednorazowej dawki zwykle
stosowanej.
2. Recepta wystawiona dla chorego w zaawansowanej chorobie nowotworowej na
środki odurzające zawierające sole morfiny może dotyczyć takiej ilości środka,
która nie przekracza 40-krotnej jednorazowej dawki maksymalnej, określonej w
Farmakopei Polskiej, a w razie gdy dawka ta nie jest tam określona - w ilości
nie przekraczającej 4,0 g soli morfiny.
3. Na wniosek lekarza (lekarza dentysty) właściwy terenowy organ nadzoru
farmaceutycznego może zezwolić na wydawanie ze wskazanej apteki, na recepty
wystawione dla określonego chorego, środka odurzającego grupy I-N oraz środka
psychotropowego grupy II-P w ilości większej niż określona w ust. 1, a w
odniesieniu do osób chorych na zaawansowaną chorobę nowotworową - w ilości
większej niż określona w ust. 2.";
2) załącznik nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku do
niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie Wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 29 maja
1996 r. (poz. 324)
WYKAZ ŚRODKÓW PSYCHOTROPOWYCH
1. ŚRODKI PSYCHOTROPOWE GRUPY I-P
Międzynarodowe nazwy zalecaneInne nazwyOznaczenia chemiczne
123
BROLAMFETAMINADOB2,5- dimetoksy-4-bromoamfetamina
DETN,N-dietylotryptamina
DMAdl-2,5-dimetoksy-α-metylofenetyloamina, czyli 2,5-dimetoksy-amfetamina
DOETdl-2,5-dimetoksy-4-etylo-α-metylofenetyloamina, czyli
2,5-dimetoksy-4-etyloamfetamina
DMHP3-(1,2dimetyloheptylo)-1-hydroksy-7,8,9,19-tetrahydro-6,6,9-trimetylo-6H-dibenzo(b,d)piran

DMTN,N-dimetylotryptamina
ERYPTAMINA 3-(2-aminobutylo)indol
N-Etylo-MDA, MDEA(ą)-N-etylo-α-metylo-3,4(metylenodioksy)-fenyloamina
N-Hydroksy-MDA(ą)-N-[α-metylo-3,4(metylenodioksy)fenetylo] hydroksylamina
Metkatynon2-(metyloamino)-1-fenylopropan-1-on
4-Metyloamonoreks(ą)-cis-2-amino-4-metylo-5-fenylo-2-oksazolina
ETYCYKLIDYNAPCEN-etylo-1-fenylocykloheksyloamina
KATYNON (-)-α-aminopropiofenon
(+)-LIZERGIDLSD, LSD-25dietyloamid kwasu (+)-lizergowego
MDMAdl-3,4-metylenodioksy-N-α-dimetylofenetyloamina, czyli
3,4-metylenodioksymetamfetamina
MMDAdl-5-metyksy-3,4-metylenodioksy-α-metylenofenetyloamina, czyli
5-metoksy-3,4-metylenodioksyamfetamina
Meskalina3,4,5-trimetoksyfenetyloamina
Paraheksyl3-heksylo-1-hydroksy-7,8,9,10-tetrahyrdo-6,6,9-trimetylo-6H-dibenzo(b,d)piran

PMA4-metoksy-α-metylofenetyloamina, czyli para-metoksyamfetamina
Psylocyna3-(2dimetyloaminoetylo)-4-hydroksyindol
PSYLOCYBINA diwodorofosforan-3(2-dimetyloaminoetylo)-4-indolilu
ROLICYKLIDYNAPHP, PCPY1-(1-fenylocykloheksylo)pirolidyna
STP, DOM2-amino-1-(2,5-dimetoksy-4-metylofenylo)propan
TENAMFETAMINAMDA3,4-metylenodioksyamfetamina
TENOCYKLIDYNATCP1-[1-2(tienylo)cykloheksylo]piperydyna
TMAdl-3,4,5-trimetoksy-α-metylofenetyloamina, czyli
3,4,5-trimetoksyamfetamina
Tetrahydrokannabinolenastępujące izomery i ich warianty stereochemiczne
→ 7,8,9,10-tetradydro-6,6,9-trimetylo-3-pentylo-6H-dibenzo[b,d]pyran-1-ol

→
(9R,10aR)-8,9,10,10a-tetrahydro-6,6,9-trimetylo-3-pentylo-6H-dibenzo[b,d]pyran-1-ol

→
(6aR,9R,10aR)-6a,9,10,10a-tetrahydro-6,6,9-trimetylo-3-pentylo-6H-dibenzo[b,d]pyran-1-ol

→
(6aR,10aR)-6a,7,10,10a-tetrahydro-6,6,9-trimetylo-3-pentylo-6H-dibenzo[b,d]pyran-1-ol

6a,7,8,9-tetrahydro-6,6,9-trimetylo-3-pentylo-6H-dibenzo[b,d]pyran-1-ol

(6aR,10aR)-6a,7,8,9,10,10a-heksahydro-6,6,9-trimetylo-3-pentylo-6H-dibenzo[b,d]pyran-1-ol

oraz sole substancji zamieszczonych w tej grupie w każdym przypadku, gdy
istnienie takich soli jest możliwe
2. ŚRODKI PSYCHOTROPOWE GRUPY II-P
Międzynarodowe nazwy zalecaneInne nazwyOznaczenia chemiczne
123
AMFETAMINAPsychedryna(ą)2-amino-1-fenylopropan
BMKP2P1-fenylo-2-propanon, czyli benzylometyloketon, czyli fenyloaceton
DEKSAMFETAMINA (+)-2-amino-1-fenylopropan
FENCYKLIDYNAPCP1-(1-fenylocykloheksylo)piperydyna
FENETYLINA
dl-3,7-dihydro-1,3-dimetylo-7-{2-[(1-metylo-2-fenetylo)-amino]-etylo}-1H-puryno-2,6-dion

FENMETRAZYNA 2-fenylo-3-metylomorfolina
LEWAMFETAMINA (-)-1-α-metylofenetyloamina
LEWOMETAMFETAMINA (-)-1-N-α-dimetylofenetyloamina
MEKLOKWALON 3-(o-chlorofenylo)-2-metylo-4(3H)-chinazolinon
METAKWALON 2-metylo-3-o-tolylo-4(3H)-chinazolinon
METAMFETAMINAMetamfetamina racemiczna(+)-2-metyloamino-1-fenylopropan
(ą)-2-metyloamino-1-fenylopropan
METYLOFENIDATRytalinaester metylowy kwasu α-fenylo-(2-piperydyno)-octowego

PENTAZOCYNAFortral(2Rα, 6Rα,
11Rα)-1,2,3,4,5,6-heksahydro-8-hydroksy-6,11-dimetylo-3-(3-metylo-2-butenylo)-2,6metano-3-benzazocyna

SEKOBARBITAL kwas 5-allilo-5-(1-metylobutylo)barbiturowy
∆-9-Tetrahydrokannabinol i jego warianty
stereochemiczne(6aR,10aR)-6a,7,8,10a-tetrahydro-6,6,9-trimetylo-3-pentylo-6H-dibenzo[b,d]pyran-1-ol

ZIPEPROL α-(α-metoksybenzylo-4-β-metoksyfenylo)-1-piperazynoetanol

oraz sole substancji zamieszczonych w tej grupie w każdym przypadku, gdy
istnienie takich soli jest możliwe
3. ŚRODKI PSYCHOTROPOWE GRUPY III-P
Międzynarodowe nazwy zalecaneInne nazwyOznaczenia chemiczne
123
AMOBARBITALAmytalkwas 5-etylo-5-izopentylobarbiturowy
BUPRENORFINA
21-cyklopropylo-7-α[(S)-1-hydroksy-1,2,2-trimetylopropylo]-6-14-endo-etano-6,7,8,14-tetrahydroorypawina

BUTALBITAL kwas 5-allilo-5-izobutylobarbiturowy
CYKLOBARBITAL kwas 5-(1-cykloheksen-1-ylo)-5-etylobarbiturowy
FLUNITRAZEPAM
5-(o-fluorofenylo)1,3-dihydro-1-metylo-7-nitro-2H-1,4-benzediazepin-2-on
GLUTETIMIDGlimid3-etylo-3-fenylo-2,6-dioksopiperydyna
KATYNA d-treo-2-amino-1-hydroksy-1-fenylopropan
PENTOBARBITALNembutalkwas 5-etylo-5-(1-metylobutylo)-barbiturowy

oraz sole substancji zamieszczonych w tej grupie w każdym przypadku, gdy
istnienie takich soli jest możliwe
4. ŚRODKI PSYCHOTROPOWE GRUPY IV-P
Międzynarodowe nazwy zalecaneInne nazwyOznaczenia chemiczne
123
ALLOBARBITAL kwas 5,5-diallilobarbiturowy
ALPRAZOLAM
8-chloro-6-fenylo-1-metylo-4H-s-triazolo[4,3-a][1,4]benzodiazepina
AMFEPRAMONDietylopropion2-dietyloamino-1-fenylo-1-propanon
AMINOREX 2-amino-5-fenylo-2-oksazolina
BROMAZEPAM 7-bromo-1,3-dihydro-5-(2-pirydylo)-2H-1,4-benzodiazepin-2-on
BROTIZOLAM
2-bromo-4-(o-chlorofenylo)9-metylo-6H-tieno[3,2-f]-s-triazol[4,3-a][1,4]diazepina

BARBITALVeronalumkwas 5,5-dietylobarbiturowy
BENZFETAMINA N-benzylo-N-α-dimetylofenetyloamina
BUTOBARBITAN kwas 5-butylo-5-etylobarbiturowy
CHLORDIAZEPOKSYDElenium4-tlenek-7-chloro-5-fenylo-2-(metyloamino)-3H-1,4-benzediazepiny

DELORAZEPAM
7-chloro-5-(o-chlorofenylo)-1,3-dihydro-2H-1,4-benzodiazepin-2-on
DIAZEPAMRelanium7-chloro-5-fenylo-1,3-dihydro-1-metylo-2H-1,4-benzodiazepin-2-on

ESTAZOLAM 8-chloro-6-fenylo-4H-s-triazolo[4,3-a][1,4]benzodiazepina
ETCHLORWYNOL 1-chloro-3-etylo-1-penten-4-in-3-ol
ETYLAMFETAMINA dl-N-etylo-α-metylofenetyloamina, czyli N-etyloamfetamina
ETYNAMAT ester 1-etynylocykloheksylowy kwasu karbaminowego
FENDIMETRAZYNA (+)-3,4-dimetylo-2-fenylomorfolina
FENKAMFAMINA dl-N-etylo-3-fenylobicyklo[2,2,1]-heptano-2-amina
FENOBARBITALLuminalumkwas 5-etylo-5-fenylobarbiturowy
FENPROPOREKS dl-3-[(αmetylofenetylo)amino]-propionitryl
FENTERMINA α,α-dimetylofenetyloamina
FLUDIAZEPAM
7-chloro-5-(o-fluorofenylo)-1,3-dihydro-1-metylo-2H-1,4-benzodiazepin-2-on

FLURAZEPAM
7-chloro-1-[2-(dietyloamino)etylo]-5-(o-fluorofenylo)-1,3-dihydro-2H-1,4-benzodiazepin-2-on

HALAZEPAM
7-chloro-5-fenylo-1,3-dihydro-1-(2,2,2-trifluoroetylo)-2H-1,4-benzodiazepin-2-on

HALOKSAZOLAM
10-bromo-11b-(o-fluorofenylo)-2,3,7,11b-tetrahydrooksazolo[3,2-d][1,4]-benzodiazepin-6(5H)-on

KAMAZEPAM dimetylokarbaminian 7
chloro-5-fenylo-1,3-dihydro-3-hydroksy-1-metylo-2H-1,4-benzodiazepin-2-onu

KETAZOLAM
11-chloro-12b-fenylo-8,12b-dihydro-2,8-dimetylo-4H-[1,3]-oksazyno-[3,2-d][1,4]benzodiazepino-4,7(6H)-dion

KLOBAZAM 7-chloro-5-fenylo-1-metylo-1H-1,5-benzodiazepino-2,4(3H,5H)-dion
KLONAZEPAMRivotril5-(o-chlorofenylo)-1,3-dihydro-7-nitro-2H-1,4-benzodiazepin-2-on

KLORAZEPAT kwas
7-chloro-5-fenylo-2,3-dihydro-2-okso-1H-1,4-benzodiazepino-3-karboksylowy
KLOKSAZOLAM
10-chloro-11b-(o-chlorofenylo)-2,3,7,11b-tetrahydro-oksazolo-[3,2-d][1,4]benzodiazepin-6(5H)-on

KLOTIAZEPAM
5-(o-chlorofenylo)-7-etylo-1,3-dihydro-1-metylo-2H-tieno[2,3-e]-1,4-diazepin-2-on

LEFETAMINASPA(-)-1-dimetyloamino-1,2-difenyloetan, czyli
(-)-N,N-dimetylo-1,2-difenyloetyloamina
LOFLASEPINIAN ETYLOWY ester etylowy kwasu 7
-chloro-5-(o-fluorofenylo)-2,3-dihydro-2-okso-1H-1,4-benzodiazepino-3-karboksylowego

LOPRAZOLAM
6-(o-chlorofenylo)-2,4-dihydro-2-[(4-metylo-1-piperazynylo)metyleno]-8-nitro-1H-imidazo[1,2-a][1,4]benzodiazepin-1-on

LORAZEPAM
7-chloro-5-(o-chlorofenylo)-1,3-dihydro-3-hydroksy-2H-1,4-benzodiazepin-2-on

LORMETAZEPAM
7-chloro-5-(o-chlorofenylo)-1,3-dihydro-3-hydroksy-1-metylo-2H-1,4-benzodiazepin-2-on

MAZINDOL 5-(p-chlorofenylo)-2,5-dihydro-3R-imidazo[2,1-a]-izoindol-5-ol
MEDAZEPAMRudotel7-chloro-5-fenylo-2,3-dihydro-1-metylo-1H-1,4-benzodiazepina

MEFENOREKS dl-N-(3-chloropropylo)-α-metylofenetyloamina
MEPROBAMAT 2,2-dl(karbamoiloksymetylo)pentan, czyli dikarbaminian
2-metylo-2-propylo-1,3-propanodiolu
MESOCARB 3-(α-metylofenylo)-N-(fenylokarbamoilo)-sydnonimina
METYLOFENOBARBITALProminalumkwas 5-etylo-5-fenylo-N-metylobarbiturowy
METYLOPRYLON 3,3-dietylo-5-metylo-2,4-piperydynodion
MIDAZOLAM
8-chloro-6-(o-fluorofenylo)-1-metylo-4H-imidazo[1,5-a][1,4]benzodiazepina
NIMETAZEPAM
5-fenylo-1,3-dihydro-1-metylo-7-nitro-2H-1,4-benzodiazepin-2-on
NITRAZEPAM 5-fenylo-1,3-dihydro-7-nitrro-2H-1,4-benzodiazepin-2-on
NORDAZEPAM 7-chloro-5-fenylo-1,3-dihydro-2H-1,4-benzodiazepin-2-on
OKSAZEPAM
7-chloro-5-fenylo-1,3-dihydro-3-hydroksy-2H-1,4-benzodiazepin-2-on
OKSAZOLAM
10-chloro-11b-fenylo-2,3,7,11b-tetrahydro-2-metylooksazolo[3,2-d][1,4]benzodiazepin-6(5H)-on

PEMOLINA 2-amino-5-fenylo-2-oksazolin-4-on, czyli
5-fenylo-2-imino-4-oksazolidynon
PINAZEPAM
7-chloro-5-fenylo-1,3-dihydro-1-(2-propionylo)-2H-1,4-benzodiazepin-2-on
PIPRADROL 1,1-difenylo-1-(2-piperydylo)metanol
PIROWALERON dl-1-(4-metylofenylo)-2-(1-pirolidynylo)-1-pentanon
PRAZEPAM
7-chloro-1-(cyklopropylometylo)-5-fenylo-1,3-dihydro-2H-1,4-benzodiazepin-2-on

SEKBUTABARBITAL kwas 5-sec-butylo-5-etylobarbiturowy
TEMAZEPAMSignopam7-chloro-5-fenylo-1,3-dihydro-3-hydroksy-1-metylo-2H-1,4-benzodiazepin-2-on

TETRAZEPAM
7-chloro-5-(cykloheksen-1-ylo)-1,3-dihydro-1-metylo-2H-1,4-benzodiazepin-2-on

TRIAZOLAM
8-chloro-6-(o-chlorofenylo)-1-metylo-4H-s-triazolol[4,3-a][1,4]benzodiazepina

WINYLBITAL kwas 5-(1-metylobutylo)-5-winylobarbiturowy

oraz sole substancji zamieszczonych w tej grupie w każdym przypadku, gdy
istnienie takich soli jest możliwe
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 18 czerwca 1996 r.
w sprawie przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Konwencji o wspólnej
procedurze tranzytowej, sporządzonej dnia 20 maja 1987 r.
(Dz. U. Nr 71, poz. 345)
Podaje się do wiadomości, że zgodnie z artykułem 15a ust. 2 Konwencji o wspólnej
procedurze tranzytowej, sporządzonej dnia 20 maja 1987 r., został złożony dnia
28 maja 1996 r. w Sekretariacie Generalnym Rady Wspólnot Europejskich dokument
przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do powyższej konwencji.
Zgodnie z artykułem 15a ust. 3 powyższej konwencji wejdzie ona w życie w
stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 1 lipca 1996 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, że tekst konwencji jest przechowywany w
Ministerstwie Spraw Zagranicznych oraz w Głównym Urzędzie Ceł. Ze względów
technicznych tekst powyższej konwencji zostanie opublikowany w terminie
późniejszym.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 18 czerwca 1996 r.
w sprawie przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Konwencji o uproszczeniu
formalności w obrocie towarowym (SAD), sporządzonej dnia 28 kwietnia 1987 r.
(Dz. U. Nr 71, poz. 346)
Podaje się do wiadomości, że zgodnie z artykułem 11a ust. 2 Konwencji o
uproszczeniu formalności w obrocie towarowym (SAD), sporządzonej dnia 28
kwietnia 1987 r., został złożony dnia 28 maja 1996 r. w Sekretariacie Generalnym
Rady Wspólnot Europejskich dokument przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do
powyższej konwencji.
Zgodnie z artykułem 11a ust. 3 powyższej konwencji wejdzie ona w życie w
stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 1 lipca 1996 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, że tekst konwencji jest przechowywany w
Ministerstwie Spraw Zagranicznych oraz w Głównym Urzędzie Ceł. Ze względów
technicznych tekst powyższej konwencji zostanie opublikowany w terminie
późniejszym.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 30 maja 1996 r.
o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa.
(Dz. U. Nr 72, poz. 347)
Art. 1. W ustawie z dnia 20 grudnia 1989 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz.
U. Nr 73, poz. 435, z 1990 r. Nr 53, poz. 306 i z 1993 r. Nr 47, poz. 213)
dodaje się art. 10a w brzmieniu:
"Art. 10a. 1. Działalność Rady finansowana jest ze środków budżetowych
Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Członkom Rady przysługuje ryczałt, którego wysokość i zasady przyznawania
określa Prezydent w drodze zarządzenia.
3. Ryczałt, o którym mowa w ust. 2, nie przysługuje członkom Rady zajmującym
kierownicze stanowiska państwowe."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1996
r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 12 kwietnia 1996 r.
o utworzeniu Agencji Techniki i Technologii.
(Dz. U. Nr 74, poz. 352)
Art. 1. 1. Tworzy się Agencję Techniki i Technologii, zwaną dalej "Agencją".
Agencja jest państwową osobą prawną.
2. Agencja nie odpowiada za zobowiązania Skarbu Państwa, a Skarb Państwa nie
odpowiada za zobowiązania Agencji.
3. Siedzibą Agencji jest miasto stołeczne Warszawa.
Art. 2. Minister Przemysłu i Handlu sprawuje nadzór nad Agencją.
Art. 3. 1. Do zadań Agencji należy:
1) promowanie i wspomaganie wdrażania innowacyjnych technik i technologii oraz
komercjalizacja wyników badań w celu podwyższenia poziomu nowoczesności i
konkurencyjności polskich produktów,
2) działanie na rzecz realizacji założeń i programów polityki państwa w
dziedzinie wykorzystania nowych technik i technologii w gospodarce,
3) wyszukiwanie, ocena i promocja nowych rozwiązań technicznych i
technologicznych w celu ich gospodarczego wykorzystania, zarówno przez podmioty
krajowe, jak i zagraniczne,
4) opracowywanie propozycji rozwiązań pobudzających innowacyjność w działalności
podmiotów gospodarczych.
2. Agencja realizuje swoje zadania w szczególności przez:
1) gromadzenie i analizowanie informacji o nowoczesnych rozwiązaniach w zakresie
techniki i technologii oraz udostępnianie tych informacji, za zgodą
uprawnionych, podmiotom zainteresowanym wdrożeniem lub wykorzystaniem tych
rozwiązań,
2) przedsięwzięcia o charakterze inspirującym, doradczym i informacyjnym w
zakresie technicznych i ekonomicznych perspektyw, możliwości i warunków
wykorzystania nowych technik i technologii w gospodarce,
3) finansowanie lub udział w finansowaniu zadań, o których mowa w ust. 1.
3. W zakresie wykonywania swoich zadań Agencja może:
1) udzielać, w wysokości określonej w planie finansowym Agencji, pożyczek
zaciąganych w celu gospodarczego wykorzystania nowoczesnych rozwiązań w zakresie
techniki i technologii,
2) udzielać, w wysokości określonej w planie finansowym Agencji, poręczeń spłaty
pożyczek i kredytów zaciąganych w celu gospodarczego wykorzystania nowoczesnych
rozwiązań w zakresie techniki i technologii oraz dokonywać dopłat do
oprocentowania takich pożyczek i kredytów,
3) prowadzić działalność gospodarczą,
4) obejmować udziały i akcje w spółkach,
5) wydawać opinie o technicznych i ekonomicznych perspektywach, możliwościach i
warunkach wykorzystania nowych technik i technologii w gospodarce, które mogą
służyć uzyskaniu pożyczki lub kredytu.
4. Agencja może otrzymywać wynagrodzenie za czynności, o których mowa w ust. 2 i
3.
5. Działania, o których mowa w ust. 3 pkt 1-3, Agencja może prowadzić za
pośrednictwem banków w zakresie działalności finansowej, a w zakresie innych
zadań za pośrednictwem innych osób prawnych na podstawie umów zawieranych przez
Agencję z tymi podmiotami.
6. Minister Przemysłu i Handlu w uzgodnieniu z Ministrem Finansów określa, w
drodze rozporządzenia, szczegółowe kierunki działań Agencji w ramach zadań, o
których mowa w ust. 1 i 2, oraz sposoby ich realizacji, warunki udzielania
pożyczek i poręczeń, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 2, w tym także
preferencyjnych.
Art. 4. Agencja działa na podstawie ustawy oraz statutu nadanego przez Prezesa
Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia, określającego organizację Agencji,
szczegółowe zasady gospodarki finansowej, dopuszczalny zakres działalności
gospodarczej, obejmowania udziałów i akcji w spółkach oraz zasady działania Rady
Agencji, o której mowa w art. 6.
Art. 5. 1. Organem Agencji jest Prezes, powoływany i odwoływany przez Prezesa
Rady Ministrów na wniosek Ministra Przemysłu i Handlu.
2. Prezes kieruje Agencją i reprezentuje ją na zewnątrz.
3. Prezes Agencji składa roczne sprawozdania z działalności Agencji Sejmowi
Rzeczypospolitej Polskiej, Ministrowi Przemysłu i Handlu oraz Ministrowi
Finansów do dnia 30 czerwca roku następnego.
Art. 6. 1. Organem doradczym i opiniodawczym Prezesa Agencji jest Rada Agencji
Techniki i Technologii, zwana dalej "Radą Agencji", w skład której wchodzą po
jednym przedstawicielu: Ministra Przemysłu i Handlu, Przewodniczącego Komitetu
Badań Naukowych, Ministra Edukacji Narodowej, Ministra Finansów, Ministra
Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, Ministra Obrony Narodowej,
Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, Prezesa Polskiej Akademii Nauk oraz Urzędu
Patentowego. Po jednym przedstawicielu do składu Rady Agencji może również
zaproponować Federacja Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych, Rada Główna Jednostek
Badawczo-Rozwojowych, Rada Główna Szkolnictwa Wyższego oraz Krajowa Izba
Gospodarcza.
2. Członków Rady Agencji powołuje i odwołuje Minister Przemysłu i Handlu na
wniosek właściwych organów i organizacji, o których mowa w ust. 1.
3. Rada Agencji wybiera i odwołuje spośród swoich członków Przewodniczącego Rady
Agencji.
Art. 7. 1. Agencja prowadzi samodzielną gospodarkę finansową.
2. Przychodami Agencji są:
1) wpływy z tytułu czynności wykonywanych przez Agencję,
2) odsetki od lokat bankowych,
3) środki budżetowe określane corocznie w ustawie budżetowej,
4) środki uzyskane w ramach bezzwrotnej lub kredytowej pomocy zagranicznej,
5) inne wpływy.
3. Roczny plan finansowy Agencji zatwierdza Minister Przemysłu i Handlu w
uzgodnieniu z Ministrem Finansów. Projekt planu przedstawia do zatwierdzenia
Prezes Agencji wraz z opinią Rady Agencji.
4. Roczny plan finansowy Agencji zawiera w szczególności przewidywane przychody
oraz wydatki na realizację zadań, o których mowa w art. 3 ust. 1, jak również na
pokrycie kosztów funkcjonowania Agencji.
5. Środki uzyskane w ramach bezzwrotnej lub kredytowej pomocy zagranicznej
gromadzone są na wydzielonych kontach Agencji, a ich wydatkowanie i ewidencję
określają odrębne przepisy lub umowy międzynarodowe.
6. Koszty działalności Agencji, w tym wynagrodzenia pracowników, pokrywane są z
przychodów, o których mowa w ust. 2.
7. Wynagrodzenie Prezesa Agencji ustala Prezes Rady Ministrów.
8. Zasady prowadzenia rachunkowości przez Agencję określają odrębne przepisy.
Art. 8. Zaciąganie przez Agencję kredytów i pożyczek długoterminowych oraz
emisja obligacji wymagają zgody Ministra Finansów.
Art. 9. 1. Agencja tworzy fundusz statutowy.
2. Na fundusz statutowy Agencji składają się w szczególności równowartość netto
środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych oraz środki pieniężne
zgromadzone z dochodów Agencji.
3. Agencja może, na zasadach przewidzianych w statucie Agencji, tworzyć w ciężar
kosztów Agencji, w wysokości nie wyższej niż 5% przychodów Agencji, fundusz
rezerwowy przeznaczony na pokrycie ewentualnych strat prowadzonej działalności.
4. Majątek trwały Agencji podlega amortyzacji na ogólnych zasadach.
5. Fundusze inne niż określone w ust. 1 i 3 Agencja może tworzyć po uzyskaniu
zgody Ministra Finansów.
Art. 10. W okresie dwóch lat od dnia wejścia w życie ustawy dochody Agencji są
zwolnione od podatku dochodowego od osób prawnych.
Art. 11. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TRAKTAT
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Mołdowa o przyjaźni i współpracy,
sporządzony w Warszawie dnia 15 listopada 1994 r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 76, poz. 363)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 15 listopada 1994 r. został sporządzony w Warszawie Traktat między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Mołdowa o przyjaźni i współpracy w
następującym brzmieniu:
TRAKTAT
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Mołdowa o przyjaźni i współpracy
Rzeczpospolita Polska i Republika Mołdowa, nazywane dalej Umawiającymi się
Stronami:
- kierując się celami i zasadami Karty Narodów Zjednoczonych,
- potwierdzając przywiązanie do zasad zawartych w Akcie końcowym Konferencji
Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, Paryskiej Karcie Nowej Europy oraz w
innych dokumentach współpracy ogólnoeuropejskiej,
- przekonane o konieczności przezwyciężenia podziału Europy oraz stworzenia
sprawiedliwego i trwałego ładu europejskiego,
- świadome wspólnoty swoich interesów i współodpowiedzialności za pokój,
bezpieczeństwo, porozumienie i współpracę w demokratycznej, wolnej i szanującej
prawa człowieka Europie,
- doceniając znaczenie stosunków polsko-mołdowskich dla współpracy na
kontynencie europejskim, w tym w Europie Środkowo-Wschodniej,
- wyrażając gotowość współpracy zarówno na płaszczyźnie dwustronnej, jak i w
ramach organizacji i instytucji międzynarodowych,
- pomne historycznych związków i tradycji przyjaźni między Polską a Mołdową,
- dążąc do stworzenia dobrosąsiedzkich stosunków i rozwoju owocnej współpracy
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
1. Umawiające się Strony kształtują swoje stosunki w duchu wzajemnego szacunku,
zaufania, równouprawnienia i partnerstwa, opierając się na prymacie prawa
międzynarodowego, a także na zasadach poszanowania suwerenności,
nienaruszalności granic, integralności terytorialnej oraz nieingerencji w sprawy
wewnętrzne.
2. Umawiające się Strony w ramach organizacji i instytucji międzynarodowych będą
dążyć do stworzenia sprzyjających warunków dla rozwoju współpracy i przyjaznych
stosunków w tej części Europy.
Artykuł 2
1. Umawiające się Strony, zgodnie z zasadami Karty Narodów Zjednoczonych,
zobowiązują się rozwiązywać spory między nimi wyłącznie środkami pokojowymi i
potwierdzają, że powstrzymują się od użycia siły lub groźby jej użycia w
stosunkach wzajemnych.
2. Każda z Umawiających się Stron gwarantuje, że działalność jej sił zbrojnych
na swoim terytorium będzie zgodna z Kartą Narodów Zjednoczonych, Aktem końcowym
Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, Paryską Kartą Nowej Europy i
innymi dokumentami Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie.
Artykuł 3
1. Umawiające się Strony, stosownie do postanowień zawartych w dokumentach
Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie będą współdziałać w celu
utrzymania i umocnienia bezpieczeństwa i zaufania na kontynencie europejskim.
2. Umawiające się Strony dla osiągnięcia celów wymienionych w ustępie 1
niniejszego artykułu będą wykorzystywać istniejące mechanizmy ogólnoeuropejskie,
a także w koniecznych wypadkach będą proponowały i popierały nowe inicjatywy w
powyższych dziedzinach.
Artykuł 4
1. Umawiające się Strony będą aktywnie wspierać proces rozbrojenia jądrowego
oraz całkowitą i powszechną likwidację broni chemicznej i biologicznej.
Umawiające się Strony uważają, że redukcja zbrojeń konwencjonalnych do stopnia
wystarczającego do obrony będzie prowadziła do utrwalenia stabilności i
bezpieczeństwa w Europie.
2. Zgodnie z Układem o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej Umawiające się
Strony będą współdziałać na rzecz zapobiegania rozprzestrzenianiu tej broni w
świecie, w szczególności w Europie Środkowej i Wschodniej.
3. Umawiające się Strony podejmą działania w celu zagwarantowania kontroli
eksportu towarów i technologii, które mogą być wykorzystywane do produkcji broni
jądrowych, chemicznych i biologicznych.
4. Umawiające się Strony będą rozwijać współpracę między resortami obrony na
podstawie odrębnych porozumień.
Artykuł 5
1. W przypadku powstania sporów lub sytuacji, które zdaniem jednej z
Umawiających się Stron zagrażają lub mogą zagrażać utrzymaniu pokoju lub
bezpieczeństwa w świecie albo naruszają ład międzynarodowy, w szczególności gdy
takie spory lub sytuacje dotyczą obu Umawiających się Stron, Umawiające się
Strony niezwłocznie przeprowadzą stosowne konsultacje w celu poszukiwania
możliwych środków uregulowania sporów lub powstałych sytuacji, zgodnie z Kartą
Narodów Zjednoczonych.
2. W razie gdyby państwo trzecie lub państwa trzecie dokonały zbrojnej napaści
na jedną z Umawiających się Stron, druga Umawiająca się Strona zobowiązuje się
nie udzielać jakiejkolwiek pomocy i poparcia takiemu państwu lub państwom przez
cały czas trwania konfliktu zbrojnego oraz będzie działać na rzecz uregulowania
tego konfliktu zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych i dokumentami Konferencji
Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie.
Artykuł 6
1. Spotkania szefów państw i rządów Umawiających się Stron będą się odbywać w
każdym przypadku, gdy uznają one to za celowe.
2. Ministrowie spraw zagranicznych Umawiających się Stron będą odbywać
konsultacje w sprawach będących przedmiotem wzajemnego zainteresowania.
3. Umawiające się Strony będą rozwijać kontakty między organami władzy i
administracji państwowej oraz parlamentami.
Artykuł 7
1. Umawiające się Strony będą sprzyjać rozwojowi wzajemnie korzystnej współpracy
gospodarczej i handlowej, opartej na zasadach rynkowych, i zapewnią dogodne
warunki dla takiej współpracy w dziedzinach ochrony inwestycji, technologii
prawa patentowego i autorskiego, przepływu kapitałów, siły roboczej, towarów i
usług. W tym celu mogą być zawarte stosowne porozumienia.
2. Umawiające się Strony będą ułatwiać rozwój współpracy przedsiębiorstw
państwowych i prywatnych oraz innych podmiotów gospodarczych. W szczególności
będą popierać rozwój kooperacji inwestycyjnej i kapitałowej przedsiębiorstw
polskich i mołdowskich. Szczególna uwaga będzie skierowana na współpracę małych
i średnich przedsiębiorstw.
3. Umawiające się Strony będą dokonywać wymiany doświadczeń oraz udzielać sobie
pomocy w szkoleniu i innej pomocy w procesie budowania i doskonalenia gospodarki
rynkowej.
4. Umawiające się Strony będą rozwijać dwustronną współpracę naukową i
techniczną na zasadach równouprawnienia i wzajemnych korzyści, wykorzystując
możliwości nowoczesnej nauki i techniki.
Artykuł 8
1. Umawiające się Strony przywiązują duże znaczenie do współpracy między
odpowiednimi jednostkami terytorialno-administracyjnymi i organami
samorządowymi.
2. Umawiające się Strony będą zgodnie z własnym ustawodawstwem ułatwiać i
podtrzymywać taką współpracę w różnych dziedzinach, w szczególności
handlowo-ekonomicznej, socjalnej, ekologicznej, kulturalnej i humanitarnej.
3. Umawiające się Strony będą dążyć do rozwiązywania kwestii prawnych,
administracyjnych i technicznych, które mogłyby utrudnić rozwój i pomyślną
realizację współpracy międzyregionalnej.
4. W razie potrzeby będą podpisane odpowiednie porozumienia o współpracy w
dziedzinach wymienionych w niniejszym artykule.
Artykuł 9
1. Umawiające się Strony będą współpracować w celu rozwoju i doskonalenia
wzajemnych i tranzytowych połączeń transportowych i związanej z nimi
infrastruktury we wszystkich dziedzinach transportu.
2. Umawiające się Strony będą podejmować kroki na rzecz modernizacji i
doskonalenia połączeń telekomunikacyjnych, w szczególności połączeń
telefonicznych, teleksowych i elektronicznego przekazywania informacji.
3. Umawiające się Strony będą sprzyjać współpracy w dziedzinie transportu i
łączności tak w Europie, jak i w innych częściach świata.
4. Właściwe organy Umawiających się Stron mogą zawierać odrębne umowy w tym
zakresie, odpowiadające standardom i normom międzynarodowym.
Artykuł 10
1. Umawiające się Strony będą ściśle współpracować w dziedzinie ochrony
środowiska i racjonalnego wykorzystania zasobów naturalnych w celu zapewnienia
stałej równowagi ekologicznej w regionie. Strony będą przyczyniać się do
tworzenia warunków dla poprawy stanu środowiska, w tym wód i powietrza, gleb i
lasów oraz ochrony flory i fauny. Umawiające się Strony będą przeciwdziałać
zanieczyszczeniom chemicznym, radioaktywnym i innym oraz będą dążyć do ich
skutecznego ograniczenia. Strony będą także współpracować w dziedzinie
opracowania i zastosowania ekologicznie czystych technologii i produkcji.
2. Umawiające się Strony będą współpracować i okazywać sobie pomoc w celu
zapobiegania i likwidacji zagrożeń ekologicznych i klęsk żywiołowych. Będą
niezwłocznie informować się wzajemnie o takich zagrożeniach i klęskach lub o
możliwości ich powstania.
3. Właściwe organy Umawiających się Stron zawrą stosowne porozumienia dotyczące
bezpieczeństwa ekologicznego i współpracy, zgodnie ze standardami
międzynarodowymi.
4. Umawiające się Strony będą uczestniczyć w tworzeniu skoordynowanej strategii
ochrony środowiska naturalnego w Europie i na świecie.
Artykuł 11
1. Umawiające się Strony będą popierać wszechstronny rozwój współpracy w
dziedzinie kultury, nauki i oświaty na podstawie istniejących światowych i
europejskich standardów, w szczególności określonych w konwencjach UNESCO, a
także w dokumentach Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie.
2. Umawiające się Strony zawrą umowy międzyrządowe o współpracy w dziedzinie
kultury, nauki i oświaty, a także będą intensyfikować i rozbudowywać wymianę
kulturalną we wszystkich dziedzinach na wszystkich szczeblach. Strony będą w
szczególności popierać współpracę między stowarzyszeniami twórców i artystów
oraz instytucjami i organizacjami kulturalnymi, a także bezpośrednie kontakty
pomiędzy polskimi i mołdowskimi przedstawicielami sztuki, kultury i nauki.
Artykuł 12
Każda z Umawiających się Stron potwierdza swą gotowość do umożliwienia wszystkim
zainteresowanym osobom pełnego dostępu do języka i kultury drugiej Umawiającej
się Strony i będzie popierać odpowiednie państwowe oraz prywatne inicjatywy i
instytucje.
Artykuł 13
1. Umawiające się Strony będą współdziałać na rzecz rozwoju współpracy pomiędzy
różnymi rodzajami szkół, uczelni oraz instytucji naukowych, między innymi
poprzez wymianę uczniów, studentów, stypendystów i pracowników naukowych.
2. Umawiające się Strony będą współpracować w wymianie, kształceniu i
doskonaleniu zawodowym pracowników dydaktycznych oraz w rozwijaniu i
udostępnianiu podręczników naukowych.
3. Umawiające się Strony potwierdzają zamiar uznawania okresów studiów, dyplomów
szkół i uczelni różnego szczebla oraz tytułów naukowych.
Artykuł 14
Umawiające się Strony będą współdziałać w dziedzinie radia, telewizji i agencji
prasowych. Każda z Umawiających się Stron będzie ułatwiać rozpowszechnianie
prasy, książek i przekazów audiowizualnych drugiej Umawiającej się Strony.
Artykuł 15
Umawiające się Strony będą sprzyjać rozwojowi kontaktów zarówno między ich
obywatelami, jak również między organizacjami społecznymi, partiami
politycznymi, związkami zawodowymi, kościołami i związkami wyznaniowymi,
organizacjami sportowymi, fundacjami oraz innymi organizacjami i zrzeszeniami
społecznymi.
Artykuł 16
1. Umawiające się Strony, zgodnie ze standardami międzynarodowymi, w tym
dokumentami KBWE, potwierdzają, że obywatele Rzeczypospolitej Polskiej
pochodzenia mołdowskiego i obywatele Republiki Mołdowa pochodzenia polskiego
korzystają z praw i wolności na równi z innymi obywatelami tych państw, oraz
uznają prawo tych osób do swobodnego wyrażania, zachowania i rozwoju swojej
tożsamości etnicznej, kulturowej, językowej i religijnej bez jakiejkolwiek
dyskryminacji i w warunkach pełnej równości wobec prawa.
2. Umawiające się Strony zgodne są co do tego, że osoby, o których mowa w
ustępie 1 niniejszego artykułu, powinny przestrzegać przepisów prawnych państwa
swego zamieszkania.
Artykuł 17
1. Umawiające się Strony będą popierać wszechstronną współpracę w dziedzinie
ochrony zdrowia i higieny, w szczególności w zakresie zapobiegania chorobom
zakaźnym i ich zwalczania.
2. Umawiające się Strony będą dążyć do ścisłej współpracy w dziedzinie pracy,
ubezpieczeń i opieki społecznej.
Artykuł 18
1. Umawiające się Strony będą współpracować w kwestiach pomocy prawnej i rozwoju
stosunków prawnych w sprawach cywilnych, karnych i rodzinnych.
2. Umawiające się Strony będą współpracować w zwalczaniu zorganizowanej
przestępczości, terroryzmu, przestępczości gospodarczej i kryminalnej, w
szczególności wytwarzania i wprowadzania do obiegu fałszywych środków
płatniczych, nielegalnego handlu narkotykami, bronią oraz dziełami sztuki,
bezprawnych naruszeń bezpieczeństwa cywilnej żeglugi powietrznej i morskiej, a
także nielegalnej migracji.
Artykuł 19
Niniejszy traktat będzie zarejestrowany w Sekretariacie Organizacji Narodów
Zjednoczonych zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych.
Artykuł 20
1. Niniejszy traktat podlega ratyfikacji i wejdzie w życie w dniu wymiany
dokumentów ratyfikacyjnych.
2. Niniejszy traktat zostaje zawarty na okres 10 lat. Po tym terminie jego
ważność ulega automatycznemu przedłużeniu każdorazowo na okres pięcioletni,
jeżeli żadna z Umawiających się Stron nie wypowie go w drodze notyfikacji
najpóźniej na rok przed upływem danego okresu obowiązywania.
Sporządzono w Warszawie dnia 15 listopada 1994 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim i mołdowskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
Za Rzeczpospolitą Polską L. Wałęsa
Za Republikę Mołdowa M. Snegur
Po zaznajomieniu się z powyższym traktatem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim
zawartych,
- jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony,
- będzie niezmiennie zachowywany.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 15 lutego 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 8 marca 1996 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Traktatu między Rzecząpospolitą
Polską a Republiką Mołdowa o przyjaźni i współpracy, sporządzonego w Warszawie
dnia 15 listopada 1994 r.
(Dz. U. Nr 76, poz. 364)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 20 Traktatu między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Mołdowa o przyjaźni i współpracy,
sporządzonego w Warszawie dnia 15 listopada 1994 r., nastąpiła w Kiszyniowie
dnia 2 marca 1996 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionego traktatu.
Powyższy traktat wszedł w życie dnia 2 marca 1996 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białoruś o współpracy
w dziedzinie kultury, nauki i oświaty,
sporządzona w Warszawie dnia 27 listopada 1995 r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 76, poz. 365)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 27 listopada 1995 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białoruś o współpracy w dziedzinie
kultury, nauki i oświaty w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białoruś o współpracy
w dziedzinie kultury, nauki i oświaty
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Białoruś, zwane dalej
Umawiającymi się Stronami:
- kierując się zasadami i celami Aktu końcowego Konferencji Bezpieczeństwa i
Współpracy w Europie, postanowieniami Paryskiej Karty Nowej Europy,
postanowieniami Europejskiej konwencji kulturalnej i Dokumentu Sympozjum
krakowskiego na temat dziedzictwa kulturalnego,
- kierując się postanowieniami Traktatu między Rzecząpospolitą Polską a
Republiką Białoruś o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy z dnia 23
czerwca 1992 r.,
- uwzględniając Deklarację Rządu Rzeczypospolitej Polskiej i Rządu Republiki
Białoruś o współpracy w dziedzinie kultury, nauki i oświaty z dnia 18 listopada
1992 r.,
- opierając się na wielowiekowych tradycjach współpracy kulturalnej narodów
polskiego i białoruskiego i uwzględniając ich etniczną i kulturową bliskość,
- uwzględniając fakt, że Polacy i Białorusini mieszkający na terytoriach
Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Białoruś wnosili i wnoszą znaczący wkład
obu narodów w spuściznę kulturową Europy,
- w celu wspierania wzajemnie korzystnej współpracy i wymiany między
instytucjami kulturalnymi, naukowymi i oświatowymi oraz w celu nadania
szczególnego znaczenia bezpośrednim, twórczym kontaktom międzyludzkim,
uzgodniły, co następuje
Artykuł 1
Umawiające się Strony będą rozwijać współpracę w dziedzinie kultury, nauki i
oświaty zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy na zasadzie równych praw.
Artykuł 2
Każda z Umawiających się Stron będzie podejmować wysiłki mające na celu
popularyzację wartości artystycznych i kulturalnych drugiej Umawiającej się
Strony, zapewniając szeroki dostęp do nich swoich obywateli, promując kontakty
państwowe, społeczne i prywatne.
Artykuł 3
Umawiające się Strony będą w stosownym czasie informować się wzajemnie o
konferencjach, konkursach festiwalach i innych imprezach międzynarodowych w
dziedzinie kultury i sztuki, które odbywają się na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej i Republiki Białoruś.
Artykuł 4
Umawiające się Strony będą wspierać nawiązywanie bezpośrednich kontaktów i
wzajemną wymianę grup operowych, baletowych, teatralnych i innych zespołów
artystycznych oraz solistów.
Artykuł 5
Umawiające się Strony będą sprzyjać rozwojowi wymiany wystaw pomiędzy
państwowymi muzeami, galeriami, bibliotekami, archiwami, udzielając, w miarę
możliwości, wystawom o szczególnym znaczeniu poręczeń rządowych w zamian za ich
ubezpieczenie.
Artykuł 6
Umawiające się Strony będą sprzyjać współpracy w dziedzinie kinematografii ze
szczególnym uwzględnieniem wspólnych realizacji filmów i wzajemnych
produkcyjno-twórczych usług filmowych, będą popierać popularyzację sztuki
filmowej swych krajów tak w ramach organizowanych w danym kraju międzynarodowych
przeglądów filmowych, jak i przez wymianę filmów na handlowych i niekomercyjnych
zasadach.
Umawiające się Strony będą sprzyjały organizowaniu spotkań twórców i
specjalistów w dziedzinie kinematografii oraz przeglądów filmów drugiej
Umawiającej się Strony.
Artykuł 7
Umawiające się Strony będą popierać rozwój bezpośrednich kontaktów i współpracy
organizacji i stowarzyszeń twórczych, fundacji i instytucji kulturalnych.
Artykuł 8
Umawiające się Strony będą sprzyjać wzajemnemu przekazywaniu doświadczeń w
dziedzinie rozwoju kultury, sztuki i literatury przez organizowanie konferencji
i innych spotkań naukowych oraz przez wzajemną wymianę specjalistów i wspólną
działalność naukowo-badawczą.
Artykuł 9
Umawiające się Strony będą wszechstronnie popierać bezpośrednią współpracę
między uczonymi, placówkami badawczymi, akademiami nauk oraz innymi
organizacjami naukowymi obu Państw. Obie Umawiające się Strony będą dążyły do
zapewnienia niezbędnych warunków współpracy naukowej m.in. przez:
- wymianę pracowników naukowych,
- prowadzenie wspólnych badań,
- tworzenie wspólnych placówek naukowych,
- wymianę informacji, publikacji i dokumentacji naukowej,
- udostępnianie materiałów archiwalnych, zbiorów bibliotecznych i innych
materiałów źródłowych,
- organizowanie wspólnych imprez naukowych (kongresów, konferencji, sympozjów,
ekspedycji naukowych itp.),
- inne konkretne formy współpracy przewidziane w porozumieniach
międzyresortowych.
Artykuł 10
Umawiające się Strony będą popierać współpracę i wymianę doświadczeń w
dziedzinie szkolnictwa wyższego i nauki oraz będą sprzyjać bezpośredniej
współpracy szkół wyższych, placówek, naukowców i innych specjalistów obu Państw,
w szczególności przez:
- staże, wymianę wizyt naukowców, nauczycieli akademickich oraz innych
specjalistów,
- zatrudnianie wykładowców,
- kształcenie studentów na studiach pełnych i częściowych,
- podwyższanie kwalifikacji kadr naukowych (studia doktoranckie, staże
habilitacyjne, kursy językowe itp.),
- wymianę studentów na praktyki wakacyjne,
- uzgadnianie i realizowanie wspólnych programów badawczych,
- wymianę dokumentacji i informacji naukowej,
- współpracę naukowców zajmujących się badaniem związków historycznych i
kulturowych.
Artykuł 11
Umawiające się Strony będą popierać współpracę i wymianę w dziedzinie oświaty
oraz stwarzać odpowiednie warunki dla bezpośrednich kontaktów między szkotami
podstawowymi, średnimi ogólnokształcącymi, a także szkotami zawodowymi różnych
typów oraz innymi instytucjami oświatowymi, w szczególności przez:
- wymianę nauczycieli i specjalistów z dziedziny oświaty,
- wymianę uczniów,
- wymianę programów nauczania, podręczników i innych materiałów z zakresu
oświaty, z wnoszeniem w razie potrzeby poprawek do nich,
- współpracę w dziedzinie środków dydaktycznych.
Artykuł 12
Umawiające się Strony będą wzajemnie uznawać dyplomy ukończenia szkół wyższych,
dyplomy potwierdzające uzyskanie kwalifikacji zawodowych oraz stopni i tytułów
naukowych, a także świadectwa ukończenia szkół podstawowych i ponadpodstawowych,
w tym świadectwa dojrzałości, na warunkach określonych w odrębnej umowie.
Artykuł 13
Umawiające się Strony zapewnią osobom należącym do polskiej mniejszości
narodowej w Republice Białoruś i białoruskiej mniejszości narodowej w
Rzeczypospolitej Polskiej warunki sprzyjające zachowaniu, rozwojowi i wyrażaniu
ich tożsamości narodowej, etnicznej, kulturowej, językowej i religijnej bez
jakiejkolwiek dyskryminacji i na warunkach pełnej równości wobec prawa.
Umawiające się Strony będą w ramach swojego ustawodawstwa wewnętrznego
wszechstronnie wspierać działalność organizacji społecznych, oświatowych i
kulturalnych wyżej wymienionych osób i stwarzać warunki dla pozyskiwania przez
nie pomocy materialnej z terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony.
Artykuł 14
Każda z Umawiających się Stron, zgodnie ze swoim wewnętrznym ustawodawstwem,
stworzy na terytorium swego Państwa osobom wymienionym w art. 13 niniejszej
umowy warunki do nauczania języka ojczystego. W tym celu każda z Umawiających
się Stron:
- zapewni zainteresowanym osobom na zasadzie dobrowolności dostęp do nauki
języka ojczystego i nauki w języku ojczystym w przedszkolach, szkołach
podstawowych i średnich, w systemach edukacyjnych Rzeczypospolitej Polskiej i
Republiki Białoruś, a także dążyć będzie do stworzenia możliwości nauczania w
języku ojczystym na poziomie uniwersyteckim,
- sprzyjać będzie nauczaniu i podnoszeniu poziomu nauczania języka, historii i
kultury drugiej Umawiającej się Strony na wszystkich szczeblach kształcenia poza
państwowym systemem edukacji,
- zapewni odpowiednie przygotowanie i doskonalenie kadr nauczycielskich dla
szkół mniejszości narodowych,
- zapewni, za wzajemną zgodą, możliwość pracy nauczycielom skierowanym do szkół
przez drugą Umawiającą się Stronę.
Artykuł 15
Umawiające się Strony będą sprzyjać współpracy pomiędzy organizacjami i
stowarzyszeniami oświaty dorosłych i będą popierać organizowanie konferencji,
imprez naukowych, wymianę prelegentów, specjalistów z dziedziny edukacji
dorosłych.
Artykuł 16
Umawiające się Strony w ramach ustawodawstwa wewnętrznego utworzą na terytorium
swoich Państw instytucje kulturalne: Centrum Kulturalne Białorusi w
Rzeczypospolitej Polskiej i Instytut Polski w Republice Białoruś i udzielać będą
pomocy w ich działalności. Status tych instytucji będzie uregulowany odrębnym
porozumieniem.
Artykuł 17
Umawiające się Strony będą sprzyjać rozwojowi bezpośrednich kontaktów i
współpracy pomiędzy artystycznymi szkołami wyższymi, średnimi i zawodowymi na
podstawie zawartych między nimi umów, porozumień i programów.
Artykuł 18
Umawiające się Strony uznają i ochraniają prawa autorskie i pokrewne do utworów,
przysługujące obywatelom i instytucjom drugiej Strony oraz ich następcom
prawnym, niezależnie od miejsca pierwszego opublikowania utworów.
Umawiające się Strony będą dążyć do wzajemnego poszanowania praw autorskich i
pokrewnych zgodnie ze standardami ochrony obowiązującymi w Unii Europejskiej.
Szczegółowe warunki i tryb takiej ochrony będą ustalone w oddzielnym
porozumieniu między Umawiającymi się Stronami, nie później niż w okresie 1 roku
od dnia wejścia w życie niniejszej umowy.
Artykuł 19
Umawiające się Strony będą popierać współpracę w dziedzinie archiwistyki między
zainteresowanymi podmiotami, a w szczególności pomiędzy Naczelną Dyrekcją
Archiwów Państwowych Rzeczypospolitej Polskiej a Komitetem do Spraw Archiwów i
Dokumentacji przy Gabinecie Ministrów Republiki Białoruś zgodnie z podpisanymi
bezpośrednimi porozumieniami w zakresie:
- wymiany możliwie pełnych informacji o polonikach w archiwach Białorusi i
dokumentach dotyczących Białorusi w archiwach polskich,
- wymiany kopii (mikrofilmów i kserokopii) najważniejszej dokumentacji tego
rodzaju przez obydwie Strony, przygotowania publikacji dokumentów archiwalnych
dotyczących stosunków polsko-białoruskich.
Artykuł 20
Umawiające się Strony zobowiązują się do zachowania dziedzictwa kulturowego,
ochrony zabytków oraz dóbr kultury każdej z Umawiających się Stron, znajdujących
się na terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony,
Umawiające się Strony uzgadniają, że dobra kultury nielegalnie wywiezione z
terytorium Państwa jednej z Umawiających się Stron i nielegalnie wwiezione na
terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony podlegają zwrotowi na
podstawie odpowiednich norm prawa międzynarodowego.
Artykuł 21
Umawiające się Strony będą współpracować w dziedzinie inwentaryzacji, badań,
konserwacji i restauracji dóbr kultury, zapewnią specjalistom, zespołom
badawczym i zainteresowanym obywatelom drugiej Umawiającej się Strony dostęp do
dóbr kultury znajdujących się na terytorium każdej z Umawiających się Stron i
informacji o nich, a także podejmą działania zmierzające do zwrotu ruchomych
dóbr kultury podlegających przekazaniu na podstawie odpowiednich norm prawa
międzynarodowego.
Artykuł 22
Wykonanie artykułów 21 i 22 powierza się Pełnomocnikom Rządów, którzy mogą
powoływać wspólne zespoły ekspertów oraz podpisywać odpowiednie porozumienia.
Artykuł 23
Umawiające się Strony będą wspierać współpracę między organizacjami i
instytucjami państwowymi odpowiadającymi za sprawy młodzieży oraz ułatwiać
bezpośrednie kontakty między organizacjami młodzieżowymi i młodymi obywatelami
obu Państw.
Artykuł 24
Umawiające się Strony będą współdziałać w dziedzinie ochrony praw dzieci zgodnie
z Konwencją Organizacji Narodów Zjednoczonych o prawach dziecka z dnia 20
listopada 1989 r.
Artykuł 25
Umawiające się Strony będą popierać współpracę w zakresie kultury fizycznej i
sportu realizowaną zarówno przez organizacje rządowe, jak i pozarządowe.
Artykuł 26
Umawiające się Strony będą sprzyjać rozwojowi wymiany turystycznej, w tym między
innymi w celu wzajemnego zapoznawania się z kulturą i nauką obydwu Państw.
Artykuł 27
Umawiające się Strony będą wspierać wydawanie przekładów dzieł polskich w
Republice Białoruś i białoruskich w Rzeczypospolitej Polskiej oraz wspólnych
wydań dwujęzycznych.
Umawiające się Strony będą dążyć do organizowania wymiany książek i do otwarcia
polskiej księgarni w Mińsku oraz białoruskiej księgarni w Warszawie.
Umawiające się Strony będą wspierać tworzenie sprzyjających warunków dla
zwiększenia dostępu do literatury i periodyków naukowych.
Umawiające się Strony będą organizować wystawy i targi książek.
Artykuł 28
Umawiające się Strony będą popierać współpracę w dziedzinie telewizji w ramach
umów zawartych między zainteresowanymi podmiotami.
Artykuł 29
Umawiające się Strony będą popierać współpracę w dziedzinie radia, w tym:
- wymianę informacji,
- realizację programów i ich emisję dla mniejszości narodowych.
Artykuł 30
Umawiające się Strony będą sprzyjać rozwojowi współpracy między agencjami
prasowymi obu Państw.
Artykuł 31
Umawiające się Strony będą rozwijać współpracę w dziedzinie ochrony zdrowia i
nauk medycznych na podstawie odrębnych porozumień.
Artykuł 32
Konkretne warunki finansowe wymiany objętej niniejszą umową będą ustalane w
programach wykonawczych przyjętych przez obie Umawiające się Strony, a także w
porozumieniach i programach współpracy między odpowiednimi instytucjami i
resortami, w ramach ich kompetencji i zgodnie z ustawodawstwem każdego z Państw.
Artykuł 33
Niniejsza umowa wejdzie w życie w dniu ostatniego pisemnego zawiadomienia
potwierdzającego spełnienie odpowiednich wymogów wewnętrznych, niezbędnych dla
jej wejścia w życie.
Umowa niniejsza została zawarta na okres pięciu lat. Ulega ona automatycznemu
przedłużaniu na kolejne okresy pięcioletnie, jeżeli żadna ze Stron nie wypowie
jej w drodze notyfikacji na sześć miesięcy przed upływem danego okresu.
Artykuł 34
Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy traci moc, w odniesieniu do obu
Umawiających się Stron, Umowa między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Związkiem
Socjalistycznych Republik Radzieckich o współpracy kulturalnej i naukowej,
podpisana w Moskwie 14 grudnia 1970 r.
Sporządzono w Warszawie dnia 27 listopada 1995 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim i białoruskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej J. Oleksy
Z upoważnienia Rządu Republiki Białoruś M. Czyhir
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 17 kwietnia 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 9 maja 1996 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Republiki Białoruś o współpracy w dziedzinie kultury, nauki i oświaty,
sporządzonej w Warszawie dnia 27 listopada 1995 r.
(Dz. U. Nr 76, poz. 366)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z postanowieniami artykułu 33
Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białoruś o
współpracy w dziedzinie kultury, nauki i oświaty, sporządzonej w Warszawie dnia
27 listopada 1995 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i
w związku z tym powyższa umowa weszła w życie dnia 29 kwietnia 1996 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Chorwacji w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w
Warszawie dnia 19 października 1994 r.
(Dz. U. z 1996 r., Nr 78, poz. 370)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 19 października 1994 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Chorwacji w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Chorwacji w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku
Rzeczpospolita Polska i Republika Chorwacji, pragnąc popierać wzajemne więzi
gospodarcze poprzez eliminowanie przeszkód podatkowych, uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Zakres podmiotowy
Niniejsza umowa dotyczy osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w
jednym lub w obu Umawiających się Państwach.
Artykuł 2
Podatki, których dotyczy umowa
1. Niniejsza umowa dotyczy podatków od dochodu i od majątku, bez względu na
sposób ich poboru, które pobiera się na rzecz każdego Umawiającego się Państwa
lub jego władz lokalnych.
2. Za podatki od dochodu i od majątku uważa się wszystkie podatki, które pobiera
się od całego dochodu, od całego majątku albo od części dochodu lub majątku,
włączając podatki od zysku z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego
lub nieruchomego i podatki od ogólnych kwot wynagrodzeń wypłacanych przez
przedsiębiorstwo.
3. Do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy umowa, należą w
szczególności:
a) w Rzeczypospolitej Polskiej
1) podatek dochodowy od osób prawnych;
2) podatek dochodowy od osób fizycznych;
(zwane dalej "podatkami polskimi");
b) w Republice Chorwacji:
1) podatek od zysków;
2) podatek od dochodu;
(zwane dalej "podatkami chorwackimi").
4. Niniejsza umowa będzie miała także zastosowanie do wszystkich podatków
takiego samego lub podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej umowy będą
wprowadzone obok istniejących podatków lub w ich miejsce. Pod koniec każdego
roku właściwe władze Umawiających się Państw będą informowały się wzajemnie o
wszystkich zasadniczych zmianach, dokonanych w ich ustawodawstwach podatkowych.
Artykuł 3
Ogólne definicje
1. W rozumieniu niniejszej umowy, jeżeli z jej treści nie wynika inaczej:
a) określenie "Rzeczpospolita Polska" użyte w sensie geograficznym oznacza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym każdy obszar poza jej wodami
terytorialnymi, na którym na mocy ustawodawstwa Polski i zgodnie z prawem
międzynarodowym Polska może sprawować prawa do dna morskiego, jego podglebia i
ich zasobów naturalnych;
b) określenie "Republika Chorwacji" użyte w sensie geograficznym oznacza
terytorium Republiki Chorwacji w ramach jej międzynarodowo uznanych granic, w
tym każdy obszar poza wodami terytorialnymi Republiki Chorwacji, który zgodnie z
prawem międzynarodowym i ustawodawstwem Chorwacji stanowi obszar, na którym
prawa Republiki Chorwacji w odniesieniu do dna morskiego, jego podglebia i ich
zasobów naturalnych mogą być sprawowane;
c) określenia "Umawiające się Państwo" i "drugie Umawiające się Państwo"
oznaczają, zależnie od kontekstu, Polskę lub Chorwację;
d) określenie "podatek" oznacza, zależnie od kontekstu, podatek polski lub
podatek chorwacki;
e) określenie "osoba" obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie
osób;
f) określenie "spółka" oznacza każdą osobę prawną lub każdą jednostkę, którą dla
celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną;
g) określenia "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" i
"przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio
przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie;
h) określenie "transport międzynarodowy" oznacza wszelki przewóz statkiem,
statkiem powietrznym lub pojazdem transportu drogowego eksploatowanym przez
przedsiębiorstwo, którego miejsce faktycznego zarządu znajduje się w Umawiającym
się Państwie, z wyjątkiem przypadku, gdy przewóz statkiem, statkiem powietrznym
lub pojazdem drogowym jest wykonywany wyłącznie między miejscami położonymi w
drugim Umawiającym się Państwie;
i) określenie "obywatel" obejmuje osobę fizyczną posiadającą obywatelstwo
Umawiającego się Państwa, spółkę osobową oraz wszystkie osoby prawne, zrzeszenia
osób i stowarzyszenia utworzone zgodnie z prawem obowiązującym w Umawiającym się
Państwie;
i) określenie "właściwa władza" oznacza:
1) w przypadku Polski - Ministra Finansów lub jego upoważnionego
przedstawiciela,
2) w przypadku Chorwacji - Ministra Finansów lub jego upoważnionego
przedstawiciela.
2. Przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z
kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane będzie
miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa tego Państwa w zakresie
podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa.
Artykuł 4
Miejsce zamieszkania lub siedziba
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania
lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z
prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania,
miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym
charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega
opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko
w tym Państwie lub majątku położonego tylko w tym Państwie.
2. Jeżeli stosownie do postanowień ust. 1 tego artykułu osoba fizyczna ma
miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się
w sposób następujący:
a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma
ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu
Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma miejsce zamieszkania w tym
Państwie, z którym ma ona silniejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek
interesów życiowych);
b) jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek
interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w
żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w
tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w
żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym
się Państwie, którego jest obywatelem;
d) jeżeli jest ona obywatelem obydwu Państw lub jeżeli nie posiada obywatelstwa
żadnego z nich, to właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w
drodze wzajemnego porozumienia.
3. Jeżeli stosownie do postanowień ust. 1 osoba nie będąca osobą fizyczną ma
siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona siedzibę w
tym Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu.
Artykuł 5
Zakład
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "zakład" oznacza stałą placówkę,
przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza
przedsiębiorstwa.
2. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:
a) miejsce zarządu,
b) filię,
c) biuro,
d) fabrykę,
e) warsztat oraz
f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo każde inne miejsce
wydobywania zasobów naturalnych.
3. Określenie "zakład" obejmuje również:
a) plac budowy, montaż lub instalację albo działalność nadzorczą związaną z tymi
pracami, jeżeli prace takie trwają dłużej niż dwanaście miesięcy;
b) świadczenie usług, w tym usług konsultacyjnych wykonywanych przez
przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa za pośrednictwem pracowników lub
innego personelu zatrudnionego w drugim Umawiającym się Państwie, pod warunkiem
że taka działalność związana z danym projektem lub z projektem ubocznym trwa
przez okres lub okresy przekraczające łącznie dwanaście miesięcy w ciągu każdego
dwunastomiesięcznego okresu.
4. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu określenie "zakład" nie
obejmuje:
a) użytkowania urządzeń, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub
wydawania dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa;
b) utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania;
c) utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
d) stałej placówki utrzymywanej wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w
celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
e) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla
przedsiębiorstwa każdej innej działalności mającej charakter przygotowawczy lub
pomocniczy;
f) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek
połączenia rodzajów działalności, o których mowa pod literami od a) do e), pod
warunkiem jednak, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z takiego
połączenia rodzajów działalności, posiada przygotowawczy lub pomocniczy
charakter.
5. Bez względu na postanowienia ust. 1 i 2, jeżeli osoba, z wyjątkiem
niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ust. 6, działa w imieniu
przedsiębiorstwa i osoba ta posiada pełnomocnictwo do zawierania umów w
Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, przedsiębiorstwo to posiada
zakład w tym Państwie w zakresie prowadzenia każdego rodzaju działalności, który
osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę
osobę ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w ust. 4 i są takimi
rodzajami działalności, które gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej
placówki, nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie
postanowień niniejszego ustępu.
6. Nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się Państwie
tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym Państwie czynności przez maklera,
generalnego przedstawiciela albo każdego innego niezależnego przedstawiciela,
pod warunkiem że te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności.
7. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub
jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany
tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby jakąkolwiek z tych spółek
uważać za zakład drugiej spółki.
Artykuł 6
Dochód z nieruchomości
1. Dochód, osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochody z
eksploatacji gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym
się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Określenie "majątek nieruchomy" posiada takie znaczenie, jakie przyjmuje się
według prawa tego Umawiającego się Państwa, w którym majątek ten jest położony.
Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku
nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do
których stosuje się przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi,
budynków, prawa użytkowania nieruchomości, jak również prawa do zmiennych i
stałych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji pokładów
mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych. Statki, barki, statki
powietrzne oraz pojazdy transportu drogowego nie stanowią majątku nieruchomego.
3. Postanowienia ust. 1 stosuje się do dochodu osiąganego z bezpośredniego
użytkowania, dzierżawy, jak również każdego innego rodzaju użytkowania majątku
nieruchomego.
4. Postanowienia ust. 1 i 3 niniejszego artykułu stosuje się również do dochodu
z majątku nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodu z majątku nieruchomego,
który służy do wykonywania wolnego zawodu.
Artykuł 7
Zyski przedsiębiorstw
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko
w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim
Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo
wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane
w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane
temu zakładowi.
2. Z zastrzeżeniem postanowień ust. 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się
Państwa prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony
tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi
takie zyski, jakie mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną
działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne
przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem,
którego jest zakładem.
3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczenie nakładów ponoszonych
dla tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami
administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym
położony jest zakład, czy gdzie indziej.
4. Jeżeli w Umawiającym się Państwie istnieje zwyczaj ustalania zysków zakładu
przez podział całkowitych zysków przedsiębiorstwa na jego poszczególne części,
żadne postanowienie ust. 2 nie wyklucza ustalenia przez to Umawiające się
Państwo zysku do opodatkowania według zwykle stosowanego podziału; sposób
zastosowanego podziału zysku musi jednak być taki, aby wynik był zgodny z
zasadami zawartymi w niniejszym artykule.
5. Nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub
towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa.
6. W rozumieniu poprzednich ustępów ustalenie zysków zakładu powinno być
dokonywane każdego roku w ten sam sposób, chyba że istnieją uzasadnione powody,
aby postąpić inaczej.
7. Jeżeli w zyskach mieszczą się części dochodu, które zostały odrębnie
uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych innych
artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu.
Artykuł 8
Transport międzynarodowy
1. Zyski pochodzące z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków,
statków powietrznych i pojazdów transportu drogowego podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego
zarządu przedsiębiorstwa.
2. Zyski osiągane z eksploatacji barek w transporcie śródlądowym podlegają
opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się
miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
3. Jeżeli miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa żeglugowego morskiego lub
przedsiębiorstwa żeglugi śródlądowej znajduje się na pokładzie statku lub barki,
to uważa się, że znajduje się ono w tym Umawiającym się Państwie, w którym
znajduje się port macierzysty statku lub barki, a jeżeli statek lub barka nie ma
portu macierzystego - w tym Umawiającym się Państwie, w którym osoba
eksploatująca statek lub barkę ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.
4. Postanowienia ust. 1 stosuje się również do zysków z uczestnictwa w umowie
poolowej, we wspólnym przedsiębiorstwie lub w międzynarodowym związku
eksploatacyjnym.
Artykuł 9
Przedsiębiorstwa powiązane
1. Jeżeli:
a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa ma bezpośredni lub pośredni udział
w zarządzaniu, kontroli lub w kapitale przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego
się Państwa
albo
b) te same osoby mają bezpośredni lub pośredni udział w zarządzaniu, kontroli
lub w kapitale przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa
drugiego Umawiającego się Państwa i jeżeli w jednym i w drugim przypadku, między
dwoma przedsiębiorstwami w zakresie ich stosunków handlowych lub finansowych,
zostaną umówione lub narzucone warunki, różniące się od warunków, które by
ustaliły między sobą niezależne przedsiębiorstwa, to zyski, które osiągałoby
jedno z przedsiębiorstw bez tych warunków, ale których z powodu tych warunków
nie osiągnęło, mogą być włączone do zysków tego przedsiębiorstwa i odpowiednio
opodatkowane.
2. Jeżeli Umawiające się Państwo włącza do zysków własnego przedsiębiorstwa i
odpowiednio opodatkowuje zyski przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się
Państwa, z tytułu których przedsiębiorstwo zostało opodatkowane w tym drugim
Państwie, a zyski tak połączone są zyskami, które osiągnęłoby przedsiębiorstwo
pierwszego wymienionego Państwa, gdyby warunki ustalone między tymi dwoma
przedsiębiorstwami były warunkami, które byłyby uzgodnione między
przedsiębiorstwami niezależnymi, wówczas to drugie Państwo dokona odpowiedniej
korekty kwoty podatku nałożonego w tym Państwie od tych zysków. Przy dokonywaniu
takiej korekty będą odpowiednio uwzględnione inne postanowienia niniejszej
umowy, a właściwe władze Umawiających się Państw będą porozumiewać się, jeżeli
będzie to konieczne.
Artykuł 10
Dywidendy
1. Dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Dywidendy mogą być jednak opodatkowane także w tym Umawiającym się Państwie,
w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę, lecz jeżeli odbiorca
dywidend jest ich właścicielem, podatek ten nie może przekroczyć:
a) 5 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli odbiorcą dywidend jest spółka (z
wyłączeniem spółki osobowej), której udział w kapitale spółki wypłacającej
dywidendy wynosi co najmniej 25 procent;
b) 15 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.
Właściwe władze Umawiających się Państw uzgodnią w drodze wzajemnego
porozumienia sposób stosowania tych ograniczeń. Postanowienia niniejszego ustępu
nie naruszają opodatkowania spółki w odniesieniu do zysków, z których dywidendy
są wypłacane.
3. Użyte w tym artykule określenie "dywidendy" oznacza dochód z akcji lub z
innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również
dochody z innych praw spółki, które według prawa podatkowego Państwa, w którym
spółka wypłacająca dywidendy ma siedzibę, są pod względem podatkowym traktowane
jak dochody z akcji.
4. Postanowień ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli właściciel dywidend, będący
ich właścicielem, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie, wykonuje w drugim Państwie, w którym znajduje się siedziba spółki
płacącej dywidendy, działalność gospodarczą przez zakład tam położony bądź
wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o stałą placówkę w nim
położoną i gdy udział, z tytułu którego wypłaca się dywidendy, faktycznie wiąże
się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku w
zależności od konkretnej sytuacji stosuje się postanowienia art. 7 lub art. 14.
5. Jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie,
osiąga zyski albo dochody z drugiego Umawiającego się Państwa, wówczas to drugie
Państwo nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę, z
wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie, lub przypadku, gdy udział, z
tytułu którego dywidendy są wypłacane, rzeczywiście wiąże się z działalnością
zakładu lub stałej placówki położonej w drugim Państwie, ani też obciążać nie
wydzielonych zysków spółki podatkiem od nie wydzielonych zysków, nawet kiedy
wypłacone dywidendy lub nie wydzielone zyski całkowicie lub częściowo pochodzą z
zysków albo dochodów osiągniętych w drugim Państwie.
Artykuł 11
Odsetki
1. Odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i które są wypłacane
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże odsetki, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, mogą być
także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z
ustawodawstwem tego Państwa, ale podatek w ten sposób ustalony nie może
przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych odsetek. Właściwe władze Umawiających
się Państw uzgodnią w drodze wzajemnego porozumienia sposób stosowania tych
ograniczeń.
3. Niezależnie od postanowień ust. 2, odsetki powstałe w Umawiającym się
Państwie i płacone na rzecz rządu drugiego Umawiającego się Państwa, władz
lokalnych, Banku Centralnego lub jakiejkolwiek instytucji finansowej
kontrolowanej przez ten rząd lub odsetki uzyskane od pożyczek gwarantowanych
przez rząd drugiego Umawiającego się Państwa, jego władzę lokalną i Bank
Centralny lub przez instytucję finansową będącą własnością rządu - będą
zwolnione od opodatkowania w pierwszym wymienionym Państwie.
4. Użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochody z wszelkiego
rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i nie
zabezpieczonych hipoteką lub prawem uczestnictwa w zyskach dłużnika, a w
szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji lub
skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami dotyczącymi tych pożyczek,
obligacji lub skryptów dłużnych. Opłat karnych z tytułu opóźnionej zapłaty nie
uważa się za odsetki w rozumieniu tego artykułu.
5. Postanowień ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli właściciel odsetek mający
miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie wykonuje w drugim
Umawiającym się Państwie, w którym powstają odsetki, działalność gospodarczą
przez zakład tam położony bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą placówkę,
która jest w nim położona, i jeżeli wierzytelność, z tytułu której płacone są
odsetki, rzeczywiście związana jest z zakładem lub stałą placówką. W takim
przypadku stosuje się odpowiednio, w zależności od konkretnej sytuacji,
postanowienia art. 7 lub art. 14.
6. Uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem
jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna albo osoba mająca w
tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca
odsetki, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą
placówkę, w związku z których działalnością powstało zadłużenie, z tytułu
którego są wypłacane odsetki, i zapłata tych odsetek jest pokrywana przez ten
zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w Państwie, w
którym położony jest zakład lub stała placówka.
7. Jeżeli między płatnikiem a odbiorcą odsetek lub między nimi a osobą trzecią
istnieją szczególne powiązania i dlatego odsetki, mające związek z roszczeniem
wynikającym z długu, z tytułu którego są wypłacane, przekraczają kwotę, która
byłaby uzgodniona między płatnikiem a odbiorcą odsetek bez takich powiązań, to
postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej
kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu według
prawa każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień
niniejszej umowy.
Artykuł 12
Należności licencyjne
1. Należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu,
mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i
zgodnie z prawem tego Państwa, ale ustalony podatek nie może przekroczyć 10
procent kwoty brutto należności licencyjnych.
3. Określenie "należności licencyjne", użyte w tym artykule, oznacza wszelkiego
rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania dzieła
literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, oraz
patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub
procesu produkcyjnego, jak również za informacje związane z doświadczeniem w
dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.
4. Postanowienia ust. 1 i 2 niniejszego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli
właściciel należności licencyjnych, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, z którego
pochodzą należności licencyjne, działalność gospodarczą przez zakład w nim
położony bądź wolny zawód za pomocą stałej placówki, a prawa lub majątek, z
tytułu których wypłacane są należności licencyjne, rzeczywiście związany jest z
działalnością zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku stosuje się
odpowiednio, w zależności od konkretnej sytuacji, postanowienia art. 7 lub art.
14.
5. Uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, gdy
płatnikiem jest to Państwo, jego władza lokalna albo osoba mająca w tym Państwie
miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca należności
licencyjne, bez względu na to, czy ma ona w Umawiającym się Państwie miejsce
zamieszkania lub siedzibę, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą
placówkę, w związku z których działalnością powstał obowiązek zapłaty tych
należności licencyjnych, i zakład lub stała placówka pokrywają te należności, to
uważa się, że należności licencyjne powstają w Państwie, w którym położony jest
zakład lub stała placówka.
6. Jeżeli między płatnikiem a odbiorcą należności licencyjnych lub między nimi a
osobą trzecią istnieją szczególne powiązania i dlatego kwota należności
licencyjnej mająca związek z użytkowaniem, prawem do użytkowania lub informacją,
za które jest płacona, przekracza kwotę, którą płatnik i odbiorca należności
licencyjnych uzgodniliby bez tych powiązań, to postanowienia niniejszego
artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W takim przypadku
nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego
Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 13
Zyski ze sprzedaży majątku
1. Zyski osiągnięte przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego,
o którym mowa w art. 6, a położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być
opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część
majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w
drugim Umawiającym się Państwie, albo z tytułu przeniesienia własności majątku
ruchomego należącego do stałej placówki którą osoba mająca miejsce zamieszkania
lub siedzibę w Umawiającym się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się
Państwie dla wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami z przeniesienia
tytułu własności takiego zakładu (odrębnie albo razem z całym przedsiębiorstwem)
lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
3. Zyski osiągnięte z przeniesienia tytułu własności statków, statków
powietrznych eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej lub barek
eksploatowanych w żegludze śródlądowej albo majątku ruchomego związanego z
eksploatacją takich statków, statków powietrznych lub barek podlegają
opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie w którym znajduje się miejsce
faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
4. Zyski z przeniesienia akcji w spółce akcyjnej, której majątek składa się
bezpośrednio lub pośrednio głównie z nieruchomości położonej w Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie.
5. Zyski z przeniesienia tytułu własności jakiegokolwiek majątku innego niż
wymieniony w ust. 1-4 tego artykułu podlegają opodatkowaniu tylko w tym
Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce
zamieszkania lub siedzibę.
Artykuł 14
Wolne zawody
1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym
charakterze podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, z wyjątkiem
następujących przypadków, gdy taki dochód może być opodatkowany w drugim
Umawiającym się Państwie:
a) osoba dla wykonywania swojej działalności posiada zwykle stałą placówkę w
drugim Umawiającym się Państwie; w takim przypadku dochód może być opodatkowany
w tym drugim Państwie, lecz tylko w takim zakresie, w jakim dochód może być
przypisany tej stałej placówce; lub
b) osoba przebywa w drugim Umawiającym się Państwie przez okres lub okresy
przekraczające łącznie 183 dni w danym roku kalendarzowym; w takim przypadku
opodatkowany w danym Państwie może być tylko dochód w nim osiągnięty.
2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną
działalność naukową, literacką, artystyczną wychowawczą lub oświatową, jak
również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników inżynierów,
architektów oraz dentystów i księgowych.
Artykuł 15
Praca najemna
1. Z uwzględnieniem postanowień art. 16, 18 i 19, płace, uposażenia i inne
podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym
Umawiającym się Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym
się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to wypłacane za nią
wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Bez względu na postanowienia ust. 1, wynagrodzenia, które osoba mająca
miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej,
wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie podlegają opodatkowaniu tylko w
pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:
a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające
łącznie 183 dni podczas danego roku kalendarzowego i
b) wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który
nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
c) wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą
pracodawca posiada w drugim Państwie.
3. Bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu wynagrodzenia,
uzyskiwane z tytułu pracy najemnej wykonywanej na pokładzie statku lub statku
powietrznego eksploatowanego w komunikacji międzynarodowej lub na pokładzie
barki eksploatowanej w żegludze śródlądowej, mogą podlegać opodatkowaniu w tym
Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu
przedsiębiorstwa.
Artykuł 16
Wynagrodzenia dyrektorów
Wynagrodzenia i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce zamieszkania
w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej
spółki mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane
w tym drugim Państwie.
Artykuł 17
Artyści i sportowcy
1. Bez względu na postanowienia art. 14 i 15 niniejszej umowy dochód uzyskany
przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu
działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego
lub telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście wykonywanej w tym
charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być
opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jeżeli dochód mający związek z osobiście wykonywaną działalnością takiego
artysty lub sportowca nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej
osobie, dochód taki, bez względu na postanowienia art. 7, 14 i 15 niniejszej
umowy, może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym
działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana.
3. Bez względu na postanowienia ust. 1 i 2 tego artykułu dochód, o którym mowa w
tym artykule, będzie zwolniony od opodatkowania w tym Umawiającym się Państwie,
w którym wykonywana jest działalność artysty lub sportowca, jeżeli działalność
ta jest wykonywana na podstawie umowy lub porozumienia o współpracy kulturalnej
między rządami Umawiających się Państw.
Artykuł 18
Emerytury
1. Z uwzględnieniem postanowień art. 19 ust. 2, emerytury i inne podobne
świadczenia, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie z tytułu wcześniejszej pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w
tym Państwie.
2. Bez względu na postanowienia ust. 1, emerytury i inne świadczenia, wypłacane
przez rząd Umawiającego się Państwa lub jego władzę lokalną w ramach systemu
ubezpieczeń socjalnych Umawiającego się Państwa, jego jednostki terytorialnej
lub władzy lokalnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
Artykuł 19
Pracownicy państwowi
1.
a) Wynagrodzenie, inne niż emerytura, wypłacane przez Umawiające się Państwo lub
jego władzę lokalną osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego
Państwa, lub władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
b) Jednakże wynagrodzenie takie podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym
się Państwie, jeżeli usługi te są świadczone w tym Państwie, a osoba fizyczna
mająca miejsce zamieszkania w tym Państwie:
a) jest obywatelem tego Państwa lub
b) nie stała się osobą mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie wyłącznie w
celu świadczenia tych usług.
2.
a) Jakakolwiek emerytura, wypłacana z funduszy utworzonych przez to Państwo lub
jego władzę lokalną osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego
Państwa lub jego władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
b) Jednakże taka emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się
Państwie, jeżeli osoba fizyczna jest obywatelem tego Państwa i posiada w nim
miejsce zamieszkania.
3. Postanowienia art. 15, 16 i 18 stosuje się do wynagrodzeń i emerytur mających
związek ze świadczeniem usług w związku z działalnością gospodarczą Umawiającego
się Państwa lub jego władzy lokalnej.
Artykuł 20
Wykładowcy, nauczyciele, studenci
1. Osoba fizyczna, która przebywa czasowo w Umawiającym się Państwie w celu
nauczania lub prowadzenia prac badawczych w uniwersytecie, szkole pomaturalnej
bądź innej uznanej placówce oświatowej, a która ma lub bezpośrednio przed tą
wizytą miała stałe miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie,
będzie zwolniona od opodatkowania w pierwszym wymienionym Państwie z tytułu
wynagrodzenia za nauczanie lub prowadzenie prac badawczych, w okresie nie
przekraczającym dwóch lat, licząc od dnia jej pierwszego przyjazdu w tym celu.
Postanowienia tego nie stosuje się do dochodu z tytułu prac badawczych, jeżeli
takie prace są podejmowane nie w interesie publicznym, ale głównie dla prywatnej
korzyści określonej osoby lub określonych osób. Korzyści przewidziane w tym
ustępie nie mogą być przyznane osobie, która w bezpośrednio poprzedzającym
okresie korzystała z przywilejów określonych w ust. 2, 3 lub 4.
2. Należności, inne niż wynagrodzenia za osobistą pracę, otrzymywane na
utrzymanie się, kształcenie lub odbywanie praktyki przez studenta, stypendystę
lub praktykanta, który przebywa w Umawiającym się Państwie wyłącznie w celu
kształcenia się lub odbywania praktyki i który ma albo bezpośrednio przed
przybyciem do tego Państwa miał miejsce zamieszkania w drugim Państwie, nie
podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, jeżeli należności te pochodzą ze źródeł
spoza tego Państwa.
3. Należności, inne niż wynagrodzenie, za osobistą pracę, otrzymywane przez
osobę, która przed przybyciem do Umawiającego się Państwa miała miejsce
zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, z tytułu zasiłku, stypendium lub
nagrody wypłacanej przez prywatną organizację niedochodową, religijną,
charytatywną, naukową, literacką lub oświatową albo porównywalną instytucję
publiczną, nie podlegają opodatkowaniu w pierwszym Państwie.
4. Student lub praktykant w rozumieniu ust. 2 lub osoba otrzymująca zasiłek,
stypendium lub nagrodę w rozumieniu ust. 3, przebywająca w Umawiającym się
Państwie przez okres nie przekraczający 4 lat, nie podlega opodatkowaniu z
tytułu dochodu osiąganego z pracy najemnej, pod warunkiem że praca taka jest
wykonywana w celu uzyskania dodatkowych funduszy niezbędnych dla utrzymania się,
nauki lub szkolenia.
5. Osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, która jest
pracownikiem przedsiębiorstwa rządowego lub organizacji albo innej instytucji
opisanej w ust. 3 i która okresowo przebywa w drugim Umawiającym się Państwie
przez okresy nie przekraczające 1 roku wyłącznie w celu nabycia doświadczenia
technicznego, zawodowego i gospodarczego od innej osoby niż takie
przedsiębiorstwo, organizacja lub instytucja, podlega zwolnieniu od podatku w
tym drugim Państwie z tytułu świadczenia przekazanego spoza tego drugiego
Państwa za pracę opłacaną przez takie przedsiębiorstwo, organizację lub
instytucję.
Artykuł 21
Inne dochody
1. Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie zostały
wymienione w poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Państwie.
2. Postanowienia ustępu 1 nie stosuje się do dochodów nie będących dochodami z
majątku nieruchomego określonego w art. 6 ust. 2, jeżeli osoba uzyskująca takie
dochody, posiadająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą
przez zakład tam położony lub wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w
oparciu o stałą placówkę tam położoną i gdy prawa lub dobra, z tytułu których
wypłacany jest dochód, są faktycznie związane z działalnością takiego zakładu
lub stałej placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji,
stosuje się odpowiednio postanowienia art. 7 lub art. 14.
Artykuł 22
Majątek
1. Majątek nieruchomy, określony w artykule 6, który jest własnością osoby
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, a który
jest położony w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym
drugim Państwie.
2. Majątek ruchomy, stanowiący część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo
Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, lub majątek
ruchomy należący do stałej placówki, którą osoba mająca miejsce zamieszkania w
Umawiającym się Państwie posiada w drugim Umawiającym się Państwie w celu
wykonywania wolnego zawodu, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
3. Majątek, który stanowią statki, statki powietrzne i pojazdy transportu
drogowego, eksploatowane w komunikacji międzynarodowej, oraz barki eksploatowane
w transporcie śródlądowym, jak również majątek ruchomy służący do eksploatacji
takich statków, statków powietrznych, barek lub pojazdów transportu drogowego,
może podlegać opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym
znajduje się miejsce rzeczywistego zarządu przedsiębiorstwa.
4. Wszelkie inne części majątku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane tylko w tym Państwie.
Artykuł 23
Unikanie podwójnego opodatkowania
1. W przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce
podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący:
a) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód
lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być
opodatkowany w Republice Chorwacji, to Polska, z zastrzeżeniem postanowień lit.
b), zwolni taki dochód lub majątek z opodatkowania. Polska przy obliczaniu
podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby może zastosować stawkę,
jaka byłaby zastosowana, gdyby zwolniony dochód nie był wyłączony spod
opodatkowania.
b) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód,
który zgodnie z postanowieniami art. 10, 11 i 12 może być opodatkowany w
Republice Chorwacji, to Polska zezwoli na odliczenie od podatku dochodowego tej
osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Republice Chorwacji.
Takie odliczenie nie może jednak przekroczyć tej części podatku wyliczonego
przed dokonaniem odliczenia, która odnosi się do dochodu uzyskanego w Republice
Chorwacji.
2. W przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Republice
Chorwacji, podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący:
Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Republice Chorwacji
osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej
umowy może być opodatkowany w Rzeczypospolitej Polskiej, to Republika Chorwacji
zezwoli na odliczenie:
a) od podatku od dochodu takiej osoby - kwoty równej podatkowi zapłaconemu od
dochodu w Polsce;
b) od podatku od majątku takiej osoby - kwoty równej zapłaconej od majątku w
Polsce.
Takie odliczenie jednak nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu lub
majątku, która została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada
części dochodu lub majątku, jaka może być opodatkowana w Polsce.
3. Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej umowy dochód lub
majątek osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie jest zwolniony od podatku w tym Państwie, to Państwo to może, mimo to,
przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku takiej osoby
wziąć pod uwagę zwolniony od podatku dochód i majątek.
Artykuł 24
Równe traktowanie
1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w Umawiającym się
Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub
bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub
mogą być poddani w tych samych okolicznościach obywatele tego drugiego Państwa.
Niniejsze postanowienie stosuje się również, bez względu na postanowienia art.
1, do osób, które nie mają miejsca zamieszkania lub siedziby w jednym lub w obu
Umawiających się Państwach.
2. Opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa
posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie może być w tym drugim Państwie
mniej korzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa,
prowadzących taką samą działalność. Postanowienie to nie może być rozumiane jako
zobowiązujące Umawiające się Państwo do udzielania osobom mającym miejsce
zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie jakichkolwiek osobistych
zwolnień, ulg i obniżek dla celów podatkowych z uwagi na stan cywilny i
rodzinny, które przyznaje ono osobom mającym miejsce zamieszkania na jego
terytorium.
3. Z wyjątkiem przypadku stosowania postanowień art. 9 ust. 1, art. 11 ust. 7
lub art. 12 ust. 6 niniejszej umowy, odsetki, należności licencyjne, prowizje i
inne koszty, ponoszone przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa na rzecz
osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, są odliczane przy określaniu podlegających opodatkowaniu zysków tego
przedsiębiorstwa na takich samych warunkach, jakby były one płacone na rzecz
osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym wymienionym
Państwie. Podobnie zobowiązania pieniężne przedsiębiorstwa Umawiającego się
Państwa, zaciągnięte wobec osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w
drugim Umawiającym się Państwie, są odliczane przy określaniu podlegającego
opodatkowaniu majątku tego przedsiębiorstwa na takich samych warunkach, jakby
były one zaciągnięte wobec osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym
pierwszym wymienionym Państwie.
4. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których majątek jest własnością w
całości lub w części jednej lub więcej osób mających miejsce zamieszkania lub
siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie albo jest przez te osoby kontrolowany
bezpośrednio lub pośrednio, nie mogą być w pierwszym Umawiającym się Państwie
poddane ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub
bardziej uciążliwe aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są
lub mogą być poddane przedsiębiorstwa pierwszego wymienionego Państwa.
5. Postanowienia tego artykułu, bez względu na postanowienia art. 2 niniejszej
umowy, stosuje się do każdego rodzaju podatków, bez względu na ich rodzaj i
nazwę.
Artykuł 25
Procedura wzajemnego porozumiewania się
1. Jeżeli osoba jest zdania, że czynności jednego lub obu Umawiających się
Państw wprowadziły lub wprowadzą dla niej opodatkowanie, które jest niezgodne z
postanowieniami niniejszej umowy, to może ona, niezależnie od środków
odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją
sprawę właściwej władzy tego Umawiającego się Państwa, w którym ma ona miejsce
zamieszkania lub siedzibę, lub jeżeli w danej sprawie mają zastosowanie
postanowienia art. 24 ust. 1 władzy Umawiającego się Państwa, którego jest
obywatelem. Sprawa powinna być przedstawiona w ciągu trzech lat, licząc od
pierwszego urzędowego zawiadomienia o czynności pociągającej za sobą
opodatkowanie niezgodne z postanowieniami niniejszej umowy.
2. Właściwa władza, jeżeli uzna zarzut za uzasadniony, ale nie może sama
spowodować zadowalającego rozwiązania, podejmie starania, aby przypadek ten
uregulować w drodze wzajemnego porozumienia z właściwą władzą drugiego
Umawiającego się Państwa, tak aby uniknąć opodatkowania niezgodnego z niniejszą
umową. Każde porozumienie będzie wykonane bez względu na terminy ustalone w
prawie wewnętrznym Umawiających się Państw.
3. Właściwe władze Umawiających się Państw będą czynić starania, aby w drodze
wzajemnego porozumienia usuwać trudności lub wątpliwości, które mogą powstawać
przy interpretacji lub stosowaniu niniejszej umowy. Mogą one również konsultować
się wzajemnie w celu zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu w przypadkach, które
nie są uregulowane w niniejszej umowie.
4. Właściwe władze Umawiających się Państw mogą porozumiewać się bezpośrednio w
celu osiągnięcia porozumienia w sprawach, o których mowa w poprzednich ustępach.
Jeżeli w celu osiągnięcia porozumienia istnieje potrzeba bezpośredniej wymiany
opinii, może to nastąpić w ramach komisji złożonej z przedstawicieli właściwych
władz Umawiających się Państw.
Artykuł 26
Wymiana informacji
1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały informacje, konieczne
do stosowania postanowień niniejszej umowy, a także informacje o ustawodawstwie
wewnętrznym Umawiających się Państw dotyczące podatków wymienionych w niniejszej
umowie, w takim zakresie, w jakim opodatkowanie, jakie ono przewiduje, nie jest
sprzeczne z umową. Wymiana informacji nie jest ograniczona postanowieniami art.
1. Wszelkie informacje uzyskane przez Umawiające się Państwo będą stanowiły
tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak informacje uzyskane przy zastosowaniu
ustawodawstwa wewnętrznego tego Państwa, i będą udzielane tylko osobom i władzom
(w tym sądowym albo organom administracyjnym) zajmującym się ustalaniem, poborem
albo ściąganiem podatków, których dotyczy umowa, lub organom rozpatrującym
środki odwoławcze w sprawach tych podatków. Wyżej wymienione osoby lub władze
będą wykorzystywać informacje tylko w tych celach. Mogą one udostępnić te
informacje w postępowaniu sądowym lub do wydawania orzeczeń.
2. Postanowienia ust. 1 nie mogą być w żadnym przypadku interpretowane tak, jak
gdyby zobowiązywały właściwe władze Umawiających się Państw do:
a) stosowania środków administracyjnych, które nie są zgodne z ustawodawstwem
lub praktyką administracyjną tego lub drugiego Umawiającego się Państwa;
b) udzielania informacji, których uzyskanie nie byłoby możliwe na podstawie
własnego ustawodawstwa albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego
lub drugiego Umawiającego się Państwa;
c) udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową, gospodarczą,
przemysłową lub zawodową albo tryb działalności przedsiębiorstw, lub informacji,
których udzielanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym (ordre public).
Artykuł 27
Członkowie misji dyplomatycznych i urzędnicy konsularni
Postanowienia niniejszej umowy nie naruszają przywilejów podatkowych
przysługujących członkom misji dyplomatycznych lub urzędnikom konsularnym na
podstawie ogólnych zasad prawa międzynarodowego lub postanowień umów
szczególnych.
Artykuł 28
Wejście w życie
Niniejsza umowa wejdzie w życie po upływie 30 dni od daty wymiany not
dyplomatycznych informujących o zakończeniu w każdym Państwie wewnętrznej
procedury prawnej wymaganej dla wejścia w życie niniejszej umowy.
Niniejsza umowa będzie miała zastosowanie w odniesieniu do dochodu i posiadanego
majątku osiąganego w ciągu roku podatkowego zaczynającego się w dniu 1 stycznia
lub po tym dniu w roku następującym po roku, w którym niniejsza umowa wejdzie w
życie.
Artykuł 29
Wypowiedzenie
Niniejsza umowa pozostanie w mocy na czas nieokreślony. Każde z Umawiających się
Państw może wypowiedzieć umowę, przekazując w drodze dyplomatycznej notyfikację
o wypowiedzeniu co najmniej sześć miesięcy przed końcem każdego roku
kalendarzowego rozpoczynającego się po upływie pięciu lat od daty wejścia w
życie niniejszej umowy. W takim wypadku niniejsza umowa przestanie obowiązywać w
odniesieniu do osiąganego dochodu i posiadanego majątku w czasie roku
podatkowego rozpoczynającego się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku
kalendarzowym następującym po roku, w którym przekazano notę o wypowiedzeniu.
Sporządzono w Warszawie dnia 19 października 1994 r. w dwóch egzemplarzach,
każdy w językach polskim, chorwackim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są
jednakowo autentyczne. W przypadku rozbieżności tekst angielski będzie
rozstrzygający.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej: K. Kalicki
W imieniu Republiki Chorwacji: B. Prka
Po zaznajomieniu się z powyższą umową w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 16 stycznia 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L. S.
Minister Spraw Zagranicznych: w z. I. Byczewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 23 lutego 1996 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką
Chorwacji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od
dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 19 października 1994 r.
(Dz. U. Nr 78, poz. 371)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z postanowieniami artykułu 28
Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Chorwacji w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej
w Warszawie dnia 19 października 1994 r., dokonane zostały przewidziane w tym
artykule notyfikacje i w związku z tym powyższa umowa weszła w życie dnia 11
lutego 1996 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 19 czerwca 1996 r.
w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy przygotowywaniu, podawaniu i
przechowywaniu leków cytostatycznych w zakładach opieki zdrowotnej.
(Dz. U. Nr 80, poz. 376)
Na podstawie art. 23715 ż 2 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. Rozporządzenie określa warunki bezpieczeństwa i higieny pracy pracowników
zatrudnionych przy przygotowywaniu, podawaniu i przechowywaniu leków
cytostatycznych w oddziałach chemioterapii, hematologii, przychodniach
onkologicznych oraz innych komórkach organizacyjnych zakładów opieki zdrowotnej,
w których leki cytostatyczne są stosowane.
ż 2. Czynności związane z przygotowaniem leków cytostatycznych przed ich
podaniem powinny być dokonywane w wydzielonym pomieszczeniu, wyposażonym w
wyciąg.
ż 3. 1. Pomieszczenia, w których przygotowuje się leki cytostatyczne, powinny
posiadać wentylację mechaniczną, zapewniającą 10-krotną wymianę powietrza w
ciągu godziny.
2. Pomieszczenia, o których mowa w ust. 1, nie mogą być usytuowane w
bezpośrednim sąsiedztwie pomieszczeń służących do przechowywania środków
spożywczych oraz przyrządzania i spożywania posiłków, a także przy ciągu
komunikacyjnym służącym do ruchu pacjentów i odwiedzających.
ż 4. Niedozwolone jest spożywanie posiłków oraz palenie tytoniu w
pomieszczeniach, w których przechowuje się leki cytostatyczne lub odbywa się ich
przygotowanie i podawanie.
ż 5. Przy wykonywaniu czynności polegających na rozpuszczaniu i podawaniu leków
cytostatycznych należy przestrzegać zaleceń producenta leku, w szczególności
dotyczących stosowania środków ochrony indywidualnej: rękawiczek, fartuchów,
okularów, czepków i masek.
ż 6. Sprzęt medyczny używany do podawania leków cytostatycznych, w szczególności
strzykawki, zestawy do przetoczeń, pompy infuzyjne, powinien być szczelny,
zapewniający niewydostawanie się leku na zewnątrz.
ż 7. Strzykawki, dreny, zbiorniki oraz inny sprzęt medyczny używany podczas
pielęgnacji chorych leczonych lekami cytostatycznymi, w razie gdy nie jest
możliwe jego odkażanie, powinien być jednorazowego użytku.
ż 8. 1. Pościel oraz bielizna chorych leczonych lekami cytostatycznymi powinna
być zmieniana codziennie.
2. Odzież ochronna pracowników przygotowujących oraz podających leki
cytostatyczne powinna być jednorazowego użytku.
ż 9. Niedozwolone jest zatrudnianie przy pracy z lekami cytostatycznymi kobiet w
ciąży i w okresie karmienia piersią.
ż 10. Osoby pracujące w kontakcie z lekami cytostatycznymi nie mogą wykonywać
czynności, podczas których będą narażone na promieniowanie jonizujące.
ż 11. Ustala się szczegółowe zasady postępowania przy przygotowywaniu i
podawaniu leków cytostatycznych:
1) podczas otwierania ampułki z lekiem oraz nabierania leku do strzykawki należy
ampułkę przykryć jałowym gazikiem zwilżonym w spirytusie w celu uniknięcia
skaleczenia i skażenia skóry wyciekającym płynem,
2) w razie gdy przed iniekcją zaistnieje potrzeba usunięcia powietrza ze
strzykawki, należy na zakończenie igły umocowanej na strzykawce trzymanej
pionowo nałożyć w sposób jałowy sterylny gazik w celu zapobieżenia rozpylaniu
leku; po usunięciu powietrza, przed wykonaniem iniekcji u pacjenta, igłę należy
zmienić,
3) podczas dzielenia leków tabletkowych nie należy dopuszczać do
rozprzestrzeniania ich pyłu lub drobin oraz nie wolno dotykać ich gołą ręką,
4) miejsce skażone lekami należy dokładnie zmyć oraz oczyścić gazą lub ligniną
zwilżoną wodą, a następnie osuszyć przez wytarcie; przy ewentualnym skażeniu
skóry, błon śluzowych i oczu należy spłukać je za pomocą dużej ilości wody.
ż 12. 1. Instrukcje zawierające zasady, o których mowa w ż 11, powinny zostać
umieszczone w miejscach, w których leki cytostatyczne są przygotowywane przed
podaniem.
2. Kierownik zakładu opieki zdrowotnej, w którym leki cytostatyczne są
stosowane, zobowiązany jest do zapewnienia przestrzegania przez pracowników
zasad, o których mowa w ż 11.
ż 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 28 czerwca 1996 r.
w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Realizacji Restrukturyzacji
Górnictwa Węgla Kamiennego.
(Dz. U. Nr 82, poz. 379)
Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 12 listopada 1985 r. o zmianach w
organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i centralnych organów
administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z
1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387 i Nr 73, poz. 433 i 434 oraz z 1990 r.
Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Spraw Realizacji Restrukturyzacji
Górnictwa Węgla Kamiennego, zwanego dalej "Pełnomocnikiem".
2. Pełnomocnik działa w strukturze organizacyjnej Ministerstwa Przemysłu i
Handlu.
3. Pełnomocnik w zakresie zadań określonych w ż 2 podlega Prezesowi Rady
Ministrów.
ż 2. Do zadań Pełnomocnika należy:
1) zapewnienie realizacji programu rządowego "Górnictwo węgla kamiennego,
polityka państwa i sektora na lata 1996-2000", przyjętego przez Rząd
Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 30 kwietnia 1996 r., w zakresie
restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego,
2) zapewnienie współdziałania administracji rządowej z władzami samorządu
terytorialnego w zakresie wynikającym z programu, o którym mowa w pkt 1, w
świetle postanowień:
a) Kontraktu regionalnego dla województwa katowickiego,
b) Programu restrukturyzacji województwa wałbrzyskiego.
ż 3. 1. Organy administracji rządowej są obowiązane do udzielania Pełnomocnikowi
pomocy w realizacji zadań, o których mowa w ż 2.
2. Projekty aktów prawnych oraz innych dokumentów rządowych dotyczących
górnictwa węgla kamiennego podlegają zaopiniowaniu przez Pełnomocnika.
3. Pełnomocnik, w uzgodnieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu, jest obowiązany
przedstawiać informacje o realizacji swoich zadań:
1) Komitetowi Ekonomicznemu Rady Ministrów - kwartalnie,
2) Komitetowi Społeczno-Politycznemu Rady Ministrów - półrocznie,
3) Radzie Ministrów - rocznie.
4. Rozstrzygnięcia podejmowane przez ministrów reprezentujących Skarb Państwa w
spółkach prawa handlowego, utworzonych w przemyśle węgla kamiennego lub jego
otoczeniu, podlegają opiniowaniu przez Pełnomocnika.
5. Pełnomocnik informuje Prezesa Rady Ministrów o wszystkich zagrożeniach w
realizacji zadań, o których mowa w ż 2.
ż 4. Pełnomocnik wykonuje swoje zadania przy pomocy Państwowej Agencji Węgla
Kamiennego z siedzibą w Katowicach, która zapewnia obsługę organizacyjną i
techniczno-biurową Pełnomocnika.
ż 5. Pełnomocnik może powoływać zespoły o charakterze opiniodawczo- doradczym.
ż 6. Wydatki związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu
państwa, w części dotyczącej Ministerstwa Przemysłu i Handlu.
ż 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
EUROPEJSKIE POROZUMIENIE
w sprawie szkolenia i kształcenia pielęgniarek, sporządzone w Strasburgu dnia 25
października 1967 r.
(Dz. U. Nr 83, poz. 384)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do publicznej wiadomości:
W dniu 25 października 1967 r. zostało sporządzone w Strasburgu Europejskie
porozumienie w sprawie szkolenia i kształcenia pielęgniarek w następującym
brzmieniu:
Przekład
EUROPEJSKIE POROZUMIENIE
w sprawie szkolenia i kształcenia pielęgniarek
Państwa członkowskie Rady Europy, sygnatariusze niniejszego porozumienia,
uznając, że celem Rady Europy jest dążenie do osiągnięcia większej jedności
między jej członkami, mając, między innymi, na uwadze ułatwienie im postępu
społecznego oraz podnoszenie kondycji społecznej swoich narodów poprzez
podejmowanie odpowiednich działań,
nawiązując do podpisanych już, w ramach Rady, konwencji sprzyjających temu
celowi, a zwłaszcza Europejskiej Karty Społecznej, podpisanej 18 października
1961 r., oraz Europejskiej konwencji o establishmencie, podpisanej 13 grudnia
1955 r.,
wyrażając przekonanie, że podpisanie regionalnego porozumienia w sprawie
harmonizacji szkolenia i kształcenia pielęgniarek przyczyni się do postępu
społecznego i zagwarantuje poziom fachowy pielęgniarek niezbędny dla ich
zatrudnienia na terytorium każdej z Umawiających się Stron na równych prawach z
obywatelami danego kraju,
uznając za konieczne ustalenie podstawowych standardów,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
1. Każda z Umawiających się Stron zastosuje się lub - jeśli kształcenie
pielęgniarek nie podlega jej kontroli - zaleci odnośnym władzom stosowanie
postanowień regulujących zasady szkolenia i kształcenia pielęgniarek, określone
w załączniku do niniejszego porozumienia.
2. W rozumieniu niniejszego porozumienia zamierza się objąć nim tylko "personel
pielęgniarski z przeszkoleniem ogólnym", zarówno męski, jak i żeński, wyłączając
personel wyszkolony jedynie w dziedzinie zdrowia publicznego, opieki nad
noworodkiem i chorymi dziećmi, położnictwa lub zdrowia psychicznego.
Artykuł 2
Każda z Umawiających się Stron przekaże Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy
listę swoich władz lub innych organów uprawnionych do wydawania świadectw
ukończenia szkolenia i kształcenia w zakresie pielęgniarstwa, odpowiadającego
przynajmniej tym standardom, które zostały określone w załączniku I do
niniejszego porozumienia.
Artykuł 3
1. Po wejściu w życie niniejszego porozumienia, zgodnie z artykułem 5, Komitet
Ministrów Rady Europy, zasiadający w liczbie członków ograniczonej do
Przedstawicieli Umawiających się Stron, będzie odpowiedzialny za dalsze
opracowanie przepisów zawartych w załączniku I do niniejszego porozumienia,
zgodnie z aktualnym stanem rozwoju w tej dziedzinie.
2. Sekretarz Generalny Rady Europy powiadomi każdą z Umawiających się Stron o
każdej zmianie lub rozszerzeniu przepisów zawartych w załączniku, jednogłośnie
przyjętych przez Komitet Ministrów, o którym mowa w poprzednim ustępie; wejdą
one w życie po upływie trzech miesięcy od dnia, w którym Sekretarz Generalny
zostanie powiadomiony przez Umawiające się Strony o przyjęciu przez nie zmiany
lub rozszerzenia.
Artykuł 4
1. Porozumienie jest otwarte do podpisu dla państw członkowskich Rady Europy,
które mogą zostać stronami niniejszego porozumienia przez:
(a) podpisanie bez zastrzeżeń co do ratyfikacji lub przyjęcia albo
(b) podpisanie z zastrzeżeniami co do ratyfikacji lub przyjęcia, po którym
nastąpi ratyfikacja albo przyjęcie.
2. Dokumenty ratyfikacyjne lub przyjęcia składa się Sekretarzowi Generalnemu
Rady Europy.
Artykuł 5
1. Niniejsze porozumienie wejdzie w życie po upływie trzech miesięcy od dnia, w
którym trzy państwa członkowskie Rady Europy staną się stronami niniejszego
porozumienia zgodnie z postanowieniami artykułu 4.
2. W odniesieniu do któregokolwiek z państw członkowskich, które sukcesywnie
podpisze porozumienie bez zastrzeżeń co do ratyfikacji albo przyjęcia lub które
je ratyfikuje albo przyjmie, porozumienie wejdzie w życie po upływie trzech
miesięcy od dnia złożenia takiego podpisu lub złożenia dokumentu ratyfikacyjnego
albo przyjęcia.
Artykuł 6
1. Po wejściu w życie niniejszego porozumieniu Komitet Ministrów Rady Europy
może zaprosić każde państwo nie będące członkiem Rady Europy do przystąpienia do
niniejszego porozumienia.
2. Przystąpienie takie zostanie dokonane przez złożenie u Sekretarza Generalnego
Rady Europy dokumentu przystąpienia, które wejdzie w życie po upływie trzech
miesięcy od dnia jego złożenia.
Artykuł 7
1. Każda z Umawiających się Stron może, w czasie składania podpisu lub składania
dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub przystąpienia, oświadczyć, że skorzysta
z jednego lub kilku zastrzeżeń przewidzianych w załączniku II do niniejszego
porozumienia.
2. Każda z Umawiających się Stron może w całości lub częściowo wycofać
zastrzeżenie, jakiego dokonała zgodnie z poprzednim ustępem, przez złożenie
oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, które będzie
obowiązywać od dnia jego otrzymania.
Artykuł 8
Załączniki stanowią integralną część niniejszego porozumienia.
Artykuł 9
1. Każda z Umawiających się Stron może, w czasie składania podpisu lub składania
dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub przystąpienia, określić terytorium lub
terytoria, do których niniejsze porozumienie ma zastosowanie.
2. Każda z Umawiających się Stron, w czasie składania dokumentu ratyfikacyjnego,
przyjęcia lub przystąpienia lub też w jakimkolwiek późniejszym terminie, może,
poprzez złożenie deklaracji skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady Europy,
rozszerzyć niniejsze porozumienie na jakiekolwiek inne terytorium lub terytoria
określone w deklaracji, za których stosunki międzynarodowe jest odpowiedzialna i
w których imieniu jest uprawniona do podejmowania zobowiązań.
3. Każda deklaracja złożona stosownie do postanowień poprzedniego ustępu może, w
odniesieniu do każdego terytorium określonego w takiej deklaracji, zostać
wycofana zgodnie z procedurą, o której mowa w artykule 10 niniejszego
porozumienia.
Artykuł 10
1. Porozumienie niniejsze zawarte jest na czas nieokreślony.
2. Każda z Umawiających się Stron może, w zakresie, w jakim jej to dotyczy,
wypowiedzieć swoje przystąpienie do porozumienia w drodze notyfikacji
skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady Europy.
3. Takie wypowiedzenie wejdzie w życie po upływie sześciu miesięcy od dnia
otrzymania przez Sekretarza Generalnego notyfikacji.
Artykuł 11
Sekretarz Generalny Rady Europy notyfikuje wszystkim członkom Rady oraz
wszystkim innym państwom, które przystąpiły do niniejszego porozumienia:
(a) każdy podpis złożony bez zastrzeżeń co do ratyfikacji albo przyjęcia,
(b) każdy podpis złożony z zastrzeżeniem co do ratyfikacji albo przyjęcia,
(c) złożenie każdego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia albo przystąpienia,
(d) każdą datę wejścia w życie zmian lub rozszerzeń, o których mowa w artykule 3
ustęp 2,
(e) każdą datę wejścia w życie niniejszego porozumienia zgodnie z artykułem 5,
(f) każde powiadomienie otrzymane zgodnie z postanowieniami artykułu 2,
(g) każdą notyfikację otrzymaną zgodnie z postanowieniami artykułu 7,
(h) każdą deklarację otrzymaną zgodnie z postanowieniami artykułu 9,
(i) każdą notyfikację otrzymaną zgodnie z postanowieniami artykułu 10 i termin
wejścia w życie wypowiedzenia.
Na dowód czego, niżej podpisani, należycie upełnomocnieni, podpisali niniejsze
porozumienie.
Sporządzono w Strasburgu dnia 25 października 1967 r. w jednym egzemplarzu w
językach angielskim i francuskim, przy czym obydwa teksty są jednakowo
autentyczne; oryginat zostanie ztożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz
Generalny Rady Europy przekaże uwierzytelnione odpisy każdemu z sygnatariuszy i
każdemu przystępującemu państwu.
Załącznik I
PODSTAWOWE STANDARDY SZKOLENIA I KSZTAŁCENIA PIELĘGNIAREK
Rozdział I
Definicja funkcji pielęgniarek z przeszkoleniem ogólnym
1. Pielęgniarka z przeszkoleniem ogólnym wykonuje, zgodnie z państwowym
prawodawstwem, następujące podstawowe funkcje:
a) sprawuje fachową opiekę pielęgniarską nad pacjentami, zgodną z wymogami oraz
fizycznymi, emocjonalnymi i duchowymi potrzebami pacjenta, bez względu na to,
czy opieka sprawowana jest w instytucjach opieki zdrowotnej, domu, szkole czy
miejscu pracy,
b) obserwuje sytuacje i stany fizyczne oraz emocjonalne, mające istotny wpływ na
zdrowie, oraz przekazuje swoje obserwacje innym członkom zespołu opieki
zdrowotnej,
c) szkoli i pełni rolę wiodącą dla personelu pomocniczego, od którego wymaga się
zaspokajania potrzeb z zakresu opieki pielęgniarskiej we wszystkich instytucjach
zdrowotnych.
2. Funkcje te obejmują także ocenę potrzeb pielęgniarskich indywidualnego
pacjenta oraz wyznaczanie personelu do opieki zgodnie z potrzebami danego
pacjenta w określonym czasie.
Rozdział II
Wykształcenie wymagane od kandydatów ubiegających się o przyjęcie do szkół
pielęgniarskich
Kandydaci ubiegający się o przyjęcie do szkół pielęgniarskich powinni, z reguły,
reprezentować poziom kultury i rozwoju intelektualnego równy poziomowi
przynajmniej 10 lat wykształcenia ogólnego. Dlatego też powinni oni posiadać
ogólnie uznawane świadectwo ukończenia szkoły na tym poziomie lub muszą zdać
egzamin wstępny o równorzędnym poziomie.
Rozdział III
Okres i program kształcenia
Program kształcenia pielęgniarek powinien obejmować minimum 4600 godzin nauki
pielęgniarstwa podstawowego. Przynajmniej połowa czasu przeznaczona na naukę
powinna być poświęcona na szkolenie kliniczne (praktykę) (patrz część B).
Niemniej jednak liczba godzin szkolenia teoretycznego i formalnego (patrz część
A) nie powinna być mniejsza od 1/3 całego programu szkolenia.
A. Szkolenie teoretyczne i formalne
Szkolenie powinno obejmować wszystkie aspekty pielęgniarstwa, jak również
profilaktykę chorób, oświatę zdrowotną, rehabilitację, działanie leków i
podawanie leków oraz zagadnienia żywienia i dietetyki, a także udzielanie
pierwszej pomocy, reanimację i teorię transfuzji krwi.
Teoria i praktyka powinny być koordynowane i integrowane w trakcie realizacji
programu.
Przedmioty, które powinny być objęte programem, można podzielić na dwie
następujące grupy:
1. Pielęgniarstwo
- Orientacja zawodowa i etyka
- Ogólne pojęcie zdrowia i zasady pielęgnowania
- Zasady opieki pielęgniarskiej w dziedzinie:
- medycyny ogólnej i specjalizacji medycznych
- chirurgii ogólnej i specjalizacji chirurgicznych
- opieki nad dziećmi i pediatrii
- opieki nad matką i noworodkiem
- zdrowia psychicznego i psychiatrii
- opieki nad starszymi i geriatrii
2. Nauki podstawowe
-Anatomia i fizjologia
- Patologia ogólna
- Bakteriologia, wirusologia, parazytologia
- Biofizyka i biochemia
- Higiena
- medycyna zapobiegawcza
- oświata zdrowotna
- Nauki społeczne
- socjologia
- psychologia
- zasady zarządzania
- zasady nauczania (dydaktyka)
- ustawodawstwo społeczne i zdrowotne
- prawne aspekty pielęgniarstwa.
B. Szkolenie kliniczne (praktyka kliniczna)
Praktyka powinna obejmować wszystkie aspekty roli pielęgniarek, łącznie z
profilaktyką chorób, oświatą zdrowotną, pierwszą pomocą, reanimacją i transfuzją
krwi.
Powinna ona obejmować także:
- medycynę ogólną i specjalizacje medyczne
- chirurgię ogólną i specjalizacje chirurgiczne
- opiekę nad dziećmi i pediatrię
- opiekę macierzyńską
- zdrowie psychiczne i psychiatrię (w wyspecjalizowanych placówkach, jeśli to
możliwe)
- opiekę nad starszymi i geriatrię.
Należy rozważyć następujące czynniki przy wyborze tych dziedzin:
1. Zdobyte doświadczenie praktyczne powinno mieć wartość edukacyjną. Dlatego
niezbędne jest posiadanie:
- dobrze wyszkolonego personelu zapewniającego zadowalającą opiekę
pielęgniarską,
- odpowiednią bazę, wyposażenie i zaopatrzenie, zapewniające opiekę
pielęgniarską nad pacjentami.
2. We wszystkich oddziałach lub jednostkach; do których przydzielane są
uczennice szkół pielęgniarskich na okres odbywania praktyki, powinna być przez
cały okres przynajmniej jedna wykwalifikowana pielęgniarka, prowadząca nadzór,
oraz wystarczająca liczba personelu pomocniczego, aby uniknąć podejmowania przez
uczniów zadań nie mających wartości edukacyjnej z pielęgniarskiego punktu
widzenia.
3. Wykwalifikowane pielęgniarki w oddziałach lub w jednostkach zatwierdzonych do
realizacji praktyk powinny pomagać w nadzorowaniu i szkoleniu uczniów, za
których odpowiedzialny jest personel dydaktyczny.
Rozdział IV
Wymagania, które powinny być spełnione przy organizacji szkół pielęgniarskich
W celu odpowiedniej realizacji programów kształcenia pielęgniarek organizacja i
funkcjonowanie szkoły muszą spełniać następujące warunki:
A. Zarządzanie szkołą pielęgniarską
Zarządzanie szkołą powinno być powierzone lekarzowi ogólnemu lub pielęgniarce z
przygotowaniem dydaktycznym i administracyjnym.
B. Personel dydaktyczny
Szkolenie musi być prowadzone przez wykwalifikowanych nauczycieli: lekarzy,
pielęgniarki i specjalistów różnych dyscyplin. Każda szkoła musi zatrudniać
przynajmniej jedną wykwalifikowaną pielęgniarkę posiadającą przynajmniej roczne
przeszkolenie przygotowujące do pracy dydaktycznej w zakresie pielęgniarstwa.
C. Finansowanie szkoły
Należy wyraźnie określić wysokość funduszy przeznaczonych na pokrycie kosztów
bezpośrednio związanych ze szkoleniem pielęgniarek, np. wynagrodzenia dla
wykładowców i zakup sprzętu dydaktycznego.
Rozdział V
Dokumentacja ukończenia programu nauczania
A. Dokumentacja dotycząca przebiegu nauki powinna być zachowana, a jej
autentyczność zagwarantowana przez kompetentne władze. Powinna ona obejmować:
- szczegóły dotyczące odbytych kursów,
- wyniki testów i egzaminów,
- ocenę uzdolnień osobistych i zawodowych, wykazanych przez ucznia w trakcie
nauki.
B. Końcowy egzamin powinien obejmować pisemne, praktyczne i ustne testy, a jego
pozytywny wynik powinien być wpisany do świadectwa.
Załącznik II
Każda z Umawiających się Stron może oświadczyć, że zastrzega sobie prawo do:
(1) nieprzestrzegania postanowień rozdziału II załącznika I, zakładając, że
kandydaci mogą osiągnąć poziom kulturalny i intelektualny równy poziomowi ośmiu
lat wykształcenia ogólnego;
(2) nieprzestrzegania postanowień rozdziału II załącznika I, stwierdzając, że
kandydaci nie muszą posiadać ogólnie uznanego świadectwa ukończenia szkoły;
(3) nieprzestrzegania postanowień rozdziału III załącznika I, określając inną
liczbę godzin szkolenia teoretycznego i formalnego niż ta, o której mowa w tym
rozdziale:
(4) nieprzestrzegania postanowień rozdziału III załącznika I:
(i) uznając w programie nauki i szkolenia praktycznego opiekę nad matką i
noworodkiem, zdrowie psychiczne i psychiatrię oraz opiekę nad starszymi i
geriatrię za przedmioty fakultatywne, albo
(ii) zastrzegając, że zdrowie psychiczne i psychiatria nie będą wchodzić w
zakres szkolenia klinicznego.
ZALECENIA
I. Minimalny wiek wymagany przy ubieganiu się o przyjęcie do szkół
pielęgniarskich
Nie należy ustalać sztywnej granicy minimalnego wieku przy przyjmowaniu
kandydatów do szkół pielęgniarskich. W krajach, w których wykształcenie ogólne
jest objęte programem szkoły, wiek kandydatów ubiegających się o przyjęcie może
być znacznie niższy niż tam, gdzie wykształcenie ogólne jest warunkiem
niezbędnym. Dojrzałość również zależy od warunków społecznych i klimatycznych.
Na ogół uczniowie nie powinni stykać się z pacjentami i środowiskiem szpitalnym
przed ukończeniem 17-19 roku życia, w zależności od kraju.
II. Poziom wykształcenia wymagany od kandydatów ubiegających się o przyjęcie do
szkół pielęgniarskich (patrz załącznik I do porozumienia, rozdział II)
Ukończenie 10-letniej szkoły ogólnokształcącej nie jest obowiązkowe, jeśli
poziom wykształcenia osiągnięty w krótszym okresie odpowiada wymaganemu
poziomowi rozwoju kulturalnego i intelektualnego.
III. Okres i program kształcenia (patrz załącznik I do porozumienia, rozdział
III, ustęp 1)
Jeśli ogólna liczba godzin nauki wynosi więcej niż 4600, zalecane proporcje
muszą być respektowane jedynie w odniesieniu do minimalnej liczby godzin.
IV. Szkolenie praktyczne (patrz załącznik I do porozumienia, rozdział III B)
(a) Dyrektor szkoły powinien zaproponować dziedziny szkolenia, a odpowiednie
władze danego kraju powinny je zatwierdzić.
(b) Dyrektor szkoły powinien zorganizować szkolenie praktyczne i zlecić nadzór
nad jego realizacją personelowi wychowawczemu szkoły.
(c) Postanowienie zawarte w ustępie 2, zgodnie z którym konieczne jest
zapewnienie "wystarczającej liczby personelu pomocniczego, aby uniknąć
podejmowania przez uczniów zadań nie mających wartości edukacyjnej z
pielęgniarskiego punktu widzenia", ma na celu zagwarantowanie uczniom szkół
pielęgniarskich, że nie powstanie taka sytuacja, w której uczniowie mogliby mieć
zleconą pracę, która nie wchodzi w zakres ich nauki, a która powinna być
wykonywana przez inny personel.
(d) Jeśli to możliwe, pielęgniarki, o których mowa w ustępie 3, powinny posiadać
wykształcenie w dziedzinie dydaktyki pielęgniarskiej i zarządzania.
(e) Następujące czynniki powinny być również brane pod uwagę:
- liczba pacjentów w oddziale lub w jednostce,
- zróżnicowanie obrazu klinicznego poszczególnych pacjentów,
- efektywność zarządzania oddziałem lub jednostką,
- dostępność programów szkolenia personelu pielęgniarskiego w miejscu pracy,
- zalecana maksymalna liczba uczniów w oddziale czy jednostce,
- stosowane metody dydaktyczne.
V. Wymagania, które powinny być spełnione przy organizacji szkoły
pielęgniarskiej (patrz załącznik I do porozumienia rozdział IV)
(a) Zarządzanie szkołą pielęgniarską
Zespół składający się z pielęgniarek przeszkolonych w zakresie instruktażu oraz
przedstawicieli innych dyscyplin, takich jak medycyna, kształcenie ogólne,
administracja i nauki społeczne, powinien wspierać swoją wiedzą i radą
administrację szkoły pielęgniarskiej.
(b) Personel dydaktyczny
Należy powołać opiekunów grup odpowiedzialnych za koordynację szkolenia
teoretycznego i praktycznego. Opiekunami tymi powinny być pielęgniarki
przygotowane do prowadzenia szkolenia teoretycznego i praktycznego oraz do
nadzorowania przebiegu zajęć praktycznych. Powinny one wnosić wkład osobisty w
nauczanie i szkolenie zawodowe uczniów. Liczba opiekunów powinna być zależna od
liczby uczniów celem zapewnienia właściwego szkolenia i nadzoru. Proponuje się
proporcję: jeden opiekun na 15 uczniów.
(c) Baza szkoły pielęgniarskiej
Należy zapewnić odpowiednio duże pomieszczenie dostosowane do liczby uczniów.
Szkoła powinna posiadać następujące pomieszczenia: klasy, sale do zajęć
praktycznych, małe sale do pracy w grupach, bibliotekę i laboratorium. Należy
zabezpieczyć pojedyncze pomieszczenia biurowe dla określonej liczby
pełnoetatowych pracowników administracyjnych i dla personelu dydaktycznego.
(d) Wyposażenie niezbędne dla personelu dydaktycznego
Należy zapewnić takie wyposażenie, które stwarzałoby możliwości stosowania
nowoczesnych metod nauczania i które powinno być wykorzystywane w sposób
maksymalny. Szczególny nacisk należy położyć na dostępność pomocy
audiowizualnych.
VI. Dokumenty, którymi powinna legitymować się pielęgniarka
A. Zaświadczenie (dyplom lub inny dokument) autoryzowane przez rząd kraju
wydania lub przez organ tego kraju desygnowany w tym celu;
B. Wyciąg z dokumentacji szkolnej
Wyciąg powinien określać:
- stan cywilny pielęgniarki
- odbyte kursy
- uzyskane wyniki;
C. Świadectwo znajomości języków obcych.
EUROPEAN AGREEMENT
on the instruction and education of nurses
The member States of the Council of Europe, signatory hereto,
Considering that the aim of the Council of Europe is to achieve a greater unity
between its Members for the purpose, among others, of facilitating their social
progress and promoting the social well-being of their populations by means of
appropriate action;
Having regard to the Conventions furthering this purpose already concluded
within the framework of the Council, in particular the European Social Charter,
signed on 18th October 1961, and the European Convention on Establishment,
signed on 13th December 1955;
Being convinced that the conclusion of a regional Agreement on the harmonisation
of the instruction and education of nurses will promote social progress and
guarantee the standard of the nurses required for their establishment in the
territory of other Contracting Parties on an equal footing with those countries'
nationals;
Considering it necessary to lay down minimal standards,
Have agreed as follows
Article 1
1. Each Contracting Party shall apply or, if the education of nurses is not
under its direct control, recommend the competent authority to apply the
provisions governing the instruction and education of nurses set out in Annex I
to this Agreement.
2. For the purpose of this Agreement, nurses shall be intended to include only
"general trained nurses", male or female. Those nurses whose training is solely
within the field of public health, infants' and sick children's nursing,
obstetrics or mental health are excluded.
Article 2
Each Contracting Party shall communicate to the Secretary General of the Council
of Europe a list of its authorities or other bodies authorised to certify the
accomplishment of a nurse's instruction and education satisfying at least the
standards laid down in Annex I to this Agreement.
Article 3
1. After the entry into force of this Agreement in accordance with Article 5,
the Committee of Ministers of the Council of Europe sitting with its membership
limited to the Representatives of the Contracting Parties, shall be responsible
for the further elaboration of the regulations contained in Annex I to this
Agreement in accordance with the current developments in this field.
2. Any modification or extension of the regulations contained in Annex I
unanimously approved by the Committee of Ministers referred to in the preceding
paragraph shall be communicated by the Secretary General of the Council of
Europe to the Contracting Parties and shall enter into force three months after
the date on which the Secretary General is notified by the Contracting Parties
of their approval of the modification or extension.
Article 4
1. This Agreement shall be open to signature by the member States of the Council
of Europe, who may become Parties to it either by:
(a) signature without reservation in respect of ratification or acceptance, or
(b) signature with reservation in respect of ratification or acceptance,
followed by ratification or acceptance.
2. Instruments of ratification or acceptance shall be deposited with the
Secretary General of the Council of Europe.
Article 5
1. This Agreement shall enter into force three months after the date on which
three member States of the Council shall have become Parties to the Agreement,
in accordance with the provisions of Article 4.
2. As regards any member States who shall subsequently sign the Agreement
without reservation in respect of ratification or acceptance or who shall ratify
or accept it, the Agreement shall enter into force three months after the date
of such signature or after the date of deposit of the instrument of ratification
or acceptance.
Article 6
1. After the entry into force of this Agreement, the Committee of Ministers of
the Council of Europe may invite any non-member State to accede thereto.
2. Such accession shall be effected by depositing with the Secretary General of
the Council of Europe an instrument of accession which shall take effect three
months after the date of its deposit.
Article 7
1. Any Contracting Party may, at the time of signature or when depositing its
instrument of ratification, acceptance or accession, declare that it avails
itself of one or more of the reservations provided for in Annex II to this
Agreement.
2. Any Contracting Party may wholly or partly withdraw a reservation it has made
in accordance with the foregoing paragraph by means of a declaration addressed
to the Secretary General of the Council of Europe, which shall become effective
as from the date of its receipt.
Article 8
The Annexes shall be an integral part of this Agreement.
Article 9
1. Any Contracting Party may at the time of signature or when depositing its
instrument of ratification, acceptance or accession, specify the territory or
territories to which this Agreement shall apply.
2. Any Contracting Party may, when depositing its instrument of ratification,
acceptance or accession or at any later date by declaration addressed to the
Secretary General of the Council of Europe, extend this Agreement to any other
territory or territories specified in the declaration and for whose
international relations it is responsible or on whose behalf it is authorised to
give undertakings.
3. Any declaration made in pursuance of the preceding paragraph may, in respect
of any territory mentioned in such declaration, be withdrawn according to the
procedure laid down in Article 10 of this Agreement.
Article 10
1. This Agreement shall remain in force indefinitely.
2. Any Contracting Party may, in so far as it is concerned, denounce this
Agreement by means of a notification addressed to the Secretary General of the
Council of Europe.
3. Such denunciation shall take effect six months after the date of receipt by
the Secretary General of such notification.
Article 11
The Secretary General of the Council of Europe shall notify the member States of
the Council and any State which has acceded to this Agreement of:
(a) any signature without reservation in respect of ratification or acceptance;
(b) any signature with reservation in respect of ratification or acceptance;
(c) the deposit of any instrument of ratification, acceptance or accession;
(d) any date of entry into force of the modifications or extensions referred to
in Article 3 (2);
(e) any date of entry into force of this Agreement in accordance with Article 5;
(f) any communication received in pursuance of the provisions of Article 2;
(g) any notification received in pursuance of the provisions of Article 7;
(h) any declaration received in pursuance of the provisions of Article 9;
(i) any notification received in pursuance of the provisions of Article 10 and
the date on which denunciation takes effect.
In witness whereof the undersigned, being duly authorised thereto, have signed
this Agreement.
Done at Strasbourg, this 25th day of October 1967, in English and French, both
texts being equally authoritative, in a single copy which shall remain deposited
in the archives of the Council of Europe. The Secretary General of the Council
of Europe shall transmit certified copies to each of the signatory and acceding
States.
Annex I
MINIMAL STANDARDS FOR THE INSTRUCTION AND EDUCATION OF NURSES
Chapter I
Definition of the functions of general trained nurses
1. The general trained nurse exercises in conformity with the national
legislation the following essential functions:
(a) giving skilled nursing care to persons as required in accordance with the
physical, emotional and spiritual needs of the patient, whether that care is
given in health institutions, homes, schools, places of work;
(b) observing physical and emotional situations and conditions which have
significant bearing on health and communicating those observations to other
members of the health team;
(c) training and giving guidance to auxiliary personnel who are required to
fulfil the nursing service needs of all health agencies.
2. This also involves an evaluation of the nursing needs of a particular patient
and assigning personnel in accordance with the needs of that patient at a
particular time.
Chapter II
Educational standard required of candidates for admission to schools of nursing
Candidates for admission to schools of nursing shall normally have reached a
cultural and intellectual standard equivalent to at least that of the 10th year
of general education. They shall therefore either possess a recognised school
certificate signifying the completion of such general education, or must have
passed an official entrance examination of an equivalent standard.
Chapter III
Duration and content of the educational programme
Nurses shall have a minimum of 4,600 hours basic nursing education. At least
half the total time shall be devoted to clinical instruction (practical
experience) (see B below). However, the number of hours of theoretical and
formal instruction (see A below) shall not be less than one third of the total
educational programme.
A. Theoretical and formal instruction
Instruction shall include all aspects of nursing, as well as the prevention of
sickness, health education, rehabilitation, drug action and administration of
drugs and problems of nutrition and dietetics, and also first aid, resuscitation
and the theory of blood transfusion.
Theory and practice shall be co-ordinated and integrated throughout the
programme.
The subjects to be included in the curriculum may be grouped under two headings:
1. Nursing
- Professional orientation and ethics
- General principles of health and nursing
- Principles of nursing care in relation to:
- general medicine and medical specialities
- general surgery and surgical specialities
- care of children and pediatrics
- maternity care
- mental health and psychiatry
- care of the aged and geriatrics.
2. Fundamental Sciences
- Anatomy and physiology
- General pathology
- Bacteriology, virology, parasitology
- Biophysics and biochemistry
- Hygiene:
- preventive medicine
- health education.
- Social Sciences:
- sociology
- psychology
- principles of administration
- principles of teaching
- social and health legislation
- legal aspects of nursing.
B. Clinical instruction (practical experience)
Practical experience shall cover all aspects of the nurse's role, including the
prevention of sickness, health education, first aid, resuscitation and blood
transfusion.
It shall include:
- General medicine and medical specialities
- General surgery and surgical specialities
- Care of children and pediatrics
- Maternity care
- Mental health and psychiatry (in a specialised service if possible)
- Care of the aged and geriatrics.
The following factors shall be taken into account in choosing such fields:
1. The experience gained shall be of educational value. It is therefore
necessary to have:
sufficient trained staff to ensure that the nursing care is satisfactory;
adequate and satisfactory physical facilities, equipment and supplies for the
nursing care of patients.
2. In all departments or units to which student nurses are assigned during the
practical experience there shall be at all times at least one qualified nurse to
provide supervision, and sufficient additional staff to ensure that the student
does not undertake tasks which have no nursing educational value.
3. Qualified nurses in departments or units approved as fields of practical
experience shall assist in the supervision and instruction of the students for
whom the tutorial staff is responsible.
Chapter IV
Requirements for the organisation of the school of nursing
In order that the proposed schemes of nursing education may be adequately
carried out the organisation and operation of the school has to meet the
following requirements:
A. Administration of the school of nursing
The administration of the school shall be placed under the direction of a
medical practitioner or a nurse who is competent in teaching and administration.
B. Teaching staff
The instruction shall be given by qualified teachers: doctors, nurses and
specialists in various disciplines. Each school should have on its staff at
least one qualified nurse who has received training of at least one year's
duration which qualified her in the teaching of nursing.
C. School finances
The sum of money available to meet expenditure directly attributable to nurse
training, e.g. salaries of tutors and cost of teaching equipment, should be
clearly identifiable.
Chapter V
Evidence of completion of the education programme
A. A school record shall be kept for each student, the authenticity of which
would be guaranteed by the competent authority stating:
- details of courses attended
- test and examination results
- an appreciation of the personal and professional aptitudes revealed by the
student in the course of the studies.
B. The final examination shall comprise written, practical and oral tests, and
its successful result should be certificated.
Annex II
Any Contracting Party may declare that it reserves the right:
(1) to derogate from the provisions of Chapter II of Annex I by providing that
candidates may have reached a cultural and intellectual standard equivalent to
eight years of general education;
(2) to derogate from the provisions of Chapter II of Annex I by providing that
candidates need not possess a recognised school certificate;
(3) to derogate from the provisions of Chapter III of Annex I by providing a
number of hours of theoretical and formal instruction other than that referred
to in that Chapter;
(4) to derogate from the provisions of Chapter III of Annex I:
(i) by retaining as optional subjects in the curriculum and in practical
training, maternity care, mental health and psychiatry and care of the aged and
geriatrics, or
(ii) by providing that clinical instruction shall not cover mental health and
psychiatry.
RECOMMENDATIONS
I. Minimum age required for admission to schools of nursing
No hard and fast minimum age for admission to a school of nursing should be laid
down. In countries where general education is included in the programme, the age
of entry may be considerably lower than when such general education is regarded
as a prerequisite. Maturity also depends on social and climatic conditions.
In general, students should not come in contact with patients and with the
hospital atmosphere until an age varying from 17 do 19 according to the country.
II. Educational standard required of candidates for admission to schools of
nursing (cf. Agreement, Annex I, Chapter II)
The duration of 10 years of general education is not obligatory if the
educational standard reached after a shorter duration has an equivalent cultural
and intellectual level.
III. Duration and content of educational programme (cf. Agreement, Annex I,
Chapter III, first para.)
If the total number of hours of education are more than 4,600, the proportions
indicated need only be respected in relation to the minimum number of hours.
IV. Practical experience (cf. Agreement, Annex I, Chapter III, B)
(a) Fields of practical experience should be proposed by the director of the
school and approved by the competent authority of each country.
(b) Practical experience should be organised by the director of the school and
placed under the supervision of the tutorial staff of the school.
(c) The provision No. 2, which requires the existence of "sufficient additional
staff to ensure that the student does not undertake tasks which have no nursing
educational value", has the purpose of guaranteeing that the nursing students
are not given work which does not enter into their field of education and which
should be carried out by other personnel.
(d) As far as possible the nurses mentioned under No. 3 should have received
education in teaching nursing and administration.
(e) The following factors should also be taken into consideration:
- number of patients in the department or unit,
- variety of clinical conditions presented by the patients,
- efficiency of administration of the department or unit,
- existence of programmes of in-service education for the nursing staff of the
department or unit,
- the maximum desirable number of students in the department or unit,
- the teaching methods employed.
V. Requirements for the organisation of the school of nursing (cf. Agreement,
Annex I, Chapter IV)
(a) Administration of the school of nursing
Administration of the school of nursing should normally have the support and
advice of a body composed of nurses trained to give instruction and
representatives of other disciplines such as medicine, general education,
administration and the social sciences.
(b) Teaching staff
There should be tutors responsible for the application of the co-ordination of
theoretical and practical instruction. Tutors should be nurses prepared to give
theoretical and practical instruction and supervise practical experience. They
should contribute to the students' education and professional training. The
number of tutors should be related to the number of students in order to ensure
proper instruction and supervision. A proportion of 15 students to each tutor is
proposed.
(c) Facilities for the school of nursing
Adequate space should be available for the number of students in the school. The
following teaching facilities should be provided: class and demonstration rooms,
small rooms for group work, library and laboratory. Individual office space
should be available according to the number of full-time administrative and
teaching staff.
(d) Teaching equipment
Adequate equipment to enable modern methods of teaching to be used extensively
should be provided. Particular emphasis should be placed on the availability of
audio-visual aids.
VI. Documents to be produced by the nurse
A. A certificate (diploma or other document) authenticated by the Government of
the country of issue or by the designated authority in that country;
B. An extract of the school record
This extract should comprise:
- the nurse's civil status,
- courses attended,
- results obtained;
C. Evidence of linguistic ability.
Po zapoznaniu się z powyższym porozumieniem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
-zostało ono uznane za słuszne, pod warunkiem zgłoszenia zastrzeżenia* według
treści zamieszczonej w oddzielnym piśmie,
- jest przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone,
- będzie niezmiennie zachowywane,
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 13 grudnia 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
----
* Zastrzeżenie złożone w trakcie składania dokumentu ratyfikacyjnego: "Polska
będzie korzystać do 2000 r. z zastrzeżenia, o którym mowa w pkt 3 załącznika
II".
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 22 marca 1996 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Europejskiego porozumienia w
sprawie szkolenia i kształcenia pielęgniarek, sporządzonego w Strasburgu dnia 25
października 1967 r.
(Dz. U. Nr 83, poz. 385)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 4 ustęp 2
Europejskiego porozumienia w sprawie szkolenia i kształcenia pielęgniarek,
sporządzonego w Strasburgu w dniu 25 października 1967 r.,
został złożony dnia 30 stycznia 1996 r. dokument ratyfikacyjny wyżej
wymienionego porozumienia Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy jako
depozytariuszowi powyższego porozumienia. W trakcie składania dokumentu
ratyfikacyjnego zostało złożone następujące zastrzeżenie: "Polska będzie
korzystać do 2000 r. z zastrzeżenia, o którym mowa w pkt 3 załącznika II".
Zgodnie z artykułem 5 ustęp 2 wymienionego porozumienia, wchodzi ono w życie w
stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 1 maja 1996 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem 5 ustęp 1 niniejszego porozumienia, weszło ono w życie w
dniu 7 sierpnia 1969 r.
2. Następujące państwa stały się jego stronami, składając dokumenty
ratyfikacyjne lub przystąpienia w niżej podanych datach:
Austria 9 listopada 1972
Dania 25 października 1967
Francja 3 września 1974
Niemcy 8 lutego 1973
Irlandia 7 grudnia 1971
Włochy 7 czerwca 1974
Malta 6 maja 1969
Szwajcaria 19 sierpnia 1970
Wielka Brytania 21 grudnia 1967
3. Następujące państwa złożyły poniższe zastrzeżenia i oświadczenia do tego
porozumienia:
AUSTRIA
Zastrzeżenie złożone przy podpisywaniu w dniu 19 kwietnia 1972 r. i zawarte w
dokumencie ratyfikacyjnym przekazanym w dniu 9 listopada 1972. (oryginał w jęz.
francuskim).
Austria oświadcza niniejszym, że korzysta z zastrzeżeń, o których mowa w
punktach 1 i 3 załącznika II do Europejskiego porozumienia w sprawie szkolenia i
kształcenia pielęgniarek.
Deklaracja zawarta w piśmie Stałego Przedstawiciela Austrii z dnia 1 grudnia
1987 r. zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 3 grudnia 1987 r.
(oryginał w jęz. angielskim).
Mam zaszczyt poinformować, że austriackim organem, kompetentnym do wydawania
świadectw ukończenia szkolenia i kształcenia w zakresie pielęgniarstwa, zgodnie
z artykułem 2 porozumienia jest:
Bundeskanzleramt, Sektion VI (Volksgesundheit), Radetzkystr. 2, A-1031 Wien.
DANIA
Deklaracja zawarta w piśmie Ministerstwa Spraw Zagranicznych Danii z
października 1967 r., wręczonym Sekretarzowi Generalnemu przy składaniu
dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 25 października 1967 r. (oryginał w jęz.
angielskim).
Stosownie do artykułu 9 ustęp 1 porozumienia zostałem upoważniony do
poinformowania, że przyjęcie jego przez Danię dotyczy Królestwa Danii, z
wyjątkiem Wysp Owczych.
Deklaracja zawarta w piśmie Stałego Przedstawiciela Danii z dnia 12 listopada
1969 r. (oryginał w jęz. angielskim).
Zgodnie z artykułem 2 Europejskiego porozumienia w sprawie szkolenia i
kształcenia pielęgniarek, mam zaszczyt poinformować, że organem uprawnionym ze
strony Danii, o którym mowa w tym artykule, jest The National Health Service of
Denmark (Sundhedsstyrelsen), St. Kongensgade 1, DK-1264 Copenhagen K.
FRANCJA
Deklaracja zawarta w piśmie Stałego Przedstawiciela Francji z dnia 10 lipca 1986
r,. zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 16 lipca 1986 r. (oryginał
w jęz. francuskim)
Organy upoważnione do wydawania świadectw
Informacje ogólne: Generalna Dyrekcja Zdrowia (Direction Generale de la Sante,
124, Rue Sadi Carnot, F-92170 Vannes)
Jednostki upoważnione do potwierdzania autentyczności wydanych dyplomów oraz
udzielające informacji odnośnie do przebiegu odbytych studiów
Regionalne dyrekcje zdrowia i spraw socjalnych (Regional Directorates of Social
and Health Affairs), Służby Ministerstwa Spraw Socjalnych i Zatrudnienia
(External Services of the Ministry of Social Affairs and Employment).
Region Alsace:
Cite Administrative
2, Rue de l'Hópital Militaire
F-67084 STRASBOURG CEDEX
Region Aquitaine:
Cite Administrative
Rue Jules Ferry - B.P 100
F-33090 BORDEAUX CEDEX
Region Auvergne:
Cite Administrative
Rue Pelissier
F-63034 CLERMONT FERRAND CEDEX
Region Bourgogne:
11, Rue de l'Hópital - B.P 1535
F-21034 DIJON CEDEX
Region Bretagne:
20, Rue d'Isly
F-35042 RENNES CEDEX
Region Centre:
25, Boulevard Jean-Jaures
F-45044 ORLEANS CEDEX
Region Champagne-Ardenne:
7, Boulevard Kennedy
F-51037 CHALONS-SUR-MARNE
Region Corse:
1, Rue Colomba - B.P 418
F-20184 AJACCIO CEDEX
Region Franche-Comte:
16, Rue des Villas
F-25042 BESANCON CEDEX
Region Ile-de-France:
58-62, Rue de Mouzaia
F-75935 PARIS CEDEX 19
Region Languedoc-Roussillon:
586, Rue du Bastion-Ventadour
F-34064 MONTPELLIER CEDEX
Region Limousin:
24, Rue Donzelot
F-87037 LIMOGES CEDEX
Region Lorraine:
4, Rue Piroux
F-54036 NANCY CEDEX
Region Midi-Pyrenees:
71-75, Allee Jean-Jaures
F-31050 TOULOUSE CEDEX
Region Basse-Normandie:
66, Avenue de Thies
F-14000 CAE N
Region Haute-Normandie:
Cite Administrative Saint-Sever
F-76032 ROUEN CEDEX
Region Nord-pas-de-Calais:
62, Boulevard de Belfort - B.P 605
F-59024 LILLE CEDEX
Region Pays-de-la-Loire:
Maison de l'Administration Nouvelle
Rue Rene Viviani
F-44062 NANTES CEDEX
Region Picardie:
4, Rue de Noyon
F-80037 AMIENS CEDEX
Region Poitou-Charentes:
28, Rue Gay Lussac
F-86035 POITIERS CEDEX
Region Provence-Alpes-Cóte d'Azur:
23-25, Rue Borde
F-13285 MARSEILLE CEDEX 8
Region Rhóne-Alpes:
107, Rue Servient
F-69418 LYON CEDEX 03
Departamentalne dyrekcje zdrowia i spraw socjalnych
Ain:
Prefecture
45, Avenue d'Alsace-Lorraine
F-01012 BOURG-EN-BRESSE
Aisne:
Cite Administrative
28, Rue Fernand-Christ
F-02011 LAON CEDEX
Allier:
26, Rue Voltaire
F-03000 MOULINS
Alpes-de-Haute-Provence:
Place des Recollets
F-04007 DIGNE
Hautes-Alpes:
Centre Administratif Desmichels
F-05000 GAP
Alpes-Maritimes:
Centre Administratif Departemental
Route de Grenoble - B.P 2
F-06027 NICE CEDEX
Ardeche:
3, Cours du Palais
F-07007 PRIVAS CEDEX
Ardennes:
Prefecture
13, Place Winston Churchill
F-08011 CHARLEVILLE-MEZIERES CEDEX
Ariege:
9, Rue du Lieutenant Paul-Delpech
F-09008 FOIX CEDEX
Aube:
Cite Administrative de Vassaules
B.P 763
F-10025 TROYES CEDEX
Aude:
Cite Administrative
14, Rue du 4-Septembre - B.P 832
F-11012 CARCASSONNE CEDEX
Aveyron:
Prefectu re
12, rue de Paraire
F-12006 RODEZ
Bouches du Rhóne:
66 a, Rue St Sebastien
F-13006 MARSEILLE
Cantal:
1, Rue de l'Olmet
F-15005 AURILLAC
Calvados:
5, Place Felix Eboue
F-114000 CAEN
Charente:
44, rue de l'Arsenal - B.P 461
F-16017 ANGOULEME CEDEX
Charente-Maritime:
Centre Administratif Champ de Mars
2, Avenue de Fetilly
F-17021 LA ROCHELLE CEDEX
Chyer:
28,Place de la Nation
F-18014 BOURGES CEDEX
Correze:
6, Avenue Poincare
F-19012 TULLE CEDEX
Corse du Sud:
7, Cours Grandval
F-20184 AJACCIO CEDEX
Haute Corse:
Le Rivoli-Lupino
F-20200 BASTIA
Cóte-d'Or:
16-18, Rue Nodot
F-21033 DIJON CEDEX
Cótes-du-Nord:
1, Rue du Parc - F'B. 52
F-22021 SAINT BRIEUC CEDEX
Creuse:
13, Rue Joseph Ducouret - B.P 59
F-23011 GUERET CEDEX
Dordogne:
Cite Administrative
F-24016 PERIGUEUX CEDEX
Doubs:
18, Rue de la Prefecture
F-25043 BESANCON CEDEX
Drome:
13, Avenue Maurice Faure
B.P 1126
F-26011 VALENCE CEDEX
Eure
Prefectu re
Boulevard Georges-Chauvin
F-27023 EVREUX CEDEX
Eure-et-Loir:
15, Place de la Republique
F-28019 CHARTRES CEDEX
Finistere:
Cite Administrative de Kerfeunten
F-29000 QUIMPER
Gard:
10, Rue Villeperdrix
F-30034 NIMES CEDEX
Haute-Garonne:
Cite Administrative
31, Rue de Metz
F-31066 TOULOUSE CEDEX
Gers
Cite Administrative
Place de l'Ancien-Foirail
F-32011 AUCH CEDEX
Gironde:
Quartier Hótel de Ville - B.P 922
F-33062 BORDEAUX CEDEX
Herault:
85, Avenue d'Assas - B.P 1092
F-34007 MONTPELLIER CEDEX
Ille-et-Vilaine:
13, Avenue de Cucille
F-35031 RENNES CEDEX
Indre:
Cite Administrative
F-36019 CHATEAUROUX CEDEX
Indre-et-Loire:
Cite Administrative "Champ Girault"
8, Rue Edouard-Vaillant
F-37033 TOURS CEDEX
Isere
17-19, Rue Commandant l'Herminier
B.P 1164
F-38027 GRENOBLE CEDEX
Jura:
15, Boulevard Jules-Ferry
F-39015 LONS-LE-SAUNIER
Landes:
Cite Galliane
Avenue Antoine Dufau - B.P 329
F-40011 MONT DE-MARSAN CEDEX
Loir-et-Cher:
41, Rue d'Auvergne
F-41011 BLOIS CEDEX
Loire
4, Rue des Trois Meules
F-42023 SAINT ETIENNE CEDEX
Haute-Loire:
8, Rue de Vienne - B.F 315
F-43011 LE PUY CEDEX
Loire-Atlantique:
M.A.N.
Rue Rene-Viviani
F-44062 NANTES CEDEX
Loiret:
Cite Administrative Coligny
131, Faubourg Bannier
F-45042 ORLEANS CEDEX
Lot:
Cite Sociale des Tabacs
304, Rue Victor-Hugo
F-46000 CAHORS
Lot-et-Garonne:
Centre administratif Saint-Jacques
1633, Avenue Marechal Leclerc
F-47015 AGEN CEDEX
Lozere:
Cite Administrative
F-48005 MENDE CEDEX
Maine-et-Loire:
Cite Administrative
26 ter, Rue de Brissac
F-49043 ANGERS CEDEX
Manche:
586, Rue de L'exode - B.P 399
F-50009 SAINT LO CEDEX
Marne:
Prefecture, Batiment B
17-19, Rue Carnot
F-51022 CHALONS-SUR-MARNE CEDEX
Haute-Marne:
Nouvelle Cite Administrative
B.F 569
F-52012 CHAUMONT CEDEX
Mayenne:
2, Boulevard Murat - B.P 840
F-53041 LAVAL CEDEX
Meurthe-et-Moselle:
27, Rue du Cardinal-Mathieu
Case Officielle No 3850
F-54029 NANCY CEDEX
Meuse:
Cite Administrative - B.P 549
F-55013 Bar-le-Duc CEDEX
Morbihan:
Boulevard de la Resistance
B.P 69
F-56019 VANNES CEDEX
Moselle:
Cite Administrative
7, Rue Nexirue
F-57045 METZ CEDEX
Nievre:
24, Rue de la Prefecture
F-58019 NEVERS
Nord:
Cite Administrative - B.P. 2008
F-59011 LILLE CEDEX
Oise:
Avenue de l'Europe
F-60022 BEAUVAIS CEDEX
Orne:
13, Rue Marchand-Saillant
F-61013 ALENCON CEDEX
Pas-de-Calais:
20, Place de la Prefecture
B.P 22
F-62000 ARRAS
Puy-de Dóme:
74, Boulevard Cóte Blatin
F-63033 CLERMONT FERRAND CEDEX
Pyrenees-Atlantiques:
Cite Administrative
Boulevard Tourasse - B.P 563
F-64026 PAU CEDEX
Hautes-Pyrenees:
Centre de Sante
Place Ferre - B.P 120
F-65013 TARBES CEDEX
Pyrenees Orientales:
Rue Joseph-Sauvy
F-66020 PERPIGNAN CEDEX
Bas-Rhin:
Cite Administrative
2, Rue Hópital Militaire
B.F 1028 F
F-67070 STRASBOURG CEDEX
Haut-Rhin:
Cite Administrative
3, Rue Fleisch-Hauer
F-68026 COLMAR CEDEX
Rhóne:
245, Rue Garibaldi - B.f? 104
F-69399 LYON CEDEX 3
Haute-Saóne:
Place du 11e Chasseur- B.P 412
F-70014 VESOUL CEDEX
Saóne-et-Loire:
Cite Administrative
Boulevard Henri-Dunant
F-71025 MACON CEDEX
Sarthe:
Cite Administrative
34, Rue Chanzy
F-72000 LE MANS
Savoie:
Carre Curial
Place Monge
F-73018 CHAMBERY CEDEX
Haute-Savoie:
Cite Administrative
Rue Dupanloup
F-74040 ANNECY
Paris:
9, Place de l'Hótel-de-Ville
F-75005 PARIS R.F
Seine-Maritime:
Immeuble Hastings
Rue du 74e R.I. - B.P 2032 X
F-76040 ROUEN CEDEX
Seine-et-Marne:
Centre Thiers Gallieni
49-51, Avenue Thiers
F-77011 MELUN CEDEX
Yvelines:
Prefecture des Yvelines
1, Rue Jean Houdon
F-78010 VERSAILLES CEDEX
Deux-Sevres:
Centre Administratif
12, Rue Thiers
F-79021 NIORT CEDEX
Somme:
Cite Administrative
1, Boulevard du Port - B.F 3346
F-80027 AMIENS CEDEX
Tarn:
69, Avenue du Marechal Foch
F-81013 ALBI CEDEX
Tarn-et-Garonne:
7, Allee de Mortarieu - B.P 168
F-82031 MONTAUBAN CEDEX
Var
Cite Sanitaire
Avenue Lazare-Carnot - B.P 334
F-83076 TOULON CEDEX
Vaucluse:
Cite Administrative
Cours Jean-Jaures - B.P 326
F-84022 AVIGNON CEDEX
Vendee:
196, Boulevard Aristide-Briand
F-85020 LA ROCHE-SUR-YON
Vienne:
39, Rue de Beau lieu
F-86034 POITIERS CEDEX
Haute-Vienne:
44, Cours Gay-Lussac
F-87031 LIMOGES CEDEX
Vosges:
Prefectu re
l7-19, Rue Antoine-Hirault
F-88021 EPINAL CEDEX
Yonne:
1, Rue de l'Etang Saint-Vigil
F-89011 AUXERRE CEDEX
Territoire de Belfort:
8, Rue du Peintre-Heim
F-90000 BELFORT
Essonne:
Immeuble France-Evry, Tour Malte
Boulevard de France
F-91010 EVRY CEDEX
Hauts-de-Seine:
130, Rue du 8 Mai 1945
F-92021 NANTERRE CEDEX
Seine-Saint-Denis:
124, Rue Carnot
F-93007 BOBIGNY CEDEX
Val-de-Marne:
38-40, Rue Saint-Simon
F-94010 CRETEIL CEDEX
Val-d'Oise:
2, Rue de La Palette
F-95011 CERGY PONTOISE CEDEX
Martinique:
Pavillon Bourgenot
82, Rue Victor-Severe
F-97261 FORT DE-FRANCE CEDEX
Guadeloupe:
Parc de la Prefecture
Rue de Lardenoy
F-97109 BASSE-TERRE CEDEX
Guyane:
19, Rue Schoelcher
F-97305 CAYENNE CEDEX
La Reunion:
B.F 199
F-97490 SAINTE-CLOTILDE
NIEMCY
Zastrzeżenia i deklaracje zawarte w piśmie Stałego Przedstawiciela Republiki
Federalnej Niemiec z dnia 8 lutego 1973 r., wręczonym Sekretarzowi Generalnemu w
czasie składania dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 8 lutego 1973 r. (oryginał w
jęz. niemieckim i francuskim).
Stosownie do artykułu 7 wspomnianego porozumienia, Republika Federalna Niemiec
korzysta z zastrzeżeń, o których mowa w załączniku II. Europejskie porozumienie
w sprawie szkolenia i kształcenia pielęgniarek dotyczy także terenu Berlina i w
stosunku do tego terenu wchodzi w życie w tym samym dniu, w którym wchodzi ono w
życie w odniesieniu do Federalnej Republiki Niemiec.
Deklaracja zawarta w piśmie Ministra do Spraw Młodzieży, Rodziny i Zdrowia z
dnia 30 lipca 1983 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 14
sierpnia 1983 r. (oryginał w jęz. francuskim).
Władze, o których mowa w artykule 2 porozumienia, ze strony Federalnej Republiki
Niemiec są wymienione w poniższej liście:
Regierungsprasidium
Breitscheidstrasse 4
Postfach 299
D-STUTTGART 1
Tel. [phone]
Regierungsprasidium
Bertholdstrasse 43
Abholfach
D-7800 FREIBURG
Tel. [phone]
Regierung Oberbayern
Maximilianstr. 39
D-8000 MUNCHEN 22
Tel. [phone]
Regierung der Oberpfalz
Hermeransplatz 8
D-6400 REGENSBURG
Tel. [phone]
Regierung Mittelfranken
Promenade 27 (Schloss)
D-6800 ANSBACH
Tel. [phone]
Regierung von Schwaben
Pronhol 10
D-8900 AUGSBURG 11
Tel. [phone]
Senator fur Gesundheit und Umweltsehutz
Birkenstr. 34
D-2800 BREMEN 1
Tel. [phone]
Regierungsprasident
Luisenplatz 2
Postfach 110 740
D-6100 DARMSTADT
Tel. [phone]
Regierungsprasidium
Schlossplatz 1-3
Postfach 5343
D-7500 KARLSRUHE 1
Tel. [phone]
Regierungsprasidium
Nauklerstrasse 47
D-7400TUBINGEN
Tel. [phone]
Regierung Niederbayern
Regierungsplatz 540
D-8300 LANDSHUT
Tel. [phone]
Regierung Oberfranken
Ludwigstr. 20
D-8580 BAYREUTH
Tel. [phone]
Regierung Unterfranken
Unterplatz 9
D-8700 WURZBURG
Tel. [phone]
Landesprufungsamt fur Gesundheitsberufe (LPAGes)
Reichpietschufer 72-76
D-1000 BERLIN 30
Tel. [phone]
Freie und Hansestadt Hamburg
Gesundheitsbehorde Dezernat 6
Tesdorpfstr. 8
Postfach 25 24
D-2000 HAMBURG 13
Tel. [phone]
Regierungsprasident
Steinweg 6
Postfach 103067
D-3500 KASSEL 1
Tel. [phone]
Regierungsprasident
Landgraf-Philipp-Platz 1
Postfach 5720
D-6300 GIESSEN 1
Tel. [phone]
Bezirksregierung
Bohlweg 38
D-3300 BRAUNSCHWEIG
Tel. [phone]
Bezirksregierung Weser-Ems
Theodor-Tantsen-Platz 6
D-2900 OLDENBURG
Tel. [phone]
Oberstadtdirektor
Niederwall 25
D-4800 BIELEFELD
Tel. [phone]
Oberstadtdirektor
Berliner Platz 2
D-5300 BON N 1
Tel. [phone]
Oberstadtdirektor
Postfach 907
D-4600 DORTMUND 1
Tel. [phone]
Oberstadtdirektor
Burgplatz 19
D-4100 DUISBURG
Tel. [phone]
Oberstadtdirektor
Ebertstrasse
D-4650 GELSENKIRCHEN
Tel. [phone]
Oberstadtdirektor
Th.-Heuss-Platz 16
D-4700 HAMM
Tel. [phone]
Oberstadtdirektor
Rathausplatz
D-5000 KÓLN 1
Tel. [phone]
Oberstadtdirektor
Fr.-Ebert-Platz 1
D-5090 LEVERKUSEN
Tel. [phone]
Bezirksregierung
Am Waterlooplatz 11
D-3000 HANNOVER 1
Tel. [phone]
Beziksregierung
Am Ochsenmarkt 3
D-2120 LUNEBURG
Tel. [phone]
Oberstadtdirektor
Katschhof
D-5100 AACHEN
Tel. [phone] u. 472.1
Oberstadtdirektor
Rathaus
D-4630 BOCHUM 1
Tel. [phone]
Oberstadtdirektor
Rathausplatz 1
D-4250 BOTTROP
Tel. [phone]
Oberstadtdirektor
Marktplatz 6
D-4000 DUSSELDORF 1
Tel. (0211 ) 8991
Oberstadtdirektor
Postfach
D-4300 ESSEN 1
Tel. [phone]
Oberstadtdirektor
Fr.-Ebert-Platz
D-5800 HAGEN
Tel. [phone]
Oberstadtdirektor
Fr.-Ebert-Platz 2
D-4690 HERNE 1
Tel. [phone]
Oberstadtdirektor
Von--der-Leyen-Platz 1
D-4150 KREFELD
Tel. [phone]/<86 1>
Oberstadtdirektor
Postfach 85
D-4050 MONCHENGLADBACH 1
Tel. [phone]
Oberstadtdirektor
Ruhrstr. 32-34
D-4330 MULHEIM a.d. RUHR
Tel. [phone]
Oberstadtdirektor
Schwartzstr 72
D-4200 OBERHAUSEN 1
Tel. [phone]
Oberstadtdirektor
Cronenberger Strasse
D-5650 SOLINGEN 1
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor
Zollernstr. 10
D-5100 AACHEN
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor
Schutzenwall 18
D-4420 COESFELD
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor Ennepe Ruhr Kreis
Hauptstr. 92
D-5830 SCHWE LM
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor
Gutersloh Julicher Ring 32
D-5350 EUSKIRCHEN
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor Heinsberg
Herzog-Wilh.-Str. 39 41
D-5130 GEILENKIRCHEN
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor Hochsauerlandkreis
Steinstr. 39
D-5778 MESCHEDE
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor
Nassauer Allee 15-23
D-4190 KLEVE
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor Markischer Kreis
Bismarckstr.15
D-5990 ALTENA
Tel. [phone]
Oberstadtdirektor
Klemensstrasse
D-4400 MUNSTER
Tel. [phone]
Oberstadtdirektor
Fastenrathstr.1
D-5630 REMSCHEID
Tel. [phone]
Oberstadtdirektor
Wegnerstr.13-15
D-5600 WUPPERTAL 2
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor
Im Piepershagen 17
D-4280 BORKEN
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor
Bismarckstr.16
D-5160 DUREN
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor Erftkreis
Bethlehemer Str. 9
D-5010 BERGHEIM
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor
Wasserstr.14
D-4840 RHEDA-WIEDENBRUCK
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor
Amtshausstr. 2
D-4900 HERFORD
Tel. [phone]
Obekreisdirektor
Moltkestr.12
D-3470 HOXTER
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor Lippe
Rosental 10
D-4930 DETMOLD
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor
Dusseldorfer Str. 26
D-4020 METTMANN
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor Minden-LGbbecke
Portastr.13
D-4950 MINDEN
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor Oberbergischer Krs.
Moltkestr. 42
D-5270 GUMMERSBACH 1
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor
Aldergreven Str.10-14
D-4790 PADERBORN
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor Rhein.-Berg. Kreis
Am Rubezahlwald 7
D-5060 BERGISCH GLADBACH 2
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor
Koblenzer Str. 73
D-5900 SIEGEN 1
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor
Tecklenburger Str.10
D-4030 STEINFURT
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor Viersen
Thomasstr. 20
D-4152 KEMPEN 1
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor
Herzogenring 34
D-4230 WESEL
Tel. [phone]
Bezirksregierung
Stresemannstr. 3
D-5400 KOBLENZ
Tel. [phone]
Minister fur Arbeit, Gesundheit und Sozialordnung
Hindenburgstr. 23
D-6600 SAARBRUCKEN
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor
Meererhof 1
D-4040 NEUSS 1
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor
Danziger Str. 2
D-5960 OLPE/BIGGERSEE
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor
Herzogwall 17
D-4350 RECKLINGHAUSEN
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor Rhein-Sieg-Kreis
Kaiser-Wilhelm-Platz 1
D-5200 SIEGBURG
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor
Osthofenstr. 60-62
D-4770 SOEST
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor
Fr.-Ebert-Str.17
D-4750 UNNA 1
Tel. [phone]
Oberkreisdirektor
Lange-Kessel-Str. 4-6
D-4410 WARENDORF
Tel. [phone]
Bezirksregierung Rheinhessen/Pfalz
Friedrich-Ebert-Str.14
D-6730 NEUSTADT
Tel. [phone]
Bezirksregierung
Kurfurstliches Palais
D-5500 TRIER
Tel. [phone]
Der Sozialminister des Landes Schleswig-Holstein
Brunswiker Str.16-22
D-2300 KIEL
Tel. [phone]
IRLANDIA
Deklaracja zawarta w teleksie Ministerstwa Spraw Zagranicznych Irlandii z dnia
11 lipca 1985 r. (oryginał w jęz. angielskim).
Adres organu upoważnionego do wydawania świadectw ukończenia szkolenia i
kształcenia w zakresie pielęgniarstwa w odniesieniu do Irlandii: An Bord
Altranais, 11 Fitzwilliam Place, IRL-Dublin 2.
WŁOCHY
Zastrzeżenia 1) złożone przy podpisywaniu w dniu 6 listopada 1968 r. (oryginał w
jęz. francuskim).
Włochy korzystają z zastrzeżeń, o których mowa w załączniku II.
MALTA
Zastrzeżenia złożone przy podpisywaniu w dniu 7 maja 1968 r. i potwierdzone w
czasie składania dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 6 maja 1969 r. (oryginał w
jęz. angielskim).
1. Zgodnie z postanowieniami artykułu 7.1. porozumienia, Rząd Malty korzysta z
zastrzeżeń zawartych w punkcie 3 załącznika II do porozumienia i zastrzega sobie
prawo niestosowania się do postanowień rozdziału III załącznika I, wprowadzając
liczbę godzin nauczania teoretycznego i formalnego inną niż określa to wyżej
wymieniony rozdział.
2. Zgodnie z tymi samymi postanowieniami artykułu 7.1 porozumienia, Rząd Malty
korzysta ponadto z zastrzeżenia zawartego w punkcie 4(i) załącznika II do
porozumienia i zastrzega sobie prawo niestosowania się do postanowień rozdziału
III załącznika I, zachowując opiekę nad matką i noworodkiem, zdrowie psychiczne
i psychiatrię oraz opiekę nad ludźmi starymi i geriatrię jako przedmioty do
wyboru w programie studiów i w szkoleniu praktycznym.
Deklaracja złożona w czasie podpisywania w dniu 7 maja 1968 r. (oryginał w jęz.
angielskim).
Wykonując postanowienie artykułu 2 porozumienia, organem na Malcie upoważnionym
do wydawania świadectw ukończenia szkolenia i kształcenia w zakresie
pielęgniarstwa jest Zarząd Doradczy i Wykonawczy powołany zarządzeniem nr 1,
wydanym w trybie nadzwyczajnym w 1959 r., zmieniającym zarządzenie dotyczące
(struktury) Ministerstwa Nauk Medycznych i Zdrowia.
Deklaracja zawarta w piśmie Ministra Spraw Zagranicznych Malty z dnia 26
stycznia 1988 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 1 lutego
1988 r. (oryginał w jęz. angielskim).
Kompetentnym organem na Malcie (...) jest Nursing and Midwifery Board,
Ministerstwo Zdrowia, 15 Merchants Street, Valletta, Malta, tel.: 224071, w
miejsce Zarządu Doradczego i Wykonawczego, który przestał pełnić tę funkcję.
SZWAJCARIA
Zastrzeżenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym w dniu 19 sierpnia
1970 r. (oryginał w jęz. francuskim).
Zgodnie z postanowieniami artykułu 7 Konfederacja Szwajcarska zastrzega sobie
prawo niestosowania się do:
a) postanowień rozdziału II załącznika I, przyjmując, że kandydaci do szkół
pielęgniarskich mogą reprezentować poziom kulturalny i intelektualny równy ośmiu
latom wykształcenia ogólnego;
b) postanowień rozdziału II załącznika I, przyjmując, że kandydaci do szkół
pielęgniarskich nie muszą posiadać uznawanego świadectwa szkolnego;
c) postanowień rozdziału III załącznika I, przyjmując inną liczbę godzin
nauczania teoretycznego i formalnego niż stanowi to rozdział III.
Deklaracja zawarta w piśmie Federalnego Departamentu Spraw Zagranicznych z dnia
21 sierpnia 1985 r. zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 26
sierpnia 1985 r. (oryginał w jęz. francuskim).
Szwajcarski Czerwony Krzyż (Croix-Rouge Suisse), Rainmattstrasse 10, Case
Postale 2699, CII-3001 Berne jest jedynym upoważnionym organem do wydawania
świadectw, z zastrzeżeniem złożonym przy podpisywaniu, że nauczanie pielęgniarek
odpowiada standardom określonym w załączniku I do porozumienia.
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII
Zastrzeżenie złożone w czasie podpisywania w dniu 20 grudnia 1967 r. (oryginał w
jęz. angielskim).
Zgodnie z postanowieniami artykułu 7.1. porozumienia, Zjednoczone Królestwo
Wielkiej Brytanii korzysta z zastrzeżenia, o którym mowa w punkcie 4(i)
załącznika II do porozumienia i zastrzega sobie prawo niestosowania postanowień
rozdziału III załącznika I zachowując: opiekę nad matką i noworodkiem, zdrowie
psychiczne i psychiatrię oraz opiekę nad starszymi i geriatrię jako przedmioty
do wyboru w programie studiów i w szkoleniu praktycznym.
4. Informacje o państwach, które w późniejszym terminie przystąpiły do
niniejszego porozumienia lub wycofały złożone poprzednio zastrzeżenia i
oświadczenia, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym Ministerstwa
Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati




1 ) Zastrzeżenie zostato wycofane w czase składania dokumentu ratyfikacyjnego w
dniu 7 czerwca 1974 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 12 lipca 1996 r.
w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń
związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w Ośrodku Studiów Wschodnich.
(Dz. U. Nr 86, poz. 391)
Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 2, do
pracowników zatrudnionych w Ośrodku Studiów Wschodnich, zwanym dalej
"Ośrodkiem".
2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do pracowników naukowo-badawczych.
ż 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "najniższym wynagrodzeniu", rozumie
się przez to najniższe wynagrodzenie zasadnicze w pierwszej kategorii
zaszeregowania, określone w tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia
zasadniczego, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia.
ż 3. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy przysługują
wszystkie składniki wynagrodzenia w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu
pracy określonego w umowie o pracę.
ż 4. Ustala się:
1) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącą załącznik
nr 1 do rozporządzenia,
2) tabelę procentowych stawek dodatku funkcyjnego, stanowiącą załącznik nr 2 do
rozporządzenia,
3) tabele stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników,
stanowiące załącznik nr 3 do rozporządzenia.
ż 5. Dyrektor Ośrodka może w uzasadnionych wypadkach skrócić pracownikowi
wymagany okres pracy zawodowej na danym stanowisku.
ż 6. 1. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku związanym z kierowaniem
zespołem przysługuje dodatek funkcyjny.
2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, może być przyznany również pracownikowi
zatrudnionemu na stanowisku nie związanym z kierowaniem zespołem, koordynującemu
wykonywanie określonych zadań, dla którego w załączniku nr 3 do rozporządzenia
przewiduje się dodatek funkcyjny, z tym że maksymalna stawka tego dodatku nie
może być wyższa od drugiej stawki dodatku funkcyjnego.
ż 7. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za wysługę lat w wysokości 5%
miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 5 latach pracy. Dodatek ten wzrasta o
1% za każdy następny rok pracy do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia
zasadniczego po 20 i więcej latach pracy.
2. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat wlicza się okresy
poprzedniego zatrudnienia, z zastrzeżeniem ust. 4.
3. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat wlicza się także
inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu
pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
4. W wypadku gdy praca w Ośrodku stanowi dodatkowe zatrudnienie, prawo do
dodatku za wysługę lat ustala się odrębnie dla każdego stosunku pracy. Do okresu
dodatkowego zatrudnienia nie podlegają zaliczeniu okresy zatrudnienia
podstawowego.
5. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje
wynagrodzenie, oraz za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy
wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem
lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu
wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.
6. Dodatek za wysługę lat jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia:
1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym
pracownik nabył prawo do dodatku lub wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie
prawa nastąpiło w ciągu miesiąca,
2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub wyższej stawki dodatku
nastąpiło pierwszego dnia miesiąca.
ż 8. 1. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku, na którym niezbędne jest
posługiwanie się językiem obcym, przysługuje dodatek za znajomość języka obcego
w wysokości do:
1) 10% najniższego wynagrodzenia - za znajomość pierwszego języka obcego,
2) 15% najniższego wynagrodzenia - za znajomość każdego następnego języka
obcego.
2. Szczegółowe zasady przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1, określa
załącznik nr 4 do rozporządzenia.
ż 9. Pracownikowi przysługuje dodatek, w wysokości do 5% miesięcznego
najniższego wynagrodzenia za pracę wykonywaną przez co najmniej 80 godzin w
miesiącu w warunkach uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia:
1) w pomieszczeniach, w których konieczne jest stałe stosowanie sztucznego
oświetlenia,
2) przy obsłudze elektronicznych monitorów ekranowych,
3) w warunkach narażenia na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone.
ż 10. 1. Pracownikowi przysługuje nagroda jubileuszowa w wysokości:
1) po 20 latach pracy - 75% miesięcznego wynagrodzenia,
2) po 25 latach pracy - 100% miesięcznego wynagrodzenia,
3) po 30 latach pracy - 150% miesięcznego wynagrodzenia,
4) po 35 latach pracy - 200% miesięcznego wynagrodzenia,
5) po 40 latach pracy - 300% miesięcznego wynagrodzenia.
2. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej w Ośrodku wlicza się
wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z
mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego
zależą uprawnienia pracownicze.
3. W razie równoczesnego pozostawania więcej niż w jednym stosunku pracy, do
okresu pracy uprawniającego do nagrody wlicza się jeden z tych okresów.
4. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu
uprawniającego do nagrody.
5. Pracownik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody, jeżeli w jego
aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji.
6. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez
pracownika prawa do tej nagrody.
7. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące
pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to
korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli
pracownik nabył prawo do nagrody będąc zatrudnionym w innym wymiarze czasu pracy
niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie
przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. Nagrodę oblicza się
według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop
wypoczynkowy.
8. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem na rentę inwalidzką lub
emeryturę, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody jubileuszowej
brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy,
nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.
9. Jeżeli w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów
wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń
pracowniczych okresów nie podlegających dotychczas wliczeniu upływa okres
uprawniający pracownika do dwóch lub więcej nagród, wypłaca mu się tylko jedną
nagrodę - najwyższą.
10. Pracownikowi, który w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie
przepisów, o których mowa w ust. 9, ma okres dłuższy niż wymagany do nagrody
danego stopnia, a w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go
do nabycia nagrody wyższego stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej
wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej - różnicę między kwotą
nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej.
11. Przepisy ust. 9 i 10 mają odpowiednio zastosowanie, w razie gdy w dniu, w
którym pracownik udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do nagrody
wyższego stopnia oraz w razie gdy pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12
miesięcy od tego dnia.
12. Pracownikowi zatrudnionemu w Ośrodku w dniu 1 lipca 1996 r., który przed tym
dniem nabył prawo do nagrody jubileuszowej w związku z wliczeniem okresów
wymienionych w zarządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia
1989 r. w sprawie ustalania okresów pracy i innych okresów uprawniających do
nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania i wypłacania (Monitor Polski Nr
44, poz. 358), okresy te podlegają wliczeniu na dotychczasowych zasadach przy
ustalaniu prawa do kolejnych nagród.
13. Pracownik, który podjął zatrudnienie w Ośrodku po dniu 1 lipca 1996 r.,
nabywa prawo do nagrody jubileuszowej na zasadach określonych w ust. 2-11,
niezależnie od wcześniejszego nabycia prawa do nagrody za dany okres.
ż 11. 1. Pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty inwalidzkiej
lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub
emeryturę, przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna w wysokości:
1) jednomiesięcznego wynagrodzenia - jeżeli był zatrudniony krócej niż 15 lat,
2) dwumiesięcznego wynagrodzenia - po przepracowaniu co najmniej 15 lat,
3) trzymiesięcznego wynagrodzenia - po przepracowaniu co najmniej 20 lat.
2. Przy ustalaniu okresów pracy i innych okresów uprawniających do odprawy
stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu okresów uprawniających do dodatku
za wysługę lat.
3. Odprawę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu
pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
4. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa.
ż 12. 1. W ramach środków na wynagrodzenia tworzy się fundusz nagród za
szczególne osiągnięcia w pracy zawodowej w wysokości do 3% planowanych środków
na wynagrodzenia osobowe.
2. Fundusz nagród, o którym mowa w ust. 1, może być podwyższany w ramach
posiadanych środków na wynagrodzenia.
3. Nagrody z funduszu nagród uruchamia Dyrektor Ośrodka.
ż 13. 1. W ramach środków na wynagrodzenia może być tworzony fundusz premiowy z
przeznaczeniem na premie dla pracowników.
2. Wysokość funduszu premiowego oraz zasady przyznawania i wypłacania premii
określa zakładowy regulamin premiowania, ustalany przez Dyrektora Ośrodka.
ż 14. 1. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego ustala się przez
podzielenie miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, wynikającego z osobistego
zaszeregowania pracownika, przez 178.
2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie również przy ustalaniu godzinowej stawki
wynagrodzenia zasadniczego pracownika zatrudnionego przy pilnowaniu.
ż 15. 1. Pracownikowi zatrudnionemu w zmianowym systemie pracy za każdą godzinę
pracy na II zmianie przysługuje dodatek w wysokości 10% godzinowej stawki
wynagrodzenia zasadniczego, wynikającego z osobistego zaszeregowania.
2. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje, z zastrzeżeniem
ust. 3, dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze nocnej w
wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego.
3. Od dnia 1 stycznia 1997 r. dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 2,
nie może być niższe od wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 ż 2
Kodeksu pracy.
ż 16. 1. Kierowcy samochodu osobowego może być przyznane, za jego zgodą,
wynagrodzenie ryczałtowe obejmujące poszczególne składniki wynagrodzenia (w
szczególności wynagrodzenie zasadnicze, dodatek za pracę w godzinach
nadliczbowych oraz dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej),
uwzględniające liczbę godzin przypadających do przepracowania w okresie jednego
miesiąca, w przypadku gdy faktyczny czas pracy tego kierowcy w poszczególnych
miesiącach nie ulega wahaniom i odpowiada liczbie godzin przyjętej do obliczenia
wynagrodzenia.
2. Kierowcy, z wyjątkiem kierowcy samochodu osobowego, za powierzone mu
dodatkowe czynności nie wchodzące w zakres jego normalnych obowiązków
przysługuje dodatek w wysokości nie przekraczającej 60% najniższego
wynagrodzenia.
3. Wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 2, za wykonywanie poszczególnych
czynności ustala Dyrektor Ośrodka, uwzględniając rodzaj czynności i ich
uciążliwość.
ż 17. Pracownik, który w dniu wejścia w życie rozporządzenia nie posiada
wymaganych kwalifikacji w zakresie wykształcenia, może być przeszeregowany tylko
w ramach zajmowanego stanowiska.
ż 18. Traci moc zarządzenie nr 17 Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18
marca 1991 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w Ośrodku
Studiów Wschodnich, zmienione zarządzeniami: nr 53 z dnia 18 listopada 1991 r.,
nr 19 z dnia 26 czerwca 1992 r., nr 27 z dnia 14 maja 1993 r., nr 8 z dnia 1
lutego 1994 r., nr 83 z dnia 20 października 1994 r., nr 18 z dnia 18 stycznia
1995 r., nr 85 z dnia 14 lipca 1995 r. i nr 123 z dnia 18 października 1995 r.
ż 19. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca
1996 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 lipca
1996 r. (poz. 391)
Załącznik nr 1
TABELA
MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
I340-400
II345-420
III350-440
IV355-460
V360-490
VI365-520
VII370-550
VIII375-590
IX380-630
X385-675
XI390-720
XII400-780
XIII410-845
XIV420-910
XV430-975
XVI445-1.040
XVII460-1.110
XVIII475-1.180
XIX505-1.270
XX550-1.360
XXI600-1.500

Załącznik nr 2
TABELA
PROCENTOWYCH STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO
Stawka dodatku funkcyjnegoProcent najniższego wynagrodzenia do
115
230
345
460
575
690
7105
8120
9135
10150

Załącznik nr 3
I. TABELA
STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW OŚRODKA STUDIÓW
WSCHODNICH
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1DyrektorXXI10wyższe7
2Zastępca dyrektoraXIX-XX9wyższe7
3Główny księgowy, kierownik zakładuXVIII-XIX8wyższe7
4Główny specjalista, kierownik zespołuXVI-XVII7wyższe7
5Starszy specjalistaXIV-XV-wyższe6
6SpecjalistaXII-XIV-wyższe4
7Starszy inspektorXI-XII-wyższe3
8InspektorIX-XII-średnie2
9KsięgowyVIII-XI-średnie-
10Starszy referentVII-IX-średnie1
11ReferentVI-VIII-średnie-

II. TABELA
STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH NA
STANOWISKACH POMOCNICZYCH I OBSŁUGI
123456
1Kontroler technicznyX-XII-średnie zawodowe4
2Maszynistka klasy mistrzowskiejIX-XI-średnie i tytuł mistrzowski4
3Starsza maszynistkaVIII-IX-średnie2
4MaszynistkaVII-VIII-średnie2
5Kierowca mikrobusuX-XI-wg odrębnych przepisów
6Kierowca samochodu osobowegoVII-VIII-wg odrębnych przepisów
7Portier, dozorca, sprzątaczkaIII-V-podstawowe-
8GoniecII-IV-podstawowe-

Załącznik nr 4
SZCZEGÓŁOWE ZASADY PRZYZNAWANIA DODATKU ZA ZNAJOMOŚĆ JĘZYKA OBCEGO
1. Dodatek za znajomość języka obcego, zwany dalej "dodatkiem", przyznaje się
pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku, na którym posługiwanie się językiem
obcym jest niezbędne do wykonywania czynności wynikających z zakresu obowiązków
służbowych pracownika.
2. Dodatek przyznaje Dyrektor Ośrodka w wysokości uzależnionej od stopnia
wykorzystania znajomości języka obcego na stanowisku pracy.
3. Warunkiem przyznania dodatku jest posiadanie przez pracownika zaświadczenia
potwierdzającego złożenie z wynikiem pozytywnym egzaminu ze znajomości języka
obcego przed państwową lub resortową komisją egzaminacyjną.
4. Od składania egzaminu, o którym mowa w ust. 3, zwolnieni są pracownicy
posiadający:
1) dyplom ukończenia wydziału filologii szkoły wyższej,
2) uprawnienia tłumacza w zakresie danego języka obcego, przyznane na podstawie
odrębnych przepisów,
3) dyplom ukończenia wyższej uczelni lub szkoły średniej za granicą, w której
językiem wykładowym był język obcy, za którego znajomość pracownik ma pobierać
dodatek.
5. Złożenie egzaminu, o którym mowa w ust. 3, uprawnia do dodatku przez okres 5
lat. Warunkiem przyznania dodatku po upływie tego okresu jest ponowne złożenie
egzaminu. Nie dotyczy to pracownika, który złożył egzamin z wynikiem co najmniej
dobrym.
6. Dodatek przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie.
7. Dodatek przysługuje również za dni nieobecności w pracy z powodu choroby bądź
konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem
rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie lub zasiłek z
ubezpieczenia społecznego.
8. Dodatek przyznaje się od pierwszego dnia miesiąca następującego po:
1) złożeniu przez pracownika egzaminu z wynikiem pozytywnym,
2) przedłożeniu dokumentów uzasadniających zwolnienie pracownika od składania
egzaminu.
9. Prawo do dodatku wygasa z końcem miesiąca, w którym pracownik:
1) przestał wykonywać czynności lub zajmować stanowisko uzasadniające przyznanie
dodatku,
2) uzyskał ocenę negatywną z ponownie składanego egzaminu.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 12 lipca 1996 r.
w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń
związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w Państwowym Inspektoracie
Bezpieczeństwa Jądrowego i Ochrony Radiologicznej.
(Dz. U. Nr 86, poz. 392)
Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do pracowników zatrudnionych w
Państwowym Inspektoracie Bezpieczeństwa Jądrowego i Ochrony Radiologicznej,
zwanych dalej "pracownikami".
ż 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "najniższym wynagrodzeniu", rozumie
się przez to najniższe wynagrodzenie zasadnicze w pierwszej kategorii
zaszeregowania, określone w tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia
zasadniczego, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia.
ż 3. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy przysługują
wszystkie składniki wynagrodzenia w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu
pracy określonego w umowie o pracę.
ż 4. Ustala się:
1) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącą załącznik
nr 1 do rozporządzenia,
2) tabelę procentowych stawek dodatku funkcyjnego, stanowiącą załącznik nr 2 do
rozporządzenia,
3) tabelę stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników,
stanowiącą załącznik nr 3 do rozporządzenia.
ż 5. Dyrektor Państwowego Inspektoratu Bezpieczeństwa Jądrowego i Ochrony
Radiologicznej może w uzasadnionych wypadkach skrócić pracownikowi wymagany
okres pracy zawodowej na danym stanowisku.
ż 6. 1. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku związanym z kierowaniem
zespołem przysługuje dodatek funkcyjny.
2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, może być przyznany również pracownikowi
zatrudnionemu na stanowisku nie związanym z kierowaniem zespołem, koordynującemu
wykonywanie określonych zadań, dla którego w załączniku nr 3 do rozporządzenia
przewiduje się dodatek funkcyjny, z tym że maksymalna stawka tego dodatku nie
może być wyższa od drugiej stawki dodatku funkcyjnego.
ż 7. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za wysługę lat w wysokości 5%
miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 5 latach pracy. Dodatek ten wzrasta o
1% za każdy następny rok pracy do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia
zasadniczego po 20 i więcej latach pracy.
2. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat wlicza się okresy
poprzedniego zatrudnienia, z zastrzeżeniem ust. 4.
3. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat wlicza się także
inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu
pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
4. W wypadku gdy praca w Państwowym Inspektoracie Bezpieczeństwa Jądrowego i
Ochrony Radiologicznej stanowi dodatkowe zatrudnienie, prawo do dodatku za
wysługę lat ustala się odrębnie dla każdego stosunku pracy. Do okresu
dodatkowego zatrudnienia nie podlegają zaliczeniu okresy zatrudnienia
podstawowego.
5. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje
wynagrodzenie, oraz za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy
wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem
lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu
wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.
6. Dodatek za wysługę lat jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia:
1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym
pracownik nabył prawo do dodatku lub wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie
prawa nastąpiło w ciągu miesiąca,
2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub wyższej stawki dodatku
nastąpiło pierwszego dnia miesiąca.
ż 8. 1. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku, na którym niezbędne jest
posługiwanie się językiem obcym, przysługuje dodatek za znajomość języka obcego
w wysokości do:
1) 10% najniższego wynagrodzenia - za znajomość pierwszego języka obcego,
2) 15% najniższego wynagrodzenia - za znajomość każdego następnego języka
obcego.
2. Szczegółowe zasady przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1, określa
załącznik nr 4 do rozporządzenia.
ż 9. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za każdą godzinę pracy wykonywanej w
warunkach uciążliwych, szkodliwych dla zdrowia lub niebezpiecznych w wysokości:
1) do 5% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla I
stopnia uciążliwości lub szkodliwości,
2) do 10% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla II
stopnia uciążliwości lub szkodliwości,
3) do 15% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla III
stopnia uciążliwości lub szkodliwości,
4) do 20% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla IV
stopnia uciążliwości lub szkodliwości.
2. Szczegółowe zasady ustalania stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla
zdrowia oraz czynników niebezpiecznych, a także przyznawania dodatku za pracę
wykonywaną w takich warunkach określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.
ż 10. 1. Inspektorowi i starszemu inspektorowi dozoru jądrowego z tytułu
wykonywania kontroli może być przyznany dodatek w wysokości do 40% wynagrodzenia
zasadniczego, w zależności od stopnia złożoności wykonywanych zadań dozorowych.
2. Szczegółowe zasady przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1, określa
zakładowy regulamin.
ż 11. 1. Pracownikowi przysługuje nagroda jubileuszowa w wysokości:
1) po 20 latach pracy - 75% miesięcznego wynagrodzenia,
2) po 25 latach pracy - 100% miesięcznego wynagrodzenia,
3) po 30 latach pracy - 150% miesięcznego wynagrodzenia,
4) po 35 latach pracy - 200% miesięcznego wynagrodzenia,
5) po 40 latach pracy - 300% miesięcznego wynagrodzenia.
2. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się wszystkie
poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy
odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą
uprawnienia pracownicze.
3. W razie równoczesnego pozostawania więcej niż w jednym stosunku pracy, do
okresu pracy uprawniającego do nagrody wlicza się jeden z tych okresów.
4. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu
uprawniającego do nagrody.
5. Pracownik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody, jeżeli w jego
aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji.
6. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez
pracownika prawa do tej nagrody.
7. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące
pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to
korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli
pracownik nabył prawo do nagrody będąc zatrudnionym w innym wymiarze czasu pracy
niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie
przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. Nagrodę oblicza się
według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop
wypoczynkowy.
8. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem na rentę inwalidzką lub
emeryturę, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody jubileuszowej
brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy,
nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.
9. Jeżeli w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów
wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń
pracowniczych okresów nie podlegających dotychczas wliczeniu upływa okres
uprawniający pracownika do dwóch lub więcej nagród, wypłaca mu się tylko jedną
nagrodę - najwyższą.
10. Pracownikowi, który w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie
przepisów, o których mowa w ust. 9, ma okres dłuższy niż wymagany do nagrody
danego stopnia, a w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go
do nabycia nagrody wyższego stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej
wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej - różnicę między kwotą
nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej.
11. Przepisy ust. 9 i 10 mają odpowiednio zastosowanie, w razie gdy w dniu, w
którym pracownik udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do nagrody
wyższego stopnia oraz w razie gdy pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12
miesięcy od tego dnia.
12. Pracownikowi zatrudnionemu w Państwowym Inspektoracie Bezpieczeństwa
Jądrowego i Ochrony Radiologicznej w dniu 1 lipca 1996 r., który przed tym dniem
nabył prawo do nagrody jubileuszowej w związku z wliczeniem okresów wymienionych
w zarządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1989 r. w
sprawie ustalania okresów pracy i innych okresów uprawniających do nagrody
jubileuszowej oraz zasad jej obliczania i wypłacania (Monitor Polski Nr 44, poz.
358), okresy te podlegają wliczeniu na dotychczasowych zasadach przy ustalaniu
prawa do kolejnych nagród.
13. Pracownik, który podjął zatrudnienie w Państwowym Inspektoracie
Bezpieczeństwa Jądrowego i Ochrony Radiologicznej po dniu 1 lipca 1996 r.,
nabywa prawo do nagrody jubileuszowej na zasadach określonych w ust. 2-11
niezależnie od wcześniejszego nabycia prawa do nagrody za dany okres.
ż 12. 1. Pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty inwalidzkiej
lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub
emeryturę, przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna w wysokości:
1) jednomiesięcznego wynagrodzenia - jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż
15 lat,
2) dwumiesięcznego wynagrodzenia - po przepracowaniu co najmniej 15 lat,
3) trzymiesięcznego wynagrodzenia - po przepracowaniu co najmniej 20 lat.
2. Przy ustalaniu okresów pracy i innych okresów uprawniających do odprawy
stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu okresów uprawniających do dodatku
za wysługę lat.
3. Odprawę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu
pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
4. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa.
ż 13. 1. W ramach środków na wynagrodzenia tworzy się fundusz premiowy z
przeznaczeniem na premie dla pracowników.
2. Wysokość funduszu premiowego oraz zasady przyznawania i wypłacania premii
określa zakładowy regulamin premiowania.
ż 14. 1. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego ustala się przez
podzielenie miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, wynikającego z osobistego
zaszeregowania pracownika, przez 178.
2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie również przy ustalaniu godzinowej stawki
wynagrodzenia zasadniczego pracownika zatrudnionego przy pilnowaniu.
ż 15. 1. Pracownikowi zatrudnionemu w zmianowym systemie pracy za każdą godzinę
pracy na II zmianie przysługuje dodatek w wysokości 10% godzinowej stawki
wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania.
2. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje, z zastrzeżeniem
ust. 3, dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze nocnej w
wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego.
3. Od dnia 1 stycznia 1997 r. dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 2,
nie może być niższe od wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 ż 2
Kodeksu pracy.
ż 16. Pracownik, który w dniu wejścia w życie rozporządzenia nie posiada
wymaganych kwalifikacji w zakresie wykształcenia, może być przeszeregowany tylko
w ramach zajmowanego stanowiska.
ż 17. Traci moc zarządzenie nr 21 Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26
czerwca 1992 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w
Państwowym Inspektoracie Bezpieczeństwa Jądrowego i Ochrony Radiologicznej,
zmienione zarządzeniami: nr 24 z dnia 8 maja 1993 r., nr 5 z dnia 1 lutego 1994
r., nr 83 z dnia 20 października 1994 r., nr 18 z dnia 18 stycznia 1995 r., nr
84 z dnia 14 lipca 1995 r. i nr 124 z dnia 18 października 1995 r.
ż 18. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca
1996 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 lipca
1996 r. (poz. 392)
Załącznik nr 1
TABELA
MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
I330-380
II335-390
III340-400
IV345-420
V350-440
VI355-460
VII360-485
VIII365-510
IX370-540
X375-575
XI380-615
XII385-660
XIII390-705
XIV400-750
XV410-805
XVI420-860
XVII430-915
XVIII440-970
XIX450-1.025
XX460-1.080
XXI470-1.135

Załącznik nr 2
TABELA
PROCENTOWYCH STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO
Stawka dodatku funkcyjnegoProcent najniższego wynagrodzenia do
115
230
345
460
575
690
7105
8120
9135
10150

Załącznik nr 3
TABELA
STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1DyrektorXX-XXIdo 10wyższe7
2Wicedyrektor, główny księgowyXIX-XXdo 9wyższe7
3Starszy inspektor dozoru jądrowegoXVIII-XIXdo 7według odrębnych przepisów

4Naczelnik wydziału, kierownik biuraXVI-XVIIIdo 7wyższe7
5Inspektor dozoru jądrowegoXV-XVIIdo 6wyższe7
6Kierownik sekcji, kierownik zespołuXV-XVIIdo 6wyższe7
7Główny specjalistaXV-XVIIdo 6wyższe7
Radca prawny według odrębnych przepisów
8Starszy specjalistaXIII-XV-wyższe6
9SpecjalistaXII-XIV-wyższe4
10Starszy radca, starszy inspektorXI-XIII-wyższe2
11Radca, starszy księgowy, inspektorIX-XII-średnie1
12KsięgowyVIII-XI-średnie-
13SekretarkaVI-VIII-średnie-
14Starszy referentVII-IX-średnie-
15ReferentVI-VIII-średnie-
16Kierowca samochodu osobowegoVI-VIII-według odrębnych przepisów
17Robotnik gospodarczyV-VII-podstawowe-

Załącznik nr 4
SZCZEGÓŁOWE ZASADY PRZYZNAWANIA DODATKU ZA ZNAJOMOŚĆ JĘZYKA OBCEGO
1. Dodatek za znajomość języka obcego, zwany dalej "dodatkiem", przyznaje się
pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku, na którym posługiwanie się językiem
obcym jest niezbędne do wykonywania czynności wynikających z zakresu obowiązków
służbowych pracownika.
2. Dodatek przyznaje Dyrektor Państwowego Inspektoratu Bezpieczeństwa Jądrowego
i Ochrony Radiologicznej w wysokości uzależnionej od stopnia wykorzystania
znajomości języka obcego na stanowisku pracy.
3. Warunkiem przyznania dodatku jest posiadanie przez pracownika zaświadczenia
potwierdzającego złożenie z wynikiem pozytywnym egzaminu ze znajomości języka
obcego przed państwową lub resortową komisją egzaminacyjną.
4. Od składania egzaminu, o którym mowa w ust. 3, zwolnieni są pracownicy
posiadający:
1) dyplom ukończenia wydziału filologii szkoły wyższej,
2) uprawnienia tłumacza w zakresie danego języka obcego, przyznane na podstawie
odrębnych przepisów,
3) dyplom ukończenia wyższej uczelni lub szkoły średniej za granicą, w której
językiem wykładowym był język obcy, za którego znajomość pracownik ma pobierać
dodatek,
4) dyplom ukończenia specjalistycznego szkolenia na kursach organizowanych przez
Międzynarodową Agencję Energii Atomowej, na których językiem wykładowym był
język obcy, za którego znajomość pracownik ma pobierać dodatek.
5. Złożenie egzaminu, o którym mowa w ust. 3, uprawnia do dodatku przez okres 5
lat. Warunkiem przyznania dodatku po upływie tego okresu jest ponowne złożenie
egzaminu. Nie dotyczy to pracownika, który złożył egzamin z wynikiem co najmniej
dobrym.
6. Dodatek przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie.
7. Dodatek przysługuje również za dni nieobecności w pracy z powodu choroby bądź
konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem
rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie lub zasiłek z
ubezpieczenia społecznego.
8. Dodatek przyznaje się od pierwszego dnia miesiąca następującego po:
1) złożeniu przez pracownika egzaminu z wynikiem pozytywnym,
2) przedłożeniu dokumentów uzasadniających zwolnienie pracownika od składania
egzaminu.
9. Prawo do dodatku wygasa z końcem miesiąca, w którym pracownik:
1) przestał wykonywać czynności lub zajmować stanowisko uzasadniające przyznanie
dodatku,
2) uzyskał ocenę negatywną z ponownie składanego egzaminu.
Załącznik nr 5
SZCZEGÓŁOWE ZASADY USTALANIA STOPNIA UCIĄŻLIWOŚCI LUB SZKODLIWOŚCI DLA ZDROWIA
ORAZ CZYNNIKÓW NIEBEZPIECZNYCH, A TAKŻE PRZYZNAWANIA DODATKU ZA PRACĘ WYKONYWANĄ
W TAKICH WARUNKACH
1. Do pierwszego stopnia uciążliwości lub szkodliwości zalicza się prace
wykonywane:
1) w warunkach narażenia na działanie pyłów nie wywołujących zwłóknienia tkanki
płucnej,
2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych nie kumulujących
się w organizmie,
3) w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych
utrzymuje się stale temperatura efektywna powyżej 25oC lub poniżej 10oC,
4) w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza przekraczającej 80%, w
błocie lub w bezpośrednim kontakcie z wodą,
5) w warunkach narażenia na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone, np.
spawanie, hartowanie,
6) w warunkach narażenia na wibrację ogólną,
7) w pomieszczeniach, w których konieczne jest stałe stosowanie sztucznego
oświetlenia,
8) przy obsłudze elektronicznych monitorów ekranowych.
2. Do drugiego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się
prace wykonywane:
1) w warunkach narażenia na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki
płucnej,
2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych kumulujących się w
organizmie,
3) w warunkach narażenia na hałas,
4) w warunkach narażenia na działanie miejscowych wibracji, np. używanie
ręcznych narzędzi pneumatycznych,
5) w warunkach nadmiernego obciążenia wysiłkiem fizycznym co najmniej 2.000 kcal
dla mężczyzn i 1.200 kcal dla kobiet lub wymagających wymuszonej pozycji ciała.
3. Do trzeciego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się
prace wykonywane:
1) w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące,
2) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej
częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300.000 MHz w strefie zagrożenia.
4. Do trzeciego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się
również szczególnie niebezpieczne prace:
1) na wysokości powyżej 2 m i w wykopach o głębokości poniżej 2 m, uznane za
niebezpieczne w przepisach o bezpieczeństwie i higienie pracy,
2) związane z wytwarzaniem, stosowaniem, magazynowaniem i transportowaniem gazów
i materiałów wybuchowych,
3) wewnątrz zbiorników, aparatów, kanałów, studni itp., których wykonywanie
wymaga specjalnego zezwolenia,
4) przy urządzeniach elektroenergetycznych znajdujących się pod napięciem
powyżej 220 V, wykonywane zgodnie z przepisami o bezpieczeństwie i higienie
pracy w energetyce,
5) związane z załadunkiem i rozładunkiem paliw oraz ich transportem,
6) w kontakcie z materiałem zakaźnym,
7) pod ziemią lub pod wodą.
5. Do czwartego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się
prace wykonywane:
1) z benzydyną, alfa i beta naftyloaminą, chlorkiem winylu oraz innymi
czynnikami o analogicznym jak te substancje działaniu, jeżeli zostanie to uznane
przez instytut medycyny pracy,
2) bezpośrednio przy usuwaniu awarii radiacyjnych i ich skutków.
6. Prace określone w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w ust. 2 pkt 1, 2 i 3 uważa się za
wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia, uzasadniających przyznanie
dodatku, jeżeli w środowisku pracy przekroczone są najwyższe dopuszczalne
stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia określone w odrębnych
przepisach lub innych obowiązujących normach higienicznosanitarnych.
7. Podstawę przyznania dodatku za pracę wykonywaną w warunkach szkodliwych dla
zdrowia stanowią wyniki badań środowiskowych, przeprowadzonych przez jednostkę
upoważnioną do tego rodzaju badań.
8. W przypadku jednoczesnego występowania uprawnienia do dodatków z tytułu prac
wykonywanych w różnych stopniach uciążliwości i szkodliwości dla zdrowia lub
niebezpieczeństwa stosuje się tylko jeden dodatek o najwyższej stawce.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 1 lipca 1996 r.
w sprawie wprowadzenia zakazu stosowania, obrotu i transportu niektórych
niebezpiecznych substancji chemicznych.
(Dz. U. Nr 86, poz. 393)
Na podstawie art. 220 ż 2 pkt 2 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. Wprowadza się zakaz produkcji, stosowania transportu następujących
substancji chemicznych:
Lp.Numer Chemical Abstract ServiceNazwa
192-67-14-aminobifenyl (i jego sole)
292-87-5Benzydyna (i jej sole)
3505-60-2Iperyt (2,2'-dichlorodietylowy siarczek)
492-59-92-naftyloamina (i jej sole)
592-93-34-nitrobifenyl
668308-34-9Oleje łupkowe

ż 2. Zakaz nie dotyczy stosowania i transportu substancji chemicznych
wymienionych w ż 1:
1) dla celów naukowo-badawczych i w pracach laboratoryjnych,
2) w mieszaninie, o ile zawartość tej substancji nie przekracza stężenia 0,1%
wagowych.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od dnia
ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 9 lipca 1996 r.
w sprawie badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy.
(Dz. U. Nr 86, poz. 394)
Na podstawie art. 227 ż 2 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. Rozporządzenie reguluje:
1) tryb i częstotliwość dokonywania badań i pomiarów czynników szkodliwych dla
zdrowia występujących w środowisku pracy,
2) sposób rejestrowania i przechowywania wyników badań i pomiarów,
3) sposób udostępniania wyników badań i pomiarów pracownikom.
ż 2. 1. Pracodawca, w którego zakładzie pracy występują czynniki szkodliwe dla
zdrowia, jest obowiązany do dokonywania badań i pomiarów tych czynników:
1) co najmniej raz na dwa lata - przy stwierdzeniu, w ostatnio przeprowadzonym
badaniu, stężeń i natężeń czynników szkodliwych poniżej 0,5 wartości najwyższych
dopuszczalnych stężeń i natężeń określonych w odrębnych przepisach,
2) raz w roku - przy stwierdzeniu stężeń i natężeń czynników od 0,5 do 1,0
wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń określonych w odrębnych
przepisach.
2. W razie stwierdzenia przekroczeń wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń i
natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia lub występowania czynników
rakotwórczych, pracodawca powinien zapewnić stałą kontrolę (monitorowanie)
stężeń i natężeń tych czynników, a jeśli jest to niemożliwe - dokonywać badań i
pomiarów co najmniej raz na sześć miesięcy.
3. W razie narażenia pracowników na działanie kilku substancji chemicznych, gdy
suma ilorazów średnich stężeń i odpowiednich wartości najwyższych dopuszczalnych
stężeń przekracza 1, pracodawca obowiązany jest do dokonywania badań i pomiarów
z częstotliwością określoną w ust. 2.
4. W razie występowania pola magnetycznego stałego bądź pola
elektromagnetycznego o częstotliwości 50 Hz lub 1-100 kHz pomiary przeprowadza
się:
1) raz na trzy lata - jeżeli w wyniku ostatniego wykonanego pomiaru uzyskano
wynik o wartościach, dla których czas przebywania pracowników w strefie
zagrożenia nie przekracza 0,5 czasu dopuszczalnego, określonego w odrębnych
przepisach,
2) raz w roku - jeżeli w wyniku ostatniego wykonanego pomiaru uzyskano wynik o
wartościach, dla których czas przebywania pracowników w strefie zagrożenia
przekracza 0,5 czasu dopuszczalnego, określonego w odrębnych przepisach,
3) każdorazowo - w razie zmiany warunków eksploatacji źródeł pól magnetycznych
lub elektromagnetycznych, które mogą wpłynąć na rozkład stref ochronnych.
5. Częstotliwość pomiarów pól elektromagnetycznych z innych zakresów
częstotliwości niż wymienione w ust. 4 określają odrębne przepisy.
6. Państwowy inspektor sanitarny może ustalić późniejsze terminy dokonywania
badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia niż wynikające z
częstotliwości określonych w ust. 1-4, gdy jest to możliwe ze względu na ocenę
narażenia zawodowego pracowników.
ż 3. 1. Badania i pomiary czynników szkodliwych dla zdrowia wykonuje się
metodami określonymi w Polskich Normach, a w razie braku takich norm - metodami
zalecanymi przez jednostki badawczo-rozwojowe w dziedzinie medycyny pracy.
2. Sposób pomiarów zapylenia powietrza w podziemnych wyrobiskach zakładów
górniczych oraz w pomieszczeniach na powierzchni związanych bezpośrednio z
prowadzeniem ruchu w wyrobiskach podziemnych określają odrębne przepisy.
ż 4. 1. Rodzaj badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia określa
decyzją właściwy państwowy inspektor sanitarny, przy czym pierwszą decyzję
wydaje się po zawiadomieniu przez pracodawcę o rozpoczęciu lub zmianie
prowadzonej działalności, dokonanym w trybie określonym w art. 209 Kodeksu
pracy.
2. Państwowy inspektor sanitarny może zażądać od pracodawcy dodatkowych
informacji niezbędnych do wydania decyzji, o których mowa w ust. 1.
ż 5. Badania i pomiary czynników szkodliwych dla zdrowia, występujących w
środowisku pracy, mogą być wykonywane przez laboratoria:
1) Państwowej Inspekcji Sanitarnej,
2) jednostek badawczo-rozwojowych w dziedzinie medycyny pracy i Centralnego
Instytutu Ochrony Pracy,
3) akredytowane zgodnie z przepisami o badaniach i certyfikacji,
4) upoważnione przez państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego.
ż 6. 1. Wyniki badań i pomiarów wykonane przez laboratoria inne niż Państwowej
Inspekcji Sanitarnej pracodawca przekazuje niezwłocznie, gdy przekroczone są
wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla
zdrowia, a w pozostałych przypadkach nie później niż w ciągu 14 dni, do
wiadomości właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu, właściwemu
okręgowemu inspektorowi pracy oraz lekarzowi sprawującemu profilaktyczną opiekę
zdrowotną nad pracownikami.
2. W razie stwierdzenia przekroczeń najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń
czynników szkodliwych dla zdrowia, pracodawca jest obowiązany niezwłocznie, w
sposób ustalony w danym zakładzie pracy, poinformować o tym pracowników oraz
umieścić na odpowiednim stanowisku pracy informacje o stwierdzonym narażeniu.
ż 7. 1. Pracodawca rejestruje wyniki wykonywanych badań i pomiarów, wpisując je
na bieżąco do rejestru wyników badań i pomiarów czynników szkodliwych dla
zdrowia na stanowisku pracy, zwanego dalej "rejestrem", oraz do kart pomiarów
czynników szkodliwych dla zdrowia, zwanych dalej "kartami".
2. Wzór rejestru oraz kart stanowi załącznik do rozporządzenia.
3. Rejestr oraz karty prowadzi i przechowuje służba bezpieczeństwa i higieny
pracy, a w zakładach pracy, w których nie powołano takiej służby - pracodawca.
4. W razie zaprzestania działalności lub likwidacji zakładu pracy, pracodawca
jest obowiązany do przekazania rejestru oraz kart do właściwej miejscowo
terenowej stacji sanitarno-epidemiologicznej.
5. Rejestry oraz karty przechowywane są przez okres 40 lat, natomiast wyniki
badań i pomiarów, o których mowa w ż 4 ust. 1 - przez okres 3 lat.
ż 8. Wyniki badań i pomiarów, o których mowa w ż 5, oraz rejestr i karty
pracodawca jest obowiązany udostępnić na każde żądanie pracownikom lub ich
przedstawicielom w sposób ustalony w danym zakładzie pracy.
ż 9. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 22
marca 1993 r. w sprawie zasad i częstotliwości dokonywania badań i pomiarów
czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz. U. Nr 26, poz. 116).
ż 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 9 lipca
1996 r. (poz. 394)
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 2 lipca 1996 r.
w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Zabezpieczenia
Społecznego.
(Dz. U. Nr 88, poz. 398)
Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 12 listopada 1985 r. o zmianach w
organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i centralnych organów
administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z
1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i 434 oraz z 1990 r.
Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Zabezpieczenia
Społecznego, zwanego dalej "Pełnomocnikiem".
2. Pełnomocnikiem jest Minister Pracy i Polityki Socjalnej.
ż 2. Do zadań Pełnomocnika należy przygotowanie rozwiązań legislacyjnych w
zakresie ubezpieczenia społecznego, zaopatrzenia społecznego i pomocy
społecznej, a w szczególności:
1) przygotowanie harmonogramu prac nad reformą zabezpieczenia społecznego,
2) inicjowanie i koordynowanie prac związanych z przygotowaniem aktów prawnych
niezbędnych do wprowadzenia reformy,
3) koordynowanie:
a) współdziałania organów administracji rządowej realizujących zadania w
zakresie objętym reformą zabezpieczenia społecznego,
b) pomocy zagranicznej na rzecz reformy zabezpieczenia społecznego,
4) dokonywanie analiz i ocen rozwiązań prawnych z dziedziny zabezpieczenia
społecznego,
5) upowszechnianie problematyki reformy.
ż 3. 1. Organy administracji rządowej są obowiązane do współdziałania i
udzielania pomocy Pełnomocnikowi w realizacji jego zadań, w szczególności przez
udostępnianie mu niezbędnych informacji.
2. Pełnomocnik przedstawia do rozpatrzenia Międzyresortowemu Zespołowi do Spraw
Reformy Zabezpieczenia Społecznego projekty aktów prawnych wynikających z
zakresu jego zadań.
ż 4. Projekty aktów prawnych oraz innych dokumentów rządowych, wpływających na
funkcjonowanie systemu zabezpieczenia społecznego, podlegają zaopiniowaniu przez
Pełnomocnika.
ż 5. 1. Pełnomocnik przedstawia Radzie Ministrów:
1) analizy, oceny i wnioski, związane z zakresem jego działania,
2) coroczne informacje o swojej pracy.
2. Pełnomocnik informuje Prezesa Rady Ministrów o wszystkich zagrożeniach
realizacji zadań, o których mowa w ż 2.
ż 6. Pełnomocnik może powoływać zespoły o charakterze opiniodawczym lub do
opracowania określonych zagadnień oraz zlecać przeprowadzanie ekspertyz.
ż 7. Pełnomocnik wykonuje swoje zadania przy pomocy Biura Pełnomocnika,
stanowiącego komórkę organizacyjną Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej.
ż 8. Wydatki związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu
państwa, w części dotyczącej Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej.
ż 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 31 maja 1996 r.
o wyłączeniu niektórych ustaw o amnestii i abolicji wobec sprawców niektórych
przestępstw, nie ściganych z przyczyn politycznych w latach 1944-1989.
(Dz. U. Nr 89, poz. 400)
Art. 1. W stosunku do sprawców czynów, o których mowa w art. 108 ż 2 Kodeksu
karnego, nie stosuje się wydanych przed dniem 7 grudnia 1989 r. przepisów ustaw
i dekretów, które przewidują amnestię lub abolicję.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 9 lipca 1996 r.
w sprawie utworzenia stanowiska sekretarza stanu w Ministerstwie Kultury i
Sztuki.
(Dz. U. Nr 90, poz. 408)
Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 12 listopada 1985 r. o zmianach w
organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i centralnych organów
administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z
1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i 434 oraz z 1990 r.
Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. W Ministerstwie Kultury i Sztuki tworzy się stanowisko sekretarza stanu do
spraw:
1) współpracy z zagranicą i Polonią,
2) prawa autorskiego i praw pokrewnych oraz do podejmowania decyzji w sprawach
zleconych przez Ministra Kultury i Sztuki.
ż 2. Sekretarz stanu zastępuje Ministra podczas jego nieobecności.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 11 lipca 1996 r.
w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń
związanych z pracą dla niektórych pracowników cywilnych więziennictwa.
(Dz. U. Nr 94, poz. 430)
Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. Rozporządzenie stosuje się do pracowników cywilnych jednostek
organizacyjnych więziennictwa, zatrudnionych na stanowiskach: radcy prawnego,
wychowawcy, psychologa oraz palacza centralnego ogrzewania, zwanych dalej
"pracownikami".
ż 2. 1. Ustala się tabelę stanowisk, stawek wynagrodzenia zasadniczego i wymagań
kwalifikacyjnych pracowników, stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy wynagrodzenie
zasadnicze i inne składniki wynagrodzenia przysługują w wysokości
proporcjonalnej do wymiaru czasu pracy określonego w umowie o pracę.
3. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego oblicza się przez podzielenie
wynagrodzenia zasadniczego, wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika,
określonego stawką miesięczną za pełny wymiar czasu pracy, przez:
1) 178 - dla pracowników, których tygodniowy wymiar czasu pracy wynosi średnio
42 godziny,
2) 170 - dla pracowników, których tygodniowy wymiar czasu pracy wynosi średnio
40 godzin.
ż 3. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za wysługę lat w wysokości 5%
miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 5 latach pracy. Dodatek ten wzrasta o
1% za każdy dalszy rok pracy, aż do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia
zasadniczego.
2. Do okresu pracy uprawniającego do dodatku za wysługę lat wlicza się okresy
poprzedniego zatrudnienia.
3. Do okresu pracy uprawniającego do dodatku za wysługę lat wlicza się także
inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu
pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
4. W przypadku dodatkowego zatrudnienia pracownika prawo do dodatku za wysługę
lat ustala się odrębnie dla każdego stosunku pracy. Do okresu zatrudnienia
dodatkowego nie podlegają zaliczeniu okresy zatrudnienia podstawowego.
5. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje
wynagrodzenie. Dodatek ten przysługuje również za dni nieobecności w pracy z
powodu niezdolności do pracy wskutek choroby bądź konieczności osobistego
sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które
pracownik otrzymuje wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.
6. Dodatek za wysługę lat jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia:
1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po
miesiącu, w którym pracownik nabył prawo do dodatku lub prawo do wyższej stawki
dodatku, jeżeli nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca,
2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub prawa do wyższej stawki
dodatku nastąpiło pierwszego dnia miesiąca.
ż 4. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku wymienionym w załączniku nr 1 pod
lp. 2-5 przysługuje dodatek specjalny za pracę w bezpośrednim kontakcie ze
skazanymi - w wysokości 50% wynagrodzenia zasadniczego.
ż 5. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za każdą godzinę pracy wykonywanej w
warunkach uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia w wysokości:
1) przy pierwszym stopniu szkodliwości lub uciążliwości - do 5%,
2) przy drugim stopniu szkodliwości lub uciążliwości - do 10%,
3) przy trzecim stopniu szkodliwości lub uciążliwości - do 15%
minimalnej stawki wynagrodzenia zasadniczego przewidzianej na stanowisku palacza
centralnego ogrzewania.
2. Szczegółowe zasady przyznawania dodatku za prace wykonywane w warunkach
szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych oraz wykaz tych prac określa załącznik
nr 2 do rozporządzenia.
ż 6. W ramach środków na wynagrodzenia tworzy się fundusz nagród za szczególne
osiągnięcia w pracy zawodowej w wysokości 3% planowanych środków na
wynagrodzenia osobowe.
ż 7. 1. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje, z
zastrzeżeniem ust. 2, dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze
nocnej w wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego wynikającego
z osobistego zaszeregowania.
2. Od dnia 1 stycznia 1997 r. wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, nie może
być niższe od ustalonego na podstawie art. 137 ż 2 Kodeksu pracy.
ż 8. 1. Pracownikowi przysługuje nagroda jubileuszowa w wysokości:
1) 75% miesięcznego wynagrodzenia - po 20 latach pracy,
2) 100% miesięcznego wynagrodzenia - po 25 latach pracy,
3) 150% miesięcznego wynagrodzenia - po 30 latach pracy,
4) 200% miesięcznego wynagrodzenia - po 35 latach pracy,
5) 300% miesięcznego wynagrodzenia - po 40 latach pracy.
2. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się wszystkie
poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy
odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą
uprawnienia pracownicze.
3. W razie równoczesnego pozostawania więcej niż w jednym stosunku pracy, do
okresu pracy uprawniającego do nagrody wlicza się jeden z tych okresów.
4. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu
uprawniającego do nagrody.
5. Pracownik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody, jeżeli w jego
aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji.
6. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez
pracownika prawa do tej nagrody.
7. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące
pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to
korzystniejsze -wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli
pracownik nabył prawo do nagrody będąc zatrudnionym w innym wymiarze czasu pracy
niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie
przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. Nagrodę oblicza się
według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop
wypoczynkowy.
8. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę lub rentę
inwalidzką, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody jubileuszowej
brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy,
nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.
9. Jeżeli w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów
wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń
pracowniczych okresów nie podlegających dotychczas wliczeniu pracownikowi upływa
okres uprawniający go do dwóch lub więcej nagród, wypłaca mu się tylko jedną
nagrodę - najwyższą.
10. Pracownikowi, który w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie
przepisów, o których mowa w ust. 9, ma okres dłuższy niż wymagany do nagrody
danego stopnia, a w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go
do nabycia nagrody wyższego stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej
wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej - różnicę między kwotą
nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej.
11. Przepisy ust. 9 i 10 mają odpowiednie zastosowanie, w razie gdy w dniu, w
którym pracownik udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do nagrody
wyższego stopnia oraz w razie gdy pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12
miesięcy od tego dnia.
12. Pracownikowi, który przed dniem 1 lipca 1996 r. nabył prawo do nagrody
jubileuszowej w związku z wliczeniem okresów wymienionych w zarządzeniu Ministra
Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1989 r. w sprawie ustalania okresów
pracy i innych okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej
obliczania i wypłacania (Monitor Polski Nr 44, poz. 358), okresy te podlegają
wliczeniu na dotychczasowych zasadach przy ustalaniu prawa do kolejnych nagród.
13. Pracownik, który podjął zatrudnienie po dniu 1 lipca 1996 r., nabywa prawo
do nagrody jubileuszowej na zasadach określonych w ust. 2-11, niezależnie od
wcześniejszego nabycia prawa do nagrody za dany okres.
ż 9. 1. Pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty inwalidzkiej
lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub
emeryturę, przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna w wysokości:
1) jednomiesięcznego wynagrodzenia - jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż
15 lat,
2) dwumiesięcznego wynagrodzenia - po 15 latach pracy,
3) trzymiesięcznego wynagrodzenia - po 20 i więcej latach pracy.
Odprawę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu
pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
2. Okresy pracy i inne okresy uprawniające do odprawy ustala się według zasad
obowiązujących przy ustalaniu okresów uprawniających do dodatku za wysługę lat.
3. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa.
ż 10. Traci moc zarządzenie nr 1 Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 3
stycznia 1991 r. w sprawie zasad wynagradzania niektórych pracowników cywilnych
więziennictwa, zmienione zarządzeniami: nr 19 z dnia 27 marca 1991 r., nr 41 z
dnia 24 lipca 1992 r., nr 41 z dnia 3 czerwca 1993 r., nr 19 z dnia 5 lutego
1994 r., nr 44 z dnia 31 maja 1994 r., nr 80 z dnia 19 października 1994 r., nr
7 z dnia 17 stycznia 1995 r., nr 75 z dnia 30 czerwca 1995 r. oraz nr 142 z dnia
30 października 1995 r.
ż 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca
1996 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 11 lipca
1996 r. (poz. 430)
Załącznik nr 1
TABELA STANOWISK, STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH
PRACOWNIKÓW
Lp. StanowiskoMiesięczna kwota w złotychWymagane kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
1 Starszy radca prawny860-1200według odrębnych przepisów
Radca prawny
2 Starszy wychowawca640-790wyższe6
Starszy psychologwyższe psychologiczne6
3 Wychowawca570-730wyższe3
Psychologwyższe psychologiczne3
4Młodszy wychowawca515-650wyższe-
5Palacz centralnego ogrzewania320-530podstawowe i kurs dla palaczy-

Załącznik nr 2
SZCZEGÓŁOWE ZASADY PRZYZNAWANIA DODATKU ZA PRACE WYKONYWANE W WARUNKACH
SZKODLIWYCH DLA ZDROWIA LUB UCIĄŻLIWYCH ORAZ WYKAZ TYCH PRAC
1. Do pierwszego stopnia szkodliwości lub uciążliwości zalicza się prace
wykonywane:
1) w warunkach narażenia na działanie pyłów nie wywołujących zwłóknienia tkanki
płucnej,
2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych nie kumulujących
się w organizmie,
3) w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych
utrzymuje się stale temperatura powyżej 25oC lub poniżej 10oC,
4) w pomieszczeniach, w których konieczne jest stałe stosowanie sztucznego
oświetlenia,
5) przy obsłudze elektronicznych monitorów ekranowych.
2. Do drugiego stopnia szkodliwości lub uciążliwości zalicza się prace
wykonywane:
1) w warunkach narażenia na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki
płucnej,
2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych kumulujących się w
organizmie,
3) w warunkach natężenia hałasu przekraczającego dopuszczalne normy.
3. Do trzeciego stopnia szkodliwości lub uciążliwości zalicza się prace
wykonywane:
1) w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące,
2) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej
częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300000 MHz w strefie zagrożenia,
3) w kontakcie z osadzonymi chorymi psychicznie lub znacznie upośledzonymi
umysłowo,
4) w kontakcie z materiałem zakaźnym albo z osadzonymi chorymi zakaźnie.
4. Prace określone w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w ust. 2 uważa się za wykonywane w
warunkach szkodliwych dla zdrowia uzasadniających przyznanie dodatku, jeżeli w
środowisku pracy przekroczone są najwyższe dopuszczalne stężenia i natężenia
czynników szkodliwych dla zdrowia, określone w odrębnych przepisach, lub inne
obowiązujące normy higienicznosanitarne.
5. Pomiary czynników szkodliwych dla zdrowia, o których mowa w ust. 4,
dokonywane są przez laboratoria Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz inne
laboratoria upoważnione przez właściwych terenowo państwowych wojewódzkich
inspektorów sanitarnych.
6. Pracownikowi wykonującemu w danym miesiącu prace w warunkach o różnym stopniu
szkodliwości lub uciążliwości przysługuje jeden dodatek według najwyższego
stopnia szkodliwości lub uciążliwości.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 12 lipca 1996 r.
w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń
związanych z pracą dla pracowników Ochotniczych Hufców Pracy.
(Dz. U. Nr 94, poz. 431)
Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do pracowników zatrudnionych w
jednostkach organizacyjnych Ochotniczych Hufców Pracy (OHP), zwanych dalej
"pracownikami".
ż 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "najniższym wynagrodzeniu", rozumie
się przez to najniższe wynagrodzenie zasadnicze w pierwszej kategorii
zaszeregowania, określone w tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia
zasadniczego, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia.
ż 3. Ustala się:
1) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącą załącznik
nr 1 do rozporządzenia,
2) tabelę stawek dodatku funkcyjnego, stanowiącą załącznik nr 2 do
rozporządzenia,
3) tabele stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników,
stanowiące załącznik nr 3 do rozporządzenia.
ż 4. 1. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku związanym z kierowaniem
zespołem przysługuje dodatek funkcyjny.
2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, może być przyznany również pracownikowi
zatrudnionemu na stanowisku nie związanym z kierowaniem zespołem, a
koordynującemu wykonanie określonych zadań, dla którego w załączniku nr 3 do
rozporządzenia przewiduje się dodatek funkcyjny, z tym że maksymalna stawka tego
dodatku nie może być wyższa od drugiej stawki dodatku funkcyjnego.
ż 5. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy przysługują
wszystkie składniki wynagrodzenia w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu
pracy określonego w umowie o pracę.
ż 6. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za wysługę lat w wysokości wynoszącej
po 5 latach pracy 5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. Dodatek ten
wzrasta o 1% za każdy dalszy rok pracy, aż do osiągnięcia 20% miesięcznego
wynagrodzenia zasadniczego po 20 i więcej latach pracy.
2. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat wlicza się okresy
poprzedniego zatrudnienia, z zastrzeżeniem ust. 4.
3. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat wlicza się także
inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu
pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
4. W wypadku gdy praca w jednostce organizacyjnej OHP stanowi dodatkowe
zatrudnienie, prawo do dodatku za wysługę lat ustala się odrębnie dla każdego
stosunku pracy. Do okresu dodatkowego zatrudnienia nie podlegają zaliczeniu
okresy zatrudnienia podstawowego.
5. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje
wynagrodzenie, oraz za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy
wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem
lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu
wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.
6. Dodatek za wysługę lat jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia:
1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym
pracownik nabył prawo do dodatku lub wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie
prawa nastąpiło w ciągu miesiąca,
2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub wyższej stawki dodatku
nastąpiło pierwszego dnia miesiąca.
ż 7. 1. Pracownikowi przysługuje nagroda jubileuszowa w wysokości:
1) 75% miesięcznego wynagrodzenia - po 20 latach pracy,
2) 100% miesięcznego wynagrodzenia - po 25 latach pracy,
3) 150% miesięcznego wynagrodzenia - po 30 latach pracy,
4) 200% miesięcznego wynagrodzenia - po 35 latach pracy,
5) 300% miesięcznego wynagrodzenia - po 40 latach pracy.
2. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej w jednostkach
organizacyjnych OHP wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy
zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one
wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
3. W razie równoczesnego pozostawania więcej niż w jednym stosunku pracy, do
okresu pracy uprawniającego do nagrody wlicza się jeden z tych okresów.
4. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu
uprawniającego do nagrody.
5. Pracownik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody, jeżeli w jego
aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji.
6. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez
pracownika prawa do tej nagrody.
7. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące
pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to
korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli
pracownik nabył prawo do nagrody będąc zatrudnionym w innym wymiarze czasu pracy
niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie
przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. Nagrodę oblicza się
według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop
wypoczynkowy.
8. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę lub rentę
inwalidzką, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody jubileuszowej
brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy,
nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.
9. Jeżeli w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów
wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń
pracowniczych okresów nie podlegających dotychczas wliczaniu upływa okres
uprawniający pracownika do dwóch lub więcej nagród, wypłaca mu się tylko jedną
nagrodę - najwyższą.
10. Pracownikowi, który w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie
przepisów, o których mowa w ust. 9, ma okres dłuższy niż wymagany do nagrody
danego stopnia, a w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go
do nabycia nagrody wyższego stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej
wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej - różnicę między kwotą
nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej.
11. Przepisy ust. 9 i 10 mają odpowiednio zastosowanie, w razie gdy w dniu, w
którym pracownik udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do nagrody
wyższego stopnia oraz w razie gdy pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12
miesięcy od tego dnia.
12. Pracownikowi zatrudnionemu w jednostce organizacyjnej OHP w dniu 1 lipca
1996 r., który przed tym dniem nabył prawo do nagrody jubileuszowej w związku z
wliczeniem okresów wymienionych w zarządzeniu Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej z dnia 23 grudnia 1989 r. w sprawie ustalania okresów pracy i innych
okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania i
wypłacania (Monitor Polski Nr 44, poz. 358), okresy te podlegają wliczeniu na
dotychczasowych zasadach przy ustalaniu prawa do kolejnych nagród.
13. Pracownik, który podjął zatrudnienie w jednostce organizacyjnej OHP po dniu
1 lipca 1996 r., nabywa prawo do nagrody jubileuszowej na zasadach określonych w
ust. 2-11, niezależnie od wcześniejszego nabycia prawa do nagrody za dany okres.
ż 8. 1. Pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty inwalidzkiej
lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub
emeryturę, przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna w wysokości:
1) jednomiesięcznego wynagrodzenia - jeżeli był zatrudniony krócej niż 15 lat,
2) dwumiesięcznego wynagrodzenia - po przepracowaniu co najmniej 15 lat,
3) trzymiesięcznego wynagrodzenia - po przepracowaniu co najmniej 20 lat.
2. Przy ustalaniu okresów pracy i innych okresów uprawniających do odprawy
stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu okresów uprawniających do dodatku
za wysługę lat.
3. Odprawę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu
pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
4. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa.
ż 9. 1. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku, na którym niezbędne jest
posługiwanie się językiem obcym, przysługuje dodatek za znajomość języka obcego
w wysokości:
1) do 10% najniższego wynagrodzenia - za znajomość pierwszego języka obcego,
2) do 15% najniższego wynagrodzenia - za znajomość każdego następnego języka
obcego.
2. Szczegółowe zasady przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1, określa
załącznik nr 4 do rozporządzenia.
ż 10. 1. Pracownikowi kontroli zewnętrznej za wykonywanie czynności
kontrolerskich poza siedzibą macierzystego zakładu pracy może być przyznany
dodatek kontrolerski w wysokości do 20% najniższego wynagrodzenia.
2. Wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 1, uzależniona jest od stanowiska,
kwalifikacji zawodowych, zakresu obowiązków, liczby dni pracy poza macierzystym
zakładem pracy, wyników pracy oraz posiadanych uprawnień.
ż 11. 1. W ramach środków na wynagrodzenia tworzy się fundusz premiowy, z
przeznaczeniem na premie dla pracowników.
2. Wysokość funduszu premiowego oraz zasady przyznawania i wypłacania premii
określa zakładowy regulamin premiowania.
ż 12. 1. Kierowcy samochodu osobowego może być przyznane, za jego zgodą,
wynagrodzenie ryczałtowe obejmujące poszczególne składniki wynagrodzenia (w
szczególności wynagrodzenie zasadnicze, dodatek za pracę w godzinach
nadliczbowych, dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej oraz ewentualnie
premię indywidualną), uwzględniające liczbę godzin przypadających do
przepracowania w okresie jednego miesiąca - w przypadku gdy faktyczny czas pracy
tego kierowcy w poszczególnych miesiącach nie ulega wahaniom i odpowiada liczbie
godzin przyjętej do obliczenia wynagrodzenia.
2. Kierowcy, z wyjątkiem kierowcy samochodu osobowego, za powierzone mu
dodatkowe czynności nie wchodzące w zakres jego normalnych obowiązków
przysługuje dodatek w wysokości nie przekraczającej 60% najniższego
wynagrodzenia.
3. Wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 2, za wykonywanie poszczególnych
czynności ustala Komendant Główny OHP, uwzględniając rodzaj czynności i ich
uciążliwość.
ż 13. 1. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego pracownika ustala się przez
podzielenie miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, wynikającego z osobistego
zaszeregowania pracownika, przez 178.
2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie również przy ustalaniu godzinowej stawki
wynagrodzenia zasadniczego pracownika zatrudnionego przy pilnowaniu.
ż 14. Pracownikowi zatrudnionemu stale w zmianowym systemie pracy za każdą
godzinę pracy na II zmianie przysługuje dodatek w wysokości 10% godzinowej
stawki wynagrodzenia zasadniczego, wynikającego z osobistego zaszeregowania.
ż 15. 1. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje, z
zastrzeżeniem ust. 2, dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze
nocnej w wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego.
2. Od dnia 1 stycznia 1997 r. dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1,
nie może być niższe od wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 ż 2
Kodeksu pracy.
ż 16. Za każdą godzinę przepracowaną nieprzerwanie ponad 8 godzin do 12 godzin
na dobę pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu przysługuje dodatek w
wysokości 10% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego, z tym że w
miesięcznym okresie rozliczeniowym czas ten nie może przekroczyć liczby godzin
wynikającej z pomnożenia 8 godzin przez liczbę roboczych dni kalendarzowych.
ż 17. 1. Pracownik, który w dniu wejścia w życie przepisów rozporządzenia nie
posiada wymaganych kwalifikacji w zakresie wykształcenia, może być
przeszeregowany tylko w ramach zajmowanego stanowiska.
2. Komendant Główny OHP może w uzasadnionych wypadkach skrócić pracownikowi o
szczególnie wysokich kwalifikacjach wymagany na danym stanowisku okres pracy
zawodowej.
ż 18. Traci moc zarządzenie nr 37 Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15
maja 1990 r. w sprawie zasad wynagradzania etatowych pracowników Ochotniczych
Hufców Pracy, zmienione zarządzeniami: nr 71 z dnia 27 lipca 1990 r., nr 96 z
dnia 15 października 1990 r., nr 9 z dnia 11 marca 1991 r., nr 23 z dnia 26
czerwca 1992 r., nr 25 z dnia 12 maja 1993 r., nr 7 z dnia 1 lutego 1994 r., nr
83 z dnia 20 października 1994 r., nr 18 z dnia 18 stycznia 1995 r., nr 83 z
dnia 14 lipca 1995 r. i nr 126 z dnia 18 października 1995 r.
ż 19. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca
1996 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 lipca
1996 r. (poz. 431)
Załącznik nr 1
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
I340-400
II345-420
III350-440
IV355-460
V360-490
VI365-520
VII370-550
VIII375-590
IX380-630
X385-675
XI390-720
XII400-780
XIII410-845
XIV420-910
XV430-975
XVI445-1040
XVII460-1110
XVIII475-1180
XIX505-1270
XX550-1360
XXI600-1500

Załącznik nr 2
TABELA STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO
Stawka dodatku funkcyjnegoProcent najniższego wynagrodzenia do
135
250
365
480
595
6110
7125
8150
9175
10200

Załącznik nr 3
I. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW KOMENDY
GŁÓWNEJ, KOMEND REGIONALNYCH, KOMEND WOJEWÓDZKICH I DELEGATUR OCHOTNICZYCH
HUFCÓW PRACY
Lp. StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagania
kwalifikacyjne
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Komendant głównyXXIdo 10wyższe10
2Zastępca komendanta głównegoXIX-XXdo 9wyższe8
Główny księgowy
3Komendant regionalnyXVIII-XXdo 9wyższe8
Komendant wojewódzki
Doradca komendanta głównego
Dyrektor biura Komendy Głównej
4Kierownik wydziału Komendy GłównejXV-XVIIIdo 8wyższe8
Zastępca komendanta regionalnego
Zastępca komendanta wojewódzkiego
Zastępca głównego księgowego
Główny księgowy komendy regionalnej i wojewódzkiej
Główny organizator Komendy Głównej
Główny pedagog
Kierownik delegatury komendy regionalnej
Kierownik ośrodka szkoleniowo-wypoczynkowego Komendy Głównej
5Radca prawny Komendy GłównejXV-XVIIIdo 8według odrębnych przepisów
6Radca prawny komendy regionalnej i wojewódzkiejXV-XVIIdo 7według
odrębnych przepisów
7Zastępca kierownika wydziału Komendy GłównejXIV-XVIdo 8wyższe7
Pedagog regionalny, wojewódzki
8Kierownik wydziału (zespołu) komendy regionalnej i wojewódzkiejXII-XVdo
8wyższe7
Kierownik młodzieżowego biura pracy komendy regionalnej i wojewódzkiej

Kierownik ośrodka szkolenia zawodowego komendy regionalnej i wojewódzkiej

9Starszy specjalista Komendy GłównejXII-XV-wyższe6
Starszy rewident Komendy Głównej
10Specjalista Komendy GłównejXI-XIV-średnie6
Starszy specjalista komendy regionalnej i wojewódzkiej
Starszy księgowy Komendy Głównej, komendy regionalnej i wojewódzkiej
Rewident Komendy Głównej
11Starszy inspektor Komendy Głównej
Specjalista komendy regionalnej i wojewódzkiejIX-XIII-średnie5
Starszy inspektor komendy regionalnej i wojewódzkiej
12Księgowy Komendy Głównej, komendy regionalnej i
wojewódzkiejVII-IX-średnie4
Inspektor Komendy Głównej, komendy regionalnej i wojewódzkiej
13Starszy referent Komendy Głównej, komendy regionalnej i
wojewódzkiejVII-IX-średnie2
Kasjer Komendy Głównej, komendy regionalnej i wojewódzkiej
14Referent Komendy Głównej, komendy regionalnej i
wojewódzkiejV-VIII-średnie-

II. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW
CENTRUM KSZTAŁCENIA I WYCHOWANIA ORAZ OŚRODKÓW SZKOLENIA I WYCHOWANIA
Lp. StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagania
kwalifikacyjne
wykształcenieliczba lat pracy
1Kierownik centrumXVI-XVIIIdo 8wyższe7
2Kierownik ośrodkaXV-XVIIIdo 8wyższe7
Zastępca kierownika centrum
3Zastępca kierownika ośrodkaXV-XVIIdo 7wyższe6
Kierownik ośrodka kształcenia kadr w centrum
4Kierownik internatuXIV-XVIdo 6wyższe5
Psycholog, lekarz
Zastępca kierownika ośrodka kształcenia kadr w centrum
5Kierownik warsztatu szkolenia zawodowegoXIV-XVIdo 6wyższe4
6PedagogXIII-XVdo 6wyższe4
7Instruktor praktycznej nauki zawodu1, technolog2XIII-XVdo 5według
odrębnych przepisów1, wyższe24
8Starszy wychowawcaXI-XIIIdo 5wyższe4
9Wychowawca, pielęgniarkaIX-XIdo 5średnie3
10SpecjalistaX-XIII-średnie3
11Szef kuchniIX-XIdo 2średnie3
12KucharkaIX-X-średnie2
Pomoc kuchenna -podstawowe-
13ReferentV-VIII-średnie-

III. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW
HUFCÓW PRACY
Lp. StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagania
kwalifikacyjne
wykształcenieliczba lat pracy
1Komendant hufca z zakwaterowaniemXIV-XVIdo 7wyższe7
Komendant hufca środowiskowego
Komendant hufca mieszanego
2Komendant zgrupowania wakacyjnych hufców pracyXIV-XVdo 6wyższe6
Komendant hufca bez zakwaterowania
Zastępca komendanta hufca z zakwaterowaniem
Zastępca komendanta hufca mieszanego
3Zastępca komendanta zgrupowania wakacyjnych hufców pracyXIII-XIVdo
5wyższe5
Zastępca komendanta hufca bez zakwaterowania
Koordynator wakacyjnych form OHP
4Komendant sezonowego hufca pracyXI-XIIIdo 5wyższe4
Starszy wychowawca hufca pracy
5Zastępca komendanta sezonowego hufca pracyIX-XIdo 5średnie3
Wychowawca hufca pracy
Higienistka

IV. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW
OCHOTNICZYCH HUFCÓW PRACY ZATRUDNIONYCH NA STANOWISKACH POMOCNICZYCH
Lp. StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagania
kwalifikacyjne
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Kierownik warsztatuIX-XIdo 5średnie4
2Technik - mistrz w zawodzieVIII-Xdo 5średnie4
3Kierownik kancelariiVIII-IXdo 4średnie4
4Starsza maszynistkaVIII-IX-średnia umiejętność pisania na maszynie z
szybkością 220 uderzeń na minutę
5MaszynistkaVI-VIII-
6SekretarkaVI-VIII-średnie-
7ArchiwistaVI-VIII-średnie-
8TelefonistaV-VII-podstawowe umiejętności wykonywania czynności

V. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW
OCHOTNICZYCH HUFCÓW PRACY ZATRUDNIONYCH NA STANOWISKACH OBSŁUGI
Lp. StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagania
kwalifikacyjne
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Kierowca autobusuX-XI-według odrębnych przepisów
2Kierowca samochodu ciężarowegoIX-X-według odrębnych przepisów
3Kierowca samochodu osobowegoVII-VIII-według odrębnych przepisów
4 Starszy magazynierVIII-IX-średnie2
magazynierVII-VIII-zasad. zawodowe1
5Robotnik wykwalifikowany (czeladnik), palacz c.o.,
introligatorVI-IX-zasad. zawodowe2
6Operator kserografuV-VII-zasad. zawodowe.-
7Pracownik gospodarczyV-VII-podstawowe-
8Portier, dozorcaIV-V-podstawowe-
9SprzątaczkaIII-IV-podstawowe-
10GoniecII-IV-podstawowe-

VI. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW
GOSPODARSTW POMOCNICZYCH OCHOTNICZYCH HUFCÓW PRACY
Lp. StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagania
kwalifikacyjne
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Kierownik gospodarstwaXVI-XVIIIdo 8wyższe6
2Zastępca kierownika gospodarstwaXIV-XVIIdo 7wyższe5
Główny księgowy
3Kierownik ośrodka szkolenia zawodowegoXIII-XVdo 6wyższe4
Kierownik biura turystyki
Kierownik zakładu usług
Kierownik klubu pracy
4Starszy specjalistaXII-XIV-średnie3
5SpecjalistaXI-XIII-średnie2
6Technik mistrz w zawodzieVIII-Xdo 5średnie4
mechanik samochodowy -zasad. zawodowe3
7Kierowca autobusuX-XI
8Kierowca samochodu ciężarowegoIX-Xwedług odrębnych przepisów
9Kierowca samochodu osobowegoVII-VIII
10RzemieślnikVI-IX-zasad. zawodowe-
11Robotnik gospodarczyV-VII-podstawowe-

Załącznik nr 4
SZCZEGÓŁOWE ZASADY PRZYZNAWANIA DODATKU ZA ZNAJOMOŚĆ JĘZYKA OBCEGO
1. Dodatek za znajomość języka obcego, zwany dalej "dodatkiem", przyznaje się
pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku, na którym posługiwanie się językiem
obcym jest niezbędne do wykonywania czynności wynikających z zakresu obowiązków
służbowych pracownika.
2. Dodatek przyznaje się w wysokości uzależnionej od stopnia wykorzystania
znajomości języka obcego na stanowisku pracy.
3. Warunkiem przyznania dodatku jest posiadanie przez pracownika zaświadczenia
potwierdzającego złożenie, z wynikiem pozytywnym, egzaminu ze znajomości języka
obcego przed państwową lub resortową komisją egzaminacyjną.
4. Od składania egzaminu, o którym mowa w ust. 3, zwolnieni są pracownicy
posiadający:
1) dyplom ukończenia wydziału filologii szkoły wyższej,
2) uprawnienia tłumacza w zakresie danego języka obcego, przyznane na podstawie
odrębnych przepisów,
3) dyplom ukończenia wyższej uczelni lub szkoły średniej za granicą, w której
językiem wykładowym był język obcy, za którego znajomość pracownik ma pobierać
dodatek.
5. Złożenie egzaminu, o którym mowa w ust. 3, uprawnia do dodatku przez okres 5
lat. Warunkiem przyznania dodatku po upływie tego okresu jest ponowne złożenie
egzaminu. Nie dotyczy to pracownika, który złożył egzamin z wynikiem co najmniej
dobrym.
6. Dodatek przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie.
7. Dodatek przysługuje również za dni nieobecności w pracy z powodu choroby bądź
konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem
rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie lub zasiłek z
ubezpieczenia społecznego.
8. Dodatek przyznaje się od pierwszego dnia miesiąca następującego po:
1) złożeniu przez pracownika egzaminu z wynikiem pozytywnym,
2) przedłożeniu dokumentów uzasadniających zwolnienie pracownika od składania
egzaminu.
9. Prawo do dodatku wygasa z końcem miesiąca, w którym pracownik:
1) przestał wykonywać czynności lub zajmować stanowisko uzasadniające przyznanie
dodatku,
2) uzyskał ocenę negatywną z ponownie składanego egzaminu.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 18 lipca 1996 r.
w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń
związanych z pracą dla pracowników Centrum Badania Opinii Społecznej.
(Dz. U. Nr 94, poz. 432)
Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Rozporządzenie stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 2, do pracowników
zatrudnionych w Centrum Badania Opinii Społecznej, zwanych dalej "pracownikami".
2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do pracowników straży przemysłowej.
ż 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "najniższym wynagrodzeniu", rozumie
się przez to najniższe wynagrodzenie zasadnicze w pierwszej kategorii
zaszeregowania, określone w tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia
zasadniczego, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia.
ż 3. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy przysługują
wszystkie składniki wynagrodzenia w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu
pracy określonego w umowie o pracę.
ż 4. Ustala się:
1) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącą załącznik
nr 1 do rozporządzenia,
2) tabelę procentowych stawek dodatku funkcyjnego, stanowiącą załącznik nr 2 do
rozporządzenia,
3) tabele stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników,
stanowiące załącznik nr 3 do rozporządzenia.
ż 5. Dyrektor Centrum Badania Opinii Społecznej może w uzasadnionych wypadkach
skrócić pracownikowi wymagany okres pracy zawodowej na danym stanowisku.
ż 6. 1. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku związanym z kierowaniem
zespołem przysługuje dodatek funkcyjny.
2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również pracownikowi
zatrudnionemu na stanowisku nie związanym z kierowaniem zespołem, koordynującemu
wykonywanie określonych zadań, dla którego w załączniku nr 3 do rozporządzenia
przewiduje się dodatek funkcyjny, z tym że maksymalna stawka tego dodatku nie
może być wyższa od drugiej stawki dodatku funkcyjnego.
ż 7. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za wysługę lat w wysokości 5%
miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 5 latach pracy. Dodatek ten wzrasta o
1% za każdy następny rok pracy do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia
zasadniczego po 20 i więcej latach pracy.
2. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat wlicza się okresy
poprzedniego zatrudnienia, z zastrzeżeniem ust. 4.
3. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat wlicza się także
inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu
pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
4. W wypadku gdy praca w Centrum Badania Opinii Społecznej stanowi dodatkowe
zatrudnienie, prawo do dodatku za wysługę lat ustala się odrębnie dla każdego
stosunku pracy. Do okresu dodatkowego zatrudnienia nie podlegają zaliczeniu
okresy zatrudnienia podstawowego.
5. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje
wynagrodzenie, oraz za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy
wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem
lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu
wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.
6. Dodatek za wysługę lat jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia:
1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym
pracownik nabył prawo do dodatku lub wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie
prawa nastąpiło w ciągu miesiąca,
2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub wyższej stawki dodatku
nastąpiło pierwszego dnia miesiąca.
ż 8. 1. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku, na którym niezbędne jest
posługiwanie się językiem obcym, przysługuje dodatek za znajomość języka obcego
w wysokości do:
1) 10% najniższego wynagrodzenia - za znajomość pierwszego języka obcego,
2) 15% najniższego wynagrodzenia - za znajomość każdego następnego języka
obcego.
2. Szczegółowe zasady przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1, określa
załącznik nr 4 do rozporządzenia.
ż 9. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za każdą godzinę pracy wykonywanej w
warunkach uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia w wysokości:
1) do 5% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla I
stopnia uciążliwości lub szkodliwości,
2) do 10% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla II
stopnia uciążliwości lub szkodliwości,
3) do 15% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla III
stopnia uciążliwości lub szkodliwości.
2. Szczegółowe zasady ustalania stopni uciążliwości lub szkodliwości dla
zdrowia, a także przyznawania dodatku za pracę wykonywaną w warunkach, o których
mowa w ust. 1, określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.
ż 10. 1. Pracownikowi przysługuje nagroda jubileuszowa w wysokości:
1) po 20 latach pracy - 75% miesięcznego wynagrodzenia,
2) po 25 latach pracy - 100% miesięcznego wynagrodzenia,
3) po 30 latach pracy - 150% miesięcznego wynagrodzenia,
4) po 35 latach pracy - 200% miesięcznego wynagrodzenia,
5) po 40 latach pracy - 300ob miesięcznego wynagrodzenia.
2. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się wszystkie
poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy
odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą
uprawnienia pracownicze.
3. W razie równoczesnego pozostawania więcej niż w jednym stosunku pracy, do
okresu pracy uprawniającego do nagrody wlicza się jeden z tych okresów.
4. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu
uprawniającego do nagrody.
5. Pracownik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody, jeżeli w jego
aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji.
6. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez
pracownika prawa do tej nagrody.
7. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące
pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to
korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli
pracownik nabył prawo do nagrody będąc zatrudnionym w innym wymiarze czasu pracy
niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie
przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. Nagrodę oblicza się
według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop
wypoczynkowy.
8. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem na rent inwalidzką lub
emeryturę pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody jubileuszowej
brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy,
nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.
9. Jeżeli w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów
wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń
pracowniczych okresów nie podlegających dotychczas wliczeniu upływa okres
uprawniający pracownika do dwóch lub więcej nagród, wypłaca mu się tylko jedną
nagrodę - najwyższą.
10. Pracownikowi, który w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie
przepisów, o których mowa w ust. 9, ma okres dłuższy niż wymagany do nagrody
danego stopnia, a w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go
do nabycia nagrody wyższego stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej
wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej - różnicę między kwotą
nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej.
11. Przepisy ust. 9 i 10 mają odpowiednio zastosowanie, w razie gdy w dniu, w
którym pracownik udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do nagrody
wyższego stopnia oraz w razie gdy pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12
miesięcy od tego dnia.
12. Pracownikowi zatrudnionemu w Centrum Badania Opinii Społecznej w dniu 1
lipca 1996 r., który przed tym dniem nabył prawo do nagrody jubileuszowej w
związku z wliczeniem okresów wymienionych w zarządzeniu Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1989 r. w sprawie ustalania okresów pracy i
innych okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania
i wypłacania (Monitor Polski Nr 44, poz. 358), okresy te podlegają wliczeniu na
dotychczasowych zasadach przy ustalaniu prawa do kolejnych nagród.
13. Pracownik, który podjął zatrudnienie w Centrum Badania Opinii Społecznej po
dniu 1 lipca 1996 r., nabywa prawo do nagrody jubileuszowej na zasadach
określonych w ust. 2-11, niezależnie od wcześniejszego nabycia prawa do nagrody
za dany okres.
ż 11. 1. Pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty inwalidzkiej
lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub
emeryturę, przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna w wysokości:
1) jednomiesięcznego wynagrodzenia - jeżeli był zatrudniony krócej niż 15 lat,
2) dwumiesięcznego wynagrodzenia - po przepracowaniu co najmniej 15 lat,
3) trzymiesięcznego wynagrodzenia - po przepracowaniu co najmniej 20 lat.
2. Przy ustalaniu okresów pracy i innych okresów uprawniających do odprawy
stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu okresów uprawniających do dodatku
za wysługę lat.
3. Odprawę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu
pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
4. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa.
ż 12. 1. W ramach środków na wynagrodzenia tworzy się fundusz nagród za
szczególne osiągnięcia w pracy zawodowej, w wysokości do 3% środków na
wynagrodzenia osobowe.
2. Fundusz nagród, o którym mowa w ust. 1, może być podwyższany w ramach
posiadanych środków na wynagrodzenia.
3. Nagrody z funduszu nagród uruchamia dyrektor Centrum Badania Opinii
Społecznej.
ż 13. 1. W ramach środków na wynagrodzenia tworzy się fundusz premiowy, z
przeznaczeniem na premie dla pracowników.
2. Wysokość funduszu premiowego oraz zasady przyznawania i wypłacania premii
określa zakładowy regulamin premiowania, ustalany przez dyrektora Centrum
Badania Opinii Społecznej.
ż 14. 1. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego ustala się przez
podzielenie miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, wynikającego z osobistego
zaszeregowania pracownika, przez 178.
2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie również przy ustalaniu godzinowej stawki
wynagrodzenia zasadniczego pracownika zatrudnionego przy pilnowaniu.
ż 15. 1. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje, z
zastrzeżeniem ust. 2, dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze
nocnej w wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego.
2. Od dnia 1 stycznia 1997 r. dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1,
nie może być niższe od wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 ż 2
Kodeksu pracy.
ż 16. 1. Kierowcy samochodu osobowego może być przyznane, za jego zgodą,
wynagrodzenie ryczałtowe obejmujące poszczególne składniki wynagrodzenia (w
szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, dodatek za pracę w godzinach
nadliczbowych oraz dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej),
uwzględniające liczbę godzin przypadających do przepracowania w okresie jednego
miesiąca - w przypadku gdy faktyczny czas pracy tego kierowcy w poszczególnych
miesiącach nie ulega wahaniom i odpowiada liczbie godzin przyjętej do obliczenia
wynagrodzenia.
2. Kierowcy, z wyjątkiem kierowcy samochodu osobowego, za powierzone mu
dodatkowe czynności nie wchodzące w zakres jego normalnych obowiązków
przysługuje dodatek w wysokości nie przekraczającej 60% najniższego
wynagrodzenia.
3. Wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 2, za wykonywanie poszczególnych
czynności ustala dyrektor Centrum Badania Opinii Społecznej, uwzględniając
rodzaj czynności i ich uciążliwość.
ż 17. Pracownik, który w dniu wejścia w życie rozporządzenia nie posiada
wymaganych kwalifikacji w zakresie wykształcenia, może być przeszeregowany tylko
w ramach zajmowanego stanowiska.
ż 18. Traci moc zarządzenie nr 52 Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 21
grudnia 1992 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników Centrum Badania Opinii
Społecznej, zmienione zarządzeniami: nr 28 z dnia 14 maja 1993 r., nr 10 z dnia
1 lutego 1994 r., nr 83 z dnia 20 października 1994 r., nr 18 z dnia 18 stycznia
1995 r., nr 86 z dnia 14 lipca 1995 r. i nr 127 z dnia 18 października 1995 r.
ż 19. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca
1996 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca
1996 r. (poz. 432)
Załącznik nr 1
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
I340-400
II345-420
III350-440
IV355-460
V360-490
VI365-520
VII370-550
VIII375-590
IX380-630
X385-675
XI390-720
XII400-780
XIII410-845
XIV420-910
XV430-975
XVI445-1040
XVII460-1110
XVIII475-1180
XIX505-1270
XX550-1360
XXI600-1500

Załącznik nr 2
TABELA PROCENTOWYCH STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO
Stawka dodatku funkcyjnegoProcent najniższego wynagrodzenia do
135
250
365
480
595
6110
7125
8150
9175
10200

Załącznik nr 3
I. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW CENTRUM
BADANIA OPINII SPOŁECZNEJ
Lp. StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego
doWymagania kwalifikacyjne
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1DyrektorXVII-XXI10wyższe7
2Zastępca dyrektora, główny księgowyXVI-XX9wyższe5
3Sekretarz ds. naukowych, doradca dyrektora, konsultant
naukowyXVII-XVIII8wyższe5
4Kierownik zespołu badawczego, kierownik działuXV-XVII6wyższe3
5 Zastępca kierownika zespołu badań, zastępca kierownika
działuXIV-XVI5wyższe2
Główny specjalistaXII-XVI5
Radca prawnywedług odrębnych przepisów
6Starszy specjalistaXI-XVI-wyższe5
7SpecjalistaXII-XV-wyższe5
8BadaczXI-XIV-wyższe1
9Asystent ds. badańX-XII-średnie3
10SekretarkaX-XII-średnie3
11Starszy księgowyIX-XII-średnie4
12KsięgowyVIII-XI-średnie3
13Starszy referentVII-IX-średnie2
14ReferentVI-VIII-średnie-

II. TABELA ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH KOORDYNATORÓW WOJEWÓDZKICH
CENTRUM BADANIA OPINII SPOŁECZNEJ
Stanowisko Kategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
Koordynator wojewódzki (kierujący i koordynujący pracę ankieterów w
terenie) XIII-XVII-wyższe1
X-XIV-średnie5

III. TABELA
STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH NA
STANOWISKACH POMOCNICZYCH I OBSŁUGI
Lp. StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagania
kwalifikacyjne
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Kierownik kancelarii, kierownik biblioteki, kierownik archiwum, kierownik
magazynuVIII-XIII4średnie4
2Bibliotekarz starszy magazynier, starszy archiwista, specjalista ds.
administracjiVII-XII-średnie3
3Magazynier, pracownik administracyjny i gospodarczy (zaopatrzeniowiec,
konserwator), archiwista, sekretarka, starsza maszynistkaVII-XI-średnie2
4Kierowca samochodu dostawczegoVIII-IX-wg odrębnych przepisów
5Kierowca samochodu osobowegoVII-VIII-wg odrębnych przepisów
6 Rzemieślnik (mistrz w zawodzie)VIII-XII-zasadnicze2
podstawowe5
7 Robotnik wykwalifikowany VI-IX-zasadnicze-
Robotnik administracyjno-gospodarczypodstawowe2
8 Samodzielny operator urządzeń powielającychVII-XIII-zasadnicze-
VI-X-podstawowe2
9Sprzątaczka, dozorca, woźnyII-IV-podstawowe-
10GoniecI-III-podstawowe-

Załącznik nr 4
SZCZEGÓŁOWE ZASADY PRZYZNAWANIA DODATKÓW ZA ZNAJOMOŚĆ JĘZYKA OBCEGO
1. Dodatek za znajomość języka obcego, zwany dalej "dodatkiem", przyznaje się
pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku, na którym posługiwanie się językiem
obcym jest niezbędne do wykonywania czynności wynikających z zakresu obowiązków
służbowych pracownika.
2. Dodatek przyznaje Dyrektor Centrum Badania Opinii Społecznej w wysokości
uzależnionej od stopnia wykorzystania znajomości języka obcego na stanowisku
pracy.
3. Warunkiem przyznania dodatku jest posiadanie przez pracownika zaświadczenia
potwierdzającego złożenie z wynikiem pozytywnym egzaminu ze znajomości języka
obcego przed państwową komisją egzaminacyjną.
4. Od składania egzaminu, o którym mowa w ust. 3, zwolnieni są pracownicy
posiadający:
1) dyplom ukończenia wydziału filologii szkoły wyższej,
2) uprawnienia tłumacza przysięgłego w zakresie danego języka obcego, przyznane
na podstawie odrębnych przepisów,
3) dyplom ukończenia wyższej uczelni lub szkoły średniej za granicą, w której
językiem wykładowym był język obcy, za którego znajomość pracownik ma pobierać
dodatek.
5. Dodatek przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie.
6. Dodatek przysługuje również za dni nieobecności w pracy z powodu choroby bądź
konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem
rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie lub zasiłek z
ubezpieczenia społecznego.
7. Dodatek przyznaje się od pierwszego dnia miesiąca następującego po:
1) złożeniu przez pracownika egzaminu z wynikiem pozytywnym,
2) przedłożeniu dokumentów uzasadniających zwolnienie pracownika od składania
egzaminu.
8. Dodatek przyznaje się na czas wykonywania pracy na stanowisku, o którym mowa
w ust. 1.
Załącznik nr 5
SZCZEGÓŁOWE ZASADY USTALANIA STOPNIA UCIĄŻLIWOŚCI LUB SZKODLIWOŚCI DLA ZDROWIA,
A TAKŻE PRZYZNAWANIA DODATKU ZA PRACĘ WYKONYWANĄ W TAKICH WARUNKACH
1. Do pierwszego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się
prace wykonywane:
1) w warunkach narażenia na działanie pyłów nie wywołujących zwłóknienia tkanki
płucnej, z zastrzeżeniem ust. 4,
2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych nie kumulujących
się w organizmie, z zastrzeżeniem ust. 4,
3) w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych
utrzymuje się stale temperatura efektywna powyżej 25oC lub poniżej 10oC,
4) w warunkach narażenia na promieniowanie ultrafioletowe (np. spawanie,
stosowanie lamp w celach bakteriobójczych),
5) w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza przekraczającej 80%, w
błocie lub bezpośrednim kontakcie z wodą,
6) przy obsłudze elektronicznych monitorów ekranowych,
7) w pomieszczeniach, w których konieczne jest stałe stosowanie sztucznego
oświetlenia.
2. Do drugiego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się
prace wykonywane w warunkach:
1) narażenia na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki płucnej, z
zastrzeżeniem ust. 4,
2) narażenia na działanie substancji toksycznych kumulujących się w organizmie,
z zastrzeżeniem ust. 4,
3) obniżonego lub podwyższonego ciśnienia wynikającego z procesu
technologicznego (np. w kesonach, komorach ciśnieniowych),
4) narażenia na szkodliwie działanie miejscowej wibracji (np. używanie ręcznych
narzędzi pneumatycznych), z zastrzeżeniem ust. 4,
5) narażenia na hałas, z zastrzeżeniem ust. 4,
6) w warunkach nadmiernego obciążenia wysiłkiem fizycznym co najmniej 2000 kcal
dla mężczyzn i 1200 kcal dla kobiet lub wymagające wymuszonej pozycji ciała.
3. Do trzeciego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się
prace wykonywane:
1) w warunkach narażenia na działanie benzydyny, alfa- i beta-naftyloaminy,
chlorku winylu, azbestu oraz innych czynników o analogicznym jak te substancje
działaniu, jeżeli zostanie to uznane przez instytut medycyny pracy,
2) w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące,
3) w kontakcie (styczności) z materiałem zakaźnym lub chorymi zakaźnie ludźmi
lub zwierzętami,
4) w kontakcie z ludźmi chorymi psychicznie lub znacznie upośledzonymi umysłowo,
5) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej
częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300000 MHz w strefie zagrożenia,
6) pod ziemią.
4. Prace określone w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 2 pkt 1, 2, 4 i 5 uważa się za
wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia, uzasadniających przyznanie
dodatku, jeżeli w środowisku pracy przekroczone są najwyższe dopuszczalne
stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia, określone w odrębnych
przepisach, lub inne obowiązujące normy higienicznosanitarne.
5. Pomiary czynników szkodliwych dla zdrowia dokonywane są przez laboratoria
Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz inne laboratoria upoważnione przez
właściwych terenowo państwowych wojewódzkich inspektorów sanitarnych.
6. Pracownikowi wykonującemu prace w warunkach o różnym stopniu szkodliwości lub
uciążliwości przysługuje jeden dodatek, według najwyższego stopnia szkodliwości
lub uciążliwości.
7. Centrum Badania Opinii Społecznej prowadzi ewidencję stanowisk pracy, na
których zatrudnionym pracownikom przyznane zostały dodatki, oraz czasu ich pracy
w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 24 lipca 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczególnych zasad rachunkowości dla
jednostek nie prowadzących działalności gospodarczej.
(Dz. U. Nr 95, poz. 435)
Na podstawie art. 81 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o
rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie
szczególnych zasad rachunkowości dla jednostek nie prowadzących działalności
gospodarczej (Dz. U. Nr 140, poz. 789) w ż 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Przychodami jednostki są określone odrębnymi przepisami prawa i statutu
otrzymane środki pieniężne, w tym otrzymane składki statutowe oraz nieodpłatnie
otrzymane inne składniki majątku, a także kwoty należne ze sprzedaży składników
majątku oraz przychody finansowe, dotacje i subwencje, a w przedstawicielstwach
podmiotów zagranicznych - także środki pieniężne otrzymane od macierzystego
podmiotu zagranicznego z przeznaczeniem na sfinansowanie kosztów działalności
przedstawicielstwa."
ż 2. Przepisy niniejszego rozporządzenia mają zastosowanie do sprawozdań
finansowych za rok obrotowy rozpoczynający się w 1996 r.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: G. W. Kołodko
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 17 lipca 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg
wojewódzkich w województwach bialskopodlaskim, chełmskim, kaliskim, konińskim,
koszalińskim, leszczyńskim, lubelskim, olsztyńskim, opolskim, słupskim,
tarnobrzeskim i zamojskim.
(Dz. U. Nr 95, poz. 438)
Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych
(Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z
1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i
z 1994 r. Nr 127, poz. 627) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Komunikacji z dnia 5 maja 1986 r. w sprawie
zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach bialskopodlaskim,
chełmskim, kaliskim, konińskim, koszalińskim, leszczyńskim, lubelskim,
olsztyńskim, opolskim, słupskim, tarnobrzeskim i zamojskim (Dz. U. Nr 24, poz.
117, z 1993 r. Nr 99, poz. 455 i z 1994 r. Nr 109, poz. 524) w załączniku nr 9
Wykaz dróg wojewódzkich - Województwo opolskie, w części "A. Drogi zamiejskie" w
nazwie drogi nr 27183 Krzemieniec-Dąbrowa wyraz "Dąbrowa" zastępuje się wyrazem
"Biestrzykowice".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 17 lipca 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg
wojewódzkich w województwach stołecznym warszawskim, jeleniogórskim, płockim,
radomskim i szczecińskim.
(Dz. U. Nr 95, poz. 441)
Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych
(Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z
1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i
z 1994 r. Nr 127, poz. 627) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Komunikacji z dnia 17 listopada 1986 r. w sprawie
zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach stołecznym
warszawskim, jeleniogórskim, płockim, radomskim i szczecińskim (Dz. U. Nr 42,
poz. 205 i z 1994 r. Nr 117, poz. 564) w załączniku nr 2 Wykaz dróg wojewódzkich
- Województwo jeleniogórskie, w części "A. Drogi zamiejskie" skreśla się wyrazy
"12158 Nowe Rochowice-Stare Rochowice".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 18 lipca 1996 r.
w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń
związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery
budżetowej działających w zakresie ochrony środowiska, zasobów naturalnych i
leśnictwa.
(Dz. U. Nr 96, poz. 447)
Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 2, do
pracowników zatrudnionych w:
1) Krajowym Zarządzie Parków Narodowych,
2) okręgowych dyrekcjach gospodarki wodnej,
3) parkach krajobrazowych,
4) gospodarstwach pomocniczych okręgowych dyrekcji gospodarki wodnej,
5) regionalnych zarządach gospodarki wodnej,
6) zakładach budżetowych budownictwa wodnego,
7) Biurze Programu Oceny Skutków Działań w Środowisku.
2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do:
1) pracowników naukowo-badawczych,
2) pracowników informatyki.
ż 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "najniższym wynagrodzeniu", rozumie
się przez to najniższe wynagrodzenie zasadnicze w pierwszej kategorii
zaszeregowania, określone w tabelach A lub B miesięcznych stawek wynagrodzenia
zasadniczego, stanowiących załącznik nr 1 do rozporządzenia.
ż 3. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy przysługują
wszystkie składniki wynagrodzenia w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu
pracy określonego w umowie o pracę.
ż 4. Ustala się:
1) tabele miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiące załącznik
nr 1 do rozporządzenia,
2) tabele procentowych stawek dodatku funkcyjnego, stanowiące załącznik nr 2 do
rozporządzenia,
3) tabele stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników,
stanowiące załącznik nr 3 do rozporządzenia.
ż 5. 1. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku związanym z kierowaniem
zespołem przysługuje dodatek funkcyjny.
2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, może być przyznany również pracownikowi
zatrudnionemu na stanowisku nie związanym z kierowaniem zespołem, koordynującemu
wykonywanie określonych zadań, dla którego w załączniku nr 3 do rozporządzenia
przewiduje się dodatek funkcyjny, z tym że maksymalna stawka tego dodatku nie
może być wyższa od drugiej stawki dodatku funkcyjnego.
ż 6. Pracownikowi pełniącemu funkcję brygadzisty, z tytułu wykonywania
dodatkowych czynności polegających na kierowaniu, organizowaniu i nadzorowaniu
pracy brygady, za okres pełnienia tej funkcji przysługuje dodatek w wysokości
uzależnionej od liczby pracowników zatrudnionych w brygadzie - od 5% do 20%
godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego.
ż 7. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za wysługę lat w wysokości 5%a
miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 5 latach pracy. Dodatek ten wzrasta o
1% za każdy następny rok pracy do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia
zasadniczego po 20 i więcej latach pracy.
2. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat wlicza się okresy
poprzedniego zatrudnienia, z zastrzeżeniem ust. 4.
3. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat wlicza się także
inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu
pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
4. W wypadku gdy praca w jednostkach, o których mowa w ż 1 ust. 1, stanowi
dodatkowe zatrudnienie, prawo do dodatku za wysługę lat ustala się odrębnie dla
każdego stosunku pracy. Do okresu dodatkowego zatrudnienia nie podlegają
zaliczeniu okresy zatrudnienia podstawowego.
5. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje
wynagrodzenie, oraz za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy
wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem
lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu
wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.
6. Dodatek za wysługę lat jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia:
1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym
pracownik nabył prawo do dodatku lub wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie
prawa nastąpiło w ciągu miesiąca,
2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub wyższej stawki dodatku
nastąpiło pierwszego dnia miesiąca.
ż 8. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za każdą godzinę pracy wykonywanej w
warunkach uciążliwych, szkodliwych dla zdrowia lub niebezpiecznych w wysokości:
1) do 5%a stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla I
stopnia uciążliwości lub szkodliwości,
2) do 10% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla II
stopnia uciążliwości lub szkodliwości,
3) do 15% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla III
stopnia uciążliwości lub szkodliwości,
4) do 20% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla IV
stopnia uciążliwości lub szkodliwości.
2. Szczegółowe zasady ustalania stopni uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia
oraz prac niebezpiecznych, a także przyznawania dodatku za pracę wykonywaną w
tych warunkach, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 4 do
rozporządzenia.
ż 9. 1. Pracownikowi przysługuje nagroda jubileuszowa w wysokości:
1) po 20 latach pracy - 75% miesięcznego wynagrodzenia,
2) po 25 latach pracy - 100% miesięcznego wynagrodzenia,
3) po 30 latach pracy -150% miesięcznego wynagrodzenia,
4) po 35 latach pracy - 200% miesięcznego wynagrodzenia,
5) po 40 latach pracy - 300% miesięcznego wynagrodzenia.
2. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się wszystkie
poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy
odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą
uprawnienia pracownicze.
3. W razie równoczesnego pozostawania więcej niż w jednym stosunku pracy, do
okresu pracy uprawniającego do nagrody wlicza się jeden z tych okresów.
4. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu
uprawniającego do nagrody.
5. Pracownik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody, jeżeli w jego
aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji.
6. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez
pracownika prawa do tej nagrody.
7. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące
pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to
korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli
pracownik nabył prawo do nagrody będąc zatrudnionym w innym wymiarze czasu pracy
niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie
przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. Nagrodę oblicza się
według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop
wypoczynkowy.
8. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem na rentę inwalidzką lub
emeryturę, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody jubileuszowej
brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy,
nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.
9. Jeżeli w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów
wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń
pracowniczych okresów nie podlegających dotychczas wliczeniu upływa okres
uprawniający pracownika do dwóch lub więcej nagród, wypłaca mu się tylko jedną
nagrodę - najwyższą.
10. Pracownikowi, który w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie
przepisów, o których mowa w ust. 9, ma okres dłuższy niż wymagany do nagrody
danego stopnia, a w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go
do nabycia nagrody wyższego stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej
wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej - różnicę między kwotą
nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej.
11. Przepisy ust. 9 i 10 mają odpowiednio zastosowanie, w razie gdy w dniu, w
którym pracownik udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do nagrody
wyższego stopnia oraz w razie gdy pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12
miesięcy od tego dnia.
12. Pracownikom zatrudnionym w jednostkach, o których mowa w ż 1 ust. 1, w dniu
1 lipca 1996 r., którzy przed tym dniem nabyli prawo do nagrody jubileuszowej w
związku z wliczeniem okresów wymienionych w zarządzeniu Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1989 r. w sprawie ustalania okresów pracy i
innych okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania
i wypłacania (Monitor Polski Nr 44, poz. 358), okresy te podlegają wliczeniu na
dotychczasowych zasadach przy ustalaniu prawa do kolejnych nagród.
13. Pracownicy, którzy podjęli zatrudnienie w jednostkach, o których mowa w ż 1
ust. 1, po dniu 1 lipca 1996 r., nabywają prawo do nagrody jubileuszowej na
zasadach określonych w ust. 2-11, niezależnie od wcześniejszego nabycia prawa do
nagrody za dany okres.
ż 10. 1. Pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty inwalidzkiej
lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub
emeryturę, przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna w wysokości:
1) jednomiesięcznego wynagrodzenia - jeżeli był zatrudniony krócej niż 15 lat,
2) dwumiesięcznego wynagrodzenia - po przepracowaniu co najmniej 15 lat,
3) trzymiesięcznego wynagrodzenia - po przepracowaniu co najmniej 20 lat.
2. Przy ustalaniu okresów pracy i innych okresów uprawniających do odprawy
stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu okresów uprawniających do dodatku
za wysługę lat.
3. Odprawę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu
pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
4. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa.
ż 11. 1. W ramach środków na wynagrodzenia może być tworzony fundusz premiowy, z
przeznaczeniem na premie dla pracowników.
2. Wysokość funduszu premiowego oraz zasady przyznawania i wypłacania premii
określa zakładowy regulamin premiowania.
ż 12. 1. Do pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych stosuje się
następujące formy wynagradzania:
1) czasową,
2) czasowo-premiową,
3) akordową.
2. Pracownicy wynagradzani według formy czasowej otrzymują wynagrodzenie
wynikające z kategorii osobistego zaszeregowania i faktycznego czasu pracy.
3. Pracownicy wynagradzani według formy czasowo-premiowej otrzymują
wynagrodzenie wynikające z kategorii osobistego zaszeregowania i faktycznego
czasu pracy, powiększone o premię przyznaną według zasad określonych w
zakładowym regulaminie premiowania.
4. Pracownicy wynagradzani według formy akordowej (akord indywidualny,
zryczałtowany) otrzymują wynagrodzenie ustalone na podstawie norm pracy
określonych w obowiązującym trybie oraz stawek płac wynikających z kategorii
zaszeregowania roboty.
5. Pracownicy wynagradzani według formy, o której mowa w ust. 4, mogą otrzymywać
premię zgodnie z zasadami określonymi w zakładowym regulaminie premiowania.
ż 13. 1. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego ustala się przez
podzielenie miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego
zaszeregowania pracownika przez 178.
2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie również przy ustalaniu godzinowej stawki
wynagrodzenia zasadniczego pracownika zatrudnionego przy pilnowaniu.
ż 14. 1. Pracownikowi zatrudnionemu w zmianowym systemie pracy za każdą godziną
pracy na II zmianie przysługuje dodatek w wysokości 10% godzinowej stawki
wynagrodzenia zasadniczego.
2. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje, z zastrzeżeniem
ust. 3, dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze nocnej w
wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego.
3. Od dnia 1 stycznia 1997 r. dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 2,
nie może być niższe od wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 ż 2
Kodeksu pracy.
ż 15. 1. Kierowcy samochodu osobowego może być przyznane, za jego zgodą,
wynagrodzenie ryczałtowe obejmujące poszczególne składniki wynagrodzenia (w
szczególności wynagrodzenie zasadnicze, dodatek za pracę w godzinach
nadliczbowych oraz dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej),
uwzględniające liczbę godzin przypadających do przepracowania w okresie jednego
miesiąca - w przypadku gdy faktyczny czas pracy tego kierowcy w poszczególnych
miesiącach nie ulega wahaniom i odpowiada liczbie godzin przyjętej do obliczenia
wynagrodzenia.
2. Kierowcy, z wyjątkiem kierowcy samochodu osobowego, za powierzone mu
dodatkowe czynności nie wchodzące w zakres jego normalnych obowiązków
przysługuje dodatek w wysokości nie przekraczającej 60% najniższego
wynagrodzenia.
3. Wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 2, za wykonywanie poszczególnych
czynności ustala pracodawca uwzględniając rodzaj czynności i ich uciążliwość.
ż 16. Pracownicy, którzy w dniu wejścia w życie rozporządzenia nie posiadają
wymaganych kwalifikacji w zakresie wykształcenia, mogą być przeszeregowani tylko
w ramach zajmowanego stanowiska.
ż 17. W zakresie uregulowanym rozporządzeniem tracą moc przepisy dotychczasowe w
stosunku do pracowników objętych rozporządzeniem.
ż 18. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca
1996 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca
1996 r. (poz. 447)
Załącznik nr 1
TABELE MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
A. Dla pracowników Krajowego Zarządu Parków Narodowych
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
I340-400
II345-420
III350-440
IV355-460
V360-490
VI365-520
VII370-550
VIII375-590
IX380-630
X385-675
XI390-720
XII400-780
XIII410-845
XIV420-910
XV430-975
XVI445-1.040
XVII460-1.110
XVIII475-1.180
XIX505-1.270
XX550-1.360
XXI600-1.500


B. Dla pozostałych pracowników
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
I330-380
II335-390
III340-400
IV345-420
V350-440
VI355-460
VII360-485
VIII365-510
IX370-540
X375-575
XI380-615
XII385-660
XIII390-705
XIV400-750
XV410-805
XVI420-860
XVII430-915
XVIII440-970
XIX450-1.025
XX460-1.080
XXI470-1.135

Załącznik nr 2
TABELE PROCENTOWYCH STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO
A. Dla pracowników Krajowego Zarządu Parków Narodowych
Stawka dodatku funkcyjnegoProcent najniższego wynagrodzenia do
135
250
365
480
595
6110
7125
8150
9175
10200

B. Dla pozostałych pracowników
Stawka dodatku funkcyjnegoProcent najniższego wynagrodzenia do
115
230
345
460
575
690
7105
8120
9135
10150

Załącznik nr 3
I. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW
KRAJOWEGO ZARZĄDU PARKÓW NARODOWYCH
Lp. StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego
doWymagane kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Dyrektor Krajowego Zarządu Parków NarodowychXIX-XXI10wyższe7
2Zastępca dyrektora Krajowego Zarządu Parków NarodowychXVIII-XX9wyższe7
3 Główny księgowyXVII-XX9wyższe3
średnie8
4Radca prawnyXV-XVII6wg odrębnych przepisów
5Główny specjalistaXV-XVII6wyższe7
6Starszy specjalistaXIII-XV4wyższe5
7Kierownik zespołuXIV-XVII6wyższe4
8 Zastępca głównego księgowegoXIII-XVI5wyższe1
średnie4
9SpecjalistaXII-XIV-wyższe4
10Starszy księgowy, Starszy referentVII-XII-średnie2
11KsięgowyVII-IX-średnie-
12ReferentVI-VIII-średnie-

II. TABELA STANOWISK ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW
ZATRUDNIONYCH W OKRĘGOWYCH DYREKCJACH GOSPODARKI WODNEJ, W GOSPODARSTWACH
POMOCNICZYCH, W REGIONALNYCH ZARZĄDACH GOSPODARKI WODNEJ, W ZAKŁADACH
BUDŻETOWYCH BUDOWNICTWA WODNEGO ORAZ W BIURZE PROGRAMU OCENY SKUTKÓW DZIAŁAŃ W
ŚRODOWISKU
Lp. StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego
doWymagane kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1DyrektorXX-XXI10wyższe10
2Zastępca dyrektora,XIX-XX9wyższex8
Główny księgowy
3Kierownik inspektoratuXVIII-XIX8wyższe7
4Kierownik gospodarstwa pomocniczego, Zastępca głównego
księgowegoXVII-XVIII8wyższe7
5Zastępca kierownika inspektoratuXVI-XVIII7wyższex7
6 Główny specjalistaXIV-XVII7wyższex7
Radca prawnywedług odrębnych przepisów
7 Kierownik zespołu inspektorów nadzoru inwestorskiegoXIV-XVI7według
odrębnych przepisów
Kierownik zbiornika wodnego, elektrowni6wyższe6
8 Zastępca kierownika gospodarstwa pomocniczegoXIII-XV8wyższe6
Kierownik budowy (oddziału, obiektu, robót)6wyższex
Kierownik stopnia piętrzacego (śluzy, jazu)5
9Kierownik działu, wydziałuXII-XIV6wyższex6
Kierownik nadzoru wodnego5
Zastępca kierownika budowy (oddziału, obiektu, robót)
Starszy inspektor nadzoru inwestorskiego6xxwedług odrębnych przepisów
10 Kierownik sekcji (zespołu), Zastępca kierownika działu,
wydziałuXI-XIII4wyższex6
Inspektor nadzoru inwestorskiego5xxwedług odrębnych przepisów
11 Kierownik warsztatuX-XII5średnie6
Kierownik magazynu4średnie6
Starszy mistrz3średnie6
Nadzorca odcinka wód śródlądowychśrednie4
Starszy specjalista-wyższe6
12 MistrzIX-XI2średnie4
SpecjalistaIX-XI-średnie6
13Starszy inspektor, starszy księgowy, starszy dyspozytor,
kasjerVIII-X-średnie4
14Inspektor, księgowy, dyspozytorVII-IX-średnie2
15Starszy referent, sekretarka, maszynistkaVI-VIII-średnie1
16MagazynierV-VII-średnie-
17ReferentIII-V-średnie-
18TelefonistkaIII-V-podstawowe-
19Pomoc biurowaI-II-podstawowe-

x Samodzielne funkcje techniczne w budownictwie, polegające na wykonywaniu
nadzoru inwestorskiego lub sprawowaniu kontroli technicznej utrzymania obiektów
budowlanych, mogą wykonywać wyłącznie osoby posiadające odpowiednie
wykształcenie techniczne i uprawnienia budowlane.
xx Inspektorowi nadzoru inwestorskiego może być przyznany dodatek funkcyjny w
czasie wykonywania czynności nadzoru inwestorskiego.
III. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW
ZATRUDNIONYCH NA STANOWISKACH SPECJALISTYCZNYCH W JEDNOSTKACH PŁYWAJĄCYCH I
OKRĘGOWYCH DYREKCJACH GOSPODARKI WODNEJ
Lp. StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego
doWymagane kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Kierownik statku I kategoriiXI-XV4średnie + patent kapitana żeglugi
śródląd. I klasy6
Kierownik statku II kategoriiśrednie + patent kapitana żeglugi śródląd. I
lub II kl.
Kierownik bosmanatuśrednie + kurs bosmański
2Kierownik statku III kategoriiX-XIV2średnie + patent kapitana żeglugi
śródląd. I, II lub III kl.4
3 Mechanik maszyn na statku I kategoriiIX-XIII-średnie + patent mechanika
żeglugi śródląd. I klasy5
Mechanik maszyn na statku II kategoriiśrednie + patent mechanika żeglugi
śródląd. I lub II kl.
4Mechanik maszyn na statku III kategoriiVIII-XII-średnie + patent
mechanika żeglugi śródląd. I, II lub III kl.3
5Szyper, stermotorzystaVII-X-podstawowe + patent szypra, stermotorzysty3
6Bosman, sternikVI-IX-podstawowe + patent bosmana, sternika3
7Starszy marynarzV-VII-podstawowe + patent marynarza2
8MarynarzIV-VI-podstawowe + patent marynarza-

IV. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW PARKÓW
KRAJOBRAZOWYCH
Lp. StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego
doWymagane kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Dyrektor zespołu parków krajobrazowych (co najmniej trzech
parków)XVII-XVIII10wyższe8
2Dyrektor parku krajobrazowegoXVI-XVII9wyższe8
3 Zastępca dyrektora zespołu parków krajobrazowych (co najmniej trzech
parków)XV-XVI8wyższe7
wyższe3
Główny księgowyśrednie8
4 Kierownik ośrodka dydaktyczno-muzealnego, Kustosz muzeumXII-XIV4wyższe4
Radca prawnywedług odrębnych przepisów
Główny specjalistawyższe7
5 Kierownik sekcjiXII-XIII4wyższe1
Starszy specjalista-4
6SpecjalistaX-XI-średnie5
7 Starszy strażnikIX-XI2średnie4
zasadnicze zawodowe6
8 AdiunktVIII-IX-wyższe1
Samodzielny referentśrednie4
9Starszy referent, księgowyVII-VIII-średnie2
10 StrażnikVII-VIII-średnie1
zasadnicze zawodowe2
11Referent, sekretarkaIII-VI-średnie-

V. TABELA STANOWISK ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW
ZATRUDNIONYCH NA STANOWISKACH RZEMIEŚLNICZYCH, TRANSPORTU, OBSŁUGI
Lp. StanowiskoKategoria zaszeregowaniaWymagane kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
12345
1Kierowca autobusuIX-XIwedług odrębnych przepisów
Kierowca samochodu ciężarowegoVIII-X
Kierowca samochodu dostawczegoVII-IX
Kierowca samochodu osobowegoVI-VIII
2Starszy rzemieślnik (np. betoniarz, cieśla, elektromonter-konserwator
instalacji elektrycznych, konserwator instalacji elektroenergetycznych,
frezer, kowal, malarz, mechanik-konserwator urządzeń mechanicznych,
murarz, radiomechanik, spawacz, stolarz, ślusarz, tamiarz, tokarz,
zbrojarz)VII-XIzasadnicze zawodowe4
3Skalnik, wiertacz strzałowyVII-Xpodstawowe + kurs górników strzałowych2
4Maszynista, operatorVI-Xpodstawowe + kurs przysposobienia zawodowego2
5Rybak, rzemieślnik (np. betoniarz, cieśla, frezer, konserwator budowli i
urządzeń wodnych, konserwator instalacji wewnętrznych budynków,
konserwator instalacji sanitarnych i c.o., elektromonter, monter mechanik
instalacji elektrycznych, kowal, malarz, murarz, radiomechanik, spawacz,
stolarz, ślusarz, tamiarz, tokarz, zbrojarz)V-IXzasadnicze zawodowe1
6Strzałowy, wydawca materiałów wybuchowychIV-VIIIpodstawowe + kurs
górników strzałowych1
7Robotnik budowlanyIV-VIIpodstawowe-
8Pomocnik maszynisty, operatora, palacza c.o.III-VIpodstawowe + kurs
przysposobienia zawodowego-
9Portier, dozorca, sprzątaczkaII-IVpodstawowe-
10Robotnik gospodarczyI-IIIpodstawowe-

Załącznik nr 4
SZCZEGÓŁOWE ZASADY USTALANIA STOPNI UCIĄŻLIWOŚCI LUB SZKODLIWOŚCI DLA ZDROWIA
ORAZ PRAC NIEBEZPIECZNYCH, A TAKŻE PRZYZNAWANIA DODATKU ZA PRACĘ WYKONYWANĄ W
TAKICH WARUNKACH
1. Do pierwszego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się
prace wykonywane:
1) w warunkach narażenia na działanie pyłów nie wywołujących zwłóknienia tkanki
płucnej,
2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych nie kumulujących
się w organizmie,
3) w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych
utrzymuje się stale temperatura efektywna powyżej 25oC lub poniżej 10oC,
4) w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza przekraczającej 80%, w
błocie lub w bezpośrednim kontakcie z wodą,
5) w warunkach narażenia na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone, np.
spawanie, hartowanie,
6) w warunkach narażenia na wibrację ogólną,
7) w pomieszczeniach, w których konieczne jest stałe stosowanie sztucznego
oświetlenia,
8) przy obsłudze elektronicznych monitorów ekranowych.
2. Do drugiego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się
prace wykonywane:
1) w warunkach narażenia na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki
płucnej,
2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych kumulujących się w
organizmie,
3) w warunkach narażenia na hałas,
4) w warunkach narażenia na działanie miejscowych wibracji, np. używanie
ręcznych narzędzi pneumatycznych,
5) w warunkach nadmiernego obciążenia wysiłkiem fizycznym co najmniej 2.000 kcal
dla mężczyzn i 1.200 kcal dla kobiet lub wymagające wymuszonej pozycji ciała,
6) w pomieszczeniach specjalnych zagłębionych i półzagłębionych obwałowanych w
warunkach niewłaściwej wentylacji i sztucznego oświetlenia.
3. Do trzeciego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się
prace wykonywane:
1) w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące,
2) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej
częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300.000 MHz w strefie zagrożenia.
4. Do trzeciego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się
również niebezpieczne prace:
1) na wysokości powyżej 2 m i w wykopach o głębokości poniżej 2 m, uznane za
niebezpieczne w przepisach o bezpieczeństwie i higienie pracy,
2) związane z wytwarzaniem, stosowaniem, magazynowaniem i transportowaniem gazów
i materiałów wybuchowych,
3) wewnątrz zbiorników, aparatów, kanałów, studni itp., których wykonywanie
wymaga specjalnego zezwolenia,
4) przy urządzeniach elektroenergetycznych znajdujących się pod napięciem
powyżej 220 V, wykonywane zgodnie z przepisami o bezpieczeństwie i higienie
pracy w energetyce,
5) związane z załadunkiem i rozładunkiem paliw oraz ich transportem,
6) w kontakcie z materiałem zakaźnym,
7) pod ziemią lub pod wodą.
5. Do czwartego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się
prace wykonywane: z benzydyną, alfa- i beta-naftyloaminą, chlorkiem winylu oraz
innymi czynnikami o analogicznym jak te substancje działaniu, jeżeli zostanie to
uznane przez instytut medycyny pracy.
6. Prace określone w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w ust. 2 pkt 1, 2 i 3 uważa się za
wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia uzasadniających przyznanie
dodatku, jeżeli w środowisku pracy przekroczone są najwyższe dopuszczalne
stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia, określone w odrębnych
przepisach lub innych obowiązujących normach higienicznosanitarnych.
7. Podstawę przyznania dodatku za pracę wykonywaną w warunkach szkodliwych dla
zdrowia stanowią wyniki badań środowiskowych przeprowadzonych przez jednostkę
upoważnioną do tego rodzaju badań.
8. W przypadku jednoczesnego występowania uprawnienia do dodatków z tytułu prac
wykonywanych w różnych stopniach uciążliwości, szkodliwości dla zdrowia lub
niebezpieczeństwa, stosuje się tylko jeden dodatek o najwyższej stawce.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 19 lipca 1996 r.
w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń
związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych
pomocy społecznej prowadzonych przez organy administracji rządowej.
(Dz. U. Nr 96, poz. 448)
Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 2, do
pracowników zatrudnionych w następujących jednostkach organizacyjnych pomocy
społecznej prowadzonych przez organy administracji rządowej:
1) domach pomocy społecznej,
2) dziennych domach pomocy społecznej,
3) ośrodkach opiekuńczych,
4) domach dla bezdomnych,
5) noclegowniach,
6) dziennych ośrodkach adaptacyjnych,
7) środowiskowych domach samopomocy,
8) gospodarstwach pomocniczych rolnych i hodowlanych, utworzonych przy domach
pomocy społecznej, zwanych dalej "gospodarstwami pomocniczymi".
2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do nauczycieli i wychowawców
zatrudnionych w domach pomocy społecznej, otrzymujących wynagrodzenie na
podstawie odrębnych przepisów.
ż 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "najniższym wynagrodzeniu", rozumie
się przez to najniższe wynagrodzenie zasadnicze w pierwszej kategorii
zaszeregowania, określone w tabelach miesięcznych stawek wynagrodzenia
zasadniczego, stanowiących załącznik nr 1 do rozporządzenia.
ż 3. 1. Ustala się:
1) tabele miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiące załącznik
nr 1 do rozporządzenia,
2) tabele stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników,
stanowiące załącznik nr 2 do rozporządzenia.
2. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy wynagrodzenie
zasadnicze i inne składniki wynagrodzenia przysługują w wysokości
proporcjonalnej do wymiaru czasu pracy określonego w umowie o pracę.
3. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego oblicza się przez podzielenie
wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika,
określonego stawką miesięczną za pełny wymiar czasu pracy, przez:
1) 178 - dla pracowników, których tygodniowy wymiar czasu pracy wynosi średnio
42 godziny,
2) 170 - dla pracowników, których tygodniowy wymiar czasu pracy wynosi średnio
40 godzin,
3) 135 - dla pracowników, których tygodniowy wymiar czasu pracy wynosi średnio
31 godzin i 30 minut.
4. Przepis ust. 3 pkt 1 stosuje się również przy obliczaniu godzinowej stawki
wynagrodzenia zasadniczego pracownika zatrudnionego przy pilnowaniu.
ż 4. 1. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku związanym z kierowaniem
zespołem przysługuje dodatek funkcyjny.
2. Wysokość dodatku funkcyjnego, ustalonego w relacji procentowej do najniższego
wynagrodzenia, określona jest w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
3. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku nie związanym z kierowaniem
zespołem, koordynującemu wykonanie określonych zadań wynikających z programu
działań na rzecz mieszkańców, może być przyznany dodatek funkcyjny w wysokości
do 100% najniższego wynagrodzenia.
ż 5. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za wysługę lat w wysokości 5%
miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 5 latach pracy. Dodatek ten wzrasta o
1% za każdy następny rok pracy do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia
zasadniczego po 20 i więcej latach pracy.
2. Do okresu pracy uprawniającego do dodatku za wysługę lat wlicza się okresy
poprzedniego zatrudnienia.
3. Do okresu pracy uprawniającego do dodatku za wysługę lat wlicza się także
inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu
pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
4. W przypadku dodatkowego zatrudnienia pracownika prawo do dodatku za wysługę
lat ustala się odrębnie dla każdego stosunku pracy. Do okresu zatrudnienia
dodatkowego nie podlegają zaliczeniu okresy zatrudnienia podstawowego.
5. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje
wynagrodzenie. Dodatek ten przysługuje również za dni nieobecności w pracy z
powodu niezdolności do pracy wskutek choroby bądź konieczności osobistego
sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które
pracownik otrzymuje wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.
6. Dodatek za wysługę lat jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia:
1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym
pracownik nabył prawo do dodatku lub prawo do wyższej stawki dodatku, jeżeli
nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca,
2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub prawa do wyższej stawki
dodatku nastąpiło pierwszego dnia miesiąca.
ż 6. 1. Pracownikowi zatrudnionemu stale w systemie pracy zmianowej, w pełnym
wymiar e czasu pracy, przysługuje dodatek w wysokości 10% stawki godzinowej
wynagrodzenia zasadniczego za każdą godzinę pracy wykonywanej na II zmianie.
2. Pracownikowi przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, dodatkowe wynagrodzenie
w wysokości 20% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego za każdą godzinę
pracy wykonywanej w porze nocnej.
3. Pielęgniarce (asystentce pielęgniarskiej, młodszej pielęgniarce, przyuczonej
pielęgniarce), opiekunowi, salowej i sanitariuszowi, zatrudnionym w domu pomocy
społecznej, przysługuje zamiast dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w ust.
2, dodatkowe wynagrodzenie w wysokości 65% stawki godzinowej wynagrodzenia
zasadniczego za każdą godzinę pracy wykonywanej w porze nocnej.
4. Od dnia 1 stycznia 1997 r. dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 2 i
3, nie może być niższe od wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 ż 2
Kodeksu pracy.
5. Pracownikowi, o którym mowa w ust. 3, za pracę w niedziele i święta ustawowo
wolne od pracy przysługuje dodatek w wysokości 45% stawki godzinowej
wynagrodzenia zasadniczego za każdą godzinę pracy wykonywanej w porze dziennej.
ż 7. Pracownikowi pełniącemu funkcję brygadzisty przysługuje z tytułu
wykonywania dodatkowych czynności polegających na kierowaniu, organizowaniu i
nadzorowaniu pracy brygady, w okresie pełnienia tej funkcji, dodatek w wysokości
uzależnionej od liczby pracowników w brygadzie - do 20% stawki godzinowej
wynagrodzenia zasadniczego.
ż 8. 1. Za wykonywanie szczególnych zadań nie mieszczących się w zakresie
obowiązków wynikających z umowy o pracę pracownikowi przysługuje odrębne
wynagrodzenie. Rodzaje szczególnych zadań, za których wykonywanie przysługuje
odrębne wynagrodzenie, oraz zasady jego przyznawania określa załącznik nr 3 do
rozporządzenia.
2. Odrębne wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, ustala się w relacji
procentowej do najniższego wynagrodzenia.
ż 9. 1. Kierowcy samochodu osobowego może być przyznane, za jego zgodą,
wynagrodzenie ryczałtowe obejmujące poszczególne składniki wynagrodzenia (w
szczególności wynagrodzenie zasadnicze, dodatek za pracę w godzinach
nadliczbowych oraz dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej),
uwzględniające liczbę godzin przypadających do przepracowania w okresie jednego
miesiąca - w przypadku gdy faktyczny czas pracy kierowcy w poszczególnych
miesiącach nie ulega wahaniom i odpowiada liczbie godzin przyjętej do obliczenia
wynagrodzenia.
2. Kierowcy, któremu powierzono dodatkowe czynności nie wchodzące w zakres jego
normalnych obowiązków, przysługuje dodatek w wysokości do 60% najniższego
wynagrodzenia.
ż 10. 1. Pracownikowi zatrudnionemu w gospodarstwie pomocniczym, z którym
stosunek pracy został nawiązany przed dniem 1 lipca 1996 r., za każdą godzinę
pracy wykonywanej w warunkach szkodliwych dla zdrowia, szczególnie uciążliwych
oraz szczególnie niebezpiecznych przysługuje dodatek w wysokości:
1) przy pierwszym stopniu szkodliwości lub szczególnej uciążliwości - 5%,
2) przy drugim stopniu szkodliwości lub szczególnej uciążliwości - 10%,
3) przy trzecim stopniu szkodliwości lub szczególnej uciążliwości albo
szczególnego niebezpieczeństwa - 15%,
4) przy czwartym stopniu szkodliwości - 20% stawki godzinowej wynikającej z
najniższego wynagrodzenia.
2. W razie zbiegu prawa do dwóch lub więcej dodatków, przysługuje jeden dodatek
w wysokości najwyższej.
3. Rodzaje prac zaliczanych do poszczególnych stopni szkodliwości dla zdrowia
lub szczególnej uciążliwości oraz prac szczególnie niebezpiecznych określa
załącznik nr 4 do rozporządzenia.
ż 11. Pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu przysługuje dodatek w wysokości
10% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego za każdą godzinę przepracowaną
nieprzerwanie ponad 8 godzin do 12 godzin na dobę, w ramach miesięcznej normy
czasu pracy wynikającej z pomnożenia 8 godzin przez liczbę roboczych dni
kalendarzowych.
ż 12. Pracownikowi domu pomocy społecznej, któremu powierzono funkcję kierownika
lub głównego księgowego w gospodarstwie pomocniczym, przysługuje wynagrodzenie
ryczałtowe w wysokości 35% maksymalnego wynagrodzenia zasadniczego i dodatku
funkcyjnego przewidzianych dla tego stanowiska.
ż 13. 1. W ramach środków na wynagrodzenia może być tworzony fundusz premiowy.
2. Wysokość funduszu premiowego oraz zasady przyznawania i wypłacania premii
określa zakładowy regulamin premiowania.
ż 14. W ramach środków na wynagrodzenia może być tworzony fundusz nagród z
przeznaczeniem na nagrody za szczególne osiągnięcia w pracy zawodowej.
ż 15. 1. Pracownikowi przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, nagroda jubileuszowa
w wysokości:
1) 75% miesięcznego wynagrodzenia - po 20 latach pracy,
2) 100% miesięcznego wynagrodzenia - po 25 latach pracy,
3) 150% miesięcznego wynagrodzenia - po 30 latach pracy,
4) 200% miesięcznego wynagrodzenia - po 35 latach pracy,
5) 300% miesięcznego wynagrodzenia - po 40 latach pracy.
2. Pracownikowi gospodarstwa pomocniczego nagroda jubileuszowa, o której mowa w
ust. 1 pkt 1, przysługuje w przypadku, gdy okres 20 lat pracy upływa w dniu 1
lipca 1996 r. lub po tym dniu.
3. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się wszystkie
poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy
odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą
uprawnienia pracownicze.
4. W razie równoczesnego pozostawania więcej niż w jednym stosunku pracy, do
okresu pracy uprawniającego do nagrody wlicza się jeden z tych okresów.
5. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu
uprawniającego do nagrody.
6. Pracownik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody jubileuszowej,
jeżeli w jego aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji.
7. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez
pracownika prawa do tej nagrody.
8. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące
pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to
korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli
pracownik nabył prawo do nagrody jubileuszowej będąc zatrudnionym w innym
wymiarze czasu pracy niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi
wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody.
Nagrodę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu
pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
9. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem pracownika na rentę
inwalidzką lub emeryturę, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody
jubileuszowej brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku
pracy, nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.
10. Jeżeli w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów
wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń
pracowniczych okresów nie podlegających dotychczas wliczeniu pracownikowi upływa
okres uprawniający go do dwóch lub więcej nagród, wypłaca mu się tylko jedną
nagrodę - najwyższą.
11. Pracownikowi, który w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie
przepisów, o których mowa w ust. 10, ma okres dłuższy niż wymagany do nagrody
danego stopnia, a w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go
do nabycia nagrody wyższego stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej
wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej - różnicę między kwotą
nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej.
12. Przepisy ust. 10 i 11 mają odpowiednio zastosowanie, w razie gdy w dniu, w
którym pracownik udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do nagrody
wyższego stopnia oraz w razie gdy pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12
miesięcy od tego dnia.
13. Pracownikom zatrudnionym w jednostkach, o których mowa w ż 1 ust. 1, w dniu
1 lipca 1996 r., którzy przed tym dniem nabyli prawo do nagrody jubileuszowej w
związku z wliczeniem okresów wymienionych w zarządzeniu Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1989 r. w sprawie ustalania okresów pracy i
innych okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania
i wypłacania (Monitor Polski Nr 44, poz. 358), okresy te podlegają wliczeniu na
dotychczasowych zasadach przy ustalaniu prawa do kolejnych nagród.
14. Pracownicy, którzy podjęli zatrudnienie w jednostkach, o których mowa w ż 1
ust. 1, po dniu 1 lipca 1996 r., nabywają prawo do nagrody jubileuszowej na
zasadach określonych w ust. 3-12, niezależnie od wcześniejszego nabycia prawa do
nagrody za dany okres.
ż 16. 1. Pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty inwalidzkiej
lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub
emeryturę, przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna w wysokości:
1) jednomiesięcznego wynagrodzenia - jeżeli był zatrudniony krócej niż 15 lat,
2) dwumiesięcznego wynagrodzenia - po przepracowaniu co najmniej 15 lat,
3) trzymiesięcznego wynagrodzenia - po przepracowaniu co najmniej 20 lat.
Odprawę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu
pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
2. Okresy pracy i inne okresy uprawniające do odprawy ustala się według zasad
obowiązujących przy ustalaniu okresów uprawniających do dodatku za wysługę lat.
3. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa.
ż 17. 1. W ramach posiadanych przez dom pomocy społecznej środków finansowych, z
bezpłatnych posiłków w czasie wykonywania pracy korzystają następujące grupy
pracowników:
1) pracownicy zatrudnieni stale przy sporządzaniu i wydawaniu posiłków, a także
przy karmieniu osób niepełnosprawnych,
2) salowe,
3) pracownicy medyczni ze średnim wykształceniem w przypadku wykonywania pracy w
godzinach nadliczbowych w wymiarze co najmniej 3 godzin w ciągu doby.
2. Z jednego bezpłatnego posiłku nocnego o wartości jednej czwartej ustalonej
stawki żywieniowej korzystają pracownicy medyczni ze średnim wykształceniem i
salowe w czasie pracy w porze nocnej w godzinach od 22.00 do 6.00.
3. Pracownikom uprawnionym do bezpłatnych posiłków nie przysługuje zastępczo
suchy prowiant lub ekwiwalent pieniężny, jeżeli z jakichkolwiek powodów nie
korzystali z posiłków przyrządzanych w domu pomocy społecznej.
ż 18. Pracownik, który w dniu wejścia w życie rozporządzenia nie ma wymaganych
kwalifikacji w zakresie wykształcenia może być przeszeregowany tylko w ramach
zajmowanego stanowiska.
ż 19. W stosunku do pracowników, o których mowa w ż 1 ust. 1 rozporządzenia,
traci moc zarządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej nr 18 z dnia 25 marca
1991 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w jednostkach
organizacyjnych pomocy społecznej, zmienione zarządzeniami: nr 31 z dnia 3 lipca
1992 r., nr 29 z dnia 17 maja 1993 r., nr 21 z dnia 8 lutego 1994 r., nr 31 z
dnia 14 kwietnia 1994 r., nr 74 z dnia 19 października 1994 r., nr 13 z dnia 17
stycznia 1995 r., nr 81 z dnia 14 lipca 1995 r. i nr 129 z dnia 18 października
1995 r.
ż 20. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca
1996 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 lipca
1996 r. (poz. 448)
Załącznik nr 1
TABELE MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
1. Dla pracowników zatrudnionych w jednostkach, o których mowa w ż 1 ust. 1
rozporządzenia, z wyłączeniem gospodarstw pomocniczych
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
I330-380
II335-390
III340-400
IV345-420
V350-440
VI355-460
VII360-485
VIII365-510
IX370-540
X375-575
XI380-620
XII385-670
XIII395-720
XIV415-770
XV440-825
XVI465-880
XVII500-935
XVIII535-990
XIX575-1.045
XX615-1.100

2. Dla pracowników zatrudnionych w gospodarstwach pomocniczych
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
I330-380
II335-390
III340-400
IV345-420
V350-440
VI355-460
VII360-485
VIII365-510
IX370-540
X375-575
XI380-615
XII385-660
XIII390-705
XIV400-750
XV410-805
XVI420-860
XVII430-915

Załącznik nr 2
TABELE STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW
I. W jednostkach, o których mowa w ż 1 ust. 1 rozporządzenia, z wyłączeniem
gospodarstw pomocniczych
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaDodatek funkcyjny (% najniższego
wynagrodzenia)Wymagane kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Dyrektor domu pomocy społecznej:
- powyżej 300 mieszkańcówXVIII-XXdo 2001wyższe5
- od 101 do 300 mieszkańcówXVII-XVIII
- do 100 mieszkańcówXVI-XVII
2Zastępca dyrektora, główny księgowy domu pomocy społecznej:
- powyżej 300 mieszkańcówXVII-XVIIIdo 150wyższe5
- od 101 do 300 mieszkańcówXVI-XVIIśrednie8
- do 100 mieszkańcówXV-XVI
3Kierownik aptekiXVII-XVIIIdo 150według odrębnych przepisów
4Starszy asystentXVII-XVIII-wyższe medyczne i specjalizacja II stopnia w
dziedzinie medycyny inne wyższe mające zastosowanie przy udzielaniu
świadczeń i specjalizacja II stopnia5
5AsystentXV-XVI-wyższe medyczne i specjalizacja I stopnia w dziedzinie
medycyny inne wyższe mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń i
specjalizacja I stopnia3
6Przełożona pielęgniarek w domu pomocy społecznej powyżej 300
mieszkańcówXV-XVIdo 150wyższe pielęgniarskie lub inne wyższe mające
zastosowanie przy udzielaniu świadczeń medycznych i średnie medyczne3
średnie medyczne i przeszkolenie specjalistyczne7
7Główny specjalistaXV-XVIdo 1102wyższe5
Radca prawny według odrębnych przepisów
8KapelanXV-XVI-mgr teologii lub ukończone wyższe seminarium duchowne oraz
skierowanie biskupa diecezjalnego-
9Starszy felczerXV-XVI-średnie medyczne-
10Kierownik:XIV-XVIdo 150 w placówce powyżej 50 osób korzystającychwyższe4

- dziennego ośrodka adaptacyjnegośrednie7
- dziennego domu pomocy społecznej
- ośrodka opiekuńczegodo 105 w placówce do 50 osób korzystających
- domu dla bezdomnych
- noclegowni
- środowiskowego domu samopomocy
11Młodszy asystentXIV-XV-wyższe medyczne lub inne wyższe mające
zastosowanie przy udzielaniu świadczeń1
12Przełożona pielęgniarek nie wymieniona pod lp. 6XIV-XVdo 150wyższe
pielęgniarskie lub inne wyższe mające zastosowanie przy udzielaniu
świadczeń medycznych i średnie medyczne3
średnie medyczne i przeszkolenie specjalistyczne7
Pielęgniarka oddziałowado 105wyższe pielęgniarskie lub inne wyższe mające
zastosowanie przy udzielaniu świadczeń medycznych i średnie medyczne3
średnie medyczne i przeszkolenie specjalistyczne6
13Kierownik działuXIV-XVdo 105wyższe4
średnie7
14Kierownik:XIII-XVdo 120 w placówce powyżej 50 osób korzystającychwyższe3

- dziennego ośrodka adaptacyjnegośrednie6
- dziennego domu pomocy społecznej
- ośrodka opiekuńczegodo 75 w placówce do 50 osób korzystających
- domu dla bezdomnych
- noclegowni
- środowiskowego domu samopomocy
15Starszy specjalistaXIII-XV-wyższe5
16Starszy pracownik socjalnyXIII-XV-wyższe o kierunkach określonych w
odrębnych przepisach-
szkoła pracowników socjalnych5
17Kierownik samodzielnej sekcjiXIII-XIVdo 75wyższe4
średnie7
18Starsza pielęgniarkaXIII-XIV-wyższe pielęgniarskie-
średnie medyczne5
19FelczerXIII-XIV-średnie medyczne-
20Starszy:XIII-XIV-średnie medyczne inne średnie mające zastosowanie przy
udzielaniu świadczeń5
- opiekun
- technik fizjoterapii
21Zakładowy inspektor bhpXII-XIV-według odrębnych przepisów3
Specjalistawyższe3
Starszy rewident zakładowywyższe2
średnie5
22Starszy:XII-XIV-średnie medyczne, szkoła masażystów, inne średnie mające
zastosowanie przy udzielaniu świadczeń5
- technik (laborant) medyczny
- masażysta
- instruktor terapii zajęciowej
Starszy instruktor do spraw kulturalno-oświatowychśrednie i przeszkolenie
specjalistyczne
23Zastępca głównego księgowego domu pomocy społecznejXII-XIIIdo 75wyższe5
średnie8
24Kierownik sekcjiXII-XIIIdo 75wyższe3
średnie5
25Kierownik:XI-XIIIdo 75wyższe3
- warsztatuśrednie5
- magazynu
- kuchni
- pralni
- szwalni
26Pracownik socjalnyXI-XIII-szkoła pracowników socjalnych-
Technik fizjoterapii, pielęgniarkaśrednie medyczne, inne średnie mające
zastosowanie przy udzielaniu świadczeń
Opiekunśrednie
27Starszy dietetykXI-XII- 5
Technik (laborant) medyczny, instruktor terapii zajęciowejśrednie
medyczne, inne średnie mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń-
Instruktor do spraw kulturalno-oświatowychśrednie-
28Dietetyk, masażystaX-XI-średnie medyczne, inne średnie mające
zastosowanie przy udzielaniu świadczeń, szkota masażystów-
29Asystentka pielęgniarskaX-XI-szkoła asystentek pielęgniarskich-
30IntendentX-XI-wyższe2
Rewident zakładowyśrednie5
Starszy:
- inspektor
- księgowy
- kasjer
- magazynierśrednie1
31Inspektor, księgowyIX-X-wyższe-
średnie4
Kasjer średnie1
Magazynier średnie-
podstawowe2
32Kierownik świetlicyVIII-IXdo 60wyższe2
średnie5
33Starszy:VIII-IX-wyższe2
- bibliotekarzśrednie5
- referentśrednie2
- maszynistkaśrednie-
34Młodsza pielęgniarka4VIII-IX-średnie lub podstawowe oraz przeszkolenie
zawodowe-
Przyuczona pielęgniarka4podstawowe oraz przeszkolenie zawodowe
35Wykwalifikowana pomoc dentystycznaVIII-IX-średnie lub podstawowe oraz
przeszkolenie zawodowe-
Pomoc laboratoryjnapodstawowe
36SanitariuszVII-IX-podstawowe oraz ukończony kurs dla sanitariuszy i
zdanie egzaminu kwalifikacyjnego-
Starsza salowapodstawowe5
37Pomoc dentystycznaVII-VIII-podstawowe oraz przeszkolenie zawodowe-
Przyuczeni:
- masażysta
- dietetyk
- laborant
38MaszynistkaVII-VIII-średnie-
39ReferentVI-VIII-średnie-
Sekretarka
Bibliotekarz
40SalowaVI-VIII-podstawowe-
41TelefonistkaVI-VII-podstawowe-

1 Dyrektorowi domu pomocy społecznej powyżej 500 miejsc może być przyznany
dodatek funkcyjny w wysokości do 300%.
2 Jeżeli kieruje komórką organizacyjną lub zespołem pracowników.
3 Wymagania kwalifikacyjne pracowników służby bhp określają przepisy uchwały nr
14 Rady Ministrów z dnia 18 lutego 1992 r. w sprawie służby bezpieczeństwa i
higieny pracy (Monitor Polski Nr 7, poz. 48).
4 Dotyczy wyłącznie pracowników zatrudnionych w dniu wejścia w życie
rozporządzenia.
Lp. StanowiskoKategoria zaszeregowaniaWymagane kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
12345
1Konserwator urządzeń, XI-XIIśrednie lub zasadnicza szkota zawodowa i
uprawnienia mistrzowskie-
Mistrz w zawodzie
2Palacz kotłów parowych i wodnych powyżej 100oCX-XIzasadnicza szkota
zawodowa i kurs przysposobienia zawodowego oraz zaświadczenie
kwalifikacyjne typu "E"-
3 Szef kuchni, IX-Xzasadnicza szkota zawodowa oraz obligatoryjne
przeszkolenie w danym zawodzie-
Rzemieślnik w zawodzie technicznym: hydraulik, ślusarz, tokarz, spawacz,
elektromonter itp.
Ogrodnik, murarz, malarz, stolarz, szklarz, dekarz, krawiec itp.zasadnicza
szkota zawodowa lub podstawowa i kurs przysposobienia zawodowego
4 Palacz nie wymieniony pod lp. 2IX-Xzasadnicza szkota zawodowa i
niezbędne przeszkolenie-
Pomocnik palacza kotłów wymienionego pod lp. 2przyuczenie do wykonywania
zespołu czynności
5Kierowca samochodu ciężarowegoIX-Xwedług odrębnych przepisów-
6Kierowca samochodu osobowegoVII-VIIIwedług odrębnych przepisów-
7 Kucharz, VII-IXzasadnicza szkota zawodowa lub szkota podstawowa i
umiejętność wykonywania pracy-
Praczka
KonwojentVII-VIII
8 Szwaczka, VI-VIIIzasadnicza szkota zawodowa lub szkota podstawowa i
umiejętność wykonywania pracy-
Prasowaczka,
Kelnerka
Pomocnik palacza wymienionego pod lp. 4VI-VIIprzyuczenie do zawodu
9Pomoc kuchennaV-VI--
10Pracownik gospodarczyIV-Vumiejętność wykonywania pracy (zespołu
czynności)-
11Starszy:IV-Vumiejętność wykonywania pracy (zespołu czynności)3
- dozorc
- strażnik
- portier
12Dozorca, portier, strażnik, woźny, szatniarz, goniec, sprzątaczka,
dźwigowy, powielaczowyIII-IVpodstawowe-
13Pracownik w okresie nauki zawodu lub przyuczenia do zawoduI-III--

II. W gospodarstwach pomocniczych
Lp. StanowiskoKategoria zaszeregowaniaDodatek funkcyjny (% najniższego
wynagrodzenia)Wymagane kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1 Kierownik gospodarstwaXIV-XVIIdo 100wyższe 5
średnie8
2 Zastępca kierownika gospodarstwa, Główny księgowyXII-XVdo 90wyższe 5
średnie8
3 Główny specjalista wyższe5
Radca prawnyXII-XVdo 701według odrębnych przepisów
4Starszy specjalistaXI-XIII-wyższe5
5 Starszy księgowyXI-XIII-wyższe2
średnie5
6SpecjalistaX-XII-wyższe3
7 MagazynierVIII-X-średnie -
podstawowe2
8 Starszy referent, kasjerVII-IX-średnie2
Księgowywyższe -
średnie4
9ReferentVI-VIII-średnie-
10Rzemieślnik: ślusarz, stolarz itp.VIII-X-zasadnicza szkota zawodowa lub
podstawowa i umiejętność wykonywania pracy w zawodzie-
11Wykwalifikowany pracownik produkcji zwierzęcej,
traktorzystaVII-IX-zasadnicza szkota zawodowa lub podstawowa i umiejętność
wykonywania zespołu czynności-
12Wykwalifikowany pracownik produkcji roślinnejVI-VIII-zasadnicza szkota
zawodowa lub podstawowa i umiejętność wykonywania zespołu czynności-
13Przyuczony pracownik produkcji roślinnej i zwierzęcejV-VII-umiejętność
wykonywania zespołu czynności-
14Pracownik gospodarczyIII-V-umiejętność wykonywania zespołu czynności-
15DozorcaII-IV-umiejętność wykonywania zespołu czynności-
16Pracownik w okresie nauki zawodu lub przyuczenia do zawoduI-III---

1 Jeżeli kieruje komórką organizacyjną lub zespołem pracowników.
Załącznik nr 3
RODZAJE SZCZEGÓLNYCH ZADAŃ, ZA KTÓRYCH WYKONYWANIE PRZYSŁUGUJE ODRĘBNE
WYNAGRODZENIE, ORAZ ZASADY JEGO PRZYZNAWANIA
Lp.ZadanieWynagrodzenie (% najniższego wynagrodzenia)
1Przygotowanie zwłok do pogrzebudo 40
2Strzyżenie i golenie mieszkańca do 6
strzyżenie do 3
goleniedo 3

1. Przygotowanie zwłok do pogrzebu, o którym mowa pod lp. 1, obejmuje
przeniesienie zwłok do kostnicy, umycie zwłok, ogolenie oraz ubranie i włożenie
do trumny.
2. Wynagrodzenie za golenie przysługuje za golenie niesprawnych mieszkańców,
którzy nie są w stanie wykonać tych czynności samodzielnie.
3. Wynagrodzenie określone w tabeli przysługuje za jednorazowe wykonanie
czynności przez pracownika lub zespół pracowników.
Załącznik nr 4
RODZAJE PRAC ZALICZANYCH DO POSZCZEGÓLNYCH STOPNI SZKODLIWOŚCI DLA ZDROWIA LUB
SZCZEGÓLNEJ UCIĄŻLIWOŚCI ORAZ PRAC SZCZEGÓLNIE NIEBEZPIECZNYCH
ż 1. 1. Do pierwszego stopnia szkodliwości dla zdrowia lub szczególnej
uciążliwości zalicza się prace wykonywane:
1) w warunkach narażenia na działanie pyłów nie wywołujących zwłóknienia tkanki
płucnej,
2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych nie kumulujących
się w organizmie,
3) w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych
utrzymuje się stale temperatura efektywna powyżej 25oC lub poniżej 10oC,
4) w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza przekraczającej 80%, w
błocie lub w bezpośrednim kontakcie z wodą,
5) w warunkach narażenia na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone, np.
spawanie, hartowanie,
6) w warunkach narażenia na wibrację ogólną,
7) w pomieszczeniach, w których konieczne jest stałe stosowanie sztucznego
oświetlenia,
8) przy obsłudze elektronicznych monitorów ekranowych.
2. Do drugiego stopnia szkodliwości dla zdrowia lub szczególnej uciążliwości
zalicza się prace wykonywane:
1) w warunkach narażenia na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki
płucnej,
2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych kumulujących się w
organizmie,
3) w warunkach narażenia na hałas,
4) w obniżonym lub podwyższonym ciśnieniu wynikającym z procesu
technologicznego,
5) w warunkach narażenia na działanie miejscowej wibracji, np. używanie ręcznych
narzędzi pneumatycznych,
6) w warunkach nadmiernego obciążenia wysiłkiem fizycznym co najmniej 2.000 kcal
dla mężczyzn i 1.200 kcal dla kobiet lub wymagające wymuszonej pozycji ciała,
7) w warunkach narażenia na działanie hormonów i antybiotyków powodujących
zaburzenia czynności fizjologicznych organizmu oraz innych czynników o
analogicznym jak te hormony i antybiotyki działaniu, jeżeli zostanie to uznane
przez instytut medycyny pracy.
3. Do trzeciego stopnia szkodliwości dla zdrowia lub szczególnej uciążliwości
zalicza się prace wykonywane:
1) w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące,
2) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej
częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300.000 MHz w strefie zagrożenia.
4. Do trzeciego stopnia zalicza się również szczególnie niebezpieczne prace:
1) na wysokości powyżej 2 m i w wykopach o głębokości poniżej 2 m, uznane za
niebezpieczne w przepisach o bezpieczeństwie i higienie pracy,
2) związane z wytwarzaniem, stosowaniem, magazynowaniem, transportowaniem gazów
i materiałów wybuchowych,
3) wewnątrz zbiorników, aparatów, kanałów, studni itp., których wykonywanie
wymaga specjalnego zezwolenia,
4) przy urządzeniach elektroenergetycznych znajdujących się pod napięciem
powyżej 220 V, wykonywane zgodnie z przepisami o bezpieczeństwie pracy w
energetyce,
5) związane z załadunkiem i rozładunkiem paliw płynnych oraz ich transportem,
6) w kontakcie z materiałem zakaźnym albo chorymi zakaźnie ludźmi lub
zwierzętami,
7) w kontakcie z ludźmi chorymi na choroby psychiczne lub upośledzonymi w
znacznym stopniu,
8) w kontakcie ze skazanymi zatrudnionymi w przywięziennych zakładach pracy,
9) pod ziemią lub pod wodą.
5. Do czwartego stopnia szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace wykonywane z
benzydyną, alfa- i beta-naftyloaminą, chlorkiem winylu oraz innymi czynnikami o
analogicznym jak te substancje działaniu, jeżeli zostanie to uznane przez
instytut medycyny pracy.
ż 2. 1. Prace określone w ż 1 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 2 pkt 1-3 uważa się za
wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia, uzasadniających przyznanie
dodatku, jeżeli w środowisku pracy przekroczone są najwyższe dopuszczalne
stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia określone w odrębnych
przepisach lub inne obowiązujące normy higieniczno-sanitarne.
2. Pomiary czynników szkodliwych dla zdrowia, o których mowa w ust. 1,
dokonywane są przez laboratoria Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz inne
laboratoria upoważnione przez właściwych terenowo państwowych wojewódzkich
inspektorów sanitarnych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 16 lipca 1996 r.
w sprawie nadania statutu Ministerstwu Spraw Zagranicznych.
(Dz. U. Nr 97, poz. 451)
Na podstawie art. 4 ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o urzędzie Ministra Spraw
Zagranicznych (Dz. U. Nr 21, poz. 115 i z 1984 r. Nr 9, poz. 34) zarządza się,
co następuje:
ż 1. Ministerstwu Spraw Zagranicznych nadaje się statut, stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
ż 2. Minister Spraw Zagranicznych może, w uzasadnionych wypadkach, łączyć,
przekształcać lub likwidować komórki organizacyjne wymienione w statucie,
zawiadamiając o tym Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów.
ż 3. Tracą moc:
1) uchwała nr 180/90 Rady Ministrów z dnia 16 listopada 1990 r. w sprawie
nadania statutu Ministerstwu Spraw Zagranicznych,
2) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 lipca 1993 r. w sprawie zmian
organizacyjnych w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (Dz. U. Nr 67, poz. 321).
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: w z. R. Jagieliński
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1996 r. (poz. 451)
STATUT MINISTERSTWA SPRAW ZAGRANICZNYCH
ż 1. Ministerstwo Spraw Zagranicznych, zwane dalej "Ministerstwem", jest
aparatem wykonawczym Ministra Spraw Zagranicznych, zwanego dalej "Ministrem",
działającym zgodnie z jego rozporządzeniami, zarządzeniami, wytycznymi,
decyzjami i poleceniami oraz pod jego bezpośrednim kierownictwem i nadzorem.
ż 2. 1. Minister kieruje Ministerstwem przy pomocy:
1) sekretarza (sekretarzy) stanu,
2) podsekretarzy stanu,
3) dyrektora (dyrektorów) generalnych,
4) dyrektorów komórek organizacyjnych.
2. Minister może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, oraz innych
pracowników Ministerstwa zatrudnionych na stanowiskach kierowniczych lub
samodzielnych do wyrażania stanowiska lub działania w imieniu Ministra w
określonym przez niego zakresie.
ż 3. 1. W skład Ministerstwa wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Gabinet Ministra,
2) Departament Europa - Wschód,
3) Departament Europa - Zachód,
4) Departament Ameryki Północnej i Południowej,
5) Departament Afryki, Azji, Australii i Oceanii,
6) Departament Polityki Bezpieczeństwa,
7) Departament Stosunków Ekonomicznych,
8) Departament Integracji Europejskiej,
9) Departament Systemu Narodów Zjednoczonych,
10) Departament Prawno-Traktatowy,
11) Departament Studiów i Planowania,
12) Departament Konsularny i Wychodźstwa,
13) Departament Promocji i Informacji,
14) Protokół Dyplomatyczny,
15) Departament Informatyki i Łączności,
16) Departament Personalny,
17) Departament Administracyjno-Finansowy,
18) Archiwum.
2. Przy Ministerstwie działa Zarząd Obsługi - gospodarstwo pomocnicze - podległy
Ministrowi.
3. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych, o
których mowa w ust. 1, oraz tryb pracy Ministerstwa określa regulamin nadany
przez Ministra.
ż 4. Minister może powoływać i odwoływać organy doradcze i opiniodawcze oraz
organy, zespoły lub komisje do wykonywania określonych zadań, ustalając ich
nazwę, skład osobowy, zakres i tryb działania.
ż 5. 1. Minister sprawuje nadzór i koordynuje bezpośrednio lub za pośrednictwem
kierowników przedstawicielstw dyplomatycznych działalność innych polskich
placówek za granicą oraz przedstawicieli instytucji i urzędów delegowanych z
kraju, z poszanowaniem konstytucyjnych i ustawowych kompetencji tych instytucji
i urzędów.
2. Minister określa w regulaminie organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres
działania oraz tryb pracy jednostek organizacyjnych powoływanych za granicą.
ż 6. Minister sprawuje nadzór nad działalnością innych jednostek organizacyjnych
na podstawie odrębnych przepisów.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 18 lipca 1996 r.
w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń
związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach
państwowej sfery budżetowej.
(Dz. U. Nr 97, poz. 453)
Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do pracowników:
1) zatrudnionych w następujących jednostkach państwowej sfery budżetowej
będących jednostkami budżetowymi, zakładami budżetowymi lub gospodarstwami
pomocniczymi:
a) zakładach obsługi i gospodarstwach pomocniczych podległych naczelnym i
centralnym organom administracji rządowej, terenowym organom rządowej
administracji ogólnej i organom specjalnej administracji rządowej,
b) resortowych ośrodkach szkolenia, dokształcania i doskonalenia kadr tworzonych
przez naczelne i centralne organy administracji rządowej,
c) jednostkach organizacyjnych informatyki,
d) stołówkach i bufetach pracowniczych,
e) zakładach działalności socjalnej,
f) domach wczasowych,
g) ośrodkach szkoleniowo-wypoczynkowych,
h) zakładach prowadzących działalność poligraficzną i wydawniczą,
- zwanych dalej "jednostkami",
2) straży przemysłowej działającej na podstawie ustawy z dnia 31 stycznia 1961
r. o Straży Przemysłowej (Dz. U. Nr 6, poz. 42 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192)
- zwanych dalej "pracownikami".
ż 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "najniższym wynagrodzeniu" rozumie się
przez to najniższe wynagrodzenie zasadnicze w pierwszej kategorii
zaszeregowania, określone w tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia
zasadniczego, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia.
ż 3. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy przysługują
wszystkie składniki wynagrodzenia w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu
pracy określonego w umowie o pracę.
ż 4. 1. Ustala się:
1) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącą załącznik
nr 1 do rozporządzenia,
2) tabelę stawek dodatku funkcyjnego, stanowiącą załącznik nr 2 do
rozporządzenia,
3) tabele stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników,
stanowiące załącznik nr 3 do rozporządzenia.
ż 5. Pracodawca może w uzasadnionych wypadkach skrócić pracownikowi wymagany
okres pracy zawodowej na danym stanowisku.
ż 6. 1. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku związanym z kierowaniem
zespołem przysługuje dodatek funkcyjny.
2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również pracownikowi
zatrudnionemu na stanowisku nie związanym z kierowaniem zespołem, koordynującemu
wykonywanie określonych zadań, dla którego w załączniku nr 3 do rozporządzenia
przewiduje się dodatek funkcyjny, z tym że maksymalna stawka tego dodatku nie
może być wyższa od drugiej stawki dodatku funkcyjnego.
ż 7. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za wysługę lat w wysokości 5%
miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 5 latach pracy. Dodatek ten wzrasta o
1% za każdy następny rok pracy do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia
zasadniczego po 20 i więcej latach pracy.
2. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat wlicza się okresy
poprzedniego zatrudnienia, z zastrzeżeniem ust. 4.
3. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat wlicza się także
inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu
pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
4. W wypadku gdy praca w jednostkach, o których mowa w ż 1 ust. 1, oraz w
jednostkach zatrudniających pracowników, o których mowa w ż 1 pkt 2, stanowi
dodatkowe zatrudnienie, prawo do dodatku za wysługę lat ustala się odrębnie dla
każdego stosunku pracy. Do okresu dodatkowego zatrudnienia nie podlegają
zaliczeniu okresy zatrudnienia podstawowego.
5. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje
wynagrodzenie, oraz za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy
wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem
lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu
wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.
6. Dodatek za wysługę lat jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia:
1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym
pracownik nabył prawo do dodatku lub wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie
prawa nastąpiło w ciągu miesiąca,
2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub wyższej stawki dodatku
nastąpiło pierwszego dnia miesiąca.
ż 8. 1. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku, na którym niezbędne jest
posługiwanie się językiem obcym, przysługuje dodatek za znajomość języka obcego
w wysokości do:
1) 10% najniższego wynagrodzenia - za znajomość pierwszego języka obcego,
2) 15% najniższego wynagrodzenia - za znajomość każdego następnego języka
obcego.
2. Szczegółowe zasady przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1, określa
załącznik nr 4 do rozporządzenia.
ż 9. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za każdą godzinę pracy wykonywanej w
warunkach uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia w wysokości:
1) do 5% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla I
stopnia uciążliwości lub szkodliwości,
2) do 10% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla II
stopnia uciążliwości lub szkodliwości,
3) do 15% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla III
stopnia uciążliwości lub szkodliwości,
2. Szczegółowe zasady ustalania stopni uciążliwości lub szkodliwości dla
zdrowia, a także przyznawania dodatku za pracę wykonywaną w takich warunkach, o
których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.
ż 10. Pracownikowi, o którym mowa w ż 1 pkt 2, zatrudnionemu na stanowisku:
1) starszego wartownika,
2) wartownika,
3) młodszego wartownika,
któremu powierzono przewodnictwo psów, przysługuje miesięczny dodatek za opiekę
nad psem w wysokości do 10% najniższego wynagrodzenia.
ż 11. 1. Pracownikowi, z zastrzeżeniem ust. 2 przysługuje nagroda jubileuszowa w
wysokości:
1) 75% miesięcznego wynagrodzenia - po 20 latach pracy,
2) 100% miesięcznego wynagrodzenia - po 25 latach pracy,
3) 150% miesięcznego wynagrodzenia - po 30 latach pracy,
4) 200% miesięcznego wynagrodzenia - po 35 latach pracy,
5) 300% miesięcznego wynagrodzenia - po 40 latach pracy.
2. Pracownikowi zatrudnionemu w jednostce, o której mowa w ż 1 pkt 1 lit. h), w
dniu 1 lipca 1996 r.:
1) po przepracowaniu nieprzerwanie 15 lat w tej jednostce przysługuje nagroda
jubileuszowa w wysokości 75% miesięcznego wynagrodzenia,
2) przysługuje nagroda jubileuszowa w wysokości:
a) 75% miesięcznego wynagrodzenia - po 25 latach pracy,
b) 100% miesięcznego wynagrodzenia - po 30 latach pracy,
c) 150% miesięcznego wynagrodzenia - po 35 latach pracy,
d) 200% miesięcznego wynagrodzenia - po 40 latach pracy,
e) 250% miesięcznego wynagrodzenia - po 45 latach pracy,
f) 300% miesięcznego wynagrodzenia - po 50 latach pracy.
3. Pracownik zatrudniony w jednostce, o której mowa w ż 1 pkt 1 lit. h), po dniu
1 lipca 1996 r. nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w wysokości określonej w
ust. 1.
4. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej w jednostkach, o
których mowa w ż 1 pkt 1, oraz w jednostkach zatrudniających pracowników, o
których mowa w ż 1 pkt 2, wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy
zatrudnienia, a także inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają
one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
5. W razie równoczesnego pozostawania więcej niż w jednym stosunku pracy, do
okresu pracy uprawniającego do nagrody wlicza się jeden z tych okresów.
6. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu
uprawniającego do nagrody.
7. Pracownik obowiązany jest udokumentować swoje prawo do nagrody, jeżeli w jego
aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji.
8. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez
pracownika prawa do tej nagrody.
9. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące
pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to
korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli
pracownik nabył prawo do nagrody będąc zatrudnionym w innym wymiarze czasu pracy
niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie
przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. Nagrodę oblicza się
według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop
wypoczynkowy.
10. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem pracownika na rentę
inwalidzką lub emeryturę, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody
jubileuszowej brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku
pracy, nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.
11. Jeżeli w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów
wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń
pracowniczych okresów nie podlegających dotychczas wliczeniu upływa okres
uprawniający pracownika do dwóch lub więcej nagród, wypłaca mu się tylko jedną
nagrodę - najwyższą.
12. Pracownikowi, który w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie
przepisów, o których mowa w ust. 11, ma okres dłuższy niż wymagany do nagrody
danego stopnia, a w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go
do nabycia nagrody wyższego stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej
wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej - różnicę między kwotą
nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej.
13. Przepisy ust. 11 i 12 mają odpowiednio zastosowanie, w razie gdy w dniu, w
którym pracownik udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do nagrody
wyższego stopnia oraz w razie gdy pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12
miesięcy od tego dnia.
14. Pracownikom zatrudnionym w jednostkach, o których mowa w ż 1 pkt 1, oraz w
jednostkach zatrudniających pracowników, o których mowa w ż 1 pkt 2, w dniu 1
lipca 1996 r., którzy przed tym dniem nabyli prawo do nagrody jubileuszowej w
związku z wliczeniem okresów wymienionych w zarządzeniu Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1989 r. w sprawie ustalania okresów pracy i
innych okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania
i wypłacania (Monitor Polski Nr 44, poz. 358), okresy te podlegają wliczeniu na
dotychczasowych zasadach przy ustalaniu prawa do kolejnych nagród.
15. Pracownicy, którzy podjęli zatrudnienie w jednostkach, o których mowa w ż 1
pkt. 1, oraz w jednostkach zatrudniających pracowników, o których mowa w ż 1 pkt
2, po dniu 1 lipca 1996 r., nabywają prawo do nagrody jubileuszowej na zasadach
określonych w ust. 4-13, niezależnie od wcześniejszego nabycia prawa do nagrody
za dany okres.
ż 12. 1. Pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty inwalidzkiej
lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub
emeryturę, przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna w wysokości:
1) jednomiesięcznego wynagrodzenia - jeżeli był zatrudniony krócej niż 15 lat,
2) dwumiesięcznego wynagrodzenia - po przepracowaniu co najmniej 15 lat,
3) trzymiesięcznego wynagrodzenia - po przepracowaniu co najmniej 20 lat.
2. Przy ustalaniu okresów pracy i innych okresów uprawniających do odprawy
stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu okresów uprawniających do dodatku
za wysługę lat.
3. Odprawę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu
pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
4. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa.
ż 13. 1. W ramach środków na wynagrodzenia może być tworzony fundusz nagród za
szczególne osiągnięcia w pracy zawodowej, w wysokości 1% środków na
wynagrodzenia osobowe, pozostający w dyspozycji pracodawcy.
2. Fundusz nagród, o którym mowa w ust. 1, może być podwyższany przez pracodawcę
w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia.
ż 14. 1. W ramach środków na wynagrodzenia tworzy się fundusz premiowy, z
przeznaczeniem na premie dla pracowników.
2. Wysokość funduszu premiowego oraz zasady przyznawania i wypłacania premii
określa zakładowy regulamin premiowania.
ż 15. 1. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego ustala się przez
podzielenie miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego
zaszeregowania pracownika przez:
1) 178 - dla pracownika, którego tygodniowy wymiar czasu pracy wynosi średnio 42
godziny,
2) 170 - dla pracownika, którego tygodniowy wymiar czasu pracy wynosi średnio 40
godzin.
3) 155 - dla pracownika, którego tygodniowy wymiar czasu pracy wynosi średnio
36,25 godzin.
2. Przepis ust. 1 pkt 1 ma zastosowanie również przy ustalaniu godzinowej stawki
wynagrodzenia zasadniczego pracownika zatrudnionego przy pilnowaniu.
ż 16. Za każdą godzinę przepracowaną nieprzerwanie ponad 8 godzin do 12 godzin
na dobę pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu przysługuje dodatek w
wysokości 10% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego, z tym że w
miesięcznym okresie rozliczeniowym czas ten nie może przekroczyć liczby godzin
wynikającej z pomnożenia 8 godzin przez liczbę roboczych dni kalendarzowych.
ż 17. 1. Pracownikowi zatrudnionemu w zmianowym systemie pracy przysługuje
dodatek za każdą godzinę pracy:
1) na II zmianie - w wysokości 10%,
2) na III zmianie - w wysokości 20%
- godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego
zaszeregowania.
2. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje, z zastrzeżeniem
ust. 3, dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze nocnej w
wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego.
3. Od dnia 1 stycznia 1997 r. dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 2,
nie może być niższe od wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 ż 2
Kodeksu pracy.
4. W razie zbiegu uprawnień do dodatku za pracę na III zmianie i do dodatkowego
wynagrodzenia za pracę w porze nocnej, przysługuje jedno z nich - korzystniejsze
dla pracownika.
ż 18. 1. Kierowcy samochodu osobowego może być przyznane, za jego zgodą,
wynagrodzenie ryczałtowe obejmujące poszczególne składniki wynagrodzenia (w
szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, dodatek za pracę w godzinach
nadliczbowych oraz dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej),
uwzględniające liczbę godzin przypadających do przepracowania w okresie jednego
miesiąca - w przypadku gdy faktyczny czas pracy tego kierowcy w poszczególnych
miesiącach nie ulega wahaniom i odpowiada liczbie godzin przyjętej do obliczenia
wynagrodzenia.
2. Kierowcy, z wyjątkiem kierowcy samochodu osobowego, za powierzone mu
dodatkowe czynności nie wchodzące w zakres jego normalnych obowiązków
przysługuje dodatek w wysokości nie przekraczającej 60% najniższego
wynagrodzenia.
3. Wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 2, za wykonywanie poszczególnych
czynności ustala pracodawca uwzględniając rodzaj czynności i ich uciążliwość.
ż 19. Pracownikom zatrudnionym w jednostkach, o których mowa w ż 1 pkt 1 lit. d)
i f), przysługuje prawo korzystania z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych
posiłków według zasad określonych w załączniku nr do rozporządzenia.
ż 20. Pracownik, który w dniu wejścia w życie rozporządzenia nie posiada
wymaganych kwalifikacji w zakresie wykształcenia, może być przeszeregowany tylko
w ramach zajmowanego stanowiska.
ż 21. W zakresie uregulowanym rozporządzeniem trącą moc przepisy dotychczasowe w
stosunku do pracowników objętych rozporządzeniem.
ż 22. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca
1996 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca
1996 r. (poz. 453)
Załącznik nr 1
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
I330 - 380
II335 - 390
III340 - 400
IV345 - 420
V350 - 440
VI355 - 460
VII360 - 485
VIII365 - 510
IX370 - 540
X375 - 575
XI380 - 615
XII385 - 660
XIII390 - 705
XIV400 - 750
XV410 - 805
XVI420 - 860
XVII430 - 915
XVIII440 - 970
XIX450 - 1.025
XX460 - 1.080
XXI470 - 1.135

Załącznik nr 2
TABELA STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO
Stawka dodatku funkcyjnegoProcent najniższego wynagrodzenia
1do 35
2do 50
3do 65
4do 80
5do 95
6do 110
7do 125
8do 150
9do 175
10do 200

Załącznik nr 3
I. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1DyrektorXIX - XXI10wyższe7
2Zastępca dyrektora, główny księgowyXVIII - XX9wyższe6
3Kierownik: zakładu budżetowego, gospodarstwa pomocniczego, oddziału
zamiejscowego, filii, zakładuXVII - XVIII8wyższe6
4Zastępca głównego księgowegoXIV - XVII8wyższe6
Główny specjalista6
5Zastępca kierownika: zakładu budżetowego, gospodarstwa pomocniczego,
główny księgowy: zakładu budżetowego, gospodarstwa pomocniczegoXVI -
XVII7wyższe6
Kierownik domu wczasowego6
Zastępca kierownika zakładu5
Kierownik laboratorium, działu, wydziału5
Rzecznik patentowy6według odrębnych przepisów
Radca prawny
Kierownik zespołu, pracowniXIII - XVII5wyższe5
6Zastępca kierownika domu wczasowego, główny księgowy domu wczasowego,
zastępca głównego księgowego: zakładu budżetowego, gospodarstwa
pomocniczego, analityk systemu*), kierownik punktu żywieniaXIII -
XVI5wyższe5
7Zastępca kierownika działu, kierownik samodzielnej sekcjiXII - XV5wyższe5

Starszy: specjalista, redaktor techniczny, grafik, mechanik, programista,
technolog, projektant, elektronik, informatyk-
Sekretarz redakcji
8NauczycielXII - XIV-wyższe pedagog.4
9Kierownik: sekcji, zmianyXI - XIV4średnie6
Kierownik internatu34
Specjalista-wyższe3
Starszy technikIX - XIVśrednie5
10Kierownik: warsztatu, stacji obsługi, transportu, magazynu, bibliotekiX
- XIII4średnie4
Starszy: dokumentalista, bibliotekarz, redaktor, operator systemu,
mechanik, instruktor -
Samodzielny referent, technik, projektant, technolog, informatyk
11Kierownik stołówki, zastępca kierownika: warsztatu, stacji obsługi,
kierownik garażyIX - XII2średnie4
Starszy: inspektor, operator elektronicznych maszyn cyfrowych, księgowy,
planista, ekonomista, magazynier, fotograf, kasjer-
Dokumentalista, programista, operator systemu
Bibliotekarzśrednie bibliot.3
12Inspektor, redaktor, grafik, redaktor techniczny, korektor, kalkulator,
zaopatrzeniowiec, magazynier, ratownik wodny, elektronik, technolog,
księgowy, kasjerVIII - XI-średnie3
13Starszy operator urządzeń przygotowania danych, starszy archiwista,
starszy referent, planista, ekonomista, fotograf, sekretarka, intendent,
dyspozytor taboru samochodowego, kontroler techniczny, przewodnik
turystycznyVIII - X-średnie2
14Kierownik: kancelarii, archiwumVII - IX2średnie3
Operator elektronicznej techniki obliczeniowej, kontroler przygotowania
danych, starsza maszynistka, młodszy: programista, elektronik, technolog,
mechanik-
15Referent, archiwista, maszynistka, starsza telefonistka, starsza
teletypistka, operatorVII - VIII-średnie-
Operator urządzeń przygotowania danychpodstawowe2
16Młodszy bibliotekarzVI - VII-średnie-
17Młodszy technik, młodszy dokumentalista, telefonistka, teletypistkaV -
VII-średnie
Młodszy ratownik wodny, młodszy operator urządzeń przygotowania
danychpodstawowe
18Młodsza telefonistka, młodsza teletypistkaIV - VI-podstawowe i
umiejętność wykonywania czynności-

*) - W jednostkach organizacyjnych informatyki.
II. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW
ZATRUDNIONYCH NA STANOWISKACH ROBOTNICZYCH W ZAKŁADACH PROWADZĄCYCH DZIAŁALNOŚĆ
POLIGRAFICZNĄ I WYDAWNICZĄ
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaWymagane kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
12345
1Maszynista maszyn offsetowych zwojowychVIII - XIIzasadnicze3
2Elektronik - konserwator, organizator przetwarzania składu komputerowego,
składacz komputerowego systemu składu, kopista offsetowy, maszynista
typograficzny arkuszowy, maszynista maszyn offsetowych arkuszowych,
montażysta składu, fototuszer, fotograf, retuszer, naświetlacz składu
komputerowego, składacz ręczny, maszynista offsetowy, introligator:
galanteryjny, przemysłowyVII - XIIzasadnicze3
3MechanikV - XIIzasadnicze2
4Monter - konserwator maszyn poligraficznychVI - XIzasadnicze2
5Składacz na aparatach pisząco-kodującychVII - Xzasadnicze1
6Elektromonter, operator rysografuV - Xzasadnicze1
7KrajaczIV - Xpodstawowe-
8Szlifierz ostrzarzV - IXpodstawowe-
9Kompletator składu komputerowegoVI - VIIIpodstawowe-
10Belowacz makulatury, pracownik: magazynowy, transportowy, w ekspedycji,
operator: maszyn powielających, kserograficznychIV - VIIIpodstawowe-
11Operator: maszyn introligatorskich, offsetowych, typograficznych,
odbieracz przy maszynach drukującychIV - VIIpodstawowe-
12Liczarka, pomocnikIV - VIpodstawowe-

III. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW
STRAŻY PRZEMYSŁOWEJ
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagane
kwalifikacje w zakresie wykształcenia
12345
1Komendant oddziału: według odrębnych przepisów
- I kat.*)X - XII10
- II kat.*)IX - XI9
- III kat.*)VIII - X8
2Zastępca komendanta oddziału: według odrębnych przepisów
- I kat.*)VIII - X8
- II kat.*)VII - IX5
3Dowódca wartyVI - VIII3podstawowe i kurs kwalifikacyjny na dowódcę warty
4Starszy wartownikV - VII-podstawowe i kurs przygotowawczy
5WartownikIV - VI-podstawowe i kurs przygotowawczy
6Młodszy wartownikIII - V--

*) Do kategorii I zalicza się oddział liczący ponad 60 pracowników (w tym
dozorców i portierów);
do kategorii II zalicza się oddział liczący od 25 do 60 pracowników ( w tym
dozorców i portierów);
do kategorii III zalicza się oddział liczący do 25 pracowników ( w tym dozorców
i portierów).
IV. TABELA STANOWISK ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW
ZATRUDNIONYCH NA STANOWISKACH POMOCNICZYCH I OBSŁUGI
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaWymagane kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
12345
1Starszy rzemieślnik - specjalistaX - XIIśrednie4
2Maszynista offsetowyVII - XIIzasadnicze2
3Rzemieślnik - specjalista, operator maszyn cyfrowychIX - XIzasadnicze3
Kierowca autobusuwg odrębnych przepisów
4Kierowca samochodu ciężarowegoIX - Xwg odrębnych przepisów
Mechanik samochodowy, kserografista, konserwator maszynzasadnicze2
5Rzemieślnik (np. ślusarz, spawacz, elektryk, stolarz, tapicer, szklarz,
introligator itp.), elektronik, ogrodnik, palacz c.o.VIII - IXzasadnicze
lub tytuł czeladnika lub mistrza w zawodzie-
6Kierowca samochodu osobowegoVII - VIIIwg odrębnych przepisów
operator urządzeń powielających lub offsetowych, kucharz, kelner,
recepcjonistapodstawowe-
7Robotnik gospodarczy, starsza pokojowaV - VIIpodstawowe-
8Robotnik transportowy, zieleni itp.IV - VIIpodstawowe-
9Pomocnik rzemieślnikaIII - VIpodstawowe i przyuczenie do zawodu-
Praczka, prasowaczka, szwaczka, powielaczowypodstawowe
10Starszy: dźwigowy, portierIV - Vpodstawowe-
Pokojowa
11Portier, dozorca, szatniarz, dźwigowy, woźny, sprzątaczka, pomocnik
palacza, pomoc kuchennaII - IVpodstawowe-
12GoniecI - IIIpodstawowe-

V. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW
ZATRUDNIONYCH PRZY SPORZĄDZANIU I WYDAWANIU POSIŁKÓW
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Kierownik stołówki, bufetuXI - XIV3średnie4
2Szef kuchni, zastępca kierownika stołówkiIX - XIII2średnie4
3Kuchmistrz, mistrz garmażeryjny, cukierniczy, kelnerskiVIII -
XII-średnie4
4TechnologVIII - XI-średnie3
5Młodszy technolog, barmanVII - IX-średnie2
6Kucharz, garmażer, cukiernikVI - IX zasadnicze2
Sprzedawca, dietetyk, intendent, starszy kelnerVI - IX-średnie3
7Starszy bufetowy, kelner, młodszy kucharzV - VIII-zasadnicze1
8Bufetowy, wykwalifikowana pomoc kuchennaIII - VII-zasadnicze-
9Młodszy kelner, kawiarkaII - VI-zasadnicze-
10Pomoc kuchenna, pomoc bufetowaI - V-podstawowe-

Załącznik nr 4
SZCZEGÓŁOWE ZASADY PRZYZNAWANIA DODATKU ZA ZNAJOMOŚĆ JĘZYKA OBCEGO
1. Dodatek za znajomość języka obcego, zwany dalej "dodatkiem", przyznaje się
pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku, na którym posługiwanie się językiem
obcym jest niezbędne do wykonywania czynności wynikających z zakresu obowiązków
służbowych pracownika.
2. Dodatek przyznaje pracodawca w wysokości uzależnionej od stopnia
wykorzystania znajomości języka obcego na stanowisku pracy.
3. Warunkiem przyznania dodatku jest posiadanie przez pracownika zaświadczenia
potwierdzającego złożenie z wynikiem pozytywnym egzaminu ze znajomości języka
obcego przed państwową lub resortową komisją egzaminacyjną.
4. Od składania egzaminu, o którym mowa w ust. 3, zwolnieni są pracownicy
posiadający:
1) dyplom ukończenia wydziału filologii szkoły wyższej,
2) uprawnienia tłumacza w zakresie danego języka obcego, przyznane na podstawie
odrębnych przepisów,
3) dyplom ukończenia wyższej uczelni lub szkoły średniej za granicą, w których
językiem wykładowym był język obcy, za którego znajomość pracownik ma pobierać
dodatek.
5. Złożenie egzaminu, o którym mowa w ust. 3, uprawnia do dodatku przez okres 5
lat. Warunkiem przyznania dodatku po upływie tego okresu jest ponowne złożenie
egzaminu. Nie dotyczy to pracownika, który złożył egzamin z wynikiem co najmniej
dobrym.
6. Dodatek przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie.
7. Dodatek przysługuje również za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności
do pracy wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad
dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego
tytułu wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.
8. Dodatek przysługuje od pierwszego dnia miesiąca po:
1) złożeniu przez pracownika egzaminu z wynikiem pozytywnym,
2) przedłożeniu dokumentów uzasadniających zwolnienie pracownika od składania
egzaminu.
9. Prawo do otrzymania dodatku wygasa z końcem miesiąca, w którym pracownik:
1) przestał wykonywać czynności lub zajmować stanowisko uzasadniające
otrzymywanie dodatku,
2) uzyskał negatywną ocenę z ponownie składanego egzaminu.
Załącznik nr 5
SZCZEGÓŁOWE ZASADY USTALANIA STOPNI UCIĄŻLIWOŚCI LUB SZKODLIWOŚCI DLA ZDROWIA, A
TAKŻE PRZYZNAWANIA DODATKU ZA PRACĘ WYKONYWANĄ W TAKICH WARUNKACH
1. Do pierwszego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się
prace wykonywane:
1) w warunkach narażenia na działanie pyłów nie wywołujących zwłóknienia tkanki
płucnej,
2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych nie kumulujących
się w organizmie
3) w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technicznych utrzymuje
się stale temperatura powyżej 25�C lub poniżej 10�C,
4) w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza przekraczającej 80% , w
błocie lub w bezpośrednim kontakcie z wodą,
5) w warunkach narażenia na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone, np.
spawanie, hartowanie,
6) w warunkach narażenia na wibrację ogólną,
7) w pomieszczeniach, w których konieczne jest stałe stosowanie sztucznego
oświetlenia,
8) przy obsłudze elektronicznych monitorów ekranowych.
2. Do drugiego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się
prace wykonywane:
1) w warunkach narażenia na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki
płucnej,
2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych kumulujących się w
organizmie,
3) w warunkach narażenia na hałas,
4) w obniżonym lub podwyższonym ciśnieniu wynikającym z procesu
technologicznego,
5) w warunkach narażenia na działanie miejscowej wibracji, np. używanie ręcznych
narzędzi pneumatycznych,
6) w warunkach nadmiernego obciążenia wysiłkiem fizycznym co najmniej 2.000 kcal
dla mężczyzn i 1.200 kcal dla kobiet lub wymagające wymuszonej pozycji ciała,
7) w warunkach narażenia na działanie hormonów i antybiotyków powodujących
zaburzenia czynności fizjologicznych organizmu oraz innych czynników o
analogicznym jak te hormony i antybiotyki działaniu, jeżeli zostanie to uznane
przez instytut medycyny pracy,
8) w pomieszczeniach specjalnych zagłębionych i półzagłębionych obwałowanych w
warunkach niewłaściwej wentylacji i sztucznego oświetlenia.
3. Do trzeciego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się
prace:
1) w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące,
2) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej
częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300.000 MHz w strefie zagrożenia,
3) w warunkach narażenia na działanie benzydyny, alfa- i beta-naftyloaminy,
chlorku winylu, azbestu oraz innych czynników o analogicznym jak te substancje
działaniu, o ile zostanie to stwierdzone przez instytut medycyny pracy,
4) pod ziemią.
4. Prace określone w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w ust. 2 pkt 1, 2 i 3 uważa się za
wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia, uzasadniających przyznanie
dodatku, jeżeli w środowisku pracy są przekroczone najwyższe dopuszczalne
stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia określone w odrębnych
przepisach lub innych obowiązujących normach higienicznosanitarnych.
5. Podstawę przyznania dodatku za pracę wykonywaną w warunkach szkodliwych dla
zdrowia stanowią wyniki badań środowiskowych przeprowadzonych przez jednostkę
upoważnioną do tego rodzaju badań.
6. W przypadku jednoczesnego występowania uprawnienia do dodatków z tytułu prac
wykonywanych w różnych stopniach uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia,
stosuje się tylko jeden dodatek o najwyższej stawce.
Załącznik nr 6
ZASADY KORZYSTANIA Z BEZPŁATNYCH LUB CZĘŚCIOWO ODPŁATNYCH POSIŁKÓW
I. Pracownicy zatrudnieni w domach wczasowych
1. Prawo do posiłków przysługuje następującym pracownikom zatrudnionym w domach
wczasowych:
1) kierownikowi domu wczasowego, zastępcy kierownika domu ds. żywienia,
pracownikom kuchni oraz kelnerom - bezpłatnie,
2) pozostałym pracownikom domów wczasowych, nie wymienionym w pkt 1 - za
odpłatnością w wysokości 50% stawki żywienia pracowników.
2. Dzienna stawka żywienia dla pracownika domu wczasowego wynosi 60% stawki
obowiązującej dla wczasowicza, z podziałem na:
1) śniadanie - 12%
2) obiad - 30%
3) kolację - 18%
3. Z posiłków, o których mowa w ust. 1, pracownik może korzystać:
1) w czasie wykonywania pracy w domu wczasowym w 8-godzinnym czasie pracy - z
dwóch posiłków wydawanych w tym czasie; w przypadku wydłużonego czasu
wykonywania pracy, pracownik ma prawo do otrzymywania posiłków wydawanych w tych
godzinach pracy,
2) w okresie przygotowań do sezonu letniego i zimowego, przerw międzysezonowych
lub międzyturnusowych, trwających nie dłużej niż 7 dni -z dwóch posiłków
(śniadanie, obiad),
3) w dniach wolnych od pracy i w czasie choroby, trwających nie dłużej niż 3 dni
-z dwóch posiłków (śniadanie, obiad).
4. Z posiłków spożywanych poza godzinami pracy pracownik może korzystać na
zasadach pełnej odpłatności stawki żywienia pracownika.
5. Posiłki dla pracowników mogą być przyrządzane we wspólnej kuchni, lecz
oddzielnie rozliczane dla pracowników i oddzielnie dla wczasowiczów.
II. Pracownicy zatrudnieni w stołówkach i bufetach pracowniczych wchodzących w
skład stołówek
1. Pracownik bezpośrednio zatrudniony przy sporządzaniu posiłków w stołówkach i
bufetach pracowniczych wchodzących w skład tych stołówek ma prawo do korzystania
z dwóch posiłków na zasadzie odpłatności w dniach wykonywania pracy.
2. Odpłatność pracownika, o której mowa w ust. 1, wynosi 50% wartości surowców
zużytych do wyprodukowania posiłków (obliczonych według obowiązujących cen
detalicznych).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 26 lipca 1996 r.
w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach
organizacyjnych sfery budżetowej resortu spraw wewnętrznych.
(Dz. U. Nr 97, poz. 454)
Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 2, do
pracowników zatrudnionych w:
1) zakładach budżetowych,
2) gospodarstwach pomocniczych,
3) jednostkach budżetowych, których działalność finansowana jest w formie
środków specjalnych,
4) szkołach podoficerskich i chorążych (aspirantów) oraz ośrodkach szkolenia,
5) ośrodkach dla uchodźców.
2. Rozporządzenia nie stosuje się do nauczycieli, pracowników zatrudnionych w
instytucjach kultury, ośrodkach szkolenia komend wojewódzkich Policji, zakładach
opieki zdrowotnej, z wyjątkiem kierowców i ich pomocników, a także do
zatrudnionych w wojskowych jednostkach, do których stosuje się odrębne przepisy.
3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "minimalnej stawce", rozumie się przez
to miesięczną minimalną stawkę wynagrodzenia zasadniczego w pierwszej kategorii
zaszeregowania, określoną w tabeli stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia.
ż 2. 1. Ustala się:
1) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącą załącznik
nr 1 do rozporządzenia,
2) tabelę zaszeregowań stanowisk pracy, stanowiącą załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
2. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasś pracy wynagrodzenie
zasadnicze i inne składniki wynagrodzenia przysługują w wysokości
proporcjonalnej do wymiaru czasu pracy, określonego w umowie o pracę.
3. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego oblicza się przez podzielenie
wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika,
określonego stawką miesięczną za pełny wymiar czasu pracy, przez 178.
4. Dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych, obsługi i przy
pilnowaniu oraz kierowców i ich pomocników może być ustalana tabela godzinowych
stawek wynagrodzenia zasadniczego, w myśl zasady określonej w ust. 3.
ż 3. 1. W jednostkach, o których mowa w ż 1 ust. 1, mogą być stosowane, z
zastrzeżeniem ust. 2, następujące formy wynagradzania:
1) czasowo-premiowa,
2) akordowa,
3) dniówka zadaniowa.
2. Formy wynagradzania, o których mowa w ust. 1 pkt. 2 i 3, mogą być stosowane w
zakładach budżetowych i gospodarstwach pomocniczych.
3. Podstawę obliczania wynagrodzenia akordowego stanowią zakładowe normy pracy
ustalane dla aktualnie obowiązujących warunków organizacyjno-technicznych oraz
stawki płac wynikające z kategorii zaszeregowania roboty lub ceny akordowe, przy
czym:
1) płaca akordowa może przybierać formę akordu:
a) prostego lub zryczałtowanego,
b) indywidualnego lub zespołowego,
2) zakładowe normy pracy oraz ceny akordowe ustalane są według zasad określonych
odrębnymi przepisami,
3) niezależnie od wynagrodzenia akordowego możebyć wypłacana premia za jakość i
terminowość wykonania, ustalana zgodnie z zakładowym regulaminem premiowania,
4) akordowa forma wynagradzania może być stosowana przy pracach wymiernych w
warunkach zapewniających wymaganą jakość i prawidłowy odbiór robót.
4. Dniówka zadaniowa stanowi wynagrodzenie ustalone w formie umowy zawartej
między pracodawcą a brygadą lub pracownikiem zgodnie z przyznaną pracownikowi
kategorią zaszeregowania z prawem do premii za wykonanie określonych zadań.
Ustalenie zadań w dniówce zadaniowej polega na kreśleniu niezbędnej
pracochłonności wykonania robót na podstawie norm pracy. W stosunku do robót,
dla których nie ma opracowanych norm pracy, pracochłonność może być ustalona na
podstawie jednorazowej kalkulacji.
5. O stosowaniu określonej formy wynagradzania w odniesieniu do poszczególnych
grup pracowników decyduje pracodawca.
ż 4. 1. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku związanym z kierowaniem
zespołem przysługuje dodatek funkcyjny. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku
nie związanym z kierowaniem zespołem, dla którego w załączniku nr 2 do
rozporządzenia przewiduje się dodatek funkcyjny, maksymalną stawkę tego dodatku
obniża się o dwie stawki.
2. Wysokość stawek dodatku funkcyjnego ustalonych w relacji do minimalnej stawki
określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
ż 5. Pracownikowi pełniącemu funkcję brygadzisty przysługuje z tytułu
wykonywania dodatkowych czynności polegających na kierowaniu, organizowaniu i
nadzorowaniu pracy brygady, w okresie pełnienia tej funkcji, dodatek w wysokości
uzależnionej od liczby pracowników w brygadzie - do 15% wynagrodzenia
zasadniczego.
ż 6. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za wysługę lat w wysokości 5%
miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 5 latach pracy. Dodatek ten wzrasta o
1% za każdy następny rok pracy do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia
zasadniczego po 20 i więcej latach pracy.
2. Do okresu pracy uprawniającego do dodatku za wysługę lat wlicza się okresy
poprzedniego zatrudnienia.
3. Do okresu pracy uprawniającego do dodatku za wysługę lat wlicza się także
inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu
pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
4. Do okresu pracy uprawniającego do dodatku za wysługę lat wlicza się także
okresy służby w Milicji Obywatelskiej, Służbie Bezpieczeństwa, Policji, Urzędzie
Ochrony Państwa, Państwowej Straży Granicznej, Służbie Więziennej, chyba że
funkcjonariusz został zwolniony ze służby w razie skazania prawomocnym wyrokiem
sądu lub ukarania karą dyscyplinarną wydalenia ze służby.
5. W przypadku dodatkowego zatrudnienia pracownika prawo do dodatku za wysługę
lat ustala się odrębnie dla każdego stosunku pracy. Do okresu dodatkowego
zatrudnienia nie podlegają zaliczeniu okresy zatrudnienia podstawowego.
6. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje
wynagrodzenie. Dodatek ten przysługuje również za dni nieobecności w pracy z
powodu niezdolności do pracy wskutek choroby bądź konieczności osobistego
sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które
pracownik otrzymuje wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.
7. Dodatek za wysługę lat jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia:
1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po
miesiącu, w którym pracownik nabył prawo do dodatku lub prawo do wyższej stawki
dodatku, jeżeli nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca,
2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatkulub prawa do wyższej stawki
dodatku nastąpiło pierwszego dnia miesiąca.
ż 7. 1. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje, z
zastrzeżeniem ust. 2, dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze
nocnej w wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego.
2. Od dnia 1 stycznia 1997 r. dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej
nie może być niższe niż wynagrodzenie ustalone na podstawie art. 137 ż 2 Kodeksu
pracy.
3. Pracownikowi zatrudnionemu stale w systemie pracy zmianowej, w pełnym
wymiarze czasu pracy, przysługuje dodatek w wysokości 10% stawki godzinowej
wynagrodzenia zasadniczego za każdą godzinę pracy wykonywanej na II zmianie.
ż 8. Za każdą godzinę przepracowaną nieprzerwanie ponad 8 godzin do 12 godzin na
dobę pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu przysługuje dodatek w wysokości
10% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, z tym że w miesięcznym okresie
rozliczeniowym czas ten nie może przekroczyć liczby godzin wynikającej z
pomnożenia 8 godzin przez liczbę roboczych dni kalendarzowych.
ż 9. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za każdą godzinę pracy wykonywanej w
warunkach szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia w wysokości:
1) przy pierwszym stopniu uciążliwości lub szkodliwości - do 5%,
2) przy drugim stopniu uciążliwości lub szkodliwości- do 10%,
3) przy trzecim stopniu uciążliwości lub szkodliwości-do 15% stawki godzinowej
wynikającej z minimalnej stawki.
2. Wykaz prac, o których mowa w ust. 1, oraz szczegółowe zasady przyznawania
dodatku za te prace określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
ż 10. 1. Kierowcy, za każdą godzinę prowadzenia pojazdu z przyczepą, przysługuje
dodatek w wysokości do 30% stawki godzinowej wynikającej z minimalnej stawki.
2. Pomocnikowi kierowcy, o którym mowa w ust. 1, przysługuje dodatek w wysokości
50% dodatku obliczonego dla tego kierowcy.
ż 11. 1. Kierowcy, z wyjątkiem kierowcy samochodu osobowego, za wykonanie
czynności dodatkowych nie wchodzących w zakres jego obowiązków, przysługuje
dodatkowe wynagrodzenie w wysokości i na zasadach określonych w załączniku nr 5
do rozporządzenia.
2. Kierowcy samochodu osobowego może być przyznane., za jego zgodą,
wynagrodzenie ryczałtowe obejmujące poszczególne składniki wynagrodzenia (w
szczególności wynagrodzenie zasadnicze, dodatek za pracę w godzinach
nadliczbowych oraz dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej),
uwzględniające liczbę godzin przypadających do przepracowania w okresie jednego
miesiąca - w przypadku gdy faktyczny czas pracy kierowcy w poszczególnych
miesiącach nie ulega wahaniom i odpowiada liczbie godzin przyjętej do obliczenia
wynagrodzenia.
3. Pracownik nie zatrudniony na stanowisku kierowcy, któremu obok jego
podstawowych obowiązków powierzono dodatkowo prowadzenie i obsługę codzienną
samochodu, może otrzymać dodatkowe wynagrodzenie w wysokości do 30% minimalnej
stawki.
ż 12. 1. Pracownikowi przysługuje nagroda jubileuszowa w wysokości:
1) po 20 latach pracy - 75% miesięcznego wynagrodzenia,
2) po 25 latach pracy - 100% miesięcznego wynagrodzenia,
3) po 30 latach pracy - 150% miesięcznego wynagrodzenia,
4) po 35 latach pracy - 200% miesięcznego wynagrodzenia,
5) po 40 latach pracy - 300% miesięcznego wynagrodzenia.
2. Do okresu uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się wszystkie
poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy
odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą
uprawnienia pracownicze.
3. W razie równoczesnego pozostawania więcej niż w jednym stosunku pracy, do
okresu pracy uprawniającego do nagrody wlicza się jeden z tych okresów.
4. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu
uprawniającego do nagrody.
5. Pracownik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody, jeżeli w jego
aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji.
6. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez
pracownika prawa do tej nagrody.
7. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące
pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to
korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli
pracownik nabył prawo do nagrody będąc zatrudnionym w innym wymiarze czasu pracy
niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie
przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. Nagrodę oblicza się
według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop
wypoczynkowy.
8. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę lub rentę
inwalidzką, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody jubileuszowej
brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy,
nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.
9. Jeżeli w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów
wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń
pracowniczych okresów nie podlegających dotychczas wliczeniu pracownikowi upływa
okres uprawniający go do dwóch lub więcej nagród, wypłaca mu się tylko jedną
nagrodę - najwyższą.
10. Pracownikowi, który w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie
przepisów, o których mowa w ust. 9, ma okres dłuższy niż wymagany do nagrody
danego stopnia, a w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go
do nabycia nagrody wyższego stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej
wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej - różnicę między kwotą
nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej.
11. Przepisy ust. 9 i 10 mają odpowiednio zastosowanie, w razie gdy w dniu, w
którym pracownik udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do nagrody
wyższego stopnia oraz w razie gdy pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12
miesięcy od tego dnia.
12. Pracownikowi zatrudnionemu w dniu 1 lipca 1996 r., który przed tym dniem
nabył prawo do nagrody jubileuszowej w związku z wliczeniem okresów wymienionych
w zarządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1989 r. w
sprawie ustalania okresów pracy i innych okresów uprawniających do nagrody
jubileuszowej oraz zasad jej obliczania i wypłacania (Monitor Polski Nr 44, poz.
358), okresy te podlegają wliczeniu na dotychczasowych zasadach przy ustalaniu
prawa do kolejnych nagród.
13. Pracownik, który podjął zatrudnienie po dniu 1 lipca 1996 r., nabywa prawo
do nagrody jubileuszowej na zasadach określonych w ust. 2-71, niezależnie od
wcześniejszego nabycia prawa do nagrody za dany okres.
ż 13. 1. W ramach środków na wynagrodzenia osobowe tworzy się fundusz premiowy.
2. Wysokość funduszu premiowego oraz zasady przyznawania i wypłacania premii
określa zakładowy regulamin premiowania.
ż 14. 1. Pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty inwalidzkiej
lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub
emeryturę, przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna w wysokości:
1) jednomiesięcznego wynagrodzenia - jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż
15 lat,
2) dwumiesięcznego wynagrodzenia - po co najmniej 15 latach pracy,
3) trzymiesięcznego wynagrodzenia-po co najmniej 20 latach pracy.
Odprawę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu
pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
2. Okresy pracy i inne okresy uprawniające do odprawy ustala się według zasad
obowiązujących przy ustalaniu okresów uprawniających do dodatku za wysługę lat.
3. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa.
ż 15. W ramach środków na wynagrodzenia osobowe tworzy się fundusz nagród za
szczególne osiągnięcia w pracy zawodowej w wysokości do 3% wynagrodzeń
osobowych.
ż 16. Traci moc zarządzenie nr 77 Ministra Pracy Polityki Socjalnej z dnia 30
lipca 1990 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych u
niektórych jednostkach organizacyjnych resortu praw wewnętrznych, zmienione
zarządzeniami: nr 103 z dnia 17 października 1990 r., nr 13 z dnia 14 marca 1991
r., nr 52 z dnia 14 listopada 1991 r., nr 24 z dnia 30 czerwca 1992 r., nr 6 z
dnia 29 stycznia 1993 r., nr 16 dnia 28 kwietnia 1993 r., nr 18 z dnia 2 lutego
1994 r., nr 82 z dnia 19 października 1994 r., nr 23 z dnia 20 stycznia 1995 r.,
nr 74 z dnia 30 czerwca 1995 r. oraz nr 131 z dnia 18 października 1995 r.
ż 17. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca
1996 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 lipca
1996 r. (poz. 454)
Załącznik nr 1
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
I290 - 370
II295 - 380
III300 - 390
IV305 - 400
V310 - 410
VI315 - 430
VII320 - 460
VIII330 - 500
IX340 - 540
X350 - 580
XI360 - 620
XII370 - 670
XIII380 - 720
XIV390 - 780
XV410 - 840
XVI430 - 900
XVII450 - 970
XVIII470 -1.050

Załącznik nr 2
TABELA ZASZEREGOWAŃ STANOWISK PRACY
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaGrupa dodatku funkcyjnego
1234
I. Stanowiska nierobotnicze
1Dyrektor zakładu1/XVI - XVIIIdo 8
Dyrektor ośrodka dla uchodźców
Dyrektor gospodarstwa pomocniczegoXIV - XVIIdo 7
Dyrektor zespołu kasyn i bufetów
2Zastępca dyrektora zakładu1/XV - XVIdo 7
Główny księgowy zakładu1/
Zastępca dyrektora, główny księgowy ośrodka dla uchodźców
3Kierownik ośrodka wczasowegoXIV - XVIdo 6
4Kierownik: zakładu produkcyjnego, budowy, bazy sprzętu i transportu,
grupy robótXIII - XVdo 6
Główny specjalista1/
Zastępca dyrektora, główny księgowy gospodarstwa pomocniczego
Zastępca dyrektora, główny księgowy zespołu kasyn i bufetów
5Zastępca kierownika, główny księgowy ośrodka wczasowegoXIII - XVdo 5
Radca Prawnydo 6
6Kierownik: zakładu produkcji pomocniczej, działu przygotowania produkcji
i rozliczeń, działu zaopatrzenia, robótXIII - XIVdo 5
7Kierownik: transportu, zespołu magazynówXIII - XIVdo 4
8Zastępca kierownika budowyXII - XIIIdo 5
9Kierownik gospodarstwa pomocniczego: rolnego, hodowlanego, kasyna,
bufetu, różnego rodzaju produkcji i usługXII - XIIIdo 4
Kierownik sklepu
10Kierownik jednostki organizacyjnej finansowanej w formie środków
specjalnych:
- hotelu powyżej 100 łóżekXII - XIIIdo 6
- pozostałych jednostekdo 4
Kierownik:
- działu eksploatacji sprzętu i transportu
- działu /warsztatu/ napraw sprzętu i transportu
- działu /sekcji/:
- finansowego
- księgowości
- spraw pracowniczych
- ekonomiczno-handlowego
- żywienia
Główny księgowy nie wymieniony pod lp. 2 i 5
Główny mechanik1/
Zastępca kierownika działu przygotowania produkcji i rozliczeń
Komendant oddziału obrony cywilnej od 101 do 500 junaków
Specjalista pracy socjalnej w ośrodku dla uchodźcówXI - XIII-
11Starszy mistrz2/X - XIIdo 5
Kierownik: kotłowni wysokoprężnej, warsztatu
12Szef kuchniX - XIIdo 4
13Kierownik magazynuX - XIIdo 3
Zastępca kierownika bazy sprzętu i transportu
14Zastępca kierownika działu: eksploatacji sprzętu i transportu, napraw
sprzętu i transportuX - XIIdo 2
15Specjalista1/X - XII-
16Kierownik: działu /sekcji/ nie wymieniony pod lp. 10, obiektuX - XIdo 4
Główny mechanik nie wymieniony pod lp. 10
17Zastępca szefa kuchniX - XIdo 2
18Komendant oddziału obrony cywilnej do 100 junakówIX - XIdo 3
Mistrz3/
19Zastępca kierownika magazynuIX - XIdo 2
20Starszy:IX - XI-
- inspektor, technik
- kontroler techniczny
- bibliotekarz
Samodzielny księgowy
Dyspozytor bazy sprzętu i transportu
Technik budowy
21Kierownik: ośrodka rekreacji, bursy, oczyszczalni ścieków, kotłowniIX -
Xdo 3
22Inspektor, kontroler technicznyIX - X-
Samodzielny referent
Starszy:
- księgowy
- administrator budynków mieszkalnych
- dyspozytor samochodowy
- ratownik wodny
23Technik, księgowyVIII - IX-
Administrator budynków mieszkalnych
Kinooperator z uprawnieniami I kategorii
Dyspozytor samochodowy
Ratownik wodny
Bibliotekarz
Przewodnik turystyczny
Kasjer
24Starszy:VIII - IX-
- instruktor
- rachmistrz
- magazynier
- referent
Starsza maszynistka
25IntendentVII - VIII-
Kinooperator z uprawnieniami II kategorii
Magazynier
Maszynistka
Referent
Rachmistrz
Instruktor
Starszy recepcjonista
Sekretarka
26Kinooperator z uprawnieniami III kategoriiVI - VII-
Bileter
Młodszy bibliotekarz
Pomocnik kinooperatora
Recepcjonista, telefonistka
II. Stanowiska robotnicze i obsługi
27Maszynista żurawi, dźwiguXI - XII-
Mechanik - elektronik
Monter konstrukcji metalowych
28Monter instalacji grzewczych, gazowych i wodnychX - XI-
Blacharz samochodowy
Murarz - tynkarz - glazurnik4/
Spawacz stali stopowych i metali nieżelaznych
Ślusarz - spawacz4/
Tokarz - frezer4/
Kuchmistrz
Mistrz garmażeryjny, cukierniczy
29Operator mechanicznego sprzętu budowlanegoIX - X-
Mechanik sprzętu budowlanego, pojazdów samochodowych
Blacharz - dekarz4/
Elektryk samochodowy
Lakiernik samochodowy
Elektromonter
Elektromechanik
Maszynista robót ziemnych
Monter instalacji wentylacyjnych i urządzeń klimatyzacyjnych
Monter konstrukcji żelbetowych i betonowych
Konserwator urządzeń i sieci wodno-kanalizacyjnych, grzewczych i gazowych
Cieśla
Stolarz meblowy
Posadzkarz - płytkarz4/
Lastrykarz
Ślusarz
Rusznikarz
Tokarz
Murarz - malarz4/
Murarz - tynkarz4/
Zbrojarz- betoniarz4/
Palacz kotłowni wysokoprężnej
Cukiernik
Garmażer
Kucharz
30Konserwator urządzeń technicznychVIII - IX-
Stolarz
Wulkanizator
Malarz budowlany
Starszy bufetowy
Starszy kelner
Starszy sprzedawca
31Hodowca zwierzątVII - VIII-
Kelner
Malarz /tapeciarz/
Murarz
Młodszy kucharz
Dekarz
Bufetowy
Palacz c.o.
Robotnik magazynowy lub transportowy
Operator urządzeń: powielających, piorących
Krawiec, sprzedawca
Laborant - chemik
32Operator wózka akumulatorowegoVI - VII-
Szklarz
Ogrodnik
Pomocnik maszynisty robót ziemnych
Robotnik budowlany
Maszynista maszyn do produkcji betonu
33MaglarzV - VI-
Pomoc kuchenna
Pomocnik palacza c.o.
Robotnik gospodarczy
Dozorca budynku mieszkalnego
34PokojowaIV - V-
Robotnik rolny
Sprzątaczka na budowie i pomieszczeń produkcyjnych
35Sprzątaczka pomieszczeń biurowychIII - IV-
Szatniarz
III. Kierowcy i ich pomocnicy
36Kierowca:X - XI-
- autobusu
- samochodu ciężarowego
- karetki "R"
37Kierowca samochodu specjalnegoIX - XI-
38Kierowca:VIII - IX-
- ciągnika
- karetki sanitarnej
39Kierowca:VII - IX-
- mikrobusu
- samochodu dostawczego
- autobusu
- ambulansu rtg., stomatologicznego i krwiodawstwa
40Kierowca samochodu osobowegoVII - VIII-
41Pomocnik kierowcyV - VII-
IV. Pracownicy zatrudnieni przy pilnowaniu
42Portier - rewidentV - VI-
Strażnik nie uzbrojony
Starszy wartownik
43DozorcaIV - V-
PortierIV - V-
Wartownik

1) Stanowiska mogą występować tylko w zakładach budżetowych, szkołach i
ośrodkach szkolenia oraz w zakładach remontowo-budowlanych.
2) Podległość trzech brygad.
3) Podległość dwóch brygad.
4) Kategorie zaszeregowań określone dla stanowisk wielozawodowych mogą być
przyznane tylko tym pracownikom, którzy faktycznie łącznie wykonują te
czynności.
Załącznik nr 3
TABELA STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO
Grupa dodatku funkcyjnegoStawka dodatku
1do 25%
2do 35%
3do 45%
4do 60%
5do 70%
6do 85%
7do 100%
8do 120%

Załącznik nr 4
WYKAZ PRAC WYKONYWANYCH W WARUNKACH SZCZEGÓLNIE UCIĄŻLIWYCH LUB SZKODLIWYCH DLA
ZDROWIA ORAZ ZASADY PRZYZNAWANIA DODATKU ZA PRACE WYKONYWANE W TYCH WARUNKACH
1. Do pierwszego stopnia uciążliwości lub szkodliwości zalicza się prace
wykonywane:
1) w pomieszczeniach, w których jest konieczne stałe stosowanie sztucznego
oświetlenia,
2) przy obsłudze elektronicznych monitorów ekranowych,
3) w warunkach narażenia na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone,
4) w pomieszczeniach zamkniętych, w których utrzymuje się stała temperatura
efektywna powyżej 25�C lub poniżej 10�C,
5) w warunkach narażenia na działanie pyłów nie wywołujących zwłóknienia tkanki
płucnej,
6) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych nie kumulujących
się w organizmie,
7) w warunkach narażenia na wibrację ogólną,
8) w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza 80%, w błocie lub
bezpośrednim kontakcie z wodą.
2. Do drugiego stopnia uciążliwości lub szkodliwości zalicza się prace
wykonywane:
1) w pomieszczeniach specjalnych zagłębionych i półzagłębionych obwałowanych w
warunkach niewłaściwej wentylacji i sztucznego oświetlenia,
2) w warunkach narażenia na hałas,
3) w warunkach nadmiernego obciążenia wysiłkiem fizycznym co najmniej 2 000 kcal
dla mężczyzn i 1.200 kcal dla, kobiet lub wymagające wymuszonej pozycji ciała,
4) w warunkach narażenia na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki
płucnej,
5) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych kumulujących się w
organizmie,
6) przy wywozie nieczystości i oczyszczaniu szamb,
7) w warunkach narażenia na wibrację miejscową.
3. Do trzeciego stopnia uciążliwości lub szkodliwości zalicza się prace
wykonywane:
1) w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące,
2) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej
częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300.000 MHz w strefie zagrożenia,
3) w warunkach narażenia na działanie benzydyny, alfa- i beta-naftyloaminy,
chlorku winylu, azbestu oraz innych czynników o analogicznym jak te substancje
działaniu, o ile zostanie to stwierdzone przez instytut medycyny pracy,
4) pod ziemią i wodą,
5) na wysokości powyżej 2 m i w wykopach poniżej 2 m, uznane za niebezpieczne w
przepisach o bezpieczeństwie i higienie pracy,
6) przy wytwarzaniu, stosowaniu, magazynowaniu i transportowaniu gazów, paliw i
materiałów wybuchowych,
7) wewnątrz zbiorników, aparatów, kanałów, studni itp., których wykonywanie
wymaga specjalnego zezwolenia,
8) w kontakcie z materiałem zakaźnym oraz chorymi zakaźnie ludźmi lub
zwierzętami.
4. Prace określone w ust. 1 pkt 5 i 6 oraz ust. 2 pkt 2, 4 i 5 uważa się za
wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia uzasadniających przyznanie
dodatku, jeżeli w środowisku pracy przekroczone są najwyższe dopuszczalne
stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia określone w odrębnych
przepisach lub inne obowiązujące normy higienicznosanitarne.
5. Pomiary czynników szkodliwych dla zdrowia, o których mowa w ust. 4,
dokonywane są przez laboratoria Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz inne
laboratoria upoważnione przez właściwych terenowo państwowych wojewódzkich
inspektorów sanitarnych.
6. Pracownikowi wykonującemu w danym miesiącu prace w warunkach o różnym stopniu
szkodliwości lub uciążliwości przysługuje jeden dodatek według najwyższego
stopnia szkodliwości lub uciążliwości.
Załącznik nr 5
ZASADY DODATKOWEGO WYNAGRADZANIA KIEROWCY ZA WYKONANIE DODATKOWYCH CZYNNOŚCI NIE
WCHODZĄCYCH W ZAKRES JEGO OBOWIĄZKÓW ORAZ WYSOKOŚĆ STAWEK ZA TE CZYNNOŚCI
1. Kierowcy, za jego zgodą, w uzasadnionych ekonomicznie przypadkach, w czasie
jego pracy mogą być powierzone czynności dodatkowe, które nie wchodzą w zakres
jego podstawowych obowiązków.
2. Powierzenie kierowcy wykonania dodatkowych czynności powinno mieć formę
pisemną ustalającą zakres czynności oraz wysokości stawek dodatku określonych w
ust. 7.
3. Za wykonanie dodatkowych czynności kierowcy przysługuje dodatkowe
wynagrodzenie, które w łącznej kwocie nie może przekroczyć 60% minimalnej
stawki.
4. Za każdy dzień niewykonywania dodatkowych czynności dodatek miesięczny ulega
zmniejszeniu o 1/22,5.
5. W razie nienależytego wykonania dodatkowych czynności przełożony może
kierowcę pozbawić dodatkowego wynagrodzenia lub obniżyć jego wysokość.
6. Wynagrodzenie za dodatkowe czynności wykonywane w danym miesiącu wypłaca się
na podstawie zatwierdzonej przez przełożonego imiennej listy w terminie nie
dłuższym niż do 20 dnia miesiąca następnego.
7. Ustala się tabelę stawek dodatków za wykonanie następujących dodatkowych
czynności:
Lp.Rodzaj dodatkowych czynnościZakres wykonywania dodatkowych
czynnościProcent minimalnej stawki
1234
1Stały udział przy czynnościach za- i wyładunkowych-do 25
2Czynności ładowaczazaładunek i wyładunekdo 45
3Czynności spedycyjne w ograniczonym zakresie /łącznie z przejęciem
odpowiedzialności za konwojowanie przewożonych ładunków/. Przejęcie
odpowiedzialności i obsługa samochodu dodatkowegoodbiór i zdanie ładunku,
załatwianie formalności dokumentacyjnych, nadzór nad ładunkiem, nadzór nad
dodatkowym samochodemdo 30
4Czynności spedycyjne w pełnym zakresieodbiór i zdanie ładunku, za- i
wyładunek, formalności dokumentacyjne, rozliczenia, odpowiedzialność
materialna itp.do 60
5Obsługa agregatów zamontowanych na pojeździe /chłodniczych,
prądotwórczych, sprężarkowych itp./ nie stanowiących jego integralnej
częściuruchamianie agregatów, nadzór nad ich pracą, wyłączanie agregatów,
obsługa codzienna agregatówdo 35
6Obsługa urządzeń w pojazdach specjalnych nie związanych z prowadzeniem
tych pojazdów /laboratoria, warsztaty, naprawcze pogotowie
techniczne/przygotowanie urządzeń do pracy, ich uruchamianie, nadzór nad
ich pracą, wyłączaniedo 35
7Obsługa dźwigów, koparek, pługów i innych urządzeń zamontowanych na
pojeździepełny zakres czynności operatorado 60
8Czynności noszowego w samochodzie sanitarnymprzenoszenie chorych do i z
samochodu, transport krwido 35


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 18 lipca 1996 r.
w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń dla
pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej
działających w zakresie transportu i gospodarki morskiej.
(Dz. U. Nr 99, poz. 458)
Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 2, do
pracowników państwowych jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i
gospodarstw pomocniczych działających w zakresie transportu i gospodarki
morskiej, zatrudnionych w:
1) Biurze Obsługi Transportu Międzynarodowego, Biurze Planowania Rozwoju Sieci
Drogowej,
3) wojewódzkich dyrekcjach dróg miejskich,
4) rejonach dróg, rejonach specjalistycznych oraz gospodarstwach pomocniczych
podległych wojewódzkim dyrekcjom dróg miejskich,
5) stacjach kontroli pojazdów samochodowych,
6) gospodarstwach pomocniczych podległych dyrekcjom okręgowym dróg publicznych
- zwanych dalej "pracownikami".
2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do pracowników:
1) zatrudnionych w ośrodkach szkoleniowo-wypoczynkowych,
2) straży przemysłowej.
ż 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "najniższym wynagrodzeniu", rozumie
się przez to najniższe wynagrodzenie zasadnicze w pierwszej kategorii
zaszeregowania, określone w tabelach A lub B miesięcznych stawek wynagrodzenia
zasadniczego, stanowiących załącznik nr 1 do rozporządzenia.
ż 3. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy przysługują
wszystkie składniki wynagrodzenia w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu
pracy określonego w umowie o pracę.
ż 4. Ustala się:
1) tabele miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiące załącznik
nr 1 do rozporządzenia,
2) tabelę stawek dodatku funkcyjnego, stanowiącą załącznik nr 2 do
rozporządzenia,
3) tabele stanowisk zaszeregowań i kwalifikacji pracowników, stanowiące
załącznik nr 3 do rozporządzenia.
ż 5. Pracodawca może w uzasadnionych wypadkach skrócić pracownikowi wymagany
okres pracy zawodowej na danym stanowisku.
ż 6. 1. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku związanym z kierowaniem
zespołem przysługuje dodatek funkcyjny.
2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, może być przyznany również pracownikowi
zatrudnionemu na stanowisku nie związanym z kierowaniem zespołem, koordynującemu
wykonywanie określonych zadań, dla którego w załączniku nr 3 do rozporządzenia
przewiduje się dodatek funkcyjny, z tym że maksymalna stawka tego dodatku nie
może być wyższa od drugiej stawki dodatku funkcyjnego.
ż 7. Pracownikom zatrudnionym w jednostkach, o których mowa w ż 1 ust. 1 pkt
3-5, pełniącym funkcję brygadzisty, z tytułu wykonywania dodatkowych czynności
polegających na kierowaniu, organizowaniu i nadzorowaniu pracy brygady, za okres
pełnienia tej funkcji przysługuje dodatek w wysokości od 5% do 20% godzinowej
stawki wynagrodzenia zasadniczego.
ż 8. 1. Pracownikowi, z zastrzeżeniem ust. 2, przysługuje dodatek za wysługę lat
w wysokości 5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 5 latach pracy.
Dodatek ten wzrasta o 1% za każdy następny rok pracy do osiągnięcia 20%
miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 20 i więcej latach pracy.
2. Kierowcom i ich pomocnikom, zatrudnionym w jednostkach, o których mowa w ż 1
ust. 1 pkt 3-5, w dniu 1 lipca 1996 r., przysługuje dodatek za wysługę lat w
wysokości 3% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 3 latach pracy. Dodatek
ten wzrasta o 1% za każdy następny rok pracy do osiągnięcia 20% miesięcznego
wynagrodzenia zasadniczego po 20 i więcej latach pracy.
3. Kierowcy i ich pomocnicy zatrudnieni w jednostkach, o których mowa w ż 1 ust.
1 pkt 3-5, po dniu 1 lipca 1996 r., nabywają prawo do dodatku za wysługę lat w
wysokości określonej w ust. 1.
4. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat wlicza się okresy
poprzedniego zatrudnienia, z zastrzeżeniem ust. 6.
5. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat wlicza się także
inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu
pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
6. W wypadku gdy praca w jednostkach, o których mowa w ż 1 ust. 1, stanowi
dodatkowe zatrudnienie, prawo do dodatku za wysługę lat ustala się odrębnie dla
każdego stosunku pracy. Do okresu dodatkowego zatrudnienia nie podlegają
zaliczeniu okresy zatrudnienia podstawowego.
7. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje
wynagrodzenie, oraz za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy
wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem
lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu
wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.
8. Dodatek za wysługę lat jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia:
1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym
pracownik nabył prawo do dodatku lub wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie
prawa nastąpiło w ciągu miesiąca,
2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub wyższej stawki dodatku
nastąpiło pierwszego dnia miesiąca.
ż 9. 1. Pracownikowi zatrudnionemu w jednostce, o której mowa w ż 1 ust. 1 pkt
1, na stanowisku, na którym niezbędne jest posługiwanie się językiem obcym,
przysługuje dodatek za znajomość języka obcego w wysokości do:
1) 10% najniższego wynagrodzenia - za znajomość pierwszego języka obcego,
2) 15% najniższego wynagrodzenia - za znajomość każdego następnego języka
obcego.
2. Szczegółowe zasady przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1, określa
załącznik nr 4 do rozporządzenia.
ż 10. 1. Pracownikom zatrudnionym w jednostkach, o których mowa w ż 1 ust. 1 pkt
1, 2 i 6, przysługuje dodatek za każdą godzinę pracy wykonywanej w warunkach
uciążliwych, szkodliwych dla zdrowia lub niebezpiecznych w wysokości:
1) do 5% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla I
stopnia uciążliwości lub szkodliwości,
2) do 10% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla II
stopnia uciążliwości lub szkodliwości,
3) do 15% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla III
stopnia uciążliwości lub szkodliwości.
2. Pracownikom zatrudnionym w jednostkach, o których mowa w ż 1 ust. 1 pkt 3-5,
przysługuje dodatek za każdą godzinę pracy wykonywanej w warunkach uciążliwych
lub szkodliwych dla zdrowia w wysokości:
1) do 10% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla II
stopnia uciążliwości lub szkodliwości,
2) do 15% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla III
stopnia uciążliwości lub szkodliwości,
3) do 20% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia - dla IV
stopnia uciążliwości lub szkodliwości.
3. Pracownikom zatrudnionym w jednostkach, o których mowa w ż 1 ust. 1 pkt 3 i
4, wykonującym roboty na drodze publicznej podczas ruchu pojazdów przysługuje
dodatek w wysokości do 25% godzinowej stawki osobistego zaszeregowania.
4. Szczegółowe zasady ustalania stopni uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia
oraz prac niebezpiecznych, a także przyznawania dodatku za pracę wykonywaną w
tych warunkach, o których mowa w ust. 1 i 2, określa załącznik nr 5 do
rozporządzenia.
ż 11. Pracownikowi zatrudnionemu w jednostce, o której mowa w ż 1 ust. 1 pkt 1,
prowadzącemu:
1) główny depozyt zezwoleń - przysługuje miesięczny dodatek w wysokości do 50%
najniższego wynagrodzenia,
2) podręczny depozyt zezwoleń - przysługuje miesięczny dodatek w wysokości do
20% najniższego wynagrodzenia.
ż 12. Pracownikom zatrudnionym w jednostkach, o których mowa w ż 1 ust. 1 pkt 3
i 4, z wyjątkiem dyrektora, zastępcy dyrektora i głównego księgowego, za każdą
godzinę pełnienia dyżuru domowego przysługuje wynagrodzenie w wysokości do 20%
godzinowej stawki wynikającej z osobistego zaszeregowania.
ż 13. 1. Pracownikowi przysługuje nagroda jubileuszowa w wysokości:
1) po 20 latach pracy - 75% miesięcznego wynagrodzenia,
2) po 25 latach pracy - 100% miesięcznego wynagrodzenia,
3) po 30 latach pracy - 150% miesięcznego wynagrodzenia,
4) po 35 latach pracy - 200% miesięcznego wynagrodzenia,
5) po 40 latach pracy - 300% miesięcznego wynagrodzenia.
2. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się wszystkie
poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy
odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą
uprawnienia pracownicze.
3. W razie równoczesnego pozostawania więcej niż w jednym stosunku pracy, do
okresu pracy uprawniającego do nagrody wlicza się jeden z tych okresów.
4. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu
uprawniającego do nagrody.
5. Pracownik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody, jeżeli w jego
aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji.
6. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez
pracownika prawa do tej nagrody.
7. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące
pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to
korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli
pracownik nabył prawo do nagrody będąc zatrudnionym w innym wymiarze czasu pracy
niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie
przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. Nagrodę oblicza się
według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop
wypoczynkowy.
8. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem na rentę inwalidzką lub
emeryturę, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody jubileuszowej
brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy,
nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.
9. Jeżeli w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów
wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń
pracowniczych okresów nie podlegających dotychczas wliczeniu upływa okres
uprawniający pracownika do dwóch lub więcej nagród, wypłaca mu się tylko jedną
nagrodę - najwyższą.
10. Pracownikowi, który w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie
przepisów, o których mowa w ust. 9, ma okres dłuższy niż wymagany do nagrody
danego stopnia, a w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go
do nabycia nagrody wyższego stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej
wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej - różnicę między kwotą
nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej.
11. Przepisy ust. 9 i 10 mają odpowiednio zastosowanie, w razie gdy w dniu, w
którym pracownik udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do nagrody
wyższego stopnia oraz w razie gdy pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12
miesięcy od tego dnia.
12. Pracownikom zatrudnionym w jednostkach, o których mowa w ż 1 ust. 1, w dniu
1 lipca 1996 r., którzy przed tym dniem nabyli prawo do nagrody jubileuszowej w
związku z wliczeniem okresów wymienionych w zarządzeniu Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1989 r. w sprawie ustalania okresów pracy i
innych okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania
i wypłacania (Monitor Polski Nr 44, poz. 358), okresy te podlegają wliczeniu na
dotychczasowych zasadach przy ustalaniu prawa do kolejnych nagród.
13. Pracownicy, którzy podjęli zatrudnienie w jednostkach, o których mowa w ż 1
ust. 1, po dniu 1 lipca 1996 r., nabywają prawo do nagrody jubileuszowej na
zasadach określonych w ust. 2-11, niezależnie od wcześniejszego nabycia prawa do
nagrody za dany okres.
ż 14. 1. Pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty inwalidzkiej
lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub
emeryturę, przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna w wysokości:
1) jednomiesięcznego wynagrodzenia - jeżeli był zatrudniony krócej niż 15 lat,
2) dwumiesięcznego wynagrodzenia - po przepracowaniu co najmniej 15 lat,
3) trzymiesięcznego wynagrodzenia - po przepracowaniu co najmniej 20 lat.
2. Przy ustalaniu okresów pracy i innych okresów uprawniających do odprawy
stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu okresów uprawniających do dodatku
za wysługę lat.
3. Odprawę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu
pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
4. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa.
ż 15. W ramach środków na wynagrodzenia w jednostce, o której mowa w ż 1 ust. 1
pkt 1, tworzy się fundusz nagród za szczególne osiągnięcia w pracy zawodowej w
wysokości do 3% środków na wynagrodzenia osobowe.
ż 16. 1. W ramach środków na wynagrodzenia tworzy się fundusz premiowy, z
przeznaczeniem na premie dla pracowników.
2. Wysokość funduszu premiowego oraz zasady przyznawania i wypłacania premii
określa zakładowy regulamin premiowania.
ż 17. 1. W ramach środków na wynagrodzenia w jednostkach, o których mowa w ż 1
ust. 1 pkt 3-5, tworzy się fundusz mistrza w wysokości do 2% środków na
wynagrodzenia osobowe pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych.
2. Zasady przyznawania i wypłacania premii z funduszu, o którym mowa w ust. 1,
określa zakładowy regulamin premiowania.
ż 18. 1. Do pracowników zatrudnionych w jednostkach, o których mowa w ż 1 ust. 1
pkt 3-5, mogą być stosowane następujące formy wynagradzania:
1) czasowa,
2) czasowo-premiowa,
3) akordowa.
2. Pracownik wynagradzany według formy czasowej otrzymuje wynagrodzenie
wynikające z kategorii osobistego zaszeregowania i faktycznego czasu pracy.
3. Pracownik wynagradzany według formy czasowo-premiowej otrzymuje wynagrodzenie
wynikające z kategorii osobistego zaszeregowania i faktycznego czasu pracy,
powiększone o premię przyznaną według zasad określonych w zakładowym regulaminie
premiowania.
4. Pracownik wynagradzany według formy akordowej (akord prosty lub
zryczałtowany, indywidualny lub zespołowy) otrzymuje wynagrodzenie ustalone na
podstawie norm pracy określonych w obowiązującym trybie oraz stawek płac
wynikających z kategorii zaszeregowania roboty.
5. Pracownik wynagradzany według formy, o której mowa w ust. 4, może otrzymywać
premię zgodnie z zasadami określonymi w zakładowym regulaminie premiowania.
ż 19. 1. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego ustala się przez
podzielenie miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego
zaszeregowania pracownika przez 178.
2. Przepis ust. 1 pkt 1 ma zastosowanie również przy ustalaniu godzinowej stawki
wynagrodzenia zasadniczego pracownika zatrudnionego przy pilnowaniu.
ż 20. 1. Pracownikowi zatrudnionemu w zmianowym systemie pracy przysługuje
dodatek za każdą godzinę pracy:
1) na II zmianie w wysokości 10%,
2) na III zmianie w wysokości 20%
- godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego.
2. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje, z zastrzeżeniem
ust. 3, dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze nocnej w
wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego.
3. Od dnia 1 stycznia 1997 r. dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 2,
nie może być niższe od wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 ż 2
Kodeksu pracy.
4. W razie zbiegu uprawnień do dodatku za pracę na III zmianie i do dodatkowego
wynagrodzenia za pracę w porze nocnej, przysługuje jedno z nich - korzystniejsze
dla pracownika.
ż 21. 1. Kierowcy samochodu osobowego może być przyznane, za jego zgodą,
wynagrodzenie ryczałtowe obejmujące poszczególne składniki wynagrodzenia (w
szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, dodatek za pracę w godzinach
nadliczbowych oraz dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej),
uwzględniające liczbę godzin przypadających do przepracowania w okresie jednego
miesiąca - w przypadku gdy faktyczny czas pracy tego kierowcy w poszczególnych
miesiącach nie ulega wahaniom i odpowiada liczbie godzin przyjętej do obliczenia
wynagrodzenia.
2. Kierowcy, z wyjątkiem kierowcy samochodu osobowego, za powierzone mu
dodatkowe czynności nie wchodzące w zakres jego normalnych obowiązków
przysługuje dodatek w wysokości nie przekraczającej 60% najniższego
wynagrodzenia.
3. Kierowcom pojazdów samochodowych i ich pomocnikom zatrudnionym w jednostkach,
o których mowa w ż 1 ust. 1 pkt 3-5, przysługuje dodatek:
1) za prowadzenie pojazdu z przyczepą lub ciągnika rolniczego z co najmniej
dwoma przyczepami:
a) dla kierowcy - w wysokości do 75% stawki godzinowej wynikającej z najniższego
wynagrodzenia,
b) dla pomocnika kierowcy - w wysokości do 50% stawki przysługującej kierowcy, z
którym współpracuje,
2) dzienny za:
a) wykonywanie czynności dodatkowych - w wysokości do 300% stawki godzinowej
wynikającej z osobistego zaszeregowania,
b) obsługę codzienną pojazdów samochodowych i przyczep - w wysokości do 240%
stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia.
4. Pracownikom zatrudnionym w jednostkach, o których mowa w ż 1 ust. 1 pkt 3-5,
za powierzone im dodatkowe czynności kierowcy, nie wchodzące w zakres ich
normalnych obowiązków, przysługuje dodatek w wysokości 100-300% stawki
godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia za każdy dzień kierowania
samochodem i wykonywania obsługi codziennej samochodu. Jeżeli pracownik nie
wykonuje czynności obsługi codziennej samochodu, dodatek zmniejsza się dziennie
od 35% do 100% przyznanego dodatku.
5. Wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 2-4, za wykonywanie poszczególnych
czynności ustala pracodawca uwzględniając rodzaj czynności i ich uciążliwość.
6. W razie zbiegu uprawnień do dodatków, o których mowa w ust. 2-4, przysługuje
jeden dodatek - wyższy.
ż 22. Pracownikom zatrudnionym w jednostkach, o których mowa w ż 1 ust. 1 pkt 3
i 4, w dniu 1 lipca 1996 r. przysługuje specjalne wynagrodzenie wypłacane raz w
roku w wysokości i według zasad określonych w przepisach szczególnych.
ż 23. Pracownik, który w dniu wejścia w życie rozporządzenia nie posiada
wymaganych kwalifikacji w zakresie wykształcenia, może być przeszeregowany tylko
w ramach zajmowanego stanowiska.
ż 24. W zakresie uregulowanym rozporządzeniem tracą moc przepisy dotychczasowe w
stosunku do pracowników objętych rozporządzeniem.
ż 25. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca
1996 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca
1996 r. (poz. 458)
Załącznik nr 1
TABELE MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
A. Dla pracowników Biura Obsługi Transportu Międzynarodowego
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
I330 - 400
II345 - 420
III350 - 440
IV355 - 460
V360 - 490
VI365 - 520
VII370 - 550
VIII375 - 590
IX380 - 630
X385 - 675
XI390 - 720
XII400 - 780
XIII410 - 845
XIV420 - 910
XV430 - 975
XVI445 - 1.040
XVII460 - 1.110
XVIII475 - 1.180
XIX505 - 1.270
XX550 - 1.360
XXI660 - 1.500

B. Dla pozostałych pracowników
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
I330 - 380
II335 - 390
III340 - 400
IV345 - 420
V350 - 440
VI355 - 460
VII360 - 485
VIII365 - 510
IX370 - 540
X375 - 575
XI380 - 615
XII385 - 660
XIII390 - 705
XIV400 - 750
XV410 - 805
XVI420 - 860
XVII430 - 915
XVIII440 - 970
XIX450 - 1.025
XX460 - 1.080
XXI470 - 1.135
XXII490 - 1.190

Załącznik nr 2
TABELA PROCENTOWYCH STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO
Stawka dodatku funkcyjnegoProcent najniższego wynagrodzenia do
135
250
365
480
595
6110
7125
8150
9175
10200

Załącznik nr 3
I. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW BIURA
OBSŁUGI TRANSPORTU MIĘDZYNARODOWEGO
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1DyrektorXVIII - XXI10wyższe7
2Zastępca dyrektora, główny księgowyXVII - XIX9wyższe7
3Kierownik zespołu, główny specjalistaXIV - XVI7wyższe7
Radca prawnywedług odrębnych przepisów
4Kierownik sekcji, starszy specjalistaXII - XV4wyższe6
5SpecjalistaXI - XIV-wyższe2
6Samodzielny referentX - XII-średnie4
7Starszy księgowyIX - XII-średnie4
8Starszy referentVI - IX-średnie2
Księgowy, zaopatrzeniowiecśrednie-
9Maszynistka, referentVI - VIII-średnie-

II. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW BIURA
PLANOWANIA ROZWOJU SIECI DROGOWEJ
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1DyrektorXIX - XXI9wyższe6
2Zastępca dyrektora, główny księgowyXVII - XX8wyższe6
3Kierownik pracowniXV - XVII5wyższe6
4Główny specjalistaXIV - XVI4wyższe6
Radca prawnywg odrębnych przepisów
5Zastępca kierownika pracowniXIII - XV3wyższe6
6Kierownik działuXII - XV2wyższe5
7Starszy specjalistaXII - XV-wyższe5
8Specjalista*)X - XIV-wyższe4
9Starszy referentVII - IX-średnie2
10ReferentV - VIII-średnie-

*) Pracownikowi posiadającemu wykształcenie średnie maksymalne wynagrodzenie
zasadnicze obniża się o jedną kategorię.
III. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH
A. Pracowników wojewódzkich dyrekcji dróg miejskich
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Naczelny dyrektorXIX - XXII10wyższe7
2Zastępca naczelnego dyrektora, główny księgowyXVIII - XXI9wyższe7
3Główny inżynier*)XVII - XVIII7wyższe6
4Kierownik inspektoratu terenowego, kierownik służby interwencyjnejXVI -
XVIII6wyższe5
5Kierownik pracowni: projektowej*), laboratorium wojewódzkiegoXV -
XVIII6wyższe5
6Główny specjalista, kierownik nadzoru inwestorskiego*)XV - XVII7wyższe5
Radca prawnywedług odrębnych przepisów
7Naczelnik wydziałuXIV - XVII6wyższe5
8Kierownik pracowni w wojewódzkim laboratorium drogowymXIV - XVI6wyższe3
średnie5
9Starszy inspektor nadzoru inwestorskiego*)XIII - XV5**)wyższe4
średnie6
10Inspektor nadzoru inwestorskiego*)XI - XIV4**)wyższe3
średnie5
11Starszy specjalistaXIII - XV4wyższe5
średnie6
12Starszy projektant*), starszy rewidentXIII - XV-średnie6
13Specjalista, projektant, rewidentIX - XIV-średnie3
14Starszy laborantIX - XIII-średnie3
15Starszy referent, księgowy, kasjerVIII - IX-średnie1
16Laborant, referentVII - IX-średnie-

B. Pracowników rejonów dróg, rejonów specjalistycznych i gospodarstw
pomocniczych
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1DyrektorXVI - XIX7wyższe5
2Zastępca dyrektora, główny księgowyXV - XVIII6wyższe5
3Kierownik zakładu produkcyjnego, bazy sprzętu i transportuXII -
XVII5wyższe3
średnie5
4Kierownik robót*), obwodu, wytwórniXII - XVI5wyższe3
średnie5
5Główny specjalistaXII - XVI4wyższe5
Radca prawnywedług odrębnych przepisów
6Kierownik działuXI - XV4wyższe3
średnie5
7Starszy mistrz*) (starszy majster)XI - XV4wyższe3
średnie5
8Mistrz (majster)X - XIV3średnie3
9Starszy specjalistaX - XIV-średnie5
10SpecjalistaIX - XIII-średnie3
11Kierownik magazynuVII - IX2średnie3
12Starszy referent, księgowy, kasjerVI - IX-średnie1
13ReferentVI - VIII-średnie-

*) Uprawnienia budowlane w odpowiednim zakresie.
**) Dodatek funkcyjny przysługuje w czasie wykonywania nadzoru inwestorskiego.
C. Pracowników zatrudnionych na stanowiskach obsługi
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaWymagane kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
12345
1SekretarkaVII - Xśrednie-
2Maszynistka, archiwistkaVI - VIIIśrednie-
3TelefonistkaVI - VIIIpodstawowe-

D. Pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaWymagane kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
12345
1Pracownik specjalistaX - XIIzasadnicze zawodowe-
2Mistrz w zawodzieVII - Xzasadnicze zawodowe-
3Pracownik kwalifikowany samodzielnyV - VIIIzasadnicze zawodowe-
4Pracownik kwalifikowanyIII - VIzasadnicze zawodowe-
5Pracownik przyuczonyI - IVpodstawowe-

IV. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW STACJI
KONTROLI POJAZDÓW SAMOCHODOWYCH
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Kierownik stacjiXVI - XVIII5wyższe5
2Zastępca kierownika, główny księgowyXV - XVII4wyższe5
3Starszy mistrzXIV - XV4wyższe3
średnie5
4Starszy diagnostaXIV - XV-wyższe3
średnie5
5MistrzXIII - XIV2średnie3
6Starszy kontroler techniczny, starszy specjalista, diagnostaXIII -
XIV-wyższe2
średnie4
7SpecjalistaX - XIII-średnie4
8Kontroler technicznyIX - XI-średnie3
9Starszy magazynierVIII - IX-średnie3
10MagazynierVII - VIII-średnie4
11Starszy referentVII - IX-średnie2
12ReferentVI - VIII-średnie-

V. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW
ZATRUDNIONYCH W GOSPODARSTWACH POMOCNICZYCH PODLEGŁYCH DYREKCJOM OKRĘGOWYM DRÓG
PUBLICZNYCH
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Kierownik gospodarstwa pomocniczegoXVI - XVIII6wyższe6
2Zastępca kierownika gospodarstwa pomocniczego, główny księgowyXIV -
XVII5wyższe6
3Kierownik pracowniXIII - XV3wyższe5
4Starszy specjalistaX - XIV-wyższe4
5Specjalista*)IX - XIII-wyższe3
6LaborantIX - XI-średnie-

*) Pracownikowi posiadającemu wykształcenie średnie maksymalne wynagrodzenie
zasadnicze obniża się o jedną kategorię.
VI. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW
ZATRUDNIONYCH NA STANOWISKACH POMOCNICZYCH, ROBOTNICZYCH I OBSŁUGI
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaWymagane kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
12345
1Kierowca autobusuX - XIwg odrębnych przepisów
2Kierowca samochodu ciężarowego i dostawczegoIX - X
3Kierowca samochodu osobowegoVII - VIII
4Mechanik napraw pojazdów samochodowych, mechanik diagnostaIX - Xśrednie2
5Konserwator - mechanikVII - IXzasadnicze-
6SekretarkaVIII - IXśrednie-
Starsza maszynistka2
7Maszynistka, magazynier, konserwator urządzeń elektrycznych,
wodnokanalizacyjnych i c.o.VII - VIIIśrednie-
8Pomoc laboratoryjnaV - VIIpodstawowe-
9Robotnik gospodarczy, palaczV - VIIpodstawowe-
10TelefonistkaV - VIpodstawowe-
11DozorcaIII - Vpodstawowe-
12SprzątaczkaIII - IVpodstawowe-
13GoniecII - IVpodstawowe-

Załącznik nr 4
SZCZEGÓŁOWE ZASADY PRZYZNAWANIA DODATKU ZA ZNAJOMOŚĆ JĘZYKA OBCEGO
1. Dodatek za znajomość języka obcego, zwany dalej "dodatkiem", przyznaje się
pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku, na którym posługiwanie się językiem
obcym jest niezbędne do wykonywania czynności wynikających z zakresu obowiązków
służbowych pracownika.
2. Dodatek przyznaje Dyrektor Biura Obsługi Transportu Międzynarodowego w
wysokości uzależnionej od stopnia wykorzystywania znajomości języka obcego na
stanowisku pracy.
3. Warunkiem przyznania dodatku jest posiadanie przez pracownika zaświadczenia
potwierdzającego złożenie z wynikiem pozytywnym egzaminu ze znajomości języka
obcego przed państwową, resortową lub zakładową komisją egzaminacyjną.
4. Od składania egzaminu, o którym mowa w ust. 3, zwolnieni są pracownicy
posiadający:
1) dyplom ukończenia wydziału filologii szkoły wyższej,
2) uprawnienia tłumacza w zakresie danego języka obcego, przyznane na podstawie
odrębnych przepisów,
3) dyplom ukończenia wyższej uczelni lub szkoły średniej za granicą, w których
językiem wykładowym był język obcy, za którego znajomość pracownik ma pobierać
dodatek.
5. Dodatek przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie.
6. Dodatek przysługuje również za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności
do pracy wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad
dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego
tytułu wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.
7. Dodatek przysługuje od pierwszego dnia miesiąca następującego po:
1) złożeniu przez pracownika egzaminu z wynikiem pozytywnym,
2) przedłożeniu dokumentów uzasadniających zwolnienie pracownika od składania
egzaminu.
8. Dodatek przyznaje się na czas wykonywania pracy na stanowisku, o którym mowa
w ust. 1.
Załącznik nr 5
SZCZEGÓŁOWE ZASADY USTALANIA STOPNI UCIĄŻLIWOŚCI LUB SZKODLIWOŚCI DLA ZDROWIA
ORAZ PRAC NIEBEZPIECZNYCH, A TAKŻE PRZYZNAWANIA DODATKU ZA PRACĘ W TAKICH
WARUNKACH
1. Do pierwszego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się
prace wykonywane:
1) w warunkach narażenia na działanie pyłów nie wywołujących zwłóknienia tkanki
płucnej,
2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych nie kumulujących
się w organizmie,
3) w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych
utrzymuje się stale temperatura efektywna powyżej 25�C lub poniżej 10�C,
4) w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza przekraczającej 80%, w
błocie lub w bezpośrednim kontakcie z wodą,
5) w warunkach narażenia na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone, np.
spawanie, hartowanie,
6) w warunkach narażenia na wibrację ogólną,
7) w pomieszczeniach, w których konieczne jest stałe stosowanie sztucznego
oświetlenia,
8) przy obsłudze elektronicznych monitorów ekranowych.
2. Do drugiego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się
prace wykonywane:
1) w warunkach narażenia na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki
płucnej,
2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych kumulujących się w
organizmie,
3) w warunkach narażenia na hałas,
4) w obniżonym lub podwyższonym ciśnieniu wynikającym z procesu
technologicznego,
5) w warunkach narażenia na działanie miejscowej wibracji, np. używanie ręcznych
narzędzi pneumatycznych,
6) w warunkach nadmiernego obciążenia wysiłkiem fizycznym co najmniej 2.000 kcal
dla mężczyzn i 1.200 kcal dla kobiet lub wymagające wymuszonej pozycji ciała
(np. stojącej),
7) w warunkach narażenia na działanie hormonów i antybiotyków powodujących
zaburzenia czynności fizjologicznych organizmu oraz innych czynników o
analogicznym jak te hormony i antybiotyki działaniu, jeżeli zostanie to uznane
przez instytut medycyny pracy.
3. Do trzeciego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się
prace wykonywane:
1) w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące,
2) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej
częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300.000 MHz w strefie zagrożenia.
3) z benzydyną, alfa- i beta-naftyloamina, chlorkiem winylu oraz innymi
czynnikami o analogicznym jak te substancje działaniu, jeżeli zostanie to uznane
przez instytut medycyny pracy.
4. Do trzeciego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się
również niebezpieczne prace:
1) na wysokości powyżej 2 m i w wykopach o głębokości poniżej 2 m, uznane za
niebezpieczne w przepisach o bezpieczeństwie i higienie pracy,
2) związane z wytwarzaniem, stosowaniem, magazynowaniem i transportowaniem gazów
i materiałów wybuchowych,
3) wewnątrz zbiorników, aparatów, kanałów, studni itp., których wykonywanie
wymaga specjalnego zezwolenia,
4) przy urządzeniach elektroenergetycznych znajdujących się pod napięciem
powyżej 220 V, wykonywane zgodnie z przepisami o bezpieczeństwie i higienie
pracy w energetyce,
5) związane z załadunkiem i rozładunkiem paliw płynnych oraz ich transportem,
6) pod ziemią lub pod wodą.
5. Dodatek może być przyznany:
1) jeżeli prace wykonywane są w warunkach, w których przekroczone są najwyższe
dopuszczalne stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia, określone w
odrębnych przepisach lub innych obowiązujących normach higienicznosanitarnych.
2) do czasu osiągnięcia przewidywanej poprawy warunków pracy.
6. Podstawę przyznania dodatku za pracę wykonywaną w warunkach szkodliwych dla
zdrowia stanowią wyniki badań środowiskowych przeprowadzonych przez jednostkę
upoważnioną do tego rodzaju badań.
7. W przypadku jednoczesnego występowania uprawnienia do dodatków z tytułu prac
wykonywanych w warunkach uciążliwych, szkodliwych dla zdrowia lub
niebezpiecznych stosuje się tylko jeden dodatek o najwyższej stawce.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 4 lipca 1996 r.
o zmianie nazw niektórych wyższych szkół artystycznych.
(Dz. U. Nr 100, poz. 462)
Art. 1. 1. Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku nadaje się
nazwę "Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku".
2. Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych im. Władysława Strzemińskiego w
Łodzi nadaje się nazwę "Akademia Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w
Łodzi".
3. Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu nadaje się nazwę
"Akademia Sztuk Pięknych w Poznaniu".
4. Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu nadaje się nazwę
"Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu".
5. Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie
nadaje się nazwę "Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 4 lipca 1996 r.
o zmianie nazw niektórych wyższych szkół inżynierskich.
(Dz. U. Nr 100, poz. 463)
Art. 1. Wyższej Szkole Inżynierskiej w Koszalinie nadaje się nazwę "Politechnika
Koszalińska".
Art. 2. Wyższej Szkole Inżynierskiej w Opolu nadaje się nazwę "Politechnika
Opolska".
Art. 3. Wyższej Szkole Inżynierskiej im. Kazimierza Pułaskiego w Radomiu nadaje
się nazwę "Politechnika Radomska im. Kazimierza Pułaskiego".
Art. 4. Wyższej Szkole Inżynierskiej im. Jurija Gagarina w Zielonej Górze nadaje
się nazwę "Politechnika Zielonogórska".
Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 4 lipca 1996 r.
o nadaniu Akademii Rolniczej w Poznaniu nazwy "Akademia Rolnicza im. Augusta
Cieszkowskiego" w Poznaniu.
(Dz. U. Nr 100, poz. 464)
Art. 1. Akademii Rolniczej w Poznaniu nadaje się nazwę "Akademia Rolnicza im.
Augusta Cieszkowskiego" w Poznaniu.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 5 lipca 1996 r.
o zmianie ustawy - Prawo budowlane.
(Dz. U. Nr 100, poz. 465)
Art. 1. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz.
414) w art. 103 ust. 2 otrzymuje następujące brzmienie:
"2. Przepisu art. 48 nie stosuje się do obiektów, których budowa została
zakończona przed dniem wejścia w życie ustawy lub w stosunku do których przed
tym dniem zostało wszczęte postępowanie administracyjne. Do takich obiektów
stosuje się przepisy dotychczasowe."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 12 lipca 1996 r.
w sprawie wykazu jednostek upoważnionych do przeprowadzania badań materiałów i
procesów technologicznych w celu ustalenia stopnia ich szkodliwości dla zdrowia
oraz zakresu tych badań.
(Dz. U. Nr 101, poz. 473)
Na podstawie art. 220 ż 2 pkt 1 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. Wykaz jednostek upoważnionych do przeprowadzania badań materiałów i
procesów technologicznych w celu ustalenia stopnia ich szkodliwości dla zdrowia
oraz zakres tych badań określa załącznik do rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R.J. Żochowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 12 lipca
1996 r. (poz. 473)
WYKAZ JEDNOSTEK UPOWAŻNIONYCH DO PRZEPROWADZANIA BADAŃ MATERIAŁÓW I PROCESÓW
TECHNOLOGICZNYCH W CELU USTALENIA STOPNIA ICH SZKODLIWOŚCI DLA ZDROWIA ORAZ
ZAKRES TYCH BADAŃ
Lp.Nazwa jednostkiZakres badań
1Centralny Instytut Ochrony Pracy w Warszawieocena materiałów i procesów
technologicznych pod względem szkodliwości fizycznych i chemicznych
2Centrum Naukowo-Badawcze Ochrony Przeciwpożarowej w Józefowieocena
materiałów i procesów technologicznych pod względem palności i
wybuchowości oraz właściwości utleniających
3Instytut Medycyny Pracy im. prof. dr J. Nofera w Łodziocena materiałów i
procesów technologicznych pod względem szkodliwości fizycznych i
chemicznych
4Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcuocena
materiałów i procesów technologicznych pod względem szkodliwości
fizycznych i chemicznych
5Instytut Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyniocena materiałów i
procesów technologicznych pod względem szkodliwości fizycznych,
chemicznych i biologicznych
6Instytut Medycyny Wsi w Lublinieocena materiałów i procesów
technologicznych występujących w rolnictwie pod względem szkodliwości
fizycznych, chemicznych i biologicznych
7Instytut Przemysłu Organicznego w Warszawieocena materiałów i procesów
technologicznych pod względem palności i wybuchowości oraz właściwości
utleniających
8Instytut Przemysłu Organicznego, Oddział w Pszczynieocena materiałów pod
względem szkodliwości chemicznych
9Państwowy Zakład Higieny w Warszawieocena materiałów pod względem
szkodliwości chemicznych i biologicznych
10Instytut Chemii Przemysłowej w Warszawieocena procesów technologicznych
pod względem szkodliwości chemicznych
11Wojskowy Instytut Higieny i Epidemiologiiocena materiałów i procesów
technologicznych pod względem szkodliwości fizycznych, chemicznych i
biologicznych w resorcie obrony narodowej
12Laboratoria, które uzyskały akredytację lub certyfikat zgodności w
trybie ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji (Dz. U.
Nr 55, poz. 250 i z 1994 r. Nr 27, poz. 96)ocena materiałów i procesów
technologicznych w zakresie objętym akredytacją lub certyfikatem zgodności


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 26 lipca 1996 r.
w sprawie zasad wynagradzania za pracę pracowników zatrudnionych w niektórych
wojskowych jednostkach organizacyjnych sfery budżetowej.
(Dz. U. Nr 105, poz. 485)
Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się - z zastrzeżeniem ust. 2 - do
pracowników zatrudnionych w następujących wojskowych jednostkach organizacyjnych
sfery budżetowej:
1) jednostkach budżetowych,
2) zakładach budżetowych,
3) gospodarstwach pomocniczych,
4) jednostkach budżetowych, których działalność finansowana jest w formie
środków specjalnych.
2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do:
1) pracowników zatrudnionych w wojskowych:
a) zakładach opieki zdrowotnej, z wyłączeniem pracowników:
- transportu samochodowego,
- oddziałów wart cywilnych,
- węzłów łączności i central telefonicznych,
b) instytucjach kultury,
2) urzędników państwowych,
3) nauczycieli akademickich i pracowników szkół wyższych nie będących
nauczycielami akademickimi,
4) nauczycieli,
5) strażaków Państwowej Straży Pożarnej.
ż 2. Ustala się:
1) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącą załącznik
nr 1 do rozporządzenia,
2) tabelę stawek dodatku funkcyjnego, stanowiącą załącznik nr 2 do
rozporządzenia,
3) tabele stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych, stanowiące
załącznik nr 3 do rozporządzenia.
ż 3. 1. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy przysługują
wszystkie składniki wynagrodzenia w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu
pracy określonego w umowie o pracę.
2. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego ustala się:
1) dla pracownika, którego obowiązuje 42-godzinny tygodniowy wymiar czasu pracy,
w wysokości 1/178 miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego tego pracownika.
2) dla pracownika zatrudnionego w skróconym wymiarze czasu pracy, dzieląc
miesięczne wynagrodzenie zasadnicze przez liczbę godzin wynikającą z
obowiązującego tego pracownika wymiaru czasu pracy.
3. Przepis ust. 2 pkt 1 ma zastosowanie również przy ustalaniu godzinowej stawki
wynagrodzenia zasadniczego pracownika zatrudnionego przy pilnowaniu.
4. Stawki godzinowe, o których mowa w ust. 2 i 3, zaokrągla się do 1 grosza w
górę.
5. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "najniższym wynagrodzeniu", rozumie się
przez to najniższe wynagrodzenie zasadnicze w I kategorii zaszeregowania,
określone w tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącej
załącznik nr 1 do rozporządzenia.
ż 4. 1. Pracodawca może w uzasadnionych przypadkach skrócić staż pracy wymagany
dla zajmowania danego stanowiska, nie więcej niż 1/3. Zasada ta nie może być
stosowana do pracownika, dla którego wymagania kwalifikacyjne określają przepisy
szczególne.
2. Pracownik, który w dniu wejścia w życie rozporządzenia nie ma wymaganych
kwalifikacji w zakresie wykształcenia, może być przeszeregowany tylko w ramach
zajmowanego stanowiska.
ż 5. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku związanym z kierowaniem zespołem
pracowników składającym się co najmniej z 3 osób (łącznie z osobą kierującą)
przysługuje dodatek funkcyjny.
ż 6. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za wysługę lat w wysokości 5%
miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 5 latach pracy. Dodatek ten wzrasta o
1% za każdy następny rok pracy do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia
zasadniczego po 20 i więcej latach pracy.
2. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat wlicza się
wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia.
3. Do okresu czasu pracy uprawniającego do dodatku za wysługę lat wlicza się
także:
1) okresy odbywania czynnej służby wojskowej, a w przypadku zawodowej służby
wojskowej, gdy żołnierz nie został zwolniony ze służby wskutek wymierzenia kary
sądowej lub dyscyplinarnej usunięcia z tej służby lub pozbawienia prawa
wykonywania zawodu (specjalności), utraty stopnia wojskowego albo w wyniku
prawomocnego skazania na karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego),
2) okresy odbywania służby w organach bezpieczeństwa publicznego, a także w
Milicji Obywatelskiej i Służbie Więziennej, chyba że funkcjonariusz został
zwolniony ze służby w wyniku skazania prawomocnym wyrokiem sądu lub ukarania
karą dyscyplinarną wydalenia ze służby,
3) inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do
okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
4. W przypadku dodatkowego zatrudnienia pracownika prawo do dodatku ustala się
odrębnie dla każdego stosunku pracy. Do okresu zatrudnienia dodatkowego nie
podlegają zaliczeniu okresy zatrudnienia podstawowego.
5. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje
wynagrodzenie. Dodatek ten przysługuje również za dni nieobecności w pracy z
powodu niezdolności do pracy wskutek choroby bądź konieczności osobistego
sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które
pracownik otrzymuje wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.
6. Dodatek za wysługę lat wypłacany jest w terminie wypłaty wynagrodzenia:
1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym
pracownik nabył prawo do dodatku lub prawo do wyższej stawki dodatku, jeżeli
nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca,
2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub prawa do wyższej stawki
dodatku nastąpiło pierwszego dnia miesiąca.
ż 7. 1. Pracownikowi, z wyłączeniem zatrudnionego w drukarni przyzakładowej,
może być przyznany dodatek za pracę wykonywaną w warunkach szkodliwych dla
zdrowia, szczególnie uciążliwych lub szczególnie niebezpiecznych w wysokości:
1) przy pierwszym stopniu szkodliwości lub szczególnej uciążliwości - do 8%,
2) przy drugim stopniu szkodliwości lub szczególnej uciążliwości - do 11%,
3) przy trzecim stopniu szkodliwości lub szczególnej uciążliwości - do 15%,
4) przy pracach szczególnie niebezpiecznych - do 13%
- stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia.
2. Szczegółowe zasady przyznawania i wypłacania dodatku, o którym mowa w ust. 1,
określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
ż 8. Kierowcy samochodu osobowego może być przyznane, za jego zgodą,
wynagrodzenie ryczałtowe obejmujące poszczególne składniki wynagrodzenia (w
szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, dodatek za pracę w godzinach
nadliczbowych, dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej) uwzględniające
liczbę godzin przypadających do przepracowania w okresie jednego miesiąca, w
przypadku gdy faktyczny czas pracy kierowcy w poszczególnych miesiącach nie
ulega wahaniom i odpowiada liczbie godzin przyjętej do obliczenia wynagrodzenia.
ż 9. 1. Kierowcy, z wyjątkiem kierowcy samochodu osobowego, któremu powierzono
dodatkowe czynności nie wchodzące w zakres jego normalnych obowiązków,
przysługuje dodatek w wysokości do 60% najniższego wynagrodzenia.
2. Wysokość dodatku i rodzaj dodatkowych czynności, o których mowa w ust. 1,
określa pracodawca.
ż 10. 1. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku wymagającym stałego
posługiwania się językiem obcym przysługuje dodatek za znajomość języka obcego w
wysokości:
1) do 10% najniższego wynagrodzenia - za znajomość pierwszego języka obcego,
2) do 15% najniższego wynagrodzenia - za znajomość każdego następnego języka
obcego.
2. Szczegółowe zasady przyznawania dodatku za znajomość języka obcego określa
załącznik nr 5 do rozporządzenia.
ż 11. Pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu przysługuje dodatek w wysokości
10% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego za każdą godzinę przepracowania
nieprzerwanie ponad 8 godzin do 12 godzin na dobę, w ramach miesięcznej normy
czasu pracy wynikającej z pomnożenia 8 godzin przez liczbę roboczych dni
kalendarzowych.
ż 12. Pracownikowi pełniącemu funkcję brygadzisty przysługuje z tytułu
wykonywania dodatkowych czynności polegających na kierowaniu, organizowaniu i
nadzorowaniu pracy brygady złożonej co najmniej z 3 pracowników, łącznie z
brygadzistą, dodatek w wysokości od 5% do 15% stawki godzinowej wynagrodzenia
zasadniczego.
ż 13. Pracownikowi przysługuje dodatek w wysokości 10% stawki godzinowej
wynikającej z najniższego wynagrodzenia za każdą godzinę pracy wykonywanej na II
zmianie.
ż 14. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatkowe
wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% stawki
godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia, określonego na podstawie
art. 774 pkt 1 Kodeksu pracy.
ż 15. 1. Pracownikowi przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, nagroda jubileuszowa
w wysokości:
1) 75% miesięcznego wynagrodzenia - po 20 latach pracy,
2) 100% miesięcznego wynagrodzenia - po 25 latach pracy,
3) 150% miesięcznego wynagrodzenia - po 30 latach pracy,
4) 200% miesięcznego wynagrodzenia - po 35 latach pracy,
5) 300% miesięcznego wynagrodzenia - po 40 latach pracy,
6) 300% miesięcznego wynagrodzenia - po 45 latach pracy.
2. Pracownikowi zatrudnionemu przed dniem 1 lipca 1996 r., objętemu do dnia 26
listopada 1995 r. układem zbiorowym pracy dla zakładów wojskowych z dnia 31
grudnia 1974 r., przysługuje, niezależnie od nagród, o których mowa w ust. 1,
nagroda jubileuszowa w wysokości:
1) 50% miesięcznego wynagrodzenia - po 15 latach pracy,
2) 300% miesięcznego wynagrodzenia - po 50 latach pracy.
3. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się wszystkie
poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy
odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą
uprawnienia pracownicze.
4. W razie równoczesnego pozostawania więcej niż w jednym stosunku pracy, do
okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się jeden z tych
okresów.
5. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu
uprawniającego do nagrody.
6. Pracownik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody jubileuszowej,
jeżeli w jego aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji.
7. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez
pracownika prawa do tej nagrody.
8. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące
pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to
korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli
pracownik nabył prawo do nagrody jubileuszowej będąc zatrudnionym w innym
wymiarze czasu pracy niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi
wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody.
Nagrodę jubileuszową oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu
ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
9. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem pracownika na rentę
inwalidzką lub emeryturę, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody
jubileuszowej brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku
pracy, nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.
10. Jeżeli w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów
wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń
pracowniczych okresów nie podlegających dotychczas wliczeniu pracownikowi upływa
okres uprawniający go do dwóch lub więcej nagród, wypłaca mu się tylko jedną
nagrodę - najwyższą.
11. Pracownikowi, który w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie
przepisów, o których mowa w ust. 10, ma okres dłuższy niż wymagany do nagrody
danego stopnia, a w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go
do nabycia nagrody wyższego stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej
wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej - różnicę między kwotą
nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej.
12. Przepisy ust. 10 i 11 mają odpowiednio zastosowanie, w razie gdy w dniu, w
którym pracownik udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do nagrody
wyższego stopnia oraz w razie gdy pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12
miesięcy od tego dnia.
13. Pracownikom zatrudnionym w dniu 1 lipca 1996 r. w jednostkach o których mowa
w ż 1 ust. 1, którzy przed tym dniem nabyli prawo do nagrody jubileuszowej w
związku z wliczeniem okresów wymienionych w zarządzeniu Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1989 r. w sprawie ustalania okresów pracy i
innych okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania
i wypłacania (Monitor Polski Nr 44, poz. 358), okresy te podlegają wliczeniu na
dotychczasowych zasadach przy ustalaniu prawa do kolejnych nagród.
14. Pracownicy, którzy podjęli zatrudnienie po dniu 1 lipca 1996 r. w
jednostkach, o których mowa w ż 1 ust. 1, nabywają prawo do nagrody
jubileuszowej na zasadach ustalonych w ust. 3-12, niezależnie od wcześniejszego
nabycia prawa do nagrody za dany okres.
ż 16. 1. Pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty inwalidzkiej
lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub
emeryturę, przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna w wysokości:
1) jednomiesięcznego wynagrodzenia - jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż
15 lat,
2) dwumiesięcznego wynagrodzenia - co najmniej po 15 latach pracy,
3) trzymiesięcznego wynagrodzenia - co najmniej po 20 latach pracy.
Odprawę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu
pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
2. Okresy pracy i inne okresy uprawniające do odprawy ustala się według zasad
obowiązujących przy ustalaniu okresów uprawniających do dodatku za wysługę lat.
3. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa.
ż 17. 1. Tworzy się, w ramach środków na wynagrodzenia osobowe, fundusz premiowy
z przeznaczeniem na premie za wykonanie przez pracowników określonych zadań.
2. Wysokość funduszu premiowego oraz szczegółowe zasady przyznawania i
wypłacania premii określa zakładowy regulamin premiowania.
ż 18. Tworzy się, w ramach środków na wynagrodzenia, fundusz nagród w wysokości
do 3% wynagrodzeń osobowych z przeznaczeniem na nagrody dla pracowników.
ż 19. Dodatki do wynagrodzenia inne niż wymienione w rozporządzeniu, które
przysługiwały pracownikowi do dnia 30 czerwca 1996 r. na mocy zarządzenia nr 19
Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 6 kwietnia 1990 r. w sprawie zasad
wynagradzania pracowników niektórych wojskowych jednostek organizacyjnych sfery
budżetowej, włącza się do wynagrodzenia zasadniczego.
ż 20. Traci moc zarządzenie nr 19 Ministra Pracy Polityki Socjalnej z dnia 6
kwietnia 1990 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników niektórych wojskowych
jednostek organizacyjnych sfery budżetowej, zmienione zarządzeniami: nr 41 z
dnia 25 maja 1990 r., nr 58 z dnia 17 lipca 1990 r. i nr 95 z dnia 11
października 1990 r., nr 12 z dnia 13 marca 1991 r., nr 25 z dnia 30 czerwca
1992 r., nr 13 z dnia 23 kwietnia 1993 r., nr 12 z dnia 2 lutego 1994 r. i nr 81
z dnia 19 października 1994 r., nr 22 z dnia 19 stycznia 1995 r., nr 73 z dnia
30 czerwca 1995 r. i nr 130 z dnia 18 października 1995 r. oraz nr 14 z dnia 20
lutego 1996 r.
ż 21. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca
1996 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 lipca
1996 r. (poz. 485)
Załącznik nr 1
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
I310 - 380
II315 - 390
III320 - 400
IV325 - 420
V330 - 440
VI335 - 460
VII340 - 485
VIII345 - 510
IX350 - 540
X360 - 575
XI370 - 615
XII380 - 660
XIII390 - 705
XIV400 - 750
XV410 - 805
XVI420 - 860
XVII430 - 915
XVIII440 - 975
XIX450 - 1.035
XX460 - 1.110
XXI470 - 1.190
XXII490 - 1.270

Załącznik nr 2
TABELA STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO
Stawka dodatku funkcyjnegoProcent najniższego wynagrodzenia do
125
235
345
460
575
690
7110
8140
9170
10200

Załącznik nr 3
TABELE STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH
I. Dla nierobotniczych stanowisk pracy
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Dyrektor: XXI - XXII9 - 10wyższe8
- Wojskowych Zakładów Remontowo-Budowlanych
- Wojskowych Zakładów Remontowo-Produkcyjnych
- Wojskowych Zakładów Remontowych
- Wojskowych Zakładów Lotniczych
2Zastępca dyrektora zakładu wymienionego po lp. 1 XIX - XX7 - 8wyższe6
Główny księgowy zakładu wymienionego pod lp. 1
3Zastępca głównego księgowego zakładu wymienionego pod lp. 1XVII - XVIII5
- 6wyższe5
4Kierownik drukarni Sztabu Generalnego Wojska PolskiegoXVII - XIX7 -
8wyższe8
5Zastępca kierownika drukarni Sztabu Generalnego Wojska PolskiegoXVI -
XVIII6 - 7wyższe6
6Kierownik zakładu budżetowegoXV - XIX7 - 8wyższe6
7Zastępca kierownika wymienionego pod lp. 6XIV - XVI5 - 6wyższe5
8Główny księgowy zakładu budżetowegoXIV - XVI5 - 6wyższe5
9Zastępca głównego księgowego wymienionego pod lp. 8XII - XIV3 - 4wyższe4
10Kierownik gospodarstwa pomocniczegoXIII - XVII4 - 7wyższe5
średnie8
11Zastępca kierownika wymienionego pod lp. 10XIII - XV4 - 5wyższe4
średnie7
12Główny księgowy gospodarstwa pomocniczegoXIII - XV4 - 5wyższe4
13Zastępca głównego księgowego wymienionego pod lp. 12XII - XIV3 -
4wyższe4
14Kierownik innej jednostki organizacyjnej niż wymieniona pod lp. 4, 6 i
10XIV - XVII5 - 7wyższe5
15Zastępca kierownika wymienionego pod lp. 14XIII - XVI4 - 5wyższe4
średnie7
16Szef służby finansowej oddziału gospodarczegoXIII - XVI4 - 5wyższe4
średnie7
17Główny specjalistaXIV - XVII4 - 6wyższe6
18Radca prawnyXIV - XVII4 - 6według odrębnych przepisów
19Trener - klasa mistrzowskaXVI - XIX-wyższewedług odrębnych przepisów
20Trener - klasa IXV - XVIII-wyższe
21Trener - klasa IIXIV - XVII-wyższe
22Instruktor sportu - klasa IXIII - XVI-średnie
23Instruktor sportuXII - XIII-średnie
24Kapitan statku żeglugi śródlądowejXIII - XVI4 - 6według odrębnych
przepisów
25Ksiądz kapelanXII - XV-
26Kierownik zespołu budówXVI - XVIII4 - 7wyższe techniczne5
27Kierownik budowy XV - XVII4 - 6wyższe techniczne5
Kierownik grupy robót
Kierownik zespołu inspektorów nadzoru inwestycyjnego
28Kierownik samodzielnej komórki organizacyjnejXI - XV3 - 5wyższe4
średnie6
29Zastępca kierownika wymienionego pod lp. 28XI - XIV2 - 4wyższe3
średnie5
30Kierownik niesamodzielnej komórki organizacyjnejX - XIII1 - 3wyższe3
średnie5
31Kierownik zmianyXII - XV3 - 5wyższe4
średnie6
32Starszy mistrzXII - XIV3 - 4wyższe3
średnie5
33MistrzX - XIII1 - 3wyższe2
średnie4
34Komendant warty cywilnejVIII - XI2 - 3średnie6
35Zastępca komendanta warty cywilnejVII - X1 - 2średnie5
36Starszy specjalistaXII - XV-wyższe5
37SpecjalistaXI - XIV-wyższe4
38Starszy dziennikarzXIV - XV-wyższe5
39DziennikarzXII - XIII-wyższe3
40Młodszy dziennikarzIX - XI-wyższe1
41Aplikant dziennikarskiVI - VIII-wyższe-
42Starszy inspektor nadzoru inwestycyjnegoXIII - XVI2 - 3wyższe
techniczne5
średnie techniczne10
43Inspektor: XII - XV1 - 2wyższe techniczne 4
- nadzoru inwestycyjnego
- technicznego utrzymania nieruchomościśrednie techniczne9
44Samodzielny technolog, legalizator, chemik i inni w zawodzie
technicznymX - XIII-wyższe3
średnie5
45Starszy technolog, legalizator, chemik i inni w zawodzie technicznymIX -
XII-wyższe2
średnie4
46Technolog, legalizator, chemik i inni w zawodzie technicznymVIII -
XI-średnie2
47Samodzielny kontroler jakości produkcji w przedstawicielstwie
wojskowymXI - XIV-wyższe4
średnie6
48Starszy kontroler jakości produkcji w przedstawicielstwie wojskowymX -
XIII-wyższe3
średnie5
49Kontroler jakości produkcji w przedstawicielstwie wojskowymVIII -
XI-wyższe2
średnie4
50Samodzielny księgowy* X - XIII-wyższe3
Samodzielny inspektor**-średnie5
51Starszy księgowy* IX - XII-wyższe2
Starszy inspektor**-średnie4
52Księgowy* VIII - XI-wyższe1
Inspektor**-średnie3
53Starszy redaktorXI - XIII-wyższe3
średnie5
54Redaktor X - XII-wyższe2
Tłumacz-średnie4
55Samodzielny: IX - XII-wyższe 2
- instruktor
- kasjer
- referentśrednie4
56Starszy:VIII - XI-wyższe1
- instruktor
- kasjer
- laborant
- magazynier
- referentśrednie3
57Instruktor VI - X-wyższe-
Kasjer
Laborant
Magazynier
Redaktor technicznyśrednie1
Referent i inne stanowiska pracy z wykształceniem średnim
58Pracownik w okresie przyuczeniaVI - VIII- średnie-

UWAGI:
* Stanowiska te mogą być utworzone w służbie finansowej lub żywnościowej.
** Stanowiska te mogą być utworzone w komórkach organizacyjnych, w których
przewidziane są czynności inspekcyjno-kontrolne.
II. Dla robotniczych stanowisk pracy
Lp.Wymagane kwalifikacjeKategoria zaszeregowania
123
1Robotnicy bez przygotowania zawodowego wykonujący prace prosteI - IV
2Robotnicy przyuczeni do wykonywania prac o charakterze pomocniczym lub
pod nadzoremIV - VI
3Robotnicy przyuczeni, posiadający umiejętność wykonywania prac
samodzielnieVI - VIII
4Robotnicy wykwalifikowani, posiadający umiejętności zawodowe do
wykonywania prac samodzielnieVII - IX
5Robotnicy wykwalifikowani, posiadający umiejętności zawodowe do
wykonywania prac o złożonym charakterzeVIII - XI
6Robotnicy wysoko wykwalifikowani, legitymujący się dyplomem technika lub
mistrza w zawodzie, w zakresie którego wykonują samodzielnie trudne lub
precyzyjne praceXI - XII

UWAGI:
W przypadkach określonych szczególnymi przepisami pracownicy zatrudnieni na
niektórych stanowiskach pracy, np. energetyk, geodeta, inspektor bezpieczeństwa
i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej, kierownik budowy, inspektor
nadzoru inwestycyjnego, kierownik kotłowni wysokoprężnej, trener, instruktor
(ratownik wodny), przewodnik turystyczny, spawacz, elektromonter, palacz,
kierowca, powinni posiadać, oprócz wymagań kwalifikacyjnych ustalonych w tabeli,
odpowiednie uprawnienia lub przeszkolenie specjalistyczne.
Załącznik nr 4
SZCZEGÓŁOWE ZASADY PRZYZNAWANIA I WYPŁACANIA DODATKU ZA PRACĘ WYKONYWANĄ W
WARUNKACH SZKODLIWYCH DLA ZDROWIA, SZCZEGÓLNIE UCIĄŻLIWYCH LUB SZCZEGÓLNIE
NIEBEZPIECZNYCH
1. Do pierwszego stopnia szkodliwości dla zdrowia lub szczególnej uciążliwości
zalicza się prace wykonywane:
1) w warunkach narażenia na działanie pyłów nie wywołujących zwłóknienia tkanki
płucnej,
2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych nie kumulujących
się w organizmie,
3) w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych
utrzymuje się stale temperatura efektywna powyżej 25�C lub poniżej 10�C,
4) w warunkach narażenia na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone, np.
spawanie, hartowanie,
5) w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza przekraczającej 80%, w
wodzie lub błocie,
6) w zaciemnionych pomieszczeniach organów obserwacji w warunkach ciągłego
migotania punktów świetlnych aparatury wskaźnikowej lub działania urządzeń
projekcyjnych,
7) w warunkach narażenia na wibrację ogólną,
8) w pomieszczeniach, w których konieczne jest stałe stosowanie sztucznego
oświetlenia,
9) przy obsłudze elektronicznych monitorów ekranowych.
10) w centrach radiowych, w których pracują co najmniej trzy odbiorniki,
11) w radiowych obiektach nadawczych, stacjach radiowych i radioliniowych.
2. Do drugiego stopnia szkodliwości dla zdrowia lub szczególnej uciążliwości
zalicza się prace wykonywane:
1) w warunkach narażenia na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki
płucnej,
2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych kumulujących się w
organizmie,
3) w obniżonym lub podwyższonym ciśnieniu wynikającym z procesu technologicznego
(np. w komorach ciśnieniowych, kesonach),
4) w warunkach narażenia na działanie miejscowej wibracji, (np. używanie
ręcznych narzędzi pneumatycznych),
5) przy wywozie nieczystości i oczyszczaniu szamb,
6) w warunkach nadmiernego obciążenia wysiłkiem fizycznym co najmniej 2.000 kcal
dla mężczyzn i 1.200 kcal dla kobiet lub wymagające wymuszonej pozycji ciała,
7) w warunkach narażenia na hałas,
8) w pomieszczeniach specjalnych zagłębionych i półzagłębionych, obwałowanych w
warunkach niewłaściwej wentylacji i sztucznego oświetlenia,
9) przy montażu, demontażu, konserwacji i naprawie akumulatorów.
3. Do trzeciego stopnia szkodliwości dla zdrowia lub szczególnej uciążliwości
zalicza się prace wykonywane:
1) w warunkach narażenia na działanie benzydyny, alfa- i beta-naftyloaminy,
chlorku winylu, azbestu oraz innych czynników o analogicznym jak te substancje
działaniu, jeśli zostanie to uznane przez instytut medycyny pracy,
2) w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące,
3) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej
częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300 000 MHz w strefie zagrożenia,
4) przy przewijaniu kabli w osłonie ołowianej oraz przy remoncie i konserwacji
linii kablowych.
4. Do prac szczególnie niebezpiecznych zalicza się prace:
1) związane z wytwarzaniem, magazynowaniem, transportowaniem i stosowaniem
materiałów wybuchowych, łatwopalnych, żrących, samozapalnych i pocisków,
2) związane z wytwarzaniem, magazynowaniem, transportowaniem, napełnianiem,
instalowaniem butli gazów sprężonych, skraplanych, rozpuszczonych pod
ciśnieniem,
3) związanych z załadunkiem i rozładunkiem paliw płynnych oraz ich transportem,
4) nurków,
5) na wysokości powyżej 2 m i w wykopach o głębokości poniżej 2 m od poziomu
terenu,
6) przy urządzeniach elektroenergetycznych znajdujących się pod napięciem
powyżej 220 V, wykonywane zgodnie z przepisami o bezpieczeństwie pracy w
energetyce,
7) przy remontach, konserwacji i rozbudowie kanalizacji teletechnicznej oraz
naprawie linii kablowych w studzienkach i komorach kablowych,
8) wewnątrz zbiorników, aparatów, kanałów, studni, których wykonywanie wymaga
specjalnego zezwolenia,
9) w kontakcie z materiałem zakaźnym lub chorymi zakaźnie ludźmi, lub
zwierzętami,
10) pod ziemią lub pod wodą, a także
11) próby z bronią, amunicją i materiałami wybuchowymi oraz doświadczalne z
materiałami wybuchowymi,
5. Prace określone w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w ust. 2 pkt 1, 2 i 7 uważa się za
wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia, uzasadniających przyznanie
dodatku, jeżeli w środowisku pracy przekroczone są najwyższe dopuszczalne
stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia określone w odrębnych
przepisach lub innych obowiązujących normach higienicznosanitarnych.
6. W przypadku wykonywania w tym samym czasie prac zaliczonych do różnych stopni
szkodliwości dla zdrowia lub szczególnej uciążliwości przysługuje, z
zastrzeżeniem ust. 7, jeden dodatek - najwyższy.
7. Dodatek za prace szczególnie niebezpieczne przysługuje niezależnie od
uprawnienia do dodatku z tytułu pracy w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub
szczególnie uciążliwych.
8. Dodatek przyznaje się i wypłaca do czasu osiągnięcia poprawy warunków pracy
zgodnie z obowiązującymi normami.
9. Wykaz prac wykonywanych w warunkach szkodliwych dla zdrowia, szczególnie
uciążliwych i szczególnie niebezpiecznych sporządza zespół, w którego skład
wchodzą: lekarz, inspektor bhp, przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej
oraz społeczny inspektor pracy. Wykaz ten podlega zatwierdzeniu przez
pracodawcę.
Załącznik nr 5
SZCZEGÓŁOWE ZASADY PRZYZNAWANIA DODATKU ZA ZNAJOMOŚĆ JĘZYKA OBCEGO
1. Dodatek za znajomość języka obcego, zwany dalej "dodatkiem", przyznaje się
pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku, na którym posługiwanie się językiem
obcym jest niezbędne do wykonywania czynności wynikających z zakresu obowiązków
służbowych pracownika.
2. Dodatek przyznaje pracodawca w wysokości uzależnionej od stopnia
wykorzystania znajomości języka obcego na stanowisku pracy.
3. Warunkiem przyznania dodatku jest posiadanie przez pracownika zaświadczenia
potwierdzającego złożenie z wynikiem pozytywnym egzaminu ze znajomości języka
obcego przed państwową lub resortową komisją egzaminacyjną.
4. Od składania egzaminu, o którym mowa w ust. 3, zwolnieni są pracownicy
posiadający:
1) dyplom ukończenia wydziału filologii szkoły wyższej,
2) uprawnienia tłumacza w zakresie danego języka obcego, przyznane na podstawie
odrębnych przepisów,
3) dyplom ukończenia wyższej uczelni lub szkoły średniej za granicą, w których
językiem wykładowym był język obcy, za którego znajomość pracownik ma pobierać
dodatek.
5. Złożenie egzaminu, o którym mowa w ust. 3, uprawnia do dodatku przez okres 5
lat. Warunkiem przyznania dodatku po upływie tego okresu jest ponowne złożenie
egzaminu. Nie dotyczy to pracownika, który złożył egzamin z wynikiem co najmniej
dobrym.
6. Dodatek przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie.
7. Dodatek przysługuje również za dni nieobecności w pracy z powodu choroby bądź
konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem
rodziny, za które pracownik otrzymuje wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia
społecznego.
8. Dodatek przyznaje się od pierwszego dnia miesiąca następującego po:
1) złożeniu przez pracownika egzaminu z wynikiem pozytywnym,
2) przedłożeniu dokumentów uzasadniających zwolnienie pracownika od składania
egzaminu.
9. Prawo do dodatku wygasa z końcem miesiąca, w którym pracownik:
1) przestał wykonywać czynności lub zajmować stanowisko uzasadniające przyznanie
dodatku,
2) uzyskał ocenę negatywną z ponownie składanego egzaminu.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 30 lipca 1996 r.
w sprawie zasad wynagradzania za pracę pracowników zatrudnionych w niektórych
jednostkach sfery budżetowej działających w ochronie zdrowia.
(Dz. U. Nr 105, poz. 486)
Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do pracowników zatrudnionych w
następujących jednostkach sfery budżetowej działających w ochronie zdrowia:
1) Centrum Organizacji i Ekonomiki Ochrony Zdrowia w Warszawie,
2) zakładach naprawczych sprzętu medycznego (zakładach techniki medycznej) oraz
zakładach (warsztatach) ortopedycznych,
3) jednostkach obsługi inwestycyjnej (zarządach inwestycji),
4) gospodarstwach pomocniczych przy publicznych zakładach opieki zdrowotnej,
5) Centralnej Pralni w Toruniu.
ż 2. 1. Ustala się:
1) tabele miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiące załącznik
nr 1 do rozporządzenia,
2) tabelę stawek dodatku funkcyjnego, stanowiącą załącznik nr 2 do
rozporządzenia,
3) tabele stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych, stanowiące
załącznik nr 3 do rozporządzenia.
2. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy wszystkie
składniki wynagrodzenia przysługują w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu
pracy określonego w umowie o pracę.
ż 3. 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "najniższym wynagrodzeniu", rozumie
się przez to najniższe wynagrodzenie zasadnicze w I kategorii zaszeregowania,
określone w tabelach miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego,
stanowiących załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego pracownika ustala się
w wysokości 1/178 miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego.
3. Przepis ust. 2 ma zastosowanie również przy obliczaniu godzinowej stawki
wynagrodzenia zasadniczego pracownikowi zatrudnionemu przy planowaniu.
ż 4. 1. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku związanym z kierowaniem
zespołem przysługuje dodatek funkcyjny
2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, może być przyznany również pracownikowi
zatrudnionemu na stanowisku nie związanym z kierowaniem zespołem, koordynującemu
wykonywanie określonych zadań, dla którego w załączniku nr 3 przewiduje się
dodatek funkcyjny, z tym że maksymalna stawka tego dodatku nie może być wyższa
od drugiej stawki.
ż 5. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za wysługę lat w wysokości 5%
miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 5 latach pracy. Dodatek ten wzrasta o
1% za każdy następny rok pracy, aż do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia
zasadniczego po 20 i więcej latach pracy.
2. Do okresu pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat wlicza się wszystkie
poprzednie zakończone okresy zatrudnienia.
3. Do okresu czasu pracy uprawniającego do dodatku za wysługę lat wlicza się
także inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do
okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
4. W przypadku dodatkowego zatrudnienia pracownika prawo do dodatku za wysługę
lat ustala się odrębnie dla każdego stosunku pracy. Do okresu zatrudnienia
dodatkowego nie podlegają zaliczeniu okresy zatrudnienia podstawowego.
5. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje
wynagrodzenie. Dodatek ten przysługuje również za dni nieobecności w pracy
wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem
lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje wynagrodzenie lub
zasiłek z ubezpieczenia społecznego.
6. Dodatek za wysługę lat jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia:
1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym
pracownik nabył prawo do dodatku lub wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie
prawa nastąpiło w ciągu miesiąca,
2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub wyższej stawki dodatku
nastąpiło pierwszego dnia miesiąca.
ż 6. 1. Pracownikowi zatrudnionemu w jednostce, o której mowa w ż 1 pkt 1,
posiadającemu stopień naukowy, doktora, doktora habilitowanego bądź tytuł
naukowy profesora przysługuje miesięczny dodatek w wysokości:
Stopień (tytuł) naukowyKwota w zł
Profesor150
Doktor habilitowany100
Doktor50

2. Przy zbiegu uprawnień do dwóch lub więcej dodatków przysługuje jeden dodatek,
w najwyższej wysokości.
3. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, przyznaje pracodawca, po uprzednim
udokumentowaniu przez pracownika posiadanego stopnia lub tytułu naukowego.
Dodatek przysługuje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w
którym pracownik udokumentował posiadany stopień (tytuł) naukowy.
ż 7. 1. Pracownikowi zatrudnionemu w jednostce, o której mowa w ż 1 pkt 1, na
stanowisku, na którym wymagane jest stałe posługiwanie się językiem obcym,
przysługuje dodatek za znajomość języka obcego w wysokości do:
1) 10% najniższego wynagrodzenia - za znajomość pierwszego języka obcego,
2) 15% najniższego wynagrodzenia - za znajomość każdego następnego języka
obcego.
2. Szczegółowe zasady przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1, określa
załącznik nr 4 do rozporządzenia.
ż 8. 1. Pracownikowi zatrudnionemu w jednostce, o której mowa w ż 1 pkt 2 - 4,
za każdą godzinę pracy wykonywanej w warunkach szkodliwych dla zdrowia,
szczególnie uciążliwych lub szczególnie niebezpiecznych przysługuje dodatek w
wysokości:
1) przy pierwszym stopniu szkodliwości lub szczególnej uciążliwości - 5%,
2) przy drugim stopniu szkodliwości lub szczególnej uciążliwości - 10%,
3) przy trzecim stopniu szkodliwości lub szczególnej uciążliwości albo
szczególnego niebezpieczeństwa - 15%,
4) przy czwartm stopniu szkodliwości - 20%
stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia.
2. Przy zbiegu uprawnień do dwóch lub więcej dodatków przysługuje jeden dodatek,
w najwyższej wysokości.
3. Rodzaje prac wykonywanych w warunkach szkodliwych dla zdrowia, szczególnie
uciążliwych lub szczególnie niebezpiecznych określa załącznik nr 5 do
rozporządzenia.
ż 9. 1. Za każdą godzinę pracy wykonywanej w porze nocnej pracownikowi
przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, dodatkowe wynagrodzenie w wysokości 20%
stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego.
2. Od dnia 1 stycznia 1997 r. dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1,
nie może być niższe od wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 ż 2
Kodeksu pracy.
3. Pracownikowi zatrudnionemu stale w systemie pracy zmianowej przysługuje
dodatek w wysokości 10% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego za każdą
godzinę pracy wykonywanej na II zmianie.
ż 10. Pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu przysługuje dodatek w wysokości
10% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego za każdą godzinę przepracowaną
nieprzerwanie ponad 8 godzin do 12 godzin na dobę, w ramach miesięcznej normy
czasu pracy wynikającej z pomnożenia 8 godzin przez liczbę roboczych dni
kalendarzowych
ż 11. 1. Kierowcy samochodu osobowego może być przyznane, za jego zgodą,
wynagrodzenie ryczałtowe obejmujące poszczególne składniki wynagrodzenia (w
szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, dodatek za pracę w godzinach
nadliczbowych oraz dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej),
uwzględniające liczbę godzin przypadających do przepracowania w okresie jednego
miesiąca, w przypadkach, gdy faktyczny czas pracy kierowcy w poszczególnych
miesiącach nie ulega wahaniom i odpowiada liczbie godzin przyjętych do
obliczenia wynagrodzenia.
2. Kierowcy, któremu powierzono dodatkowe czynności nie wchodzące w zakres jego
normalnych obowiązków, przysługuje dodatek w wysokości do 60% najniższego
wynagrodzenia.
ż 12. 1. W warunkach środków na wynagrodzenia może być tworzony fundusz
premiowy.
2. Wysokość funduszu premiowego, zadania oraz zasady przyznawania i wypłacania
premii określa zakładowy regulamin premiowania.
ż 13. Dla pracowników jednostek, o których mowa w ż 1 pkt 2-5, może być
tworzony, w ramach środków na wynagrodzenia, fundusz nagród w wysokości do 1%
wynagrodzeń osobowych z przeznaczeniem na nagrody za szczególne osiągnięcia w
pracy zawodowej.
ż 14. 1. Pracownikowi przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, nagroda jubileuszowa
w wysokości:
1) 75% miesięcznego wynagrodzenia - po 20 latach pracy,
2) 100% miesięcznego wynagrodzenia - po 25 latach pracy,
3) 150% miesięcznego wynagrodzenia - po 30 latach pracy,
4) 200% miesięcznego wynagrodzenia - po 35 latach pracy,
5) 300% miesięcznego wynagrodzenia - po 40 latach pracy,
2. Pracownikowi zakładu naprawczego sprzętu medycznego (zakładu techniki
medycznej) oraz zakładu (warsztatu) ortopedycznego nagroda jubileuszowa, o
której mowa w ust. 1 pkt 1, przysługuje w przypadku, gdy okres 20 lat pracy
upływa w dniu 1 lipca 1996 r. lub po tym dniu.
3. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się wszystkie
poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy
odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą
uprawnienia pracownicze.
4. W razie równoczesnego pozostawania więcej niż w jednym stosunku pracy, do
okresu pracy uprawniającego do nagrody wlicza się jeden z tych okresów.
5. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu
uprawniającego do nagrody.
6. Pracownik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody, jeżeli w jego
aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji.
7. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez
pracownika prawa do tej nagrody.
8. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące
pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to
korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli
pracownik nabył prawo do nagrody jubileuszowej będąc zatrudniony w innym
wymiarze czasu pracy niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi
wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody.
Nagrodę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu
pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
9. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem pracownika na rentę
inwalidzką lub emeryturę, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody
jubileuszowej brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku
pracy, nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.
10. Jeżeli w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów
wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń
pracowniczych okresów nie podlegających dotychczas wliczeniu pracownikowi upływa
okres uprawniający go do dwóch lub więcej nagród, wypłaca mu się tylko jedną
nagrodę - najwyższą.
11. Pracownikowi, który w dniu 1 lipca 1996 r. albo w dniu wejścia w życie
przepisów, o których mowa w ust. 10, ma okres dłuższy niż wymagany do nagrody
danego stopnia, a w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go
do nabycia nagrody wyższego stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej
wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej - różnicę między kwotą
nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej.
12. Przepisy ust. 10 i 11 mają odpowiednio zastosowanie, w razie gdy w dniu, w
którym pracownik udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do nagrody
wyższego stopnia oraz w razie gdy pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12
miesięcy od tego dnia.
13. Pracownikowi zatrudnionemu w jednostkach, o których mowa w ż 1, w dniu 1
lipca 1996 r., który przed tym dniem nabył prawo do nagrody jubileuszowej w
związku z wliczeniem okresów wymienionych w zarządzeniu Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1989 r. w sprawie ustalania okresów pracy i
innych okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania
i wypłacania (Monitor Polski Nr 44, poz. 358), okresy te podlegają wliczeniu na
dotychczasowych zasadach przy ustalaniu prawa do kolejnych nagród.
14. Pracownik, który podjął zatrudnienie w jednostkach, o których mowa w ż 1, po
dniu 1 lipca 1996 r., nabywa prawo do nagrody jubileuszowej na zasadach
określonych w ust. 3-12, niezależnie od wcześniejszego nabycia prawa do nagrody
za dany okres.
ż 15. 1. Pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty inwalidzkiej
lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub
emeryturę, przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna w wysokości:
1) jednomiesięcznego wynagrodzenia - jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż
15 lat,
2) dwumiesięcznego wynagrodzenia - po co najmniej 15 latach pracy,
3) trzymiesięcznego wynagrodzenia - po co najmniej 20 latach pracy.
2. Odprawę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu
pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
3. Okresy pracy i inne okresy uprawniające do odprawy ustala się według zasad
obowiązujących przy ustalaniu okresów uprawniających do dodatku za wysługę lat.
4. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa.
ż 16. Pracownik, który w dniu wejścia w życie rozporządzenia nie ma wymaganych
kwalifikacji w zakresie wykształcenia, może być przeszeregowany tylko w ramach
zajmowanego stanowiska.
ż 17. Tracą moc:
1) zarządzenie nr 16 Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 6 kwietnia 1990
r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w niektórych
jednostkach organizacyjnych resortu zdrowia i opieki społecznej, zmienione
zarządzeniami: nr 45 z dnia 6 czerwca 1990 r., nr 69 z dnia 25 lipca 1990 r., nr
115 z dnia 9 listopada 1990 r., nr 23 z dnia 29 marca 1991 r., nr 42 z dnia 30
lipca 1992 r., nr 48 z dnia 18 czerwca 1993 r., nr 25 z dnia 14 lutego 1994 r.,
nr 76 z dnia 19 października 1994 r., nr 11 z dnia 17 stycznia 1995 r., nr 89 z
dnia 14 lipca 1995 r. oraz nr 135 z dnia 25 października 1995 r.;
2) zarządzenie nr 17 Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 6 kwietnia 1990
r., w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w zakładach
naprawczych sprzętu medycznego (zakładach techniki medycznej) oraz zakładach
(warsztatach) ortopedycznych resortu zdrowia i opieki społecznej, zmienione
zarządzeniami: nr 44 z dnia 6 czerwca 1990 r., nr 70 z dnia 25 lipca 1990 r., nr
114 z dnia 9 listopada 1990 r., nr 22 z dnia 29 marca 1991 r., nr 43 z dnia 30
lipca 1992 r., nr 47 z dnia 18 czerwca 1993 r., nr 24 z dnia 14 lutego 1994 r.,
nr 75 z dnia 19 października 1994 r., nr 12 z dnia 17 stycznia 1995 r., nr 88 z
dnia 14 lipca 1995 r. oraz nr 134 z dnia 25 października 1995 r.
ż 18. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca
1996 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: w. z. M. Manicki
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 30 lipca
1996 r. (poz. 486)
Załącznik nr 1
TABELE MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
dla pracowników zatrudnionych w:
I. Centrum Organizacji i Ekonomiki Ochrony Zdrowia w Warszawie
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
I320 - 380
II330 - 400
III340 - 420
IV350 - 450
V360 - 480
VI370 - 510
VII380 - 540
VIII390 - 570
IX400 - 620
X410 - 670
XI420 - 730
XII430 - 790
XIII450 - 860
XIV470 - 930
XV490 - 1.000
XVI520 - 1.080
XVII560 - 1.160
XVIII600 - 1.240
XIX650 - 1.320

II. Zakładach naprawczych sprzętu medycznego (zakładach techniki medycznej) oraz
zakładach (warsztatach) ortopedycznych
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
I295 - 365
II300 - 375
III305 - 385
IV310 - 400
V315 - 415
VI320 - 440
VII325 - 470
VIII330 - 500
IX335 - 535
X340 - 570
XI350 - 605
XII360 - 645
XIII370 - 695
XIV385 - 750
XV405 - 805
XVI425 - 860
XVII445 - 915
XVIII475 - 975
XIX505 - 1.035
XX550 - 1.110

III. Jednostkach obsługi inwestycyjnej (zarządach inwestycji), gospodarstwach
pomocniczych i Centralnej Pralni w Toruniu
Kategoria zaszeregowaniaKwota w zł
I295 - 365
II300 - 375
III305 - 385
IV310 - 400
V315 - 415
VI320 - 435
VII325 - 465
VIII330 - 495
IX335 - 525
X340 - 560
XI345 - 595
XII350 - 630
XIII360 - 665
XIV370 - 705
XV380 - 750
XVI390 - 795
XVII410 - 845
XVIII430 - 900
XIX460 - 955
XX490 - 1.010

Załącznik nr 2
TABELA STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO
Stawka dodatku funkcyjnegoProcent najniższego wynagrodzenia do
150
270
395
4120
5150
6200

Załącznik nr 3
TABELE STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH DLA PRACOWNIKÓW
ZATRUDNIONYCH W:
I. Centrum Organizacji i Ekonomiki Ochrony Zdrowia
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1DyrektorXVII - XIX6wyższe8
2Zastępca dyrektoraXVI - XVIII5wyższe5
Główny księgowy
3Kierownik zakładu, ośrodkaXIV - XVI4wyższe7
4Radca prawnyXIII - XV2wg odrębnych przepisów
Zastępca głównego księgowego3wyższe4
Główny specjalista25
5Kierownik pracowniXII XIV3wyższe5
6Kierownik działuXI - XIII3wyższe5
7Starszy: planista, informatykX - XII wyższe5
8Specjalista, informatykIX - XI wyższe3
9Młodszy informatykVIII - X wyższe-
średnie5
10Inspektor BHPVII - IX wg odrębnych przepisów
11Starszy: inspektor, księgowy, magazynier, bibliotekarz, referentVI -
VIII średnie 3
12Kierownik sekretariatuV - VII1średnie3
13Referent, inspektor, księgowy, bibliotekarzIV - VI średnie-
Kierowca samochodu osobowegopodstawowe i prawo jazdy kat. B1
14MagazynierIII - V podstawowe2
Pracownik gospodarczy-
15Telefonistka, maszynistkaII - IV podstawowe-
16SprzątaczkaI - III podstawowe-

II. Zakładach naprawczych sprzętu medycznego (zakładach technik medycznej)
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
I. Pracownicy techniczni, ekonomiczni i administracyjni
1DyrektorXVIII - XX6wyższe6
2Zastępca dyrektoraXVII - XIX5wyższe5
Główny księgowy
Główny technolog4
3Kierownik wydziału konstrukcyjnegoXVI - XVIII4wyższe5
4Szef produkcjiXV - XVII4wyższe5
Kierownik: wydziału, oddziału, działu, pracowni, grupy robót4
5Radca prawnyXIV - XVI2wg odrębnych przepisów
Rzecznik patentowy-
Zastępca głównego księgowego3wyższe4
Główny specjalista25
6Starszy specjalistaXIII - XV-wyższe4
Kierownik: sekcji technicznej, laboratorium3
Zastępca kierownika wymienionego pod lp. 42średnie6
7Specjalista, informatykXII - XIV-wyższe1
Kierownik: magazynu, sekcji nie wymienionej pod lp. 61wyższe1
średnie3
8Inspektor bhpXI - XIII-wg odrębnych przepisów
Inspektor ds. przeciwpożarowych-średnie4
Mistrz wydziału2
Starszy inspektor ds. technicznych-
9Rewident zakładowyX - XII średnie4
Inspektor ds. technicznych
10Starszy: referent, księgowy, kasjer, magazynier, inspektor nie
wymieniony pod lp. 8IX - XI średnie3
11Księgowy, magazynier, kasjer, inspektor, operator EPDVIII - X średnie-
12Referent, starsza maszynistkaVII - IX średnie-
13Telefonistka, maszynistkaVI - VIII podstawowe-
II. Pracownicy na stanowiskach robotniczych i obsługi
1Starszy konserwator sprzętu medycznegoXIV - XVI średnie techniczne5
2Konserwator sprzętu medycznegoXIII - XV średnie techniczne3
zasadnicze zawodowe6
3Monter elektroniki, ślusarz, tokarz, szlifierz, frezer, spawacz,
galwanizer, lakiernikX - XII zasadnicze zawodowe-
4Hartownik, stolarz, hydraulikIX - XI zasadnicze zawodowe lub podstawowe i
kurs przysposobienia zawodowego-
5Młodszy konserwator sprzętu medycznegoVIII - X zasadnicze zawodowe lub
podstawowe i kurs przysposobienia zawodowego-
6Palacz c.o.VI - VIII podstawowe i uprawnienia kwalifikacyjne typu "E"6
mies.
Kierowca samochodu osobowegopodstawowe i prawo jazdy kat. B1
7Robotnik gospodarczyIV - VI podstawowe i przeszkolenie zawodowe-
8Starszy: portier, dozorcaIII - V podstawowe i przeszkolenie zawodowe
Pomocnik palacza
9Portier, dozorca, sprzątaczka, robotnik magazynowyII - IV podstawowe i
przeszkolenie zawodowe-

III. Zakładach (warsztatach) ortopedycznych
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
I. Pracownicy techniczni, ekonomiczni i administracyjni
1DyrektorXVII - XIX6wyższe6
2Zastępca dyrektoraXVI - XVIII5wyższe5
Główny księgowy
3Szef produkcjiXV - XVII4wyższe5
Główny technolog
4Główny mechanikXIV - XVI4wyższe5
Główny specjalista2
Zastępca głównego księgowego34
Radca prawny2wg odrębnych przepisów
5Kierownik działuXIII - XV4wyższe4
6Starszy specjalistaXII - XIV-wyższe4
7SpecjalistaXI - XIII-wyższe2
Mistrz wydziału2średnie4
8Kierownik: magazynu, sekcjiX - XII1średnie3
Inspektor bhp-wg odrębnych przepisów
9Starszy: inspektor, księgowy, kasjer, magazynierIX - XI średnie3
10Inspektor, księgowy, kasjer, magazynierVIII - X średnie-
11Starszy referentVII - IX średnie1
12Referent, sekretarkaVI - VIII średnie-
13Telefonistka, maszynistkaV - VII podstawowe-
II. Pracownicy na stanowiskach robotniczych i obsługi
1Starszy konserwator sprzętu ortopedycznegoXII - XIV średnie techniczne5
2Konserwator sprzętu ortopedycznegoXI - XIII średnie techniczne2
zasadnicze zawodowe3
3Ortopeda przymiarkowyX - XII średnie techniczne-
zasadnicze zawodowe3
4Bandażysta ortopedyczny, stolarz ortopedyczny, cholewkarz ortopedyczny,
modelarz ortopedyczny w gipsie, formowacz, ortopeda- mechanik,
przymiarkowy obuwia ortopedycznego, tokarz, frezer, spawacz, galwanizer,
elektromonter, ślusarz remontowyIX - XI zasadnicze-
5Krojczy skór i tkanin, obuwnik ortopedyczny, modelarz form obuwia
ortopedycznego, ślusarz narzędziowyVIII - X zasadnicze zawodowe-
6ŚlusarzVII - IX zasadnicze zawodowe lub podstawowe i przysposobienie
zawodowe-
7GorseciarzVI - VIII podstawowe i przeszkolenie zawodowe-
Kierowca samochodu osobowegopodstawowe i prawo jazdy kat. B1
8Palacz c.o.V - VII podstawowe i uprawnienia kwalifikacyjne typu "E"6
mies.
9Robotnik gospodarczyIV - VI podstawowe i przeszkolenie zawodowe-
10Pomocnik palacza, robotnik gospodarczyIII - V podstawowe i przeszkolenie
zawodowe-
11Sprzątaczka, portier, dozorca, robotnik magazynowyII - IV podstawowe-

IV. Jednostkach obsługi inwestycyjnej (zarządach inwestycji)
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
I. Pracownicy techniczni, ekonomiczni i administracyjni
1DyrektorXVIII - XX4wyższe6
2Zastępca dyrektoraXVII - XIX3wyższe5
Główny księgowy
3Kierownik zespołu inspektorów nadzoru inwestorskiegoXVI - XVIII3wg
odrębnych przepisów
4Kierownik innego zespołu w służbach inwestorskichXV - XVII2wg odrębnych
przepisów
5Starszy inspektor nadzoru inwestorskiegoXIV - XVI2wg odrębnych przepisów
Główny specjalistawyższe5
Zastępca głównego księgowego34
Radca prawny2wg odrębnych przepisów
6Kierownik komórki organizacyjnej innej niż wym. w lp. 3 i 4XIII -
XV2wyższe3
średnie5
Inspektor nadzoru inwestorskiegowg odrębnych przepisów
7Specjalista, projektantXII - XIV wyższe3
8Inspektor technicznyXI - XIII wg odrębnych przepisów
9Kierownik magazynuX - XII1średnie4
10Kierownik sekcjiIX - XI1średnie3
11Starszy: inspektor, referent, kasjer, księgowy, magazynierVIII - X
średnie3
12Inspektor, kasjer, księgowyVII - IX średnie1
13Referent, starsza maszynistkaVI - VIII średnie-
14Sekretarka, kontystaV - VII średnie-
15Maszynistka, telefonistka, magazynierIV - VI podstawowe-
16Robotnik gospodarczyIII - V podstawowe-
17Sprzątaczka, dozorca, portierII - IV podstawowe-

V. Gospodarstwach pomocniczych i Centralnej Pralni w Toruniu
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
I. Pracownicy techniczni, ekonomiczni i administracyjni
1DyrektorXVI - XVIII5wyższe6
2Zastępca: dyrektoraXV - XVII4wyższe4
Główny księgowy
3Kierownik: wydziału, warsztatu, obiektu, budowy, grup robót, zespołu,
pracowniXIV - XVI3wyższe3
4Główny specjalistaXIII - XV2wyższe5
Starszy projektant-
Zastępca głównego księgowego34
Radca prawny2wg odrębnych przepisów
5Specjalista, inspektor technicznyXII - XIV-wyższe3
Kierownik działu, bazy3wyższe3
Zastępca głównego księgowegośrednie6
6Kierownik: magazynu, sekcjiXI - XIII2średnie4
Mistrz
7Inspektor bhpX - XII wg odrębnych przepisów
Technolog, projektant, inspektor ds. przeciwpożarowychX - XII średnie4
8Starszy: księgowy, referent, administrator, magazynier, recepcjonista,
intendent, kasjer, instruktor, kosztorysantIX - XI wyższe1
średnie3
9Księgowy, administrator, recepcjonista, intendent, starszy laborant,
instruktor, kosztorysantVIII - X średnie3
Magazynierśrednie-
podstawowe2
10Referent, kasjer, laborant, kontysta, kreślarzVII - IX średnie-
11Maszynistka, sekretarkaVI - VIII średnie-
12TelefonistkaV - VII podstawowe-
II. Pracownicy na stanowiskach robotniczych i obsługi
1Konserwator urządzeń technicznychIX - XI średnie techniczne lub
zasadnicze zawodowe i uprawnienia kwalifikacyjne typu "E"3
2Palacz kotłów parowych o nadciśnieniu 0,07 MPa wodnych
wysokotemperaturowych wraz z urządzeniami pomocniczymiVIII - X świadectwo
czeladnicze lub zasadnicza szkoła zawodowa i uprawnienia kwalifikacyjne
typu "E"6 mies.
Palacz kotłów wodnych nisko- i średniotemperaturowych wraz z urządzeniami
pomocniczymiświadectwo robotnika wykwalifikowanego w zawodzie palacza i
uprawnienia kwalifikacyjne typu "E"6 mies.
Palacz pieców spalania odpadów organicznychpodstawowe uprawnienia
kwalifikacyjne typu "E"6 mies.
Szef kuchnizasadnicze zawodowe3
3Tokarz, hydraulik, elektryk, ślusarz, sprzedawca, malarz, murarz,
stolarz, krawcowa, glazurnik, robotnik produkcji zwierzęcej, introligator,
maszynista offsetowy, fotograf, retuszer, ogrodnik, operator urządzeń
technicznych, mechanik, elektromonter i inneVII - IX zasadnicze zawodowe-
4Kierowca samochodu osobowego, traktorzystaVI - VIII podstawowe i prawo
jazdy odpowiedniej kategorii1
5Robotnik produkcji roślinnej, detaszer, szlifierz, retuszer, ostrzarz,
szklarz, maglarz, pracz, szwaczka, prasowacz i inneV - VII podstawowe i
przeszkolenie zawodowe
6Konwojent, pomocnik palacza, robotnik rolnyIV - VI podstawowe i
przeszkolenie zawodowe-
7Robotnik gospodarczy, operator maszyn powielającychIII - V podstawowe i
przeszkolenie zawodowe-
8Sprzątaczka, portier, dozorca, pokojowa, szatniarzII - IV podstawowe-
9Pracownik w okresie przyuczenia do zawoduI - III podstawowe-

Załącznik nr 4
SZCZEGÓŁOWE ZASADY PRZYZNAWANIA DODATKU ZA ZNAJOMOŚĆ JĘZYKA OBCEGO
1. Dodatek za znajomość języka obcego, zwany dalej "dodatkiem", przyznaje się
pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku, na którym posługiwanie się językiem
obcym jest niezbędne do wykonywania czynności wynikających z zakresu obowiązków
służbowych pracownika.
2. Dodatek przyznaje pracodawca w wysokości uzależnionej od stopnia
wykorzystania znajomości języka obcego na stanowisku pracy.
3. Warunkiem przyznania dodatku jest posiadanie przez pracownika zaświadczenia
potwierdzającego złożenie z wynikiem pozytywnym egzaminu ze znajomości języka
obcego przed uprawnioną komisją egzaminacyjną.
4. Od składania egzaminu, o którym mowa w ust. 3, zwolnieni są pracownicy
posiadający:
1) dyplom ukończenia właściwego wydziału filologicznego wyższej uczelni,
2) uprawnienia tłumacza w zakresie danego języka obcego, przyznane na podstawie
odrębnych przepisów,
3) dyplom ukończenia wyższej uczelni lub szkoły średniej za granicą, w której
językiem wykładowym był język obcy, za którego znajomość pracownik ma pobierać
dodatek.
5. Dodatek przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie.
6. Dodatek przysługuje również za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności
do pracy wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad
dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje
wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.
7. Dodatek przysługuje od pierwszego dnia miesiąca następującego po:
1) złożeniu przez pracownika egzaminu z wynikiem pozytywnym,
2) przedłożeniu dokumentów uzasadniających zwolnienie pracownika od składania
egzaminu.
8. Dodatek przyznaje się na czas wykonywania pracy na stanowisku, o którym mowa
w ust. 1.
Załącznik nr 5
RODZAJE PRAC WYKONYWANYCH W WARUNKACH SZKODLIWYCH DLA ZDROWIA, SZCZEGÓLNIE
UCIĄŻLIWYCH LUB SZCZEGÓLNIE NIEBEZPIECZNYCH
ż 1. 1. Do pierwszego stopnia szkodliwości dla zdrowia lub szczególnej
uciążliwości zalicza się prace wykonywane:
1) w warunkach narażenia na działanie pyłów nie wywołujących zwłóknienia tkanki
płucnej,
2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych nie kumulujących
się w organizmie,
3) w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych
utrzymuje się stale temperatura efektywna powyżej 25�C lub poniżej 10�C,
4) w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza przekraczającej 80%, w
błocie lub w bezpośrednim kontakcie z wodą,
5) w warunkach narażenia na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone, np.
spawanie, hartowanie,
6) w warunkach narażenia na wibrację ogólną,
7) w pomieszczeniach, w których konieczne jest stałe stosowanie sztucznego
oświetlenia,
8) przy obsłudze elektronicznych monitorów ekranowych.
2. Do drugiego stopnia szkodliwości dla zdrowia lub szczególnej uciążliwości
zalicza się prace wykonywane:
1) w warunkach narażenia na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki
płucnej,
2) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych kumulujących się w
organizmie,
3) w warunkach narażenia na hałas,
4) w obniżonym lub podwyższonym ciśnieniu wynikającym z procesu
technologicznego,
5) w warunkach narażenia na działanie miejscowej wibracji, np. używanie ręcznych
narzędzi pneumatycznych,
6) w warunkach nadmiernego obciążenia wysiłkiem fizycznym co najmniej 2.000 kcal
dla mężczyzn i 1.200 kcal dla kobiet lub wymagające wymuszonej pozycji ciała,
7) w warunkach narażenia na działanie hormonów i antybiotyków powodujących
zaburzenia czynności fizjologicznych organizmu oraz innych czynników o
analogicznym jak te hormony i antybiotyki działaniu, jeżeli zostanie to uznane
przez instytut medycyny pracy.
3. Do trzeciego stopnia szkodliwości dla zdrowia lub szczególnej uciążliwości
zalicza się prace wykonywane:
1) w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące,
2) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej
częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300 000 MHz w strefie zagrożenia.
Do trzeciego stopnia szkodliwości dla zdrowia lub szczególnej uciążliwości
zalicza się także szczególnie niebezpieczne prace:
1) na wysokości powyżej 2 m i w wykopach o głębokości poniżej 2 m, uznane za
niebezpieczne w przepisach o bezpieczeństwie i higienie pracy,
2) związane z wytwarzaniem, stosowaniem, magazynowaniem, transportowaniem gazów
i materiałów wybuchowych,
3) wewnątrz zbiorników, aparatów, kanałów, studni itp., których wykonywanie
wymaga specjalnego zezwolenia,
4) przy urządzeniach elektroenergetycznych znajdujących się pod napięciem
powyżej 220 V, wykonywane zgodnie z przepisami o bezpieczeństwie pracy w
energetyce,
5) związane z załadunkiem i rozładunkiem paliw płynnych oraz ich transportem,
6) pod ziemią lub pod wodą.
7) w kontakcie z materiałem zakaźnym albo chorymi zakaźnie ludźmi lub
zwierzętami.
4. Do czwartego stopnia szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace wykonywane z
benzydyną, alfa- i beta-naftyloamina, chlorkiem winylu oraz innymi czynnikami o
analogicznym jak te substancje działaniu, jeżeli zostanie to uznane przez
instytut medycyny pracy.
ż 2. 1. Prace określone w ż 1 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 2 pkt 1-3 uważa się za
wykonywane
w warunkach szkodliwych dla zdrowia, uzasadniających przyznanie dodatku, jeżeli
w środowisku pracy przekroczone są najwyższe dopuszczalne stężenia i natężenia
czynników szkodliwych dla zdrowia, określone w odrębnych przepisach, lub inne
obowiązujące normy higienicznosanitarne.
2. Pomiary czynników szkodliwych dla zdrowia, o których mowa w ust. 1,
dokonywane są przez laboratoria Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz inne
laboratoria upoważnione przez właściwych terenowo państwowych wojewódzkich
inspektorów sanitarnych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 21 czerwca 1996 r.
o urzędzie Ministra Finansów oraz o urzędach i izbach skarbowych.
(Dz. U. Nr 106, poz. 489)
Art. 1. 1. Do zadań Ministra Finansów należy inicjowanie polityki państwa w
zakresie finansów publicznych i jej realizacja oraz zapewnienie koordynacji
działań w sprawach gospodarowania publicznymi środkami finansowymi.
2. Minister Finansów jest właściwy w sprawach finansów publicznych, z wyjątkiem
spraw zastrzeżonych odrębnymi przepisami do kompetencji innych organów
administracji rządowej oraz organów samorządu terytorialnego.
Art. 2. Do zakresu działania Ministra Finansów należy w szczególności:
1) przygotowywanie i przedstawianie Radzie Ministrów:
a) projektów założeń systemu finansów publicznych, w tym budżetowego,
podatkowego, ubezpieczeń majątkowych i osobowych,
b) projektów systemu planowania finansowego jednostek realizujących zadania
objęte budżetem państwa i budżetami gmin,
c) projektu ustawy budżetowej,
d) sprawozdań z realizacji budżetu państwa,
e) bilansu finansów sektora publicznego i prognozy bilansu płatniczego,
f) projektów ustaw i rozporządzeń Rady Ministrów dotyczących finansów
publicznych,
2) zapewnienie realizacji dochodów i wydatków budżetu państwa oraz wykonywanie
kontroli w tym zakresie,
3) sprawowanie ogólnego nadzoru w sprawach podatkowych i dewizowych,
4) realizacja polityki zaciągania długu publicznego, w tym opracowywanie
polityki emisji oraz warunków emisji skarbowych papierów wartościowych
przeznaczonych na rynek krajowy lub zagraniczne rynki finansowe, a także zasad
organizacji rynku pierwotnego i wtórnego skarbowych papierów wartościowych oraz
zasad i warunków zaciągania przez państwo kredytów i pożyczek,
5) prognozowanie wskaźników charakteryzujących dochody ludności i sytuację
finansową przedsiębiorstw,
6) organizowanie poboru podatków, a w zakresie wynikającym z innych przepisów,
również niepodatkowych należności budżetowych i innych świadczeń pieniężnych na
rzecz Skarbu Państwa oraz udział w międzynarodowej współpracy podatkowej, w tym
negocjowanie i nadzór nad realizacją międzynarodowych umów podatkowych,
7) ustalanie zasad ewidencji należności i zobowiązań Skarbu Państwa oraz ich
obsługa i dochodzenie, w zakresie nie przypisanym innym organom,
8) udzielanie poręczeń i gwarancji Skarbu Państwa, ich ewidencja i obsługa w
zakresie wynikającym z odrębnych przepisów,
9) kontrola skarbowa oraz nadzór nad organami kontroli skarbowej,
10) współudział w opracowywaniu i koordynowaniu realizacji polityki dewizowej,
kredytowej i płatniczej w obrotach z zagranicą oraz współudział w organizowaniu
współpracy z zagranicą, w tym z międzynarodowymi organizacjami i instytucjami
finansowymi, a także opracowywanie zasad i warunków konwersji zagranicznych
długów państwowych,
11) zapewnianie koordynacji działań dotyczących międzynarodowej współpracy w
zakresie usług finansowych,
12) inicjowanie polityki państwa oraz realizacja zadań określonych odrębnymi
przepisami wobec banków, zakładów ubezpieczeń i innych instytucji finansowych,
13) opracowywanie zasad funkcjonowania rynku finansowego,
14) udział w opracowywaniu systemu regulacji nadzoru bankowego,
15) sprawowanie nadzoru i kontroli nad działalnością podmiotów urządzających i
prowadzących gry losowe lub zakłady wzajemne,
16) prowadzenie Krajowej Ewidencji Podatników,
17) zapewnienie jednolitego stosowania prawa podatkowego przez podległe mu
organy i urzędy,
18) wydawanie Dziennika Urzędowego Ministerstwa Finansów i Biuletynu Skarbowego,
19) wykonywanie innych zadań, w tym z zakresu obronności i bezpieczeństwa
państwa, określonych odrębnymi przepisami.
Art. 3. 1. Minister Finansów współdziała z innymi naczelnymi i centralnymi
organami administracji rządowej w realizowaniu zadań Rady Ministrów, a w
szczególności w sprawach:
1) polityki społeczno-gospodarczej,
2) opracowywania założeń i realizacji polityki państwa w zakresie kształtowania
środków na wynagrodzenia,
3) ubezpieczeń społecznych,
4) polityki celnej,
5) kształtowania urzędowych cen i urzędowych marż handlowych,
6) kształtowania cen minimalnych na niektóre produkty rolne i artykuły
żywnościowe oraz opłat sankcyjnych,
7) statystyki finansowej,
8) przygotowań mobilizacyjno-obronnych,
9) tworzenia systemu finansowania i kredytowania budownictwa mieszkaniowego.
2. Minister Finansów współdziała:
1) z Ministrem Gospodarki w ustalaniu zasad rachunkowości,
2) z Narodowym Bankiem Polskim w przygotowywaniu założeń polityki
pieniężno-kredytowej państwa, zasad i warunków udzielania kredytów, ustalania
kursów walutowych.
3. Minister Finansów ustala warunki prowadzenia rozliczeń środków zgromadzonych
na rachunkach likwidacyjnych, w tym zasady stosowania kursów walut dla jednostek
rozliczeniowych.
Art. 4. 1. Minister Finansów emituje skarbowe papiery wartościowe, w
szczególności obligacje pożyczek państwowych i bony skarbowe przeznaczone na
krajowe i zagraniczne rynki finansowe.
2. Minister Finansów określa, w drodze zarządzenia, warunki emisji skarbowych
papierów wartościowych, a w szczególności wartości nominalne poszczególnych
emisji, wysokość i sposób oprocentowania, ich terminy wykupu i płatności
odsetkowych, podmioty uprawnione do nabycia, sposób ustalenia ceny emisyjnej
oraz terminy przedawnienia, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Dopuszczalny stan zadłużenia Skarbu Państwa z tytułu skarbowych papierów
wartościowych określają odrębne przepisy.
Art. 5. 1. Ministrowi Finansów podlegają izby skarbowe, jako organy specjalnej
administracji rządowej, oraz, na podstawie odrębnych przepisów, inne organy, a w
szczególności urzędy kontroli skarbowej i inspektorzy kontroli skarbowej.
2. Minister Finansów sprawuje kontrolę podległych mu organów i urzędów, o
których mowa w ust. 1, w zakresie prawidłowości wykonywania zadań należących do
ich zakresu działania, a także przestrzegania przez pracowników tych organów i
urzędów zasad etyki zawodowej, bezstronności, obiektywizmu działania oraz
ochrony słusznych interesów Skarbu Państwa, w tym także ustalania lub określania
i poboru podatków i niepodatkowych należności budżetowych.
3. Urzędem skarbowym kieruje naczelnik urzędu skarbowego, a izbą skarbową -
dyrektor izby skarbowej.
4. Minister Finansów powołuje i odwołuje:
1) dyrektora izby skarbowej,
2) wicedyrektora izby skarbowej oraz naczelnika urzędu skarbowego - na wniosek
dyrektora izby skarbowej.
5. Dyrektor izby skarbowej powołuje i odwołuje zastępcę naczelnika urzędu
skarbowego - na wniosek naczelnika urzędu skarbowego.
6. Do zakresu działania urzędów skarbowych należy:
1) ustalanie lub określanie i pobór podatków oraz niepodatkowych należności
budżetowych, jak również innych należności, na podstawie odrębnych przepisów,
2) rejestrowanie podatników oraz przyjmowanie deklaracji podatkowych,
3) wykonywanie kontroli podatkowej,
4) podział i przekazywanie, na zasadach określonych w odrębnych przepisach,
dochodów budżetowych między budżetem państwa i budżetami gmin,
5) prowadzenie dochodzeń w sprawach karnych skarbowych,
6) rozstrzyganie w pierwszej instancji w sprawach karnych skarbowych,
7) wykonywanie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych, a także kar
majątkowych, w zakresie określonym w przepisach Kodeksu karnego wykonawczego
oraz ustawy karnej skarbowej,
8) wykonywanie innych zadań określonych w odrębnych przepisach.
7. Do zakresu działania izb skarbowych należy:
1) nadzór nad urzędami skarbowymi,
2) rozstrzyganie w drugiej instancji w sprawach należących w pierwszej instancji
do urzędów skarbowych,
3) ustalanie i udzielanie oraz analizowanie prawidłowości wykorzystywania
dotacji przedmiotowych dla podmiotów gospodarczych w zakresie określonym przez
Ministra Finansów,
4) wykonywanie innych zadań określonych w odrębnych przepisach.
8. Izba skarbowa jest organem wyższego stopnia w stosunku do urzędu skarbowego.
9. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i
Administracji określa, w drodze rozporządzenia, terytorialny zasięg działania
oraz siedziby urzędów i izb skarbowych.
10. Minister Finansów określa, w drodze zarządzenia, organizację urzędów i izb
skarbowych oraz nadaje im statuty.
11. Minister Finansów określa, w drodze zarządzenia, organizację i tryb
kontroli, o której mowa w ust. 2.
Art. 6. Urzędy i izby skarbowe mają prawo żądać od podmiotów objętych kontrolą
podatkową sprawozdań finansowych i innych materiałów niezbędnych do kontroli
prawidłowości rozliczeń z budżetem.
Art. 7. 1. Środki finansowe w wysokości 20% dodatkowych wpływów podatkowych i
niepodatkowych należności budżetowych przeznacza się na usprawnienie
funkcjonowania jednostek organizacyjnych resortu finansów, z wyłączeniem
przedsiębiorstw, oraz na premie dla pracowników podległych Ministrowi Finansów,
a w szczególności dla pracowników, którzy przyczynili się bezpośrednio do
uzyskania dodatkowych wpływów.
2. Minister Finansów określa, w drodze zarządzenia, rodzaje wpływów budżetowych,
które uznaje się za dodatkowe w rozumieniu ust. 1, a także sposób ich
rozdysponowania oraz zasady przyznawania premii.
Art. 8. 1. Pracownikom podległym Ministrowi Finansów, wykonującym źródłową
kontrolę podatkową, przysługuje miesięczny dodatek kontrolerski do
wynagrodzenia, w wysokości do 50% wynagrodzenia.
2. Minister Finansów określa, w drodze zarządzenia, zasady, wysokość i tryb
przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1.
Art. 9. Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia:
1) może określić szczegółowy zakres działania Ministra Finansów,
2) nadaje Ministerstwu Finansów statut określający w szczególności jego
organizację oraz jednostki organizacyjne podporządkowane Ministrowi Finansów.
Art. 10. Ustawa wchodzi w życie w terminie i na zasadach określonych w ustawie -
Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i
administracji publicznej.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 21 czerwca 1996 r.
o urzędzie Ministra Gospodarki.
(Dz. U. Nr 106, poz. 490)
Art. 1. 1. Do zadań Ministra Gospodarki należy inicjowanie polityki Państwa w
zakresie gospodarczego rozwoju kraju, jej realizacja oraz zapewnienie
koordynacji działań w tym zakresie.
2. Minister Gospodarki jest właściwy w sprawach gospodarki, w tym handlu
międzynarodowego i energetyki oraz współpracy z organizacjami samorządu
gospodarczego, z wyjątkiem spraw zastrzeżonych odrębnymi przepisami do
kompetencji innych organów administracji rządowej.
Art. 2. Do zakresu działania Ministra Gospodarki należy w szczególności:
1) przygotowywanie i przedstawianie Radzie Ministrów:
a) krótko- i średniookresowych programów gospodarczych i społeczno-gospodarczych
o charakterze:
- ogólnym,
- sektorowym,
- regionalnym,
uwzględniających działania proeksportowe i promocję polskiej gospodarki za
granicą oraz wymogi zrównoważonego rozwoju,
b) założeń polityki społeczno-gospodarczej na rok budżetowy,
c) założeń polityki energetycznej Państwa,
d) projektów ustaw i rozporządzeń Rady Ministrów dotyczących gospodarki, chyba
że odrębne przepisy stanowią inaczej,
e) ocen stanu gospodarki, w tym handlu międzynarodowego oraz skuteczności
realizacji polityki gospodarczej,
2) podejmowanie i rozwijanie, w stosunkach wielostronnych i dwustronnych,
działań na rzecz dostępu do rynków zagranicznych dla polskich towarów, usług i
kapitału oraz na rzecz rozwoju współpracy z właściwymi organizacjami, a także
tworzenie i utrzymywanie w tym celu placówek ekonomiczno-handlowych za granicą,
3) inicjowanie polityki przemysłowej Państwa i kierowanie jej realizacją, w tym
polityki proeksportowej, sprzyjającej rozwojowi małych i średnich
przedsiębiorstw,
4) inicjowanie polityki Państwa i realizowanie zadań Rady Ministrów w zakresie
współpracy gospodarczej z zagranicą, w tym: napływu kapitału zagranicznego oraz
umów o ochronie i popieraniu inwestycji, kształtowania polityki taryfowej i
pozataryfowej, regulacji i kontroli, na podstawie odrębnych przepisów, obrotu z
zagranicą, w tym obrotu specjalnego,
5) współdziałanie z Ministrem Spraw Zagranicznych w reprezentowaniu Rządu w
stosunkach gospodarczych z zagranicą,
6) udział w ustalaniu cen urzędowych, jeżeli wynika to z odrębnych przepisów,
7) prowadzenie spraw związanych z działalnością w dziedzinie handlu i usług, na
warunkach i w trybie określonych w odrębnych przepisach,
8) wykonywanie zadań z zakresu obronności i bezpieczeństwa państwa, stosownie do
kompetencji określonych w odrębnych przepisach,
9) wykonywanie innych zadań z zakresu gospodarczego rozwoju kraju i stosunków
gospodarczych z zagranicą, określonych w odrębnych przepisach.
Art. 3. Minister Gospodarki odpowiada, na zasadach i w trybie oraz w granicach
określonych odrębnymi przepisami, w szczególności za:
1) stan rezerw państwowych,
2) funkcjonowanie krajowych systemów energetycznych z uwzględnieniem zasad
racjonalnej gospodarki i potrzeb bezpieczeństwa energetycznego kraju.
Art. 4. W celu realizacji swoich zadań Minister Gospodarki współdziała, na
zasadach i w trybie określonych w odrębnych przepisach, z:
1) Rządowym Centrum Studiów Strategicznych, organami administracji rządowej i
samorządu terytorialnego oraz innymi państwowymi osobami prawnymi,
2) organami: samorządu gospodarczego, zawodowego, związków zawodowych i
organizacji pracodawców.
Art. 5. 1. Prezes Rady Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy zakres działania Ministra Gospodarki.
2. Organizację Ministerstwa Gospodarki, wykaz organów i jednostek
organizacyjnych podporządkowanych lub nadzorowanych przez Ministra Gospodarki
określa statut nadany, w drodze rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów.
Art. 6. Ustawa wchodzi w życie w terminie i na zasadach określonych w ustawie -
Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i
administracji publicznej.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 27 czerwca 1996 r.
o zmianie ustawy o księgach wieczystych i hipotece.
(Dz. U. Nr 107, poz. 499)
Art. 1. W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz.
U. Nr 19, poz. 147, z 1991 r. Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496 oraz z 1994 r.
Nr 85, poz. 388) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 8 wyrazy "rewizji lub rewizji nadzwyczajnej" zastępuje się wyrazami
"apelacji lub kasacji";
2) w art. 55 wyraz "Rewizję" zastępuje się wyrazem "Apelację";
3) w art. 56 ust. 1 w zdaniu pierwszym dwukrotnie użyty wyraz "rewizji"
zastępuje się wyrazem "apelacji", a w zdaniu drugim trzykrotnie użyte wyrazy
"rewizji nadzwyczajnej" zastępuje się wyrazem "kasacji".
Art. 2. 1. Do złożenia i rozpoznania rewizji od orzeczenia sądu pierwszej
instancji, wydanego przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się
przepisy dotychczasowe.
2. W sprawie, w której została wniesiona rewizja nadzwyczajna przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy, rozpoznanie tej rewizji następuje według
dotychczasowych przepisów.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 19 sierpnia 1996 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Katolickiemu Stowarzyszeniu
Niepełnosprawnych przy Parafii św. Marii Magdaleny w Warszawie w Diecezji
Warszawsko-Praskiej.
(Dz. U. Nr 107, poz. 511)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 3) i w związku z art. 7 ust. 4a ustawy z dnia 12 listopada 1985 r.
o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r.
Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i
434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą " Katolickie Stowarzyszenie
Niepełnosprawnych przy Parafii św. Marii Magdaleny w Warszawie w Diecezji
Warszawsko-Praskiej", z siedzibą w Warszawie, erygowanej przez Biskupa
Warszawsko-Praskiego.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 19 sierpnia 1996 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Akcji Katolickiej w Polsce z siedzibą w
Warszawie.
(Dz. U. Nr 107, poz. 512)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 3) i w związku z art. 7 ust. 4a ustawy z dnia 12 listopada 1985 r.
o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r.
Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i
434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Akcja Katolicka w Polsce", z siedzibą w
Warszawie, erygowanej przez Prymasa Polski.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 22 sierpnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie książeczek żeglarskich i opłat za ich
wystawianie.
(Dz. U. Nr 107, poz. 513)
Na podstawie art. 16 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o pracy na morskich statkach
handlowych (Dz. U. Nr 61, poz. 258 i z 1994 r. Nr 113, poz. 547) zarządza się,
co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 25
sierpnia 1992 r. w sprawie książeczek żeglarskich i opłat za ich wystawianie
(Dz. U. Nr 67, poz. 340 i z 1994 r. Nr 40, poz. 154) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w ż 4 w ust. 1 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
"5) nanieść na stronie 2 okładki nad wyrazami KSIĄŻECZKA ŻEGLARSKA adnotację w
języku angielskim o treści "Issued under the provisions of the ILO Convention
108 dated 13 may 1958".";
2) w ż 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Za wystawienie książeczki żeglarskiej urząd morski pobiera od wnioskodawcy
opłatę w wysokości:
1) za książeczkę żeglarską wystawioną na czas nieokreślony - 25 zł,
2) za książeczkę żeglarską wystawioną na czas określony - 15 zł,
3) za książeczkę żeglarską wystawioną na czas określonej podróży - 10 zł."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 27 sierpnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw
Współpracy Północno-Wschodnich Województw Rzeczypospolitej Polskiej z Obwodem
Kaliningradzkim Federacji Rosyjskiej oraz Regionów Rzeczypospolitej Polskiej z
Regionem Sankt Petersburga.
(Dz. U. Nr 108, poz. 514)
Na podstawie art. 12 ust. 1 oraz w związku z art. 7 ust. 6 ustawy z dnia 12
listopada 1985 r. o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych
naczelnych i centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz.
262, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387 i Nr
73, poz. 433 i 434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198), w związku z art. 15 ust. 1
Porozumienia między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji
Rosyjskiej o współpracy północno-wschodnich województw Rzeczypospolitej Polskiej
i Obwodu Kaliningradzkiego Federacji Rosyjskiej, sporządzonego w Moskwie dnia 22
maja 1992 r., oraz z art. 15 ust. 1 Porozumienia między Rządem Rzeczypospolitej
Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej o współpracy regionów Rzeczypospolitej
Polskiej z regionem Sankt Petersburga, sporządzonego w Warszawie dnia 2
października 1992 r., zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 4 maja 1994 r. w sprawie
ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Współpracy Północno-Wschodnich
Województw Rzeczypospolitej Polskiej z Obwodem Kaliningradzkim Federacji
Rosyjskiej oraz Regionów Rzeczypospolitej Polskiej z Regionem Sankt Petersburga
(Dz. U. Nr 61, poz. 254) wprowadza się następujące zmiany:
1) skreśla się ż 2, a ż 3-7 oznacza się odpowiednio jako ż 2-6,
2) w ż 5 wyrazy "Biuro do Spraw Współpracy Transgranicznej Urzędu Rady
Ministrów" zastępuje się wyrazami "komórka organizacyjna wyznaczona przez
Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 27 sierpnia 1996 r.
w sprawie ustalenia dla producentów cukru minimalnej ceny zbytu cukru na rynku
krajowym.
(Dz. U. Nr 108, poz. 515)
Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku
cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98,
poz. 473) zarządza się, co następuje:
ż 1. Dla producentów cukru cena minimalna zbytu cukru na rynku krajowym,
obowiązująca od dnia 1 października 1996 r. do dnia 30 września 1997 r., wynosi
1,33 zł za kg.
ż 2. Przez cenę minimalną, o której mowa w ust. 1, rozumie się cenę loco magazyn
cukrowni, bez podatku od towarów i usług.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 22 sierpnia 1996 r.
w sprawie szczególnych warunków produkcji i wprowadzania do obrotu dietetycznych
środków spożywczych, używek przeznaczonych do celów dietetycznych i odżywek.
(Dz. U. Nr 108, poz. 520)
Na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach
zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 29, poz. 245, z 1971 r. Nr 12, poz.
115, z 1985 r. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1992 r. Nr 33,
poz. 144 i Nr 91, poz. 456) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Rozporządzenie określa szczególne warunki produkcji i wprowadzania do
obrotu dietetycznych środków spożywczych, używek przeznaczonych do celów
dietetycznych i odżywek, zwanych dalej "dietetycznymi środkami spożywczymi".
2. Zasady i tryb udzielania zezwoleń na produkcję i wprowadzanie do obrotu
dietetycznych środków spożywczych i odżywek, a także wprowadzenie do obrotu
takich środków spożywczych przywożonych z zagranicy, zwanych dalej
"zezwoleniami", określają przepisy odrębne.
ż 2. Dietetyczne środki spożywcze wolno produkować w zakładach przeznaczonych
wyłącznie do ich produkcji lub w wyodrębnionych oddziałach zakładów
produkujących również inne środki spożywcze, zwanych dalej "zakładami
produkującymi środki dietetyczne".
ż 3. Zakład produkujący dietetyczne środki spożywcze powinien być wyposażony w
maszyny, urządzenia i inne wyposażenie zapewniające przebieg procesów
produkcyjnych w sposób gwarantujący jakość zdrowotną tych środków zgodną z
wymaganiami określonymi w przepisach prawnych bądź w normach wprowadzanych do
obowiązkowego stosowania w trybie przepisów ustawy o normalizacji.
ż 4. Zakład produkujący środki dietetyczne powinien posiadać laboratorium
fizykochemiczne i mikrobiologiczne, umożliwiające przeprowadzenie wszystkich
badań stosowanych w kontroli surowców oraz produkowanych dietetycznych środków
spożywczych, lub mieć możliwość korzystania z takiego laboratorium.
ż 5. Kontrola wewnętrzna produkcji dietetycznych środków spożywczych powinna być
ustalona przez kierownika zakładu produkującego środki dietetyczne na podstawie
systemu krytycznych punktów kontroli (HACCP), charakterystycznych dla stosowanej
technologii produkcji i rodzaju produkowanego dietetycznego środka spożywczego,
po uzgodnieniu z właściwym państwowym wojewódzkim inspektorem sanitarnym.
ż 6. 1. Kierownik zakładu produkującego środki dietetyczne jest obowiązany
opracować dla każdego stanowiska pracy lub działu (oddziału) regulamin
ustalający wymagania dotyczące:
1) warunków sanitarnych, które powinny być przestrzegane przy pracach na
poszczególnych stanowiskach lub w poszczególnych działach, z uwzględnieniem
jakości zdrowotnej surowców, opakowań i gotowych wyrobów (samokontrola),
2) higieny osobistej pracowników i przestrzegania dobrej praktyki higienicznej,
3) stosowania systemu krytycznych punktów kontroli (HACCP), ustalonego zgodnie z
ż 5.
2. Regulaminy, o których mowa w ust. 1, powinny być uzgodnione z właściwym
państwowym terenowym (portowym) inspektorem sanitarnym.
ż 7. Produkcja dietetycznych środków spożywczych powinna odbywać się na
podstawie składu surowcowego i instrukcji technologicznych wskazanych w
zezwoleniu.
ż 8. 1. Do produkcji dietetycznych środków spożywczych mogą być używane tylko
surowce odpowiadające wymaganiom jakości zdrowotnej, ustalonym dla danego
surowca w przepisach odrębnych lub w zezwoleniu, posiadające dokumentację
świadczącą o ich pochodzeniu i jakości zdrowotnej.
2. Surowce używane do produkcji dietetycznych środków spożywczych nie mogą
pochodzić od zwierząt lub ze zwierząt, którym podawano hormony lub antybiotyki
bądź inne substancje farmakologiczne czynne.
ż 9. Dietetyczne środki spożywcze nie mogą być poddawane napromieniowaniu oraz
działaniu prądów o wysokiej częstotliwości.
ż 10. Dietetyczne środki spożywcze mogą być wprowadzane do obrotu tylko w
opakowaniu jednostkowym zawierającym te środki w ilościach dostosowanych do
potrzeb nabywców indywidualnych lub zbiorowych.
ż 11. 1. Dietetyczne środki spożywcze powinny być znakowane w sposób określony w
przepisach o znakowaniu środków spożywczych w opakowaniach jednostkowych
przeznaczonych do obrotu, a ponadto należy na nich umieszczać:
1) napis "dietetyczny środek spożywczy",
2) numer zezwolenia oraz zawarte w zezwoleniu zalecenia dotyczące obrotu tym
środkiem.
2. Na opakowaniu jednostkowym dietetycznego środka spożywczego dla niemowląt,
zastępującego mleko matki, powinna być informacja o nadrzędności i korzyściach
karmienia niemowląt w sposób naturalny (mlekiem matki).
ż 12. 1. Podmioty gospodarcze, które wprowadzają do obrotu dietetyczne środki
spożywcze, powinny je przechowywać w warunkach podanych na opakowaniu
jednostkowym.
2. Podmioty gospodarcze, o których mowa w ust. 1, powinny zapewnić wydzielenie
odpowiednich stoisk lub półek dla dietetycznych środków spożywczych oraz
spełnienie innych warunków ustalonych w zezwoleniu.
ż 13. Przepisy ż 9-12 stosuje się również do dietetycznych środków spożywczych
sprowadzanych z zagranicy.
ż 14. Traci moc zarządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 22
kwietnia 1971 r. w sprawie szczegółowych warunków produkcji i wprowadzania do
obrotu dietetycznych środków spożywczych (Monitor Polski Nr 33, poz. 211).
ż 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R.J. Żochowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
POROZUMIENIE
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Organizacją Narodów Zjednoczonych do
Spraw Oświaty, Nauki i Kultury w sprawie utworzenia i funkcjonowania
Międzynarodowego Instytutu Biologii Molekularnej i Komórkowej w Warszawie,
sporządzone w Paryżu dnia 26 maja 1995 r.
(Dz. U. Nr 109, poz. 521)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 26 maja 1995 r. zostało sporządzone w Paryżu Porozumienie między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Organizacją Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty,
Nauki i Kultury w sprawie utworzenia i funkcjonowania Międzynarodowego Instytutu
Biologii Molekularnej i Komórkowej w Warszawie w następującym brzmieniu:
Przekład
POROZUMIENIE
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Organizacją Narodów Zjednoczonych do
Spraw Oświaty, Nauki i Kultury w sprawie utworzenia i funkcjonowania
Międzynarodowego Instytutu Biologii Molekularnej i Komórkowej w Warszawie
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Organizacja Narodów Zjednoczonych do Spraw
Oświaty, Nauki i Kultury (zwana dalej "UNESCO"),
mając na uwadze doniosłość i znaczenie badań oraz celowość szerokiej współpracy
międzynarodowej w dziedzinie biologii molekularnej i komórkowej,
biorąc pod uwagę, że osiągnięcia polskich instytucji działających w ramach
Światowej Sieci Biologii Molekularnej i Komórkowej (MCBN) UNESCO zostały uznane
zarówno przez polskie, jak i międzynarodowe środowisko naukowe,
mając na uwadze udział UNESCO we wspieraniu badań w dziedzinie biologii
molekularnej i komórkowej,
dostrzegając korzyści wynikające z koordynacji działalności z kompetentnymi
organizacjami i instytucjami w ramach MCBN UNESCO,
przekonane o celowości utworzenia nowego ośrodka biologii molekularnej i
komórkowej w Warszawie, który poprzez współpracę z innymi instytucjami naukowymi
mógłby włączyć się w realizację zadań i celów MCBN UNESCO,
pragnąc ustalić warunki i sposoby współpracy zarówno w trakcie tworzenia, jak i
prowadzenia działalności wyżej wymienionego ośrodka,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł I
Utworzenie Instytutu
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej, uwzględniając stanowisko i istotny wkład
Polskiej Akademii Nauk, wyraża gotowość podjęcia działań niezbędnych do
utworzenia Międzynarodowego Instytutu Biologii Molekularnej i Komórkowej w
Warszawie, zwanego dalej "Instytutem".
UNESCO podejmie starania, aby Instytut został włączony do Światowej Sieci
Biologii Molekularnej i Komórkowej UNESCO.
Instytut będzie ośrodkiem naukowym o szerokiej autonomii, posiadającym osobowość
prawną, utworzonym zgodnie z polskim prawem.
Artykuł II
Cele i działania Instytutu
1. Podstawowymi zadaniami Instytutu są:
- przyczynianie się, poprzez badania i szkolenie, do postępu wiedzy w biologii
molekularnej i komórkowej, jak również w dziedzinach pokrewnych, ze szczególnym
uwzględnieniem problemów medycznych, weterynaryjnych i środowiska naturalnego;
- wspieranie i utrzymywanie międzynarodowej współpracy naukowej, wymiany i
kontaktów;
- stymulowanie wdrażania rezultatów badań do zastosowań praktycznych;
- popularyzowanie osiągnięć naukowych.
2. W tym celu Instytut będzie podejmował następujące działania:
- prowadzenie badań eksperymentalnych i teoretycznych;
- prowadzenie kursów specjalistycznych;
- uczestniczenie w MCBN UNESCO w charakterze ewentualnego koordynatora działań
regionalnych;
- tworzenie forum dla kontaktów i wymiany informacji między naukowcami różnych
krajów;
- współpracowanie z instytucjami medycznymi i przemysłowymi w celu wykorzystania
w praktyce wyników badań naukowych;
- rozpowszechnianie wiedzy biologicznej i medycznej przede wszystkim poprzez
publikacje i organizowanie spotkań naukowych.
3. Instytut będzie prowadził także inne działania, które mogą być mu powierzane
przez UNESCO na podstawie odrębnych uzgodnień.
4. UNESCO będzie dążyć do włączenia Instytutu do swojego programu działań oraz
działań innych instytucji lub sieci zmierzających do podobnych celów. UNESCO
zapewni rozpowszechnianie informacji dotyczących doświadczeń i wyników tych
działań Instytutu, które mogą być interesujące na poziomie regionalnym i
międzynarodowym.
Artykuł III
Uzgodnienia finansowe
1. Środki konieczne do działania Instytutu będą pochodzić z wkładów Rządu
Rzeczypospolitej Polskiej, wkładów UNESCO oraz innych wkładów, darowizn i
dotacji, przekazywanych przez inne organizacje i instytucje publiczne lub
prywatne, stowarzyszenia lub osoby fizyczne.
2. Strona Polska podejmie niezbędne kroki w celu zapewnienia Instytutowi
pomieszczeń wraz z podstawowym wyposażeniem, co stanowić będzie jej początkowy
wkład. Następne wkłady finansowe Strony Polskiej będą ustalane okresowo, zgodnie
z obowiązującymi zasadami i przepisami. Wkłady Strony Polskiej będą przekazywane
na podstawie oddzielnych kontraktów zawieranych dla poszczególnych celów i
projektów.
3. Początkowy wkład ze strony UNESCO będzie nie mniejszy niż 85 000 dolarów USA.
Następne wkłady ze strony UNESCO będą określane z uwzględnianiem odpowiednich
decyzji Konferencji Generalnej UNESCO, dotyczących jej programu i budżetu.
Wkłady UNESCO będą przekazywane na podstawie oddzielnych kontraktów zawieranych
dla poszczególnych celów i projektów.
4. Zarówno Rząd Rzeczypospolitej Polskiej, jak i Instytut mogą podejmować
uzgodnienia z innymi władzami lub instytucjami w celu określenia ich wkładów lub
sposobów współpracy z Instytutem. UNESCO będzie informowane o każdym takim
uzgodnieniu.
5. Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i UNESCO będą współpracować w celu
pozyskiwania pozabudżetowych środków na działalność Instytutu.
Artykuł IV
Ramy organizacyjne
Organami Instytutu są:
a) Dyrektor,
b) Międzynarodowy Komitet Doradczy.
Artykuł V
Międzynarodowy Komitet Doradczy
1. Międzynarodowy Komitet Doradczy będzie złożony z nie mniej niż 10 członków
powoływanych przez właściwy organ administracji państwowej, po konsultacji z
Dyrektorem Generalnym UNESCO. Dyrektor Generalny UNESCO lub jego przedstawiciel
mogą uczestniczyć z urzędu w spotkaniach Międzynarodowego Komitetu Doradczego.
2. Do zadań Międzynarodowego Komitetu Doradczego należą:
- rozpatrywanie raportów Dyrektora na temat działalności Instytutu;
- formułowanie ogólnych wytycznych do działalności Instytutu;
- rozpatrywanie propozycji Dyrektora dotyczących programu i planu finansowego
Instytutu, jak również jego struktury i trybu działania, oraz służenie radą w
powyższych sprawach.
3. Międzynarodowy Komitet Doradczy przyjmie własny regulamin działania, który
będzie określać, między innymi, częstotliwość spotkań i metody podejmowania
decyzji.
Artykuł VI
Dyrektor i pracownicy
1. Dyrektor Instytutu będzie powoływany i odwoływany, w imieniu Rządu
Rzeczypospolitej Polskiej, przez właściwy organ administracji państwowej, po
konsultacji z Dyrektorem Generalnym UNESCO, spośród osób o uznanych
kompetencjach, posiadających kwalifikacje wymagane przy obejmowaniu najwyższych
stanowisk akademickich.
2. Instytut będzie kierowany i reprezentowany przez Dyrektora, do którego
obowiązków należeć będzie między innymi:
a) zarządzanie Instytutem;
b) przygotowywanie projektu programu i planu finansowego Instytutu;
c) realizowanie programu i planu finansowego w ramach ogólnych wytycznych
formułowanych przez Międzynarodowy Komitet Doradczy.
3. Pracownicy naukowi i administracyjni będą zatrudniani przez Dyrektora
Instytutu.
4. Pracownicy naukowo-badawczy, zarówno z Polski, jak też innych krajów, mogą
być zatrudniani, w celu wykonania określonych zadań, na podstawie umów na czas
określony lub umów cywilno-prawnych.
5. Pracownicy, konsultanci lub współpracujący eksperci UNESCO mogą być na
podstawie oddzielnych uzgodnień oddelegowani przez UNESCO do Instytutu na czas
określony w celu wykonania określonych zadań.
Artykuł VII
Porozumienia dodatkowe
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i UNESCO mogą, na podstawie niniejszego
porozumienia, zawierać dodatkowe porozumienia niezbędne do właściwej realizacji
specyficznych zadań.
Artykuł VIII
Zmiany
Niniejsze porozumienie może być zmienione za obopólną zgodą Rządu
Rzeczypospolitej Polskiej i UNESCO. Przed podjęciem decyzji w sprawie zmian obie
Strony zasięgną opinii członków Międzynarodowego Komitetu Doradczego.
Artykuł IX
Rozstrzyganie sporów
Każdy spór wynikający z interpretacji lub stosowania niniejszego porozumienia,
który nie zostanie rozstrzygnięty drogą negocjacji lub w inny uzgodniony sposób,
może zostać na życzenie każdej Strony przedłożony trybunałowi arbitrażowemu.
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Dyrektor Generalny UNESCO wyznaczą po jednym
arbitrze, a ci dwaj tak wyznaczeni arbitrzy wybiorą trzeciego arbitra, który
będzie przewodniczącym trybunału. Jeżeli w ciągu trzydziestu dni od złożenia
sprawy do arbitrażu któraś ze Stron nie wyznaczy arbitra, druga Strona może
zwrócić się do Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości o
mianowanie arbitra. Tę samą procedurę stosuje się, jeżeli ciągu trzydziestu dni
od wyznaczenia lub mianowania drugiego arbitra nie zostanie wybrany trzeci
arbiter. Procedura arbitrażu będzie ustanowiona przez trybunał, którego decyzje,
włącznie ze wszystkimi zasadami dotyczącymi jego utworzenia, procedury sądowej i
podziału kosztów między Stronami, będą wiążące dla stron sporu. Wynagrodzenie
arbitrów będzie określane na tej samej zasadzie, co wynagrodzenie doraźnie
powoływanych sędziów Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości na podstawie
artykułu 32 (4) jego Statutu.
Artykuł X
Wejście w życie. Czas obowiązywania. Wypowiedzenie.
1. Niniejsze porozumienie wejdzie w życie po podpisaniu i poinformowaniu się
przez obie Strony na piśmie, że zostały spełnione wszystkie wymogi wewnętrznej
procedury dla uzyskania mocy obowiązującej.
2. Niniejsze porozumienie będzie obowiązywać przez czas nieokreślony, z
zastrzeżeniem jednak, że każda Strona ma prawo do wypowiedzenia go przez
złożenie na piśmie drugiej Stronie 24-miesięcznego wypowiedzenia.
3. W przypadku złożenia wypowiedzenia, postanowienia porozumienia pozostaną w
mocy przez czas i w zakresie niezbędnym do zakończenia realizacji poszczególnych
działań Instytutu, podjętych zgodnie z niniejszym porozumieniem przed złożeniem
wypowiedzenia.
4. Warunki i tryb likwidacji Instytutu określi prawo polskie.
Sporządzono w Paryżu dnia 26 maja 1995 r. w dwóch egzemplarzach, w języku
angielskim.
Z upoważnienia Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i
Kultury
Federico Mayor Dyrektor Generalny
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej Aleksander Łuczak
Wiceprezes Rady Ministrów
Przewodniczący Komitetu Badań Naukowych
Po zaznajomieniu się z powyższym porozumieniem, w mieniu Rzeczypospolitej
Polskiej oświadczam, że:
- zostało ono uznane za słuszne zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
nim zawartych,
- jest przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone,
- będzie niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 19 grudnia 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
AGREEMENT
between the Government of the Republic of Poland and the United Nations
Educational, Scientific and Cultural Organization concerning the establishment
and operation of the International Institute of Molecular and Cell Biology in
Warsaw
The Government of the Republic of Poland and the United Nations Educational,
Scientific and Cultural Organization (hereinafter referred to as "UNESCO"),
Bearing in mind the significance and importance of research and the need for
broad international co-operation in the field of molecular and cell biology,
Taking into consideration that the achievements of the Polish institutions
operating within the framework of the Global Molecular and Cell Biology Network
(MCBN) of UNESCO have met with recognition by both the Polish and the
international scientific community,
Bearing in mind UNESCO's contribution to the supporting of research in the field
of molecular and cell biology,
Noting the benefits arising from co-ordination of activities with the competent
organizations and institutions within the framework of the MCBN of UNESCO,
Convinced of the suitability of establishing a new centre for molecular and cell
biology in Warsaw which, through cooperation with other scientific institutions
could join in the implementation of tasks and the achievement of the objectives
of the MCBN of UNESCO,
Desiring to set forth the conditions and the modalities of their co-operation
regarding both the establishment and the activities of the aforementioned
centre,
Have agreed as follows:
Article I
Establishment of the Institute
The Government of the Republic of Poland, taking into account the opinion and
substantial contribution of the Polish Academy of Sciences, expresses the
willingness to take any measures which are required to establish an
International Institute of Molecular and Cell Biology in Warsaw (hereinafter
referred to as the "Institute").
UNESCO shall endeavour to associate the Institute with the Global Molecular and
Cell Biology Network of UNESCO.
The Institute will be a scientific centre enjoying a large autonomy, possessing
legal personality and established in accordance with Polish legislation.
Article II
Objectives and Activities of the Institute
1. The main objectives of the Institute are:
- to contribute, through research and training, to the progress of knowledge in
molecular and cellular biology as well as related fields with emphasis on
medical, veterinary and environmental problems;
- to promote and maintain international scientific co-operation, exchange and
communication;
- to stimulate implementation of research findings into clinical applications;
- to popularize scientific achievements.
2. To this effect the Institute will carry out the following activities:
- conduct experimental and theoretical research;
- provide specialized training;
- participate in the MCBN of UNESCO as a possible co-ordinator of regional
activities;
- provide a forum for contacts and exchange of information between scientists of
all countries;
- co-operate with medical and industrial establishments in order to implement
scientific discoveries into practice;
- disseminate biological and medical knowledge first of all through publications
and the organization of scientific meetings.
3. The Institute will also carry out such other activities as may be entrusted
to it by UNESCO under separate arrangements.
4. UNESCO shall endeavour to associate the Institute with its own activities and
with the activities of other institutions or networks pursuing similar
objectives. UNESCO shall ensure dissemination of information concerning research
experiments and results of those activities of the Institute which might be
considered as being of interest at regional or at a wider international level.
Article III
Financial Arrangements
1. The resources necessary for the activities of the Institute shall consist of
the contributions allocated by the Government of the Republic of Poland, of
contributions of UNESCO, and of such other contributions, gifts and grants as
may be offered by other organizations and institutions, whether public or
private, by associations or by individuals.
2. The Polish Party shall take the necessary steps in order to ensure the
Institute's premises with the basic equipment, as an initial contribution. The
subsequent allocations of the Polish Party shall be determined from time to
time, in accordance with the applicable rules and regulations. The contributions
of the Polish Party will be provided under separate contracts concluded for
specific purposes and projects.
3. The initial contribution of UNESCO will not be less than 85,000 US dollars.
The subsequent contributions od UNESCO will be determined taking into account
the relevant decisions of the General Conference of UNESCO concerning its
programme and budget. The contributions of UNESCO will be provided under
separate contracts concluded for specific purposes or projects.
4. The Government of the Republic of Poland and/or the Institute may make
arrangements with other authorities or institutions in order to determine their
contributions to, or modalities of co-operation with, the Institute. UNESCO
shall be informed of any such arrangement.
5. The Government of the Republic of Poland and UNESCO will cooperate in order
to mobilize extra-budgetary resources for the activities of the Institute.
Article IV
Organizational Framework
The bodies of the Institute shall be:
a) The Director,
b) International Advisory Board.
Article V
International Advisory Board
1. The International Advisory Board shall be composed of not less than 10
members appointed by the appropriate organ of public administration, after
consultation with the Director-General of UNESCO. The Director-General of UNESCO
or his Representative may participate ex-officio in the meetings of the
International Advisory Board.
2. The functions of the International Advisory Board shall be:
- to consider reports of the Director on the activities of the Institute;
- to formulate general quidelines for the Institute's activities;
- to consider proposals of the Director concerning the programme and budget of
the Institute as well as its structure and modes of activities and to give its
advice thereon.
3. The International Advisory Board shall adopt its own rules of procedure which
shall specify, inter alia, the frequency of the meetings and the methods of its
decision-making.
Article VI
The Director and the Staff
1. The Director of the Institute shall be appointed and recalled by the
appropriate organ of public administration on behalf of the Government of the
Republic of Poland, after consultation with the Director-General of UNESCO, from
among persons of recognized competence and possessing the qualifications
required for appointment to the highest academic posts.
2. The Director shall be the chief administrator and representative of the
Institute. In this capacity, the Director shall inter alia:
(a) administrate the Institute;
(b) prepare the draft programme and budget of the Institute;
(c) execute the programme and budget within the framework of general guidelines
formulated by the International Advisory Board.
3. Scientific and general service staff will be appointed by the Director of the
Institute.
4. Scientists and researchers, both from Poland and from other countries, may be
employed to carry out specific activities on the basis of civil law contracts
and employment contracts for definite periods.
5. Under separate arrangements, the staff members, consultants or associate
experts of UNESCO may be made available by UNESCO to the Institute to carry out
specific tasks for a definite period.
Article VII
Supplementary Agreements
The Government of the Republic of Poland and UNESCO may conclude, on the basis
of the present Agreement, supplementary agreements deemed necessary for the
proper implementation of specific tasks.
Article VIII
Amendments
This Agreement may be amended by mutual consent of the Government of the
Republic of Poland and UNESCO. Before deciding on any amendments, the two
Parties will request the members of the International Advisory Board to give
their advice.
Article IX
Settlement of Disputes
Any dispute arising out of the interpretation or application of this Agreement,
which is not settled by negotiation or as may be otherwise agreed, may at the
request of either Party be submitted to an arbitration Tribunal. The Government
of the Republic of Poland and the Director-General of UNESCO shall each
designate one arbitrator, and the two arbitrators so designated shall appoint
the third arbitrator who shall be the Chairperson of the Tribunal. If within
thirty days from the request for arbitration, either Party has not designated an
arbitrator, either Party may request the President of the International Court of
Justice to appoint an arbitrator. The same procedure shall apply if within
thirty days from the designation or appointment of the second arbitrator, the
third arbitrator has not been elected. The arbitral procedure shall be
established by the Tribunal, whose decisions, including all rulings concerning
its constitution, procedure, jurisdiction and sharing of expenses between the
Parties, shall be binding on all parties to the dispute. The remuneration of the
arbitrators shall be determined on the same basis as that of ad hoc judges of
the International Court of Justice under Article 32 (4) of its Statute.
Article X
Entry into Force, Duration, Termination
1. The present Agreement shall, after its signature by both Parties, enter into
force when the Parties inform each other by a written notification that all
necessary internal measures foreseen to that effect have been accomplished.
2. The present Agreement shall be valid for an indefinite period on the
understanding, however, that either Party has the right to terminate it upon
giving twenty-four months notice in writing to the other Party.
3. In the case of giving a notice of termination, the provisions of the
Agreement shall continue to apply for the period and to the extent necessary to
finalize the implementation of particular activities of the Institute, which
were undertaken pursuant to the Agreement before giving the notice of
termination.
4. Terms and procedures of liquidation of the Institute shall be defined by the
Polish Law.
Done at Paris, this 26th day of May 1995, in duplicate in the English language.
For the United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 28 czerwca 1996 r.
w sprawie wejścia w życie Porozumienia między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a
Organizacją Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury w sprawie
utworzenia i funkcjonowania Międzynarodowego Instytutu Biologii Molekularnej i
Komórkowej w Warszawie, sporządzonego w Paryżu dnia 26 maja 1995 r.
(Dz. U. Nr 109, poz. 522)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem X ustęp 1
Porozumienia między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Organizacją Narodów
Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury w sprawie utworzenia i
funkcjonowania Międzynarodowego Instytutu Biologii Molekularnej i Komórkowej w
Warszawie, sporządzonego w Paryżu dnia 26 maja 1995 r., dokonane zostały
przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z powyższym porozumienie
weszło w życie dnia 10 maja 1996 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 4 lipca 1996 r.
w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Zasłużony dla Łączności", ustalenia
jej wzoru, zasad i trybu nadawania oraz sposobu noszenia.
(Dz. U. Nr 109, poz. 523)
Na podstawie art. 4 ust. 2 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 1978 r. o
odznakach i mundurach (Dz. U. Nr 31, poz. 130) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustanawia się odznakę honorową "Zasłużony dla Łączności", zwaną dalej
"odznaką".
ż 2. Odznaka jest szczególnym wyróżnieniem i może być nadawana pracownikom
resortu łączności, pracownikom służb łączności w innych jednostkach
organizacyjnych, członkom organizacji społecznych oraz innym osobom fizycznym,
działającym na rzecz łączności, w uznaniu:
1) wieloletniej, nienagannej i szczególnie sumiennej pracy,
2) osiągnięć w popularyzowaniu i wdrażaniu do praktyki nowych rozwiązań w
dziedzinie łączności.
ż 3. 1. Odznakę nadaje Minister Łączności z własnej inicjatywy albo na wniosek:
1) ministra lub kierownika urzędu centralnego,
2) właściwego organu jednostki organizacyjnej lub organizacji społecznej,
działającej na rzecz łączności,
3) terenowego organu administracji rządowej bądź organu samorządu
terytorialnego.
2. Wniosek o nadanie odznaki powinien zawierać opis zasług i osiągnięć w służbie
łączności, uzasadniających nadanie odznaki osobom wymienionym w ż 2, oraz ich
dane personalne.
3. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
4. Wniosek o nadanie odznaki powinien być przedstawiony Ministrowi Łączności
przynajmniej na dwa miesiące przed przewidywanym przez wnioskodawcę terminem
wręczenia odznaki.
ż 4. 1. Odznaka ma kształt ośmioramiennej gwiazdy o średnicy 25 mm; jest
wykonana z metalu w kolorze złotym. Na licowej stronie odznaki, w środku
gwiazdy, na okrągłej tarczy, jest umieszczony symbol poczty - trąbka na tle
masztu radiowo-telewizyjnego; wokół tarczy, na otoku z białej emalii, jest
umieszczony napis "ZASŁUŻONY DLA ŁĄCZNOŚCI". Na odwrotnej stronie odznaki, w
środku, znajduje się poziomy napis "MINISTER ŁĄCZNOŚCI". a w otoku -
"RZECZPOSPOLITA POLSKA". Odznaka jest zawieszona na metalowej prostokątnej
klamrze o wymiarach 25x6 mm, w kolorze odznaki. Na środku klamry jest
umieszczona lilijka. Po obu stronach lilijki są umieszczone dwa poziome
emaliowane paski: niebieski i czarny. Odwrotna strona klamry jest gładka.
2. Wzór odznaki stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.
ż 5. 1. Odznakę wręcza uroczyście Minister Łączności lub osoba przez niego
upoważniona, wraz z legitymacją stwierdzającą nadanie odznaki.
2. Wzór legitymacji stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia.
3. Odznakę nosi się po prawej stronie piersi.
ż 6. Koszty odznaki oraz wydatki związane z jej nadawaniem będą pokrywane z
budżetu państwa, w części dotyczącej Ministerstwa Łączności.
ż 7. Ewidencję osób wyróżnionych odznaką prowadzi Ministerstwo Łączności.
ż 8. Osoby, którym nadano odznakę "Zasłużony Pracownik Łączności" na podstawie
przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, zachowują
prawo do jej noszenia.
ż 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 lipca 1996 r. (poz. 523)
Załącznik nr 1
WNIOSEK O NADANIE ODZNAKI HONOROWEJ
"ZASŁUŻONY DLA ŁĄCZNOŚCI"
Ilustracja
Załącznik nr 2
WZÓR ODZNAKI HONOROWEJ
"ZASŁUŻONY DLA ŁĄCZNOŚCI"
Ilustracja
Załącznik nr 3
WZÓR LEGITYMACJI STWIERDZAJĄCEJ NADANIE ODZNAKI HONOROWEJ
"ZASŁUŻONY DLA ŁĄCZNOŚCI"
Ilustracja
Uwaga: Format 2 A7. Strony 1 i 4 bez nadruku.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA
między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku,
sporządzona w Luksemburgu dnia 14 czerwca 1995 r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 110, poz. 527)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 14 czerwca 1995 r. została sporządzona w Luksemburgu Konwencja między
Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku w następującym
brzmieniu:
KONWENCJA
między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku
Rzeczpospolita Polska i Wielkie Księstwo Luksemburga,
pragnąc zawrzeć Konwencję w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie
podatków od dochodu i majątku,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Zakres podmiotowy
Niniejsza konwencja dotyczy osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w
jednym lub w obu Umawiających się Państwach.
Artykuł 2
Podatki, których dotyczy konwencja
1. Do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy konwencja, należą w
szczególności:
a) w Polsce:
1) podatek dochodowy od osób prawnych;
2) podatek dochodowy od osób fizycznych;
(zwane dalej "podatkami polskimi");
b) w Luksemburgu:
1) podatek od dochodu osób fizycznych;
2) podatek od dochodu osób prawnych;
3) podatek specjalny od wynagrodzeń członków rad nadzorczych;
4) podatek od majątku;
5) komunalny podatek handlowy od zysków i od kapitału obrotowego,
(zwane dalej "podatkami luksemburskimi").
2. Niniejsza konwencja będzie miała zastosowanie do wszystkich podatków takiego
samego lub podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej konwencji będą
wprowadzone obok istniejących podatków lub w ich miejsce. Właściwe władze
Umawiających się Państw będą informowały się wzajemnie o zasadniczych zmianach,
jakie zaszły w ich ustawodawstwach podatkowych.
Artykuł 3
Ogólne definicje
1. W rozumieniu niniejszej konwencji, jeżeli z jej kontekstu nie wynika inaczej:
a) określenia "Umawiające się Państwo" i "drugie Umawiające się Państwo"
oznaczają, zależnie od kontekstu, Polskę lub Luksemburg;
b) określenie "Polska" użyte w sensie geograficznym oznacza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w tym każdy obszar znajdujący się poza wodami
terytorialnymi Rzeczypospolitej Polskiej, który zgodnie z prawem międzynarodowym
i na mocy ustawodawstwa polskiego był lub będzie mógł być uznany za obszar, na
którym Polska może sprawować swoje suwerenne prawa w zakresie poszukiwań i
eksploatacji zasobów naturalnych dna morskiego lub jego podglebia;
c) określenie "Luksemburg" użyte w sensie geograficznym oznacza terytorium
Wielkiego Księstwa Luksemburga;
d) określenie "obywatele" oznacza:
1) wszelkie osoby fizyczne posiadające obywatelstwo Umawiającego się Państwa;
2) wszelkie osoby prawne, spółki osobowe i stowarzyszenia utworzone na podstawie
ustawodawstwa obowiązującego w Umawiającym się Państwie;
e) określenie "osoba" obejmuje osoby fizyczne, spółki oraz każde inne zrzeszenie
osób;
f) określenie "spółka" oznacza osobę prawną lub każdą jednostkę, którą dla celów
podatkowych traktuje się jako osobę prawną;
g) określenia "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" i
"przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio
przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie;
h) określenie "komunikacja międzynarodowa" oznacza wszelki przewóz statkiem
morskim lub statkiem powietrznym albo pojazdem drogowym eksploatowanym przez
przedsiębiorstwo, którego miejsce faktycznego zarządu znajduje się w Umawiającym
się Państwie, z wyjątkiem przypadku, gdy statek morski lub powietrzny albo
pojazd drogowy jest eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w drugim
Umawiającym się Państwie;
i) określenie "właściwa władza" oznacza:
1) w Polsce - Ministra Finansów lub jego upoważnionego przedstawiciela;
2) w Luksemburgu - Ministra Finansów lub jego upoważnionego przedstawiciela.
2. Przy stosowaniu niniejszej konwencji przez Umawiające się Państwo, jeżeli z
treści przepisu nie wynika inaczej, każde określenie nie zdefiniowane będzie
miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa danego Państwa w
zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza konwencja.
Artykuł 4
Miejsce zamieszkania lub siedziba
1. W rozumieniu niniejszej konwencji "osoba mająca miejsce zamieszkania lub
siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem
tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej
miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym
charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają
opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie z tytułu dochodu osiąganego ze źródeł
położonych w tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku znajdującego się w tym
Państwie.
2. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce
zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według
następujących zasad:
a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma
ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu
Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z
którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów
życiowych);
b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów
życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z
Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym
zwykle przebywa;
c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w
żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie,
którego jest obywatelem;
d) jeżeli jest ona obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich,
to właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze
wzajemnego porozumienia.
3. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba nie będąca osobą fizyczną ma
siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona siedzibę w
tym Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu.
Artykuł 5
Zakład
1. W rozumieniu niniejszej konwencji określenie "zakład" oznacza stałą placówkę,
przez którą całkowicie albo częściowo prowadzona jest działalność
przedsiębiorstwa.
2. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:
a) miejsce zarządu;
b) filię;
c) biuro;
d) zakład fabryczny;
e) warsztat oraz
f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce
wydobywania zasobów naturalnych.
3. Plac budowy lub montażu stanowią "zakład" tylko wtedy, gdy okres ich
prowadzenia trwa dłużej niż dwanaście miesięcy.
4. Bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu nie stanowią
zakładu:
a) użytkowanie placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania albo
wydawania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
b) utrzymywanie zapasów dóbr albo towarów przedsiębiorstwa wyłącznie dla
składowania, wystawiania lub wydawania;
c) utrzymywanie zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwa;
d) stałe placówki utrzymywane wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w
celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
e) stałe placówki utrzymywane wyłącznie dla działalności mającej przygotowawczy
lub pomocniczy charakter;
f) utrzymywanie stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek
połączenia rodzajów działalności wymienionych pod literami od a) do e), pod
warunkiem jednak, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z takiego
połączenia rodzajów działalności, posiada przygotowawczy lub pomocniczy
charakter.
5. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba, z wyjątkiem
niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa w imieniu
przedsiębiorstwa i osoba ta posiada pełnomocnictwo do zawierania umów w
Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa i pełnomocnictwo to w tym
Państwie zwykle wykonuje, to uważa się, że przedsiębiorstwo to posiada zakład w
tym Państwie w zakresie prowadzenia każdego rodzaju działalności, który osoba ta
podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę
ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w ustępie 4 i są takimi
rodzajami działalności, które, gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej
placówki, nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie
postanowień niniejszego ustępu.
6. Nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w jednym z Umawiających się
Państw tylko z tego powodu, że wykonuje ono tam czynności przez maklera,
generalnego przedstawiciela handlowego albo każdego innego niezależnego
przedstawiciela, pod warunkiem że osoby te działają w ramach swojej zwykłej
działalności.
7. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub
jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany
tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby jakąkolwiek z tych spółek
uważać za zakład drugiej spółki.
Artykuł 6
Dochody z nieruchomości
1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochody z
eksploatacji gospodarstwa rolnego i leśnego), położonego w drugim Umawiającym
się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Określenie "majątek nieruchomy" posiada takie znaczenie, jakie przyjmuje się
według prawa tego Państwa, w którym majątek ten jest położony. Określenie to
obejmuje w każdym przypadku mienie należące do majątku nieruchomego, żywy i
martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których zastosowanie
mają przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, prawa użytkowania
majątku nieruchomego, jak również prawa do zmiennych lub stałych świadczeń z
tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji pokładów mineralnych, źródeł i
innych zasobów naturalnych; statki morskie, barki oraz statki powietrzne nie
stanowią majątku nieruchomego.
3. Postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodów z bezpośredniego użytkowania,
najmu, jak również każdego innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.
4. Postanowienia ustępów 1 i 3 stosuje się również do dochodów z majątku
nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodu z majątku nieruchomego, który służy
do wykonywania wolnego zawodu.
Artykuł 7
Zyski przedsiębiorstw
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko
w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim
Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo
wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być
opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być
przypisane temu zakładowi.
2. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego
się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez
położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu
zakładowi takie zyski, jakie mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub
podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne
przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem,
którego jest zakładem.
3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się potrącenie nakładów ponoszonych
dla tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami
administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym
jest położony zakład, czy gdzie indziej.
4. Jeżeli w Umawiającym się Państwie istnieje zwyczaj ustalania zysków zakładu
przez podział całkowitych zysków przedsiębiorstwa na jego poszczególne części,
żadne postanowienie ustępu 2 nie wyklucza ustalenia przez to Umawiające się
Państwo zysku do opodatkowania według zwykle stosowanego podziału; sposób
zastosowanego podziału zysku musi jednak być taki, żeby wynik był zgodny z
zasadami zawartymi w tym artykule.
5. Nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub
towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa.
6. Przy stosowaniu postanowień poprzednich ustępów ustalanie zysków powinno być
dokonywane każdego roku w ten sam sposób, chyba że istnieją uzasadnione powody,
aby postąpić inaczej.
7. Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w
innych artykułach niniejszej konwencji , postanowienia tych innych artykułów nie
będą naruszane przez postanowienia tego artykułu.
Artykuł 8
Transport międzynarodowy
1. Zyski pochodzące z eksploatacji w komunikacji międzynarodowej statków
morskich, statków powietrznych lub pojazdów drogowych mogą podlegać
opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego
zarządu przedsiębiorstwa.
2. Zyski pochodzące z eksploatacji barek wykorzystywanych w transporcie na
wodach śródlądowych mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym
znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
3. Jeżeli miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa zajmującego się
transportem morskim lub przedsiębiorstwa zajmującego się transportem na wodach
śródlądowych znajduje się na pokładzie statku lub barki, to uważa się, że
znajduje się ono w tym Państwie, w którym znajduje się port macierzysty statku
lub barki, a jeżeli statek lub barka nie ma portu macierzystego - w Umawiającym
się Państwie, w którym osoba eksploatująca statek lub barkę ma miejsce
zamieszkania lub siedzibę.
4. Postanowienia ustępu 1 dotyczą także zysków pochodzących z uczestnictwa w
umowie poolowej, we wspólnym przedsiębiorstwie lub w międzynarodowym związku
eksploatacyjnym.
Artykuł 9
Przedsiębiorstwa powiązane
1. Jeżeli:
a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa ma udział bezpośrednio lub
pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub kapitale przedsiębiorstwa drugiego
Umawiającego się Państwa albo
b) te same osoby bezpośrednio lub pośrednio mają udział w zarządzaniu, kontroli
lub kapitale przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa
drugiego Umawiającego się Państwa
i jeżeli w jednym i drugim przypadku między dwoma przedsiębiorstwami w zakresie
ich stosunków handlowych lub finansowych zostaną umówione lub narzucone warunki,
różniące się od warunków, które by ustaliły między sobą niezależne
przedsiębiorstwa, to zyski, które osiągałoby jedno z przedsiębiorstw bez tych
warunków, ale których z powodu tych warunków nie osiągnęło, mogą być uznane za
zyski tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.
2. Jeżeli zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa opodatkowane w tym
Państwie są włączone także do zysków przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się
Państwa, z których tytułu to przedsiębiorstwo zostało opodatkowane w tym drugim
Państwie, a zyski w ten sposób połączone są zyskami, które osiągnęłoby
przedsiębiorstwo pierwszego Państwa, gdyby warunki uzgodnione między tymi dwoma
przedsiębiorstwami były warunkami, które byłyby uzgodnione między niezależnymi
przedsiębiorstwami, wtedy drugie Umawiające się Państwo dokona odpowiedniej
korekty kwoty podatku wymierzonego od zysków w tym Państwie. Przy ustalaniu
takiej korekty będą uwzględnione odpowiednio inne postanowienia niniejszej
konwencji, a w razie konieczności właściwe władze Umawiających się Państw będą
porozumiewać się ze sobą bezpośrednio.
Artykuł 10
Dywidendy
1. Dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Dywidendy te mogą być jednak opodatkowane także w Umawiającym się Państwie i
według prawa tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją
siedzibę, ale jeżeli odbiorca dywidend jest ich właścicielem, podatek ten nie
może przekroczyć:
a) 5 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli odbiorcą dywidend jest spółka (inna
niż spółka osobowa), której udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy
wynosi co najmniej 25 procent,
b) 15 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.
Właściwe władze Umawiających się Państw ustalą w drodze wzajemnego porozumienia
sposób stosowania tych ograniczeń. Postanowienia niniejszego ustępu nie
naruszają opodatkowania spółki w odniesieniu do zysków, z których dywidendy są
wypłacane.
3. Użyte w tym artykule określenie "dywidendy" oznacza dochód z akcji, akcji
gratisowych lub prawa do pobierania korzyści, akcji w kopalnictwie, akcji
członków założycieli lub innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w
zyskach, jak również dochód z innych praw spółki, które według prawa podatkowego
Państwa, w którym spółka wydzielająca dywidendy ma siedzibę, zrównane są z
wpływami z akcji.
4. Postanowień ustępów 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli właściciel dywidend mający
miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie wykonuje w drugim
Państwie, w którym znajduje się siedziba spółki wypłacającej dywidendy,
działalność zarobkową przez zakład położony w tym Państwie bądź wykonuje w tym
drugim Państwie wolny zawód w oparciu o położoną w nim stałą placówkę i gdy
udział, z którego tytułu wypłaca się dywidendy, rzeczywiście wiąże się z
działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W tym przypadku, w zależności
od konkretnej sytuacji, stosuje się postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
5. Jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie,
osiąga zyski albo dochody z drugiego Umawiającego się Państwa, wówczas to drugie
Państwo nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę, z
wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie, lub przypadku, gdy udział, z
którego tytułu dywidendy są wypłacane, rzeczywiście wiąże się z działalnością
zakładu lub stałej placówki położonej w drugim Państwie, ani też obciążać nie
wydzielonych zysków spółki podatkiem od nie wydzielonych zysków, nawet gdy
wypłacone dywidendy lub nie wydzielone zyski całkowicie lub częściowo pochodzą z
zysków albo dochodów osiągniętych w tym drugim Państwie.
Artykuł 11
Odsetki
1. Odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże odsetki takie mogą być również opodatkowane w Umawiającym się
Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli
odbiorca odsetek jest ich właścicielem, podatek w ten sposób ustalony nie może
przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych odsetek. Właściwe władze Umawiających
się Państw ustalą w drodze wzajemnego porozumienia sposób stosowania tego
ograniczenia.
3. Niezależnie od postanowień ustępu 2, odsetki z tytułu kredytów i pożyczek
bankowych pochodzące z Umawiającego się Państwa, wypłacane osobie mającej
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być
opodatkowane tylko w tym drugim Państwie.
4. Niezależnie od postanowień ustępu 3, odsetki na rzecz Umawiającego się
Państwa są zwolnione z opodatkowania w drugim Umawiającym się Państwie.
5. Użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochody od wszelkiego
rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i nie
zabezpieczonych prawem zastawu hipotecznego lub prawem udziału w zyskach
dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z
obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami mającymi
związek z takimi skryptami dłużnymi, obligacjami lub pożyczkami. Opłaty karne z
tytułu opóźnionej zapłaty nie będą uważane w rozumieniu niniejszego artykułu za
odsetki.
6. Postanowień ustępu 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli właściciel odsetek mający
miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie wykonuje w drugim
Umawiającym się Państwie, w którym powstają odsetki, działalność zarobkową przy
pomocy zakładu położonego w tym Państwie bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o
położoną w nim stałą placówkę i jeżeli wierzytelność, z której tytułu są płacone
odsetki, związana jest rzeczywiście z takim zakładem lub stałą placówką. W takim
przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się odpowiednio
postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
7. Uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem
jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna lub osoba mająca w
tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca
odsetki, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą
placówkę, w związku z których działalnością powstało zadłużenie, z tytułu
którego są wypłacane odsetki, i zapłata tych odsetek jest pokrywana przez ten
zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w Państwie, w
którym położony jest zakład lub stała placówka.
8. Jeżeli miedzy płatnikiem a właścicielem odsetek lub między nimi obydwoma a
osobą trzecią istnieją szczególne powiązania i dlatego kwota odsetek mająca
związek z roszczeniem wynikającym z długu, z którego tytułu są wypłacane,
przekracza kwotę, którą dłużnik i właściciel odsetek uzgodniliby bez tych
powiązań, to postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej
wymienionej kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu
według prawa każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych
postanowień niniejszej konwencji.
Artykuł 12
Należności licencyjne
1. Należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 niniejszego
artykułu, mogą być również opodatkowane w tym Państwie, w którym powstały, i
zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, lecz podatek w ten sposób ustalony nie
może przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych należności.
3. Określenie "należności licencyjne", użyte w niniejszym artykule, oznacza
wszelkiego rodzaju wynagrodzenia uzyskiwane za użytkowanie lub prawo do
użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub
naukowego, włącznie z filmami dla kina i utworami nagranymi dla radia lub
telewizji, każdego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy
technologii lub procesu produkcyjnego, albo za udostępnienie informacji
związanej ze zdobytymi doświadczeniami w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub
naukowej.
4. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli właściciel
należności licencyjnych mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie wykonuje w drugim Państwie, z którego pochodzą należności
licencyjne, działalność zarobkową przez zakład położony w tym Państwie lub
wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą placówkę w tym Państwie, a prawa lub
majątek, z których tytułu wypłacane są należności licencyjne, są związane
rzeczywiście z takim zakładem lub taką stałą placówką. W takim przypadku stosuje
się odpowiednio, w zależności od konkretnej sytuacji, postanowienia artykułu 7
lub artykułu 14.
5. Uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, gdy
płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna lub
osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak
osoba wypłacająca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona w
Umawiającym się Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę, posiada w
Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, z związku z którymi powstał
obowiązek zapłaty należności licencyjnych, i takie należności ponosi zakład lub
stała placówka, to uważa się, że należności licencyjne powstają w Państwie, w
którym położony jest zakład lub stała placówka.
6. Jeżeli między płatnikiem a właścicielem należności licencyjnych lub między
nimi a osobą trzecią istnieją szczególne powiązania i dlatego kwota opłat
licencyjnych - mająca związek z użytkowaniem, prawem lub informacją, za które są
one płacone - przekracza kwotę, którą płatnik i właściciel należności
licencyjnych uzgodniliby bez takich powiązań, to postanowienia niniejszego
artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W takim przypadku
nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu według prawa każdego Umawiającego
się Państwa, z uwzględnieniem innych postanowień konwencji.
Artykuł 13
Zyski ze sprzedaży majątku
1. Zyski osiągnięte przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z przeniesienia własności majątku nieruchomego, o
którym mowa w artykule 6, a położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą
być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część
majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, posiada w
drugim Umawiającym się Państwie, albo z przeniesienia własności majątku
ruchomego należącego do stałej placówki, którą osoba zamieszkała w Umawiającym
się Państwie posiada w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania wolnego
zawodu, łącznie z zyskami uzyskanymi z przeniesienia własności takiego zakładu
(odrębnie albo razem z całym przedsiębiorstwem) lub takiej stałej placówki, mogą
być opodatkowane w tym drugim Państwie.
3. Zyski osiągnięte z przeniesienia tytułu własności statków morskich, statków
powietrznych lub pojazdów drogowych eksploatowanych w komunikacji
międzynarodowej, barek eksploatowanych w transporcie na wodach śródlądowych lub
majątku ruchomego związanego z eksploatacją takich statków morskich,
powietrznych lub pojazdów drogowych albo barek podlegają opodatkowaniu tylko w
tym Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu
przedsiębiorstwa.
4. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku nie wymienionego w ustępach 1,
2 i 3 podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym przenoszący tytuł
własności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.
Artykuł 14
Wolne zawody
1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie
osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym
charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta
posiada zwykle stałą placówkę w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania
swej działalności. Jeżeli posiada ona taką stałą placówkę, to dochód może być
opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być
przypisany tej stałej placówce.
2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną
działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak
również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów,
architektów oraz dentystów i księgowych.
Artykuł 15
Praca najemna
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18 i 19 pensje, płace i inne
podobne wynagrodzenia, które osoba mające miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie,
chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca
jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w
tym drugim Państwie.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba mająca
miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej,
wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w
pierwszym Państwie, jeżeli:
a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające
łącznie 183 dni podczas danego roku kalendarzowego i
b) wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który
nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
c) wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą
pracodawca posiada w drugim Państwie.
3. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu wynagrodzenie
uzyskiwane przez osobę z tytułu pracy najemnej wykonywanej na pokładzie statku
morskiego, powietrznego lub pojazdu drogowego eksploatowanego w komunikacji
międzynarodowej lub na pokładzie barki wykorzystywanej w transporcie na wodach
śródlądowych może podlegać opodatkowaniu tylko w Umawiającym się Państwie, w
którym znajduje się miejsce rzeczywistego zarządu przedsiębiorstwa.
Artykuł 16
Wynagrodzenia dyrektorów
Wynagrodzenia i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce zamieszkania
w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie zarządzającej
lub nadzorczej spółki, mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą
być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Artykuł 17
Artyści i sportowcy
1. Bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15 dochód uzyskany przez osobę
mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu działalności
artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub
telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście wykonywanej w tym
charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie, może być
opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Jeżeli dochód mający związek z osobistą działalnością takiego artysty lub
sportowca nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej osobie, to
dochód taki - bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15 - może być
opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty
lub sportowca jest wykonywana.
3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 dochód z działalności określonej w
ustępie 1, wykonywanej w ramach wymiany kulturalnej potwierdzonej przez Państwo,
w którym artyści lub sportowcy mają miejsce zamieszkania, może podlegać
opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
Artykuł 18
Emerytury i renty
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 emerytury i inne podobne
wynagrodzenia z tytułu poprzedniej pracy najemnej, wypłacane osobie mającej
miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w
tym Państwie.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1 emerytury i inne podobne wynagrodzenia
wypłacane na mocy ustawodawstwa o ubezpieczeniach socjalnych Umawiającego się
Państwa podlegają opodatkowaniu w tym Państwie.
Artykuł 19
Funkcje publiczne
1.
a) Wynagrodzenie inne niż renta i emerytura, wypłacane przez Umawiające się
Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie fizycznej z
tytułu funkcji wykonywanych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej
lub władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
b) Jednakże wynagrodzenie takie może podlegać opodatkowaniu tylko w drugim
Umawiającym się Państwie, jeżeli funkcje te są wykonywane w tym Państwie, a
osoba otrzymująca takie wynagrodzenie ma miejsce zamieszkania w tym drugim
Państwie oraz osoba ta:
1) jest obywatelem tego Państwa lub
2) nie stała się osobą mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie wyłącznie dla
celów świadczenia tych usług.
2.
a) Jakakolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez jedno Umawiające się
Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy
utworzonych przez to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną
osobie fizycznej z tytułu funkcji wykonywanych na rzecz tego Państwa, jego
jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym
Państwie.
b) Jednakże taka emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się
Państwie, jeżeli osoba ją otrzymująca posiada w nim miejsce zamieszkania i jest
obywatelem tego Państwa.
3. Postanowienia artykułów 15, 16 i 18 mają zastosowanie do wynagrodzeń,
emerytur i rent mających związek z funkcjami wykonywanymi w związku z
działalnością gospodarczą Umawiającego się Państwa, jego jednostki terytorialnej
lub władzy lokalnej.
Artykuł 20
Studenci i praktykanci
1. Należności otrzymywane na utrzymanie się, kształcenie się lub odbywanie
praktyki przez studenta lub praktykanta, który przebywa w pierwszym Umawiającym
się Państwie wyłącznie w celu kształcenia się lub odbywania praktyki i który ma
albo bezpośrednio przed przybyciem do tego Państwa miał miejsce zamieszkania w
drugim Państwie, nie podlegają opodatkowaniu w pierwszym Państwie, jeżeli
należności te pochodzą ze źródeł spoza tego pierwszego Państwa.
2. Nie naruszając postanowień ustępu 1, wynagrodzenia otrzymywane przez studenta
lub stażystę, który przed przybyciem do Umawiającego się Państwa ma lub miał
miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, a który przebywa w
pierwszym Państwie wyłącznie w celu odbycia studiów lub praktyki i otrzymuje
wynagrodzenie z tytułu pracy w pierwszym Państwie, nie podlegają opodatkowaniu w
tym Państwie, pod warunkiem że jego praca pozostaje w związku z jego studiami
lub praktyką i że takie wynagrodzenie jest konieczne do uzupełnienia posiadanych
przez niego środków na jego utrzymanie.
3. Postanowienia ustępu 2 przestaną obowiązywać, jeżeli pobyt w pierwszym
Umawiającym się Państwie przekracza normalny okres studiów podjętych w tym
Państwie bądź - w przypadku praktykanta - okres trzech lat, licząc od jego
przybycia do tego Państwa.
Artykuł 21
Wykładowcy i pracownicy naukowo-badawczy
1. Wynagrodzenia wykładowców i innych członków personelu nauczającego, którzy
posiadają miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, a którzy przebywają
czasowo w drugim Umawiającym się Państwie w celu nauczania lub prowadzenia badań
naukowych przez okres nie przekraczający dwóch lat w uniwersytecie lub innej
instytucji szkolnej oficjalnie uznanej, podlegają opodatkowaniu tylko w
pierwszym Państwie.
2. Postanowienia ustępu 1 nie mają zastosowania do dochodów pochodzących z prac
naukowo-badawczych, jeżeli nie są one prowadzone w interesie publicznym, lecz
głównie w celu osiągnięcia osobistej korzyści przez jedną lub więcej określonych
osób.
Artykuł 22
Inne dochody
1. Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie,
bez względu na to, skąd one pochodzą, które nie są objęte postanowieniami
poprzednich artykułów niniejszej konwencji , podlegają opodatkowaniu tylko w tym
Państwie.
2. Postanowienia ustępu 1 nie mają zastosowania do dochodów nie będących
dochodami z majątku nieruchomego określonego w artykule 6 ustęp 2, jeżeli osoba
uzyskująca takie dochody, posiadająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie działalność
zarobkową przez zakład w nim położony lub wykonuje w tym drugim Państwie wolny
zawód w oparciu o stałą placówkę w nim położoną i gdy prawa lub dobra, z których
tytułu wypłacany jest dochód, są rzeczywiście związane z działalnością takiego
zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej
sytuacji, stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
Artykuł 23
Majątek
1. Majątek nieruchomy określony w artykule 6, który jest własnością osoby
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, a położony
jest w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim
Państwie.
2. Majątek ruchomy, stanowiący część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo
Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, lub majątek
ruchomy należący do stałej placówki, którą osoba mająca miejsce zamieszkania w
Umawiającym się Państwie posiada w drugim Umawiającym się Państwie dla celów
wykonywania wolnego zawodu, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
3. Majątek, który stanowią statki morskie i powietrzne, pojazdy drogowe
eksploatowane w komunikacji międzynarodowej oraz barki wykorzystywane w
transporcie na wodach śródlądowych, jak również majątek ruchomy służący do
eksploatacji takich statków morskich, statków powietrznych lub barek może
podlegać opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje
się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
4. Wszelkie inne części majątku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
Artykuł 24
Postanowienia o unikaniu podwójnego opodatkowania
Podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący:
1. w Polsce:
a) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód
lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może
być opodatkowany w Luksemburgu, to Polska zwolni, z uwzględnieniem postanowień
zawartych pod literą b), taki dochód lub majątek od opodatkowania, z tym jednak,
że przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby może
zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek
zwolniony od opodatkowania w powyższy sposób nie był w taki właśnie sposób
zwolniony od opodatkowania;
b) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód,
który zgodnie z postanowieniami artykułów 11 i 12 może być opodatkowany w
Luksemburgu, to Polska zezwoli na odliczenie od podatku dochodowego tej osoby
kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Luksemburgu. Jednakże takie
odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, która została obliczona
przed dokonaniem odliczenia i która odpowiednio przypada na dochód uzyskany w
Luksemburgu;
2. w Luksemburgu:
a) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Luksemburgu osiąga
dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji
może być opodatkowany w Polsce, to Luksemburg zwolni, z uwzględnieniem
postanowień zawartych pod literami b) i c), taki dochód lub majątek od
opodatkowania;
b) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Luksemburgu osiąga
dochód, który zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 lub 12 może być
opodatkowany w Polsce, to Luksemburg zezwoli na odliczenie od podatku tej osoby
kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Polsce. To odliczenie nie może jednak
przewyższyć tej części podatku, która została obliczona przed odliczeniem i
która przypada na dochód uzyskany w Polsce;
c) jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej konwencji dochód lub
majątek osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Luksemburgu jest
zwolniony od opodatkowania, to Luksemburg może jednak przy obliczeniu podatku od
powstałego dochodu lub majątku takiej osoby wziąć pod uwagę dochód lub majątek
zwolniony od opodatkowania;
d) bez względu na postanowienia zawarte pod literami b) i c) jeżeli spółka
mająca siedzibę w Luksemburgu uzyskuje dywidendy ze źródeł polskich, to
Luksemburg zwolni te dywidendy od podatku pod warunkiem, że ta spółka, która ma
siedzibę w Luksemburgu, posiada od początku swej działalności bezpośrednio w
kapitale spółki wypłacającej dywidendy udział w wysokości co najmniej 25
procent. Akcje lub udziały spółki polskiej są na tych samych warunkach zwolnione
od luksemburskiego podatku od majątku.
Artykuł 25
Równe traktowanie
1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym
się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne
lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym
obywatele tego drugiego Państwa są lub mogą być poddani w tych samych
okolicznościach. Niniejsze postanowienie ma również zastosowanie - bez względu
na postanowienia artykułu 1 - do osób, które nie mają miejsce zamieszkania lub
siedziby w jednym lub obu Umawiających się Państwach.
2. Opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa
posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie może być w drugim Państwie
bardziej niekorzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa
prowadzących taką samą działalność. Postanowienie to nie może być rozumiane jako
zobowiązujące Umawiające się Państwo do udzielania osobom mającym miejsce
zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie jakichkolwiek osobistych
zwolnień, ulg i obniżek, dla celów podatkowych, z uwagi na stan cywilny i
rodzinny, których udziela ono osobom mającym miejsce zamieszkania na jego
terytorium.
3. Z wyjątkiem przypadku stosowania postanowień artykułu 9 ustęp 1, artykułu 11
ustęp 8 lub artykułu 12 ustęp 6, odsetki, należności licencyjne i inne koszty
ponoszone przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa na rzecz osoby mającej
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie są odliczane
przy określaniu podlegających opodatkowaniu zysków tego przedsiębiorstwa na
takich samych warunkach, jakby były one płacone na rzecz osoby mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym Państwie. Podobnie długi
przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa zaciągnięte wobec osoby mającej
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie są odliczane
przy określaniu podlegającego opodatkowaniu majątku tego przedsiębiorstwa na
takich samych warunkach, jakby były one zaciągnięte wobec osoby mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym Państwie.
4. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których kapitał należy w całości
lub częściowo albo jest kontrolowany bezpośrednio lub pośrednio przez jedną lub
więcej osób mających miejsce zamieszkania bądź siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, nie mogą być w pierwszym Umawiającym się Państwie poddane ani
opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej
uciążliwe aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub mogą
być poddane podobne przedsiębiorstwa pierwszego wymienionego Państwa.
5. Postanowienia tego artykułu mają zastosowanie, bez względu na postanowienia
artykułu 2, do wszystkich podatków, bez względu na ich rodzaj i nazwę.
Artykuł 26
Procedura wzajemnego porozumiewania się
1. Jeżeli osoba jest zdania, że czynności jednego lub obu Umawiających się
Państw wprowadziły lub wprowadzą dla niej opodatkowanie, które jest niezgodne z
postanowieniami niniejszej konwencji , to może ona, niezależnie od środków
odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją
sprawę właściwej władzy tego Państwa, w którym ma ona miejsce zamieszkania lub
siedzibę, lub jeżeli w danej sprawie mają zastosowanie postanowienia artykułu 25
ustęp 1 - właściwej władzy tego Państwa, którego jest obywatelem. Sprawa powinna
być przedstawiona w ciągu trzech lat, licząc od pierwszego urzędowego
zawiadomienia o czynności pociągającej za sobą opodatkowanie, które jest
niezgodne z postanowieniami niniejszej konwencji .
2. Jeżeli właściwa władza uzna zarzut za uzasadniony, ale nie może sama
spowodować zadowalającego rozwiązania, to podejmie starania, aby przypadek ten
uregulować w drodze wzajemnego porozumienia z właściwą władzą drugiego
Umawiającego się Państwa, tak aby zapobiec opodatkowaniu niezgodnemu z niniejszą
konwencją. Osiągnięte porozumienie będzie zrealizowane bez względu na terminy
zawite przewidziane w prawie wewnętrznym Umawiających się Państw.
3. Właściwe władze Umawiających się Państw będą czynić starania, aby w drodze
wzajemnego porozumienia usuwać trudności lub wątpliwości, które mogą powstawać
przy interpretacji lub stosowaniu konwencji. Mogą one również konsultować się
wzajemnie co do tego, w jaki sposób można zapobiec podwójnemu opodatkowaniu w
przypadkach, które nie są uregulowane w niniejszej konwencji .
4. Właściwe władze Umawiających się Państw mogą porozumiewać się ze sobą
bezpośrednio w celu osiągnięcia porozumienia w sprawach objętych postanowieniami
poprzednich ustępów. Jeżeli w celu osiągnięcia porozumienia zajdzie potrzeba
bezpośredniej wymiany opinii, może to nastąpić w ramach komisji złożonej z
przedstawicieli właściwych władz Umawiających się Państw.
Artykuł 27
Wymiana informacji
1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały takie informacje,
które są niezbędne do stosowania postanowień niniejszej konwencji lub
ustawodawstwa wewnętrznego Umawiających się Państw dotyczącego podatków objętych
niniejszą konwencją, w zakresie, w jakim opodatkowanie przewidziane w tym
ustawodawstwie nie jest sprzeczne z konwencją. Wymiana informacji nie jest
ograniczona postanowieniami artykułu 1. Wszelkie informacje uzyskane przez
Umawiające się Państwo będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, co
informacje uzyskane zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym tego Państwa, i będą
mogły być ujawnione jedynie osobom i władzom (w tym sądom i organom
administracyjnym) zajmującym się wymiarem lub poborem, egzekucją lub ściąganiem,
lub rozpatrywaniem odwołań w zakresie podatków objętych konwencją. Takie osoby
lub władze będą wykorzystywać informacje wyłącznie w podanych celach. Mogą one
ujawniać te informacje w postępowaniu sądowym lub postanowieniach sądowych.
2. Postanowienia ustępu 1 nie mogą być w żadnym przypadku interpretowane tak,
jak gdyby zobowiązywały jedno z Umawiających się Państw do:
a) stosowania środków administracyjnych, które są sprzeczne z ustawodawstwem lub
praktyką administracyjną tego lub drugiego Umawiającego się Państwa;
b) udzielania informacji, których uzyskanie byłoby możliwe na podstawie własnego
ustawodawstwa albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego lub
drugiego Umawiającego się Państwa;
c) udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową, gospodarczą,
przemysłową, kupiecką lub zawodową albo działalność handlową, lub informacji,
których udzielanie sprzeciwiałoby się porządkowi publicznemu (ordre public).
Artykuł 28
Przedstawiciele dyplomatyczni i urzędnicy konsularni
Postanowienia niniejszej konwencji nie naruszają przywilejów podatkowych, z
których korzystają przedstawiciele dyplomatyczni lub urzędnicy konsularni na
podstawie ogólnych zasad prawa międzynarodowego lub postanowień umów
szczególnych.
Artykuł 29
Wyłączenie niektórych spółek
Niniejsza konwencja nie ma zastosowania do spółek holdingowych w rozumieniu
szczególnego ustawodawstwa Luksemburga, opartego aktualnie na ustawie z dnia 31
lipca 1929 r. i dekrecie wielkoksiążęcym z dnia 17 grudnia 1938 r. Nie ma ona
zastosowania również do dochodów, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania lub
siedzibę w Polsce uzyskuje z takich spółek, ani do akcji lub innych udziałów w
kapitale takich spółek, jakie taka osoba posiada.
Artykuł 30
Wejście w życie
1. Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji, a wymiana dokumentów ratyfikacyjnych
nastąpi możliwie jak najszybciej w Warszawie.
2. Niniejsza konwencja wejdzie w życie trzydziestego dnia po dokonaniu wymiany
dokumentów ratyfikacyjnych, a jej postanowienia będą miały zastosowanie:
a) jeżeli chodzi o podatki pobierane u źródła - do dochodu przypisanego lub
uzyskanego, poczynając od 1 stycznia roku następującego po roku, w którym
dokonano wymiany dokumentów ratyfikacyjnych;
b) jeżeli chodzi o inne podatki - do lat podatkowych zaczynających się w dniu 1
stycznia roku następującego po roku, w którym dokonana została wymiana
dokumentów ratyfikacyjnych.
Artykuł 31
Wypowiedzenie
Niniejsza konwencja pozostanie w mocy do czasu wypowiedzenia przez Umawiające
się Państwo. Każde Umawiające się Państwo może wypowiedzieć konwencję,
przekazując w drodze dyplomatycznej notyfikację o wypowiedzeniu co najmniej
sześć miesięcy przed końcem roku kalendarzowego, po upływie pięciu lat od daty
jej wejścia w życie. W takim przypadku konwencja przestanie obowiązywać:
a) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła - do dochodów uzyskanych lub
przypisanych poczynając od 1 stycznia roku następującego po roku, w którym
konwencja została wypowiedziana;
b) w odniesieniu do innych podatków - za okresy podatkowe wygasłe najpóźniej 31
grudnia roku, w którym konwencja została wypowiedziana.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie do tego upoważnieni, podpisali
niniejszą konwencję.
Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Luksemburgu dnia 14 czerwca 1995 r. w
językach polskim i francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej: A. Krzeczunowicz
W imieniu Wielkiego Księstwa Luksemburga: J.E. Poos
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 30 sierpnia 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 5 lipca 1996 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Konwencji między Rzecząpospolitą
Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w
Luksemburgu dnia 14 czerwca 1995 r.
(Dz. U. Nr 110, poz. 528)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 30 ustęp 1 Konwencji
między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej
w Luksemburgu dnia 14 czerwca 1995 r., dokonana została w Warszawie dnia 1 lipca
1996 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionej konwencji.
Zgodnie z postanowieniami artykułu 30 ustęp 2 powyższej konwencji wchodzi ona w
życie dnia 31 lipca 1996 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Maroka w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania
w zakresie podatków od dochodu i majątku,
sporządzona w Rabacie dnia 24 października 1994 r.
(Dz. U. z 1996 r., Nr 110, poz. 529)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 24 października 1994 r. została sporządzona w Rabacie Konwencja między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Maroka w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w
zakresie podatków od dochodu i majątku w następującym brzmieniu:
KONWENCJA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Maroka w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania
w zakresie podatków od dochodu i majątku
PREAMBUŁA
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Królestwa Maroka,
pragnąc zawrzeć Konwencję w celu unikania podwójnego opodatkowania i
zapobiegania uchylaniu się od podatków od dochodu i majątku,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Zakres podmiotowy
Niniejsza konwencja dotyczy osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w
jednym lub w obu Umawiających się Państwach.
Artykuł 2
Podatki, których dotyczy konwencja
1. Niniejsza konwencja dotyczy, bez względu na sposób poboru, podatków od
dochodu i od majątku, które pobiera się na rzecz każdego Umawiającego się
Państwa, jego jednostek terytorialnych lub władz lokalnych.
2. Za podatki od dochodu i od majątku uważa się wszystkie podatki, które pobiera
się od całego dochodu i od całego majątku albo od części dochodu lub majątku,
włączając podatki od zysku z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego
lub nieruchomego, jak również podatki od przyrostu majątku.
3. Do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy konwencja, należą w
szczególności:
a) w Rzeczypospolitej Polskiej:
1) podatek dochodowy od osób fizycznych,
2) podatek dochodowy od osób prawnych;
(zwane dalej "podatkami polskimi");
b) w Królestwie Maroka:
1) podatek od spółek,
2) powszechny podatek od dochodu, w tym danina od dochodu z wykonywania zawodu
lub z posiadania nieruchomości ziemskiej, wyłączone z powszechnego podatku od
dochodu,
3) podatek od dochodu z akcji lub udziałów i podobnych dochodów,
4) podatek od zysków z nieruchomości,
5) udział w solidarności narodowej,
6) podatek od lokat o stałym dochodzie,
7) podatek miejski i podatek budowlany,
8) podatek od patentów i podatek od koncesji na prowadzenie wyszynku;
(zwane dalej "podatkami marokańskimi").
4. Niniejsza konwencja będzie miała również zastosowanie do wszystkich podatków
takiego samego lub podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej konwencji
będą wprowadzone przez każde Umawiające się Państwo obok istniejących podatków,
o których mowa w niniejszym artykule, lub w ich miejsce. Właściwe władze
Umawiających się Państw będą informowały się wzajemnie o wszystkich zasadniczych
zmianach dokonanych w ich ustawodawstwach podatkowych.
Artykuł 3
Ogólne definicje
1. W rozumieniu niniejszej konwencji, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej:
a) określenie "Polska" oznacza Rzeczpospolitą Polską, w tym każdy obszar poza
wodami terytorialnymi Polski, który zgodnie z prawem międzynarodowym został
określony lub który może być określony na mocy ustawodawstwa polskiego jako
obszar, na którym Polska może sprawować suwerenne prawa w zakresie poszukiwań i
eksploatacji zasobów naturalnych dna morskiego i jego podglebia;
b) określenie "Maroko" oznacza Królestwo Maroka, a użyte w sensie geograficznym
oznacza terytorium Maroka, jak i terytorium przyległe do wód terytorialnych
Maroka i traktowane dla celów podatkowych jako terytorium narodowe, na którym
Maroko zgodnie z prawem międzynarodowym może sprawować prawa w odniesieniu do
dna i podglebia morskiego, jak również do ich zasobów naturalnych (szelf
kontynentalny);
c) określenia "Umawiające się Państwo" i "drugie Umawiające się Państwo"
oznaczają, zależnie od kontekstu, Polskę lub Maroko;
d) określenie "obywatele" oznacza osoby fizyczne posiadające obywatelstwo
Umawiającego się Państwa i osoby prawne, spółki osobowe lub stowarzyszenia
utworzone na podstawie ustawodawstwa obowiązującego w Umawiającym się Państwie;
e) określenie "osoba" obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie
osób;
f) określenia "przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa" i "przedsiębiorstwo
drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo
prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce
zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie;
g) określenie "spółka" oznacza każdą osobę prawną lub każdą inną jednostkę
organizacyjną, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną;
h) określenie "transport międzynarodowy" oznacza wszelki transport statkiem
morskim lub statkiem powietrznym, eksploatowanym przez przedsiębiorstwo, którego
miejsce faktycznego zarządu znajduje się w Umawiającym się Państwie, z wyjątkiem
przypadku, gdy statek morski lub statek powietrzny jest eksploatowany wyłącznie
między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie;
i) określenie "właściwa władza" oznacza:
- w przypadku Rzeczypospolitej Polskiej - Ministra Finansów lub jego należycie
upoważnionego przedstawiciela,
- w przypadku Królestwa Maroka - Ministra odpowiedzialnego za finanse lub jego
należycie upoważnionego lub wyznaczonego przedstawiciela.
2. Przy stosowaniu niniejszej konwencji przez Umawiające się Państwo, jeżeli z
treści przepisu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane
będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się zgodnie z prawem tego Państwa
w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza konwencja.
Artykuł 4
Miejsce zamieszkania lub siedziba
1. W rozumieniu niniejszej konwencji określenie "osoba mająca miejsce
zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która
zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce
zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce rejestracji albo
inne kryterium o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje osób,
które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego
tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego tylko w tym Państwie.
2. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce
zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według
następujących zasad:
a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym
posiada ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli posiada ona stałe miejsce
zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce
zamieszkania w tym Państwie, z którym ma silniejsze powiązania osobiste i
gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba posiada ośrodek interesów
życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z
Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się
Państwie, w którym zazwyczaj przebywa;
c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w
żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie,
którego jest obywatelem;
d) jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z
nich, to właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze
wzajemnego porozumienia.
3. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba nie będąca osobą fizyczną ma
siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą siedzibę w
tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego
zarządu.
Artykuł 5
Zakład
1. W rozumieniu niniejszej konwencji określenie "zakład" oznacza stałą placówkę,
przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność
przedsiębiorstwa.
2. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:
a) miejsce zarządu,
b) filię,
c) biuro,
d) zakład fabryczny,
e) warsztat i
f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce
wydobywania zasobów naturalnych.
3. Plac, na którym trwają prace budowlane lub montażowe, stanowi zakład tylko
wtedy, gdy obiekt lub prace trwają dłużej niż sześć miesięcy.
4. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu określenie "zakład" nie
obejmuje:
a) placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania albo wydawania
dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
b) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu składowania, wystawiania albo wydawania;
c) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w
celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
e) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla
przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym
lub pomocniczym;
f) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek
połączenia rodzajów działalności, o których mowa w tym ustępie od litery a) do
e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z
takiego połączenia rodzajów działalności, ma charakter przygotowawczy lub
pomocniczy.
5. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba, z wyjątkiem
niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa w imieniu
przedsiębiorstwa i osoba ta posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do
zawierania umów w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, to uważa
się, że przedsiębiorstwo to posiada zakład w tym Państwie w zakresie prowadzenia
każdego rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa,
chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów
działalności wymienionych w ustępie 4, które, gdyby były wykonywane za
pośrednictwem stałej placówki, nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład
na podstawie postanowień tego ustępu.
6. Nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się Państwie
tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym Państwie czynności przez maklera,
generalnego komisanta albo każdego innego niezależnego przedstawiciela, pod
warunkiem że te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności.
7. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub
jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany
tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby którąkolwiek z tych spółek
uważać za zakład drugiej spółki.
Artykuł 6
Dochód z nieruchomości
1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa
rolnego i leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być
opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Określenie "majątek nieruchomy" posiada takie znaczenie, jakie przyjmuje się
według prawa tego Umawiającego się Państwa, na którego terytorium dany majątek
jest położony. W każdym przypadku określenie to obejmuje przynależność do
majątku nieruchomego, a w szczególności budynki, żywy i martwy inwentarz
gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy
prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, prawa użytkowania nieruchomości,
jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub
prawa do eksploatacji zasobów mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych;
statki morskie, barki i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego.
3. Postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodu osiąganego z bezpośredniego
użytkowania, dzierżawy lub innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.
4. Postanowienia ustępów 1 i 3 stosuje się również do dochodu z majątku
nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodu z majątku nieruchomego służącego do
wykonywania wolnego zawodu.
Artykuł 7
Zyski przedsiębiorstw
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko
w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim
Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo
wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane
w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane
takiemu zakładowi.
2. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego
się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez
położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać
takiemu zakładowi takie zyski, jakie mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką
samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako
samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z
przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.
3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczanie nakładów ponoszonych
dla tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami
administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym
położony jest zakład, czy gdzie indziej.
4. Jeżeli w Umawiającym się Państwie istnieje zwyczaj ustalania zysków zakładu
przez podział całkowitych zysków przedsiębiorstwa na jego poszczególne części,
żadne postanowienie ustępu 2 nie wyklucza ustalenia przez to Umawiające się
Państwo zysku do opodatkowania według zwykle stosowanego podziału; sposób
stosowanego podziału zysku musi jednak być taki, żeby wynik był zgodny z
zasadami zawartymi w tym artykule.
5. Nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub
towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa.
6. Przy stosowaniu poprzednich ustępów ustalanie zysków zakładu powinno być
dokonywane każdego roku w ten sam sposób, chyba że istnieją uzasadnione powody,
aby postąpić inaczej.
7. Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w
innych artykułach niniejszej konwencji , postanowienia tych innych artykułów nie
będą naruszane przez postanowienia tego artykułu.
Artykuł 8
Żegluga morska, śródlądowa i transport lotniczy
1. Zyski osiągane z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków morskich
lub statków powietrznych podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się
Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
2. Zyski osiągane z eksploatacji barek w transporcie śródlądowym podlegają
opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się
miejsce faktycznego zarządu.
3. Jeżeli miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa żeglugowego lub
przedsiębiorstwa żeglugi śródlądowej znajduje się na pokładzie statku lub barki,
to uważa się, że znajduje się ono w tym Umawiającym się Państwie, w którym
znajduje się port macierzysty statku lub barki, a jeżeli statek lub barka nie ma
portu macierzystego - to w tym Umawiającym się Państwie, w którym osoba
eksploatująca statek lub barkę ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.
4. Postanowienia ustępu 1 stosuje się również do zysków pochodzących z
uczestnictwa w umowie poolowej, we wspólnym przedsiębiorstwie lub w
międzynarodowym związku eksploatacyjnym.
Artykuł 9
Przedsiębiorstwa powiązane
1. Jeżeli:
a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa ma bezpośredni lub pośredni udział
w zarządzaniu, kontroli lub w kapitale przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego
się Państwa albo
b) te same osoby mają bezpośredni lub pośredni udział w zarządzaniu, kontroli
lub w kapitale przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa
drugiego Umawiającego się Państwa
i jeżeli w jednym i w drugim przypadku między dwoma przedsiębiorstwami w
zakresie ich stosunków handlowych lub finansowych zostaną umówione lub narzucone
warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne
przedsiębiorstwa, to zyski, które osiągnęłoby jedno z przedsiębiorstw bez tych
warunków, ale których z powodu tych warunków nie osiągnęło, mogą być uznane za
zyski tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.
2. Jeżeli Umawiające się Państwo włącza do zysków własnego przedsiębiorstwa i
odpowiednio opodatkowuje również zyski przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego
się Państwa, z których tytułu przedsiębiorstwo to zostało opodatkowane w tym
drugim Państwie, a zyski w ten sposób połączone są zyskami, które osiągnęłoby
przedsiębiorstwo pierwszego Państwa, gdyby warunki ustalone między oboma
przedsiębiorstwami były warunkami, które byłyby uzgodnione między
przedsiębiorstwami niezależnymi, wtedy to drugie Państwo dokona odpowiedniej
korekty kwoty podatku wymierzonego w tym Państwie. Przy ustalaniu takiej korekty
będą odpowiednio uwzględnione inne postanowienia niniejszej konwencji, a w razie
konieczności właściwe władze Umawiających się Państw będą porozumiewać się ze
sobą bezpośrednio.
Artykuł 10
Dywidendy
1. Dywidendy, wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.
2. Dywidendy te mogą być opodatkowane także w Umawiającym się Państwie i zgodnie
z prawem tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę,
lecz jeżeli odbiorca dywidend jest ich właścicielem, to podatek ten nie może
przekroczyć:
a) 7 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli ich właścicielem jest spółka (inna
niż spółka osobowa), której udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy
wynosi co najmniej 25 procent,
b) 15 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.
Właściwe władze Umawiających się Państw w drodze wzajemnego porozumienia
rozstrzygną sposób stosowania tych ograniczeń. Postanowienia niniejszego ustępu
nie naruszają opodatkowania spółki w odniesieniu do zysków, z których dywidendy
są wypłacane.
3. Określenie "dywidendy" użyte w tym artykule oznacza dochód z akcji, akcji
gratisowych, udziałów w kopalnictwie, akcji założycieli lub innych praw, z
wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również dochody z innych
praw spółki, które według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka wypłacająca
dywidendy ma siedzibę, są pod względem podatkowym traktowane jak dochody z
akcji.
4. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli właściciel
dywidend, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie,
wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się siedziba
spółki wypłacającej dywidendy, działalność przemysłową lub handlową poprzez
zakład w nim położony bądź wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu
o położoną w nim stałą placówkę i gdy udział, z którego tytułu wypłaca się
dywidendy, faktycznie wiąże się z działalnością takiego zakładu lub stałej
placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się
postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
5. Jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie,
osiąga zyski lub dochody z drugiego Umawiającego się Państwa, wówczas to drugie
Państwo nie może obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę osobom
mającym miejsce zamieszkania lub siedzibę w pierwszym Państwie, z wyjątkiem
przypadku, gdy udział, z tytułu którego dywidendy są wypłacane, faktycznie wiąże
się z działalnością zakładu lub stałej placówki położonej w drugim Państwie.
Artykuł 11
Odsetki
1. Odsetki powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być
opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże takie odsetki mogą być także opodatkowane w Umawiającym się
Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli
odbiorca odsetek jest ich właścicielem, podatek w ten sposób ustalony nie może
przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych odsetek. Właściwe władze Umawiających
się Państw, w drodze wzajemnego porozumienia, rozstrzygną sposób stosowania tego
ograniczenia.
3. Użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochód z wszelkiego rodzaju
wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych hipoteką, a w
szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów
dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami,
obligacjami lub skryptami dłużnymi; opłat karnych z tytułu opóźnionej zapłaty
nie uważa się za odsetki w rozumieniu tego artykułu.
4. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli właściciel odsetek,
mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w
drugim Państwie, w którym powstają odsetki, bądź działalność przemysłową lub
handlową poprzez zakład tam położony, bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o
położoną w nim stałą placówkę, i jeżeli wierzytelność, z której tytułu płacone
są odsetki, jest faktycznie związana z takim zakładem lub stałą placówką. W
takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się postanowienia
artykułu 7 lub artykułu 14.
5. Uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem
jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna albo osoba mająca w
tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca
odsetki, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą
placówkę, w związku z których działalnością powstało zobowiązanie, z tytułu
którego są wypłacane odsetki, i zapłata tych odsetek jest pokrywana przez ten
zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w Państwie, w
którym położony jest zakład lub stała placówka.
6. Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między płatnikiem a właścicielem
odsetek lub miedzy nimi a osobą trzecią kwota odsetek związanych z zadłużeniem,
z którego tytułu są wypłacane, przekracza kwotę, która byłaby uzgodniona
pomiędzy płatnikiem a właścicielem odsetek bez tych powiązań, to postanowienia
tego artykułu mają zastosowanie tylko do ostatniej wymienionej kwoty. W takim
przypadku nadwyżka ponad wymienioną poprzednio część podlega opodatkowaniu w
każdym Umawiającym się Państwie zgodnie z jego prawem, z zastosowaniem
odpowiednich postanowień niniejszej konwencji.
Artykuł 12
Należności licencyjne
1. Należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże takie należności podlegają również opodatkowaniu w Umawiającym się
Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, lecz
podatek w ten sposób wymierzony nie może przekroczyć dziesięciu procent brutto
należności licencyjnych.
3. Określenie "należności licencyjne", użyte w tym artykule, oznacza wszelkiego
rodzaju wynagrodzenia płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich
praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z
filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku fabrycznego lub handlowego, wzoru lub
modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, za prawo
użytkowania lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub
naukowego, lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej,
handlowej lub naukowej; należności licencyjne obejmują również prowizje,
honoraria i wynagrodzenia z tytułu pomocy technicznej, usług świadczonych przez
personel, jak i z tytułu prac badawczych.
4. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli właściciel
należności licencyjnych, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą
należności licencyjne, działalność gospodarczą poprzez zakład w nim położony
bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą placówkę tam położoną, a prawa lub
majątek, z których tytułu wypłacane są należności licencyjne, faktycznie należą
do tego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku stosuje się odpowiednio,
w zależności od konkretnej sytuacji, postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
5. Uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, gdy
płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna lub
osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak
osoba wypłacająca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona w
Umawiającym się Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę, posiada w
Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, z których działalnością
powstał obowiązek zapłaty tych należności licencyjnych, i zakład lub stała
placówka pokrywają te należności, to uważa się, że należności licencyjne
powstają w Państwie, w którym położony jest ten zakład lub stała placówka.
6. Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między płatnikiem a właścicielem
należności licencyjnych lub między nimi a osobą trzecią kwota należności
licencyjnych płacona za użytkowanie, prawo lub informację przekracza kwotę,
którą płatnik i właściciel należności licencyjnych uzgodniliby bez tych
powiązań, to postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej
wymienionej kwoty. W takim przypadku nadwyżka ponad wymienioną poprzednio kwotę
podlega opodatkowaniu w każdym Umawiającym się Państwie zgodnie z jego prawem i
z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej konwencji.
Artykuł 13
Zyski ze sprzedaży majątku
1. Zyski, osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie, z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego,
o którym mowa w artykule 6, położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą
być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część
majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w
drugim Umawiającym się Państwie, albo z przeniesienia tytułu własności majątku
ruchomego należącego do stałej placówki, którą osoba mająca miejsce zamieszkania
lub siedzibę w Umawiającym się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się
Państwie w celu wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami, które pochodzą z
przeniesienia tytułu własności takiego zakładu (odrębnie albo razem z całym
przedsiębiorstwem) lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym
drugim Państwie.
3. Zyski, osiągane przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa z
przeniesienia tytułu własności statków morskich lub statków powietrznych oraz z
przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego związanego z eksploatacją
takich statków morskich lub statków powietrznych, podlegają opodatkowaniu tylko
w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego
zarządu przedsiębiorstwa.
4. Zyski z przeniesienia własności akcji spółki, której majątek stanowią głównie
nieruchomości położone w Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym
Państwie.
5. Zyski z przeniesienia tytułu własności jakiegokolwiek majątku nie
wymienionego w ustępach 1, 2 i 3 podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym
się Państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub
siedzibę.
Artykuł 14
Wolne zawody
1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie
osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo innej podobnej działalności, podlega
opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jednakże taki dochód może być opodatkowany w
drugim Umawiającym się Państwie w następujących przypadkach:
a) jeżeli w celu wykonywania działalności osoba posiada w drugim Umawiającym się
Państwie stałą placówkę, lecz wyłącznie w takim zakresie, w jakim dochód może
być przypisany takiej placówce, lub
b) jeżeli wykonuje ona działalność w drugim Państwie w okresie lub w okresach,
włączając normalne przerwy robocze, przekraczających łącznie 183 dni w ciągu 365
dni, licząc od jej pierwszego przyjazdu do tego drugiego Państwa.
2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną
działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak
również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów,
architektów, dentystów i księgowych.
Artykuł 15
Praca najemna
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 20 pensje, płace i inne
podobne wynagrodzenia, które osoba mające miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym
Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie.
Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być
opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenie, które osoba mająca
miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej,
wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w
pierwszym Państwie, jeżeli:
a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające
łącznie 183 dni podczas okresu 365 dni, licząc od daty jego pierwszego przyjazdu
do tego Państwa, i
b) wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który
nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
c) wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą
pracodawca posiada w drugim Państwie.
3. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu wynagrodzenie,
otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie z pracy najemnej, wykonywanej na pokładzie statku morskiego, statku
powietrznego lub na pokładzie barki w żegludze śródlądowej, może być
opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce
faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
Artykuł 16
Wynagrodzenia dyrektorów
Wynagrodzenia dyrektorów i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce
zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie
nadzorczej spółki lub w innym podobnym organie spółki mającej siedzibę w drugim
Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Artykuł 17
Artyści i sportowcy
1. Bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15 dochód uzyskany przez osobę
mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu działalności
artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub
telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście wykonywanej w tym
charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie, może być
opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Jeżeli dochód, mający związek z osobiście wykonywaną działalnością artysty
lub sportowca, nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej osobie, to
dochód taki, bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15, może być
opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty
lub sportowca jest wykonywana.
3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 dochód z działalności, o której
mowa w ustępie 1, wykonywanej w ramach programów wymiany kulturalnej między
dwoma Umawiającymi się Państwami, podlega opodatkowaniu wyłącznie w Państwie, w
którym artyści i sportowcy mają miejsce zamieszkania.
Artykuł 18
Emerytury i renty
Z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 emerytury i inne podobne
świadczenia, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie z tytułu jej wcześniejszej pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Państwie, w którym odbiorca emerytury ma miejsce zamieszkania.
Artykuł 19
Pracownicy państwowi
1.
a) Wynagrodzenie inne niż emerytura, wypłacane przez Umawiające się Państwo,
jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną, z tytułu usług świadczonych na
rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej, podlega
opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
b) Jednakże wynagrodzenie takie podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym
się Państwie, jeżeli usługi te są świadczone w tym Państwie, a osoba świadcząca
te usługi, mająca miejsce zamieszkania w tym drugim Państwie:
1) jest obywatelem tego Państwa lub
2) nie stała się osobą mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie wyłącznie w
celu świadczenia tych usług.
2.
a) Jakakolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez Umawiające się Państwo, jego
jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez to
Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną, osobie fizycznej z
tytułu świadczenia usług na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub
władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
b) Jednakże taka renta lub emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim
Umawiającym się Państwie, jeśli osoba jest obywatelem tego Państwa i posiada w
nim miejsce zamieszkania.
3. Postanowienia artykułów 15, 16 i 18 stosuje się do wynagrodzeń i emerytur z
tytułu świadczenia usług pozostających w związku z działalnością gospodarczą
prowadzoną przez Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę
lokalną.
Artykuł 20
Studenci, stażyści i praktykanci
1. Należności otrzymywane na utrzymanie się, kształcenie lub odbywanie praktyki
przez studenta, stypendystę, ucznia lub praktykanta, który przebywa w pierwszym
Umawiającym się Państwie wyłącznie w celu kształcenia się, odbywania praktyki
lub szkolenia, a który ma lub bezpośrednio przed przybyciem do tego Państwa miał
miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, nie podlegają
opodatkowaniu w tym Państwie, jeżeli należności te pochodzą ze źródeł spoza tego
pierwszego Państwa.
2. Z uwzględnieniem postanowień ustępu 1 wynagrodzenia osób, o których mowa
wyżej, otrzymywane z tytułu pracy w pierwszym Państwie, nie podlegają
opodatkowaniu w tym pierwszym Państwie, pod warunkiem że praca taka pozostaje w
związku ze studiami tych osób, kształceniem lub doskonaleniem zawodowym i że
wynagrodzenie za taką pracę jest konieczne do uzupełnienia posiadanych przez nie
środków utrzymania.
3. Postanowienia ustępu 2 nie są stosowane, jeżeli pobyt osoby w pierwszym
Umawiającym się Państwie przekracza normalny okres studiów podjętych w tym
Państwie okres trzech lat w odniesieniu do innych osób, licząc od daty ich
pierwszego przybycia do tego Państwa.
Artykuł 21
Wykładowcy i pracownicy naukowo-badawczy
Wynagrodzenia otrzymywane z tytułu nauczania lub prac badawczych prowadzonych
przez osobę fizyczną, która bezpośrednio przed udaniem się do Umawiającego się
Państwa miała miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie i która
przebywa w pierwszym Państwie czasowo przez okres nie przekraczający dwudziestu
czterech miesięcy wyłącznie w celu nauczania lub prowadzenia prac
naukowo-badawczych w uniwersytecie, szkole wyższej lub innej oficjalnie uznanej
instytucji oświatowej, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, pod
warunkiem że wynagrodzenia pochodzą ze źródeł spoza tego Państwa.
Artykuł 22
Inne dochody
1. Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, a które nie są objęte
postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej konwencji , podlegają
opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
2. Postanowień ustępu 1 nie stosuje się do dochodów nie będących dochodami z
majątku nieruchomego, określonego w artykule 6 ustęp 2, jeżeli osoba osiągająca
takie dochody, posiadająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą
poprzez zakład w nim położony lub wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w
oparciu o stałą placówkę w nim położoną i gdy prawo lub majątek, z których
tytułu osiąga dochód, są faktycznie związane z działalnością takiego zakładu lub
stałej placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje
się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
Artykuł 23
Majątek
1. Majątek nieruchomy, określony w artykule 6, który jest własnością osoby
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, a położony
jest w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim
Państwie.
2. Majątek ruchomy, stanowiący część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo
Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, lub majątek
ruchomy należący do stałej placówki, którą osoba mająca miejsce zamieszkania w
Umawiającym się Państwie posiada w drugim Umawiającym się Państwie w celu
wykonywania wolnego zawodu, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
3. Majątek, który stanowią statki morskie i statki powietrzne eksploatowane w
komunikacji międzynarodowej, jak również majątek ruchomy służący do eksploatacji
takich statków morskich lub statków powietrznych, podlega opodatkowaniu tylko w
tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu
przedsiębiorstwa.
4. Wszelkie inne części majątku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
Artykuł 24
Metody unikania podwójnego opodatkowania
1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami
niniejszej konwencji może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, to
pierwsze Państwo zwolni, z zastrzeżeniem postanowień ustępów 2 i 3, taki dochód
lub majątek od podatku.
2. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 i 12
może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, to pierwsze Państwo
zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi
zapłaconemu w tym drugim Państwie. Jednak takie odliczenie nie może przekroczyć
tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która
odpowiada tej części dochodu osiągniętej w tym drugim Państwie.
3. Jeżeli zgodnie z jakimikolwiek postanowieniami konwencji dochód osiągnięty
lub majątek posiadany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie jest zwolniony od opodatkowania w tym Państwie, to
jednak to Państwo może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub
majątku takiej osoby wziąć pod uwagę zwolniony od podatku dochód i majątek.
4. Jeżeli dochód osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, uzyskiwany z drugiego Umawiającego się Państwa, jest zwolniony z
opodatkowania w tym drugim Państwie z tytułu zachęt inwestycyjnych na mocy
ustawodawstwa tego drugiego Państwa, to pierwsze Państwo przyzna zniżkę
odpowiadającą podatkowi, jaki podlegałby opłaceniu w drugim Państwie w przypadku
braku takiego ustawodawstwa.
Artykuł 25
Równe traktowanie
1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym
się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne
lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są
lub mogą być poddani w tych samych okolicznościach obywatele tego drugiego
Państwa. Niniejsze postanowienie stosuje się również, bez względu na
postanowienia artykułu 1, do osób, które nie mają miejsce zamieszkania lub
siedziby w jednym lub obu Umawiających się Państwach.
2. Opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa
posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie może być w tym drugim Państwie
mniej korzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa
prowadzących taką samą działalność. Postanowienie to nie może być rozumiane jako
zobowiązujące Umawiające się Państwo do udzielenia osobom mającym miejsce
zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie jakichkolwiek osobistych
zwolnień, ulg i obniżek w celach podatkowych z uwagi na stan cywilny i rodzinny,
których udziela ono osobom mającym miejsce zamieszkania na jego terytorium.
3. Z wyjątkiem przypadków stosowania postanowień artykułu 9 ustęp 1, artykułu 11
ustęp 6 lub artykułu 12 ustęp 6, odsetki, należności licencyjne i inne koszty
ponoszone przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa na rzecz osoby mającej
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie są odliczane
przy określaniu podlegających opodatkowaniu zysków tego przedsiębiorstwa na
takich samych warunkach, jakby były one płacone na rzecz osoby mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym Państwie. Również długi
przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, zaciągnięte wobec osoby mającej
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają
odliczeniu przy określaniu podlegającego opodatkowaniu majątku tego
przedsiębiorstwa na takich samych warunkach, jakby były one zaciągnięte wobec
osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w pierwszym Państwie.
4. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których kapitał należy w całości
lub częściowo albo jest kontrolowany bezpośrednio lub pośrednio przez jedną lub
więcej osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, nie mogą być w pierwszym Umawiającym się Państwie poddane ani
opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej
uciążliwe, aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub mogą
być poddane podobne przedsiębiorstwa pierwszego wymienionego Państwa.
5. W rozumieniu tego artykułu określenie "opodatkowanie" oznacza podatki
wymienione w art. 2 niniejszej konwencji.
Artykuł 26
Procedura wzajemnego porozumienia się
1. Jeżeli osoba jest zdania, że działania jednego lub obu Umawiających się
Państw wprowadziły lub wprowadzą dla niej opodatkowanie, które jest niezgodne z
postanowieniami niniejszej konwencji , to może ona, niezależnie od środków
odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją
sprawę właściwej władzy tego Państwa, w którym ma ona miejsce zamieszkania lub
siedzibę, lub jeżeli w danej sprawie mają zastosowanie postanowienia artykułu 25
ustęp 1 - właściwej władzy tego Umawiającego się Państwa, którego jest
obywatelem. Sprawa powinna być przedłożona w ciągu trzech lat, licząc od dnia
pierwszego urzędowego zawiadomienia o działaniu powodującym opodatkowanie
niezgodne z postanowieniami niniejszej konwencji .
2. Właściwa władza, jeżeli uzna zarzut za uzasadniony i jeżeli nie może
spowodować zadowalającego rozwiązania, podejmie starania, aby przypadek ten
uregulować w porozumieniu z właściwą władzą drugiego Umawiającego się Państwa,
tak aby zapobiec opodatkowaniu niezgodnemu z niniejszą konwencją. Osiągnięte w
ten sposób porozumienie zostanie wprowadzone w życie bez względu na terminy
przewidziane przez ustawodawstwo wewnętrzne Umawiających się Państw.
3. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wspólnie czynić starania, aby w
drodze wzajemnego porozumienia usuwać trudności lub wątpliwości, które mogą
powstać przy interpretacji lub stosowaniu konwencji. Mogą one również wspólnie
uzgodnić, w jaki sposób można zapobiec podwójnemu opodatkowaniu w przypadkach,
które nie są uregulowane w niniejszej konwencji.
4. Właściwe władze Umawiających się Państw mogą komunikować się bezpośrednio w
celu osiągnięcia porozumienia w sprawach objętych postanowieniami poprzednich
ustępów. Jeżeli uzna się, że w celu osiągnięcia porozumienia należy
przeprowadzić ustną wymianę opinii, to taka wymiana opinii może nastąpić w
ramach komisji złożonej z przedstawicieli właściwych władz Umawiających się
Państw.
Artykuł 27
Wymiana informacji
1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały informacje, które są
niezbędne do stosowania postanowień niniejszej konwencji lub dotyczące
ustawodawstwa wewnętrznego Umawiających się Państw, w odniesieniu do podatków
objętych niniejszą konwencją, w zakresie, w jakim opodatkowanie przewidziane w
tym ustawodawstwie nie jest z nią sprzeczne. Wszelkie informacje uzyskane przez
Umawiające się Państwo będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, co
informacje uzyskane zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym tego Państwa i będą
mogły być ujawnione jedynie osobom i władzom (w tym sądom albo organom
administracyjnym) zajmującym się wymiarem lub poborem, egzekucją lub ściąganiem,
lub rozpatrywaniem odwołań w zakresie podatków objętych konwencją. Takie osoby
lub władze będą wykorzystywać informacje wyłącznie w podanych celach. Mogą one
ujawniać te informacje w jawnym postępowaniu sądowym lub postanowieniach
sądowych.
2. Postanowienia ustępu 1 nie mogą być w żadnym przypadku interpretowane tak,
jak gdyby zobowiązywały jedno z Umawiających się Państw do:
a) stosowania środków administracyjnych, które są sprzeczne z ustawodawstwem lub
praktyką administracyjną tego lub drugiego Umawiającego się Państwa;
b) udzielania informacji, których uzyskanie byłoby możliwe na podstawie własnego
ustawodawstwa albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego lub
drugiego Umawiającego się Państwa;
c) udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową, gospodarczą,
przemysłową, kupiecką lub zawodową albo działalność handlową, lub informacji,
których udzielanie sprzeciwiałoby się porządkowi publicznemu (ordre public).
Artykuł 28
Członkowie misji dyplomatycznych i urzędów konsularnych
Żadne postanowienia niniejszej konwencji nie naruszają przywilejów podatkowych,
przysługujących członkom misji dyplomatycznych lub urzędów konsularnych na
podstawie ogólnych zasad prawa międzynarodowego lub postanowień umów
szczególnych.
Artykuł 29
Wejście w życie
1. Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji, a dokumenty ratyfikacyjne będą
wymienione możliwie jak najszybciej w Warszawie.
2. Konwencja wejdzie w życie po upływie trzydziestu dni po wymianie dokumentów
ratyfikacyjnych i jej postanowienia będą miały zastosowanie do podatków
należnych od 1 stycznia roku następującego po roku, w którym dokonano wymiany
dokumentów ratyfikacyjnych.
Artykuł 30
Wypowiedzenie
1. Niniejsza konwencja pozostaje w mocy na czas nieograniczony, Jednakże,
poczynając od piątego roku następującego po roku, w którym weszła ona w życie,
każde Umawiające się Państwo może ją wypowiedzieć, w drodze noty dyplomatycznej,
złożonej w terminie co najmniej sześciu miesięcy przed upływem danego roku
kalendarzowego.
2. W takim przypadku jej postanowienia będą miały zastosowanie po raz ostatni do
podatków należnych najpóźniej do dnia 31 grudnia roku, w którym konwencja
została wypowiedziana.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie do tego upoważnieni przez ich odnośne
Rządy, podpisali niniejszą konwencję.
Sporządzono w Rabacie dnia 24 października 1994 r. w dwóch egzemplarzach, każdy
w językach polskim, arabskim i francuskim, przy czym wszystkie teksty są
jednakowo autentyczne. W przypadku rozbieżności przy interpretacji postanowień
tej konwencji tekst francuski będzie rozstrzygający.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej: L. Podkański
Z upoważnienia Rządu Królestwa Maroka: Mourad Cherif
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 10 maja 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 12 sierpnia 1996 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Konwencji między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Maroka w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w
zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Rabacie dnia 24
października 1994 r.
(Dz. U. Nr 110, poz. 530)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 29 ustęp 2 Konwencji
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Maroka w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania
w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Rabacie dnia 24
października 1994 r., dokonana została w Warszawie dnia 23 lipca 1996 r. wymiana
dokumentów ratyfikacyjnych wymienionej konwencji.
Zgodnie z postanowieniami artykułu 29 ustęp 2 powyższej konwencji wchodzi ona w
życie dnia 23 sierpnia 1996 r. i jej postanowienia będą miały zastosowanie do
podatków należnych od dnia 1 stycznia 1997 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
POROZUMIENIE EUROPEJSKIE
w sprawie osób uczestniczących w postępowaniu przed Europejską Komisją oraz
Europejskim Trybunałem Praw Człowieka,
sporządzone w Londynie dnia 6 maja 1969 r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 112, poz. 535)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do wiadomości:
W dniu 6 maja 1969 r. zostało sporządzone w Londynie Porozumienie europejskie w
sprawie osób uczestniczących w postępowaniu przed Europejską Komisją oraz
Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w brzmieniu następującym:
Przekład
POROZUMIENIE EUROPEJSKIE
w sprawie osób uczestniczących w postępowaniu przed Europejską Komisją oraz
Europejskim Trybunałem Praw Człowieka
Państwa członkowskie Rady Europy, sygnatariusze niniejszego porozumienia,
mając na uwadze Konwencję o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności,
sporządzoną w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (zwanej dalej "Konwencją");
uznając, iż dla lepszej realizacji celów Konwencji istotne jest, aby osoby
uczestniczące w postępowaniu przed Europejską Komisją Praw Człowieka (zwaną
dalej "Komisją") lub Europejskim Trybunałem Praw Człowieka (zwanym dalej
"Trybunałem") mogły korzystać z określonych ułatwień i immunitetów,
pragnąc zawrzeć w tym celu porozumienie,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
1. Osobami, do których niniejsze porozumienie ma zastosowanie, są:
a) przedstawiciele Układających się Stron oraz asystujący im doradcy i adwokaci,
b) osoby uczestniczące w postępowaniu wszczętym przed Komisją zgodnie z
artykułem 25 Konwencji w imieniu własnym bądź w imieniu jednego ze skarżących,
wymienionych w artykule 25,
c) adwokaci, doradcy prawni lub profesorowie prawa, uczestniczący w postępowaniu
jako pomocnicy jednej z osób wymienionych w lit. b),
d) osoby wybrane przez delegatów Komisji do pomocy w postępowaniu przed
Trybunałem,
e) świadkowie, biegli i inne osoby wezwane przez Komisję lub Trybunał do
uczestnictwa w postępowaniu przed Komisją lub Trybunałem.
2. W rozumieniu niniejszego porozumienia określenia "Komisja" i "Trybunał"
oznaczają także "podkomisję" lub "izbę" bądź członków tych ciał wykonujących swe
obowiązki zgodnie z postanowieniami Konwencji albo regulaminów Komisji lub
Trybunału; określenie "uczestnictwo w postępowaniu" będzie oznaczać także
wszelką korespondencję wstępną, poprzedzającą wniesienie skargi przeciwko
państwu, które uznało prawo do skargi indywidualnej zgodnie z artykułem 25
Konwencji.
3. Jeżeli w czasie wypełniania przez Komitet Ministrów swych funkcji na
podstawie artykułu 32 Konwencji jakakolwiek z osób wymienionych w ustępie 1
niniejszego artykułu wezwana będzie do stawienia się przed Komitetem Ministrów
lub przedłożenia mu pisemnych wyjaśnień, postanowienia niniejszego porozumienia
będą również miały zastosowanie do tej osoby.
Artykuł 2
1. Osoby wymienione w ustępie 1 artykułu 1 niniejszego porozumienia będą
korzystały z immunitetu procesowego w zakresie składanych oświadczeń, zarówno
ustnych, jak i pisemnych, oraz dokumentów i dowodów przedkładanych przez nie
Komisji lub Trybunałowi.
2. Immunitetu tego nie stosuje się w wypadku przekazania przez osobę, której ten
immunitet przysługuje na podstawie poprzedniego ustępu, albo przez osobę przez
nią uprawnioną każdego takiego oświadczenia, wyjaśnienia lub informacji,
dokumentu albo dowodu, bądź ich części, poza Komisję lub Trybunał.
Artykuł 3
1. Układające się Strony zapewnią osobom wymienionym w ustępie 1 artykułu 1
niniejszego porozumienia swobodę korespondencji z Komisją i Trybunałem.
2. W odniesieniu do osób pozbawionych wolności wykonywanie tego prawa będzie w
szczególności oznaczać, że:
a) w przypadku kontroli ich korespondencji przez kompetentne władze, jej nadanie
i dostarczenie zostanie dokonane bez zbędnej zwłoki i bez wprowadzania w niej
zmian;
b) osoby te nie będą poddane środkom dyscyplinarnym w jakiejkolwiek formie z
powodu jakiejkolwiek korespondencji wystosowanej we właściwym trybie do Komisji
lub Trybunału;
c) osoby te będą miały prawo korespondować i konsultować się w sposób
uniemożliwiający zapoznanie się osobom trzecim z treścią rozmowy, z adwokatem
uprawnionym do występowania przed sądami kraju, w którym są zatrzymane, w
zakresie skargi skierowanej do Komisji lub jakiegokolwiek postępowania z niej
wynikającego.
3. Stosowanie poprzednich ustępów odbywać się będzie bez ingerencji władz
publicznych, z wyjątkiem przewidzianych prawem i niezbędnych w społeczeństwie
demokratycznym w interesie bezpieczeństwa narodowego, dla wykrycia lub ścigania
przestępstwa lub dla ochrony zdrowia.
Artykuł 4
1.
a) Układające się Strony zobowiązują się nie utrudniać swobody przemieszczania
się i podróżowania dla celów uczestniczenia w postępowaniu przed Komisją i
Trybunałem oraz powrotu osobom, wymienionym w ustępie 1 artykułu 1 niniejszego
porozumienia, których obecność Komisja lub Trybunał wcześniej usankcjonują.
b) Niedozwolone będzie nakładanie jakichkolwiek ograniczeń na swobodę poruszania
się i podróżowania tych osób, z wyjątkiem takich, które są zgodne z prawem i
które są niezbędne w społeczeństwie demokratycznym w interesie bezpieczeństwa
narodowego lub publicznego, dla utrzymania porządku publicznego, dla
zapobieżenia przestępstwu, dla ochrony zdrowia lub moralności lub dla ochrony
praw i wolności innych osób.
2.
a) Osoby takie nie będą, w państwach tranzytowych i w państwie, w którym toczyć
się będzie postępowanie, ścigane lub zatrzymane ani poddane jakimkolwiek innym
ograniczeniom ich wolności osobistej w odniesieniu do czynów popełnionych lub
wyroków wydanych przed rozpoczęciem podróży.
b) Każda Układająca się Strona może w czasie podpisania lub ratyfikacji
niniejszego porozumienia oświadczyć, że postanowienia niniejszego ustępu nie
będą miały zastosowania do jej obywateli. Oświadczenie takie może być cofnięte w
każdym czasie, w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady
Europy.
3. Układające się Strony zobowiązują się zezwolić na powrót na ich terytorium
każdej osobie, która rozpoczęła z niego podróż.
4. Postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu przestaną mieć zastosowanie
w przypadkach, w których osoba zainteresowana miała przez 15 kolejnych dni - od
dnia, w którym jej obecność nie była już wymagana przez Komisję lub Trybunał -
możliwość powrotu do kraju, z którego rozpoczęła podróż.
5. W przypadkach jakichkolwiek rozbieżności między obowiązkami Układającej się
Strony, wynikającymi z ustępu 2 niniejszego artykułu, a obowiązkami wynikającymi
z jakiejkolwiek konwencji Rady Europy lub z traktatu ekstradycyjnego albo innego
traktatu dotyczącego pomocy wzajemnej w sprawach karnych z inną Umawiającą się
Stroną, postanowienia ustępu 2 niniejszego artykułu będą miały pierwszeństwo.
Artykuł 5
1. Immunitety i ułatwienia przyznawane są osobom wymienionym w ustępie 1
artykułu 1 niniejszego porozumienia wyłącznie w celu zapewnienia im wolności
wypowiadania się oraz niezależności niezbędnej dla wypełnienia ich funkcji,
zadań bądź obowiązków lub wykonania swych praw wobec Komisji i Trybunału.
2.
a) Komisja lub Trybunał, w zależności od okoliczności, będą uprawnione do
uchylenia, w całości lub w części, immunitetu przewidzianego ustępem 1 artykułu
2 niniejszego porozumienia; mają one nie tylko prawo, lecz także obowiązek
uchylić immunitet w każdym przypadku, w którym, w ich opinii, immunitet taki
uniemożliwiłby wymierzenie sprawiedliwości, a uchylenie w całości lub w części
nie byłoby sprzeczne z celami określonymi w ustępie 1 niniejszego artykułu.
b) Immunitet może zostać uchylony przez Komisję lub Trybunał z urzędu lub na
wniosek jakiejkolwiek Umawiającej się Strony bądź zainteresowanej osoby,
skierowany do Sekretarza Generalnego Rady Europy.
c) Do decyzji uchylającej immunitet lub odmawiającej jego uchylenia dołączone
będzie uzasadnienie.
3. Jeżeli Układająca się Strona zaświadczy, że uchylenie immunitetu
przewidzianego w ustępie 1 artykułu 2 niniejszego porozumienia jest niezbędne
dla celów postępowania w odniesieniu do przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu
narodowemu, Komisja lub Trybunał uchylą immunitet w zakresie określonym w
zaświadczeniu.
4. W razie wykrycia faktu, który mógłby mieć rozstrzygający wpływ na decyzję
odmawiającą uchylenia immunitetu, a który w chwili podejmowania tej decyzji nie
był znany wnioskodawcy, ten ostatni może wystąpić z wnioskiem ponownym.
Artykuł 6
Żadne z postanowień niniejszego porozumienia nie będzie interpretowane jako
ograniczające bądź uchylające jakiekolwiek zobowiązanie przyjęte przez
Układające się Strony na podstawie Konwencji.
Artykuł 7
1. Niniejsze porozumienie jest otwarte do podpisu dla państw członkowskich Rady
Europy, które mogą stać się jego stroną przez:
a) podpisanie bez zastrzeżenia ratyfikacji lub przyjęcia lub
b) podpisanie z zastrzeżeniem ratyfikacji lub przyjęcia i następnie
ratyfikowanie lub przyjęcie.
2. Dokumenty ratyfikacyjne lub przyjęcia składa się Sekretarzowi Generalnemu
Rady Europy.
Artykuł 8
1. Niniejsze porozumienie wejdzie w życie po upływie miesiąca od dnia, w którym
pięć państw członkowskich Rady Europy stanie się jego stroną zgodnie z
postanowieniem artykułu 7.
2. Wobec każdego państwa członkowskiego, które w terminie późniejszym podpisze
porozumienie bez zastrzeżenia ratyfikacji lub przyjęcia lub które je ratyfikuje,
lub przyjmie, porozumienie wejdzie w życie po upływie miesiąca od dnia takiego
podpisania albo złożenia dokumentu ratyfikacyjnego lub przyjęcia.
Artykuł 9
1. Każda Układająca się Strona może w czasie podpisania lub składania swego
dokumentu ratyfikacyjnego lub przyjęcia wskazać terytorium lub terytoria, wobec
których ma zastosowanie niniejsze porozumienie.
2. Każda Układająca się Strona może w czasie składania dokumentu ratyfikacyjnego
lub przyjęcia lub w jakimkolwiek terminie późniejszym, poprzez oświadczenie
skierowane do Sekretarza Generalnego Rady Europy, rozciągnąć stosowanie
niniejszego porozumienia na jakiekolwiek inne terytorium lub terytoria
wymienione w tym oświadczeniu, za których stosunki międzynarodowe ponosi
odpowiedzialność lub w których imieniu ma prawo podejmować zobowiązania.
3. Każde oświadczenie złożone zgodnie z poprzednim ustępem może, wobec
jakiegokolwiek terytorium wymienionego w takim oświadczeniu, zostać cofnięte w
sposób przewidziany w artykule 10 niniejszego porozumienia.
Artykuł 10
1. Niniejsze porozumienie obowiązywać będzie przez czas nieokreślony.
2. Każda Układająca się Strona może, w zakresie jej dotyczącym, wypowiedzieć
niniejsze porozumienie w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza
Generalnego Rady Europy.
3. Wypowiedzenie takie stanie się skuteczne po sześciu miesiącach od otrzymania
przez Sekretarza Generalnego takiej notyfikacji. Wypowiedzenie takie nie będzie
zwalniać Układających się Stron od jakichkolwiek zobowiązań, które powstały na
podstawie niniejszego porozumienia w odniesieniu do jakiejkolwiek osoby
wymienionej w ustępie 1 artykułu 1.
Artykuł 11
Sekretarz Generalny Rady Europy powiadomi w drodze notyfikacji państwa
członkowskie Rady o:
a) każdym podpisaniu bez zastrzeżenia ratyfikacji lub przyjęcia,
b) każdym podpisaniu z zastrzeżeniem ratyfikacji lub przyjęcia,
c) złożeniu każdego dokumentu ratyfikacyjnego lub przyjęcia,
d) każdej dacie wejścia w życie niniejszego porozumienia zgodnie z jego
artykułem 8,
e) każdym oświadczeniu otrzymanym zgodnie z postanowieniami ustępu 2 artykułu 4
i ustępami 2 i 3 artykułu 9,
f) każdej notyfikacji dotyczącej wycofania oświadczenia zgodnie z
postanowieniami ustępu 2 artykułu 4 i każdej notyfikacji otrzymanej zgodnie z
postanowieniami artykułu 10 oraz o dacie, w której każde wypowiedzenie staje się
skuteczne.
Na dowód czego niżej podpisani, będąc w tym celu należycie upoważnieni,
podpisali niniejsze porozumienie.
Sporządzono w Londynie dnia 6 maja 1969 r. w językach angielskim i francuskim,
przy czym obydwa teksty mają jednakową moc, w jednym egzemplarzu, który zostanie
złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy przekaże
uwierzytelnione kopie każdemu z państw sygnatariuszy.
Po zapoznaniu się z powyższym porozumieniem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- porozumienie zostało uznane za słuszne,
- Rzeczpospolita Polska ratyfikuje porozumienie, zgłaszając jednocześnie
zastrzeżenia w trybie art. 4 ust. 1a i ust. 2a, według treści zamieszczonej w
oddzielnym piśmie*),
- porozumienie ze zgłoszonymi zastrzeżeniami będzie niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 27 lutego 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
-----
*) Zastrzeżenia:
"1. Rzeczpospolita Polska oświadcza, iż w jej interpretacji artykuł 4 ustęp 1a
nie będzie miał zastosowania do osób zatrzymywanych, tymczasowo aresztowanych,
skazanych pozbawionych wolności oraz wobec których sąd orzekł umieszczenie w
zakładzie psychiatrycznym.
2. Postanowienia artykułu 4 ustęp 2a nie mają zastosowania do obywateli
polskich.",
EUROPEAN AGREEMENT
relating to persons participating in proceedings of the European Commission and
Court of Human Rights
The member States of the Council of Europe, signatory hereto,
Having regard to the Convention for the Protection of Human Rights and
Fundamental Freedoms, signed at Rome on 4th November 1950 (hereinafter referred
to as "the Convention");
Considering that it is expedient for the better fulfilment of the purposes of
the Convention that persons taking part in proceedings before the European
Commission of Human Rights (hereinafter referred to as "the Commission") or the
European Court of Human Rights (hereinafter referred to as "the Court") shall be
accorded certain immunities and facilities;
Desiring to conclude an Agreement for this purpose,
Have agreed as follows:
Article 1
1. The persons to whom this Agreement applies are:
(a) agents of the Contracting Parties and advisers and advocates assisting them;
(b) persons taking part in proceedings instituted before the Commission under
Article 25 of the Convention, whether in their own name or as representatives of
one of the applicants enumerated in the said Article 25;
(c) barristers, solicitors or professors of law, taking part in proceedings in
order to assist one of the persons enumerated in sub-paragraph (b) above;
(d) persons chosen by the delegates of the Commission to assist them in
proceedings before the Court;
(e) witnesses, experts and other persons called upon by the Commission or the
Court to take part in proceedings before the Commission or the Court.
2. For the purposes of this Agreement, the terms "Commission" and "Court" shall
include a Sub-Commission or Chamber, or members of either body carrying out
their duties under the terms of the Convention or of the rules of the Commission
or of the Court, as the case may be; and the term "taking part in proceedings"
shall include making communications with a view to a complaint against a State
which has recognised the right of individual petition under Article 25 of the
Convention.
3. If, in the course of the exercise by the Committee of Ministers of its
functions under Article 32 of the Convention, any person mentioned in paragraph
1 of this Article is called upon to appear before, or to submit written
statements to the Committee of Ministers, the provisions of this Agreement shall
apply in relation to him.
Article 2
1. The persons referred to in paragraph 1 of Article 1 of this Agreement shall
have immunity from legal process in respect of oral or written statements made,
or documents or other evidence submitted by them before or to the Commission or
the Court.
2. This immunity does not apply to the communication, outside the Commission or
the Court, by or on behalf of any person entitled to immunity under the
preceding paragraph, of any such statements, documents or evidence or any part
thereof submitted by that person to the Commission or the Court.
Article 3
1. The Contracting Parties shall respect the right of the persons referred to in
paragraph 1 of Article 1 of this Agreement to correspond freely with the
Commission and the Court.
2. As regards persons under detention, the exercise of this right shall in
particular imply that:
(a) if their correspondence is examined by the competent authorities, its
despatch and delivery shall nevertheless take place without undue delay and
without alteration;
(b) such persons shall not be subject to disciplinary measures in any form on
account of any communication sent through the proper channels to the Commission
or the Court;
(c) such persons shall have the right to correspond, and consult out of hearing
of other persons, with a lawyer qualified to appear before the courts of the
country where they are detained in regard to an application to the Commission,
or any proceedings resulting therefrom.
3. In application of the preceding paragraphs, there shall be no interference by
a public authority except such as is in accordance with the law and is necessary
in a democratic society in the interests of national security, for the detection
or prosecution of a criminal offence or for the protection of health.
Article 4
1.
(a)The Contracting Parties undertake not to hinder the free movement and travel,
for the purpose of attending and returning from proceedings before the
Commission or the Court, of persons referred to in paragraph 1 of Article 1 of
this Agreement whose presence has in advance been authorised by the Commission
or the Court.
(b) No restrictions shall be placed on their movement and travel other than such
as are in accordance with the law and necessary in a democratic society in the
interests of national security or public safety, for the maintenance of ordre
public, for the prevention of crime, for the protection of health or morals, or
for the protection of the rights and freedoms of others.
2.
(a) Such persons shall not, in countries of transit and in the country where the
proceedings take place, by prosecuted or detained or be subjected to any other
restriction of their personal liberty in respect of acts or convictions prior to
the commencement of the journey.
(b) Any Contracting Party may at the time of signature or ratification of this
Agreement declare that the provisions of this paragraph will not apply to its
own nationals. Such a declaration may be withdrawn at any time by means of a
notification addressed to the Secretary General of the Council of Europe.
3. The Contracting Parties undertake to re-admit on his return to their
territory any such person who commenced his journey in the said territory.
4. The provisions of paragraphs 1 and 2 of this Article shall cease to apply
when the person concerned has had for a period of 15 consecutive days from the
date when his presence is no longer required by the Commission or the Court the
opportunity of returning to the country from which his journey commenced.
5. Where there is any conflict between the obligations of a Contracting Party
resulting from paragraph 2 of this Article and those resulting from a Council of
Europe Convention or from an extradition treaty or other treaty concerning
mutual assistance in criminal matters with other Contracting Parties, the
provisions of paragraph 2 of this Article shall prevail.
Article 5
1. Immunities and facilities are accorded to the persons referred to in
paragraph 1 of Article 1 of this Agreement solely in order to ensure for them
the freedom of speech and the independence necessary for the discharge of their
functions, tasks or duties, or the exercise of their rights in relation to the
Commission and the Court.
2.
(a) The Commission or the Court, as the case may be, shall alone be competent to
waive, in whole or in part, the immunity provided for in paragraph 1 of Article
2 of this Agreement; they have not only the right but the duty to waive immunity
in any case where, in their opinion, such immunity would impede the course of
justice and waiver in whole or in part would not prejudice the purpose defined
in paragraph 1 of this Article.
(b) The immunity may be waived by the Commission or by the Court, either ex
officio or at the request, addressed to the Secretary General of the Council of
Europe, of any Contracting Party or of any person concerned.
(c) Decisions waiving immunity or refusing the waiver shall be accompanied by a
statement of reasons.
3. If a Contracting Party certifies that waiver of the immunity provided for in
paragraph 1 of Article 2 of this Agreement is necessary for the purpose of
proceedings in respect of an offence against national security, the Commission
or the Court shall waive immunity to the extent specified in the certificate.
4. In the event of the discovery of a fact which might, by its nature, have a
decisive influence and which at the time of the decision refusing waiver of
immunity was unknown to the author of the request, the latter may make a new
request to the Commission or the Court.
Article 6
Nothing in this Agreement shall be construed as limiting or derogating from any
of the obligations assumed by the Contracting Parties under the Convention.
Article 7
1. This Agreement shall be open to signature by the member States of the Council
of Europe, who may become Parties to it either by:
(a) signature without reservation in respect of ratification or acceptance, or
(b) signature with reservation in respect of ratification or acceptance,
followed by ratification or acceptance.
2. Instruments of ratification or acceptance shall be deposited with the
Secretary General of the Council of Europe.
Article 8
1. This Agreement shall enter into force one month after the date on which five
member States of the Council shall have become Parties to the Agreement, in
accordance with the provisions of Article 7.
2. As regards any member States who shall subsequently sign the Agreement
without reservation in respect of ratification or acceptance or who shall ratify
or accept it, the Agreement shall enter into force one month after the date of
such signature or after the date of deposit of the instrument of ratification or
acceptance.
Article 9
1. Any Contracting Party may at the time of signature or when depositing its
instrument of ratification or acceptance, specify the territory or territories
to which this Agreement shall apply.
2. Any Contracting Party may, when depositing its instrument of ratification or
acceptance or at any later date, by declaration addressed to the Secretary
General of the Council of Europe, extend this Agreement to any other territory
or territories specified in the declaration and for whose international
relations it is responsible or on whose behalf it is authorised to give
undertakings.
3. Any declaration made in pursuance of the preceding paragraph may, in respect
of any territory mentioned in such declaration, be withdrawn according to the
procedure laid down in Article 10 of this Agreement.
Article 10
1. This Agreement shall remain in force indefinitely.
2. Any Contracting Party may, insofar as it is concerned, denounce this
Agreement by means of a notification addressed to the Secretary General of the
Council of Europe.
3. Such denunciation shall take effect six months after the date of receipt by
the Secretary General of such notification. Such a denunciation shall not have
the effect of releasing the Contracting Parties concerned from any obligation
which may have arisen under this Agreement in relation to any person referred to
in paragraph 1 of Article 1.
Article 11
The Secretary General of the Council of Europe shall notify the member States of
the Council of:
(a) any signature without reservation in respect of ratification or acceptance;
(b) any signature with reservation in respect of ratification or acceptance;
(c) the deposit of any instrument of ratification or acceptance;
(d) any date of entry into force of this Agreement in accordance with Article 8
thereof;
(e) any declaration received in pursuance of the provisions of paragraph 2 of
Article 4 and of paragraphs 2 and 3 of Article 9;
(f) any notification of withdrawal of a declaration in pursuance of the
provisions of paragraph 2 of Article 4 and any notification received in
pursuance of the provisions of Article 10 and the date on which any denunciation
takes effect.
In witness whereof the undersigned, being duly authorised thereto, have signed
this Agreement.
Done at London, this 6th day of May 1969, in the English and French languages,
both texts being equally authoritative, in a single copy which shall remain
deposited in the archives of the Council of Europe. The Secretary General of the
Council of Europe shall transmit certified copies to each of the signatory
States.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 10 czerwca 1996 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Porozumienia europejskiego w
sprawie osób uczestniczących w postępowaniu przed Europejską Komisją oraz
Europejskim Trybunałem Praw Człowieka.
(Dz. U. Nr 112, poz. 536)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 7 ustęp 2
Porozumienia europejskiego w sprawie osób uczestniczących w postępowaniu przed
Europejską Komisją oraz Europejskim Trybunałem Praw Człowieka, sporządzonego w
Londynie dnia 6 maja 1969 r., został złożony dnia 12 kwietnia 1996 r.
Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, jako depozytariuszowi tego porozumienia,
dokument ratyfikacji wymienionego porozumienia przez Rzeczpospolitą Polską.
W trakcie składania dokumentu ratyfikacyjnego zostały złożone zastrzeżenia
następującej treści:
"1. Rzeczpospolita Polska oświadcza, iż w jej interpretacji artykuł 4 ustęp 1a
nie będzie miał zastosowania do osób zatrzymanych, tymczasowo aresztowanych,
skazanych pozbawionych wolności oraz wobec których sąd orzekł umieszczenie w
zakładzie psychiatrycznym.
2. Postanowienia artykuł 4 ustęp 2a nie mają zastosowania do obywateli
polskich."
Zgodnie z artykułem 8 ustęp 2 porozumienie weszło w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 13 maja 1996 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem 8 ustęp 1 wymienionego porozumienia weszło ono w życie
dnia 17 kwietnia 1971 r.
Następujące państwa stały się jego stronami, składając dokumenty ratyfikacyjne
lub dokumenty przystąpienia w niżej podanych datach:
Norwegia 1 lipca 1970 r.
Luksemburg 10 września 1970 r.
Cypr 12 listopada 1970 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 24 lutego 1971 r.
Belgia 16 marca 1971 r.
Malta 30 kwietnia 1971 r.
Irlandia 9 listopada 1971 r.
Szwecja 20 grudnia 1971 r.
Holandia 28 stycznia 1972 r.
Szwajcaria 28 listopada 1974 r.
Niemcy 3 kwietnia 1978 r.
Włochy 6 stycznia 1981 r.
Austria 17 lipca 1981 r.
Portugalia 23 lipca 1981 r.
Liechtenstein 26 stycznia 1984 r.
Francja 27 lutego 1984 r.
Dania 7 marca 1984 r.
San Marino 22 marca 1989 r.
Hiszpania 23 czerwca 1989 r.
Finlandia 27 lutego 1991 r.
Słowenia 27 maja 1994 r.
Węgry 12 stycznia 1996 r.
Republika Czeska 27 marca 1996 r.
2. Oświadczenia i zastrzeżenia złożone podczas składania dokumentów
ratyfikacyjnych, przystąpienia lub składania podpisu
BUŁGARIA
Oświadczenie z dnia 29 września 1994 r., złożone przez Stałego Przedstawiciela
Sekretarzowi Generalnemu podczas składania podpisu dnia 3 października 1994 r.
(tekst oryginalny w języku angielskim)
Republika Bułgarii oświadcza, że postanowienia artykułu 4 ustęp 2a nie będą
miały zastosowania do jej obywateli.
FRANCJA
Oświadczenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym 27 lutego 1984 r.
(tekst oryginalny w języku francuskim)
1. Rząd Republiki Francuskiej oświadcza, iż w jego interpretacji artykuł 4 ustęp
1a nie ma zastosowania do osób zatrzymanych.
2. Stosując artykuł 4 ustęp 1 cudzoziemcy, o których mowa w artykule 1 ustęp 1
porozumienia, będą musieli posiadać dokumenty wymagane przy wjeździe do Francji
i w razie konieczności uzyskać niezbędną wizę. Ponadto cudzoziemcy wydaleni z
terytorium francuskiego będą zobowiązani uzyskać tzw. "wizę specjalną". Wizy
takie będą wydawane w najkrótszym czasie przez właściwe francuskie urzędy
konsularne, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 4 ustęp 1b) porozumienia.
3. Rząd Republiki Francuskiej oświadcza, iż ze względu na postanowienia artykułu
4 ustęp 4 w jego interpretacji ustęp 2a) tego artykułu nie ma zastosowania na
terytorium francuskim do osób mających stałe miejsce zamieszkania we Francji.
REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC
Zastrzeżenia i oświadczenie z dnia 3 kwietnia 1978 r., przekazane przez Stałego
Przedstawiciela tego samego dnia Sekretarzowi Generalnemu podczas składania
dokumentu ratyfikacyjnego (tekst oryginalny w języku angielskim)
Zastrzeżenia:
Podczas składania dokumentu ratyfikacyjnego Stały Przedstawiciel oświadcza, iż
rząd RFN składa następujące zastrzeżenia do porozumienia:
1. Stosując artykuł 3 ustępy 1 i 2 porozumienia, ingerencja władz publicznych,
wykraczająca poza zakres artykułu 3 ustęp 3, może mieć miejsce pod warunkiem, że
jest ona przewidziana przez prawo i niezbędna w demokratycznym społeczeństwie do
zapobieżenia przestępstwom.
2. Postanowienia artykułu 4 ustęp 2a porozumienia nie będą miały zastosowania do
Niemców w znaczeniu Ustawy Zasadniczej RFN.
Oświadczenie
Niniejsze porozumienie będzie również miało zastosowanie do terytorium Berlina,
wywołując skutki od dnia wejścia w życie dla RFN.
WŁOCHY
Oświadczenie z dnia 17 grudnia 1980 r., złożone przez Stałego Przedstawiciela
Włoch Sekretarzowi Generalnemu podczas składania dokumentu ratyfikacyjnego dnia
6 stycznia 1981 r. (tekst oryginalny w języku francuskim)
Postanowienie artykułu 4 ustęp 2a porozumienia nie ma zastosowania do obywateli
włoskich.
HOLANDIA
Oświadczenie zawarte w dokumencie przyjęcia, złożonym 28 stycznia 1972 r. (tekst
oryginalny w języku francuskim)
Rząd Królestwa Holandii przyjmuje w całości postanowienia wyżej wymienionego
porozumienia w odniesieniu do Królestwa w Europie oraz Surinamu i Antyli
Holenderskich.
Oświadczenie z dnia 24 grudnia 1985 r. złożone przez Stałego Przedstawiciela
Holandii, zarejestrowane w Sekretariacie Generalnym dnia 3 stycznia 1986 r.
(tekst oryginalny w języku angielskim)
Wyspa Aruba, która w chwili obecnej nadal stanowi część Antyli Holenderskich,
uzyska autonomię wewnętrzną jako kraj wchodzący w skład Królestwa Holandii z
dniem 1 stycznia 1986 r. W związku z tym począwszy od tej daty w skład Królestwa
nie będą wchodzić dwa kraje, tj. Holandia (Królestwo w Europie) i Antyle
Holenderskie (położone w regionie Karaibów), lecz trzy, tj. dwa wyżej wymienione
i Aruba.
W związku z tym, że zmiany, jakie zajdą w dniu 1 stycznia 1986 r., dotyczą
jedynie wewnętrznych stosunków konstytucyjnych w Królestwie Holandii i Królestwo
jako takie pozostaje podmiotem prawa międzynarodowego, z którym są zawierane
umowy, wspomniane zmiany nie będą wywierały skutków w zakresie prawa
międzynarodowego w stosunku do umów zawartych przez Królestwo i które mają już
zastosowanie wobec Antyli Holenderskich, w tym Aruby. Umowy te pozostaną w mocy
w stosunku do Aruby w jej nowym charakterze jako kraju wchodzącego w skład
Królestwa. Dlatego też w stosunku do Królestwa Holandii umowy te od dnia 1
stycznia 1986 r. będą miały zastosowanie do Antyli Holenderskich (bez Aruby) i
do Aruby.
W rezultacie, odnośnie do Królestwa Holandii wymienione w załączniku umowy,
których stroną jest Królestwo Holandii i które mają zastosowanie do Antyli
Holenderskich, począwszy od dnia 1 stycznia 1986 r. będą miały zastosowanie do
Antyli Holenderskich i Aruby.
Lista umów, których dotyczy oświadczenie
67. Porozumienie europejskie w sprawie osób uczestniczących w postępowaniu przed
Europejską Komisją oraz Europejskim Trybunałem Praw Człowieka.
HISZPANIA
Oświadczenie z dnia 26 czerwca 1987 r., złożone przez Stałego Przedstawiciela
Hiszpanii, zarejestrowane w Sekretariacie Generalnym 30 czerwca 1987 r. i
odnowione podczas składania dokumentu ratyfikacyjnego dnia 23 czerwca 1989 r.
(tekst oryginalny w językach francuskim i hiszpańskim)
Królestwo Hiszpanii oświadcza, iż postanowienia artykułu 4 ustęp 2 nie mają
zastosowania do jej obywateli.
SZWAJCARIA
Oświadczenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym 28 listopada 1974 r.
(tekst oryginalny w języku francuskim)
Szwajcarska Rada Federalna oświadcza, iż postanowienia artykułu 4 ustęp 2a
porozumienia nie będą miały zastosowania do obywateli szwajcarskich oskarżonych
lub skazanych w Szwajcarii za ciężkie przestępstwa przeciwko państwu, obronie
narodowej lub potencjałowi obronnemu państwa.
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ
Oświadczenie z dnia 19 października 1971 r., złożone przez Stałego
Przedstawiciela Zjednoczonego Królestwa, zarejestrowane w Sekretariacie
Generalnym dnia 20 października 1971 r. (tekst oryginalny w języku angielskim)
Zgodnie z artykułem 9 ustęp 2 Porozumienia europejskiego w sprawie osób
uczestniczących w postępowaniu przed Europejską Komisją oraz Europejskim
Trybunałem Praw Człowieka, mam zaszczyt oświadczyć w imieniu Zjednoczonego
Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, że na podstawie niniejszej
notyfikacji postanowienia tego porozumienia będą miały zastosowanie do
następujących terytoriów: Jersey, Guernsey i Wyspy Man.
REPUBLIKA CZESKA
Oświadczenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym 27 marca 1996 r.
(tekst oryginalny w języku angielskim)
Postanowienia artykułu 4 ustęp 2a nie mają zastosowania do obywateli Republiki
Czeskiej.
3. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższego porozumienia, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 20 sierpnia 1996 r.
w sprawie sposobu organizowania i prowadzenia działalności w dziedzinie promocji
zdrowia psychicznego i zapobiegania zaburzeniom psychicznym.
(Dz. U. Nr 112. poz. 537)
Na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia
psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego, publiczne
zakłady opieki zdrowotnej, jednostki pomocy społecznej, szkoły i uczelnie,
zakłady penitencjarne, placówki resocjalizacyjne, jednostki wojskowe są
zobowiązane do organizowania i prowadzenia działań w zakresie promocji zdrowia
psychicznego i zapobiegania zaburzeniom psychicznym.
2. W działaniach, o których mowa w ust. 1, mogą uczestniczyć stowarzyszenia i
inne organizacje społeczne, fundacje, samorządy zawodowe, kościoły i związki
wyznaniowe, grupy samopomocy pacjentów i ich rodzin oraz inne osoby prawne i
fizyczne.
ż 2. Działania w zakresie promocji zdrowia psychicznego i zapobiegania
zaburzeniom psychicznym są realizowane w szczególności przez:
1) rozwijanie w społeczeństwie wiedzy i umiejętności potrzebnych człowiekowi do
samorozwoju i samorealizacji, radzenia sobie ze stresami i wymaganiami
środowiska oraz zwiększania kontroli nad swoim zdrowiem psychicznym,
2) kształtowanie zachowań i stylów życia korzystnych dla zdrowia psychicznego, w
tym zapobiegających nadużywaniu alkoholu, używaniu innych substancji
psychoaktywnych i paleniu tytoniu,
3) uwzględnianie zagadnień promocji zdrowia psychicznego i zapobiegania
zaburzeniom psychicznym w programach nauczania, a także w programach kształcenia
podyplomowego i zawodowego osób zajmujących się nauczaniem i wychowywaniem,
leczeniem, opieką, rehabilitacją i resocjalizacją oraz w programach ochrony
zdrowia i w środkach masowego przekazu, w tym w jednostkach publicznej
radiofonii i telewizji,
4) tworzenie placówek zajmujących się poradnictwem psychologicznym i pomocą
psychospołeczną oraz wczesnym rozpoznawaniem potrzeb dzieci z zaburzeniami
rozwoju psychoruchowego,
5) organizowanie i wspieranie zróżnicowanych form oparcia społecznego, zwłaszcza
grup samopomocy osób z zaburzeniami psychicznymi,
6) prowadzenie działalności naukowej, wydawniczej i popularyzacyjnej,
7) inicjowanie działań psychoedukacyjnych, rozwijanie umiejętności potrzebnych
człowiekowi w celu kształtowania prawidłowych stosunków międzyludzkich w miejscu
pracy.
ż 3. 1. Tworzy się Radę do Spraw Promocji Zdrowia Psychicznego jako organ
opiniodawczo-doradczy w sprawach z zakresu promocji zdrowia psychicznego i
zapobiegania zaburzeniom psychicznym, zwaną dalej "Radą", działającą przy
Ministrze Zdrowia i Opieki Społecznej.
2. Do zadań Rady należy w szczególności:
1) opracowywanie projektów krajowych programów promocji zdrowia psychicznego i
zapobiegania zaburzeniom psychicznym, w uzgodnieniu z Ministrami: Edukacji
Narodowej, Obrony Narodowej, Pracy i Polityki Socjalnej, Sprawiedliwości, Spraw
Wewnętrznych, oraz przedstawianie ich do zatwierdzenia Ministrowi Zdrowia i
Opieki Społecznej,
2) przygotowanie okresowych ocen wykonania zadań w zakresie promocji zdrowia
psychicznego i zapobiegania zaburzeniom psychicznym przez właściwe organy i
instytucje oraz przedstawianie Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej wniosków w
zakresie działalności organów administracji rządowej, a także innych państwowych
instytucji zobowiązanych do prowadzenia promocji zdrowia psychicznego i
zapobiegania zaburzeniom psychicznym,
3) inicjowanie działalności badawczo-wdrożeniowej w zakresie promocji i
zapobiegania, o których mowa w ż 2,
4) opiniowanie projektów przepisów prawnych w sprawach, o których mowa w ż 2,
5) wyrażanie opinii o przedstawianych Radzie, przez Ministra Zdrowia i Opieki
Społecznej lub innych zainteresowanych ministrów, projektach wydatków
budżetowych i innych, przeznaczonych na cele promocji zdrowia psychicznego i
zapobiegania zaburzeniom psychicznym.
3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej powołuje i odwołuje, z własnej
inicjatywy lub na wniosek ministrów, o których mowa w ż 4, przewodniczącego i
członków Rady - spośród specjalistów z zakresu medycyny, pedagogiki,
psychologii, socjologii, a także innych dziedzin nauki, zajmujących się teorią i
badaniami promocji zdrowia psychicznego i zapobieganiem zaburzeniom psychicznym.
4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej nadaje Radzie regulamin określający
szczegółowo zakres, organizację i tryb jej działania.
5. Rada Przedstawia Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej coroczne sprawozdanie
ze swojej działalności.
ż 4. Ministrowie: Edukacji Narodowej, Obrony Narodowej, Pracy i Polityki
Socjalnej, Sprawiedliwości, Spraw Wewnętrznych, Zdrowia i Opieki Społecznej
zapewniają realizację programów, o których mowa w ż 3 ust. 2 pkt 1.
ż 5. W celu realizacji działań, o których mowa w ż 2, wojewodowie mogą
organizować wojewódzkie ośrodki poradnictwa i pomocy psychospołecznej, zwane
dalej "wojewódzkimi ośrodkami".
ż 6. Wojewódzkie ośrodki organizują działalność w zakresie promocji zdrowia
psychicznego i zapobiegania zaburzeniom psychicznym na terenie województwa oraz
współdziałają z instytucjami oświatowymi, wychowawczymi, opiekuńczymi i
leczniczymi, w szczególności przez:
1) poradnictwo, konsultacje oraz pomoc w problemach rozwojowych, wychowawczych,
małżeńskich, rodzinnych i zawodowych,
2) pomoc psychospołeczną dzieciom i młodzieży, żyjącym w warunkach wysokiego
ryzyka dla zdrowia psychicznego,
3) wczesne rozpoznawanie zaburzeń rozwoju psychoruchowego u małych dzieci,
4) inicjowanie, organizowanie i wspieranie rozwoju różnych form oparcia
społecznego dla osób z zaburzeniami psychicznymi,
5) prowadzenie interwencji kryzysowych, telefonów zaufania, grup samopomocowych
oraz organizowanie tej działalności na terenie województwa,
6) doskonalenie zawodowe osób zajmujących się poradnictwem psychologicznym i
pomocą psychospołeczną.
ż 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Uzbekistanu o
współpracy kulturalnej i naukowej, podpisana w Warszawie dnia 11 stycznia 1995
r.
(Dz. U. z 1996 r., Nr 114, poz. 543)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 11 stycznia 1995 r. została podpisana w Warszawie Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Uzbekistanu o współpracy
kulturalnej i naukowej w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Uzbekistanu o
współpracy kulturalnej i naukowej
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Uzbekistanu, zwane dalej
"Umawiającymi się Stronami",
- pragnąc rozwijać i umacniać stosunki przyjaźni pomiędzy obydwoma Państwami,
oparte na wzajemnej pomocy, suwerennej równości i nieingerowaniu w sprawy
wewnętrzne,
- przekonane, że współpraca ta przyczyni się do zacieśnienia przyjaznych
stosunków między obu Państwami,
- kierując się dążeniem do rozwijania współpracy w dziedzinie nauki, oświaty,
kultury, sztuki, sportu i turystyki, wymiany młodzieży oraz środków masowego
przekazu,
- dążąc do realizacji postanowień dotyczących wymiaru kulturowego, zawartych w
Akcie końcowym z Helsinek, Paryskiej karcie Nowej Europy i w innych dokumentach
Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, w tym uzgodnień osiągniętych
w czasie Krakowskiego Sympozjum na temat dziedzictwa kulturalnego państw
uczestniczących w KBWE,
- świadome wzajemnych korzyści płynących z tej współpracy,
- postanowiły zawrzeć niniejszą umowę i w tym celu uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Umawiające się Strony przywiązywać będą szczególną uwagę do rozwijania stosunków
kulturalnych i naukowych na zasadach poszanowania jednostki, wolności sumienia i
wyznania, swobodnej autoekspresji, uznania ważności duchowych i kulturowych
wartości, otwartości i tolerancji oraz nadrzędności prawa.
Artykuł 2
Umawiające się Strony będą popierać inicjatywy i formy wszechstronnej
współpracy, podejmowane przez instytucje państwowe, społeczne i prywatne,
organizacje i stowarzyszenia oraz osoby indywidualne na rzecz tworzenia
wspólnych polsko-uzbeckich organizacji i przedsięwzięć służących osiągnięciu
celów niniejszej umowy i wzajemnemu zbliżaniu społeczeństw obu Państw.
Artykuł 3
Umawiające się Strony będą udzielać wszechstronnego poparcia rozszerzaniu i
pogłębianiu bezpośredniej współpracy między uczonymi, placówkami badawczymi i
organizacjami naukowymi obu Państw.
Artykuł 4
Umawiające się Strony są zainteresowane współpracą naukową i techniczną obu
Państw na zasadach równoprawności i wzajemnych korzyści. Współpraca naukowa i
techniczna będzie prowadzona w oparciu o odrębne porozumienia międzyrządowe.
Artykuł 5
Ministerstwo Edukacji Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej i Ministerstwo
Wyższego i Średniego Kształcenia Specjalistycznego oraz Ministerstwo Edukacji
Narodowej Republiki Uzbekistanu, odpowiedzialne w swoich krajach za szkolnictwo
wyższe i oświatę, nawiążą bezpośrednie kontakty w celu wymiany doświadczeń i
dokumentacji w dziedzinie zarządzania oświatą, rozwijania nowoczesnych metod
nauczania, organizacji wspólnych badań naukowych oraz kształcenia kadr w
specjalnościach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania.
Artykuł 6
Umawiające się Strony będą popierać wymianę studentów, doktorantów i stażystów
na różne okresy i formy kształcenia, określane na podstawie oddzielnych
międzyrządowych lub bezpośrednich porozumień.
Artykuł 7
Umawiające się Strony będą wspierać upowszechnianie wiedzy o języku,
literaturze, historii i geografii drugiego państwa i ich nauczanie, a także
opracowywanie i wymianę podręczników i innych pomocy naukowych.
Artykuł 8
Umawiające się Strony uzgadniają, że do czasu zawarcia między Rzecząpospolitą
Polską a Republiką Uzbekistanu porozumienia o wzajemnym uznawaniu równoważności
dokumentów ukończenia szkół średnich, szkół średnich zawodowych i szkół wyższych
stosować się będzie w stosunkach między obu Państwami postanowienia Konwencji o
wzajemnym uznawaniu równoważności dokumentów ukończenia szkół średnich, szkół
średnich zawodowych i szkół wyższych, a także dokumentów o nadawaniu stopni i
tytułów naukowych, sporządzonej w Pradze dnia 7 czerwca 1972 r., z wyjątkiem
dokumentów wyższych szkół medycznych oraz stopni naukowych i tytułów naukowych w
dziedzinie medycyny.
Artykuł 9
Umawiające się Strony będą popierały współpracę w dziedzinie ochrony zdrowia i
nauk medycznych, prowadzoną w oparciu o zawarte odrębnie porozumienia.
Artykuł 10
Umawiające się Strony będą popierać wymianę i współpracę we wszystkich
dziedzinach kultury i sztuki oraz stwarzać odpowiednie możliwości współpracy
między organizacjami, instytucjami i osobami działającymi w tych dziedzinach.
Artykuł 11
Umawiające się Strony będą popierać zainteresowanie dziedzictwem kulturowym i
współczesnymi osiągnięciami kulturalnymi obu Państw. W tym celu będą popierać,
na zasadzie wzajemnego zainteresowania i obopólnych korzyści:
- wymianę wystaw i innych prezentacji o charakterze kulturalnym,
- wymianę artystów i grup artystycznych,
- tłumaczenie i publikację dzieł literackich oraz propagowanie twórczości
artystycznej drugiego Państwa,
- prezentację utworów artystycznych drugiego Państwa na scenach teatralnych, w
salach koncertowych, wystawowych, kinach, telewizji i radiu,
- współpracę w dziedzinie muzealnictwa,
- współpracę narodowych instytucji kultury,
- udział swych przedstawicieli w imprezach międzynarodowych o charakterze
kulturalnym, organizowanych przez drugą Stronę,
- indywidualne inicjatywy i przedsięwzięcia poszczególnych osób, tworzących nowe
wartości kulturalne.
Artykuł 12
Każda z Umawiających się Stron zapewni obywatelom drugiego Państwa ustawową
ochronę praw autorskich w celu ułatwienia upowszechniania i popularyzacji
wartości intelektualnych i kulturalnych.
Artykuł 13
Umawiające się Strony podejmą wysiłki na rzecz ochrony integralności narodowego
dziedzictwa kulturowego obydwu Państw oraz zachowania i konserwacji na swoim
terytorium przedmiotów stanowiących zabytki i wartości kulturalne drugiego
Państwa.
Artykuł 14
Umawiające się Strony popierać będą współpracę w dziedzinie archiwistyki, w
szczególności w zakresie dostępu do archiwów, dla celów naukowych, wymiany
doświadczeń, publikacji i mikrofilmów w oparciu o bezpośrednie porozumienia.
Artykuł 15
Umawiające się Strony będą popierać bezpośrednią współpracę radiofonii i
telewizji na podstawie porozumień w tej dziedzinie.
Telewizje w obu krajach podejmą wspólne działania na rzecz regularnej emisji w
Telewizji Uzbeckiej programu polskojęzycznego, przeznaczonego dla mniejszości
polskiej zamieszkałej w Republice Uzbekistanu.
Artykuł 16
Umawiające się Strony popierać będą rozwój współpracy i wymianę osobową między
organizacjami dziennikarskimi Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Uzbekistanu
oraz redakcjami i agencjami prasowymi obu Państw.
Artykuł 17
Umawiające się Strony popierają współpracę w dziedzinach należących do
kompetencji UNESCO.
Artykuł 18
Umawiające się Strony będą opracowywać okresowe programy wykonawcze do
niniejszej umowy, określające finansowe i organizacyjne warunki jej realizacji.
Artykuł 19
Umawiające się Strony wymienią noty o dokonaniu czynności prawnych
przewidzianych przez ustawodawstwo każdego z Państw odnośnie do wejścia w życie
umów międzynarodowych.
Niniejsza umowa wejdzie w życie w momencie otrzymania noty późniejszej.
Artykuł 20
Umowę niniejszą zawiera się na okres pięciu lat.
Ulega ona automatycznemu przedłużeniu na następne pięcioletnie okresy, jeżeli
żadna z Umawiających się Stron nie wypowie jej w drodze notyfikacji na sześć
miesięcy przed upływem danego okresu.
Podpisano w Warszawie dnia 11 stycznia 1995 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim, uzbeckim i rosyjskim, przy czym wszystkie teksty mają
jednakową moc prawną.
W przypadku powstania rozbieżności w rozumieniu określeń niniejszej umowy
Umawiające się Strony kierować się będą tekstem w języku rosyjskim.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej: I. Byczewski
Z upoważnienia Rządu Republiki Uzbekistanu: A. Kamilow
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 17 kwietnia 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 20 sierpnia 1996 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Republiki Uzbekistanu o współpracy kulturalnej i naukowej, podpisanej w
Warszawie dnia 11 stycznia 1995 r.
(Dz. U. Nr 114, poz. 544)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z postanowieniami artykułu 19
Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Uzbekistanu o
współpracy kulturalnej i naukowej, podpisanej w Warszawie dnia 11 stycznia 1995
r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z tym
powyższa umowa weszła w życie dnia 22 maja 1996 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 10 września 1996 r.
w sprawie wykazu prac wzbronionych kobietom.
(Dz. U. Nr 114, poz. 545)
Na podstawie art. 176 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. Nie wolno zatrudniać kobiet przy pracach szczególnie uciążliwych lub
szkodliwych dla zdrowia, wymienionych w wykazie prac wzbronionych kobietom,
stanowiącym załącznik do rozporządzenia.
ż 2. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 stycznia 1979 r. w
sprawie wykazu prac wzbronionych kobietom (Dz. U. Nr 4, poz. 18 i z 1984 r. Nr
44, poz. 235), z wyjątkiem najwyższych dopuszczalnych norm przy podnoszeniu i
przenoszeniu ciężarów, określonych w części I ust. 1 pkt A i B załącznika do
tego rozporządzenia, które tracą moc po upływie dwóch lat od dnia ogłoszenia
niniejszego rozporządzenia.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem części I ust. 2 i 5 załącznika do rozporządzenia, które wchodzą w
życie po upływie dwóch lat od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 września 1996 r. (poz. 545)
WYKAZ PRAC WZBRONIONYCH KOBIETOM
I. Prace związane z wysiłkiem fizycznym i transportem ciężarów oraz wymuszoną
pozycją ciała
1. Wszystkie prace, przy których najwyższe wartości obciążenia pracą fizyczną,
mierzone wydatkiem energetycznym netto na wykonanie pracy, przekraczają 5000 kJ
na zmianę roboczą, a przy pracy dorywczej - 20 kJ/min.
Uwaga: 1 kJ = 0,24 kcal.
2. Ręczne podnoszenie i przenoszenie ciężarów o masie przekraczającej:
1) 12 kg - przy pracy stałej,
2) 20 kg - przy pracy dorywczej (do 4 razy na godzinę w czasie zmiany roboczej).
3. Ręczna obsługa elementów urządzeń (dźwigni, korb, kół sterowniczych itp.),
przy której wymagane jest użycie siły przekraczającej:
1) 50 N - przy pracy stałej,
2) 100 N - przy pracy dorywczej (do 4 razy na godzinę w czasie zmiany roboczej).
4. Nożna obsługa elementów urządzeń (pedałów, przycisków itp.), przy której
wymagane jest użycie siły przekraczającej:
1) 120 N - przy pracy stałej,
2) 200 N - przy pracy dorywczej (do 4 razy na godzinę w czasie zmiany roboczej).
5. Ręczne przenoszenie pod górę - po pochylniach, schodach itp., których
maksymalny kąt nachylenia przekracza 30�, a wysokość 5 m - ciężarów o masie
przekraczającej:
1) 8 kg - przy pracy stałej,
2) 15 kg - przy pracy dorywczej (do 4 razy na godzinę w czasie zmiany roboczej).
6. Przewożenie ciężarów o masie przekraczającej:
1) 50 kg - przy przewożeniu na taczkach jednokołowych,
2) 80 kg - przy przewożeniu na wózkach 2, 3 i 4-kołowych,
3) 300 kg - przy przewożeniu na wózkach po szynach.
Wyżej podane dopuszczalne masy ciężarów obejmują również masę urządzenia
transportowego i dotyczą przewożenia ciężarów po powierzchni równej, twardej i
gładkiej o pochyleniu nie przekraczającym:
2% - przy pracach wymienionych w pkt 1 i 2,
1% - przy pracach wymienionych w pkt 3.
W przypadku przewożenia ciężarów po powierzchni nierównej w sposób określony w
pkt 1 i 2, masa ciężarów nie może przekraczać 60% wielkości podanych w tych
punktach.
7. Kobietom w ciąży i w okresie karmienia:
1) wszystkie prace, przy których najwyższe wartości obciążenia pracą fizyczną,
mierzone wydatkiem energetycznym netto na wykonanie pracy, przekraczają 2900 kJ
na zmianę roboczą,
2) prace wymienione w ust. 2-6, jeżeli występuje przekroczenie 1/4 określonych w
nich wartości,
3) prace w pozycji wymuszonej,
4) prace w pozycji stojącej łącznie ponad 3 godziny w czasie zmiany roboczej.
II. Prace w mikroklimacie zimnym, gorącym i zmiennym
Kobietom w ciąży i w okresie karmienia:
1) prace w warunkach, w których wskaźnik PMV (przewidywana ocena średnia),
określany zgodnie z Polską Normą, jest większy od 1,5,
2) prace w warunkach, w których wskaźnik PMV (przewidywana ocena średnia),
określany zgodnie z Polską Normą, jest mniejszy od - 1,5,
3) prace w środowisku, w którym występują nagłe zmiany temperatury powietrza w
zakresie przekraczającym 15� C.
III. Prace w hałasie i drganiach
1. Prace w środowisku, w którym wartości ważone przyspieszenia drgań
oddziaływujących na organizm człowieka przez kończyny górne, mierzone zgodnie z
Polskimi Normami, dla drgań o różnej wartości współczynnika szczytu k, przy
ciągłym 8-godzinnym oddziaływaniu na organizm, przekraczają wartości podane w
tabeli:
Składowe drgańWartości ważone przyspieszenia drgań [m/s2]
k ≤ 22 < k ≤ 3k > 3
X, Y, Z (x, y, z)0,260,60,93

2. Prace w środowisku, w którym wartości ważone przyspieszenia drgań o ogólnym
oddziaływaniu na organizm człowieka, mierzone zgodnie z Polskimi Normami, dla
drgań o różnej wartości współczynnika szczytu k, przy ciągłym 8-godzinnym
oddziaływaniu na organizm, przekraczają wartości podane w tabeli:
Składowe drgańWartości ważone przyspieszenia drgań [m/s2]
k ≤ 22 < k ≤33 < k ≤ 6
Poziome X,Y (x,y)0,10,150,3
Pionowe Z (z)0,130,20,4

3. Kobietom w ciąży:
1) prace w środowisku, w którym poziom ekspozycji na hałas, odniesiony do
8-godzinnego dnia pracy mierzony zgodnie z Polskimi Normami, przekracza wartość
65 dB,
2) prace w środowisku, w którym poziom ciśnienia akustycznego hałasu
infradźwiękowego, mierzony zgodnie z Polskimi Normami, przekracza wartości
podane w tabeli (dla 8-godzinnej ekspozycji na hałas):
Częstotliwość środkowa pasm oktawowych [Hz]Poziom ciśnienia akustycznego
[dB]
8;1685
31,580

3) prace w środowisku, w którym poziom ciśnienia akustycznego hałasu
ultradźwiękowego, mierzony zgodnie z Polskimi Normami, przekracza wartości
podane w tabeli (dla 8-godzinnej ekspozycji na hałas):
Częstotliwość środkowa pasm tercjowych [kHz]Dopuszczalny poziom ciśnienia
akustycznego [dB]
10; 12,5; 1677
2087
25102
31,5; 40; 50; 63; 80; 100107

4) prace w środowisku, w którym wartości ważone przyspieszenia drgań
oddziaływających na organizm człowieka przez kończyny górne nie przekraczają
wartości określonych w ust. 1 - powyżej 4 godzin na dobę,
5) każda praca w warunkach narażenia na drgania o ogólnym oddziaływaniu na
organizm człowieka.
IV. Prace narażające na działanie pól elektromagnetycznych, promieniowania
jonizującego i nadfioletowego oraz prace przy monitorach ekranowych
1. Kobietom w ciąży:
1) prace w zasięgu pól elektromagnetycznych o natężeniach przekraczających
wartości dla strefy bezpiecznej,
2) prace w środowisku, w którym występuje przekroczenie 1/4 wartości najwyższych
dopuszczalnych natężeń promieniowania nadfioletowego, określonych w przepisach w
sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla
zdrowia w środowisku pracy,
3) prace w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące,
4) prace przy obsłudze monitorów ekranowych - powyżej 4 godzin na dobę.
2. Kobietom w okresie karmienia - prace przy otwartych źródłach promieniowania
jonizującego.
V. Prace pod ziemią, poniżej poziomu gruntu i na wysokości
1. Prace pod ziemią we wszystkich kopalniach, z wyjątkiem pracy:
1) na stanowiskach kierowniczych, nie wymagających stałego przebywania pod
ziemią i wykonywania pracy fizycznej,
2) w służbie zdrowia,
3) w okresie studiów, w ramach szkolenia zawodowego,
4) wykonywanej dorywczo i nie wymagającej pracy fizycznej.
2. Kobietom w ciąży:
1) prace na wysokości - poza stałymi galeriami, pomostami, podestami i innymi
stałymi podwyższeniami, posiadającymi pełne zabezpieczenie przed upadkiem (bez
potrzeby stosowania środków ochrony indywidualnej przed upadkiem), oraz
wchodzenie i schodzenie po drabinach i klamrach,
2) prace w wykopach oraz w zbiornikach otwartych.
VI. Prace w podwyższonym lub obniżonym ciśnieniu
Kobietom w ciąży i w okresie karmienia - prace nurków oraz wszystkie prace w
warunkach podwyższonego lub obniżonego ciśnienia.
VII. Prace w kontakcie ze szkodliwymi czynnikami biologicznymi
Kobietom w ciąży i w okresie karmienia:
1) prace stwarzające ryzyko zakażenia: wirusem zapalenia wątroby typu B, wirusem
ospy wietrznej i półpaśca, wirusem różyczki, wirusem HIV, wirusem cytomegalii,
pałeczką listeriozy, toksoplazmozą,
2) prace przy obsłudze zwierząt dotkniętych chorobami zakaźnymi i inwazyjnymi
VIII. Prace w narażeniu na działanie szkodliwych substancji chemicznych
Kobietom w ciąży i w okresie karmienia:
1) prace w narażeniu na działanie czynników rakotwórczych i o prawdopodobnym
działaniu rakotwórczym, określonych w odrębnych przepisach,
2) prace w narażeniu na niżej wymienione substancje chemiczne niezależnie od ich
stężenia w środowisku pracy:
- chloropren,
- 2-etoksyetanol,
- etylenu dwubromek,
- leki cytostatyczne,
- mangan,
- 2-metoksyetanol,
- ołów i jego związki organiczne i nie organiczne,
- rtęć i jej związki organiczne i nieorganiczne,
- styren,
- syntetyczne estrogeny i progesterony,
- węgla dwusiarczek,
- preparaty do ochrony roślin,
3) prace w narażeniu na działanie rozpuszczalników organicznych, jeżeli ich
stężenia w środowisku pracy przekraczają wartości 1/3 najwyższych dopuszczalnych
stężeń.
IX. Prace grożące ciężkimi urazami fizycznymi i psychicznymi
Kobietom w ciąży i w okresie karmienia:
1) prace w wymuszonym rytmie pracy (np. na taśmie),
2) prace wewnątrz zbiorników i kanałów,
3) prace stwarzające ryzyko ciężkiego urazu fizycznego lub psychicznego, np.
gaszenie pożarów, udział w akcjach ratownictwa chemicznego, usuwanie skutków
awarii, prace z materiałami wybuchowymi, prace przy uboju zwierząt hodowlanych
oraz obsłudze rozpłodników.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 września 1996 r.
w sprawie określenia wysokości opłat przeznaczonych na dopłaty do eksportu cukru
oraz zasad stosowania dopłat do cukru wyeksportowanego w okresie od dnia 1
października 1996 r. do dnia 30 września 1997 r.
(Dz. U. Nr 116, poz. 552)
Na podstawie art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku
cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98,
poz. 473) zarządza się, co następuje:
ż 1. Opłaty wnoszone przez podmioty nabywające cukier od producentów cukru na
zaopatrzenie rynku krajowego, przeznaczone na dopłaty do eksportu producentom
cukru, w ramach kwoty B, wynoszą w okresie od dnia 1 października 1996 r. do
dnia 30 września 1997 r. - 1% wartości zakupionego cukru.
ż 2. 1. Dopłata do eksportu 1 tony cukru stanowi iloraz łącznej kwoty
zgromadzonych środków, o których mowa w ż 1, powiększonej o nie wykorzystane
środki na dopłaty do eksportu cukru producentom cukru w okresie od dnia 1
października 1995 r. do dnia 30 września 1996 r., podzielonej przez ilość
wyeksportowanego w okresie od dnia 1 października 1996 r. do dnia 30 września
1997 r. cukru, w ramach kwoty B, z zastrzeżeniem ż 3.
2. W okresie od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia 30 września 1997 r. dopłatą
objęty będzie wyeksportowany cukier w ilości nie większej niż 118,3 tys. ton.
ż 3. Dopłata do eksportu 1 tony cukru dla określonego producenta cukru nie może
być wyższa niż różnica między aktualnie obowiązującą producenta cukru minimalną
ceną zbytu cukru na rynku krajowym a średnią ceną cukru na giełdzie londyńskiej
w tygodniu poprzedzającym zawarcie transakcji.
ż 4. Dopłaty dotyczą eksportu każdego asortymentu cukru z buraka cukrowego, soku
gęstego oraz cukru surowego w przeliczeniu na cukier biały.
ż 5. 1. Producenci cukru otrzymują zaliczkowe dopłaty w wysokości 140 zł do
każdej wyeksportowanej tony cukru w okresie jednego miesiąca od dnia złożenia
Jednolitego Dokumentu Administracyjnego (SAD) w Agencji Restrukturyzacji i
Modernizacji Rolnictwa.
2. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa dokona końcowego
rozliczenia i przekazania dopłat do eksportu do dnia 15 listopada 1997 r.
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
EUROPEJSKA KONWENCJA
o zwalczaniu terroryzmu,
sporządzona w Strasburgu dnia 27 stycznia 1977 r.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 117, poz. 557)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do publicznej wiadomości:
W dniu 27 stycznia 1977 r. została sporządzona w Strasburgu Europejska konwencja
o zwalczaniu terroryzmu w następującym brzmieniu:
Przekład
EUROPEJSKA KONWENCJA
o zwalczaniu terroryzmu
Państwa członkowskie Rady Europy, sygnatariusze niniejszej konwencji,
uznając, że celem Rady Europy jest osiąganie większej jedności jej członków;
świadome rosnącego zaniepokojenia wywołanego przez nasilające się przypadki
terroryzmu;
w zamiarze podjęcia skutecznych działań w celu zapewnienia, by sprawcy takich
aktów nie uniknęli ścigania i kary;
przekonane, że ekstradycja jest szczególnie skutecznym narzędziem osiągania tego
celu;
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Dla celów ekstradycji pomiędzy Umawiającymi się Państwami żadnego z
następujących przestępstw nie uważa się za przestępstwo polityczne albo za
pozostające w związku z przestępstwem politycznym, albo za przestępstwo
popełnione z pobudek politycznych;
a) przestępstwa, którego dotyczy Konwencja o zwalczaniu bezprawnego zawładnięcia
statkami powietrznymi, sporządzona w Hadze w dniu 16 grudnia 1970 r.;
b) przestępstwa, którego dotyczy Konwencja o zwalczaniu bezprawnych czynów
skierowanych przeciwko bezpieczeństwu lotnictwa cywilnego, sporządzona w
Montrealu w dniu 23 września 1971 r.;
c) poważnego przestępstwa polegającego na zamachu na życie, integralność
fizyczną lub wolność osób korzystających z ochrony międzynarodowej, w tym
przedstawicieli dyplomatycznych;
d) przestępstwa polegającego na uprowadzeniu, wzięciu zakładników albo na
poważnym bezprawnym zatrzymaniu;
e) przestępstwa polegającego na użyciu bomby, granatu, rakiety, automatycznej
broni palnej albo bomby w formie listu lub paczki, jeżeli ich użycie zagraża
osobom,
f) usiłowania popełnienia któregokolwiek z określonych powyżej przestępstw albo
współudziału lub pomocnictwa osobie, która popełniła takie przestępstwo lub
usiłuje je popełnić.
Artykuł 2
1. Dla celów ekstradycji pomiędzy Umawiającymi się Państwami, Umawiające się
Państwo może nie uważać za przestępstwo polityczne albo za pozostające w związku
z przestępstwem politycznym, albo za przestępstwo popełnione z pobudek
politycznych także poważnego przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności
osoby, polegającego na akcie przemocy innym niż określone w art. 1.
2. To samo dotyczy poważnych przestępstw przeciwko mieniu, innych niż określone
w art. 1, jeżeli czyn sprowadził niebezpieczeństwo zbiorowe dla osób.
3. To samo dotyczy usiłowania popełnienia któregokolwiek z określonych powyżej
przestępstw albo współudziału lub pomocnictwa osobie, która popełniła takie
przestępstwo lub usiłuje je popełnić.
Artykuł 3
Przepisy umów ekstradycyjnych i porozumień, mających zastosowanie w stosunkach
pomiędzy Umawiającymi się Stronami, w tym przepisy Europejskiej konwencji o
ekstradycji, zmienia się w stosunku do tych Stron w stopniu, w jakim nie są one
zgodne z niniejszą konwencją.
Artykuł 4
W rozumieniu niniejszej konwencji i w zakresie, w jakim przestępstwa określone w
art. 1 i 2 nie zostały wymienione w wykazie przestępstw uzasadniających
ekstradycję, zawartym w którejkolwiek z umów lub konwencji ekstradycyjnych
istniejących pomiędzy Umawiającymi się Stronami, uznaje się je za przestępstwa
ekstradycyjne.
Artykuł 5
Żadnego z postanowień niniejszej konwencji nie należy interpretować jako
nakładającego obowiązek ekstradycji, jeżeli państwo wezwane ma uzasadnione
podstawy przypuszczać, że wniosek o ekstradycję za przestępstwo określone w art.
1 lub 2 złożono w celu ścigania lub karania osoby ze względu na jej rasę,
religię, narodowość lub poglądy polityczne albo że sytuacja takiej osoby może
ulec pogorszeniu ze względu na którąkolwiek z tych okoliczności.
Artykuł 6
1. Każda z Umawiających się Stron powinna podjąć kroki, które okażą się
konieczne, dla zapewnienia właściwości jej organów sądowych do rozpoznania
sprawy o przestępstwo określone w art. 1 w przypadku, gdy podejrzany znajduje
się na jej terytorium, a odmawia się wykonania wniosku o ekstradycję złożonego
przez państwo, które swoją właściwość opiera na tej samej zasadzie, co prawo
państwa wezwanego.
2. Niniejsza konwencja nie wyłącza właściwości któregokolwiek z państw,
ustalonej zgodnie z jego prawem wewnętrznym.
Artykuł 7
Umawiające się Państwo, na którego terytorium ujęto osobę podejrzaną o
popełnienie przestępstwa określonego w art. 1 i które otrzymało wniosek o
ekstradycję w warunkach określonych w art. 6 ust. 1, jeżeli odmawia wykonania
wniosku, bezwarunkowo i bezzwłocznie kieruje sprawę do właściwych organów
ścigania. Organy te podejmują decyzję w taki sam sposób, jak w sprawie o inne
poważne przestępstwo, zgodnie z prawem tego państwa.
Artykuł 8
1. Umawiające się Państwa zobowiązują się do świadczenia sobie w możliwie
najszerszym wymiarze wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych, w związku z
postępowaniem dotyczącym przestępstw określonych w art. 1 lub 2. Zastosowanie
mają przepisy prawa państwa wezwanego dotyczące pomocy prawnej. Niemniej jednak
nie można odmówić udzielenia pomocy prawnej wyłącznie na tej podstawie, że
złożony wniosek dotyczy przestępstwa politycznego albo pozostającego w związku z
przestępstwem politycznym, albo przestępstwa popełnionego z pobudek
politycznych.
2. Żadnego z postanowień niniejszej konwencji nie należy interpretować jako
nakładającego obowiązek udzielenia pomocy prawnej, jeżeli państwo wezwane ma
uzasadnione podstawy przypuszczać, że wniosek o udzielenie pomocy prawnej w
związku z przestępstwem określonym w art. 1 lub 2 złożono w celu ścigania lub
karania osoby, ze względu na jej rasę, religię, narodowość lub poglądy
polityczne albo że sytuacja takiej osoby może ulec pogorszeniu ze względu na
którąkolwiek z tych okoliczności.
3. Postanowienia umów i porozumień o pomocy prawnej w sprawach karnych, mających
zastosowanie w stosunkach pomiędzy Umawiającymi się Stronami, w tym przepisy
Europejskiej konwencji o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych, zmienia
się w stosunku do tych Stron w stopniu, w jakim nie są one zgodne z niniejszą
konwencją.
Artykuł 9
1. Europejski Komitet Problematyki Przestępczości Rady Europy będzie na bieżąco
informowany o stosowaniu niniejszej konwencji.
2. W miarę potrzeby ułatwi on polubowne rozwiązanie wszelkich trudności, jakie
mogą powstać przy wykonywaniu niniejszej konwencji.
Artykuł 10
1. Wszelkie spory pomiędzy Umawiającymi się Stronami, dotyczące interpretacji
lub stosowania niniejszej konwencji, których nie uda się rozwiązać w sposób
wskazany w art. 9 ust. 2, na wniosek jednej ze stron sporu poddaje arbitrażowi.
Każda ze stron wyznacza arbitra, a dwaj arbitrzy wybierają sędziego. Jeżeli
strona nie wyznaczyła arbitra w terminie trzech miesięcy od daty złożenia
wniosku o rozpoznanie sprawy w postępowaniu arbitrażowym, to na wniosek drugiej
strony mianuje go Przewodniczący Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Jeżeli
Przewodniczący jest obywatelem jednej ze stron sporu, jego obowiązki przejmuje
Wiceprzewodniczący Trybunału; jeżeli jednak Wiceprzewodniczący jest także
obywatelem jednej ze stron sporu - najstarszy stażem sędzia Trybunału, który nie
jest obywatelem jednej ze stron sporu. Taki sam tryb postępowania stosuje się w
przypadku, gdy arbitrzy nie mogą uzgodnić wyboru sędziego.
2. Komisja arbitrażowa ustala własny regulamin. Decyzje podejmuje większością
głosów. Orzeczenia są ostateczne.
Artykuł 11
1. Konwencja jest otwarta do podpisu dla państw członkowskich Rady Europy.
Podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu. Dokumenty ratyfikacyjne,
przyjęcia lub zatwierdzenia składa się Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.
2. Konwencja wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od złożenia dokumentów
ratyfikacyjnych, przyjęcia lub zatwierdzenia.
3. W stosunku do państwa, które ratyfikuje, przyjmie lub zatwierdzi konwencję w
terminie późniejszym, wchodzi ona w życie po upływie trzech miesięcy od daty
złożenia dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia lub zatwierdzenia.
Artykuł 12
1. Państwo w czasie podpisywania konwencji albo składania dokumentów
ratyfikacyjnych, przyjęcia lub zatwierdzenia może określić terytorium lub
terytoria, do których niniejsza konwencja ma zastosowanie.
2. Państwo w czasie składania dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia lub
zatwierdzenia albo w dowolnym terminie późniejszym, poprzez oświadczenie
skierowane do Sekretarza Generalnego Rady Europy, może rozszerzyć stosowanie
konwencji na inne terytorium lub terytoria określone w tym oświadczeniu, za
którego stosunki międzynarodowe odpowiada i w którego imieniu może zaciągać
zobowiązania.
3. Oświadczenie złożone zgodnie z przepisami ustępów poprzedzających, w stosunku
do terytorium wskazanego w tym oświadczeniu, może być cofnięte poprzez
notyfikację skierowaną do Sekretarza Generalnego Rady Europy. Cofnięcie wywołuje
skutek natychmiast lub w terminie wskazanym w notyfikacji.
Artykuł 13
1. Państwo w czasie podpisywania konwencji albo składania dokumentów
ratyfikacyjnych, przyjęcia lub zatwierdzenia może oświadczyć, że zastrzega sobie
prawo odmowy ekstradycji w przypadku jakiegokolwiek przestępstwa określonego w
art. 1, które uważa za przestępstwo polityczne, przestępstwo pozostające w
związku z przestępstwem politycznym lub przestępstwo popełnione z pobudek
politycznych, pod warunkiem że przy ocenie charakteru przestępstwa weźmie pod
uwagę wszelkie szczególnie poważne okoliczności sprawy, a zwłaszcza:
a) że sprowadziło ono zbiorowe zagrożenie życia, zdrowia i wolności osób albo
b) że popełniono je na szkodę osób nie związanych z motywami, dla których je
popełniono, albo
c) że popełniono je w sposób okrutny lub nieludzki.
2. Państwo może w całości lub częściowo wycofać zastrzeżenie, zgłoszone zgodnie
z ustępem poprzedzającym, poprzez oświadczenie skierowane do Sekretarza
Generalnego Rady Europy, które wywołuje skutek od dnia jego złożenia.
3. Państwo, które zgłosiło zastrzeżenie zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu,
nie może żądać stosowania art. 1 przez inne państwo; może jednak, jeżeli
zastrzeżenie było częściowe lub warunkowe, żądać stosowania tego artykułu w
zakresie, w jakim samo się nim związało.
Artykuł 14
Umawiająca się Strona może wypowiedzieć niniejszą konwencję poprzez pisemne
oświadczenie skierowane do Sekretarza Generalnego Rady Europy. Wypowiedzenie
wywołuje skutek natychmiast lub w terminie wskazanym w notyfikacji.
Artykuł 15
Konwencja przestaje mieć zastosowanie względem Umawiającego się Państwa, które
ją wypowie albo które przestaje być członkiem Rady Europy.
Artykuł 16
Sekretarz Generalny Rady Europy zawiadamia Państwa członkowskie Rady o:
a) podpisaniu konwencji;
b) złożeniu dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia lub zatwierdzenia;
c) dacie wejścia w życie konwencji, zgodnie z jej art. 11;
d) oświadczeniach i notyfikacjach otrzymanych zgodnie z art. 12;
e) zastrzeżeniach zgłoszonych zgodnie z art. 13 ust. 1;
f) wycofaniu zastrzeżeń, dokonanym zgodnie z art. 13 ust. 2;
g) notyfikacjach otrzymanych zgodnie z art. 14 i dacie wywoływania przez nie
skutków;
h) zaprzestaniu stosowania konwencji, zgodnie z art. 15.
Na dowód powyższego niżej podpisani, będąc do tego należycie upoważnieni,
podpisali niniejszą konwencję.
Sporządzono w Strasburgu dnia 27 stycznia 1977 r. w językach angielskim i
francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu,
który zostanie złożony w archiwum Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy
przekaże uwierzytelnione odpisy każdemu państwu sygnatariuszowi.
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 13 grudnia 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
EUROPEAN CONVENTION
on the suppression of terrorism
The member States of the Council of Europe, signatory hereto,
Considering that the aim of the Council of Europe is to achieve a greater unity
between its Members;
Aware of the growing concern caused by the increase in acts of terrorism;
Wishing to take effective measures to ensure that the perpetrators of such acts
do not escape prosecution and punishment;
Convinced that extradition is a particularly effective measure for achieving
this result,
Have agreed as follows:
Article 1
For the purposes of extradition between Contracting States, none of the
following offences shall be regarded as a political offence or as an offence
connected with a political offence or as an offence inspired by political
motives:
a) an offence within the scope of the Convention for the Suppression of Unlawful
Seizure of Aircraft, signed at The Hague on 16 December 1970;
b) an offence within the scope of the Convention for the Suppression of Unlawful
Acts against the Safety of Civil Aviation, signed at Montreal on 23 September
1971 r.;
c) a serious offence involving an attack against the life, physical integrity or
liberty of internationally protected persons, including diplomatic agents;
d) an offence involving kidnapping, the taking of a hostage or serious unlawful
detention;
e) an offence involving the use of a bomb, grenade, rocket, automatic firearm or
letter or parcel bomb if this use endangers persons;
f) an attempt to commit any of the foregoing offences or participation as an
accomplice of a person who commits or attempts to commit such an offence.
Article 2
1. For the purposes of extradition between Contracting States, a Contracting
State may decide not to regard as a political offence or as an offence connected
with a political offence or as an offence inspired by political motives a
serious offence involving an act of violence, other than one covered by Article
1, against the life, physical integrity or liberty of a person.
2. The same shall apply to a serious offence involving an act against property,
other than one covered by Article 1, if the act created a collective danger for
persons.
3. The same shall apply to an attempt to commit any of the foregoing offences or
participation as an accomplice of a person who commits or attempts to commit
such an offence.
Article 3
The provision of all extradition treaties and arrangements applicable between
Contracting States, including the European Convention on Extradition, are
modified as between Contracting States to the extend that they are incompatible
with this Convention.
Article 4
For the purposes of this Convention and to the extend that any offence mentioned
in Article 1 or 2 is not listed as an extraditable offence in any extradition
convention or treaty existing between Contracting States, it shall be deemed to
be included as such therein.
Article 5
Nothing in this Convention shall be interpreted as imposing an obligation to
extradite if the requested State has substantial grounds for believing that the
request for extradition for an offence mentioned in Article 1 or 2 has been made
for the purpose of prosecuting or punishing a person on account of his race,
religion, nationality or political opinion, or that that person's position may
be prejudiced for any of these reasons.
Article 6
1. Each Contracting State shall take such measures as may be necessary to
establish its jurisdiction over an offence mentioned in Article 1 in the case
where the suspected offender is present in its territory and it does not
extradite him after receiving a request for extradition from a Contracting State
whose jurisdiction is based on a rule of jurisdiction existing equally in the
law of the requested State.
2. This Convention does not exclude any criminal jurisdiction exercised in
accordance with national law.
Article 7
A Contracting State in whose territory a person suspected to have committed an
offence mentioned in Article 1 is found an which has received a request for
extradition under the conditions mentioned in Article 6, paragraph 1, shall, if
it does not extradite that person, submit the case, without exception whatsoever
and without undue delay, to its competent authorities for the purpose of
prosecution. Those authorities shall take their decision in the same manner as
in the case of any offence of a serious nature under the law of that State.
Article 8
1. Contracting States shall afford one another the widest measure of mutual
assistance in criminal matters in connection with proceedings brought in respect
of the offences mentioned in Article 1 or 2. The law of the requested State
concerning mutual assistance in criminal matters shall apply in all cases.
Nevertheless this assistance may not be refused on the sole ground that it
concerns a political offence or an offence connected with a political offence or
an offence inspired by political motives.
2. Nothing in this Convention shall be interpreted as imposing an obligation to
afford mutual assistance if the requested State has substantial grounds for
believing that the request for mutual assistance in respect of an offence
mentioned in Article 1 or 2 has been made for the purpose of prosecuting or
punishing a person on account of his race, religion, nationality or political
opinion or that that person's position may be prejudiced for any of these
reasons.
3. The provisions of all treaties arrangements concerning mutual assistance in
criminal matters applicable between Contracting States, including the European
Convention on Mutual Assistance in Criminal Matters, are modified as between
Contracting States to the extend that they are incompatible with this
Convention.
Article 9
1. The European Committee on Crime Problems of the Council of Europe shall be
kept informed regarding the application of this Convention.
2. It shall do whatever is needful to facilitate a friendly settlement of any
difficulty which may arise out of its execution.
Article 10
1. Any dispute between Contracting States concerning the interpretation or
application of this Convention, which has not been settled in the framework of
Article 9, paragraph 2, shall, at the request of any Party to the dispute, be
referred to arbitration. Each Party shall nominate an arbitrator and the two
arbitrators shall nominate a referee. If any Party has not nominated its
arbitrator within the three months following the request for arbitration, he
shall be nominated at the request of the other Party by the President of the
European Court of Human Rights. If the latter should be a national of one of the
Parties to the dispute, this duty shall be carried out by the Vice-President of
the Court or, if the Vice-President is a national of one of the Parties to the
dispute, by the most senior judge of the Court not being a national of one of
the Parties to the dispute. The same procedure shall be observed if the
arbitrators cannot agree on the choice of referee.
2. The arbitration tribunal shall lay down its own procedure. Its decisions
shall be taken by majority vote. Its award shall be final.
Article 11
1. This Convention shall be open to signature by the member States of the
Council of Europe. It shall be subject to ratification, acceptance or approval.
Instruments of ratification, acceptance or approval shall be deposited with the
Secretary General of the Council of Europe.
2. The Convention shall enter into force three months after the date of the
deposit of the third instrument of ratification, acceptance or approval.
3. In respect of a signatory State ratifying, accepting or approving
subsequently, the Convention shall come into force three months after the date
of the deposit of its instrument of ratification, acceptance or approval.
Article 12
1. Any State may, at the time of signature or when depositing its instrument of
ratification, acceptance or approval, specify the territory or territories to
which this Convention shall apply.
2. Any State may, when depositing its instrument of ratification, acceptance or
approval or at any later date, by declaration addressed to the Secretary General
of the Council of Europe, extend this Convention to any other territory or
territories specified in the declaration and for whose international relations
it is responsible or on whose behalf it is authorised to give undertakings.
3. Any declaration made in pursuance of the preceding paragraph may, in respect
of any territory mentioned in such declaration, be withdrawn by means of a
notification addressed to the Secretary General of the Council of Europe. Such
withdrawal shall take effect immediately or at such later date as may be
specified in the notification.
Article 13
1. Any State may, at the time of signature or when depositing its instrument of
ratification, acceptance or approval, declare that it reserves the right to
refuse extradition in respect of any offence mentioned in Article 1 which it
considers to be a political offence, an offence connected with a political
offence or an offence inspired by political motives, provided that it undertakes
to take into due consideration, when evaluating the character of the offence,
any particularly serious aspects of the offence, including:
a) that it created a collective danger to the life, physical integrity or
liberty of persons; or
b) that it affected persons foreign to the motives behind it; or
c) that cruel or vicious means have been used in the commission of the offence.
2. Any State may wholly or partly withdraw a reservation it has made in
accordance with the foregoing paragraph by means of a declaration addressed to
the Secretary General of the Council of Europe which shall become effective as
from the date of its receipt.
3. A State which has made a reservation in accordance with paragraph 1 of this
article may not claim the application of Article 1 by any other State; it may,
however, if its reservation is partial or conditional, claim the application of
that article in so far as it has itself accepted it.
Article 14
Any Contracting State may denounce this Convention by means of a written
notification addressed to the Secretary General of the Council of Europe. Any
such denunciation shall take effect immediately or at such later date as may be
specified in the notification.
Article 15
This Convention ceases to have effect in respect of any Contracting State which
withdraws from or ceases to be a Member of the Council of Europe.
Article 16
The Secretary General of the Council of Europe shall notify the member States of
the Council of:
a) any signature;
b) any deposit of an instrument of ratification, acceptance or approval;
c) any date of entry into force of this Convention in accordance with Article 11
thereof;
d) any declaration or notification received in pursuance of the provisions of
Article 12;
e) any reservation made in pursuance of the provisions of Article 13, paragraph
1;
f) the withdrawal of any reservation effected in pursuance of the provision of
Article 13, paragraph 2;
g) any notification received in pursuance of Article 14 and the date on which
denunciation takes effect;
h) any cessation of the effects of the Convention pursuant to Article 15.
In witness whereof, the undersigned, being duly authorized thereto, have signed
this Convention.
Done at Strasbourg, this 27th day of January 1977, in English and in French,
both texts being equally authoritative, in a single copy which shall remain
deposited in the archives of the Council of Europe. The Secretary General of the
Council of Europe shall transmit certified copies to each of the signatory
States.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 22 marca 1996 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Europejskiej konwencji o
zwalczaniu terroryzmu, sporządzonej w Strasburgu dnia 27 stycznia 1977 r.
(Dz. U. Nr 117, poz. 558)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 11 ustęp 1
Europejskiej konwencji o zwalczaniu terroryzmu, sporządzonej w Strasburgu dnia
27 stycznia 1977 r., został złożony dnia 30 stycznia 1996 r. Sekretarzowi
Generalnemu Rady Europy, jako depozytariuszowi tej konwencji, dokument
ratyfikacji wymienionej konwencji przez Rzeczpospolitą Polską.
Zgodnie z artykułem 11 ustęp 3 konwencji wchodzi ona w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 1 maja 1996 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem 11 ustęp 2 konwencji weszła ona w życie dnia 4 sierpnia
1978 r.
2. Następujące państwa stały się jej stronami, składając dokumenty ratyfikacyjne
lub dokumenty przystąpienia w niżej podanych datach:
Austria 11 sierpnia 1977 r.
Belgia 31 października 1985 r.
Cypr 26 lutego 1979 r.
Republika Czeska 15 kwietnia 1992 r.
Dania 27 czerwca 1978 r.
Finlandia 9 lutego 1990 r.
Francja 21 września 1987 r.
Niemcy 3 maja 1978 r.
Grecja 4 sierpnia 1988 r.
Islandia 11 lipca 1980 r.
Irlandia 21 lutego 1989 r.
Włochy 28 lutego 1986 r.
Liechtenstein 13 czerwca 1979 r.
Luksemburg 11 września 1981 r.
Holandia 18 kwietnia 1985 r.
Norwegia 10 stycznia 1980 r.
Portugalia 14 grudnia 1981 r.
Republika Słowacka 15 kwietnia 1992 r.
Hiszpania 20 maja 1980 r.
Szwecja 15 września 1977 r.
Szwajcaria 19 maja 1983 r.
Turcja 19 maja 1981 r.
Wielka Brytania 24 lipca 1978 r.
3. Następujące państwa złożyły poniższe zastrzeżenia i oświadczenia:
BELGIA
Zastrzeżenie zgłoszone w czasie składania dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 31
października 1985 r. (oryginał w jęz. francuskim)
Rząd belgijski, powołując się na art. 13 ust. 1 Europejskiej konwencji o
zwalczaniu terroryzmu, oświadcza, co następuje:
Belgia zastrzega sobie prawo odmowy wydania za jakiekolwiek przestępstwo
określone w art. 1, które uzna za przestępstwo polityczne, przestępstwo
pozostające w związku z przestępstwem politycznym albo przestępstwo popełnione z
pobudek politycznych; w takim przypadku Belgia zobowiązuje się do należytego
uwzględnienia przy ocenie charakteru przestępstwa jego szczególnej wagi, a
zwłaszcza:
a) że spowodowało ono zbiorowe zagrożenie życia, zdrowia lub wolności osób albo
b) że jego skutki dotknęły osób nie związanych z motywami przestępstwa, albo
c) że przestępstwo popełniono w sposób okrutny lub nieludzki.
CYPR
Zastrzeżenie i oświadczenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym w dniu
26 lutego 1979 r. (oryginał w jęz. angielskim)
Składając dokument ratyfikacyjny, Stały Przedstawiciel oświadcza, że Republika
Cypru zgłasza następujące zastrzeżenie, zgodnie z art. 13 ust. 1 konwencji:
"Rząd Republiki Cypru zastrzega prawo odmowy wydania w stosunku do
jakiegokolwiek przestępstwa określonego w art. 1, które uważa za przestępstwo
polityczne";
oraz następujące oświadczenia:
"a) W związku z art. 7 konwencji oraz zgodnie z cypryjską ustawą z 1979 r. o
rozszerzeniu właściwości sądów powszechnych w sprawach niektórych przestępstw o
charakterze terrorystycznym (Extension of Jurisdiction of National Courts with
respect to certain Terrorist Offences Law of 1979), uchwaloną przez Izbę
Przedstawicieli Republiki Cypru w dniu 18 stycznia 1979 r., cypryjskie sądy
powszechne mogą rozpoznawać sprawy osób podejrzanych o popełnienie przestępstw
określonych w art. 1 konwencji.
b) w związku z tym Rząd Republiki Cypru pragnie ponadto powiadomić, że
zastrzeżenia i oświadczenia zgłoszone w dniu 22 stycznia 1971 r. przy składaniu
dokumentu ratyfikacyjnego Europejskiej konwencji o ekstradycji z dnia 13 grudnia
1957 r. pozostają w mocy."
DANIA
Oświadczenie i zastrzeżenie zgłoszone w czasie składania dokumentu
ratyfikacyjnego w dniu 27 czerwca 1978 r. (oryginał w jęz. francuskim)
1. Tymczasowo postanowień konwencji nie stosuje się do Wysp Owczych oraz
Grenlandii.
2. Rząd duński, zgodnie z postanowieniami art. 13 konwencji, a także
uwzględniając zobowiązania zawarte w tym artykule, zastrzega sobie prawo odmowy
wydania w przypadku jakiegokolwiek przestępstwa określonego w art. 1, które
uznaje za przestępstwo polityczne.
FINLANDIA
Zastrzeżenie zawarte w dokumencie przyjęcia, złożonym w dniu 9 lutego 1990 r.
(oryginał w jęz. angielskim)
Rząd Finlandii, zgodnie z postanowieniami art. 13 konwencji, a także
uwzględniając zobowiązania zawarte w tym artykule, zastrzega prawo odmowy
wydania w przypadku jakiegokolwiek przestępstwa określonego w art. 1, które
uznaje za przestępstwo polityczne.
FRANCJA
Oświadczenie zgłoszone w czasie podpisywania w dniu 27 stycznia 1977 r.
(oryginał w jęz. francuskim)
Decydując się na podpisanie w dniu dzisiejszym Europejskiej konwencji o
zwalczaniu terroryzmu, Rząd kierował się chęcią zamanifestowania swojej
solidarności z innymi państwami europejskimi w zwalczaniu zagrożenia, które
spowodowało - i nadal powoduje - liczne niewinne ofiary i które słusznie
wywołuje wzburzenie opinii publicznej.
Podpisanie konwencji jest logicznym następstwem działań podejmowanych od wielu
lat, które pozwoliły nam przy różnych okazjach na udoskonalenie przepisów prawa
wewnętrznego, a także na ratyfikowanie konwencji haskiej i montrealskiej,
dotyczących terroryzmu powietrznego.
Jest oczywiste, że skuteczność tej walki należy pogodzić z poszanowaniem
podstawowych zasad naszego prawa karnego i naszej konstytucji, która stanowi w
preambule, iż "każda osoba prześladowana ze względu na jej działalność na rzecz
wolności korzysta z prawa azylu na terytorium Republiki".
Jest także jasne, że solidarność, tak podkreślana w niniejszej konwencji Rady
Europy, może zaistnieć wyłącznie pomiędzy państwami, które podzielają wspólne
ideały wolności i demokracji.
Francja uzależnia zatem wykonywanie konwencji od pewnych warunków. Zgłosi ona, w
chwili ratyfikowania, konieczne zastrzeżenia uwzględniające powyżej
przedstawione obawy i zapewniające, że w żadnym przypadku nie zostaną zagrożone
prawa człowieka.
Istnieje ponadto kwestia o wielkim znaczeniu dla Rządu: chodzi o sukces prac
podjętych przez Dziewiątkę w tej samej dziedzinie w następstwie decyzji Rady
Europy z dnia 13 lipca 1976 r. Pragniemy uniknąć ryzyka niezgodności pomiędzy
tymi dwoma dokumentami; Rząd nie zamierza zatem ratyfikować konwencji przed
zakończeniem prac nad dokumentem Dziewiątki.
Podejmowanie działań przeciwko przejawom terroryzmu nie zwalnia nas od
zajmowania się problemem politycznym, to jest przyczynami terroryzmu. Pod
wieloma względami, w rzeczywistości, prawdziwa walka z nimi jest walką o
sprawiedliwy pokój, gwarantujący każdej osobie jej usprawiedliwione prawa.
Zastrzeżenie i oświadczenia zgłoszone w chwili składania dokumentu
ratyfikacyjnego w dniu 21 września 1987 r. (oryginał w jęz. francuskim)
Zastrzeżenie
Rząd Republiki Francuskiej oświadcza, że zastrzega sobie prawo odmowy wydania,
zgodnie z art. 13 ust. 1 konwencji.
Oświadczenia:
1. Francja pragnie przywołać, zgodnie z oświadczeniem złożonym w czasie
podpisywania konwencji w dniu 27 stycznia 1977 r., że walkę z terroryzmem należy
pogodzić z poszanowaniem podstawowych zasad naszego prawa karnego i naszej
konstytucji, która stanowi w preambule, iż "każda osoba prześladowana ze względu
na jej działalność na rzecz wolności korzysta z prawa azylu na terytorium
Republiki", a także że wykonywanie Europejskiej konwencji o zwalczaniu
terroryzmu nie może powodować ograniczania prawa do azylu.
2. Rząd Republiki Francuskiej oświadcza, że będzie stosował postanowienia
Europejskiej konwencji o zwalczaniu terroryzmu wyłącznie do czynów popełnionych
po jej wejściu w życie.
3. Zgodnie z art. 12 ust. 1 konwencji Rząd Republiki Francuskiej oświadcza, że
postanowienia Europejskiej konwencji o zwalczaniu terroryzmu mają zastosowanie
do terytoriów departamentów europejskich i zamorskich Republiki Francuskiej.
GRECJA
Zastrzeżenia zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Grecji z dnia 5 września
1988 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 6 września 1988 r. 1)
(oryginał w jęz. francuskim)
Grecja oświadcza, na podstawie art. 13 Europejskiej konwencji o zwalczaniu
terroryzmu, że zastrzega sobie prawo, zgodnie z ustępem pierwszym tego artykułu,
odmowy wydania za jakiekolwiek przestępstwo określone w art. 1 konwencji, jeżeli
podejrzany o popełnienie przestępstwa został oskarżony ze względu na swoją
działalność na rzecz wolności.
HOLANDIA
Zastrzeżenie i oświadczenie zawarte w dokumencie przyjęcia złożonym w dniu 18
kwietnia 1985 r. (oryginał w jęz. angielskim)
1. Królestwo Holandii przyjmuje konwencję dla Królestwa w Europie.
2. W poszanowaniu art. 13 ust. 1 konwencji Królestwo Holandii zastrzega prawo
odmowy wydania w odniesieniu do jakiegokolwiek przestępstwa określonego w art. 1
konwencji, łącznie z usiłowaniem popełnienia takiego przestępstwa i udziałem w
jego popełnieniu, jeżeli uzna je za przestępstwo polityczne lub przestępstwo
mające związek z przestępstwem politycznym.
ISLANDIA
Zastrzeżenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym w dniu 11 lipca 1980
r. (oryginał w jęz. angielskim)
Rząd Islandii, zgodnie z postanowieniami art. 13 konwencji, a także
uwzględniając zobowiązania zawarte w tym artykule, zastrzega prawo odmowy
wydania w przypadku jakiegokolwiek przestępstwa określonego w art. 1, które
uznaje za przestępstwo polityczne, przestępstwo mające związek z przestępstwem
politycznym lub przestępstwo popełnione z pobudek politycznych.
MALTA
Zastrzeżenia zawarte w liście Pierwszego Wicepremiera oraz Ministra
Sprawiedliwości i Spraw Parlamentarnych Malty z dnia 5 listopada 1986 r.,
wręczonym Sekretarzowi Generalnemu w czasie podpisywania konwencji w tym samym
dniu (oryginał w jęz. angielskim)
- Rząd Republiki Malty podpisuje niniejszą konwencję z zastrzeżeniem postanowień
konstytucji maltańskiej odnoszących się do ekstradycji za przestępstwa o
charakterze politycznym; ponadto oświadcza, że zgodnie z art. 13 ust. 1
konwencji zastrzega prawo odmowy wydania za jakiekolwiek przestępstwo określone
w art. 1 konwencji, jeżeli uzna je za przestępstwo polityczne, mające związek z
przestępstwem politycznym albo przestępstwo popełnione z pobudek politycznych.
- Rząd Republiki Malty oświadcza ponadto, że nie uważa się za związany
postanowieniami art. 2 i zastrzega prawo odmowy udzielenia pomocy prawnej w
sprawach karnych, jeżeli władze maltańskie uznają czyn za przestępstwo
polityczne, mające związek z przestępstwem politycznym albo przestępstwo
popełnione z pobudek politycznych.
NIEMCY
Oświadczenie zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Republiki Federalnej
Niemiec z dnia 3 maja 1978 r., wręczonym Sekretarzowi Generalnemu w czasie
składania dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 3 maja 1978 r. (oryginał w jęz.
niemieckim)
Ze skutkiem na dzień, w którym konwencja wejdzie w życie w stosunku do Republiki
Federalnej Niemiec, będzie ona także miała zastosowanie do Landu Berlina, z
zastrzeżeniem praw, obowiązków i przepisów prawa Republiki Francuskiej,
Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Stanów
Zjednoczonych Ameryki.
W szczególności obywateli Republiki Francuskiej, Zjednoczonego Królestwa
Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Stanów Zjednoczonych Ameryki nie
będzie można wydać bez zgody właściwego Komendanta Sektora.
NORWEGIA
Zastrzeżenie zgłoszone w czasie podpisywania konwencji w dniu 27 stycznia 1977
r. (oryginał w jęz. angielskim)
Królestwo Norwegii oświadcza, że zastrzega, zgodnie z przepisem art. 13 ust. 1
konwencji, prawo odmowy wydania w odniesieniu do jakiegokolwiek przestępstwa
określonego w art. 1, jeżeli uzna je za przestępstwo polityczne, mające związek
z przestępstwem politycznym albo popełnione z pobudek politycznych.
Królestwo Norwegii nie uważa się za związane postanowieniami art. 8 i zastrzega
sobie prawo odmowy wykonania wniosku o udzielenie pomocy prawnej w sprawach
karnych w sprawie przestępstwa, które organy norweskie uznają za przestępstwo
polityczne, mające związek z przestępstwem politycznym albo popełnione z pobudek
politycznych.
Zastrzeżenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym w dniu 10 stycznia
1980 r. (oryginał w jęz. angielskim) 2)
Norwegia oświadcza, że zastrzega sobie prawo odmowy wydania, a także udzielenia
pomocy prawnej w sprawach karnych w przypadku jakiegokolwiek przestępstwa
określonego w art. 1, które uzna uznaje za przestępstwo polityczne, przestępstwo
mające związek z przestępstwem politycznym albo przestępstwo popełnione z
pobudek politycznych; w takim przypadku Norwegia zobowiązuje się do należytego
uwzględnienia przy ocenie charakteru przestępstwa jego szczególnej wagi, a w
szczególności:
a) że spowodowało ono zbiorowe zagrożenie życia, zdrowia lub wolności osób albo
b) że jego skutki dotknęły osób nie związanych z motywami przestępstwa, albo
c) że przestępstwo popełniono w sposób okrutny lub nieludzki.
PORTUGALIA
Zastrzeżenie zgłoszone w czasie podpisywania konwencji w dniu 27 stycznia 1977
r. (oryginał w jęz. francuskim)
Portugalia, jako państwo wezwane, nie uwzględni wniosku o ekstradycję, jeżeli
przestępstwa zagrożone są karą śmierci w państwie wzywającym, zgodnie z art. 11
Europejskiej konwencji o ekstradycji, której Portugalia nie jest stroną. 3)
Portugalia podpisuje niniejszą konwencję z zastrzeżeniem gwarancji i przepisów
konstytucyjnych odnoszących się do zakazu wydawania z powodów politycznych.
Zastrzeżenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym w dniu 14 grudnia 1981
r. (oryginał w jęz. francuskim)
Jako państwo wezwane Portugalia nie uwzględni wniosku o ekstradycję, jeżeli
przestępstwa zagrożone są w państwie wzywającym karą śmierci, karą dożywotniego
pozbawienia wolności lub środkiem polegającym na dożywotnim pozbawieniu
wolności.
SZWAJCARIA
Zastrzeżenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym w dniu 19 maja 1983 r.
(oryginał w jęz. francuskim)
Szwajcaria oświadcza, że zastrzega sobie prawo odmowy wydania w przypadku
jakiegokolwiek przestępstwa określonego w art. 1, które uzna za przestępstwo
polityczne, przestępstwo mające związek z przestępstwem politycznym albo
przestępstwo popełnione z pobudek politycznych; w takim przypadku Szwajcaria
zobowiązuje się do należytego uwzględnienia przy ocenie charakteru przestępstwa
jego szczególnej wagi, a w szczególności:
a) że spowodowało ono zbiorowe zagrożenie życia, zdrowia lub wolności osób albo
b) że jego skutki dotknęły osób nie związanych z motywami przestępstwa, albo
c) że przestępstwo popełniono w sposób okrutny lub nieludzki.
SZWECJA
Zastrzeżenie zawarte w liście Ministra Spraw Zagranicznych Szwecji z dnia 11
lipca 1977 r., wręczonym Sekretarzowi Generalnemu w czasie składania dokumentu
ratyfikacyjnego w dniu 15 września 1977 r. (oryginał w jęz. angielskim)
Rząd szwedzki zgodnie z postanowieniami art. 13 konwencji, a także uwzględniając
zobowiązania zawarte w tym artykule zastrzega prawo odmowy wydania w przypadku
jakiegokolwiek przestępstwa określonego w art. 1, które uznaje za przestępstwo
polityczne.
WIELKA BRYTANIA
Oświadczenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym w dniu 24 lipca 1978
r. (oryginał w jęz. angielskim)
Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, po
rozważeniu konwencji, niniejszym potwierdza ją i ratyfikuje w odniesieniu do
Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, wysp Jersey,
Guernsey i Man.
Oświadczenie zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Wielkiej Brytanii z dnia
17 listopada 1988 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 21
listopada 1988 r. (oryginał w jęz. angielskim)
Mam zaszczyt poinformować, zgodnie z art. 12 ust. 2 konwencji, że Rząd Wielkiej
Brytanii niniejszym rozszerza stosowanie tej konwencji na Gibraltar.
WŁOCHY
Zastrzeżenie zgłoszone w czasie podpisywania w dniu 27 stycznia 1977 r., a
następnie potwierdzone w czasie składania dokumentów ratyfikacyjnych w dniu 28
lutego 1986 r. (oryginał w jęz. francuskim)
Włochy oświadczają, że zastrzegają sobie prawo odmowy wydania, a także
udzielenia pomocy prawnej w sprawach karnych w przypadku jakiegokolwiek
przestępstwa określonego w art. 1, które uznają za przestępstwo polityczne,
przestępstwo mające związek z przestępstwem politycznym albo przestępstwo
popełnione z pobudek politycznych; w takim przypadku Włochy zobowiązują się do
należytego uwzględnienia przy ocenie charakteru przestępstwa jego szczególnej
wagi, a w szczególności:
a) że spowodowało ono zbiorowe zagrożenie życia, integralności fizycznej lub
wolności osób albo
b) że jego skutki dotknęły osób nie związanych z motywami przestępstwa, albo
c) że przestępstwo popełniono w sposób okrutny lub z nienawiści.
4. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
konwencji, oraz o innych zmianach można uzyskać w Departamencie
Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych.





1) Treść listu:
"Panie Sekretarzu Generalny,
Jak Pan wie, w dniu 4 sierpnia 1988 r. Grecja złożyła dokument ratyfikacyjny
Europejskiej konwencji o zwalczaniu terroryzmu, sporządzonej w Strasburgu dnia
27 stycznia 1977 r.
Jak zaznaczono wprost w dokumencie ratyfikacyjnym, wzmiankowana konwencja
została zatwierdzona w Grecji przez ustawę nr 1789/1988, ogłoszoną w Dzienniku
Ustaw Nr 133 z dnia 20 czerwca 1988 r. (część A). Otóż w art. 1 tej ustawy,
której tekst oryginalny w jęz. greckim przedstawiam w załączeniu, po zwyczajowej
formule zatwierdzenia konwencji następuje oświadczenie, że zatwierdzenie
nastąpiło z następującym zastrzeżeniem Parlamentu:
Grecja oświadcza, na podstawie art. 13 Europejskiej konwencji o zwalczaniu
terroryzmu, że zastrzega sobie prawo, zgodnie z ustępem pierwszym tego artykułu,
odmowy wydania za jakiekolwiek przestępstwo określone w art. 1 konwencji, jeżeli
podejrzany o popełnienie przestępstwa został oskarżony ze względu na swoją
działalność na rzecz wolności�.
Jest jasne, że wzmianka o ustawie nr 1789/1988, zarówno bezpośrednia, jak i
ogólna, zawarta w naszym dokumencie ratyfikacyjnym, odnosi się do całego
artykułu 1 tej ustawy, który stanowi jej najważniejszy przepis materialny, a
także że w sposób oczywisty zawiera powyższe zastrzeżenie. Zastrzeżenie należy
zatem traktować jako nieodłączną część dokumentu ratyfikacyjnego, tak jak
stanowi ono integralną część wymienionej ustawy zatwierdzającej konwencję.
Niestety, na skutek błędu, zastrzeżenie to nie zostało w sposób jasny i
szczególny zgłoszone jako takie Sekretariatowi Generalnemu w czasie składania
dokumentu ratyfikacyjnego, jak wymaga tego zwykła praktyka w takich przypadkach.
Tak więc, w celu naprawy tego błędu, uzupełnienia i wyjaśnienia naszego
dokumentu ratyfikacyjnego niniejszym przekazujemy Panu, jako depozytariuszowi
konwencji, tekst powyżej przedstawionego zastrzeżenia, które wywoła skutek w
dniu, w którym konwencja wejdzie w życie w stosunku do Grecji.
Przepraszając za ten błąd, proszę Pana, Panie Sekretarzu Generalny, o przyjęcie
wyrazów najwyższego szacunku".
2) Niniejsze zastrzeżenie zastępuje zastrzeżenie zgłoszone w czasie podpisywania
konwencji.
3) Portugalia stała się stroną Europejskiej konwencji o ekstradycji od dnia 25
kwietnia 1990 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
EUROPEJSKA KONWENCJA
(poprawiona)
sporządzona w La Valetta dnia 16 stycznia 1992 r.
o ochronie dziedzictwa archeologicznego.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 120, poz. 564)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do publicznej wiadomości:
W dniu 16 stycznia 1992 r. została sporządzona w La Valetta Europejska konwencja
o ochronie dziedzictwa archeologicznego (poprawiona) w następującym brzmieniu:
Przekład
EUROPEJSKA KONWENCJA
o ochronie dziedzictwa archeologicznego
(poprawiona)
PREAMBUŁA
Państwa członkowskie Rady Europy i inne Państwa Strony Europejskiej Konwencji
kulturalnej, sygnatariusze niniejszej konwencji,
zważywszy, iż celem Rady Europy jest osiągnięcie większej jedności pomiędzy jej
członkami, w szczególności w celu ochrony i realizacji idei oraz zasad, które są
ich wspólnym dziedzictwem;
mając na względzie Europejską konwencję kulturalną, sporządzoną w Paryżu dnia 19
grudnia 1954 r., a w szczególności jej artykuły 1 i 5;
mając na względzie Konwencję o ochronie dziedzictwa architektonicznego w
Europie, podpisaną w Granadzie dnia 3 października 1985 r.;
mając na względzie Europejską konwencję o przestępstwach przeciwko własności
kulturalnej, podpisaną w Delfach dnia 23 czerwca 1985 r.;
mając na względzie Zalecenia Zgromadzenia Parlamentarnego dotyczące archeologii,
a w szczególności Zalecenia 848 (1978), 921 (1981) i 1072 (1988);
mając na względzie Zalecenie nr R(89)5 dotyczące ochrony i podkreślenia wartości
dziedzictwa archeologicznego w związku z planami zagospodarowania przestrzennego
miast i wsi;
przypominając, że dziedzictwo archeologiczne ma zasadnicze znaczenie dla wiedzy
o historii ludzkości;
potwierdzając, że europejskie dziedzictwo archeologiczne, stanowiące dowód
pradawnej historii, jest poważnie zagrożone zniszczeniem z powodu wzrastającej
liczby projektów zagospodarowania przestrzennego, zagrożeń naturalnych,
nielegalnych lub nienaukowych wykopalisk i niewystarczającej świadomości
publicznej;
uznając, że jest istotne ustanowienie, tam gdzie jeszcze nie istnieją,
odpowiednich kontrolnych procedur administracyjnych i naukowych oraz że potrzeba
ochrony dziedzictwa archeologicznego powinna znaleźć odzwierciedlenie w planach
zagospodarowania przestrzennego oraz w kierunkach rozwoju kultury;
podkreślając, że odpowiedzialność za ochronę dziedzictwa archeologicznego należy
nie tylko do bezpośrednio zainteresowanego państwa, ale również do wszystkich
państw w Europie w celu zmniejszenia ryzyka zniszczenia oraz promowania
zachowania dziedzictwa poprzez zachęcanie do wymiany ekspertów i doświadczeń;
biorąc pod uwagę konieczność uzupełnienia zasad ustalonych w Europejskiej
Konwencji o ochronie dziedzictwa archeologicznego, podpisanej w Londynie dnia 6
maja 1969 r., w wyniku rozwoju polityki planowania w państwach europejskich,
uzgodniły, co następuje:
Definicja dziedzictwa archeologicznego
Artykuł 1
1. Celem niniejszej (poprawionej) konwencji jest ochrona dziedzictwa
archeologicznego jako źródła zbiorowej pamięci europejskiej i jako instrumentu
dla badań historycznych i naukowych.
2. W tym celu należy uznać za przedmiot dziedzictwa archeologicznego wszelkie
pozostałości, obiekty i jakiekolwiek inne ślady ludzkości z minionych epok:
i) których zachowanie i analiza pomogą prześledzić historię ludzkości i jej
stosunek do środowiska naturalnego,
ii) dla których wykopaliska i odkrycia oraz inne metody badań nad dziejami
ludzkości i jej środowiskiem są podstawowym źródłem informacji i
iii) które są usytuowane w jakimkolwiek miejscu podlegających jurysdykcji Stron.
3. Dziedzictwo archeologiczne obejmuje struktury, konstrukcje, zespoły
budowlane, eksploatowane tereny, przedmioty, zabytki innego rodzaju, jak też ich
otoczenie znajdujące się na ziemi lub pod wodą.
Identyfikacja dziedzictwa oraz środków ochrony
Artykuł 2
Każda Strona zobowiązuje się do utworzenia, za pomocą środków właściwych dla
danego państwa, systemu prawnego do ochrony dziedzictwa archeologicznego,
przewidując:
i) utrzymanie inwentarza jej dziedzictwa archeologicznego oraz klasyfikację
chronionych zabytków i stref,
ii) utworzenie archeologicznych rezerwatów, nawet gdy nie ma tam widocznych
pozostałości na powierzchni lub pod wodą, dla zachowania materialnego dowodu do
analizy przez następne pokolenia,
iii) obowiązek zgłaszania przez znalazcę uprawnionym organom przypadkowego
odkrycia przedmiotów należących do dziedzictwa archeologicznego i udostępnianie
ich dla przeprowadzenia badań.
Artykuł 3
W celu zachowania dziedzictwa archeologicznego oraz zagwarantowania naukowej
rzetelności archeologicznych prac badawczych każda Strona zobowiązuje się:
i) stosować procedury upoważniające do prowadzenia oraz nadzoru wykopalisk i
innych prac archeologicznych w taki sposób, aby:
a) zapobiec wszelkim nielegalnym wykopaliskom oraz przemieszczeniu przedmiotów
dziedzictwa archeologicznego,
b) zapewnić, aby archeologiczne wykopaliska i poszukiwania były przeprowadzane w
sposób naukowy i pod warunkiem, że:
- w miarę możliwości będą stosowane nieszkodliwe metody badania,
- przedmioty dziedzictwa archeologicznego nie pozostaną odkryte lub pozostawione
podczas wykopalisk lub po ich zakończeniu bez zapewnienia odpowiedniego ich
zabezpieczenia, konserwacji i ich zagospodarowania,
ii) zapewnić, aby wykopaliska i inne potencjalnie szkodliwe techniki były
wykonywane jedynie przez wykwalifikowane, specjalnie upoważnione osoby,
iii) uzależnić od specjalnego wcześniejszego upoważnienia, jeżeli jest ono
przewidziane przez prawo wewnętrzne danego państwa, użycie wykrywaczy metalu
oraz jakichkolwiek innych środków i metod wykrywania w poszukiwawczych pracach
archeologicznych.
Artykuł 4
Każda Strona zobowiązuje się do stosowania środków fizycznej ochrony dziedzictwa
archeologicznego, zapewniając, stosownie do okoliczności:
i) nabycie lub ochronę przez organy państwowe, za pomocą innych odpowiednich
środków, terenów mających stanowić rezerwat archeologiczny,
ii) konserwację i zachowanie dziedzictwa archeologicznego, jeżeli jest to
możliwe na miejscu;
iii) zorganizowanie odpowiednich miejsc przechowywania pozostałości
archeologicznych, które zostały przeniesione z ich pierwotnego miejsca.
Zintegrowana konserwacja dziedzictwa archeologicznego
Artykuł 5
Każda Strona zobowiązuje się:
i) do podejmowania próby pogodzenia i połączenia odpowiednich potrzeb
archeologicznych oraz planów zagospodarowania przestrzennego poprzez zapewnienie
archeologom uczestnictwa:
a) w tworzeniu założeń planowania, ukierunkowanych na zapewnienie wyważonej
strategii mającej na celu ochronę, konserwację i podniesienie wartości terenów o
wartości archeologicznej,
b) na różnych etapach planów zagospodarowania przestrzennego,
ii) do zapewnienia, by archeolodzy, twórcy planów miejskich oraz regionalnych
systematycznie konsultowali się w celu umożliwienia:
a) zmiany planów zagospodarowania, które mogą mieć niekorzystny wpływ na
dziedzictwo archeologiczne,
b) zapewnienia właściwego czasu i środków na odpowiednie naukowe badania
stanowisk w terenie i do publikacji wyników badań,
iii) do zapewnienia, by ocena wpływu na środowisko i wynikające z tego decyzje w
pełni uwzględniały stanowiska archeologiczne oraz ich otoczenie,
iv) do zapewnienia - jeśli przedmioty dziedzictwa archeologicznego zostały
znalezione podczas zagospodarowania terenu - ich konserwacji na miejscu, jeśli
jest to możliwe;
v) do zapewnienia, by publiczne udostępnienie stanowisk archeologicznych,
szczególnie jakiekolwiek ustalenia organizacyjne, niezbędne do przyjmowania
większej liczby osób zwiedzających, nie miało niekorzystnego wpływu na
archeologiczny i naukowy charakter takich stanowisk i ich otoczenie.
Finansowanie badań archeologicznych i konserwacji
Artykuł 6
Każda Strona zobowiązuje się:
i) do zapewnienia publicznego finansowego wsparcia dla badań archeologicznych ze
strony państwowych, regionalnych i lokalnych władz, stosownie do ich uprawnień,
ii) do zwiększenia materialnych środków dla ratownictwa archeologicznego,
a) przez przedsięwzięcie odpowiednich środków zapewniających, by w większych
publicznych i prywatnych pracach zagospodarowania zostało zapewnione pokrycie -
odpowiednio ze środków sektora publicznego lub prywatnego - całkowitego kosztu
każdej niezbędnej związanej z nimi pracy archeologicznej,
b) przez uwzględnienie w budżecie tych prac - podobnie jak w przypadku analizy
zagrożeń dotyczących ochrony środowiska i zagospodarowania terenu - wstępnych
badań i poszukiwań archeologicznych, końcowych dokumentów naukowych, jak też
pełnej publikacji i udokumentowania znalezisk.
Zbieranie i rozpowszechnianie informacji naukowych
Artykuł 7
W celu ułatwienia badań nad odkryciami archeologicznymi i rozpowszechnienia
wiedzy na ten temat każda Strona zobowiązuje się:
i) do przygotowywania i aktualizowania raportów, inwentarzy i map stanowisk
archeologicznych na obszarze swej jurysdykcji,
ii) do podejmowania wszelkich praktycznych środków, po zakończeniu prac
archeologicznych, umożliwiających sporządzenie przeznaczonego do publikacji
naukowego raportu, poprzedzającego niezbędne całościowe ogłoszenie
specjalistycznych badań.
Artykuł 8
Każda Strona zobowiązuje się:
i) ułatwiać krajową i międzynarodową wymianę przedmiotów dziedzictwa
archeologicznego dla profesjonalnych celów naukowych, podejmując jednocześnie
odpowiednie kroki w celu zapewnienia, by taki obieg nie mógł w żaden sposób
zagrozić kulturowej ani naukowej wartości tych przedmiotów,
ii) promować wymianę informacji o odbywających się archeologicznych badaniach i
wykopaliskach oraz przyczyniać się do organizowania międzynarodowych programów
badawczych.
Kształtowanie świadomości publicznej
Artykuł 9
Każda Strona zobowiązuje się:
i) prowadzić działalność edukacyjną w celu wzbudzania i rozwijania w opinii
publicznej świadomości o wartości dziedzictwa archeologicznego dla zrozumienia
przeszłości i niebezpieczeństw, jakie mu zagrażają,
ii) promować publiczny dostęp do znaczących przedmiotów własnego dziedzictwa
archeologicznego, w szczególności stanowisk archeologicznych, i zachęcać do
publicznej ekspozycji wybranych obiektów archeologicznych.
Zapobieganie niedozwolonemu obiegowi przedmiotów dziedzictwa archeologicznego
Artykuł 10
Każda Strona zobowiązuje się:
i) organizować wymianę informacji o każdym zidentyfikowanym nielegalnym
wykopalisku pomiędzy odpowiednimi organami państwowymi i instytucjami naukowymi,
ii) informować odpowiednie organy w państwie pochodzenia, które jest stroną
niniejszej konwencji, o każdej propozycji, co do której podejrzewa się, iż
pochodzi z nielegalnych wykopalisk lub z legalnych, ale jest bezprawna, oraz
przedstawiać niezbędne szczegóły na ten temat,
iii) podjąć niezbędne kroki w celu zapewnienia, by muzea i podobne instytucje,
których polityka nabywania przedmiotów dziedzictwa archeologicznego pozostaje
pod kontrolą państwa, nie nabywały przedmiotów pochodzących prawdopodobnie z nie
kontrolowanych znalezisk lub nielegalnych wykopalisk albo z legalnych, ale
bezprawnie zdobytych,
iv) w przypadku muzeów i podobnych instytucji mieszczących się na terytorium
Strony, ale których polityka nabywania przedmiotów nie pozostaje pod kontrolą
Państwa:
a) udostępnić im tekst niniejszej (poprawionej) konwencji,
b) nie szczędzić wysiłków w celu zapewnienia poszanowania przez te muzea i
instytucje zasad ustalonych wyżej w punkcie trzecim,
v) ograniczać, w miarę możliwości, poprzez edukację, informację, kontrolę i
współpracę, przemieszczanie przedmiotów dziedzictwa archeologicznego, uzyskanych
z nie kontrolowanych znalezisk lub nielegalnych wykopalisk, lub bezprawnie z
legalnych wykopalisk.
Artykuł 11
Żadne postanowienie niniejszej (poprawionej) konwencji nie narusza istniejących
lub przyszłych dwustronnych lub wielostronnych umów pomiędzy Stronami,
dotyczących nielegalnego obrotu przedmiotów dziedzictwa archeologicznego lub ich
zwrotu pełnoprawnemu właścicielowi.
Wzajemna pomoc techniczna i naukowa
Artykuł 12
Strony zobowiązują się:
i) udzielać sobie wzajemnej technicznej i naukowej pomocy przez wymianę
doświadczeń i ekspertów w dziedzinach dotyczących dziedzictwa archeologicznego,
ii) zachęcać, w granicach właściwego ustawodawstwa wewnętrznego lub wiążących je
umów międzynarodowych, do wymiany specjalistów w dziedzinach dotyczących
zachowania dziedzictwa archeologicznego, również w dziedzinie stałego szkolenia.
Kontrola stosowania niniejszej (poprawionej) konwencji
Artykuł 13
Dla celów niniejszej (poprawionej) konwencji Komitet Ekspertów, utworzony przez
Komitet Ministrów Rady Europy na podstawie artykułu 17 Statutu Rady Europy,
będzie kontrolować stosowanie niniejszej (poprawionej) konwencji, a w
szczególności:
i) przedstawiać okresowo Komitetowi Ministrów Rady Europy raport o stanie
działań w sferze ochrony dziedzictwa archeologicznego w Państwach-Stronach
niniejszej (poprawionej) konwencji i o realizacji zasad zawartych w niniejszej
(poprawionej) konwencji,
ii) proponować Komitetowi Ministrów Rady Europy środki do realizacji postanowień
niniejszej (poprawionej) konwencji, włącznie z działalnością wielostronną,
rewizją lub zmianą niniejszej (poprawionej) konwencji oraz informowaniem opinii
publicznej o celach niniejszej (poprawionej) konwencji,
iii) zalecać Komitetowi Ministrów Rady Europy zaproszenie Państw, które nie są
członkami Rady Europy, do przystąpienia do niniejszej (poprawionej) konwencji.
Postanowienia końcowe
Artykuł 14
1. Niniejsza (poprawiona) konwencja jest otwarta do podpisu dla Państw
członkowskich Rady Europy i innych Państw-Stron Europejskiej konwencji
kulturalnej. Podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu. Dokumenty
ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia zostaną złożone Sekretarzowi
Generalnemu Rady Europy.
2. Żadne Państwo-Strona Europejskiej konwencji o ochronie dziedzictwa
archeologicznego, podpisanej w Londynie dnia 6 maja 1969 r., nie może złożyć
swoich dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia lub zatwierdzenia, jeżeli wcześniej
nie wypowiedziało tej konwencji lub nie uczyni tego równocześnie.
3. Niniejsza (poprawiona) konwencja wejdzie w życie po upływie 6 miesięcy od
dnia, w którym 4 Państwa, włączając w to przynajmniej 3 Państwa członkowskie
Rady Europy, wyraziły zgodę na związanie się niniejszą (poprawioną) konwencją
zgodnie z postanowieniami powyższych ustępów.
4. W przypadku gdy - zgodnie z poprzednimi dwoma ustępami - wypowiedzenie
konwencji z dnia 6 maja 1969 r. nie miało miejsca równocześnie z wejściem w
życie niniejszej (poprawionej) konwencji, Umawiająca się Strona może podczas
składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia oświadczyć, że
będzie nadal stosować konwencję a dnia 6 maja 1969 r., aż do chwili wejścia w
życie niniejszej (poprawionej) konwencji.
5. W stosunku do każdego Państwa sygnatariusza, które następnie wyrazi swoją
zgodę na związanie się niniejszą (poprawioną) konwencją, wejdzie ona w życie po
upływie 6 miesięcy od dnia złożenia dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub
zatwierdzenia.
Artykuł 15
1. Po wejściu w życie niniejszej (poprawionej) konwencji Komitet Ministrów Rady
Europy może zaprosić każde państwo, nie będące członkiem Rady, oraz Europejską
Wspólnotę Gospodarczą do przystąpienia do niniejszej (poprawionej) konwencji w
drodze decyzji podjętej większością głosów, przewidzianej w artykule 20.d
Statutu Rady Europy i przy jednomyślnym głosowaniu przedstawicieli Umawiających
się Stron zasiadających w Komitecie.
2. W stosunku do każdego przystępującego Państwa lub do Europejskiej Wspólnoty
Gospodarczej, w razie jej przystąpienia, niniejsza (poprawiona) konwencja
wejdzie w życie po upływie 6 miesięcy od dnia złożenia dokumentu przystąpienia
Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.
Artykuł 16
1. Każde Państwo może w czasie podpisywania lub podczas składania dokumentu
ratyfikacyjnego, przyjęcia zatwierdzenia lub przystąpienia określić terytorium
lub terytoria, do których niniejsza (poprawiona) konwencja ma zastosowanie.
2. Każde Państwo może w jakimkolwiek późniejszym terminie, w drodze oświadczenia
złożonego Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, rozszerzyć stosowanie niniejszej
(poprawionej) konwencji na jakiekolwiek terytorium określone w oświadczeniu. W
stosunku do takiego terytorium niniejsza (poprawiona) konwencja wejdzie w życie
po upływie 6 miesięcy od dnia przyjęcia takiego oświadczenia przez Sekretarza
Generalnego.
3. Każde oświadczenie złożone zgodnie z przepisami dwóch poprzedzających ustępów
może, w stosunku do każdego terytorium określonego w oświadczeniu, zostać
wycofane w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego. Wycofanie
takie nabierze mocy po upływie 6 miesięcy od dnia otrzymania takiej notyfikacji
przez Sekretarza Generalnego.
Artykuł 17
1. Każda Strona może w każdym czasie wypowiedzieć niniejszą (poprawioną)
konwencję w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady
Europy.
2. Takie wystąpienie nabierze mocy po upływie 6 miesięcy od dnia otrzymania
takiej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.
Artykuł 18
Sekretarz Generalny Rady Europy powiadomi Państwa członkowskie Rady Europy, inne
Państwa-Strony Europejskiej konwencji kulturalnej i każde Państwo lub Europejską
Wspólnotę Gospodarczą, które przystąpiły lub zostały zaproszone do przystąpienia
do niniejszej (poprawionej) konwencji:
i) o każdym podpisaniu,
ii) o każdym złożeniu dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia,
iii) o dacie wejścia w życie niniejszej (poprawionej) konwencji w zgodzie z
artykułami 14, 15 i 16,
iv) o każdej innej czynności, notyfikacji lub oświadczeniu dotyczącym niniejszej
(poprawionej) konwencji.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie do tego upełnomocnieni, podpisali
niniejszą (poprawioną) konwencję.
Sporządzono w La Valetta dnia 16 stycznia 1992 r., w językach angielskim i
francuskim, przy czym obydwa teksty są jednakowo autentyczne, w jednym
egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwum Rady Europy. Sekretarz Generalny
Rady Europy przekaże poświadczone kopie każdemu Państwu członkowskiemu Rady
Europy, każdemu innemu Państwu-Stronie Europejskiej konwencji kulturalnej i
każdemu Państwu nie będącemu członkiem lub Europejskiej Wspólnocie Gospodarczej,
zaproszonym do przystąpienia do niniejszej (poprawionej) konwencji.
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 13 grudnia 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
EUROPEAN CONVENTION
on the protection of the Archaeological Heritage
(revised)
PREAMBLE
The member States of the Council of Europe and the other States party to the
European Cultural Convention signatory hereto,
Considering that the aim of the Council of Europe is to achive a greater unity
between its members for the purpose, in particular, of safeguarding and
realising the ideals and principles which are their common heritage;
Having regard to the European Cultural Convention signed in Paris on 19 December
1954, in particular Articles 1 and 5 thereof;
Having regard to the Convention for the Protection of the Architectural Heritage
of Europe signed in Granada on 3 October 1985;
Having regard to the European Convention on Offences relating to Cultural
Property signed in Delphi on 23 June 1985;
Having regard to the recommendations of the Parliamentary Assembly relating to
archaeology and in particular Recommendations 848 (1978), 921 (1981) and 1072
(1988);
Having regard to Recommendation No. R (89) 5 concerning the protection and
enhancement of the archaeological heritage in the context of town and country
planning operations;
Recalling that the archaeological heritage is essential to a knowledge of the
history of mankind;
Acknowledging that the European archaeological heritage, which provides evidence
of ancient history, is seriously threatened with deterioration because of the
increasing number of major planning schemes, natural risks, clandestine or
unscientific excavations and insufficient public awareness;
Affirming that it is important to institute, where they do not yet exist,
appropriate administrative and scientific supervision procedures, and that the
need to protect the archaeological heritage should be reflected in town and
country planning and cultural development policies;
Stressing that responsibility for the protection of the archaeological heritage
should rest not only with the State directly concerned but with all European
countries, the aim being to reduce the risk of deterioration and promote
conservation by encouraging exchanges of experts and the comparison of
experiences;
Noting the necessity to complete the principles set forth in the European
Convention for the Protection of the Archaeological Heritage signed in London on
6 May 1969, as a result of evolution of planning policies in European countries,
Have agreed as follows:
Definition of the archaeological heritage
Article 1
1. The aim of this (revised) Convention is to protect the archaeological
heritage as a source of the European collective memory and as an instrument for
historical and scientific study.
2. To this end shall be considered to be elements of the archaeological heritage
all remains and objects and any other traces of mankind from past epochs:
i) the preservation and study of which help to retrace the history of mankind
and its relation with the natural environment;
ii) for which excavations or discoveries and other methods of research into
mankind and the related environment are the main sources of information; and
iii) which are located in any area within the jurisdiction of the Parties.
3. The archaeological heritage shall include structures, constructions, groups
of buildings, developed sites, moveable objects, monuments of other kinds as
well as their context, whether situated on land or under water.
Identification of the heritage and measures for protection
Article 2
Each Party undertakes to institute, by means appropriate to the State in
question, a legal system for the protection of the archaeological heritage,
making provision for:
i) the maintenance of an inventory of its archaeological heritage and the
designation of protected monuments and areas;
ii) the creation of archaeological reserves, even where there are no visible
remains on the ground or under water, for the preservation of material evidence
to be studied by later generations;
iii) the mandatory reporting to the competent authorities by a finder of the
chance discovery of elements of the archaeological heritage and making them
available for examination.
Article 3
To preserve the archaeological heritage and guarantee the scientific
significance of archaeological research work, each Party undertakes:
i) to apply procedures for the authorisation and supervision of excavation and
other archaeological activities in such a way as:
a) to prevent any illicit excavation or removal of elements of the
archaeological heritage;
b) to ensure that archaeological excavations and prospecting are undertaken in a
scientific manner an provided that:
- non-destructive methods of investigation are applied wherever possible;
- the elements of the archaeological heritage are not uncovered or left exposed
during or after excavation without provision being made for their proper
preservation, conservation and management;
ii) to ensure that excavations and other potentially destructive techniques are
carried out only by qualified, specially authorised persons;
iii) to subject to specific prior authorisation, whenever foreseen by the
domestic law of the State, the use of metal detectors and any other detection
equipment or process for archaeological investigation.
Article 4
Each Party undertakes to implement measures for the physical protection of the
archaeological heritage, making provision, as circumstances demand:
i) for the acquisition or protection by other appropriate means by the public
authorities of areas intended to constitute archaeological reserves;
ii) for the conservation and maintenance of the archaeological heritage,
preferably in situ;
iii) for appropriate storage places for archaeological remains which have been
removed from their original location.
Integrated conservation of the archaeological heritage
Article 5
Each Party undertakes:
i) to seek to reconcile and combine the respective requirements of archaeology
and development plans by ensuring that archaeologists participate:
a) in planning policies designed to ensure well-balanced strategies for the
protection, conservation and enhancement of sites of archaeological interest;
b) in the various stages of development schemes;
ii) to ensure that archaeologists, town and regional planners systematically
consult one another in order to permit:
a) the modification of development plans likely to have adverse effects on the
archaeological heritage;
b) the allocation of sufficient time and resources for an appropriate scientific
study to be made of the site and for its findings to be published;
iii) to ensure that environmental impact assessments and the resulting decisions
involve full consideration of archaeological sites and their settings;
iv) to make provision, when elements of the archaeological heritage have been
found during development work, for their conservation in situ when feasible;
v) to ensure that the opening of archaeological sites to the public, especially
any structural arrangements necessary for the reception of large numbers of
visitors, does not adversely affect the archaeological and scientific character
of such sites and their surroundings.
The financing of archaeological research and conservation
Article 6
Each party undertakes:
i) to arrange for public financial support for archaeological research from
national, regional and local authorities in accordance with their respective
competence;
ii) to increase the material resources for rescue archaeology:
a) by taking suitable measures to ensure that provision is made in major public
or private development schemes for covering, from public sector or private
sector resources, as appropriate, the total costs of any necessary related
archaeological operations;
b) by making provision in the budget relating to these schemes in the same way
as for the impact studies necessitated by environmental and regional planning
precautions, for preliminary archaeological study and prospection, for a
scientific summary record as well as for the full publication and recording of
the findings.
Collection and dissemination of scientific information
Article 7
For the purpose of facilitating the study of, and dissemination of knowledge
about, archaeological discoveries, each party undertakes:
i) to make or bring up to date surveys, inventories and maps of archaeological
sites in the areas within its jurisdiction;
ii) to take all practical measures to ensure the drafting, following
archaeological operations, of a publishable scientific summary record before the
necessary comprehensive publication of specialised studies.
Article 8
Each Party undertakes:
i) to facilitate the national and international exchange of elements of the
archaeological heritage for professional scientific purposes, while taking
appropriate steps to ensure that such circulation in no way prejudices the
cultural and scientific value of those elements;
ii) to promote the pooling of information on archaeological research and
excavations in progress and to contribute to the organisation of international
research programmes.
Promotion of public awareness
Article 9
Each Party undertakes:
i) to conduct educational actions with a view to rousing and developing an
awareness in public opinion of the value of the archaeological heritage for
understanding the past and of the threats to this heritage;
ii) to promote public access to important elements of its archaeological
heritage, especially sites, and encourage the display to the public of suitable
selections of archaeological objects.
Prevention of the illicit circulation of elements of the archaeological heritage

Article 10
Each Party undertakes:
i) to arrange for the relevant public authorities and for scientific
institutions to pool information on any illicit excavations identified;
ii) to inform the competent authorities in the State of origin which is a Party
to this Convention of any offer suspected of coming either from illicit
excavations or unlawfully from official excavations, and to provide the
necessary details thereof;
iii) to take such steps as are necessary to ensure that museums and similar
institutions whose acquisition policy is under State control do not acquire
elements of the archaeological heritage suspected of coming from uncontrolled
finds or illicit excavations or unlawfully from official excavations;
iv) as regards museums and similar institutions located in the territory of a
Party but the acquisition policy of which is not under State control:
a) to convey to them the text of this (revised) Convention;
b) to spare no effort to ensure respect by the said museums and institutions for
the principles set out in paragraph 3 above;
v) to restrict, as far as possible, by education, information, vigilance and
co-operation, the transfer of elements of the archaeological heritage obtained
from uncontrolled finds or illicit excavations or unlawfully from official
excavations.
Article 11
Nothing in this (revised) Convention shall affect existing or future bilateral
or multilateral treaties between Parties concerning the illicit circulation of
elements of the archaeological heritage or their restitution to the rightful
owner.
Mutual technical and scientific assistance
Article 12
The Parties undertake:
i) to afford mutual technical and scientific assistance through the pooling of
experience and exchanges of experts in matters concerning the archaeological
heritage;
ii) to encourage, under the relevant national legislation or international
agreements binding them, exchanges of specialists in the preservation of the
archaeological heritage, including those responsible for further training.
Control of the application of the (revised) Convention
Article 13
For the purposes of this (revised) Convention, a committee of experts, set up by
the Committee of Ministers of the Council of Europe pursuant to Article 17 of
the Statute of the Council of Europe, shall monitor the application of the
(revised) Convention and in particular:
i) report periodically to the Committee of Ministers of the Council of Europe on
the situation of archaeological heritage protection policies in the States
Parties to the (revised) Convention and on the implementation of the principles
embodied in the (revised) Convention;
ii) propose measures to the Committee of Ministers of the Council of Europe for
the implementation of the (revised) Convention's provisions, including
multilateral activities, revision or amendment of the (revised) Convention and
informing public opinion about the purpose of the (revised) Convention;
iii) make recommendations to the Committee of Ministers of the Council of Europe
regarding invitations to States which are not members of the Council of Europe
to accede to the (revised) Convention.
Final clauses
Article 14
1. This (revised) Convention shall be open for signature by the member States of
the Council of Europe and the other States party to the European Cultural
Convention. It is subject to ratification, acceptance or approval. Instruments
of ratification, acceptance or approval shall be deposited with the Secretary
General of the Council of Europe.
2. No State party to the European Convention on the Protection of the
Archaeological Heritage, signed in London on 6 May 1969, may deposit its
instrument or ratification, acceptance or approval unless it has already
denounced the said convention or denounces it simultaneously.
3. This (revised) Convention shall enter into force six months after the date on
which four States, including at least three member States of the Council of
Europe, have expressed their consent to be bound by the (revised) Convention in
accordance with the provisions of the preceding paragraphs.
4. Whenever, in application of the preceding two paragraphs, the denunciation of
the Convention of 6 May 1969 would not become effective simultaneously with the
entry into force of this (revised) Convention, a Contracting State may, when
depositing its instrument of ratification, acceptance or approval, declare that
it will continue to apply the Convention of 6 May 1969 until the entry into
force of this (revised) Convention.
5. In respect of any signatory State which subsequently expresses its consent to
be bound by it, the (revised) Convention shall enter into force six months after
the date of the deposit of the instrument of ratification, acceptance or
approval.
Article 15
1. After the entry into force of this (revised) Convention, the Committee of
Ministers of the Council of Europe may invite any other State not a member of
the Council and the European Economic Community, to accede to this (revised)
Convention by a decision taken by the majority provided for in Article 20. d of
the Statute of the Council of Europe and by the unanimous vote of the
representatives of the Contracting States entitled to sit on the Committee.
2. In respect of any acceding State or, should it accede, the European Economic
Community, the (revised) Convention shall enter into force six months after the
date of deposit of the instrument of accession with the Secretary General of the
Council of Europe.
Article 16
1. Any State may, at the time of signature or when depositing its instrument of
ratification, acceptance, approval or accession, specify the territory or
territories to which this (revised) Convention shall apply.
2. Any State may at any later date, by a declaration addressed to the Secretary
General of the Council of Europe, extend the application of this (revised)
Convention to any other territory specified in the declaration. In respect of
such territory the (revised) Convention shall enter into force six months after
the date of receipt of such declaration by the Secretary General.
3. Any declaration made under the two preceding paragraphs may, in respect of
any territory specified in such declaration, be withdrawn by a notification
addressed to the Secretary General. The withdrawal shall become effective six
months after the date of receipt of such notification by the Secretary General.
Article 17
1. Any Party may at any time denounce this (revised) Convention by means of a
notification addressed to the Secretary General of the Council of Europe.
2. Such denunciation shall become effective six months following the date of
receipt of such notification by the Secretary General.
Article 18
The Secretary General of the Council of Europe shall notify the member States of
the Council of Europe, the other States party to the European Cultural
Convention and any State or the European Economic Community which has acceded or
has been invited to accede to this (revised) Convention of:
i) any signature;
ii) the deposit of any instrument of ratification, acceptance, approval or
accession;
iii) any date of entry into force of this (revised) Convention in accordance
with Articles 14, 15 and 16;
iv) any other act, notification or communication relating to this (revised)
Convention.
In witness whereof the undersigned, being duly authorised thereto, have signed
this (revised) Convention.
Done at Valletta, this 16th day of January 1992, in English and French, both
texts being equally authentic, in a single copy which shall be deposited in the
archives of the Council of Europe. The Secretary General of the Council of
Europe shall transmit certified copies to each member State of the Council of
Europe, to the other States party to the European Cultural Convention, and to
any non-member State or the European Economic Community invited to accede to
this (revised) Convention.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 20 marca 1996 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Europejskiej konwencji o
ochronie dziedzictwa archeologicznego (poprawionej), sporządzonej w La Valetta
dnia 16 stycznia 1992 r.
(Dz. U. Nr 120, poz. 565)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 14 ustęp 1
Europejskiej konwencji o ochronie dziedzictwa archeologicznego (poprawionej),
sporządzonej w La Valetta dnia 16 stycznia 1992 r., został złożony dnia 30
stycznia 1996 r. Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, jako depozytariuszowi tej
konwencji, dokument ratyfikacji wymienionej konwencji przez Rzeczpospolitą
Polską.
Zgodnie z artykułem 14 ustęp 5 tej konwencji wchodzi ona w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 31 lipca 1996 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem 14 ustęp 3 wymienionej konwencji weszła ona w życie dnia
25 maja 1995 r.
Następujące państwa stały się jej stronami składając dokumenty ratyfikacyjne lub
dokumenty przystąpienia w niżej podanych datach:
1) . Bułgaria 2 czerwca 1993 r.
2) . Finlandia 15 września 1994 r.
3) . Francja 10 lipca 1995 r.
4) . Węgry 9 lutego 1993 r.
5) . Malta 24 listopada 1994 r.
6) . Szwecja 11 października 1995 r.
2. Oświadczenie złożone przez Bułgarię.
Oświadczenie zamieszczone w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym w dniu 1 czerwca
1993 r.
Republika Bułgarii będzie nadal stosować Europejską konwencję o ochronie
dziedzictwa archeologicznego, podpisaną w Londynie dnia 6 maja 1969 r., aż do
chwili wejścia w życie Europejskiej konwencji o ochronie dziedzictwa
archeologicznego (poprawionej) z 1992 r.
3. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 11 września 1996 r.
w sprawie czynników rakotwórczych w środowisku pracy oraz nadzoru nad stanem
zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki.
(Dz. U. Nr 121, poz. 571)
Na podstawie art. 222 ż 2 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. Rozporządzenie określa:
1) wykaz substancji, czynników i procesów technologicznych o działaniu
rakotwórczym i prawdopodobnym działaniu rakotwórczym, zwanych dalej "czynnikami
rakotwórczymi", stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia,
2) sposób rejestracji czynników rakotwórczych,
3) warunki sprawowania nadzoru nad stanem zdrowia pracowników zawodowo
narażonych na działanie czynników rakotwórczych.
ż 2. 1. Pracodawca zatrudniający pracowników w warunkach narażenia na działanie
czynników rakotwórczych, zwany dalej "pracodawcą", prowadzi rejestr tych
czynników, zawierający następujące dane:
1) wykaz procesów technologicznych, w których czynniki rakotwórcze są stosowane,
produkowane lub występują jako zanieczyszczenia bądź produkt uboczny, wraz z
uzasadnieniem stosowania tych czynników,
2) wykaz czynników rakotwórczych wraz z podaniem ilościowo wielkości ich
produkcji lub stosowania,
3) wykaz stanowisk pracy, na których występuje narażenie na czynniki
rakotwórcze,
4) liczbę pracowników pracujących w narażeniu, w tym liczbę kobiet,
5) rodzaje podjętych środków i działań ograniczających stopień narażenia.
2. Pracodawca jest obowiązany przechowywać rejestr pracowników narażonych na
działanie czynników rakotwórczych przez okres 40 lat, a w przypadku likwidacji
zakładu pracy - przekazać właściwemu państwowemu wojewódzkiemu inspektorowi
sanitarnemu i wojewódzkiemu ośrodkowi medycyny pracy.
3. Dane, o których mowa w ust. 1, pracodawca przekazuje właściwemu państwowemu
wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu oraz inspektorowi pracy niezwłocznie po
rozpoczęciu działalności oraz corocznie w terminie do dnia 31 stycznia na druku
"Informacji o czynnikach rakotwórczych" według wzoru stanowiącego załącznik nr 2
do rozporządzenia.
4. Centralny rejestr czynników rakotwórczych prowadzi, z zastrzeżeniem ż 10 ust.
2, Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra J. Nofera na podstawie danych
przekazanych przez państwowych wojewódzkich inspektorów sanitarnych.
ż 3. Pracodawca jest obowiązany stosować środki zapobiegawcze, a w
szczególności:
1) stosować takie sposoby organizacji i wykonywania pracy, które zmniejszają
liczbę osób lub czas pracy w warunkach narażenia,
2) projektować i stosować procesy technologiczne oraz środki ochrony zbiorowej w
taki sposób, aby zapobiec lub ograniczyć do minimum uwalnianie czynników
rakotwórczych do środowiska pracy,
3) odprowadzać czynniki rakotwórcze bezpośrednio z miejsc ich wytwarzania do
układów neutralizujących, stosować czyszczenie podłóg, ścian i innych
powierzchni, wprowadzić miejscową i ogólną wentylację oraz inne odpowiednie
środki ograniczające ekspozycję,
4) stosować metody pomiaru stężeń lub natężeń, umożliwiające wczesne wykrycie
wzrostu poziomu narażenia w następstwie nieprzewidzianych zdarzeń i awarii,
5) prowadzić monitorowanie biologiczne narażonych pracowników, jeśli istnieją
metody takiego postępowania,
6) stosować środki ochrony indywidualnej, jeśli inne sposoby i metody
wyeliminowania lub ograniczania narażenia na czynniki rakotwórcze są
niewystarczające,
7) ograniczać obszary zagrożenia oraz zaopatrzyć je w znaki ostrzegawcze oraz
informacje dotyczące bezpieczeństwa pracy,
8) sporządzić instrukcję postępowania na wypadek awarii,
9) zapewnić bezpieczne gromadzenie i przechowywanie substancji używanych do
produkcji i wyprodukowanych oraz odpadów, wraz z zapewnieniem bezpiecznego
niszczenia tych odpadów, jeśli zawierają czynniki rakotwórcze.
ż 4. 1. Pracodawca jest obowiązany informować pracowników, w sposób przyjęty u
danego pracodawcy, o zagrożeniach dla zdrowia spowodowanych przez czynniki
rakotwórcze oraz o podjętych działaniach zapobiegawczych zmniejszających ryzyko
zawodowe.
2. Pracodawca jest obowiązany przeszkolić pracowników w zakresie sposobu
postępowania z określonym rodzajem czynnika rakotwórczego oraz poinformować
pracowników o:
1) źródłach narażenia na czynniki rakotwórcze, w tym ze strony procesów
technologicznych i instalacji, oraz o pojemnikach zawierających substancje
rakotwórcze,
2) rodzaju potencjalnych skutków zdrowotnych i prawdopodobieństwie ich
występowania, uwzględniając zagrożenie zdrowia związane z paleniem tytoniu,
3) zasadach postępowania pracownika mogących wyeliminować lub zmniejszyć
narażenie,
4) wymaganiach związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa i higieny pracy,
5) obowiązku noszenia i stosowania środków ochrony indywidualnej,
6) zasadach i sposobach postępowania, w tym w razie awarii i wypadków przy pracy
oraz w zakresie zapobiegania awariom i wypadkom przy pracy.
3. Szkolenie, o którym mowa w ust. 2, powinno być każdorazowo ponowione, jeśli
nastąpiły zmiany istniejących zagrożeń.
4. Pracodawca powinien zapewnić wyraźne i czytelne oznakowanie wszystkich
instalacji i pojemników zawierających czynniki rakotwórcze, zgodnie z odrębnymi
przepisami.
5. Działania zapobiegawcze, o których mowa w ust. 1, powinny obejmować:
1) zakaz spożywania posiłków i napojów oraz palenia papierosów w miejscach
pracy, w których istnieje możliwość zanieczyszczenia środowiska czynnikami
rakotwórczymi,
2) wyposażenie pracowników w odpowiednie środki ochrony indywidualnej oraz
zapewnienie tym środkom należytych właściwości ochronnych i użytkowych,
3) zapewnienie bezpiecznego i skutecznego sposobu czyszczenia odzieży ochronnej
i innych środków ochrony indywidualnej przed i w każdym przypadku po ich użyciu,
4) wyodrębnienie miejsc przechowywania odzieży ochronnej i innych środków
ochrony indywidualnej od miejsc przechowywania odzieży osobistej pracowników,
5) wyodrębnienie urządzeń sanitarnych, włączając w to natryski, przeznaczonych
dla pracowników narażonych na czynniki rakotwórcze oddziaływające na skórę.
ż 5. 1. W razie awarii lub innych zakłóceń procesu technologicznego, które mogą
spowodować wzrost narażenia pracowników, pracodawca jest obowiązany niezwłocznie
podjąć następujące działania:
1) poinformować o nich pracowników,
2) ograniczyć i oznaczyć strefę zagrożoną,
3) usunąć ze strefy zagrożonej wszystkich pracowników, z wyjątkiem pracowników
niezbędnych do przeprowadzenia działań ochronnych i zabezpieczających,
4) zapewnić pracownikom, o których mowa w pkt 3, odpowiednie środki ochrony
indywidualnej,
5) ograniczyć do minimum czas przebywania każdego pracownika w strefie
zagrożenia oraz uniemożliwić przebywanie w tej strefie pracownikom nie
wyposażonym w środki ochrony indywidualnej,
2. O awarii lub innym zakłóceniu procesu technologicznego, o których mowa w ust.
1, pracodawca jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić lekarza sprawującego
profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami oraz właściwego państwowego
inspektora sanitarnego i inspektora pracy.
ż 6. 1. Przed podjęciem prac remontowych, konserwacyjnych i związanych z
utrzymaniem w ruchu niektórych procesów technologicznych, które stwarzają
prawdopodobieństwo zwiększonego narażenia pracowników na czynniki rakotwórcze,
pracodawca powinien przedsięwziąć, po przeprowadzeniu konsultacji z pracownikami
lub ich przedstawicielami, środki działania niezbędne do zmniejszenia do minimum
narażenia pracowników.
2. Strefa prac, o których mowa w ust. 1, powinna być wyraźnie ograniczona i
oznaczona.
ż 7. 1. Lekarz sprawujący profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami
narażonymi na czynniki rakotwórcze jest obowiązany zapoznać się z warunkami ich
pracy i posiadać udokumentowane informacje dotyczące rodzaju i wielkości
narażenia.
2. Pracodawca jest obowiązany, na wniosek lekarza, o którym mowa w ust. 1,
zlecić prowadzenie biologicznego monitorowania narażenia na czynniki rakotwórcze
oraz zastosowanie innych metod umożliwiających wykrycie wczesnych skutków tego
narażenia.
3. Lekarz, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany do udzielania informacji:
1) każdemu pracownikowi - o wynikach badań i ocenie jego stanu zdrowia oraz o
zakresie profilaktycznej opieki zdrowotnej, jakiej powinien się poddać po
ustaniu pracy w warunkach narażenia na czynniki rakotwórcze,
2) pracodawcy, przedstawicielom pracowników oraz działającej w zakładzie pracy
komisji bezpieczeństwa i higieny pracy - o ocenie stanu zdrowia pracowników,
dokonanej z uwzględnieniem tajemnicy lekarskiej.
ż 8. W przypadku rozpoznania lub podejrzenia u pracownika zmian w stanie
zdrowia, o których można przypuszczać, że powstały w wyniku narażenia zawodowego
na działanie czynników rakotwórczych, pracodawca na wniosek lekarza, o którym
mowa w ż 7 ust. 1, powinien zlecić przeprowadzenie dodatkowych badań stanu
zdrowia innych pracowników narażonych w podobny sposób, dokonać weryfikacji
uprzedniej oceny narażenia zawodowego oraz zastosować odpowiednie dodatkowe
środki zapobiegawcze.
ż 9. Przepisy ż 7 i 8 nie naruszają przepisów dotyczących trybu, zakresu i
częstotliwości przeprowadzania badań profilaktycznych pracowników oraz ich
dokumentowania i kontroli.
ż 10. 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o państwowym inspektorze sanitarnym,
należy przez to rozumieć również odpowiednio inspektora sanitarnego
Przedsiębiorstwa Państwowego "Polskie Koleje Państwowe" lub wojskowego
inspektora sanitarnego.
2. Rejestry czynników rakotwórczych, występujących w jednostkach organizacyjnych
Przedsiębiorstwa Państwowego "Polskie Koleje Państwowe" oraz resortu obrony
narodowej, są prowadzone odpowiednio przez Centrum Naukowe Medycyny Kolejowej
oraz Wojskowy Instytut Higieny i Epidemiologii.
ż 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie dwóch miesięcy od dnia
ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R.J. Żochowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 11
września 1996 r. (poz. 571)
Załącznik nr 1
Część I
Wykaz czynników rakotwórczych dla ludzi
A. Substancje chemiczne i mieszaniny
Lp.Numer CAS*)Nazwa
123
1Aflatoksyny:
1162-65-8Aflatoksyna B1
7220-81-7Aflatoksyna B2
1165-39-5Aflatoksyna G1
7241-98-7Aflatoksyna G2
292-67-14-aminobifenyl (i jego sole)
3-----------Arsen i związki arsenu
4446-86-6Azatiopryna (Azathioprine)
51332-21-4Azbest (aktynolit, amozyt, antofilit, chryzotyl, krokidolit,
tremolit)
671-43-2Benzen
792-87-5Benzydyna (i jej sole)
8542-88-1 i 107-30-2bis(chlorometylowy) eter i techniczny eter
chlorodimetylowy
9-----------Beryl i związki berylu
1055-98-1Busulfan (Busulfan)
11305-03-3Chlorambucyl (Chlorambucil)
1249-40-31Chlornafazyna (Chlornaphazine)
13-----------Chromu sześciowartościowego związki (chromiany, dichromiany i
tritlenek chromu)
1450-18-0Cyklofosfamid (Cyclophosphamide)
1579217-60-0Cyklosporyna (Cyclosporine)
1656-53-1Dietylstylbestrol (Diethylstilbestrol)
17-----------Doustne środki antykoncepcyjne stosowane w terapii
sekwencyjnej
18-----------Doustne złożone środki antykoncepcyjne
19-----------Estrogenami terapia substytucyjna
20-----------Estrogeny niesterydowe
21-----------Estrogeny sterydowe
2275-21-8Etylenu tlenek
23505-60-2Iperyt (2,2'-dichlorodietylowy siarczek)
24-----------Kadm i jego związki
25-----------Leki złożone, przeciwbólowe zawierające fenacetynę
26148-82-3Melfalan (Melphalan)
27298-81-7Metoksalen (Methoxsalen) z jednoczesnym naświetlaniem
promieniowaniem nadfioletowym
287644-93-9Mgły kwasu siarkowego
29-----------MOPP (Mechloretamina, Vinkrystyna, Prokarbazyna, Prednizolon
i inne chemioterapie złożone zawierające związki alkilujące)
3091-59-92-naftyloamina (i jej sole)
31-----------Niklu sole (głównie tlenki i siarczki niklu występujące w
procesie rafinacji niklu, ale także inne sole niklu)
3292-93-34-nitrobifenyl
3368308-34-9Oleje łupkowe
348012-95-1Oleje mineralne nierafinowane lub słabo rafinowane
3565996-93-2Paki węglowe
36-----------Sadze kominowe i inne, z wyjątkiem sadz technicznych
378007-45-2Smoły węglowe
3814807-96-6Talk zawierający włókna azbestowe
3952-24-4Tiotepa (Thiotepa)
40299-75-2Treosulfan (Treosulphane)
4195-01-4Winylu chlorek

B. Czynniki fizyczne
Promieniowanie jonizujące
C. Czynniki biologiczne
1. Wirus zapalenia wątroby typu B
2. Wirus zapalenia wątroby typu C
D. Procesy produkcyjne, w toku których dochodzi do zanieczyszczenia środowiska
pracy substancjami i czynnikami rakotwórczymi (w nawiasach podano
zidentyfikowane dotychczas czynniki wywołujące i prawdopodobnie wywołujące
nowotwory)
Nazwa procesu produkcyjnego
1. Aluminium produkcja (wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne)
2. Auraminy produkcja (auramina techniczna)
3. Gumowy przemysł (aminy aromatyczne benzen i rozpuszczalniki zanieczyszczone
benzenem, zespół czynników występujący na stanowiskach wulkanizacji, odważania
składników mieszanin, mieszania ich, walcowania oraz konfekcjonowania gotowych
wyrobów gumowych)
4. Izopropylowego alkoholu produkcja metodą mocnego kwasu (siarczan
diizopropylowy, oleje izopropylowe, mgły kwasu siarkowego i inne czynniki
dotychczas nie wyjaśnione)
5. Koksu produkcja (wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne, benzen,
2-naftyloamina)
6. Magenty (fuksyny) produkcja [magenta i jej prekursory: o-toluidyna,
4,4'-metyleno-bis-(2-metyloanilina) i o-nitrotoluen]
7. Meblarski przemysł i stolarstwo meblowe (pył drewna twardego - bukowe,
dębowe, niektóre związki chemiczne stosowane do konserwacji drewna, np.
polichlorowane fenole lub wiele innych związków chemicznych stosowanych w
procesach wykończeniowych)
8. Obuwia produkcja i naprawa (pył skóry, rozpuszczalniki zanieczyszczone
benzenem)
9. Podziemne kopalnictwo związane z narażeniem na radon
10. Węgla gazyfikacja (wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne)
11. Żelaza i stali odlewnictwo (m. in. wielopierścieniowe węglowodory
aromatyczne)
Część II
Wykaz czynników prawdopodobnie rakotwórczych dla ludzi
A. Substancje chemiczne i mieszaniny
Lp.Numer CAS*)Nazwa
123
179-06-1Akrylamid
2107-13-1Akrylonitryl
3----------Antygoryt włóknisty
4320-67-2Azacytydyna (Azacitidine)
556-55-3Benz(a)antracen
650-32-8Benzo(a)piren
7Benzydynowe barwniki:
1937-37-7Czerń bezpośrednia meta
2902-46-2Błękit bezpośredni 2B
16071-86-6Brunat helionowy HRSL
8Bifenylu pochodne chlorowane:
53469-21-9o zawartości chloru 42%
11097-69-1o zawartości chloru 54%
9106-99-01,3-butadien
1056-75-7Chloramfenikol (Chloramphenicol)
1155-86-7Chlormetyna (Chlormethine)
1295-69-2p-chloro-o-toluidyna i jej sole mocnych kwasów
1354749-90-5Chlorozotocyna (Chlorozotocin)
1415663-27-1Cysplatyna (Cisplatin)
1553-70-3Dibenz(a,h)antracen
16126-72-7tris(2,3-dibromopropylo)fosforan
1764-67-5Dietylowy siarczan
1879-44-7Dimetylokarbamylowy chlorek
1977-78-1Dimetylowy siarczan
2023214-92-8Doksorubicyna (Doxorubicin)
21106-89-8Epichlorohydryna
22106-93-4Etylenu bromek (1,2-dibromoetan)
2362-44-2Fenacetyna (Phenacetin)
2450-00-0Formaldehyd
252425-06-1Kaptafol
26154-93-8Karmustyna (Carmustine)
277631-86-9Krzemionka krystaliczna (ditlenek krzemu krystaliczny)
2813010-47-4Lomustyna (Lomustine)
29484-20-85-metoksypsolaren (5-Methoxypsolaren)
30101-14-44,4'-metyleno-bis(2-chloroanilina) (MOCA)
3170-25-7N-metylo-N'-nitro-N-nitrozoguanidyna (MNNG)
3255-18-5N-nitrozodietyloamina
3362-75-9N-nitrozodimetyloamina
34759-73-9N-nitrozo-N-etylomocznik
35684-93-5N-nitrozo-N-metylomocznik
36434-07-1Oksymetolon (Oxymetholone)
37366-70-1Prokarbazyna (Procarbazine)
3875-56-9Propylenu tlenek
39-----------Smoły węglowej frakcje destylacyjne i mieszaniny frakcji (m.
in. olej impregnacyjny, kreozoty)
40-----------Spaliny silnika Diesla
4196-09-3Styrenu tlenek
4258-22-0Testosteron (Testosterone)
43127-18-4Tetrachloroetylen
4479-01-6Trichloroetylen
4596-18-41,2,3-trichloropropan
46593-60-2Winylu bromek
4775-02-5Winylu fluorek

B. Procesy produkcyjne, w toku których dochodzi do zanieczyszczenia środowiska
pracy nie zidentyfikowanymi dotychczas dostatecznie substancjami i czynnikami
rakotwórczymi (w nawiasach podano czynniki prawdopodobnie wywołujące nowotwory)
Rafinacja ropy naftowej (lekkie i ciężkie destylaty próżniowe, pozostałości po
krakowaniu i rafinacji).
Załącznik nr 2
INFORMACJA O CZYNNIKACH RAKOTWÓRCZYCH
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 października 1996 r.
w sprawie opłat drogowych.
(Dz. U. Nr 123, poz. 578)
Na podstawie art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych
(Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z
1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i
z 1994 r. Nr 127, poz. 627) zarządza się, co następuje:
ż 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady wprowadzania opłat drogowych i
ich wysokości za przejazdy po drogach publicznych pojazdów samochodowych o
gabarytach, ciężarze i naciskach osi przekraczających dopuszczalne normy.
ż 2. 1. Opłaty za przejazdy po drogach publicznych pojazdów samochodowych
zarejestrowanych w kraju, z przyczepami lub bez przyczep, o wymiarach, masie
całkowitej i naciskach osi przekraczających dopuszczalne normy określone w
przepisach o ruchu drogowym, zwanych dalej "pojazdami nienormatywnymi", ustala
się jako iloczyn liczby kilometrów przebiegu i współczynników przeliczeniowych,
które wynoszą:
Lp.Wyszczególnienie parametrówStawka opłaty w zł za jeden km
123
1Za przekroczenie dopuszczalnej łącznej długości pojazdu z ładunkiem, za
każdy rozpoczęty metr długości ponad dopuszczalną długość0,15
2Za przekroczenie łącznej wysokości pojazdu z ładunkiem:
a) do 4,50 m0,15
b) za każde rozpoczęte 10 cm ponad 4,50 m0,20
3Za przekroczenie dopuszczalnej szerokości łącznej pojazdu z ładunkiem:
a) do 3,20 m włącznie0,20
b) ponad 3,20 m do 4,50 m włącznie0,45
c) za każdy rozpoczęty metr ponad 4,50 m0,30
4 Za przekroczenie na drogach, gdzie dopuszczony jest ruch pojazdów o
naciskach osi do 80,00 kN:
a) nacisku osi pojedynczej:
- od 80,00 kN do 84,00 kN0,20
- od 84,10 kN do 92,00 kN0,75
- od 92,10 kN do 100,00 kN1,50
- od 100,10 kN do 112,00 kN3,00
- za każde rozpoczęte 8,00 kN (10%) powyżej 112,00 kN dodatkowo1,50
b) nacisku osi wielokrotnej przy rozstawie osi do 1,20m:
- od 57,51 kN do 60,50 kN0,20
- od 60,51 kN do 66,00 kN0,75
- od 66,01 kN do 72,00 kN1,50
- od 72,01 kN do 80,50 kN3,00
- za każde rozpoczęte 6,00 kN (10%) powyżej 80,50 kN dodatkowo1,50
c) nacisku osi wielokrotnej przy rozstawie osi od 1,20 m do 1,30 m:
- od 65,00 kN do 68,00 kN0,20
- od 68,10 kN do 74,50 kN0,75
- od 74,60 kN do 81,00 kN1,50
- od 81,10 kN do 91,00 kN3,00
- za każde rozpoczęte 6,50 kN (10%) powyżej 91,00 kN dodatkowo1,50
d) nacisku osi wielokrotnej przy rozstawie osi od 1,30 m do 2,00 m:
- od 72,50 kN do 76,00 kN0,20
- od 76,10 kN do 83,50 kN0,75
- od 83,60 kN do 90,50 kN1,50
- od 90,60 kN do 101,50 kN3,00
- za każde rozpoczęte 7,00 kN (10%) powyżej 101,50 kN dodatkowo1,50
5Za przekroczenie na drogach, gdzie dopuszczony jest ruch pojazdów o
naciskach osi do 100,00 kN:
a) nacisku osi pojedynczej:
- od 100,00 kN do 105,00 kN0,20
- od 105,10 kN do 115,00 kN0,75
- od 115,10 kN do 125,00 kN1,50
- od 125,10 kN do 140,00 kN3,00
- za każde rozpoczęte 10,00 kN (10%) powyżej 140,00 kN dodatkowo1,50
b) nacisku osi wielokrotnej przy rozstawie osi do 1,10 m:
- od 57,51 kN do 60,50 kN0,20
- od 60,51 kN do 66,00 kN0,75
- od 66,01 kN do 72,00 kN1,50
- od 72,01 kN do 80,50 kN3,00
- za każde rozpoczęte 6,00 kN (10%) powyżej 80,50 kN dodatkowo1,50
c) nacisku osi wielokrotnej przy rozstawie osi od 1,10 m do 1,20 m:
- od 65,00 kN do 68,00 kN0,20
- od 68,10 kN do 74,50 kN0,75
- od 74,60 kN do 81,00 kN1,50
- od 81,10 kN do 91,00 kN3,00
- za każde rozpoczęte 6,50 kN (10%) powyżej 91,00 kN dodatkowo1,50
d) nacisku osi wielokrotnej przy rozstawie osi od 1,20 m do 1,30 m:
- od 72,50 kN do 76,00 kN0,20
- od 76,10 kN do 83,50 kN0,75
- od 83,60 kN do 90,50 kN1,50
- od 90,60 kN do 101,50 kN3,00
- za każde rozpoczęte 7,00 kN (10%) powyżej 101,50 kN dodatkowo1,50
e) nacisku osi wielokrotnej przy rozstawie osi od 1,30 m do 2,00 m:
- od 80,00 kN do 84,00 kN0,20
- od 84,10 kN do 92,00 kN0,75
- od 92,10 kN do 100,00 kN1,50
- od 100,10 kN do 112,00 kN3,00
- za każde rozpoczęte 8,00 kN (10%) powyżej 112,00 kN dodatkowo1,50
6 Za przekroczenie dopuszczalnej masy całkowitej:
pojazdu pojedynczego:pojazdu członowego lub zespołu pojazdów składającego
się z pojazdu silnikowego i przyczepy:
a) do 5,00 t włączniea) do 10,00 t włącznie0,40
b) ponad 5,00 t do 10,00 t włącznieb) ponad 10,00 t do 24,00 t
włącznie0,90
c) ponad 10,00 t do 15,00 t włącznieb) ponad 24,00 t do 40,00 t
włącznie1,80
d) za każde rozpoczęte 5,00 t ponad 15,00 t dodatkowod) za każde
rozpoczęte 10,00 t ponad 40,00 t dodatkowo0,75

2. W przypadku przekroczenia więcej niż jednego parametru, opłatę ustala się za
każde przekroczenie oddzielnie.
3. Jeżeli przekroczenia dopuszczalnych nacisków osi występują na kilku osiach
pojazdu, opłatę ustala się od każdego przekroczenia oddzielnie.
ż 3. Opłaty, o których mowa w ż 2, ustala i pobiera organ administracji
państwowej, który wydał zezwolenie na przejazd pojazdu, lub upoważniona przez
niego jednostka.
ż 4. 1. W przypadku stwierdzenia, że przejazd pojazdu nienormatywnego odbywa się
bez zezwolenia lub niezgodnie z warunkami podanymi w zezwoleniu, pobiera się
opłaty w wysokości:
Lp.Wyszczególnienie parametrówStawka opłaty w zł
123
1Za przekroczenie dopuszczalnej łącznej długości pojazdu z ładunkiem za
każdy rozpoczęty metr długości ponad dopuszczalną długość225
2Za przekroczenie łącznej wysokości pojazdu z ładunkiem:
a) do 4,50 m525
b) za każde rozpoczęte 10 cm ponad 4,50 m600
3Za przekroczenie dopuszczalnej szerokości łącznej pojazdu z ładunkiem:
a) do 3,20 m włącznie600
b) ponad 3,20 m do 4,50 włącznie825
c) za każdy rozpoczęty metr ponad 4,50 m675
4Za przekroczenie na drogach, gdzie dopuszczony jest ruch pojazdów o
naciskach osi do 80,00 kN:
a) nacisku osi pojedynczej:
- od 80,10 kN do 84,00 kN600
- od 84,10 kN do 92,00 kN1650
- od 92,10 kN do 100,00 kN3300
- od 100,10 kN do 112,00 kN6750
- za każde rozpoczęte 8,00 kN (10%) powyżej 112,00 kN dodatkowo3300
b) nacisku osi wielokrotnej przy rozstawie osi do 1,20m:
- od 57,51 kN do 60,50 kN600
- od 60,51 kN do 66,00 kN1650
- od 66,01 kN do 72,00 kN3300
- od 72,01 kN do 80,50 kN6750
- za każde rozpoczęte 6,00 kN (10%) powyżej 80,50 kN dodatkowo3300
c) nacisku osi wielokrotnej przy rozstawie osi od 1,20 m do 1,30 m:
- od 65,00 kN do 68,00 kN600
- od 68,10 kN do 74,50 kN1650
- od 74,60 kN do 81,00 kN3300
- od 81,10 kN do 91,00 kN6750
- za każde rozpoczęte 6,50 kN (10%) powyżej 91,00 kN dodatkowo3300
d) nacisku osi wielokrotnej przy rozstawie osi od 1,30 m do 2,00 m:
- od 72,50 kN do 76,00 kN600
- od 76,10 kN do 83,50 kN1650
- od 83,60 kN do 90,50 kN3300
- od 90,60 kN do 101,50 kN6750
- za każde rozpoczęte 7,00 kN (10%) powyżej 101,50 kN dodatkowo3300
5 Za przekroczenie na drogach, gdzie dopuszczony jest ruch pojazdów o
naciskach osi do 100,00 kN:
a) nacisku osi pojedynczej:
- od 100,00 kN do 105,00 kN600
- od 105,10 kN do 115,00 kN1650
- od 115,10 kN do 125,00 kN3300
- od 125,10 kN do 140,00 kN6750
- za każde rozpoczęte 10,00 kN (10%) powyżej 140,00 kN dodatkowo3300
b) nacisku osi wielokrotnej przy rozstawie osi do 1,10 m:
- od 57,51 kN do 60,50 kN600
- od 60,51 kN do 66,00 kN1650
- od 66,01 kN do 72,00 kN3300
- od 72,01 kN do 80,50 kN6750
- za każde rozpoczęte 6,00 kN (10%) powyżej 80,50 kN dodatkowo3300
c) nacisku osi wielokrotnej przy rozstawie osi od 1,10 m do 1,20 m:
- od 65,00 kN do 68,00 kN600
- od 68,10 kN do 74,50 kN1650
- od 74,60 kN do 81,00 kN3300
- od 81,10 kN do 91,00 kN6750
- za każde rozpoczęte 6,50 kN (10%) powyżej 91,00 kN dodatkowo3300
d) nacisku osi wielokrotnej przy rozstawie osi od 1,20 m do 1,30 m:
- od 72,50 kN do 76,00 kN600
- od 76,10 kN do 83,50 kN1650
- od 83,60 kN do 90,50 kN3300
- od 90,60 kN do 101,50 kN6750
- za każde rozpoczęte 7,00 kN (10%) powyżej 101,50 kN dodatkowo3300
e) nacisku osi wielokrotnej przy rozstawie osi od 1,30 m do 2,00 m:
- od 80,00 kN do 84,00 kN600
- od 84,10 kN do 92,00 kN1650
- od 92,10 kN do 100,00 kN3300
- od 100,10 kN do 112,00 kN6750
- za każde rozpoczęte 8,00 kN (10%) powyżej 112,00 kN dodatkowo3300
6 Za przekroczenie dopuszczalnej masy całkowitej:
pojazdu pojedynczego:pojazdu członowego lub zespołu pojazdów składającego
się z pojazdu silnikowego i przyczepy:
a) do 5,00 t włączniea) do 10,00 t włącznie825
b) ponad 5,00 t do 10,00 t włącznieb) ponad 10,00 t do 24,00 t
włącznie2100
c) ponad 10,00 t do 15,00 t włącznieb) ponad 24,00 t do 40,00 t
włącznie4050
d) za każde rozpoczęte 5,00 t ponad 15,00 t dodatkowod) za każde
rozpoczęte 10,00 t ponad 40,00 t dodatkowo1650
7Za przejazd niezgodnie z pozostałymi warunkami podanymi w zezwoleniu750

2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, ustala i pobiera zarząd drogi, na którego
terenie dokonano kontroli pojazdu nienormatywnego, za każde przekroczenie
parametrów oddzielnie, bez względu na długość przejechanej trasy.
ż 5. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 marca 1990 r. w sprawie
opłat drogowych (Dz. U. Nr 18, poz. 104 i z 1991 r. Nr 20, poz. 84).
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 12 września 1996 r.
o państwowym nadzorze standaryzacyjnym towarów rolno-spożywczych w obrocie z
zagranicą.
(Dz. U. Nr 124, poz. 584)
Art. 1. 1. Ustawa określa organizację i zasady sprawowania państwowego nadzoru
standaryzacyjnego towarów rolno-spożywczych w obrocie z zagranicą.
2. Celem państwowego nadzoru standaryzacyjnego jest zapewnienie wprowadzania na
rynek krajowy towarów rolno-spożywczych z zagranicy o jakości handlowej zgodnej
z wymaganiami oraz sprzyjanie konkurencyjności polskich towarów
rolno-spożywczych wywożonych za granicę.
Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) państwowy nadzór standaryzacyjny - ogół czynności wykonywanych przez
upoważnioną jednostkę organizacyjną, weryfikujących jakość handlową towarów
rolno-spożywczych w obrocie z zagranicą,
2) towary rolno-spożywcze - produkty rolne i spożywcze w postaci surowców lub
półproduktów oraz wyroby gotowe wytwarzane z tych surowców lub półproduktów,
zwane dalej "towarami",
3) obrót z zagranicą - przywóz towarów z zagranicy oraz wywóz towarów za
granicę, niezależnie od sposobu ich przemieszczania przez granicę celną,
4) jakość handlowa - cechy towaru ustalone w normach i przepisach
międzynarodowych lub kraju przeznaczenia, dotyczące właściwości
organoleptycznych i fizykochemicznych oraz określone wymaganiami w zakresie
klasyfikacji, opakowania, prezentacji, znakowania, przechowywania i transportu,
a nie objęte wymaganiami sanitarnymi, weterynaryjnymi i fitosanitarnymi,
5) podmiot dokonujący obrotu z zagranicą - osoba fizyczna, prawna lub jednostka
organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej, dokonująca obrotu z zagranicą
na własny rachunek i we własnym imieniu.
Art. 3. 1. Przywożone z zagranicy i wywożone za granicę towary określone w
wykazie podlegają państwowemu nadzorowi standaryzacyjnemu. Warunkiem odprawy
celnej jest posiadanie przez podmiot dokonujący obrotu z zagranicą orzeczenia, o
którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1.
2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w drodze
rozporządzenia, wykaz towarów, o którym mowa w ust. 1, oraz ich minimalne ilości
podlegające państwowemu nadzorowi standaryzacyjnemu.
Art. 4. 1. Państwowy nadzór standaryzacyjny towarów w obrocie z zagranicą
sprawuje państwowa jednostka organizacyjna pod nazwą "Centralny Inspektorat
Standaryzacji".
2. Centralny Inspektorat Standaryzacji posiada osobowość prawną.
3. Centralny Inspektorat Standaryzacji podlega Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej.
4. Organizację Centralnego Inspektoratu Standaryzacji określa Statut nadany
przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
Art. 5. 1. Do zadań Centralnego Inspektoratu Standaryzacji należy w
szczególności:
1) dokonywanie oceny towarów i wydawanie orzeczeń o jakości handlowej towarów,
2) wykonywanie badań laboratoryjnych,
3) prowadzenie doradztwa i udzielanie informacji dotyczących przepisów, norm i
wymagań w zakresie jakości handlowej,
4) organizowanie szkoleń i doskonalenie kadr na potrzeby standaryzacji,
5) przygotowywanie propozycji zmian przepisów i norm, wynikających z potrzeb
obrotu towarami z zagranicą,
6) współpraca z organami, jednostkami i organizacjami krajowymi oraz
międzynarodowymi w zakresie przepisów, norm oraz oceny jakości handlowej
towarów.
2. Centralny Inspektorat Standaryzacji przy wykonywaniu zadań współdziała z
organami celnymi oraz innymi organami kontroli.
Art. 6. 1. Centralnym Inspektoratem Standaryzacji kieruje Dyrektor, powoływany i
odwoływany przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
2. Wicedyrektorzy Centralnego Inspektoratu Standaryzacji są powoływani i
odwoływani przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej na wniosek
Dyrektora Centralnego Inspektoratu Standaryzacji.
Art. 7. 1. Podmiot dokonujący obrotu z zagranicą towarami wymienionymi w
wykazie, o którym mowa w art. 3, zobowiązany jest zgłosić te towary do oceny
jakości handlowej.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, dotyczy również przewoźnika lub spedytora.
Art. 8. Podmiot zgłaszający towar do oceny jakości handlowej jest zobowiązany:
1) przedstawić towar do oceny jakości handlowej w miejscu umożliwiającym jej
przeprowadzenie,
2) wykonać czynności przygotowawcze niezbędne do dokonania oceny jakości
handlowej,
3) przedłożyć do wglądu dokumenty potwierdzające tożsamość towaru,
4) wyznaczyć przedstawiciela, który będzie obecny przy ocenie jakości handlowej,
5) udzielić pomocy niezbędnej do dokonania oceny jakości handlowej,
6) udostępnić nieodpłatnie próbki towaru do badań w ilości niezbędnej do
dokonania oceny.
Art. 9. Inspektorzy standaryzacji zatrudnieni w Centralnym Inspektoracie
Standaryzacji, zwani dalej "inspektorami" dokonują oceny i wydają orzeczenia o
jakości handlowej towarów wymienionych w wykazie, o którym mowa w art. 3.
Art. 10. 1. Ocena jakości handlowej powinna obejmować jedną lub kilka
następujących czynności:
1) sprawdzenie dokumentów umożliwiających identyfikację towaru, atestów
jakościowych, wyników badań laboratoryjnych oraz innych dokumentów świadczących
o jakości towaru,
2) kontrolę opakowania, znakowania, prezentacji towaru oraz warunków jego
przechowywania i transportu,
3) kontrolę poszczególnych faz produkcji, wytwarzania, przetwórstwa,
przechowywania i transportu towaru,
4) badanie systemów kontroli jakości prowadzonych w fazie produkcji,
wytwarzania, przetwórstwa, przechowywania, transportu i otrzymywanych przez nie
wyników,
5) pobranie próbek oraz ich analizę,
6) ustalenie klasy jakości towaru.
2. Sposób i zakres przeprowadzenia oceny jakości handlowej powinien być
dostosowany do specyfiki badanego towaru.
Art. 11. 1. Inspektor może odstąpić od dokonania oceny jakości handlowej towaru,
jeżeli występuje jedna z wymienionych okoliczności:
1) brak kompletnej partii towaru,
2) brak możliwości technicznych i warunków do przeprowadzenia oceny,
3) brak kompletnej dokumentacji potwierdzającej tożsamość towaru,
4) brak możliwości spełnienia wymogów bezpieczeństwa i higieny pracy inspektora.
2. O odstąpieniu od dokonania oceny jakości handlowej towaru inspektor wydaje
orzeczenie, podając równocześnie przyczyny odstąpienia.
Art. 12. 1. Po dokonaniu oceny towaru inspektor wydaje orzeczenie o jakości
handlowej, wystawiając:
1) świadectwo jakości - jeżeli towar spełnia wymagania jakości handlowej,
2) raport - jeżeli towar nie spełnia wymagań jakości handlowej.
2. Dopuszcza się odstąpienie od wydania orzeczenia o jakości handlowej towaru z
importu, jeżeli wynika to z umowy międzynarodowej.
3. W przypadku stwierdzenia, że deklarowana przez podmiot dokonujący obrotu z
zagranicą klasa jakości towaru jest różna od stwierdzonej w wyniku dokonanej
oceny, inspektor orzeka o przeklasyfikowaniu towaru.
4. W przypadku uzasadnionego podejrzenia, że towar nie odpowiada warunkom
zdrowotnym, inspektor zawiadamia o tym organ właściwy do wydania w tych sprawach
orzeczenia.
Art. 13. 1. Od orzeczeń, o których mowa w art. 11 ust. 2 i art. 12 ust. 1 i 3,
przysługuje podmiotowi dokonującemu obrotu z zagranicą odwołanie do Komisji
Rzeczoznawców Centralnego Inspektoratu Standaryzacji.
2. Komisję, o której mowa w ust. 1, każdorazowo powołuje Dyrektor Centralnego
Inspektoratu Standaryzacji spośród inspektorów legitymujących się wysokim
poziomem wiedzy i doświadczenia w zakresie objętym odwołaniem.
3. Orzeczenie Komisji, o której mowa w ust. 1, jest ostateczne.
Art. 14. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb dokonywania oceny i wydawania
orzeczeń o jakości handlowej towarów, rozpatrywania odwołań od orzeczeń
inspektorów i powoływania Komisji Rzeczoznawców Centralnego Inspektoratu
Standaryzacji oraz wzory druków wymaganych dokumentów.
Art. 15. 1. Za dokonanie oceny i wydanie orzeczenia o jakości handlowej towaru
wymienionego w wykazie, o którym mowa w art. 3, pobiera się opłatę.
2. Opłatę, o której mowa w ust. 1, wnosi podmiot zgłaszający towar do oceny.
3. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z Ministrem
Finansów określi, w drodze rozporządzenia, stawki opłat za dokonanie oceny i
wydanie orzeczenia o jakości handlowej dla poszczególnych towarów wymienionych w
wykazie, o którym mowa w art. 3, oraz sposób ich obliczania i pobierania.
Maksymalna wysokość stawek opłat nie powinna przekroczyć 0,5% wartości celnej
towaru.
4. Do nie zapłaconych w terminie należności z tytułu opłat, o których mowa w
ust. 1, mają zastosowanie przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
5. Do innych niż określone w ust. 1 usług świadczonych przez Centralny
Inspektorat Standaryzacji, wykonywanych na podstawie umowy zawartej z osobami
fizycznymi lub prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nie posiadającymi
osobowości prawnej, stosuje się ceny umowne.
Art. 16. 1. Inspektorem Centralnego Inspektoratu Standaryzacji może być osoba,
która:
1) posiada obywatelstwo polskie,
2) nie była karana za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści
majątkowej lub przeciwko dokumentom,
3) ukończyła studia wyższe o kierunku zgodnym z zakresem uprawnień,
4) jest zatrudniona w Centralnym Inspektoracie Standaryzacji,
5) posiada kwalifikacje potwierdzone egzaminem zdanym przed komisją
kwalifikacyjną.
2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w drodze
rozporządzenia, sposób przeprowadzania egzaminu kwalifikacyjnego, powoływania i
skład komisji kwalifikacyjnej oraz wysokość wynagrodzenia jej członków.
3. Przyznania i cofnięcia uprawnienia inspektora dokonuje Dyrektor Centralnego
Inspektoratu Standaryzacji.
4. Przyznanie uprawnienia inspektora następuje na okres pięciu lat z możliwością
jego przedłużenia na kolejne okresy pięcioletnie.
5. Przedłużenie okresu, o którym mowa w ust. 4, następuje na podstawie zdanego
egzaminu przed komisją kwalifikacyjną.
6. Cofnięcie uprawnienia inspektora może nastąpić:
1) na wniosek inspektora,
2) na skutek rozwiązania umowy o pracę,
3) na skutek skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwa, o których mowa
w ust. 1 pkt 2, lub pozbawienia praw publicznych.
7. Dyrektor Centralnego Inspektoratu Standaryzacji może zawiesić w czynnościach
inspektora w przypadku:
1) naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych,
2) wszczęcia postępowania za przestępstwa, o których mowa w ust. 1 pkt 2.
8. Okres zawieszenia w czynnościach inspektora trwa nie dłużej niż 3 miesiące, a
w przypadku, o którym mowa w ust. 7 pkt 2, do czasu wydania przez sąd
prawomocnego orzeczenia.
Art. 17. Do obowiązków inspektora należy w szczególności:
1) należyte, bezstronne i terminowe wykonywanie zadań,
2) obiektywne ustalanie i rzetelne dokumentowanie jakości handlowej towarów,
3) przestrzeganie tajemnicy służbowej,
4) stałe podnoszenie kwalifikacji zawodowych,
5) godne zachowanie się podczas wykonywania obowiązków służbowych.
Art. 18. 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może upoważnić wybrane
w drodze konkursu ofert podmioty prowadzące działalność gospodarczą lub inne
jednostki organizacyjne do wykonywania w całości lub w części zadań, o których
mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1.
2. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się, jeżeli oferent prowadził
już kontrolę jakości towarów, posiada odpowiedni potencjał kadrowy, techniczny i
finansowy oraz jeśli spełnia wymagania, zgodnie z odrębnymi przepisami,
potwierdzone akredytacją w krajowym systemie badań i certyfikacji.
3. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się na okres pięciu lat.
4. Osoby dokonujące oceny i orzekające o jakości handlowej towarów na podstawie
upoważnienia, o którym mowa w ust. 1, są inspektorami w rozumieniu ustawy.
Przepisy art. 16 ust. 1 pkt 1, 2, 3 i 5 oraz ust. 7 i 8 stosuje się odpowiednio.
5. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może cofnąć upoważnienie, o
którym mowa w ust. 1, w przypadku:
1) naruszenia przepisów prawa lub nieprawidłowości w dokonywaniu oceny i
wydawaniu orzeczeń i jakości handlowej towarów,
2) niespełnienia warunków określonych w upoważnieniu.
6. Od decyzji, o których mowa w ust. 5, przysługuje złożenie skargi do
Naczelnego Sądu Administracyjnego.
7. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe zasady, warunki i tryb upoważniania podmiotów
prowadzących działalność gospodarczą lub innych jednostek organizacyjnych do
dokonywania oceny i wydawania orzeczeń o jakości handlowej towarów w obrocie z
zagranicą oraz cofania tych upoważnień.
Art. 19. 1. Badania laboratoryjne, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2,
wykonywane są przez akredytowane laboratoria badawcze Centralnego Inspektoratu
Standaryzacji oraz inne laboratoria badawcze akredytowane w krajowym systemie
badań i certyfikacji.
2. Do wykonywania zadań, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, mogą być
wykorzystywane wyniki badań krajowych i zagranicznych laboratoriów badawczych,
innych niż wymienione w ust. 1.
Art. 20. Centralny Inspektorat Standaryzacji prowadzi gospodarkę finansową na
zasadach określonych w prawie budżetowym dla zakładów budżetowych.
Art. 21. Przychodami Centralnego Inspektoratu Standaryzacji są:
1) opłaty pobierane za dokonywanie oceny i wydawanie orzeczeń o jakości
handlowej towarów wymienionych w wykazie, o którym mowa w art. 3,
2) dochody z tytułu świadczonych usług,
3) inne dochody.
Art. 22. Zasady wynagradzania pracowników Centralnego Inspektoratu Standaryzacji
określi Minister Pracy i Polityki Socjalnej.
Art. 23. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r., z wyjątkiem:
1) art. 6 ust. 1, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia,
2) art. 16 ust. 1 pkt 5 oraz art. 16 ust. 4, które wchodzą w życie z dniem 1
lipca 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA
o ochronie i zarządzaniu zasobami mintaja w centralnej części Morza Beringa,
sporządzona w Waszyngtonie dnia 16 czerwca 1994 r.
(Dz. U. Nr 125, poz. 589)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 16 czerwca 1994 r. w Waszyngtonie została sporządzona Konwencja o
ochronie i zarządzaniu zasobami mintaja w centralnej części Morza Beringa w
następującym brzmieniu:
Przekład
KONWENCJA
o ochronie i zarządzaniu zasobami mintaja w centralnej części Morza Beringa
Strony niniejszej konwencji,
uznając pilną konieczność podjęcia współpracy przy podejmowaniu środków na rzecz
ochrony i zarządzania zasobami mintaja w centralnej części Morza Beringa,
pozostających w zgodności z prawem międzynarodowym, oraz
przyjmując do wiadomości przyjęcie Konwencji prawa morza Narodów Zjednoczonych z
1982 r.
uzgodniły, co następuje:
Artykuł I
Niniejsza konwencja ma zastosowanie do obszaru morza otwartego Morza Beringa
znajdującego się poza 200 milami morskimi od linii podstawowych, od których
mierzona jest szerokość morza terytorialnego państw nadbrzeżnych Morza Beringa,
zwanego dalej "Obszarem Konwencyjnym", chyba że niniejsza konwencja przewiduje
inaczej. Dla celów naukowych działalność prowadzona na podstawie niniejszej
konwencji może się rozciągać poza Obszar Konwencyjny na Morzu Beringa.
Artykuł II
Celami niniejszej konwencji są:
1) ustanowienie międzynarodowego systemu ochrony, zarządzania i optymalnego
wykorzystania zasobów mintaja w Obszarze Konwencyjnym;
2) przywrócenie i utrzymanie zasobów mintaja na Morzu Beringa na poziomach
pozwalających na utrzymanie maksymalnego stabilnego połowu;
3) współpraca w gromadzeniu i sprawdzaniu informacji faktycznych, dotyczących
mintaja i innych żywych zasobów Morza Beringa, oraz
4) zapewnienie, jeśli Strony wyrażą na to zgodę, forum, na którym rozpatrywano
by ustanawianie koniecznych środków ochronnych i zarządzania innymi niż mintaj
żywymi zasobami morskimi w Obszarze Konwencyjnym, jeśli byłoby to wymagane w
przyszłości.
Artykuł III
1. Dla osiągnięcia celów niniejszej konwencji Strony wyrażają zgodę na:
(a) zwoływanie Dorocznej Konferencji Stron; oraz
(b) ustanowienie Komitetu Naukowo-Technicznego.
2. Strony przyjmą i znowelizują, jeśli zajdzie taka potrzeba, regulaminy zarówno
dla Dorocznej Konferencji, jak i dla Komitetu Naukowo-Technicznego.
Artykuł IV
1. Doroczna Konferencja spełnia następujące funkcje:
(a) ustanawianie dopuszczalnej wielkości połowów mintaja w Obszarze Konwencyjnym
(zwane dalej "AHL") na kolejny rok;
(b) ustanawianie narodowej indywidualnej kwoty połowowej mintaja w Obszarze
Konwencyjnym (zwanej dalej "INQ") na kolejny rok dla każdej ze Stron;
(c) uchwalanie innych stosownych środków ochronnych i zarządzających dla zasobów
mintaja w Obszarze Konwencyjnym;
(d) ustanawianie planu pracy Komitetu Naukowo-Technicznego (zwanego dalej
"Planem pracy");
(e) przyjmowanie sprawozdań od każdej ze Stron w sprawie podjętych środków
mających na celu zbadanie i ukaranie naruszeń postanowień niniejszej konwencji
oraz przyjętych środków zgodnie z konwencją;
(f) ustanawianie warunków dla wszelkiej próbnej działalności rybołówczej mintaja
w Obszarze Konwencyjnym oraz określaniu zakresu wszelkich wspólnych badań
naukowych nad żywymi zasobami morskimi, innymi niż mintaj, objętych niniejszą
konwencją;
(g) dyskutowanie nad wspólnymi środkami wykonawczymi;
(h) rozpatrywanie skuteczności Programu Obserwatorów Centralnej Części Morza
Beringa, ustanowionego zgodnie z artykułem XI, oraz przyjęcie instrukcji
postępowania przy wchodzeniu na pokład i inspekcji, o których mowa w artykule
XI;
(i) rozpatrywanie spraw związanych z ochroną i zarządzaniem żywymi zasobami
morskimi, innymi niż mintaj, w Obszarze Konwencyjnym;
(j) dyskutowanie nad danymi naukowymi i środkami ochronnymi Państw nadbrzeżnych
Morza Beringa, odnoszącymi się do połowów mintaja na Morzu Beringa;
(k) dyskutowanie na temat działalności wspierającej rybołówstwo w Obszarze
Konwencyjnym, z uwzględnieniem wpływu takiej działalności na środowisko;
(l) przyjmowanie nowelizacji do aneksu do niniejszej konwencji oraz
(m) wykonywanie innych funkcji wynikających z postanowień niniejszej konwencji
lub koniecznych do osiągnięcia celów niniejszej konwencji.
2. Strona będąca gospodarzem Dorocznej Konferencji publikuje i utrzymuje rejestr
wszelkich środków ochronnych i zarządzających, pozostających w mocy w Obszarze
Konwencyjnym.
3. W wykonywaniu swoich funkcji wskazanych w ustępie 1 niniejszego artykułu
Doroczna Konferencja weźmie w pełni pod uwagę sprawozdania i zalecenia Komitetu
Naukowo-Technicznego.
Artykuł V
1. Każda Strona posiada jeden głos przy podejmowaniu decyzji na Dorocznej
Konferencji.
2. Jeżeli konwencja nie przewiduje inaczej, decyzje Dorocznej Konferencji w
sprawach merytorycznych są podejmowane w drodze consensusu. Daną sprawę uważa
się za merytoryczną, jeżeli którakolwiek ze Stron uważa ją za taką.
3. Decyzje w sprawach innych niż te, o których mowa w ustępie 2, są podejmowane
zwykłą większością głosów wszystkich Stron głosujących za lub przeciw.
Artykuł VI
1. Doroczne Konferencje odbywają się na zasadzie rotacji pomiędzy Stronami.
2. Decyzję o miejscu odbycia kolejnej Dorocznej Konferencji podejmuje poprzednia
Doroczna Konferencja.
3. Na zakończenie każdej Dorocznej Konferencji Strony wybierają przewodniczącego
i wiceprzewodniczącego, którzy będą pełnili funkcje do zakończenia kolejnej
Dorocznej Konferencji.
Artykuł VII
1. Doroczna Konferencja ustanawia, w drodze consensusu, AHL na kolejny rok na
podstawie oceny całkowitej biomasy mintaja Basenu Aleuckiego, dokonanej przez
Komitet Naukowo-Techniczny.
2. Jeżeli wszelkie próby osiągnięcia consensusu nie przyniosą rezultatu, AHL
zostaje określony zgodnie z postanowieniami części 1 aneksu.
Artykuł VIII
1. Doroczna Konferencja ustanawia, w drodze consensusu, INQ na kolejny rok dla
każdej ze Stron, których suma nie przekroczy AHL, pod warunkiem że INQ nie
zostanie przekazana jakiejkolwiek innej Stronie lub podmiotowi nie będącemu
stroną niniejszej konwencji.
2. Jeżeli wszelkie próby osiągnięcia consensusu nie przyniosą rezultatu, Strony
wyrażają zgodę, aby połowy mintaja w Obszarze Konwencyjnym odbywały się zgodnie
z postanowieniami części 2 aneksu.
Artykuł IX
1. Komitet Naukowo-Techniczny, w którego skład wchodzi co najmniej jeden
przedstawiciel każdej ze Stron, gromadzi, wymienia i dokonuje analizy informacji
dotyczących wielkości połowów, zasobów mintaja oraz innych żywych zasobów
morskich, objętych niniejszą konwencją, zgodnie z Planem pracy ustanowionym
przez Doroczną Konferencję, oraz bada inne sprawy naukowe, które mogą zostać do
niego skierowane przez Doroczną Konferencję. Ustanawia on również formy i
procedury przekazywania przez Strony danych rybołówczych zgodnie z wymogami
artykułu X.
2. Komitet Naukowo-Techniczny odbywa spotkania przed Doroczną Konferencją oraz
przedkłada Dorocznej Konferencji sprawozdanie z wyników swojego spotkania.
3. Komitet Naukowo-Techniczny będzie dążył do przyjmowania swoich sprawozdań w
drodze consensusu. Jeżeli wszelkie próby osiągnięcia consensusu nie przyniosłyby
rezultatu, w sprawozdaniu zostaną zawarte odmienne poglądy przedstawicieli Stron
w Komitecie Naukowo-Technicznym.
4. Komitet Naukowo-Techniczny przygotowuje zalecenia dla Dorocznej Konferencji
odnoszące się do ochrony i zarządzania mintajem, włącznie z AHL na kolejny rok.
5. Komitet Naukowo-Techniczny może wykonywać funkcje wynikające z innych
postanowień niniejszej konwencji bądź określonych przez Doroczną Konferencję.
Artykuł X
1. Strony współpracują przy prowadzeniu badań naukowych nad zasobami mintaja
oraz, jeśli ustali tak Doroczna Konferencja, nad innymi żywymi zasobami morskimi
objętymi niniejszą konwencją, włącznie z badaniami nad określeniem charakteru
wędrówek mintaja zarówno w Obszarze Konwencyjnym, jak i poza nim. Strony również
współpracują w wymianie informacji naukowych na temat tych zasobów oraz przy
przyjmowaniu ujednoliconych metodologii dla takich badań naukowych.
2. Strony rokrocznie przedkładają dane rybołówcze Komitetowi
Naukowo-Technicznemu, włącznie ze statystyką połowów i nakładu połowowego, dane
dotyczące okresu i obszaru, w którym prowadzono działalność rybołówczą,
przypadkowych połowów gatunków anadromicznych lub innych żywych zasobów
morskich, bądź inne dane biologiczne i techniczne wymagane do osiągnięcia celów
niniejszej konwencji.
3. Każda ze Stron, na wniosek którejkolwiek innej Strony, przeprowadzi
dwustronne konsultacje w celu ulokowania obserwatorów naukowych Strony
wnioskującej na pokładzie jakiegokolwiek statku rybackiego Strony, do której
zwrócono się z wnioskiem w Obszarze Konwencyjnym.
4. W każdym roku, gdy AHL wynosi zero, Doroczna Konferencja może zezwolić na
dokonywanie próbnych połowów mintaja w Obszarze Konwencyjnym prowadzone przez
statki rybackie Stron zgodnie z planem badawczym, który zostanie przedłożony
przez którąkolwiek z zainteresowanych Stron oraz zatwierdzony przez Doroczną
Konferencję na podstawie zaleceń Komitetu Naukowo-Technicznego. Warunki takiego
dokonywania połowów zostaną określone przez Doroczną Konferencję.
Artykuł XI
1. Każda ze Stron podejmie wszelkie konieczne środki w celu zapewnienia
przestrzegania przez jej obywateli i statki rybackie pływające pod jej banderą
postanowień niniejszej konwencji i środków uchwalonych na jej podstawie. W
rozumieniu niniejszej konwencji "statek rybacki" oznacza każdy statek
wykorzystywany lub który zamierza się wykorzystać do celów komercyjnej
eksploatacji żywych zasobów morskich, włącznie ze statkami bazami i wszelkimi
innymi statkami bezpośrednio zaangażowanymi w taką działalność rybołówczą.
2. Każda Strona zapewni:
(a) że jej statki rybackie będą poławiały mintaja w Obszarze Konwencyjnym
wyłącznie na podstawie właściwego zezwolenia wydanego przez tę Stronę;
oraz
(b) że działalność połowowa mintaja prowadzona przez jej statki rybackie,
podjęta z naruszeniem postanowień konwencji lub właściwego zezwolenia, będzie
stanowiła przestępstwo w świetle jej ustawodawstwa krajowego.
3. Każda ze Stron będzie wymagała, aby jej statki rybackie poławiające mintaja w
Obszarze Konwencyjnym:
(a) posługiwały się satelitarnymi przekaźnikami rzeczywistego czasu,
określającymi położenie, gdy znajdują się na Morzu Beringa;
(b) powiadamiały pozostałe Strony o swoim zamiarze wejścia w Obszar Konwencyjny
z 48-godzinnym wyprzedzeniem przed wejściem; stosowna procedura zostanie
ustanowiona przez Doroczną Konferencję;
oraz
(c) powiadamiały pozostałe Strony o lokalizacji wszelkich przeładunków ryb i
produktów rybnych na statki transportowe z 24-godzinnym wyprzedzeniem przed
przeładunkiem.
4. Strony wymieniają:
(a) informacje zebrane przez satelitarne przekaźniki rzeczywistego czasu,
określające położenie statku na zasadzie rzeczywistego czasu, z dwustronnymi
kanałami;
oraz
(b) dane połowowe w wystarczająco regularnym cyklu, ustanowionym przez Doroczną
Konferencję, w celu zapewnienia skutecznego wdrażania stosownych środków
ochronnych i zarządzających.
5. Strony ustanowią Program Obserwatorów Centralnej Części Morza Beringa według
następujących zasad:
(a) Każdy statek rybacki Stron, prowadzący połowy mintaja w Obszarze
Konwencyjnym, przyjmie jednego obserwatora Strony nie będącej Państwem-Stroną
jego bandery, na prośbę takiej Strony, na warunkach wcześniej uzgodnionych
dwustronnie, z dostatecznym wyprzedzeniem przez zainteresowane Strony. Jeżeli
taki obserwator będzie nieosiągalny, to na pokładzie statku będzie się znajdował
jeden obserwator z bandery Państwa-Strony.
(b) Obserwatorzy zostaną przeszkoleni i poświadczeni zgodnie z procedurą, która
zostanie włączona do Programu.
(c) Celem Programu jest uwzględnienie znaczącego poziomu obsady obserwatorów
wysyłanych przez Strony nie będące Państwami-Stronami bandery.
(d) W odniesieniu do obserwatorów wysyłanych przez Strony nie będące
Państwami-Stronami bandery każda Strona zobowiąże swoje statki rybackie do
poniesienia kosztów wyżywienia i zakwaterowania takich obserwatorów. Inne sprawy
odnoszące się do kosztów zostaną załatwione pomiędzy zainteresowanymi Stronami.
(e) Działalność obserwatorów obejmuje między innymi monitoring wdrażania środków
ochronnych i zarządzających, przyjętych zgodnie z niniejszą konwencją (np.
środków odnoszących się do działalności rybołówczej, jej miejsca przypadkowych
połowów i sprzętu rybackiego), oraz składanie sprawozdań o swoich wnioskach
Państwu-Stronie bandery i Stronie obserwatora.
6. Każda Strona może egzekwować postanowienia niniejszej konwencji w Obszarze
Konwencyjnym zgodnie z poniższymi ustaleniami:
(a) Każda ze Stron wyraża zgodę na wejście na pokład statków rybackich,
pływających pod jej banderą i znajdujących się w Obszarze Konwencyjnym,
należycie upoważnionym urzędnikom którejkolwiek innej ze Stron i przeprowadzenie
inspekcji pod kątem przestrzegania niniejszej konwencji lub środków uchwalonych
zgodnie z konwencją.
(b) Urzędnicy mają prawo przeprowadzenia inspekcji statku (z wyjątkiem kabin
załogi i pomieszczenia maszynowni), połowów, sprzętu rybackiego, stosownych
dokumentów i dzienników pokładowych oraz do zadawania pytań kapitanowi,
oficerowi połowowemu i innym oficerom znajdującym się na pokładzie.
(c) Podczas przeprowadzania inspekcji urzędnicy okażą pełnomocnictwa wydane
przez ich rządy, zminimalizują zakłócenia i niedogodności dla działalności
statku rybackiego, prowadzonej zgodnie z niniejszą konwencją, oraz będą
przestrzegać procedur wytyczonych przez instrukcję przyjętą przez Doroczną
Konferencję.
7. Jeżeli inspekcja statku rybackiego, podjęta na podstawie ustępu 6, wykaże
dowody naruszenia postanowień niniejszej konwencji lub środków przyjętych na jej
podstawie:
(a) Państwo-Strona bandery zostanie pilnie powiadomione o rzekomych
naruszeniach. Państwo-Strona bandery podejmie wówczas stosowne środki zgodnie ze
swoimi ustawami i przepisami, z pilnym przeprowadzeniem śledztwa włącznie.
Państwo-Strona bandery nakaże statkowi rybackiemu zaprzestania działalności
stanowiącej naruszenie przepisów niniejszej konwencji lub środków uchwalonych na
jej podstawie oraz w stosownych przypadkach nakaże statkowi rybackiemu
natychmiastowe opuszczenie Obszaru Konwencyjnego.
(b) W każdym przypadku, gdy statek rybacki:
i) prowadził połowy mintaja inne niż zezwalane połowy próbne w Obszarze
Konwencyjnym w jakimkolwiek roku:
(1) gdy AHL wynosi zero;
(2) gdy prowadzenie połowów mintaja nie jest dozwolone na podstawie postanowień
niniejszej konwencji;
(3) po osiągnięciu przez Stronę, do której należy statek, całkowitego poziomu
INQ połowu mintaja tejże Strony;
ii) prowadził działalność w Obszarze Konwencyjnym bez właściwego zezwolenia
Państwa-Strony bandery;
lub
iii) prowadził działalność w Obszarze Konwencyjnym bez obserwatora lub bez
działającego satelitarnego przekaźnika rzeczywistego czasu określającego
położenie statku w okolicznościach określonych w instrukcji przyjętej przez
Doroczną Konferencję, a Państwo-Strona bandery nie jest w stanie przejąć
natychmiastowego nadzoru bądź w inny sposób zrealizować swojej odpowiedzialności
za działalność statku rybackiego,
to urzędnicy Strony wchodzącej na pokład będą mogli kontynuować wejście na
pokład zapoczątkowane na podstawie powyższego ustępu 6 aż do czasu, gdy
urzędnicy Państwa-Strony bandery wejdą na pokład statku rybackiego lub gdy
Państwo-Strona bandery w inny sposób wykona swoją odpowiedzialność za
działalność statku rybackiego. W takich okolicznościach zainteresowane Strony
będą współpracowały w celu zapewnienia całkowitego przestrzegania niniejszej
konwencji oraz środków ochronnych i zarządzających uchwalonych na jej podstawie.
W szczególności zainteresowane Strony przeprowadzą konsultacje i podejmą
praktyczne działania, które mogą być konieczne do zapewnienia przestrzegania
konwencji.
(c) Jedynie władze Państwa-Strony bandery mogą sądzić sprawców przestępstw i
nakładać za nie kary. Dowody konieczne do ustalenia przestępstwa, jeśli znajdują
się we władaniu którejkolwiek ze Stron, zostaną dostarczone zgodnie z
odpowiednimi ustawami i przepisami Stron, tak szybko jak to możliwe, Stronie
posiadającej jurysdykcję do osądzania sprawców przestępstw oraz zostaną wzięte
pod uwagę i odpowiednio wykorzystane przez właściwe władze tej Strony.
(d) Kary przewidziane w odpowiednich ustawach i przepisach Stron będą
odzwierciedlać wagę naruszeń.
Artykuł XII
1. Strony wyrażają zgodę na zwrócenie uwagi każdemu podmiotowi, nie będącemu
Stroną niniejszej konwencji, na wszelkie sprawy odnoszące się do działalności
rybołówczej jego obywateli, osób mających w nim stałe zamieszkanie lub statków
pływających pod jego banderą, która mogłaby wywrzeć niekorzystny wpływ na
osiągnięcie celów niniejszej konwencji.
2. Strony w sposób zgodny z prawem międzynarodowym będą zachęcały wszelkie
podmioty nie będące Stroną do przestrzegania postanowień niniejszej konwencji
oraz wszelkich środków ochronnych i zarządzających przyjętych na jej podstawie.
3. Jeżeli działalność rybołówcza prowadzona przez obywateli, osoby mające stałe
miejsce zamieszkania lub statki jakiegokolwiek podmiotu nie będącego Stroną
mogłaby wywrzeć niekorzystny wpływ na osiągnięcie celów niniejszej konwencji, to
Strony podejmą, indywidualnie bądź zbiorowo, środki zgodne z prawem
międzynarodowym, uznane przez nie za konieczne i właściwe, w celu powstrzymania
takiej działalności.
4. Każda ze Stron podejmie stosowne środki, aby statki rybackie, zarejestrowane
na podstawie jej ustaw i przepisów, nie zmieniały swojej przynależności w celu
uniknięcia przestrzegania postanowień niniejszej konwencji lub środków
przyjętych na jej podstawie.
5. Strony mogą, w drodze jednomyślnej zgody, zapraszać przedstawiciela
jakiegokolwiek podmiotu, nie będącego Stroną, do uczestnictwa w charakterze
obserwatora w Dorocznych Konferencjach.
Artykuł XIII
Jeżeli powstanie spór pomiędzy dwiema lub więcej Stronami odnośnie do
interpretacji lub stosowania niniejszej konwencji, Strony te przeprowadzą
wzajemne konsultacje mające na celu rozstrzygnięcie sporu w drodze dostępnych,
wybranych przez siebie, środków pokojowych.
Artykuł XIV
1. Aneks do niniejszej konwencji stanowi jej integralną część. Rozumie się, że
wszelkie odniesienia do niniejszej konwencji obejmują również aneks.
2. Aneks do niniejszej konwencji uznaje się za znowelizowany po przyjęciu przez
rządy wszystkich Stron zaproponowanej nowelizacji, uchwalonej przez Doroczną
Konferencję zgodnie z postanowieniami artykułu IV ustęp 1 litera I). Nowelizacja
aneksu wchodzi w życie w dniu otrzymania przez depozytariusza pisemnej
notyfikacji od wszystkich Stron o przyjęciu przez nie nowelizacji.
3. Depozytariusz powiadomi wszystkie Strony o dacie otrzymania każdej
notyfikacji o przyjęciu nowelizacji aneksu.
Artykuł XV
Językiem urzędowym Dorocznej Konferencji i Komitetu Naukowo-Technicznego jest
język angielski.
Artykuł XVI
1. Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisu w Waszyngtonie przez Chińską
Republikę Ludową, Japonię, Republikę Korei, Rzeczpospolita Polską , Federację
Rosyjską i Stany Zjednoczone Ameryki.
2. Niniejsza konwencja wejdzie w życie trzydziestego dnia, który nastąpi po
dniu, w którym przynajmniej cztery państwa-sygnatariusze, włącznie z Federacją
Rosyjską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki, będącymi państwami nadbrzeżnymi Morza
Beringa, złożą depozytariuszowi swój dokument ratyfikacyjny, przyjęcia lub
zatwierdzenia.
3. Niniejsza konwencja wejdzie w życie dla każdego z pozostałych
państw-sygnatariuszy w trzydziestym dniu, który nastąpi po dniu złożenia przez
to państwo dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia.
4. Po wejściu w życie niniejszej konwencji Strony mogą w drodze jednomyślnej
zgody zaprosić inne państwa, których obywatele i statki rybackie wyrażają
życzenie prowadzenia połowów mintaja w Obszarze Konwencyjnym, aby stały się
stronami niniejszej konwencji. Niniejsza konwencja wejdzie w życie dla takiego
państwa w trzydziestym dniu po złożeniu przez to państwo dokumentu
przystąpienia.
Artykuł XVII
1. Każda ze Stron może w każdym czasie zaproponować nowelizację niniejszej
konwencji inną niż nowelizacja aneksu poprzez dostarczenie tekstu takiej
propozycji depozytariuszowi. Depozytariusz pilnie roześle takie propozycje
wszystkim Stronom.
2. Jeżeli połowa liczby Stron złoży wniosek o odbycie spotkania w celu
przedyskutowania zaproponowanej nowelizacji, depozytariusz zwoła takie
spotkanie, które odbędzie się nie wcześniej niż po sześćdziesięciu dniach od
rozesłania propozycji zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu.
3. Nowelizacja wejdzie w życie z chwilą otrzymania przez depozytariusza
dokumentów ratyfikacyjnych, przejęcia lub zatwierdzenia od wszystkich Stron.
Artykuł XVIII
Po trzech latach od wejścia w życie niniejszej konwencji każda ze Stron może
wypowiedzieć niniejszą konwencję po dwunastu miesiącach od złożenia pisemnej
notyfikacji depozytariuszowi o swoim zamiarze wypowiedzenia.
Artykuł XIX
Żadne z postanowień niniejszej konwencji ani kroki podjęte na jej podstawie nie
mogą być uważane za przesądzające w sprawie stanowiska lub poglądów
którejkolwiek ze Stron w odniesieniu do jej praw i obowiązków wynikających z
traktatów lub innych umów międzynarodowych, których jest ona stroną, bądź jej
stanowiska lub poglądów w odniesieniu do prawa morza.
Artykuł XX
Oryginał niniejszej konwencji zostanie złożony Rządowi Stanów Zjednoczonych
Ameryki, który będzie depozytariuszem. Depozytariusz prześle uwierzytelnione
odpisy niniejszej konwencji wszystkim pozostałym sygnatariuszom i państwom
przystępującym.
Na dowód czego niżej podpisani, będąc do tego należycie upoważnieni, podpisali
niniejszą konwencję.
Sporządzono w Waszyngtonie dnia 16 czerwca 1994 r., w jednym egzemplarzu
oryginalnym w języku angielskim.
ANEKS
CZĘŚĆ 1
Zgodnie z artykułem VII ustęp 2 AHL zostanie określony w następujący sposób:
(a) Na podstawie informacji naukowo-technicznych, rozpatrzonych przez Komitet
Naukowo-Techniczny, instytuty, które zostaną wyznaczone, po jednym, przez
Federacje Rosyjską i Stany Zjednoczone Ameryki jako państwa nadbrzeżne Morza
Beringa, określą wspólnie biomasę mintaja Basenu Aleuckiego.
(b) Jeżeli instytuty nie będą miały do dyspozycji dostatecznej informacji
naukowo-technicznej, pozwalającej tym dwóm instytutom wyznaczonym zgodnie z
ustępem (a) na określenie biomasy mintaja Basenu Aleuckiego, Strony wyrażają
zgodę, że dla celów niniejszej konwencji biomasa dla Konkretnego Obszaru1),
określana przez instytut Stanów Zjednoczonych wyznaczony zgodnie z ustępem (a),
będzie uważana za stanowiącą 60 procent biomasy mintaja Basenu Aleuckiego.
(c) Jeżeli biomasa mintaja Basenu Aleuckiego wynosi poniżej 1,67 miliona ton
metrycznych, to AHL będzie wynosiła zero, a zatem nie będą prowadzone
ukierunkowane połowy stada mintaja Basenu Aleuckiego.
(d) Jeżeli biomasa mintaja Basenu Aleuckiego wynosi 1,67 miliona ton metrycznych
lub więcej, AHL zostanie określona zgodnie z następującą tabelą:
Biomasa mintaja Basenu Aleuckiego:AHL:
1,67 miliona ton metrycznych lub więcej, lecz poniżej 2.0 milionów ton
metrycznych130.000 ton metrycznych
2,0 miliona ton metrycznych lub więcej, lecz poniżej 2,5 miliona ton
metrycznych190.000 ton metrycznych
2,5 miliona ton metrycznych lub więcejokreślony w drodze consensusu na
Dorocznej Konferencji

CZĘŚĆ 2
Zgodnie z artykułem VIII ustęp 2 Doroczna Konferencja ustanowi, w drodze
consensusu, skuteczny system zarządzania połowami mintaja w Obszarze
Konwencyjnym.
System zarządzania:
(a) zostanie oparty na zaleceniach Komitetu Naukowo-Technicznego;
(b) w pełni uwzględni odpowiedni nakład połowowy każdej ze Stron, zdolność
połowową i przetwórczą statków rybackich, których może to dotyczyć, oraz ich
względną wydajność;
(c) nie stanowi uszczerbku dla możliwości statków rybackich wszystkich Stron do
udziału w połowach oraz
(d) będzie zawierał datę rozpoczęcia połowów, program efektywnego monitoringu
połowów, procedurę zakończenia połowów oraz - jeżeli będzie to stosowne - inne
konkretne środki ochronne i zarządzające.
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 30 maja 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
________________
1) Konkretny Obszar oznacza znajdujący się na południe od prostej linii pomiędzy
punktem położonym na 55�46' N i 170�00' W a punktem położonym na 54�30' N i
167�00' W oraz między południkiem 167�00' W i południkiem 170� W, oraz na północ
od Wysp Aleuckich i linii prostych pomiędzy wyspami łączącymi następujące
współrzędne w kolejności zestawienia:
52�49.2' N. 169�40.4' W
52�49.8' N. 169�06.3' W
53�23.8' N. 167�50.1' W
53�18.7' N. 167�51.4' W
CONVENTION
on the conservation and management of pollock resources in the central Bering
Sea The Parties to this Convention,
Recognizing the urgent necessity to cooperate in taking measures for the
conservation and management of pollock resources in the central Bering Sea
consistent with international law, and
Noting the adoption of the United Nations Convention on the Law of the Sea in
1982,
Have agreed as follows:
Article I
This Convention applies to the high seas area of the Bering Sea beyond 200
nautical miles from the baselines from which the breadth of the territorial sea
of the coastal States of the Bering Sea is measured (hereinafter referred to as
"the Convention Area"), except as otherwise provided in this Convention.
Activities under this Convention, for scientific purposes, may extended beyond
the Convention Area within the Bering Sea.
Article II
The objectives of this Convention shall be:
1. to establish an international regime for conservation, management, and
optimum utilization of pollock resources in the Convention Area;
2. to restore and maintain the pollock resources in the Bering Sea at levels
which will permit their maximum sustainable yield;
3. cooperate in the gathering and examining of factual information concerning
pollock and other living marine resources in the Bering Sea; and
4. to provide, if the Parties agree, a forum in which to consider the
establishment of necessary conservation and management measures for living
marine resources other than pollock in the Convention Area as may be required in
the future.
Article III
1. To achieve the objectives of this Convention, the Parties agree to:
(a) convene an Annual Conference of the Parties; and
(b) establish a Scientific and Technical Committee.
2. The Parties shall adopt and amend as necessary rules of procedure both for
the Annual Conferences and the Scientific and Technical Committee.
Article IV
1. The functions of the Annual Conference shall be:
(a) to establish the allowable harvest level for pollock in the Convention Area
(hereinafter referred to as "the AHL") for the succeeding year;
(b) to establish an individual national quota of pollock in the Convention Area
(hereinafter referred to as "the INQ") for the succeeding year for each Party;
(c) to adopt other appropriate conservation and management measures for the
pollock resources in the Convention Area;
(d) to establish a plan of work for the Scientific and Technical Committee
(hereinafter referred to as "the Plan of Work");
(e) to receive reports from each Party relating to measures taken to investigate
and penalize violations of provisions of this Convention and measures adopted
pursuant thereto;
(f) to establish the terms and conditions for any trial fishing operations for
pollock in the Convention Area and to determine the scope of any cooperative
scientific research on living marine resources other then pollock covered by
this Convention;
(g) to discuss cooperative enforcement measures;
(h) to consider the effectiveness of the central Bering Sea Observer Program
established pursuant to Article XI and to adopt a manual of the procedures for
boarding and inspection referred to in Article XI;
(i) to consider matters related to the conservation and management of living
marine resources other than pollock in the Convention Area;
(j) to discuss scientific data and conservation measures of the coastal States
of the Bering Sea related to pollock fishing in the Bering Sea;
(k) to discuss fishery support operations in the Convention Area, including the
environmental impact of such operations;
(l) to adopt amendments to the Annex to this Convention; and
(m) to perform other functions as follow from provisions of this Convention or
as are necessary to attain the objectives of this Convention.
2. The Party that hosts the Annual Conference shall publish and maintain a
record of all conservation and management measures in force in the Convention
Area.
3. In exercising its functions under paragraph 1 above, the Annual Conference
shall take full account of the reports and recommendations of the Scientific and
Technical Committee.
Article V
1. Each Party has one vote in making decisions at the Annual Conference.
2. Except as provided elsewhere in this Convention, decisions of the Annual
Conference on matters of substance shall be taken by consensus. A matter shall
be deemed to be of substance if any Party considers it to be of substance.
3. Decisions on matters other than those referred to in paragraph 2 above shall
be taken by a simple majority of the votes of all Parties casting affirmative or
negative votes.
Article VI
1. The Annual Conferences shall be held in rotation among the Parties.
2. The site of the next Annual Conference shall be decided by the previous
Annual Conference.
3. The Parties shall at the end of each Annual Conference elect a Chairperson
and a Vice-Chairperson who shall serve until the end of the next Annual
Conference.
Article VII
1. The Annual Conference shall establish by consensus the AHL for the succeeding
year, based upon an assessment of the Aleutian Basin pollock biomass by the
Scientific and Technical Committee.
2. If every effort to achieve consensus has failed, the AHL shall be determined
in accordance with the provisions of Part of the Annex.
Article VIII
1. The Annual Conference shall establish by consensus the INQ for the succeeding
year for each Party, the total of which shall not exceed the AHL, with the
understanding that an INQ shall not be transferred to any other Party or
non-Party to this Convention.
2. If every effort to achieve consensus has failed, the Parties agree that
fishing for pollock in the Convention Area shall take place pursuant to the
provisions of Part 2 of the Annex.
Article IX
1. The Scientific and Technical Committee, which shall be comprised of at least
one representative from each Party, shall compile, exchange, and analyze
information on fisheries harvests, and pollock and other living marine resources
covered by this Convention in accordance with the Plan of Work established by
the Annual Conference, and shall investigate other scientific matters as may be
referred to it by the Annual Conference. It shall also establish forms and
procedures for the Parties to submit fisheries data as required by Article X.
2. The Scientific and Technical Committee shall hold a meeting prior to the
Annual Conference and shall report to the Annual Conference the results of its
meeting.
3. The Scientific and Technical Committee shall strive to adopt its reports by
consensus. If every effort to achieve consensus has failed, the report shall
include the differing views of the representatives of the Parties to the
Scientific and Technical Committee.
4. The Scientific and Technical Committee shall make recommendations to the
Annual Conference with respect to the conservation and management of pollock,
including the AHL for the succeeding year.
5. The Scientific and Technical Committee may perform such functions as follow
from other provisions of this Convention or as the Annual Conference may
determine.
Article X
1. The Parties shall cooperate in the conduct of scientific research on the
pollock resources and, as may be determined by the Annual Conference, on other
living marine resources covered by this Convention, including research on the
determination of migratory patterns of pollock within and beyond the Convention
Area. The Parties shall also cooperate in exchanging scientific data on these
resources and in adopting standardized methodologies for such scientific
research.
2. The Parties shall annually submit fisheries data to the Scientific and
Technical Committee including catch an effort statistics, time and area of
fishing operations, incidental taking of anadromous species or other living
marine resources, or other biological and technical data as may be required to
meet the objectives of this Convention.
3. Each Party shall, at the request of any other Party, consult bilaterally for
the purpose of accommodating scientific observers from the requesting Party on
board any fishing vessel of the requested Party in the Convention Area.
4. For any year in which the AHL is zero, the Annual Conference may authorize
trial fishing operations for pollock in the Convention Area to be conducted by
the fishing vessels of the Parties in accordance with a research plan that is
submitted by any Party concerned and is approved by the Annual Conference, based
upon the recommendations of the Scientific and Technical Committee. The terms
and conditions for such operations shall be established by the Annual
Conference.
Article XI
1. Each Party shall take all necessary measures to ensure that its nationals and
fishing vessels flying its flag comply with the provisions of this Convention
and measures adopted pursuant thereto. For purposes of this Convention, "fishing
vessel" means any vessel used or intended for use for the purposes of the
commercial exploitation of living marine resources, including mother ships and
any other vessels directly engaged in such fishing operations.
2. Each Party shall:
(a) ensure that its fishing vessels fish for pollock in the Convention Area only
pursuant to specific authorization issued by that Party;
and
(b) ensure that fishing operations for pollock by its fishing vessels undertaken
in violation of the provisions of this Convention or of such authorization
constitute an offense under its national legislation.
3. Each Party shall require its fishing vessels that fish for pollock in the
Convention Area:
(a) to use real-time satellite position-fixing transmitters while in the Bering
Sea;
(b) to notify the other Parties of their intention to enter the Convention Area
48 hours prior to such entry, the procedures for which shall be established by
the Annual Conference;
and
(c) to notify the other Parties of the location of any transshipments of fish
and fish products to transport vessels 24 hours prior to such transshipment.
4. The Parties shall exchange:
(a) information collected by real-time satellite position-fixing transmitters on
a real-time basis through bilateral channels;
and
(b) catch data on a sufficiently regular basis, established by the Annual
Conference, to ensure effective implementation of the relevant conservation and
management measures.
5. The Parties shall establish a central Bering Sea Observer Program in
accordance with the following principles:
(a) Each fishing vessel of the Parties that fishes for pollock in the Convention
Area shall accept one observer of a Party other than its flag-State Party, upon
request of such Party, under conditions established bilaterally sufficiently in
advance by the Parties concerned. If such an observer is not available, the
fishing vessel shall have on board one observer from its flag-State Party.
(b) The observer shall be trained and certified in accordance with the
procedures to be included in the Program.
(c) The Program shall have as its objective a significant level of coverage by
observers sent by non-flag-State Parties.
(d) With respect to observers sent by non-flag-State Parties, each Party shall
require its fishing vessels to bear the costs of meals and accommodation of such
observers. Other matters relating to costs shall be arranged between the Parties
concerned.
(e) The activities of observers shall include monitoring the implementation of
conservation and management measures adopted pursuant to this Convention (e. g.,
measures relating to fishing activities, location thereof, incidental catch, and
fishing gear) and reporting of their findings to the flag-State Party and
observer's Party.
6. Each Party may enforce the provisions of this Convention within the
Convention Area in accordance with the following:
(a) Each Party consents to the boarding and inspection of fishing vessels flying
its flag and located in the Convention Area by duly authorized officials of any
other Party for compliance with this Convention or measures adopted pursuant
thereto.
(b) Such officials may inspect the vessel (other than crew quaters and
engineering spaces), catch, fishing gear, and relevant documents and logbooks,
and question the master, the fishing master, and other officers on board.
(c) When conducting inspections, such officials shall present credentials issued
by their Governments, minimize interference with and inconvenience to the
operations of the fishing vessel undertaken pursuant to this Convention, and
follow procedures set forth in a manual adopted by the Annual Conference.
7. Where an inspection of a fishing vessel undertaken under paragraph 6 above
reveals evidence of a violation of the provisions of this Convention or of
measures adopted pursuant thereto:
(a) The flag-State Party shall be notified promptly of alleged violations. The
flag-State Party shall take appropriate measures in accordance with its national
laws and regulations, including prompt investigation. The flag-State Party shall
order the fishing vessel to cease operations in violations of the provisions of
this Convention or of measures adopted pursuant thereto and, in appropriate
cases, shall order the fishing vessel to leave the Convention Area immediately.
(b) In any case in which the fishing vessel has:
i) engaged in fishing for pollock, other than authorized trial fishing, in the
Convention Area in any year:
(1) in which the AHL is zero;
(2) while fishing for pollock is not allowed in accordance with the provisions
of this Convention;
(3) after the total catch of pollock of the fishing vessel's Party has reached
the INQ of that Party;
ii) operated in the Convention Area without specific authorization from the
flag-State Party;
or
iii) operated in the Convention Area without an observer or without an operable
real-time satellite position-fixing transmitter, in circumstances set forth in a
manual adopted by the Annual Conference; and the flag-State Party is not in a
position to take immediate control of or otherwise carry out its responsibility
for the operation of the fishing vessel,
the officials of the boarding Party may continue the boarding initiated under
paragraph 6 above until officials of the flag-State Party board the fishing
vessel or the flag-State Party otherwise carries out its responsibility for the
operation of the fishing vessel. In such circumstances, the Parties concerned
shall cooperate to ensure full compliance with this Convention and with
conservation and management measures adopted pursuant thereto. In particular,
the Parties concerned shall consult and take such practical steps as may be
necessary to ensure such compliance.
(c) Only the authorities of the flag-State Party may try the offense and impose
penalties thereof. The evidence necessary for establishing the offense, insofar
as it is under the control of any of the Parties, shall be furnished, in
accordance with the respective laws and regulations of the Parties, as promptly
as possible to the Party having jurisdiction to try the offense and shall be
taken into account, and utilized as appropriate, by the relevant authorities of
that Party.
(d) Penalties provided for in the relevant laws and regulations of the Parties
shall reflect the seriousness of the infractions.
Article XII
1. The Parties agree to invite the attention of any non-Party to this Convention
to any matter relating to the fishing operations of its nationals, residents, or
vessels flying its flag that could affect adversely the attainment of the
objectives of this Convention.
2. The Parties shall, consistent with international law, encourage any non-Party
to respect the provisions of this Convention and any conservation and management
measures adopted pursuant thereto.
3. If fishing operations by nationals, residents, or vessels of any non-Party
could affect adversely the attainment of the objectives of this Convention, the
Parties shall take measures, individually or collectively, which are consistent
with international law, and which they deem necessary and appropriate, to deter
such operations.
4. Each Party shall take appropriate measures aimed at preventing fishing
vessels registered under its laws and regulations from transferring their
registration for the purpose of avoiding compliance with the provisions of this
Convention or conservation and management measures adopted pursuant thereto.
5. The Parties may, by unanimous agreement, invite the representative of any
non-Party to participate as an observer at the Annual Conferences.
Article XIII
If any dispute arises between two or more of the Parties concerning the
interpretation or application of this Convention, those Parties shall consult
among themselves with a view to having the dispute resolved by available
peaceful means of their own choice.
Article XIV
1. The Annex to this Convention shall from an integral part of this Convention.
All references to this Convention shall be understood as including the Annex.
2. The Annex to this Convention shall be considered amended upon the acceptance
by the Governments of all Parties off a proposed amendment to the Annex adopted
by the Annual Conference in accordance with the provisions of subparagraph 1(I)
of Article IV. An amendment to the Annex shall enter into force on the date upon
which the Depositary receives notification in writing from all Parties of their
acceptance of the amendment.
3. The Depositary shall notify all Parties of the date of receipt of each
notification of acceptance of an amendment to the Annex.
Article XV
The official language of the Annual Conference and the Scientific and Technical
Committee shall be English.
Article XVI
1. This Convention shall be open for signature at Washington by the People's
Republic of China, Japan, the Republic of Korea, the Republic of Poland, the
Russian Federation, and the Unites States of America.
2. This Convention shall enter into force on the thirtieth day following the
date on which at least four signatory States, including the Russian Federation
and the Unites States of America, which are the coastal States of the Bering
Sea, have deposited their instrument of ratification, acceptance, or approval
with the Depositary.
3. This Convention shall enter into force for each of the other signatory States
on the thirtieth day following the date of deposit of that State's instrument of
ratification, acceptance, or approval.
4. After the entry into force of this Convention, the Parties may, by unanimous
agreement, invite other States whose nationals and fishing vessels wish to
conduct fishing for pollock in the Convention Area to become Parties to this
Convention. This Convention shall enter into force for any such other State on
the thirtieth day following the date of deposit of the State's instrument of
accession.
Article XVII
1. Any Party may at any time propose an amendment to this Convention other than
the Annex by providing the text of such a proposal to the Depositary. The
Depositary shall promptly circulate any such proposals to all Parties.
2. If one-half of the Parties request a meeting to discuss a proposed amendment,
the Depositary shall call such a meeting, which shall take place no sooner than
sixty days following the date of circulation of the proposal pursuant to
paragraph 1 above.
3. An amendment shall enter into force when the Depositary has received
instruments of ratification, acceptance, or approval thereof from all Parties.
Article XVIII
After three years from entry into force of this Convention, any Party may
withdraw from this Convention twelve months after the date on which it notifies
the Depositary in writing of its intention to withdraw.
Article XIX
Nothing in this Convention nor any measures adopted pursuant thereto shall be
deemed to prejudice the positions or views of any Party with respect to its
rights and obligations under treaties and other international agreements to
which it is Party or its positions or views with respect to the law of the sea.
Article XX
The original of this Convention shall be deposited with the Government of the
Unites States of America, which shall be Depositary. The Depositary shall
transmit certified copies thereof to all other signatory States and acceding
States.
In witness whereof the undersigned, being duly authorized thereto, have signed
this Convention.
Done at Washington this sixteenth day of June, 1994 in a single original, in the
English language.
ANNEX
PART 1
Pursuant to paragraph 2 of Article VII, the AHL Shall be determined as follows:
(a) Based on scientific and technical information reviewed by the Scientific and
Technical Committee, one institution each designated by the Russian Federation
and the Unites States of America, as the coastal States of the Bering Sea, shall
jointly establish the Aleutian Basin pollock biomass.
(b) If there is insufficient scientific and technical information available to
allow the two institutions designated pursuant to paragraph (a) above to
establish the Aleutian Basin pollock biomass, the Parties agree that, for the
purpose of this Convention, the pollock biomass for the Specific Area (note i))
as determinet by the United States institution designated pursuant to paragraph
(a) above shall be deemed to represent 60 percent of the Aleutian Basin pollock
biomass.
(c) If the Aleutian Basin pollock biomass is less than 1.67 million metric tons,
the AHL shall be zero and, therefore, there shall be no directed fishing on the
Aleutian Basin pollock stock.
(d) If the Aleutian Basin pollock biomass is equal to or above 1.67 million
metric tons, the AHL shall be determined in accordance with the following table:
Aleutian Basin pollock biomass AHL
1. 67 million metric tons or more but less than 2.0 million metric tons
130.000 metric tons
2. 0 million metric tons or more but less than 2.5 million metric tons
190.000 metric tons
2. 5 million metric tons or more Determined by consensus at the Annual
Conference

PART 2
Pursuant to paragraph 2 of Article VIII, the Annual Conference shall, by
consensus, establish an effective management system for the pollock fishery in
the Convention Area.
The management system:
(a) shall be based upon the recommendations of the Scientific and Technical
Committee;
(b) shall take full account of the applicable fishing effort of each Party, the
harvesting and processing capacity ot the fishing vessels that may be involvet,
and their relative efficiency;
(c) shall not prejudice the opportunity for the fishing vessels of all Parties
to participate in the fishery; and
(d) shall include a starting date for the fishery, a program for effectively
monitoring catch, procedures for closing the fishery, and, where appropriate,
other specific conservation and management measures.
_____________
i) The Specific Area is the area south of a straight line between a point at 55�
46' N. and 170� 00' W. and a point at 54� 30' N. and 167� 00' W., and between
the meridian 167� 00' W. and the meridian 170� 00' W., and north of the Aleutian
Islands and straight lines between the islands connecting the following
coordinates in the order listed:
52� 49. 2' N. 169� 40. 4' W.,
52� 49. 8' N. 169� 06. 3' W.,
53� 23. 8' N. 167� 50. 1' W.,
53� 18. 7' N. 167� 51. 4' W.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 28 marca 1996 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Konwencji o ochronie i
zarządzaniu zasobami mintaja w centralnej części Morza Beringa, sporządzonej w
Waszyngtonie dnia 16 czerwca 1994 r.
(Dz. U. Nr 125, poz. 590)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem XVI ustęp 2
Konwencji o ochronie i zarządzaniu zasobami mintaja w centralnej części Morza
Beringa, sporządzonej w Waszyngtonie dnia 16 czerwca 1994 r., został złożony
Rządowi Stanów Zjednoczonych Ameryki dnia 12 lipca 1995 r. dokument
ratyfikacyjny Rzeczypospolitej Polskiej do powyższej konwencji.
Zgodnie z artykułem XVI ustęp 2 konwencji weszła ona w życie dnia 8 grudnia 1995
r. w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej oraz do niżej wymienionych państw,
które złożyły dokumenty ratyfikacyjne w następujących datach:
Federacja Rosyjska 2 lutego 1995 r.
Chińska Republika Ludowa 22 września 1995 r.
Stany Zjednoczone Ameryki 8 listopada 1995 r.
Zgodnie z artykułem XVI ustęp 3 konwencji weszła ona w życie dnia 21 grudnia
1995 r. w stosunku do Japonii, która złożyła dokumenty ratyfikacyjne dnia 21
listopada 1995 r., oraz dnia 4 stycznia 1996 r. w stosunku do Republiki Korei,
która złożyła dokumenty ratyfikacyjne dnia 5 grudnia 1995 r.
Informacje o państwach, które zgodnie z artykułem XVI ustęp 4 konwencji staną
się jej stronami, można będzie uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 27 września 1996 r.
o ratyfikacji Konwencji o Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju.
(Dz. U. Nr 128, poz. 603)
Nawiązując do Porozumienia o zaproszeniu Rzeczypospolitej Polskiej do
przystąpienia do Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, podpisanego w
Paryżu dnia 11 lipca 1996 r., stanowi się, co następuje:
Art. 1. Upoważnia się Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do ratyfikowania
Konwencji o Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, podpisanej w Paryżu
dnia 14 grudnia 1960 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 23 października 1996 r.
w sprawie trybu doprowadzania osób w stanie nietrzeźwości, organizacji izb
wytrzeźwień i zakresu opieki zdrowotnej oraz zasad ustalania opłat związanych z
doprowadzeniem i pobytem w izbie wytrzeźwień.
(Dz. U. Nr 129, poz. 611)
Na podstawie art. 42 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w
trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. Nr 35, poz. 230, z 1984 r.
Nr 34, poz. 184, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r.
Nr 34, poz. 198 i Nr 73, poz. 431, z 1991 r. Nr 73, poz. 321 i Nr 94, poz. 419
oraz z 1993 r. Nr 40, poz. 184) z związku z art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 12
listopada 1985 r. o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych
naczelnych i centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz.
262, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr
73, poz. 433 i 434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Osoby w stanie nietrzeźwości, które swoim zachowaniem dają powód do
zgorszenia, znajdują się w okolicznościach zagrażających ich życiu lub zdrowiu
albo zagrażają życiu lub zdrowiu innych osób, mogą być doprowadzone do izby
wytrzeźwień, zwanej dalej "izbą", przez funkcjonariuszy Policji, pracowników
izby lub inne osoby.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, powinny być odwiezione do publicznego zakładu
opieki zdrowotnej przeznaczonego do udzielania całodobowych świadczeń
zdrowotnych, jeżeli istnieją wskazania do ich hospitalizacji, lub do miejsca
zamieszkania lub pobytu tych osób, jeżeli istnieją takie możliwości, a osoba w
stanie nietrzeźwości nie stwarza zagrożenia dla otoczenia.
ż 2. 1. Do zadań izby należy:
1) opieka nad osobami w stanie nietrzeźwości,
2) udzielanie osobom w stanie nietrzeźwości świadczeń higienicznosanitarnych,
3) udzielanie osobom w stanie nietrzeźwości pierwszej pomocy w nagłych
wypadkach,
4) informowanie osób opuszczających izbę o szkodliwości nadużywania napojów
alkoholowych,
5) nakłanianie osób uzależnionych od alkoholu do poddania się leczeniu
odwykowemu, łącznie z wydawaniem przez lekarza izby skierowań na leczenie
odwykowe dla osób wyrażających na to zgodę,
6) prowadzenie detoksykacji dla osób wyrażających na to zgodę, jeżeli izba
posiada stosowne pomieszczenie, urządzenia, wyposażenie i odpowiednio
wykwalifikowany personel.
2. Dla właściwego realizowania zadań wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5 izba
powinna zatrudniać specjalistę w dziedzinie terapii uzależnień - w wymiarze
czasu pracy dostosowanym do potrzeb izby.
3. Izba współdziała z właściwymi komisjami do spraw przeciwdziałania
alkoholizmowi, poradniami odwykowymi, zakładami psychiatrycznej opieki
zdrowotnej, Policją oraz innymi instytucjami i organizacjami społecznymi,
których działalność ma na celu przeciwdziałanie alkoholizmowi i jego skutkom,
jak też demoralizacji i przestępczości nieletnich, w zakresie realizacji zadań,
o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5.
ż 3. 1. Dyrektora izby powołuje i odwołuje organ gminy, który również ustala
szczegółową organizację izby.
2. Zastępcę dyrektora izby powołuje i odwołuje dyrektor izby.
ż 4. 1. Izba powinna posiadać wyodrębnione pomieszczenia dla:
1) mężczyzn,
2) kobiet,
3) małoletnich.
2. Izba powinna ponadto posiadać wyodrębnione pomieszczenia dla osób, których
zachowanie stwarza poważne zagrożenie dla ich zdrowia i życia albo zdrowia lub
życia innych osób przebywających w izbie.
ż 5. 1. Izba powinna posiadać ambulatorium zaopatrzone w leki i sprzęt niezbędny
do udzielania pierwszej pomocy, środki dezynfekcyjne oraz urządzenie pozwalające
ustalić stężenie alkoholu w organizmie.
2. Wykaz leków oraz listę sprzętu, w który powinno być wyposażone ambulatorium,
określa załącznik do rozporządzenia.
3. Badania stężenia alkoholu w organizmie dokonuje się za zgodą osoby
doprowadzonej do izby.
4. W razie potwierdzenia w wyniku badania, o którym mowa w ust. 3, stanu
nietrzeźwości osoby badanej, koszty badania, ustalane przez dyrektora izby
według rzeczywiście poniesionych wydatków, uiszcza osoba badana.
ż 6. Izba jest czynna przez całą dobę.
ż 7. 1. Praca w izbie przy przyjmowaniu i obsłudze osób w stanie nietrzeźwości
jest organizowana według systemu zmianowego.
2. W skład zmiany wchodzą:
1) kierownik zmiany lub inny wyznaczony przez dyrektora izby pracownik, jako
odpowiedzialny za działalność izby w trakcie zmiany,
2) lekarz lub felczer,
3) depozytariusz (pracownik przyjmujący depozyty),
4) opiekun zmiany (sanitariusz, sanitariuszka),
5) porządkowy.
3. Dyrektor izby może, w zależności od potrzeb, zwiększyć określony w ust. 2
skład zmiany, a w przypadku izb posiadających nie więcej niż 30 łóżek -
zmniejszyć skład zmiany, z tym że w skład zmiany musi wchodzić lekarz lub
felczer.
4. Czynności związane z przyjęciem kobiet do izby oraz bezpośrednią opieką nad
nimi w czasie pobytu w izbie może wykonywać tylko żeński personel izby. Nie
dotyczy to opieki medycznej.
5. Z przebiegu pracy w czasie zmiany osoba, o której mowa w ust. 2 pkt 1,
sporządza w książce raportów - raport, z podaniem imiennego składu zmiany.
Książka raportów powinna posiadać ponumerowane strony.
ż 8. 1. Osobę doprowadzoną do izby poddaje się niezwłocznie badaniom lekarskim.
2. Lekarz (felczer) po przeprowadzeniu badania osoby doprowadzonej do izby
stwierdza:
1) medyczne przesłanki umieszczenia w izbie, zastosowania pomocy doraźnej, która
może być udzielona w izbie, wykonania zabiegów higienicznosanitarnych,
uwzględniając objawy stanu nietrzeźwości oraz brak przeciwwskazań do
umieszczenia w izbie, albo
2) medyczne przesłanki skierowania do szpitala lub innego publicznego zakładu
opieki zdrowotnej - uwzględniając objawy stanu nietrzeźwości oraz istnienie
wskazań do hospitalizacji lub
3) brak objawów stanu nietrzeźwości uzasadniających umieszczenie w izbie.
ż 9. 1. Nie przyjmuje się do izby osoby doprowadzonej, jeżeli:
1) stan jej zdrowia według opinii lekarza (felczera) wymaga zastosowania
środków, którymi izba nie dysponuje lub które powinny być zastosowane w
publicznym zakładzie opieki zdrowotnej przez lekarza specjalistę,
2) brak jest objawów stanu nietrzeźwości uzasadniających umieszczenie w izbie,
3) brak jest wolnych miejsc w izbie.
2. W wypadkach określonych w ust. 1 pkt 1 i 3 przed opuszczeniem izby przez
osobę doprowadzoną lekarz (felczer) powinien zastosować zabiegi medyczne,
niezbędne ze względu na stan zdrowia osoby doprowadzonej.
3. O braku wolnych miejsc w izbie zawiadamia się niezwłocznie Policję.
ż 10. O przyjęciu lub odmowie przyjęcia do izby osoby w stanie nietrzeźwości
decyduje dyrektor izby lub upoważniona przez niego osoba, biorąc pod uwagę
przyczyny doprowadzenia oraz opinię lekarza (felczera).
ż 11. 1. Izba prowadzi karty pobytu osób przyjętych do izby.
2. Karta pobytu powinna zawierać dane osoby przyjętej do izby, datę i godzinę
przyjęcia, dane osoby doprowadzającej oraz powody doprowadzenia, wszystkie
czynności wykonywane w izbie w stosunku do osoby przyjętej, datę i godzinę
zwolnienia z izby.
ż 12. 1. W razie podejrzenia przez pracownika izby, iż osoba przyjęta do izby
popełniła przestępstwo, lub stwierdzenia u tej osoby:
1) uszkodzenia ciała,
2) braku dokumentów tożsamości,
3) posiadania broni,
4) posiadania narzędzi lub innych przedmiotów, co do których może zachodzić
przypuszczenie, że służyły lub są przeznaczone do popełnienia przestępstwa albo
pochodzą bezpośrednio z przestępstwa, oraz w razie powstania innych okoliczności
uzasadniających przypuszczenie, że popełniono przestępstwo
- izba zawiadamia niezwłocznie Policję, podając termin, do którego osoba ta
będzie przebywać w izbie.
2. W przypadku niezgłoszenia się przez Policję w ustalonym terminie, izba
zwalnia osobę doprowadzoną. Broń, narzędzia lub inne przedmioty, o których mowa
w ust. 1 pkt 4, podlegają przekazaniu Policji.
ż 13. 1. Przedmioty, rzeczy osobiste, dokumenty i pieniądze od osób przyjętych
do izby odbiera się do depozytu w obecności osoby doprowadzającej. Wykaz
odebranych przedmiotów, rzeczy osobistych, dokumentów i pieniędzy jest
sporządzony przez upoważnionego pracownika izby oraz potwierdzony własnoręcznym
podpisem przez tego pracownika, a także osobę doprowadzającą. Przy wpisanych
przedmiotach wartościowych należy określić ich cechy charakterystyczne.
2. Przyjęte do depozytu przedmioty, o których mowa w ust. 1, przechowuje się w
przeznaczonych do tego, specjalnie zabezpieczonych pomieszczeniach oraz
stosownych, imiennych i zapieczętowanych opakowaniach. Przekazanie depozytu
kierownikowi kolejnej zmiany lub pracownikowi odpowiedzialnemu za działalność
izby w trakcie zmiany następuje za pokwitowaniem.
3. Osobom przyjętym do izby wydaje się na czas pobytu w izbie odzież zastępczą.
ż 14. Napoje alkoholowe odebrane od osób przyjętych do izby podlegają
niezwłocznemu zniszczeniu. Z czynności tej sporządza się protokół, który podlega
przechowaniu przez 1 rok.
ż 15. Pomieszczenia, w których przebywają osoby w stanie nietrzeźwości,
podlegają stałej kontroli przez upoważnionych pracowników izby. O objawach
wskazujących na pogarszanie się stanu zdrowia osoby w stanie nietrzeźwości
pracownik izby informuje niezwłocznie lekarza (felczera), który podejmuje
decyzję co do dalszego postępowania.
ż 16. Wobec osoby przyjętej do izby, która wykazuje zakłócenia czynności
psychicznych, stwarzające zagrożenie dla życia lub zdrowia własnego lub innej
osoby, bądź w sposób gwałtowny niszczy lub uszkadza przedmioty znajdujące się w
jej otoczeniu, może być zastosowany przymus bezpośredni, z zachowaniem
odpowiednich zasad określonych w art. 18 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o
ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535).
ż 17. 1. O zwolnieniu z izby osób do niej przyjętych decyduje dyrektor izby lub
upoważniony przez niego pracownik, biorąc pod uwagę opinię lekarza (felczera).
2. Zwalnianie powinno w miarę możliwości odbywać się w czasie pozwalającym
osobom zwalnianym na powrót do domu.
3. Osoby małoletnie przekazuje się po wytrzeźwieniu rodzicom lub innym prawnym
opiekunom, a w razie ich braku bądź niezgłoszenia się - pogotowiu opiekuńczemu
lub policyjnej izbie dziecka.
ż 18. 1. Przyjęte do depozytu przedmioty, rzeczy osobiste, dokumenty i pieniądze
należy wydać za pokwitowaniem osobie zwalnianej z izby, z zastrzeżeniem przepisu
ż 20 ust. 1.
2. W razie gdy osoba opuszczająca izbę odmawia pokwitowania odbioru depozytu,
depozyt należy wydać po odnotowaniu w karcie pobytu, w obecności tej osoby,
przyczyny niezłożenia podpisu.
ż 19. 1. Pobyt w izbie jest odpłatny.
2. Opłatę za pobyt w izbie ustala dyrektor izby na podstawie analizy kosztów
pobytu jednej osoby w izbie, wyliczonych na podstawie aktualnych kosztów
działalności tych placówek, obejmujących bieżące wydatki; opłata ta nie może
jednak przekroczyć 20% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego za kwartał
poprzedzający ustalenie tej opłaty, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego stosownie do przepisów o rewaloryzacji emerytur i rent.
3. Za dowóz do izby środkiem transportu nie będącym środkiem publicznego
transportu zbiorowego nie pobiera się opłat.
4. Opłata określona w ust. 2 podlega uiszczeniu przy opuszczaniu izby przez
osobę w niej przebywającą.
ż 20. 1. W razie odmowy uiszczenia opłaty przez osobę opuszczającą izbę,
należność za pobyt potrąca się z odebranych do depozytu pieniędzy, zaliczając do
niego również waluty obce, po kursie obowiązującym w dniu potrącenia, z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. Osobie opuszczającej izbę należy pozostawić z depozytu kwotę pieniężną
niezbędną do opłacenia kosztów przejazdu środkiem komunikacji publicznej do
miejsca zamieszkania, a jeżeli mieszka ona w innej miejscowości - również
odpowiadającą kosztom posiłku.
3. W razie ustanowienia zastawu na przedmiotach wartościowych, sporządza się
protokół ustanowienia zastawu. Kopię tego protokółu wręcza się osobie, której
przedmioty podlegają zastawowi.
4. Przedmioty, na które został ustanowiony zastaw, wpisuje się do księgi
zastawów rzeczowych. Przedmioty te izba zwraca po uiszczeniu należności.
5. Przedmioty pozostające w depozycie, które nie zostaną odebrane przez 2 lata,
podlegają likwidacji w trybie odrębnych przepisów.
ż 21. W uzasadnionych przypadkach, zwłaszcza na żądanie osoby przebywającej w
izbie, o przyjęciu do izby w miarę możliwości powiadamia się rodzinę tej osoby.
ż 22. W razie zgonu osoby przebywającej w izbie, zawiadamia się niezwłocznie
właściwego prokuratora oraz organ gminy.
ż 23. Z osobami zwalnianymi z izby dyrektor izby lub pracownik przez niego
wyznaczony przeprowadza rozmowy profilaktyczno-wychowawcze.
ż 24. Ewidencja osób doprowadzonych prowadzona jest w formie:
1) księgi ewidencyjnej,
2) karty ewidencyjnej.
ż 25. Traci moc rozporządzenie Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i
Ochrony Środowiska z dnia 7 maja 1983 r. w sprawie trybu doprowadzania osób w
stanie nietrzeźwości, organizacji izb wytrzeźwień i zakresu opieki zdrowotnej
oraz opłat związanych z doprowadzaniem i pobytem w izbie wytrzeźwień lub
jednostce Milicji Obywatelskiej (Dz. U. Nr 25, poz. 109, z 1988 r. Nr 8, poz.
64, z 1989 r. Nr 49, poz. 285, z 1990 r. Nr 5, poz. 33 i z 1991 r. Nr 11, poz.
44).
ż 26. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: w z. K. Kuszewski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 23
października 1996 r. (poz. 611)
WYKAZ LEKÓW ORAZ LISTA SPRZĘTU, W KTÓRY POWINNO BYĆ WYPOSAŻONE AMBULATORIUM
I. Wykaz leków
1) Glucosum 5% inj. - 500 ml
2) Natrium Chloratum 0,9% inj. - 5 ml
3) Natrium Bicarbonicum 8,4% inj. - 20 ml
4) Hydrocortisonum Hemisuccinatum inj. - 500 mg
5) Glucosum 40% inj. - 20 ml
6) Ephedrinum Hydrochloricum inj. - 0,025 g/ml
7) Aqua pro injectione
8) Aminophyllinum inj. i.v. i i.m.
9) Adrenalinum inj. - 0,001 g/ml
10) Furosemidum inj. - 0,02 g/2 ml
11) Dekstran 40.000 inj. - 500 ml
12) Dopaminum Hydrochloricum 4% inj. - 5 ml
13) Isoptin inj. - 5 mg/2 ml
14) Xylocaine 2% inj. - 50 ml
15) Kalium Chloratum 10%, 15% inj.
16) Propranolol inj. - 1 mg/ml
17) Atropinum Sulfuricum inj. - 0,001 g/ml
18) Naloxonum Hydrochloricum - 0,4 mg/ml
II. Lista sprzętu
1) Aparat "Ambu"
2) Rurki ustno-gardłowe
3) Kleszczyki Magilla
4) Laryngoskop i rurki intubacyjne - różnych rozmiarów
5) Butle z tlenem - reduktorem na wózku lub odtwarzacz (koncentrator tlenu)
6) Ssak elektryczny z osobnym przedłużaczem
7) Cewnik do odsysania z jamy ustnej i drzewa oskrzelowego (jednorazowy,
sterylny, w różnych rozmiarach)
8) Wózek do przewożenia pacjentów z twardym podłożem, który umożliwia reanimację
9) Aparat do mierzenia ciśnienia
10) Latarka lekarska do sprawdzania reakcji źrenic
11) Słuchawka lekarska
12) Rękawiczki jednorazowego użytku
13) Cewniki Foley'a o różnych rozmiarach, worki do moczu
14) Komplet strzykawek i igieł, venflony lub inne kaniule dożylne
15) Staza
16) Aparaty do przetaczania płynów
17) Spalarka do igieł
18) Tace do zestawów
19) Jednorazowe gaziki do odkażania skóry typu "swab" lub środek dezynfekcyjny i
gaziki jednorazowe
20) Reflektor na statywie
21) Szyny do unieruchamiania kończyn
22) Maski na twarz ochraniające przed wydzielinami
23) Nożyczki, pincety
24) Fartuchy jednorazowe
25) Środki opatrunkowe i płyny dezynfekcyjne
26) Defibrylator z zapisem ekg
III. Aparatura diagnostyczna
1) Alkomat
2) Paski diagnostyczne poziomu alkomatu w ślinie typu ALCO-SCREEN dla pacjentów
w śpiączce
3) Glukometr z paskami Glukostix pozwalający określić poziom glukozy we krwi
4) Inne aparaty diagnostyczne, którymi umie się posługiwać zespół, np. ekg itd.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 27 września 1996 r.
o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Organizacją
Współpracy Gospodarczej i Rozwoju o przywilejach i immunitetach Organizacji.
(Dz. U. Nr 131, poz. 615)
Art. 1. Upoważnia się Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do ratyfikowania
Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Organizacją Współpracy
Gospodarczej i Rozwoju o przywilejach i immunitetach Organizacji, podpisanej w
Paryżu dnia 16 stycznia 1995 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 5 listopada 1996 r.
w sprawie ustalenia kwot produkcji cukru.
(Dz. U. Nr 135, poz. 627)
Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku
cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98,
poz. 473) zarządza się, co następuje:
ż 1. Maksymalna ilość cukru, jaka może być wyprodukowana w czasie kampanii
cukrowniczej roku 1997 i przeznaczona na zaopatrzenie rynku krajowego w okresie
od dnia 1 października 1997 r. do dnia 30 września 1998 r., wynosi 1630 tys. ton
(kwota A).
ż 2. Maksymalna ilość cukru, jaka może być wyprodukowana w czasie kampanii
cukrowniczej roku 1997 i przeznaczona na eksport z zastosowaniem dopłat w
okresie od dnia 1 października 1997 r. do dnia 30 września 1998 r., wynosi 118,3
tys. ton (kwota B).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 28 listopada 1996 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Akcji Katolickiej Diecezji Płockiej z
siedzibą w Płocku.
(Dz. U. Nr 139, poz. 653)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 3) w związku z art. 7 ust. 4a ustawy z dnia 12 listopada 1985 r. o
zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r.
Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i
434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Akcja Katolicka Diecezji Płockiej" z
siedzibą w Płocku, erygowanej przez Biskupa Płockiego.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów: L. Miller

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 listopada 1996 r.
w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Zasłużony dla Systemu Badań i
Certyfikacji", ustalenia jej wzoru oraz zasad i trybu nadawania i noszenia.
(Dz. U. Nr 142, poz. 660)
Na podstawie art. 4 ust. 2 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 1978 r. o
odznakach i mundurach (Dz. U. Nr 31, poz. 130) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustanawia się odznakę honorową "Zasłużony dla Systemu Badań i
Certyfikacji", zwaną dalej "odznaką".
ż 2. 1. Odznaka jest zaszczytnym, honorowym wyróżnieniem i może być nadawana
pracownikom Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji oraz innych jednostek w
uznaniu:
1) wieloletniej i nienagannej pracy w jednostkach akredytujących,
certyfikujących i badawczych,
2) osiągnięć w pracy w dziedzinie jakości,
3) osiągnięć w popularyzacji i wdrażaniu do praktyki nowych rozwiązań
jakościowych, usprawnień w dziedzinie organizacji pracy krajowego systemu badań
i certyfikacji,
4) działalności naukowo-dydaktycznej w dziedzinie akredytacji, badań i
certyfikacji oraz w dziedzinie rozwijania współpracy z odpowiednimi instytucjami
zagranicznymi.
2. Odznakę nadaje Dyrektor Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji z własnej
inicjatywy lub na wniosek, z którym występują:
1) ministrowie (kierownicy urzędów centralnych) - w stosunku do pracowników
podległych jednostek organizacyjnych, zajmujących się badaniami i certyfikacją,
2) wojewodowie - w stosunku do pracowników terenowych organów administracji
ogólnej oraz innych jednostek terenowych, zajmujących się badaniami i
certyfikacją, którzy ze względu na rodzaj wykonywanej pracy lub działalności
mogą być wyróżnieni odznaką,
3) członkowie Rady do Spraw Badań i Certyfikacji,
4) członkowie zarządów klubów "Polskich Laboratoriów Badawczych POLLAB" oraz
"Polskie Forum ISO 9000", działających przy Polskim Centrum Badań i
Certyfikacji,
5) kierownik Biura Kadr - w stosunku do pracowników komórek organizacyjnych
Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji.
3. Wniosek o nadanie odznaki powinien zawierać opis zasług i osiągnięć w pracy
lub działalności w zakresie krajowego systemu badań i certyfikacji,
uzasadniających nadanie odznaki, oraz dane personalne pracownika.
4. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
5. Wniosek o nadanie odznaki powinien być przedstawiony Dyrektorowi Polskiego
Centrum Badań i Certyfikacji najpóźniej na trzy miesiące przed projektowanym
terminem wręczenia odznaki.
ż 3. 1. Odznaka "Zasłużony dla Systemu Badań i Certyfikacji" jest odznaką
dwustopniową: stopień pierwszy - złota odznaka i stopień drugi - srebrna
odznaka.
2. Odznaka ma kształt okrągłego medalu. Wykonana jest z metalu: w kolorze złotym
- dla stopnia pierwszego i w kolorze srebrnym - dla stopnia drugiego. Na licowej
stronie odznaki na biało-czerwonym, emaliowanym tle znajduje się znak Q, w który
wpisany jest wizerunek orła w koronie, a pod nim umieszczone są stylizowane
inicjały RP według wzoru określonego w ustawie z dnia 9 lutego 1990 r. o zmianie
przepisów o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 10,
poz. 60). Wokół na metalowym tle umieszczony jest napis "Zasłużony dla Systemu
Badań i Certyfikacji". Poszczególne elementy odznaki złotej mają kolor złoty, a
odznaki srebrnej - kolor srebrny. Średnica odznaki wynosi 30 mm.
3. Odznaka:
1) jest zawieszona na prostokątnej baretce wykonanej z metalu, o wymiarach 25 mm
na 7 mm, na której umieszczone są drukowane litery "PCBC" (oznaczające skrót
nazwy Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji); baretka odznaki złotej wykonana
jest z metalu w kolorze złotym, a odznaki srebrnej - z metalu w kolorze
srebrnym,
2) przykręcana jest za pomocą nagwintowanego sztyftu metalowego umocowanego na
odwrotnej stronie odznaki oraz nakrętki.
4. Wzór odznaki:
1) o której mowa w ust. 3 pkt 1 - stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia,
2) o której mowa w ust. 3 pkt 2 - stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia.
ż 4. 1. Odznakę srebrną może otrzymać osoba, która przepracowała nieprzerwanie
co najmniej 10 lat, tym minimum 5 lat w służbach badań, certyfikacji,
akredytacji i systemu zapewnienia jakości.
2. Odznakę złotą może otrzymać osoba, która przepracowała nieprzerwanie co
najmniej 15 lat, w tym minimum 10 lat w służbach badań, certyfikacji,
akredytacji i systemu zapewnienia jakości.
3. Do okresu pracy, o którym mowa w ust. 1 i 2, zalicza się pracę w Polskim
Centrum Badań i Certyfikacji lub innych jednostkach związanych z certyfikacją i
badaniami.
ż 5. 1. Wręczenia odznaki wraz z legitymacją stwierdzającą jej nadanie dokonuje
Dyrektor Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji lub upoważniona przez niego
osoba.
2. Wręczenie odznaki i legitymacji stwierdzającej jej nadanie odbywa się, w
sposób uroczysty, z okazji Święta Niepodległości - 11 listopada lub z okazji
innych uroczystości.
3. Wzór legitymacji:
1) do odznaki złotej - stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia,
2) do odznaki srebrnej - stanowi załącznik nr 5 do rozporządzenia.
ż 6. 1. Ewidencję osób wyróżnionych odznaką prowadzi Polskie Centrum Badań i
Certyfikacji.
2. O nadaniu odznaki pracownikowi dokonuje się adnotacji w aktach osobowych
pracownika.
ż 7. Odznakę nosi się na prawej stronie piersi.
ż 8. W razie utraty odznaki lub legitymacji stwierdzającej jej nadanie osoba
odznaczona zawiadamia o tym fakcie Polskie Centrum Badań i Certyfikacji. W takim
przypadku może być wydana nowa odznaka lub duplikat legitymacji.
ż 9. Koszty związane z nadaniem odznaki pokrywane są ze środków Polskiego
Centrum Badań i Certyfikacji.
ż 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 listopada 1996 r. (poz.
660)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Ilustracja7
Opis do załącznika nr 4:
Na legitymacji do odznaki złotej napis "Rzeczpospolita Polska" oraz wizerunek
orła - tłoczone w kolorze złotym.
Załącznik nr 5
Ilustracja
Ilustracja
Opis do załącznika nr 5:
Na legitymacji do odznaki srebrnej napis "Rzeczpospolita Polska" oraz wizerunek
orła - tłoczone w kolorze srebrnym.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 10 października 1996 r.
o ratyfikacji Konwencji o odpowiedzialności osób utrzymujących hotele za rzeczy
wniesione przez gości hotelowych.
(Dz. U. Nr 146, poz. 678)
Art. 1. Upoważnia się Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do ratyfikowania
Konwencji o odpowiedzialności osób utrzymujących hotele za rzeczy wniesione
przez gości hotelowych, sporządzonej w Paryżu dnia 17 grudnia 1962 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

UMOWA

370--między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Chorwacji w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i
majątku, sporządzona w Warszawie dnia 19 października 1994 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

371--z dnia 23 lutego 1996 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Chorwacji w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w
Warszawie dnia 19 października 1994 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

EUROPEJSKIE POROZUMIENIE

384--w sprawie szkolenia i kształcenia pielęgniarek, sporządzone w
Strasburgu dnia 25 października 1967 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

385--z dnia 22 marca 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą
Polską Europejskiego porozumienia w sprawie szkolenia i kształcenia
pielęgniarek, sporządzonego w Strasburgu dnia 25 października 1967 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

391--z dnia 12 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i
przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników
zatrudnionych w Ośrodku Studiów Wschodnich.
392--z dnia 12 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i
przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników
zatrudnionych w Państwowym Inspektoracie Bezpieczeństwa Jądrowego i
Ochrony Radiologicznej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

393--z dnia 1 lipca 1996 r. w sprawie wprowadzenia zakazu stosowania,
obrotu i transportu niektórych niebezpiecznych substancji chemicznych.
394--z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie badań i pomiarów czynników
szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 30 listopada 1995 r.
o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich
rodzin.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 1)
Art. 1. W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy
zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36 i z 1995 r. Nr 4,
poz. 17) art. 27 otrzymuje brzmienie:
"Art. 27. 1. Osobom uprawnionym do zaopatrzenia emerytalnego oraz członkom ich
rodzin przysługuje prawo do świadczeń socjalnych.
2. Tworzy się fundusz socjalny z corocznego odpisu w wysokości 0,5% rocznych
środków planowanych na emerytury i renty, z przeznaczeniem na finansowanie
świadczeń socjalnych. Środki funduszu nie wykorzystane w danym roku
kalendarzowym przechodzą na rok następny.
3. Organem właściwym w sprawach tworzenia funduszu socjalnego oraz przyznawania
świadczeń socjalnych jest wojskowy organ emerytalny.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, zakres,
szczegółowe zasady i tryb korzystania ze świadczeń socjalnych przez osoby
uprawnione do zaopatrzenia emerytalnego oraz członków ich rodzin."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 14 grudnia 1995 r.
o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 2)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa zasady tworzenia, organizacji i działalności
spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych, zwanych dalej "kasami", oraz
Krajowej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej, zwanej również "Kasą
Krajową".
Art. 2. Kasa jest spółdzielnią, do której w zakresie nie uregulowanym odmiennie
ustawą stosuje się przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo
spółdzielcze (Dz. U. z 1995 r. Nr 54, poz. 288 i Nr 133, poz. 654).
Art. 3. 1. Celem kas jest gromadzenie środków pieniężnych wyłącznie swoich
członków, udzielanie im pożyczek i kredytów, przeprowadzanie na ich zlecenie
rozliczeń finansowych oraz pośredniczenie przy zawieraniu umów ubezpieczenia na
zasadach określonych w ustawie z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności
ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 59, poz. 344, z 1993 r. Nr 5, poz. 21 i Nr 44, poz.
201, z 1994 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1995 r. Nr 96, poz. 478 i
Nr 118, poz. 574).
2. Kasy prowadzą działalność niezarobkową.
Art. 4. Nazwa "spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa" może być używana
wyłącznie przez podmioty zwane "kasami" w rozumieniu ustawy.
Art. 5. W przypadku gdy kasa została utworzona w zakładzie pracy, warunki
współpracy między kasą a pracodawcą oraz zakres świadczeń pracodawcy na rzecz
kasy określa umowa.
Rozdział 2
Członkowie kas, ich prawa i obowiązki
Art. 6. Członkami kasy mogą być osoby fizyczne połączone więzią o charakterze
zawodowym lub organizacyjnym, a w szczególności:
1) pracownicy zatrudnieni w jednym lub kilku zakładach pracy,
2) osoby należące do tej samej organizacji społecznej lub zawodowej.
Art. 7. Osoby, o których mowa w art. 6, których więź o charakterze zawodowym lub
organizacyjnym ustała, mogą zachować członkostwo w kasie, jeżeli statut tak
stanowi.
Art. 8. Członek kasy jest obowiązany wpłacić wkład członkowski.
Art. 9. 1. Kasa jest obowiązana wypłacić po śmierci członka z jego wkładu
członkowskiego i oszczędności:
1) koszty pogrzebu członka w takim zakresie, w jakim pogrzeb ten odpowiada
zwyczajom przyjętym w środowisku zmarłego - osobie, która przedłoży rachunki
stwierdzające wysokość poniesionych przez nią wydatków,
2) kwotę nie przekraczającą ogółem sumy przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia
w gospodarce narodowej, ogłaszanej przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego,
w okresie 5 lat kalendarzowych poprzedzających wypłatę - jeżeli członek pisemnie
wskazał kasie osoby, na których rzecz wypłata ma nastąpić; osobami wskazanymi
przez członka mogą być jego małżonek, zstępni, rodzice, dziadkowie i rodzeństwo.
2. Sumy określone w ust. 1 nie należą do spadku po członku.
Rozdział 3
Organy kas
Art. 10. 1. Członkami rady nadzorczej i zarządu mogą być osoby, które nie były
prawomocnie skazane za przestępstwo umyślne przeciwko mieniu, dokumentom lub
przestępstwo karno-skarbowe.
2. Wymogi kwalifikacyjne członków zarządu, dające rękojmię prowadzenia
działalności kasy z zachowaniem bezpieczeństwa środków pieniężnych i wkładów w
niej zgromadzonych, określa Kasa Krajowa.
Art. 11. 1. Członkowie organów kasy wykonują swoje funkcje społecznie, z tym że
statut może przewidywać wynagradzanie członków zarządu.
2. Członkom organów kasy przysługuje zwrot wydatków związanych z prowadzeniem
spraw kasy.
Art. 12. 1. W skład zarządu wchodzi co najmniej 3 członków kasy.
2. Odwołanie członka zarządu nie wymaga uzasadnienia.
Art. 13. 1. W kasach działają w charakterze opiniodawczym komisje kredytowe.
2. Członkowie komisji kredytowej nie mogą być członkami rady nadzorczej lub
zarządu.
Art. 14. Do zadań komisji kredytowej należy w szczególności przedstawianie
zarządowi:
1) opinii w sprawie wniosków o udzielenie pożyczek i kredytów,
2) propozycji w przedmiocie wyboru zabezpieczenia pożyczek i kredytów,
3) propozycji warunków, na jakich można udzielić pożyczek i kredytów,
4) projektów wniosków w sprawie przedłużenia terminu spłaty pożyczek i kredytów
oraz przymusowego ściągnięcia nie spłaconych w terminie pożyczek i kredytów.
Rozdział 4
Gospodarka finansowa kas
Art. 15. 1. Zasadniczymi funduszami własnymi kasy są:
1) fundusz udziałowy powstający z wpłat udziałów członkowskich lub innych źródeł
określonych w odrębnych przepisach,
2) fundusz zasobowy powstający z wpłat przez członków wpisowego, nadwyżki
bilansowej, wartości majątkowych otrzymanych nieodpłatnie, przedawnionych
roszczeń majątkowych oraz innych źródeł określonych w odrębnych przepisach.
2. Kasa tworzy fundusz oszczędnościowo-pożyczkowy będący w dyspozycji kasy,
powstający z wkładów członkowskich, gromadzonych przez członków oszczędności
oraz środków pieniężnych uzyskiwanych od Kasy Krajowej.
Art. 16. 1. Nadwyżka bilansowa zostaje przeznaczona na zwiększenie funduszu
zasobowego.
2. Straty bilansowe kas pokrywane są z funduszu zasobowego, a w części
przekraczającej fundusz zasobowy - z funduszu udziałowego.
Art. 17. Wkłady oszczędnościowe zapisuje się na imiennym rachunku członka kasy.
Art. 18. Zasady wypłacania przez kasę członkom odsetek od wkładów członkowskich
i oszczędności, a także okoliczności uzasadniające zmianę oprocentowania
oszczędności i wkładów członkowskich oraz zasady oprocentowania pożyczek i
kredytów określa statut kasy.
Art. 19. Kasa może potrącić z wkładu członkowskiego i oszczędności wymagalną
kwotę pożyczki lub kredytu albo ich rat.
Art. 20. Oszczędności członka kasy złożone w kasie, niezależnie od ilości
dowodów na złożone oszczędności, są wolne od zajęcia na podstawie tytułu
wykonawczego sądowego i administracyjnego do wysokości równej trzykrotnemu
przeciętnemu miesięcznemu wynagrodzeniu w gospodarce narodowej, ogłaszanemu
przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.
Art. 21. 1. Kasa udziela swoim członkom pożyczek i kredytów na okres nie dłuższy
niż 3 lata, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Pożyczki i kredyty przeznaczone na cele mieszkaniowe mogą być udzielane
członkom kasy na okres nie dłuższy niż 5 lat.
Art. 22. Pożyczki i kredyty nie mogą być udzielane przez kasę jej członkom na
cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, która jest ich
podstawowym źródłem dochodu.
Art. 23. Umowa pożyczki lub kredytu, niezależnie od wartości pożyczki lub
kredytu, powinna być sporządzona w formie pisemnej pod rygorem nieważności.
Art. 24. Łączna kwota pożyczek i kredytów, udzielonych jednemu członkowi kasy,
nie może przekraczać 10% aktywów kasy.
Art. 25. 1. Kasa może udzielać pożyczek i kredytów członkom rady nadzorczej,
zarządu i komisji kredytowej, jeżeli:
1) pożyczka lub kredyt nie są udzielane na warunkach bardziej korzystnych niż
określone dla innych członków,
2) kwota pożyczek i kredytów udzielanych łącznie tym osobom nie przekracza 20%
aktywów kasy.
2. Udzielenie kredytu lub pożyczki członkowi zarządu, rady nadzorczej lub
komisji kredytowej wymaga wspólnej uchwały zarządu i rady nadzorczej w
głosowaniu tajnym - większością 2/3 głosów, w obecności co najmniej połowy
członków obu organów, bez udziału zainteresowanej osoby.
Art. 26. Członkowie rady nadzorczej, zarządu i komisji kredytowej nie mogą
poręczać pożyczek i kredytów.
Art. 27. Członek kasy nie może być jednocześnie poręczycielem więcej niż dwóch
pożyczek lub kredytów łącznie.
Art. 28. W razie ustania członkostwa roszczenie o zwrot pożyczki lub kredytu
staje się wymagalne z dniem ustania członkostwa. Zarząd może postanowić inaczej
w szczególnie uzasadnionych przypadkach.
Art. 29. 1. Zasady udzielania pożyczek oraz ich spłaty określa statut kasy.
2. Do umów kredytowych zawieranych przez kasy stosuje się odpowiednio przepisy
prawa bankowego.
Art. 30. 1. Środki pieniężne, które nie są wykorzystywane na pożyczki i kredyty
dla członków kasy, mogą być inwestowane z zachowaniem najwyższej staranności:
1) w obligacje i inne papiery wartościowe emitowane lub gwarantowane przez Skarb
Państwa lub Narodowy Bank Polski,
2) jako lokaty, wkłady lub udziały w Kasie Krajowej,
3) jako lokaty w bankach do wysokości gwarantowanej przez Bankowy Fundusz
Gwarancyjny.
2. Wartość wkładu, udziału lub nabytego papieru wartościowego jednego rodzaju
nie może przekraczać 8% aktywów kasy. Ograniczenia tego nie stosuje się do
papierów wartościowych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, i lokat w Kasie Krajowej.
3. Łączna wartość zakupionych przez kasę środków trwałych nie może przekroczyć
5% wysokości aktywów na dzień zakupu. W wyjątkowych przypadkach Kasa Krajowa
może wyrazić zgodę na przekroczenie tego limitu do 10% wysokości aktywów na
dzień zakupu.
4. Kasa może zaciągać pożyczki i kredyty wyłącznie w Kasie Krajowej. Saldo
wzajemnych zobowiązań kasy i Kasy Krajowej nie może przekraczać wartości 40%
aktywów kasy.
Art. 31. 1. Kasa ma obowiązek utrzymywać rezerwę płynną w wysokości nie
mniejszej niż 10% funduszu oszczędnościowo-pożyczkowego.
2. Rezerwę płynną stanowią środki pieniężne zgromadzone w kasie w formie gotówki
lub w innych formach ustalonych przez Kasę Krajową.
Art. 32. W przypadkach szczególnego zagrożenia płynności kasy lub stwierdzenia
nieprawidłowości w jej działaniu Kasa Krajowa może podwyższyć limit rezerwy
płynnej.
Rozdział 5
Krajowa Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa
Art. 33. 1. Kasy zrzeszają się w Krajowej Spółdzielczej Kasie
Oszczędnościowo-Kredytowej. Członkami Krajowej Spółdzielczej Kasy
Oszczędnościowo-Kredytowej są wyłącznie kasy.
2. Kasa Krajowa jest spółdzielnią osób prawnych, do której w zakresie nie
uregulowanym ustawą stosuje się przepisy ustawy - Prawo spółdzielcze.
3. Kasa Krajowa przeprowadza lustrację zrzeszonych kas zgodnie z przepisami
ustawy - Prawo spółdzielcze. Przepisy tej ustawy o związkach rewizyjnych
dotyczące lustracji stosuje się odpowiednio do Kasy Krajowej.
Art. 34. Celem działalności Kasy Krajowej jest zapewnienie stabilności
finansowej kas oraz sprawowanie nadzoru nad kasami dla zapewnienia
bezpieczeństwa zgromadzonych w nich oszczędności oraz zgodności działalności kas
z przepisami ustawy.
Art. 35. Kasa Krajowa prowadzi działalność na rzecz swoich członków, a w
szczególności:
1) reprezentuje interesy kas przed organami administracji państwowej i organami
samorządu terytorialnego,
2) wyraża opinie o projektach aktów prawnych dotyczących kas,
3) zapewnia doradztwo prawne, organizacyjne i finansowe,
4) organizuje szkolenia i prowadzi działalność wydawniczą związaną z
działalnością kas,
5) określa normy dopuszczalnego ryzyka w działalności kas,
6) opracowuje jednolite procedury świadczenia usług i prowadzenia dokumentacji
oraz systemy informatyczne,
7) przyjmuje lokaty,
8) udziela pożyczek i kredytów kasom,
9) przeprowadza lustrację kas.
Art. 36. 1. Kasa Krajowa tworzy fundusz stabilizacyjny dla realizacji celów, o
których mowa w art. 34.
2. Fundusz stabilizacyjny powstaje z wkładów wnoszonych przez zrzeszone kasy w
wysokości co najmniej 1% ich aktywów.
3. Statut Kasy Krajowej określa szczegółowe zasady tworzenia funduszu
stabilizacyjnego i jego przeznaczenie.
4. Wolne środki pieniężne funduszu stabilizacyjnego mogą być inwestowane
wyłącznie w obligacje i inne papiery wartościowe emitowane lub gwarantowane
przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski.
Art. 37. 1. Środki finansowe Kasy Krajowej mogą być inwestowane z zachowaniem
najwyższej staranności:
1) w papiery wartościowe oraz lokaty w instytucjach finansowych,
2) w obejmowanie udziałów lub akcji w spółkach, w których Kasa Krajowa posiada
większość udziałów lub akcji, albo we wnoszenie udziałów do spółdzielni.
2. Do wartości inwestycji, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio art.
30 ust. 2.
Art. 38. 1. Kasa Krajowa prowadzi działalność niezarobkową.
2. Nadwyżka bilansowa Kasy Krajowej powiększa fundusz stabilizacyjny.
Art. 39. 1. Kasa Krajowa sprawuje nadzór nad kasami w zakresie zgodności ich
działalności z przepisami prawa i prawidłowo prowadzonej gospodarki finansowej.
2. Kasa Krajowa lub upoważniona przez nią osoba jest uprawniona do:
1) wstępu na teren nieruchomości, obiektu, lokalu lub ich części, gdzie jest
prowadzona działalność kasy, w takich dniach i godzinach, w jakich jest lub
powinna być prowadzona ta działalność,
2) żądania pisemnych lub ustnych informacji i wyjaśnień oraz okazania dokumentów
lub innych nośników informacji, jak również udostępnienia danych związanych z
działalnością kasy, a organy kasy i jej pracownicy obowiązani są do udzielania
żądanych wyjaśnień i wszelkiej pomocy.
Art. 40. Czynności podejmowane w ramach nadzoru nad działalnością kas polegają w
szczególności na:
1) analizie bilansu kas,
2) badaniu realizacji obowiązku utrzymywania płynności płatniczej przez kasy,
3) badaniu zgodności udzielanych kredytów i pożyczek przez kasy z przepisami
art. 21-25 i art. 29,
4) badaniu zabezpieczenia i terminowości spłaty kredytów i pożyczek kas,
5) badaniu stosowanego oprocentowania kredytów i pożyczek oraz złożonych
oszczędności i lokat w kasach,
6) badaniu sytuacji finansowej kas.
Art. 41. 1. Kasa Krajowa może wezwać kasę do usunięcia stwierdzonych uchybień w
wyznaczonym terminie.
2. W przypadku nieusunięcia w wyznaczonym terminie uchybień, o których mowa w
ust. 1, Kasa Krajowa może nakazać kasie zaprzestania prowadzenia określonej
działalności.
3. W przypadku stwierdzenia, że działalność kasy wykonywana jest z rażącym
naruszeniem przepisów prawa lub statutu, Kasa Krajowa może:
1) wystąpić do właściwego organu kasy o odwołanie jej członków zarządu,
bezpośrednio odpowiedzialnych za stwierdzone uchybienia,
2) zawiesić w czynnościach poszczególnych członków zarządu kasy, o których mowa
w pkt 1, do czasu rozpatrzenia wniosku o ich odwołanie; zawieszenie w
czynnościach polega na wyłączeniu z podejmowania decyzji przez kasę w zakresie
jej praw i obowiązków majątkowych.
Art. 42. 1. W przypadku powstania groźby zaprzestania spłacania długów przez
kasę lub gdy jej działalność wykazuje rażące lub uporczywe naruszanie przepisów
prawa, Kasa Krajowa może zawiesić działalność kasy ustanawiając jednocześnie
zarządcę komisarycznego.
2. Działalność kasy może być zawieszona do czasu wyborów nowej rady nadzorczej i
zarządu kasy, jednak na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy.
3. Z dniem ustanowienia zarządcy komisarycznego kończy się kadencja organów
kasy.
4. Kasa Krajowa określi zakres czynności kasy na okres, o którym mowa w ust. 2.
Art. 43. Jeżeli ze sprawozdania finansowego sporządzonego przez zarząd kasy lub
zarządcę komisarycznego wynika, że majątek kasy nie wystarcza na pokrycie
kosztów postępowania upadłościowego, a wierzyciele nie wyrażą zgody na ich
pokrycie, sąd na wniosek wierzycieli lub Kasy Krajowej wydaje postanowienie o
wykreśleniu kasy z rejestru, zawiadamiając o tym wierzycieli i Kasę Krajową. W
takim przypadku nie przeprowadza się postępowania upadłościowego.
Rozdział 6
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 44. Pracownicze kasy zapomogowo-pożyczkowe, z wyłączeniem pracowniczych kas
zapomogowo-pożyczkowych w stanie likwidacji, mogą przekształcić się w
spółdzielcze kasy oszczędnościowo -kredytowe w rozumieniu niniejszej ustawy.
Art. 45. 1. Do przekształcenia pracowniczej kasy zapomogowo- -pożyczkowej w
spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową wymagana jest uchwała walnego
zebrania członków (delegatów) pracowniczej kasy zapomogowo-pożyczkowej.
2. Protokół zebrania określonego w ust. 1, ze wskazaniem daty i miejsca
zebrania, wyników głosowania i treści podjętej uchwały, podpisany przez
przewodniczącego zebrania i protokolanta, dołącza się wraz z listą uczestników
zebrania do wniosku o wpisanie spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej do
rejestru spółdzielni.
3. Przepisy działu II tytułu I części I ustawy - Prawo spółdzielcze stosuje się
odpowiednio.
Art. 46. Od dnia wpisania do rejestru spółdzielcza kasa
oszczędnościowo-kredytowa przejmuje, w zakresie przysługującym pracowniczej
kasie zapomogowo-pożyczkowej, wszystkie jej prawa i obowiązki majątkowe.
Art. 47. 1. Osoby, których członkostwo w pracowniczej kasie
zapomogowo-pożyczkowej nie ustało do dnia wpisania spółdzielczej kasy
oszczędnościowo-kredytowej do rejestru, stają się członkami tej kasy.
2. Wpisowe i dotychczasowe wkłady członkowskie w pracowniczej kasie
zapomogowo-pożyczkowej stają się udziałami lub wkładami w spółdzielczej kasie
oszczędnościowo-kredytowej w wysokości i na zasadach określonych w statucie tej
kasy.
Art. 48. 1. Spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, działające w dniu
wejścia w życie niniejszej ustawy na podstawie art. 39 ustawy z dnia 23 maja
1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55, poz. 234 i z 1994 r. Nr 43, poz.
163), stają się spółdzielczymi kasami oszczędnościowo-kredytowymi w rozumieniu
niniejszej ustawy. Kasy te, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy, dostosują do jej wymagań swoje statuty. Po upływie tego
terminu postanowienia statutów tych kas, sprzeczne z niniejszą ustawą, tracą
moc.
2. Wnioski o zarejestrowanie spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych
złożone na podstawie art. 39 ustawy, o której mowa w ust. 1, rozpoznaje się na
podstawie przepisów niniejszej ustawy.
3. Działająca w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy Krajowa Spółdzielcza Kasa
Oszczędnościowo-Kredytowa staje się Kasą Krajową w rozumieniu niniejszej ustawy.
Art. 49. Tracą moc przepisy art. 39 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach
zawodowych (Dz. U. Nr 55, poz. 234 i z 1994 r. Nr 43, poz. 163) w zakresie
odnoszącym się do spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych.
Art. 50. Ustawa wchodzi w życie po upływie miesiąca od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 30 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad ustalania rozkładu i wymiaru czasu
pracy pracowników urzędów państwowych.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 4)
Na podstawie art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach
urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988
r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr
20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z
1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704 oraz z
1995 r. Nr 132, poz. 640) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie
zasad ustalania rozkładu i wymiaru czasu pracy pracowników urzędów państwowych
(Dz. U. Nr 140, poz. 779) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 2 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. W urzędach państwowych obowiązuje 8-godzinny dzień pracy od poniedziałku do
piątku.
2. Urzędy państwowe rozpoczynają pracę o godzinie 815, a kończą o godzinie
1615.",
2) w ż 4 w ust. 2 wyrazy "dni dodatkowo wolne od pracy" zastępuje się wyrazami
"inne dni tygodnia, nie będące dniami pracy w urzędzie",
3) w ż 5 skreśla się wyrazy "nie będącą dniem pracy w urzędzie",
4) dodaje się ż 5a w brzmieniu:
"ż 5a. Kierownicy urzędów państwowych określają harmonogram pracy (dyżurów) w
soboty w niektórych komórkach organizacyjnych i na niektórych stanowiskach w
kierowanym urzędzie, jeżeli praca w soboty jest niezbędna ze względu na
szczególny charakter wykonywanych zadań lub interes społeczny."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 13 listopada 1995 r.
w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać skrzynki do doręczania
korespondencji, oraz zasad zakładania i użytkowania tych skrzynek.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 6)
Na podstawie art. 56 ust. 2 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz.
U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Na nieruchomościach, a w szczególności w budynkach mieszkalnych, powinny
być umieszczane, w celu usprawnienia doręczania korespondencji, skrzynki do
doręczania korespondencji, zwane dalej "skrzynkami".
2. Właściciel lub administrator budynku o mniej niż 3 lokalach mieszkalnych,
umieszczający skrzynkę pocztową, powinien zainstalować ją w miejscu dostępnym i
bezpiecznym dla pracowników podmiotów wykonujących usługi pocztowe o charakterze
powszechnym, w odległości nie większej niż 20 metrów od wejścia (wjazdu) na
posesję.
3. W budynkach o co najmniej 3 lokalach mieszkalnych podmiot wykonujący usługi
pocztowe o charakterze powszechnym może umieszczać skrzynki będące jego
własnością.
4. Właściciel lub administrator nieruchomości, o której mowa w ust. 3, może
umieścić własne skrzynki, jeśli ich umiejscowienie odpowiada warunkom
technicznym określonym w ż 4. W tym przypadku wszystkie koszty związane ze
skrzynkami obciążają właściciela lub administratora.
ż 2. 1. Miejsce umieszczenia skrzynki powinno być uzgodnione przez podmiot
wykonujący usługi pocztowe o charakterze powszechnym z właścicielem
nieruchomości lub inną osobą mającą tytuł prawny do korzystania z nieruchomości.
2. Przy projektowaniu nowych budynków mieszkalnych projektant powinien
przewidzieć miejsce na umieszczenie skrzynek. Minimalne miejsce do
zainstalowania skrzynki wynosi:
1) dla skrzynki 6-przegródkowej - 400x400x210 mm,
2) dla skrzynki 5-przegródkowej - 400x340x210 mm,
3) dla skrzynki 4-przegródkowej - 400x280x210 mm,
4) dla skrzynki 3-przegródkowej - 400x220x210 mm.
ż 3. 1. Na nieruchomościach, o których mowa w ż 1 ust. 2, umieszczane skrzynki
powinny odpowiadać wymaganiom normy BN-74/9373-08 "Pojedyncze skrzynki
abonenckie do listów".
2. W budynkach, o których mowa w ż 1 ust. 3, skrzynki mogą mieć formę
połączonych w jedną całość przegródek. Każdemu lokalowi mieszkalnemu powinna być
przyporządkowana jedna przegródka w skrzynce. Każda przegródka zamykana jest
oddzielnym kluczem oznaczonym indywidualnym numerem.
3. W skrzynkach, o których mowa w ż 1 ust. 4, każda przegródka powinna posiadać
otwór wrzutowy o długości co najmniej 220 mm i wysokości od 25 do 30 mm,
zapewniający nieuszkadzanie doręczanych przesyłek.
4. Ze skrzynek można tworzyć zestawy w zależności od liczby potrzebnych
przegródek. W każdej skrzynce lub zestawie jedna przegródka powinna być
przeznaczona na zwroty korespondencji.
ż 4. 1. W budynkach posiadających kilka wejść lub klatek schodowych każde
wejście lub klatka powinny być wyposażone w skrzynki dla lokatorów użytkujących
tę część budynku. Skrzynki umieszcza się wewnątrz budynków na parterze, w
miejscu widocznym, łatwo dostępnym i oświetlonym.
2. Skrzynki należy montować na stałe do ściany nie niżej niż 750 mm licząc od
podłogi do dolnej krawędzi skrzynki, a najwyższa przegródka powinna znajdować
się nie wyżej niż 1550 mm od podłogi.
3. Instalacje zabezpieczeń w postaci domofonów lub krat nie mogą uniemożliwiać
pracownikom podmiotów świadczących usługi pocztowe o charakterze powszechnym
dostępu do skrzynek.
ż 5. 1. Klucz do przegródki w skrzynce użytkownik lokalu mieszkalnego otrzymuje
od właściciela skrzynki, to jest podmiotu świadczącego usługi pocztowe o
charakterze powszechnym, administratora lub właściciela nieruchomości.
2. W przypadku zwalniania lokalu mieszkalnego użytkownik zwraca klucz do
przegródki administratorowi budynku, który powinien egzekwować dopełnienie tego
obowiązku przy zdawaniu lokalu. Zwrócony klucz administrator przekazuje
właścicielowi skrzynki.
ż 6. 1. Właściciel skrzynki prowadzi jej bieżącą konserwację.
2. Na pisemny wniosek właściciela, lokatora lub administratora budynku, podmiot
wykonujący usługi pocztowe o charakterze powszechnym, który umieścił skrzynkę,
jest obowiązany dokonać odpłatnie naprawy, wymiany skrzynek lub wydać dodatkowy
klucz do przegródki.
ż 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Łączności: A. Zieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 12 grudnia 1995 r.
w sprawie trybu otwierania niedoręczalnych listów i sposobu postępowania z nimi.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 7)
Na podstawie art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz.
U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. List, którego nie można doręczyć adresatowi ani zwrócić nadawcy z powodu
braku informacji ich identyfikujących, a także oznaczenia tych danych w sposób
błędny lub niepełny, uważa się za list niedoręczalny.
2. W celu uzyskania informacji identyfikującej adresata lub nadawcę listu, o
którym mowa w ust. 1, dokonuje się jego otwarcia.
ż 2. 1. Otwarcia listu dokonuje komisja powoływana przez kierownika jednostki
organizacyjnej, wyznaczonej przez dyrektora państwowego przedsiębiorstwa
użyteczności publicznej Poczta Polska, spośród pracowników tej jednostki.
2. Otwarcie listu powinno być dokonane w sposób zapewniający jak najmniejsze
uszkodzenie jego opakowania.
3. Po otwarciu listu komisja dokonuje sprawdzenia, czy na wewnętrznej stronie
opakowania nie został umieszczony adres nadawcy lub adresata.
4. W razie braku adresów na wewnętrznej stronie opakowania listu, komisja
dokonuje oględzin jego zawartości.
5. Czynności, o których mowa w ust. 2-4, powinny być wykonywane w taki sposób,
aby zapewniły zachowanie tajemnicy korespondencji.
ż 3. W razie ustalenia przez komisję, w trakcie czynności, o których mowa w ż 2,
adresu nadawcy lub adresata, list - po odpowiednim zabezpieczeniu i umieszczeniu
adnotacji na opakowaniu o komisyjnym otwarciu - jest doręczany przez Pocztę
Polską.
ż 4. 1. Jeżeli otwarcie listu nie doprowadziło do ustalenia adresów nadawcy lub
adresata, Poczta Polska zobowiązana jest do przechowania listów poleconych i
listów wartościowych przez 15 miesięcy, a listów zwykłych przez 3 miesiące,
licząc od dnia nadania danego listu, oczekując na ewentualne żądanie jego
zwrotu.
2. Żądanie, o którym mowa w ust. 1, adresat lub nadawca powinien złożyć w
placówce podmiotu, któremu zlecił wykonanie usługi. Placówka podmiotu
przyjmująca żądanie przesyła je bezzwłocznie do jednostki organizacyjnej
wyznaczonej przez dyrektora Poczty Polskiej.
3. Po upływie okresu, o którym mowa w ust. 1, i niezgłoszeniu żądania na
zasadach określonych w ust. 2 list:
1) nie zawierający pieniędzy, dokumentów lub rzeczy mających wartość rynkową
jest komisyjnie niszczony,
2) zawierający dokumenty osobiste traktowany jest zgodnie z przepisami ustawy z
dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z
1984 r. Nr 32, poz. 174, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198),
3) zawierający pieniądze, dokumenty lub rzeczy mające wartość rynkową traktowany
jest zgodnie z przepisami dekretu z dnia 18 września 1954 r. o likwidacji nie
podjętych depozytów i nie odebranych rzeczy (Dz. U. Nr 41, poz. 184 i z 1964 r.
Nr 16, poz. 94) przy uwzględnieniu przepisów art. 47 ustawy o łączności.
ż 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister łączności: A. Zieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie zasad współdziałania gmin warszawskich z organami administracji
rządowej oraz określenia, które sprawy indywidualne z zakresu zadań własnych
gmin rozpatrywane będą w trybie właściwym dla decyzji administracyjnych
należących do zadań zleconych.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 2, poz. 9)
Na podstawie art. 2 ust. 5 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 25 marca 1994 r. o ustroju
miasta stołecznego Warszawy (Dz. U. Nr 48, poz. 195 i Nr 86, poz. 396 oraz z
1995 r. Nr 124, poz. 601) zarządza się, co następuje:
ż 1. Rozporządzenie określa:
1) zasady współdziałania gmin warszawskich, zwanych dalej "gminami", z organami
administracji rządowej w realizacji zadań, o których mowa w art. 2 ust. 1 i 2
ustawy z dnia 25 marca 1994 r. o ustroju miasta stołecznego Warszawy (Dz. U. Nr
48, poz. 195 i Nr 86, poz. 396 oraz z 1995 r. Nr 124, poz. 601), zwanej dalej
"ustawą",
2) sprawy indywidualne, należące zgodnie z odrębnymi przepisami do zadań
własnych gmin, które w odniesieniu do podmiotów wymienionych w art. 2 ust. 1
ustawy będą rozpatrywane w trybie właściwym dla decyzji administracyjnych
należących do zadań zleconych.
ż 2. Gminy, w ramach współdziałania z organami administracji rządowej w zakresie
ochrony obiektów i lokali będących we władaniu władz państwowych, naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej, przedstawicielstw państw obcych i
organizacji międzynarodowych:
1) zapewniają udział straży miejskiej w czynnościach ochronnych w zakresie
uzgodnionym z jednostką wojskową koordynującą zabezpieczenie,
2) dokonują niezwłocznie likwidacji zagrożeń porządkowych i technicznych, w
wypadku zgłoszenia ich przez właściwe jednostki wojskowe, Urząd Ochrony Państwa,
Policję, przedstawicielstwa państw obcych lub organizacje międzynarodowe.
ż 3. 1. W ramach współdziałania w zakresie zapewnienia możliwości korzystania z
obiektów komunalnych, tras reprezentacyjnych oraz miejsc przeznaczonych na
potrzeby przyjmowania gości i wizyt zagranicznych oraz imprez międzynarodowych
organ administracji rządowej odpowiedzialny za organizację wizyt i imprez
zawiadamia właściwą gminę o planowanym zdarzeniu w taki sposób, aby wiadomość o
nim dotarła w terminie umożliwiającym służbom gminnym podjęcie niezbędnych
działań.
2. Gmina uzgadnia z organami administracji rządowej zakres koniecznych działań
do zapewnienia możliwości korzystania z obiektów komunalnych, tras
reprezentacyjnych oraz miejsc przeznaczonych na potrzeby przyjmowania gości i
wizyt zagranicznych oraz imprez międzynarodowych.
ż 4. W celu udzielenia pomocy w uzyskaniu lokalu lub nieruchomości do
działalności statutowej organizacji międzynarodowych, pozarządowych lub
gospodarczych właściwa gmina, na wniosek organizacji pozytywnie zaopiniowany
przez Ministra Spraw Zagranicznych lub Ministra Współpracy Gospodarczej z
Zagranicą:
1) wskazuje, spośród będących jej własnością, lokale lub nieruchomości
odpowiadające wymaganiom działalności statutowej tej organizacji; ponadto, w
razie uzgodnienia między stronami warunków przyjęcia lub nabycia nieruchomości,
dokonuje niezbędnych czynności formalnoprawnych bez zbędnej zwłoki,
2) udziela wszystkich posiadanych informacji dotyczących nieruchomości będącej
własnością osoby trzeciej w terminie 2 tygodni.
ż 5. 1. Organy odpowiedzialne za organizację imprez o charakterze państwowym i
międzynarodowym niezwłocznie zawiadamiają właściwą gminę o planach i ustaleniach
dotyczących tych imprez, które mogą mieć znaczenie dla wyznaczenia terminów prac
remontowo-budowlanych i drogowych prowadzonych przez gminę.
2. Gmina uwzględnia w harmonogramie prac i robót remontowo-budowlanych oraz
drogowych plany i ustalenia, o których mowa w ust. 1.
3. W przypadku występujących kolizji między planem imprez a harmonogramem prac
remontowo-budowlanych, niemożliwych do usunięcia we własnym zakresie przez
gminę, właściwa gmina oraz organizator imprezy podejmą negocjacje, których
przedmiotem może być w szczególności udzielenie pomocy organizacyjnej, rzeczowej
i finansowej przy wykonywaniu prac wymienionych w ust. 2.
4. W razie zaistnienia zdarzenia losowego, którego skutków gmina nie jest w
stanie usunąć do czasu imprezy, organ odpowiedzialny za organizację imprezy
obowiązany jest do udzielenia niezwłocznie pomocy na zasadach określonych w ust.
3.
ż 6. Gminy współdziałają w zakresie wszelkich form ochrony, dbałości o estetykę
i nadzoru nad miejscami o szczególnym znaczeniu dla kultury i historii narodu
polskiego, a także ich otoczenia, z organami administracji rządowej przez
uzgodnienie tych form z wojewódzkim konserwatorem zabytków.
ż 7. Sprawy indywidualne w zakresie ustalenia warunków zabudowy i
zagospodarowania terenu, wnioskowane przez podmioty wymienione w art. 2 ust. 1
ustawy, o której mowa w ż 1 ust. 1 rozporządzenia, rozpatrywane są w trybie
właściwym dla decyzji administracyjnych dotyczących zadań zleconych.
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 stycznia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie właściwości miejscowej organów podatkowych
w sprawach niektórych zobowiązań podatkowych.
(Dz. U. Nr 2, poz. 11)
Na podstawie art. 164 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania
administracyjnego (Dz. U. z 1980 r. Nr 9, poz. 26 i Nr 27, poz. 111, z 1982 r.
Nr 7, poz. 55 i Nr 45, poz. 289, z 1983 r. Nr 41, poz. 185, z 1984 r. Nr 34,
poz. 183, z 1986 r. Nr 47, poz. 228, z 1987 r. Nr 21, poz. 123 i Nr 33, poz.
186, z 1989 r. Nr 20, poz. 107, z 1990 r. Nr 34, poz. 201, z 1991 r. Nr 100,
poz. 442 i Nr 119, poz. 513, z 1994 r. Nr 122, poz. 593 oraz z 1995 r. Nr 1,
poz. 1 i Nr 74, poz. 368) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 lutego 1992 r. w sprawie
właściwości miejscowej organów podatkowych w sprawach niektórych zobowiązań
podatkowych (Dz. U. Nr 16, poz. 62, z 1994 r. Nr 18, poz. 63 oraz z 1995 r. Nr
12, poz. 56) wprowadza się następujące zmiany:
1) ż 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"ż 1. Właściwość miejscową organów podatkowych w sprawach opodatkowania
podatkiem dochodowym osób prawnych, z zastrzeżeniem ż 4 i 5, oraz opodatkowania
jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek
nie mających osobowości prawnej, ustala się według określonej w odpowiednim
rejestrze lub statucie siedziby osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej nie
posiadającej osobowości prawnej.
ż 2. 1. Właściwość miejscową organów podatkowych w przypadku osób prawnych i
jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej, które w ciągu
roku podatkowego zmieniły adres siedziby, na skutek czego właściwy stał się dla
nich urząd skarbowy inny niż dotychczasowy, ustala się według adresu siedziby
tych osób i jednostek w ostatnim dniu roku podatkowego.
2. W przypadku osób prawnych i jednostek organizacyjnych nie posiadających
osobowości prawnej, których siedziby są ujawnione, zgodnie z odrębnymi
przepisami, w odpowiednich rejestrach lub statutach, przepis ust. 1 stosuje się
wówczas, gdy zmiana siedziby lub adresu została do końca danego roku podatkowego
ujawniona w rejestrze lub statucie.
3. W sprawach dotyczących podatku dochodowego, należnego za okresy sprzed zmiany
siedziby lub adresu, właściwe miejscowo pozostają dotychczasowe organy
podatkowe.";
2) w ż 3:
a) w ust. 1 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
"Jeżeli jednak dochód z działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu
podatkiem dochodowym opłacanym w formie karty podatkowej, właściwość miejscową
organu podatkowego w sprawie opodatkowania tego dochodu ustala się według
miejsca położenia zorganizowanego zakładu, wskazanego w zgłoszeniu do ewidencji
działalności gospodarczej, a w razie niedopełnienia obowiązku zgłoszenia
działalności do ewidencji lub gdy działalność jest wykonywana bez posiadania
zorganizowanego zakładu - według miejsca zamieszkania lub siedziby spółki, a
jeżeli nie można ustalić siedziby spółki - według miejsca zamieszkania jednego
ze wspólników.",
b) w ust. 3:
- skreśla się wyrazy "lub księga przychodów i rozchodów",
- w pkt 1 po wyrazie "zamieszkania" dodaje się wyrazy "lub siedzibę",
- w pkt 2 po wyrazie "zamieszkania" dodaje się wyrazy "lub siedzibę";
3) ż 4 otrzymuje brzmienie:
"ż 4. Właściwość miejscową organów podatkowych w sprawach opodatkowania
podatkiem dochodowym osób fizycznych i osób prawnych mających miejsce
zamieszkania lub siedzibę za granicą z tytułu działalności gospodarczej
prowadzonej na podstawie przepisów o zasadach prowadzenia na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej działalności gospodarczej w zakresie drobnej
wytwórczości - ustala się według siedziby przedsiębiorstwa określonej w
zezwoleniu.";
4) w ż 5:
a) w pkt 1 skreśla się wyrazy "podatkiem obrotowym,"
b) w pkt 1 lit. b) otrzymuje brzmienie:
"b) w pozostałych województwach:
- w województwie warszawskim - Drugi Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście,
- w województwie białostockim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Białymstoku,
- w województwie bielskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Bielsku-Białej,
- w województwie bydgoskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Bydgoszczy,
- w województwie częstochowskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Częstochowie,
- w województwie gdańskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Gdańsku,
- w województwie kaliskim - Drugi Urząd Skarbowy w Kaliszu,
- w województwie katowickim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Katowicach,
- w województwie kieleckim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Kielcach,
- w województwie krakowskim - Pierwszy Urząd Skarbowy Kraków-Śródmieście,
- w województwie lubelskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Lublinie,
- w województwie łódzkim - Drugi Urząd Skarbowy w Łodzi,
- w województwie poznańskim - Pierwszy Urząd Skarbowy Poznań,
- w województwie radomskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Radomiu,
- w województwie szczecińskim - Trzeci Urząd Skarbowy w Szczecinie,
- w województwie toruńskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Toruniu,
- w województwie wrocławskim - Urząd Skarbowy Wrocław-Psie Pole,
- w województwie zielonogórskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Zielonej Górze."
c) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) podatkiem dochodowym od dochodów innych niż wymienione w pkt 1 i 2, właściwe
miejscowo są urzędy skarbowe określone w pkt 1, ustalone według siedziby
płatnika.";
5) skreśla się ż 6.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 3 stycznia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat.
(Dz. U. Nr 2, poz. 14)
Na podstawie art. 70 ust. 2 pkt 2 i ust. 5 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 28 grudnia
1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85,
poz. 427 i Nr 87, poz. 434 zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 22
sierpnia 1990 r. w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat (Dz. U. z
1995 r. Nr 30, poz. 155 i Nr 90, poz. 451) dodaje się ż 23a w brzmieniu:
"ż 23a. Z dniem 16 sierpnia 1995 r. nie stosuje się stawek opłaty manipulacyjnej
dodatkowej, określonych w ż 20a rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej
z Zagranicą z dnia 22 sierpnia 1990 r. w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz
poboru opłat (Dz. U. z 1995 r. Nr 30, poz. 155 i Nr 90, poz. 451) w brzmieniu
ustalonym w rozporządzeniu Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia
23 czerwca 1994 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie dozoru i kontroli
celnej oraz poboru opłat (Dz. U. Nr 76, poz. 347), do sytuacji z okresu
poprzedzającego wejście w życie rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej
z Zagranicą z dnia 26 lipca 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie
dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat (Dz. U. Nr 90, poz. 451)."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 16
sierpnia 1995 r.
Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: J. Buchacz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 13 grudnia 1995 r.
dotycząca ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni przepisów art. 26 ust. 4
i art. 28 ust. 1 (zdanie drugie) ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i
telewizji.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 2, poz. 15)
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
przewodniczący: A. Zoll - Prezes Trybunału Konstytucyjnego,
sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski L.
Garlicki (sprawozdawca), S. Jaworski, K. Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz
(sprawozdawca), J. Skórzewska-Łosiak, W. Sokolewicz, J. Trzciński, B.
Wierzbowski
po rozpoznaniu w dniach 3 i 30 października, 29 listopada oraz 6 i 13 grudnia
1995 r. w trybie art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o
Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47,
poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593 i z 1995 r. Nr 13, poz. 59) wniosku
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 31 maja 1995 r. o ustalenie
powszechnie obowiązującej wykładni:
1) art. 26 ust. 4 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz.
U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34) poprzez przyjęcie, że ten przepis, wyłączając
stosowanie do spółek publicznej radiofonii i telewizji przepisów kodeksu
handlowego w zakresie uregulowanym w art. 27-30 ustawy, wyłącza również
stosowanie przepisów tego kodeksu do odwoływania członków rad nadzorczych w
spółkach publicznej radiofonii i telewizji,
2) art. 28 ust. 1 (zdanie drugie) ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii
i telewizji poprzez przyjęcie, że przepis ten, upoważniający Krajową Radę
Radiofonii i Telewizji oraz Ministra Finansów do powoływania członków rad
nadzorczych w spółkach publicznej radiofonii i telewizji nie zezwala tym organom
na odwoływanie członków rad nadzorczych w okresie kadencji,
ustalił:
1. Art. 26 ust. 4 w związku z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o
radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34) nie może być rozumiany
jako dający walnym zgromadzeniom spółek akcyjnych, o których mowa w art. 26 ust.
1-3 tej ustawy, uprawnienie do odwoływania członków rad nadzorczych w tych
spółkach akcyjnych.
2. Art. 28 ust. 1 zdanie drugie ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i
telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34) nie może być rozumiany jako dający
Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji bądź Ministrowi Finansów uprawnienie do
odwoływania członków rad nadzorczych w spółkach akcyjnych, o których mowa w art.
26 ust. 1-3 tej ustawy.
Przewodniczący: A. Zoll
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Sędziowie: Z Czeszejko-Sochacki (zd. odr.), T. Dybowski, L. Garlicki (zd. odr.),
S. Jaworski, K. Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz, J. Skórzewska-Łosiak, W
Sokolewicz (zd. odr.), J. Trzciński, B. Wierzbowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/




Wracaj Brak dokumentu
Strona startowa � 1997-2003 ABC Publishing House. All rights
reserved.



ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 9 sierpnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku akcyzowego
(Dz. U. Nr 94, poz. 468)
Na podstawie art. 6 ust. 10 pkt 2, art. 32 ust. 5, art. 35 ust. 4, art. 36 ust.
5, art. 37 ust. 3 pkt 2 i ust. 4 oraz art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia
1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11,
poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, oraz z
1995 r. Nr 44, poz. 231) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 października 1994 r. w sprawie
podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 125, poz. 611, z 1995 r. Nr 28, poz. 145 i Nr 92,
poz. 456) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 2 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Do nadmiernych ubytków lub niedoborów spirytusu, nabytego po cenie niższej
od najwyższej ceny urzędowej, stosuje się stawkę podatku akcyzowego w wysokości
różnicy między najwyższą ceną urzędową, pomniejszoną o podatek od towarów i
usług, a ceną nabycia pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z zastrzeżeniem
ust. 3.";
2) w ż 5:
a) w ust. 1 skreśla się pkt 4,
b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Podatek akcyzowy należny od sprzedaży soli (SWW 1212) obniża się o podatek
akcyzowy zawarty w cenach zakupu zużytych do jej wytwarzania surowców oraz
podatek akcyzowy pobrany przez urzędy celne od tych surowców.";
3) w ż 16 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Wpłaty kwot określonych zgodnie z ust. 3 powinny być dokonywane nie później
niż do 25 dnia, licząc od dnia następującego po dniu opuszczenia przez wyrób
pomieszczenia producenta.";
4) po ż 19 dodaje się ż 19a w brzmieniu:
"ż 19a. Na żądanie nabywcy podatnik podatku akcyzowego jest obowiązany określić
w fakturze kwotę podatku akcyzowego zawartą w wartości sprzedaży towarów
wykazanych w tej fakturze.";
5) w załączniku nr 1:
a) w poz. 9 w kolumnie 4 stawkę "0,05 zł/1000 szt." zastępuje się stawką "0,06
zł/1000 szt.",
b) w poz. 13 w pkt 1 w kolumnie 4 stawkę "0,75 zł/l" zastępuje się stawką "0,80
zł/l",
c) w poz. 14 w pkt 1 w kolumnie 4 stawkę "0,52 zł/l" zastępuje się stawką "0,54
zł/l",
d) w poz. 14 w pkt 2 w kolumnie 4 stawkę "0,58 zł/l" zastępuje się stawką "0,60
zł/l",
e) w poz. 14 w pkt 3 w kolumnie 4 stawkę "0,90 zł/l" zastępuje się stawką "0/92
zł/l";
6) załącznik nr 2 otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego
rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym
że stawki podatku akcyzowego ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia
w poz. 4b i 5b wchodzą w życie z dniem 21 sierpnia 1995 r.
Minister Finansów: w z. K. Kalicki
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 sierpnia 1995 r. (poz.
468)
TABELA STAWEK PODATKU AKCYZOWEGO DLA NIEKTÓRYCH IMPORTOWANYCH TOWARÓW
Poz.Kod PCNNazwa grupy towarów (towaru)Stawka podatku akcyzowego w zł na
jednostkę wyrobu lub w % podstawy opodatkowania*)
1234
11704 10Guma do żucia, również pokryta cukrem25
ex2106 90 91 0
ex2106 90 99 01
2ex2202 90Piwo bezalkoholowe7
32203 00Piwo otrzymywane ze słodu0,92 zł/l
42204Wino ze świeżych winogron, łącznie z winami wzmocnionymi, moszcz
winogronowy inny niż objęty pozycją nr 20090,80 zł/l
w tym:
2204 21a) w pojemnikach zawierających 2 l lub mniej1,32 zł/l
2204 21 90 0b) o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.12,70 zł/l
2204 29 90 0
52205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi0,80 zł/l
w tym:
2205 10a) w pojemnikach zawierających 2 l lub mniej1,32 zł/l
2205 10 90 0b) o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18%
obj.12,00 zł/l
2205 90 90 0
62206 00Pozostałe napoje fermentowane (np. jabłecznik, moszcz gruszkowy i
miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki napojów
fermentowanych i napojów bezalkoholowych nie wymienione ani nie włączone
gdzie indziej0,65 zł/l
w tym:
w pojemnikach zawierających 2 l lub mniej1,32 zł/l
72501 00 91 0Sól odpowiednia do spożycia przez ludzi20
8ex2710 00 87 0Oleje silnikowe15
93303 00Perfumy i wody toaletowe25
10ex3304Preparaty do upiększania i makijażu oraz preparaty do pielęgnacji
skóry (z wyjątkiem leków), łącznie z preparatami do opalania, do manicure
i pedicure, z wyłączeniem towarów o symbolu 3304 99 00 025
11ex3506 99 00 0Kleje do rzęs i peruk25
123605 00 00 0Zapałki, inne niż artykuły pirotechniczne z pozycji nr
36040,06 zł/1000 szt.
13ex4302Garbowane lub wykończone skóry futerkowe (łącznie z łbami,
ogonami, łapami i innymi kawałkami lub ścinkami), nawet połączone (bez
dodatku z innych materiałów), z wyjątkiem króliczych i zajęczych, z owiec
i jagniąt, z jagniąt astrachańskich, szerokoogonowych karakułowych,
perskich i podobnych jagniąt indyjskich, chińskich, mongolskich lub
tybetańskich, z wydr morskich lub nutrii25
14ex4303Artykuły odzieżowe, dodatki do ubiorów i pozostałe wyroby
futrzarskie - z wyjątkiem wytworzonych ze skór króliczych i zajęczych, z
owiec i jagniąt, z jagniąt astrachańskich, szerokoogonowych karakułowych,
perskich i podobnych jagniąt indyjskich, chińskich, mongolskich lub
tybetańskich, z wydr morskich lub nutrii20
158521 10 31 0Kamery wideo, których wartość celna jest wyższa od
równowartości 600 ECU15
16ex8521 10 39 0Magnetowidy i odtwarzacze, których wartość celna jest
wyższa od równowartości 350 ECU15
17ex8528Odbiorniki telewizyjne z ekranem do odbioru kolorowego (barwne),
których wartość celna jest wyższa od równowartości 750 ECU15
18ex8528Zestawy sprzętu elektronicznego:
1) odbiornika telewizyjnego i magnetowidu lub odtwarzacza, jeżeli wartość
celna zestawu jest wyższa od równowartości 1.100 ECU15
2) odbiornika telewizyjnego i kamery wideo, jeżeli wartość celna zestawu
jest wyższa od równowartości 1.350 ECU15
3) odbiornika telewizyjnego, magnetowidu lub odtwarzacza i kamery wideo,
jeżeli wartość celna zestawu jest wyższa od równowartości 1.700 ECU15
19niezależnie od kodu PCNZestawy do odbioru programów satelitarnych oraz
poszczególne części składowe tych zestawów15
20ex8703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone
zasadniczo do przewozu osób (inne niż objęte pozycją 8702), łącznie z
samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi,
których wartość celna jest wyższa od równowartości 7.000 ECU15
21ex8903Jachty i inne jednostki pływające wypoczynkowe lub sportowe,
których wartość celna jest wyższa od równowartości 2.400 ECU25
22ex9303Broń myśliwska25
23ex9304 00 00 0Broń gazowa25
24ex9504 40 00 0Karty do gry, z wyłączeniem kart do gry dla dzieci30
25ex9504Wyposażenie specjalistyczne obiektów działalności rozrywkowej:
1) rulety wraz ze stołami do rulety20
2) automaty hazardowe20
3) stoły do gry w karty20
4) maszyny i urządzenia losujące20
5) elektroniczne maszyny i urządzenia do gry20
26niezależnie od kodu PCNZestawy zawierające preparaty do upiększania i
makijażu oraz preparaty do pielęgnacji skóry, wymienione w poz. 9 i 1025
27Pozostałe towary nie wymienione w poz. 1-26wolne od podatku

Objaśnienia:
ex - zamieszczony przy kodzie PCN oznacza, że stawka podatku akcyzowego jest
ustalana tylko dla niektórych towarów objętych danym kodem, określonych w
kolumnie 3.
*) - określonej w art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127
i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz. 231).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 1 grudnia 1994 r.
o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych.
(Dz. U. Nr 4, poz. 17)
Rozdział 1
Zasiłki rodzinne
Art. 1. 1. Zasiłek rodzinny przysługuje uprawnionemu na członka rodziny, na
zasadach określonych w ustawie.
2. Za uprawnionego, o którym mowa w ust. 1, uważa się obywatela polskiego
zamieszkałego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz cudzoziemca
posiadającego kartę stałego pobytu.
Art. 2. 1. Zasiłek rodzinny przysługuje, jeżeli przeciętny miesięczny dochód na
osobę w rodzinie uprawnionego, uzyskany w dwóch kwartałach kalendarzowych
poprzedzających okresy, o których mowa w ust. 2, nie przekracza kwoty
odpowiadającej:
1) 50% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej,
ogłaszanego dla celów emerytalnych w IV kwartale poprzedniego roku
kalendarzowego - przy ustalaniu prawa do zasiłku rodzinnego na okres od dnia 1
marca do dnia 31 sierpnia danego roku kalendarzowego,
2) 50% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej,
ogłaszanego dla celów emerytalnych w II kwartale danego roku kalendarzowego -
przy ustalaniu prawa do zasiłku rodzinnego na okres od dnia 1 września danego
roku do ostatniego dnia lutego następnego roku kalendarzowego, z zastrzeżeniem
ust. 4.
2. Prawo do zasiłku rodzinnego ustala się na okresy 6-miesięczne:
1) od dnia 1 marca do dnia 31 sierpnia danego roku kalendarzowego,
2) od dnia 1 września do ostatniego dnia lutego następnego roku kalendarzowego,
zwane dalej "okresami zasiłkowymi".
3. W przypadku utraty źródła dochodu w okresie przypadającym na 2 kwartały
poprzedzające okres 6 miesięcy, na który ustala się prawo do zasiłku rodzinnego,
przeciętny miesięczny dochód na osobę w rodzinie ustala się z wyłączeniem
utraconego źródła dochodu.
4. Zasiłek rodzinny przysługuje w następnym okresie zasiłkowym, chociaż dochód
na osobę w rodzinie przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, jeżeli kwota tego
przekroczenia przypadająca na wszystkich członków rodziny nie równoważy kwoty
zasiłku, pod warunkiem że zasiłek rodzinny przysługiwał w poprzednim okresie
zasiłkowym.
5. W przypadku osiągania dochodów z gospodarstwa rolnego , zasiłek rodzinny
przysługuje, jeżeli na osobę w rodzinie uprawnionego przypada nie więcej niż 2
ha przeliczeniowe.
Art. 3. 1. Przy ustalaniu prawa do zasiłku rodzinnego uwzględnia się wszystkie
dochody brutto członków rodziny: uprawnionego, jego małżonka i dzieci,
pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym, bez względu na tytuł i źródło
ich uzyskania, z wyłączeniem zasiłków rodzinnych, pielęgnacyjnych i
pogrzebowych.
2. Przeciętny miesięczny dochód rodziny ustala się dzieląc łączną kwotę dochodów
uzyskanych w dwóch kwartałach kalendarzowych przez członków rodziny, o których
mowa w ust. 1, przez liczbę sześć.
Art. 4. 1. Przeciętny miesięczny dochód przypadający na jedną osobę w rodzinie
ustala się dzieląc łączną kwotę przeciętnego miesięcznego dochodu rodziny przez
liczbę członków rodziny: uprawnionego, jego małżonka i dzieci, pozostających we
wspólnym gospodarstwie domowym.
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o małżonku, rozumie się przez to również osobę
pozostającą faktycznie we wspólnym pożyciu z uprawnionym.
3. Przez dzieci, o których mowa w ust. 1, rozumie się:
1) dzieci własne uprawnionego, dzieci jego małżonka i dzieci przysposobione,
2) wnuki, rodzeństwo, inne dzieci - których opiekunem prawnym został ustanowiony
uprawniony lub jego małżonek,
3) dzieci przyjęte na wychowanie w ramach rodziny zastępczej.
4. Do rodziny pozostającej we wspólnym gospodarstwie domowym zalicza się także:
1) małżonka przebywającego w domu pomocy społecznej, jeżeli za jego pobyt
rodzina ponosi odpłatność,
2) dzieci, o których mowa w ust. 3, przebywające:
a) w internacie szkolnym, domu studenckim lub na stancji,
b) w domu pomocy społecznej, w domu dziecka lub w innej placówce
opiekuńczo-wychowawczej, jeżeli za ich pobyt rodzina ponosi odpłatność.
Art. 5. 1. W przypadku zwiększenia się liczby członków rodziny pozostających we
wspólnym gospodarstwie domowym - na wniosek uprawnionego przeciętny miesięczny
dochód przypadający na jedną osobę w rodzinie ustala się ponownie.
2. Prawo do zasiłku rodzinnego ustala się od miesiąca, w którym zgłoszono
wniosek, do końca danego 6-miesięcznego okresu, o którym mowa w art. 2 ust. 2.
Art. 6. W przypadku utraty źródła dochodu przez uprawnionego lub członka jego
rodziny pozostającego we wspólnym gospodarstwie domowym, prawo do zasiłku, na
wniosek uprawnionego, ustala się ponownie na podstawie przeciętnego miesięcznego
dochodu przypadającego na osobę w rodzinie, z wyłączeniem utraconego źródła
dochodu. Przepisy art. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
Art. 7. Zasiłek rodzinny przysługuje na dzieci, o których mowa w art. 4 ust. 3.
Art. 8. 1. Zasiłek rodzinny na dziecko przysługuje do ukończenia 16 roku życia,
a jeżeli kształci się w szkole - do czasu ukończenia nauki, nie dłużej jednak
niż do ukończenia 20 lat; jeżeli ukończenie 20 lat przypada na ostatni lub
przedostatni rok nauki w szkole, zasiłek rodzinny przysługuje odpowiednio do
zakończenia bieżącego lub następnego roku szkolnego.
2. W przypadku przerwy w nauce spowodowanej chorobą dziecka będącego nadal
uczniem lub studentem, zasiłek rodzinny wypłaca się przez okres tej przerwy, z
uwzględnieniem ust. 1.
Art. 9. 1. Zasiłek rodzinny przysługuje na małżonka, jeżeli spełnia jeden z
następujących warunków:
1) sprawuje opiekę nad dzieckiem, któremu przysługuje zasiłek pielęgnacyjny,
2) ukończyła 60 lat kobieta lub ukończył 65 lat mężczyzna,
3) jest inwalidą I lub II grupy.
2. Zasiłek rodzinny przysługuje na osobę wymienioną w art. 4 ust. 3 bez względu
na wiek, gdy jest ona inwalidą I grupy albo inwalidą II grupy, jeżeli
inwalidztwo II grupy powstało w wieku uprawniającym do zasiłku.
Art. 10. Zasiłek rodzinny nie przysługuje na dziecko:
1) pozostające w związku małżeńskim, chyba że związek małżeński został zawarty
między osobami kształcącymi się w szkole,
2) przebywające w domu pomocy społecznej, w domu dziecka lub w innej placówce
opiekuńczo-wychowawczej, jeżeli za jego pobyt rodzina nie ponosi odpłatności,
3) kształcące się w szkole wojskowej lub innej szkole zapewniającej nieodpłatnie
pełne utrzymanie (wyżywienie, zakwaterowanie, umundurowanie),
4) przebywające w zakładzie karnym lub poprawczym.
Art. 11. 1. Zasiłek rodzinny nie przysługuje na małżonka:
1) przebywającego w domu pomocy społecznej, jeżeli za jego pobyt rodzina nie
ponosi odpłatności,
2) przebywającego w zakładzie karnym,
3) osiągającego miesięcznie dochody brutto w kwocie równej lub wyższej od
najniższego świadczenia rentowego w systemie pracowniczym.
2. Zasiłek rodzinny nie przysługuje małżonkom wzajemnie na siebie.
Art. 12. 1. Zasiłek rodzinny nie przysługuje na członków rodziny zamieszkujących
poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przebywających poza terytorium
Polski dłużej niż 3 miesiące, chyba że umowy międzynarodowe stanowią inaczej.
2. Ograniczenia, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do studentów uczących
się za granicą oraz członków rodziny przebywających czasowo na leczeniu za
granicą.
Art. 13. 1. Zasiłek rodzinny przysługuje w wysokości 210.000 złotych na każde
dziecko oraz na małżonka, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W przypadkach przekroczenia dochodu na osobę w rodzinie, o którym mowa w art.
2 ust. 4, kwotę zasiłku rodzinnego na każdą osobę pomniejsza się o kwotę tego
przekroczenia. Kwotę zasiłku rodzinnego przypadającą do wypłaty zaokrągla się do
1.000 złotych w górę.
3. Stawka zasiłku rodzinnego podlega waloryzacji w terminie od dnia 1 marca
każdego roku kalendarzowego o wskaźnik wzrostu cen towarów i usług
konsumpcyjnych przyjęty w ustawie budżetowej na dany rok kalendarzowy, z
uwzględnieniem ust. 4-8.
4. Stawka zasiłku rodzinnego podlega zaokrągleniu do 1.000 złotych w górę.
5. Jeżeli faktyczny wzrost cen towarów i usług konsumpcyjnych w danym roku
kalendarzowym różnił się od przyjętego w ustawie budżetowej, wskaźnik kolejnej
waloryzacji podlega weryfikacji w sposób określony w ust. 6.
6. Weryfikacja wskaźnika kolejnej waloryzacji, o której mowa w ust. 3, polega na
pomnożeniu tego wskaźnika przez wskaźnik weryfikacyjny, o którym mowa w ust. 7.
7. Wskaźnik weryfikacyjny stanowi iloraz faktycznego wzrostu cen towarów i usług
konsumpcyjnych w danym roku kalendarzowym podzielonego przez wskaźnik wzrostu
przyjęty na ten rok kalendarzowy w ustawie budżetowej, wyrażony w procentach z
zaokrągleniem do setnych części procentu.
8. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ogłasza w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" wskaźnik waloryzacji oraz stawkę
zasiłku rodzinnego.
9. Zasiłek rodzinny, który uprawnionym wypłacają ośrodki pomocy społecznej, w
szczególnych przypadkach może być realizowany w postaci rzeczowej.
Rozdział 2
Zasiłki pielęgnacyjne
Art. 14. 1. Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje uprawnionemu na zasadach
określonych w ustawie.
2. Za uprawnionego, o którym mowa w ust. 1, uważa się obywatela polskiego
zamieszkałego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz cudzoziemca
posiadającego kartę stałego pobytu.
3. Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje:
1) dziecku w wieku do 16 lat w przypadku stwierdzenia przez publiczny zakład
opieki zdrowotnej, że ze względu na stan zdrowia wymaga ono ze strony innej
osoby stałej opieki polegającej na pielęgnacji lub na systematycznym
współdziałaniu w postępowaniu leczniczym i rehabilitacyjnym,
2) dziecku w wieku powyżej 16 lat, jeżeli jest inwalidą II grupy, a inwalidztwo
II grupy powstało w wieku uprawniającym do zasiłku rodzinnego,
3) osobie, która ukończyła 75 lat,
4) osobie, która została zaliczona do I grupy inwalidów.
4. Zasiłek pielęgnacyjny przysługujący dziecku w wieku do 16 lat wypłaca się po
osiągnięciu tego wieku do czasu ukończenia nauki w szkole, w przypadku
stwierdzenia przez komisję lekarską do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, że
nadal odpowiada ono warunkom określonym w ust. 3 pkt 1, nie dłużej jednak niż do
ukończenia 20 lat.
5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, stany
zdrowia, o których mowa w ust. 3 pkt 1.
Art. 15. Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje w wysokości 10% przeciętnego
wynagrodzenia stanowiącego podstawę ostatniej przeprowadzonej waloryzacji
emerytur i rent. Wysokość zasiłku pielęgnacyjnego ulega podwyższeniu w trzecim
miesiącu kwartału, w którym jest przeprowadzana waloryzacja.
Rozdział 3
Postępowanie w sprawach przyznawania i wypłacania zasiłków rodzinnych i
pielęgnacyjnych
Art. 16. 1. Ustalenie uprawnień do zasiłku rodzinnego i pielęgnacyjnego oraz ich
wypłata następuje na wniosek uprawnionego, jego przedstawiciela ustawowego lub
innej osoby uprawnionej do jego reprezentowania.
2. Do zgłoszenia wniosku uprawnione są również inne osoby, a w tym: pracownicy
socjalni oraz przedstawiciele organizacji społecznych, jeżeli uprawniony nie ma
możliwości zgłoszenia takiego wniosku lub zgłoszenie wniosku zaniedbuje.
Art. 17. 1. Uprawnienie do zasiłku rodzinnego ustala się na podstawie:
1) oświadczenia o dochodach rodziny osoby ubiegającej się o przyznanie zasiłku,
2) innych oświadczeń i dowodów niezbędnych do ustalenia prawa do zasiłku.
2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, wzór
wniosku o ustalenie uprawnień do zasiłku rodzinnego, wzór oświadczenia o
dochodach rodziny, wzory innych oświadczeń oraz inne dowody niezbędne do
ustalenia prawa do zasiłku rodzinnego, o których mowa w ust. 1 pkt 2.
3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Finansów
określi, w drodze rozporządzenia, zasady i tryb weryfikacji oświadczeń, o
których mowa w ust. 1.
Art. 18. Uprawnienie do zasiłku pielęgnacyjnego ustala się na podstawie jednego
z następujących dokumentów:
1) zaświadczenia publicznego zakładu opieki zdrowotnej - dla dzieci do lat 16,
2) orzeczenia komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia,
3) dokumentu stwierdzającego wiek - dla osób, o których mowa w art. 14 ust. 3
pkt 3.
Art. 19. Inwalidztwo, o którym mowa w ustawie, ustala się na zasadach i w
trybie, określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich
rodzin.
Art. 20. 1. Uprawnienia do zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych ustalają oraz
zasiłki te wypłacają:
1) pracodawcy zatrudniający co najmniej 5 pracowników - swoim pracownikom w
czasie trwania ich zatrudnienia, a po rozwiązaniu stosunku pracy - za miesiące
kalendarzowe, w których pracodawca wypłacił zasiłek z ubezpieczenia społecznego
w razie choroby i macierzyństwa,
2) Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego - osobom podlegającym
ubezpieczeniu społecznemu rolników,
3) rejonowe urzędy pracy - bezrobotnym,
4) oddziały Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - ubezpieczonym innym niż wymienieni
w pkt 1-3,
5) inne właściwe organy rentowe - osobom, którym wypłacają świadczenia
emerytalno-rentowe,
6) właściwe jednostki organizacyjne gminy - ośrodki pomocy społecznej - w
pozostałych przypadkach.
2. Jednostki organizacyjne gminy, o których mowa w ust. 1 pkt 6, ustalają
uprawnienia do zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz zasiłki te wypłacają,
z zastrzeżeniem przepisu art. 13 ust. 9, w ramach zadań zleconych z zakresu
administracji rządowej na podstawie art. 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o
samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 16, poz. 95, Nr 32, poz. 191, Nr 34, poz.
199, Nr 43, poz. 253 i Nr 89, poz. 518, z 1991 r. Nr 4, poz. 18, Nr 110, poz.
473, z 1992 r. Nr 85, poz. 428 i Nr 100, poz. 499, z 1993 r. Nr 17, poz. 78 oraz
z 1994 r. Nr 86, poz. 397).
3. Ustalenie uprawnień do zasiłków rodzinnych w przypadkach, o których mowa w
ust. 1 pkt. 2, 4, 5 i 6, następuje w formie decyzji.
Art. 21. Pracodawcy i właściwe organy finansowe oraz urzędy administracji
rządowej i samorządowej są obowiązane wydawać zaświadczenia potrzebne do
ustalenia uprawnień do zasiłku rodzinnego i pielęgnacyjnego. Zaświadczenia takie
są wolne od opłat.
Art. 22. Uprawniony pobierający zasiłek rodzinny lub pielęgnacyjny jest
obowiązany zawiadamiać o wszelkich zmianach mających wpływ na uprawnienia do
zasiłków rodzinnego lub pielęgnacyjnego oraz na żądanie wypłacającego zasiłek
przedstawić odpowiednie dowody, o których mowa w art. 17 ust. 1 i w art. 18.
Art. 23. Wypłacone przez pracodawców i rejonowe urzędy pracy zasiłki rodzinne i
pielęgnacyjne zalicza się na poczet należnych składek na ubezpieczenie
społeczne, z wyjątkiem zasiłków, których wypłata uznana została za bezpodstawną
na podstawie decyzji oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Art. 24. 1. Uprawniony, któremu zasiłek rodzinny lub pielęgnacyjny wypłaca
pracodawca lub rejonowy urząd pracy, może wystąpić z wnioskiem do oddziału
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o ustalenie uprawnień do tych zasiłków i o
wydanie decyzji.
2. Z wnioskiem o ustalenie uprawnień do zasiłku rodzinnego oraz pielęgnacyjnego
przysługującego uprawnionemu i o wydanie decyzji może wystąpić do oddziału
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych także pracodawca lub rejonowy urząd pracy.
3. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 2, wydaje odpowiednio oddział Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych, właściwy ze względu na miejsce zatrudnienia
uprawnionego lub miejsce jego zamieszkania.
Art. 25. 1. Od decyzji oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Prezesa Kasy
Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego oraz innego właściwego organu rentowego
przysługuje odwołanie w terminie i na zasadach przewidzianych dla świadczeń z
ubezpieczenia społecznego, określonych w odrębnych przepisach.
2. Odwołanie od decyzji ośrodków pomocy społecznej następuje w trybie przepisów
Kodeksu postępowania administracyjnego.
Art. 26. 1. Uprawniony, który pobierał nienależnie zasiłek rodzinny lub
pielęgnacyjny, jest obowiązany do jego zwrotu.
2. Za kwoty nienależnie pobranych zasiłków w rozumieniu ust. 1 uważa się:
1) kwoty zasiłku wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie
prawa do zasiłku albo wstrzymanie jego wypłaty w całości lub w części, jeżeli
osoba pobierająca zasiłek była pouczona o braku prawa do jego pobierania,
2) kwoty zasiłku przyznanego lub wypłaconego na podstawie nieprawdziwych zeznań
lub fałszywych dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w
błąd przez osobę pobierającą zasiłek.
3. Nie można żądać zwrotu kwot nienależnie pobranych zasiłków rodzinnych lub
pielęgnacyjnych za okres dłuższy niż 3 miesiące, jeżeli osoba pobierająca
świadczenia zawiadomiła o zajściu okoliczności powodujących ustanie prawa do
zasiłków albo wstrzymanie ich wypłaty, a mimo to zasiłki rodzinne lub
pielęgnacyjne były nadal wypłacane, w pozostałych przypadkach - za okres dłuższy
niż 3 lata, licząc od miesiąca stwierdzenia nienależnej wypłaty.
4. Roszczenia z tytułu nienależnie pobranych zasiłków rodzinnych i
pielęgnacyjnych ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat, licząc od dnia
uprawomocnienia się decyzji ustalającej należność.
5. Bieg przedawnienia przerywa odroczenie terminu płatności, rozłożenie spłaty
należności na raty i każda inna czynność zmierzająca do ściągnięcia należności,
jeżeli o czynności tej dłużnik został zawiadomiony. Nienależnie pobranych
zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych nie można jednak dochodzić, jeżeli od
terminu ich pobrania upłynęło 10 lat.
6. Kwoty nienależnie pobranych zasiłków rodzinnych lub pielęgnacyjnych, ustalone
prawomocną decyzją wydaną zgodnie z przepisami art. 20 ust. 3 i art. 24,
podlegają potrąceniu z wypłacanych zasiłków rodzinnych lub pielęgnacyjnych, a
jeżeli prawo do zasiłków nie istnieje - ściągnięciu w trybie przepisów o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
7. Kwoty zasiłków, o których mowa w ust. 2 pkt. 2, podlegają zwrotowi wraz z
odsetkami w wysokości ustawowej, określonej przepisami prawa cywilnego.
8. Zobowiązanie z tytułu nienależnie pobranych zasiłków rodzinnych lub
pielęgnacyjnych wygasa przez ich zwrot jednostce wypłacającej, o której mowa w
art. 20 ust. 1, przedawnienie lub umorzenie.
Art. 27. 1. Zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne za dany miesiąc kalendarzowy
wypłaca się najpóźniej do dnia 15 następnego miesiąca.
2. W przypadku nabycia prawa do zasiłków po raz pierwszy lub ponownego ustalenia
uprawnień zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne wypłaca się nie później niż w ciągu
30 dni od dnia przedstawienia dowodów niezbędnych do wypłaty zasiłków.
Art. 28. 1. Zasiłek rodzinny lub pielęgnacyjny wypłaca się poczynając od
miesiąca kalendarzowego, od którego ustalono prawo do zasiłku.
2. Jeżeli odmowa wypłaty zasiłku rodzinnego lub pielęgnacyjnego lub ustalenie
wysokości tego zasiłku były następstwem błędu wypłacającego, wypłata zasiłku
może nastąpić najdalej za 3 lata wstecz, licząc od dnia zgłoszenia wniosku o
sprostowanie błędu lub dnia wydania decyzji z urzędu prostującej błąd.
Art. 29. 1. Na jednego członka rodziny wypłaca się tylko jeden zasiłek rodzinny.
2. W przypadku zbiegu prawa rodziców lub opiekunów do zasiłku rodzinnego,
zasiłek wypłaca się temu z rodziców lub opiekunów, który zażąda wypłaty zasiłku,
z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Jeżeli dziecko nie pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z obojgiem
rodziców, zasiłek rodzinny wypłaca się temu z rodziców, z którym dziecko
przebywa.
4. W przypadku zbiegu prawa do zasiłku rodzinnego z prawem do świadczenia
rodzinnego wypłacanego przez instytucję zagraniczną, nie wypłaca się zasiłku
rodzinnego, jeżeli świadczenie takie jest wypłacane przez instytucję
zagraniczną.
Art. 30. 1. Uprawnionemu wypłaca się tylko jeden zasiłek pielęgnacyjny.
2. W przypadku zbiegu prawa do zasiłku pielęgnacyjnego z tytułu zaliczenia do I
grupy inwalidów z prawem do zasiłku pielęgnacyjnego z tytułu ukończenia 75 lat
życia, przysługuje tylko jedno świadczenie.
3. W przypadku zbiegu prawa do zasiłku pielęgnacyjnego z prawem do dodatku
pielęgnacyjnego dla osób otrzymujących stałe zasiłki pieniężne z pomocy
społecznej, wypłaca się świadczenie wybrane przez zainteresowanego.
4. W przypadku zbiegu prawa do zasiłku pielęgnacyjnego z prawem do dodatku
pielęgnacyjnego do emerytury lub renty wypłaca się świadczenie wybrane przez
zainteresowanego.
Art. 31. W przypadku śmierci uprawnionego przed podjęciem należnego mu zasiłku
rodzinnego lub zasiłku pielęgnacyjnego wypłaca się go małżonkowi uprawnionego
lub dzieciom, z którymi prowadził wspólne gospodarstwo domowe.
Art. 32. 1. Pracodawca lub rejonowy urząd pracy, który wypłaca zasiłki rodzinne
i pielęgnacyjne, jest obowiązany:
1) prowadzić dokumentację dotyczącą wypłat zasiłków,
2) zwracać się do oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o ustalenie uprawnień
do zasiłku w przypadkach wątpliwych,
3) okazywać lub przedstawiać do wglądu wszystkie dokumenty dotyczące wypłaty
zasiłków - organom kontrolnym Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz innym organom
uprawnionym do kontroli oraz udzielać w tych sprawach niezbędnych wyjaśnień i
informacji,
4) podejmować lub wstrzymywać wypłatę zasiłku na polecenie oddziału Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych.
2. Ośrodek pomocy społecznej, oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Kasa
Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego oraz inne organy rentowe obowiązane są
prowadzić dokumentację dotyczącą wypłat zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych.
Art. 33. Zakład Ubezpieczeń Społecznych i jego oddziały kontrolują prawidłowość
wypłaty zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych przez pracodawców i rejonowe
urzędy pracy.
Art. 34. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady i tryb wypłaty zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych.
Rozdział 4
Finansowanie zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych
Art. 35. 1. Zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne są finansowane z budżetu państwa.
2. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
finansowania wydatków na zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne.
Rozdział 5
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 36. W ustawie z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 1984
r. Nr 29, poz. 149, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr
105, poz. 453, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 53, poz. 214 i Nr
105, poz. 509) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 78 ust. 1 wyrazy "dodatek rodzinny" skreśla się;
2) w art. 87 w ust. 3 w zdaniu drugim wyrazy "i dodatek rodzinny" skreśla się;
3) w art. 89 w ust. 1 przecinek po wyrazach "do uposażenia" zastępuje się kropką
i pozostałą część zdania skreśla się;
4) w art. 90 w ust. 1 przecinek po wyrazach "do uposażenia" zastępuje się kropką
i pozostałą część zdania skreśla się;
5) w art. 92:
a) w ust. 3 w zdaniu drugim wyrazy "z dodatku rodzinnego oraz" skreśla się,
b) ust. 4 skreśla się.
Art. 37. W ustawie z dnia 27 września 1973 r. o zaopatrzeniu emerytalnym twórców
i ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 31, poz. 145, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z
1989 r. Nr 35, poz. 190 i z 1990 r. Nr 36, poz. 206) w art. 7 w ust. 2 pkt. 1
skreśla się.
Art. 38. W ustawie z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i
wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 13, poz. 68, z 1990 r. Nr 34,
poz. 198 i Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz.
84, z 1993 r. Nr 129, poz. 602 oraz z 1994 r. Nr 10, poz. 37) wprowadza się
następujące zmiany:
1) art. 12 otrzymuje brzmienie:
"Art. 12. 1. Do renty inwalidzkiej przysługuje dodatek pielęgnacyjny z tytułu
zaliczenia do I grupy inwalidów lub ukończenia 75 lat.
2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w wysokości i na zasadach
określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, z
tym że dodatek pielęgnacyjny z tytułu zaliczenia do I grupy inwalidów
przysługuje w wysokości zwiększonej o 50%.";
2) w art. 27 wyrazy "dodatki rodzinne i" skreśla się;
3) art. 38 otrzymuje brzmienie:
"Art. 38. 1. Do renty inwalidzkiej przysługuje dodatek pielęgnacyjny - z tytułu
zaliczenia do I grupy inwalidów lub ukończenia 75 lat życia.
2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w wysokości i na zasadach
określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin."
Art. 39. W ustawie z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z
1992 r. Nr 5, poz. 18) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 5 w ust. 1 przecinek po wyrazach "o charakterze stałym" zastępuje się
kropką i pozostałą część zdania skreśla się;
2) w art. 15 w ust. 1 wyraz "rodzinny" skreśla się;
3) w art. 18 w ust. 1 pkt. 1 otrzymuje brzmienie:
"1) co miesiąc przez okres roku po zwolnieniu ze służby uposażenie zasadnicze
wraz z dodatkami o charakterze stałym, należne na ostatnio zajmowanym stanowisku
służbowym,";
4) w art. 31:
a) ust. 3 skreśla się,
b) w ust. 5 pkt 3 skreśla się;
5) w art. 37 w ust. 1 i 2 wyrazy "z wyjątkiem dodatku rodzinnego" skreśla się;
6) w art. 38 w ust. 1 wyrazy ", z wyjątkiem dodatku rodzinnego," skreśla się;
7) w art. 39 w ust. 1 w zdaniu pierwszym przecinek po wyrazach "wypłatę
uposażenia" zastępuje się kropką i pozostałą część zdania skreśla się;
8) w art. 40 ust. 3 skreśla się.
Art. 40. W ustawie z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków
przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144, z 1989 r. Nr
35, poz. 192, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 94, poz. 422) w art. 22 w
ust. 1 w pkt. 1 wyrazy "dodatki rodzinne oraz" skreśla się.
Art. 41. W ustawie z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób
wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (Dz. U. z
1983 r. Nr 31, poz. 146, z 1989 r. Nr 32, poz. 169 i Nr 35, poz. 190, z 1990 r.
Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 110, poz. 474 oraz z 1994 r. Nr 133, poz. 686)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 6 w ust. 1 pkt. 3 skreśla się;
2) rozdział 4 skreśla się;
3) w art. 27 w ust. 1 wyrazy "i 3" skreśla się.
Art. 42. W dekrecie z dnia 4 marca 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym członków
rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich
rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 27, poz. 135, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 oraz z 1990
r. Nr 36, poz. 206) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 w ust. 1 pkt. 4 skreśla się;
2) art. 11 i 12 skreśla się.
Art. 43. W ustawie z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób
prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin (Dz. U. z 1989 r. Nr 46,
poz. 250, z 1990 r. Nr 36, poz. 206 i z 1991 r. Nr 110, poz. 474) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 5 pkt. 3 skreśla się;
2) art. 8 skreśla się;
3) w art. 11 w ust. 1 pkt. 1 skreśla się;
4) w art. 16 w ust. 1 wyrazy "w art. 5 pkt. 1-3" zastępuje się wyrazami "w art.
5 pkt. 1 i 2".
Art. 44. W ustawie z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16,
poz. 124, Nr 25, poz. 187, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1986 r. Nr 42, poz. 202
oraz z 1990 r. Nr 36, poz. 206) w art. 24 ust. 6 skreśla się.
Art. 45. W ustawie z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267, z 1984 r. Nr 52, poz. 268 i
270, z 1986 r. Nr 1, poz. 1, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192, z 1990 r. Nr 10,
poz. 58 i 61, Nr 36, poz. 206, Nr 66, poz. 390 i Nr 87, poz. 506, z 1991 r. Nr
7, poz. 24, Nr 80, poz. 350, Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 i Nr 64,
poz. 321 oraz z 1994 r. Nr 74, poz. 339 i Nr 108, poz. 516) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 46 ust. 1 pkt. 1 skreśla się;
2) art. 118 skreśla się.
Art. 46. W ustawie z dnia 1 lutego 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i
ich rodzin (Dz. U. Nr 5, poz. 32, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 36,
poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450 i z 1994 r. Nr 84, poz. 385) w art. 1 w
ust. 2 w pkt. 1 lit. a) skreśla się.
Art. 47. W ustawie z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu
ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1989 r. Nr 25, poz. 137 i Nr 74, poz. 441, z
1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 104, poz. 450 i Nr 110,
poz. 474 oraz z 1994 r. Nr 84, poz. 385) w art. 2 w ust. 1 pkt. 2 skreśla się.
Art. 48. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o ubezpieczeniu społecznym duchownych
(Dz. U. Nr 29, poz. 156 i z 1990 r. Nr 36, poz. 206) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 7 w ust. 1 pkt. 3 skreśla się;
2) art. 10 skreśla się;
3) w art. 12 pkt. 1 skreśla się;
4) w art. 14 pkt. 1 skreśla się;
5) w art. 33 w ust. 1 wyrazy "o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt. 1-3" zastępuje
się wyrazami "o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt. 1 i 2".
Art. 49. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U.
Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 53, poz. 214) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 64 otrzymuje brzmienie:
"Art. 64. 1. Za członków rodziny funkcjonariusza uprawnionych do świadczeń
przewidzianych w art. 60, 62 i 63 uważa się małżonka i dzieci.
2. Za dzieci uważa się dzieci własne, dzieci małżonka, dzieci przysposobione i
dzieci przyjęte na wychowanie, które:
1) nie przekroczyły 18 roku życia, a w razie uczęszczania do szkoły - 24 lat
albo 25 lat, jeżeli odbywają studia w szkole wyższej, a ukończenie 24 lat
przypada na ostatni lub przedostatni rok studiów, albo
2) stały się inwalidami I lub II grupy przed osiągnięciem wieku określonego w
pkt 1.";
2) w art. 91 w ust. 1 pkt 4 skreśla się;
3) w art. 104 w ust. 1 przecinek po wyrazach "stanowisku służbowym" zastępuje
się kropką i pozostałą część zdania skreśla się;
4) w art. 111 w ust. 1 przecinek po wyrazach "należnego uposażenia" zastępuje
się kropką i pozostałą część zdania skreśla się;
5) w art. 112 w ust. 1 przecinek po wyrazach "należnego uposażenia" zastępuje
się kropką i pozostałą część zdania skreśla się;
6) w art. 114:
a) w ust. 2 zdanie drugie skreśla się,
b) ust. 3 skreśla się;
7) w art. 115 wyrazy "art. 114 ust. 1-3" zastępuje się wyrazami "art. 114 ust. 1
i 2".
Art. 50. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179,
z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 oraz z
1994 r. Nr 53, poz. 214) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 77 otrzymuje brzmienie:
"Art. 77. 1. Za członków rodziny policjanta uprawnionych do świadczeń
przewidzianych w art. 73, 75 i 76, uważa się małżonka i dzieci.
2. Za dzieci uważa się dzieci własne, dzieci małżonka, dzieci przysposobione i
dzieci przyjęte na wychowanie, które:
1) nie przekroczyły 18 roku życia, a w razie uczęszczania do szkoły - 24 lat
albo 25 lat, jeżeli odbywają studia w szkole wyższej, a ukończenie 24 lat
przypada na ostatni lub przedostatni rok studiów, albo
2) stały się inwalidami I lub II grupy przed osiągnięciem wieku określonego w
pkt 1.";
2) w art. 104 w ust. 1 pkt 4 skreśla się;
3) w art. 117 w ust. 1 przecinek po wyrazach "stanowisku służbowym" zastępuje
się kropką i pozostałą część zdania skreśla się;
4) w art. 124 w ust. 1 przecinek po wyrazach "należnego uposażenia" zastępuje
się kropką i pozostałą część zdania skreśla się;
5) w art. 125 w ust. 1 przecinek po wyrazach "należnego uposażenia" zastępuje
się kropką i pozostałą część zdania skreśla się;
6) w art. 127:
a) w ust. 2 zdanie drugie skreśla się,
b) ust. 3 skreśla się;
7) w art. 128 wyrazy "art. 127 ust. 1-3" zastępuje się wyrazami "art. 127 ust. 1
i 2".
Art. 51. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr
78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr
12, poz. 52 oraz z 1994 r. Nr 53, poz. 214) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 81 otrzymuje brzmienie:
"Art. 81. 1. Za członków rodziny funkcjonariusza uprawnionych do świadczeń
przewidzianych w art. 77, 79 i 80 uważa się małżonka i dzieci.
2. Za dzieci uważa się dzieci własne, dzieci małżonka, dzieci przysposobione i
dzieci przyjęte na wychowanie, które:
1) nie przekroczyły 18 roku życia, a w razie uczęszczania do szkoły - 24 lat
albo 25 lat, jeżeli odbywają studia w szkole wyższej, a ukończenie 24 lat
przypada na ostatni lub przedostatni rok studiów, albo
2) stały się inwalidami I lub II grupy przed osiągnięciem wieku określonego w
pkt 1.";
2) w art. 108 w ust. 1 pkt 4 skreśla się;
3) w art. 121 w ust. 1 przecinek po wyrazach "stanowisku służbowym" zastępuje
się kropką i pozostałą część zdania skreśla się;
4) w art. 128 w ust. 1 przecinek po wyrazach "należnego uposażenia" zastępuje
się kropką i pozostałą część zdania skreśla się;
5) w art. 129 w ust. 1 przecinek po wyrazach "należnego uposażenia" zastępuje
się kropką i pozostałą część zdania skreśla się;
6) w art. 131:
a) w ust. 2 zdanie drugie skreśla się,
b) ust. 3 skreśla się;
7) w art. 132 wyrazy "art. 131 ust. 1-3" zastępuje się wyrazami "art. 131 ust. 1
i 2".
Art. 52. W ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników
(Dz. U. z 1993 r. Nr 71, poz. 342 i z 1994 r. Nr 1, poz. 3) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 27 w ust. 1 pkt. 1 skreśla się;
2) art. 54 skreśla się;
3) w art. 55a wyrazy "54 i" skreśla się;
4) w art. 78 w ust. 1 pkt. 3 skreśla się.
Art. 53. W ustawie z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych
osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17,
poz. 75 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 29, poz. 133,
Nr 129, poz. 602 i Nr 134, poz. 645 oraz z 1994 r. Nr 99, poz. 482) w art. 16 w
ust. 4 wyraz "rodzinny," skreśla się.
Art. 54. W ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz.
U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr
53, poz. 214) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 67 otrzymuje brzmienie:
"Art. 67. 1. Za członków rodziny strażaka uprawnionych do świadczeń
przewidzianych w art. 65 i 66 uważa się małżonka i dzieci.
2. Za dzieci uważa się dzieci własne, dzieci małżonka, dzieci przysposobione,
dzieci przyjęte na wychowanie, które:
1) nie przekroczyły 18 roku życia, a w razie uczęszczania do szkoły - 24 lat
albo 25 lat, jeżeli odbywają studia w szkole wyższej, a ukończenie 24 lat
przypada na ostatni lub przedostatni rok studiów, albo
2) stały się inwalidami I lub II grupy przed osiągnięciem wieku określonego w
pkt 1.";
2) w art. 87 w ust. 1 pkt. 5 skreśla się;
3) w art. 101 w ust. 1 przecinek po wyrazach "stanowisku służbowym" zastępuje
się kropką i pozostałą część zdania skreśla się;
5) w art. 108 w ust. 1 przecinek po wyrazach "należnego uposażenia" zastępuje
się kropką i pozostałą część zdania skreśla się;
6) w art. 110:
a) w ust. 2 zdanie drugie skreśla się,
b) ust. 3 skreśla się;
7) w art. 111 wyrazy "art. 110 ust. 1-3" zastępuje się wyrazami "art. 110 ust. 1
i 2".
Art. 55. W ustawie z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i
rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.
U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr
129, poz. 602 oraz z 1994 r. Nr 84, poz. 385) w art. 21 w ust. 1 pkt. 1 skreśla
się.
Art. 56. W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 18 w ust. 1 wyraz "rodzinnego," skreśla się;
2) w art. 25:
a) w ust. 1 pkt. 1 skreśla się,
b) ust. 2 skreśla się.
Art. 57. W ustawie z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej
Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 214)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 18 w ust. 1 wyraz "rodzinnego," skreśla się;
2) w art. 25:
a) w ust. 1 pkt. 1 skreśla się,
b) ust. 2 skreśla się.
Art. 58. Traci moc dekret z dnia 28 października 1947 r. o ubezpieczeniu
rodzinnym (Dz. U. Nr 66, poz. 414, z 1950 r. Nr 20, poz. 170 i Nr 36, poz. 333
oraz z 1989 r. Nr 35, poz. 192).
Rozdział 6
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 59. Prawo do zasiłku rodzinnego za okres od dnia 1 marca 1995 r. do dnia 31
sierpnia 1995 r. ustala się na podstawie dochodu rodziny uzyskanego w IV
kwartale 1994 r., przyjmując jako górną granicę dochodu na osobę w rodzinie 50%
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, ogłaszanego dla
celów emerytalnych w IV kwartale tego roku.
Art. 60. Zasiłek rodzinny przysługuje nadal na wszystkie dzieci, na które do
dnia wejścia w życie ustawy wypłacany był zasiłek rodzinny, bez względu na wiek,
gdy były inwalidami II grupy, a inwalidztwo powstało w wieku do ukończenia 25
lat, o ile spełnione są pozostałe warunki określone w ustawie.
Art. 61. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 marca 1995 r., z tym że przepisy art.
13 ust. 3-8 wchodzą w życie z dniem 1 marca 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 5 stycznia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie prowadzenia ksiąg zwierząt zarodowych.
(Dz. U. Nr 4, poz. 19)
Na podstawie art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 2 grudnia 1960 r. o hodowli zwierząt
gospodarskich (Dz. U. Nr 54, poz. 310 i z 1963 r. Nr 22, poz. 113) zarządza się,
co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa z dnia 18 października 1977 r. w
sprawie prowadzenia ksiąg zwierząt zarodowych (Dz. U. Nr 31, poz. 138 i z 1982
r. Nr 23, poz. 168) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 10:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Księgi prowadzą:
1) Centralna Stacja Hodowli Zwierząt i stacje okręgowe, zwane dalej �stacjami -
dla bydła i trzody chlewnej,
2) Polski Związek Hodowców Koni i Polski Związek Owczarski oraz zrzeszone w nich
związki, zwane dalej �związkami - odpowiednio dla koni i owiec.",
b) w ust. 3 wyraz "Związek" zastępuje się wyrazem "związki",
2) w ż 11:
a) w ust. 2 po wyrazie "stacji" dodaje się wyrazy "lub związkowi",
b) w ust. 3 po wyrazie "stacja" dodaje się wyrazy "lub związek",
3) w ż 12:
a) w ust. 1 po wyrazie "stacja" dodaje się wyrazy "lub związku",
b) w ust. 2 wyrazy "Stacja, która dokonała przeniesienia wpisu, zawiadamia o tym
stację prowadzącą księgę", zastępuje się wyrazami "Stacja lub związek dokonujący
przeniesienia wpisu zawiadamia o tym stację lub związek prowadzący księgę",
c) skreśla się ust. 3,
4) w ż 13 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Ocenę użytkowości bydła i trzody chlewnej przeprowadzają stacje, a owiec -
Polski Związek Owczarski i zrzeszone w nim związki.",
5) w ż 14 wyraz "Związek" zastępuje się wyrazem "związki".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: A. Śmietanko
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 21 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia siedzib oraz właściwości
miejscowej i rzeczowej urzędów celnych.
(Dz. U. Nr 94, poz. 469)
Na podstawie art. 112 ust. 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz.
U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 23
maja 1990 r. w sprawie określenia siedzib oraz właściwości miejscowej i
rzeczowej urzędów celnych (Dz. U. Nr 37, poz. 212 i Nr 87, poz. 508, z 1993 r.
Nr 6, poz. 32 oraz z 1994 r. Nr 2, poz. 11) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 1:
a) skreśla się pkt 3,
b) pkt 17 otrzymuje brzmienie:
"17) Urząd Celny w Legnicy";
2) ż 2:
a) pkt 15 otrzymuje brzmienie:
"15) Urząd Celny w Legnicy - obszar województwa jeleniogórskiego, z wyłączeniem
miasta Kamienna Góra oraz gmin: Kamienna Góra i Lubawka, oraz obszar województwa
legnickiego",
b) pkt 16 otrzymuje brzmienie:
"16) Urząd Celny Port Lotniczy w Warszawie - w miejscu swojego urzędowania";
3) w ż 3:
a) skreśla się pkt 3,
b) w pkt 4 skreśla się średnik i dodaje wyrazy "oraz w obrocie pocztowym",
c) w pkt 17 wyrazy "w Zgorzelcu" zastępuje się wyrazami " w Legnicy".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 6 stycznia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów pracy i ubezpieczeń
społecznych (wydziałów pracy i ubezpieczeń społecznych) w sądach wojewódzkich i
sądów pracy (wydziałów pracy) w sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i
obszarów właściwości.
(Dz. U. Nr 4, poz. 20)
Na podstawie art. 17 ż 1 i 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju
sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz.
421 i Nr 105, poz. 509) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 sierpnia 1991 r. w
sprawie utworzenia sądów pracy i ubezpieczeń społecznych (wydziałów pracy i
ubezpieczeń społecznych) w sądach wojewódzkich i sądów pracy (wydziałów pracy) w
sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr
77, poz. 342 i Nr 119, poz. 523, z 1992 r. Nr 58, poz. 291 i Nr 73, poz. 365
oraz z 1993 r. Nr 129, poz. 606) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 1 w ust. 1:
a) w pkt 1 lit. b) i c) otrzymują brzmienie:
"b) Wydziału Ubezpieczeń Społecznych - do spraw z zakresu ubezpieczeń
społecznych, obejmującego obszar właściwości Sądów Wojewódzkich w: Ostrołęce,
Płocku i Radomiu,
c) Wydziału Ubezpieczeń Społecznych - do spraw z zakresu ubezpieczeń
społecznych, obejmującego województwo ciechanowskie i warszawskie z obszaru
właściwości Sądu Wojewódzkiego w Warszawie";
b) w pkt 8 lit. d) otrzymuje brzmienie:
"d) Wydziału Ubezpieczeń Społecznych - do spraw z zakresu ubezpieczeń
społecznych obejmującego miasta: Bukowno, Bytom, Jaworzno, Piekary Śląskie i
Tarnowskie Góry oraz gminy: Babice, Bolesław, Chrzanów, Klucze, Krupski Młyn,
Libiąż, Olkusz, Świerklaniec, Tąpkowice, Trzebinia, Tworóg, Wolbrom, Zbrosławice
i Żarnowiec z obszaru właściwości tego Sądu oraz sprawy dotyczące niektórych
czynności z zakresu świadczeń przewidzianych w przepisach o zaopatrzeniu
emerytalnym górników i ich rodzin w stosunku do osób zamieszkałych poza obszarem
działania Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Tarnowskich Górach, a
przekazanych przez Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych temu Oddziałowi";
2) w ż 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Z wyłączeniem jednostek organizacyjnych wymienionych w ust. 1 pkt 6 wydziały
pracy i ubezpieczeń społecznych mają swe siedziby w miastach będących siedzibami
sądów wojewódzkich, w których zostały utworzone.";
3) w ż 2 w ust. 3:
a) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) w województwie chełmskim - w Sądzie Rejonowym w Chełmie, obejmujący obszar
właściwości Sądów Rejonowych w: Chełmie, Krasnymstawie i Włodawie;",
b) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) w województwie ciechanowskim - w Sądzie Rejonowym w Ciechanowie, obejmujący
obszar właściwości Sądów Rejonowych w: Ciechanowie, Mławie, Płońsku i
Pułtusku;".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

208--z dnia 3 lutego 1995 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu praktykom
monopolistycznym.

UMOWA

209--sporządzona w Warszawie dnia 31 sierpnia 1994 r. między
Rzecząpospolitą Polską a Socjalistyczną Republiką Wietnamu w sprawie
popierania i wzajemnej ochrony inwestycji,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

210--z dnia 28 grudnia 1994 w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Socjalistyczną Republiką Wietnamu w sprawie
popierania i wzajemnej ochrony inwestycji, sporządzonej w Warszawie dnia
31 sierpnia 1994 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

211--z dnia 7 kwietnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na taśmę stalową przywożoną z zagranicy

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

212--z dnia 31 marca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku
akcyzowym.
213--z dnia 31 marca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad finansowania
wydatków na zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I
LEŚNICTWA

214--z dnia 6 kwietnia 1995 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

215--z dnia 31 marca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad finansowania
wydatków z Funduszu Pracy oraz sposobu współpracy organów zatrudnienia z
bankami i instytucjami finansującymi.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 11 stycznia 1995 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Radzie Szkół Katolickich
(Dz. U. Nr 4, poz. 22)
Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do
Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. u. Nr 29, poz. 154, z
1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95,
poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994 r. Nr 1, poz.
3) w związku z art. 7 ust. 4a ustawy z dnia 12 listopada 1985 r. o zmianach w
organizacji oraz w zakresie działania niektórych naczelnych i centralnych
organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 33, poz.
180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i 434 oraz z
1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nadaje się osobowość prawną jednostce organizacyjnej Kościoła Katolickiego
w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Rada Szkół Katolickich" z siedzibą w
Warszawie, erygowanej przez Konferencję Episkopatu Polski.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów: M. Strąk
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 2 grudnia 1994 r.
o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania oraz niektórych
innych ustaw.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 5, poz. 25)
Art. 1. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1994 r.
Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126,
poz. 626) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 6:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust.
1 między którymi istnieje wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim
przez cały rok podatkowy, mogą być jednak, na wniosek wyrażony we wspólnym
zeznaniu rocznym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów ustalonych
zgodnie z art. 9 ust. 1, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z
małżonków, kwot określonych w art. 26; w tym przypadku podatek ustala się na
imię obojga małżonków w podwójne wysokości podatku obliczonego od połowy
łącznych dochodów małżonków, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się
dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany.",
b) w ust. 3 wyrazy "nie osiąga dochodu lub osiąga" zastępuje się wyrazami "w
roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest
opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął",
c) w ust. 4 na końcu dodaje się zdanie w brzmieniu:
"Przepisy ust. 2 zdanie drugie i ust. 3 stosuje się odpowiednio.",
d) skreśla się ust. 7;
2) w art. 8 na końcu dodaje się zdanie w brzmieniu: "Zasady wyrażone w zdaniach
poprzednich stosuje się odpowiednio do rozliczenia strat powstałych z tych
źródeł";
3) w art. 10:
a) w ust. 1:
- pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) działalność wykonywana osobiście,"
- w pkt 3 na końcu dodaje się wyrazy "w tym również wykonywania wolnego zawodu,
z wyjątkiem działalności określonej w pkt 2,"
- w pkt 7 na końcu dodaje się wyrazy "w tym sprzedaż i zamiana praw majątkowych
innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c),"
- pkt 8 otrzymuje brzmienie:
"8) sprzedaż lub zamiana, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego
oraz wynikającego z przydziału spółdzielni mieszkaniowych: prawa do domu
jednorodzinnego lub prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym,
c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d) innych rzeczy
- jeżeli sprzedaż lub zamiana nie następuje w wykonywaniu działalności
gospodarczej i została dokonana w przypadku sprzedaży lub zamiany nieruchomości
i praw majątkowych określonych pod lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc
od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a
innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym
nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się wyłącznie do osób
uzyskujących przychód,"
b) w ust. 2 po wyrazie "sprzedaż" dodaje się odpowiednio wyrazy "lub zamiana";
4) w art. 11:
a) w ust. 1 wyrazy "art. 14-19, art. 20 ust. 3 i art. 20a" zastępuje się
wyrazami "art. 14-19 i art. 20 ust. 3",
b) w ust. 3 na końcu dodaje się zdanie w brzmieniu:
"Jeżeli podatnik nie korzysta z usług banku dewizowego, przychody przelicza się
na złote według kursu kupna walut obcych z dnia uzyskania przychodów,
ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski,";
5) w art. 13:
a) pierwsze zdanie otrzymuje brzmienie:
"Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 10
ust. 1 pkt 2, uważa się:",
b) skreśla się pkt 1,
c) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej,
naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w
konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również
przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie
odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów
sportowych,"
d) pkt 8 otrzymuje brzmienie:
"8) przychody z tytułu osobistego wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia
lub umowy o dzieło albo wykonywania wolnego zawodu, uzyskiwane wyłącznie od:
a) osoby prawnej, jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej lub
podmiotu gospodarczego - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla
potrzeb tych podmiotów i tego samego rodzaju usług nie wykonuje na rzecz
ludności,
b) właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub
działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik
wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością.";
6) w art. 14:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się
kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości
zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących
sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za
przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od
towarów i usług.",
b) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na
pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są
związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków
trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z
odrębnymi przepisami wydanymi na podstawie art. 15 ust. 5 ustawy z dnia 15
lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. (Dz. U. z 1993 r. Nr 106,
poz. 482 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80,
poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i
Nr 127, poz. 627), dokonuje się odpisów amortyzacyjnych,"
c) w ust. 3:
- w pkt 2 na końcu dodaje się wyrazy "a także kwot należnych, lecz nie
otrzymanych, z tytułu wykonywania wolnego zawodu,"
- pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących
dochody budżetu państwa albo budżetów gmin, nie zaliczonych do kosztów uzyskania
przychodów,"
- po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
"3a) zwróconych lub umorzonych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów
uzyskania przychodów",
- dodaje się pkt 7 w brzmieniu:
"7) otrzymanych zwrotów różnicy podatku od towarów i usług oraz zwrotów podatku
od towarów i usług, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów.";
7) po art. 14 dodaje się art. 14a w brzmieniu:
"Art. 14a. Za przychody uzyskane z wykonywania wolnego zawodu, o których mowa w
art. 13 pkt 8 i art. 14, uważa się przychody z osobiście wykonywanej
działalności, w szczególności: lekarzy wszystkich specjalności, techników
dentystycznych, felczerów, położnych, pielęgniarek, prawników, ekonomistów,
inżynierów, architektów, techników budowlanych, geodetów, rzeczników
patentowych, tłumaczy oraz księgowych.";
8) w art. 18 po wyrazach "ze sprzedaży" dodaje się wyrazy "lub zamiany";
9) w art. 19 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Przychodem z zamiany rzeczy i praw majątkowych, o którym mowa w art. 10
ust. 1 pkt 8 i art. 18, jest nadwyżka między, określonymi w umowie zamiany,
wartościami zamienianych rzeczy i praw, uzyskana przez tę stronę umowy, która
zamienia rzecz lub prawo majątkowe o wyższej wartości, pomniejszona o koszty
zamiany. Przepisy ust. 1 ostatnie zdanie oraz ust. 2 i 3 stosuje się
odpowiednio.";
10) skreśla się art. 20a;
11) w art. 21:
- w pkt 5 po wyrazie "odsetki" dodaje się wyrazy "i dyskonto",
- w pkt 12 po wyrazie "wartość" dodaje się wyrazy "napojów alkoholowych i",
- w pkt 32 zdanie pierwsze oraz lit. a) otrzymują brzmienie:
"32) przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych
określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c):
a) w części wydatkowanej na nabycie w kraju, nie później niż w okresie dwóch lat
od dnia sprzedaży, budynku mieszkalnego lub jego części, lokalu mieszkalnego
stanowiącego odrębną nieruchomość, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu
mieszkalnego, gruntu albo prawa wieczystego użytkowania gruntu pod budowę
budynku mieszkalnego, lub na nabycie wynikających z przydziału spółdzielni
mieszkaniowej: prawa do jednorodzinnego domu mieszkalnego, prawa do lokalu
mieszkalnego w małym domu mieszkalnym oraz na budowę, rozbudowę albo remont lub
modernizację własnego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego,"
- po pkt 32 dodaje się pkt 32a i 32b w brzmieniu:
"32a) przychody uzyskane z zamiany:
a) budynków mieszkalnych lub ich części oraz udziałów w tych budynkach lub
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego oraz wynikającego
z przydziału spółdzielni mieszkaniowych: prawa do domu jednorodzinnego lub prawa
do lokalu mieszkalnego w małym domu mieszkalnym lub
c) gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, związanych z budynkami lub
prawami wymienionymi pod lit. a) i b),
- jeżeli przedmiotem zamiany są wyłącznie nieruchomości i prawa wymienione pod
lit. a)-c),
32b) przychody z zamiany rzeczy lub praw, innych niż wymienione w pkt 32a,
jeżeli z tytułu jednej umowy nie przekraczają kwoty stanowiącej trzykrotność
najniższego wynagrodzenia pracowników, określonego w odrębnych przepisach, za
grudzień roku poprzedzającego rok podatkowy,"
- po pkt 42 dodaje się pkt 43 i 44 w brzmieniu:
"43) dochody uzyskane z tytułu wynajmu pokoi gościnnych, w budynkach
mieszkalnych położonych na terenach wiejskich w gospodarstwie rolnym, osobom
przebywającym na wypoczynku oraz dochody uzyskane z tytułu wyżywienia tych osób,
jeżeli liczba wynajmowanych pokoi nie przekracza 5,
44) przychody uzyskane z tytułu uczestnictwa w szkoleniach i akcjach związanych
z likwidowaniem skutków klęsk żywiołowych członków ochotniczych straży
pożarnych,"
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Przepisy ust. 1 pkt 32 i 32a nie mają zastosowania, jeżeli:
1) budowa i sprzedaż budynków i lokali oraz sprzedaż gruntów i prawa wieczystego
użytkowania gruntów jest przedmiotem działalności gospodarczej podatnika,
2) przychód ze sprzedaży lub zamiany jest wydatkowany na nabycie gruntu, prawa
wieczystego użytkowania gruntu, zakup, budowę, rozbudowę lub remont budynku albo
jego części, przeznaczonych na cele rekreacyjne.";
12) w art. 22:
a) w ust. 2 na końcu dodaje się zdanie w brzmieniu:
"Jeżeli podatnik uzyskuje przychody z tych tytułów równocześnie od kilku
zakładów pracy, koszty uzyskania za rok podatkowy nie mogą przekroczyć łącznie
4,5% kwoty, o której mowa w zdaniu poprzednim,",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 2, podwyższa się o 25%,
jeżeli miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza
miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie otrzymuje
dodatku za rozłąkę.",
c) w ust. 7 po wyrazie "oraz" dodaje się wyrazy "uznawanej za koszty uzyskania
przychodów",
d) dodaje się ust. 11 w brzmieniu:
"11. Jeżeli koszty uzyskania przychodów, określone w ust. 2 i 2a, są niższe od
wydatków na dojazd do zakładu lub zakładów pracy środkami transportu
autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, w rocznym
rozliczeniu podatku koszty te mogą być przyjęte w wysokości wydatków faktycznie
poniesionych, udokumentowanych wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.";
13) w art. 23 w ust. 1:
"1) wydatków na:
a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat
za wieczyste użytkowanie gruntów,
b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego
przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
c) ulepszenie (przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację)
środków trwałych, które zgodnie z odrębnymi przepisami powiększają wartość tych
środków stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
- wydatki te, po ich zaktualizowaniu zgodnie z odrębnymi przepisami,
pomniejszone o dokonane odpisy amortyzacyjne, są kosztem uzyskania przychodów
przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8
lit. d), bez względu na czas ich poniesienia, oraz gdy sprzedaż nieruchomości i
praw jest przedmiotem działalności gospodarczej,"
b) skreśla się pkt 28 i 39,
c) dodaje się pkt 50-52 w brzmieniu:
"50) opłat sankcyjnych, które zgodnie z odrębnymi przepisami podlegają wpłacie
do budżetu państwa lub budżetu gminy,
51) kosztów utrzymania zakładowych obiektów socjalnych, w części pokrytej ze
środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych,
52) wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność
gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość
diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych
przez właściwego ministra.";
14) w art. 24:
a) w ust. 5 na końcu dodaje się zdanie w brzmieniu:
"Dochód osoby fizycznej z tytułu udziału w zyskach osób prawnych ustala się
zgodnie z przepisami o podatku dochodowym od osób prawnych.",
b) w ust. 6 na końcu dodaje się zdanie w brzmieniu:
"Dochodem z zamiany rzeczy i praw majątkowych jest kwota stanowiąca równowartość
przychodu, o którym mowa w art. 19 ust. 1a.";
15) w art. 25 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. Przez pojęcie powiązań kapitałowych, o których mowa w ust. 4, rozumie się
sytuację, w której jedna z osób lub jeden z kontrahentów posiada lub dysponuje,
bezpośrednio lub pośrednio, prawem głosu wynoszącym co najmniej 5% wszystkich
praw głosu.";
16) w art. 26:
a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) darowizn:
a) na cele naukowe, naukowo-techniczne, oświatowe, oświatowo-wychowawcze,
kulturalne, kultury fizycznej i sportu, ochrony zdrowia i pomocy społecznej,
rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów, a także wspierania inicjatyw
społecznych w zakresie budowy dróg i sieci telekomunikacyjnych na wsi oraz
zaopatrzenie wsi w wodę - łącznie do wysokości nie przekraczającej 15% dochodu,
b) na cele kultu religijnego i na działalność charytatywno-opiekuńczą,
bezpieczeństwa publicznego, obrony narodowej, ochrony środowiska, dobroczynne, a
także na cele związane z budownictwem mieszkaniowym dla samorządu terytorialnego
i na budowę strażnic jednostek ochrony przeciwpożarowej w rozumieniu przepisów o
ochronie przeciwpożarowej oraz ich wyposażenie i utrzymywanie - łącznie do
wysokości nie przekraczającej 10% dochodu,"
b) w ust. 1 w pkt 5:
- w lit. c) skreśla się wyrazy "wniesiony przed objęciem lokalu lub budynku
mieszkalnego",
- lit. d) otrzymuje brzmienie:
"d) zakup nowo wybudowanego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w takim
budynku od gmin, a także od osób, które wybudowały ten budynek w wykonywaniu
działalności gospodarczej,"
- w lit. f) po wyrazie "mieszkalne" dodaje się wyrazy "oraz wykończenie lokalu
mieszkalnego w nowo wybudowanym budynku mieszkalnym, do dnia zasiedlenia tego
lokalu,"
c) w ust. 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
"7) wydatków poniesionych przez podatnika na odpłatne dokształcanie i
doskonalenie zawodowe, do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty
trzykrotnego najniższego wynagrodzenia pracowników, określonego w odrębnych
przepisach, za grudzień roku poprzedzającego rok podatkowy, jeżeli nie zostały
zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,"
d) w ust. 1 pkt 7a otrzymuje brzmienie:
"7a) wydatków poniesionych przez podatnika na dojazd dzieci własnych i
przysposobionych do podstawowych, zawodowych i średnich szkół publicznych i
niepublicznych o uprawnieniach szkół publicznych, położonych poza miejscowością
stałego lub czasowego zamieszkania dzieci - do wysokości wydatków faktycznie
poniesionych na te dojazdy środkami transportu autobusowego, kolejowego lub
promowego, udokumentowanych imiennymi biletami okresowymi,"
e) w ust. 1 dodaje się pkt 7b i 7c w brzmieniu:
"7b) wydatków poniesionych przez podatników osiągających przychody określone w
art. 12 ust. 1 na zakup przyrządów i pomocy naukowych, programów komputerowych
oraz wydawnictw fachowych bezpośrednio związanych z wykonywanym zawodem i
wykonywaną pracą - łącznie do wysokości, o której mowa w pkt 7,
7c) wydatków poniesionych przez podatnika na odpłatne kształcenie dzieci
własnych i przysposobionych w podstawowych, zawodowych i średnich szkołach
niepublicznych o uprawnieniach szkół publicznych, do wysokości 1/5 przeciętnego
wynagrodzenia w gospodarce narodowej, w rozumieniu art. 27 ust. 3 ustawy, na
każde dziecko,"
f) w ust. 1 w pkt 9 po wyrazie "obniżona" dodaje się wyraz "podstawowa",
g) dodaje się nowy ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Łączna kwota odliczeń z tytułu określonych w ust. 1 pkt 1 nie może
przekroczyć 15% dochodu, z tym że odliczeniom nie podlegają darowizny na rzecz
osób fizycznych i prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie mających
osobowości prawnej, które prowadzą działalność gospodarczą podlegającą na
wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego,
spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów
alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5% oraz wyrobów z metali
szlachetnych albo z udziałem tych metali, lub handlu tymi wyrobami.",
h) dotychczasowy ust. 1a oznacza się jako ust. 1b,
i) dodaje się nowy ust. 5a w brzmieniu:
"5a. Jeżeli wydatki na cele wymienione w ust. 1 pkt 7b poniesione w roku
podatkowym przekraczały kwotę określoną w tym przepisie, nie odliczoną kwotę
wydatków na zakup przyrządów i pomocy naukowych można odliczyć od dochodów za
dwa następne lata podatkowe, z tym że łączna kwota odliczeń z tytułów
określonych w tym przepisie nie może w każdym z tych lat przekroczyć wartości, o
której mowa w ust. 1 pkt 7.",
j) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1 ustala się na podstawie
dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z tym że odliczenie wydatków na cele
wymienione w ust. 1 pkt 5 lit. b) i d)-g), w pkt 6 z wyjątkiem wydatków na zakup
działki oraz w pkt 7b z wyjątkiem wydatków na zakup wydawnictw fachowych może
być dokonane, jeżeli wydatki te zostały udokumentowane fakturą (rachunkiem)
wystawioną wyłącznie przez podatnika podatku od towarów i usług nie
korzystającego ze zwolnienia od tego podatku albo dowodem odprawy celnej.",
k) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
"7) Odliczeniu podlegają wydatki na cele określone w ust. 1:
1) pkt 5 i 6, jeżeli dotyczą budynków mieszkalnych położonych w kraju i nie
zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały zwrócone
podatnikowi w jakiejkolwiek formie,
2) pkt 7a w czasie cyklu kształcenia określonego w przepisach o ramowych planach
nauczania dla danego typu szkoły,
3) pkt 7c w czasie cyklu kształcenia określonego w przepisach o ramowych planach
nauczania dla danego typu szkoły, jeżeli ich suma w roku podatkowym na każde
dziecko nie przekracza 20% kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału
skali podatkowej obowiązującej w tym roku.",
l) w ust. 8 wyrazy "pkt 5 i 6" zastępuje się wyrazami "pkt 5, 6 i 7a", wyrazy
"pkt 7a" zastępuje się wyrazami "pkt 7a lub pkt 7c", a wyrazy "lit. a)-f)"
skreśla się,
ł) dodaje się ust. 15 w brzmieniu:
"15. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Finansów, w drodze
rozporządzenia, określi rodzaje przyrządów i pomocy naukowych, o których mowa w
ust. 1 pkt 7b.";
17) w art. 27:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 28, 29, 30 i 44 ust. 4, pobiera się
od podstawy jego obliczenia według następującej skali:
Podstawa obliczenia podatku w złotychPodatek wynosi
ponaddo
124 000 00021% podstawy obliczenia minus kwota 1 656 000 zł
124 000 000248 000 00024 384 000 zł + 33% nadwyżki ponad 124 000 000 zł
248 000 00065 304 000 zł + 45% nadwyżki ponad 248 000 000 zł"

b) w ust. 2 kwotę "12 000 000 zł" zastępuje się wyrazami "kwota stanowiąca 20%
górnej granicy pierwszego przedziału skali podatkowej określonej w ust. 1,"
c) w ust. 3 wyraz "1994" zastępuje się wyrazem "1996";
18) w art. 28:
a) w ust. 1 po wyrazie "sprzedaży" dodaje się wyrazy "lub zamiany",
b) w ust. 2 wyraz "dochód" zastępuje się wyrazem "przychód";
19) w art. 29:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1, a po wyrazach "lub naukowego"
dodaje się wyraz "a także środka transportu",
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do środków transportu - z wyłączeniem
samochodów osobowych - bezpośrednio używanych przez płatnika do świadczenia
usług transportowych.";
20) w art. 30:
a) w ust. 1:
- pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) od przychodów określonych w art. 13 pkt 2 i 5-8, jeżeli kwota należności
określona w umowie zawartej z osobą nie będącą pracownikiem płatnika nie
przekracza 450 000 zł - w wysokości 20% przychodu."
- pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) od przychodów określonych w art. 14, z wyłączeniem przychodów z wykonywania
wolnego zawodu, uzyskanych w toku podatkowym -w wysokości nie przekraczającej
12% przychodu w przypadkach:
a) rozpoczęcie w roku podatkowym tej działalności samodzielnie lub w formie
spółki cywilnej osób fizycznych,
b) gdy w roku poprzedzającym rok podatkowy kwota przychodów uzyskanych przez
osobę prowadzącą działalność samodzielnie lub suma przychodów wspólników spółki
cywilnej, której wspólnikami są wyłącznie osoby fizyczne, nie przekraczające 1
600 000 000 zł,"
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Podatnik opodatkowany w sposób określony w ust. 1 pkt 6 może:
1) zrzec się opodatkowania w tej formie i opłacać podatek dochodowy na zasadach
ustawy albo, jeżeli spełnia warunki określone w odrębnych przepisach, wybrać
inną formę zryczałtowanego opodatkowania,
2) odliczyć od przychodów wydatki określone w art. 26 ust. 1; przepis art. 26
ust. 2-10 stosuje się odpowiednio.",
c) w ust. 5 wyraz "1995" zastępuje się wyrazem "1996",
d) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia:
1) może obniżyć stawkę podatku, zróżnicować ją dla poszczególnych rodzajów
działalności oraz ograniczyć zakres podmiotowy, warunki, zasady i tryb poboru
podatku od przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 6,
2) określi termin oraz sposób zrzeczenia się przez podatnika opodatkowania w
formie ryczałtu, o którym mowa w ust. 1 pkt 6.",
e) w ust. 7 po wyrazach "nie zaewidencjonowanego przychodu" dodaje się wyrazy "w
tym również";
21) w art. 32;
a) w ust. 1:
- w pkt 1 wyrazy "20%" zastępuje się wyrazami "21%",
- w pkt 2 wyrazy "30%" zastępuje się wyrazami "33%",
- w pkt 3 wyrazy "40%" zastępuje się wyrazami "45%",
b) w ust. 1a:
- w pkt 1 po wyrazie "dochodów" dodaje się wyrazy "z wyjątkiem renty rodzinnej",
a wyrazy "20%" zastępuje się wyrazami "21%",
- w pkt 2 wyrazy "20%" zastępuje się wyrazami "21%", a wyrazy "30%" zastępuje
się wyrazami "33%",
c) dodaje się nowy ust. 1b w brzmieniu:
"1b. Płatnicy, którym podatnik złożył oświadczenie wymienione w ust. 1a,
pobierają zaliczki według zasad określonych w ust. 1a pkt 1 i 2 począwszy od
miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostało złożone oświadczenie.",
d) dotychczasowy ust. 1b oznacza się jako ust. 1c,
e) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Za dochód, o którym mowa w ust. 1, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca
przychody w rozumieniu art. 12, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości
określonej w art. 22 ust. 2 i 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia
ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi
za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące
przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie
jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a
doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie
wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek
podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część
zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.",
f) w ust 3 w pkt 5 skreśla się wyraz "odliczenia kosztów uzyskania oraz do",
g) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Zakład pracy może podwyższyć koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 22
ust. 2a, jeżeli pracownik złoży oświadczenie o spełnieniu warunku określonego w
tym przepisie; przepisy ust. 3a i 4 stosuje się odpowiednio.";
22) w art. 33 w ust. 2 wyrazy "ust. 1, 1a oraz 1b" zastępuje się wyrazami "ust.
1-1c";
23) w art. 34:
a) w ust. 2 wyrazy "ust. 1, 1a oraz 1b" zastępuje się wyrazami "ust. 1-1c",
b) w ust. 3 wyrazy "20%" zastępuje się wyrazami "21%",
c) w ust. 7 w pkt 2 wyrazy "ust. 1-1b" zastępuje się wyrazami "ust. 1-1c";
24) w art. 35:
a) w ust. 1 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
"5) kierownicy wojewódzkich urzędów pracy - od wypłacanych przez nich świadczeń
z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Zaliczki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 4, za miesiące od stycznia do
grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust 1-1c, z tym że w przypadku
poboru przez banki zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się
postanowienia umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, zawartej z
krajem, z którego pochodzą te emerytury i renty.",
c) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. Podatnik przy odbiorze emerytury lub renty, o której mowa w ust. 3, może
wpłacić bankowi ustaloną zaliczkę w złotych. Wpłatę tę uznaje się za zaliczkę
potrąconą przez płatnika.",
d) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Zaliczkę od przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 5, pobiera się w
wysokości 15% świadczenia.";
25) w art. 37:
a) w ust. 1 w ostatnim zdaniu wyraz "ustalającą" zastępuje się wyrazem
"określającą",
b) w ust. 1a po wyrazach "określone w art." dodaje się wyrazy "22 ust. 11 i
art.";
26) w art. 38 w ust. 2 po wyrazie "podatek" dodaje się wyrazy "od przychodów z
tytułów określonych w art. 12";
27) w art. 41 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Płatnicy nie są obowiązani do poboru zaliczek od wypłaconych należności z
tytułu umów o dzieło lub umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 8,
jeżeli podatnik złoży oświadczenie, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w
zakres prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt
3.";
28) w art. 42 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) podatnikom określonym w art. 4 - imienne informacje o wysokości dochodu i
pobranego zryczałtowanego podatku, sporządzone według ustalonego wzoru";
29) w art. 44:
a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14,"
b) w ust. 2 skreśla się ostatnie zdanie,
c) w ust. 4 po wyrazach "wykonywaną działalnością" dodaje się wyrazy "w tym
także dzieł sztuki, eksponatów muzealnych i aparatury audio-wizualnej, jeżeli
wydatki na ich nabycie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów",
d) w ust. 8 wyrazy "20%" zastępuje się wyrazami "21%",
30) w art. 45 w ust. 6 wyrazy "ustali" i "ustalającą" zastępuje się odpowiednio
wyrazami "określi" i "określającą";
31) w art. 52 w pkt 1 lit. a) otrzymuje brzmienie:
"a) ze sprzedaży: udziałów (akcji) spółek utworzonych w celu oddania tym spółkom
do odpłatnego korzystania, na podstawie przepisów o prywatyzacji przedsiębiorstw
państwowych, przedsiębiorstwa lub zorganizowanych części mienia przedsiębiorstwa
obligacji Skarbu Państwa wyemitowanych po dniu 1 stycznia 1989 r., a także akcji
dopuszczonych do obrotu publicznego, nabytych na podstawie publicznej oferty lub
na giełdzie papierów wartościowych; zwolnienie nie ma jednak zastosowania,
jeżeli sprzedaż tych udziałów, obligacji lub akcji jest przedmiotem działalności
gospodarczej."
Art. 2. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych
(Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1994 r Nr 1, poz.
2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 386, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113,
poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w ust. 1 w pkt 1 na końcu dodaje się wyrazy "chyba że ustalenie
przychodów jest wymagane dla celów określenia dochodów wolnych od podatku
dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4e,"
2) w art. 5 na końcu dodaje się zdanie w brzmieniu: "Zasady wyrażone w zdaniach
poprzednich stosuje się odpowiednio do rozliczania strat poniesionych z tych
źródeł.",
3) w art. 6:
a) w ust. 1 w pkt 6 skreśla się wyrazy "i związki gmin",
b) w ust. 2 wyrazy "jednostkach wojskowych, jednostkach więziennictwa" zastępuje
się wyrazami "jednostkach: wojskowych, więziennictwa, Policji, Urzędu Ochrony
Państwa, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej,";
4) w art. 10 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Jeżeli osoba prawna uzyskuje przychody z działalności rolniczej oraz z
innych źródeł przychodów, łączną kwotę dochodu, o którym mowa w ust. 1,
zmniejsza się o dochód z działalności rolniczej, uzyskany za ten sam okres
sprawozdawczy, z wyjątkiem dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej. Gdy
ustalenie dochodu zmniejszającego jego łączną kwotę nie jest możliwe, dochód ten
ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z działalności
rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej, w
ogólnej kwocie przychodów.";
5) w art. 11 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. Przez pojęcie powiązań kapitałowych, o których mowa w ust. 4, rozumie się
sytuację, w której jedna z osób lub jeden z kontrahentów posiada lub dysponuje,
bezpośrednio lub pośrednio, prawem głosu wynoszącym co najmniej 5% wszystkich
praw głosu.";
6) w art. 12:
a) w ust. 1:
- po wyrazie "są" dodaje się wyrazy "w szczególności",
- w pkt 4 kropkę zastępuje się przecinkiem,
- dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
"5) u ubezpieczycieli - kwota stanowiąca równowartość zmniejszenia stanu rezerw
techniczno-ubezpieczeniowych, utworzonych zgodnie z odrębnymi przepisami,"
b) w ust. 4:
- pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących
dochody budżetu państwa albo budżetów gmin, nie zaliczonych do kosztów uzyskania
przychodów,"
- po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:
"6a) zwróconych lub umorzonych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów
uzyskania przychodów,";
7) w art. 15:
a) po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu:
"1b. U ubezpieczycieli kosztem uzyskania przychodów za rok podatkowy są rezerwy
techniczno-ubezpieczeniowe utworzone zgodnie z odrębnymi przepisami - do
wysokości stanowiącej przyrost tych rezerw na koniec roku podatkowego w stosunku
do ich stanu na początek roku. Przy ustalaniu zaliczek, o których mowa w art. 25
ust. 1, kosztem uzyskania jest przyrost stanu rezerw
techniczno-ubezpieczeniowych na koniec miesiąca, za który składana jest
deklaracja podatkowa, w stosunku do stanu tych rezerw na początek roku
podatkowego.",
b) w ust. 5 po wyrazach "niematerialne i prawne" dodaje się wyrazy "oraz sposób
ustalania ich wartości początkowej",
c) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych
oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane
wyłącznie zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 5.";
8) w art. 16:
a) w ust. 1:
- pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) wydatków na:
a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat
za wieczyste użytkowanie gruntów,
b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego
przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
c) ulepszenie (przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację)
środków trwałych, które zgodnie z odrębnymi przepisami powiększają wartość tych
środków stanowią podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych,
- wydatki te po ich zaktualizowaniu, zgodnie z odrębnymi przepisami,
pomniejszone o dokonane odpisy amortyzacyjne, są jednak kosztem uzyskania
przychodów przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży rzeczy i praw majątkowych, bez
względu na czas ich poniesienia,"
- skreśla się pkt 35 i 42,
- w pkt 53 kropkę zastępuje się przecinkiem,
- dodaje się pkt 54 i 55 w brzmieniu:
"54) opłat sankcyjnych, które zgodnie z odrębnymi przepisami podlegają wpłacie
do budżetu państwa lub budżetu gminy,
55) kosztów utrzymania zakładowych obiektów socjalnych, w części pokrytej ze
środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.",
b) skreśla się ust. 3;
9) w art. 17:
a) w ust.1:
- skreśla się pkt 4c,
- pkt 4e otrzymuje brzmienie:
"4e) dochody podatników z działalności pozarolniczej, w tym z działów
specjalnych produkcji rolnej - w części przeznaczonej na działalność rolniczą, o
której mowa w art. 2 ust. 2, jeżeli w roku poprzedzającym rok podatkowy udział
przychodów z działalności rolniczej, ustalonych zgodnie z art. 12-14,
powiększonych o wartość zużytych do przetwórstwa rolnego i spożywczego surowców
i materiałów pochodzących z własnej produkcji roślinnej i zwierzęcej, stanowił
co najmniej 60% przychodów osiągniętych ze wszystkich rodzajów działalności,"
- po pkt 4f dodaje się pkt 4g i 4h w brzmieniu:
"4g) dochody związków gmin -w części przeznaczonej dla gmin,
4h) dochody komunalnych zakładów gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki
zasobami mieszkaniowymi i z innych źródeł przychodów - w części przeznaczonej na
cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych,"
- w pkt 4, 4a, 4b, 4d, 4f, 5 oraz pkt 7 i 8 skreśla się odpowiednio wyrazy "w
roku podatkowym" i "w roku podatkowym lub w roku po nim następującym", a wyraz
"wydatkowanej" zastępuje się wyrazem "przeznaczonej",
- pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) dochody związków zawodowych, społeczno-zawodowych organizacji rolników,
organizacji pracodawców i partii politycznych, działających na podstawie
odrębnych ustaw - w części przeznaczonej na cele statutowe, z wyłączeniem
działalności gospodarczej,"
- pkt 14 otrzymuje brzmienie:
"14) dotacje otrzymane na podstawie odrębnych przepisów na tworzenie rezerw
państwowych i gospodarowanie tymi rezerwami oraz w związku z umowami zawartymi
na podstawie art. 222 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr
40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 165),"
- pkt 21 otrzymuje brzmienie:
"21) dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, z zastrzeżeniem
pkt 14, otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z
otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub
wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów
amortyzacyjnych zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 15 ust. 5",
b) ust. 1a otrzymuje brzmienie:
"1a. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 4-8, nie dotyczy:
1) dochodów uzyskanych z działalności polegającej na wytwarzaniu wyrobów
przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego,
piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu
powyżej 1,5% oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali lub
dochodów uzyskanych z handlu tymi wyrobami,
2) dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż
wymienione w tych przepisach.",
c) dodaje się ust. 1b w brzmieniu:
"1b. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 4-8, ma zastosowanie, jeżeli dochód
jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w
tych przepisach, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na
opłacenia podatków nie stanowiących kosztu uzyskania przychodów.";
10) w art. 18 w ust. 1:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) darowizn:
a) na cele naukowe, naukowo-techniczne, oświatowe, oświatowo-wychowawcze,
kulturalne, kultury fizycznej i sportu, ochrony zdrowia i pomocy społecznej,
rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów, a także wspierania inicjatyw
społecznych w zakresie budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz
zaopatrzenie wsi w wodę - łącznie do wysokości nie przekraczającej 15% dochodu,
o którym mowa w art. 7 ust. 3,
b) na cele kultu religijnego i na działalność charytatywno-opiekuńczą,
bezpieczeństwa publicznego, obrony narodowej, ochrony środowiska, dobroczynne, a
także na cele związane z budownictwem mieszkaniowym dla samorządu terytorialnego
i na budowę strażnic jednostek ochrony przeciwpożarowej w rozumieniu przepisów o
ochronie przeciwpożarowej oraz ich wyposażenie i utrzymywanie -łącznie do
wysokości nie przekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3,"
b) dodaje się nowy ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Łączna kwota odliczeń z tytułu określonych w ust. 1 pkt 1 nie może
przekraczać 15% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3, z tym, że odliczeniom
nie podlegają darowizny na rzecz osób fizycznych i prawnych oraz jednostek
organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, które prowadzą działalność
wymienioną w art. 17 ust. 1a pkt 1.",
c) dotychczasowy ust. 1a oznacza się jako ust. 1b;
11) w art. 21:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1, a po wyrazach "lub naukowego"
dodaje się wyrazy "a także środka transportu",
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do środków transportu -z wyłączeniem
samochodów osobowych - bezpośrednio używanych przez płatnika do świadczenia
usług transportowych.";
12) skreśla się art. 24;
13) w art. 25:
a) w ust. 1 wyrazy "ust. 3)" zastępuje się wyrazami "ust. 2a i 3-5",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Podatnicy uzyskujący w roku podatkowym przychody z działalności rolniczej,
określone w art. 2 ust. 2, oraz z innych źródeł, u których w roku poprzedzającym
rok podatkowy udział przychodów z działalności rolniczej w ogólnej kwocie
przychodów, ustalony zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4e, wynosił mniej niż 60%,
mogą składać deklaracje i wpłacać zaliczki, o których mowa w ust. 1 i 2,
począwszy od dnia 20 października każdego roku.",
c) dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:
"4. Jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4-8, uprzednio
zadeklarowali, że przeznaczą dochód na cele określone w tych przepisach i dochód
ten wydatkowali na inne cele - podatek od tego dochodu, bez wezwania, wpłaca się
do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wydatku;
przepis ten stosuje się również do dochodów za lata poprzedzające rok podatkowy,
zadeklarowanych i nie wydatkowanych w tych latach na cele określone w art. 17
ust. 1b. W deklaracjach miesięcznych podatnicy są obowiązani do wykazania sumy
dochodów, w tym także z lat poprzedzających rok podatkowy, przeznaczonych a nie
wydatkowanych do końca okresu, za który składana jest deklaracja.
5. W razie okresowego zaprzestania działalności, a w przypadku podatników, o
których mowa w ust. 4, także w razie nieosiągania przychodów z działalności
wymienionej w art. 17 ust. 1a pkt 1 i niedokonywania wydatków na inne cele niż
określone w art. 17 ust. 1b, urząd skarbowy może zwolnić podatnika, na jego
wniosek, od obowiązków wynikających z ust. 1. W razie zmiany stanu faktycznego
uzasadniającego to zwolnienie, podatnik, bez wezwania, jest obowiązany stosować
przepisy ust. 1-4.";
14) w art. 26:
a) w ust. 1 po wyrazach: "pkt 4-8, że" dodaje się odpowiednio wyraz:
"przeznaczą",
b) w ust. 2 na końcu dodaje się zdanie w brzmieniu:
"W tym przypadku podatnikom nie przysługuje uprawnienie do złożenia
oświadczenia, o którym mowa w ust. 1.",
c) dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:
"4. Podatnicy są obowiązani bez wezwania złożyć urzędowi skarbowemu określonemu
w ust. 3 deklarację według ustalonego wzoru i wpłacić należny zryczałtowany
podatek, jeżeli dochód z tytułu udziału w spółce, od którego płatnik nie pobrał
podatku, w związku z oświadczeniem, o którym mowa w art. 1, odpowiednio:
1) został wydatkowany na inne cele niż wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 4-8 lub
2) nie został wydatkowany na cele wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 9.
5. Podatek, o którym mowa w ust. 4:
1) w przypadku określonym w pkt 1 wpłaca się do 20 dnia miesiąca następującego
po miesiącu, w którym dokonano tego wydatku,
2) w przypadku określonym w pkt 2 podatek wraz z odsetkami w wysokości połowy
odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych, naliczonymi od następnego dnia po
dokonaniu wypłaty przez płatnika, wpłaca się do 20 dnia pierwszego miesiąca
następnego roku podatkowego.";
15) w art. 27 w ust. 1 po wyrazie "Podatnicy" dodaje się wyrazy ", z wyjątkiem
zwolnionych od podatku na podstawie art. 6.";
16) w art. 37 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) dochód ze sprzedaży: udziałów (akcji) spółek utworzonych w celu oddania tym
spółkom do odpłatnego korzystania, na podstawie przepisów o prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych, przedsiębiorstwa lub zorganizowanych części mienia
przedsiębiorstwa, obligacji Skarbu Państwa wyemitowanych po dniu 1 stycznia 1989
r., a także akcji dopuszczonych do obrotu publicznego, nabytych na giełdzie
papierów wartościowych; zwolnienie nie ma jednak zastosowania, jeżeli sprzedaż
tych udziałów, obligacji lub akcji jest przedmiotem działalności gospodarczej.";
17) w art. 40 w ust. 2 skreśla się pkt 7.
Art. 3. W ustawie z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U.
z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646) w art. 11 w ust. 2 wyraz
"określa" zastępuje się wyrazami "może określić".
Art. 4. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze
oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 419) wprowadza się
następujące zmiany:
1) art. 3 otrzymuje brzmienie:
"Art. 3. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1994 r.
Nr 43, poz. 163 i Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126,
poz. 626) w art. 41:
1) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
�5. W razie przeznaczenie dochodu na powiększenie kapitału zakładowego lub
akcyjnego, a w spółdzielniach funduszu udziałowego płatnicy, o których mowa w
ust. 4, pobierają zryczałtowany podatek dochodowy w terminie 14 dni od dnia
uprawomocnienia się postanowienia sądu rejestrowego o dokonaniu wpisu o
podwyższeniu kapitału zakładowego lub akcyjnego, a w spółdzielniach od dnia
uprawomocnienia się uchwały zgromadzenia członków o podwyższeniu funduszu
udziałowego,
2) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
�5a. W latach 1995-1997 spółdzielnie nie pobierają zryczałtowanego podatku
dochodowego według zasad określonych w ust. 5; w tym okresie pobierają jednak,
jako płatnicy, zryczałtowany podatek dochodowy od wypłat dokonywanych z funduszu
udziałowego. Podatek wynosi 20% kwoty wypłaty i jest pobierany w dniu jej
dokonania. Rolnicze spółdzielnie produkcyjne i inne spółdzielnie zajmujące się
produkcją rolną ustalają kwotę wypłat podlegającą opodatkowaniu w takim
stosunku, w jakim w roku poprzedzającym te wypłaty pozostają przychody z
działalności innej niż wymienione w art. 2 ust. 1 pkt 1 w ogólnej kwocie
przychodów.";
2) w art. 6 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) w art. 17 w ust. 1 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:
�6a) dochody spółdzielczych związków rewizyjnych - w części przeznaczonej na
cele statutowe, z wyłączeniem działalności gospodarczej."
Art. 5. W ustawie z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej
osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46, poz. 201, Nr 80, poz. 350 i Nr 110, poz.
472, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 oraz z 1993 r. Nr 11, poz. 50 i Nr 28, poz. 127) w
art. 41 wyrazy "1995 r." zastępuje się wyrazami "1998 r."
Art. 6. 1. Przy ustalaniu podstawy obliczenia podatku, zgodnie z art. 26 ust. 1
ustawy wymienionej w art. 1, podatnik może w latach 1995-1999 odliczyć od
dochodu wydatki poniesione na spłatę zadłużenia z tytułu zaciągniętych przez
spółdzielnie mieszkaniowe do dnia 31 maja 1992 r. kredytów na budownictwo
mieszkaniowe, o których mowa w przepisach dotyczących wykupu odsetek od tych
kredytów ze środków budżetu państwa. Kwota tych odliczeń w każdym roku
podatkowym nie może przekroczyć 20% kwoty określonej w art. 26 ust. 3 tej
ustawy; art. 26 ust. 3, 7 pkt 1 i ust. 8-10a stosuje się odpowiednio.
2. Do opodatkowania dochodów uzyskanych i nie wydatkowanych w 1994 r. przez
podatników wymienionych w art. 17 ust. 1 pkt 4, 4a, 4b, 4d, 4f-6 oraz pkt 7 i 8
ustawy, o której mowa w art. 2, stosuje się przepisy obowiązujące od 1995 r.
3. Przepisy art. 29 ustawy wymienionej w art. 1 i art. 21 ustawy wymienionej w
art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do podatników, którzy
zawarli umowy po dniu 31 grudnia 1994 r. Podatnicy, którzy zawarli umowy do
końca 1994 r., są obowiązani, w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie ustawy,
zawiadomić urząd skarbowy właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych o
zawarciu tych umów i przesłać temu urzędowi ich wykazy zawierające dane
dotyczące stron umów, rodzaju i wartości transakcji oraz okresu, na jaki została
zawarta umowa.
4. W 1995 r. nie stanowią kosztów uzyskania przychodów rezerwy utworzone zgodnie
z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591), z
wyjątkiem rezerw wymienionych w ustawie, o których mowa w art. 1 i 2.
5. Kwota wydatków na cele określone w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. b)-f) ustawy, o
której mowa w art. 1, odliczonych od dochodu uzyskanego w 1995 r., nie może
przekroczyć kwoty limitu obowiązującego w 1994 r.
Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995 r., z tym że art. 1 i 2
mają zastosowanie do dochodów uzyskanych od tego dnia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

OBWIESZCZENIE MINISTRA FINANSÓW

288--z dnia 10 maja 1995 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy
- Prawo spółdzielcze.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 6 lipca 1995 r.
o zmianie ustawy o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur
i rent oraz o zmianie niektórych ustaw.
(Dz. U. Nr 95, poz. 473)
Art. 1. W ustawie z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i
rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.
U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr
129, poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17) w art. 17
po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Procentowy wskaźnik przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 2,
ulega podwyższeniu o jeden punkt procentowy w terminie każdej kolejnej
waloryzacji aż do osiągnięcia 100% przeciętnego wynagrodzenia."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 11 kwietnia 1995 r.
w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 33 ust. 5 ustawy z
dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe.
(Dz. U. Nr 48, poz. 255)
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
przewodniczący: J. Trzciński - wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego,
sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki (sprawozdawca), T.
Dybowski, S. Jaworski, K. Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz, W. Sokolewicz,
B. Wierzbowski
po rozpoznaniu w dniach 5 i 11 kwietnia 1995 r. w trybie art. 13 ust. 1 i 2
ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r.
Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213 i z 1994 r. Nr 122, poz. 593)
wniosku Prokuratora Generalnego o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni
art. 33 ust. 5 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993
r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz.
685) poprzez wyjaśnienie: czy określone w tym przepisie pojęcie "uchwalenia
ustawy budżetowej" należy rozumieć tak, jak przyjął Trybunał Konstytucyjny w
orzeczeniu z dnia 21 listopada 1994 r. sygn. akt K6/94, rozróżniając - w związku
z przewidzianą w art. 21 ust. 4 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października
1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą
Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz.
426) dopuszczalnością rozwiązania Sejmu przez Prezydenta - "uchwalenie ustawy"
przez Sejm (art. 17 ust. 1 Ustawy Konstytucyjnej) oraz "podpisanie ustawy" (art.
18 ust. 2-4 Ustawy Konstytucyjnej) i uznając, że rozwiązanie Sejmu jest
dopuszczalne tylko wtedy, gdy nie wywiąże się on z obowiązku "uchwalenia ustawy
budżetowej" w terminie trzech miesięcy w rozumieniu nadanym pojęciu "uchwalenia
ustawy" przez art. 17 ust. 1 Ustawy Konstytucyjnej, czy też określone w art. 33
ust. 5 Prawa Budżetowego pojęcie "uchwalenia ustawy budżetowej" obejmuje również
przyjęcie tej ustawy przez Sejm i Senat, podpisanie przez Prezydenta i
ogłoszenie w Dzienniku Ustaw
ustalił:
Zawarty w art. 33 ust. 5 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz.
U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344) zwrot: "W przypadku gdy przed rozpoczęciem roku
budżetowego nie została uchwalona ustawa budżetowa lub ustawa o prowizorium
budżetowym" konkretyzuje art. 21 ust. 3 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17
października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i
wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr
84, poz. 426) i odnosi się do stanu prawnego istniejącego w okresie, w którym
wniesiono do Sejmu projekt ustawy budżetowej (ustawy o prowizorium budżetowym),
lecz postępowanie legislacyjne nie zostało zakończone podpisaniem ustawy przez
Prezydenta i ogłoszeniem jej w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.
Przewodniczący: J. Trzciński
Wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego,
Sędziowie: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, S. Jaworski, K. Kolasiński, W.
Łączkowski, F. Rymarz, W. Sokolewicz, B. Wierzbowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 30 stycznia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od
przychodów osób fizycznych.
(Dz. U. Nr 9, poz. 43)
Na podstawie art. 30 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym
od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994
r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr
126, poz. 626 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25) oraz art. 9 pkt 1 i 4, art. 13 ust.
1, art. 18 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych
(Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1995 r. Nr 5, poz.
25) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie
zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych (Dz. U. Nr
140, poz. 786) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 1 w ust. 3 w pkt 1 w lit. a) i b) oraz w ust. 5 kwotę "1584 000 000"
zastępuje się odpowiednio kwotą "1600 000 000";
2) w ż 3 w ust. 1 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
"5) o których mowa w ż 2 ust. 2 pkt 4, jeżeli jeden z małżonków przed zmiana
formy prowadzenia działalności był zobowiązany płacić podatek dochodowy na
ogólnych zasadach.";
3) po ż 3 dodaje się ż 3a w brzmieniu:
"ż 3a. 1. Podatnik może zrzec się opodatkowania w formie ryczałtu za dany rok.
Zrzeczenie może być dokonane nie później niż do końca roku poprzedzającego rok
podatkowy lub do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia działalności, jeżeli
podatnik rozpoczyna działalność w roku podatkowym.
2. Zrzeczenia, o których mowa w ust. 1, podatnik dokonuje przez złożenie
właściwemu urzędowi skarbowemu pisemnego oświadczenia. W wypadku prowadzenia
działalności w formie spółki wszyscy wspólnicy składają wspólne oświadczenie
urzędom skarbowym właściwym ze względu na miejsce zamieszkania każdego ze
wspólników.
3. W razie zrzeczenia się opodatkowania w formie ryczałtu, podatnik może płacić
podatek dochodowy w innej formie zryczałtowanej, jeżeli spełnia warunki
określone w odrębnych przepisach, albo płacić podatek dochodowy na ogólnych
zasadach, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej
�księgą,";
4) w ż 4 w ust. 1 dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
"6) 8,5% uzyskanej przez komisanta prowizji ze sprzedaży na podstawie umowy
komisu.";
5) w ż 7 dodaje się ust. 9 w brzmieniu:
"9. Jeżeli podatnik obowiązany jest do wykazania i doliczenia do przychodów roku
podatkowego kwot wydatków w przypadkach, o których mowa w art. 45 ust. 3a ustawy
z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993
r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz.
419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626 oraz z 1995 r. Nr 5,
poz. 25), doliczeń tych dokonuje na koniec roku podatkowego do każdego rodzaju
przychodów w takim stosunku, w jakim w roku podatkowym pozostają poszczególne
przychody opodatkowane różnymi stawkami w ogólnej kwocie przychodów. Podatnik
obowiązany jest doliczone kwoty wydatków wykazać w odrębnych pozycjach ewidencji
i zwiększyć o te kwoty wartość przychodów podlegających opodatkowaniu.";
6) w ż 11:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Zapisów dotyczących nabycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i
prawnych dokonuje się w wykazie nie później niż w dniu przekazania ich do
używania.";
7) w ż 14:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Podatnicy, którzy od dnia 1 stycznia 1995 r. opłacają podatek w formie
ryczałtu lub rozpoczęli od dnia 20 lutego 1995 r. wykonywanie działalności
podlegającej opodatkowaniu w tej formie, są obowiązani złożyć we właściwym
urzędzie skarbowym zawiadomienie, o którym mowa w ż 6 ust. 4 i 5, nie później
niż do dnia 20 lutego 1995 r.",
b) w ust. 2 pierwsze zdanie otrzymuje brzmienie:
"W 1995 r. podatnicy, o których mowa w ust. 1, mogą rozpocząć zapisy w ewidencji
od dnia złożenia zawiadomienia o jej prowadzeniu.",
c) w ust. 3 na końcu dodaje się zdanie w brzmieniu:
"Przepis art. 19 ust. 2 ustawy wymienionej w ż 4 ust. 1 pkt 4 stosuje się
odpowiednio.",
8) po ż 15 dodaje się ż 15a i 15b w brzmieniu:
"ż 15a. 1. W 1995 r. zrzeczenie, o którym mowa w ż 3a ust. 1, może nastąpić nie
później niż:
1) do dnia 20 lutego 1995 r., jeżeli podatnik w 1994 r. prowadził działalność
gospodarczą lub rozpoczął działalność w okresie od dnia 1 stycznia 1995 r. do
dnia 20 lutego 1995 r.
2) do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia działalności, jeżeli podatnik
rozpoczyna działalność po dniu 20 lutego 1995 r.
2. Podatnicy, którzy zrzekli się opodatkowania w formie ryczałtu, obowiązani są
w terminie trzech dni od dnia złożenia oświadczenia o zrzeczeniu:
1) złożyć wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej, jeżeli
wybiorą tę formę i spełniają warunki określone w odrębnych przepisach albo
2) złożyć zawiadomienie o prowadzeniu księgi.
3. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2, może być również złożone w tym samym
oświadczeniu, w którym podatnik zrzeka się opodatkowania w formie ryczałtu.
4. Podatnicy, o których mowa w ust. 2 pkt 1, za okres prowadzenia działalności w
1995 r. do końca miesiąca, w którym została doręczona decyzja ustalająca
wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej, obowiązani są zapłacić
podatek dochodowy w formie karty podatkowej do dnia 7 dnia miesiąca
następującego po otrzymaniu tej decyzji.
ż 15b. Do dnia 31 grudnia 1995 r. dla potrzeb opodatkowania w formie ryczałtu ma
zastosowanie Klasyfikacja usług, wprowadzona zarządzeniem nr 30 Prezesa Głównego
Urzędu Statystycznego z dnia 28 sierpnia 1985 r. w sprawie klasyfikacji usług."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. K. Kalicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
sporządzona w La Valetta dnia 7 stycznia 1994 r.
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Malty w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w
zakresie podatków od dochodu,
(Dz. U. z 1995 r. Nr 49, poz. 256)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 7 stycznia 1994 r. została sporządzona w La Valetta Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Malty w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków
od dochodu w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Malty w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w
zakresie podatków od dochodu
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Malty, pragnąc zawrzeć Umowę w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania
w zakresie podatków od dochodu, uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Zakres podmiotowy
Niniejsza umowa dotyczy osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w
jednym lub w obu Umawiających się Państwach.
Artykuł 2
Podatki, których dotyczy umowa
1. Niniejsza umowa dotyczy, bez względu na sposób poboru, podatków od dochodu,
które pobiera się na rzecz Umawiającego się Państwa, jego jednostek
terytorialnych lub władz lokalnych.
2. Za podatki od dochodu uważa się wszystkie podatki, które pobiera się od
całego dochodu lub od części dochodu, włączając podatki od zysku z przeniesienia
tytułu własności majątku ruchomego lub nieruchomego i podatki od ogólnych kwot
płac wypłacanych przez przedsiębiorstwa.
3. Do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy umowa, należą w
szczególności:
a) w Polsce:
1) podatek dochodowy od osób fizycznych,
2) podatek dochodowy od osób prawnych
(zwane dalej podatkami polskimi);
b) na Malcie: podatek dochodowy, zwany dalej podatkiem maltańskim.
4. Niniejsza umowa będzie miała także zastosowanie do wszystkich podatków
takiego samego lub podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej umowy będą
wprowadzone obok istniejących podatków lub w ich miejsce. Właściwe władze
Umawiających się Państw będą informowały się wzajemnie o wszystkich ważnych
zmianach, jakie zaszły w ich ustawodawstwach podatkowych.
5. Bez względu na inne postanowienia tego artykułu, niniejszej umowy nie stosuje
się do podatku zapłaconego lub podlegającego zapłaceniu według stawki
przewidzianej w dziale 31 rozdziale 11 tytule 123 ustawy o podatku dochodowym w
odniesieniu do dochodu podlegającego opodatkowaniu od każdej osoby zaangażowanej
w produkcję ropy naftowej na Malcie.
Artykuł 3
Ogólne definicje
1. W rozumieniu niniejszej umowy, jeżeli z jej kontekstu nie wynika inaczej:
a) określenie "Polska", użyte w sensie geograficznym, oznacza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w tym każdy obszar poza jej wodami terytorialnymi, na
którym na mocy ustawodawstwa Polski i zgodnie z prawem międzynarodowym Polska
może sprawować suwerenne prawa do dna morskiego, jego podglebia i ich zasobów
naturalnych;
b) określenie "Malta", użyte w sensie geograficznym, oznacza Wyspę Malta, Wyspę
Gozo i inne wyspy archipelagu maltańskiego, w tym należące do niego wody
terytorialne i każdy obszar poza wodami terytorialnymi, który zgodnie z prawem
międzynarodowym został określony lub który w przyszłości może być określony na
mocy ustawodawstwa Malty o szelfie kontynentalnym jako obszar, na którym może
być sprawowane ustawodawstwo Malty w odniesieniu do dna morskiego, podglebia i
ich zasobów naturalnych;
c) określenia "Umawiające się Państwo" i "drugie Umawiające się Państwo"
oznaczają, zależnie od kontekstu, Polskę lub Maltę;
d) określenie "osoba" oznacza osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie
osób;
e) określenie "spółka" oznacza każdą osobę prawną lub każdą jednostkę, którą dla
celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną;
f) określenia "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" i
"przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio
przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie;
g) określenie "obywatele" oznacza wszelkie osoby fizyczne posiadające
obywatelstwo Umawiającego się Państwa oraz wszelkie osoby prawne, spółki, spółki
osobowe i stowarzyszenia utworzone na podstawie ustawodawstwa obowiązującego w
Umawiającym się Państwie;
h) określenie "komunikacja międzynarodowa" oznacza wszelki przewóz statkiem
morskim, statkiem powietrznym lub pojazdem drogowym, eksploatowanym przez
przedsiębiorstwo, którego miejsce faktycznego zarządu znajduje się w Umawiającym
się Państwie, z wyjątkiem przypadku, gdy taki statek morski, statek powietrzny
lub pojazd drogowy jest eksploatowany między miejscami położonymi w drugim
Umawiającym się Państwie;
i) określenie "właściwa władza" oznacza:
1) w Polsce - Ministra Finansów lub jego upoważnionego przedstawiciela,
2) na Malcie - Ministra sprawującego nadzór nad resortem finansów lub jego
upoważnionego przedstawiciela.
2. Przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z
kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane będzie
miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa danego Umawiającego się
Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa.
Artykuł 4
Miejsce zamieszkania lub siedziba
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania
lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z
prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania,
miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym
charakterze. Określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega
opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego ze źródeł położonych
tylko w tym Państwie.
2. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce
zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony
według następujących zasad:
a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma
ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu
Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z
którym ma ona silniejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów
życiowych);
b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów
życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z
Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się
Państwie, w którym zwykle przebywa;
c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w
żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie,
którego jest obywatelem;
d) jeżeli jest ona obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z
nich, to właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze
wzajemnego porozumienia.
3. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba nie będąca osobą fizyczną ma
siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą siedzibę
tylko w tym Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu.
Artykuł 5
Zakład
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "zakład" oznacza stałą placówkę,
poprzez którą prowadzona jest całkowicie lub częściowo działalność gospodarcza
przedsiębiorstwa.
2. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:
a) miejsce zarządu,
b) filię,
c) biuro,
d) fabrykę,
e) warsztat,
f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo każde inne miejsce
wydobywania zasobów naturalnych, w tym stanowiska wierceniowe w pasie
przybrzeżnym,
g) plac budowy lub prace budowlane, instalacyjne, montażowe lub związaną z nimi
działalność nadzorczą, jeżeli taki plac, prace lub działalność trwają dłużej niż
sześć miesięcy.
3. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu, określenie "zakład"
nie obejmuje:
a) użytkowania urządzeń służących wyłącznie do składowania, wystawiania lub
wydawania dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa;
b) utrzymywania zapasów dóbr albo towarów przedsiębiorstwa wyłącznie w celu
składowania, wystawiania lub wydawania;
c) utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w
celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
e) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla
przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności mającej przygotowawczy lub
pomocniczy charakter;
f) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek
połączenia rodzajów działalności wymienionych pod literami od a) do e), pod
warunkiem jednak, że całkowita działalność stałej placówki, wynikająca z takiego
połączenia, posiada przygotowawczy lub pomocniczy charakter.
4. Uważa się, że przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada zakład w
drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli:
a) prowadzi ono działalność nadzorczą w tym Państwie przez okres dłuższy niż
sześć miesięcy w związku z prowadzonymi przez nie w tym drugim Państwie pracami
budowlanymi, instalacyjnymi lub montażowymi;
b) zasadnicze wyposażenie jest stosowane lub instalowane w tym drugim Państwie
przez, dla lub na mocy umowy z danym przedsiębiorstwem;
c) prowadzi ono działalność nadzorczą w tym Państwie w związku ze stosowaniem
wyposażenia, o którym mowa pod literą b).
5. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba, z wyjątkiem
niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa w imieniu
przedsiębiorstwa i osoba ta posiada oraz zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do
zawierania umów w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, to uważa
się, że przedsiębiorstwo to posiada zakład w tym Państwie w zakresie prowadzenia
każdego rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa,
chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów
działalności wymienionych w ustępie 3 i są takimi rodzajami działalności, które
- gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki - nie powodowałyby
uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień tego ustępu.
6. Nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w jednym z Umawiających się
Państw tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym Państwie czynności poprzez
maklera, generalnego komisanta albo każdego innego niezależnego przedstawiciela,
pod warunkiem że te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności. Jeżeli
jednak transakcje między przedstawicielem prowadzącym działalność całkowicie lub
prawie całkowicie w imieniu przedsiębiorstwa nie są dokonywane na zasadach
wolnorynkowej konkurencji, to takiego przedstawiciela nie uważa się za
niezależnego przedstawiciela
7. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub
jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (poprzez
posiadany tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby którąkolwiek z tych
spółek uważać za zakład drugiej spółki.
Artykuł 6
Dochody z nieruchomości
1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (w tym dochód z gospodarstwa
rolnego i leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być
opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Określenie "majątek nieruchomy" posiada takie znaczenie, jakie przyjmuje się
według prawa Umawiającego się Państwa, w którym majątek ten jest położony.
Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie należące do majątku
nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, do których
mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi,
budynki, prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do zmiennych
lub stałych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji pokładów
mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych; statki morskie, barki i statki
powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego.
3. Postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodu osiąganego z bezpośredniego
użytkowania, dzierżawy, jak również każdego innego rodzaju użytkowania majątku
nieruchomego.
4. Postanowienia ustępów 1 i 3 stosuje się również do dochodu osiąganego z
majątku nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodu z majątku nieruchomego, który
służy do wykonywania wolnego zawodu.
Artykuł 7
Zyski przedsiębiorstw
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko
w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim
Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo
prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane
w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane
temu zakładowi.
2. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego
się Państwa prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez
położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu
zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub
podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne
przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem,
którego jest zakładem, lub z innym przedsiębiorstwem powiązanym, z którym
prowadzi transakcje.
3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczenie nakładów ponoszonych
dla tego zakładu (włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami
administracyjnymi) i które podlegałyby odliczeniu, gdyby zakład, który poniósł
wydatki, był niezależną jednostką, niezależnie od tego, czy koszty powstały w
tym Państwie, w którym położony jest zakład, czy gdzie indziej.
4. Żadne postanowienie tego artykułu nie stanowi przeszkody w zastosowaniu prawa
Umawiającego się Państwa w zakresie ustalenia zobowiązania podatkowego osoby, w
tym ustalenia takiego zobowiązania w drodze dyskrecjonalnej lub w drodze
szacunku dokonanego przez właściwą władzę danego Państwa w przypadkach, gdy na
podstawie informacji dostępnych właściwej władzy danego Państwa nie można lub
jest trudno ustalić zyski, które mogą być przypisane zakładowi, pod warunkiem że
takie prawo będzie stosowane, w miarę jak na to pozwalają dostępne dla władzy
informacje i zgodnie z zasadami zawartymi w tym artykule.
5. Nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub
towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa.
6. Przy stosowaniu poprzednich ustępów ustalanie zysków zakładu powinno być
dokonywane każdego roku w ten sam sposób, chyba że istnieją uzasadnione powody,
aby postąpić inaczej.
7. Postanowienia tego artykułu nie naruszają postanowień prawa Umawiającego się
Państwa w zakresie opodatkowania zysków z działalności ubezpieczeniowej.
8. Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w
innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych innych artykułów nie będą
naruszane przez postanowienia tego artykułu.
Artykuł 8
Transport międzynarodowy
1. Zyski pochodzące z eksploatacji w komunikacji międzynarodowej statków
morskich, statków powietrznych lub pojazdów drogowych podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu
przedsiębiorstwa.
2. Jeżeli miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa zajmującego się
transportem morskim znajduje się na pokładzie statku morskiego lub barki, to
uważa się, że znajduje się ono w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje
się port macierzysty statku morskiego lub barki, a jeżeli statek lub barka nie
ma portu macierzystego, to miejsce zarządu znajduje się w tym Umawiającym się
Państwie, w którym osoba eksploatująca statek morski lub barkę ma miejsce
zamieszkania lub siedzibę.
3. Postanowienia ustępu 1 dotyczą także zysków pochodzących z uczestnictwa w
umowie poolowej, we wspólnym przedsiębiorstwie lub w międzynarodowym związku
eksploatacyjnym.
Artykuł 9
Przedsiębiorstwa powiązane
1. Jeżeli:
a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada udział bezpośredni lub
pośredni w zarządzaniu, kontroli lub w kapitale przedsiębiorstwa drugiego
Umawiającego się Państwa albo
b) te same osoby posiadają bezpośredni lub pośredni udział w zarządzaniu,
kontroli lub kapitale przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i
przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa,
i jeżeli w jednym i w drugim przypadku między dwoma przedsiębiorstwami w
zakresie ich stosunków handlowych lub finansowych zostaną umówione lub narzucone
warunki, różniące się od warunków, które by ustaliły między sobą niezależne
przedsiębiorstwa, to zyski, które osiągałoby jedno z przedsiębiorstw bez tych
warunków, ale z powodu tych warunków ich nie osiągnęło, mogą być uznane za zyski
tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.
2. Żadne postanowienie tego artykułu nie stanowi przeszkody w zastosowaniu prawa
Umawiającego się Państwa przy ustalaniu zobowiązania podatkowego osoby, w tym
ustaleniu takiego zobowiązania w drodze dyskrecjonalnej lub w drodze szacunku
dokonanego przez właściwą władzę danego Państwa w przypadkach, gdy na podstawie
informacji dostępnych właściwej władzy danego Państwa nie można lub jest trudno
określić dochód, który należy przypisać przedsiębiorstwu, pod warunkiem że takie
prawo będzie stosowane, w miarę jak na to pozwalają dostępne informacje -
zgodnie z zasadami zawartymi w tym artykule.
3. Jeżeli Umawiające się Państwo włącza do zysków własnego przedsiębiorstwa i
odpowiednio opodatkowuje również zyski przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego
się Państwa, z tytułu których przedsiębiorstwo to zostało opodatkowane w tym
drugim Państwie, a zyski w ten sposób połączone są zyskami, które osiągnęłoby
przedsiębiorstwo pierwszego Państwa, gdyby warunki ustalone między tymi dwoma
przedsiębiorstwami były warunkami, które byłyby uzgodnione między niezależnymi
przedsiębiorstwami, wówczas to drugie Państwo dokona odpowiedniej korekty kwoty
podatku nałożonego w tym Państwie od tych zysków. Przy dokonaniu takiej korekty
będą odpowiednio uzgodnione inne postanowienia niniejszej umowy, a właściwe
władze Umawiających się Państw będą porozumiewać się ze sobą, jeżeli będzie to
konieczne.
Artykuł 10
Dywidendy
1. Dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Dywidendy takie mogą być jednak opodatkowane także w Umawiającym się Państwie
i zgodnie z prawem tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją
siedzibę, lecz:
a) jeżeli dywidendy są wypłacane przez spółkę, która ma siedzibę w Polsce osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę na Malcie i która jest ich
właścicielem, to polski podatek nie przekroczy:
(i) 5 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli ich właścicielem jest spółka (inna
niż spółka osobowa), której udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy
wynosi bezpośrednio co najmniej 20 procent;
(ii) 15 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach;
b) jeżeli dywidendy są wypłacane przez spółkę, która ma siedzibę na Malcie,
osobie, która ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce i która jest ich
właścicielem, to podatek maltański od kwoty brutto dywidend nie przekroczy
podatku, jaki może być wymierzony od zysków, z których dywidendy są wypłacane.
Postanowienia tego ustępu nie naruszają opodatkowania spółki w odniesieniu do
zysków, z których dywidendy są wypłacane.
3. Użyte w tym artykule określenie "dywidendy" oznacza dochód z akcji lub innych
praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również dochody z
innych praw spółki, które według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka
wypłacająca dywidendy ma siedzibę, są pod względem podatkowym traktowane jak
dochody z akcji.
4. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli właściciel
dywidend, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie,
prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się siedziba
spółki wypłacającej dywidendy, działalność gospodarczą poprzez zakład tam
położony, bądź wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o stałą
placówkę, która jest w nim położona, i gdy udział, z tytułu którego wypłaca się
dywidendy, rzeczywiście wiąże się z działalnością takiego zakładu lub stałej
placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się
postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
5. Jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie,
osiąga zyski lub dochód w drugim Umawiającym się Państwie, wówczas to drugie
Państwo nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę - z
wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie, lub przypadku, gdy udział, z
tytułu którego dywidendy są wypłacane, rzeczywiście wiąże się z działalnością
zakładu lub stałej placówki położonej w drugim Państwie - ani też nie może
obciążać nie wydzielonych zysków spółki podatkiem od nie wydzielonych zysków,
nawet gdy wypłacone dywidendy lub nie wydzielone zyski całkowicie lub częściowo
pochodzą z zysków albo dochodów osiągniętych w tym drugim Państwie.
Artykuł 11
Odsetki
1. Odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże odsetki takie mogą być również opodatkowane w Umawiającym się
Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli
odbiorca odsetek jest ich właścicielem, to podatek w ten sposób ustalony nie
może przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych odsetek.
3. Bez względu na postanowienia ustępu 2, odsetki powstające w Umawiającym się
Państwie i osiągane przez Rząd drugiego Umawiającego się Państwa, w tym jego
jednostki terytorialne lub władze lokalne, Bank Centralny lub każdą instytucję
finansową kontrolowaną przez ten Rząd, są wolne od opodatkowania w pierwszym
Państwie.
4. Użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochody z wszelkiego
rodzaju roszczeń, zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych hipoteką
lub prawem uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z
pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z
premiami i nagrodami mającymi związek z takimi pożyczkami, obligacjami lub
skryptami dłużnymi. Opłaty karne z tytułu opóźnionej zapłaty nie są uważane w
rozumieniu niniejszego artykułu za odsetki.
5. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli właściciel odsetek
mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie prowadzi w
drugim Państwie, w którym powstają odsetki, działalność gospodarczą przy pomocy
zakładu położonego w tym Państwie bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą
placówkę, która jest w nim położona, i jeżeli wierzytelność, z tytułu której są
płacone odsetki, jest faktycznie związana z takim zakładem lub taką stałą
placówką. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się
odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
6. Uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem
jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna lub osoba mająca w
tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca
odsetki, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie, dysponuje w Umawiającym się Państwie zakładem lub
stałą placówką, w związku z których działalnością powstało zadłużenie, z tytułu
którego są wypłacane odsetki, i zapłata tych odsetek jest ponoszona przez ten
zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w Państwie, w
którym położony jest zakład lub stała placówka.
7. Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między płatnikiem a właścicielem
odsetek lub między nimi a osobą trzecią kwota odsetek związanych z zadłużeniem,
z tytułu którego są wypłacane, przekracza kwotę, która byłaby uzgodniona
pomiędzy płatnikiem a właścicielem odsetek bez takich powiązań, to postanowienia
tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W takim
przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu według prawa każdego
Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 12
Należności licencyjne
1. Należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże należności licencyjne mogą być również opodatkowane w tym
Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa,
lecz jeżeli odbiorca tych należności jest ich właścicielem, podatek ustalony w
ten sposób nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto należności licencyjnych.
3. Określenie "należności licencyjne", użyte w tym artykule, oznacza płatności
gotówkowe lub zapisy na rachunku, dokonywane okresowo lub inaczej, i określone
lub obliczone w zakresie, w jakim są one dokonywane jako wynagrodzenie za:
a) użytkowanie lub prawo do użytkowania każdego prawa autorskiego, patentu,
wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu technologicznego,
znaku towarowego lub innej podobnej własności lub prawa;
b) użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkiego urządzenia przemysłowego,
handlowego lub naukowego;
c) udzielanie informacji związanych ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie
naukowej, technicznej, przemysłowej lub handlowej;
d) udzielanie wszelkiej pomocy technicznej o charakterze pochodnym lub
pomocniczym, związanej z umożliwieniem zastosowania lub wykorzystania wszelkiej
własności lub praw wymienionych pod literą a) i wszelkiego urządzenia
wymienionego pod literą b) albo wszelkich informacji o zdobytym doświadczeniu, o
których mowa pod litera c);
e) użytkowanie lub prawo do użytkowania:
(i) filmów dla kin;
(ii) filmów lub taśm video do wykorzystania w transmisjach telewizyjnych;
(iii) taśm do wykorzystania w transmisjach radiowych lub
f) całkowite albo częściowe wstrzymanie się od korzystania lub udostępniania
jakiejkolwiek własności lub praw, o których mowa w tym ustępie.
4. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli właściciel
należności licencyjnych, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą
należności licencyjne, działalność gospodarczą poprzez zakład w nim położony
bądź wolny zawód za pomocą położonej tam stałej placówki, a prawa lub majątek, z
których tytułu wypłacane są należności licencyjne, rzeczywiście wiążą się z
działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku stosuje się
odpowiednio, w zależności od konkretnej sytuacji, postanowienia artykułu 7 lub
artykułu 14.
5. Uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, gdy
płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna albo
osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak
osoba wypłacająca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona w
Umawiającym się Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę, posiada w
Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z których
działalnością powstał obowiązek zapłaty takich należności licencyjnych, i zakład
lub stała placówka pokrywają te należności, to uważa się, że należności
licencyjne powstają w Państwie, w którym położony jest ten zakład lub ta stała
placówka.
6. Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między płatnikiem a właścicielem
należności licencyjnych lub między nimi a osobą trzecią kwota należności
mających związek z użytkowaniem, prawem lub informacją przekracza kwotę, która
byłaby uzgodniona pomiędzy płatnikiem a właścicielem bez takich powiązań, to
postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej
kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z
prawem każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień
niniejszej umowy.
Artykuł 13
Zyski ze sprzedaży majątku
1. Dochód lub zyski osiągnięte przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub
siedzibę w Umawiającym się Państwie z przeniesienia tytułu własności majątku
nieruchomego, o którym mowa w artykule 6 ustęp 2, i położonego w drugim
Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Dochód lub zyski osiągnięte z przeniesienia tytułu własności akcji lub
udziałów albo porównywalnych udziałów w spółce, której mienie składa się
całkowicie lub głównie z majątku nieruchomego, mogą być opodatkowane w
Umawiającym się Państwie, w którym mienie lub główne mienie spółki jest
położone.
3. Dochód lub zyski, osiągnięte z przeniesienia tytułu własności majątku
ruchomego stanowiącego część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo
Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, albo z
przeniesienia własności majątku ruchomego należącego do stałej placówki, którą
osoba zamieszkała w Umawiającym się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się
Państwie w celu wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami uzyskanymi z
przeniesienia własności takiego zakładu (odrębnie albo razem z całym
przedsiębiorstwem) lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym
drugim Państwie.
4. Zyski osiągnięte z przeniesienia tytułu własności statków morskich, statków
powietrznych lub pojazdów drogowych eksploatowanych w komunikacji
międzynarodowej lub majątku ruchomego związanego z eksploatacją takich środków
transportu podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym znajduje się
miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
5. Zyski z przeniesienia tytułu własności jakiegokolwiek majątku innego niż ten,
o którym mowa w ustępach 1, 2, 3 i 4, podlegają opodatkowaniu tylko w tym
Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce
zamieszkania lub siedzibę.
Artykuł 14
Wolne zawody
1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie
osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym
charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta
dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie w celu
wykonywania swojej działalności.
Jednakże taki dochód może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie w
następujących okolicznościach:
a) jeżeli osoba dla wykonywania działalności dysponuje zwykle stałą placówką w
drugim Umawiającym się Państwie (w którym to przypadku dochód może być
opodatkowany w tym drugim Umawiającym się Państwie tylko w takim zakresie, w
jakim może być przypisany tej stałej palcówce);
b) jeżeli osoba ta przebywa w drugim Umawiającym się Państwie przez okres lub
okresy przekraczające łącznie 183 dni w każdorazowym dwunastomiesięcznym okresie
lub
c) jeżeli wynagrodzenie za usługi w drugim Umawiającym się Państwie jest
uzyskiwane od osoby, która ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie,
i przekracza w ciągu roku kalendarzowego równowartość 5000 ECU, bez względu na
to, czy jej pobyt w tym Państwie wynosi łącznie mniej niż 183 dni w ciągu danego
roku.
2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną
działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak
również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów,
architektów oraz dentystów i księgowych.
Artykuł 15
Praca najemna
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 20 płace, uposażenia i
inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w
Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko
w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się
Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie
może być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenia osoby mającej miejsce
zamieszkania w Umawiającym się Państwie, osiągane z pracy najemnej wykonywanej w
drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym
Państwie, jeżeli:
a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające
łącznie 183 dni podczas każdego roku kalendarzowego i
b) wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który
nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, oraz
c) wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą
pracodawca posiada w drugim Państwie.
3. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu, wynagrodzenia,
uzyskiwane przez osobę z tytułu pracy najemnej wykonywanej na pokładzie statku
morskiego, statku powietrznego lub pojazdu drogowego eksploatowanego w
komunikacji międzynarodowej, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym
się Państwie, w którym znajduje się miejsce rzeczywistego zarządu
przedsiębiorstwa.
Artykuł 16
Wynagrodzenia dyrektorów
Wynagrodzenia i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce zamieszkania
w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie zarządzającej
spółki lub w innym podobnym organie spółki mającej siedzibę w drugim Umawiającym
się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Artykuł 17
Artyści i sportowcy
1. Bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15, dochód uzyskany przez osobę
mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu działalności
artystycznej, wykonywanej osobiście w drugim Umawiającym się Państwie w
charakterze na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub
telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, może być opodatkowany w tym drugim
Państwie.
2. Jeżeli dochód, mający związek z osobiście wykonywaną działalnością takiego
artysty lub sportowca, nie jest wypłacany artyście lub sportowcowi, lecz innej
osobie, to dochód taki - bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15 -
może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego
artysty lub sportowca jest wykonywana.
3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 tego artykułu, dochód osiągany
przez artystę lub sportowca z osobiście wykonywanej działalności będzie
zwolniony od opodatkowania w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność
artysty lub sportowca jest wykonywana, jeżeli ta działalność jest finansowana w
poważnym stopniu z funduszów publicznych tego Państwa lub drugiego Państwa albo
gdy działalność jest wykonywana na ramach umowy lub porozumienia o współpracy
kulturalnej między
Umawiającymi się Państwami.
Artykuł 18
Emerytury i renty
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2, renty, emerytury i inne
podobne wynagrodzenia z tytułu poprzedniej pracy najemnej, wypłacane osobie
mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Państwie.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1 emerytury, renty i inne podobne
świadczenia, płatne na mocy ustawodawstwa Umawiającego się Państwa o
ubezpieczeniach socjalnych, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
Artykuł 19
Funkcje publiczne
1.
a) Wynagrodzenie, inne niż renta lub emerytura, wypłacane przez Umawiające się
Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie fizycznej z
tytułu usług wykonywanych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej
lub władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
b) Jednakże wynagrodzenie takie podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym
się Państwie, jeżeli te usługi są wykonywane w tym Państwie, a osoba otrzymująca
takie wynagrodzenie ma miejsce zamieszkania w tym drugim Państwie oraz osoba ta:
1) jest obywatelem tego Państwa lub
2) nie stała się osobą mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie wyłącznie dla
celów świadczenia tych usług.
2.
a) Jakakolwiek renta lub emerytura wypłacana przez Umawiające się Państwo, jego
jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez to
Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną, osobie fizycznej z
tytułu usług wykonywanych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej
lub władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
b) Jednakże taka renta lub emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim
Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba ją otrzymująca jest obywatelem tego
Państwa i posiada w nim miejsce zamieszkania.
3. Postanowienia artykułów 15, 16 i 18 mają zastosowanie do wynagrodzeń, rent i
emerytur mających związek z funkcjami wykonywanymi w związku z działalnością
handlową Umawiającego się Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy
lokalnej.
Artykuł 20
Profesorowie i nauczyciele
1. Jeżeli profesor lub nauczyciel, który ma miejsce zamieszkania w Umawiającym
się Państwie, przybywa do drugiego Umawiającego się Państwa na okres nie
przekraczający dwóch lat w celu nauczania lub prowadzenia studiów podyplomowych
lub prac badawczych w uniwersytecie, szkole wyższej, szkole lub w innej
instytucji oświatowej w tym Państwie, to wszelkie wynagrodzenia, jakie taka
osoba otrzymuje za takie nauczanie, studia podyplomowe lub prace badawcze,
podlegają zwolnieniu od podatku w tym drugim Państwie w zakresie, w jakim takie
wynagrodzenia podlegają opodatkowaniu w pierwszym Państwie.
2. Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu nie mają zastosowania do
wynagrodzeń otrzymywanych przez profesora lub nauczyciela, jeżeli takie prace
podejmowane są głównie dla prywatnej korzyści określonej osoby lub określonych
osób.
Artykuł 21
Studenci i praktykanci
Osoba fizyczna, która ma miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie i
przebywa czasowo w drugim Umawiającym się Państwie wyłącznie:
a) jako student w uznanym uniwersytecie, szkole wyższej, szkole lub innej
podobnej instytucji oświatowej w drugim Państwie;
b) jako praktykant handlowy lub techniczny lub
c) jako odbiorca stypendium, zasiłku lub subwencji wypłaconej przez rząd jednego
z Państw lub przez organizację naukową, oświatową, religijną, lub na mocy
uzgodnionego przez Rządy obydwu Państw programu pomocy technicznej, których
celem jest umożliwienie danej osobie odbycie studiów, badań lub szkolenia,
będzie zwolniona od opodatkowania w tym drugim Państwie z tytułu:
(i) wszelkich przekazów otrzymywanych z zagranicy na utrzymanie, naukę, studia,
badania lub szkolenie;
(ii) kwoty takiego stypendium, zasiłku lub subwencji, i
(iii) wynagrodzenia nie przekraczającego równowartości 5000 ECU w ciągu roku
kalendarzowego za pracę w tym drugim Państwie pod warunkiem, że praca jest
wykonywana w związku ze studiami, badaniami lub szkoleniem, lub że wynagrodzenie
to jest konieczne dla jej utrzymania.
Artykuł 22
Inne dochody
1. Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie zostały objęte
postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Państwie.
2. Postanowienia ustępu 1 nie mają zastosowania do dochodu nie będącego dochodem
z majątku nieruchomego określonego w artykule 6 ustęp 2, jeżeli osoba uzyskująca
takie dochody, posiadająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie działalność zarobkową przez
zakład w nim położony lub wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o
stałą placówkę w nim położoną i jeżeli prawa lub majątek, z których tytułu
wypłacany jest dochód, są rzeczywiście związane z działalnością takiego zakładu
lub stałej placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji,
stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
Artykuł 23
Postanowienia o unikaniu podwójnego opodatkowania
1. W przypadku Polski, podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób
następujący:
a) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód,
który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany na
Malcie, to Polska zwolni, z uwzględnieniem postanowień litery b), taki dochód z
opodatkowania, lecz może przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub
majątku tej osoby zastosować stawkę, jaka byłaby zastosowana, gdyby zwolniony
dochód nie był zwolniony od opodatkowania,
b) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód,
który zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 i 12 może być opodatkowany na
Malcie, to Polska zezwoli na odliczenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty
równej podatkowi zapłaconemu na Malcie. Jednakże takie odliczenie nie może
przekroczyć tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem
odliczenia i która odpowiednio przypada na dochód, który może być opodatkowany
na Malcie.
2. W przypadku Malty podwójnego opodatkowania będzie się unikać w sposób
następujący:
Z uwzględnieniem przepisów prawa Malty dotyczących dopuszczenia zaliczenia
podatku zagranicznego na poczet podatku maltańskiego, jeżeli zgodnie z
postanowieniami niniejszej umowy włącza się do podatku maltańskiego dochód
osiągany ze źródeł w Polsce, to zezwoli się na zaliczenie podatku polskiego od
tego dochodu na poczet podatku maltańskiego należnego z tego tytułu.
3. Uważa się, że w ramach zaliczeń podatek należny, w zależności od kontekstu, w
Polsce lub na Malcie, obejmuje podatek podlegający zapłacie normalnie w
Umawiającym się Państwie, lecz który został obniżony lub zaniechany przez dane
Państwo na mocy jego przepisów o zachętach podatkowych.
4. Jeżeli niniejsza umowa przewiduje, że dochód osiągany w Umawiającym się
Państwie jest zwolniony w tym Państwie od podatku w całości lub w części, a na
mocy prawa obowiązującego w drugim Umawiającym się Państwie taki dochód podlega
opodatkowaniu w odniesieniu do jego kwoty przekazanej do tego Państwa lub
otrzymanej w tym Państwie, a nie w odniesieniu jego całej kwoty, to zwolnienie w
pierwszym Państwie będzie stosowane tylko w odniesieniu do dochodu przekazanego
do lub otrzymanego w drugim Państwie.
Artykuł 24
Równe traktowanie
1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym
się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne
lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są
lub mogą być poddani w tych samych okolicznościach obywatele tego drugiego
Państwa. Niniejsze postanowienia stosuje się również, bez względu na
postanowienia artykułu 1, do osób, które nie mają miejsca zamieszkania lub
siedziby w jednym lub w obu Umawiających się Państwach.
2. Opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa
posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie może być w tym drugim Państwie
bardziej niekorzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa
prowadzących taka samą działalność.
3. Z wyjątkiem przypadku stosowania postanowień artykułu 9 ustęp 1, artykułu 11
ustęp 7 lub artykułu 12 ustęp 6, odsetki, należności licencyjne i inne koszty
ponoszone przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa na rzecz osoby mającej
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie są odliczane
przy określaniu podlegających opodatkowaniu zysków tego przedsiębiorstwa na
takich samych warunkach, jakby były one płacone na rzecz osoby mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym Państwie.
4. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których majątek jest własnością w
całości lub w części jednej lub więcej osób mających miejsce zamieszkania lub
siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie albo jest przez te osoby kontrolowany
bezpośrednio lub pośrednio, nie mogą być w pierwszym Umawiającym się Państwie
poddane ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub
bardziej uciążliwe aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są
lub mogą być poddane przedsiębiorstwa pierwszego wymienionego Państwa.
5. Żadne postanowienie tego artykułu nie może być rozumiane jako zobowiązujące
Umawiające się Państwo do udzielania osobom mającym miejsce zamieszkania w
drugim Umawiającym się Państwie jakichkolwiek osobistych zwolnień, ulg lub
obniżek, dla celów podatkowych, z uwagi na stan cywilny i rodzinny, których
udziela ono osobom mającym miejsce zamieszkania na jego terytorium.
6. Postanowienia tego artykułu mają zastosowanie do podatków wymienionych w
artykule 2 niniejszej umowy.
Artykuł 25
Procedura wzajemnego porozumiewania się
1. Jeżeli osoba jest zdania, że działania jednego lub obu Umawiających się
Państw wprowadziły lub wprowadzą dla niej opodatkowanie, które jest niezgodne z
postanowieniami niniejszej umowy, to może ona, niezależnie od środków
odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją
sprawę właściwej władzy Umawiającego się Państwa, w którym ma ona miejsce
zamieszkania lub siedzibę, lub jeżeli w danej sprawie mają zastosowanie
postanowienia artykułu 24 ustęp 1 - właściwej władzy tego Państwa, którego jest
obywatelem. Sprawa powinna być przedstawiona w ciągu trzech lat, licząc od
pierwszego urzędowego zawiadomienia o działaniu pociągającym za sobą
opodatkowanie, które jest niezgodne z postanowieniami niniejszej umowy.
2. Właściwa władza, jeżeli nie może sama spowodować zadawalającego rozwiązania,
podejmie starania, aby przypadek ten uregulować w drodze wzajemnego porozumienia
z właściwą władzą drugiego Umawiającego się Państwa, tak aby zapobiec
opodatkowaniu niezgodnemu z niniejszą umową. Osiągnięte w ten sposób
porozumienie zostanie wprowadzone w życie bez względu na terminy zawite
przewidziane przez ustawodawstwo wewnętrzne Umawiającego się Państwa.
3. Właściwe władze Umawiających się Państw będą czynić starania, aby w drodze
wzajemnego porozumienia usuwać trudności lub wątpliwości, które mogą powstać
przy interpretacji lub stosowaniu umowy. Mogą one również konsultować się
wzajemnie, w celu zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu w przypadkach, które nie
są uregulowane w niniejszej umowie.
4. Właściwe władze Umawiających się Państw mogą porozumiewać się ze sobą
bezpośrednio w celu osiągnięcia porozumienia w sprawach objętych postanowieniami
ustępów 1-3 tego artykułu. Jeżeli w celu osiągnięcia porozumienia zajdzie
potrzeba bezpośredniej wymiany opinii, może to nastąpić w ramach komisji
złożonej z przedstawicieli właściwych władz Umawiających się Państw.
Artykuł 26
Wymiana informacji
1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały informacje, konieczne
do stosowania postanowień niniejszej umowy, a także informacje o ustawodawstwie
wewnętrznym Umawiających się Państw, dotyczące podatków wymienionych w
niniejszej umowie, w takim zakresie, w jakim opodatkowanie, jakie ono
przewiduje, nie jest sprzeczne z umową. Wymiana informacji nie jest ograniczona
postanowieniami artykułu 1. Wszelkie informacje uzyskane przez Umawiające się
Państwo będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak informacje
uzyskane przy zastosowaniu ustawodawstwa wewnętrznego tego Państwa i będą
udzielane tylko osobom i władzom (w tym sądowym albo organom administracyjnym),
zajmującym się ustalaniem, poborem albo ściąganiem podatków, lub organom
rozpatrującym środki odwoławcze w sprawach tych podatków objętych niniejszą
umową. Wyżej wymienione osoby lub władze będą wykorzystywać informacje tylko dla
tych celów. Mogą one udostępnić te informacje w jawnym postępowaniu sądowym w
postanowieniach sądowych.
2. Postanowienia ustępu 1 nie mogą być w żadnym przypadku interpretowane tak,
jak gdyby zobowiązywały jedno z Umawiających się Państw do:
a) stosowania środków administracyjnych, które nie są zgodne z ustawodawstwem
lub praktyką administracyjną tego lub drugiego Państwa,
b) udzielania informacji, których uzyskanie nie byłoby możliwe na podstawie
własnego ustawodawstwa albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego
lub drugiego Umawiającego się Państwa,
c) udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową, gospodarczą,
przemysłową lub zawodową albo tryb działalności przedsiębiorstw, lub informacji,
których udzielanie sprzeciwiałoby się porządkowi publicznemu.
Artykuł 27
Przedstawiciele dyplomatyczni i urzędnicy konsularni
Postanowienia niniejszej umowy nie naruszają przywilejów podatkowych,
przysługujących przedstawicielom dyplomatycznym lub urzędnikom konsularnym na
podstawie ogólnych zasad prawa międzynarodowego lub postanowień umów
szczególnych.
Artykuł 28
Wejście w życie
1. Każde z Umawiających się Państw poinformuje drugie Umawiające się Państwo o
spełnieniu procedury wymaganej przez jego prawo dla wejścia w życie niniejszej
umowy.
2. Umowa wejdzie w życie po upływie trzydziestu dni po dacie późniejszej z not i
jej postanowienia będą miały zastosowanie:
a) w Polsce:
(i) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła do kwot dochodu osiągniętego
w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następnym po roku, w
którym umowa wejdzie w życie, i
(ii) w odniesieniu do innych podatków od dochodu, do takich podatków należnych
za każdy rok podatkowy rozpoczynający się dnia 1 stycznia lub po tym dniu w roku
kalendarzowym następnym po roku, w którym umowa wejdzie w życie;
b) na Malcie: w odniesieniu do podatków za każdy rok obrachunkowy rozpoczynający
się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w drugim roku kalendarzowym następnym po
roku, w którym niniejsza umowa wejdzie w życie.
Artykuł 29
Wypowiedzenie
Niniejsza umowa pozostanie w mocy do czasu wypowiedzenia jej przez Umawiające
się Państwo, które może wypowiedzieć umowę w drodze dyplomatycznej, przekazując
notę o wypowiedzeniu co najmniej sześć miesięcy przed końcem każdego roku
kalendarzowego po upływie pięciu lat od daty jej wejścia w życie. W takim
przypadku umowa traci moc:
a) w Polsce:
(i) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła do kwot dochodu osiąganego w
dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w
którym została przekazana nota o wypowiedzeniu; i
(ii) w odniesieniu do innych podatków od dochodu, do takich podatków należnych
za każdy rok podatkowy rozpoczynający się dnia 1 stycznia lub po tym dniu w roku
następującym po roku, w którym została przekazana nota o wypowiedzeniu;
b) na Malcie: w odniesieniu do podatków za każdy rok obrachunkowy rozpoczynający
się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w drugim roku kalendarzowym następującym
po roku, w którym została przekazana nota o wypowiedzeniu.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni, podpisali niniejszą
umowę.
Sporządzono w La Valletta dnia 7 stycznia roku 1994 w dwóch egzemplarzach w
językach polskim i angielskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej: B. Michałek
Z upoważnienia Rządu Malty: V. Camilleri
Po zaznajomieniu się z powyższą umową w imieniu Rzeczypospolitej polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
polskiej.
Dano w Warszawie dnia 17 marca 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 30 grudnia 1994 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Malty w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się
od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w La Valetta dnia
7 stycznia 1994 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 49, poz. 257)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 28 ustęp 2 Umowy
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Malty w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w
zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w La Valetta dnia 7 stycznia 1994 r.,
dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z powyższym
umowa weszła w życie dnia 24 listopada 1994 r.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 30 stycznia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i
rozchodów
(Dz. U. Nr 9, poz. 44)
Na podstawie art. 38 pkt 2-4 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach
podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1995 r.
Nr 5, poz. 25) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1992 r. w sprawie
prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 99, poz. 496, z
1993 r. Nr 59, poz. 274 i Nr 131, poz. 624 oraz z 1994 r. Nr 140, poz. 788)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 21a:
a) w ust. 4 wyrazy "31 stycznia" zastępuje się wyrazami "20 lutego",
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. W 1995 r. podatnik może rozpocząć zapisy w ewidencji, o której mowa w ż 7
ust. 1 pkt 2, od dnia złożenia zawiadomienia o prowadzeniu księgi. Przychody za
okres sprzed dnia rozpoczęcia zapisów powinny być wpisane do ewidencji w łącznej
kwocie:
1) za okres od dnia 1 stycznia 1995 r. do dnia złożenia zawiadomienia, jeżeli
zawiadomienie zostało złożone w styczniu 1995 r.,
2) odrębnie za styczeń 1995 r. i odrębnie za okres od dnia 1 lutego 1995 r. do
dnia złożenia zawiadomienia, jeżeli zawiadomienie zostało złożone w lutym 1995
r.;"
2) po ż 21a dodaje się ż 21b w brzmieniu:
"ż 21b. 1. Podatnicy, którzy w 1995 r., zgodnie z odrębnymi przepisami, zrzekli
się opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów osób fizycznych, w terminie do
dnia 20 lutego 1995 r. obowiązani są:
1) na dzień zrzeczenia zaprowadzić księgę, a w razie obowiązku prowadzenia
ewidencji sprzedaży, o której mowa w ż 7 ust. 1 pkt 2 - również te ewidencję,
sporządzić spis z natury towarów handlowych, materiałów i surowców, półwyrobów,
wyrobów gotowych, produkcji w toku i wycenić poszczególne składniki według cen
zakupu lub nabycia,
2) za okres od dnia zaprowadzenia księgi wykazać odrębne przychody i odrębnie
wydatki (koszty) w poszczególnych kolumnach księgi w łącznych kwotach:
a) za okres od dnia 1 stycznia 1995 r. do dnia zaprowadzenia księgi, jeżeli
zrzeczenie nastąpiło w styczniu 1995 r.,
b) odrębnie za styczeń 1995 r. i odrębnie za okres od dnia 1 lutego 1995 r. do
dnia zaprowadzenia księgi, jeżeli zrzeczenie nastąpiło w lutym 1995 r.,
c) przy dokonywaniu wpisów w księdze za okresy, o których mowa pod lit. a) i b),
w kolumnie 10 księgi wykazać:
- wartość zakupów towarów handlowych, materiałów i surowców, dokonanych od dnia
1 stycznia 1995 r. do dnia zaprowadzenia księgi,
- powiększyć kwotę zakupów o wartość towarów handlowych, materiałów i surowców
pochodzących z zapasów sprzed dnia 1 stycznia 1995 r. wycenionych według cen
zakupu lub nabycia, zużytych w tych okresach do sprzedanej produkcji, usług lub
sprzedanych towarów handlowych,
- pomniejszyć o wartość zakupionych w tych okresach, a nie sprzedanych towarów
handlowych, materiałów i surowców zużytych do produkcji lub usług w toku, które
zostały wykazane w spisie z natury, o którym mowa w pkt 1,
3) przychody ze sprzedaży nie udokumentowanej fakturami, rachunkami (rachunkami
uproszczonymi) sprzed zaprowadzenia ewidencji sprzedaży powinny być wykazane w
tej ewidencji w łącznej kwocie:
a) odrębnie za okres od dnia 1 stycznia 1995 r. do dnia zaprowadzenia ewidencji,
jeżeli została ona zaprowadzona w styczniu 1995 r.,
b) odrębnie za styczeń 1995 r. i odrębnie za okres od dnia 1 lutego 1995 r. do
dnia zaprowadzenia ewidencji, jeżeli zaprowadzenie jej nastąpiło w lutym 1995 r.
2. Przepisy ust. 1 nie maja zastosowania do podatników, którzy przed dniem
ogłoszenia rozporządzenia zrzekli się opodatkowania w formie ryczałtu, dokonali
spisu z natury na dzień 1 stycznia 1995 r. lub na dzień zrzeczenia oraz
zaprowadzili księgę, w której zaewidencjonowali przychody i wydatki (koszty) na
podstawie dowodów księgowych.";
3) w objaśnieniach do podatkowej księgi przychodów i rozchodów:
a) w ust. 1 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "w dniu
poniesienia wydatków (kosztów); w wypadku zakupu towarów - niezwłocznie po
otrzymaniu towarów, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub
sprzedaży.";
b) w ust. 13 w drugim zdaniu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się
wyrazy "w dniu uzyskania przychodów."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. K. Kalicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 9 lutego 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie właściwości miejscowej organów podatkowych
w sprawach niektórych zobowiązań podatkowych.
(Dz. U. Nr 12, poz. 56)
Na podstawie art. 164 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania
administracyjnego (Dz. U. z 1980 r. Nr 9, poz. 26 i Nr 27, poz. 111, z 1982 r.
Nr 7, poz. 55 i Nr 45, poz. 289, z 1983 r. Nr 41, poz. 185, z 1984 r. Nr 34,
poz. 183, z 1986 r. Nr 47, poz. 228, z 1987 r. Nr 21, poz. 123 i Nr 33, poz.
186, z 1989 r. Nr 20, poz. 107, z 1990 r. Nr 34, poz. 201, z 1991 r. Nr 100,
poz. 442 i Nr 119, poz. 513, z 1994 r. Nr 122, poz. 593 oraz z 1995 r. Nr 1,
poz. 1) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 lutego 1992 r. w sprawie
właściwości miejscowej organów podatkowych w sprawach niektórych zobowiązań
podatkowych (Dz. U. Nr 16, poz. 62 i z 1994 r. Nr 18, poz. 63) w ż 5 w pkt 1
lit. b) otrzymuje brzmienie:
"b) w pozostałych województwach:
- w województwie warszawskim - Drugi Urząd Skarbowy Warszawa - Śródmieście,
- w województwie bielskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Bielsku-Białej,
- w województwie bydgoskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Bydgoszczy,
- w województwie częstochowskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Częstochowie,
- w województwie gdańskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Gdańsku,
- w województwie katowickim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Katowicach,
- w województwie kieleckim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Kielcach,
- w województwie krakowskim - Pierwszy Urząd Skarbowy Kraków-Śródmieście,
- w województwie lubelskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Lublinie,
- w województwie łódzkim - Drugi Urząd Skarbowy Łódź-Śródmieście,
- w województwie poznańskim - Pierwszy Urząd Skarbowy Poznań-Stare Miasto,
- w województwie radomskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Radomiu,
- w województwie szczecińskim - Trzeci Urząd Skarbowy w Szczecinie,
- w województwie toruńskim - Pierwszy Urząd Skarbowy w Toruniu,
- w województwie wrocławskim - Urząd Skarbowy Wrocław-Psie Pole."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
sporządzona w Warszawie dnia 31 sierpnia 1994 r.
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Socjalistycznej Republiki
Wietnamu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu
się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu,
(Dz. U. z 1995 r. Nr 49, poz. 258)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 31 sierpnia 1994 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Socjalistycznej Republiki Wietnamu w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania
w zakresie podatków od dochodu w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Socjalistycznej Republiki
Wietnamu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu
się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Socjalistycznej Republiki Wietnamu,
pragnąc zawrzeć umowę w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania
uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, uzgodniły, co
następuje:
Artykuł 1
Zakres podmiotowy
Niniejsza umowa dotyczy osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w
jednym lub w obu Umawiających się Państwach.
Artykuł 2
Podatki, których dotyczy umowa
1. Niniejsza umowa dotyczy, bez względu na sposób poboru, podatków od dochodu,
które pobiera się na rzecz każdego Umawiającego się Państwa, jego jednostek
terytorialnych lub władz lokalnych.
2. Za podatki od dochodu uważa się wszystkie podatki, które pobiera się od
całego dochodu lub od części dochodu, włączając podatki od zysku z przeniesienia
tytułu własności majątku ruchomego lub nieruchomego oraz podatki od ogólnych
kwot wynagrodzeń wypłaconych przez przedsiębiorstwa, jak również podatki od
przyrostu majątku.
3. Do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy umowa, należą w
szczególności:
a) w Polsce:
1) podatek dochodowy od osób prawnych;
2) podatek dochodowy od osób fizycznych
(zwane dalej "podatkami polskimi");
b) w Wietnamie:
1) podatek dochodowy od osób fizycznych;
2) podatek od zysków, i
3) podatek od zysku transferowanego,
(zwane dalej "podatkami wietnamskimi").
4. Niniejsza umowa będzie miała także zastosowanie do wszystkich podatków
takiego samego lub podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej umowy będą
wprowadzone obok istniejących podatków lub w ich miejsce. Właściwe władze
Umawiających się Państw będą informowały się wzajemnie o zasadniczych zmianach,
jakie zaszły w ich ustawodawstwach podatkowych.
Artykuł 3
Ogólne definicje
1. W rozumieniu niniejszej umowy, jeżeli z jej kontekstu nie wynika inaczej:
a) określenie "Polska" oznacza Rzeczpospolitą Polską, a użyte w sensie
geograficznym oznacza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym każdy obszar
znajdujący się poza jej wodami terytorialnymi, na którym Polska na mocy jej
ustawodawstwa i zgodnie z prawem międzynarodowym ma suwerenne prawa do
poszukiwań i eksploatacji zasobów naturalnych dna morskiego, jego podglebia i
ich wierzchnich mas wodnych;
b) określenie "Wietnam" oznacza Socjalistyczną Republikę Wietnamu, a użyte w
sensie geograficznym oznacza terytorium Wietnamu, w tym każdy obszar znajdujący
się poza jego wodami terytorialnymi, na którym Wietnam, na mocy ustawodawstwa
wietnamskiego i zgodnie z prawem międzynarodowym, ma suwerenne prawa do
poszukiwań i eksploatacji zasobów naturalnych dna morskiego, jego podglebia i
wierzchnich mas wodnych;
c) określenia "Umawiające się Państwo" i "drugie Umawiające się Państwo" oznacza
odpowiednio Polskę i Wietnam;
d) określenie "osoba" obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie
osób;
e) określenie "spółka" oznacza osobę prawną lub każdą jednostkę, którą dla celów
podatkowych traktuje się jako osobę prawną;
f) określenia "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" i
"przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio
przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie;
g) określenie "obywatele" oznacza:
1) wszelkie osoby fizyczne posiadające obywatelstwo Umawiającego się Państwa;
2) wszelkie osoby prawne, spółki jawne i stowarzyszenia utworzone na podstawie
ustawodawstwa obowiązującego w Umawiającym się Państwie;
h) określenie "komunikacja międzynarodowa" oznacza wszelki przewóz statkiem
morskim lub statkiem powietrznym eksploatowanym przez przedsiębiorstwo
Umawiającego się Państwa, z wyjątkiem przypadku, gdy statki morskie lub statki
powietrzne są eksploatowane wyłącznie między miejscami położonymi w drugim
Umawiającym się Państwie;
i) określenie "właściwa władza" oznacza:
1) w Polsce - Ministra Finansów lub jego upoważnionego przedstawiciela,
2) w Wietnamie - Ministra Finansów lub jego upoważnionego przedstawiciela.
2. Przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z
kontekstu przepisu nie wynika inaczej, każde określenie nie zdefiniowane będzie
miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa danego Umawiającego się
Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa.
Artykuł 4
Miejsce zamieszkania
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania
lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z
prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania,
jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce zarejestrowania albo inne
kryterium o podobnym charakterze.
2. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce
zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według
następujących zasad:
a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się
Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe
miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą
miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze
powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
b) jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek
interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w
żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania
w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie
przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania
w tym Państwie, którego jest obywatelem;
d) jeżeli jest ona obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich,
to właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze
wzajemnego porozumienia.
3. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba nie będąca osobą fizyczną ma
siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą siedzibę
tylko w tym Państwie, w którym znajduje się miejsce jej zarejestrowania.
Artykuł 5
Zakład
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "zakład" oznacza stałą placówkę,
przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność
przedsiębiorstwa.
2. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:
a) miejsce zarządu;
b) filię;
c) biuro;
d) zakład fabryczny;
e) warsztat,
f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo każde inne miejsce
wydobywania lub odkrywania zasobów naturalnych.
3. Określenie "zakład" obejmuje również:
a) plac budowy, prace budowlane, montażowe lub instalacyjne albo związaną z tymi
pracami działalność nadzorczą, lecz tylko wówczas, gdy taki plac budowy, prace
lub działalność nadzorcza trwają w jednym z Umawiających się Państw dłużej niż
sześć miesięcy;
b) świadczenie usług, w tym usług konsultacyjnych świadczonych przez
przedsiębiorstwo za pośrednictwem pracowników lub innego personelu zatrudnionego
w tym celu przez przedsiębiorstwo, lecz tylko wówczas, gdy taka działalność
(związana z jednym lub ubocznym projektem) trwa przez okres lub okresy
przekraczające 6 miesięcy w ciągu każdego dwunastomiesięcznego okresu.
4. Bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu nie stanowią
zakładu:
a) użytkowanie placówki, która służy wyłącznie do składowania lub wystawiania
dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa;
b) utrzymywanie zapasów dóbr albo towarów przedsiębiorstwa wyłącznie w celu
składowania lub wystawiania;
c) utrzymywanie zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwa;
d) stałe placówki utrzymywane wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w
celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
e) stałe placówki utrzymywane wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa
jakiejkolwiek innej działalności mającej przygotowawczy lub pomocniczy
charakter.
5. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba, z wyjątkiem
niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 7, działa w imieniu
przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa, uważa się, że
przedsiębiorstwo to posiada zakład w pierwszym Umawiającym się Państwie w
zakresie każdego rodzaju działalności, który ta osoba podejmuje dla
przedsiębiorstwa, jeżeli ta osoba:
a) posiada i zwyczajowo realizuje w tym Państwie pełnomocnictwo do zawierania
umów w imieniu przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę
ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w ustępie 4, które gdyby
były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki, nie powodowałyby uznania tej
placówki za zakład na podstawie postanowień tego ustępu;
b) nie posiada pełnomocnictwa, lecz utrzymuje zazwyczaj w pierwszym Państwie
zapas dóbr lub towarów, z którego regularnie dostarcza je w imieniu
przedsiębiorstwa.
6. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu uważa się, że
przedsiębiorstwo ubezpieczeniowe Umawiającego się Państwa, z wyjątkiem
reasekuracji, posiada zakład w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli pobiera
ono w tym drugim Państwie składki lub ubezpiecza od ryzyka w tym Państwie za
pośrednictwem pracownika lub przedstawiciela, który nie jest niezależnym
przedstawicielem w rozumieniu ustępu 7.
7. Nie będzie się uważać, że przedsiębiorstwo posiada zakład w jednym z
Umawiających się Państw tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym Państwie
czynności maklera, generalnego przedstawiciela handlowego albo każdego innego
niezależnego przedstawiciela, pod warunkiem że osoby te działają w ramach swojej
zwykłej działalności. Jeżeli jednak działalność takiego przedstawiciela
prowadzona jest całkowicie lub prawie całkowicie w imieniu tego przedsiębiorstwa
lub przedsiębiorstwa powiązanego, przedstawiciel taki nie będzie uważany za
niezależnego przedstawiciela w rozumieniu tego ustępu.
8. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub
jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany
tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby jakąkolwiek z tych spółek
uważać za zakład drugiej spółki.
Artykuł 6
Dochód z nieruchomości
1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (w tym dochód z eksploatacji
gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie,
może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Określenie "majątek nieruchomy" posiada takie znaczenie, jakie przyjmuje się
według prawa Umawiającego się Państwa, w którym majątek ten jest położony.
Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie należące do majątku
nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do
których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi,
prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do zmiennych lub
stałych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji pokładów
mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych oraz prawo do otrzymywania
opłat z tytułu eksploatacji lub prawa do odkrywania albo poszukiwania, lub w
związku z eksploatacją pokładów mineralnych, naftowych lub gazowych,
kamieniołomów lub innych miejsc wydobycia lub eksploatacji zasobów naturalnych;
statki morskie, barki i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego.
3. Postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodu z bezpośredniego użytkowania,
najmu jak również każdego innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.
4. Postanowienia ustępów 1 i 3 stosuje się również do dochodów z majątku
nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodu z majątku nieruchomego, który służy
do wykonywania wolnego zawodu.
Artykuł 7
Zyski z przedsiębiorstw
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa będą podlegały opodatkowaniu
tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim
Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo
prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane
w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane:
a) temu zakładowi; b) sprzedaży w tym drugim Państwie towarów lub dóbr takiego
samego lub podobnego rodzaju, jak sprzedane za pośrednictwem zakładu; c) innej
działalności gospodarczej prowadzonej w tym drugim Państwie takiego samego
rodzaju jak działalność prowadzona przez zakład.
2. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego
się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez
położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu
zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub
podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne
przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem,
którego jest zakładem.
3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się potrącenie nakładów ponoszonych
dla tego zakładu włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami
administracyjnymi niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym
leży zakład, czy gdzie indziej. Jednakże nie zezwala się na takie potrącenie w
odniesieniu do kwot wypłaconych (z innego tytułu niż bieżące wydatki) przez
zakład na rzecz głównego oddziału przedsiębiorstwa lub innego oddziału z tytułu
należności licencyjnych, honorariów i innych podobnych płatności za
wykorzystanie patentów lub innych praw, lub z tytułu prowizji za szczególne
usługi, lub z tytułu zarządzania albo, z wyjątkiem przedsiębiorstwa bankowego, z
tytułu odsetek od kwoty pieniężnej pożyczonej zakładowi. Również przy określeniu
zysków zakładu nie będzie się uwzględniać kwot wypłaconych (innych niż z tytułu
zwrotu bieżących wydatków) przez zakład na rzecz głównego oddziału
przedsiębiorstwa lub na rzecz innych oddziałów z tytułu należności licencyjnych,
honorariów lub innych podobnych płatności za wykorzystanie patentów lub innych
praw lub z tytułu uzyskanych usług, lub z tytułu zarządzania albo, z wyjątkiem
przedsiębiorstwa bankowego, z tytułu odsetek od pieniędzy pożyczonych głównemu
oddziałowi lub każdemu innemu oddziałowi przedsiębiorstwa.
4. Postanowienia niniejszego artykułu nie wykluczają stosowania ustawodawstwa
Umawiającego się Państwa dotyczącego ustalenia zobowiązań podatkowych osoby w
przypadku, gdy informacje dostępne właściwej władzy danego Państwa są
niewystarczające do ustalenia zysków, które należy przypisać zakładowi, pod
warunkiem, że ustawodawstwo to jest stosowane w granicach, w jakich informacje
dostępne właściwej władzy pozwalają na to stosownie do zasad zawartych w tym
artykule.
5. Jeżeli w Umawiającym się Państwie istnieje zwyczaj ustalania zysków zakładu
przez podział całkowity zysków przedsiębiorstwa na jego poszczególne części,
żadne postanowienie ustępu 2 nie wyklucza ustalenia przez to Umawiające się
Państwo zysku do opodatkowania według zwykle stosowanego podziału. Sposób
zastosowanego podziału zysku musi jednak być taki, żeby wynik był zgodny z
zasadami zawartymi w tym artykule.
6. Przy stosowaniu poprzednich ustępów ustalanie zysków powinno być dokonywane
każdego roku w ten sam sposób, chyba że istnieją uzasadnione powody, aby
postąpić inaczej.
7. Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w
innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych innych artykułów nie będą
naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu.
Artykuł 8
Transport morski i lotniczy
1. Zyski osiągane przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa z eksploatacji
statków powietrznych lub statków morskich w komunikacji międzynarodowej
podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
2. Postanowienia ustępu 1 mają również zastosowanie do zysków pochodzących z
uczestnictwa w umowie poolowej, we wspólnym przedsiębiorstwie lub w
międzynarodowym związku eksploatacyjnym.
Artykuł 9
Przedsiębiorstwa powiązane
Jeżeli:
a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa ma udział bezpośrednio lub
pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w kapitale przedsiębiorstwa drugiego
Umawiającego się Państwa albo
b) te same osoby bezpośrednio lub pośrednio mają udział w zarządzaniu, kontroli
lub kapitale przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa
drugiego Umawiającego się Państwa,
i jeżeli w jednym i drugim przypadku między dwoma przedsiębiorstwami w zakresie
ich stosunków handlowych lub finansowych zostaną umówione lub narzucone warunki,
różniące się od warunków, które by ustaliły między sobą niezależne
przedsiębiorstwa, to zyski, które osiągałoby jedno z przedsiębiorstw bez tych
warunków, ale których z powodu tych warunków ich nie osiągnęło, mogą być uznane
za zyski tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.
Artykuł 10
Dywidendy
1. Dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Dywidendy takie mogą być jednak opodatkowane także w Umawiającym się Państwie
i według prawa tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją
siedzibę, lecz gdy odbiorca dywidend jest ich właścicielem, podatek ten nie może
przekroczyć:
a) 10 procent kwoty dywidend brutto, gdy właścicielem dywidend jest spółka (inna
niż spółka osobowa), której udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy
wynosi co najmniej 25 procent;
b) 15 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.
Postanowienia niniejszego ustępu nie naruszają opodatkowania spółki w
odniesieniu do zysków, z których dywidendy są wypłacane.
3. Użyte w tym artykule określenie "dywidendy" oznacza dochód z akcji lub innych
praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również dochód z
innych praw spółki, które według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka
wypłacająca dywidendy ma siedzibę, są pod względem podatkowym traktowane jak
dochody z akcji.
4. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli odbiorca dywidend, mający
miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim
Państwie, w którym znajduje się siedziba spółki płacącej dywidendy, działalność
zarobkową przez zakład położony w tym Państwie bądź wykonuje w tym drugim
Państwie wolny zawód w oparciu o położoną w nim stałą placówkę i gdy udział, z
którego tytułu wypłaca się dywidendy, rzeczywiście wiąże się z działalnością
takiego zakładu lub stałej placówki. W tym przypadku w zależności od konkretnej
sytuacji stosuje się postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
5. Jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie,
osiąga zyski albo dochody z drugiego Umawiającego się Państwa, wówczas to drugie
Państwo nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę, z
wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie, lub przypadku, gdy udział, z
którego tytułu dywidendy są wypłacane, rzeczywiście wiąże się z działalnością
zakładu lub stałej placówki położonej w drugim Państwie, ani też obciążać nie
wydzielonych zysków spółki podatkiem od nie wydzielonych zysków, nawet gdy
wypłacone dywidendy lub nie wydzielone zyski całkowicie lub częściowo pochodzą z
zysków albo dochodów osiągniętych w tym drugim Państwie.
Artykuł 11
Odsetki
1. Odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże odsetki takie mogą być również opodatkowane w Umawiającym się
Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli
odbiorca odsetek jest ich właścicielem, to podatek w ten sposób ustalony nie
może przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych odsetek.
3. Użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochody z wszelkiego
rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i nie
zabezpieczonych prawem zastawu hipotecznego lub prawem udziału w zyskach
dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z
obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami mającymi
związek z takimi skryptami dłużnymi, obligacjami lub pożyczkami.
4. Postanowień ustępów 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli właściciel odsetek mający
miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie wykonuje w drugim
Państwie, w którym powstają odsetki, działalność zarobkową przy pomocy zakładu
położonego w tym Państwie bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o położoną w nim
stałą placówkę i jeżeli wierzytelność, z której tytułu są płacone odsetki,
rzeczywiście jest związana z takim zakładem lub taką stałą placówką albo jest
związana z działalnością gospodarczą wymienioną w artykule 7 ustęp 1 litera c).
W takim przypadku w zależności od konkretnej sytuacji stosuje się odpowiednio
postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
5. Uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem
jest to Państwo, władza lokalna lub osoba mająca w tym Państwie miejsce
zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca odsetki, bez względu
na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie,
posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z
których działalnością powstało zadłużenie, z tytułu którego są wypłacane
odsetki, i zapłata tych odsetek jest pokrywana przez ten zakład lub stałą
placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w Państwie, w którym położony
jest zakład lub stała placówka.
6. Jeżeli między dłużnikiem a właścicielem odsetek lub między nimi obydwoma a
osobą trzecią istnieją szczególne powiązana i dlatego odsetki, mające związek z
roszczeniem wynikającym z długu, z którego tytułu są wypłacane, przekraczają
kwotę, którą dłużnik i właściciel odsetek uzgodniliby bez tych powiązań, to
postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej
kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu według
prawa każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień
niniejszej umowy.
Artykuł 12
Należności licencyjne i opłaty za usługi techniczne
1. Należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże należności licencyjne mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym
się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy
odbiorca tych należności jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób
nie może przekroczyć:
a) 10 procent kwoty brutto należności licencyjnych z tytułu płatności za
użytkowanie lub prawa do użytkowania patentu, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy
lub za informacje w zakresie zdobytego doświadczenia przemysłowego lub
naukowego;
b) 15 procent kwoty brutto należności licencyjnych w pozostałych przypadkach.
3. Określenie "należności licencyjne", użyte w tym artykule, oznacza wszelkiego
rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich
praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z
filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla telewizji lub radia, wszelkiego
patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub
procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania
urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego albo za informacje dotyczące
doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.
4. Postanowień ustępów 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli właściciel należności
licencyjnych mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą
należności licencyjne, działalność zarobkową przez zakład w nim położony bądź
wolny zawód przy pomocy położonej tam stałej placówki, a prawa lub majątek, z
których tytułu wypłacane są należności licencyjne, rzeczywiście wiążą się z
działalnością takiego zakładu lub stałej placówki lub działalnością gospodarczą
wymienioną pod literą c) ustępu 1 artykułu 7. W takim przypadku w zależności od
konkretnej sytuacji stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub
artykułu 14.
5. Uważa się, że należności licencyjne dla celów podatkowych powstają w
Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka
administracyjna, władza lokalna albo osoba mająca w tym Państwie miejsce
zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca należności
licencyjne, niezależnie od tego, czy ma ona w Umawiającym się Państwie miejsce
zamieszkania lub siedzibę, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą
placówkę, w związku z których działalnością powstał obowiązek zapłaty tych
należności licencyjnych, i zakład lub stała placówka pokrywają te należności, to
uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, w
którym położony jest ten zakład lub stała placówka.
6. Jeżeli między płatnikiem a osobą uprawnioną do należności licencyjnych lub
między nimi obydwoma a osobą trzecią istnieją szczególne powiązania i dlatego
zapłacone opłaty licencyjne mające związek z użytkowaniem, prawem lub
informacją, za które są płacone, przekraczają kwotę, którą płatnik i osoba
uprawniona do należności licencyjnych uzgodniliby bez tych powiązań, to
postanowienia niniejszego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej
wymienionej kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu
zgodnie z ustawodawstwem każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem
innych postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 13
Zyski ze sprzedaży majątku
1. Zyski osiągnięte przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego,
o którym mowa w artykule 6 ustęp 2, a położonego w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część
majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w
drugim Umawiającym się Państwie, albo z przeniesienia własności majątku
ruchomego należącego do stałej placówki, którą osoba zamieszkała w Umawiającym
się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania wolnego
zawodu, łącznie z zyskami, które zostaną uzyskane przy przeniesieniu własności
takiego zakładu (odrębnie albo razem z całym przedsiębiorstwem) lub takiej
stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
3. Zyski z przeniesienia tytułu własności statków powietrznych lub statków
morskich eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej przez przedsiębiorstwo
Umawiającego się Państwa lub majątku ruchomego związanego z eksploatacją takich
statków powietrznych lub statków morskich podlegają opodatkowaniu tylko w tym
Państwie.
4. Zyski osiągane ze sprzedaży udziałów w spółce mającej siedzibę w Umawiającym
się Państwie mogą być opodatkowane w tym Państwie.
5. Zyski z przeniesienia tytułu własności jakiegokolwiek majątku innego niż
wymienione w ustępach 1-4 podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się
Państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub
siedzibę.
Artykuł 14
Wolne zawody
1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie
osiąga z wykonywania działalności zawodowej lub z innej działalności o
samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, z
wyjątkiem niżej wymienionych okoliczności, gdy taki dochód może być opodatkowany
również w drugim Umawiającym się Państwie:
a) jeżeli osoba w celu wykonywania swojej działalności dysponuje w drugim
Umawiającym się Państwie stałą placówką, to dochód może być opodatkowany w tym
drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej
stałej palcówce;
b) jeżeli pobyt osoby w drugim Państwie trwa przez okres lub okresy
przekraczające łącznie 183 dni w danym roku podatkowym, to dochód tej osoby może
być opodatkowany w tym drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie w jakim
jest on osiągany w tym drugim Państwie.
2. Określenie "działalność zawodowa" obejmuje w szczególności samodzielnie
wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub
oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, inżynierów,
prawników, dentystów, architektów i księgowych.
Artykuł 15
Praca najemna
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 21 płace, uposażenia i
inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w
Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko
w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się
Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie
może być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba mająca
miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej
wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w
pierwszym Państwie, jeżeli:
a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające
łącznie 183 dni podczas danego roku kalendarzowego; oraz
b) wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który
nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie; oraz
c) wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą
pracodawca posiada w drugim Państwie.
3. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu wynagrodzenie,
uzyskiwane przez osobę z tytułu pracy najemnej wykonywanej na pokładzie statku
morskiego lub powietrznego eksploatowanego w komunikacji międzynarodowej przez
przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, może podlegać opodatkowaniu tylko w
tym Państwie.
Artykuł 16
Wynagrodzenia dyrektorów
Wynagrodzenia i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce zamieszkania
w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie zarządzającej
spółki mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane
w tym drugim Państwie.
Artykuł 17
Artyści i sportowcy
1. Bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15 dochód uzyskany przez osobę,
mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, z tytułu działalności
artystycznej na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub
telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście wykonywanej w tym
charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie, może być
opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Jeżeli dochód mający związek z osobiście wykonywaną działalnością takiego
artysty lub sportowca nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej
osobie, to dochód taki - bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15 -
może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego
artysty lub sportowca jest wykonywana.
3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, dochód artystów lub sportowców,
mających miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, z działalności
określonej w ustępie 1, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie w ramach
umowy kulturalnej lub porozumienia zawartego między Rządami Umawiających się
Państw, będzie zwolniony z opodatkowania w tym drugim Umawiającym się Państwie.
Artykuł 18
Emerytury i renty
Z uwzględnieniem artykułu 19 ustęp 2 emerytury lub inne podobne wynagrodzenia,
wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z
tytułu poprzedniej pracy najemnej, mogą być opodatkowane w tym Państwie.
Artykuł 19
Funkcje publiczne
1. a) Wynagrodzenie, inne niż renta i emerytura, wypłacane przez Umawiające się
Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie fizycznej z
tytułu funkcji wykonywanych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej
lub władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
b) Jednakże wynagrodzenie takie może podlegać opodatkowaniu tylko w drugim
Umawiającym się Państwie, jeżeli funkcje te są wykonywane w tym Państwie, a
osoba otrzymująca takie wynagrodzenie i mająca miejsce zamieszkania w tym drugim
Państwie:
1) jest obywatelem tego Państwa lub
2) nie stała się osobą mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie wyłącznie dla
celów świadczenia tych usług.
2. a) Jakakolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez jedno Umawiające się
Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy
utworzonych przez to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną
osobie fizycznej z tytułu funkcji wykonywanych na rzecz tego Państwa lub władzy
lokalnej, może być opodatkowana tylko w tym Państwie.
b) Jednakże taka renta lub emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim
Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba ją otrzymująca jest obywatelem tego
Państwa i posiada w nim miejsce zamieszkania.
3. Postanowienia artykułów 15, 16, 17 i 18 mają zastosowanie do wynagrodzeń,
rent i emerytur mających związek z funkcjami wykonywanymi w związku z
działalnością gospodarczą Umawiającego się Państwa, jego jednostki terytorialnej
lub władzy lokalnej.
Artykuł 20
Studenci i praktykanci
1. Należności otrzymywane na utrzymanie się, kształcenie się lub odbywanie
praktyki przez studenta lub praktykanta, który przebywa w pierwszym Umawiającym
się Państwie wyłącznie w celu kształcenia się lub odbywania praktyki i który ma
albo bezpośrednio przed przybyciem do tego Państwa miał miejsce zamieszkania w
drugim Umawiającym się Państwie, nie podlegają opodatkowaniu w pierwszym
Umawiającym się Państwie, jeżeli należności te pochodzą ze źródeł spoza tego
Umawiającego się Państwa.
2. Bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15 wynagrodzenia za pracę
wykonywaną przez studenta lub praktykanta w Umawiającym się Państwie nie mogą
być opodatkowane w tym Państwie, pod warunkiem że praca taka jest związana ze
studiami lub szkoleniem.
Artykuł 21
Nauczyciele, wykładowcy i pracownicy naukowo-badawczy
Osoba fizyczna, która przebywa czasowo w Umawiającym się Państwie w celu
nauczania, prowadzenia wykładów lub prac badawczych w uniwersytecie, w szkole
pomaturalnej, szkole, instytucji oświatowej lub naukowo-badawczej uznanej przez
Rząd tego Państwa, a która ma lub bezpośrednio przed tą wizytą miała miejsce
zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, będzie zwolniona od
opodatkowania w pierwszym Państwie z tytułu wynagrodzenia za nauczanie,
prowadzenie wykładów lub badań naukowych, jeżeli okres pobytu tej osoby nie
przekroczy dwóch lat, licząc od dnia jej pierwszego przyjazdu do pierwszego
Państwa.
Artykuł 22
Inne dochody
1. Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie zostały
wymienione w poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Państwie.
2. Postanowienia ustępu 1 nie mają zastosowania do dochodów nie będących
dochodami z majątku nieruchomego określonego w artykule 6 ustęp 2, jeżeli osoba
uzyskująca takie dochody, posiadająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie działalność
zarobkową przez zakład w nim położony lub wykonuje w tym drugim Państwie wolny
zawód w oparciu o stałą placówkę w nim położoną i gdy prawa lub dobra, z tytułu
których wypłacany jest dochód, są rzeczywiście związane z działalnością takiego
zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej
sytuacji, stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 części dochodu osoby mającej
miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, o których nie było
mowy w poprzednich artykułach niniejszej umowy, a powstające w drugim
Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane również w tym drugim Państwie.
Artykuł 23
Postanowienia o unikaniu podwójnego opodatkowania
1. W przypadku Polski, podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób
następujący:
a) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód,
który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w
Wietnamie, to Polska zwolni, z uwzględnieniem postanowień litery b), taki dochód
od opodatkowania, z tym jednak że przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu
lub majątku tej osoby może zastosować stawkę podatkową, która byłaby
zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania w powyższy
sposób nie był właśnie zwolniony od opodatkowania;
b) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód,
który zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 i 12 może być opodatkowany w
Wietnamie, to Polska zezwoli na potrącenie od podatku dochodowego tej osoby
kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Wietnamie; jednakże takie
potrącenie nie może przekroczyć tej części podatku, jaka została obliczona przed
dokonaniem potrącenia i jaka odpowiednio przypada na dochód, który może być
opodatkowany w Wietnamie;
c) w rozumieniu postanowień ustępu 1 litera a) i b) tego artykułu dochód
osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce ze źródeł
położonych w Wietnamie i podlegający opodatkowaniu w Wietnamie, lecz który
został zwolniony całkowicie lub częściowo od podatku wietnamskiego na mocy
wietnamskiego ustawodawstwa w zakresie ułatwień dla inwestycji lub rozwoju,
będzie uznany za całkowicie lub częściowo opodatkowany w Wietnamie.
2. W Wietnamie podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący:
Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Wietnamie uzyskuje
dochód lub zysk, który na mocy ustawodawstwa Polski i zgodnie z niniejszą umową
może być opodatkowany w Polsce, to Wietnam zezwoli na zaliczenie kwoty podatku
polskiego zapłaconego od tego dochodu na poczet podatku wietnamskiego
przypadającego od tego dochodu lub zysku. Jednakże kwota zaliczenia nie może
przekroczyć kwoty podatku wietnamskiego, jaka została obliczona przed dokonaniem
zaliczenia zgodnie z ustawodawstwem podatkowym Wietnamu.
Artykuł 24
Równe traktowanie
1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym
się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne
lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są
lub mogą być poddani w tych samych okolicznościach obywatele tego drugiego
Państwa.
2. Opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa
posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie może być w tym drugim Państwie
bardziej niekorzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa
prowadzących taka samą działalność. Postanowienie to nie może być rozumiane jako
zobowiązujące Umawiające się Państwo do udzielania osobom mającym miejsce
zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie jakichkolwiek osobistych
zwolnień, ulg i obniżek, dla celów podatkowych, z uwagi na stan cywilny i
rodzinny, których udziela osobom mającym miejsce zamieszkania na jego
terytorium.
3. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których kapitał należy w całości
lub częściowo, lub jest kontrolowany bezpośrednio lub pośrednio przez jedną lub
więcej osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, nie mogą być w pierwszym Umawiającym się Państwie poddane ani
opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej
uciążliwe aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub mogą
być poddane przedsiębiorstwa pierwszego wymienionego Państwa.
4. Postanowienia ustępów 2 i 4 tego artykułu nie mają zastosowania do
wietnamskiego podatku od transferu zysków, który w żadnym przypadku nie może
przekroczyć 10 procent kwoty brutto transferowanego zysku, i do wietnamskiego
podatku w odniesieniu do rolnej działalności produkcyjnej.
5. Żadne postanowienie tego artykułu nie może być rozumiane jako zobowiązujące
Umawiające się Państwo do przyznania osobom nie mającym miejsca zamieszkania na
jego obszarze jakichkolwiek osobistych zasiłków, zwolnień, ulg i obniżek
podatkowych, które ono przyznaje osobom mającym miejsce zamieszkania na jego
terytorium.
6. Postanowienia tego artykułu mają zastosowanie tylko do podatków objętych
niniejszą umową.
7. Bez względu na postanowienia tego artykułu, jak długo Wietnam będzie
przyznawał inwestorom zwolnienia na mocy ustawy o inwestycjach zagranicznych w
Wietnamie, która określa, jakiemu opodatkowaniu podlega inwestor, nakładanie
takiego podatku nie może być traktowane jako naruszające postanowienia ustępów 2
i 4 tego artykułu.
Artykuł 25
Procedura wzajemnego porozumiewania się
1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie jest zdania, że czynności właściwej władzy jednego lub obu Umawiających
się Państw wprowadziły lub wprowadzą dla niej opodatkowanie, które jest
niezgodne z postanowieniami niniejszej umowy, to może ona - niezależnie od
środków odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw -
przedstawić swoją sprawę właściwej władzy tego Państwa, w którym ma ona miejsce
zamieszkania lub siedzibę. Sprawa powinna być przedstawiona w ciągu trzech lat,
licząc od pierwszego urzędowego zawiadomienia o czynności pociągającej za sobą
opodatkowanie, które jest niezgodne z postanowieniami niniejszej umowy.
2. Właściwa władza, jeżeli uzna zarzut za uzasadniony, ale nie może sama
spowodować zadowalającego rozwiązania, podejmie starania, aby przypadek ten
uregulować w drodze wzajemnego porozumienia z właściwą władzą drugiego
Umawiającego się Państwa, tak aby zapobiec opodatkowaniu niezgodnemu z niniejszą
umową. Wszelkie porozumienie będzie zrealizowane bez względu na terminy zawite
przewidziane w prawie Umawiających się Państw.
3. Właściwe władze Umawiających się Państw będą czynić starania, aby w drodze
wzajemnego porozumienia usuwać trudności lub wątpliwości, które mogą powstawać
przy interpretacji lub stosowaniu umowy. Mogą one również konsultować się
wzajemnie co do tego, w jaki sposób można zapobiec podwójnemu opodatkowaniu w
przypadkach, które nie są uregulowane w niniejszej umowie.
4. Właściwe władze Umawiających się Państw mogą porozumiewać się ze sobą
bezpośrednio w celu osiągnięcia porozumienia w sprawach objętych postanowieniami
poprzednich ustępów. Jeżeli w celu osiągnięcia porozumienia zajdzie potrzeba
bezpośredniej wymiany opinii, taka wymiana może nastąpić w ramach komisji
złożonej z przedstawicieli właściwych władz Umawiających się Państw.
Artykuł 26
Wymiana informacji
1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały informacje konieczne
do stosowania postanowień niniejszej umowy, a także informacje o ustawodawstwie
wewnętrznym Umawiających się Państw, dotyczące podatków wymienionych w
niniejszej umowie, w takim zakresie, w jakim opodatkowanie, jakie ono
przewiduje, nie jest sprzeczne z umową. Wymiana informacji nie jest ograniczona
postanowieniami artykułu 1. Wszelkie informacje uzyskane przez Umawiające się
Państwo będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak informacje
uzyskane przy zastosowaniu ustawodawstwa wewnętrznego tego Państwa i będą
udzielane tylko osobom i władzom (w tym sądom albo organom administracyjnym)
zajmującym się ustalaniem, poborem albo ściąganiem podatków, których dotyczy
umowa, lub organom rozpatrującym środki odwoławcze w sprawach tych podatków.
Wyżej wymienione osoby lub władze będą wykorzystywać informacje tylko dla tych
celów, lecz mogą one udostępniać te informacje w postępowaniu sądowym lub do
wydawania orzeczeń. Właściwe władze opracują w drodze konsultacji stosowne
warunki, metody i techniczne sposoby w zakresie wymiany informacji, w tym
również, w razie potrzeby, wymiany informacji w odniesieniu do uchylania się od
opodatkowania.
2. Postanowienia ustępu 1 nie mogą być w żadnym przypadku interpretowane tak,
jak gdyby zobowiązywały jedno z Umawiających się Państw do:
a) stosowania środków administracyjnych, które nie są zgodne z ustawodawstwem
lub praktyką administracyjną tego lub drugiego państwa;
b) udzielania informacji, których uzyskanie nie byłoby możliwe na podstawie
własnego ustawodawstwa albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego
lub drugiego Umawiającego się Państwa;
c) udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową, gospodarczą,
przemysłową lub zawodową albo tryb działalności przedsiębiorstw, lub informacji,
których udzielanie sprzeciwiałoby się porządkowi publicznemu.
Artykuł 27
Przedstawiciele dyplomatyczni i urzędnicy konsularni
Postanowienia niniejszej umowy nie naruszają przywilejów podatkowych
przysługujących przedstawicielom dyplomatycznym lub urzędnikom konsularnym na
podstawie ogólnych zasad prawa międzynarodowego lub postanowień umów
szczególnych.
Artykuł 28
Wejście w życie
1. Umawiające się Strony poinformują się wzajemnie w drodze wymiany not o
spełnieniu wymogów konstytucyjnych obowiązujących w ich państwach, niezbędnych
do wejścia w życie niniejszej umowy. Umowa niniejsza wejdzie w życie po upływie
trzydziestu dni od daty noty późniejszej.
2. Niniejsza umowa będzie miała zastosowanie:
a) w zakresie podatku pobieranego u źródła - do podatku przypadającego w dniu 1
stycznia lub po tym dniu w roku następnym po roku, w którym umowa wejdzie w
życie;
b) w zakresie innych podatków - do dochodu i zysku powstającego w latach
podatkowych zaczynających się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku
następującym po roku, w którym niniejsza umowa wejdzie w życie.
Artykuł 29
Wypowiedzenie
Niniejsza umowa pozostanie w mocy do czasu wypowiedzenia przez jedno z
Umawiających się Państw. Każde Umawiające się Państwo może wypowiedzieć umowę w
drodze dyplomatycznej, przekazując drugiemu Umawiającemu się Państwu pisemną
notyfikację o wypowiedzeniu co najmniej sześć miesięcy przed końcem roku
kalendarzowego rozpoczynającego się po upływie pięciu lat od daty wejścia w
życie niniejszej umowy.
W takim przypadku umowa przestanie obowiązywać w obu Umawiających się Państwach:
a) w zakresie podatków pobieranych u źródła - w odniesieniu do kwot
podlegających opodatkowaniu w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku następnym
po roku, w którym przekazano notę o wypowiedzeniu;
b) w zakresie innych podatków - w odniesieniu do dochodu i zysku powstającego w
latach podatkowych zaczynających się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku
następującym po roku, w którym przekazano notę o wypowiedzeniu.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni, podpisali niniejszą
umowę.
Sporządzono w Warszawie dnia 31 sierpnia tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego
czwartego roku w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim, wietnamskim i
angielskim, przy czym wszystkie trzy teksty są jednakowo autentyczne.
W przypadku rozbieżności przy interpretacji tekst angielski będzie
rozstrzygający.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej: R. Michalski
Z upoważnienia Rządu Socjalistycznej Republiki Wietnamu: Pham Van Trong
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych;
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona;
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
polskiej.
Dano w Warszawie dnia 8 listopada 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 3 stycznia 1995 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Socjalistycznej Republiki Wietnamu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i
zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu,
sporządzonej w Warszawie dnia 31 sierpnia 1994 r.
(Dz. U. Nr 49, poz. 259)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 28 ustęp 1 Umowy
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Socjalistycznej Republiki
Wietnamu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu
się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Warszawie
dnia 31 sierpnia 1994 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule
notyfikacje i w związku z powyższym umowa wchodzi w życie dnia 20 stycznia 1995
r.
Minister Spraw Zagranicznych: wz. I. Byczewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 12 maja 1995 r.
w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Rodziny i Kobiet.
(Dz. U. Nr 49, poz. 260)
Na podstawie art. 12 ust. 1 i w związku z art. 7 ust. 6 ustawy z dnia 12
listopada 1985 r. o zmianach w organizacji oraz w zakresie działania niektórych
naczelnych i centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz.
262, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr
73, poz. 433 i 434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Spraw Rodziny i Kobiet, zwanego
dalej "Pełnomocnikiem".
2. Pełnomocnikiem jest Podsekretarz Stanu w Urzędzie Rady Ministrów.
ż 2. 1. Do zadań Pełnomocnika należy inicjowanie i koordynowanie działań na
rzecz kształtowania i realizacji polityki państwa wobec rodziny i dzieci oraz
równouprawnienia kobiet we wszystkich dziedzinach życia.
2. Do zadań Pełnomocnika należy w szczególności:
1) dokonywanie analiz i ocen sytuacji społecznej i bytowej rodzin, kobiet i
dzieci, w tym rodzin niepełnych, wielodzietnych lub zagrożonych patologią
społeczną bądź w inny sposób upośledzonych,
2) inicjowanie i koordynowanie działań w zakresie kształtowania właściwych
warunków życia rodzin, kobiet i dzieci oraz na rzecz ochrony ich praw i
interesów,
3) opiniowanie, udział w opracowywaniu, a w miarę potrzeby przygotowywanie
projektów programów działań służących poprawie materialnych, społecznych i
kulturowych warunków życia rodzin, kobiet i dzieci, a także współpraca w
opracowywaniu lub opracowywanie projektów regulacji prawnych w tym zakresie,
4) propagowanie humanistycznych wartości dotyczących rodziny, wychowania młodego
pokolenia oraz stosunku do osób starszych i niepełnosprawnych,
5) inspirowanie i wspieranie działalności samopomocowej grup, organizacji i
środowisk, działających na rzecz rodzin, kobiet i dzieci.
3. Do zadań Pełnomocnika należy również:
1) współpraca z międzynarodowymi organizacjami oraz instytucjami, a także
międzyrządowa współpraca dwustronna w sprawach rodziny, kobiet i dzieci,
2) czuwanie nad stosowaniem obowiązujących Polskę konwencji i umów
międzynarodowych, przygotowywanie sprawozdań i raportów z ich realizacji, a
także badanie możliwości oraz przedstawianie wniosków w sprawie przystępowania
do kolejnych umów i konwencji,
3) koordynowanie działań w zakresie realizacji zasad zawartych w przyjętej przez
Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych Konwencji o prawach dziecka z dnia 20
listopada 1989 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 120, poz. 526),
przy zachowaniu kompetencji Ministra Spraw Zagranicznych.
ż 3. 1. Pełnomocnik wykonuje swoje zadania we współdziałaniu z właściwymi
organami, stowarzyszeniami oraz instytucjami, do których może zwracać się o
udzielanie pomocy, a także podejmując współpracę z organami samorządu
terytorialnego.
2. Pełnomocnik może występować do właściwych organów, stowarzyszeń albo
instytucji z wnioskami lub sygnalizować dostrzeżone w ich działalności problemy
dotyczące spraw należących do zakresu jego działania oraz żądać zajęcia
stanowiska.
3. Organy opracowujące projekty normatywnych aktów prawnych uzgadniają je z
Pełnomocnikiem w zakresie spraw należących do jego właściwości.
ż 4. 1. Pełnomocnik przedstawia Radzie Ministrów analizy, oceny i wnioski,
wiążące się z zakresem jego działania.
2. Pełnomocnik przedstawia Radzie Ministrów corocznie informacje o swojej pracy.
ż 5. Pełnomocnik może powoływać zespoły o charakterze opiniodawczym lub do
opracowania określonych zagadnień oraz zlecać przeprowadzenie ekspertyz.
ż 6. Pełnomocnik wykonuje swoje zadania przy pomocy Biura Pełnomocnika,
stanowiącego komórkę organizacyjną Urzędu Rady Ministrów.
ż 7. Traci moc uchwała nr 53/91 Rady Ministrów z dnia 2 kwietnia 1991 r. w
sprawie powołania Pełnomocnika Rządu do Spraw Kobiet i Rodziny, zmieniona
uchwałą nr 119/92 Rady Ministrów z dnia 26 października 1992 r.
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 31 stycznia 1995 r.
w sprawie określenia wzorów dokumentów i rodzaju innych dowodów niezbędnych do
ustalenia prawa do zasiłku rodzinnego oraz szczegółowych zasad i trybu wypłaty
zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych
(Dz. U. Nr 12, poz. 58)
Na podstawie art. 17 ust. 2 i art. 34 ustawy z dnia 1 grudnia 1994 r. o
zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz. U. Z 1995 r. Nr 4, poz. 17) zarządza
się, co następuje:
ż 1. 1. Ustalenie uprawnień do zasiłku rodzinnego, ustalenie jego wysokości, a
także wypłata zasiłku następuje na podstawie wniosku sporządzonego według wzoru
stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia ora oświadczenia o dochodach
rodziny osoby ubiegającej się o przyznanie zasiłku, sporządzonego według wzoru
stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia.
2. Oświadczenie o dochodach rodziny uprawnionej do zasiłku rodzinnego składa w
lutym i w sierpniu każdego roku.
ż 2. W razie zabiegu uprawnień do zasiłku rodzinnego z różnych tytułów,
uprawniony wskazuje, z którego tytułu będzie go pobierał, przedkładając wniosek,
o którym mowa w ż 1 ust. 1.
ż 3. 1. W celu ustalenia uprawnień do zasiłku rodzinnego na dziecko w wieku
powyżej 16 lat, w każdym roku szkolnym uprawniony składa dodatkowo oświadczenie
o uczęszczaniu dziecka do szkoły według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do
rozporządzenia.
2. Zasiłek rodzinny na dziecko kształcące się w szkole wypłaca się przez cały
rok szkolny, a gdy dziecko studiuje w szkole wyższej - przez cały rok
akademicki, w tym również przez okres ferii zimowych i letnich, jeżeli nauka w
roku szkolnym i akademickim trwa dwa semestry. Zasada ta ma również zastosowanie
do zasiłków rodzinnych na dzieci kończące szkołę.
3. W razie gdy w tym samym roku kalendarzowym dziecko po ukończeniu szkoły
zostało przyjęte do szkoły wyższej, wypłaca się na nie zasiłek rodzinny również
za wrzesień.
4. Na dziecko, które kończy 20 lat w ostatnim lub przedostatnim roku nauki w
szkole, zasiłek rodzinny wypłaca się tylko do końca bieżącego lub następnego
roku szkolnego, nawet jeżeli dziecko uczy się dłużej powtarzając przedostatni
lub ostatni rok nauki.
ż 4. Zasiłek rodzinny na dziecko przebywające nieodpłatnie w domu pomocy
społecznej, domu dziecka albo innej placówce opiekuńczo-wychowawczej wypłaca się
za miesiące, w których nie przebywało w tej placówce co najmniej przez pełne dwa
tygodnie.
ż 5. Jeżeli członek rodziny, na którego uprawniony pobierał zasiłek rodzinny,
przebywa za granicą dłużej niż trzy miesiące, poczynając od czwartego miesiąca
jego pobytu za granicą nie wypłaca się na niego zasiłku rodzinnego. Wznowienie
wypłaty zasiłku następuje po powrocie członka rodziny do kraju, poczynając od
miesiąca, w którym został zgłoszony wniosek w tej sprawie.
ż 6. Okoliczność faktycznego pozostawania we wspólnym pożyciu z uprawnionym do
zasiłku rodzinnego ustala się na podstawie jego pisemnego oświadczenia.
ż 7. Ilekroć dla ustalenia uprawnień do zasiłku rodzinnego konieczne jest
ustalenie kwoty dochodu z gospodarstwa rolnego, przyjmuje się, że miesięczny
dochód z 2 ha przeliczeniowych jest równy kwocie odpowiadającej 50% przeciętnego
wynagrodzenia w gospodarce narodowej:
1) w IV kwartale poprzedniego roku - dla zasiłków rodzinnych przyznawanych na
okres od marca do sierpnia następnego roku,
2) w II kwartale danego roku - dla zasiłków rodzinnych przyznawanych na okres od
września tego roku do lutego roku następnego.
ż 8. Pracodawcy i rejonowe urzędy pracy są zobowiązani do informowania
uprawnionego do zasiłku rodzinnego o podjęciu lub wstrzymaniu wypłaty zasiłku
oraz o jego wysokości i terminie wypłat.
Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do zasiłku pielęgnacyjnego.
ż 9. Zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne przysługujące:
1) osobom ubezpieczonym z tytułu wykonywania pracy na podstawie umowy agencyjnej
lub umowy zlecenia
wypłaca jednostka, która zawarła umowę,
2) członkom rolniczych spółdzielni produkcyjnych - wypłaca spółdzielnia,
3) adwokatom członkom zespołów adwokackich - wypłaca zespół adwokacki.
Zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne przysługujące żołnierzom lub funkcjonariuszom
służb podległych Ministrowi Obrony Narodowej, Ministrowi Spraw Wewnętrznych i
Ministrowi Sprawiedliwości - wypłacają właściwe organy tych resortów.
ż 10. Osobom opłacającym składki na ubezpieczenie społeczne indywidualnie
zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne mogą być wypłacane poprzez pomniejszenie
należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne o kwoty przysługujących
zasiłków.
ż 11. Ustalenie uprawnień do zasiłku pielęgnacyjnego następuje na wniosek
sporządzony według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do rozporządzenia.
ż 12. Pracodawca zobowiązany jest do wypłacania zasiłków rodzinnych wypłaca
pracownikowi, na jego wniosek również zasiłki pielęgnacyjne przysługujące
małżonkowi lub dzieciom, nawet jeżeli na te osoby zasiłek rodzinny nie
przysługuje.
ż 13. W celu uzyskania zasiłku pielęgnacyjnego należnego małżonkowi lub dzieciom
pracownik składa wniosek zawierający oświadczenie pełnoletniego członka rodziny,
sporządzony według wzoru stanowiącego załącznik nr 5 do rozporządzenia.
ż 14. Przepisy ż 12 mają zastosowanie do wszystkich zobowiązanych do wypłaty
zasiłku rodzinnego.
ż 15. Prawo do zasiłku rodzinnego lub pielęgnacyjnego ustala się od miesiąca
kalendarzowego, w którym zgłoszono wniosek.
ż 16. Wypłaty zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych dokonuje się na podstawie
listy płatniczej, według wzoru stanowiącego załącznik nr 6 rozporządzenia, albo
listy wypłat wynagrodzeń.
U pracodawców dokonujących imiennego zgłoszenia pracowników do ubezpieczenia
społecznego, listę płatniczą zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych stanowi
deklaracja rozliczeniowa, stosowana w rozliczeniach składek na ubezpieczenie
społeczne z oddziałami Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Każda wypłata zasiłku rodzinnego i pielęgnacyjnego jest ewidencjonowana w karcie
wypłat tych zasiłków, której wzór stanowi załącznik nr 7 do rozporządzenia.
ż 17. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 1995 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller
Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31
stycznia 1995 r. (poz. 58)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Pouczenie
Uprawniony wpisuje do wniosku dzieci i małżonka, jeśli odpowiadają niżej podanym
warunkom, oraz wypełnia oświadczenie dokonując stosownych adnotacji.
Zasiłek rodzinny na dziecko przysługuje do ukończenia 16 lat życia, a jeżeli
kształci się w szkole - do czasu ukończenia nauki, nie dłużej jednak niż do
ukończenia 20 lat życia. Jeżeli ukończenie 20 lat życia przypada na ostatni lub
przedostatni rok nauki w szkole, zasiłek przysługuje odpowiednio do zakończenia
bieżącego lub następnego roku nauki. Bez względu na wiek zasiłek przysługuje,
jeżeli dziecko jest inwalidą I grupy lub inwalidą II grupy, gdy inwalidztwo II
grupy powstało w wieku uprawniającym do zasiłku.
Zasiłek rodzinny nie przysługuje na dziecko pozostające w związku małżeńskim,
kształcące się w szkole wojskowej lub innej szkole zapewniającej nieodpłatne
pełne utrzymanie (zakwaterowanie, wyżywienie, umundurowanie itp.), przebywające
w domu pomocy społecznej, w domu dziecka lub innej placówce
opiekuńczo-wychowawczej, jeżeli za pobyt rodzina nie ponosi odpłatności, albo w
zakładzie poprawczym lub karnym.
Zasiłek rodzinny przysługuje na małżonka, jeżeli ukończyła 60 lat kobieta lub
ukończył 65 lat mężczyzna, jest inwalidą I lub II grupy lub sprawuje opiekę na
dzieckiem, któremu przysługuje zasiłek pielęgnacyjny. Zasiłek rodzinny nie
przysługuje w przypadku osiągania dochodów brutto w kwocie równej lub wyższej od
najniższego świadczenia rentowego w systemie pracowniczym.
Zasiłek rodzinny nie przysługuje na małżonka przebywającego w domu pomocy
społecznej, jeżeli za jego pobyt rodzina nie ponosi odpłatności, albo w
zakładzie karnym.
Zasiłek rodzinny nie przysługuje na członków rodziny przebywających ponad 3
miesiące za granicą lub zamieszkujących poza obszarem kraju. Ograniczenia tego
nie stosuje się do studentów oraz członków rodziny przebywających czasowo na
leczeniu za granicą.
Prawo do zasiłku ustala się na okresy półroczne od marca do sierpnia i od
września do lutego następnego roku na podstawie dochodu rodziny uzyskanego w
dwóch kwartałach poprzedzających te okresy.
Zasiłek rodzinny przysługuje, jeżeli przeciętny miesięczny dochód przypadający
na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty odpowiadającej 50% przeciętnego
wynagrodzenia ogłoszonego dla celów emerytalnych za kwartał poprzedzający
sześciomiesięczny okres, na który ustala się prawo do zasiłku. Zasiłek wypłaca
się nadal w następnym okresie sześciomiesięcznym nawet w przypadku, gdy dochód
przekracza podaną granicę, jednak pod warunkiem, że kwota tego przekroczenia
przypadająca na wszystkich członków rodziny nie równoważy kwoty zasiłku
rodzinnego.
W przypadku osiągania dochodów z gospodarstwa rolnego, zasiłek przysługuje, o
ile na osobę w rodzinie przypada nie więcej niż 2 ha przeliczeniowe.
Oświadczenie o dochodach rodziny składa się na odrębnym formularzu.
Prawo do zasiłku przysługuje nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono
wniosek.
Uprawniony obowiązany jest zawiadomić niezwłocznie instytucję wypłacającą
zasiłek rodzinny o okolicznościach powodujących ustanie prawa do zasiłku lub
mających wpływ na jego wysokość.
Uprawniony, który pobrał nienależny zasiłek rodzinny, jest obowiązany do jego
zwrotu. Osoba ta może być ponadto pociągnięta do odpowiedzialności karnej za
wyłudzenie w przypadku umyślnego podania okoliczności nieprawdziwych albo
zatajenia okoliczności wykluczających prawo do zasiłku rodzinnego lub mających
wpływ na jego wysokość.
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Załącznik nr 6
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 7
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 24 stycznia 1995 r.
w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku
dochodowego w gminach zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym.
(Dz. U. Nr 14, poz. 63)
Na podstawie art. 26 ust. 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym
od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994
r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr
126, poz. 626 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25) oraz art. 18 ust. 7 ustawy z dnia 15
lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106,
poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80,
poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i
Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Przepisy rozporządzenia regulują zasady oraz warunki:
1) odliczeń wydatków inwestycyjnych od dochodu do opodatkowania, zwanych dalej
"odliczeniami", przez podatników będących osobami prawnymi, jednostkami
organizacyjnymi nie mającymi osobowości prawnej oraz osobami fizycznymi
prowadzącymi lub podejmującymi działalność gospodarczą, w tym również działy
specjalne produkcji rolnej, z wyjątkiem spółek cywilnych, jawnych i
komandytowych,
2) obniżek o dokonane wydatki inwestycyjne zryczałtowanego podatku dochodowego
od osób fizycznych, uregulowanego rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 23
grudnia 1994 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób
fizycznych (Dz. U. Nr 140, poz. 786), zwanych dalej "obniżkami".
2. Odliczenia i obniżki przysługują osobom i jednostkom wymienionym w ust. 1,
zwanym dalej "podatnikami", jeżeli prowadzą albo rozpoczynają działalność w
gminach o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym oraz w
całości wykorzystują składniki majątkowe wymienione w ż 2 pkt 4 lit. a) i b)
oraz d)-h) na terenie tych gmin.
3. W przypadku spółek cywilnych, jawnych i komandytowych prawo odliczeń lub
obniżek przysługuje wspólnikom lub komandytariuszom spółki, którzy ponieśli
wydatki inwestycyjne; w razie braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały
wspólników w poniesionym wydatku są równe.
4. Przepisy rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 5, nie mają zastosowania do
wydatków inwestycyjnych poniesionych przez podatników korzystających z ulg,
odliczeń i zwolnień od podatku dochodowego, zgodnie z:
1) art. 54 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr
43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz.
626 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25),
2) art. 39 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od
osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r.
Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz.
419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 5,
poz. 25),
3) art. 46 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw
państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz.
480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685),
4) art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem
zagranicznym (Dz. U. Nr 60, poz. 253, Nr 80, poz. 350 i Nr 111, poz. 480 oraz z
1993 r. Nr 134, poz. 646),
5) rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r, w sprawie zwolnienia
od podatków obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z
niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 35,
poz. 203 i Nr 69, poz. 403 oraz z 1991 r. Nr 64, poz. 276),
6) rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 6 lutego 1989 r. w sprawie
zwolnienia od podatku dochodowego dochodów z tytułu niektórych rodzajów
działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 3, poz. 20 i Nr 49, poz. 278 raz z 1991 r.
Nr 51, poz. 222),
7) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 25 stycznia 1994 r. w sprawie odliczeń
od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego (Dz. U. Nr
18, poz. 62 i Nr 68, poz. 295).
5. Podatnicy, którzy korzystają ze zwolnień od podatku dochodowego zgodnie z
rozporządzeniem wymienionym w ust. 4 pkt 6, mogą zrezygnować z tego prawa i
począwszy od miesiąca, w którym zaprzestali stosować te zwolnienia, mogą
korzystać z odliczeń lub obniżek na zasadach określonych w niniejszym
rozporządzeniu, jeżeli do końca miesiąca, w którym korzystają ze zwolnień, złożą
w urzędzie skarbowym właściwym w sprawach podatku dochodowego zawiadomienie o
rezygnacji z tych zwolnień do końca okresu ich obowiązywania.
ż 2. Określenia użyte w rozporządzeniu oznaczają:
1) dochód do opodatkowania - podstawę opodatkowania, czyli dochód ustalony
zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub
zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
2) zryczałtowany podatek dochodowy - podatek ustalony zgodnie z rozporządzeniem
Ministra Finansów, o którym mowa w ż 1 ust. 1 pkt 2,
3) gmina - gminę uznaną, na podstawie odrębnych przepisów, za gminę zagrożoną
szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym,
4) wydatki inwestycyjne - wydatki faktycznie poniesione w roku podatkowym, nie
zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony podatek od
towarów i usług, w jakiej podatek ten podlega odliczeniu od należnego podatku od
towarów i usług, na:
a) zakup i montaż maszyn i urządzeń zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją
rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 3-6 i 8,
b) zakup, budowę lub rozbudowę:
- budynków i budowli zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków
trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 1 podgrupa 10-13, podgrupa 16
rodzaj 166 i 168, podgrupa 18 rodzaj 180 i 182-185 oraz do grupy 2 podgrupa
20-23 i 25-27,
- pływalni i basenów sportowych odkrytych oraz kortów tenisowych zaliczonych,
zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu
Statystycznego, do grupy 2 podgrupa 28 rodzaj 281 i 286,
c) zakup środków transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych,
d) zakup od Skarbu Państwa przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części mienia
przedsiębiorstwa, z wyjątkiem wydatków na zakup gruntów albo prawa wieczystego
użytkowania gruntów,
e) zakup od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa przedsiębiorstwa lub
zorganizowanej części mienia przedsiębiorstwa,
f) zakup praw majątkowych uznawanych za wartości niematerialne i prawne,
podlegających na podstawie odrębnych przepisów odpisom amortyzacyjnym uznawanym
za koszt uzyskania przychodów,
g) spłatę określonej w umowie najmu lub dzierżawy albo w umowie o podobnym
charakterze wartości składników majątku, o których mowa pod lit. a)-f), jeżeli
środki te, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 1993 r.
w sprawie zaliczania przedmiotu umów najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw
majątkowych do składników majątku stron tych umów (Dz. U. Nr 28, poz. 129),
zaliczane są do składników majątku najemcy, dzierżawcy albo używającego,
h) wytworzenie we własnym zakresie lub na zamówienie (zlecenie) środków
trwałych, o których mowa pod lit. a) i b),
5) stan zatrudnienia - liczbę osób zatrudnionych na podstawie stosunku pracy,
ustaloną w przeliczeniu na pełne etaty, według stanu na pierwszy dzień roku
rozpoczynającego rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki inwestycyjne
podlegające odliczeniu od dochodu do opodatkowania albo od zryczałtowanego
podatku dochodowego, a u podatników powstałych po tym dniu w wyniku
przekształcenia, łączenia lub podziału - według stanu na dzień przekształcenia,
łączenia lub podziału,
6) przyrost zatrudnienia - wzrost liczby osób zatrudnionych na podstawie
stosunku pracy, w przeliczeniu na pełne etaty, w stosunku do stanu zatrudnienia,
o którym mowa w pkt 5, w wyniku zatrudnienia osób uprzednio zarejestrowanych we
właściwym rejonowym urzędzie pracy jako bezrobotne i mające miejsce zamieszkania
na terenie gminy zagrożonej szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym,
7) zmniejszenie zatrudnienia - zmniejszenie zatrudnienia, w przeliczeniu na
pełne etaty, w stosunku do stanu zatrudnienia powiększonego o jego przyrost.
ż 3. 1. Podatnicy, którzy spełniają warunki określone w ust. 2, mają prawo do
odliczenia wydatków inwestycyjnych, poniesionych w roku podatkowym, od dochodu
do opodatkowania osiągniętego w tym roku lub obniżki zryczałtowanego podatku
dochodowego za ten rok, w wysokości określonej w ż 4 i 5.
2. Prawo do odliczenia lub obniżki przysługuje, jeżeli jednocześnie spełnione
zostały następujące warunki:
1) u podatników prowadzących działalność gospodarczą, w tym również powstałych z
przekształcenia formy prawnej, łączenia lub podziału dotychczasowych podmiotów
gospodarczych:
a) wskaźnik przyrostu zatrudnienia w stosunku do stanu zatrudnienia wynosi co
najmniej:
zatrudnienie ponad dowskaźnik przyrostu zatrudnienia
2020%, nie mniej jednak niż 2 pełne etaty,
20 5016%, nie mniej jednak niż 4 pełne etaty,
50 50012%, nie mniej jednak niż 8 pełnych etatów,
5008%, nie mniej jednak niż 60 pełnych etatów

b) ogólna liczba osób zatrudnionych w przeliczeniu na pełne etaty jest równa lub
wyższa od sumy stanu zatrudnienia i przyrostu zatrudnienia albo
2) u podatników rozpoczynających działalność gospodarczą w roku podatkowym, w
którym dokonany został wpis do właściwego rejestru albo ewidencji działalności -
z wyłączeniem podatników powstałych w wyniku przekształcenia, łączenia lub
podziału podmiotów gospodarczych - co najmniej 50% liczby zatrudnionych, w
przeliczeniu na pełne etaty, stanowiły osoby uprzednio zarejestrowane we
właściwym rejonowym urzędzie pracy jako bezrobotne,
3) wydatki inwestycyjne, z zastrzeżeniem ust. 3, zostały poniesione w okresie,
gdy gmina, na której terenie podatnicy prowadzą albo rozpoczynają działalność,
była uznana za gminę zagrożoną szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym
oraz
4) przed dokonaniem każdorazowego odliczenia podatnik nie ma zaległych
zobowiązań z tytułu podatków stanowiących dochody budżetu państwa, składek na
ubezpieczenie społeczne oraz składek na Fundusz Pracy, określonych w odrębnych
przepisach, oraz
5) wydatki inwestycyjne zostały udokumentowane:
a) fakturą (rachunkiem uproszczonym) wystawioną przez podatnika podatku od
towarów i usług nie korzystającego ze zwolnienia na podstawie art. 14 ustawy z
dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym
(Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599 oraz z 1994 r. Nr
132, poz. 670) lub dowodem odprawy celnej - w wypadku wydatków określonych w ż 2
pkt 4 lit. a), c) i g), z wyjątkiem wydatków z tytułu spłaty wartości składników
majątku, o których mowa w ż 2 pkt 4 lit. d) i e),
b) dowodami wymienionymi pod lit. a) w razie zakupu towarów i usług służących do
wytworzenia we własnym zakresie lub na zamówienie (zlecenie) - w wypadku
wydatków określonych w ż 2 pkt 4 lit. h) albo
c) dowodem przekazania należności i aktem notarialnym - w wypadku wydatków na
zakup budynków i budowli określonych w ż 2 pkt 4 lit. b) i d), albo
d) dowodem przekazania należności - w pozostałych wypadkach.
3. Warunek, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, uważa się także za spełniony, jeżeli
podatnik poniósł wydatki inwestycyjne w okresie sześciu miesięcy po dniu
skreślenia gminy z wykazu gmin uznanych za gminy zagrożone szczególnie wysokim
bezrobociem strukturalnym.
ż 4. 1. Odliczeniu od dochodu do opodatkowania podlega 50% kwoty wydatków
inwestycyjnych, a w razie prowadzenia lub podjęcia działalności na terenie gminy
o liczbie mieszkańców nie przekraczającej 5000 osób - 75% tych wydatków.
2. Jeżeli kwota odliczeń określona w ust. 1 przekracza dochód do opodatkowania
osiągnięty w roku podatkowym, w którym poniesiono wydatki inwestycyjne, różnicę
odlicza się od dochodu do opodatkowania osiągniętego w następnych latach
podatkowych, jednak nie dłużej niż przez trzy kolejne lata następujące po roku
podatkowym, w którym podatnik poniósł wydatki inwestycyjne; przepisy ż 3 i 11
stosuje się odpowiednio.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do podatników, którzy w roku
poniesienia wydatków inwestycyjnych rozpoczęli działalność i w tym roku nie
osiągnęli dochodu.
ż 5. 1. Podatnikom opodatkowanym zryczałtowanym podatkiem dochodowym przysługuje
prawo obniżki tego podatku o 50% kwoty wydatków inwestycyjnych, a w razie
prowadzenia lub podjęcia działalności na terenie gminy o liczbie mieszkańców nie
przekraczającej 5000 osób - o 75% tych wydatków.
2. Jeżeli kwota obniżki określona w ust. 1 przekracza zryczałtowany podatek
dochodowy należny za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki inwestycyjne,
różnica pomniejsza ten podatek w następnych latach podatkowych, jednak nie
dłużej niż przez trzy kolejne lata następujące po roku podatkowym, w którym
podatnik poniósł wydatki inwestycyjne. Przepis ż 11 stosuje się odpowiednio.
ż 6. W wypadku zmiany formy opodatkowania osób fizycznych stosuje się
odpowiednio przepisy ż 4 ust. 2 lub ż 5 ust. 2.
ż 7. Odliczenia i obniżki, o których mowa w ż 3-5, przysługują do czasu ich
wyczerpania, chociażby gmina została skreślona z wykazu gmin uznanych za gminę
zagrożoną szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym,
ż 8. 1. Odliczeń lub obniżek dokonuje się w terminach określonych do złożenia,
zgodnie z odrębnymi przepisami, wstępnego zeznania o wysokości dochodu (straty)
uzyskanego za ten rok albo zeznania o wysokości osiągniętego dochodu
(poniesionej straty) w roku podatkowym, albo zeznania o wysokości uzyskanego
przychodu i dokonanych odliczeń za rok podatkowy.
2. Podatnicy mogą dokonywać odliczeń lub obniżek odpowiednio w terminach
określonych dla wpłat zaliczek na podatek dochodowy lub zryczałtowanego podatku
dochodowego.
ż 9. W razie zbiegu uprawnień do odliczeń lub obniżek, o których mowa w
rozporządzeniu, przysługuje tylko jedno uprawnienie, wybrane przez podatnika.
ż 10. 1. Podatnikom, którzy dokonali odliczeń lub obniżek wymienionych w ż 4 i
5, przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, prawo do dodatkowej obniżki dochodu do
opodatkowania w każdym roku podatkowym, w którym zgodnie z odrębnymi przepisami
dokonywane są odpisy amortyzacyjne.
2. Prawo, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje podatnikom, którzy:
1) dokonali odliczeń lub obniżek zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu
wydatków inwestycyjnych na:
a) zakup składników majątku, o których mowa w ż 2 pkt 4 lit. a)-f), jeżeli
składniki te zostały przez podatnika oddane do odpłatnego korzystania i zgodnie
z rozporządzeniem wymienionym w ż 2 pkt 4 lit. g) zaliczone są do składników
majątku najemcy, dzierżawcy albo używającego,
b) zakup gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów,
2) są opodatkowani zryczałtowanym podatkiem dochodowym.
3. Dodatkową obniżkę, o której mowa w ust. 1, w każdym roku podatkowym ustala
się w wysokości połowy nie stanowiącej kosztu uzyskania przychodów kwoty odpisu
amortyzacyjnych dokonanych w tym roku od składników majątku, z którymi związane
były odliczenia lub obniżki wymienione w ż 4 i 5; przepisy ż 8 stosuje się
odpowiednio.
ż 11. 1. Podatnicy tracą prawo do odliczeń albo obniżek, o których mowa w ż 4 i
5, jeżeli przed upływem trzech lat podatkowych, licząc od końca roku
podatkowego, w którym zakończyli korzystanie z tych odliczeń albo zniżek:
1) wystąpią u nich, za poszczególne lata, zaległości we wpłatach podatków
stanowiących dochody budżetu państwa, składek na ubezpieczenie społeczne oraz
składek na Fundusz Pracy, przekraczające, odrębnie z każdego tytułu, 0,5% kwoty
wpłat dokonanych w tych latach,
2) przeniosą w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, z którymi
związane były odliczenia lub obniżki; nie dotyczy to przeniesienia własności w
wyniku dokonanych, zgodnie z odrębnymi przepisami, przekształceniem formy
prawnej, łączeniem lub podziałem dotychczasowych podmiotów gospodarczych albo
3) ustały przesłanki do zaliczania środków trwałych przyjętych do odpłatnego
korzystania na podstawie umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze
do składników majątku podatnika, zgodnie z rozporządzeniem wymienionym w ż 2 pkt
4 lit. g), albo
4) zostaną postawieni w stan likwidacji, z wyjątkiem przedsiębiorstw
likwidowanych w trybie i na zasadach określonych w ustawie o prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych, lub zostanie ogłoszona ich upadłość, albo
5) zmniejszą o więcej niż 5% liczbę zatrudnionych, o której mowa w ż 3 ust. 2
pkt 1 lit. b),
6) otrzymają zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiejkolwiek formie.
2. W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, podatnicy są
obowiązani do:
1) zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dokonanych odliczeń, do których
utracili prawo, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę w
miesiącu następującym po miesiącu, w którym utracili prawo do odliczeń, albo
2) wpłacenia kwoty obniżki zryczałtowanego podatku dochodowego w następnym
miesiącu po miesiącu, w którym utracili prawo do tej obniżki, w terminie
przewidzianym do wpłat podatku.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się również do dodatkowej obniżki dochodu do
opodatkowania, o której mowa w ż 10 ust. 1.
ż 12. 1. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 22 czerwca 1993 r. w
sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych na terenie gmin o
szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 59, poz.
266).
2. Podatnicy, którzy ponieśli wydatki inwestycyjne do końca 1994 r. i spełnią
warunki określone w rozporządzeniu wymienionym w ust. 1, zachowują uprawnienia
do ulg inwestycyjnych na zasadach określonych w tym rozporządzeniu.
ż 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do
wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1995 r., a w wypadku
podatników korzystających z ulg, odliczeń i zwolnień od podatku dochodowego na
podstawie przepisów wymienionych w ż 1 ust. 4, z zastrzeżeniem ż 1 ust. 5 - do
wydatków inwestycyjnych poniesionych po upływie okresu obowiązywania tych ulg,
odliczeń i zwolnień.
Prezes Rady Ministrów: W. Pawlak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 21 kwietnia 1995 r.
o zmianie ustawy o uprawnieniach do bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami
publicznego transportu zbiorowego.
(Dz. U. Nr 50, poz. 261)
Art. 1. W ustawie z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do bezpłatnych i
ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. Nr 54,
poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 40, poz. 150, Nr 80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4:
1) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) dzieci w wieku powyżej 4 lat do rozpoczęcia nauki w szkole podstawowej,"
b) w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) dzieci i młodzież w okresie od rozpoczęcia nauki w szkole podstawowej do
ukończenia szkoły ponadpodstawowej publicznej lub niepublicznej o uprawnieniach
szkoły publicznej, nie dłużej niż do ukończenia 24 roku życia,";
2) w art. 5 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) dzieci i młodzież w okresie od rozpoczęcia nauki w szkole podstawowej do
ukończenia szkoły ponadpodstawowej publicznej lub niepublicznej o uprawnieniach
szkoły publicznej, nie dłużej niż do ukończenia 24 roku życia,";
3) w art. 6 w ust. 1 po wyrazach "o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt. 1, 6 i 7
oraz ust. 2, art. 3 i art. 4 ust. 1 pkt 1" skreśla się wyrazy "i 2".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 24 stycznia 1995 r.
w sprawie określenia wykazu gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem
strukturalnym.
(Dz. U. Nr 14, poz. 64)
Na podstawie art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1) zarządza się, co
następuje:
ż 1. Określa się wykaz gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem
strukturalnym, stanowiący załącznik do rozporządzenia.
W gminach, o których mowa w ust. 1, są stosowane, na podstawie odrębnych
przepisów, szczególne instrumenty ekonomiczno-finansowe i inne preferencje w
celu ograniczenia bezrobocia i jego skutków.
ż 2. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 sierpnia 1993 r. w
sprawie określenia wykazu gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem
strukturalnym (Dz. U. Nr 82, poz. 385).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1995 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Pawlak
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1995 r. (poz. 64)
WYKAZ GMIN ZAGROŻONYCH SZCZEGÓLNIE WYSOKIM BEZROBOCIEM STRUKTURALNYM
1. W województwie bydgoskim:
gmina-miasto -Inowrocław,
gminy pozostałe*): Dąbrowa Biskupia, Gniewkowo, Inowrocław, Janikowo, Kamień
Krajeński, Kruszwica, Mroczna, Nakło nad Notecią, Pakość, Rojewo, Sadki, Sępólno
Krajeńskie, Sośno, Więcbork, Złotniki Kujawskie.
2. W województwie ciechanowskim:
gmina-miasto - Działdowo,
gminy pozostałe: Bieżuń, Działdowo, Iłowo-Osada, Kuczbork Osada, Lidzbark,
Lubowidz, Lutocin, Płośnica, Rybno, Żuromin.
3. W województwie elbląskim - wszystkie gminy.
4. W województwie gdańskim:
gmina-miasto - Tczew,
gminy pozostałe: Gniew, Morzeszczyn, Peplin, Subkowy, Tczew.
5. W województwie gorzowskim:
gminy pozostałe: Barlinek, Bierzwnik, Boleszkowice, Choszczno, Dębno,
Dobiegniew, Drawno, Drezdenko, Krzęcin, Myślbórz, Nowogródek Pomorski, Pełczyce,
Rzecz, Stare Kurowo, Strzelce Krajeńskie, Zwierzyn.
6. W województwie jeleniogórskim:
Gmina-miasto - Kamienna Góra,
Gminy pozostałe: Bolków, Kamienna Góra, Lubawka, Marciszów.
7.W województwie kaliskim:
gminy pozostałe: Czajków, Doruchów, Grabów nad Prosną, Kobyla Góra, Kraszewice,
Mikstat, Ostrzeszów.
8. W województwie kieleckim:
gmina-miasto - Starachowice,
gminy pozostałe: Bliżyn, Brody, Końskie, Mirzec, Mniów, Pawłów, Radoszyce, Ruda
Maleniecka, Smyków, Stąporków, Wąchock.
9. W województwie koszalińskim:
gminy-miasta: Białogard, Darłowo, Koszalin, Szczecinek, Świdwin,
gminy pozostałe: Barwice, Będzino, Białogard, Biały Bór, Biesiekierz, Bobolice,
Borne Sulinowo, Brzeźno, Czaplinek, Darłowo, Drawsko Pomorskie, Grzmiąca, Kalisz
Pomorski, Karlino, Malechowo, Manowo, Mielno, Ostrowice, Polanów, Połczyn-Zdrój,
Rąbino, Sianów, Sławoborze, Szczecinek, Świdwin, Świeszyno, Tychowo, Wierzchowo,
Złocieniec.
10. W województwie krośnieńskim:
gminy pozostałe: Czarna, Lutowiska, Ustrzyki Dolne.
11. W województwie legnickim:
gminy-miasta: Chojnów, Złotoryja,
gminy pozostałe: Chojnów, Gromadka, Pielgrzymka, Warta Bolesławicka, Zagrodno,
Złotoryja.
12. W województwie łomżyńskim:
gminy-miasta: Kolno, Łomża,
gminy pozostałe: Grabowo, Jedwabne, Kolno, Łomża, Mały Płock, Miastkowo,
Nowogród, Piżtnica, Przytuły, Stawiski, Śniadowo, Turośl, Wizna, Zbójna.
13. W województwie łódzkim: wszystkie gminy.
14. W województwie olsztyńskim:
gminy-miasta: Bartoszyce, Górowo Iławeckie, Iława, Kętrzyn, Lidzbark Warmiński,
Lubawa, Mrągowo, Ostróda, Szczytno,
gminy pozostałe: Barciany, Bartoszyce, Biskupiec, Bisztynek, Dąbrówno, Dobre
Miasto, Dźwierzuty, Górowo Iławeckie, Grunwald, Iława, Janowiec Kościelny,
Janowo, Jedwabno, Jeziorany, Kętrzyn, Kiwity, Kolno, Korsze, Kozłowo, Lidzbark
Warmiński, Lubawa, Lubomino, Łukta, Małdyty, Miłakowo, Miłomłyn, Morąg, Mrągowo,
Nidzica, Ostróda, Pasym, Piecki, Reszel, Sępopol, Sorkwity, Srokowo, Szczytno,
Świętajno, Wielbark, Zalewo.
15. W województwie opolskim:
gminy pozostałe: Grodków.
W województwie ostrołęckim:
gmina-miasto - Ostrów Mazowiecka,
gminy pozostałe: Brok, Małkinia Górna, Ostrów Mazowiecka, Stary Lubotyń, Wąsewo.
17. W województwie pilskim:
gminy-miasta: Chodzież, Wałcz, Wągrowiec, Złotów,
gminy pozostałe: Białośliwie, Budzyń, Chodzież, Człopa, Damasławek, Gołańcz,
Jastrowie, Krajenka, Krzyż Wielkopolski, Lipka, Łobżenica, Margonin, Miasteczko
Krajeńskie, Mirosławiec, Okonek, Rogoźno, Ryczywół, Szamocin, Tarnówka,
Trzcianka, Tuczno, Ujście, Wałcz, Wapno, Wągrowiec, Wieleń, Wyrzysk, Wysoka,
Zakrzewo, Złotów.
18. W województwie piotrkowskim:
gmina-miasto - Bełchatów,
gminy pozostałe: Bełchatów, Dłutów, Dróżbice, Kleszczów, Kluki, Rząśnia,
Szczerców, Zelów.
19. W województwie radomskim:
gmina-miasto - Pionki,
gminy pozostałe: Chlewiska, Jastrząb, Mirów, Orońsko, Pionki, Szydłowiec.
20. W województwie rzeszowskim:
gmina-miasto - Mielec,
gminy pozostałe: Borowa, Czermin, Gawłuszowice, Mielec, Przecław, Tuszów
Narodowy.
21. W województwie słupskim: wszystkie gminy.
22. W województwie suwalskim:
gminy-miasta: Ełk, Giżycko, Suwałki,
gminy pozostałe: Bakałarzewo, Banie Mazurskie, Biała Piska, Budry, Dubeninki,
Ełk, Filipów, Giżycko, Gołdap, Jeleniowo, Kalinowo, Kowale Oleckie, Kruklanki,
Mikołajki, Miłki, Olecko, Orzysz, Pisz, Pozezdrze, Prostki, Przerośl, Raczki,
Ruciane-Nida, Rutka-Tartak, Ryn, Stare Juchy, Suwałki, Szypliszki, Świętajno,
Węgorzewo, Wieliczki, Wiżajny, Wydminy.
23. W województwie szczecińskim:
gminy pozostałe: Bielice, Brojce, Dobra, Dolice, Dziwnów, Golczewo, Gryfice,
Kamień Pomorski, Karnice, Kozielice, Lipiany, Łobez, Nowogard, Osina, Płoty,
Przelewice, Pyrzyce, Radowo Małe, Resko, Rewal, Świerzno, Trzebiatów, Warnice,
Węgorzyno.
24. W województwie toruńskim:
gminy-miasta: Chełmża, Grudziądz, Nowe Miasto Lubawskie, Wąbrzeźno,
gminy pozostałe: Biskupie, Brzozie, Chełmża, Dębowa Łąka, Grodziczno, Grudziądz,
Gruta, Książki, Kurzętnik, Łasin, Łubianka, Łysomice, Nowe Miasto Lubawskie,
Płużnica, Radzyń Chełmiński, Rogóźno, Świecie nad Osą, Wąbrzeźno.
25. W województwie wałbrzyskim: wszystkie gminy.
26. W województwie włocławskim:
gminy-miasta: Aleksandrów Kujawski, Ciechocinek, Nieszawa, Rypin,
gminy pozostałe: Aleksandrów Kujawski, Bądkowo, Brzuze, Koneck, Raciążek,
Rogowo, Rypin, Skrwilno, Waganiec, Zakrzewo.
27. W województwie zielonogórskim:
gminy pozostałe: Brody, Jasień, Lubsko, Małomice, Niegosławiec, Szprotawa,
Tuplice.
Prezes Rady Ministrów: W. Pawlak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
POROZUMIENIE
w formie wymiany listów między Rzecząpospolitą Polską i Republiką Islandii,
podpisane w Genewie dnia 10 grudnia 1992 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 50, poz. 262)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 10 grudnia 1992 r. podpisane zostało w Genewie Porozumienie w formie
wymiany listów między Rzecząpospolitą Polską i Republiką Islandii.
Po zaznajomieniu się z powyższym porozumieniem, w imieniu Rzeczypospolitej
Polskiej oświadczam, że:
- porozumienie powyższe zostało uznane za słuszne zarówno w całości, jak i każde
z postanowień w nim zawartych,
- zostało przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone,
- będzie niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 12 lipca 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
(Tekst porozumienia zawiera załącznik do niniejszego numeru)
Porozumienie w formie wymiany listów między Rzecząpospolitą Polską i Republiką
Islandii podpisane w Genewie dnia 10 grudnia 1992 r.
STAŁA MISJA ISLANDII
9-11 RUE DE VAREMB� - CH-1211 GEN�VE 20
Genewa, 10 grudnia 1992
Pan Andrzej Gąsowski
Dyrektor Generalny
Ministerstwo Rolnictwa
i Gospodarki Żywnościowej
WARSZAWA
Rzeczypospolita Polska
Szanowny Panie,
Mam zaszczyt potwierdzić w imieniu Republiki Islandii, że rezultatem rozmów,
które miały miejsce w ramach negocjacji w sprawie Umowy o Wolnym Handlu między
Państwami EFTA i Rzecząpospolitą Polską (zwaną dalej Polską) parafowanej 6
listopada 1992 r. w Genewie, i w następstwie zastosowania Artykułu 13 tej Umowy,
zawarto następujące porozumienie dotyczące handlu produktami rolnymi.
Islandia jednostronnie udzieli Polsce redukcji taryfowych wymienionych w
Załączniku I do niniejszego listu.
Redukcje taryfowe udzielone Polsce nie wykluczą nakładania ceł importowych w
ramach systemu kompensaty cen ani też stosowania innych środków wynikających z
Rundy Urugwajskiej GATT, lub z jakiejkolwiek przyszłej zmiany w islandzkim
systemie importu produktów rolnych. Istniejące marginesy preferencji i aktualne
warunki dostępu będą we wszystkich przypadkach zachowane po konsultacjach z
Polską. Ta sama zasada będzie stosowana w przypadku ewentualnych częściowych
redukcji podstawowych stawek celnych wynikających z Rundy Urugwajskiej GATT.
Redukcje taryfowe wymienione w Załączniku I do niniejszego Protokołu będą
stosowane od daty wejścia w życie ww. Umowy o Wolnym Handlu pod warunkiem, że
Strony niniejszego porozumienia wymienią swoje instrumenty akceptacji lub
ratyfikacji, albo od daty uzgodnienia o tymczasowym stosowaniu wspomnianej Umowy
o Wolnym Handlu w odniesieniu do Islandii i Polski.
Reguły pochodzenia dla celów wprowadzenia niniejszego porozumienia w życie
przedstawiono w Załączniku II do niniejszego listu.
Załączniki I i II stanowią integralną część niniejszego porozumienia.
Ponadto Islandia jest gotowa popierać współpracę naukową i techniczną z Polską w
rolnictwie i pokrewnych dziedzinach na zasadzie obopólnych interesów. Ta
współpraca może obejmować joint-ventures, wymianę informacji i dokumentacji,
wymianę specjalistów jak również organizację seminariów i roboczych spotkań
rolniczych.
Ponadto Strony deklarują gotowość popierania, na zasadzie wzajemności i
obustronnych korzyści, harmonijnego rozwoju handlu produktami rolnymi w ramach
polityki rolnej każdej ze Stron oraz zgadzają się na dokonywanie przeglądu
niniejszego porozumienia w regularnych odstępach czasu.
Porozumienie to będzie obowiązywać tak długo, jak długo jego Strony pozostaną
Stronami Umowy o Wolnym Handlu między Państwami EFTA i Rzecząpospolitą Polską.
Jeżeli Polska zgadza się z powyższym, niniejszy list oraz Pana listowna
odpowiedź stanowić będą uzgodnienie, że niniejsze porozumienie będzie stosowane
od daty wejścia w życie wspomnianej Umowy o Wolnym Handlu pod warunkiem, że
Strony niniejszego porozumienia wymienią swoje dokumenty zatwierdzenia lub
ratyfikacji, albo od daty uzgodnienia w sprawie tymczasowego stosowania
wspomnianej Umowy o Wolnym Handlu w odniesieniu do Islandii i Polski.
Proszę Pana o przyjęcie zapewnienia o moim najwyższym szacunku.
Kjartan Jóhannsson
Ambasador
Stała Misja Islandii
MINISTERSWO ROLNICTWA I
GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
Genewa, 10 grudnia 1992
H. E. Kjartan Jóhannsson
Ambasador
Stały Przedstawiciel Islandii
GENEWA
Szanowny Panie,
Mam zaszczyt potwierdzić odbiór Pańskiego listu z dzisiejszą datą o następującej
treści:
"Mam zaszczyt potwierdzić w imieniu Republiki Islandii, że w rezultacie rozmów,
które miały miejsce w ramach negocjacji w sprawie Umowy o Wolnym Handlu między
Państwami EFTA i Rzecząpospolitą Polską (zwaną dalej Polską) parafowaną 6
listopada 1992 r. w Genewie, i w następstwie zastosowania Artykułu 13 tej Umowy,
zawarto następujące porozumienie dotyczące handlu produktami rolnymi.
Islandia jednostronnie udzieli Polsce redukcji taryfowych wymienionych w
Załączniku I do niniejszego listu.
Redukcje taryfowe udzielone Polsce nie wykluczą nakładania ceł importowych w
ramach systemu kompensaty cen ani też stosowania innych środków wynikających z
Rundy Urugwajskiej GATT, lub z jakiejkolwiek przyszłej zmiany w islandzkim
systemie importu produktów rolnych. Istniejące marginesy preferencji i aktualne
warunki dostępu będą we wszystkich przypadkach zachowane po konsultacjach z
Polską. Ta sama zasada będzie stosowana w przypadku ewentualnych częściowych
redukcji podstawowych stawek celnych wynikających z Rundy Urugwajskiej GATT.
Redukcje taryfowe wymienione w Załączniku I do niniejszego Protokołu będą
stosowane od daty wejścia w życie w/w Umowy o Wolnym Handlu pod warunkiem, że
Strony niniejszego porozumienia wymienią swoje instrumenty akceptacji lub
ratyfikacji, albo od daty uzgodnienia o tymczasowym stosowaniu wspomnianej Umowy
o Wolnym Handlu w odniesieniu do Islandii i Polski.
Reguły pochodzenia dla celów wprowadzenia niniejszego porozumienia w życie
przedstawiono w Załączniku II do niniejszego listu.
Załączniki I i II stanowią integralną część niniejszego porozumienia.
Ponadto Islandia jest gotowa popierać współpracę naukową i techniczną z Polską w
rolnictwie i pokrewnych dziedzinach na zasadzie obopólnych interesów. Ta
współpraca może obejmować joint-ventures, wymianę informacji i dokumentacji,
wymianę specjalistów jak również wspólną organizację seminariów i roboczych
spotkań rolniczych.
Ponadto Strony deklarują gotowość popierania, na zasadzie wzajemności i
dwustronnych korzyści, harmonijnego rozwoju handlu produktami rolnymi w ramach
polityki rolnej każdej ze Stron oraz zgadzają się na dokonywanie przeglądu
niniejszego porozumienia w regularnych odstępach czasu.
Porozumienie to będzie obowiązywać tak długo, jak długo jego Strony pozostaną
Stronami Umowy o Wolnym Handlu pomiędzy Państwami EFTA i Rzecząpospolitą Polską.

Jeżeli Polska zgadza się z powyższym, niniejszy list oraz Pana listowna
odpowiedź stanowić będą uzgodnienie, że niniejsze porozumienie będzie stosowane
od daty wejścia w życie wspomnianej Umowy o Wolnym Handlu pod warunkiem, że
Strony niniejszego porozumienia wymienią swoje dokumenty zatwierdzenia lub
ratyfikacji, albo od daty uzgodnienia w sprawie tymczasowego stosowania
wspomnianej Umowy o Wolnym Handlu w odniesieniu do Islandii i Polski."
Mam zaszczyt potwierdzić, że Rząd Rzeczypospolitej Polskiej zgadza się z
propozycjami zawartymi w Pana liście.
Proszę Pana o przyjęcie zapewnienia o moim najwyższym szacunku.
Andrzej Gąsowski Dyrektor Generalny
Załącznik I
ISLANDIA
Polska: Produkty rolne
Produkty nie podlegające ocleniu
NumerTaryfy HSWyszczególnienie
0409Miód naturalany
0409 0000 Miód naturalny
0703 Cebula, szalotka, czosnek, pory oraz inne warzywa cebulowe, świeże
lub chłodzone :
0703 1000 - Cebula i szalotka
0703 2000 - Czosnek
0708 Warzywa strączkowe, nawet łuskane, świeże lub chłodzone:
0708 1000 - Groch (Pisum sativum)
0708 2000 - Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.)
0709 Inne warzywa, świeże lub chłodzone:
0709 2000 - Szparagi
0709 7000 - Szpinak, szpinak nowozelandzki i szpinak ogrodowy
0710 Warzywa (nie gotowane lub gotowane, na parze albo w wodzie), mrożone:

- Warzywa strączkowe, nawet łuskane:
0710 2100 - - Groch (Pisum sativum)
0710 2200 - - Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.)
0710 2900 - - Pozostałe
0712 Warzywa suszone, całe, cięte w kawałki, w plasterki, łamane lub w
proszku, ale dalej nie przetwarzane:
0712 2000 - Cebula
0713 Suszone warzywa strączkowe, łuskane, ze skórką lub bez albo dzielone:

0713 1000 - Groch (Pisum sativum)
0713 2000 - Groch włoski (garbanzos)
- Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.)
0713 3100 - - Fasola z gatunku Vigna mungo (L.) Hepper lub Vigna radiata
(L.) Wilczek
0713 4000 - Soczewica
0713 5000 - Bób (Vicia faba var. major) i bób (Vicia faba var. equina,
Vicia faba var. minor)
0808 Jabłka, gruszki i pigwy, świeże:
0808 1000 - Jabłka
0808 2000 - Gruszki i pigwy
0809 Morele, wiśnie, brzoskwinie (łącznie z nektarynkami), śliwki i owoce
tarniny, świeże:
0809 2000 - Wiśnie
0809 4000 - Śliwki i owoce tarniny
0810 Inne owoce, świeże:
0810 1000 - Truskawki
0810 3000 - Czarne, białe i czerwone porzeczki i agrest
0810 9000 - Pozostałe
0811 Owoce i orzechy, nie gotowane lub gotowane na parze lub w wodzie,
mrożone, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego:
- Truskawki:
0811 1001 - - Zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego
0811 1009 - - Pozostałe:
- Pozostałe
0811 9001 - - Zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego:
0811 9031 - Wiśnie
0811 9032 - Śliwki
0811 9033 - Morele
0811 9034 - Brzoskwinie
0811 9036 - Winogrona
0811 9009 - Pozostałe
0812 Owoce i orzechy, zakonserwowane tymczasowo (na przykład: gazowym
dwutlenkiem siarki, w solance, w wodzie siarkowej lub innych roztworach
konserwujących), lecz nie nadające się w tym stanie do bezpośredniego
spożycia:
0812 1000 - Wiśnie
0812 2000 - Truskawki
0812 9000 - Pozostałe
0813 Owoce suszone inne niż objęte pozycjami od Nr 0801 do 0806; mieszanki
orzechów lub suszonych owoców z tego Działu:
0813 1000 - Morele
0813 2000 - Śliwki
0813 3000 - Jabłka
0813 4000 - Pozostałe owoce
0813 5000 - Mieszanki orzechów lub suszonych owoców z tego Działu
0909 Nasiona anyżku, badianu, kopru, kolendra kminu i kminku; jagody
jałowca:
0909 2000 - Nasiona kolendra
0909 3000 - Nasiona kminu
0909 4000 - Nasiona kminku
0909 5000 - Nasiona kopru; jagody jałowca
2004 Warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż przy pomocy octu
lub kwasu octowego, mrożone:
2004 9022 - Zielone oliwki
2004 9023 - Czarne oliwki
2004 9032 - Zielona fasola
2004 9058 - Fasola
2005 Inne warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż przy pomocy
octu lub kwasu octowego, nie mrożone:
2005 3000 - Kiszona kapusta
2005 4000 - Groch (Pisum Sativum)
- Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.)
2005 5100 - - Fasola
2007 Dżemy, galaretki owocowe, marmolady, przeciery i pasty owocowe lub
orzechowe, będące przetworami gotowanymi, nawet zawierające dodatek cukru
lub innego środka słodzącego
2007 9951 - Przecier z kasztanów
2007 9971 - Przecier z orzechów laskowych
2008 Owoce, orzechy i inne jadalne części roślin, inaczej przetworzone lub
konserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego
lub alkoholu, gdzie indziej nie wymienione albo nie włączone:
- Orzechy, orzeszki ziemne i inne nasiona, zmieszane lub nie:
2008 1100 - - Orzeszki ziemne
2008 1900 - - Pozostałe
2008 3000 - Owoce cytrusowe
2008 5000 - Morele
2008 6000 - Wiśnie
2008 7000 - Brzoskwinie
2008 8000 - Truskawki
2008 9200 - Mieszanki
2008 9900 - Pozostałe (winogrona i śliwki)
2009 Soki owocowe (łącznie z moszczem winogronowym) i soki warzywne,
niesfermentowane i nie zawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem
cukru lub innego środka słodzącego:
2009 1100 - Sok pomarańczowy
2009 1900 - Pozostałe
2009 2000 - Sok grejpfrutowy
2009 3000 - Sok z dowolnego innego pojedynczego owocu cytrusowego:
2009 3021 - - Sok cytrynowy
2009 5000 - - Sok pomidorowy
2009 6000 - Sok winogronowy (łącznie z moszczem winogronowym)
2009 7000 - Sok jabłkowy
2009 8000 - Sok z dowolnego innego pojedynczego owocu lub warzywa:
2009 9000 - Mieszanki soków

Załącznik II
Reguły Pochodzenia
1.
(1) Dla stosowania Umowy, produkt będzie uważany za pochodzący z
Rzeczypospolitej Polskiej jeśli został tam całkowicie uzyskany.
(2) Następujące produkty będą uważane za całkowicie uzyskane w Rzeczypospolitej
Polskiej:
a) produkty roślinne tam zebrane;
b) żywe zwierzęta tam urodzone i wyhodowane;
c) produkty uzyskane od żywych zwierząt tam wyhodowanych;
d) towary wytworzone tam wyłącznie z produktów wymienionych w podpunktach od (2)
a) do c).
(3) Materiały do opakowań i pojemniki przedstawione z zawartym w nich produktem
nie będą łączone z produktem dla celów określania czy jest on całkowicie
uzyskany i nie jest konieczne ustalenie czy te materiały do opakowań lub
pojemniki są pochodzące czy nie.
2. Niezależnie od punktu 1, produkty wymienione w kolumnach 1 i 2 wykazu w
Dodatku, uzyskane w Rzeczypospolitej Polskiej i zawierające materiały, które nie
zostały całkowicie tam uzyskane, będą także uważane za pochodzące z
zastrzeżeniem, że warunki przedstawione w kolumnie 3 dotyczące obróbki lub
przetworzenia wykonane na takich materiałach zostały spełnione.
3.
(1) Preferencyjne traktowanie przewidziane w Umowie dotyczy tylko produktów,
które są transportowane bezpośrednio z Rzeczypospolitej Polskiej do Islandii bez
przejeżdżania przez terytorium innego kraju. Jednakże produkty pochodzące z
Rzeczypospolitej Polskiej i tworzące jedną przesyłkę, która nie jest
rozdzielona, mogą być transportowane przez terytorium inne niż terytorium
Islandii lub Rzeczypospolitej Polskiej, i jeśli zajdzie potrzeba, mogą one być
przeładowywane lub czasowo składowane na tym terytorium, pod warunkiem, że
transport przez to terytorium jest uzasadniony przyczynami geograficznymi, że
produkty pozostają pod dozorem władz celnych w kraju tranzytu lub składowania,
że nie weszły one do obrotu handlowego w tych krajach, ani nie zostały
dostarczone tam do użytku wewnętrznego, i że nie zostały one poddane innym
czynnościom niż wyładunek, ponowny załadunek lub jakiejkolwiek czynności
wymaganej dla utrzymania ich w dobrym stanie.
(2) Dowód, że warunki, o których mowa w podpunkcie (1) zostały spełnione,
powinien być dostarczony władzom celnym kraju importującego zgodnie z Artykułem
12(6) Protokołu B do Umowy pomiędzy Państwami EFTA a Rzecząpospolitą Polską.
4. Produkty pochodzące w rozumieniu niniejszej Umowy będą w imporcie do Islandii
korzystały z postanowień Umowy po przedłożeniu albo świadectwa przewozowego EUR.
1 albo faktury zawierającej oświadczenie, wystawionych lub sporządzonych zgodnie
z postanowieniami Protokołu B do Umowy pomiędzy Państwami EFTA a Rzecząpospolitą
Polską.
5. Postanowienia dotyczące zwrotu ceł lub zwolnienia z cła, dowodu pochodzenia i
porozumień o współpracy administracyjnej zawarte w Protokole B do Umowy pomiędzy
Państwami EFTA a Rzecząpospolitą Polską stosuje się mutatis mutandis. Rozumie
się, że zakaz zwrotu ceł lub zwolnienia z cła zawarte w tych postanowieniach
będą stosowane tylko w odniesieniu do materiałów, które są takiego rodzaju, do
których stosuje się Umowa pomiędzy Państwami EFTA a Rzecząpospolitą Polską.
Dodatek
Wykaz produktów, o których mowa w punkcie 2, podlegających innym warunkom niż
kryterium całkowitego uzyskania
Numer pozycji HS Opis produktu Obróbka lub przetworzenie wykonane na
materiałach niepochodzących, które nadaje im status pochodzących
(1) (2) (3)
ex 20.04 Zielona fasola i fasola, przygotowane lub zakonserwowane inaczej
niż za pomocą octu lub kwasu octowego, mrożone Wytwarzanie, w którym cała
zielona fasola i fasola z Działu 7 i 20 muszą być przedtem pochodzące
ex 20.05 Groszek i fasola, przygotowane lub zakonserwowane inaczej niż za
pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożone Wytwarzanie, w którym cały
groszek i fasola z Działu 7 i 20 muszą być przedtem pochodzące
ex 20.07 Dżemy, galaretki owocowe, marmolady, przeciery i pasty owocowe
lub orzechowe, będące przetworami gotowanymi nawet zawierające dodatek
cukru lub innej substancji słodzącej, z wyjątkiem soku cytrynowego i
jabłkowego Wytwarzanie, w którym:
- wszystkie owoce i orzechy muszą być przedtem pochodzące, i
- wartość jakichkolwiek użytych materiałów z Działu 17 nie przekracza 30%
ceny ex-works produktu
ex 20.08 Owoce, orzechy i inne jadalne części roślin, jak wyszczególniono
na liście zakresu towarowego Wytwarzanie, w którym:
- wszystkie owoce, orzechy i inne jadalne części roślin muszą być przedtem
pochodzące, i,
- wartość jakichkolwiek użytych materiałów z Działu 17 nie przekracza 30%
ceny ex-works produktu
ex 20.09 Soki owocowe jak wyszczególniono na liście zakresu towarowego
Wytwarzanie, w którym:
- wszystkie owoce lub jakikolwiek materiał pochodzący z użytych owoców
musi być całkowicie uzyskany, i
- wartość jakichkolwiek użytych materiałów z Działem 17 nie przekracza 30%
ceny ex-works produktu


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
POROZUMIENIE
w formie wymiany listów między Rzecząpospolitą Polską i Królestwem Norwegii
dotyczące handlu produktami rolnymi,
podpisane w Genewie dnia 10 grudnia 1992 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 50, poz. 263)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 10 grudnia 1992 r. podpisane zostało w Genewie Porozumienie w formie
wymiany listów między Rzecząpospolitą Polską i Królestwem Norwegii dotyczące
handlu produktami rolnymi.
Po zaznajomieniu się z powyższym porozumieniem, w imieniu Rzeczypospolitej
Polskiej oświadczam, że:
- porozumienie powyższe zostało uznane za słuszne zarówno w całości, jak i każde
z postanowień w nim zawartych,
- zostało przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone,
- będzie niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 12 lipca 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
(Tekst porozumienia zawiera załącznik do niniejszego numeru)
Załącznik
Porozumienie w formie wymiany listów między Rzecząpospolitą Polską i Królestwem
Norwegii dotycząca handlu produktami rolnymi, podpisane w Genewie dnia 10
grudnia 1992 r.
Genewa, 10 grudnia 1992
Pan Andrzej Gąsowski
Dyrektor Generalny
Ministerstwo Rolnictwa
i Gospodarki Żywnościowej
Warszawa
Szanowny Panie,
"Mam zaszczyt potwierdzić w imieniu Królestwa Norwegii, że rezultatem
negocjacji, które miały miejsce w ramach rokowań w sprawie Umowy o Wolnym Handlu
między Państwami EFTA i Rzecząpospolitą Polską (zwaną dalej Polską) parafowanej
6 listopada 1992 r. w Genewie, w szczególności w wykonaniu Artykułu 13 tej
Umowy, jest następujące porozumienie dotyczące handlu produktami rolnymi.
Norwegia jednostronnie udzieli Polsce redukcji taryfowych wymienionych w
Załączniku I do niniejszego listu.
Redukcje taryfowe udzielone Polsce nie wykluczą pobierania opłat celnych
importowych w ramach systemu kompensaty cen, ani też stosowania innych środków
wynikających z Rundy Urugwajskiej GATT, ani z jakiejkolwiek przyszłej zmiany
norweskiego systemu importu produktów rolnych. Istniejące marginesy preferencji
i aktualne warunki dostępu będą we wszystkich przypadkach zachowane po
konsultacjach z Polską. Ta sama zasada będzie stosowana w przypadku ewentualnych
częściowych redukcji podstawowych stawek celnych wynikających z Rundy
Urugwajskiej GATT.
Redukcje taryfowe wymienione w Załączniku I do niniejszego porozumienia będą
stosowane z datą wejścia w życie wymienionej Umowy o Wolnym Handlu pod
warunkiem, że Strony niniejszego porozumienia wymienią swoje dokumenty
zatwierdzenia lub ratyfikacji, albo z datą uzgodnienia w sprawie tymczasowego
stosowania wspomnianej Umowy o Wolnym Handlu w odniesieniu do Norwegii i Polski.

Reguły pochodzenia dla celów stosowania niniejszego porozumienia przedstawiono w
Załączniku 2 do niniejszego listu.
Załącznik 1 i 2 stanowią integralną część niniejszego porozumienia.
Ponadto Norwegia jest gotowa popierać wraz z Polską naukową i techniczną
współpracę w rolnictwie i w pokrewnych dziedzinach na bazie wzajemnych
interesów. Ta współpraca może obejmować joint-ventures, wymianę informacji i
dokumentacji, wymianę specjalistów jak również wspólną organizację seminariów i
roboczych spotkań na tematy rolne.
Ponadto Strony deklarują gotowość popierania, na zasadzie wzajemnych korzyści,
harmonijnego rozwoju handlu produktami rolnymi w ramach polityk rolnych obu
Stron oraz zgadzają się na dokonywanie przeglądu niniejszego porozumienia w
regularnych odstępach czasu.
Porozumienie będzie obowiązywać tak długo, jak długo Umawiające się Strony będą
Umawiającymi się Stronami Umowy o Wolnym Handlu między Państwami EFTA i
Rzecząpospolitą Polską.
Jeśli Polska zgadza się z powyższym, niniejszy list oraz Pana listowna odpowiedź
stanowić będą uzgodnienie, że niniejsze porozumienie będzie stosowane z datą
wejścia w życie wspomnianej Umowy o Wolnym Handlu pod warunkiem, że Strony tego
porozumienia wymienią swoje dokumenty zatwierdzenia lub ratyfikacji, albo od
daty uzgodnienia w sprawie tymczasowego stosowania wspomnianej Umowy o Wolnym
Handlu w odniesieniu do Norwegii i Polski.
Proszę Pana o przyjęcie zapewnienia o moim najwyższym szacunku."
Pan Erik Selmer
Ambasador
Stała Misja Norwegii
Genewa
Załączniki
Genewa, 10 grudnia 1992
Pan Eric Selmer
Ambasador
Stała Misja Norwegii
Genewa
Szanowny Panie,
Mam zaszczyt potwierdzić z dzisiejszą datą odbiór Pana listu o następującej
treści:
"Mam zaszczyt potwierdzić w imieniu Królestwa Norwegii, że rezultatem
negocjacji, które miały miejsce w ramach rokowań w sprawie Umowy o Wolnym Handlu
między Państwami EFTA i Rzecząpospolitą Polską (zwaną dalej Polską) parafowanej
6 listopada 1992 r. w Genewie, w szczególności w wykonaniu Artykułu 13 tej
Umowy, jest następujące porozumienie dotyczące handlu produktami rolnymi.
Norwegia jednostronnie udziela Polsce redukcji taryfowych wymienionych w
Załączniku I do niniejszego listu.
Redukcje taryfowe udzielone Polsce nie wykluczą pobierania opłat celnych
importowych w ramach systemu kompensaty cen, ani też stosowania innych środków
wynikających z Rundy Urugwajskiej GATT, ani z jakiejkolwiek przyszłej zmiany
norweskiego systemu importu produktów rolnych. Istniejące marginesy preferencji
i aktualne warunki dostępu będą we wszystkich przypadkach zachowane po
konsultacjach z Polską. Ta sama zasada będzie stosowana w przypadku ewentualnych
częściowych redukcji podstawowych stawek celnych wynikających z Rundy
Urugwajskiej GATT.
Redukcje taryfowe wymienione w Załączniku I do niniejszego porozumienia będą
stosowane z datą wejścia w życie wymienionej Umowy o Wolnym Handlu pod
warunkiem, że Strony niniejszego porozumienia wymienią swoje dokumenty
zatwierdzenia lub ratyfikacji, albo z datą uzgodnienia w sprawie tymczasowego
stosowania wspomnianej Umowy o Wolnym Handlu w odniesieniu do Norwegii i Polski.

Reguły pochodzenia dla celów stosowania niniejszego porozumienia przedstawiono w
Załączniku 2 do niniejszego listu.
Załączniki 1 i 2 stanowią integralną część niniejszego porozumienia.
Ponadto Norwegia jest gotowa popierać wraz z Polską naukową i techniczną
współpracę w rolnictwie i w pokrewnych dziedzinach na bazie wzajemnych
interesów. Ta współpraca może obejmować joit-ventures, wymianę informacji i
dokumentacji, wymianę specjalistów jak również wspólną organizację seminariów i
roboczych spotkań na tematy rolne.
Ponadto Strony deklarują gotowość popierania, na zasadzie wzajemnych korzyści,
harmonijnego rozwoju handlu produktami rolnymi w ramach polityk rolnych obu
Stron oraz zgadzają się na dokonywanie przeglądu niniejszego porozumienia w
regularnych odstępach czasu.
Porozumienie będzie obowiązywać tak długo, jak długo Umawiające się Strony będą
Umawiającymi się Stronami o Wolnym Handlu między Państwami EFTA i
Rzecząpospolitą Polską."
Mam zaszczyt potwierdzić, że Polska zgadza się z propozycjami zawartymi w Pana
liście. Tak więc Pana list oraz niniejszy list jako odpowiedź nań stanowić będą
uzgodnienie, że niniejsze porozumienie będzie stosowane z datą wejścia w życie
wspomnianej Umowy o Wolnym Handlu pod warunkiem, że Strony tego porozumienia
wymienią swoje dokumenty zatwierdzenia lub ratyfikacji, albo od
daty uzgodnienia w sprawie tymczasowego stosowania wspomnianej Umowy o Wolnym
Handlu w odniesieniu do Norwegii i Polski.
Proszę Pana o przyjęcie zapewnienia o moim najwyższym szacunku.
Pan Andrzej Gąsowski
Dyrektor Generalny
Ministerstwo Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej
Warszawa
Załącznik I
Stawka celna - korony norweskie za kilogram lub ad valorem
Kod HSWyszczególnienieStawka podstawowaCło, które będzie obowiązywać od
wejścia w życie
12 3 4
ex 02.07 Mięso i jadalne podroby, z drobiu z pozycji nr 01.05, świeże,
ochłodzone lub mrożone
- Drób w kawałkach i podroby (łącznie z wątróbkami), świeży lub
chłodzony:
.31- - Odtłuszczone wątróbki gęsie lub kacze
- Wątróbki drobiowe, mrożone0.600.30
ex .50 - - Odtłuszczone wątróbki gęsie lub kacze mrożone, 0.60 Bez cła
ex 02.08 Pozostałe mięso i jadalne podroby mięsne świeże, chłodzone lub
mrożone
.10 - Z królików lub zajęcy 0.60 Bez cła1
.20 - Udka żabie 0.60 Bez cła
ex .90 - Pozostałe, z wyłączeniem tych z wielorybów 0.60 Bez cła1
ex 04.07 Jaja ptasie, w skorupkach, świeże, zakonserwowane lub gotowane
ex .00 - Inne niż jaja kurze 2.00 Bez cła
04.09 Miód naturalny 2.00 1.00
05.04 Jelita, pęcherze i żołądki zwierzęce (inne niż rybie), całe lub w
kawałkach Bez cła Bez cła
ex 05.05 Skóry i inne części ptaków, z ich piórami lub puchem, pióra i
części piór (nawet darte), nie bardziej obrobione niż oczyszczone,
zdezynfekowane lub zakonserwowane; proszek i odpady z piór lub z czystych
piór
.10 - Pióra używane do wypychania; puch Bez cła Bez cła
ex 05.11 Produkty zwierzęce, gdzie indziej nie wymienione lub nie
włączone; zwierzęta martwe z Działów 1 lub 3, nie nadające się do spożycia
przez ludzi
ex .99 - Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Sproszkowana krew zwierzęca 1.20 Bez cła
06.02 Inne żywe rośliny (łącznie z ich korzeniami), sadzonki i zrazy;
grzybnia
.10 - Sadzonki i zrazy bez korzeni 2.2% 1.3%
.20 - Drzewa, krzewy i krzaki gatunków rodzących jadalne owoce lub
orzechy, szczepione lub nie 1.00 0.50
.30 - Rododendrony i azalie, szczepione lub nie 0.10 0.05
.40 - Róże, szczepione lub nie 1.00 0.50
- Pozostałe:
.91 - - Grzybnia 1.00 0.50
.99 - - Pozostałe 3.9% 2.6%
06.03 Kwiaty cięte i pąki kwiatowe gatunków odpowiednich na bukiety lub do
celów zdobniczych, świeże, suszone, - barwione,bielone, impregnowane lub w
inny sposób przygotowane
.10 - Świeże 2.52 Bez cła
.90 - Pozostałe 2.58 1.29
ex 06.04 Liście, gałęzie i inne części roślin, bez kwiatów lub bez pączków
kwiatowych oraz trawy, mchy i porosty, odpowiednie na bukiety lub do celów
zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w inny
sposób przygotowane
.10 - Mchy i porosty 4% Bez cła
- Pozostałe: 0.40 Bez cła
.91 - - Świeże 0.04 Bez cła
07.01 Ziemniaki, świeże lub chłodzone 0.04 Bez cła
ex 07.02 Pomidory, świeże lub chłodzone
ex .00 - od 1/6 do 31/10 2.00 1.00
07.03 Cebula, szalotka, czosnek, pory i inne warzywa cebulowe, świeże lub
chłodzone
.10 - Cebula i szalotka:
- - Cebule 0.20 Bez cła
- - Szalotki 0.30 Bez cła
.20 - Czosnek 0.10 Bez cła
.90 - Pory i inne warzywa cebulowe 0.80 0.40
ex 07.40 Kapusta, kalafiory, kalarepa, jarmuż i podobne warzywa kapustne,
świeże lub chłodzone
ex .10 - Kalafiory i brokuły głowiaste 0.60 0.30
- - Kalafiory od 15/6 do 31/11 0.60 0.30
- - Brokuły 0.80 0.40
.20 - Brukselka 0.80 0.40
- Pozostałe:
ex .90 - - Kapusta biała i kapusta czerwona 0.16 0.08
ex 07.05 Sałata (Lactuca sativa) i cykoria (chichorium spp.), świeża lub
chłodzona
- Sałata:
ex .11 - - Sałata kapustna (sałata głowiasta):
- - - Od 1/4 do 30/11: 0.80 0.40
- - - - Sałata krucha 0.32 Bez cła
- - - -Pozostałe 0.80 0.40
ex .19 - - Pozostałe:
- - - Od 1/4 do 30/11 0.80 0.40
ex .21 - Cykoria:
- - Endywia (Cichorium intybus var foliosum):
- - - Od 1/4 do 30/11
- - Pozostałe:
ex .29 - - - Od 1/4 do 30/11 0.80 0.40
ex 07.06 Marchew, rzepa, buraki sałatowe, salsefia, selery, rzodkiewki i
podobne korzenie jadalne, świeże lub chłodzone
ex .10 - Marchew i rzepa:
- - Marchew 0.16 0.08
ex .90 - Pozostałe, z wyłączeniem selerów i rzodkiewki od 1/12 do 31/3
0.80 0.40
ex 07.07 Ogórki i korniszony, świeże lub chłodzone
ex .00 - Od 1/4 do 30/11 0.80 0.40
ex 07.08 Warzywa strączkowe, łuskane lub nie, świeże lub chłodzone
.10 - Groch (Pisum sativum) 0.50 Bez cła
.20 - Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.) 0.50 0.25
.90 - Pozostałe warzywa strączkowe 0.40 Bez cła
ex 07.09 Pozostałe warzywa, świeże lub chłodzone
ex .20 - Szparagi
- - Od 1/5 do 14/11 0.25 Bez cła
.30 - Oberżyny 0.80 Bez cła
- Grzyby i trufle
.51 - - Grzyby 1.00 Bez cła
ex .60 - Owoce rodzaju Capsicum lub rodzaju Pimenta;
- - słodki pieprz (Capsicum annuum var. annuum):
- - - Od 1/6 do 30/11 0.80 0.40
- - - Od 1/12 do 31/5 0.40 0.20
.70 - Szpinak, szpinak nowozelandzki i szpinak ogrodowy 0.80 Bez cła
ex .90 - Pozostałe, z wyłączeniem oliwek, kaparów i kukurydzy cukrowej0.80
Bez cła
ex 07.10 Warzywa (nie gotowane lub gotowane na parze albo w wodzie),
mrożone
- Warzywa strączkowe, łuskane lub nie:
.21 - - Groch (Pisum sativum) 0.50 Bez cła
.22 - - Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.) 0.50 Bez cła
.29 - - Pozostałe warzywa strączkowe 0.80 Bez cła
.30 - Szpinak, szpinak nowozelandzki i szpinak ogrodowy0.80 Bez cła
.80 - Pozostałe warzywa:
- - Karczochy kuliste i szparagi 0.50 Bez cła
- - Pietruszka zwyczajna 1.60 Bez cła
- - Grzyby 2.00 1.00
ex - - Pozostałe, z wyłączeniem marchwi, cebuli i selerów0.80 0.40

ex 07.11 Warzywa tymczasowo zakonserwowane (na przykład gazowym
dwutlenkiem siarki, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach
konserwujących), lecz nie nadające się w tym stanie do bezpośredniego
spożycia
.40 - Ogórki i korniszony 0.20 Bez cła
ex 07.12 Warzywa suszone całe, cięte w kawałki, w plasterki, łamane lub w
proszku, ale dalej nie przetworzone
.10 - Ziemniaki, nawet cięte na kawałki lub w plasterki, ale dalej nie
przetworzone 0.80 Bez cła
.20 - Cebula 0.20 Bez cła
.30 - Grzyby i trufle:
- - Grzyby 0.20 Bez cła
ex .90 - Pozostałe warzywa; mieszanki warzyw:
- - Ziemniaki, rozcierane lub sproszkowane 0.80 Bez cła
ex - - Czosnek 0.10 Bez cła
- - Pozostałe warzywa, z wyłączeniem kukurydzy cukrowej 0.20 Bez cła
ex 08.09 Morele, wiśnie, brzoskwinie (włącznie z nektarynkami), śliwki i
tarnina, świeże
ex .20 - Wiśnie, kwaśne:
- - Od 15/4 do 30/6 0.60 Bez cła
- - Od 1/7 do 31/10 2.40 1.20
ex .40 - Śliwki i tarnina:
- -Śliwki:
- - - Od 15/4 do 30/6 0.50 0.25
- - - Od 1/7 do 15/9 1.20 0.60
- - - Od 16/9 do 31/10 2.40 1.20
- - - Od 1/11 do 14/4 1.20 0.60
ex 08.10 Pozostałe owoce, świeże
.10 - Truskawki:
- - Od 15/4 do 30/6 0.60 0.30
- - Od 1/7 do 31/31 2.40 1.20
- - Od 1/11 do 14/4 1.20 Bez cła
ex .20 - Maliny, jeżyny, owoce morwy i owoce krzyżówek maliny z jeżyną:
- - Maliny 0.60 Bez cła
- - Pozostałe 0.30 Bez cła
ex .30 - Czarne, białe lub czerwone porzeczki i agrest:
- - Białe i czerwone porzeczki 0.60 Bez cła
ex .40 - Żurawiny, jagody i inne owoce z rodzaju Vaccinium:
- - Żurawiny 0.30 Bez cła
ex 08.11 Owoce i orzechy, nie gotowane lub gotowane na parze lub w wodzie,
mrożone, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego
.10 - Truskawki:
- - Zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego 1.60 Bez cła2
- - Pozostałe 1.60 Bez cła3
.20 - Maliny, jeżyny, owoce morwy, owoce krzyżówek maliny z jeżyną,
czarne, białe lub czerwone porzeczki i agrest:
ex - - Nie zawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego 0.60 Bez
cła4
ex 08.12 Owoce i orzechy, zakonserwowane tymczasowo (na przykład gazowym
dwutlenkiem siarki, w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach
konserwujących), lecz nie nadające się w tym stanie do bezpośredniego
spożycia
.10 - Wiśnie 1.00 Bez cła
.20 - Truskawki 0.60 Bez cła
.90 - Pozostałe:
ex - - Pozostałe, z wyłączeniem owoców cytrusowych, moreli i brzoskwiń
0.60 Bez cła
ex 08.13 Owoce, suszone, inne niż te z pozycji od nr 08.01 do 08.06;
mieszanki orzechów lub suszonych owoców z tego Działu
.30 - Jabłka 0.50 Bez cła
ex 12.09 Nasiona, owoce i zarodniki siewne
- Nasiona buraków:
.11 - - Nasiona buraków cukrowych 2.40 Bez cła
ex .19 - - Pozostałe:
- - - Nasiona roślin pastewnych 0.60 Bez cła
- - - Pozostałe, z wyłączeniem nasion rzepy i brukwi 2.40 Bez cła
- Nasiona roślin pastewnych, innych niż nasiona buraków:
ex .22 - - Nasiona koniczyny (Trifolium spp.) 0.80 Bez cła
- - - Pozostałe, z wyłączeniem nasion koniczyny czerwonej 0.40 Bez cła
.23 - - Nasiona kostrzewy
.24 - - Nasiona wiechliny łąkowej (Poa pratensis L.) 0.40 Bez cła
.25 - - Nasiona rajgrasu (Lo lium multiflorum Lam., Lolium perenne L.)
0.40 Bez cła
ex .29 - - Pozostałe:
- - - Nasiona mietlicy (Ag rostis) 0.20 Bez cła
- - - Nasiona kupkówki pospolitej lub wiechliny łąkowej "cock's foot" i
wyczyńca łąkowego 0.40 Bez cła
- Pozostałe:
ex .91 - - Nasiona warzyw:
- - - Nasiona ogórka, kalafiora, marchwi, cebuli, szalotki, pora,
pietruszki, endywii i sałaty 0.60 Bez cła
- - - Pozostałe, z wyłączeniem nasion kapusty 2.40 Bez cła



Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
POROZUMIENIE
w formie wymiany listów między Rzecząpospolitą Polską i Konfederacją Szwajcarską
dotyczące produktów rolnych,
podpisane w Genewie dnia 10 grudnia 1992 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 50, poz. 264)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 10 grudnia 1992 r. podpisane zostało w Genewie Porozumienie w formie
wymiany listów między Rzecząpospolitą Polską i Konfederacją Szwajcarską
dotyczące produktów rolnych.
Po zaznajomieniu się z powyższym porozumieniem, w imieniu Rzeczypospolitej
Polskiej oświadczam, że:
- porozumienie powyższe zostało uznane za słuszne zarówno w całości, jak i każde
z postanowień w nim zawartych,
- zostało przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone,
- będzie niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 12 lipca 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
(Tekst porozumienia zawiera załącznik do niniejszego numeru)
Załącznik
Porozumienie w formie wymiany listów między Rzecząpospolitą Polską i Królestwem
Norwegii dotycząca handlu produktami rolnymi, podpisane w Genewie dnia 10
grudnia 1992 r.
Genewa, 10 grudnia 1992
Pan Andrzej Gąsowski
Dyrektor Generalny
Ministerstwo Rolnictwa
i Gospodarki Żywnościowej
Warszawa
Szanowny Panie,
"Mam zaszczyt potwierdzić w imieniu Królestwa Norwegii, że rezultatem
negocjacji, które miały miejsce w ramach rokowań w sprawie Umowy o Wolnym Handlu
między Państwami EFTA i Rzecząpospolitą Polską (zwaną dalej Polską) parafowanej
6 listopada 1992 r. w Genewie, w szczególności w wykonaniu Artykułu 13 tej
Umowy, jest następujące porozumienie dotyczące handlu produktami rolnymi.
Norwegia jednostronnie udzieli Polsce redukcji taryfowych wymienionych w
Załączniku I do niniejszego listu.
Redukcje taryfowe udzielone Polsce nie wykluczą pobierania opłat celnych
importowych w ramach systemu kompensaty cen, ani też stosowania innych środków
wynikających z Rundy Urugwajskiej GATT, ani z jakiejkolwiek przyszłej zmiany
norweskiego systemu importu produktów rolnych. Istniejące marginesy preferencji
i aktualne warunki dostępu będą we wszystkich przypadkach zachowane po
konsultacjach z Polską. Ta sama zasada będzie stosowana w przypadku ewentualnych
częściowych redukcji podstawowych stawek celnych wynikających z Rundy
Urugwajskiej GATT.
Redukcje taryfowe wymienione w Załączniku I do niniejszego porozumienia będą
stosowane z datą wejścia w życie wymienionej Umowy o Wolnym Handlu pod
warunkiem, że Strony niniejszego porozumienia wymienią swoje dokumenty
zatwierdzenia lub ratyfikacji, albo z datą uzgodnienia w sprawie tymczasowego
stosowania wspomnianej Umowy o Wolnym Handlu w odniesieniu do Norwegii i Polski.

Reguły pochodzenia dla celów stosowania niniejszego porozumienia przedstawiono w
Załączniku 2 do niniejszego listu.
Załącznik 1 i 2 stanowią integralną część niniejszego porozumienia.
Ponadto Norwegia jest gotowa popierać wraz z Polską naukową i techniczną
współpracę w rolnictwie i w pokrewnych dziedzinach na bazie wzajemnych
interesów. Ta współpraca może obejmować joint-ventures, wymianę informacji i
dokumentacji, wymianę specjalistów jak również wspólną organizację seminariów i
roboczych spotkań na tematy rolne.
Ponadto Strony deklarują gotowość popierania, na zasadzie wzajemnych korzyści,
harmonijnego rozwoju handlu produktami rolnymi w ramach polityk rolnych obu
Stron oraz zgadzają się na dokonywanie przeglądu niniejszego porozumienia w
regularnych odstępach czasu.
Porozumienie będzie obowiązywać tak długo, jak długo Umawiające się Strony będą
Umawiającymi się Stronami Umowy o Wolnym Handlu między Państwami EFTA i
Rzecząpospolitą Polską.
Jeśli Polska zgadza się z powyższym, niniejszy list oraz Pana listowna odpowiedź
stanowić będą uzgodnienie, że niniejsze porozumienie będzie stosowane z datą
wejścia w życie wspomnianej Umowy o Wolnym Handlu pod warunkiem, że Strony tego
porozumienia wymienią swoje dokumenty zatwierdzenia lub ratyfikacji, albo od
daty uzgodnienia w sprawie tymczasowego stosowania wspomnianej Umowy o Wolnym
Handlu w odniesieniu do Norwegii i Polski.
Proszę Pana o przyjęcie zapewnienia o moim najwyższym szacunku."
Pan Erik Selmer
Ambasador
Stała Misja Norwegii
Genewa
Załączniki
Genewa, 10 grudnia 1992
Pan Eric Selmer
Ambasador
Stała Misja Norwegii
Genewa
Szanowny Panie,
Mam zaszczyt potwierdzić z dzisiejszą datą odbiór Pana listu o następującej
treści:
"Mam zaszczyt potwierdzić w imieniu Królestwa Norwegii, że rezultatem
negocjacji, które miały miejsce w ramach rokowań w sprawie Umowy o Wolnym Handlu
między Państwami EFTA i Rzecząpospolitą Polską (zwaną dalej Polską) parafowanej
6 listopada 1992 r. w Genewie, w szczególności w wykonaniu Artykułu 13 tej
Umowy, jest następujące porozumienie dotyczące handlu produktami rolnymi.
Norwegia jednostronnie udziela Polsce redukcji taryfowych wymienionych w
Załączniku I do niniejszego listu.
Redukcje taryfowe udzielone Polsce nie wykluczą pobierania opłat celnych
importowych w ramach systemu kompensaty cen, ani też stosowania innych środków
wynikających z Rundy Urugwajskiej GATT, ani z jakiejkolwiek przyszłej zmiany
norweskiego systemu importu produktów rolnych. Istniejące marginesy preferencji
i aktualne warunki dostępu będą we wszystkich przypadkach zachowane po
konsultacjach z Polską. Ta sama zasada będzie stosowana w przypadku ewentualnych
częściowych redukcji podstawowych stawek celnych wynikających z Rundy
Urugwajskiej GATT.
Redukcje taryfowe wymienione w Załączniku I do niniejszego porozumienia będą
stosowane z datą wejścia w życie wymienionej Umowy o Wolnym Handlu pod
warunkiem, że Strony niniejszego porozumienia wymienią swoje dokumenty
zatwierdzenia lub ratyfikacji, albo z datą uzgodnienia w sprawie tymczasowego
stosowania wspomnianej Umowy o Wolnym Handlu w odniesieniu do Norwegii i Polski.

Reguły pochodzenia dla celów stosowania niniejszego porozumienia przedstawiono w
Załączniku 2 do niniejszego listu.
Załączniki 1 i 2 stanowią integralną część niniejszego porozumienia.
Ponadto Norwegia jest gotowa popierać wraz z Polską naukową i techniczną
współpracę w rolnictwie i w pokrewnych dziedzinach na bazie wzajemnych
interesów. Ta współpraca może obejmować joit-ventures, wymianę informacji i
dokumentacji, wymianę specjalistów jak również wspólną organizację seminariów i
roboczych spotkań na tematy rolne.
Ponadto Strony deklarują gotowość popierania, na zasadzie wzajemnych korzyści,
harmonijnego rozwoju handlu produktami rolnymi w ramach polityk rolnych obu
Stron oraz zgadzają się na dokonywanie przeglądu niniejszego porozumienia w
regularnych odstępach czasu.
Porozumienie będzie obowiązywać tak długo, jak długo Umawiające się Strony będą
Umawiającymi się Stronami o Wolnym Handlu między Państwami EFTA i
Rzecząpospolitą Polską."
Mam zaszczyt potwierdzić, że Polska zgadza się z propozycjami zawartymi w Pana
liście. Tak więc Pana list oraz niniejszy list jako odpowiedź nań stanowić będą
uzgodnienie, że niniejsze porozumienie będzie stosowane z datą wejścia w życie
wspomnianej Umowy o Wolnym Handlu pod warunkiem, że Strony tego porozumienia
wymienią swoje dokumenty zatwierdzenia lub ratyfikacji, albo od
daty uzgodnienia w sprawie tymczasowego stosowania wspomnianej Umowy o Wolnym
Handlu w odniesieniu do Norwegii i Polski.
Proszę Pana o przyjęcie zapewnienia o moim najwyższym szacunku.
Pan Andrzej Gąsowski
Dyrektor Generalny
Ministerstwo Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej
Warszawa
Załącznik I
Stawka celna - korony norweskie za kilogram lub ad valorem
Kod HSWyszczególnienieStawka podstawowaCło, które będzie obowiązywać od
wejścia w życie
12 3 4
ex 02.07 Mięso i jadalne podroby, z drobiu z pozycji nr 01.05, świeże,
ochłodzone lub mrożone
- Drób w kawałkach i podroby (łącznie z wątróbkami), świeży lub
chłodzony:
.31- - Odtłuszczone wątróbki gęsie lub kacze
- Wątróbki drobiowe, mrożone0.600.30
ex .50 - - Odtłuszczone wątróbki gęsie lub kacze mrożone, 0.60 Bez cła
ex 02.08 Pozostałe mięso i jadalne podroby mięsne świeże, chłodzone lub
mrożone
.10 - Z królików lub zajęcy 0.60 Bez cła1
.20 - Udka żabie 0.60 Bez cła
ex .90 - Pozostałe, z wyłączeniem tych z wielorybów 0.60 Bez cła1
ex 04.07 Jaja ptasie, w skorupkach, świeże, zakonserwowane lub gotowane
ex .00 - Inne niż jaja kurze 2.00 Bez cła
04.09 Miód naturalny 2.00 1.00
05.04 Jelita, pęcherze i żołądki zwierzęce (inne niż rybie), całe lub w
kawałkach Bez cła Bez cła
ex 05.05 Skóry i inne części ptaków, z ich piórami lub puchem, pióra i
części piór (nawet darte), nie bardziej obrobione niż oczyszczone,
zdezynfekowane lub zakonserwowane; proszek i odpady z piór lub z czystych
piór
.10 - Pióra używane do wypychania; puch Bez cła Bez cła
ex 05.11 Produkty zwierzęce, gdzie indziej nie wymienione lub nie
włączone; zwierzęta martwe z Działów 1 lub 3, nie nadające się do spożycia
przez ludzi
ex .99 - Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Sproszkowana krew zwierzęca 1.20 Bez cła
06.02 Inne żywe rośliny (łącznie z ich korzeniami), sadzonki i zrazy;
grzybnia
.10 - Sadzonki i zrazy bez korzeni 2.2% 1.3%
.20 - Drzewa, krzewy i krzaki gatunków rodzących jadalne owoce lub
orzechy, szczepione lub nie 1.00 0.50
.30 - Rododendrony i azalie, szczepione lub nie 0.10 0.05
.40 - Róże, szczepione lub nie 1.00 0.50
- Pozostałe:
.91 - - Grzybnia 1.00 0.50
.99 - - Pozostałe 3.9% 2.6%
06.03 Kwiaty cięte i pąki kwiatowe gatunków odpowiednich na bukiety lub do
celów zdobniczych, świeże, suszone, - barwione,bielone, impregnowane lub w
inny sposób przygotowane
.10 - Świeże 2.52 Bez cła
.90 - Pozostałe 2.58 1.29
ex 06.04 Liście, gałęzie i inne części roślin, bez kwiatów lub bez pączków
kwiatowych oraz trawy, mchy i porosty, odpowiednie na bukiety lub do celów
zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w inny
sposób przygotowane
.10 - Mchy i porosty 4% Bez cła
- Pozostałe: 0.40 Bez cła
.91 - - Świeże 0.04 Bez cła
07.01 Ziemniaki, świeże lub chłodzone 0.04 Bez cła
ex 07.02 Pomidory, świeże lub chłodzone
ex .00 - od 1/6 do 31/10 2.00 1.00
07.03 Cebula, szalotka, czosnek, pory i inne warzywa cebulowe, świeże lub
chłodzone
.10 - Cebula i szalotka:
- - Cebule 0.20 Bez cła
- - Szalotki 0.30 Bez cła
.20 - Czosnek 0.10 Bez cła
.90 - Pory i inne warzywa cebulowe 0.80 0.40
ex 07.40 Kapusta, kalafiory, kalarepa, jarmuż i podobne warzywa kapustne,
świeże lub chłodzone
ex .10 - Kalafiory i brokuły głowiaste 0.60 0.30
- - Kalafiory od 15/6 do 31/11 0.60 0.30
- - Brokuły 0.80 0.40
.20 - Brukselka 0.80 0.40
- Pozostałe:
ex .90 - - Kapusta biała i kapusta czerwona 0.16 0.08
ex 07.05 Sałata (Lactuca sativa) i cykoria (chichorium spp.), świeża lub
chłodzona
- Sałata:
ex .11 - - Sałata kapustna (sałata głowiasta):
- - - Od 1/4 do 30/11: 0.80 0.40
- - - - Sałata krucha 0.32 Bez cła
- - - -Pozostałe 0.80 0.40
ex .19 - - Pozostałe:
- - - Od 1/4 do 30/11 0.80 0.40
ex .21 - Cykoria:
- - Endywia (Cichorium intybus var foliosum):
- - - Od 1/4 do 30/11
- - Pozostałe:
ex .29 - - - Od 1/4 do 30/11 0.80 0.40
ex 07.06 Marchew, rzepa, buraki sałatowe, salsefia, selery, rzodkiewki i
podobne korzenie jadalne, świeże lub chłodzone
ex .10 - Marchew i rzepa:
- - Marchew 0.16 0.08
ex .90 - Pozostałe, z wyłączeniem selerów i rzodkiewki od 1/12 do 31/3
0.80 0.40
ex 07.07 Ogórki i korniszony, świeże lub chłodzone
ex .00 - Od 1/4 do 30/11 0.80 0.40
ex 07.08 Warzywa strączkowe, łuskane lub nie, świeże lub chłodzone
.10 - Groch (Pisum sativum) 0.50 Bez cła
.20 - Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.) 0.50 0.25
.90 - Pozostałe warzywa strączkowe 0.40 Bez cła
ex 07.09 Pozostałe warzywa, świeże lub chłodzone
ex .20 - Szparagi
- - Od 1/5 do 14/11 0.25 Bez cła
.30 - Oberżyny 0.80 Bez cła
- Grzyby i trufle
.51 - - Grzyby 1.00 Bez cła
ex .60 - Owoce rodzaju Capsicum lub rodzaju Pimenta;
- - słodki pieprz (Capsicum annuum var. annuum):
- - - Od 1/6 do 30/11 0.80 0.40
- - - Od 1/12 do 31/5 0.40 0.20
.70 - Szpinak, szpinak nowozelandzki i szpinak ogrodowy 0.80 Bez cła
ex .90 - Pozostałe, z wyłączeniem oliwek, kaparów i kukurydzy cukrowej0.80
Bez cła
ex 07.10 Warzywa (nie gotowane lub gotowane na parze albo w wodzie),
mrożone
- Warzywa strączkowe, łuskane lub nie:
.21 - - Groch (Pisum sativum) 0.50 Bez cła
.22 - - Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.) 0.50 Bez cła
.29 - - Pozostałe warzywa strączkowe 0.80 Bez cła
.30 - Szpinak, szpinak nowozelandzki i szpinak ogrodowy0.80 Bez cła
.80 - Pozostałe warzywa:
- - Karczochy kuliste i szparagi 0.50 Bez cła
- - Pietruszka zwyczajna 1.60 Bez cła
- - Grzyby 2.00 1.00
ex - - Pozostałe, z wyłączeniem marchwi, cebuli i selerów0.80 0.40

ex 07.11 Warzywa tymczasowo zakonserwowane (na przykład gazowym
dwutlenkiem siarki, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach
konserwujących), lecz nie nadające się w tym stanie do bezpośredniego
spożycia
.40 - Ogórki i korniszony 0.20 Bez cła
ex 07.12 Warzywa suszone całe, cięte w kawałki, w plasterki, łamane lub w
proszku, ale dalej nie przetworzone
.10 - Ziemniaki, nawet cięte na kawałki lub w plasterki, ale dalej nie
przetworzone 0.80 Bez cła
.20 - Cebula 0.20 Bez cła
.30 - Grzyby i trufle:
- - Grzyby 0.20 Bez cła
ex .90 - Pozostałe warzywa; mieszanki warzyw:
- - Ziemniaki, rozcierane lub sproszkowane 0.80 Bez cła
ex - - Czosnek 0.10 Bez cła
- - Pozostałe warzywa, z wyłączeniem kukurydzy cukrowej 0.20 Bez cła
ex 08.09 Morele, wiśnie, brzoskwinie (włącznie z nektarynkami), śliwki i
tarnina, świeże
ex .20 - Wiśnie, kwaśne:
- - Od 15/4 do 30/6 0.60 Bez cła
- - Od 1/7 do 31/10 2.40 1.20
ex .40 - Śliwki i tarnina:
- - Śliwki:
- - - Od 15/4 do 30/6 0.50 0.25
- - - Od 1/7 do 15/9 1.20 0.60
- - - Od 16/9 do 31/10 2.40 1.20
- - - Od 1/11 do 14/4 1.20 0.60
ex 08.10 Pozostałe owoce, świeże
.10 - Truskawki:
- - Od 15/4 do 30/6 0.60 0.30
- - Od 1/7 do 31/31 2.40 1.20
- - Od 1/11 do 14/4 1.20 Bez cła
ex .20 - Maliny, jeżyny, owoce morwy i owoce krzyżówek maliny z jeżyną:
- - Maliny 0.60 Bez cła
- - Pozostałe 0.30 Bez cła
ex .30 - Czarne, białe lub czerwone porzeczki i agrest:
- - Białe i czerwone porzeczki 0.60 Bez cła
ex .40 - Żurawiny, jagody i inne owoce z rodzaju Vaccinium:
- - Żurawiny 0.30 Bez cła
ex 08.11 Owoce i orzechy, nie gotowane lub gotowane na parze lub w wodzie,
mrożone, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego
.10 - Truskawki:
- - Zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego 1.60 Bez cła2
- - Pozostałe 1.60 Bez cła3
.20 -Maliny, jeżyny, owoce morwy, owoce krzyżówek maliny z jeżyną, czarne,
białe lub czerwone porzeczki i agrest:
ex - - Nie zawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego 0.60 Bez
cła4
ex 08.12 Owoce i orzechy, zakonserwowane tymczasowo (na przykład gazowym
dwutlenkiem siarki, w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach
konserwujących), lecz nie nadające się w tym stanie do bezpośredniego
spożycia
.10 - Wiśnie 1.00 Bez cła
.20 - Truskawki 0.60 Bez cła
.90 - Pozostałe:
ex - - Pozostałe, z wyłączeniem owoców cytrusowych, moreli i brzoskwiń
0.60 Bez cła
ex 08.13 Owoce, suszone, inne niż te z pozycji od nr 08.01 do 08.06;
mieszanki orzechów lub suszonych owoców z tego Działu
.30 - Jabłka 0.50 Bez cła
ex 12.09 Nasiona, owoce i zarodniki siewne
- Nasiona buraków:
.11 - - Nasiona buraków cukrowych 2.40 Bez cła
ex .19 - - Pozostałe:
- - - Nasiona roślin pastewnych 0.60 Bez cła
- - - Pozostałe, z wyłączeniem nasion rzepy i brukwi 2.40 Bez cła
- Nasiona roślin pastewnych, innych niż nasiona buraków:
ex .22 - - Nasiona koniczyny (Trifolium spp.) 0.80 Bez cła
- - - Pozostałe, z wyłączeniem nasion koniczyny czerwonej 0.40 Bez cła
.23 - - Nasiona kostrzewy
.24 - - Nasiona wiechliny łąkowej (Poa pratensis L.) 0.40 Bez cła
.25 - - Nasiona rajgrasu (Lo lium multiflorum Lam., Lolium perenne L.)
0.40 Bez cła
ex .29 - - Pozostałe:
- - - Nasiona mietlicy (Ag rostis) 0.20 Bez cła
- - - Nasiona kupkówki pospolitej lub wiechliny łąkowej "cock's foot" i
wyczyńca łąkowego 0.40 Bez cła
- Pozostałe:
ex .91 - - Nasiona warzyw:
- - - Nasiona ogórka, kalafiora, marchwi, cebuli, szalotki, pora,
pietruszki, endywii i sałaty 0.60 Bez cła
- - - Pozostałe, z wyłączeniem nasion kapusty 2.40 Bez cła



Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 6 lipca 1995 r.
o przedsiębiorstwie państwowym "Polskie Koleje Państwowe".
(Dz. U. Nr 95, poz. 474)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Przedsiębiorstwo państwowe "Polskie Koleje Państwowe", zwane dalej
"PKP", jest przedsiębiorstwem transportu publicznego, prowadzącym działalność na
zasadach rynkowych, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. PKP otrzymuje dotacje z budżetu państwa na zasadach określonych w przepisach
prawa budżetowego oraz w ustawie.
Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) liniach kolejowych - rozumie się przez to drogi szynowe wraz z przyległym
pasem gruntu, a także budynki, budowle i urządzenia przeznaczone do prowadzenia
ruchu kolejowego oraz zajęte pod nie grunty,
2) zorganizowanej części mienia - rozumie się przez to taki zespół składników
materialnych i niematerialnych, który może być ze struktury PKP wydzielony i
może funkcjonować jako odrębne przedsiębiorstwo lub inny samodzielny podmiot.
Art. 3. 1. PKP posiada osobowość prawną.
2. Siedzibą PKP jest miasto stołeczne Warszawa.
Art. 4. Organy państwowe mogą podejmować decyzje w zakresie działalności PKP
tylko w przypadkach określonych w ustawach.
Art. 5. Pracownikom PKP przysługuje ochrona prawna na zasadach określonych w
przepisach prawa karnego dla funkcjonariuszy publicznych.
Art. 6. Powództwo przeciwko PKP wytacza się przed sądem, w którego okręgu ma
siedzibę jednostka organizacyjna PKP, z której działalnością wiąże się
dochodzone roszczenie.
Rozdział 2
Działalność PKP
Art. 7. 1. Przedmiotem działalności PKP jest:
1) przewóz osób i rzeczy oraz świadczenie usług związanych z przewozem,
2) budowa, modernizacja, remont i utrzymywanie linii kolejowych,
3) prowadzenie spedycji krajowej i międzynarodowej,
4) udostępnianie linii kolejowych innym podmiotom gospodarczym,
5) przygotowywanie linii kolejowych i taboru do wykonywania zadań przewozowych
wynikających z potrzeb obronnych państwa, na zasadach określonych odrębnymi
przepisami,
6) zakładanie i używanie wewnętrznej kolejowej sieci telekomunikacyjnej, na
zasadach określonych przepisami o łączności.
2. PKP może podejmować i prowadzić inną działalność, jeżeli nie ogranicza ona
działalności określonej w ust. 1.
Art. 8. PKP jest zobowiązane do utrzymywania eksploatowanych linii kolejowych w
stanie zapewniającym sprawne wykonywanie przewozów, regularność i bezpieczeństwo
ruchu kolejowego, ochronę środowiska i ochronę przeciwpożarową oraz zachowanie
wymagań sanitarnych.
Art. 9. 1. PKP prowadzi działalność związaną z ustalaniem i wypłatą świadczeń
określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich
rodzin.
2. Koszty ustalania i wypłaty świadczeń, o których mowa w ust. 1, są pokrywane
ze środków Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Art. 10. 1. PKP tworzy i utrzymuje, na zasadach określonych odrębnymi
przepisami, publiczne zakłady opieki zdrowotnej, zwane "kolejową służbą
zdrowia".
2. Do kolejowej służby zdrowia należy w szczególności:
1) udzielanie świadczeń zdrowotnych pracownikom, emerytom, rencistom kolejowym i
członkom ich rodzin oraz uczniom i pracownikom szkół kolejowych, a także innym
osobom uprawnionym na podstawie odrębnych przepisów,
2) udzielanie pomocy leczniczej w nagłych wypadkach na obszarze kolejowym,
3) prowadzenie orzecznictwa lekarskiego w celu ustalenia przydatności do
wykonywania pracy w PKP.
3. Kolejowa służba zdrowia wykonuje również zadania Państwowej Inspekcji
Sanitarnej na obszarach kolejowych, przy pomocy organów Inspekcji Sanitarnej
PKP, w zakresie i na zasadach określonych odrębnymi przepisami.
Art. 11. PKP jest uprawnione do zawierania z zarządami kolei innych krajów umów
i porozumień w zakresie współpracy gospodarczej, naukowo-technicznej, socjalnej
i kulturalnej, a także do współpracy z organizacjami międzynarodowymi.
Rozdział 3
Mienie
Art. 12. 1. PKP gospodarując mieniem zapewnia jego ochronę.
2. PKP występuje w obrocie we własnym imieniu i na własny rachunek.
Art. 13. 1. PKP może wnieść do spółki lub innego wspólnego przedsięwzięcia
kapitałowego, albo oddać, na czas oznaczony, do odpłatnego korzystania innym
podmiotom zorganizowane części mienia przedsiębiorstwa lub inne mienie zaliczone
do środków trwałych.
2. Zamiar dokonania czynności prawnej, o której mowa w ust. 1, dotyczącej mienia
wchodzącego w skład linii kolejowej o państwowym znaczeniu, PKP zgłasza
Ministrowi Transportu i Gospodarki Morskiej. Minister Transportu i Gospodarki
Morskiej, w terminie miesiąca od dnia otrzymania zgłoszenia, może nie wyrazić
zgody na dokonanie przez PKP czynności prawnej, której dotyczyło zgłoszenie.
3. Czynność prawna, dokonana pomimo niewyrażenia zgody przez Ministra Transportu
i Gospodarki Morskiej, jest nieważna.
4. Zarządowi PKP przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu od decyzji Ministra
Transportu i Gospodarki Morskiej w trybie art. 40.
5. Do sprzedaży środków trwałych lub zorganizowanych części mienia
przedsiębiorstwa stosuje się przepisy obowiązujące przedsiębiorstwa państwowe.
6. W przypadkach uzasadnionych względami gospodarczymi lub społecznymi PKP może
przekazać zbędne mienie nieodpłatnie na rzecz Skarbu Państwa, gminy lub
państwowej jednostki organizacyjnej, w drodze umowy. Przepisy ust. 2-4 stosuje
się odpowiednio.
7. Rada Ministrów, po zasięgnięciu opinii Rady PKP, określi, w drodze
rozporządzenia, wykaz linii kolejowych o państwowym znaczeniu, sporządzany w
oparciu o kryteria: gospodarcze, społeczne, obronne, ekologiczne.
Rozdział 4
Gospodarka finansowa
Art. 14. PKP prowadzi gospodarkę finansową na zasadach określonych w przepisach
dla przedsiębiorstw państwowych, z uwzględnieniem przepisów niniejszego
rozdziału.
Art. 15. 1. Inwestycje dotyczące linii kolejowych o państwowym znaczeniu są
finansowane z budżetu państwa.
2. Inwestycje, o których mowa w ust. 1, oraz wielkość dotacji na ich
finansowanie w danym roku określa corocznie ustawa budżetowa.
3. Koszty utrzymania linii kolejowych o państwowym znaczeniu są finansowane ze
środków PKP.
4. Inwestycje oraz koszty utrzymania linii kolejowych, innych niż o państwowym
znaczeniu, są finansowane ze środków PKP.
5. Koszty likwidacji nieczynnych linii kolejowych są finansowane z budżetu
państwa.
6. Inwestycje i likwidacje nieczynnych linii, o których mowa w ust. 1, 4 i 5,
mogą być również finansowane z innych źródeł.
7. PKP pobiera opłaty za udostępnianie linii kolejowych innym podmiotom.
8. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, po zasięgnięciu opinii Zarządu
PKP, określi, w drodze rozporządzenia, zasady ustalania opłat, o których mowa w
ust. 7, a w porozumieniu z Ministrem Finansów, w odniesieniu do linii o
państwowym znaczeniu.
Art. 16. 1. Budżet państwa wyrównuje PKP, w formie dotacji przedmiotowej,
różnicę między sumą uzasadnionych kosztów krajowych przewozów pasażerskich z
narzutem zysku a kwotą przychodów uzyskanych za te przewozy.
2. Wysokość należnej PKP dotacji, o której mowa w ust. 1, określa się na
podstawie sieci połączeń kolejowych uzgodnionej w protokole, o którym mowa w
art. 17 ust. 3.
3. Stawka dotacji jest ustalana w stosunku do jednego pociągokilometra
wykonywanej pracy eksploatacyjnej.
4. Wysokość dotacji, o której mowa w ust. 1, określa corocznie ustawa budżetowa.
Art. 17. 1. Szczegółowy sposób finansowania PKP z budżetu państwa, o którym mowa
w art. 15 i 16, oraz zasady rozliczeń z tego tytułu określa umowa zawarta między
Skarbem Państwa reprezentowanym przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej
oraz Ministra Finansów a PKP reprezentowanym przez Zarząd PKP.
2. Umowa, o której mowa w ust. 1, określa w szczególności:
1) zakres mienia wchodzącego w skład linii kolejowych o państwowym znaczeniu,
finansowanego z budżetu państwa,
2) zasady wykorzystania środków pieniężnych na inwestycje i likwidacje
nieczynnych linii kolejowych, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 5,
3) zasady określania i wykorzystania dotacji przedmiotowej, o której mowa w art.
16,
4) zakres i standard świadczonych przez PKP usług.
3. Integralną częścią umowy, o której mowa w ust. 1, jest protokół, podpisywany
corocznie, po wejściu w życie ustawy budżetowej, przez Ministra Transportu i
Gospodarki Morskiej, Ministra Finansów oraz Zarząd PKP.
4. Podstawą do określenia w projekcie ustawy budżetowej wysokości dotacji, o
których mowa w art. 15 i 16, jest projekt protokołu uzgodniony przez Ministra
Transportu i Gospodarki Morskiej, Ministra Finansów oraz Zarząd PKP.
5. Protokół, o którym mowa w ust. 3, w ramach dotacji ustalanej corocznie w
ustawie budżetowej, określa w szczególności:
1) zakres rzeczowy, wysokość środków pieniężnych dotyczących inwestycji i
likwidacji nieczynnych linii kolejowych, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 5, i
terminy ich przekazywania PKP w danym roku budżetowym,
2) rodzaje i wartości robót będących utrzymaniem, o którym mowa w art. 15 ust.
3,
3) koszt wykonania jednego pociągokilometra w odniesieniu do wzrostu cen
czynników produkcji, zastosowania nowych technologii przewozu oraz podnoszenia
poziomu obsługi pasażerów,
4) wysokość środków pieniężnych dotyczących dotacji, o których mowa w art. 16, i
terminy ich przekazywania PKP w danym roku budżetowym,
5) sposób rozliczania się przez PKP ze środków pieniężnych otrzymanych z budżetu
państwa na dany rok budżetowy.
Art. 18. Spory wynikłe na tle wykonania umowy rozstrzyga właściwy sąd.
Art. 19. 1. PKP prowadzi rachunkowość na zasadach określonych w odrębnych
przepisach.
2. Do sporządzania, badania i ogłaszania sprawozdań finansowych w PKP stosuje
się przepisy ogólnie obowiązujące.
3. PKP wyodrębni, w ramach prowadzonej rachunkowości, i przedłoży do uzgodnienia
Ministrowi Transportu i Gospodarki Morskiej, w porozumieniu z Ministrem
Finansów:
1) ewidencję przychodów i kosztów wykonywania przewozów pasażerskich, w tym
ewidencję ilościowo-wartościową przewozów realizowanych w oparciu o uprawnienia
do bezpłatnych i ulgowych przejazdów, wynikające z odrębnych przepisów,
2) ewidencję kosztów ponoszonych na realizację zadań, o których mowa w art. 15
ust. 1, oraz ewidencję wpływów pochodzących z opłat ustalonych na podstawie art.
15 ust. 7,
3) ewidencję kosztów linii kolejowych, z podziałem na koszty budowy, utrzymania,
prowadzenia ruchu i administrowania tymi liniami.
Art. 20. 1. Działalność PKP podlega opodatkowaniu na zasadach przewidzianych dla
przedsiębiorstw państwowych.
2. Grunty zajęte pod linie kolejowe są zwolnione od opłat z tytułu użytkowania
wieczystego.
Rozdział 5
Organizacja
Art. 21. 1. Organizację i szczegółowy zakres działania PKP określa statut PKP.
2. Statut PKP, uchwalony przez Radę PKP, jest zatwierdzany przez Ministra
Transportu i Gospodarki Morskiej w terminie 30 dni od dnia przedłożenia statutu.
3. Statut PKP określa w szczególności:
1) podział terytorialny sieci kolejowej PKP oraz nazwy i siedziby jednostek
organizacyjnych PKP,
2) zasady tworzenia, łączenia i likwidacji jednostek organizacyjnych, w tym
przedstawicielstw PKP za granicą,
3) system kontroli wewnętrznej,
4) stosunki prawne między jednostkami organizacyjnymi PKP,
5) sposób powoływania komisji do spraw sporów majątkowych, powstałych między
jednostkami organizacyjnymi PKP, jej skład osobowy i tryb postępowania,
6) jednostki organizacyjne, których kierowników powołuje się w drodze konkursu,
oraz zasady i tryb przeprowadzania konkursu.
4. Statut PKP może przewidywać powołanie organów opiniodawczych i doradczych
Zarządu PKP.
5. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej ogłasza w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" obwieszczenie o uchwaleniu statutu
PKP, którego tekst stanowi załącznik do obwieszczenia.
Art. 22. PKP może tworzyć podmioty gospodarcze przewidziane w przepisach prawa.
Rozdział 6
Organy i przedstawicielstwo
Art. 23. Organami PKP są:
1) Rada PKP,
2) Zarząd PKP.
Art. 24. 1. Rada PKP składa się z 9 członków.
2. Członków Rady PKP, w tym przewodniczącego i wiceprzewodniczącego, powołuje
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej.
3. Kadencja Rady PKP, z zastrzeżeniem ust. 4, trwa 4 lata i upływa po
zatwierdzeniu sprawozdania finansowego PKP za ostatni rok obrotowy.
4. Kadencja pierwszej Rady PKP trwa 2 lata.
5. Rada PKP działa na podstawie uchwalonego przez siebie regulaminu,
zatwierdzonego przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej.
6. Uchwały Rady PKP zapadają bezwzględną większością głosów, przy obecności co
najmniej 5 jej członków. W przypadku głosowania nie rozstrzygniętego liczbą
głosów decyduje głos przewodniczącego Rady PKP.
Art. 25. 1. Przedstawiciele pracowników PKP mają 3 miejsca w Radzie PKP.
2. Sposób zgłaszania kandydatów na członków Rady PKP, o których mowa w ust. 1, a
także ich imienny wykaz ustalają wspólnie ponadzakładowe organizacje związkowe
działające w PKP, w terminie 30 dni od dnia otrzymania pisma Ministra Transportu
i Gospodarki Morskiej w tej sprawie.
3. W razie niewyłonienia kandydatów w sposób i w terminie określonym w ust. 2,
ich imienny wykaz przedstawiają, w terminie 15 dni, ponadzakładowe organizacje
związkowe posiadające reprezentatywność w rozumieniu Kodeksu pracy.
4. W razie niewyłonienia kandydatów w sposób i w terminie określonym w ust. 3,
przedstawicieli pracowników PKP wyznacza i powołuje Minister Transportu i
Gospodarki Morskiej.
Art. 26. 1. Członek Rady PKP nie może pełnić swojej funkcji dłużej niż dwie
kolejne kadencje.
2. Członka Rady PKP może odwołać Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w
przypadku:
1) rezygnacji, złożonej na piśmie,
2) ciężkiej choroby uniemożliwiającej sprawowanie funkcji,
3) skazania prawomocnym wyrokiem za popełnione przestępstwa z winy umyślnej,
4) rażącego naruszenia regulaminu Rady PKP,
5) działania na szkodę PKP.
3. W przypadku odwołania członka lub jego śmierci przed upływem kadencji,
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej powołuje nowego członka Rady PKP na
okres do końca kadencji.
Art. 27. Rada PKP:
1) powołuje i odwołuje Prezesa Zarządu PKP - Dyrektora Generalnego PKP oraz, na
jego wniosek, pozostałych członków Zarządu PKP,
2) uchwala statut PKP i jego zmiany, na wniosek Zarządu PKP,
3) zatwierdza regulamin Zarządu PKP,
4) dokonuje okresowej i rocznej oceny działalności PKP oraz Zarządu PKP,
5) opiniuje i przedstawia do zatwierdzenia Ministrowi Transportu i Gospodarki
Morskiej roczne sprawozdanie finansowe PKP wraz z opinią biegłego rewidenta i
raportem z badania,
6) zatwierdza roczny plan rzeczowo-finansowy PKP,
7) opiniuje wieloletnie programy rozwojowe,
8) wyraża zgodę na przystąpienie PKP do spółki lub innego wspólnego
przedsięwzięcia kapitałowego wymagającego wniesienia przez PKP wkładu
przewyższającego granicę wartości określoną w statucie oraz na zaciąganie
zobowiązań przekraczających granice statutowe,
9) zatwierdza projekty likwidacji linii kolejowych lub ich części,
10) ocenia i zatwierdza kierunki polityki zatrudnienia i płac,
11) wykonuje czynności prawne w zakresie stosunku pracy członków Zarządu PKP
oraz określa warunki ich pracy i płacy,
12) uchwala swój regulamin oraz przedstawia go Ministrowi Transportu i
Gospodarki Morskiej do zatwierdzenia,
13) opiniuje projekt umowy oraz projekty protokołów określonych w art. 17,
14) opiniuje inne sprawy wniesione przez Ministra Transportu i Gospodarki
Morskiej lub Zarząd PKP,
15) wykonuje inne zadania określone w ustawie oraz w statucie PKP.
Art. 28. 1. Rada PKP składa Ministrowi Transportu i Gospodarki Morskiej coroczne
sprawozdanie ze swojej działalności.
2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej dokonuje corocznej oceny
działalności Rady PKP oraz zatwierdza roczne sprawozdanie finansowe PKP.
3. W przypadku negatywnej rocznej oceny działalności Rady PKP, Minister
Transportu i Gospodarki Morskiej może odwołać wszystkich członków Rady PKP.
Art. 29. 1. Koszty działalności Rady PKP, w tym wynagrodzenia jej członków, są
finansowane przez PKP.
2. Roczny plan wydatków Rady PKP, będący częścią planu, o którym mowa w art. 27
pkt 6, podlega zatwierdzeniu przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej.
3. Wysokość wynagrodzenia członków Rady PKP ustala Minister Transportu i
Gospodarki Morskiej.
Art. 30. 1. Zarząd PKP składa się z Prezesa Zarządu PKP - Dyrektora Generalnego
PKP, jego zastępcy i 3-5 członków.
2. Zarząd PKP powoływany jest przez Radę PKP na okres 3 lat.
Art. 31. 1. Zarząd PKP wykonuje uprawnienia w zakresie zarządzania PKP oraz
reprezentuje PKP na zewnątrz.
2. Prezes Zarządu PKP - Dyrektor Generalny PKP kieruje bieżącą działalnością
PKP.
Art. 32. 1. Uchwały Zarządu PKP wymagają następujące sprawy:
1) przyjęcie statutu PKP lub jego zmiany,
2) przyjęcie rocznego planu rzeczowo-finansowego lub jego zmiany,
3) przyjęcie sprawozdania finansowego wraz ze sprawozdaniem z działalności PKP
za rok ubiegły,
4) wniesienie przez PKP wkładu oraz zaciąganie zobowiązań przewyższających
granice wartości określone w statucie,
5) ustanawianie taryf przewozowych,
6) likwidacja nieczynnych linii kolejowych lub ich części,
7) określenie kierunków polityki zatrudnienia i płac,
8) tworzenie podmiotów gospodarczych i przedstawicielstw PKP za granicą,
9) udostępnienie linii kolejowych lub ich części innym podmiotom krajowym lub
zagranicznym,
10) powołanie i odwołanie, określonych w statucie PKP, kierowników jednostek
organizacyjnych PKP oraz przedstawicieli PKP za granicą,
11) przyjęcie regulaminu Zarządu PKP lub jego zmiany,
12) uznane za istotne dla działalności PKP i przedstawione przez Prezesa Zarządu
PKP - Dyrektora Generalnego PKP.
2. Regulamin Zarządu PKP może określać inne sprawy wymagające uchwały Zarządu
PKP.
3. Uchwały Zarządu PKP są podejmowane bezwzględną większością głosów przy
obecności co najmniej połowy jego członków. W przypadku głosowania nie
rozstrzygniętego liczbą głosów decyduje głos Prezesa Zarządu PKP - Dyrektora
Generalnego PKP.
Art. 33. 1. Zarząd PKP może wstrzymać wykonanie uchwały Rady PKP, jeżeli jej
wykonanie byłoby sprzeczne z prawem lub naraziłoby PKP na poważne szkody.
2. Spory w sprawach, o których mowa w ust. 1, rozstrzyga Minister Transportu i
Gospodarki Morskiej. Każdej ze stron przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu od
decyzji podjętej przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej na zasadach i w
trybie określonym w przepisach o przedsiębiorstwach państwowych.
Art. 34. 1. Do dokonywania czynności prawnych samodzielnie w imieniu PKP są
uprawnieni członkowie Zarządu PKP oraz pełnomocnicy działający w granicach
umocowania.
2. Jeżeli czynności prawne, dokonywane przez osoby określone w ust. 1, obejmują
rozporządzenie prawem, którego wartość przekracza granicę wartości określoną w
statucie PKP, lub czynności te mogą spowodować powstanie zobowiązania do
świadczenia o wartości powyżej granicy określonej w statucie PKP, do
skuteczności oświadczeń woli jest wymagane współdziałanie co najmniej dwóch
osób.
Art. 35. 1. Pełnomocników PKP ustanawia i odwołuje Zarząd PKP.
2. Udzielenie pełnomocnictwa wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności.
3. Udzielenie i odwołanie pełnomocnictwa podlega ujawnieniu w rejestrze
przedsiębiorstw państwowych. Nie dotyczy to pełnomocnictwa do dokonywania
poszczególnych czynności oraz ustanowienia pełnomocnictw procesowych.
Art. 36. Zarząd PKP wydaje zarządzenia wewnętrzne, instrukcje służbowe i
regulaminy normujące organizację i działalność PKP.
Rozdział 7
Nadzór
Art. 37. 1. Nadzór nad PKP sprawuje Minister Transportu i Gospodarki Morskiej.
2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej wykonuje w stosunku do PKP funkcje
organu założycielskiego wynikające z odrębnych przepisów, o ile przepisy ustawy
nie stanowią inaczej.
Art. 38. 1. Jeżeli PKP prowadzi działalność wskazującą na nieracjonalność
gospodarowania, Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może powołać komisję w
celu zbadania stanu gospodarczego PKP, dokonania oceny tego stanu i
przedstawienia wniosków wynikających z oceny.
2. Na podstawie wniosków komisji Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może
zobowiązać Zarząd PKP do:
1) przeprowadzenia postępowania wewnętrznego, mającego na celu poprawę
gospodarki PKP,
2) przedstawienia projektu programu uzdrowienia gospodarki PKP,
3) realizacji programu zatwierdzonego przez Ministra Transportu i Gospodarki
Morskiej.
Art. 39. 1. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w razie stwierdzenia, że
uchwały lub decyzje organów PKP są sprzeczne z prawem, wstrzymuje ich wykonanie
i zobowiązuje te organy do ich zmiany lub uchylenia.
2. Od decyzji Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, o której mowa w ust. 1,
organom PKP nie przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu.
Art. 40. 1. Zarządowi PKP przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu w stosunku do
decyzji podjętych wobec przedsiębiorstwa przez Ministra Transportu i Gospodarki
Morskiej.
2. Sprzeciw wraz z uzasadnieniem wnosi się do Ministra Transportu i Gospodarki
Morskiej w terminie 14 dni od dnia otrzymania decyzji. Wniesienie sprzeciwu
wstrzymuje wykonanie decyzji.
3. W razie podtrzymania decyzji przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej,
Zarządowi PKP przysługuje prawo wniesienia, w terminie 14 dni, sprawy do sądu.
Sąd w terminie 14 dni wyznacza rozprawę.
Rozdział 8
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 41. W ustawie z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych
(Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz. 329, Nr 101, poz. 444 i Nr 107,
poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz. 280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr
80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547 oraz z 1995 r. Nr 1, poz. 2) w art. 17
dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, Rada Ministrów określi dla
przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" dane nie podlegające
wpisowi do rejestru przedsiębiorstw państwowych, w szczególności w zakresie
mienia tego przedsiębiorstwa."
Art. 42. Nabycie przez PKP własności budynków, lokali oraz innych urządzeń, o
których mowa w art. 2 niniejszej ustawy - na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z
dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu
nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 83, poz. 373, z 1992 r. Nr
91, poz. 455 oraz z 1994 r. Nr 51, poz. 201, Nr 80, poz. 369, Nr 84, poz. 384 i
Nr 123, poz. 601) - następuje nieodpłatnie. Kwoty uiszczone przez PKP z tytułu
nabycia własności przed wejściem w życie ustawy nie podlegają zwrotowi.
Art. 43. Mienie oraz prawa i zobowiązania przedsiębiorstwa państwowego "Polskie
Koleje Państwowe", działającego na podstawie ustawy z dnia 27 kwietnia 1989 r. o
przedsiębiorstwie państwowym "Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. Nr 26, poz. 138
i z 1991 r. Nr 107, poz. 463), pozostają mieniem oraz prawami i zobowiązaniami
PKP, działającego na podstawie niniejszej ustawy.
Art. 44. 1. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może, w terminie do dnia
31 grudnia 1998 r., wydzielić z PKP jednostki organizacyjne lub zorganizowane
części mienia tego przedsiębiorstwa w celu:
1) tworzenia z nich odrębnych przedsiębiorstw państwowych lub innych państwowych
jednostek organizacyjnych,
2) wnoszenia ich do spółek lub przekazania podmiotom, o których mowa w pkt 1.
2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w terminie określonym w ust. 1,
może również wydzielić z PKP jednostki organizacyjne lub zorganizowane części
mienia tego przedsiębiorstwa i oddać je, w drodze umowy, do odpłatnego
korzystania, stosując odpowiednio przepisy o prywatyzacji przedsiębiorstw
państwowych, z tym że uprawnienia Ministra Przekształceń Własnościowych wykonuje
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej.
3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej dokonuje wydzielenia, o którym mowa
w ust. 1 i 2, po zasięgnięciu opinii Rady PKP.
4. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 2, określają w szczególności:
1) jednostki organizacyjne lub zorganizowane części mienia PKP podlegające
wyłączeniu,
2) komisje do przeprowadzania inwentaryzacji i podziału mienia podlegającego
wyłączeniu,
3) przedsiębiorstwa państwowe lub państwowe jednostki organizacyjne, które
zostaną utworzone i przejmą wydzielone mienie.
5. Do wydzielenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, stosuje się odpowiednio
przepisy dotyczące podziału przedsiębiorstw państwowych.
6. Od decyzji, o których mowa w ust. 4, Zarządowi PKP przysługuje sprzeciw w
trybie art. 40.
Art. 45. 1. Pracownicy PKP zatrudnieni w jednostkach wydzielanych z PKP stają
się pracownikami przedsiębiorstw państwowych lub państwowych jednostek
organizacyjnych, o których mowa w art. 44 ust. 1 pkt 1, zatrudnionymi na
podstawie:
1) umowy o pracę na czas nie określony, jeżeli w dniu wejścia w życie decyzji o
wydzieleniu byli zatrudnieni na podstawie mianowania lub na podstawie umowy o
pracę na czas nie określony,
2) powołania, jeżeli w dniu wejścia w życie decyzji o wydzieleniu byli
zatrudnieni na podstawie powołania,
3) umowy o pracę na czas określony, jeżeli w dniu wejścia w życie decyzji o
wydzieleniu byli zatrudnieni na podstawie umowy o pracę na czas określony.
2. Pracownicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, zatrudnieni na podstawie
mianowania, mogą, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie decyzji o
wydzieleniu, złożyć kierownikowi zakładu pracy pisemne oświadczenie o odmowie
dalszego zatrudnienia. W tym przypadku stosunek pracy rozwiązuje się po upływie
3 miesięcy od dnia złożenia oświadczenia, w ostatnim dniu miesiąca
kalendarzowego. Rozwiązanie stosunku pracy na zasadach przewidzianych w
niniejszym ustępie pociąga za sobą skutki, jakie przepisy prawa wiążą z
rozwiązaniem umowy o pracę przez zakład pracy za wypowiedzeniem z powodu
likwidacji zakładu pracy.
Art. 46. 1. Pracownicy przedsiębiorstw państwowych, utworzonych z zakładów i
jednostek organizacyjnych wydzielonych z PKP w okresie od dnia 1 lipca 1991 r.
do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, zachowują nabyte uprawnienia do
bezpłatnego umundurowania służbowego, ulgowych i bezpłatnych przejazdów
kolejami, bezpłatnego deputatu węglowego oraz bezpłatnych świadczeń kolejowej
służby zdrowia, na warunkach określonych w układach zbiorowych pracy.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do pracowników podmiotów, o których
mowa w art. 44 ust. 1 pkt 1, w zakresie uprawnień pracowniczych posiadanych
przed wydzieleniem z PKP.
Art. 47. 1. Pracownicy kolejowi, z którymi rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło
w związku ze zmianami organizacyjnymi lub zmniejszeniem stanu zatrudnienia w
PKP, mogą przejść wcześniej na emeryturę, określoną przepisami o zaopatrzeniu
emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin, jeżeli osiągnęli do dnia
rozwiązania stosunku pracy co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn
okresów składkowych i nieskładkowych, w tym co najmniej 15 lat zatrudnienia na
kolei, łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia
na kolei.
2. Przy ustalaniu okresów, o których mowa w ust. 1, okresy nieskładkowe
uwzględnia się w rozmiarze nie przekraczającym jednej trzeciej uwzględnionych
okresów składkowych.
3. Przepis ust. 1 stosuje się również do pracowników wydzielonych z PKP
jednostek, o których mowa w art. 44 ust. 1 i 2, oraz do pracowników
przedsiębiorstw państwowych utworzonych z jednostek organizacyjnych wydzielonych
z PKP w okresie od dnia 1 lipca 1991 r. do dnia wejścia w życie ustawy, jeżeli
okresy, o których mowa w ust. 1, pracownicy ci osiągnęli do dnia wydzielenia
jednostki z PKP.
Art. 48. Do czasu powołania Zarządu PKP jego zadania wykonuje dotychczasowy
Dyrektor Generalny PKP.
Art. 49. 1. Tracą moc:
1) ustawa z dnia 27 kwietnia 1989 r. o przedsiębiorstwie państwowym "Polskie
Koleje Państwowe" (Dz. U. Nr 26, poz. 138 i z 1991 r. Nr 107, poz. 463),
2) ustawa z dnia 19 października 1991 r. o zmianie ustawy o przedsiębiorstwie
państwowym "Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. Nr 107, poz. 463).
2. Przepisy regulujące organizację i działalność PKP, wydane na podstawie
ustawy, o której mowa w ust. 1 pkt 1, zachowują moc nie dłużej niż przez okres
12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, o ile nie są z nią sprzeczne.
Art. 50. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem art. 9 ust. 2 oraz przepisów rozdziału 4, które wchodzą w życie z
dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 20 grudnia 1994 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską porozumień dwustronnych
zawartych z 3 państwami Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA),
podpisanych w Genewie dnia 10 grudnia 1992 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 50, poz. 265)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że w dniu 10 grudnia 1992 r. w Genewie
podpisane zostały w formie wymiany listów następujące akty prawne:
1) Porozumienie między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Islandii;
2) Porozumienie między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii dotyczące
handlu produktami rolnymi;
3) Porozumienie między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską
dotyczące produktów rolnych.
Postanowienia powyższego porozumienia będą miały również zastosowanie do handlu
artykułami rolnymi między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Liechtenstein.
Rzeczpospolita Polska ratyfikowała powyższe akty prawne dnia 12 lipca 1994 r.
Weszły one w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 1 września 1994
r.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TRAKTAT
sporządzony w Warszawie dnia 25 sierpnia 1993 r.
między Rzecząpospolitą Polską i Federacją Rosyjską o handlu i współpracy
gospodarczej,
(Dz. U. z 1995 r. Nr 50, poz. 266)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 25 sierpnia 1993 r. w Warszawie został sporządzony Traktat między
Rzecząpospolitą Polską i Federacją Rosyjską o handlu i współpracy gospodarczej w
następującym brzmieniu:
TRAKTAT
między Rzecząpospolitą Polską i Federacją Rosyjską o handlu i współpracy
gospodarczej
Rzeczpospolita Polska i Federacja Rosyjska, zwane dalej "Umawiającymi się
Stronami"
- kierując się postanowieniami Traktatu między Rzecząpospolitą Polską a
Federacją Rosyjską o przyjaznej i dobrosąsiedzkiej współpracy z dnia 22 maja
1992 r.,
- pragnąc umocnić przyjazne stosunki między Rzecząpospolitą Polską a Federacją
Rosyjską, w szczególności w dziedzinie handlu i współpracy gospodarczej, w celu
wzajemnego sprzyjania podniesieniu poziomu współpracy gospodarek narodowych,
- dążąc do dalszego rozwoju handlu i współpracy gospodarczej na zasadach
równości i wzajemnej korzyści na podstawach długoterminowych oraz do tworzenia w
tym celu niezbędnych warunków i przesłanek,
- zamierzając rozwijać swoje stosunki w sferze handlu zgodnie z zasadami Układu
Ogólnego w sprawie Taryf Celnych i Handlu (GATT),
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Umawiające się Strony będą podejmować niezbędne środki w celu zapewnienia,
ułatwiania i popierania dalszego rozwoju handlu i różnorodnych form współpracy
gospodarczej między obu państwami, w tym współpracy międzyregionalnej.
Artykuł 2
1. Polskie i rosyjskie właściwe organy, urzędy i organizacje sprzyjać będą w
ramach swoich kompetencji oraz zgodnie z działającym w każdym z państw
ustawodawstwem, rozszerzeniu handlu i rozwojowi współpracy gospodarczej we
wszystkich dziedzinach i sektorach gospodarki narodowej, w tym współpracy na
szczeblu małych i średnich przedsiębiorstw, niezależnie od form ich własności,
oraz współpracy między poszczególnymi regionami każdego z państw.
2. Współpraca ta prowadzona będzie w szczególności w takich dziedzinach,
będących przedmiotem wzajemnego zainteresowania, jak:
- przemysł, w tym paliwowo-energetyczny, wydobywczy, elektromaszynowy,
farmaceutyczny, lekki oraz rolno-spożywczy,
- rolnictwo, w tym hodowla zwierząt,
- energetyka i nośniki energii,
- budownictwo i usługi budowlane,
- transport i łączność,
- gospodarka morska i rybołówstwo,
- ochrona środowiska,
- badania naukowe, ich zastosowanie, wykorzystanie i transfer technologii,
- handel towarami i usługami,
- certyfikacja towarów,
- finanse, bankowość i ubezpieczenia oraz rynek papierów wartościowych,
- przygotowanie i szkolenie kadr,
- turystyka.
3. Współpraca przewidziana w niniejszym artykule realizowana będzie w
szczególności poprzez:
- rozwój współpracy produkcyjnej i kooperacji przemysłowej,
- projektowanie, budowę i modernizację obiektów przez podmioty gospodarcze
jednego państwa na terytorium drugiego państwa lub wspólnie przez podmioty
gospodarcze obu państw na ich terytorium lub na terytorium państw trzecich,
- rozwój współpracy inwestycyjnej, w tym związanej z energetyką i systemem
komunikacyjnym,
- tworzenie wspólnych przedsiębiorstw i organizacji z kapitałem mieszanym,
- świadczenie usług technicznych i konsultingowych oraz kształcenie kadr,
- wzajemne delegowanie specjalistów i personelu technicznego,
- organizację i prowadzenie wystaw i targów,
- inne formy współpracy.
Artykuł 3
Umawiające się Strony tworzyć będą korzystne warunki do harmonijnego rozwoju i
dywersyfikacji stosunków gospodarczych. Będą one popierać i zezwalać na kontakty
bezpośrednie między biznesmenami we wszystkich stadiach produkcji przemysłowej,
a także na poziomie końcowych użytkowników. Umawiające się Strony będą sprzyjać
bezpośrednim kontaktom między przedstawicielami organizacji handlowych i
gospodarczych oraz instytucji ekonomicznych.
Umawiające się Strony będą, zgodnie z ustawodawstwem każdej z Umawiających się
Stron oraz ich zobowiązaniami międzynarodowymi, podejmować niezbędne środki, a
także - poprzez zawieranie porozumień dwustronnych i wielostronnych - stwarzać
warunki służące rozwojowi wzajemnie korzystnej współpracy gospodarczej.
Artykuł 4
1. Umawiające się Strony przyznają sobie w handlu towarami traktowanie
największego uprzywilejowania w stosunku do:
- ceł i opłat stosowanych wobec importu i eksportu, łącznie z metodami
pobierania tych ceł i opłat,
- przepisów dotyczących odprawy celnej, tranzytu, składowania i przeładunku,
- podatków i innych wewnętrznych opłat wszelkiego rodzaju pobieranych
bezpośrednio lub pośrednio od towarów importowanych,
- metod dokonywania płatności z tytułu obsługi handlu i ich transferu,
- reguł dotyczących sprzedaży, zakupu, przewozu, dystrybucji i wykorzystania
towarów na rynku wewnętrznym.
2. Każda z Umawiających się Stron przyzna towarom pochodzącym z lub
eksportowanym na terytorium drugiej Umawiającej się Strony niedyskryminacyjne
traktowanie przy stosowaniu ograniczeń ilościowych i wydawaniu licencji.
3. Postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie mają zastosowania do:
a) przywilejów udzielanych w celu stworzenia lub w wyniku stworzenia unii celnej
lub strefy wolnego handlu, rozumianego zgodnie z ich definicją zawartą w
artykule XXIV GATT,
b) przywilejów udzielanych państwom sąsiednim w celu ułatwienia handlu
przygranicznego,
c) przywilejów przyznanych państwom rozwijającym się zgodnie z Układem ogólnym w
sprawie taryf celnych i handlu (GATT).
Artykuł 5
1. Statki, ich załogi oraz ładunki jednej Umawiającej się Strony w czasie
wejścia, postoju i wyjścia z portów drugiej Umawiającej się Strony traktowane
będą na równi ze statkami, ich ładunkami i załogami państwa najbardziej
uprzywilejowanego.
2. Postanowienia ustępu 1 nie dotyczą statków żeglugi przybrzeżnej.
3. Każda z Umawiających się Stron będzie uznawać państwową przynależność statku
drugiej Umawiającej się Strony na podstawie dokumentów statku, wystawionych
przez właściwe władze tej Umawiającej się Strony zgodnie z obowiązującymi
przepisami prawa.
4. Dokumenty statku, włącznie z tymi, które odnoszą się do załogi, wystawiane i
uznawane przez właściwe władze jednej z Umawiających się Stron, będą uznawane
przez właściwe władze drugiej Umawiającej się Strony.
Artykuł 6
1. Eksport i import towarów oraz świadczenie usług w ramach niniejszego traktatu
dokonywane będzie na podstawie kontraktów zawieranych między polskimi i
rosyjskimi podmiotami gospodarczymi, osobami prawnymi i fizycznymi.
2. Wszystkie rozliczenia i płatności między Rzecząpospolitą Polską a Federacją
Rosyjską będą dokonywane w walutach wymienialnych po cenach światowych i na
warunkach przyjętych w międzynarodowej praktyce handlowej i finansowej. W trybie
porozumienia Umawiających się Stron, rozliczenia i płatności mogą być także
dokonywane w innej formie, zgodnie z ustawodawstwem każdego z państw.
3. Właściwe organy i organizacje polskie i rosyjskie mogą zawierać umowy roczne
i wieloletnie, określające warunki, zakres rzeczowy i wielkości importu oraz
eksportu towarów i usług o podstawowym znaczeniu dla gospodarek obu państw.
Podmioty gospodarcze obu państw mogą zawierać wieloletnie kontrakty na eksport i
import towarów oraz świadczenie usług.
Artykuł 7
1. Umawiające się Strony dążyć będą do unikania konfliktowych sytuacji w handlu
wzajemnym. Jeżeli jednak w handlu między Umawiającymi się Stronami pojawią się
problemy, w tym zwłaszcza takie, których powodem jest import towarów z jednej ze
Stron, podejmować one będą konsultacje ukierunkowane na poszukiwanie wzajemnie
zadowalającego rozwiązania powstałych problemów.
2. W szczególności, gdy w handlu wzajemnym jakikolwiek towar importowany jest na
terytorium jednej z Umawiających się Stron w tak zwiększonych ilościach lub na
takich warunkach, które powodują lub grożą spowodowaniem szkody rodzimym
producentom towarów podobnych lub bezpośrednio konkurujących, Umawiające się
Strony mogą podejmować środki ochronne na warunkach i zgodnie z procedurą
przewidzianą w ustępach 3, 4, 5 i 6 niniejszego artykułu.
3. Umawiająca się Strona stwierdzająca szkodę lub jej groźbę zwróci się z prośbą
do drugiej Strony o przeprowadzenie konsultacji i udzieli jej informacji
niezbędnych do szczegółowego zbadania powstałej sytuacji. Umawiające się Strony
przystąpią do konsultacji nie później niż w ciągu 30 dni po przekazaniu przez
jedną z nich takiej prośby.
4. Jeżeli w wyniku konsultacji Umawiające się Strony nie osiągną, w ciągu 30 dni
od daty wystąpienia przez jedną z nich z prośbą o przeprowadzenie takiej
konsultacji, porozumienia odnośnie do działań pozwalających uniknąć sytuacji, o
której mowa w ustępie 2, Umawiająca się Strona, która zwróciła się z prośbą o
przeprowadzenie konsultacji, będzie miała prawo zastosować stosowne środki
ograniczające import odpowiednich towarów z drugiej Umawiającej się Strony w
takim stopniu i na taki okres, który jest niezbędny dla zapobieżenia lub
usunięcia szkody.
5. W sytuacjach krytycznych, kiedy powstrzymywanie się od podjęcia działań może
spowodować straty trudne do usunięcia, Umawiająca się Strona może czasowo
zastosować działania ochronne. Jednakże w takim przypadku Umawiające się Strony
powinny niezwłocznie przystąpić do odpowiednich konsultacji w celu rozwiązania
powstałej sytuacji.
6. Przy wyborze środków Umawiające się Strony będą przyznawać pierwszeństwo tym,
które w najmniejszym stopniu mają negatywny wpływ na osiągnięcie celów
niniejszego traktatu.
Artykuł 8
1. Traktat niniejszy nie wyklucza zastosowania przez każdą z Umawiających się
Stron środków, które uważa ona za uzasadnione względami moralności publicznej,
zapewnienia praworządności lub bezpieczeństwa publicznego, ochrony zdrowia i
życia ludzi, zwierząt lub roślin, ochrony środowiska, ochrony praw własności
przemysłowej i intelektualnej bądź stosowania przepisów dotyczących operacji ze
złotem lub srebrem lub też wprowadzonych w celu ochrony wartości artystycznych,
historycznych i archeologicznych. Takie zakazy i ograniczenia nie powinny jednak
stanowić środka samowolnej dyskryminacji lub ukrytych ograniczeń w stosunku do
handlu między obu państwami.
2. Traktat niniejszy nie wyklucza zastosowania środków uzasadnionych względami
ochrony specjalnych lub istotnych interesów bezpieczeństwa, w tym działań
odnośnie do:
a) materiałów rozszczepialnych lub materiałów, z których są produkowane,
b) handlu bronią, amunicją, wyposażeniem wojskowym oraz handlu innymi towarami i
materiałami, mającymi za cel wyposażenie instytucji wojskowych,
c) środków stosowanych w czasie wojny i w innych sytuacjach nadzwyczajnych
wynikających w stosunkach międzynarodowych lub w celu przestrzegania podjętych
zobowiązań w sprawie podtrzymania pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego.
3. Traktat niniejszy nie wyklucza zastosowania przez każdą z Umawiających się
Stron nadzoru i kontroli eksportu, importu i tranzytu towarów i technologii
objętych kontrolą międzynarodową.
Artykuł 9
1. Umawiające się Strony będą udzielać i zapewniać ochronę praw własności
intelektualnej, włącznie ze środkami do udzielenia i dochodzenia takich praw.
Ochrona będzie zapewniana zgodnie z konwencjami i porozumieniami
międzynarodowymi dotyczącymi własności intelektualnej, których członkami są
Umawiające się Strony, lub na zasadzie wzajemności i niedyskryminacji.
2. W rozumieniu niniejszego traktatu "ochrona praw własności intelektualnej"
obejmuje w szczególności ochronę na podstawie prawa autorskiego, w tym programów
komputerowych, baz danych i praw pokrewnych, ochronę znaków towarowych, nazw
miejsc pochodzenia towaru, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, wynalazków,
topografii układów scalonych, jak również nie ujawnionej informacji o know-how.
Artykuł 10
Właściwe organy Umawiających się Stron sprzyjać będą, zgodnie z ustawodawstwem
obowiązującym w każdym z państw, polskim i rosyjskim podmiotom gospodarczym oraz
osobom prawnym w tworzeniu i działalności przedstawicielstw, biur i punktów
obsługi technicznej towarów eksportowanych oraz izb handlowo-przemysłowych,
ośrodków informacyjno-handlowych i innych organizacji sprzyjających rozwojowi
handlu i współpracy gospodarczej.
Artykuł 11
1. Każda z Umawiających się Stron posiadać będzie przedstawicielstwo
handlowo-ekonomiczne jako część składową swojego przedstawicielstwa
dyplomatycznego na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, poprzez które
prowadzić ona będzie swoją politykę w zakresie handlu zagranicznego i innych
rodzajów zagranicznej działalności gospodarczej.
2. Pracownicy przedstawicielstw handlowo-ekonomicznych wchodzą w skład personelu
przedstawicielstw dyplomatycznych i korzystają z odpowiednich przywilejów i
immunitetów wynikających z pełnionych funkcji.
3. Każda z Umawiających się Stron, na podstawie odrębnego porozumienia z drugą
Umawiającą się Stroną, może otwierać oddziały swojego przedstawicielstwa
handlowo-ekonomicznego w innych miastach. Oddziałom przyznawany jest ten sam
status, który przyznano przedstawicielstwu handlowo-ekonomicznemu.
Artykuł 12
1. Umawiające się Strony powołują Wspólną Polsko-Rosyjską Komisję do Spraw
Handlu i Współpracy Gospodarczej, zwaną dalej Komisją.
2. Podstawowymi zadaniami Komisji są:
a) opracowywanie propozycji i rozwiązań w celu realizacji porozumień zawartych
między obu państwami w zakresie handlu i współpracy gospodarczej,
b) przygotowywanie propozycji i zaleceń zmierzających do dalszego rozwoju handlu
i współpracy gospodarczej,
c) określenie dziedzin o znaczeniu priorytetowym dla obu państw, w których
rozszerzenie współpracy uznaje się za szczególnie wskazane,
d) podejmowanie decyzji w sprawach spornych dotyczących realizacji lub
interpretacji postanowień niniejszego traktatu.
3. Komisja składa się z sekcji polskiej i rosyjskiej, tworzonych na zasadzie
parytetu. Przewodniczący sekcji krajowych mianowani są zgodnie z trybem
przyjętym w każdym z państw.
4. Komisja zbierać się będzie na posiedzenia zasadniczo dwa razy w roku, kolejno
w Moskwie i w Warszawie, w uzgodnionych terminach. Na prośbę jednej z
Umawiających się Stron mogą być zwoływane posiedzenia nadzwyczajne.
5. Komisja ustala swój wewnętrzny regulamin i program pracy.
Artykuł 13.
1. Umawiające się Strony ustalają, że rozbieżności lub spory mogące powstać na
skutek interpretacji bądź stosowania niniejszego traktatu, a także wszystkie
inne problemy wynikające z niniejszego traktatu będą rozstrzygane przez Wspólną
Polsko-Rosyjską Komisję do Spraw Handlu i Współpracy Gospodarczej.
2. Każda z Umawiających się Stron ma prawo przekazać do rozpatrzenia Komisji
spór wynikający z interpretacji lub stosowania niniejszego traktatu.
3. Komisja może rozstrzygnąć spór przez podjęcie decyzji.
4. Każda z Umawiających się Stron będzie zobowiązana do podjęcia środków
niezbędnych do wypełnienia decyzji określonej w ustępie 3 niniejszego artykułu.
5. W przypadku gdy rozstrzygnięcie sporu nie będzie możliwe w ciągu dwóch
miesięcy od dnia przekazania go Komisji, odpowiednio do ustępu 2 niniejszego
artykułu, Umawiające się Strony przeprowadzą pilne konsultacje odpowiednimi
kanałami na prośbę którejkolwiek z Umawiających się Stron w celu rozpatrzenia
powstałych kwestii, dotyczących interpretacji bądź stosowania niniejszego
traktatu, i podejmą wspólne decyzje w tych sprawach, kierując się
postanowieniami niniejszego traktatu i mającymi zastosowanie normami prawa
międzynarodowego.
6. Jeśli spór nie będzie rozstrzygnięty w wyniku konsultacji przewidzianych w
ustępie 5 niniejszego artykułu w rozsądnym terminie, lecz nie dłuższym niż sześć
miesięcy, Umawiające się Strony przystąpią do rozmów odnośnie do możliwości
zastosowania innych sposobów rozstrzygania sporów, jakie mogą powstać w związku
z interpretacją bądź stosowaniem niniejszego traktatu, w tym arbitrażu i innych
środków, przewidzianych przez prawo międzynarodowe.
Artykuł 14
Z dniem wejścia w życie niniejszego traktatu tracą moc w stosunkach
polsko-rosyjskich:
1) Układ handlowy między Rzecząpospolitą Polską i Związkiem Socjalistycznych
Republik Radzieckich z dnia 7 lipca 1945 r.;
2) Porozumienie między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Związku
Socjalistycznych Republik Radzieckich o utworzeniu Międzyrządowej
Polsko-Radzieckiej Komisji Współpracy Gospodarczej i Naukowo-Technicznej z dnia
15 kwietnia 1964 r.;
3) Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Związku
Socjalistycznych Republik Radzieckich o wzajemnych stosunkach gospodarczych z
dnia 13 listopada 1990 r.;
4) Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rosyjskiej
Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej o współpracy w dziedzinie
handlu i gospodarki z dnia 3 września 1991 r.
Artykuł 15
Niniejszy traktat nie narusza praw i zobowiązań wynikających z porozumień
międzynarodowych zawartych przez każdą z Umawiających się Stron.
Artykuł 16
1. Niniejszy traktat podlega ratyfikacji i wejdzie w życie w dniu wymiany
dokumentów ratyfikacyjnych, która nastąpi w Moskwie.
2. Niniejszy traktat zawiera się na czas nieokreślony. Niniejszy traktat może
być wypowiedziany przez każdą z Umawiających się Stron. W takim wypadku traktat
traci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia notyfikacji drugiej Umawiającej
się Stronie o jego wypowiedzeniu.
3. Postanowienia niniejszego traktatu stosowane będą do kontraktów zawartych w
okresie jego obowiązywania i nie zakończonych do momentu zakończenia
obowiązywania niniejszego traktatu.
Sporządzono w Warszawie dnia 25 sierpnia 1993 r. w dwóch oryginalnych
egzemplarzach, każdy w językach polskim i rosyjskim, przy czym oba teksty mają
jednakową moc.
Za Rzeczpospolitą Polską: L. Wałęsa
Za Federację Rosyjską: B. Jelcyn
Po zaznajomieniu się z powyższym traktatem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim
zawartych,
- jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony,
- będzie niezmiennie zachowywany.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 1 grudnia 1993 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 27 lutego 1995 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Traktatu między Rzecząpospolitą
Polską i Federacją Rosyjską o handlu i współpracy gospodarczej, sporządzonego w
Warszawie dnia 25 sierpnia 1993 r.
(Dz. U. Nr 50, poz. 267)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 16 Traktatu między
Rzecząpospolitą Polską i Federacją Rosyjską o handlu i współpracy gospodarczej,
sporządzonego w Warszawie dnia 25 sierpnia 1993 r., nastąpiła w Moskwie dnia 13
lutego 1995 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionego traktatu.
Powyższy traktat wszedł w życie dnia 13 lutego 1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA KULTURALNA
sporządzona w Warszawie dnia 9 czerwca 1993 r.
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Republiki Korei,
(Dz. U. z 1995 r. Nr 50, poz. 268)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 9 czerwca 1993 r. została sporządzona w Warszawie Umowa kulturalna między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Republiki Korei w następującym
brzmieniu:
UMOWA KULTURALNA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Republiki Korei
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Korei, zwane dalej "Umawiającymi
się Stronami",
pragnąc umacniać przyjazne stosunki istniejące między obu krajami oraz popierać
i rozwijać ich współpracę w dziedzinie kultury, sztuki, nauki, oświaty, ochrony
zdrowia i sportu,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Umawiające się Strony będą popierać lepsze zrozumienie i bliższe kontakty między
obu narodami i rozwijać wzajemne stosunki kulturalne, artystyczne, naukowe,
oświatowe i sportowe, a także w dziedzinie ochrony zdrowia i środków masowego
przekazu poprzez:
a) wymianę dziennikarzy i korespondentów prasowych oraz popieranie współpracy
między organami i agencjami prasowymi,
b) wzajemne wizyty pisarzy, malarzy, muzyków, tancerzy i innych artystów oraz
wspieranie ich działalności i występów,
c) wymianę i rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych, filmów,
książek, periodyków i innych wydawnictw,
d) popieranie wszelkich wystaw i imprez artystycznych drugiego kraju,
e) popieranie przekładów i publikacji we własnym kraju dzieł literackich i
artystycznych drugiego kraju,
f) wymianę naukowców, nauczycieli, studentów i personelu medycznego,
g) wymianę sportowców, zespołów sportowych oraz udział w igrzyskach,
h) wymianę młodzieży i współpracę między organizacjami młodzieżowymi,
i) inne kierunki i sposoby możliwe do przyjęcia przez Umawiające się Strony.
Artykuł 2
Umawiające się Strony będą popierać organizowanie zajęć i prelekcji o
literaturze i historii drugiego kraju w uniwersytetach i w innych instytucjach
szkolnictwa wyższego własnego kraju.
Artykuł 3
Umawiające się Strony będą ułatwiać tworzenie we własnym kraju instytucji
kulturalnych drugiego kraju w oparciu o prawo i przepisy obowiązujące
odpowiednio w każdym kraju. Pojęcie "instytucje kulturalne" obejmować będzie
ośrodki kulturalne, szkoły, biblioteki i inne związki, których założenia
odpowiadają celowi niniejszej umowy.
Artykuł 4
Umawiające się Strony dążyć będą do opracowania zasad i warunków uznawania przez
każdy z krajów, w celach akademickich lub zawodowych, stopni naukowych, dyplomów
i innych świadectw uzyskanych w drugim kraju.
Artykuł 5
Umawiające się Strony będą rzetelnie oceniać historyczne i geograficzne prawdy i
stereotypy, dotyczące drugiego kraju, we wszystkich oficjalnych publikacjach,
włącznie z podręcznikami szkolnymi, dokumentami, prasowymi i innymi
doniesieniami, przekazującymi dane o drugim kraju, tak aby jego naród mógł dojść
do prawdziwego i wiarygodnego poglądu o drugim kraju.
Artykuł 6
Umawiające się Strony będą, w razie potrzeby, konsultować się w celu
przedłożenia bardziej szczegółowych spraw lub przygotowania wspólnych
dodatkowych porozumień niezbędnych do wykonania niniejszej umowy.
Dodatkowe porozumienia zawierane będą w formie wymiany not.
Artykuł 7
Umawiające się Strony poinformują się w drodze wymiany not, że spełnione zostały
ich wymogi prawne niezbędne do wejścia w życie niniejszej umowy. Niniejsza umowa
wejdzie w życie w dniu otrzymania drugiej noty.
Artykuł 8
1. Niniejsza umowa zawarta jest na okres 5 lat. Ulega ona automatycznemu
przedłużaniu na dalsze 5-letnie okresy, jeżeli żadna z Umawiających się Stron
nie wypowie jej w drodze notyfikacji na 6 miesięcy przed upływem danego okresu.
2. Wszelkie programy wymiany, ustalenia, projekty i przedsięwzięcia, rozpoczęte
w okresie obowiązywania niniejszej umowy i nie zakończone przed upływem jej
ważności, zachowują ważność.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie w tym celu upoważnieni przez swe
odpowiednie rządy, podpisali niniejszą umowę.
Sporządzono w Warszawie dnia 9 czerwca 1993 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim, koreańskim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są
jednakowo autentyczne. W przypadku rozbieżności przy ich interpretacji, tekst
angielski będzie uważany za rozstrzygający.
Z upoważnienia
Rządu Rzeczypospolitej Polskiej: K. Skubiszewski
Z upoważnienia
Rządu Republiki Korei: Sung-Joo-Han
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych;
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona;
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 12 lipca 1993 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 14 lutego 1995 r.
w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru i obliczania zasiłków z
ubezpieczenia społecznego
(Dz. U. Nr 19, poz. 95)
Na podstawie art. 13, art. 27 ust. 3, art. 34 ust. 6 oraz art. 39 ust. 3 ustawy
z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 143, z
1985 r. Nr 4, poz. 15, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr
35, poz. 192, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, Nr 106, poz. 457 i Nr 110, poz. 474
oraz z 1995 r. Nr 16, poz. 77) zarządza się, co następuje:
ż 1. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie wypłacone
pracownikowi w zakładzie pracy, w którym przysługuje zasiłek chorobowy.
ż 2. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi, z uwzględnieniem ż 3-8,
przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres:
1) 6 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała
niezdolność do pracy,
2) 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała
niezdolność do pracy, gdy wynagrodzenie ulega znacznemu wahaniu ze względu na
charakter pracy lub zasady wynagradzania.
ż 3. 1. Za wynagrodzenie ulegające znacznemu wahaniu ze względu na charakter
pracy lub zasady wynagradzania uważa się wynagrodzenie pracowników
zatrudnionych:
1) w charakterze rybaków w przedsiębiorstwach rybołówstwa morskiego i
śródlądowego,
2) na statkach żeglugi przybrzeżnej oraz na kutrach indywidualnego rybołówstwa
morskiego,
3) w charakterze personelu pływającego żeglugi śródlądowej oraz personelu
latającego i pokładowego linii lotniczych,
4) w kółkach rolniczych i spółdzielniach kółek rolniczych,
5) w gospodarstwach rolnych i wynagradzanych według systemu godzinowego lub
akordowego,
6) w charakterze akwizytorów,
7) w charakterze komorników sądowych,
8) w charakterze pośredników ubezpieczeniowych,
9) w charakterze dziennikarzy wynagradzanych według układu zbiorowego pracy
dziennikarzy,
10) w charakterze realizatorów programów radiowych i telewizyjnych lub w
charakterze pracowników artystycznych oraz organizatorów i realizatorów imprez
artystycznych,
11) w biurach i pracowniach projektowych oraz w przedsiębiorstwach
geodezyjno-kartograficznych,
12) w Przedsiębiorstwie Wagonów Sypialnych i Restauracji "Wars" i wynagradzanych
w systemie prowizyjnym i czasowo-prowizyjnym, obsługujących:
a) wagony sypialne i z miejscami do leżenia,
b) bary i bufety wagonowe oraz wagony restauracyjne,
c) bary i bufety oraz restauracje dworcowe.
2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej na wniosek kierownika zakładu pracy może
wyrazić zgodę na ustalanie podstawy wymiaru zasiłków z okresu 12 miesięcy dla
pracowników tego zakładu pracy w innych przypadkach niż wymienione w ust. 1,
jeżeli wynagrodzenie tych pracowników ulega znacznemu wahaniu ze względu na
charakter pracy lub zasady wynagradzania.
ż 4. 1. Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem okresów, o których
mowa w ż 2, podstawę wymiaru zasiłku stanowi:
1) przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za pełne miesiące kalendarzowe
zatrudnienia albo
2) wynagrodzenie, które by pracownik osiągnął, gdyby pracował pełny miesiąc
kalendarzowy, jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem pierwszego
kalendarzowego miesiąca zatrudnienia.
2. W wypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2, podstawę wymiaru zasiłku
chorobowego stanowi:
1) wynagrodzenie miesięczne określone w umowie o pracę lub w innym akcie, na
podstawie którego powstał stosunek pracy, jeżeli wynagrodzenie przysługuje w
stałej miesięcznej wysokości,
2) wynagrodzenie miesięczne obliczone przez podzielenie wynagrodzenia
osiągniętego za przepracowane dni robocze przez liczbę dni przepracowanych i
pomnożenie przez liczbę dni, które pracownik był obowiązany przepracować w tym
miesiącu, jeżeli przepracował choćby jeden dzień, albo
3) kwota zmiennych składników wynagrodzenia w przeciętnej miesięcznej wysokości,
wypłacona pracownikom zatrudnionym na takim samym lub podobnym stanowisku w
zakładzie pracy, w którym przysługuje zasiłek chorobowy, jeżeli pracownik nie
osiągnął żadnego wynagrodzenia.
ż 5. Do okresów, o których mowa w art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1974
r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i
macierzyństwa, wlicza się okresy zatrudnienia w poprzednich zakładach pracy,
jeżeli między tymi okresami nie było przerw, chyba że przerwa przypadała na dni
ustawowo wolne od pracy.
ż 6. 1. Przeciętne miesięczne wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru zasiłku
chorobowego ustala się przez podzielenie wynagrodzeń osiągniętych przez
pracownika w okresie 6 lub 12 miesięcy zatrudnienia przez liczbę miesięcy, w
których pracownik wynagrodzenia te osiągnął.
2. Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1, pracownik nie osiągnął
wynagrodzenia z powodu nieprzepracowania części miesiąca z przyczyn
usprawiedliwionych, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego:
1) wyłącza się wynagrodzenie za miesiące, w których pracownik przepracował mniej
niż połowę obowiązującego go w danym miesiącu czasu pracy,
2) przyjmuje się - po uzupełnieniu w myśl ż 4 ust. 1 pkt 2 - wynagrodzenie z
miesięcy, w których pracownik przepracował co najmniej połowę obowiązującego go
w danym miesiącu czasu pracy.
3. Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1, pracownik w każdym miesiącu
przepracował mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy z przyczyn
usprawiedliwionych, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego stosuje
się odpowiednio przepis ż 4 ust. 1 pkt 2.
ż 7. W razie zmiany umowy o pracę lub innego aktu, na podstawie którego powstał
stosunek pracy, w tym samym zakładzie pracy, polegającej na zmianie wymiaru
czasu pracy, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone
dla nowego wymiaru czasu pracy, nawet gdy prawo do zasiłku powstało w miesiącu,
w którym nastąpiła zmiana wymiaru czasu pracy.
ż 8. Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego z tytułu pracy w pełnym wymiarze czasu
pracy nie może być niższa od kwoty najniższego wynagrodzenia pracowników,
ogłoszonego przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie odrębnych
przepisów.
ż 9. 1. Premie miesięczne i inne składniki wynagrodzenia wlicza się do podstawy
wymiaru zasiłku chorobowego w kwocie wypłaconej pracownikowi za miesiąc
kalendarzowy, z którego wynagrodzenie przyjmuje się do ustalenia podstawy
wymiaru zasiłku chorobowego.
2. Premie kwartalne wlicza się do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia
przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru chorobowego w wysokości stanowiącej
1/6 premii, wypłaconych pracownikowi za dwa kwartały poprzedzające miesiąc, w
którym powstała niezdolność do pracy.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do premii za okresy dłuższe niż
kwartał oraz do innych składników wynagrodzenia wypłacanych za okresy dłuższe
niż jeden miesiąc.
4. Jeżeli składniki wynagrodzenia, o których mowa w ust. 1-3, nie zostały
wypłacone do czasu ostatecznego sporządzenia listy wypłat zasiłków chorobowych,
do podstawy wymiaru zasiłku przyjmuje się składniki wypłacone za poprzedni
okres.
ż 10. 1. Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego nie uwzględnia się
składników wynagrodzenia, do których pracownik zachowuje prawo w okresie
pobierania zasiłku w myśl postanowień układów zbiorowych pracy lub przepisów o
wynagrodzeniu.
2. Składników wynagrodzenia przysługujących w myśl umowy o pracę lub innego
aktu, na podstawie którego powstał stosunek pracy, tylko do określonego terminu
nie uwzględnia się przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego należnego
za okres przypadający po tym terminie.
ż 11. Jeżeli w okresie, z którego wynagrodzenie przyjmuje się do ustalenia
podstawy wymiaru zasiłku chorobowego, pracownik pobierał wynagrodzenie w
zmniejszonej wysokości w związku z odbywaniem ćwiczeń wojskowych albo pobytem w
areszcie tymczasowym, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie
w pełnej wysokości.
ż 12. 1. Jeżeli bezpośrednio przed powstaniem niezdolności do pracy pracownik
przez cały okres, o którym mowa w ż 2:
1) korzystał z urlopu wychowawczego lub z urlopu bezpłatnego,
2) odbywał rehabilitację, podczas której pobierał zasiłek wyrównawczy,
3) odbywał czynną służbę wojskową lub spełniał zastępczo obowiązek tej służby,
podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone zgodnie z ż
4 ust. 2 pkt 1 i 3.
2. Jeżeli pracownik, o którym mowa w ust. 1, po powrocie do pracy otrzymał
wynagrodzenie choćby za jeden dzień, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego
stanowi wynagrodzenie ustalone zgodnie z ż 4 ust. 2 pkt 1 i 2.
ż 13. Jeżeli bezpośrednio przed powstaniem niezdolności do pracy pracownik
wykonywał zatrudnienie za granicą, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego
wypłacanego w kraju stanowi wynagrodzenie, od którego ustalono składkę na
ubezpieczenie społeczne w kraju.
ż 14. W razie ponownego powstania prawa do zasiłku chorobowego w czasie
zatrudnienia w tym samym zakładzie pracy, zasiłek chorobowy oblicza się na nowo,
jeżeli przerwa między okresami pobierania zasiłku trwała co najmniej:
1) jeden miesiąc kalendarzowy, gdy podstawę wymiaru zasiłku stanowi przeciętne
miesięczne wynagrodzenie za okres 6 miesięcy,
2) trzy miesiące kalendarzowe, gdy podstawę wymiaru zasiłku stanowi przeciętne
miesięczne wynagrodzenie za okres 12 miesięcy.
ż 15. W razie równoczesnego zatrudnienia w dwóch lub więcej zakładach pracy,
zasiłek chorobowy oblicza się oddzielnie z tytułu zatrudnienia w każdym z tych
zakładów.
ż 16. Ilekroć przy ustalaniu prawa do zasiłku chorobowego lub jego wysokości
okres jest oznaczony w miesiącach, za miesiąc uważa się 30 dni.
ż 17. Końcówkę stawki zasiłku chorobowego przysługującego za 1 dzień zaokrągla
się do 10 groszy w górę, jeżeli końcówka wynosi co najmniej 5 groszy, bądź w
dół, jeżeli końcówka jest mniejsza niż 5 groszy.
ż 18. Przepisy ż 1-17 stosuje się odpowiednio do zasiłku wyrównawczego,
macierzyńskiego, opiekuńczego i świadczenia rehabilitacyjnego.
ż 19. W zakładach pracy, które uzyskały do dnia wejścia w życie rozporządzenia
zgodę na ustalenie podstawy wymiaru zasiłków z okresu 12 miesięcy, podstawę
wymiaru zasiłków ustala się nadal z tego okresu.
ż 20. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 1995 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 25 stycznia 1995 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy kulturalnej między Rządem Rzeczypospolitej
Polskiej i Rządem Republiki Korei, sporządzonej w Warszawie dnia 9 czerwca 1993
r.
(Dz. U. Nr 50, poz. 269)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 7 Umowy kulturalnej
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Republiki Korei, sporządzonej w
Warszawie dnia 9 czerwca 1993 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule
notyfikacje i w związku z powyższym umowa weszła w życie dnia 6 października
1994 r.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 22 lutego 1995 r.
w sprawie ustalenia granicy redy dla portów morskich w Świnoujściu i Szczecinie.
(Dz. U. Nr 20, poz. 101)
Na podstawie art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich
Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. Nr 32, poz. 131, z
1994 r. Nr 27, poz. 96 i z 1995 r. Nr 7, poz. 31) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustanawia się wspólna redę dla portów morskich w Świnoujściu i Szczecinie,
której granicę określa załącznik do rozporządzenia; przebieg granicy redy jest
zaznaczony na nawigacyjnej mapie elektronicznej NME 105.SBD, która przechowywana
jest w Urzędach Miejskich w Świnoujściu i Szczecinie oraz w Urzędzie Morskim w
Szczecinie.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Pawlak
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lutego 1995 r. (poz. 101)
GRANICA REDY PORTÓW MORSKICH W ŚWINOUJŚCIU I SZCZECINIE
Granicę redy portów morskich w Świnoujściu i Szczecinie ustala się, jak
następuje: poczynając od punktu oznaczonego R1, odpowiadającego punktowi 470
granicy od strony lądu portu morskiego w Świnoujściu, o współrzędnych
53�55/40,65 / / szerokości geograficznej północnej i 14�16/44,88/ / długości
geograficznej wschodniej, granica biegnie wzdłuż linii prostych łączących punkt
R1 z punktem oznaczonym R2 o współrzędnych 53�55/39,00/ / szerokości
geograficznej północnej i 14�16/ 42,00/ / długości geograficznej wschodniej,
punkt R2 z punktem oznaczonym R3 o współrzędnych 53�55/48,00/ / szerokości
geograficznej północnej i 14�13 / 42,00/ / długości geograficznej wschodniej,
punkt R3 z punktem oznaczonym R4 o współrzędnych 53�59/21,46/ / szerokości
geograficznej północnej i 14�14/38,84/ / długości geograficznej wschodniej,
punkt R4 z punktem oznaczonym R5 o współrzędnych 54�14/25,43/ / szerokości
geograficznej północnej i 14�10/ 11,75/ / długości geograficznej wschodniej,
punkt R5 z punktem oznaczonym R6 o współrzędnych 54�16/45,28/ / szerokości
geograficznej północnej i 14�04/17,53/ / długości geograficznej wschodniej,
punkt R6 z punktem oznaczonym R7 o współrzędnych 54�26/ 33,90/ / szerokości
geograficznej północnej i 14�04/48,70/ / długości geograficznej wschodniej,
punkt R7 z punktem oznaczonym R8 o współrzędnych 54�26/31,66/ / szerokości
geograficznej północnej i 14�06/ 51,98/ / długości geograficznej wschodniej,
punkt R8 z punktem oznaczonym R9 o współrzędnych 54�19/10,05/ / szerokości
geograficznej północnej i 14�06/28,21/ / długości geograficznej wschodniej,
punkt R9 z punktem oznaczonym R10 o współrzędnych 54�18/ 12,00/ / szerokości
geograficznej północnej i 14�09/30,00/ / długości geograficznej wschodniej,
punkt R10 z punktem oznaczonym R11 o współrzędnych 54�15/56,00/ / szerokości
geograficznej północnej i 14�10/02,00/ / długości geograficznej wschodniej,
punkt R11 z punktem oznaczonym R12 o współrzędnych 54�15/07,88/ / szerokości
geograficznej północnej i 14�12/03,74/ / długości geograficznej wschodniej,
punkt R12 z punktem oznaczonym R13 o współrzędnych 54�07/38,36/ / szerokości
geograficznej wschodniej, punkt R13 z punktem oznaczonym R14 o współrzędnych
54�07/37,00/ / szerokości geograficznej północnej i 14�16/51,00/ / długości
geograficznej wschodniej, punkt R14 z punktem oznaczonym R15 o współrzędnych
53�57/34,00/ / szerokości geograficznej północnej i 14�19/33,00/ / długości
geograficznej wschodniej, punkt R15 z punktem oznaczonym R16 odpowiadającym
punktowi nr 2 granicy od strony lądu portu morskiego w Świnoujściu o
współrzędnych 53�55/59,94/ / szerokości geograficznej północnej i 14�16/47,61/ /
długości geograficznej wschodniej, punkt R16 z punktem R17 odpowiadającym
punktowi nr 1 granicy od strony lądu portu morskiego w Świnoujściu o
współrzędnych 53�55/59,96/ / szerokości geograficznej północnej i 14�16/46,02/ /
długości geograficznej wschodniej, następnie z punktu R17 granica przebiega w
linii prostej, dochodząc do punktu R1, od którego rozpoczęto opis.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 30 marca 1995 r.
w sprawie wejścia w życie zmian do załączników A i B do Umowy europejskiej
dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR),
sporządzonej w Genewie dnia 30 września 1957 r.
(Dz. U. Nr 50, poz. 270)
Podaje się do wiadomości, że zgodnie z art. 14 Umowy europejskiej dotyczącej
międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), sporządzonej
w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U. z 1975 r. Nr 35, poz. 189, z 1977 r.
Nr 36, poz. 157, z 1978 r. Nr 31, poz. 134, z 1981 r. Nr 32, poz. 180, z 1982 r.
Nr 38, poz. 249, z 1986 r. Nr 14, poz. 81, z 1990 r. Nr 84, poz. 490 oraz z 1993
r. Nr 61, poz. 293), weszły w życie dnia 1 stycznia 1995 r. zmiany do
załączników A i B do powyższej umowy.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, że tekst zmian przechowywany jest w
Ministerstwie Spraw Zagranicznych i w Ministerstwie Transportu i Gospodarki
Morskiej.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 27 lutego 1995 r.
w sprawie szczegółowych warunków podwyższania emerytur wojskowych
(Dz. U. Nr 21, poz. 110)
Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz.
36 i z 1995 r. Nr 4, poz. 17) zarządza się co następuje:
ż 1. 1. Emeryturę wojskową podwyższa się o 2% podstawy wymiaru za każdy pełny
rok zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio:
1) w składzie personelu latającego na samolotach naddźwiękowych, jeżeli żołnierz
wykonywał loty w wymiarze nie mniejszym niż 30 godzin w ciągu roku;
2) w składzie etatowym załóg okrętów podwodnych albo w dowództwie lub sztabie
zespołu okrętów podwodnych, na stanowiskach objętych dodatkiem za służbę na
morzu w stawkach miesięcznych, jeżeli żołnierz w ciągu roku pełnił służbę na
tych okrętach w wymiarze nie mniejszym niż 60 dni, a służba ta była połączona z
wyjściem na morze najmniej przez okres 30 dni, co najmniej przez 6 godzin
dziennie;
3) w charakterze nurka lub płetwonurka, jeżeli żołnierz:
a) wykonał w ramach obowiązków służbowych czynności nurka, płetwonurka lub
instruktora szkolenia płetwonurków i przebywał w związku z tym pod wodą w ciągu
roku co najmniej przez liczbę godzin określoną w załączniku do rozporządzenia,
b) pełniący służbę w jednostce nie objętej szkoleniem nurkowym lub zajmujący
stanowisko etatowe nurka (płetwonurka) w sztabie (instytucji wojskowej) wykonał
za zgodą przełożonych normę roczną przebywania pod wodą i w podwyższonym
ciśnieniu;
4) w jednostce przeznaczonej do fizycznego zwalczania terroryzmu, na
stanowiskach określonych przez Ministra Spraw Wewnętrznych.
2. Emeryturę wojskową podwyższa się 0 1% podstawy wymiaru za każdy pełny rok
zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio:
1) w składzie personelu latającego:
a) na samolotach odrzutowych, jeżeli żołnierz wykonał nie mniej niż 30 godzin
lotów w ciągu roku,
b) na samolotach tłokowych lub śmigłowcach, jeżeli żołnierz wykonał nie mniej
niż 40 godzin lotów w ciągu roku;
2) w składzie etatowych załóg okrętów nadwodnych, kutrów, pomocniczych jednostek
pływających, jachtów, grup organizacyjno-przygotowawczych jednostek pływających
albo w dowództwie lub sztabie zespołu tych jednostek do szczebla flotylli
włącznie, na stanowiskach objętych dodatkiem za służbę na morzu w stawkach
miesięcznych, jeżeli żołnierz w ciągu roku pełnił służbę na jednostkach
pływających w wymiarze nie mniejszym niż 60 dni, a służba ta była połączona z
wyjściem w morze najmniej przez okres 30 dni, co najmniej przez 6 godzin
dziennie;
3) w charakterze skoczka spadochronowego, jeżeli żołnierz zajmujący stanowisko:
a) skoczka w jednostce objętej szkoleniem spadochronowym w ciągu roku wykonał
skoki ze spadochronem przewidziane w programie szkolenia tej jednostki,
b) instruktora spadochronowego wykonał skoki przewidziane w programie szkolenia
jednostki dla instruktorów spadochronowych, jednak nie mniej niż 20 skoków w
ciągu roku,
c) skoczka spadochronowego lub instruktora spadochronowego pełniącego czasowo
służbę w jednostce nie objętej szkoleniem spadochronowym wykonał w ciągu roku,
za zgodą przełożonych, liczbę skoków określoną pod lit. a) i b),
d) etatowe skoczka lub instruktora w sztabie (instytucji wojskowej) wykonał w
ciągu roku, za zgodą przełożonych, liczbę skoków określoną pod lit. a) i b);
4) w charakterze sapera biorącego udział w rozminowaniu i oczyszczaniu terenu z
przedmiotów wybuchowych i niebezpiecznych albo uczestniczącego w szkoleniu
poligonowym z wykorzystaniem uzbrojonych min bojowych lub pracach minerskich z
wykorzystaniem materiału wybuchowego - nie mniej niż 12 razy w ciągu roku;
5) w charakterze żołnierza wykonującego zadania wywiadowcze za granicą na
stanowiskach określonych przez Ministra Obrony Narodowej;
6) w oddziałach specjalnych na stanowiskach przewidzianych do kierowania
działaniami specjalnymi lub w razie bezpośredniego wykonywania zadań specjalnych
albo wykonywania takich zadań w toku prowadzonych ćwiczeń z wojskami w terenie
lub realizacji innych zadań specjalnych na polecenie przełożonych, od dowódcy
jednostki wzwyż, w wymiarze nie mniejszym niż 14 dni w ciągu roku; wykaz
oddziałów specjalnych, w których okres służby uprawnia do podwyższenia emerytury
wojskowej, określa Minister Obrony Narodowej, a Minister Spraw Wewnętrznych - w
jednostkach mu podporządkowanych.
3. Emeryturę wojskową podwyższa się o 0,5% podstawy wymiaru za każdy rozpoczęty
miesiąc pełnienia służby na froncie w czasie wojny lub w strefie działań
wojennych w:
1) Wojsku Polskim,
2) polskich formacjach wojskowych w kraju lub za granicą,
3) polskich kontyngentach wojskowych wydzielonych z Sił Zbrojnych do misji
specjalnych organizacji międzynarodowych.
4. Rejony działań misji specjalnych, o których mowa w ust. 3 pkt 3, znajdujące
się w strefie działań wojennych określają odrębne przepisy.
ż 2. Podwyższenia emerytury wojskowej dokonuje się na podstawie akt personalnych
żołnierza oraz dokumentów określonych przez Ministra Obrony Narodowej.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 26 lutego
1994 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Pawlak
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 lutego 1995 r. (po. 110)
NORMY ROCZNE PRZEBYWANIA POD WODĄ I W PODWYŻSZONYM CIŚNIENIU DLA NURKÓW
Stanowiska, funkcje nurkoweNorma roczna nurkowań (w godz.)Uwagi
123
Nurek (płetwonurek), dowódca drużyny (ekipy) nurkowej, instruktor70W
wykonywanej normie powinno być sześciokrotne nurkowanie do głębokości, na
którą dopuszczony jest dany specjalista
Szef grupy (kampanii) nurków (płetwonurków), pomocnik dowódcy plutonu60
Oficer (chorąży), nurek (płetwonurek), lekarz, nurek (płetwonurek)
nieetatowy30Dla lekarzy treningi odbywają się w komorze dekompresyjnej (z
wyjątkiem lekarzy posiadających specjalność nurka)


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

173--z dnia 24 marca 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów
ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

174--z dnia 24 marca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania
pożyczek z Funduszu Pracy, wysokości stopy procentowej oraz warunków
spłaty

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 28 lutego 1995 r.
w sprawie nadania statutu Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu
(Dz. U. Nr 21, poz. 113)
Na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu
Gwarancyjnym (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 18) zarządza się, co następuje:
ż 1. Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu nadaje się statut stanowiący załącznik
do rozporządzenia.
ż 2. Wysokość stawki obowiązkowej opłaty rocznej na rok 1995, o której mowa w
art. 13 i 14 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym
(Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 18), Rada Funduszu określi w terminie 30 dni od jej
ukonstytuowania się.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lutego 1995 r. (poz. 113)
STATUT BANKOWEGO FUNDUSZU GWARANCYJNEGO
I. Postanowienia ogólne
ż 1. Bankowy Fundusz Gwarancyjny, zwany dalej "Funduszem", działa na podstawie
ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, zwanej dalej
"ustawą", oraz na podstawie postanowień niniejszego statutu.
ż 2. Siedzibą Funduszu jest Warszawa.
ż 3. Fundusz posiada osobowość prawną.
II. Organizacja Funduszu
ż 4. Organami Funduszu są: Rada Funduszu i Zarząd Funduszu.
ż 5. Liczbę członków i tryb powołania organów Funduszu określa ustawa.
ż 6. 1. Rada Funduszu składa się z przewodniczącego oraz 9 członków
posiadających odpowiednie wykształcenie wyższe i doświadczenie zawodowe.
2. Przewodniczący Rady Funduszu zwołuje, otwiera i prowadzi posiedzenia Rady
Funduszu. W razie nieobecności przewodniczącego obrady prowadzi członek Rady
Funduszu wskazany pisemnie przez przewodniczącego. W razie braku takiego
wskazania członkowie Rady Funduszu wybiorą spośród siebie osobę prowadzącą
obrady.
3. Rada Funduszu podejmuje uchwały większością głosów w obecności co najmniej 7
osób wchodzących w skład Rady Funduszu. W przypadku równego rozkładu głosów
decyduje głos przewodniczącego Rady Funduszu.
4. Uchwały w sprawie odwołania Zarządu Funduszu lub poszczególnych jego
członków, a także w sprawach, o których mowa w ż 13 pkt. 2 i 3, Rada Funduszu
podejmuje przy akceptacji co najmniej 6 członków Rady w głosowaniu tajnym.
ż 7. 1. Członków Rady Funduszu powołuje i odwołuje:
1) Minister Finansów - trzech,
2) Prezes Narodowego Banku Polskiego - trzech,
3) Związek Banków Polskich - trzech.
2. Przewodniczącego Rady Funduszu powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na
uzgodniony wniosek Ministra Finansów i Prezesa Narodowego Banku Polskiego, po
zaopiniowaniu przez właściwą komisję sejmową.
3. Powołanie członków Rady Funduszu przez Związek Banków Polskich następuje w
sposób zapewniający reprezentację całego sektora bankowego, z uwzględnieniem
jego struktury kapitałowej. Zawiązek Banków Polskich powołuje i odwołuje
członków Rady Funduszu na Walnym Zgromadzeniu w głosowaniu tajnym. Uchwały w
sprawie powołania i odwołania członków Rady Funduszu są podejmowane większością
głosów.
4. Kadencja Rady Funduszu trwa 4 lata.
5. Przewodniczący i członkowie wchodzący w skład Rady Funduszu nie pozostają z
Funduszem w stosunku pracy.
ż 8. 1. Zarząd Funduszu składa się z 5 członków, w tym prezesa i jego zastępcy.
2. Zarząd Funduszu jest powoływany przez Radę Funduszu spośród osób
posiadających odpowiednie wyższe wykształcenie oraz 5-letni staż w bankowości.
3. Rada Funduszu wybiera Prezesa Zarządu i jego zastępcę spośród członków
Zarządu Funduszu.
4. Kadencja Zarządu Funduszu trwa 3 lata od dnia ukonstytuowania się, z tym, że
Zarząd Funduszu pełni swoje funkcje do czasu ukonstytuowania się nowego Zarządu.
5. Członkowie Zarządu Funduszu, w tym prezes lub jego zastępca, mogą być w
każdej chwili odwołani z pełnionej funkcji przez organ, który ich powołał.
ż 9. Prezes Zarządu Funduszu jest kierownikiem zakładu pracy w rozumieniu
Kodeksu pracy.
ż 10. 1. Rada Funduszu i Zarząd Funduszu wykonują swoje funkcje przy pomocy
Biura Funduszu.
2. Do zakresu działania Biura Funduszu należy:
1) zapewnienie technicznej obsługi organów Funduszu w związku z realizacją
gwarancji, udzielania pomocy bankom oraz koordynacją wykonywania zadań Funduszu,
2) gromadzenie i analizowanie informacji, w szczególności dotyczących podmiotów
objętych systemem gwarantowania,
3) prowadzenie obsługi prawnej, między innymi opiniowanie czynności prawnych
dokonywanych przez Fundusz, reprezentowanie Funduszu w postępowaniu sądowym,
administracyjnym oraz przed innymi organami orzekającymi,
4) prowadzenie spraw administracyjnych, w szczególności księgowości i spraw
personalnych Funduszu,
5) obsługa prowadzenia kontroli finansowej Funduszu,
6) wydawanie biuletynu Funduszu,
7) opracowywanie rocznych preliminarzy kosztów administracyjnych Biura Funduszu,
Zarządu Funduszu oraz Rady Funduszu.
3. Strukturę organizacyjną oraz zasady działania Biura Funduszu określi Zarząd
Funduszu w uzgodnieniu z Radą Funduszu.
III. Szczegółowe zadania organów Funduszu
ż 11. 1. Zadania Funduszu realizują jego organy w ramach uprawnień nadanych
ustawowo oraz szczegółowo określonych w niniejszym statucie.
2. Do zadań Funduszu w zakresie funkcjonowania systemów obowiązkowego i umownego
gwarantowania zgromadzonych środków pieniężnych należy:
1) określanie na dany rok, zgodnie z art. 25 ustawy, wysokości środków
wyodrębnionych przez podmioty objęte systemem gwarantowania, w związku z
obowiązkiem tworzenia funduszu ochrony środków gwarantowanych,
2) wykonywanie obowiązków wynikających z gwarantowania środków pieniężnych na
zasadach określonych w ustawie,
3) gromadzenie i analizowanie informacji o podmiotach objętych systemem
gwarantowania,
4) nadzór nad umownym systemem gwarantowania środków pieniężnych.
3. Do zadań Funduszu w zakresie udzielania pomocy podmiotom objętym systemem
gwarantowania należy:
1) udzielanie zwrotnej pomocy finansowej, zgodnie z zasadami określonymi w art.
19 i 20 ustawy, w wypadku powstania sytuacji zagrożenia wypłacalności bądź na
nabycie akcji lub udziałów banków,
2) kontrola nad prawidłowością wykorzystania pomocy, o której mowa w pkt. 1,
3) określanie wysokości obowiązkowych opłat rocznych, o których mowa w art. 13
ust. 1 i art. 14 ustawy, wnoszonych przez podmioty objęte systemem gwarantowania
na rzecz Funduszu,
4) kontrola realizacji postępowania mającego na celu uzdrowienie gospodarki
podmiotu objętego systemem gwarantowania, w sytuacjach określonych w ustawie.
Zadania Rady Funduszu
ż 12. Rada podejmuje uchwały na posiedzeniach.
ż 13. Wykonując nadzór nad działalnością Funduszu, Rada Funduszu może:
1) uchwalać zalecenia dla Zarządu Funduszu, w szczególności w wypadku
stwierdzenia nieprawidłowości w wykonaniu przez Zarząd jego zadań,
2) zawiesić wykonanie albo uchylić uchwałę Zarządu Funduszu sprzeczną z prawem
lub uchwałą Rady Funduszu,
3) zawieszać w czynnościach członków Zarządu Funduszu.
ż 14. 1. Wykonując kontrolę nad działalnością Funduszu, rada i poszczególni jej
członkowie działający z upoważnienia Rady badają pełny zakres działalności
Funduszu, a w szczególności:
1) sprawdzają akta i dokumentację,
2) dokonują rewizji majątku Funduszu i kontroli finansowej,
3) wydają polecenia złożenia przez pracowników Funduszu sprawozdań i wyjaśnień,
4) uczestniczą w posiedzeniach Zarządu Funduszu.
2. Informacje uzyskane przez członków Rady Funduszu przy pełnieniu przez nich
obowiązków stanowią tajemnicę służbową.
ż 15. 1. Rada Funduszu określa na dany rok wysokość obowiązkowej opłaty rocznej,
zgodnie z art. 13 i 14 ustawy.
2. Wysokość stawki obowiązkowej opłaty rocznej na dany rok kalendarzowy jest
ustalana przez Radę Funduszu do dnia 15 grudnia poprzedniego roku kalendarzowego
i podawana do wiadomości podmiotom objętym systemem gwarantowania w terminie 14
dni.
3. Rada Funduszu, podając do wiadomości wysokość stawki opłaty rocznej, określa
dzień, na który stan aktywów banków będzie stanowił podstawę wyliczenia opłaty
rocznej, oraz termin, w którym banki obowiązane są do jej wniesienia.
4. Rada Funduszu, na wniosek Zarządu, ustala stawkę określającą wysokość
funduszy ochrony środków gwarantowanych, o których mowa w art. 25 ustawy,
tworzonych przez podmioty objęte systemem gwarantowania.
5. Wysokość stawki funduszu ochrony środków gwarantowanych na dany rok
kalendarzowy jest ustalana przez Radę Funduszu do dnia 15 grudnia poprzedniego
roku kalendarzowego i podawana do wiadomości podmiotom objętym systemem
gwarantowania w terminie 14 dni.
ż 16. 1. Rada Funduszu corocznie, wraz z uchwaleniem planu finansowego, określa
warunki i tryb udzielania pomocy bankom, zgodnie z zasadami wynikającymi z
ustawy.
2. Udzielenie pomocy ze środków funduszu pomocy Bankowego Funduszu Gwarancyjnego
w wysokości przekraczającej 5% środków tego funduszu na dany rok następuje
uchwałą Zarządu, wydaną po uzyskaniu opinii Rady Funduszu. Rada Funduszu wydaje
opinię w tej sprawie w terminie określonym w regulaminie.
3. Rada Funduszu określi sposoby zabezpieczania wierzytelności Funduszu z tytułu
udzielanych bankom pożyczek, gwarancji i poręczeń.
ż 17. Rada Funduszu, z własnej inicjatywy lub na wniosek Zarządu, może podjąć
uchwałę o powołaniu niezależnych ekspertów, jeżeli jest to niezbędne do
wykonania przez Fundusz zadań określonych w art. 4 ustawy.
ż 18. 1. Rada Funduszu sprawuje nadzór nad umownym systemem gwarantowania
środków pieniężnych.
2. Zatwierdzając umowę, o której mowa w art. 40 ustawy, Rada Funduszu może
zobowiązać banki do stosowania określonej formy powiadamiania klientów banku o
sposobie i wysokości gwarancji, jak również do podania do publicznej wiadomości
informacji o planowanym wycofywaniu się banku z umowy o utworzeniu umownego
funduszu gwarantowania.
Zadania Zarządu Funduszu
ż 19. 1. Zarząd Funduszu do dnia 15 listopada każdego roku przekazuje do
zatwierdzenia Radzie Funduszu proponowaną wysokość stawki procentowej stosowanej
do obliczania obowiązkowej opłaty rocznej, o której mowa w art. 13 i 14 ustawy.
2. Zarząd Funduszu weryfikuje prawidłowość naliczenia przez banki opłaty, w
oparciu o dane uzyskane z Narodowego Banku Polskiego.
ż 20. Zarząd, na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 5 ustawy, corocznie, nie później
niż do dnia 15 listopada każdego roku kalendarzowego, przedstawia Radzie wniosek
w sprawie ustalenia na rok następny stawki określającej wysokość funduszy
ochrony środków gwarantowanych, o których mowa w art. 25 ustawy, tworzonych
przez podmioty objęte systemem.
ż 21. 1. Uchwałę o przekazaniu syndykowi masy upadłości kwot na wypłatę środków
gwarantowanych, o której mowa w art. 28 ustawy, Zarząd ogłasza w dwóch
dziennikach, w tym przynajmniej w jednym o zasięgu ogólnokrajowym, oraz w
biuletynie Funduszu, a także przesyła listem poleconym podmiotom objętym
systemem gwarantowania.
2. Jednocześnie z przekazaniem środków, o których mowa w ust. 1, Zarząd Funduszu
dokonuje zgłoszenia do masy upadłości wierzytelności, o których mowa w art. 30
ustawy.
ż 22. 1. Zarząd jest obowiązany do bieżącego gromadzenia i analizowania
informacji dotyczących sytuacji finansowej podmiotów objętych systemem
gwarantowania.
2. Zarząd określa sposób przekazywania informacji, o których mowa w art. 26 ust.
4 ustawy, oraz wzory formularzy sprawozdań przesyłanych przez podmioty objęte
obowiązkowym systemem gwarantowania.
3. Tryb i formy przekazywania informacji przez Narodowy Bank Polski, Ministra
Finansów i Najwyższą Izbę Kontroli, zgodnie z art. 38 ustawy, określają
porozumienia zawarte między tymi podmiotami a Bankowym Funduszem Gwarancyjnym.
ż 23. Zarząd Funduszu podejmuje uchwały o udzielaniu zwrotnej pomocy finansowej,
zgodnie z zasadami określonymi w art. 19 i 20 ustawy oraz zasadami, o których
mowa w ż 16 statutu, w razie powstania sytuacji zagrożenia wypłacalności bądź na
nabycie akcji lub udziałów banków.
ż 24. 1. Zarząd Funduszu kontroluje prawidłowość wykorzystania pomocy udzielonej
bankowi objętemu obowiązkowym systemem gwarantowania oraz postępowanie mające na
celu uzdrowienie gospodarki banku, z punktu widzenia celowości i efektywności
wykorzystania środków oraz zgodności z prawem i postanowieniami umów, na
podstawie których Fundusz udzielił pomocy.
2. Zasady wykonywania kontroli, o której mowa w ust. 1, określi Zarząd w drodze
uchwały.
IV. Zasady gospodarki finansowej
ż 25. 1. W celu realizacji zadań w zakresie funkcjonowania obowiązkowego systemu
gwarantowania środków pieniężnych Fundusz tworzy wyodrębniony rachunek specjalny
rozliczeń gwarancyjnych w Narodowym Banku Polskim.
2. Na rachunek specjalny rozliczeń gwarancyjnych wpływają:
1) wpłaty z funduszy ochrony środków gwarantowanych, dokonywane przez podmioty
objęte systemem gwarantowania, na podstawie uchwały Zarządu Funduszu, o której
mowa w art. 28 ustawy,
2) środki z funduszu pomocowego oraz inne środki, o których mowa w art. 34
ustawy, przekazywane zgodnie z uchwałą Zarządu Funduszu, podjętą w sytuacji
spełnienia przesłanek, o których mowa w art. 34 ustawy,
3) odsetki z tytułu opóźnienia w dokonywaniu przez banki wpłat, o których mowa w
art. 29 i art. 33 ust. 2 ustawy,
4) środki uzyskane zgodnie z art. 34 ust. 3 i 4 ustawy.
3. Podstawą wypłat z rachunku specjalnego rozliczeń gwarancyjnych jest uchwała
Zarządu Funduszu, o której mowa w art. 28 ust. 1 ustawy.
ż 26. 1. Bankowy Fundusz Gwarancyjny tworzy następujące fundusze:
1) fundusz statutowy,
2) fundusz pomocowy.
2. Rada Funduszu, na wniosek Zarządu Funduszu, podejmuje uchwałę o utworzeniu
innych funduszy, jeżeli obowiązek ich tworzenia wynika z innych ustaw.
ż 27. 1. Celem utworzenia funduszu statutowego jest zapewnienie środków na
wypłaty środków gwarantowanych przez Fundusz, po wyczerpaniu innych źródeł
finansowania wypłat, przewidzianych w art. 15 ustawy.
2. Na fundusz statutowy składają się środki pochodzące z następujących źródeł:
1) wpłaty Narodowego Banku Polskiego i Ministra Finansów, o których mowa w art.
45 ustawy,
2) kwoty uzyskane przez Fundusz, zgodnie z art. 35 ust. 1 ustawy, z masy
upadłości przy uwzględnieniu obowiązków wynikających z art. 35 ust. 2 i 3
ustawy,
3) nadwyżka bilansowa, o której mowa w art. 16 ust. 2 ustawy.
ż 28. 1. Fundusz pomocowy jest tworzony w celu zapewnienia środków na
finansowanie zadań Funduszu w zakresie udzielania pomocy podmiotom objętym
systemem gwarantowania.
2. Na fundusz pomocowy składają się:
1) środki pochodzące z obowiązkowych opłat rocznych, o których mowa w art. 13
ust. 1 ustawy, wnoszonych przez podmioty objęte systemem gwarantowania,
2) odsetki z tytułu opóźnienia w dokonywaniu opłat rocznych,
3) środki uzyskane ze źródeł, o których mowa w art. 15 pkt. 4 i 7 ustawy, jeżeli
nie zostaną wykorzystane na wypłaty z tytułu gwarantowania środków pieniężnych
oraz pokrycie kosztów administracyjnych Funduszu.
3. Spłaty pożyczek udzielanych przez Fundusz oraz kwoty uzyskane z tytułu
wierzytelności wynikających z udzielonych gwarancji i poręczeń zwiększają środki
funduszu pomocowego. Realizacja udzielonych gwarancji i poręczeń zmniejsza
środki funduszu pomocowego.
4. Środki funduszu pomocowego są gromadzone na rachunku wyodrębnionym z rachunku
bieżącego.
5. Podstawę wypłat ze środków funduszu pomocowego stanowi uchwała Zarządu
Funduszu o udzieleniu zwrotnej pomocy finansowej.
ż 29. Przekazanie środków pochodzących ze źródeł, o których mowa w art. 15 pkt
3-7 ustawy, oraz nadwyżki, o których mowa w art. 35 ust. 2 ustawy, na
poszczególne fundusze następuje na podstawie uchwały Rady Funduszu
uwzględniającej roczny plan finansowy, podjętej na wniosek Zarządu Funduszu z
uwzględnieniem planu finansowego.
ż 30. Środki Funduszu są gromadzone na rachunku bieżącym i na rachunkach
specjalnych Funduszu w Narodowym Banku Polskim lub Krajowym Depozycie Papierów
Wartościowych.
ż 31. 1. Podstawą gospodarki finansowej Funduszu jest roczny plan finansowy,
sporządzany przez Zarząd Funduszu i zatwierdzany przez Radę Funduszu do końca
roku poprzedzającego rok, na który plan jest sporządzany.
2. Plan finansowy powinien posiadać wyodrębnione części dotyczące:
1) wpłat i wypłat z rachunku specjalnego rozliczeń gwarancyjnych,
2) wpłat i wypłat z funduszu pomocowego,
3) spłat pożyczek, zrealizowanych gwarancji i poręczeń,
4) innych przychodów z tytułu udzielanej bankom zwrotnej pomocy, a w
szczególności odsetek i prowizji,
5) wydatków na utrzymanie organów Funduszu i Biura Funduszu,
6) wpływów z działalności Funduszu,
7) wyniku finansowego,
8) stanu majątkowego,
9) innych wydatków związanych z działalnością Funduszu.
ż 32. Wydatki związane z wykonywaniem określonych zadań Funduszu, tj. koszty
działalności Rady, Zarządu i Biura Funduszu, są pokrywane w pierwszej kolejności
ze środków, o których mowa w art. 15 pkt 3-7 ustawy, a dopiero po ich
wyczerpaniu - ze środków, o których mowa w art. 15 pkt 1 ustawy.
ż 33. 1. Wydatki ponoszone i przychody otrzymane z tytułu działalności Funduszu
są odnoszone bezpośrednio na rachunek zysków i strat i wykazywane oddzielnie:
wydatki, przychody, zyski i straty nadzwyczajne - w układzie rodzajowym.
2. Przychody i zyski nadzwyczajne oraz wydatki i straty nadzwyczajne są
rozliczane na koncie wynikowym.
3. Nadwyżka bilansowa jako dodatni wynik finansowy w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591) jest
przenoszona na fundusz statutowy.
ż 34. Fundusz prowadzi księgi rachunkowe na zasadach ogólnych, z uwzględnieniem
szczególnych zasad rachunkowości Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, ustalonych
przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego w porozumieniu z Ministrem Finansów.
ż 35. 1. Sprawozdanie z działalności Funduszu i załączone do niego sprawozdanie
finansowe wraz z wynikami badania, o którym mowa w art. 17 ust. 2 ustawy,
przygotowuje Zarząd Funduszy, a Rada Funduszu, do dnia 30 kwietnia każdego roku,
przekazuje Radzie Ministrów do zatwierdzenia.
2. Sprawozdanie finansowe jest przedstawiane Radzie Funduszu w terminie
określonym w zarządzeniu Prezesa Narodowego Banku Polskiego, o którym mowa w
art. 17 ust. 1 ustawy.
ż 36. Rokiem obrotowym Funduszu jest rok kalendarzowy, z wyjątkiem pierwszego
roku obrotowego, który zaczyna się z dniem 17 lutego 1995 r. i kończy 31 grudnia
tego roku.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 28 lutego 1995 r.
w sprawie określenia szczegółowych zasad ustalania wysokości jednorazowego
odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy rolniczej i chorób zawodowych oraz
zasiłku chorobowego.
(Dz. U. Nr 21, poz. 116)
Na podstawie art. 13 ust. 3 i art. 14 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990
r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1993 r. Nr 71, poz. 342, z 1994
r. Nr 1, poz. 3 i z 1995 r. Nr 4, poz. 17) zarządza się, co następuje:
ż 1. Jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy rolniczej i chorób
zawodowych wynosi 100 zł za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku
na zdrowiu, z uwzględnieniem zwiększeń przewidzianych w przepisach o
świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.
ż 2. Zasiłek chorobowy wynosi 3 zł za każdy dzień niezdolności do pracy
trwającej nieprzerwanie co najmniej przez 30 dni.
ż 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z
dnia 10 grudnia 1991 r. w sprawie określenia zasad ustalania wysokości
jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy rolniczej i chorób
zawodowych oraz zasiłku chorobowego (Dz. U. Nr 117, poz. 509, z 1994 r. Nr 26,
poz. 94, Nr 64, poz. 277 i Nr 120, poz. 590).
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: A. Śmietanko
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 28 lipca 1995 r.
w sprawie określenia terminu płatności opłat sankcyjnych przez producentów
cukru.
(Dz. U. Nr 95, poz. 476)
Na podstawie art. 18 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach
podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1995 r.
Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426) oraz w związku z art. 4 ust. 6 ustawy z dnia 26
sierpnia 1994 r. o regulacji rynku cukru i przekształceniach własnościowych w
przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98, poz. 473) zarządza się, co następuje:
ż 1. Opłaty sankcyjne, o których mowa w art. 4 ust. 5 i art. 10 ust. 3 ustawy z
dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku cukru i przekształceniach
własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98, poz. 473), wnoszone są w
terminie 14 dni od dnia wprowadzenia cukru do obrotu, na rachunek urzędu
skarbowego właściwego ze względu na siedzibę producenta.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. J. Kubik
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 21 kwietnia 1995 r.
w sprawie warunków technicznych zasilania energią elektryczną obiektów
budowlanych łączności
(Dz. U. Nr 50, poz. 271)
Na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane
(Dz. U. Nr 89, poz. 414) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustanawia się warunki techniczne zasilania energią elektryczną obiektów
budowlanych łączności.
ż 2. Warunki techniczne, o których mowa w ż 1, stosuje się przy projektowaniu i
budowie obiektów budowlanych łączności przeznaczonych do pracy w krajowej sieci
telekomunikacyjnej lub we współpracy z tą siecią.
ż 3. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) obiekty budowlane łączności - obiekty budowlane mieszczące zespoły urządzeń
telekomunikacyjnych, radiokomunikacyjnych, pocztowych lub technologicznych
łączności,
2) czas rezerwy bateryjnej - czas, w ciągu którego baterie akumulatorów mogą
zasilać urządzenia przy maksymalnym poborze prądu i zapewnieniu dolnej
dopuszczalnej wartości napięcia rozładowania baterii,
3) zasilanie dwustronne z sieci energetycznej - zasilanie realizowane z dwóch
niezależnych GPZ (głównych punktów zasilających),
4) zasilanie rezerwowane z sieci energetycznej - zasilanie z dwóch stacji
transformatorowych lub jednej stacji transformatorowej i jednej linii niskiego
napięcia zasilanej z innej stacji transformatorowej lub dwóch linii niskiego
napięcia zasilanych z różnych stacji transformatorowych,
5) zasilanie jednostronne - zasilanie z jednej stacji transformatorowej lub
jednej linii niskiego napięcia,
6) zasilanie podstawowe - zasilanie z sieci elektroenergetycznej energetyki
zawodowej,
7) zasilanie rezerwowe - zasilanie z baterii akumulatorów i/lub zespołu
spalinowo-elektrycznego,
8) zespół spalinowo-elektryczny przewoźny - zespół przystosowany do
przemieszczenia,
9) zespół spalinowo-elektryczny stacjonarny - zespół zainstalowany na stałe.
ż 4. Obiekty budowlane łączności, w zależności od ich rodzaju i wymagań
niezawodności pracy, powinny być zasilane w sposób określony w tabeli
stanowiącej załącznik do rozporządzenia.
ż 5. W wypadku wspólnej lokalizacji obiektów o różnych grupach niezawodności
zasilania należy przyjąć dla wszystkich tych obiektów najwyższą grupę
niezawodności zasilania.
ż 6. Czas rezerwy bateryjnej podany w kolumnie 6 tabeli załącznika jest czasem
minimalnym i odnosi się do rozładowania baterii w połączeniu równoległym.
ż 7. Wszystkie obiekty grup A, B, C i D tabeli załącznika powinny być wyposażone
w przyłącza do zespołów spalinowo-elektrycznych przewoźnych.
ż 8. Moc zespołu spalinowo-elektrycznego powinna być wystarczająca do zasilania
wszystkich urządzeń wymagających rezerwowania, przy uwzględnieniu charakteru
obciążenia ze strony tych urządzeń.
ż 9. Zapas paliwa dla zespołów spalinowo-elektrycznych stacjonarnych powinien
zapewniać co najmniej 72 godziny pracy zespołu w warunkach znamionowych.
ż 10. Pojemność baterii akumulatorów powinna być dobrana z uwzględnieniem
wszystkich urządzeń obiektu wymagającego rezerwowania.
ż 11. W obiektach budowlanych łączności nie posiadających obsługi, a
wyposażonych w stacjonarne zespoły spalinowo-elektryczne, należy projektować
automatyczne lub zdalne uruchamianie tych zespołów.
ż 12. Liczbę urządzeń zasilających należy projektować według zasady n+1, gdzie n
oznacza liczbę urządzeń niezbędnych dla prawidłowego zasilania, łącznie z
potrzebami własnymi.
ż 13. Stosowanie określonych warunków klimatycznych powinno być uzależnione od
wymagań producenta dla danego rodzaju urządzeń.
ż 14. Urządzenia klimatyzacyjne, których praca jest nieodzowna dla właściwego
działania obsługiwanych urządzeń technologicznych, powinny być projektowane z
jednym klimatyzatorem rezerwowym, z co najmniej z jednym pełnym obiegiem
chłodniczym.
ż 15. Obiekty, w których są zainstalowane urządzenia według ż 14, powinny być
wyposażone w zespoły spalinowo-elektryczne stacjonarne.
ż 16. Skomputeryzowane obiekty budowlane łączności powinny być wyposażone w
niezawodne źródła zasilania prądem przemiennym o niezmiennej częstotliwości i
napięciu.
ż 17. Dla obiektów nie wymienionych w tabeli załącznika sposób zasilania określa
się według indywidualnych potrzeb.
ż 18. W obiektach, na które nałożone są zadania wynikające z Programu
mobilizacji gospodarki, stosuje się zasilanie o najwyższej grupie niezawodności
(grupa A).
ż 19. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do obiektów budowlanych
łączności, w stosunku do których, przed dniem wejścia w życie rozporządzenia,
został złożony wniosek o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę.
ż 20. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia .
Załącznik do rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 21 kwietnia 1995 r. (poz.
271)
TABELA DOTYCZĄCA SPOSOBÓW ZASILANIA
Grupa niezawodności Wyszczególnienie obiektuZasilanie
podstawowerezerwowe
z sieci elektro-energetycznej baterie akumulatorówzespół
spalinowo-elektryczny
liczba (szt.)Rezerwa godzinowa
1234567
A 1Centrale telefoniczne międzynarodowe i międzymiastowe tranzytowe: ISC
(automatyczna centrala międzynarodowa); ACMM-CT (automatyczna centrala
międzymiastowa - centrala tranzytowa)dwustronne23stacjonarny
2Stacje teletransmisyjne obsługujące centrale międzynarodowe i
międzymiastowe tranzytowedwustronne23stacjonarny
3Stacje łączności satelitarnej pracujące w sieci
magistralnejdwustronne23stacjonarny
4Urządzenia nadawcze radiofoniczne i telewizyjne w sieci o zasięgu
ogólnokrajowymdwustronne--stacjonarny
B 1Centrale telefoniczne międzymiastowe końcowe: ACMM-CK (automatyczna
centrala międzymiastowa - centrala końcowa)rezerwowane23stacjonarny
2Stacje teletransmisyjne obsługujące telefoniczne centrale międzymiastowe
końcowerezerwowane23stacjonarny
3Stacje teletransmisyjne pracujące w sieci
magistralnejrezerwowane23stacjonarny
4Urządzenia linii radiowych w sieci magistralnejrezerwowane23stacjonarny
5Centrale radiotelefoniczne dla telefonii
komórkowejrezerwowane23stacjonarny
C 1Centrale telefoniczne okręgowe i miejscowe tranzytowe: CM (centrala
miejscowa), CO (centrala okręgowa), CMT (centrala miejska tranzytowa), CST
(centrala strefowo-tranzytowa), CMG (centrala miejska
główna)rezerwowane23stacjonarny
2Stacje teletransmisyjne obsługujące centrale okręgowe miejscowe
tranzytowejednostronne23stacjonarny
3Węzły pocztowe o poborze mocy powyżej 50 kVAjednostronne23stacjonarny
D 1 Centrale telefoniczne miejscowe końcowe: CM (centrala miejska), CMK
(centrala miejska końcowa), CWK (centrala wiejska końcowa) jednostronne 2
3stacjonarny
12przewoźny
2 Wyniesione stopnie abonenckie jednostronne 2 3stacjonarny
12przewoźny
3 Stacje teletransmisyjne w sieciach strefowych jednostronne 2
3stacjonarny
12przewoźny
4 Urządzenia linii radiowych działające w sieciach strefowych jednostronne
2 3stacjonarny
12przewoźny
5Urządzenia nadawcze radiofoniczne i telewizyjne o zasięgu lokalnym
jednostronne--stacjonarno-
przewoźny

Pojęcie "centrala telefoniczna" obejmuje obiekty, które mogą być wyposażone nie
tylko w urządzenia związane z usługami telefonicznymi, lecz także z usługami
teledacyjnymi, jak ma to miejsce w przypadku nowoczesnych central cyfrowych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 26 kwietnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad i trybu uzyskiwania przez żołnierzy w
czynnej służbie wojskowej zezwoleń na wyjazd i pobyt za granicą oraz właściwości
organów wojskowych w tych sprawach.
(Dz. U. Nr 50, poz. 272)
Na podstawie art. 51 ust. 3 i art. 107 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o
służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 8, poz. 31 i Nr 54,
poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 10, poz. 36) oraz art. 66 i 90 ust. 1 ustawy z dnia
21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994
r. Nr 43, poz. 165) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 listopada 1992 r. w
sprawie zasad i trybu uzyskiwania przez żołnierzy w czynnej służbie wojskowej
zezwoleń na wyjazd i pobyt za granicą oraz właściwości organów wojskowych w tych
sprawach (Dz. U. Nr 89, poz. 444) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 1 po wyrazach "służbie wojskowej" dodaje się po przecinku wyrazy "w tym
również żołnierze zwolnieni z zasadniczej służby wojskowej przedterminowo z
pozostawieniem w dyspozycji dowódcy jednostki wojskowej";
2) w ż 11 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do żołnierza zwolnionego z zasadniczej
służby wojskowej przedterminowo z pozostawieniem w dyspozycji dowódcy jednostki
wojskowej.";
3) w ż 12 wyrazy "Szefa Zarządu" zastępuje się wyrazami "Dyrektora
Departamentu".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: Z. W. Okoński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
z dnia 26 kwietnia 1995 r.
w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania wybranych Polskich Norm z zakresu
ochrony środowiska, zasobów naturalnych i leśnictwa.
(Dz. U. Nr 50, poz. 273)
Na podstawie art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz.
U. Nr 55, poz. 251) zarządza się, co następuje:
ż 1. Wprowadza się obowiązek stosowania Polskich Norm określonych w załączniku
do rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: S. Żelichowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa z dnia 26 kwietnia 1995 r. (poz. 273)
WYKAZ POLSKICH NORM Z ZAKRESU OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I
LEŚNICTWA DO OBLIGATORYJNEGO STOSOWANIA
Dział. 01. Górnictwo. Kopaliny
Klasa 010. Przepisy i normy ogólne
Grupa 0100. Terminy i oznaczenia
PN-68/G-01000 Złoża i zasoby węgla brunatnego. Terminologia
PN-92/G-01201 Wiertnictwo. Terminologia
PN-86/G-01202 Geofizyka wiertnicza. Symbole
PN-79/G-01205 Geofizyka poszukiwawcza. Metody sejsmiczne. Terminologia
PN-90/G-01206 Metody geoelektryczne. Terminologia
PN-77/G-01207 Metody grawimetryczne. Terminologia
PN-77/G-01208 Metody magnetyczne. Terminologia
PN-91/G-01209 Pionowe profilowanie sejsmiczne. Terminologia
PN-77/G-01300 Hydrogeologia. Podstawowe nazwy i określenia
PN-87/G-01301 Surowce stałe. Próbki geologiczne. Nazwy i określenia
Klasa 011. Kopaliny węglowe
Grupa 0110. Nomenklatura, klasyfikacja i normy ogólne
PN-82/G-97001 Węgiel kamienny. Sortymenty
Grupa 0119. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie.
Przechowywanie. Transport
PN-76/G-04514/00 Paliwa stałe. Oznaczanie zawartości siarki. Terminologia i
przygotowanie próbek
Klasa 013. Kopaliny metali. Rudy
Grupa 0139. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie.
Przechowywanie. Transport.
PN-79/H-04900 Surowce metali nieżelaznych. Pobieranie i przygotowywanie próbek
do oznaczania składu chemicznego i zawartości wilgoci
Klasa 015. Inne kopaliny niemetaliczne
Grupa 0153. Sól kamienna. Chlorowce. Siarczany
PN-83/C-84088/04 Baryt. Baryt dla wiertnictwa
Grupa 0159. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie.
Przechowywanie. Transport
PN-77/C-84088/09 Baryt. Pobieranie próbek do badań
PN-90/C-84089 Anhydryt. Pobieranie próbek i metody badań
Dział 02. Przetwory naftowe
Klasa 020. Przepisy i normy ogólne
Grupa 0209. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie.
Przechowywanie. Transport
PN-90/C-04004 Ropa naftowa i przetwory naftowe. Oznaczanie gęstości
Klasa 021. Paliwa ciekłe i gazowe
Grupa 0210. Nomenklatura, klasyfikacja i normy ogólne
PN-90/C-96004/01 Gazownictwo. Terminologia. Postanowienia ogólne i zakres normy
PN-89/C-96800/01 Przetwory naftowe. Klasyfikacja paliwa. Klasyfikacja ogólna
Grupa 0216. Paliwa o różnym przeznaczeniu
PN-76/C-96024 Przetwory naftowe. Oleje opałowe
Dział 04. Maszyny, urządzenia i narzędzia
Klasa 044. Maszyny i urządzenia dla przemysłu ciężkiego
Grupa 0443. Maszyny i urządzenia do wydobywania i przetwarzania ropy naftowej i
gazu ziemnego oraz do poszukiwań geologicznych
PN-87/G-02310 Wiercenia geologiczne poszukiwawcze małośrednicowe i wiercenia
hydrogeologiczne. Urządzenia wiertnicze. Wymagania w zakresie bezpieczeństwa i
higieny pracy
PN-87/G-02314 Studnie wiercone. Rury filtrowe z gwintami tłoczonymi. Wymagania
PN-69/G-74013 Wiercenia obrotowe małośrednicowe. Zworniki, złączniki i złączki
PN-93/G-02040 Wiercenia obrotowe małośrednicowe. Gwinty rurowe i sprawdziany
PN-81/H-74231 Wiercenia obrotowe małośrednicowe. Rury płuczkowe
PN-93/G-02319 Studnie wiercone. Rury pełne i filtrowe z PCV. Wymiary i wymagania
ogólne
Dział 06. Energetyka i elektrotechnika
Klasa 062. Urządzenia parowe w energetyce
Grupa 0625. Wyposażenie pomocnicze instalacji parowych w energetyce
PN-87/M-34129 Odpylacze kotłowe. Wymagania i badania montażowe i odbiorcze.
(punkty: 2.2.1; 2.2.2; 3.1.2.9; 3.1.2.10; 3.2.1.11; 3.2.1.13; 3.2.1.14;
3.2.1.17; 3.2.1.18; 3.2.1.19 oraz rozdział 6)
Dział 09. Materiały drzewne. Wyroby z drewna, surowce i produkty przemysłu
papierniczego
Klasa 090. Przepisy i normy ogólne
Grupa 0900. Terminy i oznaczenia
PN-79/D-01011 Drewno okrągłe. Wady
Klasa 091. Materiały drzewne
Grupa 0910. Nomenklatura, klasyfikacja i normy ogólne
PN-93/D-02002 Surowiec drzewny. Podział, terminologia i symbole
PN-93/D-95000 Surowiec drzewny. Pomiar, obliczanie miąższości i cechowanie
Grupa 0911. Drewno okrągłe do przerobu
PN-92/D-95008 Surowiec drzewny. Drewno wielkowymiarowe liściaste. Wspólne
wymagania i badania
PN-92/D-95017 Surowiec drzewny. Drewno wielkowymiarowe iglaste. Wspólne
wymagania i badania
PN-91/D-95018 Surowiec drzewny. Drewno średniowymiarowe. Wspólne wymagania i
badania
PN-91/D-95019 Surowiec drzewny. Drewno małowymiarowe
PN-91/D-95009 Surowiec drzewny. Zrębki leśne
Grupa 0919. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie.
Przechowywanie. Transport
PN-93/D-95000 Surowiec drzewny. Pomiar, obliczanie miąższości i cechowanie
Dział 10. Produkty przemysłu chemicznego
Klasa 101. Produkty chemiczne nieorganiczne
Grupa 1011. Pierwiastki. Gazy
PN-81/C-84084 Siarka. Pobieranie próbek i metody badań
Dział 13. Przyrządy pomiarowe. Środki automatyzacji
Klasa 131. Przyrządy do pomiaru wielkości fizycznych
Grupa 1315. Przyrządy do pomiaru szybkości przepływu
PN-86/M-42363 Liczniki i przepływomierze turbinowe do cieczy. Wymagania i
badania
PN-81/M-42364 Pomiary przepływu płynu. Rurki spiętrzające
PN-81/M-42366 Pomiary strumienia objętości metodami całkowania bryły prędkości
PN-81/M-42367 Pomiary prędkości przepływu za pomocą rurek spiętrzających
PN-82/M-42368 Zasady obliczania niepewności wyników pomiarów pośrednich
PN-85/M-42371 Rotametry. Ogólne wymagania i badania
PN-72/M-53904 Krajowy system pomiarów. Manometryczne mierniki przepływu. Zakresy
wskazań i rejestracji
PN-65/M-53950 Pomiar natężenia przepływu płynów za pomocą zwężek
PN-88/M-54900 Wodomierze. Terminologia
Klasa 136. Przyrządy do oznaczania składu, stanu i właściwości substancji
Grupa 1367. Przyrządy geofizyczne i geologiczne
PN-75/G-03350 Geofizyka poszukiwawcza. Aparatura i osprzęt do badań
geofizycznych. Klasyfikacja
PN-91/G-03351 Końcówki kabli karotażowych, głowice sond i głowice przyrządów
otworowych. Typy, podstawowe parametry, wymiary i wymagania techniczne
PN-81/G-03353 Geofizyka poszukiwawcza. Geofony elektrodynamiczne. Parametry
podstawowe i wymagania
PN-90/G-03355 Grawimetry naziemne. Ogólne wymagania techniczne i metody badań
PN-79/G-03356 Cyfrowa aparatura sejsmiczna. Wymagania
PN-89/G-03357 Inklinometry. Ogólne wymagania techniczne
PN-89/G-03359 Aparatura radiometryczna do profilowania w otworach wiertniczych.
Klasyfikacja, parametry podstawowe i ogólne wymagania techniczne
Klasa 139. Przyrządy i urządzenia pomiarowe elektroniczne
Grupa 1395. Przyrządy do pomiaru natężenia pola, zakłóceń i tłumienia
PN-72/T-06564 Mikrofalowe przyrządy pomiarowe. Mierniki mocy. Ogólne wymagania i
badania
Grupa 1399. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie.
Przechowywanie. Transport
PN-72/T-04900 Urządzenia mikrofalowe. Metody pomiaru gęstości strumienia mocy
mikrofalowej
Dział 14. Ochrona zdrowia i środowiska. Przedmioty z dziedziny higieny i potrzeb
sanitarnych
Klasa 140. Przepisy i normy ogólne
Grupa 1406. Ochrona i kształtowanie środowiska
PN-86/C-04636 Ochrona i kształtowanie środowiska. Hydrosfera. Ogólne wytyczne
ochrony wód powierzchniowych i podziemnych przed zanieczyszczeniem pestycydami
Klasa 147. Ochrona czystości powietrza
Grupa 1470. Klasyfikacja, nomenklatura i normy ogólne
PN-91/Z-01001/01 Ochrona czystości powietrza. Terminologia i jednostki.
Terminologia i jednostki związane z aerozolem i pyłem
PN-88/Z-01001/05 Ochrona czystości powietrza. Terminologia i jednostki.
Zagadnienia ogólne
PN-88/Z-01001/11 Ochrona czystości powietrza. Terminologia i jednostki.
Terminologia źródeł zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego
Grupa 1479. Metody badań
PN-84/Z-01001/09 Ochrona czystości powietrza. Terminologia i jednostki.
Jednostki miar
Klasa 148. Woda i ścieki
Grupa 1489. Metody badań
PN-74/C-04620/02 Woda i ścieki. Pobieranie próbek. Pobieranie próbek wód
powierzchniowych do analizy fizycznej i chemicznej oraz bakteriologicznej
PN-76/C-04620/03 Woda i ścieki. Pobieranie próbek. Pobieranie próbek wód
podziemnych do analizy fizycznej i chemicznej oraz bakteriologicznej
PN-74/C-04620/11 Woda i ścieki. Pobieranie próbek. Pobieranie próbek ścieków z
otwartych kanałów ściekowych do analizy fizycznej i chemicznej oraz
bakteriologicznej
PN-75/C-04620/13 Woda i ścieki. Pobieranie próbek ścieków z urządzeń
technologicznych oczyszczalni ścieków do analizy fizycznej, chemicznej oraz
biologicznej
PN-87/C-04632/02 Woda i ścieki. Ogólne zasady pobierania próbek do badań
fizycznych, chemicznych, biologicznych. Planowanie i programowanie pobierania
próbek
PN-86/C-05550/01 Woda i ścieki. Pobieranie próbek do badań biologicznych.
Postanowienia ogólne i zakres normy
PN-ISO 6107-1: 1994 Jakość wody. Terminologia. Lista 1
Dział 19. Elektronika i telekomunikacja
Klasa 190. Przepisy i normy ogólne
Grupa 1900. Terminy i oznaczenia
PN-77/T-01025 Bezpieczeństwo pracy w polach elektromagnetycznych w zakresie
częstotliwości 0,1-300 MHz. Nazwy i określenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI
z dnia 23 czerwca 1995 r.
w sprawie opłat abonamentowych za używanie odbiorników radiofonicznych i
telewizyjnych.
(Dz. U. Nr 95, poz. 477)
Na podstawie art. 48 ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i
telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34 i z 1995 r. Nr 66, poz. 335) zarządza
się, co następuje:
ż 1. Ustala się następujące opłaty za używanie odbiorników radiofonicznych i
telewizyjnych:
1) za używanie odbiornika radiofonicznego - 2,40 zł miesięcznie,
2) za używanie odbiornika telewizyjnego lub telewizyjnego i radiofonicznego -
7,00 zł miesięcznie.
ż 2. 1. Użytkownik odbiornika jest obowiązany uiszczać opłatę do 20 dnia danego
miesiąca.
2. Użytkownik odbiornika może jednorazowo w terminie, o którym mowa w ust. 1,
uiścić opłaty za kolejne miesiące.
3. Użytkownik odbiornika może jednorazowo do dnia 20 lutego uiścić opłaty za
okres danego roku kalendarzowego.
4. Podwyższenie wysokości opłat w ciągu roku nie dotyczy użytkowników, którzy
uiścili opłatę w sposób określony w ust. 3.
ż 3. 1. Jeżeli odbiornik został zarejestrowany po 15 dniu miesiąca, pobiera się
połowę miesięcznej opłaty.
2. Jeżeli odbiornik został wyrejestrowany do 10 dnia miesiąca, opłaty za ten
miesiąc nie pobiera się.
3. W przypadku wyrejestrowania odbiornika, za którego używanie uiszczono opłatę
w sposób określony w ż 2 ust. 2 i 3, opłata podlega zwrotowi, począwszy od
miesiąca następującego po miesiącu, w którym odbiornik został wyrejestrowany.
ż 4. 1. Zwalnia się od opłat za używanie odbiorników radiofonicznych i
telewizyjnych:
1) inwalidów I grupy,
2) osoby, które ukończyły 75 lat,
3) osoby, które otrzymują stały zasiłek z pomocy społecznej,
4) osoby niesłyszące, u których stwierdzono całkowitą głuchotę lub obustronne
upośledzenie słuchu (mierzone na częstotliwości 2000 Hz o natężeniu od 80 dB).
2. Zwalnia się od opłat za używanie odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych
niewidomych, których ostrość wzroku nie przekracza 15%.
3. Zwolnienie od opłat za używanie odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych
przysługuje:
1) inwalidom wojennym i wojskowym - na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 31 maja 1974 r. w sprawie niektórych ulg i przywilejów przysługujących
inwalidom wojennym i wojskowym (Dz. U. Nr 21, poz. 124, z 1983 r. Nr 8, poz. 42
i z 1984 r. Nr 28, poz. 144),
2) kombatantom i innym osobom uprawnionym - emerytom, rencistom i inwalidom - na
podstawie ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych
osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17,
poz. 75 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 29, poz. 133,
Nr 129, poz. 602 i Nr 134, poz. 645, z 1994 r. Nr 99, poz. 482 oraz z 1995 r. Nr
4, poz. 17); zwolnienie przysługuje bez względu na to, czy książeczka opłat jest
wystawiona na kombatanta lub inną osobę uprawnioną, czy na jego małżonka, który
wspólnie z nim zamieszkuje,
3) wdowom i wdowcom - emerytom i rencistom pozostałym po kombatantach i innych
osobach uprawnionych na podstawie ustawy, o której mowa w pkt 2.
4. Zwolnienie od opłat przysługuje osobom wymienionym w ust. 3 pkt 2 i 3, jeżeli
nie korzystają ze zwolnień określonych w ust. 1 i 2 lub ust. 3 pkt 1.
ż 5. Zwolnienie od opłat przysługuje po przedstawieniu następujących dokumentów:
1) przez inwalidów I grupy:
a) decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub orzeczenia komisji lekarskiej do
spraw inwalidztwa i zatrudnienia albo orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej
lub komisji lekarskiej służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych o
zaliczeniu do I grupy inwalidów, albo
b) dowodu osobistego z dokonanym wpisem o zaliczeniu na trwałe do I grupy
inwalidów,
2) przez osoby, które ukończyły 75 lat - dowodu osobistego,
3) przez osoby, które otrzymują stały zasiłek z pomocy społecznej - decyzji
organu właściwego w zakresie zadań zleconych gminie w sprawach pomocy
społecznej,
4) przez osoby niesłyszące:
a) legitymacji Polskiego Związku Głuchych lub
b) orzeczenia komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia albo
orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej lub komisji lekarskiej służby zdrowia
Ministerstwa Spraw Wewnętrznych lub zaświadczenia wystawionego przez zakład
opieki zdrowotnej,
5) przez niewidomych:
a) legitymacji Polskiego Związku Niewidomych lub Związku Ociemniałych Żołnierzy
Rzeczypospolitej Polskiej lub
b) orzeczenia komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia,
zaliczającego niewidomego do II grupy inwalidów z tytułu uszkodzeń narządu
wzroku, albo orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej lub komisji lekarskiej
służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych lub zaświadczenia wystawionego
przez zakład opieki zdrowotnej,
6) przez inwalidów wojennych i wojskowych - książeczki inwalidy wojennego lub
wojskowego, wystawionej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych,
7) przez kombatantów:
a) emerytów i rencistów: zaświadczenia lub legitymacji o przyznaniu uprawnień
oraz dowodu otrzymania emerytury lub renty za ostatni miesiąc,
b) inwalidów nie będących emerytami lub rencistami: zaświadczenia lub
legitymacji o przyznaniu uprawnień oraz orzeczenia komisji lekarskiej do spraw
inwalidztwa i zatrudnienia stwierdzającego zaliczenie do jednej z grup inwalidów
albo orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej lub komisji lekarskiej służby
zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych lub dowodu osobistego z dokonanym wpisem
o zaliczeniu na trwałe do I lub II grupy inwalidów,
8) przez wdowy (wdowców) - emerytów i rencistów pozostałych po kombatantach i
innych osobach uprawnionych: zaświadczenia lub legitymacji potwierdzających
uprawnienia oraz dowodu otrzymania emerytury lub renty za ostatni miesiąc.
ż 6. 1. Zwolnienie od opłat następuje od początku miesiąca następującego po
miesiącu, w którym przedstawiono odpowiednie dokumenty w urzędzie pocztowym,
właściwym dla miejsca stałego pobytu osoby uprawnionej.
2. Osoby korzystające ze zwolnień od opłat są obowiązane zgłosić w urzędzie
pocztowym właściwym dla miejsca stałego pobytu zmiany stanu prawnego lub
faktycznego, które mają wpływ na uzyskanie zwolnienia, w terminie 14 dni od
chwili nastąpienia takiej zmiany.
3. Osoby uprawnione do zwolnień, o których mowa w ż 4 ust. 3 pkt 2 i 3, lub
upoważnione przez nie osoby obowiązane są raz w roku, w terminie do dnia 30
czerwca, przedłożyć w urzędzie pocztowym właściwym dla miejsca stałego pobytu
dokumenty potwierdzające uprawnienia do zwolnień wraz z dowodem osobistym i
książeczką radiofoniczną.
4. W razie nieprzedłożenia dokumentów wymienionych w ust. 3 we wskazanym
terminie, zwolnienie od opłat zostanie wstrzymane.
ż 7. 1. W okresie do dnia 31 grudnia 1995 r. stosuje się opłaty za używanie
odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych ustalone w rozporządzeniu, o którym
mowa w ż 8.
2. W 1995 r. termin przedkładania dokumentów określony w ż 6 ust. 3 upływa z
dniem 30 września.
ż 8. Traci moc rozporządzenie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 21
lipca 1993 r. w sprawie opłat abonamentowych za używanie odbiorników
radiofonicznych i telewizyjnych (Dz. U. Nr 75, poz. 359, z 1994 r. Nr 130, poz.
656 i z 1995 r. Nr 56, poz. 298).
ż 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem ż 1, który
wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji: M. Jurek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 1 marca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad zawieszania lub
zmniejszania emerytury lub renty.
(Dz. U. Nr 25, poz. 134)
Na podstawie art. 25 ust.4 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji
emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych
ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz.
583 i Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 22 lipca 1992
r. w sprawie szczegółowych zasad zawieszania lub zmniejszania emerytury i renty
(Dz. U. Nr 58, poz. 290 i z 1994 r. Nr 122, poz. 599) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w ż 1 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) dochody z tytułu pracy wykonywanej na podstawie umowy agencyjnej lub umowy
zlecenia, jeżeli wykonywanie tych umów jest objęte obowiązkowym ubezpieczeniem
społecznym,";
2) w ż 9 w ust. 1 wyrazy "o 20% z tytułu pobranej zaliczki" zastępuje się
wyrazami "o kwotę pobranej zaliczki".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 22 lutego
1995 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 2 marca 1995 r.
w sprawie określenia wysokości funduszu socjalnego oraz zakresu i zasad
korzystania ze świadczeń socjalnych przez osoby uprawnione do zaopatrzenia
emerytalnego funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz członków ich rodzin.
(Dz. U. Nr 25, poz. 137)
Na podstawie art. 27 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej
Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 214 i z
1995 r. Nr 4, poz. 17) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Fundusz socjalny, zwany dalej "funduszem", tworzy się z corocznego
odpisu w wysokości 0,5% rocznych środków planowanych na emerytury i renty
inwalidzkie funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz renty rodzinne członków ich
rodzin.
2. Środki funduszu nie wykorzystane w danym roku kalendarzowym przechodzą na rok
następny.
ż 2. Środki funduszu przeznacza się na:
1) dofinansowywanie świadczeń socjalnych,
2) udzielanie pomocy materialnej - finansowej i rzeczowej,
3) pokrycie części kosztów utrzymania obiektów socjalnych i podniesienie jakości
świadczeń socjalnych.
ż 3. Emeryci i renciści Służby Więziennej, osoby uprawnione do renty rodzinnej
po funkcjonariuszach Służby Więziennej oraz członkowie ich rodzin mają prawo do
korzystania z następujących świadczeń socjalnych:
1) pobytu i żywienia w ośrodkach wczasowych Służby Więziennej,
2) kolonii i obozów wypoczynkowych dla dzieci i młodzieży, organizowanych przez
jednostki organizacyjne więziennictwa, zwane dalej "jednostkami",
3) zagranicznych wczasów, kolonii i obozów wymiennych,
4) innych form działalności socjalnej organizowanej przez jednostki.
ż 4. Za członków rodziny osób wymienionych w ż 3, uprawnionych do świadczeń
socjalnych, uważa się:
1) małżonka,
2) dzieci własne, dzieci małżonka, dzieci przysposobione, dzieci przyjęte na
wychowanie, które:
a) nie przekroczyły 18 roku życia, a w razie uczęszczania do szkoły - 24 lat,
albo 25 lat, jeżeli odbywają studia w szkole wyższej, a ukończenie 24 lat
przypada na ostatni lub przedostatni rok studiów, albo
b) stały się inwalidami I lub II grupy przed osiągnięciem wieku określonego w
lit. a).
ż 5. 1. Warunki korzystania ze świadczeń socjalnych, wysokość środków
przeznaczonych w jednostkach na poszczególne cele i rodzaje tych świadczeń
określa kierownik jednostki w regulaminie uzgodnionym z przedstawicielstwem
emerytów i rencistów.
2. Jednostki otrzymują środki funduszu stosownie do liczby emerytów i rencistów
korzystających ze świadczeń socjalnych.
ż 6. 1. Świadczenia socjalne przyznaje kierownik jednostki, w której emeryt,
rencista lub osoba pobierająca rentę rodzinną złoży oświadczenie o zamiarze
korzystania ze świadczeń socjalnych.
2. Świadczenia socjalne przyznaje się na wniosek osoby uprawnionej, organizacji
społecznej lub z urzędu.
3. Przy przyznawaniu świadczeń socjalnych uwzględnia się sytuację życiową,
rodzinną i materialną osoby uprawnionej.
ż 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 16 marca 1995 r.
w sprawie ogłoszenia tekstu ustawy budżetowej na rok 1995 z dnia 30 grudnia 1994
r. z przeliczeniem kwot wymienionych w ustawie na nową jednostkę pieniężną.
(Dz. U. Nr 27, poz. 142)
Na podstawie art. 52 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1995 z dnia 30 grudnia 1994
r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 27, poz. 141) ogłasza się w załączniku tekst ustawy
budżetowej na rok 1995 w nowej jednostce pieniężnej.
Minister Finansów: G.W. Kołodko
Tekst załącznika dostępny w wersji papierowej



Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 24 kwietnia 1995 r.
w sprawie wzoru informacji zamieszczanej w graficznej formie reklamy wyrobów
tytoniowych.
(Dz. U. Nr 50, poz. 274)
Na podstawie art. 8a ust. 4 dekretu z dnia 24 czerwca 1953 r. o uprawie tytoniu
i wytwarzaniu wyrobów tytoniowych (Dz. U. Nr 34, poz. 144, z 1988 r. Nr 41, poz.
324, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1993 r. Nr 47, poz. 211) zarządza się, co
następuje:
ż 1. Ustala się następujący wzór informacji zamieszczanej w graficznej formie
reklamy wyrobów tytoniowych:
"Minister Zdrowia ostrzega:
palenie tytoniu jest najczęstszą przyczyną chorób nowotworowych i zawału serca".
ż 2. Informację, o której mowa w ż 1, należy umieścić tak, aby:
1) zajmowała nie mniej niż 10% powierzchni reklamy,
2) nie była zasłonięta przez inny napis lub rysunek,
3) tło, na którym została zamieszczona, kontrastowało z napisem.
ż 3. Graficzną formę reklamy wyrobów tytoniowych, prowadzonej w dniu wejścia w
życie rozporządzenia, dostosować należy do wymogów przewidzianych tym
rozporządzeniem w terminie dwóch miesięcy od dnia jego ogłoszenia.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Grecji w sprawie popierania i
wzajemnej ochrony inwestycji, sporządzona w Atenach dnia 14 października 1992 r.

(Dz. U. z 1995 r. Nr 51, poz. 275)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 14 października 1992 r. została sporządzona w Atenach Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Grecji w sprawie popierania i wzajemnej
ochrony inwestycji w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Grecji w sprawie popierania i
wzajemnej ochrony inwestycji
Rzeczpospolita Polska i Republika Grecji, zwane dalej Umawiającymi się Stronami,
dążąc do rozszerzenia współpracy gospodarczej z wzajemną długotrwałą korzyścią
dla obu Państw,
mając na celu stworzenie korzystnych warunków do inwestowania przez inwestorów
każdej Strony na terytorium drugiej Strony,
uznając, że popieranie i ochrona inwestycji na podstawie niniejszej umowy będzie
pobudzać przedsiębiorczość w tej dziedzinie,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Definicje
W rozumieniu niniejszej umowy:
1. Określenie "inwestycja" oznacza każdy rodzaj mienia, a w szczególności, lecz
nie wyłącznie:
a) ruchomości, nieruchomości i wszelkie inne prawa rzeczowe, takie jak hipoteka,
prawo zatrzymania i zastaw,
b) akcje, udziały i długi spółek oraz każdą inną formę udziału w spółce,
c) pożyczki, roszczenia pieniężne lub roszczenia do jakiegokolwiek świadczenia
posiadającego wartość finansową,
d) prawa własności intelektualnej, goodwill, procesy technologiczne i know-how,
e) koncesje gospodarcze wynikające z prawa lub umowy, w tym koncesje na
prowadzenie poszukiwań, uprawę, wydobycie i wykorzystanie zasobów naturalnych,
f) dobra wydzierżawione na mocy umowy dzierżawy (leasingu) i stawiane do
dyspozycji dzierżawcy na terytorium Umawiającej się Strony, zgodnie z jej
ustawodawstwem i przepisami.
2. Określenie "przychody" oznacza kwoty uzyskane z inwestycji, a w
szczególności, lecz nie wyłącznie, obejmuje zyski, odsetki, dochody z kapitału,
dywidendy, należności licencyjne i inne opłaty.
3. Określenie "inwestor" oznacza w odniesieniu do każdej Umawiającej się Strony:
a) osoby fizyczne posiadające obywatelstwo danej Umawiającej się Strony, zgodnie
z jej prawem,
b) osoby prawne utworzone zgodnie z prawem danej Umawiającej się Strony.
4. Określenie "terytorium" oznacza w odniesieniu do każdej Umawiającej się
Strony terytorium pozostające pod jej suwerennością, w tym obszar morza
terytorialnego, jak również obszary podmorskie, nad którymi Umawiająca się
Strona sprawuje zgodnie z prawem międzynarodowym suwerenne prawa lub
jurysdykcję.
Artykuł 2
Popieranie i ochrona inwestycji
1. Każda Umawiająca się Strona będzie popierać na swoim terytorium inwestycje
dokonywane przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony i będzie dopuszczać
takie inwestycje zgodnie ze swoim ustawodawstwem.
2. Ewentualna zmiana formy, w której inwestycja została dokonana, nie zmienia
jej charakteru jako inwestycji, pod warunkiem że taka zmiana nie jest sprzeczna
z ustawodawstwem i przepisami danej Umawiającej się Strony.
3. Przychody z inwestycji - a w przypadku reinwestycji dochód z niej uzyskany -
będą korzystać z takiej samej ochrony jak inwestycja pierwotna.
4. Każda Umawiająca się Strona będzie wykonywać każde inne zobowiązanie podjęte
wobec inwestycji inwestora drugiej Umawiającej się Strony.
Artykuł 3
Klauzula najwyższego uprzywilejowania i traktowanie narodowe
1. Każda z Umawiających się Stron nie podda na swoim terytorium inwestycji
stanowiących całkowitą lub częściową własność inwestorów drugiej Umawiającej się
Strony traktowaniu mniej korzystnemu niż przyznane przez nią inwestycjom
własnych inwestorów lub inwestycjom dokonywanym przez inwestorów jakiegokolwiek
państwa trzeciego.
2. Żadna z Umawiających się Stron nie podda inwestorów drugiej Umawiającej się
Strony, w odniesieniu do ich działalności związanej z inwestycjami na jej
terytorium, traktowaniu mniej korzystnemu niż traktowanie, jakie przyzna
inwestorom własnym lub inwestorom jakiegokolwiek państwa trzeciego.
3. Takie traktowanie nie dotyczy przywilejów lub korzyści, jakie którakolwiek z
Umawiających się Stron przyzna inwestorowi państwa trzeciego:
a) z uwagi na ich członkostwo lub stowarzyszenie z unią celną lub gospodarczą,
wspólnym rynkiem i strefą wolnego handlu, lub podobną organizacją,
b) na mocy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych porozumień w
sprawach podatkowych.
Artykuł 4
Wywłaszczenie
1. Inwestycje inwestorów każdej Umawiającej się Strony korzystać będą z pełnego
bezpieczeństwa na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.
2. Inwestycje inwestorów każdej Umawiającej się Strony nie będą na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony wywłaszczone, znacjonalizowane lub poddane innym
środkom, których skutek byłby równoznaczny z wywłaszczeniem lub nacjonalizacją,
z wyjątkiem następujących warunków:
a) środki będą podjęte w interesie publicznym i zgodnie z właściwą procedurą
prawną,
b) środki będą jawne i niedyskryminacyjne oraz
c) takim środkom będą towarzyszyć decyzje o wypłacie niezwłocznego, właściwego i
rzeczywistego odszkodowania. Takie odszkodowanie będzie ustalone według wartości
rynkowej danej inwestycji przed podjęciem środków, o których mowa wyżej w tym
ustępie, lub zanim podano o nich do publicznej wiadomości i będzie podlegało
swobodnemu transferowi z Umawiającej się Strony w walutach wymienialnych po
kursie bankowym stosowanym w dniu przyjętym dla ustalenia wartości inwestycji.
Odszkodowanie będzie podlegało niezwłocznemu transferowi w wolnowymienialnej
walucie. Odszkodowanie będzie obejmować odsetki do dnia wypłaty według
odpowiedniej stopy handlowej ustalonej przez bank centralny Umawiającej się
Strony, a jej kwota będzie podlegała rewizji w drodze właściwej procedury
prawnej.
Artykuł 5
Odszkodowanie za straty
Inwestorom jednej Umawiającej się Strony, których inwestycje doznają na
terytorium drugiej Umawiającej się Strony strat w wyniku wojny lub innego
konfliktu zbrojnego, rewolucji, stanu wyjątkowego lub innych wyjątkowych
sytuacji zaistniałych na terytorium drugiej Strony, zostanie przyznane przez tę
drugą Umawiającą się Stronę, w odniesieniu do odtworzenia, odszkodowania lub
innego uregulowania, traktowanie nie mniej korzystne niż to, które druga
Umawiająca się Strona przyzna własnym inwestorom lub inwestorom któregokolwiek
państwa trzeciego. Wynikające z tego płatności będą podlegały wolnemu
transferowi.
Artykuł 6
Transfer inwestycji i przychodów
1. Każda Umawiająca się Strona gwarantuje w odniesieniu do inwestycji inwestorów
drugiej Umawiającej się Strony nieskrępowany transfer płatności związanych z
inwestycjami i przychodami. Transfery będą dokonywane bez zwłoki w
wolnowymienialnej walucie uzgodnionej między inwestorem a daną Umawiającą się
Stroną według kursu stosowanego w dniu transferu.
2. Takie transfery obejmują w szczególności, lecz nie wyłącznie:
a) kapitał pierwotny i kwoty dodatkowe dla utrzymania lub rozszerzenia
inwestycji,
b) zyski, odsetki, dywidendy i inny bieżący dochód,
c) kwoty przeznaczone na spłatę pożyczek,
d) należności licencyjne i inne honoraria,
e) wpływy ze sprzedaży albo całkowitej lub częściowej likwidacji inwestycji.
Artykuł 7
Subrogacja
Jeżeli jedna Umawiająca się Strona lub wyznaczona przez nią agencja udzieli
jakiejkolwiek finansowej gwarancji w zakresie niehandlowego ryzyka odnośnie do
inwestycji dokonanej przez inwestora na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony, druga strona, zgodnie z zasadą subrogacji, uzna prawa pierwszej
Umawiającej się Strony lub wyznaczonej przez nią agencji do praw inwestora. W
wypadku gdy pierwsza Umawiająca się Strona lub jej agencja dokona wypłaty na
mocy tej gwarancji, druga Umawiająca się Strona będzie uprawniona do pobrania
podatków i innych opłat publicznych należnych i płatnych przez inwestora.
Artykuł 8
Zakres stosowania
Niniejsza umowa ma również zastosowanie do inwestycji dokonanych przed jej
wejściem w życie i po dniu 23 grudnia 1963 r. przez inwestorów każdej
Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, zgodnie z
jej ustawodawstwem.
Artykuł 9
Spory między Umawiającymi się Stronami
1. Każdy spór między Umawiającymi się Stronami dotyczący interpretacji lub
stosowania niniejszej umowy będzie rozstrzygany w miarę możliwości w drodze
dyplomatycznej.
2. Jeżeli spór nie może być rozstrzygnięty w ten sposób w ciągu sześciu miesięcy
od rozpoczęcia negocjacji, to dany spór będzie przedłożony na żądanie
którejkolwiek Umawiającej się Strony trybunałowi arbitrażowemu.
3. Trybunał arbitrażowy zostanie utworzony w następujący sposób: Każda
Umawiająca się Strona wyznaczy jednego arbitra, a ci dwaj arbitrzy wybiorą na
przewodniczącego obywatela państwa trzeciego. Arbitrzy będą wyznaczeni w ciągu
trzech miesięcy, a przewodniczący w ciągu pięciu miesięcy od dnia, w którym
jedna z Umawiających się Stron poinformowała drugą Umawiającą się Stronę o
intencji przedłożenia przez nią sporu trybunałowi arbitrażowemu.
4. Jeżeli w terminach określonych w ustępie 3 niniejszego artykułu nie zostaną
dokonane wymagane nominacje, to każda Umawiająca się Strona może, w braku innych
uzgodnień, zwrócić się z wnioskiem o dokonanie wymaganych nominacji do
Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości. Jeżeli
Przewodniczący Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości jest obywatelem jednej
ze stron sporu lub jeżeli inne przyczyny uniemożliwiają mu spełnienie tej
funkcji, to o dokonanie niezbędnych nominacji należy zwrócić się do
Wiceprzewodniczącego, a jeżeli Wiceprzewodniczący jest obywatelem jednej ze
stron lub jeżeli inne przyczyny uniemożliwiają mu spełnienie wspomnianej
funkcji, to o dokonanie niezbędnych nominacji należy zwrócić się do najstarszego
rangą sędziego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, który nie jest
obywatelem żadnej z Umawiających się Stron.
5. Trybunał arbitrażowy orzeka w oparciu o poszanowanie prawa, w tym szczególnie
postanowień niniejszej umowy i innych właściwych umów istniejących między
Umawiającymi się Stronami, jak również powszechnie uznanych norm i zasad prawa
międzynarodowego.
6. Jeżeli Strony nie ustalą inaczej, trybunał ustali tryb własnego postępowania.
7. Trybunał wydaje orzeczenia większością głosów. Jego wyrok jest ostateczny i
wiążący dla obu stron.
8. Każda Umawiająca się Strona ponosi koszty mianowanego przez nią arbitra.
Koszty przewodniczącego, jak również inne koszty pokrywają w równych częściach
Umawiające się Strony.
Artykuł 10
Spory między inwestorem a państwem przyjmującym inwestycję
1. Spory między inwestorem Umawiającej się Strony a drugą Umawiającą się Stroną,
dotyczące zobowiązań tej drugiej Strony wynikających z tej umowy i związanych z
inwestycją dokonaną przez inwestora, będą rozstrzygane, w miarę możliwości,
przez strony sporu w drodze polubownej.
2. Jeżeli takie spory nie zostaną rozstrzygnięte w terminie sześciu miesięcy,
licząc od dnia, w którym jedna ze stron zaproponowała załatwienie polubowne, to
zainteresowany inwestor może przedłożyć spór właściwemu sądowi Umawiającej się
Strony lub międzynarodowemu trybunałowi arbitrażowemu. Każda Umawiająca się
Strona wyraża niniejszym zgodę na takie postępowanie arbitrażowe. W odniesieniu
do tego drugiego postępowania będą miały zastosowanie mutatis mutandis
postanowienia ustępów od 3 do 8 artykułu 9. Jednakże o dokonanie wymaganych
nominacji będzie poproszony Przewodniczący Międzynarodowego Sądu Arbitrażowego
przy Międzynarodowej Izbie Handlowej w Paryżu, natomiast trybunał arbitrażowy
ustali własny tryb postępowania, stosując aktualne zasady postępowania
arbitrażowego Komisji ONZ do Spraw Międzynarodowego Prawa Handlowego
(UNICITRAL). Wyrok będzie wiążący i będzie podlegał wykonaniu zgodnie z prawem
krajowym.
3. Umawiająca się Strona, będąca stroną sporu, nie może w żadnym stadium
postępowania arbitrażowego lub wykonania orzeczenia powoływać się na fakt, iż
inwestor otrzymał w wyniku umowy ubezpieczenia odszkodowanie obejmujące całość
lub część doznanej szkody.
4. Jeżeli obie Umawiające się Strony staną się stronami Konwencji z dnia 18
marca 1965 r. o rozstrzyganiu sporów inwestycyjnych między państwami a
obywatelami drugich państw, spory między jedną Umawiającą się Stroną a
inwestorami drugiej Umawiającej się Strony, o których mowa w ustępie 1
niniejszego artykułu, mogą być przedłożone na żądanie zainteresowanego inwestora
do rozstrzygnięcia Międzynarodowemu Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych
w drodze postępowania koncyliacyjnego lub arbitrażowego.
Artykuł 11
Stosowanie innych norm
Jeżeli prawo wewnętrzne Umawiającej się Strony lub istniejące albo przyszłe
zobowiązania powstałe między Umawiającymi się Stronami, zgodnie z prawem
międzynarodowym, zawierają dodatkowe regulacje, które ogólnie lub szczegółowo
przewidują w odniesieniu do inwestycji dokonanych przez inwestorów drugiej
Umawiającej się Strony traktowanie bardziej korzystne od przewidzianego w
niniejszej umowie, to takie regulacje w zakresie, w jakim są korzystniejsze,
będą miały pierwszeństwo przed niniejszą umową.
Artykuł 12
Konsultacje
Przedstawiciele Umawiających się Stron będą w razie potrzeby odbywać konsultacje
w sprawach dotyczących realizacji niniejszej umowy. Takie konsultacje będą
odbywać się na wniosek jednej z Umawiających się Stron w miejscu i czasie
uzgodnionych w drodze dyplomatycznej.
Artykuł 13
Wejście w życie, czas obowiązywania, wypowiedzenie
1. Każda Umawiająca się Strona przekaże drugiej Umawiającej się Stronie notę o
zakończeniu procedury wymaganej dla wejścia niniejszej umowy w życie. Niniejsza
umowa wejdzie w życie w dniu otrzymania noty późniejszej.
2. Niniejsza umowa jest zawarta na okres 10 lat. Następnie będzie ona
obowiązywała przez czas nieokreślony, chyba że którakolwiek z Umawiających się
Stron wypowie niniejszą umowę w drodze notyfikacji. W takim przypadku utraci ona
moc po upływie 1 roku od dnia otrzymania takiej notyfikacji przez drugą
Umawiającą się Stronę. W odniesieniu do inwestycji dokonanych przed datą
wygaśnięcia niniejszej umowy postanowienia poprzednich artykułów pozostaną w
mocy przez następny okres dwudziestu lat od tej daty.
Sporządzono w Atenach dnia 14 października 1992 r. w dwóch egzemplarzach w
języku polskim, greckim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo
autentyczne. W przypadku rozbieżności przy ich interpretacji, tekst angielski
uważany będzie za rozstrzygający.
Z upoważnienia Rzeczypospolitej Polskiej: R. Żółtaniecki
Z upoważnienia Republiki Grecji: G. N. Theophanous
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 10 marca 1993 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 8 czerwca 1995 r.
o zmianie ustawy o działalności ubezpieczeniowej, o zmianie rozporządzenia
Prezydenta Rzeczypospolitej - Kodeks handlowy oraz o zmianie ustawy o podatku
dochodowym od osób prawnych.
(Dz. U. Nr 96, poz. 478)
Art. 1. W ustawie z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz.
U. Nr 59, poz. 344, z 1993 r. Nr 5, poz. 21 i Nr 44, poz. 201 oraz z 1994 r. Nr
4, poz. 17 i Nr 121, poz. 591) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 2 otrzymuje brzmienie:
"Art. 2. 1. Działalność ubezpieczeniowa bezpośrednia i reasekuracyjna. zwana
dalej działalnością ubezpieczeniową�, może być prowadzona wyłącznie za
zezwoleniem Ministra Finansów.
2. Działalność, o której mowa w ust. 1, prowadzi zakład ubezpieczeń i
reasekuracji albo zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, zwany dalej
zakładem ubezpieczeń�.";
2) w art. 3 w ust 1 wyraz "lub" zastępuje się wyrazem "i";
3) w art. 4 w pkt 4 skreśla się wyraz "dotychczas";
4) art. 6 otrzymuje brzmienie:
"Art. 6. 1. Ogólne warunki ubezpieczeń, z wyjątkiem ubezpieczeń wymienionych w
art. 4, oraz taryfy i wysokość stawek ubezpieczeniowych ustala zakład
ubezpieczeń.
2. Ogólne warunki ubezpieczenia określają w szczególności przedmiot i zakres
ubezpieczenia, sposób zawierania umowy ubezpieczenia, zakres i czas trwania
odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń, prawa i obowiązki stron umowy, sposób
ustalania wysokości szkody oraz wypłaty odszkodowań lub świadczeń.
3. W ogólnych warunkach ubezpieczenia należy zastrzec możliwość odstąpienia od
umowy ubezpieczenia przez ubezpieczającego w okresie 30 dni dla osób fizycznych
i 7 dni dla osób prawnych od daty zawarcia umowy, jeżeli umowa jest zawarta na
okres dłuższy niż 6 miesięcy; odstąpienie od umowy nie zwalnia ubezpieczającego
z obowiązku opłacenia składki za okres, w jakim zakład ubezpieczeń udzielał
ochrony ubezpieczeniowej.
4. Zastrzeżony w umowie ubezpieczenia okres, w którym wypowiedzenie umowy nie
jest możliwe, nie może być dłuższy niż dwa lata.
5. Przy zawieraniu umowy ubezpieczenia zakład ubezpieczeń ma obowiązek doręczyć,
bez wezwania, stronie ubezpieczającej tekst ogólnych warunków ubezpieczenia,
podpisany przez co najmniej dwóch członków zarządu.";
5) art. 7 otrzymuje brzmienie:
"Art. 7. 1. Umowa ubezpieczenia może regulować prawa i obowiązki stron w sposób
odbiegający od ogólnych warunków ubezpieczenia.
2. Zakład ubezpieczeń jest obowiązany do przedstawienia ubezpieczającemu różnicy
między postanowieniami umowy, o której mowa w ust. 1, a ogólnymi warunkami
ubezpieczenia stosowanymi przez zakład ubezpieczeń.";
6) po art. 7 dodaje się art. 7a w brzmieniu:
"Art. 7a. 1. Spory wynikające z umów ubezpieczenia rozpatrują sądy właściwe dla
siedziby osoby ubezpieczonej lub uprawnionej do odszkodowania, jeżeli umowa
ubezpieczenia albo ogólne warunki ubezpieczenia nie stanowią inaczej.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy osób zagranicznych.";
7) w art. 8:
a) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. W razie zaistnienia szkody objętej ubezpieczeniem, o którym mowa w art. 4
pkt 1 i 3, w przypadkach określonych w art. 51 ust. 2, uprawniony do
odszkodowania może dochodzić roszczeń od Ubezpieczeniowego Funduszu
Gwarancyjnego.",
b) po ust. 5 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. Po wniesieniu pozwu, w przypadkach określonych w art. 51 ust. 2, przeciwko
innym stronom niż Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny, sąd zawiadamia
Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny o toczącym się postępowaniu. Po otrzymaniu
zawiadomienia Fundusz może wstąpić do procesu w charakterze interwenienta
ubocznego.";
8) po art. 8 dodaje się art. 8a w brzmieniu:
"Art. 8a. Sądy, organy prokuratury, policji oraz inne organy i instytucje
ustalające okoliczności wypadków i zdarzeń mają obowiązek, na wniosek zakładu
ubezpieczeń lub Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, udzielać informacji
oraz udostępniać materiały niezbędne do ustalenia okoliczności tych wypadków i
zdarzeń oraz do określenia wysokości odszkodowania lub świadczenia.";
9) art. 9 otrzymuje brzmienie:
"Art. 9. 1. Zakład ubezpieczeń nie może udzielać informacji dotyczących
poszczególnych umów ubezpieczenia.
2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy informacji udzielanych na żądanie:
1) sądu, prokuratora, organu nadzoru ubezpieczeniowego lub osoby trzeciej, na
rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia,
2) Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego o treści - umów ubezpieczenia, w
zakresie wykonywania przez Fundusz zadań określonych ustawą,
3) Najwyższej Izby Kontroli o treści umów ubezpieczenia zawartych przez
jednostki objęte kontrolą, jeżeli kontrola ta stwierdziła niekompletność lub
nierzetelność dokumentów finansowych dotyczących zawartych umów ubezpieczenia,
4) Narodowego Banku Polskiego, w związku ze sprawowaną kontrolą dewizową, oraz
banków upoważnionych do wykonywania czynności obrotu dewizowego w zakresie
dotyczącym istnienia wymaganego zobowiązania stanowiącego podstawę do
przekazania za granicę waluty obcej,
5) Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, w związku z toczącą się sprawą:
a) karną lub karno-skarbowa przeciwko będącej osobą fizyczną stronie umowy
ubezpieczenia,
b) karną lub karno-skarbową o przestępstwo popełnione przy wykonywaniu czynności
związanych z działalnością osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie
mającej osobowości prawnej, będącej stroną umowy ubezpieczenia.";
10) w art. 10 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w
brzmieniu:
"2. Zakład ubezpieczeń nie może prowadzić jednocześnie działalności w dziale
ubezpieczeń na życie i w dziale pozostałych ubezpieczeń osobowych oraz
ubezpieczeń majątkowych.";
11) art. 11 otrzymuje brzmienie:
"Art. 11. Zakład ubezpieczeń może prowadzić działalność ubezpieczeniową
wyłącznie w formie spółki akcyjnej lub towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych.";
12) w art. 11a po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. W celu ustalenia akcjonariuszy, o których mowa w ust. 3, Krajowy Depozyt
Papierów Wartościowych i podmioty prowadzące przedsiębiorstwa maklerskie,
rejestrujące stan posiadania akcji spółki, mają obowiązek w terminie 30 dni, na
żądanie spółki i jej koszt, przekazać spółce informację dotyczącą stanu
posiadania akcji spółki przez poszczególnych akcjonariuszy.";
13) po art. 11a dodaje się art. 11b-11e w brzmieniu:
"Art. 11b. 1. Kapitał akcyjny spółki nie może być niższy niż najwyższa minimalna
wysokość kapitału gwarancyjnego wymaganego dla grup ubezpieczeń, w których
zakład ubezpieczeń prowadzi działalność.
2. Kapitał akcyjny, o którym mowa w ust. 1, wnoszony jest w gotówce i opłacany w
całości przed zarejestrowaniem spółki.
Art. 11c. Statut spółki akcyjnej i jego zmiany podlegają, przed
zarejestrowaniem, zatwierdzeniu przez Ministra Finansów.
Art. 11d. 1. Nabywca akcji lub praw z akcji jest obowiązany:
1) powiadomić Ministra Finansów, w ciągu 7 dni od dnia nabycia, o nabyciu akcji
zakładu ubezpieczeń w ilości zapewniającej przekroczenie 10% głosów na walnym
zgromadzeniu,
2) uzyskać zgodę Ministra Finansów na nabycie akcji lub praw z akcji zakładu
ubezpieczeń zapewniających przekroczenie odpowiednio 25%, 33%, 50%, 66%, 75%
głosów na walnym zgromadzeniu.
2. Minister Finansów obowiązany jest wydać decyzję w terminie 30 dni od chwili
złożenia przez nabywcę wniosku o zgodę na nabycie akcji, o których mowa w ust. 1
pkt 2.
3. Minister Finansów może odmówić zgody, o której mowa w ust. 1 pkt 2, na
nabycie akcji lub praw z akcji zakładu ubezpieczeń, w tym przez podmiot
określony w ust. 4, jeżeli:
1) nabywca nie daje rękojmi prowadzenia spraw zakładu ubezpieczeń w sposób
należycie zabezpieczający interesy ubezpieczonych,
2) środki przeznaczone na nabycie akcji pochodzą z kredytu lub pożyczki albo są
w jakikolwiek inny sposób obciążone,
3) zagraża to ważnym interesom gospodarczym państwa.
4. Nabycie lub posiadanie akcji lub praw z akcji zakładu ubezpieczeń przez
podmiot zależny uważa się za nabycie lub posiadanie przez podmiot dominujący, w
rozumieniu przepisów o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach
powierniczych.
5. Minister Finansów przedstawia Sejmowi w terminie do końca I kwartału
następnego roku informację o decyzjach wydanych w trybie ust. 2 i 3 w roku
poprzedzającym.
6. Nikt, kto nabył akcje lub prawa z akcji z naruszeniem postanowień ust. 1, nie
może wykonywać prawa głosu z tych akcji.
7. Uchwała walnego zgromadzenia podjęta z naruszeniem ust. 6 jest nieważna.
8. Przepisy niniejszego artykułu nie naruszają przepisów o publicznym obrocie
papierami wartościowymi i funduszach powierniczych.
Art. 11e. Do spółki akcyjnej prowadzącej działalność ubezpieczeniową w zakresie
nie uregulowanym w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu
handlowego.";
14) w art. 12:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Zakład ubezpieczeń, który ubezpiecza swoich członków na zasadzie
wzajemności, jest towarzystwem ubezpieczeń wzajemnych, zwanym dalej
towarzystwem�.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie
"3. Rejestr towarzystw prowadzi Sąd Rejonowy dla miasta stołecznego Warszawy.";
15) art. 13 otrzymuje brzmienie:
"Art. 13. Statut towarzystwa i jego zmiany podlegają przed zarejestrowaniem
zatwierdzeniu przez Ministra Finansów.";
16) art. 14 otrzymuje brzmienie:
"Art. 14. Statut towarzystwa określa w szczególności:
1) nazwę i siedzibę, przy czym w nazwie muszą być zawarte wyrazy towarzystwo
ubezpieczeń wzajemnych�,
2) terytorialny zasięg działalności,
3) organizację władz zarządzających oraz władz nadzorczych,
4) zakres przedmiotowy z określeniem działu, grup i rodzajów ubezpieczeń oraz
zakres działalności reasekuracyjnej,
5) wysokość kapitału zakładowego,
6) zasady wykorzystania nadwyżki bilansowej oraz sposób pokrycia strat.";
17) art. 15 otrzymuje brzmienie:
"Art. 15. 1. W towarzystwie mogą być tworzone związki wzajemności członkowskiej,
jeżeli statut tak stanowi.
2. Związki wzajemności członkowskiej mogą być prowadzone na podstawie ogólnych
warunków ubezpieczenia.";
18) art. 16 otrzymuje brzmienie:
"Art. 16. 1. W statucie towarzystwa należy określić zasady uzyskania i utraty
członkostwa oraz jego rodzaje.
2. Jeżeli statut nie stanowi inaczej, uzyskanie członkostwa musi być związane z
zawarciem umowy ubezpieczenia, a jego utrata - z wygaśnięciem stosunku
ubezpieczenia.
3. Statut może przewidywać, że towarzystwo będzie ubezpieczało także osoby nie
będące członkami towarzystwa, pod warunkiem że osoby te będą płacić składki
stałe. Składki zebrane od osób ubezpieczonych, nie będących członkami
towarzystwa, nie mogą stanowić więcej niż 10% składki zebranej przez
towarzystwo.";
19) w art. 17 skreśla się ust. 1;
20) po art. 17 dodaje się art. 17a w brzmieniu:
"Art. 17a. 1. Kapitał zakładowy nie może być niższy niż najwyższa minimalna
wysokość kapitału gwarancyjnego wymaganego dla grup ubezpieczeń, w których
towarzystwo prowadzi działalność.
2. Kapitał zakładowy opłaca się w całości gotówką w terminie 30 dni od dnia
zarejestrowania towarzystwa. Jeżeli kapitał zakładowy podzielony jest na
udziały, udziałowcom wydaje się imienne kwity udziałowe.
3. Statut towarzystwa może przewidywać spłacanie kapitału zakładowego tylko z
nadwyżek rocznych i w miarę tworzenia kapitału zapasowego lub niespłacanie
kapitału określonym osobom.
4. Spłata kapitału zakładowego w razie likwidacji lub upadłości towarzystwa
dopuszczalna jest dopiero po spłaceniu wszelkich zobowiązań. Na spłatę kapitału
zakładowego nie można pobierać dopłat.
5. Osoby, które wniosły kapitał zakładowy, mogą brać udział we władzach
towarzystwa w zakresie określonym w statucie, do czasu spłacenia kapitału.";
21) skreśla się art. 18 i 19;
22) art. 20 otrzymuje brzmienie
"Art. 20. 1. Najwyższą władzą towarzystwa jest walne zgromadzenie jego członków.
W sprawach nie zastrzeżonych w statucie do właściwości innych władz towarzystwa
podejmowanie uchwał należy do walnego zgromadzenia członków towarzystwa.
2. Statut może przewidywać, że w skład walnego zgromadzenia wchodzą, zamiast
członków towarzystwa, ich przedstawiciele. W takich przypadkach statut określa
zasady wyboru i odwoływania przedstawicieli oraz czas trwania ich kadencji.
3. Warunki uczestniczenia członków lub ich przedstawicieli na walnym
zgromadzeniu oraz zasady jego zwoływania określa statut.";
23) po art. 23 dodaje się art. 23a w brzmieniu:
"Art. 23a. Do towarzystwa stosuje się odpowiednio przepisy art. 308, 482-484
Kodeksu handlowego.";
24) w art. 24 w ust. 2 po wyrazie "redakcyjnym" stawia się kropkę i skreśla
pozostałe wyrazy;
25) w art. 27:
a) w ust. 3 po wyrazach "art. 17 ust. 2" dodaje się wyrazy "i 17a",
b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:
"4. Małe towarzystwa nie mogą prowadzić działalności w zakresie reasekuracji
czynnej.
5. W zakresie ubezpieczeń obowiązkowych małe towarzystwa mogą prowadzić tylko
ubezpieczenia, o których mowa w art. 4 pkt 2.:"
26) art. 30 otrzymuje brzmienie:
"Art. 30. 1. Minister Finansów, po wyrażeniu opinii przez organ nadzoru, wydaje
na wniosek zainteresowanego zezwolenie na prowadzenie działalności
ubezpieczeniowej.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) nazwę. siedzibę, obszar i rzeczowy zakres działania zakładu ubezpieczeń,
2) określenie wysokości kapitału akcyjnego albo kapitału zakładowego,
3) określenie założycieli zakładu ubezpieczeń,
4) formę organizacyjną działalności,
5) określenie wysokości funduszu organizacyjnego przeznaczonego na utworzenie
administracji zakładu ubezpieczeń i zorganizowanie sieci przedstawicielstw,
6) imiona i nazwiska osób przewidzianych na członków zarządu i rady nadzorczej
oraz osoby wykonującej czynności w dziedzinie matematyki ubezpieczeniowej,
finansowej i statystyki (aktuariusza), jeżeli obowiązek wykonywania przez tę
osobę przypisanych jej czynności wynika z ustawy.
3. Do wniosku o wydanie zezwolenia dołącza się:
1) plan działalności,
2) dowód posiadania środków własnych wolnych od obciążeń w wysokości równej
zakładanemu kapitałowi akcyjnemu (zakładowemu) i funduszowi organizacyjnemu wraz
z oświadczeniem o przeznaczeniu ich na pokrycie kapitału akcyjnego (zakładowego)
i funduszu organizacyjnego,
3) dane o kwalifikacjach osób, o których mowa w ust. 2 pkt 6,
4) statut zakładu ubezpieczeń,
5) ogólne warunki ubezpieczenia określone we wniosku.";
27) art. 31 otrzymuje brzmienie:
"Art. 31. 1. W planie działalności, o którym mowa w art. 30 ust. 3 pkt 1, ustala
się dane i warunki, które ze względu na rodzaj i rozmiar prowadzonych
ubezpieczeń są niezbędne do zapewnienia trwałej zdolności zakładu ubezpieczeń do
wykonywania zobowiązań, a w szczególności:
1) metody obliczania rezerw techniczno-ubezpieczeniowych,
2) maksymalne wielkości obejmowanego ryzyka i sposób jego ustalania,
3) koszty akwizycji,
4) koszty administracyjne,
5) metody wyliczania składek.
2. Do planu działalności dołącza się:
1) rachunek symulacyjny pierwszych kalendarzowych trzech lat działalności
sporządzony w wersji optymistycznej i pesymistycznej, z uwzględnieniem: zbioru
składki, wysokości odszkodowań, kosztów administracji, kosztów akwizycji,
wysokości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, szkodowości, marginesu
wypłacalności, środków własnych oraz innych danych charakteryzujących sytuację
finansową zakładu ubezpieczeń, przedstawionych w formie skróconego rachunku
zysków i strat oraz bilansu,
2) program reasekuracji określający formę i zakres reasekuracji.";
28) art. 32 otrzymuje brzmienie:
"Art. 32. 1. Zezwolenie jest wydawane na prowadzenie działalności
ubezpieczeniowej w zakresie jednej lub kilku grup ubezpieczeń albo jednego lub
kilku rodzajów ubezpieczeń wymienionych w załączniku do ustawy.
2. Zezwolenie obejmuje dane zawarte w art. 30 ust. 2 pkt 1, 2, 4 i 6.
3. Zakład ubezpieczeń jest obowiązany rozpocząć działalność w terminie nie
dłuższym niż rok od daty wydania zezwolenia. Po bezskutecznym upływie tego
terminu zezwolenie wygasa.
4. Zmiany w składzie zarządu nie mogą naruszać przepisów art. 33 pkt 2 i 3.
5. Zakład ubezpieczeń jest obowiązany zawiadomić organ nadzoru o zmianie osób
wchodzących w skład zarządu lub osoby wykonującej zawód aktuariusza, o których
mowa w art. 30 ust. 2 pkt 5, w terminie 30 dni od powstania tych zmian.
6. Zmiana obszaru lub rzeczowego zakresu działania zakładu ubezpieczeń wymaga
zezwolenia Ministra Finansów. Zezwolenie wydawane jest na wniosek zakładu
ubezpieczeń spełniającego warunki określone w art. 30.";
29) art. 33 otrzymuje brzmienie:
"Art. 33. Zezwolenie na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej nie może być
wydane, jeżeli zachodzi co najmniej jedna z okoliczności:
1) wniosek oraz dołączone do niego dokumenty nie spełniają warunków określonych
w art. 30 i 31,
2) w skład zarządu nie wchodzą co najmniej dwie osoby posiadające wykształcenie
i doświadczenie zawodowe niezbędne do zarządzania zakładem ubezpieczeń,
3) założyciele lub członkowie zarządu byli karani za przestępstwo umyślne
przeciwko mieniu, dokumentom lub za przestępstwo karno-skarbowe,
4) założyciele nie mają rękojmi prowadzenia spraw zakładu ubezpieczeń w sposób
należycie zabezpieczający interes ubezpieczonych,
5) założyciele nie udowodnią posiadania środków własnych wolnych od obciążeń w
wysokości odpowiadającej kapitałowi akcyjnemu (zakładowemu), o którym mowa w
art. 30 ust. 2 pkt 2, i funduszowi organizacyjnemu. o którym mowa w art. 30 ust
2 pkt 5,
6) plan działalności nie zapewnia trwałej zdolności zakładu ubezpieczeń do
wykonywania zobowiązań,
7) zagrożony jest ważny interes gospodarczy państwa.";
30) skreśla się art. 34;
31) art. 35 otrzymuje brzmienie:
"Art. 35. Minister Finansów, na wniosek organu nadzoru, może cofnąć zezwolenie
na prowadzenie działalności w zakresie jednej lub kilku grup ubezpieczeń albo
jednego lub kilku rodzajów ubezpieczeń, jeżeli:
1) zakład ubezpieczeń przestał spełniać warunki wymagane do uzyskania
zezwolenia,
2) zakład ubezpieczeń prowadzi działalność z naruszeniem przepisów prawa lub
statutu,
3) zakład ubezpieczeń nie zrealizuje w przewidzianym terminie krótkoterminowego
planu wypłacalności, o którym mowa w art. 48 ust. 1 pkt 2 lit. b),
4) z przeprowadzonej kontroli działalności lub stanu majątkowego zakładu
ubezpieczeń wynika, że dalsza jego działalność narażałaby na niebezpieczeństwo
interesy ubezpieczonych,
5) zakład ubezpieczeń złoży odpowiedni wniosek; wniosek obejmuje niezbędne dane
o zabezpieczeniu interesów ubezpieczonych.";
32) w art. 36 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Organ nadzoru określa, w drodze decyzji, tryb, czas i sposób sprawowania
zarządu.";
33) w art. 37 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Minister Finansów może określić, w drodze rozporządzenia, przypadki
dopuszczalności zawierania umów ubezpieczenia z innym zakładem ubezpieczeń niż
określony w ust. 1.";
34) po art. 37 dodaje się art. 37a-37c w brzmieniu:
"Art. 37a. 1. Obliczenia rezerw techniczno-ubezpieczeniowych w zakładzie
ubezpieczeń prowadzącym działalność w dziale I (ubezpieczenia na życie) mogą być
dokonywane wyłącznie przez aktuariusza.
2. Rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe w zakładzie ubezpieczeń prowadzącym
działalność w dziale II (pozostałe ubezpieczenia majątkowe i osobowe), które są
ustalane metodami matematyki ubezpieczeniowej, muszą być potwierdzone opinią
aktuariusza o ich prawidłowości. Opinia ta stanowi załącznik do sprawozdania
finansowego.
Art. 37b. 1. Aktuariuszem może być osoba, która:
1) ma pełną zdolność do czynności prawnych,
2) ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
3) nie była prawomocnie skazana za przestępstwo umyślne przeciwko mieniu,
dokumentom lub za przestępstwo karno-skarbowe,
4) posiada wykształcenie wyższe,
5) zdała egzamin przed Komisją Egzaminacyjną dla Aktuariuszy,
6) została wpisana na listę aktuariuszy.
2. Listę. o której mowa w ust. 1 pkt 6, prowadzi organ nadzoru. Wpis na listę
zostaje dokonany z urzędu po zdaniu egzaminu przed Komisja Egzaminacyjna dla
Aktuariuszy, z zastrzeżeniem przepisu ust. 3.
3. Aktuariusz, który prawo do wykonywania zawodu uzyskał za granicą, ma prawo do
wpisania na listę aktuariuszy na zasadzie wzajemności.
4. Skreślenie aktuariusza z listy następuje w razie:
1) złożenia wniosku przez aktuariusza o skreślenie z listy,
2) niewykonywania zawodu aktuariusza przez okres pięciu kolejnych lat,
3) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwa, o których mowa w ust. 1
pkt 3,
4) utraty pełnej zdolności do czynności prawnych,
5) śmierci.
Art. 37c. 1. Minister Finansów:
1) powołuje Komisję Egzaminacyjna dla Aktuariuszy i ustala regulamin jej
działania,
2) ustala wysokość opłat egzaminacyjnych dla osób przystępujących do egzaminu
przed Komisją, o której mowa w pkt 1, a także wysokość wynagrodzenia dla
członków Komisji za udział w przeprowadzeniu egzaminu,
3) ustala zakres obowiązujących tematów egzaminu i tryb jego składania.
2. W skład Komisji Egzaminacyjnej dla Aktuariuszy wchodzi przedstawiciel
Polskiej Izby Ubezpieczeń.
3. Minister Finansów ogłasza listę aktuariuszy w Dzienniku Urzędowym
Ministerstwa Finansów.";
35) po rozdziale 3 dodaje się rozdział 3a w brzmieniu:
"Rozdział 3a
Pośrednictwo ubezpieczeniowe
Art. 37d. 1. Zakład ubezpieczeń może korzystać z pośrednictwa ubezpieczeniowego.
2. Pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu czynności faktycznych lub
prawnych związanych z zawarciem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia albo
reasekuracji.
3. Pośrednictwo ubezpieczeniowe wykonywane jest wyłącznie przez agentów
ubezpieczeniowych lub brokerów ubezpieczeniowych, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Pośrednictwo ubezpieczeniowe w zakresie reasekuracji wykonywane jest
wyłącznie przez brokerów reasekuracyjnych.
Art. 37e. 1. Agentem ubezpieczeniowym w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna,
osoba prawna lub podmiot gospodarczy nie mający osobowości prawnej, upoważniony
przez zakład ubezpieczeń do stałego zawierania umów ubezpieczenia - w imieniu i
na rzecz tego zakładu lub pośredniczenia przy zawieraniu umów.
2. Działalność agencyjna może być wykonywana wyłącznie przy pomocy osób
fizycznych posiadających uprawnienia określone w ust. 3.
3. Organ nadzoru, na wniosek zakładu ubezpieczeń lub zainteresowanego, wydaje
zezwolenie na wykonywanie czynności agenta, jeżeli osoba fizyczna:
1) ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2) nie była prawomocnie skazana za przestępstwo umyślne przeciwko mieniu,
dokumentom lub przestępstwo karno-skarbowe,
3) ukończyła zorganizowane przez zakład ubezpieczeń szkolenie zakończone
egzaminem,
4) ma pełną zdolność do czynności prawnych.
4. Agent ubezpieczeniowy nie będący osobą prawną prowadzi działalność
gospodarczą w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o
działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr
34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr
73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460. z 1993 r.
Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i
Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 60, poz. 310).
5. Organ nadzoru, w drodze decyzji, może zwolnić niektóre grupy osób
wykonujących działalność agencyjną od obowiązku określonego w ust. 2.
6. Minister Finansów określi w drodze zarządzenia:
1) warunki zwalniania niektórych osób wykonujących działalność agencyjną od
obowiązku określonego w ust 2,
2) minimalny zakres szkolenia, o którym mowa w ust. 3 pkt 3. oraz zakres
obowiązujących tematów egzaminu i tryb jego składania.
Art. 37f. 1. Organ nadzoru cofa zezwolenie na wniosek zakładu ubezpieczeń lub z
urzędu, po zasięgnięciu opinii zakładu ubezpieczeń, jeżeli osoba fizyczna:
1) przestała spełniać warunki, o których mowa w art. 37e,
2) złożyła zawiadomienie o zaprzestaniu wykonywania zawodu,
3) prowadzi działalność z naruszeniem przepisów prawa.
2. Zakład ubezpieczeń odpowiedzialny jest za wykonywanie czynności uprawnionego
agenta. Ograniczeń odpowiedzialności wynikających z art. 429 Kodeksu cywilnego
nie stosuje się.
3. Osoba będąca agentem ubezpieczeniowym jest obowiązana przy każdej czynności
należącej do zakresu działalności agencyjnej okazywać pełnomocnictwo zakładu
ubezpieczeń, w imieniu którego działa, oraz zezwolenie, o którym mowa w art. 37e
ust. 3.
4. Zakład ubezpieczeń prowadzi wykaz agentów ubezpieczeniowych prowadzących
działalność na rzecz danego zakładu.
5. Jeżeli agent ubezpieczeniowy przestał spełniać warunki określone w art. 37e
ust. 2 po zawarciu umowy agencyjnej, a braki te nie zostały usunięte
bezzwłocznie, zakład ubezpieczeń obowiązany jest wypowiedzieć umowę agencyjną.
Okres wypowiedzenia nie może przekroczyć 3 miesięcy od chwili stwierdzenia tego
faktu przez zakład ubezpieczeń.
Art. 37g. 1. Działalność brokerska polega na zawieraniu i wykonywaniu umów
ubezpieczenia w imieniu ubezpieczającego lub na pośredniczeniu przy zawieraniu
umów ubezpieczenia na rzecz ubezpieczonego.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do umów reasekuracyjnych.
3. Działalność brokerska może być prowadzona wyłącznie za zezwoleniem organu
nadzoru.
4. Działalność brokerska może być prowadzona przez osoby fizyczne lub prawne.
Art. 37h. 1. Podmiot posiadający zezwolenie na prowadzenie działalności
brokerskiej wykonuje czynności brokerskie przy pomocy osób, które spełniają
warunki określone w art. 37i ust. 1 pkt 1.
2. Osoba fizyczna prowadząca działalność brokerską nie może pozostawać w
stosunku pracy z zakładem ubezpieczeń, nie może być członkiem władz tego zakładu
oraz nie może być strona umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, których
przedmiotem jest pośredniczenie w zawieraniu umów ubezpieczenia w imieniu
zakładu ubezpieczeń.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do członków władz osoby prawnej,
prowadzącej działalność brokerską.
4. Osoba prawna prowadząca działalność brokerską nie może jednocześnie prowadzić
działalności określonej w art. 37e ust. 1.
5. Określenia broker ubezpieczeniowy� lub broker reasekuracyjny� mogą być
używane w nazwie lub reklamie oraz do oznaczenia działalności wyłącznie przez
podmiot posiadający zezwolenie na prowadzenie działalności brokerskiej.
Art. 37i. 1. Organ nadzoru wydaje zezwolenie na prowadzenie działalności
brokerskiej na wniosek:
1) osoby fizycznej, jeżeli osoba ta:
a) ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) ma pełną zdolność do czynności prawnych,
c) nie była prawomocnie skazana za przestępstwo umyślne przeciwko mieniu,
dokumentom lub przestępstwo karno-skarbowe,
d) zdała egzamin przed Komisja Egzaminacyjną dla Brokerów Ubezpieczeniowych i
Reasekuracyjnych,
e) daje rękojmię należytego prowadzenia działalności brokerskiej,
f) zawarła umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z tytułu prowadzenia
działalności brokerskiej,
2) osoby prawnej, jeżeli osoba ta:
a) ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) członkowie zarządu dają rękojmię należytego prowadzenia działalności
brokerskiej, a co najmniej połowa z nich spełnia warunki, o których mowa w pkt 1
lit. a)-d),
c) spełnia warunki określone w pkt 1 lit. f).
2. Warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. d), nie dotyczy osób posiadających
stopień naukowy w dziedzinie nauk prawnych lub ekonomicznych.
Art. 37j. 1. Zezwolenie na prowadzenie działalności brokerskiej zawiera:
1) imię i nazwisko (firmę) oraz miejsce zamieszkania wnioskodawcy (siedzibę),
2) zakres działalności brokerskiej.
2. Podmiot, który otrzymał zezwolenie na prowadzenie działalności brokerskiej,
jest obowiązany ją rozpocząć najpóźniej w ciągu 6 miesięcy od daty uzyskania
zezwolenia. Po bezskutecznym upływie tego terminu zezwolenie wygasa.
Art. 37k. Organ nadzoru cofa zezwolenie na prowadzenie działalności brokerskiej,
jeżeli osoby, o których mowa w art. 37i:
1) przestały spełniać warunki niezbędne do uzyskania zezwolenia na prowadzenie
działalności brokerskiej,
2) prowadza działalność z naruszeniem przepisów prawa lub interesu
ubezpieczonych,
3) nie wykonują działalności brokerskiej przez 3 kolejne lata.
Art. 37l. 1. Organ nadzoru prowadzi listę podmiotów prowadzących działalność
brokerską.
2. Wpis na listę, o której mowa w ust. 1, jest dokonywany z urzędu, z chwilą
wydania zezwolenia na prowadzenie działalności brokerskiej.
3. Minister Finansów, na wniosek organu nadzoru, ogłasza listę podmiotów
wymienionych w ust. 1 w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Finansów.
Art. 37ł. 1. Organ nadzoru:
1) powołuje Komisję Egzaminacyjną dla Brokerów Ubezpieczeniowych i
Reasekuracyjnych oraz określa jej skład i sposób przeprowadzenia egzaminu,
2) ustala wysokość opłat egzaminacyjnych dla osób przystępujących do egzaminu
przed Komisją, o której mowa w pkt 1, a także wysokość wynagrodzenia dla
członków Komisji za udział w przeprowadzeniu egzaminu,
3) ustala zakres obowiązujących tematów egzaminu i tryb jego składania
2. W skład Komisji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, wchodzi przedstawiciel
samorządu brokerskiego.
Art. 37m. Organ nadzoru dokonuje skreślenia z listy brokerów w przypadku:
1) złożenia odpowiedniego wniosku przez osobę fizyczną lub prawną prowadzącą
działalność brokerską,
2) wykreślenia z rejestru handlowego podmiotu, o którym mowa w art. 37i ust. 1
pkt 2,
3) śmierci lub utraty pełnej zdolności do czynności prawnych podmiotu, o którym
mowa w art. 37i ust. 1 pkt 1,
4) cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności brokerskiej.
Art. 37n. 1. Agent ubezpieczeniowy i broker przy wykonywaniu czynności
zawodowych obowiązany jest działać zgodnie z przepisami prawa i zasadami
uczciwego obrotu.
2. Agenta ubezpieczeniowego i brokera obowiązuje tajemnica zawodowa obejmująca
wszelkie informacje, jakie uzyskał w związku z prowadzeniem działalności.
Przepis art. 9 stosuje się odpowiednio do agenta ubezpieczeniowego.";
36) art. 38 otrzymuje brzmienie:
"Art. 38. 1. Podejmowanie i prowadzenie działalności ubezpieczeniowej na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez spółki z udziałem kapitału
zagranicznego i zagraniczne zakłady ubezpieczeń wymaga zezwolenia Ministra
Finansów.
2. Nabywanie i obejmowanie akcji zakładów ubezpieczeń przez podmioty zagraniczne
określają przepisy o spółkach z udziałem zagranicznym, chyba że przepisy ustawy
stanowią inaczej.
3. Zezwolenia Ministra Finansów wymaga nabycie lub objęcie udziałów lub akcji
albo nabycie praw z udziałów lub akcji w liczbie przekraczającej wysokości
określone w art. 11d ust. 1 pkt 2 przez podmiot zagraniczny w działającej na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółce. jeżeli spółka ta jest
akcjonariuszem zakładu ubezpieczeń w wysokości co najmniej 15% akcji.";
37) art. 39 otrzymuje brzmienie:
"Art. 39. 1. Minister Finansów, po zasięgnięciu opinii organu nadzoru, może
wydać zezwolenie na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej przez spółkę z
udziałem kapitału zagranicznego, jeżeli spółka spełnia warunki wymagane od
polskich zakładów ubezpieczeń.
2. Do wniosku o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się
odpowiednio przepisy art. 30 ust. 2 i 3 oraz art. 31.
3. Minister Finansów może odmówić wydania zezwolenia na prowadzenie działalności
ubezpieczeniowej przez spółkę z udziałem kapitału zagranicznego, jeżeli spółka
nie spełnia wymagań określonych w art. 33 dla polskich zakładów ubezpieczeń.";
38) po art. 39 dodaje się art. 39a w brzmieniu:
"Art. 39a. 1. Nabycie przez podmiot zagraniczny akcji lub praw z akcji
zapewniających przekroczenie odpowiednio 25%, 33%, 50%, 60% i 75% głosów na
walnym zgromadzeniu wymaga zgody Ministra Finansów. Odmowa zgody może nastąpić
jedynie z przyczyn wskazanych w art. 39 ust. 3.
2. Do wniosku o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:
1) aktualny wyciąg z rejestru handlowego,
2) dokumenty przedstawiające sytuację prawną i finansową wnioskodawcy.";
39) w art. 41 w ust. 1 wyrazy "Ubezpieczyciel zagraniczny" zastępuje się
wyrazami "Zagraniczny zakład ubezpieczeń";
40) art. 42 otrzymuje brzmienie:
"Art. 42. 1. Minister Finansów, po uzyskaniu opinii organu nadzoru, wydaje na
wniosek zainteresowanego zagranicznego zakładu ubezpieczeń zezwolenie na
prowadzenie działalności, o której mowa w art. 41 ust. 1.
2. Zmiana rzeczowego lub terytorialnego zakresu działania wymaga zezwolenia
Ministra Finansów.
3. W celu uzyskania zezwolenia zakład ubezpieczeń składa Ministrowi Finansów:
1) wniosek o wydanie zezwolenia zawierający dane, o których mowa w art. 30 ust.
2 i 3 oraz w art. 31,
2) zaświadczenie organu nadzorczego kraju, w którym zagraniczny zakład
ubezpieczeń ma swoją siedzibę, o posiadaniu zezwolenia na prowadzenie
działalności ubezpieczeniowej, przy czym zaświadczenie to powinno dokładnie
określać grupę ubezpieczeń prowadzonych przez zagraniczny zakład ubezpieczeń,
3) bilans oraz rachunek zysków i strat trzech ostatnich lat działalności,
4) dowód posiadania środków własnych w wysokości co najmniej 50% minimum
kapitału gwarancyjnego, o którym mowa w art. 46 ust. 1 pkt 3,
5) dowód, że polskie zakłady ubezpieczeń mogą podjąć działalność ubezpieczeniową
na terenie kraju pochodzenia zagranicznego zakładu ubezpieczeń,
6) dane o kwalifikacjach osoby proponowanej na głównego przedstawiciela.
4. Zagraniczny zakład ubezpieczeń jest obowiązany do posiadania środków własnych
w wysokości marginesu wypłacalności, o którym mowa w art. 45, przy czym podstawą
do obliczenia marginesu wypłacalności jest działalność głównego przedstawiciela.
5. Zagraniczny zakład ubezpieczeń jest obowiązany do wpłacenia kaucji z tytułu
zabezpieczenia przyszłych zobowiązań zakładu ubezpieczeń. Kaucja wynosi 25%
minimalnego kapitału gwarancyjnego, o którym mowa w art. 46 ust. 1 pkt 3, i jest
zaliczana na poczet posiadanych środków własnych.
6. Środki własne zagranicznego zakładu ubezpieczeń, o których mowa w ust. 3 pkt
4 i ust. 4, są lokowane w Polsce.
7. Zagraniczny zakład ubezpieczeń jest obowiązany do tworzenia rezerw
techniczno-ubezpieczeniowych, o których mowa w art. 49, z tytułu zobowiązań,
jakie mogą wyniknąć z zawartych umów ubezpieczenia, które są lokowane w Polsce
zgodnie z przepisami rozdziału 6.
8. Zezwolenie na podjęcie działalności może być wydane, jeżeli zostały spełnione
warunki, o których mowa w art. 39 i w art. 41 ust. 1, oraz została wpłacona
kaucja, o której mowa w ust. 5.
9. Minister Finansów, na wniosek organu nadzoru, może cofnąć zezwolenie na
prowadzenie działalności ubezpieczeniowej przez zagraniczny zakład ubezpieczeń,
jeżeli:
1) zagraniczny zakład ubezpieczeń utracił zezwolenie na prowadzenie działalności
ubezpieczeniowej w kraju będącym jego siedzibą, a także w przypadkach
określonych w art. 35,
2) za cofnięciem zezwolenia przemawiają ważne względy ochrony interesów państwa.
10. Zezwolenie nie może być wydane zagranicznemu zakładowi ubezpieczeń
prowadzącemu jednocześnie działalność w dziale ubezpieczeń na życie i w dziale
pozostałych ubezpieczeń osobowych i majątkowych.";
41) art. 43 otrzymuje brzmienie:
"Art. 43. 1. Podmiot zagraniczny, po opłaceniu należnego podatku, ma prawo
zakupić bez odrębnego zezwolenia w banku upoważnionym na podstawie przepisów
prawa dewizowego waluty obce za kwoty wypłacone przez zakład ubezpieczeń z
tytułu udziału w zysku na podstawie imiennego zaświadczenia wystawionego przez
podmiot uprawniony do badania rocznego sprawozdania finansowego (bilansu)
zakładu ubezpieczeń, który dokonał tego badania.
2. Podmiot zagraniczny ma prawo przekazać za granicę (transfer dochodów), bez
odrębnego zezwolenia dewizowego, waluty obce zakupione w banku, o którym mowa w
ust. 1.
3. Podmiot zagraniczny, po opłaceniu należnych podatków, ma prawo do zakupu w
banku, o którym mowa w ust. 1, walut obcych i przekazania ich za granicę, bez
odrębnego zezwolenia dewizowego, za:
1) kwoty uzyskane ze sprzedaży albo umorzenia objętych lub nabytych akcji
zakładu ubezpieczeń,
2) kwoty należne w przypadku likwidacji zakładu ubezpieczeń.";
42) art. 45 otrzymuje brzmienie:
"Art. 45. 1. Zakład ubezpieczeń jest obowiązany posiadać środki własne w
wysokości nie niższej niż margines wypłacalności.
2. Kapitał gwarancyjny wynosi trzecią część marginesu wypłacalności, jednak nie
mniej niż minimalna wysokość kapitału gwarancyjnego dla każdej grupy ubezpieczeń
oraz dla działalności reasekuracyjnej.":
43) po art. 45 dodaje się art. 45a w brzmieniu:
"Art. 45a. 1. Wartość środków własnych stanowiących pokrycie marginesu
wypłacalności zakładu ubezpieczeń, z zastrzeżeniem ust. 2, oblicza się jako sumę
algebraiczną:
1) opłaconą część kapitału akcyjnego (zakładowego) - wielkość dodatnia,
2) kapitał zapasowy - wielkość dodatnia,
3) kapitał rezerwowy z aktualizacji wyceny - wielkość dodatnia,
4) kapitał rezerwowy pozostały - wielkość dodatnia,
5) wartości niematerialne i prawne - wielkość ujemna,
6) nie podzielony wynik finansowy z lat ubiegłych: zysk - wielkość dodatnia,
strata - wielkość ujemna,
7) wynik finansowy netto okresu sprawozdawczego: zysk - wielkość dodatnia,
strata - wielkość ujemna,
8) połowę należnych wpłat na poczet kapitału akcyjnego w przypadku spółek
akcyjnych - wartość dodatnia,
9) połowę należnych wpłat na poczet kapitału zakładowego, jeżeli co najmniej 25%
kapitału zostało opłacone, w przypadku towarzystw ubezpieczeń wzajemnych -
wartość dodatnia.
2. Do środków własnych zakładu ubezpieczeń prowadzącego działalność w formie
towarzystwa, w dziale pozostałych ubezpieczeń osobowych i ubezpieczeń
majątkowych zalicza się:
1) środki określone w ust. 1,
2) środki w wysokości 50% nie wpłaconych dopłat, których towarzystwo może żądać
od ubezpieczonych na podstawie statutu; wartość tych środków nie może
przekroczyć 50% obliczonego marginesu wypłacalności oraz 50% środków, o których
mowa w ust. 1.";
44) w art. 46 w ust. 1 skreśla pkt 1;
45) po art. 46 dodaje się art. 46a w brzmieniu:
"Art. 46a. 1. Zakład ubezpieczeń jest obowiązany przedstawiać organowi nadzoru
kwartalne i roczne sprawozdania finansowe podpisane przez zarząd, w przypadku
ubezpieczeń na życie również przez aktuariusza, a w przypadku pozostałych
ubezpieczeń majątkowych i osobowych - dołączyć opinię aktuariusza.
2. Minister Finansów określa, w drodze rozporządzenia, zasady sporządzania
kwartalnych i rocznych sprawozdań finansowych przedstawianych organowi nadzoru,
formę tych sprawozdań oraz sposób potwierdzania przez zarząd zgodności tych
sprawozdań ze stanem faktycznym.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie naruszają przepisów o rachunkowości.";
46) art. 48 otrzymuje brzmienie:
"Art. 48. 1. Jeżeli środki własne zakładu ubezpieczeń są niższe niż:
1) wymagany margines wypłacalności - zakład ubezpieczeń jest obowiązany
przedłożyć, na żądanie organu nadzoru, plan przywrócenia prawidłowych stosunków
finansowych (plan finansowy),
2) wymagany kapitał gwarancyjny - zakład ubezpieczeń jest obowiązany
niezwłocznie:
a) powiadomić organ nadzoru,
b) przedstawić do zatwierdzenia organowi nadzoru plan krótkoterminowego
podwyższenia środków własnych (krótkoterminowy plan wypłacalności).
2. Organ nadzoru może wyznaczyć zakładowi ubezpieczeń termin na sporządzenie
planu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b), oraz zlecić jego uzupełnienie lub
ponowne opracowanie.
3. Jeżeli zakład ubezpieczeń nie opracuje krótkoterminowego planu wypłacalności
lub przedstawiony plan nie gwarantuje przywrócenia wypłacalności i organ nadzoru
odmówi jego zatwierdzenia albo gdy realizacja tego planu okaże się nieskuteczna,
organ nadzoru może ustanowić zarząd komisaryczny na okres nie krótszy niż 6
miesięcy i nie dłuższy niż rok. Ustanowienie zarządu komisarycznego nie wpływa
na organizację i sposób działania zakładu ubezpieczeń jako osoby prawnej, z
wyjątkiem zmian przewidzianych w ustawie.
4. Na zarząd komisaryczny przechodzi prawo podejmowania decyzji we wszelkich
sprawach zastrzeżonych w ustawie i statucie do właściwości organów zakładu
ubezpieczeń. Z dniem ustanowienia zarządu komisarycznego zarząd zakładu
ubezpieczeń ulega rozwiązaniu, a ustanowione prokury i pełnomocnictwa wygasają.
Na czas trwania zarządu komisarycznego kompetencje innych organów zakładu
ubezpieczeń ulegają zawieszeniu.
5. Na decyzję o ustanowieniu zarządu komisarycznego radzie nadzorczej zakładu
ubezpieczeń służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
6. Zarząd komisaryczny opracowuje i uzgadnia z organem nadzoru krótkoterminowy
plan wypłacalności, zapewnia należyte jego wykonanie oraz nie rzadziej niż co
trzy miesiące informuje organ nadzoru o wynikach jego realizacji.
7. Szczegółowe zadania zarządu komisarycznego, terminy ich wykonania oraz
wynagrodzenia członków zarządu komisarycznego określa się w decyzji o
ustanowieniu zarządu. Koszty działalności zarządu komisarycznego obciążają
zakład ubezpieczeń.
8. Ustanowienie zarządu komisarycznego podlega zgłoszeniu do rejestru właściwego
dla zakładu ubezpieczeń.";
47) po art. 48 dodaje się art. 48a w brzmieniu:
"Art. 48a. 1. Suma ubezpieczenia od pojedynczego ryzyka na udziale własnym nie
może przekroczyć 25% łącznej wysokości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych i
kapitału własnego.
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach organ nadzoru może wyrazić zgodę na
wysokość innej sumy ubezpieczenia niż określona w ust. 1.";
48) art. 49 otrzymuje brzmienie:
"Art. 49. 1. Zakład ubezpieczeń tworzy:
1) kapitał zapasowy lub rezerwowy,
2) rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe.
2. Zakład ubezpieczeń może tworzyć w ciężar kosztów:
1) fundusz prewencyjny przeznaczony na finansowanie działalności zapobiegawczej,
w wysokości nie przekraczającej 1% składki na udziale własnym,
2) fundusze i rezerwy specjalne przewidziane w statucie.
3. Rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe na udziale własnym zwane są funduszem
ubezpieczeniowym.";
49) w art. 50 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2. Na rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe składają się:
1) rezerwa składek,
2) rezerwa na ryzyka niewygasłe,
3) rezerwa na nie wypłacone odszkodowania i świadczenia, w tym rezerwa na
skapitalizowaną wartość rent,
4) rezerwa na wyrównanie szkodowości (ryzyka),
5) rezerwa w dziale ubezpieczeń na życie,
6) rezerwa w dziale ubezpieczeń na życie, gdy ryzyko lokaty (inwestycyjne)
ponosi ubezpieczający,
7) rezerwa na premie i rabaty (bonifikaty) dla ubezpieczonych,
8) pozostałe rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe określone w statucie.
3. Rezerwy, o których mowa w ust. 2 pkt 5, 6 i 7, oraz rezerwa na
skapitalizowana wartość rent zwiększane są w całości lub określonej części o
dochody z tytułu lokat tych rezerw, z uwzględnieniem warunków umowy
ubezpieczenia i odpowiednich formuł matematycznych wykorzystywanych przy
obliczaniu rezerw.";
50) art. 51 otrzymuje brzmienie:
"Art. 51. 1. Tworzy się Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny, zwany dalej
Funduszem�.
2. Do zadań Funduszu należy wypłacanie odszkodowań i świadczeń z tytułu
ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa w art. 4 pkt 1 i 3, w granicach
określonych na podstawie przepisu art. 5:
1) za szkodę na osobie, gdy szkoda wyrządzona została w okolicznościach
uzasadniających odpowiedzialność cywilną:
a) posiadacza pojazdu lub kierującego pojazdem mechanicznym, a nie ustalono ich
tożsamości i nie zidentyfikowano pojazdu,
b) rolnika, a nie ustalono jego tożsamości,
2) za szkodę na mieniu i osobie, gdy:
a) posiadacz zidentyfikowanego pojazdu mechanicznego, którego ruchem szkodę tę
wyrządzono, nie był ubezpieczony ubezpieczeniem obowiązkowym,
b) rolnik lub osoba pracująca w jego gospodarstwie rolnym wyrządzili szkodę
pozostającą w związku z prowadzeniem gospodarstwa rolnego, a rolnik nie miał
ubezpieczenia obowiązkowego.
3. Jeżeli poszkodowany, w przypadkach określonych w ust. 2, może zaspokoić
roszczenie na podstawie umowy ubezpieczenia dobrowolnego, Fundusz wyrównuje
szkodę w części nie zaspokojonej.
4. W przypadku ogłoszenia upadłości zakładu ubezpieczeń zaspokajanie roszczeń
osób uprawnionych z tytułu:
1) umów ubezpieczenia, o których mowa w art. 4 pkt 1 i 3,
2) umów ubezpieczenia na życie w wysokości 50%, wierzytelności, nie więcej
jednak niż kwota będąca równowartością w złotych 30 000 ECU, według średniego
kursu Narodowego Banku Polskiego, zgodnie z tabelą kursową ogłaszaną przez
Narodowy Bank Polski, obowiązującą w dniu ogłoszenia upadłości.
5. Fundusz nie wypłaca odszkodowań z tytułu ubezpieczenia, o którym mowa w art.
4 pkt 1, za szkody spowodowane ruchem pojazdów będących w posiadaniu osób
zagranicznych; nie dotyczy to poszkodowanych obywateli polskich.
6. Wypłaty z Funduszu, o których mowa w ust. 2, na rzecz osób zagranicznych, w
rozumieniu przepisów prawa dewizowego, dokonywane są na zasadzie wzajemności co
do zasady i zakresu.";
51) w art. 52 użyte dwukrotnie wyrazy "Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny"
zastępuje się dwukrotnie wyrazem "Fundusz" w odpowiednim przypadku;
52) art. 53 otrzymuje brzmienie:
"Art. 53. 1. Dochodami Funduszu są:
1) wpłaty zakładów ubezpieczeń prowadzących działalność w zakresie ubezpieczeń,
o których mowa w art. 4 pkt 1 i 3,
2) dochody z lokat środków Funduszu dokonywanych według zasad określonych w art.
61-64,
3) wpływy z tytułu opłat, przewidzianych w art. 90e ust. 1, z zastrzeżeniem art.
90e ust. 3,
4) wpłaty zakładów ubezpieczeń prowadzących ubezpieczenia w dziale I
(ubezpieczenia na życie) w przypadku ogłoszenia upadłości zakładu ubezpieczeń
prowadzącego działalność ubezpieczeniową w tym zakresie.
2. Minister Finansów określa, w drodze rozporządzenia, wysokość procentu składki
wnoszonej przez zakłady ubezpieczeń na rzecz Funduszu oraz terminy wpłat
oddzielnie dla ubezpieczeń określonych w dziale I i II.";
53) po art. 53 dodaje się art. 53a w brzmieniu:
"Art. 53a. 1. Fundusz jest obowiązany. w ciągu 3 miesięcy od zakończenia roku
obrotowego, sporządzić oraz przedstawić organowi nadzoru bilans na ostatni dzień
roku obrotowego oraz sprawozdanie z działalności Funduszu w tym okresie.
2. W razie ogłoszenia upadłości zakładu ubezpieczeń, Fundusz obowiązany jest do
składania sprawozdania z działalności na koniec każdego kwartału.
3. Zgromadzenie Członków Funduszu zatwierdza sprawozdanie, o którym mowa w ust.
1, po wydaniu opinii przez organ nadzoru.
4. Minister Finansów określa, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady
sporządzania sprawozdania oraz jego badania.";
54) art. 54 otrzymuje brzmienie:
"Art. 54. 1. Organami Funduszu są: Zgromadzenie Członków, Rada Funduszu i
Zarząd.
2. Statut Funduszu określa organizację, sposób działania oraz zasady gospodarki
finansowej, a w szczególności:
1) sposób powołania, organizację oraz kadencję organów Funduszu,
2) zakres kompetencji organów Funduszu,
3) prawa i obowiązki członków oraz sposób głosowania,
4) zasady działania Funduszu,
5) zasady prowadzenia gospodarki finansowej,
6) zasady uchwalania zmian statutu,
7) udział w organach Funduszu przedstawicieli zakładów ubezpieczeń prowadzących
ubezpieczenia w dziale I (ubezpieczenia na życie) w przypadku ogłoszenia
upadłości zakładu ubezpieczeń prowadzącego ubezpieczenia w tym dziale.
3. Statut i jego zmiany sporządza się w formie aktu notarialnego.
4. Organ nadzoru zatwierdza statut i jego zmiany Minister Finansów na wniosek
organu nadzoru ogłasza statut lub jego zmiany w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa
Finansów.
5. W przypadku ogłoszenia upadłości zakładu ubezpieczeń przedstawiciel organu
nadzoru staje się członkiem Rady Funduszu, do zakończenia procesu związanego z
zaspokajaniem roszczeń i świadczeń upadłego zakładu ubezpieczeń. Przedstawiciel
może żądać od zarządu informacji i wyjaśnień.
6. Koszty działalności Funduszu pokrywane są z jego dochodów.";
55) art. 55 otrzymuje brzmienie:
"Art. 55. 1. Fundusz obowiązany jest wypłacić odszkodowanie lub spełnić
świadczenie, o którym mowa w art. 51 ust. 2 pkt 1, w terminie do 60 dni, licząc
od dnia otrzymania akt szkody od zakładu ubezpieczeń.
2. W przypadku gdy w sprawie dotyczącej odszkodowania toczy się postępowanie
karne lub przed kolegium do spraw wykroczeń, Fundusz obowiązany jest wypłacić
odszkodowanie lub spełnić świadczenie, o którym mowa w art. 51 ust. 2 pkt 1, w
terminie do 14 dni od zakończenia tych postępowań, jednakże bezsporną część
odszkodowania lub świadczenia wypłaca się w terminie 30 dni od dnia
zawiadomienia.
3. Po wypłacie odszkodowania Fundusz dochodzi zwrotu wypłaconych kwot od sprawcy
i osoby, która nie dopełniła obowiązku zawarcia umowy na ubezpieczenia, o
których mowa w art. 4 pkt 1 i 3. W uzasadnionych przypadkach Fundusz może
odstąpić od dochodzenia części lub całości odszkodowania.
4. Odsetki za zwłokę w wypłacie odszkodowania ponoszą Fundusz i zakład
ubezpieczeń, każdy w swoim zakresie.
5. Fundusz nie odpowiada za szkody na osobie i mieniu wyrządzone przez
kierującego posiadaczowi pojazdu lub wyrządzone rolnikowi przez osoby jemu
bliskie lub za które ponosi odpowiedzialność.";
56) art. 56 otrzymuje brzmienie:
"Art. 56. 1. Fundusz przejmuje z masy upadłościowej upadłego zakładu ubezpieczeń
zobowiązania szkodowe wraz z aktami oraz wypłaca poszkodowanym i uprawnionym
świadczenia z umów na ubezpieczenia, o których mowa w art. 4 pkt 1 i 3.
2. Po wypłaceniu świadczeń, o których mowa w ust. 1, Fundusz niezwłocznie
przedstawia syndykowi wypłacone kwoty jako swoją wierzytelność wobec masy
upadłości.
3. Wierzytelności, o których mowa w ust. 2, Fundusz może zgłaszać syndykowi do
czasu prawomocnego wykonania planu podziału funduszów masy. Art. 167 ż 1
rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. -
Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512 i z 1994 r. Nr 1, poz. 1)
nie stosuje się do wierzytelności Funduszu.
4. W razie gdy posiadane przez Fundusz środki nie wystarczają na zaspokojenie
wszelkich roszczeń kierowanych wobec Funduszu, Minister Finansów na wniosek
organu nadzoru określi, w drodze rozporządzenia, dodatkowy procent składki
wnoszonej przez członków Funduszu oraz terminy wpłat.";
57) art. 57 otrzymuje brzmienie:
"Art. 57. 1. W przypadku ogłoszenia upadłości zakładu ubezpieczeń prowadzącego
ubezpieczenia w dziale I (ubezpieczenia na życie):
1) Minister Finansów na wniosek organu nadzoru określi. w drodze rozporządzenia,
procent składki wnoszonej na rzecz Funduszu przez zakłady ubezpieczeń prowadzące
ubezpieczenia w dziale I (ubezpieczenia na życie),
2) Fundusz wyodrębnia rachunek, na który wnoszone są wpłaty określone w pkt 1,
3) Fundusz zaspokaja roszczenia do wysokości określonej w art. 51 ust. 4 pkt 2
na podstawie ustalonej w postępowaniu upadłościowym listy wierzytelności.
2. Przepisy art. 56 ust 2 i 3 stosuje się odpowiednio.";
58) w art. 58 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) zasady reasekuracji ryzyk ubezpieczeniowych za granicą";
59) art. 60 otrzymuje brzmienie:
"Art. 60. Zakład ubezpieczeń dokonuje lokat środków na warunkach określonych w
niniejszym rozdziale.";
60) art. 61 otrzymuje brzmienie:
"Art. 61. 1. Zakład ubezpieczeń obowiązany jest lokować swoje środki w taki
sposób, aby uwzględniając rodzaj i strukturę prowadzonych ubezpieczeń osiągnąć
jak największy stopień bezpieczeństwa i rentowności przy jednoczesnym zachowaniu
płynności środków.
2. Zakład ubezpieczeń zawiadamia organ nadzoru o:
1) nabyciu udziałów bądź akcji podmiotu gospodarczego, jeżeli przekraczają one
10% wartości nominalnego kapitału akcyjnego (zakładowego) tego podmiotu,
2) lokatach w przedsiębiorstwach zależnych od zakładu ubezpieczeń lub od których
on jest zależny.
3. Jeżeli sposób lokowania środków zakładu ubezpieczeń może zagrozić jego
wypłacalności, organ nadzoru może nałożyć ograniczenia sposobów lokowania tych
środków.
4. Nabycie lub posiadanie akcji przez podmiot zależny uważa się za nabycie lub
posiadanie akcji przez podmiot dominujący.";
61) art. 63 otrzymuje brzmienie:
"Art. 63. 1. Zakład ubezpieczeń jest obowiązany, z zastrzeżeniem ust. 3, lokować
środki stanowiące pokrycie funduszu ubezpieczeniowego w kraju wyłącznie w:
1) bonach skarbowych,
2) obligacjach Skarbu Państwa,
3) innych papierach wartościowych emitowanych lub gwarantowanych przez państwo,
depozytach skarbowych, pożyczkach udzielanych Skarbowi Państwa i pożyczkach
gwarantowanych przez Skarb Państwa,
4) obligacjach gmin,
5) obligacjach emitowanych przez inne podmioty niż określone w pkt 2-4,
6) pożyczkach zabezpieczonych hipotecznie,
7) nieruchomościach (z wyłączeniem nieruchomości rolnych),
8) akcjach dopuszczonych do publicznego obrotu,
9) udziałach i akcjach w krajowych spółkach prawa handlowego nie dopuszczonych
do publicznego obrotu,
10) depozytach bankowych,
11) pożyczkach pod zastaw praw wynikających z umowy ubezpieczenia na życie,
12) funduszach powierniczych.
2. Organ nadzoru może wyrazić zgodę na lokowanie funduszu ubezpieczeniowego w
innych lokatach niż określone w ust. 1.
3. Fundusze ubezpieczeniowe z tytułu ubezpieczeń zawieranych w walutach obcych
są lokowane w tych walutach.
4. Minister Finansów może, w drodze zarządzenia, wydać zezwolenie ogólne na
lokatę funduszy ubezpieczeniowych poza granicami kraju i określić warunki
zezwolenia.";
62) art. 64 otrzymuje brzmienie:
"Art. 64. 1. Udział lokat wymienionych w art. 63 ust. 1 pkt 5 nie może
przekraczać 5% funduszu ubezpieczeniowego.
2. Udział lokat wymienionych w art. 63 ust. 1 pkt 6 i 7 nie może łącznie
przekraczać 25% funduszu ubezpieczeniowego, przy czym udział lokat w jednej
nieruchomości nie może przekraczać 5% funduszu ubezpieczeniowego, zaś udział
lokat w pożyczkach zabezpieczonych hipotecznie nie może przekraczać 5% funduszu
ubezpieczeniowego, a udział lokat w pożyczce nie może przekraczać 50% wartości
nieruchomości hipotecznej.
3. Udział lokat wymienionych w art. 63 ust. 1 pkt 8 i 12 nie może łącznie
przekraczać 30% funduszu ubezpieczeniowego.
4. Udział lokat wymienionych w art. 63 ust. 1 pkt 9 nie może przekraczać 15%
funduszu ubezpieczeniowego, z tym że udział lokat w jednym podmiocie lub grupie
podmiotów zależnych nie może przekraczać 10% funduszu ubezpieczeniowego.
5. Udział lokat wymienionych w art. 63 ust. 1 pkt 10 nie może łącznie
przekraczać 20% sumy funduszy własnych banku.
6. Udział lokat wymienionych w art. 63 ust. 1 pkt 11 nie może przekraczać 15%
funduszu ubezpieczeniowego.
7. Ograniczenia, o których mowa w ust. 1-6, nie dotyczą ubezpieczeń na życie,
jeżeli są one związane z funduszem inwestycyjnym.";
63) art. 66 otrzymuje brzmienie:
"Art. 66. 1. Zakład ubezpieczeń może zawrzeć z innymi zakładami ubezpieczeń
umowę o przeniesienie całości lub części ubezpieczeń (przeniesienie portfela).
Umowa wymaga zatwierdzenia przez organ nadzoru.
2. Zarówno zakład ubezpieczeń przejmujący portfel ubezpieczeniowy, jak i zakład
ubezpieczeń przekazujący portfel po zawarciu umowy są obowiązane posiadać środki
własne w wysokości marginesu wypłacalności.
3. Organ nadzoru może, w uzasadnionych przypadkach, zwolnić zakład ubezpieczeń
przekazujący lub przejmujący portfel od obowiązku, o którym mowa w ust. 2.
4. Przed zatwierdzeniem umowy organ nadzoru ogłosi, dwukrotnie w dzienniku o
zasięgu ogólnopolskim, o zamierzonym przeniesieniu portfela i wezwie
ubezpieczonych do zgłaszania sprzeciwów w terminie 3 miesięcy od daty ostatniego
ogłoszenia.
5. Organ nadzoru zatwierdza umowę o przeniesienie portfela, jeżeli interesy
ubezpieczonych i uprawnionych są w pełni zabezpieczone, a ogólna suma
ubezpieczeń osób, które zgłosiły sprzeciw, nie przekroczy jednej dziesiątej
części przenoszonego portfela ubezpieczeń.
6. Ubezpieczeni, którzy zgłosili sprzeciw, mają prawo wypowiedzenia umowy
ubezpieczenia na ostatni dzień trzeciego miesiąca od daty zatwierdzenia umowy, o
której mowa w ust. 1.
7. Jednocześnie z przekazaniem portfela następuje przekazanie środków
finansowych zakładu ubezpieczeń przekazującego do zakładu ubezpieczeń
przyjmującego w odpowiedniej dla danego rodzaju ubezpieczeń wysokości rezerw
techniczno-ubezpieczeniowych.
8. W przypadku likwidacji przymusowej lub upadłości zakładu ubezpieczeń przepisy
ust. 4-6 nie mają zastosowania.";
64) w art. 68 w ust. 1 po wyrazach "Ministra Finansów" dodaje się wyrazy "i
organ nadzoru";
65) w art. 70 w ust. 2 na końcu dodaje się wyrazy "i organ nadzoru";
66) art. 72 otrzymuje brzmienie:
"Art. 72. Minister Finansów na wniosek organu nadzoru może zarządzić likwidację
przymusową w przypadku, gdy:
1) działalność zakładu ubezpieczeń jest prowadzona z naruszeniem przepisów prawa
lub jest sprzeczna z planem działalności,
2) walne zgromadzenie nie podejmie uchwały o pokryciu straty bilansowej lub
pomimo podjęcia takiej uchwały strata ta nie zostanie pokryta w określonym
terminie,
3) zarząd komisaryczny ustanowiony w trybie art. 48 ust. 3 nie doprowadził do
przywrócenia prawidłowych stosunków finansowych zakładu ubezpieczeń,
4) zakład ubezpieczeń nie spełnia świadczeń ubezpieczeniowych albo spełnia je z
opóźnieniem lub częściowo.";
67) art. 76 otrzymuje brzmienie:
"Art. 76. Organ nadzoru może zgłosić wniosek o ogłoszenie upadłości zakładu
ubezpieczeń, jeżeli zakład ubezpieczeń przestał płacić długi lub gdy jego
majątek nie wystarcza na zaspokojenie długów, a zarząd komisaryczny, ustanowiony
w trybie art. 48 ust. 3, nie doprowadził do przywrócenia prawidłowych stosunków
finansowych zakładu ubezpieczeń.";
68) po art. 76 dodaje się art. 76a w brzmieniu:
"Art. 76a. Przed rozstrzygnięciem wniosku o ogłoszenie upadłości sąd zwraca się
o opinię do organu nadzoru.";
69) art. 77 otrzymuje brzmienie:
"Art. 77. 1. O ogłoszeniu upadłości orzeka sąd wojewódzki właściwy dla siedziby
zakładu ubezpieczeń.
2. Organowi nadzoru służy środek odwoławczy na postanowienie sądu w przedmiocie
ogłoszenia upadłości.";
70) art. 78 otrzymuje brzmienie:
"Art. 78. 1. W przypadku ogłoszenia upadłości zakładu ubezpieczeń, sąd wyznacza
syndyka masy upadłości po zasięgnięciu opinii organu nadzoru. Syndykiem może być
inny zakład ubezpieczeń.
2. Wszelkie urzędy, instytucje oraz inne zakłady ubezpieczeń mają obowiązek
udzielania syndykowi informacji niezbędnych do realizowania jego zadań.";
71) art. 79 otrzymuje brzmienie:
"Art. 79. 1 Do reprezentowania w postępowaniu upadłościowym interesów
ubezpieczonych, uposażonych i uprawnionych z umów ubezpieczenia sąd, po
zasięgnięciu opinii organu nadzoru, wyznacza kuratora, który ma prawo wnoszenia
środków zaskarżenia na rzecz tych podmiotów.
2. Kurator jest uprawniony do zawarcia z innym zakładem ubezpieczeń umowy o
przeniesienie portfela. Przepisy art. 66 stosuje się odpowiednio.
3. Umowa o przeniesienie portfela może przewidywać obniżenie sum ubezpieczenia
lub wysokości wypłacanych okresowo odszkodowań i świadczeń.
4. W przypadku zatwierdzenia umowy przeniesienia portfela przez organ nadzoru,
kurator ogłasza jej treść dwukrotnie w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim.";
72) art. 80 otrzymuje brzmienie:
"Art. 80. W przypadku niezawarcia przez kuratora umowy o przeniesienie portfela
w terminie:
1) 3 miesięcy od dnia ogłoszenia upadłości - w odniesieniu do ubezpieczeń
obowiązkowych i ubezpieczeń na życie,
2) 1 miesiąca od dnia ogłoszenia upadłości w odniesieniu do pozostałych
ubezpieczeń,
umowy ubezpieczenia zawarte z zakładem ubezpieczeń, którego upadłość została
ogłoszona, wygasają.";
73) art. 81 otrzymuje brzmienie:
"Art. 81. Wierzytelności z tytułu umów ubezpieczenia ulegają zaspokojeniu przed
podatkami i innymi daninami publicznymi należnymi za ostatnie dwa lata przed
ogłoszeniem upadłości.";
74) art. 82 otrzymuje brzmienie:
"Art. 82. 1. Tworzy się Państwowy Urząd Nadzoru Ubezpieczeń jako centralny organ
administracji państwowej.
2. Państwowym Urzędem Nadzoru Ubezpieczeń kieruje Prezes, którego powołuje i
odwołuje Prezes Rady Ministrów, na wniosek Ministra Finansów.
3. Wiceprezesa Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń powołuje i odwołuje
Minister Finansów na wniosek Prezesa Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń.
4. Prezesem i wiceprezesem Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń może być
osoba:
1) z wyższym wykształceniem prawniczym, ekonomicznym lub matematycznym,
2) posiadająca co najmniej 2-letnie doświadczenie w działalności
ubezpieczeniowej.
5. Ilekroć w ustawie jest mowa o organie nadzoru, rozumie się przez to Państwowy
Urząd Nadzoru Ubezpieczeń.";
75) po art. 82 dodaje się art. 82a-82c w brzmieniu:
"Art. 82a. 1. Zadaniem nadzoru jest ochrona interesów osoby ubezpieczonej i
zapobieganie sytuacji, w której zakład ubezpieczeń nie będzie w stanie wypłacać
ubezpieczonemu należnego świadczenia.
2. Nadzór nad działalnością zakładów ubezpieczeń i pośredników ubezpieczeniowych
polega w szczególności na:
1) podejmowaniu działań mających na celu zapewnienie prawidłowego funkcjonowania
rynku ubezpieczeń i ochronę ubezpieczonych,
2) wydawaniu zezwoleń na prowadzenie działalności brokerskiej i agencyjnej,
3) kontroli prowadzenia działalności przez zakłady ubezpieczeń i brokerów,
4) podejmowaniu innych działań przewidzianych w ustawie.
Art. 82b. 1. Organ nadzoru współdziała z organami administracji rządowej i
innymi instytucjami w zakresie kształtowania polityki gospodarczej państwa
dotyczącej ubezpieczeń.
2. Do postępowania przed organem nadzoru stosuje się przepisy Kodeksu
postępowania administracyjnego, chyba że ustawa stanowi inaczej.
3. Na decyzję organu nadzoru służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Art. 82c. 1. Organizację Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń określa statut
nadany, w drodze rozporządzenia, przez Radę Ministrów na wniosek Ministra
Finansów.
2. Pracownicy Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń nie mogą być
akcjonariuszami (udziałowcami), członkami władz w zakładach ubezpieczeń oraz
wykonywać czynności związanych z działalnością ubezpieczeniową lub pośrednictwa
ubezpieczeniowego.
3. Do pracowników, o których mowa w ust. 2, nie mają zastosowania przepisy o
kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej.
4. Minister Finansów określa, w drodze rozporządzenia, zasady wynagradzania
pracowników Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń, Rzecznika Ubezpieczonych i
pracowników Biura Rzecznika Ubezpieczonych, z uwzględnieniem poziomu płac w
instytucjach ubezpieczeniowych.";
76) art. 83 otrzymuje brzmienie:
"Art. 83. 1. Organ nadzoru może przeprowadzić w każdym czasie kontrolę
działalności i stanu majątkowego zakładu ubezpieczeń.
2. Przy przeprowadzaniu kontroli organ nadzoru może korzystać z usług podmiotów
uprawnionych do badania sprawozdań finansowych.
3. Organ nadzoru może żądać od zakładów ubezpieczeń wyjaśnień i informacji
dotyczących zakładu ubezpieczeń i jego gospodarki finansowej oraz zarządzić
przekazywanie wymaganych danych.
4. Organ nadzoru może wydawać zalecenia mające na celu usunięcie stwierdzonych
nieprawidłowości i dostosowanie działalności zakładu ubezpieczeń do przepisów
prawa.
5. W razie niewykonywania zaleceń, o których mowa w ust. 4, prowadzenia
działalności z naruszeniem przepisów prawa, statutu, odmowy udzielenia wyjaśnień
i informacji, o których mowa w ust. 3, organ nadzoru może:
1) nakładać na członków zarządu zakładu ubezpieczeń lub prokurentów kary
pieniężne do wysokości trzykrotnego miesięcznego wynagrodzenia brutto tej osoby,
wyliczonego na podstawie wynagrodzenia za ostatnie 3 miesiące przed nałożeniem
kary,
2) nakładać na zakład ubezpieczeń kary pieniężne do wysokości 0,5% zbioru
składki brutto za rok poprzedni,
3) występować do właściwego organu zakładu ubezpieczeń z wnioskiem o odwołanie
członka zarządu lub prokurenta,
4) występować z wnioskiem do właściwego organu zakładu ubezpieczeń o zawieszenie
w czynnościach członków zarządu zakładu ubezpieczeń do czasu rozpatrzenia
wniosku o ich odwołanie.
6. Zakład ubezpieczeń przekazuje organowi nadzoru wzory umów ubezpieczenia i
wniosków o ubezpieczenie, teksty ogólnych warunków ubezpieczenia oraz inne
formularze używane przez zakład przy zawieraniu umów ubezpieczenia, w terminie
14 dni od dnia wprowadzenia ich do obrotu.
7. W razie ogłaszania przez zakład ubezpieczeń, w formie reklamy lub za pomocą
formularzy, informacji niezgodnych ze stanem faktycznym lub mających na celu
wprowadzenie w błąd, organ nadzoru może:
1) zakazać zakładowi ubezpieczeń prowadzenia reklamy w określony sposób lub
używania druków o określonej treści,
2) dokonać sprostowania na koszt zakładu ubezpieczeń,
3) nałożyć karę pieniężną oraz podjąć inne czynności, o których mowa w ust. 5.
8. Minister Finansów w porozumieniu z organem nadzoru określa, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe zasady, zakres i tryb przeprowadzania kontroli.";
77) po art. 83 dodaje się art. 83a i art. 83b w brzmieniu:
"Art. 83a. 1. Organ nadzoru może żądać od władz zakładu ubezpieczeń zwołania
nadzwyczajnego walnego zgromadzenia oraz umieszczenia poszczególnych spraw na
porządku obrad najbliższego walnego zgromadzenia.
2. Jeżeli w ciągu dwóch tygodni od dnia przedstawienia żądania walne
zgromadzenie nie zostanie zwołane, organ nadzoru zwołuje walne zgromadzenie.
Koszty zwołania i odbycia walnego zgromadzenia ponosi zakład ubezpieczeń.
3. W przypadkach określonych w ust. 1 i 2 organ nadzoru deleguje swego
przedstawiciela do udziału w walnym zgromadzeniu akcjonariuszy albo członków
towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych.
4. Przedstawiciel organu nadzoru, o którym mowa w ust. 3, może zabierać głos w
sprawach objętych porządkiem obrad walnego zgromadzenia, a także w innych
sprawach nie objętych porządkiem obrad.
Art. 83b. 1. Organ nadzoru może przeprowadzić w każdym czasie kontrolę
działalności i stanu majątkowego podmiotów prowadzących działalność brokerską.
2. Organ nadzoru może żądać od podmiotów, o których mowa w ust. 1, wyjaśnień i
informacji dotyczących ich działalności i gospodarki finansowej oraz zarządzić
przekazywanie wymaganych danych.
3. Przepisy art. 83 stosuje się odpowiednio do nadzoru nad działalnością
podmiotów prowadzących działalność brokerską, z zastrzeżeniem, że kary pieniężne
wynoszą:
1) do wysokości trzykrotnej prowizji uzyskanej za ostatnie 3 miesiące przed
nałożeniem kary - w przypadku osoby prawnej,
2) do wysokości dwudziestokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w
sektorze przedsiębiorstw - w przypadku osoby fizycznej.";
78) art. 84 otrzymuje brzmienie:
"Art. 84. 1. Koszty nadzoru nad działalnością ubezpieczeniową i brokerską oraz
koszty działalności Rzecznika Ubezpieczonych i jego Biura ponoszą zakłady
ubezpieczeń do wysokości 0,3% zbioru składek brutto.
2. Koszty funkcjonowania działalności Rzecznika Ubezpieczonych nie mogą
przekroczyć 2% wysokości kosztów nadzoru.
3. Należności z tytułu nadzoru podlegają egzekucji w trybie przepisów o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
4. Minister Finansów w porozumieniu z organem nadzoru określa, w drodze
zarządzenia, sposób obliczania wpłat na pokrycie kosztów, o których mowa w ust.
1, proporcjonalnie do zbioru składek, terminy uiszczenia wpłat oraz wysokość
odsetek za ich nieuiszczenie w terminie, a także podział tych wpłat na organ
nadzoru, Rzecznika Ubezpieczonych i jego Biuro.";
79) rozdział 10 otrzymuje brzmienie:
"Rozdział 10
Ubezpieczeniowy samorząd gospodarczy
Art. 86. 1. Zakłady ubezpieczeń prowadzące działalność na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej tworzą ubezpieczeniowy samorząd gospodarczy.
2. Organizacją ubezpieczeniowego samorządu gospodarczego jest Polska Izba
Ubezpieczeń, zwana dalej Izbą�.
3. Przynależność do Izby jest obowiązkowa i powstaje z chwilą podjęcia przez
zakład ubezpieczeń działalności ubezpieczeniowej.
4. Izba ma osobowość prawną. Siedzibą Izby jest miasto stołeczne Warszawa.
Art. 86a. 1. Organami Izby są:
1) zebranie przedstawicieli,
2) zarząd,
3) komisja rewizyjna,
4) inne organy, jeżeli statut tak stanowi.
2. Wybory do organów Izby są powszechne, każdy zakład ubezpieczeń ma jeden głos.
3. Kadencja organów, o których mowa w ust. 1, nie może być dłuższa niż 4 lata.
Art. 87. 1. Statut Izby i jego zmiany uchwala zebranie przedstawicieli
bezwzględną większością głosów ogółu zebranych. Statut i jego zmiany podlegają
zatwierdzeniu przez Ministra Finansów.
2. W statucie Izby określa się w szczególności:
1) nazwę Izby i jej siedzibę,
2) zadania Izby oraz sposób i formy ich realizacji,
3) organy Izby, zakres ich uprawnień oraz tryb wyboru,
4) sposób nabywania i utraty członkostwa Izby,
5) zasady gospodarki finansowej.
Art. 88. 1. Zakłady ubezpieczeń opłacają składki członkowskie w wysokości
określonej w statucie.
2. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, maksymalną wysokość
procentu składki, którą zakład ubezpieczeń ma prawo zaliczyć do kosztów
uzyskania przychodów.
Art. 89. Do zadań Izby należy w szczególności:
1) reprezentowanie zakładów ubezpieczeń wobec organów władzy i administracji
państwowej oraz podejmowanie działań w celu ochrony ich interesów,
2) wyrażanie opinii o projektach aktów prawnych dotyczących działalności
ubezpieczeniowej oraz współdziałanie na wniosek właściwych podmiotów przy ich
opracowywaniu,
3) współdziałanie z organem nadzoru ubezpieczeniowego w zakresie wynikającym z
przepisów ustawy,
4) współdziałanie z organizacjami i stowarzyszeniami krajowymi i zagranicznymi w
zakresie ubezpieczeń,
5) stwarzanie możliwości polubownego i pojednawczego rozstrzygania sporów między
członkami Izby,
6) kształtowanie i upowszechnianie zasad etyki zawodowej w działalności
ubezpieczeniowej,
7) sprawowanie pieczy nad przestrzeganiem zasad uczciwej konkurencji na rynku
ubezpieczeniowym.
Art. 89a. 1. Majątek Izby powstaje ze składek członkowskich, wpisowego, dotacji,
darowizn, spadków, zapisów, dochodów z majątku Izby, oraz z dochodów z
działalności, o której mowa w ust 2.
2. Izba może prowadzić działalność gospodarczą w ramach powołanego przez siebie
podmiotu gospodarczego. Dochód z działalności gospodarczej służy do realizacji
zadań statutowych Izby i nie może być przeznaczony do podziału między jej
członków.
Art. 90. Członkostwu w Izbie ustaje z chwilą wydania ostatecznej decyzji przez
organ nadzoru o likwidacji dobrowolnej lub przymusowej zakładu ubezpieczeń bądź
z chwilą ogłoszenia jego upadłości.";
80) po rozdziale 10 dodaje się rozdziały 10a, 10b i 10c w brzmieniu:
"Rozdział 10a
Polskie Biuro Ubezpieczeń Komunikacyjnych
Art. 90a. 1. Zakłady ubezpieczeń, które prowadzą działalność w zakresie
ubezpieczenia obowiązkowego określonego w art. 4 pkt 1, w razie objęcia zakresem
tego ubezpieczenia obszarów poza granicami kraju, zrzeszają się w Polskim Biurze
Ubezpieczeń Komunikacyjnych. Przynależność tych zakładów ubezpieczeń do
Polskiego Biura Ubezpieczeń Komunikacyjnych jest obowiązkowa.
2. Polskie Biuro Ubezpieczeń Komunikacyjnych ma osobowość prawną. Siedzibą Biura
jest miasto stołeczne Warszawa.
3. Przedmiotem działalności Polskiego Biura Ubezpieczeń Komunikacyjnych jest w
szczególności:
1) wystawianie dokumentów ubezpieczeniowych ważnych w innych krajach,
2) zawieranie umów z zagranicznymi biurami ubezpieczeń komunikacyjnych o
wzajemnym uznawaniu dokumentów ubezpieczeniowych,
3) organizowanie likwidacji lub bezpośrednia likwidacja szkód spowodowanych na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez pojazdy z rejestracją zagraniczną,
posiadające ważne dokumenty ubezpieczeniowe wystawione przez zagraniczne biura
ubezpieczeń komunikacyjnych,
4) określanie zasad i trybu dystrybucji przez zakłady ubezpieczeń
krótkoterminowych umów ubezpieczenia dla pojazdów wjeżdżających na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej bez ważnego dokumentu ubezpieczenia, a w szczególności
ustalanie wzorów dokumentów ubezpieczenia oraz ewidencjonowania tych umów.
4. Działalność Polskiego Biura Ubezpieczeń Komunikacyjnych jest finansowana
przez zakłady ubezpieczeń - członków Biura. Ze składek finansowana jest bieżąca
działalność oraz inne zobowiązania Biura wynikające z umów określonych w ust. 3
pkt 2.
5. Polskie Biuro Ubezpieczeń Komunikacyjnych, z dniem wypłaty odszkodowania za
jednego ze swoich członków, może dochodzić od niego zwrotu wypłaconego
odszkodowania.
6. Szczegółowe zadania, organizację i zasady działania oraz zasady gospodarki
finansowej Polskiego Biura Ubezpieczeń Komunikacyjnych określa statut, uchwalany
przez zakłady ubezpieczeń zrzeszone w Biurze. Organ nadzoru zatwierdza statut i
jego zmiany. Minister Finansów na wniosek organu nadzoru ogłasza statut lub jego
zmiany w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Finansów.
Rozdział 10b
Rzecznik Ubezpieczonych
Art. 90b. 1. Interesy ubezpieczonych i uprawnionych z umów ubezpieczenia
reprezentuje Rzecznik Ubezpieczonych.
2. Rzecznik Ubezpieczonych ma osobowość prawna. Siedzibą Rzecznika
Ubezpieczonych jest miasto stołeczne Warszawa.
3. Rzecznika Ubezpieczonych powołuje Minister Finansów.
4. Kadencja Rzecznika Ubezpieczonych trwa 4 lata.
5. Minister Finansów może na wniosek Rady, o której mowa w art. 90d, odwołać
Rzecznika Ubezpieczonych przed upływem kadencji.
6. Minister Finansów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
działania i tryb powoływania Rzecznika Ubezpieczonych.
Art. 90c. 1. Do zadań Rzecznika Ubezpieczonych należy w szczególności:
1) reprezentowanie i ochrona konsumenckich interesów ubezpieczonych i
uprawnionych z umów ubezpieczenia,
2) opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących ubezpieczeń,
3) informowanie organu nadzoru o dostrzeżonych nieprawidłowościach w
działalności zakładów ubezpieczeń,
4) inicjowanie i prowadzenie działalności edukacyjno-informacyjnej w zakresie
ubezpieczeń.
2. Działalność Rzecznika Ubezpieczonych finansowana jest z:
1) wpłat zakładów ubezpieczeń w wysokości kosztów, o których mowa w art. 8a ust.
1,
2) darowizn, spadków i zapisów.
3. Rzecznik Ubezpieczonych składa corocznie Ministrowi Finansów sprawozdanie ze
swojej działalności.
4. Rzecznik Ubezpieczonych nie może być akcjonariuszem (udziałowcem), członkiem
władz w zakładach ubezpieczeń oraz nie może być zatrudniony w żadnym zakładzie
ubezpieczeń.
Art. 90d. 1. Rzecznik Ubezpieczonych wykonuje swoje zadania przy pomocy Biura
Rzecznika Ubezpieczonych.
2. Rzecznik Ubezpieczonych powołuje na okres swojej kadencji Radę Ubezpieczonych
jako organ opiniodawczo-doradczy.
3. Rada Ubezpieczonych składa się z dwunastu członków wskazanych po trzech
przez:
1) Krajowy Sejmik Samorządowy,
2) krajowe organizacje konsumenckie,
3) ogólnokrajowe organizacje pracodawców,
4) Rzecznika Praw Obywatelskich.
4. Rzecznik Ubezpieczonych może odwołać członka Rady po zasięgnięciu opinii
podmiotu, który wskazał członka do uczestnictwa w Radzie Ubezpieczonych.
5. Członkom Rady Ubezpieczonych nie przysługuje wynagrodzenie za udział w jej
posiedzeniach.
Rozdział 10c
Opłaty i przepisy karne
Art. 90e. 1. Osoba fizyczna lub prawna, która nie dopełnia obowiązku zawarcia
umowy ubezpieczenia, o którym mowa w art. 4, jest obowiązana wnieść opłatę w
wysokości trzykrotnej średniej podstawowej rocznej składki ubezpieczeniowej
należnej w roku kalendarzowym, za który nie dopełniła obowiązku zawarcia umowy
ubezpieczenia.
2. Należności z tytułu opłaty, o której mowa w ust. 1:
1) podlegają egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji,
2) przedawniają się z upływem lat trzech od dnia powstania obowiązku
ubezpieczenia.
3. Wpływy z opłat, o których mowa w ust. 1, z wyjątkiem opłat z tytułu
niedopełnienia obowiązku określonego w art. 4 pkt 2, stanowią dochód
Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego.
4. Wpływy z opłat z tytułu niedopełnienia obowiązku określonego w art. 4 pkt 2
stanowią dochód gminy właściwej ze względu na położenie budynków.
5. Wniesienie opłaty, o której mowa w ust. 1, nie zwalnia z obowiązku zawarcia
umów ubezpieczenia, o których mowa w art. 4.
6. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, organy uprawnione i organy
obowiązane do przeprowadzenia kontroli wykonania obowiązku określonego w art. 4
oraz tryb ustalania opłaty, o której mowa w ust. 1.
Art. 90f. 1. Kto bez wymaganego zezwolenia prowadzi działalność ubezpieczeniową
lub brokerską
podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1,
działając w imieniu osoby prawnej.
Art. 90g. 1. Kto biorąc udział w czynnościach mających na celu powstanie zakładu
ubezpieczeń albo będąc członkiem władz zakładu ubezpieczeń lub likwidatorem
działa na szkodę zakładu ubezpieczeń,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 5.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1,
działając w imieniu osoby prawnej.
Art. 90h. 1. Kto nie będąc uprawnionym przez zakład ubezpieczeń zawiera w jego
imieniu umowy ubezpieczenia,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1,
działając w imieniu osoby prawnej.
Art. 90i. 1. Kto będąc członkiem władz zakładu ubezpieczeń podaje organowi
nadzoru informacje niezgodne ze stanem faktycznym albo w inny sposób wprowadza w
błąd ten organ, podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia
wolności albo grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1,
działając w imieniu osoby prawnej.
Art. 90j. 1. Kto prowadząc działalność gospodarczą, nie będąc zakładem
ubezpieczeń lub brokerem używa w nazwie zakładu albo do określenia działalności
lub w reklamie wyrazów wskazujących na działalność ubezpieczeniową lub brokerską
w zakresie ubezpieczeń,
podlega karze pozbawienia wolności do roku, ograniczenia wolności albo grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1,
działając w imieniu osoby prawnej.";
81) skreśla się art. 91-94;
82) w art. 98 w ust. 2 skreśla się pkt 1;
83) w art. 99 skreśla się wyrazy "z tym, że przepisy art. 41 i 42 wchodzą w
życie z dniem 1 stycznia 1999 r.";
84) załącznik do ustawy otrzymuje brzmienie:
"PODZIAŁ RYZYKA WEDŁUG DZIAŁÓW, GRUP I RODZAJÓW UBEZPIECZEŃ
DZIAŁ I
Ubezpieczenia na życie
1. Ubezpieczenia na życie.
2. Ubezpieczenia posagowe, zaopatrzenia dzieci.
3. Ubezpieczenia na życie, jeżeli są związane z funduszem inwestycyjnym.
4. Ubezpieczenia rentowe
5. Ubezpieczenia wypadkowe i chorobowe, jeśli są uzupełnieniem ubezpieczeń
wymienionych w grupach 1-4.
DZIAŁ II
Pozostałe ubezpieczenia osobowe oraz ubezpieczenia majątkowe
1. Ubezpieczenia wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej:
1) świadczenia jednorazowe,
2) świadczenia powtarzające się,
3) świadczenia kombinowane,
4) przewóz osób.
2. Ubezpieczenie choroby:
1) świadczenia jednorazowe,
2) świadczenia powtarzające się,
3) świadczenia kombinowane.
3. Ubezpieczenie casco pojazdów lądowych, z wyjątkiem pojazdów szynowych,
obejmujące szkody w:
1) pojazdach samochodowych,
2) pojazdach lądowych bez własnego napędu.
4. Ubezpieczenie casco pojazdów szynowych, obejmujące szkody w pojazdach
szynowych.
5. Ubezpieczenie casco statków powietrznych, obejmujące szkody w pojazdach
powietrznych.
6. Ubezpieczenie żeglugi morskiej i śródlądowej, obejmujące szkody w:
1) statkach żeglugi morskiej,
2) statkach żeglugi śródlądowej.
7. Ubezpieczenie przedmiotów w transporcie, obejmujące szkody na
transportowanych przedmiotach, niezależnie od każdorazowo stosowanych środków
transportu.
8. Ubezpieczenie szkód spowodowanych żywiołami, obejmujące szkody rzeczowe nie
ujęte w grupach 3-7, spowodowane przez:
1) ogień,
2) eksplozję,
3) burzę,
4) inne żywioły,
5) energię jądrową,
6) obsunięcia ziemi lub tąpnięcia
9. Ubezpieczenie pozostałych szkód rzeczowych (jeżeli nie zostały ujęte w grupie
3, 4, 5, 6 lub 7), wywołanych przez grad lub mróz oraz inne przyczyny (jak np.
kradzież), jeżeli przyczyny te nie są ujęte w grupie 8.
10 Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej wszelkiego rodzaju, wynikającej z
posiadania i użytkowania pojazdów lądowych z napędem własnym, łącznie z
ubezpieczeniem odpowiedzialności przewoźnika.
11. Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej wszelkiego rodzaju, wynikającej z
posiadania i użytkowania pojazdów powietrznych, łącznie z ubezpieczeniem
odpowiedzialności przewoźnika.
12 Ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za żeglugę morską i śródlądową,
wynikającej z posiadania i użytkowania statków żeglugi śródlądowej i statków
morskich, łącznie z ubezpieczeniem odpowiedzialności przewoźnika.
13. Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej (ubezpieczenie odpowiedzialności
cywilnej ogólnej) nie ujętej w grupach 10-12.
14. Ubezpieczenie kredytu, w tym:
1) ogólnej niewypłacalności,
2) kredytu eksportowego,
3) spłaty rat,
4) kredytu hipotecznego,
5) kredytu rolniczego.
15. Gwarancja ubezpieczeniowa:
1) bezpośrednia,
2) pośrednia.
16. Ubezpieczenie różnych ryzyk finansowych, w tym:
1) ryzyka zatrudnienia,
2) niewystarczającego dochodu,
3) złych warunków atmosferycznych,
4) utraty zysków,
5) stałych wydatków ogólnych,
6) nieprzewidzianych wydatków handlowych,
7) utraty wartości rynkowej,
8) utraty stałego źródła dochodu,
9) pośrednich strat handlowych poza wyżej wymienionymi,
10) innych strat finansowych.
17. Ubezpieczenie ochrony prawnej.
18. Ubezpieczenie świadczenia pomocy na korzyść osób, które popadły w trudności
w czasie podróży lub podczas nieobecności w miejscu zamieszkania.".
Art. 2. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. -
Kodeks handlowy (Dz. U. Nr 57, poz. 502, z 1946 r. Nr 57, poz. 321, z 1950 r. Nr
34, poz. 312, z 1964 r. Nr 16, poz. 94, z 1969 r. Nr 13, poz. 95, z 1988 r. Nr
41, poz. 326, z 1990 r. Nr 17, poz. 98 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 35, poz.
155, Nr 94, poz. 418 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591) w art.
310 w ż 1 skreśla się wyrazy "i ubezpieczeniowymi".
Art. 3. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych
(Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2,
Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz.
547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 86,
poz. 433) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 15 ust. 1b otrzymuje brzmienie:
"1b. U ubezpieczycieli kosztem uzyskania przychodów za rok podatkowy są:
1) rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe utworzone zgodnie z odrębnymi przepisami -
do wysokości stanowiącej przyrost tych rezerw na koniec roku podatkowego w
stosunku do ich stanu na początek roku; przy ustalaniu zaliczek, o których mowa
w art. 25 ust. 1, kosztem uzyskania jest przyrost stanu rezerw
techniczno-ubezpieczeniowych na koniec miesiąca, za który składana jest
deklaracja podatkowa, w stosunku do stanu tych rezerw na początek roku
podatkowego,
2) odpisy na fundusz prewencyjny w wysokości określonej w odrębnych przepisach,
jeżeli równowartość odpisów zwiększy środki funduszu,
3) wpłaty z tytułu, określonego w przepisach o działalności ubezpieczeniowej,
nadzoru nad działalnością zakładów ubezpieczeń.";
2) w art. 17 w ust. 1 po pkt 21 dodaje się pkt 22 w brzmieniu:
"22) dochody z działalności Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego.";
Art. 4. 1. Zakłady ubezpieczeń, prowadzące przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy działalność ubezpieczeniową w formie spółek akcyjnych, są
obowiązane, w terminie 1 roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy,
dostosować swoją działalność do warunków określonych w art. 11b oraz w art. 63 i
64 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
2. Zakłady ubezpieczeń, prowadzące przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
działalność ubezpieczeniową w formie towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, są
obowiązane, w terminie 1 roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy,
dostosować swoją działalność do warunków określonych w rozdziale 2 oraz w art.
63 i 64 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
3. Zakłady ubezpieczeń, prowadzące przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
działalność ubezpieczeniową w dziale pozostałych ubezpieczeń osobowych i
majątkowych, są obowiązane, w terminie trzech lat od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy, dostosować się do wymagań art. 37a ust. 2 i art. 46a ustawy
wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Art. 5. 1. Powołanie Komisji Egzaminacyjnej dla Aktuariuszy oraz Komisji
Egzaminacyjnej dla Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych nastąpi nie
później niż w terminie 3 miesięcy od dnia utworzenia Państwowego Urzędu Nadzoru
Ubezpieczeniowego.
2. Osoby wykonujące w dniu wejścia w życie ustawy zawód aktuariusza są
obowiązane w terminie roku o dnia powołania Komisji, o której mowa w ust. 1,
dostosować się do wymagań określonych w art. 37b ust. 1 pkt 5.
3. Zezwolenia na prowadzenie działalności brokerskiej, wydane przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy, zachowują ważność pod warunkiem dostosowania
przez brokerów swojej działalności do wymagań określonych w ustawie, o której
mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w terminie roku od dnia
powołania Komisji, o której mowa w ust. 1.
4. Osoby wykonujące czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego (działalność
agencyjną) obowiązane są, w terminie roku od dnia wejścia w życie niniejszej
ustawy, dostosować się do wymagań art. 37e ustawy wymienionej w art. 1 w
brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Art. 6. Zakłady ubezpieczeń prowadzące przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy działalność ubezpieczeniową w zakresie działu I (grupa 4 i 5),
określonego w załączniku do ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym
niniejszą ustawą, są obowiązane do wystąpienia z wnioskiem do Ministra Finansów
o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie tych grup w ciągu 6
miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 7. 1. Do spraw o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności
ubezpieczeniowej, wszczętych, a nie zakończonych decyzją ostateczną przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.
2. Do spraw karnych wszczętych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
stosuje się przepisy dotychczasowe, chyba że przepisy karne w brzmieniu nadanym
niniejszą ustawą są korzystniejsze dla obwinionego.
Art. 8. 1. Do czasu zaspokojenia roszczeń osób uprawnionych do odszkodowań i
świadczeń z tytułu ubezpieczenia w zakładzie Ubezpieczeń "Westa" S.A. i
Zakładzie Ubezpieczeń na Życie "Westa-Life" S.A. postępowanie w sprawach
dotyczących zaspokojenia tych roszczeń toczy się na podstawie dotychczasowych
zasad, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Fundusz Ochrony Ubezpieczonych ma obowiązek spełnić świadczenia wobec osób
uprawnionych w terminie dwóch miesięcy od dnia otrzymania częściowej listy
wierzytelności; w razie przekroczenia terminu, uprawnionym przysługują odsetki.
3. W terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy
Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny przejmuje prawa i obowiązki Funduszu Ochrony
Ubezpieczonych. Po upływie tego terminu organy Funduszu Ochrony Ubezpieczonych
ulegają likwidacji.
4. Wpłaty zakładów ubezpieczeń na rzecz Funduszu Ochrony Ubezpieczonych, do
czasu jego likwidacji, zaliczane są w ciężar kosztów uzyskania przychodów
zakładów ubezpieczeń.
5. Postępowanie upadłościowe zakładów ubezpieczeń, o których mowa w ust. 1,
toczy się na podstawie dotychczasowych przepisów.
Art. 9. 1. Przy udostępnianiu osobom trzecim akcji spółki akcyjnej Skarbu
Państwa, powstałej po przekształceniu Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń, stosuje
się odpowiednio przepisy rozdziału 3 oraz art. 44 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r.
o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr
60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz.
685), z wyłączeniem przepisów art. 19 ust. 1 zdanie drugie i art. 28.
2. Uprawnienia Ministra Przekształceń Własnościowych w zakresie udostępniania
osobom trzecim akcji Skarbu Państwa wykonuje Minister Finansów.
Art. 10. W terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy Sąd
Rejonowy dla Warszawy-Pragi przekaże Sądowi Rejonowemu dla miasta stołecznego
Warszawy rejestr towarzystw ubezpieczeń wzajemnych wraz z aktami.
Art. 11. Do czasu utworzenia Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń funkcję
organu nadzoru sprawuje Minister Finansów.
Art. 12. Pierwszego Rzecznika Ubezpieczonych Minister Finansów powoła w terminie
3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
Art. 13. 1. Polska Izba Ubezpieczeń, działająca na podstawie art. 86-90 ustawy
wymienionej w art. 1, przekształca się z mocy niniejszej ustawy w organizację
określoną w art. 86 ust. 2 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
2. Majątek Polskiej Izby Ubezpieczeń, działającej na podstawie dotychczasowych
przepisów, określonych w ust. 1, przechodzi na organizację utworzoną na mocy
niniejszej ustawy.
3. Pierwsze zebranie przedstawicieli, o których mowa w art. 86a ust. 1 pkt 1
ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, zwołuje Prezes
Polskiej Izby Ubezpieczeń, działający na podstawie dotychczasowych przepisów.
4. Uczestnikami zebrania, o którym mowa w ust. 3, są osoby upoważnione do
reprezentowania danego zakładu ubezpieczeń na podstawie statutu.
Art. 14. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie
pozostają w mocy przepisy dotychczasowe, o ile nie są sprzeczne z niniejszą
ustawą.
Art. 15. 1. Użyty w ustawie, o której mowa w art. 1, w różnych liczbach i
przypadkach wyraz "ubezpieczyciel" zastępuje się użytymi w różnych liczbach i
przypadkach wyrazami "zakład ubezpieczeń".
2. Ilekroć w dotychczasowych przepisach mowa jest o "ubezpieczycielu", należy
przez to rozumieć "zakład ubezpieczeń".
3. Użyte w art. 46 ust. 2, art. 62 ust. 1, art. 69, art. 70 ust. 2 i art. 73
ustawy, o której mowa w art. 1, wyrazy "Minister Finansów" zastępuje się
wyrazami "organ nadzoru", użytymi w odpowiednich przypadkach.
Art. 16. Minister Finansów ogłosi, w terminie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia
ustawy, w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy z
dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej, z uwzględnieniem zmian
wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
Art. 17. Ustawa wchodzi w życie po upływie 60 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem przepisów:
1) art. 82 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą,
który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia ustawy,
2) art. 41 i 42 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą
ustawą, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1999 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

PROTOKÓŁ Nr 1

175--do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności,
sporządzony w Paryżu dnia 20 marca 1952 r., oraz Protokół nr 4 do
powyższej Konwencji sporządzony w Strasburgu dnia 16 września 1963 r.

PROTOKÓŁ Nr 2

176--sporządzony w Strasburgu dnia 6 maja 1963 r. do Konwencji o ochronie
praw człowieka i podstawowych wolności,

PROTOKÓŁ 9

177--sporządzony w Rzymie dnia 6 listopada 1990 r. do Konwencji o ochronie
praw człowieka i podstawowych wolności,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

178--z dnia 18 listopada 1994 r. w sprawie ratyfikacji przez
Rzeczpospolitą Polską Protokołu nr 1 do Konwencji o ochronie praw
człowieka i podstawowych wolności, sporządzonego w Paryżu dnia 20 marca
1952 r., oraz Protokołu nr 2 do powyższej Konwencji, sporządzonego w
Strasburgu dnia 6 maja 1963 r.
179--z dnia 16 lutego 1995 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą
Polską Protokołu nr 4 i Protokołu nr 9 do Konwencji o ochronie praw
człowieka i podstawowych wolności.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 30 czerwca 1995 r.
o stosunku Państwa do Kościoła Chrześcijan Baptystów w Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz. U. Nr 97, poz. 480)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa stosunek Państwa do Kościoła Chrześcijan Baptystów w
Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej "Kościołem", oraz jego sytuację prawną
i majątkową.
2. W sprawach odnoszących się do Kościoła, nie uregulowanych w ustawie, stosuje
się powszechnie obowiązujące przepisy prawa.
3. Wszelkie zmiany niniejszej ustawy wymagają uprzedniej opinii Prezydium Rady
Kościoła.
Art. 2. Kościół jest niezależny od jakiejkolwiek zagranicznej władzy duchownej
lub świeckiej.
Art. 3. Kościół rządzi się w swoich sprawach własnym Prawem Wewnętrznym
uchwalanym przez Krajową Konferencję Kościoła, swobodnie wykonując swoje funkcje
i cele.
Art. 4. Kościół i jego osoby prawne są następcami prawnymi zborów, organizacji i
gmin baptystycznych działających na obecnym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
przed 1 września 1939 r.
Rozdział 2
Osoby prawne Kościoła i ich organy
Art. 5. 1. Strukturę i organizację Kościoła określa Prawo Wewnętrzne.
2. Osobowość prawną posiadają:
1) Kościół jako całość,
2) okręgi Kościoła,
3) zbory Kościoła,
4) seminaria i szkoły teologiczne Kościoła.
3. Organami osób prawnych wymienionych w ust. 2 są:
1) dla Kościoła - Krajowa Konferencja Kościoła, Rada Kościoła i Prezydium Rady
Kościoła,
2) dla okręgu Kościoła - Rada Okręgu,
3) dla zboru Kościoła - Rada Zboru,
4) dla seminarium i szkoły teologicznej - Rektor.
4. Do składania oświadczeń woli w imieniu osób prawnych wymienionych w ust. 2
pkt 2-4 są uprawnieni działający łącznie dwaj członkowie:
1) Rady Okręgu Kościoła, w tym Przewodniczący Rady Okręgu lub jego zastępca,
2) Rady Zboru Kościoła - w tym Przewodniczący Rady Zboru lub jego zastępca.
5. W sprawach majątkowych Kościół reprezentuje Rada Kościoła. Do składania
oświadczeń woli w imieniu Kościoła są uprawnieni dwaj członkowie Prezydium Rady
Kościoła działający łącznie.
6. Zmiana nazwy grup osób prawnych lub poszczególnych osób prawnych,
wymienionych w ust. 2 pkt 2-4, może być dokonana przepisami wewnątrzkościelnymi.
Zmiany te, na wniosek Rady Kościoła, ogłasza Minister - Szef Urzędu Rady
Ministrów w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Art. 6. Inne jednostki organizacyjne Kościoła mogą, na wniosek Rady Kościoła,
uzyskać osobowość prawną w drodze rozporządzenia Ministra - Szefa Urzędu Rady
Ministrów.
Art. 7. 1. Kościół samodzielnie tworzy, przekształca i znosi jednostki
organizacyjne posiadające osobowość prawną.
2. O faktach wymienionych w ust. 1 władza kościelna powiadamia niezwłocznie
właściwy organ administracji rządowej:
1) w odniesieniu do osób wymienionych w art. 5 ust. 2 pkt 2 oraz jednostek,
które otrzymały osobowość prawną w drodze rozporządzenia, o którym mowa w art. 6
- Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów,
2) w odniesieniu do osób wymienionych w art. 5 ust. 2 pkt 3 i 4 - wojewodę.
3. Nowo utworzone kościelne jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 5
ust. 2 pkt 2-4, nabywają osobowość prawną z chwilą pisemnego powiadomienia
właściwego organu administracji rządowej. Odpis powiadomienia, z umieszczonym na
nim potwierdzeniem odbioru, jest dowodem uzyskania osobowości prawnej.
4. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 2 i 3, powinno zawierać nazwę i siedzibę
kościelnej osoby prawnej, a w odniesieniu do okręgów i zborów - także ich zasięg
terytorialny.
5. Odpowiednie powiadomienie następuje również w przypadku powołania lub
odwołania osób będących organem lub sprawujących funkcję członka organu osoby
prawnej, uprawnionych do składania w imieniu osób prawnych oświadczeń woli.
Powiadomienie obejmuje imię i nazwisko, obywatelstwo oraz miejsce zamieszkania.
Art. 8. Wydawnictwa kościelne, zakłady wytwórcze, usługowe i handlowe, zakłady
charytatywno-opiekuńcze, szkoły, placówki oświatowo-wychowawcze oraz
opiekuńczo-wychowawcze nie posiadające osobowości prawnej działają w ramach
kościelnych osób prawnych, które je powołały lub wskazanych uchwałą Rady
Kościoła.
Art. 9. Kościelna osoba prawna nie odpowiada za zobowiązania innej kościelnej
osoby prawnej.
Rozdział 3
Działalność Kościoła
Art. 10. 1. Organizowanie kultu publicznego i jego sprawowanie podlega wyłącznie
władzy kościelnej.
2. Publiczne sprawowanie kultu nie wymaga zgłoszenia lub uzyskania zezwolenia,
jeżeli odbywa się:
1) w kościołach, kaplicach, budynkach kościelnych i na gruntach kościelnych oraz
w innych pomieszczeniach służących katechizacji lub organizacjom kościelnym,
2) w innych miejscach udostępnionych na ten cel przez osobę upoważnioną do
dysponowania nimi.
3. Organizowanie imprez o charakterze religijnym na drogach publicznych wymaga
uzgodnienia, w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, z właściwymi organami
rządowej administracji ogólnej bądź organami samorządu terytorialnego.
4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do konduktów pogrzebowych odbywających się
stosownie do miejscowego zwyczaju.
5. Religijne uroczystości pogrzebowe i żałobne mogą być sprawowane na
cmentarzach komunalnych przy zachowaniu obowiązujących przepisów porządkowych.
Art. 11. 1. Wierni Kościoła mają prawo do zwolnień od pracy i nauki na czas
obejmujący następujące święta religijne nie będące dniami ustawowo wolnymi od
pracy:
1) Wielki Piątek - jako pamiątka śmierci Jezusa Chrystusa,
2) Święto Wniebowstąpienia Pańskiego.
2. Zwolnienie od pracy lub nauki, w odniesieniu do świąt religijnych, o których
mowa w ust. 1, następuje na zasadach określonych powszechnie obowiązującymi
przepisami prawa.
Art. 12. 1. Kościół prowadzi konfesyjne nauczanie religii w szkołach publicznych
na zasadach i w trybie przewidzianych w odrębnych przepisach.
2. Oceny z religii wystawiane w punktach katechetycznych są umieszczane na
świadectwach wydawanych przez szkoły publiczne.
Art. 13. 1. Kościół i jego osoby prawne mają prawo zakładać i prowadzić szkoły
oraz inne placówki oświatowo-wychowawcze i opiekuńczo-wychowawcze na zasadach
określonych w odrębnych przepisach. Mają one charakter baptystyczny i podlegają
władzy kościelnej.
2. Do nauczycieli, wychowawców i pracowników zatrudnionych w szkołach i innych
placówkach oświatowo-wychowawczych i opiekuńczo-wychowawczych, a także
seminariach teologicznych i instytutach misyjnych prowadzonych przez Kościół,
stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące uprawnień nauczycieli, wychowawców i
pracowników zatrudnionych w szkołach i placówkach publicznych.
3. Uczącym się w szkołach wymienionych w ust. 1 i 2 przysługują świadczenia
publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz ulgi w opłatach za przejazdy
środkami publicznego transportu zbiorowego na równi z uczniami szkół
publicznych.
Art. 14. 1. Kościół ma prawo do zakładania i prowadzenia seminariów
teologicznych i instytutów misyjnych, w których kształci według własnego
programu kandydatów na duchownych oraz osoby świeckie przygotowujące się do
realizacji misji Kościoła.
2. Wyższe Baptystyczne Seminarium Teologiczne w Warszawie jest wyższą szkołą
teologiczną uprawnioną do nadawania absolwentom tytułu zawodowego licencjata
teologii baptystycznej. Tytuł ten jest równoważny z tytułem zawodowym licencjata
nadawanym przez państwowe szkoły wyższe.
Art. 15. 1. Kościół ma prawo do zakładania i prowadzenia szkół wyższych. Status
prawny tych szkół, a także tryb i zakres uznawania przez Państwo stopni i
tytułów nadawanych przez te szkoły regulują umowy między Ministrem Edukacji
Narodowej a Radą Kościoła.
2. Studentom szkół, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 14 ust. 2, przysługują
świadczenia publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz ulgi w opłatach za
przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego na równi ze studentami
państwowych szkół wyższych
3. Osobom pozostającym w stosunku pracy w szkołach, o których mowa w ust. 1 oraz
w art. 14 ust. 2, przysługują na równi z odpowiednimi pracownikami państwowych
szkół wyższych świadczenia:
1) publicznych zakładów opieki zdrowotnej,
2) ubezpieczenia społecznego oraz
3) zaopatrzenia emerytalnego pracowników i ich rodzin.
Nauczycielom przysługują ponadto ulgi w opłatach za przejazdy środkami
publicznego transportu zbiorowego na równi z nauczycielami akademickimi.
4. Poręcza się Kościołowi prawo do kształcenia kadr duchownych w
Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie w zakresie teologii
baptystycznej, w ramach samodzielnej jednostki naukowo-dydaktycznej utworzonej
zgodnie z ustawą o szkolnictwie wyższym.
Art. 16. 1. Studenci teologii otrzymują na czas studiów odroczenie odbywania
zasadniczej służby wojskowej, zaś w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie
wojny mogą być przeznaczeni, stosownie do potrzeb sił zbrojnych, do służby
sanitarnej lub służby w obronie cywilnej.
2. Nie powołuje się absolwentów studiów, o których mowa w ust. 1, do odbywania
przeszkolenia wojskowego w okresie przygotowań do ordynacji w ciągu dwóch lat od
zakończenia studiów.
3. Ordynowani duchowni są przenoszeni do rezerwy i nie odbywają ćwiczeń
wojskowych w czasie pokoju. W razie ogłoszenia mobilizacji oraz w czasie wojny
mogą być oni powołani jedynie do pełnienia funkcji kapelanów wojskowych.
4. W razie ogłoszenia mobilizacji oraz w czasie wojny właściwe organy wojskowe,
w porozumieniu z Radą Kościoła, zapewnią pozostawienie do duszpasterskiej
obsługi ludności niezbędnej liczby duchownych spośród tych, którzy podlegają
mobilizacji.
Art. 17. 1. Żołnierzom pełniącym czynną służbę wojskową zapewnia się możliwość
uczestniczenia - poza terenem jednostek wojskowych - w nabożeństwach i
czynnościach religijnych w niedziele i w dni świąteczne Kościoła, jeżeli w
miejscowości stacjonowania jednostki wojskowej lub w jej pobliżu znajduje się
zbór i jeżeli nie koliduje to z ważnymi obowiązkami służbowymi.
2. Opiekę duszpasterską na terenie jednostek wojskowych dla żołnierzy, o których
mowa w ust. 1, zapewniają duchowni Kościoła w terminach uzgodnionych z dowódcami
jednostek.
3. Duchownych, o których mowa w ust. 2, wyznacza Rada Kościoła, w porozumieniu z
Ministrem Obrony Narodowej.
Art. 18. 1. Dzieciom i młodzieży przebywającym w zakładach wychowawczych i
opiekuńczych, jak również w sanatoriach, prewentoriach i szpitalach, zapewnia
się prawo wykonywania praktyk religijnych, korzystania z posług religijnych i
katechizacji. W szczególności zapewnia się im możliwość udziału w nabożeństwach
także w zborach Kościoła.
2. Dzieciom i młodzieży korzystającym z zorganizowanych form wypoczynku zapewnia
się prawo do wykonywania praktyk religijnych, w szczególności do udziału w
nabożeństwach.
3. Minister Edukacji Narodowej oraz Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, w
porozumieniu z Radą Kościoła, określą, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady organizowania nabożeństw i katechizacji oraz wykonywania innych praktyk
religijnych, właściwych dla wyznania baptystycznego, dzieciom i młodzieży
przebywającym w zakładach wychowawczych i opiekuńczych, w sanatoriach,
prewentoriach i szpitalach oraz korzystającym z zorganizowanych form wypoczynku.
Art. 19. 1. Osobom przebywającym w zakładach opieki zdrowotnej oraz zamkniętych
zakładach pomocy społecznej zapewnia się prawo wykonywania praktyk religijnych i
korzystania z posług religijnych.
2. W celu realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1, kierownicy właściwych
zakładów zapewniają duchownym swobodny dostęp do tych osób.
3. W celu umożliwienia udziału chorych i podopiecznych w nabożeństwach lub
zbiorowych posługach religijnych kierownicy właściwych zakładów, prowadzonych
przez administrację rządową lub samorządową, udostępniają odpowiednie
pomieszczenia.
Art. 20. 1. Osoby tymczasowo aresztowane mogą wykonywać praktyki religijne i
uczestniczyć w nabożeństwach transmitowanych przez środki masowego przekazu oraz
za zgodą organu, do którego dyspozycji pozostają, korzystać z indywidualnej
posługi religijnej.
2. Osobom skazanym zapewnia się możliwość wykonywania praktyk religijnych,
korzystania z posług religijnych oraz uczestniczenia w nabożeństwach w niedziele
i święta w odpowiednio przystosowanym pomieszczeniu w zakładzie, w którym
przebywają. Osobom, które nie mają możliwości uczestniczenia w nabożeństwach na
terenie zakładu, należy umożliwić wysłuchanie nabożeństwa transmitowanego przez
środki masowego przekazu.
3. Nieletnim przebywającym w zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich
zapewnia się możliwość wykonywania praktyk religijnych, korzystania z
katechizacji i posług religijnych, uczestniczenia w nabożeństwach w niedziele i
święta. Nieletnim, którzy nie mają możliwości uczestniczenia w nabożeństwach,
należy zapewnić możliwość wysłuchania nabożeństwa transmitowanego przez środki
masowego przekazu.
Art. 21. 1. Organizacjami baptystycznymi w rozumieniu ustawy są organizacje
założone za aprobatą władzy kościelnej, która zatwierdza im opiekuna
kościelnego. Działają one w łączności z władzami Kościoła.
2. Organizacje baptystyczne mogą mieć na celu w szczególności zgodną z nauką
Kościoła działalność społeczno-kulturalną, oświatowo-wychowawczą i
charytatywno-opiekuńczą.
3. Do organizacji baptystycznych stosuje się przepisy prawa o stowarzyszeniach,
z tym że:
1) władzy kościelnej przysługuje prawo cofnięcia aprobaty, o której mowa w ust.
1,
2) wystąpienie do sądu w wnioskiem o rozwiązanie stowarzyszenia wymaga opinii
władzy kościelnej,
3) w przypadku likwidacji organizacji baptystycznej do jej majątku stosuje się
odpowiednio przepisy Prawa Wewnętrznego Kościoła.
Art. 22. 1. Kościół i jego osoby prawne mają prawo prowadzenia działalności
charytatywno-opiekuńczej, którą realizują organizacje kościelne:
1) Betezda okręgu,
2) Betezda zboru.
2. Betezdę powołuje i nadaje jej statut Rada Kościoła na wniosek okręgu lub
zboru.
3. Działalność charytatywno-opiekuńczą mogą również prowadzić inne jednostki
organizacyjne Kościoła, w zakresie określonym w ich statutach.
Art. 23. Działalność charytatywno-opiekuńcza Kościoła obejmuje w szczególności:
1) prowadzenie zakładów dla sierot, starców, osób upośledzonych fizycznie lub
umysłowo oraz innych kategorii osób potrzebujących opieki,
2) prowadzenie szpitali i innych zakładów opieki zdrowotnej oraz aptek,
3) organizowanie pomocy sierotom, ofiarom wojennym, osobom dotkniętym klęskami
żywiołowymi i epidemiami i znajdującym się w trudnym położeniu materialnym lub
zdrowotnym oraz pozbawionym wolności,
4) prowadzenie żłobków, ochronek, burs i schronisk,
5) udzielanie pomocy w zapewnieniu wypoczynku dzieciom i młodzieży znajdującym
się w potrzebie,
6) krzewienie idei pomocy bliźnim i postaw społecznych temu sprzyjających,
7) przekazywanie za granicę pomocy ofiarom klęsk żywiołowych i osobom
znajdującym się w szczególnej potrzebie.
Art. 24. Środki na realizację działalności charytatywno-opiekuńczej mogą
pochodzić w szczególności z:
1) ofiar pieniężnych i w naturze oraz subwencji i dotacji,
2) spadków, zapisów i darowizn krajowych i zagranicznych,
3) dochodów z imprez i zbiórek publicznych,
4) odpłatności za usługi świadczone przez kościelne instytucje
charytatywno-opiekuńcze,
5) innych dochodów Kościoła i jego osób prawnych, w tym z ich działalności
gospodarczej.
Art. 25. 1. Kościół i jego osoby prawne mogą realizować inwestycje sakralne i
kościelne.
2. Na wniosek kościelnej osoby prawnej miejscowe plany zagospodarowania
przestrzennego obejmują także inwestycje sakralne i kościelne oraz baptystyczne
cmentarze wyznaniowe.
Art. 26. Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa lub gminy, przeznaczone w
miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego na cele sakralne i
kościelne, mogą być Kościołowi i jego osobom prawnym sprzedawane lub oddawane w
użytkowanie wieczyste.
Art. 27. Nie pobiera się opłat za użytkowanie wieczyste gruntów oddanych pod
zakłady charytatywno-opiekuńcze i punkty katechetyczne.
Art. 28. Zbory mają prawo posiadania, zarządzania oraz zakładania i poszerzania
cmentarzy grzebalnych.
Art. 29. 1. Kościół ma prawo emitowania w publicznych środkach masowego przekazu
nabożeństw oraz swoich programów religijno-moralnych i kulturalnych.
2. Sposób realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1, określi porozumienie
między Radą Kościoła a właściwą jednostką publicznej radiofonii i telewizji.
3. Kościół może zakładać własne stacje radiowe i telewizyjne. Rozpowszechnianie
programów radiowych i telewizyjnych wymaga uzyskania koncesji na zasadach
określonych w ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U.
z 1993 r. Nr 7, poz. 34 i z 1995 r. Nr 66, poz. 335).
Art. 30. Kościół i jego osoby prawne mają prawo gromadzenia zbiorów
bibliotecznych na cele wewnętrzne i publiczne.
Art. 31. Instytucje państwowe, samorządowe i kościelne współdziałają w ochronie,
konserwacji, udostępnianiu i upowszechnianiu zabytków architektury kościelnej i
sztuki sakralnej oraz ich dokumentacji, muzeów, archiwów i bibliotek będących
własnością kościelną, a także dzieł kultury i sztuki o motywach religijnych,
stanowiących ważną część dziedzictwa kultury.
Rozdział 4
Sprawy majątkowe
Art. 32. Kościołowi i jego osobom prawnym przysługuje prawo nabywania,
posiadania i zbywania mienia ruchomego i nieruchomego, nabywania i zbywania
innych praw oraz zarządzania swoim majątkiem.
Art. 33. 1. Majątek i przychody Kościoła i jego osób prawnych podlegają ogólnym
przepisom podatkowym, z wyjątkami określonymi w ust. 2-5.
2. Kościół i jego osoby prawne są zwolnione od opodatkowania podatkiem od
nieruchomości - nieruchomości lub ich części, stanowiących własność tych osób
lub używanych przez nie na podstawie innego tytułu prawnego na cele
niemieszkalne, z wyjątkiem części przeznaczonej na wykonywanie działalności
gospodarczej.
3. Zwolnienie od opodatkowania podatkiem od nieruchomości obejmuje nieruchomości
lub ich części przeznaczone na cele mieszkalne duchownych, jeżeli:
1) są one wpisane do rejestru zabytków lub
2) służą jako internaty przy szkołach i seminariach teologicznych, domy
duchownych-emerytów i wdów po nich albo
3) znajdują się w budynkach administracyjnych okręgów i Rady Kościoła.
4. Nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez Kościół i jego osoby
prawne w drodze czynności prawnych oraz spadkobrania, zapisu i zasiedzenia jest
zwolnione od opłaty skarbowej, jeżeli ich przedmiotem są:
1) rzeczy i prawa nie przeznaczone do działalności gospodarczej,
2) sprowadzane z zagranicy maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz
papier.
5. Darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą pochodzące od osób
fizycznych są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem
dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie
odbioru oraz - w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie
o przeznaczeniu jej na tę działalność.
6. Nabywanie i zbywanie rzeczy oraz praw majątkowych, o których mowa w ust. 4,
jest zwolnione od opłat sądowych, z wyłączeniem opłat kancelaryjnych.
Art. 34. Wolne od opłat celnych są:
1) przesyłane z zagranicy dla kościelnych osób prawnych dary:
a) przeznaczone na cele kultowe, charytatywno-opiekuńcze i
oświatowo-wychowawcze,
b) maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier,
2) wysyłane przez kościelne osoby prawne za granicę dary:
a) na rzecz zagranicznych i międzynarodowych organizacji kościelnych,
b) przeznaczone dla ofiar klęsk żywiołowych i osób znajdujących się w potrzebie.
Art. 35. 1. Kościół i jego osoby prawne mają prawo do zbierania ofiar na cele
religijne, kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, naukową, oświatową i
wychowawczą oraz utrzymanie duchownych i ich rodzin, a także komisji
działających przy tych kościelnych osobach prawnych.
2. Zbiórki wymienione w ust. 1 nie wymagają zezwolenia, jeżeli odbywają się w
obrębie terenów kościelnych, kaplic oraz w miejscach i okolicznościach
zwyczajowo przyjętych w danej okolicy i w sposób tradycyjnie ustalony.
Art. 36. 1. Kościół i jego osoby prawne mogą zakładać fundacje. Do fundacji tych
stosuje się ogólnie obowiązujące przepisy o fundacjach ze zmianami wynikającymi
z przepisów ust. 2-5.
2. Niezależnie od nadzoru państwowego, nadzór nad działalnością fundacji
sprawuje kościelna osoba prawna będąca fundatorem lub wskazana w statucie
fundacji.
3. W razie stwierdzenia nieprawidłowości w zarządzaniu fundacją właściwy organ
państwowy zwraca się do kościelnej osoby prawnej sprawującej nadzór nad
fundacją, wyznaczając termin nie krótszy niż 3 miesiące na spowodowanie
usunięcia nieprawidłowości. Po bezskutecznym upływie tego terminu można
zastosować środki oznaczone w przepisach o fundacjach.
4. W razie konieczności poddania fundacji zarządowi przymusowemu, w myśl
przepisów o fundacjach, zarząd ten będzie sprawowała kościelna osoba prawna
wyznaczona przez Radę Kościoła.
5. Jeżeli statut fundacji nie stanowi inaczej, w razie jej likwidacji:
1) do jej majątku znajdującego się w kraju stosuje się odpowiednio przepis art.
37,
2) o przeznaczeniu jej majątku znajdującego się za granicą zadecyduje Rada
Kościoła.
Art. 37. W razie zniesienia kościelnej osoby prawnej, jej majątek przechodzi na
Kościół jako całość.
Art. 38. Niezależnie od ustawowego ubezpieczenia duchownych, kościelne osoby
prawne mogą prowadzić wewnętrzną działalność ubezpieczeniową na rzecz duchownych
i ich rodzin, która w rozumieniu ustawy nie jest działalnością gospodarczą.
Rozdział 5
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 39. 1. Nieruchomości lub ich części pozostające w dniu wejścia w życie
ustawy we władaniu Kościoła i jego osób prawnych stają się z mocy prawa ich
własnością, jeżeli:
1) były we władaniu osób prawnych, o których mowa w art. 4, lub
2) znajdują się na nich cmentarze lub obiekty sakralne wraz z budynkami
funkcjonalnie z nimi związanymi; dotyczy to także obiektów położonych na terenie
miasta stołecznego Warszawy.
2. Stwierdzenie przejścia własności nieruchomości lub ich części, o których mowa
w ust. 1, następuje w drodze decyzji wojewody.
3. Przejście własności nieruchomości lub ich części na podstawie ust. 1 jest
wolne od podatków i opłat związanych z tym przejściem, a wynikające z niego
wpisy do ksiąg wieczystych i ich zakładanie są wolne od opłat.
4. Postępowanie sądowe lub administracyjne dotyczące nieruchomości, o których
mowa w ust. 1, ulega zawieszeniu, a właściwe organy przekazują ich akta
właściwemu wojewodzie.
5. Organ, który wydał decyzję ostateczną określoną w ust. 2, zawiadamia o niej
organ, który zawiesił postępowanie, zwracając akta sprawy. Sąd lub właściwy
organ umorzy zawieszone postępowanie.
Art. 40. 1. Na wniosek Kościoła i jego osób prawnych wszczyna się postępowanie w
przedmiocie przywrócenia im własności upaństwowionych nieruchomości lub ich
części, nie pozostających w ich władaniu, o których mowa w art. 39 ust. 1 pkt 1,
bez względu na podstawę prawną i tryb upaństwowienia, z wyłączeniem
nieruchomości wywłaszczonych po 1945 r., za które odszkodowanie zostało podjęte.
2. Jeżeli przywrócenie kościelnym osobom prawnym własności nieruchomości
wymienionych w ust. 1 lub ich części nie jest możliwe, przedmiotem postępowania
jest:
1) przyznanie odpowiedniej nieruchomości zamiennej,
2) przyznanie odszkodowania ustalonego według przepisów o wywłaszczaniu
nieruchomości - w razie niemożności przyznania nieruchomości, o której mowa w
pkt 1.
3. Przedmiotem postępowania może być również przekazanie własności nieruchomości
lub ich części w celu przywrócenia w nich sprawowania kultu religijnego lub
działalności kościelnych osób prawnych w zakresie, o którym mowa w art. 13 i 23.
4. Regulacja nie może naruszać:
1) przepisów ustawy z dnia 3 stycznia 1946 r. o przejęciu na własność Państwa
podstawowych gałęzi gospodarki narodowej (Dz. U. Nr 3, poz. 17, Nr 71, poz. 389,
Nr 72, poz. 394, z 1958 r. Nr 45, poz. 224 oraz z 1969 r. Nr 13, poz. 95),
2) praw nabytych przez osoby trzecie, w szczególności przez inne kościoły i
związki wyznaniowe.
5. Majątek nieruchomy, przekazany na własność gminie w trybie ustawie z dnia 10
maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i
ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, Nr 43, poz. 253 i
Nr 92, poz. 541, z 1991 r. Nr 34, poz. 151, z 1992 r. Nr 6, poz. 20, z 1993 r.
Nr 40, poz. 180 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 65, poz. 285), podlega
postępowaniu, o którym mowa w ust. 1-4.
Art. 41. 1. Decyzje w sprawach, o których mowa w art. 40, wydaje wojewoda
właściwy ze względu ma miejsce położenia nieruchomości.
2. Wnioski o wszczęcie postępowania zgłasza się w terminie 2 lat od dnia wejścia
w życie ustawy. Roszczenia nie zgłoszone w tym terminie wygasają.
3. Postępowania sądowe lub administracyjne dotyczące nieruchomości, o których
mowa w art. 40, ulegają zawieszeniu, a sądy i organy administracji państwowej
przekazują je właściwemu wojewodzie. Art. 39 ust. 5 stosuje się odpowiednio.
Art. 42. 1. Decyzje, o których mowa w art. 40 ust. 1 i 2 pkt 1, stanowią
podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych i ewidencji gruntów. Przepis
art. 39 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
2. Obowiązek zapłaty odszkodowania, o którym mowa w art. 40 ust. 2 pkt 2, ciąży
na Skarbie Państwa reprezentowanym przez Ministra Finansów.
Art. 43. 1. Na wniosek Kościoła lub jego osób prawnych, wojewoda lub inny organ
wykonujący w imieniu Skarbu Państwa prawa wynikające z własności nieruchomości
albo organy gmin w zakresie swoich właściwości - mogą nieodpłatnie przekazać
Kościołowi lub jego osobom prawnym własność nieruchomości lub ich części:
1) jeżeli są one niezbędne do sprawowania kultu religijnego lub działalności
kościelnych osób prawnych w zakresie charytatywno-opiekuńczym lub
oświatowo-wychowawczym,
2) w celu utworzenia lub powiększenia gospodarstwa rolnego zborów działających
na Ziemiach Zachodnich i Północnych, o powierzchni do 15 ha użytków rolnych
łącznie dla jednego zboru.
2. Przepis art. 39 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
3. Wnioski, o których mowa w ust. 1, mogą być składane w terminie 2 lat od dnia
wejścia w życie ustawy.
Art. 44. 1. Kościelne osoby prawne istniejące w dniu wejścia w życie ustawy
pozostają osobami prawnymi w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Wykaz kościelnych osób prawnych istniejących w dniu wejścia w życie ustawy
określa załącznik do ustawy.
Art. 45. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. (poz. 480)
WYKAZ OSÓB PRAWNYCH KOŚCIOŁA CHRZEŚCIJAN BAPTYSTÓW W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
I. Okręgi i zbory
1. Okręg Białostocki
Zbór Białowieża
Zbór Białystok
Zbór Bielsk Podlaski
Zbór Dubicze Cerkiewne
Zbór Hajnówka
Zbór Kleszczele
Zbór Narew
Zbór Narewka
Zbór Orla
2. Okręg Centralny
Zbór Kielce
Zbór Łódź
Zbór Warszawa - Pierwszy Zbór w Warszawie
Zbór Warszawa - Drugi zbór w Warszawie
Zbór Zelów
Zbór Żyrardów
3. Okręg Dolnośląski
Zbór Głogów
Zbór Kalisz
Zbór Kłodzko
Zbór Wałbrzych
Zbór Wrocław - Pierwszy Zbór we Wrocławiu
Zbór Wrocław - Drugi Zbór we Wrocławiu
Zbór Zgorzelec
Zbór Zielona Góra
4. Okręg Gdański
Zbór Bydgoszcz
Zbór Elbląg
Zbór Gdańsk
Zbór Gdynia
Zbór Malbork
5. Okręg Lubelski
Zbór Chełm
Zbór Lublin
Zbór Rokitno
Zbór Rudka
6. Okręg Mazurski
Zbór Bartoszyce
Zbór Ełk
Zbór Giżycko
Zbór Kętrzyn
Zbór Olsztynek
Zbór Ostróda
Zbór Szczytno
7. Okręg Południowy
Zbór Kraków
Zbór Krowica
Zbór Krynica
Zbór Przemyśl
Zbór Tarnów
8. Okręg Pomorski
Zbór Chociwel
Zbór Gorzów Wielkopolski
Zbór Konin
Zbór Koszalin
Zbór Poznań
Zbór Szczecin
Zbór Szczecinek
Zbór Świnoujście
9. Okręg Śląski
Zbór Bielsko-Biała
Zbór Bytom
Zbór Chrzanów
Zbór Katowice
Zbór Orzesze
Zbór Wisła
Zbór Zabrze
II. Seminaria
Wyższe Baptystyczne Seminarium Teologiczne w Warszawie
Biblijne Seminarium Teologiczne we Wrocławiu.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 10 marca 1995 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką
Grecji w sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji, sporządzonej w
Atenach dnia 14 października 1992 r.
(Dz. U. Nr 51, poz. 276)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 13 ustęp 1 Umowy
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Grecji w sprawie popierania i
wzajemnej ochrony inwestycji, sporządzonej w Atenach dnia 14 października 1992
r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z
powyższym umowa weszła w życie dnia 20 lutego 1994 r.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 28 czerwca 1995 r.
o zasadach, warunkach i trybie nakładania opłat celnych dodatkowych na niektóre
towary rolne przywożone z zagranicy
(Dz. U. Nr 98, poz. 485)
Art. 1. 1. Ustawa określa zasady, warunki i tryb nakładania opłat celnych
dodatkowych na niektóre towary rolne przywożone z państw Członków Światowej
Organizacji Handlu (WTO) oraz państw nie będących Członkami Światowej
Organizacji Handlu, którym Polska udzieliła klauzuli najwyższego
uprzywilejowania.
2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w drodze
rozporządzenia, wykaz towarów rolnych, o których mowa w ust. 1.
Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) towarach rolnych - rozumie się przez to produkty rolne i spożywcze w postaci
surowców lub półproduktów oraz wyroby gotowe wytworzone z tych surowców albo
półproduktów, oznaczone kodami Taryfy celnej, określonej odrębnie, zgodne z
postanowieniami polskiej listy koncesyjnej załączonej do Protokołu z Marakeszu
do Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994, zamieszczonego w
załączniku 1A do Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu,
podpisanego w dniu 15 kwietnia 1994 r. w Marakeszu (Dz. U. z 1995 r. Nr 98, poz.
483), zwanego dalej "Porozumieniem", w stosunku do których Polska zastrzegła
sobie możliwość stosowania opłaty celnej dodatkowej (SSG),
2) wielkości progowej - rozumie się przez to ustaloną ilość towaru rolnego
przywożonego na polski obszar celny w danym roku kalendarzowym, w ramach której
nie można nakładać opłaty celnej dodatkowej,
3) cenie progu - rozumie się przez to średnią cenę jednostkową danego towaru
rolnego lub też odpowiednią cenę uwzględniającą jakość produktu i stopień jego
przetworzenia, ustaloną zgodnie z regułami Porozumienia, poniżej której przywóz
towaru rolnego może być obciążony opłatą celną dodatkową,
4) opłacie celnej dodatkowej - rozumie się przez to opłatę ustalaną zgodnie z
niniejszą ustawą, pobieraną od przywożonych na polski obszar celny towarów
rolnych, niezależnie od kwoty należnego cła naliczanego zgodnie z przepisami
prawa celnego oraz innych opłat pobieranych od przywożonych towarów rolnych,
5) jednostkowej cenie importowej - rozumie się przez to cenę liczoną w walucie
polskiej, zapłaconą lub należną za towar rolny przywożony na polski obszar
celny, skorygowaną o koszty transportu i ubezpieczenia do granicy państwa lub
portu polskiego,
6) stawce celnej stosowanej - rozumie się przez to najmniejszą wielkość spośród
ustanowionej dla danego towaru rolnego oznaczonego kodem Taryfy celnej,
określonej odrębnie: stawki celnej konwencyjnej (podstawowej), stawki celnej
autonomicznej lub w stosunku do której ustanowiono zawieszenie do określonego
poziomu.
Art. 3. 1. Na towary rolne dopuszczone do wolnego obrotu mogą być nałożone
opłaty celne dodatkowe, jeżeli:
1) ilość towaru rolnego, wprowadzanego na polski obszar celny i zgłaszanego
organom celnym w celu dopuszczenia do wolnego obrotu, przekroczy w roku
kalendarzowym wielkość progową, albo
2) jednostkowa cena importowa towaru rolnego, wprowadzanego na polski obszar
celny i zgłaszanego organom celnym w celu dopuszczenia do wolnego obrotu, jest
niższa od ceny progu.
2. Opłaty celnej dodatkowej nie pobiera się od towarów rolnych wprowadzanych na
polski obszar celny, zwolnionych od cła na podstawie odrębnych przepisów.
Art. 4. 1. Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą, na wniosek Ministra
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w przypadku określonym w art. 3 ust. 1 pkt
1, w drodze rozporządzenia, ustanawia opłatę celną dodatkową na towary rolne
przywożone na polski obszar celny, określając:
1) wysokość opłaty celnej dodatkowej,
2) kod i nazwę towaru rolnego objętego opłatą celną dodatkową, zgodnie z kodami
Taryfy celnej.
2. Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą, na wniosek Ministra Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej, w przypadku określonym w art. 3 ust. 1 pkt 2, w drodze
rozporządzenia, ustanawia obowiązek pobierania opłaty celnej dodatkowej od
towarów rolnych przywożonych na polski obszar celny, określając kod i nazwę
towaru rolnego objętego opłatą celną dodatkową, zgodnie z kodami Taryfy celnej.
3. Rozporządzenia, o których mowa w ust. 1 i 2, wchodzą w życie nie wcześniej
niż po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
4. Opłata celna dodatkowa może być stosowana tylko do końca roku kalendarzowego,
w którym została ustanowiona.
5. Opłaty celnej dodatkowej nie pobiera się od towarów rolnych wprowadzanych na
polski obszar celny w ramach koncesji dostępu do rynku polskiego, udzielonych
zgodnie z zasadami Porozumienia.
Art. 5. 1. Opłata celna dodatkowa nakładana w przypadku określonym w art. 3 ust.
1 pkt 1 nie może przekroczyć jednej trzeciej poziomu stawki celnej stosowanej.
2. Podstawą naliczania opłaty celnej dodatkowej, nakładanej zgodnie z art. 3
ust. 1 pkt 1, jest wartość celna towaru rolnego.
3. Opłata celna dodatkowa ustanowiona w przypadku określonym w art. 3 ust. 1 pkt
2 jest nakładana zgodnie z następującymi zasadami:
1) jeżeli różnica między jednostkową ceną importową a ceną progu wynosi nie
więcej niż 10% ceny progu, opłata celna dodatkowa nie jest nakładana,
2) jeżeli różnica między jednostkową ceną importową a ceną progu jest większa
niż 10%, lecz nie większa niż 40% ceny progu, opłata celna dodatkowa wynosi 30%
kwoty, o którą ta różnica przewyższa 10% ceny progu,
3) jeżeli różnica między jednostkową ceną importową a ceną progu jest większa
niż 40%, lecz nie większa niż 60% ceny progu, opłata celna dodatkowa stanowi
sumę 50% kwoty, o którą ta różnica przewyższa 40% ceny progu i opłaty celnej
dodatkowej nakładanej zgodnie z pkt 2,
4) jeżeli różnica między jednostkową ceną importową a ceną progu jest większa
niż 60%, lecz nie większa niż 75% ceny progu, opłata celna dodatkowa stanowi
sumę 70% kwoty, o którą ta różnica przewyższa 60% ceny progu i opłaty celnej
dodatkowej nakładanej zgodnie z pkt 2 i 3,
5) jeżeli różnica między jednostkową ceną importową a ceną progu jest większa
niż 75% ceny progu, opłata celna dodatkowa stanowi sumę 90% kwoty, o którą ta
różnica przewyższa 75% ceny progu i opłaty celnej dodatkowej nakładanej zgodnie
z pkt 2, 3 i 4.
Art. 6. 1. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowy sposób
ustalania:
1) wielkości progowej,
2) ceny progu.
2. Wobec przywozu towarów rolnych pochodzących z krajów, w stosunku do których
Rzeczpospolita Polska jest stroną porozumień o wolnym handlu, Rada Ministrów
może, w drodze rozporządzenia, określić odrębny sposób lub wyłączenie stosowania
opłaty celnej dodatkowej.
3. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, nie później niż w terminie 60
dni przed dniem ustanowienia opłaty celnej dodatkowej na dany towar rolny
przywożony na polski obszar celny, określi w drodze rozporządzenia:
1) wielkości progowe,
2) ceny progu, dla towarów rolnych, o których mowa w art. 1 ust. 2.
Art. 7. 1. Opłata celna dodatkowa nie jest pobierana od towarów rolnych
wprowadzanych na polski obszar celny, zgodnie z zawartym kontraktem, jeżeli ich
wysyłka, na podstawie tego kontraktu, nastąpiła przed dniem wejścia w życie
rozporządzeń, o których mowa w art. 4 ust. 1 i 2.
2. Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą, w drodze rozporządzenia, może
określić sposób dokumentowania wysyłki, o której mowa w ust. 1.
Art. 8. Opłatę celną dodatkową wymierzają i pobierają od podmiotów dokonujących
wprowadzenia towarów rolnych na polski obszar celny organy celne, niezależnie od
cła i podatku, określonych odrębnie.
Art. 9. 1. W zakresie wymierzania, poboru oraz zwrotu opłaty celnej dodatkowej
stosuje się przepisy dotyczące rozliczeń z tytułu cła.
2. Jeżeli przyjmuje się zabezpieczenie majątkowe należności celnych, w tym samym
trybie powinny być zabezpieczone należności z tytułu opłaty celnej dodatkowej, w
wysokości wynikającej z przepisów niniejszej ustawy.
Art. 10. Postępowania wszczęte i nie zakończone przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy podlegają rozpatrzeniu według ustawy, o której mowa w art. 11.

Art. 11. Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o opłacie wyrównawczej od niektórych
towarów rolnych i spożywczych przywożonych z zagranicy (Dz. U. Nr 43, poz. 160)
nie stosuje się wobec państw - Członków Światowej Organizacji Handlu oraz państw
nie będących Członkami Światowej Organizacji Handlu, którym Polska udzieliła
klauzuli najwyższego uprzywilejowania.
Art. 12. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 29 czerwca 1995 r.
o referendum
(Dz. U. Nr 99, poz. 487)
Rozdział 1
Zasady ogólne
Art. 1. Ustawa reguluje zasady i tryb przeprowadzenia referendum, o którym mowa
w art. 19 ustawy konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych
stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej
oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz. 426 i z 1995 r. Nr 38, poz.
184), oraz w art. 2c i art. 9-11 ustawy konstytucyjnej z dnia 23 kwietnia 1992
r. o trybie przygotowania i uchwalenia Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz. U. Nr 67, poz. 336 i z 1994 r. Nr 61, poz. 251).
Art. 2. 1. Obywatele Rzeczypospolitej Polskiej, w drodze głosowania, wyrażają
swoją wolę co do sposobu rozstrzygnięcia sprawy poddanej referendum.
2. Referendum polega na udzieleniu, na urzędowej karcie do głosowania,
pozytywnej lub negatywnej odpowiedzi na postawione pytania albo na dokonaniu
wyboru między zaproponowanymi wariantami rozwiązań.
Art. 3. 1. W referendum mają prawo brać udział obywatele polscy posiadający
prawo wybierania do Sejmu. Referendum nie przeprowadza się poza granicami
Państwa, z zastrzeżeniem art. 12.
2. Spis osób uprawnionych do udziału w referendum sporządza się i aktualizuje
odpowiednio w trybie i na zasadach określonych w ustawie - Ordynacja wyborcza do
Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 4. 1. W sprawach, o których mowa w art. 19 ust. 1 ustawy konstytucyjnej z
dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą
i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym,
referendum ma prawo zarządzić:
1) Sejm, uchwałą podjętą bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej
połowy ustawowej liczby posłów, lub
2) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, za zgodą Senatu podjętą bezwzględną
większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby senatorów.
2. Sprawa będąca przedmiotem referendum, o którym mowa w ust. 1, nie może być
ponownie poddana pod referendum przed upływem 4 lat od dnia jego
przeprowadzenia.
Art. 5. 1. Sejm może postanowić o poddaniu określonej sprawy pod referendum z
własnej inicjatywy, a także na wniosek Senatu, Rady Ministrów lub grupy
obywateli. W przypadku gdy Sejm nie uwzględni wniosku o przeprowadzenie
referendum, Marszałek Sejmu informuje o tym wnioskodawcę.
2. Wniosek o zarządzenie referendum powinien określać propozycje pytań lub
wariantów rozwiązań w sprawie poddanej pod referendum.
3. Sejm w uchwale o przeprowadzeniu referendum ustala treść pytań lub wariantów
rozwiązań w sprawie poddanej pod referendum.
4. Szczegółowy tryb podejmowania przez Sejm uchwały o przeprowadzeniu
referendum, jak również rozpatrywania wniosków, o których mowa w ust. 1, określa
regulamin Sejmu.
Art. 6. 1. Sejm może postanowić o poddaniu określonej sprawy pod referendum z
inicjatywy grupy obywateli, którzy dla swojego wniosku uzyskają poparcie co
najmniej 500 000 osób posiadających prawo wybierania do Sejmu. Referendum z
inicjatywy grupy obywateli nie może dotyczyć wydatków i dochodów oraz obronności
państwa, a także amnestii.
2. Zgłoszenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, dokonuje na piśmie pełnomocnik,
którym jest osoba wskazana w pisemnym oświadczeniu pierwszych 15 osób, które
udzieliły poparcia wnioskowi.
3. Do zgłoszenia wniosku załącza się wykaz obywateli popierających zgłoszenie,
zawierający czytelne wskazanie imion, nazwisk, wieku, adresów zamieszkania,
serii i numerów dowodów osobistych lub paszportów osób, które udzielają
poparcia, składając na wykazie własnoręczny podpis. Wzór wykazu ustala Państwowa
Komisja Wyborcza.
4. W przypadku uzasadnionych wątpliwości co do prawidłowości złożenia wymaganej
liczby podpisów w sposób, o którym mowa w ust. 3, Prezydium Sejmu zwraca się do
Państwowej Komisji Wyborczej o stwierdzenie, czy jest złożona wymagana liczba
podpisów.
5. Jeżeli po przeprowadzeniu postępowania, o którym mowa w ust. 4, prawidłowo
złożona liczba podpisów popierających wniosek jest mniejsza niż ustawowo
wymagana, Prezydium Sejmu odmawia przyjęcia wniosku. Uchwałę w tej sprawie wraz
z uzasadnieniem doręcza się niezwłocznie pełnomocnikowi.
6. Uchwała, o której mowa w ust. 5, może być przez pełnomocnika zaskarżona do
Sądu Najwyższego w terminie 14 dni od daty doręczenia. Sąd Najwyższy rozpoznaje
skargę w terminie 30 dni w postępowaniu nieprocesowym, w składzie 3 sędziów. Od
postanowienia Sądu Najwyższego nie przysługuje środek prawny.
Art. 7. 1. Prezydent przekazuje Senatowi projekt zarządzenia w sprawie
przeprowadzenia referendum, zawierający treść pytań lub wariantów rozwiązań w
sprawie poddanej pod referendum, a także termin jego przeprowadzenia.
2. Senat w ciągu 14 dni od dnia przekazania projektu zarządzenia Prezydenta, o
którym mowa w ust. 1, wyraża zgodę na przeprowadzenie referendum.
3. Szczegółowy tryb wyrażania przez Senat zgody, o której mowa w ust. 2, określa
regulamin Senatu.
Art. 8. 1. Uchwała Sejmu lub zarządzenie Prezydenta w sprawie przeprowadzenia
referendum zawiera:
1) podstawę prawną przeprowadzenia referendum,
2) treść karty do głosowania,
3) termin przeprowadzenia referendum,
4) kalendarz czynności związanych z przeprowadzeniem referendum.
2. Referendum wyznacza się na dzień wolny od pracy.
3. Uchwałę Sejmu lub zarządzenie Prezydenta, o których mowa w ust. 1, ogłasza
się w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Referendum przeprowadza się najpóźniej w 90 dniu od dnia ogłoszenia uchwały
lub zarządzenia, o których mowa w ust. 1.
Art. 9. 1. Wynik referendum jest wiążący, jeżeli wzięła w nim udział więcej niż
połowa uprawnionych do głosowania.
2. Rozstrzygnięcie w referendum następuje, jeżeli:
1) za jednym z dwóch przedstawionych rozwiązań opowiedziała się większość
biorących udział w głosowaniu,
2) za jednym z więcej niż dwóch rozwiązań opowiedziała się największa liczba
biorących udział w głosowaniu.
Art. 10. Właściwe organy państwowe podejmują niezwłocznie czynności dla
realizacji wyniku referendum poprzez wydanie aktów prawnych bądź podjęcie innych
decyzji, nie później jednak niż w terminie 60 dni od dnia ogłoszenia uchwały
Sądu Najwyższego o ważności referendum w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej
Polskiej.
Rozdział 2
Referendum konstytucyjne
Art. 11. Referendum konstytucyjne, o którym stanowi ustawa konstytucyjna z dnia
23 kwietnia 1992 r. o trybie przygotowania i uchwalenia Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej, przeprowadza się na podstawie niniejszej ustawy, z
zastrzeżeniem art. 12, 13 i 14.
Art. 12. 1. Prawo udziału w referendum konstytucyjnym przysługuje każdemu
obywatelowi Rzeczypospolitej Polskiej, który ma prawo wybierania do Sejmu.
2. Obywatele polscy przebywający poza granicami Państwa i posiadający ważne
paszporty biorą udział w referendum konstytucyjnym odpowiednio na zasadach
określonych w ustawie - Ordynacja wyborcza do Sejmu.
Art. 13. 1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej zarządza poddanie Konstytucji
pod referendum w trybie określonym w art. 9 ustawy konstytucyjnej, o której mowa
w art. 11.
2. Przyjęcie w referendum Konstytucji następuje wówczas, gdy opowiedziała się za
nią większość biorących udział w głosowaniu.
Art. 14. 1. W przypadku określonym w art. 2c ustawy konstytucyjnej, o której
mowa w art. 11, o przeprowadzeniu referendum postanawia Zgromadzenie Narodowe z
inicjatywy 56 członków Zgromadzenia, jego Komisji Konstytucyjnej bądź na wniosek
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. W razie gdy Zgromadzenie Narodowe nie
uwzględni wniosku Prezydenta, Przewodniczący Zgromadzenia Narodowego informuje o
tym wnioskodawcę.
2. Przedmiotem referendum mogą być wyłącznie konkretnie określone problemy lub
rozwiązania projektu Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Uchwałę w sprawie przeprowadzenia referendum Zgromadzenie Narodowe podejmuje
bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby
członków Zgromadzenia Narodowego.
4. Podejmując uchwałę w sprawie przeprowadzenia referendum Zgromadzenie Narodowe
ustala jednocześnie treść pytań lub wariantów rozwiązań w sprawie poddanej pod
referendum. Szczegółowy tryb podejmowania przez Zgromadzenie Narodowe uchwały w
sprawie przeprowadzenia referendum określa regulamin Zgromadzenia Narodowego.
5. Do referendum, o którym mowa w ust. 1, przepisy art. 8 i 9 stosuje się
odpowiednio.
Rozdział 3
Organy do spraw referendum
Art. 15. Referendum przeprowadzają:
1) Państwowa Komisja Wyborcza, powołana na podstawie przepisów ustawy -
Ordynacja wyborcza do Sejmu,
2) wojewódzkie komisje do spraw referendum,
3) obwodowe komisje do spraw referendum.
Art. 16. 1. Państwowa Komisja Wyborcza zapewnia przygotowanie, organizację oraz
przeprowadzenie referendum.
2. Do zadań Państwowej Komisji Wyborczej należy w szczególności:
1) sprawowanie nadzoru nad przygotowaniem referendum oraz przestrzeganiem
przepisów regulujących zasady i tryb przeprowadzenia referendum,
2) wyjaśnianie treści pytań lub wariantów rozwiązań poddanych pod referendum,
3) powołanie wojewódzkich komisji do spraw referendum i rozpatrywanie skarg na
ich działalność oraz rozwiązanie wojewódzkich i obwodowych komisji do spraw
referendum po wykonaniu ich ustawowych zadań,
4) ustalenie wzoru urzędowych formularzy, druków, a także wzoru pieczęci
wojewódzkich i obwodowych komisji,
5) ustalenie i podanie do wiadomości publicznej oraz ogłoszenie w Dzienniku
Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej wyniku referendum,
6) sporządzenie sprawozdania z przebiegu referendum i przedłożenie Sądowi
Najwyższemu oraz organowi zarządzającemu referendum.
3. Państwowa Komisja Wyborcza podejmuje uchwały w zakresie wykonywania swoich
ustawowych uprawnień.
Art. 17. 1. Państwowa Komisja Wyborcza uchwala wytyczne wiążące komisje do spraw
referendum niższego stopnia oraz udziela wyjaśnień organom administracji
rządowej i samorządowej, a także podległym im jednostkom wykonującym zadania
związane z przeprowadzeniem referendum.
2. Państwowa Komisja Wyborcza uchyla uchwały wojewódzkich komisji podjęte z
naruszeniem prawa lub niezgodne z wytycznymi Państwowej Komisji Wyborczej i
przekazuje sprawę właściwej komisji do ponownego rozpatrzenia.
3. Państwowa Komisja Wyborcza ustala regulaminy wojewódzkich i obwodowych
komisji, określając w nich w szczególności:
1) zasady i tryb pracy,
2) sposób wykonania zadań,
3) sposób sprawowania nadzoru nad przestrzeganiem niniejszej ustawy.
4. Państwowa Komisja Wyborcza może na czas przeprowadzenia referendum utworzyć
swoją inspekcję i określić jej zadania.
Art. 18. Do zadań wojewódzkiej komisji do spraw referendum należy w
szczególności:
1) sprawowanie nadzoru nad przygotowaniem referendum na terenie województwa oraz
przestrzeganiem przepisów niniejszej ustawy przez obwodowe komisje do spraw
referendum,
2) rozpatrywanie skarg na działalność obwodowych komisji do spraw referendum,
3) zarządzenie druku obwieszczeń dotyczących referendum i dostarczenie ich
obwodowym komisjom do spraw referendum,
4) ustalenie zbiorczych wyników głosowania na obszarze województwa i przekazanie
ich do Państwowej Komisji Wyborczej,
5) zapewnienie, we współdziałaniu z właściwymi organami administracji rządowej
oraz samorządowej, prawidłowego przygotowania i przeprowadzenia referendum na
obszarze województwa,
6) wykonywanie innych zadań przewidzianych w ustawie lub zleconych przez
Państwową Komisję Wyborczą.
Art. 19. 1. W skład wojewódzkiej komisji do spraw referendum wchodzi 7-9 sędziów
powoływanych na zasadach określonych przepisami ustawy - Ordynacja wyborcza do
Sejmu, dotyczących okręgowych komisji wyborczych.
2. Do zasad działalności wojewódzkich komisji do spraw referendum stosuje się
odpowiednio przepisy ustawy - Ordynacja wyborcza do Sejmu, dotyczące okręgowych
komisji wyborczych.
Art. 20. Do zadań obwodowej komisji do spraw referendum należy:
1) przeprowadzenie głosowania w obwodzie,
2) czuwanie w dniu referendum nad przestrzeganiem niniejszej ustawy w miejscu i
czasie głosowania,
3) ustalenie wyników głosowania w obwodzie i podanie ich do publicznej
wiadomości,
4) przekazanie protokołu głosowania w obwodzie właściwej wojewódzkiej komisji do
spraw referendum.
Art. 21. 1. Obwodową komisję do spraw referendum w składzie od 5 do 7 osób
powołuje zarząd gminy spośród osób uprawnionych do udziału w referendum,
najpóźniej w 21 dniu przed dniem referendum. Sposób zgłaszania kandydatów oraz
tryb powoływania obwodowych komisji określa Państwowa Komisja Wyborcza.
2. Do zasad działalności obwodowych komisji do spraw referendum stosuje się
odpowiednio przepisy ustawy - Ordynacja wyborcza do Sejmu, dotyczące obwodowych
komisji wyborczych.
Art. 22. 1. Organizacyjno-techniczne warunki wykonywania zadań związanych z
przeprowadzeniem referendum przez Państwową Komisję Wyborczą i wojewódzkie
komisje do spraw referendum zapewniają odpowiednio Krajowe Biuro Wyborcze i
wojewódzkie biura wyborcze działające na podstawie przepisów ustawy - Ordynacja
wyborcza do Sejmu.
2. Obsługę i techniczno-materialne warunki pracy obwodowej komisji do spraw
referendum zapewnia, jako zadanie zlecone gminie, wójt lub burmistrz (prezydent
miasta).
3. Obowiązki przewidziane w ust. 2 w odniesieniu do obwodowych komisji
powołanych w obwodach głosowania za granicą i na polskich statkach morskich
wykonują odpowiednio konsul i kapitan statku.
4. Organizacje polityczne i społeczne o zasięgu ogólnopolskim mają prawo
delegować do komisji do spraw referendum wszystkich szczebli mężów zaufania w
celu prowadzenia obserwacji przebiegu referendum. Przepisy ustawy - Ordynacja
wyborcza do Sejmu stosuje się odpowiednio.
Rozdział 4
Głosowanie
Art. 23. 1. Państwowa Komisja Wyborcza ustala wzór karty do głosowania w
referendum.
2. Urzędowa karta do głosowania obejmuje:
1) oznaczenie referendum i organu, który postanowił o jego przeprowadzeniu, oraz
datę referendum,
2) pytania albo warianty rozwiązania sprawy będącej przedmiotem referendum.
Jeżeli referendum polega na udzieleniu odpowiedzi na postawione pytanie, na
karcie do głosowania zamieszcza się również wyrazy "tak" i "nie", a gdy
referendum polega na dokonaniu wyboru pomiędzy zaproponowanymi wariantami
rozwiązań, przy każdym z wariantów umieszcza się po lewej stronie numer
wariantu,
3) pouczenie o sposobie głosowania.
3. W przypadku poddania pod referendum więcej niż jednej sprawy, na karcie do
głosowania zamieszcza się kolejno wszystkie postawione pytania lub warianty, z
zachowaniem wymagań określonych w ust. 2 pkt 2.
4. Karta do głosowania może być zadrukowana tylko po jednej stronie. Na karcie
do głosowania drukuje się odcisk pieczęci Państwowej Komisji Wyborczej.
5. Zasady sporządzania i tryb przekazywania kart do głosowania obwodowym
komisjom do spraw referendum ustala Państwowa Komisja Wyborcza.
Art. 24. 1. Głosowanie przeprowadza się w obwodach głosowania utworzonych dla
ostatnio przeprowadzonych wyborów do Sejmu.
2. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek wójta lub burmistrza (prezydenta
miasta), rada gminy może dokonać zmian w podziale na obwody głosowania lub
ustalić inne siedziby obwodowych komisji do spraw referendum.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do obwodów głosowania utworzonych za
granicą i na polskich statkach morskich.
4. W sprawach, o których mowa w ust. 2 i 3, stosuje się odpowiednio przepisy
ustawy - Ordynacja wyborcza do Sejmu, dotyczące zasad i trybu tworzenia obwodów
głosowania.
Art. 25. 1. Głosować można tylko osobiście.
2. Zasady oraz tryb przeprowadzenia głosowania określają odpowiednio przepisy
ustawy - Ordynacja wyborcza do Sejmu.
Art. 26. 1. Głosujący udziela odpowiedzi na postawione pytanie w ten sposób, że
stawia znak w kratce obok odpowiedzi pozytywnej "tak" lub obok odpowiedzi
negatywnej "nie".
2. Głosujący dokonuje wyboru pomiędzy zaproponowanymi wariantami w ten sposób,
że stawia znak w kratce obok numeru wariantu, za którym się opowiada.
3. Znakiem, o którym mowa w ust. 1 i 2, są dwie przecinające się linie, których
punkt przecięcia znajduje się w obrębie kratki.
Rozdział 5
Ustalenie wyników głosowania i wyniku referendum
Art. 27. 1. Niezwłocznie po zakończeniu głosowania obwodowa komisja do spraw
referendum ustala liczbę nie wykorzystanych kart do głosowania i umieszcza je w
zapieczętowanych pakietach.
2. Komisja ustala, na podstawie spisu uprawnionych do głosowania w referendum,
liczbę osób uprawnionych do głosowania oraz liczbę osób, którym wydano karty do
głosowania.
3. Przewodniczący, w obecności komisji, otwiera urnę, po czym komisja liczy
znajdujące się w niej karty do głosowania.
4. Kart do głosowania przedartych całkowicie na dwie lub więcej części nie
bierze się pod uwagę przy obliczeniach, o których mowa w ust. 3.
5. Jeżeli liczba kart do głosowania w urnie przewyższa liczbę wydanych kart,
komisja podaje w protokole przypuszczalną przyczynę tej niezgodności.
Art. 28. Nieważne są karty do głosowania inne niż urzędowo ustalone lub nie
opatrzone pieczęcią obwodowej komisji do spraw referendum.
Art. 29. 1. Po ustaleniu liczby ważnych kart do głosowania obwodowa komisja do
spraw referendum ustala wyniki głosowania w obwodzie.
2. Za nieważny uznaje się głos, jeżeli na karcie do głosowania:
1) znak, o którym mowa w art. 26 ust. 3, postawiono w obu kratkach
odpowiadających odpowiedziom na postawione pytanie lub nie postawiono tego znaku
w żadnej z kratek odpowiadających odpowiedziom na pytanie,
2) znak, o którym mowa w art. 26 ust. 3, postawiono w kratkach odpowiadających
dwom lub więcej numerom wariantów albo nie postawiono tego znaku w żadnej z
kratek odpowiadających numerowi wariantu.
3. W razie poddania pod referendum więcej niż jednej sprawy (przedstawionej w
formie pytania lub wyboru wariantu), komisja ustala wyniki głosowania oddzielnie
dla każdego pytania lub wyboru wariantu.
4. Dopisanie na karcie do głosowania dodatkowych pytań lub wariantów albo
poczynienie innych dopisków na wpływa na ważność głosu.
Art. 30. 1. Obwodowa komisja do spraw referendum sporządza w dwóch egzemplarzach
protokół głosowania w obwodzie, którego wzór ustala Państwowa Komisja Wyborcza.
2. W protokole głosowania w obwodzie wymienia się liczby:
1) osób uprawnionych do głosowania,
2) osób, którym wydano karty do głosowania,
3) kart nieważnych,
4) kart ważnych (czyli liczbę osób, które wzięły udział w głosowaniu),
5) głosów nieważnych,
6) głosów ważnych,
7) głosów ważnych oddanych na poszczególne odpowiedzi postawionego pytania lub
za wyborem określonego wariantu.
3. Przepis art. 29 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
4. Protokół podpisują wszystkie osoby wchodzące w skład komisji, obecne przy
jego sporządzeniu. Protokół opatruje się pieczęcią komisji.
5. Członkom komisji przysługuje prawo wniesienia do protokołu głosowania uwag z
wymienieniem konkretnych zarzutów.
6. Po sporządzeniu protokołu obwodowa komisja podaje niezwłocznie do publicznej
wiadomości wyniki głosowania.
Art. 31. 1. Przewodniczący obwodowej komisji do spraw referendum niezwłocznie
przesyła do wojewódzkiej komisji do spraw referendum, w zapieczętowanej
kopercie, jeden egzemplarz protokołu głosowania w obwodzie.
2. Tryb przekazywania protokołów, o których mowa w ust. 1, ustala Państwowa
Komisja Wyborcza.
3. Państwowa Komisja Wyborcza może określić zasady i tryb wcześniejszego
przekazywania danych z protokołu za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej
użytku publicznego lub elektronicznego przesyłania danych.
Art. 32. Po dokonaniu czynności wymienionych w art. 31 przewodniczący obwodowej
komisji niezwłocznie przekazuje wójtowi lub burmistrzowi (prezydentowi miasta)
dokumenty z głosowania.
Art. 33. 1. Niezwłocznie po otrzymaniu od wszystkich obwodowych komisji
protokołów głosowania wojewódzka komisja do spraw referendum dokonuje
sprawdzenia prawidłowości ustalenia wyników głosowania w obwodach. W razie
stwierdzenia nieprawidłowości w ustaleniu wyników głosowania, komisja zarządza
ponowne ich ustalenie i powiadamia o tym Państwową Komisję Wyborczą.
2. Na podstawie protokołów głosowania w obwodach wojewódzka komisja ustala
łączne wyniki głosowania w całym województwie i sporządza, w dwóch
egzemplarzach, protokół zbiorczy wyników głosowania w województwie, którego wzór
ustala Państwowa Komisja Wyborcza. W protokole wymienia się łączne dane, o
których mowa w art. 30 ust. 2.
3. Przepisy art. 30 ust. 4-6 stosuje się odpowiednio.
4. Przewodniczący wojewódzkiej komisji przekazuje niezwłocznie Państwowej
Komisji Wyborczej, w trybie art. 31 ust. 3, dane z protokołu dotyczące:
1) osób uprawnionych do głosowania,
2) kart nieważnych,
3) kart ważnych (czyli liczbę osób, które wzięły udział w głosowaniu),
4) głosów nieważnych,
5) głosów ważnych,
6) głosów ważnych oddanych na poszczególne odpowiedzi postawionego pytania lub
za wyborem określonego wariantu.
5. Protokół, o którym mowa w ust. 2, przewodniczący wojewódzkiej komisji
przesyła niezwłocznie do Państwowej Komisji Wyborczej, w trybie przez nią
ustalonym. Pozostałe dokumenty z przeprowadzonego referendum przechowuje
kierownik wojewódzkiego biura wyborczego właściwego dla siedziby komisji.
Art. 34. 1. Po otrzymaniu protokołów od wojewódzkich komisji do spraw referendum
Państwowa Komisja Wyborcza dokonuje sprawdzenia prawidłowości ustalenia
zbiorczych wyników głosowania w województwach.
2. W razie stwierdzenia nieprawidłowości w ustaleniu danych, o których mowa w
ust. 1, Państwowa Komisja Wyborcza zarządza ponowne ustalenie tych danych.
3. Państwowa Komisja Wyborcza:
1) ustala wynik referendum i sporządza protokół o wyniku referendum,
2) przekazuje protokół wraz ze sprawozdaniem z przebiegu referendum Sądowi
Najwyższemu oraz organowi, który zarządził referendum,
3) podaje niezwłocznie wynik referendum do wiadomości publicznej i zarządza jego
ogłoszenie w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.
Rozdział 6
Ważność referendum
Art. 35. 1. Przeciwko ważności referendum może być wniesiony protest ze względu
na zarzut dopuszczenia się przestępstwa przeciwko referendum lub naruszenia
przepisów niniejszej ustawy dotyczących głosowania, ustalenia wyników głosowania
lub wyniku referendum.
2. Jeżeli podstawę protestu stanowi zarzut popełnienia przestępstwa przeciwko
referendum lub naruszenia przez Państwową Komisję Wyborczą przepisów niniejszej
ustawy dotyczących ustalenia wyników głosowania i wyniku referendum, może go
wnieść każda osoba uprawniona do udziału w referendum.
3. Protest przeciwko ważności referendum z powodu naruszenia przepisów
niniejszej ustawy dotyczących głosowania, ustalenia wyników głosowania w
obwodzie lub województwie może wnieść osoba, której nazwisko w dniu głosowania
było umieszczone w spisie uprawnionych do głosowania w tym obwodzie głosowania i
województwie.
Art. 36. 1. Protest wnosi się na piśmie do Sądu Najwyższego od następnego dnia
po dniu referendum, nie później jednak niż w 7 dniu od daty ogłoszenia wyniku
referendum przez Państwową Komisję Wyborczą w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej
Polskiej.
2. Do warunków i trybu wnoszenia protestu oraz sposobu jego rozpatrywania przez
Sąd Najwyższy stosuje się odpowiednio przepisy ustawy - Ordynacja wyborcza do
Sejmu, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Sąd Najwyższy rozstrzyga o ważności referendum, podejmując w tej sprawie
uchwałę nie później niż w 60 dniu po dniu głosowania. Uchwałę o ważności
referendum przedstawia się niezwłocznie organowi zarządzającemu referendum,
ogłasza w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej oraz przesyła Państwowej
Komisji Wyborczej.
Art. 37. 1. Uchwała Sądu Najwyższego o unieważnieniu głosowania w obwodzie jest
niezwłocznie przekazywana Państwowej Komisji Wyborczej w celu skorygowania
wyników głosowania i wyniku referendum. Przepis art. 34 ust. 3 stosuje się
odpowiednio.
2. Unieważnienie głosowania w obwodzie powoduje, że przy ustalaniu wyniku
referendum nie uwzględnia się liczby uprawnionych do głosowania oraz wyników
głosowania w tym obwodzie.
3. Uchwałę Sądu Najwyższego, o której mowa w ust. 1, przedstawia się
niezwłocznie organowi zarządzającemu referendum, podaje się do wiadomości
publicznej i ogłasza w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.
Rozdział 7
Kampania referendalna i finansowanie referendum
Art. 38. Kampania referendalna służy przedstawianiu i wyjaśnianiu odpowiednio
przez organ zarządzający referendum i Państwową Komisję Wyborczą treści pytań i
wariantów oraz problemów poddanych pod referendum, a także prezentowaniu
stanowiska partii politycznych, organizacji społecznych oraz innych podmiotów w
sprawie poddanej referendum.
Art. 39. 1. Kampania referendalna rozpoczyna się z dniem ogłoszenia uchwały
Sejmu, uchwały Zgromadzenia Narodowego lub zarządzenia Prezydenta o
przeprowadzeniu referendum i ulega zakończeniu na 24 godziny przed dniem
głosowania.
2. Do kampanii referendalnej stosuje się odpowiednio przepisy ustawy - Ordynacja
wyborcza do Sejmu dotyczące prowadzenia kampanii wyborczej, z uwzględnieniem
zmian wynikających z przepisów art. 40-43 niniejszej ustawy.
Art. 40. 1. W programach publicznych i niepublicznych nadawców radiowych i
telewizyjnych kampania referendalna prowadzona jest w sposób i na zasadach
określonych przepisami o radiofonii i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 2-4.
2. "Telewizja Polska - Spółka Akcyjna" i "Polskie Radio - Spółka Akcyjna", zwane
dalej "Telewizją Polską" i "Polskim Radiem", obowiązane są w okresie od 20 dnia
przed dniem referendum do nieodpłatnego rozpowszechniania w ogólnopolskich
programach telewizyjnych i radiowych wyjaśnień Państwowej Komisji Wyborczej
dotyczących kwestii prawnych zarządzonego referendum, w szczególności treści
pytań lub wariantów rozwiązań, sposobu głosowania i jego skutków prawnych.
3. Wyjaśnienia, o których mowa w ust. 2, przedstawiane są w specjalnych
audycjach referendalnych przygotowanych przez Telewizję Polską i Polskie Radio,
których łączny czas nie może być krótszy niż 3 godziny w Telewizji Polskiej i 4
godziny w Polskim Radiu.
4. Tryb postępowania w sprawie prowadzenia kampanii referendalnej w jednostkach
publicznej radiofonii i telewizji określi, w drodze rozporządzenia, Krajowa Rada
Radiofonii i Telewizji.
Art. 41. Wydatki związane z organizacją przygotowań i przeprowadzeniem
referendum pokrywane są z budżetu państwa.
Art. 42. 1. Wydatki ponoszone przez partie polityczne, organizacje społeczne
oraz inne podmioty w związku z referendum pokrywane są wyłącznie z ich źródeł
własnych.
2. Do finansowania kampanii referendalnej partii, organizacji oraz innych
podmiotów, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisów ustawy - Ordynacja
wyborcza do Sejmu dotyczących organizowania zbiórek publicznych środków
finansowych na cele wyborcze, sporządzania i publikowania sprawozdań finansowych
o źródłach pozyskanych funduszy i poniesionych wydatkach oraz o prawie do
otrzymania z budżetu państwa dotacji podmiotowej w związku z poniesionymi
wydatkami na kampanię wyborczą.
Rozdział 8
Przepisy szczególne i końcowe
Art. 43. 1. W przypadku przeprowadzania referendum w tym samym dniu co wybory do
Sejmu i Senatu lub wybory Prezydenta:
1) głosowanie przeprowadza się w obwodach głosowania utworzonych dla właściwych
wyborów i na podstawie spisów wyborców sporządzonych dla tych wyborów,
2) zadania wojewódzkich i obwodowych komisji wyborczych do spraw referendum
wykonują odpowiednie komisje wyborcze powołane do przeprowadzania właściwych
wyborów,
3) do kampanii referendalnej stosuje się przepisy art. 40 ust. 2 i 3, art. 41
oraz art. 42 ust. 1.
2. Państwowa Komisja Wyborcza w przypadku, o którym mowa w ust. 1, w drodze
uchwały, określi:
1) szczegółowy sposób i tryb przygotowania i przeprowadzenia referendum oraz
wyborów,
2) zasady łącznego finansowania kampanii referendalnej oraz kampanii wyborczej.
3. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, w porozumieniu z Państwową Komisją
Wyborczą, w drodze rozporządzenia, określi zasady i sposób łącznego prowadzenia
kampanii referendalnej oraz kampanii wyborczej w programach radiowych i
telewizyjnych.
Art. 44. W sprawach nie uregulowanych niniejszą ustawą stosuje się odpowiednio
przepisy ustawy - Ordynacja wyborcza do Sejmu.
Art. 45. Traci moc ustawa z dnia 6 maja 1987 r. o konsultacjach społecznych i
referendum (Dz. U. Nr 14, poz. 83).
Art. 46. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania
w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie dnia 20
stycznia 1994 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 51, poz. 277)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 20 stycznia 1994 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w
zakresie podatków od dochodu i majątku w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania
w zakresie podatków od dochodu i majątku
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Litewskiej,
pragnąc zawrzeć Umowę w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania
uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Zakres podmiotowy
Niniejsza umowa dotyczy osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym
lub w obu Umawiających się Państwach.
Artykuł 2
Podatki, których dotyczy umowa
1. Niniejsza umowa dotyczy, bez względu na sposób poboru, podatków od dochodu i
od majątku, które pobiera się na rzecz każdego Umawiającego się Państwa, jego
jednostek terytorialnych lub władz lokalnych.
2. Za podatki od dochodu i od majątku uważa się wszystkie podatki, które pobiera
się od całego dochodu, od całego majątku albo od części dochodu lub majątku,
włączając podatki od zysku z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego
lub nieruchomego, jak również podatki od przyrostu majątku.
3. Do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy umowa, należą w
szczególności:
a) w Polsce:
1) podatek dochodowy od osób fizycznych;
2) podatek dochodowy od osób prawnych;
(zwane dalej "podatkami polskimi");
b) w Litwie:
1) podatek od zysków osób prawnych (juridinu asmenu pelno mokestis);
2) podatek dochodowy od osób fizycznych (fiziniu asmenu pojamu mokestis);
3) podatek od przedsiębiorstw z udziałem kapitału państwowego (palukanos uz
valstybinio kapitalo naudojima);
(zwane dalej "podatkami litewskimi").
4. Niniejsza umowa dotyczy również wszystkich podatków takiego samego lub
podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej umowy będą wprowadzone obok
lub w miejsce istniejących podatków. Właściwe władze Umawiających się Państw
będą informowały się wzajemnie o zasadniczych zmianach dokonanych w ich
ustawodawstwie podatkowym.
Artykuł 3
Ogólne definicje
1. W rozumieniu niniejszej umowy, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej:
a) określenie "Polska" użyte w sensie geograficznym oznacza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w tym każdy obszar poza jej wodami terytorialnymi, na
którym na mocy ustawodawstwa polskiego i zgodnie z prawem międzynarodowym Polska
może sprawować suwerenne prawa odnoszące się do dna morskiego, jego podglebia
oraz ich zasobów naturalnych;
b) określenie "Litwa" oznacza Republikę Litewską, a użyte w sensie geograficznym
oznacza terytorium Republiki Litewskiej i każdy obszar przylegający do wód
terytorialnych Republiki Litewskiej, na którym na mocy ustawodawstwa Republiki
Litewskiej i zgodnie z prawem międzynarodowym Litwa może sprawować prawa
odnoszące się do dna morskiego, jego podglebia oraz ich zasobów naturalnych;
c) określenia "Umawiające się Państwo" i "drugie Umawiające się Państwo"
oznaczają, zależnie od kontekstu, Polskę lub Litwę;
d) określenie "obywatel" oznacza każdą osobę fizyczną posiadającą obywatelstwo
Umawiającego się Państwa i osobę prawną oraz spółkę osobową lub stowarzyszenie
utworzone na podstawie ustawodawstwa obowiązującego w Umawiającym się Państwie;
e) określenie "osoba" obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie
osób;
f) określenie "spółka" oznacza stowarzyszenie lub każdą inną jednostkę
organizacyjną, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną;
g) określenia "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" i
"przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio
przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie;
h) określenie "komunikacja międzynarodowa" oznacza wszelki transport statkiem
morskim, statkiem powietrznym lub pojazdem transportu drogowego, eksploatowanym
przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, z wyjątkiem przypadku, gdy
transport statkiem morskim, statkiem powietrznym lub pojazdem transportu
drogowego jest wykonywany wyłącznie między miejscami położonymi w drugim
Umawiającym się Państwie;
i) określenie "właściwa władza" oznacza:
1) w przypadku Polski - ministra finansów lub jego upoważnionego
przedstawiciela;
2) w przypadku Litwy - ministra finansów lub jego upoważnionego przedstawiciela.
2. Przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z
treści przepisu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane
będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się zgodnie z prawem tego Państwa
w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa.
Artykuł 4
Miejsce zamieszkania lub siedziba
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania
lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z
prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania,
miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce rejestracji albo inne
kryterium o podobnym charakterze. Określenie to obejmuje również rząd tego
Państwa, jego jednostki terytorialne i władze lokalne oraz agencje lub jednostki
należące całkowicie do tego Państwa, jego jednostek terytorialnych lub władz
lokalnych, utworzone zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa. Jednakże określenie
to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie
dochodu osiąganego tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym
Państwie.
2. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce
zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według
następujących zasad:
a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma
ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu
Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym
Państwie, z którym ma ona silniejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek
interesów życiowych);
b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów
życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z
Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się
Państwie, w którym zwykle przebywa;
c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w
żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie,
którego jest obywatelem;
d) jeżeli miejsca zamieszkania nie można określić zgodnie z postanowieniami
liter od a) do c) niniejszego ustępu, to właściwe władze Umawiających się Państw
rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
3. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba, nie będąca osobą fizyczną, ma
siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą siedzibę w
tym Umawiającym się Państwie, z którego prawa wywodzi się jej status.
Artykuł 5
Zakład
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "zakład" oznacza stałą placówkę,
przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność
przedsiębiorstwa.
2. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:
a) miejsce zarządu,
b) filię,
c) biuro,
d) zakład fabryczny,
e) warsztat i
f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce
wydobywania zasobów naturalnych.
3. Plac budowy, prace budowlane, montażowe lub instalacyjne albo działalność
nadzorcza lub doradcza z nimi związana stanowi zakład tylko wtedy, gdy obiekt
lub prace trwają dłużej niż dziewięć miesięcy.
4. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu określenie "zakład" nie
obejmuje:
a) placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub wydawania
dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
b) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania;
c) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w
celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
e) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla
przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym
lub pomocniczym;
f) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek
połączenia rodzajów działalności, o których mowa w niniejszym ustępie od litery
a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność tej placówki,
wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, ma charakter
przygotowawczy lub pomocniczy.
5. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba, z wyjątkiem
niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa w imieniu
przedsiębiorstwa i osoba ta posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do
zawierania umów w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, to uważa
się, że przedsiębiorstwo to posiada zakład w tym Państwie w zakresie prowadzenia
każdego rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa,
chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów
działalności, które gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki, nie
powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień tego
ustępu.
6. Nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się Państwie
tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym Państwie czynności przez maklera,
generalnego komisanta albo każdego innego niezależnego przedstawiciela, pod
warunkiem że te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności. Jednakże w
rozumieniu tego ustępu nie można uznać za niezależnego przedstawiciela osoby,
która całkowicie lub w części prowadzi działalność na rzecz przedsiębiorstwa.
7. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub
jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany
tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby którąkolwiek z tych spółek
uważać za zakład drugiej spółki.
Artykuł 6
Dochód z nieruchomości
1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa
rolnego i leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być
opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Określenie "majątek nieruchomy" posiada takie znaczenie, jakie przyjmuje się
według prawa tego Umawiającego się Państwa, na którego terytorium dany majątek
jest położony. W każdym przypadku określenie to obejmuje przynależność do
majątku nieruchomego, a w szczególności budynki, żywy i martwy inwentarz
gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy
prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, w szczególności prawa
rozporządzania nieruchomościami lub podobne prawa, prawa użytkowania
nieruchomości, jak również prawa do stałych bądź zmiennych świadczeń z tytułu
eksploatacji lub prawa do eksploatacji zasobów mineralnych, źródeł i innych
zasobów naturalnych; statki morskie, barki, statki powietrzne i pojazdy
transportu drogowego nie stanowią majątku nieruchomego.
3. Postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodu osiąganego z bezpośredniego
użytkowania, dzierżawy lub innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego, jak
również do dochodu z tytułu przeniesienia własności majątku nieruchomego.
4. Jeżeli akcje lub inne prawa uczestnictwa w spółce uprawniają właścicieli tych
akcji lub praw do korzystania z majątku nieruchomego należącego do spółki, to
dochód osiągany z bezpośredniego użytkowania, dzierżawy lub korzystania w każdej
innej formie z prawa do czerpania korzyści może być opodatkowany w tym
Umawiającym się Państwie, w którym majątek nieruchomy jest położony.
5. Postanowienia ustępów 1 i 3 stosuje się również do dochodu z majątku
nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodu z majątku nieruchomego służącego do
wykonywania wolnego zawodu.
Artykuł 7
Zyski przedsiębiorstw
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko
w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim
Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo
wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane
w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane:
a) takiemu zakładowi lub
b) sprzedaży w tym drugim Państwie dóbr lub towarów takiego samego lub podobnego
rodzaju za pośrednictwem takiego zakładu lub
c) innej działalności gospodarczej, prowadzonej w tym drugim Państwie, takiego
samego lub podobnego rodzaju, jak prowadzona za pośrednictwem takiego zakładu.
2. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego
się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez
położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać
takiemu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką
samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako
samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z
przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.
3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczanie nakładów ponoszonych
dla tego zakładu włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami
administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym
położony jest zakład, czy gdzie indziej. Dozwolone odliczenie nakładów przez
Umawiające się Państwo obejmuje jedynie te nakłady, które podlegają odliczeniu
zgodnie z prawem tego Państwa.
4. Jeżeli w Umawiającym się Państwie istnieje zwyczaj ustalania zysków zakładu
przez podział całkowitych zysków przedsiębiorstwa na jego poszczególne części,
żadne postanowienie ustępu 2 nie wyklucza ustalenia przez to Umawiające się
Państwo zysku do opodatkowania według zwykle stosowanego podziału; sposób
stosowanego podziału zysku musi jednak być taki, żeby wynik był zgodny z
zasadami zawartymi w tym artykule.
5. Nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub
towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa.
6. Przy stosowaniu poprzednich ustępów ustalanie zysków zakładu powinno być
dokonywane każdego roku w ten sam sposób, chyba że istnieją uzasadnione powody,
aby postąpić inaczej.
Artykuł 8
Transport międzynarodowy
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, osiągane z eksploatacji w
komunikacji międzynarodowej statków morskich, statków powietrznych lub pojazdów
transportu drogowego, będą opodatkowane tylko w tym Państwie.
2. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, osiągane z eksploatacji
barek w transporcie śródlądowym, będą opodatkowane tylko w tym Państwie.
3. Postanowienia ustępu 1 stosuje się również do zysków pochodzących z
uczestnictwa w umowie poolowej, we wspólnym przedsiębiorstwie lub w
międzynarodowym związku eksploatacyjnym.
Artykuł 9
Przedsiębiorstwa powiązane
1. Jeżeli:
a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa uczestniczy bezpośrednio lub
pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w kapitale przedsiębiorstwa drugiego
Umawiającego się Państwa albo
b) te same osoby uczestniczą bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu, kontroli
lub w kapitale przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa
drugiego Umawiającego się Państwa
i jeżeli w jednym i w drugim przypadku między dwoma przedsiębiorstwami w
zakresie ich stosunków handlowych lub finansowych zostaną umówione lub narzucone
warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne
przedsiębiorstwa, to zyski, które osiągałoby jedno z przedsiębiorstw bez tych
warunków, lecz których z powodu tych warunków nie osiągnęło, mogą być uznane za
zyski tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.
2. Jeżeli Umawiające się Państwo włącza do zysków własnego przedsiębiorstwa i
odpowiednio opodatkowuje również zyski przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego
się Państwa, z których tytułu przedsiębiorstwo to zostało opodatkowane w tym
drugim Państwie, a zyski w ten sposób połączone są zyskami, które osiągnęłoby
przedsiębiorstwo pierwszego Państwa, gdyby warunki ustalone między obydwoma
przedsiębiorstwami były warunkami, które byłyby uzgodnione między
przedsiębiorstwami niezależnymi, to drugie Państwo dokona odpowiedniej korekty
kwoty podatku wymierzonego w tym Państwie. Przy ustalaniu takiej korekty będą
odpowiednio uwzględnione inne postanowienia niniejszej umowy, a w razie
konieczności właściwe władze Umawiających się Państw będą porozumiewać się ze
sobą bezpośrednio.
Artykuł 10
Dywidendy
1. Dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.
2. Dywidendy te mogą być opodatkowane także w Umawiającym się Państwie i zgodnie
z prawem tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę,
ale jeżeli odbiorca dywidend jest ich właścicielem, to podatek ten nie może
przekroczyć:
a) 5 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli ich właścicielem jest spółka (inna
niż spółka osobowa), której udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy
wynosi co najmniej 25 procent,
b) 15 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.
Właściwe władze Umawiających się Państw mogą w drodze wzajemnego porozumienia
rozstrzygnąć sposób stosowania tych ograniczeń. Postanowienia niniejszego ustępu
nie naruszają opodatkowania spółki w odniesieniu do zysków, z których dywidendy
są wypłacane.
3. Określenie "dywidendy" użyte w tym artykule oznacza dochód z akcji lub innych
praw, z wyjątkiem wierzytelności, z udziału w zyskach, jak również dochody z
innych praw spółki, które według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka
wypłacająca dywidendy ma siedzibę, są pod względem podatkowym traktowane jak
dochody z akcji.
4. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli właściciel
dywidend, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie,
wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się siedziba
spółki wypłacającej dywidendy, działalność gospodarczą poprzez zakład w nim
położony bądź wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o stałą
placówkę, która jest w nim położona, i gdy udział, z którego tytułu wypłaca się
dywidendy, faktycznie wiąże się z działalnością takiego zakładu lub stałej
placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się
postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
5. Jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie,
osiąga zyski lub dochody z drugiego Umawiającego się Państwa, to drugie Państwo
nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę, z
wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie, lub przypadku, gdy udział, z
którego tytułu dywidendy są wypłacane, faktycznie wiąże się z działalnością
zakładu lub stałej placówki położonej w drugim Państwie, ani też obciążać nie
wydzielonych zysków spółki podatkiem od nie wydzielonych zysków, nawet kiedy
wypłacane dywidendy lub nie wydzielone zyski całkowicie lub częściowo pochodzą z
zysków albo dochodów osiągniętych w tym drugim Państwie.
Artykuł 11
Odsetki
1. Odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże takie odsetki mogą być również opodatkowane w Umawiającym się
Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli
odbiorca odsetek jest ich właścicielem, podatek w ten sposób ustalony nie może
przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych odsetek. Właściwe władze Umawiających
się Państw mogą w drodze wzajemnego porozumienia rozstrzygnąć sposób stosowania
tego ograniczenia.
3. Niezależnie od postanowień ustępu 2 odsetki powstałe w Umawiającym się
Państwie i uzyskane na rzecz rządu drugiego Umawiającego się Państwa, który jest
ich właścicielem, w tym na rzecz jego jednostek terytorialnych i władz
lokalnych, jego banku centralnego lub jakiejkolwiek instytucji finansowej
kontrolowanej przez ten rząd, lub odsetki uzyskane z pożyczek gwarantowanych
przez dany rząd będą zwolnione od opodatkowania w pierwszym Państwie.
4. Użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochód z wszelkiego rodzaju
wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych hipoteką, a w
szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów
dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami,
obligacjami lub skryptami dłużnymi. Opłaty karne z tytułu opóźnionej zapłaty nie
będą uważane za odsetki w rozumieniu tego artykułu.
5. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli właściciel odsetek,
mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w
drugim Państwie, w którym powstają odsetki, działalność gospodarczą poprzez
zakład tam położony bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą placówkę, która
jest w nim położona, i jeżeli wierzytelność, z której tytułu płacone są odsetki,
jest faktycznie związana z takim zakładem lub stałą placówką. W takim przypadku,
w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się postanowienia artykułu 7 lub
artykułu 14.
6. Uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem
jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna lub osoba mająca w
tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca
odsetki, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą
placówkę, w związku z których działalnością powstało zobowiązanie, z tytułu
którego są wypłacane odsetki, i zapłata tych odsetek jest pokrywana przez ten
zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w Państwie, w
którym położony jest zakład lub stała placówka.
7. Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między płatnikiem a właścicielem
odsetek lub między nimi a osobą trzecią kwota odsetek związanych z zadłużeniem,
z którego tytułu są wypłacane, przekracza kwotę, która byłaby uzgodniona
pomiędzy płatnikiem a właścicielem odsetek bez tych powiązań, to postanowienia
tego artykułu mają zastosowanie tylko do ostatniej wymienionej kwoty. W takim
przypadku nadwyżka ponad wymienioną poprzednio część podlega opodatkowaniu w
każdym Umawiającym się Państwie zgodnie z jego prawem, z zastosowaniem
odpowiednich postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 12
Należności licencyjne
1. Należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 niniejszego
artykułu, mogą być również opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym
powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności
jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 10
procent kwoty brutto należności licencyjnych. Właściwe władze Umawiających się
Państw mogą w drodze wzajemnego porozumienia rozstrzygnąć sposób stosowania tego
ograniczenia.
3. Określenie "należności licencyjne" użyte w tym artykule oznacza wszelkiego
rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich
praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z
filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla telewizji lub radia, wszelkiego
patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub
procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania
urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego albo za informacje dotyczące
doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.
4. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli właściciel
należności licencyjnych, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą
należności licencyjne, działalność gospodarczą poprzez zakład w nim położony
bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą placówkę tam położoną, a prawa lub
majątek, z których tytułu wypłacane są należności licencyjne, faktycznie należą
do tego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku stosuje się odpowiednio,
w zależności od konkretnej sytuacji, postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
5. Uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, gdy
płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna albo
osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak
osoba wypłacająca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona w
Umawiającym się Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę, posiada w
Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z których
działalnością powstał obowiązek zapłaty należności licencyjnych, i zakład lub
stała placówka pokrywają te należności, to uważa się, że należności licencyjne
powstają w Państwie, w którym położony jest zakład lub stała placówka.
6. Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między płatnikiem a właścicielem
należności licencyjnych lub między nimi a osobą trzecią kwota należności
licencyjnych płacona za użytkowanie, prawo lub informację przekracza kwotę,
którą płatnik i właściciel należności licencyjnych uzgodniliby bez tych
powiązań, to postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej
wymienionej kwoty. W takim przypadku nadwyżka ponad wymienioną poprzednio kwotę
podlega opodatkowaniu w każdym Umawiającym się Państwie, zgodnie z jego prawem i
z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 13
Zyski ze sprzedaży majątku
1. Zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego,
o którym mowa w artykule 6, położonego w drugim Umawiającym się Państwie, lub z
przeniesienia tytułu własności udziałów w spółce, której mienie składa się
głównie z takiego majątku, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część
majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w
drugim Umawiającym się Państwie, albo z przeniesienia tytułu własności majątku
ruchomego należącego do stałej placówki, którą osoba mająca miejsce zamieszkania
lub siedzibę w Umawiającym się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się
Państwie w celu wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami, które pochodzą z
przeniesienia tytułu własności takiego zakładu (odrębnie albo razem z całym
przedsiębiorstwem) lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym
drugim Państwie.
3. Zyski osiągane przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa z
przeniesienia tytułu własności statków morskich, statków powietrznych lub
pojazdów transportu drogowego eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej,
barek w żegludze śródlądowej oraz z przeniesienia tytułu własności majątku
ruchomego związanego z eksploatacją takich statków morskich, statków
powietrznych lub pojazdów transportu drogowego podlegają opodatkowaniu tylko w
tym Umawiającym się Państwie.
4. Zyski z przeniesienia tytułu własności jakiegokolwiek majątku nie
wymienionego w ustępach 1, 2 i 3 podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym
się Państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub
siedzibę.
Artykuł 14
Wolne zawody
1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie
osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym
charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta
dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie w celu
wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to
dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w
jakim może być przypisany tej stałej placówce. Jeżeli osoba mająca miejsce
zamieszkania w Umawiającym się Państwie przebywa w drugim Umawiającym się
Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni w
jakimkolwiek dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w
danym roku podatkowym, to uważa się, że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką
w tym drugim Państwie, a dochód osiągnięty z wykonywanej przez nią działalności
w tym drugim Państwie przypisuje się stałej placówce.
2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną
działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak
również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów,
architektów, dentystów i księgowych.
Artykuł 15
Praca najemna
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 21, pensje, płace i inne
podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym
Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie.
Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być
opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenie, jakie osoba mająca
miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej,
wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w
pierwszym Państwie, jeżeli:
a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające
łącznie 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego
się lub kończącego w danym roku podatkowym, i
b) wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który
nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
c) wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą
pracodawca posiada w drugim Państwie.
3. Bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, wynagrodzenie
otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie z pracy najemnej, wykonywanej na pokładzie statku morskiego, statku
powietrznego lub pojazdu transportu drogowego eksploatowanego w komunikacji
międzynarodowej lub na pokładzie barki w żegludze śródlądowej, może być
opodatkowane w tym Państwie.
Artykuł 16
Wynagrodzenia dyrektorów
Wynagrodzenia dyrektorów i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce
zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie
nadzorczej spółki lub w innym podobnym organie spółki, mającej siedzibę w drugim
Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Artykuł 17
Artyści i sportowcy
1. Bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15, dochód uzyskany przez osobę
mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu działalności
artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub
telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście wykonywanej w tym
charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie może być opodatkowany
w tym drugim Państwie.
2. Jeżeli dochód mający związek z osobiście wykonywaną działalnością artysty lub
sportowca nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej osobie, to
dochód taki, bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15, może być
opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty
lub sportowca jest wykonywana.
3. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania do dochodu z działalności
artysty lub sportowca, wykonywanej w Umawiającym się Państwie, jeżeli pobyt w
tym Państwie jest finansowany w całości lub w części z funduszów publicznych
drugiego Umawiającego się Państwa lub jego jednostek terytorialnych, lub władz
lokalnych. W takim przypadku dochód podlega opodatkowaniu tylko w tym
Umawiającym się Państwie, w którym artysta lub sportowiec ma miejsce
zamieszkania.
Artykuł 18
Emerytury i renty
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2, emerytury i inne podobne
świadczenia, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie z tytułu jej wcześniejszej pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Państwie, w którym odbiorca emerytury ma miejsce zamieszkania.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1 i postanowienia artykułu 19 ustęp 2,
emerytury i inne świadczenia wypłacane okresowo lub w formie ryczałtu,
przyznawane zgodnie z prawem o zabezpieczeniach socjalnych Umawiającego się
Państwa lub według jakiegokolwiek publicznego systemu utworzonego przez
Umawiające się Państwo w celu opieki socjalnej, podlegają opodatkowaniu tylko w
tym Państwie.
Artykuł 19
Pracownicy państwowi
1.
a) Wynagrodzenie inne niż emerytura, wypłacane przez Umawiające się Państwo,
jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną, jego agencję lub jakąkolwiek
jednostkę kontrolowaną całkowicie przez to Państwo, jego jednostkę terytorialną
lub władzę lokalną osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego
Państwa, jego jednostki terytorialnej, władzy lokalnej, agencji lub innej
jednostki, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
b) Jednakże wynagrodzenie takie podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym
się Państwie, jeżeli usługi te są świadczone w tym Państwie, a osoba świadcząca
te usługi, mająca miejsce zamieszkania w tym drugim Państwie:
(i) jest obywatelem tego Państwa lub
(ii) nie stała się osobą mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie wyłącznie w
celu świadczenia tych usług.
2. a) Jakakolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez Umawiające się Państwo,
jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną, jego agencję lub inną jednostkę
całkowicie kontrolowaną przez to Państwo, jego jednostkę lub władzę lokalną albo
z funduszy utworzonych przez to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę
lokalną osobie fizycznej z tytułu świadczenia usług na rzecz tego Państwa, jego
jednostki terytorialnej, władzy lokalnej, agencji lub innej jednostki, podlega
opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
b) Jednakże taka renta lub emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim
Umawiającym się Państwie, jeśli osoba jest obywatelem tego Państwa i posiada w
nim miejsce zamieszkania.
3. Postanowienia artykułów 15, 16 i 18 stosuje się do wynagrodzeń i emerytur z
tytułu świadczenia usług pozostających w związku z działalnością gospodarczą
prowadzoną przez Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną, władzę
lokalną, jego agencję lub jakąkolwiek jednostkę całkowicie kontrolowaną przez to
Państwo, jego jednostkę lub władzę lokalną.
Artykuł 20
Studenci
Należności otrzymywane na utrzymanie się, kształcenie lub odbywanie praktyki
przez studenta, stypendystę, ucznia lub praktykanta, który przebywa w pierwszym
Umawiającym się Państwie wyłącznie w celu kształcenia się, odbywania praktyki
lub szkolenia, a który ma lub bezpośrednio przed przybyciem do tego Państwa miał
miejsce zamieszkania w drugim Państwie, nie podlegają opodatkowaniu w tym
Państwie, jeżeli należności te pochodzą ze źródeł spoza tego pierwszego Państwa.
Artykuł 21
Profesorowie i pracownicy naukowi
1. Osoba fizyczna, która przebywa czasowo w jednym Umawiającym się Państwie w
celu nauczania lub prowadzenia prac badawczych w uniwersytecie, szkole
pomaturalnej bądź innej uznanej placówce oświatowej tego Umawiającego się
Państwa, a która ma lub bezpośrednio przed tą wizytą miała stałe miejsce
zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, podlega zwolnieniu od
opodatkowania w pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie z tytułu
wynagrodzenia za nauczanie lub prowadzenie prac badawczych przez okres nie
przekraczający dwóch lat, licząc od dnia jej pierwszego przyjazdu w tym celu.
2. Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu nie mają zastosowania do dochodów
z tytułu prac badawczych, jeżeli takie prace są podejmowane nie w interesie
publicznym, ale głównie dla prywatnej korzyści określonej osoby lub osób.
Artykuł 22
Działalność w przybrzeżnej strefie morskiej
1. Postanowienia niniejszego artykułu stosuje się bez względu na inne
postanowienia niniejszej umowy.
2. Z uwzględnieniem postanowień ustępów 3 i 4, uważa się, że osoba, która ma
miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie i która prowadzi
działalność w przybrzeżnej strefie morskiej drugiego Umawiającego się Państwa,
związaną z badaniem i eksploatacją dna morskiego i podglebia oraz ich zasobów
naturalnych, położonych w tym drugim Państwie, prowadzi w związku z tą
działalnością działalność gospodarczą w tym drugim Państwie za pośrednictwem
położonego w nim zakładu lub stałej placówki.
3. Postanowień ustępu 2 nie stosuje się, jeżeli działalność prowadzona jest
przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 30 dni w każdorazowym
dwunastomiesięcznym okresie. Jednakże w rozumieniu tego ustępu:
a) działalność prowadzoną przez osobę w połączeniu z drugą osobą uważa się za
prowadzoną przez drugą osobę, jeżeli dana działalność jest w znacznym stopniu
podobna do prowadzonej przez pierwszą osobę;
b) osobę uważa się za zrzeszoną z drugą osobą, jeżeli pierwsza jest bezpośrednio
lub pośrednio kontrolowana przez osobę drugą lub jeżeli obydwie są bezpośrednio
lub pośrednio kontrolowane przez osobę trzecią.
4. Zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z przewozu zaopatrzenia lub personelu do miejsca lub
między miejscami, w których prowadzona jest działalność związana z badaniem lub
eksploatacją dna morskiego i podglebia oraz ich zasobów naturalnych w
Umawiającym się Państwie, lub z eksploatacji w tej działalności holowników i
innych pomocniczych statków, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym
wymienionym Państwie.
5.
a) Z uwzględnieniem postanowień litery b) niniejszego ustępu, zarobki, płace i
inne podobne wynagrodzenia, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania
w Umawiającym się Państwie z tytułu zatrudnienia związanego z badaniem lub
eksploatacją dna morskiego i podglebia oraz ich zasobów naturalnych, położonych
w drugim Umawiającym się Państwie, w zakresie, w jakim działalność jest
prowadzona w pasie przybrzeżnym tego drugiego Państwa, mogą być opodatkowane w
tym drugim Państwie. Jednakże takie wynagrodzenia podlegają opodatkowaniu tylko
w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli okres lub okresy zatrudnienia przez
pracodawcę, który nie ma siedziby w drugim Państwie, nie przekraczają łącznie 30
dni w każdorazowym dwunastomiesięcznym okresie.
b) Zarobki, płace i inne podobne wynagrodzenia, otrzymywane przez osobę mającą
miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu zatrudnienia na statku
morskim lub statku powietrznym wykorzystywanym do przewozu zaopatrzenia lub
personelu do miejsca lub między miejscami prowadzonej działalności, związanej z
badaniem lub eksploatacją dna morskiego, podglebia i ich zasobów naturalnych w
danym Umawiającym się Państwie lub z tytułu zatrudnienia na pokładzie holowników
i innych statków pomocniczych, mogą być opodatkowane w Umawiającym się Państwie,
w którym pracodawca ma siedzibę.
6. Przychody osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie ze sprzedaży:
a) praw do prowadzenia badań lub eksploatacji dna morskiego i podglebia oraz ich
zasobów naturalnych, położonych w drugim Umawiającym się Państwie, i korzyści z
nimi związanych lub
b) majątku położonego w drugim Umawiającym się Państwie i wykorzystywanego do
takich badań lub eksploatacji w tym Państwie, lub
c) udziałów, których wartość jest oparta głównie bezpośrednio lub pośrednio na
prawach i majątku, o których mowa pod literami a) i b),
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Artykuł 23
Inne dochody
1. Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, a które nie są objęte
postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Państwie.
2. Postanowień ustępu 1 nie stosuje się do dochodów nie będących dochodami z
majątku nieruchomego określonego w artykule 6 ustęp 2, jeżeli osoba osiągająca
takie dochody, posiadająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą
poprzez zakład w nim położony lub wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w
oparciu o stałą placówkę w nim położoną i gdy prawo lub majątek, z których
tytułu osiąga dochód, są faktycznie związane z działalnością takiego zakładu lub
stałej placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje
się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
Artykuł 24
Majątek
1. Majątek nieruchomy, określony w artykule 6, który jest własnością osoby
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, położony w
drugim Umawiającym się Państwie, lub udział w spółce, której mienie składa się
głównie z takiego majątku, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Majątek ruchomy, stanowiący część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo
Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, lub majątek
ruchomy należący do stałej placówki, którą osoba mająca miejsce zamieszkania w
Umawiającym się Państwie dysponuje w celu wykonywania wolnego zawodu, może być
opodatkowany w tym drugim Państwie.
3. Majątek, który stanowią statki morskie, statki powietrzne i pojazdy
transportu drogowego, eksploatowane w komunikacji międzynarodowej, oraz barki w
żegludze śródlądowej, jak również majątek ruchomy służący do eksploatacji takich
statków morskich, statków powietrznych, pojazdów transportu drogowego i barek
eksploatowanych przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, podlega
opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
4. Wszelkie inne części majątku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
Artykuł 25
Unikanie podwójnego opodatkowania
1. W przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce
podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący:
a) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód
lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być
opodatkowany w Litwie, to Polska zwolni, z uwzględnieniem postanowień litery b),
taki dochód lub majątek od opodatkowania. Polska może przy obliczaniu kwoty
podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę
podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód zwolniony od opodatkowania w
powyższy sposób nie był tak właśnie zwolniony z opodatkowania.
b) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga część
dochodu, który zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 i 12 może być
opodatkowany w Litwie, to Polska zezwoli na odliczenie od podatku dochodowego
tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Litwie. Jednakże
takie potrącenie nie może przekroczyć tej części podatku, która została
obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu, jaka
została osiągnięta w Litwie.
2. W przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Litwie
podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący:
a) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Litwie osiąga dochód
lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być
opodatkowany w Polsce, to Litwa, gdy jej prawo wewnętrzne nie przewiduje
korzystniejszego traktowania, zezwoli na:
1) odliczenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty równej podatkowi
dochodowemu zapłaconemu w Polsce,
2) odliczenie od podatku od majątku tej osoby kwoty równej podatkowi od majątku
zapłaconemu w Polsce.
Jednakże w każdym przypadku takie odliczenie nie może przekroczyć tej części
podatku od dochodu lub majątku w Litwie, która została obliczona przed
dokonaniem odliczenia i która w zależności od przypadku przypada na dochód lub
majątek, który może być opodatkowany w Polsce.
b) W rozumieniu postanowień litery a) niniejszego ustępu, jeżeli spółka mająca
siedzibę w Litwie otrzymuje dywidendy od spółki mającej siedzibę w Polsce i w
której posiada co najmniej 10 procent udziałów z pełnymi prawami głosu, to
podatek będzie obejmował nie tylko podatek zapłacony w Polsce od dywidend, lecz
również podatek od zysków spółki, z których wypłacana jest dywidenda.
Artykuł 26
Równe traktowanie
1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym
się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne
lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są
lub mogą być poddani w tych samych okolicznościach obywatele tego drugiego
Państwa, a w szczególności w związku z ich miejscem zamieszkania lub siedzibą.
Niniejsze postanowienie stosuje się również, bez względu na postanowienia
artykułu 1, do osób, które nie mają miejsca zamieszkania lub siedziby w jednym
lub obu Umawiających się Państwach.
2. Opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa
posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie może być w tym drugim Państwie
mniej korzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa
prowadzących taką samą działalność. Postanowienie to nie może być rozumiane jako
zobowiązujące Umawiające się Państwo do udzielenia osobom mającym miejsce
zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie jakichkolwiek osobistych
zwolnień, ulg i obniżek w celach podatkowych, z uwagi na stan cywilny i
rodzinny, których udziela ono osobom mającym miejsce zamieszkania na jego
terytorium.
3. Z wyjątkiem przypadków stosowania postanowień artykułu 9 ustęp 1, artykułu 11
ustęp 7 lub artykułu 12 ustęp 6, odsetki, należności licencyjne i inne koszty
ponoszone przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa na rzecz osoby mającej
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie są odliczane
przy określaniu podlegających opodatkowaniu zysków tego przedsiębiorstwa na
takich samych warunkach, jakby były one płacone na rzecz osoby mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym Państwie. Podobnie zobowiązania
przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, zaciągnięte wobec osoby mającej
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, są
odliczane przy określaniu podlegającego opodatkowaniu majątku tego
przedsiębiorstwa na takich samych warunkach, jakby były one zaciągnięte wobec
osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym wymienionym
Państwie.
4. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których majątek należy w całości
lub częściowo albo jest kontrolowany bezpośrednio lub pośrednio przez jedną lub
więcej osób, mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, nie mogą być w pierwszym Umawiającym się Państwie poddane ani
opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej
uciążliwe aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub mogą
być poddane podobne przedsiębiorstwa pierwszego wymienionego Państwa.
5. Postanowienia niniejszego artykułu stosuje się, bez względu na postanowienia
artykułu 2, do podatków, bez względu na ich rodzaj i nazwę.
Artykuł 27
Procedura wzajemnego porozumiewania się
1. Jeżeli osoba jest zdania, że działania jednego lub obu Umawiających się
Państw wprowadziły lub wprowadzą dla niej opodatkowanie, które jest niezgodne z
postanowieniami niniejszej umowy, to może ona, niezależnie od środków
odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją
sprawę właściwej władzy tego Państwa, w którym ma ona miejsce zamieszkania lub
siedzibę, lub jeżeli w danej sprawie mają zastosowanie postanowienia artykułu 26
ustęp 1 - właściwej władzy tego Umawiającego się Państwa, którego jest
obywatelem. Sprawa powinna być przedłożona w ciągu trzech lat, licząc od dnia
pierwszego urzędowego zawiadomienia o działaniu powodującym opodatkowanie
niezgodne z postanowieniami niniejszej umowy.
2. Właściwa władza, jeżeli uzna zarzut za uzasadniony i jeżeli nie może
spowodować zadowalającego rozwiązania, podejmie starania, aby przypadek ten
uregulować w porozumieniu z właściwą władzą drugiego Umawiającego się Państwa,
tak aby zapobiec opodatkowaniu niezgodnemu z niniejszą umową. Osiągnięte w ten
sposób porozumienie zostanie wprowadzone w życie bez względu na terminy
przewidziane przez ustawodawstwo wewnętrzne Umawiających się Państw.
3. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wspólnie czynić starania, aby w
drodze wzajemnego porozumienia usuwać trudności lub wątpliwości, które mogą
powstać przy interpretacji lub stosowaniu umowy. Mogą one również wspólnie
uzgodnić, w jaki sposób można zapobiec podwójnemu opodatkowaniu w przypadkach,
które nie są uregulowane w niniejszej umowie.
4. Właściwe władze Umawiających się Państw mogą komunikować się bezpośrednio w
celu osiągnięcia porozumienia w sprawach objętych postanowieniami poprzednich
ustępów. Jeżeli uzna się, że w celu osiągnięcia porozumienia należy
przeprowadzić ustną wymianę opinii, to taka wymiana opinii może nastąpić w
ramach komisji złożonej z przedstawicieli właściwych władz Umawiających się
Państw.
Artykuł 28
Wymiana informacji
1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały informacje, które są
niezbędne do stosowania postanowień niniejszej umowy lub dotyczą ustawodawstwa
wewnętrznego Umawiających się Państw w odniesieniu do podatków objętych
niniejszą umową, w zakresie, w jakim opodatkowanie przewidziane w tym
ustawodawstwie nie jest sprzeczne z umową. Wymiana informacji nie jest
ograniczona postanowieniami artykułu 1. Wszelkie informacje uzyskane przez
Umawiające się Państwo będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak
informacje uzyskane zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym tego Państwa, i będą
mogły być ujawnione jedynie osobom i władzom (w tym sądom albo organom
administracyjnym), zajmującym się wymiarem lub poborem, egzekucją lub
ściąganiem, lub rozpatrywaniem odwołań w zakresie podatków objętych umową. Takie
osoby lub władze będą wykorzystywać informacje wyłącznie w podanych celach. Mogą
one ujawniać te informacje w jawnym postępowaniu sądowym lub w postanowieniach
sądowych.
2. Postanowienia ustępu 1 nie mogą być w żadnym przypadku interpretowane tak,
jak gdyby zobowiązywały jedno z Umawiających się Państw do:
a) stosowania środków administracyjnych, które są sprzeczne z ustawodawstwem lub
praktyką administracyjną tego lub drugiego Umawiającego się Państwa;
b) udzielania informacji, których uzyskanie nie byłoby możliwe na podstawie
własnego ustawodawstwa albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego
lub drugiego Umawiającego się Państwa;
c) udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową, gospodarczą,
przemysłową, kupiecką lub zawodową albo tryb działalności przedsiębiorstwa, lub
informacji, których udzielanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym (ordre
public).
Artykuł 29
Pracownicy dyplomatyczni i urzędnicy konsularni
Postanowienia niniejszej umowy nie naruszają przywilejów podatkowych,
przysługujących pracownikom dyplomatycznym lub urzędnikom konsularnym na
podstawie ogólnych zasad prawa międzynarodowego lub postanowień umów
szczególnych.
Artykuł 30
Wejście w życie
1. Rządy Umawiających się Państw przekażą sobie wzajemnie noty o spełnieniu
wymogów konstytucyjnych, niezbędnych dla wejścia w życie niniejszej umowy.
2. Niniejsza umowa wejdzie w życie w dniu otrzymania noty późniejszej, o której
mowa w ustępie 1, i jej postanowienia będą miały zastosowanie:
a) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła - do dochodów uzyskanych w
dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w
którym niniejsza umowa weszła w życie;
b) w odniesieniu do innych podatków od dochodu i majątku - do podatków należnych
za każdy rok podatkowy rozpoczynający się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w
roku kalendarzowym następującym po roku, w którym niniejsza umowa weszła w
życie.
Artykuł 31
Wypowiedzenie
Niniejsza umowa pozostaje w mocy do czasu wypowiedzenia jej przez Umawiające się
Państwo. Każde Umawiające się Państwo może wypowiedzieć umowę, przekazując w
drodze dyplomatycznej pisemną notyfikację o wypowiedzeniu, co najmniej sześć
miesięcy przed końcem roku kalendarzowego. W takim przypadku niniejsza umowa
przestanie obowiązywać:
a) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła - do dochodów uzyskanych w
dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w
którym przekazano notę o wypowiedzeniu,
b) w odniesieniu do innych podatków od dochodu i majątku - do podatków należnych
za każdy rok podatkowy rozpoczynający się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w
roku kalendarzowym następującym po roku, w którym przekazano notę o
wypowiedzeniu.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni, podpisali niniejszą
umowę.
Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Warszawie dnia 20 stycznia 1994 r. w
językach polskim, litewskim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są
jednakowo autentyczne. W przypadku rozbieżności przy interpretacji tekst
angielski uważany będzie za rozstrzygający.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej: M. Borowski
Z upoważnienia Rządu Republiki Litewskiej: E. Vilkelis
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 30 marca 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L. S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 8 sierpnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń obrotu
towarowego z zagranicą substancjami zubożającymi warstwę ozonową i towarami
zawierającymi te substancje.
(Dz. U. Nr 100, poz. 495)
W związku z przystąpieniem Rzeczypospolitej Polskiej do Protokołu Montrealskiego
w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową, sporządzonego w dniu 16
września 1987 r. (Dz. U. z 1992 r. Nr 98, poz. 490 i 491), oraz na podstawie
art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr
71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co
następuje:
ż 1. Załącznik nr 3 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 lipca 1994 r. w
sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń obrotu towarowego z zagranicą
substancjami zubożającymi warstwę ozonową i towarami zawierającymi te substancje
(Dz. U. Nr 87, poz. 407 i Nr 129, poz. 641) otrzymuje brzmienie ustalone w
załączniku do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1995 r. (poz. 495)
WYKAZ KRAJÓW I REGIONÓW, BĘDĄCYCH STRONAMI PROTOKOŁU MONTREALSKIEGO
1. Algieria,
2. Antigua i Barbuda,
3. Arabia Saudyjska,
4. Argentyna,
5. Australia,
6. Austria,
7. Bahamy,
8. Bahrajn,
9. Bangladesz,
10. Barbados,
11. Belgia,
12. Benin,
13. Białoruś,
14. Boliwia,
15. Bośnia i Hercegowina,
16. Botswana,
17. Brazylia,
18. Brunei,
19. Bułgaria,
20. Burkina Faso,
21. Chile,
22. Chiny,
23. Chorwacja,
24. Cote d'Ivoire,
25. Cypr,
26. Czad,
27. Czechy,
28. Dania,
29. Dominika,
30. Dominikana,
31. Egipt,
32. Ekwador,
33. Etiopia,
34. Federalna Republika Jugosławii (Serbia i Czarnogóra),
35. Fidżi,
36. Filipiny,
37. Finlandia,
38. Francja,
39. Gabon,
40. Gambia,
41. Ghana,
42. Grecja,
43. Grenada,
44. Gujana,
45. Gwatemala,
46. Gwinea,
47. Hiszpania,
48. Holandia,
49. Honduras,
50. Indie,
51. Indonezja,
52. Iran,
53. Irlandia,
54. Islandia,
55. Izrael,
56. Jamajka,
57. Japonia,
58. Jordania,
59. Kamerun,
60. Kanada,
61. Kenia,
62. Kiribati,
63. Kolumbia,
64. Komory,
65. Kongo,
66. Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna,
67. Kostaryka,
68. Kuba,
69. Kuwejt,
70. Lesotho,
71. Liban,
72. Libia,
73. Liechtenstein,
74. Litwa,
75. Luksemburg,
76. Łotwa,
77. Macedonia,
78. Malawi,
79. Malediwy,
80. Malezja,
81. Mali,
82. Malta,
83. Maroko,
84. Mauretania,
85. Mauritius,
86. Meksyk,
87. Monako,
88. Mozambik,
89. Myanmar,
90. Namibia,
91. Nepal,
92. Niemcy (Republika Federalna Niemiec),
93. Niger,
94. Nigeria,
95. Nikaragua,
96. Norwegia,
97. Nowa Zelandia,
98. Pakistan,
99. Panama,
100. Papua Nowa-Gwinea,
101. Paragwaj,
102. Peru,
103. Polska,
104. Portugalia,
105. Republika Środkowoafrykańska,
106. Republika Korei,
107. Republika Południowej Afryki,
108. Rosja (Federacja Rosyjska),
109. Rumunia,
110. Salwador,
111. Samoa Zachodnie,
112. Senegal,
113. Seszele,
114. Singapur
115. Słowacja,
116. Słowenia,
117. Sri Lanka,
118. St. Lucia,
119. St. Christopher i Nevis,
120. Stany Zjednoczone Ameryki (USA),
121. Suazi (Swaziland),
122. Sudan,
123. Syria,
124. Szwajcaria,
125. Szwecja,
126. Tajlandia,
127. Tanzania,
128. Togo,
129. Trynidad i Tobago,
130. Tunezja,
131. Turcja,
132. Turkmenistan,
133. Tuvalu,
134. Uganda,
135. Ukraina,
136. Urugwaj,
137. Uzbekistan,
138. Vanuatu,
139. Węgry,
140. Wenezuela,
141. Wielka Brytania,
142. Wietnam,
143. Włochy,
144. Wyspy Marshalla,
145. Wyspy Salomona,
146. Zair,
147. Zambia,
148. Zimbabwe,
149. Zjednoczone Emiraty Arabskie.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 sierpnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych ilościowych na niektóre towary
przywożone z zagranicy do budowy Systemu Gazociągów Tranzytowych
(Dz. U. Nr 100, poz. 496)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1995 r. ustanawia się kontyngenty celne ilościowe na
przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 13 czerwca 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 72, poz. 357).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 sierpnia 1995 r. (poz. 496)

WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE ILOŚCIOWE
Poz.Kod PCNWyszczególnienieIlość
1234
39263926Pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych oraz artykuły z innych
materiałów z pozycji nr 3901 do 3914:
3926 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
3926 90 91 0- - - - Wyprodukowane z arkusza
ex3926 90 91 0Opaska kurczliwa8 500 szt.
40094009Przewody, rury i węże, z kauczuku wulkanizowanego innego niż
ebonit, z lub bez wyposażenia (np. złącza, kolanka, kołnierze):
4009 30 00 0- Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z materiałami
włókienniczymi, bez wyposażenie130 szt.
73057305Pozostałe rury i przewody rurowe ze stali (np. spawane, nitowane
lub zamykane w podobny sposób), które posiadają okrągły wewnętrzny i
zewnętrzny przekrój poprzeczny, których zewnętrzna średnica przekracza
406,4 mm:
- Rury przewodowe w rodzaju używanych do rurociągów ropy naftowej lub
gazu:
7305 12 00 0- - Pozostałe, spawane wzdłużnie130 000 m
73067306Pozostałe rury, przewody rurowe i profile drążone ze stali (np. z
otwartym szwem lub spawane, nitowane lub zamykane w podobny sposób):
7306 10- Rury przewodowe w rodzaju używanych do rurociągów ropy naftowej
lub gazu:
- - Spawane wzdłużnie, o średnicy zewnętrznej:
7306 10 11 0- - - Nie przekraczającej 168,3 mm550 m
7306 10 19 0- - - Powyżej 168,3 mm, ale nie przekraczającej 406,4 mm720 m
73077307Łączniki rur lub przewodów rurowych (np. złączki nakrętne,
kolanka, tuleje) z żeliwa lub stali:
- Pozostałe:
7307 93- - Łączniki spawane doczołowo:
- - - O największej średnicy zewnętrznej nie przekraczającej 609,6 mm:
7307 93 11 0- - - - Kolanka i łuki55 szt.
7307 93 19 0- - - - Pozostałe
ex7307 93 19 0Trójnik15 szt.
ex7307 93 19 0Zwężka1 szt.
ex7307 93 19 0Kołnierz z szyjką6 szt.
ex7307 93 19 0Monoblok izolujący (łącznik spawany doczołowo)1 szt.
- - - O największej średnicy zewnętrznej powyżej 609,6 mm:
7307 93 91 0- - - - Kolana i łuki25 szt.
7307 93 99 0- - - - Pozostałe
ex7307 93 99 0Trójnik22 szt.
ex7307 93 99 0Kształtka2 szt.
ex7307 93 99 0Monoblok izolujący (łącznik spawany doczołowo)2 szt.
73187318Wkręty, śruby, nakrętki, śruby do drewna, haki gwintowane, nity,
zawleczki, przetyczki, podkładki (łącznie z podkładkami sprężystymi) oraz
wyroby podobne, ze stali:
- Wyroby gwintowane:
7318 15- - Pozostałe wkręty i śruby, nawet z nakrętkami i podkładkami:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
- - - - - Bez główek:
- - - - - - Pozostałe, o wytrzymałości na rozciąganie:
7318 15 49 0- - - - - - - 800 MPa lub większej
ex7318 15 49 0Śruba dwustronna M30x160, M27x140 i M24x120100 szt.
7318 16- - Nakrętki:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
- - - - - Pozostałe, o średnicy wewnętrznej:
7318 16 99 0- - - - - - Powyżej 12 mm200 szt.
73267326Pozostałe artykuły ze stali:
7326 90- Pozostałe:
- - Pozostałe artykuły ze stali:
7326 90 98 0- - - Pozostałe
ex7326 90 98 0Komora nadawcza tłoka czyszczącego1 szt.
ex7326 90 98 0Komora odbiorcza tłoka czyszczącego1 szt.
ex7326 90 98 0Dno elipsoidalne (dennica zbiornika)20 szt.
ex7326 90 98 0Płozy stalowe gazociągu450 szt.
84818481Krany, kurki, zawory i podobna armatura do rur, płaszczy kotłów,
zbiorników, kadzi itp., także zawory redukcyjne i zawory sterowane
termostatycznie:
8481 30- Zawory zwrotne:
- - Pozostałe:
8481 30 91 0- - - Z żeliwa lub stali2 szt.
8481 80- Pozostała armatura:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Zasuwy:
8481 80 63 0- - - - - Ze stali10 szt.
8481 80 81 0- - - - Zawory z czopem kulistym65 szt.
90329032Przyrządy i aparatura do automatycznej regulacji i kontroli:
- Pozostałe przyrządy i aparaty:
9032 89- - Pozostałe:
9032 89 90 0- - - Pozostałe
ex9032 89 90 0Urządzenia kontrolne przejścia tłoka3 szt.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA KONSTYTUCYJNA

184--z dnia 17 marca 1995 r. o zmianie ustawy konstytucyjnej o wzajemnych
stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej
Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

185--z dnia 28 marca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania
statutu Ministerstwu Finansów.
186--z dnia 5 kwietnia 1995 r. w sprawie rozciągnięcia przepisów ustawy o
autostradach płatnych na drogę ekspresową Elbląg - granica państwa
(Grzechotki).

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

187--z dnia 21 marca 1995 r. w sprawie organizacji, szczegółowych zasad i
zakresu działania Krajowego Urzędu Pracy oraz wojewódzkich i rejonowych
urzędów pracy
188--z dnia 21 marca 1995 r. w sprawie organizacji i trybu działania rad
zatrudnienia oraz zasad uczestnictwa w posiedzeniach rad zatrudnienia
innych organów oraz przedstawicieli nauki, organizacji i instytucji nie
reprezentowanych w radach zatrudnienia
189--z dnia 21 marca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad organizowania
prac interwencyjnych i robót publicznych oraz przyznawania zaliczek i
finansowania rzeczowych kosztów organizacji robót publicznych
190--z dnia 31 marca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad refundacji
kosztów wynagrodzenia za czas zwolnienia od pracy, wypłaconego członkowi
rady zatrudnienia, oraz kosztów jego przejazdów w celu wzięcia udziału w
posiedzeniu tej rady
191--z dnia 31 marca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad przyznawania
świadczeń określonych w ustawie o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu
bezrobociu
192--z dnia 31 marca 1995 r. w sprawie trybu dokonywania wpłat na Fundusz
Pracy, opłacania składek na ubezpieczenie społeczne oraz szczegółowych
zasad nabywania uprawnień i trybu wypłat zasiłków z ubezpieczenia
społecznego obywatelom polskim zatrudnionym za granicą u pracodawców
zagranicznych

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

193--z dnia 30 marca 1995 r. w sprawie wysokości funduszu socjalnego oraz
zakresu i zasad korzystania ze świadczeń socjalnych przez osoby uprawnione
do policyjnego zaopatrzenia emerytalnego i członków ich rodzin w resorcie
spraw wewnętrznych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 10 marca 1995 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Republiki Litewskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania
uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku,
sporządzonej w Warszawie dnia 20 stycznia 1994 r.
(Dz. U. Nr 51, poz. 278)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 30 Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania
w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 20
stycznia 1994 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w
związku z powyższym umowa weszła w życie dnia 19 lipca 1994 r.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 sierpnia 1995 r.
w sprawie wypłaty w 1995 r. jednorazowego świadczenia pieniężnego uczestnikom
wojny w latach 1918-1921.
(Dz. U. Nr 100, poz. 497)
Na podstawie art. 20 ust. 5 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach
oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu
powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 85,
z 1993 r. Nr 29, poz. 133, Nr 129, poz. 602 i Nr 134, poz. 645, z 1994 r. Nr 99,
poz. 482 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Kombatantom polskim - uczestnikom walk zbrojnych o niepodległość i
granice II Rzeczypospolitej w latach 1918-1921 - z okazji 75 rocznicy Bitwy
Warszawskiej wypłaca się jednorazowe świadczenie pieniężne w wysokości 1000 zł.
2. Wypłata świadczenia pieniężnego nastąpi we wrześniu 1995 r.
3. Świadczenie nie przysługuje osobom, którym wypłacono jednorazowe świadczenie
na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 sierpnia 1994 r. w sprawie
wypłaty w 1994 r. jednorazowego świadczenia pieniężnego uczestnikom Powstań
Śląskich i Powstania Wielkopolskiego (Dz. U. Nr 92, poz. 431).
ż 2. Świadczenie pieniężne, o którym mowa w ż 1, wypłaci Zakład Ubezpieczeń
Społecznych z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Świadczenie to, wraz z kosztami
obsługi, podlega refundacji na rzecz Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z dotacji
budżetu państwa.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1995 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA
o przekazywaniu osób skazanych,
sporządzona w Strasburgu dnia 21 marca 1983 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 51, poz. 279)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 18 marca 1983 r. została sporządzona w Strasburgu Konwencja o
przekazywaniu osób skazanych w następującym brzmieniu:
Przekład
KONWENCJA
o przekazywaniu osób skazanych
Państwa członkowskie Rady Europy i inne państwa-sygnatariusze niniejszej
konwencji,
uznając, że celem działania Rady Europy jest osiągnięcie większej jedności
między jej członkami,
dążąc do dalszego rozwoju współpracy międzynarodowej w dziedzinie prawa karnego,
uznając, że taka współpraca powinna służyć celom wymiaru sprawiedliwości i
resocjalizacji osób skazanych,
uznając, że cele te wymagają, aby cudzoziemcy, którzy zostali pozbawieni
wolności na skutek popełnienia przez nich przestępstw, powinni mieć możliwość
odbywania orzeczonej kary w ich własnych społeczeństwach,
uznając, że cel ten można najpełniej osiągnąć przez przekazywanie ich do krajów
ojczystych,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Definicje
W rozumieniu niniejszej konwencji wyrażenia:
a) "skazanie" oznacza jakąkolwiek karę lub środek polegający na pozbawieniu
wolności, orzeczone przez sąd na czas określony lub nieokreślony, za popełnienie
przestępstwa,
b) "orzeczenie" oznacza jakąkolwiek decyzję sądową o skazaniu,
c) "państwo skazania" oznacza państwo, w którym skazano osobę, która może być
lub została przekazana,
d) "państwo wykonania" oznacza państwo, do którego skazany może być lub został
przekazany w celu odbycia kary.
Artykuł 2
Zasady ogólne
1. Strony zobowiązują się do udzielania sobie, na warunkach określonych w
niniejszej konwencji, możliwie najszerszej pomocy w zakresie przekazywania
skazanych.
2. Osoba skazana na terytorium jednej ze stron może być, zgodnie z
postanowieniami niniejszej konwencji, przekazana na terytorium innej strony w
celu odbycia w tym państwie orzeczonej kary. W tym celu może ona wyrazić wobec
państwa skazania lub państwa wykonania swoje życzenie przekazania.
3. Przekazania może żądać państwo skazania lub państwo wykonania.
Artykuł 3
Warunki przekazania
1. Przekazanie w trybie niniejszej konwencji może nastąpić jedynie, gdy:
a) skazany jest obywatelem państwa wykonania,
b) orzeczenie jest prawomocne,
c) w chwili otrzymania wniosku o przekazanie okres kary pozostałej skazanemu do
odbycia wynosi co najmniej 6 miesięcy lub jest nieokreślony,
d) skazany wyraża zgodę na przekazanie lub gdy jedno z państw uzna to za
konieczne ze względu na jego wiek lub stan fizyczny i psychiczny; zgodę taką
wyraża jego przedstawiciel prawny,
e) działanie lub zaniechanie, stanowiące podstawę skazania, stanowi przestępstwo
w rozumieniu prawa państwa wykonania lub stanowiłoby przestępstwo w wypadku
popełnienia na jego terytorium,
f) państwa skazania i wykonania wyrażają zgodę na przekazanie.
2. W wyjątkowych wypadkach strony mogą uzgodnić przekazanie również wtedy, gdy
okres kary pozostałej skazanemu do odbycia jest krótszy od podanego w ustępie 1
c).
3. Każde państwo w chwili podpisywania lub składania dokumentu ratyfikacji,
przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, przez złożenie oświadczenia
skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, może zastrzec, że zamierza
wyłączyć stosowanie w odniesieniu do innych państw jednej z procedur określonych
w art. 9 ust. 1 lit. a) lub b).
4. Każde państwo, przez złożenie oświadczenia skierowanego do Sekretarza
Generalnego Rady Europy, może określić, w zakresie go dotyczącym, znaczenie
pojęcia "obywatel" w rozumieniu niniejszej konwencji.
Artykuł 4
Obowiązek przekazania informacji
1. Państwo skazania powinno poinformować skazanego, w odniesieniu do którego
może mieć zastosowanie niniejsza konwencja, o jej treści.
2. Jeżeli skazany wyraził wobec państwa skazania swoje życzenie przekazania w
trybie niniejszej konwencji, państwo to powinno poinformować o tym państwo
wykonania niezwłocznie po uprawomocnieniu się orzeczenia.
3. Informacja powinna obejmować:
a) nazwisko, datę i miejsce urodzenia skazanego,
b) w stosownych wypadkach miejsce zamieszkania w państwie wykonania,
c) opis stanu faktycznego, w którego wyniku nastąpiło skazanie,
d) rodzaj kary, jej wymiar i datę rozpoczęcia jej wykonywania.
4. Jeżeli skazany wyraził życzenie przekazania w trybie niniejszej konwencji
wobec państwa wykonania, państwo skazania przekazuje temu państwu, na jego
wniosek, informacje określone w ustępie 3.
5. Skazany powinien zostać poinformowany na piśmie o wszelkich działaniach
podjętych przez państwo skazania lub państwo wykonania, zgodnie z
postanowieniami ustępów poprzedzających, jak również o wszelkich decyzjach
podjętych przez którekolwiek z państw w zakresie wniosku o przekazanie.
Artykuł 5
Wnioski i odpowiedzi
1. Wnioski o przekazanie i odpowiedzi sporządza się na piśmie.
2. Wnioski kieruje się przez Ministerstwo Sprawiedliwości państwa wzywającego do
Ministerstwa Sprawiedliwości państwa wezwanego. Odpowiedzi powinny być
przekazywane tą samą drogą.
3. Każda ze stron, w drodze oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego
Rady Europy, może ustalić inne sposoby porozumiewania się.
4. Państwo wezwane powinno niezwłocznie zawiadomić państwo wzywające o wyrażeniu
zgody na przekazanie lub jego odmowie.
Artykuł 6
Załączane dokumenty
1. Państwo wykonania, na wniosek państwa skazania, powinno mu przekazać:
a) dokument lub oświadczenie stwierdzające, że skazany jest obywatelem tego
państwa,
b) treść przepisów prawnych państwa wykonania, z których wynika, że działanie
lub zaniechanie, stanowiące podstawę skazania w państwie skazania, stanowią
przestępstwo w rozumieniu prawa państwa wykonania lub stanowiłyby takie
przestępstwo w wypadku popełnienia na jego terytorium,
c) oświadczenie zawierające informacje określone w art. 9 ust. 2.
2. W razie złożenia wniosku o przekazanie, państwo skazania powinno przekazać
państwu wykonania następujące dokumenty, chyba że jedno z państw oświadczyło
już, że sprzeciwi się przekazaniu:
a) uwierzytelniony odpis orzeczenia oraz tekst przepisów prawnych, które
zastosowano,
b) informację określającą okres kary, który został już odbyty, w tym informacje
o areszcie tymczasowym, darowaniu kary i o wszelkich innych faktach istotnych
dla wykonania kary,
c) oświadczenie zawierające zgodę na przekazanie, określoną w art. 3 ust. 1 lit.
d), oraz
d) gdy jest to niezbędne, wszelkie dokumenty lekarskie lub socjalne dotyczące
skazanego, informacje o postępowaniu z nim w państwie skazania oraz wszelkie
zalecenia co do dalszego postępowania w państwie wykonania.
3. Zarówno państwo skazania, jak i państwo wykonania mogą żądać nadesłania
wszelkich dokumentów i oświadczeń określonych w ustępach 1 i 2 przed
wystąpieniem z wnioskiem o przekazanie lub przed podjęciem decyzji o wyrażeniu
zgody lub odmowie.
Artykuł 7
Zgoda i jej weryfikacja
1. Państwo skazania powinno zapewnić, aby osoba, której zgoda na przekazanie
jest wymagana zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. d), wyraziła ją dobrowolnie i z pełną
świadomością jej skutków prawnych. Do postępowania w tym zakresie stosuje się
przepisy prawne państwa skazania.
2. Państwo skazania powinno zapewnić państwu wykonania możliwość sprawdzenia,
czy zgoda została wyrażona zgodnie z warunkami określonymi w ustępie
poprzedzającym, za pośrednictwem konsula lub innego urzędnika wyznaczonego w
porozumieniu z państwem wykonania.
Artykuł 8
Skutki przekazania dla państwa skazania
1. Przejęcie skazanego przez władze państwa wykonania powoduje zaprzestanie
wykonywania kary w państwie skazania.
2. Państwo skazania nie może wykonać kary, jeżeli państwo wykonania uzna ją za
odbytą.
Artykuł 9
Skutki przekazania dla państwa wykonania
1. Właściwe organy państwa wykonania powinny:
a) bądź wykonywać karę w dalszym ciągu niezwłocznie lub na podstawie orzeczenia
sądowego lub administracyjnego na warunkach określonych w art. 10,
b) bądź w drodze postępowania sądowego lub administracyjnego przekształcić
skazanie w orzeczenie państwa wykonania, zastępując karę wymierzoną w państwie
skazania karą przewidzianą przez prawo państwa wykonania za takie samo
przestępstwo, na warunkach określonych w art. 11.
2. Państwo wykonania, na wniosek, powinno jeszcze przed przekazaniem osoby
skazanej zawiadomić państwo skazania, które z tych rozwiązań zastosuje.
3. Do wykonania kary stosuje się prawo państwa wykonania i jedynie to państwo
jest właściwe do podejmowania decyzji w tym zakresie.
4. Każde państwo, którego prawo wewnętrzne nie dopuszcza korzystania z jednego z
trybów określonych w ust. 1 dla wykonania środków orzeczonych na terytorium
innej strony wobec osób, których odpowiedzialność karna za popełnienie
przestępstwa została wyłączona ze względu na ich stan umysłowy, i które ma
przejąć tę osobę do dalszego postępowania, może określić, w oświadczeniu
skierowanym do Sekretarza Generalnego Rady Europy, tryb postępowania w takich
sprawach.
Artykuł 10
Wykonywanie w dalszym ciągu
1. W wypadku wykonywania kary w dalszym ciągu państwo wykonania jest związane
rodzajem i wymiarem kary w orzeczeniu skazującym.
2. Jeżeli jednak rodzaj lub wymiar kary są niezgodne z ustawodawstwem państwa
wykonania lub jeżeli ustawodawstwo tego wymaga, państwo wykonania może w drodze
orzeczenia sądowego lub administracyjnego dostosować karę do kary lub środka
przewidzianego przez jego prawo za przestępstwo tego samego rodzaju. Kara lub
środek powinny, możliwie najbardziej, odpowiadać swoim rodzajem karze
wymierzonej w orzeczeniu do wykonania. Nie może ono zaostrzać kary wymierzonej w
państwie skazania, za względu na rodzaj lub wymiar, ani przekraczać górnej
granicy zagrożenia przewidzianej przez prawo państwa wykonania.
Artykuł 11
Przekształcenie kary
1. W wypadku przekształcenia kary stosuje się przepisy proceduralne państwa
wykonania. Przy przekształceniu kary właściwe organy:
a) są związane ustaleniami stanu faktycznego, wynikającymi w sposób wyraźny lub
dorozumiany z orzeczenia wydanego w państwie skazania,
b) nie mogą przekształcić kary pozbawienia wolności w karę o charakterze
majątkowym,
c) uwzględniają okres pozbawienia wolności odbyty przez skazanego oraz
d) nie mogą pogarszać sytuacji skazanego ani nie są związane dolną granicą
wymiaru kary przewidzianej przez prawo państwa wykonania za popełnione
przestępstwo lub przestępstwa.
2. Jeżeli postępowanie w sprawie przekształcenia kary ma miejsce po przekazaniu
skazanego, państwo wykonania powinno stosować wobec niego pozbawienie wolności
lub inne środki dla zapewnienia jego obecności w państwie wykonania do czasu
zakończenia postępowania.
Artykuł 12
Ułaskawienie, amnestia, zamiana kary na inną
Każda ze stron może zastosować ułaskawienie, amnestię lub zamienić karę na inną,
zgodnie ze swoją konstytucją lub innymi przepisami.
Artykuł 13
Zmiana orzeczenia
Państwo skazania jest wyłącznie właściwe w przedmiocie dopuszczalności
postępowania zmierzającego do zmiany orzeczenia.
Artykuł 14
Zakończenie wykonywania
Państwo wykonania powinno zaprzestać wykonywania kary niezwłocznie po
zawiadomieniu go przez państwo skazania o wydaniu orzeczenia pozbawiającego karę
wykonalności.
Artykuł 15
Informacje o wykonywaniu
Państwo wykonania informuje państwo skazania o wykonywaniu kary:
a) gdy uzna karę za wykonaną,
b) gdy skazany zbiegł przed wykonaniem kary w całości,
c) gdy państwo skazania zażąda specjalnego sprawozdania.
Artykuł 16
Tranzyt
1. Każda ze stron, zgodnie ze swoim prawem wewnętrznym, powinna wykonać wniosek
o tranzyt skazanego przez jej terytorium, jeżeli z wnioskiem wystąpiła strona,
która uzgodniła z inną stroną lub państwem trzecim przekazanie danej osoby z lub
na jej terytorium.
2. Strona może odmówić zgody na tranzyt, jeżeli:
a) skazany jest jej obywatelem lub
b) przestępstwo, za które nastąpiło skazanie, nie stanowi przestępstwa w
rozumieniu jej prawa.
3. Wniosek o tranzyt i odpowiedź powinny być przekazywane w trybie określonym w
art. 5 ust. 2 i 3.
4. Strona może wykonać wniosek o tranzyt skazanego, skierowany przez państwo
trzecie, jeżeli państwo to uzgodniło z inną stroną przekazanie z lub na jego
terytorium.
5. Strona, do której skierowano wniosek o tranzyt, może zastosować wobec
skazanego areszt na czas niezbędny na tranzyt przez jej terytorium.
6. Strona, do której skierowano wniosek o tranzyt, może zostać wezwana do
złożenia zapewnienia, że skazany nie będzie ścigany ani aresztowany, z
zastrzeżeniem postanowień ustępu poprzedzającego, jak również w inny sposób
pozbawiony wolności na terytorium państwa tranzytowego, za czyny lub z mocy
orzeczeń skazujących, wydanych przed opuszczeniem przez niego terytorium państwa
skazania.
7. Wniosek o tranzyt nie jest wymagany, jeżeli korzysta się z drogi lotniczej
nad terytorium strony. Jednakże państwo może, w drodze oświadczenia skierowanego
do Sekretarza Generalnego Rady Europy w chwili podpisania lub składania
dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, ustalić wymóg
zawiadamiania go o wszelkim tego rodzaju tranzycie przez jego terytorium.
Artykuł 17
Języki i koszty
1. Informacje określone w art. 4 ust. 2 do 4 powinny być sporządzane w języku
strony, której są przekazywane, lub w jednym z języków urzędowych Rady Europy.
2. Z zastrzeżeniem postanowień ust. 3, tłumaczenia wniosku o przekazanie lub
załączonych dokumentów nie są wymagane.
3. Każda ze stron może w czasie podpisania lub składania dokumentu ratyfikacji,
przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, w drodze oświadczenia skierowanego
do Sekretarza Generalnego Rady Europy, ustalić wymóg, aby do wniosków o
przekazanie i załączonych dokumentów były dołączone ich tłumaczenia na język tej
strony lub jeden z języków urzędowych Rady Europy, lub na jeden z tych języków
wskazany w oświadczeniu. Strona może jednocześnie oświadczyć, że będzie
przyjmować tłumaczenia na język inny niż język lub języki urzędowe Rady Europy.
4. Z zastrzeżeniem wyjątku określonego w art. 6 ust. 2 lit. a), dokumenty
przekazywane w trybie niniejszej konwencji nie wymagają uwierzytelnienia.
5. Wszelkie koszty wynikłe ze stosowania niniejszej konwencji ponosi państwo
wykonania, z wyjątkiem kosztów powstałych wyłącznie na terytorium państwa
skazania.
Artykuł 18
Podpisanie i wejście w życie
1. Niniejsza konwencja jest otwarta do podpisu dla państw członkowskich Rady
Europy i innych państw, które uczestniczyły w jej opracowaniu. Podlega
ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu. Dokumenty ratyfikacji, przyjęcia lub
zatwierdzenia są przekazywane Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.
2. Niniejsza konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po
upływie trzech miesięcy od dnia, w którym trzy państwa członkowskie Rady Europy
wyrażą zgodę na związanie się konwencją zgodnie z postanowieniami ust. 1.
3. W stosunku do państw-sygnatariuszy, które wyrażą w terminie późniejszym swoją
zgodę na związanie się konwencją, wejdzie ona w życie pierwszego dnia miesiąca
następującego po upływie trzech miesięcy od dnia złożenia dokumentu ratyfikacji,
przyjęcia lub zatwierdzenia.
Artykuł 19
Przystąpienie państw spoza Rady Europy
1. Po wejściu w życie niniejszej konwencji Komitet Ministrów Rady Europy, po
zasięgnięciu opinii Umawiających się Państw, może zaproponować państwu nie
będącemu członkiem Rady i nie wymienionemu w art. 18 ust. 1 przystąpienie do
niniejszej konwencji, na mocy decyzji podjętej większością głosów przewidzianą w
art. 20 lit. d) Statutu Rady Europy, przy jednomyślnym głosowaniu
przedstawicieli Umawiających się Państw, uprawnionych do zasiadania w Komitecie.
2. W stosunku do państw przystępujących konwencja wejdzie w życie pierwszego
dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia przekazania
dokumentu o przystąpieniu Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.
Artykuł 20
Zakres terytorialny
1. Każde państwo może w czasie podpisania lub składania dokumentu ratyfikacji,
przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia określić terytorium lub terytoria, do
których stosuje się niniejszą konwencję.
2. Każde państwo może następnie w dowolnym czasie, w drodze oświadczenia
skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, rozciągnąć stosowanie
niniejszej konwencji na inne terytoria wymienione w oświadczeniu. W odniesieniu
do tych terytoriów konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca
następującego po upływie trzech miesięcy od dnia przekazania oświadczenia
Sekretarzowi Generalnemu.
3. Każde oświadczenie złożone na podstawie postanowień dwóch ustępów
poprzedzających może być cofnięte w odniesieniu do terytoriów wymienionych w
oświadczeniu w drodze zawiadomienia skierowanego do Sekretarza Generalnego.
Cofnięcie wywiera skutek pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie
trzech miesięcy od dnia przekazania zawiadomienia Sekretarzowi Generalnemu.
Artykuł 21
Zakres czasowy
Konwencja ma zastosowanie do wykonywania orzeczeń wydanych zarówno przed, jak i
po jej wejściu w życie.
Artykuł 22
Stosunek do innych konwencji i porozumień
1. Konwencja niniejsza nie narusza praw i zobowiązań wynikających z umów o
ekstradycji i innych umów o współpracy międzynarodowej w sprawach karnych,
dotyczących przekazywania osób pozbawionych wolności w celu konfrontacji lub
złożenia zeznań.
2. Jeżeli dwie lub więcej stron zawarło lub zawrze w przyszłości umowę lub
porozumienie o przekazywaniu skazanych albo w inny sposób uregulowało lub
ureguluje swoje stosunki w tym zakresie, strony będą miały prawo stosowania
takiej umowy, traktatu lub porozumienia zamiast postanowień niniejszej
konwencji.
3. Niniejsza konwencja nie narusza prawa państw-stron Europejskiej konwencji o
międzynarodowej mocy wiążącej orzeczeń karnych*) do zawarcia dwu- lub
wielostronnych umów w sprawach związanych z tą konwencją, w celu uzupełnienia
jej postanowień lub ułatwienia stosowania jej zasad.
4. Jeżeli wniosek o przekazanie może być złożony zarówno na podstawie
postanowień niniejszej konwencji, jak i Europejskiej konwencji o międzynarodowej
mocy wiążącej orzeczeń karnych, lub innej umowy lub traktatu o przekazywaniu
skazanych, państwo wzywające powinno w chwili składania wniosku określić jego
podstawę.
Artykuł 23
Polubowne załatwienie sporów
Europejski Komitet do Spraw Problematyki Przestępczości (CDPC) Rady Europy
powinien być informowany o stosowaniu niniejszej konwencji i powinien dołożyć
wszelkich starań dla ułatwienia polubownego załatwienia wszelkich sporów, jakie
mogą wyniknąć w trakcie jej stosowania.
Artykuł 24
Wypowiedzenie
1. Każda ze stron może w każdym czasie wypowiedzieć niniejszą konwencję,
zawiadamiając o tym w drodze notyfikacji Sekretarza Generalnego Rady Europy.
2. Wypowiedzenie wywiera skutek pierwszego dnia miesiąca następującego po
upływie trzech miesięcy od dnia przekazania zawiadomienia Sekretarzowi
Generalnemu.
3. Niniejszą konwencję stosuje się jednak nadal do wykonania kary wobec osób
przekazanych w trybie konwencji przed wywarciem skutku przez wypowiedzenie.
Artykuł 25
Zawiadomienia
Sekretarz Generalny Rady Europy zawiadamia państwa członkowskie Rady Europy,
państwa nieczłonkowskie, które uczestniczyły w opracowaniu niniejszej konwencji,
oraz państwa, które przystąpiły do konwencji, o:
a) podpisaniu konwencji,
b) złożeniu dokumentów ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia,
c) dacie wejścia niniejszej konwencji w życie, zgodnie z art. 18 ust. 2 i 3,
art. 19 ust. 2 oraz art. 20 ust. 2 i 3,
d) wszelkich innych czynnościach, oświadczeniach, zawiadomieniach lub
informacjach dotyczących niniejszej konwencji.
Na dowód czego niżej podpisani, właściwie do tego upełnomocnieni, podpisali
niniejszą konwencję.
Sporządzono w Strasburgu dnia 21 marca 1983 r. w językach angielskim i
francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu,
który zostanie złożony w archiwum Rady Europy.
Sekretarz Generalny Rady Europy prześle jego uwierzytelniony odpis wszystkim
państwom członkowskim Rady Europy, państwom nieczłonkowskim, które uczestniczyły
w opracowaniu niniejszej konwencji, oraz państwom zaproszonym do przystąpienia.
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 27 września 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
*) sporządzonej w Hadze 28 maja 1970 r.
CONVENTION
on the transfer of sentenced persons
The member States of the Council of Europe and the other States, signatory
hereto,
Considering that the aim of the Council of Europe is to achieve a greater unity
between its Members;
Desirous of further developing international co-operation in the field of
criminal law;
Considering that such co-operation should further the ends of justice and the
social rehabilitation of sentenced persons;
Considering that these objectives require that foreigners who are deprived of
their liberty as a result of their commission of a criminal offence should be
given the opportunity to serve their sentences within their own society; and
Considering that this aim can best be achieved by having them transferred to
their own countries,
Have agreed as follows:
Article 1
Definitions
For the purposes of this Convention:
a. "sentence" means and punishment or measure involving deprivation of liberty
ordered by a court for a limited or unlimited period of time on account of a
criminal offence;
b. "judgment" means a decision or order of a court imposing a sentence;
c. "sentencing State" means the State in which the sentence was imposed on the
person who may be, or has been, transferred;
d. "administering State" means the State to which the sentenced person may be,
or has been, transferred in order to serve his sentence.
Article 2
General principles
1. The Parties undertake to afford each other the widest measure of co-operation
in respect of the transfer of sentenced persons in accordance with the
provisions of this Convention.
2. A person sentenced in the territory of a Party may be transferred to the
territory of another Party, in accordance with the provisions of this
Convention, in order to serve the sentence imposed on him. To that end, he may
express his interest to the sentencing State or to the administering State in
being transferred under this Convention.
3. Transfer may be requested by either the sentencing State or the administering
State.
Article 3
Conditions for transfer
1. A sentenced person may be transferred under this Convention only on the
following conditions:
a. if that person is a national of the administering State;
b. if the judgment is final;
c. if, at the time of receipt of the request for transfer, the sentenced person
still has at least six months of the sentence to serve or if the sentence is
indeterminate;
d. if the transfer is consented to by the sentenced person or, where in view of
his age or his physical or mental condition one of the two States considers it
necessary, by the sentenced person's legal representative;
e. if the acts or omissions on account of which the sentence has been imposed
constitute a criminal offence according to the law of the administering 5tate or
would constitute a criminal offence if committed on its territory; and
f. if the sentencing and administering States agree to the transfer.
2. In exceptional cases, Parties may agree to a transfer even if the time to be
served by the sentenced person is less than that specified in paragraph 1.c.
3. Any State may, at the time of signature or when depositing its instrument of
ratification, acceptance, approval or accession, by a declaration addressed to
the Secretary General of the Council of Europe, indicate that it intends to
exclude the application of one of the procedures provided in Article 9.1.a and b
in its relations with other Parties.
4. Any State may, at any time, by a declaration addressed to the Secretary
General of the Council of Europe, define, as far as it is concerned, the term
"national" for the purposes of this Convention.
Article 4
Obligation to furnish information
1. Any sentenced person to whom this Convention may apply shall be informed by
the sentencing State of the substance of this Convention.
2. If the sentenced person has expressed an interest to the sentencing State in
being transferred under this Convention, that State shall so inform the
administering State as soon as practicable after the judgment becomes final.
3. The information shall include:
a. the name, date and place of birth of the sentenced person;
b. his address, if any, in the administering State;
c. a statement of the facts upon which the sentence was based;
d. the nature, duration and date of commencement of the sentence.
4. If the sentenced person has expressed his interest to the administering
State, the sentencing State shall, on request, communicate to that State the
information referred to in paragraph 3 above.
5. The sentenced person shall be informed, in writing, of any action taken by
the sentencing State or the administering State under the preceding paragraphs,
as well as of any decision taken by either State on a request for transfer.
Article 5
Requests and replies
1. Requests for transfer and replies shall be made in writing.
2. Requests shall be addressed by the Ministry of Justice of the requesting
State to the Ministry of Justice of the requested State. Replies shall be
communicated through the same channels.
3. Any Party may, by a declaration addressed to the Secretary General of the
Council of Europe, indicate that it will use other channels of communication.
4. The requested State shall promptly inform the requesting State of its
decision whether or not to agree to the requested transfer.
Article 6
Supporting documents
1. The administering State, if requested by the sentencing State, shall furnish
it with:
a. a document or statement indicating that the sentenced person is a national of
that State;
b. a copy of the relevant law of the administering State which provides that the
acts or omissions on account of which the sentence has been imposed in the
sentencing State constitute a criminal offence according to the law of the
administering State or would constitute a criminal offence if committed on its
territory;
c. a statement containing the information mentioned in Article 9.2.
2. If a transfer is requested, the sentencing State shall provide the following
documents to the administering State, unless either State has already indicated
that it will not agree to the transfer:
a. a certified copy of the judgment and the law on which it is based;
b. a statement indicating how much of the sentence has already been served,
including information on any pre-trial detention, remission, and any other
factor relevant to the enforcement of the sentence;
c. a declaration containing the consent to the transfer as referred to in
Article 3.1.d; and
d. whenever appropriate, any medical or social reports on the sentenced person,
information about his treatment in the sentencing State, and any recommendation
for his further treatment in the administering State.
3. Either State may ask to be provided with any of the documents or statements
referred to in paragraphs 1 or 2 above before making a request for transfer or
taking a decision on whether or not to agree to the transfer.
Article 7
Consent and its verification
1. The sentencing State shall ensure that the person required to give consent to
the transfer in accordance with Article 3.1.d does so voluntarily and with full
knowledge of the legal consequences thereof. The procedure for giving such
consent shall be governed by the law of the sentencing State.
2. The sentencing State shall afford an opportunity to the administering State
to verify, through a consul or other official agreed upon with the administering
State, that the consent is given in accordance with the conditions set out in
paragraph 1 above.
Article 8
Effect of transfer for sentencing State
1. The taking into charge of the sentenced person by the authorities of the
administering State shall have the effect of suspending the enforcement of the
sentence in the sentencing State.
2. The sentencing State may no longer enforce the sentence if the administering
State considers enforcement of the sentence to have been completed.
Article 9
Effect of transfer for administering State
1. The competent authorities of the administering State shall:
a. continue the enforcement of the sentence immediately or through a court or
administrative order, under the conditions set out in Article 10, or
b. convert the sentence, through a judicial or administrative procedure, into a
decision of that State, thereby substituting for the sanction imposed in the
sentencing State a sanction prescribed by the law of the administering State for
the same offence, under the conditions set out in Article 11.
2. The administering State, if requested, shall inform the sentencing State
before the transfer of the sentenced person as to which of these procedures it
will follow.
3. The enforcement of the sentence shall be governed by the law of the
administering State and that State alone shall be competent to take all
appropriate decisions.
4. Any State which, according to its national law, cannot avail itself of one of
the procedures referred to in paragraph 1 to enforce measures imposed in the
territory of another Party on persons who for reasons of mental condition have
been held not criminally responsible for the commission of the offence, and
which is prepared to receive such persons for further treatment may, by way of a
declaration addressed to the Secretary General of the Council of Europe,
indicate the procedures it will follow in such cases.
Article 10
Continued enforcement
1. In the case of continued enforcement, the administering State shall be bound
by the legal nature and duration of the sentence as determined by the sentencing
State.
2. If, however, this sentence is by its nature or duration incompatible with the
law of the administering State, or its law so requires that State may, by a
court or administrative order, adapt the sanction to the punishment or measure
prescribed by its own law for a similar offence. As to its nature, the
punishment or measure shall, as far as possible, correspond with that imposed by
the sentence to be enforced. It shall not aggravate, by its nature or duration,
the sanction imposed in the sentencing State, nor exceed the maximum prescribed
by the law of the administering State.
Article 11
Conversion of sentence
1. In the case of conversion of sentence, the procedures provided for by the law
of the administering State apply. When converting the sentence, the competent
authority:
a. shall be bound by the findings as to the facts insofar as they appear
explicitly or implicitly from the judgment imposed in the sentencing State;
b. may not convert a sanction involving deprivation of liberty to a pecuniary
sanction;
c. shall deduct the full period of deprivation of liberty served by the
sentenced person; and
d. shall not aggravate the penal position of the sentenced person, and shall not
be bound by any minimum which the law of the administering State may provide for
the offence or offences committed.
2. If the conversion procedure takes place after the transfer of the sentenced
person, the administering State shall keep that person in custody or otherwise
ensure his presence in the administering State pending the outcome of that
procedure.
Article 12
Pardon, amnesty, commutation
Each Party may grant pardon amnesty or commutation of the sentence in accordance
with its Constitution or other laws.
Article 13
Review of judgment
The sentencing State alone shall have the right to decide on any application for
review of the judgment.
Article 14
Termination of enforcement
The administering State shall terminate enforcement of the sentence as soon as
it is informed by the sentencing State of any decision or measure as a result of
which the sentence ceases to be enforceable.
Article 15
Information on enforcement
The administering State shall provide information to the sentencing State
concerning the enforcement of the sentence:
a. when it considers enforcement of the sentence to have been completed;
b. if the sentenced person has escaped from custody before enforcement of the
sentence has been completed; or
c. if the sentencing State requests a special report.
Article 16
Transit
1. A Party shall, in accordance with its law, grant a request for transit of a
sentenced person through its territory if such a request is made by another
Party and that State has agreed with another Party or with a third State to the
transfer of that person to or from its territory.
2. A Party may refuse to grant transit:
a. if the sentenced person is one of its nationals, or
b. if the offence for which the sentence was imposed is not an offence under its
own law.
3. Requests for transit and replies shall be communicated through the channels
referred to in the provisions of Article 5.2 and 3.
4. A Party may grant a request for transit of a sentenced person through its
territory made by a third State if that State has agreed with another Party to
the transfer to or from its territory.
5. The Party requested to grant transit may hold the sentenced person in custody
only for such time as transit through its territory requires.
6. The Party requested to grant transit may be asked to give an assurance that
the sentenced person will not be prosecuted, or, except as provided in the
preceding paragraph, detained, or otherwise subjected to any restriction on his
liberty in the territory of the transit State for any offence committed or
sentence imposed prior to his departure from the territory of the sentencing
State.
7. No request for transit shall be required if transport is by air over the
territory of a Party and no landing there is scheduled. However, each State may,
by a declaration addressed to the Secretary General of the Council of Europe at
the time of signature or of deposit of its instrument of ratification,
acceptance, approval or accession, require that it be notified of any such
transit over its territory.
Article 17
Language and costs
1. Information under Article 4, paragraphs 2 to 4, shall be furnished in the
language of the Party to which it is addressed or in one of the official
languages of the Council of Europe.
2. Subject to paragraph 3 below, no translation of requests for transfer or of
supporting documents shall be required.
3. Any State may, at the time of signature or when depositing its instrument of
ratification, acceptance, approval or accession, by a declaration addressed to
the Secretary General of the Council of Europe, require that requests for
transfer and supporting documents be accompanied by a translation into its own
language or into one of the official languages of the Council of Europe or into
such one of these languages as it shall indicate. It may on that occasion
declare its readiness to accept translations in any other language in addition
to the official language or languages of the Council of Europe.
4. Except as provided in Article 6.2.a., documents transmitted in application of
this Convention need not be certified.
5. Any costs incurred in the application of this Convention shall be borne by
the administering State, except costs incurred exclusively in the territory of
the sentencing State.
Article 18
Signature and entry into force
1. This Convention shall be open for signature by the member States of the
Council of Europe and non-member States which have participated in its
elaboration. It is subject to ratification, acceptance or approval. Instruments
of ratification, acceptance or approval shall be deposited with the Secretary
General of the Council of Europe.
2. This Convention shall enter into force on the first day of the month
following the expiration of a period of three months after the date on which
three member States of the Council of Europe have expressed their consent to be
bound by the Convention in accordance with the provisions of paragraph 1.
3. In respect of any signatory State which subsequently expresses its consent to
be bound by it, the Convention shall enter into force on the first day of the
month following the expiration of a period of three months after the date of the
deposit of the instrument of ratification, acceptance or approval.
Article 19
Accession by non-member States
1. After the entry into force of this Convention, the Committee of Ministers of
the Council of Europe, after consulting the Contracting States, may invite any
State not a member of the Council and not mentioned in Article 18.1 to accede to
this Convention, by a decision taken by the majority provided for in Article
20.d of the Statute of the Council of Europe and by the unanimous vote of the
representatives of the Contracting States entitled to sit on the Committee.
2. In respect of any acceding State, the Convention shall enter into force on
the first day of the month following the expiration of a period of three months
after the date of deposit of the instrument of accession with the Secretary
General of the Council of Europe.
Article 20
Territorial application
1. Any State may at the time of signature or when depositing its instrument of
ratification, acceptance, approval or accession, specify the territory or
territories to which this Convention shall apply.
2. Any State may at any later date by a declaration addressed to the Secretary
General of the Council of Europe, extend the application of this Convention to
any other territory specified in the declaration. In respect of such territory
the Convention shall enter into force on the first day of the month following
the expiration of a period of three months after the date of receipt of such
declaration by the Secretary General.
3. Any declaration made under the two preceding paragraphs may in respect of any
territory specified in such declaration be withdrawn by a notification addressed
to the Secretary General. The withdrawal shall become effective on the first day
of the month following the expiration of a period of three months after the date
of receipt of such notification by the Secretary General.
Article 21
Temporal application
This Convention shall be applicable to the enforcement of sentences imposed
either before or after its entry into force.
Article 22
Relationship to other Conventions and Agreements
1. This Convention does not affect the rights and undertakings derived from
extradition treaties and other treaties on international co-operation in
criminal matters providing for the transfer of detained persons for purposes of
confrontation or testimony.
2. If two or more Parties have already concluded an agreement or treaty on the
transfer of sentenced persons or otherwise have established their relations in
this matter, or should they in future do so, they shall be entitled to apply
that agreement or treaty or to regulate those relations accordingly, in lieu of
the present Convention.
3. The present Convention does not affect the right of States party to the
European Convention on the International Validity of Criminal Judgments to
conclude bilateral or multilateral agreements with one another on matters dealt
with in that Convention in order to supplement its provisions or facilitate the
application of the principles embodied in it.
4. If a request for transfer falls within the scope of both the present
Convention and the European Convention on the International Validity of Criminal
Judgments or another agreement or treaty on the transfer of sentenced persons,
the requesting State shall, when making the request, indicate on the basis of
which instrument it is made.
Article 23
Friendly settlement
The European Committee on Crime Problems of the Council of Europe shall be kept
informed regarding the application of this Convention and shall do whatever is
necessary to facilitate a friendly settlement of any difficulty which may arise
out of its application.
Article 24
Denunciation
1. Any Party may at any time denounce this Convention by means of a notification
addressed to the Secretary General of the Council of Europe.
2. Such denunciation shall become effective on the first day of the month
following the expiration of a period of three months after the date of receipt
of the notification by the Secretary General.
3. The present Convention shall, however, continue to apply to the enforcement
of sentences of persons who have been transferred in conformity with the
provisions of the Convention before the date on which such a denunciation takes
effect.
Article 25
Notifications
The Secretary General of the Council of Europe shall notify the member States of
the Council of Europe, the non-member States which have participated in the
elaboration of this Convention and any State which has acceded to this
Convention of:
a. any signature;
b. the deposit of any instrument of ratification, acceptance, approval or
accession;
c. any date of entry into force of this Convention in accordance with Articles
18.2 and 3,19.2 and 20.2 and 3;
d. any other act, declaration, notification or communication relating to this
Convention.
In witness whereof the undersigned, being duly authorised thereto, have signed
this Convention.
Done at Strasbourg, this 21st day of March 1983, in English and French, both
texts being equally authentic, in a single copy which shall be deposited in the
archives of the Council of Europe.
The Secretary General of the Council of Europe shall transmit certified copies
to each member State of the Council of Europe, to the non-member States which
have participated in the elaboration of this Convention, and to any State
invited to accede to it.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 8 marca 1995 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Konwencji o przekazywaniu osób
skazanych, sporządzonej w Strasburgu dnia 21 marca 1983 r.
(Dz. U. Nr 51, poz. 280)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 18 ustęp 1 Konwencji
o przekazywaniu osób skazanych, sporządzonej w Strasburgu dnia 21 marca 1983 r.,
został złożony dnia 8 listopada 1994 r. Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy,
jako depozytariuszowi powyższej konwencji, dokument ratyfikacji wymienionej
konwencji przez Rzeczpospolitą Polską.
Zgodnie z artykułem 18 ustęp 3 weszła ona w życie w stosunku do Rzeczypospolitej
Polskiej dnia 1 marca 1995 r.
Równocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem 18 ustęp 2 weszła ona w życie dnia 1 lipca 1985 r.
Do dnia 10 listopada 1994 r. następujące państwa stały się jej stronami,
składając dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia w niżej podanych
datach.
Austria 9 września 1986 r.
Belgia 6 sierpnia 1990 r.
Bułgaria 17 czerwca 1994 r.
Cypr 18kwietnia 1986 r.
Republika Czeska 15 kwietnia 1992 r.*)
Dania 16 stycznia 1987 r.
Finlandia 29 stycznia 1987 r.
Francja 11 lutego 1985 r.
Republika Federalna Niemiec 31 października 1991 r.
Grecja 17 grudnia 1987 r.
Węgry 13 lipca 1993 r.
Islandia 6 sierpnia 1993 r.
Włochy 30 czerwca 1989 r.
Luksemburg 9 października 1987 r.
Malta 26 marca 1991 r.
Holandia 30 września 1987 r.
Norwegia 9 grudnia 1992 r.
Polska 8 listopada 1994 r.
Portugalia 28 czerwca 1993 r.
Słowacja 15 kwietnia 1992 r.*)
Słowenia 16 września 1993 r.
Hiszpania 11 marca 1985 r.
Szwecja 9 stycznia 1985 r.
Szwajcaria 15 stycznia 1988 r.
Turcja 3 września 1987 r.
Wielka Brytania 30 kwietnia 1985 r.
państwa nieczłonkowskie:
Wyspy Bahama 12 listopada 1991 r.
Kanada 13 maja 1985 r.
Trynidad-Tobago 22 marca 1994 r.
Stany Zjednoczone 11 marca 1985 r.
*) Data złożenia dokumentów ratyfikacyjnych przez Czeską i Słowacką Republikę
Federacyjną.
2. Oświadczenia i zastrzeżenia złożone podczas składania dokumentów
ratyfikacyjnych lub przystąpienia oraz w terminach późniejszych
AUSTRIA
Oświadczenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym w dniu 9 września
1986 r.
Artykuł 9
Austria w zasadzie będzie stosować tryb postępowania, o którym mowa w art. 9
ust.1 lit. b) i w art.11. Jednakże nie wyklucza się stosowania trybu
postępowania, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lit. a) i w art. 10, w przypadku gdy
inna Umawiająca się Strona nie zamierza stosować trybu postępowania, o którym
mowa w art. 9 ust. 1 lit. b) i w art. 11, i gdy wymaga tego interes przekazania.
Artykuł 16
Austria wymaga notyfikowania tranzytu drogą lotniczą osób skazanych. Zgody na
tranzyt drogą powietrzną nie wydaje się, jeżeli osoba przekazywana jest
obywatelem Austrii.
Artykuł 17
Jeżeli wniosek i załączone dokumenty nie zostały sporządzone w języku
niemieckim, francuskim lub angielskim, należy dołączyć do nich tłumaczenie na
jeden z tych języków.
BELGIA
Oświadczenia złożone w czasie składania dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 6
sierpnia 1990 r.
Artykuł 3 ust. 3
Belgia zamierza wyłączyć stosowanie trybu postępowania, o którym mowa w art. 9
ust.1, w przypadku gdy Belgia jest państwem wykonania.
Artykuł 17 ust. 3
Belgia wymaga, aby do wniosków o przekazanie i załączonych dokumentów dołączać
tłumaczenie na jeden z oficjalnych języków Rady Europy albo na język
niderlandzki.
BUŁGARIA
Oświadczenia złożone w czasie podpisywania w dniu 30 września 1993 r. i
potwierdzone w czasie składania dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 17 czerwca 1994
r.
Do artykułu 3 ust. 3
Republika Bułgarii oświadcza, że zgodnie z obowiązującym prawem będzie stosować
tryb postępowania, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lit. a) i w art. 10 konwencji.
Do artykułu 7 ust. 1
Republika Bułgarii oświadcza, że zgoda zainteresowanej osoby nie może zostać
cofnięta po wydaniu decyzji przez organ właściwy do przekazania.
Do artykułu 17 ust. 3
Republika Bułgarii oświadcza, że będzie wymagać, aby do wniosku o przekazanie i
załączonych dokumentów dołączać tłumaczenie na jeden z języków urzędowych Rady
Europy.
CYPR
Oświadczenie zawarte w liście Stałego Przedstawiciela z dnia 8 października 1990
r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w tym samym dniu.
Zgodnie z art. 5 ust. 3 Rząd Cypru oświadcza, że porozumienie następuje w drodze
dyplomatycznej.
DANIA
Oświadczenia zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Danii z dnia 6 stycznia
1987 r., wręczonym Sekretarzowi Generalnemu w czasie składania dokumentu
ratyfikacyjnego w dniu 16 stycznia 1987 r.
Zgodnie z art. 3 ust. 3 konwencji, Dania oświadcza, że wykonanie na jej
terytorium orzeczeń wydanych za granicą będzie się odbywać zgodnie z
postanowieniami art. 9 ust. 1 lit. b) i art. 11 niniejszej konwencji,
dotyczącymi przekształcenia orzeczenia, a także, że decyzja o przekształceniu
będzie wydana w formie wyroku: Jeżeli jednak w innym przypadku przekazanie do
Danii osoby skazanej byłoby niemożliwe, duńskie Ministerstwo Sprawiedliwości
zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy nr 323 z 4 czerwca 1986 r. o międzynarodowym
wykonaniu orzeczeń skazujących może wydać decyzję, że wykonanie wyroku wydanego
za granicą będzie się odbywać zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. a) i art. 10
konwencji, dotyczącymi wykonywania kary w dalszym ciągu. W takim przypadku
zajdzie konieczność dostosowania kary zgodnie z art. 10 ust. 2 konwencji, a
orzeczenie o dostosowaniu przybierze formę wyroku.
Dania ponadto składa oświadczenie, zgodnie z art. 3 ust. 3 konwencji, że
wyrażenie "obywatel" (użyte w art. 3 ust. 1 lit. a) oznacza osobę posiadającą
duńskie obywatelstwo lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium Królestwa
Danii (w tym Wyspach Owczych i Grenlandii).
Dania ponadto, zgodnie z art. 17 ust. 3 konwencji, składa oświadczenie o
wymaganiu, aby do wniosku o przekazanie i załączonych dokumentów dołączać
tłumaczenie na język duński jeden z języków urzędowych Rady Europy, albo na
norweski, szwedzki lub niemiecki.
Ponadto, zgodnie z art. 20 konwencji, Dania składa oświadczenie o tym że tekstu
konwencji nie stosuje się do Wysp Owczych ani do Grenlandii.
Oświadczenie zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Danii z dnia 18 stycznia
1988 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym dnia 19 stycznia 1988 r.
Zgodnie z art. 20 ust. 2 stosowanie niniejszej konwencji rozciąga się, począwszy
od dnia 1 maja 1988 r. na Wyspy Owcze. Począwszy od tego dnia konwencję stosuje
się do całego Królestwa Danii, z wyłączeniem Grenlandii.
FINLANDIA
Oświadczenie zawarte w dokumencie przystąpienia, złożonym dnia 29 stycznia 1987
r.
a) Zgodnie z art. 3 ust. 4 Finlandia rozumie przez "obywatela" obywatela państwa
wykonania i cudzoziemców, którzy mają stałe miejsce zamieszkania w państwie
wykonania.
b) Zgodnie z art. 17 ust. 3 wnioski o przekazanie i załączone dokumenty muszą
być sporządzone w języku fińskim, szwedzkim, angielskim lub francuskim albo
należy do nich dołączyć tłumaczenie na jeden z tych języków.
FRANCJA
Oświadczenie złożone podczas podpisywania dnia 27 kwietnia 1983 r.
Francja rozważy możliwość ratyfikowania konwencji w świetle oświadczeń złożonych
zgodnie z art. 3 ust. 3 przez wszystkie państwa-strony konwencji.
Oświadczenie złożone podczas podpisywania dnia 27 kwietnia 1983 r. i ponowione
przy składaniu dokumentu zatwierdzenia dnia 11 lutego 1985 r.
Francja interpretuje art. 9 ust. 3 i art. 10 ust. 1 jako oznaczające, że państwo
wykonania jest wyłącznie właściwe do zastosowania wobec pozbawionego wolności
skazanego wszelkich decyzji dotyczących zawieszenia i złagodzenia kary oraz do
określenia wszelkich innych środków wykonania kary bez naruszania co do zasady
prawnego charakteru i wymiaru kary orzeczonej przez sąd państwa skazania.
Oświadczenie złożone przy składaniu dokumentu zatwierdzenia dnia 11 lutego 1985
r.
Zgodnie z art. 3 ust. 3 konwencji Francja zamierza wyłączyć stosowanie trybu
postępowania, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lit. b), w jej stosunkach z innymi
stronami.
Zastrzeżenie złożone podczas podpisywania dnia 27 kwietnia 1983 r. i ponowione
przy składaniu dokumentu zatwierdzenia dnia 11 lutego 1985 r.
Francja zgłasza zastrzeżenie do przewidzianej w art. 23 kompetencji komitetu
ekspertów (Komitetu Zarządzającego do Spraw Problematyki Przestępczości - CDPC)
w zakresie polubownego rozwiązywania wszelkich trudności, jakie mogą powstać
przy stosowaniu konwencji.
GRECJA
Oświadczenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym dnia 17 grudnia 1987
r.
Artykuł 3 ust. 3
Grecja oświadcza, że wyłącza stosowanie trybu postępowania, o którym mowa w art.
9 ust. 1 lit. b). W wyjątkowych wypadkach jeżeli przekazanie skazanego do Grecji
nie mogłoby być dokonane w trybie art. 9 ust.1 lit. a), Minister Sprawiedliwości
Grecji jest właściwy do wydania decyzji o zastosowaniu trybu postępowania, o
którym mowa w art. 9 ust. 1 lit. b).
Artykuł 3 ust. 4
Grecja oświadcza, że obywatelstwo określa się zgodnie z przepisami greckiego
kodeksu o obywatelstwie.
Artykuł 5 ust. 3
Grecja oświadcza, że może także korzystać z drogi dyplomatycznej.
Artykuł 9 ust. 4
Grecja oświadcza, że będzie stosować tryb postępowania, o którym mowa w art. 9
ust.1 lit. b).
Artykuł 16 ust. 7
Grecja oświadcza, że jakikolwiek tranzyt ponad jej terytorium należy
notyfikować.
Artykuł 17 ust. 3
Grecja oświadcza, że do wniosku o przekazanie skazanych, a także do załączonych
dokumentów należy dołączyć tłumaczenie na język grecki.
HISZPANIA
Oświadczenia złożone w czasie podpisywania konwencji w dniu 10 czerwca 1983 r. i
ponowione w czasie składania dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 11 marca 1985 r.
Artykuł 3 ust. 3
Hiszpania wyłącza stosowanie trybu postępowania, o którym mowa w art. 9 ust. 1
lit. b), w jej stosunkach z innymi stronami.
Artykuł 3 ust. 4
W rozumieniu niniejszej konwencji Hiszpania będzie uważała za swojego obywatela
każdą osobę, której taki status nadaje hiszpański kodeks cywilny (księga I tytuł
I).
Artykuł 16 ust. 7
Hiszpania wymaga notyfikowania każdego tranzytu osób skazanych drogą lotniczą
ponad jej terytorium.
Artykuł 17 ust. 3
Hiszpania wymaga, aby do wniosków o przekazanie i załączanych dokumentów
dołączano tłumaczenie na język hiszpański.
Oświadczenie zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Hiszpanii z dnia 5 czerwca
1987 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym dnia 9 czerwca 1987 r.
Nawiązując do postanowień art. 5 Konwencji o przekazywaniu osób skazanych, mam
zaszczyt powiadomić, że hiszpańskim organem centralnym będzie od tej pory:
Secretario General Tecnico
Ministerio de Justicia
San Bernardo, 47
28015 Madrid
HOLANDIA
Oświadczenie zawarte w dokumencie przyjęcia złożonym dnia 30 września 1987 r.
Królestwo Holandii przyjmuje niniejszą konwencję dla Królestwa w Europie.
Oświadczenia dołączone do dokumentu przyjęcia złożonego dnia 30 września 1987 r.
1. W odniesieniu do art. 3 ust. 3 konwencji: W zakresie, w jakim dotyczy to
Królestwa Holandii, wyrażenie "obywatel" obejmuje wszystkie osoby, które
podlegają przepisom ustawy określającej status Molukańczyków z dnia 9 września
1976 r. (Dziennik Ustaw, Rozporządzeń i Dekretów nr 468), a także cudzoziemców i
bezpaństwowców, którzy mają jedyne miejsce stałego zamieszkania na terenie
Królestwa i którzy, zgodnie z oświadczeniem składanym w tym celu rządowi państwa
skazania przez rząd holenderski, nie tracą, zgodnie z warunkami niniejszej
konwencji, prawa zamieszkiwania w Królestwie na skutek wykonania kary lub
środka.
2. W odniesieniu do art. 17 ust. 3 konwencji: Dokumenty kierowane do Królestwa
należy sporządzić w języku niderlandzkim, francuskim, angielskim lub niemieckim
albo należy do nich dołączyć tłumaczenie na jeden z tych czterech języków.
ISLANDIA
Oświadczenia zawarte w nocie werbalnej Stałego Przedstawiciela Islandii,
wręczonej Sekretarzowi Generalnemu w czasie składania dokumentu ratyfikacyjnego
w dniu 6 sierpnia 1993 r.
Zgodnie z postanowieniami art. 3 ust. 4 Islandia oświadcza, że wyrażenie
"obywatel" (użyte w art. 3 ust. 1 lit. a) oznacza w rozumieniu niniejszej
konwencji osobę mającą obywatelstwo islandzkie albo posiadającą stałe miejsce
zamieszkania na terytorium Republiki Islandii. Zgodnie z postanowieniami art. 9
ust. 4 Islandia zastrzega sobie prawo stosowania zatrzymania prewencyjnego lub
hospitalizacji osób z zaburzeniami psychicznymi.
Zgodnie z postanowieniami art. 17 ust. 3 Islandia wymaga, aby do wniosków o
przekazanie i załączanych dokumentów dołączano tłumaczenie na język islandzki,
angielski, duński, norweski lub szwedzki.
LUKSEMBURG
Oświadczenia dołączone do dokumentu ratyfikacyjnego złożonego dnia 9
października 1987 r.
Artykuł 3 ust. 3
Wielkie Księstwo Luksemburga oświadcza, że zamierza wyłączyć, jako państwo
wykonania, stosowanie trybu postępowania, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lit. b),
w swoich stosunkach z innymi stronami.
Artykuł 17 ust. 3
Wielkie Księstwo Luksemburga oświadcza, że zgodnie z art. 17 ust. 3 konwencji do
wniosków o przekazanie i załączanych dokumentów należy dołączyć tłumaczenie na
język francuski lub niemiecki.
MALTA
Oświadczenia zawarte w liście Stałego Przedstawiciela z dnia 13 maja 1991 r.,
zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym tego samego dnia.
W odniesieniu do art. 3 ust. 3
Malta całkowicie wyklucza stosowanie trybu postępowania, o którym mowa w art. 9
ust. 1 lit. b).
W odniesieniu do art. 9 ust. 4
W przypadku osoby zatrzymanej w szpitalu na podstawie orzeczenia sądu ze względu
na zaburzenia psychiczne, zastosowany tryb postępowania musi być zgodny z
przepisami art. 49 ust. 4 i 5 ustawy o zdrowiu psychicznym z 1976 r.
W odniesieniu do art. 17 ust. 2 i 3
Do wniosków o przekazanie i załączanych dokumentów, jeśli nie sporządzono ich w
języku angielskim, należy dołączyć ich tłumaczenie na język angielski.
NIEMCY
Oświadczenia zawarte w liście Stałego Przedstawiciela, złożonym w czasie
składania dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 31 października 1991 r., dotyczące
konwencji jako całości
Zgodnie z preambułą konwencji, Republika Federalna Niemiec rozumie, że
stosowanie konwencji powinno służyć nie tylko resocjalizacji skazanych, ale
także celom wymiaru sprawiedliwości. Zgodnie z tym Niemcy będą podejmować
decyzje o przekazywaniu skazanych w każdej konkretnej sprawie na podstawie
wszystkich celów kary stanowiących podstawę ich prawa karnego.
Do artykułu 2 ust. 2 zdanie drugie
Republika Federalna Niemiec interpretuje konwencję jako akt tworzący prawa i
obowiązki wyłącznie pomiędzy jej stronami, a zatem konwencja nie stworzyła ani
nie tworzy dla osób skazanych podstawy do roszczeń ani praw podmiotowych.
Do artykułu 3 ust. 1
Republika Federalna Niemiec przejmie wykonanie skazania zgodnie z niniejszą
konwencją wyłącznie pod warunkiem, że:
a) wyrok wydano w postępowaniu zgodnym z Europejską konwencją o ochronie praw
człowieka i podstawowych wolności z dnia 4 listopada 1950 r. oraz Protokołami
dodatkowymi do tej konwencji, jeśli weszły w życie w stosunku do Republiki
Federalnej Niemiec,
b) w Republice Federalnej Niemiec, w stosunku do oskarżonego w sprawie o to samo
przestępstwo, nie wydano wyroku lub orzeczenia wywołującego podobne skutki
prawne,
c) wykonaniu kary, zgodnie z prawem obowiązującym w Republice Federalnej
Niemiec, nie stoi na przeszkodzie upływ przedawnienia ani nie stałby po
analogicznym przekształceniu faktów.
Republika Federalna Niemiec przekaże wykonanie orzeczenia, zgodnie z niniejszą
konwencją, innemu państwu wyłącznie wówczas, gdy otrzyma gwarancję, że:
a) skazany będzie ścigany, skazany, zatrzymany w celu odbycia kary lub środka
zabezpieczającego albo w jakikolwiek inny sposób ograniczy się jego wolność
osobistą w związku z popełnieniem przestępstwa innego niż to, w związku z którym
nastąpiło przekazanie, popełnionego przed przekazaniem, wyłącznie gdy:
aa) Republika Federalna Niemiec wyrazi na to zgodę,
albo
bb) przekazany nie opuścił terytorium państwa wykonania w ciągu 45 dni od
ostatecznego zwolnienia, pomimo że miał ku temu sposobność, albo gdy opuścił
jego terytorium, następnie na nie powrócił, oraz
b) państwo wykonania nie będzie ścigać za przestępstwo, którego dotyczy
orzeczenie, ani nie wyda w tej sprawie nowego wyroku.
Do artykułu 3 ust. 3
Republika Federalna Niemiec przejmie wykonywanie orzeczeń wyłącznie pod
warunkiem, że niemiecki sąd uzna orzeczenie wydane w państwie skazania za
wykonalne. Przy orzekaniu, czy zostały spełnione warunki do przyjęcia wykonania,
sąd będzie opierał się na faktach i wnioskach opartych w wyroku.
Do artykułu 3 ust. 4
Wyrażenie "obywatel" obejmuje wszystkich Niemców w rozumieniu art. 116 ust. 1
Ustawy zasadniczej Republiki Federalnej Niemiec.
Do artykułu 4
Republika Federalna Niemiec odmawia udzielania informacji, o których mowa w art.
4 ust. 2-5, jeżeli, zdaniem właściwych organów niemieckich, wniosek o
przekazanie wykonania jest niedopuszczalny a priori. Uważa, że obowiązek
informowania skazanych istnieje wyłącznie wówczas, gdy jest to zgodne z
właściwymi przepisami prawa wewnętrznego, zwłaszcza że skazany nie ma prawa być
informowany o przebiegu wewnętrznego postępowania urzędowego.
Do artykułu 5 ust. 3
Wnioski mogą także sporządzać ministerstwa sprawiedliwości krajów związkowych
Republiki Federalnej Niemiec, jak również można je do nich kierować.
Do artykułu 7 ust. 1
Zgodnie z prawem obowiązującym w Republice Federalnej Niemiec, zgody nie można
cofnąć.
Do artykułu 8 ust. 1
Organy Republiki Federalnej Niemiec niezwłocznie podejmą środki zmierzające do
kontynuowania wykonania kary, jeżeli skazany ucieknie z zakładu lub w inny
sposób będzie unikat odbycia kary po tym, jak organy państwa wykonania przejmą
go, a przed zakończeniem wykonywania kary. Dlatego też, jeżeli skazany zostanie
ujęty na terytorium Republiki Federalnej Niemiec przed upływem potowy okresu
pozostałego do odbycia kary, zgodnie z orzeczeniem wydanym lub przekształconym w
państwie wykonania, będą się domniemywać, że zbiegł, i zatrzymają go do dalszych
wyjaśnień, chyba że państwo wykonania, oprócz obowiązków przewidzianych w art.
15, powiadomi, że skazanego warunkowo zwolniono albo że wykonanie kary zostało z
innych powodów przerwane.
Do artykułu 12
Ze względu na strukturę federalną Republiki Federalnej Niemiec oraz na fakt, że
kraje związkowe są właściwe do wydawania decyzji w sprawie ułaskawienia,
Republika Federalna Niemiec zastrzega sobie prawo przekazania wykonania
orzeczenia do innego państwa członkowskiego, na podstawie niniejszej konwencji,
wyłącznie pod warunkiem, że państwo wykonania, na podstawie deklaracji ogólnej
albo oświadczeń składanych w każdej sprawie, zastosuje prawo łaski wyłącznie za
zgodą właściwych do tego organów niemieckich.
Do artykułu 16 ust. 2
Republika Federalna Niemiec oświadcza, że zastrzega sobie możliwość odmowy
udzielenia zgody na tranzyt, zgodnie z postanowieniami art.16 ust. 2 lit. a) i
b).
Do artykułu 17 ust. 2 i 3
Jeżeli wniosek o przekazanie i załączone dokumenty nie zostały sporządzone w
języku niemieckim, należy do nich dołączyć tłumaczenia wniosku i tych dokumentów
na język niemiecki lub jeden z języków urzędowych Rady Europy.
NORWEGIA
Oświadczenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym w dniu 9 grudnia 1992
r.
Zgodnie z art. 3 ust. 4 konwencji Królestwo Norwegii rozumie, że dla celów
niniejszej konwencji wyrażenie "obywatel" oznacza osobę, która jest obywatelem
państwa wykonania albo która ma miejsce stałego zamieszkania w tym państwie albo
w przypadku, gdy przekazanie uzna się za właściwe ze względu na jakiekolwiek
ścisłe związki tej osoby z jego terytorium.
Zgodnie z art. 9 ust. 4 Królestwo Norwegii zastrzega sobie prawo zastosowania
zatrzymania prewencyjnego lub hospitalizacji osób z zaburzeniami psychicznymi.
Ponadto zgodnie z postanowieniem art. 17 ust. 3 Norwegia oświadcza, że do
wniosku o przekazanie i załączonych dokumentów należy dołączyć tłumaczenie na
język norweski, angielski albo na duński lub szwedzki.
Ponadto zgodnie z art. 20 konwencji Norwegia oświadcza, że konwencję stosuje się
także do Wyspy Bouvet, Wyspy Piotra I i Ziemi Królowej Maud.
PORTUGALIA
Oświadczenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym w dniu 28 czerwca
1993 r.
A. Portugalia będzie stosować tryb postępowania, o którym mowa w art. 9 ust.1
lit. a), w przypadku gdy będzie ona państwem wykonania.
B. Wykonanie orzeczenia zagranicznego będzie dokonane na podstawie orzeczenia
sądu portugalskiego stwierdzającego jego wykonalność, wydanego po wcześniejszej
kontroli i zatwierdzeniu.
C. Jeżeli zachodzi konieczność dostosowania orzeczonej za granicą kary, w
zależności od przypadku, Portugalia przekształci, zgodnie z prawem portugalskim,
karę orzeczoną za granicą albo skróci jej wymiar, jeżeli przekracza ona
maksymalny wymiar kary przewidziany przez prawo portugalskie.
D. Dla celu art. 3 ust. 4 Portugalia oświadcza, że wyrażenie "obywatel" obejmuje
wszystkich obywateli portugalskich, niezależnie od sposobu nabycia obywatelstwa.
E. Portugalia może wyrazić zgodę na przekazanie cudzoziemców i bezpaństwowców,
którzy mają stałe miejsce zamieszkania w państwie wykonania.
F. Zgodnie z art. 16 ust. 7 Portugalia domaga się notyfikacji o tranzycie drogą
lotniczą ponad jej terytorium.
G. Portugalia domaga się, aby do dokumentów, o których mowa w art.17 ust. 3,
dołączano tłumaczenie na język portugalski lub francuski.
SZWAJCARIA
Oświadczenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym w dniu 15 stycznia
1988 r.
a. Artykuł 3 ust. 3
Szwajcaria wyłącza stosowanie trybu postępowania, o którym mowa w art. 9 ust. 1
lit. b), w przypadku, gdy jest państwem wykonania.
b. Artykuł 5 ust. 3
Szwajcaria oświadcza, że Federalne Biuro Policji w ramach Federalnego
Departamentu Sprawiedliwości i Policji jest organem właściwym, w rozumieniu art.
5 ust. 3, do wysyłania i przyjmowania:
- informacji, o których mowa w art. 4 ust. 2-4,
- wniosków o przekazanie i odpowiedzi, o których mowa w art. 2 ust. 3 i art. 5
ust. 4,
- załączanych dokumentów, o których mowa w art. 6,
- informacji, o których mowa w art.14 i 15,
- wniosków o udzielenie zgody na tranzyt i odpowiedzi na te wnioski, o których
mowa w art. 16.
c. Artykuł 6 ust. 2 lit. a)
Szwajcaria rozumie, że art. 6 ust. 2 lit. a) oznacza, że do uwierzytelnionego
odpisu orzeczenia należy dołączyć stwierdzenie jego wykonalności.
d. Artykuł 7 ust. 1
Szwajcaria uznaje, że zgody na przekazanie nie można cofnąć po tym, jak na
skutek zgody zainteresowanych państw Federalne Biuro Policji podjęto decyzję o
przekazaniu.
e. Artykuł 17 ust. 3
Szwajcaria wymaga, aby do wniosków o przekazanie i załączonych dokumentów
dołączano ich tłumaczenia na język francuski, niemiecki lub włoski, jeśli nie
zostały one sporządzone w jednym z tych języków.
SZWECJA
Oświadczenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym w dniu 9 stycznia
1985 r.
Artykuł 3 ust. 4
Rząd szwedzki wskazuje, że wnioski i inne zawiadomienia kieruje i wysyła
Ministerstwo Spraw Zagranicznych.
Artykuł 9 ust. 4
Rząd szwedzki oświadcza, że w zakresie, w jakim to go dotyczy, i w sprawach, o
których mowa w tym przepisie, może mieć zastosowanie wyłącznie przekształcenie
orzeczenia.
Artykuł 17 ust. 3
Rząd szwedzki oświadcza, że wnioski i informacje przekazywane do Szwecji, jeśli
nie sporządzono ich w języku duńskim, angielskim, norweskim lub szwedzkim,
powinny zostać przetłumaczone na język szwedzki lub angielski.
TURCJA
Oświadczenia zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym w dniu 3 września 1987
r.
Zgodnie z art. 5 ust. 3 porozumiewanie się dotyczące stosowania niniejszej
konwencji następuje drogą dyplomatyczną.
Zgodnie z art. 17 ust. 3 do wniosków o przekazanie i załączonych dokumentów
dołącza się tłumaczenia na język turecki.
Koszty przekazania, zgodnie z postanowieniami art. 17 ust. 5, ponosi państwo
wykonania albo - zgodnie z właściwymi przepisami prawa tureckiego, jeżeli
dojdzie do porozumienia pomiędzy stronami - państwo skazania.
WĘGRY
Oświadczenia zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Węgier, wręczonym
Sekretarzowi Generalnemu w czasie składania dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 13
lipca 1993 r.
Artykuł 3 ust. 4
Dla celów niniejszej konwencji Węgry uważają, że wyrażenie "obywatele" obejmuje
także osoby stale zamieszkałe w państwie wykonania i nie posiadające jego
obywatelstwa.
Artykuł 16
Węgry wymagają notyfikowania tranzytu powietrznego osób skazanych. Zgoda na taki
tranzyt nie zostanie udzielona, jeżeli osoba przekazywana jest obywatelem
węgierskim w rozumieniu oświadczenia złożonego do art. 3 ust. 4.
Artykuł 17 ust. 3
Jeżeli wniosek o przekazanie i załączone dokumenty nie zostały sporządzone w
języku węgierskim, angielskim lub francuskim, należy do nich dołączyć
tłumaczenie na jeden z tych języków. Jeżeli jednak państwo złożyło oświadczenie
do niniejszego artykułu o wymaganiu dołączania do wniosku i załączanych
dokumentów tłumaczenia na jego język urzędowy albo na język inny niż angielski
lub francuski, Węgry będą wymagać, na zasadzie wzajemności, aby wniosek o
przekazanie i załączone dokumenty, pochodzące z takiego państwa, byty
sporządzone w języku węgierskim albo by dołączono do nich tłumaczenie na język
węgierski.
WIELKA BRYTANIA
Oświadczenia zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Zjednoczonego Królestwa z
dnia 30 kwietnia 1985 r., wręczonym Sekretarzowi Generalnemu w czasie składania
dokumentu ratyfikacyjnego tego samego dnia.
Artykuł 3 ust. 3
Zjednoczone Królestwo zamierza wyłączyć stosowanie trybu postępowania, o którym
mowa w art. 9 ust.1 lit. b), w przypadkach gdy Zjednoczone Królestwo jest
państwem wykonania.
Artykuł 3 ust. 4
Dla celów niniejszej konwencji i w odniesieniu do Zjednoczonego Królestwa
"obywatel" oznacza obywatela brytyjskiego lub jakąkolwiek osobę, której
przekazanie Rząd Zjednoczonego Królestwa uzna za właściwe ze względu na
jakiekolwiek bliskie związki tej osoby ze Zjednoczonym Królestwem; w odniesieniu
do terytoriów, na które rozszerzono stosowanie niniejszej konwencji, zgodnie z
art. 20 ust. 2, oznacza jakąkolwiek osobę określoną jako obywatel tego
terytorium w momencie składania deklaracji terytorialnej.
Artykuł 17 ust. 3
W przypadkach, w których państwo złożyło oświadczenie w trybie niniejszego
artykułu, że wymaga dołączenia do wniosków o przekazanie i towarzyszących im
dokumentów tłumaczenia na ich język urzędowy albo na język inny niż angielski,
na zasadzie wzajemności, Zjednoczone Królestwo wymaga, aby do pochodzących z
tego państwa wniosków o przekazanie i towarzyszących im dokumentów dołączano
tłumaczenie na język angielski.
Artykuł 20 ust. 2
Zjednoczone Królestwo zastrzega sobie prawo rozszerzenia w terminie późniejszym
stosowania niniejszej konwencji na inne terytoria, za których stosunki
międzynarodowe odpowiada Rząd Zjednoczonego Królestwa.
Oświadczenia zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Zjednoczonego Królestwa z
dnia 19 sierpnia 1986 r., zarejestrowanym przez Sekretariat Generalny w dniu 22
sierpnia 1986 r.
Zgodnie z art. 20 ust. 2 konwencji niniejszym oświadczam w imieniu Rządu
Zjednoczonego Królestwa, że stosowanie powyższej konwencji rozciąga się na Wyspę
Man.
Ponadto oświadczam, że zgodnie z art. 3 ust. 4 na potrzeby niniejszej konwencji
w stosunku do Wyspy Man "obywatel" oznacza obywatela brytyjskiego lub
jakąkolwiek osobę, której przekazanie Rząd Zjednoczonego Królestwa uzna za
właściwe ze względu na jakiekolwiek bliskie związki tej osoby z Wyspą Man.
Oświadczenia zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Zjednoczonego Królestwa z
dnia 21 stycznia 1987 r., zarejestrowanym przez Sekretariat Generalny w dniu 23
stycznia 1987 r.
Zgodnie z art. 20 ust. 2 konwencji niniejszym oświadczam w imieniu Rządu
Zjednoczonego Królestwa, że stosowanie powyższej konwencji rozciąga się na
Antiguę, Brytyjskie Terytorium Oceanu Indyjskiego, Kajmany, Falklandy,
Gibraltar, Montserrat, Pitcairn, Henderson, Wyspy Ducie i Oeno, Wyspę Helenę i
zależne oraz na tereny suwerennych baz Akrotiri i Dhekelia na Cyprze.
Ponadto oświadczam, że zgodnie z art. 3 ust. 4 na potrzeby niniejszej konwencji,
w stosunku do każdego z terytoriów wymienionych powyżej, "obywatel" oznacza
obywatela brytyjskiego albo obywatela brytyjskich terytoriów zależnych ze
względu na związek z tym terytorium.
Oświadczenia zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Zjednoczonego Królestwa z
dnia 22 października 1987 r., zarejestrowanym przez Sekretariat Generalny w dniu
23 października 1987 r.
Zgodnie z art. 20 ust. 2 konwencji niniejszym oświadczam w imieniu Rządu
Zjednoczonego Królestwa, że stosowanie powyższej konwencji rozciąga się na Hong
Kong. Ponadto oświadczam, że zgodnie z art. 3 ust. 4 na potrzeby niniejszej
konwencji, w stosunku do Hong Kongu, "obywatel" oznacza obywatela brytyjskiego
albo obywatela brytyjskich terytoriów zależnych ze względu na związek z Hong
Kongiem, brytyjskiego obywatela zamorskiego albo jakąkolwiek osobę, której
przekazanie do Hong Kongu Rząd uzna za właściwe ze względu na jakiekolwiek
bliskie związki tej osoby z Hong Kongiem.
Oświadczenia zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Zjednoczonego Królestwa z
dnia 31 sierpnia 1988 r., zarejestrowanym przez Sekretariat Generalny w dniu 2
września 1988 r.
Zgodnie z art. 20 ust. 2 niniejszym oświadczam w imieniu Rządu Zjednoczonego
Królestwa, że stosowanie konwencji o przekazywaniu osób skazanych rozciąga się
na Brytyjskie Wyspy Dziewicze.
Ponadto oświadczam, że zgodnie z art. 3 ust. 4 na potrzeby niniejszej konwencji,
w stosunku do Brytyjskich Wysp Dziewiczych, "obywatel" oznacza obywatela
brytyjskiego albo obywatela brytyjskich terytoriów zależnych, ze względu na
związek z Brytyjskimi Wyspami Dziewiczymi, albo jakąkolwiek osobę, której
przekazanie na Brytyjskie Wyspy Dziewicze urzędnik aktualnie sprawujący władzę
na Brytyjskich Wyspach Dziewiczych uzna za właściwe ze względu na jakiekolwiek
bliskie związki tej osoby z Brytyjskimi Wyspami Dziewiczymi.
WŁOCHY
Oświadczenia zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Włoch z dnia 30 czerwca
1989 r., złożonym Sekretarzowi Generalnemu w czasie składania dokumentu
ratyfikacyjnego w tym samym dniu.
1. Zgodnie z art. 3 ust. 3 konwencji Republika Włoska wyłącza stosowanie trybu
postępowania, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lit. b) niniejszej konwencji.
2. Zgodnie z art. 3 ust. 4 Republika Włoska uważa, że wyrażenie "obywatel" na
potrzeby niniejszej konwencji oznacza także bezpaństwowców zamieszkałych na
terytorium państwa włoskiego.
3. Zgodnie z art. 17 ust. 3 Republika Włoska wymaga, aby do wniosków o
przekazanie i do załączonych dokumentów dołączano tłumaczenie na język włoski
lub na jeden z języków urzędowych Rady Europy.
WYSPY BAHAMA
Oświadczenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym w dniu 12 listopada
1991 r.
Zgodnie z art. 3 ust. 3 konwencji Wspólnota Wysp Bahama oświadcza, że w świetle
tego artykułu oraz w związku z art. 9 ust. 1 Wspólnota Wysp Bahama wyłącza
stosowanie trybu postępowania, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lit. b) konwencji,
w przypadkach gdy Wspólnota Wysp Bahama jest państwem wykonania.
Ponadto, zgodnie z postanowieniami art. 3 ust. 4 konwencji, Wspólnota Wysp
Bahama oświadcza, że wyrażenie "obywatel" (art. 3 ust. 1 lit. a) oznacza osobę
posiadającą obywatelstwo Wysp Bahama albo osobę stale zamieszkałą na terytorium
Wspólnoty Wysp Bahama.
Ponadto, zgodnie z postanowieniami art. 17 ust. 3, Wspólnota Wysp Bahama
oświadcza, że wymaga dołączania do wniosków o przekazanie i załączonych
dokumentów ich tłumaczeń na język angielski.
Wreszcie, zgodnie z postanowieniami art. 5 ust. 2 konwencji, Wspólnota Wysp
Bahama oświadcza, że organem centralnym do wysyłania i przyjmowania wniosków
jest
The Attorney General
Post Office Box N-3007
Nassau
The Commonwealth of the Bahamas
Wspólnota Wysp Bahama oświadcza ponadto, zgodnie z postanowieniami art. 5 ust.
3, że uznaje prawo każdej ze stron do żądania przekazywania zawiadomień i
dokumentów urzędowych dotyczących wniosków oraz odpowiedzi drogą dyplomatyczną.
Oświadczenie zawarte w liście ambasadora Wysp Bahama w Wielkiej Brytanii,
datowane dnia 25 marca 1992 r., zarejestrowane przez Sekretariat Generalny w
dniu 1 kwietnia 1992 r.
Zgodnie z art. 3 ust. 3 konwencji Rząd Wspólnoty Wysp Bahama niniejszym zmienia
oświadczenie zgłoszone w czasie składania dokumentu przystąpienia, które
dotyczyło definicji wyrażenia "obywatel" (art. 3 ust. 1 lit. a). Rząd Wspólnoty
Wysp Bahama oświadcza obecnie, że wyrażenie "obywatel" (art. 3 ust. 1 lit. a)
oznacza obywatela Wysp Bahama albo posiadacza zaświadczenia stałego
zamieszkania, wydanego zgodnie z ustawą imigracyjną, który jest małżonkiem
obywatela Wysp Bahama.
3. Uwzględniając rekomendacje Komitetu Ministrów Rady Europy dla państw
członkowskich, został opracowany następujący tekst polski standardowej
informacji w sprawie praktycznego stosowania tej konwencji.
Standardowa informacja dotycząca konwencji o przekazywaniu osób skazanych
Konwencja o przekazywaniu osób skazanych umożliwia, pod pewnymi warunkami,
osobom skazanym na karę pozbawienia wolności w państwie nie będącym ich państwem
ojczystym, przekazanie ich w celu odbycia kary do tego państwa. Poniżej
przedstawione zostały pokrótce te warunki. Niniejsza informacja nie jest
wyczerpującym opisem konwencji. Jeżeli więc życzy sobie Pan/Pani ustalić, jakie
są możliwości przekazania Pana/Pani do odbycia kary w Polsce, proszę zwrócić się
do administracji więziennej w państwie, w którym Pan/Pani przebywa, albo do
polskiego Ministerstwa Sprawiedliwości w celu uzyskania dalszych informacji (na
przykład tekstu konwencji) oraz rozważenia możliwości przekazania. Można także
zwrócić się o informację do najbliższej polskiej placówki konsularnej.
Kto musi wyrazić zgodę na przekazanie?
Przekazanie wymaga
a) zgody samego zainteresowanego, a jeżeli to konieczne - także jego
przedstawiciela prawnego,
b) zgody państwa, w którym został skazany,
c) zgody państwa, do którego ma być przekazany (to jest zgody właściwego organu
w Polsce).
Kto może skorzystać z przekazania do Polski?
Można ubiegać się o przekazanie, jeżeli spełnione są następujące warunki:
a) jest Pan/Pani uważany/a za obywatela/kę Polski,
b) wydany wyrok jest prawomocny,
c) do wykonania kary pozostało, w zasadzie, nie mniej niż sześć miesięcy, jednak
w wyjątkowych przypadkach okres ten może być krótszy, oraz
d) jeżeli przestępstwo, za które został/a Pan/Pani skazany/a, stanowi
przestępstwo także zgodnie z prawem polskim.
Jaki wyrok będzie podlegał wykonaniu po przekazaniu?
Wydany wyrok będzie musiał zostać przekształcony przez właściwy sąd polski. Nie
jest zatem możliwe dokładne określenie przed przekazaniem rodzaju i wymiaru kary
podlegającej odbyciu w Polsce, jako że wyrok skazujący musi zostać
przekształcony w orzeczeniu sądu, które zapadłoby, gdyby popełniono przestępstwo
w Polsce. Otrzyma Pan/Pani jednak pewne informacje, dotyczące charakteru i
wymiaru kary tak przekształconej w Polsce, w celu podjęcia decyzji, czy ubiegać
się o przekazanie. Zgodnie jednak z konwencją kara tak przekształcona nie może
być ani dłuższa, ani surowsza niż ta orzeczona w państwie skazania, a także nie
będą miały zastosowania dolne granice wymiaru kary przewidziane przez ustawę
polską za dane przestępstwo. Okres kary odbytej za granicą zostanie w pełni
zaliczony na poczet tak orzeczonej kary.
Po przekazaniu kara i jej wykonanie będą podlegać przepisom prawa polskiego.
Ściganie za inne przestępstwa
Zwracamy uwagę, że po przekazaniu polskie organy ścigania mają prawo do
prowadzenia postępowania, a sądy - do skazania za przestępstwo inne niż to,
którego dotyczy wyrok już obecnie wykonywany.
Prawo łaski, amnestia, złagodzenie kary
Przekazanie nie stoi na przeszkodzie skorzystaniu z prawa łaski, amnestii lub
innego złagodzenia kary zarówno w państwie skazania, jak i w Polsce.
Nadzwyczajne środki odwoławcze
Jeżeli po przekazaniu pojawią się nowe okoliczności, które zdaniem Pana/Pani
stanowiłyby podstawę do wniesienia nadzwyczajnego środka odwoławczego od
orzeczenia wydanego w państwie skazania, wyłącznie to państwo będzie właściwe do
rozpoznania takiego wniosku.
Zakończenie wykonywania kary
Jeżeli z jakichkolwiek powodów orzeczenie wydane w państwie skazania przestaje
być wykonalne, zostanie Pan/Pani zwolniony z odbywania kary przez organy
polskie, jak tylko otrzymają o tym informację. Podobnie, jeżeli zgodnie z prawem
polskim orzeczenie wykonywane w Polsce przestanie być wykonalne, państwo
skazania nie będzie mogło żądać jego wykonania, gdy Pan/Pani do tego państwa
powróci.
Kilka informacji o postępowaniu
Swój zamiar przekazania może Pan/Pani zgłosić zarówno organom państwa skazania,
jak i organom polskim (bezpośrednio Ministerstwu Sprawiedliwości lub polskiej
placówce konsularnej).
Jeżeli organy państwa skazania są gotowe rozważyć Pana/Pani przekazanie, prześlą
organom polskim informację o Panu/Pani, o faktach, które doprowadziły do
skazania, a także o charakterze i wymiarze orzeczonej kary. Jeżeli organy
polskie będą gotowe do rozważenia przekazania, odpowiedzą przesyłając informację
albo informację o możliwym złagodzeniu kary, warunkowym przedterminowym
zwolnieniu itp. w Polsce.
Jeżeli oba państwa zgodzą się wyrazić zgodę na przekazanie, po otrzymaniu i
rozważeniu wszystkich informacji udzielonych przez organy polskie, zwrócimy się
do Pana/Pani o wyrażenie zgody na przekazanie w trybie niniejszej konwencji.
4. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: w z. R. Mroziewicz

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 sierpnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie dotacji dla gmin na dofinansowanie wypłat
dodatków mieszkaniowych.
(Dz. U. Nr 100, poz. 498)
Na podstawie art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali
mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509 i z 1995 r. Nr
86, poz. 433) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 listopada 1994 r. w sprawie
dotacji dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych (Dz. U. Nr
119, poz. 571 i Nr 129, poz. 643 oraz z 1995 r. Nr 47, poz. 245) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w ż 3:
a) w ust. 1 po wyrazach "z zastrzeżeniem ż 6 ust. 1" dodaje się wyrazy "i 1a",
b) w ust. 2 kropkę na końcu zdania zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy
" z zastrzeżeniem ust. 6.",
c) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. W 1995 r. gmina może określać potrzeby, o których mowa w ust. 2, według
wzoru stanowiącego załącznik nr 2a do rozporządzenia, zawiadamiając o tym
wojewodę w terminie do dnia 30 września 1995 r. Decyzja gminy w sprawie
zastosowania załącznika nr 2a obowiązuje w całym 1995 r.",
2) w ż 4:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Gmina przedstawia wojewodzie, do końca miesiąca następującego po danym
kwartale, kwartalne rozliczenie dotacji, a rozliczenie dotacji za dany rok - do
końca stycznia następnego roku, według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do
rozporządzenia.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Nadpłata dotacji w kwartale może być zaliczona na poczet dotacji należnej w
kwartale następnym, z wyjątkiem nadpłaty dotacji za dany rok, która podlega
przekazaniu na rachunek właściwego urzędu wojewódzkiego, w ciągu 7 dni po
upływie terminu określonego w ust. 1.",
c) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Do nadpłat dotacji w rozliczeniu rocznym w skali województwa stosuje się
przepisy w sprawie szczegółowych zasad i trybu wykonywania budżetu państwa.",
3) w ż 6:
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Gminy określające potrzeby zgodnie z ż 3 ust. 6 przedstawią wojewodom
wnioski o przyznanie dotacji na I półrocze oraz na III kwartał 1995 r.,
sporządzone według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia - w
terminie do dnia 30 września 1995 r.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Gminy przedstawią wojewodom rozliczenie dotacji do końca lipca 1995 r.,
natomiast gminy określające potrzeby zgodnie z ż 3 ust. 6 - w terminie do dnia
15 października 1995 r.",
c) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Wojewodowie przedstawią Ministrowi Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa
zbiorcze rozliczenia dotacji w terminie do końca sierpnia 1995 r., z wyjątkiem
rozliczeń dotacji dla gmin określających potrzeby zgodnie z ż 3 ust. 6, które
przedstawią w terminie do dnia 31 października 1995 r.",
4) po załączniku nr 2 dodaje się załącznik nr 2a w brzmieniu ustalonym w
załączniku do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa ogłosi w Dzienniku Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst rozporządzenia w sprawie dotacji dla
gmin na dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych, z uwzględnieniem zmian
wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 sierpnia 1995 r. (poz. 498)
WZORY OBLICZANIA ZAPOTRZEBOWANIA NA DOTACJĘ CELOWĄ NA DOFINANSOWANIE WYPŁAT
DODATKÓW MIESZKANIOWYCH
1) b = d - (p-w) - 5% dp dla gmin:
2) b = d - (p-w) - 8% dp dla gmin:
3) b = d - (p-w) - 10% dp dla gmin:
Objaśnienia:
1. Symbole użyte we wzorach, z zastrzeżeniem ust. 2, oznaczają:
1) b - kwotę zapotrzebowania na dotację,
2) d - sumę dodatków mieszkaniowych ustaloną zgodnie z ust. 5 objaśnień,
3) p - łączne przychody, o których mowa w ż 2 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia,
4) w - łączne wydatki, o których mowa w ż 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia,
5) dp - należne podstawowe dochody podatkowe gminy, o których mowa w art. 3 pkt
5 i 6 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz.
600 i z 1994 r. Nr 105, poz. 509), ustalone w sposób określony (dla celów
obliczenia wskaźników G i P) w art. 14 ust. 3 tej ustawy, przeliczone na warunki
całego roku odpowiednim dla roku bazowego wskaźnikiem relacji planowanych
dochodów budżetu państwa do tych dochodów zrealizowanych w I półroczu,
6) Xij - należne podstawowe dochody podatkowe gminy "i", o których mowa w pkt 5,
w kategorii "j" za rok bazowy w przeliczeniu na 1 mieszkańca,
7) -średnia należnych podstawowych dochodów podatkowych, o których mowa w pkt
5, gmin kategorii "j" za rok bazowy w przeliczeniu na 1 mieszkańca w wysokości
określonej przez Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa,
8) j - kategoria gmin, o której mowa w ust. 6 objaśnień.
2. Dane wymienione w ust. 1 pkt 1-4 dotyczą okresu objętego wnioskiem o
przyznanie dotacji. Kwoty należnych podstawowych dochodów podatkowych gminy, o
których mowa w ust. 1 pkt 5 objaśnień, dzieli się przez 12 i mnoży przez liczbę
miesięcy objętych wnioskiem o przyznanie dotacji.
3. Przez liczbę mieszkańców stanowiącą podstawę do wyliczeń rozumie się liczbę
mieszkańców, o której mowa w art. 3 pkt 3 ustawy wymienionej w ust. 1 pkt 5
objaśnień.
4. W wypadku gdy różnice pomiędzy przychodami "p" i wydatkami "w" byłaby ujemna,
jej wartość bezwzględną przy obliczaniu wysokości zapotrzebowania na dotację
pomija się.
5. Do obliczenia zapotrzebowania na dotację w celu sporządzenia:
1) wniosku o przyznanie dotacji - przyjmuje się sumę dodatków mieszkaniowych
przyznanych przed datą złożenia przez gminę wniosku oraz dodatków, których
wypłacenie w okresie objętym wnioskiem gmina przewiduje,
2) rozliczenia dotacji - przyjmuje się sumę dodatków mieszkaniowych wypłaconych
w okresie objętym rozliczeniem.
6. Na potrzeby rozporządzenia ustala się następujące kategorie gmin:
1) I kategoria - gminy do 5 tys. mieszkańców,
2) II kategoria - gminy powyżej 5 tys. do 10 tys. mieszkańców,
3) III kategoria - gminy powyżej 10 tys. do 50 tys. mieszkańców,
4) IV kategoria - gminy powyżej 50 tys. do 300 tys. mieszkańców,
5) V kategoria - gminy powyżej 300 tys. mieszkańców.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 18 sierpnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasadniczej służby wojskowej i
nadterminowej zasadniczej służby wojskowej oraz przeszkolenia wojskowego.
(Dz. U. Nr 100, poz. 499)
Na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr
40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 165) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 22 czerwca 1992 r. w
sprawie zasadniczej służby wojskowej i nadterminowej zasadniczej służby
wojskowej oraz przeszkolenia wojskowego (Dz. U. Nr 56, poz. 277, z 1994 r. Nr 9,
poz. 34 i z 1995 r. Nr 42, poz. 218) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 64 skreśla się wyrazy ", a nie wezwanych do dalszego odbywania tej
służby,", a wyraz "ustalonego" zastępuje się wyrazem "ustawowego";
2) w ż 68:
a) w pkt 1 skreśla się wyrazy "ż 64",
b) dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
"3) w wypadku określonym w ż 64:
a) żołnierzy nie wezwanych do dalszego odbywania zasadniczej służby wojskowej
lub wezwanych do odbycia tej służby, a następnie zwolnionych przed upływem
ustawowego czasu jej trwania - wojskowy komendant uzupełnień,
b) żołnierzy wezwanych do dalszego odbywania zasadniczej służby wojskowej,
którzy odbywali tę służbę do ustawowego czasu jej trwania - dowódca jednostki
wojskowej."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: Z. W. Okoński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 12 maja 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia jednoosobowych spółek Skarbu
Państwa w celu wniesienia ich akcji lub udziałów do narodowych funduszy
inwestycyjnych.
(Dz. U. Nr 51, poz. 281)
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych
funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202 i z 1994 r.
Nr 84, poz. 385) zarządza się, co następuje:
ż 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 sierpnia 1993 r. w
sprawie określenia jednoosobowych spółek Skarbu Państwa w celu wniesienia ich
akcji lub udziałów do narodowych funduszy inwestycyjnych (Dz. U. Nr 78, poz. 368
i z 1994 r. Nr 113, poz. 549) skreśla się pozycje oznaczone lp. 16, 25, 50, 61,
100, 139, 141, 148 i 156.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 12 maja 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia jednoosobowych spółek Skarbu
Państwa oraz przedsiębiorstw państwowych, które zostaną przekształcone w spółki
w celu wniesienia ich akcji lub udziałów do narodowych funduszy inwestycyjnych.
(Dz. U. Nr 51, poz.282)
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych
funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202 i z 1994 r.
Nr 84, poz. 385) zarządza się, co następuje:
ż 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 1993 r. w
sprawie określenia jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz przedsiębiorstw
państwowych, które zostaną przekształcone w spółki w celu wniesienia ich akcji
lub udziałów do narodowych funduszy inwestycyjnych (Dz. U. Nr 89, poz. 412 i z
1994 r. Nr 113, poz. 549), skreśla się pozycje oznaczone lp. 2, 4, 15, 28, 75,
92, 95, 114, 116, 139, 143, 150, 158 i 161.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 13 maja 1995 r.
w sprawie nadania statutu Agencji Budowy i Eksploatacji Autostrad.
(Dz. U. Nr 52, poz. 283)
Na podstawie art. 16 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach
płatnych (Dz. U. Nr 127, poz. 627) zarządza się, co następuje:
ż 1. Agencji Budowy i Eksploatacji Autostrad nadaje się statut stanowiący
załącznik do rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 13 maja 1995 r. (poz.
283)
STATUT AGENCJI BUDOWY I EKSPLOATACJI AUTOSTRAD
Dział I
POSTANOWIENIA OGÓLNE
ż 1. Agencja Budowy i Eksploatacji Autostrad, zwana dalej Agencją, działa na
podstawie ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych (Dz. U.
Nr 127, poz. 627), zwanej dalej "ustawą", oraz niniejszego statutu.
ż 2. 1. Agencja jest państwową osobą prawną.
2. Siedzibą Agencji jest miasto stołeczne Warszawa.
3. Agencja przygotowuje i koordynuje budowę i eksploatację autostrad oraz
wykonuje w zakresie określonym ustawą prawa majątkowe.
ż 3. 1. Agencja realizuje zadania, określone w art. 7 ustawy, w granicach
wyznaczonych rocznymi planami finansowymi, odpowiednio do gromadzonych środków.
2. Do zadań Agencji należy:
1) prowadzenie prac studialnych dotyczących autostrad, obejmujących również
ocenę ich oddziaływania na środowisko przyrodnicze,
2) współpraca z organami właściwymi w sprawach zagospodarowania przestrzennego,
obrony narodowej, geodezji i gospodarki gruntami, ewidencji gruntów i budynków,
scalania i wymiany gruntów, melioracji wodnych, ochrony gruntów rolnych i
leśnych, ochrony środowiska oraz ochrony zabytków,
3) nabywanie gruntów pod autostrady na rzecz Skarbu Państwa, przejmowanie tych
gruntów w użytkowanie, gospodarowanie nimi i udostępnianie ich
koncesjonariuszom,
4) opracowywanie projektów kryteriów oceny ofert w postępowaniu przetargowym,
5) prowadzenie przetargów, opracowywanie projektów koncesji i negocjowanie umów
koncesyjnych,
6) uzgadnianie projektu budowlanego autostrady lub jej odcinka w zakresie
zgodności z przepisami techniczno-budowlanymi, o których mowa w art. 2 ust. 2
ustawy,
7) kontrola budowy i eksploatacji autostrady w zakresie zgodności z udzieloną
koncesją i przestrzegania warunków umowy koncesyjnej,
8) prowadzenie gospodarki finansowej na zasadach wynikających z ustawy i
niniejszego statutu,
9) wykonywanie innych zadań w sprawie autostrad, określonych przez Ministra
Transportu i Gospodarki Morskiej.
3. Agencja przygotowuje i koordynuje budowę autostrad lub jej poszczególnych
odcinków - do czasu podpisania umowy koncesyjnej i przekazania zgromadzonej
dokumentacji i praw koncesjonariuszowi.
4. Do zadań Agencji należy współpraca z Radą do Spraw Autostrad w zakresie jej
działania.
ż 4. W realizacji zadań Agencja kieruje się zasadą racjonalnego gospodarowania
powierzonymi jej składnikami majątkowymi i środkami finansowymi.
Dział II
STRUKTURA AGENCJI
Rozdział 1
Prezes Agencji
ż 5. 1. Organem Agencji jest Prezes Agencji, który kieruje jej działalnością,
reprezentuje ją na zewnątrz i ponosi odpowiedzialność za realizację zadań
Agencji określonych ustawą.
2. Prezes Agencji jest uprawniony do dokonywania czynności prawnych
samodzielnie, w imieniu Agencji.
ż 6. 1. Prezes Agencji działa przy pomocy zastępców Prezesa, naczelników
wydziałów Agencji oraz dyrektorów oddziałów terenowych, którzy są wobec niego
odpowiedzialni za całość spraw objętych ich zakresem działania.
2. Podział zadań pomiędzy Prezesa Agencji, jego zastępców, naczelników wydziałów
i dyrektorów oddziałów terenowych oraz ich zadania, wykonywane z tytułu nadzoru
nad działalnością podporządkowanych im jednostek organizacyjnych, określa Prezes
Agencji w regulaminie organizacyjnym Agencji.
ż 7. 1. Zastępcy Prezesa Agencji są powoływani i odwoływani przez Ministra
Transportu i Gospodarki Morskiej na wniosek Prezesa Agencji.
2. Naczelnicy wydziałów Agencji i dyrektorzy oddziałów terenowych są powoływani
i odwoływani przez Prezesa Agencji.
Rozdział 2
Organizacja Agencji
ż 8. W skład Agencji wchodzą wydziały i oddziały terenowe.
ż 9. Szczegółowy tryb pracy oraz strukturę Agencji określa regulamin
organizacyjny, ustalony przez Prezesa Agencji.
ż 10. 1. W związku z realizacją zadań Prezes Agencji może powoływać zespoły
problemowe.
2. W skład zespołów problemowych mogą wchodzić pracownicy Agencji,
przedstawiciele organów, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy, oraz
eksperci.
Rozdział 3
Oddziały terenowe Agencji
ż 11. Oddziały terenowe Agencji tworzy, łączy i znosi Prezes Agencji.
ż 12. Pracami oddziału terenowego Agencji kieruje dyrektor oddziału
reprezentujący oddział na zewnątrz, odpowiedzialny przed Prezesem Agencji i
działający w granicach określonych przez statut i pełnomocnictw udzielanych
przez Prezesa Agencji.
ż 13. 1. Dyrektor oddziału terenowego jest kierownikiem zakładu pracy w
rozumieniu Kodeksu pracy oraz przełożonym wszystkich pracowników zatrudnionych w
oddziale terenowym.
2. Pracowników oddziału terenowego zatrudnia dyrektor oddziału terenowego.
ż 14. Prezes Agencji koordynuje działalność oddziałów terenowych oraz kontroluje
i nadzoruje dyrektorów oddziałów terenowych.
ż 15. 1. Strukturę i zadania oddziału terenowego określa regulamin
organizacyjny, ustalony przez dyrektora oddziału terenowego.
2. Regulamin, o którym mowa w ust. 1, podlega zatwierdzeniu przez Prezesa
Agencji.
Dział III
UDZIELANIE PEŁNOMOCNICTW
ż 16. Prezes Agencji może udzielić dyrektorom oddziałów terenowych pełnomocnictw
do dokonywania czynności prawnych związanych z zakresem działania Agencji.
ż 17. Prezes Agencji może w pełnomocnictwie, udzielonym dyrektorowi oddziału,
zawrzeć postanowienie zezwalające na ustanowienie przez dyrektora oddziału
innych pełnomocników do dokonywania poszczególnych czynności prawnych w
granicach udzielonego mu pełnomocnictwa.
ż 18. W sprawach nie uregulowanych statutem do udzielania pełnomocnictw mają
zastosowanie przepisy Kodeksu cywilnego o przedstawicielstwie.
Dział IV
ZASADY GOSPODARKI FINANSOWEJ AGENCJI
ż 19. Agencja prowadzi samodzielną gospodarkę finansową, pokrywając z
posiadanych środków i uzyskiwanych przychodów koszty działalności i zobowiązania
oraz wydatki na rozwój i inne potrzeby.
ż 20. Prezes Agencji w uzgodnieniu z Ministrami Transportu i Gospodarki Morskiej
oraz Finansów ustala roczny plan finansowy Agencji.
ż 21. 1. Agencja sporządza sprawozdania finansowe (bilans oraz rachunek zysków i
strat) zgodnie z przepisami o rachunkowości.
2. Zakładowy plan kont umożliwiający sporządzanie tych sprawozdań z
uwzględnieniem specyfiki działalności Agencji ustala Prezes Agencji.
ż 22. 1. Źródłem przychodów Agencji są:
1) wpływy z działalności,
2) wpływy z opłat za udzielanie koncesji,
3) wpływy z innych tytułów.
2. Agencja uzyskuje również środki finansowe na podjęcie działalności w okresie
i trybie określonym w art. 70 ustawy.
ż 23. 1. Dotacje budżetowe wymienione w art. 12 ust. 3 ustawy nie stanowią
przychodu Agencji.
2. Agencja prowadzi ewidencję rozrachunków z budżetem (należności i zobowiązań)
z tego tytułu.
ż 24. 1. Fundusz statutowy Agencji odzwierciedla wartość majątku Agencji, w
szczególności:
1) wartości niematerialnych i prawnych,
2) rzeczowego majątku trwałego,
3) finansowego majątku trwałego,
4) zapasów,
5) należności,
6) środków pieniężnych.
2. Do majątku Agencji nie zalicza się gruntów nabytych lub przejętych na rzecz
Skarbu Państwa pod budowę autostrad.
ż 25. Fundusz statutowy Agencji zwiększa się o:
1) odpis z zysku netto,
2) odpisy amortyzacyjne od wartości majątku trwałego na zasadach określonych w
odrębnych przepisach,
3) kwotę zwiększenia wartości majątku będącego skutkiem aktualizacji wyceny
majątku przeprowadzonej na podstawie odrębnych przepisów,
4) środki finansowe na wyposażenie Agencji w środki trwałe.
ż 26. Fundusz statutowy Agencji zmniejsza się o:
1) stratę netto,
2) umorzenie majątku trwałego,
3) kwotę zmniejszenia wartości majątku będącą skutkiem aktualizacji wyceny
przeprowadzonej na podstawie odrębnych przepisów.
ż 27. Agencja amortyzuje majątek trwały na zasadach ogólnych.
ż 28. Agencja tworzy fundusze specjalne wynikające z odrębnych przepisów -
fundusz świadczeń socjalnych i inne fundusze o charakterze celowym lub
rezerwowym po uzyskaniu zgody Ministra Finansów.
ż 29. Środki finansowe uzyskiwane z przychodów przeznacza się na pokrycie
kosztów realizacji zadań statutowych Agencji.
ż 30. 1. Wynikiem finansowym Agencji jest różnica między przychodami a kosztami
ich uzyskania, po uwzględnieniu strat i zysków nadzwyczajnych. Wynik dodatni
stanowi zysk netto, a ujemny stratę netto.
2. Podziału zysku netto dokonuje Prezes Agencji w uzgodnieniu z Ministrem
Transportu i Gospodarki Morskiej, po zasięgnięciu opinii Ministra Finansów.
3. Zysk netto Agencji przeznacza się na powiększenie funduszu statutowego (lub
innych funduszy rezerwowych i celowych, jeśli będą tworzone) oraz fundusz
nagród.
4. Prezes Agencji ustala regulamin funduszu nagród.
ż 31. Agencja może zaciągać, na poczet przyszłych przychodów, kredyty
krótkoterminowe (wymagalne do roku) samodzielnie, a kredyty długoterminowe - po
uzyskaniu zgody Ministra Finansów.
Dział V
SYSTEM KONTROLI WEWNĘTRZNEJ
ż 32. 1. Za zorganizowanie i prawidłowe działanie kontroli wewnętrznej, a także
za należyte wykorzystywanie wyników kontroli, odpowiedzialny jest Prezes
Agencji.
2. Czynności kontrolne, w zakresie swojego działania, wykonują z urzędu także
zastępcy Prezesa Agencji, naczelnicy wydziałów, główny księgowy oraz dyrektorzy
oddziałów terenowych.
ż 33. Kontroli wewnętrznej podlegają jednostki organizacyjne Agencji.
ż 34. Kontrola wewnętrzna jest sprawowana w postaci:
1) kontroli bieżącej, polegającej na badaniu czynności w toku ich wykonywania w
celu stwierdzenia, czy przebiegają one prawidłowo, w szczególności z punktu
widzenia legalności i gospodarności; kontrola ta obejmuje również badanie
rzeczywistego stanu rzeczowych i pieniężnych składników majątkowych oraz
prawidłowości ich zabezpieczenia przed kradzieżą, zniszczeniem, uszkodzeniem i
innymi szkodami,
2) kontroli wynikowej, obejmującej badanie stanu faktycznego i dokumentów
odzwierciedlających czynności już dokonane.
ż 35. W razie ujawnienia w toku kontroli czynu mającego cechy przestępstwa,
kontrolujący niezwłocznie zawiadamia o tym Prezesa Agencji lub dyrektora
oddziału terenowego, jak również zabezpiecza dokumenty i przedmioty stanowiące
dowód przestępstwa oraz zawiadamia organy ścigania.
ż 36. Do przeprowadzenia kontroli uprawnia imienne upoważnienie wystawione przez
Prezesa Agencji.
ż 37. 1. Kontrolujący podlega wyłączeniu od udziału w kontroli, jeżeli wyniki
kontroli mogą dotyczyć jego praw lub obowiązków albo praw i obowiązków jego
małżonka, krewnych i powinowatych bądź osób związanych z nimi z tytułu
przysposobienia, opieki lub kurateli, a także innych osób bliskich.
2. Czynności kontrolne nie mogą być podjęte przed rozstrzygnięciem przez Prezesa
Agencji sprawy wyłączenia od udziału w kontroli.
ż 38. Pracownicy Agencji oraz inne kontrolowane podmioty są obowiązani do
udzielania kontrolującemu niezbędnych wyjaśnień i pomocy oraz udostępniania
dokumentów.
ż 39. Wyniki kontroli stanowią podstawę podjęcia przez Prezesa Agencji działań w
celu zapobieżenia powstawaniu nieprawidłowości.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 8 sierpnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia urzędów morskich, określenia ich
siedzib oraz terytorialnego zakresu działania dyrektorów urzędów morskich.
(Dz. U. Nr 100, poz. 501)
Na podstawie art. 40 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach
morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. Nr 32, poz.
131, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 oraz z 1995 r. Nr 7, poz. 31 i Nr 47, poz. 243)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 7
października 1991 r. w sprawie utworzenia urzędów morskich, określenia ich
siedzib oraz terytorialnego zakresu działania dyrektorów urzędów morskich (Dz.
U. Nr 98, poz. 438) w ż 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Sprawy oznakowania nawigacyjnego na obszarach objętych terytorialnym
zakresem działania dyrektorów urzędów morskich należą do właściwości:
1) dyrektora Urzędu Morskiego w Gdyni - na obszarze od wschodniej granicy
Państwa do południka 16o30',00'' długości geograficznej wschodniej,
2) dyrektora Urzędu Morskiego w Szczecinie, na obszarze od południka 16o30',00''
długości geograficznej wschodniej do zachodniej granicy Państwa."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

216--z dnia 31 marca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia list usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i
usług w wysokości 7%, usług zwolnionych od tego podatku oraz towarów i
usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia podatkowe.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI

217--z dnia 16 marca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za
używanie częstotliwości.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

218--z dnia 7 kwietnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
zasadniczej służby wojskowej i nadterminowej zasadniczej służby wojskowej
oraz przeszkolenia wojskowego.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

219--z dnia 4 kwietnia 1995 r. w sprawie trybu opłacania składek na
Fundusz Pracy przez osoby podlegające ubezpieczeniu społecznemu lub
zaopatrzeniu emerytalnemu.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

220--z dnia 27 marca 1995 r. w sprawie zasad i warunków sprowadzania z
zagranicy środków farmaceutycznych i materiałów medycznych dla
użytkowników indywidualnych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
z dnia 13 maja 1995 r.
w sprawie określenia rodzajów inwestycji szkodliwych dla środowiska i zdrowia
ludzi oraz ocen oddziaływania na środowisko
(Dz. U. Nr 52, poz. 284)
Na podstawie art. 40 ust. 5 pkt 1 i pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 7 lipca 1994 r.
o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 89, poz. 415) oraz art. 70 ust. 5
ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U.
z 1994 r. Nr 49, poz. 196) zarządza się, co następuje:
ż 1. Rozporządzenie określa:
1) rodzaje inwestycji:
a) szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi,
b) mogących pogorszyć stan środowiska,
2) wymagania, jakim powinny odpowiadać oceny oddziaływania na środowisko:
a) inwestycji, o których mowa w pkt 1,
b) obiektu budowlanego lub zespołu obiektów, zwanych dalej "obiektami", i
inwestycji nie wymienionych w pkt 1,
c) rozwiązań projektowych inwestycji mogących pogorszyć stan środowiska.
ż 2. Do inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi
zalicza się:
1) rafinerie ropy naftowej (z wyjątkiem instalacji do wytwarzania tylko smarów z
ropy naftowej) i instalacje do podziemnej gazyfikacji i upłynniania węgla o
wydajności 500 ton lub więcej na dobę,
2) elektrownie konwencjonalne, elektrociepłownie i inne instalacje do spalania,
w których ilość energii cieplnej wprowadzanej w paliwie w jednostce czasu przy
nominalnym obciążeniu obiektu odpowiada mocy 300 MWt lub większej,
3) elektrownie jądrowe i inne reaktory jądrowe (z wyjątkiem instalacji
badawczych do produkcji i konwersji materiałów rozszczepialnych i wzbogaconych,
których maksymalna moc cieplna nie przekracza 1 KWt),
4) inwestycje do produkcji lub wzbogacania paliw jądrowych, dla przerobu paliw
jądrowych lub dla magazynowania, unieszkodliwiania i przerobu odpadów
radioaktywnych,
5) inwestycje pierwotnego wytopu surówki żelaza i stali oraz produkcji metali
nieżelaznych do:
a) prażenia i spiekania rud żelaza w instalacjach o przerobie 1 miliona ton lub
więcej rudy na rok,
b) produkcji 1 miliona ton lub więcej surówki i stali surowej na rok,
c) produkcji ze złomu 500.000 ton lub więcej stali na rok,
d) przerobu 100.000 ton lub więcej rud metali ciężkich na rok,
e) produkcji, odzyskiwania lub przerobu metali nieżelaznych, ich związków lub
innych stopów, w ilości 100.000 ton lub więcej na rok, procesami termicznymi,
chemicznymi lub elektrolitycznymi,
6) zakłady wydobywania azbestu oraz przerobu azbestu i produktów zawierających
azbest,
7) kombinaty chemiczne lub grupy powiązanych ze sobą funkcjonalnie zakładów
położonych w sąsiedztwie, wytwarzających:
a) produkty chemii organicznej powyżej 100.000 ton na rok,
b) produkty chemii nieorganicznej powyżej 200.000 ton na rok,
c) nawozy sztuczne powyżej 300.000 ton na rok,
d) produkty chemicznej przeróbki węgla powyżej 1000 ton na rok,
8) linie dalekobieżnego ruchu kolejowego,
9) porty lotnicze o długości podstawowego pasa startowego 2100 metrów lub
większej,
10) porty handlowe morskie i instalacje portowe, w tym położone poza linią
brzegową na wodach terytorialnych i morskich wodach wewnętrznych, dla obsługi
ładunków luzem, takich jak: nawozy sztuczne, siarka i inne ładunki chemiczne,
oraz porty śródlądowe i drogi wodne - pozwalające na żeglugę jednostek
pływających o wyporności ponad 1350 ton,
11) rurociągi do przesyłu ropy, produktów naftowych oraz gazu o przekrojach 600
mm lub większych,
12) inwestycje związane z gospodarczym wykorzystaniem, składowaniem lub
unieszkodliwianiem odpadów niebezpiecznych oraz przekształcaniem pozostałych
odpadów poprzez poddanie ich procesom termicznym,
13) nadpoziomowe stawy osadowe o powierzchni powyżej 1 ha,
14) zbiorniki wodne o powierzchni zalewu większej niż 2 km2 lub pojemności
całkowitej większej niż 1 mln m3 oraz zapory wodne o wysokości piętrzenia
powyżej 8 m,
15) ujęcia wód podziemnych o wydajności powyżej 5 mln m3 na rok,
16) zakłady wytwarzające masy celulozowe, papier lub karton, w ilości powyżej
200 ton na dobę masy powietrznie suchej pulpy, papieru lub kartonu,
17) zakłady górnicze i zakłady przerobu surowców:
a) podziemne zakłady górnicze i zakłady przeróbcze o wydobyciu lub przerobie
ponad 100.000 m3 na rok, a dla węgla i rud metali nieżelaznych - wszystkie,
b) odkrywkowe zakłady górnicze o powierzchni odkrywki ponad 10 ha,
c) inwestycje związane z bezzbiornikowym magazynowaniem substancji w górotworze
oraz składowaniem odpadów w podziemnych wyrobiskach górniczych, a także z
wtłaczaniem wód do górotworu,
d) instalacje wzbogacania węgla o wydajności powyżej 250.000 ton na rok,
18) inwestycje lub urządzenia do poszukiwania lub wydobywania węglowodorów spod
dna morskiego, łącznie z urządzeniami do przeładunku i transportu na ląd,
19) zbiorniki do magazynowania wraz z urządzeniami do przeładunku: 30.000 m3 lub
więcej produktów naftowych, 50.000 m3 lub więcej ropy naftowej lub produktów
chemicznych, lub 100.000 m3 i więcej gazu,
20) koksownie,
21) cementownie i zakłady przemysłu wapienniczego o produkcji większej niż
300.000 ton na rok,
22) urządzenia emitujące elektromagnetyczne promieniowanie niejonizujące w
zakresie częstotliwości 0,1 - 300.000 MHz:
a) radiolokacyjne,
b) radionadawcze i telewizyjne o maksymalnej mocy wypromieniowanej równej 10 kW
lub wyższej,
23) linie i urządzenia elektroenergetyczne o napięciu znamionowym wyższym od 220
kV,
24) oczyszczalnie ścieków obsługujące powyżej 200.000 RLM (równoważna liczba
mieszkańców),
25) instalacje odsiarczania o wydajności powyżej 25.000 m3 na godzinę gazów
odlotowych,
26) inwestycje związane z produkcją lub wykorzystaniem rtęci.
ż 3. Do inwestycji mogących pogorszyć stan środowiska zalicza się:
1) inwestycje w dziale rolnictwo, związane z:
a) hodowlą zwierząt, w liczbie ponad 50 dużych jednostek przeliczeniowych
inwentarza, a w przypadku chowu ściółkowego - 100 dużych jednostek
przeliczeniowych,
b) hodowlą egzotycznych zwierząt,
c) hodowlą ryb łososiowatych - wszystkie, a z hodowlą innych ryb niż łososiowate
i skorupiaków - o powierzchni stawów większej niż 10 ha,
2) inwestycje w dziale przemysł wydobywczy:
a) odkrywkowe zakłady górnicze do wydobywania kopalin o powierzchni odkrywki do
10 ha, z wyłączeniem wydobywania piasku, żwiru i gliny w ilości mniejszej niż
10.000 m3 na rok,
b) podziemne zakłady górnicze i przeróbcze, nie wymienione w ż 2 pkt 17 lit. a),

c) powierzchniowe urządzenia w kopalniach: węgla, ropy naftowej, gazu ziemnego i
rud,
d) ujęcia solanek, wód leczniczych i termalnych,
e) urządzenia do poszukiwania lub wydobywania węglowodorów, nie wymienione w ż 2
pkt 18,
f) urządzenia do poszukiwania lub wydobywania kopalin pospolitych z dna
morskiego, łączenie z urządzeniami do przeładunku i transportu na ląd,
g) instalacje wzbogacania węgla, nie wymienione w ż 2 pkt 17 lit. d),
3) inwestycje w dziale przemysł energetyczny:
a) elektrownie konwencjonalne, elektrociepłownie i inne instalacje do spalania,
nie wymienione w ż 2 pkt 2, w których ilość energii cieplnej wprowadzanej w
paliwie w jednostce czasu przy nominalnym obciążeniu obiektu odpowiada mocy
większej niż 50 MWt,
b) rurociągi do przesyłu gazu, ropy i produktów naftowych, nie wymienione w ż 2
pkt 11, oraz rurociągi do przesyłu pary i gorącej wody, z wyjątkiem przyłączy do
budynków,
c) zbiorniki do magazynowania mniej niż 100.000 m3 gazu,
d) przemysłowe urządzenia do brykietowania węgla kamiennego i brunatnego,
e) reaktory jądrowe do produkcji i konwersji materiałów rozszczepialnych i
wzbogaconych, służące do celów badawczych, o mocy cieplnej nie przekraczającej 1
KWt,
f) elektrownie wodne o wysokości piętrzenia 5 m i większej,
g) systemowe stacje transformatorowe i główne punkty zasilania (gpz),
4) inwestycje w dziale hutnictwo, przemysł metalurgiczny i maszynowy:
a) inwestycje pierwotnego wytopu surówki żelaza i stali oraz produkcji metali
nieżelaznych, nie wymienione w ż 2 pkt 5,
b) odlewnie, kuźnie, walcownie i ciągarnie,
c) urządzenia do wyciskania, wyciągania i wytłaczania odlewów,
d) urządzenia do powierzchniowej obróbki i powlekania metali,
e) zakłady produkcji kotłów, zbiorników, kadzi i innych pojemników z blach,
f) zakłady produkcji i montowania pojazdów lub urządzeń mechanicznych oraz
produkcji silników,
g) stocznie,
h) zakłady budowy i naprawy statków powietrznych,
i) zakłady produkcji i naprawy sprzętu kolejowego,
j) urządzenia do wytłaczania eksplozyjnego,
k) zakłady przerobu złomu, w tym złomowania statków,
5) inwestycje w dziale przemysł chemiczny:
a) zakłady produkujące chemikalia lub produkty chemiczne, nie wymienione w ż 2
pkt 7,
b) rafinerie ropy naftowej i instalacje do podziemnej gazyfikacji i upłynniania
węgla, nie wymienione w ż 2 pkt 1, i instalacje wytwarzania smarów z ropy
naftowej,
c) zbiorniki od magazynowania wraz z urządzeniami do przeładunku: mniej niż
30.000 m3 produktów naftowych, mniej niż 50.000 m3 ropy naftowej lub produktów
chemicznych,
6) inwestycje w dziale przemysł spożywczy:
a) zakłady produkcji tłuszczów roślinnych i zwierzęcych,
b) zakłady wytwarzające wyroby mleczarskie,
c) browary i słodownie,
d) zakłady utylizacyjne,
e) ubojnie zwierząt o produkcji powyżej 300 ton na rok,
f) krochmalnie przemysłowe,
g) zakłady przetwórstwa mięsa, ryb, owoców i warzyw oraz produkcji olejów i
mączki rybnej,
h) cukrownie,
i) gorzelnie,
j) zakłady produkcji drożdży,
7) inwestycje w dziale przemysł tekstylny, skórzany, drzewny i papierniczy:
a) urządzenia przemysłowego prania, odtłuszczania oraz wykańczania materiałów
włókienniczych,
b) pierwiastkowy przerób drewna, zakłady wytwórcze płyt pilśniowych, wiórowych,
sklejek i oklein,
c) wytwarzające masy celulozowe, papier lub karton, nie wymienione w ż 2 pkt 16,

d) farbiarnie,
e) garbarnie,
f) roszarnie lnu i konopi,
8) w dziale inwestycje infrastrukturalne:
a) linie kolejowe nie wymienione w ż 2 pkt 8 oraz linie, urządzenia i terminale
do transportu mieszanego,
b) porty lotnicze nie wymienione w ż 2 pkt 9,
c) porty i przystanie, włącznie z portami rybackimi, nie wymienione w ż 2 pkt
10,
d) śródlądowe drogi wodne nie wymienione w ż 2 pkt 10, kanalizację i regulacje
rzek oraz urządzenia przeciwpowodziowe,
e) zbiorniki i zapory wodne, nie wymienione w ż 2 pkt 14, i inne obiekty mające
na celu piętrzenie wody lub długoterminowe jej magazynowanie - o wysokości
piętrzenia powyżej 3 m, a na wodach żeglownych i obszarach lasów również o
piętrzeniach niższych,
f) linie tramwajowe, koleje napowietrzne i podziemne (metro), kolejki linowe lub
podobne linie szczególnego charakteru, używane wyłącznie lub głównie do
transportu pasażerów,
g) rurociągi do dalekiego przesyłu wody o średnicy 1000 mm i większej lub kanały
o długości powyżej 10 km,
h) wały ochronne, nadbrzeża, pirsy i inne konstrukcje ochronne lub zmieniające
linię wybrzeża morskiego,
i) linie i urządzenia elektroenergetyczne o napięciu znamionowym od 110 do 220
kV,
j) urządzenia emitujące elektromagnetyczne promieniowanie niejonizujące w
zakresie częstotliwości 0,1 - 300.000 MHz, powodujące na obszarach nie objętych
wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu
występowanie pól elektromagnetycznych o wartościach natężeń wyższych od
granicznych dla stref ochronnych określonych w przepisach szczególnych,
k) autostrady, drogi ekspresowe oraz inne drogi krajowe i drogi wojewódzkie,
l) stacje paliw płynnych,
ł) centra handlowe,
m) parkingi samochodowe dla więcej niż 500 samochodów osobowych lub ciężarowych,
n) zajezdnie tramwajowe i autobusowe oraz bazy transportowe,
o) drogowe przejścia graniczne i terminale odpraw celnych,
9) inwestycje w dziale turystyka i wypoczynek:
a) trasy narciarskie, bobslejowe, wyciągi narciarskie oraz stałe urządzenia
służące do wytwarzania sztucznego śniegu,
b) pola kempingowe i karawaningowe,
c) ośrodki wypoczynkowe,
d) stadiony i sportowe hale widowiskowe,
10) inne inwestycje:
a) cementownie i zakłady przemysłu wapienniczego, nie wymienione w ż 2 pkt 21,
b) zakłady produkcji szkła lub wyrobów szklanych,
c) ujęcia wód podziemnych o wydajności od 1,5 do 5 mln m3 na rok i ujęcie wód
powierzchniowych o wydajności 50 m3 na godzinę lub większej,
d) oczyszczalnie ścieków obsługujące od 200 do 200.000 RLM (równoważna liczba
mieszkańców),
e) inwestycje nie wymienione w ż 2 pkt 12, związane z gospodarczym
wykorzystaniem, składowaniem lub unieszkodliwianiem odpadów,
f) stałe tory wyścigowe lub próbne dla pojazdów mechanicznych,
g) stacjonarne wytwórnie mas bitumicznych i betonu,
h) stanowiska testowania silników, turbin lub reaktorów,
i) produkujące włókna mineralne,
j) produkujące lub pakujące proch lub naboje i materiały wybuchowe,
k) stacje obsługi lub remontowe sprzętu budowlanego, rolniczego lub środków
transportu, nie wymienione w pkt 4 lit. h) oraz i),
l) galwanizernie,
ł) inwestowanie na obszarach parków narodowych, rezerwatów przyrody, parków
krajobrazowych i ich otulin oraz na obszarach uzdrowisk i ochrony uzdrowiskowej,
nie wymienione w ż 2,
m) nadpoziomowe stawy osadowe, nie wymienione w ż 2 pkt 13,
n) instalacje odsiarczania, nie wymienione w ż 2 pkt 25,
o) sztuczne wyspy, konstrukcje i urządzenia oraz podmorskie kable i rurociągi na
polskich obszarach morskich, nie wymienione w ż 2 pkt 11 i 18 oraz 23,
p) lakiernie,
r) inwestycje wykorzystywane na cele bezpieczeństwa państwa,
s) inwestycje związane z unieszkodliwianiem zasolonych wód kopalnianych.
ż 4. 1. Oceny oddziaływania na środowisko, o których mowa w ż 1 pkt 2 lit. a) i
b), powinny spełniać następujące wymagania:
1) określać wpływ inwestycji lub obiektów na takie elementy środowiska, jak:
powietrze, powierzchnia ziemi łącznie z glebą, złoża kopalin, wody
powierzchniowe i podziemne, klimat, ludzie, świat zwierzęcy i roślinny, a także
krajobraz, we wzajemnym ich powiązaniu,
2) uwzględniać fazę:
a) budowy, eksploatacji i likwidacji w odniesieniu do inwestycji wraz z
towarzyszącymi jej obiektami i urządzeniami budowlanymi,
b) eksploatacji i likwidacji w odniesieniu do obiektów,
3) identyfikować i określać skutki potencjalnych sytuacji awaryjnych,
4) przyjmować za podstawę istniejące dane obserwacyjne i pomiarowe oraz inne
informacje dotyczące stanu środowiska i występujących uciążliwości,
5) przedstawiać zagadnienia w formie opisowej i graficznej.
2. Oceny, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać:
1) opis inwestycji lub obiektów,
2) charakterystykę rozwiązań technicznych i technologicznych inwestycji, a w
przypadku obiektów - zastosowanych rozwiązań,
3) opis stanu środowiska i sposobu zagospodarowania terenu w obszarze
potencjalnego oddziaływania inwestycji lub stwierdzonego oddziaływania obiektów,
ze szczególnym uwzględnieniem obszarów należących do krajowego systemu obszarów
chronionych,
4) opis sposobu korzystania ze środowiska w fazie budowy, eksploatacji i
likwidacji wraz z określeniem zużycia wody, kopalin, materiało- i
energochłonności, ilości i rodzajów wytwarzanych odpadów i ścieków, emitowanych
zanieczyszczeń, hałasu i promieniowania oraz powodowanych innych uciążliwości
dla środowiska i ludzi,
5) opis i analizę skuteczności proponowanych sposobów zminimalizowania ujemnego
wpływu na środowisko oraz niezbędnych do osiągnięcia tego celu urządzeń
ochronnych,
6) opis zastosowanych metod oceny i przyjętych założeń, jak również
wykorzystanych danych o środowisku, a także stwierdzonych braków i
niedoskonałości w tym zakresie,
7) określenie wpływu inwestycji lub obiektów na ludzi i elementy środowiska, w
tym na walory krajobrazowe oraz na istniejącą zabudowę i zagospodarowanie
terenu,
8) ustalenie granic obszaru ponadnormatywnego oddziaływania inwestycji lub
obiektów na środowisko,
9) wnioski, w tym dotyczące potrzeby wykonania oceny oddziaływania na
środowisko, zrealizowanych inwestycji lub obiektów po określonym czasie
eksploatacji,
10) streszczenie w języku niespecjalistycznym.
ż 5. 1. Oceny oddziaływania na środowsko inwestycji, o których mowa w ż 2,
załączane do wniosku o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu,
poza spełnieniem wymagań określonych w ż 4, powinny:
1) identyfikować warianty technologiczne bądź lokalizacyjne inwestycji i dla
porównania - wariant polegający na niepodejmowaniu inwestycji, z punktu widzenia
ich wpływu na środowisko i zdrowie ludzi,
2) zawierać porównanie proponowanych rozwiązań technologicznych z innymi
stosowanymi w praktyce krajowej lub zagranicznej w aspekcie optymalnego
ograniczenia oddziaływań na środowisko lub uciążliwości dla ludzi,
3) zawierać oszacowanie przewidywanych oddziaływań bezpośrednich, pośrednich,
krótko- i długotrwałych, odwracalnych i nieodwracalnych wynikających z
wykorzystywania i unieszkodliwiania ścieków i odpadów i innych uciążliwości, na
poszczególne elementy środowiska i zdrowie ludzi oraz walory krajobrazowe i
zabytki kultury, zwłaszcza na istniejących i projektowanych obszarach
wymagających szczególnej ochrony, określonych na podstawie przepisów
szczególnych,
4) określać zagrożenia i korzyści z realizacji inwestycji dla innych
użytkowników środowiska oraz skutki dla zabudowy i zagospodarowania terenu na
obszarze potencjalnego oddziaływania.
2. Oceny oddziaływania na środowiska inwestycji, o których mowa w ż 3, załączane
do wniosku o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, powinny
spełniać wymogi określone w ż 4.
ż 6. Oceny oddziaływania istniejących obiektów na środowisko powinny odpowiadać
wymaganiom określonym w ż 4 oraz:
1) przyjmować za podstawę dane o stanie środowiska uzyskane w ramach państwowego
monitoringu środowiska z okresu poprzedzającego uruchomienie obiektów, o ile
takie istnieją, oraz dane zebrane w czasie eksploatacji,
2) uwzględniać dane ilościowe dotyczące poboru wody, wytwarzania ścieków, emisji
zanieczyszczeń oraz innych uciążliwości dla środowiska, zebrane w okresie
eksploatacji obiektów, w tym zaistniałe sytuacje awaryjne powodujące
wprowadzenie do środowiska substancji niebezpiecznych,
3) zawierać analizę spełnienia warunków określonych w decyzjach
administracyjnych wydanych na podstawie ustaw: o ochronie i kształtowaniu
środowiska, Prawo wodne oraz Prawo geologiczne i górnicze,
4) uwzględniać stopień realizacji zaleceń z przeprowadzonych kontroli
dotyczących ochrony środowiska i zdrowia ludzi,
5) zawierać porównanie zastosowanych rozwiązań technologicznych z innymi
rozwiązaniami stosowanymi w praktyce krajowej lub zagranicznej i proponować
rozwiązania ograniczające oddziaływania na środowisko i uciążliwości dla ludzi.
ż 7. Oceny oddziaływania na środowisko inwestycji, o których mowa w ż 3,
załączane do wniosku o uzgodnienie rozwiązań projektowych inwestycji zawartych w
projekcie budowlanym, powinny:
1) określać oddziaływanie inwestycji na poszczególne elementy środowiska i
zdrowie ludzi przy przyjętym przez inwestora rozwiązaniu technologicznym i
lokalizacyjnym, ze szczegółowością i dokładnością odpowiednią do posiadanych
danych i informacji wynikających z projektu budowlanego i innych, uzyskanych po
otrzymaniu decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu,
2) określać stopień i sposób uwzględnienia ustaleń dotyczących ochrony
środowiska, zawartych w decyzji, o której mowa w pkt 1.
ż 8. Przepisy ż 4 i ż 5 nie dotyczą autostrad wymienionych w ż 3 pkt 8 lit. k).
Wymagania, jakim powinny odpowiadać oceny oddziaływania autostrad w postępowaniu
lokalizacyjnym, określają przepisy szczególne.
ż 9. Traci moc zarządzenie Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa z dnia 23 kwietnia 1990 r. w sprawie inwestycji szczególnie
szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi oraz warunków, jakim powinna
odpowiadać sporządzona przez rzeczoznawcę ocena oddziaływania inwestycji i
obiektów budowlanych na środowisko (Mon. Pol. Nr 16, poz. 126).
ż 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 21 lipca 1995 r.
o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw.
(Dz. U. Nr 101, poz. 504)
Art. 1. W ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. Nr 95,
poz. 425, z 1992 r. Nr 26, poz. 113 i Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 127, poz.
585 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 53, poz. 215) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w preambule skreśla się wyraz "Międzynarodowej";
2) w art. 1:
a) pkt 10 otrzymuje brzmienie:
"10) utrzymywanie bezpiecznych i higienicznych warunków nauki, wychowania i
opieki w szkołach i placówkach",
b) dodaje się pkt 12 i 13 w brzmieniu:
"12) opiekę dzieciom i młodzieży osieroconym, pozbawionym całkowicie lub
częściowo opieki rodzicielskiej, a także uczniom pozostającym w trudnej sytuacji
materialnej i życiowej,
13) dostosowanie kierunków i treści kształcenia do wymogów rynku pracy.";
3) w art. 2 pkt 2-5 otrzymują brzmienie:
"2) szkoły podstawowe i ponadpodstawowe, z wyjątkiem szkół wyższych, w tym
specjalne, sportowe oraz mistrzostwa sportowego i artystyczne,
3) placówki oświatowo-wychowawcze, placówki pracy pozaszkolnej oraz placówki
kształcenia ustawicznego umożliwiające uzyskanie i uzupełnienie wiedzy ogólnej i
kwalifikacji zawodowych, zdobywanie umiejętności, kształtowanie i rozwijanie
zainteresowań i uzdolnień oraz korzystanie z różnych form wypoczynku,
4) poradnie psychologiczno-pedagogiczne oraz inne poradnie specjalistyczne
udzielające dzieciom, młodzieży, rodzicom i nauczycielom pomocy
psychologiczno-pedagogicznej, a także pomocy uczniom w wyborze kierunku
kształcenia i zawodu,
5) placówki opiekuńczo-wychowawcze i resocjalizacyjne, zapewniające opiekę i
wychowanie dzieciom i młodzieży pozbawionym całkowicie lub częściowo opieki
rodzicielskiej oraz inne działające stosownie do potrzeb w zakresie pomocy i
opieki nad dziećmi i młodzieżą,";
4) w art. 3:
a) w ust. 1:
- w pkt 5 po wyrazie "szkołę" dodaje się wyrazy "lub placówkę",
- w pkt 9 po wyrazach "zakładu kształcenia i" dodaje się wyraz "placówki",
- pkt 12 otrzymuje brzmienie:
"12) profilu kształcenia zawodowego - należy przez to rozumieć kształcenie
ogólnozawodowe w zakresie określonej dziedziny gospodarki,"
- dodaje się pkt 13 w brzmieniu:
"13) podstawie programowej - należy przez to rozumieć obowiązkowe, na danym
etapie kształcenia, zestawy treści nauczania oraz umiejętności, które są
uwzględniane w programach nauczania i umożliwiają ustalenie kryteriów ocen
szkolnych i wymagań egzaminacyjnych.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Organem wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania
administracyjnego, w stosunku do decyzji wydawanych przez dyrektora szkoły w
sprawach z zakresu obowiązku szkolnego, jest kurator oświaty.";
5) w art. 5:
a) w ust. 2 wyrazy "zakładana, prowadzona i utrzymywana przez" zastępuje się
wyrazami "zakładana i prowadzona przez",
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Zakładanie i prowadzenie publicznych przedszkoli i szkół podstawowych, z
wyjątkiem przedszkoli i szkól specjalnych oraz szkół przy zakładach karnych,
zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich, należy do obowiązkowych
zadań własnych gmin.",
c) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Zakładanie i prowadzenie publicznych szkół ponadpodstawowych, zakładów
kształcenia i placówek doskonalenia nauczycieli, przedszkoli specjalnych, szkół
specjalnych, szkół dla dorosłych oraz placówek publicznych - należy do
obowiązków państwa.",
d) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
"7. Organ prowadzący szkołę lub placówkę odpowiada za jej działalność. Do zadań
organu prowadzącego szkołę lub placówkę należy w szczególności:
1) zapewnienie warunków działania szkoły lub placówki, w tym bezpiecznych i
higienicznych warunków nauki, wychowania i opieki,
2) wykonywanie remontów obiektów szkolnych oraz zadań inwestycyjnych w tym
zakresie,
3) zapewnienie obsługi administracyjnej, finansowej i organizacyjnej szkoły lub
placówki,
4) wyposażenie szkoły lub placówki w pomoce dydaktyczne i sprzęt niezbędny do
pełnej realizacji programów nauczania, wychowania i innych zadań statutowych.",
e) dodaje się ust. 8-10 w brzmieniu:
"8. Przepisów ust. 7 pkt 2 i 3 nie stosuje się do organów prowadzących
niepubliczne szkoły i placówki.
9. W celu wykonywania zadań wymienionych w ust. 7, organy prowadzące szkoły i
placówki mogą tworzyć jednostki obsługi ekonomiczno-administracyjnej szkół i
placówek.
10. Minister Edukacji Narodowej określa, w drodze zarządzenia, organizację oraz
zasady działania jednostek obsługi ekonomiczno-administracyjnej publicznych
szkół i placówek prowadzonych przez ministrów i inne organy administracji
rządowej.";
6) po art. 5 dodaje się art. 5a w brzmieniu:
"Art. 5a. 1. Zapewnienie środków na utrzymanie prowadzonych przez gminy
publicznych szkół podstawowych, ponadpodstawowych i placówek, w tym na
wynagrodzenia nauczycieli, należy do obowiązków państwa. Środki te przekazywane
są gminom w formie subwencji i dotacji, których sposób naliczania określony jest
w odrębnej ustawie.
2. Gmina może zwiększyć środki na wynagrodzenia nauczycieli w szkołach i
placówkach wymienionych w ust. 1 w stosunku do środków na wynagrodzenia
zagwarantowanych przez państwo.
3. Prawa i obowiązki nauczycieli publicznych przedszkoli, szkół podstawowych,
ponadpodstawowych i placówek określa ustawa - Karta Nauczyciela.";
7) w art. 6 w pkt 1 wyrazy "minimum programowego" zastępuje się wyrazami
"podstaw programowych";
8) w art. 7:
a) w ust. 1:
- pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) realizuje:
a) programy nauczania zawierające podstawy programowe obowiązkowych przedmiotów
ogólnokształcących, a w przypadku szkół zawodowych - również podstawy programowe
kształcenia w danym zawodzie lub profilu kształcenia zawodowego,
b) ramowy plan nauczania,",
- w pkt 5 na końcu dodaje się wyrazy "oraz przeprowadzania egzaminów",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Szkoła niepubliczna może uzyskać uprawnienia szkoły publicznej wymienione w
ust. 2, jeżeli:
1) realizuje programy nauczania uwzględniające podstawy programowe wymienione w
ust. 1 pkt 4 lit. a),
2) stosuje zasady klasyfikowania i promowania uczniów oraz przeprowadzania
egzaminów, o których mowa w ust. 1 pkt 5, z wyjątkiem egzaminów wstępnych,
3) prowadzi dokumentację przebiegu nauczania ustaloną dla szkół publicznych,
4) w przypadku szkoły zawodowej - kształci w zawodach określonych w klasyfikacji
zawodów szkolnictwa zawodowego, o której mowa w art. 24 ust. 1, albo w innych
zawodach za zgodą Ministra Edukacji Narodowej,
5) zatrudnia nauczycieli przedmiotów obowiązkowych posiadających kwalifikacje
określone dla nauczycieli szkół publicznych.";
9) w art. 9:
a) w ust. 1:
- w zdaniu pierwszym skreśla się wyrazy "o uprawnieniach szkół publicznych",
- w pkt 3 w lit. c) po wyrazie w nawiasie "policealne" dodaje się wyrazy "i
pomaturalne",
- skreśla się pkt 4,
b) w ust. 2 wyrazy "pkt 1-4" zastępuje się wyrazami "pkt 1-3",
c) w ust. 3 skreśla się wyrazy "o uprawnieniach szkół publicznych",
d) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Prezesem Urzędu Kultury
Fizycznej i Turystyki określa, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady
działania klas i szkół sportowych oraz szkół mistrzostwa sportowego.";
10) w art. 10:
a) w ust. 1 po wyrazie "ponadpodstawowej" dodaje się wyrazy " , z wyjątkiem
szkoły medycznej,",
b) w ust. 2 wyrazy "a w stosunku do szkół artystycznych i szkół medycznych
odpowiednio Ministrowie Kultury i Sztuki oraz Zdrowia i Opieki Społecznej"
zastępuje się wyrazami "a w stosunku do szkół artystycznych Minister Kultury i
Sztuki";
11) w art. 11 w ust. 1 po wyrazie "szkoły" dodaje się wyrazy "oraz placówki
kształcenia ustawicznego";
12) w art. 13:
a) w ust. 1 po wyrazie "Szkoła" dodaje się wyrazy "i placówka",
b) w ust. 3 po wyrazie "szkoły" dodaje się wyrazy "i placówki";
13) w art. 14:
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. W przypadku dzieci zakwalifikowanych do kształcenia specjalnego przez
poradnię psychologiczno-pedagogiczną, wychowaniem przedszkolnym może być objęte
dziecko w wieku powyżej 6 lat, nie dłużej jednak niż do końca roku szkolnego w
tym roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 10 lat.",
b) w ust. 2 wyrazy "minimum programowe" zastępuje się wyrazami "podstawy
programowe",
c) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Opłaty za świadczenia prowadzonych przez gminę przedszkoli publicznych
ustala rada gminy, a w przypadku innych przedszkoli publicznych - organy
prowadzące te przedszkola, z uwzględnieniem art. 6 pkt 1.";
14) po art. 14 dodaje się art. 14a w brzmieniu:
"Art. 14a. Sieć publicznych przedszkoli, prowadzonych przez gminę, ustala rada
gminy w uzgodnieniu z kuratorem oświaty.";
15) w art. 15 w ust. 3 na końcu dodaje się wyrazy " , a w przypadku młodzieży
przebywającej w zakładach karnych, zakładach poprawczych, schroniskach dla
nieletnich, placówkach resocjalizacyjnych i opiekuńczo-wychowawczych - 18 lat";
16) w art. 16:
a) w ust. 2 i 4 skreśla się wyrazy "wychowawczo-zawodowej lub",
b) w ust. 3 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"W przypadku dzieci, o których mowa w art. 14 ust. 1a, rozpoczęcie spełniania
obowiązku szkolnego może być odroczone do końca roku szkolnego w tym roku
kalendarzowym, w którym dziecko kończy 10 lat.",
c) w ust. 5 po wyrazie "podstawowej" dodaje się wyrazy " , w tym specjalnej,",
d) ust. 7-9 otrzymują brzmienie:
"7. Za spełnienie obowiązku szkolnego uznaje się również udział dzieci i
młodzieży upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim w zajęciach
rewalidacyjno-wychowawczych, organizowanych zgodnie z odrębnymi przepisami.
8. Na wniosek rodziców dyrektor szkoły publicznej, w której obwodzie dziecko
mieszka, może zezwolić na spełnienie przez dziecko obowiązku szkolnego poza
szkołą oraz określić jego warunki. Dziecko spełniające obowiązek szkolny w tej
formie może otrzymać świadectwo ukończenia poszczególnych klas szkoły
podstawowej lub ukończenia tej szkoły na podstawie egzaminów klasyfikacyjnych
przeprowadzonych przez szkołę, której dyrektor zezwolił na taką formę spełniania
obowiązku szkolnego.
9. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, na wniosek rodziców i na podstawie
orzeczenia poradni psychologiczno-pedagogicznej, kurator oświaty może zwolnić od
spełniania obowiązku szkolnego dziecko, które ukończyło 15 lat.";
17) w art. 17:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Jeżeli droga dziecka z domu do szkoły, w której obwodzie dziecko mieszka,
przekracza odległości wymienione w ust. 2, obowiązkiem gminy jest zapewnienie
bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu lub zwrot kosztów przejazdu
środkami komunikacji publicznej.",
b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Rada gminy, z uwzględnieniem zasad określonych w ust. 1 i 2, ustala w
uzgodnieniu z kuratorem oświaty plan sieci publicznych szkół podstawowych oraz
granice ich obwodów. Uchwała rady gminy podlega ogłoszeniu w wojewódzkim
dzienniku urzędowym.";
18) w art. 18 dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
"4) zapewnienia dziecku realizującemu obowiązek szkolny poza szkołą, warunków
nauki określonych w zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 8.";
19) w art. 19 w ust. 1 w pkt 1 wyrazy "art. 18 pkt 3" zastępuje się wyrazami
"art. 18 pkt 3 i 4";
20) w art. 22:
a) w ust. 1 w pkt 1 po wyrazie "warunki" dodaje się wyrazy "i tryb",
b) w ust. 2:
- pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2) podstawy programowe wychowania przedszkolnego, podstawy programowe
obowiązkowych przedmiotów ogólnokształcących, a w odniesieniu do szkół
zawodowych również podstawy programowe kształcenia w poszczególnych zawodach lub
podstawy programowe profilu kształcenia zawodowego,
3) warunki i tryb dopuszczania do użytku szkolnego programów nauczania i
podręczników, zalecania środków dydaktycznych oraz wykazy tych programów,
podręczników i środków,",
- w pkt 5 na końcu dodaje się wyrazy "działalności wychowawczej i opiekuńczej
oraz rodzaje tej dokumentacji,",
- pkt 8 i 9 otrzymują brzmienie:
"8) organizację oraz zasady przeprowadzania konkursów, turniejów i olimpiad
przedmiotowych,
9) zasady organizowania opieki nad uczniami niepełnosprawnymi, kształcenia tych
uczniów w ogólnodostępnych i integracyjnych szkołach i placówkach oraz zasady
organizacji kształcenia specjalnego,",
- skreśla się pkt 10,
- dodaje się pkt 11 i 12 w brzmieniu:
"11) zasady organizowania przez szkoły i placówki gimnastyki korekcyjnej oraz
nadobowiązkowych zajęć z wychowania fizycznego,
12) zasady i warunki organizowania przez szkoły i placówki krajoznawstwa i
turystyki.";
21) w art. 23:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W zakresie kształcenia zawodowego zadania określone w art. 22 ust. 2 pkt 1-3
Minister Edukacji Narodowej wykonuje przy udziale innych ministrów właściwych
dla zawodów podstawowych w reprezentowanych przez nich branżach.",
b) skreśla się ust. 2;
22) art. 24 otrzymuje brzmienie:
"Art. 24. 1. Minister Edukacji Narodowej na wniosek właściwych ministrów
określa, w drodze rozporządzenia, klasyfikację zawodów szkolnictwa zawodowego, z
uwzględnieniem klasyfikacji zawodów i specjalności występujących w gospodarce
narodowej.
2. Wniosek właściwego ministra, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać opis
zawodu ze zbiorem umiejętności zawodowych.
3. Minister Edukacji Narodowej określa, w drodze rozporządzenia, profile
kształcenia zawodowego odpowiadające określonym dziedzinom gospodarki.
4. Stowarzyszenia zawodowe, samorządy gospodarcze oraz inne organizacje
gospodarcze mogą występować do właściwych ministrów z propozycją ustanawiania
nowych zawodów i specjalności szkolnictwa zawodowego.";
23) w art. 25 w ust. 4 po wyrazach "o których mowa w ust. 1," dodaje się wyrazy
"oraz sprawowaniem nad nimi nadzoru pedagogicznego,";
24) w art. 26 w ust. 2 wyrazy "art. 9 ust. 2, art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2, ust. 2
pkt 1-3 i 6-8" zastępuje się wyrazami "art. 22 ust. 1 pkt 1, ust. 2 pkt 1-3 i
6";
25) w art. 27 wyrazy "minimów programowych" zastępuje się wyrazami "podstaw
programowych";
26) w art. 29 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 oraz dodaje się ust. 2
w brzmieniu:
"2. Ministrowie, o których mowa w ust. 1, w odniesieniu do publicznych szkół i
placówek określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 1, w porozumieniu z
Ministrem Edukacji Narodowej, mogą wydawać przepisy określone w art. 26 ust. 2,
a także ustalać szczególne zasady działania tych szkół i placówek, stosownie do
ich specyfiki.";
27) w art. 31:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) prowadzi publiczne szkoły i placówki, w tym centra kształcenia ustawicznego,
z wyjątkiem szkół i placówek prowadzonych przez inne uprawnione lub zobowiązane
do tego organy i osoby,",
b) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) w przypadkach określonych w ustawie wyraża zgodę na zlikwidowanie szkoły
publicznej prowadzonej przez inny organ lub osobę,",
c) skreśla się pkt 5,
d) w pkt 6 na końcu dodaje się wyrazy " , oraz wychowawców internatów w szkołach
rolniczych i gospodarki żywnościowej";
28) art. 33 otrzymuje brzmienie:
"Art. 33. 1. Nadzór pedagogiczny polega na:
1) ocenianiu stanu i warunków działalności dydaktycznej, wychowawczej i
opiekuńczej szkół, placówek i nauczycieli,
2) analizowaniu i ocenianiu efektów działalności dydaktycznej, wychowawczej i
opiekuńczej oraz innej działalności statutowej szkół i placówek,
3) udzielaniu pomocy szkołom, placówkom i nauczycielom w wykonywaniu ich zadań
dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych,
4) inspirowaniu nauczycieli do innowacji pedagogicznych, metodycznych i
organizacyjnych.
2. W zakresie wymienionym w ust. 1 pkt 1 i 2 nadzorowi podlega w szczególności:
1) zgodność zatrudniania nauczycieli z wymaganymi kwalifikacjami,
2) realizacja podstaw programowych i ramowych planów nauczania,
3) przestrzeganie zasad oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów oraz
przeprowadzania egzaminów, a także przestrzeganie przepisów dotyczących
obowiązku szkolnego,
4) przestrzeganie statutu szkoły lub placówki, w tym w zakresie przestrzegania
praw ucznia oraz praw dziecka,
5) zapewnianie uczniom bezpiecznych i higienicznych warunków nauki.
3. Nauczyciele, o których mowa w art. 35 ust. 5, wykonujący czynności z zakresu
nadzoru pedagogicznego mają prawo:
1) wstępu do szkół i placówek,
2) wglądu do prowadzonej przez szkołę lub placówkę dokumentacji dotyczącej
przebiegu nauczania, wychowania i opieki oraz organizacji pracy,
3) udziału w posiedzeniu rady pedagogicznej, po uprzednim powiadomieniu
dyrektora szkoły,
4) wstępu w charakterze obserwatora na zajęcia dydaktyczne, wychowawcze,
opiekuńcze i inne zajęcia organizowane przez szkołę lub placówkę, po uprzednim
powiadomieniu dyrektora szkoły lub placówki,
5) przeprowadzania badań służących ocenie efektywności działalności
dydaktycznej, wychowawczej oraz opiekuńczej szkół i placówek.
4. Nauczyciele, o których mowa w art. 35 ust. 5, mogą wydawać dyrektorom szkół i
placówek doraźne zalecenia oraz zgłaszać uwagi i wnioski wynikające z
przeprowadzonych czynności.
5. Dyrektor szkoły lub placówki w ciągu 7 dni od otrzymania zaleceń, uwag i
wniosków, o których mowa w ust. 4, może zgłosić wobec nich zastrzeżenia do
organu sprawującego nadzór pedagogiczny.
6. W przypadku nieuwzględnienia zastrzeżeń przez organ sprawujący nadzór
pedagogiczny, dyrektor szkoły lub placówki jest obowiązany powiadomić ten organ
o realizacji zaleceń, uwag i wniosków w terminie 30 dni.
7. W razie stwierdzenia istotnych uchybień w działalności szkoły lub placówki,
organ sprawujący nadzór pedagogiczny niezależnie od środków, o których mowa w
ust. 4, zawiadamia o stwierdzonych uchybieniach organ prowadzący szkołę lub
placówkę.
8. Organ sprawujący nadzór pedagogiczny może wydawać organowi prowadzącemu
szkołę lub placówkę zalecenia wynikające z czynności nadzoru. Przepisy ust. 5 i
6 stosuje się odpowiednio.";
29) art. 34 otrzymuje brzmienie:
"Art. 34. 1. Jeżeli szkoła lub placówka albo organ prowadzący prowadzi swoją
działalność z naruszeniem przepisów ustawy, organ sprawujący nadzór pedagogiczny
może polecić, w drodze decyzji, usunięcie uchybień w wyznaczonym terminie.
2. W przypadku stwierdzenia niedostatecznych efektów kształcenia lub wychowania
w szkole lub placówce, organ sprawujący nadzór pedagogiczny poleca dyrektorowi
szkoły lub placówki opracowanie w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące, w
uzgodnieniu z organem prowadzącym, program poprawy efektywności kształcenia lub
wychowania. Program musi uwzględniać uwagi i wnioski zgłoszone przez organ
sprawujący nadzór pedagogiczny.
3. W przypadku szkoły prowadzonej przez osobę prawną lub fizyczną, z
zastrzeżeniem ust. 4, niewykonanie polecenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, może
stanowić podstawę cofnięcia, w drodze decyzji, zezwolenia na założenie tej
szkoły. Cofnięcie zezwolenia na założenie szkoły jest równoznaczne z
postawieniem jej w stan likwidacji.
4. Jeżeli szkoła lub placówka prowadzone przez gminę, a także sama gmina, nie
usunie uchybień wynikłych z naruszenia przepisów ustawy, o których mowa w ust.
1, organ sprawujący nadzór pedagogiczny zawiadamia o tym fakcie wojewodę
sprawującego nadzór nad działalnością komunalną.";
30) po art. 34 dodaje się art. 34a i 34b w brzmieniu:
"Art. 34a. 1. Organ prowadzący szkołę lub placówkę sprawuje nadzór nad jej
działalnością w zakresie spraw finansowych i administracyjnych.
2. W zakresie wymienionym w ust. 1, nadzorowi podlega w szczególności:
1) prawidłowość dysponowania przyznanymi szkole środkami budżetowymi oraz
gospodarowania mieniem,
2) przestrzeganie obowiązujących przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny
pracy pracowników i uczniów,
3) przestrzeganie przepisów dotyczących organizacji pracy szkoły i placówki.
3. Do wykonywania nadzoru, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio
przepisy art. 33 ust. 3 pkt 1 i 2 oraz ust. 4-6.
4. Organ prowadzący szkołę lub placówkę, nie posiadający uprawnień do
sprawowania nadzoru pedagogicznego, może występować w sprawach
dydaktyczno-wychowawczych i opiekuńczych z wnioskami do dyrektora szkoły lub
placówki i organu sprawującego nadzór pedagogiczny. Dyrektor lub organ, który
otrzymał wniosek, jest obowiązany do udzielenia odpowiedzi w terminie 14 dni.
Art. 34b. Organ prowadzący szkołę lub placówkę, a w zakresie działalności
dydaktyczno-wychowawczej i opiekuńczej również organ sprawujący nadzór
pedagogiczny, mogą ingerować w działalność szkoły lub placówki wyłącznie w
zakresie i na zasadach określonych w ustawie. W przypadku szkół przy zakładach
karnych ingerencja ta jest dopuszczalna również w zakresie realizacji celów
wykonania kary pozbawienia wolności określonych w Kodeksie karnym wykonawczym, a
w przypadku szkół w zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich - w
zakresie realizacji celów określonych w przepisach o postępowaniu w sprawach
nieletnich.";
31) w art. 35:
a) w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) nad innymi szkołami i placówkami, o których mowa w przepisach wydanych na
podstawie art. 29 ust. 1, publicznymi oraz niepublicznymi - właściwi ministrowie
lub podporządkowane im organy i jednostki.",
b) po ust, 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Minister Sprawiedliwości i podporządkowane organy sprawują nadzór
pedagogiczny nad zakładami poprawczymi, schroniskami dla nieletnich, ośrodkami
diagnostyczno-konsultacyjnymi oraz kuratorskimi ośrodkami pracy z młodzieżą.",
c) w ust. 3 skreśla się pkt 3,
d) w ust. 4 wyrazy "pełniący funkcje kierownicze" zastępuje się wyrazami
"zajmujący stanowisko kierownicze, z zastrzeżeniem art. 36 ust. 2,",
e) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Organy, o których mowa w ust. 1-3 oraz w art. 25 ust. 4, sprawują nadzór
pedagogiczny przy pomocy nauczycieli zatrudnionych na stanowiskach wymagających
kwalifikacji pedagogicznych w urzędach tych organów lub w jednostkach
organizacyjnych, o których mowa w art. 25 ust. 3.",
f) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami, a
w stosunku do nauczycieli sprawujących nadzór pedagogiczny nad szkołami i
placówkami artystycznymi - Minister Kultury i Sztuki w porozumieniu z Ministrem
Edukacji Narodowej określają, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
sprawowania nadzoru pedagogicznego, wykaz stanowisk, o których mowa w ust. 5,
oraz kwalifikacje niezbędne do ich zajmowania.";
32) art. 36 otrzymuje brzmienie:
"Art. 36. 1. Szkołą lub placówką kieruje nauczyciel, któremu powierzono
stanowisko dyrektora.
2. Minister Edukacji Narodowej, a w stosunku do szkół artystycznych Minister
Kultury i Sztuki mogą określać, w drodze rozporządzenia, typy szkół i placówek,
w których stanowisko dyrektora lub inne stanowisko kierownicze można powierzyć
osobie nie posiadającej kwalifikacji pedagogicznych, z tym że osoby te nie mogą
sprawować nadzoru pedagogicznego. W tym przypadku nadzór pedagogiczny sprawuje
nauczyciel zajmujący inne stanowisko kierownicze w szkole lub placówce.
3. Minister Edukacji Narodowej, w stosunku do szkół artystycznych - Minister
Kultury i Sztuki określają, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakim powinna
odpowiadać osoba zajmująca stanowisko dyrektora oraz inne stanowiska
kierownicze, w poszczególnych typach szkół i placówek.";
33) po art. 36 dodaje się art. 36a w brzmieniu:
"Art. 36a. 1. Stanowisko dyrektora szkoły lub placówki, z zastrzeżeniem ust. 2,
powierza organ prowadzący szkołę lub placówkę.
2. Powierzenie przez organ prowadzący stanowiska dyrektora lub placówki może
nastąpić, jeżeli organ sprawujący nadzór pedagogiczny nie zgłosi, w terminie 14
dni od przedstawienia kandydata na to stanowisko, umotywowanego zastrzeżenia.
3. Kandydata na stanowisko dyrektora szkoły lub placówki wyłania się w drodze
konkursu. Kandydatowi nie można odmówić powierzenia stanowiska dyrektora, chyba
że organ sprawujący nadzór pedagogiczny zgłosił zastrzeżenie, o którym mowa w
ust. 2.
4. Jeżeli do konkursu nie zgłosi się żaden kandydat albo w wyniku konkursu nie
wyłoniono kandydata, organ prowadzący powierza to stanowisko ustalonemu przez
siebie kandydatowi, po zasięgnięciu opinii rady szkoły lub placówki i rady
pedagogicznej. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.
5. W celu przeprowadzenia konkursu organ prowadzący szkołę lub placówkę określa
regulamin konkursu oraz powołuje komisję konkursową w składzie:
1) po dwóch przedstawicieli:
a) organu prowadzącego szkołę lub placówkę,
b) organu sprawującego nadzór pedagogiczny, o ile nie jest nim organ prowadzący
szkołę,
c) rady pedagogicznej,
d) rodziców, a w przypadku placówek opieki całkowitej - rady placówki,
2) po jednym przedstawicielu zakładowych organizacji związkowych.
6. W przypadku szkół i placówek nowo zakładanych skład komisji konkursowej
określa organ prowadzący tę szkołę lub placówkę w uzgodnieniu z organem
sprawującym nadzór pedagogiczny.
7. W przypadku szkół i placówek, o których mowa w art. 44 i art. 52 ust. 1, w
skład komisji nie wchodzą odpowiednio przedstawiciele rady pedagogicznej i
rodziców.
8. Stanowisko dyrektora szkoły lub placówki powierza się na 5 lat szkolnych. W
uzasadnionych przypadkach można powierzyć to stanowisko na krótszy okres, jednak
nie krótszy niż 1 rok szkolny.
9. Po upływie okresu, o którym mowa w ust. 8, organ prowadzący po zasięgnięciu
opinii rady szkoły lub placówki i rady pedagogicznej może przedłużyć powierzenie
stanowiska na kolejny okres wymieniony w ust. 8. Przepis ust. 2 stosuje się
odpowiednio.
10. Przepisy ust. 1-9 i art. 37 nie dotyczą szkół prowadzonych przez ministrów:
Obrony Narodowej i Sprawiedliwości lub podporządkowane im organy.";
34) w art. 37:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W szkole lub placówce, w których zgodnie z ramowym statutem może być
utworzone stanowisko wicedyrektora i inne stanowiska kierownicze, powierzenia
tych stanowisk i odwołania z nich dokonuje dyrektor szkoły lub placówki, po
zasięgnięciu opinii organu prowadzącego, rady szkoły lub placówki oraz rady
pedagogicznej.",
b) w ust. 2 wyrazy "funkcji kierowniczej" zastępuje się wyrazami "stanowiska
kierowniczego",
c) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. W przypadku osób, o których mowa w art. 36 ust. 2, przepis ust. 1 stosuje
się odpowiednio.";
35) art. 38 otrzymuje brzmienie:
"Art. 38. Organ, który powierzył nauczycielowi stanowisko kierownicze w szkole
lub placówce:
1) odwołuje nauczyciela ze stanowiska kierowniczego w razie:
a) złożenia przez nauczyciela rezygnacji, za trzymiesięcznym wypowiedzeniem,
b) ustalenia przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny negatywnej oceny pracy
lub w przypadku ustalenia przez organ prowadzący negatywnej oceny wykonywania
zadań wymienionych w art. 34a ust. 2, w trybie określonym przepisami w sprawie
oceny pracy nauczycieli - bez wypowiedzenia,
2) w przypadkach szczególnie uzasadnionych może odwołać nauczyciela ze
stanowiska kierowniczego w czasie roku szkolnego, bez wypowiedzenia.";
36) w art. 39:
a) w ust. 1:
- pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) kieruje działalnością szkoły lub placówki i reprezentuje ją na zewnątrz,"
- dodaje się pkt 7 w brzmieniu:
"7) współdziała ze szkołami wyższymi oraz zakładami kształcenia nauczycieli w
organizacji praktyk pedagogicznych.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Dyrektor szkoły lub placówki może, w drodze decyzji, skreślić ucznia z listy
uczniów w przypadkach określonych w statucie szkoły lub placówki. Skreślenie
następuje na podstawie uchwały rady pedagogicznej, po zasięgnięciu opinii
samorządu uczniowskiego.",
c) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Przepis ust. 2 nie dotyczy ucznia objętego obowiązkiem szkolnym. W
uzasadnionych przypadkach uczeń ten, na wniosek dyrektora szkoły, może zostać
przeniesiony przez kuratora oświaty do innej szkoły.",
d) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Dyrektor szkoły zawodowej może ponadto, w porozumieniu z organem prowadzącym
szkołę, organem sprawującym nadzór pedagogiczny oraz wojewódzkim urzędem pracy,
zmieniać lub wprowadzać nowe zawody lub profile kształcenia zawodowego, w
których kształci szkoła.";
37) w art. 40 w ust. 5 po wyrazach "mogą być organizowane" dodaje się wyrazy " ,
na wniosek organu sprawującego nadzór pedagogiczny,";
38) w art. 41 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Dyrektor szkoły lub placówki wstrzymuje wykonanie uchwał, o których mowa w
ust. 1, niezgodnych z przepisami prawa. O wstrzymaniu wykonania uchwały dyrektor
niezwłocznie zawiadamia organ prowadzący szkołę lub placówkę oraz organ
sprawujący nadzór pedagogiczny. Organ sprawujący nadzór pedagogiczny w
porozumieniu z organem prowadzącym szkołę lub placówkę uchyla uchwałę w razie
stwierdzenia jej niezgodności z przepisami prawa. Rozstrzygnięcie organu
sprawującego nadzór pedagogiczny jest ostateczne.";
39) w art. 42 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2. Rada pedagogiczna może wystąpić z wnioskiem o odwołanie nauczyciela ze
stanowiska dyrektora lub z innego stanowiska kierowniczego w szkole lub
placówce.
3. W przypadku określonym w ust. 2, organ uprawniony do odwołania jest
obowiązany przeprowadzić postępowanie wyjaśniające i powiadomić o jego wyniku
radę pedagogiczną w ciągu 14 dni od otrzymania wniosku.";
40) w art. 43 w ust. 1 wyrazy "2/3 jej członków" zastępuje się wyrazami "polowy
jej członków";
41) w art. 51 po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
"5a. W regulaminie, o którym mowa w ust. 5, mogą być określone rodzaje spraw, w
których rozpatrywaniu nie biorą udziału przedstawiciele uczniów.";
42) w art. 55 dodaje się ust. 7 w brzmieniu:
"7. Samorząd w szkole dla dorosłych lub placówce kształcenia ustawicznego, w
celu wspierania działalności statutowej szkoły lub placówki, może gromadzić
fundusze z dobrowolnych składek i innych źródeł. Zasady wydatkowania tych
funduszy określa regulamin, o którym mowa w ust. 3.";
43) w art. 56 w ust. 1 skreśla się wyrazy "wśród dzieci i młodzieży";
44) w art. 58:
a) w ust. 1 wyrazy "a w przypadku szkół zawodowych także profil kształcenia
zawodowego" zastępuje się wyrazami "a w przypadku szkół zawodowych także zawody
i profile kształcenia zawodowego, w których kształci szkoła.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Założenie szkoły publicznej przez osobę prawną lub fizyczną, z wyjątkiem
gminy i związku komunalnego, wymaga zezwolenia kuratora oświaty, w przypadku
szkoły artystycznej - Ministra Kultury i Sztuki, szkoły medycznej - Ministra
Zdrowia i Opieki Społecznej, szkoły rolniczej i gospodarki żywnościowej -
Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, a w przypadku szkoły wymienionej w
przepisach wydanych na podstawie art. 29 - właściwego ministra.",
c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Minister Edukacji Narodowej, a w stosunku do szkół artystycznych - Minister
Kultury i Sztuki określają, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i
warunki udzielania i cofania zezwolenia na założenie szkoły publicznej.",
d) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
"7. Akt założycielski i statut szkoły lub placówki publicznej przesyła się
właściwemu kuratorowi oświaty oraz innym organom właściwym do sprawowania
nadzoru pedagogicznego nad szkołą lub placówką.";
45) art. 59 otrzymuje brzmienie:
"Art. 59. 1. szkoła publiczna, z zastrzeżeniem ust. 2, może być zlikwidowana z
końcem roku szkolnego przez organ prowadzący szkołę, po zapewnieniu przez ten
organ uczniom możliwości kontynuowania nauki i innej szkole publicznej. Organ
prowadzący jest obowiązany co najmniej na 6 miesięcy przed terminem likwidacji
zawiadomić rodziców uczniów, właściwego kuratora oświaty oraz gminę, na której
terenie położona jest szkoła, o zamiarze i przyczynach likwidacji.
2. Szkoła publiczna prowadzona przez gminę lub związek komunalny może być
zlikwidowana za zgodą kuratora oświaty, a szkoła publiczna prowadzona przez inną
osobę prawną lub fizyczną - za zgodą organu, który udzielił zezwolenia na
założenie tej szkoły.
3. Dokumentację zlikwidowanej szkoły publicznej przekazuje się organowi
prowadzącemu szkołę, z wyjątkiem dokumentacji przebiegu nauczania, którą
przejmuje organ sprawujący nadzór pedagogiczny.
4. Dokumentację zlikwidowanej szkoły prowadzonej przez osobę prawną lub fizyczną
przekazuje się właściwemu kuratorowi oświaty lub właściwemu ministrowi, o którym
mowa w art. 58 ust. 3.
5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio do placówek publicznych, z
wyjątkiem warunku o likwidacji z końcem roku szkolnego.
6. Przepisy ust. 1-5 i art. 58 stosuje się odpowiednio w przypadku
przekształcenia szkoły lub placówki.";
46) w art. 60:
a) w ust. 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
"7) prawa i obowiązki uczniów, w tym przypadki, w których uczeń może zostać
skreślony z listy uczniów szkoły.",
b) w ust. 3 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
"organowi, który nadał lub uchwalił statut, od decyzji kuratora oświaty
przysługuje odwołanie do Ministra Edukacji Narodowej.",
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. W stosunku do publicznych szkół i placówek artystycznych, medycznych oraz
rolniczych i gospodarki żywnościowej uprawnienie kuratora oświaty, o którym mowa
w ust. 3, przysługuje odpowiednio Ministrom: Kultury i Sztuki, Zdrowia i Opieki
Społecznej oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, a w przypadku szkół i
placówek wymienionych w przepisach wydanych na podstawie art. 29 - innym
właściwym ministrom.";
47) w art. 62:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Organ prowadzący szkoły różnych typów lub placówki może je połączyć w
zespół. Połączenie nie narusza odrębności rad pedagogicznych, rad szkół lub
placówek i samorządów uczniowskich poszczególnych szkół lub placówek, o ile
statut zespołu nie stanowi inaczej.",
b) w ust. 2 skreśla się wyraz "szkół", a po wyrazie "szkoły" dodaje się wyrazy
"lub placówki",
c) w ust. 3 skreśla się wyrazy "szkół" oraz "rady szkół i",
d) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. W zakresie uregulowanym odmiennie w statucie zespołu tracą moc postanowienia
zawarte w statutach połączonych szkół lub placówek.",
e) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. Utworzenie zespołu, w którego skład wchodzą szkoły lub placówki prowadzone
przez różne organy, może nastąpić po zawarciu porozumienia między tymi organami.
W porozumieniu ustala się także zasady współdziałania w wykonywaniu zadań
wymienionych w art. 5 ust. 7.";
48) w art. 68:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki
Socjalnej, a także inni właściwi ministrowie w porozumieniu z Ministrem Edukacji
Narodowej oraz Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej mogą określać, w drodze
rozporządzenia, rodzaje, organizację oraz zasady działania ośrodków doskonalenia
zawodowego i innych placówek kształcenia ustawicznego dorosłych, a także zasady
odpłatności za naukę w tych ośrodkach i placówkach.",
b) skreśla się ust. 3;
49) po art. 68 dodaje się art. 68a-68d w brzmieniu:
"Art. 68a. 1. Kształcenie ustawiczne umożliwia rozwój osobowości oraz zdobywanie
wiedzy, kształtowanie umiejętności i rozwój uzdolnień, w szczególności z
uwzględnieniem wymogów rynku pracy.
2. System kształcenia ustawicznego obejmuje kształcenie, dokształcanie i
doskonalenie w formach szkolnych i pozaszkolnych.
3. Kształcenie, dokształcanie i doskonalenie może odbywać się w systemie
dziennym, wieczorowym, zaocznym, kształcenia na odległość, eksternistycznym lub
w systemie łączącym te formy.
Art. 68b. Przepisy art. 68 i 68a nie dotyczą ośrodków doskonalenia zawodowego i
innych placówek kształcenia ustawicznego dorosłych, prowadzonych na podstawie
odrębnych przepisów.
Art. 68c. 1. Zarząd Główny Naczelnej Organizacji Technicznej oraz Zarząd Główny
Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego mogą nadawać osobom z wyższym i średnim
wykształceniem stopnie specjalizacji zawodowej stanowiące potwierdzenie
posiadania przez te osoby wysokich kwalifikacji zawodowych oraz określać
szczegółowy tryb postępowania w tych sprawach.
2. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami może
określać, w drodze zarządzenia, inne stowarzyszenia naukowo-techniczne oraz
zawodowe uprawnione do nadawania stopni specjalizacji zawodowej, o których mowa
w ust. 1, i szczegółowy tryb postępowania w tych sprawach.
3. Przepisy ust. 1 i 2 dotyczą stopni specjalizacji zawodowej przyznawanych na
podstawie odrębnych przepisów.
Art. 68d. 1. Dzieciom i młodzieży osieroconym, pozbawionym całkowicie lub
częściowo opieki, zagrożonym uzależnieniem, niedostosowanym społecznie,
pobierającym naukę poza miejscem zamieszkania, ze środowisk zagrożonych
ekologicznie, pozostającym w trudnej sytuacji materialnej - może być
organizowana opieka w szkołach ogólnodostępnych, placówkach
opiekuńczo-wychowawczych, resocjalizacyjnych, rodzinach zastępczych lub w innych
formach.
2. Minister Edukacji Narodowej określa, z drodze rozporządzenia:
1) rodzaje, formy oraz organizację opieki w szkołach i placówkach
opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych,
2) zasady udzielania i organizacji pomocy oraz opieki
psychologiczno-pedagogicznej.";
50) art. 71 otrzymuje brzmienie:
"Art. 71. Minister Edukacji Narodowej określa, w drodze rozporządzenia, rodzaje
i zasady działania placówek publicznych, o których mowa w art. 2 pkt 3-5 i 10,
warunki pobytu dzieci i młodzieży w placówkach opiekuńczo-wychowawczych i
resocjalizacyjnych oraz może określić wysokość i zasady odpłatności wnoszonej
przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach.";
51) po art. 71 dodaje się art. 71a i 71b w brzmieniu:
"Art. 71a. Założenie i likwidacja placówki opiekuńczo-wychowawczej lub
resocjalizacyjnej o zasięgu ponadwojewódzkim wymaga zgody Ministra Edukacji
Narodowej.
Art. 71b. 1. Kształceniem specjalnym obejmuje się dzieci i młodzież z
zaburzeniami i odchyleniami rozwojowymi, wymagające stosowania specjalnej
organizacji nauki i metod pracy.
2. W zależności od rodzaju oraz stopnia zaburzeń i odchyleń dzieciom i
młodzieży, o których mowa w ust. 1, organizuje się formy kształcenia i
wychowania, które stosownie do potrzeb umożliwiają naukę w dostępnym dla nich
zakresie, usprawnianie zaburzonych funkcji, rewalidację i resocjalizację oraz
zapewniają specjalistyczną pomoc i opiekę.";
52) art. 76 i 77 otrzymują brzmienie:
"Art. 76. 1. Placówki opiekuńczo-wychowawcze i resocjalizacyjne są obowiązane do
usamodzielniania wychowanków objętych opieką całkowitą, a w szczególności do
udzielania pomocy zmierzającej do uzyskania odpowiednich warunków mieszkaniowych
i samodzielności finansowej.
2. Placówki, o których mowa w ust. 1, zapewniają usamodzielnianym wychowankom
pierwsze wyposażenie.
3. Usamodzielnianym wychowankom niektórych rodzajów placówek
opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych oraz rodzin zastępczych kurator
oświaty przyznaje jednorazową pomoc pieniężną na zagospodarowanie.
4. Minister Edukacji Narodowej określa, w drodze rozporządzenia:
1) rodzaje i wartość wyposażenia, o którym mowa w ust. 2,
2) rodzaje placówek oraz wysokość i warunki udzielania pomocy, o której mowa w
ust. 3.
5. Należności z tytułu odpłatności rodziców za pobyt ich dzieci w rodzinach
zastępczych oraz placówkach opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych
podlegają egzekucji administracyjnej.
Art. 77. 1. W celu kształcenia nauczycieli przedszkoli, szkół podstawowych,
placówek oświatowo-wychowawczych, opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych,
a także nauczycieli języków obcych, mogą być tworzone kolegia nauczycielskie i
nauczycielskie kolegia językowe, zwane dalej "kolegiami".
2. Minister Edukacji Narodowej określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady i warunki tworzenia, przekształcania i likwidowania oraz organizację i
zasady działania kolegiów (w tym zasady powierzania stanowisk kierowniczych), a
także zasady sprawowania opieki naukowo-dydaktycznej i nadzoru nad kolegiami.
3. Słuchaczem kolegium może być tylko osoba posiadająca świadectwo dojrzałości.
4. W zakresie uprawnień do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu
zbiorowego, korzystania ze świadczeń publicznych zakładów opieki zdrowotnej i
odbywania przeszkolenia wojskowego do słuchaczy kolegiów stosuje się przepisy
dotyczące studentów szkół wyższych.
5. Kolegia mogą pobierać opłaty za egzaminy wstępne oraz za zajęcia dydaktyczne,
z wyłączeniem zajęć dydaktycznych w systemie dziennym w kolegiach publicznych,
chyba że są powtarzane z powodu niezadowalających wyników w nauce.
6. Organy prowadzące w porozumieniu z organami sprawującymi nadzór pedagogiczny
nad szkołami i placówkami mają obowiązek umożliwić w podległych szkołach i
placówkach zorganizowanie przez szkoły wyższe i kolegia praktyk nauczycielskich
oraz współpracować w organizacji tych praktyk.
7. W zakresie nie uregulowanym odmiennie w przepisach, o których mowa w ust. 2 i
4, do kolegiów stosuje się przepisy ustawy dotyczące szkół.";
53) w art. 78:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Ministrowie: Kultury i Sztuki, Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej mogą określać, w drodze rozporządzenia, rodzaje, zasady
tworzenia, przekształcania i likwidowania oraz zasady działania placówek
doskonalenia zawodowego nauczycieli przedmiotów zawodowych odpowiednio szkół:
artystycznych, medycznych, rolniczych i gospodarki żywnościowej oraz wychowawców
internatów w szkołach rolniczych i gospodarki żywnościowej.",
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
" Ministrowie: Kultury i Sztuki, Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej mogą określać, w drodze rozporządzenia, rodzaje, zasady
tworzenia, przekształcania i likwidowania oraz zasady działania placówek
doskonalenia zawodowego nauczycieli przedmiotów zawodowych odpowiednio szkół:
artystycznych, medycznych, rolniczych i gospodarki żywnościowej oraz wychowawców
internatów w szkołach rolniczych i gospodarki żywnościowej.";
54) w art. 79 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Szkoły publiczne prowadzone przez organy wymienione w art. 5 ust. 2 pkt 1 i
2 są jednostkami budżetowymi, a przedszkola i placówki publiczne - jednostkami
lub zakładami budżetowymi. Zasady gospodarki finansowej tych szkół i placówek
określają odrębne przepisy.";
55) art. 81 otrzymuje brzmienie:
"Art. 81. Szkoły i placówki publiczne oraz organy prowadzące te szkoły i
placówki są zwolnione z podatków oraz opłat z tytułu odpowiednio: zarządu,
użytkowania lub użytkowania wieczystego nieruchomości szkolnych.";
56) w art. 82:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Osoby prawne i fizyczne mogą zakładać szkoły i placówki niepubliczne po
uzyskaniu wpisu do ewidencji prowadzonej przez kuratora oświaty właściwego dla
siedziby szkoły lub placówki, w przypadku szkoły lub placówki artystycznej -
przez Ministra Kultury i Sztuki, szkoły medycznej - Ministra Zdrowia i Opieki
Społecznej, szkoły rolniczej i gospodarki żywnościowej - Ministra Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej, a w przypadku szkoły lub placówki, o których mowa w
przepisach wydanych na podstawie art. 29 - przez właściwego ministra.",
b) w ust. 2 pkt 2, 3 i 6 otrzymują brzmienie:
"2) określenie typu szkoły lub placówki oraz daty rozpoczęcia jej
funkcjonowania, a w przypadku szkoły zawodowej także zawodów lub profili
zawodowych, w jakich szkoła będzie kształcić,
3) wskazanie miejsca prowadzenia szkoły lub placówki i warunków lokalowych
zapewniających bezpieczne i higieniczne warunki osobom przebywającym na jej
terenie, zgodnie z odrębnymi przepisami,"
"6) zobowiązanie do przestrzegania wymagań określonych w art. 7 ust. 3, w
przypadku szkoły podstawowej oraz szkoły ponadpodstawowej ubiegającej się o
nadanie uprawnień szkoły publicznej.",
c) w ust. 3 i 4 wyrazy "Kurator oświaty" zastępuje się wyrazami "Organ, o którym
mowa w ust. 1,",
d) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. Zaświadczenie o wpisie do ewidencji, o którym mowa w ust. 3, zawiera:
1) nazwę organu, który dokonał wpisu do ewidencji szkoły lub placówki,
2) datę i numer wpisu do ewidencji,
3) nazwę i typ szkoły lub placówki,
4) osobę prawną lub fizyczną prowadzącą szkołę lub placówkę,
5) adres szkoły lub placówki,
6) w przypadku szkoły zawodowej nazwę zawodu lub profilu zawodowego, w którym
kształci szkoła.",
e) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Osoba prowadząca szkołę lub placówkę jest obowiązana zgłosić organowi, o
którym mowa w ust. 1, w ciągu 14 dni zmiany w danych zawartych w zgłoszeniu,
powstałe po wpisie do ewidencji. Przepisy ust. 2-4 stosuje się odpowiednio.";
57) w art. 83 w ust. 1 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
"5) zaprzestania działalności przez szkołę lub placówkę przez okres dłuższy niż
trzy miesiące.";
58) po art. 83 dodaje się art. 83a w brzmieniu:
"Art. 83a. Działalność oświatowa nie obejmująca prowadzenia szkoły lub placówki
może być podejmowana na zasadach określonych w przepisach o działalności
gospodarczej.";
59) w art. 84:
a) w ust. 2:
- w pkt 5 na końcu dodaje się wyrazy " , w tym przypadki, w których uczeń może
zostać skreślony z listy uczniów szkoły lub placówki,",
- dodaje się pkt 7 w brzmieniu:
"7) zasady przyjmowania uczniów do szkoły lub placówki.",
b) w ust. 3 wyrazy "właściwego kuratora oświaty" zastępuje się słowami "organ, o
którym mowa w art. 82 ust. 1",
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Dokumentację przebiegu nauczania zlikwidowanej szkoły przekazuje się
organowi prowadzącemu ewidencję, do której była wpisana szkoła. Po zakończeniu
likwidacji wpis do ewidencji podlega wykreśleniu.";
60) w art. 85 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Kurator oświaty w ciągu 6 miesięcy od dnia rozpoczęcia działalności przez
szkołę podstawową oraz szkołę ponadpodstawową, która uzyskała uprawnienia szkoły
publicznej, jest obowiązany sprawdzić spełnienie warunków określonych w art. 82
ust. 2 pkt 6.";
61) w art. 86:
a) w ust. 1 po wyrazach "w art. 7 ust. 3," dodaje się wyrazy "w szczególności,"
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Minister Edukacji Narodowej, nadając uprawnienia, o których mowa w ust. 1,
określa niezbędne warunki funkcjonowania szkoły.";
62) art. 87 otrzymuje brzmienie:
"Art. 87. W stosunku do szkół artystycznych, medycznych oraz rolniczych i
gospodarki żywnościowej uprawnienia kuratora oświaty i Ministra Edukacji
Narodowej wymienione w art. 85 ust. 2 i 3 oraz art. 86, przysługują odpowiednio
Ministrom: Kultury i Sztuki, Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej, a w przypadku szkół wymienionych w przepisach wydanych
na podstawie art. 29 - właściwym ministrom.";
63) w art. 88 wyrazy "albo ustaną przesłanki uznania szkoły za eksperymentalną"
zastępuje się wyrazami "lub określonych zgodnie z art. 86 ust. 2";
64) art. 89 otrzymuje brzmienie:
"Art. 89. Nadzór pedagogiczny nad szkołami i placówkami niepublicznymi sprawują
właściwi kuratorzy oświaty i ministrowie lub podporządkowane im organy i
jednostki, o których mowa w art. 35 ust. 2 i 3. Przepisy art. 33 stosuje się
odpowiednio,";
65) art. 90
a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Niepubliczne przedszkola i szkoły podstawowe, z wyjątkiem przedszkoli i
szkół podstawowych specjalnych oraz szkół podstawowych artystycznych otrzymują
dotacje z budżetu gminy.
2. Niepubliczne przedszkola specjalne, szkoły podstawowe specjalne i artystyczne
oraz ponadpodstawowe o uprawnieniach szkół publicznych otrzymują dotacje z
budżetu państwa.",
b) w ust. 3 wyrazy "w wysokości do 50%" zastępuje się wyrazami "w wysokości
50%",
c) w ust. 6 po wyrazie "zasadach" dodaje się wyrazy "i warunkach";
66) w art. 92 w ust. 1 wyrazy "zakładów społecznej służby zdrowia" zastępuje się
wyrazami "publicznych zakładów opieki zdrowotnej";
67) po art. 92 dodaje się art. 92a w brzmieniu:
"Art. 92a. 1. W czasie wolnym od zajęć szkolnych dla uczniów mogą być
organizowane kolonie, obozy i inne formy wypoczynku.
2. Minister Edukacji Narodowej określa, w drodze rozporządzenia, warunki, jakie
muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dzieci i młodzieży szkolnej, a także
zasady jego organizowania i nadzorowania.";
68) w art. 104:
a) skreśla się ust. 3,
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Prowadzenie szkół ponadpodstawowych, szkół artystycznych I stopnia oraz
placówek może być przekazane gminie, na jej wniosek, jako zadanie własne, za
zgodą organu prowadzącego szkołę oraz po zawiadomieniu właściwego kuratora
oświaty co najmniej na 6 miesięcy przez terminem przejęcia.".
Art. 2. W ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu
nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 17a w ust. 4 wyrazy "art. 35 ust. 2-5" zastępuje się wyrazami "art. 35
ust. 2, 3 i 5",
2) w art. 17b w ust. 1 skreśla się wyrazy "i 4",
3) w art. 35 skreśla się ust. 4.
Art. 3. W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129,
poz. 600 i z 1994 r. Nr 105, poz. 509) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 20 otrzymuje brzmienie:
"Art. 20. 1. Gminy otrzymują z budżetu państwa subwencję oświatową na
prowadzenie publicznych szkół podstawowych i udzielanie dotacji szkołom
podstawowym prowadzonym przez osoby prawne i fizyczne.
2. Łączną kwotę subwencji oświatowej ustala się w wysokości nie mniejszej niż
6,60% planowanych dochodów budżetu państwa.
3. Subwencję oświatową rozdziela się między wszystkie gminy według algorytmu
ustalonego przez Ministra Edukacji Narodowej w uzgodnieniu z ogólnokrajową
reprezentacją samorządu terytorialnego.
4. Minister Finansów przekazuje gminom subwencję oświatową w 12 równych ratach
miesięcznych w terminie do dnia 1 każdego miesiąca.
5. Do subwencji oświatowej stosuje się art. 17 ust. 2 niniejszej ustawy oraz
art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993
r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz.
685 oraz z 1995 r. Nr 78, poz. 390).";
2) w art. 21:
a) w ust. 1 skreśla się pkt 3,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Gmina otrzymuje z budżetu państwa dotacje celowe na utrzymanie prowadzonych
szkół i placówek, o których mowa w art. 104 ust. 4 ustawy z dnia 7 września 1991
r. o systemie oświaty (Dz. U. Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 26, poz. 113 i Nr
54, poz. 254, z 1993 r. Nr 127, poz. 585 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 53,
poz. 215 oraz z 1995 r. Nr 101, poz. 504).",
c) w ust. 2 wyrazy "o których mowa w ust. 1 pkt 3" zastępuje się wyrazami "o
których mowa w ust. 1a".
Art. 4. 1. Do czasu ustalenia podstaw programowych kształcenia w zawodzie,
wymienionych w art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy, o której mowa w art. 1, za
podstawy te uznaje się obowiązującą dokumentację programową ustaloną przez
właściwego ministra i zatwierdzoną przez Ministra Edukacji Narodowej.
2. Działające w dniu wejścia w życie ustawy niepubliczne szkoły, których
prowadzenie ewidencji przechodzi, zgodnie z art. 82 ust. 1 ustawy wymienionej w
art. 1, do kompetencji właściwych ministrów, podlegają z urzędu wpisowi do
ewidencji prowadzonej przez tych ministrów. Kuratorzy oświaty do dnia 31 grudnia
1995 r. przekażą właściwym ministrom dokumentację tych szkół.
3. Osoby prawne i fizyczne prowadzące w dniu wejścia w życie ustawy szkoły lub
placówki niepubliczne dostosują zasady działalności tych szkół i placówek do
wymagań określonych w niniejszej ustawie, w terminie do dnia 31 grudnia 1995 r.
Art. 5. 1. Przepisy wykonawcze wydane przed dniem wejścia w życie ustawy na
podstawie upoważnień zawartych w ustawie wymienionej w art. 1, które zostały
zmienione niniejszą ustawą, zachowują moc do czasu wydania przepisów na
podstawie upoważnień w brzmieniu określonym niniejszą ustawą.
2. W terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy nastąpi dostosowanie
przepisów wykonawczych, o których mowa w ust. 1, do upoważnień w brzmieniu
ustalonym niniejszą ustawą; dostosowanie może polegać na zmianie dotychczasowych
przepisów wykonawczych.
Art. 6. Minister Edukacji Narodowej ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej
Polskiej jednolity tekst ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, z
uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania
jednolitego tekstu.
Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r., z wyjątkiem przepisu
art. 4, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

221--z dnia 2 marca 1995 r. o zmianie ustawy o negocjacyjnym systemie
kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń w podmiotach
gospodarczych oraz o zmianie niektórych ustaw.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

222--z dnia 14 kwietnia 1995 r. w sprawie autostrad płatnych.
223--z dnia 18 kwietnia 1995 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników
urzędów państwowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

224--z dnia 7 kwietnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia terminu, w jakim banki, którym zostaną przekazane środki
finansowe na podstawie ustawy o restrukturyzacji finansowej
przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw, są zobowiązane
sprzedać nie zaspokojone wierzytelności.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

225--z dnia 11 kwietnia 1995 r. w sprawie sposobu tworzenia i gromadzenia
środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych dla pracowników
zatrudnionych w jednostkach sfery budżetowej podległych Ministrowi Spraw
Wewnętrznych oraz wysokości odpisu na ten fundusz.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 24 sierpnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia oraz ustalenia siedzib i
terytorialnego zakresu działania prokuratur wojewódzkich i rejonowych.
(Dz. U. Nr 102, poz. 505)
Na podstawie art. 17 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz.
U. z 1994 r. Nr 19, poz. 70, Nr 105, poz. 509 i z 1995 r. Nr 34, poz. 163)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 lutego 1991 r. w
sprawie utworzenia oraz ustalenia siedzib i terytorialnego zakresu działania
prokuratur wojewódzkich i rejonowych (Dz. U. Nr 23, poz. 95 i Nr 69, poz. 301, z
1992 r. Nr 25, poz. 110 i Nr 64, poz. 327, z 1993 r. Nr 16, poz. 76, z 1994 r.
Nr 55, poz. 231 i Nr 140, poz. 796) ż 1 otrzymuje brzmienie:
"ż 1. Tworzy się następujące prokuratury wojewódzkie oraz ustala ich siedziby i
terytorialny zakres działania:
1) Prokuraturę Wojewódzką w Warszawie dla województw: warszawskiego i
ciechanowskiego,
2) Prokuraturę Wojewódzką w Białymstoku dla województwa białostockiego,
3) Prokuraturę Wojewódzką w Bielsku-Białej dla województwa bielskiego,
4) Prokuraturę Wojewódzką w Bydgoszczy dla województwa bydgoskiego,
5) Prokuraturę Wojewódzką w Częstochowie dla województwa częstochowskiego,
6) Prokuraturę Wojewódzką w Elblągu dla województwa elbląskiego,
7) Prokuraturę Wojewódzką w Gdańsku dla województwa gdańskiego,
8) Prokuraturę Wojewódzką w Gorzowie Wielkopolskim dla województwa gorzowskiego,
9) Prokuraturę Wojewódzką w Jeleniej Górze dla województwa jeleniogórskiego,
10) Prokuraturę Wojewódzką w Kaliszu z siedzibą w Ostrowie Wielkopolskim dla
województwa kaliskiego,
11) Prokuraturę Wojewódzką w Katowicach dla województwa katowickiego,
12) Prokuraturę Wojewódzką w Kielcach dla województwa kieleckiego,
13) Prokuraturę Wojewódzką w Koninie dla województwa konińskiego,
14) Prokuraturę Wojewódzką w Koszalinie dla województwa koszalińskiego,
15) Prokuraturę Wojewódzką w Krakowie dla województwa krakowskiego,
16) Prokuraturę Wojewódzką w Krośnie dla województwa krośnieńskiego,
17) Prokuraturę Wojewódzką w Legnicy dla województwa legnickiego,
18) Prokuraturę Wojewódzką w Lublinie dla województw: lubelskiego,
bialskopodlaskiego i chełmskiego,
19) Prokuraturę Wojewódzką w Łomży dla województwa łomżyńskiego,
20) Prokuraturę Wojewódzką w Łodzi dla województwa łódzkiego,
21) Prokuraturę Wojewódzką w Nowym Sączu dla województwa nowosądeckiego,
22) Prokuraturę Wojewódzką w Olsztynie dla województwa olsztyńskiego,
23) Prokuraturę Wojewódzką w Opolu dla województwa opolskiego,
24) Prokuraturę Wojewódzką w Ostrołęce dla województwa ostrołęckiego,
25) Prokuraturę Wojewódzką w Piotrkowie Trybunalskim dla województwa
piotrkowskiego,
26) Prokuraturę Wojewódzką w Płocku dla województwa płockiego,
27) Prokuraturę Wojewódzką w Poznaniu dla województw: poznańskiego,
leszczyńskiego i pilskiego,
28) Prokuraturę Wojewódzką w Przemyślu dla województwa przemyskiego,
29) Prokuraturę Wojewódzką w Radomiu dla województwa radomskiego,
30) Prokuraturę Wojewódzką w Rzeszowie dla województwa rzeszowskiego,
31) Prokuraturę Wojewódzką w Siedlcach dla województwa siedleckiego,
32) Prokuraturę Wojewódzką w Sieradzu dla województwa sieradzkiego,
33) Prokuraturę Wojewódzką w Skierniewicach dla województwa skierniewickiego,
34) Prokuraturę Wojewódzką w Słupsku dla województwa słupskiego,
35) Prokuraturę Wojewódzką w Suwałkach dla województwa suwalskiego,
36) Prokuraturę Wojewódzką w Szczecinie dla województwa szczecińskiego,
37) Prokuraturę Wojewódzką w Tarnobrzegu dla województwa tarnobrzeskiego,
38) Prokuraturę Wojewódzką w Tarnowie dla województwa tarnowskiego,
39) Prokuraturę Wojewódzką w Toruniu dla województwa toruńskiego,
40) Prokuraturę Wojewódzką w Wałbrzychu z siedzibą w Świdnicy dla województwa
wałbrzyskiego,
41) Prokuraturę Wojewódzką we Włocławku dla województwa włocławskiego,
42) Prokuraturę Wojewódzką we Wrocławiu dla województwa wrocławskiego,
43) Prokuraturę Wojewódzką w Zamościu dla województwa zamojskiego,
44) Prokuraturę Wojewódzką w Zielonej Górze dla województwa zielonogórskiego."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 1995 r.
Minister Sprawiedliwości: J. Jaskiernia

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

226--z dnia 4 kwietnia 1995 r. w sprawie zatwierdzenia wysokości cen
minimalnych, według których będzie realizowany interwencyjny skup pszenicy
i żyta.
227--z dnia 11 kwietnia 1995 r. w sprawie wprowadzenia okresowego zakazu
podwyższania cen umownych energii cieplnej.

ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

228--z dnia 19 kwietnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad
wynagradzania pracowników regionalnych izb obrachunkowych.
229--z dnia 25 kwietnia 1995 r. w sprawie zasad wynagradzania urzędników
Urzędu Rady Ministrów.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

230--z dnia 12 kwietnia 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu
udzielania świadczeń leczniczych osobom uprawnionym do policyjnego
zaopatrzenia emerytalnego oraz członkom ich rodzin

OBWIESZCZENIE MINISTRA FINANSÓW

231--z dnia 31 marca 1995 r. w sprawie ogłoszenia załączników do ustawy o
podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, z uwzględnieniem
nomenklatury wynikającej z Klasyfikacji wyrobów i usług w zakresie usług.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków
od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie dnia 17 listopada 1993 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 53, poz. 285)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 17 listopada 1993 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków
od dochodu i majątku w następującym brzmieniu:
Przekład
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków
od dochodu i majątku
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Łotewskiej,
pragnąc zawrzeć Umowę w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania
uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Zakres podmiotowy
Niniejsza umowa dotyczy osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym
lub w obu Umawiających się Państwach.
Artykuł 2
Podatki, których dotyczy umowa
1. Niniejsza umowa dotyczy, bez względu na sposób poboru, podatków od dochodu i
od majątku, które pobiera się na rzecz każdego Umawiającego się Państwa, jego
jednostek terytorialnych lub władz lokalnych.
2. Za podatki od dochodu i majątku uważa się wszystkie podatki, które pobiera
się od całego dochodu, od całego majątku albo od części dochodu lub majątku,
włączając podatki od zysku z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego
lub nieruchomego, jak również podatki od przyrostu majątku.
3. Do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy umowa, należą w
szczególności:
a) w Polsce:
i) podatek dochodowy od osób fizycznych;
ii) podatek dochodowy od osób prawnych;
(zwane dalej "podatkami polskimi");
b) w Łotwie:
i) podatek od zysków (pelnas nodoklis);
ii) podatek dochodowy od osób fizycznych (iedziavotaju ienakuma nodoklis);
iii) podatek od majątku (ipasuma nodoklis);
(zwane dalej "podatkami łotewskimi").
4. Niniejsza umowa dotyczy również wszystkich podatków takiego samego lub
podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej umowy będą wprowadzone obok
lub w miejsce istniejących podatków. Właściwie władze Umawiających się Państw
będą informowały się wzajemnie o zasadniczych zmianach dokonanych w ich
ustawodawstwach podatkowych.
Artykuł 3
Ogólne definicje
1. W rozumieniu niniejszej umowy, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej:
a) określenie "Polska" użyte w sensie geograficznym oznacza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w tym każdy obszar poza jej wodami terytorialnymi, na
którym na mocy ustawodawstwa polskiego i zgodnie z prawem międzynarodowym Polska
może sprawować suwerenne prawa odnoszące się do dna morskiego, jego podglebia
oraz ich zasobów naturalnych;
b) określenie "Łotwa" oznacza Republikę Łotewską, a użyte w sensie geograficznym
oznacza terytorium Republiki Łotewskiej i każdy obszar przylegający do wód
terytorialnych Republiki Łotewskiej, na którym na mocy ustawodawstwa Republiki
Łotewskiej i zgodnie z prawem międzynarodowym Łotwa może sprawować prawa
odnoszące się do dna morskiego, jego podglebia oraz ich zasobów naturalnych;
c) określenia "Umawiające się Państwo" i "drugie Umawiające się Państwo"
oznaczają, zależnie od kontekstu, Polskę lub Łotwę;
d) określenie "obywatel" oznacza każdą osobę fizyczną posiadającą obywatelstwo
Umawiającego się Państwa i osobę prawną oraz spółkę osobową lub stowarzyszenie
utworzone na podstawie ustawodawstwa obowiązującego w Umawiającym się Państwie;
e) określenie "osoba" obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie
osób;
f) określenie "spółka" oznacza stowarzyszenie lub każdą inną jednostkę
organizacyjną, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną;
g) określenia "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" i
"przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio
przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie;
h) określenie "komunikacja międzynarodowa" oznacza wszelki transport statkiem
morskim, statkiem powietrznym lub pojazdem transportu drogowego, eksploatowanym
przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, z wyjątkiem przypadku, gdy
transport statkiem morskim, statkiem powietrznym lub pojazdem transportu
drogowego jest wykonywany wyłącznie między miejscami położonymi w drugim
Umawiającym się Państwie;
i) określenie "właściwa władza" oznacza:
i) w przypadku Polski - Ministra Finansów lub jego upoważnionego
przedstawiciela;
ii) w przypadku Łotwy - Ministra do Spraw Reform Ekonomicznych i dyrektora
naczelnego Państwowego Inspektoratu Finansowego lub ich upoważnionych
przedstawicieli.
2. Przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z
treści przepisu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane
będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się zgodnie z prawem tego Państwa
w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa.
Artykuł 4
Miejsce zamieszkania lub siedziba
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania
lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z
prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania,
miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce rejestracji albo inne
kryterium o podobnym charakterze. Określenie to obejmuje również rząd tego
Państwa, jego jednostki terytorialne i władze lokalne oraz agencje lub jednostki
należące całkowicie do tego Państwa, jego jednostek terytorialnych lub władz
lokalnych, utworzone zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa. Jednakże określenie
to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie
dochodu osiąganego tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym
Państwie.
2. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce
zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według
następujących zasad:
a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma
ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu
Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym
Państwie, z którym ma ona silniejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek
interesów życiowych);
b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów
życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z
Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się
Państwie, w którym zwykle przebywa;
c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w
żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie,
którego jest obywatelem;
d) jeżeli miejsca zamieszkania nie można określić zgodnie z postanowieniami
liter od a) do c) niniejszego ustępu, to właściwe władze Umawiających się Państw
rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
3. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba nie będąca osobą fizyczną ma
siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą siedzibę w
tym Umawiającym się Państwie, z którego prawa wywodzi się jej status.
Artykuł 5
Zakład
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "zakład" oznacza stałą placówkę,
przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność
przedsiębiorstwa.
2. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:
a) miejsce zarządu,
b) filię,
c) biuro,
d) zakład fabryczny,
e) warsztat i
f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce
wydobywania zasobów naturalnych.
3. Plac budowy, prace budowlane, montażowe lub instalacyjne albo działalność
nadzorcza lub doradcza z nimi związana stanowi zakład tylko wtedy, gdy obiekt
lub prace trwają dłużej niż dziewięć miesięcy.
4. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu określenie "zakład" nie
obejmuje:
a) placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub wydawania
dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
b) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania;
c) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w
celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
e) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla
przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym
lub pomocniczym;
f) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek
połączenia rodzajów działalności, o których mowa w tym ustępie pod literami a)
do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z
takiego połączenia rodzajów działalności, ma charakter przygotowawczy lub
pomocniczy.
5. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba, z wyjątkiem
niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa w imieniu
przedsiębiorstwa i osoba ta posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do
zawierania umów w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, to uważa
się, że przedsiębiorstwo to posiada zakład w tym Państwie w zakresie prowadzenia
każdego rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa,
chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów
działalności, które, gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki, nie
powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień tego
ustępu.
6. Nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się Państwie
tylko w tego powodu, że wykonuje ono w tym Państwie czynności przez maklera,
generalnego komisanta albo każdego innego niezależnego przedstawiciela, pod
warunkiem, że te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności. Jednakże w
rozumieniu tego ustępu nie można uznać za niezależnego przedstawiciela osoby,
która całkowicie lub w części prowadzi działalność na rzecz przedsiębiorstwa.
7. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub
jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany
tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby którąkolwiek z tych spółek
uważać za zakład drugiej spółki.
Artykuł 6
Dochód z nieruchomości
1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa
rolnego i leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być
opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Określenie "majątek nieruchomy" posiada takie znaczenie, jakie przyjmuje się
według prawa tego Umawiającego się Państwa, na którego terytorium dany majątek
jest położony. W każdym przypadku określenie to obejmuje przynależność do
majątku nieruchomego, a w szczególności budynki, żywy i martwy inwentarz
gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy
prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, w szczególności prawa
rozporządzania nieruchomościami lub podobne prawa, prawa użytkowania
nieruchomości, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu
eksploatacji lub prawa do eksploatacji zasobów mineralnych, źródeł i innych
zasobów naturalnych; statki morskie, barki, statki powietrzne i pojazdy
transportu drogowego nie stanowią majątku nieruchomego.
3. Postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodu osiąganego z bezpośredniego
użytkowania, dzierżawy lub innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego, jak
również do dochodu z tytułu przeniesienia własności majątku nieruchomego.
4. Jeżeli akcje lub inne prawa uczestnictwa w spółce uprawniają właścicieli tych
akcji lub praw do korzystania z majątku nieruchomego należącego do spółki, to
dochód osiągany z bezpośredniego użytkowania, dzierżawy lub korzystania w każdej
innej formie z prawa do czerpania korzyści może być opodatkowany w tym
Umawiającym się Państwie, w którym majątek nieruchomy jest położony.
5. Postanowienia ustępów 1 i 3 stosuje się również do dochodu z majątku
nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodu z majątku nieruchomego służącego do
wykonywania wolnego zawodu.
Artykuł 7
Zyski przedsiębiorstw
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko
w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim
Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo
wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane
w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane:
a) takiemu zakładowi lub
b) sprzedaży w tym drugim Państwie dóbr lub towarów takiego samego lub podobnego
rodzaju za pośrednictwem takiego zakładu, lub
c) innej działalności gospodarczej prowadzonej w tym drugim Państwie, takiego
samego lub podobnego rodzaju, jak prowadzona za pośrednictwem takiego zakładu.
2. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego
się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez
położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać
takiemu zakładowi takie zyski, jakie mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką
samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako
samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z
przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.
3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczanie nakładów ponoszonych
dla tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami
administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym
położony jest zakład, czy gdzie indziej. Dozwolone odliczenie nakładów przez
Umawiające się Państwo obejmuje jedynie te nakłady, które podlegają odliczeniu
zgodnie z prawem tego Państwa.
4. Jeżeli w Umawiającym się Państwie istnieje zwyczaj ustalania zysków zakładu
przez podział całkowitych zysków przedsiębiorstwa na jego poszczególne części,
żadne postanowienie ustępu 2 nie wyklucza ustalenia przez to Umawiające się
Państwo zysku do opodatkowania według zwykle stosowanego podziału; sposób
stosowanego podziału zysku musi jednak być taki, żeby wynik był zgodny z
zasadami zawartymi w tym artykule.
5. Nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub
towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa.
6. Przy stosowaniu poprzednich ustępów ustalanie zysków zakładu powinno być
dokonywane każdego roku w ten sam sposób, chyba że istnieją uzasadnione powody,
aby postąpić inaczej.
7. Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w
innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych innych artykułów nie będą
naruszane przez postanowienia tego artykułu.
Artykuł 8
Transport międzynarodowy
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, osiągane z eksploatacji w
komunikacji międzynarodowej statków morskich, statków powietrznych lub pojazdów
transportu drogowego, będą opodatkowane tylko w tym Państwie.
2. Postanowienia ustępu 1 stosuje się również do zysków pochodzących z
uczestnictwa w umowie poolowej, we wspólnym przedsiębiorstwie lub w
międzynarodowym związku eksploatacyjnym.
Artykuł 9
Przedsiębiorstwa powiązane
1. Jeżeli:
a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa uczestniczy bezpośrednio lub
pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w kapitale przedsiębiorstwa drugiego
Umawiającego się Państwa albo
b) te same osoby uczestniczą bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu, kontroli
lub w kapitale przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa
drugiego Umawiającego się Państwa
i jeżeli w jednym i drugim przypadku między dwoma przedsiębiorstwami w zakresie
ich stosunków handlowych lub finansowych zostaną umówione lub narzucone warunki,
które różnią się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne
przedsiębiorstwa, to zyski, które osiągałoby jedno z przedsiębiorstw bez tych
warunków, ale których z powodu tych warunków nie osiągnęło, mogą być uznane za
zyski tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.
2. Jeżeli Umawiające się Państwo włącza do zysków własnego przedsiębiorstwa i
odpowiednio opodatkowuje również zyski przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego
się Państwa, z których tytułu przedsiębiorstwo to zostało opodatkowane w tym
drugim Państwie, a zyski w ten sposób połączone są zyskami, które osiągnęłoby
przedsiębiorstwo pierwszego Państwa, gdyby warunki ustalone między oboma
przedsiębiorstwami były warunkami, które byłyby uzgodnione między
przedsiębiorstwami niezależnymi, wtedy to drugie Państwo dokona odpowiedniej
korekty kwoty podatku wymierzonego w tym Państwie. Przy ustalaniu takiej korekty
będą odpowiednio uwzględnione inne postanowienia niniejszej umowy, a w razie
konieczności właściwe władze Umawiających się Państw będą porozumiewać się ze
sobą bezpośrednio.
Artykuł 10
Dywidendy
1. Dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.
2. Dywidendy te mogą być opodatkowane także w Umawiającym się Państwie i zgodnie
z prawem tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę,
ale jeżeli odbiorca dywidend jest ich właścicielem, to podatek ten nie może
przekroczyć:
a) 5 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli ich właścicielem jest spółka (inna
niż spółka osobowa), której udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy
wynosi co najmniej 25 procent,
b) 15 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.
Właściwe władze Umawiających się Państw mogą, w drodze wzajemnego porozumienia,
rozstrzygnąć sposób stosowania tych ograniczeń. Postanowienia niniejszego ustępu
nie naruszają opodatkowania spółki w odniesieniu do zysków, z których dywidendy
są wypłacane.
3. Określenie "dywidendy", użyte w tym artykule, oznacza dochód z akcji lub
innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, z udziału w zyskach, jak również
dochody z innych praw spółki, które według prawa podatkowego Państwa, w którym
spółka wypłacająca dywidendy ma siedzibę, są pod względem podatkowym traktowane
jak dochody z akcji.
4. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli właściciel
dywidend, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie,
wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się siedziba
spółki wypłacającej dywidendy, działalność gospodarczą poprzez zakład w nim
położony bądź wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o stałą
placówkę, która jest w nim położona, i gdy udział, z którego tytułu wypłaca się
dywidendy, faktycznie wiąże się z działalnością takiego zakładu lub stałej
placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się
postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
5. Jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie,
osiąga zyski lub dochody z drugiego Umawiającego się Państwa, wówczas to drugie
Państwo nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę, z
wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie, lub przypadku, gdy udział, z
którego tytułu dywidendy są wypłacane, faktycznie wiąże się z działalnością
zakładu lub stałej placówki położonej w drugim Państwie, ani też obciążać nie
wydzielonych zysków spółki podatkiem od nie wydzielonych zysków, nawet gdy
wypłacone dywidendy lub nie wydzielone zyski całkowicie lub częściowo pochodzą z
zysków albo dochodów osiągniętych w tym drugim Państwie.
Artykuł 11
Odsetki
1. Odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże takie odsetki mogą być również także opodatkowane w Umawiającym się
Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli
odbiorca odsetek jest ich właścicielem, podatek w ten sposób ustalony nie może
przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych odsetek. Właściwe władze Umawiających
się Państw mogą, w drodze wzajemnego porozumienia, rozstrzygnąć sposób
stosowania tego ograniczenia.
3. Niezależnie od postanowień ustępu 2, odsetki powstałe w Umawiającym się
Państwie i uzyskane na rzecz rządu drugiego Umawiającego się Państwa, który jest
ich właścicielem, w tym na rzecz jego jednostek terytorialnych i władz
lokalnych, jego banku centralnego lub jakiejkolwiek instytucji finansowej
kontrolowanej przez ten rząd, lub odsetki uzyskane z pożyczek gwarantowanych
przez dany rząd będą zwolnione od opodatkowania w pierwszym Państwie.
4. Użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochód z wszelkiego rodzaju
wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych hipoteką, a w
szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów
dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami,
obligacjami lub skryptami dłużnymi. Opłaty karne z tytułu opóźnionej zapłaty nie
będą uważane za odsetki w rozumieniu tego artykułu.
5. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli właściciel odsetek,
mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie bądź
wykonuje w drugim Państwie, w którym powstają odsetki, działalność gospodarczą
poprzez zakład tam położony, bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą
placówkę, która jest w nim położona, i jeżeli wierzytelność, z której tytułu
płacone są odsetki, jest faktycznie związana z takim zakładem lub stałą
placówką. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się
postanowienia artykuł 7 lub artykułu 14.
6. Uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem
jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna lub osoba mająca w
tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca
odsetki, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą
placówkę, w związku z których działalnością powstało zobowiązanie, z tytułu
którego są wypłacane odsetki, i zapłata tych odsetek jest pokrywana przez ten
zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w Państwie, w
którym położony jest zakład lub stała placówka.
7. Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między płatnikiem a właścicielem
odsetek lub między nimi a osobą trzecią kwota odsetek związanych z zadłużeniem,
z którego tytułu są wypłacane, przekracza kwotę, która byłaby uzgodniona
pomiędzy płatnikiem a właścicielem odsetek bez tych powiązań, to postanowienia
tego artykułu mają zastosowanie tylko do ostatniej wymienionej kwoty. W takim
przypadku nadwyżka ponad wymienioną poprzednio część podlega opodatkowaniu w
każdym Umawiającym się Państwie zgodnie z jego prawem, z zastosowaniem
odpowiednich postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 12
Należności licencyjne
1. Należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu,
mogą być również opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają,
i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności jest ich
właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 10 procent
kwoty brutto należności licencyjnych. Właściwe władze Umawiających się Państw
mogą w drodze wzajemnego porozumienia rozstrzygać sposób stosowania tego
ograniczenia.
3. Określenie "należności licencyjne", użyte w tym artykule, oznacza wszelkiego
rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich
praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z
filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla telewizji lub radia, wszelkiego
patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub
procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania
urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego albo za informacje dotyczące
doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.
4. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli właściciel
należności licencyjnych, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą
należności licencyjne, działalność gospodarczą poprzez zakład w nim położony
bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą placówkę tam położoną, a prawa lub
majątek, z których tytułu wypłacane są należności licencyjne, faktycznie należą
do tego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku stosuje się odpowiednio,
w zależności od konkretnej sytuacji, postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
5. Uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, gdy
płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna albo
osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak
osoba wypłacająca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona w
Umawiającym się Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę, posiada w
Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z których
działalnością powstał obowiązek zapłaty należności licencyjnych, i zakład lub
stała placówka pokrywają te należności, to uważa się, że należności licencyjne
powstają w Państwie, w którym położony jest zakład lub stała placówka.
6. Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między płatnikiem a właścicielem
należności licencyjnych lub między nimi a osobą trzecią kwota należności
licencyjnych płacona za użytkowanie, prawo lub informację przekracza kwotę,
którą płatnik i właściciel należności licencyjnych uzgodniliby bez tych
powiązań, to postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej
wymienionej kwoty. W takim przypadku nadwyżka ponad wymienioną poprzednio kwotę
podlega opodatkowaniu w każdym Umawiającym się Państwie zgodnie z jego prawem i
z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 13
Zyski ze sprzedaży majątku
1. Zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego,
o którym mowa w artykule 6, i położonego w drugim Umawiającym się Państwie, lub
z przeniesienia tytułu własności udziałów w spółce, której mienie składa się
głównie z takiego majątku, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część
majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w
drugim Umawiającym się Państwie, albo z przeniesienia tytułu własności majątku
ruchomego należącego do stałej placówki, którą osoba mająca miejsce zamieszkania
lub siedzibę w Umawiającym się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się
Państwie w celu wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami, które pochodzą z
przeniesienia tytułu własności takiego zakładu (odrębnie albo razem z całym
przedsiębiorstwem) lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym
drugim Państwie.
3. Zyski osiągane przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa z
przeniesienia tytułu własności statków morskich, statków powietrznych lub
pojazdów transportu drogowego eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej oraz
z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego związanego z eksploatacją
takich statków morskich, statków powietrznych lub pojazdów transportu drogowego
podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie.
4. Zyski z przeniesienia tytułu własności jakiegokolwiek majątku nie
wymienionego w ustępach 1, 2 i 3 podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym
się Państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub
siedzibę.
Artykuł 14
Wolne zawody
1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie
osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym
charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta
dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie w celu
wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to
dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w
jakim może być przypisany tej stałej placówce. Jeżeli osoba mająca miejsce
zamieszkania w Umawiającym się Państwie przebywa w drugim Umawiającym się
Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni w
jakimkolwiek dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w
danym roku podatkowym, to uważa się, że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką
w tym drugim Państwie, a dochód osiągnięty z wykonywanej przez nią działalności
w tym drugim Państwie przypisuje się stałej placówce.
2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną
działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak
również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów,
architektów, dentystów i księgowych.
Artykuł 15
Praca najemna
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 21, pensje, płace i inne
podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym
Państwie, chyba że praca wykonywana jest drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli
praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być
opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Bez względu na postanowienie ustępu 1, wynagrodzenie, jakie osoba mająca
miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej,
wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w
pierwszym Państwie, jeżeli:
a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające
łącznie 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się
lub kończącego w danym roku podatkowym, i
b) wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który
nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
c) wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą
pracodawca posiada w drugim Państwie.
3. Bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, wynagrodzenie
otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie z pracy najemnej, wykonywanej na pokładzie statku morskiego, statku
powietrznego lub pojazdu transportu drogowego eksploatowanego w komunikacji
międzynarodowej, może być opodatkowane w tym Państwie.
Artykuł 16
Wynagrodzenia dyrektorów
Wynagrodzenia dyrektorów i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce
zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie
nadzorczej spółki lub w innym podobnym organie spółki mającej siedzibę w drugim
Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Artykuł 17
Artyści i sportowcy
1. Bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15, dochód uzyskany przez osobę
mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu działalności
artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub
telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście wykonywanej w tym
charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie może być opodatkowany
w tym drugim Państwie.
2. Jeżeli dochód mający związek z osobiście wykonywaną działalnością artysty lub
sportowca nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej osobie, to
dochód taki, bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15, może być
opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty
lub sportowca jest wykonywana.
3. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania do dochodu z działalności
artysty lub sportowca, wykonywanej w Umawiającym się Państwie, jeżeli pobyt w
tym Państwie jest finansowany w całości lub w części z funduszów publicznych
drugiego Umawiającego się Państwa lub jego jednostek terytorialnych lub władz
lokalnych. W takim przypadku dochód podlega opodatkowaniu tylko w tym
Umawiającym się Państwie, w którym artysta lub sportowiec ma miejsce
zamieszkania.
Artykuł 18
Emerytury i renty
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2, emerytury i inne podobne
świadczenia, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie z tytułu jej wcześniejszej pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Państwie, w którym odbiorca emerytury ma miejsce zamieszkania.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1 i postanowienia artykułu 19 ustęp 2,
emerytury i inne świadczenia wypłacane okresowo lub w formie ryczałtu,
przyznawane zgodnie z prawem o zabezpieczeniach socjalnych Umawiającego się
Państwa lub według jakiegokolwiek publicznego systemu utworzonego przez
Umawiające się Państwo w celu opieki socjalnej, podlega opodatkowaniu tylko w
tym Państwie.
Artykuł 19
Pracownicy państwowi
1.
a) Wynagrodzenie, inne niż emerytura, wypłacane przez Umawiające się Państwo,
jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną, jego agencję lub jakąkolwiek
jednostkę kontrolowaną całkowicie przez to Państwo, jego jednostkę terytorialną
lub władzę lokalną osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego
Państwa, jego jednostki terytorialnej, władzy lokalnej, agencji lub innej
jednostki podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
b) Jednakże wynagrodzenie takie podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym
się Państwie, jeżeli usługi te są świadczone w tym Państwie, a osoba świadcząca
te usługi, mająca miejsce zamieszkania w tym drugim Państwie:
(i) jest obywatelem tego Państwa lub
(ii) nie stała się osobą mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie wyłącznie w
celu świadczenia tych usług.
2.
a) Jakakolwiek renta lub emerytura wypłacana przez Umawiające się Państwo, jego
jednostkę terytorialną lub władzę lokalną, jego agencję lub inną jednostkę
całkowicie kontrolowaną przez to Państwo, jego jednostkę lub władzę lokalną albo
z funduszy utworzonych przez to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę
lokalną osobie fizycznej z tytułu świadczenia usług na rzecz tego Państwa, jego
jednostki terytorialnej, władzy lokalnej, agencji lub innej jednostki podlega
opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
b) Jednakże taka renta lub emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim
Umawiającym się Państwie, jeśli osoba jest obywatelem tego Państwa i posiada w
nim miejsce zamieszkania.
3. Postanowienia artykułów 15, 16 i 18 stosuje się do wynagrodzeń i emerytur z
tytułu świadczenia usług pozostających w związku z działalnością gospodarczą
prowadzoną przez Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną, władzę
lokalną, jej agencję lub jakąkolwiek jednostkę całkowicie kontrolowaną przez to
Państwo, jego jednostkę lub władzę lokalną.
Artykuł 20
Studenci
Należności otrzymywane na utrzymanie się, kształcenie lub odbywanie praktyki
przez studenta, stypendystę, ucznia lub praktykanta, który przebywa w pierwszym
Umawiającym się Państwie wyłącznie w celu kształcenia się, odbywania praktyki
lub szkolenia, a który ma lub bezpośrednio przed przybyciem do tego Państwa miał
miejsce zamieszkania w drugim Państwie, nie podlegają opodatkowaniu w tym
Państwie, jeżeli należności te pochodzą ze źródeł spoza tego pierwszego Państwa.
Artykuł 21
Profesorowie i pracownicy naukowi
1. Osoba fizyczna, która przebywa czasowo w jednym Umawiającym się Państwie w
celu nauczania lub prowadzenia prac badawczych w uniwersytecie, szkole
pomaturalnej bądź innej uznanej placówce oświatowej tego Umawiającego się
Państwa, a która ma lub bezpośrednio przed tą wizytą miała stałe miejsce
zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, podlega zwolnieniu od
opodatkowania w pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie z tytułu
wynagrodzenia za nauczanie lub prowadzenie prac badawczych przez okres nie
przekraczający dwóch lat, licząc od dnia jej pierwszego przyjazdu w tym celu.
2. Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu nie mają zastosowania do dochodu
z tytułu prac badawczych, jeżeli takie prace są podejmowane nie w interesie
publicznym, ale głównie dla prywatnej korzyści określonej osoby lub osób.
Artykuł 22
Inne dochody
1. Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, a które nie są objęte
postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Państwie.
2. Postanowień ustępu 1 nie stosuje się do dochodów nie będących dochodami z
majątku nieruchomego, określonego w artykule 6 ustęp 2, jeżeli osoba osiągająca
takie dochody, posiadająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą
poprzez zakład w nim położony lub wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w
oparciu o stałą placówkę w nim położoną i gdy prawo lub majątek, z których
tytułu osiąga dochód, są faktycznie związane z działalnością takiego zakładu lub
stałej placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje
się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
Artykuł 23
Majątek
1. Majątek nieruchomy, określony w artykule 6, który jest własnością osoby
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, a jest
położony w drugim Umawiającym się Państwie, lub udział w spółce, której mienie
składa się głównie z takiego majątku, może być opodatkowany w tym drugim
Państwie.
2. Majątek ruchomy, stanowiący część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo
Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, lub majątek
ruchomy należący do stałej placówki, którą osoba mająca miejsce zamieszkania w
Umawiającym się Państwie posiada w celu wykonywania wolnego zawodu, może być
opodatkowany w tym drugim Państwie.
3. Majątek, który stanowią statki morskie, statki powietrzne i pojazdy
transportu drogowego, eksploatowane w komunikacji międzynarodowej, oraz barki w
żegludze śródlądowej, jak również majątek ruchomy służący do eksploatacji takich
statków morskich, statków powietrznych, pojazdów transportu drogowego i barek
eksploatowanych przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, podlega
opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
4. Wszelkie inne części majątku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
Artykuł 24
Unikanie podwójnego opodatkowania
1. W przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce,
podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący:
a) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód
lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być
opodatkowany w Łotwie, to Polska zwolni, z uwzględnieniem postanowień litery b),
taki dochód lub majątek od opodatkowania. Polska może przy obliczaniu kwoty
podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę
podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód zwolniony od opodatkowania w
powyższy sposób nie był tak właśnie zwolniony z opodatkowania.
b) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga część
dochodu, który zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 i 12 może być
opodatkowany w Łotwie, to Polska zezwoli na odliczenie od podatku dochodowego
tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Łotwie. Jednakże
takie potrącenie nie może przekroczyć tej części podatku, która została
obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu, jaka
została osiągnięta w Łotwie.
2. W przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Łotwie,
podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący:
a) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Łotwie osiąga dochód
lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być
opodatkowany w Polsce, to Łotwa, jeżeli jej prawo wewnętrzne nie przewiduje
korzystniejszego traktowania, zezwoli na:
i) odliczenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty równej podatkowi
dochodowemu zapłaconemu w Polsce;
ii) odliczenie od podatku od majątku tej osoby kwoty równej podatkowi od majątku
zapłaconemu w Polsce.
Jednakże, w każdym przypadku, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części
podatku od dochodu lub majątku w Łotwie, która została obliczona przed
dokonaniem odliczenia i która w zależności od przypadku przypada na dochód lub
majątek, który może być opodatkowany w Polsce.
b) W rozumieniu postanowień litery a) tego ustępu jeżeli spółka mająca siedzibę
w Łotwie otrzymuje dywidendy od spółki mającej siedzibę w Polsce, w której
posiada co najmniej 10 procent udziałów z pełnymi prawami głosu, to podatek
będzie obejmował nie tylko podatek zapłacony w Polsce od dywidend, lecz również
podatek od zysków spółki, z których wypłacana jest dywidenda.
Artykuł 25
Równe traktowanie
1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym
się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne
lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są
lub mogą być poddani w tych samych okolicznościach obywatele tego drugiego
Państwa, a w szczególności w związku z ich miejscem zamieszkania lub siedzibą.
Niniejsze postanowienie stosuje się również, bez względu na postanowienia
artykułu 1, do osób, które nie mają miejsca zamieszkania lub siedziby w jednym
lub obu Umawiających się Państwach.
2. Opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa
posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie może być w tym drugim Państwie
mniej korzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa
prowadzących taką samą działalność. Postanowienie to nie może być rozumiane jako
zobowiązujące Umawiające się Państwo do udzielenia osobom mającym miejsce
zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie jakichkolwiek osobistych
zwolnień, ulg i obniżek w celach podatkowych, z uwagi na stan cywilny i
rodzinny, których udziela ono osobom mającym miejsce zamieszkania na jego
terytorium.
3. Z wyjątkiem przypadków stosowania postanowień artykułu 9 ustęp 1, artykułu 11
ustęp 7 lub artykułu 12 ustęp 6, odsetki, należności licencyjne i inne koszty
ponoszone przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa na rzecz osoby mającej
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie są odliczane
przy określeniu podlegających opodatkowaniu zysków tego przedsiębiorstwa na
takich samych warunkach, jakby były one płacone na rzecz osoby mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym Państwie. Podobnie zobowiązania
przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, zaciągnięte wobec osoby mającej
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, są
odliczane przy określaniu podlegającego opodatkowaniu majątku tego
przedsiębiorstwa na takich samych warunkach, jakby były one zaciągnięte wobec
osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym wymienionym
Państwie.
4. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których majątek należy w całości
lub częściowo albo jest kontrolowany bezpośrednio lub pośrednio przez jedną lub
więcej osób, mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, nie mogą być w pierwszym Umawiającym się Państwie poddane ani
opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej
uciążliwe aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub mogą
być poddane podobne przedsiębiorstwa pierwszego wymienionego Państwa.
5. Postanowienia niniejszego artykułu stosuje się, bez względu na postanowienia
artykułu 2, do podatków, bez względu na ich rodzaj i nazwę.
Artykuł 26
Procedura wzajemnego porozumiewania się
1. Jeżeli osoba jest zdania, że działania jednego lub obu Umawiających się
Państw wprowadziły lub wprowadzą dla niej opodatkowanie, które jest niezgodne z
postanowieniami niniejszej umowy, to może ona, niezależnie od środków
odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją
sprawę właściwej władzy tego Państwa, w którym ma ona miejsce zamieszkania lub
siedzibę, lub jeżeli w danej sprawie mają zastosowanie postanowienia artykułu 25
ustęp 1 - właściwej władzy tego Umawiającego się Państwa, którego jest
obywatelem. Sprawa powinna być przedłożona w ciągu trzech lat, licząc od dnia
pierwszego urzędowego zawiadomienia o działaniu powodującym opodatkowanie
niezgodne z postanowieniami niniejszej umowy.
2. Właściwa władza, jeżeli uzna zarzut za uzasadniony i jeżeli nie może
spowodować zadowalającego rozwiązania, podejmie starania, aby przypadek ten
uregulować w porozumieniu z właściwą władzą drugiego Umawiającego się Państwa,
tak aby zapobiec opodatkowaniu niezgodnemu z niniejszą umową. Osiągnięte w ten
sposób porozumienie zostanie wprowadzone w życie bez względu na terminy
przewidziane przez ustawodawstwo wewnętrzne Umawiających się Państw.
3. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wspólnie czynić starania, aby w
drodze wzajemnego porozumienia usuwać trudności lub wątpliwości, które mogą
powstać przy interpretacji lub stosowaniu umowy. Mogą one również wspólnie
uzgodnić, w jaki sposób można zapobiec podwójnemu opodatkowaniu w przypadkach,
które nie są uregulowane w niniejszej umowie.
4. Właściwe władze Umawiających się Państw mogą komunikować się bezpośrednio w
celu osiągnięcia porozumienia w sprawach objętych postanowieniami poprzednich
ustępów. Jeżeli uzna się, że w celu osiągnięcia porozumienia należy
przeprowadzić ustną wymianę opinii, to taka wymiana opinii może nastąpić w
ramach komisji złożonej z przedstawicieli właściwych władz Umawiających się
Państw.
Artykuł 27
Wymiana informacji
1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały informacje, które są
niezbędne do stosowania postanowień niniejszej umowy lub dotyczą ustawodawstwa
wewnętrznego Umawiających się Państw, w odniesieniu do podatków objętych
niniejszą umową w zakresie, w jakim opodatkowanie przewidziane w tym
ustawodawstwie nie jest sprzeczne z umową. Wymiana informacji nie jest
ograniczona postanowieniami artykułu 1. Wszelkie informacje uzyskane przez
Umawiające się Państwo będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak
informacje uzyskane zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym tego Państwa, i będą
mogły być ujawnione jedynie osobom i władzom (w tym sądom albo organom
administracyjnym) zajmującym się wymiarem lub poborem, egzekucją lub ściąganiem,
lub rozpatrywaniem odwołań w zakresie podatków objętych umową. Takie osoby lub
władze będą wykorzystywać informacje wyłącznie w podanych celach. Mogą one
ujawniać te informacje w jawnym postępowaniu sądowym lub w postanowieniach
sądowych.
2. Postanowienia ustępu 1 nie mogą być w żadnym przypadku interpretowane tak,
jak gdyby zobowiązywały jedno z Umawiających się Państw do:
a) stosowania środków administracyjnych, które są sprzeczne z ustawodawstwem lub
praktyką administracyjną tego lub drugiego Umawiającego się Państwa;
b) udzielania informacji, których uzyskanie nie byłoby możliwe na podstawie
własnego ustawodawstwa albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego
lub drugiego Umawiającego się Państwa;
c) udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową, gospodarczą,
przemysłową, kupiecką lub zawodową albo tryb działalności przedsiębiorstwa, lub
informacji, których udzielanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym (ordre
public).
Artykuł 28
Pracownicy dyplomatyczni i urzędnicy konsularni
Postanowienia niniejszej umowy nie naruszają przywilejów podatkowych,
przysługujących pracownikom dyplomatycznym lub urzędnikom konsularnym na
podstawie ogólnych zasad prawa międzynarodowego lub postanowień umów
szczególnych.
Artykuł 29
Wejście w życie
1. Rządy Umawiających się Państw przekażą sobie wzajemnie noty o spełnieniu
wymogów konstytucyjnych, niezbędnych dla wejścia w życie niniejszej umowy.
2. Niniejsza umowa wejdzie w życie w dniu otrzymania noty późniejszej, o której
mowa w ustępie 1, i jej postanowienia będą miały zastosowanie:
a) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła - do dochodów uzyskanych w
dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w
którym niniejsza umowa weszła w życie;
b) w odniesieniu do innych podatków od dochodu i majątku - do podatków należnych
za każdy rok podatkowy rozpoczynający się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w
roku kalendarzowym następującym po roku, w którym niniejsza umowa weszła w
życie.
Artykuł 30
Wypowiedzenie
Niniejsza umowa pozostaje w mocy do czasu wypowiedzenia jej przez Umawiające się
Państwo. Każde Umawiające się Państwo może wypowiedzeń umowę, przekazując w
drodze dyplomatycznej pisemną notyfikację o wypowiedzeniu, co najmniej sześć
miesięcy przed końcem roku kalendarzowego. W takim przypadku niniejsza umowa
przestanie obowiązywać:
a) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła - do dochodów uzyskanych w
dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w
którym przekazano notę o wypowiedzeniu,
b) w odniesieniu do innych podatków od dochodu i majątku - do podatków należnych
za każdy rok podatkowy rozpoczynający się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w
roku kalendarzowym następującym po roku, w którym przekazano notę o
wypowiedzeniu.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni, podpisali niniejszą
umowę.
Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Warszawie dnia 17 listopada 1993 r. w języku
angielskim.
Z upoważnienia Rzeczypospolitej Polskiej: M. Borowski
Z upoważnienia Republiki Łotewskiej: O. Kehris
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 23 grudnia 1993 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
AGREEMENT
between the Republic of Poland and the Republic of Latvia for the Avoidance of
Double Taxation and Prevention of Fiscal Evasion with Respect to Taxes on Income
and on Capital
The Government of the Republic of Poland and the Government of the Republic of
Latvia
Desiring to conclude an Agreement for the avoidance of double taxation and the
prevention of fiscal evasion with respect to taxes on income and on capital,
Have agreed as follows:
Article 1
Personal Scope
This Agreement shall apply to persons who are residents of one or both of the
Contracting States.
Article 2
Taxes Covered
1. This Agreement shall apply to taxes on income and on capital imposed on
behalf of a Contracting State or of its political subdivisions or local
authorities, irrespective of the manner in which they are levied.
2. There shall be regarded as taxes on income and on capital all taxes imposed
on total income, on total capital, or on elements of income or of capital,
including taxes on gains from the alienation of movable or immovable property,
as well as taxes on capital appreciation.
3. The existing taxes to which the Agreement shall apply are in particular:
a) in Poland:
(i) the personal income tax (podatek dochodowy od osób fizycznych);
(ii) the corporate income tax (podatek dochodowy od osób prawnych);
(hereinafter referred to as "Polish tax");
b) in Latvia:
(i) the profits tax (pelnas nodoklis);
(ii) the personal income tax (iedziavotaju ienakuma nodoklis);
(iii) the property tax (inapasuma nodoklis);
(hereinafter referred to as "Latvian tax").
4. The Agreement shall apply also to any identical or substantially similar
taxes which are imposed after the date of signature of the Agreement in addition
to, or in place of, the existing taxes. The competent authorities of the
Contracting States shall notify each other of any significant changes which have
been made in their respective taxation laws.
Article 3
General Definitions
1. For the purposes of this Agreement, unless the context otherwise requires:
a) the term "Poland" when used in geographical sense means the territory of the
Republic of Poland, including any area beyond its territorial waters, within
which under the laws of Poland and in accordance with international law, Poland
may exercise its sovereign rights over the sea-bed, its sub-soil and their
natural resources;
b) the term "Latvia" means the Republic of Latvia and, when used in the
geographical sense, means the territory of the Republic of Latvia and any other
area adjacent to the territorial waters of the Republic of Latvia within which
under the laws of the Republic of Latvia and in accordance with international
law, the rights of Latvia may be exercised with respect to the sea-bed and its
sub-soil and their natural resources;
c) the terms "a Contracting State" and "the other Contracting State" mean Poland
or Latvia as the context requires;
d) the term "national" means any individual possessing the nationality of a
Contracting State and any legal person, partnership or association deriving its
status as such from the laws in force in a Contracting State;
e) the term "person" includes an individual, a company and any other body of
persons;
f) the term "company" means any body corporate or any entity which is treated as
a body corporate for tax purposes;
g) the terms "enterprise of a Contracting State" and "enterprise of the other
Contracting State" mean respectively an enterprise carried on by a resident of a
Contracting State and an enterprise carried on by a resident of the other
Contracting State;
h) the term "international traffic" means any transport by a ship, aircraft or
road transport vehicle operated by an enterprise of a Contracting State, except
when the ship, aircraft or road transport vehicle is operated solely between
places in the other Contracting State;
i) the term "competent authority" means:
(i) in the case of Poland - the Minister of Finance or his authorised
representative;
(ii) in the case of Latvia - the Minister of Economic Reforms and the Head of
State Finance Inspectorate or their authorised representative.
2. As regards the application of the Agreement by a contracting State any term
not defined therein shall, unless the context otherwise requires, have the
meaning which it has under the law of that State concerning the taxes to which
this Agreement applies.
Article 4
Resident
1. For the purposes of this Agreement, the term "resident of a Contracting
State" means any person who, under the laws of that State, is liable to tax
therein by reason of his domicile, residence, place of management, place of
incorporation or any other criterion of a similar nature. The term also includes
a Government of that State itself, its political subdivisions and local
authorities and any agency or wholly owned entity of such State, political
subdivision or local authority that is established under the laws in that State.
The term does not include any person who is liable to tax in that State in
respect only of income from sources in that State or capital situated therein.
2. Where by reason of the provisions of paragraph 1 an individual is a resident
of both Contracting States, then his status shall be determined as follows:
a) he shall be deemed to be resident of the State in which he has a permanent
home available to him; if he has a permanent home available to him in both
States, he shall be deemed to be a resident of the State with which his personal
and economic relations are closer (centre of vital interests);
b) if the State in which he has his centre of vital interests cannot be
determined, or if he has not a permanent home available to him in either State
he shall be deemed to be a resident of the State in which he has an habitual
abode;
c) if he has an habitual abode in both States or in neither of them, he shall be
deemed to be a resident of the State of which he is a national;
d) if the status of a resident cannot be determined according to subparagraphs
a)-c), the competent authorities of the Contracting States shall settle the
question by mutual agreement.
3. Where by reason of the provisions of paragraph 1 a person other than an
individual is a resident of both Contracting States, then it shall be deemed to
be a resident of the Contracting State under the laws of which it derives its
status as such.
Article 5
Permanent Establishment
1. For the purposes of this Agreement, the term "permanent establishment" means
a fixed place of business through which the business of an enterprise is wholly
or partly carried on.
2. The term "permanent establishment" includes especially:
a) a place of management;
b) a branch;
c) an office;
d) a factory;
e) a workshop, and
f) a mine, an oil or gas well, a quarry or any other place of extraction of
natural resources.
3. A building site, a construction, assembly or installation project or a
supervisory or consultancy activity connected therewith constitutes a permanent
establishment only if such site, project tior activity lasts for a period of
more than nine months.
4. Notwithstanding the preceding provisions of this Article, the term "permanent
establishment" shall be deemed not to include:
a) the use of facilities solely for the purpose of storage, display or delivery
of goods or merchandise belonging to the enterprise;
b) the maintenance of a stock of goods or merchandise belonging to the
enterprise solely for the purpose of storage, display or delivery;
c) the maintenance of a stock of goods or merchandise belonging to the
enterprise solley for the purpose of processing by another enterprise;
d) the maintenance of a fixed place of business solely for the purpose of
purchasing goods or merchandise or of collecting information, for the
enterprise;
e) the maintenance of a fixed place of business solely for the purpose of
carrying on, for the enterprise, any other activity of a preparatory or
auxiliary character;
f) the maintenance of a fixed place of business solely for any combination of
activities mentioned in subparagraphs a) to e), provided that the overall
activity of the fixed place of business resulting from this combination is of a
preparatory or auxiliary character.
5. Notwithstanding the provision of paragraphs 1 and 2, where a person - other
than an agent of an independent status to whom paragraph 6 applies - is acting
on behalf of an enterprise and has, and habitually exercises, in a Contracting
State an authority to conclude contracts in the name of the enterprise, that
enterprise shall be deemed to have a permanent establishment in that State in
respect of any activities which that person undertakes for the enterprise,
unless the activities of such person are limited to those mentioned in paragraph
4 which, if exercised through a fixed place of business, would not make this
fixed place of business a permanent establishment under the provisions of that
paragraph.
6. An enterprise shall not be deemed to have a permanent establishment in a
Contracting State merely because it carries on business in that State through a
broker, general commission agent or any other agent of an independent status,
provided that such persons are acting in the ordinary course of their business.
However, when the activities of such an agent are devoted wholly or almost
wholly on behalf of that enterprise, he will not be considered an agent of an
independent status within the meaning of this paragraph.
7. The fact that a company which is a resident of a Contracting State controls
or is controlled by a company which is a resident of the other Contracting
State, or which carries on business in that other State (whether through a
permanent establishment or otherwise), shall not of itself constitute either
company a permanent establishment of the other.
Article 6
Income from Immovable Property
1. Income derived by a resident of a Contracting State from immovable property
(including income from agriculture or forestry) situated in the other
Contracting State may be taxed in that other State.
2. The term "immovable property" shall have the meaning which it has under the
law of the Contracting State in which the property in question is situated. The
term shall in any case include property accessory to immovable property, in
particular buildings, livestock and equipment used in agriculture and forestry,
rights to which the provisions of general law respecting landed property apply,
in particular any options or similar rights, usufruct of immovable property and
rights to variable or fixed payments as consideration for the working of, or the
right to work, mineral deposits, sources and other natural resources; ships,
boats, aircraft and road transport vehicles shall not be regarded as immovable
property.
3. The provisions of paragraph 1 shall apply to income derived from the direct
use, letting, or use in any other form of immovable property, as well as income
from the alienation of immovable property.
4. Where the ownership of shares or other corporate rights in a company entitles
the owner of such shares or corporate rights to the enjoyment of immovable
property held by the company, the income from the direct use, letting, or use in
any other form of such right to enjoyment may be taxed in the Contracting State
in which the immovable property is situated.
5. The provisions of paragraphs 1 and 3 shall also apply to the income from
immovable property of an enterprise and to income from immovable property used
for the performance of independent personal services.
Article 7
Business Profits
1. The profits of an enterprise of a Contracting State shall be taxable only in
that State unless the enterprise carries on business in the other Contracting
State through a permanent establishment situated therein. If the enterprise
carries on business as aforesaid, the profits of the enterprise may be taxed in
the other State but only so much of them as is attributable to:
a) that permanent establishment; or
b) sales in that other State of goods or merchandise of the same or similar kind
as those sold through that permanent establishment; or
c) other business activities carried on in that other State of the same or
similar kind as those effected through that permanent establishment.
2. Subject to the provisions of paragraph 3, where an enterprise of a
Contracting State carries on business in the other Contracting State through a
permanent establishment situated therein there shall in each Contracting State
be attributed to that permanent establishment the profits which it might be
expected to make if it were a distinct and separate enterprise engaged in the
same or similar activities under the same or similar conditions and dealing
wholly independently with the enterprise of which it is a permanent
establishment.
3. In determining the profits of a permanent establishment, there shall be
allowed as deductions expenses which are incurred for the purposes of the
permanent establishment, including executive and general administrative expenses
so incurred whether in the State in which the permanent establishment is
situated or elsewhere. The expenses to be allowed as deductions by a Contracting
State shall include only expenses that are deductible under domestic laws of
that State.
4. Insofar as it has been customary in a Contracting State to determine the
profits to be attributed to a permanent establishment on the basis of an
apportionment of the total profits of the enterprise to its various parts,
nothing in paragraph 2 shall preclude that Contracting State from determining
the profits to be taxed by such an apportionment as may be customary; the method
of apportionment adopted shall, however, be such that the result shall be in
accordance with the principles contained in this Article.
5. No profits shall be attributed to a permanent establishment by reason of the
mere purchase by that permanent establishment of goods or merchandise for the
enterprise.
6. For the purposes of the preceding paragraphs, the profits to be attributed to
the permanent establishment shall be determined by the same method year by year
unless there is good and sufficient reason to the contrary.
7. Where profits include items of income which are dealt with separately in
other Articles of this Agreement, then the provisions of those Articles shall
not be affected by the provisions of this Article.
Article 8
International Transport
1. Profits of an enterprise of a Contracting State from the operation of ships,
aircraft or road transport vehicles in international traffic shall be taxable
only in that State.
2. The provisions of paragraph 1 shall also apply to profits from the
participation in a pool, a joint business or an international operating agency.
Article 9
Associated Enterprises
1. Where
a) an enterprise of a Contracting State participates directly or indirectly in
the management, control or capital of an enterprise of the other Contracting
State, or
b) the same persons participate directly or indirectly in the management,
control or capital of an enterprise of a Contracting State and an enterprise of
the other Contracting State,
and in either case conditions are made or imposed between the two enterprises in
their commercial or financial relations which differ from those which would be
made between independent enterprises, then any profits which would, but for
those conditions, have accrued to one of the enterprises, but, by reason of
those conditions, have not so accrued, may be included in the profits of that
enterprise and taxed accordingly.
2. Where a Contracting State includes in the profits of an enterprise of that
State - and taxes accordingly - profits on which an enterprise of the other
Contracting State has been charged to tax in that other State and the profits so
included are profits which would have accrued to the enterprise of the
first-mentioned State if the conditions made between the two enterprises had
been those which would have been made between independent enterprises, then that
other State shall make an appropriate adjustment to the amount of the tax
charged therein on those profits. In determining such adjustment, due regard
shall be had to the other provisions of this Agreement and the competent
authorities of the Contracting States shall if necessary consult each other.
Article 10
Dividends
1. Dividends paid by a company which is a resident of a Contracting State to a
resident of the other Contracting State may be taxed in that other State.
2. However, such dividends may also be taxed in the Contracting State of which
the company paying the dividends is a resident and according to the laws of that
State, but if the recipient is the beneficial owner of the dividends the tax so
charged shall not exceed:
a) 5 per cent of the gross amount of the dividends if the beneficial owner is a
company (other than a partnership) which holds directly at least 25 per cent of
the capital of the company paying the dividends;
b) 15 per cent of the gross amount of the dividends in all other cases.
The competent authorities of the Contracting States may by mutual agreement
settle the mode of application of these limitations. This paragraph shall not
affect the taxation of the company in respect of the profits out of which the
dividends are paid.
3. The term "dividends" as used in this Article means income from shares or
other rights, not being debt-claims, participating in profits, as well as income
from other corporate rights which is subjected to the same taxation treatment as
income from shares by the taxation laws of the State of which the company making
the distribution is a resident.
4. The provisions of paragraphs 1 and 2 shall not apply if the beneficial owner
of the dividends, being a resident of a Contracting State, carries on business
in the other Contracting State of which the company paying the dividends is a
resident, through a permanent establishment situated therein, or performs in
that other State independent personal services from a fixed base situated
therein, and the holding in respect of which the dividends are paid is
effectively connected with such permanent establishment or fixed base. In such
case the provisions of Article 7 or Article 14, as the case may be, shall apply.
5. Where a company which is a resident of a Contracting State derives profits or
income from the other Contracting State, that other State may not impose any tax
on the dividends paid by the company, except insofar as such dividends are paid
to a resident of that other State or insofar as the holding in respect of which
the dividends are paid is effectively connected with a permanent establishment
or a fixed base situated in that other State, not subject the company's
undistributed profits to a tax on the company's undistributed profits, even if
the dividends paid or the undistributed profits consist wholly or partly of
profits or income arising in such other State.
Article 11
Interest
1. Interest arising in a Contracting State and paid to a resident of the other
Contracting State may be taxed in that other State.
2. However, such interest may also be taxed in the Contracting State in which it
arises and according to the laws of that State, but if the recipient is the
beneficial owner of the interest the tax so charged shall not exceed 10 per cent
of the gross amount of the interest. The competent authorities of the
Contracting States may by mutual agreement settle the mode of application of
this limitation.
3. Notwithstanding the provisions of paragraph 2, interest arising in a
Contracting State, derived and beneficially owned by the Government of the other
Contracting State, including political subdivisions and local authorities
thereof, the Central Bank or any financial institution wholly owned by that
Government, or interest derived on loans guaranteed by that Government shall be
exempt from tax in the first-mentioned State.
4. The term "interest" as used in this Article means income from debt-claims of
every kind, whether or not secured by mortgage, and in particular, income from
government securities and income from bonds or debentures, including premiums
and prizes attaching to such securities, bonds or debentures. Penalty charges
for late payment shall not be regarded as interest for the purpose of this
Article.
5. The provisions of paragraphs 1 and 2 shall not apply if the beneficial owner
of the interest, being a resident of a Contracting State, carries on business in
the other Contracting State in which the interest arises, through a permanent
establishment situated therein, or performs in that other State independent
personal services from a fixed base situated therein, and the debt-claim in
respect of which the interest is paid is effectively connected with such
permanent establishment or fixed base. In such case the provisions of Article 7
or Article 14, as the case may be, shall apply.
6. Interest shall be deemed to arise in a Contracting State when the payer is
that State itself, a political subdivision, a local authority or a resident of
that State. Where, however, the person paying the interest, whether he is a
resident of a Contracting State or not, has in a Contracting State a permanent
establishment or a fixed base in connection with which the indebtedness on which
the interest is paid was incurred, and such interest is borne by such permanent
establishment or fixed base, then such interest shall be deemed to arise in the
State in which the permanent establishment or fixed base is situated.
7. Where, by reason of a special relationship between the payer and the
beneficial owner or between both of them and some other person, the amount of
the interest, having regard to the debt-claim for which it is paid, exceeds the
amount which would have been agreed upon by the payer and the beneficial owner
in the absence of such relationship, the provisions of this Article shall apply
only to the last-mentioned amount. In such case, the excess part of the payments
shall remain taxable according to the laws of each Contracting State, due regard
being had to the other provisions of this Agreement.
Article 12
Royalties
1. Royalties arising in a Contracting State and paid to a resident of the other
Contracting State may be taxed in that other State.
2. However, the royalties refered to in paragraph 1 of this Article may also be
taxed in the Contracting State in which they arise and according to the laws of
that State, but if the recipient is the beneficial owner of the royalties the
tax so charged shall not exceed 10 per cent of the gross amount of the
royalties. The competent authorities of the Contracting States may by mutual
agreement settle the mode of application of this limitation.
3. The term "royalties" as used in this Article means payments of any kind
received as a consideration for the use of, or the right to use, any copyright
of literary, artistic or scientific work, including cinematograph films and film
or tapes for radio or television broadcasting, any patent, trade mark, design or
model, plan, secret formula or process, or for the use of, or the right to use,
industrial, commercial, or scientific equipment, or for information concerning
industrial, commercial or scientific experience.
4. The provisions of paragraphs 1 and 2 shall not apply if the beneficial owner
of the royalties, being a resident of a Contracting State, carries on business
in the other Contracting State in which the royalties arise, through a permanent
establishment situated therein, or performs in that other State independent
personal services from a fixed base situated therein, and the right or property
in respect of which the royalties are paid is effectively connected with such
permanent establishment or fixed base. In such case the provisions of Article 7
or Article 14, as the case may be, shall apply.
5. Royalties shall be deemed to arise in a Contracting State when the payer is
that State itself, a political subdivision, a local authority or a resident of
that State. Where, however, the person paying the royalties, whether he is a
resident of a Contracting State or not, has in a Contracting State a permanent
establishment or a fixed base in connection with which the liability to pay the
royalties was incurred, and such royalties are borne by such permanent
establishment or fixed base, then such royalties shall be deemed to arise in the
State in which the permanent establishment or fixed base is situated.
6. Where, by reason of a special relationship between the payer and the
beneficial owner or between both of them and some other person, the amount of
the royalties, having regard to the use, right or information for which they are
paid, exceeds the amount which would have been agreed upon by the payer and the
beneficial owner in the absence of such relationship, the provisions of this
Article shall apply only to the last-mentioned amount. In such case, the excess
part of the payments shall remain taxable according to the laws of each
Contracting State, due regard being had to the other provisions of this
Agreement.
Article 13
Capital Gains
1. Gains derived by a resident of a Contracting State from the alienation of
immovable property referred to in Article 6 and situated in the other
Contracting State shares in a company the assets of which consist mainly such
property may be taxed in that other State.
2. Gains from the alienation of movable property forming part of the business
property of a permanent establishment which an enterprise of a Contracting State
has in the other Contracting State or of movable property pertaining to a fixed
base available to a resident of a Contracting State in the other Contracting
State for the purpose of performing independent personal services, including
such gains from the alienation of such permanent establishment (alone or with
the whole enterprise) or of such fixed base, may be taxed in that other State.
3. Gains derived by an enterprise of a Contracting State from the alienation of
ships, aircraft or road transport vehicles operated in international traffic or
movable property pertaining to the operation of such ships, aircraft or road
transport vehicles shall be taxable only in that State.
4. Gains from the alienation of any property other than that refered to in
paragraphs 1, 2 and 3, shall be taxable only in the Contracting State of which
the alienator is a resident.
Article 14
Independent Personal Services
1. Income derived by an individual who is a resident of a Contracting State in
respect of professional services or other activities of an independent character
shall be taxable only in that State unless he has a fixed base regularly
available to him in the other Contracting State for the purpose of performing
his activities. If he has such a fixed base, the income may be taxed in the
other Contracting State but only so much of it as is attributable to that fixed
base. For this purpose, where a resident of a Contracting State stays in the
other Contracting State for a period or periods exceeding in the aggregate 183
days in any twelve-month period commencing or ending in the tax year concerned,
he shall be deemed to have a fixed base regularly available to him in that other
State and the income that is derived from his activities referred to above that
are performed in that other State shall be attributable to that fixed base.
2. The term "professional services" includes especially independent scientific,
literary, artistic, educational or teaching activities as well as the
independent activities of physicians, lawyers, engineers, architects, dentists
and accountants.
Article 15
Dependent Personal Services
1. Subject to the provisions of Articles 16, 18, 19 and 21, salaries, wages and
other similar remuneration derived by a resident of a Contracting State in
respect of an employment shall be taxable only in that State unless the
employment is exercised in the other Contracting State. If the employment is so
exercised, such remuneration as is derived therefrom may be taxed in that other
State.
2. Notwithstanding the provisions of paragraph 1, remuneration derived by a
resident of a Contracting State in respect of an employment exercised in the
other Contracting State shall be taxable only in the first-mentioned State if:
a) the recipient is present in the other State for a period or periods not
exceeding in the aggregate 183 days in any twelve months period commencing or
ending in the fiscal year concerned, and
b) the remuneration is paid by, or on behalf of, an employer who is not a
resident of the other State, and
c) the remuneration is not borne by a permanent establishment or a fixed base
which the employer has in the other State.
3. Notwithstanding the preceding provisions of this Article, remuneration
derived in respect of an employment exercised aboard a ship, aircraft or road
transport vehicle operated in international traffic by a resident of a
Contracting State, may be taxed in that State.
Article 16
Directors' Fees
Directors' fees and other similar payments derived by a resident of a
Contracting State in his capacity as a member of the board of directors or any
other similar organ of a company which is a resident of the other Contracting
State may be taxed in that other Contracting State.
Article 17
Artistes and Sportsmen
1. Notwithstanding the provisions of Articles 14 and 15, income derived by a
resident of a Contracting State as an entertainer, such as a theatre, motion
picture, radio or television artiste, or a musician, or as a sportsman from his
personal activities as such exercised in the other Contracting State, may be
taxed in that other State.
2. Where income in respect of personal activities exercised by an entertainer or
a sportsman in his capacity as such accrues not to the entertainer or sportsman
himself but to another person, that income may, notwithstanding the provisions
of Articles 7, 14 and 15 be taxed in the Contracting State in which the
activities of the entertainer or sportsman are exercised.
3. The provisions of paragraphs 1 and 2 shall not apply to income derived from
activities exercised in a Contracting State by an entertainer or a sportsman if
the visit to that State is wholly or mainly supported by public funds of the
other Contracting State, or a political subdivision or a local authority
thereof. In such case, the income shall be taxable only in the Contracting State
of which the entertainer or sportsman is a resident.
Article 18
Pensions
1. Subject to the provisions of paragraph 2 of Article 19, pensions and other
similar remuneration paid to a resident of a Contracting State in consideration
of past employment shall be taxable only in the State of which the recipient of
the pension is a resident.
2. Notwithstanding the provisions of paragraph 1, and the provisions of
paragraph 2 of Article 19, pensions paid and other benefits, whether periodic or
lump-sum compensation, granted under the social security legislation of a
Contracting State or under any public scheme organized by a Contracting State
for social welfare purposes shall be taxable only in that State.
Article 19
Government Service
1.
a) Remuneration, other than a pension, paid by a Contracting State or a
political subdivision or a local authority thereof, or an agency thereof or an
entity wholly owned by such State subdivision or authority, to an individual in
respect of dependent personal services rendered to that State, subdivision,
authority, agency or entity shall be taxable only in that State.
b) However, such remuneration shall be taxable only in the other Contracting
State if the services are rendered in that State and the individual is a
resident of that State who:
(i) is a national of that State; or
(ii) did not become a resident of that State solely for the purpose of rendering
the services.
2.
a) Any pension paid by, or out of funds created by, a Contracting State or a
political subdivision or a local authority thereof, or an agency thereof or an
entity wholly owned by such State subdivision or authority, to an individual in
respect of services rendered to that State, subdivision, authority, a9ency or
entity shall be taxable only in that State.
b) However, such pension shall be taxable only in the other Contracting State if
the individual is a resident of, and a national of, that State.
3. The provisions of Articles 15,16 and 18 shall apply to remuneration and
pensions in respect of services rendered in connection with a business carried
on by a Contracting State or a political subdivision or a local authority
thereof, or an agency thereof or an entity wholly owned by such State,
subdivision or authority.
Article 20
Students
Payments which a student, an apprentice or a trainee who is or was immediately
before visiting a Contracting State a resident of the other Contracting State
and who is present in the first-mentioned State sollely for the purpose of his
education or training receives for the purpose of his maintenance, education or
training shall not be taxed in that State, provided that such payments arise
from sources outside that State.
Article 21
Professors and Researchers
1. An individual who visits a Contracting State for the purpose of teaching or
carrying out research at a university, college or other recognized educational
institution in that Contracting State and who is or was immediately before that
visit a resident of the other Contracting State, shall be exempted from taxation
in the first-mentioned Contracting State on remuneration for such teaching or
research for a period not exceeding two years from the date of his first visit
for that purpose.
2. The provisions of paragraph 1 of this Article shall not apply to income from
research if such research is undertaken not in the public interest but primarily
for the private benefit of a specific person or persons.
Article 22
Other Income
1. Items of income of a resident of a Contracting State, wherever arising, not
dealt with in the foregoing Articles of this Agreement shall be taxable only in
that State.
2. The provisions of paragraph 1 shall not apply to income, other than income
from immovable property as defined in paragraph 2 of Article 6, if the recipient
of such income, being a resident of a Contracting State, carries on business in
the other Contracting State through a permanent establishment situated therein,
or performs in that other State independent personal services from a fixed base
situated therein, and the right or property in respect of which the income is
paid is effectively connected with such permanent establishment or fixed base.
In such case the provisions of Article 7 or Article 14, as the case may be,
shall apply.
Article 23
Capital
1. Capital represented by immovable property referred to in Article 6, owned by
a resident of a Contracting State and situated in the other Contracting State,
or by shares in a company the assets of which consist mainly of such property
may be taxed in that other State.
2. Capital represented by movable property forming part of the business property
of a permanent establishment which an enterprise of a Contracting State has in
the other Contracting State or by movable property pertaining to a fixed base
available to a resident of a Contracting State in the other Contracting State
for the purpose of performing independent personal services, may be taxed in
that other State.
3. Capital represented by ships, aircraft or road transport vehicles operated in
international traffic by an enterprise of a Contracting State, and by movable
property pertaining to the operation of such ships, aircraft and road transport
vehicles, shall be taxable only in that State.
4. All other elements of capital of a resident of a Contracting State shall be
taxable only in that State.
Article 24
Elimination of Double Taxation
1. In the case of a resident of Poland, double taxation shall be avoided as
follows:
a) Where a resident of Poland derives income or owns capital which, in
accordance with the provisions of this Agreement may be taxed in Latvia, Poland
shall, subject to the provisions of subparagraph b), exempt such income or
capital from tax. Poland may in calculating the amount of tax on the remaining
income or capital of such resident apply the rate of tax which would have been
applicable if the exempted income or capital had not been so exempted.
b) Where a resident of Poland derives items of income which in accordance with
the provisions of Articles 10, 11 and 12, may be taxed in Latvia, Poland shall
allow as a deduction from the tax on the income of that resident an amount equal
to the income tax paid in Latvia. Such deduction shall not, however, exceed that
part of the tax, as computed before the deduction is given, which is
attributable to such items of income derived from Latvia.
2. In the case of a resident of Latvia, double taxation shall be avoided as
follows:
a) Where a resident of Latvia derives income or owns capital which in accordance
with this Agreement, may be taxed in Poland, unless a more favourable treatment
is provided in its domestic law, Latvia shall allow:
(i) as a deduction from the tax on the income of that resident, an amount equal
to the income tax paid thereon in Poland;
(ii) as a deduction from the tax on the capital of that resident, an amount
equal to the capital tax paid thereon in Poland.
Such deduction in either case shall not, however, exceed that part of the income
or capital tax in Latvia as computed before the deduction is given, which is
attributable, as the case may be, to the income or the capital which may be
taxed in Poland.
b) For the purpose of subparagraph a) of this paragraph, where a company that is
a resident of Latvia receives a dividend from a company that is a resident of
Poland in which it owns at least 10 per cent of its shares having full voting
rights, the tax paid in Poland shall include not only the tax paid on the
dividend, but also the tax paid on the underlying profits of the company out of
which the dividend was paid.
Article 25
Non-Discrimination
1. Nationals of a Contracting State shall not be subjected in the other
Contracting State to any taxation or any requirement connected therewith, which
is other or more burdensome than the taxation and connected requirements to
which nationals of that other State in the same circumstances, in particular
with respect to residence, are or may be subjected. This provision shall,
notwithstanding the provisions of Article 1, also apply to persons who are not
residents of one or both of the Contracting States.
2. The taxation on a permanent establishment which an enterprise of a
Contracting State has in the other Contracting State shall not be less
favourable levied in that other State than the taxation levied on enterprises of
that other State carrying on the same activities. This provision shall not be
construed as obliging a Contracting State to grant to residents of the other
Contracting State any personal allowances, reliefs and reductions for taxation
purposes on account of civil status or family responsibilities which it grants
to its own residents.
3. Except where the provisions of paragraph 1 of Article 9, paragraph 7 of
Article 11, or paragraph 6 of Article 12, apply, interest, royalties, and other
disbursments paid by an enterprise of a Contracting State to a resident of the
other Contracting State shall, for the purpose of determining the taxable
profits of such enterprise, be deductible under the same conditions as if they
had been paid to a resident of the first-mentioned State. Similarly, any debts
of an enterprise of a Contracting State to a resident of the other Contracting
State shall, for the purpose of determining the taxable capital of such
enterprise, be deductible under the same conditions as if they had been
contracted to a resident of the first-mentioned State.
4. Enterprises of a Contracting State, the capital of which is wholly or partly
owned or controlled, directly or indirectly, by one or more residents of the
other Contracting State, shall not be subjected in the first-mentioned State to
any taxation or any requirement connected therewith which is other or more
burdensome than the taxation and connected requirements to which other similar
enterprises of that first-mentioned State are or may be subjected.
5. The provisions of this Article shall, notwithstanding the provisions of
Article 2, apply to the taxes of every kind and description.
Article 26
Mutual Agreement Procedure
1. Where a person considers that the actions of one or both of the Contracting
State result or will result for him in taxation not in accordance with the
provisions of this Agreement, he may, irrespective of the remedies provided by
the domestic law of those States, present his case to the competent authority of
the Contracting State of which he is a resident or, if his case comes under
paragraph 1 of Article 25, to that of the Contracting State of which he is a
national. The case must be presented within three years from the first
notification of the action resulting in taxation not in accordance with the
provisions of the Agreement.
2. The competent authority shall endeavour, if the objection appears to it to be
justified and if it is not itself able to arrive at a satisfactory solution, to
resolve the case by mutual agreement with the competent authority of the other
Contracting State, with a view to the avoidance of taxation which is not in
accordance with the Agreement. Any agreement reached shall be implemented
notwithstanding any time limits in the domestic law of the Contracting States.
3. The competent authorities of the Contracting States shall endeavour to
resolve by mutual agreement any difficulties or doubts arising as to the
interpretation or application of the Agreement. They may also consult together
for the elimination of double taxation in cases not provided for in the
Agreement.
4. The competent authorities of the Contracting States may communicate with each
other directly for the purpose of reaching an agreement in the sense of the
preceding paragraphs. When it seems advisable in order to reach agreement to
have an oral exchange of opinions, such exchange may take place through a
Commission consisting of representatives of the competent authorities of the
Contracting States.
Article 27
Exchange of Information
1. The competent authorities of the Contracting States shall exchange such
information as is necessary for carrying out the provisions of this Agreement or
of the domestic laws of the contracting States Concerning taxes covered by the
Agreement insofar as the taxation thereunder is not contrary to the Agreement.
The exchange of information is not restricted by Article 1. Any information
received by a Contracting State shall be treated as secret in the same manner as
information obtained under the domestic laws of that State and shall be
disclosed only to persons or authorities (including courts and administrative
bodies) involved in the assessment or collection of, the enforcement or
prosecution in respect of, or the determination of appeals in relation to, the
taxes covered by the Agreement. Such persons or authorities shall use the
information only for such purposes. They may disclose the information in public
court proceedings or in judicial decisions.
2. In no case shall the provisions of paragraph 1 be construed so as to impose
on a Contracting State the obligation:
a) to carry out administrative measures at variance with the laws and the
administrative practice of that or of the other Contracting State;
b) to supply information which is not obtainable under the laws or in the normal
course of the administration of that or of the other Contracting State;
c) to supply information which would disclose any trade, business, industrial,
commercial or professional secret or trade process, or information, the
disclosoure of which would be contrary to public policy (ordre public).
Article 28
Diplomatic Agents and Consular Officers
Nothing in this Agreement shall affect the fiscial privileges of diplomatic
agents or consular officers under the general rules of international law or
under the provisions of special agreements.
Article 29
Entry into force
1. The Governments of the Contracting States shall notify each other that the
constitutional requirements for the entry into force of this Agreements have
been complied with.
2. This Agreement shall enter into force on the date of the latter of the
notifications referred to in paragraph 1 and its provisions shall have effect:
a) in respect of taxes withheld at source, on income derived on or after 1st
January in the calendar year next following the year in which the Agreement
enters into force;
b) in respect of other taxes on income, and taxes on capital, for taxes
chargeable for any taxable year beginning on or after 1st January in the
calendar year next following the year in which the Agreement enters into force.
Article 30
Termination
This Agreement shall remain in force until terminated by a Contracting State.
Either Contracting State may terminate the Agreement, through diplomatic
channels, by giving written notice of termination at least six months before the
end of any calendar year. In such event, the Agreement shall cease to have
effect:
a) in respect of taxes withheld at source, on income derived on or after 1st
January in the calendar year next following the year in which such notice is
given;
b) in respect of other taxes on income, and taxes on capital, for taxes
chargeable for any tax year beginning on or after 1st January in the calendar
year next following the year in which such notice is given.
IN WITNESS whereof the undersigned, being dualy authorized thereto, have signed
this Agreement.
DONE in duplicate at Warsaw this 17th day of November 1993 in the English
language.
For the Republic of Poland M. Borowski
For the Republic of Latvia O. Kehris

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 4 lipca 1995 r.
w sprawie zakresu, trybu i zasad uzgadniania projektu budowlanego
pod względem ochrony przeciwpożarowej
(Dz. U. Nr 102, poz. 506)
Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie
przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 81, poz. 351 oraz z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 89,
poz. 414), zarządza się, co następuje:
ż 1. Projekt budowlany obiektu budowlanego, w stosunku do którego Państwowa
Straż Pożarna zgodnie z przepisami Prawa budowlanego ma prawo zająć stanowisko
przed przystąpieniem do jego użytkowania, wymaga uzgodnienia pod względem
ochrony przeciwpożarowej, zwanego dalej "uzgodnieniem", w celu potwierdzenia
zgodności zawartych w nim rozwiązań z wymaganiami ochrony przeciwpożarowej.
ż 2. Określenia użyte w rozporządzeniu należy rozumieć zgodnie z definicjami
zawartymi w rozporządzeniu Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z
dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny
odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 1995 r. Nr 10, poz. 46), oraz
rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 3 listopada 1992 r. w sprawie
ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U.
Nr 92, poz. 460).
ż 3. 1. Uzgodnienia, w myśl zasady określonej w ż 1, wymagają projekty
budowlane:
1) budynków użyteczności publicznej oraz zamieszkania zbiorowego lub ich części:
a) w których mogą przebywać ludzie w grupach o liczebności powyżej 50 osób,
b) o wysokości ponad 12 m lub mających ponad 3 kondygnacje,
2) budynków mieszkalnych w zabudowie wielorodzinnej, mających ponad 4
kondygnacje,
3) budynków lub ich części zaliczonych do kategorii zagrożenia ludzi ZL II,
4) garaży podziemnych mających powyżej 50 stanowisk oraz garaży i parkingów
wielopoziomowych,
5) budynków produkcyjnych, magazynowych i usługowych, wolno stojących urządzeń
technologicznych i zbiorników poza budynkami, jeżeli w wymienionych obiektach
występują materiały palne oraz zachodzi co najmniej jeden z poniższych warunków:
a) powierzchnia użytkowa obiektu przekracza 1000 m2,
b) występuje zagrożenie wybuchem,
6) placów składowych i wiat, których powierzchnia przekracza 1000 m2, a
obciążenie ogniowe przekracza 500 MJ/m2,
7) obiektów, w których występuje obowiązek wykonania instalacji
sygnalizacyjno-alarmowej lub stałych urządzeń gaśniczych,
8) parkingów, dla pojazdów przewożących ładunki niebezpieczne,
9) naturalnych i sztucznych zbiorników oraz ujęć wodnych, służących celom
przeciwpożarowego zaopatrzenia wodnego.
2. W wypadku rozbudowy, modernizacji lub kapitalnego remontu obiektów
wymienionych w ust. 1 uzgodnienie jest wymagane, gdy ze względu na charakter lub
rozmiar robót jest niezbędne sporządzenie projektu budowlanego.
3. Zakres, tryb i zasady uzgadniania projektu budowlanego obiektów usytuowanych
na terenach zamkniętych regulują odrębne przepisy.
ż 4. 1. Podstawę uzgodnienia stanowią dane określone przez projektanta,
dotyczące warunków ochrony przeciwpożarowej obiektu, obejmujące w szczególności:
1) powierzchnię, wysokość i liczbę kondygnacji,
2) odległość od obiektów sąsiadujących,
3) parametry pożarowe występujących substancji palnych,
4) przewidywaną wielkość obciążenia ogniowego,
5) kategorię zagrożenia ludzi, przewidywaną liczbę osób w poszczególnych
pomieszczeniach i na każdej kondygnacji,
6) ocenę zagrożenia wybuchem pomieszczeń oraz przestrzeni zewnętrznych,
7) podział obiektu na strefy pożarowe,
8) klasę odporności pożarowej budynku oraz odporność ogniową i stopień
rozprzestrzeniania ognia elementów budowlanych,
9) warunki ewakuacji, oznakowanie na potrzeby ewakuacji dróg i pomieszczeń,
oświetlenie awaryjne (bezpieczeństwa i ewakuacyjne) oraz przeszkodowe,
10) sposób zabezpieczenia przeciwpożarowego instalacji użytkowych
(wentylacyjnej, ogrzewczej, gazowej, elektroenergetycznej, odgromowej itp.),
11) dobór urządzeń przeciwpożarowych w obiekcie (instalacje
sygnalizacyjno-alarmowe, stałe i półstałe urządzenia gaśnicze, instalacje
wodociągowe wewnętrzne przeciwpożarowe, urządzenia oddymiające itp.),
12) wyposażenie w podręczny sprzęt gaśniczy i urządzenia ratownicze wraz z ich
rozmieszczeniem,
13) zaopatrzenie wodne do zewnętrznego gaszenia pożaru,
14) drogi pożarowe.
2. Dane dotyczące warunków ochrony przeciwpożarowej, wymienione w ust. 1,
niezbędne do stwierdzenia zgodności rozwiązań projektu z wymaganiami ochrony
przeciwpożarowej, powinny być przedstawione w całości lub w części, zależnie od
zakresu występowania w obiekcie budowlanym.
ż 5. 1. Projekty budowlane wymienione w ż 3 ust. 1 są uzgadniane z komendą
wojewódzką Państwowej Straży Pożarnej, właściwą dla miejsca lokalizacji
inwestycji, lub rzeczoznawcą do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych, zwanym
dalej "rzeczoznawcą".
2. Projekty budowlane nie wymienione w ż 3 ust. 1 mogą być, na wniosek
projektanta lub inwestora, uzgadniane przez rzeczoznawcę.
3. Uzgodnienie projektu budowlanego pod względem ochrony przeciwpożarowej jest
potwierdzone przez podpisanie go i ostemplowanie w 3 egzemplarzach pieczęcią,
według wzoru nr 1, obowiązującego dla komend wojewódzkich Państwowej Straży
Pożarnej, lub wzoru nr 2 obowiązującego dla rzeczoznawców, określonych w
załączniku nr 1 do rozporządzenia.
4. Ostemplowania dokonuje się na częściach rysunkowych egzemplarzy projektu
budowlanego, wymaganych do uzyskania pozwolenia na budowę, na:
a) rzucie kondygnacji podstawowej obiektu budowlanego (parteru budynku),
b) mapie zagospodarowania działki lub terenu.
5. W wypadku odmowy przez komendę wojewódzką Państwowej Straży Pożarnej
potwierdzenia zgodności rozwiązań z wymaganiami ochrony przeciwpożarowej,
komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej jest zobowiązany do wydania w
tej sprawie, na żądanie projektanta lub inwestora, pisemnego postanowienia, na
które przysługuje zażalenie do Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej.
ż 6. 1. Rzeczoznawca, po uzgodnieniu projektu budowlanego obiektu wymienionego w
ż 3 ust. 1 w zakresie zagospodarowania działki lub terenu jest obowiązany wysłać
w ciągu 14 dni do komendy wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej właściwej dla
miejsca lokalizacji inwestycji zawiadomienie o uzgodnieniu projektu budowlanego
w zakresie zagospodarowania działki lub terenu, zwane dalej "zawiadomieniem",
według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia, podając w nim dane
niezbędne do stwierdzenia zgodności rozwiązań projektu z wymaganiami ochrony
przeciwpożarowej.
2. Komenda wojewódzka Państwowej Straży Pożarnej jest zobowiązana do prowadzenia
ewidencji projektów budowlanych, które uzgodniła, oraz do przechowywania danych
o uzgodnionych w zakresie zagospodarowania działki lub terenu projektach
budowlanych, co najmniej o treści zawartej w zawiadomieniu.
3. Rzeczoznawca jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji projektów budowlanych,
które uzgodnił, według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia.
4. Rzeczoznawca nie może uzgadniać wykonanego przez siebie projektu budowlanego
lub jego części.
ż 7. Zasady powoływania rzeczoznawców i sprawowania nadzoru nad ich
działalnością określają odrębne przepisy.
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 4 lipca 1995 r.
(poz. 506)
Załącznik nr 1
WZORY PIECZĘCI
Ilustracja
Załącznik nr 2
ZAWIADOMIENIE O UZGODNIENIU PROJEKTU BUDOWLANEGO W ZAKRESIE ZAGOSPODAROWANIA
DZIAŁKI LUB TERENU
Ilustracja
Załącznik nr 3
EWIDENCJA PROJEKTÓW BUDOWLANYCH UZGODNIONYCH POD WZGLĘDEM OCHRONY
PRZECIWPOŻAROWEJ
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ZARZĄDZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 6 września 1995 r.
w sprawie wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
(Dz. U. Nr 103, poz. 509)
Na podstawie art. 29 ust. 7 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r.
o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej
Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz. 426 i z 1995 r. Nr
38, poz. 184) oraz art. 7 i 8 ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 398 i Nr 79, poz. 465,
z 1993 r. Nr 45, poz. 205 oraz z 1995 r. Nr 95, poz. 472) stanowi się, co
następuje:
ż 1. Zarządzam wybory Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
ż 2. Datę wyborów wyznaczam na niedzielę dnia 5 listopada 1995 r.
ż 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności wyborczych, określa
kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do niniejszego zarządzenia.
ż 4. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem podpisania.
Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej: J. Zych
Załącznik do zarządzenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej polskiej z dnia 6
września 1995 r. (poz. 509)
KALENDARZ WYBORCZY
Data wykonania czynności wyborczychTreść czynności
12
od 21 września 1995 r.- powołanie wojewódzkich komisji wyborczych
do 1 października 1995 r.- podanie do wiadomości publicznej informacji o
numerach i granicach obwodów głosowania oraz siedzibach obwodowych komisji
wyborczych
w ciągu 20 dni od daty ogłoszenia zarządzenia Marszałka Sejmu- zgłaszanie
do Państwowej Komisji Wyborczej kandydatów na Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej do zarejestrowania, wraz z oświadczeniami kandydatów o wyrażeniu
zgody na kandydowanie
do 11 października 1995 r.- powołanie obwodowych komisji wyborczych
do 21 października 1995 r.- podanie do wiadomości wyborców danych o
kandydatach na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
do 21 października 1995 r.- wyłożenie spisów wyborców do publicznego
wglądu
między 22 a 29 października 1995 r- składanie przez żołnierzy pełniących
zasadniczą lub okresową służbę wojskową, służbę w charakterze kandydatów
na żołnierzy zawodowych, żołnierzy odbywających ćwiczenia i przeszkolenie
wojskowe oraz poborowych odbywających zasadniczą służbę w obronie cywilnej
poza miejscem zamieszkania i policjantów z jednostek skoszarowanych
wniosków o wpisanie do spisu wyborców w miejscowości, w której odbywają
służbę
do 26 października 1995 r.- zgłaszanie mężów zaufania do Państwowej
Komisji Wyborczej, wojewódzkich komisji wyborczych i obwodowych komisji
wyborczych
do 29 października 1995 r.- składanie przez wyborców nigdzie nie
zamieszkałych wniosków o wpisanie do spisu wyborców.
do 31 października 1995 r.- zgłaszanie przez armatorów wniosków o
utworzenie na polskich statkach morskich obwodów głosowania
do 2 listopada 1995 r.- zgłaszanie przez wyborców przebywających na
polskich statkach morskich oraz przez wyborców przebywających za granicą
wniosków o wpisanie do spisu wyborców
3 listopada 1995 r. od godz. 12.00- zakaz zwoływania zgromadzeń,
organizowania pochodów i manifestacji, wygłaszania przemówień, rozdawania
ulotek, jak też prowadzenia w inny sposób agitacji na rzecz kandydatów
5 listopada 1995 r.- wybory Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 4 stycznia 1995 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką
Łotewską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu
się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w
Warszawie dnia 17 listopada 1993 r.
(Dz. U. Nr 53, poz. 286)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 29 Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków
od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 17 listopada 1993 r.,
dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z powyższym
umowa weszła w życie dnia 30 listopada 1994 r.
Minister Spraw Zagranicznych: w z. I. Byczewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 12 maja 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie tworzenia, organizacji i kontroli zakładów
opieki zdrowotnej utworzonych przez Ministra Spraw Wewnętrznych, rodzajów
dokumentacji medycznej, sposobów prowadzenia i szczegółowych warunków jej
udostępniania w tych zakładach.
(Dz. U. Nr 53, poz. 287)
Na podstawie art. 18 ust. 7 oraz art. 69 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991
r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz.
315 i z 1994 r. Nr 121, poz. 591) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 23 lipca 1992 r. w
sprawie tworzenia, organizacji i kontroli zakładów opieki zdrowotnej utworzonych
przez Ministra Spraw Wewnętrznych, rodzajów dokumentacji medycznej, sposobów
prowadzenia i szczegółowych warunków jej udostępniania w tych zakładach (Dz. U.
Nr 62, poz. 310) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Zakładami opieki zdrowotnej są zespoły zakładów opieki zdrowotnej zarządów
służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, szpitale specjalistyczne
Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i sanatoria Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.";
2) po ż 5 dodaje się ż 5a w brzmieniu:
"ż 5a. W zakładach opieki zdrowotnej nie powołuje się rad nadzorczych, a
obsadzanie stanowisk nie następuje w drodze konkursu."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych: w z. J. Zimowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Socjalistyczną Republiką Wietnamu o pomocy
prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych,
sporządzona w Warszawie dnia 22 marca 1993 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 55, poz. 289)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 22 marca 1993 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Socjalistyczną Republiką Wietnamu o pomocy prawnej i
stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych w następującym
brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Socjalistyczną Republiką Wietnamu o pomocy
prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej i
Prezydent Socjalistycznej Republiki Wietnamu,
potwierdzając swe dążenie do rozwoju i pogłębiania wzajemnej współpracy prawnej
w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych oraz przyjaznych stosunków między obu
krajami
postanowili zawrzeć niniejszą umowę i w tym celu wyznaczyli swoich
pełnomocników:
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej - Jana Piątkowskiego, ministra
sprawiedliwości,
Prezydent Socjalistycznej Republiki Wietnamu - Nguyen Dinh Loc, ministra
sprawiedliwości,
którzy po wymianie swoich pełnomocnictw, uznanych za dobre i sporządzone w
należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:
CZĘŚĆ PIERWSZA
Rozdział I
POSTANOWIENIA OGÓLNE
Artykuł 1
Zakres ochrony prawnej
1. Obywatele jednej z Umawiających się Stron korzystają w zakresie swych praw
osobistych i majątkowych z takiej samej ochrony prawnej na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony, jaką ta Strona przyznaje swoim obywatelom.
2. Obywatele jednej z Umawiających się Stron mają swobodny i nieskrępowany
dostęp do sądów i innych organów drugiej Umawiającej się Strony, właściwych w
sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych zgodnie z prawem tej Strony; mogą przed
nimi dochodzić swych praw i interesów, składać wnioski i wytaczać powództwa na
tych samych warunkach, jakie są przewidziane dla obywateli tej Strony.
3. Przez określenie "sprawy cywilne" w niniejszej umowie rozumie się również
sprawy ze stosunku pracy.
4. Postanowienia ustępów 1 i 2 stosuje się odpowiednio do osób prawnych, które
mają swą siedzibę na terytorium drugiej Umawiającej się Strony i które zostały
utworzone zgodnie z jej prawem.
Artykuł 2
Język urzędowy
1. Dokumenty przekazywane w sprawach objętych niniejszą umową będą sporządzone w
języku Strony wzywającej, z załączonym tłumaczeniem na język Strony wezwanej,
lub też na język rosyjski albo francuski, jeśli umowa niniejsza nie stanowi
inaczej.
2. Tłumaczenie może być sporządzone, w stosownych wypadkach, przez organ
wzywający lub wezwany, tłumacza przysięgłego, przedstawiciela dyplomatycznego
lub urzędnika konsularnego jednej z Umawiających się Stron.
Artykuł 3
Tryb porozumiewania się
Umawiające się Strony porozumiewają się ze sobą za pośrednictwem Ministerstwa
Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej z jednej strony i Ministerstwa
Sprawiedliwości lub Naczelnej Ludowej Prokuratury Socjalistycznej Republiki
Wietnamu z drugiej strony, chyba że postanowienia niniejszej umowy stanowią
inaczej.
Artykuł 4
Informacje o prawie
Ministerstwa Sprawiedliwości Umawiających się Stron przekazują sobie, na
wniosek, teksty przepisów i udzielają informacji o prawie, które obowiązuje lub
obowiązywało w ich Państwach, oraz o orzecznictwie.
Rozdział II
POMOC PRAWNA W SPRAWACH CYWILNYCH I KARNYCH
Artykuł 5
Udzielanie i zakres pomocy prawnej
1. Umawiające się Strony udzielają sobie wzajemnie pomocy prawnej w sprawach
cywilnych, rodzinnych i karnych.
2. Pomoc prawna obejmuje podejmowanie poszczególnych czynności postępowania
cywilnego lub karnego, a w szczególności przesyłanie i doręczanie dokumentów,
przeszukiwanie, zajęcie i przekazywanie dowodów, opinie biegłych,
przesłuchiwanie podejrzanych, oskarżonych, przesłuchiwanie stron, świadków i
biegłych oraz dokonywanie oględzin sądowych.
Artykuł 6
Tryb udzielania pomocy prawnej
1. Sądy i inne organy Umawiających się Stron, właściwe w sprawach cywilnych,
rodzinnych i karnych, przesyłają wniosek o udzielenie pomocy prawnej za
pośrednictwem organów wymienionych w artykule 3 niniejszej umowy.
2. Dokumenty sporządzone w wykonaniu wniosków o udzielenie pomocy prawnej zwraca
się w tym samym trybie.
3. Przewidziany powyżej sposób porozumienia się nie wyłącza uprawnienia każdej z
Umawiających się Stron do bezpośredniego doręczania dokumentów lub
przesłuchiwania osób przez jej przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urzędy
konsularne, jeżeli doręczenie dokumentów lub przesłuchanie dotyczy obywateli
Strony wzywającej i ma być dokonane bez stosowania przymusu. W razie kolizji
prawa obywatelstwo osoby, której to dotyczy, określa prawo Strony, na której
terytorium ma być dokonane doręczenie lub przesłuchanie.
Artykuł 7
Forma wniosków
1. Wniosek o udzielenie pomocy prawnej powinien zawierać:
a) oznaczenie organu wzywającego i wezwanego,
b) oznaczenie sprawy, której wniosek dotyczy,
c) imiona i nazwiska stron, podejrzanych, oskarżonych lub skazanych, ich miejsce
zamieszkania lub pobytu, obywatelstwo i zawód, a w sprawach karnych, w miarę
możności, nadto miejsce i datę urodzenia podejrzanych, oskarżonych lub skazanych
oraz imiona ich rodziców,
d) imiona, nazwiska i adresy pełnomocników,
e) treść wniosku i informacje niezbędne do jego wykonania, a w sprawach karnych
również opis oraz kwalifikację prawną czynu przestępnego.
2. Wnioski o udzielenie pomocy prawnej oraz załączone dokumenty powinny być
podpisane i opatrzone pieczęcią urzędową organu, od którego pochodzą.
Artykuł 8
Wykonanie wniosków o udzielenie pomocy prawnej
1. Organ wezwany załatwia wnioski o udzielenie pomocy prawnej zgodnie z prawem
swego Państwa. Jednakże organ ten może na wniosek wzywającej Umawiającej się
Strony zastosować jej przepisy postępowania, jeżeli nie są one sprzeczne z
prawem Strony wezwanej.
2. Jeżeli organ wezwany nie jest właściwy do wykonania wniosku o udzielenie
pomocy prawnej, przekazuje go z urzędu organowi właściwemu Strony wezwanej,
zawiadamiając o tym jednocześnie organ wzywający.
3. Na prośbę organu wzywającego organ wezwany zawiadamia go o terminie i miejscu
wykonania wniosku.
4. Jeżeli dokładny adres osoby, której dotyczy wniosek o udzielenie pomocy
prawnej, nie jest znany lub jeżeli adres wskazany okazał się błędny, to organ
wezwany podejmie odpowiednie kroki w celu ustalenia dokładnego adresu. Jeżeli
ustalenie adresu okaże się niemożliwe, organ wezwany zawiadomi o tym organ
wzywający.
5. Po wykonaniu wniosku o udzielenie pomocy prawnej organ wezwany zwraca akta
organowi wzywającemu lub powiadamia go o przeszkodach w wykonaniu tego wniosku.
Artykuł 9
Doręczenia
Organ wezwany doręcza pisma zgodnie z prawem swego Państwa, jeżeli zostały one
sporządzone w języku tego Państwa lub dołączono do nich uwierzytelnione
tłumaczenie na ten język. W innym wypadku organ wezwany doręcza pisma adresatowi
tylko wtedy, gdy on zgodzi się je przyjąć dobrowolnie.
Artykuł 10
Potwierdzenie doręczenia
Potwierdzenie doręczenia pism sporządza się stosownie do przepisów o doręczaniu
pism obowiązujących na terytorium Strony wezwanej. Potwierdzenie doręczenia
powinno zawierać datę i miejsce doręczenia.
Artykuł 11
Koszty pomocy prawnej
1. Koszty związane z załatwianiem wniosków, łącznie z należnościami biegłych,
powstałe na jej terytorium, ponosi wezwana Umawiająca się Strona.
2. Organ wezwany zawiadamia organ wzywający o rodzaju i wysokości powstałych
kosztów; jeżeli organ wzywający ściągnie te koszty od osoby obowiązanej do ich
poniesienia, kwoty te przypadną Stronie wzywającej.
Artykuł 12
Odmowa udzielenia pomocy prawnej
Jeżeli wykonanie wniosku o udzielenie pomocy prawnej mogłoby zagrozić
suwerenności, bezpieczeństwu lub porządkowi publicznemu wezwanej Umawiającej się
Strony, Strona wezwana może odmówić przeprowadzenia czynności.
Artykuł 13
Ochrona świadków i biegłych
1. Jeżeli w toku postępowania przed sądem lub innym organem jednej Umawiającej
się Strony okaże się konieczne stawiennictwo świadka lub biegłego przebywającego
na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, sąd lub inny właściwy organ tej
Strony może być wezwany do doręczenia wezwania.
2. W przypadku określonym w ustępie 1 wezwanie nie może zawierać zagrożenia
grzywną lub innymi środkami przymusu w przypadku niestawiennictwa.
3. Koszty podróży i pobytu, jak również wypłata utraconego zarobku świadków i
wynagrodzenia biegłych obciążają Stronę wzywającą.
4. Świadek lub biegły, który stawił się przed organem Strony wzywającej na
wezwanie doręczone mu przez organ Strony wezwanej, nie może być - niezależnie od
swego obywatelstwa - aresztowany, ścigany karnie ani nie można w stosunku do
niego wykonać kary za przestępstwo popełnione przed przekroczeniem granicy
Strony wzywającej.
5. Świadek lub biegły przestaje korzystać z przywileju przewidzianego w ustępie
4, jeżeli nie opuści terytorium Strony wzywającej przed upływem terminu
piętnastu dni, licząc od dnia zawiadomienia go przez organ, który go wezwał, że
obecność jego nie jest już potrzebna. Przy obliczaniu tego terminu nie
uwzględnia się okresu, w którym świadek lub biegły nie był w stanie, bez swojej
winy, opuścić terytorium Strony wzywającej.
Rozdział III
DOKUMENTY
Artykuł 14
Wydawanie dokumentów
Umawiające się Strony wydają sobie wzajemnie, na wniosek, odpisy z akt stanu
cywilnego, jak również odpisy orzeczeń wydanych w sprawach o prawa stanu
cywilnego, jeżeli dokumenty te dotyczą obywateli Strony wzywającej. Dokumenty te
są zwolnione od legalizacji i powinny być wydawane drugiej Umawiającej się
Stronie bez tłumaczenia i bezpłatnie.
Artykuł 15
Moc dowodowa dokumentów
1. Dokumenty oraz ich odpisy sporządzone lub uwierzytelnione na terytorium
jednej z Umawiających się Stron przez właściwy organ i opatrzone pieczęcią
urzędową nie wymagają legalizacji dla swej ważności na terytorium drugiej
Strony.
2. Dokumenty urzędowe sporządzone na terytorium jednej z Umawiających się Stron
mają na terytorium drugiej Umawiającej się Strony moc dowodową dokumentów
urzędowych.
CZĘŚĆ DRUGA
Rozdział I
ZWOLNIENIE OD ZABEZPIECZENIA KOSZTÓW PROCESU I OD KOSZTÓW SĄDOWYCH
Artykuł 16
Zabezpieczenie kosztów procesu
Obywatele jednej z Umawiających się Stron, którzy zamieszkują lub przebywają na
terytorium którejkolwiek z tych Stron i występują przed sądami drugiej
Umawiającej się Strony, nie są obowiązani do zabezpieczenia kosztów postępowania
z tego tylko powodu, że są cudzoziemcami lub że nie mają miejsca zamieszkania
lub pobytu na terytorium Umawiającej się Strony, przed której sądem występują.
Artykuł 17
Zakres zwolnienia od kosztów sądowych
1. Obywatele jednej z Umawiających się Stron korzystają na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony ze zwolnienia od kosztów sądowych oraz z bezpłatnego
zastępstwa procesowego na tych samych warunkach i w takim samym zakresie, jak
obywatele tej Umawiającej się Strony.
2. Zwolnienie od kosztów sądowych dotyczy wszystkich czynności procesowych, nie
wyłączając czynności egzekucyjnych.
3. Obywatele, którzy zgodnie z przepisami prawnymi jednej z Umawiających się
Stron zostali zwolnieni od kosztów sądowych, w związku z rozpoznaniem przez sąd
jakiejkolwiek sprawy, są zwolnieni od tych kosztów w razie dokonywania czynności
procesowych w tej samej sprawie na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.
Artykuł 18
Zaświadczenia
1. Zaświadczenia o stosunkach osobistych i rodzinnych, o zarobkach i majątku
wydają właściwe organy tej Umawiającej się Strony, na której terytorium
wnioskodawca ma stałe miejsce zamieszkania lub pobytu.
2. Jeżeli wnioskodawca nie zamieszkuje i nie przebywa na terytorium jednej ani
drugiej Umawiającej się Strony, zaświadczenie wydaje przedstawicielstwo
dyplomatyczne lub urząd konsularny Państwa, którego wnioskodawca jest
obywatelem.
3. Sąd orzekający o zwolnieniu od kosztów sądowych może w razie potrzeby, w
trybie przewidzianym w artykule 3 niniejszej umowy, zażądać od organu, który
wydał zaświadczenie, dodatkowych wyjaśnień.
Artykuł 19
Tryb przesyłania wniosków
Obywatel jednej z Umawiających się Stron, zamierzający ubiegać się o zwolnienie
od kosztów sądowych lub o bezpłatne zastępstwo procesowe przed sądem drugiej
Umawiającej się Strony, może zgłosić taki wniosek ustnie do protokołu w sądzie
właściwym według swego miejsca zamieszkania lub pobytu. Sąd przesyła właściwemu
sądowi drugiej Umawiającej się Strony, w trybie przewidzianym w artykule 3
niniejszej umowy, protokół wraz z zaświadczeniem określonym w artykule 18
niniejszej umowy i innymi dokumentami złożonymi przez wnioskodawcę.
Artykuł 20
Termin wpłacania zaliczek
1. Jeżeli sąd jednej z Umawiających się Stron, rozpoznający sprawę, zażąda
przekazania opłat lub zaliczek od obywatela drugiej Strony, termin wyznaczony do
uiszczenia ich nie może być krótszy niż dwa miesiące.
2. W razie wyznaczenia przez sąd jednej z Umawiających się Stron terminu do
dokonania przez obywatela zamieszkałego na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony określonej czynności postępowania, bieg terminu rozpoczyna się od daty
stempla urzędu pocztowego Umawiającej się Strony, z której terytorium zostało
wysłane pismo stanowiące wykonanie czynności.
Rozdział II
PRAWO OSOBOWE
Artykuł 21
Zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych
1. Zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych osoby fizycznej podlega
prawu Umawiającej się Strony, której osoba ta jest obywatelem. Przy zawieraniu
umów w drobnych bieżących sprawach życia codziennego zdolność do czynności
prawnych osoby fizycznej podlega prawu Umawiającej się Strony, na której
terytorium umowa zostaje zawarta.
2. Zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych osoby prawnej ocenia się
według prawa Umawiającej się Strony, na której terytorium znajduje się siedziba
tej osoby.
Artykuł 22
Uznanie za zmarłego
1. W sprawach o uznanie osoby za zmarłą oraz o stwierdzenie zgonu właściwe są
organy tej Umawiającej się Strony, której obywatelem była osoba zmarła lub
zaginiona w czasie, gdy według ostatnich wiadomości pozostawała przy życiu.
2. Organy jednej z Umawiających się Stron mogą uznać obywatela drugiej
Umawiającej się Strony za zmarłego, jak również stwierdzić fakt jego zgonu w
wypadkach, gdy:
a) wniosek zgłasza osoba zamierzająca zrealizować swoje uprawnienia spadkowe co
do majątku ruchomego lub nieruchomego osoby zaginionej, który znajdował się na
terytorium tej Umawiającej się Strony,
b) wniosek zgłasza małżonek osoby zaginionej zamieszkały w czasie zgłoszenia
wniosku na terytorium tej Umawiającej się Strony.
3. W wypadkach określonych w ustępach 1 i 2 niniejszego artykułu stosuje się
prawo Umawiającej się Strony, której obywatelem była osoba w czasie, gdy według
ostatnich wiadomości pozostawała przy życiu.
Rozdział III
SPRAWY Z ZAKRESU PRAWA RODZINNEGO
Artykuł 23
Zawarcie małżeństwa
1. Forma zawarcia małżeństwa podlega prawu Umawiającej się Strony, przed której
organem małżeństwo zostaje zawarte.
2. Materialne przesłanki ważności małżeństwa ocenia się dla każdej z osób
zawierających małżeństwo według prawa Umawiającej się Strony, której osoba ta
jest obywatelem.
Artykuł 24
Osobiste i majątkowe stosunki prawne małżonków
1. Prawa i obowiązki małżonków oraz ich stosunki majątkowe podlegają prawu
Umawiającej się Strony, której oboje małżonkowie są obywatelami.
2. Jeżeli małżonkowie nie posiadają obywatelstwa tej samej Umawiającej się
Strony, stosuje się prawo tej Strony, na której terytorium małżonkowie mają lub
mieli ostatnie miejsce zamieszkania, a jeżeli nie zamieszkiwali na terytorium
tej samej Umawiającej się Strony, właściwe jest prawo tej Umawiającej się
Strony, której sąd orzeka w sprawie.
Artykuł 25
Istnienie, nieistnienie i nieważność małżeństwa
1. Ustalenie istnienia lub nieistnienia małżeństwa oraz uznanie małżeństwa za
nieważne z powodu niezachowania formy przy jego zawieraniu podlega prawu
Umawiającej się Strony, przed której organem małżeństwo zostało zawarte.
2. Ustalenie istnienia lub nieistnienia małżeństwa oraz uznanie małżeństwa za
nieważne z powodu naruszenia przesłanek zawarcia małżeństwa podlega prawu, które
powinno było być zastosowane zgodnie z artykułem 23 ustęp 2 niniejszej umowy.
Artykuł 26
Rozwód
1. Rozwód podlega prawu Umawiającej się Strony, której obywatelami są oboje
małżonkowie w chwili wniesienia pozwu w tej sprawie.
2. Jeżeli w chwili wniesienia pozwu o rozwód małżonkowie nie posiadają
obywatelstwa tej samej Umawiającej się Strony, właściwe jest prawo Strony, na
której terytorium oboje małżonkowie mają lub mieli ostatnio miejsce
zamieszkania. Jeżeli małżonkowie nie zamieszkiwali nigdy na terytorium tej samej
Umawiającej się Strony, właściwe jest prawo tej z Umawiających się Stron, której
sąd orzeka w sprawie.
Artykuł 27
Jurysdykcja sądów w sprawach małżeńskich
1. Jeżeli oboje małżonkowie są obywatelami jednej Umawiającej się Strony, to w
sprawach wymienionych w artykule 24 ustęp 1, artykule 25 i artykule 26 ustęp 1
niniejszej umowy właściwe są sądy tej Strony. Jednakże w wypadku, gdy mają oni
oboje miejsce zamieszkania na terytorium drugiej Strony, właściwe są również
sądy drugiej Strony.
2. Jeżeli małżonkowie nie posiadają obywatelstwa tej samej Umawiającej się
Strony, w sprawach wymienionych w artykule 24 ustęp 2, artykule 25 i artykule 26
ustęp 2 niniejszej umowy właściwe są sądy Umawiającej się Strony, na której
terytorium oboje małżonkowie mają lub mieli ostatnio miejsce zamieszkania.
Jeżeli małżonkowie nie zamieszkiwali nigdy na terytorium tej samej Umawiającej
się Strony, właściwe są sądy obu Umawiających się Stron.
Stosunki prawne między rodzicami a dziećmi
Artykuł 28
Sprawy o ustalenie lub zaprzeczenie pochodzenia dziecka od określonej osoby
rozstrzyga się zgodnie z prawem tej Umawiającej się Strony, której obywatelstwo
dziecko nabyło przez urodzenie. Stosunki prawne między rodzicami a dzieckiem
podlegają prawu Umawiającej się Strony, której obywatelem jest dziecko.
Artykuł 29
Do orzekania o stosunkach prawnych określonych w artykule 28 niniejszej umowy
właściwe są sądy Umawiającej się Strony, której obywatelem jest dziecko, jak i
sądy tej Umawiającej się Strony, na której terytorium dziecko posiada miejsce
zamieszkania.
Przysposobienie
Artykuł 30
1. Dla przysposobienia właściwe jest prawo tej Umawiającej się Strony, której
obywatelem jest przysposabiający.
2. Jeżeli dziecko przysposabiają małżonkowie, z których jeden jest obywatelem
jednej Umawiającej się Strony, drugi zaś obywatelem drugiej Umawiającej się
Strony, to przysposobienie powinno być zgodne z wymaganiami prawa obowiązującego
na terytoriach obu Umawiających się Stron.
3. Jeżeli dziecko jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron, a
przysposabiający obywatelem drugiej Umawiającej się Strony, do przysposobienia
potrzebna jest, jeżeli tego wymaga prawo tej Umawiającej się Strony, której
obywatelem jest dziecko, zgoda przysposobionego dziecka, jego ustawowego
przedstawiciela lub właściwego organu państwowego tej Umawiającej się Strony.
Artykuł 31
Właściwymi w sprawach o przysposobienie są organy tej Umawiającej się Strony,
której obywatelem jest przysposabiany.
Artykuł 32
Przepisy artykułów 30 i 31 niniejszej umowy stosuje się odpowiednio do
rozwiązania przysposobienia.
Artykuł 33
Ubezwłasnowolnienie
Dla ubezwłasnowolnienia właściwe są prawo i sądy Umawiającej się Strony, której
obywatelem jest osoba mająca być ubezwłasnowolnioną.
Opieka i kuratela
Artykuł 34
1. W sprawach dotyczących opieki i kurateli nad obywatelami Umawiających się
Stron właściwe są, jeśli umowa niniejsza nie stanowi inaczej, prawo i organy tej
Umawiającej się Strony, której obywatelem jest osoba podlegająca opiece lub
kurateli.
2. Stosunki prawne między opiekunem lub kuratorem a osobą będącą pod opieką lub
kuratelą określa prawo tej Umawiającej się Strony, której organ ustanowił
opiekuna lub kuratora.
3. Do obowiązku przyjęcia opieki lub kurateli właściwe jest prawo tej
Umawiającej się Strony, której obywatelem jest osoba mająca zostać opiekunem lub
kuratorem.
4. Dla obywatela jednej Umawiającej się Strony może być ustanowiony, jako
opiekun lub kurator, również obywatel drugiej Umawiającej się Strony, jeśli
zamieszkuje na terytorium Umawiającej się Strony, na którym ma być sprawowana
opieka lub kuratela, i jeśli jego ustanowienie najbardziej odpowiada interesom
osoby, dla której ustanawia się opiekę lub kuratelę.
Artykuł 35
1. Jeżeli zajdzie potrzeba podjęcia w zakresie opieki lub kurateli środków
niezbędnych w interesie obywatela jednej Umawiającej się Strony, którego miejsce
zamieszkania lub pobytu albo którego majątek znajduje się na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony, organ tej Umawiającej się Strony zawiadomi o tym
niezwłocznie organ Strony, której obywatelem jest dana osoba.
2. W wypadkach nie cierpiących zwłoki właściwy organ drugiej Umawiającej się
Strony może sam zastosować tymczasowe środki stosownie do istniejących warunków;
powinien jednak zawiadomić o tym niezwłocznie organ Umawiającej się Strony,
której obywatelem jest dana osoba. To, co zostało przedsięwzięte, pozostaje w
mocy dopóty, dopóki zawiadomiony organ nie podejmie innej decyzji.
Artykuł 36
1. Organ ojczysty obywatela może zwrócić się do właściwego organu drugiej
Umawiającej się Strony, aby ten ustanowił opiekę lub kuratelę dla osoby, której
miejsce zamieszkania lub pobytu albo której majątek znajduje się na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony. Przekazanie tych uprawnień staje się skuteczne z
chwilą, gdy organ wezwany podejmie się ustanowienia opieki lub kurateli i
zawiadomi o tym organ wzywający.
2. Organ, który stosownie do ustępu 1 podjął się ustanowienia opieki lub
kurateli, działa zgodnie z prawem obowiązującym w jego Państwie. W zakresie
zdolności prawnej lub zdolności do czynności prawnych stosuje się jednak prawo
tej Umawiającej się Strony, której obywatelem jest osoba podlegająca opiece lub
kurateli. Organ ten nie jest uprawiony do wydawania orzeczeń dotyczących stanu
cywilnego tej osoby, z wyjątkiem zezwolenia na zawarcie małżeństwa wymaganego
przez prawo Umawiającej się Strony, której obywatelem jest osoba podlegająca
opiece lub kurateli.
Rozdział IV
SPRAWY MAJĄTKOWE
Artykuł 37
Forma czynności prawnej
1. Forma czynności prawnej podlega prawu, które jest właściwe dla samej
czynności; wystarczy jednak zastosowanie prawa obowiązującego w miejscu
sporządzenia czynności.
2. Forma czynności prawnej, dotyczącej nieruchomości, podlega prawu Umawiającej
się Strony, na której terytorium nieruchomość jest położona.
Artykuł 38
1. Do zobowiązań nie wynikających z czynności prawnej stosuje się prawo
Umawiającej się Strony, na której terytorium nastąpiło zdarzenie będące źródłem
zobowiązania.
2. Jeżeli sprawca szkody i poszkodowany są obywatelami tej samej Umawiającej się
Strony, stosuje się prawo tej Strony.
Artykuł 39
Do rozpoznawania spraw o roszczenia ze stosunków objętych postanowieniami
artykułu 38 niniejszej umowy właściwy jest sąd tej Umawiającej się Strony,
której prawo powinno być zastosowane zgodnie z artykułem 38.
Rozdział V
SPRAWY SPADKOWE
Artykuł 40
Zasada równouprawnienia
1. Obywatele jednej Umawiającej się Strony mogą nabywać na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony prawa majątkowe w drodze dziedziczenia z mocy ustawy lub
rozporządzenia na wypadek śmierci, na tych samych warunkach i w tym samym
zakresie, jak obywatele tej Strony.
2. Obywatele jednej Umawiającej się Strony mogą dokonywać rozporządzeń na
wypadek śmierci w stosunku do mienia znajdującego się na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony.
Artykuł 41
1. W sprawach spadkowych dotyczących majątku ruchomego są właściwe organy tej
Umawiającej się Strony, której obywatelem był spadkodawca w chwili śmierci.
2. W sprawach spadkowych dotyczących majątku nieruchomego są właściwe organy tej
Umawiającej się Strony, na której terytorium znajduje się ten majątek.
Artykuł 42
Testament
1. Formę testamentu określa prawo tej Umawiającej się Strony, której obywatelem
był spadkodawca w chwili jego sporządzenia. Wystarczy jednak zachowanie prawa
tej Umawiającej się Strony, na której terytorium testament sporządzono. To samo
stosuje się również do odwołania testamentu.
2. Zdolność do sporządzenia i odwołania testamentu, jak również skutki prawne
braków testamentu określa prawo tej Umawiającej się Strony, której obywatelem
był spadkodawca w chwili sporządzenia testamentu.
Artykuł 43
Właściwość w sprawach spadkowych
1. W sprawach spadkowych dotyczących majątku ruchomego, z wyjątkiem, o którym
mowa w ustępie 4 niniejszego artykułu, są właściwe organy tej Umawiającej się
Strony, której obywatelem był spadkodawca w chwili śmierci.
2. W sprawach spadkowych dotyczących majątku nieruchomego są właściwe organy tej
Umawiającej się Strony, na której terytorium znajduje się ten majątek.
3. Przepisy ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio również
do sporów powstałych na podstawie prawa spadkowego.
4. W przypadku gdy cały majątek ruchomy pozostały po śmierci obywatela jednej
Umawiającej się Strony znajduje się na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony, na wniosek spadkobiercy lub zapisobiercy postępowanie spadkowe
przeprowadzają organy tej drugiej Umawiającej się Strony, jeżeli wyrażą na to
zgodę wszyscy spadkobiercy, których miejsce zamieszkania lub pobytu jest znane.
Artykuł 44
Otwarcie i ogłoszenie testamentu
Testament otwiera i ogłasza właściwy organ tej Umawiającej się Strony, na której
terytorium znajduje się testament. Odpis testamentu oraz odpis protokołu
otwarcia i ogłoszenia, a w razie potrzeby również oryginalny egzemplarz
testamentu przesyła się właściwemu organowi tej Umawiającej się Strony, której
obywatelem był spadkodawca.
Rozdział VI
UZNAWANIE I WYKONYWANIE ORZECZEŃ SĄDOWYCH W SPRAWACH CYWILNYCH
Artykuł 45
Warunki uznawania orzeczeń
Orzeczenia sądowe w sprawach cywilnych wydane na terytorium jednej z
Umawiających się Stron podlegają uznaniu na terytorium drugiej Strony, jeżeli
odpowiadają następującym warunkom:
a) według prawa Umawiającej się Strony, na której terytorium orzeczenie ma być
uznane lub wykonane, sąd tej Strony nie jest wyłącznie właściwy do osądzenia
sprawy,
b) strona przegrywająca brała udział w postępowaniu lub zawiadomienie zostało
jej prawidłowo doręczone zgodnie z prawem Państwa, na którego terytorium
orzeczenie zostało wydane,
c) orzeczenie stało się prawomocne zgodnie z prawem Umawiającej się Strony, na
której terytorium zostało wydane,
d) orzeczenie nie zawiera żadnego postanowienia, które naruszałoby suwerenność,
bezpieczeństwo i nie jest sprzeczne z porządkiem publicznym Państwa, w którym
żąda się uznania,
e) nie zostało wcześniej wydane prawomocne orzeczenie w tej samej sprawie przez
sąd Umawiającej się Strony, na której terytorium orzeczenie ma być uznane,
f) nie zostało wszczęte postępowanie w tej samej sprawie przed sądem Strony
wezwanej wcześniej, aniżeli wszczęto postępowanie przed sądem, który wydał
orzeczenie będące przedmiotem żądania o uznanie.
Artykuł 46
Niemożność uznania
Postanowień artykułu 45 nie stosuje się do orzeczeń w sprawach należących do
wyłącznej jurysdykcji państwa trzeciego, zgodnie z umowami międzynarodowymi
zawartymi przez obie Umawiające się Strony.
Artykuł 47
Wykonalność orzeczeń
Nadające się do wykonania w drodze egzekucji orzeczenia sądów jednej z
Umawiających się Stron podlegają wykonaniu na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony, jeżeli zachodzą warunki do ich uznania, przewidziane w artykule 45, i
jeżeli orzeczenia podlegają wykonaniu w Państwie, w którym zostały wydane.
Dotyczy to również prawomocnych wyroków sądów, uwzględniających powództwo
cywilne w sprawach karnych.
Artykuł 48
Właściwość prawa
Postępowanie w sprawach o uznanie i stwierdzenie wykonalności orzeczenia podlega
prawu Państwa, w którym orzeczenie ma być uznane lub wykonane.
Artykuł 49
Forma wniosku
1. Do wniosku o uznanie i wykonanie orzeczenia sądowego należy dołączyć:
a) uwierzytelniony odpis orzeczenia z uzasadnieniem,
b) dokument urzędowy stwierdzający prawomocność orzeczenia, jeżeli nie wynika to
z treści samego orzeczenia,
c) w wypadku orzeczenia wydanego zaocznie, uwierzytelniony odpis oryginału
doręczenia albo inny dokument stwierdzający, że pozwanemu prawidłowo dokonano
doręczenia.
2. Do wniosku o wykonanie orzeczenia należy ponadto dołączyć dokument
stwierdzający, że orzeczenie zostało zaopatrzone w klauzulę wykonalności.
3. Do dokumentów wymienionych w ustępie 1 należy dołączyć tłumaczenie na język
Strony wezwanej, uwierzytelnione przez tłumacza przysięgłego lub sąd, od którego
pochodzi dokument.
Artykuł 50
Wykonalność ugód
1. Ugody zawarte przed sądami jednej z Umawiających się Stron, właściwymi w
rozumieniu niniejszej umowy, są uznawane i wykonywane na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony, jeżeli ugoda jest wykonalna w Państwie jej zawarcia i
nie jest sprzeczna z porządkiem publicznym Umawiającej się Strony, na której
terytorium ma być wykonana.
2. Do wniosku o uznanie i wykonanie ugody należy dołączyć uwierzytelniony odpis
ugody i zaświadczenie sądu, przed którym ugoda została zawarta, stwierdzające,
że ugoda ta ma moc tytułu wykonawczego.
Artykuł 51
Wykonalność aktów notarialnych
1. Akty notarialne, wykonalne na terytorium Umawiającej się Strony, w której
zostały sporządzone, podlegają wykonaniu na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony zgodnie z postępowaniem przewidzianym dla orzeczeń sądowych, o ile da się
zastosować, z zastrzeżeniem że akt nie jest sprzeczny z porządkiem publicznym
wezwanej Umawiającej się Strony.
2. Osoba zamierzająca ubiegać się o wykonanie aktu notarialnego na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony powinna przedstawić uwierzytelniony odpis aktu
podpisany i opatrzony pieczęcią, a także zaświadczenie stwierdzające, że akt ten
ma moc tytułu wykonawczego.
CZĘŚĆ TRZECIA
WYDANIE, PRZEWÓZ I INNE POSTANOWIENIA W SPRAWACH KARNYCH
Rozdział I
WYDANIE OSÓB
Artykuł 52
Obowiązek wydania osób
1. Umawiające się Strony zobowiązują się wzajemnie, stosownie do postanowień
niniejszej umowy, wydawać sobie, na wniosek, osoby przebywające na ich
terytorium w celu przeprowadzenia postępowania karnego lub w celu wykonania kar.
2. Wydanie w celu przeprowadzenia postępowania karnego następuje tylko z powodu
przestępstw zagrożonych według prawa obu Umawiających się Stron karą pozbawienia
wolności, która jest zagrożona karą pozbawienia wolności powyżej 1 roku lub karą
surowszą.
3. Wydanie w celu wykonania kary następuje tylko z powodu takich przestępstw,
które podlegają karze według prawa obu Umawiających się Stron i jeżeli dana
osoba została skazana na karę pozbawienia wolności powyżej sześciu miesięcy lub
na karę surowszą.
Artykuł 53
Wydanie przy zbiegu przestępstw
Jeżeli wniosek o wydanie obejmuje kilka odrębnych przestępstw, z których każde
według prawa obu Umawiających się Stron podlega karze pozbawienia wolności, lecz
niektóre z nich nie odpowiadają warunkom przewidzianym w artykule 52 ustępach 2
i 3, Strona wezwana może wyrazić zgodę na wydanie również za te przestępstwa.
Odmowa wydania
Artykuł 54
Nie dokonuje się wydania obywateli Strony wezwanej ani osób, które korzystają na
jej terytorium z prawa azylu.
Artykuł 55
Wniosku o wydanie nie uwzględnia się:
a) jeżeli przestępstwo zostało popełnione na terytorium Strony wezwanej, w tym
również na jej statku wodnym lub powietrznym, lub jeżeli podlega z innych
przyczyn jurysdykcji Strony wezwanej i narusza jej ważne interesy,
b) jeżeli przestępstwo zostało popełnione na terytorium państwa trzeciego, a
prawo wezwanej Umawiającej się Strony nie dopuszcza ścigania za takie
przestępstwo popełnione poza własnym terytorium.
Artykuł 56
1. Wniosku o wydanie nie uwzględnia się, jeżeli czyn, którego dotyczy wniosek,
według prawa Strony wezwanej:
a) mógłby zagrozić suwerenności, bezpieczeństwu lub porządkowi publicznemu tej
Strony,
b) stanowi wyłącznie naruszenie przepisów o daninach publicznych, monopolach,
przepisów celnych, dewizowych, przepisów o reglamentacji towarów albo przepisów
o handlu zagranicznym (skarbowe czyny karalne),
c) podlega ściganiu z oskarżenia prywatnego.
2. Jednakże postanowienia ustępu poprzedzającego nie stanowią przeszkody w
porozumieniu Umawiających się Stron co do udzielenia ekstradycji również za
przestępstwa wymienione w ustępie 1 litera b) i c), w poszczególnych
przypadkach.
Artykuł 57
1. Nie wyraża się zgody na wydanie:
a) jeżeli osoba, której wydania się żąda, została na terytorium Strony wezwanej
za ten sam czyn prawomocnie uznana za winną, uniewinniona lub gdy postępowanie
przeciwko niej zostało prawomocnie umorzone, chyba że orzeczenie takie zapadło w
wyniku braku jurysdykcji,
b) jeżeli ściganie karne albo wykonanie kary uległo przedawnieniu według prawa
Strony wzywającej lub Strony wezwanej.
2. Ponadto Strona wezwana może odmówić wydania, jeżeli wydania żąda się z powodu
przestępstwa popełnionego na terytorium państwa trzeciego i wyrok został już
wydany w tym państwie.
Artykuł 58
1. Jeżeli przeciwko osobie, której wydania zażądano, na terytorium wezwanej
Umawiającej się Strony jest prowadzone postępowanie karne lub jeżeli odbywa ona
karę za inne przestępstwo, wydanie może być odroczone do chwili ukończenia
postępowania karnego lub odbycia albo darowania kary.
2. Jeżeli przewidziane w ustępie 1 odroczenie wydania mogłoby spowodować
przedawnienie ścigania karnego lub przyczynić się do poważnego utrudnienia
postępowania, to na uzasadniony wniosek można wydać czasowo osobę, której
wydania zażądano.
3. Osoba wydana czasowo powinna być odesłana z powrotem niezwłocznie po
dokonaniu czynności w sprawie karnej, dla których została wydana, a w każdym
razie nie później niż przed upływem trzech miesięcy od dnia przekazania.
Artykuł 59
Ograniczenie ścigania karnego
1. Osoba wydana nie może być bez zgody Strony wezwanej ścigana ani nie można w
stosunku do niej wykonać kary za inne przestępstwo popełnione przed wydaniem,
oprócz tego, które było podstawą wydania, jak również nie można jej wydać
państwu trzeciemu.
2. Zgoda ta nie jest wymagana w następujących przypadkach:
a) jeżeli osoba wydana nie opuściła terytorium tej Umawiającej się Strony,
której została wydana, w ciągu miesiąca od dnia zakończenia postępowania w
sprawie, a w razie jej skazania - od dnia odbycia kary lub uwolnienia od kary.
Do tego terminu nie wlicza się czasu, w którym osoba wydana bez własnej winy nie
mogła opuścić terytorium Strony wzywającej,
b) jeżeli osoba wydana po opuszczeniu terytorium Strony wzywającej następnie
dobrowolnie tam powróciła.
Artykuł 60
Wniosek o wydanie
1. Do wniosku o wydanie w celu przeprowadzenia postępowania karnego należy
dołączyć uwierzytelniony odpis postanowienia o tymczasowym aresztowaniu, opis
okoliczności popełnienia przestępstwa, jak również tekst przepisu ustawy, według
którego przestępstwo zostało zakwalifikowane. Jeżeli przestępstwo spowodowało
szkodę majątkową, należy wskazać jej wysokość.
2. Do wniosku o wydanie w celu wykonania kary należy dołączyć uwierzytelniony
odpis prawomocnego wyroku, jak również pełny tekst przepisu ustawy, według
którego zakwalifikowano przestępstwo. Jeżeli skazany odbył już część kary,
należy o tym zawiadomić.
3. Do wniosku dołącza się dane o obywatelstwie osoby, której wydania zażądano, a
w miarę możności jej rysopis, dane o jej tożsamości, sytuacji osobistej i
miejscu zamieszkania, jej fotografię i odciski palców.
4. Umawiająca się Strona, która żąda wydania, nie ma obowiązku dołączenia do
wniosku dowodów dotyczących czynu popełnionego przez osobę, której wydania
zażądano.
Artykuł 61
Uzupełnienie informacji w przedmiocie wydania
Jeżeli wniosek o wydanie nie zawiera wszystkich niezbędnych danych, Strona
wezwana może zażądać jego uzupełnienia. W tym celu może ona zakreślić termin,
który nie powinien przekraczać dwóch miesięcy, lecz który może być przedłużony o
piętnaście dni z usprawiedliwionych przyczyn.
Artykuł 62
Tymczasowe aresztowanie w celu wydania
Po otrzymaniu wniosku o wydanie Strona wezwana poczyni niezwłocznie, co należy,
aby aresztować osobę, której wydania zażądano. Nie dotyczy to wypadków, gdy
wydanie stosownie do niniejszej umowy nie może nastąpić.
Artykuł 63
Tymczasowe aresztowanie przed otrzymaniem wniosku o wydanie
1. Osoba, której wydania zażądano, może być tymczasowo aresztowana przed
otrzymaniem wniosku o wydanie, jeżeli o jej aresztowanie wnosi Strona wzywająca,
zapewniając, że wydano nakaz aresztowania danej osoby lub że zapadł prawomocny
wyrok skazujący albo inne orzeczenie sądu. Wniosek taki może być zgłoszony przy
pomocy poczty, telegrafu lub innych środków przekazujących treść wniosku na
piśmie.
2. Wyjątkowo, w nagłych wypadkach, właściwe organy Umawiających się Stron mogą
tymczasowo aresztować osobę znajdującą się na ich terytorium nawet bez
zgłoszenia takiego wniosku, jeżeli posiadają wiadomość, że dana osoba na
terytorium drugiej Umawiającej się Strony popełniła przestępstwo uzasadniające
wydanie.
3. O dniu tymczasowego aresztowania przewidzianego w ustępach 1 i 2 niniejszego
artykułu należy niezwłocznie zawiadomić drugą Umawiającą się Stronę.
Artykuł 64
Zwolnienie osoby tymczasowo aresztowanej
Osoba tymczasowo aresztowana stosownie do artykułu 62 lub 63 niniejszej umowy
może być zwolniona, jeżeli wniosek o wydanie lub wniosek o uzupełnienie tego
wniosku nie wpłynie w ciągu miesiąca, licząc od zawiadomienia drugiej Strony o
aresztowaniu tej osoby. Termin ten może być przedłużony o dni piętnaście na
podstawie uzasadnionego wniosku wzywającej Umawiającej się Strony.
Artykuł 65
Zawiadomienie o decyzji w przedmiocie wydania
1. Strona wezwana zawiadamia Stronę wzywającą o swojej decyzji w przedmiocie
wydania.
2. W wypadku całkowitego lub częściowego nieuwzględnienia wniosku o wydanie
zostanie przekazane Stronie wzywającej uzasadnienie decyzji.
3. W wypadku zgody na wydanie wezwana Umawiająca się Strona zawiadamia wzywającą
Umawiającą się Stronę o miejscu i czasie wydania. Jeżeli Strona wzywająca nie
przejmie osoby, której się domagała, w chwili i w miejscu wskazanym przez Stronę
wezwaną, i jeżeli nie zostanie zgłoszony wniosek o odroczenie przekazania, osoba
ta zostanie zwolniona. W takim przypadku, jeżeli wniosek o wydanie zostanie
ponowiony, można odmówić wydania.
4. Odroczenie przewidziane w ustępie 3 nie może być dłuższe niż jeden miesiąc.
Artykuł 66
Zbieg wniosków o wydanie
Jeżeli kilka państw zwraca się o wydanie tej samej osoby, Strona wezwana
decyduje, któremu ze zgłoszonych wniosków należy dać pierwszeństwo, biorąc pod
uwagę wszelkie okoliczności, a w szczególności wagę przestępstwa, miejsce jego
popełnienia, obywatelstwo osoby, której wydania się żąda, możliwość dalszej
ekstradycji między państwami ubiegającymi się o wydanie, jak również daty
złożenia poszczególnych wniosków.
Artykuł 67
Ponowne wydanie
Jeżeli wydana osoba uchyli się od wymiaru sprawiedliwości i powróci na
terytorium Strony wezwanej, podlega wydaniu na ponowny wniosek bez potrzeby
przesyłania materiałów wymienionych w artykule 60 niniejszej umowy.
Artykuł 68
Wydanie przedmiotów
1. Przedmioty uzyskane przez sprawcę w wyniku przestępstwa, jak również wszelkie
inne przedmioty, które mogą służyć w postępowaniu karnym jako dowody rzeczowe,
powinny być wydane Stronie wzywającej nawet w takim wypadku, gdy wydanie sprawcy
przestępstwa ze względu na jego śmierć lub z innych powodów jest niemożliwe.
Przekazanie przedmiotów następuje za pokwitowaniem.
2. Strona wezwana może czasowo odroczyć wydanie przedmiotów, jeśli są one
niezbędne w innym postępowaniu karnym.
3. Prawa osób trzecich do podlegających wydaniu przedmiotów pozostają
nienaruszone. Przedmioty te po zakończeniu postępowania karnego podlegają
zwróceniu Stronie, która je wydała, w terminie możliwie najkrótszym, w celu ich
przekazania uprawnionym osobom.
4. Do wydawania przedmiotów stosownie do postanowień niniejszego artykułu nie
mają zastosowania przepisy ograniczające przywóz i wywóz przedmiotów i wartości
dewizowych.
Artykuł 69
Wydanie czasowe
1. Jeżeli wyniknie potrzeba przesłuchania w charakterze świadków osób
pozbawionych wolności na terytorium drugiej Strony, organy wymienione w artykule
3 niniejszej umowy mogą zezwolić na doprowadzenie ich na terytorium Strony
wzywającej, pod warunkiem że osoby te będą nadal pozbawione wolności i zostaną
odesłane z powrotem w najkrótszym czasie po przesłuchaniu.
2. Jeżeli wyniknie potrzeba przesłuchania w charakterze świadków osób
pozbawionych wolności na terytorium trzeciego państwa, organy wymienione w
artykule 3 niniejszej umowy udzielą zezwolenia na przewóz tych osób przez
terytorium swego państwa.
3. Postanowienia artykułu 13 niniejszej umowy stosuje się w wypadkach
przewidzianych w ustępach 1 i 2.
Rozdział II
TRANZYT OSÓB I INNE POSTANOWIENIA W SPRAWACH KARNYCH
Artykuł 70
Tranzyt osób
1. Każda z Umawiających się Stron zezwoli na wniosek drugiej Umawiającej się
Strony na przewóz przez swoje terytorium osób wydanych tej Stronie przez inne
państwo. Umawiające się Strony nie mają tego obowiązku, jeśli stosownie do
przepisów niniejszej umowy wydanie nie jest przewidziane.
2. Wniosek o przewóz powinien być zgłoszony w takim samym trybie, jak wniosek o
wydanie.
3. Właściwe organy Umawiających się Stron porozumiewają się w każdym przypadku
co do sposobu, trasy i innych warunków przewozu.
Artykuł 71
Koszty wydania i tranzytu
Koszty związane z przygotowaniem wydania przestępców oraz przedmiotów, stosownie
do postanowień niniejszej umowy, ponosi ta Umawiająca się Strona, na której
terytorium koszty te powstały. Koszty przewozu obciążają Stronę wzywającą.
Artykuł 72
Informacja o następstwach wydania
Umawiające się Strony komunikują sobie wzajemnie wyniki postępowania karnego
wobec wydanych osób. Na wniosek przekazują one sobie również odpis prawomocnego
orzeczenia.
Artykuł 73
Tryb porozumiewania się
W sprawach dotyczących wydania Umawiające się Strony porozumiewają się w sposób
wskazany w artykule 3 niniejszej umowy lub w drodze dyplomatycznej.
Artykuł 74
Czas popełnienia przestępstwa
Postanowienia niniejszej umowy mają zastosowanie do przestępstw popełnionych po
jej wejściu w życie. Jednakże Umawiające się Strony mogą zgodnie z własnym
prawem zezwolić na wydanie również z powodu przestępstw popełnionych wcześniej.
Artykuł 75
Stosunek do umów wielostronnych
Umowa niniejsza nie narusza zobowiązań Strony wezwanej do wydania, które
wynikają z wielostronnych umów międzynarodowych.
Rozdział III
PRZEJĘCIE ŚCIGANIA
Artykuł 76
Każda z Umawiających się Stron jest obowiązana, na wniosek drugiej Strony,
ścigać zgodnie ze swoim prawem własnych obywateli, którzy popełnili przestępstwo
na terytorium drugiej Strony.
Artykuł 77
1. W celu przejęcia ścigania karnego, stosownie do artykułu 76, Umawiająca się
Strona, na której terytorium przestępstwo zostało popełnione, przekaże drugiej
Umawiającej się Stronie pisemny wniosek, który powinien zawierać następujące
dane:
a) oznaczenie organu wzywającego,
b) określenie przestępstwa, w związku z którym złożono wniosek o wszczęcie
postępowania, i możliwie szczegółowy opis czasu i miejsca przestępstwa,
c) przepisy prawne Strony wzywającej, na których podstawie czyn uznany jest za
przestępstwo,
d) dokładne dane dotyczące tożsamości podejrzanego, jego obywatelstwa i miejsca
zamieszkania lub pobytu, a w razie potrzeby - opis jego osoby.
Wniosek powinien być podpisany i opatrzony pieczęcią.
2. Do wniosku o wszczęcie postępowania załącza się uwierzytelnione odpisy akt
postępowania przygotowawczego, jak również dowody rzeczowe znajdujące się w
posiadaniu Strony wzywającej, przy których przekazywaniu stosuje się artykuł 68
ustęp 4 niniejszej umowy. Do akt postępowania przygotowawczego nie potrzeba
dołączać tłumaczeń.
3. Strona wezwana zawiadamia Stronę wzywającą o sposobie załatwienia wniosku i o
wyniku postępowania karnego, a także przesyła odpis orzeczenia wydanego w
sprawie.
Artykuł 78
Informacja o skazaniach
1. Umawiające się Strony będą sobie wzajemnie, raz w roku, przesyłać informacje
o prawomocnych wyrokach skazujących obywateli drugiej Strony.
2. Umawiające się Strony, na żądanie, będą dostarczały sobie wzajemnie dla celów
postępowania karnego dane o karalności osób zamieszkałych poprzednio na
terytorium Strony wezwanej.
3. W wypadkach przewidzianych w ustępach 1 i 2 niniejszego artykułu Umawiające
się Strony będą w miarę możności przesyłać również odciski palców osób
skazanych.
Rozdział IV
PRZEKAZYWANIE OSÓB SKAZANYCH W CELU WYKONANIA KARY W PAŃSTWIE, KTÓREGO SĄ
OBYWATELAMI
Artykuł 79
Warunki przekazywania
Obywatele jednej Umawiającej się Strony, skazani prawomocnym wyrokiem na karę
pozbawienia wolności na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, będą
przekazywani za obopólną zgodą, na warunkach przewidzianych w niniejszej umowie,
Umawiającej się Stronie, której są obywatelami, w celu wykonywania kary na
terytorium tej Strony. Przekazanie następuje, jeżeli osoba skazana wyraża na nie
zgodę.
Artykuł 80
Wnioski i prośby dotyczące przekazywania
1. Przekazanie skazanego w celu wykonania kary następuje na wniosek Umawiającej
się Strony, której sąd wydał wyrok skazujący, jeżeli druga Umawiająca się Strona
zgadza się go przyjąć.
2. Umawiająca się Strona, której obywatel jest skazany, może zwrócić się do
Umawiającej się Strony, której sąd wydał wyrok, z prośbą o rozpatrzenie
możliwości przekazania skazanego.
3. Skazany lub jego krewni mogą zwracać się do właściwych organów każdej z
Umawiających się Stron z prośbą o wystąpienie z wnioskiem o przekazanie
skazanego w celu wykonania kary. Właściwe organy Umawiającej się Strony, której
sąd wydał wyrok, zawiadomią skazanego o możliwości zwrócenia się z taką prośbą.
Artykuł 81
Wniosek o przekazanie skazanego
1. Z wnioskiem o przekazanie skazanego w celu wykonania kary właściwy organ
Umawiającej się Strony, której sąd wydał wyrok skazujący, zwraca się do
właściwych organów drugiej Umawiającej się Strony. Wniosek sporządza się na
piśmie, do którego dołącza się:
a) uwierzytelniony odpis wyroku skazującego, a jeżeli został wydany, także odpis
wyroku wyższej instancji, ze stwierdzeniem uprawomocnienia się wyroku,
b) tekst przepisów ustawy karnej, na których podstawie wydano wyrok skazujący,
c) dokumenty określające część kary odbytej przez skazanego oraz część kary
podlegającej dalszemu wykonaniu, w przypadku gdy orzeczona kara została wykonana
w części,
d) dokument stwierdzający obywatelstwo skazanego,
e) inne dokumenty, które właściwy organ Strony, której sąd wydał wyrok
skazujący, uzna za niezbędne.
2. Na wniosek właściwych organów Umawiającej się Strony, której obywatelem jest
skazany, przekazuje się dodatkowe dane lub dokumenty.
Artykuł 82
Zawiadomienie o rozpatrzeniu wniosku
Właściwy organ wezwanej Umawiającej się Strony zawiadomi, w możliwie krótkim
czasie, właściwy organ wzywającej Umawiającej się Strony o sposobie rozpatrzenia
wniosku.
Artykuł 83
Przekazanie skazanego
W przypadku gdy wezwana Umawiająca się Strona wyraziła zgodę, właściwe organy
Umawiających się Stron ustalą w możliwie krótkim czasie miejsce, datę i tryb
przekazania skazanego. Przekazanie następuje na terytorium Umawiającej się
Strony, której sąd wydał wyrok skazujący.
Artykuł 84
Prawo właściwe
1. Wykonanie kary, jej wymiar, darowanie całkowite lub częściowe albo zamiana na
inną karę oraz usunięcie skutków prawnych skazania następuje zgodnie z prawem
tej Umawiającej się Strony, której skazany jest obywatelem.
2. Po przekazaniu skazanego amnestię stosuje się zgodnie z przepisami o amnestii
wydanymi na terytorium jednej lub drugiej Umawiającej się Strony.
Artykuł 85
Koszty przekazania
Koszty związane z przekazaniem skazanego ponosi ta Umawiająca się Strona, która
wystąpiła z wnioskiem o przekazanie. Zawiadomienia o skazaniu nie uważa się za
wniosek o przekazanie skazanego.
CZĘŚĆ CZWARTA
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
Artykuł 86
Ewentualne rozbieżności dotyczące wykładni i stosowania niniejszej umowy będą
rozstrzygane w drodze dyplomatycznej.
Artykuł 87
1. Umowa niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie trzydziestego dnia od
dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, która nastąpi w Hanoi.
2. Umowa niniejsza zawarta jest na czas nieokreślony. Może być ona wypowiedziana
w drodze notyfikacji przez każdą z Umawiających się Stron. W takim wypadku traci
moc po upływie sześciu miesięcy od dnia wypowiedzenia.
Na dowód czego pełnomocnicy Umawiających się Stron podpisali niniejszą umowę i
opatrzyli ją pieczęciami.
Sporządzono w Warszawie dnia 22 marca 1993 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim, wietnamskim i francuskim, przy czym wszystkie teksty są
jednakowo autentyczne. W przypadkach rozbieżności w interpretacji umowy tekst
francuski przeważy.
Z upoważnienia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej: J. Piątkowski
Z upoważnienia Prezydenta Socjalistycznej Republiki Wietnamu: Nguyen Dinh Loc
Po zaznajomieniu się z powyższą umową w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 7 października 1993 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L. S.
Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 23 sierpnia 1995 r.
w sprawie sposobu oznakowania urządzeń telekomunikacyjnych
(Dz. U. Nr 103, poz. 512)
Na podstawie art. 7a ust. 7 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz.
U. Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 69, poz. 293 i Nr 105, poz. 451, z 1993r. Nr 7,
poz. 34 oraz z 1995 r. Nr 60, poz. 310) zarządza się, co następuje:
ż 1. Oznakowanie urządzenia telekomunikacyjnego posiadającego świadectwo
homologacji następuje przez umieszczenie na nim przez podmiot, który uzyskał
świadectwo homologacji, trwałego znaku określonego w ż 2.
ż 2. 1. Znak wykonany w postaci prostokąta powinien zawierać napis:
"Minister Łączności
Świadectwo Homologacji Nr.../..."
albo:
"MŁ
Ś. H. Nr .../..."
2. Kable i przewody telekomunikacyjne mogą posiadać oznakowanie umieszczone w
dokumentacji technicznej (karcie wyrobu), wykonane według wzoru, o którym mowa w
ust. 1, jeśli nie jest możliwe umieszczenie tego znaku na kablu lub przewodzie.
ż 3. Urządzenia telekomunikacyjne nie posiadające świadectwa homologacji, będące
przedmiotem obrotu handlowego, muszą być oznakowane przez naniesienie na
opakowaniu jednostkowym i urządzeniu informacji o braku dopuszczenia do
stosowania w polskiej sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego.
ż 4. Traci moc zarządzenie Ministra Łączności z dnia 2 sierpnia 1991 r. w
sprawie oznakowania urządzeń i systemów telekomunikacyjnych (Monitor Polski Nr
26, poz. 181).
ż 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 21 lipca 1995 r.
o zmianie ustaw: o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych, o Policji, o Urzędzie
Ochrony Państwa, o Straży Granicznej oraz niektórych innych ustaw.
(Dz. U. Nr 104, poz. 515)
Art. 1. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o urzędzie Ministra Spraw
Wewnętrznych (Dz. U. Nr 30, poz. 181) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Minister Spraw Wewnętrznych wykonuje swoje uprawnienie naczelnego organu
administracji państwowej w stosunku do właściwych terenowych organów rządowej
administracji ogólnej w dziedzinie spraw społeczno-administracyjnych określonych
w odrębnych ustawach oraz w stosunku do organów samorządu terytorialnego - w
zakresie zleconych im zadań z tej dziedziny.";
2) w art. 2 w ust. 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) podejmowanie rozstrzygnięć w zakresie powierzania Policji, Urzędowi Ochrony
Państwa i Straży Granicznej zadań w dziedzinie ochrony bezpieczeństwa państwa
oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego określonych w odrębnych ustawach w
razie wątpliwości dotyczących ich właściwości rzeczowej, z wyjątkiem czynności
dochodzeniowo-śledczych,";
3) w art. 6 wyrazy ", wywiad i kontrwywiad" zastępuje się wyrazami "i Wojskowe
Służby Informacyjne";
4) w art. 7 w ust. 2 po wyrazie "Policji" wyraz "oraz" zastępuje się
przecinkiem, na końcu zdania skreśla się kropkę i dodaje wyrazy "oraz w art. 9a
ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz.
462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz.
52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr
104, poz. 515).";
5) po art. 7 dodaje się art. 7a w brzmieniu:
"Art. 7a. W razie odmowy zwolnienia pracownika, funkcjonariusza, żołnierza
resortu spraw wewnętrznych lub osoby udzielającej im pomocy w wykonywaniu
czynności operacyjno-rozpoznawczych od obowiązku zachowania tajemnicy państwowej
albo odmowy zezwolenia na udostępnienie dokumentów lub materiałów objętych
tajemnicą państwową, pomimo żądania prokuratora lub sądu, zgłoszonego w związku
z postępowaniem karnym o przestępstwo wymienione w art. 109 Kodeksu karnego lub
o zbrodnię godzącą w życie ludzkie albo o występek przeciwko życiu i zdrowiu,
gdy jego następstwem była śmierć człowieka, Minister Spraw Wewnętrznych
przedstawia żądane dokumenty i materiały oraz wyjaśnienie Pierwszemu Prezesowi
Sądu Najwyższego. Jeżeli Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego stwierdzi, że
uwzględnienie żądania prokuratora lub sądu jest konieczne dla prawidłowości
postępowania karnego, Minister Spraw Wewnętrznych jest obowiązany zwolnić od
zachowania tajemnicy lub udostępnić dokumenty i materiały objęte tajemnicą.";
6) użyte w art. 2 w ust. 1 w pkt 1, w art. 2 w ust. 4, w art. 3 w ust. 3, w art.
6 i w art. 8 w ust. 3 w różnych przypadkach wyrazy "Straży Pożarnej" zastępuje
się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "Państwowej Straży Pożarnej".
Art. 2. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z
1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r.
Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 1:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Tworzy się Policję jako umundurowaną i uzbrojoną formację służącą
społeczeństwu i przeznaczoną do ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz do
utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Nazwa "Policja" przysługuje wyłącznie formacji, o której mowa w ust. 1.",
c) w ust. 2:
- w pkt 1 wyraz "obywateli" zastępuje się wyrazem "ludzi",
- pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego, w tym zapewnienie spokoju w
miejscach publicznych oraz w środkach publicznego transportu i komunikacji
publicznej, w ruchu drogowym i na wodach przeznaczonych do powszechnego
korzystania,"
- w pkt 3 skreśla się wyrazy "zainteresowanymi",
- pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) nadzór nad strażami gminnymi (miejskimi) tworzonymi na podstawie ustawy oraz
nad specjalistycznymi uzbrojonymi formacjami ochronnymi w zakresie określonym w
odrębnych przepisach,";
2) w art. 3 wyrazy "Organy terenowej administracji państwowej" zastępuje się
wyrazami "Terenowe organy rządowej administracji ogólnej";
3) art. 4 otrzymuje brzmienie:
"Art. 4. 1. Policja składa się z następujących rodzajów służb: kryminalnej,
prewencyjnej oraz wspomagającej działalność Policji w zakresie organizacyjnym,
logistycznym i technicznym.
2. W skład Policji wchodzi policja sądowa. Szczegółowy zakres zadań i zasady
organizacji policji sądowej określa, w drodze rozporządzenia, Minister Spraw
Wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości.
3. W skład Policji wchodzą również:
1) Wyższa Szkota Policji, ośrodki szkolenia i szkoły policyjne,
2) wyodrębnione oddziały prewencji i pododdziały antyterrorystyczne.
4. Komendant Główny Policji, za zgodą Ministra Spraw Wewnętrznych, może
powoływać, w uzasadnionych przypadkach, inne niż wymienione w ust. 1 rodzaje
służb, określając ich właściwość terytorialną, organizację i zakres działania.";
4) po art. 4 dodaje się art. 4a w brzmieniu:
"Art. 4a. Pracownicy na stanowiskach administracyjnych, technicznych i
gospodarczych w komendach i komisariatach Policji, z wyjątkiem stanowisk
określonych przez Komendanta Głównego Policji, są zatrudniani na zasadach
określonych w przepisach o pracownikach urzędów państwowych.";
5) art. 5-7 otrzymują brzmienie:
"Art. 5. 1. Centralnym organem administracji państwowej, właściwym w sprawach
ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz utrzymania bezpieczeństwa i porządku
publicznego, jest Komendant Główny Policji podległy Ministrowi Spraw
Wewnętrznych.
2. Komendant Główny Policji jest przełożonym wszystkich funkcjonariuszy Policji,
zwanych dalej "policjantami".
3. Komendanta Głównego Policji powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na
wniosek Ministra Spraw Wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii Politycznego
Komitetu Doradczego przy Ministrze Spraw Wewnętrznych.
4. Zastępcę Komendanta Głównego Policji powołuje i odwołuje Minister Spraw
Wewnętrznych na wniosek Komendanta Głównego Policji.
5. W razie zwolnienia stanowiska Komendanta Głównego Policji, Minister Spraw
Wewnętrznych, do czasu powołania nowego komendanta, powierza pełnienie
obowiązków, Komendanta Głównego Policji, na okres nie dłuższy niż 3 miesiące,
jednemu z jego zastępców.
6. W razie czasowej niemożności sprawowania funkcji przez Komendanta Głównego
Policji, Minister Spraw Wewnętrznych, do czasu ustania przeszkody w sprawowaniu
tej funkcji przez dotychczasowego komendanta, jednak na okres nie dłuższy niż 6
miesięcy, powierza pełnienie obowiązków Komendanta Głównego Policji jednemu z
jego zastępców.
Art. 6. 1. Terenowymi organami Policji są:
1) komendanci wojewódzcy Policji,
2) komendanci rejonowi Policji,
3) komendanci komisariatów Policji.
2. Komendantów wojewódzkich Policji powołuje i odwołuje Minister Spraw
Wewnętrznych na wniosek Komendanta Głównego Policji, po zasięgnięciu opinii
wojewody oraz sejmiku samorządowego właściwego dla danego województwa.
3. W razie zwolnienia stanowiska komendanta wojewódzkiego Policji, Minister
Spraw Wewnętrznych, do czasu powołania nowego komendanta, powierza pełnienie
obowiązków komendanta wojewódzkiego Policji, na okres nie dłuższy niż 3
miesiące, jednemu z jego zastępców.
4. W razie czasowej niemożności sprawowania funkcji przez komendanta
wojewódzkiego Policji, Minister Spraw Wewnętrznych, do czasu ustania przeszkody
w sprawowaniu tej funkcji przez dotychczasowego komendanta, powierza pełnienie
obowiązków komendanta wojewódzkiego Policji jednemu z jego zastępców.
5. Komendantów rejonowych Policji powołuje i odwołuje Komendant Główny Policji
na wniosek komendanta wojewódzkiego, po zasięgnięciu opinii wojewody oraz
sejmiku samorządowego właściwego dla danego województwa.
6. W razie zwolnienia stanowiska komendanta rejonowego Policji, Komendant Główny
Policji, do czasu powołania nowego komendanta, powierza pełnienie obowiązków
komendanta rejonowego Policji, na okres nie dłuższy niż 3 miesiące, jednemu z
jego zastępców.
7. W razie czasowej niemożności sprawowania funkcji przez komendanta rejonowego
Policji, Komendant Główny Policji do czasu ustania przeszkody w sprawowaniu tej
funkcji przez dotychczasowego komendanta, powierza pełnienie obowiązków
komendanta rejonowego Policji jednemu z jego zastępców.
8. Komendantów komisariatów Policji powołuje i odwołuje komendant wojewódzki
Policji na wniosek komendanta rejonowego Policji, po zasięgnięciu opinii
właściwych rad gmin.
9. W razie zwolnienia stanowiska komendanta komisariatu, komendant wojewódzki
Policji, do czasu powołania nowego komendanta, powierza pełnienie obowiązków
komendanta komisariatu, na okres nie dłuższy niż 3 miesiące, jednemu z jego
zastępców, a w razie braku zastępców, innemu policjantowi.
10. W razie czasowej niemożności sprawowania funkcji przez komendanta
komisariatu, komendant wojewódzki Policji, do czasu ustania przeszkody w
sprawowaniu tej funkcji przez dotychczasowego komendanta, powierza pełnienie
obowiązków komendanta komisariatu jednemu z jego zastępców, a w razie braku
zastępców, innemu policjantowi.
11. Komendanci wojewódzcy i rejonowi Policji są przełożonymi wszystkich
policjantów na terenie swojego działania.
12. Komendant Główny Policji oraz komendanci wojewódzcy i rejonowi Policji
wykonują swoje zadania przy pomocy podległych im urzędów, zwanych "komendami", a
komendanci komisariatów - przy pomocy podległych im komisariatów.
Art. 7. 1. Komendant Główny Policji określa:
1) organizację i zakres działania komend, komisariatów i innych jednostek
organizacyjnych Policji,
2) metody i formy wykonywania zadań przez poszczególne służby policyjne, w
zakresie nie objętym innymi przepisami wydanymi na podstawie ustawy,
3) właściwość terytorialną komend rejonowych Policji,
4) szczegółowe zasady szkolenia policjantów,
5) szczegółowe zasady szkolenia zwierząt wykorzystywanych do realizacji zadań
Policji, a także normy ich wyżywienia,
6) szczegółowe warunki bezpieczeństwa i higieny służby, po konsultacji z
Państwową Inspekcją Pracy.
2. Komendant wojewódzki Policji określa właściwość terytorialną komisariatów
Policji na terenie swojego działania.
3. Komendant Główny Policji może tworzyć ośrodki szkolenia i szkoły policyjne
oraz określa ich programy nauczania.";
6) w art. 8:
a) w ust. 1 wyrazy "Komendant Główny Policji" zastępuje się wyrazami "Komendant
wojewódzki Policji po uzgodnieniu z Komendantem Głównym Policji",
b) w ust. 2 wyraz "mianuje" zastępuje się wyrazem "powołuje",
c) ust. 3 skreśla się;
7) skreśla się art. 9;
8) art. 10 i 11 otrzymują brzmienie:
"Art. 10. 1. Komendanci Policji składają roczne sprawozdania ze swojej
działalności, a także informacje o stanie porządku i bezpieczeństwa publicznego
właściwym wojewodom, sejmikom samorządowym i radom gmin. W razie zagrożenia
bezpieczeństwa publicznego lub niebezpiecznego zakłócenia porządku publicznego,
sprawozdania i informacje składa się tym organom niezwłocznie na każde ich
żądanie.
2. W zakresie wykrywania przestępstw i ścigania ich sprawców sprawozdania i
informacje, o których mowa w ust. 1, mogą być przekazywane wyłącznie sądom i
prokuratorom, na ich żądanie.
Art. 11. Właściwe organy Policji, na żądanie wojewody, wójta lub burmistrza
(prezydenta) miasta, są obowiązane do przywrócenia stanu zgodnego z porządkiem
prawnym lub podjęcia działań zapobiegających naruszaniu prawa.";
9) w art.12 dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
"6) wzór i tryb nadawania sztandaru jednostkom organizacyjnym Policji.";
10) w art. 13:
a) w ust. 1 skreśla się wyraz "lokalnej",
b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "z rozdziałem na poszczególne korpusy";
11) po art. 13 dodaje się art. 13a i 13b w brzmieniu:
"Art. 13a. 1. Środki finansowe w wysokości 20% wpływów uzyskanych przez Skarb
Państwa tytułem przepadku rzeczy pochodzących z ujawnionych przez Policję
przestępstw przeciwko mieniu, gospodarczych i skarbowych przeznacza się na
usprawnienie funkcjonowania Policji i nagrody dla policjantów, którzy
przyczynili się bezpośrednio do ujawnienia tych przestępstw.
2. Minister Spraw Wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem Finansów i Ministrem
Sprawiedliwości, określi, w drodze rozporządzenia, tryb gospodarowania środkami,
o których mowa w ust. 1, oraz zasady przyznawania nagród wymienionych w ust. 1.
Art. 13b. Dzień 24 lipca ustanawia się Świętem Policji.";
12) w art. 14:
a) w ust. 1 skreśla się zdanie drugie,
b) w ust. 3 wyraz "obywateli" zastępuje się wyrazem "ludzkiej",
c) dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:
"4. Policja może, w zakresie koniecznym do wykonywania jej ustawowych zadań,
korzystać z informacji o osobie, uzyskanych przez Urząd Ochrony Państwa i Straż
Graniczną w czasie wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych.
5. Minister Spraw Wewnętrznych określi zakres, warunki i tryb przekazywania
Policji informacji o osobie, uzyskanych przez Urząd Ochrony Państwa i Straż
Graniczną w czasie wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych.";
13) w art. 15:
a) w ust. 1:
- po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) zatrzymywania osób pozbawionych wolności, które na podstawie zezwolenia
właściwego organu opuściły areszt śledczy albo zakład karny i w wyznaczonym
terminie nie powróciły do niego,"
- pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji
rządowej i samorządu terytorialnego oraz jednostek gospodarczych prowadzących
działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy i
jednostki obowiązane są, w zakresie swojego działania, do udzielenia tej pomocy,
w zakresie obowiązujących przepisów prawa,"
- dodaje się pkt 7 w brzmieniu:
"7) zwracania się o niezbędną pomoc do innych jednostek gospodarczych i
organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej
osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa.",
b) w ust. 8 wyrazy "ust. 1 pkt 1, 3, 5 i 6" zastępuje się wyrazami "ust. 1 pkt
1, 2a, 3 i 5-7",
c) dodaje się ust. 9 i 10 w brzmieniu:
"9. Minister Spraw Wewnętrznych oraz Minister Zdrowia i Opieki Społecznej
określą tryb przeprowadzania badań lekarskich, o których mowa w ust. 5.
10. Minister Spraw Wewnętrznych określa warunki, jakim powinny odpowiadać
pomieszczenia w jednostkach organizacyjnych Policji, przeznaczone dla osób
zatrzymanych.";
14) w art. 16:
a) w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) pociski niepenetracyjne, miotane z broni palnej.",
b) skreśla się ust. 3;
15) w art. 17 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Jeżeli środki przymusu bezpośredniego, wymienione w art. 16 ust. 1, okazały
się niewystarczające lub ich użycie, ze względu na okoliczności danego
zdarzenia, nie jest możliwe, policjant ma prawo użycia broni palnej wyłącznie:
1) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub
wolność policjanta lub innej osoby oraz w celu przeciwdziałania czynnościom
zmierzającym bezpośrednio do takiego zamachu,
2) przeciwko osobie nie podporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego
porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić
może życiu, zdrowiu lub wolności policjanta albo innej osoby,
3) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie, przemocą odebrać broń palną
policjantowi lub innej osobie uprawnionej do posiadania broni palnej,
4) w celu odparcia niebezpiecznego bezpośredniego, gwałtownego zamachu na
obiekty i urządzenia ważne dla bezpieczeństwa lub obronności państwa, na
siedziby naczelnych organów władzy, naczelnych i centralnych organów
administracji państwowej albo wymiaru sprawiedliwości, na obiekty gospodarki lub
kultury narodowej oraz na przedstawicielstwa dyplomatyczne i urzędy konsularne
państw obcych albo organizacji międzynarodowych, a także na obiekty dozorowane
przez uzbrojoną formację ochronną utworzoną na podstawie odrębnych przepisów,
5) w celu odparcia zamachu na mienie, stwarzającego jednocześnie bezpośrednie
zagrożenie dla życia, zdrowia lub wolności człowieka,
6) w bezpośrednim pościgu za osobą, wobec której użycie broni było dopuszczalne
w przypadkach określonych w pkt 1-3 i 5, albo za osobą, wobec której istnieje
uzasadnione podejrzenie popełnienia zabójstwa, zamachu terrorystycznego,
uprowadzenia osoby w celu wymuszenia okupu lub określonego zachowania, rozboju,
kradzieży rozbójniczej, wymuszenia rozbójniczego, umyślnego ciężkiego
uszkodzenia ciała, zgwałcenia, podpalenia lub umyślnego sprowadzenia w inny
sposób niebezpieczeństwa powszechnego dla życia albo zdrowia,
7) w celu ujęcia osoby, o której mowa w pkt 6 jeśli schroniła się ona w miejscu
trudno dostępnym, a z okoliczności towarzyszących wynika, że może użyć broni
palnej lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić może życiu
lub zdrowiu,
8) w celu odparcia gwałtownego, bezpośredniego i bezprawnego zamachu na konwój
ochraniający osoby, dokumenty zawierające wiadomości stanowiące tajemnicę
państwową, pieniądze albo inne przedmioty wartościowe,
9) w celu ujęcia lub udaremnienia ucieczki osoby zatrzymanej, tymczasowo
aresztowanej lub odbywającej karę pozbawienia wolności, jeśli:
a) ucieczka osoby pozbawionej wolności stwarza zagrożenie dla życia albo zdrowia
ludzkiego,
b) istnieje uzasadnione podejrzenie, że osoba pozbawiona wolności może użyć
broni palnej, materiałów wybuchowych lub niebezpiecznego narzędzia,
c) pozbawienie wolności nastąpiło w związku z uzasadnionym podejrzeniem lub
stwierdzeniem popełnienia przestępstw, o których mowa w pkt 6.";
16) w art. 18 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie
"3) bezpośredniego zagrożenia obiektów lub urządzeń, o których mowa w art. 17
ust. 1 pkt 4,";
17) art. 19 otrzymuje brzmienie:
"Art. 19. 1. Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych, w zakresie
nie objętym przepisami Kodeksu postępowania karnego, podejmowanych przez Policję
w celu zapobieżenia lub wykrycia przestępstw umyślnych, ściganych z oskarżenia
publicznego:
1) przeciwko życiu,
2) spowodowania ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia,
3) pozbawienia człowieka wolności w celu wymuszenia okupu lub zachowania
określonego w art. 211 Kodeksu karnego,
4) przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu, określonych w art. 136 ż 1, art. 138 ż
1 i art. 140 ż 1 Kodeksu karnego, a także przygotowania do przestępstw
określonych w tych przepisach,
5) nielegalnego wytwarzania, posiadania lub obrotu bronią, amunicją, materiałami
wybuchowymi, środkami odurzającymi lub psychotropowymi oraz materiałami
jądrowymi i promieniotwórczymi,
6) gospodarczych, powodujących znaczną szkodę majątkową przeciwko mieniu
znacznej wartości lub skarbowych, polegających na uszczupleniu podatku lub innej
należności Skarbu Państwa w znacznej wartości,
7) przyjmowania lub wręczania korzyści majątkowej w wielkich rozmiarach w
związku z pełnioną funkcją publiczną lub związaną ze szczególną
odpowiedzialnością,
8) podrabiania, przerabiania pieniędzy i papierów wartościowych oraz puszczania
ich w obieg,
9) określonych w art. 276 Kodeksu karnego,
10) ściganych na mocy umów i porozumień międzynarodowych
- Minister Spraw Wewnętrznych, po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora
Generalnego, może zarządzić, na czas określony, kontrolę korespondencji, a także
stosowanie środków technicznych umożliwiających uzyskiwanie w sposób tajny
informacji oraz utrwalanie dowodów. Minister Spraw Wewnętrznych bieżąco
informuje Prokuratora Generalnego o przeprowadzanych czynnościach oraz o ich
wyniku.
2. W przypadkach nie cierpiących zwłoki, gdy mogłoby to spowodować utratę
informacji lub zatarcie dowodów przestępstwa, Minister Spraw Wewnętrznych może,
na czas określony, zarządzić kontrolę korespondencji lub stosowanie środków
technicznych, o których mowa w ust. 1, jednocześnie zwracając się do Prokuratora
Generalnego o wyrażenie na to zgody.
3. W razie niewyrażenia przez Prokuratora Generalnego w ciągu 24 godzin zgody, o
której mowa w ust. 2, Minister Spraw Wewnętrznych nakazuje natychmiastowe
wstrzymanie kontroli korespondencji lub stosowania środków technicznych oraz
zarządza protokolarne, komisyjne zniszczenie zgromadzonych w ten sposób
materiałów.
4. Czynności określone w ust. 1 i 2 mogą być podjęte tylko wówczas, gdy inne
środki okazały się bezskuteczne albo zachodzi wysokie prawdopodobieństwo, że
będą nieskuteczne lub nieprzydatne do wykrycia przestępstwa, ujawnienia jego
sprawców i ujawnienia oraz zabezpieczenia dowodów.
5. W przypadku potwierdzenia informacji o przestępstwie określonym w ust. 1,
Minister Spraw Wewnętrznych przekazuje Prokuratorowi Generalnemu materiały
uzyskane w wyniku czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, z wnioskiem o
wszczęcie postępowania karnego.
6. Materiały uzyskane w wyniku czynności, o których mowa w ust. 1, które nie
stanowią informacji potwierdzających zaistnienie przestępstwa, podlegają
niezwłocznemu, protokolarnemu, komisyjnemu zniszczeniu.
7. Minister Spraw Wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości i
Ministrem Łączności, określa sposób przeprowadzania i dokumentowania czynności
oraz rodzaje środków technicznych, o których mowa w ust. 1 i 2.";
18) po art. 19 dodaje się art. 19a i 19b w brzmieniu:
"Art. 19a. 1. W sprawach o przestępstwa umyślne:
1) pozbawienia człowieka wolności w celu wymuszenia okupu lub zachowania
określonego w art. 211 Kodeksu karnego,
2) przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu, określone w art. 136 ż 1, art. 138 ż 1
i art. 140 ż 1 Kodeksu karnego, a także przygotowania do przestępstw określonych
w tych przepisach,
3) nielegalnego wytwarzania, posiadania lub obrotu bronią, amunicją, materiałami
wybuchowymi, środkami odurzającymi lub psychotropowymi oraz materiałami
jądrowymi i promieniotwórczymi,
4) gospodarcze, powodujące znaczną szkodę majątkową, przeciwko mieniu znacznej
wartości lub skarbowe, polegające na uszczupleniu podatku lub innej należności
Skarbu Państwa w znacznej wartości,
5) przyjmowania lub wręczania korzyści majątkowej w wielkich rozmiarach w
związku z pełnioną funkcją publiczną lub związaną ze szczególną
odpowiedzialnością,
6) podrabiania, przerabiania pieniędzy i papierów wartościowych oraz puszczania
ich w obieg,
7) określone w art. 276 Kodeksu karnego
- czynności operacyjno-rozpoznawcze zmierzające do sprawdzenia uzyskanych
wcześniej, wiarygodnych informacji o przestępstwie oraz wykrycia sprawców i
uzyskania dowodów mogą polegać na dokonaniu w sposób niejawny nabycia lub
przejęcia przedmiotów pochodzących z przestępstwa, ulegających przepadkowi, albo
których wytwarzanie, posiadanie, przewożenie lub którymi obrót są zabronione, a
także przyjęciu lub wręczeniu korzyści majątkowej.
2. Minister Spraw Wewnętrznych bieżąco informuje Prokuratora Generalne go o
przeprowadzanych czynnościach oraz o ich wyniku.
3. W czasie wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, mogą być stosowane
kontrola korespondencji i środki techniczne na zasadach określonych w art. 19.
4. Czynności określone w ust. 1 nie mogą polegać na kierowaniu działaniami
wyczerpującymi znamiona czynu zabronionego ustawą. W odniesieniu do czynów
dotyczących przyjęcia lub wręczenia korzyści majątkowej nie mogą również polegać
na nakłanianiu do udzielenia lub przyjęcia takiej korzyści.
5. Przepisy art. 19 ust. 2-6 stosuje się odpowiednio.
6. Minister Spraw Wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości,
określi sposób przeprowadzania i dokumentowania czynności, o których mowa w ust.
1.
Art. 19b. 1. Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych, podejmowanych
w celu udokumentowania przestępstw określonych w art. 19 ust. 1 pkt 5, 6, 8 i 10
albo w celu ustalenia tożsamości osób uczestniczących w tych przestępstwach lub
przejęcia przedmiotów przestępstwa, Minister Spraw, Wewnętrznych może przed
wszczęciem postępowania karnego zarządzić niejawne nadzorowanie przemieszczania,
przechowywania i obrotu przedmiotami przestępstwa, jeżeli nie stworzy to
zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzkiego.
2. O wydanym w trybie ust. 1 zarządzeniu należy niezwłocznie poinformować
Prokuratora Generalnego, którego także informuje się o przebiegu i wynikach
podjętych czynności. Prokurator Generalny może nakazać zaniechanie tych
czynności.
3. Stosownie do zarządzenia, o którym mowa w ust. 1 organy i instytucje
państwowe są obowiązane dopuścić do dalszego przewozu przesyłki zawierające
przedmioty przestępstwa w stanie nienaruszonym lub po ich usunięciu, albo
zastąpieniu w całości lub w części.
4. Minister Spraw Wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości,
określi sposób przeprowadzania i dokumentowania czynności, o których mowa w ust.
1.";
19) w art. 20:
a) skreśla się wyrazy "ust. 1",
b) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
c) dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu:
"2. Policja może pobierać, gromadzić i wykorzystywać w celach wykrywczych i
identyfikacyjnych odciski linii papilarnych, zdjęcia oraz inne dane o osobach
podejrzanych o popełnienie przestępstw umyślnych, ściganych z oskarżenia
publicznego, a także o osobach o nie ustalonej tożsamości lub usiłujących ukryć
swoją tożsamość.
3. Komendant Główny Policji określa sposób prowadzenia zbiorów danych
identyfikacyjnych, o których mowa w ust. 2.";
20) po art. 20 dodaje się art. 20a i 20b w brzmieniu:
"Art. 20a. 1. W związku z wykonywaniem zadań wymienionych w art. 1 ust. 2
Policja zapewnia ochronę form i metod realizacji zadań, informacji oraz własnych
obiektów i danych identyfikujących policjantów.
2. Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych policjanci mogą
posługiwać się dokumentami, które uniemożliwiają ustalenie danych
identyfikujących policjanta oraz środków, którymi posługuje się przy wykonywaniu
zadań służbowych.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach przepis ust. 2 może mieć zastosowanie
do osób, o których mowa w art. 22 ust. 1.
4. Minister Spraw Wewnętrznych określi szczegółowe zasady i tryb wydawania,
posługiwania się, a także przechowywania dokumentów, o których mowa w ust. 2.
Art. 20b. Udzielenie informacji o szczegółowych formach, zasadach i organizacji
czynności operacyjno-rozpoznawczych, a także o prowadzonych czynnościach oraz o
stosowanych środkach i metodach ich realizacji może nastąpić wyłącznie w
przypadku, gdy istnieje uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa
ściganego z oskarżenia publicznego w związku z wykonywaniem tych czynności. W
takim przypadku udzielenie informacji następuje w trybie określonym w art. 7a
ustawy o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych.";
21) w art. 21:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Udzielanie informacji o osobie, uzyskanych w czasie wykonywania czynności
operacyjno-rozpoznawczych oraz w trybie, o którym mowa w art. 14 ust. 4,
dozwolone jest wyłącznie na żądanie sądu lub prokuratora, a wykorzystanie tych
informacji może nastąpić tylko w celu ścigania karnego.",
b) w ust. 2 po wyrazach "określonemu organowi" dodaje się wyrazy "albo obowiązek
taki wynika z umów lub porozumień międzynarodowych.";
22) w art. 22:
a) w ust. 1 wyraz "obywateli" zastępuje się wyrazem "osób" oraz dodaje się
zdanie w brzmieniu: "Zabronione jest ujawnianie danych o osobie udzielającej
pomocy Policji, w zakresie czynności operacyjno-rozpoznawczych.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:
"1a. Ujawnienie danych o osobie, o której mowa w ust. 1, może nastąpić jedynie w
przypadkach i trybie określonych w art. 7a ustawy o urzędzie Ministra Spraw
Wewnętrznych.
1b. Dane o osobie, o której mowa w ust. 1, mogą być ujawnione na żądanie
prokuratora, także w razie uzasadnionego podejrzenia popełnienia przez tę osobę
przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego w związku z wykonywaniem
czynności operacyjno-rozpoznawczych; ujawnienie tych danych następuje w trybie
określonym w art. 7a ustawy o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych.",
c) w ust. 2 wyraz "obywatelom" zastępuje się wyrazem "osobom";
23) po rozdziale 3 dodaje się rozdział 3a w brzmieniu:
"Rozdział 3a
Bandera i znaki rozpoznawcze
Art. 22a. Jednostki pływające Policji podnoszą jako banderę flagę państwową z
godłem Rzeczypospolitej Polskiej, określoną w odrębnych przepisach.
Art. 22b. 1. W czasie wykonywania zadań określonych w ustawie jednostki
pływające Policji podnoszą, niezależnie od bandery, flagę Policji.
2. Minister Spraw Wewnętrznych określi wzór flagi Policji, okoliczności i
warunki jej podnoszenia oraz sposób oznakowania jednostek pływających i statków
powietrznych, a także znaki rozpoznawcze używane na nich przez Policję w nocy.";
24) rozdział 4 otrzymuje brzmienie:
"Straże gminne (miejskie)
Art. 23. 1. W gminach mogą być tworzone umundurowane straże gminne (miejskie). O
utworzeniu straży stanowi rada gminy w drodze uchwały, po uprzednim porozumieniu
z właściwym komendantem wojewódzkim Policji.
2. Gminy sąsiadujące mogą zawrzeć, po uzgodnieniu z właściwym komendantem
wojewódzkim Policji, porozumienie o utworzeniu wspólnej straży gminnej
(miejskiej). W porozumieniu ustala się w szczególności zasięg terytorialny
działania straży i sposób jej finansowania przez zainteresowane gminy oraz
wyznacza się radę gminy, która nada statut straży i której straż będzie
podlegać.
3. W mieście, które jest obligatoryjnym związkiem komunalnym, straż miejska może
być utworzona tylko przez radę miasta. Przepisy ust. 1 i art. 24 ust. 1 stosuje
się odpowiednio.
4. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa szczegółowe zasady
współpracy Policji ze strażami gminnymi (miejskimi) oraz zakres, w jakim
Komendant Główny Policji sprawuje fachowy nadzór nad tymi strażami i udziela im
pomocy.
5. Minister Łączności, w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych, ustala
zasady korzystania z częstotliwości radiowych przez straże gminne (miejskie).
Art. 24. 1. Szczegółowy zakres zadań, obowiązków i uprawnień straży gminnych
(miejskich), a także ich strukturę, umundurowanie, dystynkcje i uzbrojenie
określa statut straży, nadawany przez radę gminy, po porozumieniu z Ministrem
Spraw Wewnętrznych.
2. Minister Spraw Wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem - Szefem Urzędu Rady
Ministrów, ustali wzorcowy statut straży gminnych (miejskich).
3. Funkcjonariusze straży gminnych (miejskich) wykonują wyłącznie czynności
administracyjno-porządkowe oraz niezbędne czynności mające na celu fizyczne
zabezpieczenie miejsca zdarzenia.
4. Funkcjonariusze straży gminnych (miejskich), wykonując czynności, o których
mowa w ust. 3, mają prawo do oskarżania przed kolegium do spraw wykroczeń oraz
dokonywania czynności sprawdzających, ale tylko w zakresie spraw, w których
wnioski o ukaranie do kolegium złożyła straż gminna (miejska).
5. Funkcjonariusze straży gminnych (miejskich) mogą stosować następujące środki
przymusu bezpośredniego:
1) fizyczne, techniczne i chemiczne środki służące do obezwładniania bądź
konwojowania osób,
2) pałki służbowe,
3) psy służbowe obronne.
6. Do straży gminnych (miejskich), w zakresie wykonywania czynności, o których
mowa w ust. 3, stosuje się odpowiednio przepisy rozdziałów 1-3 niniejszej ustawy
dotyczące Policji, z wyjątkiem art. 15 ust. 1 pkt 6, art. 16 ust. 1 oraz art. 17
i 18.
Art. 24a. 1. Koszty związane z funkcjonowaniem straży gminnych (miejskich) są
pokrywane ze środków samorządu terytorialnego.
2. Prawa i obowiązki funkcjonariuszy straży gminnych (miejskich) regulują
przepisy o pracownikach samorządowych. Funkcjonariusz straży gminnej (miejskiej)
korzysta z ochrony prawnej przysługującej funkcjonariuszom publicznym.";
25) w art. 25:
a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie ust. 1 i brzmienie:
"1. Służbę w Policji może pełnić obywatel polski o nieposzlakowanej opinii, nie
karany, korzystający z pełni praw publicznych, posiadający co najmniej średnie
wykształcenie oraz zdolność fizyczną i psychiczną do służby w formacjach
uzbrojonych, podległych szczególnej dyscyplinie służbowej, której gotów jest się
podporządkować.",
b) dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu:
"2. Komendant Główny Policji może wyrazić zgodę na przyjęcie do służby w
oddziałach prewencji Policji kandydata, który nie ma wykształcenia średniego,
jeżeli w toku postępowania kwalifikacyjnego stwierdzono, że kandydat wykazuje
szczególne predyspozycje do służby w Policji.
3. Minister Spraw Wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia, zasady
przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego, o którym mowa w ust. 2.";
26) w art. 32 w ust. 1 po wyrazach "rejonowi Policji" dodaje się wyrazy "oraz
komendanci szkół policyjnych";
27) w art. 36 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Komendant Główny Policji może oddelegować policjanta, za jego zgodą, do
pełnienia zadań służbowych poza Policją na czas określony. Warunki i tryb
oddelegowania, przyznawania uposażenia oraz innych świadczeń przysługujących
policjantowi w czasie oddelegowania, określa Minister Spraw Wewnętrznych.";
28) w art. 38 w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) likwidacji zajmowanego stanowiska służbowego lub z innych przyczyn
uzasadnionych potrzebami organizacyjnymi, gdy nie ma możliwości mianowania go na
inne równorzędne stanowisko.";
29) w art. 39 w ust. 3 wyrazy "12 miesięcy" zastępuje się wyrazami "czasu
ukończenia postępowania karnego";
30) w art. 41:
a) w ust. 1 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
"5) utraty obywatelstwa polskiego lub nabycia obywatelstwa innego państwa.",
b) w ust. 2 dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
"6) likwidacji jednostki Policji lub jej reorganizacji połączonej ze
zmniejszeniem obsady etatowej, jeżeli przeniesienie policjanta do innej
jednostki lub na niższe stanowisko służbowe nie jest możliwe"
c) w ust. 3 wyrazy "od chwili zgłoszenia przez niego pisemnego żądania takiego
zwolnienia" zastępuje się wyrazami "od dnia pisemnego zgłoszenia przez niego
wystąpienia ze służby,",
d) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. W przypadkach określonych w ust. 2 pkt 6 zwolnienie następuje po upływie 6
miesięcy, a w przypadku służby przygotowawczej, po upływie 3 miesięcy od dnia
podjęcia decyzji o likwidacji jednostki Policji lub jej reorganizacji.";
31) art. 42 otrzymuje brzmienie:
"Art. 42. 1. W razie uchylenia prawomocnego wyroku skazującego lub prawomocnego
orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania karnego i wydania orzeczenia o
umorzeniu postępowania karnego albo w razie uchylenia kary dyscyplinarnej
wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, obniżenia stopnia lub kary wydalenia
ze służby, ulegają uchyleniu skutki, jakie wynikły dla policjanta w związku z
wyznaczeniem na niższe stanowisko lub obniżeniem stopnia. O uchyleniu innych
skutków decyduje Minister Spraw Wewnętrznych.
2. W razie uchylenia prawomocnego wyroku skazującego lub prawomocnego orzeczenia
o warunkowym umorzeniu postępowania karnego i wydania prawomocnego wyroku
uniewinniającego, ulegają uchyleniu wszystkie skutki, jakie wynikły dla
policjanta w postępowaniu dyscyplinarnym, przeprowadzonym w związku z
oskarżeniem o popełnienie przestępstwa, stanowiącego przedmiot rozstrzygnięcia
sądu.
3. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 2, podstawę orzeczenia kary
dyscyplinarnej stanowiły przesłanki inne niż tylko oskarżenie o popełnienie
przestępstwa, o uchyleniu skutków, jakie wynikły dla policjanta w wyniku
postępowania dyscyplinarnego, decyduje Minister Spraw Wewnętrznych. Przepis ust.
1 stosuje się odpowiednio.";
32) w art. 43 w ust. 1 i 2 wyrazy "prosi o zwolnienie" zastępuje się wyrazami
"zgłosi pisemnie wystąpienie ze służby";
33) w art. 44:
a) w ust. 1 wyrazy "Kobiety-policjanta" zastępuje się wyrazami
"Policjanta-kobiety" oraz wyrazy "pkt 2, 3 i 5" zastępuje się wyrazami "pkt 2,
3, 5 i 6"
b) w ust. 2 po wyrazach "art. 41 ust. 2 pkt 5" dodaje się wyrazy "i 6";
34) po art. 44 dodaje się art. 44a w brzmieniu:
"Art. 44a. Policjantowi-kobiecie zwolnionej na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5 i
6 w czasie urlopu wychowawczego przysługują do końca okresu, na który ten urlop
został udzielony:
1) świadczenie pieniężne, wypłacane na zasadach obowiązujących przy wypłacaniu
zasiłku wychowawczego,
2) inne uprawnienia przewidziane dla pracownic zwalnianych z pracy w czasie
urlopu wychowawczego z przyczyn dotyczących zakładu pracy.";
35) w art. 47:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Ustanawia się korpusy Policji i stopnie policyjne w następującym porządku:
1) w korpusie oficerów Policji:
a) generalny inspektor Policji,
b) nadinspektor Policji,
c) inspektor Policji,
d) młodszy inspektor Policji,
e) podinspektor Policji,
f) nadkomisarz Policji,
g) komisarz Policji,
h) podkomisarz Policji,
2) w korpusie aspirantów Policji:
a) aspirant sztabowy Policji,
b) starszy aspirant Policji,
c) aspirant Policji,
d) młodszy aspirant Policji,
3) w korpusie podoficerów Policji:
a) sierżant sztabowy Policji,
b) starszy sierżant Policji,
c) sierżant Policji,
4) w korpusie szeregowych Policji:
a) starszy posterunkowy,
b) posterunkowy.",
b) skreśla się ust. 2;
36) w art. 48:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Na stopnie w korpusie aspirantów mianuje Komendant Główny Policji.",
b) skreśla się ust. 3;
37) w art. 49 skreśla się ust. 2 oraz oznaczenie ust. 1;
38) skreśla się art. 51;
39) w art. 52:
a) w ust. 1 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
"Nadanie tego stopnia nie może jednak nastąpić wcześniej niż po przesłużeniu w
dotychczasowym stopniu:
- posterunkowego -1 roku,
- starszego posterunkowego - 1 roku,
- sierżanta - 2 lat,
- starszego sierżanta - 2 lat,
- sierżanta sztabowego - 2 lat,
- młodszego aspiranta - 3 lat,
- aspiranta - 3 lat,
- starszego aspiranta - 2 lat,
- aspiranta sztabowego - 4 lat,
- podkomisarza - 3 lat,
- komisarza - 4 lat,
- nadkomisarza - 4 lat,
- podinspektora - 3 lat,
- młodszego inspektora - 4 lat,
- inspektora - 4 lat.",
b) skreśla się ust. 2;
40) w art. 64 po wyrazach "wyjeździe zagranicznym" dodaje się wyrazy "na więcej
niż 3 dni";
41) skreśla się art. 65;
42) art. 71 otrzymuje brzmienie:
"Art. 71. 1. Jednostki i komórki organizacyjne Policji oraz policjanci otrzymują
wyposażenie niezbędne do wykonywania czynności służbowych.
2. Normy wyposażenia, o którym mowa w ust. 1, szczegółowe zasady jego
przyznawania i użytkowania określa Komendant Główny Policji.";
43) w art. 73:
a) dotychczasowy ust. 3 oznacza się jako ust. 4,
b) dodaje się nowy ust. 3 w brzmieniu:
"3. Zwrot kosztów przejazdu lub zryczałtowany równoważnik pieniężny, o których
mowa w ust. 1 i 2, nie przysługują policjantowi w roku kalendarzowym, w którym
wykupiono uprawnienia do bezpłatnych przejazdów państwowymi środkami
komunikacji, na podstawie odrębnych przepisów.";
44) art. 81 otrzymuje brzmienie:
"Art. 81. 1. Minister Spraw Wewnętrznych w granicach ustalonych ustawą określa
szczegółowo prawa i obowiązki oraz przebieg służby policjantów.
2. Sposób pełnienia służby policjantów określają zarządzenia, regulaminy i
rozkazy Komendanta Głównego Policji.";
45) w art. 89 w pkt 2 po wyrazie "własne" dodaje się wyrazy "lub małżonka";
46) w art. 90 w ust. 1 wyrazy "terenowych organów administracji państwowej"
zastępuje się wyrazami "terenowych organów rządowej administracji ogólnej,
stanowiące własność gmin,";
47) w art. 91 w ust. 2 wyraz "wypłacania" zastępuje się wyrazami "przyznawania i
zwracania";
48) w art. 92 w ust. 2 wyraz "wypłaty" zastępuje się wyrazem "zwracania";
49) w art. 93:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, nie przysługuje w roku
kalendarzowym, w którym wykupiono uprawnienia do bezpłatnych przejazdów
państwowymi środkami komunikacji, na podstawie odrębnych przepisów.";
50) w art. 94:
a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "z funduszu mieszkaniowego",
b) w ust. 2 po wyrazach "przyznawania i" dodaje się wyrazy "zwrotu oraz";
51) w art. 95 w pkt 1 wyrazy "z funduszu mieszkaniowego" zastępuje się wyrazami
", o której mowa w art. 94";
52) w art. 96 w ust. 2 skreśla się wyrazy "z funduszu mieszkaniowego";
53) w art. 97:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Minister Spraw Wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem Gospodarki
Przestrzennej i Budownictwa oraz Ministrem Finansów, określa warunki najmu
lokali mieszkalnych znajdujących się w budynkach będących własnością Skarbu
Państwa, pozostających w zarządzie jednostek organizacyjnych resortu spraw
wewnętrznych, a także zasady obliczania czynszu najmu za te lokale.",
b) dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:
"4. W sprawach spornych, wynikających ze stosunku najmu lokali, o których mowa w
ust. 2, rozstrzygają sądy powszechne.
5. Przydział i opróżnianie mieszkań oraz załatwianie spraw, o których mowa w
art. 91, 92 i 94, następuje w formie decyzji administracyjnej.";
54) w art. 108 w ust. 1 w pkt 4 wyraz "powierzonych" zastępuje się wyrazem
"zleconych";
55) w art. 109:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu
"2. Zasiłek, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje policjantowi pełniącemu
służbę w Policji po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej lub innej służby, w
czasie której otrzymał taki zasiłek.";
56) art. 110 i 111 otrzymują brzmienie
"Art. 110. 1. Policjantowi mogą być przyznawane nagrody roczne, nagrody
uznaniowe i zapomogi na warunkach określonych przez Ministra Spraw Wewnętrznych.
2. Wysokość funduszu na nagrody i zapomogi policjantów określa Minister Spraw
Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej.
Art. 111. 1. Policjantowi przysługują nagrody jubileuszowe w wysokości:
po 20 latach służby - 75%,
po 25 latach służby - 100%,
po 30 latach służby - 150%,
po 35 latach służby - 200%,
po 40 latach służby - 300,
miesięcznego uposażenia zasadniczego, wraz z dodatkami o charakterze stałym.
2. Okresy wliczane do okresu służby, od którego zależy nabycie prawa do nagrody
jubileuszowej, oraz zasady jej obliczania i wypłacania określa Minister Spraw
Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej.";
57) w art. 112 w ust. 1 wyraz "powierzonych" zastępuje się wyrazem "zleconych",
a wyrazy "może otrzymać" zastępuje się wyrazem "otrzymuje";
58) w art. 114 w ust. 1:
a) wyrazy "3-5" zastępuje się wyrazami "3-6",
b) dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
"5) nie wykorzystane w danym roku świadczenia pieniężne przysługujące stosownie
do przepisów wydanych na podstawie art. 73 ust. 4.";
59) w art. 117 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Policjantowi zwolnionemu ze służby na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5 i 6,
który z powodu nadal trwającej choroby nie może podjąć zatrudnienia, wypłaca się
co miesiąc świadczenie pieniężne określone w ust. 1 przez okres choroby, nie
dłużej jednak niż przez okres 3 miesięcy, chyba że wcześniej komisja lekarska
wyda orzeczenie o inwalidztwie stanowiące podstawę do ustalenia prawa do renty
inwalidzkiej.";
60) w art. 134 w ust. 1 skreśla się pkt 8;
61) w art. 135 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. W przypadku gdy czyn, o którym mowa w ust. 1, stanowi jednocześnie
przestępstwo, przedawnienie karalności dyscyplinarnej następuje dopiero z
upływem okresu przedawnienia karalności przestępstwa.";
62) po art. 144 dodaje się art. 144a w brzmieniu:
"Art. 144a. Nie popełnia przestępstwa, kto wykonuje czynności określone w art.
19a ust. 1, jeżeli zostały zachowane warunki określone w art. 19a ust. 4, a
także kto wykonuje czynności określone w art. 19b ust. 1."
Art. 3. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U.
Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz.
163) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1:
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Nazwa Urząd Ochrony Państwa i jej skrót UOP przysługuje wyłącznie urzędowi,
o którym mowa w ust. 1.",
b) w ust. 2:
- pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1) rozpoznawanie, przeciwdziałanie zagrożeniom godzącym w bezpieczeństwo,
obronność, niezależność, całość i międzynarodową pozycję państwa,
2) zapobieganie i wykrywanie przestępstw szpiegostwa i terroryzmu oraz innych
przestępstw godzących w bezpieczeństwo Państwa, a także ściganie ich sprawców",
- po pkt 2 dodaje się pkt 2a i 2b w brzmieniu:
"2a) rozpoznawanie i zapobieganie przestępstwom godzącym w podstawy ekonomiczne
państwa i ściganie ich sprawców,
2b) zapobieganie i wykrywanie mających charakter lub zasięg międzynarodowy
przestępstw, w tym nielegalnego wytwarzania, posiadania i obrotu bronią,
amunicją i materiałami wybuchowymi, środkami odurzającymi lub psychotropowymi
oraz materiałami jądrowymi i promieniotwórczymi, a także ściganie ich
sprawców,";
2) art. 2 otrzymuje brzmienie:
"Art. 2. Przy zapobieganiu i zwalczaniu zbrodni szpiegostwa oraz innych
przestępstw godzących w potencjał obronny państwa Urząd Ochrony Państwa
współdziała z Wojskowymi Służbami Informacyjnymi.";
3) w art. 4:
a) w ust. 2 po wyrazach "Szefa Urzędu Ochrony Państwa powołuje" dodaje się
wyrazy "i odwołuje",
b) dodaje się ust. 3-5 w brzmieniu:
"3. W razie zwolnienia stanowiska Szefa Urzędu Ochrony Państwa, Minister Spraw
Wewnętrznych, do czasu powołania nowego Szefa, powierza pełnienie obowiązków
Szefa Urzędu Ochrony Państwa, na czas nie dłuższy niż 3 miesiące; jednemu z jego
zastępców lub innej osobie.
4. W razie czasowej niemożności sprawowania funkcji przez Szefa Urzędu Ochrony
Państwa, Minister Spraw Wewnętrznych, do czasu ustania przeszkody w sprawowaniu
tej funkcji przez dotychczasowego Szefa, powierza pełnienie obowiązków Szefa
Urzędu Ochrony Państwa jednemu z jego zastępców lub innej osobie.
5. Zastępcę Szefa Urzędu Ochrony Państwa, szefów delegatur Urzędu Ochrony
Państwa oraz dyrektorów zarządów i biur powołuje i odwołuje Minister Spraw
Wewnętrznych na wniosek Szefa Urzędu Ochrony Państwa.";
4) art. 5 otrzymuje brzmienie:
"Art. 5. Minister Spraw Wewnętrznych, na wniosek Szefa Urzędu Ochrony Państwa i
po zasięgnięciu opinii Politycznego Komitetu Doradczego, może tworzyć i
rozwiązywać delegatury Urzędu Ochrony Państwa, określając ich zakres działania i
właściwość terytorialną.";
5) po art. 5 dodaje się art. 5a w brzmieniu:
"Art. 5a. Szef Urzędu Ochrony Państwa określa metody i formy wykonywania zadań
przez podległe jednostki organizacyjne, w zakresie nie objętym innymi przepisami
wydanymi na podstawie ustawy.";
6) w art. 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W granicach swoich zadań Urząd Ochrony Państwa wykonuje czynności
operacyjno-rozpoznawcze i dochodzeniowo-śledcze w celu rozpoznania, zapobiegania
i wykrywania przestępstw, a także czynności operacyjno-rozpoznawcze, w celu
uzyskania informacji istotnych dla ochrony bezpieczeństwa państwa.";
7) po art. 6 dodaje się art. 6a w brzmieniu:
"Art. 6a. 1. Urząd Ochrony Państwa może, w zakresie koniecznym do wykonywania
jego ustawowych zadań, korzystać z informacji o osobie, uzyskanych przez Policję
i Straż Graniczną w czasie wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych.
2. Minister Spraw Wewnętrznych określi warunki i tryb przekazywania Urzędowi
Ochrony Państwa informacji o osobie, uzyskanych przez Policję i Straż Graniczną
w czasie wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych.";
8) w art. 7:
a) w ust 1:
- pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji
rządowej i samorządu terytorialnego oraz jednostek gospodarczych prowadzących
działalność w zakresie użyteczności publicznej: wymienione instytucje, organy, i
jednostki obowiązane są, w zakresie swojego działania, do udzielenia tej pomocy,
w zakresie obowiązujących przepisów prawa,";
- dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
"6) zwracania się o niezbędną pomoc do innych jednostek gospodarczych i
organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej
osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa.",
b) w ust. 6 wyrazy "4 i 5" zastępuje się wyrazami "i 4-6";
9) w art. 9 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Jeżeli środki przymusu bezpośredniego wymienione w art. 8 ust. 1 okazały się
niewystarczające lub ich użycie ze względu na okoliczności danego zdarzenia nie
jest możliwe, funkcjonariusz ma prawo użycia broni palnej wyłącznie:
1) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub
wolność funkcjonariusza lub innej osoby oraz w celu przeciwdziałania czynnościom
zmierzającym bezpośrednio do takiego zamachu,
2) przeciwko osobie nie podporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego
porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić
może życiu, zdrowiu lub wolności funkcjonariusza albo innej osoby,
3) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie, przemocą odebrać broń palną
funkcjonariuszowi lub innej osobie uprawnionej do posiadania broni palnej,
4) w celu odparcia niebezpiecznego, bezpośredniego, gwałtownego zamachu na
obiekty i urządzenia ważne dla bezpieczeństwa lub obronności państwa, na
siedziby naczelnych organów władzy, naczelnych i centralnych organów
administracji państwowej albo wymiaru sprawiedliwości, na obiekty gospodarki lub
kultury narodowej oraz na przedstawicielstwa dyplomatyczne i urzędy konsularne
państw obcych albo organizacji międzynarodowych, a także na obiekty dozorowane
przez uzbrojoną formację ochronną, utworzoną na podstawie odrębnych przepisów,
5) w celu odparcia zamachu na mienie, stwarzającego jednocześnie bezpośrednie
zagrożenie dla życia, zdrowia lub wolności człowieka,
6) w bezpośrednim pościgu za osobą, wobec której użycie broni było dopuszczalne
w przypadkach określonych w pkt 1-3 i 5, albo za osobą, wobec której istnieje
uzasadnione podejrzenie popełnienia zabójstwa, zamachu terrorystycznego,
uprowadzenia osoby w celu wymuszenia okupu lub określonego zachowania, rozboju,
kradzieży rozbójniczej, wymuszenia rozbójniczego, umyślnego ciężkiego
uszkodzenia ciała, zgwałcenia, podpalenia lub umyślnego sprowadzenia w inny
sposób niebezpieczeństwa powszechnego dla życia albo zdrowia,
7) w celu ujęcia osoby, o której mowa w pkt 6, jeśli schroniła się ona w miejscu
trudno dostępnym, a z okoliczności towarzyszących wynika, że może użyć broni
palnej lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić może życiu
lub zdrowiu,
8) w celu odparcia gwałtownego, bezpośredniego i bezprawnego zamachu na konwój
ochraniający osoby, dokumenty zawierające wiadomości stanowiące tajemnicę
państwową, pieniądze albo inne przedmioty wartościowe,
9) w celu ujęcia lub udaremnienia ucieczki osoby zatrzymanej, tymczasowo
aresztowanej lub odbywającej karę pozbawienia wolności, jeśli:
a) ucieczka osoby pozbawionej wolności stwarza zagrożenie dla życia albo zdrowia
ludzkiego,
b) istnieje uzasadnione podejrzenie, że osoba pozbawiona wolności może użyć
broni palnej, materiałów wybuchowych lub niebezpiecznego narzędzia,
c) pozbawienie wolności nastąpiło w związku z uzasadnionym podejrzeniem lub
stwierdzeniem popełnienia przestępstw, o których mowa w pkt 6.";
10) art. 10 otrzymuje brzmienie:
"Art. 10. 1. Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych, w zakresie
nie objętym przepisami Kodeksu postępowania karnego, podejmowanych przez Urząd
Ochrony Państwa w celu realizacji zadań określonych w art. 1 ust. 2 pkt 1-3, a
także w celu zapobieżenia lub wykrycia przestępstw ściganych na mocy umów i
porozumień międzynarodowych, Minister Spraw Wewnętrznych, po uzyskaniu pisemnej
zgody Prokuratora Generalnego, może zarządzić na czas określony kontrolę
korespondencji, a także stosowanie środków technicznych, umożliwiających
uzyskiwanie w sposób tajny informacji oraz utrwalanie dowodów. Minister Spraw
Wewnętrznych bieżąco informuje Prokuratora Generalnego o wynikach
przeprowadzanych czynności.
2. W wypadkach nie cierpiących zwłoki, gdy mogłoby to spowodować utratę
informacji lub zatarcie dowodów przestępstwa, Minister Spraw Wewnętrznych może
zarządzić kontrolę korespondencji lub stosowanie środków technicznych, o których
mowa w ust. 1, jednocześnie zwracając się do Prokuratora Generalnego o wyrażenie
na to zgody.
3. W razie niewyrażenia przez Prokuratora Generalnego w ciągu 24 godzin zgody, o
której mowa w ust. 2, Minister Spraw Wewnętrznych nakazuje natychmiastowe
wstrzymanie kontroli korespondencji lub stosowania środków technicznych oraz
zarządza protokolarne, komisyjne zniszczenie zgromadzonych w ten sposób
materiałów.
4. Czynności określone w ust. 1 i 2 mogą być podjęte tylko wówczas, gdy inne
środki okazały się bezskuteczne albo zachodzi wysokie prawdopodobieństwo, że
będą nieskuteczne lub nieprzydatne do wykrycia przestępstwa, ujawnienia jego
sprawców i ujawnienia oraz zabezpieczenia dowodów.
5. W przypadku potwierdzenia informacji o przestępstwie określonym w ust. 1,
Minister Spraw Wewnętrznych przekazuje Prokuratorowi Generalnemu materiały
uzyskane w wyniku czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, z wnioskiem o
wszczęcie postępowania karnego.
6. Materiały uzyskane w wyniku czynności, o których mowa w ust. 1, które nie
stanowią informacji potwierdzających zaistnienie przestępstwa podlegają
niezwłocznemu, protokolarnemu, komisyjnemu zniszczeniu.
7. Minister Spraw Wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrami Sprawiedliwości,
Obrony Narodowej i Łączności, określa sposób przeprowadzania i dokumentowania
czynności oraz rodzaje środków technicznych, o których mowa w ust. 1 i 2.";
11) po art. 10 dodaje się art. 10a i 10b w brzmieniu:
"Art. 10a. 1. W sprawach o przestępstwa:
1) określone w art. 122-133 Kodeksu karnego,
2) nielegalnego wytwarzania, posiadania albo obrotu bronią, amunicją lub
materiałami wybuchowymi, środkami odurzającymi oraz psychotropowymi lub
materiałami jądrowymi i promieniotwórczymi, mającymi charakter lub zasięg
międzynarodowy, pozostającymi w związku z działalnością terrorystyczną, godzącą
w bezpieczeństwo państwa,
3) przyjmowania lub wręczania korzyści majątkowej w celu podjęcia lub
zaniechania czynności służbowej, którego następstwem może być zagrożenie
bezpieczeństwa państwa lub jego podstaw ekonomicznych,
- czynności operacyjno-rozpoznawcze zmierzające do sprawdzenia uzyskanych
wcześniej wiarygodnych informacji o przestępstwie oraz wykrycia sprawców i
uzyskania dowodów mogą polegać na dokonaniu w sposób niejawny nabycia lub
przejęcia przedmiotów pochodzących z przestępstwa, ulegających przepadkowi albo
których wytwarzanie, posiadanie, przewożenie lub którymi obrót są zabronione, a
także przyjęciu lub wręczeniu korzyści majątkowej.
2. Minister Spraw Wewnętrznych zarządza, na czas określony, czynności wymienione
w ust. 1, po uzyskaniu zgody Prokuratora Generalnego oraz informuje Prokuratora
Generalnego o wynikach tych czynności.
3. W czasie wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, może być stosowana
kontrola korespondencji i środki techniczne na zasadach określonych w art. 10.
4. Czynności określone w ust. 1 nie mogą polegać na kierowaniu działaniami
wyczerpującymi znamiona czynu zabronionego prawem. W odniesieniu do czynów
dotyczących przyjęcia lub wręczenia korzyści majątkowej nie mogą również polegać
na nakłanianiu do udzielenia lub przyjęcia takiej korzyści.
5. Przepisy art. 10 ust. 2-6 stosuje się odpowiednio.
6. Minister Spraw Wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości,
określi sposób przeprowadzania i dokumentowania czynności, o których mowa w ust.
1.
Art. 10b. 1. Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych podejmowanych
w celu udokumentowania przestępstw określonych w art. 1 ust. 2 pkt 2-2b albo w
celu ustalenia tożsamości osób uczestniczących w tych przestępstwach lub
przejęcia przedmiotów przestępstwa Minister Spraw Wewnętrznych może przed
wszczęciem postępowania karnego zarządzić niejawne nadzorowanie przemieszczania,
przechowywania i obrotu przedmiotami przestępstwa, jeżeli nie stworzy to
zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzkiego.
2. O wydanym w trybie ust. 1 zarządzeniu należy niezwłocznie poinformować
Prokuratora Generalnego, którego także informuje się o przebiegu i wynikach
podjętych czynności. Prokurator Generalny może nakazać zaniechanie tych
czynności.
3. Stosownie do zarządzenia, o którym mowa w ust. 1, organy i instytucje
państwowe są obowiązane dopuścić do dalszego przewozu przesyłki zawierające
przedmioty przestępstwa w stanie nienaruszonym lub po ich usunięciu, albo
zastąpieniu w całości lub w części.
4. Minister Spraw Wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości,
określi sposób przeprowadzania i dokumentowania czynności, o których mowa w ust.
1.";
12) po art. 11 dodaje się art. 11a i 11b w brzmieniu:
"Art. 11a. 1. W związku z wykonywaniem zadań wymienionych w art. 1 ust. 2 Urząd
Ochrony Państwa zapewnia ochronę form i metod realizacji zadań, informacji oraz
własnych obiektów i danych identyfikujących funkcjonariuszy.
2. Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych funkcjonariusze mogą
posługiwać się dokumentami, które uniemożliwiają ustalenie danych
identyfikujących funkcjonariusza oraz środków, którymi posługuje się przy
wykonywaniu zadań służbowych.
3. W szczególnie uzasadnionych wypadkach przepis ust. 2 może mieć zastosowanie
do osób, o których mowa w art. 13 ust. 1.
4. Minister Spraw Wewnętrznych określi szczegółowe zasady i tryb wydawania,
posługiwania się, a także przechowywania dokumentów, o których mowa w ust. 2.
Art. 11b. Udzielenie informacji o szczegółowych formach, zasadach i organizacji,
a także o prowadzonych czynnościach operacyjno-rozpoznawczych oraz o stosowanych
środkach i metodach ich realizacji może nastąpić wyłącznie w przypadku, gdy
istnieje uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa ściganego z oskarżenia
publicznego w związku z wykonywaniem tych czynności. W takim przypadku
udzielenie informacji następuje w trybie określonym w art. 7a ustawy o urzędzie
Ministra Spraw Wewnętrznych.";
13) w art. 12 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Udzielanie informacji o osobie, uzyskanych w czasie wykonywania czynności
operacyjno-rozpoznawczych oraz w trybie, o którym mowa w art. 6a ust. 1,
dozwolone jest wyłącznie na żądanie sądu lub prokuratora, a wykorzystanie tych
informacji może nastąpić tylko w celu ścigania karnego.";
14) w art. 13:
a) w ust. 1 wyraz "obywateli" zastępuje się wyrazem "osób" oraz dodaje się
zdanie w brzmieniu: "Zabronione jest ujawnianie danych o osobie udzielającej
pomocy Urzędowi Ochrony Państwa, w zakresie czynności
operacyjno-rozpoznawczych.",
b) po ust. 1 dodaje-się ust. 1a i 1b w brzmieniu:
"1a. Ujawnienie danych o osobie, o której mowa w ust. 1, może nastąpić jedynie w
przypadkach i trybie określonych w art. 7a ustawy o urzędzie Ministra Spraw
Wewnętrznych.
1b. Dane o osobie, o której mowa w ust. 1, mogą być ujawnione na żądanie
prokuratora, także w razie uzasadnionego podejrzenia popełnienia przez tę osobę
przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego w związku z wykonywaniem
czynności operacyjno-rozpoznawczych; ujawnienie tych danych następuje w trybie
określonym w art. 7a ustawy o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych.",
c) w ust. 2 wyraz "obywatelom" zastępuje się wyrazem "osobom";
15) po art. 16 dodaje się art. 16a w brzmieniu:
"Art. 16a. Szef Urzędu Ochrony Państwa określa szczegółowe warunki
bezpieczeństwa i higieny służby.";
16) w art. 18:
a) w ust. 5 skreśla się wyrazy "i znaków identyfikacyjnych",
b) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. Szef Urzędu Ochrony Państwa określa znaki i inne dokumenty identyfikacyjne
funkcjonariuszy.";
17) w art. 25 w ust. 2 wyrazy "resortem spraw wewnętrznych" zastępuje się
wyrazami "Urzędem Ochrony Państwa.";
18) w art. 26 w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) likwidacji zajmowanego stanowiska służbowego lub z innych przyczyn
uzasadnionych potrzebami organizacyjnymi, gdy nie ma możliwości mianowania go na
inne równorzędne stanowisko.";
19) w art. 29:
a) w ust. 1 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
"5) utraty obywatelstwa polskiego lub nabycia obywatelstwa innego państwa",
b) w ust. 2 dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
"6) likwidacji jednostki Urzędu Ochrony Państwa lub jej reorganizacji połączonej
ze zmniejszeniem obsady etatowej, jeżeli przeniesienie funkcjonariusza do innej
jednostki lub na niższe stanowisko służbowe nie jest możliwe.",
c) w ust. 3 wyrazy "od chwili zgłoszenia przez niego pisemnego żądania takiego
zwolnienia" zastępuje się wyrazami "od dnia pisemnego zgłoszenia przez niego
wystąpienia ze służby",
d) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. W wypadkach określonych w ust. 2 pkt 6, zwolnienie następuje po upływie 6
miesięcy, a w wypadku służby przygotowawczej - po upływie 3 miesięcy od dnia
podjęcia decyzji o likwidacji jednostki Urzędu Ochrony Państwa lub jej
reorganizacji.";
20) art. 30 otrzymuje brzmienie:
"Art. 30. 1. W razie uchylenia prawomocnego wyroku skazującego lub prawomocnego
orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania karnego i wydania orzeczenia o
umorzeniu postępowania karnego albo w razie uchylenia kary dyscyplinarnej
wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, obniżenia stopnia lub kary wydalenia
ze służby, ulegają uchyleniu skutki, jakie wynikły dla funkcjonariusza w związku
z wyznaczeniem na niższe stanowisko lub obniżeniem stopnia. O uchyleniu innych
skutków decyduje Minister Spraw Wewnętrznych.
2. W razie uchylenia prawomocnego wyroku skazującego lub prawomocnego orzeczenia
o warunkowym umorzeniu postępowania karnego i wydania prawomocnego wyroku
uniewinniającego, ulegają uchyleniu wszystkie skutki, jakie wynikły dla
funkcjonariusza w postępowaniu dyscyplinarnym przeprowadzonym w związku z
oskarżeniem o popełnienie przestępstwa stanowiącego przedmiot rozstrzygnięcia
sądu.
3. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 2, podstawę orzeczenia kary
dyscyplinarnej stanowiły przesłanki inne niż tylko oskarżenie o popełnienie
przestępstwa, o uchyleniu skutków, jakie wynikły dla funkcjonariusza w wyniku
postępowania dyscyplinarnego, decyduje Minister Spraw Wewnętrznych. Przepis ust.
1 stosuje się odpowiednio.";
21) w art. 31 w ust. 1 i 2 wyrazy "prosi o zwolnienie" zastępuje się wyrazami
"zgłosi pisemnie wystąpienie ze służby";
22) w art. 32:
a) w ust. 1 wyrazy "i 5" zastępuje się wyrazami ", 5 i 6",
b) w ust. 2 po wyrazach "pkt 5" dodaje się wyrazy " i 6";
23) po art. 32 dodaje się art. 32a w brzmieniu:
"Art. 32a. Funkcjonariuszowi-kobiecie zwolnionej na podstawie art. 29 ust. 2 pkt
5 i 6 w czasie urlopu wychowawczego przysługują do końca okresu, na który ten
urlop został udzielony:
1) świadczenie pieniężne, wypłacane na zasadach obowiązujących przy wypłacaniu
zasiłku wychowawczego,
2) inne uprawnienia przewidziane dla pracownic zwalnianych z pracy w czasie
urlopu wychowawczego z przyczyn dotyczących zakładu pracy.";
24) w art. 33:
a) dotychczasowe brzmienie oznacza się jako ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Od decyzji Szefa Urzędu Ochrony Państwa o zwolnieniu funkcjonariusza ze
służby na podstawie art. 29 ust. 2 pkt 5 przysługuje odwołanie do Ministra Spraw
Wewnętrznych.";
25) w art. 37 w ust. 1:
a) w pkt 1 i 2 skreśla się wyrazy "ukończenia szkoły podoficerskiej albo",
b) w pkt 3 skreśla się wyrazy "ukończenia szkoły chorążych albo";
26) w art. 38:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Warunkiem mianowania na pierwszy stopień oficerski jest pozytywna opinia
służbowa, zajmowanie stanowiska, z którym związany jest stopień oficerski,
posiadanie wyższego wykształcenia oraz zdanie egzaminu na oficera.",
b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "ukończenia szkoły lub";
27) po art. 38 dodaje się art. 38a w brzmieniu:
"Art. 38a. 1. Szef Urzędu Ochrony Państwa tworzy i znosi ośrodki szkolenia
funkcjonariuszy oraz określa szczegółowe zasady ich funkcjonowania.
2. Szef Urzędu Ochrony Państwa określa szczegółowe zasady odbywania
przeszkolenia zawodowego funkcjonariuszy oraz zasady i tryb składania egzaminów,
o których mowa w art. 37.";
28) w art. 50 w ust. 1 na końcu dodaje się wyrazy "ani uczestniczyć w
działalności tych partii lub na ich rzecz.";
29) skreśla się art. 52;
30) w art. 55 wyrazy "w odrębnej ustawie" zastępuje się wyrazami "dla
policjantów";
31) po art. 57 dodaje się art. 57a w brzmieniu:
"Art. 57a. Minister Spraw Wewnętrznych ustanawia odznaki oraz określa:
1) wzory, kolory i normy umundurowania funkcjonariuszy,
2) zasady i sposób noszenia umundurowania, medali i odznak";
32) art. 58 otrzymuje brzmienie:
"Art. 58. 1. Funkcjonariusze otrzymują uzbrojenie i wyposażenie niezbędne do
wykonywania czynności służbowych.
2. Normy wyposażenia i uzbrojenia oraz szczegółowe zasady jego przyznawania i
użytkowania określa Minister Spraw Wewnętrznych.";
33) w art. 60:
a) dodaje się nowy ust. 3 w brzmieniu:
"3. Zwrot kosztów przejazdu lub zryczałtowany równoważnik pieniężny, o których
mowa w ust. 1 i 2, nie przysługują funkcjonariuszowi w roku kalendarzowym, w
którym wykupiono uprawnienia do bezpłatnych przejazdów państwowymi środkami
komunikacji, na podstawie odrębnych przepisów.",
b) dotychczasowy ust. 3 oznacza się jako ust. 4;
34) art. 68 otrzymuje brzmienie:
"Art. 68. 1. Minister Spraw Wewnętrznych, w granicach ustalonych ustawą, określa
szczegółowo prawa i obowiązki oraz przebieg służby funkcjonariuszy.
2. Sposób pełnienia służby określa Szef Urzędu Ochrony Państwa.";
35) w art. 76 w pkt 2 po wyrazie "własne" dodaje się wyrazy "lub małżonka";
36) w art. 77 w ust. 1 wyrazy "terenowych organów administracji państwowej"
zastępuje się wyrazami "terenowych organów rządowej administracji ogólnej,
stanowiące własność gmin.";
37) w art. 78 w ust. 2 wyraz "wypłacania" zastępuje się wyrazami "przyznawania i
zwracania";
38) w art. 79 w ust. 2 wyraz "wypłaty" zastępuje się wyrazem "zwracania";
39) w art. 80:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, nie przysługuje w roku
kalendarzowym, w którym wykupiono uprawnienia do bezpłatnych przejazdów
państwowymi środkami komunikacji, na podstawie odrębnych przepisów.";
40) w art. 81:
a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "z funduszu mieszkaniowego",
b) w ust. 2 po wyrazach "przyznawania i" dodaje się wyrazy "zwrotu oraz";
41) w art. 82 w pkt 1 wyrazy "z funduszu mieszkaniowego" zastępuje się wyrazami
", o której mowa w art. 81,";
42) w art. 83 w ust. 2 skreśla się wyrazy "z funduszu mieszkaniowego";
43) w art. 84:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Minister Spraw Wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem Gospodarki
Przestrzennej i Budownictwa oraz Ministrem Finansów, określa warunki najmu
lokali mieszkalnych, znajdujących się w budynkach będących własnością Skarbu
Państwa, pozostających w zarządzie jednostek organizacyjnych resortu spraw
wewnętrznych, a także zasady obliczania czynszu najmu za te lokale.",
b) dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:
"4. W sprawach spornych, wynikających ze stosunku najmu lokali, o których mowa w
ust. 2, rozstrzygają sądy powszechne.
5. Przydział i opróżnianie mieszkań oraz załatwianie spraw, o których mowa w
art. 78, 79 i 81, następuje w formie decyzji administracyjnej.";
44) w art. 95 w ust. 1 w pkt 4 wyraz "powierzonych" zastępuje się wyrazem
"zleconych";
45) w art. 96:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Zasiłek, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje funkcjonariuszowi
pełniącemu służbę w Urzędzie Ochrony Państwa po zwolnieniu z zawodowej służby
wojskowej lub innej służby, w czasie której otrzymał taki zasiłek.";
46) art. 97 i 98 otrzymują brzmienie:
"Art. 97. 1. Funkcjonariuszowi mogą być przyznawane nagrody roczne, nagrody
uznaniowe i zapomogi na warunkach określonych przez Ministra Spraw Wewnętrznych.
2. Wysokość funduszu na nagrody i zapomogi dla funkcjonariuszy określa Minister
Spraw Wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej.
Art. 98. 1. Funkcjonariuszowi przysługują nagrody jubileuszowe w wysokości:
po 20 latach służby - 75%
po 25 latach służby - 100%
po 30 latach służby - 150%
po 35 latach służby - 200%
po 40 latach służby - 300%
miesięcznego uposażenia zasadniczego, wraz z dodatkami o charakterze stałym.
2. Okresy wliczane do okresu służby, od którego zależy nabycie prawa do nagrody
jubileuszowej, oraz zasady jej obliczania i wypłacania określa Minister Spraw
Wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej.";
47) w art. 99 w ust. 1 wyraz "powierzonych" zastępuje się wyrazem "zleconych", a
wyrazy "może otrzymać" zastępuje się wyrazem "otrzymuje";
48) w art. 101 w ust. 1:
a) wyrazy "3-5" zastępuje się wyrazami "3-6",
b) dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
"5) nie wykorzystane w danym roku świadczenia pieniężne przysługujące stosownie
do przepisów wydanych na podstawie art. 60 ust. 4.";
49) w art. 104 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby na podstawie art. 29 ust. 2 pkt 5 i
6, który z powodu nadal trwającej choroby nie może podjąć zatrudnienia, wypłaca
się co miesiąc świadczenie pieniężne określone w ust. 1 przez okres choroby, nie
dłużej jednak niż przez okres 3 miesięcy, chyba że wcześniej komisja lekarska
wyda orzeczenie o inwalidztwie stanowiące podstawę do ustalenia prawa do renty
inwalidzkiej.";
50) w art. 108 w ust. 2 i w art. 114 w ust. 4 wyrazy "Minister Spraw
Wewnętrznych" zastępuje się wyrazami "Szef Urzędu Ochrony Państwa.";
51) w art. 120 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. W przypadku gdy czyn, o którym mowa w ust. 1, stanowi jednocześnie
przestępstwo, przedawnienie karalności dyscyplinarnej następuje dopiero z
upływem okresu przedawnienia karalności przestępstwa.";
52) po art. 127 dodaje się art. 127a w brzmieniu:
"Art. 127a. Nie popełnia przestępstwa, kto wykonuje czynności określone w art.
10a ust. 1, jeżeli zostały zachowane warunki określone w art. 10a ust. 4, a
także kto wykonuje czynności określone w art. 10b ust. 1."
Art. 4. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr
78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr
12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34,
poz. 163) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 w ust. 2:
a) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) zapewnienie porządku publicznego w zasięgu terytorialnym przejścia
granicznego, a w zakresie właściwości tej Straży - także w strefie
nadgranicznej,"
b) w pkt 12:
- po wyrazie "transportowaniu" dodaje się wyrazy ", bez zezwolenia, wymaganego w
myśl odrębnych przepisów,",
- wyraz "i" zastępuje się przecinkiem,
- po wyrazach "oraz materiałów" dodaje się wyrazy "jądrowych i"
c) w pkt 13:
- po wyrazie "przemieszczaniu" dodaje się wyrazy "bez zezwolenia wymaganego w
myśl odrębnych przepisów",
- po wyrazach "przez granicę państwową" skreśla się wyraz "narkotyków" i dodaje
się wyrazy "środków odurzających",
- na końcu dodaje się wyrazy "oraz broni, amunicji i materiałów wybuchowych,";
2) w art. 3:
a) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2. Komendanta Głównego Straży Granicznej powołuje i odwołuje Prezes Rady
Ministrów na wniosek Ministra Spraw Wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii
Politycznego Komitetu Doradczego przy Ministrze Spraw Wewnętrznych.
3. Zastępcę Komendanta Głównego Straży Granicznej powołuje i odwołuje Minister
Spraw Wewnętrznych na wniosek Komendanta Głównego Straży Granicznej.",
b) dodaje się ust. 4-6 w brzmieniu:
"4. Komendant Główny Straży Granicznej jest przełożonym wszystkich
funkcjonariuszy Straży Granicznej, zwanych dalej "funkcjonariuszami".
5. W razie zwolnienia stanowiska Komendanta Głównego Straży Granicznej, Minister
Spraw Wewnętrznych do czasu powołania nowego komendanta powierza pełnienie
obowiązków Komendanta Głównego Straży Granicznej, na okres nie dłuższy niż 3
miesiące, jednemu z jego zastępców.
6. W razie czasowej niemożności sprawowania funkcji przez Komendanta Głównego
Straży Granicznej, Minister Spraw Wewnętrznych, do czasu ustania przeszkody w
sprawowaniu tej funkcji przez dotychczasowego komendanta, nie dłużej jednak niż
na 6 miesięcy, powierza pełnienie obowiązków Komendanta Głównego Straży
Granicznej jednemu z jego zastępców.";
3) w art. 4 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w
brzmieniu:
"2. Warunki i sposób włączenia Straży Granicznej w skład Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej określają odrębne przepisy.";
4) w art. 5:
a) w ust. 2 i 3 wyraz "mianuje" zastępuje się wyrazem "powołuje",
b) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. W komendach, strażnicach, granicznych placówkach kontrolnych i dywizjonach
Straży Granicznej pracownicy są zatrudniani na zasadach określonych w przepisach
o pracownikach urzędów państwowych.";
5) w art. 6:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i:
- po wyrazach "oraz organizację" dodaje się wyrazy "wchodzących w skład Straży
Granicznej",
- po wyrazach "granicznych placówek kontrolnych" wyraz "oraz" zastępuje się
przecinkiem,
- po wyrazie "dywizjonów" dodaje się wyrazy "i pododdziałów odwodowych.",
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Komendant Główny Straży Granicznej określa szczegółowe zasady szkolenia
funkcjonariuszy, a także może tworzyć i znosić ośrodki szkolenia.";
6) po art. 7 dodaje się art. 7a i 7b w brzmieniu:
"Art. 7a. Minister Spraw Wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia:
1) wzór i tryb nadawania sztandaru jednostkom organizacyjnym Straży Granicznej
oraz tryb nadawania tym jednostkom imion,
2) wzór i tryb nadawania odznak resortowych funkcjonariuszom.
Art. 7b. Dzień 16 maja ustanawia się Świętem Straży Granicznej.";
7) w art. 9:
a) w ust. 1 wyraz "administracyjne" zastępuje się wyrazami
"administracyjno-porządkowe", a po wyrazach "sądu i prokuratury" dodaje się
wyrazy "oraz innych właściwych organów państwowych",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:
"1a. Straż Graniczna może, w zakresie koniecznym do wykonywania jej ustawowych
zadań, korzystać z informacji o osobie, uzyskanych przez Policję i Urząd Ochrony
Państwa w czasie wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych.
1b. Minister Spraw Wewnętrznych określi zakres, warunki i tryb przekazywania
Straży Granicznej informacji o osobie, uzyskanych przez Policję i Urząd Ochrony
Państwa w czasie wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych.",
c) skreśla się ust. 3 i 4,
d) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
"7. Komendant Główny Straży Granicznej określa:
1) metody i formy wykonywania zadań związanych z ochroną granicy państwowej w
zakresie nie objętym innymi przepisami wydanymi na podstawie ustawy,
2) sposób pełnienia służby granicznej i prowadzenia działań granicznych,
3) szczegółowy tryb wydawania zezwoleń na przekraczanie granicy państwowej, w
tym wiz, przez komendantów granicznych placówek kontrolnych Straży Granicznej,
4) szczegółowy sposób wykonywania przez graniczne placówki kontrolne Straży
Granicznej czynności zleconych w trybie ust. 1 przez właściwe organy państwowe,
5) sposób i tryb gromadzenia i przetwarzania informacji z zakresu ochrony
granicy państwowej i kontroli ruchu granicznego,
6) sposób gospodarowania mieniem będącym w zarządzie Straży Granicznej,
7) szczegółowe zasady szkolenia przewodników zwierząt, które wykorzystywane są
do realizacji zadań Straży Granicznej, szkolenia tych zwierząt, a także normy
wyżywienia zwierząt,
8) szczegółowe warunki bezpieczeństwa i higieny służby.";
8) po art. 9 dodaje się art. 9a-9e w brzmieniu:
"Art. 9a. 1. Udzielanie informacji o osobie, uzyskanych w czasie wykonywania
czynności operacyjno-rozpoznawczych oraz w trybie, o którym mowa w art. 9 ust.
1a, dozwolone jest wyłącznie na żądanie sądu lub prokuratora; wykorzystanie tych
informacji może nastąpić tylko w celu ścigania karnego.
2. Zakazu określonego w ust. 1 nie stosuje się, jeżeli ustawa nakłada obowiązek
udzielania takich informacji określonemu organowi albo obowiązek taki wynika z
umów lub porozumień międzynarodowych, a także w przypadkach, gdy zatajenie
takiej informacji prowadziłoby do zagrożenia życia lub zdrowia innych osób.
Art. 9b. 1. Straż Graniczna przy wykonywaniu swoich zadań może korzystać z
pomocy osób nie będących jej funkcjonariuszami. Zabronione jest ujawnianie
danych o osobie udzielającej pomocy Straży Granicznej, w zakresie czynności
operacyjno-rozpoznawczych.
2. Ujawnienie danych o osobie, o której mowa w ust. 1, może nastąpić jedynie w
przypadkach i w trybie określonych w art. 7a ustawy o urzędzie Ministra Spraw
Wewnętrznych.
3. Dane o osobie, o której mowa w ust. 1, mogą być ujawnione na żądanie
prokuratora, także w razie uzasadnionego podejrzenia popełnienia przez tę osobę
przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego w związku z wykonywaniem
czynności operacyjno-rozpoznawczych; ujawnienie tych danych następuje w trybie
określonym w art. 7a ustawy o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych.
4. Za udzielenie pomocy, o której mowa w ust. 1, osobom nie będącym
funkcjonariuszami może być przyznane wynagrodzenie wypłacane z funduszu
operacyjnego.
5. Minister Spraw Wewnętrznych określa zasady tworzenia i gospodarowania
funduszem operacyjnym.
6. Jeżeli w czasie korzystania i w związku z korzystaniem przez Straż Graniczną
z pomocy osób, o których mowa w ust. 1, osoby te utraciły życie lub poniosły
uszczerbek na zdrowiu albo szkodę w mieniu, odszkodowanie przysługuje na
zasadach i w trybie określonych w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych.
Art. 9c. 1. W związku z wykonywaniem zadań wymienionych w art. 1 ust. 2 Straż
Graniczna zapewnia ochronę form i metod realizacji zadań, informacji oraz
własnych obiektów i danych identyfikujących funkcjonariuszy.
2. Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych funkcjonariusze mogą
posługiwać się dokumentami, które uniemożliwiają ustalenie danych
identyfikujących funkcjonariusza Straży Granicznej oraz środków, którymi
posługuje się przy wykonywaniu zadań służbowych.
3. Minister Spraw Wewnętrznych określi szczegółowe zasady i tryb wydawania,
posługiwania się, a także przechowywania dokumentów, o których mowa w ust. 2.
Art. 9d. Udzielenie informacji o szczegółowych formach, zasadach i organizacji,
a także o prowadzonych czynnościach operacyjno-rozpoznawczych oraz o stosowanych
środkach i metodach ich realizacji może nastąpić wyłącznie w przypadku, gdy
istnieje uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa ściganego z oskarżenia
publicznego w związku z wykonywaniem tych czynności. W takim przypadku
udzielenie informacji następuje w trybie określonym w art. 7a ustawy o urzędzie
Ministra Spraw Wewnętrznych.
Art. 9e. 1. Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych podejmowanych w
celu udokumentowania przestępstw określonych w art. 1 ust. 2 pkt 4 albo w celu
ustalenia tożsamości osób uczestniczących w tych przestępstwach, lub przejęcia
przedmiotów przestępstwa Minister Spraw Wewnętrznych, przed wszczęciem
postępowania karnego, może zarządzić niejawne nadzorowanie przemieszczania,
przechowywania i obrotu przedmiotami przestępstwa, jeśli nie stwarza to
zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzkiego.
2. O wydanym w trybie ust. 1 zarządzeniu należy niezwłocznie poinformować
Prokuratora Generalnego, którego informuje się także o przebiegu i wynikach
podjętych czynności. Prokurator Generalny może nakazać zaniechanie tych
czynności.
3. Stosownie do zarządzenia, o którym mowa w ust. 1, organy i instytucje
państwowe są obowiązane dopuścić do dalszego przewozu przesyłki zawierającej
przedmioty przestępstwa, w stanie nienaruszonym lub po ich usunięciu, albo
zastąpieniu w całości lub w części.
4. Minister Spraw Wewnętrznych określi, w porozumieniu z Ministrem
Sprawiedliwości, sposób przeprowadzania i dokumentowania czynności, o których
mowa w ust. 1.";
9) w art. 11:
a) w ust. 1:
- w pkt 5 po wyrazach "popełniających przestępstwo" dodaje się przecinek i
wyrazy "poszukiwanych przez organy ścigania," oraz wyrazy "strażnicy lub
granicznej placówki kontrolnej" zastępuje się wyrazami "właściwego terenowego
organu",
- w pkt 7 po wyrazach "i cofania" dodaje się wyrazy "z granicy państwowej", po
wyrazach "szkodliwych materiałów" dodaje się wyrazy "jądrowych i", po wyrazie
"biologicznych" dodaje się wyrazy "jak również odpadów" a wyrazy "z granicy
państwa" na końcu punktu skreśla się,
- pkt 9 otrzymuje brzmienie:
"9) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji
rządowej i samorządu terytorialnego oraz jednostek gospodarczych prowadzących
działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy i
jednostki obowiązane są, w zakresie swojego działania, do udzielenia tej pomocy,
w zakresie obowiązujących przepisów prawa,",
- dodaje się pkt 10 w brzmieniu:
"10) zwracania się o niezbędną pomoc do innych jednostek gospodarczych i
organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej
osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa,",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a-2d w brzmieniu:
"2a. Osobę zatrzymaną należy niezwłocznie poddać, w razie uzasadnionej potrzeby
- badaniu lekarskiemu lub udzielić jej pierwszej pomocy medycznej.
2b. Minister Spraw Wewnętrznych oraz Minister Zdrowia i Opieki Społecznej
określą, w drodze rozporządzenia, tryb przeprowadzania badań lekarskich, o
których mowa w ust. 2a.
2c. Przy legitymowaniu lub ustalaniu tożsamości osób, o których mowa w ust. 1
pkt 4, funkcjonariuszom Straży Granicznej przysługują odpowiednio uprawnienia i
obowiązki policjantów.
2d. Minister Spraw Wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia, warunki, jakim
powinny odpowiadać pomieszczenia w jednostkach organizacyjnych Straży Granicznej
przeznaczone dla osób zatrzymanych,",
c) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. Minister Spraw Wewnętrznych określa sposób doprowadzania osób, o których
mowa w ust. 1 pkt 5.";
10) po art. 11 dodaje się art. 11a w brzmieniu:
"Art. 11a. 1. Środki finansowe w wysokości 20% wpływów uzyskanych przez Skarb
Państwa tytułem przepadku rzeczy pochodzących z ujawnionych przez Straż
Graniczną przestępstw celnych i dewizowych przeznacza się na usprawnienie
funkcjonowania Straży Granicznej i nagrody dla funkcjonariuszy, którzy
przyczynili się bezpośrednio do ujawnienia tych przestępstw.
2. Minister Spraw Wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem Finansów i Ministrem
Sprawiedliwości, określi, w drodze rozporządzenia, tryb gospodarowania środkami,
o których mowa w ust. 1, oraz zasady przyznawania nagród wymienionych w ust. 1.
3. W przypadkach wspólnego ujawnienia przestępstw, o których mowa w ust. 1,
przez funkcjonariuszy Straży Granicznej i celnych, szczegółowe zasady podziału
środków wymienionych w ust. 1 określa Komendant Główny Straży Granicznej w
porozumieniu z Prezesem Głównego Urzędu Ceł.";
11) w art. 13 po wyrazach "korzystać nieodpłatnie" wyraz "z" zastępuje się
wyrazem "ze" oraz skreśla się wyraz "państwowych";
12) w art. 23 w ust. 1 dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
"4) pałek służbowych.";
13) w art. 24:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Jeżeli środki przymusu bezpośredniego wymienione w art. 23 ust. 1 okazały
się niewystarczające lub ich użycie ze względu na okoliczności danego zdarzenia
nie jest możliwe, funkcjonariusz ma prawo użycia broni palnej wyłącznie:
1) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub
wolność funkcjonariusza lub innej osoby oraz w celu przeciwdziałania czynnościom
zmierzającym bezpośrednio do takiego zamachu,
2) przeciwko osobie nie podporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego
porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić
może życiu, zdrowiu lub wolności funkcjonariusza albo innej osoby,
3) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie, przemocą odebrać broń palną
funkcjonariuszowi lub innej osobie uprawnionej do posiadania broni palnej,
4) w celu odparcia bezpośredniego, bezprawnego zamachu na obiekty służące
obronności państwa lub ważne dla gospodarki narodowej, a także na obiekty Straży
Granicznej lub służące ochronie granicy państwowej,
5) w celu odparcia bezpośredniego zamachu na nienaruszalność granicy państwowej
ze strony osób działających w sposób zorganizowany, które przemocą wymuszają
przekroczenie granicy państwowej przy użyciu broni lub pojazdu,
6) w celu odparcia zamachu na mienie, stwarzającego jednocześnie bezpośrednie
zagrożenie dla życia, zdrowia lub wolności człowieka,
7) w bezpośrednim pościgu za osobą, wobec której użycie broni było dopuszczalne
w przypadkach określonych w pkt 1-6, albo za osobą, wobec której istnieje
uzasadnione podejrzenie popełnienia zabójstwa, zamachu terrorystycznego,
uprowadzenia osoby w celu: wymuszenia okupu lub określonego zachowania, rozboju,
kradzieży rozbójniczej, wymuszenia rozbójniczego, umyślnego ciężkiego
uszkodzenia ciała, zgwałcenia, podpalenia lub umyślnego sprowadzenia w inny
sposób niebezpieczeństwa powszechnego dla życia albo zdrowia,
8) w celu ujęcia osoby, o której mowa w pkt 7, jeśli schroniła się ona w miejscu
trudno dostępnym, a z okoliczności towarzyszących wynika, że może użyć broni
palnej lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić może życiu
lub zdrowiu,
9) w celu odparcia gwałtownego, bezpośredniego i bezprawnego zamachu na konwój
ochraniający osoby, dokumenty zawierające wiadomości stanowiące tajemnicę
państwową, pieniądze albo inne przedmioty wartościowe,
10) w celu ujęcia lub udaremnienia ucieczki osoby zatrzymanej, tymczasowo
aresztowanej lub odbywającej karę pozbawienia wolności, jeśli:
a) ucieczka osoby pozbawionej wolności stwarza zagrożenie dla życia albo zdrowia
ludzkiego,
b) istnieje uzasadnione podejrzenie, że osoba pozbawiona wolności może użyć
broni palnej, materiałów wybuchowych lub niebezpiecznego narzędzia,
c) pozbawienie wolności nastąpiło w związku z uzasadnionym podejrzeniem lub
stwierdzeniem popełnienia przestępstw, o których mowa w pkt 7.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. W działaniach pododdziałów odwodowych w zasięgu terytorialnym przejścia
granicznego oraz w strefie nadgranicznej użycie broni palnej może nastąpić tylko
na rozkaz ich dowódcy.",
c) w ust. 3 skreśla się kropkę i dodaje wyrazy "oraz zasady użycia broni przez
pododdziały odwodowe Straży Granicznej.";
14) w art. 30 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Minister Spraw Wewnętrznych określi wzór flagi Straży Granicznej,
okoliczności i warunki jej podnoszenia oraz sposób oznakowania jednostek
pływających i statków powietrznych, a także znaki rozpoznawcze używane na nich
przez Straż Graniczną w nocy.";
15) w art. 31:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i nadaje się jej brzmienie:
"1. Służbę w Straży Granicznej może pełnić obywatel polski o nieposzlakowanej
opinii, nie karany, korzystający z pełni praw publicznych, posiadający co
najmniej średnie wykształcenie oraz zdolność fizyczną i psychiczną do służby w
formacjach uzbrojonych, podległych szczególnej dyscyplinie służbowej, której
gotów jest się podporządkować.",
b) dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu:
"2. Komendant Główny Straży Granicznej może wyrazić zgodę na przyjęcie do służby
w Straży Granicznej kandydata, który nie ma wykształcenia średniego, jeżeli w
toku postępowania kwalifikacyjnego stwierdzono, że kandydat wykazuje szczególne
predyspozycje do tej służby.
3. Minister Spraw Wewnętrznych, w drodze rozporządzenia, określa zasady
przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego, o którym mowa w ust. 2.";
16) w art. 33 w ust. 1 po wyrazie "dochować" skreśla się wyraz "zasad";
17) w art. 34:
a) w ust. 2 po wyrazach "w rozkazie" dodaje się wyraz "personalnym",
b) w ust. 4:
- wyrazy "kobiet, funkcjonariuszy" zastępuje się wyrazami
"funkcjonariuszy-kobiet",
- po wyrazach "organów wojskowych" przecinek zastępuje się kropką, a pozostałe
wyrazy skreśla się;
18) w art. 35 w ust. 3 po wyrazach "komendanta oddziału" dodaje się wyrazy "lub
ośrodka szkolenia";
19) w art. 36 w ust. 1 po wyrazach "Komendant Główny Straży Granicznej" wyraz
"i" zastępuje się przecinkiem i dodaje się na końcu wyrazy "oraz komendanci
ośrodków szkolenia Straży Granicznej.";
20) w art. 41 w ust. 2 wyrazy "resortem spraw wewnętrznych" zastępuje się
wyrazami "Strażą Graniczną";
21) w art. 42 w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) likwidacji zajmowanego stanowiska służbowego lub z przyczyn uzasadnionych
potrzebami organizacyjnymi, gdy nie ma możliwości mianowania go na inne
równorzędne stanowisko.";
22) w art. 43 w ust. 3 wyrazy "12 miesięcy" zastępuje się wyrazami "czasu
ukończenia postępowania karnego";
23) w art. 45:
a) w ust. 1 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
"5) utraty obywatelstwa polskiego lub nabycia obywatelstwa innego państwa.",
b) w ust. 2 dodaje się pkt 7 w brzmieniu:
"7) rozformowania jednostki organizacyjnej, w której funkcjonariusz pełni
służbę, lub zmniejszenia jej stanu etatowego, jeżeli przeniesienie
funkcjonariusza do innej jednostki lub na niższe stanowisko nie jest możliwe.",
c) w ust. 3 wyrazy "od chwili zgłoszenia przez niego pisemnego żądania takiego
zwolnienia" zastępuje się wyrazami "od dnia pisemnego zgłoszenia przez niego
wystąpienia ze służby.",
d) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. W przypadkach określonych w ust. 2 pkt 7 zwolnienie następuje po upływie 6
miesięcy, a w przypadku służby przygotowawczej po upływie 3 miesięcy od dnia
podjęcia decyzji o likwidacji jednostki organizacyjnej, jej rozformowania lub
zmniejszenia stanu etatowego.";
24) art. 46 otrzymuje brzmienie:
"Art. 46. 1. W razie uchylenia prawomocnego wyroku skazującego lub prawomocnego
orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania karnego i wydania orzeczenia o
umorzeniu postępowania karnego albo w razie uchylenia kary dyscyplinarnej
wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, obniżenia stopnia lub kary wydalenia
ze służby, ulegają uchyleniu skutki, jakie wynikły dla funkcjonariusza w związku
z wyznaczeniem na niższe stanowisko lub obniżeniem stopnia. O uchyleniu innych
skutków decyduje Minister Spraw Wewnętrznych.
2. W razie uchylenia prawomocnego wyroku skazującego lub prawomocnego orzeczenia
o warunkowym umorzeniu postępowania karnego i wydania prawomocnego wyroku
uniewinniającego; ulegają uchyleniu wszystkie skutki, jakie wynikły dla
funkcjonariusza w postępowaniu dyscyplinarnym, przeprowadzonym w związku z
oskarżeniem o popełnienie przestępstwa stanowiącego przedmiot rozstrzygnięcia
sądu.
3. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 2, podstawę orzeczenia kary
dyscyplinarnej stanowiły przesłanki inne niż tylko oskarżenie o popełnienie
przestępstwa, o uchyleniu skutków, jakie wynikły dla funkcjonariusza w wyniku
postępowania dyscyplinarnego, decyduje Minister Spraw Wewnętrznych. Przepis ust.
1 stosuje się odpowiednio.";
25) w art. 47 w ust. 1 i 2 wyrazy "prosi o zwolnienie" zastępuje się wyrazami
"zgłosi pisemnie wystąpienie ze służby.";
26) w art. 48:
a) w ust. 1 wyrazy "ust. 2 pkt 2, 3 i 5" zastępuje się wyrazami "ust. 2 pkt 2,
3, 5 i 7",
b) w ust. 2 po wyrazach "ust. 2 pkt 5" dodaje się wyrazy "i 7",
c) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
" 3. Funkcjonariuszowi-kobiecie zwolnionej na podstawie art. 45 ust. 2 pkt 5 i 7
w czasie urlopu wychowawczego przysługują do końca okresu, na który ten urlop
został udzielony:
1) świadczenia pieniężne, wypłacane na zasadach obowiązujących przy wypłacaniu
zasiłku wychowawczego,
2) inne uprawnienia przewidziane dla pracownic zwalnianych z pracy w czasie
urlopu wychowawczego z przyczyn dotyczących zakładu pracy. " ;
27) art. 49 otrzymuje brzmienie:
"Art. 49. 1. Funkcjonariuszy zwalniają ze służby właściwi przełożeni z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. Komendant Główny Straży Granicznej zwalnia ze służby funkcjonariuszy:
1) posiadających stopnie oficerskie,
2) którym wymierzono karę dyscyplinarną wydalenia ze służby,
3) w przypadkach określonych w art. 45 ust. 2 pkt 5.";
28) w art. 55 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Na pierwszy stopień oficerski Straży Granicznej może być mianowany
funkcjonariusz, który posiada wykształcenie wyższe i odbył przeszkolenie
specjalistyczne lub zdał egzamin oficerski bez odbycia przeszkolenia.";
29) w art. 57 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W przypadkach zasługujących na szczególne wyróżnienie funkcjonariusza
posiadającego pozytywną opinię służbową oraz szczególne kwalifikacje zawodowe
lub umiejętności do pełnienia służby można mianować na wyższy stopień przed
upływem okresów ustalonych w art. 56. Okresy te nie mogą być jednak skrócone
więcej niż o połowę.";
30) w art. 61 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Przy przyjmowaniu do służby osoby posiadającej inny niż wymieniony w ust. 2
stopień w korpusie oficerów Policji, Urzędu Ochrony Państwa lub Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej na równorzędny stopień w Straży Granicznej mianuje
Komendant Główny Straży Granicznej.";
31) w art. 65:
a) w ust. 2 skreśla się drugie zdanie,
b) ust. 9 otrzymuje brzmienie:
"9. Minister Spraw Wewnętrznych określa wzory i normy oraz zasady noszenia
umundurowania, a także wzory odznak i emblematów,";
32) art. 69 otrzymuje brzmienie:
"Art. 69. Funkcjonariusz jest obowiązany powiadomić bezpośredniego przełożonego
o zamiarze wyjazdu za granicę. Jeżeli wyjazd jest planowany na więcej niż 3 dni,
powiadomienie następuje w formie pisemnej.";
33) skreśla się art. 70;
34) w art. 77:
a) dodaje się nowy ust. 3 w brzmieniu:
"3. Zwrot kosztów przejazdu lub zryczałtowany równoważnik pieniężny, o których
mowa w ust. 1 i 2, nie przysługują funkcjonariuszowi w roku kalendarzowym, w
którym wykupiono uprawnienia do bezpłatnych przejazdów państwowymi środkami
komunikacji, na podstawie odrębnych przepisów.",
b) dotychczasowy ust. 3 oznacza się jako ust. 4;
35) art. 85 otrzymuje brzmienie:
"Art. 85. 1. Minister Spraw Wewnętrznych, w granicach ustalonych w ustawie,
określa szczegółowo prawa i obowiązki oraz przebieg służby funkcjonariuszy.
2. Sposób pełnienia służby określają zarządzenia, regulaminy i rozkazy
Komendanta Głównego Straży Granicznej.",
36) w art. 93 w pkt 2 po wyrazie "własne" dodaje się wyrazy "lub małżonka";
37) w art. 94 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Na lokale mieszkalne dla funkcjonariuszy przeznacza się lokale będące w
dyspozycji Ministra Spraw Wewnętrznych lub podległych mu organów, uzyskane w
wyniku ich działalności inwestycyjnej albo od terenowych organów rządowej
administracji ogólnej, stanowiące własność gmin lub zakładów pracy, a także
zwalniane przez osoby, które decyzje o przydziale uzyskały z jednostek
podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych.";
38) w art. 95 w ust. 2 wyraz "wypłacania" zastępuje się wyrazami "przyznawania i
zwracania";
39) w art. 96 w ust. 2 wyraz "wypłaty" zastępuje się wyrazem "zwracania";
40) w art. 97:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, nie przysługuje w roku
kalendarzowym, w którym wykupiono uprawnienia do bezpłatnych przejazdów
państwowymi środkami komunikacji, na podstawie odrębnych przepisów.";
41) w art. 98 w ust. 2 po wyrazach "przyznawania i" dodaje się wyrazy "zwrotu
oraz";
42) w art. 99 w pkt 1 wyrazy "z funduszu mieszkaniowego" zastępuje się wyrazami
", o której mowa w art. 98,";
43) w art. 100:
a) w ust. 1 w pkt 1 wyraz "albo" zastępuje się przecinkiem,
b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "z funduszu mieszkaniowego";
44) w art. 101:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Minister Spraw Wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem Gospodarki
Przestrzennej i Budownictwa oraz Ministrem Finansów, określa warunki najmu
lokali mieszkalnych znajdujących się w budynkach będących własnością Skarbu
Państwa, pozostających w zarządzie jednostek organizacyjnych resortu spraw
wewnętrznych, a także zasady obliczania czynszu najmu za te lokale.",
b) dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:
"4. W sprawach spornych wynikających ze stosunku najmu lokali, o których mowa w
ust. 2, rozstrzygają sądy powszechne.
5. Przydział i opróżnianie mieszkań oraz załatwianie spraw, o których mowa w
art. 95, 96 i 98, następuje w formie decyzji administracyjnej.";
45) w art. 112 w ust. 1 w pkt 4 wyraz "powierzonych" zastępuje się wyrazem
"zleconych";
46) w art. 113:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Zasiłek, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje funkcjonariuszowi
pełniącemu służbę w Straży Granicznej po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej
lub innej służby, w czasie której otrzymał taki zasiłek.";
47) art. 114 i 115 otrzymują brzmienie:
"Art. 114. 1. Funkcjonariuszowi mogą być przyznawane nagrody roczne, nagrody
uznaniowe i zapomogi na warunkach określonych, w drodze zarządzenia, przez
Ministra Spraw Wewnętrznych.
2. Wysokość funduszu na nagrody i zapomogi dla funkcjonariuszy określa Minister
Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej.
Art. 115. 1. Funkcjonariuszowi przysługują nagrody jubileuszowe w wysokości:
po 20 latach służby - 75%,
po 25 latach służby - 100%,
po 30 latach służby - 150%,
po 35 latach służby - 200%,
po 40 latach służby - 300%
miesięcznego uposażenia zasadniczego, wraz z dodatkami o charakterze stałym.
2. Okresy wliczane do okresu służby, od którego zależy nabycie prawa do nagrody
jubileuszowej, oraz zasady jej obliczania i wypłacania określa Minister Spraw
Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej.";
48) w art. 116 w ust. 1 wyraz "powierzonych" zastępuje się wyrazem "zleconych",
a wyrazy "funkcjonariusz może otrzymać" zastępuje się wyrazami "funkcjonariusz
otrzymuje";
49) w art. 118 w ust. 1:
a) wyrazy "oraz ust. 2 pkt 1 i 3-5" zastępuje się wyrazami "oraz ust. 2 pkt 1,
3-7",
b) dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
" 5) nie wykorzystane w danym roku świadczenia pieniężne przysługujące stosownie
do przepisów wydanych na podstawie art. 77 ust. 4.";
50) w art. 121 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
" 3. Funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby na podstawie art. 45 ust. 2 pkt 5 i
7, który z powodu nadal trwającej choroby nie może podjąć zatrudnienia, wypłaca
się co miesiąc świadczenia pieniężne określone w ust. 1 przez okres choroby, nie
dłużej jednak niż przez okres 3 miesięcy, chyba że wcześniej komisja lekarska
wyda orzeczenie o inwalidztwie stanowiące podstawę do ustalenia prawa do renty
inwalidzkiej. " ;
51) w art. 136 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Funkcjonariuszowi mogą być wymierzane kary dyscyplinarne:
1) upomnienie,
2) nagana,
3) surowa nagana,
4) nagana z ostrzeżeniem,
5) ostrzeżenie o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku,
6) wyznaczenie na niższe stanowisko służbowe,
7) obniżenie stopnia,
8) ostrzeżenie o niepełnej przydatności do służby,
9) wydalenie ze służby.";
52) w art. 137 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. W przypadku gdy czyn, o którym mowa w ust. 1, stanowi jednocześnie
przestępstwo, przedawnienie karalności dyscyplinarnej następuje dopiero z
upływem okresu przedawnienia karalności przestępstwa.";
53) art. 143 otrzymuje brzmienie:
"Art. 143. Szczegółową organizację sądów honorowych, ich właściwość oraz zasady
i tryb postępowania, a także rodzaje stosowanych przez sądy honorowe środków
wychowawczych, określa Komendant Główny Straży Granicznej w porozumieniu ze
związkiem zawodowym funkcjonariuszy Straży Granicznej."
54) po art. 146 dodaje się art. 146a w brzmieniu:
"Art. 146a. Nie popełnia przestępstwa, kto wykonuje czynności określone w art.
9e ust. 1.";
55) po art. 147 dodaje się art. 147a w brzmieniu:
"Art. 147a. 1. Kto odbywając służbę kandydacką w Straży Granicznej uporczywie
nie wykonuje poleceń w sprawach służbowych,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
2. Kto odbywając służbę kandydacką w Straży Granicznej samowolnie opuszcza
wyznaczone miejsce wykonywania obowiązków służbowych na czas powyżej czternastu
dni kalendarzowych lub przez taki czas samowolnie poza nim pozostaje,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
3. Kto odbywając służbę kandydacką w Straży Granicznej opuszcza wyznaczone
miejsce wykonywania obowiązków służbowych na czas powyżej dwóch dni
kalendarzowych, lub przez taki czas samowolnie poza nim pozostaje,
podlega karze pozbawienia wolności do roku.
4. Kto odbywając służbę kandydacką w Straży Granicznej w celu trwałego uchylania
się od służby opuszcza wyznaczone miejsce wykonywania obowiązków służbowych lub
w takim celu poza nim pozostaje,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 5.";
56) w art. 153:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Funkcjonariusze w służbie kandydackiej mogą pełnić służbę graniczną,
prowadzić działania graniczne i wykonywać czynności administracyjno-porządkowe.
Funkcjonariusze ci pełnią służbę w systemie skoszarowanym."
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Przepisy rozdziałów 8, 10, 11, 13 i 14, dotyczące funkcjonariuszy w służbie
przygotowawczej, stosuje się również do funkcjonariuszy w służbie kandydackiej,
z wyjątkiem przepisów art. 72, 86, 87 ust. 4, art. 112, 117, 118 i 119 ust. 4
oraz art. 124 i 142.";
c) dodaje się ust. 6 i 7 w brzmieniu:
"6. Funkcjonariuszowi w służbie kandydackiej przysługuje w okresie tej służby
prawo do płatnego urlopu wypoczynkowego w wymiarze łącznie 30 dni
kalendarzowych.
7. Minister Spraw Wewnętrznych określa organizację służby w systemie
skoszarowanym oraz sposób jej pełnienia.";
57) art. 154 otrzymuje brzmienie:
"Art. 154. 1. Osobne kwatery stałe pozostające w dyspozycji Ministra Spraw
Wewnętrznych lub podległych mu organów, przydzielone żołnierzom zawodowym Wojsk
Ochrony Pogranicza, którzy zostali przyjęci do służby w Straży Granicznej, stają
się, z mocy prawa, lokalami mieszkalnymi w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Jeżeli norma zaludnienia przydzielonej osobnej kwatery stałej, o której mowa
w ust. 1, jest wyższa od normy zaludnienia przysługującej osobie wymienionej w
ust. 1 jako funkcjonariuszowi, osoba ta zachowuje prawo do tej normy w
zajmowanym dotychczas lokalu mieszkalnym.
3. Uprawnienia nabyte na podstawie ustawy z dnia 20 maja 1976 r. o
zakwaterowaniu sił zbrojnych (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 19 i z 1994 r. Nr 10,
poz. 36) przez żołnierzy zawodowych Wojsk Ochrony Pogranicza, którzy zostali
przyjęci do służby w Straży Granicznej, stają się, z mocy prawa, uprawnieniami
mieszkaniowymi funkcjonariuszy Straży Granicznej w rozumieniu niniejszej ustawy.
4. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się także do osób, o których mowa w ust. 1,
jeżeli osoby te uzyskały policyjne zaopatrzenie emerytalne.
5. W stosunku do funkcjonariuszy, którzy poprzednio byli żołnierzami zawodowymi
i otrzymali osobne kwatery stałe, z zastrzeżeniem ust. 1-4, stosuje się przepisy
o zakwaterowaniu sił zbrojnych w zakresie sprzedaży osobnych kwater stałych."
Art. 5. W ustawie z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z
1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114) w art. 70 ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Ministrowie Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych, w porozumieniu z
Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej, mogą określać odmiennie od przepisów
ust. 2-5 oraz art. 71 uprawnienia kierowców do kierowania pojazdami Policji i
Straży Granicznej oraz kierowców w czynnej służbie wojskowej do kierowania
pojazdami Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej."
Art. 6. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1986 r. - Prawo atomowe (Dz. U. Nr 12, poz.
70, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1991 r. Nr 8, poz. 28 oraz z 1994 r. Nr 90,
poz. 418) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4:
a) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Prezes Państwowej Agencji Atomistyki, zwany dalej "Prezesem Agencji", może
określić szczegółowe wymagania oraz warunki bezpieczeństwa jądrowego i ochrony
radiologicznej, dotyczące poszczególnych rodzajów działalności związanej z
wykorzystywaniem energii atomowej i źródeł promieniowania jonizującego.",
b) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Prezes Agencji może określić wypadki, w których działalność związana ze
źródłami promieniowania jonizującego nie wymaga zezwolenia, o którym mowa w ust.
1.";
2) tytuł rozdziału 11 otrzymuje brzmienie: "Przepisy karne";
3) po art. 61 dodaje się nowy art. 62 w brzmieniu:
"Art. 62. 1. Kto bez wymaganego zezwolenia wytwarza, przetwarza, wprowadza do
obrotu, przewozi, posiada lub stosuje materiały jądrowe, źródła lub odpady
promieniotwórcze albo je porzuca, podlega karze pozbawienia wolności od roku do
lat 10 i grzywny.
2. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1, orzeka się przepadek
przedmiotów przestępstwa, choćby nie byty własnością sprawcy.";
4) dotychczasowy art. 62 oznacza się jako art. 62a i w ust. 1 pkt 1 otrzymuje
brzmienie:
"1) bez wymaganego zezwolenia lub wbrew jego warunkom podejmuje działalność, o
której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2-9 oraz w przepisach wydanych na podstawie art.
4 ust. 3 pkt 2, albo dokonuje przywozu lub wywozu, o których mowa w art. 6 ust.
2, albo zatrudnia pracowników bez uprawnień, kwalifikacji lub umiejętności
określonych w przepisach o bezpieczeństwie jądrowym i ochronie radiologicznej,".
Art. 7. W ustawie z dnia 19 listopada 1987 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr
36, poz. 202) w art. 28 w ust. 3 dodaje się na końcu wyrazy "i w Straży
Granicznej".
Art. 8. W ustawie z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym
(Dz. U. Nr 74, poz. 368) w art. 19 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
"3a) zwolnienia ze służby funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa, gdy wymaga
tego ważny interes służby,".
Art. 9. Minister Spraw Wewnętrznych zorganizuje policję sądową w okresie 6
miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
Art. 10. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w niniejszej
ustawie zachowują moc przepisy dotychczasowe, jeżeli nie są z nią sprzeczne, nie
dłużej jednak niż przez 6 miesięcy.
Art. 11. Minister Spraw Wewnętrznych ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej
Polskiej, w drodze obwieszczenia, jednolite teksty ustaw:
1) z dnia 6 kwietnia 1990 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych,
2) z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji,
3) z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa,
4) z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej, z uwzględnieniem zmian
wynikających z niniejszej ustawy i ustaw ogłoszonych przed dniem wydania tekstu
jednolitego.
Art. 12. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

25--z dnia 2 grudnia 1994 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących
zasady opodatkowania oraz niektórych innych ustaw.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

26--z dnia 3 stycznia 1995 r. w sprawie warunków przekazania przez Bank
Gospodarki Żywnościowej S.A. części majątku bankom regionalnym
27--z dnia 10 stycznia 1995 r. w sprawie wyrażenia zgody na szczególny
tryb sprzedaży niektórych należących do Skarbu Państwa akcji Banku
Przemysłowo-Handlowego S.A.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

28--z dnia 12 stycznia 1995 r. w sprawie sposobu ustalania opłat
dodatkowych w razie niedopełnienia obowiązku zapłaty należności
przewozowych z tytułu przewozu osób, naruszenia przepisów o zabieraniu ze
sobą do środka transportowego zwierząt i rzeczy oraz spowodowania
zatrzymania lub zmiany trasy środka transportowego bez uzasadnionej
przyczyny

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 4 stycznia 1995 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską
a Socjalistyczną Republiką Wietnamu o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w
sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych, sporządzonej w Warszawie dnia 22 marca
1993 r.
(Dz. U. Nr 55, poz. 290)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 87 ustęp 1 Umowy
między Rzecząpospolitą Polską a Socjalistyczną Republiką Wietnamu o pomocy
prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych,
sporządzonej w Warszawie dnia 22 marca 1993 r.,
nastąpiła w Hanoi dnia 19 grudnia 1994 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych
wymienionej umowy.
Powyższa umowa wchodzi w życie dnia 18 stycznia 1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: w z. I. Byczewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 6 września 1995 r.
w sprawie podatku akcyzowego
(Dz. U. Nr 105, poz. 516)
Na podstawie art. 6 ust. 10 pkt 2, art. 32 ust. 5,art. 35 ust. 4,art. 36 ust.
5,art. 37 ust. 3 pkt 2 i ust. 4 oraz art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia
1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11,
poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z
1995 r. Nr 44, poz. 231) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustala się tabele stawek podatku akcyzowego, stanowiące załączniki nr 1i
2do rozporządzenia, dla wyrobów akcyzowych produkowanych w kraju oraz
importowanych, wymienionych w pozycjach 2-12, 14-16, 18 i 20 załącznika nr 6do
ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku
akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r.
Nr 132, poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz. 231), zwanej dalej "ustawą".
ż 2. 1. Podatek akcyzowy od nadmiernych ubytków i zawinionych niedoborów wpłaca
się w przypadku wystąpienia tych ubytków i niedoborów w czasie produkcji,
magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu spirytusu i wyrobów spirytusowych
(SWW: 244), wyrobów winiarskich (SWW: 247) oraz piwa (SWW: 2483).
2. Przepis ust. 1 stosuje się w przypadku stwierdzenia nadmiernych ubytków i
zawinionych niedoborów:
1) przed powstaniem obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym,
2) w czasie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu spirytusu
nabytego po cenie niższej od określonej w odrębnych przepisach najwyższej
urzędowej ceny zbytu.
3. Do nadmiernych ubytków i zawinionych niedoborów stosuje się najwyższą stawkę
podatku akcyzowego, ustaloną dla wyrobu akcyzowego wytworzonego przez
producenta, u którego powstały te ubytki lub niedobory.
4. Do nadmiernych ubytków lub niedoborów spirytusu nabytego po cenie niższej od
najwyższej ceny urzędowej stosuje się stawkę podatku akcyzowego w wysokości
różnicy między najwyższą ceną urzędową, pomniejszoną o podatek od towarów i
usług, a ceną nabycia pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z zastrzeżeniem
ust. 3.
5. Podatek akcyzowy od nadmiernych ubytków wyrobów winiarskich pomniejsza się o
podatek akcyzowy zawarty w cenach zakupu zużytych do ich wytworzenia wyrobów
winiarskich i podatek akcyzowy pobrany przez urzędy celne od tych surowców.
ż 3. W przypadku gdy producent oddaje wyrób akcyzowy w odpłatne użytkowanie,
obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym powstaje nie później niż w dniu
opuszczenia przez wyrób pomieszczenia producenta.
ż 4. Przy sprzedaży paliw do silników przesyłanych do odbiorcy rurociągiem za
datę opuszczenia pomieszczenia producenta przyjmuje się datę odbioru paliw
potwierdzoną pisemnym protokołem komisyjnego przyjęcia paliwa przez odbiorcę.
ż 5. 1. Zwalnia się od podatku akcyzowego:
1) odzież futrzaną i inne wyroby futrzarskie wytworzone z wyprawionych skór
zwierząt szlachetnych, zakupionych po cenach zawierających podatek akcyzowy lub
od których podatek ten został pobrany przez urząd celny,
2) rozlew piwa zakupionego po cenach zawierających podatek akcyzowy lub od
których podatek ten został pobrany przez urząd celny,
3) rozlew importowanych wódek gatunkowych, od których podatek ten został pobrany
przez urząd celny,
4) wyroby akcyzowe sprzedawane do wolnych obszarów celnych umiejscowionych na
terenie lotniczego, morskiego lub rzecznego przejścia granicznego, z
przeznaczeniem do odprzedaży podróżnym,
2. Podatnicy, którzy przed sprzedażą wyrobów winiarskich:
1) dokonują ich rozlewu,
2) poddają je leżakowaniu, kupażowaniu, tzn. mieszaniu win w celu osiągnięcia
właściwych efektów barwy, smaku i aromatu, dosładzaniu, doprawianiu nalewką
ziołową, nasycaniu dwutlenkiem węgla, podbarwianiu karmelem, doalkoholizowaniu
lub maderyzacji, tzn. przyspieszeniu procesu dojrzewania wina przez zastosowanie
oddziaływania termicznego, mogą obniżyć podatek akcyzowy należny od sprzedaży
tych wyrobów o podatek akcyzowy zawarty w cenach zakupu zużytych wyrobów
winiarskich i podatek akcyzowy pobrany przez urzędy celne od surowców
winiarskich.
3. W przypadku sprzedaży wyrobów wymienionych w poz. 8 załącznika nr 1do
rozporządzenia, podatek akcyzowy należny od tych wyrobów obniża się o podatek
akcyzowy zawarty w cenach zakupu zużytych do ich wytwarzania materiałów
zaliczanych według Systematycznego wykazu wyrobów do grupy 1324-4, -5, -9 oraz
podatek akcyzowy pobrany przez urzędy celne od tych materiałów.
4. Podatek akcyzowy należny od sprzedaży soli (SWW: 1212) obniża się o podatek
akcyzowy zawarty w cenach zakupu zużytych do jej wytwarzania surowców oraz
podatek akcyzowy pobrany przez urzędy celne od tych surowców.
ż 6. Podatek akcyzowy należny od sprzedaży wódek gatunkowych obniża się o
podatek akcyzowy pobrany przez urzędy celne od napojów alkoholowych otrzymanych
przez destylację wina z winogron lub wytłoków z winogron oraz złożonych
preparatów i koncentratów alkoholowych, zakupionych z przeznaczeniem do
produkcji tych wódek.
ż 7. 1. Stawki podatku akcyzowego określone w poz. 14 pkt 1-3 załącznika nr 1do
rozporządzenia obniża się o:
1) 0,10 zł/l przy sprzedaży piwa w ilości do 20.000 hl w każdym roku podatkowym,

2) 0,06 zł/l przy sprzedaży piwa w ilości powyżej 20.000 hl do 200.000 hl w
każdym roku podatkowym,
3) 0,11 zł/l przy sprzedaży piwa w pojemnikach cylindrycznych ze stali
nierdzewnej wykonanych według norm "EURO" lub "DIN", z wbudowanym zaworem typu
"Fiting", dostosowanych do sterylnego mycia i napełniania (pojemniki KEG i KEG
+),
ż 8. W przypadku:
1) zlecenia wykonania wyrobu akcyzowego, podatnikiem podatku akcyzowego jest
zleceniobiorca; jeżeli stawka podatku akcyzowego została wyrażona w formie
procentowej, zleceniobiorca oblicza podatek od wartości wyrobu akcyzowego,
obliczonej na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na
danym rynku w dniu wykonania świadczenia, zmniejszonych o podatek od towarów i
usług,
2) ustalenia, na podstawie odrębnych przepisów, stawek podatku akcyzowego od
spirytusu w formie różnicy cen lub jej części, podatnikiem jest podmiot, u
którego różnice te powstały.
ż 9. Podatnikami podatku akcyzowego są również organy likwidacyjne, wymienione w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 8 marca 1967 r. w sprawie zbywania
niektórych ruchomości stanowiących własność Państwa lub podlegających sprzedaży
przez organy administracji państwowej na podstawie przepisów szczególnych (Dz.
U. Nr 9, poz. 41 i z 1984 r. Nr 14, poz. 61); organy te uiszczają podatek
akcyzowy według stawek właściwych dla sprzedaży poszczególnych wyrobów
akcyzowych, z tym że w przypadku sprzedaży wyrobów spirytusowych i spirytusu
stosuje się stawkę właściwą dla spirytusu butelkowanego.
ż 10. W przypadku gdy podatnik dokonuje sprzedaży oleju napędowego do silników
szybkoobrotowych armatorom rybołówstwa morskiego według zasad określonych
odrębnie przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, podatnik ten może
zwiększyć podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o kwotę
410 zł/t.
ż 11. 1. W przypadku gdy eksportowany wyrób akcyzowy został nabyty po cenach
zawierających podatek akcyzowy, kwota tego podatku u eksportera zwiększa podatek
naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy; dotyczy to również podatku
akcyzowego zawartego w cenach surowców i materiałów zużytych do wytworzenia
wyeksportowanych towarów.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku eksportu wyrobu
akcyzowego, od którego podatek akcyzowy został pobrany przez urząd celny.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą eksportu wyrobów akcyzowych oznaczonych
znakami skarbowymi akcyzy.
ż 12. Podatnicy nabywający wyroby wymienione w poz. 7 załącznika nr 1do
rozporządzenia, z przeznaczeniem do ich chemicznego przerobu, mogą zwiększyć
podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o kwotę podatku
akcyzowego zawartego w cenach tych wyrobów.
ż 13. Podatnicy importujący wyroby akcyzowe wymienione w poz. 1 załącznika nr
6do ustawy z przeznaczeniem do ich chemicznego przerobu w procesie pirolizy,
mogą zwiększyć podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o
kwotę podatku akcyzowego pobranego przez urzędy celne.
ż 14. 1. W przypadku gdy wyrób akcyzowy jest sprzedawany podróżnym na
pasażerskich statkach pełnomorskich, promach pasażersko-samochodowych i w
samolotach, obsługujących linie międzynarodowe, kwota podatku akcyzowego
zwiększa podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wyrobów akcyzowych, podawanych
pasażerom statków pełnomorskich, promów pasażersko-samochodowych i samolotów,
obsługujących linie międzynarodowe.
ż 15. Podatnicy uiszczają podatek akcyzowy od wyrobów wytwarzanych w kraju za
okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w
którym powstał obowiązek zapłaty podatku, na rachunek właściwego urzędu
skarbowego, z zastrzeżeniem ż 16, 18 i 19.
ż 16. 1. Podatnicy wytwarzający wyroby akcyzowe określone w poz. 1, 2, 13, 15 i
17 załącznika nr 6do ustawy uiszczają podatek akcyzowy:
1) wstępnie - za okresy dzienne,
2) za okresy miesięczne.
2. Wpłaty dzienne, o których mowa w ust. 1 pkt 1, są dokonywane przy
zastosowaniu procentowej stawki obliczonej według następującego wzoru (z
dokładnością do 0,01%):

gdzie:
PA -
oznacza kwotę podatku akcyzowego przypadającego do zapłaty w urzędzie skarbowym
z miesiąca poprzedzającego ostatni miesiąc rozliczeniowy,
Ws -
oznacza wartość sprzedaży wyrobów akcyzowych, od których płacony jest podatek
akcyzowy, nie zawierającą podatku od towarów i usług z miesiąca poprzedzającego
ostatni miesiąc rozliczeniowy.
3. Przy ustalaniu stawki procentowej, o której mowa w ust. 2, nie uwzględnia się
wyrobów akcyzowych, dla których stawki podatku akcyzowego zostały wyrażone w
formie różnicy cen.
4. Podatek za okresy dzienne stanowi iloczyn wartości sprzedaży w danym dniu
wyrobów akcyzowych, od których płacony jest podatek akcyzowy, pomniejszonej o
należny podatek od towarów i usług oraz stawki procentowej, wynikającej ze wzoru
określonego w ust. 2.
5. Wpłaty kwot określonych zgodnie z ust. 4 powinny być dokonywane nie później
niż do 25 dnia, licząc od dnia następującego po dniu opuszczenia przez wyrób
pomieszczenia producenta.
6. Podatek akcyzowy jest rozliczany ostatecznie za okresy miesięczne w terminie
do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek
podatkowy w tym podatku, z uwzględnieniem wstępnych wpłat dziennych.
ż 17. W przypadku gdy na podstawie odrębnych przepisów producenci spirytusu i
wyrobów spirytusowych obowiązani są do rozliczania podatku akcyzowego w formie
różnicy cen od spirytusu surowego lub spirytusu o obniżonej jakości, obowiązek
podatkowy powstaje w momencie przekazania tych spirytusów do przerobu; przepis ż
15 stosuje się odpowiednio.
ż 18. 1. Podatnicy podejmujący działalność w zakresie wytwarzania wyrobów
akcyzowych, o których mowa w ż 16 ust. 1, rozliczają podatek akcyzowy za okres
dwóch miesięcy kalendarzowych od dokonania pierwszej czynności podlegającej
opodatkowaniu wyłącznie za okresy miesięczne. Obowiązek dokonywania wstępnych
wpłat dziennych powstaje w pierwszym dniu trzeciego miesiąca kalendarzowego od
dokonania po raz pierwszy czynności podlegającej opodatkowaniu.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku wznowienia wytwarzania
wyrobów akcyzowych, o których mowa w ż 19 ust. 1, zawieszonego na okres dłuższy
niż trzy miesiące.
ż 19. Wpłaty dzienne, o których mowa w ż 19 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, zmniejszane
są o kwotę zaliczki na podatek akcyzowy, zapłaconej za nabycie banderol
podatkowych stosowanych na podstawie odrębnych przepisów. Jeżeli kwota zaliczki
została zwrócona podatnikowi przez urząd skarbowy, kwota ta zwiększa podatek
akcyzowy należny za miesiąc, w którym dokonano zwrotu.
ż 20. Na żądanie nabywcy podatnik podatku akcyzowego jest obowiązany określić w
fakturze kwotę podatku akcyzowego zawartą w wartości sprzedaży towarów
wykazanych w tej fakturze.
ż 21. Tracą moc: rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 października 1994 r.
w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 125, poz. 611 oraz z 1995 r. Nr 28, poz.
145, Nr 92, poz. 456, Nr 94, poz. 468).
ż 22. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 14 września 1995 r.
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 listopada 1995 r. (poz.
663)
Załącznik nr 1
TABELA STAWEK PODATKU AKCYZOWEGO DLA NIEKTÓRYCH WYROBÓW AKCYZOWYCH PRODUKOWANYCH
W KRAJU
Poz. Symbol Systematycznego wykazu wyrobów (SWW)Nazwa grupy towarów
(towaru)Stawka podatku akcyzowego w % obrotu lub w zł na jednostkę wyrobu
1234
1 0243 Oleje smarowe i specjalne:
1) oleje silnikowe, z wyjątkiem olejów DS-M do silników okrętowych (SWW:
0243-135), olejów DS-H do silników okrętowych (SWW: 0243-136), olejów SC22
do silników okrętowych (SWW: 0243-137), olejów do silników z zapłonem
samoczynnym (wysokoprężnych) pozostałych (SWW: 0243-139), olejów do
silników lotniczych (SWW: 0243-14), olejów silnikowych pozostałych (SWW:
0243-19) oraz olejów do silników okrętowych określonych przez Polską Normę
PN-75C-96089/01-04 jako Marinol typu CA, CB, CC, CD 10
2) pozostałe, w tym także oleje silnikowe wytwarzane z udziałem
komponentów uzyskiwanych z regeneracji zużytych olejów smarowych, w
których udział komponentów z regeneracji w produkcie gotowym stanowi
minimum 10% wolne od podatku
2 0675-931, -991Broń palna myśliwska, pistolety obronne na naboje gazowe
20
3 0844-9 Wyposażenie specjalistyczne obiektów działalności rozrywkowej
osobno nie wymienione:
1) rulety wraz ze stołami do rulety 15
2) stoły do gry w karty 15
3) automaty hazardowe 15
4) maszyny i urządzenia losujące 15
5) elektroniczne maszyny i urządzenia do gry 15
4 1021, 1022 Samochody osobowe ogólnego przeznaczenia oraz osobowe
specjalizowane:
1) których cena jest wyższa od równowartości 7.000 ECU 10
2) pozostałe wolne od podatku
5 1055-1Jachty pełnomorskie:
1) których cena jest wyższa od równowartości 2.400 ECU 20
2) pozostałe wolne od podatku
6 1153 Sprzęt elektroniczny powszechnego użytku:
1) odbiorniki telewizyjne z ekranem do odbioru kolorowego, których cena
jest wyższa do równowartości 750 ECU 10
2) magnetowidy i odtwarzacze, których cena jest wyższa od równowartości
350 ECU 10
3) kamery wideo, których cena jest wyższa od równowartości 600 ECU 10
4) zestawy sprzętu elektronicznego składające się z:
a) odbiornika telewizyjnego i magnetowidu lub odtwarzacza, których cena
jest wyższa od równowartości 1.100 ECU 10
b) odbiornika telewizyjnego i kamery wideo, których cena jest wyższa od
równowartości 1.350 ECU 10
c) odbiornika telewizyjnego, magnetowidu lub odtwarzacza i kamery wideo,
których cena jest wyższa do równowartości 1.700 ECU 10
5) zestawy do odbioru programów satelitarnych oraz poszczególne części
składowe tych zestawów 10
6) pozostały wolny od podatku
7 1212 Sól:
1) sól warzona zwykła (SWW: 1212-111) 15
2) sól warzona jodowana (SWW: 1212-112, -122) 7
3) sól kamienna zwykła (SWW: 1212-211) 15
4) sól kamienna z mikroelementami (SWW: 1212-232) 7
5) pozostała wolna od podatku
8 1324-4, -5, -9 Środki upiększające i wyroby perfumeryjne oraz wyroby
kosmetyczne i perfumeryjne (bez ziołowych) pozostałe 20
9 1761 Zapałki 0,06 zł/1000 szt.
10 1829-13 Karty do gry, z wyłączeniem kart do gry dla dzieci 25
11 2215-2 Skóry futrzane zwierząt szlachetnych wyprawione:
1) norek, lisów, piżmaków, kun, tchórzy, tchórzofretek i fretek 20
2) pozostałe wolne od podatku
12 2233, 2234, 2239Odzież futrzana i inne wyroby futrzarskie:
1) ze skór wymienionych w poz. 11 pkt 1 15
2) pozostaławolna od podatku
13 247 Wyroby winiarskie:
1) wina gronowe i gronowo-ziołowe 0,80 zł/l
2) wina owocowe 0,65 zł/l
3) miody pitne 0,50 zł/l
4) osady winiarskie wolne od podatku
5) pozostałe 0,65 zł/l
14 2483 Piwo:
1) do 11,0� Blg 0,54 zł/l
2) od 11,1� do 15,0� Blg 0,60 zł/l
3) powyżej 15,0� Blg 0,92 zł/l
4) piwo bezalkoholowe 5
15 2519-7 Guma do żucia 20
16 Niezależnie od symbolu SWW Łodzie żaglowe, łodzie z silnikiem i łodzie
z dostosowaniem do silników (drewniane, z tworzyw sztucznych i innych
materiałów), z wyłączeniem łodzi rybackich, roboczych i ratowniczych:
1) których cena jest wyższa od równowartości 2.400 ECU 15
2) pozostałe wolne od podatku
17 Wyroby nie wymienione w poz. 1-17wolne od podatku

Objaśnienia:
1. Zwolnienie od podatku olejów silnikowych wytwarzanych z udziałem komponentów
uzyskiwanych z regeneracji zużytych olejów smarowych, o których mowa w poz. 1
pkt 2 tabeli, dotyczy producentów posiadających specjalistyczne instalacje do
regeneracji olejów przepracowanych, składające się co najmniej z destylacji i
rafinacji.
2. Za cenę wyrobu, o której mowa w poz. 4, 5, 6 i 16 tabeli, uważa się cenę nie
zawierającą podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego. Podstawą
ustalenia równowartości tej ceny w ECU jest kurs średni ogłoszony przez Narodowy
Bank Polski z dnia sprzedaży wyrobu.
Załącznik nr 2
TABELA STAWEK PODATKU AKCYZOWEGO DLA NIEKTÓRYCH IMPORTOWANYCH TOWARÓW
Poz.Kod PCNNazwa grupy towarów (towaru)Stawka podatku akcyzowego w zł na
jednostkę wyrobu lub w % podstawy opodatkowania
1234
1 1704 10Guma do żucia, również pokryta cukrem 25
ex 2106 90 92 0 ex 2106 90 98 0
2 ex 2202 90 Piwo bezalkoholowe 7
3 2203 00 Piwo otrzymywane ze słodu 0,92 zł/l
4 2204 Wino ze świeżych winogron, łącznie z winami wzmocnionymi, moszcz
winogronowy inny niż objęty pozycją nr 2009 0,80 zł/l
w tym:
a) w pojemnikach zawierających 2 l lub mniej 1,32 zł/l
b) o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj. 12,70 zł/l
5 2205 Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi 0,80 zł/l
w tym:
a) w pojemnikach zawierających 2 l lub mniej 1,32 zł/l
b) o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj. 12,00 zł/l
6 2206 00 Pozostałe napoje fermentowane (np. jabłecznik, moszcz gruszkowy
i miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki napojów
fermentowanych i napojów bezalkoholowych nie wymienione ani nie włączone
gdzie indziej 0,65 zł/l
w tym:
a) w pojemnikach zawierających 2 l lub mniej 1,32 zł/l
b) o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj. 13,00 zł/l
7 2501 00 91 0 Sól odpowiednia do spożycia przez ludzi 20
8 ex 2710 00 87 0 Oleje silnikowe 15
9 3303 00 Perfumy i wody toaletowe 25
10 ex 3304 Preparaty do upiększania i makijażu oraz preparaty do
pielęgnacji skóry (z wyjątkiem leków), łącznie z preparatami do opalania,
do manicure i pedicure, z wyłączeniem towarów o symbolu 3304 99 00 0 25
11 ex 3506 Kleje do rzęs i peruk 25
12 3605 00 00 0 Zapałki, inne niż artykuły pirotechniczne z pozycji nr
3604 0,06 zł/1000 szt.
13 ex 4302 Garbowane lub wykończone skóry futerkowe (łącznie z łbami,
ogonami, łapami i innymi kawałkami lub ścinkami), nawet połączone (bez
dodatku z innych materiałów), z wyjątkiem króliczych i zajęczych, z owiec
i jagniąt, z jagniąt astrachańskich, szerokoogonowych karakułowych,
perskich i podobnych jagniąt indyjskich, chińskich, mongolskich lub
tybetańskich, z wydr morskich lub nutrii 25
14 ex 4303 Artykuły odzieżowe, dodatki do ubiorów i pozostałe wyroby
futrzarskie - z wyjątkiem wytworzonych ze skór króliczych i zajęczych, z
owiec i jagniąt, z jagniąt astrachańskich, szerokoogonowych karakułowych,
perskich i podobnych jagniąt indyjskich, chińskich, mongolskich lub
tybetańskich, z wydr morskich lub nutrii 20
15 8525 40 Kamery wideo, ze stop-klatką oraz pozostałe kamery video
rejestrujące, których wartość celna jest wyższa od równowartości 600 ECU
15
16 ex 8521 10 30 0 ex 8521 10 80 0 Magnetowidy i odtwarzacze, których
wartość celna jest wyższa od równowartości 350 ECU 15
17 ex 8528 Odbiorniki telewizyjne z ekranem do odbioru kolorowego
(barwne), których wartość celna jest wyższa do równowartości 750 ECU 15
18 ex 8528 Zestawy sprzętu elektronicznego:
1) odbiornika telewizyjnego i magnetowidu lub odtwarzacza, jeżeli wartość
celna zestawu jest wyższa od równowartości 1 100 ECU 15
2) odbiornika telewizyjnego i kamery video, jeżeli wartość celna zestawu
jest wyższa od równowartości 1 350 ECU 15
3) odbiornika telewizyjnego, magnetowidu lub odtwarzacza i kamery video,
jeżeli wartość celna zestawu jest wyższa od równowartości 1 700 ECU 15
19 niezależnie od kodu PCN Zestawy do odbioru programów satelitarnych oraz
poszczególne części składowe tych zestawów 15
20 ex 8703 Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone
zasadniczo do przewozu osób (inne niż z pozycji 8702), włącznie z
samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi,
których wartość celna jest wyższa od równowartości 7 000 ECU 15
21 ex 8903 Jachty i inne jednostki pływające wypoczynkowe lub sportowe,
których wartość celna jest wyższa od równowartości 2 400 ECU 25
22 ex 9303 Broń myśliwska 25
23 ex 9304 00 00 0 Broń gazowa 25
24 ex 9504 40 00 0 Karty do gry, z wyłączeniem kart do gry dla dzieci 30
25 ex 9504 Wyposażenie specjalistyczne obiektów działalności rozrywkowej:
1) rulety wraz ze stołami do rulety 20
2) automaty hazardowe 20
3) stoły do gry w karty 20
4) maszyny i urządzenia losujące 20
5) elektroniczne maszyny i urządzenia do gry 20
26 niezależnie od kodu PCN Zestawy zawierające preparaty do upiększania i
makijażu oraz preparaty do pielęgnacji skóry, wymienione w poz. 9 i 1025
27 Pozostałe towary nie wymienione w poz. 1-26wolne od podatku


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Wschodniej Republiki Urugwaju w
sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji, sporządzona w Montevideo dnia
2 sierpnia 1991 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 55, poz. 291)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 2 sierpnia 1991 r. została sporządzona w Montevideo Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Wschodniej Republiki Urugwaju w sprawie
popierania i wzajemnej ochrony inwestycji w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Wschodniej Republiki Urugwaju w
sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Wschodniej Republiki Urugwaju, zwane dalej
"Umawiającymi się Stronami",
dążąc do wzmocnienia współpracy gospodarczej między obu Państwami,
mając na celu stworzenie korzystnych warunków do inwestowania przez inwestorów
jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się Strony,
uznając, że popieranie i ochrona inwestycji w oparciu o niniejszą umowę może
przyczynić się do ożywienia prywatnej przedsiębiorczości i do wzrostu dobrobytu
obu krajów,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Definicje
W rozumieniu niniejszej umowy:
1. Określenie "inwestor" w odniesieniu do obydwu Umawiających się Stron oznacza:
a) osoby fizyczne, które zgodnie z ustawodawstwem danej Umawiającej się Strony
posiadają obywatelstwo danej Umawiającej się Strony;
b) osoby prawne, w tym spółki, korporacje, stowarzyszenia handlowe i inne
organizacje utworzone lub zorganizowane należycie w inny sposób zgodnie z
ustawodawstwem danej Umawiającej się Strony, na której terytorium mają swoją
siedzibę;
c) każdą osobę prawną utworzoną zgodnie z ustawodawstwem jakiegokolwiek kraju
pozostającą pod rzeczywistą kontrolą obywateli jednej Umawiającej się Strony lub
osób prawnych posiadających siedzibę i prowadzących rzeczywistą działalność
gospodarczą na terytorium danej Umawiającej się Strony.
Osoby prawne, o których mowa wyżej, jeżeli zechcą skorzystać z przywilejów
przewidzianych w niniejszej umowie, mogą być poproszone o przedłożenie dowodu
pozostawania pod kontrolą. Będą mogły być brane pod uwagę następujące dowody,
jak na przykład:
1) działanie jako filia osoby prawnej utworzonej zgodnie z ustawodawstwem danej
Umawiającej się Strony;
2) stan zależności ekonomicznej od osoby prawnej utworzonej zgodnie z
ustawodawstwem danej Umawiającej się Strony;
3) dane dotyczące stopnia udziału w kapitale akcyjnym, który pozwala inwestorom
danej Umawiającej się Strony na sprawowanie odpowiedniej kontroli;
d) postanowienia niniejszej umowy nie mają zastosowania do inwestycji dokonanych
na terytorium jednej z Umawiających się Stron przez osoby fizyczne, które są
obywatelami obu Umawiających się Stron i mają miejsce zamieszkania lub których
ośrodek działalności gospodarczej znajduje się na terytorium tej Umawiającej się
Strony, chyba że inwestycja została dokonana z zagranicy.
2. Określenie "inwestycje" oznacza wszelkie mienie, a w szczególności:
a) własność ruchomości i nieruchomości, jak również wszelkie inne prawa
rzeczowe, takie jak służebności, hipoteka, kupieckie prawo zatrzymania i zastaw;
b) akcje, udziały i wszelkie inne rodzaje udziału w spółkach;
c) roszczenia pieniężne i wszelkie inne prawa do świadczeń mających wartość
gospodarczą;
d) prawa autorskie, prawa własności przemysłowej, takie jak patenty, wzory
użytkowe, projekty i wzory przemysłowe, znaki fabryczne lub handlowe, oznaczenia
pochodzenia, tajemnice technologiczne i goodwill;
e) koncesje prawa publicznego do poszukiwań, wydobycia lub eksploatacji zasobów
naturalnych, jak również inne prawa uzyskane na mocy ustawy, kontraktu lub
decyzji organu władzy państwowej wydanej zgodnie z jej ustawodawstwem.
3. Określenie "terytorium" oznacza terytorium każdej Umawiającej się Strony, w
tym obszary morskie przyległe do obszaru poza morzem terytorialnym, na których
dana Umawiająca się Strona może sprawować zgodnie z prawem międzynarodowym
suwerenne prawa lub jurysdykcję.
Artykuł 2
Popieranie i dopuszczanie inwestycji
1. Każda Umawiająca się Strona będzie popierać na swoim terytorium inwestycje
inwestorów drugiej Umawiającej się Strony i będzie dopuszczać takie inwestycje
zgodnie ze swoim ustawodawstwem i przepisami. Umawiające się Strony uznają prawo
każdej z nich do odmówienia zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej
ze względu na bezpieczeństwo, porządek publiczny, zdrowie lub moralność
publiczną, jak również ze względu na dziedziny zastrzeżone przez ustawodawstwo
dla własnych inwestorów.
2. Jeżeli Umawiająca się Strona dopuściła inwestycje na swoje terytorium, to ta
Strona przyzna zgodnie ze swoim ustawodawstwem i przepisami niezbędne zezwolenia
związane z taką inwestycją, z wykonaniem umów licencyjnych i umów o pomocy
technicznej, handlowej lub administracyjnej. Każda z Umawiających się Stron
będzie w razie potrzeby dokładać wszelkich starań w celu wydania niezbędnych
zezwoleń na działalność doradców i innych wykwalifikowanych osób posiadających
obywatelstwo zagraniczne.
Artykuł 3
Ochrona i traktowanie inwestycji
1. Każda z Umawiających się Strona będzie ochraniać na swoim terytorium
inwestycje dokonane zgodnie z jej ustawodawstwem przez inwestorów drugiej
Umawiającej się Strony i nie będzie naruszać w sposób nieuzasadniony lub
dyskryminacyjny prawa inwestora drugiej Umawiającej się Strony do zarządzania,
utrzymywania, wykorzystywania, osiągania korzyści, rozszerzania działalności,
sprzedaży i w razie potrzeby likwidacji takich inwestycji.
2. Każda Umawiająca się Strona zapewni na swoim terytorium sprawiedliwe i równe
traktowanie inwestycji inwestorów drugiej Umawiającej się Strony. Traktowanie to
będzie nie mniej korzystne niż przyznane przez każdą Umawiającą się Stronę
inwestycjom dokonanym na jej terytorium przez jej własnych inwestorów lub takie,
jakie zostanie przyznane przez każdą z Umawiających się Stron inwestycjom
dokonanym na jej terytorium przez inwestorów najbardziej uprzywilejowanego
państwa, jeżeli to drugie traktowanie będzie bardziej korzystne.
3. Klauzula najwyższego uprzywilejowania nie będzie miała zastosowania do
przywilejów, którą jedna z Umawiających się Stron przyzna inwestorom państwa
trzeciego ze względu na jej członkostwo lub przynależność do strefy wolnego
handlu, unii celnej lub wspólnego rynku.
4. Klauzula najwyższego uprzywilejowania nie będzie miała zastosowania do
ułatwień, które jedna z Umawiających się Stron przyzna inwestorom państwa
trzeciego na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów
w sprawach podatkowych.
Artykuł 4
Transfery
Każda z Umawiających się Stron, na której terytorium dokonane zostały inwestycje
przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony, przyzna tym inwestorom swobodny
transfer płatności w walutach wymienialnych, związanych z tymi inwestycjami, a
mianowicie:
a) odsetek, dywidend, zysków, dochodów i innych bieżących przychodów,
b) spłaty pożyczek,
c) kwot przeznaczonych na pokrycie kosztów związanych z zarządzaniem inwestycją,
d) wpływów i innych płatności pochodzących z praw wymienionych w artykule 1
ustęp 2 litery c) i d) niniejszej umowy;
e) kwot dodatkowych niezbędnych dla utrzymania i rozszerzenia inwestycji,
f) wpływów pochodzących z całkowitej lub częściowej sprzedaży inwestycji,
łącznie z przyrostem zainwestowanego kapitału.
Artykuł 5
Wywłaszczenie i odszkodowanie
1. Żadna z Umawiających się Stron nie podejmie bezpośrednio działań
wywłaszczeniowych, nacjonalizacyjnych lub innych działań o takim samym
charakterze lub równoznacznym skutku w stosunku do inwestycji należących do
inwestorów drugiej Umawiającej się Strony, chyba że działania te zostały podjęte
w interesie publicznym, nie mają charakteru dyskryminacyjnego i podjęte zostały
zgodnie z właściwą procedurą prawną i za skutecznym i właściwym odszkodowaniem.
Odszkodowanie zostanie wypłacone w walucie kraju, z którego pochodzi inwestycja,
i będzie wypłacone niezwłocznie danemu inwestorowi.
2. Inwestorzy jednej z Umawiających się Stron, których inwestycje poniosły
straty z powodu wojny lub innego konfliktu zbrojnego, rewolucji, stanu
wyjątkowego lub rewolty, które miały miejsce na terytorium drugiej Umawiającej
się Strony, będą traktowani przez tę drugą Umawiającą się Stronę zgodnie z
postanowieniami artykułu 3 ustęp 2 niniejszej umowy w zakresie przywrócenia,
odszkodowania lub innego właściwego wynagrodzenia.
Artykuł 6
Zakres stosowania umowy
1. Niniejsza umowa ma zastosowanie do inwestycji dokonanych na terytorium jednej
Umawiającej się Strony zgodnie z jej ustawodawstwem przez inwestorów drugiej
Umawiającej się Strony po dniu 1 stycznia 1991 r.
2. Niniejsza umowa nie ma zastosowania do sporów powstałych przed datą jej
wejścia w życie.
Artykuł 7
Klauzula korzystniejszego traktowania
Jeżeli przyznane obecnie lub w przyszłości przez jedną z Umawiających się Stron
inwestorowi drugiej Umawiającej się Strony traktowanie będzie bardziej korzystne
niż przewiduje niniejsza umowa, to traktowanie to będzie miało zastosowanie w
pierwszym rzędzie przed postanowieniami niniejszej umowy.
Artykuł 8
Subrogacja
1. Jeżeli Umawiająca się Strona lub jakakolwiek jej agencja dokona płatności
któremukolwiek z jej inwestorów w ramach gwarancji lub ubezpieczenia zawartego w
związku z inwestycją, druga Umawiająca się Strona uzna ważność subrogacji
wszelkich praw i roszczeń na rzecz pierwszej Umawiającej się Strony lub jej
agencji. Umawiająca się Strona lub jej agencja jest uprawniona do takich samych
praw, jakie posiada inwestor, i do dochodzenia takich samych praw, z
zastrzeżeniem zobowiązań inwestora związanych z ubezpieczoną w ten sposób
inwestycją.
2. W przypadku subrogacji określonej w ustępie 1 tego artykułu inwestor nie
będzie wysuwał roszczeń, jeżeli nie będzie do tego upoważniony przez Umawiającą
się Stronę lub jej agencje.
Artykuł 9
Spory między Umawiającymi się Stronami
1. Spory między Umawiającymi się Stronami dotyczące interpretacji i stosowania
postanowień niniejszej umowy będą rozstrzygane w drodze dyplomatycznej.
2. Jeżeli obie Umawiające się Strony nie osiągną porozumienia w ciągu dwunastu
miesięcy od powstania sporu, to spór zostanie na żądanie którejkolwiek
Umawiającej się Strony przedłożony trybunałowi arbitrażowemu w składzie trzech
arbitrów. Każda Umawiająca się Strona wyznaczy jednego arbitra, a tak wybrani
arbitrzy dokonują mianowania przewodniczącego, który będzie obywatelem państwa
trzeciego.
3. Jeżeli jedna z Umawiających się Stron nie dokona wyboru swojego arbitra i nie
przystanie na zaproszenie drugiej Umawiającej się Strony do dokonania takiego
wyboru w ciągu dwóch miesięcy, to arbiter zostanie wyznaczony na żądanie tej
Umawiającej się Strony przez Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału
Sprawiedliwości.
4. Jeżeli obaj arbitrzy nie mogą osiągnąć porozumienia w sprawie wyboru
przewodniczącego w ciągu dwóch miesięcy od ich wyznaczenia, to zostanie on
wyznaczony na żądanie którejkolwiek z Umawiających się Stron przez
Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.
5. Jeżeli w przypadkach określonych w ustępach 3 i 4 tego artykułu
Przewodniczący Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości nie może spełnić
wymienionej funkcji lub jeżeli jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron,
to wyznaczenia dokona Wiceprzewodniczący, a jeżeli nie może on tego spełnić lub
jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron, wyznaczenia dokona najstarszy
rangą sędzia trybunału, który nie jest obywatelem żadnej z Umawiających się
Stron.
6. Jeżeli Umawiające się Strony nie uzgodnią inaczej, trybunał arbitrażowy
ustali swój tryb postępowania.
7. Orzeczenia trybunału są ostateczne i wiążące dla obydwu Umawiających się
Stron.
8. Każda Umawiająca się Strona ponosi koszty mianowanego przez siebie arbitra,
jak również koszty jej udziału w postępowaniu arbitrażowym. Koszty
przewodniczącego, jak również wszelkie inne koszty Umawiające się Strony ponoszą
w równych częściach.
Artykuł 10
Spory między Umawiającą się Stroną a inwestorem drugiej Umawiającej się Strony
1. Spory, jakie powstaną między Umawiającą się Stroną a inwestorem drugiej
Umawiającej się Strony w związku z inwestycją dokonaną przez tego inwestora na
terytorium drugiej Umawiającej się Strony, powinny być w miarę możliwości
rozstrzygane w drodze polubownej między zainteresowanymi stronami.
2. Jeżeli spór, o którym mowa w poprzednim ustępie, nie zostanie rozstrzygnięty
w terminie sześciu miesięcy, licząc od dnia, w którym jedna z zainteresowanych
stron zainicjowała go, to dany spór będzie przedłożony na wniosek jednej z
zainteresowanych stron właściwemu sądowi Umawiającej się Strony, na której
terytorium inwestycja została dokonana. Jeżeli w ciągu osiemnastu miesięcy od
przedłożenia sporu sądowi nie zostanie wydany wyrok, to zainteresowany inwestor
może odwołać się do trybunału arbitrażowego, który będzie kompetentny do
rozstrzygnięcia danego sporu.
3. Jeżeli sąd, o którym mowa w ustępie 2 tego artykułu, wyda orzeczenie, które
narusza normę prawa międzynarodowego, w tym postanowienia niniejszej umowy, lub
jeżeli dany sąd odmówi inwestorowi prawa dochodzenia roszczeń, to zainteresowany
inwestor może odwołać się do trybunału arbitrażowego.
4. Trybunał arbitrażowy, o którym mowa w ustępach 2 i 3 tego artykułu, będzie
utworzony dla każdej sprawy oddzielnie. Postanowienia ustępów od 2 do 8 artykułu
9 będą miały zastosowanie mutatis mutandis, z zastrzeżeniem że strony sporu
wyznaczą arbitrów, a gdy nie zostaną dochowane terminy przewidziane w tym
artykule, każda ze stron może zwrócić się do Przewodniczącego Międzynarodowej
Izby Handlowej w Paryżu o dokonanie koniecznych nominacji.
5. W przypadku gdy obie Umawiające się Strony staną się stronami Konwencji o
rozstrzyganiu sporów inwestycyjnych między państwami a obywatelami drugich
państw, wyłożonej do podpisu w Waszyngtonie dnia 18 marca 1965 r., spory między
którąkolwiek z Umawiających się Stron a inwestorem drugiej Umawiającej się
Strony, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 1 tego artykułu, będą przedkładane do
postępowania pojednawczego lub arbitrażowego Międzynarodowemu Centrum
Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych.
6. Żadna z Umawiających się Stron nie będzie wszczynać roszczenia w związku ze
sporem przekazanym przez jej inwestora właściwemu sądowi Strony, na której
terytorium została dokonana inwestycja, lub do arbitrażu zgodnie z
postanowieniami tego artykułu, chyba że ta druga Umawiająca się Strona nie
wykonała lub nie zastosowała się do wyroku lub orzeczenia wydanego w tym sporze.
Artykuł 11
Wykonywanie zobowiązań
Każda Umawiająca się Strona będzie przestrzegać zobowiązań przyjętych w
odniesieniu do inwestycji dokonanych przez inwestorów drugiej Umawiającej się
Strony.
Artykuł 12
Wejście w życie, wygaśnięcie
1. Niniejsza umowa wejdzie w życie w dniu, w którym obie Umawiające się Strony
notyfikują sobie wzajemnie w drodze pisemnej, że zostały spełnione ich wymogi
konstytucyjne dla wejścia w życie niniejszej umowy.
2. Umowa pozostanie w mocy przez okres piętnastu lat. Następnie będzie ona
przedłużana na czas nieokreślony, chyba że jedna z Umawiających się Stron
wypowie ją w drodze pisemnej na dwanaście miesięcy przed upływem terminu jej
ważności. Po upływie piętnastu lat umowa może być wypowiedziana w każdym czasie,
lecz zachowa ona moc przez dwanaście miesięcy, licząc od dnia, w którym została
przekazana notyfikacja o wypowiedzeniu.
3. W odniesieniu do inwestycji dokonanych przed datą wejścia w życie
wypowiedzenia umowy, postanowienia jej artykułów od 1 do 11 zachowają moc przez
następny okres piętnastu lat.
Sporządzono w Montevideo dnia drugiego sierpnia tysiąc dziewięćset
dziewięćdziesiątego pierwszego roku, w dwóch egzemplarzach, każdy w językach
polskim i hiszpańskim, przy czym obydwa teksty są jednakowo autentyczne.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej: K. Skubiszewski
Z upoważnienia Rządu Wschodniej Republiki Urugwaju: Gros Espiel
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 17 stycznia 1992 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L. S.
Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 sierpnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych ilościowych na niektóre towary
przywożone z zagranicy do eksploatacji statków morskich.
(Dz. U. Nr 107, poz. 524)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1995 r. ustanawia się kontyngenty celne ilościowe na
przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 13 czerwca 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 72, poz. 357).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 sierpnia 1995 r. (poz. 524)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE ILOŚCIOWE
Poz.Kod PCNWyszczególnienieIlość (tony)
1234
27102710 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów
bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani
nie włączone, zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej
lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje
stanowią składniki zasadnicze:
- Oleje ciężkie:
- - Oleje opałowe:
- - - Do innych celów:
2710 00 76 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 1%, ale nie
przekraczającej 2%
ex2710 00 76 0Paliwa żeglugowe - Marina Diesel Oil według klasyfikacji
ISO: Grade DMA, DMB i DMC80 000
2710 00 77 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 2%, ale nie
przekraczającej 2,8%
ex2710 00 77 0Paliwa żeglugowe - Marine Fuel Oil200 000
2710 00 78 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 2,8%
ex2710 00 78 0Paliwa żeglugowe - Marine Fuel Oil167 000
- - Oleje smarujące; pozostałe oleje:
- - - Do innych celów:
2710 00 87 0- - - - Oleje silnikowe, smarowe oleje sprężarkowe, smarowe
oleje turbinowe
ex2710 00 87 0Oleje silnikowe dla statków: Engine Oil - według
klasyfikacji API: Grade CA, CB, CC, CD-II, CF-4; olej cylindrowy do
wolnoobrotowych silników okrętowych (Cylinder Oil for Cross Head Diesel
Engine)850
ex2710 00 87 0Oleje do sprężarek chłodniczych (Refrigeration Compresor
Oils)50
2710 00 88 0- - - - Płyny hydrauliczne
ex2710 00 88 0Morskie oleje hydrauliczne120
2710 00 92 0- - - - Oleje przekładniowe i oleje reduktorowe
ex2710 00 92 0Morskie oleje przekładniowe
2710 00 98 0- - - - Pozostałe oleje smarowe oraz pozostałe oleje
ex2710 00 98 0Oleje termiczne (Heat Transfert Oils)10
34023402Organiczne środki powierzchniowo czynne (inne niż mydło);
preparaty powierzchniowo czynne, preparaty do prania (łącznie z
pomocniczymi preparatami piorącymi) oraz preparaty czyszczące, zawierające
lub nie zawierające mydła, inne niż te w pozycji nr 3401:
3402 20- Preparaty przygotowane do sprzedaży detalicznej:
3402 20 90 0- - Preparaty do prania i preparaty do czyszczenia
ex3402 20 90 0Chemiczne produkty do eksploatacji statków morskich;
rozpuszczające: ropopochodne w wodzie słodkiej i w wodzie morskiej, osady
węglowe42,5
3402 90- Pozostałe:
3402 90 90 0- - Preparaty do prania i preparaty do czyszczenia
ex3402 90 90 0Chemiczne produkty do eksploatacji statków morskich;
rozpuszczające: ropopochodne w wodzie słodkiej i w wodzie morskiej, osady
węglowe
38233823Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne
i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z
mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone:
3824 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
3824 90 81 0- - - Środki usuwające kamień kotłowy oraz środki podobne
ex3824 90 81 0Chemiczne produkty do eksploatacji statków morskich;
rozpuszczające osady kamienia kotłowego22


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 31 stycznia 1995 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Wschodniej Republiki Urugwaju w sprawie popierania i wzajemnej ochrony
inwestycji, sporządzonej w Montevideo dnia 2 sierpnia 1991 r.
(Dz. U. Nr 55, poz. 292)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 12 ustęp 1 Umowy
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Wschodniej Republiki Urugwaju w
sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji, sporządzonej w Montevideo
dnia 2 sierpnia 1991 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule
notyfikacje i w związku z powyższym umowa weszła w życie dnia 21 października
1994 r.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 kwietnia 1995 r.
w sprawie zasad działania Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych
(Dz. U. Nr 56, poz. 293)
Na podstawie art. 71a ż 5 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym
obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr
58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
ż 1. Rozporządzenie określa zasady działania Krajowego Depozytu Papierów
Wartościowych, zwanego dalej "Krajowym Depozytem", w zakresie:
1) przechowywania i rejestracji papierów wartościowych,
2) prowadzenia kont depozytowych,33
3) rozliczania transakcji,
4) obsługi realizacji zobowiązań emitentów wobec podmiotów praw z papierów
wartościowych,
5) sprawowania nadzoru nad zgodnością wielkości emisji z ilością praw z papierów
wartościowych w obiegu,
6) tworzenia i wykorzystywania funduszu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej
z tytułu zawartych transakcji.
ż 2. Czynności w zakresie, o którym mowa w ż 1, wykonywane są przez Krajowy
Depozyt i przez podmioty współdziałające z Krajowym Depozytem, zwane dalej
"uczestnikami".
ż 3. 1. Uczestnikami mogą być instytucje finansowe, których przedmiot
przedsiębiorstwa obejmuje, na podstawie właściwych przepisów, prowadzenie kont
depozytowych lub rachunków papierów wartościowych, w zakresie w tych przepisach
oznaczonym.
2. Uczestnikami mogą być instytucje finansowe inne niż wymienione w ust. 1,
jeżeli ich uczestnictwo ma na celu współdziałanie z Krajowym Depozytem w
zakresie, o którym mowa w ż 1.
3. Instytucją finansową w rozumieniu rozporządzenia jest osoba prawna lub
jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej, której przedmiot
przedsiębiorstwa wynikający z właściwych przepisów obejmuje działalność związaną
z obrotem papierami wartościowymi.
4. Uczestnikami mogą być emitenci papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu
publicznego.
5. Uczestnikami mogą być ponadto zagraniczne instytucje
depozytowo-rozliczeniowe.
ż 4. 1. Instytucja finansowa może być uczestnikiem bezpośrednim lub pośrednim.
2. Instytucja finansowa ubiegająca się o uzyskanie statusu uczestnika
bezpośredniego powinna spełniać warunki finansowe, organizacyjne i
materialno-techniczne zapewniające sprawne i chroniące bezpieczeństwo obrotu
współdziałanie z Krajowym Depozytem i uczestnikami.
3. Uczestnictwo instytucji finansowej może być uczestnictwem pośrednim, o ile
zleci ona instytucji finansowej pośredniczącej w obrocie prawami z papierów
wartościowych i będącej uczestnikiem bezpośrednim reprezentowanie jej interesów
wobec uczestników, jak również wobec organów Krajowego Depozytu w zakresie
czynności związanych z publicznym obrotem papierami wartościowymi. W tym wypadku
uczestnik bezpośredni działa w imieniu własnym, lecz na rachunek dającego
zlecenie uczestnika pośredniego.
4. Jeżeli dający zlecenie upoważnia ponadto uczestnika bezpośredniego do
prowadzenia kont depozytowych lub rachunków papierów wartościowych swoich
klientów będących właścicielami papierów wartościowych, upoważnienie to powinno
być wyraźnie wskazane w treści zlecenia.
ż 5. 1. Za czynności podejmowane przez uczestnika bezpośredniego na rachunek
uczestnika pośredniego odpowiedzialność wobec Krajowego Depozytu i uczestników
ponosi uczestnik bezpośredni.
2. Uczestnik bezpośredni jest obowiązany informować niezwłocznie Krajowy Depozyt
o przyjęciu zlecenia do reprezentowania instytucji finansowej, wskazując jej
firmę i siedzibę, przedmiot przedsiębiorstwa i zakres zlecenia.
ż 6. 1. Podmiot ubiegający się o uzyskanie statusu uczestnika składa wniosek w
sprawie zawarcia umowy o uczestnictwo z Krajowym Depozytem.
2. We wniosku w sprawie zawarcia umowy o uczestnictwo pośrednie wnioskodawca
wskazuje uczestnika bezpośredniego upoważnionego do reprezentowania jego
interesów.
3. Zawarcie umowy o uczestnictwo następuje z chwilą wpisu do rejestru
uczestników prowadzonego przez Krajowy Depozyt.
4. Umowa, o której mowa w ust. 1, określa opłaty należne Krajowemu Depozytowi za
czynności wykonywane na rzecz uczestnika.
ż 7. 1. Krajowy Depozyt może, w drodze zawieszenia wykonywania umowy o
uczestnictwo lub w drodze rozwiązania bez wypowiedzenia tej umowy, zawiesić
uczestnictwo lub pozbawić uczestnictwa bezpośredniego podmiot naruszający rażąco
swoje obowiązki wobec Krajowego Depozytu lub innych uczestników albo stwarzający
w inny sposób zagrożenie dla bezpieczeństwa obrotu.
2. Krajowy Depozyt zawiesza lub pozbawia uczestnictwa podmiot, który przestał
spełniać warunki, o których mowa w ż 3 i ż 4 ust. 2.
3. Krajowy Depozyt może żądać od uczestnika informacji niezbędnych do oceny
zdolności do zachowania statusu uczestnika Depozytu.
Rozdział 2
Przechowywanie i rejestracja papierów wartościowych
ż 8. Przechowywanie i rejestracja papierów wartościowych w Krajowym Depozycie
polega na przechowywaniu odcinków, o których mowa w ż 10, na nadawaniu kodów, o
których mowa w ż 11, oraz na prowadzeniu kont depozytowych, na których
rejestruje się prawa z papierów wartościowych.
ż 9. Do Krajowego Depozytu przyjmowane są papiery wartościowe dopuszczone do
publicznego obrotu.
ż 10. 1. Papiery wartościowe, o których mowa w ż 9, przyjmuje się do Krajowego
Depozytu w odcinkach zbiorczych.
2. Odcinek zbiorczy papierów wartościowych reprezentuje ogół papierów
wartościowych danej emisji dających takie same uprawnienia ich właścicielom.
3. Dopuszczalne jest składanie do Krajowego Depozytu przez emitenta odcinków
zbiorczych reprezentujących papiery wartościowe różnych emisji, jeżeli spełniają
one warunki, o których mowa w ust. 2.
ż 11. 1. Papierom wartościowym danej emisji dającym takie same uprawnienia ich
właścicielom nadaje się odrębne oznaczenie, zwane dalej "kodem papieru
wartościowego". Papierom wartościowym różnych emisji dającym takie same
uprawnienia ich właścicielom może zostać nadany wspólny kod papieru
wartościowego na wniosek emitenta tych papierów.
2. Kod papieru wartościowego służy oznaczeniu papierów wartościowych
znajdujących się w publicznym obrocie.
Rozdział 3
Prowadzenie kont depozytowych i rachunków papierów wartościowych
ż 12. 1. Ewidencja praw z papierów wartościowych prowadzona jest na kontach
depozytowych i na rachunkach papierów wartościowych, zwanych dalej "kontami".
2. Ewidencja praw z papierów wartościowych jest prowadzona ilościowo, zgodnie z
zasadą podwójnego zapisu oraz z uwzględnieniem zasady oznaczania papierów
wartościowych, o której mowa w ż 11.
ż 13. 1. W Krajowym Depozycie prowadzone są konta, na których rejestruje się
ogół praw z papierów wartościowych oznaczonych odrębnym kodem papieru
wartościowego.
2. Krajowy Depozyt prowadzi ponadto konta praw z papierów wartościowych
rejestrowanych przez uczestników bezpośrednich z wydzieleniem praw z papierów
wartościowych przysługujących uczestnikowi bezpośredniemu, praw z papierów
wartościowych rejestrowanych przez uczestnika bezpośredniego dla uczestnika
pośredniego oraz praw z papierów wartościowych rejestrowanych przez uczestnika
bezpośredniego dla innych podmiotów.
3. Uczestnicy uprawnieni na podstawie właściwych przepisów prowadzą konta dla
poszczególnych podmiotów tych praw.
4. W wypadku określonym w ż 4 ust. 3 uczestnik bezpośredni prowadzi ponadto
konta dla uczestnika pośredniego, na których rejestruje się prawa z papierów
wartościowych przysługujące uczestnikowi pośredniemu oraz prawa z papierów
wartościowych przysługujące innym podmiotom.
5. W wypadku określonym w ż 4 ust. 4 uczestnik bezpośredni prowadzi ponadto
konta dla klientów uczestnika pośredniego.
ż 14. Informacje wynikające z zapisów na kontach prowadzonych w Krajowym
Depozycie mogą być udostępniane wyłącznie uczestnikom, których dotyczą
bezpośrednio te zapisy, oraz podmiotom uprawnionym na podstawie właściwych
przepisów.
Rozdział 4
Organizacja i prowadzenie rozliczeń transakcji
ż 15. 1. Krajowy Depozyt organizuje i prowadzi rozliczenia transakcji zawartych
przez uczestników.
2. Czynności, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności określanie
zakresu obowiązków stron transakcji w celu prawidłowego spełnienia przez strony
zarówno świadczeń pieniężnych, jak i niepieniężnych, wynikających z zawartych
transakcji.
3. Rozliczenie transakcji odbywa się w ten sposób, że uczestnik będący stroną
transakcji spełnia świadczenie pieniężne w wysokośc0i stanowiącej nadwyżkę ponad
wielkość należnego mu świadczenia pieniężnego z tego samego tytułu, po
odliczeniu świadczeń należnych uczestnikowi i świadczeń, do których jest
zobowiązany z tytułu transakcji, których rozliczenia zostały zawieszone.
4. Zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się odpowiednio do spełnienia
świadczenia niepieniężnego, którego obowiązek wynika z zawartych transakcji.
5. Stosując zasadę, o której mowa w ust. 3, Krajowy Depozyt określa transakcje
podlegające oddzielnemu rozliczeniu.
6. Krajowy Depozyt może określać wypadki, w których nie stosuje się zasady, o
której mowa w ust. 3.
ż 16. 1. Krajowy Depozyt rozlicza transakcje dokonując zapisów na prowadzonych
przez siebie kontach, określonych w ż 13 ust. 2, oraz na rachunkach pieniężnych
uczestników.
2. Zarejestrowanie zbycia praw z papierów wartościowych na koncie zbywcy oraz
uznanie jego rachunku pieniężnego kwotą należną mu z tego tytułu następują
jednocześnie.
3. Zarejestrowanie nabycia praw z papierów wartościowych na koncie nabywcy oraz
obciążenie jego rachunku pieniężnego następują jednocześnie.
ż 17. Jeżeli z przyczyn dotyczących uczestnika nie jest możliwe prawidłowe
rozliczenie zawartych przez niego transakcji, Krajowy Depozyt:
1) wstrzymuje, z zastrzeżeniem pkt 2 i 3, dokonywanie wszelkich zapisów na
kontach uczestnika, zawiadamiając o tym uczestnika,
2) dokonuje rozliczenia wszystkich transakcji uprzednio zawartych przez
uczestnika na zasadach określonych w rozporządzeniu,
3) dokonuje rejestracji praw z papierów wartościowych nie przysługujących
uczestnikowi na kontach innego uczestnika wskazanego przez Komisję Papierów
Wartościowych.
ż 18. W zakresie niezbędnym do rozliczenia transakcji Krajowy Depozyt może
nabywać prawa z papierów wartościowych lub zbywać takie prawa przysługujące
uczestnikowi, działając na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez tego
uczestnika.
ż 19. W przypadku braku pokrycia na koncie lub rachunku pieniężnym uczestnika
będącego stroną transakcji Krajowy Depozyt określa transakcje, których
rozliczenia ulegają zawieszeniu.
Rozdział 5
Realizacja zobowiązań emitentów wobec właścicieli papierów wartościowych
ż 20. 1. Krajowy Depozyt obsługuje realizację zobowiązań emitentów papierów
wartościowych przechowywanych w Krajowym Depozycie, z których wynika obowiązek
dokonania świadczenia pieniężnego lub świadczenia niepieniężnego o charakterze
majątkowym na rzecz podmiotów praw z tych papierów.
2. Krajowy Depozyt może pośredniczyć w szczególności w wypłatach udziału w
zyskach osób prawnych w formie pieniężnej lub w innej formie, wypłatach odsetek,
wykupie obligacji i obejmowaniu akcji przez osoby mające pierwszeństwo w objęciu
akcji nowej emisji.
ż 21. Emitent w celu wykonania zobowiązania, o którym mowa w ż 20, przekazuje
środki niezbędne do realizacji praw z papierów wartościowych, przysługujących
podmiotom tych praw, na wyodrębnione konto lub rachunek pieniężny w Krajowym
Depozycie.
ż 22. 1. Krajowy Depozyt określa wielkość środków przeznaczonych dla uczestników
bezpośrednich na realizację zobowiązań emitenta papierów wartościowych.
Określenie wielkości środków następuje zgodnie ze stanem kont prowadzonych w
Krajowym Depozycie w chwili ustalenia praw podlegających realizacji.
2. Uczestnicy określają wielkość środków przeznaczonych dla podmiotów praw z
papierów wartościowych, których konta prowadzą, zgodnie ze stanem tych kont w
chwili ustalenia praw podlegających realizacji.
3. Uczestnicy bezpośredni określają wielkość środków przeznaczonych dla
uczestników pośrednich, których reprezentowanie nie obejmuje prowadzenia
indywidualnych kont podmiotów praw z papierów wartościowych.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do ustalania zakresu zobowiązań
emitenta w związku z realizacją praw następującą w sposób inny niż przez
spełnienie świadczenia pieniężnego.
ż 23. 1. Środki otrzymane zgodnie z ż 21 Krajowy Depozyt przekazuje podmiotom
praw z papierów wartościowych, których konta prowadzi, chyba że chodzi o prawa,
do których realizacji ustawa zastrzega pośrednictwo innych podmiotów. Otrzymane
od emitenta środki, określone zgodnie z ż 22 ust. 1, Krajowy Depozyt przekazuje
uczestnikom bezpośrednim.
2. Środki należne podmiotom praw z papierów wartościowych, dla których konta
prowadzą uczestnicy bezpośredni, przekazują na te konta uczestnicy.
3. Po otrzymaniu środków, o których mowa w ż 22 ust. 3, uczestnicy pośredni
przekazują należne środki podmiotom praw z papierów wartościowych, których konta
prowadzą.
4. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio do czynności podejmowanych przez
uczestników w celu realizacji praw, następującej w sposób inny niż przez
spełnienie świadczenia pieniężnego.
5. W wypadku, o którym mowa w ż 17, zadania określone w ust. 2-4 wykonuje
uczestnik, na którego kontach dokonano rejestracji praw z papierów
wartościowych, po uzyskaniu przez niego niezbędnych informacji oraz środków na
realizację tych praw.
Rozdział 6
Nadzór nad zgodnością wielkości emisji z ilością papierów wartościowych w obiegu
ż 24. Krajowy Depozyt, w ramach nadzoru nad zgodnością wielkości emisji z
ilością papierów wartościowych w obiegu:
1) kontroluje ewidencję papierów wartościowych prowadzoną przez uczestników oraz
sprawdza kwalifikacje osób odpowiedzialnych za dokonywanie czynności
ewidencyjnych,
2) wydaje zalecenia usunięcia stwierdzonych w toku kontroli uchybień.
ż 25. Krajowy Depozyt sprawuje kontrolę nad uczestnikami w zakresie
zabezpieczenia finansowego, materialno-technicznego oraz sprawności
organizacyjno-operacyjnej uczestnika.
ż 26. Upoważniony przedstawiciel Krajowego Depozytu ma prawo wstępu do siedziby
podmiotu będącego uczestnikiem Depozytu oraz wglądu do ewidencji praw z papierów
wartościowych i ksiąg rachunkowych w związku z wykonywaniem kontroli, o której
mowa w ż 24 i 25.
ż 27. O stwierdzonych uchybieniach oraz o nieusunięciu tych uchybień w
wyznaczonym terminie Krajowy Depozyt zawiadamia Komisję Papierów Wartościowych
oraz podmiot bezpośrednio organizujący obrót prawami z papierów wartościowych, w
którym działa uczestnik.
ż 28. 1. Krajowy Depozyt niezwłocznie zawiadamia Komisję Papierów Wartościowych
w wypadku stwierdzenia, że:
1) ilość papierów wartościowych, rejestrowana dla klientów podmiotu prowadzącego
przedsiębiorstwo maklerskie, na koncie tego podmiotu uległa zmianie o 3% w ciągu
jednego dnia lub o 6% w okresie 7 dni,
2) ilość określonego papieru wartościowego, rejestrowana dla klientów podmiotu
prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, na koncie tego podmiotu uległa zmianie
o 5% w ciągu jednego dnia lub o 10% w okresie 7 dni.
2. Zawiadamiając Komisję Papierów Wartościowych Krajowy Depozyt podaje
informację o procentowej zmianie ilości, rodzaju papierów wartościowych, którego
zmiana dotyczy, oraz nazwie (firmie) podmiotu prowadzącego przedsiębiorstwo
maklerskie, na którego koncie papiery wartościowe są rejestrowane.
Rozdział 7
Fundusz ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z tytułu zawartych transakcji
ż 29. 1. Fundusz ubezpieczenia odpowiedzialności z tytułu zawartych transakcji,
zwany dalej "funduszem", tworzony jest z wpłat uczestników i zarządzany przez
Krajowy Depozyt.
2. Środki funduszu w szczególności zapewniają należyte wykonanie obowiązku
spełnienia świadczenia przez strony transakcji, które przystąpiły do funduszu.
3. Wielkość funduszu podlega okresowej aktualizacji.
4. Wpłata uczestnika do funduszu powinna być adekwatna do ryzyka nieprawidłowego
przebiegu rozliczeń transakcji, jakie stwarza działalność uczestnika.
5. Ocena ryzyka, o którym mowa w ust. 4, uwzględnia w szczególności wartość
transakcji zawieranych przez uczestnika.
ż 30. Środki funduszu mogą być wykorzystywane pod warunkiem, że wszystkie
podmioty mogące wystąpić jako strony transakcji, których rozliczenia
zabezpieczają te środki, przystąpiły do funduszu.
ż 31. 1. Fundusz może się składać z wyodrębnionych funkcjonalnie części,
zarządzanych i wykorzystywanych zgodnie z zasadami, o których mowa w ż 29 i 30.
2. Krajowy Depozyt nie prowadzi rozliczeń transakcji, jeżeli środki wyodrębionej
funkcjonalnie części funduszu nie mogą być wykorzystywane z przyczyn, o których
mowa w ż 30, a z przepisów odrębnych wynika, że rozliczenia transakcji powinny
być gwarantowane.
ż 32. Uczestnik, który nie wykonuje swoich zobowiązań wynikających z
przystąpienia do funduszu lub który powoduje konieczność wykorzystania jego
środków, może być pozbawiony uczestnictwa bezpośredniego w drodze rozwiązania
umowy o uczestnictwo bez wypowiedzenia.
ż 33. 1. Krajowy Depozyt prowadzi rachunkowość w sposób pozwalający w każdym
momencie wyodrębnić aktywa Krajowego Depozytu oraz aktywa uczestników.
2. Koszty zarządzania funduszem i opłata należna Krajowemu Depozytowi od
uczestników z tytułu zarządzania funduszem są pokrywane przez uczestników.
Rozdział 8
Przepisy końcowe
ż 34. Bank może prowadzić obsługę rachunków pieniężnych, o której mowa w ż 16
ust. 1, na podstawie umowy zawartej z Krajowym Depozytem.
ż 35. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 kwietnia 1992 r. w
sprawie zasad działania krajowego depozytu papierów wartościowych (Dz. U. Nr 34,
poz. 149).
ż 36. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 16 maja 1995 r.
w sprawie określenia na 1995 r. rodzajów kontraktów, które mogą być objęte
ubezpieczeniem przez Korporację Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych, oraz
wytycznych w zakresie ustalania wysokości stawek za ubezpieczenia kontraktów
eksportowych.
(Dz. U. Nr 56, poz. 294)
Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb
Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych (Dz. U. Nr 86, poz. 398)
zarządza się, co następuje:
ż 1. Przedmiotem ubezpieczenia mogą być kontrakty, w których płatności zostały
określone w następujących walutach wymienialnych: dolarach amerykańskich,
dolarach kanadyjskich, eskudo portugalskich, florenach holenderskich, frankach
belgijskich, frankach francuskich, frankach szwajcarskich, funtach brytyjskich,
jenach japońskich, koronach duńskich, koronach norweskich, koronach szwedzkich,
lirach włoskich, markach fińskich, markach niemieckich, pesetach hiszpańskich,
szylingach austriackich oraz ECU i SDR.
ż 2. 1. Kontrakty eksportowe, zawarte na warunkach kredytu do jednego roku,
ubezpieczone są od ryzyka niehandlowego w formie polisy obrotowej lub
indywidualnej.
2. Ubezpieczenie w formie polisy obrotowej polega na udzieleniu ochrony
ubezpieczeniowej wszystkim lub większości kontraktów eksportowych krajowego
podmiotu gospodarczego, realizowanych w ramach ustalonych limitów.
3. Ubezpieczenie w formie polisy indywidualnej polega na udzielaniu ochrony
ubezpieczeniowej pojedynczym kontraktom eksportowym.
ż 3. 1. W przypadku kontraktów eksportowych określonych w ż 2 ust. 1 ryzyko
powstałe przed wysyłką towarów lub przed zakończeniem realizacji usług, tj.
ryzyko produkcji, ubezpiecza się w formie polisy indywidualnej.
2. Ryzyko powstałe po wysyłce towarów lub zrealizowaniu usług, tj. ryzyko
kredytu, ubezpiecza się w formie polisy obrotowej.
3. W przypadku realizacji jednorazowych kontraktów eksportowych ryzyko, o którym
mowa w ust. 2, może być ubezpieczone również w formie polisy indywidualnej.
ż 4. 1. Ubezpieczeniem obejmuje się kontrakty eksportowe, o których mowa w ż 2
ust. 1, płatne w rachunku otwartym, w drodze inkasa dokumentowego oraz
akredytywy nie potwierdzonej przez bank polski.
2. Korporacja, w zależności od oceny ryzyka, może gwarantować pokrycie do 90%
wartości kontraktu objętego ubezpieczeniem.
ż 5. 1. Kontrakty eksportowe, zawarte na warunkach kredytu powyżej jednego roku,
ubezpiecza się od ryzyka handlowego bądź niehandlowego w formie polisy
indywidualnej.
2. W przypadku ubezpieczenia kontraktu eksportowego:
1) finansowanego na warunkach kredytu dla nabywcy - Korporacja wystawia polisę
na bank finansujący, obejmującą ubezpieczeniem tylko ryzyko kredytu,
2) finansowanego w ramach kredytu dostawcy - Korporacja wystawia polisę
obejmującą ubezpieczenie ryzyka kredytu oraz, w miarę potrzeby, wystawia polisę
obejmującą ubezpieczenie ryzyka produkcji.
3. W przypadku kontraktu, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, Korporacja, w zależności
od oceny ryzyka, gwarantuje pokrycie do 95% zarówno od ryzyka handlowego, jak i
niehandlowego.
4. W przypadku kontraktu, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, Korporacja, w zależności
od oceny ryzyka, gwarantuje pokrycie:
1) do 90% od ryzyka niehandlowego,
2) do 85% od ryzyka handlowego.
ż 6. 1. Stawki za ubezpieczenie kontraktów eksportowych, zawartych na warunkach
kredytu do jednego roku, ustala się w procentach w stosunku do wartości
kontraktu i w zależności od zakresu pokrycia, statusu kontrahenta zagranicznego
i oceny ryzyka.
2. W przypadku ubezpieczenia ryzyka produkcji stawki określane są z
uwzględnieniem: liczby miesięcy realizacji kontraktu, statusu kontrahenta
zagranicznego i klasyfikacji kraju w zależności od stopnia ryzyka.
ż 7. Korporacja, przy ustalaniu wysokości stawek za ubezpieczenie kontraktów
eksportowych zawartych na warunkach kredytu powyżej jednego roku, bierze pod
uwagę zakres pokrycia ubezpieczeniowego, okres trwania fazy produkcji lub okres
kredytu, status prawny kontrahenta zagranicznego, rodzaj pokrycia i klasyfikację
kraju w zależności od stopnia ryzyka.
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 22 maja 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
niektóre surowce i półprodukty przywożone z zagranicy dla przemysłu
farmaceutycznego.
(Dz. U. Nr 56, poz. 295)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się, co następuje:
ż 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 1994 r. w
sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre surowce i półprodukty
przywożone z zagranicy dla przemysłu farmaceutycznego (Dz. U. Nr 139, poz. 765)
wprowadza się następujące zmiany:
1) po pozycji towarowej określonej kodem PCN ex 1603 00 30 0 skreśla się pozycję
towarową określoną kodem PCN ex 1701 99 90 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"17011701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w
postaci stałej:
- Pozostały:
1701 99- - Pozostały:
1701 99 90 0- - - Pozostały
ex1701 99 90 0Sacharoza - granulat20 000 kg"

2) po pozycji towarowej określonej kodem PCN ex 1702 90 50 0 ("Pregestimil
baza") dodaje się pozycję towarową określoną kodem PCN ex 1704 90 61 0 w
brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"17041704Wyroby cukiernicze (łącznie z białą czekoladą), nie zawierające
kakao:
1704 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
1704 90 61 0- - - Wyroby pokryte cukrem
ex1704 90 61 0Globuli sacchari20 000 kg"

3) po pozycji towarowej określonej kodem PCN ex 2507 00 90 0 ("Kaolin") skreśla
się pozycję towarową określoną kodem PCN 2509 00 00 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"25092509 00 00 0Kreda410 000 kg"

4) pozycja towarowa określona kodem PCN 2836 50 00 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"2836 50 00 0- Węglan wapniowy130 000 kg"

otrzymuje brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"2836 50 00 0- Węglan wapniowy540 000 kg"

5) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2905 44 19 0 skreśla się pozycję
towarową określoną kodem PCN ex 2905 44 19 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"ex2905 44 19 0Sorbit400 000 kg"

6) po pozycji towarowej określonej kodem PCN ex 2905 44 19 0 ("Monoazotan
izosorbitu") dodaje się pozycję towarową określoną kodem PCN ex 2905 44 99 0 w
brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
" - - - Pozostały:
2905 44 99 0- - - - Pozostałe
ex2905 44 99 0Sorbit400 000 kg"

7) pozycja towarowa określona kodem PCN ex 2916 12 90 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"ex2916 12 90 0Akrylan dwuetyloheksylan60 000 kg"

otrzymuje brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"ex2916 12 90 0Akrylan dwuetyloheksylu60 000 kg"

8) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2918 29 dodaje się pozycję towarowa
określoną kodem PCN ex 2918 29 10 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
" 2918 29 10 0- - - Kwasy sulfosalicylowe, kwasy hydroksynaftoesowe; ich
sole i estry
ex2918 2910 0Kwas Beta-Hydroksynaftoesowy80 000 kg"

9) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2918 29 90 0 skreśla się pozycję
towarową określoną kodem PCN ex 2918 29 90 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"ex2918 29 90 0Kwas Beta-Hydroksynaftoesowy80 000 kg"

10) po pozycji towarowej określonej kodem PCN ex 2923 90 00 0 ("Neostygnina")
skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN ex 2923 90 00 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"ex2923 90 00 0Beloran2 000 kg"

11) pozycja towarowa określona kodem PCN ex 2930 90 80 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"ex2930 90 80 0Mesna (Merkaptosulfonian)1 500 kg"

otrzymuje brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"ex2930 90 80 0Mesna (Merkaptoetanosulfonian sodowy)1 500 kg"

12) po pozycji towarowej określonej kodem PCN ex 2933 51 90 0
("Dwuchloropirymidyna") skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN ex 2933
51 90 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"ex2933 51 90 02,6-Dwuamino-4-hydroksypirymidyna240 kg"

13) po pozycji towarowej określonej kodem PCN ex 2933 59 90 0 ("Ketokonazol")
dodaje się pozycję towarową określoną kodem PCN ex 2933 59 90 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"ex2933 59 90 02,6-Dwuamino-4-hydroksypirymidyna240 kg"

14) po pozycji towarowej określonej kodem PCN ex 3005 10 00 0 ("Płytki
hydrocoloid z klejem") skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN ex 3005
10 00 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"ex3005 10 00 0Taśma przylepna6 000 kg"

15) pozycja określona kodem PCN 3204 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"32043204Syntetyczne organiczne środki barwiące, nawet określone
chemicznie, preparaty wyszczególnione w uwadze 3 do niniejszego działu, na
bazie syntetycznych środków barwiących, organicznych; syntetyczne produkty
organiczne stosowane jako fluoroscencyjne środki"

otrzymuje brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"32043204Syntetyczne organiczne środki barwiące, nawet określone
chemicznie, preparaty wyszczególnione w uwadze 3 do niniejszego działu, na
bazie syntetycznych środków barwiących, organicznych; syntetyczne produkty
organiczne stosowane jako fluorescencyjne środki rozjaśniające lub jako
luminofory, nawet o określonej budowie chemicznej:"

16) pozycja towarowa określona kodem PCN 3204 19 00 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
" 3204 19 00 0- - Pozostałe, łącznie z mieszaninami środków barwiących z
dwóch lub większej liczby podpozycji 3204 11 do 3204 191 000 kg"

otrzymuje brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
" 3204 19 00 0- - Pozostałe, łącznie z mieszaninami środków barwiących z
dwóch lub większej liczby z podpozycji 3204 11 do 3204 191000,5 kg"

17) pozycja towarowa określona kodem PCN 3212 10 90 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
" 3212 10 90 0- - Pozostałe"

otrzymuje brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"3212 10 90 0- - Pozostałe9 200 kg"

18) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 3212 10 90 0 skreśla się pozycję
towarową określoną kodem PCN ex 3212 10 90 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"ex3212 10 90 0Folia do tłoczenia na gorąco9 200 kg"

19) pozycja określona kodem PCN 3503 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"35033503Żelatyna (łącznie z żelatyną w arkuszach prostokątnych) nawet
kwadratowych, (barwionych lub nie i obrobionych powierzchniowo lub nie)
oraz pochodne żelatyny, karuk, inne kleje pochodzenia zwierzęcego,
wyłączając kleje kazeinowe z pozycji nr 3501:"

otrzymuje brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"35033503Żelatyna (łącznie z żelatyną w arkuszach prostokątnych/nawet
kwadratowych/, barwionych lub nie i obrobionych powierzchniowo lub nie)
oraz pochodne żelatyny; karuk; inne kleje pochodzenia zwierzęcego,
wyłączając kleje kazeinowe z pozycji nr 3501:"

20) po pozycji towarowej określonej kodem PCN ex 3808 40 10 0 ("Tegodor 73")
dodaje się pozycję towarową określoną kodem PCN ex 3808 40 10 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"ex3808 40 10 0Beloran2 000 kg"

21) po pozycji towarowej określonej kodem PCN ex 3822 00 00 0 ("Odczynniki do
testomaku") skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN ex 3822 00 00 0 w
brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"ex3822 00 00 0Puprura bromokrezolowa - wskaźnik0,5 kg"

22) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 3904 22 00 0 skreśla się pozycję
towarową określoną kodem PCN ex 3904 22 00 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"ex3904 22 00 0Folia termoutwardzalna30 kg"

23) pozycja towarowa określona kodem PCN 3911 10 00 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
" 3911 10 00 0- Żywice naftowe, żywice kumaronowe, indenowe lub
kumaronowo-indenowe i polterpeny110 000 kg"

otrzymuje brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
" 3911 10 00 0- Żywice naftowe, żywice kumaronowe, indenowe lub
kumaronowo-indenowe i politerpeny110 000 kg"

24) po pozycji towarowej określonej kodem PCN ex 3920 42 11 0 dodaje się pozycję
towarową określoną kodem PCN ex 3920 42 99 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
" - - - Uplastycznione o grubości:
3920 42 99 0- - - - Przekraczającej 1 mm
ex3920 42 99 0Folia PCV30 kg"

25) pozycja towarowa określona kodem PCN ex 3921 12 00 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"ex3921 12 00 0Folia PCV z polimerów chlorku winylu254 000 kg"

otrzymuje brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"ex3921 12 00 0Folia PCV276 000 kg"

26) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 3921 19 90 0 skreśla się pozycję
towarową określoną kodem PCN ex 3921 19 90 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"ex3921 19 90 0Folia PCV22 000 kg"

27) pozycja towarowa określona kodem PCN ex 4823 19 00 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"ex4823 19 00 0Papier zimnozgrzewalny samoprzylepny10 000 kg"

otrzymuje brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"ex4823 19 00 0Papier zimnozgrzewalny10 000 kg"

28) pozycja określona kodem PCN 5402 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"54025402Przędza z włókna ciągłego syntetycznego (inna niż nici do
szycia), nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, łącznie z syntetycznym
włóknem pojedynczym o masie jednostkowej nie przekraczając"

otrzymuje brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"54025402Przędza z włókna ciągłego syntetycznego (inna niż nici do
szycia), nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, łącznie z syntetycznym
włóknem pojedynczym o masie jednostkowej nie przekraczającej67
decyteksów:"

29) pozycja towarowa określona kodem PCN ex 5402 49 10 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"ex5402 49 10 0Włókno poliakrylowe (LYCRA) 420 dtex600 kg"

otrzymuje brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"ex5402 49 10 0Włókno poliuretanowe (LYCRA) 420 dtex600 kg"

30) po pozycji towarowej określonej kodem PCN ex 5402 49 10 0 ["Włókno
poliuretanowe (LYCRA) 420 dtex"] dodaje się pozycję towarową określoną kodem PCN
ex 5402 49 10 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"ex5402 49 10 0Włókno poliuretanowe (ACELAN) 310 dtex4 000 kg"

31) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 5509 11 00 0 skreśla się pozycję
towarowa określoną kodem PCN ex 5509 11 00 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"ex5509 11 00 0Włókno poliakrylowe (ACECAN) 310 dtex4 000 kg"

32) po pozycji określonej kodem PCN 5603 00 dodaje się pozycję towarową
określoną kodem PCN ex 5603 00 10 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
" 5603 00 10 0- Powlekane lub pokrywane
ex5603 00 10 0Taśma przylepna6 000 kg"

33) pozycja określona kodem PCN 7607 19 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
" 7607 19- - Pozostała:
7607 19 10 0- - - O grubości poniżej 0,021 mm:42 0500 kg
7607 19 91 0- - - - Samoprzylepna26 500 kg"

otrzymuje brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"7607 19- - Pozostała:
7607 19 10 0- - - O grubości poniżej 0,021 mm420 500 kg
- - - O grubości nie mniejszej niż 0,021 mm, ale nie przekraczającej 0,2
mm:
7607 19 91 0- - - - Samoprzylepna26 500 kg"

34) pozycja towarowa określona kodem PCN 8424 90 00 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"8424 90 00 0- Części do zaworów aerozolowych200 000 kg"

otrzymuje brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"8424 90 00 0- Części"

35) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 8424 90 00 0 dodaje się pozycję
towarową określoną kodem PCN ex 8424 90 00 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
"ex8424 90 00 0Części do zaworów aerozolowych200 000 kg"

ż 2. Wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia pozwolenia na
przywóz towarów, o których mowa w ż 1, zachowują moc do upływu terminu ich
ważności.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 29 sierpnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad przyznawania prowizji od zysku
przedsiębiorstwa państwowego.
(Dz. U. Nr 107, poz. 525)
Na podstawie art. 43 ust. 5 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o
przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz.
329, Nr 101, poz. 444 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz.
280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547 oraz z 1995 r.
Nr 1, poz. 2) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 15 października 1991 r. w sprawie
zasad przyznawania prowizji od zysku przedsiębiorstwa państwowego (Dz. U. Nr
112, poz. 482, z 1992 r. Nr 87, poz. 438, z 1993 r. Nr 78, poz. 366 oraz z 1994
r. Nr 117, poz. 558) w ż 6 wyrazy "w latach 1991-1994" zastępuje się wyrazami "w
latach 1991-1995".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 26 maja 1995 r.
w sprawie zmian w składzie Polskiego Komitetu Normalizacyjnego.
(Dz. U. Nr 56, poz. 296)
Na podstawie art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz.
U. Nr 55, poz. 251) zarządza się, co następuje:
ż 1. W składzie Polskiego Komitetu Normalizacyjnego, zwanego dalej "Komitetem",
ustalonym w ż 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 31 marca 1994 r. w
sprawie powołania członków Polskiego Komitetu Normalizacyjnego (Dz. U. Nr 47,
poz. 192), zmienionym rozporządzeniami Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lipca
1994 r. (Dz. U. Nr 85, poz. 392) i z dnia 21 grudnia 1994 r. (Dz. U. Nr 139,
poz. 766), wprowadza się następujące zmiany:
1) odwołuje się ze składu Komitetu Katarzynę Duczkowską-Małysz,
2) powołuje się w skład Komitetu Halinę Rutkowską.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 19 maja 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków i trybu wydawania świadectwa
radiooperatora oraz wysokości opłat za te świadectwa.
(Dz. U. Nr 56, poz. 297)
Na podstawie art. 27 oraz art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o
łączności ( Dz. U. Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 69, poz. 293 i Nr 105, poz. 451
oraz z 1993 r. Nr 7, poz. 34) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Łączności z dnia 30 września 1991 r. w sprawie
warunków i trybu wydawania świadectwa radiooperatora oraz wysokości opłat za te
świadectwa (Dz. U. Nr 97, poz. 430 i z 1994 r. Nr 130, poz. 652) w ż 16 w ust. 2
wyrazy "31 grudnia 1994 r." zastępuje się wyrazami "31 grudnia 1996 r."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1995 r.
Minister Łączności: A. Zieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 5 września 1995 r.
w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Mielcu
(Dz. U. Nr 107, poz. 526)
Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Ustanawia się specjalną strefę ekonomiczną w Mielcu pod nazwą "SPECJALNA
STREFA EKONOMICZNA EURO-PARK MIELEC", zwaną dalej "strefą".
2. Teren i granice strefy określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
3. Strefę ustanawia się na gruntach stanowiących w dniu wejścia w życie
rozporządzenia własność Skarbu Państwa, będących w użytkowaniu wieczystym
Agencji Rozwoju Przemysłu S.A. z siedzibą w Warszawie, oraz na gruntach
stanowiących w dniu wejścia w życie rozporządzenia własność Skarbu Państwa,
których użytkownikami wieczystymi są osoby prawne wymienione w wykazie
stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia.1
4. Strefę ustanawia się na okres 20 lat.
5. Jako zarządzającego strefą ustanawia się Agencję Rozwoju Przemysłu S.A. z
siedzibą w Warszawie.
ż 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) wydatki inwestycyjne - faktycznie poniesione po dniu uzyskania zezwolenia
wydatki nie zwrócone podmiotowi w jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony
podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli podatki te w całości
lub w części podlegają odliczeniu od należnego podatku od towarów i usług,
dokonane na:
a) zakup i montaż przyjętych przez podmiot do prowadzenia działalności
gospodarczej na terenie strefy fabrycznie nowych maszyn i urządzeń, zgodnie z
Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy
3-6 i 8 oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7 tej klasyfikacji, z
wyjątkiem samochodów osobowych,
b) zakup, budowę lub rozbudowę położonych na terenie strefy budynków i budowli
zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu
Statystycznego, do grupy 1 podgrupa 10 i 11, podgrupa 12 rodzaj 123, podgrupa
13, do grupy 2 podgrupa 20 i 22-24, podgrupa 25 rodzaj 258, podgrupa 26-27,
podgrupa 29 rodzaj 293 i 296,
c) wytworzenie we własnym zakresie maszyn i urządzeń, o których mowa pod lit.
a), przyjętych przez podmiot do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie
strefy,
d) spłatę określonej w umowie najmu lub dzierżawy albo w umowie o podobnym
charakterze wartości składników majątku, o których mowa pod lit. a) i b), jeżeli
środki te, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 1993 r.
w sprawie zaliczania przedmiotu umów najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw
majątkowych do składników majątku stron tych umów (Dz. U. Nr 28, poz. 129),
zaliczane są do składników majątku najemcy, dzierżawcy albo używającego i
zostały przyjęte do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy,
2) towar wytworzony na terenie strefy - towar uzyskany w wyniku wytworzenia,
obróbki lub przetworzenia na terenie strefy, jeżeli wartość - pomniejszona o
podatek od towarów i usług - wszystkich użytych do jego wytworzenia materiałów
(składników, surowców, komponentów, części) nie wytworzonych na terenie strefy
oraz usług nie wykonanych na jej terenie nie przekracza 70% zapłaconej za towar
ceny pomniejszonej o podatek od towarów i usług,
3) przychody z eksportu towarów wytworzonych na terenie strefy - faktycznie
uzyskane w roku podatkowym obroty z eksportu towarów wytworzonych na terenie
strefy w rozumieniu ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i
usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129,
poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz. 231),
4) przychody z eksportu usług wykonanych na terenie strefy - faktycznie uzyskane
w roku podatkowym obroty z eksportu usług wykonanych na terenie strefy, w
rozumieniu ustawy, o której mowa w pkt 3, z tytułu naprawy, uszlachetnienia,
przerobu lub przetworzenia towarów będących przedmiotem przywozu na polski
obszar celny na czas oznaczony,
5) dochód - dochód ustalony zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991
r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i
Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 113, poz. 547, Nr 90, poz. 419,
Nr 123, poz. 602, Nr 126, poz. 624 i 626 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25) albo art.
18 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych
(Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2,
Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz.
547, Nr 123, poz. 602, Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86,
poz. 433 i Nr 96, poz. 478),
6) pracownicy - osoby zatrudnione przez podmiot, po dniu utworzenia strefy, na
podstawie stosunku pracy w danym miesiącu roku podatkowego, których liczbę
ustala się w przeliczeniu na pełne etaty jako średnią zatrudnienia w całym
miesiącu,
7) podmiot - osoba fizyczna lub osoba prawna prowadząca działalność gospodarczą,
w rozumieniu odrębnych przepisów, wyłącznie na terenie strefy.
ż 3. Na terenie strefy wyłącza się prowadzenie działalności gospodarczej w
zakresie wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania
spirytusu oraz napojów alkoholowych, wyrobów tytoniowych, a także ośrodków gier
określonych w przepisach o grach losowych i zakładach wzajemnych.
ż 4. Nie wymaga zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20
października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz.
600), zwanego dalej "zezwoleniem", prowadzenie na terenie strefy następujących
rodzajów działalności gospodarczej:
1) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn, urządzeń i innych
rzeczy, wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie
strefy, oraz przedmiotów osobistego użytku,
2) robót budowlanych określonych w sekcji F Klasyfikacji wyrobów i usług
Głównego Urzędu Statystycznego, zwanej dalej "KWiU",
3) usług w zakresie handlu, naprawy pojazdów mechanicznych, motocykli oraz
artykułów użytku osobistego i domowego, usług hoteli i restauracji, określonych
w sekcjach G i H KWiU,
4) usług transportowych i magazynowych określonych w sekcji I KWiU, z wyjątkiem
przewozów lotniczych pasażerskich i towarowych pozarozkładowych (podkategoria
62.20.10 i 62.20.20) oraz usług w zakresie prac przeładunkowych, magazynowania i
przechowywania towarów (grupa 63.1),
5) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami,
wynajmem i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K
KWiU, z wyjątkiem usług badawczo-rozwojowych w dziedzinie nauk przyrodniczych i
technicznych (grupa 73.1),
6) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, gwarantowanej
prawnie opieki socjalnej, edukacji, ochrony zdrowia i opieki społecznej, usług
komunalnych, pozostałych socjalnych i osobistych usług świadczonych w
gospodarstwach domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły
eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q KWiU.
ż 5. 1. W okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia przez podmiot działalności
gospodarczej na terenie strefy, lecz nie dłużej niż do końca 15 roku od dnia jej
ustanowienia, dochód podmiotu uzyskany z działalności gospodarczej określonej w
zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego:
1) w wysokości stanowiącej równowartość kwoty wydatków inwestycyjnych, z
zastrzeżeniem ust. 2, lub
2) w wysokości odpowiadającej połowie kwoty przychodów z eksportu towarów
wytworzonych na terenie strefy lub eksportu usług wykonanych na terenie strefy,
lub
3) w wysokości 10% dochodu uzyskanego odrębnie w każdym miesiącu:
a) z tytułu zatrudnienia w tym samym miesiącu każdych 10 pracowników,
maksymalnie do wysokości 100% dochodu,
b) jeżeli w tym samym miesiącu podmiot zatrudnia mniej niż 10 pracowników.
2. W okresie, o którym mowa w ust. 1, dochód podmiotu uzyskany z działalności
gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego w
całości, w wypadku gdy wydatki inwestycyjne przekroczą kwotę stanowiącą
równowartość 2 mln ECU, obliczoną przy zastosowaniu średniego kursu ogłoszonego
przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia faktycznego poniesienia
wydatków. Zwolnienie przysługuje począwszy od miesiąca następującego po
miesiącu, w którym podmiot poniósł wydatki inwestycyjne w wysokości
przekraczającej tę kwotę, nie dłużej jednak niż do upływu okresu, na który
została ustanowiona strefa.
3. W razie:
1) dokonania przedpłat (zadatków) na poczet wydatków określonych w ż 2 pkt 1
lit. a) i b), uznaje się je za wydatki inwestycyjne w roku podatkowym, w którym
następuje przeniesienie własności składników majątkowych wymienionych w tych
przepisach,
2) zawarcia umowy sprzedaży ratalnej lub umowy, w której termin płatności został
określony na dzień późniejszy niż dzień zawarcia tej umowy, za wydatki
inwestycyjne uznaje się również poszczególne raty lub zapłatę ceny w roku
faktycznego ich poniesienia.
4. Za dzień rozpoczęcia przez podmiot działalności gospodarczej na terenie
strefy uważa się datę wystawienia pierwszej faktury dotyczącej sprzedaży towarów
wytworzonych na terenie strefy lub usług wykonanych na jej terenie.
ż 6. Przepisy ż 5 stosuje się odpowiednio po upływie okresu, o którym mowa w ż 5
ust. 1, z tym że kwota zwolnień nie może przekroczyć, odrębnie w każdym roku
podatkowym, połowy dochodu uzyskanego przez podmiot z działalności gospodarczej
określonej w zezwoleniu.
ż 7. 1. Zwolnienie od podatku, o którym mowa w ż 5 ust. 1 pkt 1, przysługuje w
miesiącu następującym po miesiącu, w którym podmiot poniósł wydatki
inwestycyjne, aż do wyczerpania zwolnienia, nie dłużej jednak niż do upływu
okresu, na który została ustanowiona strefa, z zastrzeżeniem ż 6.
2. Zwolnienie od podatku, o którym mowa w ż 5 ust. 1 pkt 2, przysługuje w
miesiącu następującym po miesiącu, w którym podmiot uzyskał przychody z eksportu
towarów wytworzonych na terenie strefy lub eksportu usług wykonanych na jej
terenie. Jeżeli połowa kwoty przychodów z eksportu towarów wytworzonych na
terenie strefy lub eksportu usług wykonanych na jej terenie przekracza dochód
uzyskany w miesiącu, w którym przysługuje zwolnienie, różnica podlega zwolnieniu
aż do wyczerpania, nie dłużej jednak niż do upływu okresu, na który została
ustanowiona strefa, z zastrzeżeniem ż 6.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do zwolnień określonych w ż 6.
ż 8. Podmiot może korzystać ze zwolnień, o których mowa w ż 5 i 6, przy
rozliczaniu zaliczek na podatek dochodowy.
ż 9. 1. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą określoną w zezwoleniu, który
nie ma prawa do zwolnień, o których mowa w ż 5 i 6, może podwyższać stawki
amortyzacji środków trwałych służących do prowadzenia działalności gospodarczej
na terenie strefy przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 4 w trybie
określonym w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995 r. w
sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a
także aktualizacji wyceny środków trwałych (Dz. U. Nr 7, poz. 34 i Nr 73, poz.
362).
2. Podwyższenie stawek amortyzacji, o którym mowa w ust. 1, stosuje się do
maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 według Klasyfikacji rodzajowej
środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego oraz środków transportu
zaliczonych do grupy 7, z wyłączeniem samochodów osobowych, przyjętych do
prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy po dniu uzyskania
zezwolenia.
ż 10. Podmiot prowadzący działalność określoną w zezwoleniu, który nie ma prawa
do zwolnień, o których mowa w ż 5 i 6, może wydatki na zakup wartości
niematerialnych i prawnych, związanych bezpośrednio z działalnością gospodarczą
prowadzoną na terenie strefy, zaliczyć w pełnej wysokości do kosztów uzyskania
przychodów w roku podatkowym, w którym wydatki te faktycznie zostały poniesione.
W tym wypadku nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych od tych wartości
niematerialnych i prawnych.
ż 11. 1. Podmiot, który prowadził działalność gospodarczą na terenie, na którym
następnie ustanowiono strefę, może nadal prowadzić działalność gospodarczą na
jej terenie bez zezwolenia, z wyłączeniem działalności określonej w ż 3.
2. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, może ubiegać się o zezwolenie, jeżeli:
1) poniósł po dniu ustanowienia strefy na jej terenie wydatki inwestycyjne o
wartości nie mniejszej niż 25% łącznej wartości środków trwałych tego podmiotu
według ich stanu na dzień ustanowienia strefy albo
2) w okresie ostatnich 6 miesięcy bezpośrednio poprzedzających dzień złożenia
wniosku o wydanie zezwolenia osiągnął wzrost przychodów ze sprzedaży wyrobów
wytworzonych lub usług wykonanych na terenie strefy wyższy o więcej niż 15%
ponad wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych, ogłoszony przez
Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za ten okres, w porównaniu z okresem
poprzednich 6 miesięcy, albo
3) w okresie ostatnich 6 miesięcy bezpośrednio poprzedzających dzień złożenia
wniosku o wydanie zezwolenia zwiększył zatrudnienie przy prowadzeniu
działalności gospodarczej na terenie strefy co najmniej o 15%, lecz nie mniej
niż o 10 pracowników w porównaniu z okresem poprzednich 6 miesięcy.
3. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, może, po uzyskaniu zezwolenia, korzystać ze
zwolnień od podatku, o których mowa w ż 5 i 6, albo preferencji, o których mowa
w ż 9 i 10, z tym że:
1) prawo do zwolnienia, o którym mowa w ż 5 ust. 1 pkt 2, przysługuje w
wysokości tej części uzyskanych w danym roku podatkowym przychodów z eksportu
towarów wytworzonych na terenie strefy lub eksportu usług wykonanych na jej
terenie, która przewyższa wysokość tych przychodów uzyskanych w roku podatkowym
poprzedzającym rok, w którym podmiot uzyskał zezwolenie,
2) przy ustalaniu liczby pracowników, o której mowa w ż 5 ust. 1 pkt 3,
uwzględnia się wyłącznie osoby zatrudnione po uzyskaniu zezwolenia.
ż 12. 1. Zwolnienia, o których mowa w ż 5 i 6, i preferencje, o których mowa w ż
9 i 10, nie przysługują podmiotowi w okresie korzystania z ulg, odliczeń i
zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach.
2. Podmiot, któremu przysługują ulgi, odliczenia i zwolnienia w podatku
dochodowym, określone w odrębnych przepisach, może zrezygnować z tego prawa i
począwszy od miesiąca, w którym zaprzestał stosować te ulgi, odliczenia i
zwolnienia, może korzystać ze zwolnień określonych w niniejszym rozporządzeniu,
jeżeli we wniosku o wydanie zezwolenia zrezygnuje z tych ulg, odliczeń i
zwolnień do końca okresu ich obowiązywania.
3. Po wykorzystaniu prawa do ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym,
określonych w odrębnych przepisach, podmiotowi nie przysługuje z tego samego
tytułu prawo do zwolnień, o których mowa w ż 5 i 6, ani do preferencji, o
których mowa w ż 9 i 10.
4. Podmiot dokonuje wyboru jednej z podstaw zwolnienia określonych w ż 5 ust. 1
i o wybranej podstawie zawiadamia niezwłocznie wydającego zezwolenie oraz urząd
skarbowy właściwy w sprawach podatku dochodowego. Wybrana podstawa zwolnienia
nie może być zmieniona w ciągu roku podatkowego.
ż 13. 1. Podmiot traci prawo do zwolnień, o których mowa w ż 5 i 6, jeżeli w
roku podatkowym, w którym z niego skorzystał, lub przed upływem trzech lat
licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień:
1) wystąpią u niego za poszczególne lata zaległości we wpłatach podatków
stanowiących dochody budżetu państwa, składek na ubezpieczenie społeczne oraz
składek na Fundusz Pracy,
2) przeniesie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, o których
mowa w ż 2 pkt 1, z którymi związane były zwolnienia od podatku; nie dotyczy to
przeniesienia własności w wyniku przekształcenia formy prawnej, łączenia lub
podziału podmiotów, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych,
w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich
wartością początkową w rozumieniu przepisów, o których mowa w ż 9 ust. 1,
3) ustaną okoliczności do zaliczania środków trwałych przyjętych do odpłatnego
korzystania na podstawie umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze
do składników jego majątku w rozumieniu przepisów, o których mowa w ż 2 pkt 1
lit. d),
4) maszyny lub urządzenia, o których mowa w ż 2 pkt 1 lit. a), zostaną oddane do
prowadzenia działalności gospodarczej poza terenem strefy,
5) otrzyma zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiejkolwiek formie,
6) zostanie postawiony w stan likwidacji, z wyjątkiem przedsiębiorstwa
likwidowanego w trybie i na zasadach określonych w przepisach o prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych, lub zostanie ogłoszona jego upadłość.
2. W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, podmiot jest
zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego od
podatku, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę w
miesiącu następującym po miesiącu, w którym utracił prawo do zwolnień.
ż 14. Zwalnia się od podatku dochodowego od osób prawnych dochody Agencji
Rozwoju Przemysłu S.A. z siedzibą w Warszawie w części wydatkowanej w roku
podatkowym lub roku po nim następującym na cele rozwoju strefy, w tym na nabycie
nieruchomości lub innych rzeczy służących do prowadzenia działalności
gospodarczej na terenie strefy oraz modernizację i rozbudowę infrastruktury
gospodarczej i technicznej na jej terenie.
ż 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 września 1995 r. (poz. 526)
Załącznik nr 1
SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC I TERENU SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ EURO-PARK MIELEC
Wszystkie wymienione w niniejszym opisie działki ewidencyjne położone są w
obrębie Mielec Przemysłowy. Począwszy od pkt nr 1 zlokalizowanego w
południowo-zachodnim narożniku działki 141/1 granica obszaru specjalnej strefy
ekonomicznej (SSE) biegnie w kierunku zachodnim przez główną bramę wjazdową i
dalej wzdłuż ogrodzenia terenu przemysłowego będącego jednocześnie południowymi
granicami działek 150/5, 171/2, 171/6, 171/8, 172/6, 189/9, 188/9 do pkt nr 2
zlokalizowanego w południowo-zachodnim narożniku działki 188/9 i dalej biegnie
wzdłuż południowych granic działek o numerach 180/5, 180/3 i przecinając tory
bocznicy kolejowej do Elektrociepłowni dochodzi wzdłuż południowej granicy
działki 184 do pkt nr 3 zlokalizowanego w południowo-zachodnim narożniku działki
184. Od pkt nr 3 granica biegnie w kierunku północnym zachodnią granicą działki
nr 184 będącą jednocześnie granicą terenu przemysłowego i dochodzi do pkt nr 4
zlokalizowanego w północno-zachodnim narożniku działki 184. Od pkt nr 4 granica
przecina tor bocznicy kolejowej do Elektrociepłowni i biegnie dalej w kierunku
północnym zachodnią granica działki 203/6, będącą jednocześnie granicą terenu
przemysłowego, a następnie przecina tor bocznicy kolejowej do H7 i dalej biegnie
zachodnią granicą działki nr 203/5, przecina tor bocznicy na teren przemysłowy i
dalej biegnąc zachodnią granicą działki 203/4, stanowiąca jednocześnie granice
terenu przemysłowego, dochodzi do pkt nr 5 zlokalizowanego w północno-zachodnim
narożniku działki 203/4. Od pkt nr 5 granica skręca w kierunku
północno-zachodnim wzdłuż ogrodzenia terenu przemysłowego będącego jednocześnie
południowo-zachodnią granicą działki 196 do pkt nr 6 zlokalizowanego w
północno-zachodnim narożniku działki 196. Od pkt nr 6 granica biegnie w kierunku
zachodnim wzdłuż ogrodzenia południowymi granicami działek 34/7, 32/2, 32/1, 31,
28 do pkt 7 i dalej granica działki nr 29 przez punkty o numerach od 8 do 12. Od
pkt nr 2 granica biegnie w kierunku północno-zachodnim wzdłuż ogrodzenia
będącego jednocześnie granicą terenu lotniska, południową granicą działki 28 do
pkt 13. Od pkt nr 13 w narożniku ogrodzenia lotniska przy ul. Kosmonautów,
będącego jednocześnie południowo-zachodnim narożnikiem działki 26/2, granica
skręca w kierunku północnym do pkt nr 14 stanowiącego punkt graniczny miasta
Mielca i wsi Chorzelów w gminie Mielec. Od pkt nr 14 granica obszaru SSE biegnie
wzdłuż ogrodzenia lotniska będącego jednocześnie granicą miasta Mielca i wsi
Chorzelów w gminie Mielec granicami działek 26/1, 30, 22, 12/4 przez punkty o
numerach 15, 16, 17, 18, 19 do punktu nr 20 stanowiącego punkt graniczny wsi
Chorzelów w gminie Mielec ze wsią Ławnica w gminie Tuszów Narodowy i miasta
Mielca. Od pkt nr 20 granica biegnie w kierunku wschodnim wzdłuż ogrodzenia
lotniska będącego jednocześnie granicą miasta Mielca i wsi Ławnica w gminie
Tuszów Narodowy, północną granicą działki 12/4 do punktu nr 21 i dalej w
kierunku południowym do punktu o numerze 22. Od pkt nr 22 granica biegnie w
kierunku wschodnim wzdłuż ogrodzenia lotniska północną granicą działki 6 i dalej
przez punkty o numerach od 23 do 25, który stanowi punkt graniczny wsi Ławnica w
gminie Tuszów Narodowy ze wsią Trześń w gminie Mielec i miasta Mielca. Od pkt nr
25 granica biegnie w kierunku wschodnim wzdłuż ogrodzenia lotniska będącego
jednocześnie granica miasta Mielca i wsi Trześń w gminie Mielec, północną
granica działki 6 i dochodzi do pkt nr 26 stanowiącego punkt graniczny wsi
Trześń w gminie Mielec i miasta Mielca. Od pkt nr 26 granica biegnie w kierunku
wschodnim wzdłuż ogrodzenia będącego jednocześnie granicą terenu lotniska
północną granicą działki 6 do pkt nr 27 stanowiącego północno-wschodni narożnik
terenu lotniska będącego jednocześnie północno-wschodnim narożnikiem działki 6.
Od pkt nr 27 granica skręca w kierunku południowym i biegnie wzdłuż ogrodzenia
lotniska będącego jednocześnie granicą terenu lotniska i wschodnią granicą
działki 6 do punktu nr 28 stanowiącego punkt graniczny działki nr 4 i dalej
przez punkty o numerach od 29 do 35 wzdłuż granic działek 3 i 4. Od pkt nr 35
stanowiącego południowo-wschodni narożnik działki nr 6 granica obszaru SSE
biegnie wzdłuż ogrodzenia lotniska południową granicą działki 6 przez punkty o
numerach od 36 do 40. Od pkt nr 40 granica biegnie wzdłuż zachodnich granic
działek nr 45, 44, 73/2 do pkt nr 41 i dalej wzdłuż południowej granicy działki
nr 73/2 do pkt nr 42. Od pkt nr 42 granica biegnie w kierunku północnym wzdłuż
wschodniej granicy działki nr 44 do pkt nr 43 położonego w północno-wschodnim
narożniku działki nr 46. Od pkt nr 43 granica SSE biegnie w kierunku południowym
wzdłuż wschodniej granicy działki nr 46 będącej jednocześnie granicą drogi do
bazy KPRD, do punktu nr 44 i dalej południową granicą działki na 46 do pkt nr
45. Od pkt nr 45 granica biegnie wzdłuż ul. Wojska Polskiego granicami działek
77, 78, 80 będącymi jednocześnie granicą terenu przemysłowego przez punkty o
numerach 46 do 50. Od pkt nr 50 granica biegnie w kierunku południowym wzdłuż
ogrodzenia wschodnią granicą działki 94 do pkt nr 51 będącego
południowo-wschodnim narożnikiem działki 94. Od pkt nr 51 granica skręca w
kierunku zachodnim i biegnie wzdłuż ogrodzenia będącego jednocześnie granicą
terenu przemysłowego południowym granicami działek 94, 82/2, 82/1, 102, 136/1,
137/5, 137/2, 140, 141/2, 141/3, 141/1 i dochodzi do pkt nr 1 zlokalizowanego w
południowo-zachodnim narożniku działki 141/1, od którego opis rozpoczęto.
Począwszy od pkt nr 52 zlokalizowanego w środku istniejącej bramy wjazdowej do
Elektrociepłowni, leżącego jednocześnie na północnej granicy działki 52, granica
obszaru SSE biegnie w kierunku wschodnim wzdłuż ściany budynku portierni i dalej
wzdłuż ogrodzenia Elektrociepłowni od ul. Wojska Polskiego północną granicą
działki 52 do pkt nr 53 zlokalizowanego w północno-wschodnim narożniku
ogrodzenia Elektrociepłowni i działki nr 52 i dalej północną granicą działki nr
51 do pkt nr 54 zlokalizowanego w północno-wschodnim narożniku działki nr 51. Od
pkt nr 54 granica biegnie w kierunku południowym wzdłuż wschodniej granicy
działki nr 51 do pkt nr 55 zlokalizowanego w południowo-wschodnim narożniku
działki nr 51 i dalej w kierunku zachodnim wzdłuż południowej granicy działki 51
do pkt nr 56 zlokalizowanego w południowo-zachodnim narożniku działki nr 51
będącego jednocześnie południowo-wschodnim narożnikiem ogrodzenia
Elektrociepłowni. Od pkt nr 56 granica obszaru SSE biegnie w kierunku zachodnim
wzdłuż ogrodzenia Elektrociepłowni stanowiącego jednocześnie południową granicę
działki nr 52 do pkt nr 57 zlokalizowanego w południowo-zachodnim narożniku
działki nr 52 i ogrodzenia Elektrociepłowni. Od pkt nr 57 granica biegnie wzdłuż
ogrodzenia Elektrociepłowni w kierunku północnym zachodnią granicą działki nr 52
do pkt nr 58 zlokalizowanego w północno-zachodnim narożniku działki nr 52 i
ogrodzenia Elektrociepłowni. Od pkt nr 58 granica biegnie w kierunku wschodnim
wzdłuż ogrodzenia Elektrociepłowni do pkt nr 52, od którego opis rozpoczęto.
Począwszy od pkt nr 59 zlokalizowanego w północno-wschodnim narożniku działki nr
63 granica SSE biegnie kierunku południowym wzdłuż granicy działki nr 63 przez
punkty o numerach 60, 61, 62 stanowiące jednocześnie punkty graniczne działki nr
63 do pkt nr 59, od którego opis rozpoczęto.
Począwszy od punktu nr 63 zlokalizowanego w północno-zachodnim narożniku
ogrodzenia terenu po byłej bazie RPBP stanowiącego jednocześnie punkt narożny
granicy działki nr 69 granica SSE biegnie wzdłuż ogrodzenia w kierunku wschodnim
do pkt nr 64. Od pkt nr 64 stanowiącego północno-wschodni narożnik ogrodzenia i
granicy działki nr 69 granica skręca w kierunku południowym i biegnie wzdłuż
ogrodzenia i wschodniej granicy działki 69 do pkt nr 65 stanowiącego
południowo-wschodni narożnik działki 69. Od pkt nr 65 granica biegnie w kierunku
zachodnim przez punkty o numerach 66, 67, 68, 69 stanowiące jednocześnie
południową granicę działki nr 69 do pkt nr 70. Od pkt nr 70 granica biegnie w
kierunku północnym wzdłuż ogrodzenia stanowiącego jednocześnie zachodnią granicę
działki nr 69 do pkt nr 63, od którego opis rozpoczęto.
Ogólny obszar terenu SSE wynosi 574,8580 ha.
Załącznik nr 2
WYKAZ OSÓB PRAWNYCH, KTÓRE SĄ UŻYTKOWNIKAMI WIECZYSTYMI GRUNTÓW
1. Wytwórnia Aparatury Wtryskowej PZL-Mielec Sp. z o.o.
2. Wytwórnia Silników PZL-Mielec Sp. z o.o.
3. Wytwórnia Pojazdów Melex PZL-Mielec Sp. z o.o.
4. Elektrociepłownia PZL-Mielec Sp. z o.o.
5. Fabryka Samochodów Gepard Sp. z o.o.
6. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-Mielec S.A.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 13 września 1995 r.
w sprawie ustanowienia czasowego zakazu wywozu lądowych min przeciwpiechotnych.
(Dz. U. Nr 107, poz. 527)
Na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U.
z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434) oraz
w związku z rezolucjami Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych nr 48/75K z
dnia 16 grudnia 1993 r. i nr 49/75D z dnia 15 grudnia 1994 r. w sprawie
moratorium na eksport lądowych min przeciwpiechotnych zarządza się, co
następuje:
ż 1. Do dnia 1 stycznia 1998 r. ustanawia się zakaz wywozu z Rzeczypospolitej
Polskiej lądowych min przeciwpiechotnych, które nie posiadają urządzeń
umożliwiających ich wykrywanie detektorami elektromagnetycznymi oraz mechanizmów
samoniszczących lub samoneutralizujących i są określone kodem PCN 9306 90 10 0
Taryfy celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13
czerwca 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 72,
poz. 357).
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI
z dnia 9 marca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat abonamentowych za używanie
odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych.
(Dz. U. Nr 56, poz. 298)
Na podstawie art. 48 ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i
telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 21 lipca 1993
r. w sprawie opłat abonamentowych za używanie odbiorników radiofonicznych i
telewizyjnych (Dz. U. Nr 75, poz. 359 i z 1994 r. Nr 130, poz. 656) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w ż 4 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Zwolnienie od opłat przysługuje osobom wymienionym w ust. 3 pkt 2 i 3,
jeżeli nie korzystają ze zwolnień określonych w ust. 1 i 2 lub ust. 3 pkt 1.",
2) w ż 6 po ust. 2 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:
"3. Osoby uprawnione do zwolnień lub upoważnione przez nie osoby obowiązane są
raz w roku, w terminie do dnia 30 czerwca, przedłożyć w urzędzie pocztowym
właściwym dla miejsca stałego pobytu dokumenty potwierdzające uprawnienia do
zwolnień, wraz z dowodem osobistym.
4. W razie nieprzedłożenia dokumentów wymienionych w ust. 3 we wskazanym
terminie, zwolnienie od opłat zostanie zawieszone."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji: J. Zaorski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

OBWIESZCZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

299--z dnia 12 maja 1995 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy
o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 27 maja 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie postępowania spornego i odwoławczego oraz
opłat związanych z ochroną wynalazków i wzorów użytkowych.
(Dz. U. Nr 58, poz. 301)
Na podstawie art. 115 ust. 2 i art. 120 ust. 2 ustawy z dnia 19 października
1972 r. o wynalazczości (Dz. U. z 1993 r. Nr 26, poz. 117), art. 4 ust. 8 ustawy
z dnia 30 października 1992 r. o zmianie ustawy o wynalazczości i ustawy o
Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1993 r. Nr 4, poz. 14)
oraz art. 104 ż 3 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 kwietnia 1993 r. w sprawie
postępowania spornego i odwoławczego oraz opłat związanych z ochroną wynalazków
i wzorów użytkowych (Dz. U. Nr 36, poz. 160) załącznikowi do rozporządzania
nadaje się brzmienie ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Przepisy niniejszego rozporządzenia stosuje się do:
1) opłat jednorazowych pobieranych od zgłoszeń, wniosków, odwołań, zażaleń i
innych czynności dokonywanych po dniu jego wejścia w życie, chyba że opłata
została uiszczona wcześniej,
2) opłat jednorazowych od złożonych przed dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia wniosków o udzielenie przejściowej ochrony środków żywności,
środków farmaceutycznych i związków chemicznych,
3) opłat okresowych, których termin płatności przypada po dniu wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia, chyba że opłata została uiszczona wcześniej albo jej
wysokość została określona w decyzji o udzieleniu prawa wyłącznego korzystania z
wynalazku lub wzoru użytkowego, wydanej przed dniem wejścia w życie tego
rozporządzenia.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 maja 1995 r. (poz. 301)
TABELA OPŁAT ZWIĄZANYCH Z OCHRONĄ WYNALAZKÓW I WZORÓW UŻYTKOWYCH ORAZ
PRZEJŚCIOWĄ OCHRONĄ PRODUKTÓW
I. Opłaty jednorazowe Wysokość opłat
1. Za zgłoszenie wynalazku lub wzoru użytkowego oraz od wniosku o udzielenie
przejściowej ochrony produktu 300,00 zł
- za każdą stronę ponad 20 stron opisu, zastrzeżeń i rysunków 20,00 zł
2. Od oświadczenia o korzystaniu z pierwszeństwa - za każde pierwszeństwo 30,00
zł
3. Opłata za przekazanie (od zgłoszenia PCT*) 200,00 zł
4. Opłata za opóźnienie opłaty za wyznaczenie, przekazanie, poszukiwanie lub
opłaty podstawowej (od zgłoszenia PCT*) 200,00 zł
5. Opłata krajowa (od zgłoszenia PCT*):
- gdy badania wstępnego nie przeprowadzono 300,00 zł
- gdy badanie wstępne przeprowadzono 150,00 zł
- za każdą dodatkową stronę powyżej 20 stron 20,00 zł
6. Od wniosku o wydanie przez Urząd Patentowy decyzji w postępowaniu spornym
100,00 zł
7. Od odwołania od decyzji Urzędu Patentowego 30,00 zł
8. Od zażalenia na postanowienie Urzędu Patentowego 15,00 zł
9. Za publikację opisu patentowego 50,00 zł
10. Za publikację jedenastej i każdej następnej strony opisu patentowego - od
strony maszynopisu lub arkusza rysunku 3,00 zł
11. Za publikację opisu ochronnego 10,00 zł
12. Za odpis lub wyciąg z rejestru albo zaświadczenie o istnieniu określonego
wpisu w rejestrze 5,00 zł
13. Za sporządzenie dowodu pierwszeństwa do uzyskania patentu 30,00 zł
14. Za sporządzenie dowodu pierwszeństwa do udzielenia prawa ochronnego na wzór
użytkowy 20,00 zł
15. Od wniosku o dokonanie zmiany w rejestrze 20,00 zł
II. Opłaty okresowe
1. Za pierwszy okres ochrony wynalazku obejmujący 1, 2, 3, 4 i 5 rok ochrony
300,00 zł
2. Za drugi okres ochrony wynalazku obejmujący 6, 7 i 8 rok ochrony 400,00 zł
3. Za trzeci okres ochrony wynalazku obejmujący 9,10 i 11 rok ochrony 600,00 zł
4. Za czwarty okres ochrony wynalazku obejmujący 12 i 13 rok ochrony 700,00 zł
5. Za piąty okres ochrony wynalazku obejmujący 14 i 15 rok ochrony 800,00 zł
6. Za szósty okres ochrony wynalazku obejmujący 16 i 17 rok ochrony 1.000,00 zł
7. Za siódmy okres ochrony wynalazku obejmujący 18 i 19 rok ochrony 1.200,00 zł
8. Za ósmy okres ochrony wynalazku obejmujący 20 rok ochrony 1.200,00 zł
9. Za ochronę wynalazku stanowiącego przedmiot patentu dodatkowego 700,00 zł
10. Za każdy dodatkowy wynalazek ujęty wspólnym patentem 20% opłaty za
odpowiedni okres ochrony
11. Za pięcioletni okres ochrony wzoru użytkowego obejmujący 1, 2, 3, 4 i 5 rok
ochrony 200,00 zł
12. Za drugi okres ochrony wzoru użytkowego obejmujący 6, 7 i 8 rok ochrony
300,00 zł
13. Za trzeci okres ochrony wzoru użytkowego obejmujący 9 i 10 rok ochrony
400,00 zł
14. Za ochronę wzoru użytkowego stanowiącego przedmiot prawa ochronnego
dodatkowego 400,00 zł
15. Za każde rozpoczęte pięć lat przejściowej ochrony produktu w Polsce 1.500,00
zł.
*) PCT - Układ o współpracy patentowej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 27 maja 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat związanych z ochroną znaków
towarowych
(Dz. U. Nr 58, poz. 302)
Na podstawie art. 55 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach
towarowych (Dz. U. Nr 5, poz. 17, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1993 r. Nr 10,
poz. 46 i z 1994 r. Nr 74, poz. 331) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25 września 1992 r. w sprawie opłat
związanych z ochroną znaków towarowych (Dz. U. Nr 76, poz. 377) załącznikowi do
rozporządzenia nadaje się brzmienie ustalone w załączniku do niniejszego
rozporządzenia.
ż 2. Opłaty jednorazowe od podań, wniosków, odwołań, zażaleń i za inne czynności
dokonane po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, a także opłaty
okresowe, których termin płatności przypada po dniu wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia, uiszcza się w wysokości określonej w tym rozporządzeniu, chyba
że opłata została uiszczona wcześniej lub jej wysokość została określona w
wezwaniu doręczonym przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
TABELA OPŁAT Z OCHRONĄ ZNAKÓW TOWAROWYCH
I. Opłaty jednorazoweWysokość opłat
1. Od podania o zarejestrowanie znaku towarowego 300,00 zł
a w przypadku wspólnego znaku towarowego600,00 zł
2. Od oświadczenia o korzystaniu z pierwszeństwa20,00 zł
3. Od wniosku o wydanie przez Urząd Patentowy decyzji o postępowaniu
spornym100,00 zł
4. Od wniosku o wygaśnięcie prawa z rejestracji z powodu nieużywania
znaku50,00 zł
5. Od odwołania wniosku od decyzji Urzędu Patentowego30,00 zł
6. Od zażalenia na postanowienie Urzędu Patentowego15,00 zł
7. Za opis lub wyciąg z rejestru znaków towarowych albo zaświadczenie o
istnieniu określonego wpisu w rejestrze znaków towarowych5,00 zł
8. Za drugie przedłużenie terminu do wykonania postanowienia30,00 zł
9. Za trzecie przedłużenie terminu do wykonania postanowienia60,00 zł
10. Za wydanie dowodu pierwszeństwa10,00 zł
11. Od wniosku o dokonanie zmiany w rejestrze20,00 zł
12. Od wniosku o rejestrację międzynarodową200,00 zł
13. Od wniosku o przedłużenie ochrony100,00 zł
II. Opłaty okresowe (za dziesięcioletni okres ochrony)
1. Do trzech klas towarowych według obowiązującej klasyfikacji towarów, za
każdą klasę100,00 zł
- za każdą następną klaswępo 300,00 zł
2. W przypadku wspólnego znaku towarowego200,00 zł
- za każdą następną kalasępo 600,00 zł



Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 27 maja 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat związanych z ochroną wzorów
zdobniczych.
(Dz. U. Nr 58, poz. 303)
Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 30 października 1992 r. o zmianie ustawy o
wynalazczości i ustawy o Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z
1993 r. Nr 4, poz. 14) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 kwietnia 1993 r. w sprawie opłat
związanych z ochroną wzorów zdobniczych (Dz. U. Nr 36, poz. 161) wprowadza się
następujące zmiany:
1) ż 3 otrzymuje brzmienie:
"ż 3. Opłaty jednorazowe, o których mowa w ż 2 ust. 1, pobiera się w wysokości:
1) za zgłoszenie wzoru zdobniczego 150,00 zł,
2) od oświadczenia o korzystaniu z pierwszeństwa 15,00 zł,
3) od wniosku o wydanie przez Urząd Patentowy decyzji w postępowaniu spornym
100,00 zł,
4) od odwołania od decyzji Urzędu Patentowego 30,00 zł,
5) od zażalenia na postanowienie Urzędu Patentowego 15,00 zł,
6) za odpis lub wyciąg z rejestru albo zaświadczenie o istnieniu określonego
wpisu w rejestrze 5,00 zł,
7) za sporządzenie dowodu pierwszeństwa 15,00 zł,
8) za publikację opisu wzoru zdobniczego 10,00 zł,
9) od wniosku o dokonanie zmiany w rejestrze 20,00 zł.",
2) ż 6 otrzymuje brzmienie:
"ż 6. Opłaty okresowe, o których mowa w ż 4 i ż 5 ust. 1, pobiera się w
wysokości:
1) za pięcioletni okres ochrony wzoru obejmujący 1, 2, 3, 4 i 5 rok ochrony
150,00 zł,
2) za drugi okres ochrony wzoru obejmujący 6, 7 i 8 rok ochrony 250,00 zł,
3) za trzeci okres ochrony wzoru obejmujący 9 i 10 rok ochrony 350,00 zł,
4) za każdą kolejną odmianę wzoru 10% opłaty za odpowiedni okres ochrony."
ż 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do:
1) opłat jednorazowych określonych w ż 1 pkt 1 niniejszego rozporządzenia,
pobieranych od czynności dokonywanych po dniu jego wejścia w życie, chyba że
opłata została uiszczona wcześniej,
2) opłat okresowych, których termin płatności przypada po dniu wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia, chyba że opłaty te uiszczono lub do uiszczenia ich
wezwano wcześniej, według dotychczasowych przepisów.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

307--z dnia 12 maja 1995 r. w sprawie określenia terminów składania
wniosków, zasad podziału i trybu przekazywania dotacji budżetowej na
restrukturyzację zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne.
308--z dnia 23 maja 1995 r. w sprawie trybu składania wniosków i zasad
przyznawania dotacji z budżetu państwa na 1995 r. na dofinansowanie
inwestycji infrastrukturalnych realizowanych w systemie robót publicznych,
jako zadania własne gmin, w regionach zagrożonych wysokim bezrobociem
strukturalnym
309--z dnia 23 maja 1995 r. w sprawie Ochotniczych Hufców Pracy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 12 maja 1995 r.
w sprawie szczegółowych zasad ustalania i pobierania opłat za przejazdy
autostradami płatnymi.
(Dz. U. Nr 58, poz. 305)
Na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach
płatnych (Dz. U. Nr 127, poz. 627) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Opłaty za przejazdy autostradami powinny być ustalane w zależności od
liczby przejechanych kilometrów oraz od kategorii pojazdu; opłata za przejazd
jednego kilometra autostrady lub jej odcinka jest stawką opłaty.
2. Ustala się następujący podział pojazdów na kategorie:
1) pojazdy lekkie typ 1: samochody osobowe i motocykle,
2) pojazdy lekkie typ 2: samochody osobowe z przyczepami, samochody ciężarowe o
ładowności do 1,5 Mg, autobusy mogące przewozić do 9 pasażerów,
3) pojazdy ciężarowe typ 1: samochody ciężarowe bez przyczep o dwóch lub trzech
osiach inne niż w pkt 2, autobusy o dwóch osiach bez przyczep inne niż w pkt 2,
ciągniki siodłowe bez naczep,
4) pojazdy ciężarowe typ 2: samochody ciężarowe o czterech i więcej osiach,
samochody ciężarowe z przyczepami, ciągniki siodłowe z naczepami, autobusy o
trzech i więcej osiach, autobusy z przyczepami,
5) pojazdy ponadnormatywne: pojazdy nie mieszczące się w kategoriach
wymienionych w pkt 1-4 oraz pojazdy, których wymiary albo nacisk osi lub ciężar
przekraczają normy określone w przepisach o ruchu drogowym.
ż 2. 1. Stawki opłat mogą być zmieniane przez koncesjonariusza po ich
uzgodnieniu z Agencją Budowy i Eksploatacji Autostrad, z uwzględnieniem sposobu
określonego w umowie koncesyjnej.
2. O zamiarze zmiany stawek opłat koncesjonariusz powinien zawiadomić wymienioną
w ust. 1 Agencję co najmniej z dwumiesięcznym wyprzedzeniem.
ż 3. Stawki opłat nie mogą być zmieniane częściej niż co 6 miesięcy, z tym że
pierwsza ich zmiana może nastąpić po upływie 30 dni od dnia rozpoczęcia
eksploatacji autostrady lub jej odcinka.
ż 4. Stawki opłat powinny być co najmniej z czternastodniowym wyprzedzeniem
ogłoszone w prasie o zasięgu ogólnokrajowym oraz udostępnione w punktach poboru
opłat.
ż 5. Opłaty za przejazd mogą być pobierane:
1) w gotówce, przez pracowników koncesjonariusza lub za pomocą urządzeń
mechanicznych,
2) za pomocą kart magnetycznych lub kredytowych,
3) przy użyciu elektronicznych urządzeń rejestrujących.
ż 6. Na żądanie koncesjonariusz jest obowiązany wystawić pisemne rachunki za
przejazd autostradą.
ż 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 12 września 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy.
(Dz. U. Nr 111, poz. 536)
Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne
(Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz.
434) zarządza się, co następuje:
ż 1. W taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 13 czerwca 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z
zagranicy (Dz. U. Nr 72, poz. 357) pozycje towarowe określone kodami PCN: 2008
11 99 0, 2008 70 61 0, 2008 70 69 0, 2008 70 71 0, 2008 70 79 0, 2009 11 11 0,
2009 11 19 0, 2009 11 91 0, 2009 11 99 0, 2009 19 11 0, 2009 19 19 0, 2009 19 91
0, 2009 19 99 0, 2009 20 11 0, 2009 20 19 0, 2009 20 91 0, 2009 20 99 0, 2009 30
11 0, 2009 30 19 0, 2009 30 31 0, 2009 30 51 0, 2009 30 55 0, 2009 30 91 0, 2009
30 95 0, 2009 40 11 0, 2009 40 19 0, 2009 40 30 0, 2009 40 91 0, 2009 40 93 0,
2009 60 11 0, 2009 60 19 0, 2009 60 51 0, 2009 60 59 0, 2009 60 71 0, 2009 60 79
0, 2009 60 90 0, 2009 80 34 0, 2009 80 39 0, 2009 80 81 0, 2009 80 82 0, 2009 80
83 0, 2009 80 85 0, 2009 80 93 0, 2009 90 41 0, 2009 90 51 0, 2009 90 71 0, 2009
90 73 0, 2009 90 91 0, 2009 90 93 0, 2204 10 11 9, 2204 10 19 9, 2204 21 10 9,
2204 21 90 0, 2204 30 10 9 i 2204 30 99 9 otrzymują brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieJednostka miaryStawki celneStawki celne
preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach
wolnego handlu dla
autonomicznekonwencyjne (podstawowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
SłowacjaWęgry
123456789101112
2008 11 99 0- - - - Nie przekraczającej 1 kg-35+DCC38,7 + maksimum 0,14
ECU/kg + DCC*25
2008 70 61 0- - - - O zawartości cukru w masie powyżej 13%-35+DCC38,7 +
maksimum 0,14 ECU/kg + DCC*25
2008 70 69 0- - - - Pozostałe-35+DCC38,7 + maksimum 0,14 ECU/kg + DCC*25
2008 70 71 0- - - - O zawartości cukru w masie powyżej 15%-35+DCC38,7 +
maksimum 0,14 ECU/kg + DCC*25
2008 70 79 0- - - - Pozostałe-35+DCC38,7 + maksimum 0,14 ECU/kg + DCC*25
2009 11 11 0- - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy
netto-50+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,3 ECU/hl + DCC*40
2009 11 19 0- - - - Pozostałe-50+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,3
ECU/hl + DCC*40
2009 11 91 0- - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy
netto i o zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%-30+DCC53,2 + 0,25
ECU/kg + maksimum 146,4 ECU/hl + DCC*20
2009 11 99 0- - Pozostałe-30+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,4
ECU/hl + DCC*20
2009 19 11 0- - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy
netto-50+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,3 ECU/hl + DCC*40
2009 19 19 0- - - - Pozostałe-50+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,3
ECU/hl + DCC*40
2009 19 91 0- - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy
netto i o zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%-30+DCC53,2 + 0,25
ECU/kg + maksimum 146,4 ECU/hl + DCC*20
2009 19 99 0- - - - Pozostałe-30+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,4
ECU/hl + DCC*20
2009 20 11 0- - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy
netto-50+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,3 ECU/hl + DCC*40
2009 20 19 0- - - Pozostałe-50+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,3
ECU/hl + DCC*40
2009 20 91 0- - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy
netto i o zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%-30+DCC53,2 + 0,25
ECU/kg + maksimum 146,4 ECU/hl + DCC*20
2009 20 99 0- - - Pozostałe-30+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,4
ECU/hl + DCC*20
2009 30 11 0- - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy
netto-50+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,3 ECU/hl + DCC*40
2009 30 19 0- - - Pozostałe-50+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,3
ECU/hl + DCC*40
2009 30 31 0- - - - Zawierający dodatek cukru-30+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg +
maksimum 146,4 ECU/hl + DCC*20
2009 30 51 0- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej
30%-30+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,4 ECU/hl + DCC*20
2009 30 55 0- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie
przekraczającej 30%-30+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,4 ECU/hl +
DCC*20
2009 30 91 0- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej
30%-30+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,4 ECU/hl + DCC*20
2009 30 95 0- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie
przekraczającej 30%-30+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,4 ECU/hl +
DCC*20
2009 40 11 0- - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy
netto-50+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,3 ECU/hl + DCC*40
2009 40 19 0- - - Pozostałe-50+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,3
ECU/hl + DCC*40
2009 40 30 0- - - O wartości powyżej 30 ECU za 100 kg masy netto,
zawierający dodatek cukru-30+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,4 ECU/hl
+ DCC*20
2009 40 91 0- - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej
30%-30+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,4 ECU/hl + DCC*20
2009 40 93 0- - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie przekraczającej
30%-30+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,4 ECU/hl + DCC*20
2009 60 11 0- - - O wartości nie przekraczającej 22 ECU za 100 kg masy
netto-55+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,4 ECU/hl + DCC*45
2009 60 19 0- - - Pozostałe-55+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,4
ECU/hl + DCC*45
2009 60 51 0 - - - - Stężony-35+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,4
ECU/hl + DCC* 53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,4 ECU/hl + DCC*25
2009 60 59 0- - - - Pozostałe-35+DCC25
2009 60 71 0- - - - - Stężony-35+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,4
ECU/hl + DCC*25
2009 60 79 0- - - - - Pozostałe-35+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,4
ECU/hl + DCC*25
2009 60 90 0- - - - Pozostałe-35+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,4
ECU/hl + DCC*25
2009 80 34 0- - - - - Pozostałe-35+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,4
ECU/hl + DCC*25
2009 80 39 0- - - - Pozostałe-50+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,3
ECU/hl + DCC*40
2009 80 81 0 - - - - - Sok wiśniowy-35+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum
146,4 ECU/hl + DCC* 53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,4 ECU/hl + DCC*25
2009 80 82 0- - - - - Pozostałe-35+DCC25
2009 80 83 0- - - - - - Soki z passionfruit i guawy-35+DCC53,2 + 0,25
ECU/kg + maksimum 146,4 ECU/hl + DCC*25
2009 80 85 0- - - - - - Pozostałe-35+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum
146,4 ECU/hl + DCC*25
2009 80 93 0- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie
przekraczającej 30%-35+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,4 ECU/hl +
DCC*25
2009 90 41 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru-35+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg
+ maksimum 146,4 ECU/hl + DCC*25
2009 90 51 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru-35+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg
+ maksimum 146,4 ECU/hl + DCC*25
2009 90 71 0 2009 90 73 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie
powyżej 30%-35+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,4 ECU/hl + DCC* 53,2 +
0,25 ECU/kg + maksimum 146,4 ECU/hl + DCC*25
- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie przekraczającej
30%-35+DCC25
2009 90 91 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej
30%-35+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,4 ECU/hl + DCC*25
2009 90 93 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie
przekraczającej 30%-35+DCC53,2 + 0,25 ECU/kg + maksimum 146,4 ECU/hl +
DCC*25
2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.l70,5 + 141,8 ECU/hl + 0,24 ECU/kg70,5 + maksimum 141,8 ECU/hl + 0,24
ECU/kg60,5 + 141,8 ECU/hl + 0,24 ECU/kg
2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.l70,5 + 141,8 ECU/hl + 0,24 ECU/kg70,5 + maksimum 141,8 ECU/hl + 0,24
ECU/kg60,5 + 141,8 ECU/hl + 0,24 ECU/kg
2204 21 10 9 - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.l70,5 + 141,8 ECU/hl + 0,24 ECU/kg70,5 + maksimum 141,8 ECU/hl +
0,24 ECU/kg 70,5 + maksimum 141,8 ECU/hl + 0,24 ECU/kg60,5 + 141,8 ECU/hl
+ 0,24 ECU/kg 60,5 + 141,8 ECU/hl + 0,24 ECU/kg
2204 21 90 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.l70,5 + 141,8 ECU/hl + 0,24 ECU/kg
2204 30 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
objętościowychl70,5 + 141,8 ECU/hl + 0,24 ECU/kg70,5 + maksimum 141,8
ECU/hl + 0,24 ECU/kg60,5 + 141,8 ECU/hl + 0,24 ECU/kg
2204 30 99 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
objętościowychl70,5 + 141,8 ECU/hl + 0,24 ECU/kg70,5 + maksimum 141,8
ECU/hl + 0,24 ECU/kg60,5 + 141,8 ECU/hl + 0,24 ECU/kg

ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 18 września 1995 r.
w sprawie trybu wykonywania nadzoru nad działalnością administracyjną sądów.
(Dz. U. Nr 111, poz. 538)
Na podstawie art. 34 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów
powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i
Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406) zarządza się,
co następuje:
ż 1. 1. Nadzór nad działalnością administracyjną sądów obejmuje zagadnienia
związane z zapewnieniem sprawnego rozpoznawania spraw, prawidłowego wykonywania
orzeczeń sądowych oraz podejmowania czynności zapobiegawczych należących do
kompetencji sądu.
2. Nadzór ten wykonywany jest w następujących formach:
1) wizytacji obejmujących pełny zakres działalności administracyjnej sądu lub
wybranego wydziału (wydziałów), a także ocenę kultury pracy sądów,
2) lustracji obejmujących określoną problematykę,
3) dokonywania ocen działalności administracyjnej sądów, w szczególności na
podstawie analiz danych statystycznych, wykazu spraw starych (nie rozpoznanych
mimo upływu 3 miesięcy od wpływu sprawy), postępowania odwoławczego oraz badania
skarg,
4) wizytacji i lustracji obejmujących wykonywanie orzeczeń sądowych,
5) kontroli organizacji pracy sekretariatów i biurowości sądowej,
6) narad powizytacyjnych oraz konferencji szkoleniowych sędziów i innych
pracowników sądów.
ż 2. 1. Prezes sądu apelacyjnego i odpowiednio prezes sądu wojewódzkiego
sprawuje nadzór nad działalnością administracyjną sądów w podległym mu okręgu
osobiście, za pośrednictwem wiceprezesów, przewodniczących wydziałów, sędziów
wizytatorów, a w uzasadnionych wypadkach także innych sędziów oraz inspektorów
do spraw biurowości sądowej. Prezes sądu wojewódzkiego sprawuje nadzór nadto za
pośrednictwem kuratora wojewódzkiego dla dorosłych oraz kuratora wojewódzkiego
rodzinnego.
2. Prezes sądu apelacyjnego i odpowiednio prezes sądu wojewódzkiego do
wykonywania czynności nadzoru wyznacza sędziów wizytatorów oraz inspektorów do
spraw biurowości sądowej, którzy działają w wydziałach lub referatach
wizytacyjnych albo w innych jednostkach organizacyjnych sądu. Prezes sądu
wojewódzkiego do wykonywania czynności nadzoru wyznacza nadto kuratora
wojewódzkiego dla dorosłych oraz kuratora wojewódzkiego rodzinnego.
3. Prezes sądu rejonowego sprawuje nadzór nad działalnością administracyjną
podległych mu jednostek organizacyjnych osobiście, za pośrednictwem wiceprezesa,
przewodniczących wydziału lub wyznaczonego sędziego.
ż 3. Prezes sądu wojewódzkiego sprawuje nadzór nad działalnością administracyjną
sądów rejonowych na obszarze właściwości sądu wojewódzkiego i nad kolegiami do
spraw wykroczeń oraz nad funkcjonowaniem jednostek organizacyjnych w kierowanym
przez niego sądzie.
ż 4. 1. Prezes sądu apelacyjnego sprawuje nadzór nad działalnością
administracyjną sądów wojewódzkich w podległym mu okręgu oraz nad
funkcjonowaniem jednostek organizacyjnych w kierowanym przez niego sądzie.
2. Prezes sądu apelacyjnego sprawuje również nadzór nad działalnością
administracyjną sądów rejonowych, zwłaszcza przez koordynowanie czynności z
zakresu tego nadzoru wykonywanych przez prezesów sądów wojewódzkich.
3. W ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 2, zwłaszcza w odniesieniu do spraw z
zakresu prawa pracy i spraw gospodarczych należących do sądów rejonowych
działających w tych okręgach, w których w sądzie wojewódzkim nie ma sądu pracy
ani sądu gospodarczego. prezes sądu apelacyjnego zarządza przeprowadzenie
wizytacji lub lustracji sądu rejonowego przez wizytatorów podległego sobie sądu
lub przez odpowiednich wizytatorów innego sądu wojewódzkiego.
4. Prezes sądu apelacyjnego może zarządzić przeprowadzenie doraźnej wizytacji
lub lustracji w dowolnym sądzie rejonowym na obszarze powierzonego mu okręgu w
każdej kategorii spraw, jeżeli uzna to za celowe na podstawie ustaleń
poczynionych w toku innych czynności. Przeprowadzenie takiej wizytacji lub
lustracji nie zwalnia prezesa sądu wojewódzkiego z obowiązku sprawowania stałego
nadzoru nad sądami rejonowymi, o których mowa w ż 3.
ż 5. 1. Prezesi sądów apelacyjnych i wojewódzkich ustalają corocznie plan zadań
nadzorczych, po zasięgnięciu opinii kolegium sądu.
2. Prezes sądu wojewódzkiego sporządza plan zadań nadzorczych i doręcza go
prezesowi sądu apelacyjnego w terminie do 15 stycznia każdego roku, wraz ze
sprawozdaniem z realizacji planu pracy za ubiegły rok. Prezes sądu apelacyjnego
w terminie 14 dni może wnieść do tego planu uzupełnienia i uwagi. Są one wiążące
dla prezesa sądu wojewódzkiego.
3. Prezes sądu apelacyjnego sporządza plan zadań nadzorczych po zapoznaniu się z
planami sporządzonymi przez prezesów sądów wojewódzkich w okręgu apelacyjnym, w
terminie do 15 lutego każdego roku.
4. Plany sporządzone przez prezesów sądów apelacyjnych i wojewódzkich doręcza
się Ministerstwu Sprawiedliwości, wraz ze sprawozdaniami z realizacji planów
zadań nadzorczych za ubiegły rok. Ministerstwo Sprawiedliwości w terminie 14 dni
może do tych planów wnieść uzupełnienia i uwagi, które wiążą prezesów właściwych
sądów.
5. Wizytacje jednostek organizacyjnych każdego sądu przeprowadza się co najmniej
raz w okresie trzyletnim.
ż 6. 1. Przewodniczącym wydziału wizytacji i doskonalenia kadr w sądzie
apelacyjnym oraz przewodniczącym wydziału (referatu) wizytacyjnego w sądzie
wojewódzkim jest wiceprezes sądu, jeżeli funkcji tej nie wykonuje prezes sądu.
2. W skład wydziału (referatu) wizytacyjnego w sądzie wojewódzkim powinni
wchodzić sędziowie wizytatorzy sprawujący nadzór nad działalnością
administracyjną sądów, w szczególności w sprawach karnych, cywilnych oraz
rodzinnych i nieletnich, kurator wojewódzki dla dorosłych i kurator wojewódzki
rodzinny oraz inspektor do spraw biurowości. O utworzeniu referatu wizytacyjnego
prezes sądu wojewódzkiego informuje Ministerstwo Sprawiedliwości oraz prezesa
sądu apelacyjnego.
3. W skład wydziału wizytacji i doskonalenia kadr w sądzie apelacyjnym wchodzą
sędziowie wizytatorzy sprawujący nadzór nad działalnością administracyjną sądów
we wszystkich kategoriach spraw oraz inspektor do spraw biurowości.
ż 7. Prezes sądu apelacyjnego i odpowiednio prezes sądu wojewódzkiego mogą
zlecać, w uzgodnieniu z kolegium sądu, doraźne przeprowadzenie wizytacji lub
lustracji sędziom orzekającym nie mającym statusu wizytatorów.
ż 8. 1. W sądzie wojewódzkim, w którym nie utworzono referatu wizytacyjnego,
czynności nadzoru nad działalnością administracyjną sądów rejonowych wykonują
sędziowie orzekający w sprawach odwoławczych wyznaczeni przez prezesa sądu
wojewódzkiego.
2. W sądzie, o którym mowa w ust. 1, prezes sądu wojewódzkiego wyznacza
inspektora do wykonywania czynności kontrolnych w zakresie biurowości sądowej i
organizacji pracy sekretariatów oraz kuratora wojewódzkiego dla dorosłych i
kuratora wojewódzkiego rodzinnego do wykonywania czynności nadzoru nad
działalnością kuratorów sądowych.
ż 9. 1. Sędziowie wizytatorzy wykonują swe zadania przez :
1) przeprowadzanie problemowych i tematycznych wizytacji i lustracji w sądach,
2) wizytowanie rozpraw i przedstawianie sędziom orzekającym oraz innym
pracownikom sądów uwag i spostrzeżeń poczynionych w toku wizytacji,
3) badanie zasadności skarg i wniosków,
4) udział w naradach i szkoleniach zawodowych sędziów oraz innych pracowników
sądów,
5) inicjowanie wszczęcia postępowań wyjaśniających i dyscyplinarnych przez osoby
i organy uprawnione.
2. Prezes sądu może zlecać sędziom wizytatorom przygotowywanie materiałów dla
dokonania oceny pracy asesorów i sędziów w związku z zamierzanym wystąpieniem o
powołanie na wyższe stanowisko.
3. Sędziowie wizytatorzy działający w wydziałach i referatach wizytacyjnych są
obowiązani orzekać w miarę możliwości i potrzeb, nie mniej jednak niż raz w
miesiącu.
ż 10. W toku wizytacji należy badać w szczególności sprawność postępowania
sądowego, w tym przygotowanie posiedzeń, wykonywanie czynności w toku
postępowania międzyinstancyjnego, a także wykonywanie orzeczeń sądowych,
zwracając przy tym uwagę na kulturę pracy sądu oraz osób wykonujących dane
czynności.
ż 11. 1. Z przebiegu wizytacji sporządza się sprawozdanie zawierające dokonane
ustalenia i ocenę pracy wizytowanego sądu wraz z ewentualnymi wnioskami o
wytknięcie naruszeń obowiązków służbowych, a także - w razie potrzeby
-zawierające wnioski o wniesienie przez Ministra Sprawiedliwości środka
odwoławczego od prawomocnego orzeczenia lub o wystąpienie z pytaniem prawnym.
2. Sprawozdanie z wizytacji wraz z projektem zarządzeń powizytacyjnych
przedstawia się prezesowi sądu w terminie 14 dni od zakończenia wizytacji.
ż 12. 1. Prezes sądu apelacyjnego lub wojewódzkiego na podstawie sprawozdania z
wizytacji wydaje prezesowi wizytowanego sądu zarządzenia powizytacyjne i określa
termin ich wykonania, a w razie potrzeby podejmuje działania dyscyplinujące, o
których mowa w przepisach prawa o ustroju sądów powszechnych.
2. Odpis sprawozdania z każdej wizytacji, wraz z informacją o zastosowanych
środkach dyscyplinujących, prezes sądu wojewódzkiego przedstawia prezesowi sądu
apelacyjnego.
3. W razie przeprowadzenia wizytacji w sądzie rejonowym przez sędziego
wizytatora sądu apelacyjnego, prezes tego sądu przesyła zarządzenia
powizytacyjne za pośrednictwem prezesa sądu wojewódzkiego.
4. Odpis sprawozdania z wizytacji i wydanych zarządzeń powizytacyjnych prezes
sądu apelacyjnego przedstawia Ministerstwu Sprawiedliwości, jeżeli zachodzi
potrzeba:
1) wniesienia przez Ministra Sprawiedliwości środka odwoławczego od prawomocnego
orzeczenia,
2) wystąpienia do Sądu Najwyższego o wyjaśnienie przepisów, których stosowanie
wywołuje rozbieżności w orzecznictwie,
3) zawiadomienia właściwych organów o konieczności zmiany lub uchylenia
przepisów sprzecznych z ustawą,
4) w innych wypadkach, jeżeli uzna to za celowe.
5. Do sprawozdania, o którym mowa w ust. 4, prezes sądu załącza informację o
zastosowanych środkach dyscyplinujących.
ż 13. Prezes sądu apelacyjnego lub wojewódzkiego zwołuje - jeżeli uzasadniają to
wnioski powizytacyjne - w terminie jednego miesiąca od zakończenia wizytacji
konferencję w celu omówienia wyników wizytacji z udziałem prezesa, sędziów i
asesorów wizytowanego sądu. Na konferencję mogą być zapraszani przedstawiciele
samorządu ławniczego.
ż 14. Sędziowie wizytowanego sądu mogą zgłaszać prezesowi sądu apelacyjnego lub
wojewódzkiego oraz Ministrowi Sprawiedliwości uwagi i wnioski co do
przeprowadzonej wizytacji. O wynikach oceny tych uwag i wniosków zainteresowani
sędziowie powinni być zawiadomieni.
ż 15. Lustracja ma na celu zbadanie określonej problematyki z zakresu
działalności administracyjnej sądu. Przepisy ż 11, 12, 13 i 14 stosuje się
odpowiednio.
ż 16. 1. Inspektor do spraw biurowości sądowej wykonuje czynności kontrolne w
zakresie biurowości sądowej i organizacji pracy sekretariatu, a na polecenie
prezesa sądu wojewódzkiego również w zakresie biurowości komorników.
2. W toku przeprowadzania lustracji inspektor bada w szczególności:
1) prawidłowość stosowania przepisów regulaminu wewnętrznego urzędowania sądów
powszechnych oraz instrukcji sądowej, sposób wykonywania zarządzeń i orzeczeń
oraz organizację pracy sekretariatów,
2) stan zaległości ze szczególnym uwzględnieniem spraw, w których postępowanie
trwa dłużej niż 6 miesięcy,
3) sposób prowadzenia ksiąg i innych urządzeń ewidencyjnych oraz - wyrywkowo -
rzetelność sporządzania sprawozdań statystycznych,
4) warunki i kulturę pracy oraz poziom przygotowania pracowników sekretariatów.
3. Inspektor w sądzie apelacyjnym koordynuje działalność inspektorów w
podległych sądach wojewódzkich, oraz uczestniczy w szkoleniach sekretarzy
sądowych.
ż 17. 1. Inspektor do spraw biurowości omawia z pracownikami sekretariatu
ujawnione w toku czynności błędy i wskazuje prawidłowy sposób załatwienia. Po
zakończonej lustracji przekazuje swoje spostrzeżenia i uwagi przewodniczącemu
wydziału, prezesowi sądu rejonowego oraz właściwemu sędziemu wizytatorowi.
2. W terminie 14 dni od zakończenia lustracji inspektor przedstawia prezesowi
sądu sprawozdanie, wraz z wnioskami co do potrzeby wydania zarządzeń
polustracyjnych. Przepis ż 12 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
ż 18. Zakres czynności nadzorczych kuratora wojewódzkiego dla dorosłych oraz
kuratora wojewódzkiego rodzinnego, wyznaczonych do sprawowania kontroli nad
działalnością kuratorów sądowych, regulują odrębne przepisy.
ż 19. W Ministerstwie Sprawiedliwości czynności z zakresu nadzoru nad
działalnością administracyjną sądów w szczególności polegają na:
1) ustalaniu i koordynowaniu kierunków nadzoru wykonywanego przez prezesów
sądów,
2) dokonywaniu analiz prawomocnych orzeczeń sądowych, zwłaszcza w zakresie
stosowania przepisów wprowadzających nowe instytucje prawne,
3) przeprowadzaniu doraźnych wizytacji i lustracji sądów oraz działalności
nadzorczej sądów,
4) przedstawianiu Ministrowi Sprawiedliwości rocznych informacji o działalności
sądów oraz o wykonywaniu nadzoru przez prezesów sądów,
5) organizowaniu konferencji w zakresie działalności nadzorczej.
ż 20. Ministerstwo Sprawiedliwości bada i ocenia nadesłane materiały i
propozycje z zakresu nadzoru wykonywanego przez właściwe organy i wydaje w tych
sprawach stosowne dyspozycje.
ż 21. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 marca 1991 r.
w sprawie trybu wykonywania nadzoru nad działalnością administracyjną sądów (Dz.
U. Nr 29, poz. 126)
ż 22. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: J. Jaskiernia
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

328--z dnia 30 maja 1995 r. w sprawie szczegółowych warunków zawierania i
wykonywania umów sprzedaży rzeczy ruchomych z udziałem konsumentów

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

329--z dnia 31 maja 1995 r. w sprawie podatku od towarów i usług od usług
międzynarodowego przewozu drogowego, wykonywanych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej przez niektórych podatników.
330--z dnia 2 czerwca 1995 r. w sprawie proporcji podziału między banki
regionalne obligacji restrukturyzacyjnych na restrukturyzację
wierzytelności zrzeszonych w nich banków spółdzielczych.
331--z dnia 6 czerwca 1995 r. w sprawie podatku akcyzowego od opakowań z
tworzyw sztucznych

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I
LEŚNICTWA

332--z dnia 5 czerwca 1995 r. w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać
oceny oddziaływania autostrady na środowisko, grunty rolne i leśne oraz na
dobra kultury objęte ochroną.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 5 września 1995 r.
w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 7 ustawy z dnia 29
kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym.
(Dz. U. Nr 111, poz. 539)
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
przewodniczący: A. Zoll - Prezes Trybunału Konstytucyjnego,
sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, L.
Garlicki, S. Jaworski, K. Kolasiński, W Łączkowski, F. Rymarz, J.
Skórzewska-Łosiak, W. Sokolewicz, J. Trzciński (sprawozdawca), B. Wierzbowski
po rozpoznaniu na posiedzeniach w dniach 17 maja, 21 czerwca i 5 września 1995
r. w trybie art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale
Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z
1994 r. Nr 122, poz. 593 i z 1995 r. Nr 13, poz. 59) wniosku Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 7
ustawy o Trybunale Konstytucyjnym poprzez ustalenie "czy art. 7 ustawy o
Trybunale Konstytucyjnym ma zastosowanie do orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego
stwierdzających niezgodność ustaw nie podpisanych przez Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej, wydanych w następstwie jego wniosku złożonego w
trybie art. 18 ust. 4 Ustawy Konstytucyjnej o wzajemnych stosunkach między
władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie
terytorialnym",
ustalił:
Art. 7 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym nie ma zastosowania do orzeczeń
Trybunału Konstytucyjnego stwierdzających niezgodność z konstytucją ustaw przed
podpisaniem ich przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, a wydanych w
następstwie wniosku Prezydenta złożonego w trybie art. 18 ust. 4 Ustawy
Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między
władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie
terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz. 426 i z 1995 r. Nr 38, poz. 184).
Przewodniczący: A. Zoll
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Sędziowie: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, L. Garlicki, S. Jaworski, K.
Kolasiński, W Łączkowski, F. Rymarz, J. Skórzewska-Łosiak, W. Sokolewicz, J.
Trzciński, B. Wierzbowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 7 listopada 1995 r.
w sprawie trybu udostępniania prasie informacji oraz organizacji i zadań
rzeczników prasowych w urzędach organów administracji rządowej
(Dz. U. Nr 132, poz. 642)
Na podstawie art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe
(Dz. U. Nr 5, poz. 24, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 187, z
1990 r. Nr 29, poz. 173 i z 1991 r. Nr 100, poz. 442) zarządza się, co
następuje:
ż 1. 1. Naczelne, centralne i terenowe organy administracji rządowej, zwane
dalej "organami administracji", przedsiębiorstwa państwowe i spółki Skarbu
Państwa oraz inne państwowe jednostki organizacyjne mają obowiązek informowania
prasy o swojej działalności oraz udzielania niezbędnych wyjaśnień i pomocy w
wykonywaniu jej funkcji i zadań.
2. Organy administracji oraz osoby występujące w ich imieniu są również
obowiązane w swojej działalności informacyjnej wyjaśniać i uzasadniać politykę
państwa i działalność Rządu.
3. Informacje udzielane prasie powinny być pełne, rzetelne i aktualne; nie mogą
pomijać trudności i niedociągnięć oraz działań podejmowanych w celu ich
usunięcia.
ż 2. 1. Udzielanie informacji następuje na życzenie dziennikarza lub redakcji.
2. Organy administracji, przedsiębiorstwa państwowe i inne państwowe jednostki
organizacyjne udzielają informacji w zakresie swojej właściwości, w terminie nie
dłuższym niż 24 godziny od zwrócenia się dziennikarza lub redakcji o informację.
Jeżeli nie dysponują taką informacją w danym czasie, są obowiązane przekazać ją
dziennikarzowi lub redakcji w uzgodnionym terminie.
3. Organy administracji, przedsiębiorstwa państwowe i inne państwowe jednostki
organizacyjne powinny również z własnej inicjatywy nawiązywać i rozwijać
kontakty z prasą i udostępniać jej informacje, które mogą interesować opinię
publiczną.
4. Informacji - w zakresie swojej właściwości - udzielają:
1) ministrowie, wojewodowie, kierownicy urzędów rejonowych, dyrektorzy
przedsiębiorstw państwowych, kierownicy innych państwowych jednostek
organizacyjnych - i ich zastępcy - osobiście albo za pośrednictwem upoważnionych
osób - stosownie do zakresu ich obowiązków,
2) rzecznicy prasowi organów i osób wymienionych w pkt 1.
5. Osoba odmawiająca udzielenia informacji jest obowiązana, na żądanie
dziennikarza, wyjaśnić powody odmowy udzielenia informacji.
6. Odmowa udzielenia informacji może nastąpić jedynie ze względu na ochronę
tajemnicy państwowej i służbowej lub inną tajemnicę chronioną ustawą, którą
stosuje się do osób lub zdarzeń objętych informacją. Na żądanie redaktora
naczelnego, złożone na piśmie lub ustnie, odmowę doręcza się zainteresowanej
redakcji w formie pisemnej, w terminie 3 dni, wraz z uzasadnieniem. Odmowa ta
powinna spełniać warunki określone w art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo prasowe.
7. Nikt nie może być narażony na uszczerbek lub zarzut z powodu udzielenia
prasie informacji, jeżeli działał w granicach prawem dozwolonych.
8. Nie stanowi informacji, udzielonej w imieniu organu administracji,
przedsiębiorstwa państwowego lub innej państwowej jednostki organizacyjnej,
wypowiedź udzielona dziennikarzowi przez pracownika tego organu,
przedsiębiorstwa lub innej państwowej jednostki organizacyjnej w imieniu
własnym, zgodnie z zasadą wolności słowa i prawem do krytyki.
ż 3. 1. Informacje mogą być przekazywane w rozmowie bezpośredniej, na piśmie, w
formie wywiadu lub wypowiedzi, na konferencji prasowej lub innych spotkaniach z
przedstawicielami prasy.
2. Osoba udzielająca informacji ma prawo żądać od dziennikarza okazania ważnej
legitymacji służbowej lub innego ważnego dokumentu stwierdzającego prawo
zbierania przez niego informacji oraz zawierającego nazwę redakcji, którą
reprezentuje.
3. Przekazanie dziennikarzowi informacji może nastąpić również telefonicznie lub
za pomocą innych środków łączności, jeżeli nie ma wątpliwości co do redakcji i
tożsamości dziennikarza.
ż 4. Kierownicy jednostek organizacyjnych są obowiązani umożliwić dziennikarzom
nawiązywanie kontaktów z pracownikami oraz swobodne uzyskiwanie ich wypowiedzi i
opinii, z zachowaniem jednak przepisów o ochronie tajemnicy państwowej i
służbowej oraz innej tajemnicy chronionej ustawą.
ż 5. 1. Organy administracji, przedsiębiorstwa państwowe i inne państwowe
jednostki organizacyjne mają obowiązek przeciwdziałania jakimkolwiek próbom
hamowania i utrudniania krytyki i interwencji prasowej oraz niewłaściwego
reagowania na nie.
2. Organy administracji przedsiębiorstwa państwowe i inne państwowe jednostki
organizacyjne są obowiązane zachować obiektywny i rzeczowy stosunek do krytyki i
interwencji prasowej, traktować je jako jedną z metod usuwania niedociągnięć i
trudności oraz wykorzystywać w celu usprawnienia swojej działalności.
ż 6. 1. Organy administracji, przedsiębiorstwa państwowe i inne państwowe
jednostki organizacyjne są obowiązane udzielać odpowiedzi na przekazaną im
krytykę prasową bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w ciągu miesiąca od
dnia otrzymania krytycznego artykułu.
2. W odpowiedzi na krytykę i interwencję prasową należy odnieść się rzeczowo do
wszystkich podniesionych zarzutów oraz poinformować o sposobie wykorzystania
uwag i wniosków.
ż 7. W urzędach naczelnych i centralnych organów administracji oraz urzędach
wojewódzkich działają rzecznicy prasowi tych organów.
ż 8. 1. Rzecznika Prasowego Rządu powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów.
2. Rzecznik Prasowy Rządu podlega Prezesowi Rady Ministrów.
3. Rzecznik Prasowy Rządu uczestniczy, na podstawie odrębnych przepisów, w
posiedzeniach Rady Ministrów oraz jej organów.
ż 9. 1. Rzeczników prasowych ministrów i wojewodów działających w urzędach tych
organów, powołują właściwi ministrowie i wojewodowie; rzecznicy prasowi są
bezpośrednio nadzorowani przez te organy.
2. Ministrowie i wojewodowie zapewniają swoim rzecznikom prasowym warunki do
wykonywania ich zadań.
3. Rzecznikiem prasowym ministra może być osoba posiadająca, stosownie do
obowiązujących przepisów, kwalifikacje wymagane na stanowisku doradcy ministra,
a ponadto - w miarę możliwości - kwalifikacje i praktykę dziennikarską. Rzecznik
prasowy ministra jest zatrudniony na stanowisku równorzędnym wicedyrektorowi
biura (departamentu) w danym urzędzie.
4. Rzecznikiem prasowym wojewody może być osoba posiadająca, stosownie do
obowiązujących przepisów, kwalifikacje wymagane na stanowisku wojewódzkiego
rzecznika prasowego, a ponadto - w miarę możliwości - kwalifikacje i praktykę
dziennikarską. Rzecznik prasowy wojewody jest zatrudniany na stanowisku
równorzędnym zastępcy dyrektora wydziału (jednostki równorzędnej) w urzędzie
wojewódzkim.
ż 10. 1. Rzecznik Prasowy Rządu w szczególności:
1) przedstawia i wyjaśnia stanowisko Rządu w sprawie polityki wewnętrznej i
zagranicznej,
2) w granicach udzielonego mu upoważnienia interpretuje politykę Rządu, m.in.
wydaje oświadczenia lub w inny sposób wypowiada się w imieniu Rządu,
3) informuje o programie, pracach Rządu i wynikach tej pracy,
4) komentuje wydarzenia krajowe i zagraniczne,
5) zawiadamia o oficjalnych rozmowach Prezesa Rady Ministrów i wiceprezesów Rady
Ministrów z przedstawicielami innych państw oraz składa oświadczenie o przebiegu
i wynikach tych rozmów,
6) określa ogólne kierunki działalności prasowo-informacyjnej rzeczników
prasowych ministrów i wojewodów,
7) podejmuje działania na rzecz właściwego reagowania na publikacje prasowe
przez organy administracji i podległe im jednostki organizacyjne, a zwłaszcza
postulaty oraz krytykę i interwencję prasową,
8) przekazuje, na zasadach i w trybie określonych w ustawie - Prawo prasowe,
komunikaty urzędowe do opublikowania w prasie.
2. Rzecznik Prasowy Rządu:
1) informuje Prezesa Rady Ministrów i Rząd o opiniach i poglądach wyrażanych
przez prasę, inicjatywach przez nią podejmowanych, kierunkach krytyki i
interwencji prasowej oraz reagowaniu przez organy administracji na postulaty, a
także na publikowaną krytykę i interwencję prasową,
2) koordynuje działalność prasowo-informacyjną rzeczników ministrów i wojewodów,
udziela im pomocy, organizuje okresowe narady w celu wymiany doświadczeń,
ujednolicenia linii programowej oraz w celu przekazywania im opinii środowiska
dziennikarskiego o ich pracy,
3) analizuje działalność prasowo-informacyjną organów administracji i
przedstawia odpowiednie wnioski Prezesowi Rady Ministrów, właściwym ministrom i
wojewodom.
3. Rzecznik Prasowy Rządu współpracuje z naczelnymi władzami stowarzyszeń i
organizacji dziennikarskich działających w Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Rzecznik Prasowy Rządu wykonuje swoje zadania przy pomocy Centrum
Informacyjnego Rządu, utworzonego na podstawie odrębnych przepisów. Centrum
Informacyjne Rządu funkcjonuje w strukturze organizacyjnej urzędu obsługującego
Prezesa Rady Ministrów.
5. Centrum Informacyjnym Rządu kieruje dyrektor w randze dyrektora generalnego,
powoływany i odwoływany przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek Rzecznika
Prasowego Rządu.
ż 11. Rzecznicy prasowi ministrów i wojewodów opracowują propozycje dotyczące
treści, kierunków i form działalności prasowo-informacyjnej organu administracji
oraz zapewniają ich realizację.
ż 12. 1. Zadaniem rzecznika prasowego ministra i wojewody jest w szczególności:
1) informowanie prasy o działalności, programach i wynikach pracy organu
administracji oraz zapewnianie dziennikarzom dostępu do informacji, którymi
dysponuje ten organ, a także podległe mu jednostki organizacyjne,
2) interpretowanie i komentowanie, w granicach udzielonego mu upoważnienia,
polityki organu administracji, m.in. ogłaszanie oświadczeń,
3) przedstawianie sytuacji w dziedzinie, której dotyczy działalność organu
administracji,
4) przedstawianie stanowiska organu administracji w ważnych sprawach należących
do jego zakresu działania,
5) podejmowanie działań zmierzających do należytego wykorzystania publikacji
prasowych w pracy organu administracji i podległych mu jednostek organizacyjnych
oraz zapewnienie udzielania odpowiedzi na krytykę i interwencję prasową,
6) udzielanie jednostkom organizacyjnym podległym organowi administracji pomocy
w działalności prasowo-informacyjnej.
2. Do zadań rzecznika prasowego ministra i wojewody należy również:
1) udzielanie - w granicach upoważnienia - odpowiedzi na krytykę i interwencję
prasową oraz przygotowywanie projektów odpowiedzi, których udziela bezpośrednio
sam organ administracji,
2) analizowanie publikacji prasowych o tematyce związanej z zakresem działania
organu administracji oraz opracowywanie zbiorczych analiz publikacji
krytycznych,
3) przedstawianie ważniejszych publikacji ministrom i wojewodom lub ich
zastępcom,
4) opracowywanie publikacji przedstawiających stanowisko organu administracji w
toczących się dyskusjach prasowych,
5) kontrola - z upoważnienia organu administracji - właściwego wykorzystania w
pracy urzędu tego organu wniosków i skarg zawartych w publikacjach prasowych
oraz informowanie prasy o stanowisku organu administracji wobec opinii,
propozycji i postulatów przedstawionych w środkach masowego przekazywania.
ż 13. Rzecznik prasowy ministra i wojewody wykonuje zadania określone w ż 11 i
12 przez:
1) przekazywanie prasie komunikatów o decyzjach, programach i ważniejszych
działaniach organów administracji,
2) organizowanie oraz, w miarę potrzeby, prowadzenie konferencji prasowych,
3) prezentowanie w środkach masowego przekazywania i uzasadnianie działań
organów administracji oraz inspirowanie odpowiednich publikacji na te tematy,
4) odbywanie z dziennikarzami rozmów informacyjnych i inspirujących na tematy
należące do zakresu działania organu administracji,
5) ułatwianie dziennikarzom kontaktów z członkami kierownictwa, a także z innymi
specjalistami zatrudnionymi w urzędzie organu administracji oraz w podległych mu
jednostkach organizacyjnych,
6) redagowanie - w zależności od potrzeb - biuletynów informacyjnych,
7) opracowywanie publikacji przeznaczonych dla prasy, przedstawiających politykę
organu administracji, jego działalność oraz efekty.
ż 14. Rzecznik prasowy ministra i wojewody współpracuje z władzami i klubami
stowarzyszeń i organizacji dziennikarskich, działających w Rzeczypospolitej
Polskiej.
ż 15. Przepisy rozporządzenia dotyczące udzielania prasie informacji oraz
reagowania na krytykę i interwencję prasową stosuje się odpowiednio do organów
samorządu terytorialnego, organizacji samorządowych oraz innych organizacji i
jednostek w zakresie zleconych im zadań w sferze administracji państwowej oraz
innej podobnej działalności publicznej.
ż 16. Ministrowie: Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych oraz Spraw Zagranicznych
mogą ustalić szczegółowe zasady prowadzenia działalności prasowo-informacyjnej
swoich rzeczników prasowych.
ż 17. Przepisy rozporządzenia dotyczące ministrów i rzeczników prasowych
ministrów stosuje się odpowiednio również do kierowników urzędów centralnych i
rzeczników prasowych kierowników urzędów centralnych.
ż 18. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1984 r. w sprawie
trybu udostępniania prasie informacji oraz organizacji i zadań rzeczników
prasowych w urzędach organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 40, poz. 209).
ż 19. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 listopada 1995 r.
w sprawie zasad stosowania dopłat do cukru wyeksportowanego w okresie od dnia 1
października 1995 r. do dnia 30 września 1996 r. oraz określenia wysokości opłat
przeznaczonych na dopłaty do eksportu cukru.
(Dz. U. Nr 132, poz. 644)
Na podstawie art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku
cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98,
poz. 473) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Opłaty wnoszone przez podmioty nabywające cukier od producentów cukru na
zaopatrzenie rynku krajowego, przeznaczone na dopłaty do eksportu producentom
cukru, wynoszą w okresie od dnia wejścia w życie rozporządzenia do dnia 30
września 1996 r. - 2,0% wartości zakupionego cukru.
2. Wartością zakupionego cukru, o której mowa w ust. 1, jest jego cena wraz z
kwotą należnego podatku od towarów i usług.
ż 2. Dopłata do eksportu 1 tony cukru stanowi iloraz otrzymany przez podzielenie
łącznej kwoty zgromadzonych opłat, o których mowa w ż 1, przez ilość
wyeksportowanego w okresie od dnia 1 października 1995 r. do dnia 30 września
1996 r. cukru w ramach kwoty B, z tym że od dnia 1 stycznia 1996 r. do dnia 30
września 1996 r. dopłata przysługuje maksymalnie do 122,9 tys. ton
wyeksportowanego cukru, z zastrzeżeniem ż 3.
ż 3. Dopłata do eksportu 1 tony cukru dla konkretnego producenta cukru nie może
być wyższa niż różnica między aktualnie obowiązującą producenta cukru minimalną
ceną zbytu cukru na rynku krajowym a średnią ceną cukru na giełdzie londyńskiej
w tygodniu poprzedzającym zawarcie transakcji.
ż 4. Dopłaty dotyczą eksportu każdego asortymentu cukru, soku gęstego oraz cukru
surowego w przeliczeniu na cukier biały.
ż 5. Kwoty dopłat do zrealizowanego eksportu wypłaca się producentom cukru w
wysokości 120 zł do każdej wyeksportowanej tony cukru w okresie jednego miesiąca
od dnia złożenia dokumentów eksportowych w Agencji Restrukturyzacji i
Modernizacji Rolnictwa, a końcowe rozliczenie dopłat do eksportu realizuje
Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa do dnia 15 listopada 1996 r.
ż 6. Odsetki bankowe od środków pieniężnych zgromadzonych na wydzielonym
rachunku w Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz odsetki
ustawowe naliczane za nieterminowe pobieranie opłat, o których mowa w ż 1,
zwiększają kwotę dopłat.
ż 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 16 listopada 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Polskiemu Centrum Badań i
Certyfikacji.
(Dz. U. Nr 132, poz. 646)
Na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i
certyfikacji (Dz. U. Nr 55, poz. 250 i z 1994 r. Nr 27, poz. 96) zarządza się,
co następuje:
ż 1. W załączniku do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lutego 1994
r. w sprawie nadania statutu Polskiemu Centrum Badań i Certyfikacji (Dz. U. Nr
17, poz. 57) wprowadza się następujące zmiany:
1) ż 4 otrzymuje brzmienie:
"ż 4. 1. Przy Centrum działają, za zgodą Dyrektora Centrum, kluby, których
działalność dotyczy wyłącznie problematyki jakości, akredytacji, certyfikacji i
badań.
2. Centrum zapewnia obsługę organizacyjno-biurową klubów, o których mowa w ust.
1.";
2) w ż 5:
a) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) Biuro Prawne,"
b) pkt 12 otrzymuje brzmienie:
"12) Dział Hotelarsko-Gastronomiczny,".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 3 listopada 1995 r.
w sprawie zasad organizowania i zakresu rehabilitacji leczniczej w domach pomocy
społecznej
(Dz. U. Nr 132, poz. 653)
Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia
psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535) zarządza się, co następuje:
ż 1. Rehabilitacja lecznicza osób upośledzonych umysłowo w domach pomocy
społecznej, zwanych dalej "domami", obejmuje w szczególności:
1) badania lekarskie i specjalistyczną diagnozę w zakresie rehabilitacji,
2) świadczenia terapeutyczne, zwłaszcza w formie fizykoterapii i ćwiczeń
ruchowych,
3) świadczenia psychologiczne, w tym terapię psychologiczną,
4) zaopatrzenie w leki niezbędne na potrzeby rehabilitacji,
5) zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne i w sprzęt rehabilitacyjny.
ż 2. 1. Zakres rehabilitacji leczniczej dostosowuje się do stanu zdrowia i
indywidualnych potrzeb mieszkańców domów.
2. Warunki lokalowe i wyposażenie domu powinny umożliwiać prowadzenie
rehabilitacji leczniczej. W domu powinno znajdować się w szczególności
pomieszczenie dla indywidualnych i grupowych zajęć terapeutycznych i ruchowych.
ż 3. 1. Rehabilitacją leczniczą kieruje i ją nadzoruje lekarz, w miarę
możliwości lekarz psychiatra lub lekarz neurolog albo psycholog. Osoby te w
szczególności:
1) opracowują indywidualne i grupowe programy terapeutyczne,
2) organizują badania konsultacyjne.
2. Kierownik domu tworzy w miarę możliwości zespół rehabilitacyjny. W skład
zespołu wchodzą w szczególności: lekarz psychiatra lub neurolog, psycholog,
pedagog, pracownik socjalny, fizykoterapeuta, pielęgniarka, instruktor terapii
zajęciowej. Zespół rehabilitacyjny opracowuje i prowadzi indywidualne i grupowe
programy rehabilitacji leczniczej.
ż 4. Jeżeli warunki lokalowe lub wyposażenie domu nie zapewniają prowadzenia
rehabilitacji leczniczej, kierownik domu zapewnia tę rehabilitację przez
publiczne zakłady opieki zdrowotnej.
ż 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

OBWIESZCZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

333--z dnia 16 maja 1995 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy
o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na podstawie umowy
agencyjnej lub umowy zlecenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 listopada 1995 r.
w sprawie odstąpienia od publicznego trybu wniesienia przedsiębiorstwa
państwowego "Fabryka Samochodów Osobowych" w Warszawie do spółki.
(Dz. U. Nr 134, poz. 660)
Na podstawie art. 23 ust. 2 w związku z art. 41 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o
prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr
60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz.
685) zarządza się, co następuje:
ż 1. Wyraża się zgodę na odstąpienie od publicznego trybu przy wniesieniu
przedsiębiorstwa państwowego "Fabryka Samochodów Osobowych" w Warszawie do
spółki.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

343--z dnia 12 czerwca 1995 r. w sprawie służby wojskowej oraz uposażenia
żołnierzy zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe w jednostkach
organizacyjnych poza Ministerstwem Obrony Narodowej.

ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

344--z dnia 16 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
nadania statutu Urzędowi Zamówień Publicznych.
345--z dnia 16 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia liczby członków Rady do Spraw Badań i Certyfikacji przy Polskim
Centrum Badań i Certyfikacji oraz regulaminu jej działania.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

346--z dnia 9 czerwca 1995 r. w sprawie zasad, trybu wnoszenia i
rozpatrywania skarg i meldunków żołnierzy czynnej służby wojskowej oraz
określenia właściwości organów wojskowych w tych sprawach.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

347--z dnia 31 maja 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości
i warunków przyznawania strażakom Państwowej Straży Pożarnej równoważnika
pieniężnego w zamian za umundurowanie.
348--z dnia 6 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej.
349--z dnia 6 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
świadczeń socjalnych w zakresie korzystania z wczasów i rekreacji,
przysługujących strażakom Państwowej Straży Pożarnej i członkom ich
rodzin.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

350--z dnia 9 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
rejestracji, ewidencji i oznaczania pojazdów.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 28 września 1995 r.
w sprawie ustalenia struktury organizacyjnej Naczelnego Sądu Administracyjnego i
regulaminu jego działania
(Dz. U. Nr 112, poz. 540)
Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie
Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 i Nr 104, poz. 515) zarządza się, co
następuje:
Rozdział 1
Organizacja Naczelnego Sądu Administracyjnego
ż 1. 1. Na czele Naczelnego Sądu Administracyjnego stoi Prezes Naczelnego Sądu
Administracyjnego, który kieruje jego pracami i reprezentuje Sąd na zewnątrz.
2. Wiceprezesi Naczelnego Sądu Administracyjnego są zastępcami Prezesa w
zakresie określonym przez Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego.
3. Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego może zlecić poszczególne czynności
(z zakresu kierowania i reprezentacji) także prezesom ośrodków zamiejscowych i
sędziom oraz upoważnić ich do załatwienia określonych spraw w jego imieniu.
ż 2. Naczelny Sąd Administracyjny dzieli się na:
1) Izbę Finansową;
2) Izbę Ogólnoadministracyjną.
ż 3. 1. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oraz ośrodki zamiejscowe w
Gdańsku, Katowicach, Krakowie, Lublinie, Łodzi, Poznaniu i we Wrocławiu dzielą
się na wydziały orzecznicze, tworzone na podstawie kryteriów
rzeczowo-problemowych.
2. Przewodniczącymi wydziałów orzeczniczych w Naczelnym Sądzie Administracyjnym
w Warszawie są wyznaczeni sędziowie, a w ośrodkach zamiejscowych - prezesi tych
ośrodków i wyznaczeni sędziowie.
ż 4. 1. Biuro Orzecznictwa dzieli się na wydziały:
1) problemowe - utworzone według kryteriów określonych w ż 3 ust. 1;
2) gromadzenia i publikacji orzeczeń.
2. Członkami Biura Orzecznictwa są: dyrektor, jego zastępca, naczelnicy
wydziałów powołani spośród sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego, sędziowie
Naczelnego Sądu Administracyjnego delegowani przez Prezesa Sądu oraz inne osoby
o kwalifikacjach sędziowskich zatrudnione na podstawie umowy o pracę.
ż 5. 1. Biuro Prezydialne dzieli się na wydziały:
1) ogólny i spraw pracowniczych;
2) finansowo-budżetowy;
3) administracyjno-gospodarczy.
2. Naczelnikiem wydziału finansowo-budżetowego jest główny księgowy.
3. W ośrodkach zamiejscowych działają:
1) oddział administracyjno-gospodarczy;
2) oddział finansowy;
3) biblioteka.
4. Pracami oddziałów kierują kierownicy oddziałów; kierownikiem oddziału
finansowego jest główny księgowy ośrodka zamiejscowego.
ż 6. 1. Do obsługi Izb, biur, ośrodków zamiejscowych i wydziałów tworzy się
sekretariaty.
2. Jeden sekretariat może być utworzony do obsługi dwóch lub więcej komórek
organizacyjnych.
3. Sekretariatami kierują kierownicy sekretariatów.
Rozdział 2
Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego i prezesi Izb - podział czynności
ż 7. 1. Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego pełni czynności przewidziane w
ustawie o Naczelnym Sądzie Administracyjnym oraz w przepisach procesowych, a
ponadto wykonuje czynności administracji sądowej, a w szczególności:
1) występuje do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskami o stwierdzenie zgodności
aktu ustawodawczego z Konstytucją albo innego aktu normatywnego z Konstytucją
lub aktem ustawodawczym oraz z wnioskami o ustalenie przez Trybunał
Konstytucyjny powszechnie obowiązującej wykładni ustaw;
2) rozpatruje wnioski składów orzekających Naczelnego Sądu Administracyjnego o
skierowanie pytania prawnego do Trybunału Konstytucyjnego i w wypadku
uwzględnienia wniosku występuje z takim pytaniem;
3) informuje Trybunał Konstytucyjny o wszystkich sygnalizowanych mu przez składy
orzekające Naczelnego Sądu Administracyjnego niezgodnościach aktów
ustawodawczych z Konstytucją oraz innych aktów normatywnych z Konstytucją lub
aktem ustawodawczym;
4) występuje do Sądu Najwyższego z wnioskami o podjęcie uchwał mających na celu
wyjaśnienie przepisów prawnych budzących wątpliwości w praktyce lub których
stosowanie wywołało rozbieżności w orzecznictwie;
5) wnosi rewizje nadzwyczajne od orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego;
6) przekazuje właściwej Izbie do rozpoznania sprawy, o których mowa w art. 49
ust. 1 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, wyznacza skład siedmiu
sędziów, przewodniczącego składu oraz termin rozprawy;
7) kieruje do właściwej Izby wnioski, o których mowa w art. 49 ust. 2 ustawy o
Naczelnym Sądzie Administracyjnym, wyznacza skład siedmiu sędziów,
przewodniczącego i termin rozpoznania wniosku, w wypadku skierowania wniosku do
rozpoznania przez Izbę wyznacza termin posiedzenia;
8) wyznacza termin rozpoznania wniosku przez połączone Izby oraz przewodniczy na
posiedzeniu tych Izb;
9) kieruje do właściwej Izby pytania prawne, o których mowa w art. 18 ust. 2
ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, wyznacza skład pięciu sędziów oraz
termin posiedzenia;
10) w razie braku regulacji prawnych określa właściwość Izb do rozpoznania
sprawy, wniosku lub pytania prawnego oraz rozstrzyga spory co do właściwości
między Izbami;
11) przepis pkt 10 stosuje się odpowiednio do wydziałów i ośrodków
zamiejscowych;
12) zarządza ogłoszenie uchwał i orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego w
zbiorze urzędowym;
13) zwołuje Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu oraz ustala porządek dzienny
posiedzenia; wyznacza członka Zgromadzenia do spisania protokołu z posiedzenia;
14) wyznacza termin posiedzenia Kolegium i przewodniczy jego obradom;
15) przyjmuje interesantów w wyznaczonych przez siebie godzinach.
2. Ponadto Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego:
1) ustala zakres działania wydziałów;
2) przydziela sędziów do określonej Izby lub wydziału;
3) powołuje i odwołuje prezesów Izb, prezesów ośrodków zamiejscowych, dyrektorów
biur, przewodniczących wydziałów;
4) powołuje i odwołuje zastępców dyrektorów biur i zastępców przewodniczących
wydziałów oraz naczelników wydziałów w biurach;
5) nawiązuje i rozwiązuje stosunek pracy z członkami Biura Orzecznictwa nie
będącymi sędziami, z pracownikami administracyjnymi, pomocniczymi i obsługi
Naczelnego Sądu Administracyjnego;
6) podejmuje inne decyzje i czynności związane z kierowaniem Naczelnym Sądem
Administracyjnym.
3. W sprawach, o których mowa w ust. 2 pkt 1, 2 i 4, Prezes Naczelnego Sądu
Administracyjnego podejmuje decyzje po zasięgnięciu opinii Kolegium Sądu, a w
sprawach, o których mowa w ust. 2 pkt 3 - za zgodą Kolegium Sądu.
ż 8. Prezesi Izb Naczelnego Sądu Administracyjnego:
1) analizują orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawach objętych
właściwością Izby, zwołują narady sędziów w celu omówienia zagadnień prawnych
budzących wątpliwości lub przepisów prawnych, których stosowanie wywołało w
orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego rozbieżności;
2) przewodniczą na posiedzeniach całej Izby oraz składów siedmiu i pięciu
sędziów, jeżeli biorą w nich udział;
3) występują do Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego z wnioskami o
wniesienie rewizji nadzwyczajnej od orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego w
sprawach objętych właściwością Izby;
4) występują do Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego z wnioskami o
zwrócenie się do Trybunału Konstytucyjnego o stwierdzenie zgodności aktu
ustawodawczego z Konstytucją albo innego aktu normatywnego z Konstytucją lub
aktem ustawodawczym oraz z wnioskiem o ustalenie przez Trybunał Konstytucyjny
powszechnie obowiązującej wykładni ustaw;
5) występują do Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego z wnioskami o
zwrócenie się do Sądu Najwyższego o podjęcie uchwał mających na celu wyjaśnienie
przepisów prawnych budzących wątpliwości w praktyce lub których stosowanie
wywołało rozbieżności w orzecznictwie;
6) przewodniczą zespołom powołanym do wstępnej kwalifikacji orzeczeń Naczelnego
Sądu Administracyjnego do ogłoszenia w zbiorze urzędowym;
7) podejmują inne czynności związane z kierowaniem Izbą.
Rozdział 3
Czynności prezesów ośrodków zamiejscowych oraz przewodniczących wydziałów
ż 9. 1. Prezes ośrodka zamiejscowego kieruje działalnością ośrodka, a w
szczególności:
1) dokonuje podziału spraw pomiędzy sędziów, uwzględniając przedmiot skargi,
kolejność wpływu i równomierność obciążenia;
2) organizuje narady sędziów w celu omówienia przepisów prawnych budzących
wątpliwości w praktyce lub których stosowanie wywołało rozbieżności w
orzecznictwie ośrodka; o wynikach tych narad informuje prezesa właściwej Izby;
3) zapoznaje się z przebiegiem ważniejszych spraw rozpoznawanych w ośrodku, w
szczególności spraw wywołujących powszechne zainteresowanie społeczne; o
przebiegu i toku tych spraw informuje okresowo rzecznika prasowego Sądu;
4) przedstawia prezesowi właściwej Izby akta sprawy, w której zachodzi potrzeba
wniesienia rewizji nadzwyczajnej;
5) przekazuje właściwym organom administracji odpisy wystąpień składów
orzekających, o których mowa w art. 32 ustawy o Naczelnym Sądzie
Administracyjnym;
6) sprawdza co najmniej raz na trzy miesiące księgi oraz stan prac w
sekretariatach i na podstawie tych czynności wydaje stosowne zarządzenia.
2. Prezes ośrodka zamiejscowego nie podzielonego na wydziały wykonuje ponadto
dalsze czynności:
1) wyznacza składy sędziowskie w sprawie, w tym przewodniczącego składu i
sędziego sprawozdawcę, oraz podejmuje inne czynności związane z przygotowaniem
rozprawy, wymienione w art. 45 oraz w art. 47 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie
Administracyjnym;
2) wyraża zgodę na przejrzenie akt sprawy w sekretariacie osobom, których praw
dotyczy wynik postępowania, nie biorącym udziału w postępowaniu sądowym w
charakterze strony, a także nie będącym stroną w postępowaniu upoważnionym
przedstawicielom organów administracji publicznej, innych instytucji
państwowych, samorządowych, organizacjom społecznym lub osobom, które wykażą
uzasadnioną potrzebę przejrzenia akt;
3) sprawdza co najmniej raz na miesiąc księgi oraz stan prac w sekretariatach i
na podstawie tych czynności wydaje stosowne zarządzenia.
ż 10. 1. Przewodniczący wydziału kieruje działalnością wydziału, a w
szczególności wykonuje odpowiednio czynności prezesa ośrodka zamiejscowego,
określone w ż 9 ust. 1 pkt 1-5 i ust. 2.
2. Przewodniczący wydziału w ośrodku zamiejscowym czynności przewidziane w ż 9
ust. 1 pkt 2-5 wykonuje za pośrednictwem prezesa ośrodka.
Rozdział 4
Szczegółowy zakres właściwości Izb
ż 11. 1. Do właściwości Izby Finansów należą sprawy i wnioski składów
orzekających, o których mowa w art. 49 ust. 1 i 2 ustawy o Naczelnym Sądzie
Administracyjnym, oraz pytania prawne przedstawiane do rozstrzygnięcia przez
samorządowe kolegia odwoławcze w zakresie: ceł; zobowiązań podatkowych i innych
świadczeń pieniężnych, do których mają zastosowanie przepisy podatkowe; cen,
opłat, stawek taryfowych, budżetu, prawa dewizowego, papierów wartościowych,
bankowości i instytucji ubezpieczeniowych oraz egzekucji świadczeń pieniężnych.
2. Do właściwości Izby Ogólnoadministracyjnej należą sprawy z wniosków składów
orzekających, o których mowa w art. 49 ust. 1 i 2 ustawy o Naczelnym Sądzie
Administracyjnym, oraz pytania prawne przedstawiane do rozstrzygnięcia przez
samorządowe kolegia odwoławcze w zakresie nie wymienionym w ust. 1, a w
szczególności budownictwa i nadzoru budowlanego, planowania przestrzennego,
gospodarki wodnej i ochrony środowiska, działalności gospodarczej, rolnictwa i
leśnictwa, zatrudnienia, ustroju samorządu terytorialnego, gospodarki gruntami,
prywatyzacji mienia, powszechnego obowiązku obrony kraju, spraw wewnętrznych.
3. Izby w zakresie swojej właściwości:
1) rozpoznają sprawy w składzie siedmiu sędziów;
2) podejmują uchwały w zakresie określonym w art. 49 ust. 2 ustawy o Naczelnym
Sądzie Administracyjnym w składzie siedmiu sędziów, całej Izby i połączonych
Izb;
3) podejmują uchwały w składzie pięciu sędziów, zawierające odpowiedzi na
pytania prawne samorządowych kolegiów odwoławczych.
Rozdział 5
Zakres działalności Biura Orzecznictwa
ż 12. 1. Do zadań Biura Orzecznictwa należy:
1) gromadzenie odpisów wszystkich orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego w
sposób ustalony przez Prezesa Sądu;
2) prowadzenie kartoteki orzecznictwa obejmującej tezy wybranych orzeczeń;
3) opracowywanie redakcyjne orzeczeń skierowanych przez Prezesa Naczelnego Sądu
Administracyjnego do publikacji w zbiorze urzędowym; uzgadnianie istotniejszych
zmian stylistycznych lub skrótów z sędzią sprawozdawcą, a gdy uzasadnienie
orzeczenia sporządzał inny sędzia - z tym sędzią;
4) bieżąca analiza orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i przekazywanie
spostrzeżeń i wniosków dokonanych na jej podstawie Prezesowi Naczelnego Sądu
Administracyjnego;
5) opracowywanie projektów wniosków i pytań prawnych Prezesa Naczelnego Sądu
Administracyjnego do Trybunału Konstytucyjnego o stwierdzenie zgodności aktu
ustawodawczego z Konstytucją albo innego aktu normatywnego z Konstytucją lub
aktem ustawodawczym oraz projektów wniosków o ustalenie przez Trybunał
Konstytucyjny powszechnie obowiązującej wykładni ustaw;
6) opracowywanie projektów wniosków Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego do
Sądu Najwyższego o podjęcie uchwał mających na celu wyjaśnienie przepisów
prawnych budzących wątpliwości lub których stosowanie wywołało rozbieżności w
orzecznictwie;
7) przygotowywanie projektu informacji o działalności Naczelnego Sądu
Administracyjnego;
8) opracowywanie projektów rewizji nadzwyczajnych Prezesa Naczelnego Sądu
Administracyjnego.
2. Biuro Orzecznictwa wykonuje również inne czynności zlecone przez Prezesa
Naczelnego Sądu Administracyjnego.
ż 13. 1. Biuro Orzecznictwa prowadzi bibliotekę Naczelnego Sądu
Administracyjnego.
2. Biuro Orzecznictwa prowadzi ponadto:
1) wykaz prac z dziedziny prawa, publikowanych w kraju;
2) wykaz orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i glos do tych orzeczeń,
publikowanych w czasopismach prawniczych;
3) wykaz orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego i Sądu Najwyższego oraz glos do tych
orzeczeń, publikowanych w czasopismach prawniczych.
Rozdział 6
Zakres działalności Biura Prezydialnego
ż 14. Wydział ogólny i spraw pracowniczych:
1) prowadzi sprawy osobowe i socjalne sędziów, pracowników administracyjnych,
pomocniczych i obsługi;
2) wykonuje czynności nie przekazane innym jednostkom organizacyjnym Biura
Prezydialnego, w tym także związane z załatwianiem skarg i wniosków,
bezpieczeństwem i higieną pracy, z biurem podawczym, halą maszyn, archiwum oraz
obsługą sekretariatów Prezesa i wiceprezesów Sądu;
3) sprawuje obsługę kancelaryjną rzecznika prasowego Sądu, którym jest sędzia
wyznaczony przez Prezesa Sądu.
ż 15. Do wydziału finansowo-budżetowego należą sprawy budżetowe,
finansowo-rachunkowe, księgowości i kasowe.
ż 16. Wydział administracyjno-gospodarczy wykonuje czynności związane z
administracją budynków i pomieszczeń, ochroną pracowników i pomieszczeń,
inwestycjami, zaopatrzeniem, gospodarką materiałową, środkami transportu,
obsługą techniczną oraz obsługą narad szkoleniowych i konferencji.
Rozdział 7
Urządzenia zewnętrzne i wewnętrzne Sądu, pieczęcie urzędowe
ż 17. Na budynku sądowym umieszcza się tablicę z nazwą Sądu oraz z godłem
państwowym.
ż 18. W odpowiednich miejscach pomieszczeń sądowych umieszcza się tablice
przeznaczone do wywieszania obwieszczeń, przewidzianych przepisami postępowania.
ż 19. W salach rozpraw na ścianie za stołem sędziowskim zawiesza się godło
państwowe.
ż 20. W salach rozpraw część przeznaczona na umieszczenie stołu sędziowskiego
oraz na miejsce dla osób uczestniczących w rozprawie powinna być w miarę
możliwości oddzielona od części przeznaczonej dla publiczności.
ż 21. Sąd i Prezes Sądu mają swoje pieczęcie urzędowe z wizerunkiem orła i
napisem odpowiadającym obowiązującym przepisom.
ż 22. Ośrodki zamiejscowe i wydziały Sądu mogą używać osobnych egzemplarzy
pieczęci. Kontrolę wydanych do użytku pieczęci prowadzi dyrektor Biura
Prezydialnego. Pieczęcie jednakowej treści są odróżniane numerami
rozpoznawczymi.
ż 23. Pieczęcie Sądu i Prezesa Sądu przechowuje dyrektor Biura Prezydialnego.
Przechowywanie pieczęci sądowych w ośrodkach zamiejscowych i wydziałach może być
powierzone kierownikom sekretariatów.
Rozdział 8
Czynności wstępne
ż 24. 1. Po wpłynięciu skargi przewodniczący wydziału (prezes ośrodka
zamiejscowego) dokonuje niezwłocznie wstępnego badanie skargi i wzywa stronę
skarżącą do uiszczenia wpisu od skargi, chyba że strona uiściła już wpis bez
wezwania albo zgłosiła wniosek o zwolnienie jej od kosztów sądowych lub nie ma
obowiązku uiszczenia wpisu.
2. Jeżeli skarga wymaga poprawienia lub uzupełnienia, wezwanie do uiszczenia
wpisu należy połączyć z wezwaniem do usunięcia braków skargi.
ż 25. 1. Wniosek o zwolnienie strony od kosztów sądowych prezes ośrodka
zamiejscowego lub przewodniczący wydziału kieruje niezwłocznie na posiedzenie
niejawne.
2. Jeżeli strona występująca z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, nie złożyła
odpowiedniego oświadczenia, a w aktach sprawy brak jest wystarczających danych o
stanie rodzinnym, majątku i dochodach tej strony, przewodniczący wydziału
(prezes ośrodka zamiejscowego) wyznacza jej odpowiedni termin do złożenia tego
oświadczenia.
ż 26. 1. Wezwania do uiszczenia wpisu oraz skierowania wniosku o zwolnienie od
kosztów sądowych na posiedzenie niejawne nie dokonuje się, jeżeli już z treści
skargi wynika, że podlega ona odrzuceniu.
2. W stosunku do skargi wymienionej w ust. 1 nie dokonuje się również wezwania
do jej poprawienia lub uzupełnienia, chyba że bez usunięcia jej braków nie można
wydać orzeczenia w przedmiocie odrzucenia skargi.
3. W wypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, przewodniczący wydziału (prezes
ośrodka zamiejscowego) kieruje skargę niezwłocznie na posiedzenie niejawne.
ż 27. 1. Na posiedzenie niejawne przewodniczący wydziału (prezes ośrodka
zamiejscowego) kieruje również sprawę, w której zachodzi potrzeba rozważenia
kwestii wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
2. W razie wstrzymania przez sąd wykonania zaskarżonej decyzji, odpisy
postanowienia sądu doręcza się stronom niezwłocznie.
3. Jeżeli ze względu na przedmiot sprawy zachodzi konieczność jak najszybszego
zawiadomienia organu, który wydał zaskarżoną decyzję, o wstrzymaniu jej
wykonania, sąd może uczynić to w sposób, który uzna za najbardziej celowy. W
miarę potrzeby w taki sam sposób sąd może zawiadomić również organ egzekucyjny
wykonujący decyzję.
ż 28. Jeżeli strona nie załączyła do skargi dokumentów wskazanych w skardze jako
dowody, przewodniczący wydziału (prezes ośrodka zamiejscowego) wzywa ją do
złożenia odpisów tych dokumentów, a na uzasadnione żądanie strony przeciwnej -
ich oryginałów.
ż 29. W razie wezwania strony skarżącej do poprawienia lub uzupełnienia skargi,
poprawienie lub uzupełnienie skargi może nastąpić również przez złożenie przez
stronę skarżącą oświadczenia do protokołu, który sporządza sekretarz sądowy.
Rozdział 9
Posiedzenia
ż 30. Dla każdej sprawy wyznaczonej na posiedzenie oznacza się godzinę
rozpoczęcia jej rozpoznania, z uwzględnieniem przypuszczalnego czasu trwania
spraw, które ją poprzedzają, oraz warunków komunikacji, z której korzystają
osoby zamieszkałe poza siedzibą sądu, a także, w miarę możliwości, uzasadnionych
wniosków w tym przedmiocie, zgłoszonych przez strony, ich pełnomocników lub
przedstawicieli.
ż 31. Sprawy, w których występują te same strony, należy w miarę możliwości
wyznaczać na jedno posiedzenie oraz w następującej po sobie kolejności.
ż 32. Zmiana kolejności rozpoznawania spraw oraz ewentualne opóźnienie
rozpoczęcia posiedzenia w danej sprawie powinno być podane do wiadomości osób
zainteresowanych, w szczególności przez sporządzenie odpowiednich wzmianek na
wokandzie wywieszonej przed salą rozpraw.
ż 33. Przewodniczący posiedzenia czuwa nad tym, aby:
1) członkowie składu orzekającego mogli zaznajomić się z aktami sprawy przed
posiedzeniem;
2) posiedzenie rozpoczęło się punktualnie i przebiegało w sposób niezakłócony;
3) w toku posiedzenia nie pominięto okoliczności koniecznych do wyjaśnienia
sprawy i jej szybkiego zakończenia;
4) podczas narady omówiono wszystkie wyłaniające się zagadnienia i aby
rozstrzygnięte zostały wszystkie wnioski stron.
ż 34. Przed rozprawą powinna odbyć się narada wstępna składu orzekającego w celu
omówienia występujących w sprawie zagadnień.
ż 35. 1. W czasie rozpraw sędziowie używają togi i biretu jako stroju
urzędowego, a sędzia przewodniczący na rozprawie - także łańcucha z wizerunkiem
orła.
2. W razie przewidywanego napływu publiczności na sale rozpraw, przewodniczący
wydziału (prezes ośrodka zamiejscowego) może zarządzić wydawanie kart wstępu.
ż 36. 1. W czasie wejścia sądu na salę rozpraw, odbierania przez sąd
przyrzeczenia, ogłaszania wyroku oraz w czasie opuszczania sali przez sąd
wszyscy obecni na sali, nie wyłączając uczestniczących w posiedzeniu prokuratora
i protokolanta, powstają z miejsc. Sędziowie powstają z miejsc podczas
odbierania przyrzeczenia.
2. W czasie posiedzenia każda osoba powstaje z miejsca, gdy przemawia do sądu
lub gdy sąd do niej się zwraca. W uzasadnionych wypadkach przewodniczący
posiedzenia może zezwolić na pozostawanie w pozycji siedzącej.
ż 37. 1. Przewodniczący posiedzenia zajmuje miejsce środkowe za stołem
sędziowskim, a pozostali sędziowie obok przewodniczącego.
2. Jeżeli w składzie orzekającym uczestniczy prezes lub wiceprezes sądu albo
przewodniczący wydziału, przewodnictwo należy do niego, chyba że zarządzi
inaczej.
3. Prokurator i skarżący zajmują miejsce przed stołem sędziowskim po prawej
stronie, a przedstawiciel strony przeciwnej oraz zainteresowani uczestnicy
postępowania po lewej stronie sądu.
4. Protokolant zajmuje miejsce przy stole sędziowskim po lewej stronie sądu.
ż 38. 1. Po wywołaniu sprawy, sprawdzeniu obecności stron i pełnomocników oraz
po sprawozdaniu sędziego sprawozdawcy przewodniczący posiedzenia udziela głosu
stronom. Pierwsza zabiera głos strona skarżąca. Poza tym kolejność zabierania
głosu ustala przewodniczący.
2. Przed zamknięciem rozprawy przewodniczący udziela głosu stronom. Każda ze
stron przemawia tylko raz, chyba że przewodniczący uzna dalsze wywody za
potrzebne.
ż 39. 1. Jeżeli przewodniczący posiedzenia uzna, iż złożenie do akt sprawy
okazanego dokumentu albo odpisu lub wyciągu z dokumentu jest zbędne, należy
dokument opisać wyczerpująco w protokole, wymieniając osobę, która go
przedstawiła sądowi.
2. Na dokumencie złożonym do akt w toku posiedzenia przewodniczący umieszcza
wzmiankę, przez kogo dokument został złożony. Jeżeli z uwagi na rodzaj dokumentu
może on być zwrócony po ukończeniu postępowania, wzmiankę taką zamieszcza się w
protokole.
ż 40. Rozprawa powinna być tak przygotowana i przeprowadzona, aby sprawę można
było rozstrzygnąć w jednym dniu bez jej odraczania.
ż 41. 1. W razie odroczenia posiedzenia należy ogłosić stronom i innym osobom
zainteresowanym, obecnym na posiedzeniu, termin następnego posiedzenia, chyba że
niezwłoczne wyznaczenie następnego terminu nie jest możliwe.
2. W razie ogłoszenia następnego terminu posiedzenia należy pouczyć strony i
inne osoby zainteresowane o tym, które z nich mają obowiązek stawić się na
następne posiedzenie bez osobnego wezwania oraz o skutkach niestawiennictwa. Na
żądanie należy wydać pismo wskazujące termin stawienia się w sądzie. Osoby
nieobecne na posiedzeniu należy wezwać na następne posiedzenie lub zawiadomić o
nim na zasadach ogólnych.
ż 42. Podczas narady i głosowania może być obecny oprócz członków składu
sądzącego jedynie protokolant, chyba że przewodniczący posiedzenia uzna jego
obecność za zbędną.
ż 43. 1. Protokół posiedzenia sądu sporządza pracownik sekretariatu, aplikant
lub praktykant wyznaczony przez przewodniczącego wydziału (prezesa ośrodka
zamiejscowego), pod kierunkiem przewodniczącego posiedzenia.
2. Protokół powinien być podpisany bezpośrednio po zakończeniu posiedzenia, a w
wyjątkowych wypadkach - najpóźniej w ciągu trzech dni po zakończeniu
posiedzenia.
3. Nie spisuje się protokołu posiedzenia niejawnego. Protokół należy jednak
sporządzić, jeżeli na posiedzeniu niejawnym wysłuchano wezwane przez sąd osoby
lub dokonano innych czynności procesowych.
ż 44. Poprawki i uzupełnienia treści protokołu należy omówić w końcowej części
protokołu przed jego podpisaniem albo w osobnej wzmiance podpisanej przez
protokolanta i przewodniczącego posiedzenia.
Rozdział 10
Orzeczenia
ż 45. 1. Orzeczenie kończące postępowanie i podlegające ogłoszeniu sporządza się
i ogłasza bezpośrednio po rozpoznaniu sprawy, chyba że sąd odroczył ogłoszenie
orzeczenia na inny dzień.
2. Inne orzeczenie podlegające ogłoszeniu sporządza się i ogłasza bezpośrednio
po jego wydaniu.
ż 46. 1. Uzasadnienie orzeczenia sporządza sędzia sprawozdawca.
2. Sędzia sprawozdawca nie ma obowiązku uzasadnienia orzeczenia, do którego
zgłosił zdanie odrębne.
3. Jeżeli w wypadku, o którym mowa w ust. 2, sędzia sprawozdawca nie sporządził
uzasadnienia orzeczenia albo jeżeli sporządzenie uzasadnienia orzeczenia przez
sędziego sprawozdawcę nie jest możliwe z innych przyczyn lub napotyka
przeszkody, których czasu trwania nie można przewidzieć, uzasadnienie sporządza
przewodniczący posiedzenia lub inny wyznaczony sędzia, który brał udział w
wydaniu orzeczenia. Jeżeli sporządzenie uzasadnienia jest niemożliwe,
przewodniczący wydziału (prezes ośrodka zamiejscowego) czyni o tym wzmiankę w
aktach sprawy.
ż 47. Zgłoszenie zdania odrębnego zaznacza się przy podpisie złożonym na
orzeczeniu przez zamieszczenie odpowiedniej wzmianki.
ż 48. 1. Zdanie odrębne nie podlega ogłoszeniu.
2. Ze zdaniem odrębnym i jego uzasadnieniem mogą zapoznać się strony, ich
pełnomocnicy i ustawowi przedstawiciele, którzy mogą robić z nich odpisy. Nie
mogą jednak otrzymać uwierzytelnionych odpisów zdania odrębnego i jego
uzasadnienia.
Rozdział 11
Podejmowanie uchwał i udzielanie odpowiedzi na pytania prawne samorządowych
kolegiów odwoławczych
ż 49. Podejmowanie uchwał wyjaśniających wątpliwości prawne przedstawiane przez
składy orzekające Naczelnego Sądu Administracyjnego następuje na posiedzeniu
jawnym.
ż 50. Wniosek o podjęcie uchwały, o której mowa w ż 49, przesyła się
Prokuratorowi Generalnemu w celu zajęcia stanowiska na piśmie.
ż 51. W skład siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego, podejmując
uchwałę będącą przedmiotem zainteresowania obu Izb, wchodzi trzech sędziów z
każdej Izby i jako przewodniczący - prezes Izby, do której wpłynął wniosek.
ż 52. Przepis ż 49 ma odpowiednie zastosowanie przy rozpoznawaniu pytań prawnych
samorządowych kolegiów odwoławczych.
ż 53. 1. Uchwałę samorządowego kolegium odwoławczego zawierającą pytanie prawne
wraz z wnioskiem składu orzekającego kolegium przesyła się Prokuratorowi
Generalnemu w celu zajęcia stanowiska na piśmie.
2. Uchwałę samorządowego kolegium odwoławczego, o której mowa w ust. 1, przesyła
się stronom postępowania w sprawie, w związku z którą zostało postawione pytanie
prawne, z pouczeniem o możliwości przedstawienia sądowi stanowiska na piśmie.
Rozdział 12
Pytania prawne do Trybunału Konstytucyjnego i sygnalizacje o niezgodnościach
aktów ustawodawczych z Konstytucja oraz innych aktów normatywnych z Konstytucją
lub aktami ustawodawczymi
ż 54. 1. W wypadkach, o których mowa w art. 11 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r.
o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z późniejszymi
zmianami), skład orzekający wydaje postanowienie o skierowaniu pytania prawnego
do Trybunału Konstytucyjnego lub postanowienie o zwróceniu się do Prezesa Sądu o
wystąpienie do Trybunału Konstytucyjnego z takim pytaniem.
2. W postanowieniu o zwróceniu się do Prezesa Sądu o wystąpienie do Trybunału
Konstytucyjnego z pytaniem prawnym skład orzekający powinien uzasadnić
wątpliwości co do zgodności aktu niższego rzędu z przepisami aktu wyższego
rzędu, a ponadto wskazać, w jakim zakresie odpowiedź na pytanie prawne może mieć
wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, w związku z którą pytanie to ma być postawione.
3. Postanowienie, o którym mowa w ust. 2, skład orzekający Sądu przedstawia
Prezesowi Sądu wraz z aktami sprawy.
4. W razie nieskierowania pytania prawnego do Trybunału Konstytucyjnego, Prezes
Sądu informuje o tym przewodniczącego wydziału (prezesa ośrodka zamiejscowego) i
zwraca akta sprawy.
ż 55. Niezależnie od trybu postępowania, o którym mowa w ż 54, skład orzekający
sądu powinien zawiadamiać Prezesa Sądu o stwierdzonej w toku rozpoznawania
sprawy niezgodności aktu ustawodawczego z Konstytucją oraz innego aktu
normatywnego z Konstytucją lub aktem ustawodawczym - nawet jeżeli nie ma to
znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.
Rozdział 13
Zawiadamianie o istotnych naruszeniach prawa lub okolicznościach mających wpływ
na ich powstanie
ż 56. 1. O stwierdzonych w toku postępowania sądowego istotnych naruszeniach
prawa lub okolicznościach mających wpływ na ich powstanie zamieszcza się
wzmiankę w protokole lub dokonuje się adnotacji w inny sposób w aktach sprawy,
po czym skład orzekający sporządza wystąpienie do właściwego organu lub organu
zwierzchniego; wystąpienie podpisuje skład orzekający w sprawie.
2. W wypadku powtarzających się naruszeń prawa, o których mowa w ust. 1, lub
okolicznościach mających wpływ na ich powstanie, skład orzekający może zwrócić
się do Prezesa Sądu o skierowanie wystąpienia.
Rozdział 14
Przepis końcowy
ż 57. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 1995 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 28 września 1995 r.
w sprawie utworzenia ośrodków zamiejscowych Naczelnego Sądu Administracyjnego,
określenia ich siedzib oraz właściwości miejscowej i rzeczowej
(Dz. U. Nr 112, poz. 541)
Na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie
Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 i Nr 104, poz. 515) zarządza się, co
następuje:
ż 1. Tworzy się następujące ośrodki zamiejscowe Naczelnego Sądu
Administracyjnego, zwane dalej "ośrodkami zamiejscowymi", oraz określa się ich
siedziby i obszary właściwości:
1) Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku - dla obszaru województw: białostockiego,
łomżyńskiego i suwalskiego,
2) Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku - dla obszaru województw: bydgoskiego,
elbląskiego, gdańskiego, słupskiego i toruńskiego,
3) Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach z siedzibą w Gliwicach - dla obszaru
województw: bielskiego, częstochowskiego i katowickiego,
4) Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie - dla obszaru województw: kieleckiego,
krakowskiego, nowosądeckiego i tarnowskiego,
5) Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie - dla obszaru województw: bialskopodlaskiego,
chełmskiego, lubelskiego, radomskiego i zamojskiego,
6) Ośrodek Zamiejscowy w Łodzi - dla obszaru województw: kaliskiego, łódzkiego,
piotrkowskiego, płockiego, sieradzkiego, skierniewickiego i włocławskiego,
7) Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu - dla obszaru województw: gorzowskiego,
konińskiego, leszczyńskiego, pilskiego, poznańskiego i zielonogórskiego,
8) Ośrodek Zamiejscowy w Rzeszowie - dla obszaru województw: krośnieńskiego,
przemyskiego, rzeszowskiego i tarnobrzeskiego,
9) Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie - dla obszaru województw: koszalińskiego i
szczecińskiego,
10) Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu - dla obszaru województw: jeleniogórskiego,
legnickiego, opolskiego, wałbrzyskiego i wrocławskiego.
ż 2. Ośrodki zamiejscowe są właściwe w sprawach, o których mowa w art. 16 i 17
ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, z zakresu
działania:
1) organów administracji publicznej mających siedzibę na terenie województw
objętych właściwością ośrodków zamiejscowych określoną w ż 1,
2) Prezesa Głównego Urzędu Ceł w postępowaniu odwoławczym w sprawach
załatwianych w I instancji przez organy celne mające siedzibę na terenie
województw objętych właściwością ośrodków zamiejscowych określoną w ż 1,
3) kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w sprawach
osób zamieszkałych na terenie województw objętych właściwością ośrodków
zamiejscowych określoną w ż 1.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 1995 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 września 1995 r.
w sprawie warunków i trybu udzielania poręczeń i gwarantowania spłaty ze środków
budżetu państwa kredytu bankowego oraz opłat z tytułu udzielonego poręczenia i
gwarantowania
(Dz. U. Nr 114, poz. 549)
Na podstawie art. 23 ust. 6 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe
(Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i
Nr 133, poz. 685 oraz z 1995 r. Nr 78, poz. 390) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) poręczeniu - rozumie się przez to także gwarantowanie bankom zagranicznym
oraz międzynarodowym instytucjom finansowym spłaty kredytów lub pożyczek
zagranicznych, wraz z odsetkami i innymi kosztami, jeżeli wymagają tego zasady
lub zwyczaje międzynarodowe,
2) wnioskodawcy - rozumie się przez to kredytobiorcę lub kredytodawcę, a w
odniesieniu do kredytu zagranicznego - także pożyczkobiorcę lub pożyczkodawcę,
3) kredycie krajowym - rozumie się przez to kredyt udzielony przez
bank-kredytodawcę będący osobą krajową w rozumieniu ustawy z dnia 2 grudnia 1994
r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 136, poz. 703),
4) kredycie zagranicznym - rozumie się przez to kredyt lub pożyczkę udzieloną
przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę będącego osobą zagraniczną w rozumieniu
ustawy, o której mowa w pkt 3.
ż 2. 1. Ze środków budżetu państwa może być udzielone, na wniosek kredytobiorcy
lub banku-kredytodawcy, poręczenie spłaty części lub całości kredytu bankowego
przeznaczonego na cele określone w ż 3.
2. Poręczenie, o którym mowa w ust. 1, może dotyczyć również spłaty części lub
całości odsetek od kredytu bankowego.
ż 3. 1. Poręczeniem ze środków budżetu państwa może być objęta spłata kredytu
inwestycyjnego udzielanego na cele:
1) rozwoju i utrzymania infrastruktury,
2) ochrony środowiska,
3) wspomagania procesów adaptacyjnych i rozwojowych w podmiotach gospodarczych,
zapewniających zwiększenie rentowności, a także konkurencyjności,
4) inwestycji restrukturyzacyjnych o krótkich cyklach realizacji, opartych na
najnowszych rozwiązaniach technologicznych i spełniających wymagania
ekologiczne,
5) innych przedsięwzięć, gdy realizacja zadań finansowanych kredytem:
a) umożliwi sprzedaż towarów i usług na eksport co najmniej 20% ogólnej wartości
sprzedaży lub
b) zapewni wdrażanie nowych rozwiązań technicznych i technologicznych w
gospodarce narodowej, lub
c) będzie prowadzona w rejonach o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem
strukturalnym.
2. Poręczeniem, o którym mowa w ust. 1, może być objęta również spłata kredytu
udzielanego na:
1) zakup materiałów i wyrobów gotowych przeznaczonych na realizację
przedsięwzięć polegających na wykonaniu dóbr inwestycyjnych na eksport o
wartości jednostkowej powyżej 10 mln ECU i cyklu produkcyjnym powyżej 6
miesięcy, jeśli zakupy te nie są finansowane kredytami objętymi dopłatami ze
środków budżetu państwa na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 5
stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych
(Dz. U. Nr 13, poz. 60 i Nr 83, poz. 418),
2) uruchomienie rządowych programów prywatyzacyjnych.
3. Warunkiem udzielenia poręczenia spłaty kredytu jest zawarcie warunkowej umowy
kredytowej lub przedstawienie projektu umowy kredytowej w przypadku kredytu
zagranicznego.
ż 4. Poręczenie spłaty kredytu jest terminowe i udzielane do wysokości z góry
oznaczonej.
ż 5. 1. Wnioski o udzielenie poręczenia składane są Ministrowi Finansów.
2. Wniosek, z wyjątkiem określonym w ust. 3, powinien zawierać:
1) ogólną informację o kredytobiorcy,
2) opis sytuacji ekonomiczno-finansowej kredytobiorcy za okres ostatnich trzech
lat lub za cały okres jego działalności, jeżeli jest on krótszy od trzech lat,
3) analizę wykonalności programu inwestycyjnego,
4) zestawienie przepływów pieniężnych w okresie realizacji przedsięwzięcia,
5) opinię organu założycielskiego, w przypadku jego występowania,
6) opinię urzędu skarbowego właściwego dla kredytobiorcy,
7) warunkową umowę kredytową lub projekt umowy kredytowej, w przypadku kredytu
zagranicznego, wraz z wyliczeniem kwot poszczególnych rat kredytu i odsetek oraz
określeniem terminu ich spłaty,
8) zaświadczenie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dotyczące stanu płatności
składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych i na Fundusz Pracy,
9) opinię banku prowadzącego rachunek podstawowy kredytobiorcy oraz
banku-kredytodawcy, a w przypadku kredytu zagranicznego - kredytodawcy lub
krajowego banku pośredniczącego (obsługującego),
10) opinię Centralnego Urzędu Planowania, w przypadkach określonych w ż 6 ust. 2
pkt 1 i 2.
3. Wniosek gminy powinien zawierać:
1) ogólną informację o kredytobiorcy,
2) sprawozdanie z wykonania budżetu gminy za ubiegły rok,
3) sprawozdania kwartalne z wykonania budżetu gminy w bieżącym roku,
4) informację o aktualnych zobowiązaniach gminy,
5) opinię wojewody,
6) opinię regionalnej izby obrachunkowej,
7) opinię banku prowadzącego obsługę bankową budżetu gminy,
8) analizę wykonalności programu inwestycyjnego,
9) zestawienie przepływów pieniężnych w okresie realizacji przedsięwzięcia,
10) warunkową umowę kredytową lub projekt umowy kredytowej, w przypadku kredytu
zagranicznego, wraz z wyliczeniem kwot poszczególnych rat kredytu i odsetek oraz
określeniem terminu ich spłaty,
11) zaświadczenie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dotyczące stanu płatności
składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych i na Fundusz Pracy.
4. Minister Finansów może:
1) uzależnić rozpatrzenie wniosku od złożenia dodatkowych dokumentów,
2) zwolnić wnioskodawcę od obowiązku składania niektórych dokumentów
wymienionych w ust. 2, w przypadku określonym w ż 3 ust. 2 pkt 2.
5. Wnioski o udzielenie poręczenia opracowywane są w formie zgodnej ze wzorem
ustalonym przez Ministra Finansów.
6. W przypadku stwierdzenia uchybień formalnych lub innych wad wniosku, Minister
Finansów wzywa wnioskodawcę do ich usunięcia w terminie przez siebie określonym,
nie krótszym niż 30 dni. Wniosek nie poprawiony pozostawia się bez rozpatrzenia.
ż 6. 1. Minister Finansów ocenia wniosek o udzielenie poręczenia po zasięgnięciu
opinii właściwego ministra lub wojewody.
2. Rada Ministrów rozpatruje zaopiniowane pozytywnie przez Ministra Finansów
wnioski o udzielenie poręczenia:
1) spłaty kredytu krajowego, w przypadku gdy wnioskowana kwota poręczenia spłaty
kredytu wraz z odsetkami przekracza 20 mln zł,
2) spłaty kredytu zagranicznego, w przypadku gdy wnioskowana kwota poręczenia
spłaty kredytu wraz z odsetkami przekracza 7 mln ECU,
3) spłaty kredytu bankowego na finansowanie inwestycji stanowiącej zadanie
własne gminy, przedstawione przez gminę lub kredytodawcę.
3. W razie pozytywnej oceny wniosku, w przypadkach nie zastrzeżonych w ust. 2 do
właściwości Rady Ministrów, poręczenia spłaty kredytu może udzielić Minister
Finansów.
ż 7. 1. Poręczenie udzielane jest do wysokości 60% wykorzystanej kwoty
przyznanego kredytu oraz odsetek od tej kwoty. W przypadku kredytu
zagranicznego, poręczenie może dotyczyć odsetek związanych z wykorzystaną lub
postawioną do dyspozycji kredytobiorcy częścią kredytu albo z obiema częściami
razem.
2. Rada Ministrów w szczególnie uzasadnionych przypadkach może udzielić
poręczenia spłaty całej kwoty kredytu wraz z odsetkami, a w przypadku kredytów
zagranicznych - również z innymi kosztami związanymi z kredytem.
3. Umowę z kredytobiorcą o udzielenie poręczenia oraz umowę poręczenia z
kredytodawcą podpisuje Minister Finansów, a w przypadku gdy poręczenia udziela
Rada Ministrów - Minister Finansów w imieniu Rady Ministrów.
4. W przypadku negatywnej oceny wniosku Minister Finansów niezwłocznie informuje
o tym wnioskodawcę.
ż 8. 1. Warunkiem podpisania umowy poręczenia jest wystawienie weksla lub
sporządzenie aktu notarialnego, w którym kredytobiorca podda się egzekucji na
rzecz Skarbu Państwa w zakresie kwoty pieniężnej objętej poręczeniem, lub
ustanowienie innego zabezpieczenia wymaganego przez poręczyciela.
2. Kwoty uzyskane w drodze postępowania egzekucyjnego przekazywane są na
rachunek budżetu państwa i stanowią jego dochód.
ż 9. Z tytułu udzielonego poręczenia pobiera się jednorazowo opłatę prowizyjną,
naliczoną od objętej poręczeniem kwoty przyznanego kredytu, w wysokości:
1) 0,5% przy okresie kredytowania do roku,
2) 1% przy okresie kredytowania przekraczającym rok, lecz nie dłuższym niż 3
lata,
3) 1,5% przy okresie kredytowania powyżej 3 do 5 lat,
4) 2% przy okresie kredytowania powyżej 5 lat.
ż 10. 1. Opłaty, o których mowa w ż 9, potrącane są z pierwszej transzy
udzielonego kredytu przez kredytodawcę i przekazywane na rachunek budżetu
państwa. W przypadku kredytu zagranicznego opłaty te przekazuje kredytodawca za
pośrednictwem krajowego banku pośredniczącego (obsługującego).
2. Opłaty, o których mowa w ż 9, dotyczące udzielonego kredytu zagranicznego, a
za zgodą Ministra Finansów - kredytu krajowego, mogą być także wnoszone przez
kredytobiorcę i przekazywane na rachunek budżetu państwa.
3. Umowa poręczenia staje się wiążąca po wniesieniu opłaty, o której mowa w ż 9.
4. Ewidencję opłat z tytułu udzielonych poręczeń prowadzi Minister Finansów
zgodnie z zasadami ewidencji budżetowej.
ż 11. 1. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 1993 r. w
sprawie warunków i trybu udzielania poręczeń spłaty ze środków budżetu państwa
kredytu bankowego oraz opłat z tytułu udzielonego poręczenia (Dz. U. Nr 40, poz.
185).
2. Do wniosków o udzielenie poręczenia złożonych Ministrowi Finansów przed
wejściem w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy rozporządzenia,
o którym mowa w ust. 1.
ż 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

OBWIESZCZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

351--z dnia 17 maja 1995 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu
rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie najwyższych
dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w
środowisku pracy.

OBWIESZCZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH

352--z dnia 13 czerwca 1995 r. o sprostowaniu błędu w przekładzie
Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR)
sporządzonej w Genewie dnia 19 maja 1956 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 listopada 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o
drogach publicznych.
(Dz. U. Nr 136, poz. 670)
Na podstawie art. 11 ust. 2, art. 15 ust. 3, art. 40 ust. 7 oraz art. 47 ustawy
z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r.
Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r.
Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i z 1994 r. Nr 127, poz. 627)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1986 r. w sprawie
wykonania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych (Dz. U. Nr 6, poz.
33 i Nr 48, poz. 239) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 1 w ust. 1 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
"3a) umieszczania reklam w pasie drogowym,";
2) w ż 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Wniosek w sprawie wydania zezwolenia na zajęcie odcinka pasa drogowego
należy złożyć zarządowi drogi co najmniej z 3-miesięcznym wyprzedzeniem.";
3) w ż 4:
a) w ust. 1 wyrazy "na 4 miesiące" zastępuje się wyrazami "na miesiąc",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Projekty, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, powinny być uzgodnione z
zarządem drogi i właściwym dla danej drogi organem zarządzającym ruchem.";
4) w ż 8 ust. 2-7 otrzymują brzmienie:
"2. Dla dróg krajowych ustala się stawkę opłaty za każdy dzień zajęcia 1 m2 pasa
drogowego w wysokości, obowiązującej w dniu wydania zezwolenia, ceny detalicznej
0,5 l etyliny o najwyższej liczbie oktanowej.
3. Dla dróg wojewódzkich, gminnych i lokalnych miejskich oraz zakładowych ustala
się stawkę opłaty za każdy dzień zajęcia 1 m2 pasa drogowego w wysokości,
obowiązującej w dniu wydania zezwolenia, ceny detalicznej 0,25 l etyliny o
najwyższej liczbie oktanowej.
4. Stawki określone w ust. 2 i 3 stosuje się do jezdni, torowisk i ciągów
pieszych. Do pozostałych elementów pasa drogowego stosuje się stawki zmniejszone
o połowę.
5. W razie zajęcia jezdni drogi krajowej, wojewódzkiej, gminnej lub lokalnej
miejskiej opłata, o której mowa w ust. 1, ulega podwyższeniu o ryczałt za
utrudnienia w ruchu.
6. Ustala się ryczałt za każdy dzień utrudnień w ruchu drogowym spowodowanych:
1) zajęciem co najmniej 20% szerokości jezdni - w wysokości ceny detalicznej 100
l etyliny o najwyższej liczbie oktanowej, obowiązującej w dniu wydania
zezwolenia,
2) całkowitym zajęciem jezdni - w wysokości ceny detalicznej 200 l etyliny o
najwyższej liczbie oktanowej, obowiązującej w dniu wydania zezwolenia.
7. Opłaty, o których mowa w ust. 1-6, pobiera się również za nie wymagające
zezwolenia zajęcie pasa drogowego w razie awarii urządzeń nie związanych z
obsługą ruchu drogowego.";
5) po ż 8 dodaje się ż 8a w brzmieniu:
"ż 8a. 1. Wysokość opłaty za zajęcie pasa drogowego w celu umieszczenia reklam
oraz obiektów handlowych i usługowych określa umowa między zarządem drogi a
właścicielem reklamy lub obiektu.
2. Opłata za umieszczenie reklamy w pasie drogowym uzależniona jest od miejsca
lokalizacji, powierzchni reklamy oraz czasu, na jaki została umieszczona.
3. Minimalna miesięczna wysokość opłaty za 1 m2 powierzchni reklamy nie powinna
być niższa niż cena 30 l etyliny o najwyższej liczbie oktanowej, obowiązująca w
dniu zawarcia umowy.
4. Maksymalna miesięczna wysokość opłaty za 1 m2 powierzchni reklamy nie powinna
być wyższa niż cena 500 l etyliny o najwyższej liczbie oktanowej, obowiązująca w
dniu zawarcia umowy.";
6) w ż 10 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Opłata, o której mowa w ust. 1, wynosi za 1 m2 powierzchni rzutu poziomego
drogi zajętej przez urządzenia nie związane z jej funkcjonowaniem:
1) w pasie drogowym poza granicami administracyjnymi miast, z zastrzeżeniem pkt
3 - równowartość ceny detalicznej 5 l etyliny o najwyższej liczbie oktanowej,
obowiązującej w dniu wydania zezwolenia,
2) w pasie drogowym w granicach administracyjnych miast, z zastrzeżeniem pkt 3 -
równowartość ceny detalicznej 10 l etyliny o najwyższej liczbie oktanowej,
obowiązującej w dniu wydania zezwolenia,
3) na obiekcie mostowym - równowartość ceny detalicznej 100 l etyliny o
najwyższej liczbie oktanowej, obowiązującej w dniu wydania zezwolenia.";
7) skreśla się ż 10a;
8) w ż 14 w ust. 1 wyrazy "terenowymi organami administracji państwowej stopnia
podstawowego" zastępuje się wyrazami "zarządami gmin";
9) w ż 17 w ust. 1 wyrazy "terenowym organem administracji państwowej stopnia
podstawowego" zastępuje się wyrazami "zarządem gminy";
10) w ż 37 w ust. 1 w pkt 1 wyrazy "Milicji Obywatelskiej" zastępuje się wyrazem
"Policji".
ż 2. Do opłat i kar naliczonych, a nie pobranych do dnia wejścia w życie
rozporządzenia, stosuje się przepisy dotychczasowe.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 26 września 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia jednoosobowych spółek Skarbu
Państwa oraz przedsiębiorstw państwowych, które zostaną przekształcone w spółki
w celu wniesienia ich akcji lub udziałów do narodowych funduszy inwestycyjnych.
(Dz. U. Nr 114, poz. 550)
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych
funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202 i z 1994 r.
Nr 84, poz. 385) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 września 1993 r. w sprawie
określenia jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz przedsiębiorstw
państwowych, które zostaną przekształcone w spółki w celu wniesienia ich akcji
lub udziałów do narodowych funduszy inwestycyjnych (Dz. U. Nr 89, poz. 412, z
1994 r. Nr 113, poz. 549 oraz z 1995 r. Nr 51, poz. 282 i Nr 82, poz. 416),
wprowadza się następujące zmiany:
1) w załączniku nr 1 po pozycji 233 dodaje się pozycje od 234 do 242, określone
w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia,
2) w załączniku nr 2 po pozycji 7 dodaje się pozycje od 8 do 99, określone w
załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 września 1995 r. (poz.
550)
Załącznik nr 1
WYKAZ JEDNOOSOBOWYCH SPÓŁEK SKARBU PAŃSTWA, KTÓRYCH AKCJE LUB UDZIAŁY ZOSTANĄ
WNIESIONE DO NARODOWYCH FUNDUSZY INWESTYCYJNYCH
Lp.RegonBranżaFirma spółkiMiasto
23470486650192Zakłady Przemysłu Wełnianego WEGA S.A.Bielsko-Biała
2357002250184Fabryka Automatyki Chłodniczej FACH S.A.Cieszyn
236250018934241Kaliskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Zbożowo-Młynarskiego
PZZ w Kaliszu S.A.Kalisz
23748515221Kaliskie Zakłady Garbarskie KALSKÓR S.A.Kalisz
238890250348194Zakłady Przemysłu Jedwabniczego NOWAR S.A.Nowa Ruda
23950966231Zakłady Mięsne RAWA S.A.Rawa Mazowiecka
24035100062064Fabryka Narzędzi KUŹNIA S.A.Sułkowice
24187030579287Zakłady Urządzeń Chemicznych TOFAMA S.A.Toruń
24212102725271Zakłady Graficzne TAMKA S.A.Warszawa

Załącznik nr 2
WYKAZ PRZEDSIĘBIORSTW PAŃSTWOWYCH, KTÓRE ZOSTANĄ PRZEKSZTAŁCONE W SPÓŁKI W CELU
WNIESIENIA ICH AKCJI LUB UDZIAŁÓW DO NARODOWYCH FUNDUSZY INWESTYCYJNYCH
Lp. RegonBranżaNazwa przedsiębiorstwaMiasto
12345
83301174Andrychowska Fabryka Maszyn PONAR-ANDRYCHÓWAndrychów
955892145Przedsiębiorstwo Przemysłu Betonów PREFABET - Białe BłotaBiałe
Błota
1047042196Zakłady Przemysłu Pasmanteryjnego PASMANTABiałystok
113414077Bielska Fabryka Maszyn Włókienniczych BEFAMABielsko-Biała
122835465Bielska Fabryka Wyrobów Śrubowych BISPOLBielsko-Biała
1360798313Bielskie Przedsiębiorstwo Instalacji Sanitarnych
BEPISBielsko-Biała
143964064Fabryka Pił i Narzędzi WAPIENICABielsko-Biała
1524588561Przedsiębiorstwo Robót Drogowo-Mostowych w
Bielsku-BiałejBielsko-Biała
16127410145Wytwórnia Podkładów Strunobetonowych STRUNBETBogumiłowice
171414749196Zakłady Przemysłu Pasmanteryjnego KORONKIBrzozów
18126273531P.P. ŻEGLUGA BYDGOSKABydgoszcz
1990115859271Prasowe Zakłady Graficzne w BydgoszczyBydgoszcz
20124771108Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego im. Obrońców
BydgoszczyBydgoszcz
21684346102Zakład Budowy Maszyn ZREMB w ChojnicachChojnice
22751367256Przedsiębiorstwo Przemysłu Chłodniczego w CiechanowieCiechanów
23643318115Zakład Telemechaniki Górniczej ELEKTROMETALCieszyn
2430797147Częstochowskie Zakłady Materiałów OgniotrwałychCzęstochowa
25123547182Gnaszyńskie Zakłady Wyrobów Papierowych P.P.Częstochowa
261010779343Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Robót InżynieryjnychCzęstochowa
275723065Zakłady Elementów Wyposażenia Budownictwa Metalplast -
CzęstochowaCzęstochowa
2847444207Zakłady Konfekcji Technicznej POLNAMCzęstochowa
2938468112Zakład Urządzeń TechnologicznychCzłuchów
3050578152Huta Szkła Gospodarczego ZĄBKOWICEDąbrowa Górnicza
313328761Odlewnia Żeliwa Ciągliwego P.P.Drawski Młyn
32566776231Zakłady Mięsne w Elblągu P.P.Elbląg
33122068171Gdańskie Przedsiębiorstwo Przemysłu DrzewnegoGdańsk
34127427145P.P. Wytwórnia Podkładów StrunobetonowychGoczałków
35670577077241Przedsiębiorstwo Zbożowo-Młynarskie w GrójcuGrójec
36180004081261Przedsiębiorstwo Przemysłu Paszowego BACUTIL w
IłowieIłowo-Osada
3790119248211Przedsiębiorstwo Odzieżowe MODINAInowrocław
3856153146IZOLACJA-JAROCINJarocin
39122051171Katowickie Przedsiębiorstwo Przemysłu DrzewnegoKatowice
40530557502561Przedsiębiorstwo Robót Drogowych i Mostowych w Kędzierzynie
KoźluKędzierzyn-Koźle
411342820171Bielskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Drzewnego z siedzibą w
KętachKęty
4227074111Zakłady Urządzeń Hutniczych ZAMKęty
4363302632Kielecka Centrala Materiałów BudowlanychKielce
4459737311Kluczborskie Przedsiębiorstwo BudowlaneKluczbork
451419480145Przedsiębiorstwo Przemysłu Betonów PREFABET-KLUCZBORKKluczbork

46125606343Krakowskie Przedsiębiorstwo Robót DrogowychKraków
474730787241Przedsiębiorstwo Przemysłu Zbożowo-Młynarskiego PZZKutno
4843788136Fabryka opakowań Kosmetycznych POLLENAŁaskarzew
492520172Łęczyckie Zakłady GórniczeŁęczyca
5035955102Fabryka Osprzętu Samochodowego POLMOŁódź
5146060192Przędzalnia Czesankowa ARELANŁódź
524161295613ARPIS Przedsiębiorstwo HandloweLublin
5359022311Lubelskie Przedsiębiorstwo Budownictwa OgólnegoLublin
5462490321Lubelskie Przedsiębiorstwo Budownictwa PrzemysłowegoLublin
5551115241Okręgowe Przedsiębiorstwo Przemysłu Zbożowo-Młynarskiego
PZZLublin
562820565Fabryka Wyrobów Blaszanych POLMETALMałomice
57125635343Śląskie Przedsiębiorstwo Robót DrogowychMikołów
582239071Zakłady Mechaniczne Górnictwa i Energetyki WIROMETMikołów
59124848108Zakłady Naprawcze Taboru KolejowegoMińsk Mazowiecki
6050920231Przedsiębiorstwo Przemysłu MięsnegoMława
61590307164191Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe BAWMOXMoszczenica
62566983231Zakłady Mięsne w NiskuNisko
6357112141Kopalnie Surowców Mineralnych SURMIN w NowogrodźcuNowogrodziec
64124742108P.P. Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego w OleśnicyOleśnica
651409330611Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe DOMAROlsztyn
6663963438Opolskie Przedsiębiorstwo Nasienne CENTRALA NASIENNAOpole
67567014231Zakłady Mięsne w Ostródzie P.P.Ostróda-Morliny
684050278Fabryka Maszyn i Urządzeń Przemysłu Spożywczego SPOMASZOstrów
Wielkopolski
6929003834873Przedsiębiorstwo Budowy Maszyn i Konstrukcji - Huta Ostrowiec
P.P.Ostrowiec Świętokrzyski
7029003836061Zakłady Ostrowieckie - Przedsiębiorstwo
Produkcyjno-Wdrożeniowe P.P.Ostrowiec Świętokrzyski
711075827108Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego PATEREKPaterek
7263100051494Zakład Urządzeń Badawczych i Przemysłowych POLON w
PoznaniuPoznań
733544108311Rybnickie Przedsiębiorstwo Budowlano-InżynieryjneRybnik
7440028632Rzeszowskie Przedsiębiorstwo Handlu Artykułami Technicznymi
ELMETRzeszów
75746136211Zakłady Przemysłu Odzieżowego CONRESRzeszów
763764171Fabryka Narzędzi Skrawających FENESSiedlce
77140768988Zakłady Naprawcze Przemysłu Węglowego w Siemianowicach
ŚląskichSiemianowice Śląskie
7855171142Zakłady Cementowo-Wapiennicze NOWINYSitówka-Nowiny
7948998221Zakłady Garbarskie SKOTANSkoczów
803201785Fabryka Urządzeń Transportowych FUTSuchedniów
81890529889241Przedsiębiorstwo Przemysłu Zbożowo-Młynarskiego PZZ
ŚwidnicaŚwidnica
823175674Lubuskie Zakłady Termotechniczne ELTERMA w ŚwiebodzinieŚwiebodzin

835090930145Przedsiębiorstwo Przemysłu Betonów PREFABET-KOZIENICEŚwierze
Górne
8451279251Przedsiębiorstwo Przemysłu Cukierniczego GRYFSzczecin
851221192171Toruńskie Przedsiębiorstwo Przemysłu DrzewnegoToruń
8643825154Huta Szkła POLLENA-CZECHYTrąbki
8747415136Zakłady Konfekcji Technicznej GUMOWNIATrzebinia
8861183511P.P. TRANSPRZĘTTychy
8927849128Przedsiębiorstwo Dostawy Materiałów Odlewniczych PEDMOTychy
903567195Polskie Zakłady OptyczneWarszawa
9138362113Zakłady Sprzętu Elektroinstalacyjnego OSPEL w WierbceWierbka
92122660174Wrocławskie Fabryki Mebli WEFEMWłocławek
9352362261Dolnośląski Kombinat Rolno-Przemysłowy DOLPASZ we
WrocławiuWrocław
94328350882ODRA-TOURIST P.P.Wrocław
95124736108P.P. Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego we WrocławiuWrocław
9641967123Wrocławskie Zakłady Przemysłu NieorganicznegoWrocław
97123553182Wrocławskie Zakłady Wyrobów PapierowychWrocław
98679411171Pilskie Przedsiębiorstwo Przemysłu DrzewnegoZłotów
9948337211Żarskie Zakłady Przemysłu Odzieżowego ŻARYŻary


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

31--z dnia 17 listopada 1994 r. o zmianie ustawy o obszarach morskich
Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

32--z dnia 10 stycznia 1995 r. w sprawie sposobu prowadzenia i organizacji
działalności normalizacyjnej związanej z obronnością i bezpieczeństwem
państwa oraz rodzajów dokumentów normalizacyjnych dotyczących tej
problematyki, a także zasad i trybu opracowywania, ustanawiania i
stosowania tych dokumentów.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

33--z dnia 9 stycznia 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów
ustawy o zobowiązaniach podatkowych
34--z dnia 20 stycznia 1995 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz
wartości niematerialnych i prawnych, a także aktualizacji wyceny środków
trwałych

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

35--z dnia 11 stycznia 1995 r. w sprawie rozszerzenia zakresu świadczeń
pracowniczych podlegających zaspokojeniu ze środków Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 2 października 1995 r.
w sprawie rekompensaty za utracone zarobki dla osób wchodzących w skład
wojewódzkich i obwodowych komisji wyborczych powołanych do przeprowadzenia
wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
(Dz. U. Nr 114, poz. 552)
Na podstawie art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 398 i Nr 79, poz. 465,
z 1993 r. Nr 45, poz. 205 oraz z 1995 r. Nr 95, poz. 472) zarządza się, co
następuje:
ż 1. 1. Osobom wchodzącym w skład wojewódzkich i obwodowych komisji wyborczych,
które na czas pełnienia obowiązków w komisji otrzymały urlop bezpłatny w
zatrudniających je zakładach pracy, przysługuje za okres tego urlopu
zryczałtowana rekompensata za utracone zarobki jak za czas przepracowany.
2. Rekompensata, o której mowa w ust. 1, przysługuje za ściśle określony czas
urlopowania, potwierdzony pisemnie przez przewodniczącego właściwej komisji
wyborczej.
3. Do osób urlopowanych mają zastosowanie przepisy ż 3 ust. 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 2 października 1995 r. w sprawie diet i zwrotu
kosztów podróży dla osób wchodzących w skład komisji wyborczych powołanych do
przeprowadzenia wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 114, poz.
553).
ż 2. 1. Należności z tytułu rekompensaty wypłacają, na podstawie zaświadczeń z
zakładów pracy określających wysokość utraconych zarobków i pisemnego
potwierdzenia przewodniczącego właściwej komisji wyborczej:
1) osobom wchodzącym w skład wojewódzkich komisji wyborczych oraz obwodowych
komisji wyborczych na polskich statkach morskich - właściwe wojewódzkie biura
wyborcze,
2) osobom wchodzącym w skład obwodowych komisji wyborczych - właściwe zarządy
gmin i konsulowie.
2. Należności, o których mowa w ż 1, pokrywane są z budżetu państwa ze środków
finansowych przeznaczonych na pokrycie kosztów związanych z przeprowadzeniem
wyborów.
ż 3. Traci moc zarządzenie nr 54 Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 października
1990 r. w sprawie rekompensaty za utracone zarobki dla osób wchodzących w skład
komisji wyborczych powołanych do przeprowadzenia wyboru Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej (Monitor Polski Nr 39, poz. 309).
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 8 września
1995 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

362--z dnia 14 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a
także aktualizacji wyceny środków trwałych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

363--z dnia 16 czerwca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia
rejestracji i ewidencji bezrobotnych oraz innych osób poszukujących pracy.

364--z dnia 16 czerwca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia
pośrednictwa pracy, poradnictwa zawodowego, organizowania szkoleń
bezrobotnych, tworzenia zaplecza metodycznego dla potrzeb informacji
zawodowej i poradnictwa zawodowego oraz organizowania i finansowania
klubów pracy

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU

365--z dnia 8 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji, magazynowaniu i transporcie
wewnątrzzakładowym materiałów wybuchowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ

366--z dnia 9 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu
towarów i usług, którymi obrót z zagranicą wymaga koncesji.
367--z dnia 9 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustanowienia kontyngentów na przywóz alkoholi skażonych, niektórych
napojów alkoholowych, wyrobów tytoniowych, benzyn oraz olejów napędowych i
opałowych w 1995 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 2 października 1995 r.
w sprawie diet i zwrotu kosztów podróży dla osób wchodzących w skład komisji
wyborczych powołanych do przeprowadzenia wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej.
(Dz. U. Nr 114, poz. 553)
Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 398 i Nr 79, poz. 465,
z 1993 r. Nr 45, poz. 205 oraz z 1995 r. Nr 95, poz. 472) zarządza się, co
następuje:
ż 1. 1. Osobom wchodzącym w skład Państwowej Komisji Wyborczej, wojewódzkich
komisji wyborczych oraz obwodowych komisji wyborczych przysługują, w związku z
udziałem w pracach tych komisji, diety, zwrot kosztów podróży i inne należności
na zasadach określonych w zarządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia
14 sierpnia 1990 r. w sprawie diet i innych należności z tytułu podróży
służbowych na obszarze kraju (Monitor Polski Nr 32, poz. 257 i Nr 48, poz. 368,
z 1991 r. Nr 8, poz. 59 i Nr 42, poz. 290, z 1992 r. Nr 5, poz. 28, Nr 14, poz.
107 i Nr 35, poz. 253, z 1993 r. Nr 10, poz. 69 i Nr 56, poz. 521, z 1994 r. Nr
6, poz. 55, Nr 43, poz. 357, Nr 61, poz. 539 i Nr 64, poz. 572 oraz z 1995 r. Nr
16, poz. 200), z uwzględnieniem zmian wynikających z niniejszego rozporządzenia.
2. Dieta dla osób wchodzących w skład komisji wyborczych wynosi półtorej diety
ustalonej na podstawie zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, o którym
mowa w ust. 1.
3. W wypadkach szczególnie uzasadnionych osobom wchodzącym w skład komisji
wyborczych, wykonującym zadania wyborcze poza miejscowością stanowiącą siedzibę
komisji, przysługuje, za zgodą przewodniczącego komisji, zwrot kosztów przejazdu
własnym pojazdem samochodowym według stawek określonych w zarządzeniu Ministra
Transportu, Żeglugi i Łączności z dnia 9 maja 1989 r. w sprawie używania
samochodów osobowych, motocykli i motorowerów do celów służbowych (Monitor
Polski Nr 16, poz. 117 i Nr 35, poz. 279).
ż 2. Osobom wchodzącym w skład komisji wyborczych w obwodach głosowania
utworzonych za granicą przysługują diety i zwrot kosztów podróży, odpowiednio na
zasadach określonych w zarządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29
grudnia 1994 r. w sprawie diet i innych należności z tytułu podróży służbowych
poza granicami kraju (Monitor Polski z 1995 r. Nr 1, poz. 10), z wyłączeniem ż
15 ust. 1.
ż 3. 1. Osobom wchodzącym w skład wojewódzkich i obwodowych komisji wyborczych
za czas związany z przeprowadzeniem głosowania oraz ustaleniem wyników
głosowania i wyborów przysługuje ponadto zryczałtowana dieta w wysokości:
1) osobom wchodzącym w skład wojewódzkich komisji wyborczych - 20% przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, w miesiącu zarządzenia
wyborów,
2) osobom wchodzącym w skład obwodowych komisji wyborczych - 10% wynagrodzenia,
o którym mowa w pkt 1.
2. Dieta nie przysługuje, jeżeli osoba wchodząca w skład komisji wyborczej nie
uczestniczyła w czynnościach wyborczych, o których mowa w ust. 1, a także jeżeli
za czas związany z wykonywaniem tych czynności otrzymuje rekompensatę z tytułu
korzystania z urlopu bezpłatnego, na zasadach określonych w ż 1 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 2 października 1995 r. w sprawie rekompensaty za
utracone zarobki dla osób wchodzących w skład wojewódzkich i obwodowych komisji
wyborczych powołanych do przeprowadzenia wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej (Dz. U. Nr 114, poz. 552).
ż 4. 1. Należności, o których mowa w ż 1 i 2, są wypłacane na podstawie
rachunków akceptowanych przez przewodniczącego bądź z jego upoważnienia przez
zastępcę przewodniczącego właściwej komisji wyborczej, należności zaś, o których
mowa w ż 3 - na podstawie pisemnego potwierdzenia przewodniczącego właściwej
komisji wyborczej.
2. Należności wymienione w ust. 1 wypłacają:
1) osobom wchodzącym w skład Państwowej Komisji Wyborczej - Krajowe Biuro
Wyborcze,
2) osobom wchodzącym w skład wojewódzkich komisji wyborczych - właściwe
wojewódzkie biura wyborcze,
3) osobom wchodzącym w skład obwodowych komisji wyborczych - właściwe zarządy
gmin i konsulowie, z zastrzeżeniem pkt 4,
4) osobom wchodzącym w skład obwodowych komisji wyborczych na polskich statkach
morskich - wojewódzkie biura wyborcze właściwe dla siedziby armatora statku, w
tym również za pośrednictwem armatora.
3. Wydatki, o których mowa w ust. 1, pokrywane są z budżetu państwa ze środków
finansowych przeznaczonych na pokrycie kosztów związanych z przeprowadzeniem
wyborów.
ż 5. Przepisy ż 1 stosuje się również do osób wykonujących czynności inspekcji
na polecenie i z upoważnienia właściwych komisji wyborczych.
ż 6. Traci moc zarządzenie nr 53 Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 października
1990 r. w sprawie diet i zwrotu kosztów podróży dla osób wchodzących w skład
komisji wyborczych, powołanych do przeprowadzenia wyboru Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej (Monitor Polski Nr 39, poz. 308 i Nr 49, poz. 377).
ż 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 8 września
1995 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

368--z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

369--z dnia 13 czerwca 1995 r. w sprawie zakresu i trybu zgłaszania mienia
osób krajowych znajdującego się za granicą oraz mienia osób zagranicznych
znajdującego się w kraju.

ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

370--z dnia 23 czerwca 1995 r. w sprawie aplikacji legislacyjnej

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ

371--z dnia 22 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wynagradzania nauczycieli akademickich.
372--z dnia 22 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
stanowisk pracy oraz zasad wynagradzania pracowników szkół wyższych nie
będących nauczycielami akademickimi.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

373--z dnia 13 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
utworzenia sądów pracy i ubezpieczeń społecznych (wydziałów pracy i
ubezpieczeń społecznych) w sądach wojewódzkich i sądów pracy (wydziałów
pracy) w sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów
właściwości.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

374--z dnia 21 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
warunków technicznych i badań pojazdów.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 20 września 1995 r.
w sprawie szczegółowych zasad planowania i wykorzystywania środków finansowych
na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych sędziów i prokuratorów oraz warunków
przyznawania pomocy.
(Dz. U. Nr 114, poz. 554)
Na podstawie art. 77 ż 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju
sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz.
421 i Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406), art.
58 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 1994 r. Nr
19, poz. 70 i Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 34, poz. 163), w związku z art.
61 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 1994 r. Nr
13, poz. 48 i z 1995 r. Nr 34, poz. 163) i art. 15 ustawy z dnia 11 maja 1995 r.
o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 i Nr 104, poz. 515)
zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Pomoc finansowa na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych dla sędziów i
prokuratorów obejmuje środki na uzyskanie bądź budowę przez nich lokali
mieszkalnych.
2. Pomoc finansowa jest udzielana na podstawie umowy pożyczki.
ż 2. 1. Środki, o których mowa w ż 1 ust. 1, nie mogą być niższe niż 5% funduszu
płac przeznaczonego dla sędziów i prokuratorów.
2. Minister Sprawiedliwości, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego i Prezes
Naczelnego Sądu Administracyjnego planują i wykorzystują wielkość środków, o
których mowa w ż 1 ust. 1, w ramach właściwych części budżetu państwa.
ż 3. 1. Pomoc finansowa dla sędziów, z wyłączeniem sędziów wymienionych w ust. 2
i 3, i prokuratorów przyznawana jest przez właściwego prezesa sądu apelacyjnego
lub prokuratora apelacyjnego na wniosek zainteresowanego sędziego albo
prokuratora, w stosunku zaś do sędziów i prokuratorów zatrudnionych w
Ministerstwie Sprawiedliwości - przez Ministra Sprawiedliwości, na wniosek
zainteresowanego sędziego albo prokuratora.
2. Pomoc finansowa dla sędziów Sądu Najwyższego przyznawana jest przez
Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego na wniosek zainteresowanego sędziego.
3. Pomoc finansowa dla sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego przyznawana
jest przez Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego na wniosek zainteresowanego
sędziego.
ż 4. W ramach środków, o których mowa w ż 2 ust. 2, Minister Sprawiedliwości
dokonuje corocznie podziału kwot, przekazując je:
1) prezesom sądów apelacyjnych - dla sędziów zatrudnionych w okręgu właściwej
apelacji,
2) prokuratorom apelacyjnym - dla prokuratorów zatrudnionych w okręgu właściwej
apelacji,
3) właściwej komórce organizacyjnej w Ministerstwie Sprawiedliwości - dla
sędziów i prokuratorów zatrudnionych w tym Ministerstwie.
ż 5. Wnioski, o których mowa w ż 3, powinny zawierać udokumentowane informacje
dotyczące w szczególności:
1) sposobu uzyskania lokalu mieszkalnego i jego powierzchni,
2) kosztów,
3) zaangażowania środków własnych,
4) stanu rodziny, majątku i dochodów.
ż 6. 1. Warunkiem przyznania sędziemu lub prokuratorowi pomocy finansowej na
podstawie oprocentowanej pożyczki jest:
1) zaangażowanie środków własnych w wysokości co najmniej 30% pełnego kosztu
uzyskania bądź budowy lokalu mieszkalnego,
2) niekorzystanie w okresie ostatnich pięciu lat ze środków zakładowego funduszu
świadczeń socjalnych w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych, z wyłączeniem
pożyczki na remont mieszkania, a w przypadku krótszego okresu pracy - od daty
powołania na stanowisko.
2. Przy udzielaniu pomocy finansowej uwzględnia się informacje, o których mowa w
ż 5.
3. Udzielenie pożyczki wymaga poręczenia lub innego zabezpieczenia, określonych
w przepisach prawa cywilnego.
4. Udzielona pożyczka jest oprocentowana w stosunku rocznym w wysokości
planowanego na każdy rok wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych, określonego
w ustawie budżetowej, z uwzględnieniem dokonanych spłat.
5. Okres spłaty pożyczki ustala się na czas nie dłuższy niż 10 lat. Spłaty
dokonuje się w ratach miesięcznych bądź kwartalnych, poczynając od następnego
miesiąca po otrzymaniu pożyczki.
6. Dokonywane spłaty pożyczki odprowadza się do budżetu państwa.
ż 7. 1. Umowy określające warunki udzielania i spłaty pożyczki z sędziami sądów
powszechnych i prokuratorami zawiera właściwy prezes sądu apelacyjnego lub
prokurator apelacyjny, z sędziami zaś i prokuratorami zatrudnionymi w
Ministerstwie Sprawiedliwości - dyrektor upoważnionej przez Ministra
Sprawiedliwości komórki organizacyjnej Ministerstwa.
2. Umowy, o których mowa w ust. 1, z sędziami Sądu Najwyższego zawiera Pierwszy
Prezes Sądu Najwyższego, a z sędziami Naczelnego Sądu Administracyjnego - Prezes
tego Sądu.
ż 8. Pożyczka udzielona sędziemu lub prokuratorowi staje się natychmiast
wymagalna w razie:
1) utraty przez sędziego lub prokuratora stanowiska na skutek prawomocnego
orzeczenia sądu dyscyplinarnego (komisji dyscyplinarnej) o wydaleniu ze służby
sędziowskiej lub prokuratorskiej albo prawomocnego orzeczenia sądu skazującego
na karę dodatkową pozbawienia praw publicznych bądź zakazu zajmowania stanowiska
sędziego lub prokuratora,
2) odwołania sędziego lub prokuratora, jeżeli zrzekł się on stanowiska albo
zawarł związek małżeński z osobą, która wykonuje zawód adwokata i nie
zaprzestała go wykonywać w terminie trzech miesięcy od zawarcia związku
małżeńskiego.
ż 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Minister Sprawiedliwości: J. Jaskiernia

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 6 września 1995 r.
w sprawie wykładni art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i
opłatach lokalnych.
(Dz. U. Nr 114, poz. 555)
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
przewodniczący: A. Zoll - prezes Trybunału Konstytucyjnego,
sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, L.
Garlicki, S. Jaworski, K. Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz, J.
Skórzewska-Łosiak, J. Trzciński, B. Wierzbowski (sprawozdawca)
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 6 września 1995 r. w trybie art. 13 ust. 1
i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991
r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593 i z
1995 r. Nr 13, poz. 59) wniosku Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego o
ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 12
stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 z późn.
zm.) przez wyjaśnienie: "jakie przesłanki winny stanowić podstawę wyboru
podatnika przez organ podatkowy, spośród właściciela lub posiadacza
nieruchomości albo obiektu budowlanego nie złączonego trwale z gruntem przy
wymiarze podatku od nieruchomości"
ustalił:
Art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych
(Dz. U. Nr 9, poz. 31, z 1991 r. Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i z
1994 r. Nr 123, poz. 600) nie daje podstaw do wyboru podatnika przez organ
podatkowy przy wymiarze podatku od nieruchomości, a w sytuacji gdy samoistny
posiadacz nie jest właścicielem nieruchomości albo obiektu budowlanego nie
złączonego trwale z gruntem, określony w tym przepisie obowiązek podatkowy ciąży
na samoistnym posiadaczu.
Przewodniczący: A. Zoll
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Sędziowie: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, L. Garlicki, S. Jaworski, K.
Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz, J. Skórzewska-Łosiak, J. Trzciński, B.
Wierzbowski


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 20 września 1995 r.
dotycząca ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni przepisów art. 28 ust. 3
i 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym.
(Dz. U. Nr 114, poz. 556)
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
przewodniczący: A. Zoll - prezes Trybunału Konstytucyjnego,
sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, S.
Jaworski, K. Kolasiński (sprawozdawca), W. Łączkowski, F. Rymarz, J.
Skórzewska-Łosiak, W. Sokolewicz, J. Trzciński, B. Wierzbowski
po rozpoznaniu w dniach 13 i 20 września 1995 r. w trybie art. 13 ust. 1 i 2
ustawy z dnia 29 kwietnia 1995 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r.
Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593 i z 1995
r. Nr 13, poz. 59) wniosku Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego o ustalenie
powszechnie obowiązującej wykładni art. 28 ust. 3 i 5 ustawy z dnia 8 marca 1990
r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 16, poz. 95 z późn. zm.) przez
wyjaśnienie, czy "bezwględna większość głosów" przy nieparzystej liczbie
oddanych głosów (głosujących) oznacza oddanie głosów "za" co najmniej o jeden
więcej od sumy pozostałych ważnie oddanych głosów "przeciw" i "wstrzymujących
się", czy też oznacza oddanie głosów "za" co najmniej o jeden więcej niż wynosi
połowa ogółu głosujących liczona w liczbach pełnych,
ustalił:
1. "Bezwzględna większość głosów" w rozumieniu art. 28 ust. 3 ustawy z dnia 8
marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 16, poz. 95, z 1990 r. Nr
32, poz. 191, Nr 34, poz. 199, Nr 43, poz. 253 i Nr 89, poz. 518, z 1991 r. Nr
4, poz. 18 i Nr 110, poz. 473, z 1992 r. Nr 85, poz. 428 i Nr 100, poz. 499, z
1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 122, poz. 593 oraz z 1995 r. Nr 74, poz.
368) oznacza co najmniej o jeden głos więcej od sumy pozostałych ważnie oddanych
głosów, to znaczy przeciwnych i wstrzymujących się.
2. "Bezwzględna większość ustawowego składu rady gminy" w rozumieniu art. 28
ust. 5 wyżej wskazanej ustawy oznacza liczbę całkowitą głosów oddanych za
wnioskiem, przewyższającą połowę ustawowego składu rady, a zarazem tej połowie
najbliższą.
Przewodniczący: A. Zoll
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Sędziowie: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, S. Jaworski, K. Kolasiński, W.
Łączkowski, F. Rymarz, J. Skórzewska-Łosiak, W. Sokolewicz, J. Trzciński, B.
Wierzbowski


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 października 1995 r.
w sprawie zwiększenia wydatków oraz wysokości niedoboru budżetu państwa na rok
1995.
(Dz. U. Nr 115, poz. 557)
Na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy budżetowej na rok 1995 z dnia 30
grudnia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 27, poz. 142) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustalone w art. 1 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1995 z dnia 30 grudnia
1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 27, poz. 142) wydatki budżetu państwa w wysokości
91.467.300 tys. zł zwiększa się o kwotę 56.865 tys. zł, to jest do kwoty
91.524.165 tys. zł.
ż 2. Niedobór budżetu państwa na koniec 1995 r. ustalony w art. 1 ust. 3 ustawy
budżetowej na rok 1995 oraz w załączniku nr 3 do tej ustawy na kwotę 8.780.000
tys. zł, zwiększa się o kwotę 56.865 tys. zł, to jest do kwoty 8.836.865 tys.
zł.
ż 3. Ustalone w załączniku nr 2 do ustawy budżetowej na rok 1995 wydatki budżetu
państwa w części 35-Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej zwiększa się o
kwotę 56.865 tys. zł, odpowiednio:
1) wydatki ogółem z kwoty 2.335.174 tys. zł do kwoty 2.392.039 tys. zł, w tym
wydatki majątkowe z kwoty 312.164 tys. zł do kwoty 369.029 tys. zł,
2) wydatki w dziale 85-Ochrona zdrowia z kwoty 1.938.364 tys. zł do kwoty
1.995.229 tys. zł, w tym wydatki majątkowe z kwoty 303.050 tys. zł do kwoty
359.915 tys. zł,
3) wydatki w rozdziale 8595-Pozostała działalność z kwoty 345.833 tys. zł do
kwoty 402.698 tys. zł, w tym wydatki majątkowe z kwoty 114.139 tys. zł do kwoty
171.004 tys. zł.
ż 4. Określone w załączniku nr 3 do ustawy budżetowej na rok 1995 przychody z
tytułu kredytów zagranicznych otrzymanych w wysokości 200.110 tys. zł zwiększa
się o kwotę 56.865 tys. zł, to jest do kwoty 256.975 tys. zł, zaś ujemne saldo
przychodów i rozchodów z tytułu kredytów zagranicznych otrzymanych zmniejsza się
o kwotę 56.865 tys. zł, to jest z kwoty 565.960 tys. zł do kwoty 509.095 tys.
zł.
ż 5. Ujemne saldo finansowania zagranicznego (saldo kredytów i pożyczek
zagranicznych), określone w art. 1 ust. 4 ustawy budżetowej na rok 1995 oraz w
załączniku nr 3 do tej ustawy w wysokości 1.010.000 tys. zł, zmniejsza się o
kwotę 56.865 tys. zł, to jest do kwoty 953.135 tys. zł.
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 października 1995 r.
w sprawie dodatkowego zwiększenia wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej w
1995 r.
(Dz. U. Nr 115, poz. 558)
Na podstawie art. 38 ust. 3 ustawy budżetowej na rok 1995 z dnia 30 grudnia 1994
r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 27, poz. 141 i 142) i art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 23
grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze
budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163)
zarządza się, co następuje:
ż 1. Wysokość dodatkowego zwiększenia wynagrodzeń w państwowej sferze
budżetowej, w związku z wystąpieniem nadwyżki dochodów za I półrocze 1995 r. w
stosunku do dochodów przyjętych w ustawie budżetowej ustala się na kwotę
727.184.272 zł.
ż 2. Od dnia 1 października 1995 r. dodatkowo podwyższa się miesięczne
wynagrodzenie w państwowej sferze budżetowej:
1) o kwotę 90 zł na jeden etat kalkulacyjny w każdej części, dziale i rozdziale
klasyfikacji budżetowej, bez osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe
oraz sędziów i prokuratorów, z zastrzeżeniem pkt 2 i 3,
2) o kwotę 30 zł na jeden etat kalkulacyjny dla osadzonych,
3) o kwotę 10 zł na jeden etat kalkulacyjny dla kandydatów i żołnierzy
niezawodowych.
ż 3. W grudniu 1995 r. zostanie dokonana jednorazowa wypłata:
1) w wysokości 38 zł na jeden etat kalkulacyjny (bez osób zajmujących
kierownicze stanowiska państwowe, sędziów i prokuratorów, kandydatów oraz
żołnierzy niezawodowych),
2) w wysokości 308 zł na jeden etat kalkulacyjny dla sędziów i prokuratorów oraz
osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe.
ż 4. 1. Na sfinansowanie podwyżek wynagrodzeń, o których mowa w ż 2, i wypłat, o
których mowa w ż 3, oraz składek na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy
przeznacza się kwotę 964.642.096 zł, w tym na dotacje dla gospodarki
pozabudżetowej dotowanej i szkół wyższych kwotę 68.682.531 zł.
2. Podwyżki wynagrodzeń i jednorazowe wypłaty wynagrodzeń, wraz ze składkami na
ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy, w gospodarce pozabudżetowej dotowanej i
szkołach wyższych zostaną sfinansowane ze środków budżetu państwa, z
uwzględnieniem procentu sfinansowania określonego w załączniku nr 11 do ustawy
budżetowej na rok 1995.
ż 5. 1. Środki i limity na podwyżki wynagrodzeń oraz na jednorazowe wypłaty,
wraz ze składkami na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy, w poszczególnych
częściach budżetu, w podziale na działy i formy finansowania, z zastrzeżeniem
ust. 2 i 3, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Limity i środki na podwyżki wynagrodzeń, w wysokości określonej w ż 2 pkt 1 i
3, oraz na jednorazowe wypłaty, w wysokości określonej w ż 3 pkt 1, dla
żołnierzy i funkcjonariuszy oraz kandydatów i żołnierzy niezawodowych ustala się
w łącznej wysokości 85.481.000 zł, z tego dla:
1) pełniących służbę w jednostkach podległych Ministrowi Obrony Narodowej oraz
wyznaczonych na stanowiska służbowe w jednostkach organizacyjnych poza
Ministerstwem Obrony Narodowej:
a) żołnierzy zawodowych 29.331.000 zł,
b) żołnierzy niezawodowych 4.635.000 zł,
2) pełniących służbę w jednostkach podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych:
a) funkcjonariuszy i żołnierzy zawodowych 44.540.000 zł,
b) kandydatów i żołnierzy niezawodowych 419.000 zł,
3) funkcjonariuszy Służby Więziennej 6.556.000 zł.
3. Środki na jednorazowe wypłaty wynagrodzeń, wraz ze składkami na ubezpieczenie
społeczne i Fundusz Pracy, dla sędziów i prokuratorów, w poszczególnych
częściach budżetu, w podziale na działy, określa załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
ż 6. 1. Dysponenci części budżetowych dokonają podziału środków i limitów na
wynagrodzenia, wraz ze składkami na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy,
określonych w załącznikach nr 1 i 2, na rozdziały klasyfikacji budżetowej, z
uwzględnieniem przepisów ż 2 i 3.
2. Podziału środków i limitów, o których mowa w ż 5 ust. 2, na części, działy i
rozdziały dokonają:
1) Minister Obrony Narodowej w odniesieniu do środków i limitów określonych w ż
5 ust. 2 pkt 1,
2) Minister Spraw Wewnętrznych w odniesieniu do środków określonych w ż 5 ust. 2
pkt 2,
2) Minister Sprawiedliwości w odniesieniu do środków określonych w ż 5 ust. 2
pkt 3.
3. Dysponenci, o których mowa w ust. 1 i 2, zawiadomią Ministra Finansów o
dokonanym podziale w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia rozporządzenia.
ż 7. Środki i limity na podwyżki wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej od
dnia 1 października 1995 r. obejmują wypłaty wszystkich składników wynagrodzeń
osobowych i honorariów, wynikających ze stosunku pracy.
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 1995 r. (poz.
558)
Załącznik nr 1
Środki i limity na podwyżki wynagrodzeń oraz na jednorazowe wypłaty wraz z
pochodnymi, według poszczególnych części budżetu, w podziale na działy i formy
finansowania
w zł
WyszczególnienieJednostki budżetoweGospodarka pozabudżetowa
dotowanaGospodarka pozabudżetowa nie dotowanaSzkoły wyższe
Wynagrodzeniażż 41 i 42Limity wynagrodzeńKwota dotacjiLimity
wynagrodzeńLimity wynagrodzeńKwota dotacji
PodwyżkiJednorazowePodwyżkiJednorazowePodwyżkiJednorazowePodwyżkiJednorazowe

123456789101112
OGÓŁEM483 525 71168 356 600253 732 7436 686 010941 9189 539 84431 892 1304
492 52636 535 2395 144 70657 991 687
CZĘŚĆ 05 - URZĄD RADY MINISTRÓW
Dział 83 - Kultura i sztuka6 7509503 542
Dział 89 - Różna działalność18 0902 5469 493 370 71052 174
Dział 91 - Administracja państwowa189 27034 646103 001 20 2502 85033
726
CZĘŚĆ 06 - CENTRALNY URZĄD PLANOWANIA
Dział 66 - Różne usługi materialne 34 8304 902
Dział 89 - Różna działalność 32 4004 560
Dział 91 - Administracja państwowa102 06016 21254 405
CZĘŚĆ 08 - MINISTERSTWO FINANSÓW
Dział 79 - Oświata i wychowanie 20 2502 850
Dział 85 - Ochrona zdrowia1 890266992
Dział 89 - Różna działalność 99 09013 946
Dział 91 - Administracja państwowa12 678 9301 787 5226 654 568
CZĘŚĆ 09 - MINISTERSTWO PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
Dział 01 - Przemysł24 3003 42012 751
Dział 79 - Oświata i wychowanie84 78011 93244 488
Dział 89 - Różna działalność787 590110 846413 281 182 25025 650
Dział 91 - Administracja państwowa114 75018 92261 489
CZĘŚĆ 13 - MINISTERSTWO PRZEMYSŁU I HANDLU
Dział 01 - Przemysł
Dział 61 - Handel wewnętrzny420 93059 242220 879156 60022 040182 570
Dział 79 - Oświata i wychowanie 74 79010 526
Dział 83 - Kultura i sztuka 18 9002 66029 904
Dział 89 - Różna działalność116 10016 34060 922 45 6306 422
Dział 91 - Administracja państwowa135 81033 19472 682
CZĘŚĆ 14 - MINISTERSTWO PRZEKSZTAŁCEŃ WŁASNOŚCIOWYCH
Dział 89 - Różna działalność 43 2006 080
Dział 91 - Administracja państwowa125 55020 44267 156
CZĘŚĆ 15 - KOMISJA PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH
Dział 91 - Administracja państwowa26 1904 61014 168
CZĘŚĆ 18 - MINISTERSTWO GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA
Dział 31 - Budownictwo 74 52010 408
Dział 66 - Różne usługi materialne13 5001 9007 084
Dział 79 - Oświata i wychowanie 16 4702 318
Dział 89 - Różna działalność 27 0003 800
Dział 91 - Administracja państwowa97 74016 52852 563
CZĘŚĆ 19 - MINISTERSTWO ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
Dział 40 - Rolnictwo488 16068 704256 157 2 930 310412 414
Dział 79 - Oświata i wychowanie5 798 520816 0883 042 720 29 4304 142
Dział 83 - Kultura i sztuka 53 7307 56285 012
Dział 89 - Różna działalność 35 1004 940
Dział 91 - Administracja państwowa108 54017 74058 089
CZĘŚĆ 21 - MINISTERSTWO TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
Dział 50 - Transport3 961 170557 4982 078 587 65 0709 158
Dział 79 - Oświata i wychowanie987 120138 928517 982 54076
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe156 72 354 08449 856561 444
Dział 83 - Kultura i sztuka 23 7603 34437 593
Dział 89 - Różna działalność5 6707982 975 14 8502 090
Dział 91 - Administracja państwowa86 13013 66245 904
CZĘŚĆ 22 - MINISTERSTWO ŁĄCZNOŚCI
Dział 59 - Łączność52 3807 37227 486 164 70023 180
Dział 83 - Kultura i sztuka 7 5601 06411 961
Dział 91 - Administracja państwowa53 1909 02628 619
CZĘŚĆ 23 - URZĄD ZAMÓWIEŃ PUBLICZNYCH
Dział 91 - Administracja państwowa14 3102 9387 934
CZĘŚĆ 25 - MINISTERSTWO WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
Dział 89 - Różna działalność18 0902 5469 493 29 7004 180
Dział 91 - Administracja państwowa105 84016 74456 389 92 88013 072
CZĘŚĆ 28 - MINISTERSTWO OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I
LEŚNICTWA
Dział 31 - Budownictwo 123 93017 442
Dział 45 - Leśnictwo280 53039 482147 206189 27026 63863 0451 890266
Dział 66 - Różne usługi materialne1 679 130236 322881 108 101 52014 288

Dział 79 - Oświata i wychowanie255 69035 986134 171 11 0701 558
Dział 89 - Różna działalność 16 4702 318
Dział 91 - Administracja państwowa76 68012 94841 229
CZĘŚĆ 30 - MINISTERSTWO OBRONY NARODOWEJ
Dział 91 - Administracja państwowa173 34026 24491 809
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne94 50013 30049 588
Dział 98 - Obrona narodowa22 582 5303 178 28211 849 974 3 052 890429
666729 000102 6001 214 136
CZĘŚĆ 31 - MINISTERSTWO SPRAW WEWNĘTRZNYCH
Dział 86 - Opieka społeczna13 7701 9387 226
Dział 91 - Administracja państwowa316 17045 730166 474
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne9 597 9601 350 8245 036 441 793
260111 644
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne28 6204 02815 018
CZĘŚĆ 32 - MINISTERSTWO SPRAW ZAGRANICZNYCH
Dział 79 - Oświata i wychowanie5 4007602 834
Dział 89 - Różna działalność 62 1008 740
Dział 91 - Administracja państwowa169 83026 36690 250
CZĘŚĆ 33 - MINISTERSTWO EDUKACJI NARODOWEJ
Dział 01 - Przemysł 1 746 900245 860
Dział 40 - Rolnictwo 2 970418
Dział 61 - Handel wewnętrzny
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 1 890266
Dział 79 - Oświata i wychowanie183 830 31025 872 41496 463 253 143 10020
140
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe52 4475 24426 538 98 55013 87027 832 0733
919 24444 131 791
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek140 94019 83673 957 13 2301 862
Dział 89 - Różna działalność359 10051 772189 001 25 9203 648
Dział 91 - Administracja państwowa1 175 850167 338617 866
CZĘŚĆ 34 - MINISTERSTWO KULTURY I SZTUKI
Dział 79 - Oświata i wychowanie3 168 990446 0061 662 898
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe732 337 1 214 538171 0381 925 840
Dział 83 - Kultura i sztuka 1 732 050243 7702 740 462
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek
Dział 89 - Różna działalność 21 6003 040
Dział 91 - Administracja państwowa274 59041 418145 364
CZĘŚĆ 35 - MINISTERSTWO ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
Dział 79 - Oświata i wychowanie2 544 210358 0741 335 051 810114
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe2 738 1 259 5 344 342752 5528 474 195
Dział 85 - Ochrona zdrowia19 191 6002 701 04010 070 614 221 40031 160

Dział 89 - Różna działalność 39 6905 586
Dział 91 - Administracja państwowa248 13037 078131 196
CZĘŚĆ 36 - MINISTERSTWO SPRAWIEDLIWOŚCI
Dział 01 - Przemysł 310 50043 700
Dział 31 - Budownictwo 135 00019 000
Dział 40 - Rolnictwo 51 3007 220
Dział 61 - Handel wewnętrzny 4 050570
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 3 780532
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek 23 4903 306
Dział 91 - Administracja państwowa97 74016 52852 563
Dział 92 - Wymiar sprawiedliwości i prokuratura9 402 1201 525 9284 893 782
8 1001 140
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne ,
CZĘŚĆ 37 - URZĄD ANTYMONOPOLOWY
Dział 91 - Administracja państwowa42 1206 85222 527
CZĘŚĆ 38 - POLSKA AKADEMIA NAUK
Dział 40 - Rolnictwo 202 50028 500
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe7 5601 0643 967
Dział 86 - Opieka społeczna12 4201 7486 517
Dział 89 - Różna działalność107 46015 12456 389 86 67012 198
Dział 91 - Administracja państwowa86 40015 85647 038
CZĘŚĆ 39 - AGENCJA RYNKU ROLNEGO
Dział 61 - Handel wewnętrzny 69 39010 382
CZĘŚĆ 40 - POLSKIE CENTRUM BADAŃ I CERTYFIKACJI
Dział 66 - Różne usługi materialne 61 8309 010
CZĘŚĆ 42 - URZĄD DO SPRAW KOMBATANTÓW I OSÓB REPRESJONOWANYCH
Dział 91 - Administracja państwowa39 4206 16420 969
CZĘŚĆ 45 - URZĄD KULTURY FIZYCZNEJ I TURYSTYKI
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 1 350190
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe438 201 1 040 952146 5661 650 555
Dział 83 - Kultura i sztuka 8 9101 25414 097
Dział 85 - Ochrona zdrowia54076283
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 270 81038 114144 329
Dział 89 - Różna działalność 1 350190
Dział 91 - Administracja państwowa38 0706 59020 544
CZĘŚĆ 46 - KRAJOWY URZĄD PRACY
Dział 91 - Administracja państwowa3 544 290499 7501 860 258
CZĘŚĆ 48 - KOMITET BADAŃ NAUKOWYCH
Dział 89 - Różna działalność 13 5001 900
Dział 91 - Administracja państwowa63 9909 93034 003
CZĘŚĆ 50 - GŁÓWNY URZĄD STATYSTYCZNY
Dział 01 - Przemysł91 53012 88248 030
Dział 66 - Różne usługi materialne1 284 660180 804674 113
Dział 79 - Oświata i wychowanie 8 1001 140
Dział 89 - Różna działalność13 2301 8626 942 36 4505 130
Dział 91 - Administracja państwowa904 500128 840475 336
CZĘŚĆ 51 - GŁÓWNY URZĘDU CEŁ
Dział 79 - Oświata i wychowanie 21 8703 078
Dział 91 - Administracja państwowa3 418 470483 2741 794 802
CZĘŚĆ 52 - PAŃSTWOWA AGENCJA ATOMISTYKI
Dział 91 - Administracja państwowa28 0804 56815 018
CZĘŚĆ 53 - WYŻSZY URZĄD GÓRNICZY
Dział 89 - Różna działalność 6 750950
Dział 91 - Administracja państwowa145 26021 67676 791
CZĘŚĆ 54 - URZĄD PATENTOWY RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dział 89 - Różna działalność 10 8001 520
Dział 91 - Administracja państwowa96 39014 49051 005
CZĘŚĆ 55 - KASA ROLNICZEGO UBEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne 1 593 810225 238
CZĘŚĆ 56 - POLSKA AGENCJA PRASOWA
Dział 66 - Różne usługi materialne 213 30030 94474 885
CZĘŚĆ 57 - POLSKI KOMITET NORMALIZACYJNY
Dział 89 - Różna działalność79 65012 13442 221
CZĘŚĆ 58 - ZAKŁAD UBEZPIECZEŃ SPOŁECZNYCH
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne 9 674 6401 363 772
CZĘŚĆ 59 - GŁÓWNY URZĄD MIAR
Dział 91 - Administracja państwowa489 51070 126257 43
CZĘŚĆ 80 - REGIONALNE IZBY OBRACHUNKOWE
Dział 91 - Administracja państwowa287 01040 394150 606
CZĘŚĆ 85/01 - Województwo stołeczne warszawskie
Dział 31 - Budownictwo 39 1505 510
Dział 40 - Rolnictwo105 03014 78255 114 60 2108 474
Dział 45 - Leśnictwo5 4007602 834
Dział 66 - Różne usługi materialne 3 510494
Dział 70 - Gospodarka komunalna303 21042 674159 107 149 31021 014
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa6 7509503 542 1 620228
Dział 79 - Oświata i wychowanie 2 700380
Dział 83 - Kultura i sztuka 192 24027 056304 164
Dział 85 - Ochrona zdrowia10 191 4201 434 3485 347 853 122 58017 252
Dział 86 - Opieka społeczna514 44072 884270 169 2 970418
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 59 6708 39824 845
Dział 89 - Różna działalność 67 7709 538
Dział 91 - Administracja państwowa398 52056 704209 403
CZĘŚĆ 85/03 - Województwo bialskopodlaskie
Dział 40 - Rolnictwo85 59012 04644 913 55 0807 752
Dział 45 - Leśnictwo1 350190708
Dział 70 - Gospodarka komunalna27 5403 87614 451 4 050570
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa10 5301 4825 526
Dział 83 - Kultura i sztuka 40 2305 66263 652
Dział 85 - Ochrona zdrowia1 527 660215 004801 625
Dział 86 - Opieka społeczna63 7209 15833 524
Dział 89 - Różna działalność 29 1604 104
Dział 91 - Administracja państwowa105 03015 39855 397
CZĘŚĆ 85/05 - Województwo białostockie
Dział 40 - Rolnictwo119 34016 79662 623 165 24023 256
Dział 45 - Leśnictwo5 9408363 117
Dział 66 - Różne usługi materialne 3 510494
Dział 70 - Gospodarka komunalna5 9408363 117
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa11 3401 5965 951
Dział 79 - Oświata i wychowanie 4 590646
Dział 83 - Kultura i sztuka 90 45012 730143 111
Dział 85 - Ochrona zdrowia2 867 130403 5221 504 500 39 9605 624
Dział 86 - Opieka społeczna233 01033 402122 550 1 620228
Dział 89 - Różna działalność 42 1205 928
Dział 91 - Administracja państwowa181 44026 15295 492
CZĘŚĆ 85/07 - Województwo bielskie
Dział 01 - Przemysł 9 1801 292
Dział 40 - Rolnictwo75 06010 56439 387 37 2605 244
Dział 45 - Leśnictwo2 7003801 417
Dział 66 - Różne usługi materialne 7 5601 064
Dział 70 - Gospodarka komunalna7 5601 0643 967 1 890266
Dział 79 - Oświata i wychowanie403 65056 810211 812
Dział 83 - Kultura i sztuka 78 84011 096124 741
Dział 85 - Ochrona zdrowia3 715 470522 9181 949 658
Dział 86 - Opieka społeczna231 03032 642121 289 1 350190
Dział 89 - Różna działalność 54 8107 714
Dział 91 - Administracja państwowa181 44026 15295 492
CZĘŚĆ 85/09 - Województwo bydgoskie
Dział 01 - Przemysł 11 6101 634
Dział 40 - Rolnictwo118 26016 64462 056 93 15013 110
Dział 45 - Leśnictwo10 8001 5205 667
Dział 61 - Handel wewnętrzny 7 020988
Dział 66 - Różne usługi materialne 13 5001 900
Dział 70 - Gospodarka komunalna8 1001 1404 250
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa25 9203 64813 601
Dział 79 - Oświata i wychowanie767 880108 072402 938
Dział 83 - Kultura i sztuka 114 21016 074180 704
Dział 85 - Ochrona zdrowia4 398 030618 9822 307 826 295 38041 572
Dział 86 - Opieka społeczna376 11052 934197 360 13 7701 938
Dział 89 - Różna działalność 36 4505 130
Dział 91 - Administracja państwowa185 22026 68497 476
CZĘŚĆ 85/11 - Województwo chełmskie
Dział 40 - Rolnictwo72 90010 26038 254 26 4603 724
Dział 45 - Leśnictwo3 7805321 984
Dział 70 - Gospodarka komunalna73 71010 37438 679 25 6503 610
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa17 8202 5089 351
Dział 83 - Kultura i sztuka 49 4106 95478 177
Dział 85 - Ochrona zdrowia1 214 460170 924637 277 7 2901 026
Dział 86 - Opieka społeczna103 14014 51654 122 810114
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek1 350190708
Dział 89 - Różna działalność 29 7004 180
Dział 91 - Administracja państwowa101 52014 90453 555
CZĘŚĆ 85/13 - Województwo ciechanowskie
Dział 40 - Rolnictwo95 31013 41450 013 106 38014 972
Dział 45 - Leśnictwo1 350190708
Dział 66 - Różne usługi materialne7 8301 1024 109
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa10 2601 4445 384
Dział 83 - Kultura i sztuka 40 2305 66263 652
Dział 85 - Ochrona zdrowia1 728 540243 276907 035 10 8001 520
Dział 86 - Opieka społeczna145 80020 52076 507 2 160304
Dział 89 - Różna działalność 52 6507 410
Dział 91 - Administracja państwowa140 13020 33873 815
CZĘŚĆ 85/15 - Województwo częstochowskie
Dział 40 - Rolnictwo85 59012 04644 913 35 6405 016
Dział 45 - Leśnictwo2 7003801 417
Dział 66 - Różne usługi materialne 10 8001 520
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa7 2901 0263 825
Dział 83 - Kultura i sztuka 51 8407 29682 022
Dział 85 - Ochrona zdrowia3 060 180430 6921 605 801 11 0701 558
Dział 86 - Opieka społeczna113 13015 92259 364 54076
Dział 89 - Różna działalność 31 5904 446
Dział 91 - Administracja państwowa186 30026 83698 043
CZĘŚĆ 85/17 - Województwo elbląskie
Dział 31 - Budownictwo 5 400760
Dział 40 - Rolnictwo98 82013 90851 855 103 68014 592
Dział 45 - Leśnictwo5 1307222 692
Dział 70 - Gospodarka komunalna6 7509503 542
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa8 9101 2544 675
Dział 83 - Kultura i sztuka 67 5009 500106 799
Dział 85 - Ochrona zdrowia2 066 580290 8521 084 419 3 240456
Dział 86 - Opieka społeczna179 01025 19493 934 1 350190
Dział 89 - Różna działalność 21 0602 964
Dział 91 - Administracja państwowa139 59020 26273 532
CZĘŚĆ 85/19 - Województwo gdańskie
Dział 40 - Rolnictwo82 08011 55243 071 122 31017 214
Dział 45 - Leśnictwo9 9901 4065 242
Dział 66 - Różne usługi materialne 13 5001 900
Dział 79 - Oświata i wychowanie82 08011 55243 071 810114
Dział 83 - Kultura i sztuka 136 35019 190215 734
Dział 85 - Ochrona zdrowia3 553 470500 1181 864 650 139 32019 608
Dział 86 - Opieka społeczna402 30056 620211 103 5 130722
Dział 89 - Różna działalność 67 5009 500
Dział 91 - Administracja państwowa238 41034 170125 387
CZĘŚĆ 85/21 - Województwo gorzowskie
Dział 01 - Przemysł 8 6401 216
Dział 31 - Budownictwo 9 9901 406
Dział 40 - Rolnictwo105 03014 78255 114 90 45012 730
Dział 45 - Leśnictwo6 7509503 542
Dział 70 - Gospodarka komunalna4 5906462 409
Dział 79 - Oświata i wychowanie301 05042 370157 973 4 860684
Dział 83 - Kultura i sztuka 58 3208 20892 274
Dział 85 - Ochrona zdrowia2 710 530381 4821 422 326 26 1903 686
Dział 86 - Opieka społeczna257 94036 556135 468 3 510493
Dział 89 - Różna działalność 49 4106 954
Dział 91 - Administracja państwowa153 36022 20080 758
CZĘŚĆ 85/23 - Województwo jeleniogórskie
Dział 31 - Budownictwo 7 5601 064
Dział 40 - Rolnictwo76 68010 79240 237 31 0504 370
Dział 45 - Leśnictwo1 890266992
Dział 70 - Gospodarka komunalna9 4501 3304 959 5 670798
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa8 1001 1404 250
Dział 79 - Oświata i wychowanie 2 430342
Dział 83 - Kultura i sztuka 54 8107 71486 721
Dział 85 - Ochrona zdrowia2 507 220352 8681 315 640 2 430342
Dział 86 - Opieka społeczna196 02027 588102 860
Dział 89 - Różna działalność 61 2908 626
Dział 91 - Administracja państwowa122 85017 90664 748
CZĘŚĆ 85/25 - Województwo kaliskie
Dział 40 - Rolnictwo149 85021 09078 632 36 7205 168
Dział 70 - Gospodarka komunalna6 4809123 400
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa11 8801 6726 234 5 130722
Dział 79 - Oświata i wychowanie260 82036 708136 863
Dział 83 - Kultura i sztuka 68 3109 614108 081
Dział 85 - Ochrona zdrowia2 654 640373 6161 392 998 1 890266
Dział 86 - Opieka społeczna258 39036 442135 623 4 320608
Dział 89 - Różna działalność 21 0602 964
Dział 91 - Administracja państwowa162 27023 45485 433
CZĘŚĆ 85/27 - Województwo katowickie
Dział 01 - Przemysł 29 1604 104
Dział 31 - Budownictwo33 7504 75017 710
Dział 40 - Rolnictwo178 47025 11893 650 53 1907 486
Dział 45 - Leśnictwo9 4501 3304 959
Dział 66 - Różne usługi materialne 14 8502 090
Dział 79 - Oświata i wychowanie1 634 310230 014857 589 9 1801 292
Dział 83 - Kultura i sztuka 142 02019 988224 705
Dział 85 - Ochrona zdrowia18 195 0302 560 7829 547 674 122 31017 214
Dział 86 - Opieka społeczna578 25081 548303 507 3 780532
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 10 8001 5204 497
Dział 89 - Różna działalność 72 09010 146
Dział 91 - Administracja państwowa510 30072 436268 059
CZĘŚĆ 85/29 - Województwo kieleckie
Dział 40 - Rolnictwo122 04017 17664 039 39 1505 510
Dział 45 - Leśnictwo7 8301 1024 109
Dział 66 - Różne usługi materialne 10 8001 520
Dział 70 - Gospodarka komunalna9 4501 3304 959
Dział 83 - Kultura i sztuka 125 01017 594197 792
Dział 85 - Ochrona zdrowia4 744 980667 8122 489 884 183 33025 802
Dział 86 - Opieka społeczna427 95060 230224 563 10 8001 520
Dział 89 - Różna działalność 51 3007 220
Dział 91 - Administracja państwowa200 07028 774105 268
CZĘŚĆ 85/31 - Województwo konińskie
Dział 31 - Budownictwo 18 9002 660
Dział 40 - Rolnictwo96 85013 49050 296 50 7607 144
Dział 70 - Gospodarka komunalna6 2108743 259 4 050570
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa14 0401 9767 357 10 5301 482
Dział 83 - Kultura i sztuka 35 1004 94055 535
Dział 85 - Ochrona zdrowia1 482 030208 582777 682 1 080152
Dział 86 - Opieka społeczna127 98018 24067 261 54076
Dział 89 - Różna działalność 22 6803 192
Dział 91 - Administracja państwowa122 58017 86864 606
CZĘŚĆ 85/33 - Województwo koszalińskie
Dział 40 - Rolnictwo121 23017 06263 614 28 0803 952
Dział 45 - Leśnictwo2 7003801 417
Dział 50 - Transport 2 970418
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa12 1501 7106 376
Dział 79 - Oświata i wychowanie 4 860684
Dział 83 - Kultura i sztuka 48 6006 84076 895
Dział 85 - Ochrona zdrowia1 970 730277 3621 034 122 15 3902 166
Dział 86 - Opieka społeczna238 05034 048125 165 6 480912
Dział 89 - Różna działalność 28 3503 990
Dział 91 - Administracja państwowa133 65019 42670 415
CZĘŚĆ 85/35 - Województwo krakowskie
Dział 31 - Budownictwo 18 9002 660
Dział 40 - Rolnictwo78 03010 98240 946 54 0007 600
Dział 45 - Leśnictwo2 7003801 417
Dział 66 - Różne usługi materialne 13 5001 900
Dział 70 - Gospodarka komunalna185 49026 10697 334 173 07024 358
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa35 9105 05418 843
Dział 79 - Oświata i wychowanie197 91027 854103 851
Dział 83 - Kultura i sztuka 161 19022 686255 036
Dział 85 - Ochrona zdrowia5 097 330717 4022 674 777 269 46037 924
Dział 86 - Opieka społeczna542 16076 304284 493 4 590646
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 19 1702 6987 982
Dział 89 - Różna działalność 68 0409 576
Dział 91 - Administracja państwowa212 22030 484111 644
CZĘŚĆ 85/37 - Województwo krośnieńskie
Dział 40 - Rolnictwo95 58013 45250 156 40 7705 738
Dział 45 - Leśnictwo2 9704181 558
Dział 70 - Gospodarka komunalna6 2108743 259
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa16 2002 2808 501 11 6101 634
Dział 83 - Kultura i sztuka 71 55010 070113 207
Dział 85 - Ochrona zdrowia2 240 190315 2861 175 519 17 8202 508
Dział 86 - Opieka społeczna114 30016 15060 007
Dział 89 - Różna działalność 32 1304 522
Dział 91 - Administracja państwowa127 44018 55267 156
CZĘŚĆ 85/39 - Województwo legnickie
Dział 31 - Budownictwo 11 0701 558
Dział 40 - Rolnictwo88 29012 42646 329 98 55013 870
Dział 45 - Leśnictwo2 7003801 417
Dział 66 - Różne usługi materialne 5 400760
Dział 70 - Gospodarka komunalna4 8606842 550
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa24 3003 42012 751
Dział 79 - Oświata i wychowanie95 04013 37649 871
Dział 83 - Kultura i sztuka 55 0807 75287 148
Dział 85 - Ochrona zdrowia2 412 990339 6061 266 194
Dział 86 - Opieka społeczna195 75027 550102 718
Dział 89 - Różna działalność 32 6704 598
Dział 91 - Administracja państwowa124 47018 13465 598
CZĘŚĆ 85/41 - Województwo leszczyńskie
Dział 40 - Rolnictwo83 43011 74243 779 23 4903 306
Dział 45 - Leśnictwo1 350190708
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa9 7201 3685 100
Dział 79 - Oświata i wychowanie 5 940836
Dział 83 - Kultura i sztuka 26 1903 68641 438
Dział 85 - Ochrona zdrowia1 514 160213 104794 541 2 430342
Dział 86 - Opieka społeczna121 23017 06263 614 3 240456
Dział 89 - Różna działalność 18 9002 660
Dział 91 - Administracja państwowa133 92019 46470 557
CZĘŚĆ 85/43 - Województwo lubelskie
Dział 40 - Rolnictwo135 81019 11471 265 96 39013 566
Dział 45 - Leśnictwo4 0505702 125
Dział 66 - Różne usługi materialne 17 5502 470
Dział 70 - Gospodarka komunalna8 1001 1404 250 71 55010 070
Dział 79 - Oświata i wychowanie67 2309 46235 278 5 400760
Dział 83 - Kultura i sztuka 168 75023 750266 998
Dział 85 - Ochrona zdrowia4 006 530563 8822 102 390 63 7208 968
Dział 86 - Opieka społeczna289 53041 002152 045 6 750950
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek 2 700380
Dział 89 - Różna działalność 41 0405 776
Dział 91 - Administracja państwowa209 52030 104110 227
CZĘŚĆ 85/45 - Województwo łomżyńskie
Dział 40 - Rolnictwo111 51015 69458 514 116 10016 340
Dział 45 - Leśnictwo1 080152567
Dział 70 - Gospodarka komunalna29 1604 10415 301 8 6401 216
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa13 5001 9007 084 1 080152
Dział 79 - Oświata i wychowanie 54076
Dział 83 - Kultura i sztuka 47 2506 65074 759
Dział 85 - Ochrona zdrowia1 361 880191 672714 634 4 590646
Dział 86 - Opieka społeczna56 7007 98029 753
Dział 89 - Różna działalność 20 7902 926
Dział 91 - Administracja państwowa105 57015 47455 680
CZĘŚĆ 85/47 - Województwo łódzkie
Dział 31 - Budownictwo 24 3003 420
Dział 40 - Rolnictwo74 52010 48839 104 35 6405 016
Dział 66 - Różne usługi materialne 6 750950
Dział 70 - Gospodarka komunalna22 9503 23012 043
Dział 83 - Kultura i sztuka 175 50024 700277 677
Dział 85 - Ochrona zdrowia3 562 380501 3721 869 326 15 6602 204
Dział 86 - Opieka społeczna522 45075 530274 151 1 620228
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 37 5305 28215 626
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek1 080152567
Dział 89 - Różna działalność 65 3409 196
Dział 91 - Administracja państwowa198 45028 546104 418
CZĘŚĆ 85/49 - Województwo nowosądeckie
Dział 31 - Budownictwo 13 5001 900
Dział 40 - Rolnictwo105 84014 89655 539 38 3405 396
Dział 45 - Leśnictwo1 890266992
Dział 66 - Różne usługi materialne 8 1001 140
Dział 70 - Gospodarka komunalna3 7805321 984
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa34 8304 90218 277
Dział 83 - Kultura i sztuka 80 46011 324127 304
Dział 85 - Ochrona zdrowia2 822 040397 1761 480 839 10 5301 482
Dział 86 - Opieka społeczna180 18025 72694 717 54076
Dział 89 - Różna działalność 35 6405 016
Dział 91 - Administracja państwowa150 93021 85879 482
CZĘŚĆ 85/51 - Województwo olsztyńskie
Dział 40 - Rolnictwo170 91024 05489 683 139 05019 570
Dział 45 - Leśnictwo2 7003801 417
Dział 50 - Transport 5 670798
Dział 66 - Różne usługi materialne 2 700380
Dział 70 - Gospodarka komunalna5 9408363 117
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa17 5502 4709 209
Dział 83 - Kultura i sztuka 103 95014 630164 470
Dział 85 - Ochrona zdrowia3 276 720461 1681 719 428 21 6003 040
Dział 86 - Opieka społeczna252 18035 492132 329 4 590646
Dział 89 - Różna działalność 35 6405 016
Dział 91 - Administracja państwowa178 20025 69693 792
CZĘŚĆ 85/53 - Województwo opolskie
Dział 31 - Budownictwo 13 5001 900
Dział 40 - Rolnictwo172 80024 32090 675 46 9806 612
Dział 45 - Leśnictwo2 1603041 133
Dział 66 - Różne usługi materialne 5 940836
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 10 8001 520
Dział 79 - Oświata i wychowanie71 82010 10837 687 810114
Dział 83 - Kultura i sztuka 69 6609 804110 217
Dział 85 - Ochrona zdrowia4 178 790588 1262 192 781 121 77017 138
Dział 86 - Opieka społeczna262 44036 936137 713 1 890266
Dział 89 - Różna działalność 47 5206 688
Dział 91 - Administracja państwowa193 32027 824101 726
CZĘŚĆ 85/55 - Województwo ostrołęckie
Dział 40 - Rolnictwo89 10012 54046 754 36 4505 130
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa5 4007602 834 16 2002 280
Dział 79 - Oświata i wychowanie 7 8301 102
Dział 83 - Kultura i sztuka 38 6105 43461 089
Dział 85 - Ochrona zdrowia1 483 110208 734778 248
Dział 86 - Opieka społeczna131 22018 46868 856 6 210874
Dział 89 - Różna działalność 30 5104 294
Dział 91 - Administracja państwowa118 80017 33662 623
CZĘŚĆ 85/57 - Województwo pilskie
Dział 40 - Rolnictwo82 35011 59043 212 32 4004 560
Dział 50 - Transport 5 400760
Dział 70 - Gospodarka komunalna1 620228850
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa13 5001 9007 084
Dział 79 - Oświata i wychowanie 5 130722
Dział 83 - Kultura i sztuka 30 5104 29448 273
Dział 85 - Ochrona zdrowia1 949 400274 3601 022 930 9 1801 292
Dział 86 - Opieka społeczna209 25029 450109 802 5 130722
Dział 89 - Różna działalność 28 0803 952
Dział 91 - Administracja państwowa142 83020 71875 232
CZĘŚĆ 85/59 - Województwo piotrkowskie
Dział 40 - Rolnictwo86 40012 16045 338 39 6905 586
Dział 45 - Leśnictwo6 7509503 542 3 240456
Dział 70 - Gospodarka komunalna5 9408363 117
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa13 5001 9007 084
Dział 83 - Kultura i sztuka 26 4603 72441 865
Dział 85 - Ochrona zdrowia2 552 580359 2521 339 443 10 8001 520
Dział 86 - Opieka społeczna177 57025 11893 236 4 590646
Dział 89 - Różna działalność 33 2104 674
Dział 91 - Administracja państwowa148 50021 51678 207
CZĘŚĆ 85/61 - Województwo płockie
Dział 40 - Rolnictwo90 45012 73047 463 48 0606 764
Dział 66 - Różne usługi materialne 7 020988
Dział 70 - Gospodarka komunalna7 2901 0263 825
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa13 5001 9007 084 17 8202 508
Dział 83 - Kultura i sztuka 74 25010 450117 479
Dział 85 - Ochrona zdrowia2 412 450339 5301 265 911 20 2502 850
Dział 86 - Opieka społeczna256 23036 442134 629 5 670798
Dział 89 - Różna działalność 26 7303 762
Dział 91 - Administracja państwowa129 87018 89468 431
CZĘŚĆ 85/63 - Województwo poznańskie
Dział 31 - Budownictwo 51 3007 220
Dział 40 - Rolnictwo109 35015 39057 380 199 80028 120
Dział 45 - Leśnictwo2 1603041 133
Dział 66 - Różne usługi materialne 13 5001 900
Dział 70 - Gospodarka komunalna106 65015 01055 964 8 6401 216 ,
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa21 6003 04011 334
Dział 79 - Oświata i wychowanie 8 9101 254
Dział 83 - Kultura i sztuka 75 06010 564118 760
Dział 85 - Ochrona zdrowia5 546 340780 5962 910 391 95 58013 452
Dział 86 - Opieka społeczna191 70026 980100 593
Dział 89 - Różna działalność 68 5809 652
Dział 91 - Administracja państwowa210 60030 256110 794
CZĘŚĆ 85/65 - Województwo przemyskie
Dział 31 - Budownictwo9 4501 3304 959
Dział 40 - Rolnictwo95 58013 45250 155 38 6105 434
Dział 45 - Leśnictwo2 1603041 133
Dział 50 - Transport 4 320608
Dział 66 - Różne usługi materialne 2 430342
Dział 70 - Gospodarka komunalna9 7201 3685 100 4 860684
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa11 0701 5585 809 18 9002 660
Dział 83 - Kultura i sztuka 67 5009 500106 799
Dział 85 - Ochrona zdrowia1 836 000258 400963 424
Dział 86 - Opieka społeczna173 61024 43491 100 1 080152
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek810114425
Dział 89 - Różna działalność 36 7205 168
Dział 91 - Administracja państwowa113 67016 61459 931
CZĘŚĆ 85/67 - Województwo radomskie
Dział 40 - Rolnictwo123 12017 32864 606 36 9905 206
Dział 45 - Leśnictwo1 620228850
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa12 9601 8246 801 ,
Dział 79 - Oświata i wychowanie136 62019 22871 690
Dział 83 - Kultura i sztuka 75 60010 640119 615
Dział 85 - Ochrona zdrowia2 960 280416 6321 553 380 2 700380
Dział 86 - Opieka społeczna287 82040 584151 066 2 430342
Dział 89 - Różna działalność 30 5104 294
Dział 91 - Administracja państwowa166 32024 02487 558
CZĘŚĆ 85/69 - Województwo rzeszowskie
Dział 01 - Przemysł 14 0401 976
Dział 31 - Budownictwo13 2301 8626 942
Dział 40 - Rolnictwo115 56016 26460 639 70 2009 880
Dział 66 - Różne usługi materialne 3 510494
Dział 70 - Gospodarka komunalna6 4809123 400
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa14 8502 0907 792
Dział 79 - Oświata i wychowanie538 92075 848282 793 10 8001 520
Dział 83 - Kultura i sztuka 112 86015 884178 568
Dział 85 - Ochrona zdrowia3 548 340499 3961 861 959 34 8304 902
Dział 86 - Opieka społeczna186 48026 37297 912 810114
Dział 89 - Różna działalność 35 9105 054
Dział 91 - Administracja państwowa167 13024 13887 983
CZĘŚĆ 85/71 - Województwo siedleckie
Dział 40 - Rolnictwo151 74021 35679 624 41 3105 814
Dział 66 - Różne usługi materialne 5 400760
Dział 70 - Gospodarka komunalna30 7804 33216 152
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa14 0401 9767 367
Dział 79 - Oświata i wychowanie 3 240456
Dział 83 - Kultura i sztuka 46 1706 49873 051
Dział 85 - Ochrona zdrowia1 921 590270 4461 008 337 2 700380
Dział 86 - Opieka społeczna133 11018 73469 848 4 050570
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek54076283
Dział 89 - Różna działalność 17 5502 470
Dział 91 - Administracja państwowa186 57026 87498 184
CZĘŚĆ 85/73 - Województwo sieradzkie
Dział 31 - Budownictwo 16 2002 280
Dział 40 - Rolnictwo95 58013 45250 155 34 8304 902
Dział 45 - Leśnictwo3 5104941 842
Dział 70 - Gospodarka komunalna7 5601 0643 967 32 4004 560
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa12 1501 7106 376
Dział 83 - Kultura i sztuka 38 0705 35860 235
Dział 85 - Ochrona zdrowia2 008 530282 6821 053 958 27038
Dział 86 - Opieka społeczna146 43020 90076 972 1 890266
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek810114425
Dział 89 - Różna działalność 27 2703 838
Dział 91 - Administracja państwowa115 56016 88060 922
CZĘŚĆ 85/75 - Województwo skierniewickie
Dział 40 - Rolnictwo108 27015 23856 814 68 0409 576
Dział 45 - Leśnictwo1 890266992
Dział 66 - Różne usługi materialne6 2108743 259
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa27 0003 80014 168
Dział 83 - Kultura i sztuka 33 4804 71252 972
Dział 85 - Ochrona zdrowia1 621 350228 190850 788 11 3401 596
Dział 86 - Opieka społeczna96 03013 64250 449 2 700380
Dział 89 - Różna działalność 29 1604 104
Dział 91 - Administracja państwowa124 74018 17265 740
CZĘŚĆ 85/77 - Województwo słupskie
Dział 31 - Budownictwo 9 4501 330
Dział 40 - Rolnictwo78 84011 09641 371 40 5005 700
Dział 45 - Leśnictwo4 3206082 267
Dział 50 - Transport 6 210874
Dział 70 - Gospodarka komunalna2 7003801 417
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa10 8001 5205 667 27 2703 838
Dział 83 - Kultura i sztuka 56 9708 01890 138
Dział 85 - Ochrona zdrowia1 856 250261 250974 050 14 3102 014
Dział 86 - Opieka społeczna120 42016 94863 189 2 970418
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek810114425
Dział 89 - Różna działalność 32 9404 636
Dział 91 - Administracja państwowa121 50017 71664 039
CZĘŚĆ 85/79 - Województwo suwalskie
Dział 40 - Rolnictwo108 81015 31457 097 72 09010 146
Dział 45 - Leśnictwo8 1001 1404 250
Dział 61 - Handel wewnętrzny
Dział 66 - Różne usługi materialne 2 700380
Dział 70 - Gospodarka komunalna8 1001 1404 250
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa13 7701 9387 226
Dział 83 - Kultura i sztuka 51 3007 22081 167
Dział 85 - Ochrona zdrowia2 173 500305 9001 140 524 1 350190
Dział 86 - Opieka społeczna149 58021 20478 561 810114
Dział 89 - Różna działalność 33 2104 674
Dział 91 - Administracja państwowa162 54023 49285 575
CZĘŚĆ 85/81 - Województwo szczecińskie
Dział 31 - Budownictwo 54 8107 714
Dział 40 - Rolnictwo152 01021 39479 766 134 46018 924
Dział 45 - Leśnictwo7 0209883 684 3 780532
Dział 66 - Różne usługi materialne 12 1501 710
Dział 70 - Gospodarka komunalna3 7805321 984
Dział 79 - Oświata i wychowanie59 1308 32231 028 4 860684
Dział 83 - Kultura i sztuka 151 20021 280239 230
Dział 85 - Ochrona zdrowia4 021 380565 9722 110 182 21 0602 964
Dział 86 - Opieka społeczna293 76042 180154 532 4 050570
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 36 1805 09215 064
Dział 89 - Różna działalność 59 9408 436
Dział 91 - Administracja państwowa203 85029 306107 252
CZĘŚĆ 85/83 - Województwo tarnobrzeskie
Dział 31 - Budownictwo 12 1501 710
Dział 40 - Rolnictwo106 11014 93455 680 37 8005 320
Dział 45 - Leśnictwo1 620228850
Dział 66 - Różne usługi materialne9 4501 3304 959
Dział 70 - Gospodarka komunalna7 0209883 684 14 8502 090
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa16 4702 3188 642
Dział 83 - Kultura i sztuka 55 3507 79087 575
Dział 85 - Ochrona zdrowia2 336 850328 8901 226 240 14 3102 014
Dział 86 - Opieka społeczna142 83020 10274 949 2 430342
Dział 89 - Różna działalność 19 7102 774
Dział 91 - Administracja państwowa172 53024 89890 817
CZĘŚĆ 85/85 - Województwo tarnowskie
Dział 01 - Przemysł 11 0701 558
Dział 40 - Rolnictwo109 89015 46657 664 66 6909 386
Dział 70 - Gospodarka komunalna27 0003 80014 168 8 1001 140
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa12 4201 7486 517
Dział 79 - Oświata i wychowanie368 55051 870193 393
Dział 83 - Kultura i sztuka 53 1907 48684 158
Dział 85 - Ochrona zdrowia2 668 950375 6301 400 507
Dział 86 - Opieka społeczna202 50028 500106 260 1 890266
Dział 89 - Różna działalność 35 1004 940
Dział 91 - Administracja państwowa162 81023 53085 716
CZĘŚĆ 85/87 - Województwo toruńskie
Dział 40 - Rolnictwo110 16015 50457 805 63 4508 930
Dział 45 - Leśnictwo3 7805321 984
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa21 6003 04011 334 54076
Dział 83 - Kultura i sztuka 121 23017 062191 811
Dział 85 - Ochrona zdrowia2 738 070385 3581 436 777 12 1501 710
Dział 86 - Opieka społeczna196 47027 816103 172 3 510494
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek1 350190708
Dział 89 - Różna działalność 39 6905 586
Dział 91 - Administracja państwowa146 34021 21277 074
CZĘŚĆ 85/89 - Województwo wałbrzyskie
Dział 31 - Budownictwo 8 6401 216
Dział 40 - Rolnictwo92 34012 99648 455 36 4505 130
Dział 45 - Leśnictwo2 7003801 417
Dział 70 - Gospodarka komunalna4 0505702 125
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa7 0209883 684
Dział 83 - Kultura i sztuka 48 8706 87877 322
Dział 85 - Ochrona zdrowia3 470 850488 4901 821 296 29 4304 142
Dział 86 - Opieka społeczna201 96028 424105 977 1 350190
Dział 89 - Różna działalność 48 8706 878
Dział 91 - Administracja państwowa179 28025 84894 359
CZĘŚĆ 85/91 - Województwo włocławskie
Dział 31 - Budownictwo 10 8001 520
Dział 40 - Rolnictwo72 36010 18437 970 45 3606 384
Dział 45 - Leśnictwo5 1307222 692
Dział 70 - Gospodarka komunalna8 1001 1404 250
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa11 6101 6346 092
Dział 79 - Oświata i wychowanie23 4903 30612 326
Dział 83 - Kultura i sztuka 55 3507 79087 575
Dział 85 - Ochrona zdrowia1 801 170253 498945 147 5 670798
Dział 86 - Opieka społeczna131 49018 50668 998 3 240456
Dział 89 - Różna działalność 20 5202 888
Dział 91 - Administracja państwowa119 07017 37462 764
CZĘŚĆ 85/93 - Województwo wrocławskie
Dział 31 - Budownictwo 44 0106 194
Dział 40 - Rolnictwo139 59019 64673 249 72 90010 260
Dział 45 - Leśnictwo2 4303421 275
Dział 66 - Różne usługi materialne31 8604 48416 718
Dział 70 - Gospodarka komunalna8 1001 1404 250
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa21 3303 00211 193 39 1505 510
Dział 79 - Oświata i wychowanie49 9507 03026 211 5 940836
Dział 83 - Kultura i sztuka 151 20021 280239 230
Dział 85 - Ochrona zdrowia6 001 290844 6263 149 121 184 95026 030
Dział 86 - Opieka społeczna248 40034 960130 346 3 780532
Dział 89 - Różna działalność 35 1004 940
Dział 91 - Administracja państwowa206 28029 648108 527
CZĘŚĆ 85/95 - Województwo zamojskie
Dział 40 - Rolnictwo115 29016 22660 497 41 0405 776
Dział 45 - Leśnictwo3 2404561 700 4 860684
Dział 70 - Gospodarka komunalna7 0209883 684
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa10 8001 5205 667 21 6003 040
Dział 83 - Kultura i sztuka 57 7808 13291 420
Dział 85 - Ochrona zdrowia2 002 320281 8081 050 699 20 5202 888
Dział 86 - Opieka społeczna133 92018 84870 273
Dział 89 - Różna działalność 29 1604 104
Dział 91 - Administracja państwowa150 66021 82079 341
CZĘŚĆ 85/97 - Województwo zielonogórskie
Dział 01 - Przemysł 6 750950
Dział 31 - Budownictwo14 0401 9767 367
Dział 40 - Rolnictwo109 62015 42857 522 62 3708 778
Dział 45 - Leśnictwo1 890266992
Dział 66 - Różne usługi materialne 6 750950
Dział 70 - Gospodarka komunalna6 7509503 542
Dział 79 - Oświata i wychowanie 2 160304
Dział 83 - Kultura i sztuka 73 71010 374116 625
Dział 85 - Ochrona zdrowia2 754 540387 6761 445 419 40 2305 662
Dział 86 - Opieka społeczna202 05028 500106 053
Dział 89 - Różna działalność 39 1505 510
Dział 91 - Administracja państwowa152 28022 04880 191
CZĘŚĆ 86/01 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie
Dział 91 - Administracja państwowa11 8801 6726 234
CZĘŚĆ 86/03 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Białej Podlaskiej

Dział 91 - Administracja państwowa1 620228850
CZĘŚĆ 86/05 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Białymstoku
Dział 91 - Administracja państwowa3 2404561 700
CZĘŚĆ 86/07 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Bielsku-Białej
Dział 91 - Administracja państwowa4 5906462 409
CZĘŚĆ 86/09 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Bydgoszczy
Dział 91 - Administracja państwowa4 0505702 125
CZĘŚĆ 86/11 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Chełmie
Dział 91 - Administracja państwowa1 620228850
CZĘŚĆ 86/13 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ciechanowie
Dział 91 - Administracja państwowa2 4303421 275
CZĘŚĆ 86/15 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Częstochowie
Dział 91 - Administracja państwowa3 5104041 842
CZĘŚĆ 86/17 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Elblągu
Dział 91 - Administracja państwowa2 4303421 275
CZĘŚĆ 86/19 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gdańsku
Dział 91 - Administracja państwowa5 9408363 117
CZĘŚĆ 86/21 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gorzowie
Dział 91 - Administracja państwowa2 7003801 417
CZĘŚĆ 86/23 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Jeleniej Górze
Dział 91 - Administracja państwowa2 1603041 133
CZĘŚĆ 86/25 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Kaliszu
Dział 91 - Administracja państwowa2 9704181 558
CZĘŚĆ 86/27 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach
Dział 91 - Administracja państwowa11 6101 6346 092
CZĘŚĆ 86/29 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Kielcach
Dział 91 - Administracja państwowa3 7805321 984
CZĘŚĆ 86/31 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Koninie
Dział 91 - Administracja państwowa1 890266992
CZĘŚĆ 86/33 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Koszalinie
Dział 91 - Administracja państwowa2 1603041 133
CZĘŚĆ 86/35 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie
Dział 91 - Administracja państwowa7 0209883 684
CZĘŚĆ 86/37 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krośnie
Dział 91 - Administracja państwowa2 4303421 275
CZĘŚĆ 86/39 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Legnicy
Dział 91 - Administracja państwowa2 4303421 275
CZĘŚĆ 86/41 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Lesznie
Dział 91 - Administracja państwowa1 620228850
CZĘŚĆ 86/43 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Lublinie
Dział 91 - Administracja państwowa4 0505702 125
CZĘŚĆ 86/45 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łomży
Dział 91 - Administracja państwowa1 890266992
CZĘŚĆ 86/47 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łodzi
Dział 91 - Administracja państwowa5 1307222 692
CZĘŚĆ 86/49 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Nowym Sączu
Dział 91 - Administracja państwowa2 4303421 275
CZĘŚĆ 86/51 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Olsztynie
Dział 91 - Administracja państwowa3 5104941 842
CZĘŚĆ 86/53 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu
Dział 91 - Administracja państwowa4 0505702 125
CZĘŚĆ 86/55 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ostrołęce
Dział 91 - Administracja państwowa2 1603041 133
CZĘŚĆ 86/57 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Pile
Dział 91 - Administracja państwowa2 4303421 275
CZĘŚĆ 86/59 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Piotrkowie Trybunalskim

Dział 91 - Administracja państwowa2 7904181 558
CZĘŚĆ 86/61 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Płocku
Dział 91 - Administracja państwowa2 4303421 275
CZĘŚĆ 86/63 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Poznaniu
Dział 91 - Administracja państwowa5 4007602 834
CZĘŚĆ 86/65 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Przemyślu
Dział 91 - Administracja państwowa2 1603041 133
CZĘŚĆ 86/67 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Radomiu
Dział 91 - Administracja państwowa2 9704181 558
CZĘŚĆ 86/69 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Rzeszowie
Dział 91 - Administracja państwowa2 9704181 558
CZĘŚĆ 86/71 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Siedlcach
Dział 91 - Administracja państwowa2 4303421 275
CZĘŚĆ 86/73 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Sieradzu
Dział 91 - Administracja państwowa2 1603041 133
CZĘŚĆ 86/75 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Skierniewicach
Dział 91 - Administracja państwowa2 1603041 133
CZĘŚĆ 86/77 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Słupsku
Dział 91 - Administracja państwowa2 1603041 133
CZĘŚĆ 86/79 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Suwałkach
Dział 91 - Administracja państwowa2 4303421 275
CZĘŚĆ 86/81 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Szczecinie
Dział 91 - Administracja państwowa4 2306082 267
CZĘŚĆ 86/83 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Tarnobrzegu
Dział 91 - Administracja państwowa2 1603041 133
CZĘŚĆ 86/85 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Tarnowie
Dział 91 - Administracja państwowa3 5104911 842
CZĘŚĆ 86/87 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Toruniu
Dział 91 - Administracja państwowa2 9704181 558
CZĘŚĆ 86/89 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Wałbrzychu
Dział 91 - Administracja państwowa2 9704181 558
CZĘŚĆ 86/91 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze we Włocławku
Dział 91 - Administracja państwowa2 1603041 133
CZĘŚĆ 86/93 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze we Wrocławiu
Dział 91 - Administracja państwowa4 8606842 550
CZĘŚĆ 86/95 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Zamościu
Dział 91 - Administracja państwowa2 1603041 133
CZĘŚĆ 86/97 - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Zielonej Górze
Dział 91 - Administracja państwowa2 1603041 133

Załącznik nr 2
Środki i limity na jednorazowe wypłaty wraz z pochodnymi dla sędziów i
prokuratorów, według poszczególnych części budżetu, w podziale na działy
w zł
WYSZCZEGÓLNIENIEJednostki budżetowe
Wynagrodzeniażż 41 i 42
PodwyżkiJednorazowe
1234
OGÓŁEM 4 128 4321 899 079
CZĘŚĆ 21 - Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej
Dział 91 - Administracja państwowa 2 7721 275
CZĘŚĆ 36 - Ministerstwo Sprawiedliwości
Dział 92 - Wymiar Sprawiedliwości i prokuratura 4 125 6601 897 804


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 października 1995 r.
w sprawie wpisu od skarg na decyzje administracyjne oraz inne akty i czynności z
zakresu administracji publicznej.
(Dz. U. Nr 117, poz. 563)
Na podstawie art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie
Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368) zarządza się, co następuje:
ż 1. Od skarg na decyzje administracyjne pobiera się wpis stosunkowy lub stały.
ż 2. 1. Wpis stosunkowy pobiera się w sprawach, których przedmiot dotyczy
należności pieniężnych albo praw majątkowych, jeżeli wartość tych praw została
określona w postępowaniu administracyjnym lub jeżeli jest oczywista.
2. Wpis stosunkowy wynosi:
1) przy wartości przedmiotu sprawy do 5 000 zł - 4%, nie mniej jednak niż 10 zł,
2) przy wartości przedmiotu sprawy ponad 5 000 zł do 10 000 zł - 3%, nie mniej
jednak niż 200 zł,
3) przy wartości przedmiotu sprawy ponad 10 000 zł - 2%, nie mniej jednak niż
300 zł i więcej niż 100 000 zł.
ż 3. 1. Wpis stały wynosi w sprawach z zakresu:
1) budownictwa, nadzoru budowlanego, planowania przestrzennego, materiałów
budowlanych, urbanistyki i architektury:
a) jeżeli decyzja dotyczy obiektu budowlanego - 10 zł,
b) jeżeli decyzja dotyczy innej sprawy - 50 zł,
2) dróg publicznych, ich utrzymania i ochrony, ruchu na drogach publicznych,
komunikacji, łączności, żeglugi, transportu i spedycji:
a) jeżeli decyzja dotyczy zezwolenia na lokalizowanie w pasie drogowym obiektów
nie związanych z gospodarką drogową lub potrzebami ruchu albo zezwolenia na
zajmowanie pasa drogowego w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej -
50 zł,
b) jeżeli decyzja dotyczy zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej -
100 zł,
c) w pozostałych przypadkach - 20 zł,
3) działalności gospodarczej - 100 zł,
4) ewidencji ludności, dowodów tożsamości, aktów stanu cywilnego, imion i
nazwisk oraz obywatelstwa:
a) jeżeli decyzja dotyczy obowiązku meldunkowego - 10 zł,
b) jeżeli decyzja dotyczy zmiany imienia lub nazwiska - 50 zł,
c) jeżeli decyzja dotyczy obywatelstwa - 50 zł,
d) w pozostałych przypadkach - 15 zł,
5) gospodarki komunalnej i mieszkaniowej, gospodarki gruntami i wywłaszczania
nieruchomości oraz utrzymania czystości:
a) jeżeli decyzja dotyczy gospodarki mieszkaniowej - 10 zł,
b) jeżeli decyzja dotyczy nabycia nieruchomości przez cudzoziemca - 100 zł,
c) w pozostałych przypadkach - 30 zł,
6) działalności bankowej i ubezpieczeniowej - 50 zł,
7) uprawnień do wykonywania zawodu lub zajęć - 50 zł,
8) ochrony środowiska - 50 zł, z tym że jeżeli decyzja dotyczy działalności
gospodarczej - 100 zł.
2. W sprawach nie wymienionych w ust. 1 wpis stały wynosi 10 zł.
ż 4. Wpis stały od skargi na bezczynność organów wynosi 5 zł.
ż 5. Wpis stały od skarg na postanowienia oraz inne akty lub czynności z zakresu
administracji publicznej, w tym na uchwały organów gmin i ich związków wynosi 10
zł.
ż 6. Nie pobiera się wpisu w sprawach, w których przepisy szczególne zwalniają
od obowiązku uiszczenia opłat sądowych.
ż 7. Przewodniczący wydziału (prezes ośrodka zamiejscowego) wzywa do uiszczenia
wpisu po wniesieniu skargi.
ż 8. Wpis uiszcza się w kasie Naczelnego Sądu Administracyjnego lub na rachunek
bankowy tego Sądu albo znakami opłaty sądowej.
ż 9. W sprawach, w których skarga została wniesiona przed dniem wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia, stosuje się przepisy dotychczasowe.
ż 10. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 1994 r. w
sprawie wpisu od skarg na decyzje administracyjne (Dz. U. Nr 140, poz. 771).
ż 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 27 listopada 1995 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Katolickiemu Stowarzyszeniu
Niepełnosprawnych Diecezji Ełckiej z siedzibą w Ełku.
(Dz. U. Nr 136, poz. 676)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 3) i w związku z art. 7 ust. 4a ustawy z dnia 12 listopada 1985 r.
o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r.
Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73 , poz. 433 i
434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Katolickie Stowarzyszenie Niepełnosprawnych
Diecezji Ełckiej" z siedzibą w Ełku, erygowanej przez Biskupa Ełckiego.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów: w z. G. Rydlewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 30 sierpnia 1995 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o łączności
(Dz. U. Nr 117, poz. 564)
1. Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 12 maja 1995 r. o zmianie ustawy o
łączności oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 60, poz. 310) ogłasza się w
załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 23
listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. Nr 86, poz. 504), z uwzględnieniem zmian
wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 28 czerwca 1991 r. o zmianie ustawy o łączności (Dz. U. Nr 69,
poz. 293),
2) ustawą z dnia 9 października 1991 r. o zmianie ustawy o łączności (Dz. U. Nr
105, poz. 451),
3) ustawą z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 r.
Nr 7, poz. 34),
4) ustawą z dnia 12 maja 1995 r. o zmianie ustawy o łączności oraz niektórych
innych ustaw (Dz. U. Nr 60, poz. 310),
oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego
tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z
dnia 23 listopada 1990 r. o łączności nie obejmuje:
1) art. 88, 89 i 90 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. Nr
86, poz. 504), które stanowią:
"Art. 88. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła
Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 oraz z 1990 r.
Nr 51, poz. 297 i Nr 55, poz. 321) art. 48 otrzymuje brzmienie:
"Art. 48. 1. Kościół ma prawo do emitowania w środkach masowego przekazywania
Mszy Św. w niedziele i święta oraz swoich programów, w szczególności
religijno-moralnych, społecznych i kulturalnych.
2. Sposób realizacji ust. 1 reguluje porozumienie między Komitetem do Spraw
Radia i Telewizji "Polskie Radio i Telewizja" a Sekretariatem Konferencji
Episkopatu Polski.
3. Kościół ma prawo do zakładania i używania urządzeń radiokomunikacyjnych
przeznaczonych do nadawania programów radiofonicznych i telewizyjnych oraz do
uzyskiwania na ten cel niezbędnych częstotliwości.
4. Sposób realizacji ust. 3 reguluje porozumienie zawierane między Ministrem
Łączności a Sekretariatem Konferencji Episkopatu Polski".
Art. 89. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i
wyznania (Dz. U. Nr 29, poz. 155 oraz z 1990 r. Nr 51, poz. 297 i Nr 55, poz.
321) w art. 25 w ust. 4 po wyrazie "moralnych" stawia się przecinek i dodaje
wyraz "społecznych".
Art. 90. W ustawie z dnia 1 grudnia 1989 r. o utworzeniu urzędu Ministra
Łączności (Dz. U. Nr 67, poz. 408) w art. 4 w ust. 1 w pkt 5 wyraz "taryf"
zastępuje się wyrazami "opłat maksymalnych".";
2) art. 2 ustawy z dnia 28 czerwca 1991 r. o zmianie ustawy o łączności (Dz. U.
Nr 69, poz. 293), który stanowi:
"Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.";
3) art. 2 ustawy z dnia 9 października 1991 r. o zmianie ustawy o łączności (Dz.
U. Nr 105, poz. 451), który stanowi:
"Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.";
4) art. 71 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z
1993 r. Nr 7, poz. 34), który stanowi:
"Art. 71. Ustawa wchodzi w życie po upływie miesiąca od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem przepisu art. 52, który wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1993 r.";
5) art. 5, 6 i 8 ustawy z dnia 12 maja 1995 r. o zmianie ustawy o łączności oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 60, poz. 310), które stanowią:
"Art. 5. 1. Minister Łączności, w terminie dwóch lat od dnia wejścia w życie
ustawy, dostosuje do jej przepisów dotychczas wydane koncesje pocztowe i
zezwolenia telekomunikacyjne, z zastrzeżeniem ust. 5.
2. Podmioty gospodarcze wykonujące działalność w zakresie przewozu i doręczania
przesyłek listowych, paczek i druków są zobowiązane do przedłożenia Ministrowi
Łączności w terminie 18 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy posiadanych
zezwoleń, koncesji lub zgody uprawnionych organów celem sprawdzenia ich
zgodności z wymaganiami niniejszej ustawy.
3. Minister Łączności, w razie stwierdzenia niezgodności zezwoleń i koncesji
określonych w ust. 2 z wymaganiami niniejszej ustawy, zwróci się w trybie
określonym w odrębnych przepisach do organów, które je wydały, o ich cofnięcie
lub uchylenie.
4. Przepisu art. 19a ustawy, o której mowa w art. 1, nie stosuje się wobec osób
zamierzających nabyć akcje lub prawa z tych akcji w podmiotach, które uzyskały
zezwolenie telekomunikacyjne przed dniem wejścia w życie ustawy, do czasu
dostosowania tych zezwoleń do wymogów, o których mowa w ust. 1.
5. Przepisu art. 16 ust. 2 pkt 1 lit. b) ustawy, o której mowa w art. 1, nie
stosuje się do zezwoleń telekomunikacyjnych wydanych przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy.
6. Do podmiotów świadczących w dniu wejścia w życie ustawy usługi kurierskie na
podstawie dotychczasowych przepisów przepisy art. 3 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2
ustawy, o której mowa w art. 1, stosuje się od dnia 1 stycznia 1996 r.
Art. 6. Wnioski w sprawie wydania zezwolenia telekomunikacyjnego albo koncesji
na świadczenie usług polegających na zarobkowym przewozie i doręczaniu
korespondencji pisemnej, złożone, lecz nie rozpatrzone do dnia wejścia w życie
ustawy, podlegają rozpatrzeniu w trybie i na zasadach określonych w niniejszej
ustawie."
"Art. 8. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia."
Załącznik do obwieszczenia Ministra Łączności z dnia 30 sierpnia 1995 r. (poz.
564)
USTAWA
z dnia 23 listopada 1990 r.
o łączności
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.1. Ustawa reguluje zasady działalności w dziedzinie łączności - poczty i
telekomunikacji.
2. Ilekroć umowy międzynarodowe, ratyfikowane przez Rzeczpospolitą Polską,
odmiennie regulują zasady działalności, o której mowa w ustawie, stosuje się te
umowy.
Art. 2.1. 1) Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) pocztowych usługach o charakterze powszechnym - rozumie się przez to
działalność gospodarczą polegającą na przyjmowaniu, przewozie i doręczaniu
zwykłych i poleconych przesyłek listowych, listów wartościowych i paczek
pocztowych oraz nadawaniu i doręczaniu przekazów pocztowych,
2) przesyłkach listowych - rozumie się przez to listy, kartki pocztowe, druki
bezadresowe i ankiety,
3) listach wartościowych - rozumie się przez to listy o wymiarach ustalonych dla
przesyłek listowych, o zadeklarowanej przez nadawcę wartości, nadawane,
przewożone i doręczane z zapewnieniem szczególnej ochrony zawartości,
4) paczkach pocztowych - rozumie się przez to przesyłki z rzeczami dopuszczonymi
do przewozu drogą pocztową, przyjęte na podstawie adresu pomocniczego lub innego
dokumentu pocztowego,
5) przekazach pocztowych - rozumie się przez to polecenie wypłaty adresatom
określonej kwoty pieniężnej,
6) korespondencji pisemnej - rozumie się przez to informacje pisemne o
charakterze bieżącym i osobistym, mające walor niepowtarzalności, przesyłane w
listach lub na kartkach pocztowych,
7) usługach kurierskich - rozumie się przez to usługi nie mające charakteru
powszechnego, polegające na zarobkowym, przyspieszonym przewozie i doręczaniu w
gwarantowanym terminie przesyłek,
8) telekomunikacji - rozumie się przez to nadawanie, transmisję i odbiór znaków,
sygnałów, pisma, obrazów i dźwięków albo informacji jakiejkolwiek natury poprzez
przewody, systemy radiowe, optyczne lub jakiekolwiek inne urządzenia
wykorzystujące energię elektromagnetyczną,
9) urządzeniach telekomunikacyjnych - rozumie się przez to urządzenia, w tym
kable, przewody oraz osprzęt, stosowane w telekomunikacji,
10) linii telekomunikacyjnej - rozumie się przez to zespół współpracujących ze
sobą urządzeń telekomunikacyjnych, służących do przekazu informacji pomiędzy
dwoma ściśle określonymi punktami sieci telekomunikacyjnej,
11) sieci telekomunikacyjnej - rozumie się przez to zespół współpracujących ze
sobą linii i urządzeń telekomunikacyjnych,
12) międzynarodowej sieci telekomunikacyjnej - rozumie się przez to dowolny
rodzaj sieci telekomunikacyjnej, w której co najmniej jedno urządzenie
telekomunikacyjne, z wyłączeniem urządzeń usytuowanych na sztucznych satelitach
Ziemi, jest zainstalowane poza obszarem Rzeczypospolitej Polskiej,
13) systemie telekomunikacyjnym - rozumie się przez to zespół urządzeń
telekomunikacyjnych i zasad ich współdziałania,
14) usługach telekomunikacyjnych - rozumie się przez to działalność gospodarczą
polegającą na zapewnianiu przekazu informacji za pomocą sieci i linii
telekomunikacyjnych,
15) sieci telekomunikacyjnych użytku publicznego - rozumie się przez to sieć
telekomunikacyjną służącą do świadczenia usług telekomunikacyjnych każdemu
użytkownikowi na obszarze działania operatora tej sieci,
16) wydzielonej sieci telekomunikacyjnej - rozumie się przez to sieć służącą do
świadczenia usług telekomunikacyjnych dla ograniczonego zbioru użytkowników,
17) wewnętrznej sieci telekomunikacyjnej - rozumie się przez to sieć
telekomunikacyjną nie służącą do świadczenia usług telekomunikacyjnych,
18) usługach telekomunikacyjnych o charakterze powszechnym - rozumie się przez
to usługi telekomunikacyjne polegające na zapewnianiu przekazu telefonicznego i
telegraficznego w sieciach telekomunikacyjnych użytku publicznego, z
zastrzeżeniem ust. 2,
19) międzynarodowej usłudze telekomunikacyjnej - rozumie się przez to
zapewnianie przekazu informacji międzynarodowej sieci telekomunikacyjnej,
20) operatorze - rozumie się przez to podmiot uprawniony do świadczenia usług
telekomunikacyjnych na mocy ustawy lub koncesji lub działający na podstawie
zezwolenia,
21) sieciach i urządzeniach radiokomunikacyjnych - rozumie się przez to sieci i
urządzenia telekomunikacyjne służące do przesyłania, nadawania i odbioru
wszelkiego rodzaju informacji za pomocą fal radiowych,
22) satelitarnych sieciach telekomunikacyjnych - rozumie się przez to sieci
telekomunikacyjne wykorzystujące urządzenia telekomunikacyjne umieszczone na
sztucznym satelicie Ziemi,
23) gospodarowaniu widmem częstotliwości fal radiowych - rozumie się przez to
prowadzenie działań technicznych, administracyjno-ekonomicznych oraz
inspekcyjno-kontrolnych, których celem jest racjonalizacja wykorzystania tego
widma dla potrzeb świadczenia usług telekomunikacyjnych oraz dla zapewniania
obronności i bezpieczeństwa państwa,
24) służbie radiowej - rozumie się przez to dokonywane za pomocą fal radiowych
nadawanie, transmisję, odbiór informacji służących wypełnieniu zadania lub
zadań, określonych dla danej służby w międzynarodowym prawie telekomunikacyjnym,
którego sygnatariuszem jest Rzeczpospolita Polska,
25) kompatybilności elektromagnetycznej - rozumie się przez to zdolność
urządzenia do zadowalającego działania w środowisku elektromagnetycznym bez
szkodliwego wytwarzania zakłóceń elektromagnetycznych, które utrudniałyby lub
uniemożliwiały działanie innych urządzeń istniejących w tym środowisku.
2. Minister Łączności może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić inne usługi
telekomunikacyjne jako usługi o charakterze powszechnym.
Art. 3. 2) 1. Działalność gospodarczą w dziedzinie poczty wykonują:
1) państwowe przedsiębiorstwo użyteczności publicznej "Poczta Polska", zwane
dalej "Pocztą Polską", a w zakresie usług kurierskich po otrzymaniu koncesji,
2) podmioty, które uzyskały koncesję - w zakresie objętym koncesją,
3) podmioty, które uzyskały wpis do ewidencji działalności gospodarczej lub do
rejestru sądowego - w zakresie określonym ustawą.
2. Koncesję, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, wydaje, odmawia wydania,
ogranicza przedmiot, zakres lub obszar działalności oraz cofa Minister
Łączności, stosując odpowiednio przepisy art. 14 ust. 1 i 3-6, art. 14a, art.
15, art. 17 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) oraz pkt 7 i 8, ust. 3 pkt 1, art. 18
pkt 1, 2, 5 i 6, art. 19 ust. 1 pkt 1 i 4, ust. 3, ust. 5 i 6 oraz art. 20a.
3. Wykonywanie pocztowych usług o charakterze powszechnym, polegających na
przyjmowaniu, przewozie i doręczaniu w obrocie krajowym i zagranicznym przesyłek
listowych - z wyjątkiem druków bezadresowych i ankiet - o masie do 2000 g,
listów wartościowych o masie do 2000 g, paczek pocztowych oraz nadawaniu i
doręczaniu przekazów pocztowych - należy wyłącznie do Poczty Polskiej.
4. Nie wymaga koncesji przyjmowanie, przewóz i doręczanie druków bezadresowych i
ankiet.
5. Usługi polegające na przewozie paczek, nie będących paczkami pocztowymi w
rozumieniu ustawy, świadczone są na podstawie odrębnych przepisów.
6. Paczki, o których mowa w ust. 5, nie mogą zawierać korespondencji pisemnej.
7. Poczta Polska oraz podmioty, które uzyskały koncesję, są zobowiązane do
wykonywania zadań na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa. Obowiązek ten
może być nałożony przez Ministra Łączności także na podmioty, o których mowa w
ust. 1 pkt 3.
Art. 4. 3) 1. Działalność w dziedzinie telekomunikacji wykonują:
1) Telekomunikacja Polska - Spółka Akcyjna,
2) jednostki organizacyjne podległe Ministrom Obrony Narodowej i Spraw
Wewnętrznych - w zakresie własnych potrzeb zaspokajanych za pomocą własnych
sieci telekomunikacyjnych,
3) jednostka organizacyjna podległa Ministrowi Spraw Zagranicznych - w zakresie
potrzeb polskiej służby dyplomatyczno-konsularnej zaspokajanych za pomocą
radiowej sieci telekomunikacyjnej,
4) jednostki organizacyjne podległe Ministrowi Spraw Wewnętrznych - w zakresie
łączności rządowej, w porozumieniu z Ministrem Łączności,
5) podmioty, które otrzymały koncesję lub zezwolenie - w zakresie objętym
koncesją lub zezwoleniem.
2. Telekomunikacja Polska - Spółka Akcyjna oraz podmioty, które uzyskały
koncesję, są zobowiązane do wykonywania zadań na rzecz obronności i
bezpieczeństwa państwa. Obowiązek ten może być nałożony przez Ministra Łączności
także na podmioty, które uzyskały zezwolenie.
Art. 5. (skreślony 4))
Art. 6. 5) Podmiot świadczący usługę pocztową lub telekomunikacyjną o
charakterze powszechnym zapewni osobom niepełnosprawnym dostęp do świadczonych
usług co najmniej w zakresie określonym przez Ministra Łączności w drodze
rozporządzenia.
Rozdział 2
Zasady prowadzenia działalności w dziedzinie telekomunikacji, koordynacja i
kontrola tej działalności w dziedzinie poczty 6)
Art. 7. 7) 1. Urządzenia telekomunikacyjne przeznaczone do pracy w sieciach
telekomunikacyjnych użytku publicznego lub do współpracy z tymi sieciami oraz
wszystkie urządzenia radiokomunikacyjne nadawcze i nadawczo-odbiorcze mogą być
zakładane i używane tylko po uzyskaniu świadectwa homologacji, z zastrzeżeniem
ust. 2.
2. Minister Łączności określa, w drodze rozporządzenia, wykaz urządzeń, których
zakładanie i używanie nie wymaga świadectwa homologacji.
Art. 7a. 8) 1. Świadectwo homologacji wydaje na podstawie opinii Minister
Łączności lub upoważniony przez niego podległy mu organ, w drodze decyzji, na
wniosek zainteresowanej osoby.
2. Opinia, o której mowa w ust. 1, dotyczy stwierdzenia, że urządzenie spełnia
wymagania zawarte w obowiązujących przepisach prawnych oraz Polskich Normach
wprowadzonych do obowiązkowego stosowania. Minister Łączności wyznacza podmioty
uprawnione do wydawania opinii i prowadzi rejestr tych podmiotów. Za
przeprowadzone badania i inne czynności związane z wystawieniem opinii podmioty
te pobierają opłaty według ustalonego przez siebie i udostępnionego do
wiadomości publicznej cennika.
3. Minister Łączności określa, w drodze rozporządzenia, warunki wydawania
świadectw homologacji oraz zakres ich obowiązywania.
4. Minister Łączności może cofnąć świadectwo homologacji w razie zmiany
parametrów technicznych urządzenia telekomunikacyjnego.
5. Minister Łączności lub upoważniony przez niego podległy mu organ może odmówić
wydania świadectwa homologacji w przypadkach:
1) niespełnienia warunków wydawania świadectw homologacji określonych przepisami
prawa,
2) negatywnej lub zawierającej zastrzeżenia opinii, o której mowa w ust. 1.
6. Świadectwo homologacji na typ urządzenia wydaje się producentowi urządzeń lub
podmiotowi upoważnionemu przez producenta. Świadectwo homologacji może być
wydane również użytkownikowi na określone egzemplarze urządzenia.
7. Urządzenia telekomunikacyjne nie objęte wykazem, o którym mowa w art. 7 ust.
2, będące przedmiotem obrotu handlowego, powinny być odpowiednio oznakowane.
Sposób oznakowania określa Minister Łączności w drodze rozporządzenia.
8. Minister Łączności w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, Ministrem
Spraw Wewnętrznych oraz Ministrem Spraw Zagranicznych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób realizacji przepisów ust. 1-7 wobec jednostek
organizacyjnych, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2-4.
Art. 8. 9) Minister Łączności może w drodze decyzji zezwolić na czasowe używanie
urządzeń, o których mowa w art. 7 ust. 1, bez świadectwa homologacji:
1) na czas przygotowania i prowadzenia procedury homologacyjnej,
2) w celach eksperymentalnych,
3) w przypadkach, o których mowa w art. 16 ust. 5 pkt 1,
4) wobec urządzeń będących w eksploatacji przed dniem 1 stycznia 1995 r.,
określając jednocześnie warunki tego używania.
Art. 9. Minister Łączności, w drodze rozporządzenia, może określić:
1) systemy i standardy telekomunikacyjne, które mogą być zakładane i używane na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2) wymagania techniczne i eksploatacyjne dla urządzeń, linii i sieci
telekomunikacyjnych zakładanych i używanych na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, 5)
3) 10) wymagania w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej,
4) 11) przeznaczenie zakresów częstotliwości dla poszczególnych służb radiowych
oraz warunki ich wykorzystania,
5) 11) rodzaje zezwoleń na używanie urządzeń radiokomunikacyjnych w służbach
radiowych i zasady uznawania zezwoleń wydanych przez administracje łączności
innych krajów.
Art. 10.1. 12) Operator sieci telekomunikacyjnej jest zobowiązany uzgadniać z
Ministrem Łączności plany budowy, przebudowy lub rozbudowy sieci
telekomunikacyjnych.
2. Minister Łączności określa, w drodze rozporządzenia, zakres i tryb uzgodnień,
o których mowa w ust. 1.
3. 13) Do wniosku o uzgodnienie planów operator jest zobowiązany dołączyć
opinię, której zakres określi Minister Łączności. Minister Łączności wyznacza
podmioty uprawnione do wydawania takich opinii i prowadzi ich rejestr.
4. 13) Za wystawienie opinii, o której mowa w ust. 3, podmiot wystawiający
opinię pobiera należność według cen umownych.
Art. 11.1. Minister Łączności w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami
określa zasady i warunki budowy linii telekomunikacyjnych wzdłuż dróg
publicznych, w miejscowościach, wzdłuż kanałów i dróg wodnych oraz w pobliżu
lotnisk, a także ustala warunki, jakim te linie powinny odpowiadać w razie
skrzyżowania się lub zbliżania do torów kolejowych, dróg publicznych, dróg
wodnych i kanałów, linii i urządzeń energetycznych oraz urządzeń służących do
przesyłania płynów i gazów.
2. Minister Łączności w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami określa
warunki, jakim pod względem zapobiegania zakłóceniom w pracy linii i urządzeń
telekomunikacyjnych powinny odpowiadać linie energetyczne i linie trakcji
elektrycznej oraz urządzenia do przesyłania płynów i gazów w razie skrzyżowania
lub zbliżenia do linii i urządzeń telekomunikacyjnych.
Art. 12. 14) 1. Na zasadach określonych w art. 14-19 są wydawane:
1) koncesje na świadczenie usług telekomunikacyjnych,
2) zezwolenia na zakładanie i używanie radiokomunikacyjnych urządzeń nadawczych
lub nadawczo-odbiorczych,
3) zezwolenia na zakładanie i używanie urządzeń lub sieci telekomunikacyjnych.
2. Koncesja, o której mowa w ust. 1 pkt 1, może być wydana łącznie z
zezwoleniem, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i 3.
Art. 13. 15) Minister Łączności może określić w drodze rozporządzenia:
1) usługi telekomunikacyjne, których świadczenie nie wymaga koncesji,
2) rodzaje urządzeń radiokomunikacyjnych, których zakładanie i używanie nie
wymaga zezwolenia lub przydziału częstotliwości,
3) rodzaje urządzeń oraz wewnętrznych i wydzielonych sieci telekomunikacyjnych,
których zakładanie i używanie nie wymaga zezwolenia.
Art. 14. 16) 1. Wydanie, odmowa wydania, ograniczenie przedmiotu, zakresu lub
obszaru działalności oraz cofanie koncesji należy do Ministra Łączności i
następuje w drodze decyzji.
2. Zezwolenia wydaje, odmawia wydania, ogranicza przedmiot, zakres lub obszar
działalności oraz cofa w drodze decyzji:
1) Minister Łączności,
2) Państwowa Agencja Radiokomunikacyjna, zwana dalej "PAR", w zakresie
określonym przez Ministra Łączności.
3. Koncesje i zezwolenia są wydawane na pisemny wniosek wnioskodawcy,
zawierający w szczególności:
1) oznaczenie wnioskodawcy i jego siedziby,
2) określenie przedmiotu działalności,
3) określenie obszaru działania,
4) przewidywaną datę rozpoczęcia działalności.
4. Minister Łączności może zobowiązać wnioskodawcę do przedstawienia w
wyznaczonym terminie składu kapitałowego wnioskodawcy oraz dokumentów i
informacji mogących uprawdopodobnić, że spełni on warunki, które będą określone
w koncesji lub zezwoleniu oraz wynikające z odrębnych przepisów.
5. Wydanie koncesji może być uzależnione od złożenia zabezpieczenia majątkowego
roszczeń osób trzecich do wnioskodawcy z tytułu prowadzenia działalności
gospodarczej.
6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób realizacji czynności,
o której mowa w ust. 5.
Art. 14a. 17) 1. Minister Łączności zarządza przeprowadzenie przetargu w celu
wyboru podmiotu, któremu wyda koncesję, określając jednocześnie tryb i warunki
przeprowadzenia przetargu.
2. Minister Łączności może odstąpić od przeprowadzenia przetargu, o którym mowa
w ust. 1, jeżeli:
1) po ogłoszeniu w prasie ukazującej się na obszarze, którego koncesja dotyczy,
o możliwości jej uzyskania, przystąpienie do przetargu zgłosi mniej niż dwóch
zainteresowanych, spełniających warunki otrzymania koncesji, a w przypadku gdy
przetarg dotyczy większej liczby koncesji na świadczenie tej samej usługi na tym
samym obszarze - nie więcej zainteresowanych niż wynosi liczba koncesji objętych
przetargiem,
2) wniosek o wydanie koncesji obejmuje działalność prowadzoną uprzednio na
podstawie innej koncesji, z wyjątkiem przypadku, gdy wniosek dotyczy
rozszerzenia przedmiotu lub obszaru działalności,
3) świadczenie danej usługi na danym obszarze nie wymaga ograniczania liczby
wydawanych koncesji.
3. W przypadku gdy po wybraniu podmiotu w drodze przetargu, o którym mowa w ust.
1, zajdą okoliczności, o których mowa w art. 18 pkt 1, 2, 5-7, lub podmiot ten
nie spełnia warunków, o których mowa w art. 15 i 16, koncesja może być wydana
kolejnemu podmiotowi spełniającemu warunki przetargu, a gdy kolejność podmiotów
wyłonionych w wyniku przetargu nie została ustalona, przetarg uznaje się za nie
rozstrzygnięty.
Art. 15. 18) Koncesje lub zezwolenia mogą być wydawane podmiotom, które na
podstawie odrębnych przepisów mogą prowadzić działalność na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 16.
Art. 16. 19) 1. Nie można wydać koncesji na świadczenie międzynarodowych usług
telekomunikacyjnych o charakterze powszechnym.
2. Nie można wydać, z zastrzeżeniem ust. 3-5, podmiotowi zagranicznemu lub
spółce z udziałem podmiotów zagranicznych:
1) koncesji na świadczenie usług telekomunikacyjnych za pomocą:
a) nadawczych urządzeń radiokomunikacyjnych przeznaczonych do rozpowszechniania
lub rozprowadzania programów radiofonicznych lub telewizyjnych dla równoczesnego
i bezpośredniego odbioru tych programów, a także zezwolenia na zakładanie i
używanie takich urządzeń,
b) sieci telekomunikacyjnych nie będących urządzeniami, o których mowa w lit.
a), przeznaczonych do rozpowszechniania lub rozprowadzania programów
radiofonicznych lub telewizyjnych, a także zezwolenia na zakładanie i używanie
takich sieci,
2) koncesje na świadczenie usług telekomunikacyjnych w:
a) sieciach telefonicznych użytku publicznego pomiędzy różnymi strefami
numeracyjnymi, określonymi w planie numeracji krajowej dla sieci telefonicznych
użytku publicznego,
b) sieciach telefonii ruchomej typu komórkowego,
c) sieciach telekomunikacyjnych użytku publicznego, różnych od wymienionych w
lit. a) i b), o zasięgach przekraczających geograficzny obszar jednej strefy
numeracyjnej, określonej w planie numeracji krajowej dla sieci telefonicznych
użytku publicznego,
d) wydzielonych sieciach telekomunikacyjnych o zasięgach przekraczających
geograficzny obszar jednej strefy numeracyjnej, określonej w planie numeracji
krajowej dla sieci telefonicznych użytku publicznego,
3) koncesji na świadczenie międzynarodowych usług telekomunikacyjnych,
4) zezwolenia na zakładanie i używanie:
a) urządzeń radiokomunikacyjnych do realizacji łączności radiowej o zasięgu
przekraczającym granice Rzeczypospolitej Polskiej,
b) międzynarodowych sieci telekomunikacyjnych,
c) sieci, o których mowa w pkt 2.
3. Przepisu ust. 2 pkt 1 lit. a) nie stosuje się, gdy udział podmiotów
zagranicznych w kapitale zakładowym lub akcyjnym spółki nie przekracza 33% oraz
gdy umowa lub statut spółki przewidują:
1) że członkami zarządu spółki i rady nadzorczej będą w większości obywatele
polscy zamieszkali w Polsce oraz
2) że w zgromadzeniu wspólników lub walnym zgromadzeniu udział głosów podmiotu
zagranicznego i podmiotów kontrolowanych przez podmioty zagraniczne nie może
przekroczyć 33%.
4. Przepisów ust. 2 pkt 1 lit. b), pkt 2 i 3 oraz pkt 4 lit. c) nie stosuje się,
gdy udział podmiotów zagranicznych w kapitale zakładowym lub akcyjnym spółki nie
przekracza 49% oraz gdy umowa lub statut spółki przewidują:
1) że członkami zarządu spółki i rady nadzorczej będą w większości obywatele
polscy zamieszkali w Polsce oraz
2) że w zgromadzeniu wspólników lub walnym zgromadzeniu udział głosów podmiotu
zagranicznego i podmiotów kontrolowanych przez podmioty zagraniczne nie może
przekroczyć 49%.
5. Przepisu ust. 2 pkt 4 nie stosuje się do urządzeń wykorzystywanych w:
1) satelitarnych sieciach radiokomunikacyjnych w celu krótkookresowego
prowadzenia transakcji okolicznościowych o charakterze doświadczalnym,
kulturalnym, religijnym, politycznym, naukowym, sportowym i innym podobnym,
2) radiowej służbie amatorskiej prowadzonej zgodnie z przepisami i warunkami
ustalonymi dla tego typu działalności przez międzynarodowe organizacje, których
członkiem jest Rzeczpospolita Polska,
3) sieciach radiokomunikacji ruchomej, których rodzaj i zakres usług w nich
świadczonych określi Minister Łączności w drodze rozporządzenia.
Art. 17. 20) 1. W koncesji lub zezwoleniu określa się:
1) osobę upoważnioną i jej siedzibę,
2) przedmiot, zakres oraz obszar wykonywanej działalności,
3) datę rozpoczęcia działalności,
4) czas trwania koncesji lub zezwolenia.
2. W koncesji i zezwoleniu mogą być ponadto określone:
1) warunki wykonywania działalności, dotyczące w szczególności:
a) formy świadczenia usług,
b) wymagań technicznych dotyczących urządzeń telekomunikacyjnych,
c) rodzaju i rozmiaru sieci telekomunikacyjnej,
2) założenia i warunki współpracy z sieciami telekomunikacyjnymi użytku
publicznego,
3) podstawowe parametry techniczne,
4) przyznane numeracje,
5) przyznane częstotliwości i zakresy częstotliwości oraz techniczne warunki ich
wykorzystania,
6) sygnały identyfikacyjne, znaki wywoławcze,
7) sposób uiszczania opłat, o których mowa w art. 20 ust. 1 i w art. 20a ust. 1,

8) zasady działania w przypadkach klęsk żywiołowych,
9) skład kapitałowy osoby upoważnionej.
3. Sposób wykonywania obowiązków na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa:
1) określa się w koncesji,
2) może być określony w zezwoleniu.
4. Obowiązki, o których mowa w art. 19a ust. 2 i 5, mogą być nałożone w koncesji
lub zezwoleniu.
Art. 18. 21) Minister Łączności odmawia wydania koncesji lub zezwolenia, jeżeli:

1) wydanie koncesji lub zezwolenia zagrażałoby interesowi gospodarki narodowej,
obronności lub bezpieczeństwu państwa albo bezpieczeństwu lub dobrom osobistym
obywateli,
2) wydanie koncesji lub zezwolenia byłoby sprzeczne z umowami międzynarodowymi,
których Rzeczpospolita Polska jest strona,
3) używanie urządzenia zakłócałoby prace już działających urządzeń lub nie ma
technicznych możliwości podłączenia do sieci telekomunikacyjnych użytku
publicznego sieci, linii lub urządzeń telekomunikacyjnych, które zamierza
wykorzystywać wnioskodawca, lub gdy utworzenie takich sieci może spowodować
niekorzystne skutki dla rozwoju danej usługi na określonym obszarze,
4) nie można przydzielić wnioskodawcom numeracji lub częstotliwości niezbędnych
do wykonywania działalności w zakresie, o który ubiega się wnioskodawca,
5) wnioskodawcy lub podmiotowi, w stosunku do którego wnioskodawca jest
podmiotem zależnym, w okresie pięciu lat przed złożeniem wniosku cofnięto
koncesję lub zezwolenie na podstawie art. 19 ustawy,
6) wnioskodawca nie daje rękojmi należytego wykonywania działalności,
7) podmiot wyłoniony w drodze przetargu nie spełni warunków, o których mowa w
art. 14 ust. 3-6,
8) wybór podmiotu, któremu zostanie wydana koncesja, nastąpi drogą przetargu,
9) w wyniku przetargu podmiot nie został wybrany jako ten, któremu zostanie
wydana koncesja.
Art. 19. 22) 1. Na zasadach określonych w ust. 5 i 6 Minister Łączności cofa
koncesję lub zezwolenie, jeżeli:
1) działalność objęta koncesją lub zezwoleniem jest wykonywana w sposób
sprzeczny z ustawą, warunkami określonymi w koncesji lub w zezwoleniu lub
zagraża obronności lub bezpieczeństwu państwa,
2) podmiot posiadający koncesję lub zezwolenie nie wykonuje decyzji wydanych w
trybie art. 29 ust. 6 i art. 32 ust. 1 ustawy lub w sposób uporczywy uchyla się
od uiszczania opłat przewidzianych w ustawie,
3) zmiany struktury kapitałowej podmiotu posiadającego koncesję lub zezwolenie
nastąpiły z naruszeniem przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z
udziałem zagranicznym (Dz. U. Nr 60, poz. 253, Nr 80, poz. 350 i Nr 111, poz.
480 oraz z 1993 r. Nr 136, poz. 646) lub przepisów art. 19a ust. 1, 2 i 5, o ile
obowiązek, o którym mowa w tym artykule, został na ten podmiot nałożony w
koncesji lub zezwoleniu,
4) podjęto decyzję o likwidacji podmiotu posiadającego koncesję lub zezwolenie.
2. Na zasadach określonych w ust. 5 i 6 Minister Łączności cofa koncesję albo
ogranicza przedmiot, zakres lub obszar działalności, jeżeli w wyniku zmian
struktury kapitałowej podmiotu zagranicznego lub spółki z udziałem podmiotów
zagranicznych lub jej umowy, lub statutu, podmiot lub spółka nie spełnia wymagań
określonych w art. 16 ust. 3 i 4.
3. Na zasadach określonych w ust. 5 i 6 Minister Łączności może cofnąć koncesję
lub zezwolenie albo ograniczyć przedmiot, zakres lub obszar działalności,
jeżeli:
1) podmiot posiadający koncesję lub zezwolenie nie rozpoczął działalności w
oznaczonym terminie,
2) nastąpiło przejęcie bezpośredniej lub pośredniej kontroli nad działalnością
objętą koncesją lub zezwoleniem przez inną osobę,
3) ogłoszono upadłość podmiotu posiadającego koncesję lub zezwolenie.
4. Przepis ust. 3 wobec podmiotów, które otrzymały koncesję lub zezwolenie na
używanie urządzeń radiokomunikacyjnych przeznaczonych do rozpowszechniania lub
rozprowadzania programów radiofonicznych lub telewizyjnych, Minister Łączności
stosuje na wniosek lub w porozumieniu z Przewodniczącym Krajowej Rady Radiofonii
i Telewizji.
5. Decyzja o cofnięciu koncesji lub zezwolenia albo o ograniczeniu przedmiotu,
zakresu lub obszaru działalności następuje po uprzednim wezwaniu podmiotu
posiadającego koncesję lub zezwolenie do usunięcia przyczyn uzasadniających
wydanie takiej decyzji, z wyłączeniem przypadków nie cierpiących zwłoki, w
szczególności ze względu na zagrożenie obronności i bezpieczeństwa państwa,
trwałego przerwania ciągłości świadczenia usług oraz w przypadkach
przewidzianych w ust. 1 pkt 4.
6. Decyzja, o której mowa w ust. 5, określa w szczególności warunki zachowania
ciągłości świadczenia usług.
Art. 19a. 23) 1. Osoba zamierzająca nabyć akcje lub prawa akcji podmiotu
posiadającego koncesję lub zezwolenie jest zobowiązana, o ile podmiotu tego
dotyczy obowiązek, o którym mowa w ust. 2:
1) uzyskać za pośrednictwem podmiotu, którego akcje zamierza nabyć, zgodę
Ministra Łączności na przeniesienie tych akcji lub praw z tych akcji, jeżeli
akcje te wraz z akcjami będącymi w jej dyspozycji stanowić będą pakiet
uprawniający do wykonywania ponad: 10%, 25%, 33%, 50% głosów podczas walnego
zgromadzenia akcjonariuszy,
2) powiadomić o fakcie nabycia akcji lub praw z akcji podmiot, którego akcje te
wraz z akcjami będącymi w jej dyspozycji stanowić będą pakiet uprawniający do
wykonywania ponad 5% głosów podczas walnego zgromadzenia akcjonariuszy.
2. Podmiot posiadający koncesję lub zezwolenie jest zobowiązany, o ile obowiązek
taki został na ten podmiot nałożony w koncesji lub zezwoleniu, niezwłocznie:
1) zgłaszać Ministrowi Łączności przypadki posiadania przez jednego
akcjonariusza pakietu akcji dającego prawo do ponad 10% głosów podczas walnego
zgromadzenia akcjonariuszy tego podmiotu,
2) wystąpić w imieniu osoby, o której mowa w ust. 1, do Ministra Łączności o
wydanie zgody na nabycie akcji lub praw z akcji, a następnie przekazać rzeczoną
decyzję wnioskodawcy.
3. Decyzja, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 2, nie może być wydana,
jeżeli wskutek jej wydania zajdą przesłanki, o których mowa w art. 18 i 19,
uzasadniające odmowę wydania koncesji lub zezwolenia, cofnięcie koncesji lub
zezwolenia lub ograniczenie przedmiotu, zakresu lub obszaru działalności,
określonych w koncesji lub zezwoleniu.
4. Nabycie lub posiadanie akcji przez podmiot zależny uważa się za nabycie lub
posiadanie przez podmiot dominujący w rozumieniu art. 2 pkt. 9 ustawy z dnia 22
marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach
powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz.
591).
5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio do nabywania udziałów lub praw z
udziałów w podmiotach, posiadających koncesje lub zezwolenia, nie mających formy
spółki akcyjnej.
6. Przepisy ust. 1-5 nie naruszają przepisów ustawy, o której mowa w ust. 4,
oraz ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom
monopolistycznym (Dz. U. z 1995 r. Nr 80, poz. 405).
Art. 20.1. Podmioty, które uzyskały zezwolenie, uiszczają za używanie linii,
urządzeń lub sieci telekomunikacyjnej roczne opłaty, a w razie opóźnienia w ich
uiszczaniu - płacą odsetki ustawowe.
2. 24) Minister Łączności w porozumieniu z Ministrem Finansów określa, w drodze
rozporządzenia, wysokość i sposób uiszczania opłat, o których mowa w ust. 1, a
także zakres zwolnień od tych opłat.
3. 24) Opłaty, o których mowa w ust. 1, są pobierane przez Państwową Inspekcję
Telekomunikacyjną i Pocztową, zwana dalej "PITiP", oraz Państwową Agencję
Radiokomunikacyjną odpowiednio do zakresu ich działania. Opłaty te stanowią
dochód Skarbu Państwa.
4. 24) Do opłat pobieranych przez PITiP i PAR stosuje się przepisy o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zakresie egzekucji obowiązków o
charakterze pieniężnym.
Art. 20a. 25) 1. Za udostępnienie dokumentacji przetargu, o którym mowa w art.
14a ust. 1, oraz za udzielenie koncesji pobiera się opłaty. Opłatę za
udostępnienie dokumentacji uiszcza się jednorazowo, a opłatę za udzielenie
koncesji - jednorazowo lub ratalnie.
2. Minister Łączności w porozumieniu z Ministrem Finansów określa, w drodze
rozporządzenia, wysokość i sposób uiszczania opłat, o których mowa w ust. 1, z
uwzględnieniem zakresu działalności objętej koncesją.
3. Opłaty, o których mowa w ust. 1, są pobierane przez organ wydający koncesję.
Opłaty te stanowią dochód Skarbu Państwa.
4. Do opłat, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze
pieniężnym.
Art. 21. 26) 1. Minister Łączności ustala dla sieci telekomunikacyjnej użytku
publicznego plany numeracji krajowej.
2. Minister Łączności przydziela numerację operatorom sieci telekomunikacyjnych
użytku publicznego w drodze decyzji.
3. W uzasadnionych przypadkach Minister Łączności może przydzielić numerację
operatorom innych sieci telekomunikacyjnych.
4. Do przydziału numeracji stosuje się odpowiednio przepisy art. 14 ust. 1 i 3,
art. 15, art. 16 ust. 1, ust. 2 pkt 2 i 3, ust. 4, art. 17 ust. 1, ust. 2 pkt 4,
art. 18, art. 19 ust. 1-3 oraz 5 i 6.
5. Przydział numeracji może być poprzedzony przetargiem. Przetarg zarządza
Minister Łączności, określając jednocześnie tryb i warunki przeprowadzenia
przetargu.
Art. 22. 27) 1. Minister Łączności określa politykę gospodarowania widmem
częstotliwości fal radiowych w kraju z uwzględnieniem potrzeb wynikających z
zapewnienia bezpieczeństwa i obronności państwa.
2. Minister Łączności powołuje Radę do Spraw Wykorzystania Częstotliwości,
będącą opiniodawczo-inicjującym ciałem doradczym Ministra Łączności w sprawach
gospodarowania widmem częstotliwości fal radiowych, złożoną z osób
reprezentujących zainteresowanych ministrów oraz Krajową Radę Radiofonii i
Telewizji.
3. Minister Łączności ustala skład i nadaje statut Radzie do Spraw Wykorzystania
Częstotliwości.
4. Minister Łączności wypełnia postanowienia ust. 1 po zasięgnięciu opinii Rady
do Spraw Wykorzystania Częstotliwości.
Art. 23. 28) 1. Używanie radiokomunikacyjnych urządzeń nadawczych lub
nadawczo-odbiorczych wymaga uzyskania przydziału częstotliwości lub zakresu
częstotliwości, a także - w przypadkach określonych przepisami w dziedzinie
telekomunikacji - sygnału identyfikacyjnego lub znaku wywoławczego.
2. Do przydziału częstotliwości stosuje się, z zastrzeżeniem art. 24 i 25,
odpowiednio przepisy art. 14 ust. 2-4, art. 15, art. 16 ust. 1, ust. 2 pkt 2-4,
ust. 3-5 oraz art. 17-19.
3. Do przydziału sygnałów identyfikacyjnych i znaków wywoławczych stosuje się, z
zastrzeżeniem ust. 5, odpowiednio przepisy art. 14 ust. 2 i 3, art. 15, art. 16
ust. 1, ust. 2 pkt 2-4, ust. 3-5, art. 17 ust. 1, ust. 2 pkt 6, art. 18 pkt 1,
2, 4 i 5 oraz art. 19 ust. 1 pkt 1 i 4 i ust. 3-5.
4. Przydział częstotliwości, sygnałów identyfikacyjnych lub znaków wywoławczych
może być poprzedzony przetargiem. Przetarg zarządza Minister Łączności,
określając jednocześnie tryb i warunki przeprowadzenia przetargu.
5. Przepisów ust. 3 i 4 nie stosuje się do jednostek organizacyjnych, o których
mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2-4, które przepisy te wykonują we własnym zakresie.
6. Niezależnie od przyczyn określonych w art. 18 można odmówić przydzielenia
częstotliwości lub zakresów częstotliwości w przypadku:
1) braku wolnych częstotliwości lub zakresów częstotliwości na obszarze, na
którym zamierza działać wnioskodawca,
2) braku możliwości zapewnienia ochrony wolnych częstotliwości lub zakresów
częstotliwości przed zakłóceniami.
Art. 24. 29) Przydział częstotliwości przeznaczonych do nadawania programów
radiofonicznych lub telewizyjnych do powszechnego odbioru następuje na podstawie
przepisów o radiofonii i telewizji.
Art. 25. 30) Minister Łączności w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej,
Spraw Wewnętrznych oraz Spraw Zagranicznych ustala politykę przydziałów
częstotliwości lub zakresów częstotliwości dla jednostek organizacyjnych, o
których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2-4.
Art. 26. 31) 1. Podmioty, które uzyskały przydział częstotliwości lub zakresu
częstotliwości, uiszczają roczne opłaty za ich używanie, a w razie opóźnienia w
uiszczaniu tych opłat - płacą odsetki ustawowe.
2. Minister Łączności w porozumieniu z Ministrem Finansów określi, w drodze
rozporządzenia, wysokość, terminy i sposób uiszczania opłat, o których mowa w
ust. 1, z uwzględnieniem specyfiki wykorzystywania częstotliwości przez
jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2-4.
3. Opłaty, o których mowa w ust. 1, są pobierane i stanowią przychód PAR.
4. Do opłat pobieranych przez PITiP i PAR stosuje się przepisy o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji, w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze
pieniężnym.
Art. 27. 32) 1. Minister Łączności w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami
określa, w drodze rozporządzenia, rodzaje oraz warunki i tryb wydawania
świadectw uprawniających do obsługi urządzeń radiokomunikacyjnych w radiowej
służbie lotniczej, w radiowej służbie morskiej i żeglugi śródlądowej, a także w
radiowej służbie amatorskiej oraz wysokość opłat za te świadectwa.
2. Egzaminy osób ubiegających się o wydanie określonego rodzaju świadectwa
przeprowadza PAR.
3. Minister Łączności określa, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat za
egzaminy. Opłaty za przeprowadzony egzamin stanowią przychód PAR.
Art. 28.1. Sieci, linie i urządzenia telekomunikacyjne zakładane i używane na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są ewidencjonowane.
2. 33) Operatorzy dostarczają zbiorczych danych potrzebnych do ewidencji.
3. Minister Łączności określa zakres i sposób prowadzenia ewidencji oraz organy
właściwe w tych sprawach.
4. 34) Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do jednostek organizacyjnych, o
których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2-4, które zadania określone w tych przepisach
wykonują we własnym zakresie.
Art. 29. 35) 1. Organy Ministra Łączności wykonują kontrolę urządzeń i sieci
telekomunikacyjnych w celu:
1) wykrywania działalności prowadzonej bez wymaganej koncesji lub w sposób
niezgodny z warunkami podanymi w koncesji,
2) określenia jakości funkcjonowania urządzeń i sieci telekomunikacyjnych oraz
zgodności ich pracy z obowiązującymi przepisami,
3) wykrywania i lokalizacji urządzeń i sieci telekomunikacyjnych:
a) używanych bez zezwolenia lub w sposób niezgodny z warunkami podanymi w
zezwoleniu,
b) powodujących zakłócenia w pracy innych urządzeń telekomunikacyjnych,
4) kontroli oznakowania urządzeń telekomunikacyjnych oraz posiadania przez nie
świadectwa homologacji,
5) kontroli przestrzegania wykorzystania przydzielonych częstotliwości, znaków
wywoławczych oraz sygnałów identyfikacyjnych.
2. Państwowa Inspekcja Telekomunikacyjna i Pocztowa wykonuje również kontrolę
działalności w dziedzinie poczty:
1) w zakresie świadczenia usług przez Pocztę Polską,
2) w zakresie naruszania przez inne podmioty uprawnień zastrzeżonych dla Poczty
Polskiej,
3) wykonywanej na podstawie koncesji,
4) podlegającej wpisowi do ewidencji działalności gospodarczej lub wpisowi do
rejestru sądowego.
3. Kontrola, o której mowa w ust. 2, jest wykonywana w trybie określonym
przepisami o prowadzeniu działalności gospodarczej, o ile ustawa nie stanowi
inaczej.
4. Pracownikom organów kontroli przysługuje, po okazaniu legitymacji służbowej i
pisemnego upoważnienia, prawo:
1) wstępu do pomieszczeń kontrolowanej jednostki oraz obiektów i nieruchomości,
na których znajdują się bądź są zakładane urządzenia i sieci telekomunikacyjne
albo wykonywana jest działalność w dziedzinie poczty,
2) przeprowadzania oględzin przesyłek pocztowych, urządzeń i sieci
telekomunikacyjnych oraz dokonywania badań i pomiarów, z zachowaniem tajemnicy
przekazu informacji.
5. Kierownicy kontrolowanych jednostek oraz kontrolowane osoby fizyczne są
zobowiązani zapewnić warunki sprawnego przeprowadzenia kontroli oraz udostępnić
pracownikom kontroli materiały i dokumenty niezbędne do kontroli, a także
udzielić potrzebnych informacji.
6. W razie stwierdzenia, że:
1) stan rzeczowy lub techniczny albo praca urządzeń telekomunikacyjnych:
a) są niezgodne z obowiązującymi przepisami w dziedzinie telekomunikacji lub
warunkami koncesji, zezwolenia lub przydziału częstotliwości, zakresów
częstotliwości, sygnału identyfikacyjnego lub znaku wywoławczego,
b) powodują zakłócenia w działaniu innych urządzeń telekomunikacyjnych,
2) naruszono obowiązujące przepisy w dziedzinie poczty lub telekomunikacji,
3) naruszono warunki ustalone w koncesji, w zezwoleniu lub przydziale
częstotliwości, zakresów częstotliwości, sygnału identyfikacyjnego lub znaku
wywoławczego,
organ przeprowadzający kontrolę wydaje decyzję, w której określa zakres naruszeń
i termin usunięcia nieprawidłowości.
7. W przypadku stwierdzenia używania urządzenia radiokomunikacyjnego bez
wymaganego zezwolenia lub bez świadectwa homologacji, PAR wydaje decyzję
nakazującą w trybie natychmiastowym wstrzymanie używania urządzeń oraz
zabezpiecza urządzenia przed dalszym używaniem w miejscu instalacji bądź je
deponuje.
8. Organ przeprowadzający kontrolę jest organem egzekucyjnym w rozumieniu
przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, w zakresie egzekucji
obowiązków o charakterze niepieniężnym.
9. Organ przeprowadzający kontrolę jest zobowiązany sporządzić protokół
przeprowadzonej kontroli, podpisany przez pracownika przeprowadzającego kontrolę
oraz kierownika kontrolowanej jednostki lub kontrolowaną osobę fizyczną.
10. Przepisów ust. 1-9 nie stosuje się do jednostek organizacyjnych, o których
mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2-4, które zadania określone w tych przepisach wykonują
we własnym zakresie.
Art. 30. 36) 1. Organami Ministra Łączności powoływanymi do kontroli, o której
mowa w art. 29, są: Państwowa Inspekcja Telekomunikacyjna i Pocztowa, powołana
do kontroli przewodowych sieci i urządzeń telekomunikacyjnych, a także
działalności w dziedzinie poczty, oraz Państwowa Agencja Radiokomunikacyjna,
powołana w szczególności do kontroli sieci, linii i urządzeń
radiokomunikacyjnych oraz kontroli wykorzystania częstotliwości.
2. Minister Łączności może zlecić PITiP i PAR wykonanie innych czynności i zadań
z zakresu administracji państwowej.
3. Minister Łączności sprawuje nadzór nad PITiP i PAR.
Art. 31.1. Niezależnie od zadań przewidzianych w art. 29, PAR jest powołany
także do:
1) tworzenia warunków rozwoju krajowych służb radiokomunikacyjnych poprzez
zapewnienie Rzeczypospolitej Polskiej niezbędnych przydziałów częstotliwości
oraz zapewnienie dostępu do określonych pozycji na orbitach geostacjonarnych,
satelitów geostacjonarnych, a także dokonywanie wymaganej koordynacji
międzynarodowej w tym zakresie,
2) rejestracji i analizy zgłaszanych potrzeb użytkowników krajowych w zakresie
widma częstotliwości radiowych oraz planowania i koordynacji wykorzystania tego
widma,
3) prowadzenia niezbędnej działalności technicznej w dziedzinie kontroli i
zwalczania szkodliwych zakłóceń radioelektrycznych powodujących pogorszenie
efektywności wykorzystania widma częstotliwości,
4) 37) wydawania, odmowy wydania, ograniczania przedmiotu, zakresu lub obszaru
działalności oraz cofania, w zakresie określonym przez Ministra Łączności:
a) zezwoleń, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt. 2,
b) przydziałów częstotliwości i zakresów częstotliwości,
c) znaków wywoławczych i sygnałów identyfikacyjnych,
5) 37) wydawania świadectw, o których mowa w art. 27, a także prowadzenia
egzaminów uprawniających do wydawania świadectw.
2. 38) W sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt. 4, Minister Łączności jest
organem odwoławczym w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania
administracyjnego.
3. Minister Łączności może zlecić PAR wykonywanie innych czynności i zadań z
zakresu łączności radiowej.
Art. 32. 39) 1. W razie stwierdzenia, że maszyny i urządzenia techniczne
wytwarzające pole elektromagnetyczne wielkiej częstotliwości powodują zakłócenia
pracy urządzeń telekomunikacyjnych, PAR wydaje decyzję nakazującą usunięcie
nieprawidłowości w określonym terminie.
2. W decyzjach, o których mowa w ust. 1, PAR może w szczególności nakazać
wstrzymanie używania urządzeń i maszyn, nakazać zmiany w sposobie ich używania
oraz zobowiązać do usunięcia stwierdzonych zakłóceń, uszkodzeń lub usterek.
3. Właściwy organ PAR wydający decyzję, o której mowa w ust. 1, jest organem
egzekucyjnym w rozumieniu przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji,
w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym.
4. Maszyny i urządzenia techniczne, o których mowa w ust. 1, mogą być deponowane
przez PAR w celu przeprowadzenia badań technicznych, pozwalających na określenie
przyczyn zakłóceń i sposobu ich usunięcia. PAR może uzależnić wydanie
zdeponowanych maszyn i urządzeń od zgody ich użytkownika na usunięcie, na koszt
użytkownika, stwierdzonych nieprawidłowości w ich pracy.
5. Przepisów ust. 1-4 nie stosuje się do jednostek organizacyjnych, o których
mowa w art. 4 ust. 1 pkt. 2-4, które zadania określone w tych przepisach
wykonują we własnym zakresie.
6. Sposób realizacji przepisów ust. 1-4 oraz art. 29 ust. 1-9 wobec jednostek
organizacyjnych Służby Więziennej określi Minister Łączności w porozumieniu z
Ministrem Sprawiedliwości.
Art. 33. 40) Minister Łączności określa, w drodze rozporządzenia, strukturę
organizacyjną i szczegółowy zakres działania PITiP.
Art. 34. 41) Do pracowników Państwowej Inspekcji Telekomunikacyjnej i Pocztowej
oraz Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej stosuje się przepisy ustawy z dnia
16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214;
z 1984 r. Nr 35, poz. 187; z 1988 r. Nr 19, poz. 132; z 1989 r. Nr 4, poz. 24,
Nr 34, poz. 178 i 182; z 1990 r. Nr 20, poz. 121; z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr
88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425; z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451 oraz
z 1994 r. Nr 136, poz. 704).
Art. 35.1. PAR jest zakładem budżetowym, który tworzą:
1) Zarząd Krajowy z siedzibą w Warszawie, na którego czele stoi Prezes,
2) zarządy okręgowe, na których czele stoją dyrektorzy okręgowi.
2. Prezesa Zarządu Krajowego powołuje i odwołuje Minister Łączności.
3. Minister Łączności, w drodze rozporządzenia, ustala statut PAR, w którym
określa szczegółowy zakres działania i strukturę organizacyjną PAR, powołuje
zarządy okręgowe oraz wyznacza ich siedziby i obszar działania.
Art. 36. 42) 1. Minister Łączności określi, w drodze rozporządzenia, ogólne
warunki świadczenia usług telekomunikacyjnych w sieci telekomunikacyjnej użytku
publicznego.
2. Podmiot świadczący usługi telekomunikacyjne o charakterze powszechnym określa
zakres i warunki wykonywania tych usług w regulaminie podanym do publicznej
wiadomości.
3. Podmiot świadczący usługi telekomunikacyjne o charakterze powszechnym nie
może nikomu odmówić wykonania tych usług, gdy żądający wykonania usługi spełni
warunki określone w regulaminie, o którym mowa w ust. 2.
4. W przypadku braku możliwości technicznych do wykonania usług
telekomunikacyjnych o charakterze powszechnym, podmiot świadczący te usługi
uzgadnia z żądającym sposób wykonania żądanych usług, w szczególności określa
możliwy termin ich wykonania.
5. Nie stanowi odmowy, o której mowa w ust. 3, cesja abonentów między
operatorami, o ile zostanie zachowana ciągłość wykonywania tych usług, abonent
nie poniesie dodatkowych kosztów związanych z cesją, a warunki wykonywania usług
nie ulegną pogorszeniu.
Art. 37. 43) Właściciele nieruchomości lub inne osoby mające tytuł prawny do
władania nieruchomością mają obowiązek umożliwić:
1) operatorom sieci telekomunikacyjnych użytku publicznego umieszczenie na
nieruchomościach urządzeń i instalacji telekomunikacyjnych oraz tabliczek
informacyjnych o urządzeniach - na warunkach określonych w umowie,
2) osobom, mającym tytuł prawny do korzystania z nieruchomości lub jej części,
dostęp do usług telekomunikacyjnych świadczonych przez operatorów sieci
telekomunikacyjnych użytku publicznego.
Art. 38. 44) 1. Operator sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego nie może
odmówić przyłączenia do swojej sieci innej sieci telekomunikacyjnej, o ile ta
sieć została wybudowana zgodnie z przepisami.
2. Minister Łączności określi, w drodze rozporządzenia, ogólne warunki
przyłączenia sieci telekomunikacyjnych do sieci telekomunikacyjnych użytku
publicznego oraz zasady rozliczeń między operatorami lub użytkownikami sieci.
3. Warunki współpracy między operatorami lub użytkownikami sieci
telekomunikacyjnych obejmujące przyłączenie ich sieci oraz szczegółowe warunki
rozliczeń są ustalane w drodze umów zawieranych pomiędzy tymi operatorami lub
użytkownikami.
4. Minister Łączności, na wniosek jednej ze stron, ustala, w drodze decyzji,
warunki współpracy i rozliczeń między operatorami lub użytkownikami sieci
telekomunikacyjnych w przypadku, gdy jeden z nich jest operatorem sieci
telekomunikacyjnej użytku publicznego oraz gdy umowa, o której mowa w ust. 3,
nie została zawarta w ciągu trzech miesięcy od daty wystąpienia o przyłączenie
do sieci telekomunikacyjnej albo gdy umowa zawarta w tym terminie nie określa
warunków współpracy koniecznych do wykonywania koncesji.
5. Decyzję, o której mowa w ust. 4, Minister Łączności wydaje po zasięgnięciu
opinii Prezesa Urzędu Antymonopolowego.
Art. 39. 45) 1. Opłaty za usługi telekomunikacyjne ustala operator, z
zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Minister Łączności może wprowadzić opłaty maksymalne za usługi
telekomunikacyjne o charakterze powszechnym.
3. Wysokość opłat za wykonywanie międzynarodowych usług telekomunikacyjnych o
charakterze powszechnym ustalana jest w uzgodnieniu z Ministrem Łączności.
4. Od opłat zwolnione są:
1) rozmowy telefoniczne, radiotelefoniczne i telegramy, których treścią są
wezwania o pomoc w razie klęski żywiołowej lub innego stanu wyższej
konieczności, a w szczególności w wypadku: katastrofy, przymusowego lądowania
statku powietrznego, zagrożenia życia lub mienia na morzu, pożaru, powodzi,
nadzwyczajnego zagrożenia środowiska lub innej klęski spowodowanej żywiołowym
zdarzeniem oraz zagrożenia bezpieczeństwa lub obronności państwa,
2) zawiadomienia o epidemii, masowych zatruciach pokarmowych, zaraźliwej
chorobie zwierzęcej i pojawieniu się szkodników roślin, podlegających prawnemu
obowiązkowi zgłaszania,
3) połączenia telefoniczne inicjowane przez osoby fizyczne do organów powołanych
ustawowo dla niesienia pomocy.
5. Zwolnienia, o których mowa w ust. 4, nie obejmują rozmów telefonicznych,
radiotelefonicznych i telegramów organów administracji, powołanych do niesienia
pomocy oraz zwalczania zaraźliwych chorób ludzi, zwierząt i roślin.
Art. 39a. 46) Użytkowanie wyposażenia centralowego systemu alarmowania organów
ustawowo powołanych do niesienia pomocy przez specjalnie wydzielone urządzenia o
skróconej numeracji jest wolne od opłat.
Art. 40. 47) 1. Operatorzy sieci telekomunikacyjnych użytku publicznego są
zobowiązani do realizacji postanowień Konwencji wiedeńskiej o stosunkach
dyplomatycznych oraz innych umów międzynarodowych zawartych przez Rzeczpospolitą
Polską, w zakresie zapewnienia środków łączności przedstawicielstwom
dyplomatycznym, urzędom konsularnym, misjom specjalnym oraz przedstawicielstwom
organizacji międzynarodowych, korzystających z przywilejów i immunitetów na
podstawie ustaw, umów i zwyczajów międzynarodowych, mających siedziby na terenie
ich działania.
2. Minister Łączności w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych określa, w
drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady postępowania w sprawach objętych
niniejszym rozdziałem, dotyczące podmiotów, o których mowa w ust. 1, członków
ich personelu, jak również innych osób zrównanych z nimi.
Art. 41. Potwierdzenie nadania telegramu wysłanego w jednostce organizacyjnej
Telekomunikacji Polskiej S.A. ma moc dokumentu urzędowego.
Rozdział 3
Zasady wykonywania usług pocztowych
Art. 42. 48) 1. Poczcie Polskiej przysługuje wyłączne prawo używania wyrazu
"poczta" w nazwie podmiotu gospodarczego.
2. Ilekroć w ustawie lub przepisach odrębnych używa się dla określenia podmiotu
gospodarczego wyrazu "poczta", rozumie się przez to Pocztę Polską.
Art. 42a. 49) W przypadku gdy wymagają tego względy ciągłości i dostępności
usług, Poczta Polska może świadczyć usługi pocztowe za pośrednictwem agencji,
działających na podstawie Kodeksu cywilnego.
Art. 43.1. 50) Wysokość i formy opłat za usługi pocztowe Poczty Polskiej ustala
Dyrektor Poczty Polskiej.
2. Rada Ministrów może wprowadzać opłaty maksymalne za usługi pocztowe o
charakterze powszechnym oraz za przewóz ładunków pocztowych wykonywany na
podstawie art. 54.
3. Od opłat są zwolnione paczki z drukami lub innymi nośnikami informacji dla
ociemniałych.
4. 51) Wysokość opłat za wykonywanie międzynarodowych usług pocztowych o
charakterze powszechnym jest ustalana w uzgodnieniu z Ministrem Łączności.
Art. 44.1. Znaczki pocztowe są urzędowymi znakami wartościowymi i służą do
uiszczania opłat za usługi pocztowe, określone przez Dyrektora Poczty Polskiej.
2. 52) Poczcie Polskiej przysługuje wyłączne prawo emisji, wprowadzania do
obiegu i wycofywania z obiegu znaczków pocztowych, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.
Dyrektor Poczty Polskiej może wycofać znaczki pocztowe wprowadzone do obiegu
przed dniem wejścia w życie ustawy.
3. Minister Łączności ustala roczny plan emisji znaczków pocztowych, zawierający
określenie liczby znaczków, kolejności ich wprowadzania do obiegu oraz tematyki
i wzorów.
4. Minister Łączności może określać formy wydawnicze znaczków oraz ich nakłady.
5. Minister Łączności może ustalać dopłaty do znaczków pocztowych, emitowanych w
formach wydawniczych, o których mowa w ust. 4, z przeznaczeniem wpływów na cele
społeczne.
6. 53) Poczcie Polskiej przysługuje prawo handlu walorami filatelistycznymi.
Art. 45. Potwierdzenia nadania przesyłek pocztowych i telegramów, wpłat sum
pieniężnych na przekazy pocztowe oraz wpłat sum pieniężnych dokonanych w
jednostkach organizacyjnych Poczty Polskiej na bankowe konta czekowe i
oszczędnościowe mają moc dokumentów urzędowych.
Art. 46. Przesyłek pocztowych nie można ze skutkiem prawnym obciążać zastawem
ani zająć, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.
Art. 47.1. Poczcie Polskiej przysługuje ustawowe prawo zastawu na przesyłkach
pocztowych w celu zabezpieczenia należności z tytułu opłat pocztowych i celnych
oraz innych wydatków Poczty Polskiej obciążających te przesyłki.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli adresatem przesyłki pocztowej jest
organ władzy lub administracji państwowej albo organ samorządu terytorialnego.
3. 54) Minister Łączności określa, w drodze rozporządzenia, sposób wykonywania
ustawowego prawa zastawu na przesyłkach pocztowych.
Art. 48.1. Poczcie Polskiej przysługuje prawo otwierania niedoręczalnych listów
w celu ustalenia osoby adresata lub nadawcy.
2. Minister Łączności określa, w drodze rozporządzenia, tryb otwierania
niedoręczalnych listów oraz sposób postępowania z nimi.
Art. 49. Pracownikom Poczty Polskiej przysługuje ochrona prawna przewidziana w
przepisach prawa karnego dla funkcjonariuszy publicznych.
Art. 50. Powództwo przeciwko Poczcie Polskiej wytacza się przed sądem pierwszej
instancji, w którego okręgu ma siedzibę jednostka organizacyjna podległa
bezpośrednio Dyrektorowi Poczty Polskiej, z której działalnością wiążą się
dochodzone roszczenia.
Art. 51. Jednostki organizacyjne Poczty Polskiej mają prawo używania oznak z
godłem Rzeczypospolitej Polskiej oraz pieczęci urzędowej z wizerunkiem orła,
ustalonym dla godła, i napisem w otoku.
Art. 52. Poczta Polska nie może nikomu odmówić wykonania usług pocztowych o
charakterze powszechnym, chyba że żądający wykonania usługi nie spełnił warunków
ustalonych przez Ministra Łączności.
Art. 53. Środki transportowe służące do przewozu ładunku pocztowego, budynki,
pomieszczenia i inne nieruchomości użytkowane przez Pocztę Polską nie mogą być
zajmowane do innych celów, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Art. 54.1. Przedsiębiorstwa przewozowe wykonujące publiczny regularny transport
lądowy, lotniczy, morski lub śródlądowy są obowiązane przewozić, na zasadach
odpłatności, ładunek pocztowy w oddzielnych przedziałach lub schowkach oraz
zapewnić Poczcie Polskiej na swoich stacjach i w swoich portach możliwość
używania potrzebnych pomieszczeń i urządzeń, a także wolny dostęp dla
pracowników Poczty Polskiej do miejsc załadunku i wyładunku
2. Przewoźnicy wymienieni w ust. 1 są obowiązani w szczególności:
1) przewozić ładunek pocztowy pod dozorem pracowników własnych lub Poczty
Polskiej na warunkach określanych w umowach zawieranych pomiędzy nimi a Pocztą
Polską,
2) wyznaczyć pracowników do pełnienia służby pocztowej w obrębie stacji lub
portu,
3) ustalić rozkłady jazdy w porozumieniu z organami Poczty Polskiej i z
uwzględnieniem potrzeb służby pocztowej,
4) zezwalać na bezpłatne zakładanie na/lub w środkach transportowych skrzynek
pocztowych,
5) w stosunku do przedsiębiorstw transportu samochodowego - przewozić również
ładunek pocztowy w wydzielonych lukach bagażowych w pojemnikach Poczty Polskiej
dostosowanych do nośności i ładowności pojazdów oraz prowadzić specjalne
przyczepy Poczty Polskiej, jeżeli pozwalają na to techniczne właściwości
pojazdu.
3. Warunki użytkowania pomieszczeń i urządzeń przedsiębiorstw określonych w ust.
1, jak również prawa i obowiązki Poczty Polskiej oraz tych przedsiębiorstw
określane są w umowach zawartych pomiędzy tymi przedsiębiorstwami a Pocztą
Polską.
4. Rada Ministrów określa zasady przewozu ładunków pocztowych kolejami.
5. Poczta Polska współdziała z właściwymi jednostkami w zakresie wykonywania
przewozu przesyłek specjalnych resortu spraw wewnętrznych, na zasadach i
warunkach uzgodnionych przez Ministra Łączności z Ministrem Spraw Wewnętrznych.
Art. 55. Plany budowy, przebudowy lub rozbudowy urządzeń kolejowych, żeglugi
morskiej, śródlądowej i powietrznej oraz urządzeń transportu drogowego powinny
uwzględniać potrzeby przeładunku i przewozu przesyłek pocztowych i w tym
zakresie wymagają uzgodnienia z Poczta Polską.
Art. 56.1. 55) Poczcie Polskiej przysługuje prawo bezpłatnego umieszczania na
nieruchomościach skrzynek pocztowych, skrzynek do doręczania korespondencji i
automatów do pocztowej obsługi klientów.
2. 56) Minister Łączności w porozumieniu z Ministrem Budownictwa i Gospodarki
Przestrzennej określa, w drodze rozporządzenia, warunki techniczne, jakim
powinny odpowiadać skrzynki do doręczania korespondencji, oraz zasady zakładania
i użytkowania tych skrzynek.
Rozdział 4
Odpowiedzialność podmiotów świadczących usługi pocztowe i telekomunikacyjne za
ich niewykonanie lub nienależyte wykonanie
Art. 57.1. Podmiot świadczący usługę pocztową lub telekomunikacyjną o
charakterze powszechnym odpowiada za jej niewykonanie lub nienależyte wykonanie
jedynie w zakresie określonym w ustawie.
2. Podmiot świadczący usługę pocztową lub telekomunikacyjną nie mającą
charakteru powszechnego odpowiada za jej niewykonanie lub nienależyte wykonanie
na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego.
3. Podmiot świadczący usługę pocztową lub telekomunikacyjną w obrocie
zagranicznym odpowiada za jej niewykonanie lub nienależyte wykonanie w zakresie
i na zasadach określonych w umowach międzynarodowych.
Art. 58.1. Podmiot świadczący usługę pocztową lub telekomunikacyjną o
charakterze powszechnym ponosi odpowiedzialność za niewykonanie lub nienależyte
wykonanie usługi, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie nastąpiło
wskutek siły wyższej, niezachowania przez nadawcę lub adresata przepisów lub
regulaminów obowiązujących przy korzystaniu z danej usługi albo z winy
zleceniodawcy.
2. W razie przyjęcia przesyłki przez odbiorcę bez zastrzeżeń, wszelkie
roszczenia przeciwko Poczcie Polskiej wygasają. Nie dotyczy to jednak roszczeń z
tytułu opóźnionego doręczenia przesyłki nadanej jako ekspresowa, jak również
roszczeń z tytułu niewidocznych uszkodzeń przesyłki, jeżeli odbiorca w ciągu
tygodnia od chwili przyjęcia przesyłki zawiadomił o nich Pocztę Polską.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, gdy szkoda wynikła z winy umyślnej lub
rażącego niedbalstwa Poczty Polskiej.
Art. 59. Jeżeli szkoda jest następstwem czynu niedozwolonego, podmiot świadczący
usługę pocztową lub telekomunikacyjną ponosi odpowiedzialność na podstawie
przepisów Kodeksu cywilnego.
Art. 60. Minister Łączności, w drodze rozporządzenia, określa:
1) warunki korzystania z usług pocztowych o charakterze powszechnym,
2) świadczenia dodatkowe do tych usług i warunki ich wykonywania,
3) terminy, po których upływie doręczenie telegramu, przesyłki nadanej jako
ekspresowa lub przekazu pocztowego uważa się za opóźnione,
4) wypadki, w których telegram lub przekaz pocztowy uważa się za nie doręczone.
Art. 61.1. Odszkodowanie za utratę poleconej przesyłki listowej, bez względu na
jej zawartość, ustala się w wysokości pięćdziesięciokrotnej opłaty za
traktowanie przesyłki jako poleconej.
2. Odszkodowanie za uszkodzenie poleconej przesyłki listowej zawierającej
dokumenty lub książki ustala się w wysokości rzeczywiście poniesionej szkody,
przy czym odszkodowanie to nie może przewyższać kwoty należnej w razie utraty
takiej przesyłki.
Art. 62.1. Odszkodowanie za utratę listu wartościowego lub paczki z podaną
wartością wypłaca się w wysokości kwoty zadeklarowanej przez nadawcę.
2. Odszkodowanie za ubytek lub uszkodzenie listu wartościowego albo paczki z
podaną wartością ustala się w wysokości zwykłej wartości rzeczy, których ubytek
lub uszkodzenie stwierdzono, przy czym odszkodowanie to nie może przewyższyć
kwoty zadeklarowanej przez nadawcę.
Art. 63.1. Odszkodowanie za utratę, ubytek lub uszkodzenie paczki bez podanej
wartości ustala się w wysokości zwykłej wartości utraconych lub uszkodzonych
rzeczy.
2. Odszkodowanie za zawartość paczki ekspresowej przeznaczonej dla odbiorcy
zamieszkałego w miejscowym obszarze pocztowym, zepsutą wskutek opóźnionego jej
doręczenia, ustala się w wysokości zwykłej wartości rzeczy, które uległy
zepsuciu.
3. W wypadkach określonych w ust. 1 i 2 odszkodowanie nie może przewyższać
piętnastokrotności najniższej opłaty za przewóz paczki jednokilogramowej,
pomnożonej przez wagę danej paczki podaną w kilogramach, przy czym część
kilograma liczy się za cały.
Art. 64. Odszkodowanie za opóźnione doręczenie przesyłki nadanej jako ekspresowa
ustala się w wysokości pięciokrotnej opłaty za traktowanie przesyłki jako
ekspresowej.
Art. 65.1. Odszkodowanie w razie niedoręczenia przekazu pocztowego ustala się w
wysokości pięciokrotnej opłaty za nadanie tego przekazu.
2. Odszkodowanie za opóźnione doręczenie telegraficznego lub ekspresowego
przekazu pocztowego ustala się w wysokości pięciokrotnej opłaty za traktowanie
przekazu jako ekspresowego.
Art. 66.1. Odszkodowanie za niedoręczenie telegramu stanowi kwotę pięciokrotnej
opłaty za nadanie tego telegramu.
2. Odszkodowanie za zniekształcenie treści telegramu lub korespondencji
umieszczonej w telegraficznym przekazie pocztowym w stopniu takim, że treść ta
stała się niezrozumiała lub zmieniony został jej sens, ustala się w wysokości
pięciokrotnej opłaty za nadanie tego telegramu.
3. Odszkodowanie za opóźnione doręczenie telegramu ustala się w wysokości
pięciokrotnej opłaty za nadanie tego telegramu.
Art. 67. Odszkodowanie za niewykonanie lub nienależyte wykonanie świadczeń
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 60 pkt. 2 jako dodatkowe
ustala się w wysokości pięciokrotnej opłaty za dane świadczenie dodatkowe.
Art. 68.1. W razie niemożności korzystania przez okres dłuższy jednorazowo niż 3
dni z abonamentu telefonicznego lub telegraficznego, podmioty świadczące usługi
o charakterze powszechnym ponoszą odpowiedzialność za niewykonanie lub
nienależyte wykonanie umowy o korzystanie z danego abonamentu.
2. W wypadkach określonych w ust. 1 odszkodowanie ustala się w wysokości 1/30
miesięcznej opłaty abonamentowej za każdy dzień przerwy w korzystaniu z
abonamentu.
Art. 69. Niezależnie od odszkodowania podmioty świadczące usługi o charakterze
powszechnym zwracają w całości opłatę za nie wykonane świadczenie. Gdy usługę
zrealizowano częściowo, zwrot dotyczy części opłaty nie znajdującej pokrycia w
spełnionym świadczeniu. Podmioty te zwracają także, w wypadku niewykonania
usługi, sumy pieniężne wpłacone na przekazy pocztowe.
Art. 70.1. Prawo dochodzenia roszczeń wynikających z niniejszej ustawy
przysługuje osobie fizycznej lub prawnej, która zawarła umowę o świadczenie
usługi pocztowej lub telekomunikacyjnej o charakterze powszechnym.
2. W razie przyjęcia przesyłki pocztowej przez adresata, roszczenie o
odszkodowanie określone w ust. 1 przysługuje adresatowi tej przesyłki.
3. Nadawca przesyłki pocztowej, przekazu pocztowego lub telegramu może zrzec się
na rzecz adresata swego prawa dochodzenia roszczeń wynikających z niniejszej
ustawy.
4. Adresat przesyłki pocztowej, któremu zgodnie z ust. 2 przysługuje prawo
dochodzenia roszczenia o odszkodowanie, może zrzec się tego prawa na rzecz
nadawcy.
5. Roszczenia dochodzone na podstawie ustawy przedawniają się z upływem 1 roku
od dnia następnego po dniu zawarcia umowy o świadczenie usługi pocztowej lub
telekomunikacyjnej o charakterze powszechnym.
Art. 71.1. Prawo dochodzenia roszczeń w postępowaniu sądowym na podstawie ustawy
lub przepisów wydanych w jej wykonaniu przysługuje po wyczerpaniu drogi
postępowania reklamacyjnego.
2. Reklamację można zgłosić w każdej jednostce organizacyjnej podmiotu
wykonującego tę usługę.
3. 57) Drogę postępowania reklamacyjnego uważa się za wyczerpaną, jeżeli dłużnik
nie zapłacił dochodzonej należności w terminie 3 miesięcy od dnia wniesienia
reklamacji.
4. 57) Bieg przedawnienia zawiesza się na okres od dnia wniesienia reklamacji do
dnia udzielenia odpowiedzi na reklamację i zwrócenia załączonych dokumentów,
najwyżej jednak na okres przewidziany do załatwienia reklamacji.
5. 57) W odniesieniu do usług o charakterze powszechnym, pocztowych i
telekomunikacyjnych, Minister Łączności określi, w drodze rozporządzenia,
warunki, jakim powinna odpowiadać reklamacja, oraz szczegółowy tryb postępowania
reklamacyjnego.
Art. 72. Spory między Pocztą Polską, podmiotami świadczącymi usługi
telekomunikacyjne o charakterze powszechnym a osobami korzystającymi z tych
usług rozstrzygają sądy powszechne.
Rozdział 5
Ogłaszanie zarządzeń
Art. 73. Zarządzenia wydane na podstawie ustawy, dotyczące realizacji praw i
obowiązków obywateli, podlegają ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Art. 74. Zarządzenia wydane na podstawie ustawy, inne niż określone w art. 73,
ogłasza się w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Łączności.
Art. 75. Ogłoszenie zarządzenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
"Monitor Polski" nie stanowi przeszkody w ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym
Ministerstwa Łączności, jeżeli jest to uzasadnione względami usprawnienia
organizacji pracy.
Rozdział 5a 58)
Przepisy karne
Art. 75a. 1. Kto bez wymaganego zezwolenia zakłada bądź używa radiokomunikacyjne
urządzenia nadawcze lub nadawczo-odbiorcze albo bez wymaganego przydziału
wykorzystuje częstotliwości lub zakres częstotliwości, podlega karze pozbawienia
wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo grzywny.
2. Sąd może orzec przepadek przedmiotów służących do popełnienia czynu
określonego w ust. 1, chociażby nie były własnością sprawcy.
3. Sąd orzeka przepadek przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa
określonego w ust. 1, chociażby nie były własnością sprawcy, jeśli ich użycie
zagraża życiu lub zdrowiu ludzkiemu.
Rozdział 6
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 76.1. W terminie do dnia 31 grudnia 1991 r. Minister Łączności przekształci
państwową jednostkę organizacyjną "Polska Poczta, Telegraf i Telefon", zwaną
dalej "PPTT" , w przedsiębiorstwo użyteczności publicznej Poczta Polska oraz
Telekomunikację Polską, - Spółkę Akcyjną.
2. Rada Ministrów określi tryb przekształcenia, o którym mowa w ust. 1.
3. 59) Do przekształcenia w spółkę, o której mowa w ust. 1, stosuje się
odpowiednio przepisy art. 4 pkt. 3, art. 8 ust. 2 i 3, art. 9 ust. 4, art. 11,
art. 12 ust. 1 i art. 44 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298 i z 1991 r. Nr 60, poz.
253); przy powstawaniu spółki nie stosuje się art. 312 i art. 313 Kodeksu
handlowego.
4. 59) Do spółki, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepis art. 16 ustawy
wymienionej w ust. 3.
5. 59) W spółce, o której mowa w ust. 1, Skarb Państwa zachowuje co najmniej 51%
sumy głosów służących całemu kapitałowi.
Art. 77. 60) 1. Minister Łączności jest organem założycielskim Poczty Polskiej
oraz reprezentuje Skarb Państwa w Telekomunikacji Polskiej - Spółka Akcyjna.
2. O udostępnieniu akcji należących do Skarbu Państwa postanawia Minister
Łączności w porozumieniu z Ministrem Przekształceń Własnościowych. Przed
udostępnieniem akcji osobom trzecim Minister Łączności zarządza przeprowadzenie
analizy ekonomiczno-finansowej i prawnej spółki, stosując odpowiednio art. 20
ustawy o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych.
3. Zmiana statutu spółki wymaga zgody Ministra Łączności w porozumieniu z
Ministrem Przekształceń Własnościowych.
Art. 78. Do zakończenia przekształcania PPTT, ilekroć w ustawie jest mowa o
Poczcie Polskiej i Telekomunikacji Polskiej S.A., rozumie się przez to PPTT.
Art. 79. Poczta Polska może wykonywać, niezależnie od usług pocztowych, niektóre
czynności bankowe wymienione w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r.
- Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359; z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr
28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646; z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591
oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 18) w zakresie i na warunkach określonych przez
Ministra Łączności w porozumieniu z Prezesem Narodowego Banku Polskiego i
Ministrem Finansów.
Art. 80.1. 61) Pracownicy PPTT, stosownie do przeprowadzonych przekształceń,
stają się z mocy prawa odpowiednio pracownikami Poczty Polskiej i
Telekomunikacji Polskie S.A., z zachowaniem dotychczasowych stosunków pracy i
wynikających z nich praw i obowiązków.
2. 62) Przepis ust. 1 nie obejmuje zniżek w opłatach abonamentowych za używanie
odbiorników radiofonicznych oraz telewizyjnych.
Art. 81. Za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy, powstałe przed
przekształceniem PPTT, odpowiadają, stosownie do dokonanego przekształcenia,
Poczta Polska lub Telekomunikacja Polska S.A.
Art. 82. Pracownicy Telekomunikacji Polskiej S.A. w wypadku sprzedaży akcji
Spółki korzystają z uprawnień przewidzianych dla pracowników przedsiębiorstw
państwowych podlegających prywatyzacji.
Art. 83. Ilekroć w przepisach odrębnych mówi się o PPTT, rozumie się przez to
Pocztę Polską i Telekomunikację Polską S.A.
Art. 84.1. W terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy znosi się
Państwową Inspekcję Radiową.
2. Majątek Państwowej Inspekcji Radiowej przekazuje się Państwowej Agencji
Radiokomunikacyjnej.
Art. 85. Rada Ministrów powołuje Pełnomocnika Rządu do Spraw Telekomunikacji na
Wsi oraz określa jego zadania i kompetencje w drodze rozporządzenia.
Art. 86. (skreślony 63)).
Art. 87. (skreślony 63)).
Art. 88. (pominięty 64)).
Art. 89. (pominięty 64)).
Art. 90. (pominięty 64)).
Art. 91.1. Ulgi i zwolnienia przyznane przez Ministra Łączności na podstawie
art. 49 ust. 3 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o łączności (Dz. U. Nr 54,
poz. 275; z 1987 r. Nr 33, poz. 180; z 1988 r. Nr 41, poz. 324 i z 1989 r. Nr
67, poz. 408) zachowują moc obowiązującą.
2. Decyzje wydane na podstawie ustawy, o której mowa w ust. 1, zachowują moc
obowiązującą, o ile nie są sprzeczne z niniejszą ustawą.
Art. 92. Tracą moc:
1) ustawa z dnia 15 listopada 1984 r. o łączności (Dz. U. Nr 54, poz. 275; z
1987 r. Nr 33, poz. 180; z 1988 r. Nr 41, poz. 324 i z 1989 r. Nr 67, poz. 408),
z wyjątkiem art. 34-42, 52, 55, 57, 62, które zachowują moc do czasu
przekształcenia PPTT, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 1991 r.,
2) ustawa z dnia 18 stycznia 1951 r. o zakładaniu w budynkach mieszkalnych
skrzynek listowych do doręczania korespondencji i czasopism (Dz. U. Nr 6, poz.
54 i z 1953 r. Nr 37, poz. 155).
Art. 93.1. 65) Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie
pozostają w mocy przepisy dotychczasowe, o ile nie są sprzeczne z niniejszą
ustawą, nie dłużej jednak niż do dnia 31 marca 1991 r.
2. 66) Wnioski o wydanie zezwolenia na używanie urządzeń radiokomunikacyjnych
przeznaczonych do nadawania programów radiofonicznych i telewizyjnych podlegają
rozpatrzeniu po dniu wejścia w życie ustawy regulującej funkcjonowanie
radiofonii i telewizji.
Art. 94. Ustawa wchodzi w życie w terminie 30 dni od dnia ogłoszenia. 67)



1) W brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 maja 1995 r. o
zmianie ustawy o łączności oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 60, poz.
310), która weszła w życie z dniem 7 lipca 1995 r.
2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1.
3) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1.
4) Przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1.
5) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 1.
6) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1.
7) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 1.
8) Dodany przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 1.
9) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 1.
10) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
11) Dodany przez art. 1 pkt 10 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
12) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
13) Dodany przez art. 1 pkt 11 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 1.
15) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 1.
16) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 1.
17) Dodany przez art. 1 pkt 15 ustawy wymienionej w przypisie 1.
18) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 ustawy wymienionej w przypisie 1.
19) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 ustawy wymienionej w przypisie 1.
20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 ustawy wymienionej w przypisie 1.
21) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 ustawy wymienionej w przypisie 1.
22) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 ustawy wymienionej w przypisie 1.
23) Dodany przez art. 1 pkt 21 ustawy wymienionej w przypisie 1.
24) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 ustawy wymienionej w przypisie 1.
25) Dodany przez art. 1 pkt 23 ustawy wymienionej w przypisie 1.
26) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 24 ustawy wymienionej w przypisie 1.
27) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 ustawy wymienionej w przypisie 1.
28) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 26 ustawy wymienionej w przypisie 1.
29) W brzmieniu ustalonym przez art. 61 pkt 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o
radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34), która w tym zakresie
weszła w życie z dniem 1 marca 1993 r.
30) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 ustawy wymienionej w przypisie 1.
31) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 ustawy wymienionej w przypisie 1.
32) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 ustawy wymienionej w przypisie 1.
33) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
34) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
35) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 ustawy wymienionej w przypisie 1.
36) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 ustawy wymienionej w przypisie 1.
37) Dodany przez art. 1 pkt 33 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1.
38) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
39) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 34 ustawy wymienionej w przypisie 1.
40) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 35 ustawy wymienionej w przypisie 1.
41) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 36 ustawy wymienionej w przypisie 1.
42) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 37 ustawy wymienionej w przypisie 1.
43) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 38 ustawy wymienionej w przypisie 1.
44) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 ustawy wymienionej w przypisie 1.
45) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 40 ustawy wymienionej w przypisie 1.
46) Dodany przez art. 1 pkt 41 ustawy wymienionej w przypisie 1.
47) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 42 ustawy wymienionej w przypisie 1.
48) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 43 ustawy wymienionej w przypisie 1.
49) Dodany przez art. 1 pkt 44 ustawy wymienionej w przypisie 1.
50) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 45 lit. a) wymienionej w przypisie 1.

51) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 45 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
52) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 46 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
53) Dodany przez art. 1 pkt 46 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
54) Dodany przez art. 1 pkt 47 ustawy wymienionej w przypisie 1.
55) Według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 48 ustawy wymienionej w
przypisie 1.
56) Dodany przez art. 1 pkt 48 ustawy wymienionej w przypisie 1.
57) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 49 ustawy wymienionej w przypisie 1.
58) Dodany przez art. 1 pkt 50 ustawy wymienionej w przypisie 1.
59) Dodany przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 9 października 1991 r. o zmianie
ustawy o łączności (Dz. U. Nr 105, poz. 451), która weszła w życie z dniem 4
grudnia 1991 r.
60) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 59.
61) Według numeracji ustalonej przez art. 61 pkt 2 ustawy wymienionej w
przypisie 29.
62) Dodany przez art. 61 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 29.
63) Przez art. 1 pkt 51 ustawy wymienionej w przypisie 1.
64) Zamieszczony w obwieszczeniu.
65) Według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 czerwca 1991
r. o zmianie ustawy o łączności (Dz. U. Nr 69, poz. 293), która weszła w życie z
dniem 8 sierpnia 1991 r.
66) Dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 65.
67) Ustawa została ogłoszona dnia 15 grudnia 1990 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu
autostrad w rejonie Świecka i Frankfurtu nad Odrą,
sporządzona w Słubicach dnia 23 kwietnia 1993 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 137, poz. 677)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 23 kwietnia 1993 r. została sporządzona w Słubicach Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu autostrad w
rejonie Świecka i Frankfurtu nad Odrą w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu
autostrad w rejonie Świecka i Frankfurtu nad Odrą
Rzeczpospolita Polska i Republika Federalna Niemiec,
kierując się życzeniem usprawnienia ruchu drogowego między obydwoma Państwami
oraz w tranzycie przez terytoria obydwu Państw, zgodnie z Traktatem między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o dobrym sąsiedztwie i
przyjaznej współpracy z dnia 17 czerwca 1991 r.,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Przedmiot umowy
(1) Rozbudowywane w rejonie granicy państwowej polska autostrada A 2 z Warszawy
w kierunku zachodnim i niemiecka autostrada A 12 z Berlina w kierunku wschodnim
powinny być połączone w rejonie Świecka i Frankfurtu nad Odrą.
(2) W tym celu zostaną wykonane następujące przedsięwzięcia budowlane:
a) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i na terytorium Republiki Federalnej
Niemiec:
- budowa części mostu dla ruchu w kierunku jazdy z Warszawy do Berlina i
- przebudowa istniejącej części mostu przez Odrę dla kierunku jazdy z Berlina do
Warszawy dla przekraczającego granicę mostu,
b) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
- dobudowanie po obydwu stronach autostrady A 2 dodatkowych łącznic na odcinku
między istniejącymi obiektami odprawy celnej i połączeniem z drogą krajową nr
275,
- przebudowa węzła komunikacyjnego łączącego autostradę A 2 z drogą krajową nr
275,
- rozbudowa drogi krajowej nr 275 na odcinku między autostradą A 2 a kilometrem
6,2 (połączenia dróg).
(3) Umawiające się Strony będą dążyć do tego, by budowa mostu granicznego i
połączenia drogowe zostały zakończone w roku 1996.
Artykuł 2
Planowanie i wykonawstwo
(1) Republika Federalna Niemiec przejmuje wykonanie następujących czynności:
a) wykonanie prac pomiarowych,
b) wykonanie prac planistycznych i projektowych,
c) ogłoszenie przetargu,
d) zlecenie robót budowlanych,
e) sprawdzenie dokumentacji wykonawczej,
f) sprawowanie nadzoru budowlanego,
g) sprawdzenie rozliczenia prac zleconych umowami, dotyczących mostu
granicznego, po każdorazowym uzgodnieniu z Rzecząpospolitą Polską.
(2) Za wykonanie czynności wymienionych w ustępie 1 litery od a) do d)
Rzeczpospolita Polska nie ponosi żadnych kosztów. Koszty wykonanych czynności
wymienionych w ustępie 1 litery od e) do g) ponoszą Umawiające się Strony,
dzieląc je między sobą odpowiednio do długości części mostu granicznego między
terytoriami obydwu Umawiających się Stron. Przy określeniu wielkości kosztów
ponoszonych przez Rzeczpospolitą Polską nie będzie uwzględniany niemiecki
podatek obrotowy ani podobne podatki pośrednie.
(3) Rzeczpospolita Polska przejmuje wykonanie wymienionych w ustępie 1 czynności
dla połączeń drogowych na swoim terytorium.
(4) Przy budowie i przebudowie mostu granicznego wykonawcy będą zobowiązani w
umowie do wystawiania oddzielnych faktur za wykonanie:
- wszystkich przyczółków i filarów na terytorium każdej z Umawiających się
Stron,
- górnych elementów mostu (ustrój niosący), włącznie z tymi pracami, które
odnoszą się tylko do całej konstrukcji, odpowiednio do długości części mostu
granicznego mierzonych wzdłuż osi mostu między osiami skrajnych podpór a granicą
między terytoriami obydwu Umawiających się Stron.
(5) Most graniczny będzie projektowany, wykonany i odebrany według norm i
przepisów budowlanych obowiązujących w Republice Federalnej Niemiec. Dla
pojedynczych elementów konstrukcji mostu Umawiające się Strony mogą uzgodnić
zastosowanie polskich przepisów budowlanych. Połączenia drogowe będą
projektowane, wykonane i odebrane według norm i przepisów budowlanych
obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej.
Artykuł 3
Pozyskanie gruntów
Każda z Umawiających się Stron zadba, aby uzyskać na swoim terytorium, na stałe
lub na czas określony, niezbędne tereny dla budowy i przebudowy obiektów
wymienionych w artykule 1 ustęp 2 i przekazać je do dyspozycji w odpowiednim
czasie.
Artykuł 4
Odbiór
Odbiór robót budowlanych będzie wykonany przez odpowiednio właściwe
administracje Umawiających się Stron (tj. obecnie Generalną Dyrekcję Dróg
Publicznych ze strony polskiej i Zarząd Drogowy Landu Brandenburgii ze strony
niemieckiej), oddzielnie dla każdej części mostu i dla połączeń drogowych. Po
każdym zakończeniu prac budowlanych część mostu będzie odbierana według
niemieckich przepisów prawa, a połączenia drogowe - według polskich przepisów
prawa stosowanych w umowach dotyczących robót budowlanych.
Artykuł 5
Utrzymanie
(1) Utrzymanie, naprawy i remonty mostu granicznego oraz utrzymanie zimowe na
moście granicznym zostaną uregulowane oddzielnie.
(2) Utrzymanie, naprawy i remonty połączeń drogowych przejmie Rzeczpospolita
Polska na swoim terytorium, z chwilą ostatecznego odbioru tych urządzeń.
Artykuł 6
Koszty
(1) Każda z Umawiających się Stron ponosi koszty budowy i przebudowy mostu
granicznego, włącznie z kosztami pozyskania gruntów dla tej części mostu, która
znajduje się na jej terytorium. W związku z tym Republika Federalna Niemiec
ponosi około 60%, a Rzeczpospolita Polska około 40% kosztów. Przy podziale tych
kosztów nie należy uwzględniać wydatków ponoszonych na czynności wymienione w
artykule 2 ustęp 1 litery od a) do d) oraz niemieckiego podatku obrotowego ani
podobnych podatków pośrednich. Podatki te będą obciążały tylko Republikę
Federalną Niemiec.
(2) Istniejące dokumentacje wymagane do prac projektowych mostu granicznego, a w
szczególności dotyczące pomiarów i badania gruntów, będą bezpłatnie wzajemnie
udostępnione.
(3) Rzeczpospolita Polska ponosi koszty rozbudowy i przebudowy, włącznie z
pozyskaniem gruntów, oraz utrzymania, napraw i remontów połączeń drogowych na
swoim terytorium.
Artykuł 7
Płatności
(1) Republika Federalna Niemiec stawia do dyspozycji Rzeczypospolitej Polskiej
wkład finansowy w kwocie 40 mln DM (słownie: czterdzieści milionów marek
niemieckich), które Rzeczpospolita Polska przeznaczy, przede wszystkim, na
finansowanie budowy i przebudowy mostu granicznego, jak również rozbudowy i
przebudowy połączeń drogowych.
(2) Ponoszone przez Rzeczpospolitą Polską według artykułu 6 koszty budowy i
przebudowy mostu granicznego zostaną rozliczone z wykonawcą przez Republikę
Federalną Niemiec zgodnie z postępem prac budowlanych z wkładu finansowego, jaki
Republika Federalna Niemiec postawiła do dyspozycji Rzeczypospolitej Polskiej.
Rzeczpospolita Polska będzie bieżąco informowana o wysokościach i terminach
wpłat na rzecz wykonawcy.
(3) Potrzeby finansowe przewidywane do prowadzenia przez Rzeczpospolitą Polską
prac przy rozbudowie i przebudowie połączeń drogowych będą zgłaszane Republice
Federalnej Niemiec, reprezentowanej przez Federalne Ministerstwo Komunikacji, z
dwumiesięcznym wyprzedzeniem i będą przekazywane z budżetu Federalnego
Ministerstwa Komunikacji na podane konto.
Artykuł 8
Prawo przekraczania granicy
(1) Obywatele każdej z Umawiających się Stron, zatrudnieni przy budowie oraz
przebudowie mostu granicznego, jak również obywatele państw członkowskich
Wspólnot Europejskich, którzy w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej nie
podlegają obowiązkowi wizowemu, oraz inni obywatele Umawiających się Stron i
państw członkowskich Wspólnot Europejskich, które z Rzecząpospolitą Polską nie
posiadają obowiązku wizowego, związani z budową i przebudową mostu granicznego,
mają prawo przekraczania granicy w rejonie placu budowy mostu granicznego i
przebywania w miejscach budowy znajdujących się na terytorium drugiego Państwa w
celu wykonania swoich obowiązków, bez konieczności posiadania w tym celu
zezwolenia na pobyt. Obywatele innych państw, zatrudnieni przy budowie i
przebudowie mostu granicznego, mogą przekraczać granicę w rejonie budowy, jeżeli
posiadają dokumenty i zezwolenia wymagane przez przepisy Umawiających się Stron.
(2) Osoby zatrudnione, o których mowa w ustępie 1, oraz inne osoby wymienione w
tym ustępie muszą posiadać ze sobą dokument uprawniający do przekraczania
granicy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec, uznany
przez każdą z Umawiających się Stron.
(3) Każda z Umawiających się Stron będzie każdorazowo i bez formalności
przejmować osoby, które wskutek naruszenia postanowień niniejszej umowy znalazły
się na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.
(4) Szczegółowe zagadnienia dotyczące bezpieczeństwa i porządku w rejonie placu
budowy mostu granicznego zostaną uregulowane przez właściwe miejscowe organy
graniczne we wzajemnym porozumieniu.
(5) Postanowienia tego artykułu będą obowiązywały dopóty, dopóki Umawiające się
Strony nie zawrą nowego porozumienia dotyczącego przekraczania granicy.
Artykuł 9
Postanowienia podatkowe
(1) Przy dostarczaniu urządzeń i materiałów oraz przy świadczeniach służących do
budowy i przebudowy mostu granicznego będzie stosowane prawo o podatku obrotowym
Republiki Federalnej Niemiec. Przy obrocie tymi urządzeniami i materiałami nie
będzie pobierany ze strony polskiej podatek obrotowy ani inne podatki pośrednie.
(2) Za towary wwożone z terytorium jednej Umawiającej się Strony na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony nie będą pobierane żadne opłaty wwozowe, z
wyjątkiem opłat celnych, jeżeli towary te będą użyte do budowy oraz przebudowy
mostu granicznego. Obowiązuje to od czasu rozpoczęcia budowy. Gwarancje nie są
wymagane. Postanowienia zdania pierwszego nie obowiązują przy wwozie towarów
przeznaczonych dla publicznych administracji budowlanych.
(3) Towary potrzebne do budowy i przebudowy mostu granicznego nie podlegają przy
wwozie i wywozie żadnym ograniczeniom lub zakazom.
(4) Właściwe władze podatkowe i celne obu Umawiających się Stron podczas
realizacji postanowień niniejszej umowy będą przekazywać sobie niezbędne
informacje i udzielać wzajemnie pomocy przy stosowaniu obowiązującego prawa i
przepisów administracyjnych dotyczących postanowień ustępów od 1 do 3
niniejszego artykułu. Niemieccy i polscy przedstawiciele tych władz będą
uprawnieni do przebywania w rejonie budowy mostu granicznego i podejmowania tam
działań w ramach postanowień wymienionych ustępów od 1 do 3, które są określone
w ich prawie i przepisach administracyjnych. Działania te nie mogą naruszać
suwerenności Umawiających się Stron.
(5) Postanowienia niniejszej umowy nie naruszają Umowy z dnia 18 grudnia 1972 r.
między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie
zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku
oraz Protokołu do tej umowy z tego samego dnia.
Artykuł 10
Komisja Mieszana
(1) Do spraw budowy i przebudowy mostu granicznego zostanie utworzona
polsko-niemiecka Komisja Mieszana. Składać się ona będzie z przewodniczących obu
delegacji oraz innych członków delegowanych na posiedzenia przez każdą z
Umawiających się Stron. Umawiające się Strony poinformują się wzajemnie o
wyznaczeniu przewodniczących delegacji do Komisji Mieszanej. Każdy
przewodniczący delegacji może zwołać pod swoim przewodnictwem posiedzenie
Komisji w porozumieniu z przewodniczącym delegacji drugiej Umawiającej się
Strony. Posiedzenie takie musi odbyć się w ciągu jednego miesiąca od wystąpienia
z wnioskiem o jego zwołanie.
(2) Zadaniem Komisji Mieszanej jest wyjaśnienie podstawowych problemów
dotyczących budowy i przebudowy mostu granicznego, jak również przedstawianie
Umawiającym się Stronom zaleceń, w szczególności w sprawach:
a) konstrukcji i wymiarów mostu granicznego,
b) określenia zakresu wspólnych prac,
c) sprawdzenia projektu obiektu budowlanego i propozycji przydziału zleceń,
d) zgodności realizowanych płatności,
e) odbioru obiektu budowlanego,
f) podziału kosztów dotyczących budowy i przebudowy mostu granicznego,
g) przekazania i przyjęcia wykonanego obiektu budowlanego,
h) interpretacji lub stosowania niniejszej umowy w przypadkach sporów.
(3) Każda delegacja w ramach Komisji Mieszanej może zażądać od właściwych władz
administracyjnych drugiej Umawiającej się Strony przedłożenia stosownych
dokumentów, które uzna za niezbędne dla przygotowania decyzji Komisji.
(4) Każda z Umawiających się Stron może zapraszać ekspertów na posiedzenie
Komisji Mieszanej.
(5) Komisja Mieszana podejmuje swoje decyzje na zasadzie wzajemnego
porozumienia.
Artykuł 11
Rozbieżności
Rozbieżności dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej umowy powinny być
rozstrzygane przez właściwe władze Umawiających się Stron. Każda z Umawiających
się Stron może zasięgnąć opinii Komisji Mieszanej w tych sprawach. Wyjątkowo
może być wykorzystana droga dyplomatyczna.
Artykuł 12
Pozostałe przedsięwzięcia budowlane
(1) W celu uzyskania właściwej wydajności oraz funkcjonalności odpraw
granicznych towarów (wwóz, wywóz i przewóz towarów tranzytem, włącznie ze
środkami transportu) jest wymagana budowa urządzeń odprawy granicznej (budynki,
parkingi i inne urządzenia). Powinny być one zlokalizowane na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
(2) Budowa urządzeń odprawy granicznej będzie oddzielnie uregulowana między
Umawiającymi się Stronami, biorąc za podstawę Umowę między Rzecząpospolitą
Polską a Republiką Federalną Niemiec z dnia 29 lipca 1992 r. o ułatwieniach w
odprawie granicznej.
(3) Urządzenia odprawy granicznej powinny zostać wybudowane w roku 1994.
Artykuł 13
Wejście w życie umowy
(1) Umowa niniejsza podlega ratyfikacji; wymiana dokumentów ratyfikacyjnych
nastąpi możliwie szybko w Bonn.
(2) Niniejsza umowa wejdzie w życie w pierwszym dniu drugiego miesiąca po
wymianie dokumentów ratyfikacyjnych.
Artykuł 14
Okres obowiązywania i zmiany umowy
(1) Niniejsza umowa jest zawarta na czas nieokreślony. Może być ona zmieniona
lub uzupełniona tylko za zgodą Umawiających się Stron.
(2) Jeżeli podczas realizacji umowy ujawnią się znaczne trudności lub zmienią
się zasadniczo warunki, na jakich była ona zawarta, to na żądanie jednej z
Umawiających się Stron, Strony podejmą negocjacje w sprawie nowych uregulowań.
Sporządzono w Słubicach dnia 23 kwietnia 1993 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim i niemieckim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
Za Rzeczpospolitą Polską Z. Jaworski
Za Republikę Federalną Niemiec F. Bertele G. Krause
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 3 września 1993 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

399--z dnia 20 czerwca 1995 r. w sprawie wysokości, zasad i trybu
nakładania kar pieniężnych za nieprzestrzeganie wymagań ochrony środowiska
oraz współczynników różnicujących wysokość kar pieniężnych.
400--z dnia 20 czerwca 1995 r. w sprawie zasad i trybu ustalania kar
pieniężnych za naruszanie warunków, jakim powinny odpowiadać ścieki
wprowadzane do wód lub do ziemi, oraz współczynników różnicujących
wysokość kar pieniężnych.
401--z dnia 20 czerwca 1995 r. w sprawie określenia narodowych funduszy
inwestycyjnych, do których zostaną wniesione akcje jednoosobowych spółek
Skarbu Państwa.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

402--z dnia 27 czerwca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu
wydawania zezwoleń i zgód dotyczących zatrudnienia lub wykonywania innej
pracy zarobkowej przez cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
403--z dnia 28 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wynagradzania pracowników jednostek organizacyjnych Polskiej Akademii
Nauk.

ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI

404--z dnia 26 maja 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za
udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów radiofonicznych i
telewizyjnych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 29 maja 1995 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską
a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu autostrad w rejonie Świecka i
Frankfurtu nad Odrą, sporządzonej w Słubicach dnia 23 kwietnia 1993 r.
(Dz. U. Nr 137, poz. 678)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 13 Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu autostrad w
rejonie Świecka i Frankfurtu nad Odrą, sporządzonej w Słubicach dnia 23 kwietnia
1993 r., nastąpiła w Bonn dnia 16 maja 1995 r. wymiana dokumentów
ratyfikacyjnych wymienionej umowy.
Powyższa umowa wchodzi w życie dnia 1 lipca 1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Bułgarii w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku,
sporządzona w Warszawie dnia 11 kwietnia 1994 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 137, poz. 679)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje po powszechnej wiadomości:
W dniu 11 kwietnia 1994 r. w Warszawie została sporządzona Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Bułgarii w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Bułgarii w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku
Rzeczpospolita Polska i Republika Bułgarii,
pragnąc popierać wzajemne więzi gospodarcze poprzez eliminowanie przeszkód
podatkowych,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Zakres podmiotowy
Niniejsza umowa dotyczy osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w
jednym lub obu Umawiających się Państwach.
Artykuł 2
Podatki, których dotyczy umowa
1. Niniejsza umowa dotyczy podatków od dochodu i majątku, które pobiera się na
rzecz Umawiającego się Państwa, jego jednostek terytorialnych lub władz
lokalnych.
2. Za podatki od dochodu i od majątku uważa się wszystkie podatki, które pobiera
się od całego dochodu, od całego majątku albo od części dochodu lub majątku,
włączając podatki od zysku z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego
lub nieruchomego, podatki od ogólnych kwot wynagrodzeń wypłacanych przez
przedsiębiorstwa, jak również podatki od przyrostu majątku.
3. Do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy umowa, należą w
szczególności:
a) w Rzeczypospolitej Polskiej:
1) podatek dochodowy od osób fizycznych,
2) podatek dochodowy od osób prawnych,
(zwane dalej "podatkami polskimi");
b) w Republice Bułgarii:
1) podatek od ogólnego dochodu,
2) podatek od zysków,
(zwane dalej "podatkami bułgarskimi").
4. Niniejsza umowa będzie miała także zastosowanie do wszystkich podatków
takiego samego lub podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej umowy będą
wprowadzone przez każdą Umawiającą się Stronę obok istniejących podatków, o
których mowa w niniejszym artykule, lub w ich miejsce. Właściwe władze
Umawiających się Państw będą informowały się wzajemnie o wszystkich zasadniczych
zmianach, dokonywanych w ich ustawodawstwach podatkowych.
Artykuł 3
Ogólne definicje
1. W rozumieniu niniejszej umowy:
a) określenie "Rzeczpospolita Polska" użyte w sensie geograficznym oznacza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym każdy obszar poza jej wodami
terytorialnymi, na którym na mocy ustawodawstwa Polski i zgodnie z prawem
międzynarodowym Polska może sprawować suwerenne prawa do dna morskiego, jego
podglebia i ich zasobów naturalnych;
b) określenie "Bułgaria" oznacza Republikę Bułgarii, a użyte w sensie
geograficznym oznacza terytorium, na którym sprawuje ona suwerenność państwową,
w tym morze terytorialne, jak również szelf kontynentalny oraz strefę
ekonomiczną, na których sprawuje suwerenne prawa i jurysdykcję zgodnie z prawem
międzynarodowym;
c) określenia "Umawiające się Państwo" i "drugie Umawiając się Państwo"
oznaczają, zależnie od kontekstu, Polskę lub Bułgarię;
d) określenie "obywatel" oznacza wszelkie osoby fizyczne posiadające
obywatelstwo Umawiającego się Państwa oraz wszelkie osoby prawne, spółki osobowe
i stowarzyszenia utworzone na podstawie ustawodawstwa obowiązującego w
Umawiającym się Państwie;
e) określenie "osoba" obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie
osób;
f) określenia "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" i
"przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio
przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie;
g) określenie "spółka" oznacza każdą osobę prawną lub każdą jednostkę, którą dla
celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną;
h) określenie "stała placówka" oznacza stałe miejsce, w którym prowadzona jest
zawodowa działalność;
i) określenie "transport międzynarodowy" oznacza wszelki transport statkiem,
statkiem powietrznym lub pojazdem transportu drogowego eksploatowanym przez
przedsiębiorstwo, którego miejsce faktycznego zarządu znajduje się w Umawiającym
się Państwie, z wyjątkiem przypadku, gdy transport statkiem, statkiem
powietrznym lub pojazdem drogowym jest wykonywany wyłącznie między miejscami
położonymi w drugim Umawiającym się Państwie;
j) określenie "właściwa władza" oznacza:
1) w przypadku Polski - Ministra Finansów lub jego upoważnionego
przedstawiciela,
2) w przypadku Bułgarii - Ministra Finansów lub jego upoważnionego
przedstawiciela.
2. Przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z
kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane będzie
miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa tego Państwa w zakresie
podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa.
Artykuł 4
Miejsce zamieszkania lub siedziba
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania
lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z
prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania,
miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym
charakterze. Określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega
opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie, w zakresie dochodu lub zysków z
majątku osiąganych ze źródeł znajdujących się tylko w tym Państwie.
2. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 tego artykułu osoba fizyczna ma
miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie
określony w sposób następujący:
a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma
ona stałe miejsce zamieszkania;
b) jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to
uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ona
silniejsze powiązania osobiste lub gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
c) jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek
interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w
żadnym Państwie, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym
Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
d) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w
żadnym z nich to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się
Państwie, którego jest obywatelem;
e) jeżeli miejsca zamieszkania nie można określić zgodnie postanowieniami liter
do a) do d) niniejszego ustępu, to właściwe władze Umawiających się Państw
rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
3. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba nie będąca osobą fizyczną ma
siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona siedzibę w
tym Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu. W przypadku
wątpliwości właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze
wzajemnego porozumienia.
Artykuł 5
Zakład
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "zakład" oznacza stałą placówkę,
przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność
przedsiębiorstwa.
2. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:
a) miejsce zarządu,
b) filię,
c) biuro,
d) zakład fabryczny,
e) warsztat oraz
f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce
wydobywania zasobów naturalnych.
3. Budowa, montaż lub instalacja stanowi zakład tylko wtedy, gdy trwa dłużej niż
dwanaście miesięcy.
4. Bez względu na postanowienia ustępu 1, 2 i 3 niniejszego artykułu, określenie
"zakład" nie obejmuje:
a) użytkowania urządzeń służących wyłącznie do składowania, wystawiania albo
wydawania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
b) utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie dla składowania, wystawiania lub wydawania;
c) utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w
celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
e) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu reklamy, dla dostarczania
informacji, prowadzenia badań naukowych lub wykonywania podobnej działalności,
mającej dla przedsiębiorstwa charakter przygotowawczy lub pomocniczy;
f) utrzymywania przez przedsiębiorstwo zapasów dóbr lub towarów w celach
wstawienniczych, które po zakończeniu targów lub wystawy będą sprzedane;
g) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek
połączenia rodzajów działalności wymienionych pod literami od a) do f), pod
warunkiem jednak, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z takiego
połączenia rodzajów działalności, posiada przygotowawczy lub pomocniczy
charakter.
5. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba, z wyjątkiem
niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa w Umawiającym się
Państwie w imieniu i na rzecz przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się
Państwa, uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w pierwszym Umawiającym
się Państwie, jeżeli ta osoba posiada i zwyczajowo wykonuje w tym państwie
pełnomocnictwo do zawierania kontraktów w imieniu przedsiębiorstwa, chyba że
działalność takiej osoby ogranicza się do zakupu dóbr lub towarów dla tego
przedsiębiorstwa.
6. Nie będzie się uważać, że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się
Państwie tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym Państwie czynności przez
maklera, generalnego przedstawiciela handlowego albo każdego innego niezależnego
przedstawiciela, pod warunkiem że te osoby działają w ramach swojej zwykłej
działalności.
7. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub
jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany
tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby jakąkolwiek z tych spółek
uważać za zakład drugiej spółki.
Artykuł 6
Dochody z nieruchomości
1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego, włączając dochód z eksploatacji
gospodarstwa rolnego lub leśnego, położonego w drugim Umawiającym się Państwie,
może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Określenie "majątek nieruchomy" posiada takie znaczenie, jakie przyjmuje się
według prawa tego Umawiającego się Państwa, w którym majątek ten jest położony.
Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku
nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do
których stosuje się przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi,
budynków, prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do zmiennych
lub stałych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji pokładów
mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych; statki i barki oraz statki
powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego.
3. Postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodu osiąganego z bezpośredniego
użytkowania, najmu, jak również z każdego innego rodzaju użytkowania majątku
nieruchomego.
4. Postanowienia ustępów 1 i 3 stosuje się również do dochodu z majątku
nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodu z majątku nieruchomego, który służy
do wykonywania wolnego zawodu.
Artykuł 7
Zyski przedsiębiorstw
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa będą podlegać opodatkowaniu
tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim
Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo
wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane
w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane
temu zakładowi.
2. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego
się Państwa prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez
położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu
zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub
podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne
przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem,
którego jest zakładem.
3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczenie nakładów ponoszonych
dla tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami
administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym
położony jest zakład, czy gdzie indziej.
4. Nie można przypisać zakładowi zysków tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub
towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa.
5. Jeżeli w zyskach mieszczą się części dochodu, które zostały odrębnie
uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych innych
artykułów nie będą naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu.
Artykuł 8
Transport międzynarodowy
1. Zyski z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków, statków
powietrznych i pojazdów drogowych podlegają opodatkowaniu tylko w tym
Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu
przedsiębiorstwa.
2. Zyski osiągane z eksploatacji barek w transporcie śródlądowym podlegają
opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się
miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
3. Jeżeli miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa żeglugowego lub
przedsiębiorstwa żeglugi śródlądowej znajduje się na pokładzie statku lub barki,
to uważa się, że znajduje się ono w tym Umawiającym się Państwie, w którym
znajduje się port macierzysty statku lub barki, a jeżeli statek lub barka nie ma
portu macierzystego - w tym Umawiającym się Państwie, w którym osoba
eksploatująca statek lub barkę ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.
4. Postanowienia ustępu 1 stosuje się również do zysków z uczestnictwa w umowie
poolowej, we wspólnym przedsiębiorstwie lub w międzynarodowym związku
eksploatacyjnym.
Artykuł 9
Przedsiębiorstwa powiązane
1. Jeżeli:
a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa uczestniczy bezpośrednio lub
pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w majątku przedsiębiorstwa drugiego
Umawiającego się Państwa albo
b) te same osoby bezpośrednio lub pośrednio uczestniczą w zarządzaniu, kontroli
lub majątku przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa
drugiego Umawiającego się Państwa
i jeżeli w jednym i w drugim przypadku między dwoma przedsiębiorstwami w
zakresie ich stosunków handlowych lub finansowych zostaną umówione lub narzucone
warunki różniące się do warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne
przedsiębiorstwa, to zyski, które osiągałoby jedno z przedsiębiorstw bez tych
warunków, ale których z powodu tych warunków nie osiągnęło, mogą być włączone do
zysków tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.
2. Jeżeli Umawiające się Państwo włącza do zysku własnego przedsiębiorstwa i
odpowiednio opodatkuje zyski przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa,
a zyski tak połączone są zyskami, które osiągnęłoby przedsiębiorstwo pierwszego
Umawiającego się Państwa, gdyby warunki ustalone między tymi dwoma
przedsiębiorstwami były warunkami, które byłyby uzgodnione między
przedsiębiorstwami niezależnymi, wówczas to drugie Państwo dokona odpowiedniej
korekty kwoty podatku od tych zysków, wymierzonego w tym Państwie. Przy
dokonywaniu tej korekty będą odpowiednio uwzględnione inne postanowienia
niniejszej umowy, a właściwe władze Umawiających się Państw będą porozumiewać
się, jeżeli będzie to konieczne.
Artykuł 10
Dywidendy
1. Dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednak takie dywidendy mogą być opodatkowane także w Umawiającym się Państwie
i według prawa tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją
siedzibę, jednakże wymierzony podatek nie może przekroczyć 10 procent kwoty
dywidend brutto. Postanowienia niniejszego ustępu nie naruszają opodatkowania
spółki w odniesieniu do zysków, z których dywidendy są wypłacane.
3. Użyte w tym artykule określenie "dywidendy" oznacza dochód z akcji lub innych
praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również dochody z
innych praw spółki, które według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka
wypłacająca dywidendy ma siedzibę, są pod względem podatkowym traktowane jak
dochody z akcji.
4. Postanowień ustępów 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli właściciel dywidend, mający
miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim
Państwie, w którym znajduje się siedziba spółki płacącej dywidendy, działalność
gospodarczą przez zakład tam położony bądź wykonuje w tym drugim Państwie wolny
zawód w oparciu o stałą placówkę w nim położoną i gdy udział, z tytułu którego
wypłaca się dywidendy, faktycznie wiąże się z działalnością takiego zakładu lub
stałej placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje
się postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
5. Jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie,
osiąga zyski albo dochody z drugiego Umawiającego się Państwa, wówczas to drugie
Państwo nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę, z
wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie, lub w przypadku, gdy udział, z
tytułu którego dywidendy są wypłacane, faktycznie wiąże się z działalnością
zakładu lub stałej placówki położonej w drugim Państwie, ani też obciążać nie
wydzielonych zysków spółki podatkiem od nie wydzielonych zysków, nawet gdy
wypłacone dywidendy lub nie wydzielone zyski całkowicie lub częściowo pochodzą z
zysków albo dochodów osiągniętych w drugim Państwie.
Artykuł 11
Odsetki
1. Odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże odsetki, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, mogą być
także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z
ustawodawstwem tego Państwa, ale podatek w ten sposób ustalony nie może
przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych odsetek.
3. Niezależnie od postanowień ustępu 2 odsetki powstałe w Umawiającym się
Państwie i wypłacane na rzecz rządu drugiego Umawiającego się Państwa, w tym na
rzecz jego jednostek terytorialnych, Banku Centralnego lub jakiejkolwiek
instytucji finansowej kontrolowanej przez ten rząd, lub odsetki uzyskane od
pożyczek gwarantowanych przez dany rząd będą zwolnione od opodatkowania w
pierwszym wymienionym Państwie.
4. Użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochody z wszelkiego
rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i nie
zabezpieczonych hipoteką lub prawem uczestnictwa w zyskach dłużnika, a w
szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji lub
skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami dotyczącymi tych pożyczek,
obligacji lub skryptów dłużnych. Opłaty karne z tytułu opóźnionej zapłaty nie
będą uważane za odsetki w rozumieniu niniejszego artykułu.
5. Postanowień ustępu 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli odbiorca odsetek mający
miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie wykonuje w drugim
Umawiającym się Państwie, w którym powstają odsetki, działalność gospodarczą
przez zakład tam położony bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą placówkę w
nim położoną i jeżeli wierzytelność, z tytułu której płacone są odsetki,
rzeczywiście związana jest z zakładem lub stałą placówką. W takim przypadku
stosuje się odpowiednio, w zależności od konkretnej sytuacji, postanowienia
artykułu 7 lub artykułu 14.
6. Uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem
jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna lub osoba mająca w
tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca
odsetki, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą
placówkę, w związku z których działalnością powstało zadłużenie, z tytułu
którego są wypłacane odsetki, i zapłata tych odsetek jest pokrywana przez ten
zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w Państwie, w
którym położony jest zakład lub stała placówka.
7. Jeżeli między płatnikiem a odbiorcą odsetek lub między nimi obydwoma a osobą
trzecią istnieją szczególne powiązania i dlatego odsetki mające związek z
roszczeniem wynikającym z długu, z tytułu którego są wypłacane, przekraczają
kwotę, która byłaby uzgodniona między płatnikiem a odbiorcą odsetek bez takich
powiązań, to postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej
wymienionej kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu
według prawa każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych
postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 12
Należności licencyjne
1. Należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednak należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, mogą
być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i
zgodnie z prawem tego Państwa, ale ustalony podatek nie może przekroczyć 5
procent kwoty brutto należności licencyjnych.
3. Określenie "należności licencyjne", użyte w tym artykule, oznacza wszelkiego
rodzaju należności otrzymywane za użytkowanie lub prawo do użytkowania dzieła
literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz
filmami i taśmami dla transmisji telewizyjnych lub radiowych, patentu, znaku
towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu
produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia
przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z
doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej i naukowej.
4. Postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie mają zastosowania,
jeżeli właściciel należności licencyjnych mający miejsce zamieszkania lub
siedzibę w Umawiającym się Państwie wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie,
z którego pochodzą należności licencyjne, działalność gospodarczą przez zakład w
nim położony bądź wolny zawód za pomocą tam położonej stałej placówki, a prawa
lub majątek, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne, rzeczywiście
związane są z działalnością zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku
stosuje się odpowiednio, w zależności od konkretnej sytuacji, postanowienia
artykułu 7 lub artykułu 14.
5. Uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, gdy
płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna albo
osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak
osoba wypłacająca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona w
Umawiającym się Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę, posiada w
Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z których
działalnością powstał obowiązek zapłaty tych należności licencyjnych, i zakład
lub stała placówka pokrywają te należności, to uważa się, że należności
licencyjne powstają w Państwie, w którym położony jest ten zakład lub stała
placówka.
6. Jeżeli między płatnikiem a odbiorcą należności licencyjnych lub między nimi a
osobą trzecią istnieją szczególne powiązania i dlatego kwota należności
licencyjnych mająca związek z użytkowaniem, prawem do użytkowania lub
informacją, za które jest płacona, przekracza kwotę, którą płatnik i odbiorca
należności licencyjnych uzgodniliby bez tych powiązań, to postanowienia
niniejszego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W tym
przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego
Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 13
Zyski ze sprzedaży majątku
1. Zyski osiągnięte przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego,
o którym mowa w artykule 6, położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą
być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część
majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w
drugim Umawiającym się Państwie, albo z tytułu przeniesienia własności majątku
ruchomego należącego do stałej placówki, którą osoba mająca miejsce zamieszkania
lub siedzibę w Umawiającym się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się
Państwie dla wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami z przeniesienia
tytułu własności takiego zakładu (odrębnie albo razem z całym przedsiębiorstwem)
lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
3. Zyski z przeniesienia tytułu własności statków, statków powietrznych lub
pojazdów drogowych, eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej, lub majątku
ruchomego związanego z eksploatacją takich statków, statków powietrznych lub
pojazdów drogowych podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie,
w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
4. Zyski z przeniesienia tytułu własności jakiegokolwiek majątku innego niż
wymieniony w ustępach 1, 2 i 3 podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym
się Państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub
siedzibę.
Artykuł 14
Wolne zawody
1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie
osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym
charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Dochód taki będzie
zwolniony z opodatkowania w drugim Umawiającym się Państwie, z wyłączeniem
przypadku określonego w ustępie 2 tego artykułu.
2. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie z wykonywania wolnego zawodu lub z innej działalności o charakterze
samodzielnym w drugim Umawiającym się Państwie może być opodatkowany w tym
drugim Państwie, jeżeli ta osoba przebywa w drugim Państwie przez okres lub
okresy przekraczające łącznie 183 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie,
niezależnie od posiadania przez nią stałej placówki w tym drugim Państwie.
3. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną
działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak
również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów,
architektów oraz dentystów i księgowych.
Artykuł 15
Praca najemna
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19, 20 i 21 niniejszej umowy
płace, uposażenia i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce
zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają
opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, chyba że praca wykonywana
jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to
otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenia, jakie osoba mająca
miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej,
wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w
pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:
a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające
łącznie 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu i
b) wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który
nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
c) wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą
pracodawca posiada w drugim Państwie.
3. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu, wynagrodzenia
uzyskiwane z tytułu pracy najemnej, wykonywanej na pokładzie statku lub statku
powietrznego, eksploatowanego w komunikacji międzynarodowej, mogą podlegać
opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce
faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
Artykuł 16
Wynagrodzenia dyrektorów
Wynagrodzenia i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce zamieszkania
w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej
spółki mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane
w tym drugim Państwie.
Artykuł 17
Artyści i sportowcy
1. Bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15 niniejszej umowy, dochód
uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z
tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego,
radiowego lub telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście
wykonywanej w tym charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie
może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Jeżeli dochód mający związek z osobiście wykonywaną działalnością takiego
artysty lub sportowca nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej
osobie, dochód taki, bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15
niniejszej umowy, może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie w którym
działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana.
3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu, dochód, o
którym mowa w tym artykule, będzie zwolniony od opodatkowania w tym Umawiającym
się Państwie, w którym działalność artysty lub sportowca jest wykonywana, jeżeli
ta działalność jest finansowana w istotnym stopniu z funduszów publicznych tego
Państwa lub drugiego Państwa lub jeżeli działalność ta jest wykonywana na
podstawie umowy lub porozumienia o współpracy kulturalnej między Umawiającymi
się Państwami.
Artykuł 18
Emerytury
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2, emerytury i inne podobne
świadczenia, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie z tytułu wcześniejszej pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w
tym Państwie.
2. Z uwzględnieniem postanowień ustępu 1, emerytury i inne świadczenia,
wypłacane w ramach systemu ubezpieczeń socjalnych Umawiającego się Państwa, jego
jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym
Państwie.
Artykuł 19
Pracownicy państwowi
1. Wynagrodzenie inne niż emerytura, wypłacane przez Umawiające się Państwo,
jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie fizycznej z tytułu usług
świadczonych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy
lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jednakże wynagrodzenie
takie będzie podlegać opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie,
jeżeli usługi te są świadczone w tym Państwie, a osoba fizyczna mająca miejsce
zamieszkania w tym Państwie:
1) jest obywatelem tego Państwa lub
2) nie stała się osobą mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie wyłącznie w
celu świadczenia tych usług.
2. Jakakolwiek emerytura, wypłacana przez Umawiające się Państwo, jego jednostkę
terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez to Państwo,
jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie fizycznej z tytułu usług
świadczonych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy
lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jednakże taka emerytura
podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba
fizyczna jest obywatelem tego Państwa i posiada w nim miejsce zamieszkania.
3. Postanowienia artykułów 15, 16 i 18 stosuje się do wynagrodzeń i emerytur
mających związek ze świadczeniem usług w związku z działalnością gospodarczą
Umawiającego się Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej.
Artykuł 20
Studenci
1. Należności otrzymywane na utrzymanie się, kształcenie lub odbywanie praktyki
przez studenta, stypendystę lub praktykanta, który przebywa w Umawiającym się
Państwie wyłącznie w celu kształcenia się lub odbywania praktyki i który ma albo
bezpośrednio przed przybyciem do tego Państwa miał miejsce zamieszkania w drugim
Państwie, nie podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, jeżeli należności te
pochodzą ze źródeł spoza tego Państwa.
2. Dochód osiągany przez studenta, stypendystę lub praktykanta z działalności
prowadzonej w Umawiającym się Państwie, w którym przebywa on wyłącznie w celu
kształcenia się lub odbywania praktyki, nie podlega opodatkowaniu w tym
Państwie, chyba że dochód przekracza kwotę średniej krajowej płacy w poprzednim
roku kalendarzowym.
Artykuł 21
Profesorowie i pracownicy naukowi
1. Osoba fizyczna, która przebywa w Umawiającym się Państwie w celu nauczania
lub prowadzenia prac badawczych w uniwersytecie, szkole średniej bądź innej
uznanej placówce oświatowej, a która ma lub bezpośrednio przed tą wizytą miała
stałe miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, będzie zwolniona
od opodatkowania w pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie z tytułu
wynagrodzenia za nauczanie lub prowadzenie prac badawczych w okresie nie
przekraczającym dwóch lat, licząc od dnia jej pierwszego przyjazdu w tym celu.
2. Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu nie stosuje się do dochodu z
tytułu prac badawczych, jeżeli takie prace są podejmowane nie w interesie
publicznym, ale głównie dla prywatnej korzyści określonej osoby lub określonych
osób.
Artykuł 22
Inne dochody
1. Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie zostały
wymienione w poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Państwie.
2. Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu nie stosuje się do dochodów nie
będących dochodami z majątku nieruchomego określonego w artykule 6 ustęp 2,
jeżeli osoba uzyskująca takie dochody, posiadająca miejsce zamieszkania lub
siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie
działalność gospodarczą przez zakład w nim położony lub wykonuje w tym drugim
Państwie wolny zawód w oparciu o stałą placówkę w nim położoną i gdy prawa lub
dobra, z tytułu których wypłacany jest dochód, są faktycznie związane z
działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku, w
zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się odpowiednio postanowienia
artykułu 7 lub artykułu 14.
Artykuł 23
Majątek
1. Majątek nieruchomy, określony w artykule 6, który jest własnością osoby
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, może być
opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Majątek ruchomy, stanowiący część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo
Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, lub majątek
ruchomy należący do stałej placówki, którą osoba mająca miejsce zamieszkania w
Umawiającym się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie w celu
wykonywania wolnego zawodu, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
3. Majątek, który stanowią statki, statki powietrzne i pojazdy transportu
drogowego, eksploatowane w komunikacji międzynarodowej, oraz barki w transporcie
śródlądowym, jak również majątek ruchomy służący do eksploatacji takich statków,
barek, statków powietrznych lub pojazdów drogowych może podlegać opodatkowaniu
tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego
zarządu przedsiębiorstwa.
4. Wszelkie inne części majątku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane tylko w tym Państwie.
Artykuł 24
Unikanie podwójnego opodatkowania
1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie postanowieniami
niniejszej umowy może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, to
pierwsze wymienione Państwo zwolni, z uwzględnieniem postanowień ustępu 2, taki
dochód lub majątek od opodatkowana. Jednakże przy obliczaniu kwoty podatku od
pozostałego dochodu lub majątku tej osoby może zastosować stawkę podatkową,
która byłaby zastosowana, gdyby dochód zwolniony od opodatkowania w powyższy
sposób nie był tak właśnie zwolniony z opodatkowania.
2. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie osiąga część dochodu, który zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11
i 12 niniejszej umowy może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie,
to pierwsze wymienione Państwo zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej
osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w drugim Państwie. Jednakże
takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, która została
obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu,
która została osiągnięta w tym drugim Państwie.
Artykuł 25
Równe traktowanie
1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym
się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne
lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są
lub mogą być poddani w tych samych okolicznościach obywatele tego drugiego
Państwa. Niniejsze postanowienie stosuje się również - bez względu na
postanowienia artykułu 1 - do osób, które nie mają miejsce zamieszkania lub
siedziby w jednym lub obu Umawiających się Państwach.
2. Opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa
posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie może być w tym drugim Państwie
mniej korzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa
prowadzących taką samą działalność. Postanowienie to nie może być rozumiane jako
zobowiązujące Umawiające się Państwo do udzielania osobom mającym miejsce
zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie jakichkolwiek osobistych
zwolnień, ulg i obniżek dla celów podatkowych z uwagi na stan cywilny i
rodzinny, które przyznaje osobom mającym miejsce zamieszkania na jego
terytorium.
3. Z wyjątkiem przypadku stosowania postanowień artykułu 9 ustęp 1, artykułu 11
ustęp 7 lub artykułu 12 ustęp 6 niniejszej umowy, odsetki, należności licencyjne
i inne koszty ponoszone przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa na rzecz
osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie są odliczane przy określaniu podlegających opodatkowaniu zysków tego
przedsiębiorstwa na takich samych warunkach, jakby były one płacone na rzecz
osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym wymienionym
Państwie. Podobnie zobowiązania pieniężne przedsiębiorstwa Umawiającego się
Państwa, zaciągnięte wobec osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w
drugim Umawiającym się Państwie, są odliczane przy określaniu podlegającego
opodatkowaniu majątku tego przedsiębiorstwa na takich samych warunkach, jakby
były one zaciągnięte wobec osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym
pierwszym Państwie.
4. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których kapitał należy w całości
lub częściowo lub jest kontrolowany bezpośrednio lub pośrednio przez jedną lub
więcej osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, nie mogą być w pierwszym Umawiającym się Państwie poddane ani
opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej
uciążliwe aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub mogą
być poddane podobne przedsiębiorstwa pierwszego wymienionego Państwa.
5. Postanowienia niniejszego artykułu stosuje się do podatków, o których mowa w
artykule 2 niniejszej umowy.
Artykuł 26
Procedura wzajemnego porozumiewania
1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie jest zdania, że czynności jednego lub obu Umawiających się Państw
wprowadziły lub wprowadzą dla niej opodatkowanie, które jest niezgodne z
postanowieniami niniejszej umowy, może ona, niezależnie od środków odwoławczych
przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją sprawę
właściwej władzy tego Państwa, w którym ma ona miejsce zamieszkania lub
siedzibę. Sprawa powinna być przedstawiona w terminie trzech lat, licząc od
pierwszego urzędowego zawiadomienia o czynności pociągającej za sobą
opodatkowanie, które jest niezgodne z postanowieniami niniejszej umowy.
2. Właściwa władza, jeżeli uzna zarzut za uzasadniony, ale nie może sama
spowodować zadowalającego rozwiązania, podejmie starania, aby sprawę tę
uregulować w drodze wzajemnego porozumienia z właściwą władzą drugiego
Umawiającego się Państwa, tak aby zapobiec opodatkowaniu niezgodnemu z niniejszą
umową.
3. Właściwe władze Umawiających się Państw będą czynić starania, aby w drodze
wzajemnego porozumienia usuwać trudności lub wątpliwości, które mogą powstawać
przy interpretacji lub stosowaniu umowy. Mogą one również konsultować się
wzajemnie w celu zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu w przypadkach, które nie
są uregulowane w niniejszej umowie.
4. Właściwe władze Umawiających się Państw mogą porozumiewać się bezpośrednio w
celu osiągnięcia porozumienia w sprawach, o których mowa w ustępach 1, 2 i 3.
Jeżeli w celu osiągnięcia porozumienia istnieje potrzeba bezpośredniej wymiany
opinii, może to nastąpić w ramach komisji złożonej z przedstawicieli właściwych
władz Umawiających się Państw.
Artykuł 27
Wymiana informacji
1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały informacje konieczne
do stosowania postanowień niniejszej umowy, a także informacje o ustawodawstwie
wewnętrznym Umawiających się Państw, dotyczące podatków wymienionych w
niniejszej umowie, w takim zakresie, w jakim opodatkowanie, jakie ono
przewiduje, nie jest sprzeczne z umową, jak również informacje zapobiegające
uchylaniu się od opodatkowania. Wymiana informacji nie jest ograniczona
postanowieniami artykułu 1. Wszelkie informacje uzyskane przez Umawiające się
Państwo będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak informacje
uzyskane przy zastosowaniu ustawodawstwa wewnętrznego tego Państwa i będą
udzielane tylko osobom i władzom (w tym sądowym albo organom administracyjnym)
zajmującym się ustalaniem lub poborem podatków, których dotyczy umowa. Wyżej
wymienione osoby lub władze będą wykorzystywać informacje tylko dla tych celów.
Mogą one udostępniać te informacje w postępowaniu sądowym lub do wydawania
orzeczeń.
2. Postępowania ustępu 1 nie mogą być w żadnym przypadku interpretowane tak, jak
gdyby zobowiązywały właściwe władze Umawiających się Państw do:
a) stosowania środków administracyjnych, które nie są zgodne z ustawodawstwem
lub praktyką administracyjną tego lub drugiego Umawiającego się Państwa,
b) udzielania informacji, których uzyskanie nie byłoby możliwe na podstawie
własnego ustawodawstwa albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego
lub drugiego Umawiającego się Państwa,
c) udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę urzędową lub gospodarczą
albo tryb działalności przedsiębiorstw, lub informacji, których udzielanie
byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym (ordre public).
Artykuł 28
Przedstawiciele dyplomatyczni i urzędnicy konsularni
Postanowienia niniejszej umowy nie naruszają przywilejów podatkowych
przysługujących przedstawicielom dyplomatycznym lub urzędnikom konsularnym na
podstawie ogólnych zasad prawa międzynarodowego lub postanowień umów
szczególnych.
Artykuł 29
Wejście w życie
1. Niniejsza umowa podlega ratyfikacji, a wymiana dokumentów ratyfikacyjnych
nastąpi w możliwie najbliższym terminie.
2. Niniejsza umowa wejdzie w życie w dniu wymiany dokumentów ratyfikacyjnych i
jej postanowienia będą miały zastosowanie:
a) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła - do dochodów uzyskanych dnia
1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym
niniejsza umowa wejdzie w życie;
b) w odniesieniu do innych podatków od dochodu i majątku - do podatków należnych
za każdy rok podatkowy rozpoczynający się dnia 1 stycznia lub po tym dniu w roku
kalendarzowym następującym bezpośrednio po roku, w którym umowa weszła w życie.
3. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy w stosunkach między Rzecząpospolitą
Polską a Republiką Bułgarii przestają obowiązywać postanowienia wielostronnego
Porozumienia w sprawie unikania podwójnego opodatkowania dochodów i majątku osób
fizycznych, podpisanego dnia 27 maja 1977 r. w Miszkolcu, oraz wielostronnego
Porozumienia o unikaniu podwójnego opodatkowania dochodów i majątku osób
prawnych, podpisanego dnia 19 maja 1978 r. w Ułan Bator.
Artykuł 30
Wypowiedzenie
Niniejsza umowa pozostaje w mocy do czasu wypowiedzenia jej przez Umawiające się
Państwo. Każde Umawiające się Państwo może wypowiedzieć umowę przekazując w
drodze dyplomatycznej notyfikację o wypowiedzeniu co najmniej sześć miesięcy
przed końcem każdego roku kalendarzowego rozpoczynającego się po upływie pięciu
lat od daty wejścia w życie niniejszej umowy. W takim wypadku umowa przestanie
obowiązywać:
a) w odniesieniu do podatków pobranych u źródła - do dochodów uzyskanych dnia 1
stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym
przekazano notyfikację o wypowiedzeniu,
b) w odniesieniu do innych podatków od dochodu i majątku - do podatków należnych
za każdy rok podatkowy rozpoczynający się dnia 1 stycznia lub po tym dniu w roku
kalendarzowym następującym bezpośrednio po roku, w którym przekazano notyfikację
o wypowiedzeniu.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni, podpisali niniejszą
umowę.
Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Warszawie dnia 11 kwietnia 1994 r. w
językach polskim, bułgarskim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są
jednakowo autentyczne. W przypadku rozbieżności przy interpretacji tekst
angielski będzie rozstrzygający.
Z upoważnienia Rzeczypospolitej Polskiej A. Olechowski
Z upoważnienia Republiki Bułgarskiej S. Daskałow
Po zapoznaniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną w całości, jak i każde z postanowień w niej
zawartych,
- jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie, dnia 16 czerwca 1994 r.
Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 października 1995 r.
w sprawie szczegółowego sposobu ustalania wielkości progowej i ceny progu dla
towarów rolnych przywożonych z zagranicy.
(Dz. U. Nr 118, poz. 570)
Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 28 czerwca 1995 r. o zasadach,
warunkach i trybie nakładania opłat celnych dodatkowych na niektóre towary rolne
przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 98, poz. 485) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) cenie referencyjnej - rozumie się przez to średnioroczną jednostkową cenę
importową danego towaru rolnego, oznaczonego dziewięciocyfrowym kodem PCN taryfy
celnej, liczoną w walucie polskiej według kursu walutowego ustalonego przez
Narodowy Bank Polski do wyliczenia wartości celnej i statystycznej towarów w
obrocie z zagranicą, z tygodnia, w którym ustala się cenę progu, skorygowaną o
koszty transportu i ubezpieczenia do granicy Polski,
2) okresie bazowym - rozumie się przez to trzy lata poprzedzające rok, dla
którego ustalana jest wielkość progowa, za jakie dostępne są dane statystyczne,
3) dostępie do rynku - rozumie się przez to średnioroczny procentowy udział
importu w konsumpcji krajowej danego towaru rolnego z okresu bazowego,
4) minimalnym dostępie do rynku - rozumie się przez to procentowy udział importu
w konsumpcji krajowej danego towaru rolnego, określony w polskiej liście
koncesyjnej w Porozumieniu o rolnictwie Światowej Organizacji Handlu,
5) poziomie konsumpcji krajowej - rozumie się przez to wyrażoną w jednostkach
fizycznych roczną wielkość konsumpcji danego towaru rolnego, określoną według
metodologii stosowanej przez Główny Urząd Statystyczny.
ż 2. Jeżeli dostęp do rynku:
1) wynosi nie więcej niż 10%, to wielkość progowa jest równa 125%
średniorocznego importu z okresu bazowego,
2) jest większy niż 10%, lecz nie większy niż 30%, to wielkość progowa jest
równa 110% średniorocznego importu z okresu bazowego,
3) jest większy niż 30%, to wielkość progowa jest równa 105% średniorocznego
importu z okresu bazowego.
ż 3. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie wielkości konsumpcji krajowej, wielkość
progowa jest określana zgodnie z ż 2 pkt 1.
ż 4. 1. Wielkość progowa określona zgodnie z ż 2, z zastrzeżeniem ust. 2, może
być skorygowana przez pomniejszenie jej o bezwzględną wielkość spadku poziomu
konsumpcji krajowej danego towaru rolnego w ostatnim roku okresu bazowego w
stosunku do roku poprzedniego.
2. Wielkość progowa po skorygowaniu, o którym mowa w ust. 1, nie może być niższa
niż 105% średniorocznej wielkości importu z okresu bazowego.
ż 5. Wielkość progowa określona zgodnie z ż 2-4:
1) może być pomniejszona o sumę wyrażonych w jednostkach fizycznych wielkości
dostaw importowych danego towaru rolnego w roku poprzedzającym rok, dla którego
ustala się wielkość progową, w stosunku do których miał zastosowanie przepis
art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 28 czerwca 1995 r. o zasadach, warunkach i trybie
nakładania opłat celnych dodatkowych na niektóre towary rolne przywożone z
zagranicy (Dz. U. Nr 98, poz. 485),
2) nie może być niższa niż wielkość importu odpowiadająca minimalnemu dostępowi
do rynku.
ż 6. Cena progu jest określana na dany rok kalendarzowy jako średnia cen
referencyjnych z lat 1986-1988.
ż 7. 1. W celu uwzględnienia zmian jakości produktu i stopnia jego przetworzenia
należy posłużyć się szacunkowym mnożnikiem określanym metodą ekspertów
powoływanych przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, a stanowiącym
relację jakości produktu i stopnia jego przetworzenia w roku, w którym
obowiązuje cena progu, w stosunku do średniej jakości produktu i stopnia jego
przetworzenia z okresu lat 1986-1988.
2. Średnią cen referencyjnych, o której mowa w ż 6, należy pomnożyć przez
mnożnik ustalony zgodnie z ust. 1.
ż 8. Jeżeli dla danego towaru rolnego nie można określić cen referencyjnych z
lat wymienionych w ż 6, cenę progu ustala się na podstawie ceny referencyjnej z
najbliższego roku następującego po roku 1988, z uwzględnieniem zmian jakości
produktu i stopnia jego przetworzenia z roku obowiązywania ceny progu w stosunku
do średniej jakości i stopnia przetworzenia danego towaru z roku, z którego
pochodzi cena referencyjna.
ż 9. Do ustalania ceny progu i wielkości progowej oraz jej korygowania stosowane
są dane pochodzące z monitorowania cen i fizycznych rozmiarów importu towarów
rolnych przez Instytut Koniunktur i Cen Handlu Zagranicznego lub inne państwowe
jednostki badawczo-rozwojowe, na podstawie Jednolitego Dokumentu
Administracyjnego SAD.
ż 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 26 września 1995 r.
w sprawie zwolnienia od obowiązku uzyskiwania koncesji oraz zezwoleń
telekomunikacyjnych.
(Dz. U. Nr 118, poz. 571)
Na podstawie art. 13 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z
1995 r. Nr 117, poz. 564) zarządza się, co następuje:
ż 1. Rozporządzenie określa:
1) usługi telekomunikacyjne, których świadczenie nie wymaga koncesji,
2) rodzaje urządzeń radiokomunikacyjnych, których zakładanie i używanie nie
wymaga zezwolenia lub przydziału częstotliwości,
3) rodzaje urządzeń oraz wewnętrznych i wydzielonych sieci telekomunikacyjnych,
których zakładanie i używanie nie wymaga zezwolenia.
ż 2. Nie wymaga koncesji świadczenie usług telekomunikacyjnych:
1) polegających na udostępnianiu zasobów informacyjnych (własnych lub obcych) za
pomocą sieci telekomunikacyjnych operatorów działających z mocy ustawy albo na
podstawie koncesji lub zezwolenia telekomunikacyjnego,
2) za pomocą urządzeń końcowych, z wyjątkiem central abonenckich lub serwerów
międzysieciowych zainstalowanych w sieciach innych, niż te, o których mowa w pkt
3 i 4,
3) w sieciach wydzielonych nie przekraczających obszaru jednego budynku lub
wyodrębnionego zespołu budynków niemieszkalnych, zarządzanych przez jeden
podmiot,
4) w sieciach wydzielonych znajdujących się w jednej miejscowości w zakresie
objętym działalnością tych sieci w dniu wejścia w życie rozporządzenia,
5) w sieciach telekomunikacyjnych służących wyłącznie do rozprowadzania lub
rozpowszechniania programów radiofonicznych lub telewizyjnych,
6) w sieciach radiokomunikacyjnych nie współpracujących z sieciami
telekomunikacyjnymi użytku publicznego.
ż 3. Nie wymaga przydziału częstotliwości oraz zezwolenia zakładanie i używanie
radiokomunikacyjnych urządzeń nadawczych i nadwaczo-odbiorczych pracujących z
mocą wyjściową nadajnika nie przekraczającą:
1) 150 mW w zakresie częstotliwości 26 960-27 405 kHz,
2) 20 mW w pozostałych zakresach częstotliwości poniżej 800 MHz.
ż 4. 1. Nie wymaga zezwolenia zakładanie i używanie:
1) telekomunikacyjnych urządzeń końcowych,
2) nadawczo-odbiorczych radiokomunikacyjnych urządzeń końcowych (abonenckich)
pracujących w sieciach telekomunikacyjnych,
3) wydzielonych sieci, o których mowa w ż 2 pkt 3 i 4, z wyłączeniem sieci
radiokomunikacyjnych,
4) wewnętrznych sieci telekomunikacyjnych znajdujących się w jednej
miejscowości, z wyłączniem sieci radiokomunikacyjnych,
5) wewnętrznych sieci telekomunikacyjnych używanych przez podmioty wyłącznie do
celów technologicznych i zarządzania podmiotem, z wyłączeniem sieci
radiokomunikacyjnych,
6) sieci telekomunikacyjnych służących wyłącznie do rozprowadzania lub
rozpowszechniania programów radiofonicznych lub telewizyjnych, zainstalowanych w
jednym budynku lub o liczbie indywidualnych odbiorców nie przekraczającej 250.
2. Nie wymaga zezwolenia używanie wyłącznie na własne potrzeby urządzeń i sieci
telekomunikacyjnych dzierżawionych od uprawnionych do tego operatorów.
ż 5. Zwolnienie od obowiązku uzyskiwania zezwolenia na zakładanie i używanie
sieci i urządzeń określonych w ż 4 nie oznacza zwolnienia od obowiązku uzyskania
przydziału częstotliwości i sygnałów identyfikacyjnych dla urządzeń
radiokomunikacyjnych.
ż 6. Traci moc rozporządzenie Ministra Łączności z dnia 30 czerwca 1993 r. w
sprawie urządzeń, linii i sieci telekomunikacyjnych, których zakładanie i
używanie nie wymaga zezwolenia (Dz. U. Nr 63, poz. 303).
ż 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

415--z dnia 4 lipca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia jednoosobowych spółek Skarbu Państwa w celu wniesienia ich
akcji lub udziałów do narodowych funduszy inwestycyjnych.
416--z dnia 4 lipca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz przedsiębiorstw
państwowych, które zostaną przekształcone w spółki w celu wniesienia ich
akcji lub udziałów do narodowych funduszy inwestycyjnych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 9 października 1995 r.
w sprawie wysokości i sposobu uiszczania opłat za udzielenie koncesji na
świadczenie usług telekomunikacyjnych i pocztowych oraz za udostępnienie
dokumentacji przetargu
(Dz. U. Nr 118, poz. 572)
Na podstawie art. 20a ust. 2 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz.
U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Wysokość opłaty za udzielenie koncesji na świadczenie usług
telekomunikacyjnych określa się według zasad podanych w załączniku nr 1 do
rozporządzenia. Opłata ta nie może być jednak niższa od równowartości 200 ECU.
2. Wysokość opłaty za udzielenie koncesji na:
1) przewóz i doręczanie w obrocie krajowym i zagranicznym przesyłek listowych o
masie powyżej 2000 g, z wyjątkiem druków bezadresowych i ankiet,
2) przewóz i doręczanie w obrocie krajowym i zagranicznym listów wartościowych o
masie powyżej 2000 g,
3) świadczenie usług kurierskich,
- określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
3. Opłaty, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą ulec zwiększeniu w razie udzielenia
koncesji w drodze przetargu.
4. Opłacie podlega także zmiana koncesji, jeżeli ze zmiany tej wynika
podwyższenie podstawy obliczenia opłaty. W takim przypadku pobiera się opłatę w
wysokości różnicy między opłatą należną dla zmienionej koncesji a opłatą, jaka
została naliczona dla koncesji podlegającej zmianie, z zastrzeżeniem ust. 5.
5. W przypadku zmiany koncesji wydanej w trybie art. 5 ust. 1-3 ustawy z dnia 12
maja 1995 r. o zmianie ustawy o łączności oraz niektórych innych ustaw (Dz. U.
Nr 60, poz. 310), jeżeli ze zmiany tej wynika podwyższenie podstawy obliczenia
opłaty, pobiera się opłatę w wysokości różnicy między opłatą należną dla
zmienionej koncesji a opłatą, jaka powinna być naliczona za udzielenie koncesji
podlegającej zmianie, według stanu prawnego w dniu wydania tej koncesji.
6. Opłata za udostępnienie dokumentacji przetargu na udzielenie koncesji wynosi
0,001 określonej na podstawie ust. 1 lub 2 opłaty za udzielenie koncesji, której
przetarg dotyczy. Opłata ta nie może być jednak niższa od równowartości 50 ECU
oraz wyższa od równowartości 10 000 ECU.
ż 2. 1. Opłaty, o których mowa w ż 1 ust. 1-5, podmiot, któremu została
udzielona koncesja, uiszcza w terminie 14 dni od daty otrzymania zawiadomienia o
udzieleniu koncesji, nie później jednak niż przed jej odbiorem lub jej wysłaniem
podmiotowi drogą pocztową.
2. Opłatę, o której mowa w ż 1 ust. 6, uiszcza się jednorazowo przed nabyciem
dokumentacji przetargu.
3. Opłaty, o których mowa w ust. 1, mogą być na wniosek zainteresowanego
podmiotu uiszczane ratalnie. Wysokość rat, terminy ich spłat oraz sposób ich
uiszczania określa się w koncesji, z uwzględnieniem ust. 4-8.
4. Wysokość pierwszej raty nie może być niższa od:
1) opłaty obliczonej według zasad, o których mowa w ż 1 ust. 1 - w przypadku gdy
wysokość opłaty za udzielenie koncesji została ustalona w wyniku przetargu,
2) 50% opłaty koncesyjnej - w pozostałych przypadkach.
5. Pierwszą ratę podmiot, któremu została udzielona koncesja, uiszcza w terminie
określonym w ust. 1.
6. Wysokość jednej raty nie może być niższa od równowartości 20 000 ECU.
7. Liczba rat nie może być większa niż sześć, a okres ich spłat przekraczać
sześciu lat od daty udzielenia koncensji.
8. W przypadku podjęcia przez Ministra Łączności, w trybie art. 19 ust. 1-3
ustawy o łączności, decyzji o cofnięciu koncesji lub ograniczeniu przedmiotu,
zakresu lub obszaru działalności, nie uiszczone raty podlegają natychmiastowej,
jednorazowej wpłacie w wysokości określonej w koncesji przed podjęciem decyzji.
ż 3. 1. Opłaty, o których mowa w ż 1 i 2, uiszcza się w złotych, w wysokości
stanowiącej równowartość kwoty opłaty wyrażonej w ECU, przeliczonej przy
zastosowaniu kursu średniego ECU w złotych, ogłaszanego przez Narodowy Bank
Polski i obowiązującego w dniu wnoszenia opłaty.
2. Kwotę przeliczonej opłaty zaokrągla się do 1 zł według ogólnie obowiązujących
zasad.
3. Opłaty za udostępnienie dokumentacji przetargu zainteresowany podmiot wnosi
na rachunek Ministerstwa Łączności podany w obwieszczeniu o ogłoszeniu
przetargu.
4. Opłaty za udzielenie koncesji podmiot wnosi na rachunek Ministerstwa
Łączności podany w zawiadomieniu o udzieleniu mu koncesji, a w przypadku opłat
ratalnych - na rachunek Ministerstwa Łączności podany w koncesji.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załączniki do rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 9 października 1995 r.
(poz. 572)
Załącznik nr 1
SPOSOBY OBLICZANIA WYSOKOŚCI OPŁAT ZA UDZIELENIE KONCESJI NA ŚWIADCZENIE USŁUG
TELEKOMUNIKACYJNYCH
1. Wysokość opłaty, wyrażonej w ECU, za udzielenie koncesji na świadczenie usług
w sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego, w przypadku wydania tej koncesji
łącznie z zezwoleniem na zakładanie i używanie tej sieci, określa się
następująco:
1) dla każdego rodzaju usługi (uk) wymienionej w koncesji określa się, dla
każdej gminy usytuowanej na obszarze objętym koncesją1), opłatę cząstkową Oi(uk)
według następującego wzoru: Oi(uk)=Sp x L x Gz x Mru, z uwzględnieniem pkt 2 i
3,
2) użyte we wzorze w pkt 1 współczynniki oznaczają:
Sp - stawkę podstawową równą 1,
L = Lz/1000,
Lz - liczbę ludności2) zamieszkującą na obszarze gminy objętej koncesją1),
Gz - gęstość zaludnienia2) na obszarze gminy objętej koncesją1),
Mru - współczynnik rodzaju usługi o wartości określonej w pkt 3,
3) ustala się następujące wartości współczynnika Mru dla:
a) usług powszechnych, świadczonych w sieci telefonicznej stacjonarnej:
Mru=Gt/250, gdzie Gt oznacza gęstość telefoniczną na obszarze objętym
koncesją3), równą liczbie abonentów telefonii przewodowej przypadających na 1000
ludności4),
b) usług powszechnych, świadczonych w sieci telefonii ruchomej, w tym typu
komórkowego: Mru=2,3,
c) usług niepowszechnych, świadczonych w sieci przywoławczej: Mru=0,01,
d) usług niepowszechnych, świadczonych w sieci transmisji danych: Mru=0,02,
4) wysokość opłaty O(uk) dla danej usługi określa się w wysokości równej sumie
opłat cząstkowych Oi(uk) dla wszystkich gmin usytuowanych na obszarze objętym
koncesją1),
5) wysokość opłaty za udzielenie koncesji określa się w wysokości najwyższej z
wartości O(uk) wyznaczonych dla wszystkich usług wymienionych w koncesji.
2. Wysokość opłaty, wyrażonej w ECU, za udzielenie koncesji na świadczenie usług
w wydzielonej sieci telekomunikacyjnej, w przypadku wydania tej koncesji łącznie
z zezwoleniem na zakładanie i używanie tej sieci, oblicza się następująco:
1) dla każdego rodzaju usługi (uk) wymienionej w koncesji oblicza się opłatę
O(uk) według następującego wzoru: O(uk)=Sp x Ps x Lk, z uwzględnieniem pkt 2-4,
2) użyty we wzorze w pkt 1 współczynnik Sp oznacza stawkę podstawową równą 10,
3) użyty we wzorze w pkt 1 współczynnik Ps przyjmuje wartość równą liczbie
planowanych do świadczenia usług telekomunikacyjnych:
a) łączy abonenckich - w przypadku koncesji na świadczenie usług w sieci
telefonicznej stacjonarnej,
b) portów abonenckich - w przypadku koncesji na świadczenie usług w sieciach
transmisji danych,
c) stacji bazowych - w przypadku koncesji na świadczenie usług w sieciach
radiokomunikacji ruchomej lub sieci dyspozytorsko-trunkingowej,
4) użyty we wzorze w pkt 1 współczynnik Lk przyjmuje wartość równą:
a) jedności - w przypadku koncesji, o których mowa w pkt 3 lit. a) i b),
b) ekwiwalentnej liczbie kanałów radiowych o standardowym odstępie
międzykanałowym równym 25 kHz, planowanych do świadczenia usług
telekomunikacyjnych - w przypadku koncesji, o których mowa w pkt 3 lit. c),
5) wysokość opłaty za udzielenie koncesji określa się w wysokości najwyższej z
wartością O(uk) wyznaczonych dla wszystkich usług wymienionych w koncesji.
3. Wysokość opłaty O, wyrażonej w ECU, za udzielenie koncesji na świadczenie
usług telekomunikacyjnych niepowszechnych5) przy wykorzystaniu sieci
telekomunikacyjnych innych operatorów uprawnionych do świadczenia co najmniej
jednej z usług, o których mowa w ust. 1 pkt 3, określa się według następującego
wzoru: O=Sp x Lu, gdzie: Sp oznacza stawkę podstawową równą 200, natomiast Lu
jest równe liczbie rodzajów usług wymienionych w koncesji.
_____________
1) W przypadku udzielenia koncesji na obszar mniejszy niż gmina lub na obszar
zawierający część gminy - do obliczeń przyjmuje się dane dla całego obszaru
gminy.
2) Według danych statystycznych corocznie publikowanych przez Główny Urząd
Statystyczny, dotyczących powierzchni, ludności i gęstości zaludnienia w
przekroju terytorialnym (wydawnictwo Głównego Urzędu Statystycznego pt.
"Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym"), według stanu na dzień 31
grudnia roku kalendarzowego poprzedzającego o dwa lata rok udzielenia koncesji.
Dane dotyczące liczby ludności zaokrągla się według ogólnie obowiązujących
zasad.
3) W przypadku udzielenia koncesji na obszar mniejszy niż obszar województwa, do
obliczeń przyjmuje się gęstość telefoniczną dla danego województwa.
4) Publikowaną w corocznym wydawnictwie Głównego Urzędu Statystycznego pt.
"Łączność - wyniki działalności", według stanu na dzień 31 grudnia roku
kalendarzowego poprzedzającego o dwa lata rok udzielenia koncesji.
Załącznik nr 2
WYSOKOŚĆ OPŁAT ZA UDZIELENIE KONCESJI NA ŚWIADCZENIE USŁUG POCZTOWYCH
1. Opłata za udzielenie koncesji na świadczenie usług pocztowych o charakterze
powszechnym, polegających na przewozie i doręczaniu przesyłek listowych o masie
powyżej 2000 g (z wyjątkiem druków bezadresowych i ankiet) oraz listów
wartościowych o masie powyżej 2000 g, wynosi równowartość:
1) dla koncesji dotyczących usług w obrocie krajowym:
a) w miejscowościach o statusie wsi - 200 ECU,
b) na obszarze nie przekrczającym jednego województwa - 1000 ECU,
c) na obszarze przekraczającym jedno województwo - 2000 ECU,
d) na obszarze całego kraju - 3000 ECU,
2) dla koncesji dotyczących usług w obrocie międzynarodowym lub krajowym i
międzynarodowym 4000 - ECU.
2. Wysokość opłaty za udzielenie koncesji na świadczenie usług kurierskich
wynosi równowartość:
1) w obrocie krajowym:
a) na obszarze jednego województwa - 3000 ECU,
b) na obszarze przekraczającym jedno województwo 6000 - ECU,
c) na terenie całego kraju - 8000 ECU,
2) w obrocie międzynarodowym lub krajowym i międzynarodowym - 12 000 ECU.
3. Wysokość opłaty za udzielenie koncesji na łączne świadczenie usług, o których
mowa w ust. 1 i 2, ustala się jako równą sumie opłat naliczonych dla każdej z
tych usług.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 29 września 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie postępowania dyscyplinarnego przeciwko
adwokatom i aplikantom adwokackim.
(Dz. U. Nr 118, poz. 573)
Na podstawie art. 95 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U.
Nr 16, poz. 124 i Nr 25, poz. 187, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1986 r. Nr 42,
poz. 202, z 1990 r. Nr 36, poz. 206 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17) zarządza się,
co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 listopada 1983 r. w
sprawie postępowania dyscyplinarnego przeciwko adwokatom i aplikantom adwokackim
(Dz. U. Nr 68, poz. 307 i z 1990 r. Nr 24, poz. 144) w ż 60 ust. 2 otrzymuje
brzmienie:
"2. Opłata zryczałtowana wynosi, w razie ukarania:
1) kara upomnienia przez dziekana rady
- od 300 do 500 zł,
a w postępowaniu zwykłym od 500 do 1000 zł,
2) we wszystkich innych sprawach
- od 1000 do 3000 zł."
ż 2. W sprawach wszczętych przed dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia stosuje się aż do ich zakończenia w danej instancji dotychczasowe
opłaty.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: J. Jaskiernia

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 6 października 1995 r.
o sprostowaniu błędów.
(Dz. U. Nr 118, poz. 574)
Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 30 grudnia 1950 r. o wydawaniu
Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (Dz. U. Nr 58, poz. 524, z 1991 r. Nr
94, poz. 420 i z 1993 r. Nr 7, poz. 34) prostuje się następujące błędy:
1) w rozporządzeniu Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14
grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać
budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 1995 r. Nr 10, poz. 46) w ż 11 w ust. 1 po
wyrazach "może być wznoszony" powinien być wyraz "tylko",
2) w rozporządzeniu Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 11 stycznia 1995 r. w
sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego
zabezpieczenia przeciwpożarowego w zakładach górniczych wydobywających kopaliny
otworami wiertniczymi (DZ. U. Nr 22, poz. 119) w ż 150 zamiast wyrazu
"zagrożonej" powinny być wyrazy "nie zagrożonej",
3) w rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
z dnia 20 lutego 1995 r. w sprawie okresów polowań na zwierzęta łowne (Dz. U. Nr
23, poz. 126) w ż 1 ust. 1 w pkt 5 pod lit. b) zamiast wyrazu "kozły" powinien
być wyraz "kozy",
4) w ustawie z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (Dz. U. Nr 83, poz. 420) w
art. 4 w ust. 2 i 4 oraz w art. 10 w ust. 1 w pkt 9 zamiast wyrazu "napieniężny"
powinien być wyraz "niepieniężny" w odpowiednich przypadkach,
5) w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 1995 r. zmieniającym
rozporządzenie w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz
obniżek podatku dochodowego (Dz. U. Nr 89, poz. 445) w ż 4 pkt 1 zamiast wyrazów
" ż 1 pkt 3 lit. b)" powinny być wyrazy " ż 1 pkt 3 lit. c)",
6) w ustawie z dnia 8 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o działalności
ubezpieczeniowej, o zmianie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej - kodeks
handlowy oraz o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr
96, poz. 478) w art. 1 pkt 50, o nowym brzmieniu art. 51 ust. 4 ustawy o
działalności ubezpieczeniowej, po wyrazach "W przypadku ogłoszenia upadłości
zakładu ubezpieczeń" powinny być wyrazy "do zadań Funduszu należy również".
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

417--z dnia 26 maja 1995 r. o zmianie ustawy - Kodeks rodzinny i
opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw.
418--z dnia 26 maja 1995 r. o zmianie ustawy o dopłatach do oprocentowania
niektórych kredytów bankowych.
419--z dnia 22 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające
ustawę o orderach i odznaczeniach, uchylające przepisy o tytułach
honorowych oraz zmieniające niektóre ustawy.
420--z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

421--z dnia 13 czerwca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i
trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów bankowych
przeznaczonych na finansowanie kontraktów eksportowych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 30 sierpnia 1995 r.
o zmianie ustawy o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób
niepełnosprawnych.
(Dz. U. Nr 120, poz. 577)
Art. 1. W ustawie z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej
osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46, poz. 201, Nr 80, poz. 350 i Nr 110, poz.
472, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 11, poz. 50 i Nr 28, poz. 127 oraz z
1995 r. Nr 1, poz. 1 i Nr 5, poz. 25) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 32 w ust. 2 po pkt 3 dodaje się pkt 4 i 5 w brzmieniu:
"4) rehabilitację leczniczą, społeczną i zawodową dzieci i młodzieży,
5) utrzymanie istniejących a zagrożonych likwidacją miejsc pracy osób
niepełnosprawnych.";
2) w art. 34:
a) w ust. 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
"Zarząd Funduszu stanowią Prezes i jego dwaj zastępcy.",
b) w ust. 2 wyraz "Zastępcę" zastępuje się wyrazem "Zastępców";
3) w art. 35 w ust. 3 w pkt 1 wyrazy "jego zastępca" zastępuje się wyrazami
"każdy z jego zastępców".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

426--z dnia 22 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o organizacji i
finansowaniu ubezpieczeń społecznych oraz o zmianie niektórych innych
ustaw.
427--z dnia 28 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy - Prawo celne.
428--z dnia 29 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i
darowizn.

ZARZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

429--z dnia 21 lipca 1995 r. w sprawie wyborów uzupełniających do Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

430--z dnia 11 lipca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad i
trybu przejściowego wykupienia w 1995 r. należności banków z tytułu
odsetek od kredytów mieszkaniowych oraz sposobu rozliczeń z tego tytułu.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

431--z dnia 10 lipca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz
świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę
zastępczą.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

432--z dnia 13 lipca 1995 r. w sprawie określenia wykroczeń, za które
funkcjonariusze niektórych organów realizujących zadania z zakresu
rolnictwa i gospodarki żywnościowej są upoważnieni do nakładania grzywien
w drodze mandatu karnego, oraz zasad i sposobu wydawania upoważnień

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 10 października 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu zadań państwowych, które mogą być
zlecone jednostkom niepaństwowym
(Dz. U. Nr 120, poz. 579)
Na podstawie art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe
(Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i
Nr 133, poz. 685 oraz z 1995 r. Nr 78, poz. 390) zarządza się, co następuje:
ż 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 listopada 1994 r. w
sprawie wykazu zadań państwowych, które mogą być zlecone jednostkom
niepaństwowym (Dz. U. Nr 131, poz. 657), po liczbie porządkowej 82 dodaje się
liczbę porządkową 82a w brzmieniu:
12
"82aOrganizacja i prowadzenie szkoleń dla samorządu terytorialnego,
związanych z przejmowaniem przez gminy nowych zadań od administracji
rządowej"

ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

433--z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 29 maja 1995 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską
a Republiką Bułgarii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie
podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 11 kwietnia 1994 r.
(Dz. U. Nr 137, poz. 680)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 29 Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Bułgarii w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie
dnia 11 kwietnia 1994 r., nastąpiła w Sofii dnia 10 maja 1995 r. wymiana
dokumentów ratyfikacyjnych wymienionej umowy.
Powyższa umowa weszła w życie dnia 10 maja 1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 20 października 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagradzania nauczycieli akademickich.
(Dz. U. Nr 122, poz. 588)
Na podstawie art. 105 ust. 7, art. 106 ust. 3, art. 108 ust. 6, art. 116 ust. 1
oraz w związku z art. 77 ust. 1, art. 188 ust. 5, art. 190 i 191 ustawy z dnia
12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr
54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr
105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 maja 1994 r. w
sprawie wynagradzania nauczycieli akademickich (Dz. U. Nr 68, poz. 297 i Nr 125,
poz. 610 oraz z 1995 r. Nr 12, poz. 57 i Nr 74, poz. 371) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w ż 7 w ust. 1 tabela otrzymuje brzmienie:
Lp. StanowiskoStawka za godzinę w złotych
1Profesor zwyczajny, profesor nadzwyczajny, profesor kontraktowy9,00-29,00

2Docent, adiunkt posiadający stopień naukowy doktora
habilitowanego8,00-23,00
3Adiunkt posiadający stopień naukowy doktora, starszy wykładowca7,00-18,00

4Asystent, wykładowca, lektor, instruktor4,00-16,00

2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr
1 do niniejszego rozporządzenia,
3) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr
2 do niniejszego rozporządzenia,
4) załącznik nr 4 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr
3 do niniejszego rozporządzenia,
5) w załączniku nr 6 do rozporządzenia ż 2 otrzymuje brzmienie:
"ż 2. Dodatek wypłaca się miesięcznie z dołu w wysokości:
1) od 6,30 zł do 30,00 zł - przy pierwszym stopniu szkodliwości lub
uciążliwości,
2) od 13,00 zł do 40,00 zł - przy drugim stopniu szkodliwości lub uciążliwości,
3) od 17,00 zł do 60,00 zł - przy trzecim stopniu szkodliwości lub
uciążliwości."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od 1 października
1995 r.
Minister Edukacji Narodowej: R. M. Czarny
Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 20 października
1995 r. (poz. 588)
Załącznik nr 1
TABELA A
STAWEK MIESIĘCZNEGO WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO NAUCZYCIELI AKADEMICKICH
StanowiskoStawka miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego w złotych
12
Profesor zwyczajny780-1830
Profesor nadzwyczajny posiadający tytuł naukowy720-1600
Profesor nadzwyczajny posiadający stopień doktora lub doktora
habilitowanego, profesor kontraktowy640-1460
Docent, adiunkt posiadający stopień naukowy doktora habilitowanego580-1070

Adiunkt posiadający stopień naukowy doktora, starszy wykładowca
posiadający stopień naukowy doktora490-920
Starszy wykładowca nie posiadający stopnia naukowego400-810
Asystent, wykładowca, lektor, instruktor390-770

TABELA B
STAWEK MIESIĘCZNEGO WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO BIBLIOTEKARZY DYPLOMOWANYCH I
DYPLOMOWANYCH PRACOWNIKÓW DOKUMENTACJI I INFORMACJI NAUKOWEJ
Lp.StanowiskoStawka miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego w złotych
123
1Starszy kustosz dyplomowany, starszy dokumentalista dyplomowany470-1070
2Kustosz dyplomowany, dokumentalista dyplomowany420-970
3Adiunkt biblioteczny, adiunkt dokumentacji i informacji naukowej380-750
4Asystent biblioteczny, asystent dokumentacji i informacji naukowej370-640

Załącznik nr 2
ZASADY WYNAGRADZANIA ZA DODATKOWE ZAJĘCIA NALEŻĄCE DO OBOWIĄZKÓW NAUCZYCIELI
AKADEMICKICH
ż 1. Do zajęć należących do obowiązków nauczycieli akademickich, za które
przysługuje dodatkowe wynagrodzenie, zalicza się:
1) udział w pracach komisji rekrutacyjnej,
2) recenzowanie rozpraw doktorskich, recenzowanie rozpraw habilitacyjnych i
opracowywanie ocen dorobku naukowego, związanych z przewodami habilitacyjnymi,
oraz opracowywanie ocen całokształtu dorobku naukowo-badawczego, artystycznego
lub dydaktyczno-wychowawczego kandydatów do tytułu naukowego,
3) działalność leczniczą, profilaktyczną i diagnostyczną, prowadzoną przez
wydziały weterynaryjne uczelni rolniczych.
ż 2. 1. Nauczycielom akademickim biorącym udział w pracach uczelnianej komisji
rekrutacyjnej przysługuje następujące wynagrodzenie w zależności od liczby
kandydatów:
1) do 2000 osób - do 93,00 zł,
2) do 4000 osób - do 116,00 zł,
3) ponad 4000 osób - do 139,00 zł.
2. Rektor może ustalić wynagrodzenie ryczałtowe dla sekretarza uczelnianej
komisji wyższe od stawek określonych w ust. 1, nie wyższe jednak niż o 50%.
3. Nauczycielom akademickim biorącym udział w pracach wydziałowych komisji
rekrutacyjnych przysługuje wynagrodzenie w wysokości:
1) przewodniczącym - 21,00 zł za każdych 50 kandydatów,
2) sekretarzom komisji - przy liczbie kandydatów:
a) do 200 osób - do 170,00 zł,
b) od 201 do 400 osób - do 200,00 zł,
c) ponad 400 osób - do 260,00 zł,
3) pozostałym członkom komisji - do 8,60 zł za każdych 50 kandydatów.
4. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1 i 3, oblicza się na podstawie
liczby kandydatów, którzy przystąpili do postępowania kwalifikacyjnego,
zaokrąglając ją do najbliższej wartości dzielącej się przez 50.
5. Za przeprowadzenie jednego egzaminu ustnego lub rozmowy kwalifikacyjnej
każdego kandydata egzaminator otrzymuje wynagrodzenie w wysokości do 1,50 zł.
Wynagrodzenie to może być wypłacone tylko jednej osobie - egzaminatorowi
prowadzącemu egzamin lub rozmowę z danego przedmiotu, niezależnie od liczby
członków komisji egzaminacyjnej.
6. Za sprawdzenie pracy pisemnej jednego kandydata egzaminator otrzymuje
wynagrodzenie w wysokości 2,10 zł. W razie potrzeby sprawdzenia jednej pracy
pisemnej przez kilku egzaminatorów, ich łączne wynagrodzenie nie może być
większe od 4,20 zł.
7. Egzaminator biorący równocześnie udział w pracach uczelnianej lub wydziałowej
komisji rekrutacyjnej otrzymuje tylko jedno (wyższe) z wynagrodzeń wymienionych
w ust. 1-6.
8. Za przeprowadzenie wchodzącej w skład postępowania kwalifikacyjnego z
wychowania fizycznego jednej próby sprawnościowej każdego kandydata komisja
egzaminacyjna otrzymuje wynagrodzenie w wysokości do 2,10 zł, niezależnie od
liczby jej członków.
9. Rektor może przyznać członkom komisji egzaminacyjnej, przeprowadzającym
egzamin z umiejętności praktycznych, wynagrodzenie w wysokości do 2,10 zł za
przeprowadzenie jednego egzaminu praktycznego każdego kandydata.
10. Wysokość wynagrodzenia członków komisji ustala rektor.
ż 3. Zasady wynagradzania za recenzowanie rozpraw doktorskich, recenzowanie
rozpraw habilitacyjnych i opracowywanie ocen dorobku naukowego związanych z
przewodami habilitacyjnymi oraz opracowywanie ocen całokształtu dorobku
naukowo-badawczego, artystycznego lub dydaktyczno-wychowawczego kandydatów do
tytułu naukowego - regulują odrębne przepisy.
ż 4. 1. Nauczycielom akademickim zatrudnionym w wydziałach weterynaryjnych
uczelni rolniczych za każdą godzinę dyżuru pełnionego w ambulatoriach klinik
weterynaryjnych, wykonywanego poza rozkładem zajęć dydaktycznych,
organizacyjnych i naukowo-badawczych, przysługuje odrębne wynagrodzenie w
wysokości godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego pracownika, a za każdą
godzinę dyżuru w niedziele, święta i dodatkowe dni wolne od pracy - 200% tej
stawki.
2. Za usługową działalność leczniczą, profilaktyczną i diagnostyczną, prowadzoną
przez wydziały weterynaryjne uczelni rolniczych na rzecz ludności lub innych
podmiotów gospodarczych, nauczyciele akademiccy mogą otrzymywać dodatkowe
wynagrodzenie w ramach kwoty odpisu nie przekraczającej 50% wartości wpływów
uzyskanych z tytułu wykonanych usług, pomniejszonej o wartość zużytych pasz,
leków i kosztów transportu, liczoną według bieżących cen. Wynagrodzenie, o
którym mowa wyżej, wypłaca się niezależnie od innych składników wynagrodzenia, w
tym również od dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1.
3. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, oraz wysokość
kwoty odpisu, o której mowa w ust. 2, i zasady podziału tej kwoty ustala rektor.
ż 5. 1. Kierownik studenckich praktyk zawodowych otrzymuje, z tytułu wykonywania
prac administracyjnych związanych z praktykami, wynagrodzenie w wysokości
ustalonej przez rektora, nie wyższe jednak niż 290,00 zł miesięcznie.
2. Opiekun studenckiej praktyki zawodowej otrzymuje, z tytułu pełnienia tej
funkcji, dodatkowe wynagrodzenie w wysokości ustalonej przez rektora, nie wyższe
jednak niż 200,00 zł miesięcznie.
3. Wynagrodzenia, o których mowa w ust. 1 i 2, nie przysługują, jeżeli senat
uczelni obniżył nauczycielom akademickim obowiązkowy wymiar zajęć dydaktycznych
z tytułu pełnienia określonych wyżej funkcji.
Załącznik nr 3
TABELA DODATKÓW FUNKCYJNYCH NAUCZYCIELI AKADEMICKICH ORAZ BIBLIOTEKARZY
DYPLOMOWANYCH I DYPLOMOWANYCH PRACOWNIKÓW DOKUMENTACJI I INFORMACJI NAUKOWEJ
Lp.FunkcjaMiesięczne stawki dodatku w złotych
123
1Rektordodatek według kategorii I 860-1250
dodatek według kategorii II 590-840
2Prorektordodatek według kategorii I 480-750
dodatek według kategorii II 380-640
31) Dziekan
2) Dyrektor międzyuczelnianego instytutu (zakładu, ośrodka), dyrektor
instytutu na prawach wydziału, dyrektor centrum uczelniano-przemysłowego
3) Dyrektor biblioteki głównej
4) Dziekan (kierownik) wydziału zamiejscowego (filii)130-560
41) Prodziekan
2) Dyrektor instytutu wchodzącego w skład wydziału lub międzywydziałowego
(pozawydziałowego)
3) Zastępca dyrektora instytutu na prawach wydziału
4) Dyrektor nauczycielskiego kolegium języków obcych
5) Kierownik międzyuczelnianego ośrodka metodycznego
6) Dyrektor zespołu studiów podyplomowych
7) Kierownik ogrodu botanicznego zatrudniającego ponad 30 pracowników
8) Kierownik uniwersytetu otwartego120-250
51) Zastępca dyrektora instytutu wchodzącego w skład wydziału lub
międzywydziałowego (pozawydziałowego)
2) Zastępca dyrektora międzyuczelnianego instytutu (zakładu, ośrodka),
zastępca kierownika wydziału zamiejscowego (filii), zastępca dyrektora
centrum uczelniano-przemysłowego
3) Zastępca dyrektora biblioteki głównej
4) Kierownik zakładu (ośrodka) poza wymienionym w lp. 3
5) Kierownik katedry (zespołu przedmiotowego)
6) Kierownik studium doktoranckiego, podyplomowego lub innego studium
specjalnego
7) Kierownik terenowego oddziału podlegającego wydziałowi
8) Kierownik ośrodka metodycznego
9) Kierownik kliniki
10) Zastępca dyrektora nauczycielskiego kolegium języków obcych
(liczącego co najmniej 12 piętnastoosobowych grup studenckich)
11) Kierownik studium praktycznej nauki języków obcych, kierownik studium
nauk społecznych, kierownik studium pedagogicznego
12) Opiekun nauczycielskiego kolegium prowadzonego poza uczelnią
13) Zastępca kierownika międzyuczelnianego ośrodka metodycznego
14) Kierownik ogrodu botanicznego zatrudniającego do 30 pracowników50-200

61) Kierownik pracowni, laboratorium, muzeum - nie wchodzących w skład
instytutu, katedry, zespołu przedmiotowego lub zakładu (ośrodka)
2) Kierownik biblioteki wydziału lub instytutu
3) Kierownik oddziału (sekcji) w bibliotece lub ośrodku informacji
naukowej
4) Kierownik naukowo-dydaktyczny terenowego punktu konsultacyjnego dla
uczestników studiów dla pracujących
5) Zastępca kierownika studium wychowania fizycznego, kierownik zespołu
lektorów
6) Kierownik studium wiejskiego gospodarstwa domowego w uczelni
rolniczej, zastępca kierownika studium praktycznej nauki języków obcych
7) Kierownik studenckiego domu marynarza30-130


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

439--z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

440--z dnia 23 czerwca 1995 r. w sprawie warunków i trybu udzielania przez
Ministra Finansów, w imieniu Skarbu Państwa, poręczeń kredytów bankowych
zaciągniętych przez Korporację Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych Spółka
Akcyjna oraz udzielania i umarzania pożyczek ze środków budżetu państwa

ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

441--z dnia 21 lipca 1995 r. w sprawie ustalenia zasad wynagradzania
Dyrektora Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji.
442--z dnia 21 lipca 1995 r. w sprawie ustalenia zasad wynagradzania
Prezesa, zastępców Prezesa i Sekretarza Polskiego Komitetu
Normalizacyjnego.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 20 października 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie stanowisk pracy oraz zasad wynagradzania
pracowników szkół wyższych nie będących nauczycielami akademickimi.
(Dz. U. Nr 122, poz. 589)
Na podstawie art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie
wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314
oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz.
591) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 października 1990 r.
w sprawie stanowisk pracy oraz zasad wynagradzania pracowników szkół wyższych
nie będących nauczycielami akademickimi (Dz. U. Nr 75, poz. 448, z 1991 r. Nr
24, poz. 99, z 1992 r. Nr 54, poz. 262 i Nr 96, poz. 474, z 1993 r. Nr 42, poz.
192, z 1994 r. Nr 28, poz. 99, Nr 68, poz. 298 i Nr 120, poz. 585 oraz z 1995 r.
Nr 11, poz. 49 i Nr 74, poz. 372) wprowadza się następujące zmiany:
1) ż 1 otrzymuje brzmienie:
"ż 1. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do zatrudnionych w szkołach
wyższych, zwanych dalej "uczelniami":
1) pracowników naukowo-technicznych,
2) pracowników inżynieryjnych, technicznych i innych równorzędnych, wykonujących
zadania związane z pracą dydaktyczną i badawczą,
3) pracowników bibliotecznych oraz pracowników dokumentacji i informacji
naukowej,
4) pracowników informatyki,
5) pracowników należących do personelu lotniczego, zatrudnionych w ośrodku
kształcenia lotniczego Politechniki Rzeszowskiej,
6) pracowników działalności wydawniczej,
7) pracowników działalności poligraficznej,
8) pracowników zatrudnionych w stołówkach i bufetach studenckich i pracowniczych
oraz w ośrodkach wypoczynkowych,
9) pracowników zatrudnionych na statkach naukowo-badawczych pływających po
wodach przybrzeżnych i osłoniętych,
10) pracowników zatrudnionych w rolniczych stacjach doświadczalnych,
11) pracowników technicznych, ekonomicznych i administracyjnych, wykonujących
zadania związane z administrowaniem uczelnią,
12) pracowników obsługi,
13) pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych,
zwanych dalej "pracownikami".
2. Przepisy rozporządzenia stosuje się również do pracowników wymienionych w
ust. 1 pkt 11, 12 i 13, zatrudnionych w międzyuczelnianych osiedlach i domach
studenckich.",
2) w ż 3:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Ustala się:
1) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego - stanowiącą załącznik
nr 1,
2) tabelę miesięcznych stawek dodatku funkcyjnego - stanowiącą załącznik nr 2,
3) tabelę stanowisk, kwalifikacji i zaszeregowania pracowników
naukowo-technicznych - stanowiącą załącznik nr 3,
4) tabelę stanowisk, kwalifikacji i zaszeregowania pracowników inżynieryjnych,
technicznych i innych równorzędnych, wykonujących zadania związane z pracą
dydaktyczną i badawczą - stanowiącą załącznik nr 4,
5) tabelę stanowisk, kwalifikacji i zaszeregowania pracowników bibliotecznych
oraz pracowników dokumentacji i informacji naukowej - stanowiącą załącznik nr 5,
6) wykaz stanowisk kierowniczych i samodzielnych, których zajmowanie uprawnia
pracowników bibliotecznych oraz pracowników dokumentacji i informacji naukowej
do otrzymywania dodatku funkcyjnego - stanowiący załącznik nr 6,
7) tabelę stanowisk, kwalifikacji i zaszeregowania pracowników informatyki -
stanowiącą załącznik nr 7,
8) tabelę stanowisk, kwalifikacji i zaszeregowania pracowników należących do
personelu lotniczego, zatrudnionych w ośrodku kształcenia lotniczego
Politechniki Rzeszowskiej - stanowiącą załącznik nr 7a,
9) tabelę stanowisk, kwalifikacji i zaszeregowania pracowników działalności
wydawniczej - stanowiącą załącznik nr 7b,
10) tabelę stanowisk, kwalifikacji i zaszeregowania pracowników działalności
poligraficznej - stanowiącą załącznik nr 7c,
11) tabelę stanowisk, kwalifikacji i zaszeregowania pracowników zatrudnionych w
stołówkach i bufetach studenckich i pracowniczych oraz w ośrodkach
wypoczynkowych - stanowiącą załącznik nr 7d,
12) tabelę stanowisk, kwalifikacji i zaszeregowania pracowników zatrudnionych na
statkach naukowo-badawczych, pływających po wodach przybrzeżnych i osłoniętych -
stanowiącą załącznik nr 7e,
13) tabelę stanowisk, kwalifikacji i zaszeregowania pracowników zatrudnionych w
rolniczych stacjach doświadczalnych - stanowiącą załącznik nr 7f,
14) tabelę stanowisk, kwalifikacji i zaszeregowania pracowników technicznych,
ekonomicznych, administracyjnych i obsługi, wykonujących zadania związane z
administrowaniem uczelnią - stanowiącą załącznik nr 8,
15) tabelę godzinowych stawek wynagrodzenia zasadniczego pracowników
zatrudnionych na stanowiskach robotniczych - stanowiącą załącznik nr 9,
16) tabelę zaszeregowania pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych
do kategorii wynagrodzenia zasadniczego - stanowiącą załącznik nr 10,
17) tabelę stanowisk i zaszeregowania kierowców samochodów do kategorii
godzinowych stawek wynagrodzenia zasadniczego - stanowiącą załącznik nr 11.",
b) skreśla się ust. 2 i 3,
3) po ż 7 dodaje się ż 7a i 7b w brzmieniu:
"ż 7a. Do pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych może być
stosowany indywidualny albo zespołowy - akordowy lub akordowo-premiowy - system
wynagradzania.
ż 7b. Pracownikom działalności poligraficznej przy wykonywaniu trudnych prac,
mających charakter wydawnictw naukowych, może być przyznawany w okresie
wykonywania tych prac dodatek do wynagrodzenia w wysokości do 20% godzinowej
stawki wynikającej z osobistego zaszeregowania. Wykaz trudnych prac i wysokość
dodatków ustala rektor w uzgodnieniu z działającymi w uczelni związkami
zawodowymi.",
4) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr
1 do niniejszego rozporządzenia,
5) załącznik nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr
2 do niniejszego rozporządzenia,
6) po załączniku nr 7a do rozporządzenia dodaje się załączniki nr 7b, 7c, 7d, 7e
i 7f w brzmieniu ustalonym w załącznikach nr 3, 4, 5, 6 i 7 do niniejszego
rozporządzenia,
7) załącznik nr 9 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr
8 do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. W stosunku do pracowników, o których mowa w ż 1 ust. 1 pkt 6, 7, 8, 9 i 10
rozporządzenia, z dniem 27 listopada 1995 r. przestają obowiązywać porozumienia
o przystąpieniu do układów zbiorowych pracy i odrębne przepisy dotyczące zasad
wynagradzania pracowników zatrudnionych w stołówkach i bufetach studenckich i
pracowniczych.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
października 1995 r., z wyjątkiem przepisów ż 1 pkt 1, 2, 3 i 6, które wchodzą w
życie z dniem 27 listopada 1995 r.
Minister Edukacji Narodowej: R.M. Czarny
Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 20 października
1995 r. (poz. 589)
Załącznik nr 1
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
KategoriaMiesięczna stawka w złotych
I260-320
II265-325
III270-340
IV275-355
V280-380
VI285-415
VII290-450
VIII300-490
IX310-530
X320-570
XI330-610
XII350-655
XIII375-700
XIV400-745
XV425-795
XVI450-850
XVII475-920
XVIII500-1 000
XIX530-1 170
XX630-1 340
XXI830-1 510

Załącznik nr 2
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO
KategoriaMiesięczna stawka dodatku w złotych
125-60
227-70
336-100
446-140
563-170
683-240
7146-510
8315-700

Załącznik nr 3
TABELA STANOWISK, KWALIFIKACJI I ZASZEREGOWANIA PRACOWNIKÓW DZIAŁALNOŚCI
WYDAWNICZEJ
Lp.StanowiskoWymagane kwalifikacje w zakresieKategoria wynagrodzenia
zasadniczegoKategoria dodatku funkcyjnego
wykształcenialiczby lat praktyki zawodowej
123456
1Kierownik (dyrektor) wydawnictwawyższe6XII-XVIII4-6
2Zastępca kierownika (dyrektora) wydawnictwawyższe4XII-XVII3-5
3Redaktor naczelnywyższe5XII-XVIII3-6
4Sekretarz wydawnictwa, zastępca redaktora naczelnegowyższe3XII-XVII2-4
5Kierownik redakcjiwyższe3XII-XVII2-4
6Starszy redaktorwyższe5XII-XVII-
7Redaktorwyższe2IX-XII-
8Starszy asystent redaktorawyższe2VII-XI-
9Asystent redaktorawyższe-V-VII-
10Kierownik redakcji technicznejwyższe4XI-XVI1-3
11Starszy redaktor technicznyśrednie3X-XV-
12Redaktor technicznyśrednie-VIII-XII-
13Starszy korektorśrednie2IX-XIII-
14Korektorśrednie-V-IX-
15Starszy grafikwyższe lub średnie3XI-XVI-
16Grafikśrednie-XI-XIV-
17Starszy kreślarz, retuszerśrednie2X-XIV-
18Kreślarzśrednie-VII-X-
19Operator składu komputerowegośrednie2VII-XV-
20Maszynistka redakcyjnaśrednie-VIII-XII-
21Starszy księgarzśrednie4X-XIV-
22Księgarzśrednie-VII-XI-

Załącznik nr 4
TABELA STANOWISK, KWALIFIKACJI I ZASZEREGOWANIA PRACOWNIKÓW DZIAŁALNOŚCI
POLIGRAFICZNEJ
Lp.StanowiskoWymagania kwalifikacyjne w zakresieKategoria wynagrodzenia
zasadniczegoKategoria dodatku funkcyjnego
Wykształcenialiczby lat praktyki zawodowej
123456
I. Pracownicy wynagradzani miesięcznie
1Kierownik (dyrektor) zakładu poligrafiiWyższe8XIII-XVIII3-6*)
2Zastępca kierownika (dyrektora) zakładu poligrafiiWyższe6XII-XVII2-4
3Szef produkcjiWyższe6XII-XVII2-5
4Kierownik działu składu i grafiki komputerowejWyższe6XII-XVII1-3
5Kierownik działu grafiki komputerowejWyższe3XII-XVII1-3
6InformatykWyższe2XII-XVI
7TechnologWyższe2XI-XV
8Operator grafiki komputerowejWyższe2VII-XV
Średnie5
9Kierownik działu reklamy i upowszechnianiaWyższe2X-XIV1-3
10Specjalista ds. reklamy i rozpowszechnianiaWyższe2X-XIV
II. Pracownicy wynagradzani godzinowo
1Maszynista maszyn offsetowych zwojowychKwalifikacje wymagane przy
zaszeregowaniu pracowników do poszczególnych kategorii wynagrodzenia
zasadniczego określa załącznik nr 10 do rozporządzenia-VII-XI-
2Elektronik-konserwator, organizator przetwarzania, składacz komputerowego
systemu składu, kopista offsetowy, maszynista typograficzny arkuszowy,
maszynista maszyn offsetowych arkuszowych, montażysta składu,
fotoretuszer, fotograf, retuszer, naświetlacz składu komputerowego,
składacz ręczny, składacz linotypowy, montażysta offsetowy, introligator
galanteryjny, operator monitora ekranowego fotoskładu-VI-XI-
3Introligator przemysłowy-V-XI-
4Mechanik V-XI-
5Monter-konserwator maszyn poligraficznych-V-XI-
6Składacz na aparatach pisząco-kodujących-IV-IX-
7Elektromonter-V-IX-
8Krajacz-IV-IX-
9Szlifierz ostrzarz-V-VIII-
10Kompletator składu komputerowego-V-VII-
11Operator: maszyn powielających, kserografu-IV-VII-
12Operator maszyn: introligatorskich offsetowych, typograficznych-IV-VII-

13Odbieracz przy maszynach drukujących-III-VI-
14Liczarka, pomocnik ogólnozakładowy, belowacz makulatury-II-V-

*) Kierownik (dyrektor) zakładu poligrafii drukującego ponad 1000 arkuszy
wydawniczych rocznie - publikacji książkowych i czasopism naukowych - może
otrzymać dodatek funkcyjny według kategorii 7.
Załącznik nr 5
TABELA STANOWISK, KWALIFIKACJI I ZASZEREGOWANIA PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH W
STOŁÓWKACH I BUFETACH STUDENCKICH I PRACOWNICZYCH ORAZ W OŚRODKACH
WYPOCZYNKOWYCH
Lp.StanowiskoWymagane kwalifikacje w zakresieKategoria wynagrodzenia
zasadniczegoKategoria dodatku funkcyjnego
Wykształcenialiczby lat praktyki zawodowej
123456
1Kierownik zespołu stołówek i bufetówWyższe5XII-XVI2-5
2Zastępca kierownika zespołu stołówek i bufetówśrednie zawodowe5XI-XV1-4
Kierownik stołówki, kierownik bufetu
3Technolog żywieniawyższe2XI-XIV1-3
średnie zawodowe5
4Zastępca kierownika stołówki, szef kuchniśrednie zawodowe3X-XIV1-2
5Kuchmistrz, mistrz garmażeryjny, mistrz cukierniczyśrednie
zawodowe4XI-XIV-
6Starszy kucharzzasadnicza szkoła zawodowa2IX-XII-
kurs przygotowania zawodowego6
7Kucharzkurs przygotowania zawodowego2VII-X-
8Młodszy kucharzkurs przygotowania zawodowego-V-VI-
9Wykwalifikowana pomoc kuchennakurs przygotowania zawodowego-V-VII-
10Pomoc kuchenna--IV-V-
11Starszy kelner, starszy bufetowykurs przygotowania zawodowego3VI-VIII-
12Kelner, bufetowykurs przygotowania zawodowego-V-VIII-
13Rozliczeniowy kart (blokierka)średnie-V-VIII-
14Kierownik ośrodka wypoczynkowegośrednie5XII-XVI2-5
15Zastępca kierownika ośrodka wypoczynkowegośrednie4XI-XV1-4
16Kierownik domu wypoczynkowegośrednie3X-XIII1-2
17Starszy ratownik wodnyuprawnienia ratownika wodnego3VIII-X-
18Ratownik wodnyuprawnienia ratownika wodnego-V-VII-
19Pracownik obsługujący i konserwujący sprzęt wodny--V-VII-

Załącznik nr 6
TABELA STANOWISK, KWALIFIKACJI I ZASZEREGOWANIA PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH NA
STATKACH NAUKOWO-BADAWCZYCH, PŁYWAJĄCYCH PO WODACH PRZYBRZEŻNYCH I OSŁONIĘTYCH
Lp.StanowiskoWymagania kwalifikacyjneKategoria wynagrodzenia
zasadniczegoKategoria dodatku funkcyjnego
12345
1Kierownik statkuposiadanie uprawnień oficera pokładowego III klasy lub
szypra I klasyXIV-XVI2-5
2Starszy oficer mechanikposiadanie uprawnień oficera mechanika IV
klasyXII-XIV-
3Oficer mechanikposiadanie uprawnień oficera mechanika V klasyX-XII-
4Technik do spraw aparatury pomiarowej - starszy marynarzogólne - technik
elektronik z przygotowaniem do badań oceanograficznych, morskie -
posiadanie uprawnień starszego marynarzaVIII-XI-
5Marynarzposiadanie uprawnień starszego marynarzaVII-IX-

Załącznik nr 7
TABELA STANOWISK, KWALIFIKACJI I ZASZEREGOWANIA PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH W
ROLNICZYCH STACJACH DOŚWIADCZALNYCH
Lp.StanowiskoWymagania kwalifikacyjne w zakresieKategoria wynagrodzenia
zasadniczegoKategoria dodatku funkcyjnego
wykształcenialiczby lat praktyki zawodowej
123456
1Zastępca kierownika stacji doświadczalnej do spraw
administracyjnychwyższe4XII-XV1-3
2Pracownik zatrudniony przy hodowli ryb, pracownik obsługujący młynśrednie
zawodowe lub tytuł mistrzowski w zawodzie-VI-X-
3Pracownik zatrudniony przy obsłudze maszyn rolniczychzasadnicza szkoła
zawodowa-V-VIII-
4Pracownik zatrudniony przy produkcji rolniczej lub przy obsłudze
zwierzątpodstawowe-II-V-

Załącznik nr 8
TABELA GODZINOWYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH
NA STANOWISKACH ROBOTNICZYCH
KategoriaStawka wynagrodzenia w złotych
obowiązująca przy wymiarze czasu pracy 42 godziny na tydzieńobowiązująca
przy wymiarze czasu pracy 36,25 godzin średnio na tydzień
I1,44-1,791,67-2,07
II1,47-1,861,70-2,15
III1,50-2,011,73-2,33
IV1,53-2,191,77-2,54
V1,57-2,381,81-2,76
VI1,61-2,581,86-2,99
VII1,65-2,781,91-3,22
VIII1,70-2,991,97-3,46
IX1,75-3,202,03-3,70
X1,81-3,412,10-3,95
XI1,88-3,632,18-4,20

Do kategorii X i XI mogą być zaszeregowani robotnicy posiadający kwalifikacje
zawodowe wymagane od robotników zaszeregowanych do kategorii IX, wykonujący
prace o wysokim stopniu trudności.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

443--z dnia 29 czerwca 1995 r. o zmianie Kodeksu postępowania karnego,
ustawy o ustroju sądów wojskowych, ustawy o opłatach w sprawach karnych i
ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich.
444--z dnia 6 lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu postępowania karnego.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

445--z dnia 13 lipca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie odliczeń
od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 18 października 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych, a także aktualizacji wyceny środków trwałych.
(Dz. U. Nr 122, poz. 590)
Na podstawie art. 15 ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym
od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994
r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz.
419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 5,
poz. 25, Nr 86, poz. 433 i Nr 96, poz. 478) oraz art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26
lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90,
poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113,
poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995 r. w sprawie
amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także
aktualizacji wyceny środków trwałych (Dz. U. Nr 7, poz. 34 i Nr 73, poz. 362) w
ż 10 w ust. 5 wyrazy "pkt 1" zastępuje się wyrazami "i 3".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do
obliczania odpisów amortyzacyjnych od dnia 1 stycznia 1995 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
z dnia 18 października 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników instytucji
kultury prowadzących gospodarkę finansową na zasadach ustalonych dla zakładów
budżetowych.
(Dz. U. Nr 122, poz. 591)
Na podstawie art. 31 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i
prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 114, poz. 493 i z 1994 r. Nr
121, poz. 591) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Kultury i Sztuki z dnia 31 marca 1992 r. w
sprawie zasad wynagradzania pracowników instytucji kultury prowadzących
gospodarkę finansową na zasadach ustalonych dla zakładów budżetowych (Dz. U. Nr
35, poz. 152 i Nr 58, poz. 285, z 1993 r. Nr 42, poz. 197, z 1994 r. Nr 28, poz.
102, Nr 72, poz. 318 i Nr 120, poz. 587 oraz z 1995 r. Nr 17, poz. 81 i Nr 92,
poz. 458) załącznik nr 1 otrzymuje brzmienie określone w załączniku do
niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
października 1995 r.
Minister Kultury i Sztuki: K. Dejmek
Załącznik do rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 18 października
1995 r. (poz. 591)
TABELE STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
I. Pracownicy:
a) bibliotek, domów kultury, ośrodków i klubów kultury, świetlic, ognisk
artystycznych, galerii i centrów sztuki, ośrodków badań i dokumentacji w różnych
dziedzinach kultury, muzeów, domów pracy twórczej,
b) działalności podstawowej, administracji, ekonomiczni i techniczni w Zamku
Królewskim w Warszawie oraz Ośrodku Ochrony Zabytkowego Krajobrazu w Warszawie
Kategoria zaszeregowaniaStawki miesięczne w złotych
I305-340
II310-350
III315-360
IV320-375
V325-390
VI330-405
VII335-420
VIII340-445
IX350-480
X360-515
XI375-550
XII390-585
XIII410-620
XIV430-655
XV455-690
XVI480-725
XVII505-770
XVIII530-815
XIX560-860
XX595-910
XXI630-960

II. Pracownicy zatrudnieni na stanowiskach instruktorów amatorskiego ruchu
artystycznego i zespołów zainteresowań
Kategoria instruktorskaStawki godzinowe w złotych
S4,50-7,55
I3,45-6,60
II2,95-5,85
III2,50-5,10

Do czasu pracy instruktora zalicza się zajęcia programowe z uczestnikami - w
wymiarze nie krótszym niż 80% umownego wymiaru czasu pracy - oraz prace
organizacyjno-techniczne.
III. Pracownicy na stanowiskach nierobotniczych w zakładach (komórkach
organizacyjnych) prowadzących działalność poligraficzną
Kategoria zaszeregowaniaStawki miesięczne w złotych
I305-340
II310-350
III315-360
IV320-375
V325-390
VI330-405
VII335-420
VIII340-435
IX345-450
X350-470
XI355-500
XII360-530
XIII365-560
XIV370-590
XV380-625
XVI390-660
XVII400-700
XVIII410-740
XIX420-780

IV. Pracownicy:
a) utrzymania ruchu i pomocniczy w Zamku Królewskim w Warszawie oraz Ośrodku
Ochrony Zabytkowego Krajobrazu w Warszawie,
b) na stanowiskach robotniczych w zakładach (komórkach organizacyjnych)
prowadzących działalność poligraficzną
Kategoria zaszeregowaniaStawki godzinowe w złotych
w normalnym czasie pracyw skróconym czasie pracy
40 godzin tygodniowo36,25 godzin tygodniowo
I1,71-1,911,80-2,011,98-2,21
II1,74-1,981,83-2,082,01-2,29
III1,77-2,051,86-2,152,05-2,37
IV1,80-2,121,89-2,232,08-2,45
V1,83-2,191,92-2,302,12-2,54
VI1,86-2,341,95-2,462,15-2,71
VII1,89-2,591,98-2,722,19-3,00
VIII1,92-2,852,02-2,992,22-3,30
IX1,95-3,122,05-3,282,26-3,61
X1,98-3,392,08-3,562,29-3,93
XI2,02-3,672,12-3,852,34-4,25
XII2,08-3,952,18-4,152,41-4,57


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 13 października 1995 r.
w sprawie warunków wydawania świadectw homologacji i zakresu ich obowiązywania
(Dz. U. Nr 122, poz. 592)
Na podstawie art. 7a ust. 3 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz.
U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564) zarządza się, co następuje:
ż 1. Z wnioskiem o wydanie świadectwa homologacji mogą wystąpić:
1) producent lub upoważniony przez niego podmiot - na typ urządzenia,
2) użytkownik - na określone egzemplarze urządzenia
- zwani dalej wnioskodawcami.
ż 2. 1. Wniosek o wydanie świadectwa homologacji na typ urządzenia powinien
zawierać:
1) oznaczenie i adres producenta,
2) w wypadku składania wniosku przez podmiot upoważniony przez producenta do
dokonania tej czynności - upoważnienie notarialne wystawione przez producenta,
3) nazwę fabryczną, typ oraz ewentualnie nazwę handlową urzą- dzenia
podlegającego homologacji,
4) zobowiązanie wnioskodawcy do zapewnienia zgodności parametrów urządzeń
będących przedmiotem obrotu handlowego z parametrami urządzeń poddanych badaniom
homologacyjnym,
5) zobowiązanie wnioskodawcy do zapewnienia serwisu gwarancyjnego oraz
pogwarancyjnego,
6) zobowiązanie wnioskodawcy do nieodpłatnego udostępniania urządzeń organowi
przeprowadzającemu badania kontrolne, na okres tych badań,
7) instrukcję obsługi w języku polskim,
8) opinię, o której mowa w art. 7a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r.
o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564), zwanej dalej ustawą, wraz z
protokołem badań homologacyjnych.
2. Wniosek o wydanie świadectwa homologacji na określone egzemplarze urządzenia
powinien zawierać:
1) oznaczenie i adres wnioskodawcy,
2) nazwę, typ, ewentualnie nazwę handlową oraz numer fabryczny urządzenia,
3) opinię, o której mowa w art. 7a ust. 1 i 2 ustawy, wraz z protokołem badań
homologacyjnych.
ż 3. Upoważnienie, o którym mowa w ż 2 ust. 1 pkt 2, powinno zawierać:
1) nazwę i adres producenta,
2) nazwę i adres podmiotu upoważnionego,
3) zakres upoważnienia pozwalający na ubieganie się we własnym imieniu o
świadectwo homologacji na określony typ urzą- dzenia,
4) stwierdzenie przez notariusza, że osoba podpisująca upoważnienie może zgodnie
z miejscowym prawem reprezentować producenta,
5) w wypadku producenta zagranicznego - tłumaczenie tekstu upoważnienia na język
polski wykonane przez tłumacza przysięgłego.
ż 4. Organ wydający świadectwo homologacji może określić termin jego ważności
oraz ograniczyć zakres obowiązywania świadectwa.
ż 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 16 października 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie rejestracji, ewidencji i oznaczania
pojazdów.
(Dz. U. Nr 122, poz. 593)
Na podstawie art. 63 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr
104, poz. 515) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 14
kwietnia 1993 r. w sprawie rejestracji, ewidencji i oznaczania pojazdów (Dz. U.
Nr 37, poz. 164 i z 1995 r. Nr 68, poz. 350) w ż 30 w ust. 1 i 2 skreśla się
wyrazy: "Tablice te zachowują ważność do dnia 31 grudnia 1995 r."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 19 października 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników publicznych
zakładów opieki zdrowotnej.
(Dz. U. Nr 122, poz. 594)
Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki
zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315 i z 1994 r. Nr
121, poz. 591) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 2 lipca 1992
r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników publicznych zakładów opieki
zdrowotnej (Dz. U. Nr 55, poz. 273, z 1993 r. Nr 41, poz. 190, z 1994 r. Nr 21,
poz. 75, Nr 69, poz. 303 i Nr 125, poz. 614 oraz z 1995 r. Nr 8, poz. 42 i Nr
84, poz. 424) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 13 w ust. 1 po wyrazie "felczerowi" dodaje się wyrazy "ratownikowi
medycznemu",
2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku do
niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
października 1995 r.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 19
października 1995 r. (poz. 594)
TABELA STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
Kategoria zaszeregowaniaMiesięczna kwota w zł
I285-330
II290-340
III295-350
IV300-360
V305-375
VI310-395
VII315-425
VIII320-455
IX325-485
X330-515
XI335-545
XII345-585
XIII360-630
XIV375-680
XV405-730
XVI440-780
XVII475-830
XVIII510-885
XIX545-940
XX580-1 010
XXI615-1 080
XXII660-1 150


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 10 października 1995 r.
w sprawie rozdysponowania rezerwy etatów kalkulacyjnych, środków i limitów na
wynagrodzenia, przeznaczonej na nie przewidziane zmiany organizacyjne w 1995 r.
(Dz. U. Nr 123, poz. 596)
Na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o
kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o
zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163) zarządza się, co
następuje:
ż 1. 1. Rezerwę, o której mowa w art. 34 ust. 3 ustawy budżetowej na rok 1995 z
dnia 30 grudnia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 27, poz. 142), rozdysponowuje się
następująco:
1) z rezerwy środków na wynagrodzenia dla państwowych jednostek budżetowych
przeznacza się:
a) 1.731.695 zł na 300 etatów,
b) 665.305 zł na wynagrodzenia jednorazowe osób odwołanych z kierowniczych
stanowisk państwowych, w tym 186.170 zł do dyspozycji Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej, w przypadku gdy odwołanie powoduje przekroczenie środków na
wynagrodzenia wynikających z kalkulacyjnej liczby etatów osób zajmujących
kierownicze stanowiska państwowe;
2) z rezerwy limitów wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej
dotowanej przeznacza się 142.251 zł na 45 etatów;
3) z rezerwy limitów wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej nie
dotowanej przeznacza się:
a) 543.704 zł na 150 etatów,
b) 38.161 zł na wynagrodzenia jednorazowe osób odwołanych z kierowniczych
stanowisk państwowych, w przypadku gdy odwołanie powoduje przekroczenie limitów
wynagrodzeń wynikających z kalkulacyjnej liczby etatów osób zajmujących
kierownicze stanowiska państwowe.
2. Środki i limity, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 3, według poszczególnych
części budżetu i działów, z uwzględnieniem terminów ich uruchomienia, określają
załączniki nr 1, 2 i 3 do rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1995 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 października 1995 r. (poz.
596)
Załącznik nr 1
ROZDYSPONOWANIE REZERWY ŚRODKÓW NA WYNAGRODZENIA DLA PAŃSTWOWYCH JEDNOSTEK
BUDŻETOWYCH WEDŁUG POSZCZEGÓLNYCH CZĘŚCI BUDŻETU, W PODZIALE NA DZIAŁY
WyszczególnienieŚrodki na wynagrodzenia (w zł)Kalkulacyjna liczba
etatówTermin uruchomienia
1234
Część 05 - Urząd Rady Ministrów
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu2016511 maja
150000jednorazowo
Część 06 - Centralny Urząd Planowania
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu13207jednorazowo
Część 18 - Ministerstwo Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa
Dział 91 - Administracja państwowa
- Główny Urząd Nadzoru Budowlanego110826171 lipca
Część 19 - Ministerstwo Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej
Dział 79 - Oświata i wychowanie667551981 stycznia
Część 21 - Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej
Dział 91 - Administracja państwowa
- urzędy podległe (orzecznicy)19300jednorazowo
Część 22 - Ministerstwo Łączności
Dział 59 - Łączność110540311 lipca
Część 23 - Urząd Zamówień Publicznych
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu96179151 lipca
Część 25 - Ministerstwo Współpracy Gospodarczej z Zagranicą
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu16521jednorazowo
Część 28 - Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa69733101 lipca
Część 32 - Ministerstwo Spraw Zagranicznych
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa103819151 lipca
Część 33 - Ministerstwo Edukacji Narodowej
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa2022711 sierpnia
Część 34 - Ministerstwo Kultury i Sztuki
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa69212101 lipca
Część 35 - Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa9512jednorazowo
Część 36 - Ministerstwo Sprawiedliwości
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa36664621 września
4640jednorazowo
Część 37 - Urząd Antymonopolowy
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu2137951 września
37243jednorazowo
Część 42 - Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu61013201 października (do 30 czerwca 1996 r.)
Część 45 - Urząd Kultury Fizycznej i Turystyki
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu63348101 lipca
11000jednorazowo
Część 48 - Komitet Badań Naukowych
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu15022 jednorazowo
Część 51 - Główny Urząd Ceł
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu1821 jednorazowo
Część 53 - Wyższy Urząd Górniczy
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu48528 jednorazowo
Część 57 - Polski Komitet Normalizacyjny
Dział 89 - Różna działalność57283101 lipca
10206jednorazowo
Część 59 - Główny Urząd Miar
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu57830101 lipca
Część 85/03 - Województwo bialskopodlaskie
Dział 45 - Leśnictwo1682751 lipca
Dział 91 - Administracja państwowa25195jednorazowo
Część 85/13 - Województwo ciechanowskie
Dział 45 - Leśnictwo1682751 lipca
Część 85/15 - Województwo częstochowskie
Dział 91 - Administracja państwowa15370jednorazowo
Część 85/17 - Województwo elbląskie
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa oraz niematerialne usługi
komunalne4593181 stycznia
Dział 91 - Administracja państwowa7560jednorazowo
Część 85/21 - Województwo gorzowskie
Dział 45 - Leśnictwo1624051 lipca
Dział 70 - Gospodarka komunalna948031 lipca
Część 85/23 - Województwo jeleniogórskie
Dział 45 - Leśnictwo682221 lipca
Dział 91 - Administracja państwowa6305jednorazowo
Część 85/29 - Województwo kieleckie
Dział 91 - Administracja państwowa6090jednorazowo
Część 85/41 - Województwo leszczyńskie
Dział 45 - Leśnictwo1682751 lipca
Część 85/49 - Województwo nowosądeckie
Dział 91 - Administracja państwowa12671jednorazowo
Część 85/59 - Województwo piotrkowskie
Dział 91 - Administracja państwowa7517jednorazowo
Część 85/63 - Województwo poznańskie
Dział 45 - Leśnictwo2692381 lipca
Część 85/69 - Województwo rzeszowskie
Dział 70 - Gospodarka komunalna317711 lipca
Dział 91 - Administracja państwowa4045jednorazowo
Część 85/83 - Województwo tarnobrzeskie
Dział 91 - Administracja państwowa41180jednorazowo
Część 85/95 - Województwo zamojskie
Dział 91 - Administracja państwowa16202jednorazowo
Część 85/97 - Województwo zielonogórskie
Dział 45 - Leśnictwo689031 września
Rezerwa do dyspozycji Ministra Pracy i Polityki Socjalnej186170
jednorazowo
Razem2397000300-

Załącznik nr 2
ROZDYSPONOWANIE REZERWY LIMITÓW WYNAGRODZEŃ DLA GOSPODARKI POZABUDŻETOWEJ
DOTOWANEJ WEDŁUG POSZCZEGÓLNYCH CZĘŚCI BUDŻETU, W PODZIALE NA DZIAŁY
WyszczególnienieLimit wynagrodzeń (w zł)Kalkulacyjna liczba etatówTermin
uruchomienia
1234
Część 85/01 - Województwo warszawskie
Dział 83 - Kultura i sztuka63264201 lipca
Część 85/15 - Województwo częstochowskie
Dział 83 - Kultura i sztuka323011 lipca
Część 85/73 - Województwo sieradzkie
Dział 83 - Kultura i sztuka45146141 lipca
Część 85/83 - Województwo tarnobrzeskie
Dział 83 - Kultura i sztuka30611101 lipca
Razem14225145-

Załącznik nr 3
ROZDYSPONOWANIE REZERWY LIMITÓW WYNAGRODZEŃ DLA GOSPODARKI POZABUDŻETOWEJ NIE
DOTOWANEJ WEDŁUG POSZCZEGÓLNYCH CZĘŚCI BUDŻETU, W PODZIALE NA DZIAŁY
WyszczególnienieLimit wynagrodzeń (w zł)Kalkulacyjna liczba etatówTermin
uruchomienia
1234
Część 09 - Ministerstwo Pracy i Polityki Socjalnej
Dział 89 - Różna działalność116966351 lipca
Część 21 - Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej
Dział 50 - Transport35653101 lipca
Część 22 - Ministerstwo Łączności
Dział 59 - Łączność27722101 września
Część 39 - Agencja Rynku Rolnego
Dział 61 - Handel wewnętrzny6309Jednorazowo
Część 40 - Polskie Centrum Badań i Certyfikacji
Dział 66 - Różne usługi materialne177047351 lipca
Część 58 - Zakład Ubezpieczeń Społecznych
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne31852jednorazowo
Część 85/59 - Województwo piotrkowskie
Dział 89 - Różna działalność41083141 lipca
Część 85/61 - Województwo płockie
Dział 66 - Różne usługi materialne1361341 lipca
Dział 89 - Różna działalność65656221 lipca
Część 85/69 - Województwo rzeszowskie
Dział 79 - Oświata i wychowanie1910351 lipca
Część 85/81 - Województwo szczecińskie
Dział 45 - Leśnictwo1770151 lipca
Część 85/83 - Województwo tarnobrzeskie
Dział 89 - Różna działalność1163241 lipca
Część 85/85 - Województwo tarnowskie
Dział 89 - Różna działalność1752861 lipca
Razem581865150-


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 17 października 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia trybu wydawania powszechnych
świadectw udziałowych oraz terminów rozpoczęcia i zakończenia ich wydawania.
(Dz. U. Nr 123, poz. 597)
Na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych
funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202 i z 1994 r.
Nr 84, poz. 385) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1995 r. w sprawie
określenia trybu wydawania powszechnych świadectw udziałowych oraz terminów
rozpoczęcia i zakończenia ich wydawania (Dz. U. Nr 92, poz. 455) w ż 8 w ust. 1
wyrazy "29 listopada 1995 r." zastępuje się wyrazami "22 listopada 1995 r."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 17 października 1995 r.
w sprawie nadania statutu Urzędowi Antymonopolowemu.
(Dz. U. Nr 123, poz. 598)
Na podstawie art. 17 ust. 4 ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu
praktykom monopolistycznym (Dz. U. z 1995 r. Nr 80, poz. 405) zarządza się, co
następuje:
ż 1. Urzędowi Antymonopolowemu nadaje się statut stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
ż 2. Prezes Urzędu Antymonopolowego może w uzasadnionych wypadkach łączyć,
likwidować lub przekształcać komórki organizacyjne wymienione w statucie,
zawiadamiając o tym Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów.
Tracą moc:
1) uchwała nr 65/90 Rady Ministrów z dnia 9 maja 1990 r. w sprawie nadania
statutu Urzędowi Antymonopolowemu, zmieniona uchwałą nr 128/91 Rady Ministrów z
dnia 3 września 1991 r.,
2) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 sierpnia 1993 r. w sprawie utworzenia
w Urzędzie Antymonopolowym Departamentu Ochrony Konsumentów na Rynkach
Zmonopolizowanych (Dz. U. Nr 75, poz. 355).
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 października 1995 r. (poz.
598)
STATUT URZĘDU ANTYMONOPOLOWEGO
ż 1. Urząd Antymonopolowy, zwany dalej "Urzędem", działa zgodnie z
zarządzeniami, wytycznymi, decyzjami i poleceniami Prezesa Urzędu
Antymonopolowego, zwanego dalej "Prezesem", oraz pod jego bezpośrednim nadzorem
i kierownictwem.
ż 2. 1. Prezes kieruje Urzędem przy pomocy wiceprezesa, dyrektora generalnego,
dyrektorów departamentów (komórek równorzędnych) oraz dyrektorów delegatur
Urzędu.
2. Prezes może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, oraz innych pracowników
Urzędu zatrudnionych na kierowniczych i samodzielnych stanowiskach do
podejmowania decyzji i wyrażania stanowiska w jego imieniu w określonych
sprawach.
ż 3. W zależności od potrzeb Prezes może powoływać kolegialne organy doradcze i
opiniodawcze, określając ich nazwę, skład osobowy, zakres i tryb działania.
ż 4. 1. W skład Urzędu wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Gabinet Prezesa,
2) Departament Prawny,
3) Departament Praktyk Monopolistycznych i Ochrony Konsumenta na Rynku Dóbr
Przemysłowych,
4) Departament Praktyk Monopolistycznych i Ochrony Konsumenta na Rynku Usług i
Produktów Rolnych,
5) Departament Praktyk Monopolistycznych i Ochrony Konsumenta na Rynku Świadczeń
Jednostek Infrastruktury,
6) Departament Konkurencji Zagranicznej.
2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych
wymienionych w ust. 1 oraz tryb pracy Urzędu określa regulamin organizacyjny,
nadany przez Prezesa.
ż 5. 1. Urzędowi podlegają terenowe delegatury Urzędu Antymonopolowego, których
siedziby, właściwość terytorialną i rzeczową określa, na podstawie odrębnych
przepisów, Prezes w drodze zarządzenia.
2. Przepis ż 4 ust. 2 stosuje się odpowiednio do delegatur Urzędu.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

471--z dnia 8 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o normalizacji.
472--z dnia 30 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o wyborze Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej.
473--z dnia 6 lipca 1995 r. o zmianie ustawy o rewaloryzacji emerytur i
rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych
ustaw.
474--z dnia 6 lipca 1995 r. o przedsiębiorstwie państwowym "Polskie Koleje
Państwowe".
475--z dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego
wykonawczego oraz o podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i
nawiązek w prawie karnym.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

476--z dnia 28 lipca 1995 r. w sprawie określenia terminu płatności opłat
sankcyjnych przez producentów cukru.

ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI

477--z dnia 23 czerwca 1995 r. w sprawie opłat abonamentowych za używanie
odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 17 października 1995 r.
w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w
państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy
Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej.
(Dz. U. Nr 123, poz. 599)
Na podstawie art. 99 ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U.
Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz.
163 i Nr 104, poz. 515), art. 86 ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o
Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr
107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995
r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515), art. 103 ust. 4 ustawy z
dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991
r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994
r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz.
515), art. 85 ust. 4 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży
Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z
1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163) zarządza
się, co następuje:
ż 1. Wielokrotność przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia w państwowej sferze
budżetowej, stanowiącą przeciętne uposażenie policjantów, ustala się na 1,61.
ż 2. Wielokrotność przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia w państwowej sferze
budżetowej, stanowiącą przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Urzędu Ochrony
Państwa, ustala się na 1,81.
ż 3. Wielokrotność przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia w państwowej sferze
budżetowej, stanowiącą przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Straży Granicznej,
ustala się na 1,73.
ż 4. Wielokrotność przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia w państwowej sferze
budżetowej, stanowiącą przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Państwowej Straży
Pożarnej, ustala się na 1,34.
ż 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 października 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagrodzenia i świadczeń przysługujących
pracownikom polskich placówek dyplomatycznych i urzędów konsularnych.
(Dz. U. Nr 123, poz. 600)
Na podstawie art. 47 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów
państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19,
poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz.
121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr
54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451 oraz z 1994 r. Nr 136, poz. 704) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie
wynagrodzenia i świadczeń przysługujących pracownikom polskich placówek
dyplomatycznych i urzędów konsularnych (Dz. U. Nr 71, poz. 307 i Nr 119, poz.
519, z 1992 r. Nr 64, poz. 323 i Nr 101, poz. 505, z 1994 r. Nr 18, poz. 64 oraz
z 1995 r. Nr 31, poz. 158) w ż 24b:
1) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
2) dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu:
"2. Wynagrodzenie walutowe, o którym mowa w ż 4 ust. 1, ustala się do dnia 31
października 1995 r. w wysokości ustalonej w 1994 r.
3. W państwach, dla których wskaźniki kosztów utrzymania publikowane w
Biuletynie Statystycznym Organizacji Narodów Zjednoczonych z września 1994 r. są
niższe od wskaźników kosztów utrzymania publikowanych w Biuletynie Statystycznym
Organizacji Narodów Zjednoczonych z września 1993 r. i przyjętych do ustalenia
wynagrodzenia walutowego od dnia 1 stycznia 1994 r., wynagrodzenie walutowe w
1995 r. pozostaje w wysokości ustalonej w 1994 r."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 listopada 1995 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 29 września 1995 r.
o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym oraz niektórych innych ustaw.
(Dz. U. Nr 124, poz. 601)
Art. 1. W ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr
16, poz. 95, Nr 32, poz. 191, Nr 34, poz. 199, Nr 43, poz. 253 i Nr 89, poz.
518, z 1991 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 110, poz. 473, z 1992 r. Nr 85, poz. 428 i Nr
100, poz. 499, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 86, poz. 397 i Nr 122,
poz. 593 oraz z 1995 r. Nr 74, poz. 368) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4:
a) w ust. 1 po wyrazie "łączenie" dodaje się przecinek i wyraz "podział",
b) w ust. 2 po wyrazie "łączeniu" dodaje się wyraz "podziale";
2) w art. 5 ust. 1-3 otrzymują brzmienie:
"1. Gmina może tworzyć jednostki pomocnicze: sołectwa oraz dzielnice, osiedla i
inne.
2. Jednostkę pomocniczą tworzy rada gminy, w drodze uchwały, po przeprowadzeniu
konsultacji z mieszkańcami lub z ich inicjatywy.
3. Zasady tworzenia, łączenia, podziału oraz znoszenia jednostki pomocniczej
określa statut gminy.";
3) w art. 7 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Przekazanie gminie, w drodze ustawy, nowych zadań własnych wymaga
zapewnienia koniecznych środków finansowych na ich realizację w postaci
zwiększenia dochodów własnych gminy lub subwencji. Przepis art. 8 ust. 4 i 5
stosuje się odpowiednio.";
4) art. 8 otrzymuje brzmienie:
"Art. 8. 1. Ustawy mogą nakładać na gminę obowiązek wykonywania zadań zleconych
z zakresu administracji rządowej, a także z zakresu organizacji przygotowań i
przeprowadzenia wyborów powszechnych oraz referendów.
2. Zadania z zakresu administracji rządowej gmina może wykonywać również na
podstawie porozumienia z organami tej administracji.
3. Gmina otrzymuje środki finansowe w wysokości koniecznej do wykonania zadań, o
których mowa w ust. 1 i 2.
4. Szczegółowe zasady i terminy przekazywania środków finansowych, o których
mowa w ust. 3, określają ustawy nakładające na gminy obowiązek wykonywania zadań
zleconych lub zawarte porozumienia.
5. W przypadku niedotrzymania terminów, o których mowa w ust. 4, gminie
przysługują odsetki w wysokości ustalonej dla zaległości podatkowych.";
5) w art. 13 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Referendum w sprawie odwołania rady gminy przed upływem kadencji
przeprowadza się wyłącznie na wniosek mieszkańców, na zasadach określonych w
ust. 1 i 2, nie wcześniej jednak niż po upływie 12 miesięcy od dnia wyborów lub
od dnia ostatniego referendum w sprawie odwołania rady gminy przed upływem
kadencji.";
6) w art. 14 w ust. 1 wyrazy "przepis szczególny" zastępuje się wyrazem
"ustawa";
7) w art. 18:
a) w ust. 2:
- pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) uchwalanie budżetu gminy, rozpatrywanie sprawozdania z wykonania budżetu
oraz podejmowanie uchwały w sprawie udzielenia lub nieudzielenia absolutorium
zarządowi z tego tytułu,"
- pkt 7 otrzymuje brzmienie:
"7) ustalanie zakresu działania jednostek pomocniczych, zasad przekazywania im
składników mienia do korzystania oraz zasad przekazywania środków budżetowych na
realizację zadań przez te jednostki,"
- w pkt 9 lit. c) i d) otrzymują brzmienie:
"c) zaciągania długoterminowych pożyczek i kredytów,
d) ustalania maksymalnej wysokości pożyczek i kredytów krótkoterminowych
zaciąganych przez zarząd w roku budżetowym,"
- po lit. h) dodaje się lit. i) w brzmieniu:
"i) ustalania maksymalnej wysokości pożyczek i poręczeń udzielanych przez zarząd
w roku budżetowym.",
b) skreśla się ust. 3;
8) po art. 18 dodaje się art. 18a w brzmieniu:
"Art. 18a. 1. Rada gminy kontroluje działalność zarządu oraz gminnych jednostek
organizacyjnych; w tym celu powołuje komisję rewizyjną.
2. W skład komisji rewizyjnej wchodzą radni, z wyjątkiem radnych pełniących
funkcje, o których mowa w art. 19 ust. 1, oraz będących członkami zarządu.
Przepisu art. 21 ust. 2 nie stosuje się.
3. Komisja rewizyjna opiniuje wykonanie budżetu gminy i występuje z wnioskiem do
rady gminy w sprawie udzielenia lub nieudzielenia absolutorium zarządowi.
Wniosek w sprawie absolutorium podlega zaopiniowaniu przez regionalną izbę
obrachunkową.
4. Komisja rewizyjna wykonuje inne zadania zlecone przez radę w zakresie
kontroli. Uprawnienie to nie narusza uprawnień kontrolnych innych komisji,
powoływanych przez radę gminy na podstawie art. 21 ust. 1.
5. Zasady i tryb działania komisji rewizyjnej określa statut gminy.";
9) art. 19 otrzymuje brzmienie:
"Art. 19. 1. Rada gminy wybiera ze swego grona przewodniczącego i 1-3
wiceprzewodniczących bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej
połowy ustawowego składu rady, w głosowaniu tajnym.
2. Przewodniczący rady organizuje pracę rady i prowadzi jej obrady. W przypadku
nieobecności przewodniczącego, zadania przewodniczącego wykonuje jego zastępca.
3. Funkcji, o których mowa w ust. 1, nie można łączyć z funkcją członka zarządu.
4. Odwołanie przewodniczącego i wiceprzewodniczących następuje na wniosek co
najmniej 1/4 ustawowego składu rady gminy w trybie określonym w ust. 1.";
10) w art. 20 w ust. 2 na końcu dodaje się wyrazy "do rad na obszarze całego
kraju.";
11) art. 22 otrzymuje brzmienie:
"Art. 22. 1. Organizację wewnętrzną oraz tryb pracy organów gminy określa statut
gminy.
2. Statut gminy podlega ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym.";
12) w art. 23 dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie ust. 1 i dodaje się ust.
2 w brzmieniu:
"2. Radni mogą tworzyć kluby radnych, działające na zasadach określonych w
statucie gminy.";
13) po art. 24 dodaje się art. 24a-24d w brzmieniu:
"Art. 24a. 1. Z radnym nie może być nawiązywany stosunek pracy w urzędzie gminy,
w której radny uzyskał mandat.
2. Przepis ust. 1 dotyczy również kierowników gminnych jednostek
organizacyjnych.
3. Przepis ust. 1 nie dotyczy radnych wybranych do zarządu, z którymi stosunek
pracy nawiązywany jest na podstawie wyboru.
4. Nawiązanie przez radnego stosunku pracy, o którym mowa w ust. 1 i 2, jest
równoznaczne ze zrzeczeniem się mandatu.
Art. 24b. 1. Osoba wybrana na radnego nie może wykonywać pracy w ramach stosunku
pracy w urzędzie gminy, w której uzyskała mandat, oraz wykonywać funkcji
kierownika w jednostce organizacyjnej tej gminy. Przed przystąpieniem do
wykonywania mandatu osoba ta zobowiązana jest złożyć wniosek o urlop bezpłatny w
terminie 7 dni od dnia ogłoszenia wyników wyborów przez właściwy organ wyborczy.
2. Radny, o którym mowa w ust. 1, otrzymuje urlop bezpłatny na okres sprawowania
mandatu oraz 3 miesięcy po jego wygaśnięciu.
3. Radny otrzymuje urlop bezpłatny bez względu na rodzaj i okres trwania
stosunku pracy. Stosunek pracy zawarty na czas określony, który ustałby przed
terminem zakończenia urlopu bezpłatnego, przedłuża się do 3 miesięcy po
zakończeniu tego urlopu.
4. W przypadku radnego wykonującego funkcję kierownika w jednostce
organizacyjnej, przejętej lub utworzonej przez gminę w czasie kadencji, termin,
o którym mowa w ust. 1, wynosi 6 miesięcy od dnia przejęcia lub utworzenia tej
jednostki.
5. Niezłożenie przez radnego wniosku, o którym mowa w ust. 1, jest równoznaczne
ze zrzeczeniem się mandatu.
6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio w przypadku obsadzenia mandatu rady
w drodze uchwały rady gminy podjętej na podstawie przepisów ustawy - Ordynacja
wyborcza do rad gmin.
Art. 24c. Po wygaśnięciu mandatu odpowiednio urząd gminy lub gminna jednostka
organizacyjna przywraca radnego do pracy na tym samym lub równorzędnym
stanowisku pracy z wynagrodzeniem odpowiadającym wynagrodzeniu, jakie radny
otrzymywałby, gdyby nie przysługujący urlop bezpłatny. Radny zgłasza gotowość
przystąpienia do pracy w terminie 7 dni od dnia wygaśnięcia mandatu.
Art. 24d. Organ gminy zamierzający powierzyć radnemu wykonywanie pracy na
podstawie umowy zlecenia lub umowy agencyjnej albo zamierzający udzielić
zamówienia publicznego w zakresie nie objętym przepisami o zamówieniach
publicznych obowiązany jest zasięgnąć opinii komisji rewizyjnej.";
14) art. 28 otrzymuje brzmienie:
"Art. 28. 1. Rada gminy wybiera zarząd w liczbie od 3 do 7 osób spośród radnych
lub spoza składu rady w ciągu 6 miesięcy od daty ogłoszenia wyników wyborów
przez właściwy organ wyborczy, z uwzględnieniem ust. 2 i 3.
2. Rada gminy wybiera wójta lub burmistrza bezwzględną większością głosów
ustawowego składu rady, w głosowaniu tajnym.
3. Rada gminy wybiera zastępcę albo zastępców wójta lub burmistrza oraz
pozostałych członków zarządu na wniosek wójta lub burmistrza zwykłą większością
głosów w obecności co najmniej połowy ustawowego składu rady, w głosowaniu
tajnym.";
15) po art. 28 dodaje się art. 28a-28f w brzmieniu:
"Art. 28a. 1. Jeżeli rada gminy nie dokona wyboru zarządu w terminie określonym
w art. 28 ust. 1, ulega rozwiązaniu z mocy prawa.
2. Informację o rozwiązaniu rady gminy z mocy prawa z przyczyny określonej w
ust. 1 wojewoda podaje do wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty na obszarze
gminy oraz ogłasza, w formie obwieszczenia, w wojewódzkim dzienniku urzędowym.
3. Po rozwiązaniu rady gminy z przyczyny określonej w ust. 1 przeprowadza się
wybory przedterminowe. Wybory zarządza Prezes Rady Ministrów w terminie 3
miesięcy od dnia rozwiązania rady gminy.
4. Do czasu wyboru zarządu przez nową radę Prezes Rady Ministrów wyznacza osobę,
która w tym okresie pełni funkcję organów gminy.
5. Jeżeli rada gminy wybrana w trybie ust. 3 nie dokona wyboru zarządu w
terminie określonym w art. 28 ust. 1, ulega rozwiązaniu z mocy prawa. Informację
o rozwiązaniu rady podaje się do wiadomości w trybie określonym w ust. 2.
6. W przypadku określonym w ust. 5 nie przeprowadza się wyborów
przedterminowych. Do dnia wyborów rady gminy na kolejną kadencję rad oraz
zarządu gminy zadania i kompetencje organów gminy przejmuje zarząd komisaryczny
ustanowiony przez Prezesa Rady Ministrów. Przepisów art. 97 nie stosuje się.
Art. 28b. 1. Uchwała rady gminy w sprawie nieudzielenia zarządowi absolutorium
jest równoznaczna ze złożeniem wniosku o odwołanie zarządu, chyba że po
zakończeniu roku budżetowego zarząd gminy został odwołany z innej przyczyny.
2. Rada gminy rozpoznaje sprawę odwołania zarządu z przyczyny określonej w ust.
1 na sesji zwołanej nie wcześniej niż po upływie 14 dni od podjęcia uchwały w
sprawie nieudzielenia zarządowi absolutorium. Po zapoznaniu się z opiniami, o
których mowa w art. 18a ust. 3, oraz z uchwałą regionalnej izby obrachunkowej w
sprawie uchwały rady gminy o nieudzieleniu absolutorium i po wysłuchaniu
wyjaśnień zarządu rada gminy może odwołać zarząd bezwzględną większością głosów
ustawowego składu rady, w głosowaniu tajnym.
Art. 28c. 1. Rada gminy może odwołać zarząd, z wyjątkiem wójta lub burmistrza, z
innej przyczyny niż nieudzielenie absolutorium jedynie na wniosek 1/4 ustawowego
składu rady. Wniosek wymaga formy pisemnej i uzasadnienia.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, podlega zaopiniowaniu przez właściwą komisję
oraz komisję rewizyjną.
3. Przepis art. 28b ust. 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 28d. 1. Rada gminy może odwołać wójta lub burmistrza większością 2/3 głosów
ustawowego składu rady, w głosowaniu tajnym, na zasadach i w trybie określonym w
art. 28c. Odwołanie wójta lub burmistrza jest równoznaczne z odwołaniem
pozostałych członków zarządu.
2. Rada gminy może na uzasadniony wniosek wójta lub burmistrza odwołać
poszczególnych członków zarządu, zwykłą większością głosów, w obecności co
najmniej połowy ustawowego składu rady, w głosowaniu tajnym.
Art. 28e. 1. Jeżeli wniosek o odwołanie zarządu albo wójta lub burmistrza nie
uzyskał wymaganej większości głosów, kolejny wniosek o odwołanie może być
zgłoszony nie wcześniej niż po upływie 6 miesięcy od poprzedniego głosowania, z
zachowaniem trybu przewidzianego w art. 28c oraz w art. 28d ust. 1.
2. W razie odwołania zarządu z przyczyn, o których mowa w art. 28b, 28c i art.
28d ust. 1, rada gminy wybiera w ciągu 1 miesiąca nowy zarząd na zasadach
określonych w art. 28.
3. Do czasu wyboru nowego zarządu obowiązki zarządu wykonuje dotychczasowy
zarząd. Przepisu art. 28a ust. 1 nie stosuje się.
Art. 28f. 1. W przypadku złożenia rezygnacji z członkostwa w zarządzie rada
gminy podejmuje uchwałę o przyjęciu rezygnacji i zwolnieniu z pełnienia
obowiązków członka zarządu zwykłą większością głosów, nie później niż w ciągu 1
miesiąca od daty złożenia rezygnacji.
2. Niepodjęcie przez radę gminy uchwały w terminie, o którym mowa w ust. 1, jest
równoznaczne z przyjęciem rezygnacji z upływem ostatniego dnia miesiąca, w
którym powinna być podjęta uchwała.
3. W przypadku złożenia rezygnacji przez członka zarządu nie będącego jego
przewodniczącym, wójt lub burmistrz obowiązany jest, najpóźniej w ciągu 1
miesiąca od dnia przyjęcia rezygnacji lub upływu okresu, o którym mowa w ust. 2,
przedstawić radzie gminy nową kandydaturę na członka zarządu.";
16) art. 35 otrzymuje brzmienie:
"Art. 35. 1. Organizację i zakres działania jednostki pomocniczej określa rada
gminy odrębnym statutem.
2. Statut może przewidywać powołanie jednostki niższego rzędu w ramach jednostki
pomocniczej.";
17) w art. 36 w ust. 2 dodaje się drugie zdanie w brzmieniu: "Zasady i tryb
wyboru sołtysa i rady sołeckiej oraz ich odwołania określa statut sołectwa.";
18) po art. 37 dodaje się art. 37a i 37b w brzmieniu:
"Art. 37a. Przewodniczący organu wykonawczego jednostki pomocniczej może
uczestniczyć w pracach rady gminy na zasadach określonych w statucie gminy, bez
prawa udziału w głosowaniu.
Art. 37b. Rada gminy może ustanowić zasady, na jakich przewodniczącemu organu
wykonawczego jednostki pomocniczej będzie przysługiwała dieta oraz zwrot kosztów
podróży służbowej.";
19) art. 39 otrzymuje brzmienie:
"Art. 39. 1. Decyzje w indywidualnych sprawach z zakresu administracji
publicznej wydaje wójt lub burmistrz.
2. Wójt lub burmistrz może upoważnić swoich zastępców lub innych pracowników
urzędu gminy do wydawania decyzji administracyjnych, o których mowa w ust. 1, w
imieniu wójta lub burmistrza.
3. Decyzje wydawane przez zarząd gminy w sprawach z zakresu administracji
publicznej podpisuje wójt lub burmistrz. W decyzji wymienia się imię i nazwisko
członków zarządu, którzy brali udział w wydaniu decyzji.
4. Do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej rada
gminy może upoważnić również organ wykonawczy jednostki pomocniczej oraz organy
jednostek i podmiotów, o których mowa w art. 9 ust. 1.
5. Od decyzji wydawanych przez wójta lub burmistrza zarząd gminy oraz organy, o
których mowa w ust. 4, w sprawach z zakresu zadań własnych gminy służy odwołanie
do samorządowego kolegium odwoławczego, a w sprawach z zakresu zadań zleconych
gminie - do wojewody.";
20) w art. 40 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) wewnętrznego ustroju gminy oraz jednostek pomocniczych,";
21) w art. 48:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Jednostka pomocnicza zarządza i korzysta z mienia komunalnego oraz
rozporządza dochodami z tego źródła w zakresie określonym w statucie. Statut
ustala również zakres czynności dokonywanych samodzielnie przez jednostkę
pomocniczą w zakresie przysługującego jej mienia.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do jednostki niższego rzędu, o
której mowa w art. 35 ust. 2.";
22) w art. 51 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Statut gminy określa uprawnienia jednostki pomocniczej do prowadzenia
gospodarki finansowej w ramach budżetu gminy.";
23) w art. 53 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. W przypadku nieuchwalenia budżetu w terminie, o którym mowa w ust. 2,
regionalna izba obrachunkowa ustala budżet gminy najpóźniej do końca kwietnia
roku budżetowego. Do dnia ustalenia budżetu przez regionalną izbę obrachunkową
podstawą gospodarki budżetowej jest projekt budżetu, o którym mowa w ust. 2.";
24) w art. 54 w ust. 2:
a) skreśla się pkt 1,
b) w pkt 2 na końcu dodaje się wyrazy "oraz na dofinansowanie zadań własnych";
25) art. 57 otrzymuje brzmienie:
"Art. 57. W uchwale budżetowej określa się źródła pokrycia niedoboru budżetu,
jeżeli planowane wydatki budżetu przewyższają planowane dochody.";
26) w art. 59 skreśla się ust. 2 i oznaczenie ust. 1;
27) w art. 64 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Do związków międzygminnych (związków komunalnych) stosuje się odpowiednio
art. 8 ust. 2-5 i art. 39 ust. 4.";
28) w art. 72 po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do związków komunalnych utworzonych na
podstawie art. 64 ust. 4.";
29) po art. 73 dodaje się art. 73a w brzmieniu:
"Art. 73a. 1. Do gospodarki finansowej związku międzygminnego (związku
komunalnego) stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce finansowej gmin.
2. Plan finansowy związku uchwala zgromadzenie związku.";
30) w art. 77 w ust. 1:
a) w pkt 7 skreśla się wyrazy "w tym opiniowanie kandydatów na wojewodów,"
b) po pkt 7 dodaje się pkt 7a i 7b w brzmieniu:
"7a) wyrażanie opinii w sprawie projektu budżetu wojewody oraz wykonania budżetu
wojewody,
7b) opiniowanie kandydata na wojewodę,"
c) w pkt 9 po wyrazach "o uchylenie" dodaje się wyrazy "rozporządzeń i",
d) w pkt 11 skreśla się wyrazy "o którym mowa w art. 39 ust. 4" oraz kropkę
zastępuje się przecinkiem,
e) po pkt 11 dodaje się pkt 12 w brzmieniu:
"12) inicjowanie współdziałania z terenowymi organami administracji rządowej.";
31) w art. 78:
a) w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) w gminie liczącej ponad 100 000 mieszkańców - po jednym dodatkowym delegacie
przypadającym na każde rozpoczęte 50 000 mieszkańców.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Do zasad obliczania liczby mieszkańców gminy stosuje się przepis art. 82
ust. 1.";
32) w art. 79:
a) w ust. 1 wyrazy "30 dni" zastępuje się wyrazami "60 dni",
b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Po upływie kadencji sejmiku, prezydium sejmiku działa do dnia wyboru
prezydium przez nowy skład sejmiku.";
33) w art. 82 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Koszty działalności sejmiku ponoszą gminy, opłacając składki w wysokości
proporcjonalnej do liczby mieszkańców stale zamieszkałych w gminie według stanu
na dzień 30 czerwca roku poprzedniego, ustalanej przez wojewódzki urząd
statystyczny.";
34) w art. 90 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Wójt lub burmistrz przedkłada regionalnej izbie obrachunkowej na zasadach
określonych w ust. 1 uchwałę budżetową, uchwałę w sprawie absolutorium dla
zarządu oraz inne uchwały objęte zakresem nadzoru izby.";
35) w art. 92 dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie ust. 1 i dodaje się ust.
2 w brzmieniu:
"2. W sprawach określonych w ust. 1 sąd administracyjny wyznacza rozprawę nie
później niż w ciągu 30 dni od daty wpłynięcia sprawy do sądu.";
36) w art. 99:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Organem nadzoru w stosunku do sejmiku samorządowego jest Prezes Rady
Ministrów, a w zakresie spraw budżetowych - regionalna izba obrachunkowa.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Przepisy o nadzorze nad gminami stosuje się odpowiednio do związków i
porozumień komunalnych."
Art. 2. W ustawie z dnia 8 marca 1990 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin (Dz.
U. Nr 16, poz. 96, z 1991 r. Nr 53, poz. 227 i z 1993 r. Nr 45, poz. 205)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 w pkt 1 po wyrazie "psychicznej" dodaje się wyrazy "lub niedorozwoju
umysłowego";
2) w art. 38 w ust. 3 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) wzory zgłoszenia kandydata i listy kandydatów na radnych,";
3) w art. 41 w ust. 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Wycofanie się wyborcy ze zgłoszenia kandydata jest nieskuteczne.";
4) art. 43 otrzymuje brzmienie:
"Art. 43. 1. Jeżeli w terminie przewidzianym dla zgłoszenia kandydatów nie
zostaną zgłoszone w danym okręgu wyborczym co najmniej dwie kandydatury,
właściwa terytorialna komisja wyborcza wzywa wyborców, przez rozplakatowanie
następnego dnia po upływie tego terminu obwieszczenia, do zgłoszenia dodatkowych
kandydatów. W takim wypadku termin zgłoszenia i zarejestrowania kandydatów
upływa 5 dnia od dnia rozplakatowania obwieszczenia.
2. Jeżeli w wyniku postępowania, o którym mowa w ust. 1, nie zostanie
zarejestrowana w danym okręgu wyborczym żadna kandydatura, wyborów w tym okręgu
nie przeprowadza się. O przyczynach nieprzeprowadzenia wyborów właściwa
terytorialna komisja wyborcza niezwłocznie powiadamia wyborców w drodze
obwieszczenia.";
5) w art. 48 w ust. 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Wycofanie się wyborcy ze zgłoszenia listy jest nieskuteczne.";
6) art. 51 otrzymuje brzmienie:
"Art. 51. 1. Jeżeli w terminie przewidzianym dla zgłoszenia list kandydatów nie
zostaną zgłoszone w danym okręgu wyborczym co najmniej dwie listy kandydatów,
właściwa terytorialna komisja wyborcza wzywa wyborców, przez rozplakatowanie
następnego dnia po upływie tego terminu obwieszczenia, do zgłoszenia dodatkowych
list kandydatów. W takim wypadku termin zgłoszenia i zarejestrowania list
kandydatów upływa 5 dnia od dnia rozplakatowania obwieszczenia.
2. Jeżeli w wyniku postępowania, o którym mowa w ust. 1, nie zostanie
zarejestrowana w danym okręgu wyborczym żadna lista kandydatów, wyborów w tym
okręgu nie przeprowadza się. O przyczynach nieprzeprowadzenia wyborów właściwa
terytorialna komisja wyborcza niezwłocznie powiadamia wyborców w drodze
obwieszczenia.";
7) w art. 102:
a) w ust. 3 po pkt 8 dodaje się pkt 9 w brzmieniu:
"9) nie obsadzonych mandatów z przyczyn, o których mowa w art. 43 ust. 2 i art.
51 ust. 2",
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Obwieszczenie, odpowiednio w częściach wymienionych w ust. 2 i 3, podaje się
do wiadomości publicznej przez rozplakatowanie w każdej gminie.";
8) w art. 106:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Protest wnosi się na piśmie do właściwego sądu wojewódzkiego. Jeżeli protest
nie zawiera wystarczającego udokumentowania zarzutów, sąd może wezwać osobę
wnoszącą protest do uzupełnienia dokumentacji w ciągu 7 dni od wniesienia
protestu.",
b) w ust. 3 po wyrazie "jawnym" dodaje się wyrazy "w terminie 3 miesięcy od daty
wniesienia protestu,";
9) w art. 107 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Od orzeczenia sądu wnoszącemu protest i wojewódzkiemu komisarzowi wyborczemu
przysługuje środek odwoławczy do właściwego sądu apelacyjnego, który rozpoznaje
sprawę w ciągu 30 dni. Przepis art. 106 ust. 3 stosuje się odpowiednio.";
10) art. 109 otrzymuje brzmienie:
"Art. 109. 1. Wygaśnięcie mandatu radnego następuje wskutek:
1) śmierci,
2) zrzeczenia się mandatu,
3) utraty prawa wybieralności lub braku tego prawa w dniu wyborów,
4) prawomocnego wyroku sądu, orzeczonego za przestępstwo umyślne.
2. Wygaśnięcie mandatu radnego z przyczyn, o których mowa w ust. 1, stwierdza
właściwa rada gminy w drodze uchwały najpóźniej w ciągu 3 miesięcy od ich
wystąpienia. O wygaśnięciu mandatu radnego zarząd gminy powiadamia wyborców
właściwego okręgu wyborczego w drodze obwieszczenia.
3. Wygaśnięcie mandatu radnego następuje również, stosownie do przepisów ustawy
o samorządzie terytorialnym, w wypadku odwołania rady w drodze referendum,
rozwiązania rady z mocy prawa lub rozwiązania rady uchwałą Sejmu.
4. Wygaśnięcie mandatu radnego następuje w przypadku zmian w podziale
terytorialnym państwa stosownie do przepisów art. 114.";
11) w art. 110 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Jeżeli w wyniku wyborów, o których mowa w ust. 1, mandat pozostaje nie
obsadzony, wybory uzupełniające powtarza się między 6 a 9 miesiącem, licząc od
daty tych wyborów.";
12) w art. 111 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Wybory uzupełniające zarządza wojewoda, po porozumieniu z wojewódzkim
komisarzem wyborczym.";
13) w art. 112 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Wybory, o których mowa w ust. 3, przeprowadza się w okręgu wyborczym, w
którym pozostaje nie obsadzony mandat, w trybie i na zasadach ustalonych dla
wyborów do rad gmin w okręgach wielomandatowych. Do wyborów tych przepisy art.
110 ust. 1 i 2 dotyczące terminu przeprowadzania wyborów uzupełniających oraz
art. 111 stosuje się odpowiednio.";
14) po art. 112 dodaje się art. 112a w brzmieniu:
"Art. 112a. 1. Jeżeli z przyczyn, o których mowa w art. 43 ust. 2 lub art. 51
ust. 2, w okręgu wyborczym pozostaje nie obsadzony mandat, przeprowadza się w
tym okręgu wybory uzupełniające między 6 a 9 miesiącem, licząc od daty wyborów.
2. Przepisy art. 110, art. 111 i art. 112 ust. 4 stosuje się odpowiednio.";
15) w art. 113 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Prezes Rady Ministrów w wypadkach określonych w art. 109 ust. 3 zarządza, w
okresie 2 miesięcy, wybory przedterminowe do rady, chyba że przepisy ustawy o
samorządzie terytorialnym wyznaczają inny termin dla zarządzenia tych wyborów.";
16) art. 114 otrzymuje brzmienie:
"Art. 114. 1. Zmiany w podziale terytorialnym państwa zachodzące w toku kadencji
rad powodują następujące zmiany:
1) jeżeli z jednej gminy tworzy się dwie lub więcej gmin, dotychczasowa rada
gminy zostaje z mocy prawa rozwiązana,
2) jeżeli z gminy zostaje wyłączony obszar stanowiący okręg wyborczy dla wyboru
rady tej gminy i włączony do sąsiedniej gminy, radny stale zamieszkały i wybrany
w tym okręgu staje się radnym rady w gminie powiększonej; mandat radnego nie
spełniającego tych warunków wygasa z mocy prawa,
3) jeżeli z gminy zostaje wyłączony obszar stanowiący część okręgu wyborczego
dla wyboru rady w tej gminie i włączony do sąsiedniej gminy, radny stale
zamieszkały na tym obszarze i wybrany w tym okręgu staje się radnym w gminie
powiększonej,
4) jeżeli gmina zostaje włączona do innej gminy albo dwie lub więcej gmin łączy
się w nową gminę, rady tych gmin zostają z mocy prawa rozwiązane.
2. W wypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4, przeprowadza się wybory
nowych rad gmin w trybie i na zasadach określonych niniejszą ustawą. Przepisy
art. 111 ust. 2 pkt 2 i art. 113 stosuje się odpowiednio.
3. W wyniku zmian w składach rad gmin, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3,
dopuszcza się na czas danej kadencji, z zastrzeżeniem ust. 4, odstępstwa od
ustawowej liczby radnych ustalonej dla danej rady, stosownie do przepisów ustawy
o samorządzie terytorialnym.
4. Jeżeli w wyniku zmian, o których mowa w ust. 3, skład rady zmniejszył się do
2/3 ustawowej liczby radnych, rada gminy zostaje z mocy prawa rozwiązana.
Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.
5. Wojewódzki komisarz wyborczy podaje do publicznej wiadomości oraz ogłasza w
wojewódzkim dzienniku urzędowym, w formie obwieszczenia, informację o
rozwiązaniu z mocy prawa rady gminy z przyczyn, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i
4 oraz w ust. 4.
6. Wygaśnięcie mandatu radnego z przyczyn, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3,
stwierdza właściwa rada gminy w drodze uchwały najpóźniej w ciągu 3 miesięcy od
ich wystąpienia. Niepodjęcie przez radę gminy uchwały w tym terminie jest
równoznaczne z wygaśnięciem mandatu z mocy prawa.";
17) po art. 114 dodaje się art. 114a w brzmieniu:
"Art. 114a. Kadencja rady i radnych wybranych w wyborach ponownych,
uzupełniających, przedterminowych oraz w wyborach, o których mowa w art. 114
ust. 2 i 4, upływa z dniem upływu kadencji rad wybranych w wyborach zarządzonych
na podstawie art. 9 niniejszej ustawy."
Art. 3. W ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r.
Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685
oraz z 1995 r. Nr 78, poz. 390) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 7 w ust. 2 wyrazy "do dyspozycji sołectw" zastępuje się wyrazami "do
dyspozycji jednostek pomocniczych";
2) art. 37 otrzymuje brzmienie:
"Art. 37. 1. Uchwała budżetowa gminy określa:
1) dochody budżetu gminy co najmniej w podziale według ważniejszych źródeł,
2) wydatki budżetu gminy co najmniej w układzie działów klasyfikacji budżetowej.
2. Uchwała budżetowa może określać, w formie załącznika, wydatki jednostek, o
których mowa w art. 7 ust. 2, w układzie co najmniej działowym.";
3) w art. 38 skreśla się ust. 2;
4) po art. 38 dodaje się art. 38a w brzmieniu:
"Art. 38a. 1. O zmianie wysokości kwot dotacji celowych przyznanych gminom
wojewoda zawiadamia, w terminie 7 dni, gminę, Ministra Finansów oraz
Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów.
2. Zmiany kwot dotacji przyznanych gminom są wprowadzane w budżecie gminy przez
zarząd gminy. Zarząd informuje radę gminy o wprowadzonych zmianach na
najbliższej sesji rady gminy, nie później jednak niż przed zakończeniem roku
budżetowego.
3. Zmiany kwot dotacji na zadania zlecone gminom mogą następować w terminie do
dnia 30 listopada roku budżetowego, a zmiany kwot dotacji na dofinansowanie
zadań własnych gmin - do dnia 20 grudnia roku budżetowego."
Art. 4. W ustawie z dnia 11 października 1991 r. o referendum gminnym (Dz. U. Nr
110, poz. 473) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 5 w ust. 2 w pkt 4 kropkę zastępuje się przecinkiem oraz po pkt 4
dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
"5) kalendarz czynności związanych z przeprowadzeniem referendum.";
2) w art. 8 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Na pisemny wniosek inicjatora referendum wójt lub burmistrz (prezydent
miasta), w ciągu 7 dni od otrzymania wniosku, powiadamia w formie pisemnej
inicjatora referendum lub jego pełnomocnika oraz wojewódzkiego komisarza
wyborczego o liczbie mieszkańców gminy uprawnionych do głosowania. Liczba ta,
ustalona według stanu w rejestrze wyborców na koniec miesiąca poprzedzającego
złożenie wniosku, stanowi podstawę obliczeń, o których mowa w art. 13 ust. 1
ustawy o samorządzie terytorialnym.";
3) w art. 10 w ust. 3 dodaje się zdanie trzecie w brzmieniu:
"Wycofanie udzielonego poparcia jest nieskuteczne.";
4) w art. 11 w ust. 1 po wyrazie "przekazuje" dodaje się wyrazy "w terminie
określonym w art. 10 ust. 1";
5) w art. 18 w ust. 1 po wyrazie "przekazuje" dodaje się wyrazy "w terminie
określonym w art. 10 ust. 1, na piśmie";
6) art. 21 otrzymuje brzmienie:
"Art. 21. 1. Postanowienie wojewódzkiego komisarza wyborczego o przeprowadzeniu
referendum powinno zawierać:
1) termin przeprowadzenia referendum,
2) wzór i treść karty do głosowania,
3) kalendarz czynności związanych z przeprowadzeniem referendum.
2. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, podlega opublikowaniu zgodnie z art. 6
ust. 1.";
7) w art. 23 wyrazy "między 45 a 50 dniem" zastępuje się wyrazami "między 30 a
35 dniem";
8) po art. 24 dodaje się art. 24a w brzmieniu:
"Art. 24a. 1. Wojewódzki komisarz wyborczy powołuje w skład terytorialnej i
obwodowych komisji dla przeprowadzenia referendum w sprawie odwołania rady
gminy, w równej liczbie, osoby pisemnie wskazane przez zarząd gminy i inicjatora
referendum, o którym mowa w art. 7 ust. 1. W skład komisji nie mogą wchodzić
radni danej rady gminy, osoby wchodzące w skład zarządu gminy, a także inicjator
referendum oraz jego pełnomocnik.
2. W skład terytorialnej komisji wchodzi od 6 do 16 osób; w skład obwodowej
komisji wchodzi od 6 do 10 osób.
3. Komisje, o których mowa w ust. 1, na swoich pierwszych posiedzeniach
wybierają spośród siebie przewodniczącego i jego zastępcę. Składy komisji podaje
się niezwłocznie do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty w gminie.
4. Zmiany i uzupełnienia w składach komisji następują w szczególnie
uzasadnionych sytuacjach, a zwłaszcza na skutek zrzeczenia się członkostwa lub
śmierci, na zasadach i w trybie przepisów o ich powołaniu.";
9) art. 25 otrzymuje brzmienie:
"Art. 25. 1. Komisja terytorialna dla przeprowadzenia referendum zarządza
wydrukowanie potrzebnej liczby kart do głosowania i zapewnia dostarczenie ich do
obwodowych komisji dla przeprowadzenia referendum, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W referendum w sprawie odwołania rady gminy wojewódzki komisarz wyborczy
zarządza druk kart do głosowania oraz określa sposób dostarczenia ich do
obwodowych komisji dla przeprowadzenia referendum.";
10) w art. 26 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Kartę do głosowania opatruje się pieczęcią:
1) rady gminy - w referendum w sprawie samoopodatkowania mieszkańców na cele
publiczne lub w innej sprawie ważnej dla gminy,
2) wojewódzkiego komisarza wyborczego - w referendum w sprawie odwołania rady
gminy przed upływem kadencji.";
11) skreśla się art. 28;
12) w art. 31 skreśla się pkt 3;
13) w art. 32 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Nieważne są karty do głosowania inne niż urzędowo ustalone lub nie opatrzone
właściwą pieczęcią.";
14) art. 36 otrzymuje brzmienie:
"Art. 36. 1. Niezwłocznie po sporządzeniu protokołu wyników referendum,
terytorialna komisja podaje wyniki, w formie obwieszczenia, w lokalach
głosowania i siedzibie urzędu gminy. Obwieszczenie podlega ogłoszeniu w
wojewódzkim dzienniku urzędowym.
2. Jeżeli referendum dotyczyło odwołania rady gminy przed upływem kadencji,
terytorialna komisja przesyła niezwłocznie wojewodzie i wojewódzkiemu
komisarzowi wyborczemu wyniki referendum.";
15) w art. 38:
a) w ust. 1 wyrazy "ogłoszenia wyników referendum" zastępuje się wyrazami
"podania wyników referendum do wiadomości publicznej w sposób, o którym mowa w
art. 36 ust. 1",
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Sąd wojewódzki rozpatruje protesty w ciągu 14 dni w trybie postępowania
nieprocesowego w składzie 3 sędziów, z udziałem wnoszącego protest i
przedstawiciela komisji, a jeżeli protest dotyczy referendum w sprawie odwołania
rady gminy - również z udziałem wojewódzkiego komisarza wyborczego.",
c) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
"4a. Od orzeczenia sądu, wnoszącemu protest, przedstawicielowi komisji oraz
wojewódzkiemu komisarzowi wyborczemu przysługuje środek odwoławczy wnoszony w
terminie 7 dni do właściwego sądu apelacyjnego, który rozpoznaje sprawę w ciągu
14 dni. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.";
16) w art. 40 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Z zastrzeżeniem art. 38, podanie do wiadomości publicznej, zgodnie z art. 36
ust. 1, wyników referendum rozstrzygających o odwołaniu rady gminy przed upływem
kadencji oznacza zakończenie działalności tej rady.";
17) tytuł rozdziału 6 otrzymuje brzmienie:
"Przepisy szczególne i przepisy końcowe";
18) art. 42 otrzymuje brzmienie:
"Art. 42. 1. W sprawach nie uregulowanych niniejszą ustawą stosuje się
odpowiednio przepisy ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin.
2. W referendum w sprawie odwołania rady gminy:
1) zarząd gminy oraz inicjator referendum (pełnomocnik inicjatora referendum)
mogą wyznaczyć po jednym mężu zaufania do terytorialnej komisji i każdej
obwodowej komisji, którzy mają prawo być obecni przy wszystkich czynnościach
wykonywanych przez te komisje oraz wnosić do protokołów wyników głosowania i
wyników referendum uwagi z wymienieniem konkretnych zarzutów,
2) do terytorialnej komisji przekazywane są w opieczętowanych pakietach
dokumenty z głosowania w obwodzie: oddane karty do głosowania, spisy
uprawnionych do udziału w referendum, drugi egzemplarz protokołu wyników
głosowania i nie wykorzystane karty do głosowania oraz pieczęć obwodowej
komisji,
3) protokół terytorialnej komisji o wynikach referendum wraz z protokołami
obwodowych komisji przekazywany jest niezwłocznie wojewódzkiemu komisarzowi
wyborczemu,
4) tryb przekazywania oraz sposób przechowywania dokumentów z referendum, o
których mowa w pkt 2 i 3, określa Państwowa Komisja Wyborcza.
3. Przepisy ust. 2 stosuje się odpowiednio w referendum w sprawie
samoopodatkowania mieszkańców na cele publiczne i w innych ważnych sprawach."
Art. 5. W ustawie z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach
obrachunkowych (Dz. U. Nr 85, poz. 428 i z 1994 r. Nr 76, poz. 344) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 11 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) bada uchwały rady gminy, przedkładane w trybie, o którym mowa w pkt 1, w
sprawie udzielenia lub nieudzielania zarządowi absolutorium,";
2) w art. 13 w pkt 7 kropkę zastępuje się przecinkiem oraz po pkt 7 dodaje się
pkt 8 w brzmieniu:
"8) rozpatrywanie innych spraw określonych w odrębnych ustawach."
Art. 6. W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129,
poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509 i z 1995 r. Nr 101, poz. 504) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 5 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
"7) dotacje celowe z budżetu państwa na zadania z zakresu administracji rządowej
zlecone gminom oraz dotacje celowe na inne zadania zlecone gminom ustawami,";
2) w art. 19:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Gminom wykonującym zadania zlecone z zakresu administracji rządowej oraz
inne zadania zlecone ustawami przyznawane są z budżetu państwa dotacje celowe na
realizację tych zadań.",
b) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Przepis art. 17 ust. 2 stosuje się odpowiednio."
Art. 7. W ustawie z dnia 25 marca 1994 r. o ustroju miasta stołecznego Warszawy
(Dz. U. Nr 48, poz. 195 i Nr 86, poz. 396) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Tworzenie, łączenie, podział i znoszenie gmin, ustalanie ich granic, nazw
oraz siedzib władz następuje w trybie i na zasadach określonych w ustawie, o
której mowa w ust. 1.";
2) w art. 8:
a) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) uchwalanie budżetu m.st. Warszawy, rozpatrywanie sprawozdania z wykonania
budżetu oraz podejmowanie uchwały w sprawie udzielenia lub nieudzielania
absolutorium zarządowi z tego tytułu,"
b) po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:
"6a) podejmowanie uchwał w sprawie utworzenia straży miejskiej, nadawanie jej
statutu oraz określanie zasad jej finansowania,";
3) w art. 19:
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Prezydent m.st. Warszawy wydaje decyzje w zakresie zadań należących do
zarządu oraz decyzje w indywidualnych sprawach administracji publicznej.",
b) w ust. 3 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "w tym do
wydawania decyzji administracyjnych.";
4) w art. 21 ust. 8 otrzymuje brzmienie:
"8. W ciągu 21 dni od daty odwołania Prezydenta lub stwierdzenia wygaśnięcia
jego mandatu rada gminy Warszawa-Centrum przeprowadza wybory nowego Prezydenta.
Do czasu wyboru nowego Prezydenta jego funkcje pełni osoba powołana przez
Prezesa Rady Ministrów spośród zastępców, o których mowa w art. 19 ust. 3, lub
spośród członków Zarządu m.st. Warszawy.";
5) w art. 22:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Do statutu gminy Warszawa-Centrum stosuje się odpowiednio przepisy art. 14
ust. 1-7, z tym że w sprawie projektu statutu wymagane jest zasięgnięcie opinii
rad dzielnic.",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. W przypadku określonym w ust. 2 rada gminy może odwołać zarząd w pełnym
składzie bezwzględną większością głosów ustawowego składu rady, w głosowaniu
tajnym. Przepisu art. 28b ustawy wymienionej w art. 1 nie stosuje się.";
6) w art. 23 po wyrazach "jednostki pomocnicze" dodaje się wyrazy "oraz
jednostki niższego rzędu";
7) w art. 24 w ust. 1 w pkt 6 wyrazy "jednostkami pomocniczymi" zastępuje się
wyrazami "jednostkami niższego rzędu";
8) w art. 25:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Gospodarka finansowa dzielnicy prowadzona jest na podstawie załącznika do
uchwały budżetowej gminy.",
b) w ust. 2 wyraz "aneksu" zastępuje się wyrazem "załącznika";
9) w art. 27:
a) w ust. 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "W dzielnicach gminy
Warszawa-Centrum rada dzielnicy jest organem uchwałodawczym i kontrolnym.",
b) w ust. 2 na końcu dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 2a",
c) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:
"2a. Rada dzielnicy w gminie Warszawa-Centrum składa się z:
1) radnych gminy wybranych w okręgach wyborczych na terenie dzielnicy,
2) radnych w liczbie 25 wybranych w wyborach powszechnych.
2b. Do radnych, o których mowa w ust. 2a pkt 2, stosuje się przepisy o radnych
gmin.";
10) w art. 29 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Jednostki niższego rzędu mogą być tworzone w gminach warszawskich na
obszarze dzielnicy oraz na obszarze gminy, na którym nie utworzono dzielnicy.";
11) tytuł rozdziału 4 otrzymuje brzmienie: "Rozdział 4. Zasady wyboru radnych
Rady m.st. Warszawy, rad gmin warszawskich oraz rad dzielnic gminy
Warszawa-Centrum";
12) w art. 32 ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) wybory do rad gmin warszawskich oraz wybory do rad dzielnic w gminie
Warszawa-Centrum odbywają się na podstawie przepisów ustawy - Ordynacja wyborcza
do rad gmin,";
13) po art. 33 dodaje się art. 33a w brzmieniu:
"Art. 33a. 1. Wybory radnych do rad dzielnic w gminie Warszawa-Centrum odbywają
się łącznie z wyborami do rady tej gminy.
2. Do wyboru radnych dzielnicy, o których mowa w art. 27 ust. 2a pkt 2, stosuje
się odpowiednio przepisy art. 33 ust. 2-4 i art. 39.
3. Terytorialna komisja wyborcza powołana dla przeprowadzenia wyborów do rady
gminy Warszawa-Centrum wykonuje odpowiednio zadania związane z wyborami do rad
dzielnic w tej gminie, a w szczególności dotyczące ustalenia wyników głosowania
i wyników wyborów.
4. Do kampanii wyborczej do rad dzielnic gminy Warszawa-Centrum i jej
finansowania nie stosuje się przepisów ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin,
dotyczących prawa zgłaszających kandydatów lub listy kandydatów do nieodpłatnego
rozpowszechniania audycji wyborczych w regionalnych programach publicznego radia
i publicznej telewizji.";
14) art. 34 otrzymuje brzmienie:
"Art. 34. 1. Nie można być równocześnie:
1) radnym Rady m.st. Warszawy i radnym rady gminy warszawskiej,
2) radnym Rady m.st. Warszawy i radnym rady dzielnicy w gminie Warszawa-Centrum,
o którym mowa w art. 27 ust. 2a pkt 2,
3) radnym rady gminy Warszawa-Centrum i radnym rady dzielnicy, o którym mowa w
art. 27 ust. 2a pkt 2.
2. Jeżeli w wyniku wyborów kandydat na radnego uzyska mandat:
1) radnego Rady m.st. Warszawy i rady gminy warszawskiej - zostaje radnym Rady
m.st. Warszawy,
2) radnego Rady m.st. Warszawy i radnego rady dzielnicy, o którym mowa w art. 27
ust. 2a pkt 2 - zostaje radnym Rady m.st. Warszawy,
3) radnego rady gminy Warszawa-Centrum i radnego rady dzielnicy w tej gminie, o
którym mowa w art. 27 ust. 2a pkt 2 - zostaje radnym rady gminy
Warszawa-Centrum.
3. Nieobsadzenie mandatu radnego z przyczyn, o których mowa w ust. 1, stwierdza:
1) wojewódzki komisarz wyborczy w przypadku określonym w ust. 2 pkt 1 i 2,
2) terytorialna komisja wyborcza w gminie Warszawa-Centrum w przypadku
określonym w ust. 2 pkt 3.
4. Jeżeli mandat radnego pozostaje nie obsadzony:
1) w okręgu jednomandatowym - przeprowadza się w tym okręgu wybory uzupełniające
w trybie i na zasadach określonych w art. 110 ust. 1 i 3 oraz art. 111 ustawy -
Ordynacja wyborcza do rad gmin,
2) w okręgu wielomandatowym - mandat uzyskuje kandydat z tej samej listy, który
w wyborach otrzymał kolejno największą liczbę głosów; przy równej liczbie głosów
decyduje kolejność zamieszczenia kandydata na liście.
5. Jeżeli obsadzenie mandatu radnego, w trybie ust. 4 pkt 2, byłoby niemożliwe z
powodu braku kandydatów na liście, mandat pozostaje nie obsadzony i przeprowadza
się w tym okręgu wybory uzupełniające odpowiednio na zasadach określonych w art.
112 ust. 4 ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin.
6. Ustaleń, o których mowa w ust. 4 pkt 2 i ust. 5, dokonuje niezwłocznie
wojewódzki komisarz wyborczy.
7. Informacje w sprawach, o których mowa w ust. 3-5, właściwy organ wyborczy
podaje do wiadomości publicznej odpowiednio w trybie art. 26 pkt 8 i art. 102
ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin.";
15) skreśla się art. 41.
Art. 8. 1. W przypadku radnego, który w dniu wejścia w życie ustawy pozostaje w
stosunku pracy w urzędzie gminy, w której uzyskał mandat, lub jest kierownikiem
jednostki organizacyjnej tej gminy, niezłożenie w terminie 6 miesięcy od dnia
wejścia w życie ustawy wniosku o urlop bezpłatny jest równoznaczne ze
zrzeczeniem się mandatu.
2. W przypadku radnego będącego kierownikiem jednostki organizacyjnej przejętej
lub utworzonej przez gminę po dniu wejścia w życie ustawy, termin, o którym mowa
w ust. 1, liczy się od dnia przejęcia lub utworzenia tej jednostki.
3. Do czasu upływu kadencji rady gminy Warszawa-Centrum wybranej w wyborach w
dniu 19 czerwca 1994 r. do radnego, który w dniu wejścia w życie ustawy jest
członkiem zarządu dzielnicy w tej gminie i pozostaje w stosunku pracy w urzędzie
gminy, nie stosuje się przepisów ust. 1 oraz art. 24b ustawy wymienionej w art.
1.
Art. 9. Rada gminy wybrana w wyborach w dniu 19 czerwca 1994 r., która do czasu
wejścia w życie ustawy nie dokonała wyboru zarządu, obowiązana jest dokonać tego
wyboru w ciągu trzech miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. W przypadku
niewybrania zarządu w tym terminie stosuje się przepisy art. 28a ustawy
wymienionej w art. 1.
Art. 10. 1. Rady gmin dostosują statuty do zmian wynikających ze zmian do ustawy
wymienionej w art. 1 w terminach:
1) 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy - w przypadku gmin liczących do 300
000 mieszkańców,
2) 4 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy - w przypadku gmin liczących
powyżej 300 000 mieszkańców.
2. Rady gmin warszawskich oraz Rada m.st. Warszawy obowiązane są również
dostosować statuty do zmian wynikających z ustawy wymienionej w art. 7.
3. W terminie 1 roku od dnia wejścia w życie ustawy rady gmin ogłoszą w
wojewódzkim dzienniku urzędowym jednolite teksty statutów gmin.
Art. 11. W terminach określonych w art. 10 ust. 1 rady gmin dostosują skład
komisji rewizyjnej do zasad wynikających z art. 18a ust. 2 ustawy wymienionej w
art. 1.
Art. 12. W terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy rady gmin
liczących ponad 100 000 mieszkańców przeprowadzą wybory uzupełniające do sejmiku
samorządowego, zgodnie z zasadą określoną w art. 78 ust. 1 pkt 4 ustawy
wymienionej w art. 1.
Art. 13. 1. Wybory do rad gmin zarządzone przed dniem wejścia w życie ustawy
przeprowadza się na podstawie dotychczasowych przepisów.
2. Do postępowania w sprawie referendum gminnego wszczętego z inicjatywy rady
gminy lub na wniosek mieszkańców przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się
przepisy dotychczasowe.
Art. 14. Prezes Rady Ministrów ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej
Polskiej jednolity tekst:
1) ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym,
2) ustawy z dnia 8 marca 1990 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin,
3) ustawy z dnia 11 października 1991 r. o referendum gminnym,
z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania
jednolitego tekstu.
Art. 15. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem przepisu art. 37b ustawy wymienionej w art. 1, który wchodzi w życie z
dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PAŃSTWOWEJ KOMISJI WYBORCZEJ
z dnia 7 listopada 1995 r.
o wynikach głosowania i wyniku wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,
zarządzonych na dzień 5 listopada 1995 r.
(Dz. U. Nr 126, poz. 604)
Na podstawie art. 69 ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 398 i Nr 79, poz. 465, z 1993 r.
Nr 45, poz. 205 oraz z 1995 r. Nr 95, poz. 472) Państwowa Komisja Wyborcza
podaje do wiadomości publicznej wyniki głosowania i wynik wyborów Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzonych na dzień 5 listopada 1995 r.
I
Państwowa Komisja Wyborcza na podstawie protokołów zbiorczych wyników
głosowania, otrzymanych od wszystkich wojewódzkich komisji wyborczych, ustaliła
następujące wyniki głosowania na kandydatów na Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej:
a) głosowanie przeprowadzono w 22 750 obwodach głosowania,
b) uprawnionych do głosowania było 28 136 332 wyborców,
c) w głosowaniu wzięło udział 18 203 218 wyborców,
d) głosów nieważnych oddano 330 868,
e) głosów ważnych oddano 17 872 350,
f) większość bezwzględna wymagana dla wyboru Prezydenta wynosi 8 936 176 głosów,
g) poszczególni kandydaci uzyskali następującą liczbę ważnych głosów:
1) BUBEL Leszek 6 825 głosów, tj. 0,04% liczby głosów ważnych,
2) GRONKIEWICZ-WALTZ Hanna 492 628 głosów, tj. 2,76% liczby głosów ważnych,
3) KORWIN-MIKKE Janusz Ryszard 428 969 głosów, tj. 2,40% liczby głosów ważnych,
4) KOŹLUK Tadeusz 27 259 głosów, tj. 0,15% liczby głosów ważnych,
5) KUROŃ Jacek Jan 1 646 946 głosów, tj. 9,22% liczby głosów ważnych,
6) KWAŚNIEWSKI Aleksander 6 275 670 głosów, tj. 35,11% liczby głosów ważnych,
7) LEPPER Andrzej 235 797 głosów, tj. 1,32% liczby głosów ważnych,
8) OLSZEWSKI Jan 1 225 453 głosy, tj. 6,86% liczby głosów ważnych,
9) PAWLAK Waldemar 770 419 głosów, tj. 4,31% liczby głosów ważnych,
10) PIETRZAK Jan 201 033 głosy, tj. 1,12% liczby głosów ważnych,
11) PIOTROWICZ Kazimierz Wojciech 12 591 głosów, tj. 0,07% liczby głosów
ważnych,
12) WAŁĘSA Lech 5 917 328 głosów, tj. 33,11% liczby głosów ważnych,
13) ZIELIŃSKI Tadeusz Stanisław 631 432 głosy, tj. 3,53% liczby głosów ważnych.
II
Komisja stwierdziła, iż spośród 13 kandydatów na Prezydenta żaden nie uzyskał
wymaganej większości bezwzględnej i - stosownie do art. 29 ust. 3 Ustawy
Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między
władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie
terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz. 426 i z 1995 r. Nr 38, poz. 184) - w dniu 19
listopada 1995 r. przeprowadzona zostanie druga tura głosowania.
III
W drugiej turze głosowania biorą udział następujący kandydaci na Prezydenta,
którzy w głosowaniu w dniu 5 listopada 1995 r. otrzymali kolejno największą
liczbę głosów:
1) KWAŚNIEWSKI Aleksander,
2) WAŁĘSA Lech.
IV
Zestawienia zbiorczych wyników głosowania w województwach na kandydatów na
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej stanowią załączniki nr 1 i 2 do niniejszego
obwieszczenia.
Przewodniczący Państwowej Komisji Wyborczej: W. Łączkowski
Zastępcy Przewodniczącego: S. Kosmal, A. Wróblewski
Członkowie: S. Jaworski, J. Kacprzak, F. Rymarz, Z. Szonert, S. Zabłocki, T.
Żyznowski
Załączniki do obwieszczenia Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 7 listopada 1995
r. (poz. 604)
Załącznik nr 1
ZESTAWIENIE ZBIORCZYCH WYNIKÓW GŁOSOWANIA W WYBORACH PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ
POLSKIEJ W DNIU 5 LISTOPADA 1995 R.
Lp.WojewództwoLiczba obwodów głosowaniaLiczba uprawnionych do
głosowaniaOddano kart do głosowaniaGłosy nieważneGłosy ważne
liczba% (frekwencja)Liczba%liczba%
OGÓŁEM22 75028 136 33218 203 21864,70330 8681,8217 872 35098,18
1Warszawskie1 2201 962 6001 362 64369,4314 9081,091 342 73598,91
2Bialskopodlaskie233219 380142 78865,093 1112,18139 67797,82
3Białostockie443512 613331 06364,586 3571,92324 70698,08
4Bielskie519659 950460 45769,777 4751,62452 98298,38
5Bydgoskie678810 019562 31769,4210 1231,80552 19498,20
6Chełmskie217179 074108 64560,672 5952,39106 05097,61
7Ciechanowskie289309 427186 16760,174 1092,21182 05897,79
8Częstochowskie473575 328377 41065,607 5982,01369 81297,99
9Elbląskie287341 091210 06961,594 2082,00205 86198,00
10Gdańskie7391 061 429727 17268,5111 9121,64715 26098,36
11Gorzowskie312361 549227 20862,845 0482,22222 16097,78
12Jeleniogórskie330379 755235 09361,914 4591,90230 63498,10
13Kaliskie432515 743352 54168,367 7782,21344 76397,79
14Katowickie1 8152 918 4051 849 95063,3924 3931,321 825 55798,68
15Kieleckie703832 294510 64061,359 7451,91500 89598,09
16Konińskie288339 362213 73462,984 7182,21209 01697,79
17Koszalińskie301370 079237 98164,313 8951,64234 08698,36
18Krakowskie685932 278623 04266,839 5871,54613 45598,46
19Krośnieńskie358355 253223 61762,954 9472,21218 67097,79
20Legnickie290369 888237 45664,204 3511,83233 10598,17
21Leszczyńskie232277 234195 46870,514 6622,39190 80697,61
22Lubelskie678751 051489 69865,208 6101,76481 08898,24
23Łomżyńskie239248 845151 70360,963 3852,23148 31897,77
24Łódzkie503880 192588 97366,917 3861,25581 58798,75
25Nowosądeckie484502 626324 03164,477 2582,24316 77397,76
26Olsztyńskie480540 692343 27863,496 9672,03336 31197,97
27Opolskie653741 337419 02856,529 7592,33409 26997,67
28Ostrołęckie353285 265169 45359,404 1942,48165 25997,52
29Pilskie272343 475237 49969,155 6472,38231 85297,62
30Piotrkowskie404470 301295 44362,826 8082,30288 63597,70
31Płockie316378 920236 18862,334 6841,98231 50498,02
32Poznańskie701986 597699 95770,9512 0081,72687 94998,28
33Przemyskie328292 700179 74261,414 1252,29175 61797,71
34Radomskie495542 547332 78961,346 9082,08325 88197,92
35Rzeszowskie476519 804349 16867,177 2012,06341 96797,94
36Siedleckie473469 585286 90961,106 8162,38280 09397,62
37Sieradzkie302300 513190 68463,454 1102,16186 57497,84
38Skierniewickie257307 940184 68459,974 5602,47180 12497,53
39Słupskie236293 837188 64464,204 0702,16184 57497,84
40Suwalskie286335 232198 16959,114 2062,12193 96397,88
41Szczecińskie588727 669460 61863,307 1911,56453 42798,44
42Tarnobrzeskie431430 201269 48262,646 3042,34263 17897,66
43Tarnowskie454479 234305 09463,667 4352,44297 65997,56
44Toruńskie384481 283310 80064,585 9361,91304 86498,09
45Wałbrzyskie475545 396336 25561,655 8051,73330 45098,27
46Włocławskie281314 461192 22761,134 3272,25187 90097,75
47Wrocławskie563847 460552 52965,207 6731,39544 85698,61
48Zamojskie409357 055224 32062,835 1502,30219 17097,70
49Zielonogórskie385479 363310 39264,756 3662,05304 02697,95

Załącznik nr 2
WYNIKI GŁOSOWANIA NA KANDYDATÓW NA PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ W
WYBORACH W DNIU 5 LISTOPADA 1995 R. WEDŁUG WOJEWÓDZTW
Lp.WojewództwoLiczba głosów ważnych ogółemGłosy ważne oddane na
poszczególnych kandydatów
Bubel LeszekGronkiewicz-Waltz HannaKorwin-Mikke Janusz RyszardKoźluk
Tadeusz
liczba%liczba%liczba%liczba%
OGÓŁEM17 872 3506 8250,04492 6282,76428 9692,4027 2590,15
1Warszawskie1 347 7353900,0341 5693,0853 1463,941 5140,11
2Bialskopodlaskie136 677390,033 1772,271 5501,113660,26
3Białostockie324 7061190,048 3282,565 9141,823260,10
4Bielskie452 9821780,0416 1143,568 5241,885790,13
5Bydgoskie552 1942360,0415 7982,8612 5172,278650,16
6Chełmskie106 050480,052 1942,071 6861,592050,19
7Ciechanowskie182 058710,042 9951,652 2151,223550,19
8Częstochowskie369 8121640,048 8062,388 6542,346430,17
9Elbląskie205 861980,055 8712,856 4453,134320,21
10Gdańskie715 2602670,0432 2794,5132 0694,487680,11
11Gorzowskie222 1601010,056 1902,793 9451,784100,18
12Jeleniogórskie230 634920,045 5942,434 3221,875130,22
13Kaliskie344 7631470,048 5222,475 4051,575330,15
14Katowickie1 825 5577040,0467 3793,6948 0932,632 8500,16
15Kieleckie500 8951800,049 0061,808 3401,678280,17
16Konińskie209 0161100,053 9081,872 9481,413280,16
17Koszalińskie234 086940,045 2262,234 7432,033120,13
18Krakowskie613 4551880,0318 8813,0818 9693,094870,08
19Krośnieńskie218 670910,045 2052,383 3161,523390,16
20Legnickie233 105680,036 1952,664 5741,964120,18
21Leszczyńskie190 806810,044 9402,593 3691,772890,15
22Lubelskie481 0881510,0312 1002,5213 7992,878040,17
23Łomżyńskie148 318680,052 8401,9118051,222380,16
24Łódzkie581 5871910,0313 9062,3923 6634,078580,15
25Nowosądeckie316 7731410,049 5533,024 1261,303310,10
26Olsztyńskie336 3111400,048 4912,527 4892,237580,23
27Opolskie409 2691960,0515 3503,759 0702,226620,16
28Ostrołęckie165 259940,063 7542,272 5701,563740,23
29Pilskie231 852890,046 1382,654 0461,754310,19
30Piotrkowskie288 6351350,055 6991,975 2151,815770,20
31Płockie231 504830,043 7481,623 3731,463270,14
32Poznańskie687 9492470,0419 2052,7919 9332,908190,12
33Przemyskie175 617640,044 4152,512 1371,222330,13
34Radomskie325 8811530,055 2661,626 4431,985940,18
35Rzeszowskie341 9671190,038 1202,375 2571,544110,12
36Siedleckie280 0931360,055 7372,054 3561,565690,20
37Sieradzkie186 574600,033 6291,953 0091,613100,17
38Skierniewickie180 124860,053 6142,013 3411,853160,18
39Słupskie184 574840,055 1392,783 8422,083490,19
40Suwalskie193 963890,055 3782,774 2092,174540,23
41Szczecińskie453 4271690,0413 3782,9514 9483,306440,14
42Tarnobrzeskie263 178950,045 4362,074 0651,544420,17
43Tarnowskie297 659960,039 2493,114 5001,513490,12
44Toruńskie304 8641160,047 8852,595 9521,954970,16
45Wałbrzyskie330 4501240,047 8192,375 9881,816050,18
46Włocławskie187 900680,043 1041,652 5451,353030,16
47Wrocławskie544 8561700,0314 2412,6113 7512,526910,13
48Zamojskie219 170530,023 4791,592 4931,143940,18
49Zielonogórskie304 0261420,057 7782,566 3002,075650,19

Lp.WojewództwoLiczba głosów ważnych ogółemGłosy ważne oddane na
poszczególnych kandydatów
Kuroń Jacek JanKwaśniewski AleksanderLepper Andrzej
liczba%liczba%liczba%
OGÓŁEM17 872 3501 646 9469,226 275 67035,11235 7971,32
1Warszawskie1 347 735164 64112,22343 71425,505 6820,42
2Bialskopodlaskie139 6778 1375,8345 00232,223 9102,80
3Białostockie324 70620 0576,18112 14434,543 4481,06
4Bielskie452 98237 4488,27118 53126,174 1350,91
5Bydgoskie552 19448 0088,69247 36544,808 6791,57
6Chełmskie106 0507 9577,5043 52941,053 3173,13
7Ciechanowskie182 05812 5496,8979 77043,823 2021,76
8Częstochowskie369 81229 0857,86151 90441,085 8001,57
9Elbląskie205 86122 73611,0490 49043,963 4111,66
10Gdańskie715 26061 8108,64166 34523,266 1570,86
11Gorzowskie222 16022 90910,31108 88349,013 3071,49
12Jeleniogórskie230 63426 89411,66101 52144,022 3561,02
13Kaliskie344 76330 6508,89150 68943,716 4031,86
14Katowickie1 825 557195 40910,70629 71934,4914 8420,81
15Kieleckie500 89539 7357,93225 38945,008 1811,63
16Konińskie209 01616 6267,9594 33945,135 1592,47
17Koszalińskie234 08625 02710,69117 72450,295 5372,37
18Krakowskie613 45564 29110,48133 16121,713 8070,62
19Krośnieńskie218 67016 4427,5253 12124,293 7391,71
20Legnickie233 10522 9689,85107 29846,033 1871,37
21Leszczyńskie190 80619 49110,2289 18046,744 5512,39
22Lubelskie481 08834 3827,15150 34731,258 0951,68
23Łomżyńskie148 3187 1234,8035 35323,843 0642,07
24Łódzkie581 58760 07010,33214 05236,804 3400,75
25Nowosądeckie316 77317 5405,5448 63715,353 1230,99
26Olsztyńskie336 31141 16712,24151 69845,115 2891,57
27Opolskie409 26944 11810,78126 40630,895 0401,23
28Ostrołęckie165 2598 9125,3951 18230,973 4192,07
29Pilskie231 85224 81310,70107 08046,184 3971,90
30Piotrkowskie288 63518 3446,36103 77935,965 3281,85
31Płockie231 50414 9226,4597 31642,043 4421,49
32Poznańskie687 94980 42211,69268 80239,077 6391,11
33Przemyskie175 61710 9726,2546 37426,412 6531,51
34Radomskie325 88117 5845,40106 09732,565 0891,56
35Rzeszowskie341 96719 8625,8166 27319,383 9861,17
36Siedleckie280 09313 3394,7684 61030,215 5601,99
37Sieradzkie186 57412 3176,6076 68141,103 3921,82
38Skierniewickie180 12410 7185,9562 92634,932 4911,38
39Słupskie184 57419 17410,3986 53746,884 2362,30
40Suwalskie193 96319 0419,8276 05039,214 5232,33
41Szczecińskie453 42753 32711,76187 14741,275 9761,32
42Tarnobrzeskie263 17812 4674,7488 29933,554 4751,70
43Tarnowskie297 65917 9546,0356 14418,863 8521,29
44Toruńskie304 86433 31410,93129 78942,576 0561,99
45Wałbrzyskie330 45037 15511,24149 86645,353 6881,12
46Włocławskie187 90013 0146,9397 64551,973 4751,85
47Wrocławskie544 85671 26813,08183 23933,634 8810,90
48Zamojskie219 1709 7064,4371 04332,415 5212,52
49Zielonogórskie304 02631 05110,21142 48046,863 9571,30

Lp.WojewództwoLiczba głosów ważnych ogółemGłosy ważne oddane na
poszczególnych kandydatów
Olszewski JanPawlak WaldemarPietrzak Jan
liczba%liczba%liczba%
OGÓŁEM17 872 3501 225 4536,86770 4194,31201 0331,12
1Warszawskie1 347 735142 90010,6015 8571,1817 9771,33
2Bialskopodlaskie139 67715 58511,1617 98712,881 3600,97
3Białostockie324 70633 89310,447 0032,162 9730,92
4Bielskie452 98226 7565,917 7601,715 1381,13
5Bydgoskie552 19425 8184,6815 0422,725 7291,04
6Chełmskie106 0508 3807,9010 3489,761 1471,08
7Ciechanowskie182 05814 1057,7519 25610,581 5760,87
8Częstochowskie369 81225 4566,8813 1633,564 2641,15
9Elbląskie205 8619 8364,785 0812,472 8431,38
10Gdańskie715 26048 8786,836 4340,908 8031,23
11Gorzowskie222 1608 7783,955 2852,382 1260,96
12Jeleniogórskie230 6348 5743,724 0881,773 2761,42
13Kaliskie344 76313 4893,9124 1287,003 0870,90
14Katowickie1 825 55796 7895,3015 6090,8628 5951,57
15Kieleckie500 89534 0066,7943 4448,674 2240,84
16Konińskie209 01612 9486,1915 3817,361 9030,91
17Koszalińskie234 0868 4873,634 0191,722 1380,91
18Krakowskie613 45538 7326,3116 2972,665 2760,86
19Krośnieńskie218 67023 48110,749 7844,472 1680,99
20Legnickie233 10511 5534,965 0382,162 7771,19
21Leszczyńskie190 8066 8993,6211 4986,031 3980,73
22Lubelskie481 08848 79710,1446 7729,726 2951,31
23Łomżyńskie148 31818 94212,7713 6929,231 5281,03
24Łódzkie581 58738 7186,668 6161,4810 2131,76
25Nowosądeckie316 77320 8166,579 6733,052 3390,74
26Olsztyńskie336 31118 4375,489 8042,924 9421,47
27Opolskie409 26920 2724,957 8421,925 2791,29
28Ostrołęckie165 25916 5019,9814 8438,981 6270,98
29Pilskie231 8528 1653,528 9283,851 9510,84
30Piotrkowskie288 63528 1899,7723 1118,013 3311,15
31Płockie231 50417 3047,4735 70515,421 9800,86
32Poznańskie687 94925 5353,7117 0942,485 2040,76
33Przemyskie175 61714 1388,0516 3839,331 1880,68
34Radomskie325 88130 7249,4337 30411,453 2260,99
35Rzeszowskie341 96745 21313,2214 4854,242 3660,69
36Siedleckie280 09328 98310,3536 60213,072 9591,06
37Sieradzkie187 57412 8536,8923 31712,501 8951,02
38Skierniewickie180 12415 8408,7926 09914,492 2581,25
39Słupskie184 5746 5473,553 4731,881 9271,04
40Suwalskie193 96313 5226,979 6945,003 0861,59
41Szczecińskie453 42727 7016,115 5901,235 7001,26
42Tarnobrzeskie263 17827 16010,3229 27911,131 9480,74
43Tarnowskie297 65925 9658,7218 5916,252 2130,74
44Toruńskie304 86414 3024,6910 7593,532 5730,84
45Wałbrzyskie330 45012 4943,785 2431,594 3221,31
46Włocławskie187 9008 5814,5711 4696,101 5100,80
47Wrocławskie544 85632 4285,958 6961,605 4341,00
48Zamojskie219 17021 6629,8838 28417,471 7840,81
49Zielonogórskie304 02610 3213,396 5692,163 1771,04

Lp.WojewództwoLiczba głosów ważnych ogółemGłosy ważne oddane na
poszczególnych kandydatów
Piotrowicz Kazimierz WojciechWałęsa LechZieliński Tadeusz Stanisław
liczba%liczba%liczba%
OGÓŁEM17 872 35012 5910,075 917 32833,11631 4323,53
1Warszawskie1 347 7355210,04508 80837,7551 0163,79
2Bialskopodlaskie139 6771220,0939 36728,183 0752,20
3Białostockie324 7061360,04122 89437,857 4712,30
4Bielskie452 9824310,10209 77246,3117 6163,89
5Bydgoskie552 1944000,07149 72327,1122 0143,99
6Chełmskie106 050620,0624 28122,902 8962,73
7Ciechanowskie182 0581560,0941 22222,644 5862,52
8Częstochowskie369 8122830,08106 32428,7515 2664,13
9Elbląskie205 8611800,0951 34924,947 0893,44
10Gdańskie715 2603750,05328 76845,9622 3073,12
11Gorzowskie222 1601530,0752 57123,667 5023,38
12Jeleniogórskie230 6342310,1063 80527,679 3684,06
13Kaliskie344 7632600,0890 51126,2510 9393,17
14Katowickie1 825 5572 0210,11635 72934,8287 8184,81
15Kieleckie500 8953400,07107 68321,5019 5393,90
16Konińskie209 0161400,0749 37823,625 8482,80
17Koszalińskie234 0861230,0551 48121,999 1753,92
18Krakowskie613 4553210,05288 36947,0124 6764,02
19Krośnieńskie218 6701660,0895 07843,485 7402,62
20Legnickie233 1051900,0858 23324,9810 6224,56
21Leszczyńskie190 8061500,0843 02922,555 9313,11
22Lubelskie481 0882750,06145 16430,1714 1072,93
23Łomżyńskie148 318940,0660 54940,823 0222,04
24Łódzkie581 5873450,06180 77431,0825 8414,44
25Nowosądeckie316 7732110,07193 72361,166 5602,07
26Olsztyńskie336 3113210,1075 01322,3012 7623,79
27Opolskie409 2693210,08163 11539,8611 5982,83
28Ostrołęckie165 2591310,0858 36135,313 4912,11
29Pilskie231 8521590,0757 80624,937 8493,39
30Piotrkowskie288 6352140,0786 07729,828 6362,99
31Płockie231 5041150,0546 99520,306 1942,68
32Poznańskie687 9493820,06216 28231,4426 3853,84
33Przemyskie175 617970,0673 48041,843 4831,98
34Radomskie325 8812620,08104 26632,008 8732,72
35Rzeszowskie341 9672290,07166 85148,798 7952,57
36Siedleckie280 0931980,0790 32732,256 7172,40
37Sieradzkie186 5741340,0742 67022,876 3073,38
38Skierniewickie180 1241030,0647 20226,215 1302,85
39Słupskie184 5741250,0746 26425,076 8773,73
40Suwalskie193 9631590,0851 81526,715 9433,06
41Szczecińskie453 4272640,06118 06326,0420 5204,53
42Tarnobrzeskie263 1781790,0782 39731,316 9362,64
43Tarnowskie297 6592110,07151 70550,976 8302,29
44Toruńskie304 8641870,0682 43227,0411 0023,61
45Wałbrzyskie330 4503110,0988 12026,6714 7154,45
46Włocławskie187 9001270,0740 40521,505 6543,01
47Wrocławskie544 8563070,06188 11234,5321 6383,97
48Zamojskie219 1701380,0660 70527,703 9081,78
49Zielonogórskie304 0262310,0880 29026,4111 1653,67


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

479--z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła
Ewangelicko-Metodystycznego w Rzeczypospolitej Polskiej
480--z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Chrześcijan
Baptystów w Rzeczypospolitej Polskiej
481--z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów
Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej
482--z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła
Polskokatolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 6 listopada 1995 r.
w sprawie wyborów przedterminowych do Rady Miejskiej w Sępopolu.
(Dz. U. Nr 126, poz. 605)
Na podstawie art. 113 ust. 1 w związku z art. 9 ust. 2 i 3 oraz art. 109 ust. 2
ustawy z dnia 8 marca 1990 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin (Dz. U. Nr 16,
poz. 96, z 1991 r. Nr 53, poz. 227, z 1993 r. Nr 45, poz. 205 i z 1995 r. Nr
124, poz. 601) zarządza się, co następuje:
ż 1. Zarządza się przeprowadzenie wyborów przedterminowych do Rady Miejskiej w
Sępopolu.
ż 2. Datę wyborów wyznacza się na niedzielę 14 stycznia 1996 r.
ż 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności przewidzianych w
Ordynacji wyborczej do rad gmin, określa kalendarz wyborczy stanowiący załącznik
do rozporządzenia.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 listopada 1995 r.
(poz. 605)
KALENDARZ WYBORCZY
Dzień, w którym upływa termin wykonania czynności wyborczychTreść
czynności
do 26 listopada 1995 r.ustalenie przez Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego,
na wniosek Wojewody, liczby wybieranych radnych
do 28 listopada 1995 r.podanie do wiadomości wyborców rozporządzenia w
sprawie wyborów przedterminowych do Rady Miejskiej
do 30 listopada 1995 r.- ogłoszenie w wojewódzkim dzienniku urzędowym oraz
podanie do wiadomości wyborców, przez rozplakatowanie, obwieszczeń
Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego ustalających:
1) granice i numery okręgów wyborczych,
2) siedzibę Miejskiej Komisji Wyborczej
- powołanie przez Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego Miejskiej Komisji
Wyborczej
do 10 grudnia 1995 r.powołanie przez Miejską Komisję Wyborczą obwodowych
komisji wyborczych
do 15 grudnia 1995 r.zgłaszanie Miejskiej Komisji Wyborczej do
zarejestrowania kandydatów na radnych
do 20 grudnia 1995 r.podanie do wiadomości wyborców, przez rozplakatowanie
obwieszczeń, uchwał Miejskiej Komisji Wyborczej o utworzeniu obwodów
głosowania, ustaleniu ich granic i numerów oraz siedzib obwodowych komisji
wyborczych
do 28 grudnia 1995 r.wyłożenie spisów wyborców do publicznego wglądu
do 3 stycznia 1996 r.podanie do publicznej wiadomości przez obwodowe
komisje wyborcze, w drodze rozplakatowania, obwieszczeń Miejskiej Komisji
Wyborczej zawierających informacje o zarejestrowanych kandydatach na
radnych
11 stycznia 1996 r.przesłanie przewodniczącym obwodowych komisji
wyborczych spisów wyborców
14 stycznia 1996 r.przeprowadzenie głosowania


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 17 października 1995 r.
w sprawie sposobu wyliczenia i wysokości marginesu wypłacalności oraz minimalnej
wysokości kapitału gwarancyjnego dla każdego rodzaju ubezpieczeń oraz dla
działalności reasekuracyjnej
(Dz. U. Nr 127, poz. 606)
Na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o
działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 59, poz. 344, z 1993 r. Nr 5, poz. 21 i
Nr 44, poz. 201, z 1994 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1995 r. Nr
96, poz. 478) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Sposób wyliczenia i wysokość marginesu wypłacalności
ż 1. Margines wypłacalności zakładu ubezpieczeń prowadzącego działalność w
grupach 1, 2 i 4 działu I, wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 28 lipca
1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 59, poz. 344, z 1993 r. Nr 5,
poz. 21 i Nr 44, poz. 201, z 1994 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 121, poz. 591 oraz z
1995 r. Nr 96, poz. 478), zwanej dalej ustawą, wylicza się w sposób określony w
załączniku nr 1 do rozporządzenia.
ż 2. Margines wypłacalności zakładu ubezpieczeń prowadzącego działalność w
grupie 3 działu I, wymienionej w załączniku do ustawy, wylicza się w sposób
określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
ż 3. Margines wypłacalności zakładu ubezpieczeń prowadzącego działalność w
grupie 5 działu I, wymienionej w załączniku do ustawy, wylicza się w sposób
określony w ust. 2, przy uwzględnieniu określenia zawartego w ust. 5 załącznika
nr 3 do rozporządzenia.
ż 4. Jeżeli zakład ubezpieczeń prowadzi działalność w kilku grupach działu I
załącznika do ustawy, wymagających obliczenia marginesu wypłacalności według
różnych metod, margines wypłacalności zakładu ubezpieczeń odpowiada wówczas
sumie kwot określających wyliczone zgodnie z załącznikami, o których mowa w ż 1,
2 i 3, marginesy wypłacalności dla poszczególnych rodzajów ubezpieczeń.
ż 5. Margines wypłacalności zakładu ubezpieczeń prowadzącego działalność w
dziale II załącznika do ustawy wylicza się w sposób określony w załączniku nr 3
do rozporządzenia.
Rozdział 2
Minimalna wysokość kapitału gwarancyjnego
ż 6. 1. Minimalna wysokość kapitału gwarancyjnego dla zakładu ubezpieczeń, który
prowadzi działalność w formie spółki akcyjnej, wynosi:
1) dla działu I załącznika do ustawy: równowartość w złotych 800 000 ECU,
2) dla działu II załącznika do ustawy:
a) równowartość w złotych 300 000 ECU dla każdej z grup: 1-8, 16 i 18
wymienionych w załączniku do ustawy,
b) równowartość w złotych 200 000 ECU dla każdej z grup: 9 i 17 wymienionych w
załączniku do ustawy,
c) równowartość w złotych 400 000 ECU dla każdej z grup: 10-13 i 15 wymienionych
w załączniku do ustawy,
d) równowartość w złotych 400 000 ECU dla grupy 14 wymienionej w załączniku do
ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli udział zbioru składki przypisanej z tytułu ubezpieczeń ryzyk grupy 14
działu II, wymienionej w załączniku do ustawy, przekroczy 4% zbioru składki
przypisanej z tytułu ryzyk pozostałych grup tego działu lub zbiór składki
przypisanej z tytułu ubezpieczeń ryzyk grupy 14 działu II, wymienionej w
załączniku do ustawy, w każdym z trzech ostatnich lat obrotowych przekroczy
równowartość w złotych 2 500 000 ECU, minimalna wysokość kapitału gwarancyjnego
powinna wówczas wynosić równowartość w złotych 1 400 000 ECU.
ż 7. 1. Minimalna wysokość kapitału gwarancyjnego dla zakładu ubezpieczeń, który
prowadzi działalność w formie towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, wynosi:
1) dla działu I załącznika do ustawy: równowartość w złotych 600 000 ECU,
2) dla działu II załącznika do ustawy:
a) równowartość w złotych 225 000 ECU dla każdej z grup: 1-8, 16 i 18
wymienionych w załączniku do ustawy,
b) równowartość w złotych 150 000 ECU dla każdej z grup: 9 i 17 wymienionych w
załączniku do ustawy,
c) równowartość w złotych 300 000 ECU dla każdej z grup: 10-13 i 15 wymienionych
w załączniku do ustawy,
d) równowartość w złotych 300 000 ECU dla grupy 14 wymienionej w załączniku do
ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli udział zbioru składki przypisanej z tytułu ubezpieczeń ryzyk grupy 14
działu II, wymienionej w załączniku do ustawy, przekroczy 4% zbioru składki
przypisanej z tytułu ryzyk pozostałych grup tego działu lub zbiór składki
przypisanej z tytułu ubezpieczeń ryzyk grupy 14 działu II, wymienionej w
załączniku do ustawy, w każdym z trzech ostatnich lat obrotowych przekroczy
równowartość w złotych 2 500 000 ECU, minimalna wysokość kapitału gwarancyjnego
powinna wówczas wynosić równowartość w złotych 1 050 000 ECU.
ż 8. 1. Przepisów ż 7 nie stosuje się do towarzystw ubezpieczeń wzajemnych,
uznanych za małe na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy, prowadzących działalność w
dziale I załącznika do ustawy, jeżeli:
1) statut towarzystwa przewiduje możliwość pobrania dodatkowych składek lub
redukcję świadczeń,
2) zbiór składki przypisanej przynajmniej w jednym roku obrotowym w ciągu trzech
ostatnich lat obrotowych nie przekroczy równowartości w złotych 500 000 ECU.
2. Jeżeli w przypadku towarzystw ubezpieczeń wzajemnych, o których mowa w ust.
1, zbiór składki przypisanej w każdym z ostatnich trzech lat obrotowych
przekroczy równowartość w złotych 500 000 ECU, towarzystwa te są zobowiązane
zgromadzić na koniec kolejnego czwartego roku obrotowego środki własne
przewyższające minimalny kapitał gwarancyjny według następujących zasad:
Zbiór składki przypisanej w ostatnim roku obrotowym stanowiący
równowartość w złotych kwoty wyrażonej w ECUMinimalna wysokość kapitału
gwarancyjnego stanowiąca równowartość w złotych kwoty wyrażonej w ECU
Większy niż 500 000100 000
Większy niż 1 000 000200 000
Większy niż 1 500 000300 000
Większy niż 2 000 000400 000
Większy niż 2 500 000500 000
Większy niż 3 000 000600 000

3. Przepisów ż 7 nie stosuje się do małych towarzystw ubezpieczeń wzajemnych,
prowadzących działalność w dziale II załącznika do ustawy, jeżeli spełniają
następujące warunki:
1) statut towarzystwa przewiduje możliwość pobrania dodatkowych składek lub
redukcję świadczeń,
2) towarzystwo nie prowadzi ubezpieczeń odpowiedzialności cywilnej - poza
przypadkiem, gdy ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej jest związane z
głównym ryzykiem i jest objęte tą samą umową ubezpieczenia,
3) towarzystwo nie prowadzi ubezpieczeń w grupach 14-16 działu II, wymienionych
w załączniku do ustawy,
4) zbiór składki przypisanej w ostatnim roku obrotowym nie przekracza
równowartości w złotych 1 000 000 ECU,
5) przynajmniej 75% zbioru składki przypisanej w ostatnim roku obrotowym
pochodzi od członków uprawnionych do głosowania na walnym zgromadzeniu.
ż 9. Minimalna wysokość kapitału gwarancyjnego zakładu ubezpieczeń, który ma
zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie kilku grup ubezpieczeń, jest
równa najwyższemu z minimalnych kapitałów gwarancyjnych określonych dla tych
grup.
ż 10. Przez określenie "zbiór składki przypisanej" rozumie się łączną sumę
przypisanych w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy składek z ubezpieczeń
bezpośrednich i reasekuracji czynnej po uwzględnieniu wszelkich dodatków i
uzupełnień i po skorygowaniu o wszelkie storna, rabaty, upusty i bonifikaty.
Jeżeli zakład ubezpieczeń działa krócej niż rok, wysokość zbioru składki
przypisanej oblicza się korygując uzyskany wynik w drodze podzielenia go przez
ułamek wyrażający stosunek liczby miesięcy prowadzenia przez zakład ubezpieczeń
działalności do liczby miesięcy w roku.
ż 11. Do zakładu ubezpieczeń prowadzącego działalność reasekuracyjną ż 6-10
stosuje się odpowiednio.
ż 12. Do wyliczania równowartości w złotych kwoty wyrażonej w ECU przyjmuje się
kurs średni walut obcych Narodowego Banku Polskiego według tabeli kursów nr 1
każdego roku.
Rozdział 3
Przepisy przejściowe i końcowe
ż 13. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1990 r. w
sprawie określenia środków zaliczanych do środków własnych, sposobu wyliczenia i
wysokości marginesu wypłacalności oraz minimalnej wysokości kapitału
gwarancyjnego dla każdego rodzaju ubezpieczeń oraz dla działalności
reasekuracyjnej (Dz. U. Nr 89, poz. 525, z 1993 r. Nr 1, poz. 4 i z 1994 r. Nr
115, poz. 553).
ż 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Minister Finansów: w z. K. Kalicki
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 października 1995 r.
(poz. 606)
Załącznik nr 1
SPOSÓB WYLICZENIA MARGINESU WYPŁACALNOŚCI ZAKLADU UBEZPIECZEŃ PROWADZĄCEGO
DZIAŁALNOŚĆ W GRUPACH 1, 2 I 4 DZIAŁU I, WYMIENIONYCH W ZAŁĄCZNIKU DO USTAWY
1. W grupach 1, 2 i 4 działu I, wymienionych w załączniku do ustawy, margines
wypłacalności (MW) równa się sumie dwóch składników S1 i S2:
1) składnik S1 oblicza się w sposób następujący:
a) jeśli B<85%, to S1=4%�A�85%,
b) jeśli B≥85%, to S1=4%�A�B,
gdzie:
B - współczynnik oznaczający stosunek procentowy sumy: rezerwy składki na
udziale własnym i rezerwy na pokrycie ryzyka niewygasłego na udziale własnym
oraz rezerwy ubezpieczeń na życie z ubezpieczeń bezpośrednich i reasekuracji
czynnej na udziale własnym zakładu ubezpieczeń do sumy: rezerwy składki brutto i
rezerwy na pokrycie ryzyka niewygasłego brutto oraz rezerwy ubezpieczeń na życie
z ubezpieczeń bezpośrednich i reasekuracji czynnej brutto, według stanu na
ostatni dzień okresu sprawozdawczego,
A - współczynnik oznaczający sumę rezerwy składki brutto i rezerwy na pokrycie
ryzyka niewygasłego brutto oraz rezerwy ubezpieczeń na życie z ubezpieczeń
bezpośrednich i reasekuracji czynnej brutto,
2) składnik S2 oblicza się wyłącznie w przypadku umów ubezpieczenia, dla których
wielkość ryzyka brutto zakładu ubezpieczeń jest nieujemna, w sposób następujący:
a) jeśli D<50%, to S2=W�C�50%,
b) jeśli D≥50%, to S2=W�C�D,
gdzie:
D - współczynnik oznaczający stosunek procentowy wielkości ryzyka na udziale
własnym zakładu do wielkości ryzyka brutto zakładu ubezpieczeń, według stanu na
ostatni dzień okresu sprawozdawczego,
W - współczynnik wynoszący:
- 0,1% w ubezpieczeniach na wypadek śmieci, jeżeli umowy ubezpieczenia została
zawarta na okres przekraczający 3 lata
- 0,15% w ubezpieczeniach na wypadek śmieci, jeżeli umowa ubezpieczenia została
zawarta na okres przekraczający 3 lata, ale nie przekraczająca 5 lat,
- 0,3% w pozostałych ubezpieczeniach na życie,
C - współczynnik oznaczający wielkość ryzyka zakładu ubezpieczeń brutto.
2. Przez określenie "wielkości ryzyka brutto zakładu ubezpieczeń" rozumie się
różnicę pomiędzy określoną w umowie ubezpieczeń sumą ubezpieczenia na wypadek
śmierci ubezpieczonego lub dożycia przez niego określonego wieku a sumą rezerwy
ubezpieczeń na życie brutto, rezerwy składki brutto, przy czym rezerwy te
dotyczą ryzyka śmierci ubezpieczonego lub dożycia przez niego określonego wieku.
3. Przez określenie "wielkości ryzyka na udziale własnym zakładu ubezpieczeń"
rozumie się wielkość ryzyka brutto zakładu ubezpieczeń, pomniejszoną o udział
reasekutorów i retocesjonariuszy.
Załącznik 2
SPOSÓB WYLICZENIA MARGINESU WYPŁACALNOŚCI ZAKŁADU UBEZPIECZEŃ PROWADZĄCEGO
DZIAŁALNOŚĆ W GRUPIE 3 DZIAŁU I, WYMIENIONEJ W ZAŁĄCZNIKU DO USTAWY
1. W grupie 3 udziału I, wymienionej w załączniku do ustawy, margines
wypłacalności (MW) oblicza się w sposób następujący:
a) jeśli F<85%, to MW=(4%�E1+1%�E2)�85%,
b) jeśli F≥85%, to MW=(4%�E1+1%�E2)�F,
gdzie:
F - współczynnik oznaczający stosunek procentowy rezerwy ubezpieczeń na życie na
udziale własnym zakładu ubezpieczeń do rezerwy ubezpieczeń na życie brutto,
według stanu na ostatni dzień okresu sprawozdawczego,
E1 - współczynnik oznaczający rezerwę ubezpieczeń na życie brutto, w przypadku
gdy zakład ubezpieczeń ponosi ryzyko inwestycyjne, przez co rozumie się, że
wynik funduszu ubezpieczeniowego obciąża zakład ubezpieczeń,
E2 - współczynnik oznaczający rezerwę ubezpieczeń na życie brutto, w przypadku
gdy zakład ubezpieczeń nie ponosi ryzyka inwestycyjnego, a umowa ubezpieczenia
została na okres przekraczający 5 lat i koszty administracyjne przeznaczone na
pokrycie wydatków związanych z zarządzeniem, wyszczególnione w umowie
ubezpieczenia, rozłożone są na okres przekraczający 5 lat
2. Jeżeli umowa ubezpieczenia obejmuje ryzyko śmierci, to w przypadku umów
ubezpieczenia, dla których wielkość ryzyka brutto zakładu ubezpieczeń jest
nieujemna, do wyniku otrzymanego zgodnie z ust. 1 dodaje się składnik S1, który
oblicza się w sposób następujący:
a) jeśli D<50%, to S1=03%�C�50%,
b) jeśli D≥50%, to S1=03%�C�D,
gdzie:
D - współczynnik oznaczający stosunek procentowy wielkości ryzyka zakładu
ubezpieczeń na udziale własnym do wielkości zakładu ubezpieczeń brutto, według
stanu na ostatni dzień okresu sprawozdawczego,
C - współczynnik oznaczający wielkość ryzyka brutto zakładu ubezpieczeń.
3. Przez określenie "wielkości ryzyka brutto zakładu ubezpieczeń" rozumie się
różnicę pomiędzy określoną w umowie ubezpieczenia sumą ubezpieczenia na wypadek
śmierci ubezpieczonego lub dożycia przez niego określonego wieku, a sumą rezerwy
ubezpieczeń na życie brutto, rezerwy składki brutto i rezerwy na pokrycie ryzyka
niewygasłego brutto, przy czym rezerwy te dotyczą ryzyka śmierci ubezpieczonego
lub dożycia przez niego określonego wieku.
4. Przez określenie "wielkości ryzyka na udziale własnym zakładu ubezpieczeń"
rozumie się wielkość ryzyka brutto zakładu ubezpieczeń, pomniejszoną o udział
reasekutorów i retrocesjonariuszy.
Załącznik 3
SPOSÓB WYLICZENIA MARIGNESU WYPŁACALNOŚCI ZAKŁADU UBEZPIECZEŃ PROWĄDZCEGO
DZIAŁALNOŚĆ W DZIALE II ZAŁĄCZNIKA DO USTAWY
1. w Dziale II załącznika do ustawy margines wypłacalności (MW) stanowi większy
z dwóch marginesów wypłacalności obliczonych na podstawie składek (MW1) bądź na
postawie przeciętnej rocznej kwoty odszkodowań (MW2) z ostatnich 36 lub 84
miesięcy albo z okresu całej działalności krócej niż odpowiednio 36 lub 84
miesiące. Okres 84 miesiące stosuje się, gdy co najmniej 50% składek w ostatnich
12 miesiącach przypada na ryzyka burzy, gradu, mrozu lub ubezpieczenie kredytu.
W przypadku gdy ustalenie wielkości rezerwy na nie wypłacone odszkodowania jest
niemożliwe ze względu na tworzenie w przeszłości rezerwy na koszty, uwzględnia
się przeciętną roczną kwotę odszkodowań za okres, gdy co najmniej 50% składek w
ostatnich 12 miesiącach przypada na ryzyka burzy, gradu, mrozu lub ubezpieczenia
kredytu.
MW=MW1, gdy MW1≥MW2,
MW=MW2, gdy MW1≥MW2,
gdzie:
MW1 - oznacza wysokość marginesu wypłacalności na podstawie składek,
MW2 - oznacza wysokość marginesu wypłacalności na podstawie przeciętnej
rocznej sumy odszkodowań.
2. Wysokość marginesu wypłacalności na podstawie składek (MW1) oblicza się w
sposób następujący:
a) jeśli G≤(równowartość w złotych 10 000 000 ECU), to
MW1=18%�G�50%, gdy H<50%,
MW1=18%�G�H, gdy H≥50%,
b) jeśli G>(równowartość w złotych 10 000 000 ECU), to
MW1=[18%�P1+16%�(G-P1)]�50%, gdy H<50%,
MW1=[18%�P1+16%�(G-P1)]�H, gdy H≥50%,
gdzie:
P1 - oznacza równowartość w złotych 10 000 000 ECU,
G - współczynnik oznaczający zbiór składki przypisanej z ubezpieczeń
bezpośrednich i reasekuracji czynnej brutto w okresie ostatnich 12 miesiącach
(lub w okresie całej działalności, gdy zakład ubezpieczeń prowadzi działalność
krócej niż rok),
H - oznacza współczynnik reasekuracyjny
3. Wysokość marginesu wypłacalności na podstawie przeciętnej rocznej sumy
odszkodowań (MW2) oblicz się w sposób następujący:
a) jeśli J≤(równowartość w złotych w złotych 7 000 000 ECU), to
MW2=26%�J�50%, gdy H<50%,
MW2=26%�J�H, gdy H≥50%,
b) jeśli J>(równowartość w złotych 7 000 000 ECU), to
MW2=[26%�P2+23%�(J-P2)]�50%, gdy H<50%,
MW2=[26%�P2+23%�(J-P2)]�H, gdy H≥50%,
gdzie:
P2 - oznacza równowartość w złotych 7 000 000 ECU,
J - współczynnik oznaczający przeciętną sumę odszkodowań,
H - oznacza współczynnik reasekuracyjny.
4. Przez określenie "przeciętna suma odszkodowań" rozumie się łączną sumę
odszkodowań brutto z ubezpieczeń bezpośrednich i reasekuracji czynnej,
zmniejszonych o otrzymane zwroty, regresy i odzyski, wypłaconych w całym
rozpatrywanym okresie (zgodnie z ust. 1, 36 i 84 miesiące albo okres całej
działalności, gdy zakład ubezpieczeń prowadzi działalność krócej niż odpowiednio
36 lub 84 miesiące), do której dodaje się kwotę rezerwy na nie wypłacone
odszkodowania brutto według stanu na koniec rozpatrywanego okresu i obejmuje się
kwotę rezerwy na nie wypłacone odszkodowania brutto, występującą na początku
rozpatrywanego okresu, a następnie dzieli się przez długość rozpatrywanego
okresu (liczbę miesięcy w okresie, o którym mowa w ust. 1).
5. Przez określenie "współczynnik reasekuracyjny" rozumie się stosunek
procentowy łącznej sumy odszkodowań na udziale własnym (po potrąceniu udziału
reasekutorów i retrocesjonariuszy) wypłaconych w okresie ostatnich 12 miesięcy
(lub w okresie całej działalności, gdy zakład ubezpieczeń prowadzi działalność
krócej niż rok), po potrąceniu wszelkich zwrotów, regresów i odzysków,
zwiększonej o kwotę rezerwy na nie wypłacone odszkodowania na udziale własnym na
koniec tego okresu, do sumy odszkodowań brutto wypłaconych w tym okresie,
skorygowanej o zwiększenie lub zmniejszeje rezerwy na nie wypłacanie
odszkodowania brutto.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 10 stycznia 1995 r.
w sprawie wyrażenia zgody na szczególny tryb sprzedaży niektórych należących do
Skarbu Państwa akcji Banku Przemysłowo-Handlowego S.A.
(Dz. U. Nr 5, poz. 27)
Na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r Nr 60, poz. 253 i
Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685) oraz w
związku z art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz.
U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134,
poz. 646, z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1995 r. Nr 4, poz.
18) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Rada Ministrów wyraża zgodę na sprzedaż niektórych należących do Skarbu
Państwa akcji Banku Przemysłowo-Handlowego S.A. z siedzibą w Krakowie:
1) Europejskiemu Bankowi Odbudowy i Rozwoju,
2) Baring International Investment Management Limited,
3) Schroeder Investment Management (Guernsey) Limited,
4) The East Europe Development Limited,
5) Prometheus Fund Limited.
2. Sprzedaż, o której mowa w ust. 1, może tylko:
1) dotyczyć akcji nie sprzedanych w trybie oferty publicznej oraz do 20% akcji
należących do Skarbu Państwa, a nie przeznaczonych do sprzedaży w tym trybie,
2) nastąpić w wykonaniu warunkowych umów zawierających zobowiązania podmiotów
wymienionych w ust. 1 do kupna akcji Banku Przemysłowo-Handlowego S.A.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Pawlak

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 26 października 1995 r.
o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów
(Dz. U. Nr 138, poz. 682)
Art. 1. 1. Ustawa reguluje pobieranie i przeszczepianie komórek, tkanek i
narządów, pochodzących ze zwłok lub od żywego człowieka.
2. Ustawa nie dotyczy pobierania i przeszczepiania komórek rozrodczych i gonad,
tkanek embrionalnych i płodowych oraz narządów rozrodczych i ich części, a także
pobierania, przechowywania, przetaczania i dystrybucji krwi.
Art. 2. Komórki, tkanki i narządy mogą być pobierane ze zwłok ludzkich w celach
diagnostycznych, leczniczych, naukowych i dydaktycznych.
Art. 3. Komórki, tkanki i narządy ze zwłok mogą być pobierane w celach
określonych w art. 2 również w czasie sekcji zwłok dokonywanej dla rozpoznania
przyczyny zgonu i oceny postępowania leczniczego, przeprowadzonej na podstawie
odrębnych przepisów.
Art. 4. 1. Pobrania komórek, tkanek i narządów ze zwłok ludzkich można dokonać,
jeżeli osoba zmarła nie wyraziła za życia sprzeciwu.
2. W przypadku małoletniego lub innej osoby, która nie ma pełnej zdolności do
czynności prawnych, sprzeciw może wyrazić, za jej życia, przedstawiciel ustawowy
tej osoby.
3. W przypadku małoletniego powyżej lat szesnastu lub innej osoby, która nie ma
pełnej zdolności do czynności prawnych, sprzeciw może wyrazić również ta osoba.
4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się w przypadku, o którym mowa w art. 3.
Art. 5. 1. Sprzeciw może być wyrażony w formie:
1) wpisu w centralnym rejestrze zgłoszonych sprzeciwów,
2) oświadczenia pisemnego zaopatrzonego we własnoręczny podpis,
3) oświadczenia ustnego złożonego w obecności co najmniej dwóch świadków w
chwili przyjęcia do szpitala lub w czasie pobytu w szpitalu.
2. Sprzeciw przedstawiciela ustawowego osoby małoletniej lub innej osoby, która
nie ma pełnej zdolności do czynności prawnych, może być wyrażony także w formie
oświadczenia pisemnego złożonego w chwili przyjęcia tych osób do szpitala lub w
czasie ich pobytu w szpitalu.
3. Sprzeciw jednego przedstawiciela ustawowego lub osoby, o której mowa w art. 4
ust. 3, jest skuteczny w stosunku do pozostałych.
4. Sprzeciw może być cofnięty w każdym czasie w formie pisemnego lub ustnego
oświadczenia złożonego w obecności co najmniej dwóch świadków.
5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, w porozumieniu z Ministrami
Sprawiedliwości oraz Spraw Wewnętrznych, określi, w drodze rozporządzenia,
jednostkę organizacyjną prowadzącą centralny rejestr zgłoszonych sprzeciwów oraz
sposób rejestracji sprzeciwów na pobranie komórek, tkanek i narządów, a także
sposób ustalenia istnienia pisemnego i ustnego oświadczenia.
Art. 6. 1. Jeżeli zachodzi podejrzenie, że zgon nastąpił w wyniku czynu
zabronionego pod groźbą kary, pobrania komórek, tkanek i narządów można dokonać
po uzyskaniu od właściwego prokuratora informacji, że nie wyraża sprzeciwu wobec
zamiaru pobrania komórek, tkanek i narządów, a gdy postępowanie jest prowadzone
przeciwko nieletniemu - stanowiska sądu rodzinnego.
2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, w porozumieniu z Ministrem
Sprawiedliwości, określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb uzyskania
informacji lub stanowiska, o którym mowa w ust. 1.
Art. 7. 1. Pobranie komórek, tkanek i narządów do przeszczepienia jest
dopuszczalne po stwierdzeniu trwałego i nieodwracalnego ustania funkcji pnia
mózgu (śmierci mózgowej).
2. Kryteria stwierdzenia trwałego i nieodwracalnego ustania funkcji pnia mózgu
(śmierci mózgowej), ustalane przez powołanych przez Ministra Zdrowia i Opieki
Społecznej specjalistów z odpowiednich dziedzin medycyny, Minister Zdrowia i
Opieki Społecznej ogłasza w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Zdrowia i Opieki
Społecznej.
3. Śmierć mózgową stwierdza jednomyślnie na podstawie kryteriów, o których mowa
w ust. 2, komisja złożona z trzech lekarzy, w tym co najmniej jednego
specjalisty z dziedziny anestezjologii i intensywnej terapii oraz jednego
specjalisty w dziedzinie neurologii lub neurochirurgii.
4. Komisję, o której mowa w ust. 3, powołuje i wyznacza jej przewodniczącego
kierownik zakładu opieki zdrowotnej.
5. Lekarze wchodzący w skład komisji nie mogą brać udziału w postępowaniu
obejmującym przeszczepienie komórek, tkanek i narządów od osoby zmarłej, u
której dana komisja stwierdziła śmierć mózgową.
6. Przed pobraniem komórek, tkanek i narządów od osoby zmarłej lekarz zasięga
informacji, czy nie został zgłoszony sprzeciw w formie określonej w art. 5 lub w
trybie przewidzianym w art. 6.
Art. 8. Obowiązkiem lekarza pobierającego ze zwłok ludzkich komórki, tkanki i
narządy jest zapewnienie nadania zwłokom należytego wyglądu.
Art. 9. 1. Komórki, tkanki i narządy mogą być pobierane od żywego człowieka w
celu przeszczepienia innej osobie, przy zachowaniu następujących warunków:
1) pobranie następuje na rzecz krewnego w linii prostej, osobie przysposobionej,
rodzeństwa lub małżonka oraz, z zastrzeżeniem art. 10, na rzecz innej osoby
bliskiej,
2) jeżeli przedmiotem pobrania jest szpik lub inna regenerująca się komórka lub
tkanka, pobranie może nastąpić również na rzecz innej osoby niż wymieniona w pkt
1,
3) zasadność i celowość pobrania komórek, tkanek i narządu od określonego dawcy
i dokonania ich przeszczepienia określonemu biorcy ustala, na podstawie
aktualnego stanu wiedzy medycznej, lekarz mający dokonać przeszczepu,
4) pobranie zostało poprzedzone niezbędnymi badaniami lekarskimi ustalającymi,
czy ryzyko zabiegu nie wykracza poza przewidywane granice dopuszczalne dla tego
rodzaju zabiegów i nie upośledzi w istotny sposób stanu zdrowia dawcy,
5) kandydat na dawcę został szczegółowo poinformowany o rodzaju zabiegu, ryzyku
związanym z tym zabiegiem i o możliwych typowych następstwach dla jego stanu
zdrowia w przyszłości przez lekarza nie biorącego bezpośredniego udziału w
postępowaniu obejmującym przeszczepianie komórek, tkanek lub narządu,
6) jeżeli kandydatem na dawcę lub kandydatem na biorcę jest kobieta ciężarna -
ocena ryzyka, o którym mowa w pkt 4 i 5, powinna obejmować również następstwa
dla mającego się urodzić dziecka,
7) kandydat na dawcę ma pełną zdolność do czynności prawnych i wyraził
dobrowolnie przed lekarzem pisemną zgodę na pobranie komórek, tkanek lub narządu
w celu ich przeszczepienia określonemu biorcy; wymóg określenia biorcy
przeszczepu nie dotyczy pobrania szpiku lub innej regenerującej się komórki i
tkanki,
8) kandydat na dawcę został uprzedzony o skutkach dla biorcy wynikających z
wycofania zgody na pobranie komórek, tkanek lub narządu, związanych z ostatnią
fazą przygotowania biorcy do dokonania ich przeszczepienia,
9) kandydat na biorcę został poinformowany o ryzyku związanym z zabiegiem
pobrania komórek, tkanek i narządu oraz o możliwych następstwach pobrania dla
stanu zdrowia dawcy, a także wyraził zgodę na przyjęcie komórek, tkanek lub
narządu od tego dawcy; wymóg wyrażenia zgody na przyjęcie przeszczepu od
określonego dawcy nie dotyczy szpiku lub innych regenerujących się komórek i
tkanek.
2. W razie gdy zachodzi bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia, a
niebezpieczeństwa takiego nie można uniknąć w inny sposób niż przez dokonanie
przeszczepu szpiku, dawcą na rzecz wstępnych, zstępnych i rodzeństwa może być
również małoletni, jeżeli nie spowoduje to dającego się przewidzieć upośledzenia
sprawności organizmu dawcy.
3. Pobranie szpiku od małoletniego może być dokonane za zgodą przedstawiciela
ustawowego i po uzyskaniu zezwolenia sądu opiekuńczego, właściwego ze względu na
miejsce zamieszkania kandydata na dawcę. W przypadku gdy dawcą szpiku jest
małoletni powyżej lat trzynastu, wymagana jest także jego zgoda.
4. Sąd orzeka na wniosek przedstawicieli ustawowych kandydata na dawcę po
wysłuchaniu małoletniego i zasięgnięciu opinii biegłego psychologa, a w
przypadku małoletniego powyżej lat szesnastu - również na jego wniosek. Do
wniosku należy dołączyć orzeczenie lekarskie stwierdzające, że pobranie szpiku
nie spowoduje dającego się przewidzieć upośledzenia organizmu dawcy.
5. Rozpoznanie wniosku powinno nastąpić w terminie 7 dni.
Art. 10. 1. Pobranie komórek, tkanek i narządu na rzecz osoby bliskiej dawcy,
nie będącej krewnym w linii prostej, osobą przysposobioną, rodzeństwem lub
małżonkiem, wymaga orzeczenia sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce
zamieszkania lub pobytu dawcy, wydanego w postępowaniu nieprocesowym.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy pobrania szpiku i innych regenerujących się
komórek i tkanek.
3. Sąd wszczyna postępowanie na wniosek kandydata na dawcę. Do wniosku dołącza
się pisemną zgodę biorcy na pobranie komórek, tkanek lub narządu od tego dawcy
oraz orzeczenie lekarza mającego dokonać przeszczepu o zasadności i celowości
pobrania, a także o spełnieniu warunków, o których nowa w art. 9 ust. 1 pkt 3-9.

4. Rozpoznanie wniosku powinno nastąpić niezwłocznie.
Art. 11. Postępowanie w sprawach, o których mowa w art. 9 ust. 3 oraz w art. 10,
jest wolne od opłat sądowych.
Art. 12. 1. Dane osobowe dotyczące dawcy i biorcy przeszczepu są objęte
tajemnicą i podlegają ochronie przewidzianej w przepisach o tajemnicy zawodowej
i służbowej oraz w przepisach dotyczących dokumentacji medycznej prowadzonej
przez zakłady opieki zdrowotnej.
2. Jeżeli przeszczep ma być pobrany od żywego człowieka, przepis ust. 1 nie
dotyczy ujawnienia danych osobowych o dawcy i o biorcy odpowiednio tym osobom.
Art. 13. 1. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej wyznacza zakłady opieki
zdrowotnej lub inne jednostki organizacyjne prowadzące krajowe listy osób
oczekujących na przeszczepienie określonych komórek, tkanek i narządów.
2. Listy osób oczekujących na przeszczepienie komórek, tkanek i narządów, o
których mowa w ust. 1, stanowią podstawę do dokonania w oparciu o kryteria
medyczne wyboru biorcy, któremu mają być przeszczepione komórki, tkanki i
narządy.
3. Kontrolę nad przestrzeganiem zasad określonych w ust. 2 sprawuje Krajowa Rada
Transplantacyjna.
Art. 14. 1. W celu gromadzenia, przetwarzania i przechowywania komórek i tkanek
przeznaczonych do przeszczepienia w przyszłości mogą być tworzone krajowe i
regionalne banki komórek i tkanek.
2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określa, w drodze rozporządzenia, sposób
i warunki tworzenia banków komórek i tkanek oraz ich zadania.
Art. 15. 1. Dopuszcza się w celach leczniczych, przeszczepianie ludziom komórek,
tkanek i narządów pochodzących od zwierząt.
2. Do przeszczepiania żywych komórek, tkanek i narządów, o których mowa w ust.
1, stosuje się przepisy dotyczące eksperymentów medycznych.
Art. 16. 1. Postępowanie polegające na pobieraniu i przeszczepianiu komórek,
tkanek i narządów może być podejmowane wyłącznie w zakładach opieki zdrowotnej.
2. Postępowanie polegające na pobieraniu komórek, tkanek i narządów może być
podejmowane również w wyższych uczelniach medycznych, uniwersytetach z wydziałem
medycznym, medycznych jednostkach badawczo-rozwojowych i jednostkach
organizacyjnych służby krwi.
3. Czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą być wykonywane przez osoby o
odpowiednich kwalifikacjach zawodowych.
4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia:
1) kwalifikacje zawodowe osób pobierających komórki, tkanki i narządy oraz osób
dokonujących ich przeszczepiania,
2) warunki, jakim powinny odpowiadać jednostki organizacyjne służby zdrowia
wymienione w ust. 1 i 2, oraz zasady ich współdziałania w pozyskiwaniu komórek,
tkanek i narządów w celu ich przeszczepiania,
3) warunki, jakim powinny odpowiadać zakłady opieki zdrowotnej, w których
dopuszcza się przeszczepianie komórek, tkanek i narządów,
4) sposób stwierdzania spełnienia warunków, o których mowa w pkt 2 i 3, oraz
uprawnione do tego organy,
5) wymogi, jakim powinna odpowiadać dokumentacja medyczna dotycząca pobierania
komórek, tkanek i narządów, ich przechowywania i przeszczepiania,
6) sposób dystrybucji komórek, tkanek i narządów.
Art. 17. 1. Tworzy się Krajową Radę Transplantacyjną jako organ doradczy i
opiniodawczy Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej.
2. Do zadań Krajowej Rady Transplantacyjnej należy w szczególności:
1) opiniowanie zamierzeń i programów w zakresie organizacji i funkcjonowania
zakładów opieki zdrowotnej i innych jednostek organizacyjnych pobierających,
przechowujących i przeszczepiających komórki, tkanki i narządy,
2) wnioskowanie w oparciu o kryteria medyczne sposobu tworzenia krajowych list
biorców oczekujących na przeszczepienie narządów, szpiku i innych regenerujących
się komórek, tkanek,
3) prowadzenie działalności informacyjnej w zakresie pozyskiwania komórek,
tkanek i narządów w celu ratowania życia i zdrowia,
4) ocena poziomu i jakości świadczeń zdrowotnych w zakresie pobierania i
przeszczepiania komórek, tkanek i narządów,
5) opiniowanie projektów aktów prawnych w zakresie pobierania i przeszczepiania
komórek, tkanek i narządów,
6) współdziałanie z organizacjami i stowarzyszeniami krajowymi i zagranicznymi,
których celem jest rozwój transplantologii, oraz z samorządem lekarskim.
3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej powołuje i odwołuje członków Krajowej
Rady Transplantacyjnej spośród specjalistów z różnych dziedzin medycyny i innych
dziedzin nauki oraz przedstawicieli Naczelnej Rady Lekarskiej.
4. Przewodniczącego Krajowej Rady Transplantacyjnej powołuje i odwołuje Minister
Zdrowia i Opieki Społecznej.
5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej nadaje Krajowej Radzie Transplantacyjnej
statut określający czas trwania kadencji, szczegółowy zakres, organizację i tryb
działania oraz ustala zasady wynagradzania za udział w pracach Krajowej Rady
Transplantacyjnej.
Art. 18. 1. Za pobrane od żywego dawcy lub ze zwłok ludzkich komórki, tkanki i
narządy nie można żądać ani przyjmować zapłaty lub innej korzyści majątkowej.
2. Zwrot rzeczywiście poniesionych kosztów pobrania, przechowywania, transportu,
przetwarzania i przeszczepiania komórek, tkanek i narządów, pobranych od żywego
dawcy lub ze zwłok ludzkich, nie jest zapłatą i nie stanowi korzyści w
rozumieniu ust. 1.
3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, zasady
i tryb ustalania kosztów pobrania, przechowywania i transportu komórek, tkanek i
narządów oraz zwrotu tych kosztów.
Art. 19. Kto rozpowszechnia ogłoszenia o odpłatnym zbyciu, nabyciu lub o
pośredniczeniu w odpłatnym zbyciu lub nabyciu komórek, tkanek i narządów w celu
ich przeszczepiania, podlega karze grzywny do 5000 zł.
Art. 20. 1. Kto w celu uzyskania korzyści majątkowej nabywa lub zbywa cudze
komórki, tkanki i narządy, pośredniczy w ich nabyciu lub zbyciu bądź bierze
udział w przeszczepianiu pozyskanych wbrew przepisom ustawy komórek, tkanek lub
narządu, pochodzących od żywego człowieka lub ze zwłok ludzkich, podlega karze
pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo grzywny.
2. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełnienia przestępstwa określonego w ust. 1
stałe źródło dochodu, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Art. 21. Jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, do postępowania w zakresie
pobierania i przeszczepiania komórek, tkanek i narządów stosuje się odpowiednio
przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U.
Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315 i z 1994 r. Nr 121, poz. 591) oraz
ustawy z dnia 28 października 1950 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. Nr 50, poz.
458, Nr 53, poz. 489, z 1956 r. Nr 12, poz. 61, z 1989 r. Nr 30, poz. 158 i z
1993 r. Nr 17, poz. 78).
Art. 22. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.
U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315 i z 1994 r. Nr 121, poz. 591)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 24 skreśla się ust. 2
2) w art. 25 skreśla się ust. 3
Art. 23. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 9 listopada 1995 r.
o zmianie ustawy o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne.
(Dz. U. Nr 138, poz. 684)
Art. 1. W ustawie z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i
artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422 i z 1994 r. Nr 111, poz. 535)
wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 1 otrzymuje brzmienie:
"Art. 1. Osobom objętym ubezpieczeniem społecznym i osobom uprawnionym na
podstawie odrębnych przepisów do bezpłatnej opieki leczniczej, zwanym dalej
osobami uprawnionymi�, przysługuje zaopatrzenie w leki i materiały medyczne, w
tym artykuły sanitarne, w zakresie i na zasadach określonych w ustawie.";
2) w art. 2:
a) pkt. 4 otrzymuje brzmienie:
"4) nazwa handlowa leku - oznacza nazwę zastrzeżoną przez producenta,"
b) po pkt. 4 dodaje się pkt. 5 i 6 w brzmieniu:
"5) materiały medyczne - oznacza artykuły sanitarne oraz inne materiały medyczne
w rozumieniu ustawy z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych,
materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U.
Nr 105, poz. 452 oraz z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211),
6) artykuły sanitarne - oznacza materiały i preparaty opatrunkowe przeznaczone
dla celów medycznych oraz środki ich mocowania.";
3) art. 3 otrzymuje brzmienie:
"Art. 3. 1. Leki i materiały medyczne są wydawane bezpłatnie osobom uprawnionym:
1) przyjętym do szpitali i innych publicznych zakładów opieki zdrowotnej w
rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach
opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315 i z 1994 r.
Nr 121, poz. 591) przeznaczonych dla osób potrzebujących całodobowych lub
całodziennych świadczeń zdrowotnych,
2) przy wykonywaniu zabiegów leczniczych i diagnostycznych w publicznych
zakładach opieki zdrowotnej.
2. Leki i materiały medyczne użyte podczas udzielania pomocy doraźnej przez
publiczne zakłady opieki zdrowotnej są wydawane bezpłatnie.";
4) art. 4 otrzymuje brzmienie:
"Art. 4. 1. W aptekach ogólnodostępnych oraz w aptekach zakładowych podległych
Ministrom: Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych, a także w aptekach zakładowych
przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe", leki podstawowe,
uzupełniające i recepturowe są wydawane osobom uprawnionym na podstawie recepty:
1) po wniesieniu opłaty ryczałtowej - za leki podstawowe i recepturowe,
2) za odpłatnością w wysokości 30% albo 50% ceny leku - za leki uzupełniające.
2. W przypadku gdy cena leku określonego w ust. 1 pkt. 1 jest niższa od opłaty
ryczałtowej, obowiązuje odpłatność w wysokości ceny leku.
3. Leki nie wymienione w ust. 1 wydawane są za pełną odpłatnością.
4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do osób, które na podstawie i w zakresie
określonym ustawą są uprawnione do otrzymania leku bezpłatnego do wysokości
ustalonego limitu ceny lub leku bezpłatnego.
5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Lekarskiej i Naczelnej Rady Aptekarskiej, ustala, w drodze rozporządzenia,
wykazy leków podstawowych i uzupełniających oraz określa wysokość odpłatności za
leki uzupełniające, o której mowa w ust. 1 pkt. 2. Wykazy te aktualizowane są
raz w roku; częstsze zmiany mogą dotyczyć wyłącznie rozszerzenia wykazu o nowe
leki.";
5) art. 5 otrzymuje brzmienie
"Art. 5. 1. Opłata ryczałtowa, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt. 1, nie może
przekraczać 0,5% najniższego wynagrodzenia w przypadku leku podstawowego oraz
1,5% najniższego wynagrodzenia w przypadku leku recepturowego sporządzanego w
aptece.
2. Opłata ryczałtowa oraz częściowa odpłatność dotyczą jednostkowego opakowania
leku określonego w wykazach, o których mowa w art. 4 ust. 5.
3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Aptekarskiej, określa, w drodze rozporządzenia, ilość leku recepturowego, do
której odnosi się opłata ryczałtowa, oraz sposób obliczania kosztu sporządzenia
leku recepturowego, za który przysługuje refundacja, o której mowa w art. 12a.
4. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty ryczałtowej
za leki podstawowe i recepturowe.";
6) w art. 6:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Wystawiający receptę jest obowiązany sprawdzić, czy osoba, na której rzecz
wystawiono receptę, odpowiada warunkom określonym w art. 1, oraz dokonać
adnotacji o przepisanych lekach lub artykułach sanitarnych w dokumentacji
medycznej pacjenta, sporządzonej zgodnie z przepisami dotyczącymi dokumentacji
prowadzonej w zakładach opieki zdrowotnej, zwanej dalej dokumentacją
medyczną.�",
b) w ust. 3 wyraz "pacjenta" zastępuje się wyrazem "medyczną",
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie
"4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej może określić, w drodze rozporządzenia,
wzór książeczki usług medycznych, sposób rozprowadzania, dokonywania w niej
wpisów oraz wysokość odpłatności za wydanie książeczki.",
d) w ust. 5 wyraz "szczególne" zastępuje się wyrazem "szczegółowe",
e) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Uprawnienia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, o których mowa w ust. 4
przysługują odpowiednio Ministrom: Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych w
odniesieniu do tworzonych i utrzymywanych przez nich zakładów opieki zdrowotnej
oraz Ministrowi Transportu i Gospodarki Morskiej w odniesieniu do publicznych
zakładów opieki zdrowotnej przedsiębiorstwa państwowego Polskie Koleje
Państwowe�, w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej oraz po
zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Aptekarskiej i Naczelnej Rady Lekarskiej.";
7) art. 7 otrzymuje brzmienie
"Art. 7. 1. Jeżeli w wykazach, o których mowa w art. 4 ust. 5, posłużono się
międzynarodową lub handlową nazwą leku, apteka może wydać, na zasadach
określonych w art. 4 ust. 1, lek, którego cena nie przekracza limitu ceny
ustalonego przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej. W przypadku wydania leku,
którego cena przekracza limit ceny, apteka pobiera ponadto dopłatę w wysokości
różnicy między ceną wydawanego leku a wysokością limitu ceny.
2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej ustala limity cen dla leków
posiadających tę samą nazwę międzynarodową, a wymienionych w wykazach leków
podstawowych i leków uzupełniających oraz leków, o których mowa w art. 11, pod
nazwami handlowymi, a także dla leków o różnych nazwach międzynarodowych, ale o
podobnym zakresie działania terapeutycznego. Refundacja, o której mowa w art.
12a, ceny leku wydawanego bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub za częściową
odpłatnością nie może przekraczać ustalonego limitu ceny.
3. Jeżeli w wykazach obok nazwy międzynarodowej leku wymienia się również nazwy
handlowe leku, apteka może wydać, na zasadach określonych w art. 4 ust. 1,
również inny lek dopuszczony do obrotu, nie zamieszczony w tych wykazach, a
objęty tą samą nazwą międzynarodową, pod warunkiem że jego cena nie jest wyższa
od limitu ceny, a jeżeli limit nie został ustalony - od ceny leku zamieszczonego
w wykazach.
4. Jeżeli wystawiający receptę nie dokonał odpowiedniej adnotacji na druku
recepty wskazującej na niemożność dokonywania zamiany przepisanego leku w ramach
leków objętych tą samą nazwą międzynarodową, apteka ma obowiązek poinformować
pacjenta o możliwości nabycia leku, którego cena nie przekracza limitu ceny
ustalonego przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej.
5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej może ustalać limit ceny artykułów
sanitarnych wydawanych za opłatą ryczałtową na zasadach określonych w art. 9
ust. 2.";
8) art. 8 otrzymuje brzmienie:
"Art. 8. 1. Jeżeli osoba uprawniona, chorująca na wrodzoną lub nabytą chorobę
przewlekłą, powinna z bezwzględnych wskazań lekarskich, z uwagi na zagrożenie
życia lub poważne zagrożenie zdrowia, przyjmować lek nie objęty wykazem leków
podstawowych, lekarz lub inna osoba wymieniona w art. 6 ust. 1 wystawia, z
zastrzeżeniem art. 9a, receptę uprawniającą do nabycia niezbędnego leku na
zasadach dotyczących leków podstawowych.
2. W dokumentacji medycznej należy szczegółowo uzasadnić potrzebę stosowania
leku nie objętego wykazem leków podstawowych.";
9) w art. 9 ust. 1-3 otrzymują brzmienie:
"1. Materiały medyczne, z zastrzeżeniem ust. 2 oraz art. 11, są wydawane z aptek
za pełną odpłatnością.
2. Jeżeli osoba uprawniona wymaga ze względu na chorobę przewlekłą stałego
stosowania określonych artykułów sanitarnych, lekarz lub inna osoba wymieniona w
art. 6 ust. 1 wystawia, z zastrzeżeniem art. 9a, receptę uprawniającą do nabycia
niezbędnego artykułu sanitarnego na zasadach dotyczących leków podstawowych.
3. W dokumentacji medycznej należy szczegółowo uzasadnić potrzebę stałego
stosowania artykułów sanitarnych.";
10) po art. 9 dodaje się art. 9a w brzmieniu:
"Art. 9a. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, po zasięgnięciu opinii Naczelnej
Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady Aptekarskiej, określa, w drodze zarządzenia,
wykaz leków i artykułów sanitarnych, które nie mogą być przepisywane na recepcie
uprawniającej do nabycia leku lub artykułu sanitarnego w trybie określonym w
art. 8 ust. 1 i art. 9 ust. 2.";
11) art. 10 otrzymuje brzmienie:
"Art. 10. Zasłużonym honorowym dawcom krwi przysługuje bezpłatne zaopatrzenie w
artykuły sanitarne, a także leki objęte wykazami leków podstawowych i
uzupełniających oraz leki określone przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej,
w drodze zarządzenia, które zasłużony honorowy dawca krwi musi przyjmować w
związku z oddaniem krwi dla celów leczniczo-zapobiegawczych.";
12) w art. 11 w ust. 1 po wyrazach "preparatów diagnostycznych" dodaje się
przecinek oraz wyrazy "artykułów sanitarnych.";
13) art. 12 otrzymuje brzmienie:
"Art. 12. 1. Osobom uprawnionym, które znajdują się w trudnej sytuacji bytowej i
ponoszą znaczne wydatki na zakup leków i artykułów sanitarnych, przysługuje
pomoc finansowa.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rządowy program systemowej
pomocy finansowej, o której mowa w ust. 1, oraz szczegółowe zasady, warunki i
tryb przyznawania tej pomocy.";
14) po art. 12 dodaje się art. 12a w brzmieniu:
"Art.12a. 1. Apteka otrzymuje refundację ceny leku, artykułu sanitarnego,
preparatu diagnostycznego lub sprzętu jednorazowego użytku wydawanego osobie
uprawnionej bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub za częściową odpłatnością.
2. Refundacja, o której mowa w ust. 1, dokonywana jest z budżetu państwa przez
dysponentów środków budżetowych przeznaczonych na ten cel, w oparciu o jednolitą
umowę refundacyjną.
3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określa, w drodze rozporządzenia, po
zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Aptekarskiej, szczegółowe zasady oraz tryb
refundacji, a także sposób przekazywania przez aptekę danych o obrocie lekami
refundowanymi i ich zakres."
Art. 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej ogłosi w Dzienniku Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy o zasadach odpłatności za leki
i materiały sanitarne, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów
ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 27 października 1995 r.
w sprawie ustalenia stawek dotacji przedmiotowych do pasażerskich przewozów
autobusowych i kolejowych.
(Dz. U. Nr 127, poz. 607)
Na podstawie art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe
(Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i
Nr 133, poz. 685 oraz z 1995 r. Nr 78, poz. 390 i Nr 124, poz. 601) oraz w
związku z art. 20 pkt 3 i 4 ustawy budżetowej na rok 1995 z dnia 30 grudnia 1994
r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 27, poz. 141 i 142) zarządza się, co następuje:
ż 1. Rozporządzenie określa wysokość stawek dotacji przedmiotowych do
pasażerskich przewozów autobusowych i kolejowych.
ż 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) jednostce przewozu - rozumie się przez to:
a) przy przewozach autobusowych - przebieg autobusu na trasie o długości jednego
kilometra z uwzględnieniem pojemności taboru,
b) przy przewozach kolejowych - przewóz jednego pasażera na trasie o długości
jednego kilometra,
2) obszarowych konferencjach rozkładu jazdy - rozumie się przez to konferencje
przedsiębiorstw PKS i innych przewoźników, którzy działają na obszarze od 1 do 4
województw, odbywające się w składzie od 6 do 42 przewoźników, jeżeli ich celem
jest zebranie, ocena i rozpatrzenie wniosków komunikacyjnych oraz uzgodnienie i
wydanie w formie książkowej obszarowego rozkładu jazdy autobusów na kolejny rok,
3) właściwym urzędzie skarbowym - rozumie się przez to urząd skarbowy właściwy
ze względu na miejsce wykonywania przewozów, które są podstawą rozliczeń z
tytułu dotacji przedmiotowych, a jeżeli przewozy te wykonywane są na terenie
właściwości dwóch lub więcej urzędów skarbowych - urząd skarbowy właściwy ze
względu na siedzibę przewoźnika, a gdy przewoźnik nie ma siedziby - urząd
skarbowy właściwy ze względu na miejsce zamieszkania przewoźnika.
ż 3. Dotacji przedmiotowych udziela się do:
1) autobusowych przewozów pasażerskich w międzymiastowej komunikacji krajowej,
2) kolejowych przewozów pasażerskich w komunikacji krajowej.
ż 4. 1. Dotację przedmiotową mogą otrzymać, z zastrzeżeniem ust. 3, przewoźnicy
świadczący usługi przewozu osób w krajowej międzymiastowej komunikacji
autobusowej, jeżeli spełniają łącznie następujące warunki:
1) realizują usługi przewozowe zgodnie z rozkładem jazdy autobusów, uzgodnionym
przez wszystkich przewoźników na obszarowych konferencjach rozkładu jazdy,
2) stosują ceny urzędowe za przewozy osób w krajowej międzymiastowej komunikacji
autobusowej, jeżeli zostały ustalone w zarządzeniu Ministra Transportu i
Gospodarki Morskiej wydanym na podstawie art. 18 ust. 2a ustawy z dnia 26 lutego
1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z
1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50 i z 1994 r. Nr 111, poz.
536),
3) honorują uprawnienia osób do korzystania z bezpłatnych i ulgowych przejazdów,
określone w przepisach ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do
bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego
(Dz. U. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 40, poz. 150, Nr 80, poz. 368 i Nr 113,
poz. 547 oraz z 1995 r. Nr 50, poz. 261),
4) liczba jednostek przewozu zgłoszona przez przewoźnika zostanie uwzględniona
przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej w zbiorczej kwocie dotacji,
ustalonej na dany rok budżetowy do wyliczenia stawki dotacji.
2. Dotację przedmiotową mogą otrzymać, z zastrzeżeniem ust. 3, przewoźnicy
województwa katowickiego, realizujący autobusową komunikację międzymiastową
(ponadlokalną) na podstawie zleceń udzielonych przez organizatorów komunikacji
(gminy, związki gmin), jeżeli spełniają łącznie następujące warunki:
1) realizują usługi przewozowe zgodnie z rozkładem jazdy i taryfą opłat
zatwierdzoną przez organizatorów komunikacji,
2) zostali ujęci w rocznym planie usług przewozowych sporządzonym przez
organizatorów komunikacji,
3) liczba jednostek przewozu zgłoszona przez organizatorów komunikacji dla
przewoźników zostanie uwzględniona przez Wojewodę Katowickiego w zbiorczej
kwocie dotacji, ustalonej na dany rok budżetowy do wyliczenia stawki dotacji.
3. Dotacji nie udziela się do autobusowych przewozów pasażerskich na liniach
przyspieszonych, pospiesznych i ekspresowych.
ż 5. 1. Ustala się, że stawka dotacji przedmiotowej dla przewoźników, o których
mowa w ż 4 ust. 1 i 2, wynosi 133,16 zł na 1000 jednostek przewozu.
2. Stawka, o której mowa w ust. 1, jest średnią stawką dla przedsiębiorstw
Państwowej Komunikacji Samochodowej. Wysokość stawek dla poszczególnych
przedsiębiorstw określa Minister Transportu i Gospodarki Morskiej.
ż 6. 1. Wniosek o udzielenie dotacji przedmiotowych do przewozów, o których mowa
w ż 3 pkt 1, przewoźnik zgłasza Ministrowi Transportu i Gospodarki Morskiej do
dnia 15 listopada roku poprzedzającego rok, w którym dotacja ma być udzielona.
2. Od dnia 1 stycznia 1996 r. przewoźnicy, o których mowa w ż 4 ust. 2,
otrzymują dotację przedmiotową na warunkach określonych w ż 4 ust. 1.
ż 7. 1. Dotację przedmiotową mogą otrzymać przewoźnicy świadczący kolejowe
przewozy pasażerskie w komunikacji krajowej, jeżeli spełniają łącznie
następujące warunki:
1) realizują usługi przewozowe zgodnie z sieciowym rozkładem jazdy pociągów,
2) stosują nie wyższe niż maksymalne opłaty za przewóz osób, jeżeli zostaną
ustalone w zarządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, wydanym na
podstawie art. 18 ust. 2a ustawy, o której mowa w ż 4 ust. 1 pkt 2, oraz
ustalone przez przewoźników taryfy lub cenniki, o których mowa w art. 11 ustawy
z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz. U. z 1995 r. Nr 119, poz.
575),
3) honorują uprawnienia osób do korzystania z bezpłatnych i ulgowych przejazdów,
określone w przepisach ustawy, o której mowa w ż 4 ust. 1 pkt 3,
4) liczba jednostek przewozu zgłoszona przez przewoźnika zostanie uwzględniona
przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej w zbiorczej kwocie dotacji,
ustalonej na dany rok budżetowy do wyliczenia stawki dotacji.
2. Ustala się, że stawka dotacji przedmiotowej dla przewoźników, o których mowa
w ust. 1, wynosi 14,51 zł na 1000 jednostek przewozu.
ż 8. 1. Przewoźnik jest zobowiązany do powiadomienia właściwego urzędu
skarbowego o zaprzestaniu prowadzenia działalności przewozowej dotowanej.
2. Nieprzestrzeganie przez przewoźnika któregokolwiek z warunków określonych w ż
4 ust. 1 i 2 oraz w ż 7 ust. 1 stanowi podstawę do zawieszenia wypłat dotacji
bądź cofnięcia dotowania.
ż 9. Ogólna kwota dotacji nie może przekroczyć kwoty wynikającej z przemnożenia
stawek dotacji przedmiotowych, o których mowa w ż 5 ust. 1 i ż 7 ust. 2, przez
liczbę wykonanych jednostek przewozu, nie większą jednak od liczby tych
jednostek przyznanej przewoźnikowi.
ż 10. Zasady i tryb udzielania dotacji przedmiotowych określają odrębne
przepisy.
ż 11. 1. Stawki dotacji przedmiotowych określone w ż 5 ust. 1 oraz w ż 7 ust. 2
stosuje się do przewozów realizowanych od dnia 1 stycznia 1995 r. do dnia 31
grudnia 1995 r.
2. Stawki dotacji przedmiotowych ustalone na 1995 r. stosuje się w roku
następnym do czasu ustalenia nowych stawek.
3. Uzupełniające rozliczenie z budżetem należnych dotacji przedmiotowych, o
których mowa w ż 5 ust. 1 i w ż 7 ust. 2, za okres od dnia 1 stycznia 1995 r. do
dnia wejścia w życie rozporządzenia powinno być dokonane przy rozliczeniu
dotacji przedmiotowych za pierwszy okres rozliczeniowy, przypadający po dniu
wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
ż 12. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 1 sierpnia 1994 r. w
sprawie ustalenia stawek dotacji przedmiotowych do pasażerskich przewozów
autobusowych i kolejowych (Dz. U. Nr 90, poz. 420 i Nr 126, poz. 619).
ż 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: wz. J. Kubik
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 26 października 1995 r.
w sprawie ogólnych warunków przyłączania sieci telekomunikacyjnych oraz zasad
rozliczeń.
(Dz. U. Nr 127, poz. 608)
Na podstawie art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz.
U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564) zarządza się, co następuje:
ż 1. Rozporządzenie reguluje ogólne warunki przyłączania sieci
telekomunikacyjnych do sieci telekomunikacyjnych użytku publicznego oraz zasady
rozliczeń między operatorami lub użytkownikami sieci.
ż 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) przyłączenie sieci - zespół działań technicznych i organizacyjnych,
podejmowanych przez uprawnione podmioty dysponujące sieciami
telekomunikacyjnymi, mających na celu trwałe połączenie sieci, z których co
najmniej jedna jest siecią użytku publicznego,
2) rozliczenia między operatorami lub użytkownikami sieci - wzajemne rozliczenia
pomiędzy operatorami lub użytkownikami sieci telekomunikacyjnych, działającymi
na podstawie koncesji wydanej przez Ministra Łączności, a także Telekomunikację
Polską S.A., z tytułu wspólnej realizacji usług telekomunikacyjnych.
ż 3. 1. Operator sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego jest obowiązany
zapewnić uprawnionym podmiotom równoprawne warunki przyłączenia ich sieci do
sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego, zachowując ciągłość usług oraz nie
pogarszając ich jakości.
2. Sposób przyłączenia sieci telekomunikacyjnej nie powinien ograniczać
możliwości wspólnego świadczenia usług telekomunikacyjnych, stosownie do
możliwości sieci.
3. Przyłączanie sieci telekomunikacyjnych organów ustawowo powołanych do
wykonywania zadań na rzecz obronności i bezpieczeństwa Państwa do sieci
telekomunikacyjnej użytku publicznego powinno być traktowane priorytetowo.
ż 4. 1. Przyłączenie sieci następuje na pisemny wniosek uprawnionego podmiotu.
Wniosek ten powinien zawierać:
1) dokument stwierdzający uprawnienie podmiotu do prowadzenia działalności w
dziedzinie telekomunikacji, jeżeli takie uprawnienie jest wymagane,
2) dane techniczne dotyczące styku między sieciami, rodzajów usług oraz
przewidywanego ruchu,
3) informacje dotyczące wnioskowanego miejsca i sposobu przyłączenia sieci,
4) proponowane terminy przyłączenia sieci.
2. Operator sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego, który otrzymał wniosek
o przyłączenie sieci, określa w ciągu miesiąca miejsce i termin przyłączenia,
wymagane parametry techniczne oraz protokoły komunikacyjne i synchronizacyjne.
3. Operator sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego, przy wyznaczaniu
miejsca przyłączenia sieci, jest obowiązany kierować się racjonalnością
techniczno-ekonomiczną tworzonego układu sieci.
4. Doprowadzenie linii łączących sieć przyłączaną do wyznaczonych punktów
przyłączenia należy do obowiązków operatora sieci przyłączanej, z tym że
doprowadzenie linii łączących sieć użytku publicznego z sieciami, których
zakładanie i używanie nie wymaga zezwolenia, należy do obowiązków operatora
sieci użytku publicznego.
5. Obowiązek rozbudowy istniejącej sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego,
niezbędnej dla wnioskowanego przyłączenia innej sieci telekomunikacyjnej,
spoczywa na operatorze istniejącej sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego.
6. Strony mogą uzgodnić inne warunki przyłączenia niż określone w ust. 4 i 5,
jeśli nie naruszy to przepisów prawa oraz nie pogorszy możliwości korzystania z
usług telekomunikacyjnych abonentom połączonych sieci.
ż 5. Doprowadzanie linii łączących sieć użytku publicznego z sieciami operatorów
wykonujących działalność w dziedzinie telekomunikacji, podległych Ministrom
Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Spraw Zagranicznych, jest realizowane na
zasadach określonych w odrębnych przepisach.
ż 6. 1. Przyłączenie sieci telekomunikacyjnej na podstawie umowy o współpracy
powinno być poprzedzone komisyjnym sprawdzeniem zgodności parametrów
technicznych w punkcie styków sieci oraz realizacji wszystkich funkcji
przewidzianych dla danej sieci.
2. Sprawdzenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się z udziałem przedstawicieli
zainteresowanych stron w sposób nie powodujący zakłóceń w korzystaniu z usług
przez abonentów. Po dokonaniu czynności sprawdzających, zakończonych wynikiem
pozytywnym, strony podpisują protokół stwierdzający możliwość przyłączenia
sieci.
ż 7. 1. Rozliczenia pomiędzy operatorami i użytkownikami sieci powinny być
prowadzone z zachowaniem zasady równoprawnego traktowania wszystkich podmiotów.
2. Operatorzy i użytkownicy sieci, wspólnie realizujący usługi
telekomunikacyjne, są obowiązani do uzgodnienia i określenia w umowie sposobu
ustalania wzajemnych należności, postępowania w przypadku rozbieżności
powstałych w trakcie dokonywania rozliczeń, sposobów i terminów płatności z
tytułu tych należności.
3. Należność powstaje z chwilą zrealizowania usługi telekomunikacyjnej.
4. Operatorzy i użytkownicy sieci, wspólnie realizujący usługi
telekomunikacyjne, są obowiązani do zainstalowania niezbędnego wyposażenia
rejestrującego ruch telekomunikacyjny, którego wskazania stanowią podstawę
rozliczeń.
5. Każda ze stron jest obowiązana umożliwić drugiej stronie, z którą jest
związana umową, zapoznanie się ze sposobem prowadzenia rejestracji, o której
mowa w ust. 4.
ż 8. Operatorzy i użytkownicy sieci są obowiązani do niezwłocznego
przedstawienia Ministrowi Łączności zawartych umów o współpracy oraz informacji
o ich zmianach.
ż 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Łączności: A. Zieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 30 października 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagradzania pracowników jednostek
organizacyjnych Polskiej Akademii Nauk.
(Dz. U. Nr 127, poz. 610)
Na podstawie art. 64 i 65 ustawy z dnia 17 lutego 1960 r. o Polskiej Akademii
Nauk (Dz. U. z 1970 r. Nr 4, poz. 35, z 1973 r. Nr 12, poz. 89, z 1974 r. Nr 50,
poz. 319, z 1989 r. Nr 34, poz. 178 i Nr 35, poz. 192 oraz z 1992 r. Nr 54, poz.
254) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 kwietnia
1991 r. w sprawie wynagradzania pracowników jednostek organizacyjnych Polskiej
Akademii Nauk (Dz. U. Nr 40, poz. 175, z 1992 r. Nr 63, poz. 320, z 1993 r. Nr
61, poz. 294, z 1994 r. Nr 28, poz. 103, Nr 69, poz. 302 i Nr 120, poz. 588 oraz
z 1995 r. Nr 11, poz. 51 i Nr 79, poz. 403) załączniki nr 1-3 do rozporządzenia
otrzymują brzmienie ustalone w załącznikach nr 1-3 do niniejszego
rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
października 1995 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 30
października 1995 r. (poz. 610)
Załącznik nr 1
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW
NAUKOWO-BADAWCZYCH
StanowiskoMiesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego w złotych
1. Profesor zwyczajny800-1830
2. Profesor nadzwyczajny720-1600
3. Docent, adiunkt posiadający stopień naukowy doktora
habilitowanego600-1130
4. Starszy kustosz dyplomowany, starszy dokumentalista dyplomowany560-130
5. Adiunkt530-930
6. Kustosz dyplomowany, dokumentalista dyplomowany470-970
7. Adiunkt biblioteczny, adiunkt dokumentacji naukowej470-840
8. Starszy asystent470-850
9. Asystent410-770

Załącznik nr 2
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
I. Pracowników inżynieryjnych, technicznych, organizacyjno-ekonomicznych,
administracyjnych i pracowników obsługi
Kategoria zaszeregowaniaMiesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego w
złotych
12
I300-340
II305-345
III310-350
IV315-365
V320-385
VI325-420
VII335-455
VIII345-500
IX355-545
X365-590
XI375-635
XII385-680
XIII395-725
XIV405-770
XV415-820
XVI430-870
XVII465-920
XVIII500-970
XIX540-1020
XX580-1100

II. Pracowników działalności podstawowej zatrudnionych w bibliotekach, Archiwum
i Muzeum Ziemi
Kategoria zaszeregowaniaMiesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego w
złotych
V285-470
VI290-490
VII305-510
VIII320-555
IX340-600
X370-645
XI405-690
XII440-740
XIII475-790
XIV510-840
XV545-900
XVI590-960
XVII635-1020
XVIII700-1080

Załącznik nr 3
TABELA GODZINOWYCH STAWEK WYNAGRADZANIA ZASADNICZEGO ROBOTNIKÓW, KIEROWCÓW
ZATRUDNIONYCH PRZY PILNOWANIU
Kategoria zaszeregowaniaStawka wynagrodzenia zasadniczego w złotych na
godzinę
12
I1,55-2,50
II1,60-2,60
III1,65-2,70
IV1,70-2,85
V1,75-3,00
VI1,80-3,20
VII1,85-3,40
VIII1,90-3,60
IX2,05-3,80
X2,20-4,00
XI2,40-4,35


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

17--z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych.
18--z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

19--z dnia 5 stycznia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
prowadzenia ksiąg zwierząt zarodowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

20--z dnia 6 stycznia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
utworzenia sądów pracy i ubezpieczeń społecznych (wydziałów pracy i
ubezpieczeń społecznych) w sądach wojewódzkich i sądów pracy (wydziałów
pracy) w sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów
właściwości.
21--z dnia 6 stycznia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
utworzenia sądów gospodarczych w sądach wojewódzkich i sądach rejonowych
oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW

22--z dnia 11 stycznia 1995 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Radzie
Szkół Katolickich

UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

23--z dnia 11 stycznia 1995 r. w sprawie ustalenia powszechnie
obowiązującej wykładni art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o
wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe.
24--z dnia 11 stycznia 1995 r. w sprawie wykładni art. 49 pkt 1 ustawy z
dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 25 września 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie obowiązku stosowania Polskich Norm.
(Dz. U. Nr 127, poz. 611)
Na podstawie art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz.
U. Nr 55, poz. 251 i z 1995 r. Nr 95, poz. 471) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18
marca 1994 r. w sprawie obowiązku stosowania Polskich Norm (Dz. U. Nr 40, poz.
152 i z 1995 r. Nr 1, poz. 3) w załączniku "Wykaz Polskich Norm do obowiązkowego
stosowania" wprowadza się następujące zmiany:
1) w dziale 07 "Budownictwo i materiały budowlane" dodaje się poz. 3 w
brzmieniu:
"3. PN-B-12045:1994 Drenowanie. Projektowanie. Zabiegi towarzyszące.";
2) w dziale 12 "Produkty spożywcze":
a) dodaje się poz. 40a w brzmieniu:
"40a. PN-A-86524:1994 Mięso drobiowe w elementach.",
b) poz. 45, 59 i 60 otrzymują brzmienie:
"45. PN-A-86025:1994 Modyfikowane mleko i mieszanka dla niemowląt typu
Laktowit."
"59. PN-81/A-82053 Konserwy mięsne i drobiowe. Badania metodą termostatową - z
wyłączeniem konserw mięsnych.
60. PN-83/A-82054 Mięso i przetwory mięsne. Badania bakteriologiczne - z
wyłączeniem p. 2.2, 2.3, 2.4.2, 2.5, 2.7.1.3, 2.7.5, 2.7.7.",
c) dodaje się poz. 60a, 60b, 60c, 60d, 60e, 60f, 60g, 60h, 73a i 106a w
brzmieniu:
"60a. PN-A-82055-1:1994 Mięso i przetwory mięsne. Badania mikrobiologiczne.
Zakres normy i postanowienia ogólne.
60b. PN-A-82055-2:1994 Mięso i przetwory mięsne. Badania mikrobiologiczne.
Ogólne zasady badań.
60c. PN-A-82055-3:1994 Mięso i przetwory mięsne. Badania mikrobiologiczne.
Przygotowanie próbek i rozcieńczeń.
60d. PN-A-82055-5:1994 Mięso i przetwory mięsne. Badania mikrobiologiczne.
Badanie trwałości konserw metodą termostatową.
60e. PN-A-82055-6:1994 Mięso i przetwory mięsne. Badania mikrobiologiczne.
Oznaczanie ogólnej liczby drobnoustrojów.
60f. PN-A-82055-8:1994 Mięso i przetwory mięsne. Badania mikrobiologiczne.
Wykrywanie obecności pałeczek z rodzaju Salmonella.
60g. PN-A-82055-9:1994 Mięso i przetwory mięsne. Badania mikrobiologiczne.
Wykrywanie obecności i oznaczanie liczby Staphylococcus aureus.
60h. PN-A-82055-16:1994 Mięso i przetwory mięsne. Badania mikrobiologiczne.
Oznaczanie liczby drożdży i pleśni."
"73a. PN-A-82120:1994 Mięso zwierząt rzeźnych. Transport."
"106a. PN-A-86509:1994 Przetwory jajowe. Badania fizykochemiczne.",
d) poz. 129 i 132 otrzymują brzmienie:
"129. PN-86/A-74011 Ziarno zbóż, nasiona roślin strączkowych i przetwory
zbożowe. Oznaczanie wilgotności - z wyłączeniem części dotyczącej ziarna zbóż,
przetworów zbożowych i kukurydzy."
"132. PN-A-74014:1994 Przetwory zbożowe. Oznaczanie popiołu nierozpuszczalnego w
10% (m/m) roztworze kwasu solnego.",
e) dodaje się poz. 140a, 141a, 146a, 152a, 179a i 195a w brzmieniu:
"140a. PN-A-74110:1994 Pieczywo. Pakowanie, przechowywanie i transport."
"141a. PN-ISO 2171:1994 Ziarno zbóż i przetwory zbożowe. Oznaczanie popiołu
całkowitego."
"146a. PN-A-88002:1994 Wyroby i półprodukty ciastkarskie. Klasyfikacja."
"152a. PN-A-74720:1994 Przetwory ziemniaczane. Grysik ziemniaczany."
"179a. PN-A-74859:1994 Wyroby cukiernicze trwałe. Pakowanie, przechowywanie i
transport."
"195a. PN-A-75048:1994 Przetwory owocowo-warzywne. Soki dla dzieci.",
f) w poz. 196 numer normy "PN-87/A-75100" zastępuje się numerem
"PN-A-75100:1994",
g) dodaje się poz. 198a w brzmieniu:
"198a. PN-A-75104:1994 Przetwory owocowe. Galaretki.",
h) poz. 209 otrzymuje brzmienie:
"209. PN-A-75951:1994 Przetwory owocowe. Soki owocowe.",
i) dodaje się poz. 211a, 211b i 213a w brzmieniu:
"211a. PN-A-75956:1994 Przetwory owocowe. Nektary.
211b. PN-A-75957:1994 Przetwory owocowe. Soki owocowe zagęszczone.",
"213a. PN-A-78601:1994 Fasola szparagowa zamrożona.",
k) w poz. 231 wyraz "Cloctridium" zastępuje się wyrazem "Clostridium",
l) skreśla się poz. 276 i 277,
m) dodaje się poz. 291a, 291b i 291c w brzmieniu:
"291a. PN-ISO 3596-1:1994 Oleje i tłuszcze roślinne oraz zwierzęce. Oznaczanie
substancji niezmydlających się. Metoda ekstrakcji eterem etylowym (Metoda
odwoławcza).
291b. PN-ISO 3596-2:1994 Oleje i tłuszcze roślinne oraz zwierzęce. Oznaczanie
substancji niezmydlających się. Szybka metoda ekstrakcji heksanem.
291c. PN-ISO 3657:1994 Oleje i tłuszcze roślinne oraz zwierzęce. Oznaczanie
liczby zmydlenia.",
n) poz. 296 i 297 otrzymują brzmienie:
"296. PN-A-79034:1994 Napoje bezalkoholowe niegazowane.
297. PN-A-79035:1994 Napoje bezalkoholowe niskogazowane.",
o) w poz. 302 numer normy "PN-74/A-79522" zastępuje się numerem
"PN-A-79522:1994",
p) w poz. 316 wyraz "etody" zastępuje się wyrazem "metody",
r) dodaje się poz. 344a w brzmieniu:
"344a. PN-ISO 10185:1994 Tytoń i wyroby tytoniowe. Terminologia.",
s) skreśla się poz. 347, 348, 349, 350, 351 i 352,
t) w poz. 365 numer normy "PN-76/A-86060" zastępuje się numerem
"PN-A-86060:1994",
u) dodaje się poz. 365a w brzmieniu:
"365a. PN-A-86062:1994 Kwas mlekowy spożywczy. Metody badań.";
3) w dziale 15 "Rolnictwo i leśnictwo":
a) dodaje się poz. 12a i 12b w brzmieniu:
"12a. PN-R-04020:1994 Analiza chemiczno-rolnicza gleby. Oznaczenie zawartości
przyswajalnego magnezu.
12b. PN-R-04021:1994 Analiza chemiczno-rolnicza gleby. Oznaczenie zawartości
przyswajalnego żelaza.",
b) w poz. 21 numer normy "PN-79/R-65950" zastępuje się numerem
"PN-R-65950:1994",
c) w poz. 22 numer normy "PN-78/R-71603" zastępuje się numerem
"PN-R-71603:1994",
d) po wyrazach "34. PN-92/R-74100 Ziarno zbóż. Proso" dodaje się wyrazy:
"Grupa 1528. Rośliny inne
34a. PN-R-50255:1944 Chmiel piwowarski.",
e) dodaje się poz. 50a, 100a, 101b, 101c, 101d i 101e w brzmieniu:
"50a. PN-ISO 6540:1994 Kukurydza. Oznaczanie wilgotności (rozdrobnionego i
całego ziarna)."
"100a. PN-R-64757:1994 Pasze. Aflatoksyny. Dopuszczalna zawartość i oznaczanie."
"101b. PN-R-64782:1994 Pasze. Oznaczanie zawartości sodu metodą fotometrii
płomieniowej.
101c. PN-R-64783:1994 Pasze. Oznaczanie zawartości magnezu metodą absorpcyjnej
spektrometrii atomowej.
101d. PN-R-64784:1994 Pasze. Oznaczanie zawartości cukrów.
101e. PN-R-64785:1994 Pasze. Oznaczanie zawartości skrobi metodą
polarymetryczną.",
f) poz. 103 otrzymuje brzmienie:
"103. PN-R-64791:1994 Pasze. Wymagania i badania mikrobiologiczne.",
g) skreśla się poz. 106,
h) dodaje się poz. 128 w brzmieniu:
"128. PN-85/O-79552 Opakowania jednostkowe blaszane. Pudełka i ich zamknięcia do
artykułów spożywczych niekonserwowych i artykułów przemysłowych. Ogólne
wymagania i badania."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 25 września 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie obowiązku stosowania norm branżowych.
(Dz. U. Nr 127, poz. 612)
Na podstawie art. 19 ust. 2 w związku z art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 3 kwietnia
1993 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 55, poz. 251 i z 1995 r. Nr 95, poz. 471)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18
marca 1994 r. w sprawie obowiązku stosowania norm branżowych (Dz. U. Nr 40, poz.
153 i z 1995 r. Nr 2, poz. 9) w załączniku "Wykaz norm branżowych do
obowiązkowego stosowania" wprowadza się następujące zmiany:
1) w dziale 01 "Górnictwo, Kopaliny" skreśla się poz. od 7 do 23;
2) w dziale 12 "Produkty spożywcze":
a) skreśla się poz. 1, 2, 3, 8, 9, 15, 16, 17, 18, 22, 23, 33, 34, 36, 38, 39,
51, 52, 55, 69, 71, 72, 75, 76, 78, 79, 83, 88, 93, 96, 98, 112, 116, 119, 161,
166, 168, 174, 176, 178, 181, 182, 189, 190, 193, 194, 196, 197, 206, 207, 210,
214, 226, 244, 249, 250, 252, 259, 262, 269, 271, 273, 274, 277, 281, 296, 297,
301, 305, 307, 313, 315, 319, 322, 325, 326, 336 i 337,
b) w poz. 338 po wyrazie "transport" dodaje się wyrazy "- z wyłączeniem p. 2.4.,
tabl. 4, lp. 2 kolumna 6 do 8 i lp. 7",
c) skreśla się poz. 339, 340, 348, 349, 357, 361 i 367;
3) w dziale 15 "Rolnictwo i leśnictwo":
a) w poz. 9 po wyrazach "magnezu w glebie" dodaje się wyrazy "- z wyłączeniem
części dotyczącej gleb mineralnych",
b) skreśla się poz. 50, 72, 80, 82, 121, 122, 123, 124, 125, 126 i 134.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 27 października 1995 r.
o utracie mocy obowiązującej art. 38 ustawy o metodach kształtowania wynagrodzeń
i środków na wynagrodzenia przez podmioty gospodarcze oraz o zmianie niektórych
ustaw.
(Dz. U. Nr 127, poz. 615)
W wykonaniu orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 4 kwietnia 1995 r.,
sygn. K 10/94, i z mocy art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o
Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47,
poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593 i z 1995 r. Nr 13, poz. 59) oraz uchwały
Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 października 1993 r. (Dz. U. Nr 105, poz.
481) ogłaszam utratę mocy obowiązującej art. 38 ustawy z dnia 23 kwietnia 1994
r. o metodach kształtowania wynagrodzeń i środków na wynagrodzenia przez
podmioty gospodarcze oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 80, poz. 368) w
zakresie dotyczącym opłat sankcyjnych za przekroczenia limitu wypłat z
zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, które wystąpiły przed datą wejścia w
życie tej ustawy, to jest do dnia 31 lipca 1994 r.
Obwieszczenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.
Prezes Trybunału Konstytucyjnego: A. Zoll
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

242--z dnia 16 marca 1995 r. o ratyfikacji Konwencji o zakazie prowadzenia
badań, produkcji, składowania i użycia broni chemicznej oraz o zniszczeniu
jej zapasów.
243--z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez
statki.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

244--z dnia 4 kwietnia 1995 r. w sprawie szczegółowych kierunków działań
Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich
realizacji.
245--z dnia 25 kwietnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
dotacji dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych.
246--z dnia 28 kwietnia 1995 r. w sprawie ustanowienia dodatkowego
kontyngentu celnego na niektóre wyroby techniki medycznej przywożone z
zagranicy

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

247--z dnia 20 kwietnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz
świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę
zastępczą.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

248--z dnia 4 kwietnia 1995 r. w sprawie sposobu i czasu przechowywania
ksiąg i dokumentów zlikwidowanych spółdzielni oraz organizacji
spółdzielczych

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU
z dnia 14 listopada 1995 r.
w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe
(Dz. U. Nr 139, poz. 686)
Na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane
(Dz. U. Nr 89, poz. 414) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
ż 1. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się - z zastrzeżeniem ust. 2 - przy
projektowaniu, budowie, przebudowie i rozbudowie sieci gazowych, służących do
przesyłania i rozprowadzania paliw gazowych.
2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do sieci gazowych służących do
przesyłania gazów technicznych i gazów węglowodorowych (płynnych) oraz do sieci
gazowych w kanałach zbiorczych i doświadczalnych sieci gazowych, a także do
sieci gazowych znajdujących się na terenach zakładów przemysłowych, górniczych i
wojskowych.
ż 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) sieć gazowa - sieć połączonych gazociągów służących do przesyłania i
rozprowadzania paliw gazowych wraz ze stacjami gazowymi i tłoczniami gazu,
2) gazociąg - rurociąg wraz z przyłączami i wyposażeniem, ułożony na zewnątrz
obiektów wydobywających, wytwarzających, magazynujących lub użytkujących paliwa
gazowe, służący do przesyłania i rozprowadzania paliw gazowych,
3) przyłącze - odcinek gazociągu od gazociągu zasilającego do kurka głównego
włącznie,
4) kurek główny - urządzenie do zamykania i otwierania przepływu paliwa gazowego
z przyłącza do instalacji gazowej,
5) paliwo gazowe - paliwo gazowe pochodzenia naturalnego, paliwo wytwarzane
sztucznie oraz ich mieszaniny rozprowadzane siecią gazową i spełniające
wymagania Polskich Norm,
6) stacja gazowa - zespół urządzeń do redukcji, regulacji, pomiarów i rozdziału
paliwa gazowego,
7) stacja redukcyjna - stację gazową, w skład której wchodzi zespół urządzeń do
obniżania i utrzymania ciśnienia paliwa gazowego na określonym poziomie dla
strumienia objętości większego niż 60 m3/h, gdy ciśnienie wejściowe jest nie
większe niż 0,4 MPa, i dla dowolnego strumienia objętości, gdy ciśnienie
wejściowe jest większe niż 0,4 MPa,
8) punkt redukcyjny (urządzenie redukcyjne) - reduktory wraz z wyposażeniem,
służące do obniżania i utrzymywania ciśnienia paliwa gazowego na określonym
poziomie dla strumienia objętości równego 60 m3/h lub mniejszego i ciśnienia
wejściowego w zakresie od 5 kPa do 0,4 MPa włącznie,
9) rurociągi stacji gazowej - elementy stacji wykonane z rur,
10) ciąg redukcyjny stacji gazowej - zespół urządzeń gazowych do obniżania i
utrzymywania ciśnienia gazu na określonym poziomie,
11) przewód wejściowy stacji gazowej - odcinek rurociągu między zespołem
zaporowo-upustowym i armaturą odcinającą na wejściu do stacji,
12) przewód wyjściowy stacji gazowej - odcinek rurociągu między armaturą
odcinającą na wyjściu ze stacji i zespołem zaporowo-upustowym,
13) przewód awaryjny (obejście - bajpas) - odcinek gazociągu, dający możliwość
ominięcia pewnego odcinka gazociągu lub innego elementu sieci gazowej, jak:
stacja gazowa, tłocznia gazu itp.,
14) ciśnienie wejściowe - ciśnienie gazu w rurociągach lub w urządzeniach części
wejściowej stacji gazowej przed jego redukcją,
15) ciśnienie wyjściowe - ciśnienie gazu w rurociągach lub urządzeniach części
wyjściowej stacji gazowej po jego redukcji,
16) dopuszczalne ciśnienie robocze - najwyższe ciśnienie robocze ustalone dla
gazociągu w dokumentacji eksploatacyjnej,
17) tłocznia gazu - zespoły urządzeń służące do podwyższania ciśnienia paliwa
gazowego wraz z orurowaniem i wyposażeniem,
18) orurowanie sprężarek - instalacje rurowe poszczególnych mediów związane
bezpośrednio ze sprężarką gazową,
19) obiekt terenowy - obiekt budowlany lub naturalny usytuowany nad lub pod
powierzchnią ziemi, który ze względu na swój charakter może podlegać szkodliwym
działaniom sieci gazowej lub sam na nią szkodliwie oddziaływać.
ż 3. Przy projektowaniu i budowie sieci gazowej należy uwzględniać warunki
geologiczne, hydrologiczne i ochrony środowiska.
ż 4. 1. Sieć gazowa powinna być zaprojektowana i wykonana w sposób zapewniający
bezpieczną jej eksploatację oraz dostawę paliwa gazowego w ilościach
wynikających z bieżącego i planowanego zapotrzebowania.
2. Usytuowanie i zasady instalowania kurka głównego regulują odrębne przepisy.
Rozdział 2
Gazociągi
ż 5. Gazociągi dzielą się:
1) ze względu na ciśnienie robocze na:
a) gazociągi niskiego ciśnienia do 5 kPa włącznie,
b) gazociągi średniego ciśnienia powyżej 5 kPa do 0,4 MPa włącznie,
c) gazociągi wysokiego ciśnienia powyżej 0,4 MPa;
2) ze względu na zastosowane materiały na:
a) gazociągi metalowe,
b) gazociągi z tworzyw sztucznych;
3) ze względu na klasy konstrukcji spawanych na:
a) konstrukcje klasy 2 - gazociągi o dopuszczalnym ciśnieniu nie przekraczającym
0,4 MPa,
b) konstrukcje klasy 1 - gazociągi o dopuszczalnym ciśnieniu przekraczającym 0,4
MPa.
ż 6. 1. Odległości podstawowe gazociągów od obiektów terenowych, zwane dalej
"odległościami podstawowymi", określają załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia.
2. Odległości podstawowe określone w załączniku nr 1 pod lp. 1, 2, 5 i 6 mogą
być zmniejszone do 25% przy zastosowaniu na gazociągu rury ochronnej. Odległość
wylotu rury ochronnej od obiektu terenowego powinna być zgodna z podstawowymi
odległościami określonymi w tym załączniku; odległość podstawowa i zmniejszona
powinna być liczona od zewnętrznej ścianki gazociągu lub rury ochronnej.
3. Wymagania dotyczące odległości podstawowych stosuje się do ustalania
odległości projektowanych obiektów budowlanych w stosunku do istniejących
gazociągów oraz do projektowanych gazociągów w stosunku do istniejących obiektów
budowlanych.
ż 7. 1. Gazociągi powinny być układane na całej długości w ziemi, w terenie
suchym, możliwie płaskim.
2. Gazociągi o ciśnieniu przekraczającym 0,4 MPa nie powinny być układane na
obszarze zabudowy zwartej lub przeznaczonym do takiej zabudowy.
3. Na obszarach zabudowanych lub przeznaczonych do zabudowy gazociągi o
ciśnieniu nie większym niż 0,4 MPa powinny być układane pod chodnikami lub pod
pasami zieleni; w uzasadnionych wypadkach dopuszcza się na terenach miast
układanie ich pod powierzchnią jezdni.
4. Dopuszcza się układanie gazociągów:
1) na mostach, wiaduktach lub specjalnych konstrukcjach,
2) nad i pod powierzchnią ziemi na terenach leśnych i górzystych, podmokłych,
bagnistych, w wodzie i pod wodą oraz nad innymi przeszkodami terenowymi.
5. Gazociągi układane na stokach górskich, w gruntach nawodnionych, w wodzie lub
pod wodą powinny być zabezpieczone przed przemieszczaniem.
6. Skrzyżowania gazociągów z obiektami terenowymi powinny być wykonane zgodnie z
Polskimi Normami.
7. Szczegółowe warunki techniczne wykonania i odbioru robót
budowlano-montażowych gazociągów określają Polskie Normy oraz odrębne przepisy.
ż 8. Trasa gazociągu powinna być trwale oznakowana w terenie.
ż 9. 1. Do budowy gazociągów powinny być stosowane rury przewodowe ze stali
spawalnych lub z tworzyw sztucznych.
2. Rury z tworzyw sztucznych mogą być stosowane do budowy gazociągów o ciśnieniu
nie większym niż 0,4 MPa.
3. Wymagania techniczne, jakim powinny odpowiadać rury przewodowe, określają
Polskie Normy oraz odrębne przepisy.
ż 10. 1. Gazociągi powinny być wyposażone w armaturę zaporową i upustową, zwaną
dalej "armaturą". Usytuowanie armatury powinno być trwale oznakowane w terenie.
2. Armatura i kształtki wbudowane w gazociąg powinny mieć wytrzymałość
mechaniczną oraz konstrukcję umożliwiającą przenoszenie maksymalnych ciśnień i
naprężeń rurociągów.
3. Korpusy armatury wbudowanej w gazociąg powinny być wykonane ze stali, staliwa
lub tworzyw sztucznych.
4. W gazociągach o ciśnieniu nie przekraczającym 0,4 MPa dopuszcza się
stosowanie armatury z korpusami z żeliwa sferoidalnego, ciągliwego, z tworzyw
sztucznych oraz dla kurków głównych ze stopów miedzi.
5. Części armatury stykające się z gazem powinny być odporne na jego działanie.
6. W gazociągach układanych pod powierzchnią jezdni dopuszcza się stosowanie
armatury o korpusach stalowych, staliwnych lub z tworzyw sztucznych,
zabezpieczonej przed uszkodzeniem od obciążeń powodowanych ruchem pojazdów.
7. Warunki techniczne, jakim powinna odpowiadać armatura stosowana do budowy
gazociągów, określają Polskie Normy oraz odrębne przepisy.
ż 11. 1. Korpusy armatury wykonane ze stali lub staliwa powinny być łączone z
rurami przewodowymi za pomocą połączeń spawanych lub kołnierzowych.
2. Korpusy armatury wykonane z żeliwa powinny być łączone z rurami przewodowymi
za pomocą połączeń kołnierzowych.
3. Korpusy armatury wykonane z tworzyw sztucznych powinny być łączone z rurami
przewodowymi za pomocą połączeń zgrzewanych.
4. Dopuszcza się stosowanie połączeń gwintowych korpusów kurków głównych z
rurami przewodowymi do średnic nie przekraczających 50 mm.
ż 12. Technologia oraz materiały użyte do łączenia rur powinny zapewniać
wytrzymałość połączeń równą co najmniej wytrzymałości rur.
ż 13. 1. Rury stalowe powinny być łączone spawaniem elektrycznym.
2. Rury stalowe o grubości ścianki do 6,5 mm mogą być łączone spawaniem gazowym,
w razie gdy ciśnienie gazu w gazociągu nie przekracza:
1) 0,4 MPa,
2) 10 MPa i jego średnica nominalna nie przekracza 100 mm.
ż 14. 1. Złącza spawane powinny spełniać wymagania zawarte w Polskich Normach.
2. Minimalną liczbę złączy spawanych, które powinny być poddane badaniom
metodami nie niszczącymi, w zależności od ciśnienia roboczego i odległości
gazociągu od obiektu terenowego, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
3. Jeżeli jedno z badanych złączy spawanych nie mieści się w określonej przez
projektanta klasie wadliwości złącza, należy poddać badaniom dwa sąsiednie
złącza spawane, a jeżeli jedno z tych dwóch złączy również nie odpowiada klasie
wadliwości - należy poddać badaniom 50% spośród pozostałych złączy spawanych na
badanym odcinku gazociągu; jeżeli zaś jedno spośród badanych 50% złączy
spawanych nie odpowiada klasie wadliwości, to należy poddać badaniom 100% złączy
spawanych badanego odcinka gazociągu.
4. W gazociągach ułożonych na mostach, wiaduktach, na terenach bagiennych,
podmokłych, górniczych, w rurach ochronnych oraz w miejscach skrzyżowań z
przeszkodami terenowymi sprawdzeniu badaniami nie niszczącymi podlegają
wszystkie połączenia spawane.
ż 15. Wykonanie, nadzór i kontrola robót spawalniczych na gazociągach powinny
spełniać wymagania zawarte w Polskich Normach oraz odrębnych przepisach.
ż 16. 1. Rury polietylenowe powinny być łączone za pomocą połączeń zgrzewanych.
2. Wszystkie połączenia zgrzewane powinny spełniać wymagania zawarte w Polskich
Normach.
ż 17. 1. Gazociągi stalowe powinny być zabezpieczone przed korozją zewnętrzną
przez jednoczesne zastosowanie powłok ochronnych izolacyjnych i ochrony
elektrochemicznej.
2. Rury stalowe stosowane do budowy gazociągów powinny być zabezpieczone
fabrycznie powłoką polietylenową lub powłoką z innych tworzyw sztucznych.
3. Dopuszcza się stosowanie rur nie izolowanych fabrycznie na przyłącza gazowe o
średnicach nie przekraczających 50 mm.
4. Powłoki ochronne gazociągów stalowych powinny być poddawane badaniom
szczelności, przeprowadzanym w trakcie układania gazociągu.
5. Powłoki ochronne, o których mowa w ust. 4, powinny być poddane pomiarom
powierzchniowej rezystancji, właściwej po zasypaniu gazociągu, zgodnie z
wymaganiami określonymi w dokumentacji technicznej.
6. Gazociągi stalowe, dla których przewidziano elektrochemiczną ochronę przed
korozją, powinny:
1) posiadać ciągłość elektryczną,
2) być oddzielone elektrycznie poprzez złącza izolujące od obiektów nie
wymagających ochrony,
3) być odizolowane od wszelkich konstrukcji i elementów o małej rezystancji
przejścia względem ziemi.
ż 18. Budowane gazociągi powinny być poddane próbom wytrzymałości i szczelności
zgodnie z wymaganiami Polskich Norm.
ż 19. Gazociągi o średnicy przekraczającej 200 mm i podlegające próbom
wytrzymałości powinny być przystosowane do czyszczenia tłokami.
ż 20. Gazociągi nie przekazane do eksploatacji w ciągu 6 miesięcy po zakończeniu
prób wytrzymałości lub szczelności powinny być ponownie poddane próbom
szczelności.
ż 21. Ciśnienie robocze w gazociągu może być podwyższone po:
1) przystosowaniu gazociągu do podwyższenia ciśnienia zgodnie z odrębnymi
przepisami,
2) przeprowadzeniu prób wytrzymałości i szczelności wymaganych dla tego
ciśnienia zgodnie z Polskimi Normami.
Rozdział 3
Stacje gazowe
ż 22. Lokalizacja stacji gazowej powinna zapewnić do niej dostęp z zachowaniem
zasad bezpieczeństwa i ochrony przeciwpożarowej.
ż 23. 1. Odległości podstawowe stacji gazowej od obiektów terenowych powinny być
równe odległościom ustalonym dla gazociągu zasilającego stację, lecz nie
mniejsze od poziomego zasięgu zewnętrznej strefy zagrożenia wybuchem ustalonej
dla tej stacji.
2. Dopuszcza się umieszczenie stacji gazowych redukcyjnych, o których mowa w ż
26 ust. 5, przy niepalnych ścianach budynków w odległości co najmniej 4 m od
najbliższych krawędzi drzwi, okien lub innych otworów w budynkach, jednak nie
mniej niż w odległości równej strefie zagrożenia wybuchem.
3. Zasięg strefy zagrożenia wybuchem określają odrębne przepisy.
ż 24. 1. Ciągi redukcyjne, urządzenia zabezpieczające i redukcyjne oraz
aparatura kontrolno-pomiarowa powinny być zainstalowane w obudowie stacji
gazowej redukcyjnej, chyba że są przystosowane do zainstalowania na wolnym
powietrzu.
2. W stacji redukcyjnej mogą być umieszczane również inne urządzenia związane z
przesyłaniem gazu (pomiar, nawanianie), pod warunkiem zachowania wymagań
bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej.
ż 25. Stacje gazowe powinny być usytuowane na powierzchni ziemi, z tym że
dopuszcza się usytuowanie stacji redukcyjnych, w których ciśnienie wejściowe nie
przekracza 0,4 MPa, w ziemi w wodoszczelnych i wentylowanych obudowach lub w
obudowach ciśnieniowych, pod warunkiem zapewnienia możliwości obsługi urządzeń
stacji z powierzchni terenu.
ż 26. 1. Stacja redukcyjna powinna być wyposażona co najmniej w dwa ciągi
redukcyjne z regulacją automatyczną, każdy o przepustowości stacji, przy czym
jeden z nich powinien być ciągiem rezerwowym.
2. Przy zastosowaniu w stacji redukcyjnej więcej niż dwóch ciągów redukcyjnych
dopuszcza się, aby każdy z nich miał przepustowość mniejszą niż przepustowość
stacji.
3. Dopuszcza się instalowanie w stacjach redukcyjnych o ciśnieniu wejściowym nie
przekraczającym 0,4 MPa jednego ciągu redukcyjnego z regulacją automatyczną i
jednego ciągu rezerwowego z regulacją ręczną, pod warunkiem że wyłączenie się
stacji wskutek awarii nie spowoduje zagrożenia lub strat u odbiorców gazu.
4. Stacje redukcyjne o strumieniu objętości paliwa gazowego większym niż 300
m3/h i ciśnieniu wejściowym nie przekraczającym 0,4 MPa mogą być wyposażone w
jeden ciąg redukcyjny z regulacją automatyczną, pod warunkiem, że współpracują z
innymi stacjami mogącymi przejąć ich funkcję na czas wyłączenia ich z ruchu.
5. W stacjach redukcyjnych o strumieniu objętości paliwa gazowego nie
przekraczającym 3003/h i ciśnieniu wejściowym nie przekraczającym 0,4 MPa
dopuszcza się wyposażenie stacji tylko w jeden ciąg redukcyjny z regulacją
automatyczną.
ż 27. Urządzenia stacji redukcyjnej w części wejściowej wraz z ciągami
redukcyjnymi, aż do pierwszej armatury zaporowej włącznie, zainstalowanej po
urządzeniach redukcyjnych, powinny mieć wytrzymałość odpowiednią co najmniej dla
ciśnienia nominalnego w gazociągu zasilającym stację.
ż 28. W stacji gazowej powinny być stosowane zabezpieczenia przed nadmiernym
wzrostem ciśnienia wyjściowego i ciśnienia między stopniami redukcji.
ż 29. 1. Każdy ciąg redukcyjny z automatyczną regulacją w stacji redukcyjnej
powinien być wyposażony w urządzenie redukcyjne, zawór szybko zamykający i
wydmuchowy zawór upustowy o przepustowości od 2% do 5% przepustowości ciągu
redukcyjnego.
2. Jeżeli różnica maksymalnego ciśnienia wejściowego i dopuszczalnego ciśnienia
wyjściowego przekracza 1,6 MPa i równocześnie, jeżeli stosunek maksymalnego
ciśnienia wejściowego do dopuszczalnego ciśnienia wyjściowego przekracza liczbę
1,6, oprócz urządzeń zabezpieczających, o których mowa w ust. 1, powinien być
stosowany drugi zawór szybko zamykający lub drugi reduktor pełniący rolę
monitora.
3. W uzasadnionych względami bezpieczeństwa warunkach, dla wypadków innych niż
określone w ust. 2, należy w ciągu redukcyjnym zastosować dodatkowo drugi zawór
szybko zamykający lub drugi reduktor pełniący rolę monitora.
4. W razie pęknięcia membrany głównej lub braku dopływu gazu sterującego
reduktor pełniący rolę monitora, o którym mowa w ust. 2, powinien zamykać się
samoczynnie.
ż 30. Rezerwowy ciąg z regulacją ręczną, o którym mowa w ż 26 ust. 3, powinien
być wyposażony w zawór szybko zamykający.
ż 31. Zawór szybko zamykający powinien zabezpieczać przed nadmiernym spadkiem
ciśnienia wyjściowego; dopuszcza się stosowanie zaworu szybko zamykającego
służącego jednocześnie do zabezpieczenia przed nadmiernym wzrostem ciśnienia.
ż 32. 1. Urządzenia ciągu redukcyjnego powinny uniemożliwiać przekroczenie
wartości 1,2 dopuszczalnego ciśnienia po redukcji.
2. Wartości ciśnień, przy których powinny działać urządzenia zabezpieczające,
należy określić w dokumentacji eksploatacyjnej stacji gazowej.
ż 33. Dopuszcza się instalowanie armatury zaporowej na przewodach impulsowych
reduktora i zaworu szybko zamykającego, pod warunkiem że zamknięcie tej armatury
spowoduje wyłączenie ciągu redukcyjnego z pracy.
ż 34. Każdy ciąg redukcyjny, oprócz urządzeń zabezpieczających i redukcyjnych,
powinien być wyposażony w armaturę zaporową do wyłączenia ciągu z eksploatacji
oraz aparaturę kontrolno-pomiarową.
ż 35. 1. Na wejściu do stacji gazowej przed ciągami redukcyjnymi lub w każdym
ciągu redukcyjnym powinien być zainstalowany filtr przeciwpyłowy wyposażony w
manometr różnicowy do pomiaru spadku ciśnienia gazu.
2. Przepustowość filtrów przeciwpyłowych zainstalowanych na wejściu do stacji
gazowej przed ciągami redukcyjnymi powinna być co najmniej równa przepustowości
stacji; na wejściu do stacji gazowej powinien być zainstalowany również co
najmniej jeden filtr rezerwowy.
3. Przepustowość filtra przeciwpyłowego zainstalowanego w ciągu redukcyjnym
powinna być nie mniejsza niż przepustowość ciągu.
4. Dla ciągu redukcyjnego z regulacją ręczną nie wymaga się instalowania filtra
przeciwpyłowego, jeżeli po redukcji ciśnienia gazu nie będzie mierzony strumień
objętości przepływającego gazu.
ż 36. 1. W stacjach redukcyjnych z wielostopniową redukcją ciśnienia gazu, każdy
stopień redukcji powinien być, z zastrzeżeniem ust. 2, wyposażony w odrębne
zabezpieczenia.
2. Dopuszcza się wyposażenie kilku szeregowo pracujących stopni redukcji
ciśnienia gazu w jedno zabezpieczenie, pod warunkiem że ciśnienie nominalne
urządzeń i rurociągów poszczególnych stopni redukcji nie będzie niższe od
ciśnień maksymalnych, jakie mogą wystąpić w przyjętym układzie.
ż 37. 1. Przewody wejściowe i wyjściowe stacji gazowej, z wyjątkiem stacji, o
których mowa w ż 26 ust. 5, powinny być wyposażone w armaturę zaporową i
upustową; armaturę tę należy umieścić w taki sposób, aby w wypadku awarii mogła
być łatwo uruchomiona.
2. W stacji gazowej powinny być stosowane złącza izolujące do elektrycznego
oddzielenia stacji od gazociągów metalowych zasilających stację i wychodzących
ze stacji.
3. W stacji gazowej dopuszcza się instalowanie odwadniaczy do gromadzenia
skroplin wytrącających się z gazu; odwadniacze i filtry przeciwpyłowe, o których
mowa w ż 35, mogą stanowić konstrukcyjną całość.
ż 38. Na terenie stacji gazowych, z wyjątkiem stacji, o których mowa w ż 26 ust.
5, może być zainstalowany przewód awaryjny, wyposażony w zawór do ręcznej
regulacji ciśnienia gazu, w zawór szybko zamykający, armaturę zaporową i
upustową oraz aparaturę kontrolno-pomiarową; urządzenia zainstalowane w
przewodzie awaryjnym do końcowej armatury zaporowej włącznie powinny spełniać
określone warunki wytrzymałościowe co najmniej dla ciśnienia nominalnego
gazociągu zasilającego stację.
ż 39. 1. Przed urządzeniami redukcyjnymi o ciśnieniu wejściowym powyżej 0,4 MPa
należy stosować podgrzewanie gazu.
2. W razie braku możliwości zastosowania podgrzewania gazu, o którym mowa w ust.
1, dopuszcza się stosowanie innych metod.
3. Urządzenia do podgrzewania gazu powinny być zaprojektowane w sposób
zabezpieczający przed wybuchem i pożarem.
ż 40. 1. W stacjach gazowych powinny być zainstalowane manometry i termometry.
2. Manometry rejestrujące ciśnienie wejściowe i wyjściowe oraz termometr
rejestrujący temperaturę gazu po redukcji ciśnienia w miejscu, w którym jest
mierzony strumień objętości przepływającego gazu, powinny być zainstalowane w
wypadku, gdy nie są stosowane układy pomiarowe oparte na przetwornikach
współpracujących z elektronicznymi przelicznikami strumienia objętości gazu.
3. Manometry rejestrujące ciśnienie wyjściowe gazu powinny być instalowane w
każdym wypadku, z wyjątkiem stacji określonych w ż 26 ust. 5.
4. W stacjach gazowych o szczególnym znaczeniu dla zaopatrzenia odbiorców w gaz
powinny być instalowane urządzenia do telemetrii, służące do przekazywania do
punktów dyspozytorskich parametrów technicznych stacji i stanów zagrożeń.
5. Aparatura kontrolno-pomiarowa oraz urządzenia do telemetrii instalowane w
stacjach gazowych powinny spełniać wymagania Polskich Norm oraz odrębnych
przepisów.
ż 41. 1. Urządzenia do nawaniania gazu powinny zapewnić odpowiednie dozowanie
środka nawaniającego do strumienia przepływającego gazu.
2. Urządzenia do nawaniania gazu powinny charakteryzować się szczelnością
podczas pracy, a napełnianie ich środkiem nawaniającym powinno odbywać się bez
emisji tego środka do powietrza.
3. Urządzenia do nawaniania gazu przepływającego przez stację powinny być
lokalizowane w jej obrębie jako obiekty wolno stojące albo w wydzielonych
pomieszczeniach budynków stacji.
4. Zabrania się umieszczania zbiorników ze środkami nawaniającymi pod ziemią.
ż 42. 1. Wentylacja w pomieszczeniach urządzeń technologicznych stacji gazowej
powinna zapewniać wymianę powietrza w ilości nie dopuszczającej do przekroczenia
lokalnie 50% dolnej granicy wybuchowości.
2. Wentylacja mechaniczna awaryjna powinna być stosowana w pomieszczeniach
stacji gazowych ze stałą obsługą i sprzężona z samoczynnym wykrywaczem gazu.
ż 43. 1. Otwory wentylacyjne wlotu powietrza powinny znajdować się poza strefami
zagrożenia wybuchem urządzeń gazowych usytuowanych na zewnątrz obudowy stacji
gazowej.
2. W stacjach gazowych nie ogrodzonych otwory wentylacyjne nawiewne i wywiewne
powinny być zabezpieczone przed przedostaniem się ognia z zewnątrz.
ż 44. 1. Wyloty rur odprowadzających gaz do powietrza, zwane dalej "rurami
wydmuchowymi", powinny być tak umieszczone, aby przepływający rurami gaz nie
stwarzał zagrożenia dla pracowników obsługi i dla powietrza.
2. Wyloty rur wydmuchowych powinny być usytuowane w sposób zabezpieczający przed
przenikaniem mieszaniny gazowej do palenisk kotłów gazowych lub pomieszczeń
stacji.
3. Wyloty rur wydmuchowych powinny umożliwiać wypływ gazu do góry, być
zabezpieczone przed opadami atmosferycznymi i wyprowadzone na wysokość co
najmniej 3 m nad poziom obsługi i 1 m ponad dach obudowy urządzeń
technologicznych stacji.
4. Dla każdego wydmuchowego zaworu upustowego należy stosować oddzielne rury
wydmuchowe zapewniające prędkość wypływu gazu nie mniejszą niż 5 m/s.
ż 45. Powierzchnia przekroju przewodu odpowietrzającego umieszczonego na
armaturze upustowej powinna być jak najmniejsza i nie przekraczać 5% powierzchni
przekroju przewodu odpowietrzanego.
ż 46. Pracownikom obsługi stacji gazowej powinien być zapewniony dostęp do
urządzeń i aparatury kontrolno-pomiarowej.
ż 47. Ściany oddzielające pomieszczenia zagrożone wybuchem od pomieszczeń nie
zagrożonych powinny być wykonane z materiałów niepalnych, gazoszczelne, bez
otworów lub z otworami zabezpieczonymi przed możliwością przenikania gazu;
sposób wykonania ściany gazoszczelnej określają odrębne przepisy.
ż 48. 1. Pomiędzy pomieszczeniami dla zespołu urządzeń technologicznych i do
nawaniania gazu nie należy umieszczać otworów drzwiowych.
2. Drzwi wejściowe i okna w pomieszczeniach urządzeń technologicznych i do
nawaniania gazu nie powinny być umieszczone po tej samej stronie obudowy lub
budynku stacji, co drzwi i okna innych pomieszczeń; drzwi wejściowe powinny
otwierać się na zewnątrz i być wyposażone w blokadę zabezpieczającą przed
samoczynnym zamknięciem.
3. W pomieszczeniach nie zagrożonych wybuchem dopuszcza się umieszczanie drzwi i
okien po tej samej stronie budynku stacji co drzwi i okna pomieszczeń
zagrożonych wybuchem, pod warunkiem zastosowania w pomieszczeniach okien nie
otwieranych i drzwi samozamykających o odporności ogniowej co najmniej 30 min
lub otwieranych okien i drzwi, z zachowaniem odległości równej co najmniej
strefie zagrożenia wybuchem.
ż 49. Naziemne stacje gazowe powinny być ogrodzone, z tym że nie wymagają
ogrodzenia stacje gazowe o ciśnieniu wejściowym nie przekraczającym 0,4 MPa i o
strumieniu objętości paliwa gazowego do 1600 m3/h.
ż 50. 1. Rurociągi stacji gazowej oraz przewody wejściowe i wyjściowe stacji
gazowej powinny być wykonane z rur stalowych.
2. Armatura zamontowana w stacjach gazowych powinna mieć wytrzymałość
mechaniczną oraz konstrukcję umożliwiającą przenoszenie maksymalnych ciśnień i
naprężeń mogących wystąpić w gazociągach.
3. Dopuszcza się stosowanie w stacjach gazowych armatury z korpusami z żeliwa
sferoidalnego lub ciągliwego w miejscach, w których ciśnienie nominalne nie
powinno przekraczać 1,6 MPa.
ż 51. Połączenia spawane w stacjach gazowych, z wyjątkiem stacji, o których mowa
w ż 26 ust. 5, powinny być sprawdzane metodą nie niszczącą.
ż 52. Poziom hałasu wywołany redukcją ciśnienia gazu lub jego przepływem nie
powinien przekraczać wymagań określonych w Polskich Normach oraz w odrębnych
przepisach.
ż 53. 1. Obudowa i elementy stacji gazowej powinny być wykonane z materiałów
niepalnych według wymagań określonych w przepisach techniczno-budowlanych.
2. W pomieszczeniach zagrożonych wybuchem podłoga powinna być wykonana z
materiałów nie iskrzących i nie gromadzących ładunków elektryczności statycznej.
ż 54. Stacja gazowa powinna być zabezpieczona przed wyładowaniami i przepięciami
elektrycznymi.
Rozdział 4
Punkty redukcyjne
ż 55. 1. Punkt redukcyjny powinien składać się z armatury zaporowej, reduktora,
filtra przeciwpyłowego, zaworu szybko zamykającego, wydmuchowego zaworu
upustowego o przepustowości od 2% do 5% przepustowości reduktora; reduktor,
zawór szybko zamykający i wydmuchowy zawór upustowy oraz filtr mogą być
konstrukcyjnie połączone.
2. W skład punktu redukcyjnego dodatkowo mogą wchodzić manometry do pomiaru
ciśnienia wejściowego i wyjściowego oraz gazomierz do pomiaru strumienia
objętości gazu.
ż 56. 1. Punkt redukcyjny powinien być instalowany w szafce umieszczonej na
zewnątrz budynku, w miejscu zabezpieczonym przed dostępem osób niepowołanych i
uszkodzeniami mechanicznymi; nie może być instalowany w podcieniach, prześwitach
i bramach.
2. Odległość punktu redukcyjnego od najbliższych krawędzi drzwi, okna lub innego
otworu budynku powinna wynosić co najmniej:
1) 0,5 m dla punktów o strumieniu objętości paliwa gazowego do 10 m3/h włącznie,
2) 1 m dla punktów o strumieniu objętości paliwa gazowego ponad 10 m3/h.
3. Punkt redukcyjny może być instalowany łącznie z kurkiem głównym, pod
warunkiem zachowania wymagań określonych w ust. 1 i 2.
Rozdział 5
Tłocznie gazu
ż 57. Tłocznie gazu powinny być lokalizowane z zachowaniem zasad bezpieczeństwa,
ochrony przeciwpożarowej i wymogów ochrony środowiska.
ż 58. Tłocznie gazu zabudowane w sieciach gazowych służące do przetłaczania
paliwa gazowego mogą być również stosowane do przetłaczania gazu na złożach gazu
ziemnego i podziemnych zbiornikach gazu.
ż 59. Do sprężania paliwa gazowego mogą być stosowane sprężarki tłokowe lub
wirowe wyposażone w systemy regulacji wydajności.
ż 60. Sprężarki mogą być napędzane tłokowymi silnikami spalinowymi, turbinami
gazowymi lub silnikami elektrycznymi.
ż 61. 1. Technologiczne instalacje gazowe tłoczni i orurowanie sprężarek powinny
być wykonane zgodnie z Polskimi Normami i odrębnymi przepisami.
2. Po stronie wejściowej i wyjściowej tłocznie i poszczególne sprężarki powinny
być wyposażone w odcinki zaporowo-upustowe.
3. Armatura zaporowa odcinków zaporowo-upustowych tłoczni powinna być wyposażona
w napędy sterowane automatycznie; po stronie ssącej i tłocznej sprężarki w tym
odcinku jedno urządzenie odcinające powinno mieć napęd ręczny.
4. Na orurowaniu gazowym każdej sprężarki po stronie tłocznej przed armaturą
zaporową od strony sprężarki powinna być zainstalowana armatura zaporowa
zwrotna.
5. Orurowanie gazowe sprężarki i armatura powinny być dostosowane do
maksymalnego ciśnienia roboczego po stronie tłocznej.
ż 62. 1. Sprężarki wirowe i ich orurowanie gazowe powinny być zabezpieczone
przed powstawaniem zjawiska pompowania.
2. Sprężarki tłokowe i ich orurowanie gazowe powinny być zabezpieczone przed
pulsacją ciśnienia gazu i drganiami.
3. Orurowanie gazowe sprężarki powinno mieć obieg umożliwiający jej odciążenie w
okresach rozruchu i zatrzymywania, jak również opróżnienie z gazu w wypadkach
awaryjnych.
ż 63. Rurociągi, w których mogą gromadzić się kondensaty i olej, powinny być
wyposażone w urządzenia do ich odprowadzania.
ż 64. 1. Na wejściu do tłoczni gazu powinny być zamontowane filtry o
przepustowości równej co najmniej przepustowości tłoczni oraz co najmniej jeden
filtr rezerwowy.
2. Filtry, w tym filtry siatkowe montowane na czas rozruchu w przewodach
wejściowych sprężarek, powinny być wyposażone w urządzenia do pomiaru spadku
ciśnienia.
ż 65. W razie stosowania zbiorczych rur wydmuchowych należy stosować armaturę
zwrotną na każdej rurze wydmuchowej przed jej połączeniem z rurą zbiorczą.
ż 66. Rurociągi o zróżnicowanych ciśnieniach roboczych w miejscu ich połączenia
powinny być wyposażone w armaturę zaporową i zabezpieczającą, uniemożliwiającą
przekroczenie dopuszczalnego ciśnienia roboczego w rurociągu o niższym
ciśnieniu.
ż 67. 1. Armatura zaporowa zamontowana w technologicznych instalacjach gazowych,
w tym na wejściu i wyjściu z tłoczni, z wyjątkiem armatury zaporowej z napędem
ręcznym, o której mowa w ż 61 ust. 3, powinna być wyposażona dodatkowo w system
zdalnego sterowania.
2. System zdalnego sterowania powinien być uruchamiany z dyspozytorni i
pomieszczenia sprężarek oraz współpracować z systemami zabezpieczenia tłoczni i
zdalnego sterowania ruchem tłoczni.
3. Armatura zaporowa zamontowana na wejściu i wyjściu z tłoczni powinna być
usytuowana poza strefą oddziaływania cieplnego w razie pożaru tłoczni.
ż 68. W miejscach krzyżowania się rurociągów naziemnych z ciągami komunikacji
pieszej i ewakuacyjnymi powinny być wykonane przejścia bezkolizyjne.
ż 69. Tłocznia powinna być wyposażona w instalację do przedmuchiwania i
napełniania gazem obojętnym orurowania i układu roboczego sprężarki.
ż 70. Pomiary parametrów technologicznych tłoczni powinny być dokonywane
przyrządami z odczytem lokalnym, zdalnym lub mieszanym, w zależności od wymagań
eksploatacyjnych.
ż 71. Na terenie tłoczni powinny być wyznaczone wewnętrzne i zewnętrzne strefy
zagrożenia wybuchem, a zainstalowane w nich urządzenia powinny spełniać warunki
dopuszczenia do pracy w tych strefach.
ż 72. 1. Pomieszczenia sprężarek gazu w tłoczni powinny być wyposażone w systemy
wentylacji naturalnej i mechanicznej awaryjnej, zapewniającej wymianę powietrza
w ilości nie pozwalającej na przekroczenie wielkości dolnej granicy wybuchowości
podanych w ust. 2; system awaryjnej wentylacji mechanicznej powinien być
sprzężony z automatycznym wykrywaczem gazu.
2. Automatyczny wykrywacz gazu powinien być nastawiony na następujące zakresy
działania:
1) dla gazu ziemnego:
a) przy 25% dolnej granicy wybuchowości - na włączenie wentylacji awaryjnej,
b) przy 50% dolnej granicy wybuchowości - na wyłączenie sprężarek z ruchu;
2) dla gazu koksowniczego:
a) przy przebywaniu pracowników obsługi w pomieszczeniu tłoczni do 8 godzin i
objętościowej zawartości 0,003% tlenku węgla w powietrzu - na włączenie
wentylacji awaryjnej,
b) przy przebywaniu pracowników obsługi w pomieszczeniu tłoczni do 30 minut i
objętościowej zawartości 0,008% tlenku węgla w powietrzu - na włączenie
sygnalizacji alarmowej.
ż 73. 1. Otwory wentylacyjne dla wlotów powietrza oraz czerpnie powietrza dla
silników spalinowych turbin gazowych i silników elektrycznych o konstrukcji
przewietrzanej powinny być usytuowane poza strefami zagrożenia wybuchem.
2. Elementy wentylacji mechanicznej nie mogą wpływać na działanie czujników
urządzeń ostrzegających i sygnalizacyjnych.
ż 74. 1. W tłoczniach gazu bez stałej obsługi pomieszczenia sprężarek powinny
być wyposażone w stałe urządzenia gaśnicze.
2. Pomieszczenia sprężarek powinny być wyposażone w urządzenia sygnalizujące
pożar, których działanie jest sprzężone z:
1) automatycznym uruchamianiem systemu gaśniczego w tłoczniach bez stałej
obsługi,
2) automatycznym zatrzymaniem sprężarek, odcięciem dopływu gazu do tłoczni wraz
z obniżeniem ciśnienia gazu w układzie technologicznym,
3) blokadą mechanicznej wentylacji awaryjnej.
ż 75. Pomieszczenia sprężarek powinny być wyposażone w wyjścia na zewnątrz w
ilości zależnej od długości drogi dojścia, co najmniej jednak w dwa na każdej
kondygnacji.
ż 76. W pomieszczeniach sprężarek kondygnacje powinny być rozdzielone podestami
ażurowymi.
ż 77. Pomieszczenia sprężarek gazu powinny być tak wykonane, aby chronić obsługę
i otoczenie od nadmiernego hałasu i drgań.
ż 78. Przewody odprowadzające gaz z uszczelnień ruchowych sprężarek, armatury
upustowej i zaworów bezpieczeństwa zamontowanych wewnątrz pomieszczeń powinny
być wyprowadzone na zewnątrz w sposób zapewniający bezpieczeństwo.
ż 79. 1. Fundament i posadowienie sprężarki powinny przejmować obciążenia
dynamiczne i statyczne pochodzące od sprężarki i napędu oraz obciążenia
pochodzące z orurowania gazowego sprężarki.
2. Fundamenty betonowe sprężarek powinny być zabezpieczone przed infiltracją
przecieków oleju.
ż 80. System uszczelniający sprężarki wirowej powinien być zaprojektowany na
maksymalne ciśnienie tłoczenia i uniemożliwiać wypływ gazu we wszystkich stanach
eksploatacyjnych.
ż 81. Spalinowe silniki gazowe do napędu sprężarek powinny być wyposażone w:
1) zawór na przewodzie doprowadzającym paliwo gazowe do silnika, zamykający się
automatycznie w razie stanu awaryjnego,
2) układ wylotowy spalin z silnika zapewniający bezpieczny ich wypływ po
detonacji w układzie spalinowym,
3) przewód rurowy odpowietrzający skrzynię korbową silnika spalinowego,
wyprowadzony na zewnątrz pomieszczenia i wyposażony w oddzielacz oleju,
4) zawory wydmuchowe na skrzyni korbowej silnika spalinowego zaopatrzone w
zabezpieczenia przeciwogniowe.
ż 82. Sprężarka gazu powinna być wyposażona w urządzenia i instalacje
zabezpieczające co najmniej przed przekroczeniem:
1) nadmiernego spadku ciśnienia ssania,
2) nadmiernego wzrostu ciśnienia tłoczenia,
3) dopuszczalnej różnicy ciśnień między ssaniem a tłoczeniem.
ż 83. Zespoły sprężarek i ich napędów powinny być wyposażone w oddzielne systemy
zabezpieczające parametry ich pracy.
ż 84. Obiekty tłoczni powinny być wyposażone w urządzenia:
1) ochrony odgromowej oraz systemy wyrównujące potencjały elektryczne w
rurociągach,
2) ograniczające emisję do powietrza szkodliwych związków chemicznych zawartych
w spalinach do wartości określonych Polskimi Normami oraz odrębnymi przepisami,
3) instalacje pozwalające na prowadzenie gospodarki olejowej, wodnej i ściekowej
w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami ochrony środowiska.
ż 85. 1. Tłocznia gazu powinna być co najmniej dwustronnie zasilana w energię
elektryczną z niezależnych linii energetycznych z przełącznikiem automatycznym
zasilania przy zaniku napięcia na jednej z linii.
2. W tłoczniach z silnikami spalinowymi drugie zasilanie w energię elektryczną
może być zastąpione przez agregat prądotwórczy włączany automatycznie.
ż 86. Pomieszczenia sprężarek i teren, na którym znajduje się technologiczna
instalacja gazowa, powinny być wyposażone w oświetlenie awaryjne włączane
automatycznie po zaniku oświetlenia podstawowego i być wykonane zgodnie z
Polskimi Normami oraz odrębnymi przepisami.
ż 87. 1. Złącza spawane technologicznych instalacji gazowych i orurowania
gazowego sprężarek powinny być poddane nie niszczącym badaniom radiograficznym
lub ultradźwiękowym.
2. Wadliwość złączy spawanych badanych na całym obwodzie rury radiograficznie
lub ultradźwiękowo nie powinna być w klasie wyższej niż R2 lub U2 według
Polskich Norm.
ż 88. Technologiczne instalacje gazowe i orurowanie gazowe sprężarek powinny być
poddane próbie wytrzymałości o ciśnieniu równym co najmniej 1,5 maksymalnego
ciśnienia roboczego.
ż 89. Warunki wykonania i odbioru pozostałych obiektów i instalacji tłoczni
powinny być zgodne z Polskimi Normami i odrębnymi przepisami.
Rozdział 6
Zmiany w przepisach obowiązujących i przepisy końcowe
ż 90. W rozporządzeniu Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 31 sierpnia 1993 r. w
sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach produkcji, przesyłania i
rozprowadzania gazu (paliw gazowych) oraz prowadzących roboty
budowlano-montażowe sieci gazowych (Dz. U. Nr 83, poz. 392 i Nr 115, poz. 513)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 87 w ust. 2 skreśla się wyrazy "Zbiorniki robocze środka nawaniającego
powinny znajdować się poza obrębem budynku stacji gazowej.",
2) ż 88 otrzymuje brzmienie:
"ż 88. Pomieszczenia nawanialni powinny być wyposażone w wentylację
grawitacyjną, a w nawanialniach ze stałą obsługą - dodatkowo w wentylację
mechaniczną awaryjną."
ż 91. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do gazociągów, stacji gazowych,
punktów redukcyjnych i tłoczni wybudowanych przed dniem wejścia w życie
rozporządzenia, a także gazociągów, stacji gazowych, punktów redukcyjnych i
tłoczni, dla których przed tym dniem wydano pozwolenie na budowę.
ż 92. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Przemysłu i Handlu: K. Ścierski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 14 listopada
1995 r. (poz. 686)
Załącznik nr 1
ODLEGŁOŚCI PODSTAWOWE OD OBIEKTÓW TERENOWYCH DLA GAZOCIĄGÓW UKŁADANYCH W ZIEMI O
CIŚNIENIU GAZU NIE WIĘKSZYM NIŻ 0,4 MPa
Lp.Rodzaje obiektów terenowychObrys obiektu terenowegoOdległość podstawowa
gazociągów [m]
1234
1budynkirzut obiektu w poziomie terenu1,5
2tory kolejowe magistralne pierwszo- i drugorzędnedla torów ułożonych:
1) w poziomie terenu - skrajna szyna toru
2) w wykopie - górna krawędź wykopu,
3) na nasypie - podstawa nasypu5,0
3tory kolejowe znaczenia miejscowego3,0
4tory tramwajoweskrajna szyna toru1,0
5przewody kanalizacyjne, kanały sieci cieplnej, wodociągi, kanalizacja
kablowa i inne kanały mające połączenie z pomieszczeniami dla ludzi i
zwierzątskrajnia rury, kanału lub studni1,5
6przewody kanalizacyjne, kanały sieci cieplnej, wodociągi, kanalizacja
kablowa i inne kanały nie mające połączenia z pomieszczeniami dla ludzi i
zwierzątskrajnia rury, kanału lub studni1,0
7kable ziemne elektroenergetyczne o napięciu:skrajnia kabla0,5
- do 15 kV
- powyżej 15 kV1,0
8słupy linii elektroenergetycznych o napięciu do 1 kV, telekomunikacyjnych
i trakcyjnych tramwajowych oraz inne podporyrzut fundamentu słupa,
podpory0,5
9napowietrzna linia elektroenergetyczna o napięciu:rzut poziomy skrajnego
przewodu linii elektroenergetycznych0,5
- do 1 kV
- powyżej 1 kV do 30 kV4,0
- powyżej 30 kV do 110 kV8,0
- powyżej 110 kV15,0
10stacje transformatorów elektroenergetycznych o napięciu:od obrysu
zewnętrznego uziemienia stacji4,0
- do 15 kV, zasilane liniami napowietrznymi
- do 15 kV, zasilane kablami5,0
- powyżej 15 kVod zewnętrznego ogrodzenia stacji10,0
11drzewaod skrajni pnia drzewa1,5

Załącznik nr 2
ODLEGŁOŚCI PODSTAWOWE GAZOCIĄGÓW UKŁADANYCH W ZIEMI O CIŚNIENIU GAZU POWYŻEJ 0,4
MPa DO 10 Mpa OD OBRYSÓW OBIEKTÓW TERENOWYCH
Lp.Rodzaj obiektów terenowychCiśnienie nominalne gazociągu [MPa]powyżej
0,4 do 1,2powyżej 1,2 do 2,5powyżej 2,5 do 10
Średnica gazociągu [mm]do 300powyżej 300do 300powyżej 300do 300powyżej 300
do 500powyżej 500 do 800powyżej 800
Obrys obiektu terenowegoOdległość podstawowa [m]
1234567891011
1Miasta i zespoły wiejskich budynków mieszkalnych o zwartej zabudowielinia
zwartej zabudowy15202030255075100
2Budynki użyteczności publicznej i zamieszkania zbiorowegood granicy
terenu152525403565100100
3Budynki mieszkalne zabudowy jedno- i wielorodzinnejrzut
budynku1520202520355075
4Wolno stojące budynki niemieszkalne (stodoły, szopy, garaże)rzut
budynku810152015253040
5Obiekty zakładów przemysłowychod granicy terenu15202030255075100
6Tory kolejowe magistralne pierwszo- i drugorzędnedla torów
ułożonych:15202025205075100
1) w poziomie terenu - skrajna szyna toru
7Tory kolejowe znaczenia miejscowego i tory tramwajowe2) w wykopie - górna
krawędź wykopu1015152015304050
3) na nasypie - podstawa nasypu
8Mosty i wiaduktylico czołowej ściany przyczółka15202030255075100
9Parkingi dla samochodówgranica terenu1015202020304050
10Wały przeciwpowodziowepodstawa wału55555588
11Uregulowane rzeki, potoki i rowy melioracyjne lub inne obiektygórna
krawędź brzegu55555588
12Przewody kanalizacyjne, kanały sieci cieplnej, kanalizacja kablowa i
wodociągi mające bezpośrednie połączenie z pomieszczeniami dla ludzi i
zwierzątskrajnia rury, kabla, kanału lub studni1010151515202025
13Przewody kanalizacyjne, kanały sieci cieplnej, wodociągi, kanalizacja
kablowa, kable elektroenergetyczne, telekomunikacyjne nie mające
połączenia z pomieszczeniami dla ludzi i zwierząt13155788
14Napowietrzne linie telekomunikacyjne. Napowietrzne linie
elektroenergetyczne o napięciu:rzut poziomy skrajnego przewodu linii
napowietrznej22222255
- do 1 kV
- powyżej 1 kV do 30 kV5555551010
- powyżej 30 kV do 110 kV1010101010101515
- powyżej 110 kV2020202020202020
15Stacje transformatorów elektroenergetycznych o napięciu:od obrysu
zewnętrznego uziemienia stacji5555551010
- do 15 kV
16- powyżej 15 kVod zewnętrznego ogrodzenia stacji1010101010101515


1. Odległość zmniejszoną w stosunku do odległości podstawowych można przyjąć,
stosując zmniejszenie naprężenia zredukowanego w ściance rury. Jeżeli odległość
gazociągu od obiektu terenowego wynosi co najmniej:
1) 75% odległości podstawowych, naprężenie zredukowane należy zmniejszyć o 10%,
2) 50% odległości podstawowych, naprężenie zredukowane należy zmniejszyć o 20%,
3) 25% odległości podstawowych, naprężenie zredukowane należy zmniejszyć o 30%.
2. Jeżeli naprężenie zredukowane w ściance rury zostało zmniejszone 30%,
gazociąg powinien być usytuowany w odległości nie mniejszej od obiektu
terenowego niż:
1) 10 m dla gazociągów o ciśnieniu nominalnym do 1,2 MPa włącznie i 15 m dla
gazociągów o ciśnieniu nominalnym większym niż 1,2 MPa,
2) 5 m dla gazociągów o ciśnieniu nominalnym do 2,5 MPa włącznie i 10 m dla
gazociągów o ciśnieniu nominalnym większym niż 2,5 MPa,
pod warunkiem założenia na gazociąg rury ochronnej, kończącej się od obrysu
obiektu terenowego w odległości wynoszącej co najmniej
25% odpowiedniej odległości podstawowej, jednak nie mniejszej niż 10 m dla
gazociągów o ciśnieniu nominalnym do 1,2 MPa włącznie
i 15 m dla gazociągów o ciśnieniu nominalnym większym niż 1,2 MPa. Długość rury
ochronnej nie może być większa niż 100 m.
3. Odległość zmniejszona między gazociągiem i przewodami kanalizacyjnymi i
kanałami mającymi bezpośrednie połączenie z pomieszczeniami dla ludzi i zwierząt
nie może wynosić mniej niż 8 m, po warunkiem że na całym odcinku gazociągu, dla
którego przyjęto odległość zmniejszoną:
1) zmniejszy się naprężenie zredukowane w ściance rury o 30%,
2) sprawdzi się metodami nie niszczącymi wszystkie połączenia spawane,
3) zastosuje się sączek węchowy liniowy.
4. Odległości zmniejszonych nie należy stosować w odniesieniu do napowietrznych
linii elektroenergetycznych o napięciu większym niż 1 kV i elektroenergetycznych
stacji transformatorowych. Na terenach zabudowanych dopuszcza się przyjęcie
odległości zmniejszonej, wynoszącej 25% odległości podstawowej między skrajnym
przewodem linii elektroenergetycznej lub elektroenergetycznej stacji
transformatorowej a projektowanym gazociągiem, pod warunkiem zastosowania
zmniejszonego naprężenia zredukowanego w ściance rury o 30%.
Załącznik nr 3
MINIMALNA LICZBA BADANYCH ZŁĄCZY SPAWANYCH W GAZOCIĄGU METODAMI NIE NISZCZĄCYMI
Lp.Ciśnienie w gazociągu [MPa]Odległość gazociągu od obiektów
terenowychMinimalny procent badanych złączy spawanych
Rodzaj próby gazociągu
pneumatycznahydrauliczna
12345
1powyżej 0,4 do 2,5podstawowa lub zmniejszona2010
2powyżej 2,5 do 6,3podstawowa4020
3zmniejszona od podstawowej do 50 i 75%6040
4zmniejszona od podstawowej do 25%8060
5powyżej 6,3 do 10podstawowa6030
6zmniejszona od podstawowej do 50 i 75%8050
7zmniejszona od podstawowej do 25%10070


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA KONSULARNA
między Rzecząpospolitą Polską a Federacją Rosyjską,
sporządzona w Moskwie dnia 22 maja 1992 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 140, poz. 687)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 22 maja 1992 r. w Moskwie została sporządzona Konwencja konsularna między
Rzecząpospolitą Polską a Federacją Rosyjską w następującym brzmieniu:
KONWENCJA KONSULARNA
między Rzecząpospolitą Polską a Federacją Rosyjską
Rzeczpospolita Polska i Federacja Rosyjska
wyrażając wolę zacieśnienia dobrosąsiedzkich stosunków, umocnienia przyjaźni i
pogłębienia wzajemnie korzystnej współpracy,
kierując się pragnieniem uregulowania i rozwijania stosunków konsularnych między
obydwoma Państwami na zasadach jak najdalej idących ułatwień w ochronie praw i
interesów ich obywateli,
potwierdzając, że postanowienia Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych,
sporządzonej w Wiedniu dnia 24 kwietnia 1963 r., stosowane będą w sprawach,
które nie zostały wyraźnie uregulowane w niniejszej konwencji,
postanowiły zawrzeć Konwencję konsularną i uzgodniły, co następuje:
Rozdział I
Definicje
Artykuł 1
1. Stosowane w niniejszej konwencji wyrażenia mają niżej określone znaczenie:
1) "urząd konsularny" oznacza każdy konsulat generalny, konsulat, wicekonsulat
lub agencję konsularną;
2) "okręg konsularny" oznacza obszar wyznaczony urzędowi konsularnemu do
wykonywania funkcji konsularnych;
3) "kierownik urzędu konsularnego" oznacza osobę powołaną do działania w tym
charakterze;
4) "urzędnik konsularny" oznacza każdą osobę, włącznie z kierownikiem urzędu
konsularnego, powołaną w tym charakterze do wykonywania funkcji konsularnych;
5) "pracownik konsularny" oznacza każdą osobę zatrudnioną w służbie
administracyjnej lub technicznej urzędu konsularnego;
6) "członek personelu służby" oznacza każdą osobę zatrudnioną w służbie domowej
urzędu konsularnego;
7) "członkowie urzędu konsularnego" oznacza urzędników konsularnych, pracowników
konsularnych oraz członków personelu służby;
8) "członek personelu prywatnego" oznacza osobę zatrudnioną wyłącznie w służbie
prywatnej członka urzędu konsularnego;
9) "członek rodziny" oznacza małżonkę albo małżonka członka urzędu konsularnego,
ich dzieci i rodziców, pod warunkiem że wspólnie z nim zamieszkują i są na
utrzymaniu członka urzędu konsularnego;
10) "pomieszczenia konsularne" oznacza budynki lub części budynków i tereny
przyległe do nich, niezależnie od tego, czyją są własnością, używane wyłącznie
dla celów urzędu konsularnego, włącznie z rezydencją kierownika urzędu
konsularnego;
11) "archiwa konsularne" oznacza wszystkie pisma, dokumenty, korespondencję,
książki, filmy, techniczne zasoby gromadzenia i wykorzystania informacji,
rejestry urzędu konsularnego oraz szyfry i kody, kartoteki, jak również
przedmioty wyposażenia służące do ich zabezpieczenia i przechowywania;
12) "statek" oznacza każdą jednostkę pływającą, upoważnioną do podnoszenia
bandery Państwa wysyłającego lub zarejestrowaną w tym Państwie, z wyjątkiem
okrętów wojennych;
13) "statek powietrzny" oznacza każdą jednostkę latającą, zarejestrowaną w
państwie wysyłającym i uprawnioną do używania oznaki przynależności tego
Państwa, z wyjątkiem wojskowych jednostek latających.
2. Postanowienia niniejszej konwencji dotyczące obywateli Państwa wysyłającego
mają odpowiednie zastosowanie do osób prawnych.
Rozdział II
Ustanawianie urzędów konsularnych oraz mianowanie członków urzędu konsularnego
Artykuł 2
1. Urząd konsularny może być ustanowiony na terytorium Państwa przyjmującego
jedynie za zgodą tego Państwa.
2. Siedziba urzędu konsularnego, jego klasa i okręg konsularny są ustalane przez
Państwo wysyłające i podlegają aprobacie Państwa przyjmującego.
3. Późniejsze zmiany siedziby urzędu konsularnego, jego klasy i okręgu
konsularnego mogą być dokonywane przez Państwo wysyłające jedynie za zgodą
Państwa przyjmującego.
4. Zgoda Państwa przyjmującego jest również wymagana, jeżeli konsulat generalny
lub konsulat pragnie otworzyć wicekonsulat lub agencję konsularną w innej
miejscowości niż ta, w której sam jest ustanowiony.
5. Uprzednia wyraźna zgoda Państwa przyjmującego jest również wymagana dla
otworzenia biura, stanowiącego część istniejącego urzędu konsularnego, poza jego
siedzibą.
Artykuł 3
1. Kierownik urzędu konsularnego będzie dopuszczony do wykonywania swych funkcji
po przedłożeniu listów komisyjnych i po udzieleniu exequatur przez Państwo
przyjmujące.
2. Państwo wysyłające przekazuje listy komisyjne za pośrednictwem swojego
przedstawicielstwa dyplomatycznego lub inną stosowną drogą ministerstwu spraw
zagranicznych Państwa przyjmującego. Listy komisyjne zawierają imiona, nazwisko
i stopień kierownika urzędu konsularnego, obywatelstwo, okręg konsularny, w
którym ma on wykonywać swoje funkcje, oraz siedzibę urzędu konsularnego.
3. Po złożeniu listów komisyjnych Państwo przyjmujące udzieli w możliwie
najkrótszym czasie exequatur.
4. Do czasu udzielenia exequatur Państwo przyjmujące może wydać kierownikowi
urzędu konsularnego zgodę na tymczasowe wykonywanie jego funkcji.
5. Z chwilą dopuszczenia do wykonywania funkcji, nawet tymczasowo, organy
Państwa przyjmującego podejmą niezbędne środki, aby kierownik urzędu
konsularnego mógł wykonywać swoje funkcje.
Artykuł 4
Ministerstwo spraw zagranicznych Państwa przyjmującego będzie pisemnie
powiadamiane:
1) o przybyciu do urzędu członka urzędu konsularnego po mianowaniu, jego
ostatecznym wyjeździe lub o zakończeniu wykonywania obowiązków oraz o wszystkich
innych zmianach mających wpływ na jego status, które mogą powstać w czasie
zatrudnienia w urzędzie konsularnym;
2) o przybyciu i ostatecznym wyjeździe osoby należącej do rodziny członka urzędu
konsularnego oraz, jeżeli to ma miejsce, o fakcie, że jakaś osoba staje się lub
przestaje być członkiem rodziny;
3) o przybyciu i ostatecznym wyjeździe członka personelu prywatnego oraz
zakończeniu jego służby;
4) o zatrudnieniu i zwolnieniu osoby zamieszkałej na stałe w Państwie
przyjmującym jako członka urzędu konsularnego lub członka personelu prywatnego.
Artykuł 5
1. Właściwe organy Państwa przyjmującego wydają bezpłatnie każdemu urzędnikowi
konsularnemu odpowiedni dokument stwierdzający jego tożsamość i stanowisko.
2. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się także do pracowników
konsularnych, członków personelu służby oraz członków personelu prywatnego, pod
warunkiem że osoby te nie są obywatelami Państwa przyjmującego ani nie posiadają
w tym Państwie stałego miejsca pobytu.
3. Postanowienia ust. 1 i 2 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio do
członków rodzin.
Artykuł 6
Urzędnikiem konsularnym może być jedynie obywatel Państwa wysyłającego nie
mający w Państwie przyjmującym stałego miejsca pobytu i nie wykonujący w tym
Państwie, poza swoimi funkcjami urzędowymi, żadnej innej działalności o
charakterze zarobkowym.
Artykuł 7
Państwo przyjmujące może w każdej chwili, bez obowiązku uzasadniania swojej
decyzji, powiadomić, w drodze dyplomatycznej lub inną stosowną drogą, Państwo
wysyłające o tym, że exequatur udzielone kierownikowi urzędu konsularnego
zostało cofnięte albo że urzędnik konsularny został uznany za persona non grata
lub że jakikolwiek inny członek urzędu konsularnego jest osobą niepożądaną. W
tym przypadku Państwo wysyłające powinno odwołać taką osobę, jeżeli przystąpiła
już do wykonywania funkcji. Jeżeli Państwo wysyłające nie wypełni w rozsądnym
terminie tego obowiązku, Państwo przyjmujące może przestać uznawać taką osobę za
członka urzędu konsularnego.
Artykuł 8
Państwo wysyłające może powierzyć swemu urzędowi konsularnemu ustanowionemu w
innym państwie wykonywanie funkcji konsularnych w państwie trzecim po
notyfikacji o tym zainteresowanym państwom i przy braku wyraźnego sprzeciwu
któregokolwiek z nich.
Artykuł 9
Po odpowiedniej notyfikacji Państwu przyjmującemu i w braku jego sprzeciwu urząd
konsularny Państwa wysyłającego może wykonywać w Państwie przyjmującym funkcje
konsularne na rzecz państwa trzeciego.
Artykuł 10
Jeżeli Umawiające się Strony wyrażą zgodę na mianowanie honorowych urzędników
konsularnych, w takim przypadku będą zawarte odrębne porozumienia uwzględniające
postanowienia niniejszej konwencji, normy prawa międzynarodowego i praktykę
międzynarodową.
Rozdział III
Ułatwienia, przywileje i immunitety
Artykuł 11
1. Państwo przyjmujące udzieli urzędowi konsularnemu wszelkich ułatwień w
wykonywaniu jego funkcji i zastosuje odpowiednie środki w tym celu, aby
członkowie urzędu konsularnego mogli wykonywać swą działalność urzędową oraz
korzystać z praw, przywilejów i immunitetów przewidzianych w niniejszej
konwencji. Państwo przyjmujące podejmie odpowiednie kroki w celu zapewnienia
bezpieczeństwa urzędu konsularnego.
2. Państwo przyjmujące będzie traktowało urzędników konsularnych oraz członków
ich rodzin z należnym szacunkiem i zastosuje wszelkie odpowiednie środki dla
zapobieżenia jakiemukolwiek zamachowi na ich osoby, wolność lub godność.
Artykuł 12
1. Jeżeli kierownik urzędu konsularnego nie ma możności wykonywania swych
funkcji lub jeżeli stanowisko kierownika urzędu konsularnego jest nie obsadzone,
jako kierownik urzędu konsularnego może czasowo działać tymczasowy kierownik.
2. Imiona i nazwisko tymczasowego kierownika są notyfikowane przez
przedstawicielstwo dyplomatyczne Państwa wysyłającego ministerstwu spraw
zagranicznych Państwa przyjmującego. Notyfikacja ta powinna być w zasadzie
dokonana uprzednio. Państwo przyjmujące może uzależnić od swej zgody
dopuszczenie - jako tymczasowego kierownika - osoby, która nie jest
przedstawicielem dyplomatycznym ani urzędnikiem konsularnym Państwa wysyłającego
w Państwie przyjmującym.
3. Właściwe organy Państwa przyjmującego powinny udzielać tymczasowemu
kierownikowi pomocy i ochrony. W czasie gdy kieruje on urzędem, postanowienia
niniejszej konwencji mają do niego zastosowanie na tych samych zasadach jak do
kierownika danego urzędu konsularnego. Państwo przyjmujące nie jest jednak
obowiązane do przyznawania tymczasowemu kierownikowi ułatwień, przywilejów i
immunitetów, z których korzystanie przez kierownika urzędu konsularnego
uzależnione jest od warunków, których nie spełnia tymczasowy kierownik.
4. Gdy w okolicznościach przewidzianych w ust. 1 niniejszego artykułu
tymczasowym kierownikiem jest mianowany przez Państwo wysyłające członek
personelu dyplomatycznego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub przedstawiciel
ministerstwa spraw zagranicznych Państwa wysyłającego, korzysta on z przywilejów
i immunitetów dyplomatycznych.
Artykuł 13
1. Państwo wysyłające ma prawo, na warunkach przewidzianych przez ustawy i inne
przepisy Państwa przyjmującego:
1) nabywać na własność, posiadać lub wynajmować tereny, budynki lub części
budynków, z przeznaczeniem na siedzibę urzędu konsularnego, na rezydencję
kierownika urzędu konsularnego lub na mieszkania innych członków urzędu
konsularnego;
2) budować lub przystosowywać dla tych samych celów budynki na nabytych
terenach;
3) przenosić prawa własności terenów, budynków lub części budynków.
2. Państwo przyjmujące powinno w razie potrzeby pomóc urzędowi konsularnemu w
uzyskaniu odpowiednich mieszkań dla jego członków.
3. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu nie zwalniają Państwa wysyłającego
od obowiązku stosowania się do przepisów i ograniczeń w zakresie budownictwa,
urbanistyki i ochrony zabytków, mających zastosowanie na obszarze, gdzie
znajdują się odnośne tereny, budynki lub ich części.
Artykuł 14
1. Godło Państwa wysyłającego wraz z odpowiednim napisem w języku Państwa
wysyłającego i w języku Państwa przyjmującego, oznaczającym urząd konsularny,
może być umieszczone na budynku, w którym mieści się urząd konsularny, i na
rezydencji kierownika tego urzędu.
2. Flaga Państwa wysyłającego może być wywieszona na budynku, w którym mieści
się urząd konsularny, i na rezydencji kierownika urzędu konsularnego.
3. Kierownik urzędu konsularnego może również umieszczać na swoich środkach
transportu flagę Państwa wysyłającego.
Artykuł 15
1. Pomieszczenia konsularne są nietykalne. Organy Państwa przyjmującego nie mogą
do nich wkraczać bez zgody kierownika urzędu konsularnego, kierownika
przedstawicielstwa dyplomatycznego Państwa wysyłającego albo osoby wyznaczonej
przez jednego z nich.
2. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się również do pomieszczeń
mieszkalnych urzędników konsularnych i pracowników konsularnych.
Artykuł 16
Pomieszczenia konsularne, ich urządzenia, mienie urzędu konsularnego i jego
środki transportu nie podlegają żadnej formie rekwizycji dla celów obrony
narodowej, użyteczności publicznej lub dla innych celów Państwa przyjmującego.
Artykuł 17
1. Pomieszczenia urzędu konsularnego, rezydencja kierownika urzędu konsularnego,
a także mieszkania członków urzędu konsularnego, których właścicielem lub
najemcą jest Państwo wysyłające lub jakakolwiek osoba działająca w jego imieniu,
są zwolnione od wszelkich opłat i podatków państwowych, regionalnych i
komunalnych, z wyjątkiem opłat należnych za świadczenie określonych usług.
2. Zwolnień przewidzianych w ust. 1 niniejszego artykułu nie stosuje się do
opłat i podatków ciążących - na podstawie ustaw i innych przepisów Państwa
przyjmującego - na osobie, która zawarła umowę z Państwem wysyłającym lub z
osobą działającą w jego imieniu.
3. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się również do środków
transportu będących własnością Państwa wysyłającego i przeznaczonych do celów
urzędu konsularnego.
Artykuł 18
Archiwa i dokumenty konsularne są nietykalne w każdym czasie, niezależnie od
tego, gdzie się znajdują.
Artykuł 19
1. Państwo przyjmujące dopuszcza i ochrania swobodę porozumiewania się urzędu
konsularnego dla wszelkich celów urzędowych. Przy porozumiewaniu się z rządem,
przedstawicielstwami dyplomatycznymi oraz innymi urzędami konsularnymi Państwa
wysyłającego, bez względu na to, gdzie się znajdują, urząd konsularny może
używać wszelkich odpowiednich środków łączności, włącznie z kurierami
dyplomatycznymi lub konsularnymi, pocztą dyplomatyczną lub konsularną, jak
również korespondencją sporządzoną kodem lub szyfrem. Urząd konsularny może
zainstalować i używać radiowego urządzenia nadawczo-odbiorczego jedynie za zgodą
Państwa przyjmującego.
2. Korespondencja urzędowa urzędu konsularnego jest nietykalna. Wyrażenie
"korespondencja urzędowa" oznacza wszelką korespondencję dotyczącą urzędu
konsularnego i jego funkcji.
3. Poczta konsularna powinna posiadać widoczne zewnętrzne oznaczenia jej
charakteru i może zawierać jedynie korespondencję urzędową, jak również
dokumenty i przedmioty przeznaczone wyłącznie do celów urzędowych.
4. Poczta konsularna nie podlega otwarciu ani zatrzymaniu. Jeżeli jednak
właściwe organy Państwa przyjmującego mają poważne podstawy, aby przypuszczać,
że poczta zawiera inne przedmioty niż korespondencja, dokumenty i przedmioty
określone w ust. 3 niniejszego artykułu, mogą prosić, aby poczta ta została
otwarta w ich obecności przez upoważnionego przedstawiciela Państwa
wysyłającego. Jeżeli organy Państwa wysyłającego odmówią zastosowania się do tej
prośby, poczta zostanie zwrócona do miejsca, skąd pochodzi.
5. Kurier konsularny powinien być zaopatrzony w urzędowy dokument stwierdzający
jego status i określający liczbę paczek stanowiących pocztę konsularną. Kurierem
konsularnym może być tylko obywatel Państwa wysyłającego nie posiadający miejsca
pobytu stałego w Państwie przyjmującym. Przy wykonywaniu swoich funkcji kurier
konsularny znajduje się pod ochroną Państwa przyjmującego i korzysta z
nietykalności osobistej oraz nie podlega zatrzymaniu, aresztowaniu ani
ograniczeniu wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie.
6. Poczta konsularna może być powierzona kapitanowi statku lub dowódcy statku
powietrznego. Kapitan lub dowódca będzie zaopatrzony w urzędowy dokument
określający liczbę paczek stanowiących pocztę konsularną, jednakże nie będzie on
uważany za kuriera konsularnego. Urzędnik konsularny może swobodnie odebrać
pocztę konsularną bezpośrednio od kapitana statku albo dowódcy statku
powietrznego i przekazać taką pocztę w ten sam sposób.
Artykuł 20
1. Urzędnik konsularny korzysta z immunitetu od jurysdykcji karnej, cywilnej i
administracyjnej Państwa przyjmującego. Korzysta on z nietykalności osobistej i
w związku z tym nie podlega zatrzymaniu, aresztowaniu ani ograniczeniu wolności
osobistej w jakiejkolwiek innej formie.
2. Pracownik konsularny oraz członek personelu służby korzystają z immunitetu od
jurysdykcji karnej, cywilnej i administracyjnej Państwa przyjmującego w
odniesieniu do czynności wykonywanych w zakresie ich obowiązków urzędowych.
3. Postanowień ust. 1 i 2 niniejszego artykułu nie stosuje się do spraw
cywilnych:
1) wynikłych z zawarcia przez członka urzędu konsularnego umowy, w której nie
występował on wyraźnie lub w sposób dorozumiany jako przedstawiciel Państwa
wysyłającego;
2) wytoczonych na skutek szkody powstałej w wyniku wypadku spowodowanego przez
członka urzędu konsularnego w Państwie przyjmującym jakimkolwiek środkiem
transportu;
3) dotyczących spadków, w których członek urzędu konsularnego występuje jako
spadkobierca, zapisobierca, wykonawca testamentu, zarządca lub kurator spadku w
charakterze osoby prywatnej.
4. Postanowienia ust. 1-3 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio do
członków rodzin, pod warunkiem że zamieszkują oni we wspólnocie domowej i nie są
obywatelami Państwa przyjmującego.
Artykuł 21
1. Państwo wysyłające może zrzec się przywilejów i immunitetów określonych w
ust. 1 i 2 artykułu 20 niniejszej konwencji. To zrzeczenie się będzie zawsze
wyraźne i notyfikowane Państwu przyjmującemu.
2. Wszczęcie przez członka urzędu konsularnego postępowania w przypadku, w
którym mógłby korzystać z immunitetu jurysdykcyjnego, pozbawia go prawa
powoływania się na immunitet w stosunku do jakiegokolwiek powództwa wzajemnego,
bezpośrednio związanego z powództwem głównym.
3. Zrzeczenie się immunitetu jurysdykcyjnego co do postępowania cywilnego lub
administracyjnego nie jest uważane za pociągające za sobą zrzeczenie się
immunitetu od środków wykonania orzeczenia; w stosunku do takich środków
niezbędne jest odrębne zrzeczenie się.
Artykuł 22
1. Członek urzędu konsularnego może być wezwany do składania zeznań w
charakterze świadka przed sądami i innymi właściwymi organami Państwa
przyjmującego. Jeżeli urzędnik konsularny odmawia stawienia się lub złożenia
zeznań, nie można wobec niego stosować żadnego środka przymusu ani sankcji.
Pracownik konsularny i członek personelu służby nie mogą odmówić złożenia
zeznań, z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 3 niniejszego artykułu.
2. Organ Państwa przyjmującego, wzywający członka urzędu konsularnego do
złożenia zeznań, nie powinien utrudniać wykonywania jego obowiązków służbowych.
Może odebrać takie zeznanie od członka urzędu konsularnego w urzędzie
konsularnym, rezydencji lub w jego mieszkaniu.
3. Członek urzędu konsularnego nie jest zobowiązany do składania zeznań co do
spraw związanych z wykonywaniem swych obowiązków urzędowych ani do przedkładania
urzędowej korespondencji lub innych dokumentów z archiwów konsularnych.
Postanowienie to ma również zastosowanie do członków rodziny członka urzędu
konsularnego oraz do członków personelu prywatnego w odniesieniu do faktów,
które są związane z działalnością urzędu konsularnego.
4. Członek urzędu konsularnego nie jest zobowiązany do udzielania opinii jako
rzeczoznawca prawa Państwa wysyłającego.
Artykuł 23
Członek urzędu konsularnego, jak również członkowie jego rodziny są zwolnieni w
Państwie przyjmującym od wszelkich świadczeń osobistych i od wszelkiej służby
publicznej jakiegokolwiek charakteru, od służby wojskowej oraz od obowiązków
wojskowych, takich jak rekwizycje, kontrybucje i zakwaterowanie.
Artykuł 24
Członek urzędu konsularnego, a także członkowie jego rodziny są zwolnieni od
wszelkich obowiązków przewidzianych przez ustawy i inne przepisy Państwa
przyjmującego odnośnie do rejestracji, zezwolenia na pobyt i innych podobnych
wymagań, jakie dotyczą cudzoziemców.
Artykuł 25
1. Członek urzędu konsularnego, jak również członkowie jego rodziny są zwolnieni
od wszelkich opłat oraz podatków osobistych i rzeczowych - państwowych,
regionalnych i komunalnych, z wyjątkiem:
1) podatków pośrednich tego rodzaju, które zazwyczaj są wliczane w cenę towarów
lub usług;
2) opłat i podatków od prywatnego mienia nieruchomego położonego na terytorium
Państwa przyjmującego, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 17 niniejszej
konwencji;
3) podatków od spadku i podatków od przeniesienia prawa własności, pobieranych
przez Państwo przyjmujące;
4) opłat i podatków od prywatnych dochodów, łącznie z dochodami od kapitału,
mających swe źródło w Państwie przyjmującym, oraz podatków od kapitału
zainwestowanego w przedsiębiorstwach handlowych lub finansowych w Państwie
przyjmującym;
5) opłat rejestracyjnych, sądowych, hipotecznych i stemplowych, z zastrzeżeniem
postanowień artykułu 17 niniejszej konwencji.
2. Członek urzędu konsularnego, zatrudniający osoby, których wynagrodzenia lub
uposażenia nie są zwalniane od podatków od dochodów w Państwie przyjmującym,
powinien wypełniać obowiązki nakładane na pracodawców przez ustawy i inne
przepisy tego Państwa w zakresie pobierania podatków od dochodów.
Artykuł 26
1. Państwo przyjmujące, zgodnie z obowiązującymi ustawami i innymi przepisami,
zezwala na wwóz i wywóz, zwalnia od cła, podatku i opłat, z wyjątkiem opłat od
załadunku, przewozu, przechowywania i wyładunku lub innych usług:
1) przedmioty przeznaczone do oficjalnego użytku urzędu konsularnego;
2) przedmioty, łącznie ze środkami transportu, przeznaczone do osobistego użytku
członków urzędu konsularnego lub członków ich rodzin, zaliczając do nich
przedmioty przeznaczone do ich urządzenia się.
2. Bagaż osobisty urzędnika konsularnego i członków jego rodziny jest zwolniony
od przeprowadzania kontroli, jeśli nie ma poważnych przyczyn wskazujących na to,
że zawiera przedmioty inne niż te, na których wwóz zezwala się stosownie do
punktu 2 ust. 1 niniejszego artykułu, albo przedmioty, których wwóz i wywóz jest
zabroniony stosownie do ustawodawstwa lub przepisów o kwarantannie Państwa
przyjmującego. Takiej kontroli można dokonać wyłącznie w obecności
zainteresowanego urzędnika konsularnego lub członka jego rodziny.
Artykuł 27
Z zastrzeżeniem swych ustaw i innych przepisów dotyczących stref, do których
wstęp ze względu na bezpieczeństwo państwa jest zabroniony lub ograniczony,
Państwo przyjmujące zapewnia wszystkim członkom urzędu konsularnego, jak również
członkom ich rodzin swobodę poruszania się i podróżowania na swym terytorium.
Jednakże we wszystkich przypadkach Państwo przyjmujące zapewni urzędnikowi
konsularnemu wykonywanie jego funkcji.
Artykuł 28
1. Przywileje i immunitety przewidziane w niniejszej konwencji, z wyjątkiem
postanowień ust. 3 i 4 artykułu 22, nie przysługują pracownikom konsularnym oraz
członkom personelu służby, jeżeli są oni obywatelami Państwa przyjmującego lub
mają stałe miejsce pobytu w tym Państwie.
2. Członkowie rodziny członka urzędu konsularnego, który jest obywatelem Państwa
przyjmującego lub ma stałe miejsce pobytu w tym Państwie, oraz członkowie
rodziny członka urzędu konsularnego, którzy są obywatelami Państwa przyjmującego
lub mają stałe miejsce pobytu w tym Państwie albo wykonują w Państwie
przyjmującym działalność o charakterze zarobkowym, nie korzystają, z wyjątkiem
postanowień ust. 3 artykułu 22, z żadnych przywilejów i immunitetów.
3. Z wyjątkiem postanowień ust. 3 artykułu 22, przywileje i immunitety określone
w niniejszej konwencji nie będą przyznawane członkom personelu prywatnego.
4. Państwo przyjmujące będzie wykonywało swą jurysdykcję w stosunku do osób
wyszczególnionych w ust. 1-3 niniejszego artykułu w taki sposób, aby
niepotrzebnie nie utrudniać wykonywania funkcji przez urząd konsularny.
Artykuł 29
Wszystkie osoby, którym stosownie do niniejszej konwencji przysługują przywileje
i immunitety, zobowiązane są, bez uszczerbku dla tych przywilejów i immunitetów,
do poszanowania ustaw i innych przepisów Państwa przyjmującego, łącznie z tymi,
które regulują zasady ruchu środków transportu oraz ich ubezpieczenia.
Rozdział IV
Funkcje konsularne
Artykuł 30
1. Urzędnik konsularny ma prawo, w granicach okręgu konsularnego, wykonywać
funkcje wymienione w niniejszym rozdziale konwencji. Urzędnik konsularny może
oprócz tego wykonywać inne oficjalne funkcje konsularne, jeśli nie są one
sprzeczne z prawem Państwa przyjmującego lub którym Państwo to nie sprzeciwia
się.
2. Urzędnik konsularny, po notyfikacji Państwu przyjmującemu, może działać jako
przedstawiciel Państwa wysyłającego przy każdej organizacji międzynarodowej.
3. Urzędnik konsularny może w związku z wykonywaniem swoich funkcji zwracać się
na piśmie lub ustnie do właściwych organów w swoim okręgu konsularnym, a także
do przedstawicieli władz centralnych Państwa przyjmującego, jeżeli zezwalają na
to ustawy i inne przepisy lub zwyczaje tego Państwa oraz odpowiednie umowy
międzynarodowe.
4. Urzędnik konsularny ma prawo do pobierania opłat konsularnych zgodnie z
ustawodawstwem Państwa wysyłającego. Kwoty pobierane z tytułu tych opłat są
wolne do wszelkich podatków i opłat Państwa przyjmującego.
Artykuł 31
Urzędnik konsularny ma prawo bronić interesów Państwa wysyłającego i jego
obywateli.
Artykuł 32
1. Urzędnik konsularny popiera rozwój stosunków handlowych, gospodarczych,
naukowych i kulturalnych, przyczynia się do rozwoju przyjaznych stosunków między
Państwem wysyłającym i Państwem przyjmującym oraz sprzyja kontaktom między ich
obywatelami.
2. Urzędnik konsularny, we współdziałaniu z organami i organizacjami społecznymi
Państwa przyjmującego, zapewnia opiekę nad pomnikami, cmentarzami i innymi
obiektami będącymi miejscami pamięci narodowej obywateli Państwa wysyłającego.
Artykuł 33
1. Urzędnik konsularny ma prawo:
1) prowadzić rejestr obywateli Państwa wysyłającego;
2) rejestrować i przyjmować zawiadomienia i dokumenty dotyczące urodzeń lub
zgonów obywateli Państwa wysyłającego;
3) przyjmować, zgodnie z ustawodawstwem Państwa wysyłającego, oświadczenia o
wstąpieniu w związek małżeński, pod warunkiem że obie strony posiadają
obywatelstwo tego Państwa.
2. Urzędnik konsularny będzie powiadamiał właściwe organy Państwa przyjmującego
o zarejestrowaniu w urzędzie konsularnym urodzeń, małżeństw i zgonów obywateli
Państwa wysyłającego, jeśli jest to wymagane przez ustawodawstwo Państwa
przyjmującego.
3. Postanowienia punktów 2 i 3 ustępu 1 niniejszego artykułu nie zwalniają
zainteresowanych osób od obowiązku przestrzegania formalności wymaganych przez
ustawodawstwo Państwa przyjmującego.
Artykuł 34
Urzędnik konsularny ma prawo:
1) wydawać, wznawiać ważność i unieważniać paszporty obywateli zgodnie z
ustawodawstwem Państwa wysyłającego;
2) wystawiać dokumenty uprawniające do wjazdu do Państwa wysyłającego i
wprowadzać w tych dokumentach konieczne zmiany;
3) wystawiać wizy.
Artykuł 35
Urzędnik konsularny ma prawo:
1) przyjmować, sporządzać, rejestrować i poświadczać oświadczenia obywateli
Państwa wysyłającego, w tym oświadczenia w sprawach rodzinnych oraz sprawach
obywatelstwa;
2) sporządzać, rejestrować, poświadczać i przechowywać testamenty obywateli
Państwa wysyłającego;
3) sporządzać, rejestrować i poświadczać umowy, zawierane między obywatelami
Państwa wysyłającego, i poświadczać jednostronne oświadczenia woli, jeśli te
umowy i oświadczenia nie są sprzeczne z prawem Państwa przyjmującego. Urzędnik
konsularny nie może jednak sporządzać, rejestrować i poświadczać takich umów lub
oświadczeń, które ustanawiają, przenoszą lub likwidują prawa rzeczowe do
nieruchomości znajdujących się w Państwie przyjmującym;
4) sporządzać, rejestrować i poświadczać umowy między obywatelami Państwa
wysyłającego, z jednej strony, a obywatelami Państwa przyjmującego lub
obywatelami państwa trzeciego, z drugiej strony, jeżeli umowy te mają być
wykonane lub mają wywrzeć skutek prawny wyłącznie w Państwie wysyłającym i pod
warunkiem, że nie są one sprzeczne z prawem Państwa przyjmującego;
5) legalizować dokumenty wydawane przez organy Państwa wysyłającego lub Państwa
przyjmującego, a także poświadczać kopie, odpisy i wyciągi z tych dokumentów;
6) tłumaczyć dokumenty i poświadczać zgodność tłumaczeń;
7) poświadczać podpisy obywateli Państwa wysyłającego;
8) przyjmować do depozytu dokumenty, pieniądze lub wszelkie przedmioty od
obywateli Państwa wysyłającego bądź na ich rzecz, jeżeli nie jest to sprzeczne z
ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego. Depozyt taki może być
wywieziony z Państwa przyjmującego jedynie z zachowaniem ustaw i innych
przepisów tego Państwa.
Artykuł 36
Sporządzone, poświadczone lub przetłumaczone przez urzędnika konsularnego
dokumenty, stosownie do postanowień artykułu 35 niniejszej konwencji, będą
uznawane w Państwie przyjmującym za dokumenty wywierające taki sam skutek prawny
i posiadające taką samą moc co dokumenty sporządzone, poświadczone lub
przetłumaczone przez właściwe organy Państwa przyjmującego.
Artykuł 37
Urzędnik konsularny jest uprawniony do doręczania pism sądowych i pozasądowych
oraz dokonywania przesłuchań. Uprawnienie to może być wykonywane tylko w
stosunku do obywateli Państwa wysyłającego i bez stosowania środków przymusu.
Artykuł 38
Urzędnik konsularny ma prawo, w granicach ustawodawstwa i innych przepisów
Państwa przyjmującego, do ochrony interesów małoletnich i innych osób nie
posiadających pełnej zdolności do czynności prawnych, będących obywatelami
Państwa wysyłającego, w szczególności gdy zachodzi potrzeba ustanowienia nad
nimi opieki lub kurateli.
Artykuł 39
Właściwe organy państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urzędnika
konsularnego o zgonie obywatela Państwa wysyłającego i przekażą mu bezpłatnie
odpis aktu zgonu.
Artykuł 40
1. Właściwe organy państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urząd
konsularny o otwarciu w tym Państwie spadku po obywatelu Państwa wysyłającego,
jak również o otwarciu spadku, niezależnie od obywatelstwa osoby zmarłej, jeżeli
obywatel Państwa wysyłającego powołany jest do spadku jako spadkobierca,
uprawniony lub zapisobierca.
2. Właściwe organy Państwa przyjmującego podejmą odpowiednie środki przewidziane
w ustawach i innych przepisach tego Państwa dla zabezpieczenia spadku oraz
przekazania urzędnikowi konsularnemu odpisu testamentu, jeżeli został on
sporządzony, oraz wszelkich posiadanych informacji dotyczących spadku, miejsca
pobytu osób uprawnionych do spadku, wartości i składników masy spadkowej,
łącznie z kwotami pochodzącymi z tytułu ubezpieczeń społecznych, zarobków i
polis ubezpieczeniowych. Powiadomią także o terminie rozpoczęcia postępowania
spadkowego lub stadium, w jakim ono się znajduje.
3. Urzędnik konsularny jest uprawniony, bez potrzeby przedstawienia
pełnomocnictwa, do reprezentowania bezpośrednio lub za pośrednictwem swego
przedstawiciela przed sądami i innymi właściwymi organami Państwa przyjmującego
obywatela Państwa wysyłającego, uprawnionego do spadku lub mającego roszczenia
do spadku w Państwie przyjmującym, jeżeli jest on nieobecny lub nie ustanowił
swojego pełnomocnika.
4. Urzędnik konsularny ma prawo domagać się:
1) zabezpieczenia spadku, nałożenia i zdjęcia pieczęci, podjęcia środków
zabezpieczenia spadku, w tym wyznaczenia kuratora spadku, jak również
uczestnictwa w tych czynnościach;
2) sprzedaży mienia wchodzącego w skład spadku, jak również powiadomienia o
dacie ustalonej dla tej sprzedaży, aby mógł być obecny.
5. Z chwilą zakończenia postępowania spadkowego lub innych czynności urzędowych
właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią o tym niezwłocznie urzędnika
konsularnego i po uregulowaniu długów, opłat i podatków w ciągu trzech miesięcy
przekażą mu spadek lub udziały spadkowe osób, które reprezentuje.
6. Urzędnik konsularny ma prawo otrzymania, w celu przekazania osobie
uprawnionej, udziałów spadkowych i zapisów przypadających obywatelowi Państwa
wysyłającego, nie mającemu stałego miejsca pobytu w Państwie przyjmującym, oraz
otrzymania kwot, które przypadają uprawnionym z tytułu odszkodowań, rent,
zaległych zarobków i polis ubezpieczeniowych.
7. Przekazanie mienia i należności do Państwa wysyłającego, stosownie do
postanowień ust. 5 i 6 niniejszego artykułu, może być dokonane jedynie zgodnie z
ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego.
Artykuł 41
1. W przypadku gdy obywatel Państwa wysyłającego, nie posiadający stałego
miejsca pobytu w Państwie przyjmującym, zmarł w czasie pobytu w tym Państwie,
mienie pozostałe po nim zostanie zabezpieczone przez właściwe organy Państwa
przyjmującego, a następnie przekazane, bez specjalnego postępowania, urzędnikowi
konsularnemu Państwa wysyłającego. Urzędnik konsularny spłaci długi, zaciągnięte
przez osobę zmarłą w czasie jej przebywania w Państwie przyjmującym, do
wysokości wartości przekazanych przedmiotów.
2. Do mienia określonego w ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio
postanowienia artykułu 40 ust. 7 niniejszej konwencji.
Artykuł 42
Urzędnik konsularny ma prawo reprezentować przed organami Państwa przyjmującego
obywatela Państwa wysyłającego, jeśli osoba ta, na skutek nieobecności lub
innych ważnych przyczyn, nie może w odpowiednim czasie bronić swoich praw i
interesów. Reprezentacja ta ulega przedłużeniu dopóty, dopóki osoba
reprezentowana nie wyznaczy swojego pełnomocnika lub nie przystąpi osobiście do
obrony swoich praw i interesów.
Artykuł 43
1. Urzędnik konsularny ma prawo komunikować się i spotykać z każdym obywatelem
Państwa wysyłającego, udzielać mu porad i wszelkiej pomocy, a w przypadkach
koniecznych - podejmować kroki w celu udzielenia mu pomocy prawnej. Państwo
przyjmujące nie może w jakikolwiek sposób ograniczać kontaktu obywatela Państwa
wysyłającego z urzędnikiem konsularnym, a także ograniczać mu dostępu do urzędu
konsularnego.
2. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią urząd konsularny
bezzwłocznie, ale nie później niż w ciągu trzech dni, o aresztowaniu,
zatrzymaniu lub pozbawieniu wolności w innej formie obywatela Państwa
wysyłającego.
3. Urzędnik konsularny ma prawo bezzwłocznie, to jest przed upływem czterech
dni, odwiedzić i nawiązać kontakt z obywatelem Państwa wysyłającego
przebywającym w areszcie, zatrzymanym lub pozbawionym wolności w inny sposób
bądź odbywającym karę więzienia. Uprawnienia wymienione w niniejszym ustępie
realizuje się zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego, z
zastrzeżeniem jednak, że wspomniane ustawy i inne przepisy powinny umożliwiać
pełną realizację celów, którym służą prawa przyznane na podstawie niniejszego
artykułu.
4. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią bezzwłocznie urząd
konsularny Państwa wysyłającego o nieszczęśliwych wypadkach i innych poważnych
wypadkach losowych, których ofiarami stali się obywatele Państwa wysyłającego.
Artykuł 44
1. Urzędnik konsularny ma prawo udzielać wszelkiej pomocy statkowi Państwa
wysyłającego oraz jego załodze podczas pobytu w porcie, na wodach terytorialnych
lub wewnętrznych Państwa przyjmującego.
2. Urzędnik konsularny może wchodzić na pokład statku Państwa wysyłającego
niezwłocznie po dokonaniu odprawy przy jego wejściu, a kapitan statku i
członkowie załogi mogą nawiązać z nim kontakt.
3. Urzędnik konsularny może korzystać z prawa nadzoru i inspekcji w stosunku do
statku Państwa wysyłającego i jego załogi. W tym celu może on również odwiedzać
statek, przyjmować wizyty kapitana i członków jego załogi.
4. Urzędnik konsularny może zwracać się o pomoc do właściwych organów Państwa
przyjmującego we wszelkich prawach dotyczących wykonywania czynności w stosunku
do statku Państwa wysyłającego, kapitana i członków załogi statku.
Artykuł 45
Urzędnik konsularny ma prawo w stosunku do statku Państwa wysyłającego:
1) bez uszczerbku dla uprawnień organów Państwa przyjmującego, wyjaśniać
wszelkie zdarzenia, które miały miejsce na statku podczas rejsu i w czasie
postojów, przesłuchiwać kapitana i któregokolwiek z członków załogi, kontrolować
dokumenty statku, przyjmować oświadczenia dotyczące statku, ładunku i podróży, a
także ułatwiać wejście i wyjście oraz przebywanie statku w porcie Państwa
przyjmującego;
2) bez uszczerbku dla uprawnień organów Państwa przyjmującego, rozstrzygać
wszelkie spory między kapitanem i członkami załogi statku, łącznie ze sporami o
płace i umowy o pracę;
3) podejmować stosowne kroki w sprawach leczenia i repatriacji kapitana lub
któregokolwiek z członków załogi statku;
4) udzielać kapitanowi lub członkom załogi opieki prawnej w ich stosunkach z
sądami i innymi organami Państwa przyjmującego i w tym celu zapewniać im opiekę
prawną i pomoc tłumacza;
5) przyjmować, sporządzać, rejestrować lub poświadczać deklaracje lub inne
dokumenty dotyczące statku, przewidziane ustawodawstwem Państwa wysyłającego;
6) dokonywać wszelkich innych czynności przewidzianych przez Państwo wysyłające
w sprawach żeglugi, pod warunkiem że nie są one sprzeczne z ustawami i innymi
przepisami Państwa przyjmującego.
Artykuł 46
1. W przypadku gdy sądy lub inne organy Państwa przyjmującego zamierzają podjąć
środki przymusu, zająć mienie lub prowadzić jakiekolwiek śledztwo na pokładzie
statku Państwa wysyłającego, to właściwe organy Państwa przyjmującego powinny
powiadomić o tym urzędnika konsularnego. Takie zawiadomienie powinno nastąpić
przed podjęciem takich czynności, tak aby umożliwić urzędnikowi konsularnemu lub
jego przedstawicielowi obecność w trakcie przeprowadzania tych czynności. Jeśli
uprzednie zawiadomienie urzędu konsularnego jest niemożliwe, właściwe organy
Państwa przyjmującego uczynią to możliwie jak najszybciej, nie później jednak
niż w chwili, gdy wspomniane czynności mają zostać rozpoczęte. Jeżeli urzędnik
konsularny nie uczestniczył przy tych czynnościach, właściwe organy Państwa
przyjmującego przedstawią mu, na jego prośbę, pełną informację o podjętych
krokach. Właściwe organy Państwa przyjmującego ułatwią urzędnikowi konsularnemu
widzenie się z osobą zatrzymaną lub aresztowaną i porozumiewanie się z nią, a
także podejmowanie odpowiednich kroków w celu ochrony interesów takiej osoby.
2. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się także w przypadku, gdy
kapitan lub członkowie załogi statku mają być poddani przesłuchaniu na lądzie
przez organy Państwa przyjmującego.
3. Postanowień niniejszego artykułu nie stosuje się jednak w przypadku zwykłej
kontroli paszportowej, celnej i sanitarnej, a także do jakiejkolwiek czynności
wykonywanej na prośbę lub za zgodą kapitana statku.
Artykuł 47
W przypadku gdy członek załogi, nie będący obywatelem Państwa przyjmującego,
opuścił w tym Państwie bez zgody kapitana statek Państwa wysyłającego, właściwe
organy Państwa przyjmującego, na prośbę urzędnika konsularnego, udzielą pomocy w
poszukiwaniu tej osoby.
Artykuł 48
1. Jeżeli statek Państwa wysyłającego rozbije się, osiądzie na mieliźnie,
zostanie wyrzucony na brzeg lub ulegnie jakiejkolwiek innej awarii na terytorium
Państwa przyjmującego albo jeżeli jakikolwiek przedmiot, stanowiący część
ładunku statku, który uległ awarii, będący własnością obywatela Państwa
wysyłającego, zostanie znaleziony na brzegu lub w pobliżu brzegu Państwa
przyjmującego bądź dostarczony do portu tego Państwa, to właściwe jego organy
poinformują o tym możliwie jak najszybciej urzędnika konsularnego. Organy te
zawiadomią także urzędnika konsularnego o środkach już podjętych dla uratowania
ludzi, statku, ładunku i innego mienia znajdującego się na pokładzie statku oraz
przedmiotów przynależnych do statku lub stanowiących część jego ładunku, które
oddzieliły się od statku.
2. Urzędnik konsularny może udzielać wszelkiej pomocy statkowi, który uległ
awarii, członkom jego załogi i pasażerom; w tym celu może on zwracać się do
właściwych organów Państwa przyjmującego z prośbą o udzielenie pomocy. Urzędnik
konsularny może zastosować środki wymienione w ust. 1 niniejszego artykułu oraz
podjąć kroki w sprawie remontu statku, a także zwracać się do właściwych organów
z prośbą o podjęcie lub dalsze stosowanie takich środków.
3. Jeżeli statek Państwa wysyłającego, który uległ awarii, albo jakikolwiek
przedmiot należący do tego statku zostaną znalezione na brzegu lub w pobliżu
brzegu Państwa przyjmującego albo zostaną dostarczone do portu tego Państwa i
ani kapitan statku, ani właściciel, ani jego agent, ani odpowiedni
ubezpieczyciele nie są w stanie podjąć kroków w celu zabezpieczenia takiego
statku lub przedmiotu lub rozporządzenia nim, urzędnik konsularny jest
uprawniony do podejmowania w imieniu właściciela statku takich kroków, jakie
mógłby w tym celu podjąć sam właściciel. Postanowienia niniejszego ustępu
stosuje się odpowiednio do jakiegokolwiek przedmiotu stanowiącego część ładunku
statku Państwa wysyłającego i będącego własnością obywatela tego Państwa.
4. Jeżeli jakikolwiek przedmiot, stanowiący część ładunku statku Państwa
przyjmującego lub państwa trzeciego, który uległ awarii, jest własnością
obywatela Państwa wysyłającego i zostanie znaleziony na brzegu lub w pobliżu
brzegu Państwa przyjmującego, albo zostanie dostarczony do portu tego Państwa i
ani kapitan statku, ani właściciel przedmiotu, ani agent, ani odpowiedni
ubezpieczyciele nie są w stanie podjąć kroków w celu zabezpieczenia takiego
przedmiotu lub rozporządzenia nim, urzędnik konsularny jest uprawniony do
podejmowania w imieniu właściciela takich kroków, jakie mógłby w tym celu podjąć
sam właściciel.
Artykuł 49
Postanowienia artykułów 44-48 niniejszej konwencji stosuje się odpowiednio
również do statków powietrznych, pod warunkiem że zastosowanie to nie będzie
sprzeczne z postanowieniami dwustronnych lub wielostronnych umów lotniczych,
obowiązujących między Umawiającymi się Stronami.
Rozdział V
Postanowienia końcowe
Artykuł 50
1. Konwencja niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po upływie
trzydziestu dni od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, która nastąpi w
Warszawie.
2. Niniejsza konwencja zawarta jest na czas nie określony; pozostanie w mocy
przez okres sześciu miesięcy od dnia, w którym jedna z Umawiających się Stron
notyfikuje drugiej Umawiającej się Stronie zamiar wypowiedzenia tej konwencji.
Na dowód czego Pełnomocnicy Umawiających się Stron podpisali niniejszą konwencję
i opatrzyli ją pieczęciami.
Sporządzono w Moskwie dnia 22 maja 1992 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim i rosyjskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej: K. Skubiszewski
W imieniu Federacji Rosyjskiej: A. Szochin
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną w całości, jak i każde z postanowień w niej
zawartych,
- jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 20 października 1992 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH
z dnia 6 października 1995 r.
o sprostowaniu błędu w oświadczeniu rządowym z dnia 10 marca 1995 r. w sprawie
wejścia w życie Umowy między Rzecząpospolitą polską a Republiką Grecji w sprawie
popierania i wzajemnej ochrony inwestycji, sporządzonej w Atenach dnia 14
października 1992 r.
(Dz. U. Nr 127, poz. 616)
Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 30 grudnia 1950 r. o wydawaniu
Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (Dz. U. Nr 58, poz. 524, z 1991 r. Nr
94, poz. 420 i z 1993 r. Nr 7, poz. 34) w oświadczeniu rządowym z dnia 10 marca
1995 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między Rzecząpospolitą polską a
Republiką Grecji w sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji,
sporządzonej w Atenach dnia 14 października 1992 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 51,
poz. 276), prostuje się następujący błąd:
w ostatnim wierszu zamiast wyrazów "20 lutego 1994 r." powinny być wyrazy "20
lutego 1995 r.".
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 29 września 1995 r.
o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na podstawie
umowy agencyjnej lub umowy zlecenia.
(Dz. U. Nr 128, poz. 617)
Art. 1. W ustawie z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób
wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (Dz. U. z
1995 r. Nr 65, poz. 333) w art. 2 w ust. 1 dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
"4) są studentami w wieku do ukończenia 26 roku życia, chyba że zgłoszą wniosek
o objęcie ubezpieczeniem."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 9 października 1995 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Konwencji konsularnej między
Rzecząpospolitą Polską a Federacją Rosyjską, sporządzonej w Moskwie dnia 22 maja
1992 r.
(Dz. U. Nr 140, poz. 688)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 50 ustęp 1 Konwencji
konsularnej między Rzecząpospolitą Polską a Federacją Rosyjską, sporządzonej w
Moskwie dnia 22 maja 1992 r., dokonana została w Warszawie dnia 27 września 1995
r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionej konwencji.
Zgodnie z postanowieniem artykułu 50 ustęp 1 powyższej konwencji, wchodzi ona w
życie dnia 28 października 1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 17 października 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wytycznych realizacji budżetu państwa w
zakresie wydatków przeznaczonych na wsparcie restrukturyzacji i osłony
likwidacji przedsiębiorstw.
(Dz. U. Nr 128, poz. 621)
Na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe
(Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i
Nr 133, poz. 685 oraz z 1995 r. Nr 78, poz. 390 i Nr 124, poz. 601) zarządza
się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 listopada 1993 r. w sprawie
wytycznych realizacji budżetu państwa w zakresie wydatków przeznaczonych na
wsparcie restrukturyzacji i osłony likwidacji przedsiębiorstw (Dz. U. Nr 119,
poz. 531) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 1 po wyrazach "jednoosobowe spółki Skarbu Państwa" dodaje się wyrazy "lub
spółki z wyłącznym udziałem Skarbu Państwa i pracowników (rolników, rybaków),
którym udostępniono akcje (udziały) na zasadach określonych w odrębnych
przepisach, a także spółki, których akcje zostały wniesione do Narodowych
Funduszy Inwestycyjnych, do czasu, kiedy akcjonariuszami tych spółek pozostają
wyłącznie Narodowe Fundusze Inwestycyjne, Skarb Państwa oraz pracownicy
(rolnicy, rybacy)";
2) w ż 2 w ust. 1:
a) w pkt 1 wyraz "(odprawy)" zastępuje się wyrazami "w tym odprawy",
b) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) wspieranie zakupu przez Agencję Rozwoju Przemysłu S.A. wierzytelności banków
w przypadkach, w których bank nie prowadzi postępowania ugodowego wynikającego z
ustawy z dnia 3 lutego 1993 r. o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i
banków oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 18, poz. 82), i zakupu
wierzytelności dostawców dłużnika do poziomu, gdy:
- suma będących w posiadaniu Agencji wierzytelności wobec dłużnika stanowi 10%
ogólnej kwoty zobowiązań dłużnika, przy czym jest nie mniejsza niż sto tysięcy
złotych, lub
- suma tych wierzytelności stanowi 20% ogólnej kwoty zobowiązań dłużnika,"
c) dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
"3) pomoc na wsparcie zakupu wierzytelności może być udzielona tylko w
przypadku, gdy cena zakupu nie przekracza 25% wartości nominalnej
wierzytelności.";
3) ż 3 otrzymuje brzmienie:
"ż 3. 1. Pomoc jest udzielana przedsiębiorstwom lub spółkom w formie dotacji lub
pożyczek, przy czym z pomocy można skorzystać tylko raz. Dotacja może być
udzielona wyłącznie na cele osłonowe.
2. Agencji Rozwoju Przemysłu S.A. udzielana jest pomoc, w formie dotacji, na
cele zawarte w ż 2 ust. 1 pkt 2.";
4) w ż 4:
a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu:
"2. Wnioski w sprawie wykupu wierzytelności określonych w ż 2 ust. 1 pkt 2
przedsiębiorstwa i spółki składają do Agencji Rozwoju Przemysłu S.A. po
uzyskaniu opinii organu założycielskiego lub organu reprezentującego Skarb
Państwa.
3. Agencja Rozwoju Przemysłu S.A. składa wniosek o przyznanie pomocy na cel
określony w ż 2 ust. 1 pkt 2 do Ministerstwa Przemysłu i Handlu po podjęciu
wstępnych negocjacji z wierzycielami.";
5) w ż 5:
a) w ust. 1 w pkt 10 po wyrazie "działań" dodaje się wyrazy "i ich efektach", a
na końcu zdania kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "w tym
także z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych działającego na
podstawie ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w
razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1 i z 1995 r. Nr
87, poz. 435) w przypadku wniosku o zasilenie w środki na osłony.",
b) w ust. 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Do wniosku należy dołączyć plan likwidacji przedsiębiorstwa i spółki.",
c) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Organ założycielski przedsiębiorstwa lub organ reprezentujący Skarb Państwa
w spółce oraz Agencja Rozwoju Przemysłu S.A. mogą uzależnić ocenę wniosku od
złożenia dodatkowych dokumentów będących uzupełnieniem wymaganych
rozporządzeniem załączników.";
6) w ż 6 w ust. 2 w pkt 2 wyraz "Prezesa" zastępuje się wyrazem "Zarządu";
7) w ż 8:
a) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Rada Ministrów, w drodze uchwały, określa kwotę, formę i warunki przyznania
pomocy:
1) pomoc może być przyznana przedsiębiorstwu lub spółce na cele, o których mowa
w ż 2 ust. 1 pkt 1, lub Agencji Rozwoju Przemysłu S.A. na nabywanie jednej lub
większej liczby wierzytelności, o których mowa w ż 2 ust. 1 pkt 2,
2) przedsiębiorstwo lub spółka może otrzymać pomoc w formie dotacji budżetowej
lub za pośrednictwem Agencji Rozwoju Przemysłu S.A. w formie pożyczki, której
warunki wykorzystania i spłaty określa umowa zawarta między przedsiębiorstwem
lub spółką a Agencją Rozwoju Przemysłu S.A.",
b) dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu:
"5. Rada Ministrów upoważnia Ministra Finansów do podejmowania rozstrzygnięć w
sprawie udzielenia pomocy i wykonania czynności zawartych w ust. 4 w stosunku do
udzielanej pomocy, w wysokości nie przekraczającej kwoty 2 mln zł w formie
pożyczki i 0,5 mln zł w formie dotacji.
6. Minister Finansów podejmuje decyzje w sprawie udzielenia pomocy z
uwzględnieniem opinii Zespołu, o którym mowa w ż 6.";
8) w ż 10 skreśla się wyrazy "przez Radę Ministrów" i po wyrazach "w trybie"
dodaje się wyraz "niniejszego";
9) w załączniku do rozporządzenia wprowadza się następujące zmiany:
a) tytuł załącznika i pkt I otrzymują brzmienie:
Ilustracja
b) nagłówki zestawień w pkt II, V i VI o treści:
"1992 r. faktyczne wykonanieWykonanie od początku 1993 r. do ostatniego
dnia miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku*)Przewidziane wykonanie
1993 r.**)1994 plan1995 plan"

otrzymują brzmienie:
"1994 r. faktyczne wykonanie**)Wykonanie od początku 1995 r. do ostatniego
dnia miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku**)Przewidziane wykonanie
1995 r.**)1996 plan**)1997 plan**)"

c) skreśla się przypis oznaczony***), a pozostałe przypisy otrzymują brzmienie:
"*) Przedsiębiorstwa lub spółki wnioskujące o osłonę likwidacji nie wypełniają
informacji dotyczących planów na lata 1996 i 1997.
**) Wnioski składane w 1996 r. i później powinny zawierać informacje dotyczące
odpowiednich okresów czasu".
ż 2. Wnioski o udzielenie pomocy, zgłoszone i przekazane przed dniem wejścia w
życie rozporządzenia do Zespołu przez organ założycielski przedsiębiorstwa lub
organ reprezentujący Skarb Państwa w spółce, są rozpatrywane według przepisów
dotychczasowych.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 7 listopada 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych.
(Dz. U. Nr 128, poz. 622)
Na podstawie art. 20 ust. 2 i art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o
pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 21, poz. 124 i Nr 43, poz. 253 oraz z 1994
r. Nr 98, poz. 471) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1990 r. w sprawie
wynagradzania pracowników samorządowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 111, poz. 493 i Nr
132, poz. 631, z 1994 r. Nr 33, poz. 121 i Nr 117, poz. 562 oraz z 1995 r. Nr 8,
poz. 37 i Nr 94, poz. 467) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie
określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
października 1995 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 listopada 1995 r. (poz. 622)
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
I310-350
II315-370
III320-390
IV325-410
V330-440
VI335-470
VII340-500
VIII345-540
IX350-580
X355-620
XI360-660
XII370-720
XIII380-780
XIV390-840
XV400-900
XVI415-960
XVII430-1 020
XVIII445-1 080
XIX465-1 140
XX485-1 200
XXI520-1 260
XXII570-1 320


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI
z dnia września 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zawartości wniosku oraz szczegółowego trybu
postępowania w sprawach udzielania i cofania koncesji na rozpowszechnianie
programów radiofonicznych i telewizyjnych.
(Dz.. U. Nr 129, poz. 628)
Na podstawie art. 37 ust. 4 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i
telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34 i z 1995 r. Nr 66, poz. 335) zarządza
się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 2 czerwca 1993
r. w sprawie zawartości wniosku oraz szczegółowego trybu postępowania w sprawach
udzielania i cofania koncesji na rozpowszechnianie programów radiofonicznych i
telewizyjnych (Dz. U. Nr 52, poz. 244) ż 10 otrzymuje brzmienie:
" ż 10. Rozpatrzenie wniosku o udzielanie koncesji w przypadku określonym w art.
34 ust. 2 ustawy powinno nastąpić w terminie nie dłuższym niż 9 miesięcy od dnia
wszczęcia postępowania."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji:
M. Jurek

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 28 listopada 1995 r.
w sprawie wyrażenia zgody na prywatyzację przedsiębiorstwa państwowego Śląskie
Zakłady Rafineryjne "Rafineria Czechowice" z siedzibą w
Czechowicach-Dziedzicach.
(Dz. U. Nr 140, poz. 690)
Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i
Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685) oraz w
związku z ż 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 1991 r.
w sprawie określenia przedsiębiorstw państwowych o szczególnym znaczeniu dla
gospodarki państwa, których prywatyzacja wymaga zgody Rady Ministrów (Dz. U. Nr
99, poz. 441), zarządza się, co następuje:
ż 1. Wyraża się zgodę na prywatyzację przedsiębiorstwa państwowego Śląskie
Zakłady Rafineryjne "Rafineria Czechowice" z siedzibą w
Czechowicach-Dziedzicach.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 28 listopada 1995 r.
w sprawie wyrażenia zgody na prywatyzację przedsiębiorstwa państwowego Rafineria
Nafty "Jedlicze" z siedzibą w Jedliczu.
(Dz. U. Nr 140, poz. 691)
Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i
Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685) oraz w
związku z ż 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 1991 r.
w sprawie określenia przedsiębiorstw państwowych o szczególnym znaczeniu dla
gospodarki państwa, których prywatyzacja wymaga zgody Rady Ministrów (Dz. U. Nr
99, poz. 441), zarządza się, co następuje:
ż 1. Wyraża się zgodę na prywatyzację przedsiębiorstwa państwowego Rafineria
Nafty "Jedlicze" z siedzibą w Jedliczu.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 10 listopada 1995 r.
w sprawie określenia stanowisk w jednostkach organizacyjnych podległych
Ministrowi Spraw Wewnętrznych, na których zatrudniani pracownicy są urzędnikami
państwowymi.
(Dz. U. Nr 130, poz. 631)
Na podstawie art. 13 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ministra Spraw
Wewnętrznych (Dz. U. Nr 30, poz. 181 i z 1995 r. Nr 104, poz. 515) i art. 2 pkt
1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U.
Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r.
Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr
55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr
90, poz. 451 oraz z 1994 r. Nr 36, poz. 704) zarządza się, co następuje:
ż 1. Urzędnikami państwowymi w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, Komendzie
Głównej Policji, Komendzie Głównej Straży Granicznej, Komendzie Głównej
Państwowej Straży Pożarnej i Urzędzie Ochrony Państwa są pracownicy zatrudniani
na stanowiskach:
1) dyrektora departamentu, biura, zespołu, gabinetu, inspektoratu,
2) zastępcy dyrektora departamentu, biura, zespołu, gabinetu, inspektoratu,
3) doradcy Ministra, Komendanta Głównego, Szefa Urzędu,
4) głównego specjalisty do spraw legislacji,
5) rzecznika prasowego,
6) radcy prawnego,
7) głównego specjalisty, głównego księgowego, głównego architekta,
8) naczelnika wydziału i kierownika składnicy,
9) zastępcy naczelnika wydziału i zastępcy kierownika składnicy,
10) kierownika samodzielnej sekcji,
11) starszego specjalisty i starszego specjalisty-koordynatora,
12) koordynatora do spraw terenowych banków danych,
13) kierownika sekcji,
14) specjalisty i specjalisty-koordynatora,
15) starszego radcy i radcy,
16) starszego asystenta i asystenta, starszego inspektora i inspektora,
17) referenta prawnego,
18) starszego księgowego i księgowego,
19) kierownika archiwum, kierownika kancelarii i kierownika hali maszyn,
20) sekretarzy osób zajmujących stanowiska kierownicze,
21) starszego referenta i referenta,
22) kasjera,
23) starszej maszynistki i maszynistki.
ż 2. Urzędnikami państwowymi w Zakładzie Emerytalno-Rentowym Ministerstwa Spraw
Wewnętrznych są pracownicy zatrudniani na stanowiskach:
1) dyrektora,
2) wicedyrektora,
3) głównego księgowego,
4) naczelnika wydziału,
5) głównego specjalisty,
6) radcy prawnego, referenta prawnego,
7) zastępcy naczelnika wydziału,
8) kierownika zespołu,
9) starszego specjalisty i specjalisty,
10) starszego aprobanta i aprobanta,
11) starszego asystenta i asystenta,
12) starszego księgowego i księgowego,
13) sekretarza dyrektora,
14) starszego referenta i referenta,
15) maszynistki klasy mistrzowskiej,
16) kierownika hali maszyn,
17) kierownika kancelarii głównej,
18) kierownika archiwum,
19) starszej maszynistki i maszynistki,
20) kasjera,
21) starszego projektanta i projektanta,
22) starszego programisty elektronicznych maszyn cyfrowych i programisty
elektronicznych maszyn cyfrowych.
ż 3. Urzędnikami państwowymi w komendach wojewódzkich Policji, oddziałach Straży
Granicznej i komendach wojewódzkich Państwowej Straży Pożarnej są pracownicy
zatrudniani na stanowiskach:
1) naczelnika wydziału,
2) zastępcy naczelnika wydziału,
3) radcy prawnego,
4) kierownika sekcji, kierownika referatu,
5) starszego specjalisty i specjalisty,
6) referenta prawnego,
7) starszego asystenta i asystenta, starszego inspektora i inspektora,
8) starszego księgowego i księgowego,
9) kierownika kancelarii,
10) sekretarzy osób zajmujących stanowiska kierownicze,
11) starszego referenta i referenta,
12) kasjera,
13) starszej maszynistki i maszynistki.
ż 4. Urzędnikami państwowymi w komendach rejonowych i komisariatach Policji,
granicznych placówkach kontrolnych Straży Granicznej, dywizjonach i strażnicach
Straży Granicznej oraz komendach rejonowych Państwowej Straży Pożarnej są
pracownicy zatrudniani na stanowiskach:
1) naczelnika wydziału,
2) zastępcy naczelnika wydziału,
3) radcy prawnego,
4) referenta prawnego,
5) starszego inspektora i inspektora,
6) księgowego,
7) kierownika sekcji i kierownika referatu,
8) starszego asystenta i asystenta,
9) sekretarzy osób zajmujących stanowiska kierownicze,
10) starszego referenta i referenta,
11) kasjera,
12) starszej maszynistki i maszynistki.
ż 5. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 31 lipca 1990 r. w sprawie
określenia stanowisk w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Spraw
Wewnętrznych, na których zatrudniani pracownicy są urzędnikami państwowymi (Dz.
U. Nr 54, poz. 313).
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 13 listopada 1995 r.
w sprawie zmian w składzie Polskiego Komitetu Normalizacyjnego.
(Dz. U. Nr 130, poz. 632)
Na podstawie art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz.
U. Nr 55, poz. 251 i z 1995 r. Nr 95, poz. 471) zarządza się, co następuje:
ż 1. W składzie Polskiego Komitetu Normalizacyjnego, zwanego dalej "Komitetem",
ustalonym w ż 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 31 marca 1994 r. w
sprawie powołania członków Polskiego Komitetu Normalizacyjnego (Dz. U. Nr 47,
poz. 192), zmienionym rozporządzeniami Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lipca
1994 r. (Dz. U. Nr 85, poz. 392), z dnia 21 grudnia 1994 r. (Dz. U. Nr 139, poz.
766) i z dnia 26 maja 1995 r. (Dz. U. Nr 56, poz. 296) wprowadza się następujące
zmiany:
1) odwołuje się ze składu Komitetu Edwarda Edmunda Nowaka,
2) powołuje się w skład Komitetu Janusza Woźniaka.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

249--z dnia 28 kwietnia 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad
wynagradzania osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

250--z dnia 18 kwietnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
nadania statutu Ministerstwu Kultury i Sztuki.
251--z dnia 26 kwietnia 1995 r. w sprawie ustanowienia czasowego
ograniczenia wywozu palet

ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

252--z dnia 4 maja 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania
statutu Głównemu Urzędowi Nadzoru Budowlanego.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

253--z dnia 20 kwietnia 1995 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i
specjalności dla potrzeb rynku pracy oraz zakresu jej stosowania

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ

254--z dnia 4 maja 1995 r. w sprawie określenia niektórych spraw, w
których pozwolenia na wywóz będą wydawały organy celne.

UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

255--z dnia 11 kwietnia 1995 r. w sprawie ustalenia powszechnie
obowiązującej wykładni art. 33 ust. 5 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. -
Prawo budżetowe.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 2 listopada 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad postępowania i
właściwości organów w sprawach zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy zawodowych
oraz uprawnionych członków ich rodzin.
(Dz. U. Nr 130, poz. 633)
Na podstawie art. 37 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36 i z 1995 r.
Nr 4, poz. 17) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 9 grudnia 1994 r. w
sprawie szczegółowych zasad postępowania i właściwości organów w sprawach
zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy zawodowych oraz uprawnionych członków ich
rodzin (Dz. U. Nr 133, poz. 689) w ż 2 wprowadza się następujące zmiany:
1) w ust. 1 na końcu zdania kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy
"z zastrzeżeniem ust. 3.",
2) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Organem właściwym do ustalania prawa do zaopatrzenia emerytalnego oraz
wypłaty świadczeń z tytułu tego zaopatrzenia w stosunku do osób przebywających
na stałe za granicą jest Wojskowe Biuro Emerytalne w Warszawie."
ż 2. Sprawy dotyczące świadczeń emerytalno-rentowych przysługujących osobom
przebywającym na stałe za granicą wojskowe organy emerytalne przekażą do
Wojskowego Biura Emerytalnego w Warszawie w terminie 14 dni od dnia wejścia w
życie rozporządzenia.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: Z. W. Okoński

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 5 grudnia 1995 r.
w sprawie określenia wysokości odsetek ustawowych.
(Dz. U. Nr 141, poz. 694)
Na podstawie art. 359 ż 3 Kodeksu cywilnego zarządza się, co następuje:
ż 1. Określone w ż 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 marca 1989 r.
w sprawie określenia wysokości odsetek ustawowych (Dz. U. Nr 16, poz. 84, Nr 41,
poz. 225 i Nr 57, poz. 338, z 1990 r. Nr 1, poz. 1, Nr 4, poz. 25, Nr 11, poz.
70, Nr 19, poz. 116, Nr 28, poz. 166, Nr 41, poz. 241 i Nr 82, poz. 478, z 1991
r. Nr 12, poz. 50 i Nr 82, poz. 367, z 1992 r. Nr 60, poz. 304 oraz z 1993 r. Nr
33, poz. 148) odsetki ustawowe ustala się od dnia 15 grudnia 1995 r. w wysokości
46% w stosunku rocznym.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 15 grudnia 1995 r.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

300--z dnia 23 maja 1995 r. w sprawie trybu składania wniosków oraz zasad
przyznawania dotacji z budżetu państwa na 1995 r. na dofinansowanie
inwestycji określonych w regionalnych programach restrukturyzacyjnych.
301--z dnia 27 maja 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
postępowania spornego i odwoławczego oraz opłat związanych z ochroną
wynalazków i wzorów użytkowych.
302--z dnia 27 maja 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat
związanych z ochroną znaków towarowych
303--z dnia 27 maja 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat
związanych z ochroną wzorów zdobniczych.
304--z dnia 30 maja 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustanowienia kontyngentu celnego ilościowego na pszenicę przywożoną z
zagranicy.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

305--z dnia 12 maja 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania i
pobierania opłat za przejazdy autostradami płatnymi.
306--z dnia 12 maja 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad postępowania
przetargowego na udzielenie koncesji na budowę i eksploatację autostrad
płatnych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 7 grudnia 1995 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Katolickiemu Centrum Edukacji Młodzieży
"Kana" z siedzibą w Gliwicach.
(Dz. U. Nr 141, poz. 698)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 3) i w związku z art. 7 ust. 4a ustawy z dnia 12 listopada 1985 r.
o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r.
Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387 i Nr 73, poz. 433 i
434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą Katolickie Centrum Edukacji Młodzieży "Kana"
z siedzibą w Gliwicach, erygowanej przez Biskupa Gliwickiego.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów: w z. G. Rydlewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 26 października 1995 r.
w sprawie rodzajów dokumentów i zakresu informacji wymaganych przy składaniu
wniosku o udzielenie koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej w
zakresie wykonywania usług lotniczych
(Dz. U. Nr 130, poz. 635)
Na podstawie art. 20 ust. 3a ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności
gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198
i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321,
Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz.
127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz.
627 oraz z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426 i Nr 90, poz. 446) zarządza
się, co następuje:
ż 1. 1. Podmioty składające wnioski o udzielenie koncesji na prowadzenie
działalności gospodarczej w zakresie transportu lotniczego oraz wykonywania
innych usług lotniczych, zwanej dalej "działalnością lotniczą", są obowiązane
dołączyć do wniosku następujące dokumenty i informacje:
1) dokument potwierdzający prowadzenie działalności gospodarczej wraz z jej
zakresem przedmiotowym:
a) od osób prawnych - wypis z właściwego rejestru,
b) od osób nie będących osobami prawnymi - zaświadczenie o wpisie do ewidencji
działalności gospodarczej lub dokument potwierdzający utworzenie podmiotu,
2) kopię dokumentu właściwego urzędu statystycznego o nadaniu numeru
identyfikatora statystycznego podmiotu REGON,
3) zaświadczenie banku, w którym prowadzony jest podstawowy rachunek bieżący
wnioskodawcy, określające wielkość posiadanych środków finansowych oraz zdolność
kredytową podmiotu,
4) udokumentowane informacje o stanie majątkowym podmiotu, określające wielkość
posiadanego kapitału i środków finansowych, w tym udziały w innych podmiotach,
5) bilans za ostatni rok kalendarzowy, w wypadku podmiotów nie zobowiązanych do
sporządzania bilansu - rachunek wyników działalności gospodarczej za ostatnie
dwa lata kalendarzowe, a jeżeli podmiot prowadzi działalność gospodarczą przez
okres krótszy niż dwa lata - za cały okres działalności,
6) zaświadczenie właściwego urzędu skarbowego stwierdzające, iż wnioskodawca nie
zalega z wpłatami należności budżetowych,
7) zaświadczenie o niekaralności osób kierujących działalnością podmiotu
będącego wnioskodawcą oraz ich pełnomocników za przestępstwa przeciwko mieniu,
przeciwko dokumentom, przestępstwa gospodarcze lub przestępstwa skarbowe,
8) oświadczenia osób pełniących kierownicze funkcje w podmiocie ubiegającym się
o koncesję o posiadanych udziałach (akcjach) w innych podmiotach oraz
członkostwie we władzach tych podmiotów,
9) w przypadku ubiegania się o koncesję na transport lotniczy i inne usługi
lotnicze wykonywane przy użyciu statków powietrznych - udokumentowanie
posiadania co najmniej jednego statku powietrznego, zarejestrowanego w polskim
państwowym rejestrze statków powietrznych, oraz kwalifikacji personelu
lotniczego zatrudnianego przez podmiot gospodarczy,
10) w przypadku ubiegania się o koncesję na wykonywanie usług lotniczych w
zakresie eksploatacji lotniska lub obsługi naziemnej statków powietrznych -
udokumentowanie posiadania specjalistycznego sprzętu technicznego oraz
kwalifikacji personelu wykonującego obsługę,
11) w przypadku ubiegania się o koncesję na wykonywanie usług lotniczych w
zakresie szkolenia lotniczego - udokumentowanie posiadania środków, niezbędnych
do prawidłowego prowadzenia szkolenia lotniczego, a w szczególności:
a) kwalifikacji personelu lotniczego prowadzącego szkolenie, w tym: szefa
wyszkolenia, szefa-instruktora szkolenia praktycznego, szefa-instruktora
szkolenia naziemnego, instruktorów-pilotów, wykładowców do prowadzenia szkolenia
teoretycznego,
b) posiadania symulatora lotów - jeżeli program szkolenia obejmuje szkolenie do
uzyskania uprawnień do lotów według wskazań przyrządów (IFR), a także
c) przedstawienie informacji dotyczącej wyposażenia sal wykładowych w odpowiedni
sprzęt i pomoce naukowe do prowadzenia szkolenia teoretycznego,
12) wstępne porozumienie z zarządzającym lotniskiem lub lądowiskiem, na którym
ma być zlokalizowana baza działalności lotniczej,
13) w przypadku ubiegania się o koncesję na transport lotniczy, wykonywany przy
użyciu statków powietrznych o maksymalnym ciężarze do startu powyżej 5700 kg lub
posiadających więcej niż 10 miejsc pasażerskich albo na wykonywanie usług
lotniczych w zakresie eksploatacji lotniska lub obsługi naziemnej statków
powietrznych - plan gospodarczy (business plan), obejmujący dwa lata
działalności lotniczej.
2. Podmiot składający wniosek o udzielenie koncesji powinien ponadto określić:
1) rodzaj przewidywanej działalności lotniczej,
2) miejsce jej wykonywania, a także planowane trasy (linie lotnicze) - dla
regularnego transportu lotniczego oraz obszary geograficzne - dla nieregularnego
transportu lotniczego,
3) typy statków powietrznych, przeznaczonych do wykonywania działalności
lotniczej, wraz z informacją dotyczącą organizacji obsługi technicznej tych
statków powietrznych, a także wskazanie właściciela i przynależności państwowej
statków powietrznych, z wyszczególnieniem numerów rejestracyjnych poszczególnych
statków powietrznych.
ż 2. Spółki prawa handlowego, niezależnie od dokumentów i informacji
wymienionych w ż 1, do wniosku o udzielenie koncesji są obowiązane dołączyć:
1) aktualny wypis z rejestru handlowego,
2) kopię umowy (statutu) spółki, ze wszystkimi zmianami tej umowy,
3) listę wspólników posiadających co najmniej 5% udziałów lub akcji,
4) wykaz członków zarządu i rady nadzorczej z podaniem ich adresów zamieszkania,

5) kopię zezwolenia Ministra Przekształceń Własnościowych na utworzenie spółki -
jeżeli z wnioskiem o udzielenie koncesji występuje spółka z udziałem kapitału
zagranicznego, której utworzenie wymaga takiego zezwolenia, zgodnie z
obowiązującymi przepisami prawa,
6) dokument określający proporcje udziału kapitału polskiego i obcego w spółce,
z podaniem siedziby lub miejsca zamieszkania wspólników, oraz wysokość udziałów
lub akcji (jeżeli spółka jest podmiotem z udziałem kapitału zagranicznego).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PAŃSTWOWEJ KOMISJI WYBORCZEJ
z dnia 20 listopada 1995 r.
o wynikach głosowania i wyniku wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w
drugiej turze głosowania, przeprowadzonej w dniu 19 listopada 1995 r.
(Dz. U. Nr 131, poz. 636)
Na podstawie art. 70 ust. 3 ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 398 i Nr 79, poz. 465,
z 1993 r. Nr 45, poz. 205 oraz z 1995 r. Nr 95, poz. 472) Państwowa Komisja
Wyborcza podaje do wiadomości publicznej wyniki głosowania i wynik wyborów
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w drugiej turze głosowania, przeprowadzonej
w dniu 19 listopada 1995 r.
I
Drugą turę głosowania przeprowadzono, zgodnie z art. 70 ust. 1 pkt 2 ustawy z
dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U.
Nr 67, poz. 398 i Nr 79, poz. 465, z 1993 r. Nr 45, poz. 205 i z 1995 r. Nr 95,
poz. 472), tylko na terytorium kraju.
II
Państwowa Komisja Wyborcza na podstawie protokołów zbiorczych wyników drugiej
tury głosowania, otrzymanych od wszystkich wojewódzkich komisji wyborczych,
ustaliła następujące wyniki drugiej tury głosowania na kandydatów na Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej:
a) głosowanie przeprowadzono w 22 472 obwodach głosowania,
b) uprawnionych do głosowania było 28 062 409 wyborców,
c) w głosowaniu wzięło udział 19 146 496 wyborców,
d) głosów nieważnych oddano 383 881,
e) głosów ważnych oddano 18 762 615,
f) poszczególni kandydaci uzyskali następującą liczbę ważnych głosów:
1) KWAŚNIEWSKI Aleksander 9 704 439 głosów, tj. 51,72% liczby głosów ważnych,
2) WAŁĘSA Lech 9 058 176 głosów, tj. 48,28% liczby głosów ważnych.
III
Komisja stwierdziła, iż spośród dwóch kandydatów na Prezydenta większą liczbę
ważnych głosów uzyskał i - stosownie do art. 8b ust. 3 ustawy z dnia 27 września
1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej - został wybrany w dniu
19 listopada 1995 r.
Prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej
KWAŚNIEWSKI Aleksander.
IV
Zestawienia zbiorczych wyników drugiej tury głosowania w województwach na
kandydatów na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej stanowią załączniki nr 1 i 2
do niniejszego obwieszczenia.
Przewodniczący Państwowej Komisji Wyborczej: W. Łączkowski
Zastępcy Przewodniczącego: S. Kosmal, A. Wróblewski
Członkowie: S. Jaworski, J. Kacprzak, F. Rymarz, Z. Szonert, S. Zabłocki, T.
Żyznowski
Załączniki do obwieszczenia Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 20 listopada
1995 r. (poz. 636)
Załącznik nr 1
ZESTAWIENIE ZBIORCZYCH WYNIKÓW DRUGIEJ TURY GŁOSOWANIA W WYBORACH PREZYDENTA
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ W DNIU 19 LISTOPADA 1995 R.
Lp.WojewództwoLiczba obwodów głosowaniaLiczba uprawnionych do
głosowaniaOddano kart do głosowaniaGłosy nieważneGłosy ważne
liczba% (frekwencja)liczba%liczba%
OGÓŁEM22 47228 062 40919 146 49668,23383 8812,0018 762 61598,00
1warszawskie1 0921 892 1401 332 92670,4529 6612,231 303 26597,77
2bialskopodlaskie233219 034148 49367,793 1502,12145 34397,88
3białostockie443512 170352 99068,926 6111,87346 37998,13
4bielskie519659 510476 15772,209 4201,98466 73798,02
5bydgoskie678810 304590 93572,9312 1392,05578 79697,95
6chełmskie217179 023117 64465,712 2341,90115 41098,10
7ciechanowskie289309 254202 87265,603 9291,94198 94398,06
8częstochowskie473574 504395 48168,847 9902,02387 49197,98
9elbląskie287340 338226 79866,644 1851,85222 61398,15
10gdańskie6881 060 915748 14170,5215 4932,07732 64897,93
11gorzowskie312362 414247 68068,344 3131,74243 36798,26
12jeleniogórskie330380 021252 19666,364 4611,77247 73598,23
13kaliskie432515 172370 77471,977 8982,13362 87697,87
14katowickie1 8152 919 2781 895 07764,9233 0351,741 862 04298,26
15kieleckie703830 791551 72966,4110 2461,86541 48398,14
16konińskie288339 412229 42567,594 8592,12224 56697,88
17koszalińskie298370 818256 56569,194 1271,61252 43898,39
18krakowskie685935 267649 85569,4812 4601,92637 39598,08
19krośnieńskie358354 532244 82469,065 4572,23239 36797,77
20legnickie290369 553251 95668,184 2001,67247 75698,33
21leszczyńskie232277 211202 70473,124 4542,20198 25097,80
22lubelskie678753 457509 93467,6810 7722,11499 16297,89
23łomżyńskie239248 299157 97963,623 7792,39154 20097,61
24łódzkie503878 787616 02670,1012 5272,03603 49997,97
25nowosądeckie484502 858359 22871,447 2702,02351 95897,98
26olsztyńskie480541 744366 03567,577 1461,95358 88998,05
27opolskie653740 990454 30061,318 8931,96445 40798,04
28ostrołęckie353284 636183 46764,464 1732,27179 29497,73
29pilskie272343 027250 14072,925 1872,07244 95397,93
30piotrkowskie404469 562312 21166,496 7572,16305 45497,84
31płockie316378 351250 25366,145 1892,07245 06497,93
32poznańskie701987 067722 08173,1515 1622,10706 91997,90
33przemyskie328292 536201 17368,774 1222,05197 05197,95
34radomskie495541 799355 52965,627 1562,01348 37397,99
35rzeszowskie476519 360370 57171,359 0682,45361 50397,55
36siedleckie473468 587303 33764,737 1352,35296 20297,65
37sieradzkie302299 800204 10268,084 4402,18199 66297,82
38skierniewickie257308 363197 13163,934 7212,39192 41097,61
39słupskie236294 715201 80568,473 7181,84198 08798,16
40suwalskie286336 258212 73963,274 1271,94208 61298,06
41szczecińskie492725 442489 70867,508 9291,82480 77998,18
42tarnobrzeskie431429 534283 94466,116 0122,12277 93297,88
43tarnowskie454478 258329 73068,947 9372,41321 79397,59
44toruńskie384482 922331 54268,656 6402,00324 90298,00
45wałbrzyskie475544 867367 63567,476 3651,73361 27098,27
46włocławskie281314 609214 17168,084 3322,02209 83997,98
47wrocławskie563849 851583 22168,6310 9481,88572 27398,12
48zamojskie409355 685240 41667,594 9232,05235 49397,95
49zielonogórskie385479 384332 86669,446 1311,84326 73598,16

Załącznik nr 2
WYNIKI DRUGIEJ TURY GŁOSOWANIA NA KANDYDATÓW NA PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ
POLSKIEJ W DNIU 19 LISTOPADA 1995 R. WEDŁUG WOJEWÓDZTW
Lp.WojewództwoLiczba głosów ważnych ogółemGłosy ważne oddane na
poszczególnych kandydatów
Kwaśniewski AleksanderWałęsa Lech
liczba%liczba%
OGÓŁEM18 762 6159 704 43951,729 058 17648,28
1warszawskie1 303 265492 17237,76811 09362,24
2bialskopodlaskie145 34380 26455,2265 07944,78
3białostockie346 379166 48448,06179 89551,94
4bielskie466 737177 61838,06289 11961,94
5bydgoskie578 796356 27761,55222 51938,45
6chełmskie115 41074 16664,2641 24435,74
7ciechanowskie198 943132 49366,6066 45033,40
8częstochowskie387 491225 36658,16162 12541,84
9elbląskie222 613141 09263,3881 52136,62
10gdańskie732 648256 44235,00476 20665,00
11gorzowskie243 367162 06066,5981 30733,41
12jeleniogórskie247 735152 73061,6595 00538,35
13kaliskie362 876229 15763,15133 71936,85
14katowickie1 862 042918 18049,31943 86250,69
15kieleckie541 483361 36866,74180 11533,26
16konińskie224 566147 58765,7276 97934,28
17koszalińskie252 438171 19267,8281 24632,18
18krakowskie637 395207 68232,58429 71367,42
19krośnieńskie239 36792 77438,76146 59361,24
20legnickie247 756158 38363,9389 37336,07
21leszczyńskie198 250133 24667,2165 00432,79
22lubelskie499 162257 94351,68241 21948,32
23łomżyńskie154 20064 47941,8289 72158,18
24łódzkie603 499315 54052,29287 95947,71
25nowosądeckie351 95882 59323,47269 36576,53
26olsztyńskie358 889236 84966,00122 04034,00
27opolskie445 407196 97344,22248 43455,78
28ostrołęckie179 29489 42449,8889 87050,12
29pilskie244 953158 32464,6386 62935,37
30piotrkowskie305 454170 87855,94134 57644,06
31płockie245 064165 57367,5679 49132,44
32poznańskie706 919384 50554,39322 41445,61
33przemyskie197 05183 64442,45113 40757,55
34radomskie348 373184 87853,07163 49546,93
35rzeszowskie361 503111 59330,87249 91069,13
36siedleckie296 202152 25851,40143 94448,60
37sieradzkie199 662129 45164,8470 21135,16
38skierniewickie192 410113 27258,8779 13841,13
39słupskie198 087128 95865,1069 12934,90
40suwalskie208 612127 18760,9781 42539,03
41szczecińskie480 779280 56058,36200 21941,64
42tarnobrzeskie277 932148 31453,36129 61846,64
43tarnowskie321 79396 99830,14224 79569,86
44toruńskie324 902197 25660,71127 64639,29
45wałbrzyskie361 270225 04162,29136 22937,71
46włocławskie209 839146 83569,9863 00430,02
47wrocławskie572 273276 06748,24296 20651,76
48zamojskie235 493132 10756,10103 38643,90
49zielonogórskie326 735210 20664,34116 52935,66


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
z dnia 7 września 1995 r.
w sprawie zasad i trybu dokonywania oceny pracy nauczycieli przedmiotów
artystycznych w szkołach i placówkach artystycznych.
(Dz. U. Nr 131, poz. 637)
Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela
(Dz. U. Nr 3, poz. 19, Nr 25, poz. 187 i Nr 31, poz. 214, z 1983 r. Nr 5, poz.
33, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 35, poz. 192, z 1990
r. Nr 34, poz. 197 i 198, Nr 36, poz. 206 i Nr 72, poz. 423, z 1991 r. Nr 95,
poz. 425 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 53, poz. 252, Nr 54, poz. 254 i Nr 90,
poz. 451, z 1993 r. Nr 129, poz. 602 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 105,
poz. 509 i Nr 113, poz. 547) oraz w związku z art. 25 ust. 1 i art. 35 ust. 2
pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. Nr 95, poz.
425, z 1992 r. Nr 26, poz. 113 i Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 127, poz. 585, z
1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 53, poz. 215 oraz z 1995 r. Nr 101, poz. 504) zarządza
się, co następuje:
ż 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) Karcie Nauczyciela - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 26 stycznia 1982
r. - Karta Nauczyciela,
2) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 7 września 1991 r. o
systemie oświaty,
3) szkole - należy przez to rozumieć szkołę artystyczną i placówkę, o której
mowa w art. 1 pkt 1 lit. a) i b) oraz pkt 4 i 5 Karty Nauczyciela,
4) nauczycielu - należy przez to rozumieć nauczyciela przedmiotów artystycznych
szkoły i placówki, o której mowa w pkt 3,
5) dyrektorze - należy przez to rozumieć dyrektora szkoły i placówki, o której
mowa w pkt 3.
ż 2. 1. Podstawę oceny pracy nauczyciela stanowi stopień realizacji zadań
określonych w art. 6 ust. 1 Karty Nauczyciela i art. 4 ustawy, zadań statutowych
szkoły oraz obowiązków określonych odrębnymi przepisami, a w stosunku do
nauczycieli pełniących funkcje kierownicze, także zadań określonych w art. 7
Karty Nauczyciela i art. 39 ustawy - ustalony w wyniku sprawowanego nadzoru
pedagogicznego.
2. Przy ustalaniu oceny pracy nauczyciela uwzględnia się w szczególności:
1) umiejętności planowania oraz organizowania procesu dydaktyczno-wychowawczego
i opiekuńczego,
2) uzyskiwane wyniki w pracy dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej,
3) doskonalenie zawodowe,
4) kulturę pedagogiczną.
3. Przy ustalaniu oceny pracy dyrektora uwzględnia się ponadto:
1) umiejętności kierowania bieżącą działalnością dydaktyczno-wychowawczą i
opiekuńczą szkoły,
2) skuteczność działań organizacyjnych i programowych w realizacji podstawowych
funkcji szkoły,
3) realizację zadań związanych z nadzorem pedagogicznym w stosunku do
nauczycieli zatrudnionych w szkole,
4) realizację planu finansowego szkoły.
ż 3. Ocena pracy nauczyciela (dyrektora) ma charakter opisowy i jest zakończona
stwierdzeniem uogólniającym:
- szczególnie wyróżniająca,
- wyróżniająca,
- dobra,
- zadowalająca,
- negatywna.
ż 4. 1. Ocenę pracy ustala - w przypadkach wymienionych w art. 6 ust. 2 Karty
Nauczyciela i w art. 50 ust. 2 pkt 3 ustawy - dyrektor szkoły, w której
zatrudniony jest nauczyciel.
2. Ocenę pracy dyrektora ustala - w przypadkach wymienionych w art. 6 ust. 2
Karty Nauczyciela i w art. 38 pkt 2 oraz art. 50 ust. 2 pkt 3 ustawy - organ
prowadzący szkołę.
3. W przypadku gdy organ prowadzący szkołę nie jest uprawniony do sprawowania
nadzoru pedagogicznego, ocenę pracy dyrektora ustala organ prowadzący szkołę w
porozumieniu z organem sprawującym nadzór pedagogiczny nad szkołą.
ż 5. 1. Na wniosek nauczyciela (dyrektora), złożony przed ustaleniem oceny
pracy, oceniający obowiązany jest zwrócić się o opinię o jego pracy do:
1) konsultanta powołanego przez Centrum Edukacji Artystycznej, a w przypadku
nauczyciela przedmiotu ogólnokształcącego - do doradcy metodycznego kuratorium
oświaty właściwego dla siedziby szkoły,
2) kuratora oświaty, w przypadku dyrektora szkoły realizującej program
kształcenia ogólnego,
3) zakładowej organizacji związkowej, w której zrzeszony jest oceniany
nauczyciel (dyrektor),
4) zakładowej organizacji związkowej wskazanej przez ocenianego nauczyciela
(dyrektora), jeśli nauczyciel (dyrektor) nie jest zrzeszony w żadnym związku
zawodowym.
2. Oceniający może z własnej inicjatywy zwrócić się o opinię do zakładowej
organizacji związkowej - zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1 - jeżeli uzyska
zgodę ocenianego nauczyciela (dyrektora).
ż 6. 1. Ocenę pracy ustala się w terminie nie krótszym niż 21 dni i nie dłuższym
niż 4 miesiące od dnia zgłoszenia wniosku przez zainteresowanego nauczyciela
(dyrektora) lub organ uprawniony do wnioskowania o dokonanie oceny.
2. Do okresu, o którym mowa w ust. 1, nie wlicza się okresów ferii wynikających
z przepisów w sprawie organizacji roku szkolnego lub usprawiedliwionej
nieobecności w pracy nauczyciela (dyrektora) trwającej dłużej niż miesiąc.
ż 7. 1. Ocenę pracy ustala się po wysłuchaniu ocenianego nauczyciela
(dyrektora).
2. Oceniający przedstawia nauczycielowi (dyrektorowi) ocenę jego pracy
sformułowaną w karcie oceny pracy, której wzór określa załącznik do
rozporządzenia.
3. Kartę oceny pracy włącza się do akt osobowych.
ż 8. 1. Nauczycielowi przysługuje odwołanie od ustalonej oceny, z zastrzeżeniem
ż 9, do dyrektora szkoły w terminie 14 dni od przedstawienia mu karty oceny
pracy.
2. Odwołanie, o którym mowa w ust. 1, rozpatruje - w terminie 14 dni od dnia
jego otrzymania - zespół w składzie:
1) dyrektor szkoły,
2) przedstawiciel rady pedagogicznej, wytypowany przez tę radę,
3) przedstawiciel rodziców wchodzący w skład rady szkoły, wytypowany przez tę
radę, a w szkole, w której rada szkoły nie została powołana - przedstawiciel
rodziców wytypowany przez radę rodziców.
3. Jeżeli przy ustalaniu kwestionowanej oceny nauczyciel nie skorzystał z
uprawnień wymienionych w ż 5, ma prawo z nich skorzystać przy wniesieniu
odwołania, o którym mowa w ust. 1.
4. Zespół, o którym mowa w ust. 2, może ustalić nową ocenę pracy lub podtrzymać
ocenę kwestionowaną przez nauczyciela.
5. Od oceny ustalonej zgodnie z ust. 4 nauczycielowi przysługuje odwołanie do
organu prowadzącego szkołę, w terminie 14 dni od dnia ustalenia kwestionowanej
oceny.
6. Organ prowadzący szkołę, w porozumieniu z organem sprawującym nadzór
pedagogiczny nad szkołą, rozstrzyga odwołanie w terminie nie dłuższym niż 30 dni
od dnia jego otrzymania. Od tego rozstrzygnięcia odwołanie nie przysługuje.
7. Dyrektorowi szkoły przysługuje, w terminie określonym w ust. 1, odwołanie od
ustalonej oceny pracy do organu, który ustalił kwestionowaną ocenę.
8. Odwołanie, o którym mowa w ust. 7, rozpatruje - w terminie nie dłuższym niż
30 dni od dnia jego otrzymania - zespół w składzie:
1) przedstawiciele organu prowadzącego szkołę, wskazani przez ten organ, a w
przypadku gdy organ prowadzący szkołę nie jest uprawniony do sprawowania nadzoru
pedagogicznego nad szkołą - przedstawiciele obu organów, wskazani przez te
organy,
2) dwaj przedstawiciele rady szkoły, wytypowani przez tę radę.
9. Jeżeli przy ustalaniu kwestionowanej oceny dyrektor szkoły nie skorzystał z
uprawnień wymienionych w ż 5, ma prawo z nich skorzystać przy wniesieniu
odwołania, o którym mowa w ust. 7.
10. Zespół, o którym mowa w ust. 8, może ustalić nową ocenę lub podtrzymać ocenę
kwestionowaną przez dyrektora szkoły.
11. Od oceny ustalonej zgodnie z ust. 10 odwołanie nie przysługuje.
ż 9. W razie ustalenia negatywnej oceny pracy nauczyciela, stosuje się tryb
odwoławczy określony w art. 24 Karty Nauczyciela.
ż 10. Traci moc rozporządzenie Ministra Kultury i Sztuki z dnia 10 stycznia 1983
r. w sprawie oceny pracy nauczycieli przedmiotów artystycznych w szkołach
artystycznych (Dz. U. Nr 4, poz. 31).
ż 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Kultury i Sztuki: K. Dejmek
Załącznik do rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 7 września 1995 r.
(poz. 637)
KARTA OCENY PRACY
I. Dane dotyczące ocenianego nauczyciela, dyrektora (szkoły, placówki):
1. Imiona i nazwisko
2. Data urodzenia
3. Nazwa szkoły (placówki)
4. Zajmowane stanowisko
5. Wykształcenie
6. Staż pracy pedagogicznej
7. Osiągnięcia twórcze
8. Data rozpoczęcia pracy w danej szkole (placówce).
II. Ocena pracy
1. Opis stopnia realizacji zadań wchodzących w zakres oceny pracy
2. Stwierdzenie uogólniające
3. Data ustalenia oceny i podpis oceniającego.
III. Potwierdzenie (data i podpis) ocenianego o zapoznaniu się z treścią
ustalonej oceny oraz prawie do wniesienia odwołania w ciągu 14 dni.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 6 listopada 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży
Pożarnej.
(Dz. U. Nr 131, poz. 638)
Na podstawie art. 88 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży
Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z
1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163) zarządza
się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 23 czerwca 1992 r. w
sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 51, poz. 236,
z 1993 r. Nr 74, poz. 352 i Nr 93, poz. 430, z 1994 r. Nr 39, poz. 147, Nr 62,
poz. 262 i Nr 119, poz. 583 oraz z 1995 r. Nr 19, poz. 100, Nr 68, poz. 348 i Nr
81, poz. 414) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w
załączniku do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
października 1995 r.
Minister Spraw Wewnętrznych: A. Milczanowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 6 listopada 1995
r. (poz. 638)
TABELA STAWEK DODATKU ZA POSIADANY PRZEZ STRAŻAKA STOPIEŃ SŁUŻBOWY
Lp.StopieńKwota dodatku miesięcznego w złotych
0nadbrygadier437
1starszy brygadier395
2brygadier378
3młodszy brygadier369
4starszy kapitan349
5kapitan318
6młodszy kapitan302
7starszy aspirant263
8aspirant256
9młodszy aspirant251
10starszy ogniomistrz220
11ogniomistrz212
12młodszy ogniomistrz203
13starszy sekcyjny195
14sekcyjny191
15starszy strażak181
16strażak177


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 7 grudnia 1995 r.
w sprawie nadania statutu Polskiej Agencji Prasowej.
(Dz. U. Nr 144, poz. 710)
Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o Polskiej Agencji
Prasowej (Dz. U. Nr 44, poz. 202) zarządza się, co następuje:
ż 1. Polskiej Agencji Prasowej nadaje się statut stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
ż 2. Prezes Polskiej Agencji Prasowej może w uzasadnionych wypadkach łączyć,
likwidować, przekształcać komórki organizacyjne wymienione w statucie,
zawiadamiając o tym Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów.
ż 3. Traci moc zarządzenie nr 10 Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 1991 r.
w sprawie nadania statutu Polskiej Agencji Prasowej.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 1955 r.
(poz. 710)
STATUT POLSKIEJ AGENCJI PRASOWEJ
ż 1. Polska Agencja Prasowa, zwana dalej "PAP", działa zgodnie z zarządzeniami,
wytycznymi, decyzjami i poleceniami Prezesa Polskiej Agencji Prasowej oraz pod
jego bezpośrednim nadzorem i kierownictwem.
ż 2. 1. Prezes PAP, zwany dalej "Prezesem", kieruje pracą PAP przy pomocy
wiceprezesów, dyrektora generalnego oraz kierowników komórek organizacyjnych.
2. Prezes może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, do podejmowania decyzji
w imieniu Prezesa w określonych przez niego sprawach.
3. Wiceprezesi nadzorujący działalność redakcyjną są jednocześnie zastępcami
redaktora naczelnego PAP.
4. Wiceprezesi mogą pełnić funkcję redaktorów naczelnych redakcji.
ż 3. 1. Stałym organem doradczym i opiniodawczym Prezesa jest Kolegium PAP.
2. W skład Kolegium PAP, któremu przewodniczy Prezes, wchodzą: wiceprezesi,
dyrektor generalny, redaktorzy naczelni poszczególnych redakcji, dyrektorzy biur
oraz przedstawiciele stowarzyszeń dziennikarskich i związków zawodowych.
3. Do zakresu działania Kolegium PAP należy opiniowanie i doradztwo na rzecz
Prezesa w sprawach związanych z bieżącą działalnością i rozwojem PAP,
rozpatrywanie projektów planów, budżetu, jak też sprawozdań z ich wykonania oraz
określanie kierunków działalności PAP.
4. Posiedzenia Kolegium PAP zwoływane są przez Prezesa w miarę potrzeby, nie
rzadziej jednak niż raz w miesiącu.
ż 4. W zależności od potrzeb Prezes może powoływać inne kolegialne organy
doradcze i opiniodawcze, określając ich nazwę, skład osobowy, zakres i tryb
działania.
ż 5. 1. W skład PAP wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Redakcję Naczelną tworzą:
a) redakcje:
- ekonomiczna,
- fotograficzna,
- kultura - nauka,
- polityczna,
- społeczna,
- sportowa,
- rolna,
- zagraniczna - obejmująca także oddziały zagraniczne,
b) zespoły:
- dokumentacji prasowej,
- informacji dla zagranicy,
- informacji promocyjnych,
- serwisów radiowych,
2) Biura:
a) Finansów,
b) Handlowe,
c) Techniki.
2. W PAP funkcjonują podległe Prezesowi:
1) samodzielne zespoły:
- do spraw pracowniczych,
- organizacyjno-prawny,
2) samodzielne stanowiska pracy:
- bezpieczeństwa i higieny pracy i ochrony przeciwpożarowej,
- kontroli wewnętrznej,
- spraw obronnych.
3. Na terenie kraju działają oddziały regionalne.
ż 6. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych
wymienionych w ż 5 określa regulamin nadany przez Prezesa.
ż 7. 1. Na czele redakcji stoi redaktor naczelny, którego powołuje i odwołuje
Prezes.
2. W redakcjach mogą istnieć kolegia redakcji, które są organami doradczymi
redaktorów naczelnych, działające na podstawie regulaminu ustalonego przez
Prezesa.
3. W skład kolegiów redakcji wchodzą osoby powoływane przez redaktora naczelnego
właściwej redakcji oraz wybierane przez zespół dziennikarski danej redakcji.
Liczba wybieranych członków kolegium wynosi co najmniej 25% jego składu. Skład
kolegium redakcji zatwierdza Prezes.
ż 8. Dyrektorów biur powołuje i odwołuje Prezes.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 13 grudnia 1995 r.
w sprawie podatku od środków transportowych
(Dz. U. Nr 147, poz. 714)
Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i
opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 i Nr 101, poz. 444 oraz z 1992 r, Nr
21, poz. 86 i z 1994 r Nr 123, poz. 600) zarządza się, co następuje:
ż 1. Podatek od środków transportowych wynosi rocznie:
1) od motorowerów 9 zł,
2) od motocykli z silnikiem o pojemności skokowej:
a) do 50 cm3 włącznie 18 zł,
b) powyżej 50 cm3 do 350 cm3 włącznie 30 zł,
c) powyżej 350 cm3 150 zł,
3) od samochodów osobowych z silnikiem o pojemności skokowej:
a) do 900 cm3 włącznie 48 zł,
b) powyżej 900 cm3 do 1 300 cm3 włącznie 90 zł,
c) powyżej 1 300 cm3 do 1 500 cm3 włącznie 114 zł,
d) powyżej 1 500 cm3 do 1 600 cm3 włącznie 180 zł,
e) powyżej 1 600 cm3 do 1 800 cm3 włącznie 282 zł,
f) powyżej 1 800 cm3 do 2 000 cm3 włącznie 474 zł,
g) powyżej 2 000 cm3 do 2 500 cm3 włącznie, z wyjątkiem samochodów marki
"Warszawa" 732 zł,
h) od samochodów marki "Warszawa" 114 zł,
i) powyżej 2 500 cm3 990 zł,
4) od samochodów osobowych:
a) z silnikiem nie charakteryzującym się pojemnością skokową 228 zł,
b) z napędem elektrycznym 48 zł,
5) od autobusów oraz samochodów ciężarowych przystosowanych do przewozu osób o
liczbie miejsc do siedzenia, łącznie z miejscem kierowcy:
a) do 15 miejsc 180 zł,
b) powyżej 15 do 30 miejsc 330 zł,
c) powyżej 30 miejsc 726 zł,
6) od samochodów ciężarowo-osobowych o dopuszczalnej masie całkowitej:
a) do 2 t włącznie 114 zł,
b) powyżej 2 t 180 zł,
7) od samochodów ciężarowych i ciągników siodłowych o ładowności samochodu lub
nacisku na siodło ciągnika:
a) do 0,5 t włącznie 114 zł,
b) powyżej 0,5 t do 1 t włącznie 180 zł,
c) powyżej 1 t do 2 t włącznie 210 zł,
d) powyżej 2 t do 4 t włącznie 264 zł,
e) powyżej 4 t do 6 t włącznie 360 zł,
f) powyżej 6 t do 8 t włącznie 426 zł,
g) powyżej 8 t do 10 t włącznie 630 zł,
h) powyżej 10 t 828 zł,
8) od samochodów specjalnych 180 zł,
9) od ciągników balastowych 828 zł,
10) od ciągników rolniczych z silnikiem o pojemności skokowej:
a) do 4 000 cm3 włącznie 30 zł,
b) powyżej 4 000 cm3 72 zł,
11) od przyczep i naczep:
a) kempingowych 30 zł,
b) o ładowności do 0,5 t włącznie 24 zł,
c) o ładowności powyżej 0,5 t do 1 t włącznie 48 zł,
d) o ładowności powyżej 1,0 t do 5 t włącznie 78 zł,
e) o ładowności powyżej 5 t do 20 t włącznie 120 zł,
f) o ładowności powyżej 20 t 210 zł,
g) pozostałych 180 zł,
12) od łodzi motorowych oraz jachtów z silnikiem o pojemności skokowej:
a) powyżej 200 cm3 do 1 000 cm3 włącznie 78 zł,
b) powyżej 1 000 cm3 180 zł,
13) od promów 48 zł,
14) od łodzi służących do zarobkowego przewozu towarów i osób 180 zł.
ż 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 7 grudnia 1994 r. w
sprawie podatku od środków transportowych (Dz. U. Nr 132, poz. 676).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Minister Finansów: G.W. Kołodko
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA
z dnia 24 października 1995 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie
dotacji dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych.
(Dz. U. Nr 131, poz. 639)
1. Na podstawie ż 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 sierpnia 1995 r.
zmieniającego rozporządzenie w sprawie dotacji dla gmin na dofinansowanie wypłat
dodatków mieszkaniowych (Dz. U. Nr 100, poz. 498) ogłasza się w załączniku do
niniejszego obwieszczenia jednolity tekst rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7
listopada 1994 r. w sprawie dotacji dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatków
mieszkaniowych (Dz. U. Nr 119, poz. 571), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:
1) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 listopada 1994 r. zmieniającym
rozporządzenie w sprawie dotacji dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatków
mieszkaniowych (Dz. U. Nr 129, poz. 643),
2) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 25 kwietnia 1995 r. zmieniającym
rozporządzenie w sprawie dotacji dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatków
mieszkaniowych (Dz. U. Nr 47, poz. 245),
3) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 sierpnia 1995 r. zmieniającym
rozporządzenie w sprawie dotacji dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatków
mieszkaniowych (Dz. U. Nr 100, poz. 498)
i zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego
tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst nie
obejmuje:
1) ż 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 listopada 1994 r. zmieniającego
rozporządzenie w sprawie dotacji dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatków
mieszkaniowych (Dz. U. Nr 129, poz. 643), który stanowi:
"ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.",
2) ż 2 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 kwietnia 1995 r.
zmieniającego rozporządzenie w sprawie dotacji dla gmin na dofinansowanie wypłat
dodatków mieszkaniowych (Dz. U. Nr 47, poz. 245), które stanowią:
"ż 2. W ciągu 14 dni od daty wejścia w życie rozporządzenia gminy przedstawią
wojewodom wnioski o przyznanie dotacji, sporządzone według wzorów stanowiących
załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia, narastająco za okres od dnia 1 stycznia
1995 r. do dnia złożenia wniosku.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.",
3) ż 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 sierpnia 1995 r. zmieniającego
rozporządzenie w sprawie dotacji dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatków
mieszkaniowych (Dz. U. Nr 100, poz. 498), który stanowi:
"ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia."
Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa: B. Blida
Załącznik do obwieszczenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z
dnia 24 października 1995 r. (poz. 639)
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 7 listopada 1994 r.
w sprawie dotacji dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych.
Na podstawie art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali
mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509 i z 1995 r. Nr
86, poz. 433) zarządza się, co następuje:
ż 1. Rozporządzenie określa zasady i tryb ustalania oraz przekazywania gminom, z
budżetu państwa, dotacji celowych na dofinansowanie wypłat dodatków
mieszkaniowych.
ż 2. 1. Gmina ubiegająca się o dotację jest obowiązana zapewnić prowadzenie
bieżącej ewidencji:
1) wpływów z czynszów najmu lokali mieszkalnych i użytkowych stanowiących
własność gminy,
2) nadwyżki pożytków nad wydatkami przypadającej gminie z tytułu udziałów w
nieruchomościach wspólnych,
3) wydatków związanych z utrzymaniem mieszkaniowego zasobu gminy i należących do
niej lokali użytkowych,
4) wypłacanych dodatków mieszkaniowych.
2. 1) Wydatkami w rozumieniu rozporządzenia są koszty eksploatacji budynków
stanowiących własność gminy i koszty napraw tych budynków oraz przypadające na
gminę koszty zarządu nieruchomościami wspólnymi.
3. Za koszty eksploatacji budynków uważa się wydatki komunalnych jednostek
organizacyjnych z tytułu zarządu tymi budynkami, w szczególności wydatki na:
utrzymanie czystości, oczyszczanie ulic i podwórzy, oświetlanie i ogrzewanie
pomieszczeń służących do wspólnego użytku (np. korytarzy, klatek schodowych,
ubikacji), oczyszczanie kominów, utrzymywanie zieleńców, płace administratora i
dozorcy, materiały kancelaryjne związane z administracją, usługi
pocztowo-telekomunikacyjne, a także wynagrodzenie dla podmiotów, którym gmina
powierzyła sprawowanie zarządu na podstawie umowy zlecenia. Nie zalicza się do
kosztów eksploatacji grzywien i kar pieniężnych.
4. Za koszty napraw budynku uważa się wydatki na konserwację i roboty konieczne
do utrzymania budynku oraz jego otoczenia w należytym stanie, a w szczególności
wydatki na: konserwację i reperacje pokrycia dachowego, rynien i rur spustowych,
przewodów wodociągowych i kanalizacyjnych, instalacji centralnego ogrzewania,
ciepłej wody, gazowych, hydroforów, urządzeń przeciwpożarowych oraz pomieszczeń
przeznaczonych do wspólnego użytku.
ż 3. 1. 2) Gmina składa wojewodzie, w terminie do 20 dnia miesiąca
poprzedzającego dany kwartał, z zastrzeżeniem ż 6 ust. 1 i 1a, wniosek o
przyznanie dotacji na ten kwartał, sporządzony według wzoru określonego w
załączniku nr 1 do rozporządzenia.
2. 3) Gmina określa we wniosku, o którym mowa w ust. 1, potrzeby dotyczące
dofinansowania wypłat dodatków mieszkaniowych, według wzoru stanowiącego
załącznik nr 2 do rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 6.
3. Wojewoda przyznaje gminom dotacje w granicach kwot określonych na ten cel w
budżecie wojewody, proporcjonalnie do kwot wynikających z wniosków gmin, z
zastrzeżeniem ust. 4.
4. Dotacja może być przyznana gminie do wysokości nie przekraczającej kwoty
obliczonej według właściwego dla danej gminy wzoru, o którym mowa w ust. 2.
5. 4) Dotację przyznaną na dany kwartał wojewoda przekazuje w miesięcznych
ratach.
6. 5) W 1995 r. gmina może określać potrzeby, o których mowa w ust. 2, według
wzoru stanowiącego załącznik nr 2a do rozporządzenia, zawiadamiając o tym
wojewodę w terminie do dnia 30 września 1995 r. Decyzja gminy w sprawie
zastosowania załącznika nr 2a obowiązuje w całym 1995 r.
ż 4. 1. 6) Gmina przedstawia wojewodzie, do końca miesiąca następującego po
danym kwartale, kwartalne rozliczenie dotacji, a rozliczenie dotacji za dany rok
- do końca stycznia następnego roku, według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do
rozporządzenia.
2. Wojewodowie przedstawiają Ministrowi Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa
zbiorcze rozliczenia dotacji w ciągu miesiąca po upływie terminów wyznaczonych
dla gmin.
3. 7) Nadpłata dotacji w kwartale może być zaliczona na poczet dotacji należnej
w kwartale następnym, z wyjątkiem nadpłaty dotacji za dany rok, która podlega
przekazaniu na rachunek właściwego urzędu wojewódzkiego, w ciągu 7 dni po
upływie terminu określonego w ust. 1.
4. 8) Do nadpłat dotacji w rozliczeniu rocznym w skali województwa stosuje się
przepisy w sprawie szczegółowych zasad i trybu wykonywania budżetu państwa.
ż 5. Jeżeli w wyniku połączenia lub podziału gmin nastąpiły zmiany w podstawie
obliczania kwoty dotacji, wojewoda uwzględnia te zmiany od pierwszego dnia
następnego miesiąca po ich wejściu w życie.
ż 6. 1. 9) Do końca czerwca 1995 r. dotację przyznaje się na podstawie
comiesięcznych wniosków gminy składanych w terminie do dnia 20 poprzedniego
miesiąca. Do wniosku gmina powinna załączyć uchwałę rady gminy, o której mowa w
art. 26 ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych, z
zastrzeżeniem ust. 3.
1a. 10) Gminy określające potrzeby zgodnie z ż 3 ust. 6 przedstawią wojewodom
wnioski o przyznanie dotacji na I półrocze oraz na III kwartał 1995 r.,
sporządzone według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia - w
terminie do dnia 30 września 1995 r.
2. 11) Gminy przedstawią wojewodom rozliczenie dotacji do końca lipca 1995 r.,
natomiast gminy określające potrzeby zgodnie z ż 3 ust. 6 - w terminie do dnia
15 października 1995 r.
3. 12) Do czasu podjęcia przez radę gminy uchwały, o której mowa w ust. 1,
wojewoda może przekazywać gminie środki finansowe na poczet przyznanej dotacji.
Środki te podlegają rozliczeniu zgodnie z ust. 2.
4. 13) Wojewodowie przedstawią Ministrowi Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa
zbiorcze rozliczenia dotacji w terminie do końca sierpnia 1995 r., z wyjątkiem
rozliczeń dotacji dla gmin określających potrzeby zgodnie z ż 3 ust. 6, które
przedstawią w terminie do dnia 31 października 1995 r.
ż 7. 14) Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa dokonuje podziału na
poszczególne województwa kwoty dotacji zaplanowanej w ustawie budżetowej na rok
1995.
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 12 listopada 1994 r.
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 listopada 1994 r.
Załącznik nr 1 15)
Ilustracja
Załącznik nr 2 15)
WZORY OBLICZANIA ZAPOTRZEBOWANIA NA DOTACJĘ CELOWĄ NA DOFINANSOWANIE WYPŁAT
DODATKÓW MIESZKANIOWYCH
1) b=0 dk+0,7 dp
dla gmin, w których procentowy udział dodatków mieszkaniowych przyznanych
najemcom lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy w ogólnej kwocie
przyznanych dodatków mieszkaniowych nie przekracza 25%,
2) b=0,2 dk+0,5 dp
dla gmin, w których procentowy udział dodatków mieszkaniowych przyznanych
najemcom lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy w ogólnej kwocie
przyznanych dodatków mieszkaniowych jest wyższy od 25%, lecz nie przekracza 40%,
3) b=0,4 dk+0,3 dp
dla gmin, w których procentowy udział dodatków mieszkaniowych przyznanych
najemcom lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy w ogólnej kwocie
przyznanych dodatków mieszkaniowych jest wyższy od 40%.
Objaśnienia:
1. Symbole użyte we wzorach oznaczają:
b - kwotę zapotrzebowania na dotację,
dk - sumę dodatków mieszkaniowych dla najemców lokali mieszkalnych stanowiących
własność gminy,
dp - sumę dodatków mieszkaniowych dla pozostałych użytkowników lokali
mieszkalnych.
2. Dane wymienione we wzorach dotyczą okresu objętego wnioskiem.
3. O wyborze wzoru właściwego dla danej gminy decyduje przy sporządzaniu:
a) wniosku o przyznanie dotacji - procentowy udział, o którym mowa we wzorach,
dodatków mieszkaniowych przyznanych na podstawie decyzji wydanych przed datą
złożenia przez gminę wniosku,
b) rozliczenia dotacji - procentowy udział, o którym mowa we wzorach, dodatków
mieszkaniowych wypłaconych w okresie objętym rozliczeniem.
4. Do obliczenia zapotrzebowania na dotację w celu sporządzenia:
a) wniosku o przyznanie dotacji - przyjmuje się sumę dodatków mieszkaniowych (dk
i dp) przyznanych przed datą złożenia przez gminę wniosku oraz dodatków, których
wypłacenie w okresie objętym wnioskiem gmina przewiduje (zgodnie z ust. 1 i 2
objaśnień do załącznika nr 1),
b) rozliczenia dotacji - przyjmuje się sumę dodatków mieszkaniowych (dk i dp)
wypłaconych w okresie objętym rozliczeniem.
Załącznik nr 2a 16)
WZORY OBLICZANIA ZAPOTRZEBOWANIA NA DOTACJĘ CELOWĄ NA DOFINANSOWANIE WYPŁAT
DODATKÓW MIESZKANIOWYCH
1) b = d-(p-w)-5% dp dla gmin:
2) b = d-(p-w)-8% dp dla gmin:
3) b = d-(p-w)-10% dp dla gmin:
Objaśnienia:
1. Symbole użyte we wzorach, z zastrzeżeniem ust. 2, oznaczają:
1) b - kwotę zapotrzebowania na dotację,
2) d - sumę dodatków mieszkaniowych ustaloną zgodnie z ust. 5 objaśnień,
3) p - łączne przychody, o których mowa w ż 2 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia,
4) w - łączne wydatki, o których mowa w ż 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia,
5) dp - należne podstawowe dochody podatkowe gminy, o których mowa w art. 3 pkt
5 i 6 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz.
600 i z 1994 r. Nr 105, poz. 509), ustalone w sposób określony (dla celów
obliczenia wskaźników G i P) w art. 14 ust. 3 tej ustawy, przeliczone na warunki
całego roku odpowiednim dla roku bazowego wskaźnikiem relacji planowanych
dochodów budżetu państwa do tych dochodów zrealizowanych w I półroczu,
6) Xij - należne podstawowe dochody podatkowe gminy "i", o których mowa w pkt 5,
w kategorii "j" za rok bazowy w przeliczeniu na 1 mieszkańca,
7) Xj - średnia należnych podstawowych dochodów podatkowych, o których mowa w
pkt 5, gmin kategorii "j" za rok bazowy w przeliczeniu na 1 mieszkańca w
wysokości określonej przez Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa,
8) j - kategoria gmin, o której mowa w ust. 6 objaśnień.
2. Dane wymienione w ust. 1 pkt 1-4 dotyczą okresu objętego wnioskiem o
przyznanie dotacji. Kwoty należnych podstawowych dochodów podatkowych gminy, o
których mowa w ust. 1 pkt 5 objaśnień, dzieli się przez 12 i mnoży przez liczbę
miesięcy objętych wnioskiem o przyznanie dotacji.
3. Przez liczbę mieszkańców stanowiącą podstawę do wyliczeń rozumie się liczbę
mieszkańców, o której mowa w art. 3 pkt 3 ustawy wymienionej w ust. 1 pkt 5
objaśnień.
4. W wypadku gdy różnica pomiędzy przychodami "p" i wydatkami "w" byłaby ujemna,
jej wartość bezwzględną przy obliczaniu wysokości zapotrzebowania na dotację
pomija się.
5. Do obliczenia zapotrzebowania na dotację w celu sporządzenia:
1) wniosku o przyznanie dotacji - przyjmuje się sumę dodatków mieszkaniowych
przyznanych przed datą złożenia przez gminę wniosku oraz dodatków, których
wypłacenie w okresie objętym wnioskiem gmina przewiduje,
2) rozliczenia dotacji - przyjmuje się sumę dodatków mieszkaniowych wypłaconych
w okresie objętym rozliczeniem.
6. Na potrzeby rozporządzenia ustala się następujące kategorie gmin:
1) I kategoria - gminy do 5 tys. mieszkańców,
2) II kategoria - gminy powyżej 5 tys. do 10 tys. mieszkańców,
3) III kategoria - gminy powyżej 10 tys. do 50 tys. mieszkańców,
4) IV kategoria - gminy powyżej 50 tys. do 300 tys. mieszkańców,
5) V kategoria - gminy powyżej 300 tys. mieszkańców.
Załącznik nr 3 15)
Ilustracja
Objaśnienia dotyczące danych uzupełniających:
1. Wpływy z czynszów najmu (poz. 2) i nadwyżka pożytków nad wydatkami z tytułu
udziałów w nieruchomościach wspólnych (poz. 3) powinny być ujęte w wysokości
należnej (według wymiaru), bez uwzględnienia zaległości w regulowaniu
należności.
2. Dane w pozycjach 2-5 dotyczą wyłącznie lokali stanowiących własność gminy.
3. Przez liczbę dodatków mieszkaniowych rozumie się liczbę miesięcznych wypłat
tych dodatków (we wnioskach dotyczących okresu dłuższego niż miesiąc będzie to
iloczyn liczby osób, na rzecz których następuje wypłata, oraz liczby miesięcy).



1) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25
kwietnia 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dotacji dla gmin na
dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych (Dz. U. Nr 47, poz. 245), które
weszło w życie z dniem 17 maja 1995 r.
2) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1 oraz przez ż 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18
sierpnia 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dotacji dla gmin na
dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych (Dz. U. Nr 100, poz. 498), które
weszło w życie z dniem 7 września 1995 r.
3) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 18 sierpnia 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dotacji dla gmin
na dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych (Dz. U. Nr 100, poz. 498),
które weszło w życie z dniem 7 września 1995 r.
4) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
5) Dodany przez ż 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia wymienionego w przypisie 3.
6) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
7) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
8) Dodany przez ż 1 pkt 2 lit. c) rozporządzenia wymienionego w przypisie 3.
9) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29
listopada 1994 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dotacji dla gmin na
dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych (Dz. U. Nr 129, poz. 643), które
weszło w życie z dniem 8 grudnia 1994 r., oraz przez ż 1 pkt 4 rozporządzenia
wymienionego w przypisie 1.
10) Dodany przez ż 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 3.
11) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 3.
12) Dodany przez ż 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 listopada
1994 r. wymienionego w przypisie 9.
13) Dodany przez ż 1 pkt 3 lit. c) rozporządzenia wymienionego w przypisie 3.
14) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 5 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
15) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 6 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
16) Dodany przez ż 1 pkt 4 rozporządzenia wymienionego w przypisie 3.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 22 września 1995 r.
o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz
niektórych innych ustaw.
(Dz. U. Nr 132, poz. 640)
Art. 1. W ustawie z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 58 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje ust. 2 w
brzmieniu:
"2. Krajowe Biuro Wyborcze zapewnia obsługę Państwowej Komisji Wyborczej.";
2) w art. 64 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Krajowe Biuro Wyborcze zapewnia obsługę okręgowej komisji wyborczej.";
3) art. 71 otrzymuje brzmienie:
"Art. 71. 1. Krajowe Biuro Wyborcze zapewnia organizacyjno-techniczne warunki
wykonywania zadań związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem wyborów.
2. Jednostkami organizacyjnymi Krajowego Biura Wyborczego są:
1) zespoły,
2) delegatury wojewódzkie, zwane dalej "wojewódzkimi biurami wyborczymi".
3. Organizację wewnętrzną Krajowego Biura Wyborczego określa statut nadawany
przez Marszałka Sejmu na wniosek Państwowej Komisji Wyborczej. Statut Krajowego
Biura Wyborczego podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej
Polskiej "Monitor Polski".
4. Kierownik Krajowego Biura Wyborczego na podstawie statutu określa, w drodze
zarządzenia, szczegółową organizację wewnętrzną jednostek organizacyjnych
Krajowego Biura Wyborczego oraz ich właściwość.";
4) art. 72 otrzymuje brzmienie:
"Art. 72. 1. Krajowe Biuro Wyborcze realizuje zadania wynikające z niniejszej
ustawy oraz innych ustaw.
2. Krajowe Biuro Wyborcze współdziała z właściwymi ministrami, kierownikami
urzędów centralnych, wojewodami oraz jednostkami samorządu terytorialnego w celu
realizacji zadań wyborczych.
3. Zasady współdziałania terenowych organów administracji rządowej z Krajowym
Biurem Wyborczym w zakresie, o którym mowa w ust. 2, określa, w drodze
rozporządzenia, minister właściwy do spraw administracji w uzgodnieniu z
Kierownikiem Krajowego Biura Wyborczego.";
5) w art. 73:
a) w ust. 4 wyrazy "ust. 5 i 6" zastępuje się wyrazami "ust. 5-7",
b) dodaje się ust. 7 w brzmieniu:
"7. Kierownik i pracownicy Krajowego Biura Wyborczego nie mogą należeć do partii
politycznych ani prowadzić działalności politycznej.";
6) skreśla się art. 74 i 75;
7) w art. 150:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Informację o wydatkach, o których mowa w ust. 2, Kierownik Krajowego Biura
Wyborczego podaje do publicznej wiadomości w ciągu pięciu miesięcy od dnia
wyborów.",
b) w ust. 4 skreśla się wyrazy "wojewódzkich biur wyborczych, a także".
Art. 2. W ustawie z dnia 8 marca 1990 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin (Dz.
U. Nr 16, poz. 96, z 1991 r. Nr 53, poz. 227, z 1993 r. Nr 45, poz. 205 i z 1995
r. Nr 124, poz. 601) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 105 otrzymuje brzmienie:
"Art. 105. Państwowa Komisja Wyborcza publikuje opracowanie statystyczne
zawierające szczegółowe informacje o wynikach głosowania i wynikach wyborów do
rad gmin.",
2) w art. 120 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Informację o wydatkach pokrywanych z budżetu państwa, o których mowa w ust.
1, Kierownik Krajowego Biura Wyborczego podaje do publicznej wiadomości w ciągu
pięciu miesięcy od dnia wyborów."
Art. 3. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych
(Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z
1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991
r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254
i Nr 90, poz. 451 oraz z 1994 r. Nr 136, poz. 704) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 1 w pkt 9 po wyrazach "Krajowym Biurze Wyborczym" stawia się przecinek
i skreśla pozostałe wyrazy;
2) w art. 36 w ust. 5 skreśla się pkt 10.
Art. 4. W ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r.
Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685
oraz z 1995 r. Nr 78, poz. 390 i Nr 124, poz. 601) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 3 w ust. 2 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
"7) dotacje celowe na zadania z zakresu administracji rządowej zlecone gminom,
dotacje celowe na inne zadania zlecone gminom ustawami oraz dotacje celowe na
zadania własne gmin,";
2) w art. 7 w ust. 1 w pkt 6 po wyrazach "administracji rządowej" stawia się
przecinek i dodaje wyrazy "innych zadań zleconych gminom ustawami";
3) w art. 9 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Dotacje celowe na zadania z zakresu administracji rządowej zlecone gminom,
dotacje celowe na inne zadania zlecone gminom ustawami oraz dochody i wydatki
związane z tymi zadaniami ujmuje się we właściwych częściach budżetu państwa.";
4) w art. 38:
a) w ust. 1 po wyrazach "zleconych gminie" dodaje się wyrazy "oraz innych zadań
zleconych gminie ustawami",
b) w ust. 3 po wyrazach "administracji rządowej" stawia się przecinek i dodaje
wyrazy "a także innych zadań zleconych gminom ustawami";
5) w art. 54:
a) w ust.1 po wyrazach "zleconych gminom" dodaje się wyrazy "i innych zadań
zleconych gminom ustawami",
b) w ust. 2 w pkt 3 po wyrazach "zleconych gminom" dodaje się wyrazy "oraz
innych zadań zleconych gminom ustawami";
6) w art. 55:
a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) odrębne roczne zbiorcze sprawozdanie z wykonania planów finansowych zadań z
zakresu administracji rządowej zleconych gminie oraz innych zadań zleconych
gminie ustawami - w układzie według części, działów, rozdziałów i paragrafów.",
b) w ust. 2 w pkt 2 wyrazy "i wojewodzie" zastępuje się wyrazami "oraz we
właściwym zakresie dysponentom części budżetu państwa",
c) w ust. 3 po wyrazach "zleconych gminom" dodaje się wyrazy "i innych zadań
zleconych gminom ustawami".
Art. 5. 1. Dotychczasowe wojewódzkie biura wyborcze stają się, z dniem wejścia w
życie ustawy, jednostkami organizacyjnymi Krajowego Biura Wyborczego w
rozumieniu ustawy.
2. Ilekroć w przepisach wydanych przed dniem wejścia w życie ustawy jest mowa o
wojewódzkich biurach wyborczych, należy przez to rozumieć delegatury wojewódzkie
Krajowego Biura Wyborczego.
Art. 6. Osoby zatrudnione w dotychczasowych wojewódzkich biurach wyborczych
stają się, z dniem wejścia w życie ustawy, pracownikami Krajowego Biura
Wyborczego.
Art. 7. 1. Do czasu wydania, na podstawie ustawy, przepisów regulujących zasady
organizacji Krajowego Biura Wyborczego, nie dłużej jednak niż do 31 grudnia 1995
r., zachowują moc dotychczasowe przepisy.
2. Wojewodowie zapewnią:
1) obsługę administracyjno-techniczną, gospodarczą i księgowo-kasową
wojewódzkich biur wyborczych do 31 grudnia 1995 r. na dotychczas obowiązujących
zasadach,
2) dalsze korzystanie z lokali biurowych oraz nieodpłatne przekazanie Krajowemu
Biuru Wyborczemu sprzętu i wyposażenia użytkowanych przez wojewódzkie biura
wyborcze w dniu 31 lipca 1995 r.
Art. 8. Do dnia 31 grudnia 1995 r. gospodarkę finansową Krajowego Biura
Wyborczego i wojewódzkich biur wyborczych, a także realizację wydatków z budżetu
państwa ponoszonych na przygotowanie i przeprowadzenie wyborów oraz referendum
prowadzi się według dotychczas obowiązujących zasad.
Art. 9. Ustawa wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po
miesiącu ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 listopada 1995 r.
w sprawie ustanowienia dodatkowych kontyngentów celnych na niektóre komponenty
do produkcji źródeł światła przywożone z zagranicy.
(Dz. U. Nr 132, poz. 643)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1995 r. ustanawia się dodatkowe kontyngenty celne
wartościowe na przywóz niektórych towarów, wymienionych w załączniku do
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 listopada 1994 r. w sprawie ustanowienia
kontyngentów celnych na niektóre komponenty do produkcji źródeł światła
przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 137, poz. 721), w wysokości określonej w
załączniku do niniejszego rozporządzenia, dla których ustanawia się
preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 13 czerwca 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 72, poz. 357 i Nr 111, poz. 536).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 listopada 1995 r. (poz.
643)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ DODATKOWE KONTYNGENTY CELNE
WARTOŚCIOWE
PozycjaKod PCNWyszczególnienieWartość (ECU)
1234
28412841Sole tlenowych i nadtlenowych kwasów metalicznych:
2841 80 00 0- Wolframiany
ex2841 80 00 0Parawolframian amonu300 000
81028102Molibden i wyroby z molibdenu, nawet odpady i złom:
- Proszki
ex8102 10 00 0Proszek molibdenowy700 000


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 20 listopada 1995 r.
uchylające rozporządzenie w sprawie przekazania składników majątkowych szkół
podstawowych, których prowadzenie przechodzi do obowiązkowych zadań własnych
gmin z dniem 1 stycznia 1994 r.
(Dz. U. Nr 132, poz. 645)
Na podstawie art. 44 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie
terytorialnym (Dz. U. Nr 16, poz. 95, Nr 32, poz. 191, Nr 34, poz. 199, Nr 43,
poz. 253 i Nr 89, poz. 518, z 1991 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 110, poz. 473, z 1992
r. Nr 85, poz. 428 i Nr 100, poz. 499, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr
122, poz. 593 oraz z 1995 r. Nr 74, poz. 368 i Nr 124, poz. 601) w związku z
art. 104 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. Nr
95, poz. 425, z 1992 r. Nr 26, poz. 113 i Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 127,
poz. 585, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 53, poz. 215 oraz z 1995 r. Nr 101, poz.
504) zarządza się, co następuje:
ż 1. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 października 1993 r. w
sprawie przekazania składników majątkowych szkół podstawowych, których
prowadzenie przechodzi do obowiązkowych zadań własnych gmin z dniem 1 stycznia
1994 r. (Dz. U. Nr 99, poz. 450).
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 14 listopada 1995 r.
w sprawie maksymalnej wysokości procentu składki, którą zakład ubezpieczeń ma
prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów
(Dz. U. Nr 132, poz. 647)
Na podstawie art. 88 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności
ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 59, poz. 344, z 1993 r. Nr 5, poz. 21 i Nr 44, poz.
201, z 1994 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1995 r. Nr 96, poz. 478 i
Nr 118, poz. 574) zarządza się, co następuje:
ż 1. Zakład ubezpieczeń może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów składkę
członkowską, opłaconą z tytułu przynależności do Polskiej Izby Ubezpieczeń w
wysokości nie przekraczającej 0,02% składki przypisanej brutto, przypadającej na
rok poprzedzający rok, za który składka członkowska ma być uiszczona.
ż 2. W 1995 r. zakład ubezpieczeń może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów
składkę członkowską, opłaconą z tytułu przynależności do Polskiej Izby
Ubezpieczeń, w wysokości nie przekraczającej 0,33� zbioru składki przypisanej
brutto w 1994 r.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

310--z dnia 12 maja 1995 r. o zmianie ustawy o łączności oraz niektórych
innych ustaw.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 14 listopada 1995 r.
w sprawie wykazu urządzeń, których zakładanie i używanie nie wymaga świadectwa
homologacji.
(Dz. U. Nr 132, poz. 648)
Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz.
U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nie wymaga świadectwa homologacji zakładanie i używanie
radiokomunikacyjnych urządzeń nadawczych i nadawczo-odbiorczych, przystosowanych
do wyłącznego używania w radiowej służbie amatorskiej.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Łączności: A. Zieliński

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 14 listopada 1995 r.
w sprawie wysokości opłat za egzaminy osób ubiegających się o wydanie świadectwa
uprawniającego do obsługi urządzeń radiokomunikacyjnych.
(Dz. U. Nr 132, poz. 649)
Na podstawie art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz.
U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564) zarządza się, co następuje:
ż 1. Osoba przystępująca do egzaminu w celu otrzymania świadectwa uprawniającego
do obsługi urządzeń radiokomunikacyjnych zobowiązana jest do wniesienia opłat
egzaminacyjnych w wysokości:
1) w radiowej służbie amatorskiej:
a) świadectwo radiooperatora klasy "A" - 25,00 zł,
b) świadectwo radiooperatora klasy "B" - 20,00 zł,
c) świadectwo radiooperatora klasy "C" - 15,00 zł,
d) świadectwo radiooperatora klasy "D" - 10,00 zł,
2) w radiowej służbie lotniczej:
a) świadectwo operatora radiotelegrafisty pierwszej klasy - 30,00 zł,
b) świadectwo operatora radiotelegrafisty drugiej klasy - 30,00 zł,
c) świadectwo ogólne operatora radiotelefonisty - 30,00 zł,
d) świadectwo ograniczone operatora radiotelefonisty - 20,00 zł,
e) świadectwo ograniczone - specjalne operatora radiotelefonisty dla pilotów
szybowcowych - 20,00 zł,
3) w radiowej służbie morskiej i żeglugi śródlądowej:
a) świadectwo ogólne radiooperatora - 30,00 zł,
b) świadectwo operatora radiotelegrafisty pierwszej klasy - 30,00 zł,
c) świadectwo operatora radiotelegrafisty drugiej klasy - 30,00 zł,
d) świadectwo ogólne operatora radiotelefonisty - 30,00 zł,
e) świadectwo ograniczone operatora radiotelefonisty - 20,00 zł,
f) świadectwo operatora radiotelefonisty ograniczone do pasma VHF - 20,00 zł,
g) świadectwo radioelektronika pierwszej klasy - 30,00 zł,
h) świadectwo radioelektronika drugiej klasy - 30,00 zł,
i) świadectwo ogólne operatora GMDSS - 30,00 zł,
j) świadectwo ograniczone operatora GMDSS - 20,00 zł,
k) świadectwo ograniczone operatora GMDSS na polski obszar morza A1 - 20,00 zł.
ż 2. Osoba przystępująca do egzaminu poprawkowego wnosi opłatę w wysokości
połowy kwoty podanej w ż 1.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Łączności: A. Zieliński

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU
z dnia 13 listopada 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o
dozorze technicznym.
(Dz. U. Nr 132, poz. 650)
Na podstawie art. 8 ust. 6, art. 14 ust. 3 i art. 20 ustawy z dnia 19 listopada
1987 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 36, poz. 202 i z 1995 r. Nr 104, poz.
515) zarządza się, co następuje:
ż 1. W ż 25 rozporządzenia Ministra Przemysłu z dnia 29 grudnia 1988 r. w
sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o dozorze technicznym (Dz. U. Nr
44, poz. 351) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Osoby zatrudnione przy napełnianiu zbiorników przenośnych o pojemności
powyżej 350 cm3, niezależnie od wymogów określonych w ust. 1, powinny posiadać
zaświadczenia uprawniające do napełniania tych zbiorników, wydane przez właściwe
organy dozoru technicznego."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Minister Przemysłu i Handlu: K. Ścierski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

311--z dnia 23 maja 1995 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
312--z dnia 30 maja 1995 r. w sprawie ustanowienia dodatkowego kontyngentu
celnego na niektóre artykuły budowlane przywożone z zagranicy
313--z dnia 30 maja 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego na
skrobie: ziemniaczaną, kukurydzianą i pszenną, przywożone z zagranicy.
314--z dnia 30 maja 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego na
specjalistyczne pojazdy strażackie przywożone z zagranicy
315--z dnia 30 maja 1995 r. w sprawie przekazania wojewodom realizacji
niektórych zadań związanych z prowadzeniem publicznych szkół medycznych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW

316--z dnia 31 maja 1995 r. w sprawie nadania osobowości prawnej
Katolickiemu Stowarzyszeniu Młodzieży Diecezji Kaliskiej.
317--z dnia 31 maja 1995 r. w sprawie nadania osobowości prawnej
Katolickiemu Stowarzyszeniu Niepełnosprawnych Archidiecezji Warszawskiej z
siedzibą w Warszawie.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 13 grudnia 1995 r.
w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatkach i opłatach
lokalnych.
(Dz. U. Nr 147, poz. 715)
Na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i
opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 i Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21,
poz. 86 i z 1994 r. Nr 123, poz. 600) zarządza się, co następuje:
ż 1. Podwyższa się górne granice stawek kwotowych:
1) określone w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i
opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 i Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21,
poz. 86 i z 1994 r. Nr 123, poz. 600), zwanej dalej "ustawą":
a) w pkt 1 do 0,23 zł,
b) w pkt 2 do 8,61 zł
c) w pkt 3 do 2,87 zł,
d) w pkt 5 w lit. a) do 0,28 zł,
e) w pkt 5 w lit. b) do 0,02 zł,
2) określone w art. 10 ust. 1 ustawy:
a) w pkt 1 do 23,14 zł,
b) w pkt 2 do 165,10 zł,
c) w pkt 3 do 994,18 zł
d) w pkt 4 do 1.159,87 zł,
3) określone w art. 14 pkt 1 ustawy do 22,86 zł,
4) określone w art. 19 pkt 1 ustawy:
a) w lit. a) do 344,63 zł,
b) w lit. b) do 0,78 zł,
c) w lit. c) do 114,98 zł.
ż 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 7 grudnia 1994 r. w
sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych
(Dz. U. Nr 132, poz. 675).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Minister Finansów: G. W. Kołodko

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 10 listopada 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzajów i wzorów legitymacji służbowych i
innych dokumentów policjantów, organów właściwych do ich wydawania oraz zasad
dokonywania wpisów w tych dokumentach.
(Dz. U. Nr 132, poz. 651)
Na podstawie art. 28 ust. 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U.
Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz.
163 i Nr 104, poz. 515) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 25 października 1990 r.
w sprawie rodzajów i wzorów legitymacji służbowych i innych dokumentów
policjantów, organów właściwych do ich wydawania oraz zasad dokonywania wpisów w
tych dokumentach (Dz. U. Nr 78, poz. 463 i z 1993 r. Nr 113, poz. 498) załącznik
nr 1 otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Minister Spraw Wewnętrznych: A. Milczanowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 10 listopada 1995
r. (poz. 651)
WZÓR LEGITYMACJI SŁUŻBOWEJ POLICJANTA
Ilustracja
Pierwsza strona legitymacji:
- legitymacja pokryta giloszem koloru błękitnego,
- napis "RZECZPOSPOLITA POLSKA" koloru czarnego,
- napisy "Stanowisko", "Identyfikator" koloru czarnego,
- odznaka identyfikacji indywidualnej policjanta koloru grafitowego z cieniami
przechodzącymi w czerń, na której umieszczona jest jasnogranatowa szarfa z
białym napisem "POLICJA",
- napis "Legitymacja Nr" (z kolejną numeracją) koloru czarnego.
Uwaga: Legitymacja jest dwustronnie laminowana folią plastykową.
Ilustracja
Odwrotna strona legitymacji:
- gilosz koloru błękitnego,
- hologram metalizowany w kształcie koła, przedstawiający godło państwa na
zmiennobarwnym giloszu,
- w ramce zdjęcie,
- wszystkie napisy koloru czarnego.
Ilustracja
Ilustracja

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
z dnia 29 listopada 1995 r.
w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac z zakresu
gospodarki leśnej.
(Dz. U. Nr 147, poz. 716)
Na podstawie art. 208 ż 2 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
ż 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się przy wykonywaniu prac z zakresu
gospodarki leśnej.
ż 2. 1. Osoba nadzorująca wykonywanie prac, zwana dalej "osobą nadzorującą",
obowiązana jest właściwie organizować pracę i nie dopuszczać do stosowania
wadliwych sposobów wykonywania robót.
2. Osoba nadzorująca ma obowiązek odsunąć od pracy pracownika nie
przestrzegającego przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.
ż 3. Jeżeli na powierzchni, na której są wykonywane operacje technologiczne i
transportowe, obejmującej jedną lub więcej działek roboczych, zwanej dalej
"powierzchnią roboczą", jednocześnie wykonują pracę pracownicy zatrudnieni przez
różne zakłady pracy, zakłady te wyznaczają spośród siebie koordynatora
sprawującego nadzór nad zapewnieniem bezpieczeństwa pracy lub koordynatora
takiego wyznacza zleceniodawca robót.
ż 4. Zabrania się dopuszczania do pracy osób o widocznych oznakach niedyspozycji
fizycznej lub psychicznej oraz zgłaszających takie niedyspozycje.
ż 5. Dla wszystkich prac i urządzeń produkcyjnych, przy których występuje ryzyko
wypadków lub utraty zdrowia, powinny być określone strefy wewnątrz i wokół
urządzeń produkcyjnych albo stanowisk pracy, w których człowiek jest stale
narażony na ryzyko urazów lub utraty zdrowia, zwane dalej "strefami
niebezpiecznymi", i - stosownie do oceny ryzyka - strefy niebezpieczne
powiększone o strefy, w których ryzyko urazów lub utraty zdrowia występuje
okresowo, zwane dalej "strefami zagrożenia".
ż 6. Osoby uprawnione do przebywania na powierzchni roboczej przy wykonywaniu
prac, które są realizowane w tym samym czasie, powinny znać strefy niebezpieczne
i strefy zagrożenia związane z wykonywaną pracą, a także mieć ustalone zasady
porozumiewania się i sygnalizacji.
ż 7. W razie wykonywania pracy na powierzchni roboczej przez jedną osobę,
stosuje się - w zależności od oceny ryzyka - nadzór doraźny polegający na
kontakcie osoby uprawnionej z pracownikiem co najmniej raz pod koniec zmiany
roboczej lub nadzór stały polegający na bezpośrednim kontakcie osoby uprawnionej
z pracownikiem powierzonym jej nadzorowi.
ż 8. Poszczególne operacje powinny być wykonywane w taki sposób i w takiej
kolejności, aby umożliwiały wykonanie operacji następnej zgodnie z zasadami
bezpieczeństwa i higieny pracy.
ż 9. Każde urządzenie produkcyjne powinno być sprawne i używane zgodnie z
przeznaczeniem i warunkami określonymi w instrukcji obsługi, a maszyna powinna
być wyposażona w świadectwo i posiadać znak bezpieczeństwa, jeżeli takie
obowiązują.
ż 10. Ciągniki i inne maszyny samojezdne, stosowane do prac leśnych, powinny być
wyposażone w bezpieczne kabiny lub ramy ochronne.
ż 11. Zabrania się stosowania:
1) benzyny etylizowanej do zasilania maszyn przenośnych o napędzie spalinowym,
2) wałów napędowych przegubowo-teleskopowych bez osłon.
ż 12. Na powierzchniach leśnych, na których przewiduje się prowadzenie prac
przez okres dłuższy niż pięć dni, należy zapewnić schron stały lub przewoźny,
stwarzający możliwość ochrony przed niekorzystnymi warunkami pogodowymi.
ż 13. Na powierzchniach roboczych lub pojedynczych stanowiskach pracy powinna
się znajdować apteczka pierwszej pomocy, zaopatrzona w stosowny do potrzeb
zestaw środków farmaceutycznych i materiałów medycznych.
Rozdział 2
Zagospodarowanie lasu
ż 14. 1. Prace przy zbiorze szyszek, nasion i pędów z drzew stojących mogą być
wykonywane tylko przez pracowników posiadających aktualne orzeczenie lekarskie o
braku przeciwwskazań do pracy na wysokościach.
2. Prace przy zbiorze szyszek, nasion i pędów z drzew stojących mogą być
wykonywane wyłącznie przez co najmniej dwóch pracowników pod nadzorem stałym.
3. Zabrania się prowadzenia zbioru podczas burzy, opadów atmosferycznych,
silnego wiatru, ograniczonej widoczności oraz przy temperaturze poniżej minus
5�C (268,15�K).
ż 15. Przy zastosowaniu pilarki z urządzeniem tnącym na wysięgniku do wycinania
drzewek, krzewów, chwastów i traw, strefa niebezpieczna obejmuje przestrzeń w
promieniu 10 m od pilarki.
ż 16. 1. Podkrzesywanie gałęzi narzędziami ręcznymi może być wykonywane do
wysokości 2 m. Do podkrzesywania powyżej 2 m należy stosować podkrzesywacze z
wysięgnikiem, drabiny lub pomosty.
2. Zabrania się podkrzesywania gałęzi z drabiny bądź pomostu podczas silnego
wiatru, burzy i ulewnego deszczu oraz przy gęstej mgle.
ż 17. Do prac w zagospodarowaniu lasu należy stosować wyłącznie środki ochrony
roślin dopuszczone do obrotu handlowego i ściśle przestrzegać wskazań producenta
danego środka.
ż 18. Do prac z bezpośrednim użyciem pestycydów oraz nadzoru nad takimi pracami
mogą być dopuszczeni wyłącznie pracownicy posiadający aktualne orzeczenie
lekarskie o braku przeciwwskazań do pracy przy styczności z pestycydami oraz
zaświadczenie o przeszkoleniu w zakresie wykonywania takich prac.
Rozdział 3
Pozyskiwanie i transport drewna
ż 19. Do pracy z użyciem pilarki można dopuścić wyłącznie pracowników, którzy
posiadają aktualne orzeczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań do
pracy przy użyciu maszyn wywołujących drgania mechaniczne oraz zaświadczenie o
odbyciu z wynikiem pozytywnym szkolenia kursowego dla drwali-operatorów pilarek
z zakresu pracy pilarką i jej obsługi.
ż 20. 1. Przy pracy pilarką z piłą łańcuchową strefa niebezpieczna obejmuje
przestrzeń o promieniu co najmniej 2 m od niej.
2. W strefie niebezpiecznej może znajdować się tylko operator, a w szczególnie
uzasadnionych przypadkach - także pomocnik oraz osoba nadzorująca lub prowadząca
szkolenie.
ż 21. 1. Przy ścince drzew strefa zagrożenia obejmuje przestrzeń o promieniu
dwóch wysokości ścinanych drzew; w strefie tej w tym samym czasie nie powinny
znajdować się inne stanowiska robocze.
2. Na powierzchniach roboczych, na których prowadzona jest ścinka drzew,
obowiązuje zakaz przebywania osób postronnych. Powierzchnie te powinny być
oznaczone tablicami zakazującymi wstępu na powierzchnię roboczą, z podaniem
przyczyny zakazu.
ż 22. Przed rozpoczęciem ścinki wszyscy pracownicy powinni być zapoznani z
organizacją prac, przebiegiem granic działek roboczych oraz zagrożeniami na
powierzchni roboczej.
ż 23. Ścinka drzew pilarką w cięciach rębnych i trzebieżach musi być poprzedzona
przygotowaniem stanowiska roboczego, obejmującym usunięcie dolnych,
przeszkadzających gałęzi, oczyszczenie powierzchni wokół drzewa z leżaniny,
podszytów i śniegu, oraz przygotowaniem ścieżki oddalenia na co najmniej 5 m od
pnia.
ż 24. Operacje technologiczne z użyciem pilarki mogą być wykonywane na danej
powierzchni roboczej przez jedną osobę tylko wtedy, gdy w pobliżu znajduje się
druga uprawniona osoba oraz pozostają one ze sobą w stałym kontakcie.
ż 25. 1. Operacje technologiczne z użyciem pilarki należy wykonywać pod nadzorem
doraźnym, z wyjątkiem prac określonych w ust. 2.
2. Prace z użyciem pilarki przy usuwaniu złomów i wywrotów, ścince i obalaniu
drzew zrośniętych, dziuplastych lub pochylonych i o znacznej grubości (drzew
trudnych) i drzew ze złamanym wierzchołkiem lub nadłamanymi gałęziami (drzew
niebezpiecznych) oraz prace przy drzewach zawieszonych trudnych do ściągnięcia
powinny być wykonywane pod stałym nadzorem.
ż 26. Prace z użyciem maszyn wielooperacyjnych, wykonujących więcej niż jedną
operację technologiczną lub co najmniej po jednej operacji technologicznej i
transportowej, takich jak maszyny ścinkowo-układające, ścinkowo-zrywkowe,
okrzesująco-przerzynające (procesory), ścinkowo-okrzesująco-przerzynające
(harwestery), samojezdne rębarki z pojemnikami do zrywki zrębków, mogą być
wykonywane przez jedną osobę na danej powierzchni roboczej, pod warunkiem
nadzoru doraźnego lub wyposażenia maszyny w radiotelefon.
ż 27. 1. Ścinkę drzew o średnicy w miejscu cięcia do 20 cm można wykonywać:
1) pilarką z piłą łańcuchową - bez sprzętu pomocniczego,
2) pilarką z piłą łańcuchową i uchwytem pionowym,
3) pilarką z urządzeniem tnącym na wysięgniku,
4) narzędziami ręcznymi - przy pielęgnacji drzew i czyszczeniach wczesnych.
2. Ścinkę i obalanie drzew o średnicy w miejscu cięcia większej niż 20 cm można
wykonywać jednoosobowo lub dwuosobowo przy użyciu pilarki i sprzętu pomocniczego
w postaci:
1) dźwigni-obracaka lub tyczki kierunkowej - przy drzewach o grubości nie
przekraczającej potrójnej szerokości prowadnicy pilarki,
2) klinów lub innych urządzeń rozwierających rzaz - przy drzewach grubszych od
potrójnej szerokości prowadnicy pilarki.
ż 28. Operacje technologiczne z użyciem maszyn wielooperacyjnych należy
wykonywać zgodnie z warunkami określonymi w instrukcjach ich obsługi.
ż 29. 1. Rozpoczęta ścinka drzewa w cięciach rębnych i późnych trzebieżach
powinna być zakończona obaleniem drzewa, a w przypadku jego zawieszenia -
ściągnięciem przed przystąpieniem do ścinki następnego drzewa.
2. Jeżeli ściągnięcie drzewa zawieszonego okazało się niemożliwe przy użyciu
dozwolonych sposobów i środków, którymi dysponuje operator, jest on zobowiązany
przerwać pracę i zawiadomić o tym osobę nadzorującą, która powinna zapewnić
możliwość bezpiecznego ściągnięcia zawieszonego drzewa.
3. Do czasu ściągnięcia zawieszonego drzewa na działce roboczej mogą być
wykonywane jedynie prace związane z jego ściąganiem.
ż 30. Zabrania się wykonywania operacji technologicznych z użyciem pilarki:
1) bez uprzedniego sprawdzenia, czy w strefie zagrożenia nie znajdują się ludzie
lub zwierzęta,
2) podczas wiatru, który może wpłynąć na zmianę założonego kierunku obalenia
drzewa lub powodować jego pękanie i niekontrolowane obalenie,
3) podczas wyładowań atmosferycznych, ulewnego deszczu, śnieżycy, podczas gęstej
mgły, zapadającej ciemności oraz przy temperaturze poniżej minus 20�C
(253,15�K).
ż 31. Zabrania się wykonywania operacji technologicznych z użyciem maszyn
wielooperacyjnych:
1) bez uprzedniego sprawdzenia, czy w strefie zagrożenia nie znajdują się ludzie
lub zwierzęta,
2) podczas wiatru, który może powodować pękanie i niekontrolowane obalenie
ścinanego drzewa,
3) przy ograniczonej widoczności, pomimo stosowania świateł roboczych.
ż 32. Strefa niebezpieczna dla pojazdów przeznaczonych do przewozu drewna,
wyposażonych w urządzenia linowe, obejmuje:
1) w przypadku załadunku drewna - przestrzeń zawartą wewnątrz obrysu pojazdu i
stosu drewna okrągłego ułożonego na podkładach (mygła) wraz z przestrzenią
między pojazdem i mygłą oraz sięgającą 10 m poza pojazd i 1 m poza mygłę, jednak
nie mniej niż 10 m od napiętych lin,
2) w przypadku rozładunku drewna - przestrzeń wewnątrz obrysu pojazdu z drewnem
i stanowiska rozładowawczego wraz z przestrzenią między pojazdem i stanowiskiem
oraz sięgającą 5 m dookoła poza ten obrys, jednak nie mniej niż 10 m od
napiętych lin.
ż 33. Strefa niebezpieczna przy załadunku i rozładunku pojazdów przeznaczonych
do przewozu drewna, wyposażonych w żurawie, obejmuje przestrzeń objętą obrysem
pojazdu i mygły wraz z przestrzenią między pojazdem i mygłą oraz sięgającą
dookoła poza ten obrys na maksymalny wysięg żurawia i długość przemieszczanego
drewna.
ż 34. W strefę niebezpieczną można wejść tylko na polecenie operatora lub za
jego wyraźną zgodą.
ż 35. 1. Mechaniczna zrywka i wywóz drewna mogą być wykonywane jednoosobowo lub
wieloosobowo - odpowiednio do wymaganej liczby osób obsługi urządzenia
technicznego.
2. Zrywka konna może być wykonywana przez jedną osobę, pod nadzorem doraźnym.
3. Zrywka ręczna powinna być wykonywana w zespołach co najmniej dwuosobowych.
ż 36. Zabrania się zakładania mygieł:
1) bezpośrednio przy drogach publicznych,
2) przy drogach nie gwarantujących bezpiecznego przejazdu pojazdom wywozowym,
3) w miejscach uniemożliwiających bezpieczny załadunek drewna, jak np. pod
liniami energetycznymi.
ż 37. Zabrania się podczas zrywki i wywozu drewna:
1) dotykania lin, łańcuchów i drewna będącego w ruchu,
2) przebywania na transportowanym ładunku,
3) przechodzenia przez liny i drewno w czasie ich ruchu,
4) przebywania w zasięgu zrywanego drewna,
5) odpinania ładunku przed zatrzymaniem się pojazdu i zupełnym zwolnieniem lin,
6) przebywania w zasięgu lin lub żurawia,
7) łączenia lin za pomocą węzłów lub w inny niewłaściwy sposób,
8) przerzynki drewna znajdującego się na pojeździe lub nie odczepionego od
środka zrywkowego.
Rozdział 4
Pozyskiwanie żywicy
ż 38. Prac żywiczarskich nie wolno prowadzić:
1) w odległości mniejszej niż 50 m od miejsca pozyskiwania drewna,
2) podczas silnych wiatrów i burz.
ż 39. Zabrania się stosowania do żywicowania substancji żrących i toksycznych
lub ich komponentów jako stymulatorów wycieku żywicy.
ż 40. W schronie żywiczarskim powinny znajdować się: pojemnik z czystą wodą,
środki do mycia rąk, ręcznik oraz apteczka pierwszej pomocy zaopatrzona w
stosowny do potrzeb zestaw środków farmaceutycznych i materiałów medycznych.
ż 41. Żywicę sosnową należy przechowywać w szczelnych bębnach (beczkach)
metalowych. Bębny należy napełniać żywicą z pozostawieniem wolnej przestrzeni o
wysokości przynajmniej 10 cm.
Rozdział 5
Przepisy końcowe
ż 42. Traci moc rozporządzenie Ministrów: Pracy i Opieki Społecznej, Leśnictwa
oraz Zdrowia z dnia 26 lutego 1953 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy
pracowników zatrudnionych przy pozyskaniu drewna, karpiny i żywicy (Dz. U. Nr
20, poz. 78).
ż 43. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: S. Żelichowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 24 października 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie uprawnień do nabycia leku, preparatów
diagnostycznych i sprzętu jednorazowego użytku bezpłatnie, za opłatą ryczałtową
lub częściową odpłatnością, w przypadku niektórych chorób przewlekłych
wrodzonych, nabytych lub zakaźnych.
(Dz. U. Nr 132, poz. 652)
Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach
odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422 i z 1994 r. Nr
111, poz. 535) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 27 lutego 1995
r. w sprawie uprawnień do nabycia leku, preparatów diagnostycznych i sprzętu
jednorazowego użytku bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową
odpłatnością, w przypadku niektórych chorób przewlekłych wrodzonych, nabytych
lub zakaźnych (Dz. U. Nr 26, poz. 140) wprowadza się następujące zmiany:
1) w załączniku nr 1 do rozporządzenia "Wykaz leków do bezpłatnego wydawania na
recepty - chorym w leczeniu":
a) lp. 2 otrzymuje brzmienie:
1234567
2 Ambroxoli hydrochloridum
BRp.Ambrohexaltabl. 0,03 g
BRp.Ambrohexalinj. 0,015 g
BRp.Ambrosolsyrop 15 mg/5 ml-120 ml
BRp.Ambrosolsyrop 30 mg/5 ml-120 ml
BRp.Ambroxol-Ratiopharm 15inj. 0,015 g/2 ml
BRp.Ambroksolsyrop 15 mg/5 ml-150 ml
BRp.Ambroksolsyrop 30 mg/5 ml-150 ml
BRp.Mucosolvaninj. 0,015 g/2 ml
BRp.Mucosolvantabl. 0,03 g
BRp.Mucosolvansyrop 30 mg/5 ml-100 ml
BRp.Mucosolvanpłyn do inh. 0,75 g/100 ml
BRp.Bronchoprontsok 15 mg/5 ml-100 ml
BRp.Bronchoprontkrople 7,5 mg/1 ml-50 ml

b) lp. 9 otrzymuje brzmienie:
1234567
9 Busulfanum
BRp.Mylerantabl. 0,002 g

c) pod lp. 15 na końcu dodaje się wyrazy:
1234567
BRp. Endoxaninj. 0,5 g
BRp.Endoxaninj. 1 g

d) lp. 21 otrzymuje brzmienie:
1234567
21 Doxorubicini hydrochloridum
BRp.Adriblastin RDinj. 0,01 g
BRp.Adriblastin RDinj. 0,05 g
BRp.Biorubinaliof. do inj. 0,01 g
BRp.Doxoleminj. 0,01 g
BRp.Doxoleminj. 0,05 g

e) pod lp. 37 na końcu dodaje się wyrazy:
1234567
&NRp.wMorphinum hydrochloricumlek recepturowy sporządzony z substancji o
nazwie "Morphinum hydrochloricum"

f) skreśla się lp. 40,
g) lp. 48 otrzymuje brzmienie:
1234567
48 Mesnum
BRp.Uromitexaninj. 0,2 g/2 ml
BRp.Uromitexaninj. 0,4 g/4 ml
BRp.Anti-Uroninj. 0,2 g/2 ml

h) pod lp. 113 na końcu dodaje się wyrazy:
1234567
#BRp.�Pilocarpinum hydrochloricumlek recepturowy sporządzony z substancji
o nazwie "Pilocarpinum hydrochloricum"

2) w załączniku nr 2 do rozporządzenia "Wykaz leków oraz preparatów
diagnostycznych do wydawania na recepty po wniesieniu opłaty ryczałtowej -
chorym w leczeniu" pod lp. 123 na końcu dodaje się wyrazy:
12345678
Rp. Diascantest paskowy50 pasków
Rp.Accu-Chek Glucosetest paskowy50 pasków

3) w załączniku nr 3 do rozporządzenia "Wykaz leków oraz sprzętu jednorazowego
użytku do wydawania na recepty za częściową odpłatnością 30% ceny - chorym w
leczeniu":
a) pod lp. 124 na końcu dodaje się wyrazy:
1234567
BRp. Bioxetinkaps. 0,02 g
BRp.Seroniltabl. powl. 0,01 g
BRp.Seronilkaps. 0,02 g

b) pod lp. 126 na końcu dodaje się wyrazy:]
1234567
BRp. Diabrezidetabl. 0,08 g

ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 26 października 1995 r.
o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie
niektórych ustaw
(Dz. U. Nr 133, poz. 654)
Art. 1. Ustawa określa zasady gromadzenia oszczędności i udzielania kredytów
kontraktowych na cele mieszkaniowe oraz zasady działania Krajowego Funduszu
Mieszkaniowego i towarzystw budownictwa społecznego.
Rozdział 1
Kasy mieszkaniowe
Art. 2. 1. W rozumieniu ustawy określenie "kasa mieszkaniowa" oznacza finansowo
wyodrębnioną działalność banków polegającą na prowadzeniu imiennych rachunków
oszczędnościowo-kredytowych i udzielaniu kredytów kontraktowych.
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) działaniach lub zdarzeniach dotyczących kasy mieszkaniowej - należy przez to
rozumieć działania i zdarzenia dotyczące banku prowadzącego kasę mieszkaniową,
2) rachunkach oszczędnościowo-kredytowych bądź kredytach kontraktowych - należy
przez to rozumieć wyłącznie rachunki i kredyty prowadzone i udzielane przez kasę
mieszkaniową na zasadach określonych w ustawie.
3. Do działalności kas mieszkaniowych, o której mowa w ust. 1, stosuje się w
sprawach nie uregulowanych ustawą przepisy prawa bankowego i Kodeksu cywilnego.
Art. 3. 1. Podjęcie przez bank działalności, o której mowa w art. 2 ust. 1, może
nastąpić po dokonaniu zmiany statutu, polegającej na rozszerzeniu zakresu
działania banku o tę działalność.
2. Likwidacja banku prowadzącego kasę mieszkaniową albo pozbawienie go
możliwości jej prowadzenia w ramach nadzoru sprawowanego przez Prezesa
Narodowego Banku Polskiego wymaga wskazania banku przejmującego tę działalność.
3. Bank przejmujący działalność wstępuje, z mocy prawa, w prawa i obowiązki
strony umów o kredyt kontraktowy. Jednocześnie przechodzą na niego zobowiązania
i wierzytelności oraz inne aktywa i pasywa związane z przejętą działalnością.
4. Prezes Narodowego Banku Polskiego określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe
zasady finansowego wyodrębniania kas mieszkaniowych w bankach oraz rozliczeń
między bankiem, który zaprzestał prowadzenia kasy mieszkaniowej, a bankiem
przejmującym tę działalność.
Art. 4. 1. Środki zgromadzone na imiennych rachunkach
oszczędnościowo-kredytowych w kasach mieszkaniowych są wkładami
oszczędnościowymi. Wkłady te są objęte obowiązkowym systemem gwarantowania
środków pieniężnych na rachunkach banków, a co do wysokości wkładów, które
łącznie z należnymi odsetkami przekraczają kwoty gwarantowane - gwarancją
uzupełniającą Skarbu Państwa do wysokości określonej odrębnymi przepisami.
2. Środki zgromadzone na imiennych rachunkach oszczędnościowo-kredytowych w
kasach mieszkaniowych nie mogą być przeznaczone na finansowanie innych
zobowiązań banków niż związane z działalnością kas mieszkaniowych.
3. Od środków gromadzonych na rachunkach oszczędnościowo--kredytowych kas
mieszkaniowych nie jest odprowadzana rezerwa obowiązkowa, o której mowa w art.
30 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z
1992 r. Nr 72, poz. 360, z 1993 r. Nr 6, poz. 29 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr
80, poz. 369, Nr 121, poz. 591 i Nr 136, poz. 703).
Art. 5. 1. Przychodami kasy mieszkaniowej są:
1) odsetki i prowizje od udzielonych kredytów kontraktowych,
2) opłaty manipulacyjne od wpłat dokonywanych na rachunki
oszczędnościowo-kredytowe,
3) odsetki od lokat środków kasy na rachunkach terminowych w bankach,
4) wpływy z inwestycji kasy w papiery wartościowe emitowane przez Skarb Państwa
lub Narodowy Bank Polski bądź gwarantowane przez Skarb Państwa.
2. Suma lokat, o których mowa w ust. 1 pkt 3, w jednym banku lub w grupie
banków, powiązanych ze sobą kapitałowo lub organizacyjnie, nie może przekroczyć
15% sumy środków zgromadzonych na rachunkach oszczędnościowo-kredytowych w kasie
mieszkaniowej.
3. Przychody kasy mieszkaniowej są przeznaczane na pokrycie:
1) odsetek od gromadzonych w kasie oszczędności,
2) odsetek od pożyczek zaciągniętych ze środków Krajowego Funduszu
Mieszkaniowego,
3) kosztów prowadzenia kasy,
4) wynagrodzenia banku prowadzącego kasę, w wysokości do 1% wpłat dokonywanych
na rachunki oszczędnościowo-kredytowe.
4. Przychody kasy mieszkaniowej, pomniejszone o wydatki, o których mowa w ust.
3, przeznacza się w całości na kredyty kontraktowe i utrzymanie bieżącej
płynności płatniczej w zakresie związanym z działalnością kasy.
5. Nadwyżka zgromadzonych środków nad wymagalnymi zobowiązaniami kasy
mieszkaniowej wynikającymi z umów o kredyt kontraktowy może być przeznaczona na:
1) nabycie papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy
Bank Polski bądź gwarantowanych przez Skarb Państwa,
2) lokaty, o których mowa w ust. 1 pkt 3.
Art. 6. 1. W celu zapewnienia bieżącej płynności płatniczej, o której mowa w
art. 5 ust. 4, bank prowadzący kasę mieszkaniową może wystąpić o udzielenie
pożyczki ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego.
2. Wysokość pożyczki oraz warunki jej spłaty określa umowa.
Art. 7. Prezes Narodowego Banku Polskiego określi, w drodze zarządzenia,
obowiązkowy zakres informacji dotyczących stanu oszczędności zgromadzonych na
rachunkach oszczędnościowo-kredytowych, wysokości udzielonych kredytów
kontraktowych i terminowości ich spłat oraz przychodów i kosztów banków z tytułu
prowadzenia kas mieszkaniowych.
Rozdział 2
Umowa o kredyt kontraktowy
Art. 8. 1. Przez zawarcie umowy o kredyt kontraktowy osoba fizyczna zobowiązuje
się do systematycznego gromadzenia oszczędności w kasie mieszkaniowej przez czas
oznaczony, a bank prowadzący kasę mieszkaniową - do przechowywania oszczędności
i udzielenia po upływie tego okresu, z zastrzeżeniem art. 12 i 13,
długoterminowego kredytu na cele mieszkaniowe.
2. Celami mieszkaniowymi, o których mowa w ust. 1, są służące zaspokojeniu
własnych potrzeb mieszkaniowych kredytobiorcy:
1) nabycie, budowa, przebudowa, rozbudowa lub nadbudowa domu albo lokalu
mieszkalnego, stanowiącego odrębną nieruchomość,
2) uzyskanie spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub prawa do domu
jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3) remont domu albo lokalu, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem bieżącej
konserwacji i odnowienia mieszkania,
4) spłata kredytu bankowego zaciągniętego na cele wymienione w pkt 1-3,
5) nabycie działki budowlanej lub jej części pod budowę domu jednorodzinnego lub
budynku mieszkalnego, w którym jest lub ma być położony lokal mieszkalny
kredytobiorcy.
Art. 9. 1. Umowa o kredyt kontraktowy powinna być, pod rygorem nieważności,
zawarta na piśmie i określać co najmniej strony umowy, warunki systematycznego
oszczędzania, wysokość oprocentowania oszczędności, zobowiązanie banku do
zawarcia umowy kredytowej, o której mowa w art. 12, wraz z ustaleniem istotnych
warunków tej umowy.
2. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, ogólne warunki umów o
kredyt kontraktowy.
3. Do umów o kredyt kontraktowy, w sprawach nie uregulowanych ustawą, stosuje
się odpowiednio przepisy prawa bankowego i Kodeksu cywilnego.
Art. 10. 1. Określony w umowie okres systematycznego oszczędzania nie może być,
z zastrzeżeniem ust. 2, krótszy niż 36 miesięcy, licząc od dnia pierwszej wpłaty
na rachunek oszczędnościowo-kredytowy w kasie mieszkaniowej.
2. Jeżeli, zgodnie z umową, oszczędzający wykaże, że na realizację celu
mieszkaniowego przeznaczył wkład oszczędnościowy zgromadzony na książeczce
mieszkaniowej wraz z premią gwarancyjną udzieloną na podstawie odrębnych
przepisów, okres oszczędzania może być skrócony, jednak nie więcej niż o 12
miesięcy.
Art. 11. 1. Oszczędności gromadzone na rachunku oszczędnościowo-kredytowym w
kasie mieszkaniowej są oprocentowane w wysokości co najmniej 0,25 stopy
redyskonta w Narodowym Banku Polskim, jednak w wysokości nie mniejszej niż 2% w
stosunku rocznym.
2. Kredyty kontraktowe są oprocentowane w wysokości nie większej niż 0,50 stopy
redyskonta w Narodowym Banku Polskim, jednak w wysokości nie mniejszej niż 4% w
stosunku rocznym.
3. Kwota kredytu kontraktowego nie może być wyższa niż 150% zgromadzonych
oszczędności powiększonych o naliczone odsetki.
Art. 12. 1. Po upływie umownego okresu systematycznego oszczędzania kasa
mieszkaniowa zawiadamia, w ciągu miesiąca, posiadacza rachunku
oszczędnościowo-kredytowego o nabyciu przez niego uprawnień do otrzymania
kredytu.
2. Na wniosek posiadacza rachunku oszczędnościowo-kredytowego kasa mieszkaniowa
zawiera z nim umowę kredytową i udziela kredytu na cele mieszkaniowe w ciągu
trzech miesięcy od złożenia wniosku, chyba że zaistniały okoliczności, o których
mowa w ust. 4.
3. Kasa mieszkaniowa udziela kredytu stosownie do przepisów art. 11, jeżeli
spłata kredytu została zabezpieczona hipotecznie lub w inny sposób określony w
umowie kredytowej.
4. Jeżeli spłata kredytu wraz z odsetkami byłaby wątpliwa z powodu braku
zdolności posiadacza rachunku do spłaty kredytu lub braku odpowiedniego
zabezpieczenia kredytu, kasa mieszkaniowa może odmówić udzielenia kredytu.
Art. 13. 1. Przedłużenie okresu systematycznego oszczędzania po nabyciu przez
posiadacza rachunku oszczędnościowo-kredytowego uprawnień do otrzymania kredytu
wymaga zmiany umowy o kredyt kontraktowy.
2. W wypadku gdy naruszenie warunków systematycznego oszczędzania nastąpiło w
okresie, o którym mowa w ust. 1, kasa mieszkaniowa nie może od umowy odstąpić,
jeżeli posiadacz rachunku złoży wniosek o udzielenie kredytu. Kasa mieszkaniowa
jest zobowiązana poinformować posiadacza rachunku o tym uprawnieniu.
3. Jeżeli oszczędności nie są gromadzone zgodnie z umową o kredyt kontraktowy,
kasa mieszkaniowa może określić dodatkowe warunki, po których spełnieniu kredyt
będzie mógł być udzielony, lub odstąpić od umowy.
4. W razie przejściowej utraty bieżącej płynności płatniczej kasy mieszkaniowej,
o kolejności udzielania kredytu decyduje kolejność zawarcia umowy o kredyt
kontraktowy.
Art. 14. Posiadacz rachunku, przed udzieleniem kredytu, może w każdym czasie
rozwiązać umowę, żądając wypłacenia zgromadzonych oszczędności i należnych
odsetek, z tym, że:
1) jeżeli rozwiązanie umowy nastąpi przed upływem umownego terminu oszczędzania,
kasa mieszkaniowa jest zobowiązana wypłacić oszczędności i odsetki w wysokości
określonej w umowie, w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od dnia zgłoszenia
żądania,
2) jeżeli rozwiązanie umowy nastąpiło po nabyciu uprawnień do otrzymania
kredytu, kasa mieszkaniowa wypłaca oszczędności i odsetki naliczone za cały
okres oszczędzania w wysokości 50% stosowanego przez bank prowadzący kasę
mieszkaniową oprocentowania rocznego depozytu, w terminie określonym w umowie, a
gdy nie jest określony - w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od dnia
zgłoszenia żądania.
Art. 15. 1. Jeżeli stosunki majątkowe między małżonkami podlegają wspólności
ustawowej, środki zgromadzone na rachunku oszczędnościowo-kredytowym należą do
obojga małżonków, niezależnie od pochodzenia tych środków oraz od tego, które z
nich jest posiadaczem rachunku. Przepis ten nie narusza uprawnienia każdego z
małżonków do żądania zwrotu części środków pochodzącej z jego majątku odrębnego.
2. W okresie oszczędzania może nastąpić przeniesienie praw i obowiązków
posiadacza rachunku oszczędnościowo-kredytowego na osobę bliską, która nie
posiada takiego rachunku. Do skuteczności przeniesienia praw i obowiązków
wystarczą oświadczenia posiadacza rachunku i osoby bliskiej, złożone przed
przedstawicielem banku lub zaopatrzone w podpisy notarialnie poświadczone.
3. Do osób bliskich, o których mowa w ust. 2, zalicza się małżonka, który nie
pozostaje z posiadaczem rachunku we wspólności ustawowej, wstępnych, zstępnych,
rodzeństwo oraz osobę, która pozostaje faktycznie we wspólnym pożyciu małżeńskim
z posiadaczem rachunku oszczędnościowo-kredytowego.
Rozdział 3
Krajowy Fundusz Mieszkaniowy
Art. 16. 1. Krajowy Fundusz Mieszkaniowy, zwany dalej "Funduszem", służy
realizacji zadań wynikających z polityki państwa w zakresie gospodarki
mieszkaniowej oraz rozwoju budownictwa mieszkaniowego.
2. Rada Ministrów utworzy Fundusz w Banku Gospodarstwa Krajowego, dostosowując
statut Banku do przepisów niniejszego rozdziału.
Art. 17. 1. Na Fundusz składają się:
1) środki budżetowe określone w ustawie budżetowej,
2) odsetki od udzielonych kredytów i pożyczek,
3) odsetki od lokat środków Funduszu w bankach,
4) wpływy z inwestycji środków Funduszu w papiery wartościowe emitowane przez
Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski bądź gwarantowane przez Skarb Państwa,
5) darowizny i zapisy,
6) spłaty pożyczek udzielonych ze zniesionego centralnego Funduszu Rozwoju
Budownictwa Mieszkaniowego, wraz z należnymi odsetkami,
7) inne wpływy.
2. Suma lokat, o których mowa w ust. 1 pkt 3, w jednym banku lub w grupie
banków, powiązanych ze sobą kapitałowo lub organizacyjnie, nie może przekroczyć
15% środków Funduszu nie zaangażowanych w kredyty i pożyczki.
3. Na Fundusz przeznacza się także:
1) wpływy z emisji przez Bank Gospodarstwa Krajowego obligacji na podstawie
upoważnienia Ministra Finansów i Prezesa Narodowego Banku Polskiego,
2) środki z pożyczek zagranicznych przekazane Bankowi Gospodarstwa Krajowego
przez Ministra Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki Przestrzennej i
Budownictwa.
4. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, w porozumieniu z Ministrem
Finansów, określa warunki spłaty pożyczek, o których mowa w ust. 3 pkt 2.
Art. 18. Środki Funduszu przeznacza się na:
1) udzielanie, na warunkach preferencyjnych, kredytów towarzystwom budownictwa
społecznego oraz spółdzielniom mieszkaniowym na budowę lokali mieszkalnych, z
zastrzeżeniem art. 20,
2) udzielanie pożyczek, o których mowa w art. 6, bankom prowadzącym kasy
mieszkaniowe w zakresie niezbędnym do utrzymania bieżącej płynności płatniczej,
3) udzielanie gminom na warunkach preferencyjnych kredytów na realizację
komunalnej infrastruktury technicznej towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu
realizowanemu na zasadach określonych w ustawie,
4) nabywanie papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy
Bank Polski, bądź gwarantowanych przez Skarb Państwa,
5) pokrywanie kosztów emisji oraz wykupu obligacji, o których mowa w art. 17
ust. 3 pkt 1,
6) spłatę pożyczek, o których mowa w art. 17 ust. 3 pkt 2, wraz z odsetkami i
innymi kosztami obsługi pożyczek,
7) realizację innych zadań związanych z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych,
określonych przez Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w porozumieniu
z Ministrem Finansów, a w szczególności remontów i modernizacji lokali
mieszkalnych przeznaczonych na wynajem,
8) pokrycie kosztów udzielania i windykacji kredytów i pożyczek wymienionych w
pkt 1-3,
9) pokrycie innych kosztów realizacji zadań wymienionych w pkt 1-7, na zasadach
określonych przez Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w porozumieniu
z Ministrem Finansów.
Art. 19. 1. Ze środków Funduszu mogą być udzielane kredyty, o których mowa w
art. 18 pkt 1, na sfinansowanie nie więcej niż 50% kosztów przedsięwzięcia, pod
warunkiem, że kredyty te zostaną przeznaczone na realizację projektów
budowlanych uwzględniających wymagania określone odrębnymi przepisami, o których
mowa w art. 21.
2. Wysokość kredytu, jego oprocentowanie i warunki spłaty określa umowa zawarta
z Bankiem Gospodarstwa Krajowego, z tym że:
1) oprocentowanie kredytu nie może przekraczać stopy redyskonta w Narodowym
Banku Polskim,
2) na wniosek kredytobiorcy spłata kredytu może być odroczona na okres nie
dłuższy niż 30 miesięcy, licząc od dnia udzielenia kredytu.
Art. 20. 1. Jeżeli kredyt, o którym mowa w art. 18 pkt 1, został udzielony
spółdzielni mieszkaniowej, lokale mieszkalne w budynku wzniesionym przy jego
wykorzystaniu mogą być wynajęte lub przydzielone na zasadach spółdzielczego
lokatorskiego prawa do lokalu wyłącznie osobom fizycznym, o których mowa w art.
30.
2. Lokale mieszkalne w budynku wzniesionym przy wykorzystaniu kredytu, o którym
mowa w art. 18 pkt 1, nie mogą być, pod rygorem nieważności, wyodrębnione na
własność ani przydzielone na zasadach spółdzielczego własnościowego prawa do
lokalu.
3. Udzielenie spółdzielni mieszkaniowej kredytu, o którym mowa w art. 18 pkt 1,
na finansowanie kosztów budowy mieszkań przydzielanych na zasadach
spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu może nastąpić, jeżeli statut
spółdzielni nie dopuszcza możliwości przekształcenia tego prawa na spółdzielcze
własnościowe prawo do lokalu. Zmiana statutu w tym zakresie jest
niedopuszczalna.
Art. 21. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, w porozumieniu z
Ministrem Finansów, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb
udzielania kredytów oraz pożyczek ze środków Funduszu, szczególne wymagania w
zakresie właściwości energetycznych budynków, wymagania dotyczące minimalnych
powierzchni mieszkań i ich zasiedlenia początkowego oraz wyposażenia
technicznego mieszkań i budynków wznoszonych przy wykorzystaniu tych kredytów.
Art. 22. 1. Nadzór nad gospodarowaniem środkami Funduszu sprawuje Rada Nadzorcza
Banku Gospodarstwa Krajowego, w składzie poszerzonym o dwóch przedstawicieli
Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa.
2. Bank Gospodarstwa Krajowego wyodrębnia w planie finansowym plan finansowy
Funduszu, opracowany w porozumieniu z Ministrem Gospodarki Przestrzennej i
Budownictwa oraz Ministrem Finansów.
3. Bank Gospodarstwa Krajowego sporządza dla Funduszu odrębny bilans oraz
rachunek zysków i strat.
Rozdział 4
Towarzystwa budownictwa społecznego
Art. 23. 1. Towarzystwa budownictwa społecznego mogą być tworzone w formie:
1) spółek z ograniczoną odpowiedzialnością,
2) spółek akcyjnych,
3) spółdzielni osób prawnych.
2. Do towarzystwa budownictwa społecznego, zwanego dalej "towarzystwem", stosuje
się odpowiednio przepisy Kodeksu handlowego lub prawa spółdzielczego, ze
zmianami wynikającymi z przepisów niniejszego rozdziału.
Art. 24. 1. Towarzystwo prowadzi działalność na obszarze określonym w umowie lub
statucie towarzystwa.
2. Dochody towarzystwa nie mogą być przeznaczane do podziału między wspólników
lub członków. Przeznacza się je w całości na działalność statutową towarzystwa.
3. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa zatwierdza umowę lub statut
towarzystwa, a także wszelkie ich zmiany.
4. Na decyzję ministra odmawiającą zatwierdzenia umowy lub statutu, a także ich
zmian służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Art. 25. 1. W towarzystwie powołuje się radę nadzorczą.
2. Gmina lub gminy, na których obszarze działa towarzystwo, są uprawnione do
wprowadzenia swoich przedstawicieli do składu rady nadzorczej towarzystwa, w
liczbie określonej w statucie towarzystwa.
Art. 26. 1. Nazwa towarzystwa, oprócz wyrazów wskazujących na jego formę
organizacyjną, powinna zawierać wyrazy "towarzystwo budownictwa społecznego" lub
skrót "TBS".
2. Wyrazy "towarzystwo budownictwa społecznego" i skrót "TBS" mogą być używane w
nazwie oraz do określenia działalności lub reklamy wyłącznie w odniesieniu do
towarzystw budownictwa społecznego w rozumieniu przepisów ustawy.
Art. 27. 1. Przedmiotem działania towarzystwa jest budowanie domów mieszkalnych
i ich eksploatacja na zasadach najmu.
2. Towarzystwo może również:
1) nabywać budynki mieszkalne,
2) przeprowadzać remonty i modernizację obiektów przeznaczonych na zaspokajanie
potrzeb mieszkaniowych na zasadach najmu,
3) wynajmować lokale użytkowe znajdujące się w budynkach towarzystwa,
4) sprawować na podstawie umów zlecenia zarząd budynkami mieszkalnymi nie
stanowiącymi jego własności,
5) prowadzić inną działalność związaną z budownictwem mieszkaniowym i
infrastrukturą towarzyszącą.
Art. 28. 1. Rada gminy ustala dla zasobów mieszkaniowych towarzystwa stawki
czynszu regulowanego za 1 m2 powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego w takiej
wysokości, aby suma czynszów za najem wszystkich lokali eksploatowanych przez
towarzystwo pozwalała na pokrycie kosztów eksploatacji i remontów budynków oraz
spłatę kredytu zaciągniętego na budowę. Towarzystwo przedstawia radzie gminy
propozycję wysokości czynszu wraz z kalkulacją.
2. Czynsz, o którym mowa w ust. 1, nie może być wyższy w skali roku niż 4%
wartości odtworzeniowej lokalu, obliczonej według przepisów wydanych na
podstawie ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach
mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509 i z 1995 r. Nr 86, poz. 433), z
zastrzeżeniem art. 30 ust. 5 pkt 3.
Art. 29. Pracodawca, działając w celu uzyskania mieszkań dla swych pracowników,
a także inne osoby mające interes w uzyskaniu mieszkań przez wskazane przez nie
osoby trzecie mogą zawierać z towarzystwem umowy w sprawie partycypacji w
kosztach budowy tych mieszkań.
Art. 30. 1. Towarzystwo może wynająć lokal mieszkalny wyłącznie osobie
fizycznej, jeżeli:
1) osoba fizyczna oraz osoby zgłoszone do wspólnego zamieszkania, w dniu objęcia
lokalu, nie posiadają tytułu prawnego do innego lokalu mieszkalnego,
2) dochód gospodarstwa domowego, w dniu zawarcia umowy najmu, nie przekracza
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w danym województwie, ogłoszonego przed
dniem zawarcia umowy najmu, więcej niż:
a) o 20% w jednoosobowym gospodarstwie domowym,
b) o 80% w dwuosobowym gospodarstwie domowym,
c) o dalsze 40% na każdą dodatkową osobę w gospodarstwie domowym o większej
liczbie osób.
2. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłasza co pół roku w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" wysokość przeciętnego
wynagrodzenia w województwach bez wypłat z zysku i nadwyżki bilansowej w
spółdzielniach oraz nagród z zakładowego funduszu nagród z uwzględnieniem sfery
budżetowej bez przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" oraz bez
przedsiębiorstwa użyteczności publicznej "Poczta Polska" i Telekomunikacji
Polskiej - Spółka Akcyjna, w pierwszym i trzecim kwartale danego roku.
3. Najemca jest obowiązany składać towarzystwu, w terminie do dnia 30 kwietnia
każdego roku, deklarację o średnim miesięcznym dochodzie przypadającym na
gospodarstwo domowe w roku poprzednim oraz informować towarzystwo niezwłocznie o
uzyskaniu tytułu prawnego do innego lokalu mieszkalnego.
4. Najemca lub osoba ubiegająca się o najem lokalu mieszkalnego jest obowiązana,
na żądanie towarzystwa, przedstawić zaświadczenie właściwego miejscowo urzędu
skarbowego o wysokości dochodów uzyskanych przez tę osobę oraz osoby zgłoszone
przez nią do wspólnego zamieszkania.
5. W razie:
1) niezłożenia przez najemcę deklaracji w terminie, o którym mowa w ust. 3,
towarzystwo może wypowiedzieć umowę najmu,
2) złożenia przez najemcę w deklaracji oświadczeń niezgodnych z prawdą,
towarzystwo wypowiada mu umowę najmu bez zachowania terminu wypowiedzenia; po
rozwiązaniu umowy użytkownik lokalu jest zobowiązany płacić towarzystwu
miesięczne odszkodowanie za korzystanie z lokalu w wysokości 200% czynszu
miesięcznego, jaki płaciłby, gdyby umowa nie została rozwiązana,
3) gdy najemca wykaże w deklaracji dochody przekraczające wysokość określoną w
ust. 1 pkt 2, towarzystwo może wypowiedzieć umowę najmu w części dotyczącej
czynszu i zastosować czynsz wolny.
6. Przepis ust. 5 pkt 2 stosuje się odpowiednio, gdy najemca uzyskał tytuł
prawny do innego lokalu mieszkalnego w tej samej miejscowości.
7. W sprawach dotyczących sposobu deklarowania oraz wzoru deklaracji o wysokości
dochodów członków gospodarstwa domowego, jak też dokumentów, które do deklaracji
należy dołączyć lub które powinny być przez składających deklarację
przechowywane w celu udostępnienia na żądanie towarzystwa, stosuje się
odpowiednio przepisy wykonawcze do ustawy o najmie lokali mieszkalnych i
dodatkach mieszkaniowych, dotyczące deklarowania dochodów przy ustaleniu
wysokości tych dodatków.
Art. 31. Kryteria i tryb przeznaczania mieszkań dla konkretnych najemców określa
umowa spółki albo statut towarzystwa. Zasady współdziałania towarzystwa z gminą
lub gminami określa umowa.
Art. 32. Umowa najmu może przewidywać obowiązek wpłacenia przez najemcę kaucji
zabezpieczającej pokrycie należności z tytułu najmu, istniejących w dniu
opróżnienia lokalu, w wysokości nie przekraczającej 10% wartości odtworzeniowej
lokalu w dniu zawarcia umowy, o której mowa w art. 28 ust. 2.
Art. 33. W sprawach nie uregulowanych w rozdziale 4 ustawy stosuje się
odpowiednio przepisy ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach
mieszkaniowych.
Rozdział 5
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 34. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z
1995 r. Nr 54, poz. 288) w art. 219 ż 3 otrzymuje brzmienie:
"ż 3. Statut spółdzielni może przewidywać, że:
1) w domach dla inwalidów, osób samotnych i w innych domach o specjalnym
przeznaczeniu,
2) w domach wybudowanych z udziałem środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego
lokatorskie prawo do lokalu nie podlega przekształceniu.".
Art. 35. W ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.
U. Nr 45, poz. 207, z 1989 r. Nr 74, poz. 443 i z 1995 r. Nr 85, poz. 428) w
art. 4 w ust. 1 dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
"6) nabycie w drodze darowizny praw do rachunku oszczędnościowo-kredytowego
przez małżonka, wstępnych, zstępnych, rodzeństwo oraz osobę pozostającą
faktycznie we wspólnym pożyciu małżeńskim z posiadaczem rachunku
oszczędnościowo-kredytowego w kasie mieszkaniowej, pod warunkiem przeznaczenia
środków zgromadzonych na tym rachunku na cele mieszkaniowe,".
Art. 36. W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r.
Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646, z
1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 18) w art.
49 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) w zakresie przekraczającym gwarancje ustawowego systemu gwarantowania
środków pieniężnych, określone ustawą z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym
Funduszu Gwarancyjnym, z tytułu wkładów oszczędnościowych zgromadzonych na:
a) książeczkach mieszkaniowych wystawionych do dnia 23 października 1990 r. - do
dnia 31 grudnia 1999 r.,
b) imiennych rachunkach oszczędnościowo-kredytowych w bankach prowadzących kasy
mieszkaniowe według zasad określonych odrębnymi przepisami - do łącznej
wysokości trzykrotności kwot objętych gwarancjami Bankowego Funduszu
Gwarancyjnego, jeżeli wkłady były gromadzone przez okres nie krótszy niż 2
lata,".
Art. 37. W ustawie z dnia 14 grudnia 1990 r. o zniesieniu i likwidacji
niektórych funduszy (Dz. U. Nr 89, poz. 517) po art. 14 dodaje się art. 14a w
brzmieniu:
"Art. 14a. Nie ściągnięte wierzytelności Centralnego Funduszu Rozwoju
Budownictwa Mieszkaniowego stanowią przychód Krajowego Funduszu Mieszkaniowego z
dniem jego utworzenia."
Art. 38. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr
43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz.
626 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 26:
a) w ust. 1 po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu:
"5a) wydatków poniesionych w roku podatkowym w celu systematycznego gromadzenia
oszczędności wyłącznie na jednym rachunku oszczędnościowo-kredytowym w banku
prowadzącym kasę mieszkaniową, według zasad określonych odrębnymi przepisami, w
wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym 20% kwoty określonej w ust. 3,"
b) w ust. 3 wyrazy "ust. 1 pkt 5 lit. b)-f)" zastępuje się wyrazami "ust. 1 pkt
5 lit. b)-f) oraz pkt 5a",
c) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. Jeżeli podatnik korzystał z odliczeń wydatków wymienionych w ust. 1 pkt 5a
i oszczędności zgromadzone w banku prowadzącym kasę mieszkaniową wydatkował
zgodnie z celami systematycznego oszczędzania na tym rachunku, o kwotę tych
odliczeń pomniejsza się kwotę faktycznie poniesionych wydatków podlegających
odliczeniu od dochodu na cele wymienione w ust. 1 pkt 5.",
d) w ust. 7 w pkt 1 wyrazy "pkt 5 i 6" zastępuje się wyrazami "pkt 5, 5a i 6",
e) ust. 8 otrzymuje brzmienie:
"8. Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1 pkt 5, 5a, 6, 7a i 7c dotyczy
wydatków poniesionych łącznie przez oboje małżonków. Jeżeli małżonkowie
podlegają odrębnemu opodatkowaniu i ponoszą wydatki, odlicza się je zgodnie z
wnioskami wyrażonymi w zeznaniach rocznych bądź od dochodu każdego z małżonków w
proporcji wskazanej we wniosku, bądź od dochodu jednego z małżonków. Jeżeli
małżonkowie przed zawarciem związku małżeńskiego ponosili w okresie
obowiązywania ustawy wydatki na cele określone w ust. 1 pkt 5 lit. a)-f), pkt 5a
lub pkt 6 i odliczali je od dochodu, o kwotę tych wydatków zmniejsza się
wysokość wydatków, o których mowa w zdaniu poprzedzającym. Jeżeli małżonkowie
ponosili wydatki na cele określone w ust. 1 pkt 5 lit. a)-f), pkt 5a lub pkt 6 w
czasie trwania związku małżeńskiego i wydatki te były odliczone od ich dochodów,
a następnie ustał związek małżeński, przysługująca każdemu z nich kwota wydatków
podlega zmniejszeniu o wydatki poniesione w czasie trwania związku małżeńskiego,
w wysokości po 50% tych wydatków, jeżeli byli opodatkowani łącznie, a jeżeli
byli opodatkowani odrębnie - w wysokości odliczonej od dochodu każdego z
małżonków.",
f) w ust. 9 wyrazy "pkt 5 i 6" zastępuje się wyrazami "pkt 5, 5a i 6",
g) w ust. 10 na końcu dodaje się zdanie drugie i trzecie w brzmieniu:
"Powyższą zasadę stosuje się również, jeżeli podatnik wycofał oszczędności z
kasy mieszkaniowej lub przeniósł uprawnienia do rachunku
oszczędnościowo-kredytowego na rzecz osób trzecich, z wyjątkiem dzieci własnych
lub przysposobionych. W razie przeniesienia uprawnień do rachunku na rzecz
dzieci, do rozliczenia kwoty przysługujących im odliczeń wydatków na ich cele
mieszkaniowe stosuje się odpowiednio art. 41 ust. 3a.";
2) w art. 41 po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. Banki prowadzące kasy mieszkaniowe są obowiązane pobierać, jako płatnicy,
zaliczki na podatek dochodowy od oszczędności, o których mowa w art. 26 ust. 10
zdanie drugie - w wysokości 20% wycofanej kwoty, chyba że osoba wycofująca
oszczędności złoży oświadczenie, że nie korzystała z odliczenia na podstawie
art. 26 ust. 1 pkt 5a.";
3) w art. 45 w ust. 3a w ostatnim zdaniu po wyrazach "spółdzielni mieszkaniowej"
dodaje się wyrazy "albo oszczędności z rachunku prowadzonego przez kasę
mieszkaniową lub przeniesienia uprawnień do tego rachunku na rzecz osób innych
niż dzieci własne i przysposobione".
Art. 39. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1,
poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr
113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25,
Nr 86, poz. 433 i Nr 96, poz. 478) w art. 17 w ust. 1 po pkt 4 i dodaje się pkt
4j i 4k w brzmieniu:
"4j) dochody towarzystw budownictwa społecznego uzyskane z gospodarki zasobami
mieszkaniowymi i z innych źródeł przychodów - w części przeznaczonej na cele
związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych oraz na budowę mieszkań na
wynajem,
4k) dochody Banku Gospodarstwa Krajowego prowadzącego Krajowy Fundusz
Mieszkaniowy oraz banku prowadzącego kasę mieszkaniową, stanowiące równowartość
dochodu uzyskanego przez Fundusz lub kasę mieszkaniową z tytułów określonych w
odrębnych przepisach - w części przeznaczonej wyłącznie na realizację
wymienionych w tych przepisach celów odpowiednio Funduszu lub kasy
mieszkaniowej,".
Art. 40. W ustawie z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i
dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509 i z 1995 r. Nr 86, poz. 433)
wprowadza się następujące zmiany: (...)
Art. 41. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym
(Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 18) w art. 14 dotychczasową treść oznacza się jako
ust. 1 oraz dodaje ust. 2 w brzmieniu:
"2. Nie nalicza się obowiązkowej opłaty rocznej od aktywów z umów o kredyt
kontraktowy w bankach prowadzących kasy mieszkaniowe według zasad określonych
odrębnymi przepisami."
Rozdział 6
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 42. 1. Towarzystwa budownictwa społecznego, utworzone przed dniem wejścia w
życie ustawy, są obowiązane w terminie roku od dnia wejścia w życie ustawy,
dostosować statut lub umowę spółki do jej przepisów albo zmienić firmę lub
nazwę. Do zmiany statutu lub umowy stosuje się art. 24 ust. 3 ustawy.
2. Jeżeli spółka lub spółdzielnia nie dokona zmiany statutu lub umowy spółki w
terminie i w sposób określony w ust. 1, sąd rejestrowy zażąda usunięcia braków w
wyznaczonym terminie, a po jego bezskutecznym upływie uczyni w rejestrze
wzmiankę o zakazie używania w nazwie lub firmie wyrazów "towarzystwo budownictwa
społecznego" i powiadamia o tym daną spółkę lub spółdzielnię.
Art. 43. Traci moc ustawa z dnia 3 lipca 1947 r. o popieraniu budownictwa (Dz.
U. Nr 52, poz. 270 i Nr 73, poz. 467, z 1951 r. Nr 10, poz. 75 i Nr 14, poz. 110
oraz z 1952 r. Nr 18, poz. 108).
Art. 44. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem przepisów art. 35, 38 i 39, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia
1996 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 listopada 1995 r.
w sprawie ustanowienia wolnego obszaru celnego w Przemyślu-Medyce
(Dz. U. Nr 134, poz. 655)
Na podstawie art. 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne
(Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz.
434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustanawia się wolny obszar celny w Przemyślu-Medyce, którego szczegółowy
opis granic stanowi załącznik do rozporządzenia. Przebieg granic tego obszaru
jest oznaczony na mapie w skali 1:5000, przechowywanej i pozostającej do wglądu
w Urzędzie Wojewódzkim w Przemyślu.
ż 2. Jako zarządzającego wolnym obszarem celnym ustanawia się "Wolny Obszar
Celny Przemyśl-Medyka" Spółka Akcyjna.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 listopada 1995 r. (poz.
655)
SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC WOLNEGO OBSZARU CELNEGO W PRZEMYŚLU-MEDYCE
Poczynając od punktu granicznego nr 25 zlokalizowanego w odległości 150 m na
południowy wschód od drogi E 40 i 100 m na wschód od budynku Kolejowego Centrali
Telefonicznej granica wolnego obszaru celnego biegnie krótkim odcinkiem prostym
w kierunku północno-wschodnim, wzdłuż granicy drogi gruntowej stanowiącej
działkę nr 1526 w obrębie Medyka i dochodzi do punktu granicznego nr 24.
W punkcie granicznym nr 24 granica skręca w kierunku południowo-wschodnim i
załamując się prostopadle w punktach granicznych nr 22 i 17 biegnie dalej w
wymienionym kierunku w linii prostej przez punkt graniczny nr 20, do punktu
granicznego nr 16. W punkcie granicznym nr 16 granica zmienia kierunek na
południowo-zachodni i biegnąc dalej w linii prostej dochodzi przez punkt
graniczny nr 19 do punktu granicznego nr 13.
Od punktu granicznego nr 24 do punktu granicznego nr 19 wolny obszar celny
graniczy z działką nr 1550/4a, od punktu granicznego nr 19 do punktu granicznego
nr 13 z działką nr 1540/3.
W punkcie granicznym nr 13 usytuowanym na granicy drogi gruntowej stanowiącej
działkę nr 1526, granica wolnego obszaru celnego załamuje się pod kątem prostym
i biegnie w prostej linii w kierunku północno-zachodnim wzdłuż drogi,
przechodząc przez punkt graniczny nr 21, dochodzi do punktu granicznego nr 12.
Od punktu granicznego nr 12 granica biegnie dalej wzdłuż drogi, przechodząc
łukiem przez punkty graniczne nr 11, 10, 9, gdzie zmienia kierunek na północny i
biegnąc granicą drogi linią łamaną przez punkty graniczne nr 32, 14, 31, 30
dochodzi do punktu granicznego nr 18.
W punkcie granicznym nr 18 granica odchodzi od drogi obierając kierunek
północno-wschodni, biegnie w linii prostej do punktu granicznego nr 23, gdzie
załamuje się prostopadle w kierunku północno-zachodnim i dochodzi do punktu
granicznego nr 25, od którego rozpoczęto opis przebiegu granic.
Wyżej opisane granice obejmują teren działek ewidencyjnych:
- działka nr 1540/1 o powierzchni gruntu 0,37 ha,
- działka nr 1550/5 o powierzchni gruntu 2,14 ha,
- działka nr 1540/2 o powierzchni gruntu 0,7 ha,
- działka nr 1550/6 o powierzchni gruntu 1,82 ha,
położonych w gminie Medyka, obręb ewidencyjny Medyka, województwo przemyskie.
Ogólny obszar mieszczący się w opisanych wyżej granicach wynosi 5,03 ha.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 listopada 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
niektóre towary rolne przywożone z zagranicy.
(Dz. U. Nr 134, poz. 656)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 czerwca 1995 r. w
sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary rolne przywożone z
zagranicy (Dz. U. Nr 72, poz. 360) pod tabelą zdanie oznaczone symbolem "(b)"
dotyczące pozycji towarowych oznaczonych tym symbolem w kolumnie "Stawka celna",
otrzymuje brzmienie:
"(b) Dla towarów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej stosuje
się, po udokumentowaniu pochodzenia zgodnie z wymogami określonymi odrębnie,
stawkę celną w wysokości 65% minimum 17 ECU/hl+1,7 ECU %/hl."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 listopada 1995 r.
w sprawie ustanowienia dodatkowych kontyngentów celnych na niektóre pojazdy
samochodowe specjalnego przeznaczenia przywożone z zagranicy.
(Dz. U. Nr 134, poz. 657)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1995 r. ustanawia się dodatkowe kontyngenty celne
wartościowe w wysokości 3 011 560 ECU na przywóz towarów wymienionych w
załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe
stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 13 czerwca 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 72, poz. 357 i Nr 111, poz. 536).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 listopada 1995 r. (poz.
657)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ DODATKOWE KONTYNGENTY CELNE
WARTOŚCIOWE
PozycjaKod PCNWyszczególnienieWartość (w ECU)
87058705Pojazdy samochodowe specjalnego przeznaczenia, różne od tych,
które zostały zasadniczo zbudowane do przewozu osób lub towarów (np.
pojazdy pogotowia technicznego, dźwigi samochodowe, pojazdy strażackie,
betoniarki samochodowe, zamiatarki, polewaczki, przewoźne warsztaty,
ruchome stacje radiologiczne):
8705 90- Pozostałe:
8705 90 90 0- - Pozostałe
ex8705 90 90 0Pojazd samochodowy specjalnego przeznaczenia wraz z
osprzętem, wyposażony w agregat pompowy do przepompowywania cieczy i
propantów z mieszalnika do otworów wiertniczych pod ciśnieniem 700 atm., o
wydajności 715 l/min.1 849 000
ex8705 90 90 0Pojazd samochodowy specjalnego przeznaczenia wraz z
osprzętem, wyposażony w mieszalnik i urządzenie podające ciecz i propanty
do agregatu pompowego w czasie wypełniania otworów wiertniczych, o
wydajności 95 m3/min.
ex8705 90 90 0Pojazd samochodowy specjalnego przeznaczenia wraz z
osprzętem, wyposażony w zespół zasuw, specjalnych połączeń i węży oraz
wciągarkę rolkową i ochraniacz głowicy, przeznaczony do współpracy z
agregatem pompowym i głowicą zwieńczającą otwór wiertniczy.398 305
ex8705 90 90 0Pojazd samochodowy specjalnego przeznaczenia typu furgon,
wyposażony w zespół urządzeń do sterowania, monitorowania i rejestracji na
bieżąco parametrów występujących podczas wypełniania otworów
wiertniczych.120 955
ex8705 90 90 0Pojazd samochodowy specjalnego przeznaczenia wraz z
osprzętem, wyposażony w dwukomorowy transporter zamontowany na naczepie
oraz urządzenie do podawania piasku i propantów podczas wypełniania
otworów wiertniczych.221 880


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 listopada 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre maszyny i urządzenia
inwestycyjne przywożone z zagranicy dla przemysłu motoryzacyjnego, stanowiące
wyposażenie zakładów produkujących części samochodowe.
(Dz. U. Nr 134, poz. 658)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Do dnia 31 grudnia 1995 r. ustanawia się kontyngenty celne wartościowe w
wysokości 1 925 186 ECU na przywóz towarów wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
2. Kontyngenty celne, o których mowa w ust. 1, stosuje się wyłącznie do towarów
stanowiących wyposażenie zakładów produkujących (montujących), w których jest
dokonywany montaż przemysłowy nowych pojazdów samochodowych objętych pozycjami
nr 8701, 8702, 8703, 8704 i 8705 taryfy celnej stanowiącej załącznik nr 1 do
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 czerwca 1995 r. w sprawie ceł na towary
przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 72, poz. 357 i Nr 111, poz. 536), zwanej dalej
"taryfą celną".
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
taryfie celnej.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 listopada 1995 r. (poz.
658)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE
PozycjaKod PCNWyszczególnienieWartość (w ECU)
1234
84158415Klimatyzatory zawierające wentylator napędzany silnikiem oraz
elementy służące do zmiany temperatury i wilgotności, także klimatyzatory
nie posiadające możliwości oddzielnej regulacji wilgotności:
8415 90- Części:
8415 90 90 0- - Pozostałe
ex8415 90 90 0Przysłony temperaturowe506 752
84198419Maszyny, instalacje lub sprzęt laboratoryjny, z podgrzewaniem
elektrycznym lub bez, do poddawania materiałów procesom wymagającym zmiany
temperatury, takim jak: grzanie, gotowanie, prażenie, destylowanie,
rektyfikowanie, sterylizowanie, pasteryzowanie, poddawanie działaniu pary
wodnej, suszenie, odparowywanie, parowanie, skraplanie lub chłodzenie,
inne niż urządzenia lub instalacje w rodzaju stosowanych do celów
domowych; urządzenia do podgrzewania wody przepływowe lub pojemnościowe,
nieelektryczne:
8419 20 00 0- Sterylizatory medyczne, chirurgiczne lub laboratoryjne
ex8419 20 00 0Urządzenie grzewczo-suszące przewoźne18 472
8419 50- Wymienniki ciepła:
8419 50 90 0- - Pozostałe75 673
84288428Pozostałe urządzenia do podnoszenia, przenoszenia, załadunku lub
rozładunku (np. windy, schody ruchome, przenośniki, kolejki linowe):
8428 10- Wyciągi pionowe i pochyłe:
- - Pozostałe:
8428 10 99 0- - - Pozostałe
ex8428 10 99 0Zespół dozowania granulatu do wtryskarek82 100
84438443Maszyny drukarskie; maszyny do prac pomocniczych przy drukowaniu:

8443 50- Pozostałe maszyny drukarskie:
8443 50 80 0- - Pozostałe
ex8443 50 80 0Maszyna do nadruku folii na elementy szybkościomierza71 837
84778477Maszyny do obróbki gumy lub tworzyw sztucznych lub do produkcji
wyrobów z tych materiałów nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w
niniejszym dziale:
8477 10 00 0- Wtryskarki
ex8477 10 00 0Wtryskarki typu NB40T, NB80T, 450967 114
84798479Maszyny i urządzenia mechaniczne przeznaczone do wykonywania
funkcji specjalnych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w
niniejszym dziale:
- Pozostałe maszyny i urządzenia mechaniczne:
8479 82 00 0- - Maszyny do sporządzania mieszanek, ugniatania, zgniatania,
kruszenia, mielenia, klasyfikowania, przesiewania, ujednorodniania,
emulsyfikowania lub mieszania obrabianej substancji
ex8479 82 00 0Urządzenie do mielenia tworzyw z separatorami metalu] 61 658

ex8479 82 00 0Urządzenie do dozowania dwóch rodzajów tworzyw, mieszalniki
automatyczne
90119011Mikroskopy optyczne, w tym także mikroskopy przeznaczone do
mikrofotografii, mikrokinematografii lub mikroprojekcji:
9011 80 00 0- Pozostałe mikroskopy
ex9011 80 00 0Mikroskop metalograficzny28 530
90279027Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej (np.
polarymetry, refraktometry, spektrometry, aparaty do analizy gazu lub
dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości,
porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego itp.; przyrządy i
aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku,
łącznie ze światłomierzami; mikrotomy:
9027 80- Pozostałe przyrządy i aparaty:
- - Elektroniczne:
9027 80 19 0- - - Pozostałe
ex9027 80 19 0Kolorymetr Mimolta] 30 950
ex9027 80 19 0Urządzenie do badania palności tworzywa "Atlas"
90329032Przyrządy i aparatura do automatycznej regulacji i kontroli:
9032 20- Manostaty:
9032 20 90 0- - Pozostałe
ex9032 20 90 0System automatycznego gaszenia pożaru82 100


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 listopada 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z
zagranicy dla zakładów produkujących części samochodowe.
(Dz. U. Nr 134, poz. 659)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Do dnia 31 grudnia 1995 r. ustanawia się kontyngenty celne wartościowe w
wysokości 60 831 506 ECU na przywóz towarów wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
2. Kontyngent celny, o którym mowa w ust. 1, stosuje się wyłącznie do towarów
przywożonych dla zakładów produkujących części samochodowe, nabywane przez
zakłady produkujące (montujące), w których jest dokonywany montaż przemysłowy
nowych pojazdów samochodowych objętych pozycjami nr 8701, 8702, 8703, 8704 i
8705 taryfy celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 13 czerwca 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 72, poz. 357 i Nr 111, poz. 536), zwanej dalej "taryfą celną".
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
taryfie celnej.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 listopada 1995 r. (poz.
659)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE
PozycjaKod PCNWyszczególnienieWartość (w ECU)
1234
28302830Siarczki i wielosiarczki:
2830 90- Pozostałe:
2830 90 90 0- - Wielosiarczki
ex2830 90 90 0Trójsiarczek antymonu51 775
28332833Siarczany; ałuny; nadtlenosiarczany (nadsiarczany):
- Pozostałe siarczany:
2833 29- - Pozostałe:
2833 29 90 0- - - Pozostałe
ex2833 29 90 0Anhydryt1 720
28382838 00 00 0Pioruniany, cyjaniany i tiocyjaniany35 434
28432843Koloidy metali szlachetnych; nieorganiczne i organiczne związki
metali szlachetnych, nawet chemicznie nie zdefiniowane; amalgamaty metali
szlachetnych:
- Związki srebra:
2843 29 00 0- - Pozostałe
ex2843 29 00 0Pasty srebrowe115 333
28492849Węgliki, nawet chemicznie nie zdefiniowane:
2849 20 00 0- Krzemu
ex2849 20 00 0Silicar20 641
28512851 00Inne związki nieorganiczne (łącznie z wodą destylowaną lub wodą
do pomiarów przewodnictwa oraz wodą o podobnej czystości); ciekłe
powietrze (nawet pozbawione gazów szlachetnych); sprężone powietrze;
amalgamaty, inne niż amalgamaty metali szlachetnych:
2851 00 90 0- Pozostałe
ex2851 00 90 0Związki nieorganiczne (aerosil R-972)7 267
29142914Ketony i chinony, nawet z inną tlenową grupą funkcyjną oraz ich
chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Ketony acykliczne bez innej tlenowej grupy funkcyjnej:
2914 12 00 0- - Butanon (keton metylowoetylowy)7 654
29152915Nasycone alifatyczne kwasy jednokarboksylowe i ich bezwodniki,
halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane,
nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Estry kwasu octowego:
2915 39- - Pozostałe:
2915 39 90 0- - - Pozostałe
ex2915 39 90 0Octan butyloglikolu, octan etyloglikolu26 146
29172917Kwasy wielokarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i
nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane
pochodne:
- Aromatyczne kwasy wielokarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki,
nadtlenki, nadtlenokwasy oraz ich pochodne:
2917 32 00 0- - Ortoftalany dwuoktylu
ex2917 32 00 0Dop palation ah329 830
29212921Związki z aminową grupą funkcyjną:
- Aromatyczne poliaminy i ich pochodne; ich sole:
2921 51- - o-, m-, p-Fenylenodwuaminy, dwuaminotolueny i ich pochodne; ich
sole:
2921 51 10 0- - - o-, m-, p-Fenylenodwuamina, dwuaminotolueny i ich
chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitozowane pochodne; ich sole:
ex2921 51 10 0Aromatyczne poliaminy zw. para-fenylodwuamin34 961
29302930Organiczne związki siarki:
2930 90- Pozostałe:
2930 90 80 0- - Pozostałe
ex2930 90 80 0Związki siarki organiczne99 981
32063206Pozostałe środki barwiące; preparaty wymienione w uwadze 3 do
niniejszego działu, inne niż z pozycji nr 3203, 3204 lub 3205; produkty
nieorganiczne stosowane jako luminofory, nawet określone chemicznie:
- Pozostałe środki barwiące oraz inne preparaty:
3206 49- - Pozostałe:
3206 49 90 0- - - Pozostałe
ex3206 49 90 0Barwniki remafin, pigmenty7 566
32073207Gotowe pigmenty, środki matujące i farby, szkliste emalie i
glazury, pobiałki (masy lejne), ciekłe materiały do wytwarzania połysku i
podobne preparaty używane w przemyśle ceramicznym, emalierskim i
szklarskim; fryta szklana i inne szkło w postaci proszku, granulek lub
płatków:
3207 10 00 0- Gotowe pigmenty, gotowe środki matujące i farby oraz podobne
preparaty
ex3207 10 00 0Farba czarna PbO, B2O3, ZrO2, SiO2, Cr2O3, CrO19 710
32083208Farby i pokosty (łącznie z emaliami i lakierami) na bazie
polimerów syntetycznych i chemicznie modyfikowanych polimerów naturalnych,
rozproszonych lub rozpuszczonych w środowisku niewodnym; roztwory
określone w uwadze 4 do niniejszego działu:
3208 10- Na bazie poliestrów:
3208 10 90 0- - Pozostałe
ex3208 10 90 0Lakier poliestrowy, lakier elektroizolacyjny70 198
32093209Farby i pokosty (także emalie i lakiery) na bazie polimerów
syntetycznych lub polimerów naturalnych modyfikowanych chemicznie,
rozproszone lub rozpuszczone w środowisku wodnym:
3209 90 00 0- Pozostałe
ex3209 90 00 0Farby i pokosty3 137 424
34033403Preparaty smarowe (łącznie z cieczami chłodząco-smarującymi,
preparatami do rozluźniania śrub i nakrętek, preparatami przeciwrdzewnymi
i antykorozyjnymi, preparatami do wyjmowania z formy opartymi na smarach)
oraz preparaty stosowane do natłuszczania materiałów włókienniczych,
skóry, skór futerkowych i innych materiałów, wyłączając preparaty
zawierające w masie jako składnik zasadniczy 70% lub więcej olejów
otrzymanych z ropy naftowej lub olejów otrzymanych z minerałów
bitumicznych:
- Zawierające oleje ropy naftowej lub oleje otrzymane z minerałów
bitumicznych:
3403 11 00 0- - Preparaty do obróbki materiałów włókienniczych, skóry,
skór futerkowych i innych materiałów
ex3403 11 00 0Preparaty do obróbki materiałów włókienniczych Verbanol4 539

3403 19- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
3403 19 99 0- - - - Pozostałe
ex3403 19 99 0Smar Molidak 15 do wyciskania tulei o skomplikowanych
kształtach, olej Cimperial C604 022
- Pozostałe:
3403 99- - Pozostałe:
3403 99 10 0- - - Preparaty do smarowania maszyn, urządzeń i pojazdów
ex3403 99 10 0Smary na bazie oleju silikonowego, mydeł litowych,
koncentrat chłodziw smarujących96 637
ex3403 99 10 0Smar molykote 7325 na bazie oleju silikonowego i mydeł
mlowiowych] 18 058
3403 99 90 0- - - Pozostałe
ex3403 99 90 0Smar elektrolube
ex3403 99 90 0Środek rozdzielający antyadhezyjny159 269
35063506Gotowe kleje i inne gotowe spoiwa, gdzie indziej nie uwzględnione
ani nie włączone; produkty przygotowane do użycia jako kleje lub spoiwa,
przeznaczone do sprzedaży detalicznej, nie przekraczające masy netto 1 kg:

3506 10 00 0- Produkty odpowiednie do stosowania jako kleje lub spoiwa,
przygotowane do sprzedaży detalicznej jako kleje lub spoiwa, nie
przekraczające masy netto 1 kg
ex3506 10 00 0Kiwobord (klej do sit drukarskich), polyurethan597
- Pozostałe:
3506 91 00 0- - Spoiwa na bazie kauczuku lub tworzyw sztucznych (łącznie
ze sztucznymi żywicami)
ex3506 91 00 0Kleje winylowe, klej lacat, klej silikonowy93 404
3506 99 00 0- - Pozostałe
ex3506 99 00 0Gotowe kleje i spoiwa (dyspersja wodna polimeru octanu
winylu)142 381
37023702Film fotograficzny w rolkach, światłoczuły, nienaświetlony, z
dowolnego materiału innego niż papier, karton i tkanina; film w rolkach do
natychmiastowych odbitek, światłoczuły, nienaświetlony:
- Pozostałe filmy, bez perforacji, o szerokości przekraczającej 105 mm:
3702 43 00 0- - O szerokości powyżej 610 mm i długości nie przekraczającej
200 m
ex3702 43 00 0Folie fotograficzne kapillar3 182
37073707Preparaty chemiczne do zastosowania w fotografice (inne niż
pokosty, kleje, spoiwa i preparaty podobne); produkty nie zmieszane, w
porcjach, w formie gotowej do użytku, przygotowane do sprzedaży
detalicznej:
3707 10 00 0- Emulsje do uczulania powierzchni1 462
38123812Gotowe przyspieszacze wulkanizacji; złożone plastyfikatory do gumy
(kauczuku) lub tworzyw sztucznych, gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; środki przeciwutleniające oraz inne związki stabilizujące do
gumy i tworzyw sztucznych:
3812 10 00 0- Przygotowane przyspieszacze wulkanizacji
ex3812 10 00 0Emulsje "azool"14 578
3814 003814
3814 00 90 0- Pozostałe
ex3814 00 90 0Kwasy wielokarboksylowe19 437
ex3814 00 90 0Rozcieńczalniki32 550
38153815Inicjatory reakcji, przyspieszacze reakcji oraz preparaty
katalityczne, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
- Katalizatory na nośniku:
3815 12 00 0- - Ze związkami metali szlachetnych i z metalami szlachetnymi
jako substancjami aktywnymi
ex3815 12 00 0Monolity katalityczne3 440 205
38233823Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne
i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z
mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone:
3823 10 00 0- Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni
ex3823 10 00 0Żywice odlewnicze90 348
3823 20 00 0- Kwasy naftenowe, ich sole nierozpuszczalne w wodzie oraz ich
estry
ex3823 20 00 0Soligen ca 5%2 795
3823 90- Pozostałe:
3823 90 60 0- - Preparaty przeciwrdzewne zawierające aminy jako składniki
aktywne1 935 115
- - Pozostałe:
3823 90 93 0- - - Produkty pomocnicze dla odlewnictwa (inne niż z
podpozycji 3823 10 00)
ex3823 90 93 0Utwardzacz do mas rdzeniowych33 327
3823 90 98 0- - - Pozostałe
ex3823 90 98 0Ciecz utwardzająca ce 9418 do powłok elektroizolacyjnych225
405
ex3823 90 98 0Bioren 893149 649
ex3823 90 98 0Utwardzacz do żywic epoksydowych1 893
39023902Polimery propylenu lub innych alkenów w formach podstawowych:
3902 10 00 0- Polipropylen
ex3902 10 00 0Moplen SP 98F, moplen T 30T2, moplen SP 10792 892 088
39033903Polimery styrenu, w formach podstawowych:
3903 90 00 0- - Pozostałe66 415
39043904Polimery chlorku winylu lub innych chlorowcowanych alkenów, w
formach podstawowych:
- Pozostały polichlorek winylu:
3904 22 00 0- - Uplastyczniony113 559
3904 30 00 0- Kopolimery chlorku winylu-octanu winylu284 414
39063906Polimery akrylowe w formach podstawowych:
3906 10 00 0- Polimetakrylan metylu495 877
3906 90 00 0- Pozostałe
ex3906 90 00 0Żywice akrylowe63 787
39073907Poliacetale, inne polietery i żywice epoksydowe, w formach
podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i inne
poliestry, w formach podstawowych:
3907 10 00 0- Poliacetale
ex3907 10 00 0
3907 20Poliacetale, fosforan, hastoform928 209
- Pozostałe polietery:
- - Alkohole polieterowe:
3907 20 11 0- - - Glikole poli(oksy)etylenowe568 470
3907 20 90 0- - Pozostałe
ex3907 20 90 0Aktywatory3 022
39083908Poliamidy w formach podstawowych:
3908 90 00 0- Pozostałe
ex3908 90 00 0Poliamid z włóknem szklanym, durethan A30H/BKV20H596 673
39093909Żywice aminowe, żywice fenolowe i poliuretany, w formach
podstawowych:
3909 40 00 0- Żywice fenolowe1 415 773
3909 50 00 0- Poliuretany248 512
39113911Żywice naftowe, żywice kumaronowo-indenowe, politerpeny,
polisiarczki, polisulfony i inne produkty wymienione w uwadze 3 do tego
działu, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, w formach
podstawowych:
3911 10 00 0- Żywice naftowe, żywice kumaronowe, indenowe lub
kumaronowo-indenowe i politerpeny
ex3911 10 00 0Żywice novcur, lexo, produkty polimeryzacji kondensacyjnej24
340
39123912Celuloza i jej pochodne chemiczne, gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone, w formach podstawowych:
- Etery celulozy:
3912 31 00 0- - Karboksymetyloceluloza i jej sole
ex3912 31 00 0Separatory5 547
39153915Odpady, ścinki i braki z tworzyw sztucznych:
3915 90- Z pozostałych tworzyw sztucznych:
- - Produktów polimeryzacji addycyjnej:
3915 90 13 0- - - Z polimerów akrylu
ex3915 90 13 0Żywica akrylowa (odpady)68 245
39173917Rury, przewody i węże oraz ich wyposażenie (np. złącza, kolanka,
kołnierze) z tworzyw sztucznych:
- Rury, przewody i węże, sztywne:
3917 21- - Z polimerów etylenu:
- - - Pozostałe:
3917 21 99 0- - - - Pozostałe
ex3917 21 99 0Przewody paliwowe1 182 570
3917 23- - Z polimerów chlorku winylu:
3917 23 10 0- - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar
przekroju poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione
inaczej8 385
3917 32- - Pozostałe, nie wzmocnione ani nie połączone z innymi
materiałami, bez wyposażenia:
- - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar przekroju
poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione inaczej:
- - - - Z produktów polimeryzacji addycyjnej:
3917 32 35 0- - - - - Z polimerów chlorku winylu47 045
3917 39- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
3917 39 99 0- - - - Pozostałe
ex3917 39 99 0Rury termokurczliwe206 412
39203920Pozostałe płyty, arkusze, błony, folie i pasy, z tworzyw
sztucznych niekomórkowych, nie wzmocnionych, nie laminowanych, nie na
podłożu ani nie połączonych podobnie z innym materiałem:
3920 20- Z polimerów propylenu:
- - O grubości powyżej 010 mm:
3920 20 90 0- - - Pozostałe
ex3920 20 90 0Elementy chłodnic i nagrzewnic, taśmy izolacyjne113 355
- Z polimerów chlorku winylu:
3920 42- - Giętkie:
- - - Uplastycznione o grubości:
3920 42 99 0- - - - Przekraczającej 1 mm
ex3920 42 99 0Pasy z tworzyw sztucznych giętkie] 9 954
- Z poliwęglanów, żywic alkidowych, poliestrów allilowych i innych
poliestrów:
3920 69 00 0- - Z pozostałych poliestrów
ex3920 69 00 0Pasy z pozostałych poliestrów
39213921Pozostałe płyty, arkusze, błony, folie, pasy i taśmy z tworzyw
sztucznych:
- Komórkowe:
3921 12 00 0- - Z polimerów chlorku winylu
ex3921 12 00 0Folie286 684
3921 19- - Z pozostałych tworzyw sztucznych:
3921 19 90 0- - - Pozostałe
ex3921 19 90 0Taśmy do nadruku120 921
39263926Pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych oraz artykuły z innych
materiałów z pozycji nr 3901 do 3914:
3926 30 00 0- Wyposażenie mebli, nadwozi itp.
ex3926 30 00 0Wyposażenie nadwozi, takie jak: korpusy oprawek, tulejki,
spinki, profile, kostki, listwy, profile ochronne, emblematy773 146
40044004 00 00 0Odpady, ścinki i braki kauczuku (innego niż ebonit) oraz
proszki i granulaty z nich otrzymane
ex4004 00 00 0Proszki gumowe5 375
40094009Przewody, rury i węże, z kauczuku wulkanizowanego innego niż
ebonit, z lub bez wyposażenia (np. złącza, kolanka, kołnierze):
4009 20 00 0- Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z metalem, bez
wyposażenia
ex4009 20 00 0Węże samozaciskowe wzmocnione3 862
40164016Pozostałe artykuły z kauczuku wulkanizowanego:
- Pozostałe:
4016 93- - Uszczelki, podkładki i inne uszczelnienia:
4016 93 90 0- - - Pozostałe
ex4016 93 90 0Uszczelnienia przepony, uszczelki techniczne457 603
40174017 00Kauczuk utwardzony (np. ebonit) we wszystkich formach, łącznie
z odpadami i złomem; wyroby z kauczuku utwardzonego:
- Wyroby z utwardzonego kauczuku:
4017 00 99 0- - Pozostałe677
41114111 00 00 0Skóra wtórna na bazie skóry wyprawionej lub na bazie
włókien skórzanych, w płytach, arkuszach lub paskach, nawet zwijana w
role129 008
48074807Papier i tektura złożone (wykonane przez sklejenie płaskich warstw
papieru lub tektury), nie powlekane powierzchniowo ani nie impregnowane,
nawet ze wzmocnieniem wewnętrznym z zwojach lub w arkuszach:
- Pozostałe:
4807 99- - Pozostałe:
4807 99 90 0- - - Pozostałe
ex4807 99 90 0Taśmy preszpanowe o szerokości powyżej 15 cm (grubość 0,4-12
- 12,2 mm)4730
48104810Papier i karton powlekany jedno- lub obustronnie glinką kaolinową
lub innymi substancjami nieorganicznymi, ze spoiwem lub bez spoiwa oraz
bez innej powłoki, nawet barwione powierzchniowo, dekorowane na
powierzchni lub z nadrukiem w zwojach lub arkuszach:
- Pozostałe papiery i kartony:
4810 91- - Wielowarstwowe:
4810 91 90 0- - - Pozostałe
ex4810 91 90 0Preszpan elektrotechniczny w arkuszach6 966
48234823Pozostały papier, tektura, wata celulozowa i wstęgi włókien
celulozowych, pocięte do wymiaru lub kształtu; inne wyroby z masy
papierniczej, papieru, kartonu, waty celulozowej lub wstęg włókien
celulozowych:
- Papier podgumowany lub z naniesioną warstwą kleju, w postaci pasków lub
zwojów:
4823 11- - Samoprzylepny:
4823 11 90 0- - - Pozostałe
ex4823 11 90 0Taśmy preszpanowe, samoprzylepne49 195
4823 19 00 0- - Pozostałe
ex4823 19 00 0Taśma podgumowana2 150
54025402Przędza z włókna ciągłego syntetycznego (inna niż nici do szycia),
nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, łącznie z syntetycznym włóknem
pojedynczym o masie jednostkowej nie przekraczającej 67 decyteksów:
5402 10- Przędza o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z nylonu lub innych
poliamidów:
5402 10 10 0- - Z poliamidów aromatycznych
ex5402 10 10 0Przędza z włókna ciągłego syntetycznego łącznie z włóknem
pojedynczym1 892
54035403Przędza z włókna ciągłego przetworzonego (inna niż nici do
szycia), nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, łącznie z
przetworzonym włóknem pojedynczym o masie jednostkowej nie przekraczającej
67 decyteksów:
5403 10 00 0- Przędza z jedwabiu wiskozowego, o dużej wytrzymałości na
rozciąganie728 764
55035503Syntetyczne włókna cięte, niezgrzeblone, nie czesane ani nie
przerobione w inny sposób do przędzenia:
5503 10- Z nylonu lub innych poliamidów:
- - Z poliamidów aromatycznych:
5503 10 19 0- - - Pozostałe
ex5503 10 19 0Syntetyczne włókna cięte4 773
55085508Nici do szycia z ciętych włókien chemicznych, przeznaczone lub nie
przeznaczone do sprzedaży detalicznej:
5508 10- Z syntetycznych włókien ciętych:
- - Nie przeznaczone do sprzedaży detalicznej:
5508 10 19 0- - - Pozostałe
ex5508 10 19 0Nici poliamidowe47 905
56015601Wata z materiałów włókienniczych i artykuły z waty; włókna
tekstylne o długości nie przekraczającej 5 mm (kosmyki), proszek oraz
rozdrobnione resztki włókien:
- Wata; inne wyroby z waty:
5601 22- - Z włókien chemicznych:
- - - Pozostałe:
5601 22 91 0- - - - Z włókien syntetycznych
ex5601 22 91 0Wata syntetyczna186 512
5601 30 00 0- Kosmyki włókiennicze i proszek oraz rozdrobnione resztki
włókien1 591
56025602Filc, impregnowany, powlekany, pokryty lub laminowany, lub nie
poddany tego rodzaju obróbce:
5602 10- Filc igłowany i wyroby płaskie, których spójność zwiększono przez
zszycie:
- - Nie impregnowany, nie powlekany, nie pokryty ani nie laminowany:
- - - Filc igłowany:
5602 10 19 0- - - - Z pozostałych materiałów włókienniczych758 737
56035603Włókniny, impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane, lub
nie poddane tego rodzaju obróbce:
- Pozostałe, o masie metra kwadratowego:
5603 00 99 0- - Powyżej 150 g
ex5603 00 99 0Włóknina gładka nielaminowana poliestrowa o grubości 4 mm43
003
56075607Szpagat, powróz, linki i liny, nawet plecione, oplatane,
impregnowane, powlekane, pokrywane lub otulane gumą, lub tworzywem
sztucznym, lub nie poddane tego rodzaju obróbce:
5607 50- Z pozostałych włókien syntetycznych:
- - Z nylonu lub innych poliamidów, lub poliestrów:
- - - O masie jednostkowej powyżej 50 000 decyteksów (5 g/m):
5607 50 19 0- - - - Pozostałe
ex5607 50 19 0Cięgna tapicerskie193 512
58065806Tkaniny wąskie, z wyłączeniem wyrobów z pozycji nr 5807; wyroby
bez wątku, sklejone (bolducs):
- Pozostałe tkaniny:
5806 32- - Z włókien chemicznych:
5806 32 90 0- - - Pozostałe
ex5806 32 90 0Taśmy pasów bezpieczeństwa941 412
58075807Etykietki, odznaki i podobne wyroby z materiałów włókienniczych, w
sztukach, taśmach lub wykrojone według kształtu lub wymiaru, nie
haftowane:
5807 90- Pozostałe:
5807 90 90 0- - Pozostałe
ex5807 90 90 0Etykiety homologacyjne18 634
59115911Tkaniny i wyroby z materiałów włókienniczych do zastosowań
technicznych, wyszczególnione w uwadze 7 do niniejszego działu:
5911 20 00 0- Gaza młynarska, nawet konfekcjonowana
ex5911 20 00 0Siatka do sitodruku (włókno poliestrowe)5 933
68066806Wełna żużlowa, wełna skalna i podobne wełny mineralne; wermikulit
porowaty, iły porowate, żużel spieniony i podobne porowate materiały
mineralne; mieszaniny i wyroby materiałów mineralnych izolujących
cieplnie, akustycznie lub pochłaniających dźwięki, inne niż z pozycji nr
6811 lub 6812 albo działem 69:
6806 10 00 0- Wełna żużlowa, wełna skalna i podobne wełny mineralne
(łącznie z ich mieszaninami), luzem, w arkuszach lub w belach
ex6806 10 00 0Wełna skalna135 976
70057005Szkło flotowane i szkło o powierzchni szlifowanej lub polerowanej,
w arkuszach, nawet z warstwą pochłaniającą lub odbijającą, ale nie
obrobione inaczej:
7005 10- Szkło niezbrojone, z warstwą pochłaniającą lub odbijającą:
- - Pozostałe, o grubości:
7005 10 31 0- - - Nie przekraczającej 2,5 mm
ex7005 10 31 0Szkło float1 354 621
7005 10 33 0- - - Powyżej 2,5 mm, ale nie przekraczającej 3,5 mm
ex7005 10 33 0Szkło float712 648
7005 10 35 0- - - Powyżej 3,5 mm, ale nie przekraczającej 4,5 mm
ex7005 10 35 0Szkło float220 030
- Inne szkło niezbrojone:
7005 21- - Barwione w całej masie, nieprzezroczyste, powlekane lub jedynie
szlifowane powierzchniowo:
7005 21 10 0- - - O grubości nie przekraczającej 2,5 mm
ex7005 21 10 0Szkło float472 909
70097009Lustra, w ramach lub nie, łącznie z lusterkami wstecznymi:
7009 10 00 0- Lusterka wsteczne do pojazdów179 177
- Pozostałe:
7009 91 00 0- - Bez ram
ex7009 91 00 0Lusterka do daszków przeciwsłonecznych samochodowych3 982
70147014 00 00 0Wyroby sygnalizacyjne ze szkła i elementy optyczne ze
szkła (z wyjątkiem z pozycji nr 7015), nie obrobione optycznie
ex7014 00 00 0Szyby reflektorów562 840
72057205Surówka, surówka zwierciadlista, żeliwo lub stal, w postaci
granulek lub proszku:
7205 10 00 0- Granulki
ex7205 10 00 0Śrut stalowy granulowany185 827
- Proszki:
7205 29 00 0- - Pozostałe
ex7205 29 00 0Proszki żelaza615 574
72107210Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej o szerokości 600 mm
lub większej, platerowane, powlekane lub pokrywane:
7210 60- Powlekane lub pokrywane aluminium:
- - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo lub jedynie pocięte w kształty
inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem) (ECSC):
7210 60 19 0- - - Pozostałe
ex7210 60 19 0Wyroby walcowane ze stali niestopowej838 550
72117211Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości
poniżej 600 mm, nie platerowane, nie powlekane ani nie pokrywane:
- Nie obrobione więcej oprócz walcowania na gorąco, o grubości poniżej 3
mm i posiadające granicę plastyczności minimum 275 MPa lub o grubości 3
mm, lub większej i posiadające granicę plastyczności minimum 355 MPa:
7211 19- - Pozostałe:
- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm (ECSC):
ex7211 19 99 0- - - - O grubości poniżej 3 mm13 116
7211 19 99 0Taśma stalowa
- Pozostałe, nie obrobione więcej oprócz walcowania na gorąco:
7211 22- - Pozostałe, o grubości 4,75 mm lub większej:
7211 22 90 0- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm (ECSC)
ex7211 22 90 0Pręty walcowane płaskie38 143
- Pozostałe, nie obrobione więcej oprócz walcowania na zimno:
7211 41- - Zawierające w masie poniżej 0,25% węgla:
- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
7211 41 91 0- - - - Zwinięte, przeznaczone do produkcji blachy białej
(ECSC)348 321
7211 90- Pozostałe:
7211 90 90 0- - O szerokości nie przekraczającej 500 mm
ex7211 90 90 0Taśma stalowa walcowana na zimno15 911
72127212Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości
poniżej 600 mm, platerowane, powlekane lub pokrywane:
7212 50- W inny sposób powlekane lub pokrywane:
- - O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
- - - Powlekane lub pokrywane aluminium:
7212 50 93 0- - - - Powlekane lub pokrywane stopami
aluminiowo-cynkowymi213 120
7212 50 97 0- - - - Pozostałe
ex7212 50 97 0Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej pokrywane
aluminium838 550
72157215Pozostałe sztaby i pręty ze stali niestopowej:
7215 10 00 0- Ze stali automatowej, nie obrobione więcej niż gięcie na
zimno lub wykończenie na zimno
ex7215 10 00 0Pręty z gatunku A11, 9SMnPb, pręty automatowe ciągnione497
784
72167216Kątowniki, kształtowniki i profile ze stali niestopowej:
7216 60- Kątowniki, kształtowniki i profile, nie obrobione więcej niż
gięcie na zimno lub wykończenie na zimno:
7216 60 90 0- - Pozostałe
ex7216 60 90 0Pręt ciągniony profilowy (specjalne nabiegunniki)143 027
72197219Wyroby walcowane płaskie ze stali nierdzewnej o szerokości 600 mm
lub większej:
- Nie obrobione więcej oprócz walcowania na zimno:
7219 33- - O grubości powyżej 1 mm, lecz poniżej 3 mm (ECSC):
7219 33 90 0- - - Zawierające w masie mniej niż 2,5% niklu
ex7219 33 90 0Wyroby walcowane płaskie ze stali nierdzewnej464 428
7219 34- - O,5 mm lub większej, lecz nie przekraczającej 1 mm
(ECSC):grubości 0,
7219 34 90 0- - - Zawierające w masie poniżej 2,5% niklu
ex7219 34 90 0Blachy nierdzewne wg DIN 17441498 830
72207220Wyroby walcowane płaskie ze stali nierdzewnej, o szerokości
mniejszej niż 600 mm:
7220 20- Nie obrobione więcej oprócz walcowania na zimno:
7220 20 10 0- - O szerokości powyżej 500 mm (ECSC)4 644
- - O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
- - - O grubości powyżej 0,35 mm, lecz poniżej 3 mm, zawierające:
7220 20 59 0- - - - W masie poniżej 2,5% niklu
ex7220 20 59 0Taśmy cięte ze stali nierdzewnej o szerokości większej niż
115 mm885 853
- - - O grubości nie przekraczającej 0,35 mm, zawierające:
7220 20 91 0- - - - W masie 2,5% lub więcej niklu
ex7220 20 91 0Taśmy nierdzewne w gatunku W 1.4541163 410
72227222Pozostałe sztaby i pręty ze stali nierdzewnej; kątowniki,
kształtowniki i profile ze stali nierdzewnej:
7222 40- Kątowniki, kształtowniki i profile:
- - Nie obrobione więcej oprócz walcowania na gorąco, ciągnienia na gorąco
lub wyciskania (ECSC):
7222 40 19 0- - - Zawierające w masie poniżej 2,5% niklu
ex7222 40 19 0Profile ze stali nierdzewnej172 010
72237223 00Drut ze stali nierdzewnej:
- Zawierający w masie 2,5% lub więcej niklu:
7223 00 11 0- - Zawierający w masie 28% lub więcej niklu, lecz mniej niż
31% oraz 20% lub więcej chromu, lecz mniej niż 22%
ex7223 00 11 0Drut nierdzewny szlifowany, polerowany do tkania w gatunku W
1.4301236 514
- Zawierający w masie poniżej 2,5% niklu:
7223 00 99 0- - Pozostały
ex7223 00 99 0Druty sprężynowe (do 1 mm)3 784
72277227Sztaby i pręty z innej stali stopowej, walcowane na gorąco, w
nieregularnych kręgach:
7227 90- Pozostałe (ECSC):
7227 90 50 0- - Zawierające w masie nie mniej niż 0,9%, ale nie więcej niż
1,15% węgla, nie mniej niż 0,5%, ale nie więcej niż 2% chromu oraz, jeśli
jest obecny, nie więcej niż 0,5% molibdenu
ex7227 90 50 0Walcówka w kręgach44 794
72287228Pozostałe sztaby i pręty z innej stali stopowej; kątowniki,
kształtowniki i profile z innej stali stopowej; sztaby i pręty drążone ze
stali stopowej lub niestopowej, nadające się do celów wiertniczych:
7228 20- Sztaby i pręty ze stali krzemowo-manganowej:
- - Pozostałe:
7228 20 60 0- - - Pozostałe
ex7228 20 60 0Pręty ze stali sprężynowej krzemowo-manganowej do hartowania
w oleju w gatunku 60 Si Cr 8 ciągnione na gorąco o średnicach 11-14,5 mm1
502 205
7228 30- Pozostałe sztaby i pręty, nie obrobione więcej niż walcowanie na
gorąco, ciągnienie na gorąco lub wyciskanie (ECSC):
- - Pozostałe:
- - - O przekroju poprzecznym w kształcie koła, o średnicy:
7228 30 69 0- - - - Poniżej 80 mm
ex7228 30 69 0Pręty ze stali nierdzewnej27 872
7228 30 89 0- - - Pozostałe
ex7228 30 89 0Pręty do produkcji pierścieni łożysk56 421
72297229Drut z pozostałej stali stopowej:
7229 90- Pozostały:
7229 90 50 0- - Zawierający w masie nie mniej niż 0,9%, ale nie więcej niż
1,15% węgla, nie mniej niż 0,5%, ale nie więcej niż 2% chromu oraz, jeśli
jest obecny, nie więcej niż 0,5% molibdenu
ex7229 90 50 0Drut do produkcji wałeczków łożysk16 086
73047304Rury, przewody rurowe i profile drążone, bez szwu, ze stali:
- Pozostałe, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali niestopowej:
7304 31- - Ciągnione na zimno lub walcowane na zimno:
- - - Pozostałe:
7304 31 99 0- - - - Pozostałe
ex7304 31 99 0Rury bez szwu506 156
- Pozostałe, o okrągłym przekroju poprzecznym, z innej stali stopowej:
7304 51- - Ciągnione na zimno lub walcowane na zimno:
- - - Proste i o jednolitej grubości ścianki, ze stali stopowej
zawierającej w masie nie mniej niż 0,9%, ale i nie przekraczającej 1,15%
węgla, nie mniej niż 0,5%, ale nie przekraczającej 2% chromu i, jeśli jest
obecny, nie przekraczającej 0,5% molibdenu, o długości:
7304 51 11 0- - - - Nie przekraczającej 4,5 m
ex7304 51 11 0Rury ciągnione lub walcowane na zimno518 618
73067306Pozostałe rury, przewody rurowe i profile drążone ze stali (np. z
otwartym szwem lub spawane, nitowane lub zamykane w podobny sposób):
7306 30- Pozostałe, spawane, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali
niestopowej:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe, o średnicy zewnętrznej:
- - - - - Nie przekraczającej 168,3 mm:
7306 30 71 0- - - - - - Powlekane lub pokrywane cynkiem
ex7306 30 71 0Przewody paliwowe typ arco-obunda645 038
7306 30 78 0- - - - - - Pozostałe
ex7306 30 78 0Rury precyzyjnie spawane z taśmy, rury arco-bundy, rury ze
stopu żelazo-aluminium2 013 476
7306 40- Pozostałe, spawane, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali
nierdzewnej:
- - Pozostałe:
7306 40 99 0- - - Pozostałe
ex7306 40 99 0Rury precyzyjnie spawane z taśmy w gatunku W 1.4512, żarzone
rury nierdzewne (powyżej 25 mm)589 294
73077307Łączniki rur lub przewodów rurowych (np. złączki nakrętne,
kolanka, tuleje) z żeliwa lub stali:
- Pozostałe, ze stali nierdzewnej:
7307 21 00 0- - Kołnierze
ex7307 21 00 0Kołnierze ze stali nierdzewnej11 945
7307 29- - Pozostałe:
7307 29 90 0- - - Pozostałe75 653
- Pozostałe:
7307 91 00 0- - Kołnierze
ex7307 91 00 0Kołnierze pokryte stopem żelazoaluminiowym59 726
7307 92 00 0- - Gwintowane kolanka, łuki i tuleje
ex7307 92 00 0Łączniki rur13 458
7307 99- - Pozostałe:
7307 99 90 0- - - Pozostałe
ex7307 99 90 0Tulejki179 177
73127312Skrętki, liny, kable, taśmy plecione, zawiesia itp., ze stali, nie
izolowane elektrycznie:
7312 10- Skrętki, liny i kable:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe, z maksymalnym wymiarem przekroju poprzecznego:
7312 10 50 0- - - - Nie przekraczającym 3 mm
ex7312 10 50 0Linki stalowe803 250
73147314Tkanina (łącznie z taśmami bez końca), kraty, siatka i ogrodzenia,
z drutu stalowego; siatka metalowa rozciągana ze stali:
- Wyroby tkane:
7314 11- - Ze stali nierdzewnej:
7314 11 90 0- - - Pozostałe
ex7314 11 90 0Uszczelnienia322 519
73187318Wkręty, śruby, nakrętki, śruby do drewna, haki gwintowane, nity,
zawleczki, przetyczki, podkładki (łącznie z podkładkami sprężystymi) oraz
wyroby podobne, ze stali:
- Wyroby gwintowane:
7318 11 00 0- - Śruby do drewna
ex7318 11 00 0Śruby z wysokim gwintem1 118
7318 12- - Pozostałe wkręty do drewna:
7318 12 90 0- - - Pozostałe
ex7318 12 90 0Wkręty samogwintujące33 371
7318 13 00 0- - Haki gwintowane i pierścienie gwintowane
ex7318 13 00 0Zaczepy ustalające do podnośników73 104
7318 14- - Wkręty samogwintujące:
- - - Pozostałe:
7318 14 91 0- - - - Wkręty z gwintem o dużym skoku1 247
7318 14 99 0- - - - Pozostałe
ex7318 14 99 0Wkręty specjalne10 906
7318 15- - Pozostałe wkręty i śruby, nawet z nakrętkami i podkładkami:
7318 15 10 0- - - Wkręty, toczone ze sztab, prętów, profili lub drutu, o
pełnym przekroju, o grubości trzpienia nie przekraczającej 6 mm
ex7318 15 10 0Wkręty toczone z prętów860
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
- - - - - Bez główek:
- - - - - - Pozostałe, o wytrzymałości na rozciąganie:
7318 15 41 0- - - - - - - Poniżej 800 MPa2 236
- - - - - Z główką:
- - - - - - Wkręty z wycięciami i z łbem o krzyżowym gnieździe:
7318 15 59 0- - - - - - - Pozostałe2 365
- - - - - - Śruby sześciokątne:
- - - - - - - Pozostałe, o wytrzymałości na rozciąganie:
7318 15 81 0- - - - - - - - Poniżej 800 MPa8 170
7318 15 89 0- - - - - - - - 800 MPa lub większej5 848
7318 15 90 0- - - - - - Pozostałe
ex7318 15 90 0Śruby regulacyjne, montażowe422 434
7318 16- - Nakrętki:
7318 16 10 0- - - Toczone ze sztab, prętów, profili lub drutu, o pełnym
przekroju, o średnicy otworu nie przekraczającej 6 mm
ex7318 16 10 0Nitonakrętka profilowa4 730
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
7318 16 50 0- - - - - Nakrętki samozabezpieczające się27 909
- - - - - Pozostałe, o średnicy wewnętrznej:
7318 16 91 0- - - - - - Nie przekraczającej 12 mm27 868
7318 16 99 0- - - - - - Powyżej 12 mm4 898
- Wyroby niegwintowane:
7318 21 00 0- - Podkładki sprężyste i pozostałe podkładki ustalające78 679

7318 22 00 0- - Pozostałe podkładki197 290
7318 23 00 0- - Nity114 818
7318 24 00 0- - Zawleczki i przetyczki9 346
7318 29 00 0- - Pozostałe
ex7318 29 00 0Kołki ustalające sprężyste123 771
73207320Sprężyny i pióra do resorów, ze stali:
7320 20- Sprężyny śrubowe:
- - Pozostałe:
7320 20 81 0- - - Sprężyny zwojowe ściskane50 529
7320 20 89 0- - - Pozostałe145 680
7320 90- Pozostałe:
7320 90 90 0- - Pozostałe
ex7320 90 90 0Sprężyny mocowania żarówek, sprężyny pasów238 646
73237323Stołowe, kuchenne lub inne artykuły gospodarstwa domowego i ich
części, z żeliwa lub stali; wełna stalowa; zmywaki do czyszczenia,
szorowania lub polerowania naczyń, rękawice i podobne artykuły, ze stali:
7323 10 00 0- Wełna ze stali; zmywaki do czyszczenia, szorowania lub
polerowania naczyń, rękawice i podobne artykuły
ex7323 10 00 0Wełna ze stali nierdzewnej (wezonit)310 614
73267326Pozostałe artykuły ze stali:
7326 90- Pozostałe:
- - Pozostałe artykuły ze stali:
7326 90 93 0- - - Kute w matrycy zamkniętej
ex7326 90 93 0Odkuwki opraw815 456
7326 90 95 0- - - Spiekane
ex7326 90 95 0Pierścienie i oprawy11 945
74077407Sztaby, pręty i kształtowniki z miedzi:
- Ze stopów miedzi:
7407 29 00 0- - Pozostałe
ex7407 29 00 0Brąz berylowy71 671
74087408Drut miedziany:
- Z miedzi rafinowanej:
7408 19- - Pozostały:
7408 19 10 0- - - Którego maksymalny wymiar przekroju poprzecznego
przekracza 0,5 mm,
ex7408 19 10 0Drut miedziany o średnicy 2,8 mm301
74107410Folia miedziana (nawet drukowana, łączona z papierem, kartonem,
tworzywami sztucznymi lub podobnym materiałem podłożowym), o grubości (bez
podłoża) nie przekraczającej 0,15 mm:
- Bez podłoża:
7410 12 00 0- - Ze stopów miedzi
ex7410 12 00 0Folia miedziana12 170
75057505Sztaby, pręty, kształtowniki i druty z niklu:
- Druty:
7505 22 00 0- - Ze stopów niklu
ex7505 22 00 0Drut niklowy, drut spłaszczony3 311
76167616Pozostałe artykuły z aluminium:
7616 10 00 0- Gwoździe, gwoździe z szeroką główką, klamry (inne niż objęte
pozycją nr 8305), wkręty, śruby, nakrętki, haki gwintowane, nity,
przetyczki, zawleczki, podkładki i podobne artykuły
ex7616 10 00 0Zaślepki aluminiowe, nity80 200
81018101Wolfram i wyroby z wolframu, nawet odpady i złom:
- Pozostałe:
8101 99 00 0- - Pozostałe
ex8101 99 00 0Elektrody spawalnicze21 501
83018301Kłódki i zamki (na klucze, szyfrowe lub elektryczne), z metalu
nieszlachetnego; zamknięcia i okucia z zamknięciami, zawierające zamki, z
metalu nieszlachetnego; klucze do wszelkich wyrobów wymienionych powyżej,
z metalu nieszlachetnego:
8301 20 00 0- Zamki w rodzaju używanych do pojazdów mechanicznych512 118
83028302Oprawy, okucia i podobne wyroby z metalu nieszlachetnego nadające
się do mebli, drzwi, schodów, okien, żaluzji, nadwozi pojazdów, wyrobów
rymarskich, waliz, kufrów, kasetek itp.; wieszaki, podpórki i podobne
uchwyty z metalu nieszlachetnego; kółka samonastawne z zamocowaniem z
metalu nieszlachetnego; automatyczne urządzenia do zamykania drzwi z
metalu nieszlachetnego:
8302 30 00 0- Pozostałe oprawy, okucia i podobne wyroby nadające się do
pojazdów mechanicznych
ex8302 30 00 0Spinki metalowe, klamry110 489
- Pozostałe oprawy, okucia i podobne wyroby:
8302 49- - Pozostałe:
8302 49 90 0- - - Pozostałe
ex8302 49 90 0Płytki mocowania pasów1 490 125
83078307Rury giętkie z metali nieszlachetnych, z łącznikami lub bez:
8307 10- Ze stali:
8307 10 90 0- - Pozostałe
ex8307 10 90 0Rury giętkie387 023
83118311Druty, pręty, rury, płyty, elektrody i podobne wyroby, z metali
nieszlachetnych lub z węglików metali, w otulinie lub z rdzeniem z topnika
w rodzaju używanych do lutowania miękkiego lub twardego, spawania lub
osadzania metali lub węglików metali; druty i pręty ze scalonych proszków
metali nieszlachetnych, używane w metalizacji natryskowej:
8311 30 00 0- Pręty w otulinie i druty rdzeniowe, z metalu
nieszlachetnego, do lutowania miękkiego, twardego lub spawania gazowego
ex8311 30 00 0Druty spawalnicze129 008
8311 90 00 0- Pozostałe, także części
ex8311 90 00 0Cyna lutownicza9 890
84098409Części nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do
silników z pozycji nr 8407 lub 8408:
- Pozostałe:
8409 91 00 0- - Nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do
tłokowych silników spalinowych
ex8409 91 00 0Iglice 430.300.014.0282 823
84218421Wirówki, także suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do
filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów:
- Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy:
8421 23- - Filtry do oleju lub paliwa do silników spalinowych:
8421 23 90 0- - - Pozostałe
ex8421 23 90 0Filtry do paliwa52 463
84828482Łożyska toczne:
8482 10- Łożyska kulkowe:
8482 10 90 0- - Pozostałe296 996
- Części:
8482 91- - Kulki, igiełki i wałeczki:
8482 91 90 0- - - Pozostałe
ex8482 91 90 0Wałeczki łożysk9 596
84838483Wały napędowe (także wały krzywkowe i wały wykorbione) i korby;
obudowy łożysk i łożyska ślizgowe; mechanizmy i przekładnie zębate;
mechanizmy śrubowo-kulkowe; skrzynie przekładniowe i inne układy
zmieniające prędkość, także przemienniki momentu obrotowego; koła
zamachowe i koła pasowe lub linowe, także wielokrążki i zblocza; sprzęgła
rozłączne i nierozłączne (także przeguby uniwersalne):
8483 30- Obudowy łożysk, nie zawierające łożysk tocznych; łożyska
ślizgowe:
- - Pozostałe:
8483 30 90 0- - - Łożyska ślizgowe
ex8483 30 90 0Łożyska z proszków spiekanych, pozostałe łożyska91 977
8483 40- Mechanizmy i przekładnie zębate, z wyłączeniem kół zębatych, kół
łańcuchowych i innych elementów układów przenoszenia napędu,
przedstawianych oddzielnie; mechanizmy śrubowo-kulkowe; skrzynie
przekładniowe i inne układy zmieniające prędkość, także przemienniki
momentu obrotowego:
- - Pozostałe:
8483 40 99 0- - - Pozostałe
ex8483 40 99 0Przekładnie rozdzielające38 224
8483 60- Sprzęgła rozłączne i nierozłączne (także przeguby uniwersalne):
- - Pozostałe:
8483 60 99 0- - - Pozostałe
ex8483 60 99 0Bieżnie rolek sprzęgieł
85038503 00Części nadające się wyłącznie lub zasadniczo do maszyn z
pozycji nr 8501 lub 8502:
- Pozostałe:
8503 00 99 0- - Pozostałe
ex8503 00 99 0Komutatory217 123
85058505Elektromagnesy; magnesy stałe i wyroby, które mają stać się
stałymi magnesami po namagnesowaniu; magnetyczne i elektromagnetyczne
uchwyty, zaciski, imadła i podobne uchwyty, elektromagnetyczne sprzęgła
wyłączane oraz sprzęgła stałe czy hamulce; elektromagnetyczne głowice
podnośnikowe:
- Magnesy stałe i wyroby, które mają stać się stałymi magnesami po
namagnesowaniu:
8505 19- - Pozostałe:
8505 19 10 0- - - Magnesy stałe z ferrytów spiekanych
ex8505 19 10 0Magnesy silników227 356
85078507Akumulatory elektryczne, łącznie z separatorami, także
prostokątnymi (włączając w to kwadratowe):
8507 90- Części:
- - Pozostałe:
8507 90 98 0- - - Pozostałe
ex8507 90 98 0Obudowy, nakładki i korki akumulatora81 824
85118511Elektryczne urządzenia zapłonowe lub rozrusznikowe stosowane w
silnikach wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym lub samoczynnym (np.
iskrowniki, prądnice iskrownikowe, cewki zapłonowe, świece zapłonowe,
świece żarowe, silniki rozruszników); prądnice (np. prądu stałego lub
przemiennego) oraz wyłączniki współpracujące z takimi silnikami:
8511 90 00 0- Części
ex8511 90 00 0Układy prostownicze, komutatory970 584
85128512Elektryczny sprzęt oświetleniowy i sygnalizacyjny (oprócz wyrobów
z pozycji nr 8539), elektryczne wycieraczki szyb, urządzenia zapobiegające
zamarzaniu i potnieniu szyb w rodzaju używanych do rowerów i pojazdów
mechanicznych:
8512 90 00 0- Części
ex8512 90 00 0Odbłyśniki reflektorów, elementy reflektora, części ramion i
piór wycieraczek1 801 304
85368536Urządzenia elektryczne dla przełączania i zabezpieczania obwodów
elektrycznych, lub służące do wykonywania połączeń elektrycznych w
obwodach elektrycznych lub do tych obwodów (np. wyłączniki, przełączniki,
bezpieczniki, odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe,
wtyki, gniazda wtykowe, oprawki lampowe, skrzynki przyłączowe) do napięć
nie przekraczających 1000 V:
8536 50- Pozostałe przełączniki:
8536 50 90 0- - Pozostałe149 633
- Oprawy lamp, wtyki i gniazda wtykowe:
8536 69- - Pozostałe:
8536 69 99 0- - - Pozostałe451 925
87088708Części i akcesoria do pojazdów samochodowych z pozycji od nr 8701
do 8705:
- Pozostałe części i akcesoria nadwozi (także kabin):
8708 21- - Pasy bezpieczeństwa:
8708 21 90- - - Pozostałe:
8708 21 90 9- - - - Pozostałe
ex8708 21 90 9Elementy pasów bezpieczeństwa2 527 433
8708 29- - Pozostałe:
8708 29 90- - - Pozostałe:
8708 29 90 9- - - - Pozostałe
ex8708 29 90 9Prowadnice, zawiasy daszków2 584 884
- Hamulce, także hamulce ze wspomaganiem oraz ich części:
8708 31- - Zmontowane okładziny hamulcowe:
- - - Pozostałe:
8708 31 99- - - - Do pozostałych:
8708 31 99 9- - - - - Pozostałe62 755
- Pozostałe części i akcesoria:
8708 93- - Sprzęgła i ich części:
8708 93 90- - - Pozostałe:
8708 93 90 9- - - - Pozostałe
ex8708 93 90 9Elementy zespołów pedałów sterujących169 301
90299029Obrotomierze, liczniki produkcji, taksometry, drogomierze
(liczniki kilometrów), krokomierze itp.; szybkościomierze i tachometry,
nie objęte pozycją nr 9014 lub 9015; stroboskopy:
9029 90- Części i akcesoria:
9029 90 90 0- - Pozostałe
ex9029 90 90 0Korpusy liczników, elementy szybkościomierza934 597
94019401Meble do siedzenia (inne niż z pozycji 9402), nawet
przekształcalne w miejsca do spania, oraz ich części:
9401 90- Części:
- - Pozostałe:
9401 90 80 0- - - Pozostałe
ex9401 90 80 0Mechanizmy regulacji siedzeń2 580 154
94049404Stelaże pod materace; artykuły pościelowe lub podobne (np.
materace, kołdry, pierzyny, poduchy, poduszki i jaśki) wyposażone w
sprężyny lub wypychane albo też zawierając jakieś materiały, bądź wykonane
z gąbki gumowej lub z tworzywa sztucznego nawet pokryte:
- Materace:
9404 21- - Z gąbki gumowej lub z tworzywa sztucznego, pokryte lub nie:
9404 21 90 0- - - Z gąbki z tworzywa sztucznego
ex9404 21 90 0Wyściółki siedzeń193 512


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

334--z dnia 30 marca 1995 r. o zmianie ustawy o planowaniu rodziny,
ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży.
335--z dnia 30 marca 1995 r. o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

336--z dnia 12 czerwca 1995 r. w sprawie ustanowienia dodatkowego
kontyngentu celnego ilościowego na sery przywożone z zagranicy.
337--z dnia 12 czerwca 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego
ilościowego na przywożone z zagranicy opakowania kartonowe do soków
owocowych i mleka
338--z dnia 14 czerwca 1995 r. w sprawie ustanowienia dodatkowego
kontyngentu celnego ilościowego na niektóre gatunki zbóż przywożone z
zagranicy przez Agencję Rynku Rolnego na cele stabilizacji rynku
niektórych produktów rolnych.
339--z dnia 14 czerwca 1995 r. w sprawie ustanowienia dodatkowego
kontyngentu celnego ilościowego na cukier przywożony z zagranicy przez
Agencję Rynku Rolnego na cele stabilizacji rynku niektórych produktów
rolnych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

340--z dnia 24 kwietnia 1995 r. w sprawie trybu zatrudniania cudzoziemców
przy realizacji usług eksportowych świadczonych przez pracodawców
zagranicznych w Polsce.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA - SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW

341--z dnia 9 czerwca 1995 r. w sprawie określenia siedzib i
terytorialnego zasięgu działania urzędów rejonowych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 15 listopada 1995 r.
w sprawie programów specjalnych przeciwdziałania bezrobociu
(Dz. U. Nr 134, poz. 661)
Na podstawie art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1) zarządza się, co
następuje:
ż 1. 1. Organy zatrudnienia inicjują oraz podejmują działania w celu promocji
zatrudnienia osób zakwalifikowanych do grup ryzyka, o których mowa w ust. 2,
zwane dalej "programami specjalnymi".
2. Programem specjalnym mogą być objęci bezrobotni oraz pracownicy będący w
okresie wypowiedzenia stosunku pracy (stosunku służbowego) z przyczyn
dotyczących zakładu pracy, którzy są szczególnie zagrożeni długotrwałym
bezrobociem oraz jego skutkami, zwani dalej "grupami ryzyka", a w szczególności
osoby:
1) pozostające bez pracy ponad 12 miesięcy,
2) samotnie wychowujące dzieci lub których współmałżonek jest również
bezrobotnym,
3) bez zawodu lub o niskich kwalifikacjach zawodowych,
4) pozostające bez pracy w wyniku likwidacji państwowego przedsiębiorstwa
gospodarki rolnej,
5) będące absolwentami,
6) zwolnione z zakładów karnych,
7) zwolnione po odbyciu zasadniczej lub zastępczej służby wojskowej albo
zwolnione z zawodowej służby wojskowej w wyniku restrukturyzacji Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Programy specjalne mogą być realizowane przy współudziale:
1) organów administracji rządowej,
2) organów samorządu terytorialnego,
3) organizacji związków zawodowych,
4) organizacji pracodawców,
5) organizacji bezrobotnych,
6) innych instytucji i organizacji statutowo zajmujących się problematyką
zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu.
ż 2. 1. Programy specjalne mogą być organizowane jako:
1) programy lokalne - na obszarze gminy lub kilku gmin, objętych zakresem
działania właściwego rejonowego urzędu pracy,
2) programy wojewódzkie - na obszarze całości lub części województwa objętego
zakresem działania wojewódzkiego urzędu pracy,
3) programy regionalne - na obszarze kilku województw lub ich części, objętych
zakresem działania właściwych wojewódzkich urzędów pracy.
2. Z wnioskiem o wyrażenie zgody na realizację programu specjalnego mogą
występować:
1) kierownik właściwego rejonowego urzędu pracy - w przypadku programu
lokalnego,
2) dyrektor właściwego wojewódzkiego urzędu pracy - w przypadku programu
wojewódzkiego,
3) dyrektorzy właściwych wojewódzkich urzędów pracy - w przypadku programu
regionalnego,
zwani dalej "wnioskodawcami".
3. Organy, organizacje i instytucje, o których mowa w ż 1 ust. 3, mogą
występować do wnioskodawców z propozycjami dotyczącymi programu specjalnego.
ż 3. 1. Wniosek o wyrażenie zgody na realizację programu specjalnego
przedkładany jest:
1) dyrektorowi właściwego wojewódzkiego urzędu pracy - w przypadku programów
lokalnych,
2) Prezesowi Krajowego Urzędu Pracy - w przypadku programów wojewódzkich i
regionalnych.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:
1) nazwę programu,
2) charakterystykę uczestników, liczbę i kryteria ich doboru,
3) określenie obszaru, na którym program będzie realizowany,
4) uzasadnienie potrzeby realizacji programu,
5) opis przedsięwzięć i przewidywane efekty,
6) wykaz realizatorów oraz zakres i warunki ich uczestnictwa w programie,
7) terminy realizacji programu, jego etapów i osiągania zamierzonych efektów,
8) źródła finansowania programu, w tym szczegółową kalkulację wydatków
przewidzianych do finansowania z Funduszu Pracy,
9) terminy przedkładania okresowych informacji o przebiegu realizacji programu
oraz sprawozdania zawierającego także rozliczenie zamierzonych i faktycznych
efektów, i poniesionych kosztów,
10) opinie właściwych rejonowych i wojewódzkich rad zatrudnienia.
3. Wyodrębnienia grupy ryzyka objętej programem specjalnym dokonuje wnioskodawca
tego programu na podstawie:
1) okresowych analiz poziomu i struktury bezrobocia na lokalnych rynkach pracy,
2) wyników przeprowadzonych badań i analiz na rynku pracy,
3) analiz i informacji ośrodków pomocy społecznej oraz innych organizacji i
instytucji, dotyczących sytuacji materialnej bezrobotnych i ich rodzin,
4) lokalnych i wojewódzkich programów rozwoju społeczno-gospodarczego.
ż 4. 1. Prezes Krajowego Urzędu Pracy lub odpowiednio dyrektor wojewódzkiego
urzędu pracy powiadamiają wnioskodawcę na piśmie w ciągu 30 dni od dnia
otrzymania wniosku, o którym mowa w ż 3 ust. 1, o:
1) wyrażeniu zgody na realizację programu specjalnego,
2) niewyrażeniu zgody na realizację programu specjalnego, podając uzasadnienie.
2. Prezes Krajowego Urzędu Pracy, wyrażając zgodę na realizację programu
regionalnego, wyznacza jednocześnie dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy
koordynującego realizację tego programu.
3. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, który wyraził zgodę na realizację
programu lokalnego, przesyła do Krajowego Urzędu Pracy kopię pisma
zawiadamiającego wnioskodawcę tego programu o wyrażeniu zgody wraz z kopią
wniosku o jego realizację.
4. Krajowy Urząd Pracy prowadzi rejestr lokalnych, wojewódzkich i regionalnych
programów specjalnych, na które wyrażona została zgoda.
ż 5. 1. W ramach programu specjalnego mogą być podejmowane, realizowane i
finansowane lub dofinansowane z Funduszu Pracy następujące przedsięwzięcia:
1) inspirowanie zatrudnienia osób objętych programem specjalnym poprzez:
a) refundowanie pracodawcy przez okres do 12 miesięcy za zatrudnione osoby, na
zasadach i w wysokości określonych w uprzednio zawartej umowie, składek na
ubezpieczenie społeczne ustalonych od podstawy wymiaru, nie wyższej jednak niż
przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20 ustawy z dnia 14
grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r.
Nr 1, poz. 1), zwane dalej "przeciętnym wynagrodzeniem",
b) przyznanie pracodawcy jednorazowej kwoty w wysokości określonej w uprzednio
zawartej umowie, nie wyższej jednak niż 4-krotna wysokość przeciętnego
wynagrodzenia, po okresie zatrudnienia skierowanej osoby nie posiadającej
zawodu, trwającego co najmniej 9 miesięcy,
c) zrefundowanie pracodawcy niezbędnych kosztów szkolenia, na zasadach i w
wysokości określonych w uprzednio zawartej umowie, w kwocie nie przekraczającej
jednak 2-krotnego przeciętnego wynagrodzenia, pod warunkiem zatrudnienia
skierowanej osoby bez zawodu przez okres co najmniej 9 miesięcy lub dalszego
zatrudniania przez okres co najmniej 12 miesięcy po rozwiązaniu stosunku pracy
pracownika szkolonego w okresie wypowiedzenia, na innym stanowisku zgodnym z
kierunkiem przeprowadzonego szkolenia,
d) udzielenie pożyczki na utworzenie przez pracodawcę dla skierowanej osoby
dodatkowego miejsca pracy; oprocentowanie tej pożyczki może być o połowę niższe
od obowiązującego przy udzielaniu pożyczek na utworzenie dodatkowych miejsc
pracy dla bezrobotnych nie objętych programem specjalnym, pod warunkiem
zatrudniania skierowanej osoby co najmniej przez 24 miesiące,
2) wspieranie działalności gospodarczej podejmowanej przez osoby objęte
programem specjalnym poprzez:
a) szkolenie i doradztwo dla osób zamierzających podjąć taką działalność, na
zasadach przewidzianych dla szkoleń bezrobotnych,
b) przyznanie osobie podejmującej działalność gospodarczą, jeżeli działalność ta
podjęta została bez uzyskania pożyczki z Funduszu Pracy, kwoty stanowiącej
iloczyn zasiłku wypłaconego tej osobie za ostatni miesiąc i liczby miesięcy,
jaka pozostałaby do wyczerpania okresu pobierania zasiłku w przypadku
niepodjęcia działalności gospodarczej, nie wyższej jednak od 3-krotnej wysokości
zasiłku wypłaconego za ostatni miesiąc; kwotę powyższą wypłaca się po dniu
rozpoczęcia działalności gospodarczej,
3) wspieranie:
a) instytucji wspomagających rozwój przedsiębiorczości, w których prowadzić będą
działalność gospodarczą osoby zakwalifikowane do grup ryzyka,
b) ośrodków doradztwa i innych instytucji, przyczyniających się do aktywizacji
bezrobotnych z grup ryzyka,
2. Wobec osób objętych programem specjalnym mogą być stosowane inne niż
określone w ust. 1 działania i przedsięwzięcia w zakresie i na zasadach
przewidzianych w przepisach o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu.
ż 6. 1. Programy specjalne finansowane są ze środków Funduszu Pracy, a także
mogą być finansowane ze środków przeznaczonych na ich realizację przez organy,
organizacje i instytucje współdziałające.
2. Kwota środków Funduszu Pracy, przeznaczonych na finansowanie w roku
kalendarzowym programów specjalnych, nie może przekroczyć 10% środków
przewidzianych w planie finansowym Funduszu Pracy na finansowanie zadań
określonych w art. 57 ust. 1 pkt 2-5 i 7 ustawy o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu.
3. Przeznaczenie środków Funduszu Pracy na realizację, w ramach programów
specjalnych, przedsięwzięć, o których mowa w ż 5 ust. 1 pkt 3, następuje za
zgodą Prezesa Krajowego Urzędu Pracy, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Zatrudnienia.
ż 7. 1. Kierownik rejonowego urzędu pracy na obszarze objętym zakresem jego
działania, na którym realizowane są programy specjalne, przekazuje dyrektorowi
wojewódzkiego urzędu pracy, w terminach wskazanych we wniosku, okresowe
informacje o przebiegu realizacji programu, zawierające także rozliczenie
zamierzonych i uzyskanych faktycznych efektów oraz poniesionych kosztów.
2. Informacje, sprawozdanie i rozliczenie, o których mowa w ust. 1, dyrektor
wojewódzkiego urzędu pracy, wraz z własną oceną i wnioskami, przekazuje
Prezesowi Krajowego Urzędu Pracy.
3. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy w przypadku programów lokalnych oraz
Prezes Krajowego Urzędu Pracy w przypadku programów lokalnych, wojewódzkich i
regionalnych mogą polecić dokonanie zmian w sposobie i zakresie realizacji
programu, a także wstrzymanie lub zaniechanie dalszej jego realizacji, jeżeli
założone cele i efekty nie są osiągane.
4. Prezes Krajowego Urzędu Pracy dokonuje półrocznych analiz realizowanych
programów specjalnych i ich efektów oraz przekazuje dyrektorom wojewódzkich
urzędów pracy wynikające z tych analiz wnioski i zalecenia.
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 7 listopada 1995 r.
w sprawie szczególnego trybu zbycia niektórych akcji Banku Gdańskiego S.A.
(Dz. U. Nr 135, poz. 662)
Na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i
Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685), w związku
z art. 866 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z
1992 r. Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz.
646, z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 18)
zarządza się, co następuje:
ż 1. Zezwala się Ministrowi Finansów na zbycie bankowi nowojorskiemu (The Bank
of New York) nie więcej niż 6 452 348 akcji Banku Gdańskiego S.A. w Gdańsku
(słownie: sześć milionów czterysta pięćdziesiąt dwa tysiące trzysta czterdzieści
osiem), na podstawie których poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej wystawiane
będą papiery wartościowe w związku z akcjami wyemitowanymi przez Bank Gdański
S.A.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

353--z dnia 13 czerwca 1995 r. w sprawie środków i limitów na podwyżki
wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej w 1995 r.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I
LEŚNICTWA

354--z dnia 7 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
kwalifikacji do wykonywania, dozorowania i kierowania pracami
geologicznymi.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

357--z dnia 13 czerwca 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z
zagranicy
358--z dnia 13 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustanowienia czasowych ograniczeń przywozu i wywozu niektórych towarów.
359--z dnia 13 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustanowienia zakazu przywozu niektórych towarów.
360--z dnia 13 czerwca 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy
361--z dnia 13 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustanowienia kontyngentów celnych na przywóz niektórych towarów
pochodzących z Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej i Republiki
Węgier.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

375--z dnia 20 czerwca 1995 r. w sprawie określenia zasad i harmonogramu
programu prywatyzacji Spółek Cukrowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

376--z dnia 20 czerwca 1995 r. w sprawie określenia minimalnego
procentowego udziału składników pochodzenia krajowego w eksportowanym
produkcie finalnym, umożliwiającego uznanie tego produktu za krajowy
377--z dnia 27 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
okresowego zwolnienia z podatku od sprzedaży akcji w publicznym obrocie.
378--z dnia 29 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu
towarów dla celów poboru podatku od towarów i usług oraz podatku
akcyzowego w imporcie.
379--z dnia 28 czerwca 1995 r. w sprawie ograniczenia egzekucji z
rachunków bankowych Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ

380--z dnia 23 czerwca 1995 r. w sprawie kryteriów rozdziału limitu
zatrudnienia pracowników polskich w celu realizacji umów o dzieło przez
polskie podmioty gospodarcze w Republice Federalnej Niemiec.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

390--z dnia 9 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy - Prawo budżetowe.

ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

391--z dnia 21 czerwca 1995 r. w sprawie wynagrodzeń sędziów sądów
powszechnych oraz asesorów i aplikantów sądowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI

392--z dnia 16 czerwca 1995 r. w sprawie wykonywania niektórych zawodów
filmowych

Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej

393--z dnia 2 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych warunków i trybu przyjmowania żołnierzy zawodowych na studia
w wyższych szkołach wojskowych, przebiegu immatrykulacji oraz studiów, jak
również organów wojskowych właściwych w tych sprawach.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

394--z dnia 21 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad,
warunków i trybu mianowania na stopnie wojskowe.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

395--z dnia 16 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych Polskich Norm i norm
branżowych.

UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

396--z dnia 14 czerwca 1995 r. w sprawie ustalenia powszechnie
obowiązującej wykładni art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o
Trybunale Konstytucyjnym.
397--z dnia 21 czerwca 1995 r. w sprawie ustalenia powszechnie
obowiązującej wykładni art. 218 ż 1 k.p.a. w związku z art. 12 ust. 1-6
ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim w związku z art.
17 ust. 4 tej ustawy.
398--z dnia 26 czerwca 1995 r. w sprawie ustalenia powszechnie
obowiązującej wykładni art. 42 ust. 1, art. 68 ust. 4 w związku z art. 44
oraz art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

405--z dnia 4 lipca 1995 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy
o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

406--z dnia 11 maja 1995 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów
powszechnych.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

407--z dnia 30 czerwca 1995 r. w sprawie form regulowanego pozagiełdowego
wtórnego publicznego obrotu papierami wartościowymi
408--z dnia 30 czerwca 1995 r. w sprawie organizacji i trybu
przeprowadzania przez urzędy pracy kontroli oraz zasad współdziałania z
innymi organami
409--z dnia 30 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
nadania statutu Ministerstwu Edukacji Narodowej.
410--z dnia 4 lipca 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
niektóre autobusy przywożone z zagranicy.
411--z dnia 4 lipca 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
niektóre gatunki papieru przywożone z zagranicy
412--z dnia 4 lipca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów.
413--z dnia 4 lipca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia wykazu niektórych przedsiębiorstw państwowych i spółek o
szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa, których przekształcenia
własnościowe podlegają szczególnemu trybowi.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

414--z dnia 20 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 24 listopada 1995 r.
o nasiennictwie
(Dz. U. Nr 149, poz. 724)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa reguluje sprawy:
1) hodowli i oceny odmian roślin uprawnych,
2) praw i obowiązków hodowców odmian roślin oraz praw twórców tych odmian,
3) wytwarzania, obrotu oraz oceny i kontroli materiału siewnego.
2. Przepisów ustawy nie stosuje się do rosnących w lesie drzew, krzewów i roślin
zielnych, z wyjątkiem przepisów dotyczących wyłącznego prawa hodowcy do odmiany.
Art. 2. 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) odmiana rośliny, zwana dalej "odmianą" - zbiorowość roślin w obrębie
botanicznej jednostki systematycznej najniższego znanego stopnia:
a) którą można określić przejawianymi właściwościami wynikającymi z określonego
genotypu lub kombinacji genotypów,
b) którą można odróżnić od każdej innej zbiorowości roślin co najmniej jedną
przejawiającą się właściwością,
c) która nie zmienia się po rozmnożeniu albo na końcu właściwego jej cyklu
rozmnożeń lub krzyżowań,
2) mieszaniec - odmianę wytwarzaną każdorazowo przez krzyżowanie określonych
zbiorowości roślin, zgodnie z określonym sposobem i kolejnością,
3) hodowla roślin - działalność zmierzającą do wytworzenia i zachowania odmian
roślin uprawnych, obejmującą:
a) hodowlę twórczą, mającą na celu tworzenie nowych odmian,
b) hodowlę zachowawczą, mającą na celu zachowanie charakterystycznych
właściwości oraz wyrównania i trwałości wytworzonych odmian,
4) twórca odmiany, zwany dalej "twórcą" - osobę fizyczną, która wytworzyła lub
odkryła odmianę oryginalną, a w przypadku mieszańca - osobę fizyczną, która
wytworzyła lub odkryła jedną lub więcej zbiorowości roślin wykorzystywanych przy
rozpoczynaniu cyklu wytwarzania mieszańca lub określiła sposób i kolejność
krzyżowania tych zbiorowości,
5) hodowca odmiany, zwany dalej "hodowcą" - osobę, która jest właścicielem
roślin tej odmiany lub ich części oraz dokumentacji niezbędnej do prowadzenia
hodowli zachowawczej odmiany,
6) materiał siewny - rośliny lub ich części przeznaczone do siewu, sadzenia,
szczepienia i okulizacji lub tylko do rozmnażania roślin,
7) materiał szkółkarski - materiał siewny drzew i krzewów,
8) kwalifikowany materiał siewny - materiał siewny wytworzony w hodowli
zachowawczej odmiany albo stanowiący jego dalsze rozmnożenie lub materiał siewny
mieszańca, o stwierdzonej przez Inspekcję Nasienną tożsamości odmiany, zgodności
z obowiązującymi wymaganiami jego wytwarzania oraz z wymaganiami jakościowymi,
9) standardowy materiał siewny - materiał siewny wytworzony w hodowli
zachowawczej odmiany albo stanowiący jego dalsze rozmnożenie lub materiał siewny
mieszańca o stwierdzonej przez jej hodowcę tożsamości odmiany, zgodności z
obowiązującymi wymaganiami jego wytwarzania oraz wymaganiami jakościowymi,
10) handlowy materiał siewny - materiał siewny odpowiadający normom i innym
wymaganiom jakościowym,
11) materiał ze zbioru - rośliny lub ich części uzyskiwane z uprawy określonej
odmiany nie przeznaczone do stosowania jako materiał siewny,
12) urzędowe badanie odmiany, zwane dalej "urzędowym badaniem" - badanie odmiany
w celu jej urzędowej rejestracji lub przyznania jej hodowcy wyłącznego prawa do
tej odmiany,
13) wartość gospodarcza odmiany - korzyść, jaką odmiana, uwzględniając całość
jej właściwości wpływających na tę wartość, może przynieść w wytwarzaniu,
przerobie, obrocie i użytkowaniu produktów uzyskiwanych z jej uprawy; pojedyncze
niekorzystne właściwości odmiany mogą być wyrównane innymi korzystnymi
właściwościami,
14) obrót materiałem siewnym:
a) nabycie lub przyjęcie w komis materiału siewnego w celu jego sprzedaży,
b) oferowanie do sprzedaży i sprzedaż nabytego materiału siewnego,
c) oferowanie do sprzedaży i sprzedaż w zorganizowanych punktach materiału
siewnego wytworzonego przez sprzedawcę,
d) przywóz materiału siewnego z zagranicy.
2. Rozróżnia się odmiany:
1) oryginalne - odznaczające się odrębnością, wyrównaniem i trwałością,
2) selekcjonowane - nie różniące się istotnie od odmian macierzystych,
odznaczające się wyrównaniem, trwałością i hodowane przez innych hodowców niż
hodowcy odmian macierzystych.
3. Wśród odmian oryginalnych wyróżnia się odmiany pochodne odkryte lub
wytworzone z odmian macierzystych lub z innych odmian pochodnych, które:
1) zachowują przejawiane charakterystyczne właściwości odmiany macierzystej
wynikające z jej genotypu lub kombinacji genotypów, pomijając różnice związane
ze sposobem wytworzenia odmiany pochodnej,
2) są odrębne od odmiany macierzystej.
4. Za odmianę macierzystą uważa się odmianę, w której odkryto lub z której
wytworzono odmianę pochodną albo z której wywiedziono odmianę selekcjonowaną;
odmiany pochodnej lub selekcjonowanej nie uważa się za odmianę macierzystą.
5. Odmianę uważa się za odrębną, jeżeli różni się istotnie od innych znanych
odmian, w tym od odmian zgłoszonych lub wpisanych do urzędowych rejestrów lub
innych urzędowych wykazów odmian albo do ksiąg lub innych wykazów ochrony
wyłącznego prawa do odmian.
6. Odmianę uważa się za wyrównaną, jeżeli jej rośliny są wystarczająco podobne
charakterystycznymi dla niej właściwościami, przy uwzględnieniu sposobu
rozmnażania właściwego tej odmianie.
7. Odmianę uważa się za trwałą, jeżeli jej charakterystyczne właściwości nie
zmieniają się po jej rozmnażaniu lub na końcu właściwego jej cyklu rozmnożeń
albo krzyżowań.
8. Odmiana chroniona - odmiana, do której uprawniony hodowca posiada w
Rzeczypospolitej Polskiej wyłączne prawo.
Art. 3. Przepisy ustawy dotyczące twórcy odmiany stosuje się odpowiednio do
współtwórców.
Art. 4. Do postępowania w sprawach regulowanych w ustawie stosuje się przepisy
Kodeksu postępowania administracyjnego, chyba że przepisy ustawy stanowią
inaczej.
Rozdział 2
Ocena i rejestracja odmian
Art. 5. Rejestr odmian roślin uprawnych, zwany dalej "rejestrem", jest urzędowym
wykazem oryginalnych i selekcjonowanych odmian tych roślin uprawnych, które mają
znaczenie w gospodarce narodowej.
Art. 6. 1. Odmianę wpisuje się do rejestru po sprawdzeniu, czy odmiana
oryginalna jest odrębna, wyrównana i trwała, a odmiana selekcjonowana nie różni
się istotnie od odmiany macierzystej, z której ją wywiedziono, jest wyrównana i
trwała oraz jeżeli:
1) odmian rośliny wymienionej w wykazie, o którym mowa w art. 23 pkt 2, ma
zadowalającą wartość gospodarczą,
2) hodowca odmiany:
a) prowadzi jej hodowlę zachowawczą lub zachowuje ją w inny sposób i posiada jej
materiał siewny w ilości co najmniej wystarczającej do urzędowych badań,
b) nadał jej nazwę.
2. Przepis ust. 1 pkt 1 nie dotyczy:
1) odmian selekcjonowanych wytworzonych z odmian macierzystych wpisanych do
rejestru,
2) odmian drzew owocowych i krzewów jagodowych,
3) odmian przeznaczonych wyłącznie na eksport,
4) jeżeli wymagają tego porozumienia międzynarodowe, których stroną jest
Rzeczpospolita Polska.
3. Wartość gospodarczą odmian roślin wieloletnich określonych w ust. 2 pkt 2
ocenia się po ich wpisaniu do rejestru.
Art. 7. Za odmianę o zadowalającej wartości gospodarczej uważa się odmianę, co
do której można oczekiwać, że w odniesieniu do innych porównywalnych odmian
wpisanych do rejestru całością swych właściwości stanowi wyraźną poprawę
wartości gospodarczej w uprawie oraz w przerobie i użytkowaniu materiału ze
zbioru lub wyrobów wytworzonych z tego materiału.
Art. 8. 1. Nazwa odmiany:
1) powinna umożliwiać utożsamianie odmiany i różnić się od nazw istniejących
odmian tej samej lub pokrewnej rośliny, w tym od nazw odmian wpisanych do
rejestru lub objętych ochroną wyłącznego prawa do zarobkowego z niej korzystania
w kraju i w państwach, z którymi Rzeczpospolita Polska ma porozumienie dotyczące
nazw odmian,
2) nie może wprowadzać w błąd co do właściwości odmiany i jej wartości
gospodarczej, a także hodowcy i miejsca pochodzenia odmiany, ani składać się
wyłącznie z cyfr,
3) nie może naruszać prawa osób trzecich do znaków towarowych oraz innych praw
do używania oznaczeń materiału siewnego lub materiału ze zbioru.
2. Można używać tylko jednej nazwy odmiany zgłoszonej lub wpisanej do rejestru.
3. W uzasadnionych przypadkach odmianie hodowanej w Rzeczypospolitej Polskiej
można nadać dodatkowe nazwy (synonimy), które po wpisaniu ich do rejestru mogą
być używane tylko do:
a) oferowania do sprzedaży i do oznaczania materiału siewnego odmiany
przeznaczonego na eksport oraz zgłaszania tego materiału do uznania za materiał
siewny kwalifikowany,
b) zgłaszania odmiany za granicą do urzędowych rejestrów odmian i do przyznania
wyłącznego prawa hodowcy do jego odmiany.
4. Nazwa odmiany podlega ochronie od dnia wydania decyzji o wpisaniu jej do
rejestru do dnia wydania decyzji o jej skreśleniu z rejestru, a po tym dniu trwa
dopóty, dopóki materiał siewny lub materiał ze zbioru odmiany znajduje się w
obrocie lub w sprzedaży. Obowiązek stosowania nazwy odmiany dotyczy każdego, kto
jej materiał siewny i materiał ze zbioru ocenia, oferuje do sprzedaży, zbywa lub
reklamuje albo udziela informacji dotyczących odmiany.
5. Do nazwy odmiany selekcjonowanej dodaje się określenie wskazujące na jej
hodowcę.
Art. 9. Odmianę hodowaną w kraju wpisuje się do rejestru na wniosek jej hodowcy,
a odmianę hodowaną za granicą - na wniosek przedstawiciela jej hodowcy w
Rzeczypospolitej, upoważnionego na piśmie do reprezentowania tego hodowcy we
wszystkich sprawach związanych z rejestracją jego odmian w Rzeczypospolitej
Polskiej.
Art. 10. 1. Przed wydaniem decyzji w sprawie wpisania odmiany do rejestru
podlega ona urzędowym badaniom i ocenie, chyba że z wniosku o wpisanie odmiany
do rejestru wynika, że nie zostały spełnione wymagania określone w art. 6 ust.
1.
2. Jeżeli do rejestru zgłoszono dwie lub więcej odmian oryginalnych nie
różniących się istotnie od siebie, do rejestru wpisuje się odmianę zgłoszoną
wcześniej.
Art. 11. 1. Zgłoszenie odmiany do rejestru, jej urzędowe badanie, wpisanie do
rejestru i utrzymywanie jej wpisu w rejestrze podlega opłacie rejestrowej.
2. Jeżeli hodowca odmiany zgłoszonej do rejestru zalega ponad 30 dni z
uiszczeniem opłaty rejestrowej za urzędowe badanie tej odmiany, można nie
rozpoczynać lub przerwać to badanie.
3. W uzasadnionych gospodarczo przypadkach lub jeżeli wynika to z porozumień
międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną, Minister Rolnictwa
i Gospodarki Żywnościowej może całkowicie lub częściowo zwolnić hodowcę odmiany
z obowiązku uiszczenia opłaty rejestrowej.
Art. 12. 1. Hodowcy przysługuje prawo wglądu do rejestru w odniesieniu do jego
odmiany.
2. Udostępnienie instytucjom lub organizacjom zagranicznym danych i informacji
zawartych w rejestrze może następować tylko w przypadkach określonych
odpowiednimi porozumieniami międzynarodowymi, których stroną jest Rzeczpospolita
Polska.
Art. 13. 1. Wszelkie sprawy związane z urzędowym badaniem i oceną odmian,
prowadzeniem rejestru, przyznawaniem hodowcy wyłącznego prawa do odmiany oraz z
lustracją hodowli odmian należą do właściwości Centralnego Ośrodka Badania
Odmian Roślin Uprawnych, zwanego dalej "Centralnym Ośrodkiem".
2. Centralny Ośrodek może zlecać przeprowadzanie urzędowych badań odmian innym
wykonawcom, a także uznawać za równorzędne badania przeprowadzone przez inne
osoby fizyczne lub prawne albo jednostki organizacyjne nie posiadające
osobowości prawnej.
Art. 14. 1. Centralny Ośrodek jest państwową jednostką organizacyjną podległą
Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej i ma prawo używania pieczęci
okrągłej z godłem państwa.
2. Centralny Ośrodek prowadzi gospodarkę finansową na zasadach określonych
przepisami prawa budżetowego dla państwowej jednostki budżetowej.
Art. 15. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w drodze rozporządzenia,
nada Centralnemu Ośrodkowi statut, w którym określi jego organizację,
szczegółowe zadania oraz tryb działania.
Art. 16. 1. Hodowcę odmiany zgłoszonej do rejestru i przyjętej do urzędowego
badania obowiązuje w określonych przez Centralny Ośrodek terminach:
1) nadanie odmianie nazwy,
2) dostarczenie nieodpłatnie materiału siewnego do urzędowego badania odmiany o
określonej jakości i w minimalnej ilości niezbędnej do przeprowadzania badań,
3) udzielenie informacji i wyjaśnień potrzebnych do urzędowego badania i oceny
odmiany,
4) umożliwienie lustracji hodowli zachowawczej odmiany lub zachowania jej w inny
sposób.
2. Przy przeprowadzaniu lustracji hodowli zachowawczej odmiany jej hodowcę
obowiązuje:
1) umożliwienie przeglądu roślinnych materiałów hodowlanych i hodowlanego
materiału siewnego,
2) udostępnienie do wglądu niezbędnej dokumentacji hodowlanej,
3) umożliwienie zapoznania się z warunkami organizacyjnymi i technicznymi
prowadzenia hodowli zachowawczej odmiany lub zachowania jej w inny sposób,
4) udzielenie informacji i wyjaśnień w sprawach wymienionych w pkt 1-3.
3. Jeżeli nastąpiła zmiana hodowcy odmiany, nowy hodowca jest obowiązany
zawiadomić o tym Centralny Ośrodek w terminie do 30 dni.
Art. 17. 1. Wpisanie odmiany do rejestru, odmowa wpisania i skreślenie odmiany z
rejestru następuje w drodze decyzji Dyrektora Centralnego Ośrodka, po
zasięgnięciu opinii odpowiedniej komisji do spraw rejestracji odmian.
2. W skład komisji powinni wchodzić rzeczoznawcy oraz przedstawiciele
organizacji naukowych, zawodowych i gospodarczych zainteresowanych użytkowaniem
odmian, wskazani przez właściwe organy, z tym że co najmniej jeden członek
komisji powinien być specjalistą z zakresu genetyki i hodowli roślin.
3. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej tworzy i znosi komisje
odpowiednie dla rośliny uprawnej i grupy pokrewnych roślin.
Art. 18. 1. Po wpisaniu odmiany do rejestru, jej hodowcy wydaje się świadectwo
wpisania odmiany do rejestru.
2. Twórcy odmiany oryginalnej, wytworzonej w kraju lub częściowo za granicą albo
odkrytej w kraju, wydaje się świadectwo jej wytworzenia lub odkrycia.
Art. 19. 1. Przeprowadza się stałe lub okresowe, urzędowe badanie i ocenę
odmiany wpisanej do rejestru.
2. Przepisy art. 16 stosuje się odpowiednio.
Art. 20. Odmianę skreśla się z rejestru, jeżeli:
1) nie jest tożsama, wyrównana lub trwała,
2) jeżeli hodowca odmiany:
a) zgłosił wniosek o skreślenie jej z rejestru,
b) zaprzestał prowadzenia jej hodowli zachowawczej lub zachowania jej w inny
sposób albo nie posiada jej materiału siewnego w ilości wystarczającej do
urzędowego badania.
Art. 21. Odmianę można skreślić z rejestru, jeżeli:
1) przestała mieć zadowalającą wartość gospodarczą w zastosowaniu do odmian, u
których ta wartość stanowi warunek wpisania lub utrzymania w rejestrze,
2) hodowca odmiany:
a) nie dostarcza materiału siewnego lub informacji potrzebnych do jej urzędowego
badania i oceny,
b) nie zezwolił na przeprowadzenie lustracji hodowli zachowawczej odmiany lub
zachowania jej w inny sposób,
c) zaprzestał wytwarzania materiału siewnego odmiany,
d) zalega ponad sześć miesięcy z uiszczeniem opłat rejestrowych,
e) nie nadał odmianie nowej nazwy, gdy nie spełnia ona obowiązujących wymagań.
Art. 22. Jeżeli osoba nieuprawniona zgłosiła wniosek o wpisanie odmiany
oryginalnej do rejestru lub jeżeli taką odmianę wpisano do rejestru na wniosek
tej osoby, hodowca odmiany może żądać:
1) odmowy wpisania lub skreślenia odmiany z rejestru,
2) wpisania odmiany do rejestru na jego rzecz, z tym że:
a) za datę zgłoszenia wniosku o wpisanie odmiany do rejestru przyjmuje się datę
zgłoszenia wniosku przez osobę nieuprawnioną,
b) uznaje się dokumentację dostarczoną przez osobę nieuprawnioną i poniesione
przez nią opłaty rejestrowe oraz wyniki urzędowego badania odmiany.
Art. 23. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wykaz roślin uprawnych, których odmiany wpisuje się do rejestru,
2) wykaz roślin uprawnych, których wpisanie do rejestru wymaga stwierdzenia
zadowalającej wartości gospodarczej,
3) wykaz roślin uprawnych, których odmiany, określone w art. 6 ust. 2 pkt 2 i 4,
wpisuje się do rejestru bez stwierdzenia zadowalającej wartości gospodarczej,
4) szczegółowe wymagania obowiązujące przy zgłaszaniu, wpisywaniu i skreślaniu
odmian z rejestru, nadawaniu im nazw, urzędowym badaniu odmian, prowadzeniu
rejestru oraz przy dokonywaniu lustracji hodowli lub zachowania w inny sposób
odmian zgłoszonych lub wpisanych do rejestru,
5) zakres działania komisji, o których mowa w art. 17 ust. 3,
6) stawki opłaty rejestrowej i terminy ich uiszczania - w porozumieniu z
Ministrem Finansów.
Rozdział 3
Wyłączne prawo do odmiany
Art. 24. 1. Wyłączne prawo zarobkowego korzystania z odmiany, zwane dalej
"wyłącznym prawem", przysługuje jej hodowcy, jeżeli:
1) jest on twórcą odmiany lub
2) twórca odmiany wytworzył ją lub odkrył w ramach umowy o pracę lub innej umowy
z hodowcą, o ile umowa nie stanowiła inaczej.
2. Hodowca odmiany, któremu przysługuje wyłączne prawo, lub jego następca prawny
zwany jest dalej "uprawnionym hodowcą".
Art. 25. 1. Wyłączne prawo obejmuje prowadzenie hodowli zachowawczej odmiany
chronionej, a w odniesieniu do jej materiału siewnego:
1) wytwarzanie i rozmnażanie oraz przygotowanie do rozmnażania,
2) oferowanie do sprzedaży, sprzedaż i wszelką inną formę zbywania,
3) eksport i import,
4) przechowywanie do celów wymienionych w pkt 1-3.
2. Jeżeli uprawniony hodowca nie miał właściwej sposobności wykonywania
wyłącznego prawa w odniesieniu do materiału siewnego chronionej odmiany, prawo
to odnosi się do materiału ze zbioru tej odmiany.
3. Wyłączne prawo odnosi się także do:
1) odmian pochodnych odkrytych lub wytworzonych bezpośrednio lub pośrednio z
chronionej odmiany macierzystej, przy czym za pośrednie odkrycie lub wytworzenie
odmiany pochodnej uważa się jej odkrycie lub wytworzenie:
a) z odmiany pochodnej chronionej odmiany macierzystej lub
b) z odmiany nie różniącej się istotnie od chronionej odmiany macierzystej,
2) odmian, które nie różnią się istotnie od odmiany chronionej,
3) odmian, których wytworzenie wymaga powtarzalnego używania chronionej odmiany
lub odmian wymienionych w pkt 2.
4. Wyłączne prawo nie dotyczy materiału siewnego i materiału ze zbioru:
1) sprzedanego lub zbytego w inny sposób przez uprawnionego hodowcę lub za jego
zgodą, chyba że materiał został wykorzystany przez nabywcę w celu:
a) ponownego wytworzenia materiału siewnego,
b) eksportu z zachowaniem warunków umożliwiających wytworzenie materiału
siewnego danej odmiany w kraju, który nie chroni wyłącznego prawa uprawnionego
hodowcy do odmian tego samego rodzaju lub gatunku rośliny,
2) przeznaczonego:
a) do celów doświadczalnych,
b) na własne niezarobkowe potrzeby,
c) do tworzenia nowych odmian nie będących odmianami pochodnymi odmiany
chronionej i korzystania z nich w celach zarobkowych, w zakresie określonym w
ust. 1 pkt 1-4 i ust. 2,
d) do tworzenia odmian pochodnych i odmian wymagających powtarzalnego używania
odmiany chronionej.
Art. 26. 1. Posiadacz gruntów może, bez zgody uprawnionego hodowcy, stosować
materiał ze zbioru jako materiał siewny odmiany chronionej lub odmian
wymienionych w art. 25 ust. 3 pkt 1 i 2.
2. Przepis ust. 1 dotyczy materiału ze zbioru wytworzonego i zastosowanego jako
materiał siewny na gruntach tego samego posiadacza.
3. Posiadacz uiszcza uprawnionemu hodowcy uzgodnione wynagrodzenie za
zastosowanie materiału ze zbioru jako materiału siewnego. Wynagrodzenie to
powinno być niższe od opłaty licencyjnej za korzystanie z materiału siewnego
odmiany chronionej.
4. Wynagrodzenie wymienione w ust. 3 nie przysługuje, jeżeli materiału ze zbioru
odmiany chronionej użyto jako materiału siewnego w ilości potrzebnej na obsianie
lub obsadzenie:
1) uprawy gruntowej rośliny rolniczej - do 50 ha,
2) rośliny uprawnej nie wymienionej w pkt 1 - do 1 ha,
3) uprawy pod osłonami każdej rośliny uprawnej - do 200 m2.
Art. 27. Uprawniony hodowca korzysta również z praw nie uregulowanych w ustawie,
jeżeli wynikają one z porozumień międzynarodowych, których stroną jest
Rzeczpospolita Polska.
Art. 28. 1. Wyłączne prawo:
1) odnosi się do odmian roślin uprawnych, których odmiany wpisuje się do
rejestru, a do odmian wszystkich roślin - po upływie pięciu lat od dnia wejścia
w życie w Rzeczypospolitej Polskiej Aktu z dnia 19 marca 1991 r. Międzynarodowej
konwencji o ochronie nowych odmian roślin,
2) rozpoczyna się od dnia jego przyznania,
3) trwa 30 lat w odniesieniu do odmian winorośli oraz drzew i ich podkładek,
4) trwa 25 lat w odniesieniu do odmian nie wymienionych w pkt 3.
2. Wyłączne prawo jest dziedziczne lub zbywalne w drodze umowy zawartej w formie
pisemnej.
Art. 29. 1. Jeżeli odmianę wspólnie wytworzono lub odkryto u dwóch lub więcej
hodowców, wyłączne prawo przysługuje im łącznie.
2. Po przyznaniu wyłącznego prawa każdy ze współuprawnionych może, bez zgody
pozostałych współuprawnionych, korzystać z wyłącznego prawa i dochodzić roszczeń
z powodu jego naruszenia, z tym że do przeniesienia, udzielenia licencji lub
innego rozporządzenia wspólnym prawem wymagana jest zgoda wszystkich
współuprawnionych. Współuprawnieni mogą inaczej regulować wzajemne prawa i
obowiązki.
Art. 30. 1. Przyznanie wyłącznego prawa następuje na wniosek hodowcy odmiany.
2. Wyłączne prawo przyznaje się, jeżeli:
1) odmiana jest nowa, odrębna, wyrównana i trwała,
2) hodowca nadał odmianie nazwę odpowiadającą obowiązującym wymaganiom.
3. Odmianę uważa się za nową, jeżeli przed zgłoszeniem wniosku o przyznanie
wyłącznego prawa jej hodowca nie sprzedał lub w inny sposób nie przekazał do
wykorzystania w celach zarobkowych materiału siewnego lub materiału ze zbioru
albo nie wyraził na to zgody:
1) w kraju - przez okres dłuższy niż jeden rok,
2) za granicą - przez okres dłuższy niż sześć lat co do odmian drzew i ich
podkładek, a przez okres dłuższy niż cztery lata co do odmian innych roślin.
4. Nie uważa się za wykorzystywanie w celach zarobkowych materiału siewnego lub
materiału ze zbioru odmiany, jeżeli w umowie zawartej z hodowcą odmiany
postanowiono, że materiał mogący służyć do wytworzenia materiału siewnego nie
może być zbywany osobom trzecim.
Art. 31. 1. Pierwszeństwo do przyznania wyłącznego prawa ustala się według daty
otrzymania wniosku o jego przyznanie.
2. Hodowca, który złożył wniosek o przyznanie za granicą wyłącznego prawa, może
korzystać w kraju z prawa pierwszeństwa do przyznania wyłącznego prawa w okresie
dwunastu miesięcy od daty najwcześniejszego złożenia wniosku za granicą.
3. Przepis ust. 2 dotyczy wniosków o przyznanie wyłącznego prawa, złożonych w
państwach będących stronami odpowiednich porozumień międzynarodowych, których
stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Art. 32. 1. Hodowca, który złożył wniosek o przyznanie wyłącznego prawa,
korzysta z tymczasowego wyłącznego prawa od daty jego złożenia.
2. Przepisy dotyczące wyłącznego prawa stosuje się odpowiednio do tymczasowego
wyłącznego prawa.
3. Tymczasowe wyłączne prawo ustaje z dniem podjęcia decyzji o przyznaniu lub
odmowie przyznania wyłącznego prawa.
Art. 33. 1. Przed przyznaniem wyłącznego prawa przeprowadza się urzędowe badanie
w celu stwierdzenia, czy odmiana jest odrębna, wyrównana i trwała, chyba że
uznano za wystarczające wyniki badań i inne informacje dostarczone przez hodowcę
ubiegającego się o przyznanie wyłącznego prawa. Przepis art. 13 ust. 2 stosuje
się odpowiednio.
2. Uprawniony hodowca powinien dostarczyć terminowo i na własny koszt materiał
siewny oraz udzielić informacji i wyjaśnień niezbędnych do badania odmiany, w
przeciwnym razie może to stanowić podstawę odmowy przyznania wyłącznego prawa.
3. Jeżeli nastąpiła zmiana uprawnionego hodowcy odmiany, nowy uprawniony hodowca
jest obowiązany powiadomić o tym Centralny Ośrodek w terminie do 30 dni.
Art. 34. Zgłoszenie wniosku o przyznanie wyłącznego prawa, urzędowe badanie
odmiany oraz przyznanie i utrzymywanie wyłącznego prawa podlega opłacie, zwanej
dalej "opłatą za ochronę".
Art. 35. 1. Dyrektor Centralnego Ośrodka w drodze decyzji przyznaje, odmawia
przyznania lub stwierdza nieważność wyłącznego prawa albo pozbawia uprawnionego
hodowcę tego prawa.
2. Nieważność wyłącznego prawa stwierdza się, jeżeli:
1) odmiana w dniu przyznania wyłącznego prawa nie była nowa, odrębna,
2) odmiana w dniu przyznania wyłącznego prawa nie była wyrównana lub trwała, a
przyznano je na podstawie informacji i dokumentów dostarczonych przez jej
uprawnionego hodowcę,
3) wyłączne prawo przyznano osobie nieuprawnionej.
3. Pozbawienie uprawnionego hodowcy wyłącznego prawa następuje przy zastosowaniu
odpowiednio przepisów art. 20 pkt 1 i art. 21 pkt 2 lit. a), pkt 2 lit. d) lub
pkt 2 lit. e) albo w przypadku, gdy uprawniony hodowca zgłosił rezygnację z
wyłącznego prawa.
Art. 36. 1. Centralny Ośrodek prowadzi księgę ochrony wyłącznego prawa do
odmian, zwaną dalej "księgą", oraz spis odmian zgłoszonych do przyznania
wyłącznego prawa, zwany dalej "spisem".
2. Księga jest urzędowym wykazem chronionych odmian i uprawnionych hodowców.
3. Spis jest urzędowym wykazem odmian zgłoszonych do przyznania wyłącznego prawa
i uprawnionych hodowców posiadających tymczasowe wyłączne prawo do tych odmian.
4. Przepisy art. 12 dotyczące rejestru stosuje się odpowiednio do księgi i
spisu.
5. Uprawnionemu hodowcy wydaje się świadectwo przyznania wyłącznego prawa, a na
jego wniosek świadectwo tymczasowego wyłącznego prawa.
Art. 37. Nazwa odmiany, do której złożono wniosek o przyznanie wyłącznego prawa,
podlega ochronie od dnia złożenia wniosku. Przepisy art. 8 ust. 4 stosuje się
odpowiednio.
Art. 38. 1. Uprawniony hodowca może, w drodze umowy licencyjnej, udzielić innej
osobie upoważnienia (licencji) do korzystania z wyłącznego prawa.
2. Umowa licencyjna wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności.
3. Jeżeli uprawniony hodowca udzielił licencji pełnej, licencjobiorca ma prawo
niewyłącznego korzystania ze wszystkich uprawnień przysługujących uprawnionemu
hodowcy, wymienionych w art. 25 ust. 1-3, w art. 26 ust. 3 z zastrzeżeniem art.
26 ust. 4 oraz w art. 27, chyba że w umowie licencyjnej postanowiono inaczej.
4. Korzystający z licencji może udzielić sublicencji tylko za zgodą uprawnionego
hodowcy wyrażoną w formie pisemnej.
5. Udzielenie licencji niewyłącznej nie wyklucza możliwości udzielania dalszych
licencji na korzystanie z wyłącznego prawa, a także jednoczesnego korzystania z
wyłącznego prawa przez uprawnionego hodowcę, chyba że w umowie licencyjnej
postanowiono inaczej.
6. W przypadku udzielenia licencji obejmującej uprawnienia do prowadzenia
hodowli zachowawczej umowa staje się skuteczna wobec osób trzecich z dniem
wpisania jej do księgi lub spisu.
7. Licencjobiorca wyłączny może na równi z licencjodawcą dochodzić roszczeń z
powodu naruszenia wyłącznego prawa, chyba że umowa licencyjna stanowi inaczej.
Art. 39. 1. Jeżeli uprawniony hodowca lub licencjobiorca nie zachowują
chronionej odmiany lub odmiany określonej w art. 25 ust. 3 albo nie dostarczają
na rynek materiału siewnego lub materiału ze zbioru, Minister Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej może udzielić, w drodze decyzji, licencji przymusowej
innej osobie na korzystanie z wyłącznego prawa, określając jednocześnie
szczegółowe wymagania dotyczące korzystania z tego prawa oraz obowiązki
uprawnionego hodowcy wobec licencjobiorcy.
2. Licencja przymusowa ma charakter niewyłączny i nie ogranicza prawa
uprawnionego hodowcy do udzielania licencji określonej w art. 38 ust. 1-4.
Art. 40. Jeżeli osoba nieuprawniona zgłosiła wniosek o przyznanie wyłącznego
prawa lub jeżeli przyznano to prawo osobie nieuprawnionej, hodowca odmiany może
żądać:
1) odmowy przyznania wyłącznego prawa lub jego unieważnienia,
2) przyznania mu wyłącznego prawa, z tym że:
a) za datę zgłoszenia wniosku o przyznanie wyłącznego prawa przyjmuje się datę
zgłoszenia wniosku przez osobę nieuprawnioną,
b) uznaje się dokumentację dostarczoną przez osobę nieuprawnioną i poniesione
przez nią opłaty za ochronę, a także wyniki urzędowego badania odrębności,
wyrównania i trwałości.
Art. 41. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w drodze rozporządzenia:
1) określi szczegółowe wymagania obowiązujące przy składaniu wniosku o
przyznanie wyłącznego prawa i urzędowym badaniu odmian, przyznawaniu i
pozbawianiu wyłącznego prawa oraz przy prowadzeniu księgi i spisu,
2) określi stawki opłaty za ochronę i sposób ich pobierania - w porozumieniu z
Ministrem Finansów.
Rozdział 4
Wytwarzanie materiału siewnego
Art. 42. 1. Wytwarzanie kwalifikowanego i standardowego materiału siewnego
rozpoczyna się od materiału siewnego wytworzonego przez hodowcę danej odmiany w
hodowli zachowawczej i stanowi jedno lub kilka jego rozmnożeń; w mieszańcu
wytwarzanie tego materiału obejmuje wytwarzanie składników mieszańca oraz ich
krzyżowanie.
2. W wytwarzaniu kwalifikowanego i standardowego materiału siewnego powinny być
spełnione warunki zapewniające w szczególności:
1) utrzymanie tożsamości i czystości odmiany,
2) zabezpieczenie przed porażeniem chorobami i szkodnikami przenoszonymi przez
materiał siewny,
3) uzyskiwanie materiału siewnego o jakości zgodnej z obowiązującymi wymaganiami
lub normami.
Art. 43. 1. W celu ochrony roślinnych materiałów hodowlanych i upraw nasiennych
przed szkodliwym wpływem innych odmian lub innych roślin uprawnych albo upraw
porażonych chorobami, wojewoda na wniosek zainteresowanego i po zasięgnięciu
opinii właściwych rad gmin może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić zakaz
uprawiania niektórych roślin uprawnych lub ich odmian albo zakaz stosowania
materiału siewnego o nieodpowiedniej zdrowotności lub zakaz umieszczania uli z
pszczołami na gruntach rolnych położonych w pobliżu chronionych upraw.
2. Zakaz powinien być wprowadzony i podany do wiadomości w takim terminie, aby
mógł być uwzględniony przed dokonaniem siewu lub sadzenia na gruntach rolnych
objętych zakazem.
3. Warunkiem wprowadzenia zakazu jest zapewnienie zainteresowanym posiadaczom
gruntów rolnych możliwości nabycia odpowiedniego materiału siewnego.
4. Jeżeli pomimo zakazu dokonano siewu lub sadzenia nieodpowiednim materiałem
siewnym, wojewoda w drodze decyzji nakaże posiadaczowi gruntu rolnego
zniszczenie w określonym terminie zasiewów lub zasadzeń.
Art. 44. 1. Wojewoda, na wniosek zainteresowanego i po zasięgnięciu opinii
właściwych rad gmin może, w drodze rozporządzenia:
1) tworzyć i znosić rejony zamknięte wytwarzania kwalifikowanego materiału
siewnego odmian ziemniaka,
2) ustalać podmioty gospodarcze organizujące na zasadzie wyłączności wytwarzanie
ziemniaka i skup kwalifikowanego materiału siewnego odmian ziemniaka w tych
rejonach.
2. Podmioty gospodarcze wymienione w ust. 1 pkt 2 są obowiązane do:
1) lustracji upraw ziemniaka,
2) doradztwa oraz szkolenia osób uprawiających ziemniaka,
3) sprzedaży posiadaczom gruntów rolnych kwalifikowanego materiału siewnego
odmian ziemniaka w ilościach niezbędnych do zasadzenia całej powierzchni upraw
ziemniaka.
3. Posiadacze gruntów rolnych w rejonie zamkniętym są obowiązani:
1) stosować wyłącznie materiał siewny ziemniaka o zdrowotności odpowiadającej
materiałowi kwalifikowanemu,
2) umożliwiać przeprowadzanie lustracji upraw ziemniaka przez podmioty
gospodarcze wymienione w ust. 1 pkt 2.
Art. 45. 1. Wytwarzanie materiału szkółkarskiego drzew owocowych i krzewów
jagodowych wymaga zezwolenia.
2. Zezwolenie wymienione w ust. 1 wydaje dyrektor właściwego terytorialnie
okręgowego inspektoratu Inspekcji Nasiennej na wniosek zainteresowanego
producenta po sprawdzeniu, czy spełnia on warunki właściwego wytwarzania
materiału szkółkarskiego, a szczególnie czy jest posiadaczem gruntu do
prowadzenia tej produkcji oraz czy posiada znajomość jej technologii i przepisów
dotyczących wytwarzania i zbywania materiału szkółkarskiego.
3. Zezwolenia mogą dotyczyć wytwarzania materiału szkółkarskiego bez ograniczeń
lub mogą ograniczać jego zakres do określonych roślin uprawnych lub kategorii
materiału szkółkarskiego (drzewek, krzewów, podkładek, zrazów, nasion).
4. Dyrektor okręgowego inspektoratu Inspekcji Nasiennej może cofnąć zezwolenie w
całości lub w części, jeśli producent nie przestrzega przepisów i wymagań
obowiązujących w wytwarzaniu bądź zbywaniu materiału szkółkarskiego albo nie
uiszcza obowiązujących opłat hodowlanych.
Art. 46. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w drodze
zarządzenia:
1) wymagania dotyczące wytwarzania kwalifikowanego i standardowego materiału
siewnego,
2) wykaz norm materiału siewnego, których stosowanie w ocenie i obrocie jest
obligatoryjne,
3) wymagania jakościowe materiału siewnego nie objęte normami.
Rozdział 5
Ocena i kontrola materiału siewnego
Art. 47. 1. Ocena materiału siewnego polega na sprawdzeniu, czy uprawy nasienne
odpowiadają wymaganiom obowiązującym w wytwarzaniu materiału siewnego oraz czy
materiał siewny odpowiada wymaganiom jakościowym.
2. Ocena materiału siewnego obejmuje sprawdzenie:
1) upraw nasiennych, zwane dalej "oceną polową",
2) jakości siewnej nasion, zwane dalej "oceną laboratoryjną",
3) zdrowotności sadzeniaków ziemniaka lub innego materiału siewnego, zwane dalej
"oceną weryfikacyjną",
4) tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego, zwane dalej "oceną
tożsamości",
5) cech zewnętrznych materiału siewnego, zwane dalej "oceną cech zewnętrznych".
3. Oceny materiału siewnego dokonuje się na wniosek zainteresowanego.
Art. 48. 1. Na podstawie wyników oceny materiału siewnego wydaje się świadectwo
o uznaniu lub nieuznaniu go za materiał siewny kwalifikowany, warunkowo
kwalifikowany, standardowy, handlowy lub za mieszankę materiału siewnego, zwane
dalej "świadectwem".
2. Za kwalifikowany lub standardowy można uznać materiał siewny odpowiadający
normom i innym wymaganiom jakościowym:
1) odmian wpisanych do rejestru,
2) odmian skreślonych z rejestru przez okres dwóch lat po roku, w którym
skreślono odmianę,
3) dopuszczony do obrotu, zgodnie z art. 66 ust. 2 pkt 1 i 2, na okres dłuższy
niż rok,
4) wytwarzany z przeznaczeniem wyłącznie na eksport.
3. Za warunkowo kwalifikowany można uznawać materiał siewny odmian zgłoszonych
do rejestru w okresie od przyjęcia ich do urzędowych badań do podjęcia decyzji o
wpisaniu lub odmowie wpisania odmiany do rejestru. Za warunkowo kwalifikowany
można uznać również materiał siewny, którego wytwarzanie rozpoczęto przed
podjęciem decyzji o odmowie wpisania odmiany do rejestru.
4. Po wpisaniu odmiany do rejestru warunkowo kwalifikowany materiał siewny tej
odmiany uznaje się, na wniosek zainteresowanego, za kwalifikowany materiał
siewny.
5. W razie odmowy wpisania odmiany do rejestru, warunkowo kwalifikowany materiał
siewny tej odmiany uznaje się, na wniosek zainteresowanego, za materiał siewny
kwalifikowany w najniższym stopniu kwalifikacji.
6. Warunkowo kwalifikowanego materiału siewnego nie uznaje się za kwalifikowany
materiał siewny, jeżeli przyczyną odmowy wpisania odmiany do rejestru był brak
odrębności odmiany zgłoszonej jako oryginalna lub jeżeli jej wartość gospodarcza
jest mniejsza od wartości gospodarczej wszystkich odmian wpisanych do rejestru.
7. Za handlowy materiał siewny można uznać materiał siewny znanej lub nieznanej
odmiany odpowiadający normom i innym wymaganiom jakościowym.
8. Za kwalifikowaną lub standardową mieszankę materiału siewnego można uznać
mieszankę sporządzoną z dopuszczonego do obrotu kwalifikowanego lub
standardowego materiału siewnego o określonym udziale poszczególnych składników
tej mieszanki.
9. Za handlową mieszankę materiału siewnego można uznać mieszankę sporządzoną ze
składników dopuszczonych do obrotu o określonym ich udziale, w której
przynajmniej jeden składnik stanowi handlowy materiał siewny.
Art. 49. 1. Materiał siewny zgłoszony do uznania za materiał siewny
kwalifikowany, warunkowo kwalifikowany lub standardowy podlega ocenie polowej
oraz laboratoryjnej lub ocenie cech zewnętrznych i może podlegać ocenie
tożsamości lub ocenie weryfikacyjnej.
2. Materiał siewny zgłoszony do uznania za handlowy podlega ocenie
laboratoryjnej lub ocenie cech zewnętrznych.
3. Materiał siewny zgłoszony do uznania za mieszankę materiału siewnego podlega
ocenie laboratoryjnej w celu sprawdzenia udziału poszczególnych składników tej
mieszanki.
4. Świadectwo uznające mieszankę materiału siewnego za kwalifikowaną lub
handlową można wydać na podstawie świadectw oceny laboratoryjnej poszczególnych
składników mieszanki oraz ich udziału w mieszance.
Art. 50. Do zgłoszenia materiału siewnego mieszańca w celu uznania go za
materiał siewny kwalifikowany lub warunkowo kwalifikowany należy dołączyć opis
składników rodzicielskich mieszańca do wyłącznego wykorzystania w ocenie
polowej.
Art. 51. Ocenę materiału siewnego, z zastrzeżeniem art. 55 ust. 1, 2 i 4, oraz
jego kontrolę wykonuje Inspekcja Nasienna.
Art. 52. 1. Inspekcja Nasienna jest organem administracji państwowej podległym
Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej i ma prawo używania pieczęci
okrągłej z godłem państwa.
2. Inspekcja Nasienna prowadzi gospodarkę finansową na zasadach określonych
przepisami prawa budżetowego dla państwowej jednostki budżetowej.
3. Organami Inspekcji Nasiennej są: Dyrektor Centralnego Inspektoratu Inspekcji
Nasiennej, zwany dalej "Dyrektorem Centralnego Inspektoratu", oraz dyrektorzy
okręgowych inspektoratów Inspekcji Nasiennej, zwani dalej "dyrektorami
okręgowych inspektoratów".
4. W postępowaniu administracyjnym organem pierwszej instancji jest dyrektor
okręgowego inspektoratu, a organem drugiej instancji Dyrektor Centralnego
Inspektoratu.
Art. 53. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w drodze rozporządzenia,
nada Inspekcji Nasiennej statut, w którym określi jej organizację i szczegółowe
zadania oraz tryb działania.
Art. 54. Dyrektor Centralnego Inspektoratu kieruje działalnością Inspekcji
Nasiennej, w tym:
1) ustala metody oceny i kontroli materiału siewnego,
2) określa stopnie kwalifikacji materiału siewnego,
3) określa wykaz roślin uprawnych, których materiał siewny może być uznawany za
standardowy,
4) ustala wykaz odmian, których materiał siewny może być uznany za
kwalifikowany, warunkowo kwalifikowany lub standardowy,
5) określa materiał siewny podlegający ocenie tożsamości lub weryfikacyjnej,
6) ustala, które dokumenty oceny materiału siewnego wystawione za granicą
obowiązują w kraju,
7) ustala rodzaje i wzory świadectw,
8) ustala tryb i szczegółowe warunki wydawania zezwoleń:
a) na wytwarzanie materiału szkółkarskiego drzew owocowych i krzewów jagodowych,
b) na obrót materiałem siewnym.
Art. 55. 1. Oceny polowej i laboratoryjnej materiału siewnego, w celu uznania go
za standardowy, dokonują upoważnieni hodowcy w odniesieniu do materiału siewnego
hodowanych przez nich odmian.
2. Oceny laboratoryjnej własnego materiału siewnego, w celu uznania go za
materiał handlowy lub za handlową mieszankę materiału siewnego, mogą dokonywać
upoważnione podmioty gospodarcze prowadzące obrót tym materiałem.
3. Dokonujący ocen wymienionych w ust. 1 i 2 wydają świadectwa.
4. Ocena cech zewnętrznych materiału siewnego należy do podmiotów gospodarczych
prowadzących obrót tym materiałem siewnym.
5. Oceny cech zewnętrznych materiału siewnego przeznaczonego na eksport dokonuje
Inspekcja Nasienna. Oceny tej mogą także dokonywać podmioty gospodarcze
prowadzące obrót materiałem siewnym, jeżeli pozwalają na to przepisy
międzynarodowe lub kraju importera.
Art. 56. 1. Oceny polowej materiału siewnego, zgłoszonego do uznania za materiał
kwalifikowany lub warunkowo kwalifikowany, oraz urzędowej oceny cech
zewnętrznych materiału siewnego przeznaczonego na eksport dokonują, na zlecenie
dyrektora okręgowego inspektoratu, upoważnione osoby fizyczne, zwane dalej
"kwalifikatorami".
2. Próbki materiału siewnego do oceny na zlecenie zainteresowanego pobierają
upoważnione osoby fizyczne, zwane dalej "próbobiorcami".
3. Kwalifikatorom i próbobiorcom przysługuje za dokonanie zleconych czynności
wynagrodzenie według stawek ustalonych przez Dyrektora Centralnego Inspektoratu,
na podstawie szczegółowych zasad określonych przez Ministra Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej.
4. Przepis ust. 3 nie dotyczy próbobiorców zatrudnionych w podmiotach
gospodarczych upoważnionych do oceny materiału siewnego, jeżeli pobierają próbki
na zlecenie tych podmiotów.
Art. 57. 1. Upoważnienia, wymienione w art. 55 ust. 1 i 2 oraz w art. 56 ust. 1
i 2, wydaje dyrektor okręgowego inspektoratu, jeżeli ubiegający się o
upoważnienie zapewnia należyte wykonywanie czynności związanych z oceną
materiału siewnego, a także posiada odpowiednie kwalifikacje, pomieszczenia i
urządzenia do wykonywania tych czynności.
2. Dyrektor okręgowego inspektoratu może cofnąć upoważnienie wymienione w ust.
1, jeżeli upoważniony nie spełnia warunków wymaganych do udzielenia tego
upoważnienia lub nie przestrzega obowiązujących przepisów.
Art. 58. Ocena materiału siewnego dokonana przez organy Inspekcji Nasiennej
podlega opłacie według stawek ustalonych przez Dyrektora Centralnego
Inspektoratu na podstawie szczegółowych zasad określonych przez Ministra
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
Art. 59. 1. Jeżeli zainteresowany nie zgadza się z ustaleniami świadectwa
wydanego przez kwalifikatora, który dokonał oceny polowej lub oceny cech
zewnętrznych materiału siewnego, albo z ustaleniami świadectwa wystawionego na
podstawie oceny laboratoryjnej wymienionej w art. 55 ust. 2, może zwrócić się do
dyrektora okręgowego inspektoratu z wnioskiem o powtórne dokonanie oceny i
wydanie nowego świadectwa.
2. Jeżeli zainteresowany nie zgadza się z ustaleniami świadectwa oceny materiału
siewnego, wydanego przez dyrektora okręgowego inspektoratu, może zwrócić się do
jednostki organizacyjnej, wskazanej przez Dyrektora Centralnego Inspektoratu, z
wnioskiem o powtórne dokonanie oceny i wydanie nowego świadectwa.
3. Ustalenia powtórnego świadectwa są ostateczne.
4. Wniosek wymieniony w ust. 1 lub 2 należy złożyć w terminie trzech dni, jeżeli
dotyczy świadectwa oceny polowej lub cech zewnętrznych, a w terminie siedmiu
dni, jeżeli dotyczy oceny laboratoryjnej lub weryfikacyjnej. Termin złożenia
wniosku biegnie od dnia otrzymania świadectwa.
5. Składający wniosek uiszcza opłatę za ocenę, którą zwraca się w przypadku
zmiany świadectwa na korzyść wnioskodawcy.
Art. 60. 1. Kontrola materiału siewnego polega na sprawdzeniu przestrzegania
wymagań obowiązujących w wytwarzaniu, przechowywaniu, a także w przygotowaniu do
obrotu i w obrocie materiałem siewnym.
2. Kontrolę materiału siewnego przeprowadza się z urzędu.
Art. 61. 1. Pracownicy Inspekcji Nasiennej, przeprowadzający kontrolę materiału
siewnego lub kontrolę dokonywania jego oceny, są uprawnieni do:
1) wstępu na grunty, na których wytwarza się materiał siewny, oraz do
pomieszczeń, w których znajduje się ten materiał lub dokonuje się jego oceny,
2) kontroli dokumentów i żądania wyjaśnień związanych z wytworzeniem,
przechowaniem, oceną, przygotowaniem do obrotu i obrotem materiałem siewnym,
3) zabezpieczenia niezbędnych dokumentów i kontrolowanego materiału siewnego,
4) pobierania nieodpłatnie próbek materiału siewnego.
2. Organy Inspekcji Nasiennej mogą:
1) zakazać wprowadzenia do obrotu albo nakazać wyłączenie z obrotu materiału
siewnego nie odpowiadającego normom i wymaganiom jakościowym oraz warunkom
obrotu materiałem siewnym wymienionym w art. 63, 66 i 67,
2) nakazać poddanie materiału siewnego wymienionego w pkt 1 zabiegom
uniemożliwiającym użycie go do siewu, sadzenia, szczepienia, okulizacji lub
tylko do rozmnażania roślin.
3. Decyzje wymienione w ust. 2 pkt 1 podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
Art. 62. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w drodze
rozporządzenia:
1) sposób i tryb przeprowadzania kontroli materiału siewnego,
2) siedziby i zasięg działania okręgowych inspektoratów Inspekcji Nasiennej,
zwanych dalej "okręgowymi inspektoratami",
3) szczegółowe zasady ustalania stawek wynagrodzeń kwalifikatorów i próbobiorców
oraz stawek opłat za ocenę materiału siewnego - w porozumieniu z Ministrem
Finansów.
Rozdział 6
Obrót materiałem siewnym
Art. 63. 1. Obrót materiałem siewnym mogą prowadzić podmioty gospodarcze
posiadające zezwolenie na prowadzenie tego obrotu, wydane przez dyrektora
okręgowego inspektoratu właściwego terytorialnie dla siedziby tego podmiotu.
2. Dyrektor okręgowego inspektoratu wydaje zezwolenie na wniosek
zainteresowanego podmiotu gospodarczego po stwierdzeniu, czy spełnia on warunki
właściwego prowadzenia obrotu, a w szczególności czy zapewnia przestrzeganie
obowiązujących przepisów oraz czy posiada pomieszczenia i urządzenia
zapewniające prawidłowe przygotowanie, przechowywanie i sprzedaż materiału
siewnego.
3. Zezwolenia mogą dotyczyć prowadzenia obrotu materiałem siewnym bez ograniczeń
lub mogą go ograniczyć ze względu na grupy roślin uprawnych, rodzaje materiału
siewnego, rodzaje opakowań, obszar i okres czasu.
Art. 64. 1. Podmioty gospodarcze prowadzące obrót materiałem siewnym są
obowiązane:
1) składać właściwemu terytorialnie okręgowemu inspektoratowi półroczne
informacje dotyczące obrotu materiałem siewnym do końca miesiąca po upływie
półrocza, w zakresie określonym przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej w drodze rozporządzenia,
2) udzielać zainteresowanemu hodowcy odmiany, na jego żądanie, informacji i
umożliwiać wgląd do dokumentów dotyczących:
a) obrotu materiałem siewnym jego odmiany,
b) wartości sprzedanego materiału siewnego odmiany.
2. Przepis ust. 1 pkt 2 lit. b) stosuje się odpowiednio do podmiotów
gospodarczych sprzedających wytworzony przez nie materiał siewny.
Art. 65. Dyrektor okręgowego inspektoratu może cofnąć zezwolenie na prowadzenie
obrotu materiałem siewnym w całości lub w części podmiotowi gospodarczemu
naruszającemu zasady i przepisy obowiązujące w obrocie albo nie uiszczającemu
obowiązujących opłat hodowlanych.
Art. 66. 1. Do obrotu dopuszcza się:
1) kwalifikowany i standardowy materiał siewny odmian wpisanych do rejestru,
2) kwalifikowany i standardowy materiał siewny odmian skreślonych z rejestru,
nie dłużej jednak niż przez okres trzech lat po roku, w którym skreślono
odmianę,
3) kwalifikowany i standardowy materiał siewny w celu rozmnożenia i sprzedaży na
eksport:
a) odmian hodowanych za granicą i nie wpisanych do rejestru,
b) odmian hodowanych w kraju i wpisanych do rejestru z przeznaczeniem wyłącznie
na eksport,
4) handlowy materiał siewny tych roślin uprawnych, których odmiany wpisuje się
do rejestru w przypadkach, gdy nie ma w rejestrze odmian tych roślin,
5) handlowy materiał siewny tych roślin uprawnych, których odmian nie wpisuje
się do rejestru,
6) kwalifikowaną i handlową mieszankę materiału siewnego złożoną z materiału
siewnego dopuszczonego do obrotu.
2. W razie braku wystarczającej ilości materiału siewnego, a także z innych
ważnych powodów gospodarczych, Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może
dopuścić do obrotu:
1) kwalifikowany, standardowy lub handlowy materiał siewny odmian nie wpisanych
do rejestru,
2) kwalifikowany lub standardowy materiał siewny odmian krajowych wpisanych do
rejestru i przeznaczony wyłącznie na eksport,
3) warunkowo kwalifikowany materiał siewny,
4) handlowy materiał siewny roślin uprawnych, których odmiany wpisuje się do
rejestru,
5) inne kategorie materiału siewnego niż przewidziane w ustawie, jeżeli wynika
to z porozumień międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska,
określając wymagania związane z wytworzeniem i uznaniem tego materiału.
3. Dopuszczenie do obrotu materiału siewnego, na podstawie przepisu ust. 2,
powinno określać rodzaj i ilość materiału siewnego oraz okres jego ważności.
4. Producent może oferować do sprzedaży i zbywać jedynie dopuszczony do obrotu
materiał szkółkarski drzew owocowych i krzewów jagodowych.
Art. 67. 1. Z zagranicy można sprowadzać materiał siewny dopuszczony do obrotu,
a także materiał siewny przeznaczony do:
1) prac w hodowli roślin lub do doświadczeń,
2) uprawy w ogródkach przydomowych i działkowych, sprowadzony bez pośrednictwa
podmiotów gospodarczych prowadzących obrót materiałem siewnym.
2. Kontrolę graniczną materiału siewnego w miejscach kontroli fitosanitarnej
przeprowadza Inspekcja Nasienna lub na zlecenie jej organów - Państwowa
Inspekcja Ochrony Roślin.
3. W zależności od wyników kontroli organ dokonujący kontroli zezwala na przywóz
lub zakazuje przywozu kontrolowanego materiału siewnego.
4. Urzędy celne dokonują odprawy celnej tylko tego materiału siewnego, na który
zostało wydane zezwolenie na przywóz.
Rozdział 7
Opłata hodowlana
Art. 68. 1. Opłata hodowlana jest częścią wpływów finansowych uzyskiwanych ze
sprzedaży materiału siewnego w obrocie oraz ze sprzedaży tego materiału przez
jego producenta podmiotom gospodarczym nie prowadzącym obrotu materiałem
siewnym.
2. Opłata hodowlana dotyczy sprzedaży kwalifikowanego i standardowego materiału
siewnego.
Art. 69. 1. Opłatę hodowlaną uiszczają podmioty gospodarcze:
1) prowadzące obrót materiałem siewnym przeznaczonym:
a) dla użytkowników tego materiału,
b) do sprzedaży detalicznej,
c) na eksport,
2) wytwarzające materiał siewny, jeżeli sprzedali go podmiotom gospodarczym nie
prowadzącym obrotu materiałem siewnym.
2. Przepis ust. 1 pkt 1 nie dotyczy podmiotów gospodarczych prowadzących
wyłącznie detaliczną sprzedaż materiału siewnego kupionego lub przyjętego w
komis od podmiotów gospodarczych prowadzących obrót tym materiałem.
3. Opłatę hodowlaną ze sprzedaży materiału siewnego odmiany uiszcza się na rzecz
jej hodowcy.
4. Opłatę hodowlaną za materiał siewny sprzedany w ciągu kwartału uiszcza się do
końca miesiąca po zakończeniu kwartału.
5. Za zwłokę w uiszczeniu opłaty hodowlanej należą się odsetki ustawowe.
6. Nie uiszcza się opłaty hodowlanej, jeżeli:
1) hodowca odmiany chronionej udzielił licencji na sprzedaż jej materiału
siewnego,
2) hodowca odmiany hodowlanej za granicą nie określił wysokości tej opłaty w
pisemnej umowie dotyczącej sprzedaży materiału siewnego,
3) materiał siewny odmiany sprzedano jej hodowcy.
Art. 70. 1. Hodowca odmiany hodowanej w kraju może w umowie zawartej w formie
pisemnej z nabywającym od niego materiał siewny tej odmiany ustalić wysokość
opłaty hodowlanej albo zrzec się tej opłaty.
2. Jeżeli hodowca odmiany hodowanej w kraju nie ustalił wysokości opłaty
hodowlanej ani nie zrzekł się tej opłaty, obowiązuje uiszczanie na jego rzecz
opłaty hodowlanej według stawki ustalonej przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej w drodze rozporządzenia.
3. Hodowca odmiany hodowanej w kraju może zrzec się opłaty hodowlanej lub
ustalić jej stawkę niższą niż ustalił Minister Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej jedynie wówczas, gdy nie korzysta z dotacji budżetowej na hodowlę
roślin.
Rozdział 8
Prawa twórców odmian
Art. 71. 1. Twórca odmiany wytworzonej w kraju lub częściowo za granicą lub
odkrytej w kraju, po wpisaniu jej do rejestru lub po przyznaniu do niej
wyłącznego prawa, ma prawo do wynagrodzenia za wszelkie zarobkowe korzystanie z
tej odmiany, chyba że umowa pisemna pomiędzy twórcą a hodowcą stanowi inaczej.
2. Wynagrodzenie twórcy wymienione w ust. 1 ustala hodowca odmiany w słusznej
proporcji do korzyści uzyskiwanych z zarobkowego korzystania z odmiany, chyba że
umowa między hodowcą odmiany a jej twórcą stanowi inaczej.
3. Wynagrodzenie wymienione w ust. 1 za wytworzenie odmiany częściowo za granicą
nie przysługuje jej twórcy, jeżeli jest właścicielem, pracobiorcą lub
zleceniobiorcą zagranicznej jednostki organizacyjnej współpracującej przy
tworzeniu tej odmiany.
4. Do wynagrodzenia twórcy wymienionego w ust. 1 stosuje się odpowiednio
przepisy podatkowe, jak dla autorów w rozumieniu prawa autorskiego i praw
pokrewnych.
Art. 72. 1. Twórca odmiany wymieniony w art. 71 ust. 1 może żądać powiększenia
wynagrodzenia za wytworzenie lub odkrycie odmiany, jeżeli wynagrodzenie ustalone
przez hodowcę tej odmiany jest wyraźnie za małe w stosunku do korzyści
osiąganych przez hodowcę z zarobkowego korzystania z odmiany.
2. Twórca odmiany wymieniony w art. 71 ust. 1 może dochodzić roszczenia o
wynagrodzenie za zarobkowe korzystanie z odmiany przed właściwym sądem
wojewódzkim bez obowiązku uiszczania kosztów sądowych.
Rozdział 9
Przepisy karne
Art. 73. 1. Kto:
1) oznacza nazwą odmiany wpisanej do rejestru, spisu lub księgi materiał siewny
lub materiał ze zbioru innej lub nieznanej odmiany (art. 8 ust. 2 i art. 37),
2) prowadzi obrót materiałem siewnym bez zezwolenia wymienionego w art. 63,
3) wprowadza do obrotu materiał siewny nie wymieniony w art. 66 albo nie
odpowiadający obowiązującym wymaganiom,
4) utrudnia lub udaremnia działalność organów Inspekcji Nasiennej
- podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.
2. Kto:
1) nie stosuje nazwy odmiany zgodnie z art. 8 ust. 4 i art. 37,
2) nie stosuje się do nakazów obowiązujących w rejonie zamkniętym (art. 44 ust.
3),
3) wytwarza materiał szkółkarski drzew owocowych i krzewów jagodowych bez
zezwolenia (art. 45 ust. 1),
4) nie udziela informacji określonych w art. 64,
5) wykorzystuje wiadomości uzyskane w trakcie lustracji hodowli zachowawczej
odmiany do innych celów niż określone w art. 16 ust. 1 pkt 3
- podlega karze grzywny.
3. W przypadkach określonych w ust. 1 i 2 orzeka się w trybie przepisów o
postępowaniu w sprawach o wykroczenia.
Rozdział 10
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 74. Uprawnienia do prowadzenia obrotu materiałem siewnym, przysługujące lub
uzyskane na podstawie dotychczasowych przepisów, tracą moc po upływie sześciu
miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
Art. 75. Zachowują moc zezwolenia na wytwarzanie materiału szkółkarskiego drzew
owocowych i krzewów jagodowych uzyskane na podstawie dotychczasowych przepisów.
Art. 76. 1. Prawa hodowców, autorów odmian i osób fizycznych, które udzieliły
pomocy przy wytwarzaniu odmian, istniejące w dniu wejścia w życie ustawy,
pozostają w mocy do czasu ich wygaśnięcia. Do praw tych stosuje się przepisy,
jakim podlegały one przed wejściem w życie ustawy.
2. Hodowca odmiany wpisanej do rejestru przed wejściem w życie ustawy jest
obowiązany dostarczać Centralnemu Ośrodkowi informacje niezbędne do ustalania
wielkości premii autorskiej.
Art. 77. 1. Do spraw wszczętych przed wejściem w życie ustawy, a nie
zakończonych do tego dnia decyzją ostateczną, stosuje się przepisy niniejszej
ustawy, z zastrzeżeniem przepisu ust. 2.
2. Wyłączne prawo, określone w art. 25 ust. 3 pkt 1, nie odnosi się do odmian
pochodnych, które przed wejściem w życie ustawy były przedmiotem wniosku o
przyznanie do nich wyłącznego prawa.
Art. 78. Opłaty wymienione w art. 11, 34 i 58 stanowią dochód budżetu państwa.
Art. 79. Dotychczasowy Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych oraz
Inspekcja Nasienna stają się, w rozumieniu ustawy, odpowiednio Centralnym
Ośrodkiem Badania Odmian Roślin Uprawnych i Inspekcją Nasienną.
Art. 80. Traci moc ustawa z dnia 10 października 1987 r. o nasiennictwie (Dz. U.
Nr 31, poz. 166, z 1989 r. Nr 6, poz. 33 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 89,
poz. 517), z tym że zachowują moc przepisy wykonawcze wydane na podstawie art.
37 tej ustawy dotyczące premii autorskiej i pomocniczej premii autorskiej.
Art. 81. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

422--z dnia 11 lipca 1995 r. w sprawie wynagrodzeń prokuratorów oraz
asesorów i aplikantów prokuratury.
423--z dnia 13 lipca 1995 r. w sprawie zatwierdzenia wysokości ceny
minimalnej interwencyjnego skupu trzody chlewnej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

424--z dnia 6 lipca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad
wynagradzania pracowników publicznych zakładów opieki zdrowotnej.
425--z dnia 7 lipca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych stanowiskach
pracy w publicznych zakładach opieki zdrowotnej.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

434--z dnia 22 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy - Prawo celne.
435--z dnia 28 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o ochronie roszczeń
pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy.
436--z dnia 28 czerwca 1995 r. o zaspokajaniu ze środków Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych niektórych świadczeń
przysługujących emerytom i rencistom.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

437--z dnia 13 lipca 1995 r. w sprawie zlecania zadań państwowych
jednostkom niepaństwowym
438--z dnia 13 lipca 1995 r. w sprawie określenia szczegółowych warunków,
jakim powinno odpowiadać zgłoszenie zamiaru łączenia i przekształcenia
podmiotów gospodarczych, oraz określenia organów podmiotów zobowiązanych
do dokonania tego zgłoszenia

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

43--z dnia 30 stycznia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych.
44--z dnia 30 stycznia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

45--z dnia 30 grudnia 1994 r. w sprawie rejestru środków farmaceutycznych
i materiałów medycznych stosowanych wyłącznie u zwierząt.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

446--z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

447--z dnia 19 lipca 1995 r. w sprawie określenia przypadków oraz zasad
zwrotu podatku od towarów i usług jednostkom poszukującym lub
rozpoznającym złoża kopalin oraz wydobywającym kopaliny ze złóż.
448--z dnia 24 lipca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych zasad rachunkowości ubezpieczycieli.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

449--z dnia 7 lipca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wzorów
oraz trybu wydawania paszportów i dokumentów podróży, dokumentów
wymaganych do ich otrzymania, a także trybu postępowania funkcjonariuszy
Straży Granicznej w przypadku ujawnienia w czasie kontroli granicznej wad
w paszportach lub dokumentach podróży.
450--z dnia 14 lipca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
równoważników pieniężnych przysługujących strażakom Państwowej Straży
Pożarnej za brak lokalu mieszkalnego oraz za remont zajmowanego lokalu.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ

451--z dnia 26 lipca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dozoru i
kontroli celnej oraz poboru opłat.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

452--z dnia 31 lipca 1995 r. w sprawie trybu składania wykazów i wniosków
o wypłatę świadczeń z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,
przekazywania środków z tego Funduszu oraz dokonywania wypłat świadczeń.
453--z dnia 31 lipca 1995 r. w sprawie postępowania przy dokonywaniu
wypłat niektórych świadczeń pracowniczych z Funduszu Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych
454--z dnia 31 lipca 1995 r. w sprawie postępowania przy dokonywaniu
wypłat niektórych świadczeń przysługujących emerytom i rencistom z
Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

455--z dnia 8 sierpnia 1995 r. w sprawie określenia trybu wydawania
powszechnych świadectw udziałowych oraz terminów rozpoczęcia i zakończenia
ich wydawania

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

456--z dnia 2 sierpnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
podatku akcyzowego.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA

457--z dnia 1 sierpnia 1995 r. w sprawie określenia terenowych organów
specjalistycznego nadzoru budowlanego, ich organizacji oraz szczegółowego
zakresu działania

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI

458--z dnia 10 lipca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad
wynagradzania pracowników instytucji kultury prowadzących gospodarkę
finansową na zasadach ustalonych dla zakładów budżetowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

459--z dnia 26 lipca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ławników
w sądach wojskowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

460--z dnia 31 lipca 1995 r. w sprawie szczegółowego sposobu działania w
sprawach przyjęcia do domu pomocy społecznej oraz wypisania z domu pomocy
społecznej osoby chorej psychicznie i upośledzonej umysłowo.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

461--z dnia 4 sierpnia 1995 r, zmieniające rozporządzenie w sprawie
znakowania środków spożywczych, używek i substancji dodatkowych
dozwolonych, przeznaczonych do obrotu.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

462--z dnia 28 lipca 1995 r zmieniające rozporządzenie w sprawie
utworzenia oraz ustalenia siedzib i terytorialnego zakresu działania
prokuratur wojewódzkich i rejonowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ

463--z dnia 4 sierpnia 1995 r. w sprawie trybu, warunków, okresu
zwolnienia od cła, norm ilościowych, określenia rzeczy podlegających
zastrzeżeniu nieodstępowania oraz dokumentów wymaganych do stwierdzenia
podstawy stosowania zwolnienia od cła rzeczy stanowiących mienie
niektórych krajowych i zagranicznych osób fizycznych

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

464--z dnia 21 lipca 1995 r. w sprawie wysokości stawek dotacji dla
rolnictwa oraz szczegółowych zasad i trybu ich udzielania w 1995 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

465--z dnia 11 lipca 1995 r. w sprawie określenia wypadków, w których
wynagrodzenia w gospodarce pozabudżetowej, szkołach wyższych i innych
jednostkach prowadzących gospodarkę finansową na zasadach określonych w
ustawie o szkolnictwie wyższym oraz jednostkach prowadzących gospodarkę
finansową na zasadach ustalonych dla zakładów budżetowych mogą być
wypłacane poza limitem.
466--z dnia 8 sierpnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary przywożone z zagranicy do produkcji baterii
galwanicznych.
467--z dnia 8 sierpnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wynagradzania pracowników samorządowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

468--z dnia 9 sierpnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
podatku akcyzowego

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ

469--z dnia 21 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia siedzib oraz właściwości miejscowej i rzeczowej urzędów
celnych.
470--z dnia 22 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
właściwości urzędów celnych uprawnionych do orzekania i prowadzenia
dochodzenia w postępowaniu karnym skarbowym.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

478--z dnia 8 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o działalności
ubezpieczeniowej, o zmianie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej -
Kodeks handlowy oraz o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób
prawnych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

POROZUMIENIE

483--sporządzone w Marakeszu dnia 15 kwietnia 1994 r. ustanawiające
Światową Organizację Handlu (WTO).

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

484--z dnia 31 lipca 1995 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą
Polską Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (WTO),
sporządzonego w Marakeszu dnia 15 kwietnia 1994 r.

USTAWA

485--z dnia 28 czerwca 1995 r. o zasadach, warunkach i trybie nakładania
opłat celnych dodatkowych na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

486--z dnia 23 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o pracowniczych ogrodach
działkowych.
487--z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum
488--z dnia 6 lipca 1995 r. o zmianie ustawy o zamówieniach publicznych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA�SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW

489--z dnia 9 sierpnia 1995 r. w sprawie nadania osobowości prawnej
Katolickiemu Stowarzyszeniu Młodzieży Diecezji Ełckiej.
490--z dnia 9 sierpnia 1995 r. w sprawie nadania osobowości prawnej
Katolickiemu Stowarzyszeniu Młodzieży Diecezji Łomżyńskiej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

491--z dnia 21 lipca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzaju
stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie
następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania konkursu.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 20 stycznia 1995 r.
w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
a także aktualizacji wyceny środków trwałych
(Dz. U. Nr 7, poz. 34)
Na podstawie art. 15 ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym
od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994
r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz.
419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627 oraz w 1995 r. Nr 5,
poz. 25) oraz art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym
od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994
r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr
126, poz. 626 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25) zarządza się, co następuje:
ż 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do:
1) podatników podatku dochodowego od osób prawnych, określonych w ustawie z dnia
15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr
106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr
80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz.
602 i Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25),
2) podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, bez względu na formę
opodatkowania, prowadzących działalność określoną w art. 10 ust. 1 pkt 3-6
ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z
1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90,
poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626 oraz 1995 r. Nr
5, poz. 25), zwanych dalej "podatnikami", jeżeli, zgodnie z odrębnymi
przepisami, środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne:
a) w przypadku prowadzenia ksiąg rachunkowych lub podatkowych ksiąg przychodów i
rozchodów - zostały wprowadzone do ewidencji tych środków i wartości, zwanej
dalej "ewidencją",
b) w pozostałych przypadkach - zostały objęte wykazem tych środków i wartości,
zwanymi dalej "wykazem".
ż 2. 1. Za środki trwałe uznaje się stanowiące własność lub współwłasność
podatnika: nieruchomości (grunty, budynki, w tym także będące odrębną własnością
lokale, budowle i inwestycje w obcych środkach trwałych), maszyny, urządzenia,
środki transportu oraz inne przedmioty kompletne i zdatne do użytku w dniu
przyjęcia do używania - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok,
przeznaczone na potrzeby podatnika związane z prowadzoną przez niego
działalnością gospodarczą lub do oddania w używanie na podstawie umowy najmu,
dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze; do środków trwałych podatnika
zalicza się również obce środki trwałe używane przez niego na podstawie umowy
najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, jeżeli zgodnie z
odrębnymi przepisami środki te są zaliczane do składników majątku podatnika.
2. Za wartości niematerialne i prawne uznaje się nabyte przez podatnika prawa
majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, a w szczególności prawo
użytkowania wieczystego gruntu, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawa
autorskie, prawa do: projektów, wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów
zdobniczych, licencje oraz programy komputerowe - o przewidywanym okresie
używania dłuższym niż rok, przeznaczone na potrzeby podatnika związane z
prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą lub do oddania do używania na
podstawie stosownej umowy. Do wartości niematerialnych i prawnych zalicza się
również koszty organizacji poniesione przy założeniu lub późniejszym
rozszerzeniu spółki akcyjnej, wartość firmy oraz koszty zakończonych prac
rozwojowych, przez które rozumie się badania lub w inny sposób uzyskiwaną
wiedzę, których wynik może być wykorzystany do produkcji nowych lub ulepszonych
produktów lub technologii.
3. Jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie składniki majątkowe,
o których mowa w ust. 1 i 2, o wartości przekraczającej 2.000 zł i ze względu na
przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków
trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich
używania przekroczy rok, podatnicy są obowiązani w pierwszym miesiącu po upływie
tego roku:
1) zaliczyć te składniki do środków trwałych albo wartości niematerialnych i
prawnych, przyjmując je do ewidencji lub wykazu w cenie nabycia lub koszcie
wytworzenia,
2) zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia lub
kosztem wytworzenia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, obliczanych według stawek,
o których mowa w ż 7 ust. 1, przypadającą na okres ich dotychczasowego używania.
ż 3. 1. Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy nie prowadzą działalności
gospodarczej ze względu na ogłoszoną upadłość, dokonują, z zastrzeżeniem ust. 3
i 4, odpisów amortyzacyjnych od zaktualizowanej zgodnie z rozporządzeniem
wartości początkowej:
1) własnych środków trwałych lub środków trwałych przyjętych do odpłatnego
korzystania, jeżeli środki te są zaliczane, zgodnie z odrębnymi przepisami, do
składników majątku używającego,
2) wartości niematerialnych i prawnych,
3) środków trwałych otrzymanych od Skarbu Państwa lub gminy w nieodpłatny zarząd
lub nieodpłatne używanie,
4) budynków i budowli wybudowanych na cudzym gruncie oraz inwestycji w obcych
środkach trwałych.
2. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w każdym przypadku, gdy wartość
początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu
przyjęcia do używania jest wyższa niż 2 000 zł. W przypadku gdy wartość
początkowa jest równa lub niższa niż 2 000 zł, podatnicy mogą dokonywać odpisów
amortyzacyjnych zgodnie z ż 5-8 lub jednorazowo - w miesiącu oddania do używania
tych środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych.
3. Odpisów amortyzacyjnych nie dokonuje się od:
1) gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
2) budynków mieszkalnych wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokali
mieszkalnych, z tym że podatnicy mogą we własnym zakresie podjąć decyzję o
amortyzowaniu tych budynków lub lokali:
a) przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej lub wynajmowanych
albo wydzierżawianych,
b) w budynkach innych niż zakładowe budynki mieszkalne i budynki, w związku z
którymi podatnicy otrzymują dotacje budżetowe - wynajmowanych na cele
mieszkalne;
- odpisów amortyzacyjnych dokonuje się wówczas w wysokości ustalonej od wartości
początkowej budynków lub lokali odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej
budynku lub lokalu do ogólnej powierzchni użytkowej budynku lub lokalu, chyba że
odrębne przepisy stanowią inaczej,
3) budynków, z zastrzeżeniem pkt 2, budowli i urządzeń zaliczanych do
spółdzielczych zasobów mieszkaniowych lub służących działalności
społeczno-wychowawczej prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe,
4) wartości firmy, jeżeli wartość ta powstała w wyniku nabycia przedsiębiorstwa
lub jego zorganizowanej części w inny sposób niż w drodze:
a) kupna,
b) przyjęcia do odpłatnego korzystania, a przyjęte składniki majątkowe, zgodnie
z odrębnymi przepisami, są zaliczane do składników majątku używającego,
c) wniesienia do spółki na podstawie przepisów o prywatyzacji przedsiębiorstw
państwowych,
5) wartości niematerialnych i prawnych wniesionych do spółki w formie wkładu
niepieniężnego, stanowiących równowartość uzyskanych informacji związanych z
wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej
(know-how),
6) dzieł sztuki i eksponatów muzealnych,
7) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych
nieodpłatnie, z wyjątkiem nabycia w drodze spadku lub darowizny, a dochód z tego
tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego lub nie stanowi przychodu,
8) składników majątku zaliczonych do środków trwałych od dnia 1 stycznia 1995
r., jeżeli zostały nabyte przed tym dniem i nie były uznane za środki trwałe
albo wartości niematerialne i prawne.
4. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i
prawnych, które zostały przewłaszczone w celu zabezpieczenia kredytu lub
pożyczki, dokonuje kredytobiorca lub pożyczkobiorca.
ż 4. 1. Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i
prawnych uważa się:
1) w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia,
2) w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia,
3) w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób -
wartość rynkową z dnia nabycia,
4) w razie nabycia w formie wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego przez
udziałowca osoby prawnej lub wspólnika, w tym także gdy jako wkład wnoszone jest
przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część - ustaloną przez podatnika na
dzień wniesienia wkładu wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z tym że
suma wartości wszystkich składników stanowiących wkład pieniężny i niepieniężny
łącznie nie może być wyższa od wartości objętych akcji lub udziałów; w przypadku
gdy wkład niepieniężny pochodzi z zagranicy, przy ustalaniu wartości
poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
uwzględnia się cło, podatek akcyzowy oraz podatek importowy.
2. Wartość początkową firmy stanowi nadwyżka ceny nabycia przedsiębiorstwa lub
jego zorganizowanej części nad wartością rynkową składników majątkowych
wchodzących w skład kupionego, przyjętego do odpłatnego korzystania albo
wniesionego do spółki przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części,
odpowiednio z dnia kupna, przyjęcia do korzystania albo wniesienia do spółki.
3. Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu (przebudowie, rozbudowie,
rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji), wartość początkową tych środków,
ustaloną zgodnie z ust. 1, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w
tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których cena
nabycia przekracza 1.000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, jeżeli
wydatki poniesione na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub
modernizację powodują wzrost ich wartości użytkowej w stosunku do tej wartości z
dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem
używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą
ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
4. Za cenę nabycia uważa się rzeczywistą cenę składnika majątkowego, obejmującą
kwotę należną sprzedającemu, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone
do dnia przekazania środka trwałego do używania, a w szczególności o koszty
transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, opłat
notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji i różnic kursowych, oraz
pomniejszoną, zgodnie z odrębnymi przepisami, o podatek od towarów i usług, z
wyjątkiem gdy podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty naliczonego podatku
lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia
obejmuje cło i podatek akcyzowy oraz podatek importowy od składników majątkowych
sprowadzanych lub nadsyłanych z zagranicy.
5. Za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do
wytworzenia rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, koszt
wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do
wartości wytworzonych przedmiotów majątkowych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza
się kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów
operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od kredytów
(pożyczek), prowizji i różnic kursowych, z wyłączeniem odsetek, prowizji i
różnic kursowych naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.
6. Jeżeli wartości początkowej środków trwałych lub ich części nabytych przez
podatników podatku dochodowego od osób fizycznych przed dniem założenia
ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w odrębnych przepisach, nie
można ustalić w sposób określony w ust. 1, wartość początkową tych środków
przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z
uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku
poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stopnia ich
zużycia.
7. Jeżeli ustalenie kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 5, nie jest możliwe
- jego wartość ustala się w wysokości określonej przez biegłego, powołanego
przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych z dnia przekazania składnika
majątkowego do używania.
8. Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1 pkt 3 i 4 oraz ust. 2, stosowanych w
danej miejscowości w obrocie składnikami majątkowymi tego samego rodzaju i
gatunku, z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia.
9. Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych mogą ustalić wartość
początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych,
wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez
niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość
stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub
używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty
681 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla
celów podatku od nieruchomości.
10. Wartość inwestycji w obcych środkach trwałych ustala się stosując
odpowiednio ust. 3, 5 lub 7.
11. Przy ustalaniu wartości początkowej zgodnie z ust. 1 pkt 3 i 4 oraz ust. 2,
6 i 7 stosuje się odpowiednio art. 14 ust. 3 ustawy wymienionej w ż 1 pkt 1 lub
art. 19 ust. 3 ustawy wymienionej w ż 1 pkt 2.
ż 5. 1. Odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej poszczególnych środków
trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się w równych ratach
co miesiąc, począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w
którym środek trwały przyjęto do używania, do końca tego miesiąca, w którym
następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub
w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.
2. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych związanych trwale z cudzymi
gruntami dokonuje się według zasad określonych w ust. 1 oraz w ż 7.
3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do inwestycji w obcych środkach
trwałych, z tym że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się według zasad określonych
w ż 7 ust. 3.
4. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i
prawnych używanych sezonowo dokonuje się tylko za okres ich wykorzystania.
Wysokość odpisu miesięcznego stanowi w takim wypadku iloraz wynikający z
podzielenia rocznej kwoty amortyzacji przez liczbę miesięcy w sezonie.
5. Odpisy amortyzacyjne od ujawnionych środków trwałych, nie objętych dotychczas
ewidencją lub wykazem, oraz korekty odpisów amortyzacyjnych dokonanych w
nieprawidłowej wysokości mogą nastąpić wyłącznie za rok podatkowy, w którym
przypadki te ujawniono.
6. Odpisy amortyzacyjne mogą być dokonywane w równych ratach kwartalnych lub
jednorazowo na koniec roku podatkowego.
ż 6. 1. Od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych otrzymanych
do odpłatnego korzystania zgodnie z umowami zawartymi na podstawie ustawy z dnia
13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz.
298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz.
591 i Nr 133, poz. 685), jeżeli z tych umów wynika prawo zakupu tych środków
albo wartości przez korzystającego za cenę ustaloną w umowach oraz od środków
trwałych otrzymanych od Skarbu Państwa albo gminy w nieodpłatny zarząd lub
nieodpłatne używanie, podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych na zasadach
określonych w ż 5 ust. 1. Stawki amortyzacyjne, z uwzględnieniem ż 7 ust. 2 i
6-10, ustala się w proporcji do okresu wynikającego z umowy, z wyjątkiem środków
trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych o krótszym okresie amortyzacji
niż okres trwania umowy.
2. Od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przekazanych do
używania na podstawie innych umów niż wymienione w ust. 1, odpisów
amortyzacyjnych dokonują podatnicy, którzy zgodnie z odrębnymi przepisami
zaliczają te środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne do składników
majątku; w tym przypadku odpisów amortyzacyjnych dokonują odpowiednio
wynajmujący (wydzierżawiający) albo najemca (dzierżawca) na zasadach określonych
w ż 7 i 8.
ż 7. 1. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem ż 6 ust. 1
i ż 7 ust. 3, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych
w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik do
rozporządzenia, zwanym dalej "wykazem stawek amortyzacyjnych".
2. Podatnicy mogą podane w wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać:
1) dla budynków i budowli używanych w warunkach:
a) pogorszonych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2,
b) złych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,4,
2) dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem taboru pływającego,
używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo
wymagających szczególnej sprawności technicznej (np. pod ziemią, w warunkach
terenowych, w warunkach leśnych, przy pracy na trzy zmiany, mimo że nie działają
ze swej istoty w ruchu ciągłym) - przy zastosowaniu w tym okresie współczynników
nie wyższych niż 1,4,
3) dla:
a) rurociągów podsadzkowych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż
7,0,
b) odwiertów ropy naftowej i gazu ziemnego - przy zastosowaniu współczynników
nie wyższych niż 5,0,
c) pomp tłoczących ciecze z zawiesinami, wodą morską, materiałami ściernymi,
solanką i innymi substancjami żrącymi, wentylatorów, urządzeń wentylacyjnych i
klimatyzacyjnych, dmuchaw i ssaw oraz taboru pływającego - przy zastosowaniu
współczynników nie wyższych niż 4,0,
d) silników powietrznych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż
2,5,
e) wykopów górniczych, sztolni, wyrobisk upadowych, szybów i szybików - przy
zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0,
f) rurociągów przemysłowych i rozdzielczych solanki - przy zastosowaniu
współczynników nie wyższych niż 2,0,
g) maszyn i urządzeń grupy 4 do 6 poddanych szybkiemu postępowi technicznemu -
przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.
3. Podatnicy, z zastrzeżeniem ż 6 ust. 1, mogą indywidualnie ustalić stawki
amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy
wprowadzonych do ewidencji lub wykazu, z tym że okres amortyzacji wynikający z
zastosowania stawki amortyzacyjnej nie może być krótszy niż:
1) dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8:
a) 24 miesiące - gdy ich wartość początkowa nie przekracza 20 000 zł,
b) 36 miesięcy - gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 20 000 zł i nie
przekracza 40 000 zł,
c) 60 miesięcy - w pozostałych przypadkach,
2) dla środków transportu, w tym samochodów osobowych - 30 miesięcy,
3) dla budynków i budowli - 10 lat, z wyjątkiem budynków wymienionych w poz. 03
wykazu stawek amortyzacyjnych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36
miesięcy.
4. Środki trwałe, o których mowa w ust. 3, uznaje się za:
1) używane - jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane
co najmniej przez okres 6 pełnych miesięcy, lub
2) ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji lub wykazu wydatki
poniesione przez podatnika na ich ulepszenie stanowiły co najmniej 20% wartości
początkowej.
5. Podatnicy mogą obniżać podane w wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla
maszyn, urządzeń i środków transportu używanych w warunkach lepszych od
przeciętnych.
6. Podatnicy mogą podane w wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla maszyn i
urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych
oraz środków transportu (z wyjątkiem samochodów osobowych) przyjętych do
używania po dniu 1 stycznia 1991 r. podwyższać przy zastosowaniu współczynników
nie wyższych niż 2, a w przypadku ich używania w gminach o szczególnym
zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym, których wykaz ustala Rada
Ministrów - nie wyższych niż 3. Tak ustalone stawki amortyzacyjne stosuje się do
wartości początkowej środków trwałych w pierwszym podatkowym roku ich używania,
a w następnych latach do ich wartości początkowej, pomniejszonej o dotychczasowe
odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania.
Począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło zrównanie rocznej
kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu zasad przewidzianych w ż 5 ust. 1
i w ż 7 ust. 1 oraz zasady, o której mowa w niniejszym ustępie, podatnicy
dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych według zasad określonych w ż 5 ust. 1
i w ż 7 ust. 1.
7. Jeżeli w trakcie roku podatkowego gmina zostanie wyłączona z wykazu gmin o
szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym, podatnik może stosować
podwyższone stawki amortyzacyjne według zasad określonych w ust. 6 do końca tego
roku.
8. W przypadku podwyższania lub obniżania stawek amortyzacyjnych, podanych w
wykazie stawek amortyzacyjnych, za pomocą współczynników określonych w ust. 2, 5
lub 6, należy dla poszczególnych środków trwałych stosować jeden wybrany
współczynnik.
9. Podatnicy ustalają zasady stosowania stawek amortyzacyjnych dla
poszczególnych środków trwałych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem
dokonywania odpisów amortyzacyjnych.
10. Warunki uzasadniające stosowanie podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o
których mowa w ust. 2, oraz sposób ich ustalania określają objaśnienia do wykazu
stawek amortyzacyjnych.
ż 8. 1. Z zastrzeżeniem ust. 3 oraz ż 6 ust. 1, okres dokonywania odpisów
amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych nie może być krótszy niż:

1) od wartości oprogramowania komputerów i praw autorskich - 2 lata,
2) od poniesionych kosztów zakończonych prac rozwojowych - 3 lata,
3) od pozostałych wartości niematerialnych i prawnych - 5 lat.
2. Podatnicy ustalają stawki amortyzacyjne dla poszczególnych tytułów wartości
niematerialnych i prawnych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem
dokonywania odpisów amortyzacyjnych.
3. Odpisów amortyzacyjnych od spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu
użytkowego dokonuje się przy zastosowaniu rocznej stawki amortyzacyjnej w
wysokości 2,5%.
4. Przepis ż 5 ust. 5 stosuje się odpowiednio do korekty odpisów amortyzacyjnych
od wartości niematerialnych i prawnych.
ż 9. 1. Podatnicy, z wyjątkiem postawionych w stan likwidacji oraz w stosunku do
których ogłoszono upadłość, dokonują, z zastrzeżeniem ust. 2, aktualizacji
wyceny środków trwałych według ich stanu na dzień 1 stycznia 1995 r. w terminie
do dnia 30 czerwca 1995 r.; aktualizacji wyceny nie dokonuje się od składników
majątku zaliczanych do środków trwałych:
1) od dnia 1 stycznia 1995 r., jeżeli zostały nabyte przed tym dniem i zgodnie z
obowiązującymi przepisami nie były uznawane za środki trwałe w rozumieniu
przepisów rozporządzenia wymienionego w ż 11 ust. 1 pkt 1 lub zostały objęte
wykazami, o których mowa w ż 1 pkt 2 lit. b), lit. b),
2) nabytych przed dniem 1 stycznia 1995 r., jeżeli cena ich nabycia, bez
uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiegała od wartości rynkowej z dnia nabycia;
przepisy art. 14 ust. 2 ustawy wymienionej w ż 1 pkt 1 lub art. 19 ust. 2 ustawy
wymienionej w ż 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio.
2. Poczynając od dnia 1 stycznia 1995 r. kwota, o której mowa w ż 4 ust. 9,
podlega aktualizacji, zgodnie z przepisami rozporządzenia, przy zastosowaniu
współczynnika przeliczeniowego dla budynków nabytych (wytworzonych) w II
półroczu 1992 r., ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.
3. Aktualizacji, o której mowa w ust. 1, dokonuje się metodą szczegółową
polegającą na przeliczeniu wykazanej w ewidencji wartości początkowej oraz
wartości dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych (umorzeniowych) poszczególnych
środków trwałych.
4. Przeliczeń, o których mowa w ust. 3, dokonuje się przy zastosowaniu
wskaźników przeliczeniowych ogłoszonych przez Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego, z uwzględnieniem poziomu cen z września 1994 r.
5. Jeżeli po zastosowaniu wskaźnika przeliczeniowego wartość początkowa środka
trwałego różni się więcej niż o 10% od rynkowej wartości środka z września 1994
r., to przeliczenie może nastąpić z zastosowaniem tej wartości rynkowej. Wartość
dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych (umorzeniowych) środka trwałego ustala
się wówczas w takiej proporcji do zaktualizowanej wartości początkowej, w jakiej
pozostawały odpisy do wartości początkowej przed aktualizacją. Przepisy art. 14
ust. 3 ustawy wymienionej w ż 1 pkt 1 lub art. 19 ust. 3 ustawy wymienionej w ż
1 pkt 2 stosuje się odpowiednio.
6. W razie nieogłoszenia przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego wskaźników
przeliczeniowych dla niektórych środków trwałych, przepisy ust. 5 stosuje się
odpowiednio.
ż 10. 1. Podatnicy ustalają różnicę między kwotą odpisów amortyzacyjnych od
środków trwałych za 1995 r. po aktualizacji, obliczoną od stanu tych środków na
dzień 1 stycznia 1995 r., a kwotą odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych za
1994 r.
2. W latach 1995-1997 przyrost kwoty odpisów amortyzacyjnych od zaktualizowanej
wartości środków trwałych wykazanych w ewidencji lub wykazie na dzień 1 stycznia
1995 r. w stosunku do kwoty odpisów amortyzacyjnych za 1994 r. nie może być
wyższy niż:
1) w 1995 r. - 24% kwoty odpisów amortyzacyjnych za 1994 r.,
2) odrębnie w każdym z lat 1996 i 1997 - 50% różnicy obliczonej zgodnie z ust.
1, pomniejszonej o kwotę faktycznego przyrostu odpisów za 1995 r. ustalonego
zgodnie z pkt 1.
3. W przedsiębiorstwach energetyki zawodowej (elektrowniach,
elektrociepłowniach, zakładach energetycznych, kopalniach węgla brunatnego oraz
w przedsiębiorstwie "Polskie Sieci Elektroenergetyczne" SA) przyrost kwoty
odpisów amortyzacyjnych od zaktualizowanej wartości środków trwałych wykazanych
w ewidencji na dzień 1 stycznia 1995 r. w stosunku do kwoty odpisów
amortyzacyjnych za 1994 r. nie może być w latach 1995-1997 wyższy niż:
1) w 1995 r. - 24% różnicy, o której mowa w ust. 1,
2) odrębnie w każdym z lat 1996 i 1997 - 50% różnicy obliczonej zgodnie z ust.
1, pomniejszonej o kwotę faktycznego przyrostu odpisów za 1995 r.
4. Przepis ust. 3 ma zastosowanie w przypadku, gdy odpisy amortyzacyjne w latach
1995-1999 będą dokonywane wyłącznie według zasad określonych w rozporządzeniu.
Jeżeli odpisy amortyzacyjne w tych latach będą dokonywane przy zastosowaniu
innych metod, stosuje się odpowiednio przepisy ust. 2.
ż 11. 1. Traci moc:
1) z zastrzeżeniem ust. 2, rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 marca 1992
r. w sprawie składników majątkowych uznawanych za środki trwałe oraz wartości
niematerialne i prawne, zasad i stawek ich amortyzacji oraz trybu i terminów
aktualizacji wyceny środków trwałych (Dz. U. z 1994 r. Nr 104, poz. 508),
2) ż 5, 6 i 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1991 r. w
sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. Nr 124, poz. 553, z 1992 r. Nr 52, poz. 239, z 1993 r. Nr 66,
poz. 312 i Nr 133, poz. 641 oraz z 1994 r. Nr 76, poz. 345 i Nr 126, poz. 623).
2. Jeżeli rok podatkowy podatnika nie rozpoczyna się w dniu 1 stycznia 1995 r.,
przepisy rozporządzenia wymienionego w ust. 1 pkt 1, w części dotyczącej
dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych wprowadzonych do używania przed tym dniem, mają
zastosowanie do końca roku podatkowego kończącego się w 1995 r.
ż 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie od
dnia 1 stycznia 1995 r.
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995 r. (poz.
34)
WYKAZ ROCZNYCH STAWEK AMORTYZACYJNYCH
PozycjaSymbol1) Nazwa środków trwałychStawka %
grupaDalsze
podgrupaSzczeble
rodzajPodziału
12345
011 Budynki, w tym budynki hoteli miejskich i schronisk turystycznych2,5
z wyjątkiem poz 02 i 03
0216 Budynki mieszkalne (z wyjątkiem rodzaju 166, 168 i 169)1,5
03125, 169 Kioski, budki towarowe, domki kempingowe o konstrukcji trwałej
wzniesione na fundamencie trwałym, budynki zastępcze z pudeł
wagonowych10,0
198
042 Budowle4,0
z wyjątkiem
poz. 05
05250, 251 Budowle inżynieryjne wodne (z wyjątkiem rodzaju 250-5, 251-3 i
255-5), budowle sportowe, wieże przeciwpożarowe, budowle oznakowania
nawigacyjnego, pochylnie i slipy, melioracje szczegółowe2,5
253, 254
255, 256
259, 28,
291, 293
297, 01
063 Kotły i maszyny energetyczne5,0-6,0
z wyjątkiem poz. 07
07323, 324, 325, 326, 343, 344, 349 Silniki spalinowe na paliwo lekkie,
ciężkie, gazowe, silniki powietrzne, zespoły elektroenergetyczne polowe o
napędzie spalinowym, reaktory jądrowe10,0-12,5
084 Maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania8,5-10,0
z wyjątkiem poz. 09-13
0940, 41 Obrabiarki do metali skrawające12,5-14,0
104310,4 Filtry (prasy) błotniarki, cedzidła mechaniczne, piece do
przerobu surowców (z wyjątkiem rodzaju 450-50), piece do przetwarzania
paliw (z wyjątkiem rodzaju 451-0), piece do wypalania tunelowe, aparaty
bębnowe, suszarki komorowe5,0-6,0
450
4512
454, 475
4770 do 4
6 do 8
1144, 46, 47 Maszyny i urządzenia do przetłaczania i sprężania cieczy i
gazów, aparaty do wymiany ciepła (z wyjątkiem rodzaju 465 i 469-0),
maszyny i aparaty do operacji i procesów materiałowych (z wyjątkiem
rodzaju 474, 475, 477-0 do 4 i 6 do 8 i 479-0)10,0-12,5
12434, 46501, 02Zamykarki do słoi i do puszek, wymienniki przeponowe
rurowe pracujące jako chłodnice kwasu siarkowego20,0
13491 Zespoły komputerowe30,0
1444990Urządzenia dystrybucyjne do benzyny i olejów elektryczne i
przepływomierze składowe do paliw płynnych, wymienniki płynów obiegowych
przy produkcji sody, chłodnice odmulin i prób kotłowych rozkładni gazu,
kolumny nitracyjne i denitracyjne, odbieralnice hydrauliczne rozkładni
gazu, aparaty i urządzenia do powierzchniowej obróbki metali sposobem
chemicznym i elektrochemicznym oraz sposobem cieplnym, urządzenia do
spawania i napawania łukowego w ochronie gazów oraz do spawania i
napawania plazmowego, przenośne wytwornice acetylenu wysokiego ciśnienia i
przenośne maszyny do cięcia termicznego i metodami pokrewnymi, zgrzewarki
oporowe i tarcicowe oraz przetwornice spawalnicze (spawarki wirujące),
urządzenia do metalizacji natryskowej, urządzenia do natryskiwania
tworzywami sztucznymi, komputery (z wyjątkiem ujętych w poz. 13),
samodzielne urządzenia do automatycznej regulacji i sterowania procesami,
roboty przemysłowe14,0-17,0
465
4690
474
4790
481, 482
4840, 1, 3, 6
49




1550 Maszyny, urządzenia i aparaty przemysłu chemicznego10,0-12,5
z wyjątkiem poz. 16-19
165010, 1Aparaty szklane i porcelanowe oraz porcelanowe młyny kulowe25,0
17 Z rodzaju 502-3 odgazowywacze20,0
185051Piece prażalnicze fluidyzacyjne stosowane przy produkcji kwasu
siarkowego14,0-17,0
195061, 2Aparaty do rektyfikacji powietrza, maszyny, urządzenia i aparaty
przemysłu rafineryjnego5,0-6,0
5072, 3, 4
2051 Maszyny i urządzenia wiertnicze, górnicze, hutnicze, odlewnicze i
torfiarskie oraz geodezyjno-kartograficzne14,0-17,0
z wyjątkiem poz. 21-25
21510 Maszyny i urządzenia wiertnicze17,0-20,0
22511 Maszyny górnicze, z wyłączeniem obudów zmechanizowanych25,0
2351101 do 03 Obudowy zmechanizowane, aparaty i urządzenia do pomiarów
magnetycznych, geoelektrycznych, sejsmicznych i radiometrycznych oraz do
pomiarów i zabiegów geofizycznych20,0
51810 do 12
24512, 513 Maszyny i urządzenia do eksploatacji otworów wiertniczych,
maszyny i urządzenia do obróbki mechanicznej rud i węgla, maszyny i
urządzenia hutnicze, aglomerowni, wielkopiecowe, nożyce hutnicze do cięcia
na gorąco, tabor hutniczy, walcowniczy, maszyny i urządzenia hutnicze
stalowni, inne maszyny i urządzenia hutnicze8,5-10,0
5140, 1, 2
3 do 6
9
25517 Maszyny i urządzenia torfiarskie10,0-12,5
2652 Maszyny do produkcji surowców mineralnych i wyrobów z nich12,5-14,0
z wyjątkiem poz. 27 i 28
275200 do 5Maszyny i urządzenia przemysłu kamieniarskiego, cementowego,
autoklawy, maszyny do produkcji elementów z lastryka i kamienia
sztucznego7,0-8,5
523
52531
5298, 81, 82
28 Z rodzaju 524-3 piece do trampowania głowic "Hagera" oraz z rodzaju
524-4 piece do topienia żużla wielkopiecowego i bazaltu25,0
2953 Maszyny do wyrobu z metali i tworzyw sztucznych10,0-12,5
z wyjątkiem poz. 30
30 Z rodzaju 535-0 aparaty specjalne do wytwarzania kwasu wolframowego i
maszyny do redukcyjnych, próżniowych i specjalnych wytopów metali, z
rodzaju 535-1 maszyny do produkcji węglanów i past emulsyjnych oraz z
rodzaju 535-7 urządzenia do produkcji półprzewodników17,0-20,0
3154 Maszyny do obróbki i przerobu drewna, wyrobów z drewna oraz maszyny
papiernicze i poligraficzne10,0-12,5
z wyjątkiem poz. 32
325480Maszyny, urządzenia i aparaty do produkcji materiału
zecerskiego5,0-6,0
3355 Maszyny włókiennicze i odzieżowe oraz do produkcji skóry i wyrobów ze
skóry10,0-12,5
3456 Maszyny, urządzenia i aparaty przemysłów rolnych7,0-8,5
z wyjątkiem poz. 35
35561 6Maszyny, urządzenia i aparaty do produkcji wód gazowanych, maszyny
impregnacyjne, maszyny, urządzenia i aparaty przemysłu piekarniczego (z
wyjątkiem rodzaju 568-40 do 48)12,5-14,0
568
3657 Maszyny, urządzenia i aparaty przemysłów spożywczych10,0-12,5
z wyjątkiem poz. 37 i 38
3757130, 31, 8Autoklawy do hydrolizy, neutralizatory stalowe,
neutralizatory i hydrolizatory betonowe lub murowane25,0
38579000, 003, 01, 09Destruktory, młynki młotkowe, maszyny i urządzenia do
przerobu odpadków zwierzęcych17,0-20,0
3958 Maszyny do robót ziemnych, budowlanych i drogowych14,0-17,0
z wyjątkiem poz. 40-43
40580, 581, 5825Maszyny do robót ziemnych i fundamentowych (z wyjątkiem
wymienionych w poz. 41), maszyny do robót budowlanych (z wyjątkiem rodzaju
581-2 i 4 oraz z rodzaju 581-3 zacieraczki do tynku), szczotki mechaniczne
i osprzęt roboczy do utrzymania dróg20,0
415812, 4Wibratory i wibromłoty oraz z rodzaju 581-3 zacieraczki do
tynku50,0
42 Z rodzaju 582-1 pojemniki do bitumu stalowe powyżej 20 000 l
pojemności oraz z rodzaju 582-2 odśnieżarki o mocy silników powyżej 120
KM7,0-8,5
435830, 1Koparki i zwałowarki w kopalniach odkrywkowych węgla, koparki w
piaskowniach przemysłu węglowego5,0-6,0
4459 Maszyny rolnicze i gospodarki leśnej10,0-12,5
456 Urządzenia techniczne8,5-10,0
z wyjątkiem poz. 46-50
46600, 601 Zbiorniki naziemne z cegły betonowe i żelbetowe (z wyjątkiem z
wykładziną chemoodporną dla kwasu ponitracyjnego), urządzenia telefoniczne
systemów nośnych na liniach wysokiego napięcia i urządzenia telefonii na
przewodach zawieszonych pod przewodami wysokiego napięcia, wyciągi
kopalniane (bez wyciągów przy głębieniu szybów), towarowe kolejki linowe i
dźwignice linowe, akumulatory hydrauliczne, wagi wozowe, wagonowe i inne
wbudowane4,0-5,0
6237
6417
648
657
660
47610 do 615 Urządzenia rozdzielcze i aparatura energii elektrycznej
przewoźna, dźwigniki, wciągniki i wciągarki przejezdne oraz nieprzejezdne,
kołowroty i wyciągi (z wyjątkiem rodzaju 641-63 oraz z rodzaju 641-7
wyciągi kopalniane łącznie z wyciągami przy głębieniu szybów, a także
wyciągi kolei i kolejek linowych), projektory przenośne 16 mm i 35 mm,
kontenery14,0-17,0
641
6621
681
48633, 634 Baterie akumulatorów elektrycznych stałych (stacyjnych) i
przewoźnych, ekrany kinowe20,0
6625
496440Przenośniki zgrzebłowe ciężkie i lekkie w kopalniach węgla50,0
50644 0-4Przenośniki w kopalniach i zakładach przetwórczych rud i węgla,
urządzenia do przeprowadzania badań technicznych, aparaty
kontrolno-pomiarowe elektryczne i elektroniczne do mierzenia wielkości
elektrycznych i nieelektrycznych17,0-20,0
664
5170, 71, 72 Tabor szynowy i tabor pływający6,0-7,0
73, 77
z wyjątkiem poz. 52-54
52700-706 7Drezyny i przyczepy do drezyn, lokomotywy akumulatorowe, wozy
kopalniane, kontenery pływające, wodoloty oraz łodzie różnego typu, tabor
lotniczy12,5-14,0
710 do 71201 do 03
10 do 14
77013
7731010
780-781
53740, 741, 742 Pojazdy mechaniczne, szybowce17,0-20,0
744, 782
54743, 745, 746 Samochody specjalne, trolejbusy i samochody ciężarowe o
napędzie elektrycznym, ciągniki, przyczepy i naczepy, tabor konny,
pozostały tabor bezszynowy12,5-14,0
747, 748, 75, 76
55 Inne nie wymienione maszyny, urządzenia i środki transportowe12,5-17,0

568 Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie17,0-20,0
z wyjątkiem poz. 57-60
57801 Elektroniczna aparatura kontrolno-pomiarowa do przeprowadzania badań
laboratoryjnych, aparaty i sprzęt hydro i mechanoterapii, wyposażenie
cyrków20,0-25,0
8020
8040
58803 Maszyny biurowe oraz dalekopisy do maszyn matematycznych12,5-14,0
59805 Wyposażenie teatrów, kin itp., instrumenty muzyczne8,5-10,0
60806 Kioski, budki, domki kempingowe10,0
61 Plantacje wikliny10,0

Objaśnienia:
1. W razie podwyższania lub obniżania stawek amortyzacyjnych, podanych w
wykazie, za pomocą odpowiednich współczynników, mnoży się właściwe dla danych
środków trwałych stawki amortyzacyjne, ustalone w wykazie dla warunków
normalnych, przez odpowiedni współczynnik określony w ż 7 ust. 2, 5 i 6
rozporządzenia.
2. Za pogorszone warunki używania uważa się używanie budynku lub budowli pod
ciągłym działaniem wody, par wodnych, znacznych drgań, nagłych zmian temperatury
oraz innych czynników powodujących przyspieszenie zużycia obiektu.
Za złe warunki używania uważa się używanie budynku lub budowli pod ciągłym
wypływem silnej agresji chemicznej, w razie gdy są to obiekty, w których
wytwarza się, stosuje w produkcji lub przechowuje agresywne środki chemiczne.
Dotyczy to również wypadków silnego działania na środek trwały agresywnych
środków chemicznych rozproszonych w atmosferze, wodzie lub wydzielających się w
postaci oparów, których źródłem są inne obiekty znajdujące się w pobliżu.
3. Przez maszyny i urządzenia grupy 4-6 poddane szybkiemu postępowi
technicznemu, o których mowa w ż 7 ust. 2 pkt 3 lit. g) rozporządzenia, rozumie
się maszyny, urządzenia i aparaturę, w których zastosowane są układy
mikroprocesorowe lub systemy komputerowe spełniające założone funkcje dzięki
wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki, a także pozostałą aparaturę
naukowo-badawczą i doświadczalno-produkcyjną.



1) Według Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych, wprowadzonej zarządzeniem nr
51 Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie
stosowania Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 lutego 1995 r.
w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do
oprocentowania kredytów na cele rolnicze.
(Dz. U. Nr 19, poz. 92)
Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do
oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60) zarządza
się, co następuje:
ż 1. Ze środków budżetu państwa mogą być udzielane dopłaty do oprocentowania
kredytów bankowych, zwane dalej "dopłatami", na:
1) zakup nawozów mineralnych, środków ochrony roślin oraz pasz,
2) zakup kwalifikowanego materiału siewnego zbóż, rzepaku, kukurydzy, lnu,
motylkowych grubonasiennych i drobnonasiennych, rzepiku ozimego, gorczycy, traw,
buraków cukrowych i pastewnych, sadzeniaków ziemniaka, nasion warzyw oraz
kwalifikowanego materiału szkółkarskiego do nowych nasadzeń i odnowień,
3) zakup hodowlanych jałówek, loszek, owiec, maciorek, kózek oraz rozpłodników
buhajów, knurów, tryków, kozłów i ogierów, z wyłączeniem zakupu na eksport,
4) zakup pszczelich matek użytkowych i reprodukcyjnych,
5) zakup rzeczowych środków obrotowych do produkcji żywności metodami
ekologicznymi i przystosowanie gospodarstw rolnych do tej produkcji,
6) zakup paliwa na cele rolnicze,
7) skup od producentów krajowych oraz przechowywanie krajowego materiału
siewnego: zbóż, rzepaku, kukurydzy, lnu, motylkowych grubonasiennych i
drobnonasiennych, rzepiku ozimego, traw, buraków cukrowych i pastewnych,
sadzeniaków ziemniaka oraz nasion warzyw,
8) skup od producentów krajowych i przechowywanie krajowych: zbóż, rzepaku,
buraków cukrowych i cukru, ziemniaków, skrobi ziemniaczanych naturalnych i
przetworzonych, suszów ziemniaczanych, klejów ziemniaczanych krochmalowych i
dekstrynowych, ziół i suszu ziół, owoców, warzyw, półproduktów i przetworów z
owoców i warzyw, słomy i włókien łykowych oraz nasion lnu, cykorii korzeniowej i
suszu cykorii, gorczycy, z wyłączeniem wyrobów alkoholowych i surowców do
produkcji wyrobów alkoholowych,
9) przechowywanie lub zakup i przechowywanie sezonowych nadwyżek mleka w
proszku, masła, serów twardych, półtusz wieprzowych i miodu - pochodzących z
krajowej produkcji.
ż 2. 1. Dopłaty na cele, o których mowa w ż 1 pkt 1-6, są udzielane do kredytów
zaciąganych przez krajowe podmioty gospodarcze prowadzące produkcję rolniczą.
2. Dopłaty na cele, o których mowa w ż 1 pkt 7, są udzielane do kredytów
zaciąganych przez krajowe podmioty gospodarcze prowadzące przechowalnictwo i
skup, które:
1) posiadają uprawnienia do reprodukcji lub obrotu nasionami i sadzeniakami
ziemniaka oraz
2) wykonują prace związane z technologicznym przygotowaniem nasion i
sadzeniaków.
3. Dopłaty na cele, o których mowa w ż 1 pkt 8, są udzielane do kredytów
zaciąganych przez krajowe podmioty gospodarcze:
1) prowadzące przetwórstwo spożywcze i farmaceutyczne skupowanych od producentów
krajowych produktów rolnych oraz przetwórstwo włókien łykowych albo
2) prowadzące działalność w zakresie przechowalnictwa skupowanych od producentów
krajowych produktów rolnych na cele krajowego przetwórstwa spożywczego lub
farmaceutycznego oraz na zaopatrzenie rynku krajowego, mające w odniesieniu do
zbóż i rzepaku magazyny atestowane przez Państwową Inspekcję Skupu i
Przetwórstwa Artykułów Rolnych.
4. Dopłaty na cele, o których mowa w ż 1 pkt 9, są udzielane po zaciągnięciu
opinii Agencji Rynku Rolnego.
5. W wypadku gdy podmiot gospodarczy spełnia jeden z warunków, o których mowa w
ust. 3, a nie posiada wystarczających własnych możliwości skupowych,
przetwórczych lub przechowalniczych na potrzeby realizacji prowadzonej
działalności gospodarczej, może zlecić wykonanie tych czynności innym podmiotom
gospodarczym, które takie możliwości posiadają. Z dopłaty może korzystać tylko
podmiot zlecający.
6. Podmioty gospodarcze, o których mowa ust. 2 i 3, mogą korzystać z dopłat na
cele, o których mowa w ż 1 pkt 7 i 8, pod warunkiem:
1) stosowania w skupie produktów rolnych, dla których określona jest przez Radę
Ministrów cena minimalna, cen nie wyższych od tej ceny,
2) dokonania zapłaty kwot należnych dostawcom w terminach określonych w
zawartych umowach z dostawcami lub w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia
przyjęcia produktu od dostawcy.
ż 3. 1. Dopłaty, o których mowa w ż 1, są udzielane do kredytów o oprocentowaniu
w stosunku rocznym dla kredytobiorcy:
1) w wysokości 0,40 stopy oprocentowania kredytu redyskontowego i nie mniejszej
niż 4% na cele, o których mowa w ż 1 pkt 1-6,
2) w wysokości 0,70 stopy oprocentowania kredytu redyskontowego i nie mniejszej
niż 7% na cele, o których mowa w ż 1 pkt 7-9.
2. Dopłaty są udzielane na cele, o których mowa:
1) w ż 1 pkt 1-6 i 8, za okres nie dłuższy niż 12 miesięcy,
2) w ż 1 pkt 7 i 9, za okres nie dłuższy niż 9 miesięcy
od dnia zawarcia umowy kredytowej.
3. Dopłaty na cele, o których mowa w ż 1 pkt 7-9, są udzielane pod warunkiem, że
termin spłaty kredytu nie przekracza dnia 30 września roku następnego.
ż 4. Wysokość kredytów objętych dopłatami na cele, o których mowa w ż 1 pkt 1-6,
nie może przekroczyć łącznie równowartości 6 q żyta na 1 ha użytków rolnych,
według cen przyjętych do naliczenia podatku rolnego w roku, w którym zawarto
umowy kredytowe.
ż 5. 1. Dopłaty na cele, o których mowa w ż 1 pkt 1-6, mogą być udzielane po
spełnieniu następujących warunków:
1) udokumentowania, w terminie 2 miesięcy od dnia pobrania z banku środków
finansowych, fakturami VAT, rachunkami uproszczonymi, a w odniesieniu do
zakupów, o których mowa w ż 1 pkt 2-4, innymi dowodami kupna-sprzedaży,
wykorzystania co najmniej 80% wartości kredytu na zakupy dokonywane po dniu
zawarcia umowy kredytowej lub w okresie 2 miesięcy przed dniem jej zawarcia,
2) przedstawienia nakazu płatniczego podatku rolnego określającego wielkość
użytków rolnych w gospodarstwie lub zaświadczenia z urzędu gminy właściwego do
pobierania podatku rolnego, dokumentującego wielkość użytków rolnych w
gospodarstwie, oraz złożenia oświadczenia przez kredytobiorcę, że użytki rolne
wymienione w nakazie lub zaświadczeniu nie zostały i nie będą wydzierżawione w
okresie, za który będzie udzielona dopłata,
3) przedstawienia umowy dzierżawy co najmniej na okres 10 miesięcy, w tym 8
miesięcy w okresie, za który będzie udzielona dopłata w wypadku dzierżawy
gruntu, a w wypadku użytkowania gruntu z nie uregulowanym stanem własności -
odpowiedniego zaświadczenia z urzędu gminy,
4) złożenia oświadczenia przez kredytobiorcę o wysokości zaciągniętych w innych
bankach kredytów objętych dopłatami na cele, o których mowa w ż 1 pkt 1-6.
2. Dopłaty na cele, o których mowa w ż 1 pkt 5, są udzielane krajowym podmiotom
gospodarczym prowadzącym produkcje rolniczą i posiadającym atesty lub
zaświadczenia o stosowaniu ekologicznych metod produkcji, wydane przez
Stowarzyszenie Producentów Żywności Metodami Ekologicznymi EKOLAND.
ż 6. 1. Dopłaty na:
1) skup produktów rolnych wymienionych w ż 1 pkt 7 i 8 lub zakup produktów
wymienionych w ż 1 pkt 9,
2) przechowywanie produktów, o których mowa w pkt 1, są stosowane do kredytów,
których wysokość ustalana jest na podstawie cen nabycia w rozumieniu przepisów o
rachunkowości, a w odniesieniu do pkt 2, także według średnich miesięcznych
zapasów w okresie kredytowania.
2. Dopłaty na przechowywanie:
1) wytworzonych przez kredytobiorcę produktów i półproduktów, o których mowa w ż
1 pkt 8,
2) wytworzonych przez kredytobiorcę produktów, o których mowa w ż 1 pkt 9,
są stosowane do kredytów, których wysokość ustalana jest na podstawie kosztów
wytworzenia w rozumieniu przepisów o rachunkowości oraz średnich miesięcznych
stanów zapasów w okresie kredytowania.
ż 7. 1. Czynności związane z dokonywaniem dopłat na cele, o których mowa w ż 1,
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej powierzy, w drodze umowy, Agencji
Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwanej dalej "Agencją".
2. Środki na dopłaty, o których mowa w ust. 1, są przekazywane Agencji z budżetu
Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej na podstawie składanego
kwartalnie zapotrzebowania.
3. Wnioski o objęte dopłatami kredyty na cele, o których mowa w ż 1, są składane
przez krajowe podmioty gospodarcze w bankach, które będą zawierały z Agencją
umowy w sprawie dopłat na cele rolnicze.
4. W umowach Agencji z bankami ustalone zostaną w szczególności:
1) limity dopłat,
2) terminy przesyłania informacji o udzielonych kredytach w ramach limitów
dopłat, o których mowa w pkt 1,
3) sposób przekazywania i rozliczania dopłat między Agencją a bankami.
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 3 marca 1995 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Pawlak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 13 lutego 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie organizacji i zasad pobytu nieletnich w
schroniskach dla nieletnich.
(Dz. U. Nr 19, poz. 99)
Na podstawie art. 95 ż 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w
sprawach nieletnich (Dz. U. Nr 35, poz. 228 i z 1992 r. Nr 24, poz. 101)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 maja 1983 r. w sprawie
organizacji i zasad pobytu nieletnich w schroniskach dla nieletnich (Dz. U. Nr
26, poz. 127 i z 1992 r. Nr 97, poz. 484) wprowadza się następujące zmiany:
1) po ż 13 dodaje się ż 13a w brzmieniu:
"ż 13a. 1. Wychowanek otrzymuje na własne wydatki kwoty pieniężne, zwane
�kieszonkowym, wypłacane ze środków przeznaczonych na utrzymanie schroniska.
2. Kwoty przeznaczone na wypłatę kieszonkowego nalicza się miesięcznie na
wychowanka w wysokości 6% najniższego wynagrodzenia pracowników, określonego
przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie Kodeksu pracy.
3. Wysokość kieszonkowego wynosi miesięcznie 2,5% najniższego wynagrodzenia
pracowników, określonego w ust. 2.
4. W przypadkach uzasadnionych trudną sytuacją materialną nieletniego, względami
osobistymi lub wychowawczymi kieszonkowe może być wypłacane w innej wysokości
niż określone w ust. 3, nie większej jednak niż 10% najniższego wynagrodzenia
pracowników określonego w ust. 2.
5. Wysokość kieszonkowego ustala indywidualnie dla wychowanka dyrektor
schroniska.
6. W przypadku ucieczki nieletniego ze schroniska lub nie usprawiedliwionej
nieobecności, spowodowanej niezgłoszeniem się w ustalonym terminie z przepustki,
nieletni traci prawo do kieszonkowego przez okres trzech miesięcy.";
2) w ż 36:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Dyrektora schroniska powołuje i odwołuje Minister Sprawiedliwości.",
b) dodaje się nowe ust. 2 i 3 w brzmieniu:
"2. Powołanie może być poprzedzone konkursem ogłoszonym przez Ministra
Sprawiedliwości. Do zasad i trybu przeprowadzania konkursu stosuje się
odpowiednio przepisy regulaminu konkursu na dyrektorów zakładów poprawczych,
stanowiącego załącznik do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 maja
1983 r. w sprawie organizacji i zasad pobytu nieletnich w zakładach poprawczych
(Dz. U. Nr 26, poz. 126 i z 1992 r. Nr 97, poz. 483 i z 1995 r. Nr 19, poz. 98).
3. Do powoływania i odwoływania dyrektora schroniska dla nieletnich mają
zastosowanie przepisy art. 68-72 Kodeksu pracy.",
c) dotychczasowe ust. 2 i 3 oznacza się odpowiednio jako ust. 4 i 5.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie utworzenia Instytutu "Pomnika-Centrum Zdrowia Dziecka" w Warszawie.
(Dz. U. Nr 149, poz. 725)
Na podstawie art. 3 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach
badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 44, poz. 194, Nr 107, poz. 464, z 1992
r. Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 43, poz. 163) zarządza się,
co następuje:
ż 1. 1. Z dniem 1 stycznia 1996 r. tworzy się jednostkę badawczo rozwojową pod
nazwą Instytut "Pomnik-Centrum Zdrowia Dziecka", zwany dalej "Instytutem".
2. Siedzibą Instytutu jest m.st. Warszawa.
3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej wyposaży Instytut w środki niezbędne do
jego działalności, stanowiące majątek zlikwidowanego Specjalistycznego Zespołu
Opieki Zdrowotnej - Pomnika-Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie według bilansu
na dzień 31 grudnia 1995 r.
ż 2. Instytut posiada osobowość prawną i podlega wpisowi do rejestru jednostek
badawczo-rozwojowych.
ż 3. Nadzór nad Instytutem sprawuje Minister Zdrowia i Opieki Społecznej.
ż 4. 1. Do zadań Instytutu należy w szczególności:
1) prowadzenie badań naukowych i prac badawczo-rozwojowych oraz ich wdrażanie w
praktyce,
2) upowszechnianie wyników prac, o których mowa w pkt 1,
3) prowadzenie działalności leczniczo-usługowej, obejmującej potrzeby zdrowotne
dzieci i młodzieży,
4) działalność w zakresie doskonalenia metod prowadzenia badań naukowych i prac
badawczo-rozwojowych,
5) prowadzenie działalności w zakresie szkolenia i kształcenia przeddyplomowego
i podyplomowego,
6) opracowywanie analiz, ocen i ekspertyz.
2. Szczegółowy zakres działania Instytutu określi statut uchwalony przez radę
naukową Instytutu w trybie przewidzianym w ustawie z dnia 25 lipca 1985 r. o
jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 44, poz. 194, Nr 107, poz.
464, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 43, poz. 163) i
zatwierdzony przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej.
ż 5. Pracownicy zlikwidowanego Specjalistycznego Zespołu Opieki Zdrowotnej -
Pomnika-Centrum Zdrowia Dziecka stają się pracownikami Instytutu.
ż 6. Strukturę organizacyjną Instytutu określi regulamin, ustalony przez
dyrektora Instytutu.
ż 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
Z dnia 3 lutego 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży
Pożarnej.
(Dz. U. Nr 19, poz. 100)
Na podstawie art. 88 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży
Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z
1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 23 czerwca 1992 r. w
sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 51, poz. 236,
z 1993 r. Nr 74, poz. 352 i Nr 93, poz. 430 oraz z 1994 r. Nr 39, poz. 147, Nr
62, poz. 262 i Nr 119, poz. 583) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 4:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Strażakowi po dwóch latach służby przysługuje dodatek za lata służby w
wysokości 2% posiadanej stawki uposażenia zasadniczego przewidzianej w tabeli.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, wzrasta o 1% za każdy następny rok służby,
aż do wysokości 20% po 20 latach służby, oraz o 0,5% za każdy rok służby powyżej
20 lat, łącznie do wysokości 25% po 30 latach służby.",
2) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1995 r.
Minister Spraw Wewnętrznych: A. Milczanowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 3 lutego 1995 r.
(poz. 100)
TABELA STAWEK PODATKU ZA POSIADANY PRZEZ STRAŻAKA STOPIEŃ SŁUZBOWY
Lp.StopieńKwota dodatku miesięcznego w złotych
0nadbrygadier377
1starszy brygadier335
2brygadier318
3młodszy brygadier309
4starszy kapitan289
5kapitan258
6młodszy kapitan242
7starszy aspirant203
8aspirant196
9młodszy aspirant191
10starszy ogniomistrz160
11ogniomistrz152
12młodszy ogniomistrz143
13starszy sekcyjny135
14sekcyjny131
15starszy strażak121
16strażak117


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 25 lutego 1995 r.
w sprawie stanów zdrowia, ze względu na które przysługuje zasiłek pielęgnacyjny
dziecku w wieku do 16 lat
(Dz. U. Nr 20, poz. 107)
Na podstawie art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach
rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17) zarządza się, co
następuje:
ż 1. Wykaz stanów zdrowia, ze względu na które przysługuje zasiłek pielęgnacyjny
dziecku w wieku do 16 lat, określa załącznik do rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 1995 r.
Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 25
lutego 1995 r. (poz. 107)
WYKAZ STANÓW ZDROWIA, ZE WZGLĘDU NA KTŃRE PRZYSŁUGUJE ZASIŁEK PIELĘGNACYJNY
DZIECKU W WIEKU DO 16 LAT
1) wrodzone wady rozwojowe z porażeniem lub niedowładami kończyn upośledzające w
znacznym stopniu zdolność chwytną rąk lub utrudniające samodzielne poruszanie
się oraz wady rozwojowe twarzo-czaszki, przewodu pokarmowego, odbytu, narządu
rodnego i inne wady wrodzone wymagające pomocy pielęgnacyjnej rodziców w trakcie
leczenia i rehabilitacji,
2) wrodzone lub nabyte ubytki anatomiczne kończyny górnej lub dolnej
upośledzające w znacznym stopniu zdolność chwytną rąk lub utrudniające
samodzielne poruszanie się,
3) zespoły chorobowe będące następstwem urazów okołoporodowych,
4) zespoły chorobowe upośledzające w znacznym stopniu zdolność chwytną rąk lub
utrudniające samodzielne poruszanie się,
5) upośledzenia umysłowe począwszy od upośledzenia w stopniu umiarkowanym
(iloraz inteligencji około 50 i poniżej według klasyfikacji międzynarodowej),
6) psychozy i zespoły psychotyczne, w których okres leczenia przekracza 6
miesięcy,
7) padaczka z wyraźnymi następstwami psychoneurologicznymi,
8) wrodzone lub nabyte wady narządu wzroku powodujące znaczne ograniczenie jego
sprawności (obniżenie ostrości wzroku w oku lepszym do 5/25 lub 0,2 według
Snellena po wyrównaniu wady wzroku szkłami korekcyjnymi lub ograniczenie pola
widzenia do przestrzeni zawartej w granicach 30 stopni),
9) głuchota lub obustronne upośledzenie słuchu wymagające aparatowania,
10) niemota lub bardzo znaczne zaburzenia mowy wymagające współdziałania drugiej
osoby w procesie uczenia się,
11) wrodzone lub nabyte wady układu krążenia i oddechowego znacznie
upośledzające sprawność organizmu, w tym mukowiscydoza oraz astma o ciężkim
przebiegu,
12) cukrzyca,
13) fenyloketonuria,
14) celiakia i inne zespoły złego wchłaniania wymagające długotrwałego
stosowania diet eliminacyjnych,
15) hemofilia,
16) choroba nowotworowa,
17) inne stany chorobowe lub po przebytych chorobach lub urazach powodujących w
takim samym stopniu jak choroby wymienione w pkt 1-16 upośledzenie sprawności
ogólnej, utrudniające możność samodzielnego poruszania się, lub stany wymagające
opieki i pomocy innej osoby w leczeniu i rehabilitacji, a także w ochronie
dziecka przed możliwością doznania urazu.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 28 lutego 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu działania i
organizacji Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 21, poz. 112)
Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz
niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego
(Dz. U. Nr 17, poz. 75 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r.
Nr 29, poz. 133, Nr 129, poz. 602 i Nr 134, poz. 645, z 1994 r. Nr 99, poz. 482
oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1991 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania i organizacji Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób
Represjonowanych (Dz. U. Nr 58, poz. 247) w ż 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W skład Urzędu wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Gabinet Kierownika Urzędu,
2) Biuro Prawne
3) Biuro Prasowe,
4) Departament Stowarzyszeń i Spraw Socjalnych,
5) Departament Weryfikacji,
6) Biuro Administracyjno-Budżetowe,
7) Departament Wojskowy."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Pawlak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 28 lutego 1995 r.
w sprawie szczegółowych warunków podwyższania emerytur funkcjonariuszy Policji,
Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby
Więziennej.
(Dz. U. Nr 21, poz. 114)
Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej,
Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53,
poz. 214 i z 1995 r. Nr 4, poz. 17) zarządza się, co następuje:
ż 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki podwyższania emerytur
funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej
Straży Pożarnej i Służby Więziennej, zwanych dalej "funkcjonariuszami".
ż 2. Emeryturę policyjną podwyższa się o 2% podstawy wymiaru za każdy rok służby
pełnionej bezpośrednio:
1) w charakterze nurka i płetwonurka, jeżeli funkcjonariusz:
a) wykonywał, w ramach obowiązków służbowych, czynności nurka, płetwonurka lub
instruktora szkolenia płetwonurków i przebywał w związku z tym pod wodą w ciągu
roku przez liczbę godzin określona w załączniku do rozporządzenia,
b) pełniący służbę w jednostce nie objętej szkoleniem nurkowym wykonał, za zgodą
przełożonych, normę roczną przebywania pod wodą i w podwyższonym ciśnieniu;
2) w zwalczaniu fizycznym terroryzmu, w jednostce realizującej zadania w tym
zakresie, jeżeli funkcjonariusz wykonał czynności służbowe polegające na
rozpoznawaniu i likwidowaniu zamachów terrorystycznych.
ż 3. Emeryturę policyjną podwyższa się o 1% podstawy wymiaru za każdy rok służby
pełnionej bezpośrednio:
1) w składzie personelu latającego na samolotach tłokowych i śmigłowcach, jeżeli
funkcjonariusz wykonał loty w rozmiarze nie mniejszym niż 40 godzin w ciągu tego
roku;
2) w składzie etatowych załóg nawodnych jednostek pływających, a także w
Komendzie Morskiego Oddziału Straży Granicznej na stanowiskach objętych
dodatkiem za służbę na morzu w stawkach miesięcznych, jeżeli funkcjonariusz w
ciągu tego roku pełnił służbę na jednostkach pływających w wymiarze nie
mniejszym niż 60 dni, a służba ta była połączona z wyjściem w morze przez okres
30 dni, co najmniej 6 godzin dziennie;
3) w charakterze skoczka spadochronowego, jeżeli funkcjonariusz zajmujący
stanowisko:
a) skoczka w jednostce objętej szkoleniem spadochronowym wykonał w ciągu roku
skoki spadochronowe przewidziane w programie szkolenia jednostki,
b) instruktora spadochronowego wykonał skoki przewidziane w programie szkolenia
jednostki dla instruktorów spadochronowych, jednak nie mniej niż 20 skoków w
ciągu roku,
c) skoczka spadochronowego lub instruktora spadochronowego pełniącego czasowo
służbę w jednostce nie objętej szkoleniem spadochronowym wykonał w ciągu roku,
za zgodą przełożonych, liczbę skoków określoną pod lit. a) i b);
4) w charakterze sapera, jeżeli funkcjonariusz brał udział w rozminowaniu i
oczyszczaniu terenu z przedmiotów wybuchowych i niebezpiecznych oraz
uczestniczył w szkoleniu poligonowym z wykorzystaniem uzbrojonych min bojowych i
w pracach minerskich z wykorzystaniem materiału wybuchowego - nie mniej niż 12
razy w ciągu roku; za służbę pełnioną w charakterze sapera uważa się również
wykonywanie czynności na stanowisku pirotechnika;
5) w służbie wywiadowczej za granicą, jeżeli funkcjonariusz wykonywał czynności
operacyjno-rozpoznawcze lub kierował wykonaniem takich czynności.
ż 4. Emeryturę policyjna podwyższa się o 0,5% podstawy wymiaru za każdy rok
służby pełnionej w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu, jeżeli
funkcjonariusz w czasie wykonywania obowiązków służbowych:
1) podejmował, co najmniej 6 razy w ciągu roku, czynności
operacyjno-rozpoznawcze lub dochodzeniowo-śledcze albo interwencje w celu
ochrony obywateli, mienia lub przywrócenia porządku publicznego w sytuacjach, w
których istniało bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia;
2) uczestniczył, co najmniej przez 30 dni w ciągu roku, w fizycznej ochronie
osób, obiektów lub mienia w warunkach, w których istniało bezpośrednie
zagrożenie dla życia lub zdrowia;
3) brał udział w działaniach ratowniczych, ratowniczo-gaśniczych lub
bezpośrednio tymi działaniami na miejscu zdarzenia kierował, co najmniej przez
30 dni służby w ciągu roku;
4) brał udział, co najmniej przez 8 miesięcy w ciągu roku, w stałym wypełnianiu
zadań w zakresie bezpośredniej ochrony i opieki nad osadzonymi w oddziałach: dla
nosicieli wirusa HIV, dla osadzonych wymagających stosowania szczególnych
środków leczniczo-wychowawczych i osadzonych szczególnie niebezpiecznych.
ż 5. 1. Emeryturę policyjną podwyższa się o 0,5% podstawy wymiaru za każdy
rozpoczęty miesiąc pełnienia służby na froncie w czasie wojny oraz w strefie
działań wojennych:
1) w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,
2) w składzie polskich kontyngentów do misji specjalnych organizacji
międzynarodowych,
3) jeżeli funkcjonariusz został oddelegowany do wykonywania zadań służbowych
poza resortem spraw wewnętrznych.
2. Rejony działania misji specjalnych, o których mowa w ust. 1 pkt 2, znajdujące
się w strefie działań wojennych określają odrębne przepisy.
ż 6. Podwyższenia emerytury policyjnej dokonuje się na podstawie akt osobowych
oraz innych dokumentów określonych odpowiednio przez Ministra Spraw Wewnętrznych
i Ministra Sprawiedliwości.
ż 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do
funkcjonariuszy, którzy nabyli prawo do emerytury policyjnej po dniu 25 maja
1994 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Pawlak
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lutego 1995 r. (poz. 114)
NORMY ROCZNE POD WODĄ I W PODWYŻSZONYM CIŚNIENIU DLA NURKÓW
Stanowiska, funkcje nurkoweNorma roczna nurkowań (w godz.)Uwagi
123
Nurek (płetwonurek), instruktor70W wykonywanej normie powinno być
sześciokrotne nurkowanie do głębokości, na którą dopuszczony jest
specjalista
Szef grupy (kompanii) nurków (płetwonurków)60


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 6 marca 1995 r.
w sprawie określenia rodzajów przyrządów i pomocy naukowych, których zakup
uprawnia do odliczenia poniesionych wydatków od dochodu.
(Dz. U. Nr 25, poz. 132)
Na podstawie art. 26 ust. 15 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym
od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994
r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr
126, poz. 626 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Osoby fizyczne uzyskujące przychody ze stosunku służbowego, stosunku
pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy mogą odliczyć od
dochodu wydatki poniesione na zakup przyrządów i pomocy naukowych określonych w
załączniku do rozporządzenia.
2. Odliczenie, o którym mowa w ust. 1, może być dokonane w wysokości i na
warunkach określonych art. 26 ust. 1 pkt 7b i ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991
r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i
Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547,
Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25).
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do
wydatków poniesionych od dnia 1 stycznia 1995 r.
Minister Edukacji Narodowej: A. Łuczak
Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej a dnia 6 marca 1995 r.
(poz. 132)
WYKAZ RODZAJÓW PRZYRZĄDÓW I POMOCY NAUKOWYCH, KTÓRYCH ZAKUP UPRAWNIA DO
ODLICZENIA PONIESIONYCH WYDATKÓW OD DOCHODU
Lp.Rodzaje przyrządów i pomocy naukowychSymbol Systematycznego wykazu
wyrobów (SWW)
123
1Systemy komputerowe i urządzenia elektronicznej techniki obliczeniowej
ETO092
2Przyrządy i wyroby optyczne i optyczno-mechaniczne096
3Zestawy kombinowane sprzętu elektronicznego powszechnego użytku1153-3
4Sprzęt elektroakustyczny i elektrowizyjny powszechnego użytku1153-4
5Kamery TV amatorskie i sprzęt pomocniczy1153-93
6Sprzęt elektroniczny powszechnego użytku pozostały, osobno nie
wymieniony1153-99
7Mikroskopy0952
8Przybory rysownicze i kreślarskie pozostałe2883-49
9Zapis dźwięku i wizji gotowy2814
10Reprodukcje fotograficzne na podłożu: szklanym, papierowym, taśmach
filmowych i błonach2817
11Nuty, mapy2713-11
^^2713-12
12Materiały do zapisu magnetycznego i pomocnicze do użytkowania taśm
magnetycznych i magnetofonów1335-8
13Instrumenty muzyczne oraz części do instrumentów muzycznych i akcesoria
muzyczne2811, 2812
14Pomoce naukowe, specjalistyczny sprzęt szkolny i przedszkolny2884


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 2 marca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu składania wykazów i wniosków o
wypłatę świadczeń z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,
przekazywania środków z tego Funduszu oraz dokonywania wypłat świadczeń.
(Dz. U. Nr 25, poz. 135)
Na podstawie art. 11 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń
pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz.
1) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 4 marca 1994 r.
w sprawie trybu składania wykazów i wniosków o wypłatę świadczeń z Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, przekazywania środków z tego Funduszu
oraz dokonywania wypłat świadczeń (Dz. U. Nr 31, poz. 114) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w ż 1 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. Kopię wniosku oraz wykazu pracowników pracodawca przekazuje dyrektorowi
wojewódzkiego urzędu pracy właściwego ze względu na siedzibę pracodawcy.";
2) w ż 2 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w
brzmieniu:
"2. Przepis ż 1 ust. 6 stosuje się odpowiednio.";
3) po ż 2 dodaje się ż 2a w brzmieniu:
"2a. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy w ciągu 14 dni od dnia otrzymania
wniosku i wykazu sporządza opinię w sprawie wystąpienia przesłanek, o których
mowa w art. 4 ustawy, i przekazuje ją wraz z jednym egzemplarzem wniosku i
wykazu Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej.";
4) ż 4 otrzymuje brzmienie:
"ż 4. Wnioski i wykaz, o których mowa w art. 4 ust. 1 i 3 ustawy, składa się w
dwóch egzemplarzach do Ministra Pracy i Polityki Socjalnej oraz do dyrektora
wojewódzkiego urzędu pracy.";
5) w ż 5 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Jeden egzemplarz zrealizowanego wniosku wraz z wykazem pracowników, którym
wypłacono jednorazowe świadczenie, dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy
przekazuje Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej, kopię zaś takiego wniosku i
wykazu - pracodawcy.",
6) w ż 12 w ust. 1 wyraz "zaakceptowaniem" zastępuje się wyrazem "złożeniem";
7) ż 13 otrzymuje brzmienie:
"ż 13. Podmioty uprawnione do składania wniosku o wypłatę jednorazowego
świadczenia, podmioty zobowiązane do złożenia zbiorczego wykazu, a także osoby
uprawnione do otrzymania świadczeń ze środków Funduszu, zawiadamiają dyrektora
wojewódzkiego urzędu pracy o każdej zmianie okoliczności mających wpływ na
wypłatę świadczeń ze środków Funduszu.";
8) użyte w rozporządzeniu w odpowiednim przypadku wyrazy "kierownik
wojewódzkiego urzędu pracy" zastępuje się wyrazami "dyrektor wojewódzkiego
urzędu pracy", użytymi w odpowiednim przypadku;
9) w załączniku nr 1 do rozporządzenia:
a) w pkt 1 "Załączników" po wyrazie "lub" dodaje się wyraz "aktualne",
b) w pkt 4 "Załączników" na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się
wyrazy "tj. sprawozdanie o przychodach, kosztach i wyniku finansowym (F-01),
statystyczne sprawozdanie finansowe (F-02) sporządzone na koniec poprzedniego
roku.";
10) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku
nr 1 do niniejszego rozporządzenia;
11) załącznik nr 4 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku
nr 2 do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller
Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 2 marca
1995 r. (poz. 135)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załączniki:
1) aktualny wypis z właściwego rejestru lub aktualne zaświadczenie o wpisie do
ewidencji działalności gospodarczej,
2) zaświadczanie o nadaniu statystycznego numeru identyfikacyjnego Regon,
3) postanowienie sądu stwierdzające okoliczności, o których mowa w art. 3 ust. 1
ustawy,
4) dokumenty stwierdzające, że zbiorczy wykaz został złożony w warunkach
niewypłacalności pracodawcy, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy,
5) w wypadku wystąpienia niewypłacalności określonej w art. 3 ust. 2 pkt 1 lit.
b) ustawy należy dołączyć oświadczenie pracodawcy, że zgłoszone roszczenia
pozostają w bezpośrednim związku z organizacyjnie lub finansowo wyodrębnioną
działalnością gospodarczą objętą posiadaną koncesją,
6) załącznik do zbiorczego wykazu "Wykaz nie zaspokojonych należności
pracowniczych".
Załącznik do zbiorczego wykazu
WYKAZ NIE ZASPOKOJONYCH NALEŻNOŚCI PRACOWNICZYCH
Ilustracja
Objaśnienia:
1) Wypełnia pracodawca, likwidator, syndyk lub inna osoba sprawująca zarząd
majątkiem pracodawcy.
2) Właściwy ze względu na siedzibę niewypłacalnego pracodawcy.
3) Wykazać dokładne przesłanki niewypłacalności według art. 3 ustawy.
4) Uwzględnia się osoby, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2 ustawy.
5) Stosunek pracy, inna podstawa prawna świadczenia pracy, z tytułu której
powstaje obowiązek ubezpieczenia społecznego.
6) Podać w pełnej wysokości kwotę przysługującą na podstawie przepisów o
świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.
7) Obowiązuje zachowanie zgodności liczby porządkowej w kolumnach 1 i 2
zbiorczego wykazu z załącznikiem "Wykaz nie zaspokojonych należności
pracowniczych".
8) Wypełniać z uwzględnieniem art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy.
9) Wypełniać z uwzględnieniem ż 1 ust. 3 rozporządzenia Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej z dnia 11 stycznia 1995 r. w sprawie rozszerzenia zakresu
świadczeń pracowniczych podlegających zaspokojeniu ze środków Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (Dz. U. Nr 7, poz. 35), zwanego dalej
"rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 11 stycznia 1995 r."
10) Wypełniać z uwzględnieniem ż 1 ust. 4 rozporządzenia Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej z dnia 11 stycznia 1995 r.
11) Wypełniać z uwzględnieniem ż 1 ust. 5 rozporządzenia Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej z dnia 11 stycznia 1995 r.
12) Kolumny od 1 do 21 zbiorczego wykazu oraz kolumny od 1 do 37 załącznika do
zbiorczego wykazu wypełnia podmiot określony w pkt 1 objaśnień.
13) Kolumnę 22 oraz 27 zbiorczego wykazu wypełnia dyrektor wojewódzkiego urzędu
pracy.
14) Kolumny od 23 do 25 zbiorczego wykazu wypełnia podmiot określony w pkt 1
objaśnień.
15) Wynagrodzenia obejmują:
w - wynagrodzenie za pracę,
wp - wynagrodzenie za czas nie zawinionego przez pracownika przestoju,
z - zasiłek chorobowy finansowany ze środków na wynagrodzenia,
ś - świadczenie wyrównawcze przysługujące pracownikowi na podstawie przepisów o
świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych,
wg - wynagrodzenie za czas zwolnienia od pracy oraz za czas usprawiedliwionej
nieobecności w pracy, przysługujące pracownikowi na podstawie powszechnie
obowiązujących przepisów prawa pracy,
wu - wynagrodzenie za czas urlopu wypoczynkowego.
16) Uzupełnić o nazwę miesiąca lub okres rachunkowy.
17) Wypełniać z uwzględnieniem ż 1 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej z dnia 11 stycznia 1995 r., ujmując oddzielnie każdy okres
urlopu wypoczynkowego przypadającego w IV, V lub VI miesiącu poprzedzającym datę
wystąpienia niewypłacalności albo termin ustania stosunku pracy oraz kwotę
wynagrodzenia urlopowego przysługującego za dany okres urlopu.
18) Wypełniać z uwzględnieniem ż 1 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej z dnia 11 stycznia 1995 r.
19) Wypełniać z uwzględnieniem ż 1 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej z dnia 11 stycznia 1995 r.
20) Wypełniać z uwzględnieniem ż 1 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej z dnia 11 stycznia 1995 r.
21) Wypełniać z uwzględnieniem ż 1 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej z dnia 11 stycznia 1995 r.
22) Reprezentacja zgodna z zasadami obowiązującymi do zaciągnięcia zobowiązań
cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem art. 7 ust. 1 ustawy.
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Objaśnienia:
1)Osoby uprawnione, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2 ustawy.
2)Osoba, z którą związane są zgłoszone należności.
3)Właściwy ze względu na siedzibę niewypłacalnego pracodawcy.
4) lit. a) - podać w rozliczeniu miesięcznym z okresu nie dłuższego niż 3
miesiące poprzedzające datę wystąpienia niewypłacalności albo termin ustania
stosunku pracy:
- kwotę nie wypłaconych wynagrodzeń za pracę ze stosunku pracy lub za pracę
zarobkową wykonywaną na innej podstawie niż stosunek pracy, jeżeli z tego tytułu
istnieje obowiązek ubezpieczenia społecznego,
- kwotę nie wypłaconego wynagrodzenia za czas nie zawinionego przez pracownika
przestoju,
- kwotę nie wypłaconego wynagrodzenia za czas zwolnienia od pracy oraz za czas
usprawiedliwionej nieobecności, jeżeli za czas tych zwolnień pracownik zachowuje
prawo do wynagrodzenia na podstawie powszechnie obowiązujących przepisów prawa
pracy,
- kwotę nie wypłaconego wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego, jeżeli
urlop ten był wykorzystany przez pracownika w okresie nie dłuższym niż 3
miesiące poprzedzające datę wystąpienia niewypłacalności albo termin ustania
stosunku pracy,
- kwotę nie wypłaconego świadczenia wyrównawczego należnego na podstawie
przepisów o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych,
lit. b) - podać w rozliczeniu miesięcznym z okresu nie dłuższego niż IV, V i VI
miesiąc poprzedzający datę wystąpienia niewypłacalności albo termin ustania
stosunku pracy kwotę nie wypłaconego wynagrodzenia za czas urlopu
wypoczynkowego, jeżeli urlop ten był wykorzystany w wyżej wymienionym okresie,
lit. c) - podać kwotę nie wypłacalnego ekwiwalentu pieniężnego za urlop
wypoczynkowy za rok kalendarzowy, w którym stosunek pracy ustał, jeżeli ustanie
stosunku pracy nastąpiło w okresie nie dłuższym niż 6 miesięcy poprzedzających
datę wystąpienia niewypłacalności pracodawcy,
lit. d) - podać kwotę nie wypłaconego odszkodowania należnego z tytułu skrócenia
okresu wypowiedzenia na podstawie art. 361 Kodeksu pracy, określając, czy jest
to kwota jedno- czy dwumiesięcznego wynagrodzenia,
lit. e) - podać kwotę nie wypłaconej odprawy pieniężnej należnej z tytułu
rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących pracodawcy, określając, czy
jest to kwota jedno-, dwu- czy trzymiesięcznego wynagrodzenia,
lit. f) - podać kwotę nie wypłaconego odszkodowania należnego na podstawie art.
7a ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z
pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących pracodawcy oraz o zmianie
niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 z późniejszymi zmianami),
określając, czy jest to kwota jedno-, dwu- czy trzymiesięcznego wynagrodzenia.
5) Punkty od I do VII wypełnia dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, stosując
przepisy art. 6 ust. 2 pkt 2 zdanie drugie ustawy oraz ż 1 ust. 2-5
rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 11 stycznia 1995 r. w
sprawie rozszerzenia zakresu świadczeń pracowniczych podlegających zaspokojeniu
ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (Dz. U. Nr 7, poz.
35).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 6 stycznia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów gospodarczych w sądach
wojewódzkich i sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów
właściwości.
(Dz. U. Nr 4, poz. 21)
Na podstawie art. 19 ż 1 i 2 oraz art. 271 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. -
Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz.
355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 sierpnia 1991 r. w
sprawie utworzenia sądów gospodarczych w sądach wojewódzkich i sądach rejonowych
oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 77, poz. 343, z
1992 r. Nr 64, poz. 328, z 1993 r. Nr 16, poz. 74 i Nr 129, poz. 607 oraz z 1994
r. Nr 65, poz. 283) wprowadza się w ż 2 następujące zmiany:
1) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Z zastrzeżeniem przepisów ust. 2-12 w sądach rejonowych mających siedziby w
miastach będących siedzibą wojewodów tworzy się sądy gospodarcze (wydziały
gospodarcze) do spraw gospodarczych oraz do prowadzenia rejestrów powierzonych
sądom gospodarczym, a także innych rejestrów przekazywanych sądom rejonowym. Sąd
gospodarczy (wydział gospodarczy) obejmuje obszar województwa, w którym został
utworzony.",
2) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Dla obszaru województwa katowickiego tworzy się:
1) w Sądzie Rejonowym w Będzinie - Wydział Gospodarczy do spraw gospodarczych z
obszaru właściwości Sądów Rejonowych w Będzinie i Sosnowcu,
2) w Sądzie Rejonowym w Bytomiu - Wydział Gospodarczy do spraw gospodarczych z
obszaru właściwości Sądów Rejonowych w Bytomiu, Chorzowie, Rudzie Śląskiej i
Tarnowskich Górach,
3) w Sądzie Rejonowym w Chrzanowie - Wydział Gospodarczy do spraw gospodarczych
z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w Chrzanowie, Jaworznie i Olkuszu,
4) w Sądzie Rejonowym w Dąbrowie Górniczej - Wydział Gospodarczy do spraw
gospodarczych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w Dąbrowie Górniczej i
Zawierciu,
5) w Sądzie Rejonowym w Gliwicach - Wydział Gospodarczy do spraw gospodarczych z
obszaru właściwości tego Sądu,
6) w Sądzie Rejonowym w Katowicach - sąd gospodarczy składający się z trzech
wydziałów:
a) Wydziału Gospodarczego Rejestrowego
- do prowadzenia rejestrów przekazywanych sądom rejonowym z całego obszaru
województwa katowickiego,
b) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z obszaru właściwości Sadów
Rejonowych w Katowicach i Mysłowicach,
c) Wydziału Gospodarczego - do spraw upadłościowo-układowych z całego obszaru
województwa katowickiego,
7) w Sądzie Rejonowym w Rybniku - Wydział Gospodarczy do spraw gospodarczych z
obszaru właściwości Sądów Rejonowych w Jastrzębiu-Zdroju, Raciborzu, Rybniku i
Wodzisławiu Śląskim,
8) w Sądzie Rejonowym w Tychach - Wydział Gospodarczy do spraw gospodarczych z
obszaru właściwości Sądów Rejonowych w Mikołowie, Pszczynie i Tychach,
9) w Sądzie Rejonowym w Zabrzu - Wydział Gospodarczy do spraw gospodarczych z
obszaru właściwości tego Sądu.",
3) po ust. 9 dodaje się nowy ust. 10 w brzmieniu:
"10. Dla obszaru województwa słupskiego tworzy się w Sądzie Rejonowym w Słupsku
sąd gospodarczy składający się z dwóch wydziałów:
a) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z całego obszaru województwa
słupskiego,
b) Wydziału Gospodarczego Rejestrowego - do prowadzenia rejestrów przekazanych
sądom rejonowym z całego województwa słupskiego."
4) dotychczasowe ust. 10 i 11 oznacza się odpowiednio jako ust. 11 i 12.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: W. Cimoszewicz

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 11 stycznia 1995 r.
w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 4 ust. 2 ustawy z
dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska
państwowe.
(Dz. U. Nr 4, poz. 23)
Trybunał konstytucyjny w pełnym składzie:
Przewodniczący: A. Zoll - Prezes Trybunału Konstytucyjnego,
sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, L.
Garlicki (sprawozdawca), S. Jaworski, K. Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz,
W. Sokolewicz, B. Wierzbowski , J. Zakrzewska po rozpoznaniu na posiedzeniach w
dniach 28 grudnia 1994 r., 3 i 11 stycznia 1995 r. w trybie art. 13 ust. 1 i 2
ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 109,
poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213 i z 1994 r. Nr 122, poz. 593) wniosku
Prezesa Rady Ministrów o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 4
ust. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących
kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101 z późniejszymi
zmianami), przez wyjaśnienie:
"1) czy użyty w art. 4 ust. 2 ustawy zwrot dotyczący osoby zajmującej
kierownicze stanowiska państwowe, która � pełni również inną funkcję, odnosi
się do przypadku członkostwa takiej osoby we władzach spółek prawa handlowego,
2) czy użyty w tym samym art. 4 ust. 2 ustawy zwrot �wynagrodzenie odnosi się
również do przychodów uzyskiwanych z tytułu udziału we władzach statutowych
spółek prawa handlowego",
ustalił:
1) Artykuł 4 ust. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób
zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101 z
późniejszymi zmianami) nie znajduje zastosowania do przypadków łączenia
kierowniczego stanowiska państwowego i stanowisk we władzach spółek prawa
handlowego, ponieważ łączenie takie jest zabronione z mocy art. 1 ust.1 ustawy z
dnia 5 czerwca 1992 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej
przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. Nr 56, poz. 274). Jedynym
dopuszczonym przez prawo wyjątkiem jest sytuacja, gdy osoba zajmująca
kierownicze stanowisko państwowe zostaje wyznaczona w myśl art. 1 ust. 3
powołanej wyżej ustawy z dnia 5 czerwca 1992 r., do zajęcia stanowiska we
władzach spółki prawa handlowego z udziałem Skarbu Państwa, innych państwowych
osób prawnych, gminy lub związków międzygminnych jako przedstawiciel tych
podmiotów i wówczas art. 4 ust. 2 powołanej wyżej ustawy z dnia 31 lipca 1981 r.
o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe może znajdować
zastosowanie wobec tej osoby.
2) Zwrot "pełni również inną funkcję", użyty w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 31
lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe
zostaje wyznaczona - jako przedstawiciel jednego z podmiotów wymienionych w art.
1 ust.3 ustawy z dnia 5 czerwca 1992 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności
gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne - do zajęcia stanowiska we
władzach spółki prawa handlowego z udziałem Skarbu Państwa, innych państwowych
osób prawnych, gminy lub związków międzygminnych .
3) Pojęcie "wynagrodzenia", użyte w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r.
o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, uzyskiwanych
z tytułu równoczesnego zajmowania stanowisk we władzach spółek, o których mowa w
punkcie drugim niniejszej uchwały.
Przewodniczący: A. Zoll
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Sędziowie: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, L. Garlicki, S. Jaworski, K.
Kolasiński, W Łączkowski, F. Rymarz, W. Sokolewicz, B. Wierzbowski, J.
Zakrzewska


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 11 stycznia 1995 r.
w sprawie wykładni art. 49 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo
bankowe.
(Dz. U. Nr 4, poz. 24)
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
przewodniczący: A. Zoll - Prezes Trybunału Konstytucyjnego,
sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, L.
Garlicki, S. Jaworski, K. Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz, W. Sokolewicz,
B. Wierzbowski (sprawozdawca), J. Zakrzewska po rozpoznaniu na posiedzeniach w
dniach 4 i 11 stycznia 1995 r. w trybie art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29
kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 109, poz. 470, z 1993 r.
Nr 47, poz. 213 i z 1994 r. Nr 122, poz. 593) wniosku Rzecznika Praw
Obywatelskich o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 49 pkt 1
ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz.
359 z późniejszymi zmianami) przez wyjaśnienie:
- czy w sytuacji, gdy w okresie zawieszenia działalności banku na podstawie art.
108 ustawy - Prawo bankowe, a następnie ogłoszenia jego upadłości przez sąd, nie
są dokonywane wypłaty z bankowych rachunków oszczędnościowych, z tytułu których
Skarb Państwa odpowiada na zasadzie art. 49 pkt 1 Prawo bankowe - tenże Skarb
Państwa powinien sam i niezwłocznie wykonać zobowiązania niewypłacalnego banku w
zakresie wypłat tychże oszczędności,
- czy posiadaczowi bankowego rachunku oszczędnościowego przysługuje w stosunku
do Skarbu Państwa roszczenie o niezwłoczną wypłatę zgromadzonych przez niego
wkładów oszczędnościowych, za które odpowiada Skarb Państwa, wraz z ustalonymi w
umowie oszczędnościowego rachunku bankowego odsetkami od tych wkładów, czy też
roszczenia o wypłatę oszczędności zdeponowanych w banku powinny być kierowane,
tak jak inne roszczenia, do ustanowionego przez sąd syndyka masy upadłości
zaspakaja te należności, a Skarb Państwa pokrywa ewentualną różnicę między pełną
należnością a kwotą uzyskaną przez posiadacza rachunku oszczędnościowego z masy
upadłości,
ustalił:
I. W razie odmowy uregulowania przez bank , o którym mowa w art. 49 pkt 1 ustawy
z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359, z
1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1994 r. Nr 80,
poz. 369 i Nr 121, poz. 591), w okresie zawieszenia działalności tego banku,
zobowiązań z tytułu wkładów oszczędnościowych, wkładca lub jego następcy prawni,
a także osoby uprawnione na podstawie art. 22 ust. 1 Prawo bankowe mogą żądać od
Skarbu Państwa, aby niezwłocznie po wezwaniu do wykonania zobowiązania spełnił
na ich rzecz świadczenie należne od banku zgodnie z treścią umowy rachunku
oszczędnościowego lub postanowieniami art. 22 ust. 1 Prawo bankowe.
II. Ogłoszenie upadłości banku zmienia zakres odpowiedzialności Skarbu Państwa
za zobowiązania z tytułu wkładów oszczędnościowych gromadzonych w bankach, o
których mowa w art. 49 pkt 1 Prawo bankowe, stosownie do postanowień art. 32 ż 1
art. 33 ż 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października
1934 r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512 oraz z 1994 r.
Nr 1, poz. 1). Oznacza to, że Skarb Państwa po ogłoszeniu upadłości banku
odpowiada również za takie zobowiązania upadłego banku z tytułu wkładów
oszczędnościowych, których termin płatności stosownie do wiążącej bank umowy
jeszcze nie nastąpił, natomiast nie jest zobowiązany do wypłaty ustalonych w
umowie rachunku bankowego odsetek od wkładu za okres od daty ogłoszenia
upadłości banku.
III. Skutki niespełnienia w terminie przez Skarb Państwa świadczenia, o którym
mowa w punktach I i II niniejszej uchwały, ocenia się według przepisów Kodeksu
cywilnego.
Przewodniczący: A. Zoll
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Sędziowie: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, L. Garlicki, S. Jaworski, K.
Kolasiński, W Łączkowski, F. Rymarz, W. Sokolewicz, B. Wierzbowski, J.
Zakrzewska


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 stycznia 1995 r.
w sprawie warunków przekazania przez Bank Gospodarki Żywnościowej S.A. części
majątku bankom regionalnym
(Dz. U. Nr 5, poz. 26)
Na podstawie art. 33 i w związku z art. 30 ust. 6 oraz art. 39 ust. 1 ustawy z
dnia 24 czerwca 1994 r. o restrukturyzacji banków spółdzielczych i Banku
Gospodarki Żywnościowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 80, poz. 369)
zarządza się, co następuje:
ż 1. Bank Gospodarki Żywnościowej S.A. wniesie na tworzenie banków regionalnych
część własnego majątku w postaci służących do prowadzenia działalności bankowej
nieruchomości, środków trwałych ruchomych i wyposażenia.
ż 2. Składniki majątkowe, o których mowa w ż 1, zostaną wniesione na pokrycie
kapitału akcyjnego banków regionalnych w formie wkładów niepieniężnych.
ż 3. 1. Wartość składników majątku własnego Banku Gospodarki Żywnościowej S.A.,
wnoszonych jako wkłady na kapitał akcyjny banków regionalnych, podlega
weryfikacji przez biegłych rewidentów.
2. Różnice, jakie mogą wystąpić między wartością składników majątku, o której
mowa w ust. 1, a ich wartością ewidencyjną, podlegają rozliczeniu z kapitałem
zapasowym Banku Gospodarki Żywnościowej S.A.
ż 4. Wkłady niepieniężne, o których mowa w ż 2, będą przekazane w wysokości nie
mniejszej niż 1/4 wymaganego kapitału akcyjnego banku regionalnego.
ż 5. 1. W ramach środków przewidzianych w ustawie budżetowej na 1994 r.,
przekazanych zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o
restrukturyzacji banków spółdzielczych i Banku Gospodarki Żywnościowej oraz o
zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 80, poz. 369) rozporządzeniem Ministra
Finansów z dnia 16 listopada 1994 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie
określenia banków, którym przekazane zostaną obligacje skarbowe, oraz podziału
kwoty przeznaczonej w ustawie budżetowej na zwiększenie funduszy własnych i
rezerw banków (Dz. U. Nr 122, poz. 595) - Minister Finansów zrefunduje Bankowi
Gospodarki Żywnościowej S.A. równowartość przekazanych i udokumentowanych
wkładów niepieniężnych.
2. Akcje wydane przez banki regionalne za wkłady niepieniężne będą objęte
nieodpłatnie przez banki spółdzielcze - akcjonariuszy banków regionalnych
proporcjonalnie do liczby akcji, jaką banki spółdzielcze uzyskają w zamian za
wniesione wkłady pieniężne, oraz do posiadanych przez te banki akcji w Banku
Gospodarki Żywnościowej S.A., zamienionych z mocy art. 36 ustawy, o której mowa
w ust. 1, na akcje banku regionalnego. Przekazanie akcji nastąpi w terminie
jednego miesiąca od daty zarejestrowania banku regionalnego, jednakże przed
podjęciem przez niego działalności operacyjnej.
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Pawlak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 14 grudnia 1994 r.
o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa zadania państwa w zakresie łagodzenia skutków
bezrobocia, zatrudnienia oraz aktywizacji zawodowej bezrobotnych i innych osób
poszukujących pracy.
2. Ustawa ma zastosowanie do:
1) obywateli polskich zamieszkałych w Polsce, poszukujących i podejmujących
zatrudnienie lub inną pracę zarobkową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
oraz zatrudnienie za granicą u pracodawców zagranicznych,
2) cudzoziemców przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i
posiadających kartę stałego pobytu lub którym nadano status uchodźcy w
Rzeczypospolitej Polskiej, poszukujących i podejmujących zatrudnienie lub inną
pracę zarobkową na terytorium Polski,
3) cudzoziemców, którym dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy udzielił zgody na
zatrudnienie lub inną pracę zarobkową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Na zasadach określonych w ustawie zasiłki i inne świadczenia z tytułu
pozostawania bez pracy przysługują osobom, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2.
Art. 2. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) absolwencie - oznacza to zarejestrowanego w rejonowym urzędzie pracy w
okresie 12 miesięcy od dnia ukończenia szkoły lub nauki określonego w dyplomie,
świadectwie lub zaświadczeniu:
a) absolwenta dziennej ponadpodstawowej szkoły publicznej lub niepublicznej o
uprawnieniach szkoły publicznej albo szkoły wyższej państwowej lub
niepaństwowej,
b) absolwenta studiów podyplomowych lub doktoranckich, podjętych w okresie 6
miesięcy od dnia ukończenia szkoły wyższej,
c) absolwenta szkoły wieczorowej lub zaocznej, o której mowa pod lit. a), jeżeli
w ostatnich 12 miesiącach trwania nauki nie był zatrudniony,
d) absolwenta co najmniej 12-miesięcznego przygotowania zawodowego odbytego w
ramach Ochotniczych Hufców Pracy,
e) absolwenta dziennych kursów zawodowych, trwających co najmniej 24 miesiące,
jeżeli w okresie ostatnich 12 miesięcy ich trwania nie był zatrudniony,
f) absolwenta szkoły podstawowej specjalnej,
g) niepełnosprawnego, który uzyskał uprawnienia do wykonywania zawodu,
2) bezrobotnym - oznacza to osobę, o której mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1 i 2, nie
zatrudnioną i nie wykonującą innej pracy zarobkowej, z zastrzeżeniem art. 26
ust. 1, zdolną i gotową do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy
obowiązującego w danym zawodzie lub służbie, z zastrzeżeniem lit. g), nie uczącą
się w szkole w systemie dziennym, zarejestrowaną we właściwym dla miejsca
zameldowania (stałego lub czasowego) rejonowym urzędzie pracy, jeżeli:
a) ukończyła 18 lat, z wyjątkiem młodocianych absolwentów,
b) kobieta nie ukończyła 60 lat, a mężczyzna 65 lat,
c) nie nabyła prawa do emerytury lub renty inwalidzkiej albo po ustaniu
zatrudnienia nie pobiera świadczenia rehabilitacyjnego, zasiłku chorobowego,
macierzyńskiego lub wychowawczego,
d) nie jest właścicielem lub posiadaczem (samoistnym lub zależnym) nieruchomości
rolnej, w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, o powierzchni użytków rolnych
powyżej 2 ha przeliczeniowych albo gospodarstwa stanowiącego dział specjalny
produkcji rolnej w rozumieniu przepisów podatkowych, chyba że dochód z działów
specjalnych produkcji rolnej obliczony dla celów podatku dochodowego od osób
fizycznych nie przekracza wysokości przeciętnego dochodu z pracy w rolnictwie
nieuspołecznionym z 2 ha przeliczeniowych, ustalonego przez Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej na podstawie przepisów o podatku rolnym,
e) nie podlega ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu z tytułu stałej pracy jako
domownik w gospodarstwie rolnym o powierzchni użytków rolnych przekraczającej 2
ha przeliczeniowe lub stanowiącym dział specjalny produkcji rolnej, z którego
podatek dochodowy od osób fizycznych przekracza dochody z 2 ha przeliczeniowych,
o których mowa w lit. d),
f) nie podjęła pozarolniczej działalności gospodarczej od dnia wskazanego w
zgłoszeniu do ewidencji do dnia wyrejestrowania tej działalności albo nie
podlega - na podstawie odrębnych przepisów - obowiązkowi ubezpieczenia
społecznego lub zaopatrzenia emerytalnego,
g) jest osobą niepełnosprawną, której stan zdrowia pozwala na podjęcie
zatrudnienia co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy obowiązującego w danym
zawodzie lub służbie,
h) nie jest osobą tymczasowo aresztowaną lub nie odbywa kary pozbawienia
wolności,
3) cudzoziemcach - oznacza to osoby nie posiadające obywatelstwa polskiego,
4) dochodach - oznacza to dochody podlegające opodatkowaniu na podstawie
przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych,
5) dodatkowym miejscu pracy - oznacza to miejsce pracy utworzone dla
bezrobotnego, w wyniku udzielenia pożyczki z Funduszu Pracy,
6) klubie pracy - oznacza to zajęcia dla bezrobotnych w celu nabycia
umiejętności poszukiwania i uzyskiwania zatrudnienia,
7) koszcie szkolenia - oznacza to:
a) uprzednio uzgodnioną należność przysługującą jednostce szkoleniowej,
b) koszt ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków,
c) koszt przejazdu i zakwaterowania, jeżeli szkolenie odbywa się w innej
miejscowości niż miejsce zamieszkania bezrobotnego,
d) koszt niezbędnych badań lekarskich,
8) najniższym wynagrodzeniu - oznacza to najniższe wynagrodzenie pracowników,
ogłoszone przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" na podstawie odrębnych przepisów,
9) nielegalnym zatrudnieniu lub innej nielegalnej pracy zarobkowej - oznacza to:
a) zatrudnienie przez pracodawcę osoby bez zawarcia z nią w wymaganym terminie
umowy o pracę na piśmie,
b) niezgłoszenie osoby zatrudnionej lub wykonującej inną pracę zarobkową do
ubezpieczenia społecznego,
c) zatrudnienie lub powierzenie innej pracy zarobkowej cudzoziemcowi nie
posiadającemu karty stałego pobytu lub statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej
Polskiej bez zezwolenia lub zgody dyrektora właściwego wojewódzkiego urzędu
pracy lub na innym stanowisku albo na innych warunkach niż określone w
zezwoleniu lub zgodzie,
d) podjęcie przez cudzoziemca nie posiadającego karty stałego pobytu lub statusu
uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej bez
zgody dyrektora właściwego wojewódzkiego urzędu pracy,
10) nielegalnej działalności - oznacza to:
a) prowadzenie pośrednictwa pracy albo kierowanie obywateli polskich do pracy za
granicą bez wymaganego upoważnienia,
b) prowadzenie pośrednictwa pracy albo kierowanie obywateli polskich do pracy za
granicą u pracodawców zagranicznych, w celu osiągnięcia zysku,
11) odpowiednim zatrudnieniu - oznacza to zatrudnienie, do którego bezrobotny ma
przygotowanie zawodowe lub może je wykonywać po uprzednim szkoleniu, jeżeli
zatrudnienie jest odpowiednie ze względu na stan zdrowia bezrobotnego, a łączny
czas dojazdu do miejsca zatrudnienia i z powrotem środkami komunikacji
publicznej nie przekracza 3 godzin,
12) organach zatrudnienia - oznacza to Prezesa Krajowego Urzędu Pracy oraz
dyrektorów wojewódzkich urzędów pracy i kierowników rejonowych urzędów pracy,
13) osobie samotnie wychowującej dzieci - oznacza to osobę, o której mowa w
przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych,
14) osobie współpracującej - oznacza to osobę współpracującą w rozumieniu
przepisów o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą
oraz ich rodzin, a także przepisów o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących
pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia,
15) poszukującym pracy - oznacza to osobę nie zatrudnioną, o której mowa w art.
1 ust. 2 pkt 1 i 2, poszukującą zatrudnienia oraz osobę zatrudnioną zgłaszającą
zamiar i gotowość podjęcia zatrudnienia w wyższym wymiarze czasu pracy, albo
dodatkowego lub innego zatrudnienia, zarejestrowaną w rejonowym urzędzie pracy,
16) innej pracy zarobkowej - oznacza to wykonywanie pracy na podstawie umowy
agencyjnej, umowy zlecenia, umowy o dzieło albo w okresie członkostwa w
rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub spółdzielni kółek rolniczych (usług
rolniczych),
17) pracodawcy - oznacza to jednostkę organizacyjną, chociażby nie posiadała
osobowości prawnej, a także osobę fizyczną, jeżeli zatrudniają one pracowników,
18) pracach interwencyjnych - oznacza to zatrudnienie bezrobotnego przez
pracodawcę w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, jeżeli zatrudnienie to
nastąpiło w wyniku umowy zawartej z rejonowym urzędem pracy,
19) programach specjalnych - oznacza to działania, w celu promocji zatrudnienia,
inicjowane przez organy zatrudnienia na rzecz osób zakwalifikowanych do grup
ryzyka na lokalnych rynkach pracy,
20) przeciętnym wynagrodzeniu - oznacza to przeciętne miesięczne wynagrodzenie w
gospodarce narodowej w poprzednim kwartale od pierwszego dnia następnego
miesiąca po ogłoszeniu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski",
21) robotach publicznych - oznacza to zatrudnienie bezrobotnego w okresie nie
dłuższym niż 12 miesięcy przy wykonywaniu prac zorganizowanych przez organy
samorządu terytorialnego lub administracji rządowej i finansowanych ze środków
samorządu terytorialnego, budżetu państwa lub funduszy celowych,
22) szkoleniu - oznacza to przyuczenie do zawodu, przekwalifikowanie lub
podwyższenie kwalifikacji zawodowych,
23) zasiłku - oznacza to zasiłek dla bezrobotnych,
24) zasiłku szkoleniowym - oznacza to zasiłek wypłacany w okresie szkolenia,
25) zatrudnieniu - oznacza to wykonywanie pracy na podstawie stosunku pracy,
stosunku służbowego oraz umowy o pracę nakładczą.
2. Okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przedłuża się o czas odbywania przez
absolwenta zasadniczej służby wojskowej, nadterminowej zasadniczej służby
wojskowej, przeszkolenia wojskowego absolwentów szkół wyższych, służby wojskowej
pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego, ćwiczeń wojskowych,
okresowej służby wojskowej oraz zasadniczej służby w obronie cywilnej i służby
zastępczej.
3. Badania lekarskie, mające na celu stwierdzenie zdolności bezrobotnego do
pracy, przeprowadzają, na wniosek kierownika rejonowego urzędu pracy, lekarze
publicznych zakładów opieki zdrowotnej uprawnieni do przeprowadzania badań
lekarskich pracowników na podstawie odrębnych przepisów.
Rozdział 2
Organy zatrudnienia i rady zatrudnienia
Art. 3. 1. Krajowy Urząd Pracy jest centralnym organem administracji państwowej
i podlega Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej.
2. Prezes Krajowego Urzędu Pracy jest powoływany i odwoływany przez Prezesa Rady
Ministrów na wniosek Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, zaopiniowany przez
Naczelną Radę Zatrudnienia.
3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia,
organizację, szczegółowe zasady i zakres działania Krajowego Urzędu Pracy oraz
wojewódzkich i rejonowych urzędów pracy.
Art. 4. 1. Zadania określone w ustawie realizuje Minister Pracy i Polityki
Socjalnej przy pomocy Krajowego Urzędu Pracy oraz wojewódzkich i rejonowych
urzędów pracy, które współdziałają z organizacjami, organami i instytucjami
zajmującymi się problematyką zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu, a w
szczególności z organami samorządu terytorialnego, organizacjami związków
zawodowych, pracodawców i bezrobotnych.
2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, w zakresie objętym ustawą, koordynuje
działalność innych organów, organizacji i instytucji.
Art. 5. 1. Do zadań dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy należy w szczególności:
1) koordynowanie działalności rejonowych urzędów pracy na terenie województwa,
ustalanie liczby i zasięgu właściwości terytorialnej rejonowych urzędów pracy,
po zasięgnięciu opinii wojewody i wojewódzkiej rady zatrudnienia,
2) opracowywanie analiz i ocen dotyczących problematyki zatrudnienia w
województwie na potrzeby Ministra Pracy i Polityki Socjalnej oraz rad
zatrudnienia,
3) współdziałanie z wojewódzką radą zatrudnienia w podejmowaniu przedsięwzięć
zmierzających do zapobiegania negatywnym dla pracowników skutkom zwolnień z
pracy oraz łagodzenia tych skutków, a zwłaszcza pozyskiwania miejsc pracy i
szkolenia bezrobotnych,
4) opracowywanie propozycji do planów Funduszu Pracy oraz sprawozdań z
wykorzystania środków Funduszu,
5) ustalanie zadań dla rejonowych urzędów pracy i limitów środków Funduszu Pracy
oraz kontrolowanie ich wykonania i wykorzystania,
6) przyjmowanie zgłoszeń od osób podejmujących pracę za granicą na podstawie
umów zawieranych z pracodawcami zagranicznymi,
7) wydawanie decyzji w sprawach zatrudnienia cudzoziemców lub wykonywania przez
nich innej pracy zarobkowej,
8) organizowanie pośrednictwa pracy w skali międzywojewódzkiej,
9) wykonywanie zadań określonych w przepisach o zatrudnianiu i rehabilitacji
zawodowej osób niepełnosprawnych,
10) współdziałanie z wojewódzkim organem rządowej administracji specjalnej do
spraw oświaty w planowaniu i podejmowaniu przedsięwzięć w zakresie szkolenia
bezrobotnych oraz w organizowaniu kształcenia zawodowego,
11) realizacja zadań określonych w przepisach o służbie zastępczej,
12) realizacja zadań wynikających z przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych
w razie niewypłacalności pracodawcy,
13) organizowanie i koordynowanie usług poradnictwa zawodowego oraz rozwoju
informacji zawodowej na terenie województwa, a także wspieranie działalności
klubów pracy,
14) realizacja zadań w zakresie kontroli przestrzegania przepisów ustawy,
15) inicjowanie oraz koordynowanie realizacji programów specjalnych.
2. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy wydaje decyzje o:
1) odstąpieniu od żądania zwrotu części lub całości nienależnie pobranego
świadczenia,
2) odroczeniu spłaty lub umorzeniu części lub całości pożyczki udzielonej
bezrobotnemu z Funduszu Pracy, z zastrzeżeniem art. 18 ust. 4.
Art. 6. 1. Do zadań kierownika rejonowego urzędu pracy należy w szczególności:
1) udzielanie pomocy bezrobotnym i innym osobom poszukującym pracy w znalezieniu
pracy, a także pracodawcom w pozyskiwaniu pracowników,
2) podejmowanie działań zmierzających do zapobiegania negatywnym skutkom
zwolnień z pracy oraz do łagodzenia tych skutków, a zwłaszcza pozyskiwania
odpowiednich miejsc pracy, oraz organizowanie szkolenia,
3) rejestrowanie bezrobotnych i innych osób poszukujących pracy, przedstawianie
im propozycji zatrudnienia lub propozycji szkolenia, propozycji prac
interwencyjnych i robót publicznych, a w razie braku takich możliwości
wypłacanie uprawnionym zasiłków,
4) inicjowanie i finansowanie szkoleń,
5) inicjowanie tworzenia dodatkowych miejsc pracy oraz udzielanie pomocy
bezrobotnym w podejmowaniu działalności na własny rachunek,
6) inicjowanie i finansowanie:
a) prac interwencyjnych,
b) robót publicznych,
c) zatrudnienia absolwentów,
7) prowadzenie poradnictwa zawodowego oraz informacji zawodowej dla bezrobotnych
i innych osób poszukujących pracy,
8) wykonywanie kontroli w zakresie przestrzegania przepisów ustawy,
9) refundowanie wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne młodocianych
pracowników, zatrudnionych na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania
zawodowego,
10) finansowanie dodatków i premii przysługujących pracownikom za wykonywanie
obowiązków opiekunów praktyk uczniowskich,
11) wydawanie biletów kredytowych osobom skierowanym do pracy poza miejscem
stałego zamieszkania,
12) współdziałanie z rejonowymi radami zatrudnienia w zakresie przeciwdziałania
negatywnym skutkom bezrobocia, a w szczególności przy rozdziale środków
finansowych z Funduszu Pracy,
13) inicjowanie i wspieranie działalności klubów pracy,
14) realizacja programów specjalnych.
2. Kierownik rejonowego urzędu pracy wydaje decyzje o:
1) uznaniu lub odmowie uznania danej osoby za bezrobotną oraz o utracie statusu
osoby bezrobotnej,
2) przyznaniu, odmowie przyznania, wstrzymaniu, wznowieniu wypłaty oraz utracie
prawa do zasiłku lub zasiłku szkoleniowego,
3) obowiązku zwrotu przez bezrobotnego nienależnie pobranego zasiłku, zasiłku
szkoleniowego lub kosztów szkolenia,
4) odroczeniu zwrotu lub rozłożeniu na raty nienależnie pobranego świadczenia,
5) umorzeniu części pożyczki udzielonej z Funduszu Pracy.
Art. 7. 1. Naczelna Rada Zatrudnienia jest organem opiniodawczo-doradczym
Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawach zatrudnienia.
2. Do zakresu działania Naczelnej Rady Zatrudnienia należy w szczególności:
1) inspirowanie przedsięwzięć zmierzających do pełnego i racjonalnego
zatrudnienia,
2) opiniowanie planów Funduszu Pracy oraz rocznych sprawozdań z działalności
tego Funduszu,
3) wydawanie opinii w sprawach, o których mowa w art. 57 ust. 1 pkt 21-23,
4) opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących zatrudnienia oraz
wnioskowanie w sprawie wydania lub zmiany obowiązujących przepisów,
5) współdziałanie z wojewódzkimi radami zatrudnienia,
6) przedstawianie Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej okresowych informacji o
swojej działalności oraz o działalności wojewódzkich i rejonowych rad
zatrudnienia.
Art. 8. 1. Wojewódzkie rady zatrudnienia są organami opiniodawczo-doradczymi
wojewodów.
2. Do zakresu działania wojewódzkich rad zatrudnienia należy w szczególności:
1) inspirowanie przedsięwzięć zmierzających do pełnego i racjonalnego
zatrudnienia w województwie,
2) ocena racjonalności gospodarki środkami Funduszu Pracy,
3) opiniowanie projektów planów finansowych, opracowywanych przez wojewódzkie
urzędy pracy, oraz sprawozdań z ich wykonania,
4) opiniowanie kierunków kształcenia, szkolenia zawodowego oraz zatrudnienia w
województwie,
5) opiniowanie liczby i zasięgu terytorialnego rejonowych urzędów pracy na
terenie województwa,
6) opiniowanie kryteriów wydawania decyzji w sprawach zatrudnienia cudzoziemców
lub wykonywania przez nich innej pracy zarobkowej na terenie województwa,
7) ocenianie okresowych sprawozdań z działalności wojewódzkich urzędów pracy
oraz przedstawianie Naczelnej Radzie Zatrudnienia okresowych sprawozdań i
wniosków w sprawach zatrudnienia,
8) opiniowanie kryteriów przyznawania i umarzania pożyczek z Funduszu Pracy,
9) opiniowanie kandydatów na stanowisko dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy
oraz wnioskowanie o jego odwołanie,
10) delegowanie przedstawiciela do komisji konkursowej w przypadku powoływania
dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy w drodze konkursu.
Art. 9. 1. Rejonowe rady zatrudnienia są organami opiniodawczo-doradczymi
kierowników rejonowych urzędów rządowej administracji ogólnej.
2. Do zakresu działania rejonowych rad zatrudnienia stosuje się odpowiednio
przepisy art. 8 ust. 2 pkt 1-4 i 7-10.
Art. 10. 1. Naczelna Rada Zatrudnienia składa się z 24 osób, powoływanych w
równych częściach spośród przedstawicieli reprezentatywnych organizacji
związkowych, organizacji pracodawców, organów administracji rządowej oraz
samorządu terytorialnego.
2. Wojewódzkie rady zatrudnienia składają się z 16 osób, powoływanych w równych
częściach spośród przedstawicieli działających na terenie danego województwa
organizacji związków zawodowych, organizacji pracodawców, organów administracji
rządowej oraz samorządu terytorialnego. Przewodniczącym wojewódzkiej rady
zatrudnienia jest wojewoda.
3. Rejonowe rady zatrudnienia składają się z 12 osób, powoływanych w równych
częściach spośród przedstawicieli działających na terenie rejonu organizacji
związków zawodowych, organizacji pracodawców, organów administracji rządowej
oraz samorządu terytorialnego. Przewodniczącym rejonowej rady zatrudnienia jest
kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej.
4. Członków Naczelnej Rady Zatrudnienia i wojewódzkich rad zatrudnienia powołuje
Minister Pracy i Polityki Socjalnej, natomiast członków rejonowych rad
zatrudnienia powołuje wojewoda spośród kandydatów zgłoszonych przez organy i
organizacje, o których mowa w ust. 1-3.
5. Członek rady zatrudnienia może zostać odwołany:
1) na wniosek organu lub organizacji, która zgłosiła kandydaturę członka rady,
2) z inicjatywy odpowiednio Ministra Pracy i Polityki Socjalnej oraz wojewody,
po zasięgnięciu opinii organu lub organizacji, które zgłosiły kandydaturę
członka rady.
6. Kadencja rad zatrudnienia trwa 4 lata.
7. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia,
organizację oraz tryb działania rad zatrudnienia oraz zasady, na jakich mogą
uczestniczyć w posiedzeniach rad zatrudnienia przedstawiciele nauki oraz innych
organów, organizacji i instytucji nie reprezentowanych w radach zatrudnienia.
8. Pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownika od pracy w celu wzięcia udziału
w posiedzeniach rady zatrudnienia. Za czas zwolnienia pracownik zachowuje prawo
do wynagrodzenia ustalonego według zasad obowiązujących przy obliczaniu
wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy. Koszty wynagrodzenia ponoszone przez
pracodawcę mogą być refundowane z Funduszu Pracy.
9. Na wniosek członków rad zatrudnienia zamieszkałych poza miejscem obrad rady
koszty przejazdów publicznymi środkami komunikacji finansowane są ze środków
Funduszu Pracy.
10. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady refundacji kosztów, o których mowa w ust. 8 i 9.
Rozdział 3
Zasady i formy przeciwdziałania bezrobociu oraz łagodzenia jego skutków
Art. 11. Organy zatrudnienia realizują zadania państwa w zakresie zatrudnienia,
przeciwdziałania bezrobociu i łagodzenia jego skutków.
Art. 12. 1. Pośrednictwo pracy polega na udzielaniu pomocy bezrobotnym i innym
osobom poszukującym pracy w uzyskaniu odpowiedniego zatrudnienia oraz
pracodawcom w znalezieniu odpowiednich pracowników.
2. Pośrednictwo pracy prowadzą rejonowe urzędy pracy. Pośrednictwo pracy jest
wykonywane nieodpłatnie i opiera się na następujących zasadach:
1) dostępności usług pośrednictwa dla wszystkich osób poszukujących pracy oraz
dla pracodawców,
2) dobrowolności - oznaczającej wolne od przymusu korzystanie z usług
pośrednictwa pracy przez poszukujących pracy,
3) równości - oznaczającej obowiązek rejonowych urzędów pracy udzielania
wszystkim poszukującym pracy pomocy w znalezieniu zatrudnienia, bez względu na
ich narodowość, przynależność do organizacji politycznych, społecznych, na płeć,
wyznanie i inne okoliczności,
4) jawności - oznaczającej, że każde wolne miejsce pracy zgłoszone do urzędu
podawane jest do wiadomości poszukującym pracy.
3. Pracodawcy mają obowiązek na bieżąco informować rejonowe urzędy pracy,
właściwe dla siedziby pracodawcy, o wolnych miejscach pracy lub miejscach
przygotowania zawodowego.
4. Pracodawca przed zatrudnieniem pracownika obowiązany jest uzyskać od niego
oświadczenie o pozostawaniu lub niepozostawaniu w rejestrze bezrobotnych.
5. Pracodawca obowiązany jest zawiadomić w formie pisemnej w ciągu 7 dni
właściwy rejonowy urząd pracy o zatrudnieniu osoby zarejestrowanej jako
bezrobotna lub o powierzeniu jej innej pracy zarobkowej.
Art. 13. 1. Rejonowe urzędy pracy rejestrują bezrobotnych i inne osoby
poszukujące pracy oraz prowadzą karty rejestracyjne tych osób.
2. Bezrobotni mają obowiązek zgłaszania się do właściwego rejonowego urzędu
pracy w wyznaczonych terminach w celu potwierdzenia swej gotowości do podjęcia
pracy i uzyskania informacji o możliwościach zatrudnienia lub szkolenia.
3. Kierownik rejonowego urzędu pracy, z zastrzeżeniem art. 27 ust 3, pozbawia
statusu bezrobotnego osobę, która:
1) nie spełnia warunków, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2,
2) uzyskała w miesiącu dochód w wysokości połowy najniższego wynagrodzenia lub
wyższy,
3) otrzymała pożyczkę z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej lub
rolniczej,
4) trzykrotnie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny, w okresie 6 miesięcy,
przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia albo wykonywania prac
interwencyjnych lub robót publicznych; pozbawienie statusu bezrobotnego
następuje na okres 6 miesięcy,
5) nie stawiła się w rejonowym urzędzie pracy w wyznaczonym terminie i nie
powiadomiła o uzasadnionej przyczynie tego niestawiennictwa; pozbawienie statusu
bezrobotnego następuje po upływie 14 dni od wyznaczonego terminu stawienia się w
rejonowym urzędzie pracy,
6) odmówiła poddania się badaniom lekarskim mającym na celu ustalenie zdolności
do pracy,
7) na wniosek bezrobotnego.
Art. 14. Rejonowe urzędy pracy w razie braku możliwości zapewnienia bezrobotnym
odpowiedniego zatrudnienia:
1) inicjują i finansują szkolenie bezrobotnych oraz przyznają i wypłacają
zasiłki szkoleniowe,
2) inicjują organizowanie dodatkowych miejsc pracy i udzielają pracodawcom
pomocy finansowej w zakresie określonym w ustawie,
3) inicjują oraz finansują, w zakresie ustalonym w ustawie, prace interwencyjne,
a także roboty publiczne,
4) udzielają pożyczek z Funduszu Pracy na podjęcie działalności na własny
rachunek,
5) przyznają i wypłacają zasiłki,
6) aktywizują bezrobotnych w ramach programów specjalnych oraz w ramach zajęć w
klubach pracy.
Art. 15. 1. Rejonowy urząd pracy inicjuje szkolenie bezrobotnych w celu
zwiększenia ich szans na uzyskanie zatrudnienia, podwyższenia dotychczasowych
kwalifikacji zawodowych lub zwiększenia aktywności zawodowej, a w szczególności
w razie:
1) braku kwalifikacji zawodowych,
2) konieczności zmiany kwalifikacji w związku z brakiem propozycji odpowiedniego
zatrudnienia,
3) utraty zdolności do wykonywania pracy w dotychczas wykonywanym zawodzie.
2. Rejonowy urząd pracy kieruje bezrobotnego na wskazane przez niego szkolenie,
jeżeli zostanie uprawdopodobnione, że szkolenie to zapewni uzyskanie pracy,
koszt tego szkolenia nie przekroczy dwukrotnego przeciętnego wynagrodzenia, a
także spełniony jest przynajmniej jeden z warunków, o których mowa w ust. 1.
3. Szkolenie powinno trwać nie dłużej niż 6 miesięcy, a w przypadkach
uzasadnionych programem szkolenia w danym zawodzie - nie dłużej niż 12 miesięcy.
4. Skierowanie na szkolenie może być poprzedzone określeniem przez doradcę
zawodowego rejonowego urzędu pracy predyspozycji bezrobotnego do wykonywania
zawodu, który uzyska w wyniku szkolenia, oraz, w uzasadnionych przypadkach,
skierowaniem na specjalistyczne badania lekarskie.
5. Na wniosek pracodawcy, który zatrudnia co najmniej 50 pracowników, rejonowy
urząd pracy, po zasięgnięciu opinii rejonowej rady zatrudnienia, może
zrefundować z Funduszu Pracy koszty szkolenia pracowników, do wysokości 50%, nie
więcej jednak niż do wysokości przeciętnego wynagrodzenia na jedną osobę, jeżeli
po ukończeniu szkolenia zostaną zatrudnieni zgodnie z kierunkiem odbytego
szkolenia przez tego pracodawcę na innych stanowiskach pracy przez okres co
najmniej 12 miesięcy.
6. Pracodawca, który nie spełnił warunku, o którym mowa w ust. 5, obowiązany
jest do zwrotu kosztów szkolenia finansowanych ze środków Funduszu Pracy.
Art. 16. 1. Zasiłek szkoleniowy przysługuje bezrobotnemu w okresie odbywania
szkolenia, jeżeli w dniu jego rozpoczęcia miał prawo do zasiłku. Jeżeli prawo do
zasiłku powstałoby w okresie odbywania szkolenia, zasiłek szkoleniowy
przysługuje od dnia nabycia tego prawa.
2. Wysokość zasiłku szkoleniowego wynosi 115% zasiłku.
3. W przypadku skierowania bezrobotnego na szkolenie, koszty tego szkolenia są
finansowane z Funduszu Pracy, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Bezrobotny, który z własnej winy nie ukończył szkolenia, jest obowiązany do
zwrotu kosztów szkolenia, chyba że powodem nieukończenia szkolenia było podjęcie
zatrudnienia.
5. Osobom pobierającym zasiłki szkoleniowe przysługują, na zasadach
przewidzianych dla pracowników:
1) zasiłki porodowe, rodzinne, pielęgnacyjne i pogrzebowe,
2) świadczenia z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych powstałych w
okresie szkolenia,
3) świadczenia zakładów opieki zdrowotnej, które są udzielane na podstawie wpisu
w legitymacji ubezpieczeniowej, dokonywanego przez rejonowy urząd pracy.
6. Zasiłki szkoleniowe przysługują również za udokumentowane okresy niezdolności
do pracy, za które przysługiwałyby zasiłki z ubezpieczenia społecznego w razie
choroby i macierzyństwa.
7. Zasiłki, o których mowa w ust. 5 pkt 1, oraz zasiłki szkoleniowe wypłacane na
warunkach określonych w ust. 6 podlegają rozliczeniu przez rejonowe urzędy pracy
w ciężar składek na ubezpieczenie społeczne, w trybie przewidzianym dla tych
składek.
8. Świadczenia, o których mowa w ust. 5 pkt 2, z wyjątkiem renty inwalidzkiej
lub rodzinnej, wypłacane są przez rejonowy urząd pracy na podstawie orzeczenia
komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, po sporządzeniu
protokołu okoliczności i przyczyn wypadku przez zespół powypadkowy jednostki
szkolącej lub po stwierdzeniu przez państwowego inspektora sanitarnego choroby
zawodowej. Świadczenia te rozliczane są w ciężar składek na ubezpieczenie
społeczne, w trybie przewidzianym dla tych składek.
9. Świadczenia określone w ust. 5 pkt 3 przysługują także członkowi rodziny
osoby pobierającej zasiłek szkoleniowy na zasadach przewidzianych dla członków
rodzin pracowników, na podstawie wpisu w legitymacji ubezpieczeniowej,
dokonywanego przez rejonowy urząd pracy.
10. Rejonowy urząd pracy może sfinansować ze środków Funduszu Pracy w części lub
w całości koszty szkolenia pracowników będących w okresie wypowiedzenia,
zwalnianych z przyczyn dotyczących zakładu pracy.
Art. 17. 1. Poradnictwo zawodowe polega na udzieleniu bezrobotnym i innym osobom
poszukującym pracy pomocy w wyborze odpowiedniego zawodu i miejsca zatrudnienia
oraz pracodawcom w doborze kandydatów do pracy na stanowiska wymagające
szczególnych predyspozycji psychofizycznych.
2. Poradnictwo zawodowe kieruje się następującymi zasadami:
1) dostępności usług dla wszystkich osób bezrobotnych i innych osób
poszukujących pracy oraz dla pracodawców,
2) dobrowolności korzystania z usług poradnictwa zawodowego,
3) równości w korzystaniu z usług poradnictwa zawodowego bez względu na
narodowość, płeć, wyznanie, przynależność do organizacji politycznych i
społecznych oraz inne okoliczności,
4) swobody wyboru zawodu i miejsca zatrudnienia,
5) bezpłatności korzystania z usług poradnictwa zawodowego,
6) poufności i ochrony danych osobistych bezrobotnych i innych osób
poszukujących pracy, korzystających z usług poradnictwa zawodowego.
3. Poradnictwo zawodowe prowadzą rejonowe urzędy pracy.
4. Poradnictwo zawodowe świadczone jest w formie porad indywidualnych i
grupowych.
5. Porady indywidualne mogą być poprzedzone specjalistycznymi badaniami
lekarskimi i psychologicznymi. Koszty badań nie obciążają bezrobotnego i innych
osób poszukujących pracy.
6. Przeprowadzenie badań, o których mowa w ust. 5, może nastąpić wyłącznie za
zgodą bezrobotnego lub innej osoby poszukującej pracy.
Art. 18. 1. Rejonowy urząd pracy może udzielać z Funduszu Pracy pożyczek:
1) pracodawcom na zorganizowanie dodatkowych miejsc pracy dla bezrobotnych
skierowanych na te miejsca,
2) jednorazowo bezrobotnym oraz pracownikom w okresie wypowiedzenia, zwalnianym
z pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, na podjęcie działalności
gospodarczej lub rolniczej, z wyjątkiem zakupu ziemi.
2. Wysokość pożyczki nie może przekraczać dwudziestokrotnego przeciętnego
wynagrodzenia; w razie pożyczki na zorganizowanie dodatkowych miejsc pracy
wysokość ta dotyczy utworzenia jednego miejsca pracy.
3. Pracodawca, któremu udzielono pożyczki, jest zobowiązany do zorganizowania
dodatkowych miejsc pracy w terminach określonych w umowie pożyczki i
zatrudniania skierowanych bezrobotnych przez okres co najmniej 24 miesięcy.
4. Pożyczka dla osób, o których mowa w ust. 1 pkt 2, może być umorzona na
wniosek pożyczkobiorcy przez kierownika rejonowego urzędu pracy do wysokości
50%, pod warunkiem prowadzenia działalności przez okres co najmniej 24 miesięcy
oraz po spełnieniu innych warunków określonych w umowie.
5. Warunki udzielania pożyczek, wysokość stopy procentowej oraz warunki spłaty
określa się w umowie zawieranej przez rejonowy urząd pracy z pożyczkobiorcą.
6. Wykazy pracodawców i osób, którym udzielono pożyczki, podawane są do
wiadomości publicznej w rejonowym urzędzie pracy.
7. Przepisy ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2, 3, 5 i 6 stosuje się odpowiednio do
jednoosobowego podmiotu gospodarczego w rozumieniu przepisów o działalności
gospodarczej, zwanego dalej "jednoosobowym podmiotem gospodarczym", jeżeli
zamierza zatrudnić pracownika.
8. W przypadkach szczególnie uzasadnionych trudną sytuacją materialną osoby, o
której mowa w ust. 1 pkt 2, dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy po zasięgnięciu
opinii kierownika rejonowego urzędu pracy oraz rejonowej rady zatrudnienia może,
na wniosek pożyczkobiorcy, odroczyć termin spłaty pożyczki albo umorzyć jej
spłatę w części lub w całości.
9. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady udzielania pożyczek, wysokość stopy procentowej oraz warunki
spłat, o których mowa w ust. 5.
Art. 19. 1. Rejonowy urząd pracy zwraca pracodawcy, który zatrudnił w ramach
prac interwencyjnych na okres do 6 miesięcy skierowanych bezrobotnych, część
kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody i zasiłki z ubezpieczenia
społecznego oraz składki na ubezpieczenie społeczne skierowanych bezrobotnych w
wysokości uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak kwoty ustalonej jako
iloczyn liczby zatrudnionych w miesiącu w przeliczeniu na pełny wymiar czasu
pracy oraz 36% przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w ostatnim dniu
zatrudnienia każdego rozliczanego miesiąca i składki na ubezpieczenie społeczne
od refundowanego wynagrodzenia.
2. Rejonowy urząd pracy może dokonywać, w zakresie i na zasadach określonych w
ust. 1, zwrotu poniesionych przez pracodawcę kosztów, z tytułu zatrudnienia do
12 miesięcy skierowanych bezrobotnych w ramach prac interwencyjnych, w wysokości
uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak najniższego wynagrodzenia i
składki na ubezpieczenie społeczne od refundowanego wynagrodzenia za każdego
bezrobotnego, jeżeli refundacja obejmuje koszty poniesione za co drugi miesiąc
ich zatrudnienia.
3. Jeżeli pracodawca bezpośrednio po zakończeniu prac interwencyjnych trwających
co najmniej 6 miesięcy zatrudniał skierowanego bezrobotnego przez okres dalszych
6 miesięcy, zawierając po upływie tego okresu umowę o pracę na czas nie
określony w pełnym wymiarze czasu pracy, rejonowy urząd pracy może przyznać
pracodawcy jednorazową refundację wynagrodzenia w wysokości uprzednio
uzgodnionej, nie wyższej jednak niż 150% przeciętnego wynagrodzenia
obowiązującego w dniu spełnienia tego warunku.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do jednoosobowego podmiotu
gospodarczego, jeżeli zamierza zatrudnić bezrobotnego w ramach prac
interwencyjnych.
5. Rejonowy urząd pracy, kierując bezrobotnego do prac interwencyjnych, ma
obowiązek wziąć pod uwagę jego wiek, stan zdrowia oraz rodzaje uprzednio
wykonywanej pracy.
Art. 20. 1. Rejonowy urząd pracy zwraca organizatorowi robót publicznych, który
zatrudniał skierowanych bezrobotnych przez okres do 6 miesięcy, część kosztów
poniesionych na wynagrodzenia, nagrody, zasiłki z ubezpieczenia społecznego oraz
składki na ubezpieczenie społeczne bezrobotnych w wysokości uprzednio
uzgodnionej, nie przekraczającej jednak kwoty ustalonej jako iloczyn liczby
zatrudnionych w miesiącu w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy oraz 75%
przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w ostatnim dniu zatrudnienia każdego
rozliczanego miesiąca i składki na ubezpieczenie społeczne od refundowanego
wynagrodzenia.
2. Rejonowy urząd pracy może dokonywać, w zakresie i na zasadach określonych w
ust. 1, zwrotu poniesionych przez organizatora robót publicznych kosztów, z
tytułu zatrudnienia do 12 miesięcy skierowanych bezrobotnych, w wysokości
uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak przeciętnego wynagrodzenia i
składki na ubezpieczenie społeczne od refundowanego wynagrodzenia za każdego
bezrobotnego, jeżeli refundacja obejmuje koszty poniesione za co drugi miesiąc
ich zatrudnienia.
3. Na wniosek organizatora robót publicznych kierownik rejonowego urzędu pracy
może przyznawać zaliczki ze środków Funduszu Pracy na poczet wypłat wynagrodzeń
oraz składki na ubezpieczenie społeczne.
4. Na wniosek organizatora robót publicznych, w rejonach administracyjnych
(gminach) zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, dyrektor
wojewódzkiego urzędu pracy, po uzyskaniu opinii rejonowej rady zatrudnienia,
może wyrazić zgodę na refundowanie do 50% rzeczowych kosztów organizacji robót
publicznych, jednakże w wysokości nie wyższej niż 25% kwoty wynagrodzeń i
składek na ubezpieczenie społeczne bezrobotnych, finansowanych z Funduszu Pracy.
5. Przepis art. 19 ust. 5 stosuje się odpowiednio.
Art. 21. 1. Rejonowy urząd pracy zwraca organowi samorządu terytorialnego, który
zatrudnił skierowanego bezrobotnego w ramach robót publicznych trwających nie
dłużej niż 7 dni w miesiącu, wynagrodzenie w wysokości jednej dwudziestej piątej
najniższego wynagrodzenia wraz ze składką na ubezpieczenie społeczne za każdy
dzień zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy.
2. Przepis art. 19 ust. 5 stosuje się odpowiednio.
Art. 22. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych oraz
przyznawania zaliczek i finansowania rzeczowych kosztów organizacji robót
publicznych.
Art. 23. 1. Prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnemu za każdy dzień
kalendarzowy po dniu zarejestrowania się we właściwym rejonowym urzędzie pracy,
z zastrzeżeniem art. 25 ust. 2 i art. 27, jeżeli:
1) nie ma dla niego propozycji odpowiedniego zatrudnienia, propozycji szkolenia,
skierowania do prac interwencyjnych, robót publicznych lub na utworzone
dodatkowe miejsce pracy oraz
2) w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania, łącznie przez
okres co najmniej 180 dni:
a) był zatrudniony co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy obowiązującego w
danym zawodzie lub służbie albo osiągał wynagrodzenie co najmniej w wysokości
połowy najniższego wynagrodzenia, z wyłączeniem okresu urlopu bezpłatnego
trwającego dłużej niż jeden miesiąc, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 2,
b) wykonywał pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą, jeżeli osiągał z tego
tytułu dochód w wysokości co najmniej połowy najniższego wynagrodzenia,
c) był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego,
d) wykonywał pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo też
współpracował przy wykonywaniu tych umów, jeżeli podstawa wymiaru składki na
ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy wynosiła co najmniej połowę najniższego
wynagrodzenia,
e) podlegał ubezpieczeniu społecznemu lub zaopatrzeniu emerytalnemu z tytułu
prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej lub współpracy, jeżeli
podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne
i Fundusz Pracy wynosiła co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia,
f) wykonywał pracę w okresie tymczasowego aresztowania lub odbywania kary
pozbawienia wolności, jeżeli podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne
i Fundusz Pracy wynosiła co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia,
g) wykonywał pracę w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub spółdzielni kółek
rolniczych (usług rolniczych), będąc członkiem tej spółdzielni, jeżeli podstawa
wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy wynosiła co najmniej
połowę najniższego wynagrodzenia,
h) opłacał składkę na Fundusz Pracy w związku z zatrudnieniem za granicą lub u
pracodawcy zagranicznego.
2. Do 180 dni, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się również okresy:
1) zasadniczej służby wojskowej, nadterminowej zasadniczej służby wojskowej,
przeszkolenia wojskowego absolwentów szkół wyższych, służby wojskowej pełnionej
w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego, ćwiczeń wojskowych, okresowej
służby wojskowej oraz zasadniczej służby w obronie cywilnej i służby zastępczej,
2) okresy urlopów bezpłatnych udzielanych dla opiekujących się małymi dziećmi
oraz wychowawczych zaliczanych do okresów zatrudnienia na podstawie odrębnych
przepisów,
3) pobierania renty inwalidzkiej, świadczenia rehabilitacyjnego lub - po ustaniu
zatrudnienia - zasiłku chorobowego, macierzyńskiego albo zasiłku opiekuńczego,
4) nie wymienione w ust. 1 pkt 2, za które opłacana była składka na
ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne i Fundusz Pracy, której
podstawa wymiaru wynosiła co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia.
3. Warunków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do bezrobotnych
absolwentów zarejestrowanych po raz pierwszy.
4. Prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnym zwolnionym z zakładów karnych i
aresztów śledczych, zarejestrowanym w okresie 3 miesięcy od dnia zwolnienia,
jeżeli suma okresów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i w ust. 2, przypadających w
okresie 12 miesięcy przed pozbawieniem wolności, oraz wykonywania pracy w
okresie pozbawienia wolności wynosiła co najmniej 180 dni. W przypadku
pobierania zasiłków w trakcie przerw w odbywaniu kary, przepis art. 25 ust. 11
stosuje się odpowiednio.
5. W razie równoczesnego spełnienia kilku warunków uprawniających do zasiłku,
bezrobotnemu przysługuje wybór podstawy jego przyznania.
Art. 24. 1. Wysokość zasiłku wynosi 36% przeciętnego wynagrodzenia, z
zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz ust. 5.
2. Absolwentom przysługuje zasiłek w wysokości:
1) 12% przeciętnego wynagrodzenia - w przypadku młodocianych, do czasu
osiągnięcia pełnoletności,
2) 28% przeciętnego wynagrodzenia - w przypadku pełnoletnich.
3. Bezrobotnemu, z którym rozwiązany został stosunek pracy z przyczyn
dotyczących zakładu pracy, przysługuje zasiłek w wysokości 75% wynagrodzenia
obliczonego według zasad dotyczących obliczania podstawy wymiaru emerytury,
określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin,
jednakże w kwocie nie niższej od najniższego wynagrodzenia. Zasiłek podlega
waloryzowaniu na zasadach przewidzianych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym
pracowników i ich rodzin.
4. Zasiłek, o którym mowa w ust. 3, przysługuje osobie, która ukończyła lub
ukończy wiek 55 lat kobieta, 60 lat mężczyzna w roku kalendarzowym, w którym
rozwiązano stosunek pracy lub stosunek służbowy, i posiada co najmniej minimalny
okres zatrudnienia uprawniający do emerytury, jeżeli dla tej osoby nie ma
propozycji odpowiedniego zatrudnienia.
5. W razie rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn
dotyczących zakładu pracy z osobami, o których mowa w art. 25 ust. 4 pkt 1-3,
zamieszkałymi w dniu rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego w
rejonach administracyjnych (gminach) uznanych za zagrożone szczególnie wysokim
bezrobociem strukturalnym, wysokość zasiłku wynosi 52% przeciętnego
wynagrodzenia; zasiłek ten nie może być jednak wyższy od zasiłku, o którym mowa
w ust. 3, oraz nie może być niższy od najniższego wynagrodzenia.
6. W rejonach administracyjnych (gminach), które utraciły status rejonu
zagrożonego szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, przepis ust. 5
stosuje się odpowiednio przez okres 12 miesięcy od dnia utraty tego statusu.
7. Zasiłki wypłaca się w okresach miesięcznych z dołu. Zasiłek ustala się
dzieląc kwotę przysługującego zasiłku przez 30 dni i mnożąc przez liczbę dni
kalendarzowych przypadających w okresie, za który przysługuje zasiłek.
8. Uprawnionym do zasiłku lub zasiłku szkoleniowego przysługują odsetki, jeżeli
rejonowy urząd pracy, z przyczyn niezależnych od bezrobotnego, nie wypłacił
zasiłku w terminie.
Art. 25. 1. Okres pobierania zasiłku nie może przekraczać 12 miesięcy, z
zastrzeżeniem ust. 2-9.
2. Bezrobotnym absolwentom przysługuje zasiłek za okres od pierwszego dnia
czwartego miesiąca po zarejestrowaniu się w rejonowym urzędzie pracy do końca
dwunastego miesiąca od dnia określonego w dyplomie, świadectwie lub
zaświadczeniu jako data ukończenia szkoły albo nauki.
3. Bezrobotni, którzy nabyli prawo do zasiłku, a okresy ich zatrudnienia, innej
pracy zarobkowej lub działalności oraz okresy wymienione w art. 23 ust. 1 pkt 2
oraz w ust. 2 pkt 1, 2 i 4 wynosiły łącznie do dnia rejestracji co najmniej 25
lat dla kobiet i 30 lat dla mężczyzn, zachowują prawo do zasiłku przez okres do
18 miesięcy.
4. Bezrobotni, którzy nabyli prawo do zasiłku, zachowują do niego prawo do czasu
uzyskania uprawnień emerytalnych, jeżeli:
1) okresy ich zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności oraz okresy
wymienione w art. 23 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 pkt 1, 2 i 4 do dnia rejestracji
wynosiły łącznie co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn,
2) w okresach wymienionych w ust. 3 wykonywali prace uznane w przepisach
emerytalnych za zatrudnienie w szczególnych warunkach lub w szczególnym
charakterze przez okres co najmniej 15 lat,
3) osiągnęły wiek co najmniej 58 lat kobieta i 63 lata mężczyzna, jeżeli z
chwilą ukończenia wieku odpowiednio 60 i 65 lat spełniać będą warunki do
uzyskania emerytury, lub
4) spełniają warunki wymienione w art. 24 ust. 3 i 4.
5. W razie urodzenia dziecka przez kobietę pobierającą zasiłek w okresie, o
którym mowa w ust. 1-3, lub w ciągu miesiąca po jego zakończeniu, okres ten
ulega przedłużeniu o czas, przez który przysługiwałby jej, zgodnie z odrębnymi
przepisami, zasiłek macierzyński.
6. Prawo do zasiłku do czasu otrzymania i przyjęcia propozycji odpowiedniego
zatrudnienia, wykonywania prac interwencyjnych lub robót publicznych zachowuje,
na warunkach określonych w ustawie, bezrobotny, który ma na utrzymaniu co
najmniej jedno dziecko, na które przysługuje zasiłek rodzinny, jeżeli:
1) bezrobotny jest osobą samotnie wychowującą dzieci i utracił prawo do zasiłku
z powodu upływu okresu jego pobierania lub
2) małżonek bezrobotnego jest również bezrobotny i oboje utracili prawo do
zasiłku z powodu upływu okresu jego pobierania.
7. Okres pobierania zasiłku przedłuża się o jeden miesiąc, jeżeli bezrobotny
ukończył szkolenie, na które został skierowany w ostatnim miesiącu posiadania
prawa do zasiłku, i szkolenie trwało co najmniej 14 dni.
8. Okres pobierania zasiłku, o którym mowa w ust. 1-3, 5 i 7, ulega skróceniu o
czas nieprzysługiwania zasiłku z przyczyn wymienionych w art. 27 ust. 1 pkt 1-3
oraz o okres pobierania zasiłku szkoleniowego w przypadku nieukończenia
szkolenia z własnej winy.
9. Prawo do zasiłku, o którym mowa w ust. 6, wygasa z dniem nieuzasadnionej
odmowy przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia, wykonywania prac
interwencyjnych lub robót publicznych przez pobierającego zasiłek lub jego
małżonka, a także utraty statusu bezrobotnego.
10. Do bezrobotnych, o których mowa w ust. 4, nie stosuje się przepisu art. 13
ust. 2. Bezrobotni ci mają jednak obowiązek zgłaszania się na wezwanie do
właściwego rejonowego urzędu pracy wystosowane w celu przedłożenia propozycji
zatrudnienia oraz przedstawiania raz w miesiącu oświadczenia o uzyskiwanych
dochodach. Przepis art. 27 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
11. Bezrobotny, który w okresie pobierania zasiłku lub zasiłku szkoleniowego
podjął zatrudnienie lub inną pracę zarobkową, uzyskując dochód w wysokości co
najmniej połowy najniższego wynagrodzenia w okresie miesiąca, lecz nie
przepracował 180 dni z przyczyn leżących po stronie pracodawcy i zarejestrował
się w ciągu 7 dni od dnia ustania zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej,
ponownie nabywa prawo do zasiłku:
1) na okres, o którym mowa w ust. 1-3, 5 i 7, pomniejszony o okres pobierania
zasiłku przed utratą statusu bezrobotnego,
2) o którym mowa w ust. 4 i 6.
12. Osoba, która utraciła na okres nie dłuższy niż 180 dni status bezrobotnego,
a w dniu kolejnej rejestracji spełnia warunki określone w art. 23, uzyskuje
prawo do zasiłku na okres pomniejszony o poprzedni okres pobierania zasiłku.
Art. 26. 1. Zachowuje status bezrobotnego oraz prawo do zasiłku bezrobotny,
który po upływie co najmniej 30 dni od dnia zarejestrowania w rejonowym urzędzie
pracy:
1) podjął zatrudnienie lub inną pracę zarobkową i uzyskuje dochód w wysokości
niższej od połowy najniższego wynagrodzenia albo
2) uzyskuje dochód z innego tytułu, w wysokości określonej w pkt 1, z
wyłączeniem osób, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. d) i f).
2. Bezrobotny jest obowiązany zawiadomić niezwłocznie rejonowy urząd pracy o
podjęciu zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności.
Art. 27. 1. Prawo do zasiłku nie przysługuje bezrobotnemu, który:
1) z przyczyn nie usprawiedliwionych nie stawił się w wyznaczonym terminie w
rejonowym urzędzie pracy,
2) odmówił bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego
zatrudnienia, szkolenia, wykonywania prac interwencyjnych lub robót publicznych,
3) u ostatniego pracodawcy spowodował rozwiązanie ze swej winy stosunku pracy
(stosunku służbowego) bez wypowiedzenia,
4) otrzymał jednorazowy ekwiwalent pieniężny za urlop górniczy będący
świadczeniem socjalnym lub jednorazową odprawę zamiast zasiłku socjalnego -
przewidziane w Układzie zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych.
2. Bezrobotnemu, o którym mowa w ust. 1, zasiłek przysługuje:
1) po okresie 90 dni - w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 1-3,
2) po upływie okresu, za jaki został wypłacony ekwiwalent lub odprawa, o których
mowa w ust. 1 pkt 4.
3. Bezrobotny pobierający zasiłek, który w okresie krótszym niż 30 dni przebywa
za granicą lub pozostaje w innej sytuacji powodującej brak gotowości do podjęcia
zatrudnienia, nie zostaje pozbawiony statusu bezrobotnego, jeżeli o zamierzonym
pobycie lub pozostawaniu w sytuacji powodującej brak gotowości do podjęcia
zatrudnienia zawiadomił rejonowy urząd pracy. Zasiłek za ten okres nie
przysługuje.
4. Bezrobotny obowiązany jest do składania rejonowemu urzędowi pracy co miesiąc
pisemnego oświadczenia o dochodach oraz innych dokumentów niezbędnych dla
ustalenia jego uprawnień do świadczeń przewidzianych w ustawie. W razie
niedokonania tych czynności zasiłek lub inne świadczenia przysługują od dnia
złożenia oświadczenia i innych wymaganych dokumentów.
Art. 28. 1. Bezrobotny, który pobrał nienależnie świadczenie pieniężne,
obowiązany jest do jego zwrotu w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.
2. Za nienależnie pobrane świadczenia w rozumieniu ust. 1 uważa się:
1) świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie
prawa do świadczeń, jeżeli bezrobotny pobierający świadczenia był pouczony o
tych okolicznościach,
2) świadczenia wypłacone na podstawie nieprawdziwych oświadczeń lub
sfałszowanych dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w
błąd rejonowego urzędu pracy przez bezrobotnego.
3. Roszczenia bezrobotnego i urzędu pracy z tytułu zasiłków i zasiłków
szkoleniowych ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie
stało się wymagalne.
4. Zwrotu nienależnie pobranych zasiłków i zasiłków szkoleniowych można żądać w
kwocie nie przekraczającej 12 ostatnio pobranych zasiłków.
5. Roszczenia pracodawców i jednoosobowych podmiotów gospodarczych z tytułu
refundacji z Funduszu Pracy należnych świadczeń ulegają przedawnieniu z upływem
12 miesięcy od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.
6. Kierownik rejonowego urzędu pracy na wniosek bezrobotnego może, po
zasięgnięciu opinii rejonowej rady zatrudnienia, odroczyć zwrot nienależnie
pobranego świadczenia na okres nie dłuższy niż 2 lata lub rozłożyć jego spłatę
na raty. W wyjątkowych przypadkach, uzasadnionych szczególnie trudną sytuacją
materialną bezrobotnego, dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy może, po
zasięgnięciu opinii kierownika rejonowego urzędu pracy i rejonowej rady
zatrudnienia, odstąpić od żądania zwrotu części lub całości tego świadczenia.
7. Kwoty nienależnie pobranych świadczeń, o których mowa w ust. 2, podlegają
ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Art. 29. 1. Bezrobotnemu, któremu przyznano prawo do emerytury lub renty za
okres, za który otrzymał zasiłek lub zasiłek szkoleniowy, Zakład Ubezpieczeń
Społecznych wypłaca świadczenie pomniejszone o kwotę odpowiadającą wysokości
wypłaconych temu bezrobotnemu za ten okres zasiłków i przekazuje tę kwotę na
konto Funduszu Pracy właściwego rejonowego urzędu pracy.
2. Kwota pomniejszenia, o której mowa w ust. 1, za okres pobierania zasiłku nie
może być wyższa niż przyznana za ten okres kwota emerytury lub renty.
Art. 30. 1. Okresy pobierania zasiłków i zasiłków szkoleniowych wlicza się do
okresów pracy wymaganych do nabycia lub zachowania uprawnień pracowniczych oraz
do okresów składkowych w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym
pracowników i ich rodzin.
2. Okresów pobierania zasiłków i zasiłków szkoleniowych nie wlicza się jednak
do:
1) okresów wymaganych do nabycia prawa i długości okresu pobierania zasiłku,
2) okresu zatrudnienia, od którego zależy nabycie prawa do urlopu
wypoczynkowego,
3) stażu pracy określonego w odrębnych przepisach, wymaganego do wykonywania
niektórych zawodów.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do okresu pobierania świadczeń
socjalnych i zasiłków socjalnych wypłacanych na podstawie Układu zbiorowego
pracy dla pracowników zakładów górniczych.
Art. 31. 1. Bezrobotnym pobierającym zasiłki przysługują świadczenia, o których
mowa w art. 16 ust. 5 pkt 1 i 3 oraz ust. 6, a członkom ich rodzin -
świadczenia, o których mowa w art. 16 ust. 5 pkt 3.
2. Świadczenia wymienione w art. 16 ust. 5 pkt 1 i 3 przysługują również
absolwentom w okresie pierwszych 3 miesięcy po dniu zarejestrowania się, a
członkom ich rodzin - świadczenia, o których mowa w art. 16 ust. 5 pkt 3.
3. Świadczenia wymienione w art. 16 ust. 5 pkt 3 przysługują bezrobotnemu nie
uprawnionemu do zasiłku, dla którego nie ma propozycji odpowiedniego
zatrudnienia lub szkolenia albo skierowania do prac interwencyjnych, robót
publicznych lub na utworzone dodatkowe miejsce pracy, oraz członkom jego
rodziny.
4. Rejonowy urząd pracy wydaje osobie skierowanej w celu podjęcia zatrudnienia
poza miejscem stałego zamieszkania bilet kredytowy na przejazd do miejsca
przyszłego zatrudnienia najtańszym środkiem komunikacji publicznej. W przypadku
niepodjęcia zatrudnienia z przyczyn nie zawinionych przez osobę skierowaną,
bilet powrotny wydaje rejonowy urząd pracy właściwy dla pracodawcy, do którego
wydano skierowanie.
5. Do świadczeń określonych w ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio przepis art. 16
ust. 7.
Art. 32. Pracodawca, który zatrudnił skierowanego absolwenta, zwolniony jest
przez okres 12 miesięcy od dnia zatrudnienia absolwenta od ustalania składki od
wynagrodzeń na Fundusz Pracy.
Art. 33. 1. Rejonowy urząd pracy może dokonywać z Funduszu Pracy, przez okres 12
miesięcy, zwrotu poniesionych przez pracodawcę, z tytułu zatrudnienia w pełnym
wymiarze czasu pracy skierowanego absolwenta, kosztów wypłaconego wynagrodzenia,
nagród, zasiłków z ubezpieczenia społecznego oraz składki na ubezpieczenie
społeczne w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak kwoty
36% przeciętnego wynagrodzenia i składki na ubezpieczenie społeczne od tego
wynagrodzenia, obowiązującego w ostatnim dniu każdego rozliczonego miesiąca.
2. Rejonowy urząd pracy może dokonywać z Funduszu Pracy, przez okres do 18
miesięcy, zwrotu poniesionych przez pracodawcę, z tytułu zatrudnienia w pełnym
wymiarze czasu pracy skierowanego absolwenta, kosztów wypłaconego wynagrodzenia,
nagród, zasiłków z ubezpieczenia społecznego oraz składki na ubezpieczenie
społeczne w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak
najniższego wynagrodzenia i składki na ubezpieczenie społeczne od tego
wynagrodzenia, jeżeli zwrot obejmuje koszty poniesione za co drugi miesiąc.
3. Przepis ust. 1 stosuje się także do jednoosobowego podmiotu gospodarczego,
jeżeli zatrudni absolwenta.
Art. 34. Kwoty obliczonych zasiłków i zasiłków szkoleniowych za należny okres
zaokrągla się w górę do dziesięciu groszy.
Art. 35. 1. W rejonach administracyjnych (gminach), w których stopa bezrobocia
nie przekracza połowy średniej stopy bezrobocia w kraju, okres pobierania
zasiłków może być skrócony do 6 miesięcy.
2. Rada Ministrów, przyjmując jako podstawowe kryteria stopę bezrobocia i
przewidywany jego wzrost, określa w drodze rozporządzenia rejony administracyjne
(gminy) zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, w których na
podstawie odrębnych przepisów mogą być stosowane szczególne instrumenty
ekonomiczno-finansowe i inne preferencje w celu ograniczenia bezrobocia i jego
skutków.
3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia:
1) może wprowadzić we wszystkich lub niektórych rejonach, o których mowa w ust.
2, wydłużony okres pobierania zasiłków, określając równocześnie okres i
dodatkowe warunki wymagane do wydłużonej wypłaty zasiłków,
2) określa rejony, o których mowa w ust. 1.
Art. 36. 1. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe zasady:
1) prowadzenia pośrednictwa pracy, poradnictwa zawodowego, organizowania szkoleń
bezrobotnych oraz tworzenia zaplecza metodycznego dla potrzeb informacji
zawodowej i poradnictwa zawodowego,
2) prowadzenia rejestracji i ewidencji bezrobotnych oraz innych osób
poszukujących pracy,
3) przyznawania świadczeń określonych w ustawie,
4) ustalania trybu opłacania składek na Fundusz Pracy przez osoby, o których
mowa w art. 53 ust. 1 pkt 3,
5) organizowania i finansowania klubów pracy.
2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Finansów
określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady organizacji i realizacji
programów specjalnych, zakres ich stosowania, sposób klasyfikacji grup ryzyka
oraz wysokość i sposób finansowania tych programów z Funduszu Pracy.
3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
klasyfikację zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy oraz zakres jej
stosowania.
Art. 37. 1. Prezes Krajowego Urzędu Pracy może upoważnić do prowadzenia
pośrednictwa pracy lub kierowania do pracy za granicą u pracodawców
zagranicznych inne niż urzędy pracy organy, organizacje lub instytucje.
2. Jeżeli warunki i obowiązki określone w upoważnieniu, o którym mowa w ust. 1,
nie są przestrzegane, Prezes Krajowego Urzędu Pracy może cofnąć upoważnienie.
3. Przy udzielaniu, odmowie udzielenia lub cofnięciu upoważnień, o których mowa
w ust. 1, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, z
wyłączeniem rozdziału 7.
4. Prowadzenie pośrednictwa pracy lub kierowanie do pracy za granicą u
pracodawców zagranicznych w celu osiągnięcia zysku jest zakazane.
Rozdział 4
Świadczenia przysługujące rolnikom zwalnianym z pracy
Art. 38. Osobom podlegającym ubezpieczeniu społecznemu rolników, które zostały
zwolnione z pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy i nie są uprawnione do
zasiłku dla bezrobotnych, przysługują świadczenia na warunkach i w zakresie
określonych w niniejszym rozdziale.
Art. 39. Świadczenia obejmują:
1) pokrycie składek na ubezpieczenie społeczne rolników za osobę, o której mowa
w art. 38, w okresie pierwszych czterech kwartałów po rozwiązaniu stosunku
pracy, z wyłączeniem okresu pobierania zasiłku szkoleniowego,
2) finansowanie kosztów szkolenia w celu podjęcia zatrudnienia lub działalności
gospodarczej poza gospodarstwem rolnym; przepis art. 16 ust. 4 stosuje się
odpowiednio,
3) prawo do zasiłku szkoleniowego w wysokości 2/3 zasiłku określonego w art. 16
ust. 2,
4) świadczenie z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, powstałych w
związku z odbywaniem szkolenia, na zasadach przewidzianych dla pracowników,
5) jednorazową pożyczkę, o której mowa w art. 18, na podjęcie działalności
gospodarczej lub na zakup ziemi, nie wyłączając działalności wytwórczej lub
usługowej związanej z rolnictwem.
Art. 40. Świadczenia określone w art. 39 przysługują osobie, o której mowa w
art. 38, jeżeli:
1) w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień zgłoszenia wniosku o przyznanie
świadczenia pozostawała w stosunku pracy i osiągała wynagrodzenie stanowiące
podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy, wynoszące
co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia przez okres 180 dni i stosunek ten
został rozwiązany z przyczyn dotyczących zakładu pracy,
2) podatek z gospodarstwa rolnego lub działu specjalnego nie przekracza kwoty
podatku rolnego z 5 ha przeliczeniowych albo w przeliczeniu na 1 członka
gospodarstwa domowego nie mającego stałych pozarolniczych źródeł dochodu nie
przekracza kwoty podatku rolnego z 1 ha przeliczeniowego.
Art. 41. Pokrycie składek, przewidziane w art. 39 pkt 1, polega na przekazaniu z
Funduszu Pracy na odpowiednie fundusze ubezpieczenia społecznego rolników, na
podstawie decyzji kierownika właściwego rejonowego urzędu pracy, wydanej na
wniosek rolnika zobowiązanego do zapłacenia składki, kwot należności z tytułu
poszczególnych rat kwartalnych. Świadczenie to przysługuje począwszy od
najbliższej raty kwartalnej, której wymagalność przypada po dniu rozwiązania
stosunku pracy.
Rozdział 5
Zatrudnienie w ramach Ochotniczych Hufców Pracy
Art. 42. 1. Zadania w zakresie zatrudnienia wykonują także Ochotnicze Hufce
Pracy.
2. Ochotnicze Hufce Pracy są państwową jednostką organizacyjną, nadzorowaną
przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej.
Art. 43. Do zadań Ochotniczych Hufców Pracy należy w szczególności:
1) organizowanie zatrudnienia młodzieży,
2) tworzenie warunków uzyskiwania i podwyższania kwalifikacji zawodowych i
ogólnych oraz przekwalifikowania zawodowego młodzieży,
3) udzielanie pomocy młodzieży zaniedbanej wychowawczo i wymagającej specjalnej
troski.
Art. 44. Zatrudnianie uczestników Ochotniczych Hufców Pracy odbywa się na
zasadach określonych w Kodeksie pracy.
Art. 45. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zadania,
organizację, sposób finansowania i sprawowania nadzoru nad Ochotniczymi Hufcami
Pracy, a także zadania rządowej administracji ogólnej oraz państwowych jednostek
organizacyjnych w tworzeniu warunków działalności Ochotniczych Hufców Pracy.
Rozdział 6
Zatrudnianie obywateli polskich za granicą u pracodawców zagranicznych oraz
zatrudnianie cudzoziemców w Polsce
Art. 46. Obywatele polscy mogą podejmować pracę za granicą u pracodawców
zagranicznych w trybie i na zasadach obowiązujących w kraju zatrudnienia oraz
określonych w umowach międzynarodowych.
Art. 47. 1. Zatrudnienie za granicą następuje w drodze bezpośrednich uzgodnień i
umów zawieranych przez obywateli polskich z pracodawcami zagranicznymi lub za
pośrednictwem upoważnionych w trybie art. 37 ust. 1 organów, organizacji i
instytucji, zwanych dalej "jednostkami kierującymi".
2. Kierowanie do zatrudnienia za granicą przez upoważnione jednostki kierujące
odbywa się na podstawie umów cywilnoprawnych zawieranych przez te jednostki z
obywatelami polskimi. Umowy te powinny określać:
1) pracodawcę zagranicznego,
2) okres zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej,
3) rodzaj oraz warunki pracy i wynagradzania, a także przysługujące kierowanej
osobie świadczenia socjalne,
4) zasady i warunki ubezpieczenia społecznego oraz od następstw nieszczęśliwych
wypadków i chorób tropikalnych,
5) obowiązki i uprawnienia osoby kierowanej oraz jednostki kierującej,
6) inne zobowiązania stron,
7) zakres odpowiedzialności cywilnej stron w przypadku niewykonania lub
nienależytego wykonania umowy zawartej między jednostką kierującą a obywatelem
polskim oraz tryb dochodzenia związanych z tym roszczeń,
8) kwotę należną jednostce kierującej z tytułu faktycznie poniesionych kosztów
związanych ze skierowaniem do pracy za granicą.
3. Jednostka kierująca ma obowiązek poinformować osobę kierowaną do pracy za
granicą o przysługujących jej uprawnieniach, o których mowa w art. 48.
4. Umów, o których mowa w ust. 2, nie zawiera się w razie wakacyjnego
zatrudnienia młodzieży uczącej się i studiującej.
5. Minister Kultury i Sztuki w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki
Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, warunki podejmowania zatrudnienia za
granicą przez obywateli polskich w ramach umów o świadczenie usług
artystycznych.
Art. 48. 1. Jeżeli umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, udokumentowane
okresy zatrudnienia obywateli polskich za granicą u pracodawców zagranicznych
zaliczane są do okresów pracy w Polsce w zakresie uprawnień pracowniczych, pod
warunkiem opłacania składek na Fundusz Pracy, natomiast do okresów składkowych w
rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, o
ubezpieczeniu społecznym i rodzinnym oraz o świadczeniach pieniężnych z tytułu
wypadków przy pracy i chorób zawodowych, pod warunkiem opłacania składek na
ubezpieczenie społeczne.
2. Okres zatrudnienia obywateli polskich za granicą jest traktowany jak okres
zatrudnienia w Polsce w zakresie uprawnień, o których mowa w ust. 1, od dnia:
1) zawiadomienia właściwego terytorialnie wojewódzkiego urzędu pracy o podjęciu
pracy za granicą i przystąpienia do płatności składki na Fundusz Pracy w
wysokości 12% przeciętnego wynagrodzenia za każdy miesiąc tego zatrudnienia,
2) zawiadomienia właściwego terytorialnie oddziału Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych o podjęciu pracy za granicą i przystąpienia do opłacania składki na
ubezpieczenie społeczne w wysokości ustalonej jak dla pracowników w kraju od
zadeklarowanej kwoty, nie niższej jednak od przeciętnego wynagrodzenia.
Art. 49. 1. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze
rozporządzenia:
1) tryb dokonywania wpłat na Fundusz Pracy, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt
1,
2) tryb opłacania składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 48
ust. 2 pkt 2,
3) szczegółowe zasady nabywania uprawnień i tryb wypłat zasiłków z ubezpieczenia
społecznego obywatelom polskim zatrudnionym za granicą u pracodawców
zagranicznych.
2. Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą w porozumieniu z Ministrem Pracy
i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, kryteria rozdziału limitu
zatrudnienia pracowników polskich za granicą, jeżeli został on ustanowiony w
umowie międzynarodowej.
Art. 50. 1. Pracodawca może zatrudnić lub powierzyć inną pracę zarobkową na
terenie Polski cudzoziemcowi nie posiadającemu karty stałego pobytu lub statusu
uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli uzyska na to zezwolenie dyrektora
właściwego terytorialnie dla swej siedziby wojewódzkiego urzędu pracy, a
cudzoziemiec uzyskał prawo pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz
zgodę na zatrudnienie lub wykonywanie innej pracy zarobkowej u tego pracodawcy.
2. Zezwolenie i zgoda na zatrudnianie lub powierzenie innej pracy zarobkowej
cudzoziemcom w jednostkach podległych Ministrowi Kultury i Sztuki, Ministrowi
Zdrowia i Opieki Społecznej, Ministrowi Edukacji Narodowej oraz Sekretarzowi
Naukowemu Polskiej Akademii Nauk wydawane są przez dyrektorów wojewódzkich
urzędów pracy, jeżeli spełnione są warunki określone w przepisach tej ustawy
oraz przepisach innych ustaw.
3. Zezwolenie i zgodę, o których mowa w ust. 1, dyrektor wojewódzkiego urzędu
pracy wydaje uwzględniając sytuację na rynku pracy. Zezwolenie i zgoda są
wydawane na czas oznaczony dla określonego cudzoziemca, na określone stanowisko
lub rodzaj wykonywanej pracy.
4. Pracodawca zawiera z cudzoziemcem umowę dotyczącą zatrudnienia lub
wykonywania innej pracy zarobkowej na czas udzielonego zezwolenia.
5. Jeżeli odrębne przepisy uzależniają możliwość zajmowania określonego
stanowiska, wykonywania zawodu lub innej pracy zarobkowej od uzyskania zgody
właściwego organu na ich wykonywanie, pracodawca przed wystąpieniem do
wojewódzkiego urzędu pracy obowiązany jest uzyskać taką zgodę.
6. Zezwolenie i zgoda, o których mowa w ust. 1, podlegają cofnięciu przez
dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy, jeżeli cudzoziemiec jest zatrudniony lub
wykonuje inną pracę zarobkową niezgodnie z uzyskanym zezwoleniem i zgodą albo
nastąpiła utrata uprawnień do wykonywania zatrudnienia lub powierzonej pracy.
7. Cofnięcie zezwolenia i zgody, o których mowa w ust. 1, przed upływem okresu,
na który zostały wydane, zobowiązuje pracodawcę do rozwiązania umowy, na
podstawie której nastąpiło zatrudnienie lub powierzenie innej pracy zarobkowej,
nie później niż w ciągu 3 dni od daty powiadomienia go o cofnięciu zezwolenia
lub zgody.
8. Przepisy ust. 1 oraz ust. 3-7 stosuje się odpowiednio do jednoosobowego
podmiotu gospodarczego oraz do osoby fizycznej, zamierzających zatrudnić
cudzoziemca.
9. Przepisy ust. 1 i 5 nie naruszają przepisów regulujących odrębne warunki
zatrudniania lub powierzania innej pracy zarobkowej cudzoziemcom lub
zawierających zakaz ich wykonywania przez cudzoziemca.
10. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy polski pracodawca zatrudnia
cudzoziemca lub powierza mu wykonywanie innej pracy zarobkowej poza granicami
Polski.
11. Pracodawca, który uzyskał zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, dokonuje na
konto Funduszu Pracy wojewódzkiego urzędu pracy wydającego zezwolenie
jednorazowej wpłaty w wysokości najniższego wynagrodzenia, za każdą osobę objętą
zezwoleniem. W przypadku przedłużenia ważności zezwolenia wpłata wynosi połowę
najniższego wynagrodzenia.
12. Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do pracodawców zagranicznych
świadczących usługi eksportowe w Polsce.
13. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, na wniosek właściwego ministra, może
zwolnić niektórych pracodawców z obowiązku dokonywania wpłat na Fundusz Pracy, o
którym mowa w ust. 11.
Art. 51. 1. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Spraw
Wewnętrznych i Ministrem Spraw Zagranicznych określa, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady i tryb wydawania zezwoleń i zgód, o których mowa w art. 50
ust. 1.
2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, tryb
zatrudniania cudzoziemców przy realizacji usług eksportowych świadczonych przez
pracodawców zagranicznych w Polsce.
3. Minister Kultury i Sztuki w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki
Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, warunki zatrudniania i powierzania
innej pracy zarobkowej cudzoziemcom w ramach usług artystycznych.
4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Pracy i
Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, warunki zatrudniania i
powierzania innej pracy zarobkowej cudzoziemcom w służbie zdrowia.
5. Sekretarz Naukowy Polskiej Akademii Nauk określa, w drodze zarządzenia,
warunki zatrudniania lub powierzenia cudzoziemcom wykonywania innej pracy
zarobkowej w placówkach Polskiej Akademii Nauk.
Rozdział 7
Fundusz Pracy
Art. 52. 1. Fundusz Pracy jest państwowym funduszem celowym, zwanym dalej
"Funduszem Pracy".
2. Dysponentem Funduszu Pracy jest Prezes Krajowego Urzędu Pracy.
Art. 53. 1. Obowiązkowe składki na Fundusz Pracy, ustalone od kwot stanowiących
podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne,
wynoszących co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia, opłacają:
1) pracodawcy oraz inne jednostki organizacyjne za osoby:
a) pozostające w stosunku pracy lub stosunku służbowym,
b) wykonujące pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą, umowy agencyjnej lub
umowy zlecenia oraz za osoby z nimi współpracujące,
c) wykonujące pracę w okresie odbywania kary pozbawienia wolności,
d) pobierające stypendia sportowe,
e) będące członkami zespołów adwokackich,
2) rolnicze spółdzielnie produkcyjne i spółdzielnie kółek rolniczych (usług
rolniczych) za swoich członków, z wyjątkiem członków, którzy wnieśli wkład
gruntowy o powierzchni użytków rolnych powyżej 2 ha przeliczeniowych,
3) inne niż wymienione w pkt 1 i 2 osoby podlegające ubezpieczeniu społecznemu
lub zaopatrzeniu emerytalnemu, z wyjątkiem osób duchownych i osób podlegających
ubezpieczeniu społecznemu rolników.
2. Wysokość składki, o której mowa w ust. 1, określa ustawa budżetowa.
3. W przypadku gdy kwoty, o których mowa w ust. 1, pochodzą z różnych źródeł,
obowiązek opłacania składek na Fundusz Pracy powstaje wtedy, gdy łączna kwota
stanowiąca podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne wynosi co
najmniej połowę najniższego wynagrodzenia.
4. Osoba, do której ma zastosowanie przepis ust. 3, składa stosowne oświadczenie
każdemu pracodawcy bądź w oddziale Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli sama
opłaca składki na ubezpieczenie społeczne.
Art. 54. Zakłady pracy chronionej oraz podmioty gospodarcze Polskiego Związku
Głuchych i Polskiego Związku Niewidomych oraz Związku Ociemniałych Żołnierzy
Rzeczypospolitej Polskiej, Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi oraz Zakład dla
Niewidomych w Laskach nie opłacają składek na Fundusz Pracy za zatrudnionych
pracowników.
Art. 55. 1. Dochodami Funduszu Pracy są:
1) obowiązkowe składki na Fundusz Pracy,
2) dotacje budżetu państwa na uzupełnienie środków Funduszu Pracy przeznaczonych
na wypłatę obowiązkowych świadczeń, po wykorzystaniu środków ze składek, o
których mowa w pkt 1,
3) dochody z tytułów określonych w art. 57 ust. 1 pkt 22-24,
4) wpłaty dokonywane przez partnerów zagranicznych z tytułu rekrutacji
pracowników polskich zatrudnionych w ramach umów międzynarodowych,
5) inne wpływy.
2. Dochodami Funduszu Pracy są również wpłaty dokonywane przez obywateli
polskich podejmujących zatrudnienie za granicą u pracodawców zagranicznych, o
których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 1, oraz wpłaty pracodawców z tytułu uzyskania
zezwolenia na zatrudnienie cudzoziemca, o których mowa w art. 50 ust. 11 i 12.
Art. 56. 1. Składki na Fundusz Pracy opłaca się za okres trwania obowiązkowego
ubezpieczenia społecznego, w trybie i na zasadach przewidzianych dla składek na
ubezpieczenie społeczne i zaopatrzenie emerytalne.
2. Poboru składek na Fundusz Pracy dokonuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych w
okresach miesięcznych, łącznie ze składkami na ubezpieczenie społeczne i
zaopatrzenie emerytalne, oraz przekazuje zebrane tytułem składek kwoty na
Fundusz Pracy, po potrąceniu bieżących składek na ubezpieczenie społeczne, od
zasiłków i zasiłków szkoleniowych w terminie do 20 dnia następnego miesiąca.
3. Od składek na Fundusz Pracy nie opłaconych w terminie Zakład Ubezpieczeń
Społecznych pobiera odsetki za zwłokę, na zasadach i w wysokości określonych
przepisami o zobowiązaniach podatkowych. Składki te oraz należności z tytułu
odsetek za zwłokę i dodatkowych opłat, o których mowa w ust. 4, nie opłacone w
terminie, podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji.
4. W razie nieopłacania składek na Fundusz Pracy lub opłacenia ich w niższej od
należnej wysokości, Zakład Ubezpieczeń Społecznych może obciążyć pracodawcę lub
osobę podlegającą ubezpieczeniu społecznemu lub zaopatrzeniu emerytalnemu
dodatkową opłatą do wysokości 100% należnej kwoty składek.
Art. 57. 1. Środki Funduszu Pracy przeznacza się na finansowanie:
1) kosztów przejazdu i wynagrodzenia członków rad zatrudnienia, o których mowa w
art. 10 ust. 8 i 9,
2) kosztów szkolenia pracowników, o których mowa w art. 15 ust. 5 i w art. 16
ust. 10, bezrobotnych i innych uprawnionych osób,
3) zasiłków szkoleniowych oraz składki na ubezpieczenie społeczne, o których
mowa w art. 16 ust. 1 i art. 39 pkt 3,
4) pożyczek, o których mowa w art. 18, kosztów obsługi, a także kosztów
postępowania sądowego i egzekucyjnego oraz, w przypadku zawarcia porozumienia w
sprawie udzielania kredytów przez instytucje finansowe bezrobotnym i uprawnionym
do pożyczek z Funduszu Pracy osobom, różnicy między stopą procentową kredytu
refinansowego a preferencyjną stopą procentową stosowaną wobec pożyczkobiorców
Funduszu Pracy,
5) kosztów, o których mowa w art. 19-21, refundowanych z tytułu zatrudnienia
bezrobotnych w ramach prac interwencyjnych i robót publicznych,
6) zasiłków wypłacanych bezrobotnym oraz składek na ubezpieczenie społeczne od
tych zasiłków,
7) kosztów, o których mowa w art. 33, z tytułu zatrudnienia skierowanego
absolwenta,
8) biletów kredytowych wydawanych osobom skierowanym w celu zatrudnienia w innej
miejscowości, o których mowa w art. 31 ust. 4, oraz poborowym skierowanym do
odbycia służby zastępczej,
9) opracowywania i rozpowszechniania informacji zawodowych oraz wyposażenia dla
prowadzenia poradnictwa zawodowego we współpracy z instytucjami wykonującymi
statutowe zadania w zakresie informacji i poradnictwa zawodowego,
10) wynagrodzeń wypłacanych młodocianym pracownikom, zatrudnionym na podstawie
umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego, oraz składki na ubezpieczenie
społeczne od refundowanych wynagrodzeń,
11) opracowywania, wydawania i rozpowszechniania informacji o usługach organów
zatrudnienia oraz innych partnerów na rynku pracy, dla bezrobotnych i innych
osób poszukujących pracy oraz pracodawców,
12) dodatków i premii wypłacanych pracownikom za wykonywanie obowiązków
opiekunów praktyk uczniowskich,
13) przedsięwzięć związanych z realizacją programów specjalnych,
14) składek na ubezpieczenie społeczne rolników, o których mowa w art. 39,
15) kosztów wysyłki wezwań, zawiadomień i przekazywania bezrobotnym należnych
świadczeń pieniężnych oraz kosztów korespondencji z pracodawcami,
16) badań, opracowania programów, ekspertyz, analiz, wydawnictw i konkursów
dotyczących rynku pracy,
17) kosztów wprowadzania, rozwijania i eksploatacji systemu informatycznego w
wojewódzkich i rejonowych urzędach pracy,
18) wydatków związanych z promocją oraz pomocą prawną zatrudnionym za granicą w
ramach umów międzynarodowych,
19) kosztów opracowywania i rozpowszechniania materiałów
informacyjno-szkoleniowych dla klubów pracy, ich wyposażenia oraz kosztów
prowadzenia zajęć przez instytucje oraz osoby nie będące pracownikami urzędów
pracy,
20) kosztów postępowania sądowego i egzekucyjnego nienależnie pobranych
świadczeń i innych wypłat z Funduszu Pracy,
21) części kosztów realizacji zadań na rzecz bezrobotnych, wykonywanych w ramach
działań statutowych przez organizacje i instytucje,
22) udziałów i wkładów finansowych wnoszonych do spółek, fundacji i innych osób
prawnych,
23) nabywania bonów skarbowych i obligacji emitowanych lub gwarantowanych przez
Skarb Państwa lub przez Narodowy Bank Polski,
24) depozytów celowych w bankach i innych instytucjach państwowych lub
gwarantowanych przez Skarb Państwa,
25) odsetek za nieterminowe regulowanie zobowiązań finansowych z Funduszu Pracy.
2. Środki Funduszu Pracy mogą być przeznaczone na finansowanie zadań zleconych
Ochotniczym Hufcom Pracy przez dysponentów Funduszu Pracy, określonych w ust. 1
pkt 2, 9-13 i 19, które wynikają z realizowanych przez nie zadań.
3. Wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 10 i 12, zwracane są z Funduszu Pracy do
wysokości najniższych stawek, określonych w odrębnych przepisach obowiązujących
w okresie, za który dokonywana jest refundacja.
4. Prezes Krajowego Urzędu Pracy za zgodą Ministra Pracy i Polityki Socjalnej
może dokonywać przesunięć środków przewidzianych w planie Funduszu Pracy,
stanowiącym załącznik do ustawy budżetowej, na finansowanie poszczególnych
zadań, z tym jednak że łączna kwota środków przewidzianych na finansowanie zadań
wymienionych w ust. 1 pkt 2-5 i 7 nie może być zmniejszona w celu przeznaczenia
na inne cele.
5. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Finansów oraz
po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Zatrudnienia może określić, w drodze
rozporządzenia, inne niż wymienione w ust. 1 cele, na które mogą być
przeznaczone środki Funduszu Pracy.
6. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady finansowania wydatków z Funduszu Pracy, o których mowa w ust.
1, oraz sposób współpracy organów zatrudnienia z bankami i instytucjami
finansującymi.
7. Od wypłat finansowanych z Funduszu Pracy nie ustala się składki na Fundusz
Pracy.
Art. 58. Dochody Funduszu Pracy zwolnione są od podatku dochodowego.
Art. 59. W sprawach nie uregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się
odpowiednio przepisy prawa budżetowego w zakresie gospodarki funduszami
celowymi.
Rozdział 8
Kontrola przestrzegania przepisów ustawy
Art. 60. 1. Urzędy pracy sprawują kontrolę przestrzegania przepisów ustawy.
2. Kontrola obejmuje badanie przestrzegania:
1) legalności zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności,
2) obowiązku informowania rejonowych urzędów pracy o zatrudnianiu osoby
zarejestrowanej jako bezrobotna lub powierzeniu jej wykonywania innej pracy
zarobkowej,
3) obowiązku opłacania składek na Fundusz Pracy,
4) warunków zawartych w upoważnieniach do prowadzenia pośrednictwa pracy lub
kierowania obywateli polskich do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych.
3. Kontrolą mogą być objęte jednostki, wobec których zachodzi podejrzenie, że
prowadzą pośrednictwo pracy lub kierują obywateli polskich do pracy za granicą u
pracodawców zagranicznych bez wymaganych upoważnień.
4. Kontrolą mogą być objęci pracodawcy, jednoosobowe podmioty gospodarcze i inne
instytucje oraz osoby fizyczne.
5. Przeprowadzający kontrolę mogą badać dokumenty objęte jej zakresem,
sporządzać niezbędne ich kopie, przesłuchiwać świadków, sprawdzać tożsamość osób
zatrudnionych i wykonujących inne prace zarobkowe, a także innych osób w celu
ustalenia charakteru pobytu na terenie kontrolowanej jednostki w czasie
przeprowadzania kontroli.
6. Kontrolowani obowiązani są udostępniać wszelkie dokumenty i udzielać
wyjaśnień w sprawach objętych zakresem kontroli.
7. Pracownicy urzędów pracy są uprawnieni do przeprowadzenia kontroli bez
uprzedzenia. Kontrolujący obowiązani są do okazania legitymacji służbowej i
upoważnienia.
Art. 61. 1. Urzędy pracy w zakresie kontroli współdziałają w szczególności ze
związkami zawodowymi, Państwową Inspekcją Pracy, Policją, Zakładem Ubezpieczeń
Społecznych oraz urzędami kontroli skarbowej.
2. Organy Policji, w razie uzasadnionej potrzeby oraz w celu zapewnienia
bezpieczeństwa kontrolującym, zobowiązane są, na wniosek właściwego urzędu
pracy, do udzielenia stosownej pomocy.
3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, organizację i tryb
przeprowadzania przez urzędy pracy kontroli oraz zasady współdziałania z innymi
organami.
Art. 62. Prezes Krajowego Urzędu Pracy przedstawia Ministrowi Pracy i Polityki
Socjalnej do końca pierwszego kwartału roku zbiorcze wyniki przeprowadzonych w
roku poprzednim kontroli oraz ocenę przestrzegania przepisów ustawy.
Rozdział 9
Odpowiedzialność za wykroczenia przeciwko przepisom ustawy
Art. 63. 1. Kto zatrudnia lub powierza wykonywanie innej pracy zarobkowej
bezrobotnemu nie zawiadamiając o tym właściwego rejonowego urzędu pracy,
podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega bezrobotny, który podjął zatrudnienie, inną pracę
zarobkową lub działalność przynoszącą dochód bez powiadomienia o tym właściwego
urzędu pracy.
Art. 64. 1. Kto zatrudnia lub powierza wykonywanie innej pracy zarobkowej
cudzoziemcowi nie posiadającemu karty stałego pobytu lub statusu uchodźcy w
Rzeczypospolitej Polskiej bez zezwolenia lub zgody dyrektora właściwego
wojewódzkiego urzędu pracy lub na innym stanowisku albo na innych warunkach niż
określone w zezwoleniu lub zgodzie,
podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega cudzoziemiec nie posiadający karty stałego pobytu lub
statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, który podjął zatrudnienie lub inną
pracę zarobkową bez zgody dyrektora właściwego wojewódzkiego urzędu pracy.
Art. 65. 1. Kto bez wymaganego upoważnienia prowadzi pośrednictwo pracy albo
kieruje obywateli polskich do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych,
podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto prowadząc pośrednictwo pracy lub kierując
obywateli polskich do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych:
1) pobiera od bezrobotnego lub innych osób poszukujących pracy dodatkowe opłaty
nie wymienione w art. 47 ust. 2 pkt 8 lub
2) osiąga zysk.
Art. 66. Kto:
1) nie dopełnia obowiązku opłacania składek na Fundusz Pracy lub nie opłaca ich
w przewidzianym przepisami terminie,
2) nie zgłasza wymaganych przepisami danych lub zgłasza nieprawdziwe dane mające
wpływ na wymiar składek na Fundusz Pracy bądź udziela w powyższym zakresie
nieprawdziwych wyjaśnień lub odmawia ich udzielania,
podlega karze grzywny.
Art. 67. Kto udaremnia lub utrudnia przeprowadzenie kontroli przestrzegania
przepisów ustawy,
podlega karze grzywny.
Rozdział 10
Zmiany w obowiązujących przepisach
Art. 68. W ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania
administracyjnego w art. 210 po wyrazach "ubezpieczeń społecznych" skreśla się
przecinek i dodaje wyrazy "oraz z zakresu zatrudnienia i bezrobocia".
Art. 69. W ustawie z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji
zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46, poz. 201, Nr 80, poz. 350 i Nr
110, poz. 472, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 oraz z 1993 r. Nr 11, poz. 50 i Nr 28,
poz. 127) w art. 26 w ust. 1 w pkt 2 wyraz "bezrobotni" zastępuje się wyrazami
"poszukujący pracy".
Art. 70. W ustawie z dnia 10 marca 1994 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i
bezrobociu oraz o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej
Polskiej (Dz. U. Nr 43, poz. 165) skreśla się art. 3.
Art. 71. W ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i
bezrobociu oraz o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich
rodzin (Dz. U. Nr 108, poz. 516) skreśla się art. 3.
Rozdział 11
Przepisy przejściowe
Art. 72. 1. Bezrobotnemu, który z mocy art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 16
października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu utracił prawo do zasiłku,
przyznane na podstawie art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o
zatrudnieniu (Dz. U. Nr 75, poz. 446, z 1990 r. Nr 9, poz. 57 i Nr 56, poz. 323
oraz z 1991 r. Nr 7, poz. 24 i Nr 46, poz. 201), przywraca się, od dnia 1
stycznia 1995 r., prawo do zasiłku uzupełniającego przez okres do 9 miesięcy,
jeżeli od dnia utraty prawa do zasiłku posiada status bezrobotnego.
2. Przywrócenie prawa do zasiłku na okres uzupełniający, o którym mowa w ust. 1,
następuje na wniosek bezrobotnego.
Art. 73. 1. Zasiłki, zasiłki szkoleniowe oraz inne świadczenia przyznane
bezrobotnym przed dniem wejścia w życie ustawy wypłaca się nadal według
dotychczas obowiązujących przepisów, z zastrzeżeniem ust. 2-4.
2. Skrócenie okresu pobierania zasiłku, o którym mowa w art. 25 ust. 8, może
nastąpić jedynie, gdy przyczyny wymienione w art. 27 ust. 1 pkt 1-3 wystąpiły po
dniu wejścia w życie ustawy.
3. Zasiłek, w wysokości określonej w art. 24 ust. 2, przysługuje absolwentom
zarejestrowanym w rejonowym urzędzie pracy po dniu wejścia w życie ustawy.
4. Prawo do zasiłku i innych świadczeń przewidzianych dla bezrobotnych ustaje z
dniem utraty statusu bezrobotnego.
Art. 74. 1. Po dniu wejścia w życie ustawy rady zatrudnienia działają w składzie
powołanym według dotychczasowych przepisów do końca kadencji, na którą zostały
powołane, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W przypadku gdy na obszarze rejonu rządowej administracji ogólnej działa
więcej niż jedna rejonowa rada zatrudnienia, powołuje się nową rejonową radę
zatrudnienia na zasadach określonych w niniejszej ustawie.
3. Do czasu powołania rejonowych rad zatrudnienia, o których mowa w ust. 2,
działają rejonowe rady zatrudnienia powołane na podstawie dotychczasowych
przepisów.
Art. 75. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie
dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, obowiązują
dotychczasowe akty wykonawcze, jeżeli nie są sprzeczne z niniejszą ustawą.
Art. 76. Ilekroć w dotychczasowych przepisach jest mowa o:
1) Urzędzie Pracy - należy przez to rozumieć Krajowy Urząd Pracy,
2) Kierowniku Urzędu Pracy - należy przez to rozumieć Prezesa Krajowego Urzędu
Pracy,
3) kierowniku wojewódzkiego urzędu pracy - należy przez to rozumieć dyrektora
wojewódzkiego urzędu pracy.
Rozdział 12
Przepisy końcowe
Art. 77. Traci moc ustawa z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i
bezrobociu (Dz. U. Nr 106, poz. 457, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 i Nr 78, poz. 394
oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 165 i Nr 108, poz. 516).
Art. 78. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 15 grudnia 1994 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie obowiązku stosowania Polskich Norm.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 3)
Na podstawie art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz.
U. Nr 55, poz. 251) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18
marca 1994 r. w sprawie obowiązku stosowania Polskich Norm (Dz. U. Nr 40, poz.
152) w załączniku "Wykaz polskich norm do obowiązkowego stosowania" wprowadza
się co następuje zmiany:
1) w dziale 12 "Produkty spożywcze":
a) w poz. 22 numer normy "PN-91/A-86521" zstępuje się numerem "PN-92/A-86521",
b) w poz. 44 numer normy "PN-81/A-8624" zastępuje się numerem "PN-92/A-86024",
c) dodaje się poz. 56a w brzmieniu:
"56a. PN-93/A-82246 Uboczne surowce rzeźne dla przetwórstwa farmaceutycznego i
chemicznego",
d) w poz. 65 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Przetwory mięsne. Wędliny. Badania organoleptyczne i fizyczne",
e) dodaje się poz. 91a i 91b w brzmieniu:
"91a. PN-93/A-86034/12 Mleko i przetwory mleczarskie. Badania mikrobiologiczne.
Przetrwalniki bakterii beztlenowych redukujących siarczyny - wykrywanie
obecności i oznaczanie najbardziej prawdopodobnej liczby (NPL)
91b. PN-93/A-86034/13 Mleko i przetwory mleczarskie. Badania mikrobiologiczne.
Staphylococcus aureus (gronkowce chorobotwórcze) - wykrywanie obecności,
oznaczanie najbardziej prawdopodobnej liczby (NPL), oznaczanie liczby metodą
płytkową",
f) w poz. 112 numer normy "PN-84/A-74103", zastępuje się numerem
"PN-93/A-74103",
g) w poz. 113 numer normy "PN-83/A-74105" zastępuje się numerem "PN-92/A-74105",
h) w poz. 114 numer normy "PN-93/A-74196" zastępuje się numerem "PN-93/A-74106",
i) w poz. 129 tytuł normy otrzymuje brzmienie: "Ziarno zbóż, nasiona roślin
strączkowych i przetwory zbożowe. Oznaczanie wilgotności",
j) poz. 151 otrzymuje brzmienie: "151. PN-93/A-74710 Przetwory ziemniaczane.
Skrobia ziemniaczana",
k) w poz. 156 skreśla się wyraz "półwyroby" i przecinek,
l) w poz. 172 wyraz "zawartości" zastępuje się wyrazem "wartości",
ł) w poz. 197 po wyrazie "Powidła" dodaje się wyraz "śliwkowe",
m) po wyrazach "212. PN-80/A-86950 Majonez. Wspólne wymagania i badania" dodaje
się wyrazy "Grupa 1256. Herbata. Kawa. Kakao 212a. PN-93/A-76100 Kawa palona",
n) w poz. 250 numer normy "PN-90/A-75101/14" zastępuje się numerem
"PN-93/A-75101/14",
o) w poz. 256 numer normy "PN-91/A-75101/20", zastępuje się numerem
"PN-91/A-75101/20";
2) w dziale 15 "Rolnictwo i leśnictwo":
a) dodaje się poz. 66a, 101a, 113a i 113b w brzmieniu:
"66a. PN-93/R-75354 Warzywa świeże. Fasola Flageolet"
"101a. PN-93/R-64770 Pasze. Przygotowanie próbek"
"113a. PN-92/R-78101 Trzoda chlewna. Terminologia"
"113b. PN-92/R-78102 Bydło. Terminologia"
b) poz. 123 otrzymuje brzmienie:
"123. PN-93/R-78552 Drób rzeźny. Kaczki, gęsi, kaczki brojlery i gęsi brojlery".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: A. Śmietanko

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 14 grudnia 1994 r.
o Radiofonicznym Ośrodku Nadawczym w Konstantynowie
(Dz. U. z 1995 r. Nr 2, poz. 4)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa zasady przywrócenia funkcjonowania i dalszej
działalności Radiofonicznego Ośrodka Nadawczego, zlokalizowanego w
Konstantynowie w województwie płockim, zwanego dalej RON.
2. Maksymalna moc nadajników emitujących fale elektromagnetyczne z zakresu fal
radiowych długich, zasilających maszt antenowy RON, nie może przekraczać 2000
kW.
3. Zadaniem RON jest emisja programu radiofonii publicznej w rozumieniu ustawy z
dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz.
34).
Art. 2. 1. Właścicielowi RON powierza się wykonanie zadania polegającego na
przywróceniu funkcjonowania RON. Przywrócenie funkcjonowania RON jest realizacją
celu publicznego.
2. Właściciel RON ponosi koszty budowy masztu antenowego oraz urządzeń z nim
współpracujących, modernizacji urządzeń nadawczych oraz wykupu nieruchomości w
strefach ochronnych, o których mowa w art. 7 ust. 2 i 3.
3. Koszt wywłaszczenia nieruchomości, o których mowa w art. 6 ust. 4, ponosi
Skarb Państwa.
Rozdział 2
Postępowanie poprzedzające rozpoczęcie robót budowlanych
Art. 3. Ocenę oddziaływania RON na środowisko sporządza biegły z listy
rzeczoznawców, wskazany przez Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa.
Art. 4. 1. Właściwy wojewoda, po otrzymaniu od właściciela RON oceny, o której
mowa w art. 3, oraz ustanowieniu stref ochronnych, o których mowa w art. 7 ust.
1, dokona w trybie art. 15 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu
przestrzennym (Dz. U. Nr 89, poz. 415) zmiany miejscowych planów
zagospodarowania przestrzennego gmin Gąbin i Sanniki w województwie płockim.
2. Przy dokonywaniu zmiany planów, o której mowa w ust. 1, nie stosuje się
przepisów art. 18 ust. 2 pkt 4, 5 i 7-10 oraz art. 23 i 24 ustawy z dnia 7 lipca
1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym.
3. Zmiana miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, o której mowa w
ust. 1, wymaga uzgodnienia z Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa, Głównym Inspektorem Sanitarnym oraz organami właściwymi do
uzgadniania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego na podstawie
przepisów szczególnych.
4. Osoby kwestionujące ustalenia zmieniające plany zagospodarowania
przestrzennego, o których mowa w ust. 1, mogą wnieść protest do właściwego
wojewody w terminie nie dłuższym niż 14 dni po upływie terminu wyłożenia
projektów planów zagospodarowania przestrzennego.
5. Właściwy wojewoda rozstrzyga o uwzględnieniu lub odrzuceniu protestu.
6. Zmiana miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, dokonana w trybie
określonym w ust. 1, nie rodzi skutków określonych w art. 36 ust. 1 i 2 ustawy z
dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym.
7. Jeżeli wartość nieruchomości uległa obniżeniu w związku ze zmianą miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego, o której mowa w ust. 1, a właściciel
zbywa tę nieruchomość, może on żądać od właściciela RON odszkodowania równego
obniżeniu wartości nieruchomości. W takim przypadku stosuje się odpowiednio
przepisy art. 36 ust. 4, 6, 12-14 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o
zagospodarowaniu przestrzennym.
Art. 5. Organem właściwym w sprawie wydania pozwolenia na budowę na terenie RON
masztu antenowego i urządzeń współpracujących jest kierownik właściwego
miejscowo urzędu rejonowego i kompetencja ta nie może być przekazana innemu
organowi w drodze porozumienia.
Rozdział 3
Pozyskiwanie nieruchomości
Art. 6. 1. Właściciel RON jest zobowiązany nabyć własność gruntów położonych w
strefie ochronnej pierwszego stopnia, o której mowa w art. 7 ust. 2.
2. Właściciel RON jest zobowiązany nabyć własność nieruchomości położonych w
strefie ochronnej drugiego stopnia, o której mowa w art. 7 ust. 3:
1) na których są usytuowane: stacje paliw, zbiorniki paliw oraz obiekty będące
źródłem trwałych, wtórnych pól elektromagnetycznych o wartościach skutecznych
natężenia składowej elektrycznej pola elektromagnetycznego większych od 20 V/m,
2) względem których nie jest możliwe wypełnienie warunków określonych w art. 8
ust. 4 lub w art. 9 ust. 1.
3. Nabycie nieruchomości, o których mowa w ust. 1 i 2, następuje w drodze umowy
cywilnoprawnej.
4. Nieruchomości, o których mowa w ust. 1 i 2, podlegają wywłaszczeniu w trybie
przepisów ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i
wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446
i Nr 107, poz. 464; z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629 oraz z 1994 r.
Nr 27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz.
415 i Nr 123, poz. 601), jeżeli w ciągu 3 miesięcy od dnia zawiadomienia
właściciela nieruchomości o ofercie kupna nieruchomości negocjacje nie
doprowadzą do zawarcia umowy w trybie przepisu ust. 3.
5. Odszkodowanie za wywłaszczenie nieruchomości powinno odpowiadać ich wartości
rynkowej, ustalonej według stanu i cen na dzień wydania decyzji o wywłaszczeniu,
zwaloryzowanej na dzień wydania decyzji o odszkodowaniu według zasad
obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości.
6. Zmiany w zagospodarowaniu gruntów dokonane po otrzymaniu oferty zawarcia
umowy kupna-sprzedaży, o której mowa w ust. 3, nie mają wpływu na wysokość
odszkodowania, chyba że zmiany te były uzasadnione koniecznością zachowania
bezpieczeństwa ludzi lub mienia.
7. Nieruchomości nabyte w trybie przewidzianym w ust. 4 są oddawane
właścicielowi RON w wieczyste użytkowanie.
Rozdział 4
Ochrona przez elektromagnetycznym promieniowaniem niejonizującym w otoczeniu RON
Art. 7. 1. Na obszarach otaczających RON właściwy wojewoda, działając w
porozumieniu z Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
oraz z Głównym Inspektorem Sanitarnym, ustanowi strefy ochronne pierwszego i
drugiego stopnia, które zostaną wyznaczone:
1) przed uruchomieniem RON - na podstawie obliczeń przedstawionych w ocenie
oddziaływania na środowisko, o której mowa w art. 3,
2) po uruchomieniu RON - na podstawie wyników pomiarów, o których mowa w art.
10.
2. Strefę ochronną pierwszego stopnia stanowi obszar otaczający RON, w którym
wartość skuteczna natężenia składowej elektrycznej pola elektromagnetycznego
wielkiej częstotliwości wytwarzanego przez RON jest większa od 20 V/m w wolnej
przestrzeni.
3. Strefę ochronną drugiego stopnia stanowi obszar otaczający RON, w którym
wartość skuteczna składowej elektrycznej pola elektromagnetycznego wielkiej
częstotliwości wytwarzanego przez RON jest większa od 5 V/m w wolnej przestrzeni
i nie przekracza 20 V/m.
Art. 8. 1. Na obszarze strefy ochronnej pierwszego stopnia przebywanie ludności
jest zabronione, z wyjątkiem osób zatrudnionych przy eksploatacji RON. Zasady
przebywania tych osób regulują odrębne przepisy.
2. Na obszarze strefy ochronnej drugiego stopnia przebywanie ludności jest
dozwolone.
3. Na obszarze strefy ochronnej drugiego stopnia jest zabronione wznoszenie
stacji paliw i zbiorników paliw oraz obiektów będących źródłami wtórnych pól
elektromagnetycznych.
4. Budynki, z wyłączeniem budynków wymienionych w ust. 3, wzniesione na obszarze
strefy ochronnej drugiego stopnia przed dniem ustanowienia tej strefy, mogą być
nadal użytkowane, jeżeli w ich wnętrzu i otoczeniu wartość skuteczna natężenia
składowej elektrycznej pola elektromagnetycznego wytwarzanego przez RON nie
przekracza trwale w żadnym miejscu 20 V/m.
5. Dopuszcza się przebudowę, rozbudowę lub modernizację budynków, o których mowa
w ust. 4, pod warunkiem że w wyniku tych działań we wnętrzu i otoczeniu tych
budynków wartość skuteczna natężenia składowej elektrycznej pola
elektromagnetycznego wytwarzanego przez RON nie przekroczy trwale w żadnym
miejscu 20 V/m.
6. Na obszarze strefy ochronnej drugiego stopnia dopuszcza się wznoszenie nowych
budynków o konstrukcji zapewniającej, że w ich wnętrzu i otoczeniu wartość
skuteczna natężenia składowej elektrycznej pola elektromagnetycznego
wytwarzanego przez RON nie przekroczy trwale w żadnym miejscu 20 V/m.
Art. 9. 1. Właściciel RON jest zobowiązany do likwidacji - na swój koszt -
trwałych, wtórnych pól elektromagnetycznych wielkiej częstotliwości,
występujących poza strefą ochronną pierwszego stopnia i wywołanych polami
elektromagnetycznymi wielkiej częstotliwości wytwarzanymi przez RON, o wartości
skutecznej składowej elektrycznej pola elektromagnetycznego wielkiej
częstotliwości przekraczającej 20 V/m w wolnej przestrzeni.
2. Zobowiązanie, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy pól elektromagnetycznych,
występujących we wnętrzu i otoczeniu budynków nie spełniających warunków
określonych w art. 8 ust. 5 i 6.
Rozdział 5
Pomiary kontrolne pól elektromagnetycznych
Art. 10. 1. Właściciel RON jest zobowiązany do wykonania - na swój koszt i przez
osoby wskazane przez właściwego wojewodę, spośród osób uprawnionych na podstawie
odrębnych przepisów - pomiarów kontrolnych natężenia pól elektromagnetycznych
wielkiej częstotliwości wytwarzanych przez RON:
1) bezpośrednio po przywróceniu jego zdolności funkcjonowania,
2) każdorazowo - w razie zmiany warunków jego eksploatacji, które mogą wpływać
na zwiększenie wartości natężeń pól elektromagnetycznych wielkiej częstotliwości
oraz zasięgu stref ochronnych.
2. Wyniki pomiarów, o których mowa w ust. 1, właściciel RON przedstawia
niezwłocznie właściwemu wojewodzie oraz właściwemu państwowemu wojewódzkiemu
inspektorowi sanitarnemu.
Art. 11. 1. Właściciel RON jest zobowiązany, na żądanie właściwego wojewody,
dostarczyć i zainstalować - na swój koszt - w miejscu wskazanym przez wojewodę,
urządzenie umożliwiające wykonywanie przez osoby wyznaczone przez właściwe
miejscowo rady gmin, stałej, społecznej kontroli natężenia energii pól
elektromagnetycznych wielkiej częstotliwości emitowanych przez RON.
2. Osobom określonym w ust. 1 przysługuje nieograniczony dostęp do urządzenia
pomiarowego i prawo występowania z wnioskami o przeprowadzenie pomiarów do
organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej.
Art. 12. W przypadku przekroczenia określonych w art. 7 ust. 2 i 3 wartości
natężeń w strefie ochronnej, właściwy wojewoda nakaże usunięcie przyczyny
przekroczenia.
Rozdział 6
Przepisy końcowe
Art. 13. 1. Podczas przywracania funkcjonowania RON jest dozwolone usuwanie
drzew i krzewów z terenu RON, z wyjątkiem drzew stanowiących pomniki przyrody.
2. Za wycięcie drzew i krzewów, o których mowa w ust. 1, nie pobiera się opłat
przewidzianych w odrębnych przepisach.
Art. 14. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 14 grudnia 1994 r.
o spisie ludności i mieszkań w 1995 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 2, poz. 5)
Rozdział 1
Termin i zakres spisu
Art. 1. Spis ludności i mieszkań, zwany dalej "spisem", będzie przeprowadzony w
wylosowanych obwodach spisowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w dniach
od 18 do 31 maja 1995 r., według stanu w dniu 17 maja 1995 r. o godzinie 24.00.
Art. 2. 1. Spis będzie przeprowadzony metodą reprezentacyjną.
2. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ustali, w drodze zarządzenia,
szczegółowe zasady losowania obwodów spisowych i sposób podawania ich do
publicznej wiadomości.
Art. 3. 1. Spisem zostaną objęte:
1) mieszkania i zamieszkane pomieszczenia nie będące mieszkaniami,
2) osoby stale w nich zamieszkujące i czasowo przebywające.
2. Spis nie obejmuje:
1) szefów i cudzoziemskiego personelu przedstawicielstw dyplomatycznych i
urzędów konsularnych państw obcych, członków rodzin tych osób oraz innych osób
korzystających z przywilejów i immunitetów na mocy umów, ustaw lub powszechnie
ustalonych zwyczajów międzynarodowych,
2) mieszkań zajętych na potrzeby osób, o których mowa w pkt 1.
Art. 4. Ilekroć w ustawie mowa o:
1) mieszkaniu - oznacza to wydzielony trwałymi ścianami, w obrębie budynku,
zespół izb lub jedną izbę, łącznie z pomieszczeniami pomocniczymi, niezależnie
od tego, czy są zamieszkane na podstawie jednego lub więcej niż jednego tytułu
prawnego,
2) zamieszkanym pomieszczeniu nie będącym mieszkaniem - oznacza to pomieszczenie
prowizoryczne (np. strych, pralnię, suszarnię, oborę) lub obiekt ruchomy (np.
barakowóz, przyczepę kempingową, barkę), które w czasie spisu jest jedynym
miejscem zamieszkania rodziny lub osoby samotnej,
3) obiekcie zbiorowego zamieszkania - oznacza to internat, dom akademicki
(studencki), hotel pracowniczy, dom dziecka, zakład wychowawczy, dom rencisty,
dom pomocy społecznej dla dzieci lub dla dorosłych, dom zakonny (klasztor), a
także szpital, sanatorium, schronisko turystyczne, hotel, motel, pensjonat itp.,
4) gospodarstwie domowym - oznacza to zespół osób mieszkających i utrzymujących
się wspólnie,
5) głowie gospodarstwa domowego - oznacza to osobę, która w głównej mierze
dostarcza środków na utrzymanie gospodarstwa domowego,
6) pracy pierwszej - oznacza to pracę, która zajmuje zwykle więcej czasu niż
praca druga albo jest pracą jedyną,
7) pracy drugiej - oznacza to pracę, która zajmuje zwykle mniej czasu niż praca
pierwsza,
8) rodzaju niezarobkowego źródła utrzymania - oznacza to emeryturę, rentę
inwalidzką lub rodzinną, zasiłek dla bezrobotnych, zasiłek wychowawczy, zasiłek
z pomocy społecznej, alimenty z funduszu alimentacyjnego lub od osób prawnych,
dochody z własności (z wynajmu mieszkania lub budynków niemieszkalnych, dochody
z oddanych w dzierżawę gruntów rolnych, dochody z lokat kapitałowych),
9) wyposażeniu mieszkania w urządzenia techniczne - oznacza to wyposażenie
mieszkania w: wodociąg, WC, łazienkę, ciepłą wodę, gaz, telefon przewodowy,
10) charakterze zajmowania mieszkania przez gospodarstwo domowe - oznacza to
tytuł prawny, na podstawie którego gospodarstwo domowe zajmuje całe mieszkanie
lub jego część.
Art. 5. 1. W ramach spisu będą zebrane następujące informacje o osobach stale
zamieszkałych i czasowo przebywających w spisywanych mieszkaniach i
pomieszczeniach nie będących mieszkaniami:
1) nazwisko i imię, charakter przebywania w mieszkaniu lub pomieszczeniu nie
będącym mieszkaniem, pokrewieństwo z głową gospodarstwa domowego,
2) płeć, data urodzenia, stan cywilny, miesiąc i rok zawarcia małżeństwa, liczba
dzieci żywo urodzonych,
3) ograniczenie zdolności do wykonywania podstawowych czynności życiowych,
spowodowane kalectwem lub przewlekłą chorobą,
4) wykształcenie lub uczęszczanie do szkoły,
5) wykonywanie pracy w ostatnim tygodniu poprzedzającym spis i w ciągu ostatnich
12 miesięcy; opis pracy pierwszej i drugiej: nazwa zakładu pracy i główny lub
przeważający przedmiot prowadzonej działalności, miejsce położenia i forma
własności zakładu pracy, status zatrudnienia i zajmowane stanowisko bądź rodzaj
wykonywanych czynności,
6) wykonywanie pracy w gospodarstwie rolnym (na działce rolnej) w ciągu
ostatniego roku (liczba miesięcy) oraz powierzchnia użytkowanego (ogólna i
użytków rolnych) gospodarstwa rolnego lub działki rolnej,
7) rodzaj niezarobkowego źródła utrzymania,
8) główne źródło utrzymania (praca, niezarobkowe źródło utrzymania, pozostawania
na utrzymaniu),
9) poszukiwanie pracy, formy starania się o pracę, gotowość do jej podjęcia, od
którego roku nie pracuje.
2. W ramach spisu będą zebrane następujące informacje o mieszkaniach i
budynkach, w których te mieszkania występują, oraz o zamieszkanych
pomieszczeniach nie będących mieszkaniami:
1) rodzaj zamieszkanej jednostki (mieszkanie, pomieszczenie prowizoryczne lub
obiekt ruchomy, obiekt zbiorowego zamieszkania),
2) forma własności mieszkania,
3) liczba izb (pokoi i kuchni) w mieszkaniu, powierzchnia użytkowa mieszkania, w
tym liczba izb i powierzchnia wykorzystywana wyłącznie do prowadzenia
działalności gospodarczej,
4) wyposażenie mieszkania w urządzenia techniczne,
5) czyją własnością jest budynek; jego rodzaj i rok wybudowania, rodzaj
materiału ścian zewnętrznych, wyposażenie budynku w instalację wodociągową i
kanalizacyjną i jej rodzaj (sieciowa, lokalna), fakt przeprowadzenia remontu
kapitalnego budynku, liczba mieszkań w budynku.
3. W ramach spisu będą zebrane następujące informacje o gospodarstwach domowych:
1) główne i dodatkowe źródło utrzymania,
2) charakter zajmowania mieszkania (właściciel, członek spółdzielni
mieszkaniowej, główny najemca, podnajemca, w innym charakterze),
3) wysokość miesięcznych opłat za mieszkanie (czynszu, opłat za c.o. i ciepłą
wodę i innych składników),
4) otrzymywanie dodatku mieszkaniowego i jego wysokość,
5) obciążenie spłatą kredytu mieszkaniowego zaciągniętego w instytucji
finansowej,
6) w przypadku zamieszkiwania dwóch i więcej gospodarstw domowych w jednym
mieszkaniu - udział drugiego i dalszego gospodarstwa w miesięcznych opłatach za
mieszkanie.
4. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego określi, w drodze zarządzenia, wzór
formularza spisowego, zawierającego pytania w zakresie ustalonym w ust. 1-3.
Zarządzenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
"Monitor Polski".
Art. 6. 1. Osoby objęte spisem są obowiązane do udzielania możliwie ścisłych,
wyczerpujących i zgodnych z prawdą odpowiedzi na pytania zawarte w formularzu
spisowym. Do udzielenia odpowiedzi o osobach małoletnich oraz o osobach
nieobecnych obowiązane są pełnoletnie osoby wspólnie z nimi zamieszkałe.
2. W razie nieobecności osób zobowiązanych do udzielenia odpowiedzi, a
zamieszkałych w obiektach zbiorowego zamieszkania, obowiązek udzielania
informacji, w zakresie posiadanej dokumentacji, należy do zarządzających tymi
obiektami.
3. Informacji o zamieszkanych budynkach zarządzanych przez osoby prawne i
jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, a także wysokości
miesięcznych opłat za mieszkanie pobieranych od lokatorów w tych budynkach,
udzielają zarządzający tymi budynkami.
4. Informacji o zamieszkanych budynkach stanowiących własność osób fizycznych
udzielają właściciele lub użytkownicy tych budynków.
5. Odmowa udzielenia odpowiedzi pociąga za sobą skutki prawne przewidziane w
ustawie z dnia 26 lutego 1982 r. o statystyce państwowej (Dz. U. z 1989 r. Nr
40, poz. 221).
Art. 7. 1. Zbierane i gromadzone w spisie dane są poufne i podlegają szczególnej
ochronie; dane te mogą być wykorzystywane wyłącznie do opracowań, zestawień i
analiz statystycznych oraz do tworzenia przez organy statystyki państwowej
operatu do badań prowadzonych przez te organy; udostępnienie lub wykorzystywanie
danych uzyskanych w spisie dla innych niż podane celów jest zabronione
(tajemnica statystyczna).
2. Naruszenie tajemnicy statystycznej pociąga za sobą skutki prawne przewidziane
w art. 26 i 27 ustawy, o której mowa w art. 6 ust. 5.
Art. 8. Osoby wykonujące prace związane z przygotowaniem, przeprowadzeniem i
opracowaniem wyników spisu są obowiązane do bezwzględnego przestrzegania
tajemnicy statystycznej i mogą być dopuszczone do wykonywania tych prac po
złożeniu pisemnego przyrzeczenia następującej treści: "Przyrzekam, że będę
wykonywał swoje prace na rzecz spisu ludności i mieszkań z całą rzetelnością, a
poznane w czasie ich wykonywania dane zachowam w tajemnicy wobec osób trzecich".
Art. 9. Wojewódzkie urzędy statystyczne są obowiązane za pośrednictwem urzędów
gmin zawiadomić w piśmie adresowym do wylosowanych do badania osób i mieszkań
oraz przez naklejenie ogłoszeń w sposób zwyczajowo przyjęty w poszczególnych
miejscowościach o celu, zakresie i sposobie przeprowadzenia spisu, o prawach i
obowiązkach osób wezwanych do udzielenia odpowiedzi oraz gwarancjach poufności i
zachowaniu tajemnicy statystycznej.
Rozdział 2
Organizacja spisu
Art. 10. Pracami związanymi z przygotowaniem i przeprowadzeniem spisu kierują:
1) Prezes Głównego Urzędu Statystycznego i w jego zastępstwie dyrektor
Departamentu Organizacji Badań - całością prac,
2) dyrektor wojewódzkiego urzędu statystycznego - na terenie województwa,
3) wójt, burmistrz, prezydent miasta - na terenie gminy.
Art. 11. Zadania gmin w ramach prac związanych z organizacją i prowadzeniem
spisu obejmują:
1) wynikający z przepisów o podziale zadań i kompetencji między organy gminy a
organy administracji rządowej obowiązek zaktualizowania:
a) nazewnictwa ulic i placów oraz numeracji nieruchomości,
b) ewidencji ludności,
2) zadania zlecone z zakresu administracji rządowej zlecane niniejszą ustawą:
a) zaktualizowanie wykazów nieruchomości i mieszkań w wylosowanych obwodach
spisowych,
b) zorganizowanie przeprowadzenia we współdziałaniu z wojewódzkim urzędem
statystycznym spisu na terenie gminy, w tym:
- delegowanie pracowników urzędu gminy do prac spisowych i na szkolenia
organizowane przez wojewódzki urząd statystyczny,
- werbunek kandydatów na rachmistrzów spisowych,
- rozdział druków spisowych,
powiadamianie osób zamieszkałych w wylosowanych do spisu mieszkaniach i
gospodarstwach domowych,
- nadzorowanie przebiegu spisu,
- przyjmowanie od rachmistrzów spisowych formularzy spisowych,
- kontrola kompletności formularzy w obwodach spisowych oraz zapisów na
formularzach spisowych i ich przekazanie do wojewódzkiego urzędu statystycznego.
2. Nadzór merytoryczny nad realizacją zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 2,
sprawuje dyrektor wojewódzkiego urzędu statystycznego województwa, na którego
terenie znajduje się gmina.
3. Środki na wykonanie zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zostaną przekazane
przez Główny Urząd Statystyczny za pośrednictwem wojewódzkich urzędów
statystycznych sukcesywnie, po zakończeniu kolejnych etapów prac; ostateczne
rozliczenie nastąpi w terminie do dnia 31 lipca 1995 r.
Art. 12. Terenowe organy administracji rządowej zapewnią, nieodpłatnie, na
potrzeby spisu:
1) udostępnienie aktualnych matryc map wykonanych do Narodowego Spisu
Powszechnego 1988 r.,
2) wykonanie nowych map dla nowo utworzonych miast i gmin oraz dla jednostek
terytorialnych o zmienionych granicach.
Art. 13. W okresie od dnia wejścia w życie ustawy do dnia 30 czerwca 1995 r. nie
dokonuje się zmian w podziale terytorialnym kraju.
Art. 14. Prace związane z przygotowaniem i przeprowadzeniem spisu oraz zadania
zlecone gminom, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2, są finansowane z budżetu
państwa w części dotyczącej Głównego Urzędu Statystycznego.
Art. 15. 1. Spis przeprowadzą rachmistrze spisowi, powołani przez dyrektora
wojewódzkiego urzędu statystycznego na wniosek wójta, burmistrza lub prezydenta
miasta.
2. Rachmistrzowi spisowemu przysługuje ochrona prawna przewidziana dla
funkcjonariuszy publicznych.
Art. 16. Osoby, o których mowa w art. 8, mogą być wynagradzane w formie nagród
lub w ramach umów zlecenia według zasad ustalonych przez Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego.
Art. 17. 1. W razie wypadku powstałego przy pełnieniu obowiązków spisowych,
rachmistrzom spisowym i innym osobom wykonującym prace na rzecz spisu oraz
członkom ich rodzin przysługują świadczenia z tytułu wypadku na zasadach
ustalonych w przepisach określających podstawę wymiaru renty z tytułu wypadku
przy pracy lub choroby zawodowej, świadczeń dla pracowników, którzy ulegli
wypadkom w szczególnych okolicznościach, oraz świadczeń dla osób nie będących
pracownikami, jeżeli nie mają oni prawa do tych świadczeń na podstawie odrębnych
przepisów.
2. Roszczenia w przypadkach, o których mowa w ust. 1, zgłasza się do organów
statystyki państwowej, które sporządzają dokumentacje zgodnie z ustawą dnia 12
czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych
(Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 36,
poz. 206 i z 1991 r. Nr 94, poz. 422) oraz przekazują ją terenowemu oddziałowi
ZUS.
Art. 18. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego określi, w drodze zarządzenia,
metodologię spisu oraz sposób i tryb jego przeprowadzenia.
Art. 19. Ministrowie: Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Sprawiedliwości, w
drodze zarządzeń, każdy w swoim zakresie działania, w porozumieniu z Prezesem
Głównego Urzędu Statystycznego, określa szczegółowe zasady i sposób:
1) przeprowadzenia spisu w obiektach i na terenach zamkniętych, pozostających w
zarządzie podległych im jednostek organizacyjnych,
2) przeprowadzenia spisu osób pełniących służbę lub zatrudnionych w podległych
im jednostkach organizacyjnych, mieszkających poza obiektami zamkniętymi,
3) udzielania informacji przez osoby pełniące służbę lub zatrudnione w
podległych im jednostkach organizacyjnych, z zachowaniem tajemnicy państwowej i
służbowej.
Art. 20. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego, w porozumieniu z władzami
kościołów i związków wyznaniowych, określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe
zasady i sposób spisywania osób duchownych oraz mieszkań znajdujących się na
terenie instytucji wyznaniowych.
Art. 21. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, na wniosek Prezesa Głównego
Urzędu Statystycznego, może zarządzić powtórzenie spisu w tych obwodach, w
których spis został przeprowadzony wadliwie. Termin powtórnego spisu należy
podąć do wiadomości ludności zamieszkałej w obwodach nim objętych.
Rozdział 3
Spis kontrolny
Art. 22. 1. W dniach od 1 do 7 czerwca 1995 r. w wylosowanych obwodach spisowych
zostanie przeprowadzony spis kontrolny.
2. Spis kontrolny polega na sprawdzeniu kompletności przeprowadzonego spisu,
poprawności zapisów w formularzu spisowym oraz zgodności podstawowych cech ze
stanem faktycznym.
3. Szczegółowy zakres oraz tryb przeprowadzania spisu kontrolnego ustali Prezes
Głównego Urzędu Statystycznego, w drodze zarządzenia.
Art. 23. Przepisy art. 3-20 stosuje się odpowiednio do spisu kontrolnego oraz w
przypadku zarządzenia powtórzenia spisu w trybie art. 21.
Art. 24. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 16 grudnia 1994 r.
zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 2, poz. 6)
Art. 1. W ustawie z dnia 6 listopada 1992 r. o zmianie ustawy o samorządzie
terytorialnym (Dz. U. Nr 100, poz. 499 i z 1994 r. Nr 86, poz. 397) w art. 2
wyrazy "do dnia 31 grudnia 1994 r." zastępuje się wyrazami "do dnia 31 grudnia
1995 r."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 6 stycznia 1995 r.
zmieniająca uchwałę Sejmu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w sprawie
szczegółowego trybu postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym.
(Dz. U. Nr 2, poz. 7)
Na podstawie art.35 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale
Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470 i z 1993 r. Nr 47, poz. 213)
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej uchwala, co następuje:
Art. 1. W uchwale Sejmu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej z dnia 31 lipca 1985
r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym
(Dz. U. Nr 39, poz. 184) w art. 31 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W razie niestawiennictwa wnioskodawcy lub jego przedstawiciela albo innego
uczestnika postępowania, których obecność na rozprawie jest obowiązkowa,
Trybunał odracza rozprawę, wyznaczając równocześnie termin nowej rozprawy, a
przewodniczący składu orzekającego zawiadamia o tym prezesa Trybunału, o którym
mowa w art. 29, nie stosuje się."
Art. 2. Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Marszałek Sejmu: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 23 grudnia 1994 r.
w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy
zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury
lub renty.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 2, poz. 8)
Na podstawie art. 5 ust. 5 oraz art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. o
zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin (Dz. U. Nr 5, poz. 32, z 1989 r.
Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450 i z 1994
r. Nr 84, poz. 385) zarządza się co następuje:
ż 1. Za pracę górniczą w kopalniach siarki oraz w przedsiębiorstwach i w innych
podmiotach wykonujących roboty górnicze dla tych kopalń, określoną w art. 5 pkt
4 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich
rodzin (Dz. U. Nr 5, poz. 32, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 36, poz.
206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450 i z 1994 r. Nr 84, poz. 385), zwanej dalej
"ustawą", uważa się okresy zatrudnienia na stanowiskach wymienionych w wykazie
stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia.
ż 2. Za pracę górniczą w kopalniach węgla brunatnego oraz w przedsiębiorstwach i
w innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla tych kopalń , określoną w
art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, uważa się okresy zatrudnienia na stanowiskach
wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia.
ż 3. Za okresy pracy pod ziemią oraz w kopalniach siarki lub węgla brunatnego, o
których mowa w art. 6 ust. 1 ustawy, uważa się okresy pracy na stanowiskach
wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik nr 3 do rozporządzenia.
ż 4. Za pracowników dozoru ruchu i kierownictwa ruchu kopalń, którzy pracują
przez co najmniej połowę dniówek roboczych w miesiącu: pod ziemią, na odkrywce w
kopalniach siarki lub w kopalniach węgla brunatnego oraz w kopalniach otworowych
siarki i którym w myśl art. 6 ust. 2 ustawy zalicza się w wymiarze
półtorakrotnym okresy przynależności do drużyn ratowniczych lub pracy w
charakterze mechaników sprzętu ratowniczego, uważa się pracowników zatrudnionych
na stanowiskach wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik nr 4 do
rozporządzenia.
ż 5. Zakłady pracy są obowiązane prowadzić ewidencję okresów zatrudnienia na
stanowiskach objętych rozporządzeniem, według szczegółowych zasad określonych
przez właściwych ministrów w uzgodnieniu z Prezesem Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych.
ż 6. Przepisy rozporządzenia stosuje się również do spraw wszczętych na
podstawie wniosków o świadczenia, zgłoszonych w okresie od dnia 1 listopada 1994
r. do dnia wejścia w życie rozporządzenia.
ż 7. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 21
stycznia 1984 r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz
stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do
górniczej emerytury lub renty (Dz. U. Nr 10, poz. 44, z 1986 r. Nr 48, poz. 249,
z 1989 r. Nr 27, poz. 145 i z 1992 r. Nr 77, poz. 392).
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller
Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23
grudnia 1994 r. (poz. 8)
Załącznik nr 1
WYKAZ STANOWISK PRACY, NA KTÓRYCH ZATRUDNIENIE NA ODKRYWCE W KOPALNIACH SIARKI,
W OTWOROWYCH KOPALNIACH SIARKI ORAZ W PRZEDSIĘBIORSTWACH I INNYCH PODMIOTACH
WYKONUJĄCYCH ROBOTY GÓRNICZE DLA KOPALŃ SIARKI UWAŻA SIĘ ZA PRACĘ GÓRNICZĄ
1) górnik kopalni odkrywkowej,
2) górnik kopalni otworowej,
3) górnik strzałowy kopalni odkrywkowej,
4) górnik wiertacz kopalni odkrywkowej
5) górni mechanik aparatury kontrolno-pomiarowej kopalni otworowej,
6) operator koparek jednonaczyniowych na odkrywce,
7) operator spycharek i maszyn wieloczynnościowych na odkrywce,
8) operator koparek wielonaczyniowych i zwałowarek na odkrywce,
9) operator koparek na polach górniczych w kopalni otworowej,
10) operator spycharek i maszyn wieloczynnościowych na polach górniczych w
kopalni otworowej,
11) operator taśmociągów i urządzeń pomocniczych na odkrywce,
12) operator urządzeń rozdrabniających i sortowniczych na odkrywce,
13) operator pomp i sprężarek na odkrywce, zatrudniony w przodku bezpośrednio w
procesie urabiania,
14) operator pomp i sprężarek na polach górniczych w kopalni otworowej,
15) operator urządzeń przenośnikowo-załadowczych w kopalni otworowej,
16) operator ciągników i ładowarek samojezdnych na odkrywce oraz w kopalni
otworowej,
17) operator agregatu cementacyjnego w kopalni otworowej,
18) monter urządzeń i wież wiertniczych na polach górniczych w kopalni
otworowej,
19) motorowy wiertniczy na polach górniczych w kopalni otworowej,
20) pomiarowy na odkrywce,
21) pomiarowy na polach górniczych w kopalni otworowej,
22) wiertacz na polach górniczych w kopalni otworowej,
23) pomocnik wiertacza na polach górniczych w kopalni otworowej,
24) płuczkowy wierceń na polach górniczych w kopalni otworowej,
25) robotnik transportowy na odkrywce,
26) robotnik transportowy na polach górniczych w kopalni otworowej,
27) robotnik robót melioracyjnych i rekultywacji górniczej na odkrywce,
28) wydawca materiałów wybuchowych na odkrywce lub na polach górniczych w
kopalni otworowej,
29) rzemieślnicy i inni robotnicy zatrudnieni stale na odkrywce lub na polach
górniczych w kopalni otworowej przy wykonywaniu bieżących robót montażowych,
konserwacyjnych i remontowych: ślusarze, spawacze, elektrycy, mechanicy,
monterzy, wulkanizatorzy, cieśle.
Załącznik nr 2
WYKAZ STANOWISK PRACY, NA KTÓRYCH ZATRUDNIENIE NA ODKRYWCE W KOPALNIACH WĘGLA
BRUNATNEGO ORAZ PRZEDSIĘBIORSTWACH I INNYCH PODMIOTACH WYKONUJĄCYCH ROBOTY
GÓRNICZE DLA KOPALŃ WĘGLA BRUNATNEGO UWAŻA SIĘ ZA PRACĘ GÓRNICZĄ
1) górnik na odkrywce,
2) górnik-odwadniacz złóż na odkrywce,
3) górnik strzałowy na odkrywce i jego pomocnik,
4) elektromonter maszyn i urządzeń górniczych na odkrywce oraz elektromonter
zatrudniony w stałej grupie remontowej na odkrywce,
5) elektromonter i pomiarowy urządzeń automatyki i łączności na odkrywce,
6) kierowca-operator samochodowego sprzętu technicznego na odkrywce,
7) konserwator tras kolei górniczych na odkrywce,
8) konserwator tras przenośnikowych na odkrywce (górnik eksploatacji
taśmociągów),
9) maszynista kolei górniczej na odkrywce i jego pomocnik,
10) maszynista pomp odwodnienia odkrywki i jego pomocnik,
11) mechanik maszyn i urządzeń górniczych na odkrywce oraz mechanik zatrudniony
w stałej grupie remontowej na odkrywce,
12) operator-mechanik urządzeń wiertniczych i aparatury wyciągowej na odkrywce i
jego pomocnik,
13) operator przenośników taśmowych na odkrywce i jego pomocnik,
14) operator koparki wielonaczyniowej na odkrywce i jego pomocnik,
15) operator przesypu koparki na odkrywce,
16) operator przesypu zwałowarki na odkrywce,
17) operator rozjazdów transportu szynowego na odkrywce,
18) operator wysypu koparki na odkrywce,
19) operator wysypu zwałowarki na odkrywce,
20) operator urządzeń za- i wyładunkowych na odkrywce,
21) operator zwałowarki na odkrywce i jego pomocnik,
22) operator sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce,
23) operator koparki jednonaczyniowej na odkrywce,
24) pomiarowy na odkrywce,
25) robotnik robót melioracyjnych i rekultywacji górniczej na odkrywce,
26) spawacz maszyn i urządzeń górniczych na odkrywce oraz spawacz zatrudniony w
stałej grupie remontowej na odkrywce i jego pomocnik,
27) taśmowy na odkrywce,
28) toromistrz i robotnik torowy na odkrywce,
29) wiertacz na odkrywce i jego pomocnik,
30) wulkanizator taśm przenośnikowych na odkrywce i jego pomocnik,
31) zsypowy na odkrywce,
32) rzemieślnicy i inni robotnicy zatrudnieni stale na odkrywce przy wykonywaniu
bieżących robót montażowych, konserwacyjnych i remontowych: ślusarze, spawacze,
elektrycy, mechanicy, monterzy, wulkanizatorzy, automatycy, cieśle.
Załącznik nr 3
WYKAZ STANOWISK PRACY, NA KTÓRYCH OKRESY PRACY POD ZIEMIĄ ORAZ W KOPALNIACH
SIARKI I WĘGLA BRUNATNEGO ZALICZA SIĘ W WYMIARZE PÓŁTORAKROTNYM
I
Pod ziemią:
1) górnik kombajnista, strugowy, wrębiarz, taranista,
2) górnik operator maszyn samojezdnych w przodkach,
3) górnik w ścianie, w komorze, zabierce, chodniku, ubierce, przybierce lub
przekopie, przy ładowaniu lub urabianiu ręcznym i mechanicznym oraz murarz,
betoniarz, zbrojarz i cieśla w ścianie, w komorze, zabierce, chodniku lub przy
przebudowie,
4) górnik ładowacz, wiertacz, murarz, betoniarz, zbrojarz i cieśla zatrudnieni
przy głębieniu i przebudowie szybów i szybików oraz inni pracownicy zatrudnieni
przy robotach szybowych-za czas pracy w szybach i szybikach,
5) górnik budowacz,
6) górnik wiertacz,
7) górnik strzałowy i instruktor strzałowy,
8) górnik rabunkarz,
9) pracownicy zatrudnieni przy obsłudze, konserwacji i przekładce przodkowych
urządzeń odstawczych, budowie tam podsadzkowych, przebudowie rurociągów
podsadzkowych w przodkach oraz podsadzaniu wyrobisk podsadzką,
10) górnik ługownik i monter rurociągów górniczych-zatrudnieni w przodkach w
kopalniach soli przy urabianiu natryskowym,
11) górnik prostowacz elementów budowy w przodkach,
12) górnik tamiarz,
13) górnik szlamiarz chodników wodnych, rząpi i osadników,
14) monitorzysta w komorze w oddziale hydraulicznym,
15) operator urządzeń energomechanicznych bezpośredniego napędu urządzeń
eksploatacyjnych w przodkach oraz kołowrotów bezpieczeństwa w ścianach,
16) pracownicy zatrudnieni przy montażu, demontażu, likwidacji i transporcie
obudów, maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach,
17) rzemieślnicy stale zatrudnieni pod ziemią w przodkach, szybach i szybikach
przy bieżącej obsłudze i konserwacji sprzętu mechanicznego i elektrycznego oraz
montażu, demontażu i konserwacji instalacji hydraulicznej, pneumatycznej,
elektrycznej i sygnalizacyjnej,
18) młodszy górnik i pracownik niewykwalifikowany (pomoc dołowa) wykonujący
pracę razem z pracownikami zatrudnionymi na stanowiskach wymienionych w pkt
1-17,
19) pracownicy zatrudnieni na stanowiskach wymienionych w pkt 1-18 przy robotach
górniczych polegających na przebudowie chodników głównych i pomocniczych z
równoczesną przybierka i nową obudową oraz na przebudowie szybów i szybików,
20) instruktorzy uczniów zasadniczych szkół górniczych i nauczyciele zawodu - za
czas pracy w przodku,
21) ratownicy kopalnianych drużyn ratowniczych, ratownicy zatrudnieni w
Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego lub okręgowych stacjach ratownictwa
górniczego i mechanicy sprzętu ratowniczego drużyn kopalnianych,
22) pracownicy zatrudnieni przy opylaniu wyrobisk i zabudowie przeciwwybuchowych
zapór pyłowych,
23) metaniarze zatrudnieni przy pomiarach w przodkach.
II
W kopalniach siarki:
1) górnik kopalni odkrywkowej,
2) górnik strzałowy kopalni odkrywkowej,
3) górnik wiertacz kopalni odkrywkowej,
4) operator koparek jednonaczyniowych na odkrywce,
5) operator spycharek i maszyn wieloczynnościowych na odkrywce,
6) operator koparek wielonaczyniowych i zwałowarek na odkrywce,
7) operator urządzeń rozdrabniających i sortowniczych na odkrywce,
8) operator pomp i sprężarek na odkrywce zatrudniony w przodku bezpośrednio w
procesie urabiania,
9) rzemieślnicy zatrudnieni na odkrywce bezpośrednio w przodku stale i w pełnym
wymiarze czasu pracy na koparkach i zwałowarkach, wykonujący prace górnicze,
mechaniczne, elektryczne i hydrauliczne przy obsłudze, konserwacji, montażu i
demontażu tych maszyn i urządzeń,
10) ratownicy kopalnianych drużyn ratowniczych, ratownicy zatrudnieni w
Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego i mechanicy sprzętu ratowniczego drużyn
kopalnianych, wykonujących pracę górniczą na stanowiskach wymienionych w
załączniku nr 1.
III
W kopalniach węgla brunatnego:
1) górnik kopalni odkrywkowej
2) górnik strzałowy kopalni odkrywkowej,
3) operator koparek jednonaczyniowych na odkrywce,
4) operator spycharek i maszyn wieloczynnościowych na odkrywce,
5) operator koparek wielonaczyniowych i zwałowarek na odkrywce,
6) operator pomp i sprężarek na odkrywce zatrudniony w przodku bezpośrednio w
procesie urabiania,
7) rzemieślnicy zatrudnieni na odkrywce bezpośrednio w przodku stale i w pełnym
wymiarze czasu pracy na koparkach i zwałowarkach, wykonujący prace górnicze,
mechaniczne, elektryczne i hydrauliczne przy obsłudze, konserwacji, montażu i
demontażu tych maszyn i urządzeń,
8) ratownicy kopalnianych drużyn ratowniczych, ratownicy zatrudnieni w
Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego lub okręgowych stacjach ratownictwa
górniczego i mechanicy sprzętu ratowniczego drużyn kopalnianych, wykonujący
pracę górniczą na stanowiskach wymienionych w załączniku nr 2.
Załącznik nr 4
WYKAZ STANOWISK DOZORU RUCHU I KIEROWNICTWA RUCHU KOPALŃ, O KTÓRYCH MOWA W ART.
6 UST. 2 USTAWY
1) Kierownik robót górniczych, kierownik robót pomocniczych, główny mechanik,
główny elektryk,
2) kierownik wentylacji, odmetanowania, do spraw wyrzutów gazów i skał, do spraw
tąpań,
3) nadsztygar i sztygar objazdowy: górniczy, mechaniczny, elektryczny,
energetyczny, automatyki, hydrauliki, łączności, wentylacji, odmetanowania,
strzałowy, szybowy, likwidacji, podsadzki, przewozu dołowego, profilaktyki
pożarowej, wierceń, do spraw tąpań, do spraw wyrzutów gazów i skał, do spraw
montażu i zbrojeń, do spraw obudowy i kierowania stropem,
4) sztygar oddziałowy, sztygar zmianowy, nadgórnik i dozorca oddziału:
wydobywczego, robót przygotowawczych, odwodnieniowych, przewozu dołowego,
podsadzki, urządzeń maszynowych, urządzeń elektrycznych, automatyki, hydrauliki,
łączności, urządzeń wydobywczych, urządzeń wyciągowych i szybowych, pyłowego,
likwidacji, wentylacji, odmetanowania, wierceń, szybowego, do spraw tąpań, do
spraw wyrzutów gazów i skał, do spraw montażu i zbrojeń, do spraw obudowy i
kierowania stropem,
5) technik strzałowy i pożarowy,
6) instruktor strzałowy,
7) inni pracownicy dozoru ruchu i kierownictwa ruchu kopalń, jeżeli
przepracowali w danym miesiącu co najmniej połowę dniówek roboczych pod ziemią
lub na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego oraz w kopalniach
otworowych siarki.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 15 grudnia 1994 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie obowiązku stosowania norm branżowych.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 2, poz. 9)
Na podstawie art. 19 ust. 2 w związku z art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 3 kwietnia
1993 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 55, poz. 251) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18
marca 1994 r. w sprawie obowiązku stosowania norm branżowych (Dz. U. Nr 40, poz.
153) w załączniku "Wykaz norm branżowych do obowiązkowego stosowania" wprowadza
się następujące zmiany:
1) w dziale 07 "Budownictwo i materiały budowlane":
a) w poz. 14 numer normy "BN-71/9191-09" zastępuje się numerem "BN-75/9191-09",
b) w poz. 25 po wyrazie "Nawodnienia" dodaje się wyraz "umiejscowione";
2) w dziale 12 "Produkty spożywcze":
a) skreśla się poz. 5,
b) w poz. 44, 45 i 46 skreśla się wyraz "gotowe",
c) skreśla się poz. 82, 86 i 87,
d) w poz. 157 wyraz "Pauluszki" zastępuje się wyrazem "Paluszki",
e) skreśla się poz. 251,
f) w poz. 275 po wyrazie "brukselska" dodaje się wyraz "zamrożona",
g) w poz. 363 numer normy "BN-87/8134-03" zastępuje się numerem "BN-86/8134-03";
3) w dziale 15 "Rolnictwo i leśnictwo":
a) w poz. 134 wyraz "alfatoksyn" zastępuje się wyrazem "alfatoksyn",
b) w poz. 135 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Pasze. Oznaczanie monenzyny w parametrach, premiksach i mieszankach paszowych",
c) w poz. 136 wyraz "fazowej" zastępuje się wyrazem "gazowej",
d) w poz. 137 wyraz "slinomycyny" zstępuje się wyrazem "salinomycyny",
e) w poz. 142 wyraz "robennidyny" zastępuje się wyrazem "robenidyny",
f) w poz. 145 wyraz "tlimetu" zastępuje się wyrazem "Alimetu",
g) w poz. 146 wyraz "Ethaxyguinu" zastępuje się wyrazem "Ethoxyquinu",
h) skreśla się poz. 157.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: A. Śmietanko

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 21 grudnia 1994 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia zakresów właściwości miejscowej
istniejących kolegiów do spraw wykroczeń oraz powołania kolegiów do spraw
wykroczeń przy Sądzie Rejonowym w Muszynie i przy Sądzie Rejonowym w
Ostrzeszowie.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 2, poz. 10)
Na podstawie art. 2 ż 1 pkt 1 i ż 3 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. o ustroju
kolegiów do spraw wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 118, z 1972 r. Nr 49, poz. 312,
z 1974 r. Nr 24, poz. 142, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1982 r. Nr 45, poz. 291,
z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 43, poz. 251, z 1991 r. Nr 32, poz. 131
i z 1994 r. Nr 27, poz. 96) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 lipca 1990 r. w sprawie
ustalania zakresów właściwości miejscowej istniejących kolegiów do spraw
wykroczeń oraz powołania kolegiów do spraw wykroczeń przy Sądzie Rejonowym w
Muszynie i przy Sądzie Rejonowym w Ostrzeszowie (Dz. U. Nr 50, poz. 296 i Nr 90,
poz. 533 oraz z 1993 r. Nr 25, poz. 114) wprowadza się następujące zmiany:
1) tytuł rozporządzenia otrzymuje brzmienie: "w sprawie ustalenia zakresów
właściwości miejscowej istniejących kolegiów do spraw wykroczeń przy Sądach
Rejonowych w Muszynie, Ostrzeszowie i Tychach",
2) ż 3 otrzymuje brzmienie:
"ż 3. Powołuje się województwie kaliskim Kolegium do Spraw Wykroczeń przy Sądzie
Rejonowym w Ostrzeszowie, w województwie katowickim - Kolegium do Spraw
Wykroczeń przy Sądzie Rejonowym w Tychach i w województwie nowosądeckim -
Kolegium do Spraw Wykroczeń przy Sądzie Rejonowym w Muszynie; przepis ż 2
stosuje się odpowiednio".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 9 grudnia 1994 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zarządzania ruchem na drogach.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 2, poz. 11)
Na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 12
listopada 1992 r. w sprawie zarządzania ruchem na drogach (Dz. U. Nr 97, poz.
485) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 9 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. W razie potrzeby zastosowania indywidualnego odstępstwa od obowiązku
stosowania się do zakazu wyrażonego znakiem drogowym B-1 "zakaz ruchu w obu
kierunkach", organ zarządzający ruchem po uzgodnieniu z komendantem wojewódzkim
Policji może w tym celu wydać ważne na obszarze swojego działania zezwolenie dla
określonego uczestnika ruchu lub pojazdu według wzoru określonego w załączniku
nr 2 rozporządzenia.
2. Zezwolenie może być wydane jedynie w celu umożliwienia tymczasowego dojazdu
do posesji albo obiektu znajdującego się w obszarze objętym zakazem wyrażonym
wymienionym znakiem, na okres nie dłuższy niż jeden rok".
2) w załączniku nr 2 wzór strony 1 zastępuje się wzorem określonym w załączniku
do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia mogą być wydawane zezwolenia
na odstępstwo od obowiązku stosowania się do zakazu wyrażonego znakiem B-1
zgodnie z dotychczasowym wzorem określonym w załączniku nr 2 do rozporządzenia
Ministra Transportu i gospodarki Morskiej z dnia 12 listopada 1992 r. w sprawie
zarządzania ruchem na drogach (Dz. U. Nr 97, poz. 485), lecz termin ich ważności
nie może przekraczać dnia 31 grudnia 1995 r.
ż 3. Zezwolenia na odstępstwa od obowiązku stosowania się do zakazów wyrażonych
znakami drogowymi, wydane przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia,
mogą być używane do upływu terminu ich ważności.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki
Załącznik do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 9
grudnia 1994 r. (poz. 11)
Wzór: Zezwolenie
Rozmiar: 100 mm � 140 mm
strona: 1
Ilustracja

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 28 grudnia 1994 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku dochodowego od osób prawnych.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 3, poz.12)
Na podstawie art. 2 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz.
646 oraz z 1994 r. Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127,
poz. 627) zarządza się, co następujące:
ż 1. W załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 kwietnia 1992 r.
w sprawie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. Nr 32, poz. 138 oraz z
1993 r. Nr 28, poz. 130 i Nr 133, poz. 642) w lp.10 liczbę "50" zastępuje się
liczbą "80"
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 10 stycznia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia list usług podlegających
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 7%, usług zwolnionych od
tego podatku oraz towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia
podatkowe.
(Dz. U. Nr 3, poz. 13)
Na podstawie art. 14 ust. 11, art. 50 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o
podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr
28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599 oraz z 1994 r. Nr 132, poz. 670 ) zarządza się,
co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 11 stycznia 1994 r. w sprawie
określenia list usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w
wysokości 7%, usług zwolnionych od tego podatku oraz towarów i usług, do których
nie mają zastosowania zwolnienia podatkowe (Dz. U. Nr 5, poz. 20 i Nr 130, poz.
649), część II załącznika nr 3 otrzymuje brzmienie:
"Poz.Symbol Systematycznego wykazu wyrobów (SWW), Klasyfikacji
usług(KU)Nazwa wyrobu lub usługi
123
II. Usługi
3806706Usługi jubilerskie
3989302Rzeczoznawstwo, z wyłączeniem doradztwa:
1) rolniczego, związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także
związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji
gospodarstwa rolnego,
2) finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej,
4092104Usługi notarialne, z wyłączeniem wymienionych w załączniku nr 2
4192401Usługi adwokackie, z wyłączeniem wymienionych w załączniku nr 2".

ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 16 stycznia 1995 r.
Minister Finansów: wz. K. Kalicki

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 11 stycznia 1995 r.
w sprawie wykazu towarów dla celów poboru podatku od towarów i usług oraz
podatku akcyzowego w imporcie.
(Dz. U. Nr 3, poz. 14)
Na podstawie art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127
i Nr 129, poz. 599 oraz z 1994 r. Nr 132, poz. 670) zarządza się, co następuje:
ż 1. Dla celów poboru podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego w
imporcie określa się wykaz towarów wymienionych w załącznikach nr 1 i 3-6 do
ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku
akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599 oraz z 1994
r. Nr 132, poz. 670) w układzie odpowiadającym polskiej Scalonej nomenklaturze
towarowej handlu zagranicznego PCN, w brzmieniu ustalonym w załącznikach nr 1-5
do rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 16 stycznia 1995 r.
Minister Finansów: G. W. Kołodko
(Załącznik nr 1-5 do rozporządzenia stanowią oddzielny załącznik do niniejszego
numeru)


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW OBRONY NARODOWEJ ORAZ ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 28 grudnia 1994 r.
w sprawie świadczeń zdrowotnych dla żołnierzy, członków ich rodzin oraz emerytów
i rencistów wojskowych i członków ich rodzin.
(Dz. U. Nr 3, poz. 15)
Na podstawie art. 69 pkt 1, art. 129 ust. 2, art. 133 pkt 1, art. 161 ust. 2 i
art. 170 ust. 2, w związku z art. 206 ust. 2 i art. 193 ust. 3 ustawy z dnia 21
listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.
U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr
43, poz. 165), art. 61 ust. 1 pkt 1 i art. 99 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30
czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 8,
poz. 31 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 10, poz. 36) i art. 28 ust. 3 ustawy
z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz
ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Świadczenia zdrowotne zakładów opieki zdrowotnej tworzonych i utrzymywanych
przez Ministra Obrony Narodowej, udzielane osobom uprawnionym do tych świadczeń
ż 1. Zakłady opieki zdrowotnej tworzone i utrzymywane przez Ministra Obrony
Narodowej udzielają bezpłatnie świadczeń zdrowotnych:
1) żołnierzom w czynnej służbie wojskowej,
2) małoletnim i kandydatom na żołnierzy zawodowych, pobierającym naukę
odpowiednio w orkiestrach lub szkołach wojskowych,
3) emerytom wojskowym,
4) rencistom wojskowym,
5) członkom rodzin:
a) żołnierzy pełniących zawodową służbę wojskową,
b) żołnierzy odbywających okresową służbę wojskową,
c) emerytów wojskowych,
d) rencistów wojskowych,
6) współmałżonkom i dzieciom kandydatów na żołnierzy zawodowych,
7) uprawnionym do wojskowej renty rodzinnej członkom rodzin pozostałym po:
a) żołnierzach zmarłych w czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej, którzy
spełnili warunki wymagane do uzyskania emerytury wojskowej albo których śmierć
pozostaje w związku ze służbą wojskową,
b) zmarłych emerytach lub rencistach wojskowych,
c) żołnierzach zmarłych po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, jeżeli w
dniu śmierci spełniali oni warunki wymagane do uzyskania emerytury lub renty
inwalidzkiej, chociażby ich prawo do zaopatrzenia nie zostało jeszcze ustalone,
8) nie uprawnionym do wojskowej renty rodzinnej wdowom po żołnierzach, o których
mowa w pkt 7 lit. a), jeżeli pozostają w stanie wolnym i wychowują dziecko
żołnierza w wieku do 18 lat,
9) ociemniałym żołnierzom nie będącym emerytami lub rencistami wojskowymi,
którzy utracili wzrok w związku ze służbą wojskową, oraz członkom ich rodziny
uznanym za przewodników (opiekunów) tych żołnierzy.
ż 2. 1. Członkami rodziny żołnierza (emeryta lub rencisty wojskowego), o których
mowa w ż 1 pkt 5, 7 i 9, uprawnionymi do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych
zakładów opieki zdrowotnej tworzonych i utrzymywanych przez Ministra Obrony
Narodowej, są:
1) współmałożonek,
2) dzieci (własne, przysposobione, obce wzięte na utrzymanie i wychowanie,
pasierbowie), wnuki i rodzeństwo pozostające na utrzymaniu żołnierza (emeryta
lub rencisty wojskowego), które:
a) nie przekroczyły 18 lat życia, a w razie uczęszczania do szkoły - 24 lat,
albo 25 lat, jeżeli odbywają studia w szkole wyższej, a ukończenie 24 lat życia
przypada na ostatni lub przedostatni rok studiów, albo
b) stały się inwalidami I lub II grupy przed osiągnięciem wieku określonego pod
lit. a),
3) rodzice żołnierza (emeryta lub rencisty wojskowego) pozostający na jego
utrzymaniu, którzy nie mają uprawnień do korzystania ze świadczeń zdrowotnych
zakładów opieki zdrowotnej innych niż tworzone i utrzymywane przez Ministra
Obrony Narodowej, jeżeli są inwalidami I lub II grupy albo ukończyli: ojciec 60
lat, matka 50 lat życia.
2. Za rodziców żołnierza (emeryta lub rencisty wojskowego) uważa się również
ojczyma, macochę oraz osobę przysposabiającą.
3. Za członków rodziny żołnierza uważa się również niezdolne do pracy osoby,
które wychowywały i utrzymywały żołnierza w okresie jego małoletności, jeżeli
pozostają na utrzymaniu żołnierza, a nie ma innych osób zobowiązanych do ich
utrzymania.
4) Za osoby pozostające na utrzymaniu żołnierza (emeryta lub rencisty
wojskowego) w rozumieniu ust. 1-3 uważa się te osoby, które nie mają żadnego
własnego źródła dochodu uzyskiwanego z zatrudnienia albo uzyskują taki dochód z
innych źródeł niż zatrudnienie, który nie przekracza kwoty najniższego
wynagrodzenia pracowników za pełny miesięczny wymiar czasu pracy, określonego
przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej.
5. Organ wojskowy upoważniony przez Ministra Obrony Narodowej może w szczególnie
uzasadnionych przypadkach przyznać na czas określony uprawnienia do świadczeń
zdrowotnych innym członkom rodziny żołnierza (emeryta lub rencisty wojskowego),
którzy pozostają na jego wyłącznym utrzymaniu.
ż 3. 1. Żołnierzom zwolnionym z zawodowej służby wojskowej i członkom ich rodzin
oraz członkom rodzin żołnierzy zmarłych w czasie pełnienia tej służby, którzy
nie nabyli uprawnień do świadczeń zdrowotnych stosownie do ż 1 pkt 3 i 4 lub pkt
7 lit. a), uprawnienia te przysługują przez okres jednego roku od dnia
zwolnienia żołnierza ze służby lub od dnia jego śmierci.
2. Organ wojskowy upoważniony przez Ministra Obrony Narodowej może w szczególnie
uzasadnionych przypadkach przyznać osobom określonym w ust. 1 uprawnienia do
świadczeń zdrowotnych na czas dłuższy.
3. Uprawnienia do świadczeń zdrowotnych, o których mowa w ust. 1 i 2, nie
przysługują żołnierzom i członkom ich rodzin, o których mowa w art. 85 ust. 2
ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz.
U. z 1992 r. Nr 8, poz. 31 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 10, poz. 36).
ż 4. Żołnierzom niezawodowym przebywającym na leczeniu w wojskowym zakładzie
opieki zdrowotnej w dniu zwolnienia ich z czynnej służby wojskowej przysługują
uprawnienia do świadczeń zdrowotnych zakładów opieki zdrowotnej tworzonych i
utrzymywanych przez Ministra Obrony Narodowej - do czasu zakończenia leczenia
podstawowego w tych zakładach. Uprawnienia te przysługują również żołnierzom
zwolnionym z zawodowej służby wojskowej, o których mowa w ż 3 ust. 1 i 2.
ż 5. Do bezpłatnego otrzymywania niezbędnych przedmiotów ortopedycznych i
środków pomocniczych w ramach świadczeń zdrowotnych udzielanych przez zakłady
opieki zdrowotnej tworzone i utrzymywane przez Ministra Obrony Narodowej są
uprawnieni:
1) żołnierze zawodowi i żołnierze odbywający okresową służbę wojskową oraz
członkowie ich rodzin,
2) emeryci i renciści wojskowi oraz członkowie ich rodzin,
3) członkowie rodzin pozostali po zmarłych żołnierzach zawodowych, emerytach i
rencistach wojskowych, określonych w ż 1 pkt 7.
ż 6. 1. Żołnierzom niezawodowym przysługują bezpłatnie protezy rąk i nóg, a
żołnierzom pełniącym czynną służbę wojskowa w charakterze kandydatów na
żołnierzy zawodowych i małoletnim kandydatom na żołnierzy zawodowych - również
protezy dentystyczne.
2. W uzasadnionych przypadkach żołnierzom niezawodowym mogą być przyznane
bezpłatnie inne przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze na podstawie decyzji
organu wojskowego upoważnionego przez Ministra Obrony Narodowej.
3. Żołnierzowi, który doznał uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego
w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo wskutek choroby
pozostającej w związku z tą służbą, przysługuje uprawnienie do bezpłatnego
otrzymania każdego przedmiotu ortopedycznego i środka pomocniczego wymienionego
w ust. 1 i 2, niezależnie od rodzaju odbywanej przez niego służby wojskowej.
4. Uprawnienia określone w ust. 3 przysługują również małoletnim kandydatom na
żołnierzy zawodowych.
ż 7. W razie obłożnej choroby osoby uprawnionej do świadczeń zdrowotnych
zakładów opieki zdrowotnej tworzonych i utrzymywanych przez Ministra Obrony
Narodowej, przewóz jej do zakładu opieki zdrowotnej odbywa się na koszt wojska.
Jeżeli jest to konieczne, przydziela się również osobę towarzyszącą (lekarza,
pielęgniarkę, sanitariusza).
Rozdział 2
Uprawnienia do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych publicznych zakładów opieki
zdrowotnej innych niż tworzone i utrzymywane przez Ministerstwo Obrony Narodowej
i zakres tych świadczeń
ż 8. Osoby uprawnione do świadczeń zdrowotnych zakładów opieki zdrowotnej
tworzonych i utrzymywanych przez Ministerstwo Obrony Narodowej mogą bezpłatnie
korzystać ze świadczeń zdrowotnych innych publicznych zakładów opieki
zdrowotnej, jeżeli:
1) w miejscowości, w której przebywają, nie została zorganizowana wojskowa pomoc
lecznicza albo korzystanie z tej pomocy jest niemożliwe lub utrudnione,
2) zachodzi przypadek wymagający natychmiastowej pomocy leczniczej,
3) przewóz chorego do wojskowego zakładu opieki zdrowotnej zagrażałby życiu lub
zdrowiu,
4) zachodzi konieczność leczenia na oddziale, którego nie prowadzi właściwy
wojskowy zakład opieki zdrowotnej, albo leczenia specjalistycznego
ambulatoryjnego, którego nie może zapewnić wojskowa służba zdrowia.
ż 9. 1. Żołnierzom zwolnionym z okresowej służby wojskowej i członkom ich rodzin
świadczenia zdrowotne publicznych zakładów opieki zdrowotnej innych niż tworzone
i utrzymywane przez Ministra Obrony Narodowej przysługują przez okres trzech
miesięcy od dnia zwolnienia ze służby.
2. Świadczenia zdrowotne publicznych zakładów opieki zdrowotnej innych niż
tworzone i utrzymywane przez Ministra Obrony Narodowej przez okres 60 dni od
dnia zwolnienia ze służby przysługują bezpłatne również żołnierzom zwolnionym z:
1) zasadniczej służby wojskowej,
2) przeszkolenia wojskowego w jednostkach wojskowych, odbywanego przez
absolwentów szkół wyższych,
3) czynnej służby wojskowej w charakterze kandydatów na żołnierzy zawodowych,
4) czynnej służby wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji w czasie wojny.
3. Jeżeli w dniu zwolnienia z czynnej służby wojskowej żołnierz przebywa w
zakładzie opieki zdrowotnej zamkniętej, bez względu na podporządkowanie tego
zakładu, okres przez który przysługuje mu prawo do świadczeń, ustalony w ust. 1
i 2, liczy się od dnia wypisania z tego zakładu.
4. Żołnierzom, którzy zostali zwolnieni z niezawodowej służby wojskowej wskutek
orzeczenia przez wojskową komisję lekarską czasowej niezdolności do służby
wojskowej (kat. "B"), bez względu na przyczynę powstania tej niezdolności,
świadczenia zdrowotne przysługują przez okres trwania tej niezdolności.
5. Jeżeli w czasie odbywania niezawodowej służby wojskowej żołnierz nagle
zachorował albo uległ wypadkowi, przysługują mu po wyczerpaniu uprawnień
określonych w ż 4 świadczenia zdrowotne innych publicznych zakładów opieki
zdrowotnej przez czas leczenia tej choroby lub skutków wypadku po zwolnieniu z
czynnej służby wojskowej.
ż 10. 1. Świadczenia lecznicze innych publicznych zakładów opieki zdrowotnej
przysługują również członkom rodzin żołnierzy odbywających czynną służbę
wojskową wymienioną w ż 9 ust. 2 w czasie odbywania tej służby przez żołnierza
oraz przez okres 60 dni od dnia zwolnienia z tej służby.
2. Członkom rodziny żołnierzy uprawnionymi do świadczeń zdrowotnych są osoby
określone w ż 2.
ż 11. Świadczenia zdrowotne innych publicznych zakładów opieki zdrowotnej niż
tworzone i utrzymywane przez Ministra Obrony Narodowej przysługują także:
1) poborowym odbywającym służbę zastępczą,
2) osobom odbywającym służbę w obronie cywilnej,
3) osobom wykonującym obowiązek szkolenia ludności w zakresie powszechnej
samoobrony,
4) osobom wykonującym świadczenia osobiste, jeżeli zachorowały albo doznały
uszczerbku na zdrowiu podczas lub w związku z wykonaniem tych świadczeń.
ż 12. 1. W przypadkach określonych w ż 9-11 publiczne zakłady opieki zdrowotnej
udzielają świadczeń leczniczych bezpłatnie w formie opieki ambulatoryjnej,
domowej, doraźnej i stacjonarnej.
2. Zakres bezpłatnych świadczeń zdrowotnych dla żołnierzy zwolnionych z czynnej
służby wojskowej wskutek orzeczenia czasowej niezdolności do służby wojskowej
(kat. "B") obejmują również przedmioty ortopedyczne oraz środki pomocnicze.
ż 13. Uprawnienia do świadczeń zdrowotnych oraz do zaopatrzenia w przedmioty
ortopedyczne i środki pomocnicze żołnierzy niezawodowych, którzy doznali
uszczerbku na zdrowiu, określają przepisy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i
wojskowych oraz członków ich rodzin.
ż 14. Dowodem uprawniającym do świadczeń zdrowotnych publicznych zakładów opieki
zdrowotnej innych niż tworzone i utrzymywane przez Ministra Obrony Narodowej
jest:
1) dla żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową oraz osób, o których mowa w ż
1 - książeczka zdrowia,
2) dla żołnierzy zwolnionych z czynnej służby wojskowej
- wpis w wojskowym dokumencie osobistym żołnierza dotyczący zwolnienia go z tej
służby,
3) dla żołnierza uznanego za czasowo niezdolnego do czynnej służby wojskowej
wpis w wojskowym dokumencie osobistym oraz orzeczenie wojskowej komisji
lekarskiej, stwierdzające tę niezdolność i czas jej trwania,
4) dla członków rodzin żołnierzy wymienionych w ż 9 ust. 1 i 2 - zaświadczenie
dowódcy jednostki wojskowej lub wojskowego komendanta uzupełnień, stwierdzające
odbywanie czynnej służby wojskowej przez żołnierza,
5) dla poborowych wymienionych w ż 11 pkt 1 w wojskowym dokumencie osobistym o
odbywaniu tej służby,
6) dla osób wymienionych w ż 11 pkt 2 - wpis w wojskowym dokumencie osobistym o
odbywaniu tej służby,
7) dla osób wymienionych w ż 11 pkt 3, które odbywają ćwiczenia lub
przeszkolenie na obozie szkoleniowym albo wykonują obowiązek szkolenia ludności
w zakresie powszechnej samoobrony - wezwanie do odbycia ćwiczeń (przeszkolenia)
albo zaświadczenie komendanta formacji obrony cywilnej lub kierownika jednostki
organizacyjnej, w której jest odbywana służba w obronie cywilnej, stwierdzające
wykonywanie tego obowiązku;
8) dla osób wymienionych w ż 11 pkt 4 - decyzja wójta lub burmistrza (prezydenta
miasta) o wykonywaniu świadczenia osobistego.
Rozdział 3
Leczenie za granicą
ż 15. Żołnierzom pełniącym czynną służbę wojskową wyznaczonym do pełnienia
służby poza granicami Państwa, oraz przebywającym wraz z nim członkom ich rodzin
zwraca się koszty leczenia w zakresie i trybie określonym w odrębnych
przepisach.
ż 16. 1. Koszty leczenia żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową, którzy
ulegli wypadkowi lub nagle zachorowali w czasie pobytu za granicą w sprawach
służbowych, zwracają organy wojskowe.
2. Nie podlegają zwrotowi koszty:
1) nabycia leków, których stosowanie nie było konieczne,
2) zabiegów kosmetycznych,
3) nabycia przedmiotów ortopedycznych i środków pomocniczych.
3. W razie wątpliwości, czy nabycie leku było konieczne, decyzję podejmuje
właściwy naczelny specjalista wojskowej służby zdrowia.
4. Osoby uprawnione do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych zakładów opieki
zdrowotnej tworzonych i utrzymywanych przez Ministra Obrony Narodowej mogą być
skierowane na leczenie za granicą, na podstawie odrębnych przepisów.
Rozdział 4
Przepisy końcowe
ż 17. Emeryci i renciści wojskowi oraz członkowie ich rodzin uprawnieni do
wojskowego zaopatrzenia emerytalnego z tytułu pełnienia czynnej służby wojskowej
w jednostkach wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych,
korzystają ze świadczeń zdrowotnych zakładów opieki zdrowotnej tworzonych i
utrzymywanych przez Ministra Spraw Wewnętrznych na zasadach oraz w zakresie
przewidzianych dla żołnierzy pełniących służbę w tych jednostkach.
ż 18. Traci moc rozporządzenie Ministrów Obrony Narodowej oraz Zdrowia i Opieki
Społecznej z dnia 15 marca 1974 r. w sprawie pomocy leczniczej dla żołnierzy,
emerytów wojskowych i rencistów wojskowych oraz dla członków ich rodzin (Dz. U.
Nr 11, poz. 67 i z 1991 r. Nr 53, poz. 229).
ż 19. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: J. Milewski
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 23 grudnia 1994 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń
czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 3, poz. 16)
Na podstawie art. 208 ż 1 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1989
r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych
dla zdrowia w środowisku pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 417, z 1991 r. Nr 114, poz.
495 i z 1992 r. Nr 6, poz. 26) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 5 skreśla się ust. 2 i 3 oraz oznaczenie ust. 1;
2) skreśla się ż 6;
3) w załączniku nr 1:
a) w części A. Związki chemiczne:
- lp. 2 otrzymuje brzmienie:
123456
"2Akroleina0,20,5-"

- lp. 55 otrzymuje brzmienie:
123456
"55Dwufenyl12-S"

- lp. 56 otrzymuje brzmienie:
123456
"561,2-Dwubromoetan0,5--S"

- lp. 115 otrzymuje brzmienie:
123456
"115n-Heptan12002000-"

- lp. 128 otrzymuje brzmienie:
123456
"128Magnezu tlenek: a) dymy5--
b) pyły10--"

- lp. 137 otrzymuje brzmienie:
123456
"137N-Metyloanilina2--S"

- lp. 166 otrzymuje brzmienie:
123456
"166Nitrogliceryna0,51-S"

- lp. 173 otrzymuje brzmienie:
123456
"173Oktan10001800-"

- lp. 178 otrzymuje brzmienie:
123456
"178n-Pentan18002300-"

- w lp. 185 dodaje się lit. c) w brzmieniu:
123456
"c) pary rtęci0,0250,2-S"

- lp. 216 otrzymuje brzmienie:
123456
"216Węgla dwusiarczek1830-S"

- lp. 245 otrzymuje brzmienie:
123456
"245Nitroglikol0,30,4-S"

- dodaje się lp. 250-303 w brzmieniu:
123456
"250Acetonitryl70140-S
251Akrylamid0,1--S
2522-Aminopirydyna2--
253o-Anizydyna (o-metoksyanilina)0,5--S
254p-Anizydyna (p-metoksyanilina0,5--S
255Asfalt naftowy - dymy510-
256Benzoesowy aldehyd1040-
257Benzo(a)piren0,002--
258Benzylu chlorek3-5
259Borowy tlenek:
a) pył całkowity10--
b) pył respirabilny5--
260Bromfenwinfos [fosforan 0-2-bromo-1(2,4-di-chlorofenylo)
winylo-0,0-dietylu]0,01--
261Bromochlorometan10001300-
262Bromoform5--S
263n-Butan19003000-
264p-tert-Butylotoluen30--S
265sec-Butylowy alkohol300450-
266tert-Butylowy alkohol300450-
267sec-Butylu octan900900-
268tert- Butylu octan900900-
269Chlorooctowy kwas24-
270Cyjanurowy chlorek (pary i aerozole)0,050,1-
271Cyklopentadien-1,3200--
272Cyna i jej związki nieorganiczne, z wyjątkiem cyny wodorku (w
przeliczeniu na Sn) - dymy i pyły2--
273Czterowodorofuran600750-S
2742-Dwuetyloaminoetylowy alkohol50--S
275Dwufenylowy eter - pary714-
276N,N-Dwumetyloacetamid35--S
277Etanoloamina310-S
278Fention (tiofosforan 0,0-dimetylo-0-3-metylo-4-metylotiofenylu)0,2--S
279Fenyloglicydowy eter6--
280Fenylohydrazyna20--S
281Fosforowy kwas13-
282Fosforu pięciosiarczek13-
283Izobutylometylokarbinol100160-S
284Izopropylowy alkohol9001200-S
285Keten (etenon)0,51,5-
286Krotonowy aldehyd612-S
287Kumen (izopropylobenzen)100350-S
288Litu wodorek0,025--
289Morfolina (czterowodoro-1,4-oksazyna)70100-S
290Nikiel i jego związki, z wyjątkiem niklu karbonylku (w przeliczeniu na
Ni)0,25--R
291Srebro - dymy i pyły0,05--
292Srebro - związki nierozpuszczalne (w przeliczeniu na Ag)0,05--
293Srebro - związki rozpuszczalne (w przeliczeniu na Ag)0,01--
294Strychnina0,15--
295Sześciochlorobenzen0,5--S
296Sześciochloroetan1030-
297Tantal5--
298Trójmetylobenzen (mieszanina izomerów)100170-S
299Węgla dwutlenek9000*27000*-
300Wolfram - dymy i pyły5--
301Wolfram - związki nierozpuszczalne (w przeliczeniu na W)5--
302Wolfram - związki rozpuszczalne (w przeliczeniu na W)1--
303Żelazowanad - pyły13-

Znak "*" przy lp. 299 w kol. 3 i 4 - nie dotyczy środowiska pracy w podziemnych
wyrobiskach zakładów górniczych."
b) w części B. Pyły:
- lp. 6 otrzymuje brzmienie:
Lp.Nazwa czynnika szkodliwego dla zdrowiaNajwyższe dopuszczalne
stężenieUwagi
mg/m3włókien w cm3
12345
"6Pyły organiczne pochodzenia zwierzęcego i roślinnego:
a) zawierające 10% lub więcej wolnej krzemionki:
- pył całkowity2,0-
- pył respirabilny1,0-
b) zawierające poniżej 10% wolnej krzemionki:
- pył całkowity4,0-
- pył respirabilny2,0-"

- dodaje się lp. 13 w brzmieniu:
12345
"13Pyły drewna:
a) pyły drewna, z wyjątkiem pyłów drewna twardego, takiego jak buk i dąb

- pył całkowity4,0-
b) pyły drewna twardego, takiego jak buk i dąb
- pył całkowity2,0-R
c) pyły drewna mieszane zawierające pył drewna twardego, takiego jak buk i
dąb
- pył całkowity2,0-R"

4) w załączniku nr 2:
a) część A. Hałas ustalony i nie ustalony, hałas infradźwiękowy i hałas
ultradźwiękowy otrzymuje brzmienie:
"A. Hałas, hałas infradźwiękowy i hałas ultradźwiękowy.
1. Hałas
1.1. Hałas w środowisku pracy jest charakteryzowany przez:
- poziom ekspozycji na hałas odniesiony do 8-godzinnego dnia pracy i
odpowiadającą mu ekspozycję dzienną, lub poziom ekspozycji na hałas odniesiony
do tygodnia pracy i odpowiadającą mu ekspozycję tygodniową (wyjątkowo w
przypadku hałasu oddziałującego na organizm człowieka w sposób nierównomierny w
poszczególnych dniach w tygodniu),
- maksymalny poziom dźwięku A,
- szczytowy poziom dźwięku C.
1.2. Dopuszczalne ze względu na ochronę słuchu wartości hałasu obowiązują
jednocześnie i nie powinny przekraczać wartości podanych w pkt 1.3 lub 1.4, 1.5
i 1.6.
1.3. Poziom ekspozycji na hałas odniesiony do 8-godzinnego dnia pracy nie
powinien przekraczać wartości 85 dB, a odpowiadająca mu ekspozycja dzienna nie
powinna przekraczać wartości 3,64�103Pa2�s
1.4. Poziom ekspozycji na hałas odniesiony do tygodnia pracy nie powinien
przekraczać wartości 85 dB, a odpowiadająca mu ekspozycja tygodniowa nie powinna
przekraczać 18,2�103Pa2�s.
1.5. Maksymalny poziom dźwięku A nie powinien przekraczać wartości 115 dB.
1.6. Szczytowy poziom dźwięku C nie powinien przekraczać wartości 135 dB.
1.7. W przypadku gdy ze względów technicznych nie ma możliwości zmniejszenia
hałasu poniżej wartości określonych w pkt 1.3 do 1.6, pracownicy są obowiązani
stosować ochronniki słuchu dobrane do wielkości charakteryzujących hałas. Strefy
pracy wymagające stosowania ochronników słuchu powinny być oznakowane i
odgrodzone, a dostęp do nich powinien być ograniczony.
1.8. Podane wyżej wartości normatywne obowiązują, jeżeli inne szczegółowe
przepisy nie określają wartości niższych.
1.9. Terminologia, aparatura i wymagania dotyczące wykonywania pomiarów
określone są w Polskich Normach.
2. Hałas infradźwiękowy
2.1. Hałas infradźwiękowy na stanowiskach pracy jest charakteryzowany przez
poziomy ciśnienia akustycznego w pasmach oktawowych o częstotliwościach
środkowych: 8, 16 i 31,5 Hz.
2.2. Na wszystkich stanowiskach pracy, ze względu na ochronę zdrowia, dla
8-godzinnej ekspozycji na hałas infradźwiękowy poziomy ciśnienia akustycznego
nie mogą przekraczać wartości podanych w tabeli 1.
Tabela 1
Częstotliwość środkowa pasm oktawowych HzDopuszczalny poziom ciśnienia
akustycznego dB
8; 16110
31,5105

2.3. Maksymalne dopuszczalne poziomy ciśnienia akustycznego nie mogą przekraczać
wartości podanych w tabeli 2.
Tabela 2
Częstotliwość środkowa pasm oktawowych HzMaksymalny dopuszczalny poziom
ciśnienia akustycznego dB
8; 16137
31,5132

2.4. Podane wyżej wartości normatywne obowiązują, jeżeli inne szczegółowe
przepisy nie określają wartości niższych.
2.5. Terminologia, aparatura i wymagania dotyczące wykonywania pomiarów
określone są w Polskich Normach.
3. Hałas ultradźwiękowy
3.1. Hałas ultradźwiękowy na stanowiskach pracy jest charakteryzowany przez
poziomy ciśnienia akustycznego w pasmach tercjowych o częstotliwościach
środkowych: 10; 12,5; 16; 20; 25; 31,5; 40; 50; 63; 80 i 100 kHz.
3.2. Na wszystkich stanowiskach pracy, ze względu na ochronę zdrowia, dla
8-godzinnej ekspozycji na hałas ultradźwiękowy poziomy ciśnienia akustycznego
nie mogą przekraczać wartości podanych w tabeli 3.
Tabela 3
Częstotliwość środkowa pasm tercjowych kHzDopuszczalny poziom ciśnienia
akustycznego dB
10,080
12,580
16,080
20,090
25,0105
31,5; 40; 50; 63; 80; 100110

3.3. Maksymalne dopuszczalne poziomy ciśnienia akustycznego nie mogą przekraczać
wartości podanych w tabeli 4.
Tabela 4
Częstotliwość środkowa pasm tercjowych kHzMaksymalny dopuszczalny poziom
ciśnienia akustycznego dB
10100
12,5100
16100
20100
20110
25125
31,5; 40; 50; 63; 80; 100130

3.4. Podane wyżej wartości normatywne obowiązują, jeżeli inne szczegółowe
przepisy nie określają wartości niższych.
3.5. Terminologia, aparatura i ogólne wymagania dotyczące wykonywania pomiarów
określone są w Polskich Normach.",
b) część B. Drgania o oddziaływaniu miejscowym i ogólnym na organizm człowieka
otrzymuje brzmienie:
"B. Drgania oddziałujące na organizm człowieka przez kończyny górne i drgania o
ogólnym oddziaływaniu na organizm człowieka.
1. Drgania oddziałujące na organizm człowieka przez kończyny górne.
1.1. Drgania oddziałujące na organizm człowieka przez kończyny górne są
charakteryzowane przez:
- zakres częstotliwości,
- wartość współczynnika szczytu,
- wartości skuteczne przyspieszenia drgań, ważone w dziedzinie częstotliwości
(wartości ważone przyspieszenia drgań),
- czas oddziaływania drgań na organizm człowieka.
1.2. Dopuszczalne ze względu na ochronę zdrowia wartości ważone przyspieszenia
drgań oddziałujących na organizm człowieka przez kończyny górne nie powinny
przekraczać wartości podanych w tabeli 1 dla drgań o różnej wartości
współczynnika szczytu k, przy ciągłym 480-minutowym oddziaływaniu drgań na
organizm człowieka.
Tabela 1
Składowe drgańDopuszczalne wartości ważone przyspieszenia drgań, m/s2
k ≤ 223
X, Y, Z (x, y, z)0,81,82,8

1.3. Podane wyżej wartości normatywne obowiązują, jeżeli inne szczegółowe
przepisy nie określają wartości niższych.
1.4. Terminologia, zakres częstotliwości, układy odniesienia, metody pomiaru,
aparatura, metody oceny narażenia na oddziaływanie drgań określone są w Polskich
Normach.
2. Drgania o ogólnym oddziaływaniu na organizm człowieka
2.1. Drgania o ogólnym oddziaływaniu na organizm człowieka są charakteryzowane
przez:
- zakres częstotliwości,
- wartość współczynnika szczytu,
- wartości skuteczne przyspieszenia drgań w pasmach częstotliwości o szerokości
1/3 oktawy lub wartości skuteczne przyspieszenia drgań ważone w dziedzinie
częstotliwości (wartości ważone przyspieszenia drgań),
- czas oddziaływania drgań na organizm człowieka.
2.2 Wartości skuteczne przyspieszenia drgań o ogólnym oddziaływaniu na organizm
człowieka, mierzone w pasmach częstotliwości o szerokości 1/3 oktawy, nie
powinny na wszystkich stanowiskach pracy przekraczać wartości podanych w tabeli
2 przy ciągłym 480-minutowym oddziaływaniu na organizm człowieka.
Tabela 2
Częstotliwość środkowa pasma 1/3-oktawowego HzDopuszczalna wartość
skuteczna przyspieszenia drgań m/s2
składowa pionowa Z (z)składowa pozioma X (x), Y (y)
1,00,630,224
1,250,560,224
1,60,500,224
2,00,450,224
2,50,400,280
3,160,3550,355
4,00,3150,450
5,00,3150,560
6,30,3150,710
8,00,3150,900
10,00,401,12
12,50,501,40
16,00,631,80
20,00,802,24
25,01,002,80
31,51,253,55
40,01,604,50
50,02,005,60
63,02,507,10
80,03,159,00

2.3. Wartości ważone przyśpieszenia drgań o ogólnym oddziaływaniu na organizm
człowieka nie powinny na wszystkich stanowiskach pracy przekraczać wartości
podanych w tabeli 3 przy ciągłym 480-minutowym oddziaływaniu drgań na organizm
człowieka.
Kryteria powyższe są słuszne dla drgań, dla których wartość współczynnika
szczytu nie przekracza 6.
Tabela 3
Składowe drgańDopuszczalna wartość ważone przyśpieszenia drgań, m/s2
k ≤ 22 Poziome X(x) 0,3150,450,9
Y(y)
Pionowe Z(z)0,40,631,25

2.4. Podane wyżej wartości normatywne obowiązują, jeżeli inne szczegółowe
przepisy nie określają wartości niższych.
2.5. Terminologia, zakresy częstotliwości, układ odniesienia, metody pomiaru,
aparatura i metody oceny narażenia na oddziaływanie drgań określone są w
Polskich Normach.",
c) w części C. Mikroklimat w dziale. Mikroklimat zimny w ust. 2 tabela 1
otrzymuje brzmienie:
Tabela 1
Ilustracja
d) dodaje się części E i F w brzmieniu:
"E. Pola magnetyczne stałe i o częstotliwości 50 Hz.
1. W otoczeniu źródeł pól magnetycznych stałych i o częstotliwości przemysłowej
50 Hz wyróżnia się 3 strefy oddziaływania pola zdefiniowane w Polskiej Normie:
- strefę niebezpieczną, w której przebywanie pracowników jest zabronione,
- strefę zagrożenia, w której dopuszczalny czas przebywania pracowników zależy
od natężenia działającego pola,
- strefę bezpieczną, w której przebywanie pracowników jest dozwolone bez
ograniczeń czasowych.
2. Za strefę niebezpieczną uważa się obszar, w którym natężenie pola
magnetycznego stałego przekracza 80 kA/m (co odpowiada indukcji magnetycznej ok.
100 mT), a pola magnetycznego o częstotliwości przemysłowej 50 Hz-4 kA/m (ok. 5
mT).
3. W przypadku gdy natężenie dotyczy wyłącznie kończyn (od stóp do kolan i od
dłoni do łokci), granice strefy niebezpiecznej, podane w ust. 2, podwyższa się
5-krotnie.
4. Za strefę zagrożenia uważa się obszar, w którym natężenie pola H (indukcja B)
zawiera się w granicach:
8 kA/m (ok. 10 mT) H (B) 80 kA/m (ok. 100 mT) - dla pola magnetycznego
stałego,
0,4 kA/m (ok. 0,5 mT) H (B) 4 kA/m (ok. 5 mT) - dla pola magnetycznego o
częstotliwości przemysłowej 50 Hz.
Dopuszczalne narażenie na wpływ pól magnetycznych w tej strefie określane jest
wartością wyrażenia:
D = H2 t(b)
w którym: H - natężenie pola magnetycznego działające na pracownika w czasie t,
przy czym t(b) 8h.
Dla pól strefy zagrożenia wartość wyrażenia nie może przekraczać:
512 (kA/m)2h - dla pól magnetycznych stałych,
1,28 (kA/m)2h - dla pól magnetycznych o częstotliwości przemysłowej 50 Hz.
5. W przypadku gdy narażenie w strefie zagrożenia dotyczy wyłącznie kończyn (od
stóp do kolan i od dłoni do łokci), odpowiednie wartości wyrażenia, o których
mowa w ust. 4, podwyższa się 25 krotnie.
6. Za strefę bezpieczną uważa się obszar, w którym natężenie pola magnetycznego
stałego jest mniejsze od 8 kA/m (ok. 10 mT), a pola magnetycznego o
częstotliwości przemysłowej 50 Hz - mniejsze od 0,4 kA/m (ok. 0,5 mT).
7. W otoczeniu źródeł pól magnetycznych należy wyznaczyć i oznakować zasięgi
strefy niebezpiecznej i zagrożenia w odniesieniu do ekspozycji całego ciała.
8. Badania warunków pracy powinny być wykonywane w sposób określony w Polskich
Normach.
F. Pola elektromagnetycznego w zakresie częstotliwości 1-100 kHZ.
1. Najwyższe dopuszczalne stężenie dotyczy pól o przebiegach okresowych,
powtarzalnych z częstotliwością zawartą w przedziale 1-100 kHz, ogranicza dobowe
narażenie pracowników na działanie równoważnych natężeń pól elektrycznych i
magnetycznych dla przypadków występowania na stanowiskach pracy pól
elektromagnetycznych wielkiej, średniej i małej impedancji.
2. W przypadku pól elektromagnetycznych wielkiej impedancji natężenie pola
elektrycznego na stanowisku pracy nie powinno przekraczać Ed = 1000 V/m. W
polach o mniejszych natężeniach doza całkowita (DrE) pola elektrycznego
działającego na pracownika nie powinna przekraczać dozy dopuszczalnej DdE =
80000 (V/m)2h, według której w ciągu ośmiu godzin pracownik może przebywać w
polu elektrycznym o natężeniu do 100 V/m.
3. W przypadku pól elektromagnetycznych małej impedancji natężenie pola
magnetycznego na stanowisku pracy nie powinno przekraczać Hd = 100 A/m. W polach
o mniejszych natężeniach doza całkowita (DrH) nie powinna przekraczać dozy
dopuszczalnej DdH = 800 (A/m)2h, według której w ciągu ośmiu godzin pracownik
może przebywać w polu magnetycznym o natężeniu do 10 A/m.
4. W przypadku pól elektromagnetycznych średniej impedancji natężenia pól
elektrycznych (E) i magnetycznych (H) na stanowisku pracy nie powinny
przekraczać wartości, przy których:

W polach o mniejszych natężeniach wskaźnik ekspozycji (kEH) nie powinien
przekraczać jedności. Powinna być spełniona zależność:

5. W otoczeniu źródeł pól powinny być wyznaczone i oznakowane zasięgi strefy
niebezpiecznej (E > 1000 V/m, H > 100 A/m) i strefy zagrożenia (E 100 V/m i H
10 A/m).
Definicje strefy niebezpiecznej i strefy zagrożenia określone są w Polskiej
Normie.
6. Użyte powyżej określenia: równoważne natężenia pola, pole elektromagnetyczne
wielkiej, średniej i małej impedancji, doza dopuszczalna i całkowita pola
elektrycznego (magnetycznego), wskaźnik ekspozycji w polu elektromagnetycznym
zdefiniowane zostały w Polskiej Normie.
7. Badania warunków pracy powinny być wykonywane w sposób określony w Polskiej
Normie."
ż 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej ogłosi w Dzienniku Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst rozporządzenia Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1989 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych
stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy, z
uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania
jednolitego tekstu.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 12 stycznia 1995 r.
w sprawie sposobu ustalania opłat dodatkowych w razie niedopełnienia obowiązku
zapłaty należności przewozowych z tytułu przewozu osób, naruszenia przepisów o
zabieraniu ze sobą do środka transportowego zwierząt i rzeczy oraz spowodowania
zatrzymania lub zmiany trasy środka transportowego bez uzasadnionej przyczyny
(Dz. U. Nr 5, poz. 28)
Na podstawie art. 34 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo
przewozowe (Dz. U. Nr 53, poz. 272, z 1991 r. Nr 107, poz. 462 i z 1994 r. Nr
111, poz. 536) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. W razie stwierdzenia przez przewoźnika lub osobę przez niego upoważnioną
braku odpowiedniego dokumentu przewozowego osób (ważnego biletu) lub bagażu bądź
dokumentu uprawniającego do przejazdu bezpłatnego albo ulgowego, podróżny jest
zobowiązany do uiszczenia należności przewozowych oraz opłaty dodatkowej.
2. Wysokość opłaty dodatkowej ustala się w następujący sposób:
1) za przejazd bez ważnego biletu - jako 50-krotność ceny najtańszego biletu
jednorazowego normalnego obowiązującego danego przewoźnika,
2) za naruszenie przepisów o zabieraniu ze sobą do środka transportowego
zwierząt i rzeczy, a w szczególności:
a) zabieranie ze sobą do środka transportowego zwierząt i rzeczy, za których
przewóz taryfa przewiduje opłaty - bez uiszczenia tych opłat,
b) za zabieranie ze sobą do środka transportowego rzeczy wyłączonych z przewozu
albo rzeczy dopuszczonych do przewozu na warunkach szczególnych - bez zachowania
tych warunków,
- jako 20-krotność ceny najtańszego biletu jednorazowego normalnego
obowiązującego danego przewoźnika.
3. W wypadku natychmiastowego uiszczenia opłaty dodatkowej lub najdalej w ciągu
7 dni od daty wystawienia dokumentu zobowiązującego do uiszczenia tej opłaty,
wysokość opłat dodatkowych ustalonych w sposób określony w ust. 2 pkt 1 i 2
obniża się o 30%.
4. Za spowodowanie zatrzymania lub zmiany trasy środka transportowego bez
uzasadnionej przyczyny, podróżny obowiązany jest uiścić opłatę dodatkową
ustaloną jako 150-krotność ceny najtańszego biletu jednorazowego normalnego,
obowiązującego danego przewoźnika.
ż 2. W rozporządzeniu Ministra Komunikacji z dnia 21 czerwca 1985 r. w sprawie
wykonania przepisów ustawy - Prawo przewozowe (Dz. U. Nr 29, poz. 128, z 1988 r.
Nr 9, poz. 72, z 1989 r. Nr 59, poz. 352, z 1990 r. Nr 12, poz. 81 i Nr 62, poz.
365, z 1991 r. Nr 81, poz. 362 oraz z 1992 r. Nr 6, poz. 25) skreśla się
rozdział 5.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 21 stycznia 1995 r.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 2 grudnia 1994 r.
o zmianie ustawy - Kodeks wykroczeń.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 6, poz. 29)
Art. 1. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz.
114, z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz.
35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr
23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz.
324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr
86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz.
101 oraz z 1994 r. Nr 123, poz. 600) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 82 w ż 1:
a) pkt 6 skreśla się,
b) pkt 7 otrzymuje brzmienie:
"7) na terenie lasu, śródleśnej łąki, wrzosowiska, suchej łąki lub torfowiska
albo w odległości mniejszej niż 100 m od nich:
a) używa ciągnika lub innej maszyny bez należytego zabezpieczenia przed
iskrzeniem,
b) roznieca ogień poza miejscami wyznaczonymi do tego celu,
c) pozostawia rozniecony ogień,
d) korzysta z otwartego płomienia,
e) wypala wierzchnią warstwę gleby lub pozostałości roślinne,
f) porzuca nie ugaszone zapałki lub niedopałki papierosów,
g) dopuszcza się innych czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo pożaru;",
c) w pkt 8, na końcu, przecinek zastępuje się średnikiem,
d) po pkt 8 dodaje się pkt 9 w brzmieniu:
"9) wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi ochrony lasu przed pożarem, nie wykonuje
zabiegów profilaktycznych i ochronnych, zapobiegających powstawaniu i
rozprzestrzenianiu się pożarów,";
2) w art. 154:
a) w ż 1 skreśla się pkt 3,
b) w ż 2 skreśla się wyrazy "leśny lub";
3) po art. 157 dodaje się art. 158-166 w brzmieniu:
"Art. 158. ż 1. Właściciel lub posiadacz lasu, który dokonuje wyrębu drzewa w
należącym do niego lesie albo w inny sposób pozyskuje z tego lasu drewno,
niezgodnie z planem urządzenia lasu lub bez wymaganego zezwolenia,
podlega karze grzywny.
ż 2. W razie popełnienia wykroczenia określonego w ż 1 orzeka się przepadek
pozyskanego drewna.
Art. 159. Kto, wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi w zakresie ochrony lasów, nie
wykonuje zabiegów zapobiegających, wykrywających i zwalczających nadmiernie
pojawiające i rozprzestrzeniające się organizmy szkodliwe,
podlega karze grzywny.
Art. 160. ż 1. Kto, działając bez wymaganego zezwolenia, zmienia las na uprawę
rolną,
podlega karze grzywny.
ż 2. W razie popełnienia wykroczenia określonego w ż 1 można orzec obowiązek
przywrócenia do stanu poprzedniego.
Art. 161. Kto, nie będąc do tego uprawniony albo bez zgody właściciela lub
posiadacza lasu, wjeżdża pojazdem silnikowym lub zaprzęgowym do nie należącego
do niego lasu w miejscu, w którym jest to niedozwolone, albo pozostawia taki
pojazd w lesie w miejscu do tego nie przeznaczonym,
podlega karze grzywny.
Art. 162. ż 1. Kto w lasach zanieczyszcza glebę lub wodę albo wyrzuca do lasu
kamienie, śmieci, złom, padlinę lub inne nieczystości, albo w inny sposób
zaśmieca las,
podlega karze grzywny albo karze nagany.
ż 2. Jeżeli czyn sprawcy polega na zakopywaniu, zatapianiu, odprowadzaniu do
gruntu w lasach lub w inny sposób składowaniu w lesie odpadów, sprawca
podlega karze aresztu albo grzywny.
ż 3. W razie popełnienia wykroczenia określonego w ż 1 można orzec nawiazkę, a w
razie popełnienia wykroczenia określonego w ż 2 orzeka się nawiazkę - do
wysokości równej kosztom rekultywacji gleby, oczyszczenia wody, wydobycia,
wykopania, usunięcia z lasu, a także zniszczenia lub neutralizacji odpadów.
Art. 163. Kto w lesie rozgarnia ściółkę i niszczy grzyby lub grzybnię,
podlega karze grzywny albo karze nagany.
Art. 164. ż 1. Kto w lesie wybiera jaja lub pisklęta, niszczy lęgowiska lub
gniazda ptasie albo niszczy legowiska, nory lub mrowiska,
podlega karze grzywny albo karze nagany.
ż 2. Tej samej karze podlega, kto, na nie należącym do niego gruncie rolnym,
niszczy mrowiska lub ptasie gniazda.
ż 3. Jeżeli czyn określony w ż 2 nie godzi w mienie społeczne, ściganie
następuje tylko na żądanie pokrzywdzonego.
Art. 165. Kto w lesie, w sposób złośliwy, płoszy albo ściga, chwyta, rani lub
zabija zwierzę, poza czynnościami związanymi z polowaniem lub ochroną lasów,
jeżeli czyn z mocy innego przepisu nie jest zagrożony karą surowszą,
podlega karze grzywny albo karze nagany.
Art. 166. Kto w lesie puszcza luzem psa, poza czynnościami związanymi z
polowaniem,
podlega karze grzywny albo karze nagany."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 10 stycznia 1995 r.
w sprawie kwot na podwyżki wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej w 1995 r.
(Dz. U. Nr 6, poz. 30)
Na podstawie art. 46 ust. 4 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe
(Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344 oraz z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 133, poz.
685) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Na podwyżki wynagrodzeń pracowników cywilnych, bez osób zajmujących
kierownicze stanowiska państwowe, od dnia 1 stycznia 1995 r. przeznacza się
kwotę 1 235 853 400 zł, z tego w:
1) jednostkach budżetowych kwotę 1 065 744 400 zł,
2) gospodarce pozabudżetowej dotowanej kwotę 14 025 400 zł,
3) gospodarce pozabudżetowej nie dotowanej kwotę 62 049 100 zł,
4) szkołach wyższych kwotę 94 034 500 zł.
2. Z kwot, o których mowa w ust. 1, przeznacza się na podwyżki w działach:
1) 01 - Przemysł - kwotę 3 830 000 zł, z tego w:
a) jednostkach budżetowych kwotę 228 500 zł,
b) gospodarce pozabudżetowej nie dotowanej kwotę 3 601 500 zł,
2) 31 - Budownictwo - kwotę 1 482 500 zł, z tego w:
a) jednostkach budżetowych kwotę 137 500 zł,
b) gospodarce pozabudżetowej nie dotowanej kwotę 1 345 000 zł,
3) 40 - Rolnictwo - kwotę 26 085 000 zł, z tego w:
a) jednostkach budżetowych kwotę 11 844 500 zł,
b) gospodarce pozabudżetowej nie dotowanej kwotę 14 240 500 zł,
4) 45 - Leśnictwo kwotę 1 249 000 zł, z tego w:
a) jednostkach budżetowych kwotę 913 500 zł,
b) gospodarce pozabudżetowej dotowanej kwotę 310 000 zł,
c) gospodarce pozabudżetowej nie dotowanej kwotę 25 500 zł,
5) 50 - Transport - kwotę 8 522 500 zł, z tego w:
a) jednostkach budżetowych kwotę 8 338 000 zł,
b) gospodarce pozabudżetowej nie dotowanej kwotę 184 500 zł,
6) 59 - Łączność - kwotę 510 500 zł, z tego w:
a) jednostkach budżetowych kwotę 96 500 zł,
b) gospodarce pozabudżetowej nie dotowanej kwotę 414 000 zł,
7) 61 - Handel wewnętrzny - kwotę 1 320 500 zł, z tego w:
a) jednostkach budżetowych kwotę 747 500 zł,
b) gospodarce pozabudżetowej dotowanej kwotę 325 500 zł,
c) gospodarce pozabudżetowej nie dotowanej kwotę 247 500 zł,
8) 66 - Różne usługi materialne - kwotę 7 626 000 zł, z tego w:
a) jednostkach budżetowych kwotę 6 074 000 zł,
b) gospodarce pozabudżetowej dotowanej kwotę 728 500 zł,
c) gospodarce pozabudżetowej nie dotowanej kwotę 823 500 zł,
9) 70 - Gospodarka komunalna - kwotę 3 103 000 zł, z tego w:
a) jednostkach budżetowych kwotę 1 972 000 zł,
b) gospodarce pozabudżetowej nie dotowanej kwotę 1 131 000 zł,
10) 74 - Gospodarka mieszkaniowa oraz niematerialne usługi komunalne - kwotę 1
511 500 zł, z tego w:
a) jednostkach budżetowych kwotę 1 155 500 zł,
b) gospodarce pozabudżetowej nie dotowanej kwotę 356 000 zł,
11) 79 - Oświata i wychowanie - kwotę 449 162 400 zł, z tego w:
a) jednostkach budżetowych kwotę 448 237 800 zł,
b) gospodarce pozabudżetowej nie dotowanej kwotę 924 600 zł,
12) 81 - Szkolnictwo wyższe - kwotę 92 563 500 zł, z tego w:
a) jednostkach budżetowych kwotę 160 000 zł,
b) gospodarce pozabudżetowej nie dotowanej kwotę 198 000 zł,
c) szkołach wyższych kwotę 92 205 500 zł,
13) 83 - Kultura i sztuka - kwotę 11 311 000 zł, z tego w:
a) jednostkach budżetowych kwotę 13 000 zł,
b) gospodarce pozabudżetowej dotowanej kwotę 11 298 000 zł,
14) 85 - Ochrona zdrowia - kwotę 397 330 200 zł, z tego w:
a) jednostkach budżetowych kwotę 394 498 800 zł,
b) gospodarce pozabudżetowej dotowanej kwotę 413 400 zł,
c) gospodarce pozabudżetowej nie dotowanej kwotę 2 418 000 zł,
15) 86 - Opieka społeczna - kwotę 24 051 800 zł, z tego w:
a) jednostkach budżetowych kwotę 23 803 800 zł,
b) gospodarce pozabudżetowej dotowanej kwotę 6 000 zł,
c) gospodarce pozabudżetowej nie dotowanej kwotę 242 000 zł,
16) 87 - Kultura fizyczna i sport - kwotę 944 000 zł, z tego w gospodarce
pozabudżetowej dotowanej kwotę 944 000 zł,
17) 88 - Turystyka i wypoczynek - kwotę 303 000 zł, z tego w:
a) jednostkach budżetowych kwotę 254 500 zł,
b) gospodarce pozabudżetowej nie dotowanej kwotę 48 500 zł,
18) 89 - Różna działalność - kwotę 9 193 500 zł, z tego w:
a) jednostkach budżetowych kwotę 3 219 000 zł,
b) gospodarce pozabudżetowej nie dotowanej kwotę 5 974 500 zł,
19) 91 - Administracja państwowa - kwotę 82 211 000 zł, z tego w:
a) jednostkach budżetowych kwotę 81 903 000 zł,
b) gospodarce pozabudżetowej nie dotowanej kwotę 222 000 zł,
c) szkołach wyższych kwotę 86 000 zł,
20) 92 - Wymiar sprawiedliwości - kwotę 20 035 000 zł, z tego w:
a) jednostkach budżetowych kwotę 20 027 000 zł,
b) gospodarce pozabudżetowej nie dotowanej kwotę 8 000 zł,
21) 93 - Bezpieczeństwo publiczne - kwotę 20 128 000 zł, z tego w:
a) jednostkach budżetowych kwotę 18 620 500 zł,
b) gospodarce pozabudżetowej nie dotowanej kwotę 1 507 500 zł,
22) 95 - Ubezpieczenia społeczne - kwotę 22 858 000 zł, z tego w:
a) jednostkach budżetowych kwotę 384 000 zł,
b) pozabudżetowej nie dotowanej kwotę 22 474 000 zł,
23) 98 − Obrona narodowa − kwotę 50 521 500 zł, z tego w :
a) jednostkach budżetowych kwotę 43 115 500 zł,
b) gospodarce pozabudżetowej nie dotowanej kwotę 5 663 000 zł,
c) szkołach wyższych kwotę 1 743 000 zł,
ż 2. 1. Na podwyżki wynagrodzeń żołnierzy i funkcjonariuszy od dnia 1 stycznia
1995 r. przeznacza się kwotę 296 484 000 zł, z tego w:
1) jednostkach budżetowych kwotę 291 210 500 zł,
2) gospodarce pozabudżetowej nie dotowanej kwotę 60 000 zł,
3) szkołach wyższych kwotę 5 213 500 zł.
2. Z kwot, o których mowa w ust. 1, przeznacza się na podwyżki w działach:
1) 50 - Transport - kwotę 18 000 zł, z tego w jednostkach budżetowych kwotę 18
000 zł,
2) 81 - Szkoły wyższe - kwotę 50 500 zł, z tego w szkołach wyższych kwotę 50 500
zł,
3) 89 - Różna działalność - kwotę 500 zł, z tego w jednostkach budżetowych kwotę
500 zł,
4) 91 - Administracja państwowa - kwotę 1 633 000 zł, z tego w jednostkach
budżetowych kwotę 1 633 000 zł,
5) 92 - Wymiar sprawiedliwości i prokuratura - kwotę 17 521 000 zł, z tego w
jednostkach budżetowych kwotę 17 521 000 zł,
6) 93 - Bezpieczeństwo publiczne - kwotę 141 901 000 zł, z tego w jednostkach
budżetowych kwotę 141 901 000 zł,
7) 95 - Ubezpieczenia społeczne - kwotę 152 000 zł, z tego w jednostkach
budżetowych kwotę 152 000 zł,
8) 98 - Obrona Narodowa - kwotę 135 208 000, z tego w:
a) jednostkach budżetowych kwotę 129 985 000 zł,
b) gospodarce pozabudżetowej nie dotowanej kwotę 60 000 zł,
c) szkołach wyższych kwotę 5 163 000 zł.
ż 3. Kwoty wymienione w ż 1 i 2 obejmują wypłaty wszystkich składników
wynagrodzeń osobowych i honorariów wynikających ze stosunku pracy.
ż 4. Kwoty na podwyżki wynagrodzeń, o których mowa w ż 1 i 2, według
poszczególnych części budżetu w podziale na działy i formy finansowania,
określają załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia
ż 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1995 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Pawlak
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 stycznia 1995 r. (poz. 30)
Załącznik nr 1
KWOTY NA PODWYŻKI WYNAGRODZEŃ PRACOWNIKÓW CYWILNYCH OD DNIA 1 STYCZNIA 1995 R.
WEDŁUG POSZCZEGÓLNYCH CZĘŚCI BUDŻETU, W PODZIALE NA DZIAŁY I FORMY FINANSOWANIA
WyszczególnienieKwoty na podwyżki wynagrodzeń w złotych *)
jednostki budżetowegospodarka pozabudżetowa dotowanagospodarka
pozabudżetowa nie dotowanaszkoły wyższe
12345
Część 05 - Urząd Rady Ministrów
Dział 83 - Kultura i sztuka13 000
Dział 89 - Różna działalność52 890 943 251
Dział 91 - Administracja państwowa
−centrala urzędu787 074 86 000
- szkoły wyższe 86 000
Część 06 - Centralny Urząd Planowania
Dział centrala Urzędu787 074
- szkoły 66 - Różne usługi materialne 75 503
Dział 89 - Różna działalność 63 323
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu427 462
Część 08 - Ministerstwo Finansów
Dział 79 - Oświata i wychowanie 45 000
Dział 85 - Ochrona zdrowia4 200
Dział 89 - Różna działalność 211 689
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa1 066 394
- urzędy podległe27 759 600
Część 09 - Ministerstwo Pracy i Polityki Socjalnej
Dział 01 - Przemysł50 428
Dział 79 - Oświata i wychowanie188 400
Dział 89 - Różna działalność1 538 855 346 006
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa480 613
Część 13 - Ministerstwo Przemysłu i Handlu
Dział 01 - Przemysł 32 988
Dział 61 - Handel wewnętrzny747 500325 500
Dział 79 - Oświata i wychowanie 166 200
Dział 83 - Kultura i sztuka 37 672
Dział 89 - Różna działalność238 381 92 175
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa433 117
- urzędy podległe70 694
Część 14 - Ministerstwo Przekształceń Własnościowych
Dział 89 - Różna działalność 86 664
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa525 847
Część 15 - Komisja Papierów Wartościowych
Dział 91 - Administracja Państwowa
- centrala urzędu164 539
Część 18 - Ministerstwo Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa
Dział 31 - Budownictwo 146 567
Dział 66 - Różne usługi materialne27 867
Dział 79 - Oświata i wychowanie 36 600
Dział 89 - Różna działalność 55 435
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa279 321
- Urząd Nadzoru Budowlanego89 779
- pozostałe urzędy7 595
Część 19 - Ministerstwo Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej
Dział 40 - Rolnictwo1 040 724 6 741 260
Dział 79 - Oświata i wychowanie12 826 800 65 400
Dział 83 - Kultura i sztuka 109 970
Dział 89 - Różna działalność 68 510
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa454 603
Część 21 - Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej
Dział 50 - Transport8 338 000 133 375
Dział 79 - Oświata i wychowanie2 193 600 1200
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe455 1 032 384
Dział 83 - Kultura i sztuka 47 259
Dział 89 - Różna działalność11 157 28 312
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa332 471
- urzędy podległe14 606
Część 22 - Ministerstwo Łączności
Dział 59 - Łączność96 500 414 000
Dział 83 - Kultura i sztuka 15 114
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa218 255
Część 23 - Urząd Zamówień Publicznych
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu41 193
Część 25 - Ministerstwo Współpracy Gospodarczej z Zagranicą
Dział 89 - Różna działalność65 442 65 484
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa384 490
- urzędy podległe33 947 222 000
Część 28 - Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa
Dział 31 - Budownictwo 240 905
Dział 45 - Leśnictwo619 537310 0002 491
Dział 66 - Różne usługi materialne3 376 384 181 401
Dział 79 - Oświata i wychowanie568 200 24 600
Dział 89 - Różna działalność 31 986
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa309 854
Część 30 - Ministerstwo Obrony Narodowej
Dział 91 - Administracja Państwowa
- centrala Ministerstwa630 185
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne267 275
Dział 98 - Obrona narodowa43 115 500 5 663 0001 743 000
Część 31 - Ministerstwo Spraw Wewnętrznych
Dział 86 - Opieka Społeczna30 600
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa1 149 449
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne18 606 474 1 507 500
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne116 725
Część 32- Ministerstwo Spraw Zagranicznych
Dział 79 - Oświata i wychowanie12 000
Dział 89 - Różna działalność 154 741
Dział 91- Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa692 082
Część 33 - Ministerstwo Edukacji Narodowej
Dział 01 - Przemysł 2 834 352
Dział 40 - Rolnictwo 6 431
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 2 938
Dział 79 - Oświata i wychowanie403 327 800 2 938
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe129 545 198 00071 281 622
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek240 436 14 683
Dział 89- Różna działalność: 42 143
Dział 91 - Administracja państwowa ,
- centrala Ministerstwa218 255 ,
- Państwowa Służba Ochrony Zabytków561 867 ,
- Komitet Kinematografii50 699 ,
Część 35 - Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej
Dział 79 - Oświata i wychowanie5 330 400 1 800
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe7 159 13 990 146
Dział 85 - Ochrona Zdrowia42 648 000154 800157 871
Dział 89 - Różna działalność 81 369
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa315 508
- urzędy podległe373 921
Część 36 - Ministerstwo Sprawiedliwości
Dział 01 - Przemysł 563 682
Dział 31 - Budownictwo 240 905
Dział 40 - Rolnictwo 127 645
Dział 61 - Handel wewnętrzny 6 576
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 6 382
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek 26 041
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa355 338
Dział 92 - Wymiar sprawiedliwości i prokuratura20 027 000 8 000
Część 37 - Urząd Antymonopolowy
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu155 265
Część 38 - Polska Akademia Nauk
Dział 40 - Rolnictwo 440 083
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe19 773
Dział 86 - Opieka społeczna27 600
Dział 89 - 257 906 158 847
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala urzędu198 196
- urzędy podległe62 515
Część 39 - Agencja Rynku Rolnego
Dział 61 - Handel wewnętrzny
- centrala Agencji 87 720
- jednostki podległe 133 137
Część 40 - Polskie Centrum Badań i Certyfikacji
Dział 66 - Różne usługi materialne 161 065
Część 42 - Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu133 084
Część 45 - Urząd Kultury Fizycznej i Turystyki
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 2 330
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe1 136 2 695 198
Dział 83 - Kultura i sztuka 17 708
Dział 85 - Ochrona zdrowia1 200
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 609 350
Dział 89 - Różna działalność 2 918
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu135 197 ,
Część 46 - Urząd Pracy
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu141 544
- urzędy podległe8 002 681
Część 48 - Komitet Badań Naukowych
Dział 89 - Różna działalność 26 367
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala urzędu260 096
Część 50 - Główny Urząd Statystyczny
Dział 01 - Przemysł178 072
Dział 66 - Różne usługi materialne2 556 938
Dział 79 - Oświata i wychowanie 18 000
Dział 89 - Różna działalność23 066 75 750
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu716 120
- urzędy podległe1 521 598
Część 51 - Główny Urząd Celny
Dział 79 - Oświata i wychowanie 48 600
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu670 814
urzędy podległe5 941 903
Część 52 - Państwowa Agencja Atomistyki
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala urzędu71 823
urzędy podległe22 849
Część 53 - Wyższy Urząd Górniczy
Dział 89 - Różna działalność 13 183
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu146 815
- urzędy podległe352 223
Część 54 - Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej
Dział 89 -Różna działalność 21 072
Dział 91- Administracja państwowa centrala Urzędu336 509
Część 55 - Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne
- centrala urzędu 126 504
- jednostki podległe 3 041 045
Część 56 - Polska Agencja Prasowa
Dział 66 - Różne usługi materialne 728 500
Część 57 - Polski Komitet Normalizacyjny
Dział 89 - Różna działalność273 891
Część 58 - Zakład Ubezpieczeń Społecznych
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne
- centrala urzędu 906 046
- jednostki podległe 18 400 405
Część 59 - Główny Urząd Miar ,
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu352 659
- urzędy podległe830 673
Część 80 - Regionalne izby obrachunkowe
Dział 91 - Administracja państwowa693 957
Część 85/01 - Województwo warszawskie
Dział 31 - Budownictwo 75 949
Dział 40 - Rolnictwo216 396 132 619
Dział 45 - Leśnictwo11 750
Dział 66 - Różne usługi materialne 7 356
Dział 70 - Gospodarka komunalna601 818 296 432
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa13 632 2 938,
Dział 79 - Oświata i wychowanie 6 000
Dział 83 - Kultura i sztuka 368 934,
Dział 85 - Ochrona zdrowia22 647 600 173 135
Dział 86 - Opieka społeczna1 113 600 5 077
Dział 87- Kultura fizyczna i sport 122 391
Dział 89 - Różna działalność 123 620
Dział 91 - Administracja państwowa921 373
Część 85/03 - Województwo bielsko-podlaskie
Dział 40 - Rolnictwo176 252 121 335
Dział 70 - Gospodarka komunalna54 721 8 012
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa20 989
Dział 83 - Kultura i sztuka 78 276
Dział 85 - Ochrona zdrowia3 394 800
Dział 86 - Opieka społeczna129 600
Dział 89 - Różna działalność 51 544
Dział 91 - Administracja państwowa258 420
Część 85/05 - Województwo białostockie
Dział 40 - Rolnictwo245 753 364 005
Dział 45 - Leśnictwo11 438
Dział 66 - Różne usługi materialne 7 356
Dział 70 - Gospodarka komunalna11 807
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa22 829
Dział 79 - Oświata i wychowanie 10 200
Dział 83 - Kultura i sztuka 182 042
Dział 85 - Ochrona zdrowia6 338 400 49 098
Dział 86 - Opieka społeczna484 800 2 787
Dział 89 - Różna działalność 74 561
Dział 91 - Administracja państwowa439 284
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne449
Część 85/07 - Województwo bielskie
Dział 01 - Przemysł 15 166
Dział 40 - Rolnictwo154 791 82 144
Dział 45 - Leśnictwo5 199
Dział 66 - Różne usługi materialne 16 009
Dział 70 - Gospodarka komunalna14 986 3 724
Dział 79 - Oświata i wychowanie897 000
Dział 83 - Kultura i sztuka 151 815
Dział 85 - Ochrona zdrowia8 256 600
Dział 86 - Opieka społeczna495 000 2 290
Dział 89 - Różna działalność 96 065
Dział 91 - Administracja państwowa431 242
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112 ,
Część 85/09 - Województwo bydgoskie
Dział 01 - Przemysł 19 040
Dział 40 - Rolnictwo243 751 205 178
Dział 45 - Leśnictwo21 005
Dział 61 - Handel wewnętrzny 11 338
Dział 66 - Różne usługi materialne 28 016
Dział 70 - Gospodarka komunalna16 121
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa51 500
Dział 79 - Oświata i wychowanie1 706 400
Dział 83 - Kultura i sztuka 191 742
Dział 85 - Ochrona zdrowia9 773 400 296 631
Dział 86 - Opieka społeczna829 800 23 493
Dział 89 - Różna działalność 65 268
Dział 91 - Administracja państwowa447 788
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
Część 85/11 - Województwo chełmskie
Dział 40 - Rolnictwo150 120 58 241
Dział 45 - Leśnictwo7 383
Dział 70 - Gospodarka komunalna146 339 50 665
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa36 569
Dział 83 - Kultura i sztuka 97 901
Dział 85 - Ochrona zdrowia2 698 800 7 692
Dział 86 - Opieka społeczna229 200 1 394
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek2 925
Dział 89 - Różna działalność 52 085
Dział 91 - Administracja państwowa248 399
Część 85/13 - Województwo ciechanowskie
Dział 40 - Rolnictwo196 157 234 298
Dział 66 - Różne usługi materialne16 004
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa20 448
Dział 83 - Kultura i sztuka 76 584
Dział 85 - Ochrona zdrowia3 841 200 6 430
Dział 86 - Opieka społeczna309 600 3683
Dział 89 - Różna działalność 98 550
Dział 91 - Administracja państwowa335 417
Część 85/15 - Województwo częstochowskie
Dział 40 - Rolnictwo176 252 78 504
Dział 45 - Leśnictwo5 199
Dział 66 - Różne usługi materialne 23 581
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa14 281
Dział 83 - Kultura i sztuka 103 992
Dział 85 - Ochrona zdrowia6 746 400 12 440
Dział 86 - Opieka społeczna251 400 896
Dział 89 - Różna działalność 60 946
Dział 91 - Administracja państwowa449 320
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne224
Część 85/17 - Województwo elbląskie
Dział 31 - Budownictwo 10 555
Dział 40 - Rolnictwo203 497 228 353
Dział 45 - Leśnictwo10 086
Dział 70 - Gospodarka komunalna13 396
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa12 767
Dział 83 - Kultura i sztuka 135 911
Dział 85 - Ochrona zdrowia4 574 4007 200
Dział 86 - Opieka społeczna367 200 2 290
Dział 89 - Różna działalność 37 821
Dział 91 - Administracja państwowa334 324
Część 85/19 - Województwo gdańskie
Dział 40 - Rolnictwo168 802 269 485
Dział 45 - Leśnictwo20 277
Dział 66 - Różne usługi materialne 28 557
Dział 79 - Oświata i wychowanie2 970 600 1 800
Dział 83 - Kultura i sztuka 269 228
Dział 85 - Ochrona zdrowia7 896 60057 00093 749
Dział 86 - Opieka społeczna894 000 8 860
Dział 89 - Różna działalność 116 812
Dział 91 - Administracja państwowa571 084
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne1 234
Część 85/21 - Województwo gorzowskie
Dział 01 - Przemysł 14 170
Dział 31 - Budownictwo 19 368
Dział 40 - Rolnictwo216 396 199 232
Dział 45 - Leśnictwo10 294
Dział 70 - Gospodarka komunalna7 493
Dział 79 - Oświata i wychowanie669 000 10 800
Dział 83 - Kultura i sztuka 114 707,
Dział 85 - Ochrona zdrowia6 023 4009 00014 002
Dział 86 - Opieka społeczna547 800 6 072
Dział 89 - Różna działalność 97 254
Dział 91 - Administracja państwowa368 550
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
Część 85/23 - Województwo jeleniogórskie
Dział 31 - Budownictwo 14 689
Dział 40 - Rolnictwo158 016 68 433
Dział 45 - Leśnictwo2 704
Dział 70 - Gospodarka komunalna18 732 18 619
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa16 121
Dział 79 - Oświata i wychowanie 5 400
Dział 83 - Kultura i sztuka 99 255
Dział 85 - Ochrona zdrowia5 559 600 2 704
Dział 86 - Opieka społeczna435 600
Dział 89 - Różna działalność 107 843
Dział 91 - Administracja państwowa295 080
Część 85/25 - Województwo kaliskie
Dział 40 - Rolnictwo309 137 80 931
Dział 70 - Gospodarka komunalna12 829
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa23 694 9 726
Dział 79 - Oświata i wychowanie579 600
Dział 83 - Kultura i sztuka 137 377
Dział 85 - Ochrona zdrowia5 899 2004 200
Dział 86 - Opieka społeczna568 800 7 167
Dział 89 - Różna działalność 37 172
Dział 91 - Administracja państwowa388 395
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne224
Część 85/27 - Województwo katowickie
Dział 01 - Przemysł 68 855
Dział 31 - Budownictwo65 908
Dział 40 - Rolnictwo367 406 117 210
Dział 45 - Leśnictwo17 989
Dział 66 - Różne usługi materialne 32 127
Dział 79 - Oświata i wychowanie5 438 400 20 400
Dział 83 - Kultura i sztuka 277 800
Dział 85 - Ochrona zdrowia40 433 400 165 863
Dział 86 - Opieka społeczna1 261 800 6 471
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 22 098
Dział 89 - Różna działalność 126 646
Dział 91 - Administracja państwowa1 243 082
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne3 254
Część 85/29 - Województwo kieleckie
Dział 40 - Rolnictwo251 535 86 269
Dział 45 - Leśnictwo15 702
Dział 66 - Różne usługi materialne 23 040
Dział 70 - Gospodarka komunalna18 846
Dział 83 - Kultura i sztuka 251 408
Dział 85 - Ochrona zdrowia10 544 40036 600214 961
Dział 86 - Opieka społeczna933 600 18 615
Dział 89 - Różna działalność 92 175
Dział 91 - Administracja państwowa482 347
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne224
Część 85/31 - Województwo konińskie
Dział 31 - Budownictwo 36 669
Dział 40 - Rolnictwo197 492 111 871
Dział 70 - Gospodarka komunalna12 375 8 012
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa27 914 19 654
Dział 83 - Kultura i sztuka 68 012
Dział 85 - Ochrona zdrowia3 293 400 2 644
Dział 86 - Opieka społeczna266 400 896
Dział 89 - Różna działalność 39 874
Dział 91 - Administracja państwowa291 387
Część 85/33 - Województwo koszalińskie
Dział 40 - Rolnictwo249 533 61 881
Dział 45 - Leśnictwo5 199
Dział 50 - Transport 5 776
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa25 209
Dział 79 - Oświata i wychowanie 10 800
Dział 83 - Kultura i sztuka 91 359
Dział 85 - Ochrona zdrowia4 379 400 19 291
Dział 86 - Opieka społeczna511 800 11 149
Dział 89 - Różna działalność 49 167
Dział 91 - Administracja państwowa316 678
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
Część 85/35 - Województwo krakowskie
Dział 31 - Budownictwo 36 669
Dział 40 - Rolnictwo160 573 118 908
Dział 45 - Leśnictwo5 199
Dział 66 − Różne usługi materialne 28 124
Dział 70 - Gospodarka komunalna365 337 341 455
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa71 407
Dział 79 - Oświata i wychowanie1 566 000
Dział 83 - Kultura i sztuka 324 495
Dział 85 - Ochrona zdrowia11 327 40039 000320 789
Dział 86 - Opieka społeczna1 204 8006 0007 864
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 39 324
Dział 89 - Różna działalność 119 622
Dział 91 - Administracja państwowa516 778
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne2 020
Część 85/37 - Województwo krośnieńskie
Dział 40 - Rolnictwo196 825 89 788
Dział 45 - Leśnictwo5 823
Dział 70 - Gospodarka komunalna12 261
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa32 241 21 680
Dział 83 - Kultura i sztuka 141 325
Dział 85 - Ochrona zdrowia4 954 200 13 221
Dział 86 - Opieka społeczna243 000
Dział 89 - Różna działalność 57 488
Dział 91 - Administracja państwowa303 919
Część 85/39 - Województwo legnickie
Dział 31 - Budownictwo 21 436
Dział 40 - Rolnictwo181 812 217 069
Dział 45 - Leśnictwo5 303
Dział 66 - Różne usługi materialne 11 574
Dział 70 - Gospodarka komunalna9 764
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa48 362
Dział 79 - Oświata i wychowanie211 200
Dział 83 - Kultura i sztuka 108 165
Dział 85 - Ochrona zdrowia5 340 600
Dział 86 - Opieka społeczna396 000
Dział 89 - Różna działalność 60 946
Dział 91 - Administracja państwowa301 826
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
Część 85/41 - Województwo leszczyńskie
Dział 40 - Rolnictwo171 804 51 810
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa19 367
Dział 79 - Oświata i wychowanie 13 200
Dział 83 - Kultura i sztuka 52 673
Dział 85 - Ochrona zdrowia3 337 800 1 983
Dział 86 - Opieka społeczna256 200 5 575
Dział 89 - Różna działalność 33 390
Dział 91 - Administracja państwowa322 872
Część 85/43 - Województwo lubelskie
Dział 40 - Rolnictwo279 669 212 337
Dział 45 - Leśnictwo8 111
Dział 66 - Różne usługi materialne 40 564
Dział 70 - Gospodarka komunalna18 959 141 163
Dział 79 - Oświata i wychowanie149 400 12 000
Dział 83 - Kultura i sztuka 339 270
Dział 85 - Ochrona zdrowia8 855 400 90 203
Dział 86 - Opieka społeczna624 600 11 647
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek 3 888
Dział 89 - Różna działalność 71 751
Dział 91 - Administracja państwowa509 587
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne337
Część 85/45 - Województwo łomżyńskie
Dział 40 - Rolnictwo229 740 255 774
Dział 45 - Leśnictwo2 080
Dział 70 - Gospodarka komunalna57 900 17 039
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa26 832 2 127
Dział 79 - Oświata i wychowanie 1 200
Dział 83 - Kultura i sztuka 92 487
Dział 85 - Ochrona zdrowia3 026 400 5 469
Dział 86 - Opieka społeczna117 000
Dział 89 - Różna działalność 37 497
Dział 91 - Administracja państwowa251 487
Część 85/47 - Województwo łódzkie
Dział 31 - Budownictwo 47 115
Dział 40 - Rolnictwo153 345 78 504
Dział 66 - Różne usługi materialne 14 170
Dział 70 - Gospodarka komunalna45 525
Dział 83 - Kultura i sztuka 366 340
Dział 85 - Ochrona zdrowia7 916 40016 80011 659
Dział 86 - Opieka społeczna1 159 200 2 787
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 76 948
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek2 363
Dział 89 - Różna działalność 114 111
Dział 91 - Administracja państwowa500 489
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne1 346
Część 85/49 - Województwo nowosądeckie
Dział 31 - Budownictwo 26 223
Dział 40 - Rolnictwo218 175 84 449
Dział 45 - Leśnictwo3 743
Dział 66 - Różne usługi materialne 17 415
Dział 70 - Gospodarka komunalna7 493
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa69 352
Dział 83 - Kultura i sztuka 162 191
Dział 85 - Ochrona zdrowia6 223 200 12 921
Dział 86 - Opieka społeczna372 000 896
Dział 89 - Różna działalność 62 566
Dział 91 - Administracja państwowa358 862
Część 85/51 - Województwo olsztyńskie
Dział 40 - Rolnictwo350 059 306 250
Dział 45 - Leśnictwo5 303
Dział 50 - Transport 12 086
Dział 66 - Różne usługi materialne 5 625
Dział 70 - Gospodarka komunalna11 807
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa34 946
Dział 83 - Kultura i sztuka 209 337
Dział 85 - Ochrona zdrowia7 281 6003 00024 579
Dział 86 - Opieka społeczna551 400 7 964
Dział 89 - Różna działalność 63 431
Dział 91 - Administracja państwowa427 632
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne224
Część 85/53 - Województwo opolskie
Dział 31 - Budownictwo 26 223
Dział 40 - Rolnictwo355 730 103 499
Dział 45 - Leśnictwo4 887
Dział 66 - Różne usługi materialne 12 331
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 20 161
Dział 79 - Oświata i wychowanie159 600 1 800
Dział 83 - Kultura i sztuka 137 377
Dział 85 - Ochrona zdrowia9 205 200 135 515
Dział 86 - Opieka społeczna574 200 3 186
Dział 89 - Różna działalność 83 098
Dział 91 - Administracja państwowa457 192
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
Część 85/55 - Województwo ostrołęckie
Dział 40 - Rolnictwo183 480 80 324
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa10 819 31 304
Dział 79 - Oświata i wychowanie 17 400
Dział 83 - Kultura i sztuka 77 486
Dział 85 - Ochrona zdrowia3 295 800
Dział 86 - Opieka społeczna279 600 10 652
Dział 89 - Różna działalność 53 814
Dział 91 - Administracja państwowa283 750
Część 85/57 - Województwo pilskie
Dział 40 - Rolnictwo169 914 71 345
Dział 50 - Transport 11 123
Dział 70 - Gospodarka komunalna3 292
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa26 940
Dział 79 - Oświata i wychowanie 11 400
Dział 83 - Kultura i sztuka 61 470
Dział 85 - Ochrona zdrowia4 332 00010 2007 031
Dział 86 - Opieka społeczna465 000 8 760
Dział 89 - Różna działalność 49 491
Dział 91 - Administracja państwowa339 134
Część 85/59 - Województwo piotrkowskie
Dział 40 - Rolnictwo177 809 87 483
Dział 45 - Leśnictwo13 830 7 472
Dział 70 - Gospodarka komunalna11 807
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa26 832
Dział 83 - Kultura i sztuka 53 349
Dział 85 - Ochrona zdrowia5 672 40012 0004 988
Dział 86 - Opieka społeczna390 600 7 864
Dział 89 - Różna działalność 52 193
Dział 91 - Administracja państwowa351 564
Część 85/61 - Województwo płockie
Dział 40 - Rolnictwo186 261 105 926
Dział 66 - Różne usługi materialne 12 223
Dział 70 - Gospodarka komunalna14 532
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa26 940 34 546
Dział 83 - Kultura i sztuka 147 416
Dział 85 - Ochrona zdrowia5 337 0002 40017 007
Dział 86 - Opieka społeczna538 200 9 756
Dział 89 - Różna działalność 37 497
Dział 91 - Administracja państwowa307 308
Część 85/63 - Województwo poznańskie
Dział 31 - Budownictwo 99 452
Dział 40 - Rolnictwo225 181 440 083
Dział 66 - Różne usługi materialne 31 694
Dział 70 - Gospodarka komunalna211 732 62 401
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa42 953
Dział 79 - Oświata i wychowanie 19 800
Dział 83 - Kultura i sztuka 1146 175
Dział 85 - Ochrona zdrowia12 325 200 101 742
Dział 86 - Opieka społeczna390 000
Dział 89 - Różna działalność 121 783
Dział 91 - Administracja państwowa512 419
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne898
Część 85/65 - Województwo przemyskie
Dział 31 - Budownictwo18 472
Dział 40 - Rolnictwo196 825 85 056
Dział 45 - Leśnictwo4 263
Dział 50 - Transport 8 984
Dział 66 - Różne usługi materialne 5 192
Dział 70 - Gospodarka komunalna19 300 70 864
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa22 071 35 762
Dział 83 - Kultura i sztuka 122 376
Dział 85 - Ochrona zdrowia4 068 000
Dział 86 - Opieka społeczna385 800 2 090
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek1 800
Dział 89 - Różna działalność 64 295
Dział 91 - Administracja państwowa274 036
Część 85/67 - Województwo radomskie
Dział 40 - Rolnictwo253 648 81 537
Dział 45 - Leśnictwo3 120
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa25 750
Dział 79 - Oświata i wychowanie264 600
Dział 83 - Kultura i sztuka 148 656
Dział 85 - Ochrona zdrowia6 563 400 4 808
Dział 86 - Opieka społeczna612 600 4 181
Dział 89 - Różna działalność 53 597
Dział 91 - Administracja państwowa399 509
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne224
Część 85/69 - Województwo rzeszowskie
Dział 01 - Przemysł 22 915
Dział 31 - Budownictwo25 795
Dział 40 - Rolnictwo238 080 154 702
Dział 66 - Różne usługi materialne 7 356
Dział 70 - Gospodarka komunalna12 375
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa29 537
Dział 79 - Oświata i wychowanie1 197 600 21 000
Dział 83 - Kultura i sztuka 243 287
Dział 85 - Ochrona zdrowia7 885 200 49 519
Dział 86 - Opieka społeczna404 400 1 394
Dział 89 - Różna działalność 62 350
Dział 91 - Administracja państwowa405 165
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
Część 85/71 - Województwo siedleckie
Dział 40 - Rolnictwo312 473 91 001
Dział 66 - Różne usługi materialne 8 437
Dział 70 - Gospodarka komunalna61 192 3 272,
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa27 914
Dział 79 - Oświata i wychowanie 7 200
Dział 83 - Kultura i sztuka 90 232
Dział 85 - Ochrona zdrowia4 210 200 2 885
Dział 86 - Opieka społeczna295 800 6 869
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek1 125
Dział 89 - Różna działalność 32 310
Dział 91 - Administracja państwowa446 387
Część 85/73 - Województwo sieradzkie
Dział 31 - Budownictwo 31 337
Dział 40 - Rolnictwo196 825 76 684
Dział 45 - Leśnictwo6 759
Dział 70 - Gospodarka komunalna14 986 63 981
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa24 127
Dział 83 - Kultura i sztuka 69 027
Dział 85 - Ochrona zdrowia4 463 400 421
Dział 86 - Opieka społeczna288 000 3 385
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek1 800
Dział 89 - Różna działalność 48 086
Dział 91 - Administracja państwowa283 822
Część 85/75 - Województwo skierniewickie
Dział 40 - Rolnictwo222 957 149 849
Dział 45 - Leśnictwo3 639
Dział 66 - Różne usługi materialne12 646
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa53 664
Dział 83 - Kultura i sztuka 67 222
Dział 85 - Ochrona zdrowia3 579 000 14 663
Dział 86 - Opieka społeczna203 400 4 679
Dział 89 - Różna działalność 51 328
Dział 91 - Administracja państwowa298 355
Część 85/77 - Województwo słupskie
Dział 31 - Budownictwo 18 280
Dział 40 - Rolnictwo162 130 89 181
Dział 45 - Leśnictwo8 735
Dział 50 - Transport 13 156
Dział 70 - Gospodarka komunalna5 449
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa21 530 52 174
Dział 83 - Kultura i sztuka 114 594
Dział 85 - Ochrona zdrowia4 125 000 19 170
Dział 86 - Opieka społeczna267 600 5 077
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek1 463
Dział 89 - Różna działalność 58 136
Dział 91 - Administracja państwowa288 985
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne224
Część 85/79 - Województwo suwalskie
Dział 40 - Rolnictwo223 846 158 828
Dział 45 - Leśnictwo15 494
Dział 61 - Handel wewnętrzny 8 730
Dział 66 - Różne usługi materialne 5 625
Dział 70 - Gospodarka komunalna16 121
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa27 373
Dział 83 - Kultura i sztuka 99 819
Dział 85 - Ochrona zdrowia4 830 000 1 803
Dział 86 - Opieka społeczna327 600 1 394
Dział 89 - Różna działalność 60 405
Dział 91 - Administracja państwowa394 807
Część 85/81 - Województwo szczecińskie
Dział 31 - Budownictwo 106 199
Dział 40 - Rolnictwo313 362 296 179
Dział 45 - Leśnictwo13 414 5 574
Dział 66 - Różne usługi materialne 25 204
Dział 70 - Gospodarka komunalna7 493
Dział 79 - Oświata i wychowanie131 400 10 800
Dział 83 - Kultura i sztuka 321 563
Dział 85 - Ochrona zdrowia8 927 400 22 956
Dział 86 - Opieka społeczna603 000 6 968
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 73 888
Dział 89 - Różna działalność 104 926
Dział 91 - Administracja państwowa500 199
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne224
Część 85/83 - Województwo tarnobrzeskie
Dział 31 - Budownictwo 23 612
Dział 40 - Rolnictwo218 620 83 236
Dział 45 - Leśnictwo3 120
Dział 66 - Różne usługi materialne19 249
Dział 70 - Gospodarka komunalna13 964 29 339
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa32 782
Dział 83 - Kultura i sztuka 100 608
Dział 85 - Ochrona zdrowia5 193 00012 0005 288
Dział 86 - Opieka społeczna279 600 4 181
Dział 89 - Różna działalność 32 742
Dział 91 - Administracja państwowa414 769
Część 85/85 - Województwo tarnowskie
Dział 01 - Przemysł 18 044
Dział 40 - Rolnictwo226 181 146 937
Dział 70 - Gospodarka komunalna53 586 16 023
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa24 668
Dział 79 - Oświata i wychowanie819 000
Dział 83 - Kultura i sztuka 107 150
Dział 85 − Ochrona zdrowia5 637 000
Dział 86 - Opieka społeczna441 000 3 285
Dział 89 - Różna działalność 59 109
Dział 91- Administracja państwowa393 723 ,
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
Część 85/87 - Województwo toruńskie
Dział 40 - Rolnictwo227 182 139 778
Dział 45 - Leśnictwo7 487
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa42 953 1 013
Dział 83 - Kultura i sztuka 227 947
Dział 85 - Ochrona zdrowia6 084 60021 0003 666
Dział 86 - Opieka społeczna425 400 6 072
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek2 588
Dział 89 - Różna działalność 69 914
Dział 91 - Administracja państwowa346 115
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
Część 85/89 - Województwo wałbrzyskie
Dział 31 - Budownictwo 16 757
Dział 40 - Rolnictwo190 153 80 324
Dział 45 - Leśnictwo5 199
Dział 70 - Gospodarka komunalna8 061
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa12 983
Dział 83 - Kultura i sztuka 98 465
Dział 85 - Ochrona zdrowia7 713 000 9 195
Dział 86 - Opieka społeczna448 800 2 290
Dział 89 - Różna działalność 85 907
Dział 91 - Administracja państwowa436 877
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
Część 85/91 - Województwo włocławskie
Dział 31 - Budownictwo 20 892
Dział 40 - Rolnictwo149 120 99 980
Dział 45 - Leśnictwo10 398
Dział 70 - Gospodarka komunalna16 121
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa23 153
Dział 79 - Oświata i wychowanie52 200
Dział 83 - Kultura i sztuka 108 729
Dział 85 - Ochrona zdrowia4 002 6005 4004 387
Dział 86 - Opieka społeczna289 200 5 575
Dział 89 - Różna działalność 37 605
Dział 91 - Administracja państwowa284 621
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne224
Część 85/93 - Województwo wrocławskie
Dział 31 - Budownictwo 85 198
Dział 40 - Rolnictwo287 564 160 526
Dział 45 - Leśnictwo4 783
Dział 66 - Różne usługi materialne64 911
Dział 70 - Gospodarka komunalna16 121
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa42 520 73 044
Dział 79 - Oświata i wychowanie111 000 13 200
Dział 83 - Kultura i sztuka 299 005
Dział 85 - Ochrona zdrowia13 336 200 252 281
Dział 86 - Opieka społeczna552 000 64 187
Dział 89 - Różna działalność 64 187
Dział 91 - Administracja państwowa502 714
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne1 346
Część 85/95 - Województwo zamojskie
Dział 40 - Rolnictwo237 635 90 395
Dział 45 - Leśnictwo6 863 9 963
Dział 70 - Gospodarka komunalna13 964
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa21 530 40 220
Dział 83 - Kultura i sztuka 116 399
Dział 85 - Ochrona zdrowia4 401 6004 20021 574
Dział 86 - Opieka społeczna2297 600
Dział 89 - Różna działalność 51 760
Dział 91 - Administracja państwowa361 575
Część 85/97 - Województwo zielonogórskie
Dział 01 - Przemysł 12 288
Dział 31 - Budownictwo27 325
Dział 40 - Rolnictwo225 514 137 351
Dział 45 - Leśnictwo2 184
Dział 66 - Różne usługi materialne 13 954
Dział 70 - Gospodarka komunalna13 396
Dział 79 - Oświata i wychowanie10 200 4 800
Dział 83 - Kultura i sztuka 148 544
Dział 85 - Ochrona zdrowia6 094 20018 60041 766
Dział 86 - Opieka społeczna432 000
Dział 89 - Różna działalność 69 158
Dział 91 - Administracja państwowa367 126
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne224
OGÓŁEM1 065 744 40014 025 40062 049 10094 034 500

Uwaga *)
Łącznie ze środkami na podwyżki dla osób realizujących zadania wynikające z
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 31 lipca 1993 r. w sprawie określenia zadań
i kompetencji z zakresu rządowej administracji ogólnej i specjalnej, które mogą
być przekazane niektórym gminom o statusie miasta wraz z mieniem służącym do ich
wykonania, a także zasad i trybu ich przekazywania (Dz. U. Nr 65, poz. 309),
oraz na podwyżki dla pracowników zatrudnionych w szkołach samorządowych
finansowanych w ramach subwencji oświatowych.
Załącznik nr 2
KWOTY NA PODWYŻKI WYNAGRODZEN ŻOŁNIERZY I FUNKCJONARIUSZY OD 1 STYCZNIA 1995 R.
WEDŁUG POSZCZEGÓLNYCH CZĘŚCI BUDŻETU, W PODZIALE NA DZIAŁY I FORMY FINANSOWANIA
WyszczególnienieKwoty na podwyżki wynagrodzeń w złotych
jednostki budżetowegospodarka pozabudżetowa nie dotowanaszkoły wyższe
1234
Część 21 - Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej
Dział 50 - Transport18 000
Część 30 - Ministerstwo Obrony Narodowej
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa Obrony Narodowej885 000
- pozostałe urzędy748 000
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne37 000
Dział 98 - Obrona narodowa129 985 00060 0005 163 000
Część 31 - Ministerstwo Spraw Wewnętrznych
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne141 901 000
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne100 000
Część 33 - Ministerstwo Edukacji Narodowej
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe 18 000
Część 35 - Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe 32 500
Część 36 - Ministerstwo Sprawiedliwości
Dział 92 - Wymiar sprawiedliwości i prokuratura17 521 000
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne15 000
Część 57 - Polski Komitet Normalizacyjny
Dział 89 - Różna działalność500
Ogółem291 210 50060 0005 213 500


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 17 listopada 1994 r.
o zmianie ustawy o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji
morskiej.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 7, poz. 31)
Art. 1. W ustawie z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej
Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. Nr 32, poz. 131 i z 1994 r. Nr 27,
poz. 96) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4:
a) w pkt 1 wyraz "Niemcami" zastępuje się wyrazami "Republiką Federalną
Niemiec",
b) w pkt 3 wyrazy "Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich" zastępuje
się wyrazami "Federacją Rosyjską",
2) w art. 25 wyrazy "Biura Hydrograficznego Rzeczypospolitej Polskiej i w
�Ostrzeżeniach Nawigacyjnych" zastępuje się wyrazami "Biura Hydrograficznego
Marynarki Wojennej";
3) w art. 29 w ust. 1 wyrazy "sześć miesięcy" zastępuje się wyrazami "trzy
miesiące";
4) w art. 42 w ust. 2:
a) pkt 9 otrzymuje brzmienie:
"9) nadzoru przeciwpożarowego w polskich obszarach morskich portach i
przystaniach,"
b) dodaje pkt 12 i 13 w brzmieniu:
"12) wyznaczania dróg morskich, kotwicowisk i badania warunków ich żeglowności,
13) oznakowania nawigacyjnego dróg morskich i kotwicowisk w portach i
przystaniach morskich oraz na wybrzeżu.";
5) w art. 46 po wyrazach "w zakresie wymienionym w art. 42" dodaje się wyrazy
"oraz w zakresie hydrografii i kartografii morskiej.";
6) w art. 48:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W zakresie nie unormowanym w przepisach, jeżeli jest to niezbędne do ochrony
życia, zdrowia lub mienia albo ochrony środowiska morskiego na morzu, w porcie,
przystani oraz w pasie technicznym - dyrektor urzędu morskiego może ustanawiać w
zakresie określonym w art. 42 ust. 2 przepisy porządkowe zawierające zakazy lub
nakazy określonego zachowania się.",
b) skreśla się ust. 3;
7) po art. 48 dodaje się art. 48a w brzmieniu:
"Art. 48a. 1. Nadzór nad wydawaniem przepisów przez terenowe organy
administracji morskiej sprawuje Minister Transportu i Gospodarki Morskiej.
2. W ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 1, Minister Transportu i Gospodarki
Morskiej uchyla przepisy wydawane przez dyrektorów urzędów morskich niezgodnie z
ustawami oraz aktami wydanymi w celu ich wykonania.";
8) art. 49 otrzymuje brzmienie:
"Art. 49. Nadzór nad przestrzeganiem przepisów ustawy sprawują na obszarze swego
działania dyrektorzy urzędów morskich.";
9) w art. 50 w ust. 1 po wyrazach "w art. 42" dodaje się wyrazy "ust. 2 pkt 1 −
6 i pkt 9";
10) w art. 56 wyraz "dziesięciokrotnego" zastępuje się wyrazem
"dwudziestokrotnego".
Art. 2. 1. Środki osobowe, rzeczowe i finansowe Biura Hydrograficznego
Rzeczypospolitej Polskiej podlegają przekazaniu urzędom morskim w terminie 3
miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze zarządzenia,
zakres i tryb przekazania środków, o których mowa w ust. 1.
Art. 3. Zadania państwowej morskiej służby hydrograficznej i oznakowania
nawigacyjnego w zakresie hydrografii i kartografii morskiej wykonuje Biuro
Hydrograficzne Marynarki Wojennej.
Art. 4. Traci moc ustawa z dnia 21 marca 1991 r. o państwowej morskiej służbie
hydrograficznej i oznakowania nawigacyjnego (Dz. U. Nr 32, poz. 132).
Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 10 stycznia 1995 r.
w sprawie sposobu prowadzenia i organizacji działalności normalizacyjnej
związanej z obronnością i bezpieczeństwem państwa oraz rodzajów dokumentów
normalizacyjnych dotyczących tej problematyki, a także zasad i trybu
opracowywania, ustanawiania i stosowania tych dokumentów.
(Dz. U. Nr 7 , poz. 32)
Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz. U. Nr
55, poz. 251) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Rozporządzenie określa sposób prowadzenia i organizacji przez Polski
Komitet Normalizacyjny, zwany dalej "Komitetem", działalności normalizacyjnej
krajowej, związanej z obronnością i bezpieczeństwem państwa, obejmującej
przedsięwzięcia mające na celu:
1) uwzględnienie potrzeb obronności i bezpieczeństwa państwa w Polskich Normach,
2) opracowywanie projektów Polskich Norm, związanych wyłącznie z obronnością i
bezpieczeństwem państwa.
2. Rozporządzenie określa także sposób prowadzenia i organizacji przez
zainteresowanych ministrów działalności normalizacyjnej związanej z obronnością
i bezpieczeństwem państwa, obejmującej przedsięwzięcia mające na celu
opracowywanie projektów i ustanawianie norm obronnych oznaczanych symbolem NO, w
zakresie, który ze względu na zachowanie tajemnicy państwowej i służbowej nie
może być ujęty w Polskich Normach.
ż 2. Działalność normalizacyjna, o której mowa w ż 1 ust. 2, jest finansowana ze
środków zainteresowanych ministrów.
ż 3. 1. Przedsięwzięcia mające na celu uwzględnienie potrzeb obronności i
bezpieczeństwa państwa Komitet realizuje w szczególności przez:
1) przedstawianie do opinii zainteresowanych ministrów programów i planów prac
Normalizacyjnych Komisji Problemowych,
2) przedstawianie do opinii zainteresowanych ministrów projektów Polskich Norm
wskazanych przez nich w programach i planach prac Normalizacyjnych Komisji
Problemowych,
3) uwzględnianie w składzie Normalizacyjnych Komisji Problemowych specjalistów z
zakresu tematyki powierzonej tym Komisom, zgłoszonych przez zainteresowanych
ministrów.
2. Przedsięwzięcie mające na celu opracowywanie projektów Polskich Norm,
związanych wyłącznie z obronnością i bezpieczeństwem państwa, Komitet realizuje
w szczególności przez:
1) powoływanie, z inicjatywy zainteresowanych ministrów, Normalizacyjnych
Komisji Problemowych w zakresach tematycznych związanych z obronnością i
bezpieczeństwem państwa, zwanych dalej "Komisjami",
2) powierzanie, w drodze umowy, wskazanym przez zainteresowanych ministrów
jednostkom organizacyjnym podległym tym ministrom, prowadzenia sekretariatów
Komisji.
ż 4. 1. Do zadań Komisji, w zakresie określonym w ż 1 ust. 2, należy:
1) udział w programowaniu i planowaniu prac normalizacyjnych,
2) opracowywanie, w miarę potrzeby, projektów norm obronnych oraz przedstawianie
właściwym ministrom wniosków o ich ustanowienie przez ministra lub o
wprowadzanie do nich zmian,
3) udział w ocenie poziomu i stanu stosowania norm obronnych oraz w
przedstawianiu wniosków w tych sprawach właściwym ministrom,
4) współpraca z jednostkami organizacyjnymi, o których mowa w ż 3 ust. 2 pkt 2,
w sprawach dotyczących opracowywania przez Komisje projektów norm obronnych.
2. Komitet wyraża zgodę na realizację zadań Komisji, o których mowa w ust. 1, na
wniosek zainteresowanych ministrów.
ż 5. 1. Projekty norm obronnych są opracowywane, opiniowane i uzgadniane z
wykorzystaniem Polskich Norm ustalających metody działalności normalizacyjnej.
2. Projekty norm obronnych są opracowywane zgodnie z programami i planami prac
normalizacyjnych i przedstawiane do opinii projektantom, producentom i
użytkownikom, wskazanym przez właściwego ministra.
3. Wnioski o wprowadzenie zmian do norm obronnych zgłasza się właściwemu
ministrowi.
4. Normy obronne są ustanawiane przez właściwego ministra.
5. Normy obronne obowiązują jednostki podległe właściwemu ministrowi w zakresie
i terminie określonym w normie. Normy te obowiązują również inne podmioty w
drodze umowy, z dniem jej zawarcia.
6. Właściwy minister może, po zasięgnięciu opinii Ministra Obrony Narodowej, na
wniosek podmiotu gospodarczego, uzasadniony ważnymi względami technicznymi lub
gospodarczymi, udzielić zezwolenia na odstąpienie od obowiązku stosowania normy
obronnej w całości lub w części.
7. Biuro Komitetu, w porozumieniu ze służbą normalizacyjną właściwego ministra,
rejestruje i nadaje numery normom oraz udziela informacji o pracach prowadzonych
w zakresie tych norm.
ż 6. 1. Ministrowie Obrony Narodowej oraz Spraw Wewnętrznych, każdy w zakresie
swojego działania, powołają służbę normalizacyjną do prowadzenia w szczególności
spraw związanych z:
1) organizowaniem działalności, o której mowa w ż 1 ust. 2, w tym opracowywaniem
projektów norm obronnych,
2) programowaniem i planowaniem prac normalizacyjnych dotyczących norm
obronnych,
3) opiniowaniem projektów norm obronnych,
4) opiniowaniem wniosków, o których mowa w ż 5 ust. 6,
5) ocena projektów programów i planów prac w zakresie działalności
normalizacyjnej, prowadzonej przez Komisje, oraz wnioskowaniem w sprawach
dotyczących realizacji prac normalizacyjnych, wynikających z tych programów i
planów,
6) opiniowaniem projektów programów i planów prac, o których mowa w ż 3 ust. 1
pkt 1,
7) opiniowaniem projektów Polskich Norm wskazanych w programach i planach, o
których mowa w ż 3 ust. 1 pkt 2,
8) wprowadzaniem obowiązku stosowania Polskich Norm, o których mowa w ż 1 ust.
1,
9) badaniem stosowania norm obronnych oraz Polskich Norm, o których mowa w ż 1
ust. 1, wprowadzonych do obowiązkowego stosowania,
10) informacją o działalności normalizacyjnej oraz rozpowszechnianiem norm
obronnych.
2. Inni zainteresowani ministrowie powołują służby normalizacyjne w zależności
od potrzeb.
ż 7. 1. Właściwi ministrowie dokonują do dnia 31 grudnia 1996 r. przeglądu
dotychczasowych dokumentów normalizacyjnych związanych z obronnością i
bezpieczeństwem państwa.
2. W wyniku przeglądu, o którym mowa w ust. 1, dotychczasowe dokumenty
normalizacyjne związane z obronnością i bezpieczeństwem państwa mogą zostać
zastąpione Polskimi Normami lub normami obronnymi.
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Pawlak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 9 stycznia 1995 r.
w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych
(Dz. U. Nr 7, poz. 33)
Na podstawie art. 8 ust. 2, art. 9 pkt. 5, art. 20 ust. 2, art. 22 ust. 2, art.
26 ust. 3, art. 31 ust. 3, art. 34 ust. 3 i art. 38 pkt. 5 ustawy z dnia 19
grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486
i Nr 134, poz. 646) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Właściwość organów podatkowych w zakresie zaniechania ustalania zobowiązań
podatkowych i poboru podatków, odraczania terminu płatności i rozkładania
płatności podatku na raty oraz umarzania zaległości podatkowych
ż 1. Wójt lub burmistrz (prezydent) są uprawnieni do zaniechania w całości lub w
części poboru podatku rolnego, podatku leśnego oraz podatków i opłat lokalnych -
bez ograniczenia kwoty.
ż 2. Urzędy skarbowe są uprawnione do zaniechania w całości lub w części
ustalania zobowiązań podatkowych i poboru podatków pozostających w ich
właściwości rzeczowej - bez ograniczenia kwoty.
ż 3. Decyzja w sprawie zaniechania ustalania zobowiązania podatkowego i poboru
podatku może dotyczyć jednego lub kilku lat podatkowych.
ż 4. Wójt lub burmistrz (prezydent) są uprawnieni do:
1) odraczania terminu płatności i rozkładania na raty zobowiązań podatkowych, o
których mowa w ż 1 - bez ograniczenia kwoty i okresu spłaty,
2) umarzania zaległości z tytułu zobowiązań podatkowych, o których mowa w ż 1 -
bez ograniczenia kwoty.
ż 5. Urzędy skarbowe są uprawnione do:
1) odraczania terminów płatności i rozkładania na raty zobowiązań podatkowych
pozostających w ich właściwości rzeczowej - bez ograniczenia kwoty i okresu
spłaty,
2) umarzania zaległości podatkowych pozostających w ich właściwości rzeczowej -
bez ograniczenia kwoty.
ż 6. Zakres uprawnień określony w ż 4 pkt. 2 i w ż 5 pkt. 2 stosuje się
odpowiednio, gdy decyzja w sprawie umorzenia dotyczy tylko odsetek, o których
mowa w art. 20 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1a ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o
zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz.
646), zwanej dalej "ustawą".
Rozdział 2
Zaokrąglanie podstaw opodatkowania, kwot podatków oraz odsetek
ż 7. 1. Przy obliczaniu zobowiązań podatkowych z tytułu:
1) podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, jeżeli nie są pobierane
przez płatników, i podatku dochodowego od osób prawnych - podstawy opodatkowania
i kwoty podatków przyjmuje się w pełnych złotych, pomijając grosze,
2) podatku od sprzedaży akcji w publicznym obrocie - podstawę opodatkowania i
kwotę podatku przyjmuje się w złotych i pełnych groszach, pomijając ułamkowe
części grosza,
3) pozostałych podatków, w tym również podatku od towarów i usług oraz podatku
akcyzowego, pobieranych przez płatników, z zastrzeżeniem ust. 4, zaokrągla się:
a) do pełnych złotych - podstawy opodatkowania,
b) do pełnych dziesiątek groszy - kwoty podatków.
2. Przy naliczaniu odsetek, o których mowa w ustawie, kwoty odsetek zaokrągla
się do pełnych dziesiątek groszy.
3. Zaokrąglenie następuje w ten sposób, że końcówki kwot wynoszące:
1) mniej niż 5 groszy albo mniej niż 50 groszy pomija się,
2) 5 i więcej groszy podwyższa się do pełnych dziesiątek groszy,
3) 50 i więcej groszy podwyższa się do pełnych złotych.
4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do opłaty skarbowej pobieranej znakami tej
opłaty oraz urzędowymi blankietami wekslowymi.
Rozdział 3
Stawki odsetek za zwłokę i zasady ich obliczania
ż 8. 1. Odsetki za zwłokę od nie uiszczonych w terminie podatków oraz od
świadczeń pieniężnych, do których mają zastosowanie przepisy o zobowiązaniach
podatkowych, zwanych dalej "zaległościami podatkowymi", wynoszą 0,18% kwoty
zaległości za każdy dzień zwłoki.
2. Stawka, o której mowa w ust. 1, ulega obniżeniu lub podwyższeniu w stopniu
odpowiadającym obniżeniu lub podwyższeniu podstawowej stawki oprocentowania
kredytu refinansowego, ustalonej przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego,
poczynając od dnia, w którym uległa zmianie wysokość oprocentowania tego
kredytu. Stawka ta jest ogłaszana w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej
Polskiej "Monitor Polski" w drodze obwieszczenia Ministra Finansów.
ż 9. 1. Od zaległości podatkowych pobiera się odsetki za zwłokę za okres od
następnego dnia po upływie ustalonego w ustawie lub w przepisach szczególnych
terminu płatności zobowiązania podatkowego do dnia:
1) wpłacenia gotówki w kasie organu podatkowego, w placówce pocztowej lub osobie
uprawnionej do pobierania podatków,
2) wpłacenia gotówki w banku lub obciążenia rachunku bankowego podatnika lub
płatnika, pod warunkiem że uznanie tą kwotą rachunku bankowego organu
podatkowego nastąpi nie później niż w ciągu 14 dni; w wypadku niedotrzymania
tego terminu, odsetki będą naliczane w dalszym ciągu, z wyłączeniem wymienionego
okresu 14 dni,
3) otrzymania przez organ podatkowy czeku, jeśli ma on pokrycie w dniu
otrzymania oraz w ciągu następnych dwóch dni,
4) wystawienia zawiadomienia o dokonaniu z urzędu potrącenia ze wzajemnej,
bezspornej i wymagalnej wierzytelności podatnika wobec Skarbu Państwa,
5) złożenia wniosku o dokonanie potrącenia ze wzajemnej, bezspornej i wymagalnej
wierzytelności podatnika wobec Skarbu Państwa, a jeżeli wierzytelności
podlegające potrąceniu były sporne - do dnia, w którym stały się bezsporne,
6) zawarcia umowy o przejęciu majątku na rzecz Skarbu Państwa.
2. Do okresu pobierania odsetek za zwłokę wlicza się dzień określony w ust. 1.
3. Jeżeli termin płatności przypada na dzień ustawowo wolny od pracy lub dzień
wolny od pracy na podstawie zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w
sprawie terminów udzielania dodatkowych dni wolnych od pracy lub rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów w sprawie zasad ustalania rozkładu i wymiaru czasu pracy
pracowników urzędów państwowych, odsetki za zwłokę pobiera się od drugiego dnia
po dniu lub dniach wolnych od pracy.
ż 10. Odsetki za zwłokę płatne są bez wezwania organu podatkowego, łącznie z
zapłatą zaległości. Przy częściowych wpłatach na poczet zaległości podatkowych
odsetki za zwłokę uiszcza się od kwot wpłaconych.
ż 11. 1. Od zaległości podatkowych, których termin płatności został odroczony
lub płatność podatku została rozłożona na raty, odsetki za zwłokę pobiera się
tylko do dnia wniesienia podania o odroczenie terminu płatności lub o rozłożenie
płatności podatku na raty.
2. W razie odmowy odroczenia lub rozłożenia podatku na raty, od nie zapłaconej
kwoty zaległości pobiera się odsetki za zwłokę, licząc od dnia następnego po
upływie terminu płatności wynikającego z decyzji ustalającej wysokość
zobowiązania podatkowego lub określonego w odrębnych przepisach, w których
wynika obowiązek wykonania zobowiązania podatkowego bez uprzedniego wydania
decyzji.
3. Jeżeli podanie o odroczenie terminu płatności lub rozłożenie płatności
podatku na raty nie zostało przez organ podatkowy załatwione w ciągu dwóch
miesięcy, odsetek za zwłokę nie pobiera się od dnia wniesienia podania do dnia
następnego po dniu doręczenia decyzji odmawiającej odroczenia lub rozłożenia
podatku na raty.
4. Od zobowiązań podatkowych z tytułu podatków wymienionych w art. 22 ust. 1a
ustawy, odroczonych lub rozłożonych na raty, pobiera się odsetki w wysokości 50%
odsetek, o których mowa w ż 8:
1) w wypadku wystąpienia podatnika o odroczenie terminu płatności lub rozłożenie
płatności podatku na raty przed terminem płatności wynikającym z decyzji
ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego lub określonym w odrębnych
przepisach, z których wynika obowiązek wykonania zobowiązania podatkowego bez
uprzedniego wydania decyzji - za okres od następnego dnia po upływie terminu
płatności do dnia, o którym mowa w ż 9,
2) w wypadku wystąpienia podatnika o odroczenie terminu płatności lub o
rozłożenie płatności podatku na raty po terminie płatności zobowiązania - od
dnia następnego po dniu wniesienia podania do dnia, o którym mowa w ż 9.
5. W razie niedotrzymania terminu płatności raty lub terminu, do którego
płatność podatku została odroczona, stosuje się odpowiednio przepis ust. 2, z
tym że w wypadku częściowej zapłaty zobowiązań podatkowych, określonych w ust.
4, na poczet odsetek za zwłokę zalicza się uprzednio wpłacone odsetki.
6. W razie wstrzymania wykonania decyzji w sprawie wysokości zobowiązania
podatkowego, od kwoty objętej wstrzymaniem wykonania nie pobiera się odsetek za
zwłokę do dnia wstrzymania wykonania decyzji.
ż 12. 1. Nie pobiera się odsetek za zwłokę od zaliczonych na poczet zobowiązań
podatkowych środków pieniężnych, w tym kwot uzyskanych z zajęć wierzytelności
lub ze sprzedaży przedmiotów majątkowych, jeżeli w postępowaniu
zabezpieczającym, prowadzonym przed ustaleniem zobowiązania podatkowego lub
przed upływem terminu płatności, te środki pieniężne lub przedmioty majątkowe
zostały odebrane od podatników, a następnie po upływie terminu płatności zostały
zaliczone lub sprzedane na pokrycie ustalonych zobowiązań podatkowych.
2. Odsetki za zwłokę od zobowiązań podatkowych zabezpieczonych hipoteką ustawową
lub hipoteką przymusową pobiera się tylko do dnia, w którym nastąpiło
przedawnienie, o którym mowa w art. 30 ust. 1-3 ustawy.
ż 13. 1. W razie niedokonania przez podatnika zapłaty podatku, w tym również
zaliczki na podatek, mimo upływu ustalonego w ustawie lub przepisach
szczególnych terminu płatności podatku (zaliczki) albo dokonania wpłaty podatku
(zaliczki) w kwocie niższej od ustalonej (określonej) przez organ podatkowy,
odsetki za zwłokę od kwoty nie wpłaconej albo różnicy pomiędzy kwotą wpłaconą a
ustaloną (określoną) przez organ podatkowy pobiera się od następnego dnia po
dniu, w którym upłynął termin płatności podatku (zaliczki).
2. Jeżeli obowiązek uiszczenia należności z tytułu zobowiązania podatkowego jest
związany z obowiązkiem równoczesnego złożenia deklaracji podatkowej (zeznania,
sprawozdania), odsetki za zwłokę pobiera się od dnia następnego po upływie
terminu do złożenia deklaracji (zeznania, sprawozdania). W razie przedłużenia
przez organ, o którym mowa w art. 13 ustawy, terminu do złożenia deklaracji
(zeznania, sprawozdania), odsetki za zwłokę pobiera się od dnia następnego po
upływie terminu, do którego przedłużono termin złożenia deklaracji (zeznania,
sprawozdania).
Rozdział 4
Zapłata znakami opłaty skarbowej lub papierami wartościowymi niektórych podatków
oraz wzory tych znaków
ż 14. Wzory znaków opłaty skarbowej oraz urzędowych blankietów wekslowych
określają załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia.
ż 15. 1. Wymiana znaków opłaty skarbowej i urzędowych blankietów wekslowych jest
dopuszczalna tylko w razie technicznego uszkodzenia znaku lub blankietu, np.
rozdarcia, poplamienia lub zlepienia. Jeżeli uszkodzony blankiet wekslowy
zawiera zaświadczenie organu podatkowego o uiszczeniu opłaty skarbowej gotówką,
identyczne zaświadczenie umieszcza się na nowym wymienionym blankiecie.
2. Blankietu wekslowego nie wymienia się, jeżeli zostały na nim napisane
jakiekolwiek wyrazy lub cyfry. Nie podlegają wymianie znaki opłaty skarbowej
zdjęte z papieru, na którym były naklejone, części znaku lub blankietu
wekslowego, jak również znaki opłaty skarbowej lub blankiety wekslowe
sporządzone według wzorów wycofanych z obiegu.
Rozdział 5
Zasady sporządzania i udzielania informacji podatkowych oraz wymagania, jakim
powinny odpowiadać rachunki
ż 16. 1. Osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości
prawnej, z wyjątkiem określonych w ust. 2, są obowiązane na żądanie organów
podatkowych udzielać informacji o zdarzeniach powodujących powstanie zobowiązań
podatkowych innych osób oraz mających wpływ na wysokość tych zobowiązań.
2. Osoby fizyczne, spółki cywilne i jawne oraz spółki komandytowe wykonujące
działalność gospodarczą, jeżeli prowadzą księgi rachunkowe lub księgi przychodów
i rozchodów albo wystawiają rachunki stwierdzające dokonanie sprzedaży lub
wykonanie usług, są obowiązane do przesyłania - na pisemne żądanie urzędów
skarbowych - informacji o zawartych z innymi osobami i jednostkami prowadzącymi
działalność zarobkową transakcjach mających wpływ na ustalenie zobowiązań
podatkowych tych osób i jednostek.
3. Urząd skarbowy w wezwaniu określi, jakie rodzaje danych mają zawierać
sporządzane i przesyłane temu organowi informacje i w jakich terminach mają być
nadsyłane.
4. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy jednostek podległych,
podporządkowanych lub nadzorowanych przez Ministrów Obrony Narodowej i Spraw
Wewnętrznych, jeżeli zdarzenia związane są z realizacją przez te jednostki celów
specjalnych, określonych w odrębnych przepisach.
ż 17. 1. Główny Urząd Ceł obowiązany jest przekazywać Ministerstwu Finansów
informacje o obrotach towarowych z zagranicą, dokonywanych przez osoby fizyczne,
osoby prawne i jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, w
następujących terminach:
1) za I półrocze roku kalendarzowego - do 31 sierpnia,
2) za II półrocze - do 28 lutego roku następnego.
2. Przedsiębiorstwa handlu zagranicznego oraz przedsiębiorstwa i inne jednostki
organizacyjne uprawnione do działalności w dziedzinie handlu zagranicznego są
obowiązane przesyłać w terminie do dnia 15 każdego miesiąca urzędom skarbowym
właściwym miejscowo dla zagranicznych: osób fizycznych, osób prawnych oraz
jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej informacje
podatkowe według ustalonego wzoru o zawartych w poprzednim miesiącu z tymi
podmiotami kontraktach dotyczących:
1) zakupu towarów - jeżeli podmioty te mają na obszarze Rzeczypospolitej
Polskiej przedstawicielstwo działające na podstawie udzielonego zezwolenia,
2) budowy lub montażu oraz innych usług wykonywanych na obszarze
Rzeczypospolitej Polskiej.
ż 18. 1. Banki są obowiązane przesyłać urzędom skarbowym właściwym według
miejsca zamieszkania podatnika informacje podatkowe o wypłatach ze specjalnego
rachunku bankowego, na którym zgromadzone są dochody z twórczości lub
działalności artystycznej, literackiej, naukowej lub publicystycznej, nie
wynikające ze stosunku pracy, oraz dochody z tytułu zapłaty za przeniesienie
prawa z niepracowniczego projektu wynalazczego.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, powinny być przesyłane właściwym urzędom
skarbowym w terminie do dnia 31 marca roku następującego po roku podatkowym, w
którym nastąpiła wypłata.
ż 19. 1. Rachunek stwierdzający dokonanie sprzedaży towarów lub wykonanie usług,
z zastrzeżeniem ust. 2, powinien być wystawiony z kopią i zawierać:
1) imiona i nazwiska (nazwy firm) oraz adresy sprzedającego i kupującego bądź
wykonującego i odbiorcy usługi,
2) datę wystawienia i numer kolejny rachunku,
3) określenie rodzajów towarów oraz wykonanych usług i ich ceny jednostkowe,
4) ogólną sumę należności (cyfrowo i słownie) i sposób jej obliczenia,
5) odpis wystawcy rachunku.
2. Osoby wykonujące usługi lub dokonujące sprzedaży towarów, które - choćby mimo
braku obowiązku - wystawiają rachunki, są obowiązane kolejno numerować
wystawiane rachunki i przechowywać w kolejności numerów ich kopie w okresie 5
lat podatkowych, licząc od końca roku, w którym wystawiono rachunek.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do faktur i rachunków uproszczonych,
wystawianych przez podatników podatku od towarów i usług.
Rozdział 6
Przepisy końcowe
ż 20. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o podatkach lub zaległościach
podatkowych, rozumie się przez to również świadczenia pieniężne, na które Rada
Ministrów w drodze rozporządzenia rozciągnęła przepisy ustawy o zobowiązaniach
podatkowych.
ż 21. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 1989 r. w
sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych (Dz.
U. z 1990 r. Nr 1, poz. 4 i Nr 50, poz. 295, z 1991 r. Nr 124, poz. 550, z 1993
r. Nr 134, poz. 654 oraz z 1994 r. Nr 52, poz. 211 i Nr 126, poz. 620), z
wyjątkiem ż 9, który ma zastosowanie do rozliczenia podatków należnych za 1994
r. i lata wcześniejsze.
ż 22. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lutego 1995 r.
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 stycznia 1995 r. (poz.
33)
Załącznik nr 1
WZORY ZNAKÓW OPŁATY SKARBOWEJ
1. Ustala się wzory znaków opłaty skarbowej o wartości 5 gr., 10 gr., 20 gr., 50
gr., 1 zł, 2 zł, 3 zł, 5 zł, 10 zł, 20 zł, 30 zł i 50 zł.
2. Znaki opłaty skarbowej są wykonane na papierze znaczkowym, podgumowanym i
mają wymiary 21,25 mm x 25,5 mm. Pośrodku znaków na tle ciemnej ośmiobocznej
tarczy znajduje się godło Państwa, powyżej którego umieszczono napis OPŁATA
SKARBOWA, a cyfry określające wartości umieszczono pomiędzy literami GR lub ZŁ
widniejącymi w jego dolnych rogach. Boki znaków ujęte są motywem zdobniczym.
Całość znaków wydrukowana jest na tle giloszowym, wypełniającym także marginesy
znaków.
3. Znaki opłaty skarbowej wykonane są w następujących kolorach:
Wartość znaku Kolor znaku
5 gr- tło jasnoszare- kontur jasny ugier
10 gr- tło jasnoszare- kontur ciemny ugier
20 gr- tło jasnoszare- kontur sepia
50 gr- tło jasnoszare- kontur brąz
1 zł- tło jasnoszare- kontur oranż
2 zł- tło jasnoszare- kontur cynober
3 zł- tło jasnoszare- kontur karmin
5 zł- tło jasnoszare- kontur niebieski
10 zł- tło jasnoszare- kontur ciemnoniebieski
20 zł- tło jasnoszare- kontur ciemnofioletowy
30 zł- tło jasnoszare- kontur jasnozielony
50 zł- tło jasnoszare- kontur zielony

Załącznik nr 2
WZORY URZĘDOWYCH BLANKIETÓW WEKSLOWYCH
1. Ustala się wzory urzędowych blankietów wekslowych w cenie:
10 gr dla sumy wekslowej nie przekraczającej -100 zł
20 gr dla sumy wekslowej nie przekraczającej -200 zł
30 gr dla sumy wekslowej nie przekraczającej -300 zł
40 gr dla sumy wekslowej nie przekraczającej -400 zł
50 gr dla sumy wekslowej nie przekraczającej -500 zł
1 zł dla sumy wekslowej nie przekraczającej -1 000 zł
2 zł dla sumy wekslowej nie przekraczającej -2 000 zł
5 zł dla sumy wekslowej nie przekraczającej -5 000 zł
10 zł dla sumy wekslowej nie przekraczającej -10 000 zł
20 zł dla sumy wekslowej nie przekraczającej -20 000 zł
50 zł dla sumy wekslowej nie przekraczającej -50 000 zł
100 zł dla sumy wekslowej nie przekraczającej -100 000 zł

2. Urzędowe blankiety wekslowe (ust. 1) są wykonane na papierze mającym w
przeźroczu wodny znak bieżący. Wymiar blankietów wynosi około 210 mm x 83 mm.
3. Blankiet wekslowy składa się z trzech części: tekstu objaśniającego, winiety
oraz części przeznaczonej na umowę wekslową. Tekst objaśniający zawiera napis
"Urzędowy blankiet wekslowy do sumy wekslowej nie przekraczającej (odpowiednia
liczba) zł". Winieta składa się z tarczy ośmiobocznej z umieszczonym na niej
godłem Państwa i napisem "Opłata skarbowa" oraz z górnej i dolnej rozety
giloszowej, pośrodku której w kolistych tłach znajdują się cyfry i litery
określające wysokość opłaty. Część trzecia, przeznaczona na sporządzenie umowy
wekslowej, zawiera tekst:
".................. dnia ........................19..........r. Na
......................................................
.............................................. zapłac. .........................
za ten ................................
weksel na zlecenie
................................................................ sumę
.......................
......................................................................................
Płatny..............................."
4. Kolor druku na blankietach jest ciemnozielony, a winieta na poddruku
jasnopomarańczowym.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 11 stycznia 1995 r.
w sprawie rozszerzenia zakresu świadczeń pracowniczych podlegających
zaspokojeniu ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
(Dz. U. Nr 7, poz. 35)
Na podstawie art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń
pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz.
1) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, o którym
mowa w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń
pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz.
1), zwanej dalej "ustawą", zaspokojeniu podlegają, niezależnie od roszczeń
pracowniczych określonych w art. 6 ust. 2 ustawy, następujące należności
przysługujące pracownikowi na podstawie powszechnie obowiązujących przepisów
prawa pracy:
1) wynagrodzenie za czas zwolnienia od pracy oraz za czas usprawiedliwionej
nieobecności w pracy - za okres nie dłuższy niż 3 miesiące poprzedzające datę
wystąpienia niewypłacalności albo termin ustania stosunku pracy,
2) wynagrodzenie za czas urlopu wypoczynkowego, jeżeli urlop ten był
wykorzystany przez pracownika w okresie nie dłuższym niż 6 miesięcy
poprzedzających datę wystąpienia niewypłacalności albo termin ustania stosunku
pracy,
3) ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy za rok kalendarzowy, w którym
ustał stosunek pracy, jeżeli ustanie stosunku pracy nastąpiło w okresie nie
dłuższym niż 6 miesięcy poprzedzających datę wystąpienia niewypłacalności,
4) odszkodowanie, o którym mowa w art. 361 Kodeksu pracy, jeżeli ustanie
stosunku pracy nastąpiło w okresie nie dłuższym niż 3 miesiące poprzedzające
datę wystąpienia niewypłacalności,
5) odprawa pieniężna przysługująca pracownikowi, z którym rozwiązano stosunek
pracy z przyczyn dotyczących pracodawcy, jeżeli rozwiązanie stosunku pracy
nastąpiło w okresie nie dłuższym niż 3 miesiące poprzedzające datę wystąpienia
niewypłacalności,
6) odszkodowanie, o którym mowa w art. 7a ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o
szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn
dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr
4, poz. 19, Nr 10, poz. 59 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 83, poz. 372, Nr 106,
poz. 457 i Nr 113, poz. 491, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 oraz z 1994 r. Nr 1, poz.
1), jeżeli rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło w okresie nie dłuższym niż 3
miesiące poprzedzające datę wystąpienia niewypłacalności.
2. Przy wypłacie należności z tytułu świadczeń określonych w art. 6 ust. 2
ustawy oraz w ż 1 ust. 1 pkt 1 i 2 łączna kwota nie może przekraczać za okres
jednego miesiąca przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 4
ust. 2 ustawy, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Przy wypłacie należności z tytułu wynagrodzenia za czas urlopu
wypoczynkowego, wykorzystywanego przez pracownika w czwartym, piątym lub szóstym
miesiącu poprzedzającym datę wystąpienia niewypłacalności albo termin ustania
stosunku pracy, stosuje się art. 6 ust. 2 pkt 2 zdanie 2 ustawy.
4. Wypłata z tytułu należności określonej w ust. 1 pkt 3 nie może przekraczać
kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 4 ust. 2
ustawy.
5. Wypłata z tytułu należności określonych w ust. 1 pkt 4-5 nie może przekraczać
dla każdej z tych należności kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o
którym mowa w art. 4 ust. 2 ustawy, lub jego wielokrotności, w przypadku gdy
wymiar danego świadczenia stanowi wielokrotność wynagrodzenia stanowiącego
podstawę do jego ustalenia.
ż 2. przepisy rozporządzenia stosuje się do świadczeń pracowniczych określonych
w ż 1, do których uprawnienie powstało poczynając od pierwszego dnia miesiąca
następującego po miesiącu, w którym rozporządzenie weszło w życie.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i
obowiązuje do dnia 31 grudnia 1995 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 10 stycznia 1995 r.
w sprawie trybu sporządzania programów oraz negocjacji warunków wprowadzenia
zadań rządowych
do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego
(Dz. U. Nr 8, poz. 36)
Na podstawie art. 64 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu
przestrzennym (Dz. U. Nr 89, poz. 415) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
ż 1. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie przy:
1) sporządzaniu programów zadań rządowych, które wymagają wprowadzenia do
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i są finansowane w całości lub
części z budżetu państwa,
2) negocjowaniu warunków wprowadzenia zadań wymienionych w pkt 1 do miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego.
ż 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 7 lipca 1994 r. o
zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 89, poz. 415),
2) programie centralnym - rozumie się przez to program sporządzany przez
ministra lub kierownika urzędu centralnego,
3) programie wojewódzkim - rozumie się przez to program sporządzany przez
wojewodę,
4) planie miejscowym - rozumie się przez to miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego,
5) studium wojewódzkim - rozumie się przez to studium zagospodarowania
przestrzennego województwa,
6) centralnym rejestrze - rozumie się przez to rejestr programów sporządzany i
prowadzony przez Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa.
ż 3. 1. Programy centralne i programy wojewódzkie sporządza się zgodnie z
ustaleniami, o których mowa w art. 56 ust. 2 ustawy.
2. Przy sporządzaniu programów, o których mowa w ust. 1, uwzględnia się analizę
możliwości zaangażowania środków finansowych z budżetu państwa do realizacji
zadań zawartych w tych programach.
Rozdział 2
Sporządzanie programów centralnych
ż 4. 1. Prace nad projektem programu centralnego prowadzi się z wykorzystaniem
analiz, studiów i koncepcji dotyczących zagadnień wiążących się z programem.
2. W projekcie programu centralnego uwzględnia się uwarunkowania zawarte w
studium wojewódzkim dotyczącym województwa, na którego obszarze przewiduje się
realizację zadań rządowych ujętych w tym programie.
3. W przypadku braku studium wojewódzkiego, w projekcie programu centralnego
uwzględnia się uwarunkowania zawarte w studiach uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gmin.
ż 5. 1. Projekt programu centralnego opracowuje się w formie opisowej i
graficznej.
2. W części opisowej projektu programu centralnego zamieszcza się:
1) nazwę i ogólną charakterystykę programu,
2) nazwy województw i gmin, na których obszarze przewiduje się realizację
poszczególnych zadań rządowych,
3) szczegółowy opis zadań rządowych przewidzianych do realizacji na obszarach
poszczególnych województw i gmin, z uwzględnieniem ich potencjalnych skutków dla
środowiska,
4) podstawowe wymogi, jakim powinny odpowiadać obszary przeznaczone do
realizacji zadań rządowych.
3. W części graficznej projektu programu centralnego, wykonanej na mapach w
odpowiedniej skali, określa się odniesienia przestrzenne programu w granicach
poszczególnych województw.
4. Jeżeli projekt programu centralnego dotyczy obszaru więcej niż jednego
województwa, wykonuje się go z podziałem na części dotyczące obszarów
poszczególnych województw.
ż 6. Do projektu programu centralnego dołącza się prognozę skutków finansowych
wprowadzenia zadań rządowych do planów miejscowych.
ż 7. 1. Projekt programu centralnego opiniują ministrowie oraz zainteresowani
kierownicy urzędów centralnych i wojewodowie. Nienadesłanie opinii w terminie 30
dni od dnia otrzymania projektu programu do zaopiniowania uważa się za brak uwag
do tego projektu.
2. Wojewoda opiniuje program w zakresie, o którym mowa w ż 4 ust. 2.
3. Organ sporządzający projekt programu centralnego, po uzyskaniu opinii i
wprowadzeniu stosownych zmian w tym projekcie, przedstawia go do uzgodnienia
Ministrowi Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz Ministrowi - Kierownikowi
Centralnego Urzędu Planowania. Do przedstawionego projektu programu dołącza
informację o sposobie uwzględnienia opinii, o których mowa w ust. 1.
4. Organ sporządzający projekt programu centralnego, po uzyskaniu uzgodnień, o
których mowa w ust. 3, przedstawia go do zatwierdzenia Radzie Ministrów.
ż 8. Organ sporządzający program centralny powiadamia Ministra Gospodarki
Przestrzennej i Budownictwa o przekazaniu zatwierdzonego programu wojewodom.
Rozdział 3
Sporządzanie programów wojewódzkich
ż 9. Program wojewódzki obejmuje zadania rządowe nie objęte programami
centralnymi, realizowane na obszarze jednego województwa.
ż 10. Wojewoda opracowuje projekt programu wojewódzkiego z uwzględnieniem
uwarunkowań zawartych w studium wojewódzkim. W pracach nad projektem programu
wykorzystuje również wyniki analiz, studiów i koncepcji dotyczących zagadnień
związanych z programem.
ż 11. Przy sporządzaniu programów wojewódzkich przepisy ż 5 i 6 stosuje się
odpowiednio.
ż 12. 1. Wojewoda przekazuje wojewódzkiemu sejmikowi samorządowemu projekt
programu wojewódzkiego do zaopiniowania. Nienadesłanie opinii w terminie 30 dni
od dnia otrzymania przez sejmik projektu programu do zaopiniowania uważa się za
brak uwag.
2. Wojewoda sporządzający projekt programu wojewódzkiego, po uzyskaniu opinii
oraz wprowadzeniu stosownych zmian do tego projektu, przestawia go do
uzgodnienia Ministrowi Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz właściwym
naczelnym lub centralnym organom administracji państwowej. Do przedstawionego
projektu programu dołącza informację o sposobie uwzględnienia opinii, o których
mowa w ust. 1.
ż 13. W przypadku sporządzenia programu wojewódzkiego, zawierającego zadania
rządowe, których realizacja może wywołać skutki wykraczające poza obszar
województwa, przepisy ż 7 ust. 1, 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 4
Negocjowanie warunków wprowadzenia zadań rządowych do miejscowych planów
zagospodarowania przestrzennego
ż 14. 1. Wojewoda przekazuje właściwej gminie pisemną informację o zadaniach
rządowych wpisanych do wojewódzkiego rejestru, proponując termin rozpoczęcia
negocjacji dotyczących warunków wprowadzenia tych zadań do planów miejscowych.
2. Jeżeli gmina odmawia przyjęcia proponowanego terminu negocjacji, wojewoda
proponuje inny termin.
3. Nieprzystąpienie gminy do negocjacji w proponowanych terminach jest
równoznaczne z odmową uzgodnienia warunków wprowadzenia zadań rządowych do
planów miejscowych. W tym przypadku stosuje się przepis art. 63 ustawy.
ż 15. 1. Wojewoda, rozpoczynając negocjacje z gminą, zapoznaje gminę z zadaniami
rządowymi, które mają być realizowane na jej obszarze, oraz proponuje warunki
wprowadzenia tych zadań do planów miejscowych, a w szczególności:
1) granice obszaru, który powinien być objęty opracowaniem planu miejscowego lub
jego zmianą,
2) zakres ustaleń planu miejscowego, związanych z wprowadzeniem zadania
rządowego,
3) wielkość środków finansowych przeznaczonych na realizację zobowiązań, o
których mowa w art. 14 pkt 2 i art. 36 ust. 1 i 2 ustawy, oraz zasady ich
przekazywania gminie.
2. W toku negocjacji warunki, o których mowa w ust. 1, może zaproponować również
gmina.
3. W przypadku pozytywnego wyniku negocjacji, wojewoda zawiera z gminą umowę o
warunkach wprowadzenia zadań rządowych do planów miejscowych.
4. Jeżeli w terminie dwóch miesięcy negocjacje nie zakończą się uzgodnieniem
warunków, o których mowa w ust. 1, wojewoda sporządza protokół rozbieżności.
Protokół ten dołącza do wniosku kierowanego do Rady Ministrów o rozstrzygnięcie
w sprawie warunków wprowadzenia zadań rządowych do planów miejscowych.
5. Wojewoda informuje organ sporządzający program centralny o przebiegu i
wynikach negocjacji prowadzonych z gminą.
ż 16. 1. Wojewoda przekazuje kopię umowy, o której mowa w ż 15 ust. 3,
Ministrowi Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w celu dokonania stosownej
adnotacji w centralnym rejestrze.
2. Rozstrzygnięcie, o którym mowa w ż 15 ust. 4, przekazuje się Ministrowi
Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, wojewodzie oraz gminom, których to
rozstrzygnięcie dotyczy.
Rozdział 5
Przepisy przejściowe i końcowe
ż 17. Do czasu opracowania koncepcji polityki przestrzennego zagospodarowania
kraju i studiów wojewódzkich programy zadań rządowych sporządzane są z
wykorzystaniem ustaleń zawartych w planach miejscowych, obowiązujących w dniu
wejścia w życie ustawy.
ż 18. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Pawlak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 24 stycznia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych.
(Dz. U. Nr 8, poz. 37)
Na podstawie art. 20 ust. 2 i art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o
pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 21, poz. 124 i Nr 43, poz. 253 oraz z 1994
r. Nr 98, poz. 471) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1990 r. w sprawie
wynagradzania pracowników samorządowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 111, poz. 493 i Nr
132, poz. 631 oraz z 1994 r. Nr 33, poz. 121 i Nr 117, poz. 562) załącznik nr 1
do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego
rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1995 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Pawlak
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1995 r. (poz. 37)
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
I200-230
II205-240
III210-250
IV215-270
V220-290
VI225-310
VII230-330
VIII235-350
IX240-370
X245-400
XI250-430
XII260-460
XII270-490
XIV280-520
XV290-550
XVI300-590
XVII310-630
XVIII320-670
XIX330-710
XX340-750
XXI360-800
XXII380-850


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA
z dnia 30 grudnia 1994 r.
w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie
(Dz. U. z 1995 r. Nr 8, poz. 38)
Na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.
U. Nr 89, poz. 414) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
ż 1. Artykuły powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia oznaczają
artykuły ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz.
414).
ż 2. Uprawnienia budowlane nie obejmują działalności zawodowej w zakresie
projektowania budowy:
1) instalacji i urządzeń technicznych służących do utrzymania ruchu i transportu
kolejowego,
2) stałych i tymczasowych budynków służących do celów technicznych w komunikacji
kolejowej, z wyłączeniem budynków przeznaczonych w całości lub w części do
użytku publicznego,
3) urządzeń transportowych linowych i linowo-terenowych, służących do
publicznego przewozu osób w celach turystyczno-sportowych.
Rozdział 2
Zakres uprawnień budowlanych
ż 3. 1. Do uzyskania uprawnień budowlanych w danej specjalności jest wymagane, w
zależności od zakresu tych uprawnień, posiadanie odpowiedniego lub pokrewnego
wykształcenia wyższego albo odpowiedniego wykształcenia średniego, odbycie
wymaganej praktyki zawodowej i zdanie egzaminu bądź posiadanie co najmniej
wykształcenia zasadniczego zawodowego, dyplomu mistrza i zdanie egzaminu.
2. Wykaz kierunków wykształcenia odpowiedniego i pokrewnego dla poszczególnych
specjalności uprawnień budowlanych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
3. Zasady uznawania wykształcenia uzyskanego za granicą za równorzędne z
wykształceniem technicznym uzyskanym w kraju określają odrębne przepisy.
ż 4. 1. Uprawnienia budowlane do kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń
w specjalności architektonicznej stanowią podstawę do kierowania całością budowy
obiektu budowlanego, z zastrzeżeniem art. 42 ust. 4.
2. Uprawnienia budowlane do projektowania bez ograniczeń stanowią również
podstawę do sprawdzania projektów budowlanych w specjalności objętej tymi
uprawnieniami.
3. Uprawnienia budowlane do projektowania bez ograniczeń w specjalności
architektonicznej stanowią podstawę do sporządzania również projektów
zagospodarowania działki lub terenu.
ż 5. 1. Uprawnienia budowlane w ograniczonym zakresie w specjalności
architektonicznej stanowią podstawę do projektowania budynków mieszkalnych
jednorodzinnych i inwentarskich na terenach budownictwa zagrodowego oraz
gospodarczych i składowych o kubaturze do 1000 m3, a także sporządzania
projektów zagospodarowania działki, związanych z realizacją tych obiektów.
2. Uprawnienia budowlane w ograniczonym zakresie w specjalności
konstrukcyjno-budowlanej stanowią, z zastrzeżeniem ust. 3, podstawę do:
1) projektowania budowli oraz budynków o kubaturze mniejszej niż 1000 m3, takich
jak domy jednorodzinne, obiekty gospodarcze, inwentarskie, składowe, handlowe
lub usługowe:
a) nie wyższych niż 12 m nad poziomem terenu lub o wysokości do 3 kondygnacji
nadziemnych w odniesieniu do budynków mieszkalnych,
b) zagłębionych nie więcej niż 3 m poniżej poziomu terenu i posadowionych na
ławach bądź stopach fundamentowych bezpośrednio na stabilnym gruncie nośnym,
c) zawierających elementy konstrukcyjne o rozpiętości do 6 m, wysięgu do 2 m lub
wysokości dla jednej kondygnacji do 4,8 m,
d) mających konstrukcję, dla której jest właściwy schemat obliczeniowy
statycznie wyznaczalny, lub zawierających prostoliniowe belki i płyty ciągłe
obliczane jednokierunkowo,
e) nie zawierających elementów konstrukcyjnych poddanych obciążeniu zmiennemu
technologicznemu większemu niż 5 kN/m2, a także nie wymagających uwzględnienia
obciążeń zmiennych ruchomych, parcia gruntu, materiałów sypkich albo cieczy, sił
sprężających oraz wpływów dynamicznych, termicznych lub przemieszczeń podpór,
f) nie wymagających uwzględnienia wpływu eksploatacji górniczej,
g) dróg wewnętrznych,
2) kierowania robotami budowlanymi w obiektach:
a) o kubaturze mniejszej niż 5000 m3,
b) nie wyższych niż 15 m nad poziomem terenu lub o wysokości do 4 kondygnacji
nadziemnych w odniesieniu do budynków,
c) zagłębionych nie więcej niż 4 m poniżej poziomu terenu i posadowionych na
ławach bądź stopach fundamentowych bezpośrednio na stabilnym gruncie nośnym,
d) zawierających elementy konstrukcyjne o rozpiętości do 12 m, wysięgu do 3 m
lub wysokości dla jednej kondygnacji do 6 m,
e) mających konstrukcję nośną, zawierającą prostoliniowe belki, słupy i płyty
płaskie,
f) nie zawierających elementów konstrukcyjnych poddanych obciążeniu zmiennemu
technologicznemu większemu niż 8 kN/m3, a także nie wymagających uwzględnienia
obciążeń zmiennych ruchomych, parcia gruntów, materiałów sypkich lub cieczy,
g) nie zawierających elementów wstępnie sprężanych na budowie,
h) nie wymagających uwzględnienia wpływu eksploatacji górniczej,
i) dróg wewnętrznych.
3. Uprawnienia budowlane w ograniczonym zakresie do projektowania lub kierowania
robotami budowlanymi w specjalności konstrukcyjno-budowlanej dla osób z wyższym
wykształceniem o kierunku inżynierii środowiska nadaje się zgodnie z ust. 2 pkt
2. Ograniczenia uprawnień budowlanych tych osób nie dotyczą obiektów budowlanych
gospodarki wodnej.
4. Uprawnienia budowlane w ograniczonym zakresie w specjalności technologii i
organizacji budowy stanowią podstawę do projektowania technologii i organizacji
budowy:
1) obiektów budowlanych, o których mowa w ust. 2 pkt 2 - przez osoby mające
wykształcenie wyższe o kierunku architektonicznym,
2) sieci wodociągowych, kanalizacyjnych, cieplnych i gazowych lub sieci
elektrycznych i elektroenergetycznych - odpowiednio przez osoby mające
wykształcenie wyższe o kierunku inżynierii środowiska lub elektrotechnicznym,
5. Uprawnienia budowlane w ograniczonym zakresie w specjalności instalacyjnej w
zakresie sieci, instalacji i urządzeń: wodociągowych i kanalizacyjnych,
cieplnych, wentylacyjnych i gazowych stanowią podstawę do projektowania lub
kierowania budową i robotami budowlanymi przy wykonywaniu instalacji wraz z
przyłączami (z wyłączeniem przyłączy gazowych) w budownictwie jednorodzinnym i
zagrodowym oraz innych budynków o kubaturze do 1000 m3 i prostej funkcji
technologicznej, takich jak magazyny, niewielkie obiekty handlowe, warsztaty
rzemieślnicze.
6. Uprawnienia budowlane w ograniczonym zakresie w specjalności instalacyjnej w
zakresie sieci, instalacji i urządzeń elektrycznych i elektroenergetycznych
stanowią podstawę do projektowania lub kierowania budową i robotami budowlanymi
przy wykonywaniu instalacji i urządzeń niskiego napięcia (wraz z przyłączami) w
budownictwie jednorodzinnym i zagrodowym oraz innych budynków o kubaturze do
1000 m3 i prostej funkcji technologicznej, takich jak magazyny, niewielkie
obiekty handlowe, warsztaty rzemieślnicze.
7. Uprawnienia budowlane do wykonywania pracy na stanowisku majstra budowlanego
i kierowania w powierzonym zakresie robotami budowlanymi stanowią podstawę do
wykonywania tych czynności w zakresie objętym rzemiosłem określonym w dyplomie
mistrza, z wyłączeniem robót budowlanych przy obiektach zabytkowych.
Rozdział 3
Praktyka zawodowa
ż 6. 1. Praktyka zawodowa, o której mowa w art. 14 ust. 4, powinna być być
odbyta po uzyskaniu dyplomu lub świadectwa ukończenia szkoły albo w czasie
zaocznych lub wieczorowych studiów technicznych.
2. Do praktyki zawodowej zalicza się także praktykę odbywaną po ukończeniu
trzeciego roku dziennych studiów wyższych, jeżeli spełnia ona warunki, o których
mowa w art. 14 ust. 4, i nie wchodzi w zakres praktyki objętej programem
studiów.
3. Cały okres praktyki zawodowej powinien być zgodny ze specjalnością uprawnień
budowlanych. W stosunku do osób z wykształceniem pokrewnym dla danej
specjalności dopuszcza się odbycie 2 lat praktyki, o której mowa w art. 14 ust.
3 pkt 2 lit. b) oraz pkt 4 lit. b), w specjalności innej niż specjalność
nabywanych uprawnień budowlanych.
4. Jeżeli praktykę zawodową odbywa się w niepełnym wymiarze czasu pracy, okres
praktyki zawodowej podlega odpowiedniemu wydłużeniu, wynikającemu z różnicy
czasu w stosunku do jego pełnego wymiaru.
5. Za praktykę zawodową może być również uznana praktyka wykonywana w ramach
umowy o dzieło lub umowy zlecenia, jeżeli okres jej wykonywania w ramach jednej
umowy nie jest krótszy niż 1 miesiąc w odniesieniu do praktyki projektowej i 3
miesiące w odniesieniu do praktyki na budowie. Łączny okres takiej praktyki nie
może przekroczyć połowy wymaganego wymiaru czasu praktyki zawodowej.
6. Osoba nadzorująca praktykę projektową powinna, z zastrzeżeniem ż 5 ust. 3,
posiadać uprawnienia budowlane bez ograniczeń w danej specjalności.
7. Może być uznana za równoważną praktyka zawodowa odbyta za granicą pod
kierunkiem osoby uprawnionej do wykonywania zawodu w danym kraju. Praktyka ta
powinna być udokumentowana zaświadczeniem, o którym mowa w ż 23.
ż 7. 1. Osoba odbywająca praktykę dokumentuje przebieg praktyki zawodowej w
zeszycie formatu A4 z ponumerowanymi stronami, zwanymi dalej "książką praktyki
zawodowej".
2. Przed rozpoczęciem dokumentowania przebiegu praktyki zawodowej osoba
odbywająca tę praktykę jest obowiązana złożyć książkę praktyki zawodowej do
opieczętowania w organie właściwym w sprawach uprawnień. Organ zwraca
opieczętowaną książkę praktyki zawodowej w terminie 7 dni.
3. W książce praktyki zawodowej należy:
1) wymienić obiekty budowlane, przy których projektowaniu lub realizacji brała
udział osoba odbywająca praktykę zawodową, określając rodzaj, przeznaczenie,
lokalizację i konstrukcję obiektu oraz odpowiednio do specjalności uzyskiwanych
uprawnień inne charakterystyczne dane techniczne,
2) określić cotygodniowo charakter czynności pełnionych w czasie odbywania
praktyki zawodowej z potwierdzeniem i zaopiniowaniem co najmniej raz na 3
miesiące przez osobę kierującą praktyką.
4. Po zakończeniu praktyki zawodowej w wymiarze wymaganym do uzyskania uprawnień
budowlanych lub przy zmianie jednostki, w której była odbywana praktyka
zawodowa, osoba kierująca praktyką wpisuje w książce praktyki zawodowej ogólną
ocenę teoretycznej i praktycznej znajomości zawodu osoby odbywającej praktykę.
Ocenę tę potwierdza kierownik jednostki, w której odbywano tę praktykę.
Rozdział 4
Wnioski o nadanie uprawnień budowlanych, zakres i sposób przeprowadzania
egzaminu i opłaty za postępowanie kwalifikacyjne
ż 8. 1. Wniosek o nadanie uprawnień budowlanych składa się do wojewody
właściwego według miejsca zamieszkania wnioskodawcy.
2. Do wniosku należy dołączyć:
1) odpis dyplomu inżyniera, dyplomu technika albo świadectwa potwierdzającego
uzyskanie średniego wykształcenia technicznego lub dyplomu mistrza i świadectwa
ukończenia zasadniczej szkoły zawodowej,
2) książkę praktyki zawodowej,
3) dowód uiszczenia pierwszej raty opłaty za postępowanie kwalifikacyjne.
3. Obowiązek dołączenia do wniosku książki praktyki zawodowej nie dotyczy osoby
posiadającej dyplom mistrza w rzemiośle budowlanym.
4. W wypadku stwierdzenia braków we wniosku, wojewoda nakłada, w drodze
postanowienia, na osobę ubiegającą się o uprawnienia obowiązek usunięcia
wskazanych braków w określonym terminie.
5. Wojewoda wydaje decyzje o odmowie nadania uprawnień budowlanych lub
przeprowadzania egzaminu:
1) po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 4,
2) jeżeli przygotowanie zawodowe osoby ubiegającej się o uprawnienia budowlane
nie odpowiada wymaganiom, o których mowa w ż 3 ust. 1 i ż 6.
ż 9. 1. Wojewoda wydaje decyzję o nadaniu uprawnień budowlanych po:
1) ustaleniu na podstawie dokumentów złożonych przez ubiegającego się o
uprawnienia budowlane, że spełnił on warunki w zakresie przygotowania zawodowego
niezbędnego do uzyskania uprawnień budowlanych,
2) złożeniu egzaminu przez ubiegającego się o uprawnienia budowlane.
2. Ustaleń, o których mowa w ust. 1 pkt 1, w zakresie praktyki zawodowej odbytej
w budownictwie w jednostkach podległych Ministrowi Obrony Narodowej i Ministrowi
Spraw Wewnętrznych dokonują właściwe organy specjalistycznego nadzoru
budowlanego.
ż 10. 1. Egzamin składany na uprawnienia budowlane zawiera część ustną oraz
pisemną w formie testu i obejmuje sprawdzenie:
1) znajomości przepisów prawa w zakresie niezbędnym do ich właściwego stosowania
oraz umiejętności praktycznego posługiwania się tymi przepisami,
2) umiejętności praktycznego zastosowania wiedzy technicznej, polegającej na
wyjaśnieniu określonych przez komisję egzaminacyjną zagadnień technicznych,
wchodzących w zakres praktyki zawodowej.
2. Komisja może żądać przedstawienia prac projektowych, wykonanych w ramach
praktyki zawodowej.
3. Znajomość przepisów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, dotyczy:
1) we wszystkich specjalnościach:
a) ustawy - Prawo budowlane oraz rozporządzeń i zarządzeń wydanych na jej
podstawie,
b) warunków bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu robót
budowlano-montażowych,
c) postępowania administracyjnego (dział I i II Kodeksu postępowania
administracyjnego),
d) zagospodarowania przestrzennego, ochrony środowiska, dóbr kultury i ochrony
przeciwpożarowej, normalizacji i certyfikacji - w części związanej z
projektowaniem, budową, utrzymaniem i rozbiórką obiektów budowlanych,
2) w zależności od specjalności i zakresu uprawnień budowlanych - właściwej
części przepisów innych niż wymienione w pkt 1 oraz praktycznego stosowania
obowiązujących Polskich Norm z zakresu projektowania, budowy, utrzymania i
rozbiórki obiektów budowlanych.
4. Wojewoda ustala szczegółowy program egzaminu, który zatwierdza Główny
Inspektor Nadzoru Budowlanego.
ż 11. 1. W zależności od posiadanego wykształcenia i praktyki egzamin
przeprowadza się:
1) odrębnie na uprawnienia budowlane do projektowania lub kierowania robotami
budowlanymi w danej specjalności,
2) łącznie na oba rodzaje uprawnień budowlanych w danej specjalności, jeżeli
ubiegający się o te uprawnienia spełnia wymagania odnoszące się do obu rodzajów
uprawnień,
3) łącznie na uprawnienia budowlane bez ograniczeń w danej specjalności i
uprawnienia budowlane z ograniczeniem w innej specjalności, jeżeli ubiegający
się o te uprawnienia spełnia wymagania odnoszące się do obu specjalności.
2. Przy ubieganiu się o uprawnienia budowlane innego rodzaju lub w innej
specjalności niż posiadane obowiązuje egzamin w zakresie ograniczonym do
zagadnień nie objętych programem egzaminu obowiązującego przy ubieganiu się o
już posiadane uprawnienia oraz znajomość zmian w stanie prawnym objętym zakresem
egzaminu.
ż 12. 1. Egzaminy na uprawnienia budowlane przeprowadza się co najmniej dwa razy
w roku. Termin i czas trwania egzaminu ustala przewodniczący komisji.
2. Osoba dopuszczona do egzaminu powinna być zawiadomiona o jego terminie listem
poleconym co najmniej na miesiąc przed tym terminem.
3. W razie negatywnego wyniku egzaminu przewodniczący komisji jest obowiązany
podać zainteresowanemu termin, po którego upływie może on ponownie przystąpić do
egzaminu. Termin ten nie może być krótszy niż trzy miesiące.
ż 13. 1. Komisja, o której mowa w art. 12 ust. 4, prowadzi postępowanie
kwalifikacyjne i przeprowadza egzaminy na uprawnienia budowlane.
2. W skład komisji wchodzą:
1) przewodniczący komisji i jego zastępcy,
2) członkowie komisji.
3. Przewodniczącym, jego zastępcami i członkami komisji mogą być osoby
posiadające wyższe wykształcenie techniczne i uprawnienia budowlane bez
ograniczeń oraz osoby posiadające wyższe wykształcenie prawnicze i praktykę w
organach państwowego nadzoru budowlanego.
4. Wojewoda ustala regulamin działania komisji i zapewnia jej obsługę
administracyjną.
ż 14. 1. Komisja przeprowadza egzaminy w zespołach egzaminacyjnych. 2. W skład
zespołu egzaminacyjnego wchodzą:
1) przewodniczący komisji lub jeden z jego zastępców,
2) członkowie - w tym dwie osoby z uprawnieniami budowlanymi odpowiednimi dla
danej specjalności oraz osoba z wykształceniem prawniczym.
ż 15. 1. Wojewoda prowadzi rejestr wydanych uprawnień budowlanych.
2. Kopię ostatecznej decyzji, o której mowa w art. 12 ust. 2, przekazuje się
Głównemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w celu wpisania do centralnego
rejestru.
ż 16. 1. Opłatę za postępowanie kwalifikacyjne ustala się w wysokości 50% kwoty
przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim kwartale, ogłoszonego przez Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o rewaloryzacji oraz
zasadach ustalania emerytur i rent.
2. Wysokość wynagrodzenia członka komisji ustala się procentowo od kwoty
przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, w wysokości:
1) za udział w postępowaniu kwalifikacyjnym - 1,5% od jednego wniosku,
2) za przeprowadzenie egzaminu - 3% od jednej osoby egzaminowanej.
3. Opłatę za postępowanie kwalifikacyjne wnosi się na konto urzędu wojewódzkiego
w dwóch ratach.
4. Ubiegający się o uprawnienia budowlane przy składaniu wniosku o ich nadanie
wpłaca pierwszą ratę opłaty w wysokości połowy opłaty obowiązującej w terminie
ostatniego egzaminu przed złożeniem wniosku. Drugą ratę opłaty uiszcza się po
otrzymaniu zawiadomienia o dopuszczeniu do egzaminu. Kwotę drugiej raty określa
się w zawiadomieniu, o którym mowa w ż 12 ust. 2.
5. Pierwsza rata opłaty nie podlega zwrotowi. Druga rata podlega zwrotowi w
wypadku usprawiedliwionego niestawienia się na egzamin lub usprawiedliwionego
odstąpienia od egzaminu.
ż 17. Osoba posiadająca uprawnienia budowlane, potwierdzając wykonanie czynności
związanych z pełnioną samodzielną funkcję techniczną w budownictwie, posługuje
się pieczątką. Wzór pieczątki określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
Rozdział 5
Specjalizacja techniczno-budowlana
ż 18. Wykaz specjalizacji techniczno-budowlanych wyodrębnionych w
specjalnościach budowlanych określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
ż 19. 1. O określenie w uprawnieniach budowlanych specjalizacji mogą ubiegać się
osoby spełniające warunki do uzyskania uprawnień budowlanych bez ograniczeń w
specjalności, w której wyodrębniono daną specjalizację.
2. Okres praktyki zawodowej, tematycznie odpowiadającej uzyskiwanej
specjalizacji techniczno-budowlanej, powinien stanowić co najmniej połowę okresu
praktyki wymaganej przy uzyskiwaniu uprawnień.
ż 20. 1. Osoba ubiegająca się o określenie specjalizacji w już posiadanych
uprawnieniach budowlanych składa wniosek o określenie tej specjalizacji do
wojewody właściwego według miejsca zamieszkania.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć:
1) odpis posiadanych uprawnień budowlanych,
2) książkę praktyki, o której mowa w ż 7.
3. Przy dokumentowaniu praktyki zawodowej w książce praktyki nie stosuje się
wymagań, o których mowa w ż 7 ust. 3 pkt 2 i ust. 4.
4. Po zakończeniu praktyki w danej jednostce kierownik tej jednostki potwierdza
jego odbycie w książce praktyki.
5. Do okresu wymaganej praktyki zawodowej zalicza się pokrywające się z zakresem
specjalizacji okresy praktyki zawodowej uznanej przy nadawaniu uprawnień
budowlanych.
6. Egzamin dla osób ubiegających się o określenie specjalizacji
techniczno-budowlanej w uprawnieniach budowlanych, o którym mowa w ż 10,
powinien uwzględniać w szczególności sprawdzenia umiejętności praktycznego
zastosowania wiedzy technicznej w zakresie danej specjalizacji.
7. Egzamin dla osób ubiegających się o uzupełnienie posiadanych uprawnień
budowlanych wpisem określającym specjalizację obejmuje wyłącznie sprawdzenie
umiejętności praktycznego zastosowania wiedzy technicznej w zakresie danej
specjalizacji.
8. Podstawę do uzupełnienia uprawnień budowlanych wpisem określającym
specjalizację stanowi ostateczna decyzja wojewody, wydana po:
1) ustaleniu, na podstawie dokumentów złożonych przez wnioskodawcę, że spełnił
on warunki w zakresie wymaganej praktyki zawodowej,
2) zdaniu przez wnioskodawcę egzaminu, o którym mowa w ust. 7.
ż 21. Przepisy ż 6 ust. 1-5, ż 7 ust. 1, 2 i 3 pkt 1, ż 8 ust. 1, 2, 4 i 5, ż 9,
10 i 12-17 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 6
Przepisy końcowe
ż 22. Wykształcenie uzyskane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, którego
kierunek lub zawód techniczny był określony w sposób odbiegający od przyjętego w
rozporządzeniu, podlega indywidualnemu rozpatrzeniu i zakwalifikowaniu przez
wojewodę jako wykształcenie odpowiednie lub pokrewne dla danej specjalności.
ż 23. 1. Przepisów ż 7 i ż 8 ust. 2 pkt 2 nie stosuje się do praktyki zawodowej
odbytej przed dniem wejścia w życie rozporządzenia oraz praktyki zawodowej
odbywanej za granicą. Odbycie tych praktyk powinno być potwierdzone
zaświadczeniem wydanym przez kierownika jednostki, w której odbywała się
praktyka zawodowa, zawierającym:
1) wyszczególnienie projektów budowlanych, przy których sporządzaniu ubiegający
się o uprawnienia budowlane odbywał praktykę zawodową, lub obiektów budowlanych,
przy których realizacji odbywał on praktykę zawodową, z podaniem osoby
nadzorującej tę praktykę,
2) stwierdzenie okresów praktyki zawodowej z podaniem dat rozpoczęcia i
ukończenia praktyki przy poszczególnych projektach lub odpowiednio przy
realizacji poszczególnych obiektów budowlanych, z określeniem charakteru
wykonywanych czynności,
3) ogólna ocenę teoretycznej i praktycznej znajomości zawodu, dokonaną przez
osobę nadzorującą praktykę.
2. W odniesieniu do dokumentowania praktyki zawodowej wymaganej do uzyskania
uprawnień budowlanych do projektowania w specjalności "technologia i organizacja
budowy" zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, powinno spełniać wymagania
określone w pkt 1 i 2, bez podawania osoby nadzorującej praktykę.
3. W odniesieniu do praktyki zawodowej, o której mowa w ust. 1, odbytej w
jednostkach podległych Ministrowi Obrony Narodowej i Ministrowi Spraw
Wewnętrznych zaświadczenie potwierdzające odbycie praktyki zawodowej wydaje
właściwy organ specjalistycznego nadzoru budowlanego, podając w nim okres
praktyki oraz ogólną ocenę teoretycznej i praktycznej znajomości zawodu.
ż 24. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa: B. Bilda
Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z
dnia 30 grudnia 1994 r. (poz. 420)
Załącznik nr 1
WYKAZ KIERUNKÓW WYKSZTAŁCENIA ODPOWIEDNIEGO I POKREWNEGO W POSZCZEGÓLNYCH
SPECJALNOŚCIACH UPRAWNIEŃ BUDOWLANYCH
Wykształ-cenieKierunki studiów, zawód techniczny (określone według
odrębnych przepisów)ProjektowanieKierowanie robotami budowlanymi
specjalność uprawnień budowlanychspecjalność uprawnień budowlanych
architektonicznakonstrukcyjno-budowlanatechnologia i organizacja
budowyinstalacje i sieci sanitarneinstalacje i sieci elektryczne i
elektroenerge-tycznearchitektonicznakonstrukcyjno-budowlanainstalacje i
sieci sanitarneinstalacje i sieci elektryczne i elektroenerge-tyczne
1234567891011
Wyższearchitekturaodpowiednipokrewnypokrewnypokrewny-odpowiednipokrewnypokrewny-

budownictwopokrewnyodpowiedniodpowiednipokrewny--odpowiednipokrewny-
inżynieria środowiska-pokrewnypokrewnyodpowiedni--pokrewnyodpowiedni-
ochrona środowiska---pokrewny---pokrewny-
elektro-technika--pokrewny-odpowiedni---odpowiedni
Średnietechnik budownictwa-odpowiedni----odpowiedni--
technik urządzeń sanitarnych---odpowiedni---odpowiedni-
technik ochrony środowiska---odpowiedni---odpowiedni-
technik elektryk----odpowiedni---odpowiedni
technik energetyk----odpowiedni---odpowiedni

Załącznik nr 2
WZORY PIECZĘCI IMIENNYCH
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
WYKAZ SPECJALIZACJI TECHNICZNO-BUDOWLANYCH WYODRĘBNIONYCH W RAMACH SPECJALNOŚCI
Lp.SpecjalnośćSpecjalizacja techniczno-budowlana
123
1architektoniczna-
2konstrukcyjno-budowlana- konstrukcje betonowe
- konstrukcje metalowe
- konstrukcje drewniane
- budynki wysokościowe
- zbiorniki, silosy
- fundamenty pod maszyny
- maszty i kominy przemysłowe
- przekrycia powłokowe
- obiekty budowlane gospodarki wodnej
- morskie obiekty hydrotechniczne
- obiekty na terenach górniczych
3technologia i organizacja budowy-
4instalacyjna w zakresie sieci, instalacji i urządzeń: wodociągowych i
kanalizacyjnych, cieplnych, wentylacyjnych i gazowych- sieci gazowe o
ciśnieniu powyżej 0,4 MPa, stacje gazowe, tłocznie gazu
- oczyszczalnie ścieków
- urządzenia ochrony powietrza atmosferycznego
5instalacyjna w zakresie sieci, instalacji i urządzeń elektrycznych i
elektroenergetycznych-


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA
z dnia 30 grudnia 1994 r.
w sprawie uprawnień urbanistycznych
(Dz. U. z 1995 r. Nr 8, poz. 39)
Na podstawie art. 52 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu
przestrzennym (Dz. U. Nr 89, poz. 415) zarządza się, co następuje:
ż 1. Przepisy rozporządzenia określają warunki, jakim powinno odpowiadać
przygotowanie zawodowe osób ubiegających się o uprawnienia urbanistyczne,
sposoby dokumentowania tego przygotowania, zasady przeprowadzania postępowania
kwalifikacyjnego, odpłatność za to postępowanie, wysokość wynagrodzenia członków
komisji kwalifikacyjnej oraz tryb postępowania przy nadawaniu i cofaniu
uprawnień urbanistycznych.
ż 2. Za wykształcenie odpowiednie dla uzyskania uprawnień urbanistycznych uważa
się:
1) studia o kierunku architektura i urbanistyka w specjalności z zakresu
urbanistyki,
2) studia o kierunku architektura i urbanistyka, w specjalności z zakresu
architektury, uzupełnione studiami podyplomowymi w zakresie planowania
przestrzennego, urbanistyki lub gospodarki przestrzennej, których program
obejmuje nie mniej niż 200 godzin nauczania,
3) inne studia, które w obowiązkowym programie nauczania zawierają zagadnienia
związane z planowaniem przestrzennym, urbanistyką lub gospodarką przestrzenną w
wymiarze co najmniej 45 godzin, uzupełnione studiami podyplomowymi w zakresie
planowania przestrzennego, urbanistyki lub gospodarki przestrzennej, których
program obejmuje nie mniej niż 400 godzin nauczania.
ż 3. 1. Praktykę zawodową należy odbyć w prowadzących działalność w zakresie
planowania przestrzennego, urbanistyki lub gospodarki przestrzennej podmiotach
gospodarczych, o których mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o
działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr
86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr
105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127,
Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz.
627), z wyłączeniem osób fizycznych.
2. Praktyka zawodowa powinna trwać nie mniej niż 3 lata, z tym że dla osób, o
których mowa w ż 2 pkt. 3, praktykę liczy się od ukończenia studiów
podyplomowych.
3. W czasie praktyki zawodowej należy wykonać pod kierunkiem osoby posiadającej
uprawnienia urbanistyczne co najmniej następujące opracowania:
1) studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz
trzy miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego albo
2) sześć miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.
ż 4. 1. Spełnienie warunków określonych w ż 2 powinno być udokumentowane kopią
dyplomu ukończenia studiów wyższych oraz kopią dyplomu lub świadectwa ukończenia
studiów podyplomowych, których zgodność z oryginałem została uwierzytelniona
przez osobę przyjmującą wniosek o nadanie uprawnień urbanistycznych lub przez
notariusza. W przypadku, o którym mowa w ż 2 pkt. 3, spełnienie warunków powinno
być dodatkowo udokumentowane zaświadczeniem wyższej uczelni o programie
nauczania.
2. Odbycie praktyki zawodowej powinno być udokumentowane zaświadczeniem wydanym
przez podmiot, w którym odbywano praktykę. Zaświadczenie powinno zawierać:
1) informację o okresie zatrudnienia przy wykonywaniu opracowań, o których mowa
w ż 3 ust. 3,
2) wykaz wykonanych opracowań,
3) opinię o przebiegu praktyki, wydaną przez osobę posiadającą uprawnienia
urbanistyczne, pod której kierunkiem odbyła się praktyka.
ż 5. Postępowanie kwalifikacyjne przeprowadza się na wniosek osoby ubiegającej
się o uprawnienia urbanistyczne, złożony do Ministra Gospodarki Przestrzennej i
Budownictwa. Do wniosku należy dołączyć dokumenty wymienione w ż 4 oraz dowód
wniesienia pierwszej raty opłaty, o której mowa w ż 11 ust. 1 pkt. 1.
ż 6. 1. W ramach postępowania kwalifikacyjnego dokonuje się sprawdzenia
spełnienia wymogów formalnych oraz przeprowadza egzamin.
2. Postępowanie kwalifikacyjne przeprowadza komisja kwalifikacyjna w zespołach
wyłonionych spośród jej członków, liczących 5 osób.
3. W skład komisji kwalifikacyjnej wchodzą wyłącznie osoby posiadające
uprawnienia urbanistyczne.
ż 7. 1. Egzamin składa się z dwóch części: pisemnej i ustnej.
2. W części pisemnej sprawdzana jest znajomość przepisów prawnych związanych z
gospodarką przestrzenną.
3. W części ustnej sprawdzana jest praktyczna umiejętność opracowania studium
uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych
planów zagospodarowania przestrzennego.
ż 8. 1. Dopuszczenie do egzaminu następuje po ustaleniu przez komisję
kwalifikacyjną, że osoba ubiegająca się o uprawnienia spełnia warunki określone
w ż 2 i ż 3.
2. O terminie egzaminu zawiadamia się osobę dopuszczoną do egzaminu nie później
niż na jeden miesiąc przed tym terminem.
3. Jeżeli osoba ubiegająca się o uprawnienia urbanistyczne nie przystąpiła do
egzaminu w wyznaczonym terminie z przyczyn usprawiedliwionych, wyznacza się
następny termin egzaminu.
4. W razie niepomyślnego wyniku egzaminu termin następnego egzaminu może być
wyznaczony po ponownym złożeniu wniosku i wniesieniu opłaty, jednak nie
wcześniej niż po upływie trzech miesięcy od dnia złożenia egzaminu z wynikiem
niepomyślnym.
ż 9. Z postępowania kwalifikacyjnego spisywany jest protokół, w którym
zamieszcza się ocenę komisji kwalifikacyjnej, dotyczącą spełnienia bądź
niespełnienia przez osobę ubiegającą się o te uprawnienia warunków do nadania
uprawnień urbanistycznych.
ż 10. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa wraz z decyzją o nadaniu
uprawnień urbanistycznych wydaje świadectwo, którego wzór stanowi załącznik do
rozporządzenia.
ż 11. 1. Wysokość opłaty z tytułu kosztów postępowania kwalifikacyjnego wynosi
50% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, ogłaszanego przez Prezesa Głównego
Urzędu Statystycznego w Monitorze Polskim na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1
ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o
zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr
104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr 129,
poz. 602 oraz z 1994 r. Nr 84, poz. 385). Opłatę tę wnosi się w dwóch równych
ratach na rachunek bankowy Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa
lub gotówką do jego kasy najpóźniej w dniu:
1) złożenia wniosku w sprawie nadania uprawnień urbanistycznych - ratę pierwszą,

2) przystąpienia do egzaminu - ratę drugą.
2. Wysokość wynagrodzenia za udział w pracach komisji kwalifikacyjnej ustala się
procentowo od opłaty z tytułu kosztów postępowania kwalifikacyjnego, o której
mowa w ust. 1. Wynagrodzenie dla każdego członka komisji kwalifikacyjnej,
biorącego udział w postępowaniu kwalifikacyjnym, wynosi:
1) za udział w postępowaniu związanym ze sprawdzeniem spełnienia wymogów
formalnych - 2% opłaty od jednego wniosku,
2) za przeprowadzenie egzaminu - 5% opłaty od jednej osoby egzaminowanej.
ż 12. 1. W razie wszczęcia postępowania w sprawie odpowiedzialności zawodowej
należy uzyskać:
1) wyjaśnienia osoby przygotowującej lub kierującej przygotowaniem opracowania
będącego przedmiotem postępowania,
2) opinię zarządu gminy, której dotyczy opracowanie będące przedmiotem
postępowania.
2. Materiały dowodowe zebrane w toku postępowania przekazuje się Komisji
Odpowiedzialności Zawodowej w celu zapoznania się z nimi i umożliwienia złożenia
wniosku o udział przedstawiciela właściwego stowarzyszenia zawodowego w
rozprawie.
3. Po zebraniu materiałów dowodowych przeprowadza się rozprawę z udziałem
członka Komisji Odpowiedzialności Zawodowej oraz przedstawiciela właściwego
stowarzyszenia zawodowego, jeżeli o jego udział wnioskuje Komisja.
4. Komisja Odpowiedzialności Zawodowej wyraża opinię w sprawie odpowiedzialności
zawodowej, wykorzystując materiały dowodowe zebrane w toku postępowania i
rozprawy.
5. O cofnięciu uprawnień urbanistycznych zawiadamia się wojewodę i gminę,
właściwych ze względu na przedmiot postępowania.
ż 13. 1. Ukończenie studiów podyplomowych z zakresu planowania przestrzennego,
urbanistyki lub gospodarki przestrzennej przed dniem wejścia rozporządzenia w
życie uważa się za spełnienie warunków ukończenia studiów podyplomowych, o
których mowa w ż 2 pkt. 2 i 3.
2. Do praktyki zawodowej, o której mowa w ż 3 ust. 1, zalicza się także
opracowania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, wykonane przed
dniem 1 stycznia 1995 r. stosownie do przepisów o planowaniu przestrzennym.
ż 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa: B. Bilda
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i budownictwa z
dnia 30 grudnia 1994 r. (poz. 39)
Ilustracja

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA
z dnia 30 grudnia 1994 r.
w sprawie szczegółowych zasad sporządzania i prowadzenia wojewódzkiego rejestru
(Dz. U. z 1995 r. Nr 8, poz. 40)
Na podstawie art. 61 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu
przestrzennym (Dz. U. Nr 89, poz. 415) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ilekroć w rozporządzeniu mówi się o ustawie bez bliższego określenia,
należy przez to rozumieć ustawę z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu
przestrzennym (Dz. U. Nr 89, poz. 415).
ż 2. 1. Wojewódzki rejestr składa się z części opisowej i części graficznej.
2. Część opisowa wojewódzkiego rejestru dzieli się na:
1) spis zadań rządowych umieszczonych w programach sporządzanych przez naczelne
i centralne organy administracji państwowej, zwanych dalej programami
centralnymi, oznaczonych symbolem PC,
2) spis zadań umieszczonych w programach sporządzanych przez wojewodów, zwanych
dalej programami wojewódzkimi, oznaczonych symbolem PW,
3) spis zadań realizowanych na terenach i obiektach chronionych na podstawie
ustaw szczególnych, oznaczonych symbolem US.
3. Spisy, o których mowa w ust. 2, zawierają odpowiednio do rodzaju programu:
1) kolejny numer zadania rządowego,
2) nazwę organu, który sporządził program centralny,
3) symbole programów i zadań nadane w rejestrze prowadzonym przez Ministra
Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa,
4) symbole dokumentów stwierdzających zatwierdzenie programów centralnych,
5) symbole dokumentów stwierdzających konieczność realizacji zadania na terenach
i w obiektach chronionych na podstawie ustaw szczególnych,
6) numery dzienników urzędowych województwa, w których ogłoszono obwieszczenia o
sporządzeniu programów wojewódzkich,
7) nazwy gmin, na których obszarze zadania rządowe będą realizowane,
8) opis zadań rządowych,
9) opis zadań realizowanych na terenach i w obiektach chronionych na podstawie
ustaw szczególnych,
10) datę rozpoczęcia negocjacji z gminami,
11) datę zakończenia negocjacji z gminami,
12) datę podpisania z gminami umów, o których mowa w art. 62 ust. 6 ustawy, lub
podjęcia rozstrzygnięć, o których mowa w art. 63 ustawy,
13) informacje o podjęciu uchwały rady gminy o przystąpieniu do sporządzenia lub
zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w związku z
koniecznością wprowadzenia zadania rządowego do tego planu,
14) datę ogłoszenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym uchwał o miejscowych
planach zagospodarowania przestrzennego, zawierających zadania rządowe,
15) informacje o odstąpieniu od realizacji zadań rządowych zawartych w
programach centralnych lub wojewódzkich,
16) informacje o odstąpieniu od realizacji zadań na terenach i w obiektach
chronionych na podstawie ustaw szczególnych.
4. Sporządzanie części graficznej wojewódzkiego rejestru polega na umieszczeniu
zadań, o których mowa w ust. 2, na kopii studium zagospodarowania przestrzennego
województwa, a w przypadku braku studium - na mapie województwa w odpowiedniej
skali.
5. Na mapie województwa, o której mowa w ust. 4, zaznacza się granice terenów i
obiekty chronione na podstawie ustaw szczególnych.
ż 3. Część opisową i część graficzną wojewódzkiego rejestru aktualizuje się w
miarę wpływu do rejestru zatwierdzanych programów centralnych lub ogłaszanych w
wojewódzkim dzienniku urzędowym programów wojewódzkich.
ż 4. Wojewoda, po dokonaniu w rejestrze adnotacji o dacie ogłoszenia w
wojewódzkim dzienniku urzędowym uchwały o miejscowym planie zagospodarowania
przestrzennego, zawierającym zadania rządowe, informuje o tym organ, który
sporządził program centralny zawierający to zadanie.
ż 5. 1. Wojewoda odnotowuje w rejestrze przypadki odstąpienia od realizacji
zadania rządowego umieszczonego w programie centralnym lub wojewódzkim.
2. O dokonaniu zmiany, o której mowa w ust. 1, wojewoda informuje zainteresowaną
gminę.
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa: B. Bilda
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 16 stycznia 1995 r.
w sprawie zasad orzekania o inwalidztwie funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony
Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej,
emerytów i rencistów policyjnych, trybu postępowania i właściwości komisji
lekarskich w tych sprawach, sposobu przeprowadzania kontrolnych badań lekarskich
oraz wzywania inwalidów na te badania.
(Dz. U. Nr 8. poz. 41)
Na podstawie art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej,
Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53,
poz. 214) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Zasady orzekania o inwalidztwie
ż 1. 1. Przy orzekaniu przy inwalidztwie funkcjonariusza Policji, Urzędu Ochrony
Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej,
zwanego dalej "funkcjonariuszem", komisja lekarska ustala, czy nastąpiła
całkowita niezdolność do służby w skutek stałego lub długotrwałego naruszenia
sprawności organizmu oraz czy powoduje ono całkowitą lub częściową niezdolność
do pracy.
2. Funkcjonariusz zwolniony ze służby, który został inwalidą, może być zdolny do
pracy, częściowo niezdolny do pracy lub całkowicie niezdolny do pracy.
ż 2. 1. W celu ustalenia, czy u funkcjonariusza nastąpiło stałe naruszenie
sprawności organizmu, komisja lekarska ocenia, czy rozpoznane schorzenia
spowodowały takie upośledzenie czynności organizmu, które nie rokuje poprawy
według wiedzy lekarskiej.
2. W celu ustalenia, czy u funkcjonariusza nastąpiło długotrwałe naruszenie
sprawności organizmu, komisja lekarska ocenia, czy rozpoznane schorzenia
spowodowały upośledzenie czynności organizmu na okres przekraczający 12
miesięcy, mogące jednak ulec poprawie według wiedzy lekarskiej.
ż 3. 1. Orzekając o całkowitej niezdolności do pracy, komisja lekarska ocenia,
czy funkcjonariusz jest niezdolny do wykonywania jakiegokolwiek zatrudnienia, z
wyjątkiem zatrudnienia w warunkach specjalnie stworzonych lub na specjalnych
stanowiskach pracy.
2. Orzekając o częściowej niezdolności do pracy, komisja lekarska ocenia, czy
funkcjonariusz może wykonywać pracę w zmniejszonym zakresie bądź w warunkach
specjalnie stworzonych lub na specjalnych stanowiskach pracy.
ż 4. 1. Przy ocenie zdolności do pracy funkcjonariusza uznanego za całkowicie
niezdolnego do służby ze względów zdrowotnych bierze się pod uwagę, czy i jakie
zatrudnienie oraz w jakim wymiarze czasowym mógłby wykonywać, wykorzystując
posiadane kwalifikacje ogólne i przygotowanie zawodowe, przy istniejących
przeciwwskazaniach zdrowotnych do zatrudnienia.
2. Przy ocenie zdolności do wykonywania zatrudnienia w warunkach specjalnie
stworzonych lub na specjalnych stanowiskach pracy bierze się pod uwagę, czy
zdolność ta może być zachowana wyłącznie w tych warunkach.
Rozdział 2
Zaliczanie do jednej z grup inwalidztwa i ustalanie związku inwalidztwa oraz
śmierci ze służbą
ż 5. Właściwość i tryb postępowania komisji lekarskich, orzekanie i tryb
zatwierdzania orzeczeń, kierowanie do komisji lekarskich, rozpatrywanie odwołań
i sprzeciwów od orzeczeń komisji lekarskich w trybie nadzoru regulują przepisy w
sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych
Ministrowi Spraw Wewnętrznych.
ż 6. Przy orzekaniu o inwalidztwie funkcjonariusza komisje lekarskie są
zobowiązane w szczególności do:
1) stwierdzenia, czy nastąpiła całkowita utrata zdolności do służby oraz czy
istnieje zdolność do pracy,
2) określenia grupy inwalidztwa, do której funkcjonariusz zostaje zaliczony,
3) ustalenia daty lub okresu powstania inwalidztwa, a także daty powstania
stwierdzonej grupy inwalidztwa,
4) ustalenia, czy zachodzi potrzeba leczenia, protezowania lub szkolenia
przysposabiającego do pracy,
5) ustalenia, czy inwalida wymaga stałej opieki osoby drugiej przy wykonywaniu
podstawowych czynności życiowych,
6) ustalenia wskazań i przeciwwskazań dotyczących zatrudnienia inwalidy,
7) ustalenia terminu badania kontrolnego,
8) ustalenia, w odniesieniu do każdej stwierdzonej grupy inwalidztwa, czy
inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą oraz czy powstało wskutek wypadku lub
choroby pozostających w związku ze służbą, z tytułu których przysługują
świadczenia odszkodowawcze.
ż 7. Za datę powstania inwalidztwa przyjmuje się datę ustaloną przez komisję
lekarską. Jeżeli komisja, nie mogąc ustalić daty powstania inwalidztwa, ustaliła
okres, w którym ono powstało, za datę powstania inwalidztwa przyjmuje się datę
końcową tego okresu. Jeżeli komisja nie mogła ustalić ani daty, ani okresu
powstania inwalidztwa, za datę jego powstania przyjmuje się datę zgłoszenia
wniosku o świadczenie.
ż 8. Przy orzekaniu o związku śmierci ze służba funkcjonariusza, emeryta lub
rencisty komisja lekarska ustala jednocześnie, czy śmierć jest następstwem
wypadku lub choroby pozostających w związku ze szczególnymi warunkami lub
właściwościami służby, z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze.
Rozdział 3
Badania kontrolne inwalidów
ż 9. 1. Pierwsze badania kontrolne inwalidy przeprowadza się po upływie trzech
lat od wydania orzeczenia o inwalidztwie, a następnie badania kontrolne - nie
rzadziej niż co pięć lat.
2. Komisja lekarska wyznacza termin badania kontrolnego w okresie wcześniejszym,
jeżeli zachodzi przypuszczenie, że ustalona w orzeczeniu grupa inwalidztwa może
ulec zmianie przed upływem terminów określonych w ust. 1.
3. Komisja lekarska może orzec, że badanie kontrolne jest zbędne, lub ustalić
termin tego badania po okresie dłuższym, jeżeli przebieg choroby powodującej
inwalidztwo wskazuje, że zmiana grupy inwalidztwa ustalonej w orzeczeniu nie
nastąpi w ogóle lub może nastąpić po okresach późniejszych niż wymienione w ust.
1.
4. Nie przeprowadza się badań kontrolnych inwalidów, którzy ukończyli 55 lat
życia lub gdy inwalidztwo trwa dłużej niż 10 lat.
ż 10. Przepisy ż 9 nie ograniczają uprawnienia inwalidy do zgłoszenia wniosku o
przeprowadzenie badania w celu zaliczenia do innej grupy inwalidztwa w innym
terminie, jeżeli lekarz zakładu opieki zdrowotnej, utworzonego i utrzymywanego
przez Ministra Spraw Wewnętrznych lub innego publicznego zakładu opieki
zdrowotnej stwierdził zaświadczeniem istotne pogorszenie stanu zdrowia inwalidy.
ż 11. Podczas badania kontrolnego inwalidy ocenia się, czy:
1) naruszenie sprawności organizmu uzasadniające uznanie funkcjonariusza za
całkowicie niezdolnego do służby nadal istnieje,
2) inwalidztwo nadal istnieje i do której grupy inwalidztwa zalicza się
badanego,
3) inwalidztwo nadal pozostaje w związku ze służbą,
4) badany inwalida jest zdolny do pracy i czy istnieją przeciwwskazania
zdrowotne do podjęcia określonych rodzajów zatrudnienia.
Rozdział 4
Przepisy przejściowe i końcowe
ż 12. Funkcjonariusz zwolniony ze służby, zaliczony do jednej z grup
inwalidztwa, który miał wyznaczony termin badania kontrolnego po dniu wejścia w
życie rozporządzenia, zostanie poddany badaniom kontrolnym w terminie
wyznaczonym podczas ostatniego badania. Na wniosek inwalidy badanie kontrolne
może być przeprowadzone w terminie wcześniejszym.
ż 13. Traci moc rozporządzenie Ministrów Spraw Wewnętrznych oraz Pracy, Płac i
Spraw Socjalnych z dnia 22 marca 1973 r. w sprawie orzekania o inwalidztwie
funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej (Dz. U. Nr 11, poz. 82 i z 1984 r. Nr 2,
poz. 8).
ż 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych: A. Milczanowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 14 stycznia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników publicznych
zakładów opieki zdrowotnej.
(Dz. U. Nr 8, poz. 42)
Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki
zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315 i z 1994 r. Nr
121, poz. 591) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 2 lipca 1992
r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników publicznych zakładów opieki
zdrowotnej (Dz. U. Nr 55, poz. 273, z 1993 r. Nr 41, poz. 190, z 1994 r. Nr 21,
poz. 75, Nr 69, poz. 303 i Nr 125, poz. 614) załącznik nr 1 otrzymuje brzmienie
ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1995 r.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: wz. J. Buchacz
Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 14
stycznia 1995 r. (poz. 42)
TABELA STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
Kategoria zaszeregowaniaMiesięczna kwota w złotych
12
I200-230
II205-240
III210-250
IV215-260
V220-270
VI225-290
VII230-310
VIII235-330
IX240-350
X245-370
XI250-390
XII255-420
XIII265-455
XIV280-490
XV300-525
XVI325-560
XVII350-590
XVIII375-635
XIX400-680
XX425-730
XXI450-780
XXII480-830


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 30 grudnia 1994 r.
w sprawie rejestru środków farmaceutycznych i materiałów medycznych stosowanych
wyłącznie u zwierząt.
(Dz. U. Nr 9, poz. 45)
Na podstawie art. 13 ust. 4 oraz w związku z art. 49 ustawy z dnia 10
października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych,
aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U. Nr 105, poz. 452 oraz z
1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211) zarządza się, co następuje:
ż 1. Rejestr Środków Farmaceutycznych i Materiałów Medycznych stosowanych
wyłącznie u zwierząt, zwany dalej "rejestrem", prowadzony jest w formie ksiąg
rejestrowych osobno dla środków farmaceutycznych i osobno dla materiałów
medycznych stosowanych wyłącznie u zwierząt, zwanych dalej "środkami" i
"materiałami".
ż 2. 1. Wpisu środka lub materiału do księgi rejestrowej dokonuje się pod
kolejnym numerem.
2. Do księgi rejestrowej wpisuje się dane wymienione w art. 6 ust. 2 ustawy z
dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach
medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U. Nr 105,
poz. 452 oraz z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211) oraz adnotacje
odnoszące się do zmian lub skreśleń w księdze rejestrowej.
3. Jeżeli dane wymienione w ust. 2 wymagają ze względu na ich zakres ujęcia w
odrębnym dokumencie, dokument ten stanowi załącznik do księgi rejestrowej; o
załączniku czyni się wzmiankę w księdze rejestrowej.
ż 3. Wpis w księdze rejestrowej nie może być wymazany ani w inny sposób usuwany,
a dokonywane poprawki powinny być czytelnie sygnowane podpisem pracownika
upoważnionego do prowadzenia księgi.
ż 4. 1. Jeżeli środek lub materiał występuje w wielu postaciach albo różnych
dawkach, każda dawka określonej postaci środka lub, z zastrzeżeniem ustawy 2.
postać materiału stanowi odrębny wpis do księgi rejestrowej.
2. Komisja Rejestracji Środków Farmaceutycznych i Materiałów Medycznych, zwana
dalej "komisją", może uznać, że przedmiotem odrębnego wpisu do księgi
rejestrowej jest zestaw różnych postaci materiałów przeznaczonych do określonego
celu diagnostycznego, leczniczego lub zapobiegawczego w dziedzinie weterynarii.
ż 5. 1. Niezależnie od ksiąg rejestrowych prowadzi się akta rejestracyjne,
obejmujące dokumenty dotyczące postępowania rejestracyjnego.
2. Jeżeli środek lub materiał został wpisany do księgi rejestrowej, akta
rejestracyjne opatruje się numerem lub numerami wpisu do rejestru.
ż 6. Księgi rejestrowe i akta rejestracyjne przechowuje się zgodnie z przepisami
dotyczącymi klasyfikowania i kwalifikowania dokumentacji dla celów archiwalnych.
ż 7. 1. Wniosek o wpis środka do rejestru powinien zawierać dokumentację (dane i
dokumenty) wskazaną w załączniku nr 1 do rozporządzenia, w zakresie określonym w
ust. 2-10, w zależności od przedmiotu wniosku.
2. Jeżeli przedmiotem wniosku jest środek nie stosowany dotychczas w lecznictwie
weterynaryjnym, wniosek powinien zawierać w częściach: IA pkt 1, 2 i 3 lit. a),
IB pkt 1-4 i 6, a także w częściach II i III załącznika nr 1 do rozporządzenia.
3. Jeżeli przedmiotem wniosku jest środek stosowany w lecznictwie weterynaryjnym
przez okres krótszy niż trzy lata bądź środek stanowiący lek złożony o składzie
nie stosowanym dotychczas w lecznictwie weterynaryjnym bądź nowa postać znanego
środka wraz ze zmianą dawkowania i wskazań, wniosek powinien zawierać pełny
zakres danych i dokumentów wskazanych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
4. Jeżeli przedmiotem wniosku jest środek stosowany w lecznictwie weterynaryjnym
dłużej niż trzy lata, a nie zarejestrowany w Polsce, wniosek powinien zawierać
dane i dokumenty wskazane w częściach I, II, IIIF i I w zakresie wskazującym na
bezpieczeństwo stosowania, IVA pkt 2, IVB, IVC i V załącznika nr 1 do
rozporządzenia.
5. Jeżeli przedmiotem wniosku jest środek o takim samym składzie jak środek
zarejestrowany w Polsce i stosowany w lecznictwie weterynaryjnym dłużej niż trzy
lata, wniosek powinien zawierać dokumentację (dane i dokumenty) wskazaną w
częściach I i II, IVA pkt 2, IVC i V załącznika nr 1 do rozporządzenia.
6. Jeżeli przedmiotem wniosku jest środek zarejestrowany w Polsce, a producent
tego środka udzielił licencji wnioskodawcy, wniosek powinien zawierać
dokumentację (dane i dokumenty) wskazana w częściach I, II i V załącznika nr 1
do rozporządzenia, a ponadto dokumenty potwierdzające uzyskanie licencji.
7. Jeżeli przedmiotem wniosku jest rozszerzenie wskazań lub zmiana dawkowania
bez zmiany postaci i drogi podania środka zarejestrowanego w Polsce i
stosowanego w lecznictwie weterynaryjnym dłużej niż trzy lata, wniosek powinien
zawierać dokumentację (dane i dokumenty) wskazaną w częściach I, III, IVB, IVC i
V załącznika nr 1 do rozporządzenia w zakresie wskazującym na skuteczność i
bezpieczeństwo stosowania.
8. Jeżeli przedmiotem wniosku jest zmiana postaci i dawki bez zmiany drogi
podania środka zarejestrowanego w Polsce i stosowanego w Polsce dłużej niż trzy
lata, wniosek powinien zawierać dokumentację (dane i dokumenty) wskazaną w
częściach I, IIA, IIE, III, IVA pkt 2, IVB i IVC w zakresie uzasadniającym
wniosek oraz VA i VB załącznika nr 1 do rozporządzenia.
9. Jeżeli przedmiotem wniosku jest środek wydawany bez recepty lekarza
weterynarii, wniosek powinien zawierać dokumentację (dane i dokumenty) wskazana
w częściach I, II oraz III - V załącznika nr 1 do rozporządzenia w zakresie
wskazującym na skuteczność i bezpieczeństwo stosowania.
10. Jeżeli we wniosku o wpis do rejestru środka dokumentacja (dane i dokumenty)
określona w załączniku nr 1 do rozporządzenia nie może być przedstawiona lub nie
może być zastosowana do danego środka, to we właściwych częściach wniosku należy
przedłożyć odpowiednie wyjaśnienie lub podąć inne dane mogące uzasadnić wniosek
o wpis do rejestru.
ż 8. 1. Wniosek o wpis materiału do rejestru powinien zawierać dokumentację
(dane i dokumenty) wskazana w załączniku nr 2 do rozporządzenia w zakresie
określonym w ust. 2-7, w zależności od przedmiotu wniosku.
2. Jeżeli przedmiotem wniosku jest materiał nie stosowany dotychczas w
lecznictwie weterynaryjnym lub stosowany przez okres krótszy niż trzy lata, a w
odniesieniu do impalntatu przez okres krótszy niż 6 lat, wniosek powinien
obejmować pełna dokumentacje wskazana w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
3. Jeżeli przedmiotem wniosku jest materiał stosowany w lecznictwie
weterynaryjnym dłużej niż trzy lata, a w odniesieniu do implantatu dłużej niż 6
lat, wniosek powinien zawierać dokumentację (dane i dokumenty) wskazana w
częściach I, II, IIIA, IV i V załącznika nr 2 do rozporządzenia.
4. Jeżeli przedmiotem wniosku jest materiał dopuszczony do obrotu w kraju i
będący w obrocie w okresie nie krótszym niż trzy lata, a w odniesieniu do
implantatów w okresie nie krótszym niż 6 lat, wniosek powinien zawierać
dokumentację (dane i dokumenty) wskazana w częściach I, II, III, IV pkt. 3 i V
załącznika nr 2 do rozporządzenia.
5. Jeżeli przedmiotem wniosku jest zmiana składników materiału dopuszczonego do
obrotu w kraju i będącego w obrocie w okresie nie krótszym niż trzy lata, a w
odniesieniu do implantatów w okresie nie krótszym niż 6 lat, wniosek powinien
zawierać dokumentację (dane i dokumenty) wskazaną w częściach I, II, IIIA, IV
pkt 3 i V załącznika nr 2 do rozporządzenia.
6. Jeżeli przedmiotem wniosku jest materiał zarejestrowany w Polsce, a producent
udzielił licencji wnioskodawcy na wytwarzanie, wniosek powinien zawierać dane i
dokumenty wskazane w częściach I, II i V załącznika nr 2 do rozporządzenia, a
ponadto dokumenty potwierdzające uzyskanie licencji.
7. Jeżeli we wniosku o wpis do rejestru materiału poszczególne dane i dokumenty
określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia nie mogą być przedstawione lub nie
maja zastosowania do danego materiału, to we właściwych częściach wniosku należy
przedłożyć odpowiednie wyjaśnienie lub podać inne dane mogące uzasadnić wniosek
o wpis do rejestru.
ż 9. 1. Komisja może w uzasadnionych wypadkach, na wniosek ubiegającego się o
wpis środka lub materiału do rejestru, odstąpić od przedstawienia niektórych
dokumentów określonych w załączniku nr 1 lub 2 do rozporządzenia.
2. Komisja może w uzasadnionych wypadkach zażądać przedstawienia innych
dokumentów niż określone w załączniku nr 1 lub 2 do rozporządzenia, jeżeli
dokonanie oceny środka lub materiału, o której mowa w szczególności w ż 11, na
podstawie przedłożonych dokumentów jest niemożliwe.
ż 10. Dokumentację, o której mowa w ż 7 i ż 8, przedstawia się w języku polskim
lub angielskim.
ż 11. 1. Komisja dokonuje oceny skuteczności terapeutycznej, bezpieczeństwa
stosowania i przydatności dla lecznictwa weterynaryjnego środka lub materiał i
celowości poddania badaniom laboratoryjnym.
2. Jeżeli ocena , o której mowa w ust. 1, jest pozytywna, Komisja może
zobowiązać wnioskodawcę do zlecenia przeprowadzenia badań laboratoryjnych
jednostce upoważnionej na mocy odrębnych przepisów do przeprowadzenia takich
badań.
3. Jeżeli ocena, o której mowa w ust. 1, jest negatywna lub jeżeli wnioskodawca
nie przedstawił niezbędnych danych albo dokumentów, o których mowa w ż 7 lub ż
8, Komisja odmawia wpisu do rejestru.
ż 12. W razie potrzeby przeprowadzenia badań klinicznych w zakresie niezbędnym
do wszechstronnego ustalenia właściwości środka lub materiału, Komisja po
uzyskaniu pozytywnych wyników badań laboratoryjnych, o których mowa w ż 11 ust.
2, zobowiązuje wnioskodawcę do zlecania przeprowadzania badań klinicznych we
wskazanej jednostce upoważnionej na mocy odrębnych przepisów do przeprowadzenia
takich badań.
ż 13. Komisja podejmuje uchwałę o wpisie środka lub materiału do rejestru
jeżeli:
1) wyniki badań laboratoryjnych są pozytywne i nie zachodzi potrzeba
przeprowadzenia badań klinicznych,
2) wyniki przeprowadzanych badań laboratoryjnych i badań klinicznych są
pozytywne.
ż 14. Jeżeli wyniki badań laboratoryjnych lub badań klinicznych są negatywne,
Komisja podejmuje uchwałę o odmowie wpisu.
ż 15. Przy dokonywaniu zmian w rejestrze stosuje się odpowiednio przepisy o
postępowaniu rejestracyjnym.
ż 16. 1. Komisja podejmuje uchwałę o skreśleniu środka lub materiału z rejestru:
1) na wniosek wytwórcy lub importera, który otrzymał świadectwo rejestracji,
2) z urzędu albo na wniosek Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w
razie braku skuteczności terapeutycznej środka lub materiału albo występowania
działań ubocznych i niepożądanych, stanowiących zagrożenie zdrowia, życia
zwierząt albo ich przydatności produkcyjnej.
2. O wszczęciu postępowania w przedmiocie skreślenia środka lub materiału z
rejestru w okolicznościach, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zawiadamia się
wytwórcę lub importera, który otrzymał świadectwo rejestracji.
3. O skreśleniu środka lub materiału z rejestru zawiadamia się Krajowego
Inspektora Farmaceutycznego, wojewódzkich lekarzy weterynarii, jednostki
prowadzące hurtowy obrót środkami lub materiałami oraz Krajową Radę
Lekarsko-Weterynaryjną i Naczelną Radę Aptekarską.
ż 17. Rejestr dostępny jest w miejscu jego prowadzenia w obecności pracownika
jednostki prowadzącej rejestr w godzinach pracy tej jednostki, z zachowaniem
wymagań przewidzianych w art. 6 ust. 4 ustawy, o której mowa w ż 2 ust. 2.
ż 18. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej:
A. Śmietanko
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
30 grudnia 1994 r. (poz. 45)
Załącznik nr 1
WYKAZ DANYCH I DOKUMENTÓW, JAKIE NALEŻY PRZEDŁOŻYĆ PRZY UBIEGANIU SIĘ O WPIS DO
REJESTRU ŚRODKÓW FARMACEUTYCZNYCH STOSOWANYCH WYŁĄCZNIE U ZWIERZĄT
Część I. Streszczenie dokumentacji
A. Dane ogólne:
1) nazwę handlową środka farmaceutycznego, łącznie z nazwa międzynarodową
(jeżeli występuje) lub inne nazwy,
2) postać środka farmaceutycznego, łącznie z droga podawania i dawka,
3) nazwę (nazwisko) adres/y (kod, nr telefonu):
a) wytwórcy występującego z wnioskiem o wpis środka farmaceutycznego do
rejestru,
b) wnioskodawcy (jeżeli nie jest wytwórcą wymienionym w lit. a) upoważnionego
przez wytwórcę do rejestracji leku w Polsce,
c) wytwórcy substancji czynnej/ych, łącznie z określeniem etapów syntezy, które
przeprowadza,
d) spis dokumentów, w tym świadectwa rejestracji, rodzaj dokumentu, kraj i rok
uzyskania, okres ważności,
5) datę i podpis wnioskującego,
B. Podsumowanie właściwości środka farmaceutycznego
zawierające:
1) nazwę międzynarodową substancji czynnej lub inne nazwy,
2) jakościowy i ilościowy skład środka farmaceutycznego z wyszczególnieniem
substancji czynnej/ych oraz substancji pomocniczych, z tym że:
a) w wypadku leków roślinnych należy podać skład, posługując się nazwami
farmakopealnymi lub - przy ich braku - nazwami botanicznymi,
b) dla każdej substancji czynnej i pomocniczej należy określić wymagania
jakościowe przez podanie odnośnika do farmakopei lub normy,
3) postać środka farmaceutycznego, dawkę (stężenie), łącznie z drogą stosowania,
4) właściwości farmakologiczne, sposób działania (przy środku farmaceutycznym
wieloskładnikowym należy podać uzasadnienie jego składu) i jeżeli jest to
wskazane ze względów leczniczych - również właściwości toksykologiczne i
farmakokinetyczne,
5) dane kliniczne:
a) wskazania do stosowania, z uwzględnieniem gatunków, dla których środek jest
przeznaczony,
b) przeciwwskazania,
c) działanie/a niepożądane: częstość występowania oraz nasilenie, z określeniem
źródła danych (statystyki organizacji międzynarodowych, krajowe, badania własne,
inne),
d) zalecenia specjalne,
e) stosowanie w czasie ciąży i laktacji,
f) interakcję z innymi środkami farmaceutycznymi lub inne formy interakcji,
dawkowanie z uwzględnieniem gatunku zwierzęcia, jego wieku i płci, sposoby
podawania,
h) przedawkowanie (objawy, postępowanie, antidota),
i) ostrzeżenia specjalne,
j) okresy karencji,
6) dane farmaceutyczne:
a) niezgodności chemiczne i fizyczne,
b) trwałość środka farmaceutycznego w danej postaci, a w razie potrzeby również
trwałość po rozpuszczeniu lub po otwarciu opakowania,
c) specjalne uwagi odnośnie do sposobu przechowywania i transportu,
d) opis opakowania bezpośredniego i zewnętrznego,
e) datę i podpis wytwórcy (wnioskodawcy).
C. Opracowania specjalistów w zakresie oceny:
1) dokumentacji chemicznej, farmaceutycznej i biologicznej,
2) dokumentacji toksykologicznej i farmakologicznej oraz dokumentacji dotyczącej
pozostałości środka farmaceutycznego lub jego metabolitów w tkankach zwierzęcych
i produktach pochodzenia zwierzęcego,
3) dokumentacji klinicznej.
Część II. Szczegółowa dokumentacja chemiczna, farmaceutyczna i biologiczna
powinna zawierać:
A. Skład środka farmaceutycznego i proponowany sposób opakowania, w tym:
1) skład środka farmaceutycznego:
Nazwa/yDawka (ilość jednostek, stężenie) w jednostce postaci lekuFunkcja
(typ substancji)Określenie jakości (norm, np. FP IV)
Substancja/e czynna/e
Substancja/e pomocnicza/e

2) postać/ie do stosowania klinicznego,
3) charakterystykę farmaceutyczną środka,
4) opakowanie (pojemnik, naczynie); podać krótki opis, stosowane tworzywo,
jakość, sposób zamknięcia, sposób otwarcia i inne.
B. Skrótowy opis metody otrzymywania substancji czynnej środka farmaceutycznego.
C. Opis kontroli surowców użytych do wytwarzania środka farmaceutycznego
określający:
1) substancje czynne:
a) wyszczególnienie badań kontrolnych potwierdzających tożsamość,
b) substancje opisane w farmakopei,
c) substancje nie opisane w farmakopei,
d) charakterystykę fizykochemiczną i biologiczną,
e) próby stwierdzające tożsamość,
f) badania czystości (włączając: określenie dopuszczalnych granic zanieczyszczeń
zidentyfikowanych i zanieczyszczeń nie zidentyfikowanych oraz całkowitą ilość
występujących zanieczyszczeń nie zidentyfikowanych),
2) szczegółowe dane o substancji czynnej:
a) nazewnictwo:
- nazwę międzynarodową,
- nazwę chemiczną,
- inne nazwy,
- kod laboratoryjny/e substancji czynnej stosowany/e w badaniach,
b) opis ogólny:
- postać fizyczną,
- wzór strukturalny (włączając konformacje dla makromolekuł),
- wzór sumaryczny,
- masę cząsteczkową,
- chiralność,
c) wytwarzanie:
- nazwę i adres wytwórcy/ów,
- ogólny opis wytwarzania,
- stosowane katalizatory,
- etapy oczyszczania,
d) kontrolę jakościową w czasie wytwarzania:
- kontrole materiałów wyjściowych,
- kontrolę międzyoperacyjną produktów pośrednich (jeżeli występują),
e) wykonywane badania wytworzonej substancji:
- charakterystykę chemiczną,
- potwierdzenie budowy chemicznej (drogą syntezy, produkty pośrednie, analiza
elementarna, spektrometria masowa, inne),
- możliwą izomerię,
- charakterystykę fizykochemiczną (rozpuszczalność, polimorfizm i inne),
- uwiarygodnienie i uzasadnienie wyboru stosowanych metod analitycznych oraz
określenie użytych wzorców,
f) charakterystykę zanieczyszczeń:
- zanieczyszczenia mogące pochodzić ze stosowanej drogi syntezy,
- stosowane metody analityczne dla stwierdzenia zanieczyszczeń i granice ich
wykrywalności,
- stwierdzone zanieczyszczenia i ich formy strukturalne,
g) wyniki badań analitycznych szarż,
3) charakterystykę składników dodatkowych:
a) stosowanie metody oznaczeń analitycznych:
- składników opisanych w farmakopei,
- składników nie opisanych w farmakopei,
b) wyniki badań analitycznych,
4) opakowanie bezpośrednie:
a) opis materiału użytego do opakowania bezpośredniego i konstrukcję (budowę),
b) wymagania jakościowe i metody badań analitycznych,
c) wyniki badań analitycznych,
5) szczegółowe dane substancji czynnej, o której mowa w pkt 2 lit. c) tiret 2-4
i lit. d)-f), wytwarzanej w procesach biologicznych (biotechnologicznych),
zawierające:
a) składniki medium hodowlanego i innych dodatków,
b) sposób kontroli międzyoperacyjnej produktów pośrednich (jeżeli występują),
c) sposób kontroli szczepu hodowlanego,
d) sposób kontroli składników medium hodowlanego i innych dodatków,
e) charakterystykę materiałów używanych podczas oczyszczania,
f) charakterystykę wytwarzania i badania wytworzonego produktu:
- wektor ukierunkowujący szczep komórkowy, wprowadzenie wektora
ukierunkowującego i jego status,
- określenie stabilności poszczególnych sekwencji i stabilność klonowania genów,
łącznie ze sposobami kontroli,
- strategię ekspresji,
- bank szczepu wyjściowego,
stabilność szczepu wyjściowego (charakterystykę wektora, nawet do końca procesu
produkcyjnego),
- modyfikację potranslacyjne,
g) dane strukturalne dla substancji czynnej/ych,
h) charakterystykę analityczną i jej sprawdzenie, łącznie z uzasadnieniem wyboru
stosowanych metod i standardów,
6) szczegółowe dane substancji czynnej, o której mowa w pkt 2 lit. c) tiret 2-4
lit. d)-f), otrzymywanej z surowców roślinnych, zawierające odpowiednio:
a) nazwę surowca roślinnego - geograficzne pochodzenie surowca roślinnego -
użyte rośliny:
- opis surowca roślinnego (makroskopowy i mikroskopowy lub powołanie się na
farmakopeę lub podręczniki naukowe),
- zawartość substancji czynnych, wyniki oznaczeń analitycznych substancji
czynnych oraz charakterystykę fizyczną,
b) wyniki badania odnośnie do zafałszowania surowca i zanieczyszczeń,
c) charakterystykę stosowanych metod analitycznych i ich sprawdzenie, łącznie z
uzasadnieniem wyboru stosowanych metod i stawianych im wymagań,
d) charakterystykę środków farmaceutycznych otrzymywanych z surowców roślinnych
(np. wyciąg suchy):
- analizę chemiczną (jakościowa i ilościową),
- charakterystykę stosowanych metod analitycznych i ich sprawdzenie, łącznie z
uzasadnieniem wyboru testów i stawianych wymagań,
e) inne wykonane badania,
f) charakterystykę występujących zanieczyszczeń:
- stosowane metody wykrycia zanieczyszczeń przez: drobnoustroje i wytwarzane
przez nie produkty, pestycydy, fumiganty, metale toksyczne, substancje
radioaktywne i inne,
potencjalne zafałszowania,
inne badania.
D. Opis badań kontrolnych produktów pośrednich (jeżeli wskazane),
E. Opis badań kontrolnych wyboru gotowego
zawierający:
1) wymagania jakościowe i stosowane metody badań analitycznych, w tym:
a) badania dopuszczające do obrotu podczas wytwarzania (charakterystykę ogólną,
określenie wzorców); w wypadku premiksów (dodatków do pasz) o charakterze
leczniczym lub zapobiegawczym należy podać właściwości środka umożliwiające
zmieszanie go z paszą w sposób zapewniający homogeniczność i stabilność
mieszaniny,
b) metody kontroli:
- szczegółowy opis oznaczeń jakościowych i ilościowych dla wytworzonego wyrobu
(włączając odpowiednie metody biologiczne i mikrobiologiczne) wraz z innymi
badaniami zgodnie z monografia Farmakopei Polskiej, a w przypadku braku takiej
monografii w Farmakopei Polskiej - zgodnie z innymi farmakopeami przewidzianymi
dla danego środka farmaceutycznego,
- stwierdzenie tożsamości,
- badania czystości,
c) oznaczenia farmaceutyczne inne (np. rozpuszczalność),
d) identyfikacje i oznaczenie substancji pomocniczych określające badania
identyfikacyjne:
- barwników dopuszczonych do stosowania w wytwarzaniu środka farmaceutycznego,
- środków konserwujących, wraz z podaniem dolnej i górnej granicy zawartości,
2) szczegółową charakterystykę badań analitycznych wytworzonych szarż,
sprawdzenie stosowanych metod analitycznych, uzasadnienie ich wyboru oraz
charakterystykę użytych wzorców,
3) analizę szarż:
a) opis badanych szarż (datę i miejsce wytwarzania, wielkość, przeznaczenie
szarży),
b) wyniki badań analitycznych szarż.
F. Oznaczenia trwałości
zawierające:
1) oznaczenia trwałości substancji czynnej,
2) badane serie (szarże),
3) metody badań,
4) test przyspieszonego starzenia,
5) badania w warunkach normalnych,
6) stosowane metody analityczne:
a) stosowane metody analityczne przy oznaczeniu substancji czynnej,
b) stosowane metody analityczne przy oznaczaniu produktów rozkładu,
7) sprawdzenie stosowanych metod analitycznych, łącznie z określeniem granic
wykrywalności,
8) wyniki oznaczeń,
9) wnioski,
10) oznaczenia trwałości wyrobu gotowego:
a) wymagania jakościowe wyrobu gotowego w proponowanym okresie trwałości,
b) badane szarże,
c) metody badań trwałości wyrobu gotowego,
d) wyniki badań trwałości - charakterystykę fizyczną, chemiczną,
chromatograficzną, mikrobiologiczną, produkty rozpadu, wraz z charakterystyką
oddziaływania opakowania bezpośredniego na substancje czynną,
e) ocenę metod badań analitycznych stosowanych w badaniach trwałości:
- opis metod analitycznych,
- sprawdzenie stosowanych metod badań analitycznych, łącznie z określeniem
granic wykrywalności,
f) wnioski,
g) okres trwałości i warunki przechowywania,
h) okres trwałości po rozpuszczeniu lub pierwszym otwarciu opakowania wyrobu
gotowego,
i) w wypadku premiksu - okres stabilności substancji czynnej po przygotowaniu
paszy leczniczej.
G. Inne badania
zawierające:
1) informacje dotyczące badań farmaceutycznych (np. uwalnianie substancji
czynnej z danej postaci i inne) oraz stosowane metody analityczne;
2) wszystkie metody badań analitycznych wymienione w części II, obejmującej
dokumentację chemiczną, farmaceutyczną i biologiczną, powinny być opisywane w
sposób na tyle szczegółowy, żeby mogły być odtworzone i powtórzone w razie
potrzeby. Wszystkie stosowane metody badań analitycznych powinny być sprawdzone
(przetestowane). Należy podać wyniki testowania stosowanych metod.
Część III. Wyniki badań toksykologicznych i farmakologicznych
powinny obejmować:
A. Toksyczność ostrą
B. Toksyczność przedłużona, w tym:
1) badania toksyczności podostrej (3 miesięcy),
2) badania toksyczności przewlekłej (powyżej 3 miesięcy).
C. Badanie wpływu na reprodukcję, w tym:
1) płynność i oddziaływanie na reprodukcję,
2) embriotoksyczność,
3) toksyczność okołourodzeniowa i pourodzeniową.
D. Oznaczenie działania mutagennego
1) in vitro,
2) in vivo,
E. Oznaczenie działania karcinogennego (onkogennego)
F. Farmakodynamikę, w tym:
1) działanie farmakodynamiczne w odniesieniu do proponowanych wskazań,
2) działanie farmakodynamiczne ogólne,
3) interakcje,
G. Farmakokinetykę, w tym:
1) farmakokinetykę po podaniu jednorazowym,
2) farmakokinetykę po podaniu wielokrotnym,
3) dystrybucję u zwierząt, w tym zwierząt ciężarnych (np. autoradiografię),
4) biotransformację.
H. Wyniki badań tolerancji miejscowej i ogólnej u gatunków, dla których środek
jest przeznaczony
I. Oznaczenie pozostałości oraz inne informacje (jeżeli dotyczy)
zawierające:
1) wyniki badań dotyczących czasu utrzymywania się pozostałości substancji
czynnej/ych i jej/ich metabolitów w tkankach zwierząt leczonych oraz ich
poziomów w produktach spożywczych pochodzenia zwierzęcego,
2) dokładny opis metod służących do oznaczania pozostałości środka
farmaceutycznego, pozwalający stwierdzić ilościowo obecność substancji czynnych
i ich metabolitów w tkankach zwierząt rzeźnych i mleku oraz w jajach drobiu,
3) wpływ pozostałości na mikroflorę przewodu pokarmowego człowieka,
4) wpływ pozostałości na mikroorganizmy stosowane w przemysłowych technologiach
wytwarzania żywności,
5) obserwacje ze stosowania substancji czynnej/ych u ludzi,
6) oznaczenia wpływu na układ immunologiczny,
7) oznaczenia wpływu na środowisko (ekotoksyczność),
8) stopień wchłaniania i związane z tym działania ogólne środków stosowanych
miejscowo,
9) informacje dotyczące powstawania lekooporności.
W odniesieniu do każdego przeprowadzonego badania wymienionego w części III
należy określić:
1) zwierzęta użyte w badaniach (gatunek, szczep, płeć, wiek, masę, inne),
2) użyty do badań środek farmaceutyczny (numer szarży, jakość szarży i inne),
3) warunki, w jakich przeprowadzono badania (łącznie z dietą i warunkami hodowli
zwierząt),
4) wyniki badań.
Część IV. Wyniki badań klinicznych i przedklinicznych
A. Wyniki badań przedklinicznych
obejmujące:
1) farmakodynamikę;
w odniesieniu do każdego przeprowadzonego badania podaje się:
a) streszczenie,
b) szczegółowy plan badań,
c) uzyskane wyniki łącznie z:
- charakterystyką badanej populacji,
- wynikami badań skuteczności działania,
- klinicznymi i biologicznymi wynikami badań w zakresie bezpieczeństwa (w tym
tabelaryczne zestawienie wyników),
d) analizę uzyskanych wyników,
e) wnioski,
f) piśmiennictwo (jeżeli niezbędne);
2) farmakokinetykę i bioekwiwalentność, w tym:
a) wyniki badań powinny być zestawione odpowiednio dla badanych grup:
- zwierzęta zdrowe,
- zwierzęta chore,
- specjalne grupy zwierząt chorych,
b) dla każdego z tych badań, o których mowa pod lit. a), należy przedłożyć:
- streszczenie,
- szczegółowy plan badań,
- wyniki,
- wnioski,
- piśmiennictwo.
B. Wyniki badań klinicznych terenowych
obejmujące:
1) wyniki badań klinicznych;
dla każdego przeprowadzonego badania przedkłada się:
a) streszczenie,
b) szczegółowy opis głównych etapów planu badań (protokół) i stosowanych metod
analitycznych,
c) wyniki badań końcowych (lub pośrednich) zawierające:
- charakterystykę badań populacji,
- uzyskane wyniki,
- wyniki monitorowania klinicznego i biologicznego,
- główne kryteria oceny,
- inne kryteria,
- kliniczne i biologiczne warunki badań dotyczące bezpieczeństwa stosowania,
- ocenę statystyczną wyników,
- tabelaryczne zestawienie uzyskanych wyników,
d) omówienie wyników,
e) wnioski,
f) w aneksie podaje się:
- plan badań (jeżeli nie wymieniono pod lit. b),
- dane z obserwacji,
wszystkie wyniki badań u poszczególnych zwierząt (jeżeli nie podano pod lit. c),
- piśmiennictwo;
2) przedstawione dokumenty powinny zawierać wyniki wszystkich badań klinicznych,
łącznie z badaniami nie ukończonymi.
C. Wyniki badań klinicznych po wprowadzeniu środka do obrotu
zawierają:
1) wyniki badań klinicznych po wprowadzeniu środka do obrotu (jeżeli dostępne),
2) wyniki badań odnośnie do występowania działań ubocznych i niepożądanych,
3) liczbę zwierząt, u których stosowano dany środek farmaceutyczny,
4) dane publikowane i nie publikowane (inne niż w części IV A i IV B),
5) krótki opis przebiegu badań nie ukończonych (łącznie z podaniem przyczyn
nieukończenia badań oraz podaniem wszystkich szczegółów dotyczących
bezpieczeństwa stosowania),
6) inne informacje nie ujęte w pkt 1-5 opisu badań klinicznych.
Część V. Dane uzupełniające
obejmują:
A. Opis opakowania i druki informacyjne,
w tym:
1) opakowanie:
a) bezpośrednie,
b) zewnętrzne,
2) oznakowanie (wzory etykiet) opakowania bezpośredniego i zewnętrznego w języku
polskim,
3) druk informacyjny w języku polskim, autoryzowany przez producenta (prospekt),
4) druk informacyjny używany w kraju producenta,
5) inne druki informacyjne (np. druk informacyjny dla lekarza weterynarii).
B. Próbki:
Do wniosku dołącza się deklaracje dostarczenia na życzenie Komisji próbek wyrobu
gotowego, substancji czynnej oraz substancji pomocniczych w ilościach
niezbędnych do przeprowadzenia badań rejestracyjnych.
C. Uprawnienia do wytwarzania środków farmaceutycznych, w tym: świadectwo
wytwarzania według Zasad dobrej praktyki produkcji lub inny dokument
upoważniający do wytwarzania środków farmaceutycznych.
D. Uzyskane uprawnienia w zakresie wprowadzenia do obrotu danego środka
farmaceutycznego zawierające kopie świadectw rejestracji lub innych dokumentów
dopuszczających produkt do obrotu:
1) w kraju wytwórcy,
2) w kraju Unii Europejskiej,
3) w innych krajach.
Załącznik nr 2
WYKAZ INFORMACJI I DOKUMENTÓW, JAKIE NALEŻY PRZEDŁOŻYĆ PRZY UBIEGANIU SIĘ O WPIS
DO REJESTRU MATERIAŁÓW MEDYCZNYCH STOSOWANYCH WYŁĄCZNIE U ZWIERZĄT
Część I.
A. Dane ogólne
zawierające:
1) nazwę materiału medycznego,
2) określenie rodzaju i typu materiału medycznego,
3) nazwę (nazwisko), adres (kod, nr telefonu):
a) wytwórcy występującego z wnioskiem o wpis materiału medycznego do rejestru,
b) wnioskodawcy (jeżeli nie jest wytwórcą wymienionym pod lit. a), upoważnionego
przez wytwórcę do rejestracji materiału medycznego w Polsce,
c) importera (jeżeli dotyczy),
d) miejsca wytwarzania,
4) spis dokumentów dołączonych do wniosku o rejestrację,
5) datę i podpis wnioskującego.
B. Ogólne dane o wyrobie:
1) nazwę materiału medycznego,
2) skład i budowę,
3) zastosowanie główne (podać gatunek lub gatunki zwierząt, dla których materiał
jest przeznaczony),
4) zastosowanie inne,
5) przeciwwskazania do stosowania,
6) działania niepożądane,
7) sposób stosowania,
8) informacje o sposobie wyjaławiania (jeżeli dotyczy),
9) ostrzeżenia specjalne,
10) okres przydatności,
11) specjalne zalecenia odnośnie do przechowywania,
12) opis opakowania bezpośredniego i zewnętrznego,
13) orientacyjną cenę zbytu,
14) podpis wnioskującego.
C. Opinia specjalisty o przeprowadzonych badaniach klinicznych
Część II.
A. Szczegółowe dane o wyrobie
zawierające:
1) nazwę materiału,
2) określenie podstawowego zastosowania,
3) wykaz części składowych,
4) opis budowy, ewentualnie schemat,
5) skład jakościowy i ilościowy (podać: wykaz użytych składników lub części, ich
gatunek i producenta; podać wykaz związków niskocząsteczkowych, dodanych do
wyrobu lub naniesionych na jego części; o ile jest nim środek farmaceutyczny,
podać numer wpisu do rejestru),
6) numer załączonej normy zakładowej i datę jej zatwierdzenia przez producenta
(podać nazwę i numer normy międzynarodowej lub państwowej),
7) sposób otwierania opakowania bezpośredniego (jeżeli utrudniony),
8) rodzaj podstawowego opakowania bezpośredniego, normy, gatunek i producenta,
9) krótki opis opakowania zbiorczego i ilość oraz rodzaj wyrobów w nim
zawartych,
10) dane wymienione w pkt 1-6 dla każdego wyrobu, jeżeli więcej niż jeden wyrób
znajduje się w opakowaniu podstawowym,
11) deklaracje czystości mikrobilogicznej (maksymalny stopień skażenia
drobnoustrojami) dla wyrobów dostarczonych w stanie niejałowym,
12) warunki sterylizacji dla wyrobów podlegających wyjałowieniu przed użyciem,
13) dokładne dane o warunkach procesu sterylizacji dla wyrobów dostarczanych w
stanie jałowym,
14) rodzaj urządzenia oraz warunki gwarantujące bezpieczne przyłączenie dla
wyrobów stosowanych w połączeniu z innym wyrobem lub aparatem,
15) inne dane charakterystyczne dla materiału medycznego a nie mieszczące się w
pojęciach wymienionych w pkt 2-14.
B. Dane o warunkach produkcji
zawierające:
1) zwięzły opis procesu produkcyjnego:
a) jeżeli surowce są zakupione - podaje się wytwórcę surowca, rodzaj i gatunek,
b) jeżeli wyrób jest składany z zakupowanych półproduktów - podaje się nazwę i
adres ich wytwórcy(ów) oraz warunki jakościowe, na których podstawie są one
zatwierdzane przez wytwórcę wyrobu finalnego,
2) informację, czy wytwórca półproduktów dysponuje aktualną koncesją na podjęcie
działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania materiałów medycznych,
3) dane określone w pkt 1 lit. b) dla opakowania bezpośredniego,
4) miejsce i sposób sterylizacji oraz sposób sprawdzania jakości dla wyrobów
dostarczanych w stanie jałowym,
5) inne dane istotne dla procesu produkcyjnego, nie wymienione w pkt. 1-4.
C. Szczegółowa dokumentacja dotycząca kontroli
określa:
1) kontrolę materiałów użytych do wytwarzania, w tym:
a) wykaz norm,
b) podmiot przeprowadzający badania odbiorcze,
c) nazwę(y) laboratoriów, badania wykonywane na zlecenie,
d) częstotliwość badań odbiorczych,
e) zakres i metody kontroli międzyoperacyjnej półproduktów, jeżeli wytwórca nie
posiada koncesji na podjęcie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania
materiałów medycznych,
2) kontrolę produktu gotowego, w tym:
a) metody kontroli,
b) szczegółowy opis oznaczeń jakościowych i ilościowych dla gotowego wyrobu,
włączając metody fizyczne, chemiczne i biologiczne przeprowadzane dla każdej
serii,
c) częstotliwość i zakres badań pełnych prowadzonych zgodnie z normą zakładową,
d) jeżeli są opublikowane normy państwowe lub międzynarodowe dla danego rodzaju
wyrobu, poddaje się ewentualne różnice w porównaniu z norma zakładową oraz ich
uzasadnienie,
e) wyniki badań dostarczonych do oceny próbek,
f) wyniki badań innych serii wyrobu jeżeli wykonywano) oraz analizę różnic w
uzyskanych wynikach,
3) dane o laboratoriach kontroli jakości, w tym:
a) czy wszystkie badania kontrolne są wykonywane u wytwórcy, a jeżeli nie -
wymienić które,
b) jeżeli badania są wykonywane na zlecenie, podaje się dokładne dane o tych
laboratoriach (nazwę, adres, uprawnienia) i podaje się, czy wytwórca prowadzi
badania sprawdzające wiarygodność wyników uzyskanych przez te laboratoria,
c) określa się częstotliwość badań mikrobiologicznych, w tym surowców (jeżeli
właściwe), higieny produkcji, procesu sterylizacji ((jeżeli dotyczy).
4) wszystkie metody badań wymienione w części II C opisuje się na tyle
szczegółowo, aby mogły być odtworzone i powtórzone w razie potrzeby.
D. Oznaczenie trwałości wyrobu gotowego
określające:
1) metody badań trwałości (opis), ich częstotliwość i łączny czas, w tym:
a) badane serie,
b) wyniki badań,
c) charakterystykę zmian fizycznych, chemicznych, mikrobiologicznych produktów,
produktów rozpadu oraz toksykologicznych,
d) charakterystykę zmian opakowania oraz oddziaływania opakowania bezpośredniego
na wyrób gotowy,
2) wnioski,
3) okres trwałości i warunki przechowywania.
Część III
(jeżeli niezbędne) obejmująca:
A. Wyniki oceny biologicznej materiału medycznego
Zakres wymaganych badań w zależności od rodzaju kontaktu z organizmem i jego
trwania powinien być przedstawiony zgodnie z poniższą tabelą:
Dla biologicznej oceny materiałów medycznych w zależności od przewidywanego
rodzaju oraz długotrwałości kontaktu z tkankami należy wykonać następujące
badania:
Rodzaj tkanki CzasRodzaj badania
cdutotpmpihlwtpkbd
123456789101112131415
skóra uszkodzonaAxxx
Bxxx
Cxxx
błony śluzowe nie uszkodzoneAxxx
Bxxx
Cxxx xx
rany śluzówki uszkodzoneAxxx
Bxxx
Cxxx xx
tkanki zębneAxxx x
Bxx x x x
Cxx x x xx
tkanki wewnętrzneAxxxx
Bxx x x
Cxx x x xx
krew pośrednioAxxx x xx
Bxxx x xx
Cxxx xxx xxxx
krew krążąca poza organizmemAxx x xx
Bxxxx xx xx
Cxxxx xx xxxx
krew wewnątrzustrojowaAxxxx xxxx
Bxxxx xxxxx
Cxxxxxxxxxxx x

Legenda:
A - do 24 godzin, B - do 30 dni lub wielokrotnie, C - dłużej niż 30 dni,
c - cytotoksyczność, d - drażnienie, u - uczulenie, to - toksyczność ostra, tp -
toksyczność podostra, m - mutagenność, p - pirogenność, i - implantacja, hl -
hemoliza, w - wpływ na krew, tp - toksyczność przewlekła, k - karcinogenność, bd
- biodegradacja.
b. Sposób podawania wyników
W odniesieniu do każdego przeprowadzonego badania podaje się:
1) wzorce pozytywne i negatywne, ewentualnie materiał porównawczy,
2) użyty do badań materiał biologiczny (np. komórki, tkanki, zwierzęta),
3) warunki, w których przeprowadzono badania (łącznie z hodowlą),
4) sposób przygotowania materiału medycznego do badań,
5) warunki ekstrakcji materiału medycznego (jeżeli dotyczy),
6) numer(y) serii wyrobu badanego.
C. Podawanie wyników,
które wymienia się w następującej kolejności:
1) badania toksyczności ostrej,
2) badania toksyczności przedłużonej, w tym:
a) badania toksyczności podostrej (do 3 miesięcy),
b) badania toksyczności przewlekłej (powyżej 3 miesięcy),
3) oznaczenie działania mutagennego, w tym:
a) in vitro,
b) in vivo,
4) oznaczenie działania karcinogennego, 5)
badania tolerancji biologicznej, w tym:
a) działania cytotoksyczne,
b) działania uczulające (alergizującego),
c) działania hemolizujące,
d) zgodności z krwią,
e) tolerancji po implantacji (wszczepieniu),
f) działania gorączkotwórczego,
g) działania ogólnego,
6) określenie możliwości wchłaniania (resorpcji) przez organizm, , określenie
biodegradacji materiału,
7) określenie działania miejscowo drażniącego,
8) inne wyniki badań (np. wpływu na reprodukcję, miazgę zębową itp.).
Część IV.
Wyniki badań klinicznych
powinny obejmować:
1) opis prowadzonych badań, tolerancji i biodegradacji,
2) szczegółowe wyniki badań klinicznych, łącznie z podaniem opisów chorych, u
których wystąpiły objawy działań niepożądanych; opis sporządza się zgodnie z
zaleceniami zawartymi w części IVB załącznika nr 1,
3) praktyczno-użytkowe obserwacje kliniczne,
4) ogólną charakterystykę wyników prowadzonych badań klinicznych.
Część V.
A. Opis opakowania i druki informacyjne
zawierają:
1) wzory opakowania jednostkowego,
2) wzory opakowania zewnętrznego,
3) wzory nadruków umieszczonych na wyrobie oraz wzory etykiet i nadruków
umieszczonych na opakowaniu bezpośrednim i jednostkowym w języku polskim,
4) dla materiałów importowanych - informacje o sposobie kodowania numeru serii i
daty ważności,
5) ulotkę informacyjną dołączona do opakowania jednostkowego w języku polskim
(autoryzowaną przez wytwórcę), w tym:
a) ulotkę w języku oryginalnym producenta,
b) inne druki informacyjne (np. dla właścicieli zwierząt),
6) orientacyjną cenę zbytu opakowania jednostkowego.
B. Próbki
zawierające:
1) wykaz załączonych próbek i ich krótki opis,
2) deklaracje dostarczenia, na życzenie Komisji, próbek wyrobu gotowego oraz
składników i substancji wzorcowych w ilościach niezbędnych do przeprowadzenia
badań rejestracyjnych.
C. Uprawnienia do wytwarzania materiału medycznego, w tym:
świadectwo wytwarzania według Zasad dobrej praktyki produkcji lub inny dokument
upoważniający do wytwarzania materiałów medycznych.
D. Uzyskane uprawnienia w zakresie wprowadzenia do obrotu danego materiału
medycznego
zawierające świadectwa rejestracji lub inne dokumenty dopuszczające produkt do
obrotu:
1) w kraju wytwórcy,
2) w kraju Unii Europejskiej,
3) w innych krajach
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA
z dnia 14 grudnia 1994 r.
w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich
usytuowanie.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 10, poz. 46)
Na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane
(Dz. U. Nr 89, poz. 414), zarządza się co następuje:
DZIAŁ I
PRZEPISY OGÓLNE
ż 1. 1. Rozporządzenie ustala warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać
budynki związane z nimi urządzenia, ich usytuowanie na działce budowlanej oraz
zagospodarowanie działek przeznaczonych pod zabudowę.
2. Rozporządzenie określa warunki, które przy zachowaniu przepisów Prawa
budowlanego oraz odrębnych ustaw i przepisów szczególnych, a także ustaleń
Polskich Norm zapewniają:
1) bezpieczeństwo konstrukcji,
2) bezpieczeństwo pożarowe,
3) bezpieczeństwo użytkowania,
4) odpowiednie warunki higieniczne i zdrowotne oraz ochronę środowiska,
5) ochronę przed hałasem i drganiami,
6) oszczędność energii i odpowiednią izolacyjność cieplną przegród,
7) odpowiednie warunki użytkowe, z uwzględnieniem potrzeb osób
niepełnosprawnych,
8) ochronę uzasadnionych interesów osób trzecich,
9) ochronę dóbr kultury.
ż 2. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się przy budowie, odbudowie, rozbudowie
i nadbudowie budynków oraz budowli podziemnych spełniających funkcje użytkowe
budynków, a także do związanych z nimi urządzeń budowlanych, z zastrzeżeniem ż
207 ust. 3.
2. Przy przebudowie, modernizacji i zmianie sposobu użytkowania budynków
istniejących lub ich części wymagania wymienione w ż 1 ust. 2 mogą być spełnione
w sposób inny niż podany w rozporządzeniu, odpowiednio do wskazań oceny
(ekspertyzy) właściwych jednostek badawczo-rozwojowych albo rzeczoznawców
budowlanego i do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych, uzgodnionych z właściwą
terenowo komendą wojewódzką Państwowej Straży Pożarnej oraz właściwym terenowo
państwowym inspektorem sanitarnym.
3. W odniesieniu do obiektów i terenów wpisanych do rejestru zabytków lub
obszarów objętych ochroną konserwatorską na podstawie ustaleń miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego ocena (ekspertyza), o której mowa w ust. 2,
podlega uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków.
ż 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) działce budowlanej - rozumie się przez to wydzieloną część terenu,
przeznaczoną pod zabudowę, na której znajdują się już budynki lub dla której
wydano decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu,
2) budynku mieszkalnym - rozumie się przez to budynek wielorodzinny, dom
mieszkalny zawierający nie więcej niż 4 mieszkania, dom jednorodzinny oraz dom
mieszkalny w zabudowie zagrodowej,
3) zabudowie wielorodzinnej - rozumie się przez to budynek mieszkalny
zawierający więcej niż 4 mieszkania lub zespół takich budynków, wraz z
urządzeniami związanymi z ich obsługą oraz zielenią i rekreacją przydomową,
4) zabudowie jednorodzinnej - rozumie się przez to budynek mieszkalny
jednorodzinny lub zespół takich budynków w układzie: wolno stojącym,
bliźniaczym, szeregowym, atrialnym, a także budynek mieszkalny zawierający nie
więcej niż 4 mieszkania lub zespół takich budynków
5) budynku zamieszkania zbiorowego - rozumie się przez to budynek przeznaczony
do okresowego pobytu ludzi poza stałym miejscem zamieszkania; taki jak hotel,
motel, pensjonat, dom wypoczynkowy, schronisko turystyczne, internat, dom
studencki, koszary, zakład karny i zakład dla nieletnich, a także budynek do
stałego pobytu ludzi, taki jak dom rencistów i dom dziecka,
6) budynku użyteczności publicznej - rozumie się przez to budynek przeznaczony
do wykonywania funkcji: administracji państwowej, wymiaru sprawiedliwości,
kultury, kultu religijnego, oświaty, nauki, służby zdrowia, opieki społecznej i
socjalnej, obsługi bankowej, handlu gastronomii, usług, turystyki, sportu,
obsługi pasażerów w transporcie kolejowym, drogowym, lotniczym i wodnym, poczty
i telekomunikacji oraz inny ogólnodostępny budynek przeznaczony do wykonywania
podobnych funkcji,
7) pomieszczeniu użytkowym - rozumie się przez to pomieszczenie spełniające
funkcje zgodne z przeznaczeniem budynku i nie będące pomieszczeniem gospodarczym
lub technicznym,
8) pomieszczeniu mieszkalnym - rozumie się przez to pokoje w budynku mieszkalnym
oraz sypialnie i pomieszczenia do pobytu dziennego w budynku zamieszkania
zbiorowego,
9) pomieszczeniu pomocniczym w mieszkaniu - rozumie się przez to kuchnie,
pomieszczenie higienicznosanitarne, pomieszczenie służące do komunikacji
wewnętrznej oraz do przechowywania ubrań, przedmiotów gospodarstwa domowego, a
także produktów żywnościowych,
10) pomieszczeniu technicznym w budynku - rozumie się przez to pomieszczenie, w
którym znajdują się urządzenia służące do obsługi budynku,
11) pomieszczeniu gospodarczym w budynku - rozumie się przez to pomieszczenie
służące do przechowywania materiałów i sprzętu związanego z obsługa budynku,
przedmiotów i produktów żywnościowych użytkowników budynku, opału, a także
odpadków stałych,
12) piwnicy - rozumie się przez to część budynku przeznaczoną na pomieszczenia
gospodarcze lub techniczne, w których poziom podłogi ze wszystkich stron
znajduje się po niżej terenu,
13) suterenie - rozumie się przez to część budynku zawierającą pomieszczenia
użytkowe, w których poziom podłogi w części lub w całości znajduje się poniżej
terenu , lecz przynajmniej od strony jednej ściany z oknami poziom podłogi
znajduje się na głębokości nie większej niż 0,9 m w stosunku do przylegającego
terenu,
14) liczbie kondygnacji - rozumie się przez to liczbę kondygnacji budynku, z
wyjątkiem piwnic, suteren, antresoli oraz poddaszy nieużytkowych,
15) Polskich Norm - rozumie się przez to normy uznane w całości za obowiązujące,
zgodnie z przepisami o normalizacji,
16) zgodności z przeznaczeniem budynku lub pomieszczenia - rozumie się przez to,
że spełnione zostały wymagania użytkowe określone przez inwestora oraz warunki
dla tego rodzaju budynku lub pomieszczenia, ustalone w rozporządzeniu,
przepisach szczególnych, Polskich Normach, decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu, wymaganych opiniach i decyzjach organów do tego
upoważnionych, a także w decyzji o pozwoleniu na budowę lub zmianę sposobu
użytkowania obiektu.
ż 4. Pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi dzielą się na:
1) pomieszczenia przeznaczone na stały pobyt ludzi, w których przebywanie tych
samych osób w ciągu doby trwa dłużej niż 4 godziny.
2) pomieszczenia przeznaczone na czasowy pobyt ludzi, w których przebywanie tych
samych osób w ciągu doby trwa od 2 do 4 godzin włącznie.
ż 5. 1. Nie uważa się za przeznaczone na pobyt ludzi pomieszczeń, w których:
1) łączny czas przebywania tych samych osób jest krótszy niż 2 godziny w ciągu
doby, a wykonywane czynności mają charakter dorywczy, bądź też praca polega na
krótkotrwałym przebywaniu związanym z dozorem oraz konserwacją maszyn i urządzeń
lub utrzymaniem czystości i porządku,
2) mają miejsce procesy technologiczne nie pozwalające na zapewnienie warunków
przebywania osób stanowiących ich obsługę, bez zastosowania indywidualnych
urządzeń ochrony osobistej i zachowania specjalnego reżimu organizacji pracy,
3) jest prowadzona hodowla roślin lub zwierząt, niezależnie od czasu przebywania
w nich osób zajmujących się obsługą.
2. Ustalenia ust. 1 nie naruszają przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny
pracy.
ż 6. Piwnic oraz poddaszy, nie zawierających pomieszczeń przeznaczonych na pobyt
ludzi, nie zalicza się do kondygnacji użytkowych w rozumieniu przepisów
rozporządzenia, z wyjątkiem przepisów dotyczących ewakuacji.
ż 7. Wysokość budynku lub jego części jest liczona od poziomu terenu przy
najniżej położonym wejściu do budynku, nie będącym wyłącznie wejściem do
pomieszczeń gospodarczych lub technicznych, do górnej płaszczyzny stropu lub
stropodachu nad najwyższą kondygnacją użytkową, łącznie z grubością izolacji
cieplnej, bez uwzględnienia wyniesionych ponad tę płaszczyznę maszynowni dźwigów
i innych pomieszczeń technicznych.
ż 8. W celu określenia wymagań technicznych i użytkowych wprowadza się
następujący podział budynków na grupy wysokości:
1) niskie (N) - do 12 m włącznie nad poziomem terenu lub mieszkalne o wysokości
do 4 kondygnacji włącznie,
2) średniowysokie (SW) - ponad 12 m do 25 m włącznie nad poziomem terenu lub
mieszkalne o wysokości do 9 kondygnacji włącznie,
3) wysokie (W) - ponad 25 m do 55 m włącznie nad poziomem terenu,
4) wysokościowe (WW) - powyżej 55 m nad poziomem terenu.
ż 9. 1. wymagane w rozporządzeniu wymiary w świetle należy rozumieć jako
uzyskane po wykończeniu powierzchni elementów budynku.
2. Określone w rozporządzeniu odległości między budynkami terenowymi
urządzeniami budowlanymi mierzy się w miejscu najmniejszego oddalenia, przy czym
dopuszcza się przyjmowanie wymiarów bez uwzględnienia grubości tynków i okładzin
zewnętrznych.
DZIAŁ II
ZABUDOWA I ZAGOSPODAROWANIE DZIAŁKI BUDOWLANEJ
Rozdział 1
Usytuowanie budynku
ż 10. Przeznaczenie budynku oraz sposób zabudowy i zagospodarowania działki
budowlanej powinny być zgodne z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego, z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz
warunkami obrony cywilnej.
ż 11. 1. Budynek z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi może być
wznoszony poza zasięgiem uciążliwości określonych w przepisach o ochronie i
kształtowaniu środowiska.
2. Do uciążliwości, o których mowa w ust. 1, zalicza się w szczególności:
1) szkodliwe promieniowanie i oddziaływanie pól elektromagnetycznych,
2) hałas i drgania (wibracje),
3) zanieczyszczenie powietrza,
4) zanieczyszczenie gruntu i wód.
ż 12. 1. Usytuowanie budynku na działce budowlanej powinno być dostosowane do
linii i gabarytów zabudowy, określonych w planie miejscowym lub w decyzji o
warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, zapewniać zachowanie odległości
między budynkami i urządzeniami terenowymi oraz odległości budynku i urządzeń
terenowych od granic działki i od zabudowy na działkach sąsiednich, określonych
w rozporządzeniu, a także w przepisach odrębnych i szczególnych, w tym
sanitarnych i o ochronie przeciwpożarowej.
2. W zabudowie jednorodzinnej i zagrodowej nie ustala się wymagań w zakresie
zachowania odległości między budynkami na działce budowlanej, z zastrzeżeniem
przepisów ust. 1 oraz ż 23, 35, 36 i 271.
3. Budynek z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi oraz do produkcji i
przechowywania produktów żywnościowych powinien być wznoszony i użytkowany z
zachowaniem odległości od źródeł zagrożeń i uciążliwości określonych w
rozporządzeniu i w przepisach szczególnych, w tym dotyczących wymagań
higienicznosanitarnych, oraz w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania
terenu.
4. Jeżeli z warunków, o których mowa w ust. 1 i 2 oraz ż 271 i 272 ust. 4, nie
wynikają inne wymagania, należy zachować odległość zabudowy od granic działki co
najmniej:
1) dla budynków zwróconych w stronę granicy ścianą z otworami okiennymi lub
drzwiowymi - 4 m,
2) dla budynków zwróconych w stronę granicy ścianą bez otworów - 3 m.
5. Okapy i gzymsy nie mogą pomniejszać odległości od granicy działki budowlanej
o więcej niż 0,5 m, natomiast balkony lub loggie o więcej niż 1 m.
6. Dopuszcza się sytuowanie budynku bezpośrednio przy granicy działki budowlanej
bądź w odległości mniejszej od określonej w ust. 4, lecz nie mniejszej niż 1,5 m
od tej granicy, jeżeli w projekcie zabudowy i zagospodarowania terenu (działki
budowlanej) zostanie wykazana możliwość zachowania określonych w rozporządzeniu
odległości między projektowaną zabudową a istniejącymi lub zaprojektowanymi
elementami zagospodarowania działki sąsiedniej i uzyskana pisemna zgoda jej
właściciela.
7. Zgoda właściciela nie jest wymagana, jeżeli usytuowanie budynku, o którym
mowa w ust. 6, wynika z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
8. Budynek produkcyjny, usługowy i magazynowy uznany za uciążliwy dla otoczenia
przez organ właściwy w zakresie ochrony środowiska lub przez właściwego
państwowego terenowego inspektora sanitarnego, a także stodoła i budynek
inwentarski nie mogą być sytuowane przy granicy działki budowlanej jako
sąsiadujące bezpośrednio z budynkiem mieszkalnym, zamieszkania zbiorowego oraz
użyteczności publicznej.
ż 13. 1. Odległość budynku mającego pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi od
innych obiektów powinna umożliwiać naturalne oświetlenie tych pomieszczeń, z
zachowaniem przepisów ż 57 i 60. Warunek ten uznaje się za spełniony, jeżeli
odległość od obiektu przesłaniającego jest:
1) nie mniejsza niż jego wysokość - dla obiektów przesłaniających o wysokości do
55 m. włącznie,
2) nie mniejsza niż 55 m - dla obiektów przesłaniających wyższych niż 55 m.
2. Wysokość obiektu przesłaniającego, o której mowa w ust. 1, liczy się od
poziomu dolnej krawędzi najniżej położonych okien budynku przesłaniającego do
poziomu najwyższej zacieniającej krawędzi obiektu przesłaniającego.
3. Odległość, o których mowa w ust. 1 mogą być mniejsze, jeżeli będą spełnione
inne warunki określone w rozporządzeniu oraz będzie zapewnione, z okna budynku
przesłanianego, pole widzenia o kącie 60� w płaszczyźnie poziomej, a obiekt
przesłaniający, znajdujący się w tym polu, jest usytuowany w odległości nie
mniejszej niż jego wysokość.
4. Odległości, o których mowa w ust. 1, mogą być zmniejszone o połowę w
śródmiejskiej zabudowie uzupełniającej (plombowej).
Rozdział 2
Dojścia i dojazdy
ż 14. 1. Do działki budowlanej oraz do budynku i urządzeń z nimi związanych
należy zapewnić dojście i dojazd od drogi publicznej, odpowiednie do
przeznaczenia i sposobu jego użytkowania oraz wymagań ochrony przeciwpożarowej,
określonych w przepisach szczególnych. Szerokość jezdni nie może być mniejsza
niż 3 m.
2. W zespole budynków jednorodzinnych dopuszcza się zastosowanie dojścia i
dojazdu do działek budowlanych w postaci ciągu pieszo-jezdnego, pod warunkiem że
ma on szerokość nie mniejszą niż 5 m.
3. W zespole niskich budynków wielorodzinnych dojście do każdej klatki schodowej
powinno być przystosowane do awaryjnego ruchu pojazdów uprzywilejowanych o masie
całkowitej do 2,5 tony.
4. Do budynku urządzeń z nimi związanych, wymagających dojazdów, funkcję tę mogą
spełniać dojścia, pod warunkiem że ich szerokość nie będzie mniejsza niż 4,5 m.
ż 15. 1. Szerokość, promienie łuków dojazdów oraz wytrzymałości nawierzchni
należy dostosować do wymiarów gabarytowych, ciężaru całkowitego i warunków ruchu
pojazdów, których dojazd do działki budowlanej i budynku jest konieczny.
2. Dojścia służące równocześnie do ruchu pojazdów gospodarczych i
uprzywilejowanych o masie do 2,5 tony powinny mieć nawierzchnię o nośności co
najmniej dostosowanej do masy tych pojazdów.
ż 16. Do wejść do budynku mieszkalnego wielorodzinnego, zamieszkania zbiorowego
i użyteczności publicznej powinny być doprowadzane utwardzone dojścia o
szerokości minimalnej 1,5 m, przy czym co najmniej jedno dojście powinno
zapewniać osobom niepełnosprawnym dostęp do całego budynku lub tych jego części,
z których osoby te mogą korzystać.
ż 17. 1. Nachylenie podłużne dojść (chodników) nie powinno przekraczać 5%, a
poprzeczne - 2%. Dopuszcza się zastosowanie większego nachylenia podłużnego,
jeżeli będzie ono odpowiadało wymaganiom dotyczącym pochylni zewnętrznych,
określonym w ż 70.
2. Wysokość ogólnodostępnych przejść i prześwitów do ruchu pieszego nie może być
mniejsza niż 2,2 m, jeżeli przepisy dotyczące ochrony przeciwpożarowej nie
stanowią inaczej.
Rozdział 3
Miejsca postojowe dla samochodów
ż 18. 1. W zagospodarowaniu działki budowlanej należy zapewnić, stosownie do jej
przeznaczenia i sposobu zabudowy, odpowiednią liczbę miejsc postojowych dla
samochodów użytkowników stałych i przebywających okresowo, w tym również miejsc
postojowych dla samochodów, z których korzystają osoby niepełnosprawne.
2. Liczbę i sposób urządzenia miejsc postojowych lub budowy garaży należy
dostosować do ustalonych przez właściwy organ warunków zabudowy i
zagospodarowania terenu, z uwzględnieniem potrzebnej liczby miejsc, z których
korzystają osoby niepełnosprawne, przy zachowaniu warunków technicznych
określonych w rozporządzeniu.
ż 19. 1. Odległość wydzielonego, odkrytego zgrupowania miejsc postojowych lub
otwartego garażu wielopoziomowego od okien budynku mieszkalnego, zamieszkania
zbiorowego (z wyjątkiem hoteli), zakładu opieki zdrowotnej, oświaty i
wychowania, a także od placu zabaw dziecięcych nie może być mniejsza niż:
1) dla zgrupowania do 60 stanowisk włącznie - 10 m,
2) dla większych zgrupowań - 20 m, z zachowaniem warunków określonych w ż 275.
2. Ustalenia ust. 1 pkt 1 i 2 dotyczą również sytuowania wjazdów do zamkniętego
garażu wielostanowiskowego w stosunku do okien budynku zakładu opieki
zdrowotnej, oświaty i wychowania, a także placu zabaw dziecięcych.
3. Zachowanie odległości określonych w ust. 1 nie jest wymagane w stosunku do
miejsc postojowych, znajdujących się między liniami rozgraniczającymi ulicy, na
obszarze zwartej zabudowy miejskiej.
ż 20. Miejsca postojowe dla samochodów, z których korzystają osoby
niepełnosprawne, mogą być usytuowane w odległości 5 m od okien budynku
mieszkalnego wielorodzinnego i zamieszkania zbiorowego oraz zbliżone bez żadnych
ograniczeń do innych budynków. Miejsca te wymagają odpowiedniego oznakowania.
ż 21. 1. Stanowiska postojowe dla samochodów osobowych powinny mieć co najmniej
szerokość 2,3 m i długość 5 m, przy czym dla samochodów użytkowych przez osoby
niepełnosprawne szerokość stanowiska powinna wynosić co najmniej 3,6 m i długość
5 m, a w wypadku usytuowania wzdłuż jezdni - długość co najmniej 6 m.
2. Stanowiska postojowe i dojazdy manewrowe dla samochodów osobowych powinny
mieć nawierzchnie utwardzona lub co najmniej gruntowa stabilizowaną, ze spadkiem
zapewniającym spływ wody.
3. Stanowiska przeznaczone do mycia i niezawodowego przeglądu samochodów w
zgrupowaniach miejsc postojowych powinny mieć doprowadzenie wody oraz twardą
nawierzchnię ze spadkiem zapewniającym spływ wody do wypustów kanalizacyjnych z
osadnikami błota i łapaczami oleju.
Rozdział 4
Miejsca gromadzenia odpadków stałych
ż 22. 1. W jednostkach osadniczych na działkach budowlanych należy przewidzieć
miejsca na pojemniki służącego do czasowego gromadzenia odpadków stałych, z
uwzględnieniem możliwości ich segregacji.
2. Miejscami, o których mowa w ust. 1, mogą być:
1) zadaszone osłony lub pomieszczenia ze ścianami pełnymi bądź ażurowymi,
2) wyodrębnione pomieszczenia w przyziemiu budynków z bezpośrednim wyjściem na
zewnątrz, zaopatrzonym w daszek o wysięgu co najmniej 1 m, mające ściany i
podłogi zmywalne, punkt czerpalny wody, kratkę ściekową, wentylację grawitacyjną
oraz sztuczne oświetlenie,
3) utwardzone place do ustawiania kontenerów z zamykanymi otworami wrzutowymi.
3. Między wejściami do pomieszczeń lub placami, o których mowa w ust. 2, a
miejscem dojazdu samochodów śmieciarek wywożących odpadki powinno być utwardzone
dojście, umożliwiające przemieszczanie pojemników na własnych kołach lub na
wózkach.
4. Miejsca do gromadzenia odpadków stałych w zabudowie wielorodzinnej powinny
być dostępne dla osób niepełnosprawnych.
ż 23. 1. Odległość zadaszanych osłon lub pomieszczeń z pojemnikami na odpadki
stałe powinna wynosić co najmniej 10 m od okien i drzwi do budynków z
pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi oraz co najmniej 3 m od granicy z
sąsiednia działką. Zachowanie odległości od granicy działki nie jest wymagane,
jeżeli osłony lub pomieszczenia stykają się z podobnymi urządzeniami na działce
sąsiedniej.
2. W wypadku przebudowy lub modernizacji istniejącej zabudowy, odległości, o
których mowa w ust. 1, mogą być pomniejszone, jednak nie więcej niż o połowę, po
uzyskaniu opinii właściwego terenowo państwowego inspektora sanitarnego.
3. W zabudowie jednorodzinnej dopuszcza się zmniejszenie odległości określonych
w ust. 1 od okien i drzwi do 3 m, od granicy działki do 2 m, a także sytuowanie
zadaszonych osłon lub pomieszczeń na granicy działek, jeżeli stykają się one z
podobnymi urządzeniami na działce sąsiedniej lub przy linii rozgraniczającej od
strony ulicy.
ż 24. 1. Na terenach nie zurbanizowanych oraz w jednostkach osadniczych, w
których nie działają przedsiębiorstwa oczyszczania, mogą być stosowane
stacjonarne zbiorniki na odpadki stałe (śmietniki), przystosowane do okresowego
opróżniania, pod warunkiem usytuowania ich w odległościach określonych w ż 23
ust. 1.
2. Zbiorniki, o których mowa w ust. 1 powinny mieć nieprzepuszczalne ściany i
dno, szczelne przykrycie z zamykanym otworem wysypowym oraz zamykanym otworem
bocznym do usuwania odpadków. Do zbiorników tych należy doprowadzić utwardzony
dojazd.
ż 25. W zabudowie wielorodzinnej trzepaki należy sytuować przy miejscach do
gromadzenia odpadków stałych, z zachowaniem odległości nie mniejszej niż 10 m od
okien i drzwi do pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi.
Rozdział 5
Przyłączenia do sieci zewnętrznych
ż 26. 1. Działka budowlana, przewidziana pod zabudowę budynkami przeznaczonymi
na pobyt ludzi, powinna mieć zapewnioną możliwość przyłączenia uzbrojenia
działki lub bezpośrednio budynku do zewnętrznej sieci wodociągowej,
kanalizacyjnej i elektroenergetycznej oraz scentralizowanego zaopatrzenia w
ciepło bądź korzystania z indywidualnych źródeł ciepła.
2. W razie braku warunków przyłączenia do zewnętrznej sieci wodociągowej i
kanalizacyjnej, działka, o której mowa w ust. 1, może być wykorzystana pod
zabudowę budynkami przeznaczonymi na pobyt ludzi, pod warunkiem zapewnienia
możliwości korzystania z indywidualnego ujęcia wody, urządzenia do biologicznego
oczyszczania ścieków lub zbiornika do czasowego gromadzenia nieczystości
ciekłych, jeżeli ich ilość odprowadzana do tego zbiornika nie przekracza 10 m3
na dobę. Niezbędna jest przy tym zgoda właściwego organu ochrony środowiska i
pozytywna opinia właściwego terenowo państwowego inspektora sanitarnego.
3. Na działkach budowlanych przeznaczonych dla szpitali i sanatoriów,
niezależnie od zasilania z sieci zewnętrznej, należy zapewnić dodatkowo własne
ujęcie wody oraz własne źródło energii elektrycznej i cieplnej.
4. Spełnienie warunków określonych w ust. 1 i 2 nie jest wymagane w wypadku
działek przeznaczonych pod budowę letnich domków rekreacyjnych oraz budynków
inwentarskich i gospodarczych na wsi, jeżeli właściwy organ w decyzji o
warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nie określił takich wymagań.
ż 27. Działka budowlana, która nie może być zaopatrzona w wodę zdatną do picia z
sieci zewnętrznej lub własnego ujęcia, może być wykorzystana pod zabudowę
zagrodową lub rekreacyjną, pod warunkiem zapewnienia możliwości czerpania lub
dostawy wody z ujęć położonych poza granicami działki.
ż 28. 1. Działka budowlana, na której są sytuowane budynki, powinna być
wyposażona w odrębną kanalizację deszczową lub, za zgodą właściwego organu do
spraw ochrony środowiska, przyłączona do kanalizacji ogólnospławnej.
2. W razie braku kanalizacji deszczowej lub ogólnospławnej, dopuszcza się
odprowadzanie wód opadowych na własny teren, pod warunkiem spełnienia wymagań
określonych przez właściwy organ do spraw ochrony środowiska.
3. Warunki określone w ust. 1 i 2 nie dotyczą zabudowy jednorodzinnej i
zagrodowej.
ż 29. Dokonywanie zmiany naturalnego spływu wód opadowych w celu kierowania go
na teren sąsiedniej nieruchomości bez zgody jej właściciela lub zarządcy jest
zabronione.
ż 30. Usytuowanie na działce budowlanej ujęć wody, urządzeń do gromadzenia i
oczyszczania ścieków oraz odpadków stałych powinno być zgodne z wymaganiami
rozporządzenia oraz z przepisami dotyczącymi ochrony gruntu, wód i powietrza.
Rozdział 6
Studnie
ż 31. 1. Odległość studni dostarczającej wodę do picia i na potrzeby
gospodarcze, nie wymagającej, zgodnie z przepisami szczególnymi, ustanowienia
większej strefy ochronnej, powinna wynosić - licząc od osi studni - co najmniej:
1) do granicy działki - 7,5 m,
2) do osi rowu przydrożnego - 7,5 m,
3) do budynków inwentarskich i związanych z nimi szczelnych silosów, zbiorników
do gromadzenia nieczystości, kompostu oraz podobnych szczelnych urządzeń - 15 m,
4) do najbliższego przewodu rozsączającego kanalizacji indywidualnej, jeżeli
odprowadzane są do niej ścieki oczyszczane biologicznie w stopniu określonym w
przepisach dotyczących ochrony wód - 30 m,
5) do nie utwardzonych wybiegów dla zwierząt hodowlanych, najbliższego przewodu
rozsączającego kanalizacji lokalnej bez urządzeń biologicznego oczyszczania
ścieków oraz do granicy pola filtracyjnego - 70 m.
2. Dopuszcza się sytuowanie studni wspólnej na granicy dwóch działek lub w
odległości mniejszej niż 7,5 m od granicy, pod warunkiem zachowania na obydwu
działkach odległości, o których mowa w ust. 1 pkt 2-5.
ż 32. 1. Obudowa studni kopanej, dostarczającej wodę do picia i na potrzeby
gospodarcze, powinna być wykonana z materiałów nieprzepuszczalnych i nie
wpływających ujemnie na jakość wody, a złącza elementów obudowy powinny być
należycie uszczelnione. Przy zastosowaniu kręgów betonowych warunek szczelności
uznaje się za spełniony, jeżeli wykonane zostanie ich spoinowanie od wewnątrz na
całej wysokości studni, a ponadto od zewnątrz do głębokości co najmniej 1,5 m od
poziomu terenu.
2. Część nadziemna studni kopanej, nie wyposażonej w urządzenie pompowe, powinna
mieć wysokość co najmniej 0,9 m od poziomu terenu oraz być zabezpieczona trwałym
i nieprzepuszczalnym przykryciem, ochraniającym wnętrze studni i urządzenia do
czerpania wody.
3. Część nadziemna studni kopanej, wyposażonej w urządzenie pompowe, powinna
mieć wysokość co najmniej 0,2 m od poziomu terenu. Przykrycie jej powinno być
szczelnie dopasowane do obudowy i wykonane z materiału nieprzepuszczalnego oraz
mieć nośność odpowiednia do przewidywanego obciążenia.
4. Teren otaczający studnie kopaną, w pasie o szerokości co najmniej 1 m, licząc
od zewnętrznej obudowy studni, powinien być pokryty nawierzchnią utwardzoną, ze
spadkiem w kierunku zewnętrznym.
ż 33. Przy ujęciu wód podziemnych za pomocą studni wierconej teren w promieniu
co najmniej 1 m od wprowadzonej w grunt rury należy zabezpieczyć w sposób
określony w ż 32 ust. 4, a przejście rury studziennej przez nawierzchnię
ochronną należy uszczelnić.
Rozdział 7
Zbiorniki na nieczystości ciekłe
ż 34. 1. Zbiorniki na nieczystości ciekłe, doły gnilne i osadniki ścieków mogą
być stosowane wyłącznie na działkach nie przyłączonych do zewnętrznej sieci
kanalizacyjnej. Warunek ten nie dotyczy gospodarstw rolnych i hodowlanych.
2. Do usuwania i gromadzenia wydalin pochodzenia zwierzęcego powinny być
przewidziane specjalne urządzenia kanalizacyjne i zbiorniki, odpowiadające
wymaganiom określonym, w ż 35 ust. 2.
ż 35. 1. Zbiorniki na nieczystości ciekłe oraz doły ustępów nie skanalizowanych
powinny mieć dno i ściany nieprzepuszczalne, szczelne przekrycie z zamykanym
otworem do usuwania nieczystości oraz odpowietrzenie wprowadzone minimum 0,5 m
ponad poziom terenu.
2. Gnojowniki, kompostownie oraz silosy na kiszonki powinny mieć dno i ściany
nieprzepuszczalne, a zbiorniki na gnojówkę lub gnojowicę - ponadto szczelne
przekrycie z odpowietrzeniem określonym w ust. 1.
3. Dopuszcza się możliwość budowy zbiorników na gnojówkę lub gnojowicę o
pojemności do 50 m3 bez przekrycia, pod warunkiem ich usytuowania w odległości
co najmniej 30 m od budynków przeznaczonych na pobyt ludzi i zabezpieczenia
przed bezpośrednim dostępem.
ż 36. 1. Odległość pokryw i wylotów wentylacji ze zbiorników na nieczystości
ciekłe, dołów ustępów nie skanalizowanych o liczbie miejsc nie większej niż 4 i
podobnych urządzeń sanitarno-gospodarczych powinna wynosić co najmniej:
1) od okien i drzwi zewnętrznych do pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi
oraz do magazynów produktów spożywczych - 15 m,
2) od granicy działki sąsiedniej, drogi (ulicy) lub ciągu pieszego - 7,5 m.
2. Odległości, o których mowa w ust. 1, na nie skanalizowanych terenach zabudowy
jednorodzinnej i zagrodowej powinny wynosić co najmniej:
1) od okien i drzwi zewnętrznych do pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi -
5 m,
2) od granicy działki sąsiedniej, drogi (ulicy) lub ciągu pieszego - 2 m.
3. Odległość dołów ustępów nie skanalizowanych o liczbie miejsc większej niż 4
oraz innych zbiorników na nieczystości ciekłe, gnojowników, kompostowni i
silosów na kiszonkę o pojemności do 50 m3 od okien drzwi zewnętrznych do
pomieszczeń budynków wymienionych w ust. 1 pkt 1 powinna wynosić co najmniej 30
m.
4. Terenowy organ właściwy w sprawach ustalania warunków zabudowy i
zagospodarowania terenu, w porozumieniu z państwowym wojewódzkim inspektorem
sanitarnym, może ustalić dla działek budowlanych położonych przy zabudowanych
działkach sąsiednich odległości mniejsze niż określone w ust. 1 i 2.
5. Dopuszcza się sytuowanie krytych zbiorników na nieczystości ciekłe oraz dołów
ustępowych na granicy działek, gdy będą przylegać do tego samego rodzaju
urządzeń na działce sąsiedniej, lub co najmniej 1 m od granicy, pod warunkiem
zachowania odległości określonych w ż 31.
6. Organ właściwy w sprawach ustalania warunków, zabudowy i zagospodarowania
terenu, w porozumieniu z państwowym wojewódzkim inspektorem sanitarnym i organem
do spraw ochrony środowiska, określa odległość zbiorników na nieczystości
ciekłe, gnojowników, kompostowni, a także silosów na kiszonkę o pojemności
powyżej 50 m3 od budynków przeznaczonych na pobyt ludzi.
ż 37. Przepływowe, szczelne osadniki podziemne, stanowiące część indywidualnego
urządzenia do biologicznego oczyszczania ścieków gospodarczo-bytowych, służące
do wstępnego ich oczyszczania, mogą być sytuowane w bezpośrednim sąsiedztwie
budynków jednorodzinnych, pod warunkiem wprowadzenia ich odpowietrzenia przez
instalację kanalizacyjną co najmniej 0,6 m powyżej górnej krawędzi okien i drzwi
zewnętrznych w tych budynkach.
ż 38. Odległość osadników błota, łapaczy olejów mineralnych i tłuszczu,
neutralizatorów ścieków i innych podobnych zbiorników od okien otwieranych i
drzwi zewnętrznych do pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi powinna wynosić
co najmniej 5 m, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej.
Rozdział 8
Zieleń i urządzenia rekreacyjne
ż 39. 1. Na działkach budowlanych, przeznaczonych w miejscowym planie
zagospodarowania przestrzennego pod zespoły zabudowy wielorodzinnej, budynki
zakładów opieki zdrowotnej ( z wyjątkiem przychodni) oraz oświaty i wychowania,
co najmniej 25% powierzchni należy przeznaczyć pod zieleń i na rekreację.
2. W decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu organ gminy może
określić inny niż w ust. 1 procent udziału terenów zieleni, jeżeli wynika to z
ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
ż 40. 1. W zespole zabudowy wielorodzinnej na terenach zieleni przydomowej
należy, stosownie do potrzeb użytkowych, przewidzieć placyki zabaw dla dzieci
najmłodszych, boiska sportowe i miejsca rekreacyjne dostępne dla osób starszych
i niepełnosprawnych. W zabudowie śródmiejskiej dopuszcza się ograniczenie tego
programu przez organ gminy, w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania
terenu.
2. Nasłonecznienie placyku zabaw dla dzieci powinno wynosić co najmniej 4
godziny, liczone w dniach równonocy (21 marca i 21 września) w godzinach 1000 -
1600. W zabudowie śródmiejskiej dopuszcza się nasłonecznienie nie krótsze niż 2
godziny.
3. Odległość placyków i urządzeń, wymienionych w ust. 1, od linii
rozgraniczającej ulicę oraz od miejsc gromadzenia odpadków powinna wynosić co
najmniej 10 m.
Rozdział 9
Ogrodzenia
ż 41. Ogrodzenie działki nie powinno przekraczać granicy działki oraz linii
rozgraniczającej ulicy lub placu bądź innej linii ustalonej w miejscowym planie
zagospodarowania przestrzennego.
ż 42. 1. Ogrodzenie powinno być ażurowe co najmniej powyżej 0,6 m od poziomu
terenu, chyba że konieczność budowy ogrodzenia innego wynika z ustaleń
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo wymagań ochrony
akustycznej lub warunków użytkowania działki.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy ogrodzeń terenów obiektów zabytkowych, sportowych,
wojskowych, zakładów karnych, zakładów dla nieletnich oraz zakładów
przemysłowych i innych terenów o specjalnym przeznaczeniu.
ż 43. 1. Ogrodzenie nie może stwarzać zagrożenia dla bezpieczeństwa ludzi i
zwierząt. Umieszczanie na wysokości mniejszej niż 1,8 m drutu kolczastego,
tłuczonego szkła oraz innych ostro zakończonych elementów jest zabronione.
2. Bramy i furtki w ogrodzeniu nie mogą otwierać się na zewnątrz działki i mieć
progów utrudniających wjazd osób niepełnosprawnych na wózkach inwalidzkich.
3. Szerokość bramy powinna wynosić co najmniej 3,6 m na drodze pożarowej, na
pozostałych drogach co najmniej 2,4 m, a szerokość furtki co najmniej 0,9 m.
DZIAŁ III
BUDYNKI I POMIESZCZENIA
Rozdział 1
Wymagania ogólne
ż 44. Budynek, jego układ funkcjonalny i przestrzenny, ustrój konstrukcyjny oraz
rozwiązania techniczne i materiałowe elementów budowlanych powinny być
zaprojektowane i wykonane w sposób odpowiadający wymaganiom wynikającym z jego
usytuowania i przeznaczenia oraz z odnoszących się do niego przepisów
rozporządzenia i przepisów szczególnych.
ż 45. Budynek z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi powinien być
zaopatrzony co najmniej w wodę do picia, utrzymania higieny i na potrzeby
gospodarcze oraz przeciwpożarowe, jeżeli wymagają tego przepisy szczególne, a
odpowiednio do ich przeznaczenia - także na inne cele. W innych budynkach
zaopatrzenie w wodę powinno wynikać z ich przeznaczenia i potrzeb ochrony
przeciwpożarowej.
ż 46. Budynek mieszkalny wielorodzinny, zamieszkania zbiorowego, zakładu opieki
zdrowotnej, opieki społecznej, oświaty i wychowania, zakładu żywienia, produkcji
i handlu żywnością, a także inne budynki, jeżeli są wyposażone w wanny, natryski
lub umywalki, powinny mieć indywidualną lub centralną instalację ciepłej wody.
Warunek doprowadzenia ciepłej wody do umywalek nie dotyczy budownictwa
zagrodowego oraz indywidualnego budownictwa rekreacyjnego.
ż 47. Budynek wyposażony w instalację wodociągową powinien mieć zapewnione
odprowadzenie ścieków bytowo-gospodarczych i technologicznych.
ż 48. 1. Budynek przeznaczony na pobyt ludzi oraz inne budynki, w których w
trakcie użytkowania powstają odpadki i nieczystości stałe, powinny mieć miejsca
przystosowane do ich czasowego gromadzenia, usytuowane w samym budynku lub w
jego otoczeniu.
2. Budynki, o których mowa w ust. 1, mogą być wyposażone w wewnętrzne urządzenia
(zsypy) do usuwania odpadków i nieczystości stałych.
ż 49. Budynek i pomieszczenia powinny być wyposażone w instalacje (urządzenia)
do ogrzewania pomieszczeń w okresie obniżonych temperatur, umożliwiające
utrzymanie temperatury powietrza wewnętrznego odpowiedniej do ich przeznaczenia.
ż 50. Budynek i pomieszczenia, w których są zainstalowane paleniska na paliwo
stałe lub komory spalania z palnikami na paliwo płynne lub gazowe, powinny mieć
przewody kominowe do odprowadzania dymu i spalin.
ż 51. Budynek i pomieszczenia powinny mieć zapewnioną wentylację lub
klimatyzację, stosownie do ich przeznaczenia.
ż 52. Budynek z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi może być
zaopatrywany w gaz z sieci gazowej, z sieci lokalnej, baterii butli lub
zbiorników stałych gazu płynnego, zgodnie z warunkami określonymi w ż 157.
ż 53. 1. Budynek, odpowiednio do potrzeb wynikających z jego przeznaczenia,
powinien być przyłączony do sieci elektroenergetycznej i wyposażony w wewnętrzną
instalację elektryczną.
2. Budynek należy wyposażyć w instalacje piorunochronną, chroniącą od wyładowań
atmosferycznych, jeżeli obowiązek taki wynika z Polskiej Normy.
ż 54. 1. Budynek średniowysoki i wyższy, niezależnie od przeznaczenia, a także
dwukondygnacyjny i wyższy budynek zakładu opieki zdrowotnej, opieki społecznej
oraz inne budynki, stosownie do przeznaczenia, należy wyposażyć w urządzenia
dźwigowe.
2. W budynku mieszkalnym, zamieszkania zbiorowego oraz użyteczności publicznej,
wyposażonym w dźwigi, należy zapewnić dostęp do nich i dojazd na wszystkie
kondygnacje użytkowe osobom niepełnosprawnym.
ż 55. 1. W budynku mieszkalnym wielorodzinnym nie wyposażonym w dźwigi należy
zapewnić możliwość wykonania pochylni lub zainstalowania odpowiednich urządzeń
technicznych, umożliwiających dostęp osobom niepełnosprawnym do mieszkań
położonych na parterze.
2. W nowo wznoszonym budynku zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej
nie wyposażonym w dźwigi należy zainstalować urządzenia techniczne, które
zapewnią osobą niepełnosprawnym konieczny dostęp na kondygnacje użytkowe. Nie
dotyczy to koszar, zakładów karnych i zakładów dla nieletnich.
3. Dopuszcza się niewyposażone w dźwigi budynku o wysokości do 5 kondygnacji
włącznie, jeżeli ostatnia kondygnacja użytkowa stanowi część mieszkań
dwupoziomowych.
ż 56. budynek wielorodzinny, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej
powinien być przystosowany do wyposażenia w instalacje telekomunikacyjne oraz
instalacje zbiorczych anten radiowo-telewizyjnych, odpowiadające przepisom
szczególnym i Polskim Normom, a stosowanie do przeznaczenia budynku - również w
instalację sygnalizacji dzwonkowej lub domofonowej.
Rozdział 2
Oświetlenie i nasłonecznienie
ż 57. 1. Pomieszczenie przeznaczone na pobyt ludzi powinno mieć zapewnione
oświetlenie naturalne, dostosowane do przeznaczenia, kształtu i wielkości, z
uwzględnieniem warunków określonych w ż 13 oraz w Polskich Normach.
2. W pomieszczeniu przeznaczonym na pobyt ludzi stosunek powierzchni okien,
liczonej w świetle ościeżnic, do powierzchni podłogi powinien wynosić co
najmniej 1:8, natomiast w innym pomieszczeniu, w którym oświetlenie naturalne
jest wymagane ze względów na przeznaczenie - co najmniej 1:12.
ż 58. Dopuszcza się oświetlenie pomieszczenia przeznaczonego na pobyt ludzi
wyłącznie światłem sztucznym, jeżeli:
1) oświetlenie światłem dziennym nie jest konieczne lub nie jest wskazane ze
względów technologicznych,
2) jest uzasadnione celowością funkcjonalną zlokalizowania tego pomieszczenia w
obiekcie podziemnym lub w części budynku pozbawionej oświetlenia naturalnego.
ż 59. 1. Oświetlenie sztuczne pomieszczenia przeznaczonego na pobyt ludzi
powinno odpowiadać potrzebom użytkowym i Polskim Normom.
2. Ogólne oświetlenie sztuczne pomieszczenia przeznaczonego na stały pobyt ludzi
powinno zapewniać odpowiednie warunki użytkowania całej jego powierzchni.
3. Oświetlenie sztuczne połączonych ze sobą pomieszczeń przeznaczonych na stały
pobyt ludzi oraz do ruchu ogólnego (komunikacji) nie powinno wykazywać różnic
natężenia, wywołujących olśnienie przy przejściu między tymi pomieszczeniami.
ż 60. 1. Pokój mieszkalny oraz pomieszczenie przeznaczone do zbiorowego
przebywania dzieci w żłobku, przedszkolu i szkole, z wyjątkiem pracowni
chemicznej, fizycznej i plastycznej, powinny mieć zapewniony czas
nasłonecznienia co najmniej 3 godziny w dniach równonocy (21 marca i 21
września) w godzinach 800 - 1600.
2. W mieszkaniu wielopokojowym dopuszcza się ograniczenie wymagania ust. 1 co
najmniej do jednego pokoju, przy czym w zabudowie uzupełniającej (plombowej)
dopuszcza się ograniczenie wymaganego czasu nasłonecznienia do 1,5 godziny, a w
odniesieniu do mieszkania jednopokojowego nie określa się wymaganego czasu
nasłonecznienia.
Rozdział 3
Wejścia do budynków i mieszkań
ż 61. Położenie drzwi wejściowych do budynku oraz kształt i wymiary pomieszczeń
wejściowych powinny umożliwiać dogodne warunki ruchu, w tym również osobom
niepełnosprawnym. Wymaganie przystosowania wejść dla tych osób nie dotyczy
budynków mieszkalnych w zabudowie jednorodzinnej i zagrodowej oraz budynków do
rekreacji indywidualnej.
ż 62. 1. Drzwi wejściowe do budynku i ogólnodostępnych pomieszczeń użytkowych
oraz do mieszkań powinny mieć szerokość w świetle co najmniej 0,9 m. W wypadku
zastosowania drzwi zewnętrznych dwuskrzydłowych szerokość skrzydła zasadniczego
nie może być mniejsza niż 0,9 m.
2. W wejściach do budynku i ogólnodostępnych pomieszczeń użytkowych mogą być
zastosowane drzwi obrotowe lub wahadłowe, pod warunkiem usytuowania przy nich
drzwi rozwieranych lub rozsuwanych, przystosowanych do ruchu osób
niepełnosprawnych.
3. W drzwiach, o których mowa w ust. 1, oraz w drzwiach do mieszkań i
pomieszczeń mieszkalnych w budynku zamieszkania zbiorowego wysokość progów nie
może przekraczać 20 mm.
ż 63. Wejścia z zewnątrz do budynku i pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi
należy chronić przed nadmiernym dopływem chłodnego powietrza przez zastosowanie
przedsionka, kurtyny powietrznej lub innych rozwiązań nie utrudniających ruchu.
Wymagania te nie dotyczą dodatkowych wejść nie przewidzianych do stałego
użytkowania.
ż 64. Wejście do budynku i do każdej klatki schodowej powinno mieć elektryczne
oświetlenie zewnętrzne. Nie dotyczy to budownictwa zagrodowego i rekreacyjnego.
ż 65. W budynku wielorodzinnym, w pomieszczeniu przy wejściu, należy zapewnić
miejsce do zainstalowania domowych skrzynek listowych.
Rozdział 4
Schody i pochylnie
ż 66. W celu zapewnienia dostępu do pomieszczeń położonych na różnych poziomach
należy stosować schody stałe, a w zależności od przeznaczenia budynku - również
pochylnie odpowiadające warunkom określonym w rozporządzeniu.
ż 67. Zainstalowanie w budynku schodów lub pochylni ruchomych nie zwalnia z
obowiązku zastosowania schodów lub pochylni stałych.
ż 68. 1. Graniczne wymiary schodów stałych w budynkach o różnym przeznaczeniu
określa tabela:
Przeznaczenie budynkówMinimalna szerokość użytkowa (m)maksymalna wysokość
stopni (m)
bieguspocznika
1234
Budynki jednorodzinne i zagrodowe oraz mieszkania dwupoziomowe0,80,80,19
Budynki mieszkalne wielorodzinne, budynki zamieszkania zbiorowego oraz
użyteczności publicznej*), a także budynki produkcyjne*) oraz
magazynowo-składowe1,21,50,175
Przedszkola i żłobki1,21,30,15
Budynki zakładów opieki zdrowotnej*)1,41,50,15
Garaże wybudowane i wolno stojące (wielostanowiskowe)0,90,90,19
Wszelkie budynki - schody do piwnic oraz poddaszy nieużytkowych i
służących do przechowywania pasz słomiastych w budynkach
inwentarskich0,80,80,2

*) Szerokość użytkowa biegów i spoczników klatek schodowych, określona w tabeli,
nie może być mniejsza, niż wynika to ze wskaźnika 0,6 m na 100 osób na
kondygnacji o największej liczbie przewidywanych użytkowników znajdujących się
tam jednocześnie.
2. Szerokość użytkowa schodów zewnętrznych powinna wynosić 1,2 m.
3. Szerokość użytkowa schodów stałych mierzy się między wewnętrznymi krawędziami
poręczy, a w wypadku balustrady jednostronnej - między wykończoną powierzchnią
ściany a wewnętrzną krawędzią poręczy tej balustrady. Szerokości te nie mogą być
ograniczone przez zainstalowane urządzenia oraz elementy budynku.
ż 69. 1. Liczba stopni w jednym biegu schodów stałych, łączących kondygnacje
nadziemne, nie powinna wynosić więcej niż:
1) w budynku zakładu opieki zdrowotnej - 14 stopni,
2) w innych budynkach - 17 stopni.
2. Liczba stopni w jednym biegu schodów zewnętrznych nie powinna wynosić więcej
niż 10.
3. Szerokość stopni stałych schodów wewnętrznych powinna wynikać z warunku
określonego wzorem:
2h+s=0,6 do 0,65 m, gdzie h oznacza wysokość stopnia, s - jego szerokość.
4. Szerokość stopnia schodów zewnętrznych przy głównych wejściach do budynku
powinna wynosić w budynkach użyteczności publicznej co najmniej 0,35 m, w innych
budynkach - co najmniej 0,3 m.
5. Szerokość stopnia zabiegowego oraz stopnia schodów wachlarzowych w odległości
0,4 m od poręczy balustrady powinna wynosić co najmniej 0,25 m.
6. W budynku zakładu opieki zdrowotnej stosowanie schodów zabiegowych i
wachlarzowych, jako przeznaczonych do ruchu pacjentów, jest zabronione.
7. Schody i pochylnie powinny mieć wykończenie powierzchni odróżniające je od
poziomych płaszczyzn ruchu.
ż 70. 1. Maksymalne nachylenie pochylni związanych z budynkiem nie może
przekraczać wielkości określonych w poniższej tabeli
Przeznaczenie pochylniUsytuowanie pochylni
na zewnątrz, bez przekrycia % nachyleniawewnątrz budynku lub pod dachem %
nachylenia
123
Do ruchu pieszego i dla osób niepełnosprawnych poruszających się przy
użyciu wózka inwalidzkiego, przy wysokości pochylni:
a) do 0, 15 m1515
b) do 0, 5810
c) ponad 0, 5 m*)68
Dla samochodów w garażach wielostanowiskowych:
a) jedno- i dwupoziomowych1525
b) wielopoziomowych1515
Dla samochodów w garażach indywidualnych2525

*) Pochylnie do ruchu pieszego i dla osób niepełnosprawnych o długości ponad 9 m
powinny być podzielone na krótsze odcinki, przy zastosowaniu spoczników
poziomych o długości co najmniej 1,4 m.
2. Nawierzchnia pochylni powinna być szorstka, a pochylni zewnętrznych o
nachyleniu większym niż 15% - ponadto karbowana.
ż 71. 1. Pochylnie przeznaczone dla osób niepełnosprawnych powinny mieć
szerokość płaszczyzny ruchu co najmniej 1,2 m, krawężniki o wysokości co
najmniej 0,07 m i obustronne poręcze odpowiadające warunkom określonym w ż 298,
przy czym odstęp między nimi powinien mieścić się w granicach od 1 m do 1,1 m.
2. Długość poziomej płaszczyzny ruchu na początku i na końcu pochylni powinna
wynosić co najmniej 1,5 m.
3. Wymiary spocznika związanego z pochylnią przed wejściem do budynku powinny
umożliwiać manewrowanie wózkiem inwalidzkim i otwieranie drzwi oraz wynosić co
najmniej 1,5�1,5 m.
Rozdział 5
Pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi
ż 72. 1. Wysokość pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi powinna odpowiadać
wymaganiom określonym w poniższej tabeli:
Rodzaj pomieszczenia (sposób użytkowania)Minimalna wysokość w świetle (m)
12
Pomieszczenia mieszkalne w budynkach jednorodzinnych i wielorodzinnych
oraz sypialnie 1-4-osobowe w budynkach zamieszkania zbiorowego2,5
Pomieszczenia mieszkalne w budynkach jednorodzinnych na poddaszu oraz
pomieszczenia w indywidualnych domach rekreacyjnych2,2*)
Pomieszczenia do pracy, nauki innych celów, w których nie występują
czynniki uciążliwe lub szkodliwe dla zdrowia:
a) jeżeli przebywają w nich nie więcej niż 4 osoby2,5
b) jeżeli przebywają w nich więcej niż 4 osoby3,0
Pomieszczenia jak wyżej, lecz usytuowane na antresoli otwartej do
większego pomieszczenia, jeżeli nie występują czynniki szkodliwe dla
zdrowia2,2
Pomieszczenia do pracy i innych celów, w których występują czynniki
uciążliwe lub szkodliwe dla zdrowia3,3
Pomieszczenia przeznaczone na stały pobyt ludzi, jak dyżurki, portiernie,
kantory, kioski uliczne, a także kioski usytuowane w halach dworcowych,
fabrycznych, wystawowych, handlowych, jeżeli nie występują czynniki
szkodliwe dla zdrowia2,2*)
Pomieszczenia przeznaczone na czasowy pobyt ludzi:
a) jeżeli nie występują czynniki szkodliwe dla zdrowia2,2*)
b) jeżeli występują czynniki szkodliwe dla zdrowia2,5

*) Przy stropach pochyłych jest to wysokość średnia, natomiast wysokość
najniższa powinna wynosić co najmniej 1,9 m. Przestrzeń o wysokości poniżej 1,9
m uznaje się za pomocniczą.
2. Pomieszczenia, których wysokość powinna, w myśl ust. 1, wynosić co najmniej 3
m i 3,3 m, mogą być obniżone w wypadku zastosowania klimatyzacji, pod warunkiem
uzyskania zgody państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego.
ż 73. 1. W pomieszczeniu mieszkalnym poziom podłogi od strony ściany z oknami
nie powinien znajdować się poniżej przyległego terenu.
2. W pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi w budynku zakładu opieki
zdrowotnej, opieki społecznej, oświaty, wychowania i nauki poziom podłogi
powinien znajdować się co najmniej 0,3 m powyżej przyległego terenu.
3. W pomieszczeniu produkcyjnym i usługowym poziom podłogi może znajdować się na
poziomie terenu. Obniżenie poziomu podłogi poniżej terenu wymaga uzyskania zgody
właściwego państwowego inspektora pracy oraz państwowego wojewódzkiego
inspektora sanitarnego.
ż 74. W budynku użyteczności publicznej pomieszczenia ogólnodostępne ze
zróżnicowanym poziomem podłóg powinny być przystosowane do ruchu osób
niepełnosprawnych.
ż 75. Drzwi do pomieszczenia przeznaczonego na stały pobyt ludzi oraz do
pomieszczenia kuchennego powinny mieć szerokość w świetle co najmniej 0,8 m i
nie mogą mieć progów.
Rozdział 6
Pomieszczenia higienicznosanitarne
ż 76. Wymagania dotyczące pomieszczeń higienicznosanitarnych określają przepisy
rozporządzenia, a także przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy oraz
obrony cywilnej. Do pomieszczeń higienicznosanitarnych zalicza się łaźnie,
sauny, natryski, łazienki, ustępy, umywalnie, szatnie, przebieralnie, pralnie,
pomieszczenia higieny osobistej kobiet, jak też pomieszczenia służące do
odkażania, oczyszczania oraz suszenia odzieży i obuwia.
ż 77. 1. Pomieszczenie higienicznosanitarne powinno mieć wysokość w świetle co
najmniej 2,5 m, z wyjątkiem łaźni ogólnodostępnej, której wysokość powinna
wynosić co najmniej 3 m.
2. Dopuszcza się pomniejszenie wysokości pomieszczenia higienicznosanitarnego, z
wyjątkiem ogólnodostępnych ustępów i łaźni, do 2,2 m w świetle, w wypadku
usytuowania w suterenie, podpiwniczeniu lub na poddaszu budynku.
ż 78. 1. Ściany pomieszczenia higienicznosanitarnego powinny mieć do wysokości
co najmniej 2 m powierzchnie zmywalne i odporne na działanie wilgoci.
2. Posadzka pralni, łazienki, umywalni, kabiny natryskowej i ustępu powinna być
zmywalna, nienasiąkliwa i nieśliska.
ż 79. 1. Drzwi do łazienki, umywalni i wydzielonego ustępu powinny otwierać się
na zewnątrz pomieszczenia, mieć szerokość co najmniej 0,8 m w świetle ościeżnicy
i w dolnej części otwory o sumarycznym przekroju nie mniejszym niż 0,022 m2 dla
dopływu powietrza.
2. W łazience i umywalni, z wyjątkiem zbiorowych, mogą być stosowane drzwi
przesuwane.
ż 80. 1. Kubatura pomieszczenia łazienki mającej wentylację grawitacyjną powinna
wynosić co najmniej:
1) przy zastosowaniu gazowego urządzenia do ogrzewania wody, instalowanego w tym
pomieszczeniu - 8 m3,
2) przy doprowadzeniu centralnej ciepłej wody albo zastosowaniu elektrycznego
urządzenia do ogrzewania wody lub gdy gazowe urządzenie do ogrzewania wody
znajduje się poza tym pomieszczeniem - 6,5 m3.
2. Łazienka o kubaturze mniejszej niż 6,5 m3 powinna być wyposażona w wentylację
mechaniczną.
ż 81. 1. Kabina natryskowa nie zamknięta, stanowiąca wydzieloną część
pomieszczeń natrysków i umywalni zbiorowych, powinna mieć powierzchnię nie
mniejszą niż 0,9 m2 i szerokość co najmniej 0,9 m.
2. Kabina natryskowa zamknięta, wydzielona ściankami na całą wysokość
pomieszczenia, powinna mieć powierzchnię nie mniejszą niż 1,5 m2 i szerokość co
najmniej 0,9 m oraz być wyposażona w wentylację mechaniczną.
3. Kabina natryskowa zamknięta, przystosowana do potrzeb osób niepełnosprawnych,
które muszą korzystać z wózków inwalidzkich w trakcie kąpieli, powinna mieć
powierzchnię nie mniejszą niż 2,5 m i szerokość co najmniej 1,5 m oraz być
wyposażona w wentylację mechaniczną.
4. W sąsiedztwie kabin natryskowych i umywani zbiorowej powinna znajdować się
kabina ustępowa.
ż 82. 1. W budynku zamieszkania zbiorowego łazienki związane z pomieszczeniami
mieszkalnymi powinny być wyposażone w wannę lub natrysk oraz umywalkę. Miska
ustępowa może być usytuowana w łazience lub w wydzielonej kabinie ustępowej
wyposażonej w umywalkę.
2. W budynku, o którym mowa w ust. 1, bez łazienek i ustępów związanych z
pomieszczeniami mieszkalnymi, powinny być urządzone na każdej kondygnacji
umywalnie i ustępy przeznaczone do wspólnego użytku, wyposażone co najmniej w:
1) 1 miskę ustępową dla 20 osób,
2) 1 urządzenie natryskowe dla 15 osób,
3) 1 umywalkę dla 5 osób,
4) 1 pisuar dla 20 mężczyzn.
ż 83. Kabina ustępowa (ustęp wydzielony), nie przeznaczona dla osób
niepełnosprawnych, wyposażona w umywalkę, powinna mieć co najmniej 1,35 m
długości i 1 m szerokości, natomiast bez umywalki - co najmniej 1,15 m długości
i o 0,9 m szerokości.
ż 84. 1. W budynku użyteczności publicznej i zakładu pracy należy urządzić
ustępy ogólnodostępne. Jeżeli liczba osób w pomieszczeniach przeznaczonych na
pobyt ludzi na danej kondygnacji jest mniejsza od 10, dopuszcza się umieszczenie
ustępu na najbliższej, wyższej lub niższej kondygnacji.
2. W budynkach, o których mowa w ust. 1, w ustępach ogólnodostępnych powinna
przypadać co najmniej jedna miska ustępowa i jeden pisuar na 35 mężczyzn oraz
jedna miska ustępowa na 25 kobiet, jeżeli przepisy dotyczące bezpieczeństwa i
higieny pracy nie stanowią inaczej.
3. W budynkach, o których mowa w ust. 1, odległość od stanowisk pracy lub
miejsca przebywania ludzi do najbliższego ustępu nie może być większa niż 75 m,
a od stanowiska pracy chronionej - niż 50 m.
ż 85. Ustępy ogólnodostępne powinny mieć wejścia z dróg komunikacji ogólnej. W
ustępach tych należy stosować:
1) przedsionki oddzielone ścianami pełnymi na całą wysokość pomieszczenia;
przedsionków nie wymagają ustępy przy salach zajęć w żłobkach i przedszkolach
oraz przy pokojach dla chorych w szpitalach,
2) drzwi wejściowe o szerokości co najmniej 0,9 m oraz drzwi wewnętrzne i drzwi
do kabin ustępowych, otwierane na zewnątrz, o szerokości co najmniej 0,8 m,
3) przegrody dzielące ustęp damski od męskiego, wykonane jako ściany pełne na
całą wysokość pomieszczenia,
4) miski ustępowe umieszczone w oddzielnych kabinach ze ściankami drzwiami o
wysokości co najmniej 2 m z prześwitem nad podłogą 0,15 m; oddzielenia nie
wymagają ustępy dla dzieci w żłobkach i przedszkolach,
5) co najmniej jedną umywalkę na każdą 1 - 3 misek ustępowych lub każdy 1 - 3
pisuarów,
6) wypusty kanalizacyjne z syfonem i kratką oraz zawory wodociągowe ze złączką
do węża,
7) wentylację grawitacyjną lub mechaniczną, w ustępach z oknem i jedną kabiną, a
w innych - mechaniczną, włączoną automatycznie i spełniającą po wyłączeniu
funkcję wentylacji grawitacyjnej.
ż 86. 1. W budynku, na kondygnacjach dostępnych dla osób niepełnosprawnych, co
najmniej jedno z ogólnodostępnych pomieszczeń higienicznosanitarnych powinno być
przystosowane dla tych osób przez:
1) zapewnienie przestrzeni manewrowej o wymiarach co najmniej 1,5�1,6 m,
2) stosowanie w tych pomieszczeniach i na trasie dojazdu do nich drzwi bez
progów,
3) zainstalowanie odpowiednio przystosowanej, co najmniej jednej miski ustępowej
i umywalki, a także jednego natrysku, jeżeli ze względu na przeznaczenie
przewiduje się w budynku takie urządzenia,
4) zainstalowanie uchwytów ułatwiających korzystanie z urządzeń
higienicznosanitarnych.
2. Dopuszcza się stosowanie pojedynczego ustępu dla osób niepełnosprawnych bez
przedsionka oddzielającego od komunikacji ogólnej.
ż 87. 1. Ustępy publiczne należy sytuować na terenach wyposażonych w sieć
wodociągową i kanalizacyjną.
2. Dopuszcza się sytuowanie ustępów publicznych na terenach nie skanalizowanych
jako budynki wolno stojące ze szczelnymi zbiornikami nieczystości.
3. Dopuszcza się sytuowanie tymczasowych, nie skanalizowanych ustępów
publicznych na terenach skanalizowanych, za zgodą właściwego terenowo
państwowego inspektora sanitarnego.
4. Ustęp publiczny powinien odpowiadać wymaganiom określonym w ż 85 oraz mieć
kabiny ustępowe o wymiarach co najmniej 1,5 m długości i 1 m szerokości.
5. W ustępie publicznym co najmniej jedna kabina powinna być przystosowana do
potrzeb osób niepełnosprawnych, zgodnie z ż 86.
ż 88. 1. Wejście do ustępu publicznego, wbudowanego w inny obiekt, nie może
prowadzić bezpośrednio z klatki schodowej lub innej drogi komunikacji ogólnej w
budynku ani z pomieszczenia przeznaczonego na pobyt ludzi.
2. Odległość od okien i drzwi ustępu publicznego do okien i wejść do innych
budynków przeznaczonych na pobyt ludzi nie może być mniejsza niż 10 m.
ż 89. 1. Przepisów ż 73 ust. 1, ż 75, 79 ust. 1 i ż 83 niniejszego działu nie
stosuje się do budynków zakwaterowania osób tymczasowo aresztowanych, skazanych
lub ukaranych, zwanych dalej osadzonymi.
2. Przepisów ż 75 i 79 ust. 1 nie stosuje się do zakładów poprawczych i
schronisk dla nieletnich.
Rozdział 7
Szczególne wymagania dotyczące mieszkań w budynkach wielorodzinnych
ż 90. Mieszkanie w budynku wielorodzinnym powinno spełniać wymagania dotyczące
pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi, a ponadto wymagania określone w
niniejszym rozdziale.
ż 91. Mieszkanie, z wyjątkiem jedno- i dwupokojowego, powinno być przewietrzane
na przestrzał lub narożnikowo. Nie dotyczy to mieszkania w budynku podlegającym
przebudowie lub modernizacji.
ż 92. 1. Mieszkanie, oprócz pomieszczeń mieszkalnych, powinno mieć kuchnię lub
wnękę kuchenną, łazienkę, ustęp wydzielony lub miskę ustępową w łazience,
przestrzeń składowania oraz przestrzeń komunikacji wewnętrznej.
2. Kuchnia i wnęka kuchenna powinny być wyposażone w trzon kuchenny, zlewozmywak
lub zlew oraz mieć układ przestrzenny, umożliwiający zainstalowanie chłodziarki
i urządzenie miejsca pracy.
3. W budynku mieszkalnym wielorodzinnym w łazienkach powinno być możliwe
zainstalowanie wanny, umywalki, miski ustępowej (jeżeli nie ma ustępu
wydzielonego), automatycznej pralki domowej, a także usytuowanie pojemnika na
brudną bieliznę. Sposób zagospodarowania i rozmieszczenia urządzeń sanitarnych
powinien zapewniać do nich dogodny dostęp.
4. Ustęp wydzielony należy wyposażyć w umywalkę.
ż 93. 1. Pomieszczenie mieszkalne i kuchenne powinno mieć bezpośrednie
oświetlenie światłem dziennym.
2. W mieszkaniu jednopokojowym dopuszcza się pomieszczenie kuchenne lub wnękę
kuchenną bez okien, pod warunkiem zastosowania odpowiedniej wentylacji.
3. W mieszkaniu wielopokojowym kuchnia może stanowić część pokoju przeznaczonego
na pobyt dzienny.
ż 94. 1. Minimalna szerokość pomieszczeń w budynku wielorodzinnym powinna
wynosić:
1) pokoju sypialnego przewidzianego dla jednej osoby - 2,2 m,
2) pokoju sypialnego przewidzianego dla dwóch osób - 2,6 m,
3) kuchni w mieszkaniu jednopokojowym - 1,7 m,
4) kuchni w mieszkaniu wielopokojowym - 2,3 m.
2. W mieszkaniu co najmniej jeden pokój powinien mieć powierzchnię nie mniejsza
niż 16 m2.
ż 95. 1. Kształt i wymiary przedpokoju powinny umożliwiać przeniesienie chorego
na noszach lub wykonanie manewru wózkiem inwalidzkim w miejscach zmiany kierunku
ruchu.
2. Korytarze stanowiące komunikację wewnętrzną w mieszkaniu powinny mieć
szerokość co najmniej 1,2 m, z dopuszczeniem miejscowego zwężenia do 0,9 m.
Rozdział 8
Pomieszczenia techniczne i gospodarcze
ż 96. 1. Pomieszczenie techniczne, w którym są zainstalowane urządzenia
emitujące hałasy lub drgania, może być sytuowane w bezpośrednim sąsiedztwie
pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi, pod warunkiem zastosowania
rozwiązań konstrukcyjno-materiałowych, zapewniających ochronę sąsiednich
pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi przed uciążliwym oddziaływaniem tych
urządzeń, zgodnie z wymaganiami działu IX rozporządzenia oraz Polskich Norm.
2. Podpory, zamocowania i złącza urządzeń, o których mowa w ust. 1, powinny być
wykonane w sposób uniemożliwiający przenoszenie niedopuszczalnego hałasu i drgań
na elementy budynku i instalacje.
ż 97. 1. Wysokość pomieszczenia technicznego i gospodarczego nie powinna być
mniejsza niż 2,2 m, a w budynkach jednorodzinnych - 2 m.
2. Wysokość przejść pod przewodami instalacyjnymi powinna wynosić w świetle co
najmniej 1,9 m, z wyjątkiem wypadków, o których mowa w ż 242 ust. 3.
3. Wysokość kanałów i przestrzeni instalacyjnych w budynku oraz studzienek
kontrolnych powinna wynosić co najmniej 1,9 m w świetle, przy czym na odcinkach
na długości do 4 m wysokość kanałów może być obniżona do 0,9 m.
4. Odległość między włazami kontrolnymi w kanałach instalacyjnych nie może
przekraczać 30 m. Włazy te powinny znajdować się na każdym załamaniu kanału i
mieć wymiary co najmniej 600�600 mm lub 0 600 mm.
5. Przepisy ust. 3 i 4 nie dotyczą tuneli kablowych, w stosunku do których
wymagania określa Polska Norma.
ż 98. Podłogi w pomieszczeniach technicznych i gospodarczych powinny być
wykonane w sposób zapewniający utrzymanie czystości, stosownie do ich
przeznaczenia.
Rozdział 9
Dojścia i przejścia do urządzeń technicznych
ż 99. 1. Dojściami i przejściami do dźwignic i innych urządzeń technicznych mogą
być korytarze, pomosty, podesty, galerie, schody, drabiny i klamry, wykonane z
materiałów niepalnych.
2. Ogólne wymagania dotyczące dojść i przejść do dźwignic należy stosować
również w razie dokonania dojść roboczych do pomieszczeń i części budynku nie
przeznaczonych na pobyt ludzi, związanych z okresową obsługa maszyn i urządzeń
oraz przeglądem i utrzymaniem stanu technicznego budynku.
3. Wymagania szczegółowe, jakim powinny odpowiadać dojścia i przejścia do
dźwignic, określają przepisy wydane przez Urząd Dozoru Technicznego.
ż 100. 1. Dojścia i przejścia, o których mowa w ż 99, powinny mieć wysokość w
świetle co najmniej 1,9 m i mogą być usytuowane nad stanowiskiem pracy na
wysokości co najmniej 2,5 m, licząc od poziomu podłogi tego stanowiska.
2. Nawierzchnia podłogi w dojściach i przejściach nie może być śliska.
3. Podłogi ażurowe nie mogą mieć otworów o powierzchni większej niż 1700 mm i
wymiarów umożliwiających przejście przez nie kuli o średnicy większej niż 36 mm.
4. Poziomie dojścia i przejścia od strony przestrzeni otwartej powinny być
zabezpieczone balustradą o wysokości 1,1 m z poprzeczką umieszczoną w połowie
jej wysokości i krawężnikiem o wysokości co najmniej 0,15 m.
ż 101. 1. W wyjątkowych wypadkach, uzasadnionych względem użytkowym, jako
przejście między różnymi poziomami mogą służyć drabiny lub klamry, trwale
zamocowane do konstrukcji.
2. Szerokość drabin lub klamer, o których mowa w ust. 1, powinna wynosić co
najmniej 0,5 m, a odstępy między szczeblami nie mogą być większe niż 0,3 m.
Poczynając od wysokości 3 m nad poziomem podłogi, drabiny lub klamry powinny być
zaopatrzone w urządzenia zabezpieczające przed upadkiem. Warunek ten spełniają
obręcze ochronne, rozmieszczone w rozstawie nie większym niż 0,8 m, z pionowymi
prętami w rozstawie nie większym niż 0,3 m.
3. Odległość drabiny lub klamry od ściany bądź innej konstrukcji, do której są
umocowane, nie może być mniejsza niż 0,15 m, a odległość obręczy ochronnej od
drabiny, w miejscu najbardziej od niej oddalonym, nie może być mniejsza niż 0,7
m i większa niż 0,8 m.
4. Spoczniki z balustradą powinny być umieszczone co 8-10 m wysokości drabiny
lub ciągu klamer. Górne końce podłużnic (bocznic) drabin powinny być wprowadzone
co najmniej 0,75 m nad poziom wejścia (pomostu), jeżeli nie zostały zastosowane
inne zabezpieczenia przed upadkiem.
Rozdział 10
Garaże dla samochodów osobowych
ż 102. 1. Garaż do przechowywania i bieżącej, niezawodowej obsługi samochodów
osobowych w budynku, stanowiącym samodzielny obiekt budowlany lub część innego
obiektu, z zewnętrzną obudową pełną, częściową lub ażurową, powinien mieć:
1) wysokość w świetle konstrukcji co najmniej 2,2 m i do spodu przewodów
instalacyjnych 2 m,
2) wjazdy lub wrota garażowe co najmniej o szerokości 2,3 m i wysokości 2 m w
świetle,
3) elektryczną instalację oświetleniową w garażach zbiorowych
wielostanowiskowych,
4) wymianę powietrza, zgodnie z ż 108,
5) wypusty kanalizacyjne z osadnikami błota, olejów i smarów: w garażach
podziemnych oraz w garażach nadziemnych o pojemności powyżej 25 samochodów na
kondygnacji,
6) instalację przeciwpożarową, wymaganą przepisami szczególnymi, zabezpieczoną
przed zamarzaniem.
2. Garaż, o którym mowa w ust. 1, powinien spełniać wymagania ż 274-281 oraz
przepisów dotyczących ochrony przeciwpożarowej.
ż 103. 1. Do garażu położonego poniżej lub powyżej terenu należy zapewnić dojazd
dla samochodów za pomocą pochylni o maksymalnym nachyleniu nie większym niż
określone w ż 70 lub zastosować odpowiednie urządzenia do transportu pionowego.
2. W garażu wielopoziomowym, przeznaczonym dla więcej niż 25 samochodów na
każdej kondygnacji, należy stosować pochylnie o szerokości co najmniej 5,5 m,
umożliwiające ruch dwukierunkowy lub osobne, jednopasmowe pochylnie o szerokości
co najmniej 2,7 m dla wjazdu i wyjazdu samochodów.
3. W garażu wielopoziomowym, przeznaczonym dla nie więcej niż 25 samochodów na
kondygnacji, dopuszcza się zastosowanie wyłącznie pochylni jednopasmowych, pod
warunkiem zainstalowania sygnalizacji do regulacji kierunków ruchu.
4. W garażu dwupoziomowym, przeznaczonym dla nie więcej niż 10 samochodów na
kondygnacji, dopuszcza się zastosowanie pochylni jednopasmowej bez sygnalizacji
świetlnej.
ż 104. 1. Dojazd (droga manewrowa) do stanowisk postojowych w garażu
jednoprzestrzennym (bez ścian wewnętrznych) powinien mieć szerokość dostosowana
do warunków ruchu takich samochodów, jakie mają być przechowywane, oraz do
sposobu ich usytuowania w stosunku do osi drogi, ale co najmniej:
1) przy usytuowaniu prostopadłym - 5,7 m,
2) przy usytuowaniu pod kątem 60� - 4 m,
3) przy usytuowaniu pod kątem 45� - 3,5 m,
4) przy usytuowaniu równoległym - 3 m.
2. Stanowiska postojowe w garażu powinny mieć wymiary zapewniające zachowanie
odległości między samochodami a przegrodami budowlanymi - co najmniej 0,5 m.
3. Odległości, o których mowa w ust. 2, odnoszące się do stanowisk
przeznaczonych dla samochodów, z których korzystają osoby niepełnosprawne,
powinny wynosić co najmniej 1,2 m.
ż 105. 1. W garażu podziemnym i wielopoziomowym nadziemnym jako dojścia należy
stosować schody odpowiadające warunkom określonym w ż 68.
2. W garażu jednopoziomowym podziemnym i nadziemnym dopuszcza się wykorzystanie
jako dojścia pochylni przeznaczonych do ruchu samochodów, jeżeli ich nachylenie
nie przekracza 10% oraz istnieje możliwość wydzielenia bezpiecznego pasma ruchu
pieszego o szerokości co najmniej 0,75 m.
3. Nie wymaga się wydzielania pasma ruchu pieszego na pochylni dwupasmowej, a w
garażu o pojemności do 25 samochodów włącznie na kondygnacji - także na pochylni
jednopasmowej.
4. Stanowiska postojowe dla samochodów, z których korzystają osoby
niepełnosprawne, należy sytuować na poziomie terenu lub na kondygnacjach
dostępnych dla tych osób z pochylni, odpowiadającej warunkom określonym w ż 70,
lub przy zastosowaniu mechanicznych urządzeń podnośnych.
ż 106. Garaż znajdujący się w budynku o innym przeznaczeniu powinien mieć ściany
i stropy, zapewniające wymaganą izolację akustyczną oraz szczelność
umożliwiającą przenikanie spalin lub oparów paliwa do sąsiednich pomieszczeń
przeznaczonych na pobyt ludzi.
ż 107. 1. Posadzka w garażu nie powinna być śliska i powinna mieć spadki do
wewnętrznego lub zewnętrznego wpustu kanalizacyjnego. W zabudowie jednorodzinnej
i zagrodowej dopuszcza się kierowanie spadków posadzki bezpośrednio na teren
działki.
2. W garażu krawędzie płaszczyzny postojowej i manewrowej, a także znajdujących
się w niej otworów, należy z uwzględnieniem ust. 1, ograniczyć progiem
(obrzeżem) o wysokości 30 mm, uniemożliwiającym spływ wody lub innej cieczy na
zewnątrz i na niższy poziom garażowania. Na drodze ruchu pieszego próg ten
powinien być wyprofilowany w sposób umożliwiający przejazd wózkiem inwalidzkim.
ż 108. W garażu z zewnętrzną obudową pełną należy stosować wentylację:
1) co najmniej naturalną, przez przewietrzenie otworami wentylacyjnymi w
ścianach przeciwległych lub bocznych, o łącznej powierzchni otworów netto nie
mniejszej niż 0,04 m2 na każde stanowisko postojowe - w garażach nadziemnych
wolno stojących, przybudowanych lub wbudowanych w budynki nieogrzewane,
2) co najmniej grawitacyjną, zapewniającą 1,5-krotną wymianę powietrza na
godzinę - w garażach jednoprzestrzennych nadziemnych lub częściowo zagłębionych,
znajdujących się w budynkach mających ogrzewanie nie więcej niż 10 stanowisk
postojowych,
3) mechaniczną - w innych garażach, nie wymienionych w pkt 1 i 2, oraz w
kanałach rewizyjnych, służących zawodowej obsłudze i naprawie samochodów bądź
znajdujących się w garażach wielostanowiskowych.
Rozdział 11
Szczególne wymagania dotyczące pomieszczeń inwentarskich
ż 109. Pomieszczenie przeznaczone dla inwentarza żywego powinno odpowiadać
potrzebom wynikającym z zasad racjonalnego utrzymywania zwierząt oraz
odpowiednich warunków pracy obsługi, a także powinno spełniać wymagania
dotyczące bezpieczeństwa pożarowego budynków inwentarskich ewakuacji zwierząt,
określone w dziale VI rozdziale 9.
ż 110. W pomieszczeniu przeznaczonym dla inwentarza żywego należy zapewnić:
1) oświetlenie światłem dziennym lub sztucznym, przystosowane do gatunku i grupy
zwierząt,
2) wymianę powietrza, wymagana dla określonego gatunku i grupy zwierząt,
3) utrzymanie właściwej temperatury,
4) zabezpieczenie przed wpływami atmosferycznymi oraz wilgocią z podłoża i
zalegających odchodów zwierzęcych,
5) odprowadzenie ścieków ze stanowisk dla zwierząt do zewnętrznych lub
wewnętrznych zbiorników szczelnych,
6) wyposażenie w instalacje i urządzenia elektryczne, dostosowane do
przeznaczenia pomieszczeń,
oraz odpowiednie warunki do pracy obsługi.
ż 111. W razie zastosowania w budynku instalacji wodociągowej, powinna być ona
doprowadzona do miejsc wynikających z technologii chowu.
ż 112. Dopuszcza się niewyposażenie pomieszczenia przeznaczonego dla inwentarza
żywego, użytkowanego okresowo, w instalacje i urządzenia elektryczne.
DZIAŁ IV
WYPOSAŻENIE TECHNICZNE BUDYNKÓW
Rozdział 1
Instalacje zimnej i ciepłej wody
ż 113. 1. Instalacja wodociągowa powinna być zaprojektowana i wykonana w sposób
zapewniający zaopatrzenie w wodę budynku, zgodnie z jego przeznaczeniem.
2. Instalacja wodociągowa powinna spełniać wymagania określone w przepisach
dotyczących przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz w Polskich Normach.
3. Instalacja wodociągowa powinna zapewniać ruch wody poprzez odbiory oraz
możliwość jej okresowej wymiany w całej instalacji.
ż 114. 1. Ciśnienie wody w instalacji wodociągowej w budynku, poza hydrantami
przeciwpożarowymi, powinno wynosić przed każdym punktem czerpalnym nie mniej niż
0,05 MPa (0,5 kG/cm2) i nie więcej niż 0,6 MPa (6 kG/cm2).
2. Jeżeli minimalne ciśnienie, określone w ust. 1, nie może być uzyskane ze
względu na występujące stale lub okresowo niedostateczne ciśnienie wody w
zewnętrznej sieci wodociągowej, należy zastosować odpowiednie urządzenia
techniczne, zapewniające wymaganą jego wielkość w instalacji wodociągowej w
budynku.
ż 115. 1. Na każdym połączeniu instalacji w budynku lub w wewnętrznej sieci
wodociągowej na terenie działki budowlanej z zewnętrzną siecią wodociągową
powinien być zainstalowany wodomierz główny.
2. W wypadku przyłączenia instalacji lub wewnętrznej sieci wodociągowej do
zewnętrznej sieci wodociągowej w więcej niż jednym miejscu, należy za każdym
wodomierzem, na połączeniu od strony nieruchomości, instalować zawór zwrotny.
3. W razie wykonania instalacji lub wewnętrznej sieci wodociągowej, wspólnej dla
celów gospodarczych i przeciwpożarowych, należy stosować wodomierze sprzężone.
ż 116. 1. Wodomierz na połączeniu z siecią zewnętrzną, powinien być umieszczony
w piwnicy budynku lub na parterze, w wydzielonym, łatwo dostępnym miejscu,
zabezpieczonym przed zalaniem wodą lub zamarzaniem oraz dostępem osób
niepowołanych.
2. Dopuszcza się umieszczenie wodomierza w studzience poza budynkiem, jeżeli
jest on nie podpiwniczony lub został usytuowany w odległości większej niż 15 m
od linii rozgraniczającej nieruchomość od ulicy (drogi).
ż 117. 1. Pomieszczenie lub studzienka, w której jest zainstalowany wodomierz,
powinna mieć:
1) w wypadku umieszczenia wodomierza w piwnicy budynek - wpust do kanalizacji,
zabezpieczony zamknięciem przeciwzalewowym, jeżeli warunki lokalne tego
wymagają,
2) w wypadku umieszczenia wodomierza w studzience wodomierzowej poza budynkiem -
zabezpieczenie przed napływem wód gruntowych i opadowych, zagłębienie do
wyczerpywania wody oraz wentylację.
2. Studzienka wodomierzowa powinna być wykonana z materiału trwałego, mięć
stopnie lub klamry do schodzenia oraz otwór włazowy o średnicy co najmniej 0,6 m
w świetle, zaopatrzony w dwie pokrywy, z których wierzchnia powinna być
dostosowana do przewidywanego obciążenia ruchem pieszym lub kołowym.
ż 118. 1. Instalacje wodociągowa, wykonaną z materiałów przewodzących prąd
elektryczny, należy, przed i za wodomierzem, połączyć przewodem metalowym,
zgodnie z Polskimi Normami.
2. Połączenia, o których mowa w ust. 1, nie są wymagane przy zastosowaniu
wodomierzy z jednopunktowym przyłączeniem.
ż 119. W budynkach zakładów opieki zdrowotnej, opieki społecznej, żłobków,
przedszkoli, zakładów żywienia zbiorowego, służących do produkcji żywności, w
których do przygotowania ciepłej wody korzysta się z systemu centralnego
zaopatrzenia w ciepło, należy w okresie przerw w jego działaniu zapewnić inny
sposób przygotowania ciepłej wody.
ż 120. 1. Instalacja ciepłej wody użytkowej powinna zapewniać uzyskanie w
punktach czerpania wody temperatury co najmniej 45�C, lecz nie wyższej niż 55�C.
2. W budynkach, z wyjątkiem jednorodzinnych i zagrodowych, w instalacji ciepłej
wody użytkowej powinien być zapewniony stały obieg wody.
ż 121. W budynku mieszkalnym wielorodzinnym należy stosować urządzenia do
pomiaru ilości ciepła lub paliwa zużywanego do przygotowania ciepłej wody
użytkowej oraz pomiaru ilości zimnej i ciepłej wody, dostarczanej do
poszczególnych lokali oraz pomieszczeń służących do wspólnego użytku mieszkańców
w tym budynku.
Rozdział 2
Kanalizacja sanitarna i deszczowa
ż 122. Instalacja kanalizacyjna budynku powinna umożliwiać odprowadzanie
ścieków, a także wód opadowych z tego budynku, jeżeli nie są one odprowadzane na
teren działki, oraz spełniać wymagania określone w Polskich Normach.
ż 123. Instalacja kanalizacyjna budynku, do której są wprowadzane ścieki nie
odpowiadające warunkom dotyczącym ochrony ziemi i wód oraz odprowadzania ścieków
do sieci kanalizacji zewnętrznej, określonym w przepisach szczególnych, powinna
być wyposażona w urządzenia służące do ich oczyszczania do stanu zgodnego z tymi
przepisami.
ż 124. Skanalizowanie piwnic i innych pomieszczeń w budynku położonym poniżej
poziomu, z którego krótkotrwale nie jest możliwy grawitacyjny spływ ścieków,
może być wykonane pod warunkiem zainstalowania w miejscach łatwo dostępnych
urządzeń przeciwzalewowych, o konstrukcji umożliwiającej szybkie ich zamknięcie.
ż 125. 1. Przewody spustowe (piony) instalacji kanalizacyjnej powinny być
wyprowadzone jako rury wentylacyjne ponad dach, a także powyżej górnej krawędzi
okien i drzwi znajdujących się w odległości poziomej mniejszej niż 4 m od
wylotów rur.
2. Nie jest wymagane wyprowadzenie ponad dach wszystkich przewodów wentylujących
piony kanalizacyjne, pod następującymi warunkami:
1) zastosowania na pionach kanalizacyjnych nie wyprowadzonych ponad dach
urządzeń napowietrzających te piony i przeciwdziałających przenikaniu wyziewów z
kanalizacji do pomieszczeń,
2) wyprowadzenia ponad dach przewodów wentylujących:
a) ostatni pion, licząc od podłączenia kanalizacyjnego na każdym przewodzie
odpływowym,
b) co najmniej co piąty z pozostałych pionów kanalizacyjnych w budynku.
3. Wprowadzenie rur wentylujących piony kanalizacyjne do przewodów dymowych i
spalinowych oraz do przewodów wentylacyjnych pomieszczeń przeznaczonych na pobyt
ludzi jest zabronione.
ż 126. 1. Dachy i tarasy, a także zagłębienia wykonane przy ścianach
zewnętrznych budynku (zejścia, zjazdy, fosy) powinny mieć odprowadzenie wody
opadowej do sieci kanalizacji ogólnospławnej, wyodrębnionej kanalizacji
deszczowej, do dołów chłonnych lub na teren działki, z zachowaniem przepisów ż
28.
2. Dachy ze spadkiem do wewnątrz budynku powinny mieć odwodnienie przy
zastosowaniu wewnętrznych pionów przyłączonych do sieci kanalizacji deszczowej
lub ogólnospławnej.
3. W wypadku zastosowania odrębnej sieci kanalizacji deszczowej, wody opadowe
powinny być wprowadzone do niej przewodami odrębnymi od przewodów
odprowadzających ścieki bytowo-gospodarcze.
ż 127. Przyłączenie drenażu terenu przy budynku do przewodów odprowadzających
ścieki do sieci kanalizacyjnej wymaga zastosowania urządzeń zapobiegających
zamulaniu tych przewodów oraz przedostawaniu się ścieków i gazów z sieci
kanalizacyjnej do ziemi.
Rozdział 3
Wewnętrzne urządzenia do usuwania odpadków i nieczystości stałych
ż 128. Wewnętrzne urządzenia zsypowe do usuwania odpadków i nieczystości stałych
w budynku, w którym są one przewidziane, powinny odpowiadać wymaganiom
higienicznym, być wykonane w sposób zapewniający bezpieczeństwo pożarowe, być
zabezpieczone pod względem akustycznym i nie powodować uciążliwości dla
mieszkańców.
ż 129. Urządzenie zsypowe zainstalowane w budynku powinno odpowiadać
następującym warunkom:
1) nie może być usytuowane bezpośrednio przy ścianach pomieszczeń przeznaczonych
na stały pobyt ludzi oraz w odległości mniejszej niż 2 m od drzwi wejściowych do
tych pomieszczeń,
2) powinno być zabezpieczone przed zamarzaniem,
3) komora wsypowa powinna być umieszczona w pomieszczeniu wydzielonym pełnymi
ścianami, spełniającymi wymagania ż 216 ust. 1, a także mieć drzwi o szerokości
co najmniej 0,8 m, umieszczone w sposób umożliwiający dostęp osobom
niepełnosprawnym,
4) otwór wsypowy powinien mieć zamknięcie chroniące przed wydzielaniem się woni
z rury zsypowej,
5) rura zsypowa powinna mieć średnicę wewnętrzną co najmniej 0,4 m,
6) rura zsypowa powinna być prowadzona pionowo bez załamań oraz wentylowana
przewodem wyprowadzonym ponad dach, wyposażonym w filtr oraz wentylator
wymienny,
7) rura zsypowa powinna być gładka wewnątrz, wykonana z materiałów trwałych,
niepalnych, nienasiąkliwych i odpornych na niszczące oddziaływanie chemiczne
odpadków oraz uderzenia przy ich spadaniu.
ż 130. 1. Nad najwyżej położonym otworem wysypowym powinna znajdować się górna
komora z urządzeniami do czyszczenia i dezynfekcji urządzenia zsypowego.
2. Pod najniżej położonym otworem zsypowym powinna znajdować się dolna komora z
pojemnikami do gromadzenia odpadków. Pojemność dolnej komory zsypowej, warunki
dojazdu i szerokość otworu drzwiowego do niej powinny umożliwiać stosowanie
ruchomych pojemników na śmieci o wielkości używanej w danym rejonie
oczyszczania.
3. Górne i dolne komory zsypów powinny mieć:
1) ściany i posadzkę z materiału nienaśiąkliwego, łatwo zmywalnego,
2) urządzenia do spłukiwania zimną i ciepłą wodą,
3) wpust kanalizacyjny,
4) dopływ powietrza oraz niezależną wentylację wywiewną,
5) wejścia bez progów, zamykane drzwiami pełnymi, otwieranymi na zewnątrz.
ż 131. Rozwiązania techniczne urządzeń zsypowych powinny spełniać wymagania
Polskich Norm.
Rozdział 4
Ogrzewanie pomieszczeń
ż 132. 1. Budynek, który ze względu na swoje przeznaczenie wymaga ogrzewania,
powinien być wyposażony w instalacje centralnego ogrzewania lub inne rodzaje
instalacji albo urządzeń ogrzewczych, nie będących piecami lub trzonami
kuchennymi.
2. Dopuszcza się stosowanie pieców i trzonów kuchennych na paliwo stałe w
budynkach o wysokości do 3 kondygnacji włącznie, jeżeli nie jest to sprzeczne z
ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przy czym w
budynkach zakładów opieki zdrowotnej, opieki społecznej, przeznaczonych dla
dzieci i młodzieży, lokalach gastronomicznych oraz pomieszczeniach
przeznaczonych do produkcji żywności i środków farmaceutycznych - pod warunkiem
uzyskania zgody państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego.
ż 133. Urządzenia do ogrzewania instalowane w budynkach powinny mieć wysoką
sprawność energetyczną, potwierdzoną atestem przyznanym na podstawie przepisów
szczególnych.
ż 134. 1. Instalacje i urządzenia do ogrzewania budynku powinny umożliwiać
dotrzymywanie w poszczególnych pomieszczeniach temperatury obliczeniowej, przy
obliczeniowych warunkach zapotrzebowania ciepła. Temperatury i warunki
obliczeniowe określają przepisy szczególne i Polskie Normy.
2. Instalacje i urządzenia, o których mowa w ust. 1, powinny być zaopatrzone w
urządzenia do regulacji dopływu ciepła do poszczególnych pomieszczeń.
3. W budynku zasilanym z sieci scentralizowanego zaopatrzenia w ciepło oraz w
budynku z własnymi (indywidualnymi) źródłami ciepła na paliwo płynne, gazowe lub
energię elektryczna urządzenia do regulacji, o których mowa w ust. 2, powinny
być sterowane automatycznie.
4. Przepis ust. 3 nie dotyczy domu jednorodzinnego, budynku: mieszkalnego,
mającego nie więcej niż 4 mieszkania, zagrodowego, rekreacji indywidualnej, a
także części innych budynków,
wyposażonych we własne instalacje centralnego ogrzewania i nie mających więcej
niż 4 mieszkania lub lokale użytkowe.
5. W budynku mieszkalnym i użyteczności publicznej, zasilanym z sieci
centralnego zaopatrzenia w ciepło, urządzenia do regulacji dopływu ciepła do
instalacji budynku powinny działać odpowiednio do zmian zewnętrznych warunków
klimatycznych. Regulacja dopływu ciepła do poszczególnych pomieszczeń powinna
działać w zależności od zmian temperatury wewnętrznej w pomieszczeniach.
wymagania te nie dotyczą pomieszczeń, w których obliczeniowa temperatura jest
niższa niż 12�C.
6. Urządzenia, o których mowa w ust. 5, powinny umożliwiać użytkownikom
uzyskanie w pomieszczeniach temperatury niższej od obliczeniowej.
7. W budynku, którego przeznaczenie wiąże się z okresowymi przerwami w jego
użytkowaniu w sezonie ogrzewczym, instalacje ogrzewcze powinny być zaopatrzone w
urządzenia pozwalające na ograniczenie dopływu ciepła w czasie tych przerw.
8. poszczególne części instalacji centralnego ogrzewania powinny być wyposażone
w zawory umożliwiające zamknięcie dopływu ciepła do nich i opróżnienie z
czynnika grzejnego bez konieczności przerywania działania pozostałej części
instalacji.
ż 135. Instalacje centralnego ogrzewania powinny być zaopatrzone w odpowiednią
aparaturę kontrolna i pomiarową, zapewniającą sprawne i bezpieczne ich
użytkowanie.
ż 136. Instalacje centralnego ogrzewania w budynku przyłączonym do sieci
scentralizowanego zaopatrzenia w ciepło powinny być wyposażone w liczniki do
pomiaru ilości dostarczanego do instalacji odbiorczej budynku oraz urządzenia
niezbędne do indywidualnego rozliczenia kosztów ogrzewania poszczególnych
mieszkań lub innych lokali.
ż 137. Jeżeli zapotrzebowanie na ciepło lub sposób użytkowania poszczególnych
części budynku są wyraźnie zróżnicowane, instalacja centralnego ogrzewania
powinna być odpowiednio podzielona na niezależne gałęzie (obiegi).
ż 138. Obudowa pionów instalacji centralnego ogrzewania powinna umożliwiać
wymianę instalacji, bez naruszania konstrukcji budynku.
ż 139. Urządzenia wodnych instalacji grzewczych, narażonych na intensywny dopływ
powietrza zewnętrznego w zimie, powinny być chronione przed zamarzaniem i mieć,
w miejscach tego wymagających, izolację techniczną, zabezpieczającą przed
nadmiernymi stratami ciepła.
Rozdział 5
Przewody kominowe
ż 140. 1. Przewody (kanały) kominowe w budynku: wentylacyjne, spalinowe i
dymowe, prowadzone w ścianach budynku, w obudowach, trwale połączonych z
konstrukcją lub stanowiące konstrukcje samodzielne, powinny mieć wymiary
przekroju, sposób prowadzenia i wysokość, stwarzające potrzebny ciąg
zapewniający wymaganą przepustowość, oraz spełniające wymagania określone w
Polskich Normach.
2. Przewody kominowe powinny być szczelne i spełniać warunki określone w ż 267.
3. Najmniejszy wymiar przekroju lub średnica murowanych przewodników kominowych
spalinowych o ciągu naturalnym i przewodów dymowych powinna wynosić co najmniej
0,14 m.
4. Wewnętrzna powierzchnia przewodów odprowadzających spaliny mokre powinna być
odporna na ich destrukcyjne oddziaływanie.
5. Przewody kominowe do wentylacji grawitacyjnej powinny mieć powierzchnię
przekroju co najmniej 0.016 m2 oraz najmniejszy wymiar przekroju co najmniej
0,11 m, a do wentylacji mechanicznej - wymiary przekroju wynikające z obliczeń
przepływów powietrza.
ż 141. Stosowanie zbiorczych przewodów spalinowych i dymowych z przykanalikami
oraz indywidualnych wentylatorów wyciągowych w pomieszczeniach, w których
znajdują się wloty do przewodów spalinowych lub zbiorczych przewodów wentylacji
grawitacyjnej z przykanalikami, jest zabronione.
ż 142. 1. Przewody kominowe powinny być wyprowadzone ponad dach na wysokość
zabezpieczająca przed niedopuszczalnym zakłóceniem ciągu.
2. Wymaganie ust. 1 uznaje się za spełnione, jeżeli wyloty przewodów kominowych
zostaną wyprowadzone ponad dach w sposób określony Polską Normą dla kominów
murowanych.
3. Dopuszcza się wyprowadzanie przewodów spalinowych bezpośrednio przez ściany
zewnętrzne budynków, przy zachowaniu warunków określonych w ż 176 ust. 7.
ż 143. 1. W budynkach usytuowanych w II i III strefie obciążenia wiatrem,
określonych Polskimi Normami, należy stosować na przewodach dymowych i
spalinowych nasady kominowe pobudzające ciąg.
2. Nasady kominowe, o których mowa w ust. 1, należy również stosować na innych
obszarach, jeżeli wymagają tego położenie budynków i lokalne warunki
topograficzne.
3. Wymagania ust. 1 i 2 nie dotyczą palenisk i komór spalania z mechanicznym
pobudzaniem dopływu spalin.
ż 144. 1. Ściany, w których znajdują się przewody kominowe, mogą być obciążone
stropami, pod warunkiem spełnienia wymagań dotyczących bezpieczeństwa
konstrukcji, a także jeżeli nie spowoduje to nieszczelności lub ograniczenia
światła przewodów.
2. Trzonów kominowych wydzielonych lub oddylatowanych od konstrukcji budynku nie
można obciążać stropami ani też uwzględniać ich w obliczeniach jako części tej
konstrukcji.
ż 145. 1. Trzony kuchenne na paliwo stałe oraz paleniska otwarte (kominki) o
wielkości otworu paleniskowego kominka do 0,25 m2 mogą być przyłączone wyłącznie
do własnego, samodzielnego przewodu dymowego, posiadającego co najmniej wymiary
0.14 � 0.14 m, a w wypadku trzonów kuchennych typu restauracyjnego oraz kominków
o większym otworze paleniskowym - co najmniej 0.14 � 0,27 m, przy czym dla
większych przewodów o przekroju prostokątnym należy zachować stosunek wymiarów
boków 3:2.
2. Piece na paliwo stałe, posiadające hermetyczne zamknięcie, mogą być
przyłączone do jednego przewodu dymowego o przekroju co najmniej 0,14 � 0,14 m,
pod warunkiem zachowania różnicy poziomu włączenia co najmniej 1,5 m oraz
nieprzyłączania więcej niż 3 pieców do tego przewodu.
3. Piece, o których mowa w ust. 2, usytuowane na najwyższej kondygnacji powinny
być przyłączone do odrębnego przewodu dymowego.
4. Przyłączenia urządzeń gazowych do przewodów spalinowych powinny odpowiadać
warunkom określonym w ż 175 i 176.
ż 146. 1. Wyloty przewodów kominowych powinny być dostępne do czyszczenia i
okresowej kontroli, z uwzględnieniem przepisów ż 308.
2. Przewody spalinowe i dymowe powinny być wyposażone, odpowiednio, w otwory
wycierowe lub rewizyjne, zamykane szczelnymi drzwiczkami.
Rozdział 6
Wentylacja i klimatyzacja
ż 147. 1. Instalacje wentylacyjne i klimatyzacyjne, powinny umożliwiać
spełnienie warunków wymiany i czystości powietrza oraz bezpieczeństwa pożarowego
określonych w rozporządzeniu i przepisach szczególnych, a także warunków
dotyczących wymiany powietrza, temperatury i wilgotności pomieszczeń,
określonych w Polskich Normach.
2. W pomieszczeniu przeznaczonym na pobyt ludzi, a także w innych
pomieszczeniach, które nie mają okien otwieranych, należy zapewnić wentylację.
3. Pokoje w mieszkaniach mogą być wentylowane pośrednio przez pomieszczenia
kuchenne i sanitarne.
4. Przepływ powietrza wentylacyjnego między pomieszczeniami powinien odbywać się
od pomieszczenia mniej do bardziej zanieczyszczonego.
5. Pomieszczeń o różnych wymaganiach użytkowych i sanitarno-zdrowotnych nie
należy przyłączać do wspólnych układów wentylacyjnych.
ż 148. 1. W budynku wysokim i wysokościowym oraz w innych budynkach, jeżeli
wymaga tego ich przeznaczenie, należy stosować wentylację mechaniczną wywiewną
lub niewiewno-wywiewną. W pozostałych budynkach może być zastosowana wentylacja
grawitacyjna.
2. W wypadku zastosowania okien, drzwi balkonowych i innych zamknięć otworów
zewnętrznych o dużej szczelności, umożliwiającej infiltrację powietrza
zewnętrznego w ilości niezbędnej do potrzeb wentylacyjnych, należy przewidzieć
odpowiednie urządzenia zapewniające wystarczający jego napływ do pomieszczenia.
3. Instalowane w pomieszczeniu urządzenia, w szczególności zużywające powietrze,
nie mogą wywoływać zakłóceń w funkcjonowaniu wentylacji i ograniczać jej
skuteczności.
ż 149. W pomieszczeniu zagrożonym wydzielaniem się lub przenikaniem z zewnątrz
substancji szkodliwej dla zdrowia i substancji palnej w ilościach mogących
stworzyć zagrożenie wybuchem, należy stosować dodatkową, awaryjną wentylację
wyciągową uruchamianą od wewnątrz i z zewnątrz pomieszczenia i zapewniająca
wymianę powietrza dostosowaną do przeznaczenia pomieszczenia, zgodnie z
przepisami szczególnymi i Polskimi Normami.
ż 150. 1. W pomieszczeniu, którego przeznaczenie wiąże się z okresowym
użytkowaniem instalacji wentylacji mechanicznej, powinny być zastosowane
urządzenia ograniczające intensywność wymiany powietrza w okresach, w których
pomieszczenie to nie jest użytkowane.
2. Przy okresowym (nieciągłym) działaniu wentylacji mechanicznej lub
klimatyzacji należy zapewnić w okresie przerw dodatkową wentylację grawitacyjną
lub mechaniczną, obliczoną co najmniej na półkrotną wymianę powietrza w ciągu
godziny, przyjmując do obliczenia kubatury wentylowanej nominalną wysokość
pomieszczeń, nie więcej niż 4 m.
3. W pomieszczeniu o podwyższonych wymaganiach higienicznych (np. sala
operacyjna, boks jałowy) stosowanie wentylacji grawitacyjnej jest zabronione.
ż 151. W pomieszczeniu, w którym proces technologiczny jest źródłem miejscowych
emisji substancji szkodliwych o niedopuszczalnym stężeniu lub uciążliwym
zapachu, należy stosować miejscowe odciągi wentylacyjne współpracujące z
wentylacją ogólną, aby zapewnić w pomieszczeniu warunki określone w ż 147 ust.
1.
ż 152. 1. Czerpnie powietrza do urządzeń wentylacyjnych i klimatyzacyjnych
powinny być zlokalizowane w sposób umożliwiający pobieranie powietrza nie
zanieczyszczonego, a jeżeli zanieczyszczenie powietrza przekracza wartości
określone w przepisach szczególnych lub Polskich Normach, powinno być
oczyszczone przed wprowadzeniem go do wentylowanych pomieszczeń.
2. Czerpnie powietrza i wyrzutnie powietrza zanieczyszczonego należy sytuować
poza strefami zagrożenia wybuchem, zachowując między nimi odległość nie mniejszą
niż 10 m, mierząc w rzucie poziomym, przy czym wyrzutnia powinna być usytuowana
powyżej poziomu czerpni.
3. Odległość, o której mowa w ust. 2, może nie być zachowana w wypadku
zastosowania zblokowanych urządzeń, obejmujących czerpnię i wyrzutnię powietrza,
zapewniających skuteczny rozdział strumienia powietrza świeżego do usuwanego z
urządzenia wentylacyjnego.
4. Wyrzutnie wentylacji mechanicznej powinny być wyprowadzone na wysokość co
najmniej 0,4 m ponad powierzchnię, na której są zamontowane, oraz na wysokość co
najmniej 0,3 m ponad linię łączącą najwyższe punkty przeszkód, przy czym za
przeszkodę uważa się wystające części budynku, znajdujące się w odległości do 10
m od wyrzutni, mierząc w rzucie poziomym.
5. Odległość wyrzutni wentylacji mechanicznej od okien budynku przeznaczonego na
pobyt ludzi nie powinna być mniejsza niż 3 m w rzucie poziomym i 1 m w rzucie
pionowym. W wypadku usuwania substancji szkodliwych dla środowiska i zdrowia
ludzi, odległość pozioma powinna być zwiększona co najmniej do 6 m.
ż 153. 1. Recyrkulację powietrza wentylacyjnego można stosować, gdy objętość
strumienia powietrza świeżego stanowi nie mniej niż 10% całkowitego strumienia
powietrza wentylacyjnego, a przeznaczenie wentylowanych pomieszczeń nie wiąże
się z występowaniem bakterii chorobotwórczych, z emisją substancji szkodliwych
dla zdrowia, cuchnących zapachów, przy zachowaniu warunków technicznych
wynikających z przepisów dotyczących ochrony przeciwpożarowej.
2. W budynku zakładu opieki zdrowotnej jest dopuszczalna recyrkulacja powietrza
tylko za zgodą i na warunkach określonych przez państwowego wojewódzkiego
inspektora sanitarnego.
ż 154. 1. W pomieszczeniu z paleniskami na paliwo stałe, płynne lub z
urządzeniami gazowymi pobierającymi powietrze do spalania z pomieszczenia i z
grawitacyjnym odprowadzeniem spalin stosowanie mechanicznej wentylacji
wyciągowej jest zabronione.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do pomieszczeń, w których zastosowano
wentylację nawiewno-wywiewną zblokowaną.
ż 155. 1. W budynkach mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego, oświaty,
wychowania, zakładów opieki zdrowotnej oraz opieki społecznej, z wyjątkiem
budynków wysokościowych, okna powinny mieć konstrukcję umożliwiającą otwieranie
co najmniej 50% ich powierzchni w danym pomieszczeniu, w celu okresowego
wietrzenia. Nie dotyczy to sal operacyjnych , pomieszczeń sterylnych i innych
pomieszczeń mających klimatyzację.
2. Skrzydła okien, świetliki oraz nawietrzaki okienne, wykorzystywane do
wietrzenia pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi, powinny być zaopatrzone w
urządzenia pozwalające na łatwe ich otwieranie i regulowanie wielkości otwarcia
z poziomu podłogi lub pomostu, a także przez osoby niepełnosprawne, jeżeli nie
przewiduje się korzystania z pomocy innych współużytkowników.
Rozdział 7
Instalacja gazowa
ż 156. Zaopatrzenie budynków w gaz oraz instalacje gazowe powinny odpowiadać
potrzebom użytkowym i warunkom wynikającym z własności fizykochemicznych gazu
oraz warunkom technicznym przyłączenia do sieci gazowej, określonym przez
dostawcę gazu.
ż 157. 1. Gaz z sieci gazowej o ciśnieniu nie przekraczającym 400 kPa może być
doprowadzany do budynków niskich i średniowysokich oraz za zgodą właściwego
organu państwowego nadzoru budowlanego, wydaną po zasięgnięciu opinii komendy
wojewódzkiej państwowej straży pożarnej - również do budynków wysokich.
2. Budynki niskie, w razie braku możliwości ich przyłączenia do sieci gazowej
lub sieci lokalnej, mogą być zasilane z baterii butli lub zbiorników stałych
gazu płynnego.
3. W budynku mieszkalnym, mającym instalację zasilaną z sieci gazowej,
stosowanie instalacji gazu płynnego z butli jest zabronione.
ż 158. 1. Instalacja gazowa w budynku powinna zapewniać doprowadzenie paliwa
gazowego w ilości odpowiadającej potrzebom użytkowym oraz odpowiednią wartość
ciśnienia, zależną od rodzaju gazu zastosowanego do zasilania budynku, określoną
Polskimi Normami.
2. Instalacja gazowa, przyłączona do sieci gazowej, wykonanej z rur stalowych,
powinna być zabezpieczona przed wpływem prądów błądzących.
ż 159. 1. Budynek zasilany z sieci gazowej, z sieci lokalnej gazów płynnych lub
innych zewnętrznych źródeł zasilania powinien mieć zainstalowany na przyłączu
kurek główny, umożliwiający odcięcie dopływu gazu do instalacji gazowej.
2. Kurek główny powinien być zainstalowany na zewnątrz budynku w wentylowanej
szafce przy ścianie, we wnęce ściennej lub w odległości nie przekraczającej 5 m
od zasilanego budynku, w miejscu łatwo dostępnym i zabezpieczonym przed wpływami
atmosferycznymi, uszkodzeniami mechanicznymi i dostępem osób niepowołanych.
3. W budynku o charakterze monumentalnym dopuszcza się instalowanie kurków
głównych w miejscach łatwo dostępnych z zewnątrz, nie będących pomieszczeniami ,
np. w podcieniach, prześwitach, bramach.
4. Odległość kurka głównego od poziomu terenu oraz najbliższej krawędzi okna,
drzwi lub innego otworu w budynku powinna wynosić co najmniej 0,5 m.
5. W uzasadnionych wypadkach, wynikających z rozwiązania
funkcjonalno-przestrzennego budynku, może być zainstalowany więcej niż jeden
kurek główny.
ż 160. Miejsce usytuowania kurka głównego powinno być jednoznacznie oznakowane.
Na budynku mającym więcej niż jeden kurek główny należy umieścić informację o
liczbie i miejscach ich zainstalowania.
ż 161. 1. W wypadku zasilania instalacji z sieci gazowej o ciśnieniu do 400 kPa,
za urządzeniem redukującym należy zainstalować kurek odcinający, będący kurkiem
głównym.
2. W budynku jednorodzinnym i zagrodowym, w którym reduktor i gazomierz są
połączone w jeden zespół, dopuszcza się zainstalowanie za gazomierzem kurka
odcinającego, będącego kurkiem głównym.
ż 162. Urządzenia redukcyjne mogą być instalowane wyłącznie na zewnątrz budynku
i powinny być zabezpieczone przed dostępem osób niepowołanych i uszkodzeniami
mechanicznymi.
ż 163. 1. Przewodów instalacji gazowych nie należy prowadzić przez pomieszczenia
mieszkalne oraz pomieszczenia, których sposób użytkowania może spowodować
naruszenie stanu technicznego instalacji lub wpływać na parametry eksploatacji
gazu.
2. Dopuszcza się prowadzenie przewodów instalacji gazowych przez pomieszczenia
mieszkalne, pod warunkiem zastosowania rur miedzianych, łączonych przez
lutowanie, lub rur stalowych bez szwu, łączonych przez spawanie.
ż 164. 1. Przewody instalacji gazowej, w stosunku do przewodów innych instalacji
stanowiących wyposażenie budynku (centralnego ogrzewania, wodnej,
kanalizacyjnej, elektrycznej, piorunochronnej itp.), należy lokalizować w sposób
zapewniający bezpieczeństwo ich użytkowania. Odległość między przewodami
instalacji gazowej a innymi przewodami powinna umożliwiać wykonywanie prac
konserwacyjnych.
2. Poziome odcinki instalacji gazowych powinny być usytuowane w odległości co
najmniej 0,1 m powyżej innych przewodów instalacyjnych, natomiast jeżeli gęstość
gazu jest większa od gęstości powietrza - poniżej przewodów elektrycznych i
urządzeń iskrzących.
3. Przewody instalacji gazowej krzyżujące się z innymi przewodami instalacyjnymi
powinny być od nich oddalone co najmniej o 20 mm.
4. Po zewnętrznej stronie ścian budynku nie może być prowadzona instalacja
gazowa:
1) zasilania gazem zawierającym parę wodną lub gazem płynnym,
2) wykonana z rur miedzianych,
5. Odcinki przewodów instalacji gazowej, usytuowane poza obrysem budynku i
położone poniżej poziomu terenu oraz przechodzące przez zewnętrzne przegrody
budowlane, powinny spełniać wymagania określone w przepisach dotyczących budowy
sieci gazowych.
ż 165. 1. Rozwiązania techniczne instalacji gazowej powinny umożliwiać
samokompensację wydłużeń cieplnych oraz eliminować odkształcenia instalacji,
wywołane deformacją lub osiadaniem budynku.
2. Przewody instalacji gazowej w piwnicach i suterenach należy prowadzić na
powierzchni ścian, natomiast na innych kondygnacjach dopuszcza się prowadzenie
ich w bruzdach osłoniętych nie uszczelnionymi ekranami lub wypełnionych - po
uprzednim wykonaniu próby szczelności instalacji - łatwo usuwalną masą
tynkarską, nie powodującą korozji przewodów. Wypełnienie bruzd, w których są
prowadzone przewody z rur miedzianych, jest zabronione.
3. Przewody gazowe z rur stalowych, po wykonaniu próby szczelności, powinny być
zabezpieczone przed korozją.
ż 166. 1. Urządzenia pomiarowe zużycia gazu (gazomierze) powinny być
zainstalowane oddzielnie dla każdego z odbiorców.
2. Lokalizacja gazomierzy powinna zapewniać łatwy dostęp do ich kontroli lub
wymiany.
3. Gazomierze mogą być instalowane:
1) w szafkach metalowych z otworami wentylacyjnymi:
a) na klatkach schodowych lub korytarzach kondygnacji użytkowych i piwnic,
b) w kuchniach i przedpokojach - z dopuszczeniem także instalowania gazomierzy
bez szafek,
c) na zewnątrz budynku, razem z kurkiem głównym instalacji gazowej, z
zachowaniem warunków określonych w ż 159 - 161,
2) w szybach przeznaczonych dla pionów instalacyjnych, z drzwiczkami dostępnymi
od strony pomieszczeń niemieszkalny
4. Gazomierze mogą być ponadto instalowane w pomieszczeniach piwnicznych, jeżeli
mają one otwór okienny oraz przewód wentylacji grawitacyjnej wyprowadzony ponad
dach lub przez ścianę zewnętrzną na wysokość co najmniej 2,5 m powyżej terenu, w
odległości nie mniejszej niż 0,5 m od bocznej krawędzi okien, drzwi i innych
otworów.
ż 167. Gazomierzy nie wolno instalować:
1) w pomieszczeniach mieszkalnych, łazienkach lub innych, w których występuje
zagrożenie korozyjne (wilgoć, opary związków chemicznych itp.),
2) we wspólnych wnękach z licznikami elektrycznymi,
3) w odległości mniejszej w rzucie poziomym niż 1 m od palnika gazowego lub
innego paleniska,
4) w odległości mniejszej niż 3 m od urządzenia gazowego, mierząc w rozwinięciu
długości przewodu.
ż 168. 1. Przed każdym gazomierzem należy zainstalować kurek odcinający. Jeżeli
gazomierz jest instalowany w jednej szafce zewnętrznej z kurkiem głównym, uznaje
się, że wymaganie to jest spełnione.
2. Gazomierze należy instalować w przedziale wysokości od 0,3 m do 1,8 m od
poziomu podłogi do spodu gazomierza i co najmniej 0,5 m od poziomu terenu.
3. Gazomierze do pomiaru przepływu gazu lżejszego od powietrza należy umieszczać
powyżej licznika elektrycznego, a do gazu cięższego od powietrza - poniżej
licznika.
ż 169. Rozwiązania techniczne połączeń gazomierzy i urządzeń gazowych z
instalacją powinny umożliwiać ich odłączenie bez konieczności demontażu części
instalacji.
ż 170. 1. Urządzenia gazowe mogą być instalowane wyłącznie w pomieszczeniach
spełniających warunki dotyczące ich wysokości, kubatury, wentylacji i
odprowadzenia spalin, określone w rozporządzeniu.
2. Urządzenia gazowe zasilane gazem płynnym nie mogą być instalowane w
pomieszczeniach, w których poziom podłogi znajduje się poniżej otaczającego
terenu.
ż 171. Urządzenia gazowe, pozostające bez stałego dozoru w czasie ich
użytkowania, takie jak kotły gazowe lub ogrzewcze pomieszczeń, powinny mieć
samoczynne zabezpieczenia przed skutkami spadku ciśnienia lub wyłączenia dopływu
gazu oraz spełniać wymagania Polskich Norm.
ż 172. 1. Maksymalne, łączne obciążenie cieplne pochodzące od urządzeń gazowych
nie może przekraczać wartości określonych w poniższej tabeli:
Rodzaje pomieszczeńMaksymalne obciążenie cieplne pochodzące od urządzeń
gazowych na 1 m3 kubatury pomieszczenia
bez odprowadzenia spalinz odprowadzeniem spalin
123
Pomieszczenia przeznaczone na stały pobyt ludzi z wyłączeniem pomieszczeń
kuchennych w mieszkaniach175 W (150 kcal/ h)350 W (300 kcal/ h)
Pomieszczenia nie przeznaczone na stały pobyt ludzi oraz pomieszczenia
kuchenne w mieszkaniach930 W (800 kcal/ h)4650 W (4000 kcal/ h)

2. Pomieszczenia, w których przewiduje się zainstalowanie urządzeń gazowych,
powinny mieć wysokość co najmniej 2,2 m oraz wentylację zapewniającą wymianę
powietrza i poziom jego zanieczyszczenia zgodny z przepisami szczególnymi i
Polskimi Normami.
3. W istniejących budynkach mieszkalnych i zagrodowych dopuszcza się
instalowanie gazowych kotłów grzewczych w pomieszczeniach technicznych o
wysokości co najmniej 1,9 m, mający przewód niewiewny z wylotem 0,3 m nad
poziomem podłogi i wywiewny przewód wentylacyjny, wyprowadzony ponad dach lub
przez ścianę zewnętrzną na wysokość co najmniej 2,5 m ponad poziom terenu, z
wylotem w odległości nie mniejszej niż 0,5 m od bocznych krawędzi okien i drzwi,
z zachowaniem warunków określonych w ust. 1.
ż 173. 1. Przy instalowaniu urządzeń gazowych należy spełnić następujące
warunki:
1) urządzenia gazowe należy połączyć na stałe ze stalowymi lub miedzianymi
przewodami instalacji gazowej,
2) kurek odcinający dopływ gazu do urządzenia należy umieścić w miejscu łatwo
dostępnym,
3) kuchnie i kuchenki gazowe użytku domowego należy instalować w odległości co
najmniej 0,5 od okien do boku urządzenia, licząc w rzucie poziomym,
4) urządzenia gazowe służące do ogrzewania pomieszczeń, których temperatura
osłon może przekroczyć 60�C, należy instalować w odległości 0,3 m od ścian z
materiałów łatwo zapalnych, otynkowanych oraz 0,6 m od elementów ścian z
materiałów łatwo zapalnych, nie osłoniętych tynkiem,
5) grzejniki gazowe wody przepływowej należy instalować na ścianach z materiałów
niepalnych bądź odizolować je od ściany z materiałów palnych płytą z materiału
niepalnego.
2. Dopuszcza się instalowanie kuchni i kuchenek gazowych z zastosowaniem
przewodów elastycznych mających certyfikat na znak bezpieczeństwa, wydany
zgodnie z odrębnymi przepisami.
ż 174. Urządzenia gazowe, wymagające przemieszczania, takie jak palniki, kolby,
lutownice, mogą być instalowane za pomocą przewodów elastycznych przeznaczonych
do takich celów.
ż 175. 1. Grzewcze urządzenia gazowe, jak kotły, ogrzewacze pomieszczeń,
grzejniki wody przepływowej, niezależnie od ich obciążenia cieplnego, powinny
być połączone na stałe przewodem z indywidualnym kanałem spalinowym. W
pomieszczeniu kotłowni dopuszcza się przyłączenie kilku kotłów do wspólnego
przewodu spalinowego, pod warunkiem zastosowania wspólnego, skrzyniowego
przerywacza ciągu.
2. Do połączenia urządzeń gazowych z kanałem spalinowym w mieszkaniach należy
stosować przewody pionowe o długości co najmniej 0.22 m oraz przewody poziome o
długości nie większej niż 2 m ze spadkiem 5 % do urządzenia gazowego.
ż 176. 1. Przewody łączące urządzenia gazowe z kanałami spalinowymi oraz kanały
spalinowe powinny mieć przekrój dostosowany do obciążenia cieplnego pochodzącego
od urządzeń gazowych, zgodnie z Polskimi Normami.
2. Przewody i kanały spalinowe odprowadzające spaliny od okapów nad kuchniami
gazowymi typu restauracyjnego oraz od kotłów gazowych centralnego ogrzewania o
obciążeniu powyżej 34900 W (30000 kcal/h) powinny mieć przekroje wynikające z
obliczeń.
3. Na całej długości przewodów i kanałów spalinowych, o których mowa w ust. 1 i
2, nie może występować zmniejszenie ich przekroju.
4. Przewody i kanały spalinowe, o których mowa w ust. 1 i 2, należy odbierać w
sposób zapewniający na całej ich długości podciśnienie ciągu w czasie pracy
urządzenia gazowego nie mniejsze niż 1 Pa i nie większe niż 15 Pa.
5. Długość kanału spalinowego w budynku jednokondygnacyjnym oraz na ostatniej
kondygnacji w budynku wielokondygnacyjnym, liczona od okapu przerywacza ciągu w
urządzeniu gazowym do górnej krawędzi tego kanału nad dachem, nie powinna być
mniejsza niż 2 m.
6. Wylot kanału spalinowego powinien być zaopatrzony w wywietrznik dobrany do
ilości spalin, wysokości tego kanału, położenia w określonej strefie wiatrowej i
warunków lokalnych.
7. Dopuszcza się wyprowadzenie przez zewnętrzną ścianę budynku współśrodkowych
przewodów powietrzno-spalinowych od urządzeń gazowych o mocy do 5 kW. Wylot
spalin powinien znajdować się w odległości co najmniej 0,5 m od krawędzi okien i
ryzalitów przesłaniających.
ż 177. 1. Do zasilania urządzeń gazowych może być stosowany gaz płynny w butlach
(propan-butan), pod warunkiem instalowania w jednym mieszkaniu, w warsztacie lub
lokalu użytkowym nie więcej niż dwóch butli, przyłączonych do urządzeń gazowych,
o zawartości gazu do 11 kg każda.
2. Przy instalowaniu butli w wypadkach, o których mowa w ust. 1, należy spełniać
następujące warunki:
1) butle umieszczać w odległości co najmniej 1,5 m od urządzeń promieniujących
ciepło (grzejniki, piece itp.), z wyłączeniem zestawów kuchni gazowych oraz
ogrzewaczy promiennikowych i konwekcyjnych z szafkami na butle,
2) butli nie umieszczać w sąsiedztwie innych urządzeń powodujących iskrzenie,
3) butle instalować w pozycji pionowej oraz zabezpieczać przed uderzeniem,
przewróceniem lub przypadkowym przemieszczeniem,
4) temperatura pomieszczeń, w których instaluje się butle, nie może przekraczać
35�C.
ż 178. Dopuszcza się zasilanie wewnętrznych instalacji gazowych gazem płynnym z
baterii butli lub zbiorników stałych, instalowanych na zewnątrz budynku, pod
warunkiem spełnienia wymagań dotyczących ustalania wielkości stref zagrożenia
wybuchem, określonych w przepisach o ochronie przeciwpożarowej.
ż 179. 1. Pojedyncze urządzenia gazowe mogą być połączone z reduktorem ciśnienia
gazu na butli z zastosowaniem przewodu elastycznego o wytrzymałości co najmniej
300 kPa, odpornego na działanie gazów, olejów itp., przy czym długość przewodu
elastycznego nie może być większa niż 3 m.
2. Kuchnie gazowe z piekarnikami, zasilane gazem płynnym z butli, należy łączyć
z przewodem elastycznym rurą stalową o długości co najmniej 0,5 m. Zastosowanie
rury stalowej przy kuchni nie jest wymagane, jeżeli przewód elastyczny odpowiada
warunkom określonym w ż 173 ust. 2.
Rozdział 8
Instalacja elektryczna
ż 180. Instalacja i urządzenia elektryczne powinny zapewniać:
1) ciągłą dostawę energii elektrycznej o odpowiednich parametrach technicznych,
stosownie do potrzeb użytkowych,
2) bezpieczeństwo użytkowania, a przede wszystkim ochronę przed porażeniem
prądem elektrycznym, przepięciami łączeniowymi i atmosferycznymi, powstaniem
pożaru, wybuchem i innymi szkodami,
3) ochronę środowiska przed skażeniem i emitowaniem niedopuszczalnego poziomu
drgań, hałasu oraz oddziaływaniem pola elektromagnetycznego,
4) spełnienie wymagań przepisów dotyczących projektowania i budowy instalacji
urządzeń elektrycznych oraz Polskich Norm.
ż 181. 1. Budynek, w którym zanik napięcia w elektrycznej sieci zasilającej może
spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, poważne zagrożenie środowiska, a
także znaczne straty materialne, należy zasilać co najmniej z dwóch
niezależnych, samoczynnie załączających się źródeł energii elektrycznej oraz
wyposażać w samoczynnie załączające się oświetlenie awaryjne (bezpieczeństwa i
ewakuacyjne). W budynku wysokościowym jednym ze źródeł zasilania powinien być
agregat prądotwórczy.
2. Oświetlenie awaryjne należy stosować w:
1) pomieszczeniach: produkcyjnych, magazynowych oraz przeznaczonych na pobyt
ludzi, w których poruszanie się ludzi w ciemnościach może spowodować wybuch,
pożar lub inne zagrożenie dla życia lub zdrowia, a także mających powierzchnię
użytkową 2000 m,
2) budynkach użyteczności publicznej:
a) wysokich i wysokościowych,
b) kinach, teatrach, filharmoniach i muzeach,
c) szpitalach,
3) częściach budynków użyteczności publicznej, obejmujących:
a) sale sportowe i widowiskowe z widowniami na ponad 300 osób,
b) sale wystawowe, lokale rozrywkowe i sale konsumpcyjne o powierzchni ponad 500
m2,
c) sale zebrań i audytoria o 300 i więcej miejscach,
d) pomieszczenia handlowe o powierzchni ponad 2000 m2,
e) bankowe sale operacyjne o powierzchni ponad 300 m2 oraz skarbce,
f) hale pasażerskie dworców o powierzchni ponad 1000 m2,
4) budynkach zamieszkania zbiorowego, przeznaczonych dla więcej niż 200 osób,
5) pomieszczeniach przeznaczonych na stały pobyt ludzi oraz na drogach
komunikacji wewnętrznej, oświetlonych wyłącznie światłem sztucznym,
6) garażach oświetlonych wyłącznie światłem sztucznym o powierzchni powyżej 1000
m2,
7) innych budynkach i pomieszczeniach nie wymienionych w pkt 1 - 6, w których
nawet krótkotrwałe wyłączenie oświetlenia podstawowego może spowodować
następstwa wymienione w ust. 1.
3. W pomieszczeniu, które jest użytkowane przy zagaszonym oświetleniu
podstawowym, należy stosować oświetlenie przeszkodowe, zasilane napięciem
bezpiecznym, służące uwidocznieniu przeszkód wynikających z układu budynku,
drogi komunikacyjnej lub sposobu jego użytkowania, a także podświetlane znaki
wskazujące kierunki ewakuacji.
4. Oświetlenie bezpieczeństwa, ewakuacyjne i przeszkodowe należy wykonywać
zgodnie z Polskimi Normami.
ż 182. Pomieszczenie stacji transformatorowej może być sytuowane w budynkach o
innym przeznaczeniu, jeżeli są spełnione warunki określone w ż 96 oraz:
1) zostanie zachowana odległość pozioma i pionowa od pomieszczeń przeznaczonych
na stały pobyt ludzi co najmniej 2,8 m,
2) ściany i stropy będą stanowiły oddzielenia przeciwpożarowe oraz będą miały
zabezpieczenia przed przedstawieniem się cieczy i gazów.
ż 183. W instalacjach elektrycznych należy stosować:
1) złącza instalacji elektrycznej budynku, umożliwiające odłączenie od sieci
zasilającej i usytuowane w miejscu dostępnym dla dozoru i obsługi oraz
zabezpieczone przed uszkodzeniami, wpływami atmosferycznymi a także ingerencją
osób niepowołanych
2) oddzielny przewód ochronny i neutralny,
3) wyłączniki przeciwporażeniowe różnicowoprądowe,
4) wyłączniki nadmiarowe w obwodach odbiorczych,
5) połączenia wyrównawcze główne i miejscowe, łącząc przewody ochronne z
częściami przewodzącymi innych instalacji i konstrukcji budynku,
6) zasadę prowadzenia tras przewodów elektrycznych w liniach prostych,
równoległych do krawędzi ścian i stropów,
7) żyły przewodów elektrycznych o przekrojach do mm, wykonane wyłącznie z
miedzi.
ż 184. Jako uziomy instalacji elektrycznej należy wykorzystywać przede wszystkim
metalowe konstrukcje budynków, zbrojenia fundamentów i ścian oraz przewodzących
prąd instalacji wodociągowych i centralnego ogrzewania pod warunkiem uzyskania
zgody jednostki eksploatując sieć.
ż 185. 1. Instalacja odbiorcza w budynku i w samodzielnym lokalu powinna być
wyposażona w urządzenia do pomiaru zużycia energii elektrycznej, usytuowane w
miejscu łatwo dostępnym i zabezpieczone przed uszkodzeniami i ingerencją osób
niepowołanych.
2. W budynku wielorodzinnym liczniki pomiaru zużycia energii elektrycznej należy
umieszczać poza lokalami mieszkalnymi, w zamykanych szafkach.
ż 186. 1. Prowadzenie instalacji i rozmieszczenie urządzeń elektrycznych w
budynku powinno zapewniać bezkolizyjność z innymi instalacjami w zakresie
odległości i ich wzajemnego usytuowania oraz uwzględniać warunki określone w ż
164.
2. Główne, pionowe ciągi instalacji elektrycznej w budynku wielorodzinnym,
zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej należy prowadzić poza
mieszkaniami i pomieszczeniami użytkowymi, w wydzielonych kanałach lub szybach
instalacyjnych, odpowiadającym wymaganiom Polskich Norm.
ż 187. 1. Przewody i kable elektryczne należy prowadzić w sposób umożliwiający
ich wymianę bez potrzeby naruszania konstrukcji budynku.
2. Dopuszcza się prowadzenie przewodów elektrycznych wtynkowych, pod warunkiem
pokrycia ich warstwą tynku o grubości co najmniej 5 mm.
ż 188. 1. Obwody instalacji elektrycznej w budynku wielorodzinnym należy
prowadzić w obrębie każdego mieszkania lub lokalu użytkowego.
2. W instalacji elektrycznej w mieszkaniu należy stosować wyodrębnione obwody:
oświetlenia górnego (sufitowego), gniazd wtyczkowych ogólnego przeznaczenia,
gniazda wtyczkowego do pralki, gniazd wtyczkowych do urządzeń odbiorczych w
kuchni oraz obwody do odbiorników zainstalowanych na stałe.
ż 189. 1. Pomieszczenia w mieszkaniu należy wyposażać w wypusty oświetleniowe
górne (sufitowe) oraz w niezbędną liczbę gniazd wtyczkowych.
2. Instalacja oświetleniowa w pokojach powinna umożliwiać załączenie za pomocą
wyłączników wieloobwodowych.
ż 190. W budynku wielorodzinnym oświetlenie i odbiorniki w pomieszczeniach
komunikacji ogólnej oraz technicznych i gospodarczych powinny być zasilane z
tablic administracyjnych.
ż 191. Mieszkania w budynku wielorodzinnym i odrębne mieszkania w budynku
zamieszkania zbiorowego należy wyposażyć w instalację wejściowej sygnalizacji
dzwonkowej, a w razie przeznaczenia ich dla osób niepełnosprawnych - również w
odpowiednią sygnalizację alarmowo-przyzywową.
ż 192. 1. W budynku wymagającym, zgodnie z ż 56, przystosowania do wyposażenia w
instalacje telekomunikacyjne i radiowo-telewizyjne główne ciągi tych instalacji
powinny być prowadzone poza lokalami mieszkalnymi oraz pomieszczeniami
użytkowymi, których sposób użytkowania może spowodować przerwy lub zakłócenia
przekazywanego sygnału.
2. Miejsce lub pomieszczenie przeznaczone na urządzenia techniczne, związane z
instalacją telekomunikacyjną i radiowo-telewizyjną, powinno być łatwo dostępne i
zabezpieczone przed ingerencją osób nieuprawnionych.
Rozdział 9
Urządzenia dźwigowe
ż 193. 1. W budynkach, o których mowa w ż 54 ust. 1 i 2, liczbę i parametry
techniczno-użytkowe dźwigów należy ustalać z uwzględnieniem przeznaczenia
budynku, jego wysokości oraz liczby użytkowników.
2. Co najmniej jeden z dźwigów służących komunikacji ogólnej w budynku lub w
jego wydzielonej części, przeznaczonej na pobyt ludzi, powinien być
przystosowany do przewozu mebli, chorych na noszach i osób niepełnosprawnych.
3. W budynku mieszkalnym wielorodzinnym średniowysokim o układzie klatkowym,
mającym nie więcej niż 3 mieszkania dostępne z klatki schodowej na kondygnacji,
dopuszcza się instalowanie, w obrębie klatki schodowej, tylko jednego dźwigu
spełniającego wymagania ust. 2, pod warunkiem zapewnienia dojścia do dźwigu
zainstalowanego w sąsiedniej klatce schodowej korytarzem na najwyżej położonej
kondygnacji użytkowej lub nad nią.
4. Dźwigi przeznaczone dla ekip ratowniczych powinny spełniać wymagania
określone w ż 253 oraz Polskich Normach.
ż 194. Dostęp do dźwigu powinien być zapewniony z każdej kondygnacji użytkowej.
Nie dotyczy to kondygnacji nadbudowanej lub powstałej w wyniku adaptacji strychu
na cele mieszkalne lub inne cele użytkowe.
ż 195. Odległość między zamkniętymi drzwiami przystankowymi dźwigu a
przeciwległą ścianą lub inną przegrodą powinna wynosić co najmniej:
1) dla dźwigów osobowych - 1,6 m,
2) dla dźwigów towarowych małych - 1,8 m,
3) dla dźwigów szpitalnych i towarowych - 3 m.
ż 196. 1. Szyby dźwigów z napędem elektrycznym powinny być oddylatowane od ścian
i stropów budynku.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy budynków produkcyjnych i magazynowych oraz
budynków wysokościowych, chyba że zastosowanie dylatacji wynika ze względów
użytkowych lub konstrukcyjnych.
ż 197. 1. Zespoły napędowe w maszynowni dźwigu powinny być zamocowane w sposób
uniemożliwiający przenoszenie się drgań na konstrukcje budynku.
2. Sytuowanie maszynowni dźwigów obok pokojów mieszkalnych jest zabronione. nie
dotyczy to kondygnacji nadbudowanej lub powstałej w wyniku adaptacji strychu na
cele mieszkalne, z zachowaniem warunków określonych w ż 96.
ż 198. Szyby i maszynownie mogą być umieszczane poza obrębem budynków, pod
warunkiem zapewnienia w nich minimalnej temperatury +5�C.
ż 199. Prowadzenie bezpośrednio pod szybami dźwigowymi dróg komunikacyjnych oraz
sytuowanie pomieszczeń na pobyt ludzi jest zabronione. Nie dotyczy to małych
dźwigów towarowych o udźwigu do 250 kg, jeżeli strop pod szybem dźwigu
wytrzymuje obciążenie co najmniej 5000 N/m2.
ż 200. W szpitalach i budynkach opieki społecznej każdy dźwig powinien być
umieszczony w odrębnym szybie. W innych budynkach w jednym szybie można
umieszczać nie więcej niż 3 dźwigi.
ż 201. W szybach dźwigowych można umieszczać wyłącznie urządzenia i przewody
związane z pracą i konserwacją dźwigu.
ż 202. Szczegółowe wymagania, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia maszynowni,
szyby oraz podszybia dźwigów określają przepisy techniczne wydane przez Urząd
Dozoru Technicznego.
DZIAŁ V
BEZPIECZEŃSTWO KONSTRUKCJI
ż 203. Budynki i urządzenia z nimi związane powinny być projektowane i
wykonywane w taki sposób, aby obciążenia mogące na nie działać w trakcie budowy
i użytkowania nie prowadziły do:
1) zniszczenia całości lub części obiektu,
2) przemieszczeń i odkształceń o niedopuszczalnej wielkości,
3) uszkodzenia części obiektów, połączeń lub zainstalowanego wyposażenia w
wyniku znacznych przemieszczeń elementów konstrukcji,
4) zniszczenia na skutek wypadku, w stopniu nieproporcjonalnym do jego
przyczyny.
ż 204. 1. Konstrukcja budynku powinna spełniać warunki zapewniające
nieprzekroczenie stanów granicznych nośności oraz stanów granicznych
przydatności do użytkowania w żadnych z jego elementów i w całej konstrukcji.
2. Stany graniczne nośności uważa się za przekroczone, jeżeli konstrukcja
powoduje zagrożenie bezpieczeństwa ludzi znajdujących się w budynku oraz w jego
pobliżu, a także zniszczenie wyposażenia lub przechowywanego mienia.
3. Stany graniczne przydatności do użytkowania uważa się za przekroczone, jeżeli
wymagania użytkowe dotyczące konstrukcji nie są dotrzymywane. Oznacza to, że w
konstrukcji budynku nie mogą wystąpić:
1) lokalne uszkodzenia, w tym również rysy, które mogą ujemnie wpływać na
przydatność użytkową, trwałość i wygląd konstrukcji, jej części, a także
przyległych do niej niekonstrukcyjnych części budynku,
2) odkształcenia ujemne wpływające na wygląd konstrukcji i jej przydatność
użytkową (włączając w to również funkcjonowanie maszyn i urządzeń) oraz
uszkodzenia części niekonstrukcyjnych budynku i elementów wykończenia,
3) drgania dokuczliwe dla ludzi lub powodujące uszkodzenia budynku, jego
wyposażenia oraz przechowywanych przedmiotów, a także ograniczające jego
użytkowanie zgodnie z przeznaczeniem.
4. Warunki bezpieczeństwa konstrukcji, o których mowa w ust. 1, uznaje się za
spełnione, jeżeli konstrukcja ta odpowiada Polskim Normom projektowania i
obliczania konstrukcji.
ż 205. Na terenach podziemnej eksploatacji górniczej powinny być stosowane
zabezpieczenia konstrukcji budynków, odpowiednie do kategorii szkód górniczych.
ż 206. Rozbudowa, przebudowa oraz zmiana przeznaczenia budynku powinny być
poprzedzone oceną stanu technicznego konstrukcji i elementów budynku, z
uwzględnieniem stanu podłoża gruntowego.
DZIAŁ VI
BEZPIECZEŃSTWO POŻAROWE
Rozdział 1
Zasady ogólne
ż 207. 1. Budynek powinien być usytuowany na działce, zaprojektowany i
wybudowany w sposób zapobiegający powstaniu i rozprzestrzenianiu się pożaru.
2. Budynek i urządzenia z nim związane powinny być zaprojektowane i wykonane w
sposób zapewniający w razie pożaru:
1) nośność konstrukcji przez założony czas,
2) ewakuację ludzi,
3) prowadzenie akcji ratowniczej oraz ograniczenie rozprzestrzeniania się pożaru
w obiekcie i na sąsiednie obiekty.
3. Przepisy dotyczące bezpieczeństwa pożarowego stosuje się również, z
uwzględnieniem ż 2 ust. 2, do budynków istniejących, jeżeli zagrażają one życiu
ludzi.
ż 208. 1. Wymagania dotyczące zabezpieczenia przeciwpożarowego budynku lub jego
części wynikają z przeznaczenia i sposobu użytkowania budynku, zagrożenia
wybuchem oraz występującego obciążenia ogniowego i są ustalane zgodnie z
rozporządzeniem, przepisami dotyczącymi ochrony przeciwpożarowej i
przeciwwybuchowej oraz Polskimi Normami.
2. Wymagania dotyczące dróg pożarowych, instalacji sygnalizacyjno-alarmowych,
stałych i półstałych instalacji gaśniczych, stref zagrożenia wybuchem,
przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz podział budynków z uwagi na kategorie
zagrożenia ludzi (ZL I - ZL V) określają przepisy o ochronie przeciwpożarowej.
ż 209. Wymagania dotyczące budynku produkcyjnego i magazynowego określa się w
zależności od obciążenia ogniowego, wysokości oraz zagrożenia wybuchem.
ż 210. Części budynku wydzielone na całej ich wysokości ścianami oddzieleń
przeciwpożarowych traktuje się jako odrębne budynki.
ż 211. 1. Przepisów ż 231, 239 ust. 3 pkt 3, ż 242 ust. 1, ż 243 ust. 1, ż 245
ust. 1 pkt 2, ż 255, 256 ust. 3 oraz ż 272 ust. 4, zawartych w dziale VI, w
zakresie kategorii ZL III, nie stosuje się do budynków i pomieszczeń
przeznaczonych do zakwaterowania osób osadzonych.
2. Przepisów ż 231 i 239 ust. 3 pkt 3 nie stosuje się do zakładów poprawczych i
schronisk dla nieletnich.
Rozdział 2
Odporność pożarowa budynków
ż 212. 1. Ustanawia się pięć klas odporności pożarowej budynków, podanych w
kolejności od najwyższej do najniższej i oznaczonych literami: A, B, C, D i E.
2. Klasę odporności pożarowej budynku lub jego części należy ustalać według
poniższej tabeli:
Klasa odporności pożarowejBudynki produkcyjne i magazynoweBudynki
zaliczone do kategorii zagrożenia ludzi ZL*)
123
ABudynki ze strefa pożarową o obciążeniu ogniowym większym od 4000 MJ/m2-
BBudynki zawierające strefę pożarową o obciążeniu ogniowym od 2000 do 4000
MJ/m2 oraz budynki wysokie i wysokościowe ze strefą o obciążeniu ogniowym
do 2000 MJ/m2,a) liczące powyżej 2 kondygnacji kategorii: ZL I, ZL II, ZL
V
b) wysokie i wysokościowe kategorii ZL III
c) wysokościowe kategorii ZL IV
CBudynki ze strefą pożarową o obciążeniu ogniowym od 1000 do 2000 MJ/m2
oraz budynki średniowysokie ze strefą o obciążeniu ogniowym do 1000
MJ/m2,a) dwukondygnacyjne kategorii: ZL I, ZL II, ZL V
b) powyżej 2 kondygnacji niskie i średniowysokie kategorii ZL III
c) powyżej 3 kondygnacji niskie, średniowysokie i wysokie kategorii ZL IV
DBudynki ze strefą pożarową o obciążeniu ogniowym od 500 do 100 MJ/m2 oraz
wielokondygnacyjne budynki niskie ze strefą o obciążeniu ogniowym do 500
MJ/m2a) jednokondygnacyjne kategorii ZL II
b) do 2 kondygnacji kategorii ZL III
c) trzykondygnacyjne kategorii ZL IV
EBudynki jednokondygnacyjne ze strefą pożarową o obciążeniu ogniowym do
500 MJ/m2a) jednokondygnacyjne z elementów nie rozprzestrzeniających ognia
kategorii: ZL I i ZL V
b) do 2 kondygnacji kategorii ZL IV

*) kategorie zagrożenia ludzi określają przepisy o ochronie przeciwpożarowej.
3. Klasę odporności pożarowej podziemnej części budynku ustala się odrębnie w
zależności od występującego w tej części budynku obciążenia ogniowego lub
kategorii zagrożenia ludzi, przy czym nie może być ona niższa niż C.
4. Jeżeli część podziemna budynku jest zaliczona do kategorii zagrożenia ludzi,
przy ustalaniu klasy odporności pożarowej budynku liczbę jego kondygnacji
określa suma kondygnacji podziemnych i nadziemnych.
5. W budynku wielokondygnacyjnym, którego kondygnacje są zaliczone do różnych
kategorii zagrożenia ludzi albo przeznaczone na cele produkcyjne lub magazynowe,
klasy odporności pożarowej określa się dla poszczególnych kondygnacji odrębnie.
Klasa odporności pożarowej części niższej budynku nie może być niższa od klasy
odporności pożarowej części budynku położonej nad nią.
6. Pomieszczenie produkcyjne, magazynowe lub inne pomieszczenia technologiczne,
usytuowane w budynku zaliczonym do kategorii zagrożenia ludzi, powinno być
wydzielone ścianami i stropami oddzieleń przeciwpożarowych o odporności
ogniowej, wynikającej z obciążenia ogniowego, występującego w tym pomieszczeniu,
jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej.
7. Pomieszczenie, w którym są umieszczone przeciwpożarowe zbiorniki wodne i
pompy stałych instalacji gaśniczych oraz maszynownia wentylacji do celów
przeciwpożarowych, powinno być obudowane ścianami i stropami o odporności
ogniowej przewidzianej dla ścian i stropów oddzieleń przeciwpożarowych, zgodnie
z ż 233.
ż 213. Wymagania dotyczące klasy odporności pożarowej budynków, określone w ż
212, nie dotyczą budynków:
1) do trzech kondygnacji:
a) mieszkalnych w zabudowie jednorodzinnej i zagrodowej,
b) mieszkalnych i administracyjnych w gospodarstwach leśnych,
2) wolno stojących do dwóch kondygnacji:
a) przeznaczonych do celów turystyki i wypoczynku o kubaturze do 1500 m3,
b) gospodarczych w budownictwie zagrodowym i w gospodarstwach leśnych, z
zachowaniem wymagań dotyczących stref pożarowych,
c) przeznaczonych do wykonywania zawodu lub działalności usługowej i handlowej o
kubaturze do 1000 m3.
ż 214. 1. Jeżeli budynek wielokondygnacyjny jest chroniony samoczynnymi, stałymi
urządzeniami gaśniczymi, można obniżyć klasę odporności pożarowej o jedną w
stosunku do klasy wynikającej z ż 212, a w budynkach jednokondygnacyjnych
przyjąć klasę E odporności pożarowej budynku.
2. Obniżenie klasy odporności pożarowej budynków, wysokościowych oraz budynków
zaliczonych do kategorii ZL II, niezależnie od ich wysokości.
ż 215. 1. Dopuszcza się budowę, w klasie E odporności pożarowej,
jednokondygnacyjnych budynków produkcyjnych i magazynowych o obciążeniu ogniowym
przekraczającym 500 MJ/m2 pod warunkiem zastosowania:
1) wszystkich elementów budynku nie rozprzestrzeniających ognia,
2) samoczynnych urządzeń oddymiających, jeżeli powierzchnia użytkowa budynku
przekracza 1000 m2.
2. Obniżenie klasy odporności pożarowej budynków, w wypadkach wymienionych w
ust. 1 oraz w ż 214 ust. 1, nie dotyczy oddzieleń przeciwpożarowych.
ż 216. 1. Elementy budynku zaliczonego do odpowiedniej klasy odporności
pożarowej powinny odpowiadać warunkom określonym w poniższej tabeli:
Klasa odporności pożarowej budynkuElementy budynku
Główna konstrukcja nośna (ściany, słupy, podciągi, ramy)StropyŚcianki
działowe i ściany osłonoweDachy, tarasy konstrukcja nośna dachu
minimalna odporność ogniowa w minrozprzestrzenianie ogniaminimalna
odporność ogniowa w minrozprzestrzenianie ogniaminimalna odporność ogniowa
w minrozprzestrzenianie ogniaminimalna odporność ogniowa w
minrozprzestrzenianie ognia
123456789
A240NRO120NRO60NRO30NRO
B120NRO60NRO30*)NRO30NRO
C60NRO60NRO15*)NRO15NRO
D30NRO30NRO(-)SRO**)(-)SRO**)
E(-)SRO(-)SRO(-)SRO(-)SRO

Oznaczenia tabeli:
min - minuty,
NRO - nie rozprzestrzeniające ognia,
SRO - słabo rozprzestrzeniające ogień,
(-) - nie stawia się wymagań,
*) - dla komór zsypów na odpadki - 60 min, drzwi - 30 min,
**) - dla budynku kategorii ZL II jest wymagane NRO
2. W budynku niskim kategorii ZL IV można stosować od strony zewnętrznej
izolacje termiczne i okładziny ścian słabo rozprzestrzeniające ogień.
3. Warunki w zakresie rozprzestrzeniania ognia nie dotyczą ścianek działowych w
obrębie jednego mieszkania w niskich i średniowysokich budynkach kategorii ZL
IV.
4. Obudowa poziomych dróg ewakuacyjnych w budynkach klasy E i D odporności
pożarowej powinna mieć odporność ogniową co najmniej 15 min i uwzględniać
przepisy ż 217.
5. W ścianach zewnętrznych budynku kategorii ZL II mogą być stosowane materiały
izolacyjne palne, jeżeli osłaniające je od wewnątrz okładzina ścian jest
wykonana z materiału niepalnego. Odporność ogniowa okładziny powinna wynosić co
najmniej:
1) w budynku klasy B - 60 min,
2) w budynku klasy C i D - 30 min.
ż 217. W budynku kategorii ZL IV zagrożenia ludzi i w hotelu odporność ogniwa
ścian oddzielających mieszkania lub pokoje hotelowe od dróg komunikacji ogólnej
oraz innych mieszkań lub pokoi hotelowych powinna wynosić nie mniej niż:
1) w budynku niskim i średniowysokim - 30 min,
2) w budynku wysokim i wysokościowym oraz między budynkami jednorodzinnymi
bliźniaczymi, szeregowymi lub atrialnymi - 60 min.
ż 218. 1. Dach lub stropodach budynku niższego, przylegającego do ściany z
otworami w budynku wyższym, powinien być wykonany z materiałów niepalnych oraz
mieć niepalne pokrycie części połaci o szerokości co najmniej 8 m, licząc od
ściany budynku wyższego.
2. Odporność ogniwa części dachu lub stropodachu, o której mowa w ust. 1,
powinna wynosić co najmniej 30 min.
3. W części połaci dachu lub stropodachu, określonej w ust. 1, mogą znajdować
się tylko wyloty kanałów wentylacyjnych i spalinowych od aparatów gazowych oraz
rury wentylujące piony kanalizacyjne.
4. Warunków określonych w ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli najniżej położony
otwór w ścianie budynku wyższego znajduje się w odległości co najmniej 10 m od
dachu budynku niższego, a obciążenie ogniowe w budynku niższym nie przekracza
2000 MJ/m2.
ż 219. 1. W budynkach zaliczanych do kategorii ZL III i ZL IV dopuszcza się
adaptacje poddasza o konstrukcji drewnianej na cele mieszkalne, biurowe itp.,
pod warunkiem oddzielenia konstrukcji poddasza od pomieszczeń użytkowych
przegrodami:
1) w budynku niskim - odporności ogniowej co najmniej 30 min,
2) w budynku średniowysokim i wysokim - o odporności ogniowej co najmniej 60
min.
2. Wysokość budynków, o których mowa w ust. 1, określa się według stanu przed
adaptacją poddasza.
ż 220. Ściany i stropy wydzielające kotłownie o wydajności powyżej 58 kW (50.000
kcal/h), opalane olejem lub gazem, zlokalizowane w budynkach mieszkalnych,
zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej, powinny mieć odporność
ogniową co najmniej 60 min, a zamknięcia otworów w ścianach i stropach co
najmniej 30 min, natomiast w budynkach wysokościowych odpowiednio 120 i 60 min.
ż 221. 1. Nad pomieszczeniem zagrożonym wybuchem należy stosować lekki dach,
wykonany z materiałów niepalnych lub trudno zapalnych, o masie nie
przekraczającej 75 kg/m2 rzutu, licząc bez obciążeń od elementów konstrukcji
nośnej dachu, takich jak podciągi, wiazary i belki.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy pomieszczenia, w którym łączna powierzchnia
urządzeń odciążających (przeciwwybuchowych), jak przepony, klapy oraz otwory
oszklone szkłem zwykłym, jest większa niż 0,065 m2/m3 kubatury pomieszczenia.
3. Ściany oddzielające pomieszczenia zagrożone wybuchem od innych pomieszczeń
powinny być odporne na parcie o wartości 15 kN/m2 (15 kPa).
ż 222. 1. Pomieszczenie zagrożone wybuchem należy sytuować na najwyższej
kondygnacji budynku.
2. W wypadkach uzasadnionych względami technologicznymi dopuszcza się odstępstwa
od przepisu ust. 1, pod warunkiem zapewnienia odpowiednich instalacji i urządzeń
przeciwwybuchowych, jeżeli wyrazi na to zgodę właściwy organ państwowego nadzoru
budowlanego.
ż 223. 1. W ścianach zewnętrznych budynku, z zastrzeżeniem ż 224, odległość
miedzy otworami w pionie powinna wynosić co najmniej 0,8 m.
2. Jako równorzędne rozwiązania można stosować oddzielnie poziome w formie
daszków, gzymsów i balkonów o wysięgu co najmniej 0,5 m lub też inne oddzielenie
poziome i pionowe o łącznej długości co najmniej 0,8 m.
3. Elementy poziome, wymienione w ust. 2, powinny mieć odporność ogniowa
wymaganą w stosunku do ścian osłonowych budynku i być wykonane z materiałów
niepalnych.
4. Warunki określone w ust. 1 i 2 nie dotyczą otworów w holach i ciągach
komunikacyjnych budynków oraz portfenetrów w budynkach kategorii ZL IV niskich i
średniowysokich.
ż 224. W budynku powyżej dwóch kondygnacji, w pomieszczeniach przeznaczonych na
magazyny o obciążeniu ogniowym większym od 500 MJ/m2, wysokość pasa między
oknami na sąsiednich kondygnacjach nie może być mniejsza niż 1,2 m.
ż 225. Warstwy elewacyjne ścian zewnętrznych budynku wysokiego i wysokościowego
powinny być wykonane z materiałów niepalnych, a w wypadku okładzin szklanych,
należy zastosować szkło o podwyższonej wytrzymałości na uderzenia, tłukące się
na drobne, nieostre odłamki.
Rozdział 3
Strefy pożarowe i oddzielenia przeciwpożarowe
ż 226. Strefę pożarową może stanowić:
1) budynek albo jego cześć oddzielona od innych budynków lub innych części
budynku elementami oddzieleń przeciwpożarowych bądź też pasmami wolnego terenu o
szerokości nie mniejszej niż dopuszczalne odległości od innych obiektów
budowlanych, określonych w ż 270-272,
2) powierzchnia składowiska oddzielonego od innych obiektów budowlanych ścianami
o odporności ogniowej co najmniej 240 min. i wysokości co najmniej 0,5 m powyżej
poziomu składowania lub wolnymi pasami terenu o szerokości nie mniejszej niż
dopuszczalna odległość tego składnika od innych obiektów budowlanych,
3) w budynkach zaliczonych do kategorii zagrożenia ludzi każda kondygnacja
budynku, oddzielona od innych kondygnacji w sposób zabezpieczający przed
przenikaniem ognia zgodnie z ż 216 ust. 1 oraz ż 245 i 246.
ż 227. 1. Dopuszczalne wielkości stref pożarowych w budynkach produkcyjnych i
magazynowych określa poniższa tabela:
Rodzaj stref pożarowychObciążenie ogniowe w MJ/m2Dopuszczalne powierzchnie
stref pożarowych w budynkach, w m2
jednokondygnacyjnychniskich powyżej 1 kondygnacji i
średniowysokichwysokich i wysokościowych
12345
Strefy pożarowe z pomieszczeniem zagrożonym wybuchempowyżej 4000 1000--
od 2000 do 40002000--
od 1000 do 200040001000-
od 500 do 100060002000-
do 50080003000500
Strefy pożarowe pozostałepowyżej 400020001000-
od 2000 do 400040002000-
od 1000 do 200080004000-
od 500 do 10001500080001000
do 50020000100002500

2. Strefy pożarowe w podziemnej części budynków, o których mowa w ust. 1, nie
mogą przekroczyć 50% powierzchni określonych w tabeli.
ż 228. 1. W budynku produkcyjnym i magazynowym strefy pożarowe mogą być
powiększone o 100% przy zastosowaniu stałych wodnych urządzeń gaśniczych, a o
50% - przy zastosowaniu samoczynnych urządzeń oddymiających.
2. Powiększenia powierzchni, o których mowa w ust. 1, podlegają sumowaniu.
ż 229. 1. W jednokondygnacyjnym budynku produkcyjnym i magazynowym, nie
zagrożonym wybuchem, oraz na ostatniej kondygnacji wielokondygnacyjnego budynku
o takim przeznaczeniu wielkości stref pożarowych można powiększyć o 100% jeżeli:
1) budynek jest wykonany z elementów nie rozprzestrzeniających ognia,
2) zastosowano samoczynne urządzenia oddymiające.
2. W jednokondygnacyjnym budynku produkcyjnym i magazynowym wielkości stref
pożarowych nie ogranicza się, pod warunkiem zastosowania stałych urządzeń
tryskaczowych i samoczynnych urządzeń oddymiających.
ż 230. 1. W budynkach kategorii zagrożenia ludzi (ZL) wielkości stref pożarowych
określa poniższa tabela:
Kategoria zagrożenia ludziDopuszczalna powierzchnia stref pożarowych dla
budynków w m2
jednokondygnacyjnych bez ograniczenia wysokościo wysokości do 12 m
włącznieo wysokości do 25 m włącznieo wysokości powyżej 25 m
12345
ZL I, ZL V150001000050002500
ZL II8000500035002000
ZL III10000800050002500
ZL IV10000800060002500

2. Strefy pożarowe w podziemnej części budynków, o których mowa w ust. 1, nie
mogą przekroczyć 50% powierzchni określonych w tabeli dla pierwszej kondygnacji
budynku.
3. W wypadku zastosowania stałych urządzeń tryskaczowych, powierzchnie stref
pożarowych w budynkach, o których mowa w ust. 1, mogą być powiększone o 100%, a
przy zastosowaniu samoczynnych urządzeń oddymiających - o 50%. Nie dotyczy to
budynków wysokich i wysokościowych.
4. Powiększenia powierzchni, o których mowa w ust. 3, podlegają sumowaniu.
ż 231. 1. Przy określaniu wielkości stref pożarowych powierzchnie kondygnacji
połączonych ze sobą nie zamykanymi otworami należy sumować.
2. W budynku o zróżnicowanej wysokości dopuszczalne powierzchnie stref
pożarowych przyjmuje się oddzielnie dla każdej części budynku.
ż 232. 1. W budynkach inwentarskich wielkości stref pożarowych określa poniższa
tabela:
Liczba kondygnacjiDopuszczalna powierzchnia strefy pożarowej w m2
przy hodowli ściółkowejprzy hodowli bezściółkowej
123
jedna5000nie ogranicza się
dwie25005000
powyżej dwóch10002500

2. W wypadku stosowania w budynku ścian silnie rozprzestrzeniających ogień,
strefę pożarową należy zmniejszyć do 25% wartości podanej w ust. 1, a w wypadku
jednokondygnacyjnego budynku przeznaczonego do hodowli bezściółkowej, strefę
pożarową ogranicza się do 5000 m2.
ż 233. Ściany i stropy oddzielenia przeciwpożarowego powinny być wykonane z
materiałów niepalnych i odpowiadać wymaganiom określonym w tabeli:
Klasa odporności pożarowej budynkuMinimalna odporność ogniowa oddzielenia
przeciwpożarowego w minMinimalna odporność ogniowa drzwi*) w min
123
A240120 lub 2 � 60
B i C12060 lub 2 � 30
D i E6030 lub 2 � 15

*) Przy zastosowaniu pary drzwi należy wykonać przedsionek o najmniejszym
wymiarze rzutu poziomego 1,4 m z materiałów niepalnych, wentylowany (co najmniej
wentylacja grawitacyjna), o odporności ogniowej ścian i stropu co najmniej 60
min. Drzwi powinny być zaopatrzone w samozamykacze lub urządzenia zamykające je
samoczynnie w razie pożaru.
ż 234. 1. Ścianę oddzielenia przeciwpożarowego należy wznosić na własnym
fundamencie lub na stropie, którego odporność ogniowa nie jest niższa od
odporności ogniowej tej ściany.
2. Dopuszcza się wypełnienie otworu w ścianie oddzielenia przeciwpożarowego
luksferami, cegłą szklaną lub innym materiałem o podobnych właściwościach,
jednak na powierzchni nie większej niż 10% ściany, przy czym ogólna powierzchnia
otworów wypełnionych tym materiałem i innych otworów zamykanych nie może
przekraczać łącznie 25% powierzchni ściany.
3. W stropie oddzielenia przeciwpożarowego dopuszcza się stosowanie otworów o
łącznej powierzchni do 0,5% powierzchni stropu, z zamknięciem o odporności
ogniowej równej połowie odporności ogniowej stropu.
4. Przepusty instalacyjne w ścianie lub stropie oddzielenia przeciwpożarowego
powinny mieć odporność ogniową równa odporności ogniowej tego oddzielenia, z
wyjątkiem wypadków, o których mowa w ż 269 ust. 3.
5. Przepusty instalacyjne przez zewnętrzne ściany budynku, znajdujące się
poniżej poziomu terenu, powinny być zabezpieczone przed możliwością przenikania
gazu do wnętrza budynku.
6. Jeżeli ze względów technologicznych lub użytkowych jest niezbędne
zastosowanie nie zamykanego otworu w ścianie oddzielenia przeciwpożarowego,
pomieszczenia po jej obu stronach powinny być połączone korytarzem (tunelem) o
długości co najmniej 4 m, obudowanym ścianami i stropem z materiałów niepalnych,
o odporności ogniowej co najmniej 60 min. Korytarz (tunel) powinien być na całej
długości chroniony urządzeniem tryskaczowym lub zraszaczowym uruchamianym
samoczynnie.
ż 235. W budynku z dachem rozprzestrzeniającym ogień ściany oddzielenia
przeciwpożarowego należy wyprowadzić ponad pokrycie dachu na wysokość co
najmniej 0,3 m lub zastosować inne, równorzędne rozwiązanie.
Rozdział 4
Drogi ewakuacyjne
ż 236. 1. Z pomieszczenia, w którym mogą przebywać ludzie, należy zapewnić
bezpieczne wyjście, prowadzące bezpośrednio lub pośrednio na przestrzeń otwartą,
do innej strefy pożarowej bądź na poziome lub pionowe drogi komunikacji ogólnej,
zwane dalej "drogami ewakuacyjnymi".
2. Wyjścia z pomieszczeń na drogi ewakuacyjne powinny być zamykane drzwiami.
3. Drzwi ewakuacyjne z budynku powinny otwierać się na zewnątrz.
ż 237. 1. Długość przejścia w pomieszczeniu, mierzona od najdalszego miejsca, w
którym może przebywać człowiek, do wyjścia na drogę ewakuacyjną nie powinna
przekraczać w pomieszczeniach:
1) zagrożonych wybuchem - 40 m,
2) produkcyjnych i magazynowych o obciążeniu ogniowym przekraczającym 500 MJ/m2
w budynkach wielokondygnacyjnych - 75 m,
3) produkcyjnych i magazynowych o obciążeniu ogniowym przekraczającym 500MJ/m2 w
budynkach jednokondygnacyjnych - 100 m,
4) zaliczanych do kategorii ZL I, ZL II, ZL III i ZL V - 40 m.
2. Nie ogranicza się długości przejść, o których mowa w ust. 1, w
pomieszczeniach produkcyjnych i magazynowych o obciążeniu ogniowym do 500 MJ/m2,
w pomieszczeniach ZL IV oraz w pomieszczeniach nie przeznaczonych na pobyt
ludzi.
3. W pomieszczeniach o wysokości przekraczającej 5 m długości przejść, o których
mowa w ust. 1, może być powiększona o 25%.
4. Przy zastosowaniu urządzeń tryskaczowych długość przejść, o których mowa w
ust. 1, może być powiększona o 100%, a przy zastosowaniu samoczynnych urządzeń
oddymiających - o 50%.
5. Powiększenia długości, o których mowa w ust. 4, podlegają sumowaniu.
ż 238. 1. Przejścia do drogi ewakuacyjnej nie mogą prowadzić przez sąsiednie
pomieszczenia, jeżeli są one zagrożone wybuchem i nie oddzielone od siebie
przedsionkiem, o którym mowa w ż 233.
2. Z pomieszczenia należy zapewnić co najmniej dwa wyjścia ewakuacyjne, jeżeli:
1) powierzchnia pomieszczenia zagrożonego wybuchem przekracza 100 m2,
2) powierzchnia pomieszczenia produkcyjnego lub magazynowego, o obciążeniu
ogniowym powyżej 500 MJ/m2 lub kategorii ZL I, ZL II, ZL III i ZL V, przekracza
300 m2,
3) powierzchnia pomieszczenia produkcyjnego lub magazynowego o obciążeniu
ogniowym do 500 MJ/m2 przekracza 1000 m2 bądź gdy długość przejścia w nich jest
większa niż. 50% m, bez względu na to, na której kondygnacji pomieszczenie jest
usytuowane,
4) liczba osób mogących przebywać jednocześnie w pomieszczeniu przekracza 50, a
w pomieszczeniu zaliczonym do kategorii ZL II - 30.
ż 239. 1. Wyjścia ewakuacyjne z pomieszczenia zagrożonego wybuchem, prowadzące
na drogę ewakuacyjna, powinny być zamknięte przedsionkami odpowiadającymi
wymaganiom ż 233.
2. Szerokość wyjścia ewakuacyjnego (drzwi) należy dostosować do liczby osób
mogących przebywać jednocześnie w pomieszczeniu, przyjmując 0,6 m szerokości
wyjścia na 100 osób, lecz nie mniej niż 0,9 m w świetle.
3. Drzwi stanowiące wyjście ewakuacyjne powinny otwierać się na zewnątrz
pomieszczeń:
1) zagrożonych wybuchem,
2) do których jest możliwe niespodziewane przedostanie się mieszanin wybuchowych
lub substancji trujących, duszących bądź innych mogących utrudnić ewakuację,
3) w których może przebywać jednocześnie więcej niż 50 osób,
4) magazynowych o powierzchni ponad 200 m2,
5) z których zachodzi konieczność ewakuacji ludzi na noszach.
4. Stosowanie drzwi obrotowych i podnoszonych na drogach ewakuacyjnych jest
zabronione.
5. Stosowanie na drogach ewakuacyjnych drzwi rozsuwanych, jeżeli służą one
wyłącznie do ewakuacji, jest zabronione.
6. Na drogach ewakuacyjnych drzwi rozsuwane, które nie służą wyłącznie do
ewakuacji, powinny spełniać następujące warunki:
1) konstrukcja drzwi - zapewniać otwieranie automatyczne oraz wykluczać
możliwość ich zablokowania,
2) w razie pożaru lub awarii drzwi - zapewniać ich samoczynne rozsunięcie i
pozostanie w pozycji otwartej.
7. W bramach i ścianach przesuwanych na drogach ewakuacyjnych powinny znajdować
się drzwi otwierane ręcznie albo w bezpośrednim sąsiedztwie bram i ścian powinny
być umieszczane i wyraźnie oznakowane drzwi, odpowiadające klasie odporności
ogniowej wymaganej dla zamknięcia otworów w ścianie oddzielenia
przeciwpożarowego.
ż 239. 1. Wyjścia ewakuacyjne z pomieszczenia zagrożonego wybuchem, prowadzące
na drogę ewakuacyjną, powinny być zamknięte przedsionkami odpowiadającymi
wymaganiom ż 233.
2. Szerokość wyjścia ewakuacyjnego (drzwi) należy dostosować do liczby osób
mogących przebywać jednocześnie w pomieszczeniu, przyjmując 0,6 m szerokości
wyjścia na 100 osób, lecz nie mniej niż 0,9 m w świetle.
3. Drzwi stanowiące wyjście ewakuacyjne powinny otwierać się na zewnątrz
pomieszczeń:
1) zagrożonych wybuchem,
2) do których jest możliwe niespodziewane przedostanie się mieszanin wybuchem
lub substancji trujących, duszących bądź innych mogących utrudnić ewakuację,
3) w których może przebywać jednocześnie więcej niż 50 osób,
4) magazynowych powierzchni ponad 200 m2,
5) z których zachodzi konieczność ewakuacji ludzi na noszach.
4. Stosowanie drzwi obrotowych i podnoszonych na drogach ewakuacyjnych jest
zabronione.
5. Stosowanie na drogach ewakuacyjnych drzwi rozsuwanych, jeżeli służą one
wyłącznie do ewakuacji, jest zabronione.
6. Na drogach ewakuacyjnych drzwi rozsuwane, które nie służą wyłącznie do
ewakuacji, powinny spełniać następujące warunki:
1) konstrukcja drzwi - zapewniać otwieranie automatyczne i ręczne oraz wykluczać
możliwość ich zablokowania,
2) w razie pożaru lub awarii drzwi - zapewniać ich samoczynne rozsunięcie i
pozostanie w pozycji otwartej.
7. W bramach i ścianach przesuwanych na drogach ewakuacyjnych powinny znajdować
się drzwi otwierane ręcznie albo w bezpośrednim sąsiedztwie bram i ścian powinny
być umieszczone i wyraźnie oznakowane drzwi, odpowiadające klasie odporności
ogniowej wymaganej dla zamknięcia otworów w ścianie oddzielenia
przeciwpożarowego.
8. Drzwi, bramy i inne zamknięcia otworów, w stosunku do których jest wymagana
odporność ogniwa lub dymoszczelność, powinny być zaopatrzone w urządzenia
zapewniające zamknięcie otworu w razie pożaru. Należy też zapewnić możliwość
ręcznego otwierania drzwi służących do ewakuacji.
ż 240. Jako wyjścia ewakuacyjne z sal widowiskowych i innych o podobnym
przeznaczeniu, w których następuje jednoczesna wymiana publiczności
(użytkowników), nie mogą służyć wejścia do tych sal, a drogi ewakuacyjne dla
wychodzących nie mogą stykać się ani krzyżować z drogami dla wychodzących.
ż 241. W ścianach stanowiących wewnętrzną obudowę dróg ewakuacyjnych w budynkach
szkolnych, biurowych, produkcyjnych i magazynowych dopuszcza się umieszczenie
nieotwieranych naświetli powyżej 2 m od poziomu posadzki, jeżeli przylegające
pomieszczenia nie są zagrożone wybuchem i jeżeli obciążenie ogniowe w tych
pomieszczeniach nie przekracza 1000 MJ/m2.
ż 242. 1. Szerokość poziomych dróg ewakuacyjnych oblicza się przyjmując 0,6 m na
100 osób mogących przebywać na danej kondygnacji budynku, jednak szerokość ta
nie może być mniejsza niż 1,4 m.
2. Szerokość poziomej drogi ewakuacyjnej może być zmniejszona do 1,2 m, jeżeli
na danej kondygnacji liczba przebywających tam osób nie przekracza 20.
3. Wysokość dróg ewakuacyjnych nie może być mniejsza niż 2,2 m, natomiast
wysokość przejścia, drzwi lub lokalnego obniżenia - 2 m.
ż 243. 1. Korytarze w budynku zaliczonym do kategorii zagrożenia ludzi należy
dzielić na odcinki nie dłuższe niż 50 m za pomocą drzwi dymoszczelnych lub
innych urządzeń technicznych, zapobiegających rozprzestrzenianiu się dymu.
2. Przestrzeń na sufitami podwieszonymi należy przedzielić w płaszczyźnie drzwi,
o których mowa w ust. 1, za pomocą przegrody z materiałów niepalnych.
ż 244. 1. Na drogach ewakuacyjnych jest zabronione stosowanie:
1) spoczników ze stopniami,
2) schodów ze stopniami zabiegowymi, jeżeli schody te są jedyną drogą
ewakuacyjną.
2. Na drogach ewakuacyjnych dopuszcza się stosowanie schodów wachlarzowych, pod
warunkiem zachowania najmniejszej szerokości stopni określonych w ż 69 ust. 5.
3. Jeżeli na drodze ewakuacyjnej stosuje się w jednym przejściu mniej niż 3
stopnie, różnica poziomów powinna być wyraźnie oznakowana.
ż 245. 1. Klatki schodowe obudowane i zamykane drzwiami należy stosować w
budynkach:
1) niskich:
a) produkcyjnych i magazynowych o obciążeniu ogniowym co najmniej w jednej
strefie pożarowej powyżej 500 MJ/m2 lub w których znajduje się pomieszczenie
zagrożone wybuchem,
b) kategorii ZL II,
2) średniowysokich:
a) produkcyjnych i magazynowych,
b) kategorii ZL I, ZL II, ZL III i ZL V.
2. Klatki schodowe, o których mowa w ust. 1, powinny mieć urządzenia
zapobiegające zadymieniu lub służące do usuwania dymu.
ż 246. 1. W budynku wysokim i wysokościowym powinny być co najmniej dwie
obudowane klatki schodowe, oddzielone od poziomych dróg komunikacji ogólnej
przedsionkiem, zamykanym obustronnie drzwiami o odporności ogniowej co najmniej
30 min.
2. Klatki schodowe i przedsionki w budynku wysokim kategorii ZL II oraz w
budynku wysokościowym, z wyjątkiem kategorii ZL IV, należy wyposażyć w
urządzenia zapobiegające ich zadymieniu.
3. Klatki schodowe i przedsionki w budynku wysokim kategorii ZL I, ZL III i ZL V
oraz w budynku wysokościowym kategorii ZL IV powinny mieć urządzenia
zapobiegające zadymieniu lub służące do usuwania dymu.
4. W budynku wysokim dopuszcza się stosowanie tylko jednej klatki schodowej,
jeżeli powierzchnia rzutu poziomego budynku nie przekracza 750 m2.
5. W budynku wysokim i wysokościowym kategorii ZL IV i produkcyjnym dopuszcza
się wykonanie klatek schodowych bez przedsionków, o których mowa w ust. 1,
jeżeli:
1) każde mieszkanie i pomieszczenie będzie oddzielone od klatki schodowej
drzwiami o odporności ogniowej co najmniej 30 min,
2) klatki schodowe będą wyposażone w samoczynne urządzenia oddymiające,
3) klatki schodowe będą zamykane drzwiami dymoszczelnymi.
6. W budynku wysokim i wysokościowym drzwi z pokoi hotelowych i zamieszkania
zbiorowego, prowadzące na drogi komunikacji ogólnej, powinny mieć odporność
ogniową co najmniej 30 min.
ż 247. 1. W budynku wysokim i wysokościowym, z wyjątkiem kategorii ZL IV, należy
przewidzieć rozwiązania zabezpieczające przed zadymieniem poziomych dróg
ewakuacyjnych.
2. W obiekcie podziemnym, w którym znajdują się pomieszczenia dla ponad 100
osób, oraz w zadaszonym pasażu należy zapewnić usuwanie dymów i gazów pożarowych
z tych pomieszczeń i dróg ewakuacyjnych.
ż 248. Schody stanowiące wewnętrzne połączenie pomieszczeń w mieszkaniu mogą nie
spełniać warunków stawianych drogom ewakuacyjnym.
ż 249. 1. Obudowa schodów i pochylni służących celom ewakuacji powinna mieć
odporność ogniową wymaganą w stosunku do ścian nośnych i stropów danego budynku.
2. Odporność ogniowa biegów, spoczników i pochylni, służących celom ewakuacji,
powinna wynosić co najmniej:
1) w budynkach klasy A - C odporności pożarowej - 60 min,
2) w budynkach klasy D i E odporności pożarowej - 30 min.
3. W budynku z klatkami schodowymi, oddzielonymi na każdej kondygnacji
przedsionkami zamykanymi obustronnie drzwiami o odporności ogniowej co najmniej
30 min, dopuszcza się odstąpienie od wymagań określonych w ust. 2.
4. Elementy klatek schodowych powinny być wykonane z materiałów niepalnych.
Dopuszcza się ich wykonanie z drewna i innych materiałów palnych:
1) w budynku niskim klasy D i E odporności pożarowej z klatkami schodowymi
wydzielonymi drzwiami o odporności ogniowej co najmniej 30 min,
2) w budynku tymczasowym,
3) w mieszkaniu dwukondygnacyjnym.
ż 250. Piwnice powinny być oddzielone niepalnymi ścianami i stropami o
odporności ogniowej co najmniej 60 min i zamknięte drzwiami o odporności
ogniowej co najmniej 30 min. Wymagania odporności ogniowej nie dotyczą drzwi do
piwnic w budynku zaliczonym do kategorii ZL IV, niskim i średniowysokim. Jeżeli
drzwi do piwnic znajdują się poniżej poziomu parteru, schody z tego poziomu
powinny być zabezpieczone w sposób uniemożliwiający omyłkowe zejścia ludzi do
piwnic w wypadku ewakuacji (np. ruchomą barierą).
ż 251. 1. W budynku o dwóch lub więcej kondygnacjach należy zapewnić możliwość
wyjścia na dach od wewnątrz budynku, przynajmniej z jednej klatki schodowej.
2. W budynku wysokim i wysokościowym wyjścia na dach powinny prowadzić z każdej
klatki schodowej.
3. Wyjście z klatki schodowej na strych lub poddasze powinno być zamykane
drzwiami o odporności ogniowej co najmniej:
1) w budynkach do trzech kondygnacji włącznie, z wyjątkiem budynków mieszkalnych
- 15 min,
2) w budynkach powyżej trzech kondygnacji - 30 min.
4. Klapy wyjściowe na dach powinny mieć wymiary co najmniej 0,8 m � 0,8 m, a
dostęp do nich powinien odpowiadać warunkom określonym w ż 101.
ż 252. Schodów i pochylni ruchomych nie zalicza się do dróg ewakuacyjnych.
ż 253. 1. W budynku wysokim i wysokościowym, zaliczonym do kategorii zagrożenia
ludzi ZL I, ZL II, ZL III i ZL V, oraz w innych budynkach wysokościowych
przynajmniej jeden dźwig w każdej strefie pożarowej powinien być przystosowany
do potrzeb ekip ratowniczych.
2. Dźwig, o którym mowa w ust. 1, powinien mieć nośność co najmniej 1000 kg i
kabinę o wymiarach poziomych nie mniejszych niż 1,1 � 2,1 m. Czas przejazdu
dźwigu między przystankami krańcowymi nie powinien być dłuższy niż. 1 min.
Spocznik dźwigu powinien być dostępny z przedsionka klatki schodowej.
3. Dopuszcza się przystosowanie do potrzeb ekip ratowniczych dźwigu, który nie
spełnia wymagań określonych w ust. 2, jeżeli hol, w którym on się znajduje, jest
zamykany w razie pożaru drzwiami o odporności ogniowej co najmniej 60 min.
ż 254. 1. Ściany i stropy szybu dźwigowego do celów przeciwpożarowych powinny
mieć klasę odporności ogniowej wymaganą w stosunku do ścian nośnych i stropów
danego budynku.
2. Szyb dźwigu przeciwpożarowego powinien być wyposażony w urządzenia do
odymiania.
ż 255. Wyjścia ewakuacyjne mogą prowadzić na podwórze (dziedziniec), do
sąsiedniej strefy pożarowej lub na galerię pod warunkiem połączenia ich z
przestrzenią otwartą bezpośrednio lub za pośrednictwem przejść bądź przejazdów,
obudowanych jak poziome drogi komunikacji ogólnej służące celom ewakuacyjnym.
ż 256. 1. Odległość o wyjścia z pomieszczeń na drogę ewakuacyjną do wyjścia na
zewnątrz budynku albo do drzwi klatki schodowej, pochylni lub dźwigu, zwana
dalej dojściem ewakuacyjnym, mierzy się wzdłuż osi dojścia.
2. Jeżeli klatki schodowe nie są obudowane i nie są zamykane drzwiami, długość
dojść ewakuacyjnych mierzy się wzdłuż osi dojścia, od wyjścia z pomieszczenia do
krawędzi najbliższego stopnia schodów.
3. Dopuszczalne długości dojść ewakuacyjnych określa tabela:
Rodzaj strefy pożarowej/kategoria zagrożenia ludziDługość dojścia w m przy

jednym dojściuwielu dojściach
123
Strefa pożarowa z pomieszczeniem zagrożonym wybuchem1040
Strefa pożarowa o obciążeniu ogniowym powyżej 500 MJ/m2 bez pomieszczenia
zagrożonego wybuchem w budynku produkcyjnym lub magazynowym2075
Strefa pożarowa o obciążeniu ogniowym do 500 MJ/m2 bez pomieszczenia
zagrożonego wybuchem w budynku produkcyjnym lub magazynowym40nie określa
się
Kategoria ZL II1030
Kategoria ZL I, ZL III, ZL V2045
Kategoria ZL IV2060

4. Długość dojść ewakuacyjnych może być powiększona o 100%, jeżeli kondygnacja
jest chroniona stałą instalacją tryskaczową, a o 50% jeżeli droga ewakuacyjna
jest chroniona przed zadymieniem.
5. Powiększenia długości, o których mowa w ust. 4, podlegają sumowaniu.
ż 257. 1. W budynku produkcyjnym i magazynowym jako dodatkową drogę ewakuacyjną
dla ludzi z wyższej kondygnacji można stosować drabiny ewakuacyjne, prowadzące
na dach niższej kondygnacji lub na poziom terenu, jeżeli liczba osób
przebywających jednocześnie na wyższej kondygnacji nie przekracza 50, a w
budynku z pomieszczeniem zagrożonym wybuchem - 15.
2. Drabiny ewakuacyjne należy umieszczać w miejscach łatwo dostępnych.
Sytuowanie drabin naprzeciw świetlików i okien jest zabronione.
3. Dopuszcza się wykonywanie drabin ewakuacyjnych bez obręczy ochronnych, gdy
różnica wysokości nie przekracza 3 m, z uwzględnieniem wymagań ż 101.
Rozdział 5
Elementy wykończenia wnętrz
ż 258. W budynkach zaliczonych do kategorii zagrożenia ludzi stosowanie do
wykończenia wnętrz materiałów, których produkty rozkładu termicznego są bardzo
toksyczne lub intensywnie dymiące, jest zabronione.
ż 259. Na drogach komunikacji ogólnej, służących celom ewakuacji, stosowanie
materiałów łatwo zapalnych jest zabronione.
ż 260. 1. Stosowanie łatwo zapalnych wykładzin podłogowych jest zabronione:
1) w pomieszczeniach budynków zaliczonych do kategorii zagrożenia ludzi ZL II,
2) w pomieszczeniach, w których może przebywać jednocześnie więcej niż 50 osób,
3) w pomieszczeniach produkcyjnych i magazynowych.
2. Podłogi w strefie zagrożenia wybuchem powinny być wykonane z materiałów co
najmniej trudno zapalnych, nie iskrzących i nie gromadzących ładunków
elektrostatycznych.
ż 261. 1. W salach konferencyjnych, lokalach gastronomicznych i rozrywkowych
oraz w pomieszczeniach produkcyjnych wykonywanie osłon, przegród i ścianek
działowych z materiałów łatwo zapalnych jest zabronione.
2. W pomieszczeniach budynków zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej,
w których może przebywać jednocześnie więcej niż 50 osób, stałe elementy
wyposażenia oraz wystroju wnętrz powinny być wykonane z materiałów co najmniej
trudno zapalnych.
ż 262. 1. Okładziny sufitów oraz sufity podwieszane należy wykonywać z
materiałów niepalnych lub niezapalnych, nie kapiących i nie odpadających pod
wpływem ognia.
2. W pomieszczeniach zaliczanych do kategorii zagrożenia ludzi ZL I, w których
jednocześnie może przebywać nie więcej niż 100 osób, dopuszcza się stosowanie
podwieszonych sufitów wykonanych z materiałów trudno zapalnych, nie kapiących i
nie odpadających pod wpływem ognia.
3. Warunki, o których mowa w ust. 1 i 2, nie dotyczą mieszkań.
4. Przestrzeń między podwieszonym sufitem i stropem powinna być podzielona na
sektory o powierzchni nie większej niż 1000 m2, a w korytarzach - przegrodami co
50 m, wykonanymi z materiałów niepalnych.
ż 263. 1. W łazienkach i saunach z piecykami gazowymi i elektrycznymi dopuszcza
się stosowanie okładzin ściennych z materiałów palnych, z tym że odległość
aparatu od wykładziny powinna wynosić co najmniej 0,3 m.
2. Stosowanie wykładzin ściennych z materiałów łatwo zapalnych w łazienkach i
saunach z piecem kąpielowym na paliwo stałe jest zabronione.
ż 264. W strefie zagrożenia wybuchem należy stosować drzwi i okna nie
wytwarzające przy otwieraniu i zamykaniu iskier mogących spowodować zapalenie
się substancji palnych.
Rozdział 6
Paleniska, przewody wentylacyjne i klimatyzacyjne
ż 265. 1. Palenisko powinno być umieszczone na podłożu niepalnym o grubości co
najmniej 0,15 m, a przy piecach metalowych bez nóżek - 0,3 m. Podłoga łatwo
zapalna przed drzwiczkami palenisk powinna być zabezpieczona pasem materiału
niepalnego o szerokości co najmniej 0,3 m, sięgającym poza krawędzie drzwiczek
co najmniej po 0,3 m.
2. Palenisko otwarte może być stosowane tylko w pomieszczeniu, w którym nie
występuje zagrożenie wybuchem, w odległości co najmniej 0,6 m od łatwo zapalnych
części budynku. W pomieszczeniach ze stropem drewnianym palenisko otwarte
powinno mieć okap wykonany z materiałów niepalnych, wystający co najmniej 0,3 m
poza krawędź paleniska.
ż 266. 1. Piec metalowy lub w ramach metalowych, rury przyłączeniowe oraz otwory
do czyszczenia powinny być oddalone od łatwo zapalnych, nie osłoniętych części
konstrukcyjnych budynku co najmniej 0,6 m, a od osłoniętych okładziną z tynku o
grubości 25 mm lub inną równorzędną okładziną - co najmniej 0,3 m.
2. Piec z kamienia, cegły, kafli i podobnych materiałów niepalnych powinien być
oddalony od łatwo zapalnych, nie osłoniętych części konstrukcyjnych budynku co
najmniej 0,3 m, a od osłoniętych okładziną z tynku o grubości 25 mm na siatce
albo równorzędną okładziną - co najmniej 0,15 m.
ż 267. 1. Obudowa przewodów spalinowych i dymowych powinna mieć odporność
ogniową co najmniej 60 min.
2. Dopuszcza się wykonanie obudowy, o której mowa w ust. 1, z cegły pełnej
grubości 12 cm, murowanej na zaprawie cementowo-wapiennej, z zewnętrznym tynkiem
lub spoinowaniem.
ż 268. 1. Urządzenia i przewody wentylacyjne i klimatyzacyjne w pomieszczeniu
należy wykonywać z zachowaniem następujących warunków:
1) palne izolacje termiczne i akustyczne oraz inne palne okładziny przewodów
wentylacyjnych mogą być stosowane tylko na zewnętrznej ich powierzchni, w sposób
zabezpieczający przed rozprzestrzenianiem ognia,
2) przewody wentylacyjne prowadzone przez pomieszczenia, których nie obsługują,
powinny być obudowane elementami (ściankami, okładzinami itp.) o klasie
odporności ogniowej przewidzianej dla ścianek działowych tych pomieszczeń,
3) odległość nie izolowanych przewodów wentylacyjnych od wykładzin i powierzchni
palnych powinna wynosić co najmniej 0,5 m,
4) w budynku zaliczonym do kategorii zagrożenia ludzi (ZL) prowadzenie przez
pomieszczenia przewodów wentylacyjnych z materiałów palnych jest zabronione,
5) drzwiczki rewizyjne stosowane w kanałach i przewodach wentylacyjnych powinny
być wykonane z materiałów niepalnych.
2. Niezależnie od wymagań określonych w ust. 1, przy wykonywaniu urządzeń
wentylacyjnych i klimatyzacyjnych w pomieszczeniu zagrożonym wybuchem należy
stosować:
1) przewody wentylacyjne i klimatyzacyjne instalowane oddzielnie dla każdego
pomieszczenia (nie dotyczy to przewodów nawiewnych),
2) wentylatory wywiewne nie wywołujące iskier mogących spowodować zapalenie
substancji palnych.
ż 269. 1. Dopuszcza się przeprowadzenie przewodów wentylacyjnych i
klimatyzacyjnych przez ścianę i strop oddzielenia przeciwpożarowego, pod
warunkiem że nie będą nimi przepływały gazy, pary wybuchowe, włókna i pyły
palne, tworzące w połączeniu z powietrzem mieszaniny wybuchowe.
2. Przewody wentylacyjne powinny być obudowane lub wyposażone w klapy
odcinające, w sposób zapobiegający rozprzestrzenianiu się pożaru między strefami
pożarowymi.
3. Odporność ogniowa obudowanego przewodu, klapy odcinającej lub obudowanego
przewodu, wraz z klapa, powinna wynosić połowę odporności ogniowej oddzielenia
przeciwpożarowego.
4. Przewody oddymiającej wentylacji pożarowej powinny mieć odporność ogniową
równą odporności ogniowej wymaganej dla stropów zgodnie z ż 233.
Rozdział 7
Odległość między budynkami ze względu na ochronę przeciwpożarową
ż 270. 1. Jednorodzinne domy mieszkalne oraz budynki mieszkalne i gospodarcze na
działkach zagrodowych ze ścianami z materiałów niepalnych i dachami nie
rozprzestrzeniającymi ognia mogą być sytuowane w odległości od granicy działki
określonych w ż 12.
2. Budynek usytuowany bezpośrednio przy granicy działki powinien mieć ścianę
oddzielenia przeciwpożarowego od strony sąsiedniej działki, o odporności
ogniowej określonej w ż 233, oraz pozostałe elementy nie rozprzestrzeniające
ognia.
ż 271. 1. W wolno stojących budynkach, wymienionych w ż 212, oraz w budynkach
inwentarskich, stodołach lub suszarniach dopuszcza się stosowanie dachów
rozprzestrzeniających ogień, pod warunkiem, że odległość:
1) budynku od granicy działki wynosi więcej niż 12 m,
2) od innych budynków z dachami nie rozprzestrzeniającymi ognia wynosi więcej
niż 15 m,
3) od innych budynków z dachami rozprzestrzeniającymi ogień wynosi więcej niż 24
m,
4) od małych budynków pomocniczych o powierzchni rzutu poziomego do 20 m2, bez
własnego paleniska, wynosi więcej niż 5 m.
2. Stosowanie dachów rozprzestrzeniających ogień w budynkach usytuowanych w
odległości mniejszej niż 24 m od granicy lasu jest zabronione.
ż 272. 1. Odległość miedzy budynkami, z wyjątkiem zabudowy jednorodzinnej i
zagrodowej, nie może być mniejsza niż:
1) między budynkiem produkcyjnym i magazynowym, z pomieszczeniem zagrożonym
wybuchem, a innym budynkiem oraz między budynkiem produkcyjnym lub magazynowym
zawierającym strefę pożarowa o obciążeniu ogniowym 1000 MJ/m2 a budynkiem
zaliczonym do kategorii zagrożenia ludzi (ZL) - 20 m,
2) między budynkiem produkcyjnym lub magazynowym, bez pomieszczeń zagrożonych
wybuchem i stref pożarowych o obciążeniu ogniowym poniżej 1000 MJ/m2, a
budynkiem zaliczonym do kategorii zagrożenia ludzi (ZL) - 10 m,
3) między budynkami zaliczonymi do, kategorii zagrożenia ludzi (ZL) - 10 m.
2. Najmniejsze odległości między budynkami produkcyjnymi i magazynowymi bez
pomieszczeń zagrożonych wybuchem oraz między składowiskami otwartymi określa
tabela:
Budynki przeznaczone do celów produkcyjnych i magazynowych o maksymalnym
obciążeniu ogniowym strefy pożarowej w MJ/m2Niemniejsze odległości w m od
innego budynku lub składowiska otwartego o maksymalnym obciążeniu ogniowej
strefy pożarowej w MJ/m2
do 500powyżej 500 do 4000powyżej 4000
1234
do 500101520
powyżej 500 do 4000151520
powyżej 4000202020

3. Odległości określone w ust. 1 i 2, w zależności od klasy odporności ogniowej
i wielkości powierzchni oszklenia ściany od strony sąsiedniego budynku:
1) mogą być pomniejszone o 50% - jeżeli ściana ma odporność ogniową co najmniej
60 min i znajdują się w niej tylko jedyne drzwi o odporności ogniowej co
najmniej 30 min,
2) powinny być powiększone o 50% - jeżeli ściana ma oszklenie szkłem zwykłym na
35 - 70% jej powierzchni, a ściana sąsiedniego budynku nie spełnia warunków, o
których mowa w pkt 1,
3) powinny być powiększone o 100% - jeżeli ściana ma oszklenie szkłem zwykłym na
ponad 70% powierzchni, a ściana sąsiedniego budynku nie spełnia warunków, o
których mowa w pkt 1.
4. Odległości między budynkami, o których mowa w ust. 1 - 3, a granicą
sąsiedniej nie zabudowanej działki powinny wynosić co najmniej połowę wielkości
w nich określonych, przyjmując, że może być na niej usytuowany budynek zaliczany
do kategorii zagrożenia ludzi, ze ścianą mającą oszklenie szkłem zwykłym na
powierzchni poniżej 35%.
5. Odległości między budynkami lub częściami budynku a innymi budynkami można
pomniejszyć w stosunku do wymagań określonych w ust. 1 - 4, pod warunkiem
zastosowania stałych, samoczynnych urządzeń gaśniczych:
1) przy zastosowaniu tych urządzeń w jednym z budynków - o 25%,
2) przy zastosowaniu tych urządzeń w obydwu budynkach - o 50%,
6. Najmniejszą odległość budynku produkcyjnego i magazynowego oraz budynku
zaliczonego do kategorii zagrożenia ludzi (ZL) od granicy lasu należy przyjmować
jak odległość od budynku zaliczonego do kategorii zagrożenia ludzi, zgodnie z
ust. 1 i z uwzględnieniem ust. 3 i 5.
ż 273. Odległości miedzy budynkami produkcyjnymi i magazynowymi położonymi na
jednej działce budowlanej nie normuje się, jeżeli ich łączna powierzchnia nie
przekracza dopuszczalnej powierzchni strefy pożarowej.
Rozdział 8
Wymagania szczególne dotyczące garaży
ż 274. 1. Wymagania dotyczące klasy odporności pożarowej garaży należy
przyjmować zgodnie z ż 212 ust. 2 jak dla budynków o obciążeniu ogniowym do 500
MJ/m2, z zastrzeżeniem ż 275 ust. 2.
2. Jednokondygnacyjny garaż o powierzchni użytkowej 100 m2 powinien mieć
konstrukcję nośną o odporności ogniowej co najmniej 30 min. Odległość tego
garażu od innych budynków nie może być mniejsza niż 5 m, jeżeli nie zastosowano
ściany oddzielenia przeciwpożarowego o odporności ogniowej co najmniej 120 min.
3. Odległość garażu wielopoziomowego od innych budynków powinna odpowiadać
warunkom określonym w ż 272 jak dla budynków produkcyjnych i magazynowych o
obciążeniu ogniowym do 500 MJ/m2.
ż 275. 1. Pod względem bezpieczeństwa pożarowego za garaż otwarty uważa się
garaż, w którym otwory w ścianach zewnętrznych stanowią co najmniej 1/3
całkowitej powierzchni tych ścian i umożliwiają odprowadzenie ciepła i dymu.
2. Garaż otwarty, którego najwyższy poziom parkowania znajduje się nie wyżej niż
25 m nad poziomem terenu, może być wykonany w klasie D odporności pożarowej,
jeżeli w tym garażu:
1) ściany przeciwległe z otworami znajdują się w odległości nie większej niż 50
m,
2) ponad kondygnacjami przeznaczonymi do parkowania samochodów nie znajdują się
inne pomieszczenia,
3) między otworami w ścianach garażu a innymi budynkami odległość jest nie
mniejsza niż 10 m, z zastrzeżeniem ż 19 ust. 1.
ż 276. 1. Powierzchnia strefy pożarowej w garażu zamkniętym nie może
przekraczać:
1) w garażu nadziemnym - 5000 m2,
2) w garażu podziemnym - 2500 m2.
2. Powierzchnie określone w ust. 1 mogą być powiększone o 100% przy zastosowaniu
stałych urządzeń gaśniczych, a o 50% - przy zastosowaniu samoczynnych urządzeń
oddymiających.
3. Powiększenia powierzchni, o których mowa w ust. 2, podlegają sumowaniu.
4. Powierzchnia strefy pożarowej w garażu otwartym nie może przekraczać 30000
m2, przy czym powierzchnia użytkowa na jednej kondygnacji garażu nie może
przekraczać 7500 m2.
5. W zamkniętym garażu, mającym więcej niż 50 stanowisk postojowych w jednej
strefie pożarowej, należy stosować wentylację oddymiającą.
ż 277. Kondygnacje garażu podziemnego powinny mieć możliwość oddzielenia, w
razie pożaru, za pomocą bram, drzwi lub innych zamknięć w sposób zabezpieczający
przed przenikaniem ognia i dymu między kondygnacjami.
ż 278. 1. Na każdej kondygnacji garażu, na której liczba samochodów przekracza
50, powinny znajdować się co najmniej dwa wyjścia ewakuacyjne, przy czym jednym
z tych wyjść może być wjazd lub wyjazd. Długość przejścia do wyjścia
ewakuacyjnego nie może przekraczać:
1) w garażu zamkniętym 40 m,
2) w garażu otwartym 60 m.
2. Wyjście ewakuacyjne powinno być dostępne także w wypadku zamknięcia bram
między strefami pożarowymi.
3. Klatki schodowe ewakuacyjne nie są konieczne, jeżeli poziom parkowania leży
nie wyżej niż 3 m nad poziomem terenu. W tym wypadku jako wyjście ewakuacyjne
może służyć drabina stalowa lub schody zewnętrzne.
ż 279. 1. W wypadku wbudowania garażu w budynek zaliczony do kategorii
zagrożenia ludzi, należy zachować odległość w pionie co najmniej 1,5 m między
wrotami garażu a oknami tego budynku. Odległość ta może wynosić 1,1 m, jeżeli
wykonano nad wjazdem do garażu daszek z materiałów niepalnych o wysięgu co
najmniej 0,6 m od lica ściany, wysunięty obustronnie 0,8 m poza boczne krawędzie
wrót garażu, lub jeżeli wrota garażu są cofnięte o 0,8 m od lica ściany.
2. W budynku, o którym mowa w ust. 1, odległość wrót garażu wbudowanego lub
dobudowanego od najbliższej krawędzi okien pomieszczeń przeznaczonych na pobyt
ludzi w tym samym budynku nie może być mniejsza niż 1,5 m w rzucie poziomym.
ż 280. Połączenie garażu z domem jednorodzinnym wymaga zastosowania drzwi o
odporności ogniowej co najmniej 30 min. W innych budynkach połączenie takie jest
dopuszczalne, pod warunkiem wykonania pośredniego przedsionka, zamykanego
obustronnie drzwiami o odporności ogniowej co najmniej 30 min.
ż 281. 1. Instalowanie w garażu studzienek rewizyjnych instalacji, aparatów i
przewodów gazowych oraz umieszczanie otworów od palenisk lub otworów
przeznaczonych do czyszczenia kanałów dymowych, spalinowych i wentylacyjnych
jest zabronione.
2. Dopuszcza się prowadzenie przewodów gazowych z rur stalowych bez szwu,
łączonych za pomocą spawania przez jedną kondygnację garażu, znajdującą się
bezpośrednio pod budynkiem, pod warunkiem zabezpieczenia tych przewodów przed
uszkodzeniem.
Rozdział 9
Wymagania szczególne dotyczące budynków inwentarskich
ż 282. Od wymagań dotyczących klasy odporności pożarowej budynków, określonych
wż 212, zwalnia się stodoły, jednokondygnacyjne budynki inwentarskie i
gospodarcze oraz budynki do przechowywania płodów rolnych i leśnych o kubaturze,
łącznie z poddaszem użytkowym, do 155 m3.
ż 283. Paszarnie, kotłownie i inne pomieszczenia wyposażone w paleniska lub
trzony kuchenne, znajdujące się w budynkach inwentarskich, powinny mieć podłogi,
ściany i stropy wykonane z materiałów niepalnych.
ż 284. Budynek inwentarski powinien spełniać następujące wymagania ewakuacyjne:
1) odległość od najdalszego stanowiska dla zwierząt do wyjścia ewakuacyjnego nie
powinna przekraczać przy ściółkowym utrzymaniu zwierząt - 50 m, a przy
bezściółkowym - 75 m,
2) w bezściółkowym chowie bydła, trzody chlewnej i owiec, jeżeli liczba bydła i
trzody chlewnej nie przekracza 15 sztuk, a owiec - 200 sztuk, należy stosować co
najmniej jedno wyjście ewakuacyjne.
3) w budynku przeznaczonym dla większej liczby zwierząt aniżeli wymieniona w pkt
2 należy stosować co najmniej dwa wyjścia, a z pomieszczeń podzielonych na
sekcje - co najmniej jedno wyjście ewakuacyjne z każdej sekcji,
4) wrota i drzwi w budynku inwentarskim powinny otwierać się na zewnątrz
pomieszczenia.
ż 285. Dopuszcza się umieszczenie w jednym budynku części mieszkalnej i
gospodarczej pod następującymi warunkami:
1) część mieszkalna oraz cześć gospodarcza mają odrębne wejścia,
2) między częścią mieszkalną a gospodarczą zostanie wykonana ściana o odporności
ogniowej co najmniej 60 min.
Rozdział 10
Wymagania szczególne dotyczące budynków tymczasowych
ż 286. 1. Budynek tymczasowy przeznaczony na stały pobyt ludzi nie może mieć
więcej niż 2 kondygnacje i powinien być wykonany co najmniej w klasie E
odporności pożarowej.
2. Tymczasowy budynek wykonany z materiałów palnych lub z palna izolacją należy
przegradzać w odstępach nie przekraczających 24 m ścianami oddzieleń
przeciwpożarowych klasy odporności ogniowej 60 min; nie dotyczy to wypadków
określonych w ż 287 i 288.
3. Ściana oddzielenia przeciwpożarowego powinna być wysunięta co najmniej o 0,6
m poza lico ścian zewnętrznych i ponad palne pokrycie dachu.
4. Dostęp do poddasza tymczasowego budynku drewnianego powinien być umożliwiony
za pomocą wewnętrznego wyłazu z klapą przeciwpożarową o wymiarach 0,6 � 0,6 m
lub przez drabinę i drzwi zewnętrzne o wymiarach 0,6 � 1,6 m, umieszczone w
szczytowej ścianie budynku.
5. Stosowanie instalacji elektrycznych lub gazowych na strychu tymczasowego
budynku drewnianego jest zabronione.
ż 287. Budynek tymczasowy może być przeznaczony na cele widowiskowe lub inne
zgromadzenia ludzi, jeżeli:
1) jest jednokondygnacyjny,
2) widownia jest dostępna z poziomu terenu,
3) dach lub stropodach maja pokrycie co najmniej trudno zapalne,
4) ma wejścia o szerokości i liczbie określonej w przepisach rozporządzenia
dotyczących ewakuacji z pomieszczeń lub budynków,
5) ma oświetlenie ewakuacyjne i bezpieczeństwa,
6) ma instalacje elektryczną wykonaną zgodnie z Polskimi Normami.
ż 288. Pomieszczenie z obudową pneumatyczną może być wykorzystywane do użytku
publicznego, a także na magazyn i pomieszczenie produkcyjne o obciążeniu
ogniowym nie wyższym od 1000 MJ/m2, pod następującymi warunkami:
1) zachowania odległości co najmniej 20 m od innych obiektów,
2) użycia jako powłoki materiału co najmniej trudno zapalnego,
3) zastosowania wyłącznie ogrzewania powietrznego,
4) zapewnienia liczby i szerokości wyjść ewakuacyjnych oraz długości dojść
ewakuacyjnych, określonych w rozporządzeniu,
5) odpowiedniego oznakowania wyjść.
ż 289. Ze względu na zapewnienie warunków ewakuacji, pomieszczenie, o którym
mowa w ż 288, przeznaczone do celów widowiskowych, wystawowych, rekreacyjnych
lub sportowych, powinno być dodatkowo wyposażone w:
1) konstrukcje umieszczone wewnątrz lub na zewnątrz budynku do awaryjnego
podwieszenia powłoki pneumatycznej,
2) awaryjne urządzenie do utrzymania ciśnienia w powłoce, zasilane z
niezależnego źródła energii,
3) awaryjną wentylację mechaniczną do wymiany powietrza, zasilaną z niezależnego
źródła,
4) oświetlenie ewakuacyjne i bezpieczeństwa,
5) wyjście ewakuacyjne, rozmieszczone możliwie równomiernie na obwodzie,
6) krzesła połączone ze sobą w sposób trwały i unieruchomione w rzędach co
najmniej po 8 sztuk; szerokość przejść między rzędami określają przepisy o
ochronie przeciwpożarowej.
ż 290. Tymczasowy budynek typu namiotowego przeznaczony na cele widowiskowe
powinien spełniać wymagania określone w ż 288 i 289, z wyjątkiem wymagań
dotyczących urządzeń do utrzymywania ciśnienia w powłoce.
DZIAŁ VII
BEZPIECZEŃSTWO UŻYTKOWANIA
ż 291. Budynek i urządzenia z nim związane powinny być projektowane i wykonane w
sposób nie stwarzający niemożliwego do zaakceptowania ryzyka wypadków w trakcie
użytkowania, w szczególności przez uwzględnienie przepisów mniejszego działu.
ż 292. Wejścia do budynku o wysokości powyżej dwóch kondygnacji, mającego
pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi, należy ochraniać podcieniem lub
daszkiem ochronnym o głębokości (wysięgu) co najmniej 1 m w stosunku do
płaszczyzny drzwi wyjściowych. Wymaganie to nie dotyczy zakładów karnych i
zakładów dla nieletnich.
ż 293. 1. Elementy elewacji budynku, tablice informacyjne, dekoracje i reklamy
nie mogą stanowić uciążliwości oraz zagrożenia bezpieczeństwa dla użytkowników
budynku i osób trzecich.
2. Daszki, balkony oraz stałe i ruchome osłony przeciwsłoneczne (markiz) mogą
być umieszczane na wysokości co najmniej 2,4 m nad poziomem chodnika, z
pozostawieniem nie osłoniętego pasma ruchu od strony jezdni o szerokości co
najmniej 1 m.
3. Wystawy sklepowe i gabloty reklamowe mogą być wysunięte poza płaszczyznę
ściany zewnętrznej budynku nie więcej niż 0,5 m - pod warunkiem zachowania
użytkowej szerokości chodnika nie mniejszej niż 2 m oraz zapewnienia
bezpieczeństwa ruchu dla osób z dysfunkcja narządu wzroku.
4. Oświetlenie wystaw i reklamy świetlne nie powinny być uciążliwe dla
użytkowników budynku oraz powodować olśnienia przechodniów i użytkowników
jezdni.
ż 294. 1. Wypusty kanalizacyjne, pokrywy urządzeń sieci uzbrojenia terenu i
instalacji podziemnych oraz inne osłony otworów, usytuowane na trasie przejścia
lub przejazdu, powinny znajdować się w płaszczyźnie chodnika lub jezdni.
3. Umieszczanie odbojów, skrobaczek, wycieraczek do obuwia lub podobnych
urządzeń wystających ponad poziom płaszczyzny dojścia w szerokości drzwi
wejściowych do budynku jest zabronione.
ż 295. Skrzydła drzwiowe, wykonane z przezroczystych tafli, powinny być wykonane
z materiału zapewniającego bezpieczeństwo użytkowników w wypadku stłuczenia oraz
oznakowanie w sposób widoczny.
ż 296. 1. Schody zewnętrzne i wewnętrzne o wysokości przekraczającej 0,5 m
powinny być zaopatrzone w balustrady lub inne zabezpieczenia od strony
przestrzeni otwartej.
2. W budynku mieszkalnym jednorodzinnym, zagrodowym i rekreacji indywidualnej
warunek określony w ust. 1 uważa się za spełniony również wówczas, gdy schody i
pochylnie o wysokości do 1 m, nie mające balustrad, są obustronnie szersze w
stosunku do drzwi lub innego przejścia, do którego prowadzą, co najmniej po 0,5
m.
3. Schody zewnętrzne i wewnętrzne w budynku użyteczności publicznej powinny mieć
balustrady lub poręcze przyścienne, umożliwiające lewo - i prawostronne ich
użytkowanie. Przy szerokości biegu schodów większej niż 4 m należy zastosować
dodatkowa balustradę.
ż 297. Konstrukcja schodów, pochylni, pomostów i galerii, służących komunikacji
ogólnej w budynku mieszkalnym, zamieszkania zbiorowego i użyteczności
publicznej, nie może być podatna na wywoływane przez użytkowników drgania.
ż 298. 1. Balustrady przy schodach, pochylniach, portfenetrach, balkonach i
loggiach powinny mieć konstrukcję przenoszącą siły poziome, określone w Polskich
Normach, oraz wysokość i wypełnienie płaszczyzn pionowych zapewniające skuteczną
ochronę przed wypadnięciem osób.
2. Wysokość i prześwity lub otwory w wypełnieniu balustrad powinny mieć wymiary
określone w tabeli:
Rodzaj budynków (przeznaczenie użytkowe)Minimalna wysokość balustrady,
mierzona do wierzchu poręczy (m)Maksymalny prześwit lub wymiar otworu
pomiędzy elementami wypełnienia balustrady (m)
123
Budynki jednorodzinne i wnętrza mieszkań wielopoziomowych0, 9nie reguluje
się
Budynki wielorodzinne i zamieszkania zbiorowego, oświaty i wychowania oraz
zakładów opieki zdrowotnej1,10,12
Inne budynki1,10,2

3. W budynku, w którym przewiduje się przebywanie dzieci bez stałego nadzoru,
balustrady powinny mieć rozwiązania uniemożliwiające wspinanie się na nie oraz
zsuwanie się po poręczy.
4. Przy balustradach lub ścianach przyległych do pochylni, przeznaczonych do
ruchu osób niepełnosprawnych należy zastosować obustronne poręcze, umieszczone
na wysokości 0,75 i 0,9 m od płaszczyzny ruchu.
5. Poręcze przy schodach zewnętrznych i pochylniach należy przedłużyć o 0,3 m
przed początkiem i końcem biegu oraz zakończyć w sposób zapewniający bezpieczne
użytkowanie.
6. Balustrady oddzielające różne poziomy widowni, hal sportowych, teatrów, kin i
innych obiektów użyteczności publicznej powinny zapewniać bezpieczeństwo
użytkowników, także w wypadku paniki. Dopuszcza się obniżenie pionowej części
balustrady do 0,7 m, pod warunkiem uzupełnienia jej górna częścią poziomą o
szerokości dającej łącznie z częścią pionowa wymiar co najmniej 1,2 m.
ż 299. 1. Okna w budynku powyżej drugiej kondygnacji, a także okna na niższych
kondygnacjach, wychodzące na chodniki lub inne przejścia dla pieszych, nie mogą
mieć skrzydeł otwieranych na zewnątrz. Warunek ten nie dotyczy budynku wpisanego
do rejestru zabytków.
2. Okna w budynku wysokościowym, na kondygnacjach położonych powyżej 55 m nad
terenem, powinny mieć zabezpieczenia uniemożliwiające ich otwarcie przez osoby
do tego nie powołane.
ż 300. 1. Kraty zewnętrzne, zastosowane w otworach okiennych i balkonowych,
powinny być wykonane w sposób zapobiegający możliwości wspinania się po nich do
pomieszczeń położonych na innych kondygnacjach.
2. Kraty, o których mowa w ust. 1, powinny spełniać wymagania określone w
przepisach szczególnych o ochronie przeciwpożarowej. Nie dotyczy to zakładów
karnych i aresztów śledczych.
ż 301. 1. W budynku o kondygnacjach położonych poniżej 25 m nad terenem
odległość między górną krawędzią wewnętrznego podokiennika a podłoga powinna
wynosić co najmniej 0,85 m, z wyjątkiem przyziemia, wysokiego parteru oraz
ścianek podokiennych w loggii, na tarasie lub galerii, gdzie nie podlega ona
ograniczeniom.
2. W budynku na kondygnacjach położonych powyżej 25 m nad terenem między górną
krawędzią podokiennika a podłogą należy zachować odległość co najmniej 1,1 m, z
wyjątkiem okien wychodzących na loggie, tarasy lub galerie
3. Wysokość położenia podokiennika, określona w ust 1 i 2, może być
pomniejszona, pod warunkiem zastosowania zabezpieczenia okna balustradą do
wymaganej wysokości lub zastosowania w tej części okna skrzydła nie otwieranego
i szkła o podwyższonej wytrzymałości.
ż 302. 1. W budynku z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi temperatura
na powierzchni elementów centralnego ogrzewania, nie zabezpieczonych przed
dotknięciem przez użytkowników, nie może przekraczać 90�C oraz przy ogrzewaniu
powietrznym 70�C w odległości 1 cm od wylotu strumienia powietrza ogrzewającego.
2. W pomieszczeniu przeznaczonym na zbiorowy pobyt dzieci oraz osób
niepełnosprawnych na grzejnikach centralnego ogrzewania należy umieszczać
osłony, ochraniające od bezpośredniego kontaktu z elementem grzejnym.
ż 303. 1. W budynku o kondygnacjach położonych powyżej 25 m nad terenem nie
należy stosować balkonów. Nie dotyczy to balkonów o przeznaczeniu
technologicznym.
2. W budynku o kondygnacjach położonych powyżej 25 m nad terenem można stosować
loggie wyłącznie z balustradami pełnymi. Stosowanie loggi powyżej 55 m nad
terenem jest zabronione.
3. W budynku o kondygnacjach położonych powyżej 12 m, lecz nie wyżej niż 25 m
nad terenem, można stosować portfenetry, pod warunkiem zastosowania w nich
progów o wysokości co najmniej 0,15 m.
ż 304. Przeszklenie okien połaciowych, których krawędź jest usytuowana na
wysokości ponad 3 m nad poziomem podłogi, świetlików oraz dachów w budynkach
użyteczności publicznej i zakładów pracy, powinno być wykonane ze szkła lub
innego materiału o podwyższonej wytrzymałości na uderzenie.
ż 305. Nawierzchnia schodów i pochylni zewnętrznych i wewnętrznych, a także
podłóg w pomieszczeniu przeznaczonym do ruchu ogólnego, powinna być wykonana z
materiałów nie powodujących niebezpieczeństwa poślizgu.
ż 306. W budynku użyteczności publicznej, produkcyjnym i magazynowym, w
miejscach, w których następuje zmiana poziomu podłogi, należy zastosować
rozwiązania techniczne, plastyczne lub inne sygnalizujące tę różnicę.
ż 307. W budynku produkcyjnym i magazynowym, w których mogą wystąpić zmienne
obciążenia użytkowe stropów, schodów lub pomostów roboczych, należy w widocznym
miejscu umieścić tablicę informacyjną, określającą dopuszczalną wielkość
obciążenia tych elementów.
ż 308. 1. Na dachu o spadku ponad 25% oraz na dachu pokrytym materiałami
łamliwymi (tłukącymi) należy wykonać stałe dojścia do kominów oraz anten
radiowych i telewizyjnych.
2. Dojścia, o których mowa w ust. 1, na odcinkach o nachyleniu ponad 25% powinny
mieć zabezpieczenia przed poślizgiem.
3. Na dachu o spadku ponad 100% powinny być zamocowane stałe uchwyty dla lin
bezpieczeństwa lub bariery ochronne nad dolną krawędzią dachu.
DZIAŁ VIII
HIGIENA I ZDROWIE
Rozdział 1
Wymagania ogólne
ż 309. Budynek powinien być zaprojektowany i wykonany z takich materiałów i
wyrobów oraz w taki sposób, aby nie stanowił zagrożenia dla higieny i zdrowia
użytkowników lub sąsiadów, w szczególności w wyniku:
1) wydzielania się gazów toksycznych,
2) obecności szkodliwych pyłów lub gazów w powietrzu,
3) niebezpiecznego promieniowania,
4) zanieczyszczenia lub zatrucia wody lub gleby,
5) nieprawidłowego usuwania dymu i spalin oraz nieczystości i odpadów w postaci
stałej lub ciekłej,
6) występowania wilgoci w elementach budowlanych lub na ich powierzchniach,
7) niekontrolowanej infiltracji powietrza zewnętrznego,
8) przedostawania się gryzoni do wnętrza.
Rozdział 2
Ochrona czystości powietrza
ż 310. 1. Budynek przeznaczony na pobyt ludzi i urządzenia z nim związane
powinny być zaprojektowane i wykonane tak, aby w pomieszczeniach zawartość w
powietrzu stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia, wydzielanych przez
grunt, materiały i stałe wyposażenie oraz powstających w trakcie użytkowania
zgodnego z przeznaczeniem pomieszczeń, nie przekraczała wartości dopuszczalnych,
określonych w przepisach szczególnych i Polskich Normach.
2. Wymagania, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio do pomieszczeń
przeznaczonych dla zwierząt.
3. W pomieszczeniu przeznaczonym na pobyt ludzi, w którym jest wymagane
zachowanie szczególnej czystości, stosowanie grzejników z rur ożebrowanych jest
zabronione.
ż 311. Jeżeli w powietrzu usuwanym z pomieszczenia występują niedopuszczalne
stężenia substancji szkodliwych, należy zastosować urządzenia unieszkodliwiające
je przed wyemitowaniem do atmosfery.
ż 312. 1. Budynek, z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi, dla
inwentarza żywego, a także do produkcji i przechowywania artykułów spożywczych
oraz farmaceutycznych nie może być wykonany z materiałów emitujących związki
(gazy, pary, pyły) szkodliwe dla zdrowia lub zapachowe w stopniu przekraczającym
ich dopuszczalne stężenia.
2. Jeżeli związki, o których mowa w ust. 1, są emitowane przez materiały w
niedopuszczalnym stężeniu jedynie przez ograniczony czas, dopuszcza się ich
stosowanie, pod warunkiem że użytkowanie budynku lub pomieszczeń, w których
materiały te zostały zastosowane, nastąpi dopiero po upływie terminu karencji, a
w wypadku materiałów emitujących zanieczyszczenia pyliste lub włókniste, po
stwierdzeniu przez państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego osiągnięcia
stanu zanieczyszczenia powietrza, zgodnego z przepisami szczególnymi.
Rozdział 3
Ochrona przed promieniowaniem jonizującym i polami elektromagnetycznymi.
ż 313. 1. Budynek z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi oraz dla
inwentarza żywego nie może być wzniesiony lub użytkowany na obszarach, na
których średnia roczna dawka tła promieniowania jonizującego przekracza
dopuszczalną wartość, określoną w przepisach szczególnych.
2. Budynek z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi i dla inwentarza
żywego nie może być wykonany z materiałów nie spełniających wymagań w zakresie
dopuszczalnych zawartości naturalnych pierwiastków promieniotwórczych,
określonych w przepisach szczególnych
3. Średnie wartości roczne ekwiwalentnego stężenia radonu w pomieszczeniach
budynku przeznaczonego na stały pobyt ludzi nie mogą przekraczać dopuszczalnej
wartości, określonej w przepisach szczególnych.
ż 314. Budynek z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi nie może być
wzniesiony na obszarach, na których występuje przekroczenie dopuszczalnego
poziomu oddziaływania pola elektromagnetycznego, określonego w przepisach
szczególnych.
Rozdział 4
Ochrona przed zawilgoceniem i zagrzybieniem
ż 315. Budynek powinien być zaprojektowany i wykonany w taki sposób, aby opady
atmosferyczne, woda w gruncie na jego powierzchni, woda użytkowana w budynku
oraz para wodna w powietrzu w tym budynku nie powodowały zagrożenia zdrowia i
higieny użytkowania.
ż 316. 1. Budynek położony na gruncie, na którym poziom wód gruntowych może
powodować przenikanie wody do pomieszczeń, należy zabezpieczyć za pomocą drenażu
zewnętrznego lub w inny sposób przed infiltracja wody do wnętrza oraz
zawilgoceniem.
2. Ukształtowanie terenu wokół budynku powinno zapewniać swobodny spływ wody
opadowej od budynku.
ż 317. 1. Ściany piwnic budynku oraz stykające się z gruntem inne elementy
budynku, wykonane z materiałów podciągających wodę kapilarnie, powinny być
zabezpieczone izolacją przeciwwilgociową.
2. Części ścian zewnętrznych, bezpośrednio nad otaczającym terenem, trasami,
balkonami i dachami, powinny być zabezpieczone przed przenikaniem wody opadowej
i z topniejącego śniegu.
ż 318. Rozwiązania konstrukcyjno-materiałowe pionowych przegród zewnętrznych
(ścian, okien i drzwi) i ich uszczelnienie powinny uniemożliwiać przenikanie
wody opadowej do wnętrza budynków.
ż 319. 1. Dachy i trasy powinny mieć szczelne pokrycia lub izolacje oraz spadki,
umożliwiające odpływ wód opadowych i z topniejącego śniegu do rynien i
wewnętrznych lub zewnętrznych rur spustowych.
2. Dachy w budynkach średniowysokich i wyższych powinny mieć spadki
umożliwiające odpływ wody do wewnętrznych rur spustowych.
3. W budynku wolno stojącym o wysokości do 4,5 m i powierzchni dachu do 100 m2
dopuszcza się niewykonywanie rynien i rur spustowych, pod warunkiem
odpowiedniego ukształtowania okapów.
ż 320. Balkony, loggie i tarasy powinny mieć posadzki wykonane z materiałów
nienasiąkliwych, mrozoodpornych i nieśliskich.
ż 321. W pomieszczeniu przeznaczonym na stały pobyt ludzi temperatura na
wewnętrznej powierzchni przegród zewnętrznych powinna być wyższa co najmniej o
1�C od punktu rosy, obliczonego zgodnie z Polskimi Normami.
ż 322. 1. Rozwiązania materiałowo-konstrukcyjne zewnętrznych przegród budynku,
warunki cieplno-wilgotnościowe, a także intensywność wymiany powietrza w
pomieszczeniach, powinny uniemożliwiać powstanie zagrzybienia.
2. Do budowy należy stosować materiały, wyroby i elementy budowlane odporne lub
uodpornione na zagrzybienie i inne formy biodegradacji, odpowiednio do stopnia
zagrożenia korozją biologiczną.
3. Przed podjęciem przebudowy, rozbudowy, modernizacji lub zmiany przeznaczenia
budynku, w wypadku stwierdzenia występowania zawilgocenia i oznak korozji
biologicznej, należy wykonać ekspertyzę mykologiczną i na podstawie jej wyników,
odpowiednie roboty zabezpieczające.
DZIAŁ IX
OCHRONA PRZED HAŁASEM I DRGANIAMI
ż 323. Budynek i urządzenia z nim związane powinny być zaprojektowane i wykonane
w taki sposób, aby poziom hałasu, na który będą narażeni użytkownicy lub ludzie
znajdujący się w ich sąsiedztwie, nie stanowił zagrożenia dla ich zdrowia, a
także umożliwił im pracę, odpoczynek i sen w zadawalających warunkach.
ż 324. Budynek, który ze względu na prowadzoną w nim działalność lub sposób
eksploatacji może stwarzać uciążliwe dla otoczenia hałasy lub drgania, należy
kształtować i zabezpieczać tak, aby poziom hałasów i drgań z budynku nie
przekraczał wartości dopuszczalnych, określonych w przepisach szczególnych.
ż 325. Budynki mieszkalne, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej
należy stosować w miejscach najmniej narażonych na występowanie hałasu i drgań,
a jeżeli one występują i poziomy ich przekraczają wartości dopuszczalne,
określone w przepisach o ochronie przed hałasem i drganiami, należy stosować
skuteczne zabezpieczenia.
ż 326. 1. Pomieszczenia w budynku mieszkalnym, zamieszkania zbiorowego i
użyteczności publicznej powinny być chronione przed przenikaniem nadmiernego
hałasu i drgań pochodzących z otoczenia budynku, a także powodowanych przez
użytkowników innych pomieszczeń w budynku
2. Poziom hałasu oraz drgań przenikających do pomieszczeń nie może przekraczać
wartości dopuszczalnych, określonych w Polskich Normach.
3. Przegrody zewnętrzne i wewnętrzne budynku powinny mieć izolacyjność
akustyczną nie mniejszą od wymaganej w Polskich Normach.
ż 327. 1. Instalacje i urządzenia, stanowiące techniczne wyposażenie budynku
mieszkalnego, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej, nie mogą
powodować powstania nadmiernych hałasów i drgań, utrudniających eksploatację lub
uniemożliwiających ochronę użytkowników pomieszczeń przed ich oddziaływaniem.
2. Sposób posadowienia urządzeń, o których mowa w ust. 1, oraz sposób ich
połączenia z przewodami i elementami konstrukcyjnymi budynku, jak również sposób
połączenia poszczególnych odcinków przewodów między sobą i z elementami
konstrukcyjnymi budynku, powinien zapobiegać powstaniu i rozchodzeniu się
hałasów i drgań do pomieszczeń podlegających ochronie lub otoczenia budynku.
DZIAŁ X
OSZCZĘDNOŚĆ ENERGII I IZOLACYJNOŚĆ CIEPLNA
ż 328. Budynek i jego instalacje grzewcze, wentylacyjne i klimatyzacyjne powinny
być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby ilość energii cieplnej,
potrzebnej do użytkowania budynku zgodnie z jego przeznaczeniem, można było
utrzymać na racjonalnie niskim poziomie.
ż 329. 1. Wymagania określone w ż 328 uznaje się za spełnione, jeżeli:
1) wartość wskaźnika E, określającego obliczeniowe zapotrzebowanie energii
końcowej do ogrzewania budynku w standardowym sezonie grzewczym, wyrażone w
ilości energii przypadającej w ciągu roku na 1 m2 powierzchni użytkowej
ogrzewanej części budynku, jest mniejsza od wartości granicznej Eo lub
2) przegrody zewnętrzne budynku odpowiadają wymaganiom cieplnym i szczelności na
przenikanie powietrza.
2. Określenie wartości granicznych Eo i sposób wyznaczania wartości
obliczeniowej E, o których mowa w ust. 1 pkt 1, a także określenie wymagań
cieplnych, o których mowa w ust. 1 pkt 2, oraz zakresu ich stosowania odbywa się
w trybie przewidzianym w ż 331.
DZIAŁ XI
PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE
ż 330. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do budynków:
1) wobec których, przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, została wydana
decyzja o pozwoleniu na budowę lub został złożony wniosek o wydanie takiej
decyzji,
2) wznoszonych z prefabrykatów wielkowymiarowych w okresie do dnia 31 grudnia
1998 r. włącznie, w zakresie wymagań określonych w:
a) ż 72, jeżeli wysokości pomieszczeń mieszkalnych określone w tabeli będą
obniżone nie więcej niż o 50 mm,
b) ż 94 ust. 1, jeżeli zostaną zachowane określone w nim wymiary, z wyjątkiem
szerokości kuchni w mieszkaniach wielopokojowych, która może być zmniejszona do
1,7 m.
ż 331. 1. Sposób wyznaczania wartości obliczeniowej E i wartości granicznych Eo,
o których mowa w ż 329 ust. 1 pkt 1, oraz wymagania cieplne, o których mowa w ż
329 ust. 1 pkt 2, a także zakres ich stosowania zostaną określone odrębnie w
drodze zarządzenia.
2. Do czasu wejścia w życie zarządzenia, o którym mowa w ust. 1, warunki
określone w ż 328 uznaje się za spełnione, jeżeli w projekcie budowlanym, na
podstawie którego wydano pozwolenie na budowę, zostały zachowane wymagania
Polskiej Normy, dotyczącej ochrony cieplnej budynków.
ż 332. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1995 r.
Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa: B. Blida
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA
z dnia 15 grudnia 1994 r.
w sprawie warunków i trybu postępowania przy rozbiórkach nie użytkowanych,
zniszczonych lub nie wykończonych obiektów budowlanych oraz udzielania pozwoleń
na zmianę sposobu użytkowania obiektów budowlanych lub ich części.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 10, poz. 47)
Na podstawie art. 72 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr
89, poz. 414) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepis ogólny
ż 1. Artykuły powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia oznaczają
artykuły ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz.
414).
Rozdział 2
Tryb postępowania i warunki rozbiórek
ż 2. Przed wydaniem decyzji o rozbiórce, o której mowa w art. 67, właściwy
organ:
1) ustala przyczyny niewykonania przez właściciela lub zarządcę obiektu
budowlanego obowiązku wyremontowania, odbudowy lub wykończenia obiektu
budowlanego,
2) dokonuje oględzin i oceny stanu technicznego, a w miarę potrzeby nakazuje
sporządzenie ekspertyzy technicznej obiektu budowlanego,
3) przeprowadza rozprawę z udziałem właściciela lub zarządcy obiektu
budowlanego.
ż 3. 1. Oględziny, o których mowa w ż 2 pkt. 2, zwane dalej "oględzinami",
przeprowadza przedstawiciel właściwego organu, w obecności właściciela lub osoby
przez niego upoważnionej. 2. Protokół oględzin powinien zawierać:
1) opis stanu technicznego obiektu budowlanego,
2) przyczyny powstania uszkodzeń lub zniszczenia obiektu,
3) określenie stanu zagrożenia bezpieczeństwa ludzi lub mienia oraz zagrożenia
dla środowiska i zdrowia ludzi,
4) w wypadku obiektu nie wykończonego - opis stanu zaawansowania robót
budowlanych.
ż 4. 1. Ekspertyzę techniczną, o której mowa w ż 2 pkt. 2, wykonuje się, jeżeli
w wyniku oględzin powstaną uzasadnione wątpliwości co do stanu technicznego
obiektu budowlanego.
2. Ekspertyza techniczna powinna być wykonana przez rzeczoznawcę budowlanego
odpowiedniej specjalności, a w wypadku obiektów technicznie skomplikowanych -
przez odpowiednią jednostkę naukowo-badawczą lub wyższą uczelnię.
ż 5. Właściwy organ doręcza właścicielowi lub zarządcy obiektu odpis protokołu
oględzin, a w wypadkach określonych w art. 89 ust. 3 - także kopię ekspertyzy
technicznej, wyznaczając jednocześnie termin rozprawy, o której mowa w ż 2 pkt.
3.
ż 6. Na podstawie ustaleń wynikających z oględzin, ekspertyzy technicznej oraz
rozprawy, właściwy organ, po stwierdzeniu, że obiekt budowlany lub jego część
nie nadaje się do remontu, wykończenia lub odbudowy, wydaje decyzję o rozbiórce.
ż 7. 1. W decyzji, o której mowa w ż 6, właściwy organ wyznacza właścicielowi
lub zarządcy obiektu budowlanego odpowiedni, technicznie uzasadniony termin
przystąpienia do rozbiórki i termin jej zakończenia oraz uporządkowania terenu.
Termin rozpoczęcia rozbiórki nie może być krótszy niż 6 tygodni, licząc od dnia
doręczenia decyzji o rozbiórce.
2. W razie stwierdzenia bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa ludzi lub
mienia, właściwy organ, stosownie do art. 69, zapewnia zastosowanie do czasu
rozbiórki niezbędnych środków zabezpieczających.
Rozdział 3
Zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego
ż 8. 1. Wniosek o pozwolenie na zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego
lub jego części, o której mowa w art. 71, powinien zawierać:
1) opis i rysunek określający usytuowanie obiektu budowlanego w stosunku do
granic nieruchomości (działki budowlanej) i innych obiektów budowlanych na
działce wnioskodawcy i działkach sąsiednich, z oznaczeniem części obiektu, w
której zamierza się dokonać zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego,
2) zwięzły opis techniczny, określający rodzaj i charakterystykę obiektu
budowlanego, jego konstrukcję, dotychczasowe i zamierzone przeznaczenie, wraz z
danymi techniczno-użytkowymi, w tym wielkościami i rozkładem obciążeń, a w razie
potrzeby również danymi technologicznymi,
3) rysunki niezbędne do określenia charakterystyki techniczno-użytkowej
adaptacji obiektu lub jego części,
4) wykonaną przez rzeczoznawcę budowlanego ekspertyzę techniczną w sprawie
dopuszczalności zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części,
jeżeli zachodzi uzasadniona potrzeba jej opracowania,
5) dowody uzyskania wymaganych przepisami szczególnymi uzgodnień, pozwoleń lub
opinii, z uwzględnieniem przepisów art. 32 ust. 1-3,
6) dowód stwierdzający prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.
2. Ekspertyza techniczna, o której mowa w ust. 1 pkt. 4, powinna w zależności od
potrzeb dotyczyć wymagań określonych w art. 5.
ż 9. Właściwy organ może zażądać przedstawienia dodatkowych danych o obiekcie
budowlanym lub zamierzonym jego wykorzystaniu, jeżeli okaże się to konieczne do
należytego wyjaśnienia zgodności przyjętych rozwiązań z miejscowym planem
zagospodarowania przestrzennego, z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi,
oraz obowiązującymi Polskimi Normami.
ż 10. Właściwy organ wydaje pozwolenie na zmianę sposobu użytkowania obiektu
budowlanego lub jego części po stwierdzeniu zgodności z miejscowym planem
zagospodarowania przestrzennego, z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi, i
obowiązującymi Polskimi Normami.
ż 11. 1. Jeżeli z treści wniosku, o którym mowa w ż 8, wynika, że zmiana sposobu
użytkowania obiektu budowlanego lub jego części wiąże się z koniecznością
wydania pozwolenia na wykonanie robót budowlanych, właściwy organ wydaje
postanowienie, w którym:
1) wzywa wnioskodawcę do wystąpienia z wnioskiem o udzielenie pozwolenia na
budowę,
2) określa, jakimi dokumentami należy uzupełnić złożony wcześniej wniosek w celu
uzyskania pozwolenia na budowę,
3) wyznacza termin dokonania czynności określonych w pkt. 1 i 2.
2. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 1, służy zażalenie. 3. W wypadku
bezskutecznego upływu terminu, o którym mowa w ust. 1 pkt. 3, właściwy organ
wydaje decyzję o odmowie pozwolenia na zmianę sposobu użytkowania.
Rozdział 4
Przepis końcowy
ż 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA
z dnia 19 grudnia 1994 r.
w sprawie aprobat i kryteriów technicznych dotyczących wyrobów budowlanych
(Dz. U. z 1995 r. Nr 10, poz. 48)
Na podstawie art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.
U. Nr 89, poz. 414) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
ż 1. Rozporządzenie określa:
1) jednostki upoważnione przez Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa
do wydawania aprobat technicznych oraz zadania i obowiązki tych jednostek,
2) szczegółowe zasady i tryb postępowania aprobacyjnego, mającego na celu
stwierdzenie przydatności wyrobów budowlanych do zamierzonego stosowania, oraz
zasady odpłatności z tytułu udzielania aprobat technicznych,
3) zasady i tryb opracowywania i zatwierdzania kryteriów technicznych,
stanowiących podstawę certyfikacji wyrobów budowlanych na znak bezpieczeństwa.
ż 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do wyrobów budowlanych
podlegających dozorowi technicznemu lub służących do wykrywania i gaszenia
pożarów, w zakresie ich właściwości technicznych, objętych odrębnymi przepisami.
ż 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) wyrobach budowlanych, zwanych dalej "wyrobami", rozumie się przez to:
a) wyroby krajowe i zagraniczne wytwarzane w celu wbudowania, zainstalowania,
wmontowania lub zastosowania w obiektach budowlanych,
b) części obiektów budowlanych powstające w wyniku robót budowlanych,
wykonywanych przy zastosowaniu określonego procesu technologicznego, stanowiące
powtarzalne rozwiązanie techniczne,
2) wymaganiach podstawowych, rozumie się przez to wymagania określone w stosunku
do obiektów budowlanych w odrębnych przepisach, dotyczące zapewnienia:
a) bezpieczeństwa konstrukcji,
b) bezpieczeństwa pożarowego,
c) bezpieczeństwa użytkowania,
d) odpowiednich warunków higienicznych i zdrowotnych oraz ochrony środowiska,
e) ochrony przed hałasami i drganiami,
f) oszczędności energii i odpowiedniej izolacyjności cieplnej przegród,
3) kryteriach technicznych, rozumie się przez to zestaw wymagań stawianych w
stosunku do określonych wyrobów, wybranych odpowiednio z właściwych przedmiotowo
Polskich Norm lub aprobat technicznych, w uzasadnionych wypadkach uzupełniony na
podstawie innych przepisów i dokumentów technicznych, ustalający konieczny i
wystarczający zakres i poziom właściwości użytkowych i własności technicznych
wyrobów, zapewniających spełnienie wymagań podstawowych przez obiekty budowlane,
dla których wyroby są przeznaczone,
4) dostawcy wyrobu budowlanego, zwanego dalej "dostawcą", rozumie się przez to
dostawcę, o którym mowa w przepisach o badaniach i certyfikacji; dotyczy to
producentów, dystrybutorów i importerów wyrobów określonych w pkt 1 lit. a), a w
wypadku wyrobów, o których mowa w pkt 1 lit. b) - właścicieli praw wyłącznych do
rozwiązań technicznych i ich licencjobiorców.
Rozdział 2
Jednostki upoważnione do udzielania aprobat technicznych
ż 4. 1. Do udzielania aprobat technicznych upoważnia się następujące jednostki,
zwane dalej "jednostkami aprobującymi":
1) Instytut Techniki Budowlanej w Warszawie - w odniesieniu do wszystkich
wyrobów, z wyjątkiem tych, o których mowa w pkt 2- 12,
2) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Techniki Instalacyjnej "Instal" w
Warszawie - w odniesieniu do wyrobów z zakresu inżynierii sanitarnej,
3) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Instalacji i Urządzeń Elektrycznych w
Budownictwie "Elektromontaż" w Warszawie - w odniesieniu do wyrobów z zakresu
inżynierii elektrycznej,
4) Instytut Badawczy Dróg i Mostów w Warszawie - w odniesieniu do wyrobów z
zakresu inżynierii komunikacyjnej, stosowanych wyłącznie w budownictwie drogowym
i mostowym,
5) Instytut Górnictwa Naftowego i Gazownictwa w Krakowie - w odniesieniu do
wyrobów z zakresu sieci i instalacji paliw gazowych,
6) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Elementów Wyposażenia
Budownictwa "Metalplast" w Poznaniu - w odniesieniu do okuć budowlanych i
zamków,
7) Instytut Energetyki w Warszawie - w odniesieniu do wyrobów stosowanych
wyłącznie w sieciach i stacjach elektroenergetycznych o napięciu 110 kV i
wyższym,
8) Instytut Ochrony Środowiska w Warszawie - w odniesieniu do wyrobów
stosowanych wyłącznie do oczyszczania ścieków i przeróbki osadów,
9) Instytut Budownictwa, Mechanizacji i Elektryfikacji Rolnictwa w Warszawie - w
odniesieniu do wyrobów stosowanych wyłącznie w obiektach przeznaczonych do
hodowli zwierząt oraz do przechowywania płodów rolnych, środków produkcji rolnej
i przetwórstwa rolno-spożywczego w gospodarstwach rolnych,
10) Wojskową Akademię Techniczną w Warszawie - w odniesieniu do wyrobów
stosowanych wyłącznie w budownictwie obronnym,
11) Centrum Naukowo-Techniczne Kolejnictwa w Warszawie - w odniesieniu do
wyrobów stosowanych wyłącznie do budowy nawierzchni kolejowych,
12) Instytut Łączności w Warszawie, Oddział we Wrocławiu - w odniesieniu do
wyrobów stosowanych wyłącznie jako elementy nośne i zamocowania anten, wraz z
osprzętem,
2. Wykazy wyrobów objętych działalnością aprobacyjną, prowadzoną przez jednostki
aprobujące, określone w ust. 1, są publikowane w Dzienniku Urzędowym
Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa.
Rozdział 3
Zasady udzielania aprobat technicznych
ż 5. 1. Aprobaty techniczne są udzielane dla wyrobów, których właściwości
użytkowe i własności techniczne zapewniają prawidłowo projektowanym i
wykonywanym obiektom budowlanym, w których wyroby mają być użyte, spełnianie
stawianych im wymagań podstawowych.
2. Właściwości użytkowe i własności techniczne, o których mowa w ust. 1, ocenia
się na podstawie badań, analiz obliczeniowych i ocen ekspertów, dokonywanych
zgodnie z zaleceniami udzielania aprobat technicznych, zwanymi dalej
"zaleceniami".
3. Aprobata techniczna określa właściwości użytkowe i własności techniczne
wyrobu, podlegające ocenie, o której mowa w ust. 2, z wyodrębnieniem tych, które
stanowią kryteria techniczne określone w ż 3 pkt 3.
ż 6. 1. Zalecenia, o których mowa w ż 5 ust. 2, opracowywane przez jednostki
aprobujące powinny w szczególności zawierać:
1) wymagania dotyczące wyrobów, wynikające z wymagań podstawowych, oraz
założenia do określenia kryteriów technicznych,
2) plan, program i metody badań,
3) metody oceniania i wnioskowania na podstawie wyników badań.
2. Zalecenia powinny uwzględniać, w miarę możliwości, właściwe przedmiotowo
"Wytyczne dla europejskich aprobat technicznych" i "Zasady udzielania
europejskich aprobat technicznych" Europejskiej Organizacji Aprobat Technicznych
- EOTA.
3. Jednostki aprobujące publikują i upowszechniają zalecenia, z wyłączeniem
zaleceń dotyczących wyrobów stosowanych wyłącznie w budownictwie obronnym.
ż 7. Uzyskanie aprobaty technicznej jest wymagane dla wyrobów:
1) określonych w ż 3 pkt 1 lit. a), na które nie ustanowiono właściwych
przedmiotowo Polskich Norm, lub wyrobów, których właściwości użytkowe i cechy
odnoszące się do wymagań podstawowych różnią się od właściwości określonych we
właściwych przedmiotowo Polskich Normach,
2) określonych w ż 3 pkt 1 lit. b), nie sprawdzonych w krajowej praktyce i nie
mających podstaw w obowiązujących przepisach i Polskich Normach.
ż 8. Uzyskanie aprobaty technicznej nie jest wymagane dla wyrobów stosowanych
lub wytwarzanych jednostkowo, na indywidualne zamówienie stosującego i nie
wprowadzanych do obrotu.
ż 9. O aprobaty techniczne mogą ubiegać się dostawcy będący podmiotami
gospodarczymi w rozumieniu odrębnych przepisów.
ż 10. 1. Kierownik jednostki aprobującej powołuje komisję aprobat technicznych,
zwaną dalej "Komisją". Komisja działa na podstawie regulaminu zatwierdzonego
przez kierownika jednostki aprobującej.
2. W skład Komisji wchodzą przedstawiciele jednostki aprobującej, eksperci spoza
jednostki aprobującej, przedstawiciele jednostek certyfikujących wyroby
budowlane oraz organizacji producentów i wykonawców budowlanych. Na posiedzenia
Komisji są zapraszani przedstawiciele: dostawcy ubiegającego się o aprobatę,
Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz innych ministrów właściwych
ze względu na jednostkę aprobującą.
3. Do zadań Komisji należy bezstronne opiniowanie przydatności wyrobu do
zamierzonego stosowania na podstawie oceny przeprowadzonej według ż 5 ust. 2
oraz opiniowanie zaleceń, o których mowa w ż 6.
Rozdział 4
Postępowanie aprobacyjne
ż 11. Jednostki aprobujące są obowiązane udostępniać dostawcom informator
wskazujący dokumenty stanowiące podstawę działalności aprobacyjnej i zawierający
opis postępowania aprobacyjnego, czas potrzebny do jego przeprowadzenia oraz
informacje na temat opłat za tę działalność.
ż 12. Dostawca, o którym mowa w ż 9, ubiegający się o aprobatę techniczną składa
wniosek do właściwej jednostki aprobującej, wraz z dowodem uiszczenia opłaty za
wstępny etap postępowania aprobacyjnego. Wzór formularza wniosku określa
załącznik do rozporządzenia.
ż 13. 1. Jednostka aprobująca w terminie 2 tygodni, a w wypadkach wymagających
opinii Komisji - w terminie 1 miesiąca od dnia przyjęcia wniosku, w ramach
wstępnego etapu postępowania aprobacyjnego, dokonuje formalnej weryfikacji
wniosku oraz rozpatruje jego zasadność. Jednostka aprobująca potwierdza potrzebę
wszczęcia postępowania aprobacyjnego lub przedstawia dostawcy pisemne
uzasadnienie braku potrzeby jego wszczęcia.
2. Stwierdzenie braku potrzeby wszczęcia postępowania aprobacyjnego następuje,
gdy udzielenie aprobaty technicznej dla wyrobu będącego przedmiotem wniosku nie
jest wymagane w myśl ż 7 i 8.
ż 14. 1. Wszczęcie właściwego postępowania aprobacyjnego następuje w terminie
określonym umową zawartą przez strony. W ciągu 2 miesięcy od tego terminu,
jeżeli umowa nie stanowi inaczej, jednostka aprobująca przedstawia dostawcy
pisemne stanowisko w sprawie wniosku.
2. W stanowisku opracowanym na podstawie zaleceń i opinii Komisji określa się
zakres prac niezbędnych do oceny przydatności wyrobu do zamierzonego stosowania
oraz warunki płatności, a w szczególności:
1) rodzaj, przedmiot i metody badań eksperymentalnych, wraz z podstawowym
uzasadnieniem konieczności ich wykonania,
2) zakres i przedmiot niezbędnych uzasadnień obliczeniowych oraz wykaz
dodatkowych danych, dokumentów, sprawozdań i zaświadczeń umożliwiających ocenę
przydatności wyrobu do zamierzonego stosowania,
3) listę jednostek właściwych do wykonania badań, o których mowa w pkt 1,
uwzględniającą w pierwszej kolejności laboratoria akredytowane zgodnie z
odrębnymi przepisami o badaniach i certyfikacji.
3. Uzyskanie dokumentów i wyników badań, określonych w ust. 2 pkt 1 i 2, należy
do dostawcy ubiegającego się o aprobatę techniczną i nie wchodzi w skład
postępowania aprobacyjnego.
4. Jednostka aprobująca może uznać wyniki badań laboratoriów zagranicznych,
jeżeli z upoważnienia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa zawarła z
organizacją zagraniczną porozumienie o wzajemnym uznawaniu sprawozdań z badań, a
także gdy zobowiązanie o wzajemnym uznawaniu badań wynika z umów
międzynarodowych.
ż 15. 1. Po uzyskaniu pełnej dokumentacji wniosku, określonej w ż 14 ust. 2 pkt
1 i 2, jednostka aprobująca dokonuje analizy otrzymanych danych i rozstrzyga o
przydatności wyrobu do zamierzonego stosowania według zasad ustalonych w ż 5,
przy respektowaniu cząstkowych ocen i opinii o wyrobie, wydawanych na podstawie
odrębnych przepisów przez upoważnione jednostki.
2. Jednostka aprobująca udziela aprobaty technicznej na podstawie pozytywnej
opinii Komisji.
3. Aprobatę techniczną podpisuje kierownik jednostki aprobującej.
4. Wydanie aprobaty technicznej następuje w terminie 2 miesięcy od dnia
uzyskania pełnej dokumentacji wniosku, określonej w ż 14 ust. 2 pkt 1 i 2.
ż 16. 1. Aprobata techniczna obowiązuje od dnia w niej określonego.
2. Aprobata techniczna jest udzielana na okres do 5 lat włącznie. Okres ten może
być przedłużany drogą aneksu do wydanej aprobaty.
3. Aprobata techniczna traci swą ważność z dniem ustanowienia właściwej
przedmiotowo Polskiej Normy.
ż 17. Dostawca, który uzyskał aprobatę techniczną, jest obowiązany zawiadamiać
jednostkę aprobującą o zamierzonych zmianach materiałowych, konstrukcyjnych,
technologicznych i recepturowych wyrobu objętego udzieloną aprobatą techniczną.
ż 18. 1. Aprobata techniczna może być zmieniona przez jednostkę, która ją
wydała:
1) w razie zgłoszenia przez dostawcę, który uzyskał aprobatę techniczną,
zamierzonych zmian materiałowych, konstrukcyjnych, technologicznych i
recepturowych,
2) z inicjatywy jednostki aprobującej - w wyniku zmian stanu wiedzy technicznej
lub w związku ze zmianą odrębnych przepisów.
2. W wypadku wprowadzenia zmian wymagań technicznych aprobaty, należy
przeprowadzić odpowiednio uproszczone postępowanie aprobacyjne w zakresie
dotyczącym zmian i wydać nową aprobatę.
ż 19. 1. Aprobata techniczna może być uchylona przez jednostkę aprobującą, która
ją wydała, w razie stwierdzenia niespełniania przez wyrób wymagań określonych w
aprobacie.
2. Uchylenie aprobaty może nastąpić także na wniosek Ministra Gospodarki
Przestrzennej i Budownictwa.
3. Jednostka aprobująca powinna poinformować dostawcę, który uzyskał aprobatę
techniczną, i Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa o uchyleniu
aprobaty.
ż 20. 1. Jednostka aprobująca prowadzi rejestr udzielonych i uchylonych aprobat
technicznych i przekazuje ich wykaz Ministrowi Gospodarki Przestrzennej i
Budownictwa nie rzadziej niż raz na 3 miesiące.
2. Wykaz udzielonych i uchylonych aprobat technicznych jest publikowany w
Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, z
wyłączeniem aprobat technicznych dla wyrobów stosowanych wyłącznie w
budownictwie obronnym.
3. Jednostki aprobujące są obowiązane, co najmniej raz do roku, przekazywać
Ministrowi Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa informacje o przebiegu
działalności aprobacyjnej.
ż 21. 1. Jednostki aprobujące publikują i upowszechniają aprobaty techniczne, z
wyłączeniem aprobat technicznych dla wyrobów stosowanych wyłącznie w
budownictwie obronnym. Przedruk aprobaty jest dozwolony jedynie w całości.
2. Dostawca, który uzyskał aprobatę techniczną, jest obowiązany powoływać się na
jej udzielenie w treści dokumentów związanych z wprowadzaniem do obrotu i
stosowaniem wyrobu objętego aprobatą, podając pełne oznaczenie aprobaty nadane
przez jednostkę aprobującą i termin ważności aprobaty. Tekst i rysunki w
publikacjach dotyczących wyrobu objętego aprobatą techniczną nie mogą być z nią
sprzeczne.
ż 22. 1. Jednostka aprobująca i działająca przy niej Komisja zapewniają poufność
informacji uzyskanych w trakcie swej działalności i zachowanie tajemnicy co do
zastrzeżonych przez dostawcę ubiegającego się o aprobatę techniczną wyników
badań, dokumentacji konstrukcyjnej i opisu technologii.
2. Jednostka aprobująca informuje dostawcę ubiegającego się o udzielenie
aprobaty o przysługującym mu prawie zgłoszenia zastrzeżenia, o którym mowa w
ust. 1.
ż 23. 1. Jeżeli jednostka aprobująca odmówi udzielenia aprobaty technicznej,
dostawca ubiegający się o udzielenie aprobaty technicznej może zwrócić się do
Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z wnioskiem o zbadanie
zasadności odmowy.
2. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa rozpatrując wniosek, o którym
mowa w ust. 1, może nakazać powtórzenie postępowania aprobacyjnego lub jego
części na koszt jednostki aprobującej.
Rozdział 5
Opłaty
ż 24. 1. Koszty poniesione przez jednostkę aprobującą, związane z rozpatrzeniem
wniosku oraz udzieleniem, zmianą lub przedłużeniem terminu ważności aprobaty
technicznej, oraz koszty związane z prowadzeniem działalności aprobacyjnej,
objętej rozporządzeniem, pokrywa dostawca ubiegający się o udzielenie aprobaty.
2. Odpłatność za przeprowadzenie etapu wstępnego, o którym mowa w ż 13, ustala
się w wysokości 100% kwoty przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim kwartale,
ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów
o rewaloryzacji oraz zasadach ustalania emerytur i rent.
3. Odpłatność za:
1) opracowanie stanowiska w sprawie wniosku, o którym mowa w ż 14 ust. 1 i 2,
2) analizę wyników badań i inne czynności, niezbędne do oceny przydatności
wyrobów do zamierzonego stosowania,
3) opracowanie i wydanie dokumentu aprobaty technicznej,
4) opracowanie i wydanie aneksu do aprobaty technicznej,
5) wprowadzenie zmian postanowień technicznych do aprobaty technicznej,
opracowanie i wydanie znowelizowanej aprobaty technicznej,
określa się na podstawie udokumentowanej liczby godzin nakładu pracy i stawki
godzinowej.
4. Jednostka aprobująca ustala w cenniku odpłatność za czynności określone w
ust. 3.
5. Kalkulacja stawek godzinowych, stosowanych przez jednostki w działalności
aprobacyjnej, podlega zatwierdzeniu przez Ministra Gospodarki Przestrzennej i
Budownictwa.
ż 25. Przepisów ż 24 nie stosuje się do innych kosztów, ponoszonych przez
dostawcę ubiegającego się o udzielenie aprobaty technicznej, a w szczególności
kosztów badań związanych z uzyskaniem dokumentów określonych w ż 14 ust. 2 pkt 1
i 2.
Rozdział 6
Zasady i tryb opracowywania i zatwierdzania kryteriów technicznych stanowiących
podstawę certyfikacji wyrobów budowlanych na znak bezpieczeństwa
ż 26. 1. Kryteria techniczne, o których mowa w ż 3 pkt 3, stanowią podstawę
certyfikacji wyrobów na znak bezpieczeństwa.
2. Kryteria techniczne dla określonych wyrobów powinny jednoznacznie określać:
1) właściwości użytkowe i własności techniczne wyrobu podlegające sprawdzeniu,
2) poziom wymagań odnoszących się do wybranych właściwości użytkowych i
własności technicznych wyrobu,
3) sposób sprawdzania spełnienia tych wymagań przez określenie planu, programu i
metod badań oraz innych metod weryfikacji, gdy ma to zastosowanie.
3. Określenie zakresu i poziomu wymagań, o których mowa w ust. 2, powinno
opierać się na właściwych przedmiotowo Polskich Normach lub aprobatach
technicznych.
ż 27. Opracowanie kryteriów technicznych w postaci odrębnego dokumentu nie jest
wymagane, jeżeli właściwe przedmiotowo Polskie Normy, wprowadzone do
obowiązkowego stosowania, lub aprobaty techniczne pozwalają na jednoznaczne
określenie wymagań, o których mowa w ż 26 ust. 2.
ż 28. 1. Opracowanie kryteriów technicznych w postaci odrębnego dokumentu jest
wymagane, jeżeli jednoznaczne określenie wszystkich danych, o których mowa w ż
26 ust. 2, nie jest możliwe na podstawie istniejących, właściwych przedmiotowo
Polskich Norm lub aprobat technicznych.
2. Przy opracowywaniu kryteriów technicznych, o których mowa w ust. 1, niezbędne
uzupełnienia wprowadza się wykorzystując inne przepisy i dokumenty techniczne,
zaakceptowane przez Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa.
ż 29. Do opracowania kryteriów technicznych, o których mowa w ż 28, są
obowiązane:
1) jednostki aprobujące - w odniesieniu do wyrobów, które na podstawie ustaleń ż
7 są przedmiotem obowiązujących aprobat technicznych,
2) akredytowane jednostki certyfikujące - w odniesieniu do pozostałych wyrobów
objętych Polskimi Normami.
ż 30. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa zatwierdza kryteria
techniczne opracowane przez jednostki, o których mowa w ż 29.
ż 31. 1. Jednostki wymienione w ż 29 publikują i upowszechniają zatwierdzone
kryteria techniczne, z wyłączeniem kryteriów technicznych dotyczących wyrobów
stosowanych wyłącznie w budownictwie obronnym.
2. Wykaz zatwierdzonych kryteriów technicznych stanowiących podstawę
certyfikacji wyrobów na znak bezpieczeństwa jest publikowany w Dzienniku
Urzędowym Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa.
Rozdział 7
Przepisy przejściowe i końcowe
ż 32. Kryteria techniczne, zatwierdzone przez Ministra Gospodarki Przestrzennej
i Budownictwa przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, pozostają w mocy w
dotychczasowym zakresie do dnia 30 czerwca 1996 r. włącznie.
ż 33. Wnioski dotyczące dopuszczenia do stosowania w budownictwie nowych
materiałów budowlanych, złożone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia,
uznaje się, za zgodą wnioskodawcy, za wnioski o udzielenie aprobaty technicznej.
ż 34. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z
dnia 19 grudnia 1994 r. (poz. 48)
WNIOSEK O WYDANIE APROBATY TECHNICZNEJ
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 25 stycznia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie stanowisk pracy oraz zasad wynagradzania
pracowników szkół wyższych nie będących nauczycielami akademickimi.
(Dz. U. Nr 11, poz. 49)
Na podstawie art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie
wyższym (Dz. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314 oraz z
1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 października 1990 r.
w sprawie stanowisk pracy oraz zasad wynagrodzenia pracowników szkół wyższych
nie będących nauczycielami akademickimi (Dz. U. Nr 75, poz. 448, z 1991 r. Nr
24, poz. 99, z 1992 r. Nr 54, poz. 262 i Nr 96 , poz. 474, z 1993 r. Nr 42, poz.
192 oraz z 1994 r. Nr 28, poz. 99, Nr 68, poz. 298 i Nr 120, poz. 585) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w ż 4 w ust. 1 wyrazy "zgodnie z zasadami wynagradzania nauczycieli
akademickich" oraz ust. 2 i 3 skreśla się,
2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr
1 do niniejszego rozporządzenia,
3) załącznik nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr
2 do niniejszego rozporządzenia,
4) załącznik nr 9 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr
3 niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia od dnia 1 stycznia 1995
r.
Minister Edukacji Narodowej: A. Łuczak
Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 25 stycznia 1995
r. (poz. 49)
Załącznik nr 1
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
KategoriaMiesięczna stawka w złotych
12
I180-220
II185-230
III190-240
IV195-255
V200-275
VI205-300
VII210-325
VIII215-350
IX220-380
X225-410
XI235-440
XII250-470
XIII270-500
XIV285-530
XV300-570
XVI320-610
XVII340-660
XVIII360-720
XIX380-840
XX450-960
XXI600-1080

Załącznik nr 2
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO
KategoriaMiesięczna stawka dodatku w złotych
12
118-42
220-50
326-70
433-100
545-120
660-170
7105-370
8225-500

Załącznik nr 3
TABELA GODZINOWYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH
NA STANOWISKACH ROBOTNICZYCH
KategoriaStawka wynagrodzenia w złotych+
^tabela Itabela II (dla kuźni i odlewni)
123
I1,01-1,241,01-1,68
II1,04-1,321,04-1,77
III1,07-1,441,07-1,88
IV1,10-1,571,10-1,99
V1,13-1,711,14-2,10
VI1,16-1,851,19-2,22
VII1,19-2,001,25-2,34
VIII1,22-2,151,31-2,47
IX1,25-2,301,37-2,62
X1,30-2,451,44-2,77
XI1,35-2,601,54-2,95

Do kategorii X i XI mogą być zaszeregowani robotnicy posiadający kwalifikacje
zawodowe wymagane od robotników zaszeregowanych do kategorii IX - wykonujący
prace o wysokim stopniu trudności.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
z dnia 30 stycznia 1995 r.
w sprawie uznania niektórych gatunków dzikich zwierząt za łowne oraz wyłączenia
niektórych gatunków ze spisu dzikich zwierząt łownych
(Dz. U. Nr 11, poz. 50)
Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1959 r. o hodowli, ochronie
zwierząt łownych i prawie łowieckim (Dz. U. z 1973 r. Nr 33, poz. 197, z 1990 r.
Nr 34, poz. 198 i z 1991 r. Nr 101, poz. 444) zarządza się, co następuje:
ż 1. Uznaje się za dzikie zwierzęta łowne:
1) kuny domowe, norki amerykańskie i tchórze zwyczajne,
2) wilki na terenie województw: krośnieńskiego, przemyskiego i suwalskiego,
3) piżmaki, z wyłączeniem terenów stawów rybnych uznanych za obręby hodowlane w
rozumieniu przepisów ustawy o rybactwie śródlądowym.
ż 2. Ze spisu dzikich zwierząt łownych wyłącza się następujące gatunki: rysie,
wydry, tchórze stepowe, wiewiórki, dropie, głuszyce, cietrzewie, przepiórki,
dubelty, kszyki, bekasiki, derkacze, bataliony, kwiczoły, paszkoty, wszystkie
gatunki dzikich gęsi, z wyjątkiem gęsi gęgawy, gęsi zbożowej i gęsi
białoczelnej, oraz wszystkie gatunki kaczek, z wyjątkiem kaczki krzyżówki,
cyraneczki, głowienki i czernicy.
ż 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 27
marca 1984 r. w sprawie uznania wilka i piżmaka za zwierzęta łowne (Dz. U. Nr
19, poz. 91).
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1995 r.
Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: S. Żelichowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 31 stycznia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagradzania pracowników jednostek
organizacyjnych Polskiej Akademii Nauk.
(Dz. U. Nr 11, poz. 51)
Na podstawie art. 64 i 65 ustawy z dnia 17 lutego 1960 r. o Polskiej Akademii
Nauk (Dz. U. z 1970 r. Nr 4, poz. 35, z 1973 r. Nr 12, poz. 89, z 1974 r. Nr 50,
poz. 319, z 1989 r. Nr 34, poz. 178 i Nr 35, poz. 192 oraz z 1992 r. Nr 54, poz.
254) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 kwietnia
1991 r. w sprawie wynagradzania pracowników jednostek organizacyjnych Polskiej
Akademii Nauk (Dz. u. Nr 40, poz. 175. z 1992 r. Nr 63, poz. 320, z 1993 r. Nr
61, poz. 294 oraz z 1994 r. Nr 28, poz. 103, Nr 69, poz. 302 i Nr 120, poz. 588)
załączniki nr 1, 2 i 3 do rozporządzenia otrzymują brzmienie ustalone w
załącznikach nr 1, 2 i 3 do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1995 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31
stycznia 1995 r. (poz. 51)
Załącznik nr 1
TABELA STAWEK MIESIĘCZNEGO WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW
NAUKOWO-BADAWCZYCH
StanowiskoMiesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego w złotych
12
1. Profesor zwyczajny580-1300
2. Profesor nadzwyczajny520-1150
3. Docent, doktor habilitowany430-810
4. Starszy kustosz dyplomowany, starszy dokumentalista dyplomowany400-810
5. Adiunkt380-670
6. Kustosz dyplomowany, dokumentalista dyplomowany340-700
7. Adiunkt biblioteczny, adiunkt dokumentacji naukowej340-610
8. Starszy asystent340-610
9. Asystent290-550

Załącznik nr 2
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
I. Pracowników inżynieryjnych, technicznych, organizacyjno-ekonomicznych,
administracyjnych i pracowników obsługi
Kategoria zaszeregowaniaMiesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego w
złotych
12
I200-230
II205-235
III210-245
IV215-260
V220-280
VI225-300
VII230-330
VIII235-360
IX240-390
X245-420
XI250-450
XII260-480
XIII270-510
XIV280-540
XV290-570
XVI310-600
XVII330-630
XVIII350-670
XIX370-710
XX400-760

II. Pracowników działalności podstawowej zatrudnionych w bibliotekach, Archiwum
i Muzeum Ziemi
Kategoria zaszeregowaniaMiesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego w
złotych
12
V200-340
VI210-350
VII220-370
VIII230-400
IX250-430
X270-460
XI290-490
XII310-530
XIII340-570
XIV370-610
XV400-650
XVI430-690
XVII460-730
XVIII510-770

Załącznik nr 3
TABELA GODZINOWYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO ROBOTNIKÓW, KIEROWCÓW I
PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH PRZY PILNOWANIU
Kategoria zaszeregowaniaStawka wynagrodzenia zasadniczego w zł/godz.
12
I1,10-1,80
II1,15-1,90
III1,20-2,00
IV1,25-2,10
V1,30-2,20
VI1,35-2,30
VII1,40-2,40
VIII1,45-2,50
IX1,50-2,70
X1,55-2,90
XI1,70-3,10


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 31 stycznia 1995 r.
w sprawie obowiązków wytwórcy i importera leków w zakresie wprowadzania do
obrotu środków farmaceutycznych i materiałów medycznych stosowanych wyłącznie u
zwierząt oraz ich kontroli seryjnej.
(DZ. U. Nr 11, poz. 52)
Na podstawie art. 27 ust. 2 oraz w związku z art. 49 ustawy z dnia 10
października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych,
aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U. Nr 105, poz. 452, z
1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Przed wprowadzeniem do obrotu środka farmaceutycznego i materiału
medycznego stosowanego wyłącznie u zwierząt, zwanego dalej "środkiem" lub
"materiałem", wytwórczym obowiązany jest do:
1) przeprowadzenia badania jakościowego próbki pobranej z każdej wyprodukowanej
serii środka lub materiału,
2) zaopatrzenia w numer każdej wyprodukowanej serii środka lub materiału,
3) właściwego oznakowania opakowania środka lub materiału,
4) pobrania i przechowywania próbki archiwalnej,
5) prowadzenia na bieżąco dokumentacji wytwarzania środka lub materiału.
2. Seria środka lub materiału jest to taka ilość surowca farmaceutycznego lub
ich mieszanin, a w odniesieniu do materiału medycznego, jego składników, która
poddana procesowi wytwórczemu gwarantuje jednorodność otrzymanego produktu; w
przypadku środka lub materiału wymagającego wyjaławiania seria jest taka ilość
surowca farmaceutycznego lub ich mieszanin, a w odniesieniu do materiału
medycznego, jego składników, która poddana równocześnie procesowi wytwórczemu i
procesowi wyjaławiania gwarantuje jednorodność otrzymanego produktu.
3. Przepisy ust. 1 pkt 1, 4 i 5 nie dotyczą leków recepturowanych, a przepisy
ust. 1 pkt 1 i 4 nie dotyczą leków gotowych wytwarzanych w aptece.
ż 2. 1. Badanie jakościowe polega na badaniu laboratoryjnym próbki pobranej z
każdej serii wyprodukowanego środka lub materiału w celu potwierdzenia jego
tożsamości oraz zgodności z określonymi właściwościami jakościowymi dla tego
środka lub materiału.
2. Wytwórca przeprowadza badania jakościowe próbki pobranej z każdej serii
środka lub materiału w laboratorium kontroli jakości; jeżeli wytwórca nie
dysponuje odpowiednim laboratorium, to zaleca na koszt własny wykonanie badań
jakościowych laboratorium wyznaczonemu przez wojewódzkiego inspektora
farmaceutycznego.
ż 3. 1. Wytwórca pobiera próbkę każdej serii wyprodukowanego środka lub
materiału, skierowana do badań jakościowych, w ilości niezbędnej do trzykrotnego
przeprowadzenia wymaganych badań laboratoryjnych, zwaną dalej "próbką
archiwalną", i składa ją w archiwum przez siebie prowadzonym.
2. Próbki archiwalne należy przechowywać w warunkach przewidzianych dla danego
środka lub materiału przez okres jednego roku ponad ustalony termin ważności,
nie krócej jednak niż 3 lata.
ż 4. Wymagania dotyczące opakowań i treści druków informacyjnych dla środków i
materiałów podlegających wpisowi do rejestru regulują odrębne przepisy w sprawie
Rejestru Środków Farmaceutycznych i Materiałów Medycznych stosowanych wyłącznie
u zwierząt, zwanego dalej "Rejestrem".
ż 5. 1. Oznakowanie opakowań środków lub materiałów nie podlegających wpisowi do
Rejestru powinno zawierać:
1) nazwę środka i jego postać farmaceutyczną, a jeżeli jest to niezbędne ze
względu na rodzaj środka - także stężenie lub zawartość substancji czynnych w
dawce,
2) skład środka jeżeli nie jest on dostatecznie określony nazwą i innymi danymi,
o których mowa w pkt 1; przy określeniu składu środka stosuje się nazwy
międzynarodowe w języku łacińskim, ustalone przez Światową Organizację Zdrowia,
a w braku takich ustaleń - nazwy chemiczne w języku polskim lub odpowiednie
nazwy farmakognostyczne; przepis ten nie dotyczy oznakowania opakowania
materiałów,
3) ilość środka w opakowaniu,
4) numer serii,
5) nazwę i adres wytwórcy,
6) gatunki zwierząt, dla których środek lub materiał jest przeznaczony,
7) dane o sposobie stosowania środka lub materiału,
8) okresy karencji, jeżeli środek jest przeznaczony dla zwierząt
wykorzystywanych do produkcji żywności; okres karencji podaje się nawet w
przypadku jego wartości zerowej,
9) termin ważności środka, a dla leków gotowych, które wymagają specjalnego
postępowania bezpośrednio przed ich zastosowaniem - także, jeżeli jest to
niezbędne ze względu na właściwości środka, oznaczenie okresu przydatności po
doprowadzeniu środka do postaci nadającej się do zastosowania; termin ważności
powinien być oznaczony co najmniej przez podanie miesiąca i roku; dla oznaczenia
roku używa się dwóch ostatnich cyfr,
10) dane o warunkach przechowywania środka, a w razie potrzeby także o
szczególnych środkach ostrożności przy przechowywaniu i transporcie,
11) napis "wyłącznie dla zwierząt" lub "wyłącznie dla zwierząt do użytku
zewnętrznego", a w przypadku środków wydawanych wyłącznie z przepisu lekarza
weterynarii również napis "wydaje się z przepisu lekarza weterynarii",
12) ostrzeżenia specjalne.
2. Oznakowań, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 3-12, dokonuje się w języku
polskim.
ż 6. 1. Oznakowanie bezpośredniego opakowania środka lub materiału umieszcza się
na etykiecie przymocowanej do opakowania albo bezpośrednio na opakowaniu przy
użyciu techniki drukarskiej lub innej o podobnym charakterze.
2. Jeżeli ze względu na małe rozmiary bezpośredniego opakowania nie można
umieścić na nim w sposób czytelny wszystkich danych, o których mowa w ż 5, na
opakowaniu bezpośrednim umieszcza się, z zastrzeżeniem ust. 3, co najmniej dane,
o których mowa w ż 5 ust. 1 pkt 1, 4, 7, 8, 9 i 11, a pełne oznakowanie
umieszcza się na opakowaniu zewnętrznym.
3. W wypadku opakowania bezpośredniego w postaci ampułek o pojemności poniżej 5
mililitrów oznakowanie może być ograniczone do danych, o których mowa w ż 5 ust.
1 pkt 1, 4, 5, 8 i 9.
ż 7. 1. Oznakowanie opakowania leku recepturowego, sporządzonego w aptece
ogólnodostępnej, powinno zawierać:
1) adres a także nazwę apteki, jeżeli apteka ją posiada,
2) imię i nazwisko właściciela zwierzęcia lub zwierząt, dla których lek jest
przeznaczony, a ponadto gatunek i liczbę tych zwierząt,
3) skład leku lub dane wymienione w ż 5 ust. 1 pkt 1,
4) sposób użycia leku,
5) imię i nazwisko lekarza weterynarii,
6) numer kolejny leku recepturowanego sporządzonego w aptece,
7) datę sporządzenia leku,
8) napis "lek przeznaczony wyłącznie dla zwierząt",
9) napis ostrzegawczy "Trucizna - tylko do użytku zewnętrznego" na etykietach
leków przeznaczonych do użytku zewnętrznego, w których skład wchodzą środki
bardzo silnie działające,
10) dane o szczególnych warunkach przechowywania leku,
11) dane o sposobie stosowania, a w przypadku leków gotowych do iniekcji - także
informację o sposobie podawania leku,
12) okresy karencji, jeżeli lek tego wymaga,
13) ostrzeżenia specjalne.
2. Opakowania własne apteki, w których wydawane są surowce farmaceutyczne lub
leki gotowe, powinny być oznakowane danymi identyfikacyjnymi apteki oraz danymi,
o których mowa w ż 5 ust. 1 pkt 1, 3-6, 8, 9, i 11 oraz ust. 2.
ż 8. 1. Dokumentację wytwarzania środka lub materiału, o której mowa w ż 1 ust.
1 pkt 5, należy prowadzić oddzielnie dla każdej wyprodukowanej serii środka lub
materiału.
2. Dokumentację prowadzi się w formie księgi, kartoteki lub przy zastosowaniu
techniki komputerowej w sposób zapewniający trwałość, rzetelność oraz czytelność
dokonanego zapisu.
3. Dokumentacja powinna zawierać następujące dane:
1) nazwę produktu finalnego, jego postać, dawkę oraz dane określające rodzaj
użytych surowców farmaceutycznych lub ich mieszanin oraz zastosowanych procesów
technologicznych,
2) numer serii i termin ważności,
3) datę wyprodukowania,
4) ilość wyprodukowanego środka lub materiału,
5) informację o podmiotach, do których dana seria środka lub materiału została
dostarczona przez wytwórcę.
ż 9. Przed wprowadzeniem środka lub materiału do obrotu importer jest obowiązany
do:
1) posiadania dokumentacji środka lub materiału, zawierającej w szczególności:
pełną nazwę środka lub materiału, określenie jego postaci, dawki lub stężenia,
nazwę wytwórcy, numer serii, nazwę kraju wytwórcy, datę przywozu, określenie
ilości sprowadzonych środków lub materiałów; dokumentację taką stanowi dokument
przywozu leku, zawierający wymagane informacje,
2) skierowania do badania jakościowego próbki pobranej z każdej serii środka lub
materiału albo wystąpienia o zwolnienie z przeprowadzania badania jakościowego w
kraju w sytuacji, o której mowa w ż 10 ust. 3; do wniosku należy dołączyć
świadectwo badania jakościowego tej serii dokonanego przez wytwórcę,
3) właściwego oznakowania opakowania środka i materiału.
ż 10. 1. Badania jakościowe środka materiału sprowadzonego z zagranicy dokonuje:
1) Instytut Weterynarii - w odniesieniu do surowic i antytoksyn oraz
szczepionek, a także biologicznych preparatów dla diagnostyki, stosowanych w
medycynie weterynaryjnej,
2) jednostka badawczo-rozwojowa Instytut Leków w Warszawie - w odniesieniu do
pozostałych środków lub materiałów.
2. Do badania jakościowego środka lub materiału sprowadzonego z zagranicy
stosuje się odpowiednio przepisy ż 2 ust. 1 i ż 3.
3. Jeżeli przeprowadzone uprzednio badania innych serii tego środka lub
materiału wykazały ich należytą jakość, Instytut Weterynarii w odniesieniu do
środków lub materiałów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz Instytut Leków w
Warszawie w odniesieniu do pozostałych środków lub materiałów, na wniosek
importera, może zwolnić poszczególne serie środka lub materiału tego samego
wytwórcy od przeprowadzenia badania jakościowego.
4. Zwolnienie importera z obowiązku przeprowadzenia badania jakościowego
poszczególnej serii środka i materiału obejmuje również zwolnienie z pobrania
próbki archiwalnej, o której mowa w ż 3.
ż 11. 1. Oznakowanie opakowań:
1) środka sprowadzonego z zagranicy powinno odpowiadać wymaganiom określonym w ż
5,
2) materiału sprowadzonego z zagranicy powinno odpowiadać wymaganiom określonym
w ż 5 ust. 1 pkt 1, 3-12 i ust. 2.
2. Oznakowania, których mowa w ust. 1, mogą być dokonane w języku angielskim lub
niemieckim albo francuskim, pod warunkiem dołączenia do opakowania tłumaczenia
oznakowania w języku polskim.
ż 12. Środek lub materiał wytwarzany w kraju może być poddany wstępnej kontroli
seryjnej przed wprowadzeniem do obrotu lub następczej kontroli seryjnej
dokonywanej równocześnie z przekazywaniem do obrotu każdej serii środka lub
materiału.
ż 13. 1. Obowiązkowi kontroli seryjnej, z zastrzeżeniem ust. 3, podlegają:
1) surowice i antytoksyny oraz szczepionki stosowane w medycynie weterynaryjnej,
2) środki stosowane do narkozy wziewnej,
3) preparaty krwiopochodne.
2. Obowiązkowi kontroli seryjnej mogą podlegać również inne niż wymienione w
ust. 1 środki farmaceutyczne lub materiały medyczne wskazane przez Ministra
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
3. Obowiązkowi kontroli seryjnej nie podlegają środki lub materiały, jeżeli
badanie jakościowe, do którego obowiązany jest wytwórca, wykonały w myśl ż 2
Instytut Leków lub Instytut Weterynarii.
ż 14. Próbki środków lub materiałów pobiera się do kontroli:
1) wstępnej - w ciągu 7 dni od daty ukończenia badania jakościowego
przeprowadzonego przez wytwórcę,
2) następczej - równocześnie z przekazywaniem każdej serii środka lub materiału
do obrotu.
ż 15. 1. Badania laboratoryjne próbek pobranych do kontroli seryjnej
przeprowadzają jednostki badawczo-rozwojowe zajmujące się kontrolą jakości
leków, wyznaczone przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
2. Orzeczenie o wyniku badań przesyła się wytwórcy środka farmaceutycznego lub
materiału medycznego, Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz
wojewódzkiemu inspektorowi farmaceutycznemu.
3. Koszty przeprowadzenia kontroli seryjnej ponosi wytwórca.
ż 16. Wytwórca środków lub materiałów podlegających kontroli seryjnej jest
obowiązany prowadzić książkę kontroli seryjnej, zawierającą na kolejno
ponumerowanych i przesznurowanych kartkach następujące rubryki:
1) liczbę porządkową,
2) nazwę środka lub materiału, jego postać, dawkę albo stężenie,
3) numer serii,
4) datę zakończenia produkcji,
5) ilość środka lub materiału pobranego do kontroli seryjnej,
6) datę przesłania próbki do kontroli seryjnej,
7) datę otrzymania orzeczenia o wyniku badań kontroli seryjnej,
8) datę wprowadzenia środka lub materiału do obrotu,
9) uwagi i adnotacje.
2. Książka kontroli seryjnej powinna być podpisana przez wojewódzkiego
inspektora farmaceutycznego właściwego miejscowo ze względu na siedzibę wytwórni
środka lub materiału.
ż 17. W zakresie nie uregulowanym w przedmiocie trybu pobierania próbek do
kontroli seryjnej oraz przeprowadzania badań i odpłatności stosuje się
odpowiednio przepisy rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej w
sprawie trybu przeprowadzania kontroli, zasad i trybu pobierania próbek do
badań, przeprowadzania badań oraz zasad odpłatności.
ż 18. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: A. Śmietanko

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA - SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 7 lutego 1995 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Katolickiemu Hospicjum Świętego Jerzego im.
dr Aleksandry Gabrysiak w Elblągu.
(Dz. U. Nr 11, poz. 53)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154 z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 3) i w związku z art. 7 ust. 4a ustawy z dnia 12 listopada 1985 r.
o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r.
Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i
434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Katolickie Hospicjum Świętego Jerzego im.
dr Aleksandry Gabrysiak w Elblągu", erygowanej przez Biskupa Elbląskiego.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów: M. Strąk
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 2 lutego 1995 r.
w sprawie określenia wysokości opłat za uprawnienia przewozowe w międzynarodowym
transporcie drogowym oraz trybu ich wnoszenia
(Dz. U. Nr 11, poz. 54)
Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o warunkach
wykonywania międzynarodowego transportu drogowego (Dz. U. Nr 75, poz. 332 i z
1992 r. Nr 75, poz. 369) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Opłaty za koncesje
ż 1. 1. Za udzielenie koncesji na wykonywanie międzynarodowego transportu
drogowego pobiera się od każdego pojazdu określonego koncesją następujące
opłaty:
1) od autobusu - 5000 zł,
2) od ciężarowego pojazdu samochodowego lub zespołu pojazdów o dopuszczalnej
masie całkowitej:
a) do 6 ton włącznie - 2000 zł,
b) od 6 ton do 20 ton włącznie - 6000 zł,
c) powyżej 20 ton - 4000 zł,
3) od ciągnika siodłowego lub balastowego - 4000zł.
2. Za udzielenie koncesji do jednego kraju graniczącego z Rzecząpospolitą Polską
lub posiadającego bezpośrednie połączenie promowe dla transportu drogowego
pobiera się opłatę w wysokości 50% opłaty określonej w ust. 1.
3. W przypadku:
1) wymiany pojazdu samochodowego objętego koncesją,
2) zmiany nazwy lub siedziby właściciela koncesji,
3) zmiany numerów rejestracyjnych pojazdu
- opłatę za wystawienie dokumentu koncesyjnego pobiera się w wysokości 200 zł.
4. W przypadku zmiany zakresu przyznanego uprawnienia określonego koncesją, poza
dopłatą wynikającą z ust. 1 i 2 pobiera się opłatę w wysokości 200 zł.
5. Zwrotu wniesionych opłat w związku ze zmianą koncesji lub zmianą uprawnień z
niej wynikających nie stosuje się.
6. W przypadku udzielenia koncesji podmiotowi gospodarczemu:
1) powstałemu w wyniku podziału lub łączenia przedsiębiorstwa państwowego w
trybie przepisów o przedsiębiorstwach państwowych, posiadającemu dotychczas
koncesję na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego,
2) powstałemu w wyniku prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego w drodze
likwidacji w trybie przepisów o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych,
posiadającemu dotychczas koncesję na wykonywanie międzynarodowego transportu
drogowego,
3) utworzonemu przez spółkę prawa handlowego, posiadającą dotychczas koncesję na
wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego
- jeżeli nowo utworzony podmiot przejął dotychczasową działalność transportową w
całości, opłatę za udzieloną koncesję pobiera się w wysokości 1000 zł od każdego
pojazdu określonego koncesją.
ż 2. 1. Opłaty określone w ż 1 wnoszone są w następującym trybie:
1) przy składaniu wniosku o koncesję - 200 zł,
2) pozostała należność - przy odbiorze koncesji.
2. W przypadku nieodebrania koncesji opłata określona w ust. 1 pkt 1 nie podlega
zwrotowi.
Rozdział 2
Opłaty za zezwolenia
ż 3. 1. Za udzielenie zezwolenia zagranicznego na przewóz jednorazowy pobiera
się następujące opłaty:
1) od autobusu - 55 zł,
2) od pozostałych pojazdów samochodowych lub zespołu pojazdów samochodowych -
110 zł.
2. Za udzielenie zezwolenia zagranicznego na przewóz wielokrotny z określoną
liczbą jazd pobiera się opłatę stanowiącą iloczyn opłat określonych w ust. 1 i
tej ilości jazd.
3. W razie udzielenia zezwoleń podlegających centralnym rozliczeniom pieniężnym
z państwem, które je wydało, może być pobierana kaucja przez podmiot udzielający
zezwolenia. Wysokość kaucji nie może być wyższa od maksymalnej opłaty
wynikającej z rozliczeń międzynarodowych. Kaucja zostaje rozliczona przy zwrocie
zezwolenia zagranicznego.
ż 4. 1. Za udzielenie zagranicznego zezwolenia okresowego na przewozy
wielokrotne bez limitowanej ilości jazd pobiera się opłatę w wysokości 3450 zł
za okres jednego roku.
2. Za udzielenie zagranicznego zezwolenia okresowego na przewozy wielokrotne,
wydawanego przez Europejską Konferencję Ministrów Transportu, obowiązującego na
obszarze tych państw, pobiera się opłatę w wysokości 7200 zł za okres jednego
roku.
3. Jeżeli opłaty, o których mowa w ust. 1 i 2, pobiera się w ciągu roku
kalendarzowego, wysokość tych opłat ustala się proporcjonalnie do części roku, w
której zezwolenie może być wykorzystane, przyjmując rozpoczęty miesiąc za pełny.
4. Opłaty za zezwolenia, o których mowa w ust. 1 i 2, udzielane w IV kwartale,
mogą zostać decyzją Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej obniżone dodatkowo
do 50%, przy czym nie narusza to zasady wynikającej z ust. 3.
ż 5. Od podmiotów, które wykonują międzynarodowe przewozy drogowe na własne
potrzeby i nie posiadają koncesji, pobiera się opłaty podwyższone:
1) o 100% w stosunku do opłat określonych w ż 3,
2) o 50% w stosunku do opłat określonych w ż 4.
Rozdział 3
Przepisy przejściowe i końcowe
ż 6. Sprawy wszczęte i nie zakończone przed dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia w zakresie poboru opłat za udzielone koncesje i zezwolenia
Europejskiej Konferencji Ministrów Transportu podlegają rozpatrzeniu według
przepisów dotychczasowych.
ż 7. Tracą moc ż 1 pkt 1 oraz rozdziały 2 i 3 rozporządzenia Ministra Transportu
i Gospodarki Morskiej z dnia 24 września 1993 r. w sprawie opłat za uprawnienia
przewozowe oraz opłat drogowych w międzynarodowym transporcie drogowym (Dz. U.
Nr 92, poz. 428; zm. z 1994 r. Nr 132, poz. 680).
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
Z dnia 24 stycznia 1995 r.
w sprawie zniesienia urzędu Pełnomocnika Rządu Rzeczypospolitej Polskiej do
Spraw Pobytu Wojsk Federacji Rosyjskiej w Polsce.
(Dz. U. Nr 12, poz. 55)
Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 12 listopada 1985 r. o zmianach w
organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i centralnych organów
administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z
1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i 434 oraz z 1990 r.
Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Znosi się urząd Pełnomocnika Rządu Rzeczypospolitej Polskiej do Spraw
Pobytu Wojsk Federacji Rosyjskiej w Polsce.
ż 2. Traci moc uchwała nr 256/57 Rady Ministrów z dnia 21 lipca 1957 r. w
sprawie powołania Pełnomocnika Rządu Rzeczypospolitej Polskiej do Spraw Pobytu
Wojsk Federacji Rosyjskiej w Polsce, zmieniona uchwałami Rady Ministrów nr
111/91 z dnia 6 sierpnia 1991 r. oraz nr 77/92 z dnia 21 lipca 1992 r.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lutego
1995 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Pawlak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 25 stycznia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagradzania nauczycieli akademickich.
(Dz. U. Nr 12, poz. 57)
Na podstawie art. 105 ust. 7, art. 106 ust. 3, art. 108 ust. 6, art. 116 ust. 1
oraz w związku z art. 77 ust. 1, art. 188 ust. 5, art. 190 i 191 ustawy z dnia
12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr
54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr
105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 maja 1994 r. w
sprawie wynagradzania nauczycieli akademickich (Dz. U. Nr 68, poz. 297 i Nr 125,
poz. 610) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 7 w ust. 1 tabela otrzymuje brzmienie:
"Lp. StanowiskoStawka za godzinę w złotych
1Profesor zwyczajny, profesor nadzwyczajny, profesor kontraktowy6,30-20,00

2Docent, adiunkt posiadający stopień naukowy doktora
habilitowanego5,40-15,00
3Adiunkt posiadający stopień naukowy doktora, starszy wykładowca4,60-13,00

4Asystent, wykładowca, lektor, instruktor2,80-11,00"

2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr
1 do niniejszego rozporządzenia,
3) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr
2 do niniejszego rozporządzenia,
4) załącznik nr 4 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr
3 do niniejszego rozporządzenia,
5) w załączniku nr 6 do rozporządzenia ż 2 otrzymuje brzmienie:
"ż 2. Dodatek wypłaca się miesięcznie z dołu w wysokości:
1) od 4,50 zł do 20,00 zł - przy pierwszym stopniu szkodliwości lub
uciążliwości,
2) od 9,00 zł do 28,00 zł - przy drugim stopniu szkodliwości lub uciążliwości,
3) od 12,00 zł do 40,00 zł - przy trzecim stopniu szkodliwości lub
uciążliwości."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od 1 stycznia 1995
r.
Minister Edukacji Narodowej: A. Łuczak
Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 25 stycznia 1994
r. (poz. 610)
Załącznik nr 1
TABELA A
STAWEK MIESIĘCZNEGO WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO NAUCZYCIELI AKADEMICKICH
StanowiskoStawka miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego w złotych
12
Profesor zwyczajny560-1300
Profesor nadzwyczajny posiadający tytuł naukowy520-1150
Profesor nadzwyczajny posiadający stopień doktora lub doktora
habilitowanego, profesor kontraktowy460-1050
Docent, adiunkt posiadający stopień naukowy doktora habilitowanego420-770
Adiunkt posiadający stopień naukowy doktora, starszy wykładowca
posiadający stopień naukowy doktora350-660
Starszy wykładowca nie posiadający stopnia naukowego290-580
Asystent, wykładowca, lektor, instruktor280-550

TABELA B
STAWEK MIESIĘCZNEGO WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO BIBLIOTEKARZY DYPLOMOWANYCH I
DYPLOMOWANYCH PRACOWNIKÓW DOKUMENTACJI I INFORMACJI NAUKOWEJ
Lp.StanowiskoStawka miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego w złotych
123
1Starszy kustosz dyplomowany, starszy dokumentalista dyplomowany340-770
2Kustosz dyplomowany, dokumentalista dyplomowany300-700
3Adiunkt biblioteczny, adiunkt dokumentacji i informacji naukowej270-540
4Asystent biblioteczny, asystent dokumentacji i informacji naukowej260-460

Załącznik nr 2
ZASADY WYNAGRADZANIA ZA DODATKOWE ZAJĘCIA NALEŻĄCE DO OBOWIĄZKÓW NAUCZYCIELI
AKADEMICKICH
ż 1. Do zajęć należących do obowiązków nauczycieli akademickich, za które
przysługuje dodatkowe wynagrodzenie, zalicza się:
1) udział w pracach komisji rekrutacyjnej,
2) recenzowanie rozpraw doktorskich, recenzowanie rozpraw habilitacyjnych i
opracowywanie ocen dorobku naukowego, związanych z przewodami habilitacyjnymi,
oraz opracowywanie ocen całokształtu dorobku naukowo-badawczego, artystycznego
lub dydaktyczno-wychowawczego kandydatów do tytułu naukowego,
3) działalność leczniczą, profilaktyczną i diagnostyczną, prowadzoną przez
wydziały weterynaryjne uczelni rolniczych.
ż 2. 1. Nauczycielom akademickim biorącym udział w pracach uczelnianej komisji
rekrutacyjnej przysługuje następujące wynagrodzenie w zależności od liczby
kandydatów:
1) do 2000 osób - do 67,00 zł,
2) do 4000 osób - do 84,00 zł,
3) ponad 4000 osób - do 100,00 zł.
2. Rektor może ustalić wynagrodzenie ryczałtowe dla sekretarza uczelnianej
komisji wyższe od stawek określonych w ust. 1, nie wyższe jednak niż o 50%.
3. Nauczycielom akademickim biorącym udział w pracach wydziałowych komisji
rekrutacyjnych przysługuje wynagrodzenie w wysokości:
1) przewodniczącym - 15,00 zł za każdych 50 kandydatów,
2) sekretarzom komisji - przy liczbie kandydatów:
a) do 200 osób - do 120,00 zł,
b) od 201 do 400 osób - do 150,00 zł,
c) ponad 400 osób - do 190,00 zł,
3) pozostałym członkom komisji - do 6,00 zł za każdych 50 kandydatów.
4. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1 i 3, oblicza się na podstawie
liczby kandydatów, którzy przystąpili do postępowania kwalifikacyjnego,
zaokrąglając ją do najbliższej wartości dzielącej się przez 50.
5. Za przeprowadzenie jednego egzaminu ustnego lub rozmowy kwalifikacyjnej
każdego kandydata egzaminator otrzymuje wynagrodzenie w wysokości do 1,50 zł.
Wynagrodzenie to może być wypłacone tylko jednej osobie - egzaminatorowi
prowadzącemu egzamin lub rozmowę z danego przedmiotu, niezależnie od liczby
członków komisji egzaminacyjnej.
6. Za sprawdzenie pracy pisemnej jednego kandydata egzaminator otrzymuje
wynagrodzenie w wysokości 1,50 zł. W razie potrzeby sprawdzenia jednej pracy
pisemnej przez kilku egzaminatorów, ich łączne wynagrodzenie nie może być
większe od 3,00 zł.
7. Egzaminator biorący równocześnie udział w pracach uczelnianej lub wydziałowej
komisji rekrutacyjnej otrzymuje tylko jedno (wyższe) z wynagrodzeń wymienionych
w ust. 1-6.
8. Za przeprowadzenie wchodzącej w skład postępowania kwalifikacyjnego z
wychowania fizycznego jednej próby sprawnościowej każdego kandydata komisja
egzaminacyjna otrzymuje wynagrodzenie w wysokości do 1,50 zł, niezależnie od
liczby jej członków.
9. Rektor może przyznać członkom komisji egzaminacyjnej, przeprowadzającym
egzamin z umiejętności praktycznych, wynagrodzenie w wysokości do 1,50 zł za
przeprowadzenie jednego egzaminu praktycznego każdego kandydata.
10. Wysokość wynagrodzenia członków komisji ustala rektor.
ż 3. Zasady wynagradzania za recenzowanie rozpraw doktorskich, recenzowanie
rozpraw habilitacyjnych i opracowywanie ocen dorobku naukowego związanych z
przewodami habilitacyjnymi oraz opracowywanie ocen całokształtu dorobku
naukowo-badawczego, artystycznego lub dydaktyczno-wychowawczego kandydatów do
tytułu naukowego - regulują odrębne przepisy.
ż 4. 1. Nauczycielom akademickim zatrudnionym w wydziałach weterynaryjnych
uczelni rolniczych za każdą godzinę dyżuru pełnionego w ambulatoriach klinik
weterynaryjnych, wykonywanego poza rozkładem zajęć dydaktycznych,
organizacyjnych i naukowo-badawczych, przysługuje odrębne wynagrodzenie w
wysokości godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego pracownika, a za każdą
godzinę dyżuru w niedziele, święta i dodatkowe dni wolne od pracy - 200% tej
stawki.
2. Za usługową działalność leczniczą, profilaktyczną i diagnostyczną, prowadzoną
przez wydziały weterynaryjne uczelni rolniczych na rzecz ludności lub innych
podmiotów gospodarczych, nauczyciele akademiccy mogą otrzymywać dodatkowe
wynagrodzenie w ramach kwoty odpisu nie przekraczającej 50% wartości wpływów
uzyskanych z tytułu wykonanych usług, pomniejszonej o wartość zużytych pasz,
leków i kosztów transportu, liczoną według bieżących cen. Wynagrodzenie, o
którym mowa wyżej, wypłaca się niezależnie od innych składników wynagrodzenia, w
tym również od dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1.
3. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, oraz wysokość
kwoty odpisu, o której mowa w ust. 2, i zasady podziału tej kwoty ustala rektor.
ż 5. 1. Kierownik studenckich praktyk zawodowych otrzymuje, z tytułu wykonywania
prac administracyjnych związanych z praktykami, wynagrodzenie w wysokości
ustalonej przez rektora, nie wyższe jednak niż 200,00 zł miesięcznie.
2. Opiekun studenckiej praktyki zawodowej otrzymuje, z tytułu pełnienia tej
funkcji, dodatkowe wynagrodzenie w wysokości ustalonej przez rektora, nie wyższe
jednak niż 150,00 zł miesięcznie.
3. Wynagrodzenia, o których mowa w ust. 1 i 2, nie przysługują, jeżeli senat
uczelni obniżył nauczycielom akademickim obowiązkowy wymiar zajęć dydaktycznych
z tytułu pełnienia określonych wyżej funkcji.
Załącznik nr 3
TABELA DODATKÓW FUNKCYJNYCH NAUCZYCIELI AKADEMICKICH ORAZ BIBLIOTEKARZY
DYPLOMOWANYCH I DYPLOMOWANYCH PRACOWNIKÓW DOKUMENTACJI I INFORMACJI NAUKOWEJ
Lp.FunkcjaMiesięczne stawki dodatku w złotych
123
1Rektordodatek według kategorii I 600-900
dodatek według kategorii II 420-600
2Prorektordodatek według kategorii I 340-540
dodatek według kategorii II 270-460
31) Dziekan90-400
2) Dyrektor międzyuczelnianego instytutu (zakładu, ośrodka), dyrektor
instytutu na prawach wydziału, dyrektor centrum uczelniano-przemysłowego
3) Dyrektor biblioteki głównej
4) Dziekan (kierownik) wydziału zamiejscowego (filii)
41) Prodziekan80-180
2) Dyrektor instytutu wchodzącego w skład wydziału lub międzywydziałowego
(pozawydziałowego)
3) Zastępca dyrektora instytutu na prawach wydziału
4) Dyrektor nauczycielskiego kolegium języków obcych
5) Kierownik międzyuczelnianego ośrodka metodycznego
6) Dyrektor zespołu studiów podyplomowych
7) Kierownik ogrodu botanicznego zatrudniającego ponad 30 pracowników
8) Kierownik uniwersytetu otwartego
51) Zastępca dyrektora instytutu wchodzącego w skład wydziału lub
międzywydziałowego (pozawydziałowego)35-135
2) Zastępca dyrektora międzyuczelnianego instytutu (zakładu, ośrodka),
zastępca kierownika wydziału zamiejscowego (filii), zastępca dyrektora
centrum uczelniano-przemysłowego
3) Zastępca dyrektora biblioteki głównej
4) Kierownik zakładu (ośrodka) poza wymienionym w lp. 3
5) Kierownik katedry (zespołu przedmiotowego)
6) Kierownik studium doktoranckiego, podyplomowego lub innego studium
specjalnego
7) Kierownik terenowego oddziału podlegającego wydziałowi
8) Kierownik ośrodka metodycznego
9) Kierownik kliniki
10) Zastępca dyrektora nauczycielskiego kolegium języków obcych (liczącego
co najmniej 12 piętnastoosobowych grup studenckich)
11) Kierownik studium praktycznej nauki języków obcych, kierownik studium
nauk społecznych, kierownik studium pedagogicznego
12) Opiekun nauczycielskiego kolegium prowadzonego poza uczelnią
13) Zastępca kierownika międzyuczelnianego ośrodka metodycznego
14) Kierownik ogrodu botanicznego zatrudniającego do 30 pracowników
61) Kierownik pracowni, laboratorium, muzeum - nie wchodzących w skład
instytutu, katedry, zespołu przedmiotowego lub zakładu (ośrodka)25-85
2) Kierownik biblioteki wydziału lub instytutu
3) Kierownik oddziału (sekcji) w bibliotece lub ośrodku informacji
naukowej
4) Kierownik naukowo-dydaktyczny terenowego punktu konsultacyjnego dla
uczestników studiów dla pracujących
5) Zastępca kierownika studium wychowania fizycznego, kierownik zespołu
lektorów
6) Kierownik studium wiejskiego gospodarstwa domowego w uczelni rolniczej,
zastępca kierownika studium praktycznej nauki języków obcych
7) Kierownik studenckiego domu marynarza


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 23 grudnia 1994 r.
o Najwyższej Izbie Kontroli.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 13, poz. 59)
Rozdział 1
Zadania i zakres działania
Art. 1. 1. Najwyższa Izba Kontroli jest naczelnym organem kontroli państwowej.
2. Najwyższa Izba Kontroli podlega Sejmowi.
3. Najwyższa Izba Kontroli działa na zasadach kolegialności.
Art. 2. 1. Najwyższa Izba Kontroli kontroluje działalność organów administracji
rządowej, Narodowego Banku Polskiego, państwowych osób prawnych i innych
państwowych jednostek organizacyjnych.
2. Najwyższa Izba Kontroli może kontrolować działalność organów samorządu
terytorialnego, komunalnych osób prawnych i innych komunalnych jednostek
organizacyjnych.
3. Najwyższa Izba Kontroli może również kontrolować działalność jednostek
organizacyjnych i podmiotów gospodarczych innych niż wymienione w ust. 1 i 2, w
zakresie, w jakim jednostki i podmioty te:
1) wykonują zadania zlecone lub powierzone przez państwo,
2) wykonują zamówienia publiczne na rzecz państwa lub samorządu terytorialnego,
3) organizują lub wykonują prace interwencyjne albo roboty publiczne,
4) działają z udziałem mienia państwowego lub komunalnego albo rozporządzają
takim mieniem,
5) korzystają z indywidualnie przyznanej pomocy lub gwarancji albo poręczenia
państwa lub samorządu terytorialnego,
6) wywiązują się ze zobowiązań finansowych na rzecz państwa.
Art. 3. Najwyższa Izba Kontroli, kontrolując jednostki wymienione w art. 2, bada
w szczególności wykonanie budżetu państwa oraz realizację ustaw i innych aktów
prawnych w zakresie działalności finansowej, gospodarczej i
organizacyjno-administracyjnej tych jednostek.
Art. 4. 1. Najwyższa Izba Kontroli kontroluje wykonanie budżetu, gospodarkę
finansową i majątkową Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,
Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu, Trybunału Konstytucyjnego, Rzecznika Praw
Obywatelskich, Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, Krajowego Biura Wyborczego,
Sądu Najwyższego, Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Państwowej Inspekcji
Pracy.
2. Na zlecenie Sejmu, Najwyższa Izba Kontroli przeprowadza kontrolę działalności
Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Kancelarii Sejmu, Kancelarii
Senatu, Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji oraz Państwowej Inspekcji Pracy,
tak jak działalności organów i jednostek, o których mowa w art. 2 ust. 1.
3. Kontrolę działalności Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, tak
jak działalności organów i jednostek, o których mowa w art. 2 ust. 1, Najwyższa
Izba Kontroli przeprowadza również na wniosek Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej, a Kancelarii Senatu na wniosek Senatu.
Art. 5. 1. Najwyższa Izba Kontroli przeprowadza kontrolę pod względem
legalności, gospodarności, celowości i rzetelności, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Kontrola działalności samorządu terytorialnego w zakresie wykonywania zadań
własnych przeprowadzana jest pod względem legalności, gospodarności i
rzetelności.
3. Kontrola działalności jednostek organizacyjnych i podmiotów gospodarczych, o
których mowa w art. 2 ust. 3 pkt 4-6, przeprowadzana jest pod względem
legalności i rzetelności.
Art. 6. 1. Najwyższa Izba Kontroli podejmuje kontrole na zlecenie Sejmu lub jego
organów, na wniosek Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Prezesa Rady Ministrów
oraz z własnej inicjatywy.
2. Najwyższa Izba Kontroli wykonuje swoje zadania na podstawie okresowych planów
pracy, które przedkłada Sejmowi; może też przeprowadzać kontrole doraźne.
Art. 7. 1. Najwyższa Izba Kontroli przedkłada Sejmowi:
1) analizę wykonania budżetu państwa i założeń polityki pieniężnej,
2) opinię w przedmiocie absolutorium dla Rady Ministrów,
3) informacje o wynikach kontroli zleconych przez Sejm lub jego organy,
4) informacje o wynikach kontroli przeprowadzonych na wniosek Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej, Prezesa Rady Ministrów oraz innych ważniejszych
kontroli,
5) wnioski w sprawie rozpatrzenia przez Sejm określonych problemów związanych z
działalnością organów wykonujących zadania publiczne,
6) wystąpienia zawierające wynikające z kontroli zarzuty dotyczące działalności
osób wchodzących w skład Rady Ministrów, kierujących urzędami centralnymi,
Prezesa Narodowego Banku Polskiego i osób kierujących instytucjami, o których
mowa w art. 4 ust. 1,
7) sprawozdanie ze swej działalności w roku ubiegłym.
2. Tryb wykonywania przez Najwyższą Izbę Kontroli obowiązków wobec Sejmu i jego
organów określa regulamin Sejmu.
Art. 8. 1. Najwyższa Izba Kontroli przedkłada Prezydentowi Rzeczypospolitej
Polskiej informacje o wynikach kontroli przeprowadzonych na jego wniosek oraz
informacje o wynikach kontroli przeprowadzonych na zlecenie Sejmu lub jego
organów, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, a także o wynikach innych
ważniejszych kontroli.
2. Najwyższa Izba Kontroli przedkłada Prezesowi Rady Ministrów informacje o
wynikach kontroli przeprowadzonych na jego wniosek oraz informacje o wynikach
kontroli przedkładane Sejmowi i Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 9. Delegatury Najwyższej Izby Kontroli przedkładają:
1) właściwym wojewodom i sejmikom samorządowym informacje o wynikach
ważniejszych kontroli dotyczących działalności terenowych organów administracji
rządowej,
2) właściwym wojewodom, sejmikom samorządowym i radom gmin informacje o wynikach
ważniejszych kontroli dotyczących działalności samorządu terytorialnego.
Art. 10. 1. Prezes Najwyższej Izby Kontroli podaje do wiadomości publicznej, po
przedłożeniu Sejmowi, analizę wykonania budżetu państwa i założeń polityki
pieniężnej oraz sprawozdanie z działalności Najwyższej Izby Kontroli.
2. Prezes Najwyższej Izby Kontroli może, po przedłożeniu Sejmowi, podawać do
wiadomości publicznej dokumenty, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2-6, lub
zawarte w nich ustalenia, z zachowaniem przepisów o tajemnicy ustawowo
chronionej.
Art. 11. Prezes Najwyższej Izby Kontroli może występować do Trybunału
Konstytucyjnego z wnioskami o:
1) stwierdzenie zgodności aktu ustawodawczego z Konstytucją albo innego aktu
normatywnego z Konstytucją lub aktem ustawodawczym,
2) ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni ustaw.
Art. 12. Organy kontroli, rewizji, inspekcji, działające w administracji
rządowej i samorządzie terytorialnym, współpracują z Najwyższą Izbą Kontroli i
są obowiązane do:
1) udostępniania Najwyższej Izbie Kontroli, na jej wniosek, wyników kontroli
przeprowadzonych przez te organy,
2) przeprowadzania określonych kontroli wspólnie pod kierownictwem Najwyższej
Izby Kontroli,
3) przeprowadzania kontroli doraźnych na zlecenie Najwyższej Izby Kontroli.
Rozdział 2
Organizacja Najwyższej Izby Kontroli
Art. 13. Prezes Najwyższej Izby Kontroli kieruje Najwyższą Izbą Kontroli i
odpowiada przed Sejmem za jej działalność.
Art. 14. 1. Prezesa Najwyższej Izby Kontroli - na wniosek Marszałka Sejmu lub
grupy co najmniej 35 posłów - powołuje Sejm bezwzględną większością głosów za
zgodą Senatu.
2. Senat podejmuje uchwałę w sprawie powołania Prezesa Najwyższej Izby Kontroli
w ciągu miesiąca od dnia otrzymania uchwały Sejmu. Niepodjęcie uchwały w tym
terminie oznacza wyrażenie zgody przez Senat.
3. Jeżeli Senat odmawia wyrażenia zgody na powołanie Prezesa Najwyższej Izby
Kontroli, Sejm powołuje na stanowisko Prezesa Najwyższej Izby Kontroli inną
osobę; przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 15. Przed przystąpieniem do wykonywania obowiązków Prezes Najwyższej Izby
Kontroli składa przed Sejmem przysięgę następującej treści:
"Obejmując stanowisko Prezesa Najwyższej Izby Kontroli uroczyście przysięgam, że
dochowam wierności postanowieniom Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a
powierzone mi obowiązki będę wypełniał bezstronnie i z najwyższą starannością."
Przysięga może być również złożona z dodaniem słów: "Tak mi dopomóż Bóg."
Art. 16. 1. Kadencja Prezesa Najwyższej Izby Kontroli trwa 6 lat, licząc od dnia
złożenia przysięgi. Po upływie kadencji Prezes Najwyższej Izby Kontroli pełni
obowiązki do czasu objęcia stanowiska przez nowego Prezesa Najwyższej Izby
Kontroli.
2. Ta sama osoba może być Prezesem Najwyższej Izby Kontroli nie dłużej niż przez
dwie kolejne kadencje.
3. Kadencja Prezesa Najwyższej Izby Kontroli wygasa w razie jego śmierci,
orzeczenia przez Trybunał Stanu utraty zajmowanego stanowiska lub odwołania.
Art. 17. 1. Sejm odwołuje Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, jeżeli:
1) zrzekł się on stanowiska,
2) uzna, że stał się on trwale niezdolny do pełnienia obowiązków na skutek
choroby,
3) został on skazany prawomocnym wyrokiem sądu za popełnienie przestępstwa,
4) Trybunał Stanu orzekł w stosunku do niego zakaz zajmowania kierowniczych
stanowisk lub pełnienia funkcji związanych ze szczególną odpowiedzialnością w
organach państwowych.
2. Do odwołania Prezesa Najwyższej Izby Kontroli stosuje się odpowiednio
przepisy art. 14.
Art. 18. Prezes Najwyższej Izby Kontroli nie może być pociągnięty do
odpowiedzialności karnej ani aresztowany lub zatrzymany bez zgody Sejmu.
Art. 19. Ze stanowiskiem Prezesa Najwyższej Izby Kontroli nie można łączyć
przynależności do partii politycznej, innego zatrudnienia ani pełnienia funkcji
publicznej, z wyjątkiem dodatkowej pracy w charakterze nauczyciela akademickiego
w szkole wyższej.
Art. 20. 1. Prezes Najwyższej Izby Kontroli bierze udział w posiedzeniach Sejmu.
2. Prezes Najwyższej Izby Kontroli ma prawo uczestniczyć w posiedzeniach Rady
Ministrów.
Art. 21. 1. Wiceprezesów Najwyższej Izby Kontroli, w liczbie od 2 do 4, powołuje
i odwołuje Prezydium Sejmu na wniosek Prezesa Najwyższej Izby Kontroli.
2. Prezes Najwyższej Izby Kontroli , za zgodą Marszałka Sejmu, powołuje i
odwołuje dyrektora generalnego Najwyższej Izby Kontroli.
3. Prezesa Najwyższej Izby Kontroli w razie potrzeby zastępuje wyznaczony przez
niego jeden z wiceprezesów.
4. Do wiceprezesów oraz dyrektora generalnego Najwyższej Izby Kontroli stosuje
się przepis art. 19.
Art. 22. 1. W skład Kolegium Najwyższej Izby Kontroli wchodzą: Prezes Najwyższej
Izby Kontroli jako przewodniczący, wiceprezesi i dyrektor generalny Najwyższej
Izby Kontroli oraz 14 członków Kolegium.
2. Prezydium Sejmu, na wniosek Prezesa Najwyższej Izby Kontroli , powołuje
członków
Kolegium:
1) 7 przedstawicieli nauk prawnych lub ekonomicznych,
2) 7 dyrektorów jednostek organizacyjnych Najwyższej Izby Kontroli lub doradców
Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, spośród których Prezes Najwyższej Izby
Kontroli wyznacza Sekretarza Kolegium.
3. Osoby wchodzące w skład Kolegium Najwyższej Izby Kontroli są w sprawowaniu
swych funkcji niezawisłe i mogą w sprawie podejmowanych uchwał zgłaszać do
protokołu zdanie odrębne.
4. Kadencja członków Kolegium Najwyższej Izby Kontroli trwa 3 lata, licząc od
dnia powołania, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6.
5. Kadencja członka Kolegium Najwyższej Izby Kontroli wygasa w razie jego
śmierci lub odwołania.
6. Prezydium Sejmu, na wniosek Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, odwołuje
członka Kolegium Najwyższej Izby Kontroli, jeżeli:
1) zrzekł się on funkcji,
2) przestał zajmować stanowisko, o którym mowa w ust. 2 pkt 2,
3) nie uczestniczył w posiedzeniach Kolegium Najwyższej Izby Kontroli przez
okres przekraczający 1 rok,
4) został on skazany prawomocnym wyrokiem sądu za popełnienie przestępstwa z
winy umyślnej.
Art. 23. 1. Kolegium Najwyższej Izby Kontroli zatwierdza:
1) analizę wykonania budżetu państwa i założeń polityki pieniężnej,
2) sprawozdanie z działalności Najwyższej Izby Kontroli w roku ubiegłym.
2. Kolegium Najwyższej Izby Kontroli uchwala:
1) opinię w przedmiocie absolutorium dla Rady Ministrów,
2) wnioski w sprawie rozpatrzenia przez Sejm określonych problemów związanych z
działalnością organów wykonujących zadania publiczne,
3) wystąpienia zawierające wynikające z kontroli zarzuty dotyczące działalności
osób wchodzących w skład Rady Ministrów, kierujących urzędami centralnymi,
Prezesa Narodowego Banku Polskiego i osób kierujących instytucjami, o których
mowa w art. 4 ust. 1,
4) projekt statutu Najwyższej Izby Kontroli,
5) projekt budżetu Najwyższej Izby Kontroli,
6) okresowe plany pracy Najwyższej Izby Kontroli.
3. Kolegium Najwyższej Izby Kontroli opiniuje:
1) wniesione przez Prezesa Najwyższej Izby Kontroli programy kontroli i
informacje o wynikach szczególnie ważnych kontroli,
2) inne sprawy wniesione przez Prezesa Najwyższej Izby Kontroli albo
przedstawione przez co najmniej 1/3 członków Kolegium.
Art. 24. 1. Posiedzeniom Kolegium Najwyższej Izby Kontroli przewodniczy Prezes
Najwyższej Izby Kontroli lub wyznaczony przez niego wiceprezes.
2. Uchwały zapadają w obecności co najmniej połowy składu Kolegium Najwyższej
Izby Kontroli, w tajnym głosowaniu, większością głosów, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. W przypadku gdy w wyniku głosowania za i przeciw uchwale wypowie się równa
liczba głosujących, o przyjęciu uchwały rozstrzyga przewodniczący.
4. Prezes Najwyższej Izby Kontroli może zapraszać na posiedzenia Kolegium
Najwyższej Izby Kontroli osoby nie wchodzące w skład Kolegium.
Art. 25. 1. Jednostkami organizacyjnymi Najwyższej Izby Kontroli są departamenty
i delegatury.
2. Organizację wewnętrzną Najwyższej Izby Kontroli, w tym siedziby delegatur i
zakres ich właściwości terytorialnej, określa statut Najwyższej Izby Kontroli
nadawany przez Prezydium Sejmu na wniosek Prezesa Najwyższej Izby Kontroli.
Statut Najwyższej Izby Kontroli podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
3. Prezydium Sejmu może w statucie upoważnić Prezesa Najwyższej Izby Kontroli do
określania, w drodze zarządzenia, szczegółowej organizacji wewnętrznej jednostek
organizacyjnych Najwyższej Izby Kontroli oraz ich właściwości, a także
wprowadzania zmian w tym zakresie.
Art. 26. 1. Projekt budżetu Najwyższej Izby Kontroli w brzmieniu uchwalonym
przez Kolegium Najwyższej Izby Kontroli Minister Finansów włącza do projektu
budżetu państwa.
2. Prezesowi Najwyższej Izby Kontroli w zakresie wykonywania budżetu Najwyższej
Izby Kontroli przysługują uprawnienia Ministra Finansów.
3. Wykonanie budżetu Najwyższej Izby Kontroli kontroluje Sejm.
Rozdział 3
Postępowanie kontrolne
Art. 27. Postępowanie kontrolne przeprowadza się według przepisów niniejszej
ustawy.
Art. 28. Postępowanie kontrolne ma na celu ustalenie stanu faktycznego w
zakresie działalności jednostek poddanych kontroli, rzetelne jego
udokumentowanie i dokonanie oceny kontrolowanej działalności według kryteriów
określonych w art. 5.
Art. 29. Dla realizacji celu, o którym mowa w art. 28:
1) kierownicy jednostek podlegających kontroli mają obowiązek przedkładać na
żądanie Najwyższej Izby Kontroli wszelkie dokumenty i materiały niezbędne do
przygotowania i przeprowadzenia kontroli, z zachowaniem przepisów o tajemnicy
ustawowo chronionej,
2) upoważnieni przedstawiciele Najwyższej Izby Kontroli mają prawo do:
a) swobodnego wstępu do obiektów i pomieszczeń jednostek kontrolowanych,
b) wglądu do wszelkich dokumentów związanych z działalnością jednostek
kontrolowanych, pobierania oraz zabezpieczania dokumentów i innych materiałów
dowodowych, z zachowaniem przepisów o tajemnicy ustawowo chronionej,
c) przeprowadzania oględzin obiektów, składników majątkowych i przebiegu
określonych czynności,
d) wzywania i przesłuchiwania świadków,
e) żądania od pracowników jednostek kontrolowanych udzielania ustnych i
pisemnych wyjaśnień,
f) zasięgania w związku z przeprowadzaną kontrolą informacji w jednostkach nie
kontrolowanych oraz żądania wyjaśnień od pracowników tych jednostek,
g) korzystania z pomocy biegłych i specjalistów,
h) zwoływania narad z pracownikami jednostek kontrolowanych, w związku z
przeprowadzaną kontrolą, a także uczestniczenia w posiedzeniach kierownictwa i
kolegiów oraz naradach organów administracji rządowej i samorządu
terytorialnego.
Art. 30. 1. Kontrolę przeprowadzają pracownicy Najwyższej Izby Kontroli, zwani
dalej "kontrolerami", na podstawie legitymacji służbowej i imiennego
upoważnienia określającego jednostkę kontrolowaną i podstawę prawną do podjęcia
kontroli.
2. Imienne upoważnienia do przeprowadzenia kontroli wydają: Prezes, wiceprezesi
oraz dyrektorzy i wicedyrektorzy jednostek organizacyjnych Najwyższej Izby
Kontroli.
3. Prezes, wiceprezesi, dyrektor generalny oraz pracownicy Najwyższej Izby
Kontroli, nadzorujący czynności kontrolne, przeprowadzają kontrolę na podstawie
legitymacji służbowej, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Kontrole spraw lub dokumentów zakwalifikowanych jako tajne specjalnego
znaczenia przeprowadza się na podstawie legitymacji służbowej i odrębnego
upoważnienia wydanego przez Prezesa Najwyższej Izby Kontroli.
Art. 31. 1. Kontroler podlega wyłączeniu, na wniosek lub z urzędu, z
postępowania kontrolnego, jeżeli wyniki kontroli mogłyby oddziaływać na jego
prawa lub obowiązki, na prawa lub obowiązki jego małżonka albo osoby
pozostającej z nim faktycznie we wspólnym pożyciu, krewnych i powinowatych do
drugiego stopnia bądź osób związanych z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub
kurateli. Powody wyłączenia kontrolera trwają także po ustaniu małżeństwa,
przysposobienia, opieki lub kurateli.
2. Kontroler może być wyłączony, na wniosek lub z urzędu, z postępowania
kontrolnego w każdym czasie, jeżeli zachodzą uzasadnione wątpliwości co do jego
bezstronności.
3. O przyczynach powodujących wyłączenie kontroler lub kierownik jednostki
kontrolowanej niezwłocznie zawiadamia dyrektora jednostki organizacyjnej
Najwyższej Izby Kontroli, w której kontroler wykonuje obowiązki, zwanej dalej
"właściwą jednostką organizacyjną Najwyższej Izby Kontroli".
4. O wyłączeniu postanawia dyrektor właściwej jednostki organizacyjnej
Najwyższej Izby Kontroli; postanowienie dyrektora jest ostateczne.
5. Prezes Najwyższej Izby Kontroli może, na wniosek lub z urzędu, wyłączyć z
postępowania kontrolnego wszystkich kontrolerów z jednostki organizacyjnej
Najwyższej Izby Kontroli, jeżeli wyniki kontroli mogłyby oddziaływać na prawa
lub obowiązki dyrektora albo wicedyrektora tej jednostki lub osób im bliskich,
określonych w ust. 1; w przypadku wyłączenia Prezes Najwyższej Izby Kontroli
wyznacza do postępowania kontrolnego inną jednostkę organizacyjną, powiadamiając
o tym Kolegium Najwyższej Izby Kontroli.
6. Do czasu wydania postanowienia, o którym mowa w ust. 4 i 5, kontroler
podejmuje jedynie czynności nie cierpiące zwłoki.
Art. 32. 1. Postępowanie kontrolne prowadzone jest w siedzibie jednostki
kontrolowanej oraz w miejscach i czasie wykonywania jej zadań, a jeżeli tego
wymaga dobro kontroli - również w dniach wolnych od pracy i poza godzinami
pracy.
2. Postępowanie kontrolne lub poszczególne jego czynności przeprowadza się w
miarę potrzeby również w siedzibie jednostki organizacyjnej Najwyższej Izby
Kontroli.
Art. 33. 1. Kontroler jest upoważniony do swobodnego poruszania się na terenie
jednostki kontrolowanej bez obowiązku uzyskiwania przepustki oraz zwolniony jest
od rewizji osobistej, jeżeli przewiduje ją wewnętrzny regulamin jednostki
kontrolowanej.
2. Kierownik jednostki kontrolowanej zapewnia kontrolerowi warunki i środki
niezbędne do sprawnego przeprowadzenia kontroli, w szczególności niezwłoczne
przedstawianie do kontroli żądanych dokumentów i materiałów, terminowe
udzielanie wyjaśnień przez pracowników jednostki, udostępnianie urządzeń
technicznych oraz środków transportu z ich obsługą, a w miarę możliwości
oddzielnych pomieszczeń z odpowiednim wyposażeniem.
Art. 34. 1. Z budżetu Najwyższej Izby Kontroli pokrywane są:
1) wynagrodzenia dla pracowników jednostki kontrolowanej uczestniczących w
postępowaniu kontrolnym prowadzonym w dniach wolnych od pracy i poza godzinami
pracy,
2) udokumentowane koszty związane z korzystaniem przez kontrolera z urządzeń
technicznych i środków transportu jednostki kontrolowanej.
2. Kierownik jednostki kontrolowanej składa wniosek o pokrycie należności, o
których mowa w ust. 1, przed podpisaniem protokołu kontroli lub odmową jego
podpisania, pod rygorem utraty roszczenia.
Art. 35. 1. Kontroler ustala stan faktyczny na podstawie zebranych w toku
postępowania dowodów.
2. Dowodami są w szczególności dokumenty, zabezpieczone rzeczy, wyniki oględzin,
zeznania świadków, opinie biegłych oraz pisemne wyjaśnienia i oświadczenia.
Art. 36. 1. Zebrane w toku postępowania kontrolnego materiały dowodowe kontroler
odpowiednio zabezpiecza, w miarę potrzeby przez:
1) oddanie na przechowanie kierownikowi lub innemu pracownikowi jednostki
kontrolowanej za pokwitowaniem,
2) przechowanie w jednostce kontrolowanej w oddzielnym, zamkniętym i
opieczętowanym pomieszczeniu,
3) zabranie z jednostki kontrolowanej za pokwitowaniem.
2. O zwolnieniu materiałów dowodowych spod zabezpieczenia decyduje kontroler, a
w razie jego odmowy - dyrektor właściwej jednostki organizacyjnej Najwyższej
Izby Kontroli.
Art. 37. 1. Kontroler może sporządzać, a w razie potrzeby może zażądać od
kierownika jednostki kontrolowanej sporządzenia niezbędnych dla kontroli odpisów
lub wyciągów z dokumentów, jak również zestawień i obliczeń na podstawie
dokumentów.
2. Zgodność odpisów i wyciągów oraz zestawień i obliczeń z oryginalnymi
dokumentami potwierdza kierownik komórki organizacyjnej, w której dokumenty się
znajdują, lub osoba do tego upoważniona.
3. Odpisy i wyciągi z dokumentów zabezpieczonych w trybie art. 36 mogą być
sporządzane tylko za zgodą i w obecności kontrolera, który potwierdza ich
zgodność z oryginałem i wydaje je za pokwitowaniem odbioru.
Art. 38. 1. Kontroler dokonuje pobrania rzeczy w obecności kierownika komórki
organizacyjnej, w której rzecz się znajduje, a w razie jego nieobecności -
pracownika wyznaczonego przez kierownika jednostki kontrolowanej. Pobrana rzecz
powinna być zaopatrzona przez uczestników pobrania w trwałe cechy lub znaki
uniemożliwiające zastąpienie jej inną.
2. Z pobrania rzeczy sporządza się protokół, który podpisuje kontroler i osoba
uczestnicząca w pobraniu.
Art. 39. 1. W razie potrzeby ustalenia stanu faktycznego obiektów lub innych
składników majątkowych albo przebiegu określonych czynności, kontroler może
przeprowadzić oględziny.
2. Oględziny przeprowadza się w obecności kierownika komórki organizacyjnej,
odpowiedzialnego za przedmiot lub czynności poddane oględzinom, a w razie jego
nieobecności - pracownika wyznaczonego przez kierownika jednostki kontrolowanej.
3. Z przebiegu i wyniku oględzin sporządza się niezwłocznie protokół, który
podpisuje kontroler i osoba wymieniona w ust. 2.
4. Przebieg i wyniki oględzin mogą być ponadto utrwalone:
1) przez sporządzenie stenogramu; stenogram przekłada się na pismo zwykłe z
zaznaczeniem zastosowanego systemu stenografii, dołączając pierwopis stenogramu
do protokołu,
2) za pomocą aparatury i środków technicznych służących do utrwalania obrazu lub
dźwięku; utrwalony obraz lub dźwięk stanowi załącznik do protokołu.
Art. 40. 1. Kontroler może żądać od pracowników jednostki kontrolowanej
udzielenia mu, w terminie przez niego wyznaczonym, ustnych i pisemnych wyjaśnień
w sprawach dotyczących przedmiotu kontroli.
2. Odmowa udzielenia wyjaśnień może nastąpić jedynie w przypadkach, gdy
wyjaśnienia mają dotyczyć:
1) tajemnicy ustawowo chronionej innej niż tajemnica służbowa, a kontroler nie
posiada właściwego upoważnienia,
2) faktów i okoliczności, których ujawnienie mogłoby narazić na odpowiedzialność
karną lub majątkową wezwanego do złożenia wyjaśnień, a także jego małżonka albo
osoby pozostającej z nim faktycznie we wspólnym pożyciu, krewnych i powinowatych
do drugiego stopnia bądź osób związanych z nim z tytułu przysposobienia, opieki
lub kurateli.
3. Prawo odmowy udzielenia wyjaśnień w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt
2, trwa mimo ustania małżeństwa lub przysposobienia.
4. Udzielający wyjaśnień może uchylić się od podpowiedzi na pytania, jeżeli
zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 2.
Art. 41. 1. Każdy może złożyć kontrolerowi ustne lub pisemne oświadczenie
dotyczące przedmiotu kontroli.
2. Kontroler nie może odmówić przyjęcia oświadczenia, jeżeli ma ono związek z
przedmiotem kontroli.
Art. 42. 1. Kontroler może wzywać pracowników jednostki kontrolowanej do
stawienia się w celu ich przesłuchania w charakterze świadków.
2. Kontroler może wzywać do osobistego stawienia się w siedzibie jednostki
kontrolowanej lub jednostki organizacyjnej Najwyższej Izby Kontroli albo organu
administracji rządowej inne osoby niż wymienione w ust. 1 w celu ich
przesłuchania w charakterze świadków.
3. W razie potrzeby kontroler może zwrócić się do dyrektora właściwej delegatury
Najwyższej Izby Kontroli z wnioskiem o wezwanie wskazanych osób do osobistego
stawienia się w siedzibie delegatury lub organu administracji rządowej i
przesłuchania ich w charakterze świadków przez upoważnionego pracownika
delegatury.
4. Jeżeli osoba wezwana nie może stawić się z powodu choroby lub innej nie
dającej się pokonać przeszkody, kontroler lub pracownik wymieniony w ust. 3 może
dokonać przesłuchania w miejscu pobytu tej osoby.
5. W wezwaniu należy wskazać:
1) nazwę i adres jednostki organizacyjnej kontrolera,
2) imię, nazwisko i adres osoby wzywanej,
3) podstawę prawną, charakter i cel wezwania,
4) datę, godzinę i miejsce stawienia się,
5) skutki prawne niezastosowania się do wezwania,
6) imię, nazwisko i stanowisko służbowe wzywającego.
6. W sprawach nie cierpiących zwłoki kontroler może dokonać wezwania
telegraficznie lub telefonicznie albo w inny sposób, z podaniem danych, o
których mowa w ust. 5.
Art. 43. Nie wolno przesłuchiwać jako świadków:
1) obrońcy co do faktów, o których dowiedział się udzielając porady prawnej lub
prowadząc sprawę,
2) duchownego co do faktów, o których dowiedział się przy spowiedzi.
Art. 44. 1. Osoba obowiązana do zachowania tajemnicy służbowej może być
przesłuchana w charakterze świadka co do okoliczności, których dotyczy ten
obowiązek.
2. Osoba obowiązana do zachowania tajemnicy państwowej może być przesłuchana w
charakterze świadka co do okoliczności, których dotyczy ten obowiązek, tylko po
zwolnieniu od obowiązku zachowania tajemnicy, udzielonym na piśmie przez Prezesa
Najwyższej Izby Kontroli.
3. Osoba obowiązana do zachowania tajemnicy ustawowo chronionej, innej niż
określona w ust. 1 i 2, może być przesłuchana w charakterze świadka co do
okoliczności, których dotyczy ten obowiązek, tylko po zwolnieniu od obowiązku
zachowania tajemnicy, udzielonym na piśmie przez Prezesa Najwyższej Izby
Kontroli, jeżeli przepisy odrębnych ustaw przewidują dostęp Najwyższej Izby
Kontroli do takiej tajemnicy.
Art. 45. 1. Prawo odmowy zeznań w charakterze świadka przysługuje:
1) pracownikowi jednostki kontrolowanej ponoszącemu odpowiedzialność za
działalność będącą przedmiotem kontroli,
2) każdej osobie, jeżeli złożenie zeznań mogłoby ją lub osoby wymienione w art.
40 ust. 2 pkt 2 narazić na odpowiedzialność karną lub majątkową.
2. Przepisy art. 40 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
Art. 46. Przed rozpoczęciem przesłuchania kontroler obowiązany jest uprzedzić
świadka o grożącej mu odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego zeznania,
a w sytuacji określonej w art. 45 poinformować go o przysługującym mu prawie
odmowy zeznań.
Art. 47. 1. Z zeznań świadka niezwłocznie sporządza się protokół, który przed
podpisaniem daje się świadkowi do odczytania lub na jego żądanie odczytuje się
mu czyniąc o tym wzmiankę.
2. Protokół oraz każdą jego stronę podpisują przesłuchujący i świadek.
Skreślenia, poprawki i uzupełnienia wymagają omówienia na końcu protokołu i
podpisania przez osoby podpisujące protokół.
3. W protokołach przesłuchania świadka, który złożył zeznanie w języku obcym,
podaje się w przekładzie na język polski treść złożonego zeznania oraz wskazuje
tłumacza. Tłumacz podpisuje protokół przesłuchania.
4. Odmowę lub niemożność podpisania protokołu przez świadka omawia się na końcu
protokołu.
Art. 48. 1. Na osobę wezwaną w charakterze świadka, która mimo prawidłowego
wezwania nie stawiła się bez uzasadnionej przyczyny we wskazanym czasie i
miejscu, kontroler może nałożyć karę pieniężną w wysokości do 1.000.000 zł, a w
razie ponownego niezastosowania się do wezwania, karę pieniężną do 2.000.000 zł.
2. Na postanowienie o nałożeniu kary pieniężnej służy ukaranemu, w terminie 7
dni od daty otrzymania postanowienia, zażalenie do dyrektora właściwej jednostki
organizacyjnej Najwyższej Izby Kontroli; w razie złożenia zażalenia za
pośrednictwem kontrolera, który wydał postanowienie, może on zażalenie
uwzględnić i uchylić postanowienie.
3. Dyrektor, w drodze postanowienia, uwzględnia zażalenie albo utrzymuje
zaskarżone postanowienie w mocy. Postanowienie dyrektora jest ostateczne.
4. Kara pieniężna podlega uchyleniu przez kontrolera, jeżeli osoba wezwana
usprawiedliwi niestawienie się na wezwanie. W razie odmowy uchylenia stosuje się
odpowiednio przepis ust. 2.
5. Kara pieniężna podlega egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji.
Art. 49. 1. Jeżeli w toku kontroli konieczne jest zbadanie określonych zagadnień
wymagających wiadomości specjalnych, dyrektor właściwej jednostki organizacyjnej
Najwyższej Izby Kontroli, z własnej inicjatywy lub na wniosek kontrolera,
powołuje biegłego.
2. W postanowieniu o powołaniu biegłego określa się przedmiot i zakres badań
oraz termin wydania opinii.
3. W wyniku przeprowadzonych badań biegły sporządza szczegółowe sprawozdanie
zawierające opis przeprowadzonych badań wraz z wydaną na ich podstawie opinią.
4. Jeżeli w toku kontroli ujawni się potrzeba dokonania przez kontrolera
określonych czynności badawczych z udziałem specjalisty w danej dziedzinie
wiedzy lub praktyki, kontroler może, w drodze postanowienia, powołać specjalistę
do udziału w tych czynnościach, określając przedmiot i czas jego działania.
5. Biegły i specjalista działają na podstawie postanowienia o ich powołaniu.
6. Kierownik jednostki kontrolowanej może wystąpić za pośrednictwem kontrolera
do dyrektora właściwej jednostki organizacyjnej Najwyższej Izby Kontroli z
wnioskiem o wyłączenie z postępowania kontrolnego powołanego biegłego lub
specjalisty z przyczyn określonych w art. 31 ust. 1 i 2.
Art. 50. 1. Świadkowi przysługuje zwrot utraconego zarobku i poniesionych przez
niego kosztów związanych z wezwaniem.
2. Biegłemu i specjaliście przysługuje wynagrodzenie oraz zwrot poniesionych
przez niego nieodzownych wydatków.
3. Wydatki, o których mowa w ust. 1 i 2, pokrywane są z budżetu Najwyższej Izby
Kontroli.
4. Prezes Najwyższej Izby Kontroli określi, w drodze zarządzenia, wysokość
kosztów i wynagrodzeń oraz szczegółowe zasady i tryb ich przyznawania świadkom,
biegłym i specjalistom. Zarządzenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Art. 51. 1. Kontroler obowiązany jest niezwłocznie poinformować kierownika
jednostki kontrolowanej o stwierdzeniu bezpośredniego niebezpieczeństwa dla
życia lub zdrowia ludzkiego albo niepowetowanej szkody w mieniu, z celu
zapobieżenia występującemu niebezpieczeństwu lub szkodzie.
2. Kierownik jednostki kontrolowanej obowiązany jest niezwłocznie poinformować
kontrolera o podjętych działaniach zapobiegających stanowi zagrożenia, o którym
mowa w ust. 1.
3. W przypadku powzięcia przez kontrolera uzasadnionego podejrzenia, że
działania przewidziane w ust. 1 i 2 są niewystarczające, powiadamia on
niezwłocznie o stwierdzonych zagrożeniach kierownika jednostki nadrzędnej lub
właściwy organ państwowy.
4. Kontroler może w toku kontroli informować kierownika jednostki kontrolowanej
o ustaleniach wskazujących na nieprawidłowości w działalności tej jednostki.
Art. 52. 1. Kontroler ma prawo zwołać w toku kontroli, w szczególnie
uzasadnionych okolicznościach, naradę z pracownikami jednostki kontrolowanej dla
omówienia kwestii związanych z przeprowadzaną kontrolą.
2. O planowanym zwołaniu narady kontroler uprzedza kierownika jednostki
kontrolowanej, uzgadniając z nim czas i miejsce narady.
Art. 53. 1. Wyniki przeprowadzonej kontroli kontroler przedstawia w protokole
kontroli.
2. Protokół kontroli zawiera opis stanu faktycznego stwierdzonego w toku
kontroli działalności jednostki kontrolowanej, w tym ustalonych
nieprawidłowości, z uwzględnieniem przyczyn powstania, zakresu i skutków tych
nieprawidłowości oraz osób za nie odpowiedzialnych.
Art. 54. Protokół kontroli podpisują kontroler i kierownik jednostki
kontrolowanej, a w razie jego nieobecności osoba pełniąca jego obowiązki.
Art. 55. 1. Kierownikowi jednostki kontrolowanej lub osobie pełniącej jego
obowiązki przysługuje prawo zgłoszenia, przed podpisaniem protokołu kontroli,
umotywowanych zastrzeżeń co do ustaleń zawartych w protokole.
2. Zastrzeżenia należy zgłosić na piśmie w terminie 14 dni od dnia otrzymania
protokołu kontroli. W szczególnych przypadkach dyrektor właściwej jednostki
organizacyjnej Najwyższej Izby Kontroli może przedłużyć ten termin.
3. W razie zgłoszenia zastrzeżeń, o których mowa w ust. 1, kontroler jest
obowiązany dokonać ich analizy i w miarę potrzeby podjąć dodatkowe czynności
kontrolne, a w przypadku stwierdzenia zasadności zastrzeżeń zmienić lub
uzupełnić odpowiednią część protokołu kontroli.
4. W razie nieuwzględnienia zastrzeżeń w całości lub w części kontroler
przekazuje na piśmie swoje stanowisko zgłaszającemu zastrzeżenia.
Art. 56. 1. Kierownik jednostki kontrolowanej lub osoba pełniąca jego obowiązki
może w terminie 7 dni od dnia otrzymania stanowiska, o którym mowa w art. 55
ust. 4, zgłosić na piśmie umotywowane zastrzeżenia do dyrektora właściwej
jednostki organizacyjnej Najwyższej Izby Kontroli, który przekazuje je, w celu
rozpatrzenia, komisji odwoławczej.
2. W skład komisji odwoławczej wchodzą:
1) dyrektor lub wicedyrektor właściwej jednostki organizacyjnej Najwyższej Izby
Kontroli jako przewodniczący,
2) 2 pracowników nadzorujących czynności kontrolne, wyznaczonych przez
dyrektora.
3. Komisja odwoławcza lub jeden z jej członków, wyznaczony przez
przewodniczącego, może przyjmować wyjaśnienia od zgłaszającego zastrzeżenia i
kontrolera, a gdy uzna to za konieczne, przeprowadzać także inne czynności
dowodowe.
4. Komisja odwoławcza podejmuje uchwałę w sprawie zastrzeżeń w pełnym składzie,
większością głosów i niezwłocznie przekazuje ją wraz z uzasadnieniem Prezesowi
lub upoważnionemu przez niego wiceprezesowi Najwyższej Izby Kontroli; po
zatwierdzeniu przez Prezesa lub wiceprezesa uchwała komisji odwoławczej jest
ostateczna.
5. W razie odmowy zatwierdzenia uchwały Prezes lub upoważniony przez niego
wiceprezes Najwyższej Izby Kontroli powołuje dla ostatecznego rozpatrzenia
zastrzeżeń komisję rozstrzygającą w składzie 3 pracowników nadzorujących
czynności kontrolne, wyznaczając jej przewodniczącego.
6. Do rozpatrywania zastrzeżeń przez komisję rozstrzygającą stosuje się
odpowiednio przepisy ust. 3 i 4, z tym że uchwała komisji rozstrzygającej jest
ostateczna.
7. Uchwałę komisji odwoławczej, zatwierdzoną przez Prezesa Najwyższej Izby
Kontroli, albo uchwałę komisji rozstrzygającej doręcza się, wraz z
uzasadnieniem, zgłaszającemu zastrzeżenia.
Art. 57. 1. Kierownik jednostki kontrolowanej lub osoba pełniąca jego obowiązki
może odmówić podpisania protokołu kontroli, składając w terminie 7 dni od dnia
jego otrzymania pisemne wyjaśnienie tej odmowy.
2. W razie zgłoszenia zastrzeżeń termin do złożenia wyjaśnienia o odmowie
podpisania protokołu liczy się od dnia otrzymania ostatecznej uchwały w sprawie
rozpatrzenia tych zastrzeżeń.
3. O odmowie podpisania protokołu kontroli i złożeniu wyjaśnienia kontroler
czyni wzmiankę w protokole.
4. Odmowa podpisania protokołu kontroli przez osobę wymienioną w ust. 1 nie
stanowi przeszkody do podpisania protokołu przez kontrolera i realizacji ustaleń
kontroli.
Art. 58. 1. Na wniosek kontrolera kierownik jednostki kontrolowanej lub
jednostki nadrzędnej zwołuje naradę pokontrolną, z udziałem zainteresowanych
pracowników, w celu omówienia stwierdzonych nieprawidłowości i wniosków, jakie
wynikają z ustaleń kontroli.
2. Kierownik jednostki, o której mowa w ust. 1, uzgadnia z kontrolerem czas i
miejsce odbycia narady, a także zapewnia protokołowanie jej przebiegu. Jeden
egzemplarz protokołu doręcza się kontrolerowi w terminie z nim uzgodnionym.
Art. 59. 1. Przed sporządzeniem przez Najwyższą Izbę Kontroli wystąpienia
pokontrolnego kontroler może zwrócić się do kierownika jednostki kontrolowanej
lub osoby pełniącej jego obowiązki o złożenie w wyznaczonym terminie dodatkowych
wyjaśnień na piśmie dotyczących przyczyn i okoliczności powstania
nieprawidłowości przedstawionych w protokole kontroli.
2. Kierownik jednostki kontrolowanej lub osoba pełniąca jego obowiązki może z
własnej inicjatywy złożyć kontrolerowi w terminie z nim uzgodnionym pisemne
wyjaśnienia, o których mowa w ust. 1.
Art. 60. 1. Najwyższa Izba Kontroli przekazuje kierownikowi jednostki
kontrolowanej, a w razie potrzeby także kierownikowi jednostki nadrzędnej oraz
właściwym organom państwowym lub samorządowym, wystąpienia pokontrolne.
2. Wystąpienie pokontrolne zawiera oceny kontrolowanej działalności, wynikające
z ustaleń opisanych w protokole kontroli, a w razie stwierdzenia
nieprawidłowości - także uwagi i wnioski w sprawie ich usunięcia.
3. W wystąpieniu pokontrolnym może być także zawarta ocena wskazująca na
niezasadność zajmowania stanowiska lub pełnienia funkcji przez osobę
odpowiedzialną za stwierdzone nieprawidłowości w jednostkach, o których mowa w
art. 2 ust. 1 i art. 4 ust. 1.
4. Ocena, o której mowa w ust. 3, może stanowić podstawę do wszczęcia
postępowania dyscyplinarnego, rozwiązania stosunku pracy z winy pracownika bez
wypowiedzenia albo odwołania go z zajmowanego stanowiska lub pełnionej funkcji.
Art. 61. 1. Kierownik jednostki kontrolowanej lub organ, któremu przekazano
wystąpienie pokontrolne, może w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania zgłosić
umotywowane zastrzeżenia w sprawie zawartych w nim ocen, uwag i wniosków do
dyrektora właściwej jednostki organizacyjnej Najwyższej Izby Kontroli; do
zgłaszania i rozpatrywania tych zastrzeżeń stosuje się odpowiednio art. 56.
2. W przypadku wystąpień pokontrolnych przekazywanych przez Prezesa lub
wiceprezesów Najwyższej Izby Kontroli zastrzeżenia zgłasza się, w terminie
określonym w ust. 1, do Kolegium Najwyższej Izby Kontroli.
3. Kolegium podejmuje uchwałę w sprawie zastrzeżeń w trybie określonym w art. 24
ust. 1-3; uchwała Kolegium jest ostateczna i wraz z uzasadnieniem jest doręczana
zgłaszającemu zastrzeżenia; przepis art. 56 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
Art. 62. 1. Kierownik jednostki kontrolowanej lub organ, któremu przekazano
wystąpienie pokontrolne, jest obowiązany, w terminie określonym w wystąpieniu,
nie krótszym niż 14 dni, poinformować Najwyższą Izbę Kontroli o sposobie
wykorzystania uwag i wykonania wniosków oraz o podjętych działaniach lub
przyczynach niepodjęcia tych działań.
2. W przypadku gdy zostały przedstawione zastrzeżenia w myśl art. 61, termin, o
którym mowa w ust. 1, liczy się od dnia otrzymania ostatecznej uchwały.
Art. 63. 1. W razie uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa lub
wykroczenia Najwyższa Izba Kontroli zawiadamia organ powołany do ścigania
przestępstw lub wykroczeń oraz informuje o tym kierownika jednostki
kontrolowanej lub kierownika jednostki nadrzędnej i właściwy organ państwowy lub
samorządowy.
2. Organ powołany do ścigania przestępstw lub wykroczeń obowiązany jest
zawiadomić Najwyższą Izbę Kontroli o wynikach postępowania.
3. W razie ujawnienia innych czynów niż określone w ust. 1, za które ustawowo
przewidziana jest odpowiedzialność, Najwyższa Izba Kontroli zawiadamia o tym
właściwe organy; przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 64. 1. Protokoły kontroli i wystąpienia pokontrolne stanowią podstawę do
opracowywania przez Najwyższą Izbę Kontroli informacji o wynikach
przeprowadzonych kontroli.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, przed przedłożeniem Sejmowi,
Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej i Prezesowi Rady Ministrów, Prezes
Najwyższej Izby Kontroli przesyła właściwym naczelnym lub centralnym organom
państwowym, które w terminie 7 dni od dnia otrzymania mogą przedstawić swoje
stanowisko. Stanowisko dołącza się do informacji; Prezes Najwyższej Izby
Kontroli może do tego stanowiska przedstawić swoją opinię.
3. Na żądanie Sejmu, Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej lub Prezesa Rady
Ministrów albo gdy wystąpiły szczególnie ważne okoliczności Prezes Najwyższej
Izby Kontroli niezwłocznie przekazuje informacje o wynikach przeprowadzonych
kontroli nie czekając na stanowisko, o którym mowa w ust. 2.
Art. 65. Prezes Najwyższej Izby Kontroli określi, w drodze zarządzenia, zadania
pracowników nadzorujących i wykonujących czynności kontrolne w postępowaniu
kontrolnym oraz szczegółowe zasady przygotowywania kontroli, dokumentowania
poszczególnych czynności kontrolnych, sporządzania protokołu kontroli,
wystąpienia pokontrolnego i informacji o wynikach przeprowadzonych kontroli, a
także prowadzenia postępowania w sprawie rozpatrywania zastrzeżeń. Zarządzenie
podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor
Polski".
Rozdział 4
Pracownicy Najwyższej Izby Kontroli
Art. 66. 1. Pracownikami Najwyższej Izby Kontroli są:
Prezes, wiceprezesi, dyrektor generalny Najwyższej Izby Kontroli, pracownicy
nadzorujący lub wykonujący czynności kontrolne oraz pracownicy zatrudnieni na
stanowiskach administracyjnych i obsługi.
2. Pracownikami nadzorującymi czynności kontrolne są pracownicy zatrudnieni na
stanowiskach:
1) dyrektorów jednostek organizacyjnych,
2) wicedyrektorów jednostek organizacyjnych,
3) doradców Prezesa Najwyższej Izby Kontroli,
4) doradców prawnych, ekonomicznych, technicznych.
3. Pracownikami wykonującymi czynności kontrolne są pracownicy zatrudnieni na
stanowiskach:
1) głównych specjalistów kontroli państwowej,
2) specjalistów kontroli państwowej,
3) starszych inspektorów kontroli państwowej,
4) inspektorów kontroli państwowej,
5) młodszych inspektorów kontroli państwowej.
Art. 67. Pracownikiem nadzorującym lub wykonującym czynności kontrolne może być
osoba, która:
1) ma obywatelstwo polskie,
2) ma pełną zdolność do czynności prawnych oraz korzysta z pełni praw
publicznych,
3) nie była karana za przestępstwo popełnione z winy umyślnej,
4) ma wyższe wykształcenie,
5) ma stan zdrowia pozwalający na zatrudnienie na określonym stanowisku.
Art. 68. 1. Stosunek pracy z pracownikiem nadzorującym lub wykonującym czynności
kontrolne nawiązuje się na podstawie mianowania, poprzedzonego umową o pracę na
czas nie dłuższy niż 3 lata, z zastrzeżeniem ust. 6.
2. Pracowników nadzorujących lub wykonujących czynności kontrolne mianuje i
rozwiązuje z nimi stosunek pracy Prezes Najwyższej Izby Kontroli .
3. Rozwiązanie stosunku pracy z mianowanymi pracownikami Najwyższej Izby
Kontroli - członkami Kolegium Najwyższej Izby Kontroli - wymaga zgody tego
Kolegium.
4. Stosunek pracy z pracownikiem, o którym mowa w ust. 1, nawiązuje się na
podstawie umowy o pracę, jeżeli jest on zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu
pracy.
5. Mianowanie jest uzależnione od aplikacji kontrolerskiej zakończonej złożeniem
egzaminu z wynikiem pozytywnym przed komisją egzaminacyjną powołaną przez
Prezesa Najwyższej Izby Kontroli.
6. Prezes Najwyższej Izby Kontroli może, w przypadkach uzasadnionych
kwalifikacjami lub praktyką zawodową, mianować pracownika nadzorującego lub
wykonującego czynności kontrolne bez uprzedniego zawierania umowy o pracę, a
także bez zachowania wymogu aplikacji kontrolerskiej.
7. Prezes Najwyższej Izby Kontroli określi, w drodze zarządzenia, sposób
przeprowadzania aplikacji kontrolerskiej i egzaminu.
Art. 69. Pracownicy na stanowiskach administracyjnych i obsługi zatrudniani są
na podstawie umowy o pracę.
Art. 70. 1. Przy mianowaniu pracownik Najwyższej Izby Kontroli składa pisemne
ślubowanie następującej treści:
"Ślubuję służyć Państwu Polskiemu, przestrzegać porządku prawnego, wykonywać
obowiązki pracownika Najwyższej Izby Kontroli sumiennie, bezstronnie, zgodnie z
najlepszą wiedzą i wolą".
2. Akt mianowania zawiera:
1) imię i nazwisko pracownika,
2) datę mianowania,
3) stanowisko służbowe i jednostkę organizacyjną,
4) składniki i wysokość wynagrodzenia.
Art. 71. Do obowiązków pracownika nadzorującego lub wykonującego czynności
kontrolne należy w szczególności:
1) należyte, bezstronne i terminowe wykonywanie zadań,
2) obiektywne ustalanie i rzetelne dokumentowanie wyników kontroli,
3) przestrzeganie tajemnicy ustawowo chronionej,
4) godne zachowanie się w służbie i poza służbą,
5) stałe podnoszenie kwalifikacji zawodowych.
Art. 72. 1. Pracownik Najwyższej Izby Kontroli jest obowiązany sumiennie
wypełniać polecenia służbowe przełożonych.
2. Jeżeli polecenie służbowe w przekonaniu pracownika jest niezgodne z prawem
lub zawiera znamiona pomyłki, pracownik powinien przedstawić swoje zastrzeżenia
przełożonemu; w razie pisemnego potwierdzenia polecenia jest obowiązany je
wykonać, z zastrzeżeniem ust. 3; o ile w toku dalszego postępowania okaże się,
że stanowisko pracownika było uzasadnione, przełożony, który wydał polecenie,
ponosi z tego tytułu odpowiedzialność.
3. Pracownikowi nie wolno wykonywać poleceń, których wykonanie stanowiłoby
przestępstwo lub groziło niepowetowaną szkodą.
Art. 73. 1. Pracownik Najwyższej Izby Kontroli jest obowiązany zachować w
tajemnicy informacje, które uzyskał w związku z wykonywaniem obowiązków
służbowych.
2. Obowiązek zachowania tajemnicy trwa również po ustaniu zatrudnienia.
3. Od obowiązku zachowania tajemnicy, o której mowa w ust. 1, może zwolnić
Prezes Najwyższej Izby Kontroli .
Art. 74. 1. Pracownik nadzorujący lub wykonujący czynności kontrolne nie może
być członkiem partii politycznej ani prowadzić działalności politycznej.
2. Pracownikowi, o którym mowa w ust. 1, ubiegającemu się o mandat posła lub
senatora udziela się urlopu bezpłatnego na czas kampanii wyborczej, a w
przypadku uzyskania mandatu na czas jego wykonywania.
Art. 75. 1. Pracownik nadzorujący lub wykonujący czynności kontrolne nie może
wykonywać zajęć, które godziłyby w interes Najwyższej Izby Kontroli lub byłyby
niezgodne z jej zadaniami, a także pozostawałyby w sprzeczności z obowiązkami
pracownika lub mogłyby wywoływać podejrzenie o stronniczość lub interesowność.
2. Pracownik nadzorujący lub wykonujący czynności kontrolne może podjąć
dodatkowe zajęcie zarobkowe po uzyskaniu zgody Prezesa Najwyższej Izby Kontroli.
Art. 76. 1. Pracownik mianowany podlega okresowym ocenom kwalifikacyjnym nie
rzadziej niż raz na 3 lata.
2. Oceny dokonuje przełożony pracownika mianowanego; o treści oceny
kwalifikacyjnej przełożony powiadamia pracownika.
3. Pracownik może odwołać się od oceny kwalifikacyjnej do Prezesa Najwyższej
Izby Kontroli w terminie 14 dni od powiadomieniu go o treści oceny.
4. Prezes Najwyższej Izby Kontroli określi, w drodze zarządzenia, termin i tryb
dokonywania okresowych ocen kwalifikacyjnych, rozpatrywania odwołań od ocen oraz
warunki, zakres i kryteria zwolnienia od okresowych ocen.
Art. 77. 1. Prezes Najwyższej Izby Kontroli, w przypadkach uzasadnionych
potrzebami służbowymi, może przenieść pracownika nadzorującego lub wykonującego
czynności kontrolne do innej jednostki organizacyjnej lub do pracy nie związanej
z nadzorowaniem lub wykonywaniem czynności kontrolnych, w miejscowości będącej
siedzibą jednostki organizacyjnej, w której pracownik wykonuje obowiązki.
2. Prezes Najwyższej Izby Kontroli, w przypadkach uzasadnionych potrzebami
służbowymi, może przenieść pracownika, o którym mowa w ust. 1, do jednostki
organizacyjnej Najwyższej Izby Kontroli w miejscowości innej niż siedziba
jednostki organizacyjnej, w której pracownik wykonuje obowiązki.
3. Przeniesienie, o którym mowa w ust. 2, kobiety w ciąży lub pracownika
sprawującego samodzielnie opiekę nad dzieckiem w wieku do piętnastu lat, a także
w przypadku gdy stoją temu na przeszkodzie szczególnie ważne względy osobiste
lub rodzinne pracownika, możliwe jest tylko za zgodą zainteresowanego.
4. Przeniesienie, o którym mowa w ust. 1 i 2, może być dokonane do pracy zgodnej
z kwalifikacjami pracownika, na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, nie częściej
niż raz na 2 lata, z wynagrodzeniem nie niższym niż dotychczas pobierane.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, pracownikom przysługują uprawnienia na
zasadach określonych w przepisach o pracownikach urzędów państwowych.
Art. 78. 1. Pracownikowi nadzorującemu lub wykonującemu czynności kontrolne,
delegowanemu służbowo do zajęć poza stałym miejscem pracy, przysługują: zwrot
kosztów podróży i zakwaterowania oraz diety na zasadach określonych w odrębnych
przepisach, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Pracownikowi, o którym mowa w ust. 1, na terenie kraju przysługuje dieta w
podwójnej wysokości.
Art. 79. Pracownikowi nadzorującemu lub wykonującemu czynności kontrolne przez
okres nie krótszy niż 10 lat w Najwyższej Izby Kontroli przysługuje dodatkowy
urlop wypoczynkowy w wymiarze 6 dni roboczych, a po dwudziestu latach pracy - w
wymiarze 12 dni roboczych.
Art. 80. 1. Pracownikowi nadzorującemu lub wykonującemu czynności kontrolne
przez okres nie krótszy niż 5 lat może być przyznany, co najwyżej dwukrotnie w
okresie zatrudnienia w Najwyższej Izby Kontroli, płatny urlop dla poratowania
zdrowia w wymiarze nie przekraczającym jednorazowo 6 miesięcy, z wynagrodzeniem
obliczonym tak jak za urlop wypoczynkowy.
2. Urlopu, o którym mowa w ust. 1, udziela Prezes Najwyższej Izby Kontroli na
wniosek pracownika, umotywowany opinią komisji lekarskiej o stanie zdrowia.
Art. 81. 1. Pracownikom Najwyższej Izby Kontroli przysługuje dodatek za
wieloletnią pracę w wysokości wynoszącej po 5 latach pracy 5% miesięcznego
wynagrodzenia zasadniczego. Dodatek ten wzrasta o 1% za każdy dalszy rok pracy
aż do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego.
2. Zaliczanie okresów pracy do okresu pracy, od którego zależy wysokość dodatku
za wieloletnią pracę, odbywa się na zasadach określonych w przepisach o
pracownikach urzędów państwowych.
Art. 82. 1. Pracownikowi Najwyższej Izby Kontroli przysługują nagrody
jubileuszowe za wieloletnią pracę w wysokości:
1) po 20 latach pracy - 75% wynagrodzenia miesięcznego,
2) po 25 latach pracy - 100% wynagrodzenia miesięcznego,
3) po 30 latach pracy - 150% wynagrodzenia miesięcznego,
4) po 35 latach pracy - 200% wynagrodzenia miesięcznego,
5) po 40 latach pracy - 300% wynagrodzenia miesięcznego,
6) po 45 latach pracy - 400% wynagrodzenia miesięcznego.
2. Zaliczanie okresów pracy, sposób obliczania i wypłacania nagród
jubileuszowych odbywa się na zasadach określonych w przepisach o pracownikach
urzędów państwowych.
Art. 83. Pracownikowi Najwyższej Izby Kontroli, z którym rozwiązano stosunek
pracy z powodu nabycia prawa do emerytury lub renty inwalidzkiej albo na skutek
orzeczenia komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, przysługuje
jednorazowa odprawa w wysokości trzykrotnego, a w przypadku stażu pracy powyżej
20 lat - sześciokrotnego wynagrodzenia, otrzymanego za ostatni miesiąc
zatrudnienia.
Art. 84. W Najwyższej Izby Kontroli tworzy się zakładowy fundusz nagród
wynoszący 8,5% funduszu płac. Wysokość i zasady przyznawania indywidualnych
nagród z tego funduszu określają odrębne przepisy.
Art. 85. 1. Czas pracy w Najwyższej Izby Kontroli nie może przekraczać 40 godzin
na tydzień i 8 godzin na dobę.
2. Rozkład czasu pracy w tygodniu oraz jego wymiar w poszczególnych dniach
tygodnia ustala Prezes Najwyższej Izby Kontroli .
3. Pracownik nadzorujący lub wykonujący czynności kontrolne może być w
uzasadnionych przypadkach, w szczególności ze względu na dobro kontroli,
zatrudniony poza normalnymi godzinami pracy bez prawa do oddzielnego
wynagrodzenia.
4. Pracownikowi nadzorującemu lub wykonującemu czynności kontrolne przysługuje
wolny czas za pracę poza normalnymi godzinami pracy wykonywaną w porze nocnej
oraz w dni wolne od pracy.
Art. 86. Pracownicy Najwyższej Izby Kontroli mają prawo zrzeszania się w
związkach zawodowych, z wyjątkiem Prezesa, wiceprezesów, dyrektora generalnego
Najwyższej Izby Kontroli oraz pracowników nadzorujących lub wykonujących
czynności kontrolne.
Art. 87. Pracownikowi Najwyższej Izby Kontroli nie wolno uczestniczyć w
strajkach ani w akcjach zakłócających funkcjonowanie Najwyższej Izby Kontroli.
Art. 88. 1. Wiceprezesi i dyrektor generalny Najwyższej Izby Kontroli oraz
pracownicy nadzorujący lub wykonujący czynności kontrolne nie mogą być
pociągnięci do odpowiedzialności karnej z powodu swoich czynności służbowych bez
uprzedniej zgody Kolegium Najwyższej Izby Kontroli, a Prezes Najwyższej Izby
Kontroli - bez zgody Sejmu.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również po ustaniu stosunku pracy.
Art. 89. 1. Pracownik mianowany ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną za
naruszenie obowiązków służbowych lub uchybienie godności stanowiska.
2. Karami dyscyplinarnymi są:
1) upomnienie,
2) nagana,
3) nagana z pozbawieniem możliwości awansowania przez okres do 3 lat do wyższej
grupy wynagrodzenia,
4) przeniesienie na niższe stanowisko służbowe z jednoczesnym obniżeniem
wynagrodzenia zasadniczego o jedną kategorię,
5) wydalenie z pracy w Najwyższej Izbie Kontroli.
3. Nie można wszcząć postępowania dyscyplinarnego po upływie 3 miesięcy od dnia
uzyskania przez przełożonego wiadomości o popełnionym przewinieniu; nie można
wszcząć postępowania ani wydać orzeczenia o ukaraniu po upływie 3 lat od
popełnienia przewinienia. Jeżeli czyn zawiera znamiona przestępstwa,
przedawnienie dyscyplinarne nie może nastąpić wcześniej niż przewidziano to w
przepisach Kodeksu karnego.
4. W sprawach dyscyplinarnych orzekają, na zasadzie niezawisłości, Komisja
Dyscyplinarna i Odwoławcza Komisja Dyscyplinarna przy Prezesie Najwyższej Izby
Kontroli.
5. Obwiniony może ustanowić obrońcę tylko spośród pracowników mianowanych
Najwyższej Izby Kontroli.
6. Postępowanie dyscyplinarne może toczyć się w razie nie usprawiedliwionej
nieobecności pracownika.
7. Koszty postępowania dyscyplinarnego ponosi Najwyższa Izba Kontroli.
8. Marszałek Sejmu, na wniosek Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, określi, w
drodze zarządzenia, organizację, skład, tryb powoływania komisji dyscyplinarnych
i rzeczników dyscyplinarnych oraz tryb postępowania dyscyplinarnego w Najwyższej
Izbie Kontroli. Zarządzenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Art. 90. 1. W przypadku wszczęcia postępowania dyscyplinarnego Prezes Najwyższej
Izby Kontroli może zawiesić pracownika w czynnościach służbowych na okres do
zakończenia postępowania, nie dłużej jednak niż na 6 miesięcy.
2. W okresie zawieszenia, o którym mowa w ust. 1, pracownik mianowany zachowuje
prawo do wynagrodzenia i innych świadczeń przysługujących na podstawie stosunku
pracy.
Art. 91. 1. Pracownik mianowany zostaje z mocy prawa zawieszony w pełnieniu
obowiązków służbowych w razie tymczasowego aresztowania do czasu wygaśnięcia
stosunku pracy, chyba że wcześniej rozwiązano z nim stosunek pracy bez
wypowiedzenia z jego winy.
2. Wynagrodzenie pracownika mianowanego w okresie tymczasowego aresztowania
ulega ograniczeniu do połowy. Jeżeli zapadł wyrok uniewinniający lub
postępowanie karne zostało umorzone, pracownikowi wypłaca się pozostałą część
wynagrodzenia, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Nie wypłaca się pozostałej części wynagrodzenia, jeżeli postępowanie karne
zostało umorzone warunkowo lub na podstawie amnestii, a pracownik w przepisanym
trybie nie domagał się rehabilitacji.
Art. 92. 1. Stosunek pracy z pracownikiem mianowanym rozwiązuje się bez
wypowiedzenia z jego winy w razie:
1) prawomocnego wyroku skazującego za przestępstwo popełnione z winy umyślnej,
2) prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej wydalenia z pracy w Najwyższej
Izbie Kontroli.
2. Stosunek pracy z pracownikiem mianowanym rozwiązuje się bez wypowiedzenia w
razie:
1) trwającej dłużej niż 1 rok niezdolności do pracy spowodowanej chorobą,
2) nie usprawiedliwionego niezgłoszenia się do komisji lekarskiej do spraw
inwalidztwa i zatrudnienia w okolicznościach, o których mowa w ust. 3.
3. Prezes Najwyższej Izby Kontroli w uzasadnionych przypadkach, w szczególności
w razie długotrwałego korzystania ze zwolnień lekarskich, może z urzędu
skierować pracownika mianowanego do komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i
zatrudnienia w celu ustalenia, czy jego stan zdrowia pozwala na zatrudnienie go
na zajmowanym stanowisku.
Art. 93. 1. Stosunek pracy z pracownikiem mianowanym rozwiązuje się za
wypowiedzeniem w razie:
1) otrzymania negatywnej oceny kwalifikacyjnej, potwierdzonej kolejną oceną
negatywną, dokonaną nie wcześniej niż po upływie 6 miesięcy i nie później niż
przed upływem 1 roku od dokonania pierwszej oceny,
2) orzeczenia przez komisję lekarską do spraw inwalidztwa i zatrudnienia trwałej
niezdolności do pełnienia obowiązków służbowych na zajmowanym stanowisku.
2. Stosunek pracy z pracownikiem mianowanym można rozwiązać za wypowiedzeniem w
razie:
1) osiągnięcia wieku i stażu pracy, wymaganych do nabycia prawa do emerytury na
podstawie przepisów o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników,
2) likwidacji jednostki organizacyjnej Najwyższej Izby Kontroli lub
reorganizacji tej jednostki, jeżeli przeniesienie pracownika za jego zgodą do
innej jednostki organizacyjnej nie jest możliwe; rozwiązanie stosunku pracy z
tej przyczyny wywołuje skutki, jakie przepisy prawa wiążą z rozwiązaniem
stosunku pracy z mianowanym urzędnikiem państwowym z powodu likwidacji urzędu.
3. Okres wypowiedzenia stosunku pracy z pracownikiem mianowanym wynosi 3
miesiące i kończy się ostatniego dnia miesiąca kalendarzowego.
Art. 94. Rozwiązanie stosunku pracy z pracownikiem mianowanym może nastąpić:
1) w drodze porozumienia stron,
2) za trzymiesięcznym wypowiedzeniem dokonanym przez pracownika.
Art. 95. W okresie wypowiedzenia pracownik mianowany może być zwolniony z
pełnienia obowiązków, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia i innych świadczeń
przysługujących na podstawie stosunku pracy.
Art. 96. Od decyzji Prezesa Najwyższej Izby Kontroli w sprawach, o których mowa
w art. 77 ust. 2, art. 92 i 93, pracownikowi mianowanemu przysługuje skarga do
sądu administracyjnego na zasadach przewidzianych w Kodeksie postępowania
administracyjnego.
Art. 97. Marszałek Sejmu, na wniosek Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, określi,
w drodze zarządzenia, wymagane kwalifikacje, zasady wynagradzania oraz tabele
stanowisk pracowników Najwyższej Izby Kontroli. Zarządzenie podlega ogłoszeniu w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Rozdział 5
Przepisy karne
Art. 98. Kto uchyla się od kontroli, o której mowa w niniejszej ustawie, lub
utrudnia jej prowadzenie, w szczególności przez nieprzedstawienie potrzebnych do
kontroli dokumentów, bądź niezgodnie z prawdą informuje o wykonaniu wniosków
pokontrolnych, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.
Rozdział 6
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 99. W ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U.
z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213 i z 1994 r. Nr 122, poz.
593) w art. 13 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Trybunał Konstytucyjny ustala powszechnie obowiązującą wykładnię ustaw na
wniosek Prezydenta, prezesa Rady Ministrów, pierwszego prezesa Sądu Najwyższego,
prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego, Rzecznika Praw Obywatelskich, prezesa
Najwyższej Izby Kontroli, Prokuratora Generalnego."
Art. 100. W okresie do dnia 31 grudnia 1995 r. Najwyższa Izba Kontroli może
kontrolować działalność spółdzielni i ich organizacji, tak jak działalność
organów i jednostek, o których mowa w art. 2 ust. 1.
Art. 101. 1. Pracownicy mianowani, zatrudnieni w dniu wejścia w życie ustawy na
stanowiskach innych niż wymienione w art. 66 ust. 2 i 3, mogą być zatrudnieni na
tych stanowiskach przez okres nie dłuższy niż 1 rok po dniu wejścia w życie
ustawy.
2. Pracownicy mianowani, nie spełniający wymogu określonego w art. 67 pkt 4,
mogą być zatrudnieni na dotychczasowych stanowiskach przez okres nie dłuższy niż
1 rok po dniu wejścia w życie ustawy.
3. Po upływie 1 roku od dnia wejścia w życie ustawy stosunek pracy z
pracownikami, o których mowa w ust. 1 i 2, może być rozwiązany z zachowaniem
okresy wypowiedzenia lub przekształcony w stosunek pracy na podstawie umowy o
pracę, w drodze wypowiedzenia warunków pracy.
4. Prezes Najwyższej Izby Kontroli w ciągu 3 miesięcy od dnia wejścia w życie
ustawy może, uwzględniając zadania wykonywane w okresie ostatnich 2 lat przez
pracownika nadzorującego lub wykonującego czynności kontrolne, zmienić jego
stanowisko służbowe, w drodze wypowiedzenia warunków pracy, na inne stanowisko
określone w art. 66 ust. 2 i 3.
5. Usprawiedliwiona nieobecność w pracy pracownika zawiesza bieg terminu do
dokonania zmiany stanowiska, o którym mowa w ust. 4.
6. Do decyzji Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, o których mowa w ust. 3 i 4,
przepis art. 96 stosuje się odpowiednio.
Art. 102. 1. Sejm może powołać Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, na podstawie
niniejszej ustawy, nie wcześniej niż po upływie 30 dni od dnia jej ogłoszenia.
2. Do czasu objęcia stanowiska przez Prezesa Najwyższej Izby Kontroli,
powołanego na podstawie niniejszej ustawy, obowiązki pełni dotychczasowy Prezes
Najwyższej Izby Kontroli.
3. Do odwołania dotychczasowego Prezesa Najwyższej Izby Kontroli nie stosuje się
przepisów niniejszej ustawy.
Art. 103. 1. Traci moc ustawa z dnia 8 października 1980 r. o Najwyższej Izbie
Kontroli (Dz. U. Nr 22, poz. 82 i z 1989 r. Nr 34, poz. 178).
2. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie niniejszej ustawy, nie
dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, zachowują
moc przepisy wydane na podstawie ustawy, o której mowa w ust. 1, jeżeli nie są
sprzeczne z niniejszą ustawą.
3. Do przeprowadzenia postępowań kontrolnych rozpoczętych przed dniem wejścia w
życie niniejszej ustawy lub postępowań kontrolnych dotyczących wykonania budżetu
państwa i założeń polityki pieniężnej w 1994 r. stosuje się przepisy ustawy, o
której mowa w ust. 1, i przepisy wydane na jej podstawie.
Art. 104. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem przepisów art. 14-19 i art. 102, które wchodzą w życie po upływie 30
dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 5 stycznia 1995 r.
o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych.
(Dz. U. Nr 13, poz. 60)
Art. 1. 1. Ustawa określa zasady stosowania dopłat ze środków budżetu państwa do
oprocentowania kredytów bankowych na cele rolnicze, finansowanie kontraktów
eksportowych oraz skup i przechowywanie zapasów ryb morskich.
2. Dopłaty, o których mowa w ust. 1, realizowane są ze środków budżetu państwa
określonych w ustawie budżetowej.
Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o krajowym podmiocie gospodarczym, należy
przez to rozumieć osobę fizyczną, osobę prawną, a także jednostkę organizacyjną
nie posiadającą osobowości prawnej mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz prowadzącą działalność gospodarczą.
Art. 3. 1. Ze środków budżetu państwa udzielane są dopłaty do oprocentowania
kredytów bankowych dla krajowych podmiotów gospodarczych na:
1) cele rolnicze,
2) skup i przechowywanie zapasów ryb morskich,
3) finansowanie kontraktów eksportowych.
2. Dopłaty do oprocentowania kredytów bankowych na cele rolnicze, dla krajowych
podmiotów gospodarczych prowadzących produkcją rolniczą, udzielane są na
jednakowych zasadach, bez względu na obszar użytków rolnych i formę ich
własności.
Art. 4. 1. Za kredyty na cele rolnicze, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1,
uważa się kredyty:
1) dla krajowych podmiotów gospodarczych prowadzących produkcję rolniczą,
przeznaczone na:
a) zakup rzeczowych środków obrotowych do produkcji rolniczej,
b) zakup rzeczowych środków obrotowych do produkcji żywności metodami
ekologicznymi i przystosowanie gospodarstw rolnych do tej produkcji,
c) postęp biologiczny w rolnictwie,
2) dla krajowych podmiotów gospodarczych prowadzących przetwórstwo lub
przechowalnictwo skupowanych produktów rolnych, przeznaczone na:
a) skup produktów rolnych od producentów krajowych,
b) przechowywanie produktów rolnych i zapasów przetworów z tych produktów oraz
zapasów półproduktów z owoców i warzyw,
z wyłączeniem tytoniu i wyrobów tytoniowych oraz wyrobów alkoholowych i surowców
przeznaczonych do produkcji wyrobów alkoholowych.
2. Skup i przechowywanie ryb, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2, dotyczy ryb
złowionych lub skupionych przez krajowe podmioty gospodarcze.
3. Finansowanie kontraktów eksportowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3,
dotyczy zwłaszcza kontraktów na dostawy:
1) gotowych obiektów, maszyn, urządzeń, pojazdów, jednostek pływających,
urządzeń transportowych,
2) usług budowlano-montażowych.
Art. 5. Dopłaty do oprocentowania kredytów mogą być stosowane za okres nie
dłuższy niż:
1) 12 miesięcy do kredytów na cele, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 i 2,
2) 84 miesiące do kredytów na cele, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3,
od dnia otrzymania kredytu.
Art. 6. 1. Kredyty na cele, o których mowa w art. 3 ust. 1, mogą być objęte
dopłatą ze środków budżetu państwa, jeżeli ich oprocentowanie w stosunku rocznym
nie przekroczy 1,2 stopy oprocentowania kredytu redyskontowego.
2. Dopłaty, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 i 2, mogą być stosowane do
kredytów o oprocentowaniu w stosunku rocznym dla kredytobiorcy:
1) w wysokości nie większej niż 0,4 stopy oprocentowania kredytu redyskontowego
i nie mniejszej niż 4% w stosunku rocznym - na cele, o których mowa w art. 4
ust. 1 pkt 1,
2) w wysokości nie większej niż 0,7 stopy oprocentowania kredytu redyskontowego
i nie mniejszej niż 7% w stosunku rocznym - na celem o których mowa w art. 3 ust
1 pkt 2 oraz art. 4 ust. 1 pkt 2.
3. Wysokość kredytu objętego dopłatami ze środków budżetu państwa na cele, o
których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 4, nie może przekroczyć
łącznie równowartość 6 q żyta na 1 ha użytków rolnych, według cen przyjmowanych
dla celów naliczania podatku rolnego.
4. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, podwyższyć wysokość kredytu, o
którym mowa w ust. 3, do równowartości 10 q żyta na 1 ha użytków rolnych, według
cen przyjmowanych dla celów naliczania podatku rolnego.
5. Dopłaty ze środków budżetu państwa do kredytów na cele, o których mowa w art.
3 ust. 1 pkt 1 i 2, stanowią część oprocentowania należnego bankom,
odpowiadającą różnicy między stopą oprocentowania tych kredytów, określoną w
ust. 1, a stopą oprocentowania dla kredytobiorcy, określoną w ust. 2.
6. Dopłaty, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3, mogą być stosowane na zasadzie
wyrównania bankom kredytującym różnicy między oprocentowaniem kredytu a kosztem
jego pozyskania przez bank na rynku krajowym lub zagranicznym, powiększonym o
marżę banku.
7. Dopłaty ze środków budżetu państwa do kredytów na cele, o których mowa w art.
3 ust. 1 pkt 3, mogą być udzielone w wysokości nie przekraczającej 0,2% kosztu
pozyskania kredytu, powiększonego o marżę banku, z zastrzeżeniem ust. 1.
Art. 7. Dopłaty ze środków budżetu państwa do oprocentowania kredytów mogą być
udzielane pod warunkiem:
1) udokumentowania wykorzystania co najmniej 80% kredytu na zakupy na cele, o
których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1,
2) ubezpieczenia kontraktów, o których mowa w art. 4 ust. 3, w Korporacji
Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych.
Art. 8. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady,
zakres i tryb udzielania dopłat do oprocentowania kredytów, o których mowa w
art. 3.
Art. 9. 1. Środkami na dopłaty do oprocentowania kredytów, o których mowa:
1) w art. 3 ust. 1 pkt 1 - dysponuje Minister Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej,
2) w art. 3 ust. 1 pkt 2 - dysponuje Minister Transportu i Gospodarki Morskiej,
3) w art. 3 ust. 1 pkt 3 - dysponuje Minister Współpracy Gospodarczej z
Zagranicą.
2. Czynności związane z dokonywaniem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych
mogą być powierzone, w drodze umowy, osobom prawnym powołanym w drodze ustawy i
nadzorowanym przez ministrów, o których mowa w ust. 1, lub bankom.
Art. 10. 1. Ustawa ma zastosowanie do kredytów udzielanych od dnia 1 stycznia
1995 r.
2. Do dopłat do oprocentowania kredytów bankowych udzielonych do dnia 31 grudnia
1994 r. mają zastosowanie przepisy obowiązujące w tym zakresie przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 11. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem przepisu art. 10, ust. 1, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z
mocą od dnia 1 stycznia 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
z dnia 6 stycznia 1995 r.
w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt.
(Dz. U. Nr 13, poz. 61)
Na podstawie art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie
przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i z 1994 r. Nr 89,
poz. 415) zarządza się, co następuje:
ż 1. Uznaje się za podlegające ochronie następujące gatunki zwierząt, zwane
dalej "gatunkami chronionymi":
Pijawki (Hirudinea):
1) pijawka lekarska (Hirudo medicinalis);
Pająki (Araneae):
2) gryziele (Atypus) - wszystkie gatunki,
3) poskocz krasny (Eresus niger),
4) skakun (Philaeus chrysops),
5) tygrzyk paskowany (Argyope bruennichi);
Owady (Insecta):
6) straszka północna (Sympecma braueri),
7) żagnica zielona (Aeshna viridis),
8) gadziogłówka żółtonoga (Stylurus flavipes),
9) trzepla zielona (Ophiogomphus cecilia),
10) zalotka białoczelna (Leucorrhinia albifrons),
11) zalotka spłaszczona (Leucorrhinia caudalis),
12) zalotka większa (Leucorrhinia pectoralis),
13) modliszka zwyczajna (Mantis religiosa),
14) tęczniki (Calosoma) - wszystkie gatunki,
15) biegacze (Carabus) - wszystkie gatunki,
16) pachnica dębowa (Osmoderma eremita),
17) jelonek rogacz (Lucanus cervus),
18) wynurt (Ceruchus chrysomelinus),
19) sichrawa karpacka (Gaurotes excellens),
20) kozioróg dębosz (Cerambyx cerdo),
21) kozioróg bukowiec (Cerambyx scopolii),
22) nadobnica alpejska (Rosalia alpina),
23) mieniak strużnik (Apatura ilia),
24) mieniak tęczowy (Apatura iris),
25) paź królowej (Papilio machaon),
26) paź żeglarz (Iphiclides podalirius),
27) niepylak apollo (Parnassius apollo),
28) niepylak mnemozyna (Parnassius mnemosyne),
29) przeplatka aurinia (Euphydryas aurinia),
30) górówka sudecka (Erebia sudetica),
31) strzępotek eudypus (Coenonymha oedippus),
32) modraszek telejus (Maculinea teleius),
33) modraszek nausitous (Maculinea nausithous),
34) postojak wiesiołkowiec (Proserpinus proserpina),
35) zmierzchnica trupia główka (Acherontia atropos),
36) trzmiele (Bombus) - wszystkie gatunki;
Mięczaki (Mollusca):
37) ślimak żółtawy (Helix lutescens),
38) ślimak winniczek (Helix pomatia),
39) skójka perłorodna (Margaritifera margaritifera),
40) skójka malarska (Unio pictorum),
41) szczeżuja wielka (Anodonta cygnea),
42) szczeżuja spłaszczona (Anodonta complanata);
Krągłouste (Cyclostomata):
43) minog morski (Petromyzon marinus),
44) minog rzeczny (Lampetra fluviatilis) - w stadium larwalnego rozwoju w
rzekach,
45) minog strumieniowy (Lampetra planeri),
46) minog ukraiński (Eudontomyzon mariae);
Ryby (Pisces):
47) jesiotr zachodni (Acipenser sturio),
48) parposz (Alosa fallax),
49) alosa (Alosa alosa),
50) łosoś (Salmo salar) - poza obszarem Morza Bałtyckiego, wód przymorskich,
ujść rzecznych do Morza Bałtyckiego oraz rzek: Drwęcy, Drawy i Wisły od
Włocławka do ujścia,
51) strzeble (Phoxinus) - wszystkie gatunki,
52) kiełb Kesslera (Gobio kessleri),
53) kiełb białopłetwy (Gobio albipinnatus),
54) piekielnica (Alburnoides bipunctatus),
55) ciosa (Pelecus cultratus) - poza obszarem wód Zalewu Wiślanego,
56) różanka (Rhodeus sericeus),
57) śliz (Nemachilus barbatulus),
58) koza (Cobitis taenia),
59) koza złotawa (Cobitis aurata),
60) piskorz (Misgurnus fossilis),
61) pocierniec (Spinachia spinachia),
62) iglicznia (Syngnathus typhle),
63) babka mała (Pomatoschistus minutus),
64) babka piaskowa (Pomatoschistus microps),
65) kur rogacz (Myoxocephalus quadricornis),
66) głowacz pręgopłetwy (Cottus poecilopus),
67) dennik (Liparis liparis);
Płazy (Amphibia):
68) salamandra plamista (Salamandra salamandra),
69) traszki (Triturus) - wszystkie gatunki,
70) kumaki (Bombina) - wszystkie gatunki,
71) grzebiuszka ziemna (Pelobates fuscus),
72) ropuchy (Bufo) - wszystkie gatunki,
73) rzekotka drzewna (Hyla arborea),
74) żaby (Rana) - wszystkie gatunki, przy czym:
a) żaba jeziorkowa (Rana lessonae),
b) żaba wodna (Rana esculenta),
c) żaba śmieszka (Rana ridibunda)
- tylko w okresie od dnia 1 marca do dnia 31 maja;
Gady (Reptilia):
75) żółw błotny (Emys orbicularis),
76) jaszczurki (Lacertilia) - wszystkie gatunki,
77) węże (Serpentes) - wszystkie gatunki;
Ptaki (Aves):
78) z rzędu nurów (Gaviiformes) - wszystkie gatunki,
79) z rzędu perkozów (Podicipediformes) - wszystkie gatunki,
80) z rzędu rurkonosych (Procellariiformes) - wszystkie gatunki,
81) z rzędu pełnopłetwych (Pelecaniformes) - wszystkie gatunki, z wyjątkiem
kormorana czarnego (Phalacrocorax carbo), bytującego na obszarze stawów rybnych,
uznanych za obręby hodowlane w rozumieniu ustawy o rybactwie śródlądowym, od
dnia 15 sierpnia do odlotu,
82) z rzędu brodzących (Ciconiiformes) - wszystkie gatunki, z wyjątkiem czapli
siwej (Ardea cinerea),
83) z rzędu blaszkodziobych (Anseriformes) - wszystkie gatunki, z wyjątkiem
kaczek: krzyżówki (Anas platyrhynchos), cyraneczki (Anas crecca), głowienki
(Aythya ferina), czernicy (Aythya fuligula) i gęsi: gęgawy (Anser anser),
zbożowej (Anser fabalis), białoczelnej (Anser albifrons),
84) z rzędu jastrzębiowych (Accipitriformes) - wszystkie gatunki,
85) z rzędu sokołów (Falconiformes) - wszystkie gatunki,
86) z rzędu żurawiowych (Gruiformes) - wszystkie gatunki, z wyjątkiem łyski
(Fulica atra),
87) z podrzędu siewkowców (Charadrii) - wszystkie gatunki, z wyjątkiem słonki
(Scolopax rusticola),
88) z podrzędu mewowców (Larii) - wszystkie gatunki,
89) z podrzędu alkowców (Alcae) - wszystkie gatunki,
90) z rzędu kuraków (Galliformes) - wszystkie gatunki, z wyjątkiem kuropatwy
(Perdix perdix), bażanta (Phasianus colchicus) i jarząbka (Tetrastes bonasia),
91) z rzędu gołębiowych (Columbiformes) - wszystkie gatunki, z wyjątkiem gołębia
grzywacza (Columba palumbus) i miejskiej formy gołębia skalnego (Columba livia
domestica),
92) kukułka (Cuculus canorus),
93) lelek kozodój (Caprimulgus europaeus),
94) z rzędu sów (Strigiformes) - wszystkie gatunki,
95) jerzyk (Apus apus),
96) z rzędu kraskowych (Coraciiformes) - wszystkie gatunki,
97) z rzędu dzięciołów (Piciformes) - wszystkie gatunki,
98) z rzędu wróblowych (Passeriformes) - wszystkie gatunki, przy czym:
a) sroka (Pica pica),
a) wrona siwa (Corvus corone cornix),
c) gawron (Corvus frugilegus),
- tylko w okresie od dnia 15 marca do dnia 30 czerwca;
Ssaki (Mammalia):
99) jeże (Erinaceus) - wszystkie gatunki,
100) kret (Talpa europaea) - z wyjątkiem występującego w zamkniętych ogrodach,
szkółkach i na lotniskach,
101) ryjówkowate (Soricidae) - wszystkie gatunki,
102) nietoperze (Chiroptera) - wszystkie gatunki,
103) zając bielak (Lepus timidus),
104) wiewiórka (Sciurus vulgaris),
105) świstak (Marmota marmota),
106) susły (Spermophilus) - wszystkie gatunki,
107) bóbr europejski (Castor fiber),
108) smużka (Sicista betulina),
109) popielicowate (Gliridae) - wszystkie gatunki,
110) chomik europejski (Cricetus cricetus),
111) darniówka tatrzańska (Pitymys tatricus),
112) nornik śnieżny (Microtus nivalis),
113) walenie (Cetacea) - wszystkie gatunki,
114) niedźwiedź brunatny (Ursus arctos),
115) wilk (Canis lupus) - z wyjątkiem występującego w województwach:
krośnieńskim, przemyskim i suwalskim,
116) wydra (Lutra lutra),
117) gronostaj (Mustela erminea),
118) łasica (Mustela nivalis),
119) tchórz (Mustela eversmanni),
120) norka europejska (Mustela lutreola),
121) żbik (Felis silvestris),
122) ryś (Felis lynx),
123) płetwonogie (Pinnipedia) - wszystkie gatunki,
124) kozica (Rupicapra rupicapra),
125) żubr (Bison bonasus).
2. 1. W stosunku do gatunków chronionych, z zastrzeżeniem ust. 2, zabrania się:
1) umyślnego zabijania, okaleczania, płoszenia, chwytania oraz przetrzymywania i
preparowania,
2) umyślnego niszczenia ich gniazd, legowisk, nor i żeremi oraz jaj, postaci
młodocianych i form rozwojowych, a w szczególności larw, poczwarek, kijanek,
piskląt,
3) filmowania, fotografowania ich w miejscach rozrodu i regularnego przebywania
- w okresie rozrodu i wychowu młodych,
4) przemieszczania:
a) z miejsc rozrodu i regularnego przebywania na inne miejsca,
b) z ośrodków hodowli, ogrodów zoologicznych, zwierzyńców na stanowiska
naturalne,
5) zbywania, nabywania żywych, martwych lub spreparowanych - w całości lub ich
części,
6) wwożenia i wywożenia poza granice Państwa w stanie żywym lub martwym całych
zwierząt oraz ich części lub pochodnych.
2. Zakazy, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą:
1) usuwania w okresie od dnia 1 września do końca lutego gniazd ze skrzynek dla
ptaków oraz gniazd znajdujących się w pielęgnowanych remizach i zagajnikach oraz
miejscach specjalnie urządzonych dla ptaków,
2) usuwania w okresie od dnia 1 września do końca lutego gniazd ptasich z
zabudowań, jeżeli wymagają tego względy bezpieczeństwa lub sanitarne,
3) ślimaka winniczka (Helix pomatia) o średnicy muszli powyżej 30 mm, zbieranego
od dnia 1 maja do dnia 31 maja dla przetwórstwa spożywczego w miejscach
wyznaczonych przez wojewodę,
4) filmowania i fotografowania w obrębie zabudowań i w miejscach udostępnionych
do przebywania.
3. Zabrania się niszczenia i usuwania krzewów i drzew (szczególnie
dziuplastych), skarp i urwisk, śródpolnych i śródleśnych "oczek wodnych",
bagien, torfowisk oraz wydm, które są miejscami rozrodu i regularnego
przebywania gatunków chronionych; zakaz nie dotyczy usuwania drzew i krzewów w
związku z potrzebami wykonywania ochrony oraz potrzebami wynikającymi z
prowadzenia racjonalnej gospodarki człowieka, a szczególnie rolnej, leśnej,
rybackiej.
4. W odniesieniu do miejsc rozrodu i regularnego przebywania gatunków
chronionych: orła bielika (Haliaeetus albicilla), orła przedniego (Aquila
chrysaetos), orlika krzykliwego (Aquila pomarina), orlika grubodziobego (Aquila
clanga), rybołowa (Pandion haliaetus), gadożera (Circaetus gallicus), orzełka
włochatego (Hieraetus pennatus), sokoła wędrownego (Falco peregrinus), kani
rudej (Milvus milvus), kani czarnej (Milvus migrans), cietrzewia (Tetrao
tetrix), głuszca (Tetrao urogallus), puchacza (Bubo bubo), bociana czarnego
(Ciconia nigra), kulona (Burhinus oedicnemus), kraski (Coracias garrulus), żołny
(Merops apiaster), żółwia błotnego (Emys orbicularis), węża Eskulapa (Elaphe
longissima) zabrania się - w odległości do 200 metrów od tych miejsc w okresie
całego roku, a w odległości do 500 metrów od tych miejsc w okresie od dnia 1
lutego do dnia 31 sierpnia - dokonywania zmian obejmujących wycinanie drzew i
krzewów, prowadzenie robót melioracyjnych, wznoszenie obiektów, urządzeń i
instalacji oraz innych prac mających wpływ na ochronę miejsc rozrodu i
regularnego przebywania gatunków chronionych, a także zabrania się przebywania
poza miejscami wyznaczonymi.
5. Wojewoda wyznacza granice miejsc rozrodu i regularnego przebywania gatunków
chronionych oraz prowadzi ich wykaz.
ż 3. Zabrania się niszczenia mrowisk w lasach.
ż 4. Jeżeli zmiany środowiska wywołane działalnością człowieka spowodują
zagrożenie gatunków chronionych, wojewoda jest obowiązany, po zasięgnięciu
opinii wojewódzkiej komisji ochrony przyrody, podjąć stosowne działania w celu
zapewnienia trwałego zachowania danego gatunku, jego miejsc rozrodu i
regularnego przebywania bądź zapobieżenia szkodom lub ich ograniczenia.
ż 5. Traci moc rozporządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 30
grudnia 1983 r. w sprawie wprowadzenia gatunkowej ochrony zwierząt (Dz. U. z
1984 r. Nr 2, poz. 11).
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1995 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 15 grudnia 1994 r.
o ratyfikacji Traktatu o otwartych przestworzach
(Dz. U. Nr 14, poz. 62)
Art. 1. Upoważnia się Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do ratyfikowania
Traktatu o otwartych przestworzach, podpisanego w Helsinkach dnia 24 marca 1992
r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
z dnia 30 stycznia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników niektórych
instytucji kultury.
(Dz. U. Nr 14, poz. 65)
Na podstawie art. 31 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i
prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 14, poz. 493 i z 1994 r. Nr 121,
poz. 591) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Kultury i Sztuki z dnia 31 marca 1992 r. w
sprawie zasad wynagradzania pracowników niektórych instytucji kultury (Dz. U. Nr
35, poz. 151 i Nr 58, poz. 284, z 1993 r. Nr 42, poz. 196 oraz z 1994 r. Nr 28,
poz. 101 i Nr 120, poz. 586) w ż 2 w ust. 1 kwotę "700 zł" zastępuje się kwotą
"850 zł".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1995 r.
Minister Kultury i Sztuki: K. Dejmek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA - SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 9 lutego 1995 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Zgromadzeniu Sióstr Błogosławionej Jadwigi
Królowej Służebnic Chrystusa Obecnego z siedzibą w Krakowie.
(Dz. U. Nr 14, poz. 66)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 3) i w związku z art. 7 ust. 4a ustawy z dnia 12 listopada 1985 r.
o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r.
Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i
434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Zgromadzenie Sióstr Błogosławionej Jadwigi
Królowej Służebnic Chrystusa Obecnego z siedzibą w Krakowie", erygowanej przez
Metropolitę Krakowskiego.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister - Szef Urzędu Rady Ministrów: M. Strąk
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 25 stycznia 1995 r.
w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 105 w związku z art.
78 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, art. 92 w związku z art. 65
ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa oraz art. 109 w
związku z art. 82 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej.
(Dz. U. Nr 14, poz. 67)
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
przewodniczący: A. Zoll - prezes Trybunału Konstytucyjnego,
Sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki (sprawozdawca), T.
Dybowski, L. Garlicki, S. Jaworski, K. Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz, W.
Sokolewicz, J. Trzciński, B. Wierzbowski,
po rozpoznaniu w dniach 18 i 25 stycznia 1995 r. w trybie art. 13 ust. 1 i 2
ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Z 1991 r.
Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213 i z 1994 r. Nr 122, poz. 593)
wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o ustalenie powszechnie obowiązującej
wykładni:
- art. 105 w związku z art. 78 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz.
U. Nr 30, poz. 179, ze zm.),
- art. 92 w związku z art. 65 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie
Ochrony Państwa (DZ. U. Nr 30, poz. 180, ze zm.),
Art. 109 w związku z art. 82 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży
Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462) przez stwierdzenie, czy funkcjonariuszowi
Policji, Urzędu Ochrony Państwa i Straży Granicznej przysługuje roszczenie o
odsetki na podstawie art. 481 ż 1 Kodeksu cywilnego w razie niewypłacenia
należnego im ustawowo świadczenia pieniężnego w terminie,
ustalił:
Niewypłacenie uposażenia: funkcjonariuszowi Policji zgodnie z art. 105 w związku
z art. 78 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, ze
zm.), funkcjonariuszowi Urzędu Ochrony Państwa zgodnie z art. 92 w związku z
art. 65 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr
30, poz. 180, ze zm.) oraz funkcjonariuszowi Straży Granicznej zgodnie z art.
109 w związku z art. 82 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży
Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462) stanowi opóźnienie się ze spełnieniem
świadczenia pieniężnego, uzasadniające na podstawie art. 481 ż 1 Kodeksu
cywilnego żądanie odsetek przed sądem powszechnym.
Przewodniczący: A. Zoll
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Sędziowie: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, L. Garlicki, S. Jaworski, K.
Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz, W. Sokolewicz, J. Trzciński, B.
Wierzbowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 11 stycznia 1995 r.
o utracie mocy obowiązującej przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16
lipca 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o gospodarce
gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości.
(Dz. U. Nr 14, poz. 68)
Na podstawie art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale
Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213 i z
1994 r. Nr 122, poz. 593) w związku z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z
dnia 4 października 1994 r. sygn. akt U 1/94 ogłaszam utratę mocy obowiązującej
z dniem 11 stycznia 1995 r. przepisów ż 28 ust. 1 i 2, ż 29 ust. 1 i 2, ż 31
ust. 1 i 2 oraz ż 32 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w
sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o gospodarce gruntami i
wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 72, poz. 311) w zakresie, w jakim odnoszą
się do okresu poprzedzającego wejście w życie rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 29 marca 1994 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wykonania
niektórych przepisów ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości
(Dz. U. Nr 44, poz. 173), tj. od dnia 31 sierpnia 1991 r. do dnia 31 marca 1994
r.
Obwieszczenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.
Prezes Trybunału Konstytucyjnego: A. Zoll

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA NARODÓW ZJEDNOCZONYCH
o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami
psychotropowymi,
sporządzona w Wiedniu dnia 20 grudnia 1988 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 15, poz. 69)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do publicznej wiadomości:
W dniu 20 grudnia 1988 r. została sporządzona w Wiedniu Konwencja Narodów
Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i
substancjami psychotropowymi.
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną w całości, jak i każde z postanowień w niej
zawartych,
- jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 30 kwietnia 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
(Tekst konwencji zawiera załącznik do niniejszego numeru)
załącznik
KONWENCJA NARODÓW ZJEDNOCZONYCH O ZWALCZANIU NIELEGALNEGO OBROTU ŚRODKAMI
ODURZAJĄCYMI I SUBSTANCJAMI PSYCHOTROPOWYMI,
sporządzona w Wiedniu dnia 20 grudnia 1988 r.
(Załącznik do Dz. U. Nr 15, poz. 69)
Przekład
Strony konwencji,
głęboko zaniepokojone skalą i wzrostem nielegalnej produkcji, nielegalnego
obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, co stwarza poważne
zagrożenie dla zdrowia i dobrobytu ludzi oraz wpływa szkodliwie na gospodarcze,
kulturalne i polityczne podstawy społeczeństw,
głęboko też zaniepokojone stale wzrastającym szerzeniem się wśród różnych grup
społecznych nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami
psychotropowymi, a zwłaszcza faktem, że w wielu częściach świata wykorzystuje
się dzieci jako konsumentów na nielegalnym rynku zbytu narkotyków, a także dla
celów nielegalnej produkcji, rozprowadzania i handlu środkami odurzającymi i
substancjami psychotropowymi, co stwarza niebezpieczeństwo o nieobliczalnych
skutkach,
uznając, że istnieją powiązania pomiędzy nielegalnym obrotem a innymi formami
zorganizowanej przestępczości, co podważa praworządne stosunki gospodarcze i
stanowi zagrożenie dla stabilności, bezpieczeństwa i suwerenności państw,
uznając też, że nielegalny obrót stanowi działalność przestępczą o charakterze
międzynarodowym, której zwalczanie wymaga szybkich działań o najwyższym
priorytecie,
świadome, że nielegalny obrót prowadzi do tworzenia olbrzymich finansowych
zysków i bogactw pozwalających ponadnarodowym organizacjom przestępczym na
penetrowanie, deprawowanie i korumpowanie organów rządowych, legalnych
przedsiębiorstw handlowych i finansowych, a także wszystkich grup społecznych,
zdecydowane odebrać osobom zajmującym się nielegalnym obrotem mienie pochodzące
z ich działalności przestępczej i w ten sposób zlikwidować główną pobudkę
takiego ich postępowania,
pragnąc usunąć podstawowe przyczyny prowadzące do nadużywania środków
odurzających i substancji psychotropowych, włączając w to nielegalny popyt na te
środki i substancje, a także ogromne zyski pochodzące z nielegalnego obrotu,
uważając za konieczne podjęcie działań mających na celu kontrolę nad niektórymi
substancjami, takimi jak półprodukty i produkty chemiczne oraz rozpuszczalniki,
które są stosowane przy wyrobie środków odurzających i substancji
psychotropowych, a których łatwa dostępność doprowadziła do wzrostu nielegalnego
wytwarzania takich środków i substancji,
zdecydowane usprawnić współpracę międzynarodową na rzecz zwalczania nielegalnego
obrotu drogą morską,
uznając, że zwalczanie nielegalnego obrotu jest wspólną powinnością wszystkich
państw i że dla osiągnięcia tego celu niezbędne są skoordynowane działania w
ramach współpracy międzynarodowej,
uznając właściwość Organizacji Narodów Zjednoczonych w dziedzinie kontroli nad
środkami odurzającymi i wyrażając życzenie, aby organy międzynarodowe,
sprawujące taką kontrolę, działały w ramach tej Organizacji,
akceptując naczelne zasady, zawarte w istniejących umowach dotyczących środków
odurzających i substancji psychotropowych, oraz system kontroli stworzony przez
te umowy,
uznając konieczność wzmocnienia i uzupełnienia działań przewidzianych przez
Jednolitą konwencję o środkach odurzających z 1961 r., tę samą Konwencję
zmienioną Protokołem z 1972 r. zmieniającym Jednolitą konwencję o środkach
odurzających z 1961 r., oraz Konwencję z 1971 r. o środkach psychotropowych, w
celu przeciwdziałania rozmiarom i zasięgowi ich nielegalnego obrotu i jego
szkodliwym konsekwencjom,
uznając również potrzebę wzmocnienia oraz ulepszenia skutecznych środków
prawnych dotyczących współpracy międzynarodowej w dziedzinie zwalczania
przestępczości, zmierzających do przeciwdziałania nielegalnemu obrotowi na skalę
międzynarodową,
pragnąc zawrzeć wszechstronną, skuteczną i sprawną konwencję międzynarodową,
skierowaną szczególnie przeciw nielegalnemu obrotowi, która brałaby pod uwagę
różne aspekty problemu jako całości, a w szczególności te jego elementy, które
nie są przewidziane w istniejących umowach dotyczących środków odurzających i
substancji psychotropowych,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Określenia
Jeżeli nie podano wyraźnie innego znaczenia lub jeżeli inne znaczenie nie wynika
z kontekstu, w rozumieniu niniejszej konwencji następujące określenia użyte w
niniejszej konwencji mają niżej wskazane znaczenia:
(a) "Organ" oznacza Międzynarodowy Organ Kontroli Środków Odurzających,
utworzony na podstawie Jednolitej konwencji o środkach odurzających z 1961 r.
oraz tej samej Konwencji zmienionej Protokołem z 1972 r. zmieniającym Jednolitą
konwencję o środkach odurzających z 1961 r.;
(b) "roślina konopi" oznacza każdą roślinę z rodzaju konopi,
(c) "krzew koka" oznacza roślinę każdego gatunku z rodzaju Erythroxylon;
(d) "przewoźnik" oznacza każdą osobę, a także każdą jednostkę publiczną,
prywatną lub inną zajmującą się przewozem ludzi, towarów lub poczty odpłatnie, w
drodze wynajmu lub w zamian za inne korzyści;
(e) "Komisja" oznacza Komisję Środków Odurzających Rady Gospodarczej i
Społecznej Organizacji Narodów Zjednoczonych;
(f) "przepadek mienia" - który obejmuje również konfiskatę mienia, tam gdzie
jest stosowana - oznacza trwałe pozbawienie prawa własności na podstawie
postanowienia sądu lub innej właściwej władzy;
(g) "dostawa niejawnie nadzorowana" oznacza postępowanie, w którym pozwala się,
aby nielegalne bądź podejrzane przesyłki zawierające środki odurzające,
substancje psychotropowe, substancje wymienione w tabeli I i w tabeli II,
załączonych do niniejszej konwencji, bądź substancje, którymi je zastąpiono,
były wywożone, przewożone lub przywożone na obszar jednego lub więcej krajów za
wiedzą i pod nadzorem właściwych władz w celu ustalenia tożsamości osób, które
są sprawcami przestępstw, o których mowa w artykule 3 ustęp 1 niniejszej
konwencji;
(h) "konwencja z 1961 r." oznacza Jednolitą konwencję o środkach odurzających z
1961 r.;
(i) "konwencja z 1961 r. z późniejszymi zmianami" oznacza Jednolitą konwencję o
środkach odurzających z 1961 r. ze zmianami wprowadzonymi Protokołem z 1972 r.,
zmieniającym Jednolitą konwencję o środkach odurzających z 1961 r.;
(j) "konwencja z 1971 r." oznacza Konwencję o substancjach psychotropowych z
1971 r.;
(k) "Rada" oznacza Radę Gospodarczą i Społeczną Organizacji Narodów
Zjednoczonych;
(l) "zakaz obrotu" bądź "zajęcie" oznacza czasowy zakaz przekazywania, zamiany,
użytkowania lub przemieszczania mienia bądź czasowe przejęcie powiernictwa, bądź
władania mieniem na podstawie postanowienia sądu lub innej właściwej władzy;
(m) "nielegalny obrót" oznacza przestępstwa określone w artykule 3 ustępy 1 i 2
niniejszej konwencji;
(n) "środek odurzający" oznacza każdą substancję, naturalną bądź syntetyczną,
wymienioną w tabelach I i II Jednolitej konwencji o środkach odurzających z 1961
r. oraz tej samej Konwencji zmienionej Protokołem z 1972 r., zmieniającym
Jednolitą konwencję o środkach odurzających z 1961 r.;
(o) "mak lekarski" oznacza roślinę gatunku Papaver somniferum L.;
(p) "nielegalne korzyści" oznaczają każde mienie uzyskane lub otrzymane,
bezpośrednio bądź pośrednio, w związku z popełnieniem przestępstwa określonego w
artykule 3 ustęp 1;
(q) "mienie" oznacza wszelkiego rodzaju dobra, zarówno materialne, jak i
niematerialne, ruchome i nieruchome, a także dokumenty prawne i inne stanowiące
o istnieniu tytułu własności lub uprawnień do tych dóbr;
(r ) "substancja psychotropowa" oznacza każdą substancję, naturalną bądź
syntetyczną , wymienioną w tabelach I, II, III i IV Konwencji o substancjach
psychotropowych z 1971 r.;
(s) "Sekretarz Generalny" oznacza Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów
Zjednoczonych;
(t) "tabela I i tabela II" oznaczają odpowiednio ponumerowane spisy substancji,
załączone do niniejszej konwencji, które mogą ulegać zmianie zgodnie z artykułem
12;
(u) "państwo tranzytowe" oznacza państwo, przez którego obszar dokonywany jest
nielegalny przewóz środków odurzających, substancji psychotropowych i substancji
wymienionych w tabeli I i w tabeli II, a które nie jest ani krajem pochodzenia,
ani krajem ostatecznego przeznaczenia tych środków i substancji.
Artykuł 2
Zakres stosowania konwencji
1. Celem niniejszej konwencji jest popieranie współpracy między Stronami, tak
aby mogły one bardziej skutecznie przeciwdziałać różnym przejawom nielegalnego
obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, mającymi
międzynarodowy zasięg. W wykonaniu zobowiązań wynikających z niniejszej
konwencji Strony zastosują niezbędne środki, w tym środki prawne i
administracyjne, będące w zgodzie z podstawowymi postanowieniami zawartymi w ich
krajowych systemach prawnych.
2. Strony będą wypełniać zobowiązania wynikające z niniejszej konwencji w sposób
zgodny z zasadami suwerennej równości oraz integralności terytorialnej państw i
z zasadą nieingerencji w sprawy wewnętrzne innych państw.
3. Strona wstrzyma się na terytorium innej Strony od wykonywania jurysdykcji
oraz wykonywania czynności, które w myśl prawa krajowego drugiej Strony są
zastrzeżone wyłącznie dla władz tej Strony.
Artykuł 3
Przestępstwa i kary
1. Każda Strona podejmie środki, jakie okażą się niezbędne, w celu ustalenia za
przestępcze, w myśl jej prawa krajowego, następujących czynności, jeśli zostały
one dokonane umyślnie:
(a)
(i) wyrób, wytwarzanie, sporządzanie wyciągów lub preparatów, oferowanie,
proponowanie sprzedaży, rozprowadzanie, sprzedawanie, dostarczanie na wszelkiego
rodzaju warunkach, pośredniczenie, wysyłanie, przesyłanie w tranzycie,
przewożenie, wywóz bądź przywóz każdego środka odurzającego bądź każdej
substancji psychotropowej, dokonywane niezgodnie z postanowieniami Konwencji z
1961 r., Konwencji z 1961 r. z późniejszymi zmianami bądź Konwencji z 1971 r.,
(ii) uprawa maku lekarskiego, krzewu koka lub rośliny konopi dla celów
produkowania środków odurzających, dokonywana niezgodnie z postanowieniami
Konwencji z 1961 r. bądź Konwencji z 1961 r. z późniejszymi zmianami;
(iii) posiadanie lub nabywanie każdego środka odurzającego lub substancji
psychotropowej dla prowadzenia działań wymienionych w punkcie (i);
(iv) wyrób, przewożenie bądź rozprowadzanie urządzeń, materiałów lub substancji
wymienionych w tabeli I i tabeli II, wiedząc, że mają być one użyte do celów
nielegalnej uprawy, produkcji bądź wytwarzania środków odurzających lub
substancji psychotropowych;
(v) organizowanie, zarządzanie lub finansowanie wszelkich działań przestępczych
wymienionych w punktach (i), (ii), (iii) lub (iv);
(b)
(i) zamiana lub przekazanie mienia, wiedząc, że mienie to pochodzi z
przestępstwa lub przestępstw wymienionych w lit. (a) niniejszego ustępu lub ze
współudziału w takim przestępstwie lub przestępstwach, w celu ukrycia lub
zamaskowania nielegalnego pochodzenia tego mienia lub też w celu udzielenia
pomocy jakiejkolwiek osobie, która współdziałała w popełnieniu takiego
przestępstwa lub przestępstw po to, aby osoba ta uniknęła skutków prawnych swego
postępowania;
(ii) ukrywanie lub maskowanie rzeczywistej istoty, źródła, umiejscowienia,
sposobu rozporządzania, przemieszczania, praw lub tytułu własności do mienia,
wiedząc, że pochodzi ono z przestępstwa lub przestępstw, o których mowa w
literze (a) niniejszego ustępu lub z udziału w takim przestępstwie lub
przestępstwach;
(c) z zastrzeżeniem postanowień swej konstytucji i podstawowych zasad swego
systemu prawnego:
(i) nabywanie, posiadanie lub użytkowanie mienia, o którym wiadomo w chwili jego
otrzymania, że pochodzi z przestępstwa lub przestępstw, o których mowa w lit.
(a) niniejszego ustępu, lub z udziału w takim przestępstwie lub przestępstwach;
(ii) posiadanie urządzeń, materiałów lub substancji wymienionych w tabeli I i
tabeli II, wiedząc, że są one lub mają być użyte w celu nielegalnego prowadzenia
uprawy, produkcji bądź wytwarzania środków odurzających lub substancji
psychotropowych;
(iii) publiczne zachęcanie lub nakłanianie innych osób, wszelkimi sposobami, do
popełnienia przestępstw, o których mowa w niniejszym artykule, lub do
nielegalnego używania środków odurzających lub substancji psychotropowych;
(iv) udział, współudział lub jednoczenie się w zmowie, mające na celu
popełnienie lub próbę popełnienia któregokolwiek przestępstwa określonego w
niniejszym artykule, a także udzielanie pomocy, nakłanianie, ułatwianie i
doradztwo w popełnieniu lub próbie popełnienia takiego przestępstwa.
2. Z zastrzeżeniem postanowień swej konstytucji i podstawowych zasad swojego
systemu prawnego, każda Strona podejmie środki niezbędne do tego, aby
posiadanie, nabywanie lub uprawa środków odurzających lub substancji
psychotropowych dla osobistego użytku, niezgodnie z postanowieniami Konwencji z
1961 r., Konwencji z 1961 r. z późniejszymi zmianami lub Konwencji z 1971 r.,
zostały uznane zgodnie z jej ustawodawstwem, jeżeli zostały dokonane umyślnie,
za przestępstwa podlegające karze.
3. Wiedza, zamiar lub cel, stanowiące przesłankę przestępstwa, o którym mowa w
ust. 1 niniejszego artykułu, mogą być wywnioskowane ze stwierdzonych
obiektywnych okoliczności.
4.
(a) Każda Strona podejmie kroki, aby popełnienie przestępstw określonych w ust.
1 niniejszego artykułu było zagrożone sankcją karną, uwzględniającą poważny
charakter takich przestępstw, taką jak kara więzienia lub inna kara pozbawienia
wolności, kara grzywny i przepadek mienia;
(b) Strony mogą ustalić, oprócz wydania wyroku skazującego lub orzeczenia kary
za popełnienie przestępstwa określonego w ustępie 1 niniejszego artykułu, że
wobec przestępcy zostaną zastosowane takie środki, jak leczenie, edukacja,
opieka po leczeniu, rehabilitacja i resocjalizacja;
(c) niezależnie od postanowień zawartych w poprzednich punktach, Strony mogą
zastosować, w przypadkach mniejszej wagi, w zamian wydania wyroku skazującego
lub orzeczenia kary, takie środki, jak edukacja, rehabilitacja, resocjalizacja,
a także, gdy przestępca jest osobą nadużywającą środków odurzających lub
substancji psychotropowych, leczenie i opiekę po leczeniu;
(d) Strony mogą zastosować wobec przestępcy leczenie, edukację, opiekę po
leczeniu, rehabilitację i resocjalizację albo zamiast wyroku skazującego lub
orzeczenia kary, albo w uzupełnieniu wyroku skazującego lub orzeczenia kary za
popełnienie przestępstwa określonego w ustępie 2 niniejszego artykułu.
5. Strony zapewnią, że ich sady i inne urzędy sprawujące władzę sądową będą
brały pod uwagę, jako okoliczności obciążające w odniesieniu do popełnienia
przestępstw określonych w ustępie 1 niniejszego artykułu, takie faktyczne
okoliczności, jak:
(a) współudział w popełnieniu przestępstwa przez zorganizowaną grupę
przestępczą, do której przestępca należy;
(b) współudział przestępcy w innych międzynarodowych zorganizowanych działaniach
przestępczych;
(c) współudział przestępcy w innych nielegalnych działaniach, ułatwionych przez
popełnienie przestępstwa;
(d) użycie siły lub broni przez przestępcę;
(e) fakt, że przestępca piastuje urząd publiczny i przestępstwo jest powiązane z
tym urzędem;
(f) znęcanie się lub wykorzystywanie nieletnich;
(g) fakt, że przestępstwo zostało popełnione w zakładzie karnym, w placówce
oświatowej, w jednostce opieki społecznej lub w ich bezpośredniej bliskości, lub
w miejscach, które młodzież szkolna i studenci wykorzystują w celach
kształcenia, sportu lub działalności społecznej;
(h) uprzednie wyroki skazujące, zwłaszcza za podobne przestępstwa, zarówno za
granicą, jak i w kraju, w zakresie, w jakim pozwala na to prawo krajowe Strony.
6. Strony będą starały się zapewnić, aby posiadane w ramach ich prawa krajowego
uprawnienia dyskrecjonalne, stosowane przy ściganiu osób podejrzanych o
popełnienie przestępstw określonych w niniejszym artykule, były wykorzystywane w
sposób zapewniający maksymalną skuteczność działań organów ścigania w
odniesieniu do tych przestępstw, oraz będą brały pod uwagę konieczność
przeciwdziałania popełnianiu takich przestępstw.
7. Strony zapewnią, że ich sądy i inne właściwe władze będą brały pod uwagę
ciężki charakter przestępstw wymienionych w ustępie 1 niniejszego artykułu i
okoliczności wymienione w ustępie 5 niniejszego artykułu, gdy będą rozważać
możliwość wcześniejszego lub warunkowego zwolnienia osób skazanych za takie
przestępstwa.
8. Strona ustanowi w swoim prawie krajowym, tam, gdzie zajdzie taka potrzeba,
długi okres przedawnienia odnoszący się do rozpoczęcia postępowania w sprawach
przestępstw, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, i jeszcze dłuższy
okres dla przypadków, gdy domniemany oskarżony uszedł wymiarowi sprawiedliwości.
9. Każda strona podejmie odpowiednie kroki, zgodnie z jej systemem prawnym, aby
zapewnić, że osoba oskarżona bądź skazana za przestępstwo określone w ustępie 1
niniejszego artykułu, która przebywa na jej terytorium, będzie obecna podczas
niezbędnego postępowania sądowego.
10. W celu współdziałania między Stronami w ramach niniejszej konwencji, w tym
zwłaszcza dla współpracy, o której mowa w artykule 5, 6, 7 i 9, przestępstwa
wymienione w niniejszym artykule nie będą uważane za przestępstwa skarbowe,
przestępstwa polityczne bądź popełnione z pobudek politycznych, z zastrzeżeniem,
że nie narusza to postanowień konstytucji i podstawowych zasad prawa krajowego
Stron.
11. Żadne z postanowień niniejszego artykułu nie narusza zasady, że określenie
przestępstw, o których jest w nim mowa, oraz środków obrony prawnej należy do
prawa krajowego Strony i że te przestępstwa będą ścigane i karane zgodnie z tym
prawem.
Artykuł 4
Jurysdykcja
1. Każda Strona:
(a) podejmie kroki niezbędne, aby ustanowić swoją jurysdykcję w odniesieniu do
przestępstw określonych w artykule 3 ustęp 1, jeżeli:
(i) przestępstwo zostało popełnione na jej obszarze;
(ii) przestępstwo zostało popełnione na pokładzie statku jej bandery bądź na
pokładzie samolotu, który w czasie popełnienia przestępstwa był zarejestrowany
zgodnie z jej prawem;
(b) może podjąć kroki niezbędne dla ustanowienia jej jurysdykcji nad
przestępstwami określonymi w artykule 3 ustęp 1, jeżeli:
(i) przestępstwo zostało popełnione przez jej obywatela lub osobę, która ma na
jej obszarze miejsce stałego pobytu;
(ii) przestępstwo zostało popełnione na pokładzie statku, co do którego Strona
została upoważniona do podjęcia właściwych działań zgodnie z artykułem 17, z
zastrzeżeniem, że jurysdykcja ta będzie wykonywana tylko na podstawie porozumień
bądź uzgodnień, o których mowa w ustępach 4 i 9 wymienionego artykułu;
(iii) przestępstwo jest jednym z przestępstw określonych w artykule 3 ustęp 1
litera (c) punkt (iv) i zostało popełnione poza jej obszarem w celu popełnienia
na jej obszarze przestępstwa określonego w artykule 3 ustęp 1.
2. Każda Strona:
(a) podejmie także kroki, jakie są niezbędne dla ustanowienia jej jurysdykcji
nad przestępstwami określonymi w artykule 3 ustęp 1, gdy domniemany sprawca
znajduje się na jej obszarze, a nie zostanie przez nią wydany innej Stronie,
ponieważ:
(i) przestępstwo zostało popełnione na jej obszarze lub na pokładzie statku jej
bandery lub też na pokładzie samolotu, który był zarejestrowany zgodnie z jej
prawem w czasie popełniania przestępstwa, bądź
(ii) przestępstwo zostało popełnione przez jednego z jej obywateli;
(b) może podjąć także takie kroki, jakie są niezbędne dla ustanowienia jej
jurysdykcji nad przestępstwami określonymi w artykule 3 ustęp 1, gdy domniemany
sprawca znajduje się na jej obszarze, a nie zostanie przez nią wydany innej
Stronie.
3. Niniejsza konwencja nie narusza wykonywania jurysdykcji w sprawach karnych,
ustanowionej przez Stronę zgodnie z jej prawem krajowym.
Artykuł 5
Przepadek nielegalnych korzyści
1. Każda Strona podejmie kroki, jakie mogą być niezbędne dla umożliwienia
dokonania konfiskaty:
(a) nielegalnych korzyści uzyskanych w związku z popełnieniem przestępstw
określonych w artykule 3 ustęp 1 bądź też mienia, którego wartość odpowiada
wartości takich korzyści;
(b) środków odurzających i substancji psychotropowych, materiałów i urządzeń, a
także innego wyposażenia używanego bądź przewidzianego do użycia w jakikolwiek
sposób w związku z popełnieniem przestępstw określonych w artykule 3 ustęp 1.
2. Każda Strona podejmie także kroki, jakie mogą być niezbędne, aby umożliwić
właściwym władzom ustalenie, odszukanie, zakazanie obrotu bądź zajęcie
nielegalnych korzyści, mienia, wyposażenia, a także innych przedmiotów, o
których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, w celu ewentualnej ich
konfiskaty.
3. Aby umożliwić zastosowanie środków, o których mowa w niniejszym artykule,
każda Strona upoważni swoje sądy lub inne kompetentne organy, do żądania
udostępnienia lub dokonania zajęcia dokumentów bankowych, finansowych bądź
handlowych. Strona nie odmówi działania zgodnie z postanowieniami niniejszego
ustępu z powodu tajemnicy bankowej.
4.
(a) Na wniosek przedstawiony na podstawie postanowień niniejszego artykułu przez
Stronę posiadającą jurysdykcję nad przestępstwem określonym w artykule 3 ustęp 1
Strona, na której obszarze znajdują się nielegalne korzyści, mienie,
wyposażenie, a także inne przedmioty, o których mowa w ustępie 1 niniejszego
artykułu, uczyni, co następuje:
(i) przekaże ten wniosek swym właściwym władzom dla uzyskania postanowienia o
przepadku mienia, a jeżeli takie postanowienie zostanie wydane, to nada mu tytuł
wykonawczy, bądź
(ii) przekaże swoim właściwym władzom, do wykonania w żądanym zakresie,
postanowienie o przepadku mienia, wydane przez Stronę wzywającą na podstawie
ustępu 1 niniejszego artykułu, w odniesieniu do nielegalnych korzyści, mienia,
wyposażenia, a także innych przedmiotów, o których mowa w ustępie 1,
znajdujących się na obszarze Strony wzywanej.
(b) Na wniosek przedstawiony na podstawie postanowień niniejszego artykułu przez
inną Stronę posiadającą jurysdykcję nad przestępstwem określonym w artykule 3
ustęp 1 Strona wezwana podejmie kroki niezbędne w celu ustalenia, odszukania,
zakazania obrotu bądź zajęcia nielegalnych korzyści, mienia, wyposażenia bądź
innych przedmiotów, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, w celu
ewentualnej ich konfiskaty na podstawie postanowienia wydanego bądź przez Stronę
wzywającą - bądź zgodnie z wnioskiem, o którym mowa w literze (a) niniejszego
ustępu - przez Stronę wzywaną.
(c) Postanowienia lub działania, o których mowa w literach (a) i (b) niniejszego
ustępu, będą podejmowane przez Stronę wzywaną zgodnie z zasadami określonymi w
przepisach prawa krajowego, a także z obowiązującymi zasadami postępowania
prawnego bądź też zgodnie z postanowieniami każdej dwustronnej i wielostronnej
umowy, porozumienia lub uzgodnienia, którymi może być związana wobec Strony
wzywającej.
(d) Postanowienia artykułu 7 ustępy od 6 do 19 stosuje się mutatis mutandis. W
uzupełnieniu informacji przedstawionych w artykule 7 ustęp 10 wnioski
przedstawiane na podstawie niniejszego artykułu powinny zawierać:
(i) w przypadku wniosku przewidzianego w literze (a) punkt (i) niniejszego
ustępu - opis mienia, które ma być przedmiotem przepadku, oraz opis sprawy, na
którym opierała się Strona wzywająca, w zakresie umożliwiającym Stronie wzywanej
uzyskanie postanowienia zgodnie z przepisami prawa krajowego;
(ii) w przypadku wniosku przewidzianego w literze (a) punkt (ii) - dopuszczalny
z punktu widzenia prawnego odpis postanowienia o przepadku mienia, wydany przez
Stronę wzywającą, który stanowi podstawę wniosku, opis sprawy, a także
oświadczenie, w jakim zakresie żądane jest wykonanie postanowienia;
(iii) w przypadku wniosku przewidzianego w literze (b) - opis sprawy, na którym
opierała się Strona wzywająca, a także wyszczególnienie żądanych czynności.
(e) Strony przedstawia Sekretarzowi Generalnemu teksty swoich ustaw i
rozporządzeń, które zapewnią wprowadzenie w życie postanowień niniejszego
ustępu, a także teksty wszelkich ewentualnych zmian w tych ustawach i
rozporządzeniach.
(f) Jeżeli Strona ustali, że zastosowanie przez nią postępowania, o którym mowa
w lit. (a) i (b) niniejszego ustępu, zależy od istnienia odpowiedniej umowy, to
Strona ta będzie uważała niniejszą konwencję za niezbędną i wystarczającą
podstawę prawną.
(g) Strony będą dążyły do zawarcia dwustronnych i wielostronnych traktatów, umów
i porozumień w celu zwiększenia skuteczności współpracy międzynarodowej w
zakresie omawianym w niniejszym artykule.
5.
(a) Nielegalne korzyści bądź mienie, które skonfiskowała Strona zgodnie z
postanowieniem ustępu 1 lub ustępu 4 niniejszego artykułu, będą spożytkowane
przez Stronę zgodnie z jej prawem krajowym i zasadami postępowania
administracyjnego.
(b) Jeśli Strona działa na wniosek innej Strony zgodnie z niniejszym artykułem,
to może specjalnie rozważyć zawarcie umów odnoszących się do:
(i) przekazania równowartości takich nielegalnych korzyści lub mienia bądź
funduszy uzyskanych ze sprzedaży takich korzyści lub mienia, lub ich znacznej
części, na rzecz organów międzyrządowych wyspecjalizowanych w walce z
nielegalnym obrotem i nadużywaniem środków odurzających i substancji
psychotropowych;
(ii) dzielenia się z innymi Stronami regularnie lub w zależności od przypadku
tymi korzyściami lub mieniem bądź funduszami uzyskanymi ze sprzedaży takich
korzyści lub mienia, zgodnie z przepisami prawa krajowego Strony, przepisami
postępowania administracyjnego bądź dwustronnymi lub wielostronnymi
porozumieniami, zawartymi w tym celu.
6.
(a) Jeżeli nielegalne korzyści zostały przekształcone lub zamienione na inne
mienie, to wobec takiego mienia będzie prowadzone postępowanie, o którym mowa w
niniejszym artykule, zamiast wobec tych nielegalnych korzyści.
(b) Jeżeli nielegalne korzyści zostały złączone z mieniem nabytym ze źródeł
legalnych, to mienie takie, niezależnie od uprawnień odnoszących się do
zakazania obrotu tym mieniem bądź jego zajęcia, będzie podlegać przepadkowi do
wysokości, na jaką została określona wartość załączonych nielegalnych korzyści
stanowiących część tego mienia.
(c) Dochody i inne korzyści pochodzące z:
(i) nielegalnych korzyści;
(ii) mienia, na które zostały one przekształcone lub zamienione, bądź
(iii) mienia, z którym nielegalne korzyści zostały złączone,
podlegać będą przepisom, o których mowa w niniejszym artykule, w ten sam sposób
i w takim samym zakresie, jak te korzyści.
7. Każda Strona może ustalić, że obowiązek udowodnienia legalnego pochodzenia
domniemanych nielegalnych korzyści bądź innego mienia, które miałoby ulegać
przepadkowi, może zostać odwrócony w takim zakresie, w jakim takie postępowanie
jest zgodne z zasadami prawa krajowego Strony i z istotą postępowania sądowego
bądź innego, które ma tu zastosowanie.
8. Postanowienia niniejszego artykułu nie będą interpretowane jako naruszające
prawa osób trzecich działających w dobrej wierze.
9. Żadne z postanowień niniejszego artykułu nie narusza zasady, że działania, o
których jest w nim mowa, są określane i stosowane zgodnie z zasadami określonymi
w przepisach prawa krajowego Strony.
Artykuł 6
Ekstradycja
1. Postanowienia niniejszego artykułu stosuje się do przestępstw uznanych przez
Strony zgodnie z artykułem 3 ustęp 1.
2. Każde przestępstwo, do którego ma zastosowanie niniejszy artykuł, jest
uważane za przestępstwo należące do kategorii przestępstw obejmowanych
ekstradycją w każdej istniejącej między Stronami umowie o ekstradycji. Strony
zapewnią zaliczenie takich przestępstw do przestępstw obejmowanych ekstradycją w
każdej umowie o ekstradycji, która będzie zawarta pomiędzy Stronami.
3. Jeżeli Strona, która uzależnia ekstradycję od istnienia umowy o ekstradycji,
otrzyma wniosek o wydanie od Strony, z którą nie zawarła umowy o ekstradycji,
może ona uznać niniejszą konwencję za podstawę prawną wydania w związku z
jakimkolwiek przestępstwem, o którym mowa w niniejszym artykule. Strony, które
potrzebują szczegółowego aktu prawnego dla zastosowania tej konwencji jako
podstawy do ekstradycji, rozważą wprowadzenie takiego ustawodawstwa, jakie może
być niezbędne w tym zakresie.
4. Strony, które nie uzależniają ekstradycji od istnienia umowy o ekstradycji,
uznają przestępstwa, o których mowa w niniejszym artykule, za przestępstwa
podlegające ekstradycji pomiędzy Stronami.
5. Ekstradycja będzie podlegać warunkom przewidzianym w przepisach prawa Strony
wzywanej bądź w stosowanych umowach o ekstradycji, włączając w to powody, dla
których Strona wzywana może odmówić wydania.
6. Przy rozpatrywaniu wniosków otrzymanych zgodnie z postanowieniami niniejszego
artykułu Strona wzywana może odmówić zastosowania się do takich wniosków, o ile
istnieją poważne powody, które pozwalają jej władzom sądowym lub innym właściwym
organom uważać, że zastosowanie się do wniosku ułatwi prześladowanie lub
ukaranie którejkolwiek osoby z powodu jej rasy, religii, narodowości bądź
poglądów politycznych, bądź z któregokolwiek z tych powodów zaszkodzi
którejkolwiek osobie objętej wnioskiem.
7. Strony będą starały się przyspieszyć postępowanie w sprawie wydania i
uprościć wymogi odnoszące się w tym zakresie do dowodów wymaganych w odniesieniu
do któregokolwiek przestępstwa, do którego mają zastosowanie postanowienia
niniejszego artykułu.
8. Z zastrzeżeniem postanowień swojego prawa krajowego i zawartych przez siebie
umów o ekstradycji, Strona wzywana może, jeśli uzna, że wymagają tego
okoliczności sprawy i że są one pilne, a także na wniosek Strony wzywającej,
aresztować tymczasowo osobę, o której wydanie się zwrócono i która przebywa na
obszarze tej Strony, bądź podjąć inne właściwe kroki, aby zapewnić obecność tej
osoby w toku postępowania o wydanie.
9. Nie naruszając uprawnień dotyczących wykonywania jurysdykcji w sprawach
karnych, ustanowionej przepisami prawa krajowego Strony, Strona, na której
obszarze ujawniono domniemanego przestępcę, uczyni, co następuje:
(a) jeżeli nie wyda go w związku z przestępstwem określonym w artykule 3 ustęp 1
z powodów podanych w artykule 4 ustęp 2 lit. (a), to przekaże sprawę właściwym
władzom w celu wszczęcia postępowania karnego, chyba że uzgodniono inaczej ze
Stroną wzywającą;
(b) jeżeli nie wyda go w związku z wymienionym przestępstwem, a ustanowiła swoją
jurysdykcję nad przestępstwem zgodnie z artykułem 4 ustęp 2 lit. (b), to
przekaże sprawę swoim właściwym władzom w celu wszczęcia postępowania karnego,
jeśli Strona wzywająca nie zgłosiła odmiennego wniosku dla zachowania swej
jurysdykcji w sprawie.
10. Jeżeli zwrócono się z żądaniem wydania w celu wykonania wyroku, a
ekstradycji odmówiono, ponieważ poszukiwana osoba jest obywatelem Strony
wzywanej, to Strona wzywana, jeżeli pozwala na to prawo krajowe tej Strony i
zgodnie z wymogami tego prawa, rozważy na wniosek Strony wzywającej wykonanie
wyroku wydanego na podstawie przepisów prawa Strony wzywającej bądź odbywanie
pozostałej części kary.
11. Strony będą starały się zawierać dwustronne i wielostronne umowy w celu
realizacji lub zwiększenia skuteczności ekstradycji.
12. Strony rozważą możliwość zawarcia dwustronnych lub wielostronnych
porozumień, dotyczących przypadków szczególnych bądź o charakterze ogólnym, w
sprawie przekazania do swych krajów osób skazanych na karę więzienia bądź na
inne kary pozbawienia wolności za przestępstwa, do których odnoszą się
postanowienia niniejszego artykułu, aby odbywały tam resztę nałożonej na nie
kary.
Artykuł 7
Wzajemna pomoc prawna
1. Strony będą udzielać sobie wzajemnie, zgodnie z niniejszym artykułem, w jak
najszerszym zakresie, pomocy prawnej w postępowaniu wyjaśniającym,
przygotowawczym lub sądowym, w odniesieniu do przestępstw podlegających karze, o
których mowa w artykule 3 ustęp 1.
2. Wzajemna pomoc prawna, udzielana zgodnie z niniejszym artykułem, może być
żądana dla następujących celów:
(a) zebrania dowodów lub oświadczeń od osób;
(b) doręczenia dokumentów sądowych;
(c) prowadzenia rewizji i dokonywania zajęcia;
(d) badania przedmiotów i dokonywania wizji lokalnych;
(e) uzyskiwania informacji i zbierania dowodów;
(f) uzyskiwania oryginałów lub uwierzytelnionych odpisów właściwych dokumentów i
zapisów, włączając w to zapisy bankowe, dokumenty finansowe oraz dokumenty
spółek i przedsiębiorstw;
(g) ustalenia lub odszukania nielegalnych korzyści, mienia, wyposażenia, a także
innych przedmiotów w celach dowodowych.
3. Strony mogą sobie udzielać wzajemnie także innego rodzaju pomocy prawnej
dozwolonej przez przepisy prawa krajowego Strony wzywanej.
4. Na żądanie Strony będą ułatwiały bądź popierały, w zakresie zgodnym z
przepisami ich prawa krajowego i ich praktykami, obecność osób bądź dostęp do
nich, łącznie z osobami uwięzionymi, które wyrażą zgodę, aby dopomóc w
prowadzeniu śledztwa lub brać udział w postępowaniu.
5. Strona nie może odmówić udzielenia wzajemnej pomocy prawnej wynikającej z
postanowień niniejszego artykułu, powołując się na wymogi zachowania tajemnicy
bankowej.
6. Postanowienia niniejszego artykułu nie naruszają obowiązków wynikających z
innych umów, zarówno dwustronnych, jak i wielostronnych, które dotyczą lub będą
dotyczyć, w całości lub w części, udzielania wzajemnej pomocy prawnej w sprawach
karnych.
7. Ustępy od 8 do 19 niniejszego artykułu będą znajdować zastosowanie w
odniesieniu do wniosków przedkładanych na podstawie niniejszego artykułu, jeżeli
Strony, których to dotyczy, nie są związane umową o wzajemnej pomocy prawnej.
Jeżeli Strony te są związane taką umową, to odpowiednie postanowienia tej umowy
będą miały zastosowanie, chyba że Strony zgodzą się, aby zamiast nich stosować
postanowienia ustępów od 8 do 19 niniejszego artykułu.
8. Strony wyznaczą organ bądź, jeżeli będzie to konieczne, kilka organów, które
będą ponosić odpowiedzialność i będą władne wykonywać wnioski o udzielenie
pomocy prawnej bądź przekazywać je właściwym organom do wykonania. Strony
zawiadomią Sekretarza Generalnego o wyznaczeniu takiego organu lub organów.
Wnioski o udzielenie wzajemnej pomocy prawnej i wszelkie zawiadomienia z tym
związane będą przekazywane pomiędzy urzędami wyznaczonymi przez Strony;
postanowienie to nie narusza prawa Strony do żądania, aby takie wnioski i
zawiadomienia były jej przesyłane drogą dyplomatyczną, a także w przypadkach
nagłych, jeśli Strony wyrażą na to zgodę i będzie to możliwe - środkami
łączności Międzynarodowej Organizacji Policji Kryminalnej.
9. Wnioski powinny być sporządzane na piśmie w języku uznanym przez Stronę
wzywaną. Informacja o języku lub językach uznanych przez każdą Stronę powinna
być przez nią podana Sekretarzowi Generalnemu. W przypadkach nagłych i gdy
Strony wyrażą na to zgodę, wnioski mogą być zgłaszane ustnie, ale powinny być
bezzwłocznie potwierdzone na piśmie.
10. Wniosek o udzielenie wzajemnej pomocy prawnej powinien zawierać:
(a) oznaczenie urzędu składającego wniosek;
(b) opis przedmiotu wniosku i istoty postępowania wyjaśniającego,
przygotowawczego bądź sądowego, którego wniosek dotyczy, a także nazwę i funkcję
organu, który prowadzi takie postępowanie wyjaśniające, przygotowawcze bądź
sądowe;
(c) zwięzły opis sprawy, z wyjątkiem przypadku, gdy przedmiotem wniosku jest
doręczenie dokumentów sadowych;
(d) opis żądanej pomocy i szczegóły każdego postępowania, które Strona wzywająca
życzy sobie, aby były zastosowane;
(e) jeśli jest to możliwe, tożsamość, miejsce pobytu, narodowość każdej osoby,
której wniosek dotyczy;
(f) określenie celu, któremu mają służyć zebrane dowody i informacje bądź
prowadzone postępowanie.
11. Strona wzywana może zwrócić się o dostarczenie dodatkowych informacji, gdy
okażą się one konieczne do wykonania wniosku zgodnie z przepisami prawa
krajowego Strony lub gdy może to ułatwić jego wykonanie.
12. Wniosek zostanie wykonany zgodnie z przepisami prawa krajowego Strony
wzywanej oraz, jeśli nie jest to sprzeczne z prawem krajowym Strony wzywanej i
jeśli jest to możliwe, zgodnie z postępowaniem określonym we wniosku.
13. Strona wzywająca nie przekaże ani nie będzie używała informacji lub dowodów
dostarczonych przez Stronę wzywaną dla celów postępowania wyjaśniającego,
przygotowawczego bądź sądowego, innego niż podane we wniosku, bez uprzedniej
zgody Strony wzywanej.
14. Strona wzywająca może wymagać, aby Strona wzywana utrzymała w tajemnicy fakt
zgłoszenia wniosku i jego istotę, z wyjątkiem danych koniecznych do jego
wykonania. Jeżeli Strona wzywana nie może dotrzymać wymogu tajemnicy, to powinna
niezwłocznie zawiadomić o tym Stronę wzywającą.
15. Można odmówić udzielenia wzajemnej pomocy prawnej, gdy:
(a) wniosek został złożony niezgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu;
(b) jeżeli Strona wzywana uważa, że wykonanie wniosku może naruszyć jej
suwerenność, bezpieczeństwo, porządek publiczny bądź inne jej podstawowe
interesy;
(c) jeżeli przepisy prawa krajowego Strony wzywanej zakazują jej organom
prowadzenia czynności, których dotyczy wniosek, w odniesieniu do podobnych
przestępstw będących przedmiotem postępowania wyjaśniającego, przygotowawczego
bądź sądowego w zakresie ich własnej jurysdykcji;
(d) jeżeli wypełnienie wniosku byłoby sprzeczne z systemem prawnym Strony
wzywanej w zakresie udzielania przez Stronę pomocy prawnej.
16. W przypadku odmowy udzielenia wzajemnej pomocy prawnej, należy podać
przyczyny tej odmowy.
17. Udzielenie wzajemnej pomocy prawnej może zostać odłożone przez Stronę
wzywaną, jeżeli przeszkadza to prowadzonemu postępowaniu wyjaśniającemu,
przygotowawczemu bądź sądowemu. W takim przypadku Strona wzywana zwróci się do
Strony wzywającej, aby ustalić, czy pomoc może zostać udzielona w sposób i pod
warunkami, które Strona wzywana uznaje za niezbędne.
18. Żaden świadek, biegły bądź inna osoba, która wyrazi zgodę na złożenie
zeznania bądź pomoc w postępowaniu wyjaśniającym, przygotowawczym lub sądowym na
obszarze Strony wzywającej, nie będzie prześladowana, uwięziona, ukarana ani nie
będzie ograniczona w swej wolności osobistej na tym obszarze w związku z jej
czynami, zaniechaniami bądź wyrokami skazującymi, wydanymi do chwili jej odjazdu
z obszaru Strony wzywanej. Nietykalność ta przestanie obowiązywać, jeżeli
świadek, biegły bądź inna osoba, która w okresie piętnastu dni kalendarzowych
bądź przez inny okres uzgodniony pomiędzy Stronami, licząc od daty, w której
zostali oficjalnie powiadomieni, że ich obecność nie jest już wymagana przez
organy sądowe, mieli możliwość opuszczenia danego obszaru, a mimo to pozostali
na nim dobrowolnie lub po jego opuszczeniu powrócili z własnej woli.
19. Zwykłe koszty wykonania wniosku będą ponoszone przez Stronę wzywaną, jeśli
nie nastąpi odmienne uzgodnienie pomiędzy zainteresowanymi Stronami. Jeżeli dla
wypełnienia wniosku są konieczne poważne bądź nadzwyczajne wydatki, Strony
przeprowadzą rozmowy, aby ustalić tryb i warunki wykonania takiego wniosku, a
także sposób poniesienia kosztów.
20. Strony rozważą możliwość, o ile będzie to konieczne, zawarcia dwustronnych
lub wielostronnych porozumień lub uzgodnień, które służyłyby realizacji
postanowień zawartych w niniejszym artykule, zapewniałyby im praktyczną
skuteczność lub wzmacniały ich zastosowanie.
Artykuł 8
Przeniesienie postępowania karnego
Strony rozważą możliwość wzajemnego przenoszenia postępowania karnego w sprawach
przestępstw określonych w artykule 3 ustęp 1, w przypadkach gdy przeniesienie to
byłoby w interesie odpowiedniego wymiaru sprawiedliwości.
Artykuł 9
Inne formy współpracy i szkolenia
1. Strony będą ściśle współpracować między sobą, zgodnie z ich odpowiednimi
krajowymi systemami prawa i administracji, w celu zwiększenia skuteczności
działania w zakresie zwalczania przestępstw określonych w artykule 3 ustęp 1. W
szczególności, na podstawie dwustronnych lub wielostronnych porozumień lub
uzgodnień, Strony:
(a) ustanowią i będą utrzymywać kanały łączności pomiędzy ich właściwymi
urzędami i służbami, aby ułatwić rzetelną i sprawną wymianę informacji
dotyczących wszystkich aspektów związanych z przestępstwami określonymi w
artykule 3 ustęp 1, włączając w to, jeżeli zainteresowane Strony będą uważać za
właściwe, ich powiązania z inną działalnością przestępczą;
(b) będą współpracowały pomiędzy sobą w prowadzeniu śledztw w odniesieniu do
przestępstw mających charakter międzynarodowy, określonych w artykule 3 ustęp 1,
w zakresie ustalenia:
(i) tożsamości, miejsca przebywania i działalności osób podejrzanych o udział w
przestępstwach określonych w artykule 3 ustęp 1;
(ii) przepływu dochodów lub mienia pochodzącego z popełnienia takich
przestępstw;
(iii) przewozu środków odurzających, substancji psychotropowych, substancji
wymienionych w tabeli I i tabeli II niniejszej konwencji, a także wyposażenia
używanego lub mającego być użytym przy popełnianiu takich przestępstw;
(c) w stosownych przypadkach i jeżeli nie jest to zakazane przez przepisy prawa
krajowego, będą tworzyły wspólne zespoły mające na celu realizowanie postanowień
niniejszego ustępu, mając przy tym na uwadze konieczność zapewnienia
bezpieczeństwa zarówno ich uczestnikom, jak i działaniom. Urzędnicy każdej ze
Stron uczestniczące w takich zespołach będą działali z upoważnienia właściwych
organów Strony, na której obszarze prowadzone jest działanie; we wszystkich
takich przypadkach zainteresowane Strony zapewnią, aby suwerenność Strony, na
której obszarze dokonywane będzie działanie, była w pełni uszanowana;
(d) dostarczą, w odpowiednich przypadkach, stosowne ilości substancji
potrzebnych do celów analitycznych bądź przy prowadzeniu dochodzenia;
(e) ułatwią skuteczną koordynację pomiędzy ich właściwymi urzędami i służbami i
będą popierać wymianę personelu i innych specjalistów, włącznie z ustanowieniem
urzędników łącznikowych.
2. Każda Strona będzie, w niezbędnym zakresie, prowadziła, rozwijała lub
usprawniała odpowiednie programy szkoleniowe dla służb ścigania i innego
personelu, w tym personelu celnego, którego zadaniem jest walka z przestępstwami
określonymi w artykule 3 ustęp 1. Programy te powinny w szczególności obejmować:
(a) metody stosowane przy wykrywaniu i zwalczaniu przestępstw określonych w
artykule 3 ustęp 1;
(b) trasy i metody używane przez osoby podejrzane o współudział w przestępstwach
określonych w artykule 3 ustęp 1, w szczególności w państwach tranzytowych, oraz
właściwe sposoby przeciwdziałania;
(c) sposoby nadzoru nad przywozem i wywozem za granicę środków odurzających,
substancji psychotropowych oraz substancji wymienionych w tabeli I i tabeli II;
(d) sposoby wykrywania i nadzorowania przepływu dochodów i mienia, pochodzących
z popełnienia przestępstw określonych w artykule 3 ustęp 1, a także środków
odurzających, substancji psychotropowych i substancji wymienionych w tabeli I i
tabeli II, używanych lub przeznaczonych do użycia przy popełnieniu takich
przestępstw;
(e) metody używane przy przekazywaniu, ukrywaniu bądź zacieraniu pochodzenia
takich dochodów, mienia lub wyposażenia;
(f) gromadzenie dowodów;
(g) sposoby kontroli w wolnych strefach celnych i wolnych portach;
(h) współczesne techniki śledcze.
3. Strony będą sobie wzajemnie pomagać w planowaniu i wprowadzaniu w życie
programów szkoleniowych i badawczych mających na celu wymianę doświadczeń w
zakresie, o którym mowa w ustępie 2 niniejszego artykułu, i w tym celu będą
także, w miarę możliwości, wykorzystywać regionalne i międzynarodowe konferencje
i seminaria, aby ułatwić współpracę i pobudzać wymianę poglądów dotyczących
zagadnień wspólnego zainteresowania, włączając w to także problemy i potrzeby
własne krajów tranzytowych.
Artykuł 10
Międzynarodowa współpraca i pomoc dla krajów tranzytowych
1. Strony będą współpracowały, bezpośrednio lub poprzez właściwe organizacje
międzynarodowe bądź regionalne, aby dopomóc i wesprzeć państwa tranzytowe, a w
szczególności8 kraje rozwijające się potrzebujące takiej pomocy i wsparcia, tak
dalece, jak to jest możliwe, poprzez programy współpracy technicznej w zakresie
przeciwdziałania nielegalnemu wwozowi i tranzytowi oraz innym tego typu
działaniom.
2. Strony mogą podjąć działania, bezpośrednio lub poprzez właściwe organizacje
międzynarodowe lub regionalne, mające na celu zapewnienie pomocy finansowej
takim państwom tranzytowym, aby mogły one zwiększyć i wzmocnić infrastrukturę
potrzebną do skutecznego zwalczania i zapobiegania nielegalnemu obrotowi.
3. Strony mogą zawierać dwustronne lub wielostronne umowy lub porozumienia celem
zwiększenia skuteczności współpracy międzynarodowej prowadzonej w myśl
niniejszego artykułu, a także rozważyć uzgodnienia finansowe w tym zakresie.
Artykuł 11
Dostawy niejawnie nadzorowane
1. Jeżeli podstawowe zasady odnośnych systemów prawa krajowego na to zezwalają,
Strony podejmą odpowiednie kroki, w granicach swoich możliwości, aby wyrazić
zgodę na odpowiednie stosowanie niejawnego nadzorowania przewozu
międzynarodowego, na podstawie porozumień lub uzgodnień wzajemnie
potwierdzonych, celem ustalenia tożsamości osób uczestniczących w popełnianiu
przestępstw określonych w artykule 3 ustęp 1 i podjęcia przeciwko nim kroków
prawnych.
2. Decyzje o zastosowaniu niejawnego nadzorowania dostawy będą podejmowane
odrębnie w każdym przypadku i mogą, w razie potrzeby, obejmować ustalenia w
sprawach ponoszenia kosztów, a także uzgodnienia odnoszące się do wykonywania
jurysdykcji przez zainteresowane Strony.
3. Nielegalne przesyłki, w odniesieniu do których podjęto decyzję o zastosowaniu
niejawnego nadzorowania dostawy, mogą, za zgodą zainteresowanych Stron, zostać
przejęte i dopuszczone do dalszego przewozu przy pozostawieniu środków
odurzających lub substancji psychotropowych w stanie nienaruszonym lub po ich
usunięciu bądź zastąpieniu w całości lub w części przez inne substancje.
Artykuł 12
Substancje często stosowane przy nielegalnym wytwarzaniu środków odurzających
lub substancji psychotropowych
1. Strony podejmą kroki, jakie uznają za stosowne, aby zapobiegać kierowaniu
substancji wymienionych w tabeli I i tabeli II do nielegalnej produkcji środków
odurzających i substancji psychotropowych i będą w tym względzie współpracować
ze sobą.
2. Jeżeli jedna ze Stron lub Organ posiada informacje, z których, jej zdaniem,
może wynikać konieczność umieszczenia jakiejś substancji w tabeli I lub tabeli
II, to zgłasza to Sekretarzowi Generalnemu, wraz z należytymi informacjami
uzasadniającymi zgłoszenie. Tryb opisany w ustępach 2 do 7 niniejszego artykułu
stosuje się także, jeżeli jedna ze Stron lub Organ będą w posiadaniu informacji
uzasadniających wykreślenie jakiejś substancji z tabeli I lub tabeli II bądź
przeniesienie substancji z jednej tabeli do drugiej.
3. Sekretarz Generalny poda do wiadomości to zgłoszenie oraz wszystkie
informacje, które uzna za istotne, Stronom, Komisji oraz, jeżeli zgłoszenie
przekazuje Strona - Organowi. Strony przekażą swoje uwagi dotyczące zgłoszenia
Sekretarzowi Generalnemu, wraz z dodatkowymi informacjami, które mogą dopomóc
Organowi w ustaleniu jego oceny, a Komisji - w podjęciu decyzji.
4. Jeżeli Organ, biorąc pod uwagę zakres, znaczenie i różnorodność stosowania
dalej substancji do celów legalnych, a także możliwość i łatwość zastosowania
substancji zamiennych zarówno do celów legalnych, jak i do nielegalnego wyrobu
środków odurzających lub substancji psychotropowych, stwierdzi, że:
(a) dana substancja jest często stosowana przy nielegalnym wyrobie jakiegoś
środka odurzającego lub substancji psychotropowej,
(b) wielkość i rozprzestrzenienie nielegalnego wyrobu danego środka odurzającego
lub substancji psychotropowej stwarza problemy dla zdrowia publicznego lub
problemy społeczne, uzasadniające działania na skalę międzynarodową, to Organ
przedstawi Komisji ocenę tej sytuacji, w której uwzględni prawdopodobnie skutki
umieszczenia danej substancji w tabeli I albo w tabeli II zarówno w celu jej
legalnego stosowania, jak i nielegalnego wyrobu, wraz z ewentualnymi zaleceniami
odnoszącymi się do nadzoru nad daną substancją, których zastosowanie byłoby
celowe w świetle oceny dokonanej przez Organ.
5. Komisja rozważywszy uwagi przedstawione przez Strony, a także uwagi i
zalecenia Organu, którego ocena w sprawach naukowych jest miarodajna, biorąc też
pod uwagę inne istotne czynniki, może powziąć, większością dwóch trzecich głosów
członków Komisji, decyzję o umieszczeniu danej substancji w tabeli I lub tabeli
II.
6. O każdej decyzji Komisji, podjętej na podstawie niniejszego artykułu,
Sekretarz Generalny zawiadomi wszystkie Państwa i inne jednostki, które są lub
które mają prawo stać się Stronami niniejszej konwencji, oraz Organ. Decyzja ta
nabiera pełnej mocy w stosunku do każdej Strony po upływie stu osiemdziesięciu
dni od daty podania jej do wiadomości.
7.
(a) Decyzje Komisji podjęte na podstawie niniejszego artykułu podlegają rewizji
przez Radę na prośbę jednej ze Stron przedstawiona w ciągu stu osiemdziesięciu
dni po otrzymaniu zawiadomienia o decyzji. Prośba o rewizję powinna być
skierowana do Sekretarza Generalnego, wraz ze wszystkimi istotnymi informacjami,
na podstawie których wystąpiono z tą prośbą;
(b) Sekretarz Generalny przekazuje odpisy prośby o rewizję oraz istotne
informacje Komisji Organowi i wszystkim Stronom, zapraszając je do zgłoszenia
uwag w terminie dziewięćdziesięciu dni. Wszystkie otrzymane uwagi zostaną
przedstawione Radzie do rozważenia;
(c) Rada może zatwierdzić lub uchylić decyzję Komisji. O decyzji Rady zawiadamia
się wszystkie Państwa i inne jednostki, które są lub które mają prawo stać się
Stronami niniejszej konwencji, Komisję i Organ.
8.
(a) Nie naruszając ogólnego znaczenia postanowień zawartych w ustępie 1
niniejszego artykułu oraz postanowień Konwencji z 1961 r., Konwencji z 1961 r. z
późniejszymi zmianami oraz Konwencji z 1971 r., Strony podejmą kroki, jakie
uznają za stosowne, aby nadzorować produkcję i rozprowadzanie substancji
wymienionych w tabeli I i tabeli II, dokonywane na ich obszarze.
(b) W tym celu Strony mogą:
(i) kontrolować wszystkie osoby fizyczne i przedsiębiorstwa, które prowadzą
wyrób bądź rozprowadzają takie substancje,
(ii) kontrolować za pomocą zezwoleń przedsiębiorstwa oraz lokale, w których taki
wyrób lub rozprowadzanie może się odbywać,
(iii) wymagać, aby jednostki, które posiadają zezwolenia ogólne, uzyskiwały
odrębne pozwolenie na prowadzenie każdej z wyżej wymienionych czynności,
(iv) zapobiegać nagromadzeniu przez wytwórców i jednostki rozprowadzające takich
ilości tych substancji, które przewyższają ilości potrzebne do normalnego
funkcjonowania przedsiębiorstwa, uwzględniając sytuację na rynku.
9. W odniesieniu do substancji wymienionych w tabeli I i tabeli II każda Strona
podejmie następujące działania:
(a) ustanowi i będzie utrzymywać system nadzorowania międzynarodowego handlu
substancjami wymienionymi w tabeli I i tabeli II, aby ułatwić wykrywanie
podejrzanych transakcji. Te systemy nadzorowania powinny być prowadzone w
ścisłej współpracy z wytwórcami, importerami, eksporterami, hurtownikami i
jednostkami handlu detalicznego, którzy powinni informować właściwe władze o
podejrzanych zamówieniach i transakcjach;
(b) stworzy warunki, aby dokonywane było zajęcie każdej substancji wymienionej w
tabeli I i tabeli II, jeżeli istnieją dostateczne dowody, że przeznaczono ją do
nielegalnej produkcji środka odurzającego lub substancji psychotropowej;
(c) zawiadomi, tak szybko, jak to jest możliwe, właściwe władze i służby
zainteresowanych Stron, jeżeli istnieją przesłanki, aby uważać, że przywóz,
wywóz lub tranzyt którejkolwiek substancji wymienionej w tabeli I lub tabeli II
są przeznaczone do nielegalnego wyrobu środków odurzających lub substancji
psychotropowych, włączając w to zwłaszcza informacje o sposobach płatności i
inne ważne dane, które skłoniły do takiego przekonania;
(d) będzie wymagać, aby przesyłki przywożone z zagranicy i wywożone za granicę
były właściwie oznakowane i aby towarzyszyły im właściwe dokumenty. Dokumenty
handlowe, takie jak faktury, wykazy ładunków, dokumenty celne, przewozowe i inne
dotyczące przewozu powinny zawierać dla substancji przywożonych z zagranicy lub
wywożonych za granicę nazwy takie, jakie podane są w tabeli I lub tabeli II,
ilości przywożone lub wywożone, nazwę i adres eksportera, importera oraz, jeżeli
jest dostępny, adres odbiorcy ostatecznego;
(e) zapewni, że dokumenty, o których mowa w lit. (d) niniejszego ustępu, będą
przechowywane co najmniej przez dwa lata i że będą dostępne do wglądu dla
właściwych władz.
10.
(a) Oprócz postanowień zawartych w ustępie 9 i na prośbę skierowaną przez
zainteresowaną Stronę do Sekretarza Generalnego każda strona, z której obszaru
substancja wymieniona w tabeli I ma zostać wywieziona za granicę, zapewni, aby
przed dokonaniem takiego wywozu niżej podane informacje były przekazane przez
właściwe organy tej Strony właściwym organom kraju przywozu:
(i) nazwa i adres eksportera, importera oraz, jeżeli jest dostępny, odbiorcy
ostatecznego;
(ii) nazwa substancji wymieniona w tabeli I;
(iii) ilość substancji, która ma być wywieziona za granicę;
(iv) przewidywane miejsce, przez które ma nastąpić wwóz, i przewidywana data
wysyłki;
(v) wszelkie inne informacje wzajemnie uzgodnione przez Strony.
(b) Strona może zastosować dokładniejsze lub bardziej surowe środki kontroli niż
przewidziane w niniejszym ustępie, jeżeli uważa to za korzystne lub potrzebne.
11. W przypadkach gdy Strona dostarcza informacji innej Stronie zgodnie z
ustępem 9 i 10 niniejszego artykułu, to Strona, która dostarcza tych informacji,
może wymagać, aby Strona, która je otrzymuje, zachowała jako poufne wszelkie
dane odnoszące się do tajemnicy gospodarczej, przemysłowej, handlowej bądź
zawodowej i postępowania handlowego.
12. Każda Strona przedstawia corocznie Organowi, w postaci i w sposób ustalony
przez Organ, informacje odnoszące się do:
(a) ilości substancji wymienionych w tabeli I i tabeli II, które zostały
skonfiskowane, oraz ich pochodzenia, jeśli to wiadome,
(b) jakiejkolwiek substancji nie zamieszczonej w tabeli I lub tabeli II, co do
której stwierdzono, że była używana do nielegalnej produkcji środków
odurzających lub substancji psychotropowych, i która, zdaniem Strony, jest
dostatecznie ważna, aby o niej został zawiadomiony Organ,
(c) metody nielegalnego pozyskiwania oraz nielegalnego wyrobu.
13. Organ przedstawia Komisji doroczne sprawozdanie dotyczące wykonywania
postanowień niniejszego artykułu, a Komisja dokonuje okresowego przeglądu dla
stwierdzenia, czy zakres tabeli I i tabeli II jest wyczerpujący i właściwy.
14. Postanowienia niniejszego artykułu nie dotyczą preparatów farmaceutycznych
ani innych produktów zawierających substancje wymienione w tabeli I i tabeli II,
które zostały sporządzone w taki sposób, że substancje te nie mogą być łatwo
użyte bądź uzyskane z nich przy zastosowaniu prostych środków.
Artykuł 13
Materiały i urządzenia
Strony podejmą kroki, jakie uznają za stosowne, aby zapobiegać handlowi oraz
nielegalnemu pozyskiwaniu materiałów i urządzeń mogących służyć do nielegalnej
produkcji lub wytwarzania środków odurzających i substancji psychotropowych i w
tym celu będą ze sobą współpracować.
Artykuł 14
Środki podejmowane dla zniszczenia nielegalnie uprawianych roślin zawierających
środki odurzające oraz dla usunięcia nielegalnego popytu na środki odurzające i
substancje psychotropowe
1. Środki podejmowane przez Strony, zgodnie z postanowieniami niniejszej
konwencji, będzie nie mniej surowa niż postanowienia odnoszące się do
zniszczenia nielegalnej uprawy roślin zawierających substancje odurzające i
psychotropowe i do likwidacji nielegalnego popytu na środki odurzające i
substancje psychotropowe, zamieszczone w Konwencji z 1961 r., Konwencji z 1961
r. z późniejszymi zmianami oraz w Konwencji z 1971 r.
2. Każda Strona podejmie właściwe działania, by zapobiec nielegalnej uprawie
roślin zawierających substancje odurzające i psychotropowe, takich jak mak
lekarski, krzew koka i rośliny konopi, oraz dokonać zniszczenia takich roślin
uprawianych nielegalnie na jej obszarze. Podejmowane działania powinny
respektować podstawowe prawa człowieka, a także brać pod uwagę tradycyjne
legalne użycie, w przypadkach, w których istnieją historyczne dowody takiego
użycia, jak również względy ochrony środowiska.
3.
(a) Strony mogą współpracować dla zwiększenia skuteczności wysiłków mających na
celu zniszczenie roślin. Taka współpraca może obejmować, między innymi, pomoc,
gdy jest to właściwe, dla całościowego rozwoju obszarów wiejskich prowadzącego
do gospodarczo właściwych kultur zamiennych zastępujących nielegalne uprawy.
Czynniki takie, jak dostęp do rynków zbytu, posiadane środki materialne oraz
panujące warunki społeczno-gospodarcze powinny być brane pod uwagę, zanim
przystąpi się do realizacji takich programów. Strony mogą zgodzić się na każde
inne właściwe sposoby współpracy.
(b) Strony będą także ułatwiać wymianę informacji naukowej i technicznej oraz
prowadzenie prac badawczych dotyczących zniszczenia roślin.
(c) W przypadkach gdy istnieją wspólne granice, Strony będą starały się
współdziałać w programach niszczenia roślin w ich strefach przygranicznych.
4. Strony podejmą właściwe działania mające na celu likwidację lub zmniejszenie
nielegalnego popytu na środki odurzające i substancje psychotropowe, tak aby
zmniejszyć w ten sposób ludzkie cierpienie, a także usunąć pobudki finansowe
skłaniające do prowadzenia nielegalnego obrotu. Działania te mogą być oparte,
między innymi, na zaleceniach Organizacji Narodów Zjednoczonych,
wyspecjalizowanych instytucji Narodów Zjednoczonych, takich jak Światowa
Organizacja Zdrowia i innych właściwych organizacji międzynarodowych, oraz na
Całościowym Interdyscyplinarnym Systemie przyjętym przez Międzynarodową
Konferencję w sprawie Nadużywania i Nielegalnego Obrotu Narkotykami, która
odbyła się w 1987 r., w takim zakresie, w jakim odnoszą się do organów rządowych
i pozarządowych oraz do działań osób fizycznych w dziedzinie zapobiegania,
postępowania leczniczego i rehabilitacji. Strony mogą zawierać dwustronne i
wielostronne porozumienia i uzgodnienia, mające na celu likwidację lub
zmniejszenie nielegalnego popytu na środki odurzające i substancje
psychotropowe.
5. Strony mogą także podejmować niezbędne działania w celu szybkiego niszczenia
lub legalnego przekazania środków odurzających, substancji psychotropowych oraz
substancji wymienionych w tabeli I i tabeli II, które zostały zajęte lub
skonfiskowane, a także w celu uznania za dopuszczalne użycie, w celach
dowodowych, jedynie niezbędnych ilości tych substancji, właściwie
uwierzytelnionych.
Artykuł 15
Przewoźnicy
1. Strony podejmą właściwe działania dla zapewnienia, aby środki transportowe
wykorzystywane przez przewoźników nie były używane do popełnienia przestępstw
określonych w artykule 3 ustęp 1; działania także mogą obejmować specjalne
uzgodnienie z przewoźnikami publicznymi.
2. Każda Strona będzie wymagać od przewoźników publicznych, aby podejmowali
rozsądne środki ostrożności dla zapobieżenia użytkowaniu ich środków
przewozowych do popełnienia przestępstw określonych w artykule 3 ustęp 1. Takie
środki ostrożności mogą obejmować:
(a) jeżeli główna siedziba przewoźnika znajduje się na obszarze Strony:
(i) szkolenie pracowników o sposobach identyfikowania podejrzanych przesyłek lub
osób,
(ii) dbałość o uczciwość osobistą personelu,
(b) jeżeli przewoźnik prowadzi działalność na obszarze Strony:
(i) przedkładanie wykazu ładunków z wyprzedzeniem, kiedy jest to możliwe,
(ii) stosowanie trudnych do podrobienia, indywidualnie sprawdzalnych pieczęci na
opakowaniu ładunków,
(iii) powiadamianie właściwych władz możliwie jak najszybciej o wszystkich
podejrzanych okolicznościach, które mogą być związane z popełnianiem przestępstw
określonych w artykule 3 ustęp 1.
3. Każda Strona będzie starała się zapewnić współpracę pomiędzy przewoźnikami a
właściwymi władzami w miejscach przyjazdu i wyjazdu i w innych miejscach
kontroli celnej, tak aby uniemożliwić nieupoważnionym dostęp do środków
transportu i do ładunków i wprowadzić w życie odpowiednie środki
zabezpieczające.
Artykuł 16
Dokumenty handlowe i oznakowanie wywozu
1. Każda Strona będzie wymagać, aby każdy legalny wywóz środków odurzających i
substancji psychotropowych był zaopatrzony we właściwe dokumenty. Poza wymogami
odnoszącymi się do dokumentacji, zawartymi w artykule 31 Konwencji z 1961 r., w
artykule 31 Konwencji z 1961 r. z późniejszymi zmianami i artykule 12 Konwencji
z 1971 r., dokumenty handlowe, takie jak faktury, wykazy ładunków, dokumenty
celne, przewozowe i inne dotyczące przewozu powinny zawierać nazwy środków
odurzających i substancji psychotropowych, które są w odpowiednich wykazach
Konwencji z 1961 r., Konwencji z 1961 r. z późniejszymi zmianami oraz Konwencji
z 1971 r., oraz ilość, która jest wywożona, nazwę i adres eksportera, importera
oraz, jeżeli jest dostępny, adres odbiorcy.
2. Każda Strona będzie wymagać, aby przesyłki środków odurzających i substancji
psychotropowych przeznaczone do wywozu były prawidłowo oznakowane.
Artykuł 17
Nielegalny obrót drogą morską
1. Strony będą współdziałały w możliwie najszerszym zakresie oraz zgodnie z
międzynarodowym prawem morza, aby przeciwdziałać nielegalnemu obrotowi drogą
morską.
2. Strona, która ma istotne powody, aby podejrzewać, że statek jej bandery lub
nie okazujący bandery albo znaków rejestracyjnych współdziałała w nielegalnym
obrocie, może prosić o pomoc inne Strony dla przeciwdziałania wykorzystywaniu
statku do takiego celu. Strony, do których zwrócono się z prośbą o taką pomoc,
udzielą jej w ramach posiadanych środków.
3. Strona, która ma istotne powody, aby podejrzewać, że statek korzystający ze
swobody żeglugi zgodnie z prawem międzynarodowym, który okazuje banderę albo
znaki rejestracyjne innej Strony, współdziałała w nielegalnym obrocie, może
zawiadomić o tym Państwo tej bandery, prosić o potwierdzenie rejestracji, a w
przypadku uzyskania tego potwierdzenia, prosić o zezwolenie przez Państwo tej
bandery na podjęcie stosownych środków wobec tego statku.
4. Zgodnie z postanowieniami ustępu 3 lub zgodnie z obowiązującymi pomiędzy nimi
umowami lub też zgodnie z jakimikolwiek porozumieniami lub uzgodnieniami,
zawartymi pomiędzy takimi Stronami, Państwo bandery może zezwolić Państwu
wzywającemu, między innymi, na:
(i) wejście na pokład statku,
(ii) przeszukanie statku,
(iii) jeżeli znalezione zostaną dowody współdziałania w nielegalnym obrocie,
podjęcie właściwych działań wobec statku, osób i ładunku znajdujących się na
statku.
5. W przypadku podjęcia czynności wynikających z postanowień niniejszego
artykułu, zainteresowane Strony będą zwracały należną uwagę na to, aby nie
powodować zagrożenia bezpieczeństwa życia na morzu, bezpieczeństwa statku i
ładunku, ani nie naruszać handlowych i prawnych interesów Państwa bandery ani
żadnego innego zainteresowanego Państwa.
6. Państwo bandery może, w zgodzie ze swymi zobowiązaniami wynikającymi z ustępu
1 niniejszego artykułu, uzależnić swoje zezwolenie od warunków, które zostaną
wspólnie uzgodnione pomiędzy tym Państwem a Stroną wzywającą, łącznie z
warunkami dotyczącymi odpowiedzialności.
7. Dla celów wymienionych w ustępach 3 i 4 niniejszego artykułu Strona odpowie
szybko na każdą prośbę innej Strony, dotyczącą ustalenia, czy statek, który
pływa pod jej banderą, jest do tego upoważniony, a także na prośby dotyczące
zezwolenia, o którym mowa w ustępie 3. W chwili przystępowania do niniejszej
konwencji każda Strona wyznaczy władzę albo, jeżeli jest to konieczne, władze,
które będą przyjmowały takie prośby i odpowiadały na nie. O tym wyznaczeniu
zostaną powiadomione, za pośrednictwem Sekretarza Generalnego, wszystkie
pozostałe Strony, w ciągu jednego miesiąca od jego dokonania.
8. Strona, która podjęła jakiekolwiek działania w oparciu o postanowienia
niniejszego artykułu, niezwłocznie zawiadomi zainteresowane Państwo bandery o
wynikach tych działań.
9. Strony rozważą zawieranie dwustronnych bądź regionalnych umów lub uzgodnień
dla realizacji postanowień, o których mowa w niniejszym artykule, lub w celu
zwiększenia skuteczności ich realizacji.
10. Czynności wymienione w ustępie 4 niniejszego artykułu będą podejmowane tylko
przez okręty wojenne bądź samoloty wojskowe lub też przez inne okręty lub
samoloty wyraźnie oznakowane i dające się zidentyfikować jako wypełniające
funkcje państwowe i upoważnione do tego celu.
11. Jakakolwiek czynność podejmowana zgodnie z postanowieniami niniejszego
artykułu powinna należycie uwzględniać konieczność nienaruszania praw i
obowiązków oraz wykonywania jurysdykcji przez Państwa brzegowe, zgodnie z
postanowieniami międzynarodowego prawa morza.
Artykuł 18
Strefy wolnocłowe i wolne porty
1. Strony zastosują środki do przeciwdziałania nielegalnemu obrotowi środkami
odurzającymi, substancjami psychotropowymi i substancjami wymienionymi w tabeli
I i tabeli II w strefach wolnocłowych i wolnych portach, które będą nie mniej
surowe niż te, które są stosowane w innych częściach ich obszaru.
2. Strony będą starały się:
(a) nadzorować ruch towarów i osób w strefach wolnocłowych i w wolnych portach;
w tym celu upoważnią właściwe władze do przeszukania ładunków oraz wchodzących i
wychodzących statków, włączając w to jednostki turystyczne i statki rybackie,
jak również samoloty i pojazdy, a także, gdy zajdzie taka potrzeba, rewidowania
członków załóg, pasażerów i ich bagażu;
(b) ustanowić i utrzymać system pozwalający na wykrywanie przesyłek podejrzanych
o to, że zawierają środki odurzające, substancje psychotropowe oraz substancje
wymienione w tabeli I i tabeli II, które są wprowadzane lub które opuszczają
strefę wolnocłową lub wolny port;
(c) ustanowić i utrzymać system nadzoru w portach i na terenach portowych oraz w
portach lotniczych i na punktach kontroli granicznej w strefach wolnocłowych i w
wolnych portach.
Artykuł 19
Użycie usług poczty
1. Zgodnie ze swymi zobowiązaniami wynikającymi z konwencji Międzynarodowej Unii
Pocztowej, a także zgodnie z podstawowymi zasadami własnych systemów prawa
krajowego, Strony podejmą działania, aby przeciwdziałać użyciu poczty do
nielegalnego obrotu i w tym celu będą ze sobą współpracować.
2. Działania, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, powinny obejmować
w szczególności:
(a) skoordynowane przedsięwzięcia dla zapobiegania i karania użycia usług poczty
do nielegalnego obrotu;
(b) wprowadzanie i stosowanie przez upoważnionych pracowników służb ścigania
technik dochodzeniowych i kontrolnych, mających na celu wykrycie nielegalnych
przesyłek pocztowych, zawierających środki odurzające, substancje psychotropowe
i substancje wymienione w tabeli I i tabeli II;
(c) kroki prawodawcze, umożliwiające stosowanie odpowiednich środków dla
zapewnienia materiału dowodowego, wymaganego w postępowaniu sądowym.
Artykuł 20
Informacje przedstawiane przez Strony
1. Strony przesyłają do Komisji, za pośrednictwem Sekretarza Generalnego,
informację o wykonywaniu niniejszej konwencji na ich obszarze, a w
szczególności:
(a) teksty ich ustaw i rozporządzeń uchwalanych w celu wprowadzania w życie
postanowień niniejszej konwencji;
(b) szczegóły dotyczące przypadków nielegalnego obrotu w zakresie ich
jurysdykcji, które uważają za ważne ze względu na ujawnienie nowych tendencji,
wchodzące w grę ilości, źródła, z których te substancje pochodziły, lub z uwagi
na metody używane przez osoby w nie zamieszane.
2. Strony dostarczają tych informacji w sposób i w terminie, które określi
Komisja.
Artykuł 21
Funkcje Komisji
Komisja ma prawo rozpatrywać wszystkie sprawy związane z celami niniejszej
konwencji, a w szczególności:
(a) Komisja będzie, na podstawie informacji dostarczonych przez Strony, zgodnie
z postanowieniami artykułu 20, oceniać realizację niniejszej konwencji;
(b) Komisja może przedłożyć propozycje oraz ogólne zalecenia sporządzone na
podstawie przeglądu informacji otrzymanych od Stron;
(c) Komisja może zwrócić uwagę Organu na jakąkolwiek sprawę, która może dotyczyć
jego funkcjonowania;
(d) Komisja powinna, w odniesieniu do jakiejkolwiek sprawy przekazanej jej przez
Organ, zgodnie z postanowieniami artykułu 22 ustęp 1 litera (b), podjąć takie
działania, jakie uważa za właściwe;
(e) Komisja może w trybie określonym w artykule 12 dokonywać zmian w tabeli I i
tabeli II;
(f) Komisja może podawać do wiadomości Państw nie będących Stronami niniejszej
konwencji decyzje i zalecenia, które podejmuje zgodnie z niniejszą konwencją,
tak aby mogły one rozważyć podjęcie odpowiednich działań zgodnie z niniejszą
konwencją.
Artykuł 22
Funkcje Organu
1. Nie naruszając postanowień dotyczących funkcji Komisji zawartych w artykule
21, a także nie naruszając postanowień dotyczących funkcji Organu i Komisji
wynikających z Konwencji z 1961 r., Konwencji z 1961 r. z późniejszymi zmianami
oraz konwencji z 1971 r.:
(a) jeżeli po zbadaniu informacji, którą sam posiada, którą posiada Sekretarz
Generalny bądź Komisja, lub też informacji przekazanych przez organy Narodów
zjednoczonych, Organ ma podstawę do przypuszczenia, że cele niniejszej konwencji
są w zakresie jego właściwości nie realizowane, to Organ ma prawo zwrócić się o
udzielenie wyjaśnień do Strony lub Stron;
(b) w odniesieniu do artykułów 12, 13 i 16:
(i) po podjęciu kroków, zgodnie z lit. (a) niniejszego artykułu, Organ może,
jeżeli uzna to za konieczne, wezwać zainteresowaną Stronę do zastosowania takich
środków zaradczych, które w danych okolicznościach mogą okazać się potrzebne do
zapewnienia wykonania postanowień artykułów 12, 13 i 16;
(ii) do chwili podjęcia działania zgodnie z punktem (iii) poniżej, Organ będzie
traktował jako poufną korespondencję prowadzoną z zainteresowaną Stroną w myśl
postanowień poprzednich liter;
(iii) jeżeli Organ stwierdzi, że zainteresowana Strona zaniedbała podjęcie
środków zaradczych, do których zastosowania wezwano ją zgodnie z postanowieniami
niniejszej litery, Organ może zwrócić uwagę Stron, Rady i Komisji na tę sprawę.
Każde sprawozdanie publikowane przez Organ, zgodnie z postanowieniami niniejszej
litery, powinno zawierać także opinie zainteresowanej Strony, jeżeli ona tego
zażąda.
2. Każda Strona zostanie zaproszona do przysłania przedstawiciela na posiedzenie
Organu, na którym ma być rozpatrywana, zgodnie z niniejszym artykułem, sprawa
dotycząca bezpośrednio tej Strony.
3. W wypadku gdy decyzja Organu, podjęta zgodnie z niniejszym artykułem, nie
została podjęta jednomyślnie, należy przedstawić opinię mniejszości.
4. Decyzje Organu podejmowane na podstawie niniejszego artykułu powinny być
uchwalone większością dwóch trzecich głosów wszystkich członków Organu.
5. Wykonując swoje funkcje wynikające z ustępu 1 lit. (a) niniejszego artykułu,
Organ zapewni poufność wszelkiej informacji, jaka może znaleźć się w jego
posiadaniu.
6. Odpowiedzialność Organu wynikająca z postanowień niniejszego artykułu nie
dotyczy wykonywania umów lub porozumień zawartych pomiędzy Stronami zgodnie z
postanowieniami niniejszej konwencji.
7. Postanowienia niniejszego artykułu nie dotyczą sporów pomiędzy Stronami, do
których mają zastosowanie postanowienia artykułu 32.
Artykuł 23
Sprawozdania Organu
1. Organ sporządza sprawozdanie roczne ze swej działalności, zawierające analizę
informacji, którymi dysponuje, i w odpowiednich wypadkach, zestawienie
ewentualnych wyjaśnień dostarczonych przez Strony z własnej inicjatywy lub na
żądanie, jak też wszelkie uwagi i zalecenia, które Organ pragnie sformułować.
Organ może również opracować uzupełniające sprawozdania, które uzna za
potrzebne. Sprawozdania są przedstawiane Radzie za pośrednictwem Komisji, która
może poczynić uwagi, jakie uzna za celowe.
2. Sprawozdania Organu są przekazywane Stronom, a następnie publikowane przez
Sekretarza Generalnego. Strony zezwalają na swobodne rozpowszechnianie tych
sprawozdań.
Artykuł 24
Stosowanie surowszych środków niż te, które są wymagane przez konwencję
Strona może zastosować bardziej radykalne lub bardziej surowe środki niż te,
które są przewidziane w niniejszej konwencji, jeżeli uważa to za korzystne lub
potrzebne dla zapobiegania lub zwalczania nielegalnego obrotu.
Artykuł 25
Postanowienia dotyczące nienaruszalności praw i obowiązków wynikających z
wcześniejszych umów
Postanowienia niniejszej konwencji nie naruszają żadnych praw ani obowiązków,
które wynikają dla Stron niniejszej konwencji z postanowień Konwencji z 1961 r.,
Konwencji z 1961 r. z późniejszymi zmianami oraz Konwencji z 1971 r.
Artykuł 26
Podpisanie
Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisania w Biurze Narodów Zjednoczonych
w Wiedniu od dnia 20 grudnia 1988 r. do dnia 28 lutego 1989 r., a następnie w
siedzibie Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku do dnia 20 grudnia
1989 r., przez:
(a) wszystkie Państwa;
(b) Namibię reprezentowaną przez Radę Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw
Namibii;
(c) regionalne organizacje integracji gospodarczej, które są kompetentne w
odniesieniu do prowadzenia rokowań, zawierania i stosowania porozumień
międzynarodowych odnoszących się do spraw objętych niniejszą konwencją, przy
czym postanowienia konwencji odnoszące się do Stron, Państw lub służb narodowych
mają zastosowanie do tych organizacji w zakresie ich właściwości.
Artykuł 27
Ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie lub formalne potwierdzenie
1. Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu przez
Państwa i przez Namibię reprezentowaną przez Radę Organizacji Narodów
Zjednoczonych do Spraw Namibii, a także formalnemu potwierdzeniu przez
regionalne organizacje integracji gospodarczej, o których mowa w artykule 26
lit. (c). Dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia, a także
dotyczące aktu formalnego potwierdzenia będą składane Sekretarzowi Generalnemu.
2. W swych dokumentach formalnego zatwierdzenia regionalne organizacje
integracji gospodarczej określą zakres swej właściwości w odniesieniu do spraw
będących przedmiotem niniejszej konwencji. Organizacje te poinformują też
Sekretarza Generalnego o jakichkolwiek zmianach w zakresie ich właściwości,
dotyczących spraw będących przedmiotem niniejszej konwencji.
Artykuł 28
Przystąpienie
1. Niniejsza konwencja pozostaje otwarta do przystąpienia przez każde Państwo,
przez Namibię reprezentowaną przez Radę Organizacji Narodów Zjednoczonych do
Spraw Namibii oraz przez regionalne organizacje integracji gospodarczej, o
których mowa w artykule 26 lit. (c). Przystąpienie następuje przez złożenie
dokumentu przystąpienia Sekretarzowi Generalnemu.
2. W swych dokumentach przystąpienia regionalne organizacje integracji
gospodarczej określą zakres swej właściwości w odniesieniu do spraw będących
przedmiotem niniejszej konwencji. Organizacje te poinformują też Sekretarza
Generalnego o jakichkolwiek zmianach w zakresie ich właściwości, dotyczących
spraw będących przedmiotem niniejszej konwencji.
Artykuł 29
Wejście w życie
1. Niniejsza konwencja wejdzie w życie dziewięćdziesiątego dnia od dnia złożenia
Sekretarzowi Generalnemu dwudziestego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia,
zatwierdzenia lub przystąpienia przez Państwa lub przez Namibię reprezentowaną
przez Radę Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Namibii.
2. W stosunku do każdego Państwa lub do Namibii reprezentowanej przez Radę
Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Namibii, które dokona ratyfikacji,
przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia do niniejszej konwencji po złożeniu
dwudziestego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia, niniejsza konwencja wejdzie w życie dziewięćdziesiątego dnia od
dnia złożenia przez nie dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia.
3. W stosunku do każdej regionalnej organizacji integracji gospodarczej, o
której mowa w artykule 26 litera (c), która złoży dokument formalnego
zatwierdzenia lub dokument przystąpienie, niniejsza konwencja wejdzie w życie
dziewięćdziesiątego dnia od dnia dokonania takiego założenia lub w dniu wejścia
niniejszej konwencji w życie, zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu, jeśli ta
ostatnia data przypadnie później.
Artykuł 30
Wypowiedzenie
1. Każda Strona może wypowiedzieć niniejszą konwencję w każdym czasie, składając
w tym celu Sekretarzowi Generalnemu odpowiednią notyfikację.
2. Takie wypowiedzenie nabiera mocy w odniesieniu do zainteresowanej Strony po
roku od daty otrzymania notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.
Artykuł 31
Poprawki
1. Każda Strona może zaproponować poprawkę do niniejszej konwencji. Tekst każdej
takiej poprawki, wraz z uzasadnieniem, Strona przedstawia Sekretarzowi
Generalnemu, który przekazuje go pozostałym Stronom z pytaniem, czy przyjmują
proponowaną poprawkę. Jeżeli proponowana poprawka rozesłana w ten sposób nie
zostanie odrzucona przez żadną ze Stron w ciągu dwudziestu czterech miesięcy
następujących po jej rozesłaniu, jest uważana za przyjętą i wchodzi w życie w
odniesieniu do każdej Strony dziewięćdziesiątego dnia po złożeniu przez tę
Stronę Sekretarzowi Generalnemu dokumentu wyrażającego zgodę na przyjęcie tej
poprawki.
2. Jeżeli proponowana poprawka zostanie odrzucona przez którąkolwiek ze Stron,
Sekretarz Generalny porozumie się ze Stronami i jeżeli większość tego zażąda,
przedstawi sprawę, razem z uwagami poczynionymi przez Strony, Radzie, która może
podjąć decyzję o zwołaniu konferencji, zgodnie z artykułem 62 ustęp 4 Karty
Narodów Zjednoczonych. Poprawka będąca rezultatem takiej konferencji zostanie
zamieszczona w protokole zmieniającym konwencję. Zgoda na przyjęcie takiego
protokołu musi być zawarta w oddzielnym dokumencie przesłanym do Sekretarza
Generalnego.
Artykuł 32
Rozstrzyganie sporów
1. Jeżeli między dwiema lub więcej Stronami powstanie spór co do interpretacji
lub stosowania niniejszej konwencji, Strony porozumieją się między sobą w celu
uregulowania tego sporu w drodze rokowań, przeprowadzenia dochodzenia,
pośrednictwa, pojednania, arbitrażu, zwrócenia się do instytucji regionalnych,
na drodze sądowej lub za pomocą innych pokojowych środków, według ich wyboru.
2. Każdy spór, który nie zostanie uregulowany za pomocą środków przewidzianych w
ustępie 1 niniejszego artykułu, będzie na żądanie jednego z Państw
uczestniczących w sporze przekazany do rozstrzygnięcia Międzynarodowemu
Trybunałowi Sprawiedliwości.
3. Jeżeli regionalna organizacja integracji gospodarczej, o której mowa w
artykule 26 lit. (c), jest stroną w sporze, który nie zostanie uregulowany za
pomocą środków przewidzianych w ustępie 1 niniejszego artykułu, może ona, za
pośrednictwem Państwa, które jest członkiem Organizacji Narodów zjednoczonych,
prosić Radę, aby zwróciła się o wydanie opinii doradczej do Międzynarodowego
Trybunału Sprawiedliwości, zgodnie z artykułem 65 Statutu Trybunału, która to
opinia będzie uważana za rozstrzygającą.
4. Każde Państwo może, w czasie podpisania lub ratyfikacji, przyjęcia lub
zatwierdzenia niniejszej konwencji lub przystąpienia do niej, a także każda
regionalna organizacja integracji gospodarczej, w czasie podpisywania bądź
składania aktu formalnego potwierdzenia lub przystąpienia, może oświadczyć, że
nie jest związana postanowieniami ustępów 2 i 3 niniejszego artykułu. Inne
strony nie będą związane postanowieniami ustępów 2 i 3 w odniesieniu do
którejkolwiek Strony, która złoży takie oświadczenie.
Artykuł 33
Autentyczność tekstów
Teksty niniejszej konwencji w języku arabskim, angielskim, chińskim, francuskim,
hiszpańskim i rosyjskim są jednakowo autentyczne.
Artykuł 34
Depozytariusz
Depozytariuszem niniejszej konwencji jest Sekretarz Generalny. Na dowód czego
niżej podpisani, należycie upełnomocnieni, podpisali niniejszą konwencję.
Sporządzono w Wiedniu w jednym egzemplarzu dnia dwudziestego grudnia tysiąc
dziewięćset osiemdziesiątego ósmego roku.
Załącznik
Tabela ITabela II
EfedrynsAceton
ErgometrynaBezwodnik octowy
ErgotaminaEter etylowy
1-Fenylo-2-propanonKwas antranilowy
Kwas lizergowyKwas fenylooctowy
PseudoefedrynaPiperydyna
Sole substancji wymienionych w tej tabeli w każdym przypadku, gdy
istnienie takich soli jest możliwe.Sole substancji wymienionych w tej
tabeli w każdym przypadku, gdy istnienie takich soli jest możliwe.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 1 września 1994 r.
w sprawie ratyfikowania przez Rzeczpospolitą Polską Konwencji Narodów
Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i
substancjami psychotropowymi, sporządzonej w Wiedniu dnia 20 grudnia 1988 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 15, poz. 70)
I. Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 27 ust. 1
Konwencji Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami
odurzającymi i substancjami psychotropowymi, sporządzonej w Wiedniu dnia 20
grudnia 1988 r., został złożony dnia 26 maja 1994 r. Sekretarzowi Generalnemu
Narodów Zjednoczonych, jako depozytariuszowi powyższej konwencji, dokument
ratyfikacji przez Rzeczypospolitą Polską powyższej konwencji.
Zgodnie z artykułem 29 ust. 2 konwencji weszła ona w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 24 sierpnia 1994 r.
Następujące państwa stały się stronami konwencji, składając dokumenty
ratyfikacyjne, przystąpienia lub sukcesji w niżej podanych datach:
Afganistan 14 lutego 1992 r.
Arabia Saudyjska 9 stycznia 1992 r.
Argentyna 28 marca 1993 r.
Australia 16 listopada 1992 r.
Bahamy 30 stycznia 1989 r.
Bahrajn 7 lutego 1990 r.
Bangladesz 11 października 1990 r.
Barbados 15 października 1992 r.
Białoruś 15 października 1990 r.
Buthan 27 sierpnia 1990 r.
Boliwia 20 sierpnia 1990 r.
Brazylia 17 lipca 1991 r.
Bułgaria 24 września 1992 r.
Burkina Faso 2 stycznia 1992 r.
Kamerun 27 lutego 1989 r.
Kanada 10 grudnia 1988 r.
Chile 20 grudnia 1988 r.
Chiny 20 grudnia 1988 r.
Kostaryka 25 kwietnia 1989 r.
Wybrzeże Kości Słoniowej 25 listopada 1991 r.
Cypr 25 maja 1990 r.
Czechosłowacja 4 czerwca 1991 r.
Dania 20 grudnia 1988 r.
Ekwador 21 czerwca 1989 r.
Egipt 20 grudnia 1988 r.
Europejska Wspólnota Gospodarcza 8 czerwca 1989 r.
Finlandia 8 lutego 1989 r.
Francja 13 lutego 1989 r.
Gabon 20 grudnia 1989 r.
Hiszpania 13 sierpnia 1990 r.
Niemcy 19 stycznia 1989 r.
Ghana 20 grudnia 1988 r.
Grecja 23 lutego 1989 r.
Gwatemala 20 grudnia 1988 r.
Gwinea 27 grudnia 1990 r.
Holandia 8 września 1993 r.
Honduras 11 grudnia 1991 r.
Indie 27 marca 1990 r.
Iran 7 grudnia 1992 r.
Japonia 12 stycznia 1992 r.
Jordania 16 kwietnia 1990 r.
Jugosławia 3 stycznia 1991 r.
Katar 4 maja 1990 r.
Kenia 19 października 1992 r.
Luksemburg 29 kwietnia 1992 r.
Madagaskar 12 marca 1991 r.
Malezja 11 maja 1993 r.
Mauretania 16 lipca 1993 r.
Meksyk 11 kwietnia 1990 r.
Monako 23 kwietnia 1991 r.
Maroko 28 października 1992 r.
Myanmar 11 stycznia 1991 r.
Nepal 24 lipca 1991 r.
Nikaragua 4 maja 1990 r.
Niger 10 października 1992 r.
Nigeria 1 listopada 1989 r.
Oman 15 marca 1991 r.
Pakistan 25 października 1991 r.
Panama 13 stycznia 1994 r.
Paragwaj 23 sierpnia 1990 r.
Peru 16 stycznia 1992 r.
Polska 30 kwietnia 1994 r.
Portugalia 3 grudnia 1991 r.
Rumunia 21 stycznia 1993 r.
Rosja 17 grudnia 1990 r.
Senegal 27 listopada 1989 r.
Seszele 27 lutego 1992 r.
Słowenia 6 lipca 1992 r.
Sri Lanka 6 czerwca 1992 r.
Stany Zjednoczone Ameryki 20 lutego 1990 r.
Surinam 28 października 1992 r.
Szwecja 22 lipca 1991 r.
Syria 3 września 1991 r.
Togo 1 sierpnia 1990 r.
Tunezja 20 września 1990 r.
Uganda 20 sierpnia 1990 r.
Ukraina 28 sierpnia 1991 r.
Zjednoczone Emiraty Arabskie 12 kwietnia 1990 r.
Wielka Brytania 28 czerwca 1991 r.
Wenezuela 16 lipca 1991 r.
Włochy 31 grudnia 1990 r.
Zambia 28 maja 1993 r.
Zimbabwe 30 czerwca 1993 r.
***
II. Następujące państwa złożyły podane niżej oświadczenia i zastrzeżenia podczas
składania dokumentów ratyfikacyjnych lub dokumentów przystąpienia, lub przy
podpisywaniu konwencji:
Oświadczenia i zastrzeżenia
BAHRAJN
Zastrzeżenie:
Państwo Bahrajn, ratyfikując niniejszą konwencję, uważa za niewiążące w stosunku
do siebie postanowienie artykułu 32 ust. 2 dotyczące obowiązku zwracania się do
Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w celu rozstrzygania sporów co do
interpretacji lub stosowania niniejszej konwencji.
Oświadczenie:
Ponadto Państwo Bahrajn oświadcza, że ratyfikacja niniejszej konwencji nie
stanowi pod żadnym względem, uznania Izraela ani też nie stanowi podstaw
nawiązania jakichkolwiek stosunków z tym państwem.
BOLIWIA
Zastrzeżenie wniesione przy podpisywaniu i potwierdzone przy ratyfikacji:
Republika Boliwii wnosi do protokołu swoje zastrzeżenie do artykułu 3 ust. 2 i
oświadcza, że nie mają zastosowania do Boliwii postanowienia powyższego ustępu,
które mogą być interpretowane jako uznanie za przestępstwo kryminalne: używanie,
posiadanie, nabywanie lub uprawianie liści kokainy dla własnego użytku.
Dla Boliwii taka interpretacja powyższego ustępu jest sprzeczna z zasadami jej
Konstytucji i podstawowymi założeniami systemu prawnego, który wyraża
poszanowanie dla kultury, dozwolonych praktyk, wartości i atrybutów narodowości
składających się na społeczeństwo Boliwii.
Boliwijski system prawny uznaje dziedziczny charakter legalnego używania liści
kokainowych, który dla większości społeczeństwa Boliwii sięga odległych wieków.
Formułując niniejsze zastrzeżenia, Boliwia uważa, że:
- liść kokainy nie jest sam w sobie środkiem odurzającym lub substancją
psychotropową;
- używanie i spożywanie liści kokainowych nie stanowi przyczyny zmian
psychicznych i fizycznych większych niż ma to miejsce w przypadku spożywania
innych roślin i produktów, które są w wolnym i powszechnym użyciu;
- liść kokainy jest szeroko stosowany w celach medycznych w praktyce medycyny
tradycyjnej, której wartość jest uznana przez Światową Organizację Zdrowia i
potwierdzona wynikami badań naukowych;
- liść kokainy może być używana dla celów przemysłowych;
- liść kokainy jest powszechnie używany i spożywany w Boliwii;
- gdyby została przyjęta taka interpretacja wyżej wymienionego ustępu, znaczna
część społeczeństwa mogłaby być uznana za przestępców i jako taka poddana karze,
w związku z czym taka interpretacja nie ma zastosowania;
- należy umieścić w protokole, że liść kokainy jest przetwarzany na pastę
kokainową, siarczan i chlorowodór w wyniku procesów chemicznych, które wymagają
stosowania prekursorów, wyposażenia i materiałów, ani nie produkowanych ani nie
pochodzących z Boliwii.
Niezależnie od tego Republika Boliwii będzie nadal podejmować niezbędne środki
prawne w celu zwalczania nielegalnych upraw kokainy do produkcji środków
odurzających, jak również nielegalnego nadużywania, stosowania i nabywania
środków odurzających i substancji psychotropowych.
BRAZYLIA
Przy podpisywaniu:
(a) Podpisanie konwencji stanowi podmiot procesu ratyfikacyjnego ustalonego
przez Konstytucję Brazylijską;
(b) Rząd Brazylijski rozumie, że artykuł 17 ust. 11 nie zabrania państwu
przybrzeżnemu wymagania wcześniejszego upoważnienia przez inne państwa do
podejmowania jakiegokolwiek działania w ramach postanowień powyższego ustępu w
wyłącznej strefie ekonomicznej.
CHINY
Oświadczenie złożone przy podpisywaniu i potwierdzone przy ratyfikacji:
W ramach artykułu 32 ust. 4 Chiny uważają za niewiążące postanowienia ust. 2 i 3
wymienionego artykułu.
KOLUMBIA
Przy podpisywaniu:
Kolumbia zgłasza zastrzeżenie do artykułu 9 ust. 1 niniejszej konwencji,
szczególnie do liter (b), (c), (d) i (e) tego ustępu, biorąc pod uwagę fakt, że
jej ustawodawstwo nie dopuszcza współpracy z sądownictwem innych krajów w
prowadzeniu dochodzenia przestępstw ani też tworzenia z innymi krajami wspólnych
zespołów w tym celu; zważywszy, że próbki substancji, które stały się przyczyną
dochodzenia, należą do postępowania, w stosunku do którego jedynie sędzia,
podobnie jak poprzednio, może podjąć decyzję.
CYPR
Przy podpisywaniu:
Konwencję podpisano z zastrzeżeniem ratyfikacji; w tym samym czasie mogą być
sformułowane zastrzeżenia w odniesieniu do ściśle określonych postanowień
niniejszej konwencji i przedłożenie zgodnie z przyjętą procedurą; (rozumie się),
że zastrzeżenia, o ile takie będą, nie mogą być sprzeczne z przedmiotem i celem
niniejszej konwencji.
Przy ratyfikacji:
Oświadczenie:
W wyniku zajęcia 37% terytorium Republiki Cypru, znajdującego się od 1974 r. pod
okupacją oddziałów tureckich, z pogwałceniem Karty Narodów Zjednoczonych i
podstawowych zasad prawa międzynarodowego, Rząd Cypru nie ma możliwości
wykonywania jurysdykcji i prowadzenia kontroli na całym terytorium Republiki
Cypru, a tym samym nad działalnością w bezprawnie okupowanym rejonie, która
wiąże się z nielegalnym obrotem środkami odurzającymi i substancjami
psychotropowymi.
DANIA
Oświadczenia:
Postanowienia konwencji nie dotyczą Wysp Owczych i Grenlandii.
W odniesieniu do artykułu 17:
Zezwolenie udzielone przez władze duńskie, stosownie do postanowień artykułu 17,
oznacza jedynie to, że Dania powstrzyma się od zgłoszenia zarzutu pogwałcenia
suwerenności Danii w związku z wejściem na statek jej bandery w wyniku prośby
innego państwa. Władze duńskie nie mogą upoważnić innego państwa do podejmowania
działań legislacyjnych w imieniu Królestwa Danii.
FRANCJA
Zastrzeżenia:
Rząd Republiki Francji nie uważa za wiążące postanowienia artykułu 32 ust. 2 i
oświadcza, że żaden spór dotyczący interpretacji lub stosowania niniejszej
konwencji, który nie będzie mógł być rozstrzygnięty w sposób zalecany w ustępie
1 wymienionego artykułu, nie może być skierowany do Międzynarodowego Trybunału
Sprawiedliwości, o ile wszystkie strony sporu nie wyrażą na to zgody.
Podobnie Rząd Republiki Francji nie uważa za wiążące postanowienia artykułu 32
ust. 3.
IRAN (REPUBLIKA ISLAMSKA)
Przy podpisywaniu:
Rząd Islamskiej Republiki Iranu pragnie wyrazić zastrzeżenie do postanowienia
artykułu 6 ust. 3 niniejszej konwencji, ponieważ nie jest ono zgodne z naszym
prawem krajowym.
Ponadto Rząd pragnie przedstawić zastrzeżenia do artykułu 32 ust. 2 i 3,
ponieważ nie uważa się za związany obowiązkową jurysdykcją Międzynarodowego
Trybunału Sprawiedliwości i stoi na stanowisku, że wszelkie spory powstające
między stronami odnośnie do interpretacji lub stosowania niniejszej konwencji
powinny być rozstrzygane poprzez bezpośrednie negocjacje drogą dyplomatyczną.
MYANMAR
Zastrzeżenia:
Rząd Związku Myanmar pragnie wyrazić zastrzeżenie do postanowień artykułu 6
odnoszących się do ekstradycji i nie uważa ich tym samym za wiążące, tak dalece
jak dotyczą one własnych współobywateli Myanmaru.
Ponadto Rząd pragnie zgłosić zastrzeżenie do postanowień artykułu 32 ust. 2 i 3
i nie uważa za wiążący obowiązek kierowania sporów dotyczących interpretacji i
stosowania niniejszej konwencji do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.
HOLANDIA
Przy podpisywaniu:
1. Artykuł 1 - Definicja nielegalnego obrotu
W początkowym etapie Konferencji (wiedeńskiej) (Rząd Holenderski) zaproponował
wprowadzenie poprawek do artykułów 15, 17, 18 i 19 (końcowa numeracja) w celu
zastąpienia ogólnie stosowanego zwrotu "nielegalny" przez określenie wyrażone w
języku bardziej specjalistycznym (np. "nielegalny transport").
W pewnym stopniu te podstawowe kwestie zostały uwzględnione przez wprowadzenie w
artykule 15 wyraźnego odniesienia do przestępstw określonych zgodnie z artykułem
3 ust. 2. Z drugiej strony artykuły 17, 18 i 19 wciąż zawierają odnośniki do
"nielegalnego obrotu środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi i
substancjami wymienionymi w tabeli I i tabeli II".
(Rząd Holandii) rozumie, że jeżeli weźmiemy pod uwagę zakres tych artykułów,
termin "nielegalnego obrotu" musi być rozumiany w ograniczonym znaczeniu w
każdym przypadku, biorąc pod uwagę ściśle określoną treść. Stosując
postanowienia tych artykułów będzie (on) musiał w związku z tym opierać się na
definicjach zawartych w artykule 1, pozwalając sobie na stosowanie odpowiednie
definicji w zależności od tekstu.
2. Artykuł 3
(a) (Rząd Holandii) stwierdza w odniesieniu do artykułu 3 ust. 2 litera (i) i
(ii) oraz litera (c) (i), że Komitet Redakcyjny zastąpił zwrot "wiedząc, że
mienie to pochodzi z przestępstwa lub przestępstw wymienionych w ustępie 2"
przez: "wiedząc, że mienie to pochodzi z przestępstwa lub przestępstw
określonych zgodnie z ustępem 1". (Rząd Holandii) przyjmuje tę zmianę
rozumiejąc, że nie wpływa to na możliwość zastosowania ustępów, o których mowa,
w przypadkach gdy przestępca jest świadomy, że mienie pochodzi z przestępstwa
lub przestępstw, które mogły być określone i popełnione w ramach jurysdykcji
obcego państwa.
(b) W odniesieniu do artykułu 3 ust. 6 (Rząd Holandii) przyjmuje do wiadomości,
że jego postanowienia obejmują przestępstwa określone zarówno w ust. 1 jak i w
ust. 2. W świetle postanowień ust. 4 (d) i ust. 11 tego samego artykułu (Rząd
Holandii) rozumie, że kara nałożona poprzez dyskrecjonalną władzę legislacyjną w
odniesieniu do oskarżenia za przestępstwo określone zgodnie z ust. 2 może w
praktyce być wyższa niż za przestępstwo określone zgodnie z ust. 1.
(c) W odniesieniu do artykułu 3 ust. 7 i 8 (Rząd Holandii) rozumie, że zgodnie z
postanowieniami tych ustępów nie ma wymogu ustalania szczególnych zasad
przepisów dotyczących wcześniejszego zwolnienia skazanej osoby oraz
przedawnienia w odniesieniu do przestępstw objętych ust. 1 tego artykułu, które
różniłyby się od zasad i przepisów dotyczących innych równie obciążających
przestępstw. W konsekwencji (Rząd) rozumie, że odpowiednie ustawodawstwo, będące
aktualnie w mocy w Królestwie, w sposób właściwy i wystarczający odpowiada
intencjom wyrażonym w warunkach tych postanowień.
Artykuł 17
(Rząd Holandii) rozumie, że sformułowanie (w ust. 3) "że statek korzystający ze
swobody żeglugi" odnosi się do statku żeglującego poza zewnętrznymi granicami
morza terytorialnego.
Klauzura dotycząca ochrony, zawarta w ust. 11 tego artykułu, ma na celu w
rozumieniu (Rząd) ochronę praw i obowiązków państw przybrzeżnych wewnątrz strefy
przyległej.
W stopniu, w jakim statki żeglujące w strefie przyległej naruszają przepisy
celne i inne, państwo przybrzeżne jest upoważnione do zastosowania, zgodnie ze
stosowanymi postanowieniami międzynarodowego prawa morskiego, jurysdykcji w celu
niedopuszczenia i/lub nałożenia kary za naruszenie przepisów.
PERU
Przy podpisywaniu:
Peru zgłasza zastrzeżenie do artykułu 3 ust. 1 (a) (ii) dotyczącego przestępstw
i kar, że ustęp ten włącza uprawę do działań określonych jako przestępcze, nie
dokonując wyraźnego rozróżnienia między legalną i nielegalną uprawą.
Konsekwentnie Peru zgłasza także zastrzeżenie do zakresu definicji nielegalnego
obrotu zawartej w artykule 1 w stopniu, w jakim odnosi się ona do artykułu 3
ust. 1 (a) (ii).
Zgodnie z postanowieniami artykułu 32 ust. 4 Peru oświadcza przy podpisywaniu
Konwencji o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami
psychotropowymi, że nie uważa za wiążące postanowienia zawarte w artykule 32
ust. 2 i 3, ponieważ w odniesieniu do niniejszej konwencji zgadza się co do
tego, żeby spory były kierowane do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości
tylko wtedy, gdy wszystkie Strony, a nie tylko jedna, zgadzają się na
zastosowanie procedury.
ARABIA SAUDYJSKA
Oświadczenia:
Królestwo Arabii Saudyjskiej nie uważa za wiążące postanowienia artykułu 32 ust.
2 i 3 niniejszej konwencji.
Niniejsza ratyfikacja nie stanowi uznania Izraela i nie stwarza podstaw do
wejścia w jakiekolwiek układy handlowe lub nawiązania jakichkolwiek stosunków w
ramach niniejszej konwencji.
SZWECJA
Oświadczenie:
Odnośnie do artykułu 3 ust. 10 szwedzkie ustawodawstwo konstytucyjne dotyczące
ekstradycji zakłada, że podejmując decyzję, czy określone przestępstwo ma być
rozpatrywane jako przestępstwo polityczne, należy zwrócić uwagę na okoliczności,
jakie występują w każdej indywidualnej sprawie.
ARABSKA REPUBLIKA SYRII
Oświadczenie:
Przystąpienie do niniejszej konwencji nie stanowi uznania Izraela ani też nie
prowadzi do nawiązania jakichkolwiek stosunków z tym krajem.
NIEMCY 27 grudnia 1989 r.
(Ten sam sprzeciw, mutatis mutandis, jaki został złożony przez Belgię).
GRECJA 27 grudnia 1989 r.
(Ten sam sprzeciw, mutatis mutandis, jaki został złożony przez Belgię).
IRLANDIA 27 grudnia 1989 r.
(Ten sam sprzeciw, mutatis mutandis, jaki został złożony przez Belgię).
WŁOCHY 27 grudnia 1989 r.
(Ten sam sprzeciw, mutatis mutandis, jaki został złożony przez Belgię).
LUKSEMBURG 27 grudnia 1989 r.
(Ten sam sprzeciw, mutatis mutandis, jaki został złożony przez Belgię).
MEKSYK 10 lipca 1990 r.
W odniesieniu do oświadczeń interpretacyjnych złożonych przez Stany Zjednoczone
Ameryki:
Rząd Meksykański Stanów Zjednoczonych uważa, że trzecie oświadczenie złożone
przez Rząd Stanów Zjednoczonych Ameryki (...) stanowi jednostronne prawo, nie
przewidziane w niniejszej konwencji, do uzasadnienia odmowy udzielenia pomocy
prawnej państwu, które zwraca się o nią, co stoi w sprzeczności z celami
konwencji. W związku z czym Rząd Meksykański Stanów Zjednoczonych uważa, że tego
rodzaju oświadczenie stanowi ograniczenie, w stosunku do którego składa
sprzeciw.
Sprzeciw ten nie powinien być interpretowany jako utrudnianie wejścia w życie
Konwencji Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami
odurzającymi i substancjami psychotropowymi z 1988 r., a jedynie jako kwestia
między Rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych i Rządem Stanów Zjednoczonych
Ameryki.
HOLANDIA 27 grudnia 1989 r.
(Ten sam sprzeciw, mutatis mutandis, jaki został złożony przez Belgię).
PORTUGALIA 27 grudnia 1989 r.
(Ten sam sprzeciw, mutatis mutandis, jaki został złożony przez Belgię).
HISZPANIA 27 grudnia 1989 r.
(Ten sam sprzeciw, mutatis mutandis, jaki został złożony przez Belgię).
WENEZUELA
Oświadczenie interpretacyjne:
1. W odniesieniu do artykułu 6 (Ekstradycja):
Rząd Wenezueli rozumie, że niniejsza konwencja nie stanowi podstawy prawnej do
ekstradycji obywateli Wenezueli, zgodnie z tym, co stanowi obowiązujące
ustawodawstwo krajowe.
2. W odniesieniu do artykułu 11 (Dostawy niejawnie nadzorowane):
Rząd Wenezueli rozumie, że przestępstwa podlegające publicznemu zaskarżeniu,
popełnione na terytorium kraju, będą ścigane przez kompetentne krajowe władze
policyjne i że dostawy będą niejawnie nadzorowane tylko w takim stopniu, w jakim
nie narusza to krajowego ustawodawstwa w tym zakresie.
JEMEN
Przy podpisywaniu:
(Jemen zastrzega sobie) prawo do zgłaszania zastrzeżeń w odniesieniu do tych
artykułów, w stosunku do których uzna to za słuszne już po podpisaniu.
BELGIA 27 grudnia 1989 r.
Belgia, Państwo członkowskie Wspólnoty Europejskiej, związane zasadami swobodnej
żeglugi, szczególnie w wyłącznej strefie ekonomicznej, uznaje, że oświadczenie
Brazylii w stosunku do artykułu 17 ust. 11 Konwencji Narodów Zjednoczonych o
zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami
psychotropowymi, przyjętej w Wiedniu dnia 20 grudnia 1988 r., wykracza poza
prawa przyznane państwu przybrzeżnemu przez prawo międzynarodowe.
DANIA 27 grudnia 1989 r.
(Ten sam sprzeciw, mutatis mutandis, jaki został złożony przez Belgię).
FRANCJA 27 grudnia 1989 r.
(Ten sam sprzeciw, mutatis mutandis, jaki został złożony przez Belgię).
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I PÓŁNOCNEJ IRLANDII 27 grudnia 1989 r.
(Ten sam sprzeciw, mutatis mutandis, jaki został złożony przez Belgię).
Zastrzeżenie:
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii rozpatrzy kwestię
przyznania immunitetu, o którym mowa w artykule 7 ust. 18, tylko w przypadku
szczególnej prośby skierowanej przez osobę, której dotyczyłby immunitet, lub
przez organ desygnowany, zgodnie z postanowieniami artykułu 7 ust. 8, i
reprezentujący Stronę zwracającą się z prośba o pomoc. Prośba o immunitet nie
będzie rozpatrzona pozytywnie, jeśli władze ustawodawcze Zjednoczonego Królestwa
uznają to za sprzeczne z interesem społecznym.
ZJEDNOCZONA REPUBLIKA TANZANII
Przy podpisywaniu:
Zjednoczona Republika Tanzanii oświadcza, że postanowienia artykułu 17 ust. 11
nie będą interpretowane jako ograniczające w jakimkolwiek stopniu prawa i
przywileje państwa przybrzeżnego, przewidziane stosowanymi postanowieniami
odnoszącymi się do wyłącznej strefy ekonomicznej, zawartymi w prawie morskim,
ani też jako przyznanie trzecim Stronom praw innych niż te, które zostały uznane
w ramach niniejszej konwencji. (Przedmiot dalszych ustaleń przy ratyfikacji).
STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI
Warunki:
1. Żadne z postanowień niniejszej konwencji nie może wymagać i nie upoważnia do
stosowania przepisów prawnych i podejmowania przez Stany Zjednoczone działań,
które są sprzeczne z Konstytucją Stanów Zjednoczonych.
2. Stany Zjednoczone nie uznają niniejszej konwencji za podstawę prawną do
ekstradycji obywateli do jakiegokolwiek kraju, z którym Stany Zjednoczone nie
posiadają obowiązującej dwustronnej umowy o ekstradycji.
3. Stosownie do praw Stanów Zjednoczonych, przewidzianych w artykule 7
niniejszej konwencji, do odrzucenia prośby w przypadku, gdy narusza ona
podstawowe interesy tego kraju: Stany Zjednoczone odmówią udzielenia pomocy,
jeśli okaże się, po konsultacji ze wszystkimi odpowiednimi służbami
informacyjnymi oraz urzędami do spraw walki z narkotykami i polityki
zagranicznej, że desygnowany organ jest w posiadaniu informacji, iż wyższy
urzędnik państwowy mający dostęp do informacji, której należy udzielić zgodnie z
postanowieniami niniejszej konwencji, bierze udział lub ułatwia produkcję albo
dystrybucję nielegalnych środków odurzających i substancji psychotropowych.
Stosownie do artykułu 32 ust. 4 Stany Zjednoczone Ameryki uważają za niewiążące
postanowienia artykułu 32 ust. 2.
W nawiązaniu do artykułu 5 ust. 4 (d) niniejszej konwencji:
Oświadczenia złożone odnośnie do Holandii w ramach artykułu 7 ust. 8 i 9 są do
przyjęcia.
***
III. Inne Komunikaty:
1. Republika Panamy nie uważa siebie za zobowiązaną do podejmowania kroków,
jakie mogą być niezbędne dla konfiskaty lub zajęcia, o których mowa w artykule 5
ust. 1 i 2 niniejszej konwencji, mienia, którego wartość odpowiada dochodom
pochodzącym z przestępstw określonych zgodnie z wyżej wymienioną konwencją, ze
względu na to, że podejmowanie takich kroków jest sprzeczne z postanowieniami
artykułu 30 Konstytucji Panamskiej, które nie uwzględniają kary w formie
konfiskaty mienia.
2. Rząd Malezji nie uważa za wiążące postanowienia artykułu 32 ust. 2 i 3
niniejszej konwencji w przypadku, gdy powstanie spór między dwiema lub więcej
stronami i spór ten nie będzie mógł być rozstrzygnięty w sposób określony w ust.
1 artykułu 32 niniejszej konwencji. Malezja nie jest zobowiązana do skierowania
takiego sporu do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.
3.
(a) Wraz z następującym wyznaczeniem władz dla celów artykułu 17 ust. 7:
Ministerstwo Zdrowia Republiki Bośni i Hercegowiny jest upoważnione do wydawania
certyfikatów niezbędnych dla obrotu środków odurzających i substancji
psychotropowych.
4. Dokument złożony przez Holandię zawierał następujące zastrzeżenia:
Rząd Królestwa Holandii przyjmuje postanowienia zawarte w artykule 3 ust. 6, 7 i
8 w takim zakresie, w jakim zobowiązania wynikające z tych postanowień są zgodne
z holenderskim ustawodawstwem w sprawach karnych i z holenderską polityką w
sprawach karnych.
Jednocześnie Rząd Holandii przekazał następujące informacje zgodnie z wymogami,
o których mowa w artykule 7 ust. 8 i 9, artykule 5 ust. 4 (d) i w artykule 17
ust. 7:
W nawiązaniu do artykułu 7 ust. 8 niniejszej konwencji organem w Holandii,
któremu powierza się obowiązek i któremu udziela się pełnomocnictw do
wypełniania i przekazywania próśb dotyczących wzajemnej pomocy prawnej, jest:
Het Hoofd van Afdeling International Rechtshulp,
Ministerie van Justitie,
Postbus 20301,
2500 EH The Hague, The Netherlands.
W nawiązaniu do artykułu 7 ust. 9 niniejszej konwencji:
Do próśb w sprawie wzajemnej pomocy prawnej, które nie są zredagowane w języku
holenderskim, angielskim, francuskim lub niemieckim, należy dołączyć tłumaczenie
w jednym z wyżej wymienionych języków.
W nawiązaniu do artykułu 17 ust. 7, organem kompetentnym w Holandii, do którego
należy kierować i który jest uprawniony do udzielania odpowiedzi na prośby, o
których mowa w tym artykule, jest:
De Centrale Recherche Informatieduenst,
T.a.v. Landelijk Officier van Justitie,
Postbus 20302,
2500 EH The Hague, The Netherlands,
Telefon: [phone] lub (31) 79-459-888,
Telex: 31152
Telefax: (31) 70-4365-8915 lub 79-458-754.
5. W nawiązaniu do artykułu 32 niniejszej konwencji, Brunei Darussalam oświadcza
niniejszym, że uważa za niewiążące postanowienia zawarte w ust. 2 i 3 ww.
artykułu.
6. Federalna Republika Niemiec rozumie, że podstawowe założenia systemu
prawnego, o którym mowa w artykule 3 ust. 2 niniejszej konwencji, mogą podlegać
zmianom.
7. Mam zaszczyt nawiązać do Konwencji o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami
odurzającymi i substancjami psychotropowymi, otwartej do podpisu w Wiedniu w
dniu 20 grudnia 1988 r., którą Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i
Północnej Irlandii ratyfikował w dniu 28 czerwca 1991 r.
Mam zaszczyt oświadczyć w imieniu Rządu Zjednoczonego Królestwa, że odtąd wyżej
wymieniona Konwencja rozszerzona jest na Wyspę Man, której dotyczą następujące
zastrzeżenia i notyfikacje:
1) (Zastrzeżenie) Artykuł 7 ust. 18
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii rozważy prośbę o
przyznanie immunitetu, o którym mowa w artykule 7 ust. 18, w odniesieniu do
Wyspy Man tylko wtedy, gdy osoba, której dotyczyłby immunitet, zwróciłaby się ze
szczególną prośbą lub też organ desygnowany, o którym mowa w artykule 7 ust. 8,
Strony zwracającej się o pomoc. Prośba o immunitet nie zostanie uwzględniona,
jeśli władze ustawodawcze Wyspy Man uznają, że byłoby to sprzeczne z interesem
publicznym.
2) (Notyfikacja) Artykuł 7 ust. 8
Organem desygnowanym przez Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Północnej
Irlandii, o którym mowa w artykule 7 ust. 8, w odniesieniu do Wyspy Man jest Jej
Królewskiej Mości Prokurator Generalny na terytorium Wyspy Man.
3) (Notyfikacja) Artykuł 7 ust. 9
Językiem akceptowanym przez Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Północnej
Irlandii w odniesieniu do Wyspy Man dla celów określonych w artykule 7 ust. 9
jest język angielski.
4) (Notyfikacja) Artykuł 17 ust. 7
Organem desygnowanym przez Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Północnej
Irlandii, o którym mowa w artykule 17 ust. 7, w odniesieniu do Wyspy Man jest
Ministerstwo Skarbu Wyspy Man (Wydział Ceł i Akcyz).
***
IV. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższej Konwencji można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TRAKTAT
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską o przyjaznych stosunkach i
dobrosąsiedzkiej współpracy,
sporządzony w Wilnie dnia 26 kwietnia 1994 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 15, poz. 71)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 26 kwietnia 1994 r. został sporządzony w Wilnie Traktat między
Rzeczypospolitą Polską a Republiką Litewską o przyjaznych stosunkach i
dobrosąsiedzkiej współpracy w następującym brzmieniu:
TRAKTAT
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską o przyjaznych stosunkach i
dobrosąsiedzkiej współpracy
Rzeczpospolita Polska i Republika Litewska, nazywane dalej Układającymi się
Stronami,
- kierując się celami zasadami Karty Narodów Zjednoczonych, Aktu końcowego
Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, Paryskiej Karty Nowej Europy
oraz dokumentów wielostronnej współpracy ogólnoeuropejskiej,
- dążąc do wniesienia swego wkładu do procesu integracji Europy i świadome
wspólnoty ich interesów oraz swojej współodpowiedzialności za pokój,
bezpieczeństwo, porozumienie i współpracę w demokratycznej, wolnej i szanującej
prawa człowieka Europie,
- doceniając znaczenie stosunków polsko-litewskich dla całokształtu współpracy w
Europie Środkowej, regionie bałtyckim i na całym kontynencie europejskim oraz
deklarując wolę współdziałania na płaszczyźnie dwustronnej, jak i w ramach
organizacji i instytucji międzynarodowych, jak również w celu rozwoju
wszechstronnej współpracy w regionie bałtyckim,
- pomne złożoności historii naszych narodów oraz wielowiekowej bliskości Polaków
i Litwinów, biorąc pod uwagę możliwości odmiennego rozumienia wspólnej historii
przez oba narody,
- podkreślając, że świadomość dobrych i złych kart z historii naszych państw ma
służyć utrwalaniu wzajemnego zrozumienia pomiędzy narodami polskim i litewskim w
jednoczącej się demokratycznej Europie,
- wyrażając żal z powodu konfliktu między obydwoma państwami po zakończeniu I
wojny światowej, kiedy po długotrwałej niewoli Polacy i Litwini przystępowali do
budowy nowego, niepodległego życia, oraz potępiając używanie przemocy, które się
zdarzyło w stosunkach wzajemnych obu narodów,
- ubolewając z powodu tragedii i ogromu strat, jakie dotknęły nasze narody za
sprawą systemów totalitarnych w XX wieku,
- uroczyście potwierdzając wzajemnie integralność, dziś i w przyszłości, swoich
aktualnych terytoriów ze stolicami w Warszawie i w Wilnie, niezależnie od
procesu kształtowania się ich granic w przeszłości,
- uwzględniając fakt, że mieszkający od wieków na terytorium obydwu państw
Polacy i Litwini wnosili i wnoszą trwałe wartości do kultury obu narodów i
państw, jak również mają istotny wkład w rozwój kultury europejskiej,
- pojmując, że odzyskanie niepodległości przez oba państwa i narody nakłada na
nas obowiązek śmiałego myślenia o przyszłości,
- dążąc do wszechstronnego rozwoju wzajemnych stosunków i przyjaznej współpracy,
w oparciu o zasadę dobrosąsiedztwa,
uzgodniły co następuje:
Artykuł 1
Układające się Strony kształtują swoje stosunki w duchu wzajemnego szacunku,
zaufania, równouprawnienia i dobrosąsiedztwa, opierając się na prymacie prawa
międzynarodowego, a szczególnie na zasadach poszanowania suwerenności,
nienaruszalności granic, zakazu agresji zbrojnej, integralności terytorialnej,
nieingerencji w sprawy wewnętrzne oraz przestrzegania praw człowieka i
podstawowych swobód.
Artykuł 2
1. Układające się Strony uznają istniejącą między nimi i wytyczoną na terenie
granicę za nienaruszalną oraz zobowiązują się wzajemnie do bezwzględnego
poszanowania ich suwerenności i integralności terytorialnej.
2. Strony potwierdzają, że nie mają wobec siebie żadnych roszczeń terytorialnych
i roszczeń takich nie będą miały również w przyszłości.
Artykuł 3
1. Zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych oraz odpowiednimi dokumentami
Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie Układające się Strony
zobowiązują się rozwiązywać swoje spory wyłącznie środkami pokojowymi i
potwierdzają, że powstrzymają się od użycia siły lub groźby jej użycia w
stosunkach wzajemnych.
2. Żadna ze Stron nie dopuści, aby z jej terytorium państwo trzecie lub państwa
trzecie dokonały aktu agresji przeciw drugiej Stronie.
3. Każda ze Stron gwarantuje, że działalność jej sił zbrojnych na jej terytorium
będzie zgodna z Kartą Narodów Zjednoczonych, Aktem końcowym Konferencji
Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, Paryską Kartą Nowej Europy i innymi
dokumentami Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie.
Artykuł 4
1. Stosownie do postanowień odpowiednich dokumentów Konferencji Bezpieczeństwa i
Współpracy w Europie Układające się Strony będą współdziałać w celu utrzymania i
umocnienia bezpieczeństwa na kontynencie europejskim.
2. Strony będą wprowadzać w życie uzgodnione ogólnoeuropejskie środki umacniania
zaufania i bezpieczeństwa. W razie potrzeby Strony uzgodnią dodatkowe środki
tego rodzaju.
3. Strony szczególną uwagę poświęcą sprawom umocnienia bezpieczeństwa oraz
środkom zaufania w regionie Bałtyku.
Artykuł 5
1. Układające się Strony będą aktywnie wspierać proces rozbrojenia jądrowego,
chemicznego i biologicznego. Strony uważają, że redukcja zbrojeń do poziomu
niezbędnej wystarczalności do obrony oraz wykonanie Traktatu o konwencjonalnych
siłach zbrojnych w Europie będą prowadziły do utrwalenia stabilności i
bezpieczeństwa w Europie.
2. Zgodnie z Układem o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej, Strony będą
współdziałać na rzecz zapobiegania rozprzestrzenianiu tej broni w świecie, w
szczególności w Europie Środkowej i Wschodniej.
3. Strony podejmują środki w celu zagwarantowania kontroli eksportu towarów i
technologii, które służą celom pokojowym, lecz mogą być wykorzystane do
produkcji broni, o których mowa w ustępach 1 i 2.
4. Strony będą układać swoje stosunki w dziedzinie wojskowości na podstawie
odrębnych porozumień.
Artykuł 6
1. W przypadku powstania sporu lub sytuacji, które zdaniem jednej z Układających
się Stron mogą zagrażać utrzymaniu pokoju lub bezpieczeństwa w świecie albo
naruszają pokój międzynarodowy lub bezpieczeństwo, w szczególności, gdy taki
spór lub sytuacja dotyczy obu Stron, Strony niezwłocznie przeprowadzą stosowne
konsultacje w celu poszukiwania możliwych środków uregulowania sporu lub
powstałej sytuacji, zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych.
2. W razie gdy państwo trzecie lub państwa trzecie dokonały zbrojnej napaści na
jedną ze Stron, druga Strona zobowiązuje się nie udzielać jakiejkolwiek pomocy i
poparcia takiemu państwu lub państwom przez cały czas trwania konfliktu
zbrojnego oraz będzie działać na rzecz uregulowania tego konfliktu, zgodnie z
Kartą Narodów Zjednoczonych i dokumentami Konferencji Bezpieczeństwa i
Współpracy w Europie.
Artykuł 7
W ramach Rady Państw Morza Bałtyckiego i innych organizacji i instytucji regionu
bałtyckiego Układające się Strony będą tworzyć sprzyjające warunki dla rozwoju
współpracy i dobrego sąsiedztwa w tej części Europy.
Artykuł 8
1. Układające się Strony będą rozwijać regularnie kontakty między organami
państwowymi. Będą w szczególności tworzyć sprzyjające warunki dla rozwoju
współpracy międzyparlamentarnej.
2. Spotkania szefów państw i rządów będą odbywać się z reguły corocznie, a także
w każdym przypadku, kiedy Strony uznają to za celowe.
3. Ministrowie Spraw Zagranicznych będą odbywać regularne konsultacje w sprawach
będących przedmiotem zainteresowania obu Stron.
4. W razie potrzeby Strony w oparciu o obustronne porozumienie mogą powołać
dwustronne komisje w celu rozwiązania wzajemnie interesujących kwestii.
Artykuł 9
1. Układające się Strony będą sprzyjać rozwojowi wzajemnie korzystnej współpracy
gospodarczej, w tym handlowej, opartej na zasadach rynkowych, i zapewnią dogodne
warunki dla takiej współpracy, z uwzględnieniem ochrony inwestycji, technologii,
praw patentowych i autorskich, oraz wprowadzą odpowiednie uregulowania prawne w
zakresie przepływu kapitałów, siły roboczej, towarów i usług.
2. Strony będą ułatwiać rozwój współpracy przedsiębiorstw państwowych i
prywatnych oraz innych podmiotów gospodarczych. W szczególności będą popierać
rozwój kooperacji inwestycyjnej i kapitałowej przedsiębiorstw polskich i
litewskich, wykorzystując w pełni wszystkie dostępne środki promocji. Szczególna
uwaga będzie skierowana na współpracę małych i średnich przedsiębiorstw.
3. Strony będą dokonywać wymiany doświadczeń oraz udzielać sobie pomocy
szkoleniowej i innej w procesie budowania i doskonalenia gospodarki rynkowej.
4. Strony będą rozwijać i ułatwiać współpracę naukową i techniczna między
obydwoma państwami w celach pokojowych na zasadach równouprawnienia i wzajemnych
korzyści, uwzględniając możliwość nowoczesnej nauki i techniki.
Artykuł 10
1. Układające się Strony przywiązują duże znaczenie do wzajemnie korzystnej
współpracy między gminami, miastami i innymi jednostkami
administracyjno-terytorialnymi oraz regionami, w szczególności na obszarach
przygranicznych. Strony będą ułatwiać i popierać tę współpracę we wszystkich
dziedzinach zarówno w stosunkach dwustronnych, jak i poprzez udział w Radzie
Państw Morza Bałtyckiego i Związku Miast Bałtyckich.
2. We współpracy, o której mowa w ustępie 1, Strony kierują się w szczególności
odpowiednimi konwencjami Rady Europy. Strony będą dążyć do włączenia tej
współpracy do działalności odpowiednich instytucji europejskich.
3. Strony powołają wspólną dwustronną Komisję do Spraw Współpracy
Transgranicznej. W tym celu zostanie zawarta odpowiednia umowa.
4. Strony zwiększą liczbę przejść granicznych, zmodernizują przejścia istniejące
i drogi dojazdowe do nich oraz dołożą starań dla usprawnienia i przyśpieszenia
na zasadzie wzajemności odpraw celnych, granicznych oraz dalszego rozwoju
współpracy właściwych organów administracji.
5. Strony są zgodne co do tego, że w warunkach postępującej integracji państw
Europy istnieje konieczność uzgadniania polityki poszczególnych państw w
dziedzinie gospodarki przestrzennej, w szczególności między państwami
bezpośrednio sąsiadującymi.
Artykuł 11
1. Układające się Strony będą współpracować w celu doskonalenia wzajemnych i
tranzytowych połączeń transportowych i związanej z nimi infrastruktury we
wszystkich dziedzinach transportu, łącznie z transportem rurociągowym oraz
liniami energetycznymi.
2. Strony będą podejmować kroki na rzecz modernizacji i doskonalenia połączeń
telekomunikacyjnych, w szczególności połączeń telefonicznych, teleksowych i
elektronicznego przekazywania danych.
3. Strony będą sprzyjać współpracy w dziedzinie transportu i łączności tak w
Europie, jak i w innych częściach świata. Ich właściwe organy będą zawierać
odrębne umowy w tym zakresie, odpowiadając standardom i normom międzynarodowym.
Artykuł 12
1. Układające się Strony będą współdziałać w dziedzinie ochrony środowiska i
racjonalnego wykorzystania zasobów naturalnych celem zapewnienia wzajemnego i
trwałego bezpieczeństwa ekologicznego. Będą rozwijać, wspierać i stwarzać
warunki dla poprawy i utrwalenia dobrej jakości środowiska, w tym w
szczególności wód, powietrza, gleby i lasów oraz ochrony fauny i flory,
zwłaszcza na obszarach przygranicznych. Strony będą stosować środki
zapobiegawcze w celu unikania zanieczyszczeń transgranicznych, zwłaszcza
chemicznych i promieniotwórczych, i będą dążyć do skutecznego ograniczania i
likwidacji tych zanieczyszczeń. Będą one także współpracować przy stosowaniu i
rozwoju ekologicznie czystych produkcji i technologii.
2. Strony będą wzajemnie ostrzegać się o mogącym nastąpić zanieczyszczeniu
środowiska drugiej Strony oraz współdziałać i udzielać sobie wzajemnej pomocy w
celu zapobiegania i zwalczania zagrożeń ekologicznych na obszarach
przygranicznych.
3. Strony będą uczestniczyć w tworzeniu skoordynowanej współpracy i strategii
ochrony środowiska w regionie, w Europie i na świecie.
4. Właściwe organy obu Stron zawrą szczegółowe umowy dotyczące bezpieczeństwa i
współpracy ekologicznej, zgodnie ze standardami międzynarodowymi.
Artykuł 13
1. Układające się Strony zobowiązują się do poszanowania międzynarodowych zasad
i standardów dotyczących ochrony praw mniejszości narodowych, w szczególności
zawartych w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, w Międzynarodowych paktach
praw człowieka, w odpowiednich dokumentach Konferencji Bezpieczeństwa i
Współpracy w Europie, a także w Europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka
i podstawowych wolności, wraz z protokołami dodatkowymi, przyjętymi przez obie
strony.
2. Osoby należące do mniejszości polskiej w Republice Litewskiej, czyli osoby
posiadające obywatelstwo litewskie, które są polskiego pochodzenia albo
przyznają się do narodowości, kultury lub tradycji polskiej oraz uznają język
polski za swój język ojczysty, a także osoby należące do mniejszości litewskiej
w Rzeczypospolitej Polskiej, czyli osoby posiadające obywatelstwo polskie, które
są litewskiego pochodzenia albo przyznają się do narodowości, kultury lub
tradycji litewskiej oraz uznają język litewski za swój język ojczysty, mają
prawo indywidualnie lub wespół z innymi członkami swej grupy do swobodnego
wyrażania zachowania i rozwijania swej tożsamości narodowej, kulturowej,
językowej i religijnej, bez jakiejkolwiek dyskryminacji przy zachowaniu pełnej
równości wobec prawa.
3. Strony potwierdzają, że przynależność do mniejszości narodowej jest sprawą
indywidualnego wyboru dokonywanego przez osobę i że nie mogą z tego wynikać dla
niej żadne negatywne następstwa. Nikt nie może być zmuszony do udowodnienia swej
narodowości ani do jej wyrzeczenia się.
Artykuł 14
Układające się Strony oświadczają, że osoby wymienione w artykule 13 ustęp 2
mają w szczególności prawo do:
- swobodnego posługiwania się językiem mniejszości narodowej w życiu prywatnym i
publicznie,
- dostępu do informacji w tym języku, jej rozpowszechniania i wymiany oraz
posiadania własnych środków masowego przekazu,
-.uczenia się języka swojej mniejszości narodowej i pobierania nauki w tym
języku,
- zgodnego z prawem krajowym zakładania i utrzymywania własnych instytucji,
organizacji lub stowarzyszeń, w szczególności kulturalnych, religijnych i
oświatowych, w tym szkół wszystkich szczebli, które mogą się ubiegać o
dobrowolne wkłady finansowe i inne, z kraju i z zagranicy, jak również o pomoc
publiczną, oraz uczestniczenia w międzynarodowych organizacjach pozarządowych,
- wyznawania i praktykowania swojej religii, w tym nabywania, posiadania i
wykorzystywania materiałów religijnych oraz prowadzenia oświatowej działalności
religijnej w języku mniejszości narodowej,
- ustanawiania i utrzymywania nie zakłóconych kontaktów między sobą w obrębie
swego kraju, jak również kontaktów poprzez granicę z obywatelami innych państw,
z którymi łączy ich wspólne pochodzenie narodowe,
- używania swych imion i nazwisk w brzmieniu języka mniejszości narodowej;
szczegółowe regulacje dotyczące pisowni imion i nazwisk zostaną określone w
odrębnej umowie,
- uczestniczenia w życiu publicznym bezpośrednio lub za pośrednictwem swobodnie
wybranych przedstawicieli na szczeblu władz państwowych i lokalnych oraz
dopuszczenia do służby publicznej na równi z innymi obywatelami.
Artykuł 15
Układające się Strony będą na swych terytoriach chroniły tożsamość narodową,
kulturową, językową i religijną osób wymienionych w artykule 13 ustęp 2 oraz
tworzyły warunki jej rozwijania.
Strony w szczególności:
- rozważą dopuszczenie używania języków mniejszości narodowych przed swymi
urzędami, szczególnie zaś w tych jednostkach administracyjno-terytorialnych, w
których dużą część ludności stanowi mniejszość narodowa,
- zapewnią mniejszościom narodowym dostęp do publicznych środków masowego
przekazu,
- zapewnią odpowiednie możliwości nauczania języka mniejszości narodowej i
pobierania nauki w tym języku w przedszkolach, szkołach podstawowych i średnich,
- będą podejmować niezbędne środki dotyczące ochrony tożsamości mniejszości
narodowej po należytej konsultacji, łącznie z kontaktami z organizacjami
stowarzyszeniami grup wymienionych w artykule 13 ustęp 2,
- będą uwzględniać historię i kulturę grup wymienionych w artykule 13 ustęp 2 w
związku z nauczaniem historii i kultury w placówkach oświatowych,
- powstrzymają się od jakichkolwiek działań mogących doprowadzić do asymilacji
członków mniejszości narodowej wbrew ich woli oraz zgodnie ze standardami
międzynarodowymi powstrzymają się od działań, które prowadziłyby do zmian
narodowościowych na obszarach zamieszkałych przez mniejszości narodowe.
Artykuł 16
1. Żadne z postanowień przewidzianych w artykule 14 nie może być interpretowane
jako dające prawo do prowadzenia jakiejkolwiek działalności lub dokonania
jakichkolwiek działań sprzecznych z Kartą Narodów Zjednoczonych, zasadami prawa
międzynarodowego, szczególnie z zasadą poszanowania integralności terytorialnej
państwa oraz dokumentami Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie.
2. Każda osoba należąca do mniejszości narodowej polskiej w Republice Litewskiej
oraz litewskiej w Rzeczypospolitej Polskiej powinna być jak każdy obywatel
lojalna wobec państwa swego zamieszkania, kierując się obowiązkami wynikającymi
z ustawodawstwa tego państwa.
Artykuł 17
Układające się Strony gwarantują osobom stale zamieszkującym na ich terytorium,
a posiadającym obywatelstwo drugiej Strony, wszystkie prawa człowieka, które są
przyznawane takim osobom zgodnie z powszechnie uznawanymi zasadami i
szczegółowymi normami prawa międzynarodowego oraz prawami państwa, w którym
osoby te stale mieszkają.
Artykuł 18
1. Układające się Strony otoczą szczególną opieką znajdujące się na ich
terytoriach miejsca i dobra kultury świadczące o wydarzeniach historycznych oraz
osiągnięciach i tradycjach kulturalnych i naukowych drugiej Strony oraz będą
działać na rzecz ich obiegu kulturalnego oraz zapewnią należytą ochronę prawną,
materialną i inną, a także zapewnią do nich swobodny i nieskrępowany dostęp lub
zadbają o taki dostęp w przypadkach, gdy jego zapewnienie nie należy do
kompetencji państwa.
2. Strony dołożą starań w celu odszukania, zidentyfikowania i zwrotu dóbr
kultury, które zostały wywiezione z terytorium drugiej Strony z naruszeniem norm
międzynarodowych.
3. Strony powołają pełnomocników rządów Stron w celu realizacji zadań
określonych w ustępach 1 i 2.
Artykuł 19
1. Układające się Strony będą działać na rzecz rozwoju współpracy pomiędzy
różnymi rodzajami szkół i szkół wyższych oraz między instytutami naukowymi,
między innymi poprzez wymianę uczniów, studentów i stypendystów.
2. Strony będą uznawać okresy studiów i dyplomu szkół i szkół wyższych różnego
szczebla oraz tytuły naukowe.
Artykuł 20
1. Układające się Strony potwierdzają swą gotowość do umożliwienia wszystkim
zainteresowanym osobom pełnego dostępu do języka kultury drugiej Strony i będą
popierać odpowiednie państwowe oraz prywatne inicjatywy i instytucje.
2. Strony będą popierać upowszechnianie literatury drugiej Strony zarówno w
języku oryginału, jak i w przekładzie.
3. Strony opowiadają się za rozszerzeniem możliwości nauki języka drugiej Strony
w szkołach, szkołach wyższych i innych placówkach oświatowych. Dołożą one
ponadto starań na rzecz rozszerzenia możliwości studiów polonistycznych i
lituanistycznych w szkołach wyższych drugiej Strony.
4. Strony będą współpracować w delegowaniu pracowników dydaktycznych i
naukowych, w ich kształceniu i doskonaleniu zawodowym i naukowym oraz we
wzajemnym udostępnieniu pomocy naukowych.
5. Strony będą wspierały działalność wspólnych komisji do spraw podręczników
szkolnych.
Artykuł 21
1. Każda z układających się Stron będzie dążyć do ułatwienia rozpowszechniania
prasy, książek i przekazów audiowizualnych drugiej Strony. Strony będą rozwijały
współpracę w dziedzinie radiofonii i telewizji oraz między agencjami prasowymi,
przyczyniając się w ten sposób do obiektywnego i wyczerpującego informowania o
życiu społeczeństw obu Stron. Szczegółowe warunki współpracy określą odrębne
umowy.
2. Dla promowania narodowego dorobku i osiągnięć w dziedzinie kultury, nauki i
oświaty, a także dla wspomagania współpracy w tych dziedzinach Strony powołają
ośrodki kultury i informacji, odpowiednio polski na Litwie i litewski w Polsce.
3. Strony będą udzielać poparcia rozwojowi kontaktów między obywatelami obu
Stron, współpracy między organizacjami społecznymi, partiami politycznymi,
związkami zawodowymi, organizacjami sportowymi, fundacjami oraz innymi
organizacjami i zrzeszeniami społecznymi.
4. Ze względu na szczególną rolę młodego pokolenia w kształtowaniu wzajemnych
stosunków w porozumieniu narodów obu państw rządy Rzeczypospolitej Polskiej i
Republiki Litewskiej zawrą umowę o współpracy i wzajemnej wymianie młodzieży.
Artykuł 22
1. Układające się Strony będą popierać wszechstronną współpracę w dziedzinie
ochrony zdrowia i higieny sanitarnej, w szczególności w zakresie zapobiegania i
zwalczania chorób cywilizacyjnych i zakaźnych.
2. Strony będą dążyć do ścisłego współdziałania w dziedzinie stosunków pracy,
ubezpieczeń i opieki społecznej.
Artykuł 23
1. Każda z Układających się Stron zobowiązuje się do zachowania i objęcia
ochroną prawną oraz utrzymania zgodnego z prawem międzynarodowym i zwyczajami
narodowymi i religijnymi, wojskowych i cywilnych cmentarzy, grobów, miejsc
pochówku, wraz z pomnikami, oraz innych miejsc i obiektów pamięci znajdujących
się obecnie lub w przyszłości odkrytych na jej terytorium, stanowiących
przedmiot czci i pamięci obywateli drugiej Strony.
2. Obywatele obu Stron będą mieć zapewnione dostęp oraz możliwości opieki nad
grobami, cmentarzami oraz miejscami pochówku i pamięci rodaków, które znajdują
się na terytorium drugiej Strony.
3. Strony będą współdziałać w ustalaniu i rejestracji miejsc pochówku obywateli
drugiej Strony na swoim terytorium.
Artykuł 24
1. Układające się Strony będą na podstawie odrębnych umów tworzyć warunki dla
obrotu prawnego w sprawach cywilnych, rodzinnych, karnych i administracyjnych.
2. Strony będą współpracować w zwalczaniu zorganizowanej przestępczości,
terroryzmu, przestępczości gospodarczej, nielegalnego handlu narkotykami i
bronią oraz nielegalnego handlu dziełami sztuki, naruszeń bezpieczeństwa
cywilnej żeglugi powietrznej i morskiej, wytwarzania i wprowadzania do obiegu
fałszywych środków płatniczych, a także nielegalnej migracji.
Artykuł 25
Traktat niniejszy nie narusza praw i obowiązków określonych w umowach
dwustronnych i wielostronnych, które każda z Układających się Stron zawarła z
innymi państwami.
Artykuł 26
Niniejszy traktat będzie zarejestrowany w Sekretariacie Organizacji Narodów
Zjednoczonych zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych.
Artykuł 27
1. Niniejszy traktat podlega ratyfikacji i wejdzie w życie w dniu wymiany
dokumentów ratyfikacyjnych.
2. Niniejszy traktat zostaje zawarty na okres 15 lat. Jego ważność ulega
następnie automatycznemu przedłużeniu na okresy pięcioletnie, o ile żadna ze
stron nie wypowie go, w drodze notyfikacji, najpóźniej na rok przed upływem
danego okresu obowiązywania.
Sporządzono w Wilnie dnia 26 kwietnia 1994 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
języku polskim i litewskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
L. Wałęsa
W imieniu Republiki Litewskiej
A. Brazauskas
Po zaznajomieniu się z powyższym traktatem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim
zawartych,
- jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony,
- będzie niezmiennie zachowywany.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 23 listopada 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 29 listopada 1994 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Traktatu między Rzecząpospolitą
Polską a Republiką Litewską o przyjaznych stosunkach i dobrosąsiedzkiej
współpracy, sporządzonego w Wilnie dnia 26 kwietnia 1994 r.
(Dz. U. Nr 15, poz. 72)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 27 Traktatu między
Rzeczypospolitą Polską a Republiką Litewską o przyjaznych stosunkach i
dobrosąsiedzkiej współpracy, sporządzonego w Wilnie dnia 26 kwietnia 1994 r.
nastąpiła w Mariampolu dnia 26 listopada 1994 r. wymiana dokumentów
ratyfikacyjnych wymienionego traktatu.
Powyższy traktat wszedł w życie dnia 26 listopada 1994 r.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TRAKTAT
o konwencjonalnych siłach zbrojnych w Europie,
podpisany w Paryżu dnia 19 listopada 1990 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 15, poz. 73)
w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENR RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 19 listopada 1990 r. został podpisany w Paryżu Traktat o konwencjonalnych
siłach zbrojnych w Europie.
Po zaznajomieniu się z powyższym traktatem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim
zawartych,
- jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony,
- będzie niezmiennie zachowywany.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 13 listopada 1991 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski
(Tekst traktatu zawiera załącznik do niniejszego numeru)

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 6 lipca 1994 r.
w sprawie przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Traktatu o konwencjonalnych
siłach zbrojnych w Europie, podpisanego w Paryżu dnia 19 listopada 1990 r.
(Dz. U. Nr 15, poz. 74)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem XXII paragraf 1
Traktatu o konwencjonalnych siłach zbrojnych w Europie, podpisanego w Paryżu
dnia 19 listopada 1990 r., dnia 26 listopada 1991 r. został przekazany Rządowi
Królestwa Holandii dokument przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do
wspomnianego traktatu.
Zgodnie z artykułem XXII traktatu wszedł on w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej dnia 9 listopada 1992 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem XXII paragraf 2 traktatu, wszedł on w życie dnia 9
listopada 1992 r. Następujące państwa stały się jego stronami, składając
dokumenty ratyfikacyjne w niżej podanych datach:
Armenia12 października 1992 r.
Azerbejdżan9 lipca 1992 r.
Belgia17 grudnia 1991 r.
Białoruś30 października 1992 r.
Bułgaria12 listopada 1992 r.
Czechosłowacja5 sierpnia 1991 r.
Dania30 grudnia 1991 r.
Francja14 marca 1992 r.
Grecja8 lipca 1992 r.
Gruzja6 lipca 1992 r.
Hiszpania1 czerwca 1992 r.
Holandia8 listopada 1991 r.

(dla Królestwa w Europie)
Islandia24 grudnia 1991 r.
Kanada22 listopada 1991 r.
Kazachstan30 października 1992 r.
Luksemburg22 stycznia 1992 r.
Mołdowa6 lipca 1992 r.
Republika Federalna Niemiec23 grudnia 1991 r.
Norwegia19 listopada 1991 r.
Polska26 listopada 1991 r.
Portugalia14 sierpnia 1992 r.
Federacja Rosyjska3 września 1992 r.
Rumunia21 kwietnia 1992 r.
Stany Zjednoczone Ameryki29 stycznia 1992 r.
Turcja8 lipca 1992 r.
Ukraina9 lipca 1992 r.
Węgry4 listopada 1991 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii
i Północnej Irlandii19 listopada 1991 r.
i Wyspa Jersey
Wyspa Guernsey
Wyspa Man
Gibraltar
Suwerenna Baza Zjednoczonego Królestwa
(Obszary Akrotiri i Dhekelia
na wyspie Cypr)
Włochy22 kwietnia 1992 r.

2. Oświadczenia i zastrzeżenia
GRECJA
"Niniejszym Grecja pragnie potwierdzić moc obowiązującą Traktatu Pokoju
zawartego w 1923 r. w Lozannie, Konwencji z Montreux dotyczącej porządku w
Cieśninach z 1936 r. i Paryskiego Traktatu Pokoju między Aliantami a Włochami z
1947 r., o tyle, o ile wynikające z nich zobowiązania nie są uchylone, w sposób
wyraźny lub dorozumiany, przez inne traktaty, łącznie z niniejszym, lub inne
normy i zasady prawa międzynarodowego".
HISZPANIA
"Stosowanie niniejszego traktatu do Gibraltaru nie narusza prawnego stanowiska
Królestwa Hiszpanii odnośnie do sporu ze Zjednoczonym Królestwem w sprawie
suwerenności tego półwyspu".
REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC
"1. Republika Federalna Niemiec będzie stosować paragraf 24 rozdziału VI
Protokołu o inspekcji w taki sposób, że inspekcje poza obiektami wojskowymi na
obszarach, które służą celom mieszkalnym, nie będą przeprowadzane.
2. Litera C paragrafu 6 rozdziału VI Protokołu o inspekcji jest rozumiana w taki
sposób, że inspekcje poza obiektami wojskowymi na obszarach, które nie służą
celom mieszkalnym, będą przeprowadzane tylko w zwyczajowych godzinach pracy."
TURCJA
zastrzeżenie
"Postanowienie zawarte w artykule II/B i artykule V/1/A traktatu, iż obszar
stosowania traktatu obejmuje całe lądowe terytorium Europy, włączając terytoria
europejskich wysp Państw-Stron, albo każde inne z jego postanowień w żaden
sposób nie zmienia, nie kończy lub nie wpływa na zdemilitaryzowany status
Wschodnich Wysp Egejskich, ustanowiony Decyzją Sześciu Mocarstw z 1914 r.,
Traktatem Pokoju zawartym w Lozannie w 1923 r., Konwencją z Lozanny o porządku
na Cieśninach z 1923 r. i Paryskim Traktatem Pokoju z 1947 r."
3. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższego traktatu, a także o tekstach oświadczeń i zastrzeżeń można uzyskiwać
w Departamencie Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Estońskiej o
współpracy kulturalnej i naukowej,
sporządzona w Tallinie dnia 2 lipca 1992 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 15, poz. 75)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 2 lipca 1992 r. w Tallinie sporządzona została Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Estońskiej o współpracy kulturalnej
i naukowej w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Estońskiej o
współpracy kulturalnej i naukowej
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Estońskiej, zwane dalej
"Umawiającymi się Stronami",
- pragnąc rozwijać i umacniać stosunki przyjaźni pomiędzy obydwoma państwami,
oparte na wzajemnej pomocy, suwerennej równości i nieingerowaniu w sprawy
wewnętrzne,
- przekonane, że współpraca ta przyczyni się do zacieśnienia przyjaznych
stosunków między obu państwami,
- kierując się dążeniem do ułatwiania i rozwijania współpracy w dziedzinie
nauki, oświaty, kultury, sztuki, sportu i turystyki, wymiany młodzieży, oraz
środków masowego przekazu,
- dążąc do realizacji postanowień dotyczących wymiaru kulturowego, zawartych w
Akcie końcowym z Helsinek, Paryskiej Karcie Nowej Europy i w innych dokumentach
Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, w tym uzgodnień osiągniętych
w czasie krakowskiego Sympozjum na temat dziedzictwa kulturalnego państw
uczestniczących w KBWE,
- świadome wzajemnych korzyści płynących z tej współpracy,
- postanowiły zawrzeć niniejszą umowę i w tym celu uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Umawiające się Strony będą popierać inicjatywy i formy wszechstronnej współpracy
podejmowane przez państwowe, społeczne i prywatne instytucje, organizacje i
stowarzyszenia oraz osoby indywidualne na rzecz tworzenia wspólnych
polsko-estońskich organizacji i fundacji służących osiągnięciu celów niniejszej
umowy i wzajemnym zbliżaniu społeczeństw obu Państw.
Artykuł 2
Umawiające się Strony będą popierać współpracę Polskiej Akademii Nauk i
Estońskiej Akademii Nauk, uczelni wyższych oraz innych organizacji i instytutów
naukowych, realizowaną na podstawie zawieranych przez nie odpowiednich
porozumień. Strony udzielać będą wzajemnej pomocy uczonym, prowadzącym badania
nad językiem, historią, kulturą Polski i Estonii, przez:
- wymianę pracowników naukowych,
- udostępnianie i publikację wyników badań,
- organizowanie wspólnych konferencji i ekspedycji naukowych,
- wymianę informacji i dokumentacji naukowej.
Artykuł 3
Ministerstwo Edukacji Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej i Ministerstwo
Edukacji Republiki Estońskiej nawiążą bezpośrednie kontakty w celu zapoznania
się z poziomem oraz systemami oświaty i szkolnictwa wyższego w obydwu krajach.
Strony będą popierać wymianę stypendystów, doktorantów i stażystów na zasadach
uzgodnionych bezpośrednio przez zainteresowane resorty.
Artykuł 4
Umawiające się Strony będą zachęcać i pomagać w podejmowaniu studiów języka i
literatury polskiej w Estonii oraz języka i literatury estońskiej w Polsce.
Artykuł 5
Umawiające się Strony będą popierać zainteresowanie dziedzictwem kulturalnym i
współczesnymi osiągnięciami kulturalnymi drugiej Umawiającej się Strony.
Umawiające się Strony będą popierać podejmowanie przez właściwe organy i
instytucje rządowe oraz przez organizacje i instytucje pozarządowe przedsięwzięć
służących zbliżaniu obu Państw, w szczególności przez:
- wzajemne kontakty między instytucjami kulturalnymi, stowarzyszeniami, uniami,
związkami zrzeszającymi pisarzy, tłumaczy, muzyków, kompozytorów, artystów
teatru i filmu, artystów plastyków,
- wymianę wystaw i innych prezentacji o charakterze kulturalnym, edukacyjnym i
informacyjnym,
- tłumaczenie i publikację dzieł naukowych, literackich i artystycznych autorów
drugiego Państwa,
- wymianę informacji - publikacji, książek, czasopism i pozostałych nośników
informacji, w tym środków audiowizualnych,
- uczestnictwo swych przedstawicieli w festiwalach, konkursach, przeglądach,
konfrontacjach i spotkaniach o charakterze kulturalnym, organizowanych przez
drugą Umawiającą się Stronę.
Artykuł 6
Każda z Umawiających się Stron zapewni obywatelom drugiego Państwa ustawową
ochronę praw autorskich w celu ułatwienia upowszechniania i popularyzacji
wartości intelektualnych i kulturalnych.
Artykuł 7
Umawiające się Strony będą popierać wzajemny swobodny przepływ informacji o
życiu politycznym, społecznym, kulturalnym i naukowym drugiego Państwa dla
zapewnienia obiektywnej i wszechstronnej informacji.
W tym celu będą popierać współpracę instytucji radiowych i telewizyjnych,
agencji prasowych, stowarzyszeń dziennikarskich, wydawnictw prasowych i
redakcji.
Artykuł 8
Umawiające się Strony będą popierać bezpośrednią współpracę radiofonii i
telewizji na podstawie dwustronnych porozumień w tym zakresie. Strony dołożą
wszelkich starań do lepszego poznania ich tradycji i współczesności oraz
promocji kultury w ramach współpracy państw regionu Morza Bałtyckiego.
Artykuł 9
Umawiające się Strony będą sprzyjać kontaktom realizowanym przez federacje
sportowe i inne instytucje, a także inspirować i popierać różnorodne formy
kontaktów i wymiany młodzieży obu krajów.
Artykuł 10
Umawiające się Strony będą popierać bezpośrednią współpracę między swoimi
Komitetami Narodowymi do Spraw UNESCO.
Artykuł 11
Obie Strony będą popierać współpracę w dziedzinie archiwistyki, a w
szczególności w zakresie wymiany doświadczeń, publikacji, mikrofilmów oraz
dostępu do archiwów.
Artykuł 12
Umawiające się Strony podejmą wysiłki na rzecz ochrony integralności narodowego
dziedzictwa kulturalnego obydwu Stron oraz zachowania i konserwacji na swoim
terytorium przedmiotów stanowiących zabytki i wartości kulturalne drugiej
Umawiającej się Strony.
Artykuł 13
Współpraca w dziedzinie ochrony zdrowia i nauk medycznych będzie realizowana na
podstawie porozumienia zawartego między ministerstwami zdrowia obu krajów.
Artykuł 14
Umawiające się Strony będą opracowywać okresowe programy wykonawcze do umowy,
określające warunki finansowe i organizacyjne.
Artykuł 15
Umowa niniejsza podlega przyjęciu zgodnie z prawem każdej z Umawiających się
Stron i wejdzie w życie w dniu wymiany not stwierdzających ich przyjęcie.
Artykuł 16
Umowę niniejszą zawiera się na okres pięciu lat. Ulega ona automatycznemu
przedłużaniu na następne pięcioletnie okresy, jeżeli żadna z Umawiających się
Stron nie wypowie jej w drodze notyfikacji na sześć miesięcy przed upływem
danego okresu.
Sporządzono w Tallinie dnia 2 lipca 1992 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim i estońskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną, zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 31 lipca 1992 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 9 listopada 1994 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Republiki Estońskiej o współpracy kulturalnej i naukowej, sporządzonej w
Tallinie dnia 2 lipca 1992 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 15, poz. 76)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 15 Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Estońskiej o współpracy
kulturalnej i naukowej, sporządzonej w Tallinie dnia 2 lipca 1992 r. dokonane
zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z tym powyższa umowa
weszła w życie dnia 28 stycznia 1993 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 3 lutego 1995 r.
o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie
choroby i macierzyństwa oraz o zmianie ustawy - Kodeks pracy.
(Dz. U. Nr 16, poz. 77)
Art. 1. W ustawie z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z
ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 1983 r. Nr
30, poz. 143, z 1985 r. Nr 4, poz. 15, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1989 r. Nr
4, poz. 21 i Nr 35, poz. 192 oraz z 1991 r. Nr 104, poz. 450, Nr 106, poz. 457 i
Nr 110, poz. 474) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 w ust. 1 wyrazy "Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej" zastępuje się
wyrazami "Rzeczypospolitej Polskiej";
2) w art. 7 w ust.1 w pkt 1 skreśla się wyrazy "lub na okres wstępny";
3) art. 10-12 otrzymują brzmienie:
"Art. 10. Jeżeli po upływie okresu zasiłkowego pracownik jest nadal niezdolny do
pracy z powodu choroby, a dalsze leczenie lub rehabilitacja rokują odzyskanie
zdolności do pracy, wypłata zasiłku chorobowego ulega przedłużeniu - nie dłużej
jednak niż na okres dalszych trzech miesięcy.
Art. 11. 1. Miesięczny zasiłek chorobowy, z zastrzeżeniem ust. 2, wynosi 80%
wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru zasiłku.
2. Miesięczny zasiłek chorobowy wynosi jednakże 100% wynagrodzenia stanowiącego
podstawę wymiaru zasiłku, jeżeli niezdolność do pracy:
1) powstała wskutek wypadku przy pracy, wypadku w drodze do pracy lub z pracy
albo wskutek choroby zawodowej,
2) przypada w czasie ciąży,
3) trwa nieprzerwanie ponad dziewięćdziesiąt dni - począwszy od
dziewięćdziesiątego pierwszego dnia niezdolności.
3. Zasiłek chorobowy wypłaca się za każdy dzień niezdolności do pracy, nie
wyłączając dni wolnych od pracy.
Art. 12. 1. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne
wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres 6 miesięcy kalendarzowych
poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Podstawę
wymiaru zasiłku chorobowego za jeden dzień niezdolności do pracy stanowi jedna
trzydziesta część tego wynagrodzenia.
2. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne
wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres 12 miesięcy kalendarzowych
poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, gdy
wynagrodzenie ulega znacznemu wahaniu ze względu na charakter pracy lub zasady
wynagradzania.
3. Jeżeli prawo do zasiłku chorobowego powstało przed upływem okresów, o których
mowa w ust. 1 i 2, podstawa wymiaru zasiłku chorobowego nie może być wyższa niż
250% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia. Kwotę tę ustala się miesięcznie
poczynając od trzeciego miesiąca kalendarzowego kwartału za okres 3 miesięcy, na
podstawie przeciętnego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału, ogłaszanego dla
celów emerytalnych.
4. Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego uwzględnia się składniki
wynagrodzenia z tytułu wykonywania pracy w ramach stosunku pracy, od których
ustalono składkę na ubezpieczenie społeczne.";
4) po art. 12 dodaje się art. 12a w brzmieniu:
"Art. 12a. 1. Jeżeli po upływie 6-miesięcznego okresu zasiłkowego wypłata
zasiłku została przedłużona. podstawa wymiaru zasiłku chorobowego, ustalona w
myśl art. 12, podlega waloryzacji według następujących zasad:
1) jeżeli przedłużenie wypłaty zasiłku chorobowego nastąpiło w I kwartale
kalendarzowym danego roku, podstawa wymiaru zasiłku chorobowego ulega
podwyższeniu o procent wzrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w III
kwartale w stosunku do I kwartału ubiegłego roku kalendarzowego,
2) jeżeli przedłużenie wypłaty zasiłku chorobowego nastąpiło w II kwartale
kalendarzowym danego roku, podstawa wymiaru zasiłku chorobowego ulega
podwyższeniu o procent wzrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w IV
kwartale w stosunku do II kwartału ubiegłego roku kalendarzowego,
3) jeżeli przedłużenie wypłaty zasiłku chorobowego nastąpiło w III kwartale
kalendarzowym danego roku, podstawa wymiaru zasiłku chorobowego ulega
podwyższeniu o procent wzrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w I
kwartale tego roku kalendarzowego w stosunku do III kwartału ubiegłego roku
kalendarzowego,
4) jeżeli przedłużenie wypłaty zasiłku chorobowego nastąpiło w IV kwartale
kalendarzowym danego roku, podstawa wymiaru zasiłku chorobowego ulega
podwyższeniu o procent wzrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w II
kwartale tego roku kalendarzowego w stosunku do IV kwartału ubiegłego roku
kalendarzowego.
2. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ogłasza w Monitorze Polskim, w
terminie do ostatniego dnia każdego kwartału kalendarzowego, wskaźnik
waloryzacji zasiłku chorobowego obowiązujący w następnym kwartale.";
5) art. 13 otrzymuje brzmienie:
"Art. 13. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia:
1) przypadki, w których ze względu na charakter pracy lub zasady wynagradzania
za podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przyjmuje się wynagrodzenie z okresu
wymienionego w art. 12 ust. 2,
2) szczegółowe zasady ustalania podstawy wymiaru i obliczania zasiłku.";
6) skreśla się art. 19;
7) w art. 20 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje od pierwszego dnia okresu
niezbędnego do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12
miesięcy.";
8) art. 21 otrzymuje brzmienie:
"Art. 21. 1. Świadczenie rehabilitacyjne wynosi 75% wynagrodzenia, które stanowi
podstawę wymiaru zasiłku chorobowego, a jeżeli niezdolność do pracy powstała
wskutek wypadku przy pracy, wypadku w drodze do pracy lub z pracy albo wskutek
choroby zawodowej - 100% tego wynagrodzenia, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli świadczenie rehabilitacyjne zostało przyznane po upływie 6 miesięcy
niezdolności do pracy, podstawa wymiaru zasiłku chorobowego, od której ustala
się wysokość świadczenia rehabilitacyjnego, podlega waloryzacji. Przepisy art.
12a stosuje się odpowiednio.";
9) art. 24 otrzymuje brzmienie:
"Art. 24. Przepisy art. 11 ust. 3, art. 14, 16 i 18 stosuje się odpowiednio do
świadczenia rehabilitacyjnego.";
10) w art. 27:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Przy ustalaniu wysokości zasiłku wyrównawczego stosuje się odpowiednio
przepisy art. 12 i art. 14 ust. 2.",
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi w drodze rozporządzenia:
1) przypadki, w których ze względu na charakter pracy lub zasady wynagradzania
przyjmuje się za podstawę wymiaru zasiłku wynagrodzenie z okresu wymienionego w
art. 12 ust. 2,
2) szczegółowe zasady ustalania podstawy wymiaru i obliczania zasiłku
wyrównawczego.";
11) w art. 30 w ust. 1:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) urodzenia dziecka lub przyjęcia dziecka na wychowanie i wystąpienia do sądu
opiekuńczego z wnioskiem o wszczęcie postępowania w sprawie jego
przysposobienia, w okresie korzystania z urlopu wychowawczego lub w okresie
przerwy w zatrudnieniu odpowiadającej okresowi urlopu wychowawczego,";
b) w pkt 3 lit. a) po wyrazach "z powodu" dodaje się wyrazy "ogłoszenia
upadłości lub";
12) art. 31 otrzymuje brzmienie:
"Art. 31. 1. Zasiłek porodowy wypłaca się w wysokości 15% przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia. Kwotę tę ustala się miesięcznie poczynając od
trzeciego miesiąca kalendarzowego kwartału za okres 3 miesięcy, na podstawie
przeciętnego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału, ogłaszanego dla celów
emerytalnych.
2. W razie urodzenia więcej niż jednego dziecka przy jednym porodzie, zasiłek
porodowy przysługuje na każde urodzone dziecko.";
13) w art. 33:
a) w ust. 1 w pkt 1 wyrazy "z urlopu bezpłatnego udzielonego dla sprawowania
opieki nad małymi dziećmi" zastępuje się wyrazami "z urlopu wychowawczego lub w
okresie przerwy w zatrudnieniu odpowiadającej okresowi urlopu wychowawczego",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Pracownicy, z którą rozwiązano umowę o pracę w czasie ciąży z powodu
ogłoszenia upadłości lub likwidacji zakładu pracy i której nie zapewniono innego
zatrudnienia, przysługuje do dnia porodu zasiłek w wysokości zasiłku
macierzyńskiego.";
14) w art. 34:
a) skreśla się ust. 3,
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Do zasiłku macierzyńskiego stosuje się odpowiednio przepisy art.12 i 14.",
c) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi w drodze rozporządzenia:
1) przypadki, w których ze względu na charakter pracy lub zasady wynagradzania
za podstawę wymiaru zasiłku macierzyńskiego przyjmuje się wynagrodzenie z okresu
wymienionego w art. 12 ust. 2,
2) szczegółowe zasady ustalania podstawy wymiaru i obliczania zasiłku.";
15) skreśla się art. 36;
16) art. 39 otrzymuje brzmienie:
"Art. 39. 1. Miesięczny zasiłek opiekuńczy wynosi 80% wynagrodzenia.
2. Do zasiłku opiekuńczego stosuje się odpowiednio przepisy art. 11 ust. 3 oraz
art.12 i 14.
3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi w drodze rozporządzenia:
1) przypadki, w których ze względu na charakter pracy lub zasady wynagradzania
za podstawę wymiaru zasiłku opiekuńczego przyjmuje się wynagrodzenie z okresu
wymienionego w art. 12 ust. 2,
2) szczegółowe zasady ustalania podstawy wymiaru i obliczania zasiłku.";
17) w art. 40 skreśla się ust. 2;
18) art. 43 otrzymuje brzmienie:
"Art. 43. Zasiłek pogrzebowy przysługuje w wysokości 200% przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia. Przepis art. 31 ust. 1 zdanie drugie stosuje się
odpowiednio.";
19) skreśla się art. 44;
20) art. 45 otrzymuje brzmienie:
"Art. 45. W razie pokrycia kosztów pogrzebu przez Państwo lub zakład pracy,
małżonkowi, dzieciom, wnukom lub rodzeństwu albo innej osobie, która do chwili
śmierci zmarłego pozostawała z nim we wspólnym gospodarstwie domowym,
przysługuje również zasiłek pogrzebowy.";
21) w art. 46 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W razie zbiegu prawa do zasiłku pogrzebowego z dwóch lub więcej tytułów,
przysługuje tylko jeden zasiłek.";
22) skreśla się art. 47;
23) w art. 50 w ust. 1 wyrazy "zaświadczenia zakładów służby zdrowia" zastępuje
się wyrazami "zaświadczenia lekarskie";
24) skreśla się art. 59.
Art. 2. W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 53:
a) w ż 1 w pkt 1 lit. b) wyrazy "dłużej niż okres pobierania zasiłku" zastępuje
się wyrazami "dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i
zasiłku",
b) ż 2 otrzymuje brzmienie:
"ż 2. Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia nie może nastąpić w razie
nieobecności pracownika w pracy z powodu sprawowania opieki nad dzieckiem - w
okresie pobierania z tego tytułu zasiłku, a w przypadku odosobnienia pracownika
ze względu na chorobę zakaźną - w okresie pobierania z tego tytułu wynagrodzenia
i zasiłku.";
2) art. 92 otrzymuje brzmienie:
"Art. 92. ż 1. Za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek:
1) choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną - trwającej łącznie do
35 dni w ciągu roku kalendarzowego - pracownik zachowuje prawo do 80%
wynagrodzenia, chyba że w danym zakładzie pracy wprowadzono wyższe wynagrodzenie
z tego tytułu,
2) wypadku przy pracy, wypadku w drodze do pracy lub z pracy albo choroby
zawodowej lub choroby przypadającej w czasie ciąży - w okresie wskazanym w pkt 1
- pracownik zachowuje prawo do 100% wynagrodzenia.
ż 2. Wynagrodzenie, o którym mowa w ż 1, oblicza się według zasad obowiązujących
przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego i wypłaca za każdy dzień
niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy.
ż 3. Wynagrodzenie, o którym mowa w ż 1:
1) nie ulega obniżeniu w przypadku ograniczenia podstawy wymiaru zasiłku
chorobowego,
2) nie przysługuje w przypadkach, w których pracownik nie ma prawa do zasiłku
chorobowego.
ż 4. Za czas niezdolności do pracy o której mowa w ż 1, trwającej łącznie dłużej
niż 35 dni w ciągu roku kalendarzowego, pracownikowi przysługuje zasiłek
chorobowy na zasadach określonych w odrębnych przepisach.";
3) w art. 94 po pkt 9 dodaje się pkt 9a w brzmieniu:
"9a) prowadzić dokumentację w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz akta
osobowe pracowników."
Art. 3. Zakład pracy jest obowiązany zamieścić w wydanym pracownikowi
świadectwie pracy informację o liczbie dni niezdolności do pracy w roku
kalendarzowym, w którym nastąpiło rozwiązanie stosunku pracy, za które zostało
wypłacone pracownikowi wynagrodzenie określone w art. 92 Kodeksu pracy.
Art. 4. Ilekroć obowiązujące przepisy prawa pracy uzależniają możliwość
rozwiązania stosunku pracy z pracownikiem niezdolnym do pracy wskutek choroby
lub odosobnienia ze względu na chorobę zakaźną od upływu okresu pobierania przez
niego zasiłku chorobowego, okres ten należy rozumieć łącznie z okresem
pobierania przez pracownika wynagrodzenia, o którym mowa w art. 92 Kodeksu
pracy.
Art. 5. 1. Zasiłek chorobowy, do którego prawo powstało przed dniem wejścia w
życie ustawy, wypłaca się w wysokości i na zasadach określonych w przepisach
dotychczasowych, za cały okres nieprzerwanej niezdolności do pracy z powodu
choroby.
2. Przepis ust. 1 stosuje się do zasiłku macierzyńskiego, opiekuńczego i
wyrównawczego oraz świadczenia rehabilitacyjnego.
Art. 6. 1. W okresie od dnia 1 marca 1995 r. do dnia 31 grudnia 1995 r. w
zakładach pracy zatrudniających do 5 pracowników pracownicy nie zachowują prawa
do wynagrodzenia, o którym mowa w art. 92 Kodeksu pracy. Za okres niezdolności
do pracy z powodu choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną
przysługuje im zasiłek chorobowy.
2. Liczbę pracowników zatrudnionych w zakładach pracy, o których mowa w ust. 1,
ustala się w miesiącu kalendarzowym, w którym powstała niezdolność do pracy.
Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 marca 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 3 lutego 1995 r.
o ochronie gruntów rolnych i leśnych
(Dz. U. Nr 16, poz. 78)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa reguluje zasady ochrony gruntów rolnych i leśnych oraz
rekultywacji i poprawiania wartości użytkowej gruntów.
Art. 2. 1. Gruntami rolnymi, w rozumieniu ustawy, są grunty:
1) określone w ewidencji gruntów jako użytki rolne,
2) pod stawami rybnymi i innymi zbiornikami wodnymi, służącymi wyłącznie dla
potrzeb rolnictwa,
3) pod wchodzącymi w skład gospodarstw rolnych budynkami mieszkalnymi oraz
innymi budynkami i urządzeniami służącymi wyłącznie produkcji rolniczej oraz
przetwórstwu rolno-spożywczemu,
4) pod budynkami i urządzeniami służącymi bezpośrednio do produkcji rolniczej
uznanej za dział specjalny, stosownie do przepisów o podatku dochodowym od osób
fizycznych i podatku dochodowym od osób prawnych,
5) parków wiejskich oraz pod zadrzewieniami i zakrzewieniami śródpolnymi, w tym
również pod pasami przeciwwietrznymi i urządzeniami przeciwerozyjnymi,
6) pracowniczych ogrodów działkowych i ogrodów botanicznych,
7) pod urządzeniami: melioracji wodnych, przeciwpowodziowych i
przeciwpożarowych, zaopatrzenia rolnictwa w wodę, kanalizacji oraz utylizacji
ścieków i odpadów dla potrzeb rolnictwa,
8) zrekultywowane dla potrzeb rolnictwa,
9) torfowisk i oczek wodnych,
10) pod drogami dojazdowymi do gruntów rolnych.
2. Gruntami leśnymi, w rozumieniu ustawy, są grunty:
1) określone jako lasy w przepisach o lasach,
2) zrekultywowane dla potrzeb gospodarki leśnej,
3) pod drogami dojazdowymi do gruntów leśnych.
3. Nie uważa się za grunty rolne gruntów znajdujących się pod parkami i ogrodami
wpisanymi do rejestru zabytków.
Art. 3. 1. Ochrona gruntów rolnych polega na:
1) ograniczaniu przeznaczenia ich na cele nierolnicze lub nieleśne,
2) zapobieganiu procesom degradacji i dewastacji gruntów rolnych oraz szkodom w
produkcji rolniczej, powstającym wskutek działalności nierolniczej,
3) rekultywacji i zagospodarowaniu gruntów na cele rolnicze,
4) zachowaniu torfowisk i oczek wodnych jako naturalnych zbiorników wodnych.
2. Ochrona gruntów leśnych polega na:
1) ograniczaniu przeznaczania ich na cele nieleśne lub nierolnicze,
2) zapobieganiu procesom degradacji i dewastacji gruntów leśnych oraz szkodom w
drzewostanach i produkcji leśnej, powstającym wskutek działalności nieleśnej,
3) przywracaniu wartości użytkowej gruntom, które utraciły charakter gruntów
leśnych wskutek działalności nieleśnej,
4) poprawianiu ich wartości użytkowej oraz zapobieganiu obniżania ich
produkcyjności.
Art. 4. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) gruntach bez bliższego określenia - rozumie się przez to grunty rolne i
leśne,
2) budynkach i urządzeniach służących wyłącznie produkcji rolniczej oraz
przetwórstwu rolno-spożywczemu - rozumie się przez to budynki i urządzenia
służące przechowywaniu środków produkcji, prowadzeniu produkcji rolniczej,
przetwarzaniu i magazynowaniu wyprodukowanych w gospodarstwie produktów
rolniczych,
3) osobach - rozumie się przez to osobę fizyczną lub prawną albo jednostkę
organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej,
4) właścicielu - rozumie się przez to również posiadacza samoistnego, zarządcę
lub użytkownika, użytkownika wieczystego i dzierżawcę,
5) wójcie - rozumie się przez to również burmistrza lub prezydenta miasta,
6) przeznaczeniu gruntów na cele nierolnicze lub nieleśne - rozumie się przez to
ustalenie innego niż rolniczy lub leśny sposobu użytkowania gruntów rolnych oraz
innego niż leśny sposobu użytkowania gruntów leśnych,
7) warstwie próchniczej - rozumie się przez to wierzchnią warstwę gleby o
zawartości powyżej 1,5% próchnicy glebowej; miąższość tej warstwy określa się w
decyzji, o której mowa w art. 11 ust. 1,
8) glebach pochodzenia organicznego - rozumie się przez to wytworzone przy
udziale materii organicznej, w warunkach nadmiernego uwilgotnienia, gleby
mułowe, torfowe, murszowe i murszowate,
9) glebach pochodzenia mineralnego - rozumie się przez to inne gleby niż
wymienione w pkt 8,
10) oczkach wodnych - rozumie się przez to naturalne śródpolne i śródleśne
zbiorniki wodne o powierzchni do 1 ha, nie podlegające klasyfikacji
gleboznawczej,
11) wyłączeniu gruntów z produkcji - rozumie się przez to rozpoczęcie innego niż
rolnicze lub leśne użytkowanie gruntów; nie uważa się za wyłączenie z produkcji
gruntów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3, jeżeli przerwa w rolniczym
użytkowaniu tych obiektów jest spowodowane zmianą kierunków produkcji rolniczej
i trwa nie dłużej niż 5 lat,
12) należności - rozumie się przez to jednorazową opłatę z tytułu trwałego
wyłączenia gruntów z produkcji,
13) opłacie rocznej - rozumie się przez to opłatę roczną z tytułu użytkowania na
cele nierolnicze lub nieleśne gruntów wyłączonych z produkcji, w wysokości 10%
należności wyrażonej w tonach ziarna żyta lub w m3 drewna tartacznego iglastego,
uiszczaną: w razie trwałego wyłączenia - przez lat 10, a w przypadku nietrwałego
wyłączenia - przez okres tego wyłączenia, nie dłużej jednak niż przez 20 lat
wyłączenia tych gruntów z produkcji,
14) obszarach szczególnej ochrony środowiska lub strefie ochronnej - rozumie się
przez to obszary szczególnej ochrony środowiska lub strefy ochronne określone w
przepisach o ochronie i kształtowaniu środowiska,
15) utracie albo ograniczeniu wartości użytkowej gruntów - rozumie się przez to
całkowity zanik albo zmniejszenie zdolności produkcyjnej gruntów,
16) gruntach zdegradowanych - rozumie się przez to grunty, których rolnicza lub
leśna wartość użytkowa zmalała, w szczególności w wyniku pogorszenia się
warunków przyrodniczych albo wskutek zmian środowiska oraz działalności
przemysłowej, a także wadliwej działalności rolniczej,
17) gruntach zdewastowanych - rozumie się przez to grunty, które utraciły
całkowicie wartość użytkową w wyniku przyczyn, o których mowa w pkt 16,
18) rekultywacji gruntów - rozumie się przez to nadanie lub przywrócenie gruntom
zdegradowanym albo zdewastowanym wartości użytkowych lub przyrodniczych przez
właściwe ukształtowanie rzeźby terenu, poprawienie właściwości fizycznych i
chemicznych, uregulowanie stosunków wodnych, odtworzenie gleb, umocnienie skarp
oraz odbudowanie lub zbudowanie niezbędnych dróg,
19) zagospodarowaniu gruntów - rozumie się przez to rolnicze, leśne lub inne
użytkowanie gruntów zrekultywowanych,
20) drogach dojazdowych do gruntów rolnych i leśnych - rozumie się przez to
drogi zakładowe prowadzące do gospodarstw rolnych i leśnych oraz drogi wiejskie
w rozumieniu przepisów o drogach publicznych,
21) urządzeniach turystycznych - rozumie się przez to parkingi, pola biwakowe,
wieże widokowe, kładki, szlaki turystyczne (ścieżki dydaktyczne) i miejsca
widokowe,
22) planie urządzenia lasu - rozumie się przez to plan urządzenia lasu,
określony w przepisach o lasach,
23) typie siedliskowym lasu - rozumie się przez to jednostkę klasyfikacji
siedlisk leśnych, stosowaną w planie urządzenia lasu,
24) inwestycji - rozumie się przez to budowę, jak również modernizację budowli
lub urządzeń, które wymagają wyłączenia gruntów z produkcji,
25) zakładzie przemysłowym - rozumie się przez to osobę, której działalność może
powodować utratę lub ograniczenie wartości użytkowej gruntów,
26) działalności przemysłowej - rozumie się przez to działalność nierolniczą i
nieleśną, powodującą utratę albo ograniczenie wartości użytkowej gruntów,
27) przepływie nienaruszalnym - rozumie się przez to przepływ minimalnej ilości
wody, niezbędnej do utrzymania życia biologicznego w cieku wodnym.
Art. 5. Jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej, właściwym w
sprawach ochrony gruntów rolnych jest kierownik rejonowego urzędu rządowej
administracji ogólnej, a gruntów leśnych - dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów
Państwowych, z wyjątkiem obszarów parków narodowych, gdzie organem właściwym
jest dyrektor parku.
Rozdział 2
Ograniczanie przeznaczania gruntów na cele nierolnicze i nieleśne
Art. 6. 1. Na cele nierolnicze i nieleśne można przeznaczać przede wszystkim
grunty oznaczone w ewidencji gruntów jako nieużytki, a w razie ich braku - inne
grunty o najniższej przydatności produkcyjnej.
2. Przy budowie, rozbudowie lub modernizacji obiektów związanych z działalnością
przemysłową, a także innych obiektów budowlanych należy stosować takie
rozwiązania, które ograniczają skutki ujemnego oddziaływania na grunty.
Art. 7. 1. Przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i
nieleśne dokonuje się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego,
sporządzonym w trybie określonym w przepisach o zagospodarowaniu przestrzennym.
2. Przeznaczenie na cele nierolnicze i nieleśne:
1) gruntów rolnych stanowiących użytki klas I-III, jeżeli ich zwarty obszar
projektowany do takiego przeznaczenia przekracza 0,5 ha - wymaga uzyskania zgody
Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej,
2) gruntów leśnych stanowiących własność Skarbu Państwa - wymaga uzyskania zgody
Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa lub upoważnionej
przez niego osoby,
3) gruntów rolnych stanowiących użytki rolne klas IV, jeżeli ich zwarty obszar
projektowany do takiego przeznaczenia przekracza 1 ha,
4) gruntów rolnych stanowiących użytki rolne klas V i VI, wytworzonych z gleb
pochodzenia organicznego, oraz torfowisk i oczek wodnych, jeżeli mają być
przeznaczone na cele budowy zbiorników wodnych, eksploatacji złóż kopalin,
budowy dróg publicznych lub linii kolejowych,
5) pozostałych gruntów leśnych
- wymaga uzyskania zgody wojewody.
3. Wyrażenie zgody, o której mowa w ust. 2 pkt 1-5, następuje na wniosek zarządu
gminy. Do wniosku dotyczącego gruntów leśnych stanowiących własność Skarbu
Państwa zarząd gminy dołącza opinię dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów
Państwowych, a w odniesieniu do gruntów parków narodowych - opinię dyrektora
parku.
4. Do wniosku dotyczącego gruntów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, wojewoda
dołącza swoją opinię i przekazuje wniosek odpowiedniemu ministrowi w terminie do
30 dni od chwili złożenia wniosku przez zarząd gminy.
5. Organ wyrażający zgodę, o którym mowa w ust. 2, może żądać złożenia wniosku w
kilku wariantach, przedstawiających różne kierunki projektowanego przestrzennego
rozwoju zabudowy.
Art. 8. Przepisów art. 7 nie stosuje się do okresowego wyłączania gruntów z
produkcji, związanego z podjęciem natychmiastowych działań interwencyjnych
wynikających z klęsk żywiołowych lub wypadków losowych.
Art. 9. 1. Zasady zaliczania lasów do lasów ochronnych określają przepisy o
lasach.
2. W lasach ochronnych mogą być wznoszone budynki i budowle służące gospodarce
leśnej, obronności lub bezpieczeństwu państwa, oznakowaniu nawigacyjnemu,
geodezyjnemu, ochronie zdrowia oraz urządzenia służące turystyce.
3. W przypadkach uzasadnionych ważnymi względami społecznymi i brakiem innych
gruntów lasy ochronne mogą być, po uzyskaniu w trybie art. 7 ust. 2 zgody
Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, przeznaczone na
inne cele niż określone w ust. 2.
Art. 10. 1. Wniosek, o którym mowa w art. 7 ust. 4, powinien zawierać:
1) uzasadnienie potrzeb zmiany przeznaczenia gruntów, o których mowa w art. 7
ust. 2,
2) wykaz powierzchni gruntów, o których mowa w pkt 1, z uwzględnieniem klas
bonitacyjnych gruntów rolnych i typów siedliskowych gruntów leśnych,
3) ekonomiczne uzasadnienie projektowanego przeznaczenia, uwzględniające w
szczególności:
a) sumę należności i opłat rocznych za grunty projektowane do przeznaczenia na
cele nierolnicze i nieleśne,
b) przewidywany rozmiar strat, które poniesie rolnictwo i leśnictwo w wyniku
ujemnego oddziaływania inwestycji lokalizowanych na gruntach projektowanych do
przeznaczenia na cele nierolnicze i nieleśne.
2. Do wniosku powinna być dołączona mapa gminy lub miasta, z oznaczeniem gruntów
zabudowanych, z wyjątkiem gruntów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 i 4 oraz
ust. 2 pkt 1, klas bonitacyjnych gruntów rolnych i typów siedliskowych gruntów
leśnych oraz granic gruntów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, wykonana w skali
takiej jak mapa planu zagospodarowania gminy lub miasta. W odniesieniu do
gruntów leśnych mapa stanowiąca załącznik do wniosku zawiera treść mapy
gospodarczej lasów.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, dotyczący gruntów o obszarze ponad 10 ha na
cele inwestycji górniczych, powinien zawierać oprócz danych określonych w ust. 1
i 2 także wariantowe rozwiązania w zakresie rekultywacji i zagospodarowania
gruntów w trakcie i po zakończeniu działalności przemysłowej, określające dla
każdego wariantu koszty rekultywacji i zagospodarowania oraz straty, które
poniesie rolnictwo i leśnictwo.
4. Organ wyrażający zgodę, o którym mowa w art. 7 ust. 2, może w szczególnie
uzasadnionym przypadku odstąpić od wymogów przedkładania uzasadnienia
ekonomicznego oraz rozwiązań wariantowych, o których mowa w ust. 3.
Rozdział 3
Wyłączanie gruntów z produkcji rolniczej lub leśnej
Art. 11. 1. Wyłączenie z produkcji użytków rolnych wytworzonych z gleb
pochodzenia mineralnego, zaliczonych do klas I, II, III, IIIa, IIIb, oraz
użytków rolnych klas IV, IVa, IVb, V i VI wytworzonych z gleb pochodzenia
organicznego, a także gruntów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2-10, oraz
gruntów leśnych, przeznaczonych na cele nierolnicze i nieleśne - może nastąpić
po wydaniu decyzji zezwalających na takie wyłączenie. W decyzji określa się
obowiązki związane z wyłączeniem.
2. W odniesieniu do gruntów wchodzących w skład parków narodowych decyzje, o
których mowa w ust. 1, wydają dyrektorzy tych parków, z zastrzeżeniem art. 7
ust. 5.
3. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 2, dotyczące gruntów wymienionych w art.
8, mogą być wydane po dniu faktycznego wyłączenia gruntów z produkcji.
4. Wydanie decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, następuje przed uzyskaniem
pozwolenia na budowę.
5. Osoba ubiegająca się o wydanie decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, celem
wydobywania torfów jest obowiązana przedstawić właściwemu organowi następujące
dokumenty:
1) dokumentację określającą położenie, powierzchnię i miąższość torfowiska oraz
rodzaj występującego tam torfu,
2) projekt eksploatacji, uwzględniający podział na etapy i termin jej
zakończenia,
3) projekt rekultywacji torfowisk i termin jej zakończenia,
4) ocenę wpływu eksploatacji torfowiska na środowisko przyrodnicze, ze
szczególnym uwzględnieniem gospodarki wodnej.
6. Nie wymaga się decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, jeżeli grunty rolne mają
być użytkowane na cele leśne.
Art. 12. 1. Osoba, która uzyskała zezwolenie na wyłączenie gruntów z produkcji,
jest obowiązana uiścić należność i opłaty roczne, a w odniesieniu do gruntów
leśnych - także jednorazowe odszkodowanie w razie dokonania przedwczesnego
wyrębu drzewostanu. Obowiązek taki powstaje od dnia faktycznego wyłączenia
gruntów z produkcji.
2. Właściciel, który w okresie 2 lat zrezygnuje w całości lub w części z
uzyskanego prawa do wyłączenia gruntów z produkcji rolniczej lub leśnej,
otrzymuje zwrot należności, jaką uiścił, odpowiednio do powierzchni gruntów nie
wyłączonych z produkcji. Zwrot uiszczonej należności następuje w terminie do
trzech miesięcy od dnia zgłoszenia rezygnacji.
3. W razie zbycia gruntów, co do których wydano decyzje, o których mowa w art.
11 ust. 1 i 2, a nie wyłączonych jeszcze z produkcji, obowiązek uiszczenia
należności i opłat rocznych ciąży na nabywcy, który wyłączył grunt z produkcji.
Zbywający jest obowiązany uprzedzić nabywcę o tym obowiązku.
4. W razie zbycia gruntów wyłączonych z produkcji, obowiązek uiszczania opłat
rocznych przechodzi na nabywcę. Zbywający jest obowiązany uprzedzić o tym
nabywcę.
5. Wysokość jednorazowego odszkodowania za przedwczesny wyrąb drzewostanu
stanowi różnicę między spodziewaną wartością drzewostanu w wieku rębności,
określonym w planie urządzania lasu, a wartością w chwili jego wyrębu. W
drzewostanach młodszych, w których nie można pozyskać sortymentów drzewnych,
odszkodowanie to stanowi wartość kosztów poniesionych na założenie i pielęgnację
drzewostanów. Zasady ustalania odszkodowania określa Minister Ochrony
Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.
6. Należność pomniejsza się o wartość gruntu, ustaloną według cen rynkowych
stosowanych w danej miejscowości w obrocie gruntami, w dniu faktycznego
wyłączenia tego gruntu z produkcji.
7. Należność za wyłączenie z produkcji 1 ha gruntów rolnych wymienionych w art.
2 ust. 1 pkt 1, 3 i 5 wynosi:
Grunty orne i sady, pod budynkami i urządzeniami wchodzącymi w skład
gospodarstw rolnych oraz pod zadrzewieniami i zakrzewieniami śródpolnymi,
w tym pod pasami przeciwwietrznymi i urządzeniami przeciwerozyjnymiŁąki i
pastwiska trwałe, pod budynkami i urządzeniami wchodzącymi w skład
gospodarstw rolnych oraz pod zadrzewieniami i zakrzewieniami śródpolnymi,
w tym pod pasami przeciwwietrznymi i urządzeniami przeciwerozyjnymi
klasarównowartość ton ziarna żytaklasarównowartość ton ziarna żyta
wytworzone z gleb pochodzenia mineralnego
I750Ł i Ps I750
II650Ł i Ps II620
IIIa550Ł i Ps III500
IIIb450
wytworzone z gleb pochodzenia organicznego
IVa350Ł i Ps IV300
IVb250Ł V250
V200Ps V200
VI150Ł i Ps VI150

8. Równowartość tony ziarna żyta ustala się w wysokości stosowanej do
wymierzania podatku rolnego, ogłaszanej przez Główny Urząd Statystyczny.
9. Należność za wyłączenie z produkcji parków wiejskich oraz gruntów
wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 4 i 10 ustala się jak za grunty pod budynkami i
urządzeniami wchodzącymi w skład gospodarstw rolnych oraz grunty pod
zadrzewieniami i zakrzewieniami śródpolnymi.
10. Należność za wyłączenie z produkcji 1 ha gruntów pod stawami rybnymi oraz za
grunty wymienione w art. 2 ust. 1 pkt 6-9 wynosi równowartość 400 ton ziarna
żyta.
11. Należność za wyłączenie z produkcji 1 ha gruntu leśnego bez drzewostanu
wynosi:
Lp.Typy siedliskowe lasówRównowartość ceny 1 m3 drewna tartacznego
iglastego w wysokości ogłaszanej przez Główny Urząd Statystyczny
1Lasy: świeży, wilgotny, łęgowy i górski oraz ols jesionowy i ols
górski2000
2Lasy mieszane: świeży, wilgotny i bagienny, wyżynny, górski i ols1500
3Bory mieszane: świeży, wilgotny, bagienny, wyżynny i górski1150
4Bory: świeży, wilgotny, górski600
5Bory: suchy i bagienny250

12. Należność i opłaty roczne za wyłączenie z produkcji gruntów leśnych w lasach
ochronnych są wyższe o 50% od należności i opłat, o których mowa w ust. 11.
13. Należność uiszcza się w terminie do 60 dni od dnia, w którym decyzja stała
się ostateczna.
14. Opłatę roczną za dany rok uiszcza się w terminie do dnia 30 czerwca tego
roku, przyjmując za podstawę ustalenia równowartość ceny tony ziarna żyta,
stosowanej przy wymierzaniu podatku rolnego za pierwsze półrocze w tym roku, a w
odniesieniu do gruntów leśnych - cenę 1 m3 drewna tartacznego iglastego,
stosowaną przy wymiarze podatku leśnego w danym roku.
15. Rada gminy może podjąć uchwałę o objęciu na jej obszarze ochroną również
gruntów rolnych wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 1, 3 i 5, zaliczonych do klas
IV, IVa i IVb, wytworzonych z gleb pochodzenia mineralnego. Wówczas przepisy
ust. 1-4, 6, 8, 9, 13 i 14 stosuje się odpowiednio, a należność z tytułu
wyłączenia z produkcji 1 ha tych gruntów wynosi:
Grunty orne i sady, pod budynkami i urządzeniami wchodzącymi w skład
gospodarstw rolnych oraz pod zadrzewieniami i zakrzewieniami śródpolnymi,
w tym pod pasami przeciwwietrznymi i urządzeniami przeciwerozyjnymiŁąki i
pastwiska trwałe, pod budynkami i urządzeniami wchodzącymi w skład
gospodarstw rolnych oraz pod zadrzewieniami i zakrzewieniami śródpolnymi,
w tym pod pasami przeciwwietrznymi i urządzeniami przeciwerozyjnymi
klasarównowartość ton ziarna żytaklasarównowartość ton ziarna żyta
wytworzone z gleb pochodzenia mineralnego
IVa350Ł i Ps IV300
IVb250

Art. 13. 1. Przy wyłączaniu gruntów z produkcji w celu budowy zbiorników wodnych
należność i opłaty roczne określa się proporcjonalnie do udziału osób w
eksploatacji tych zbiorników.
2. Jeżeli w eksploatacji zbiorników wodnych, o których mowa w ust. 1, przewiduje
się udział osób wykorzystujących wodę na cele produkcji rolniczej, leśnej lub
ochrony przeciwpowodziowej, zawiesza się na lat 10 uiszczenie proporcjonalnej
części sumy należności i opłat rocznych. Proporcjonalną część sumy należności i
opłat rocznych ustala się stosownie do udziału tych osób, określonego w
dokumentacji technicznej eksploatacji zbiornika, z tym że ustalony w tej
dokumentacji przepływ nienaruszalny zalicza się do eksploatacji zbiornika dla
potrzeb rolnictwa. Zawieszoną część sumy należności i opłat rocznych umarza się
po upływie 10 lat.
3. W razie zmniejszenia udziału osób, o których mowa w ust. 2, w eksploatacji
zbiornika w okresie 10 lat od rozpoczęcia jego eksploatacji, osoby przejmujące
część lub całość tego udziału uiszczają należności i opłaty roczne
proporcjonalnie do wielkości przejętego udziału w eksploatacji zbiornika w
oparciu o protokół zdawczo-odbiorczy.
Art. 14. 1. W razie wyłączania gruntów z produkcji, w decyzji o wyłączeniu, o
której mowa w art. 11 ust. 1 i 2, można, po zasięgnięciu opinii wójta, nałożyć
obowiązek zdjęcia oraz wykorzystania na cele poprawy wartości użytkowej gruntów
próchnicznej warstwy gleby z gruntów rolnych klas I, II, IIIa, IIIb, III, IVa i
IV oraz z torfowisk.
2. W razie niewykonania obowiązku określonego w ust. 1, osoba wyłączająca grunty
z produkcji uiszcza za każdy 1 m3 wykorzystanej niewłaściwie próchnicznej
warstwy gleby opłatę w wysokości odpowiadającej równowartości ceny ziarna żyta,
obowiązującej w dniu wydania decyzji o ustaleniu wysokości opłaty, która wynosi:
1) z gleb klas I i II oraz gleb pochodzenia organicznego - 5 q,
2) z gleb pochodzenia mineralnego, zaliczonych do klas III, IIIa i IIIb - 4 q,
3) z gleb pochodzenia mineralnego, zaliczonych do klas IVa i IV - 3 q.
Rozdział 4
Zapobieganie degradacji gruntów
Art. 15. 1. Właściciel gruntów stanowiących użytki rolne oraz gruntów
zrekultywowanych na cele rolne obowiązany jest do przeciwdziałania degradacji
gleb, w tym szczególnie erozji.
2. Właściwy organ wymieniony w art. 5, ze względu na ochronę gleb przed erozją,
może, w drodze decyzji, nakazać właścicielowi zalesienie, zadrzewienie czy
zakrzewienie gruntów lub założenie na nich trwałych użytków zielonych.
Właścicielowi gruntów przysługuje zwrot kosztów zakupu niezbędnych nasion i
sadzonek ze środków Funduszu Ochrony Gruntów Rolnych.
3. Jeżeli wykonanie nakazu, o którym mowa w ust. 2, spowoduje szkody wynikające
ze zmniejszenia produkcji roślinnej, właścicielowi gruntów przysługuje
odszkodowanie ze środków Funduszu Ochrony Gruntów Rolnych, wypłacane przez okres
10 lat.
4. Obowiązek utrzymywania w stanie sprawności technicznej urządzeń
przeciwerozyjnych oraz urządzeń melioracji szczegółowych ciąży na właścicielu
gruntów, na których znajdują się te urządzenia.
5. W razie wystąpienia z winy właściciela innych form degradacji gruntów, o
których mowa w ust. 1, w tym również spowodowanej nieprzestrzeganiem przepisów o
ochronie roślin uprawnych przed chorobami, szkodnikami i chwastami, wójt w
drodze decyzji nakazuje właścicielowi gruntów wykonanie w określonym terminie
odpowiednich zabiegów. W razie niewykonania decyzji, wójt zleca wykonanie
zastępcze tych zabiegów na koszt właściciela gruntów, wykorzystując do czasu
zwrotu kosztów wykonania zastępczego środki Funduszu Ochrony Gruntów Rolnych.
Art. 16. 1. Dla gruntów położonych na obszarach szczególnej ochrony środowiska
lub w strefach ochronnych, istniejących wokół zakładów przemysłowych, opracowuje
się, na koszt odpowiedzialnych zakładów, plany gospodarowania na tych gruntach.
2. Projekt planu gospodarowania na gruntach, o których mowa w ust. 1, powinien
określać:
1) rodzaje występujących zanieczyszczeń i ich stężenie,
2) wpływ zanieczyszczeń lub innego szkodliwego oddziaływania na istniejący
sposób zagospodarowania, z ewentualnym podziałem strefy ochronnej na części,
3) aktualne kierunki produkcji roślinnej oraz wielkość tej produkcji,
4) rośliny, które mogą być uprawiane, zalecenia dotyczące ich uprawy oraz
proponowany sposób ich gospodarczego wykorzystania,
5) sposób przeciwdziałania zmniejszeniu wartości użytkowej gleb,
6) spodziewany poziom globalnej produkcji rolniczej lub leśnej,
7) wykaz gospodarstw rolnych prowadzących produkcję rolniczą,
8) wysokość przewidywanych odszkodowań z tytułu obniżenia poziomu produkcji lub
zmiany kierunku produkcji,
9) ewentualne obowiązki związane z prowadzeniem produkcji zwierzęcej, w tym
również rybackiej,
10) ewentualne nakłady niezbędne do zmiany kierunków produkcji,
11) przewidywany obszar i koszty nabycia gruntów przez zakład przemysłowy.
3. Projekt planu powinien być wyłożony w urzędzie gminy do wglądu właścicieli
gruntów na okres 30 dni w celu zgłoszenia uwag i wniosków. O wyłożeniu projektu
planu do wglądu urząd gminy powiadamia właścicieli gruntów na piśmie.
4. Rada gminy podejmuje, jako zadanie własne, uchwałę w przedmiocie
zatwierdzenia planu, po uzyskaniu opinii placówek naukowych lub innych osób
upoważnionych przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu
z Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. Koszty
sporządzenia opinii pokrywa zakład przemysłowy.
5. W razie prowadzenia produkcji w sposób naruszający ustalenia planu, o których
mowa w ust. 2 pkt 4 i 9, wójt, w porozumieniu z wojewódzkim inspektorem
sanitarnym, nakazuje właścicielowi gruntów w oznaczonym terminie zniszczenie
określonych upraw, przemieszczenie zwierząt poza obszar strefy ochronnej lub
dokonanie ich uboju.
6. Wykonanie decyzji, o której mowa w ust. 5, następuje bez odszkodowania.
Art. 17. 1. Jeżeli właściciel gruntów, o których mowa w art. 16 ust. 1, poniósł
szkodę przez obniżenie poziomu produkcji rolniczej lub leśnej, przysługuje mu z
tego tytułu odszkodowanie od zakładu przemysłowego. W przypadku obniżenia
poziomu produkcji w okresie trzech lat co najmniej o jedną trzecią
dotychczasowej wartości, zakład jest obowiązany, na wniosek właściciela, wykupić
całość lub część tych gruntów według cen wolnorynkowych.
2. Jeżeli w wyniku realizacji planu, o którym mowa w art. 16 ust. 1, zachodzi
potrzeba zmiany kierunku produkcji rolniczej lub leśnej, zakład przemysłowy jest
obowiązany zwrócić właścicielowi gruntów poniesione z tego tytułu nakłady i
koszty oraz wypłacić równowartość szkód wynikłych ze zmiany kierunków produkcji.
Art. 18. 1. Na gruntach, o których mowa w art. 16 ust. 1, wojewoda zapewnia
prowadzenie co 3 lata okresowych badań poziomu skażenia gleb i roślin. Jeżeli
okresowe badania wykażą, że uzyskiwane płody nie nadają się do spożycia lub
przetworzenia, kosztami badań należy obciążyć zakład przemysłowy, a skażone
grunty wyłącza się z produkcji w trybie określonym w art. 11 ust. 1. Skutki tych
decyzji obciążają zakład przemysłowy odpowiedzialny za skażenie.
2. Na żądanie właściciela gruntów wyłączonych z produkcji, zakład przemysłowy, o
którym mowa w ust. 1, jest obowiązany nabyć te grunty wraz z budynkami i
urządzeniami. Przepis art. 17 stosuje się odpowiednio.
3. Jeżeli wyłączenie gruntów z produkcji następuje w wyniku ujemnego
oddziaływania obiektów lub urządzeń należących do kilku osób, odpowiedzialność
tych osób jest solidarna.
4. Pierwsze badania okresowe, o których mowa w ust. 1, należy przeprowadzić do
końca 1996 r.
Art. 19. Przepisy art. 16-18 stosuje się odpowiednio także do gruntów
zdewastowanych i zdegradowanych, położonych poza obszarami szczególnej ochrony
środowiska i stref ochronnych.
Rozdział 5
Rekultywacja i zagospodarowanie gruntów
Art. 20. 1. Osoba powodująca utratę albo ograniczenie wartości użytkowej gruntów
jest obowiązana do ich rekultywacji na własny koszt.
2. Rekultywacji gruntów zdewastowanych lub zdegradowanych przez nie ustalone
osoby lub w wyniku klęsk żywiołowych dokonuje właściwy organ wymieniony w art. 5
przy wykorzystaniu środków Funduszu Ochrony Gruntów Rolnych, a w odniesieniu do
gruntów leśnych i gruntów przeznaczonych do zalesienia - środków budżetu państwa
na zasadach określonych w przepisach o lasach.
3. Rekultywację i zagospodarowanie gruntów planuje się, projektuje i realizuje
na wszystkich etapach działalności przemysłowej.
4. Rekultywację gruntów prowadzi się w miarę jak grunty te stają się zbędne
całkowicie, częściowo lub na określony czas do prowadzenia działalności
przemysłowej oraz kończy się w terminie do 5 lat od zaprzestania tej
działalności.
5. Jeżeli działalność przemysłowa powodująca obowiązek rekultywacji gruntów
prowadzona jest przez kilka osób, obowiązek ten ciąży na każdej z nich,
odpowiednio do zakresu działalności powodującej potrzebę rekultywacji.
Art. 21. Na terenach przewidywanego osiadania gruntów na skutek działalności
górniczej zakład przemysłowy, na wniosek właściciela, rozpoczyna rekultywację
przed wystąpieniem degradacji gruntów.
Art. 22. 1. Decyzje w sprawach rekultywacji i zagospodarowania określają:
1) stopień ograniczenia lub utraty wartości użytkowej gruntów, ustalony na
podstawie opinii, o których mowa w art. 28 ust. 5,
2) osobę obowiązaną do rekultywacji gruntów,
3) kierunek i termin wykonania rekultywacji gruntów,
4) uznanie rekultywacji gruntów za zakończoną.
2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, decyzje wydaje kierownik rejonowego
urzędu rządowej administracji ogólnej, po zasięgnięciu opinii:
1) dyrektora właściwego terenowo okręgowego urzędu górniczego - w odniesieniu do
działalności górniczej,
2) dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych lub dyrektora parku
narodowego - w odniesieniu do gruntów o projektowanym leśnym kierunku
rekultywacji,
3) zarządu gminy.
3. Osoby obowiązane do rekultywacji gruntów zawiadamiają organ, o którym mowa w
ust. 2, w terminie do dnia 28 lutego każdego roku o powstałych w ubiegłym roku
zmianach w zakresie gruntów podlegających rekultywacji.
Rozdział 6
Fundusz Ochrony Gruntów Rolnych
Art. 23. 1. Tworzy się Fundusz Ochrony Gruntów Rolnych, zwany dalej "Funduszem".
2. Regulamin funkcjonowania Funduszu ustala Minister Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej w porozumieniu z Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych
i Leśnictwa, po zasięgnięciu opinii właściwych komisji sejmowych.
3. Dochodami Funduszu są związane z wyłączaniem z produkcji gruntów rolnych:
1) należności,
2) opłaty roczne,
3) opłaty z tytułu niewykonania obowiązku zdjęcia i wykorzystania próchniczej
warstwy gleby,
4) opłaty oraz należności i opłaty roczne podwyższone, określone w art. 28 ust.
1-3.
4. Dochodami Funduszu mogą być także darowizny i inne dochody.
Art. 24. 1. Fundusz dzieli się na terenowy i centralny.
2. Fundusz centralny tworzy się z 20% dochodów Funduszu, o których mowa w art.
23 ust. 3 i 4.
3. Środkami Funduszu centralnego dysponuje Minister Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej.
4. Środkami Funduszu terenowego dysponuje wojewoda.
5. Fundusz terenowy przekazuje, w terminie 15 dni po zakończeniu każdego
kwartału, 20% zgromadzonych dochodów, wymienionych w art. 23 ust. 3, na rachunek
Funduszu centralnego.
Art. 25. 1. Środki Funduszu przeznacza się na ochronę, rekultywację i poprawę
jakości gruntów rolnych oraz na wypłatę odszkodowań przewidzianych ustawą, a w
szczególności na:
1) rekultywację na cele rolnicze gruntów, które utraciły lub zmniejszyły wartość
użytkową wskutek działalności nie ustalonych osób,
2) rolnicze zagospodarowanie gruntów zrekultywowanych,
3) użyźnianie gleb o niskiej wartości produkcyjnej, ulepszanie rzeźby terenu i
struktury przestrzennej gleb, usuwanie kamieni i odkrzaczanie,
4) przeciwdziałanie erozji gleb na gruntach rolnych, w tym zwrot kosztów zakupu
nasion i sadzonek, utrzymania w stanie sprawności technicznej urządzeń
przeciwerozyjnych, oraz odszkodowania, o których mowa w art. 15 ust. 3,
5) budowę i renowację zbiorników wodnych służących małej retencji,
6) budowę i modernizację dróg dojazdowych do gruntów rolnych,
7) wdrażanie i upowszechnianie wyników prac naukowo-badawczych związanych z
ochroną gruntów rolnych,
8) wykonywanie badań płodów rolnych uzyskiwanych w strefach ochronnych, o
których mowa w art. 16, oraz niezbędnych dokumentacji i ekspertyz z zakresu
ochrony gruntów rolnych,
9) wykonywanie zastępcze obowiązków określonych w ustawie,
10) rekultywację nieużytków i użyźnianie gleb na potrzeby nowo zakładanych
pracowniczych ogrodów działkowych,
11) zakup sprzętu pomiarowego i informatycznego oraz oprogramowania, niezbędnego
do zakładania i aktualizowania operatów ewidencji gruntów oraz prowadzenia spraw
ochrony gruntów rolnych, do wysokości 5% rocznych dochodów Funduszu.
2. Środki Funduszu centralnego przeznacza się na zasilanie Funduszu terenowego
oraz na zadania wymienione w ust. 1 pkt 7 i 11.
3. Środki Funduszu terenowego powinny być w pierwszej kolejności przeznaczane na
wykonywanie prac wymienionych w ust. 1 na obszarze tych gmin, w których powstają
dochody Funduszu oraz istnieją warunki uzyskania wzrostu produkcji rolniczej,
rekompensującej straty poniesione w wyniku zmniejszenia obszaru gruntów rolnych.
4. Przy przydzielaniu środków Funduszu terenowego właścicielom gruntów, na ich
wniosek, należy uwzględniać udział własny tych właścicieli w kosztach robót oraz
efektywność projektowanych przedsięwzięć.
5. Skutki finansowe decyzji, o których mowa w art. 15 ust. 2 i 3 oraz art. 20
ust. 2, wymagają uzgodnienia z dysponentem Funduszu.
Rozdział 7
Kontrola wykonania przepisów ustawy
Art. 26. 1. Kontrolę stosowania przepisów ustawy sprawują Minister Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej, Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa, wojewodowie oraz organy wymienione w art. 5 oraz art. 15 ust. 5 i
art. 16 ust. 5.
2. Osoby przeprowadzające kontrolę są uprawnione do:
1) wstępu na grunt i teren zakładu przemysłowego,
2) wglądu do dokumentów oraz żądania sporządzenia ich odpisów,
3) sprawdzania tożsamości osób w związku z prowadzoną kontrolą,
4) żądania wyjaśnień i zasięgania informacji,
5) pobierania próbek gleby lub roślin do analizy.
3. Kontrolę stosowania przepisów ustawy w odniesieniu do gruntów użytkowanych na
cele obronności lub bezpieczeństwa państwa można przeprowadzać po uprzednim
uzgodnieniu jej zakresu z jednostką nadrzędną użytkownika tych gruntów.
Art. 27. 1. Kontrola obejmuje wykonanie następujących obowiązków:
1) zdjęcia i wykorzystania próchniczej warstwy gleby,
2) rekultywacji gruntów zdewastowanych i zdegradowanych,
3) rolniczego zagospodarowania gruntów zrekultywowanych, jeżeli zagospodarowanie
odbywa się przy wykorzystaniu środków Funduszu,
4) przeciwdziałania erozji gleb i innym zjawiskom powodującym trwałe pogarszanie
wartości użytkowej gruntów,
5) określonych w art. 16-19.
2. Jeżeli objętość próchnicznej warstwy gleby zdejmowanej z gruntów wyłączanych
z produkcji przekracza 1000 m3, kontrolę przeprowadza się z wykorzystaniem
pomiarów geodezyjnych.
3. Kontrola wykonania obowiązku rekultywacji gruntów polega na sprawdzeniu co
najmniej raz w roku zgodności wykonywanych zabiegów z dokumentacją rekultywacji
tych gruntów, a zwłaszcza wymagań technicznych oraz ich terminowości, ze
szczególnym uwzględnieniem obowiązku zakończenia rekultywacji w okresie 5 lat od
zaprzestania działalności przemysłowej.
4. O terminie kontroli wymienionych w ust. 1-3, na obszarach górniczych,
morskiego pasa nadbrzeżnego, kolejowych i lotnisk komunikacyjnych, powiadamia
się odpowiednio, nie później niż 3 dni przed zamierzoną kontrolą:
1) okręgowy urząd górniczy,
2) urząd morski,
3) organ kolejowy lub zarząd lotniska.
Art. 28. 1. W razie stwierdzenia, że grunty zostały wyłączone z produkcji
niezgodnie z przepisami niniejszej ustawy, sprawcy wyłączenia ustala się opłatę
w wysokości dwukrotnej należności.
2. W razie stwierdzenia, że grunty przeznaczone w miejscowym planie
zagospodarowania przestrzennego na cele nierolnicze lub nieleśne zostały
wyłączone z produkcji bez decyzji, o której mowa w art. 11 ust. 1 i 2, decyzję
taką wydaje się z urzędu, podwyższając jednocześnie wysokość należności o 10%.
3. W razie niezakończenia rekultywacji gruntów zdewastowanych w okresie, o
którym mowa w art. 20 ust. 4, stosuje się opłatę roczną podwyższoną o 200% od
dnia, w którym rekultywacja gruntów powinna zostać zakończona.
4. W razie niewykonania obowiązku rekultywacji gruntów zdegradowanych, ustala
się, w drodze decyzji, obowiązek corocznego wpłacania na Fundusz Ochrony Gruntów
Rolnych lub na Fundusz Leśny, przez osobę powodującą ograniczenie wartości
użytkowej gruntów, równowartości opłaty rocznej w takiej części, w jakiej
nastąpiło ograniczenie wartości użytkowej gruntów. Do ustalenia wysokości opłaty
rocznej za zdegradowanie gruntów stosuje się wartości wymienione:
1) w art. 12 ust. 7 i odpowiednio w art. 12 ust. 15 w odniesieniu do gruntów
rolnych klas I-IV,
2) w art. 12 ust. 11 w odniesieniu do gruntów leśnych;
opłaty te uiszcza się do czasu wykonania obowiązku rekultywacji.
5. Rozmiar ograniczenia wartości użytkowej gruntów ustala się na podstawie dwóch
odrębnych opinii rzeczoznawców.
6. W razie ograniczenia wartości użytkowej gruntów w wyniku zasadzenia drzew
przydrożnych, nie pobiera się opłat, o których mowa w ust. 4.
7. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio w odniesieniu do gruntów leśnych, z
tym że decyzję wydaje dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych, a w
parkach narodowych dyrektor parku.
8. Opłaty, o których mowa w ust. 1-4, stosuje się niezależnie od kar
przewidzianych w przepisach o ochronie i kształtowaniu środowiska oraz innych
obowiązujących przepisach.
Art. 29. 1. Opłaty, o których mowa w art. 28, nie mogą być wliczane do kosztów
działalności osób, na które nałożono te opłaty.
2. Jeżeli opłaty, o których mowa w art. 28, dotyczą jednostek organizacyjnych,
na kierowników tych jednostek nakłada się karę w wysokości ich wynagrodzenia za
okres 3 ostatnich miesięcy.
Art. 30. W przypadkach niewykonywania obowiązków określonych w ustawie stosuje
się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Art. 31. 1. Dochody Funduszu, o których mowa w art. 23, wynikające z niniejszej
ustawy, są należnościami państwowymi w rozumieniu przepisów o umarzaniu i
udzielaniu ulg w spłacaniu należności państwowych.
2. Świadczenia pieniężne, o których mowa w ust. 1, przedawniają się z upływem 5
lat od dnia ich wymagalności.
Rozdział 8
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 32. 1. Działający na podstawie ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie
gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. Nr 11, poz. 79) Fundusz Ochrony Gruntów
Rolnych staje się Funduszem Ochrony Gruntów Rolnych w rozumieniu niniejszej
ustawy.
2. Dochody, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz w art. 28 ust. 1-4, dotyczące
gruntów leśnych są dochodami Funduszu Leśnego, o którym mowa w przepisach o
lasach. Przepisy art. 31 stosuje się odpowiednio.
Art. 33. Właściwy w sprawach ochrony gruntów organ, o którym mowa w art. 5,
prowadzi sprawozdawczość z zakresu:
1) obszaru gruntów wyłączanych z produkcji,
2) ustalonych należności, opłat rocznych i innych, wymienionych w niniejszej
ustawie, dochodów Funduszu Ochrony Gruntów Rolnych lub Funduszu Leśnego,
3) wielkości obszarów i położenia gruntów zdewastowanych i zdegradowanych,
podlegających rekultywacji i zagospodarowaniu,
4) wyników rekultywacji i zagospodarowania gruntów,
5) istniejących zasobów i eksploatacji złóż torfów,
według zasad określonych przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w
porozumieniu z Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa i z
Prezesem Głównego Urzędu Statystycznego.
Art. 34. W stosunku do gruntów, na których zostały zlokalizowane stanowiska
archeologiczne, wojewódzki konserwator zabytków może określić zakres i sposób
eksploatacji takich gruntów.
Art. 35. 1. Do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy, a nie
zakończonych decyzją ostateczną, stosuje się przepisy niniejszej ustawy.
2. Do spraw, w których wydano decyzję ostateczną o wyłączeniu z produkcji
rolniczej gruntów rolnych klas I-III, a wyłączenie takie faktycznie jeszcze nie
nastąpiło, stosuje się przepisy dotychczasowe.
3. Tracą ważność nie wykonane do dnia wejścia w życie ustawy decyzje ostateczne,
dotyczące:
1) opłat z tytułu odłogowania gruntów rolnych,
2) wyłączenia z produkcji rolniczej gruntów klas IV-VI, na mocy których nie
nastąpiło jeszcze faktyczne wyłączenie.
4. Stałe opłaty roczne, ustalone na podstawie dotychczasowych przepisów, ulegają
z mocy prawa umorzeniu, o ile ich kwota jest równa lub niższa od 10 zł.
5. Do wznowienia postępowania w sprawach, w których na podstawie dotychczasowych
przepisów wydano decyzje ostateczne, dotyczące:
1) wyłączenia gruntów z produkcji bez zezwolenia,
2) rekultywacji i zagospodarowania gruntów, w tym niewykonania rekultywacji
gruntów w wyznaczonym terminie, stosuje się przepisy niniejszej ustawy.
6. Nie wykonane do dnia wejścia w życie ustawy decyzje ostateczne w sprawach
przeciwdziałania erozji gleb pozostają w mocy.
Art. 36. Traci moc ustawa z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i
leśnych (Dz. U. Nr 11, poz. 79, z 1984 r. Nr 35, poz. 185, z 1988 r. Nr 24, poz.
169, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 101, poz. 444, Nr 103, poz. 446 i
Nr 114, poz. 494 oraz z 1994 r. Nr 27, poz. 96).
Art. 37. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia jej ogłoszenia .

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 3 lutego 1995 r.
o zmianie ustawy o denominacji złotego.
(Dz. U. Nr 16, poz. 79)
Art. 1. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. o denominacji złotego (Dz. U. Nr 84,
poz. 386) w art. 4 po ust 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu:
"6a. Wszelkie wartości pieniężne określone w ustawach oraz uchwałach Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej przyjętych do dnia 31 grudnia 1994 r., a ogłoszonych
po tym dniu, podlegają z dniem ogłoszenia przeliczeniu z mocy prawa w stosunku,
o którym mowa w art. 2 ust. 2."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1995
r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 17 lutego 1995 r.
w sprawie zniesienia urzędu Pełnomocnika Rządu do Spraw Zadłużenia Zagranicznego
wobec Zachodnich Banków Komercyjnych.
(Dz. U. Nr 17, poz. 80)
Na podstawie art. 12 ust. 1 oraz w związku z art. 7 ust. 6 ustawy z dnia 12
listopada 1985 r. o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych
naczelnych i centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz.
262, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr
73, poz. 433 i 434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Znosi się urząd Pełnomocnika Rządu do Spraw Zadłużenia Zagranicznego wobec
Zachodnich Banków Komercyjnych.
ż 2. Traci moc uchwała nr 5/91 Rady Ministrów z dnia 14 stycznia 1991 r. w
sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Zadłużenia Zagranicznego wobec
Zachodnich Banków Komercyjnych, zmieniona uchwałą nr 156/92 z dnia 29 grudnia
1992 r.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Pawlak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
z dnia 30 stycznia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników instytucji
kultury prowadzących gospodarkę finansową na zasadach ustalonych dla zakładów
budżetowych.
(Dz. U. Nr 17, poz. 81)
Na podstawie art. 31 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i
prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 114, poz. 493 i z 1994 r. Nr
121, poz. 591) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Kultury i Sztuki z dnia 31 marca 1992 r. w
sprawie zasad wynagradzania pracowników instytucji kultury prowadzących
gospodarkę finansową na zasadach ustalonych dla zakładów budżetowych (Dz. U. Nr
35, poz. 152 i Nr 58, poz. 285, z 1993 r. Nr 42, poz. 197 oraz z 1994 r. Nr 28,
poz. 102, Nr 72, poz. 318 i Nr 120, poz. 587) załącznik nr 1 otrzymuje brzmienie
określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1995 r.
Minister Kultury i Sztuki: K. Dejmek
Załącznik do rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 30 stycznia 1995 r.
TABELE STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
I. Pracownicy działalności podstawowej w bibliotekach, domach kultury, ośrodkach
i klubach kultury, świetlicach, ogniskach artystycznych, galeriach i centrach
sztuki, ośrodkach badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury, muzeach,
domach pracy twórczej
Kategoria zaszeregowaniaStawki miesięczne w złotych
12
IV225 - 270
V240 - 280
VI250 - 295
VII260 - 315
VIII270 - 340
IX280 - 365
X295 - 390
XI310 - 420
XII325 - 450
XIII340 - 485
XIV360 - 520
XV380 - 560
XVI400 - 600
XVII420 - 640
XVIII450 - 680

II. Pracownicy zatrudnieni na stanowiskach instruktorów amatorskiego ruchu
artystycznego i zespołów zainteresowań
Kategoria instruktorskaStawki godzinowe w złotych
12
S3,20 -5,35
I2,45 - 4,70
II2,10 - 4,15
III1,80 - 3,60

Do czasu pracy instruktora zalicza się zajęcia programowe z uczestnikami - w
wymiarze nie krótszym niż 80% umownego wymiaru czasu pracy - oraz prace
organizacyjno-techniczne.
III. Pracownicy administracyjni i obsługi w instytucjach, o których mowa w ż 1
ust. 1 pkt 1 rozporządzenia
Kategoria zaszeregowaniaStawki miesięczne w złotych
12
I200 - 230
II205 - 240
III210 - 250
IV215 - 260
V220 - 270
VI225 - 280
VII230 - 295
VIII235 - 315
IX240 - 340
X250 - 365
XI260 - 390
XII275 - 415
XIII290 - 440
XIV310 - 465
XV335 - 490
XVI360 - 520
XVII385 - 550

IV. Pracownicy działalności podstawowej, administracji, ekonomiczni i techniczni
w Zamku Królewskim w Warszawie oraz w Ośrodku Ochrony Zabytkowego Krajobrazu w
Warszawie
Kategoria zaszeregowaniaStawki miesięczne w złotych
12
I200 - 230
II205 - 240
III210 - 250
IV215 - 260
V220 - 270
VI225 - 280
VII230 - 295
VIII235 - 315
IX240 - 340
X245 - 365
XI250 - 390
XII260 - 415
XIII270 - 440
XIV280 - 465
XV295 - 490
XVI310 - 520
XVII325 - 550
XVIII340 - 585
XIX355 - 620
XX370 - 655
XXI390 - 700

V. Pracownicy utrzymania ruchu i pomocniczy w Zamku Królewskim oraz w Ośrodku
Ochrony Zabytkowego Krajobrazu w Warszawie
Kategoria zaszeregowaniaStawki godzinowe w złotych
12
I1,12 - 1,29
II1,15 - 1,34
III1,18 - 1,40
IV1,21 - 1,46
V1,24 - 1,55
VI1,27 - 1,69
VII1,30 - 1,83
VIII1,33 - 1,98
IX1,36 - 2,13
X1,39 - 2,30
XI1,42 -2,50

VI. Pracownicy na stanowiskach nierobotniczych w zakładach (komórkach
organizacyjnych) prowadzących działalność poligraficzną
Kategoria zaszeregowaniaStawki miesięczne w złotych
12
I200 - 230
II205 - 240
III210 - 250
VI215 - 260
V220 - 270
VI225 -280
VII230 - 290
VIII235 - 305
IX240 - 320
X245 - 340
XI250 - 360
XII255 - 380
XIII260 - 400
XIV265 - 425
XV270 - 450
XVI275 - 475
XVII280 - 500
XVIII285 - 525
XIX290 - 550

VII, Pracownicy na stanowiskach robotniczych w zakładach (komórkach
organizacyjnych) prowadzących działalność poligraficzną
Kategoria zaszeregowaniaStawki godzinowe w złotych+
w normalnym czasie pracyw skróconym czasie pracy
40 godzin tygodniowo36,25 godzin tygodniowo
I1,12 - 1,291,18 - 1,351,30 - 1,49
II1,15 - 1,341,21 - 1,411,33 - 1,55
III1,18 - 1,401,24 -1,471,37 - 1,62
IV1,21 - 1,461,27 - 1,531,40 - 1,69
V1,24 - 1,541,30 - 1,621,44 - 1,78
VI1,27 - 1,671,33 - 1,751,47 - 1,93
VII1,30 - 1,841,37 - 1,931,51 - 2,13
VIII1,33 - 2,031,40 - 2,131,54 - 2,35
IX1,36 - 2,221,43 - 2,331,57 - 2,57
X1,39 - 2,421,46 - 2,541,61 - 2,80
XI1,44 - 2,621,51 - 2,751,67 - 3,03
XII1,50 - 2,821,58 - 2,961,74 - 3,27


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 7 lutego 1995 r.
w sprawie wysokości wynagrodzenia notariusza oraz wysokości wpisów sądowych za
czynności związane z przekazywaniem zakładowych budynków mieszkalnych przez
przedsiębiorstwa państwowe
(Dz. U. Nr 17, poz. 82)
Na podstawie art. 11 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o zasadach
przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe
(Dz. U. Nr 119, poz. 567) zarządza się, co następuje:
ż 1. Wynagrodzenie notariusza za sporządzenie umowy przekazania przez
przedsiębiorstwo państwowe gminie lub innej osobie prawnej nieruchomości
określonej w art. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o zasadach
przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe
(Dz. U. Nr 119, poz. 567) wynosi 100 złotych.
ż 2. Wpis stały od wniosku o wpis w księdze wieczystej prawa własności budynków
i gruntów oraz prawa użytkowania wieczystego gruntu, na podstawie umowy
przekazania nieruchomości, o której mowa w ż 1, wynosi łącznie 200 złotych.
ż 3. Wpis stały od pozwu o zawarcie umowy przekazania nieruchomości, o której
mowa w ż 1, wynosi 20 złotych.
ż 4. Przepisy ż 1-3 stosuje się odpowiednio w razie:
1) przekazania spółdzielni mieszkaniowej przez przedsiębiorstwo państwowe hotelu
pracowniczego na cele mieszkaniowe,
2) przekazania gminie lub innej osobie prawnej przez jednoosobową spółkę Skarbu
Państwa, powstałą w wyniku przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego,
nieruchomości, o której mowa w ż 1.
3) przekazania gminie przez spółkę, określoną w art. 38 ustawy z dnia 13 lipca
1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z
1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr
133, poz. 685), budynku mieszkalnego oddanego tej spółce przez Skarb Państwa do
odpłatnego korzystania na podstawie art. 39 tej ustawy.
ż 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH
z dnia 13 stycznia 1995 r.
w sprawie zasad pobierania opłat konsularnych oraz ich wysokości
(Dz. U. Nr 17, poz. 83)
Na podstawie art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 13 lutego 1984 r. o funkcjach konsulów
Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 9, poz. 34) zarządza się, co
następuje:
ż 1. Za wykonanie czynności konsularnych urzędy konsularne pobierają opłaty
konsularne składające się z:
1) opłaty podstawowej - według taryfy opłat konsularnych stanowiącej załącznik
do rozporządzenia,
2) należności z tytułu zwrotu wydatków ponoszonych przez urząd konsularny,
zwanych dalej kosztami rzeczywistymi.
ż 2. 1. Wpływy w walutach obcych z opłat podstawowych zalicza się w całości do
dochodów budżetowych Skarbu Państwa.
2. Wpływy w walutach obcych uzyskane z tytułu zwrotu kosztów rzeczywistych
podlegają rozliczeniu z działem finansowym przedstawicielstwa dyplomatycznego
lub urzędu konsularnego. Szczegółowy tryb rozliczeń określają przepisy o
prowadzeniu rachunkowości w polskich przedstawicielstwach
dyplomatyczno-konsularnych.
ż 3. Nie podlegają opłatom czynności konsularne:
1) wykonywane w obronie praw przysługujących obywatelom polskim na mocy
ustawodawstwa miejscowego oraz umów i powszechnie przyjętych zwyczajów
międzynarodowych w razie naruszenia tych praw przez władze obce,
2) wykonywane na żądanie polskich organów państwowych, a dotyczące sporządzania
protokołów przesłuchania stron, świadków i biegłych oraz doręczeń lub wydobycia
dokumentów,
3) wykonywane na wniosek i na rzecz polskich jednostek budżetowych i
samorządowych,
4) wykonywane dla stypendystów kierowanych z kraju na studia za granicę oraz
stypendystów obywateli państw obcych podejmujących naukę w polskich szkołach
średnich i wyższych lub kierowanych na staże w placówkach naukowo-badawczych, w
zakresie spraw związanych z ich przejazdem i studiami,
5) wykonywane na rzecz obywateli i instytucji państw obcych na zasadach
wzajemności,
6) wykonywane dla cudzoziemców, którym władze polskie udzieliły azylu lub nadały
status uchodźcy,
7) związane z udzielaniem wiz dyplomatycznych i służbowych w paszportach
dyplomatycznych, służbowych lub zwykłych na zasadach wzajemności,
8) związane z udzielaniem wiz uczestnikom konferencji, sympozjów naukowych,
kursów języka polskiego, obochodów rocznicowych i innych imprez organizowanych
przez polskie jednostki budżetowe i samorządowe.
ż 4. Zwolnieniu z opłat podlegają także czynności konsularne wymienione w
załączniku, związane z:
1) postępowaniem w sprawach roszczeń z tytułu zaopatrzenia emerytalnego
pracowników i ich rodzin, inwalidów wojennych i kombatantów oraz ich rodzin,
osób z ubezpieczenia społecznego lub opieki społecznej,
2) dochodzeniem alimentów lub dotyczące opieki nad dzieckiem,
3) dochodzeniem przez obywateli polskich roszczeń pracowniczych ze stosunku
pracy i o naprawienie szkód wynikłych z wypadku przy pracy lub choroby
zawodowej,
4) zabezpieczeniem, likwidacją lub przekazaniem spadku po zmarłym obywatelu
polskim delegowanym za granicę przez polskie jednostki budżetowe,
5) repatriacją oraz wydaleniem lub ewakuacją z terenów zagrożonych,
6) postępowaniem w sprawach odznaczeń za zasługi, świadczeń z tytułu udziału w
wojnie i odszkodowań wojennych.
ż 5. 1. Za czynności paszportowe wymienione w załączniku obniża się o 50%
opłaty:
1) emerytom, rencistom i inwalidom oraz współmałżonkom pozostającym na ich
wyłącznym utrzymaniu,
2) osobom przebywającym w domach pomocy społecznej lub w zakładach opiekuńczych
albo korzystającym z pomocy społecznej w formie zasiłków stałych,
3) kombatantom i innym osobom, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 24
stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami
represji wojennych i okresu powojennego,
4) osobom małoletnim do lat 16 włącznie,
5) uczącej sie młodzieży szkół dziennych oraz studentom studiów stacjonarnych do
lat 26.
2. W razie zbiegu tytułów do ulgowej opłaty konsularnej, o której mowa w ust. 1,
przysługuje tylko jedna ulgowa opłata konsularna.
ż 6. 1. Częściowo zwolnione z opłaty konsularnej są paszporty wydane w związku:
1) ze zmianą nazwiska, imienia lub innych danych, które wpisuje się do
paszportów,
2) ze zmianą wyglądu osoby posiadającej paszport, utrudniającą ustalenie jej
tożsamości,
3) z brakiem w paszporcie miejsca na stemple wizowe lub pieczęcie poświadczające
przekroczenie granicy.
2. Wysokość opłaty za wydanie paszportu w trybie określonym w ust. 1 oblicza się
odejmując od opłaty obowiązującej w dniu złożenia wniosku dziesiątą część tej
opłaty za każdy pełny rok pozostający do upływu terminu ważności dotychczas
posiadanego paszportu.
ż 7. 1. Obniża się o 25% opłaty konsularne za wizy udzielane:
1) uczniom i studentom w wieku do lat 26,
2) osobom wyjeżdżającym do Polski w zorganizowanych, co najmniej 10-osobowych
grupach turystycznych.
2. Udziela sie 50% zniżki:
1) osobom zamieszkałym w państwach, z którymi Polska utrzymuje regularną
komunikację promową, za 1-5-dniowe jednokrotne wizy pobytowe,
2) cudzoziemcom, których współmałżonek jest obywatelem polskim, oraz ich
dzieciom.
ż 8. 1. Do wniesienia opłaty konsularnej jest obowiązana strona lub solidarnie
strony, na których wniosek lub w których interesie czynność konsularna zostanie
dokonana.
2. Opłaty konsularne pobiera się przed dokonaniem czynności lub przy doręczeniu
przesyłki za zaliczeniem pocztowym.
3. W razie wzrostu kosztów rzeczywistych w trakcie wykonywania cznności, strona
obowiązana jest wpłacić, na wezwanie urzędu konsularnego, wyznaczoną dodatkowo
kwotę na pokrycie tych kosztów. Niedokonanie wpłaty jest podstawą do wstrzymania
biegu sprawy, z wyjątkiem przypadków, w których zwłoka mogłaby narazić stronę na
niepowetowaną stratę.
4. Opłaty konsularne związane z likwidacją spadku przez urząd konsularny w
postępowaniu spadkowym można pobrać po zakończeniu tego postępowania. Opłaty te
obciążają masę spadkową i powinny być z niej potrącone.
5. Obywatelom polskim przebywającym czasowo za granicą urzędy konsularne mogą w
przypadkach losowych skredytować opłatę konsularną, wymierzając ją w złotówkach.
Opłata powinna być uregulowana po powrocie do kraju w terminie miesięcznym
ustalonym w zobowiązaniu podpisanym przez kredytobiorcę.
6. Wniosek o wydobycie i legalizację dokumentów, złożony przez stronę
zamieszkałą lub mającą siedzibę w Polsce, urząd konsularny może załatwić bez
żądania opłat konsularnych w walutach obcych, a następnie przekazać organowi
administracji państwowej lub samorządowej właściwemu ze względu na miejsce
zamieszkania lub siedzibę strony w celu doręczenia za pobraniem należności
ustalonych w złotych. Organ doręczający zalicza pobrane należności do swoich
dochodów budżetowych.
7. Z kredytowanych opłat konsularnych w złotych korzystać mogą kapitanowie
jednostek transportowych za czynności wymienione w taryfie opłat konsularnych
oraz kierowcy samochodów ciężarowych w transporcie międzynarodowym, w
indywidualnych sytuacjach związanych z ruchem pojazdów i przewozem towarów. W
takich przypadkach urzędy konsularne występują o uregulowanie wymierzonej opłaty
i poniesionych kosztów rzeczywistych do armatora lub do właściciela samochodu
ciężarowego w kraju.
ż 9. 1. Opłaty konsularne pobiera się w walucie państwa, w którym znajduje się
siedziba urzędu konsularnego.
2. Od obywateli państw trzecich można pobierać opłaty konsularne w ich walucie,
pod warunkiem wymienialności tej waluty. Przeliczeń dokonuje się według
średniego kursu waluty, ogłaszanego w aktualnych tabelach kursów Narodowego
Banku Polskiego.
3. Obywatele polscy w czasie pobytu za granicą mogą regulować opłaty konsularne
w złotych. Przeliczeń dokonuje się jak w ust. 2, stosując w przeliczeniu kurs
dolara amerykańskiego do złotego.
4. W przypadku częstych wahań i spadków kursów waluty państwa urzędowania,
kierownik urzędu konsularnego powinien wystąpić do właściwej jednostki
budżetowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych o ustalenie opłat w walucie
wymienialnej oraz ich wysokości i zasad inkasa.
ż 10. 1. Wysokość opłat konsularnych ustala kierownik urzędu konsularnego na
podstawie taryfy widełkowej, zawartej w załączniku do rozporządzenia, biorąc pod
uwagę interes Skarbu Panstwa oraz uwzględniając wysokość przeciętnego
wynagrodzenia i średnie koszty utrzymania w państwie siedziby urzędu.
2. Wysokość kosztów rzeczywistych ponoszonych przez urząd konsularny z tytułu
wydatków na miejscowe opłaty pocztowe i telefoniczne, wykonanie druków
informacyjnych, druk kwestionariuszy, sporządzanie fotokopii i inne koszty
administracyjne związane z wykonywaniem czynności konsularnych ustala kierownik
urzędu w postaci zryczałtowanej. Wysokość tych kosztów powinna się mieścić w
granicach od 10% do 15% opłaty ustalonej w ust. 1 za poszczególne rodzaje
czynności konsularnych wymienionych w załączniku. Zryczałtowanych kosztów
rzeczywistych nie nalicza się od procentowych stawek opłat wymienionych w poz.
64-67 i 70 załącznika.
3. Przy przeliczaniu stawek opłat wyrażonych w dolarach amerykańskich na walutę
państwa urzędowania stosuje się następujące kursy:
1) w państwach, których kursy walut są ogłaszane przez Narodowy Bank Polski -
kurs średni z ostatniego dnia poprzedniego miesiąca, zaokrąglając odpowiednio
wynik do pełnych jednostek,
2) w pozostałych państwach - kurs waluty państwa urzędowania w stosunku do
dolara amerykańskiego, obowiązujący w rozliczeniach konta dewizowego urzędu
konsularnego z miejscowym bankiem, z zaokrągleniami jak w pkt 1.
4. Opłaty konsularne podlegaja zaokrągleniu w górę do pełnych jednostek.
ż 11. 1. Strona lub strony są obowiązane pokryć koszty rzeczywiste także z
tytułu:
1) opłat należnych polskim lub obcym organom władzy bądź administracji
państwowej oraz koszty i opłaty związane z wydobyciem dokumentów na wniosek
strony nadesłany z kraju,
2) wynagrodzenia adwokatów, notariuszy, tłumaczy przysięgłych i biegłych oraz
innych osób, którym powierzono wykonywanie czynności urzędowych - w wysokości
odpowiadającej normom obowiązującym w miejscu wykonania czynności lub, w
uzasadnionych wypadkach, po uzyskaniu zgody zainteresowanych stron albo
Ministerstwa Spraw Zagranicznych, wynikającej z umów zawartych między
wykonującymi powierzone czynności i urzędem konsularnym, w tym koszty wyjazdów
zamiejscowych,
3) kosztów postępowania sądowego i kaucji,
4) kosztów ogłoszeń w środkach masowego przekazu,
5) kosztów bankowych, zwłaszcza transferu pieniędzy,
6) kosztów zlecanych przez strony: doręczeń dokumentów dotyczących spraw
załatwianych drogą korespondencyjną, teleksów i faksów do Straży Granicznej,
rozmów telefonicznych z krajem, dodatkowej oprawy uroczystości ślubnych,
wykonania zdjęć paszportowych, zakupu wydawnictw i innych.
2. Należności z tytułu kosztów rzeczywistych wymienionych w ust. 1 pkt 2-6
pobiera się po ustaleniu ich wysokości ze stroną lub stronami, a dokonane wpłaty
rozlicza w budżecie urzędu konsularnego.
3. Należności z tytułów kosztów rzeczywistych wymienionych w ust. 1 i 2, z
wyjątkiem realizowanych spadków, nie mogą być kredytowane oraz nie podlegają
zniżkom lub zwolnieniom od ich uiszczenia.
ż 12. 1. W razie wzrostu urzędowego wskaźnika inflacji w państwie urzędowania,
kierownik urzędu konsularnego dokonuje odpowiedniej okresowej oceny i podejmuje
decyzje odnośnie do korekty stawek opłat konsularnych ustalonych w trybie
określonym w ż 10.
2. Jeżeli opłaty lokalne za czynności wymienione w załączniku w poz. 46 i 47 są
niższe lub wyższe, to kierownik urzędu konsularnego może odpowiednio zmniejszyć
lub zwiększyć wysokość opłat za te czynności.
ż 13. 1. Urzędy konsularne mające swe siedziby w tym samym państwie pobieraja
opłaty konsularne w identycznej wysokości oraz stosują jednolite zasady ich
wymiaru. Dotyczy to także zniżek i zwolnień, o których mowa w ż 15. Za
koordynację w tym zakresie odpowiedzialny jest kierownik urzędu mającego swą
siedzibę w stolicy państwa.
2. Kierownik urzędu mającego siedzibę w stolicy państwa obowiązany jest
każdorazowo informować właściwą jednostkę organizacyjną Ministerstwa Spraw
Zagranicznych o przeprowadzonych zgodnie z ust. 1 korektach wysokości opłat
konsularnych.
ż 14. 1. Jeżeli umowy lub zwyczaje międzynarodowe obowiązujące Rzeczpospolitą
Polską w stosunkach z innymi państwami przewidują za niektóre czynności
konsularne inne opłaty niż ustalone w rozporządzeniu lub zwolnienie z opłat, to
od obywateli tych państw pobiera się opłaty przewidziane w tych umowach lub
zgodnie ze zwyczajem bądź dokonuje się określonych czynności bezpłatnie.
2. Jeżeli państwo obce pobiera od obywateli polskich za takie same czynności
konsularne opłaty wyższe lub niższe od ustalonych w rozporządzeniu lub pobiera
za czynności, które w myśl rozporządzenia nie podlegają opłatom - wobec
obywateli tego państwa mogą być zastosowane, na zasadzie wzajemności, opłaty
podwyższone lub obniżone do wysokości odpowiadającej kwotom pobieranym od
obywateli polskich. Mogą być także pobierane od obywateli tego państwa opłaty za
czynności, które w myśl rozporządzenia opłatom nie podlegają.
3. W sytuacjach określonych w ust. 2 decyzja o wysokości opłat podejmowana jest
przez kierownika urzędu lub kierownika urzędu mającego siedzibę w stolicy
państwa, zgodnie z trybem określonym w ż 13 - po uprzednim uzyskaniu zgody
Ministra Spraw Zagranicznych.
ż 15. 1. Kierownik urzędu konsularnego, a w odniesieniu do stron zamieszkałych
lub mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którym urząd
konsularny kredytował opłatę, również organ administracji państwowej lub
samorządowej doręczający dokumenty - mogą w uzasadnionych przypadkach obniżyć
wymierzoną opłatę konsularną lub w wyjątkowych przypadkach od niej zwolnić.
2. Obniżenia opłaty konsularnej dokonuje się w wysokości 25%, 50% i 75%.
ż 16. 1. Kierownik urzędu konsularnego może w drodze kurtuazji zwolnić od opłat
konsularnych funkcjonariuszy Organizacji Narodów Zjednoczonych i organizacji
wyspecjalizowanych systemu Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz osobistości
życia publicznego państwa, na którego terytorium urzęduje, jak również szefów i
urzędników przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych państw
trzecich.
2. Kierownik urzędu konsularnego może na wniosek strony lub stron, w przypadkach
zasługujących na szczególne uwzględnienie, odroczyć termin wniesienia opłaty
konsularnej.
ż 17. 1. Opłaty konsularne wymienione w załączniku oraz należności z tytułów
kosztów rzeczywistych wnosi się:
1) poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej - w gotówce, czekach potwierdzonych
przez bank, kartą kredytową lub przekazem pocztowym - do kasy urzędu
konsularnego albo na jego konto bankowe lub pocztowe; w uzasadnionych
indywidualnych przypadkach kierownik urzędu konsularnego dopuszcza pobieranie
opłat w czekach personalnych; w państwach, w których powszechnie stosuje się
karty kredytowe, można pobierać opłaty kartą kredytową, jeżeli urząd konsularny
ma możliwość inkasowania należności w ten sposób; koszty obsługi kart
kredytowych i przesyłek pocztowych spraw załatwianych drogą korespondencyjną
wlicza się w koszty rzeczywiste rozliczane z budżetu urzędu konsularnego,
2) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - w gotówce, na wskazane w
zobowiązaniu kredytowym lub piśmie konto bankowe bądź do kasy organu
doręczającego.
2. Pobranie opłaty konsularnej oraz należności z tytułu kosztów rzeczywistych
wymienionych w ż 11 urząd konsularny potwierdza pokwitowaniem (również w formie
wydruku elektronicznego urządzenia rejestrującego).
ż 18. 1. Jeżeli strona, która skierowała wniosek do urzędu konsularnego, zażąda
następnie zaniechania wykonania czynności konsularnej, przysługuje jej zwrot
opłaty konsularnej tylko wówczas, gdy czynność nie została jeszcze rozpoczęta. Z
sumy wniesionej na pokrycie kosztów rzeczywistych wymienionych w ż 11
przysługuje tylko zwrot części nie wydatkowanej. Opłata od wniosku nie podlega
zwrotowi. Jeśli czynność została już rozpoczęta, wniesiona opłata podlega
zwrotowi po potrąceniu poniesionych kosztów oraz 25% stawki opłaty wymienionej w
załączniku.
2. Jeżeli strona żądająca zaniechania czynności konsularnej nie wniosła należnej
opłaty konsularnej, nie jest ona obowiązana do jej wniesienia oraz do zwrotu
kosztów rzeczywistych tylko wówczas, gdy czynność nie została jeszcze rozpoczęta
i gdy urząd konsularny nie poniósł kosztów rzeczywistych.
3. Nie podlegają opłacie wnioski o zaniechanie czynności oraz podania o
udzielenie zniżki lub zwolnienia z opłat konsularnych.
ż 19. Nie wniesione w terminie kredytowane opłaty konsularne należne od stron
zamieszkałych lub mających siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej podlegają
egzekucji w trybie przepisów o pos-tępowaniu egzekucyjnym w administracji.
ż 20. Kierownik urzędu konsularnego, a w kraju kierownik organu doręczającego
mogą zaniechać dochodzenia wniesienia skredytowanych opłat konsularnych, jeżeli
według ich uznania są one nieściągalne lub ściągnięcie ich byłoby połączone z
nadmiernymi trudnościami i kosztami.
ż 21. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do spraw będących w toku w dniu
jego wejścia w życie.
ż 22. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 20 listopada
1989 r. w sprawie zasad pobierania i wysokości opłat konsularnych (Dz. U. Nr 65,
poz. 397 i z 1991 r. Nr 93, poz. 417).
ż 23. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 13 stycznia 1995
r. (poz. 83)
TARYFA OPŁAT KONSULARNYCH
Poz.Przedmiot opłatyWysokość opłaty w dolarach USA
123
I. Czynności paszportowe
1Przyjęcie wniosku, opracowanie dokumentacji i ustalenie tożsamości w
sprawie wydania nowego paszportu książkowego lub blankietowego5 - 15
2Wydanie paszportu blankietowego na powrót do kraju lub w zamian za
utracony paszport książeczkowy10 - 15
Uwaga do poz. 1 i 2:
Przy kredytowaniu opłat, do uregulowania w kraju w złotych, wymierza się
kwotę według najniższych stawek i przelicza na złote po kursie średnim z
tabeli kursów Narodowego Banku Polskiego. Dolicza się także koszt zdjęć
wykonanych lub opłaconych przez urząd konsularny.
3Wydanie paszportu książeczkowego40 - 100
4Wydanie paszportu książeczkowego w miejsce utraconego z przyczyn
zawinionych przez osobę posiadającą paszport80 - 200
5Wydanie paszportu książeczkowego w razie jego powtórnej utraty z przyczyn
zawinionych przez osobę posiadającą paszport120 - 300
6Doręczenie opłaconego w kraju paszportu książeczkowego20 - 40
7Dokonanie czynności paszportowych innych niż wymienione w poz. 2-610 - 30

II. Czynności w sprawach obywatelstwa polskiego
8Przyjęcie i opracowanie dokumentacji w sprawie zezwolenia na zmianę
obywatelstwa polskiego na obce lub nadania obywatelstwa polskiego30 - 50
9Wydanie decyzji o udzieleniu zezwolenia na zmianę obywatelstwa polskiego
na obce - od każdej osoby pełnoletniej300 - 700
10Doręczenie decyzji o nadaniu obywatelstwa polskiego100 - 300
Uwaga:
Przy załatwianiu spraw wymienionych w poz. 9 i 10 pobiera się zaliczkowo
opłatę według poz. 8 oraz opłaty za legalizacje i tłumaczenia dokumentów
obcych. Opłaty za decyzje pobiera się przy ich doręczaniu.
11Przyjęcie oświadczenia w sprawie wyboru obywatelstwa dla dziecka30 - 40
12Przyjęcie oświadczenia w sprawie nabycia obywatelstwa polskiego w trybie
art. 6 ust. 3 ustawy o obywatelstwie polskim (Dz. U. z 1962 r. Nr 10, poz.
49)30 - 40
13Przyjęcie oświadczenia w sprawie nabycia obywatelstwa polskiego w trybie
art. 10 ust. 1 ustawy o obywatelstwie polskim (Dz. U. z 1962 r. Nr 10,
poz. 49)60 - 100
14Przyjęcie oświadczenia w sprawie nabycia obywatelstwa polskiego w trybie
art. 11 ust. 1 ustawy o obywatelstwie polskim (Dz. U. z 1962 r. Nr 10,
poz. 49)60 - 100
15Przyjęcie oświadczenia w sprawie utracenia obywatelstwa polskiego w
trybie art. 14 ustawy o obywatelstwie polskim (Dz. U. z 1962 r. Nr 10,
poz. 49)100 - 200
16Przyjęcie i opracowanie wniosku o stwierdzenie przez wojewodę posiadania
obywatelstwa polskiego30 - 40
17Doręczenie postanowienia wojewody o stwierdzeniu posiadania obywatelstwa
polskiego30 - 50
18Wydanie innych dokumentów z zakresu spraw obywatelstwa niż wymienione w
poz. 9-1720 - 50
III. Czynności wizowe
19Udzielenie wizy pobytowej jednokrotnej20 - 40
20Udzielenie wizy pobytowej dwukrotnej30 - 50
21Udzielenie wizy pobytowej trzykrotnej40 - 70
22Udzielenie wizy pobytowej czterokrotnej50 - 80
23Udzielenie wizy pobytowej wielokrotnej z ważnością do 1 roku80 - 120
24Udzielenie wizy pobytowej wielokrotnej z 2-letnią ważnością180 - 240
25Udzielenie wizy pobytowej z prawem do pracy50 - 150
26Udzielenie wizy przejazdowej jednokrotnej10 - 20
27Udzielenie wizy przejazdowej dwukrotnej20 - 40
28Udzielenie wizy przejazdowej wielokrotnej40 - 60
29Udzielenie wizy pobytowej z ważnością 1-2 dni (mały ruch
przygraniczny)10 - 15
30Udzielenie wizy zbiorowej upoważniającej pasażerów statków pasażerskich
i wycieczkowych do 48-godzinnego pobytu grupowego w rejonach miast
portowych - od każdej osoby5 - 10
31Udzielenie wizy zbiorowej wycieczkom grupowym liczącym co najmniej 10
osób - od każdej osoby15 - 25
32Dodatkowa opłata za udzielenie wizy blankietowej20 - 40
33Opłata manipulacyjna (na zasadach wzajemności)2 - 30
34Przyjęcie i opracowanie wniosku o uzyskanie karty stałego pobytu w
Polsce30 - 50
35Doręczenie decyzji o zezwoleniu na pobyt stały w Polsce (łącznie z
udzieleniem wizy wjazdowej)50 - 100
Uwaga:
Przy wizowaniu paszportu rodzinnego pobiera się opłatę od każdej wpisanej
do paszportu osoby powyżej 16 lat.
IV. Zaświadczenia i zezwolenia
36Przyjęcie i opracowanie wniosku w sprawie uzyskania zaświadczenia o
niekaralności15 - 30
37Doręczenie zaświadczenia o niekaralności20 - 40
38Wydanie zezwolenia na przywóz broni40 - 60
39Wydanie zaświadczenia na przywóz do kraju mienia przesiedleniowego40 -
200
40Wydanie zezwolenia na sprowadzenie lub przewóz zwłok (szczątków,
prochów) ludzkich20 - 50
41Wydanie innych zaświadczeń lub zezwoleń niż wymienione w poz. 37-4020 -
40
V. Legalizacja, tłumaczenia, czynności notarialne
42Legalizacja dokumentu15 - 30
43Wykonanie dodatkowych egzemplarzy legalizowanych dokumentów i ich
legalizacja - za każdy egzemplarz5 - 10
44Legalizacja zgłoszenia patentowego25 - 50
45Legalizacja dokumentu zawierającego pełnomocnictwo do dokonania
czynności prawnej przenoszącej: własność nieruchomości, prawo użytkowania
wieczystego oraz prawa wymienione w art. 244 ż 2 Kodeksu cywilnego, z
wyjątkiem hipoteki100 - 200
Uwaga:
Nie pobiera się opłat w przypadku darowizny na rzecz Skarbu Państwa, gmin
lub instytucji charytatywnych w Polsce.
46Sporządzenie i poświadczenie tłumaczenia z języka polskiego na język
obcy lub z języka obcego na język polski - za każdą rozpoczętą stronę
tłumaczenia15 - 30
47Sprawdzenie i poświadczenie tłumaczenia z języka polskiego na język obcy
lub z języka obcego na język polski - za każdą rozpoczętą stronę
tłumaczenia10 - 15
48Sporządzenie i poświadczenie tłumaczeń aktów stanu cywilnego i innych
dokumentów o treściach powtarzalnych10 - 30
49Poświadczenie zgodności odpisu, wypisu, wyciągu lub fotokopii z okazanym
oryginałem lub uwierzytelnionym odpisem tego dokumentu10 - 20
50Sporządzenie odpisu, fotokopii, wypisu lub wyciągu i poświadczenie
zgodności z oryginałem lub uwierzytelnionym odpisem tego dokumentu20 - 30
51Poświadczenie własnoręczności podpisu lub znaku ręcznego15 - 30
52Poświadczenie zaproszenia stampilą "Widziano w..."15 - 25
53Poświadczenie stampilą "Widziano w..." daty okazania innych dokumentów
(wyciągi bankowe, dokumenty transportowe, oświadczenia itp.)15 - 25
54Poświadczenie faktury lub rachunku30 - 60
55Poświadczenie świadectwa pochodzenia towaru30 - 100
56Sporządzenie aktu notarialnego40 - 80
57Dokonanie innej czynności notarialnej20 - 50
VI. Czynności z zakresu stanu cywilnego
58Przyjęcie wniosku w sprawie zawarcia związku małżeńskiego w urzędzie
konsularnym, łącznie ze zorganizowaniem uroczystości20 - 40
59Przyjęcie oświadczenia o wstąpieniu w związek małżeński i sporządzenie
protokołu50 - 100
60Przygotowanie dokumentacji z zakresu stanu cywilnego, jej umiejscowienie
w polskim urzędzie stanu cywilnego oraz doręczenie aktu wystawionego przez
ten urząd20 - 40
61Wydanie zaświadczenia o zdolności prawnej do zawarcia małżeństwa50 - 100

62Wykonanie czynności z zakresu stanu cywilnego innej niż wymienione w
poz. 58-6120 - 40
VII. Czynności spadkowe i majątkowe
63Przyjęcie wniosku o wszczęcie postępowania zmierzającego do odnalezienia
i wydobycia spadku zagranicznego lub podjęcie dochodzenia roszczeń za
granicą oraz sporządzenie pełnomocnictwa (czynność wykonywana w kraju i
opłata pobierana w złotych)25 - 50
64Zainkasowanie i przesłanie do kraju środków płatniczych uzyskanych z
tytułu roszczeń lub rozliczenia wpłat spadkowych i innych wartości
spadkowych5% wartości netto
65Likwidacja spadku lub sprzedaż majątku przez urząd konsularny na
podstawie posiadanego pełnomocnictwa przy zaangażowaniu miejscowego
adwokata reprezentującego urząd konsularny8% wartości netto
66Likwidacja spadku lub sprzedaż majątku przez urząd konsularny na
podstawie posiadanego pełnomocnictwa bez zaangażowania miejscowego
adwokata15% wartości netto
67Realizacja spadku przez urząd konsularny w wyniku uzyskania informacji o
spadku i odszukania spadkobierców15% wartości netto
Uwaga do poz. 64-67:
Ustalenie kwoty netto następuje po odliczeniu opłat za wykonane czynności
i wydatków poniesionych przez urząd konsularny przy realizacji spadku lub
roszczenia. Kwota netto nie jest już obciążana zryczałtowanymi kosztami
rzeczywistymi.
VIII. Depozyty
68Sporządzenie protokołu o przyjęciu do depozytu dokumentów, środków
płatniczych lub przedmiotów wartościowych wraz ze sprawdzeniem i
opieczętowaniem depozytu zamkniętego20 - 40
69Przechowanie w depozycie dokumentów, środków płatniczych lub przedmiotów
wartościowych przez okres do 1 roku i za każdy następny rok10 - 30
70Przekazanie drogą urzędową, na wniosek deponenta, środków płatniczych
lub przedmiotów wartościowych do kraju2% wartości netto
Uwaga do poz. 70:
Przesłanie do kraju środków płatniczych i przedmiotów wartościowych może
nastąpić po uprzednim uzgodnieniu z właściwą jednostką finansową
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
IX. Inne czynności
71Doręczenie dokumentu przekazanego przez organ krajowy na wniosek osoby
przebywającej za granicą15 - 30
72Dokonanie, na żądanie strony, czynności poza lokalem urzędu konsularnego
(niezależnie od opłaty przewidzianej w odpowiedniej pozycji taryfy oraz
pokrycia kosztów podróży i noclegu), za każde rozpoczęte 8 godzin,
włącznie z czasem na dojzad i powrót do urzędu30 - 50
73Dokonanie czynności wymienionych w taryfie w trybie pilnym, poza
kolejnością lub w godzinach pozaurzędowych i w dni wolne od pracy10 - 30
74Przesłanie do kraju drogą urzędową listu, telegramu, faksu lub innego
dokumentu osoby prywatnej na jej wniosek10 - 20
75Wydobycie za granicą i przesłanie do kraju dokumentu (z wyjątkiem
papierów wartościowych), wraz z jego ewentualną legalizacją, na wniosek
osób fizycznych lub prawnych nadesłany z kraju pod adresem urzędu
konsularnego20 - 40
Uwaga:
W przypadku gdy wydobycie dokumentu wiąże się z poniesieniem przez urząd
konsularny wydatków dewizowych z tytułu opłat miejscowych, należy w piśmie
do organu doręczającego dokument w kraju podawać wysokość tych opłat w
walutach obcych i w złotych, obliczonych po kursie "sprzedaż" z tabeli
kursów Narodowego Banku Polskiego.
76Udzielanie informacji i porad prawnych (z wyjątkiem rutynowych oraz
dotyczących spraw z zakresu opieki konsularnej)25 - 50
77Wyszukiwanie i udostępnianie przepisów prawa polskiego i miejscowego20 -
40
78Sporządzenie umowy pożyczkowej (łącznie z kosztami nawiązania kontaktu z
rodziną w kraju)10% kwoty pożyczki
Uwaga:
Do kwoty udzielonej pożyczki, po przeliczeniu jej na złote po kursie
"sprzedaż" według tabeli kursów Narodowego Banku Polskiego, dolicza się
10% tej kwoty w złotych. Do pożyczek wypłaconych na podstawie wpłat
gwarancyjnych w kraju opłata 10% nie obowiązuje.
79Udzielanie pomocy w sporządzeniu dokumentów i świadczenie innych usług
(np. ustalanie adresów w kraju, poszukiwanie przodków itp.)15 - 50
X. Czynności z zakresu żeglugi morskiej i śródlądowej
80Wystawienie lub przedłużenie tymczasowego świadectwa przynależności
statku (świadectwo o banderze)50 - 150
81Legalizacja umowy o przeniesieniu prawa własności statku100 - 200
82Wydanie świadectwa pomiarowego50 - 150
83Wydanie świadectwa, certyfikatu, kart dotyczących bezpieczeństwa statku
lub przedłużenie terminu ważności dokumentu100 - 300
84Sporządzenie protokołu wypadku morskiego lub wypadku w żegludze
śródlądowej50 - 70
85Przyjęcie od kapitana statku protestu morskiego50 - 100
86Wystawienie, przedłużenie, uzupełnienie książeczki żeglarskiej20 - 40
87Wystawienie karty bezpieczeństwa na jednorazową podróż50 - 100
88Inne czynności z zakresu żeglugi morskiej i śródlądowej20 - 40
Uwaga:
Wniosek o skredytowanie opłat za czynności konsularne wymienione w poz.
80-88 do uregulowania przez armatora w kraju może składać kapitan lub
przedstawiciel armatora.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TRAKTAT O PRZYJAŹNI I WSPÓŁPRACY
między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii, sporządzony w Madrycie
dnia 26 października 1992 r.
(DZ. U. Nr 18, poz. 84)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 26 października 1992 r. został podpisany w Madrycie Traktat o przyjaźni i
współpracy między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii w następującym
brzmieniu:
TRAKTAT O PRZYJAŹNI I WSPÓŁPRACY
między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii
Rzeczypospolita Polska i Królestwo Hiszpanii, zwane, dalej Umawiającymi się
Stronami:
- pragnąc pogłębić przyjaźń między obu Państwami i Narodami oraz umocnić łączące
je więzy polityczne, gospodarcze i kulturalne,
- potwierdzając przywiązanie do idei wolności, demokracji, sprawiedliwości i
praw człowieka,
- dążąc do stabilizacji nowego ładu europejskiego oraz do pokoju w świecie,
- przestrzegając postanowień Aktu końcowego Konferencji Bezpieczeństwa i
Współpracy z Helsinek, a także Paryskiej Karty dla Nowej Europy oraz zobowiązań
wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych,
- przekonane o konieczności ostatecznego przezwyciężenia podziału Europy, w
szczególności przez rozwój i stosowanie mechanizmów bezpieczeństwa i współpracy
na całym kontynencie europejskim, oraz zważywszy wspólną odpowiedzialność w tym
przedsięwzięciu, a także widząc potrzebę, współpracy w dziele budowy
"architektury europejskiej",
- będąc świadomymi odpowiedzialności, jaką nakłada na Umawiające się Strony
uczestnictwo w Radzie Europy,
- potwierdzając ponownie znaczenie Układu Europejskiego, ustanawiającego
stowarzyszenie między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi i ich
państwami członkowskimi, i przypominając, że celem priorytetowym
Rzeczypospolitej Polskiej jest stanie się członkiem Wspólnot Europejskich,
- zmierzając do pogłębienia stosunków dwustronnych i do nadania im jakościowo
nowego wymiaru,
- wyrażając przekonanie, że rozwój bezpośrednich kontaktów między państwami i
ich obywatelami przyczynia się zasadniczo do lepszego zrozumienia między
narodami,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Rzeczpospolita Polska i Królestwo Hiszpanii będą pogłębiać i umacniać współpracę
opartą na zasadach przyjaźni, zaufania i wzajemnego szacunku między obu
Narodami.
Artykuł 2
Umawiające się Strony, działając w myśl postanowień Konferencji Bezpieczeństwa i
Współpracy w Europie, będą się przyczyniały do rozwoju procesu rozbrojeniowego
oraz umacniały zaufanie na kontynencie europejskim.
Artykuł 3
Umawiające się Strony w swoich poczynaniach będą się kierowały Kartą Narodów
Zjednoczonych, Aktem końcowym Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie
oraz Paryską Kartą dla Nowej Europy, a zwłaszcza zasadami suwerennej równości,
powstrzymania się od groźby użycia siły lub użycia siły, nienaruszalności
granic, integralności terytorialnej państw, pokojowego załatwiania sporów i
nieingerencji w sprawy wewnętrzne, poszanowania praw człowieka łącznie z
wolnością myśli, sumienia, religii i przekonań, równouprawnienia i prawa narodów
do samostanowienia, współpracy między państwami oraz wykonywania w dobrej wierze
zobowiązań wynikających z prawa międzynarodowego.
Artykuł 4
Umawiające się Strony będą współpracować na rzecz utrzymania pokoju i umocnienia
bezpieczeństwa w Europie. W ramach KBWE będą przyczyniać się do wzrostu
stabilizacji na kontynencie europejskim i do kontynuowania procesu rozbrojenia,
pogłębiania zaufania i stosowania zasady przejrzystości. W swoim działaniu
kierować się będą zasadą wystarczalności obronnej i przesłankami warunków
bezpieczeństwa europejskiego. Umawiające się Strony popierają struktury i
mechanizmy instytucjonalne, podnoszące skuteczność procesu KBWE i przyczyniające
się do zapewnienia autentycznego i niepodzielnego bezpieczeństwa wszystkim
państwom europejskim.
Artykuł 5
Umawiające się Strony będą rozwijać i pogłębiać stosunki w dziedzinie
obronności. W tym celu będą popierać kontakty między ministerstwami obrony i
siłami zbrojnymi.
Artykuł 6
W przypadku powstania sytuacji, która w przekonaniu jednej z Umawiających się
Stron może zagrozić pokojowi i bezpieczeństwu międzynarodowemu przez wzmożenie
napięcia międzynarodowego, Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Królestwa
Hiszpanii nawiążą pilnie kontakt kanałami, które uznają za właściwe, w celu
wymiany poglądów w sprawie podjęcia działań mogących obniżyć napięcie i zaradzić
powstałej sytuacji.
Jeśli jedna z Umawiających się Stron uzna, że jej interesy bezpieczeństwa
zostały naruszone, może zaproponować drugiej Umawiającej się Stronie
natychmiastowe przeprowadzenie konsultacji dwustronnych.
Artykuł 7
Umawiające się Strony będą przywiązywać specjalną wagę do pogłębienia stosunków
między parlamentami Rzeczypospolitej Polskiej i Królestwem Hiszpanii.
Biorąc pod uwagę systemy konstytucyjne obydwu Państw, Umawiające się Strony będą
popierać bezpośrednie kontakty między ich władzami, a także rozwój współpracy na
wszystkich szczeblach.
W tym samym duchu Umawiające się Strony będą ułatwiać współpracę między
organizacjami politycznymi, społecznymi i związkowymi obu Państw.
Artykuł 8
Umawiające się Strony będą organizować konsultacje na różnych szczeblach w celu
zapewnienia rozwoju stosunków dwustronnych, a także uzgadniać, w miarę
możliwości stanowiska w sprawach międzynarodowych będących przedmiotem ich
wspólnego zainteresowania.
Spotkania na najwyższym szczeblu politycznym będą się odbywać, gdy Umawiające
się Strony uznają to za konieczne.
Ministrowie Spraw Zagranicznych będą spotykać się przynajmniej raz w roku.
Spotkania między innymi członkami rządów będą się odbywać w miarę potrzeby.
Okresowe konsultacje na szczeblu ekspertów będą się odbywać zawsze, gdy zajdzie
taka potrzeba.
Artykuł 9
Królestwo Hiszpanii, biorąc pod uwagę cel stopniowej integracji Rzeczypospolitej
Polskiej ze Wspólnotami Europejskimi, będzie się przyczyniać do skutecznego
stosowania Układu europejskiego o stowarzyszeniu zawartego między nimi.
Obie Strony ustanowią ścisłą współpracę w dziedzinach o specjalnym znaczeniu z
punktu widzenia procesów integracji europejskiej.
Zarazem Królestwo Hiszpanii będzie popierać wysiłki Rzeczypospolitej Polskiej
dla stworzenia warunków jej pełnej integracji ze Wspólnotami Europejskimi.
Artykuł 10
Rzeczpospolita Polska i Królestwo Hiszpanii sprzyjają rozwojowi stosunków
gospodarczych i finansowych i nadają im charakter priorytetowy w ramach
dwustronnej współpracy.
Umawiające się Strony będą popierać ustanawianie bezpośrednich związków między
podmiotami gospodarczymi obu krajów i będą stwarzać sprzyjające warunki do
realizacji wspólnych projektów i przedsięwzięć. Zwłaszcza będą chroniły
inwestycje dokonane przez drugą Stronę oraz przez przedsiębiorstwa mieszane, w
których może także brać udział kapitał krajów trzecich.
Umawiające się Strony będą rozwijać współpracę, zwłaszcza w dziedzinach
zarządzania gospodarczego, kształcenia kadr i techników oraz wprowadzania
mechanizmów gospodarki rynkowej.
Umawiające się Strony stworzą warunki współpracy i działania na swoich
terytoriach, w szczególności dla małych i średnich przedsiębiorstw polskich i
hiszpańskich.
Umawiające się Strony nawiążą ze sobą i z innymi państwami współpracę w ramach
instytucji ekonomicznych, takich jak Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Bank
Światowy oraz Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju.
Artykuł 11
Rzeczpospolita Polska i Królestwo Hiszpanii sprzyjają zacieśnianiu dwustronnych
kontaktów w dziedzinach: handlu zagranicznego, przemysłu, finansów, rolnictwa,
ochrony środowiska, ochrony zdrowia, prawodawstwa, administracji państwowej,
turystyki oraz innych, jeżeli obie Strony uznają to za właściwe.
Artykuł 12
Zgodnie z systemem prawnym i porozumieniami międzynarodowymi w tej dziedzinie
każda z Umawiających się Stron zapewni obywatelom drugiej Strony, którzy
przebywają i pracują legalnie na jej terytorium, ochronę ich praw, włącznie z
prawem do opieki społecznej.
Artykuł 13
Rzeczpospolita Polska i Królestwo Hiszpanii będą umacniać współpracę w
dziedzinie kultury, nauki, oświaty i techniki.
Umawiające się Strony będą współuczestniczyć i pomagać w nawiązywaniu
bezpośrednich kontaktów między placówkami rządowymi, instytucjami kultury,
związkami i stowarzyszeniami twórczymi, uniwersytetami, innymi placówkami
szkolnictwa wyższego, ośrodkami badawczymi, fundacjami, organizacjami prywatnymi
oraz ludźmi kultury, nauki i oświaty.
Umawiające się Strony zwrócą szczególną uwagę na wzajemne upowszechnianie wiedzy
o narodowym dorobku w dziedzinie kultury i sztuki. W tym celu będą oprócz innych
działań organizować wymianę osobową, ze szczególnym uwzględnieniem wymiany
młodzieżowej.
Artykuł 14
Umawiające się Strony dostrzegają fundamentalną rolę, jaką w zbliżeniu między
narodami odgrywa wzajemne poznanie języków i literatur. W związku z tym
Umawiające się Strony rozważą w przyszłości, w miarę swoich możliwości, otwarcie
ośrodków kultury, których zakres i formy działania określi porozumienie
międzyrządowe.
Umawiające się Strony udzielą poparcia inicjatywie tworzenia szkół lub klas
dwujęzycznych.
Artykuł 15
Umawiające się Strony stworzą warunki do współpracy między radiem, telewizją i
innymi środkami masowego przekazu obu Państw.
Umawiające się Strony będą promowały działalność w sferze wydawnictw i
przekładów, polegającą na prezentacji najlepszych dzieł literackich obu krajów.
Artykuł 16
Umawiające się Strony zobowiązują się do wymiany doświadczeń i wzajemnej pomocy
w zakresie ochrony i renowacji dóbr kulturalnych i dzieł sztuki.
Artykuł 17
Umawiające się Strony podejmą współpracę w walce ze zorganizowaną
przestępczością i przemytem narkotyków. W tym celu będą wymieniały doświadczenia
i informacje.
Umawiające się Strony zobowiązują się także współpracować w zwalczaniu
terroryzmu, porwań środków transportu powietrznego i morskiego oraz przemytu,
włączając w to nielegalne przekazywanie, wwóz i wywóz nabytych dóbr kultury.
Artykuł 18
Niniejszy traktat nie jest skierowany przeciwko państwom trzecim. Nie narusza on
praw i obowiązków, wynikających z umów dwustronnych i wielostronnych, zawartych
przez Umawiające się Strony z innymi państwami.
Artykuł 19
Niniejszy traktat będzie ratyfikowany przez każdą z Umawiających się Stron i
wejdzie w życie trzydzieści dni po dniu wymiany dokumentów ratyfikacyjnych.
Niniejszy traktat jest zawarty na okres dziesięciu lat. Jego ważność będzie
przedłużana automatycznie na okresy pięcioletnie, o ile jedna z Umawiających się
Stron nie powiadomi drugiej Umawiającej się Strony pisemnie, przynajmniej na rok
przed upływem kolejnego okresu ważności, o swoim zamiarze nieprzedłużania go.
Niniejszy traktat sporządzono w Madrycie dnia 26 października 1992 r. w dwóch
egzemplarzach, każdy w językach polskim i hiszpańskim, przy czym obydwa teksty
są jednakowo ważne.
Za Rzeczpospolitą Polską
K. Skubiszewski
Za Królestwo Hiszpanii
J. S. Madariaga
Po zapoznaniu się z powyższym traktatem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim
zawartych,
- jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony,
- będzie niezmiennie zachowywany.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 14 grudnia 1992 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L. S.
Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 9 listopada 1994 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Traktatu o przyjaźni i współpracy
między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii, sporządzonego w Madrycie
dnia 26 października 1992 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 18, poz. 85)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 19 Traktatu o
przyjaźni i współpracy między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii,
sporządzonego w Madrycie dnia 26 października 1992 r., nastąpiła w Warszawie
dnia 4 listopada 1994 r., wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionego
traktatu.
Powyższy traktat wchodzi w życie dnia 4 grudnia 1994 r.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA
o ułatwieniu dostępu do wymiaru sprawiedliwości w stosunkach międzynarodowych,
sporządzona w Hadze w dniu 25 października 1980 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 18, poz. 86)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 25 października 1980 r. została sporządzona w Hadze Konwencja o
ułatwieniu dostępu do wymiaru sprawiedliwości w stosunkach międzynarodowych w
następującym brzmieniu:
Przekład
KONWENCJA
o ułatwieniu dostępu do wymiaru sprawiedliwości w stosunkach międzynarodowych
Państwa-sygnatariusze niniejszej konwencji,
pragnąc ułatwić dostęp do wymiaru sprawiedliwości w stosunkach międzynarodowych,
postanowiły zawrzeć w tym celu konwencję i zgodziły się na następujące
postanowienia:
Rozdział I
Pomoc sądowa
Artykuł 1
Obywatele któregokolwiek umawiającego się państwa, jak również osoby posiadające
miejsce stałego pobytu w umawiającym się państwie korzystają z pomocy sądowej w
sprawach cywilnych i handlowych w każdym umawiającym się państwie na tych samych
warunkach, jakby byli obywatelami tego państwa i posiadali w nim miejsce stałego
pobytu.
Osoby, do których nie mają zastosowania postanowienia ustępu poprzedzającego,
ale które miały miejsce stałego pobytu w umawiającym się państwie, w którym
zostało lub zostanie wszczęte postępowanie sądowe, będą również mogły korzystać
z pomocy sądowej na warunkach określonych w ustępie poprzedzającym, jeżeli
przedmiot postępowania jest związany z ich uprzednim miejscem stałego pobytu w
tym państwie.
W państwach, w których przewidziana jest pomoc sądowa w sprawach
administracyjnych, społecznych lub skarbowych, postanowienia niniejszego
artykułu mają zastosowanie do spraw rozpoznawanych przez sądy właściwe w tym
zakresie.
Artykuł 2
Artykuł 1 ma zastosowanie do porad prawnych, pod warunkiem że wnioskodawca
przebywa w państwie, w którym wnosi o poradę.
Artykuł 3
Każde umawiające się państwo wyznaczy organ centralny właściwy do przyjmowania
wniosków o pomoc sądową, które są mu przedkładane zgodnie z niniejszą konwencją,
i do nadawania im biegu.
Państwa federalne i państwa, w których obowiązuje więcej niż jeden system
prawny, mogą wyznaczyć kilka organów centralnych. W wypadku stwierdzenia swej
niewłaściwości wezwany organ centralny przekazuje wniosek właściwemu organowi
centralnemu tego samego umawiającego się państwa.
Artykuł 4
Każde umawiające się państwo wyznaczy jeden lub kilka organów przesyłających w
celu przekazywania wniosków o pomoc sądową właściwemu organowi centralnemu w
państwie wezwanym.
Wnioski o pomoc sądową będą przekazywane bez pośrednictwa jakiegokolwiek innego
organu, za pomocą formularza wzorcowego, załączonego do niniejszej konwencji.
Każde umawiające się państwo może skorzystać w tym celu z drogi dyplomatycznej.
Artykuł 5
Osoba ubiegająca się o pomoc sądową, jeśli nie znajduje się w państwie wezwanym,
może, bez naruszania innych sposobów umożliwiających jej składanie wniosku do
właściwego organu tego państwa, złożyć wniosek do organu przesyłającego tego
umawiającego się państwa, w którym posiada miejsce stałego pobytu.
Wniosek powinien być sporządzony zgodnie z formularzem wzorcowym, załączonym do
niniejszej konwencji. Należy do niego załączyć wszelkie niezbędne dokumenty, z
zastrzeżeniem prawa państwa wezwanego do żądania, w stosownych wypadkach,
dodatkowych informacji lub dokumentów.
Każde umawiające się państwo może oświadczyć, że jego przyjmujący organ
centralny będzie właściwy do przyjmowania wniosków przekazywanych inną drogą lub
w inny sposób.
Artykuł 6
Organ przesyłający świadczy pomoc wnioskodawcy w celu zapewnienia, że wszelkie
dokumenty i informacje, które według wiedzy organu są niezbędne do rozpatrzenia
wniosku, zostały załączone. Organ przesyłający sprawdza także powyższe dokumenty
pod względem formalnym.
Organ przesyłający może odmówić przekazania wniosku w wypadku, gdy według jego
oceny wniosek ten jest w sposób rzeczywisty bezzasadny.
W stosownych wypadkach organ przesyłający świadczy pomoc wnioskodawcy w zakresie
bezpłatnego tłumaczenia dokumentów.
Organ ten odpowiada na żądania dotyczące nadesłania dodatkowych informacji,
kierowane przez przyjmujący organ centralny państwa wezwanego.
Artykuł 7
Wnioski o pomoc sądową, załączone do nich dokumenty, jak również pisma
zawierające odpowiedzi na żądania dotyczące nadesłania dodatkowych informacji
powinny być sporządzone w języku urzędowym lub w jednym z języków urzędowych
państwa wezwanego lub powinno być do nich dołączone tłumaczenie na jeden z tych
języków.
Jeżeli jednak w państwie wzywającym dokonanie tłumaczenia na język państwa
wezwanego jest utrudnione, to ostatnie powinno przyjąć dokumenty sporządzone w
języku angielskim lub francuskim albo dołączone tłumaczenie na jeden z tych
języków.
Pisma kierowane przez przyjmujący organ centralny mogą być sporządzone w języku
urzędowym lub w jednym z języków urzędowych państwa wezwanego albo w języku
angielskim lub francuskim. Jeżeli jednak wniosek przekazany przez organ
przesyłający jest sporządzony w języku angielskim lub francuskim, lub dołączone
jest tłumaczenie na jeden z tych języków, pisma kierowane przez przyjmujący
organ centralny powinny być również sporządzone w jednym z tych języków.
Koszty tłumaczenia wynikające ze stosowania ustępów poprzedzających ponosi
państwo wzywające. Jednak koszty tłumaczenia wynikłe w stosownych wypadkach z
działania państwa wezwanego ponosi to państwo.
Artykuł 8
Przyjmujący organ centralny rozstrzyga w przedmiocie wniosku o udzielenie pomocy
sądowej lub podejmuje stosowne działania, konieczne do jego rozpatrzenia przez
właściwy organ państwa wezwanego.
Przyjmujący organ centralny przekazuje żądania o nadesłanie dodatkowych
informacji do organu przesyłającego oraz informuje o wszelkich trudnościach
związanych z rozpatrzeniem wniosku, jak również o podjętej decyzji.
Artykuł 9
Jeżeli osoba ubiegająca się o udzielenie pomocy sądowej nie przebywa w
którymkolwiek z umawiających się państw, może ona, bez naruszenia innych
sposobów umożliwiających jej składanie wniosku, przekazać swój wniosek do
właściwego organu państwa wezwanego w drodze konsularnej.
Każde umawiające się państwo może oświadczyć, że jego przyjmujący organ
centralny będzie przyjmował wnioski przekazywane inną drogą lub w inny sposób.
Artykuł 10
Dokumenty przekazywane w wyniku stosowania niniejszego rozdziału są zwolnione od
wszelkiej legalizacji lub innej podobnej formalności.
Artykuł 11
Działania podjęte przez właściwe organy w celu przekazywania, przyjmowania lub
rozpatrywania wniosków o pomoc sądową na mocy niniejszego rozdziału nie
podlegają opłatom.
Artykuł 12
Wnioski o pomoc sądową są rozpatrywane w trybie pilnym.
Artykuł 13
Jeżeli w wyniku zastosowania artykułu 1 przyznano pomoc sądową, doręczenie
dokumentów, niezależnie od jego formy, które ma być dokonane w innym umawiającym
się państwie, dotyczące postępowania z udziałem osoby korzystającej z pomocy
sądowej, nie może powodować obowiązku zwrotu jakichkolwiek kosztów. Powyższe
dotyczy również wniosków o udzielenie pomocy prawnej i wywiadów środowiskowych,
z wyjątkiem wynagrodzenia biegłych i tłumaczy.
Jeżeli w wyniku zastosowania artykułu 1 przyznano danej osobie pomoc sądową w
jednym z umawiających się państw w postępowaniu sądowym, które zakończyło się
wydaniem orzeczenia, osoba ta korzysta z pomocy sądowej, bez konieczności
ponownego rozpatrywania okoliczności w każdym innym umawiającym się państwie, w
którym ubiega się o uznanie lub wykonanie tego orzeczenia.
Rozdział II
Kaucja na zabezpieczenie kosztów procesu i wykonanie orzeczenia w zakresie
kosztów
Artykuł 14
Nie można żądać od osób fizycznych lub prawnych, mających miejsce stałego pobytu
lub siedzibę w jednym z umawiających się państw i będących powodami lub
biorących udział w postępowaniu przed sądami innego umawiającego się państwa,
złożenia kaucji lub depozytu z jakiegokolwiek tytułu jedynie z tej przyczyny, że
są one cudzoziemcami lub nie posiadają miejsca stałego pobytu lub siedziby w
państwie, w którym zostało wszczęte postępowanie.
Powyższą zasadę stosuje się również w wypadku opłat wymaganych na zabezpieczenie
kosztów postępowania sądowego od osób będących powodami lub biorących udział w
postępowaniu.
Artykuł 15
Orzeczenia w zakresie kosztów i opłat sądowych, wydane w jednym z umawiających
się państw w odniesieniu do osoby zwolnionej od kaucji, depozytu lub opłat bądź
na mocy artykułu 14, bądź prawa państwa, w którym postępowanie zostało wszczęte,
będą, na wniosek wierzyciela, bezpłatnie wykonane w każdym innym umawiającym się
państwie.
Artykuł 16
Każde umawiające się państwo wyznaczy jeden lub więcej organów przesyłających w
celu przekazywania właściwemu organowi centralnemu w państwie wezwanym wniosków
o wykonanie orzeczeń określonych w artykule 15.
Każde umawiające się państwo wyznaczy organ centralny właściwy do przyjmowania
takich wniosków i podejmowania stosownych działań dla zapewnienia, że ostateczna
decyzja w tym zakresie zostanie wydana.
Państwa federalne i państwa, w których obowiązuje więcej niż jeden system
prawny, mogą wyznaczyć kilka organów centralnych. W wypadku stwierdzenia swej
niewłaściwości wezwany organ centralny przekazuje wniosek właściwemu organowi
centralnemu w państwie wezwanym.
Wnioski przewidziane w tym artykule będą przekazywane bez udziału jakiegokolwiek
innego organu. Jednak każde umawiające się państwo może w tym celu skorzystać z
drogi dyplomatycznej.
Jeżeli państwo wezwane nie oświadczy o swoim sprzeciwie, postanowienia podane
wyżej nie stoją na przeszkodzie złożeniu wniosku o wykonanie orzeczenia
bezpośrednio przez wierzyciela.
Artykuł 17
Do wniosku o wykonanie orzeczenia należy dołączyć:
a) poświadczony odpis części orzeczenia, zawierającej nazwiska i inne informacje
dotyczące stron postępowania oraz postanowienia w zakresie kosztów i opłat;
b) wszelkie dokumenty niezbędne do stwierdzenia, że orzeczenie nie może być w
zwykłej formie zaskarżone w państwie, w którym zostało wydane, i że jest ono tam
wykonalne;
c) poświadczone tłumaczenie powyższych dokumentów na język państwa wezwanego,
jeśli nie zostały sporządzone w tym języku.
Właściwy organ państwa wezwanego rozpoznaje wnioski o wykonanie orzeczenia bez
przesłuchiwania stron. Organ ten ogranicza się do stwierdzenia, czy zostały
złożone wymagane dokumenty. Na prośbę wnioskodawcy organ ten ustala wysokość
kosztów rozpoznania, tłumaczenia i poświadczenia, które uznane są za koszty i
opłaty związane z postępowaniem. Nie można wymagać żadnej legalizacji ani innej
podobnej formalności.
Strony mogą odwołać się do orzeczenia wydanego przez właściwy organ jedynie przy
zastosowaniu środków określonych przez ustawodawstwo państwa wezwanego.
Rozdział III
Odpisy dokumentów i orzeczeń sadowych
Artykuł 18
W sprawach cywilnych lub handlowych obywatele któregokolwiek umawiającego się
państwa, jak również osoby posiadające miejsce stałego pobytu w umawiającym się
państwie mogą, na tych samych warunkach co właśni obywatele otrzymywać oraz w
stosownych wypadkach legalizować odpisy lub wyciągi z dokumentów stanu cywilnego
lub orzeczeń sądowych w innym umawiającym się państwie.
Rozdział IV
Zatrzymanie i list żelazny
Artykuł 19
Areszt i zatrzymanie bądź jako środek egzekucyjny, bądź jako środek
zabezpieczający nie będą mogły być stosowane w sprawach cywilnych lub handlowych
wobec obywateli jakiegokolwiek umawiającego się państwa lub osób posiadających
miejsce stałego pobytu w umawiającym się państwie, jeżeli nie są one stosowane
wobec obywateli tego państwa. Każda okoliczność podnoszona przez własnego
obywatela posiadającego miejsce stałego pobytu w tym państwie w celu uchylenia
aresztu lub zatrzymania powinna wywierać ten sam skutek wobec obywatela
jakiegokolwiek umawiającego się państwa lub osoby posiadającej miejsce stałego
pobytu w umawiającym się państwie również w wypadku, gdy okoliczność ta
nastąpiła za granicą.
Artykuł 20
Świadek lub biegły będący obywatelem umawiającego się państwa lub posiadający
miejsce stałego pobytu w umawiającym się państwie, wezwany imiennie przez sąd
lub stronę, za zgodą sądu, do stawiennictwa przez sądem innego umawiającego się
państwa, nie może być ścigany, uwięziony ani poddany jakiemukolwiek ograniczeniu
wolności osobistej na terytorium tego państwa z powodu orzeczeń wydawanych lub
okoliczności zaszłych przed jego wjazdem na terytorium państwa wzywającego.
Immunitet przewidziany w ustępie poprzedzającym rozpoczyna się siedem dni przed
wyznaczoną datą przesłuchania świadka lub biegłego i kończy się z chwilą, gdy
świadek lub biegły, mając możliwość opuszczenia terytorium tego państwa, po tym,
jak organy sądowe powiadomiły go, że jego obecność nie jest już niezbędna,
pozostanie przez siedem kolejnych dni na terytorium lub powróci na nie po jego
opuszczeniu
Rozdział V
Postanowienia ogólne
Artykuł 21
Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 22 żadne postanowienie niniejszej konwencji
nie będzie interpretowane w taki sposób, jakby ograniczało prawa, w
zagadnieniach regulowanych przez nią, jakie mogłyby być przyznane jakiejkolwiek
osobie zgodnie z ustawodawstwem któregokolwiek umawiającego się państwa lub
zgodnie z jakąkolwiek inną konwencją, której to państwo jest lub stanie się
stroną.
Artykuł 22
Niniejsza konwencja zastępuje w stosunkach między państwami, które ją
ratyfikują, artykuły 17 do 24 Konwencji dotyczącej procedury cywilnej,
podpisanej w Hadze dnia 17 lipca 1905 r., lub artykuły 17 do 26 Konwencji
dotyczącej procedury cywilnej, podpisanej w Hadze dnia 1 marca 1954 r., dla
państw, które są stronami pierwszej lub drugiej z tych konwencji, nawet w
wypadku, gdy zostało złożone zastrzeżenie określone w artykule 28 ustęp 2c
niniejszej konwencji.
Artykuł 23
Porozumienia dodatkowe do Konwencji z 1905 r. i 1954 r., zawarte między
umawiającymi się państwami, uważane są za mające zastosowanie również do
niniejszej konwencji w takim zakresie, w jakim są z nią zgodne, jeśli
zainteresowane państwa nie postanowią inaczej.
Artykuł 24
Każde umawiające się państwo może, za pomocą oświadczenia, określić język lub
języki inne niż przewidziane w artykułach 7 i 17, w których mogą być sporządzone
lub na które mogą być tłumaczone dokumenty przekazywane jego organowi
centralnemu.
Artykuł 25
Każde umawiające się państwo, w którym obowiązuje więcej niż jeden język
urzędowy i które nie może z przyczyn swego prawa wewnętrznego przyjmować, w
odniesieniu do całości swego terytorium, dokumentów określonych w artykułach 7 i
17, dotyczących pomocy sądowej, sporządzonych w jednym z tych języków, powinno,
za pomocą oświadczenia, określić język, w którym dokumenty powinny być
sporządzone lub na który powinny być tłumaczone w celu złożenia ich w
odpowiednich częściach jego terytorium.
Artykuł 26
Umawiające się państwo, w którego skład wchodzą dwie lub więcej terytorium, w
którym obowiązują różne systemy prawne w zakresie zagadnień regulowanych przez
niniejszą konwencję, będzie mogło, w chwili podpisania, ratyfikacji, przyjęcia,
zatwierdzenia lub przystąpienia oświadczyć, że niniejsza konwencja będzie miała
zastosowanie do wszystkich części jego terytorium lub tylko do jednej albo do
więcej z nich, oraz będzie mogło w każdym czasie zmienić te oświadczenia poprzez
złożenie nowego oświadczenia.
O oświadczeniach tych należy zawiadomić Ministerstwo Spraw Zagranicznych
Królestwa Holandii i wskazać w nich wyraźnie części terytorium, do których
konwencja ma zastosowanie.
Artykuł 27
Jeżeli umawiające się państwo posiada system ustrojowy, w którym władze:
wykonawcza, sądownicza i ustawodawcza podzielone są pomiędzy organy centralne i
inne organy tego państwa, podpisanie, ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie
konwencji lub przystąpienie do niej albo złożenie oświadczenia na mocy artykułu
26 nie wywierają żadnego skutku w zakresie wewnętrznego podziału władzy,
obowiązującego w tym państwie.
Artykuł 28
Każde umawiające się państwo może, w chwili podpisania ratyfikacji, przyjęcia,
zatwierdzenia lub przystąpienia, zastrzec sobie prawo do wyłączenia stosowania
artykułu 1 w odniesieniu do osób nie będących obywatelami któregokolwiek
umawiającego się państwa, ale posiadających miejsce stałego pobytu w umawiającym
się państwie, innym niż państwo, które złożyło zastrzeżenie, lub mających
poprzednio miejsce stałego pobytu w państwie składającym zastrzeżenie, jeśli nie
ma wzajemności traktowania między państwem składającym zastrzeżenie a państwem,
którego obywatelem jest osoba wnioskująca o pomoc sądową.
W chwili podpisania, ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia
każde umawiające się państwo może zastrzec sobie prawo do wyłączenia:
a) stosowania języka angielskiego lub francuskiego albo obu tych języków,
przewidzianego w ustępie 2 artykułu 7;
b) stosowania ustępu 2 artykułu 13;
c) stosowania rozdziału II;
d) stosowania artykułu 20.
Jeżeli państwo:
e) wyłączy stosowanie języków angielskiego i francuskiego, składając
zastrzeżenie określone pod literą a) ustępu poprzedzającego, każde inne państwo,
którego dotyczy to zastrzeżenie, będzie mogło stosować taką samą zasadę w
odniesieniu do państwa składającego zastrzeżenie;
f) złoży zastrzeżenie określone w literze b) ustępu poprzedzającego, każde inne
państwo będzie mogło odmówić stosowania ustępu 2 artykułu 13 w odniesieniu do
obywateli państwa składającego zastrzeżenie, jak również w odniesieniu do osób
posiadających miejsce stałego pobytu w tym państwie;
g) złoży zastrzeżenie określone w literze c) ustępu poprzedzającego, każde inne
państwo będzie mogło odmówić stosowania postanowień rozdziału II w odniesieniu
do obywateli państwa składającego zastrzeżenie, jak również w odniesieniu do
osób posiadających miejsce stałego pobytu w tym państwie.
Żadne inne zastrzeżenie nie będzie dopuszczalne.
Każde umawiające się państwo będzie mogło w każdym czasie wycofać złożone
zastrzeżenie. O wycofaniu należy zawiadomić Ministerstwo Spraw Zagranicznych
Królestwa Holandii. Zastrzeżenie traci moc pierwszego dnia trzeciego miesiąca
kalendarzowego następującego po tym zawiadomieniu.
Artykuł 29
Każde umawiające się państwo zawiadomi Ministerstwo Spraw Zagranicznych
Królestwa Holandii bądź w chwili składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia,
zatwierdzenia lub przystąpienia, bądź w terminie późniejszym, o wyznaczaniu
organów określonych w artykułach 3, 4 i 16.
Państwo to, w stosownych wypadkach, zawiadomi również o:
a) oświadczeniach określonych w artykułach 5, 9, 16, 24, 25, 26 i 33;
b) wszelkich wycofaniach lub zmianach wyznaczeń i oświadczeń wspomnianych wyżej;
c) wycofaniach wszelkich zastrzeżeń.
Artykuł 30
Formularze wzorcowe załączone do niniejszej konwencji będą mogły być zmienione
na mocy decyzji Komisji Specjalnej, zwołanej przez Sekretarza Generalnego
Konferencji Haskiej, w skład której zostaną zaproszone wszystkie umawiające się
państwa oraz wszystkie państwa członkowskie. Informacja dotycząca propozycji
poprawek do formularzy powinna być zamieszczona w porządku dziennym spotkania.
Poprawki będą przyjęte przez Komisję Specjalną większością głosów umawiających
się państw obecnych i głosujących. Wejdą one w życie dla wszystkich umawiających
się państw pierwszego dnia siódmego miesiąca po dacie zawiadomienia o nich przez
Sekretarza Generalnego wszystkich umawiających się państw.
Podczas trwania okresu przewidzianego w ustępie poprzedzającym każde umawiające
się państwo może zawiadomić na piśmie Ministerstwo Spraw Zagranicznych Królestwa
Holandii o złożeniu zastrzeżenia odnośnie do poprawki. Państwo składające takie
zastrzeżenie będzie traktowane w zakresie powyższej poprawki jako państwo nie
będące stroną niniejszej konwencji aż do wycofania zastrzeżenia.
Rozdział VI
Postanowienia końcowe
Artykuł 31
Konwencja jest otwarta do podpisu dla państw, które były członkami Konferencji
Haskiej Międzynarodowego Prawa Prywatnego podczas jej czternastej sesji, oraz
dla państw nie będących jej członkami, zaproszonych do udziału w opracowaniu
konwencji.
Konwencja podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu, a dokumenty
ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia będą złożone w Ministerstwie Spraw
Zagranicznych Królestwa Holandii.
Artykuł 32
Każde inne państwo będzie mogło przystąpić do konwencji.
Dokument przystąpienia będzie złożony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych
Królestwa Holandii.
Przystąpienie będzie miało moc tylko w stosunkach między państwem przystępującym
a tymi umawiającymi się państwami, które nie zgłoszą sprzeciwu wobec jego
przystąpienia w ciągu dwunastu miesięcy od otrzymania zawiadomienia określonego
w ustępie 2 artykułu 36. Taki sprzeciw będzie mógł być również zgłoszony przez
państwa członkowskie w czasie ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia
konwencji, dokonanych po przystąpieniu. O sprzeciwie należy zawiadomić
Ministerstwo Spraw Zagranicznych Królestwa Holandii.
Artykuł 33
W chwili podpisania, ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia
każde państwo będzie mogło oświadczyć, że konwencja będzie się rozciągać na
całość terytoriów, które reprezentuje w stosunkach międzynarodowych, albo na
jedno lub kilka z nich. Oświadczenie to nabierze mocy w chwili wejścia w życie
konwencji dla tego państwa.
O takim oświadczeniu, jak również o każdym rozciągnięciu dokonanym w terminie
późniejszym należy zawiadomić Ministerstwo Spraw Zagranicznych Królestwa
Holandii.
Artykuł 34
Konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia trzeciego miesiąca kalendarzowego po
złożeniu trzeciego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia, przewidzianych w artykułach 31 i 32.
Następnie konwencja wejdzie w życie:
1. w stosunku do każdego państwa ratyfikującego, przyjmującego, zatwierdzającego
konwencję lub przystępującego do niej w terminie późniejszym - pierwszego dnia
trzeciego miesiąca kalendarzowego po złożeniu przez nie dokumentu
ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia;
2. w stosunku do każdego terytorium lub części terytorium, na które konwencja
została rozciągnięta zgodnie z artykułami 26 lub 33 - pierwszego dnia trzeciego
miesiąca kalendarzowego po zawiadomieniu określonym w tych artykułach.
Artykuł 35
Konwencja będzie obowiązywała przez pięć lat, poczynając od daty jej wejścia w
życie zgodnie z ustępem 1 artykułu 34, również w stosunku do państw, które ja
ratyfikują, przyjmą, zatwierdzą lub do niej przystąpią w terminie późniejszym.
Konwencja będzie odnawiana automatycznie na następny okres pięcioletni, jeśli
nie nastąpi jej wypowiedzenie.
O wypowiedzeniu należy zawiadomić Ministerstwo Spraw Zagranicznych Królestwa
Holandii co najmniej sześć miesięcy przed upływem okresu pięcioletniego.
Wypowiedzenie będzie mogło ograniczyć się do niektórych terytoriów lub części
terytoriów, do których konwencja ma zastosowanie.
Wypowiedzenie będzie miało moc tylko w odniesieniu do państwa, które o nim
zawiadomi. Konwencja pozostanie w mocy dla pozostałych umawiających się państw.
Artykuł 36
Ministerstwo Spraw Zagranicznych Królestwa Holandii zawiadomi państwa
członkowskie Konferencji oraz państwa, które przystąpią do konwencji zgodnie z
artykułem 32, o:
1. podpisaniu, ratyfikacjach, przyjęciach i zatwierdzeniach określonych w
artykule 31;
2. przystąpieniach i sprzeciwach wobec przystąpień określonych w artykule 32;
3. dacie, w której konwencja wejdzie w życie zgodnie z postanowieniami artykułu
34;
4. oświadczeniach wymienionych w artykułach 26 i 33;
5. zastrzeżeniach i wycofaniu zastrzeżeń przewidzianych w artykułach 28 i 30;
6. zawiadomieniach przekazanych zgodnie z artykułem 29;
7. wypowiedzeniach określonych w artykule 35.
Na dowód czego, niżej podpisani, należycie upełnomocnieni, podpisali niniejszą
konwencję.
Sporządzono w Hadze dnia 25 października 1980 r. w językach angielskim i
francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu,
który zostanie złożony w archiwach Rządu Królestwa Holandii i którego
poświadczony odpis zostanie przekazany w drodze dyplomatycznej każdemu z państw
członkowskich Konferencji Haskiej Międzynarodowego Prawa Prywatnego w czasie jej
czternastej sesji, jak również każdemu innemu państwu, które uczestniczyło,
podczas tej sesji, w opracowaniu niniejszej konwencji.
Załączniki do konwencji
FORMULARZE WZORCOWE
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
CONVENTION
On International Access to Justice
The States signatory to this Convention,
Desiring to facilitate international access to justice,
Have resolved to conclude a Convention for this purpose
And have agreed upon the following provisions -
CHAPTER I
Legal aid
Article 1
Nationals of any Contracting State and persons habitually resident in any
Contracting State shall be entitled to legal aid for court proceedings in civil
and commercial matters in each Contracting State on the same conditions as if
they themselves were nationals of and habitually resident in that State.
Persosns to whom paragraph 1 does not apply, but who formerly had their habitual
residence in a Contracting State in which court proceedings are to be or have
been commenced, shall neverttheless be entitled to legal aid as provided by
paragraph 1 if the cause of action arose out of their former habitual residence
in that State.
In States where legal aid is provided in administrative, social or fiscal
matters, the provisions of this Article shall apply to cases brought before the
courts or tribunals competent in such matters.
Article 2
Article 1 shall apply to legal advice provided the person seeking advice is
present in the State where advice is sought.
Article 3
Each Contracting State shall designate a Central Authority to receive, and take
action on, applications for legal aid submitted under this Convention.
Federal States and States which have more than one legal system may designate
more than one Central Authority.
If the Central Authority to which an application is submitted is not competent
to deal with it, it shall forward the application to whichever other Central
Authority in the same Contracting State is competent to do so.
Article 4
Each Contacting State shall designate one or more transmitting authorities for
the purpose of forwarding applications for legal aid to the appropriate Central
Authority in the requested State.
Applications for legal aid shall be transmitted, without the intervention of any
other authority, in the form of the model annexed to this Convention.
Nothing in this Article shall prevent an application from being submitted
through diplomatic channels.
Article 5
Where the applicant for legal aid is not present in the requested State, he may
submit his application to a transmiting authority in the Contracting State where
he has his habitual residence, without prejudice to any other means open to him
of submitting his application to the competent authority in the requested State.
The application shall be in the form of the model annexed to this Convention and
shall be accompanied by any necessary documents, without prejudice to the right
of the requested State to require further information or documments in
appropriate cases.
Any Contracting State may declare that its receiving Central Authority will
accept applications submitted by other channels or mathods.
Article 6
The transmitting authority shall assist the applicant in ensuring that the
applicant in ensuring that the application is accompanied by all the information
and documents known by it to be necessary for consideration of the application.
It shall ensure that formal requirements are met.
If it appears to the transmitting authority that the application is manifestly
unfounded, it may refuse to transmit the application.
It shall assist the applicant in obtaning without charge a translation of the
documents where such assistance is appropriate.
It shall reply to requests for further information from the receiving Central
Authority in the requested State.
Article 7
The application, the supporting documents and any communications in response to
requests for further information shall be in the official language or in one of
the official languages of the requested State or be accompanied by a translation
into one of those languages.
However, where in the requesting State it is not feasible to obtain a
translation into the language of the requested State, the latter shall accept
the documents in either English or French, or the documents accompanied by a
translation into one of those languages.
Communications emanating from the receiving Central Authority may be drawn up in
the official language or one of the official languages of the requested State or
in Engish or French. However, where the appliacation forwarded by the
transmitting authority is in either English or French, or is accompanied by a
translation into one of those languages, communications emanating from the
receiving Central Authority shall also be in one of those languages.
The costs of translation arising from the application of the preceding
paragraphs shall be borne by the requesting State, except that any translations
made in the requested State shall not give rise to any claim for reimbursement
on the part of that State.
Article 8
The receiving Central Authority shall determine the application or shall take
such steps as are necessary to obtain its determination by a competent authority
in the requested State.
The receiving Central Authority shall transmit requests for further information
to the transmitting authority and shall inform of any difficulty relating to the
examination of the application and of the decision taken.
Article 9
Where the applicant for legal aid does not reside in a Contracting State, he may
submit his application through consular channels, without prejudice to any other
means open to him of submitting his application to the competent authority in
the requested State.
Any Contracting State may declare that its receiving Central Authority will
accept applications submitted by other channels or methods.
Article 10
All documents forwarded under this Chapter shall be exempt from legalization or
any analogous formality.
Article 11
No charges shall be made for the transmission, reception or determination of
applications for legal aid under this Chapter.
Article 12
Applications for legal aid shall be handled expeditiously.
Article 13
Where legal aid has been granted in accordance with Article 1, service of
documents in any other Contacting State in pursuance of the legally aided
person's proceedings shall not give rise to any charges regardless of the manner
in which service is effected. The same applies to Letters of Request and social
enquiry reports, except for fees paid to experts and interpreters.
Where a person has received legal aid in accordance with Article 1 for
proceedings in a Contracting State and a decision has been given in those
proceedings, he shall, without any further examination of his circumstances, be
entitled to legal aid in any other Contracting State in which he seeks to secure
the recognition or enforcement of that decision.
Chapter II
Security for costs and enforceability of orders for costs
Article 14
No security, bond or deposit of any kind may be required, by reason only of
their foreign nationality or of their not being domiciled or resident in the
State in which procedings are commenced, from persons (including legal persons)
habitually resident in a Contracting State who are plaintiffs or parties
intervenig in proceedings before the courts or tribunals of another Contracting
State.
The same rule shall apply to any payment required of plaintiffs or intervening
parties as security for court fees.
Article 15
An order for payment of costs and expenses of proceedings, made in one of the
Contracting States against any person exempt from requirements as to security,
bond, deposit or payment by virtue of Article 14 of the law of the State where
the proceedings have been commenced shall, on the application of the person
entitled to the benefit of the order, be rendered enforceable without charge in
any other Contracting State.
Article 16
Each Contracting State shall designate one or more transmitting authorities for
the purpose of forwarding to the approppriate Central Authority in the requested
State applications for rendering enforceable orders to which Article 15 applies.
Each Contracting State shall designate a Central Authority to receive
applications and to take the appropriate steps to ensure that a final decision
on them is reached.
Federal States and States which have more than one legal system may designate
more than one Central Authority. If the Central Authority to which an
application is submitted is not competent to deal with it, it shall forward the
application to whichever other Central Authority in the requested State is
competent to do so.
Applications under this Article shall be transmitted without the intervention of
any other authority, without prejudice to an application being transmitted
through diplomatic channels.
Nothing in this Article shall prevent applications from being made directly by
the person entitled to the benefit of the order unless the requestet State has
declared that it will not accept applications made in this manner.
Article 17
Every applikation under Article 15 shall be accompanied by -
a) a true copy of the relevant part of the decision showing the names and
capacities of the parties and of the order for payment of costs or expenses;
b) any document necessary to prove that the decision is no longer subject to the
ordinary forms of review in the State of origin and that it is enforceable
there;
c) a translation, certified as true, of the above - mentioned documents into the
language of the requested State, if they are not in that language.
The application shall be determined without a hearing and the competent
authority in the requested State shall be limited to examining whether the
required documents have been produced. If so requested by the applicant, that
authority shall determine the amount of the costs of attestation, translation
and certification, which shall be treated as costs and expenses of the
proceedings. No legalization or analogous formality may be required.
There shall be no right of appeal against the decision of the competent
authority except in accordance with the law of the requested State.
CHAPTER III
Copies of entries and decisions
Article 18
Nationals of any Contracting State and persons habitually resident in any
Contacting Stata may obtain in any other Contracting State, on the same terms
and conditions as its nationals, copies of or extracts from entries in public
registers and decisions relating to civil or commercial matters and may have
such documents legalized, where necessary.
CHAPTER IV
Physical detention and safe - conduct
Article 19
Arrest and detention, whether as a means of enforcement or simply as a
precautionary measure, shall not, in civil or commercial matters, be employed
against of a Contracting State or persosns habitually resident in a Contracting
State in circumstances where they cannot be employed against nationals of the
arresting and detaining State. Any fact which may be invoked by a national
habitually resident in such State to obtain release from arrest or detention may
be invoked with the same effect by a national of a Contracting State or a person
habitually resident in a Contracting State even if the fact occurred abroad.
Article 20
A person who is a national of ar habitually resident in a Contracting State and
who is summoned by name by a court or tribunal in another Contracting State, or
by a party with the leave of the court or tribunal, in order to appear as a
witness or axpert in proceedings in that State shall not be liable to
prosecution or detention, or subjected to any other restriction on his personal
liberty, in the territory of that State in respect of any act or conviction
occurring before his arrival in that State
The immunity provided for in the preceding paragraph shall commence seven days
before the date fixed for the hearing of the witnes or expert and shall cease
when the witness or expert having had, for a period of seven consecutive days
from the date when he was informed by the judicial authorities that his presence
is no longer required, an opportunity of leaving has nevertheless remained in
the territory, or having left it, has returned voluntarily.
CHAPTER V
General provisions
Article 21
Without prejudice to the provisions of Article 22, nothing in this Convention
shall be construed as limiting any rights in respect of matters governed by this
Convention which may be conferred upon a person under the law of any Contracting
State or under any other convention to which it is, or becomes, a party.
Article 22
Between Parties to this Convention who are also Parties to one or both of the
Conventions on civil procedure signed at The Hague on the 17 th of July 1905 and
the 1 st of March 1954, this Convention shall replace Articles 17 to 24 of the
Convention of 1905 or Articles 17 to 26 of the Convention of 1954 even if the
reservation provided for under paragraph 2c of Article 28 of this Convention has
been made.
Article 23
Supplemetary agreements between Parties to the Conventions of 1905 and 1954
shall be considered as equally applicable to the present Convention, to the
extent that they are compatible therewith, unless the Parties otherwise agree.
Article 24
A Contracting State may by declaration specify a language or languages other
than those referred to in Articles 7 and 17 in which documents sent to its
Central Authority may be drawn up or translated.
Article 25
A Contracting State which has more than one official language and cannot, for
reasons of internal law, accept for the whole of its territory documents
referred to in Articles 7 and 17 drawn up in one of those languages shall by
declaration specify the language in which such documents or translations thereof
shall be drawn up for submission in the specified parts of its territory.
Article 26
Ifa Contracting State has two or more territorial units in which different
systems of law are applicable in relation to matters dealt with in this
Convention, it may at the time ofsignature, ratification, acceptance, approval
or accession declare that this Convention shall extend to all its territorial
untis or only to one or more of them and may modify that declaration by
submitting another declaration by submitting another declaration at any time.
Any such declaration shall be notified to the Ministry of Foreign Affairs of the
Kingdom of the Netherlands and shall state expressly the territorial units to
which the Convention applies.
Article 27
Where a Contracting State has a system of government under which executive,
judicial and legislative powers are distributed between central and other
autorities within that State, its signature or ratification, acceptance or
approval of, or accession to this Convention, or its making of any declaration
under Article 26 shall carry no implication as to the internal distribution of
powers within that State.
Article 28
Any Contracting State may, at the time of signature, ratyficztion, acceptance,
approval or accession, reserve the right to exclude the application of Article 1
in the case of persons who are not nationals of a Contracting State but who have
their habitual residence in a Contracting State other than the reserving State
or formerly had their habitual residence in the reserving State, if there is no
reciprocity of teatment between the reserving State and the State of which the
applicants for legal aid are nationals.
Any Contracting State may, at the time of signature, ratification, acceptance,
approval or accession, reserve the roght to exclude -
a) the use of English or French, or both, under paragraph 2 of Article 7;
b) the application of paragraph 2 of Article 13;
c) the application of Chapter II;
d) the application of Article 20.
Where a State has made a resernation -
e) under paragraph 2a of this Article, excluding the use of both English and
French, any other State affected thereby may apply the same rule against the
reserving State;
f) under paragraph 2b of this Article, any other State may refuse to apply
paragraph 2 of Article 13 to persons who are nationals of or habitually resident
in the reserving State;
g) under paragraph 2c of this Article, any other State may refuse to apply
Chapter II to persons who are nationals of or habitually resident in the
rezerving State.
No other reservation shall be permitted.
Any Contracting State may at any time withdraw a reservation it has made. The
withdrawal shall be notified to the Ministry of Foreign Affairs of the Kingdom
of the Netherlands. The reservation shall cease to have effect on the first day
of the third calendar month after the notification.
Article 29
Every Contracting State shall, at the time of the deposit of its instrument of
ratification, acceptance, approval or accession, or at a later date, inform the
Ministry of Foreign Affairs of the Kingdom of the Netherlands of the designation
of authorities pursuan to Articles 3, 4 and 16
It shall likewise inform the Ministry, where appropriate, of the following -
a) declarations pursuant to Articles 5, 9, 16, 24, 25, 26 and 33;
b) any withdrawal or modification of the above designations and declarations;
c) the withdrawal of any reservation.
Article 30
Thw model forms annexed to this Convention may be amended a decision of a
Special Commission convoked by the Secretary General of the Hague Conference to
which all Contracting States and all Member States shall be invited. Notice of
the proposal to amend the forms shall be included in the agenda for the meeting.
Amendments adopted by a majority of the Contracting States present and voting at
the Special Commission shall come into force for all Contracting States on the
first day of the seventh calrndar month after the date of their comunication by
the Secretary Genaral to all Contracting States.
During the period provided for by paragraph 2 any Contracting State may by
notification in writing to the Ministry of Foreign Affairs of the Kingdom of the
Netherlands make a reservation with respect to the amendment. A Party making
such reservation shall untli the reservation is withdrawn be treated as a State
not a Party to the present Convention with respect to that amendment.
CHAPTER VI
Final clauses
Article 31
The Conwention shall be open for signature by the States which were Members of
the Hague Conference on Private International Law at the time of its Fourteenth
Session and by non - Member States which were invidet to participate in its
preparation.
It shall be ratified, accepted or approved and the instruments of ratification,
acceptance or approval shall be deposited with the Ministry of Foreign Affairs
the Kingdom of the Netherlands.
Article 32
Any other State may accede to the Convention.
The instrument of accession shall be deposited with the Ministry of Foreign
Affairs of the Kingdom of the Netherlands.
Such accession shall have effect only as regards the relations between the
acceding State and those Contracting States which have not raised an objection
to its accession in the twelve months after the receipt of the notification
referred to in sub - paragraph 2 of Article 36. Such an objection may also be
raised by Member States at the time when they ratify, accept or approve the
Convention after an accession. Any such objection shall be notified to the
Ministry of Foreign Aof the Kingdom of the Netherlands.
Article 33
Any State may, at the time of signature, ratification, acceptance, approval or
accession, declare that the Convention shall extend to all the territories for
the international relations of which i is responsible, or to one or more of
them. Such a declaration shall take effect at the time the Convention enters
into force for that State.
Such declaraction, as well as any subsequent extension, shall be notified to the
Ministry of Foreign Affairs of the Kingdom of the Netherlands.
Article 34
The Convention shall enter into force on the first day of the third calendar
month after the deposit of the third instrument of ratification, acceptance,
approval or accession referred to in Articles 31 and 32.
Thereafter the Convention shall enter into force -
1. for each State ratyfing, accepting, approving or acceding to it subsequently,
on the first day of the third calendar month after the deposit of its instrument
of ratification, acceptance, approval or accession;
2. For any territory or territorial unit to which the Convention has been
extended in conformity witch Article 26 or 33, on the first day of the third
calendar month after the notification referred to in that Article.
Article 35
The Convention shall remain in force for five years from the date of its entry
into force in accordance with the first paragraph of Article 34 even for States
which subsequently have ratified, accepted, approved it or acceded to it.
If there has been no denunciation, it shall be renewed tacitly every five years.
Any denunciation shall be notified to the Ministry of Foreign Affairs of the
Kingdom of the Netherlands, at least six months before the expiry of the five
year period. It may be limited to certain of the territories or territorial
units to which the Convention applies.
The denunciation shall have effect only as regards the State which has notified
it. The Convention shall remain in force for the other Contracting States.
Article 36
The Ministry of Foreign Affairs of the Kingdom of the Netherlands shall notify
the Members of the Conference, and the States which have acceded in accordance
with Article 32, of the following -
1, the signatures and ratifications, acceptances and approvals to in Article 31;
2, the accessions and objections raised to accessions referred to in Article 32,
3, the date on which the Convention enters into force in accordance with Article
34,
4, the declarations referred to in Articles 26 and 33;
5, the reservations and withdrawals referred to in Articles 28 and 30;
6, the information communicated under Article 29;
7, the denunciations referred to in Article 35.
IN WITNESS WHEREOF the undersigned, being duly authorised thereto, have signed
this Convention.
DONE at the Hague, on the 25th day of Octaber 1980, in the English and French
languages, both texts being equally authentic, in a single copy which shall be
deposited in the archives of the Government of the Kingdom of the Netherlands
and of which a certified copy shall be sent, through diplomatic channels, to
each of the States Members of the Hague Conference on Private International Law
at the date of its Fourteenth Session and to each other State having
participated in the preparation of this Convention at this Session.
Annexes to the Covention
MODEL FORMS
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
Z dnia 20 października 1994 r.
w sprawie przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Konwencji o ułatwieniu
dostępu do wymiaru sprawiedliwości w stosunkach międzynarodowych, sporządzonej w
Hadze dnia 25 października 1980 r.
(Dz. U. Nr 18, poz. 87)
Podaje się niniejszym do wiadomości,, że zgodnie z artykułem 32 Konwencji o
ułatwieniu dostępu do wymiaru sprawiedliwości w stosunkach międzynarodowych,
sporządzonej w Hadze dnia 25 października 1980 r., złożony został Ministerstwu
Zagranicznych Królestwa Holandii,, jako depozytariuszowi powyżej konwencji,,
dnia 10 sierpnia 1992 r. dokument przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do tej
konwencji.
Zgodnie z artykułem 34 wymienionej konwencji weszła ona w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 1 listopada 1992 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem 34 konwencji weszła ona w życie dnia 1 maja 1988 r.
2. Następujące państwa stały się stronami konwencji,, składając dokumenty
ratyfikacyjne,, przyjęcia,, zatwierdzenia lub przystąpienia w niżej podanych
datach:
Francja22 grudnia 1982 r.
Szwecja15 stycznia 1987 r.
Hiszpania8 lutego 1988 r.
Finlandia13 czerwca 1988 r.
Jugosławia12 lipca 1988 r.
Holandia (dla Królestwa w Europie)2 marca 1992 r.
Oświadczenia o ciągłości zgłosiły następujące państwa:
Słowenia8 czerwca 1992 r.
Chorwacja5 kwietnia 1993 r.
Bośnia i Hercegowina23 sierpnia 1993 r.
Była Jugosłowiańska Republika Macedonii20 września 1993 r.

3. Podczas składania dokumentów ratyfikacyjnych,, przyjęcia,, zatwierdzenia lub
przystąpienia oraz w terminach późniejszych złożone zostały podane niżej
zastrzeżenia i oświadczenia:
FRANCJA
Zastrzeżenia i oświadczenia:
Zgodnie z postanowieniami artykułu 28 ustęp 1 Francja zastrzega sobie prawo do
wyłączenia stosowania artykułu 1 konwencji w odniesieniu do osób, które nie są
obywatelami jakiegokolwiek z umawiających się państw, ale które mają miejsce
stałego pobytu w umawiającym się państwie innym niż państwo składające
zastrzeżenie lub które miały miejsce stałego pobytu w takim państwie, o ile nie
ma wzajemności traktowania między państwem składającym zastrzeżenie a państwem,
którego obywatelem jest osoba wnioskująca o pomoc sądową.
Zgodnie z postanowieniami artykułu 29 i w myśl artykułu 3, Ministerstwo
Sprawiedliwości reprezentowane przez Biuro Międzynarodowej Pomocy Sądowej przy
Dyrekcji do Spraw Cywilnych i Pieczęci zostało wyznaczone jako organ centralny,
właściwy do przyjmowania wniosków o pomoc sądową i nadawania im biegu.
Zgodnie z postanowieniami artykułu 29 i w myśl artykułu 4, Ministerstwo
Sprawiedliwości reprezentowane przez Biuro Międzynarodowej Pomocy Sądowej przy
Dyrekcji do Spraw Cywilnych i Pieczęci zostało wyznaczone jako organ
przesyłający, właściwy do przekazywania wniosków o pomoc sądową.
Zgodnie z postanowieniami artykułu 29 i w myśl artykułu 16 ustęp 1, Ministerstwo
Sprawiedliwości reprezentowane przez Biuro Międzynarodowej Pomocy Sądowej przy
Dyrekcji do Spraw Cywilnych i Pieczęci wyznaczone zostało jako organ
przesyłający, właściwy do przekazywania wniosków o wykonanie orzeczeń, o których
mowa w artykule 15.
Zgodnie z postanowieniami artykułu 29 i w myśl artykułu 16 ustęp 2, Ministerstwo
Sprawiedliwości reprezentowane przez Biuro Międzynarodowej Pomocy Sądowej przy
Dyrekcji do Spraw Cywilnych i Pieczęci wyznaczone zostało jako organ centralny
właściwy do przyjmowania wniosków o wykonanie orzeczeń, o których mowa w
artykule 15.
Zgodnie z postanowieniami artykułu 28 ustęp 2 i w myśl artykułu 7 ustęp 2,
Ministerstwo będzie rozpatrywało tylko te wnioski, które będą sporządzone w
języku francuskim albo do których dołączone zostanie tłumaczenie na ten język.
Zgodnie z postanowieniami artykułu 33 Rząd oświadcza, że konwencja będzie miała
zastosowanie do całości terytorium Republiki Francuskiej.
SZWECJA
Zastrzeżenie i oświadczenia:
1) Pomoc sądowa przewidziana w artykule 13 ustęp 2 nie będzie mogła być uzyskana
w Szwecji (artykuł 28 ustęp 2b).
2) Dokumenty przekazywane organowi centralnemu mogą być sporządzone w języku
duńskim lub norweskim albo tłumaczone na te języki (artykuł 24).
3) Ministerstwo Spraw Zagranicznych zostało wyznaczone jako organ centralny,
zgodnie z artykułem 3, oraz jako organ przesyłający, zgodnie z artykułem 4 i 16
(artykuł 29).
HISZPANIA
Oświadczenia:
a) Zgodnie z artykułami 3, 4 i 16 Hiszpania oświadcza, że organem centralnym i
przekazującym jest Generalny Sekretarz Techniczny Ministerstwa Sprawiedliwości.
b) Zgodnie z artykułem 5 Hiszpania oświadcza, że będzie można przekazać wniosek
drogą konsularną.
FINLANDIA
Finlandia wyznaczyła Ministerstwo Sprawiedliwości jako organ, o którym mowa w
artykułach 3, 4 i 16 konwencji.
HOLANDIA
Zastrzeżenie:
Artykuł 13 ustęp 2 nie będzie miał zastosowania do Królestwa w Europie.
Oświadczenia:
1) Dokumenty przekazywane do organu centralnego Królestwa w Europie mogą być,
niezależnie od języków wymienionych w artykułach 7 i 17 konwencji, również
sporządzone w języku niemieckim lub mogą być tłumaczone na ten język.
2) Rząd Holandii wyznaczył jako organ centralny, wymieniony w artykułach 3 i 16
ustęp 2 konwencji, Biuro Pomocy Sądowej w okręgu prawnym Sądu Sprawiedliwości
Hagi (het bureau van consultatie in het arrondissement s Gravenhage).
3) Rząd Holandii wyznaczył jako organ wymieniony w artykułach 4 i 16 ustęp 1
konwencji Biuro Pomocy Sądowej w okręgu prawnym każdego Sądu Sprawiedliwości (de
bureaus van consultatie in alle arrondissementen).
SŁOWENIA
Oświadczenie:
Rząd Republiki Słowenii wyznacza Ministerstwo Sprawiedliwości i Administracji
Republiki Słowenii jako właściwą władzę dla celów określonych w artykule 3, 4 i
16 konwencji.
CHORWACJA
Oświadczenie:
Ministerstwo Sprawiedliwości i Administracji Republiki Chorwacji jest organem
centralnym wyznaczonym do przyjmowania wniosków zgodnie z artykułem 3 konwencji
i przesyłania wniosków do innych krajów, zgodnie z artykułem 4 konwencji.
BOŚNIA I HERCEGOWINA
Ministerstwo Sprawiedliwości i Administracji Republiki Bośni i Hercegowiny
wyznaczone zostało jako organ wymieniony w artykułach 3, 4 i 16 konwencji.
4. Równocześnie podaje się do wiadomości, że w Rzeczypospolitej Polskiej organem
centralnym wyznaczone zostało Ministerstwo Sprawiedliwości dla celów określonych
w artykułach 3 i 16, a organami przesyłającymi wyznaczeni zostali prezesi sądów
wojewódzkich, zgodnie z artykułami 4 i 16 konwencji.
5. Ponadto informuje się, że w ciągu 12 miesięcy od daty zawiadomienia
umawiających się państw przez depozytariusza o przystąpieniu Rzeczypospolitej
Polskiej do powyższej konwencji żadne umawiające się państwo nie zgłosiło
sprzeciwu wobec uczestnictwa w niej Polski, zgodnie z artykułem 32 konwencji.
6. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA BAZYLEJSKA
o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych,
sporządzona w Bazylei dnia 22 marca 1989 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 19, poz. 88)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 22 marca 1989 r. została sporządzona w Bazylei Konwencja bazylejska o
kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną w całości, jak i każde z postanowień w niej
zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, wraz z deklaracją załączoną do
niniejszego aktu,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 10 stycznia 1992 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski
(Tekst konwencji zawiera załącznik do niniejszego numeru)
Załącznik
Deklaracja:
W odniesieniu do artykułu 20 ustęp 2 konwencji: Rzeczpospolita Polska uznaje
ipso facto obligatoryjne poddawanie się arbitrażowi według procedury i na
warunkach określonych w aneksie VI do konwencji.
KONWENCJA BAZYLEJSKA
O KONTROLI TRANSGRANICZNEGO PRZEMIESZCZANIA I USUWANIA ODPADÓW NIEBEZPIECZNYCH
sporządzona w Bazylei dnia 22 marca 1989 r.
PREAMBUŁA
Strony niniejszej konwencji,
świadome ryzyka szkód powodowanych w zdrowiu ludzkim i środowisku przez odpady
niebezpieczne i inne odpady oraz ich transgraniczne przemieszczanie,
pomne rosnącego zagrożenia dla ludzkiego zdrowia i środowiska, powodowanego
przez wzrastające wytwarzanie i złożoność składu oraz transgraniczne
przemieszczanie odpadów niebezpiecznych i innych odpadów,
wiedząc także, iż najbardziej skutecznym sposobem ochrony ludzkiego zdrowia i
środowiska przed niebezpieczeństwami powodowanymi przez takie odpady jest
redukcja ich wytwarzania do minimum, zarówno w kategoriach ilościowych i/lub
potencjalnego zagrożenia,
przekonane, że państwa powinny podjąć niezbędne środki w celu zapewnienia
spójności gospodarki odpadami niebezpiecznymi i innymi odpadami, łącznie z ich
transgranicznym przemieszczaniem i usuwaniem, zgodnym z ochroną ludzkiego
zdrowia i środowiska, niezależnie od miejsca przeznaczenia i usuwania tych
odpadów,
zważywszy, iż państwa powinny zagwarantować ponoszenie przez wytwórców
obowiązków związanych z transportem i usuwaniem niebezpiecznych odpadów i innych
odpadów w sposób zgodny z właściwą ochroną środowiska, niezależnie od miejsca
usuwania,
w pełni uznając suwerenne prawo każdego państwa do zakazu przywozu i usuwania
odpadów niebezpiecznych i innych odpadów z zagranicy na jego terytorium,
rozumiejąc także nasilające się pragnienie ustanowienia zakazu transgranicznego
przemieszczania odpadów niebezpiecznych i ich usuwania na terytorium innych
państw, zwłaszcza krajów rozwijających się,
przekonane, że odpady niebezpieczne i inne odpady, na ile jest to zgodne z ich
zagospodarowaniem bezpiecznym dla środowiska i skutecznym, powinny być
likwidowane w państwie, w którym zostały wytworzone,
świadome także, iż transgraniczne przemieszczanie takich odpadów z państwa, w
którym zostały wytworzone, do jakiegokolwiek innego państwa powinno być
dozwolone tylko wówczas, gdy ma miejsce w warunkach nie zagrażających zdrowiu
ludzkiemu i środowisku oraz w warunkach zgodnych z postanowieniami niniejszej
konwencji,
zważywszy, że wzmożona kontrola transgranicznego przemieszczania odpadów
niebezpiecznych i innych odpadów będzie działać jak bodziec do gospodarowania
nimi w sposób bezpieczny dla środowiska oraz prowadzić do zmniejszenia rozmiarów
takich przepływów transgranicznych,
przekonane, iż państwa powinny podjąć działania na rzecz właściwej wymiany
informacji oraz kontroli transgranicznego przemieszczania odpadów
niebezpiecznych i innych odpadów z tych państw oraz do nich,
stwierdzając, że niektóre porozumienia międzynarodowe i regionalne uwzględniają
problemy ochrony i zabezpieczenia środowiska w związku z tranzytem towarów
niebezpiecznych,
uwzględniając Deklarację Konferencji Narodów Zjednoczonych o środowisku
człowieka (Sztokholm, 1972), Wytyczne kairskie i Zasady bezpiecznej gospodarki
niebezpiecznymi odpadami przyjęte decyzją Rady Zarządzającej Programu Środowiska
Narodów Zjednoczonych (UNEP) nr 14/30 z 17 czerwca 1987 r., Zalecenia Komitetu
Ekspertów Narodów Zjednoczonych do Spraw Transportu Niebezpiecznych Towarów
(określone w 1957 r. i aktualizowane co dwa lata), a także stosowne zalecenia,
deklaracje, instrumenty i regulacje przyjęte w ramach systemu Narodów
Zjednoczonych oraz prace i studia realizowane w ramach innych międzynarodowych i
regionalnych organizacji,
mając na uwadze ducha, zasady, cele i funkcje Światowej karty przyrody,
zatwierdzonej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych na jego
trzydziestej siódmej sesji (w 1982 r.), jako zasady etyki w odniesieniu do
ochrony środowiska ludzkiego oraz zachowania zasobów naturalnych,
potwierdzając, że państwa są odpowiedzialne za realizację swych międzynarodowych
zobowiązań dotyczących ochrony zdrowia ludzkiego, jak również ochrony i
zachowania środowiska, oraz są zobowiązane do tego zgodnie z prawem
międzynarodowym,
uznając, że w przypadku materialnego naruszenia postanowień niniejszej konwencji
lub jakiegokolwiek jej protokołu zostanie zastosowane właściwe międzynarodowe
prawo umów,
świadome potrzeby kontynuowania rozwoju i wdrażania służących ochronie
środowiska technologii małoodpadowych, recyklizacji, dobrych systemów
zarządzania oraz gospodarowania, w celu ograniczenia do minimum wytwarzania
odpadów niebezpiecznych i innych odpadów,
świadome także rosnącej międzynarodowej troski o potrzebę ścisłej kontroli
transgranicznego przemieszczania odpadów niebezpiecznych i innych odpadów oraz
potrzeby ograniczenia takiego przemieszczania, jeśli to możliwe, do minimum,
zaniepokojone problemem nielegalnego transgranicznego przemieszczania odpadów
niebezpiecznych i innych odpadów,
uwzględniając także ograniczone możliwości krajów rozwijających się w dziedzinie
gospodarki odpadami niebezpiecznymi i innymi odpadami,
uznając potrzebę promocji transferu technologii, zwłaszcza do krajów
rozwijających się, na rzecz bezpiecznej gospodarki odpadami niebezpiecznymi i
innymi odpadami wytwarzanymi lokalnie, zgodnie z duchem Wytycznych kairskich i
rezolucji nr 14/16 Rady Zarządzającej UNEP o promocji transferu technologii
służących ochronie środowiska,
uznając także, iż odpady niebezpieczne i inne odpady powinny być transportowane
w sposób zgodny z właściwymi międzynarodowymi konwencjami i zaleceniami,
przekonane także, iż transgraniczne przemieszczanie odpadów niebezpiecznych i
innych odpadów powinno być dozwolone tylko wtedy, gdy transport i docelowe
usunięcie takich odpadów są bezpieczne dla środowiska, oraz
zdecydowane chronić, za pomocą ścisłej kontroli, zdrowie człowieka i środowisko
przed szkodliwymi skutkami, jakie mogą wyniknąć z wytwarzania i gospodarki
odpadami niebezpiecznymi i innymi odpadami,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Zakres przedmiotowy konwencji
1. W rozumieniu niniejszej konwencji "odpadami niebezpiecznymi" są następujące
odpady podlegające przepływom transgranicznym:
a) odpady należące do którejkolwiek kategorii zawartej w aneksie I, chyba że nie
posiadają którejkolwiek z charakterystyk zawartych w aneksie III, oraz
b) odpady nie objęte lit. (a), lecz określone lub uznawane za odpady
niebezpieczne przez ustawodawstwo krajowe strony eksportującej, importującej lub
tranzytowej.
2. Odpady należące do którejkolwiek kategorii określonej w aneksie II i będące
przedmiotem transgranicznego przemieszczania są w rozumieniu niniejszej
konwencji "innymi odpadami".
3. Odpady, które z przyczyn swej radioaktywności stanowią przedmiot innych
międzynarodowych systemów kontrolnych, łącznie z międzynarodowymi instrumentami
stosowanymi specjalnie do materiałów radioaktywnych, są wyłączone z zakresu
niniejszej konwencji.
4. Odpady pochodzące z normalnej działalności statku, których zrzut jest objęty
innym międzynarodowym instrumentem prawnym, są wyłączone z zakresu niniejszej
konwencji.
Artykuł 2
Definicje
W rozumieniu niniejszej konwencji:
1. "odpady" są to substancje lub przedmioty, które są usuwane lub których
usuwanie zamierza się przeprowadzić albo których usuwanie jest wymagane z mocy
przepisów prawa krajowego;
2. "gospodarka" oznacza gromadzenie, transport i usuwanie odpadów
niebezpiecznych lub innych odpadów, łącznie z późniejszym postępowaniem z
miejscami, na które się je usuwa;
3. "transgraniczne przemieszczanie" oznacza jakiekolwiek przemieszczanie odpadów
niebezpiecznych lub innych odpadów z obszarów znajdujących się pod jurysdykcją
krajową jednego państwa do obszarów lub przez obszary znajdujące się pod
jurysdykcją innego państwa albo do obszarów lub przez obszary nie znajdujące się
pod żadną krajową jurysdykcją jakiegokolwiek państwa, pod warunkiem że w takie
przemieszczanie zaangażowane są co najmniej dwa państwa;
4. "usuwanie" oznacza jakąkolwiek działalność wyszczególnioną w aneksie IV
niniejszej konwencji;
5. "miejsce lub urządzenie dozwolone" oznacza miejsce lub urządzenie służące do
usuwania odpadów niebezpiecznych lub innych odpadów, które jest zatwierdzone lub
dozwolone, jako działające w tym celu, przez odpowiednie władze państwa, na
którego terytorium to miejsce lub urządzenie się znajduje;
6. "kompetentne władze" oznacza jedną władzę rządową, wyznaczoną przez stronę,
mającą odpowiadać - w takich granicach geograficznych, jakie strona uzna za
odpowiednie - za otrzymanie zawiadomień o transgranicznym przemieszczeniu
odpadów niebezpiecznych lub innych odpadów i za wszelką informację z tym
związaną oraz odpowiadać na takie zawiadomienia, jak postanowiono w artykule 6;
7. "wydzielony ośrodek krajowy" oznacza wyodrębnioną jednostkę strony, o której
mowa w artykule 5, odpowiedzialną za otrzymywanie i obieg informacji, jak
postanowiono w artykułach 13 i 16;
8. "bezpieczna dla środowiska gospodarka niebezpiecznymi odpadami lub innymi
odpadami" oznacza podejmowanie wszelkich praktycznych działań w celu zapewnienia
gospodarki odpadami niebezpiecznymi i innymi odpadami w sposób, który będzie
chronił zdrowie człowieka i środowisko przed szkodliwymi skutkami mogącymi
wynikać z oddziaływania takich odpadów;
9. "obszar pod krajową jurysdykcją państwa" oznacza każdy obszar lądowy, akwen
morski lub przestrzeń powietrzną, w których obrębie państwo wykonuje kompetencje
administracyjne i prawodawcze zgodnie z prawem międzynarodowym w odniesieniu do
ochrony zdrowia człowieka lub środowiska;
10. "państwo eksportujące" oznacza stronę, od której planuje się zapoczątkowanie
lub zapoczątkowuje się transgraniczne przemieszczanie odpadów niebezpiecznych
lub innych odpadów;
11. "państwo importujące" oznacza stronę, do której planuje się lub ma miejsce
transgraniczne przemieszczenie odpadów niebezpiecznych lub innych odpadów w celu
usunięcia ich tamże lub w celu załadowania uprzednio przed ich usunięciem na
obszar nie znajdujący się pod jurysdykcją krajową jakiegokolwiek państwa;
12. "państwo tranzytowe" oznacza każde państwo, inne niż państwa eksportujące
lub importujące, prze które planowany jest lub ma miejsce przewóz odpadów
niebezpiecznych lub innych odpadów;
13. "państwa zainteresowane" oznacza strony będące państwami eksportującymi albo
importującymi lub państwami tranzytowymi, bez względu na to, czy państwa te są,
czy nie są stronami niniejszej konwencji;
14. "osoba" oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną;
15. "eksporter" oznacza każdą osobę podlegającą jurysdykcji państwa
eksportującego, organizującą eksport odpadów niebezpiecznych lub innych odpadów;
16. "importer" oznacza każdą osobę podlegającą jurysdykcji państwa
importującego, organizującą import niebezpiecznych odpadów lub innych odpadów;
17. "Przewoźnik" oznacza każdą osobę, która zajmuje się transportem odpadów
niebezpiecznych lub innych odpadów;
18. "wytwórca" oznacza każdą osobę, której działalność jest przyczyną powstania
odpadów niebezpiecznych lub innych odpadów, a gdy osoba ta jest nieznana -
osobę, która posiada i/lub kontroluje te odpady;
19. "usuwający" oznacza każdą osobę, do której dostarczane są odpady
niebezpieczne lub inne odpady i która zajmuje się usuwaniem takich odpadów;
20. "organizacja integracji politycznej i/lub gospodarczej" oznacza organizację
ustanowioną przez suwerenne państwa, której państwa będące jej członkami
przekazały kompetencje dotyczące spraw objętych niniejszą konwencją i która
została odpowiednio upoważniona, zgodnie z jej wewnętrznymi procedurami, do
podpisania, ratyfikacji, zatwierdzenia, formalnego potwierdzenia lub formalnego
przystąpienia do konwencji;
21. "ruch nielegalny" oznacza każde transgraniczne przemieszczanie odpadów
niebezpiecznych lub innych odpadów, jak wyszczególniono w artykule 9.
Artykuł 3
Krajowe definicje niebezpiecznych odpadów
1. Każda strona, w ciągu sześciu miesięcy od stania się stroną niniejszej
konwencji, poinformuje Sekretariat konwencji o odpadach innych niż wymienione w
aneksach I i II, traktowanych lub określonych jako odpady niebezpieczne w jej
ustawodawstwie krajowym, a także o wszelkich wymaganiach dotyczących procedur
transgranicznego przemieszczania, jakie można zastosować do takich odpadów.
2. Każda strona będzie następnie informować Sekretariat o wszelkich istotnych
zmianach w informacji dostarczonej zgodnie z ustępem 1.
3. Sekretariat bezzwłocznie przekaże wszystkim stronom informacje otrzymane
zgodnie z ustępami 1 i 2.
4. Strony będą odpowiedzialne za udostępnienie ich eksporterom informacji
dostarczonej im przez Sekretariat zgodnie z ustępem 3.
Artykuł 4
Zobowiązania ogólne
1. a) Strony korzystające ze swego prawa do zakazu importu odpadów
niebezpiecznych lub innych odpadów w celu ich usunięcia poinformują inne strony
o swej decyzji zgodnie z artykułem 13.
b) Strony zabronią eksportu lub nie zezwolą na eksport odpadów niebezpiecznych
lub innych odpadów do stron, które zabroniły importu takich odpadów, po
otrzymaniu zawiadomienia zgodnie z ustępem 1 lit. (a).
c) Strony zabronią eksportu lub nie zezwolą na eksport odpadów niebezpiecznych
lub innych odpadów, jeżeli państwo importujące nie wyrazi pisemnej zgody na
określony import, w przypadku gdy państwo importujące nie zabroniło importu
takich odpadów.
2. Każda strona podejmie odpowiednie środki w celu:
a) zapewnienia, uwzględniając aspekty społeczne, techniczne i gospodarcze, by
wytwarzanie przez nią odpadów niebezpiecznych i innych odpadów było ograniczone
do minimum;
b) zapewnienia, w możliwie najszerszym zakresie, dostępności do właściwych i
odpowiednio zlokalizowanych urządzeń służących do usuwania odpadów
niebezpiecznych i innych odpadów w sposób bezpieczny dla środowiska, niezależnie
od miejsca ich lokalizacji na terytorium strony;
c) zapewnienia, aby osoby biorące udział w gospodarce odpadami niebezpiecznymi i
innymi odpadami podejmowały działania niezbędne, w takim stopniu, jak jest to
konieczne, dla uniknięcia zanieczyszczenia odpadami niebezpiecznymi i innymi
odpadami, wynikającego z takiej gospodarki, a jeżeli takie zanieczyszczenie
zaistnieje, by jego skutki dla zdrowia człowieka i środowiska zostały
zmniejszone do minimum;
d) zapewnienia, że transgraniczne przemieszczanie odpadów niebezpiecznych i
innych odpadów będzie ograniczone do minimum zgodnego z bezpieczną dla
środowiska gospodarką takimi odpadami oraz że przemieszczanie będzie prowadzone
w sposób zapewniający ochronę zdrowia człowieka i środowiska przed szkodliwymi
skutkami, jakie mogą wynikać z takiego przemieszczania;
e) niezezwolenia na eksport odpadów niebezpiecznych lub innych odpadów do
państwa lub grupy państw należących do organizacji integracji ekonomicznej i/lub
politycznej, którą stanowią strony, zwłaszcza do państw rozwijających się, które
w swym ustawodawstwie zabroniły wszelkiego importu, lub gdy strona ma powód do
przeświadczenia, że dane odpady nie będą zagospodarowane w sposób bezpieczny dla
środowiska, zgodnie z kryteriami, które przyjmą strony podczas ich pierwszego
spotkania;
f) wymagania, aby informacja o proponowanym transgranicznym przemieszczaniu
odpadów niebezpiecznych i innych odpadów została dostarczona państwom
zainteresowanym, zgodnie z aneksem VA, w celu jasnego określenia wpływu
proponowanego przemieszczania na zdrowie człowieka i środowisko;
g) zapobieżenia importowi odpadów niebezpiecznych i innych odpadów, jeżeli ma
powód do przeświadczenia, że dane odpady nie będą zagospodarowane w sposób
bezpieczny dla środowiska;
h) współpracy z innymi stronami i zainteresowanymi organizacjami, bezpośrednio i
poprzez Sekretariat, wyłącznie z upowszechnianiem informacji o transgranicznym
przemieszczaniu odpadów niebezpiecznych i innych odpadów, na rzecz udoskonalenia
bezpiecznej dla środowiska gospodarki takimi odpadami oraz zapobieżenia ruchowi
nielegalnemu.
3. Strony traktują jako przestępstwo ruch nielegalnych odpadów niebezpiecznych
lub innych odpadów.
4. Każda strona podejmie właściwe środki prawne, administracyjne i inne w celu
wdrożenia i egzekwowania postanowień niniejszej konwencji, łącznie ze środkami
prewencyjnymi, a także karnymi w przypadku pogwałcenia konwencji.
5. Strona nie zezwoli na działalność eksportową lub importową odpadów
niebezpiecznych i innych odpadów z państwami nie będącymi stronami niniejszej
konwencji.
6. Strony uzgadniają, że nie zezwolą na eksport odpadów niebezpiecznych i innych
odpadów w celu ich usuwania na obszarze na południe od 60o szerokości
południowej, niezależnie od tego, czy takie odpady podlegają, czy nie podlegają
transgranicznemu przemieszczaniu.
7. Ponadto każda strona:
a) będzie zabraniać wszystkim osobom znajdującym się pod jej jurysdykcją
transportu lub usuwania odpadów niebezpiecznych i innych odpadów, jeżeli takie
osoby nie zostały upoważnione lub nie uzyskały zezwolenia na wykonywanie tego
rodzaju operacji;
b) będzie wymagać, aby odpady niebezpieczne i inne odpady, które mają podlegać
transgranicznemu przemieszczaniu, były opakowane, oznakowane i transportowane
zgodnie z ogólnie przyjętymi i uznanymi międzynarodowymi zasadami i normami z
dziedziny opakowalnictwa, znakowania i transportu oraz z uwzględnieniem
odnośnych praktyk międzynarodowych;
c) będzie wymagać, aby odpady niebezpieczne i inne odpady były zaopatrzone w
dokument przewozowy od punktu rozpoczęcia transgranicznego przemieszczania do
punktu usuwania.
8. Każda strona będzie wymagać, aby gospodarka odpadami niebezpiecznymi i innymi
odpadami podlegającymi eksportowi była prowadzona w sposób bezpieczny dla
środowiska w kraju importującym lub gdziekolwiek indziej. Wytyczne techniczne
bezpiecznej dla środowiska gospodarki odpadami stanowiącymi przedmiot niniejszej
konwencji zostaną ustalone na pierwszym spotkaniu stron.
9. Strony podejmą odpowiednie środki w celu zapewnienia, aby transgraniczne
przemieszczanie odpadów niebezpiecznych i innych odpadów było dozwolone tylko
wtedy, gdy:
a) państwo eksportujące nie dysponuje możliwościami technicznymi, niezbędnymi
urządzeniami lub odpowiednimi składowiskami do usuwania danych odpadów w sposób
wydajny i bezpieczny dla środowiska, lub
b) dane odpady są potrzebne jako surowiec do przemysłowego recyklingu lub
odzysku w państwie importującym, lub
c) dane przemieszczenie transgraniczne jest zgodne z innymi kryteriami, o
których zadecydują strony, pod warunkiem że kryteria te nie będą różnić się od
celów niniejszej konwencji.
10. Wynikające z niniejszej konwencji zobowiązanie państw, w których wytwarzane
są odpady niebezpieczne i inne odpady, wymagające, aby odpady te były
zagospodarowane w sposób bezpieczny dla środowiska, pod żadnym warunkiem nie
może być przenoszone na państwa importujące lub tranzytowe.
11. Niniejsza konwencja nie zabroni stronie ustanawiania dodatkowych wymagań,
zgodnych z postanowieniami tej konwencji oraz przepisami prawa międzynarodowego,
w celu lepszej ochrony zdrowia człowieka i środowiska.
12. Żadne z postanowień niniejszej konwencji nie naruszy w jakikolwiek sposób
suwerenności państw ani na ich wodach terytorialnych ustanowionych zgodnie z
prawem międzynarodowym, ani suwerennych praw i jurysdykcji, którą państwa
sprawują w ich wyłącznych strefach ekonomicznych oraz na ich szelfie
kontynentalnym zgodnie z prawem międzynarodowym, ani korzystania przez statki i
samoloty wszystkich państw z praw i swobód nawigacyjnych, zgodnie z prawem
międzynarodowym określonym w odpowiednich dokumentach międzynarodowych.
13. Strony dokonają okresowych przeglądów możliwości zmniejszenia ilości i/lub
potencjału zanieczyszczeń odpadów niebezpiecznych i innych odpadów, które są
eksportowane do innych państw, w szczególności do państw rozwijających się.
Artykuł 5
Wyznaczenie kompetentnych władz i wydzielonego ośrodka
W celu ułatwienia wdrażania niniejszej konwencji strony:
1. Wyznaczą lub ustanowią jedną lub więcej kompetentnych władz i jeden
wydzielony ośrodek krajowy. W przypadku państwa tranzytowego zostanie wyznaczona
jedna kompetentna władza w celu otrzymywania zawiadomień;
2. W ciągu trzech miesięcy od daty wejścia dla nich w życie niniejszej konwencji
poinformują Sekretariat o tym, które agencje wyznaczyły jako ich wydzielony
ośrodek krajowy i kompetentne władze;
3. Poinformują Sekretariat w ciągu jednego miesiąca od daty podjęcia decyzji o
wszelkich zmianach odnośnie do dokonanego przez nie wyznaczenia zgodnie z
ustępem 2.
Artykuł 6
Transgraniczne przemieszczenia pomiędzy stronami
1. Państwo eksportujące zawiadomi (lub będzie wymagać zawiadomienia od wytwórcy
lub eksportera), na piśmie, za pośrednictwem kompetentnych władz państwa
eksportującego, kompetentne władze państw zainteresowanych o jakimkolwiek
proponowanym transgranicznym przemieszczaniu odpadów niebezpiecznych lub innych
odpadów. Zawiadomienie takie będzie zawierać oświadczenia i informację
wyszczególnioną w aneksie VA, w języku akceptowanym przez państwo importujące.
Potrzebne jest tylko jedno zawiadomienie wysłane do każdego państwa
zainteresowanego.
2. Państwo importujące odpowie na piśmie zawiadamiającemu, wyrażając zgodę na
przemieszczenie odpadów, z podaniem warunków lub bez warunków, albo odmawiając
zezwolenia na przemieszczenie, albo żądając informacji dodatkowej. Kopia
ostatecznej odpowiedzi państwa importującego zostanie wysłana do kompetentnych
władz zainteresowanych państw będących stronami.
3. Państwo eksportujące nie zezwoli wytwórcy lub eksporterowi na rozpoczęcie
transgranicznego przemieszczania, dopóki nie otrzyma pisemnego potwierdzenia,
że:
a) zawiadamiający otrzymał pisemną zgodę państwa importującego i
b) zawiadamiający otrzymał od państwa importującego potwierdzenie istnienia
kontraktu pomiędzy eksporterem i usuwającym, precyzującego zagospodarowanie
danych odpadów w sposób bezpieczny dla środowiska.
4. Każde państwo tranzytowe, będące stroną, bezzwłocznie potwierdzi
zawiadamiającemu otrzymanie zawiadomienia. Następnie, w ciągu 60 dni, może
odpowiedzieć na piśmie zawiadamiającemu, wyrażając zgodę na przemieszczenie
odpadów, z podaniem warunków lub bez warunków, albo odmawiając zezwolenia na
przemieszczenie, albo żądając informacji dodatkowej. Państwo eksportujące nie
zezwoli na rozpoczęcie transgranicznego przemieszczania, dopóki nie otrzyma
pisemnej zgody państwa tranzytowego. Jeżeli jednak w dowolnym czasie strona
zdecyduje, że nie będzie wymagać uprzedniej zgody na piśmie, zarówno ogólnie,
jak też na szczególnych warunkach, na tranzyt transgranicznego przemieszczenia
odpadów niebezpiecznych lub innych odpadów, albo zmieni swoje wymagania w tym
zakresie, poinformuje ona niezwłocznie inne strony o swej decyzji, w myśl
artykułu 13. Jeżeli w tym ostatnim wypadku państwo eksportujące nie otrzyma
żadnej odpowiedzi w ciągu 60 dni od daty otrzymania danego zawiadomienia przez
państwo tranzytowe, państwo eksportujące może zezwolić na eksport przemieszczany
przez państwo tranzytowe.
5. W przypadku transgranicznego przemieszczania odpadów, jeżeli odpady te są
określone prawnie lub traktowane jak odpady niebezpieczne:
a) tylko przez państwo eksportujące, wtedy odpowiednio do państwa eksportującego
i eksportera stosuje się mutatis mutandis wymagania ustępu 9 niniejszego
artykułu, dotyczące importera lub usuwającego oraz państwa importującego;
b) tylko przez i importujące albo przez państwa importujące państwo tranzytowe,
które są stronami, wtedy odpowiednio do importera lub usuwającego i państwa
importującego stosuje się mutatis mutandis wymagania ustępów 1, 3, 4 i 6
niniejszego artykułu, dotyczące eksportera i państwa eksportującego;
c) przez każde państwo tranzytowe, które jest stroną, do takiego państwa mają
zastosowanie postanowienia ustępu 4.
6. Państwo eksportujące może na podstawie pisemnej zgody zainteresowanych państw
zezwolić wytwórcy lub eksporterowi na wykorzystanie zawiadomienia ogólnego w
przypadku, gdy odpady niebezpieczne lub inne odpady posiadające te same
charakterystyki fizyczne i chemiczne dostarczane są regularnie do tego samego
usuwającego przez ten sam wyjściowy urząd celny państwa eksportującego, przez
ten sam wejściowy urząd celny państwa importującego, a w przypadku tranzytu -
przez te same urzędy celne wejściowe i wyjściowe państwa lub państw
tranzytowych.
7. Państwa zainteresowane mogą wyrazić pisemną zgodę na stosowanie zawiadomienia
ogólnego, powołanego w ustępie 6, zapewniającego dostarczenie określonych
informacji, takich jak dokładne ilości lub okresowe listy odpadów
niebezpiecznych i innych odpadów, które mają zostać dostarczone.
8. Zawiadomienia ogólne i pisemna zgoda, powołane w ustępach 6 i 7, mogą
dotyczyć wielokrotnych dostaw odpadów niebezpiecznych i innych odpadów, nie
dłużej jednak niż na okres 12 miesięcy.
9. Strony będą wymagać, aby każda osoba, która ponosi odpowiedzialność za
transgraniczne przemieszczanie odpadów niebezpiecznych i innych odpadów,
podpisała dokument przewozowy albo przy dostawie, albo przy odbiorze danych
odpadów. Będą one także wymagać poinformowania przez usuwającego - zarówno
eksportera, jak i kompetentnych władz państwa eksportującego - o otrzymaniu
danych odpadów przez usuwającego, a także, we właściwym czasie, o zakończeniu
usuwania stosownie do dyspozycji wyszczególnionych w zawiadomieniu. Jeżeli taka
informacja nie wpłynie do państwa eksportującego, kompetentne władze państwa
eksportującego lub eksporter zawiadomią o tym państwo importujące.
10. Zawiadomienie i odpowiedź wymagane w niniejszym artykule będą przekazane
kompetentnym władzom zainteresowanych stron, a w przypadku państw nie będących
stronami - ich właściwym władzom rządowym.
11. Wszelkie transgraniczne przemieszczenia odpadów niebezpiecznych i innych
odpadów będą objęte ubezpieczeniem lub innymi gwarancjami, jakich może wymagać
państwo importujące lub państwo tranzytowe, będące stroną.
Artykuł 7
Transgraniczne przemieszczanie od strony poprzez państwa nie będące stronami
Do transgranicznego ruchu odpadów niebezpiecznych i innych odpadów od strony
przez państwo lub państwa nie będące stronami niniejszej konwencji stosuje się
mutatis mutandis ustęp 2 artykułu 6 konwencji.
Artykuł 8
Obowiązek reimportowania
Jeżeli transgraniczne przemieszczanie odpadów niebezpiecznych lub innych
odpadów, na które państwa zainteresowane wyraziły zgodę stosownie do postanowień
niniejszej konwencji, nie może być dokonane zgodnie z warunkami kontraktu,
państwo eksportujące zapewni, aby dane odpady zostały zabrane przez eksportera z
powrotem do państwa eksportującego, jeśli nie jest możliwe inne bezpieczne dla
środowiska rozwiązanie ich usunięcia w ciągu 90 dni od daty, gdy państwo
importujące poinformowało państwo eksportujące lub Sekretariat, lub w innym
terminie uzgodnionym przez zainteresowane państwa. W tym celu państwo
eksportujące oraz żadna ze stron tranzytowych nie będzie sprzeciwiać się,
utrudniać ani zapobiegać powrotowi tych odpadów do państwa eksportującego.
Artykuł 9
Ruch nielegalny
1. W rozumieniu niniejszej konwencji wszelkie transgraniczne przemieszczanie
odpadów niebezpiecznych lub innych odpadów:
a) bez zawiadomienia wszystkich państw zainteresowanych zgodnie z
postanowieniami niniejszej konwencji;
b) bez zgody wyrażonej w myśl postanowień niniejszej konwencji przez państwo
zainteresowane lub
c) na skutek zgody uzyskanej od państw zainteresowanych w wyniku fałszerstwa,
błędnej informacji lub oszustwa, lub
d) w niezgodności stanu materialnego z dokumentacją, lub
e) przy umyślnym usuwaniu (np. zwałce) odpadów niebezpiecznych lub innych
odpadów, z pogwałceniem niniejszej konwencji oraz ogólnych zasad prawa
międzynarodowego
będzie uznawana za ruch nielegalny.
2. W przypadku transgranicznego przemieszczania odpadów niebezpiecznych lub
innych odpadów, uznanego za ruch nielegalny zaistniały w wyniku postępowania
eksportera lub wytwórcy, państwo eksportujące zapewni, że dane odpady zostaną:
a) zabrane z powrotem przez eksportera lub wytwórcę, lub - jeżeli to konieczne,
własnymi siłami państwa - do państwa eksportującego, lub w przypadku
niewykonalności,
b) usunięte w inny sposób, zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji,
w ciągu 30 dni od daty poinformowania państwa eksportującego o ruchu
nielegalnym, lub w innym terminie uzgodnionym przez państwa zainteresowane;
zainteresowane strony nie będą sprzeciwiać się, utrudniać lub przeciwdziałać
powrotowi tych odpadów do państwa eksportującego.
3. W przypadku transgranicznego przemieszczania odpadów niebezpiecznych lub
innych odpadów, uznanego za ruch nielegalny zaistniały w wyniku działania
importera lub usuwającego, państwo importujące zapewni, aby dane odpady zostały
usunięte w sposób bezpieczny dla środowiska przez importera lub usuwającego lub,
jeżeli to konieczne, własnymi siłami państwa w ciągu 30 dni od daty otrzymania
przez państwo importujące wiadomości o tym ruchu nielegalnym lub w innym
terminie uzgodnionym przez państwa zainteresowane. W tym celu zainteresowane
strony będą współpracować, w miarę potrzeb, w celu usunięcia tych odpadów w
sposób bezpieczny dla środowiska.
4. W przypadku gdy odpowiedzialność za ruch nielegalny nie może być przypisana
ani eksporterowi, ani wytwórcy, ani importerowi, ani usuwającemu, właściwe
zainteresowane strony lub inne strony, we współpracy, zapewnią, aby dane odpady
zostały usunięte, tak szybko, jak to możliwe, w sposób bezpieczny dla środowiska
odpowiednio albo w państwie eksportującym, albo w państwie importującym, albo
gdzie indziej, gdzie będzie wskazane.
5. Każda strona wprowadza odpowiednie wewnętrzne krajowe ustawodawstwo dla
zapobiegania i karania za ruch nielegalny. Strony będą współpracować na rzecz
osiągnięcia celów niniejszego artykułu.
Artykuł 10
Współpraca międzynarodowa
1. Strony będą współpracować ze sobą na rzecz udoskonalenia i osiągnięcia
bezpiecznej dla środowiska gospodarki odpadami niebezpiecznymi i innymi
odpadami.
2. W tym celu strony:
a) będą udostępniać na żądanie osiągalną informację, na zasadach dwustronności
lub wielostronności, służącą promocji bezpiecznej dla środowiska gospodarki
odpadami niebezpiecznymi i innymi odpadami, łącznie z ujednoliceniem norm i
praktyk technicznych dla właściwej gospodarki odpadami niebezpiecznymi i innymi
odpadami;
b) będą współpracować w dziedzinie monitoringu skutków wpływu gospodarki
odpadami niebezpiecznymi na zdrowie ludzkie i środowisko;
c) będą współpracować, zgodnie z ich krajowym ustawodawstwem, przepisami i
polityką, w dziedzinie rozwoju i wdrażania nowych technologii małoodpadowych,
bezpiecznych dla środowiska, oraz doskonalenia technologii istniejących, w celu
eliminowania, na miarę wykonalności, powstawania odpadów niebezpiecznych i
innych odpadów oraz uzyskania bardziej skutecznych i wydajnych metod zapewnienia
gospodarowania nimi w sposób bezpieczny dla środowiska, łącznie z badaniem
ekonomicznych, społecznych i środowiskowych skutków wprowadzenia nowych lub
ulepszonych technologii;
d) będą aktywnie współpracować, zgodnie z ich krajowym ustawodawstwem,
przepisami i polityką, w dziedzinie transferu technologii oraz systemów
zarządzania związanych z bezpieczną dla środowiska gospodarką odpadami
niebezpiecznymi i innymi odpadami. Strony będą także współpracować na rzecz
rozwijania możliwości technicznych stron, szczególnie tych, które mogą
potrzebować pomocy technicznej w tej dziedzinie;
e) będą współpracować w dziedzinie rozwijania stosownych wytycznych technicznych
i/lub przepisów wykonawczych.
3. Strony zastosują odpowiednie środki dla współpracy we wdrażaniu postanowień
artykułu 4 ustęp 2 lit. (a), (b), (c) i (d) na rzecz pomocy krajom rozwijającym
się.
4. Z uwagi na potrzeby krajów rozwijających się zaleca się współpracę między
stronami i kompetentnymi organizacjami międzynarodowymi w celu kształtowania
świadomości publicznej, promowania, między innymi, rozwoju bezpiecznej dla
środowiska gospodarki odpadami niebezpiecznymi i innymi odpadami oraz stosowania
nowych technologii małoodpadowych.
Artykuł 11
Porozumienia dwustronne, wielostronne i regionalne
1. Niezależnie od postanowień artykułu 4 ustęp 5 strony mogą zawierać
porozumienia lub umowy dwustronne, wielostronne lub regionalne, dotyczące
transgranicznego przemieszczania odpadów niebezpiecznych lub innych odpadów ze
stronami oraz państwami, które nie są stronami niniejszej konwencji, pod
warunkiem że takie porozumienia lub umowy nie pogorszą bezpiecznej dla
środowiska gospodarki odpadami niebezpiecznymi i innymi odpadami, zgodnie z
wymogami niniejszej konwencji. W takich porozumieniach lub umowach zawarte
zostaną postanowienia, które nie będą mniej bezpieczne dla środowiska niż
zawarte w niniejszej konwencji, a w szczególności będą uwzględniać interesy
krajów rozwijających się.
2. Strony powiadomią Sekretariat o każdym porozumieniu lub umowie dwustronnej,
wielostronnej lub regionalnej, o której mowa w ustępie 1, oraz tych
porozumieniach, które zawarły przed wejściem dla nich w życie niniejszej
konwencji na potrzeby kontrolowania transgranicznego przemieszczania odpadów
niebezpiecznych i innych odpadów, odbywającego się w całości pomiędzy stronami
takich porozumień. Postanowienia niniejszej konwencji nie wpłyną na
transgraniczne przemieszczanie zachodzące na mocy takich porozumień, pod
warunkiem że takie porozumienia są zgodne z bezpieczną dla środowiska gospodarką
odpadami niebezpiecznymi i innymi odpadami, zgodnie z wymogami niniejszej
konwencji.
Artykuł 12
Konsultacje dotyczące odpowiedzialności
Strony będą współpracować w celu możliwie bezzwłocznego przyjęcia protokołu
ustanawiającego stosowne zasady i procedury w dziedzinie odpowiedzialności i
rekompensat za szkody wynikłe z transgranicznego przemieszczania i usuwania
odpadów niebezpiecznych i innych odpadów.
Artykuł 13
Obieg informacji
1. Strony zapewnią, gdy tylko stanie się im to wiadome, że w razie zaistnienia
wypadku podczas transgranicznego przemieszczania odpadów niebezpiecznych lub
innych odpadów albo ich usuwania, mogącego stanowić ryzyko zagrożenia ludzkiego
zdrowia i środowiska w innych państwach, państwa te zostaną o tym bezzwłocznie
powiadomione.
2. Strony powiadomią się wzajemnie za pośrednictwem Sekretariatu:
a) o zmianach dotyczących wyznaczenia kompetentnych władz i/lub wydzielonych
ośrodków krajowych, zgodnie z artykułem 5;
b) o zmianach w ich krajowej definicji odpadów niebezpiecznych, zgodnie z
artykułem 3, oraz możliwie bezzwłocznie:
c) o podjętych przez nie decyzjach dotyczących całkowitego lub częściowego
zakazu importu odpadów niebezpiecznych lub innych odpadów w celu ich usunięcia
na obszarze znajdującym się pod ich krajową jurysdykcją,
d) o podjętych przez nie decyzjach dotyczących ograniczenia lub zakazu eksportu
odpadów niebezpiecznych lub innych odpadów,
e) o każdej innej wymaganej informacji, zgodnie z ustępem 4 niniejszego
artykułu.
3. Przed końcem każdego roku kalendarzowego, strony, zgodnie z ich krajowym
ustawodawstwem i przepisami, przekażą za pośrednictwem Sekretariatu na
Konferencję Stron, powołaną zgodnie z artykułem 15, raporty za poprzedni rok
kalendarzowy, w których wyszczególnią:
a) kompetentne władze i wydzielony ośrodek krajowy, ustanowione przez nie na
mocy artykułu 5;
b) dane dotyczące transgranicznego przemieszczania odpadów niebezpiecznych lub
innych odpadów, w które są one zaangażowane, w tym:
i) ilość wyeksportowanych odpadów niebezpiecznych i innych odpadów, ich
kategorie, charakterystyki, miejsce przeznaczenia, każdy kraj tranzytu i metodę
usuwania, według określenia zawartego w odpowiedzi na zawiadomienie,
ii) ilość importowanych odpadów niebezpiecznych i innych odpadów, ich kategorie,
charakterystyki, pochodzenie i metody usuwania,
iii) usuwania, które nie przebiegły zgodnie z założeniami,
iv) działania podjęte w celu zmniejszenia ilości odpadów niebezpiecznych lub
innych odpadów podlegających transgranicznemu przemieszczaniu;
c) dane o środkach przez nie podjętych w celu wdrożenia niniejszej konwencji;
d) osiągalne kwalifikowane dane statystyczne, zebrane przez nie, dotyczące
skutków oddziaływania - na zdrowie ludzkie i środowisko - powstawania,
transportu i usuwania odpadów niebezpiecznych lub innych odpadów;
e) dane dotyczące porozumień i umów dwustronnych, wielostronnych i regionalnych,
zawartych przez nie zgodnie z artykułem 11 niniejszej konwencji;
f) dane o wypadkach zaistniałych podczas transgranicznego przemieszczania i
usuwania odpadów niebezpiecznych i innych odpadów oraz o podjętych środkach
zaradczych;
g) dane dotyczące różnych metod usuwania odpadów na obszarach ich krajowej
jurysdykcji;
h) dane o podjętych działaniach mających na celu rozwój technologii służących
zmniejszaniu i/lub wyeliminowaniu powstawania odpadów niebezpiecznych i innych
odpadów oraz
i) wszystkie inne dane o sprawach, które Konferencja Stron uzna za istotne.
4. Strony, zgodne z ich krajowym ustawodawstwem i przepisami, zapewnią
przesłanie do Sekretariatu kopii każdego zawiadomienia dotyczącego
poszczególnego transgranicznego przemieszczenia odpadów niebezpiecznych lub
innych odpadów oraz odpowiedzi na nie, jeżeli jakaś strona stwierdzająca, że jej
środowisko może zostać narażone przez to transgraniczne przemieszczenie,
wystąpiła z takim wnioskiem.
Artykuł 14
Sprawy finansowe
1. Strony uzgadniają, że zgodnie ze szczególnymi potrzebami różnych regionów i
subregionów należy utworzyć regionalne lub subregionalne ośrodki szkolenia i
transferu technologii w zakresie gospodarki odpadami niebezpiecznymi i innymi
odpadami oraz minimalizacji ich produkcji. Strony podejmą decyzje odnośnie do
ustanowienia stosowanych mechanizmów dobrowolnego finansowania w tym zakresie.
2. Strony rozważą ustanowienie doraźnego funduszu obrotowego na rzecz pomocy w
nieprzewidzianych sytuacjach wypadkowych w celu zminimalizowania szkód
powstałych na skutek wypadków zaistniałych w wyniku transgranicznego
przemieszczania odpadów niebezpiecznych i innych odpadów oraz podczas usuwania
tych odpadów.
Artykuł 15
Konferencja Stron
1. Niniejszym ustanawia się Konferencję Stron. Pierwsze posiedzenie Konferencji
Stron zostanie zwołane przez dyrektora wykonawczego UNEP nie później niż rok od
daty wejścia w życie niniejszej konwencji. Następnie w przyjętych na pierwszym
posiedzeniu Konferencji regularnych terminach odbywać się będą zwyczajne
posiedzenia Konferencji Stron.
2. Nadzwyczajne posiedzenia Konferencji Stron odbywać się będą w każdym innym
terminie uznanym przez Konferencję za słuszny lub na pisemną prośbę każdej ze
stron, pod warunkiem że w ciągu sześciu miesięcy od zakomunikowania prośby
stronom przez Sekretariat zostanie ona poparta co najmniej przez jedną trzecią
stron.
3. Konferencja Stron uzgodni i przyjmie przez consenus jej zasady proceduralne
oraz zasady proceduralne dla każdego organu pomocniczego, który może ustanowić,
jak również zasady finansowe określające w szczególności udział finansowy stron
niniejszej konwencji.
4. Strony rozważą na pierwszym posiedzeniu wszelkie dodatkowe środki niezbędne
im do wypełniania zobowiązań dotyczących ochrony środowiska morskiego,
wynikających z niniejszej konwencji.
5. Konferencja Stron będzie stale prowadzić przegląd i oceniać skuteczność
wdrażania niniejszej konwencji, a ponadto będzie:
a) promować harmonizację właściwej polityki, strategii i środków służących
zminimalizowaniu szkód w ludzkim zdrowiu i w środowisku w wyniku oddziaływania
odpadów niebezpiecznych i innych odpadów;
b) rozważać i przyjmować, w miarę potrzeb, poprawki do niniejszej konwencji oraz
jej aneksów, uwzględniając między innymi dostępną informację naukową,
techniczną, ekonomiczną oraz z dziedziny ochrony środowiska;
c) rozważać i podejmować wszelkie dodatkowe działania, które w świetle
doświadczeń pozyskanych w trakcie funkcjonowania niniejszej konwencji oraz
funkcjonowania porozumień i umów, o których mowa w artykule 11, wymagane są dla
osiągania celów niniejszej konwencji;
d) rozważać i przyjmować wymagane protokoły oraz
e) ustanawiać takie organy pomocnicze, jakie zostaną uznane za potrzebne w celu
wdrożenia niniejszej konwencji.
6. Na posiedzeniach Konferencji Stron może być reprezentowana w charakterze
obserwatora Organizacja Narodów Zjednoczonych, jej wyspecjalizowane agencje, a
także każde państwo nie będące stroną niniejszej konwencji. Dopuszczony może być
także każdy inny organ i agencja, krajowa lub międzynarodowa, rządowa lub
pozarządowa, zajmująca się dziedziną odpadów niebezpiecznych lub innych odpadów,
która poinformowała Sekretariat o życzeniu reprezentowania jej jako obserwatora
na posiedzeniu Konferencji Stron, jeżeli przynajmniej jedna trzecia stron nie
zgłosi sprzeciwu. Dopuszczenie i uczestnictwo obserwatorów podlega zasadom
proceduralnym przyjętym przez Konferencję Stron.
7. Trzy lata po wejściu w życie niniejszej konwencji i co najmniej raz na sześć
lat w okresie późniejszym Konferencja Stron dokona oceny swej efektywności i w
miarę potrzeb rozważy przyjęcie całkowitego lub częściowego zakazu
transgranicznego przemieszczania odpadów niebezpiecznych i innych odpadów, w
świetle najnowszej informacji naukowej w dziedzinie ochrony środowiska oraz
technicznej i ekonomicznej.
Artykuł 16
Sekretariat
1. Sekretariat wykonuje następujące zadania:
a) organizuje i obsługuje posiedzenia, o których mowa w artykule 15 i 17;
b) opracowuje i przekazuje raporty przygotowane na podstawie informacji
otrzymywanej zgodnie z artykułami 3, 4, 6, 11 i 13, jak również informacji
pochodzących ze spotkań organów pomocniczych, ustanowionych zgodnie z artykułem
15, oraz, w miarę potrzeb, informacji dostarczanych przez odpowiednie jednostki
międzyrządowe i pozarządowe;
c) opracowuje raporty z działalności własnej, prowadzonej w trakcie wykonywania
swoich zadań wynikających z niniejszej konwencji, oraz przedstawia te raporty na
Konferencji Stron;
d) zapewnia niezbędną koordynację z właściwymi organami międzynarodowymi, a w
szczególności przystępuje do takich porozumień administracyjnych i
kontraktowych, jakie mogą być niezbędne dla skutecznego realizowania swoich
zadań;
e) utrzymuje łączność z wydzielonymi ośrodkami krajowymi i kompetentnymi
władzami ustanowionymi przez strony na podstawie artykułu 5 niniejszej
konwencji;
f) gromadzi i opracowuje informacje dotyczące zatwierdzonych krajowych miejsc i
urządzeń poszczególnych stron, dostępnych do usuwania ich odpadów
niebezpiecznych i innych odpadów oraz upowszechnia te informacje pośród stron;
g) otrzymuje od strony i przekazuje im informacje o:
- źródłach pomocy technicznej i szkolenia,
- dostępnych know-how technicznych i naukowych,
- źródłach doradztwa i ekspertyz oraz
- dostępności zasobów,
w celu udzielania stronom pomocy, na ich żądanie, w zakresie:
- utrzymywania systemu obiegu informacji w ramach niniejszej konwencji,
- gospodarki odpadami niebezpiecznymi i innymi odpadami,
- technologii służących ochronie środowiska, dotyczących odpadów niebezpiecznych
i innych odpadów, jak technologie mało- i bezodpadowe,
- oceny możliwości i miejsc usuwania odpadów,
- monitoringu dotyczącego odpadów niebezpiecznych i innych odpadów oraz
- działań doraźnych w niebezpiecznych wypadkach;
h) dostarcza stronom informacji, na żądanie, o konsultantach i firmach
konsultingowych, technicznie kompetentnych w przedmiotowej dziedzinie, które
mogą nieść stronom pomoc w badaniu zawiadomień o transgranicznym przemieszczaniu
odpadów, sprawdzaniu materialnej zgodności dostawy odpadów niebezpiecznych i
innych odpadów ze specyfikacją w takim zawiadomieniu oraz/lub badaniu
wiarygodności bezpieczeństwa dla środowiska proponowanych urządzeń do usuwania
odpadów niebezpiecznych i innych odpadów, jeżeli strona ma powody domniemywać,
że dane odpady nie będą zagospodarowane w sposób bezpieczny dla środowiska.
Sekretariat nie ponosi kosztów badań związanych z takimi działaniami, jak:
i) niesienie pomocy stronom, na ich prośbę, w stwierdzaniu przypadków ruchu
nielegalnego oraz bezzwłoczne upowszechnianie pośród zainteresowanych stron
wszelkiej otrzymanej informacji dotyczącej ruchu nielegalnego;
j) współpraca ze stronami i odpowiednimi kompetentnymi międzynarodowymi
organizacjami i agencjami w zakresie dostarczania ekspertów i wyposażenia w celu
natychmiastowej pomocy państwom w razie nadzwyczajnych zagrożeń oraz
k) pełnienie innych funkcji, istotnych na potrzeby niniejszej konwencji, które
może określić Konferencja Stron.
2. Funkcje Sekretariatu pełni tymczasowo UNEP, do czasu zakończenia pierwszego
posiedzenia Konferencji Stron, zwołanego zgodnie z artykułem 15.
3. Na swoim pierwszym posiedzeniu Konferencja Stron wyznaczy sekretariat spośród
tych istniejących kompetentnych organizacji międzyrządowych, które wyraziły
gotowość pełnienia funkcji Sekretariatu zgodnie z niniejszą konwencją. Na tym
posiedzeniu Konferencja Stron dokona również oceny wykonania przez tymczasowy
Sekretariat przypisanych mu zadań, w szczególności wymienionych w ustępie 1,
oraz podejmie decyzję dotyczącą struktury organizacyjnej odpowiedniej dla
wykonywania tych zadań.
Artykuł 17
Poprawki do konwencji
1. Każda ze stron może proponować poprawki do niniejszej konwencji oraz każda ze
stron protokołu może proponować poprawki do tego protokołu. Poprawki takie
powinny odpowiednio uwzględniać, między innymi, istotne aspekty naukowe i
techniczne.
2. Poprawki do niniejszej konwencji będą przyjmowane na posiedzeniu Konferencji
Stron. Poprawki do każdego protokołu będą przyjmowane na posiedzeniu stron
danego protokołu. Tekst każdej proponowanej poprawki do niniejszej konwencji lub
każdego protokołu, jeżeli protokół nie stanowi inaczej, będzie przekazywany
stronom przez Sekretariat co najmniej na sześć miesięcy przed posiedzeniem, na
którym planuje się przyjęcie poprawki. Sekretariat przekaże proponowane poprawki
do wiadomości również sygnatariuszom niniejszej konwencji.
3. Strony dołożą wszelkich starań w celu osiągnięcia porozumienia przez
consensus odnośnie do każdej proponowanej poprawki do niniejszej konwencji.
Jeżeli wyczerpano wszelkie starania i nie osiągnięto porozumienia przez
consensus, to poprawka zostanie ostatecznie przyjęta większością trzech
czwartych głosów stron obecnych i głosujących na posiedzeniu, a następnie
zostanie przedstawiona wszystkim stronom przez depozytariusza do ratyfikacji,
zatwierdzenia, formalnego potwierdzenia lub przyjęcia.
4. Procedurę opisaną w ustępie 3 stosować się będzie także do poprawek do
każdego protokołu, z wyjątkiem zmiany, dla której przyjęcia wystarczy większość
dwóch trzecich głosów stron protokołu, obecnych i głosujących na posiedzeniu.
5. Dokumenty ratyfikacji, zatwierdzenia, formalnego potwierdzenia lub przyjęcia
poprawek będą złożone u depozytariusza. Poprawki przyjęte zgodnie z ustępem 3
lub 4 wejdą w życie w stosunku do stron, które przyjęły je w ciągu
dziewięćdziesięciu dni po otrzymaniu przez depozytariusza ich dokumentów
ratyfikacji, zatwierdzenia, formalnego potwierdzenia lub przyjęcia co najmniej
przez trzy czwarte stron, które przyjęły poprawki do danego protokołu, chyba że
protokół stanowi inaczej. Poprawki te wejdą w życie dla każdej innej strony
dziewięćdziesiątego dnia po zdeponowaniu przez tę stronę jej dokumentu
ratyfikacji, zatwierdzenia, formalnego potwierdzenia lub przyjęcia tych
poprawek.
6. W rozumieniu niniejszego artykułu przez "strony obecne i głosujące" należy
rozumieć strony obecne i oddające głosy za lub przeciw.
Artykuł 18
Aneksy i poprawki do nich
1. Aneksy do niniejszej konwencji lub każdego jej protokołu będą stanowić
integralną część niniejszej konwencji lub takiego protokołu, a w każdym wypadku,
jeżeli wyraźnie nie postanowiono inaczej, odniesienie do niniejszej konwencji
lub jej protokołów stanowi jednocześnie odniesienie do jej każdego aneksu.
Aneksy będą ograniczać się do spraw naukowych, technicznych i administracyjnych.
2. Jeżeli nie postanowiono inaczej w jakimkolwiek protokole odnośnie do jego
aneksów, to do propozycji, przyjmowania i wejścia w życie dodatkowych aneksów do
niniejszej konwencji lub aneksów do protokołu stosuje się następującą procedurę:
a) aneksy do niniejszej konwencji i jej protokołów będą proponowane i
przyjmowane według procedury opisanej w artykule 17 w ustępach 2, 3 i 4,
b) każda strona, która nie jest w stanie przyjąć dodatkowego aneksu do
niniejszej konwencji lub aneksu do protokołu, którego jest stroną, powiadomi o
tym na piśmie depozytariusza w ciągu sześciu miesięcy od daty zawiadomienia o
przyjęciu przez depozytariusza. Depozytariusz bezzwłocznie powiadomi wszystkie
strony o każdym takim otrzymanym zawiadomieniu. Strona może w każdym czasie
zastąpić akceptacją poprzednią deklarację sprzeciwu i wówczas aneksy wejdą dla
niej w życie,
c) po upływie sześciu miesięcy od daty upowszechnienia zawiadomienia przez
depozytariusza aneks wejdzie w życie dla tych wszystkich stron niniejszej
konwencji lub danego protokołu, które nie przedłożyły zawiadomienia zgodnie z
postanowieniem lit. (b) powyżej.
3. Proponowanie, przyjmowanie i wejście w życie poprawek do aneksów do
niniejszej konwencji lub do każdego protokołu będzie podlegać takiej samej
procedurze, jak w przypadku propozycji, przyjęcia i wejścia w życie aneksów do
niniejszej konwencji lub aneksów do protokołu. Aneksy i poprawki do nich będą
odpowiednio uwzględniać, między innymi, istotne aspekty naukowe i techniczne.
4. Jeżeli dodatkowy aneks lub poprawka do aneksu powoduje poprawkę do niniejszej
konwencji lub jakiegoś protokołu, taki dodatkowy aneks lub aneks, do którego
wprowadzono poprawkę, nie wejdzie w życie do czasu wejścia w życie poprawki do
niniejszej konwencji lub do protokołu.
Artykuł 19
Weryfikacja
Każda strona, która ma powody sądzić, że inna strona działa lub działała w
sposób naruszający jej zobowiązania wynikające z niniejszej konwencji, może o
tym poinformować Sekretariat i w takim wypadku równocześnie i bezzwłocznie
poinformuje, bezpośrednio lub za pośrednictwem Sekretariatu, stronę, której
dotyczy zarzut. Każda taka informacja zostanie przedłożona stronom przez
Sekretariat.
Artykuł 20
Załatwianie sporów
1. W razie sporu między stronami, dotyczącego interpretacji, wdrożenia lub
zastosowania się do postanowień niniejszej konwencji albo któregokolwiek z jej
protokołów, strony będą poszukiwać rozwiązania sporu drogą negocjacji lub innymi
środkami pokojowymi, według ich wyboru.
2. Jeżeli zainteresowane strony nie mogą rozwiązać sporu przy użyciu środków
wymienionych w poprzednim ustępie, sprawa sporna, jeżeli strony sporu zgodzą się
na to, zostanie przedłożona Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości lub do
arbitrażu na warunkach określonych w aneksie VI dotyczącym arbitrażu. Jednakże
nieosiągnięcie wspólnego porozumienia co do przedłożenia sprawy Międzynarodowemu
Trybunałowi Sprawiedliwości lub do arbitrażu nie zwalnia stron od obowiązków
dalszych starań rozwiązania jej środkami wymienionymi w ustępie 1.
3. Ratyfikując, przyjmując, zatwierdzając, formalnie potwierdzając lub
przystępując do niniejszej konwencji, a także później w każdym czasie państwo
lub organizacja integracji politycznej i/lub gospodarczej może zadeklarować, że
uznaje ipso facto za obligatoryjne i przyjęte bez specjalnego porozumienia, w
odniesieniu do każdej strony akceptującej takie samo zobowiązanie:
a) przedłożenie sporu Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości i/lub
b) poddanie się arbitrażowi według procedury na warunkach określonych w aneksie
VI.
Taka pisemna deklaracja zostanie złożona w Sekretariacie, który powiadomi o niej
strony.
Artykuł 21
Podpisanie
Niniejsza konwencja zostanie wyłożona do podpisu przez państwa, przez Namibię
reprezentowaną przez Radę Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Namibii i przez
organizacje integracji politycznej i/lub gospodarczej w Bazylei w dniu 22 marca
1989 r., w Federalnym Ministerstwie Spraw Zagranicznych Szwajcarii w Bernie od
23 marca 1989 r. do 30 czerwca 1989 r. oraz w siedzibie Organizacji Narodów
Zjednoczonych w Nowym Jorku od 1 lipca 1989 r. do 22 marca 1990 r.
Artykuł 22
Ratyfikacja, przyjęcie, formalne potwierdzenie lub zatwierdzenie
1. Niniejsza konwencja podlegać będzie ratyfikacji, przyjęciu, formalnemu
potwierdzeniu lub zatwierdzeniu przez państwa i przez Namibię reprezentowaną
przez Radę Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Namibii oraz formalnemu
potwierdzeniu lub zatwierdzeniu przez organizacje integracji politycznej i/lub
gospodarczej. Dokumenty ratyfikacji, przyjęcia, formalnego potwierdzenia lub
zatwierdzenia zostaną złożone u depozytariusza.
2. Każda organizacja, do której odnosi się ustęp 1, a która staje się stroną
niniejszej konwencji, nawet jeżeli żadne z jej państw członkowskich nie jest
stroną, podlegać będzie wszystkim zobowiązaniom wynikającym z niniejszej
konwencji. W przypadku takich organizacji, które jedno lub więcej państw jest
stroną konwencji, organizacja ta i jej państwa członkowskie zdecydują o podziale
ich odpowiedzialności za wykonywanie odnośnych zobowiązań wynikających z
niniejszej konwencji. W takich wypadkach organizacja ta i jej państwa
członkowskie nie mają tytułu do konkurencyjnego wykonywania ich uprawnień.
3. Organizacje, do których odnosi się ustęp 1, zadeklarują w ich dokumentach
formalnego potwierdzenia lub zatwierdzenia zakres ich kompetencji dotyczących
spraw regulowanych przez niniejszą konwencję. Organizacje te poinformują także
depozytariusza, który następnie poinformuje strony, o każdej istotnej zmianie w
zakresie ich kompetencji.
Artykuł 23
Przystąpienie
1. Do niniejszej konwencji mogą przystępować państwa i Namibia reprezentowana
przez Radę Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Namibii oraz organizacje
integracji politycznej i/lub gospodarczej od następnego dnia, w którym konwencja
przestanie być dostępna do podpisania. Dokumenty przystąpienia zostaną złożone u
depozytariusza.
2. Organizacje, do których odnosi się ustęp 1, zadeklarują w ich dokumentach
przystąpienia zakres ich kompetencji dotyczących spraw regulowanych przez
niniejszą konwencję. Organizacje te poinformują także depozytariusza o każdej
istotnej zmianie w zakresie ich kompetencji.
3. Do organizacji integracji politycznej i/lub gospodarczej, które przystąpiły
do niniejszej konwencji, stosować się będzie postanowienia artykułu 22 ustęp 2.
Artykuł 24
Prawo do głosowania
1. Wyłączając postanowienia ustępu 2, każda strona przystępująca do niniejszej
konwencji będzie dysponować jednym głosem.
2. Organizacje integracji politycznej i/lub gospodarczej, w sprawie leżących w
zakresie ich kompetencji, w związku z artykułem 22 ustęp 3 i artykułem 23 ustęp
2, korzystając z prawa do głosowania, będą dysponować liczbą głosów równą
liczbie ich państw członkowskich, które są stronami niniejszej konwencji lub jej
odnośnego protokołu. Organizacje takie nie będą miały prawa głosowania, jeżeli
ich państwa członkowskie same korzystają ze swojego prawa głosowania i vice
versa.
Artykuł 25
Wejście w życie
1. Niniejsza konwencja wejdzie w życie dziewięćdziesiątego dnia od daty złożenia
dwudziestego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, formalnego potwierdzenia,
zatwierdzenia lub przystąpienia.
2. W przypadku każdego państwa albo organizacji integracji politycznej i/lub
gospodarczej, która ratyfikuje, przyjmie, zatwierdzi lub formalnie potwierdzi
niniejszą konwencję albo przystąpi do niej po dacie złożenia dwudziestego
dokumentu ratyfikacji, zatwierdzenia, przyjęcia, formalnego potwierdzania lub
przystąpienia, konwencja wejdzie w życie dziewięćdziesiątego dnia od daty
złożenia przez takie państwo albo organizację integracji politycznej i/lub
gospodarczej dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia, formalnego
potwierdzenia lub przystąpienia.
3. W rozumieniu ustępów 1 i 2 każdy dokument złożony przez organizację
integracji politycznej i/lub gospodarczej nie będzie liczony jako dodatkowy do
tych, które złożyły państwa członkowskie takiej organizacji.
Artykuł 26
Zastrzeżenia i oświadczenia
1. Niniejsza konwencja nie przewiduje wprowadzania zastrzeżeń ani wyjątków.
2. Ustęp 1 niniejszego artykułu nie wyklucza możliwości składania oświadczeń pod
jakąkolwiek postacią przez państwo lub organizację integracji politycznej i/lub
gospodarczej - podczas podpisywania, ratyfikacji, przyjmowania, zatwierdzenia,
formalnego potwierdzenia lub przystąpienia do niniejszej konwencji - pod
warunkiem że takie deklaracje i oświadczenia, które mają na względzie, między
innymi, zharmonizowanie wewnętrznych praw i przepisów z postanowieniami
niniejszej konwencji, nie będą wykluczać ani modyfikować skutków prawnych
postanowień niniejszej konwencji w stosowaniu ich w danym państwie.
Artykuł 27
Wypowiedzenie
1. Strona może wypowiedzieć niniejszą konwencję w każdym czasie przez
przedłożenie depozytariuszowi pisemnego zawiadomienia po trzech latach od daty
wejścia konwencji w życie dla tej strony.
2. Wypowiedzenie będzie skuteczne po upływie roku od daty otrzymania
zawiadomienia przez depozytariusza albo w każdym innym terminie późniejszym,
który może być wyszczególniony w zawiadomieniu.
Artykuł 28
Depozytariusz
Funkcję depozytariusza niniejszej konwencji i każdego z jej protokołów będzie
pełnił Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych.
Artykuł 29
Teksty autentyczne
Oryginał niniejszej konwencji sporządzono w językach: angielskim, arabskim,
chińskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim, przy czym wszystkie teksty są
jednakowo autentyczne.
Na dowód czego niżej podpisani, odpowiednio upoważnieni, podpisali niniejszą
konwencję.
Sporządzono w Bazylei dnia 22 marca 1989 r.
ANEKSY DO KONWENCJI BAZYLEJSKIEJ
ANEKS I
KATEGORIE ODPADÓW PODLEGAJĄCYCH KONTROLI
Strumienie odpadów
Y1 Odpady sanitarne ze szpitali, ośrodków medycznych i klinik,
Y2 Odpady z produkcji i przygotowywania produktów farmaceutycznych,
Y3 Zużyte środki farmaceutyczne i leki,
Y4 Odpady pochodzące z produkcji i stosowania biocydów i fitofarmaceutyków,
Y5 Odpady pochodzące z wytwarzania i stosowania chemikaliów do konserwacji
drewna,
Y6 Odpady pochodzące z produkcji i wykorzystania rozpuszczalników organicznych,
Y7 Odpady zawierające cyjanki pochodzące z obróbki cieplnej oraz procesów
hartowania,
Y8 Odpadowe oleje mineralne nie nadające się do ich pierwotnie zamierzonego
zastosowania,
Y9 Zaolejone ścieki, mieszaniny węglowodory-woda, emulsje,
Y10 Odpadowe substancje i artykuły zawierające lub zanieczyszczone
polichlorowanymi dwufenylami (PCB) i/lub polichlorowanymi trifenylami (PCT)
i/lub polibromowanymi dwufenylami (PBB),
Y11 Odpady smołowe z procesów rafinowania, destylacji i obróbki pirolitycznej,
Y12 Odpady z produkcji lub stosowania tuszów, barwników, pigmentów, farb,
lakierów i pokostów,
Y13 Odpady z produkcji lub stosowania żywic, lateksu, plastyfikatorów,
klejów/spoiw,
Y14 Odpadowe substancje chemiczne powstające w badaniach naukowych i
działalności rozwojowej lub szkoleniowej, które nie są zidentyfikowane i/lub
nowo powstałe, a których skutki działania na człowieka i/lub środowisko są nie
znane,
Y15 Odpady o właściwościach wybuchowych nie objęte inną legislacją,
Y16 Odpady z produkcji i stosowania chemikaliów fotograficznych i materiałów
znajdujących zastosowanie w fotochemii,
Y17 Odpady z procesów powierzchniowej obróbki metali i tworzyw sztucznych,
Y18 Pozostałości z procesów unieszkodliwiania odpadów przemysłowych.
Odpady zawierające:
Y19 Karbonylki metali,
Y20 Beryl; związki berylu,
Y21 Związki chromu sześciowartościowego,
Y22 Związki miedzi,
Y23 Związki cynku,
Y24 Arsen; związki arsenu,
Y25 Selen; związki selenu,
Y26 Kadm; związki kadmu,
Y27 Antymon; związki antymonu,
Y28 Tellur; związki telluru,
Y29 Rtęć; związki rtęci,
Y30 Tal; związki talu,
Y31 Ołów; związki ołowiu,
Y32 Nieorganiczne związki fluoru bez fluorku wapnia,
Y33 Cyjanki nieorganiczne,
Y34 Roztwory kwaśne lub kwasy w postaci stałej,
Y35 Roztwory zasadowe lub zasady w postaci stałej,
Y36 Azbest (pył i włókna),
Y37 Organiczne związki fosforu,
Y38 Cyjanki organiczne,
Y39 Fenole; związki fenoli, w tym chlorofenole,
Y40 Etery,
Y41 Rozpuszczalniki organiczne zawierające chlorowce,
Y42 Rozpuszczalniki organiczne nie zawierające chlorowców,
Y43 Polichlorowany dwubenzofuran i związki chemiczne o podobnym składzie,
Y44 Polichlorowana dwubenzo-p-dioksyna i związki chemiczne o podobnym składzie,
Y45 Chlorowcopochodne innych związków organicznych inne poza wymienionymi w
niniejszym aneksie (np. Y39, Y41, Y42, Y43, Y44).
ANEKS II
KATEGORIE ODPADÓW WYMAGAJĄCYCH SPECJALNEJ UWAGI
Y46 Odpady z gospodarstwa domowego,
Y47 Pozostałości ze spopielania odpadów z gospodarstwa domowego.
ANEKS III
LISTA CHARAKTERYSTYK NIEBEZPIECZEŃSTWA
Klasa ONZ*KodCharakterystyka
1H1Substancje wybuchowe
Substancje lub odpady wybuchowe są to ciała stałe lub ciecze, lub odpady
(albo mieszaniny substancji lub odpadów), które ze swej natury są zdolne w
wyniku reakcji chemicznej wytwarzać gazy o takiej temperaturze i ciśnieniu
i przy takiej szybkości, że może to spowodować szkody w otoczeniu;
3H3Ciecze palne
Termin "palne" oznacza to samo co "łatwo palne". Ciecze palne są to ciecze
lub mieszaniny cieczy albo ciecze zawierające ciała stałe w roztworze lub
zawiesinie (na przykład: farby, pokosty, lakiery itp., lecz z wyłączeniem
substancji inaczej sklasyfikowanych ze względu na ich właściwości
niebezpieczne), które wydzielają gazy palne w temperaturach nie większych
niż 60,5oC w próbie w naczyniu zamkniętym i nie więcej niż 65,6oC w próbie
w naczyniu otwartym; (ponieważ wyniki prób w naczyniu otwartym i prób w
naczyniu zamkniętym nie są ściśle porównywalne, a nawet pojedyncze wyniki
tych samych prób często różnią się, dopuszcza się przepisy różniące się od
powyższych liczb, jeżeli różnice te będą zgodne z duchem niniejszej
definicji);
4.1H4.1Palne ciała stałe
Ciała stałe lub odpady stałe, inne niż sklasyfikowane jako wybuchowe,
które w typowych dla transportu warunkach są łatwo zapalne lub mogą
spowodować albo przyczynić się do pożaru na skutek tarcia;
4.2.H4.2Substancje lub odpady podatne na samozapłon
Substancje lub odpady, które są podatne na samoogrzanie w normalnych
warunkach spotykanych w transporcie albo na ogrzanie w kontakcie z
powietrzem, i dlatego zdolne do zapalenia się;
4.3H4.3Substancje lub odpady, które w zetknięciu z wodą wydzielają gazy
palne
Substancje lub odpady, które na skutek wzajemnego oddziaływania z wodą są
podatne na samozapłon lub na wydzielanie gazów palnych w ilościach
niebezpiecznych;
5.1H5.1Utlenianie
Substancje lub odpady, które chociaż same niekoniecznie są palne, mogą w
wyniku wydzielania tlenu powodować lub przyczyniać się do palenia innych
materiałów;
5.2H5.2Nadtlenki organiczne
Substancje organiczne lub odpady, które zawierając dwuwartościową
strukturę -o-o- są niestabilne termicznie i mogą podlegać
samoprzyspieszającemu się rozkładowi egzotermicznemu;
6.1H6.1Substancje (silne)trujące
Substancje lub odpady, które w razie spożycia lub wdychania albo kontaktu
ze skórą zdolne są powodować śmierć, rany lub szkodę na zdrowiu człowieka;

6.2H6.2Substancje zakaźne
Substancje lub odpady zawierające żywe mikroorganizmy albo ich toksyny, o
których wiadomo albo podejrzewa się, że wywołują choroby u zwierząt lub
ludzi;
8H8Substancje korodujące
Substancje lub odpady, które na skutek oddziaływania chemicznego w
kontakcie z żywą tkanką powodują poważne uszkodzenia albo w wyniku wycieku
powodują materialne uszkodzenie lub nawet zniszczenie innych towarów lub
środków transportu; mogą także powodować inne zagrożenia;
9H10Wydzielanie gazów trujących w kontakcie z powietrzem lub wodą
Substancje lub odpady, które na skutek wzajemnego oddziaływania z
powietrzem lub wodą mogą wydzielać gazy trujące w ilościach
niebezpiecznych;
9H11Substancje toksyczne (o opóźnionym działaniu lub chroniczne)
Substancje lub odpady, które w przypadku wdychania lub spożycia albo
wchłonięcia przez skórę zdolne są powodować skutki opóźnione lub
chroniczne, w tym rakotwórczość;
9H12Substancje ekotoksyczne
Substancje lub odpady, które w razie ich uwolnienia mogą lub będą
oddziaływać, natychmiast lub z opóźnieniem, negatywnie na środowisko, na
skutek bioakumulacji i/lub toksycznego oddziaływania na systemy biotyczne;

9H13Substancje, które po zakończeniu procesu usuwania odpadów, w
jakikolwiek sposób, poprzez wydzielanie innych materiałów, np. wycieków,
oddziaływują według wyżej podanych charakterystyk.

___________
* Odnosi się do systemu klasyfikacji niebezpieczeństwa, zawartej w Zaleceniach
ONZ dot. transportu towarów niebezpiecznych (ST/SG/AC.10/1/Rev.5, United
Nations, New York, 1988).
Testy
Potencjalne zagrożenia powodowane przez pewne rodzaje odpadów nie są jeszcze w
pełni udokumentowane; nie istnieją testy ujmujące ilościowo te zagrożenia.
Niezbędne są dalsze badania naukowe w celu określenia środków charakteryzujących
potencjalne zagrożenia dla człowieka i/lub środowiska przez te odpady.
Standardowe testy zostały ustalone dla czystych substancji i materiałów. W wielu
krajach opracowano krajowe testy, które można zastosować do materiałów
wyszczególnionych w aneksie I, w celu sprecyzowania, czy materiały te wykazują
którąkolwiek z charakterystyk wyszczególnionych w tym aneksie.
ANEKS IV
OPERACJE USUWANIA ODPADÓW
A. Operacje nie prowadzące do możliwości odzysku zasobów, recyklingu,
regeneracji, bezpośredniego wtórnego użycia lub zastosowań alternatywnych
Dział A obejmuje wszystkie operacje zachodzące w praktyce:
D1 składowanie w ziemi lub na jej powierzchni (np. wyrównywanie zagłębień terenu
przez zasypywanie ich odpadami),
D2 rozkład w glebie (np. rozkład biologiczny ścieków i szlamów w glebie),
D3 odprowadzanie w głąb ziemi (np. wtrysk odpadów w postaci ciekłej do
odwiertów, komór po eksploatacji soli lub zagłębień naturalnych),
D4 retencja powierzchniowa (np. zrzut ciekłych pozostałości i szlamów do stawów,
jezior, zalewów itp.),
D5 inżynieryjne składowanie do ziemi (np. składowanie w zbiornikach ziemnych
szczelnych, izolowanych wzajemnie i od środowiska),
D6 odprowadzanie do wód powierzchniowych, z wyłączeniem mórz i oceanów,
D7 odprowadzanie do mórz i oceanów, w tym lokowanie na ich dnie,
D8 oczyszczanie biologiczne nie wyszczególnione w niniejszym aneksie, dające w
wyniku ostateczne związki lub mieszaniny, które usuwa się za pośrednictwem
któregokolwiek z działań wymienionych w dziale A,
D9 oczyszczanie fizyko-chemiczne nie wyszczególnione w niniejszym aneksie,
dające w wyniku ostateczne związki lub mieszaniny, które usuwa się za
pośrednictwem któregokolwiek z działań wymienionych w dziale A (np. odparowanie,
suszenie, kalcynacja, neutralizacja, wytrącanie),
D10 spalanie na ziemi,
D11 spalanie na morzu,
D12 składowanie stałe (np. lokowanie pojemników w kopalniach),
D13 przygotowanie mieszaniny lub mieszanie uprzednie przed podjęciem każdej
operacji wymienionej w dziale A,
D14 przepakowywanie uprzednie przed podjęciem każdej operacji wymienionej w
dziale A,
D15 magazynowanie w toku każdej operacji wymienionej w dziale A,
B. Operacje mogące prowadzić do odzysku zasobów, recyklingu, regeneracji,
bezpośredniego użytku wtórnego lub zastosowań alternatywnych
Dział B obejmuje wszystkie operacje dotyczące materiałów prawnie określonych lub
uznanych za odpady niebezpieczne, które w przeciwnym wypadku podlegałyby
operacjom objętym działem A:
R1 zastosowanie jako paliwa (innego niż do spalania bezpośredniego) lub jako
środka do wytwarzania energii,
R2 odzysk/regeneracja rozpuszczalników,
R3 recykling/odzysk substancji organicznych nie używanych jako rozpuszczalniki,
R4 recykling/odzysk metali bądź ich związków,
R5 recykling/odzysk innych materiałów nieorganicznych,
R6 regeneracja kwasów lub zasad,
R7 odzysk komponentów odpadów dla obniżenia w nich zawartości zanieczyszczeń,
R8 odzysk komponentów z katalizatorów,
R9 ponowna rafinacja zużytych olejów lub ich ponowne wykorzystanie innymi
sposobami,
R10 wykorzystanie odpadów przez wprowadzanie ich do gleby, dające korzyści
rolnictwu lub polepszenie sytuacji ekologicznej terenu,
R11 wykorzystanie pozostałości uzyskanych z któregokolwiek z działań oznaczonych
symbolem R1-R10,
R12 wymiana odpadów w celu poddania ich któremukolwiek z działań oznaczonych
symbolem R1-R11,
R13 gromadzenie materiałów przeznaczonych do któregokolwiek z działań objętych
działem B.
ANEKS VA
INFORMACJE WYMAGANE W ZAWIADOMIENIU
1. Przyczyna eksportu odpadów,
2 Eksporter odpadów1),
3 Wytwórca(y) odpadów i miejsce wytworzenia1),
4. Usuwający odpady i aktualne miejsce usuwania1),
5. Planowy(i) przewoźnik(cy) odpadów lub jego (ich) agenci, jeżeli są znani1),
6. Kraj eksportujący odpady. Kompetentne władze2),
7. Planowane kraje tranzytowe. Kompetentne władze2),
8. Kraj importu odpadów. Kompetentne władze 2),
9. Zawiadomienie ogólne lub jednorazowe,
10. Planowane: data(y) dostaw(y) i termin wyeksportowania odpadów oraz
proponowany szlak przewozu (łącznie z punktem wjazdu i wyjazdu)3),
11. Planowany rodzaj transportu (drogowy, kolejowy, morski, powietrzny, wody
śródlądowe),
12. Informacje o ubezpieczeniu4),
13. Określenie i opis fizyczny odpadów, łącznie z kodem Y i ONZ, skład
odpadów5), informacja o wymaganiach ostrożności obchodzenia się z odpadami,
łącznie z działaniami w razie nieprzewidzianego wypadku,
14. Rodzaj planowanego opakowania (np. w masie, pojemnikach, cysternach),
15. Szacunkowa waga/objętość6),
16. Technologiczny proces wytworzenia odpadów7),
17. Dla odpadów wyszczególnionych w aneksie I, klasyfikacja z aneksu III:
charakterystyki niebezpieczeństwa, kod H, klasa ONZ,
18. Metoda usuwania, według aneksu IV,
19. Oświadczenie wytwórcy i eksportera o poprawności powyższej informacji,
20. Informacja usuwającego odpady (łącznie z technicznym opisem zakładu)
przekazana eksporterowi lub wytwórcy, na której podstawie usuwający stwierdza,
że nie istnieje powód do przypuszczeń, iż w zgodności z prawem i przepisami
kraju importującego odpady nie będą zagospodarowane w sposób niebezpieczny dla
środowiska,
21. Informacja dotycząca kontraktu pomiędzy eksporterem i usuwającym.
Uwagi
1) Pełna nazwa i adres, numery: telefonu, teleksu lub telefaksu oraz nazwisko,
adres, numery: telefonu, teleksu lub telefaksu osoby kontaktowej.
2) Pełna nazwa i adres, numery: telefonu, teleksu lub telefaksu.
3) W przypadku zawiadomienia ogólnego, dotyczącego kilku dostaw, wymagane będą
przewidywane daty każdej dostawy, a gdy nie są one znane - przewidywana
częstotliwość dostaw.
4) Należy dostarczyć informacje o istotnych wymaganiach ubezpieczeniowych oraz
sposobie, w jakim wymagania te mają być zrealizowane przez eksportera,
przewoźnika i usuwającego.
5) Charakter i stężenia najbardziej niebezpiecznych składników pod względem ich
toksyczności oraz innych zagrożeń niesionych przez te odpady zarówno podczas
obchodzenia się z nimi, jak też proponowanej metody ich usuwania.
6) W przypadku zawiadomienia ogólnego, obejmującego kilka dostaw, wymagany
będzie zarówno szacunek ilości ogólnej (całkowitej), jak też ilości każdej
dostawy.
7) W takim zakresie, jaki jest niezbędny do oceny zagrożenia i określenia
odpowiedności proponowanej operacji usuwania.
ANEKS VB
INFORMACJE WYMAGANE W DOKUMENCIE PRZEWOZOWYM
1. Eksporter odpadów1),
2. Wytwórca(y) odpadów i miejsce wytworzenia1),
3. Usuwający odpady i aktualne miejsce usuwania1),
4. Przewoźnik(cy) odpadów1) lub jego (ich) agent(ci),
5. Przedmiot zawiadomienia ogólnego lub jednorazowego,
6. Data rozpoczęcia transgranicznego przemieszczania oraz data(y) i podpis
każdej osoby odpowiedzialnej za odbiór odpadów,
7. Środki transportu (drogowy, kolejowy, wody śródlądowe, morski, powietrzny),
łącznie z krajem: eksportującym, tranzytowym i importującym, a także wyznaczone
punkty wjazdu i wyjazdu,
8. Ogólny opis odpadów (odpowiednio: stan fizyczny, właściwa nazwa przewozowa
ONZ i klasa oraz kod ONZ, kod Y i kod H),
9. Informacja o specjalnych wymaganiach ostrożności obchodzenia się z odpadami,
łącznie z działaniami, w razie nieprzewidzianego wypadku,
10. Rodzaj i liczba opakowań,
11. Ilość - waga/objętość,
12. Oświadczenie wytwórcy lub eksportera o poprawności powyższej informacji,
13. Deklaracja wytwórcy lub eksportera stwierdzająca brak sprzeciwu
kompetentnych władz wszystkich zainteresowanych państw będących stronami
konwencji,
14. Potwierdzenie odbioru odpadów przez usuwającego w wyznaczonym urządzeniu
usuwającym i określenie metody usuwania oraz przybliżonej daty usuwania.
Uwagi
Informacja wymagana w dokumencie przewozowym powinna, w miarę możliwości,
mieścić się w jednym dokumencie, takim, jakiego wymagają przepisy transportowe.
Tam, gdzie to niemożliwe, informacja ta powinna raczej uzupełniać niż powielać
informację wymaganą w przepisach transportowych. Dokument przewozowy powinien
zawierać informacje o osobie dostarczającej dane, wypełniające wszelkie
formularze.
1)
Pełna nazwa i adres, numery: telefonu, teleksu lub telefaksu oraz nazwisko,
adres, numery: telefonu, teleksu lub telefaksu osoby kontaktowej na wypadek
zaistnienia doraźnego zdarzenia (wypadku).
ANEKS VI
ARBITRAŻ
Artykuł 1
Jeżeli porozumienie, o którym mowa w artykule 20, nie stanowi inaczej, procedura
arbitrażu będzie przebiegać według poniższych artykułów 2 do 10.
Artykuł 2
Strona wnosząca powództwo zawiadomi Sekretariat o tym, że strony uzgodniły
sprawę przedstawienia sporu do arbitrażu w myśl artykułu 20 ustępy 2 lub 3,
wskazując w szczególności artykuły konwencji, których omówienie lub zastosowanie
ma związek ze sprawą. Sekretariat przekaże otrzymaną informację wszystkim
stronom konwencji.
Artykuł 3
Sąd arbitrażowy składać się będzie z trzech członków. Każda ze stron sporu
wyznaczy jednego arbitra, a oni obaj powołają na zasadzie uzgodnienia trzeciego
arbitra, który będzie pełnił funkcję przewodniczącego sądu. Przewodniczącym nie
może być przedstawiciel narodowości żadnej ze stron sporu ani też jego miejsce
zamieszkania nie może znajdować się na terytorium żadnej z tych stron, ani nie
może on być zatrudniony przez którąkolwiek z nich, ani nie powinien być w żaden
sposób uprzednio związany ze sprawą stanowiącą przedmiot sporu.
Artykuł 4
1. Jeżeli przewodniczący sądu arbitrażowego nie został wyznaczony w ciągu dwóch
miesięcy od wyznaczenia drugiego arbitra, to na wniosek którejkolwiek strony
przewodniczącego wyznaczy Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych w ciągu
dwóch następnych miesięcy.
2. Jeżeli jedna ze stron sporu nie wyznaczy arbitra w ciągu dwóch miesięcy od
otrzymania wniosku, druga strona może poinformować o tym Sekretarza Generalnego
Narodów Zjednoczonych, który wyznaczy przewodniczącego sądu arbitrażowego w
ciągu następnych dwóch miesięcy. Wyznaczony przewodniczący sądu arbitrażowego
wystąpi do strony, która nie wyznaczyła arbitra, aby uczyniła to w ciągu dwóch
miesięcy. Po tym okresie poinformuje on Sekretarza Generalnego Narodów
Zjednoczonych, który dokona wyznaczenia w ciągu następnych dwóch miesięcy.
Artykuł 5
1. Sąd arbitrażowy podejmuje postanowienia w zgodzie z prawem międzynarodowym
oraz postanowieniami niniejszej konwencji.
2. Każdy sąd arbitrażowy, ustanowiony na mocy postanowień niniejszego aneksu,
opracuje własne zasady proceduralne.
Artykuł 6
1. Postanowienia sądu arbitrażowego, dotyczące zarówno procedury, jak i meritum
sprawy, podejmowane są większością głosów.
2. Sąd może podejmować wszelkie stosowne środki prowadzące do ustalenia faktów.
Może on, na wniosek jednej ze stron, zalecić istotne tymczasowe środki ochronne.
3. Strony sporu zapewnią wszelkie ułatwienia niezbędne dla skutecznego
prowadzenia postępowania.
4. Nieobecność lub niestawienie się strony nie stanowi przeszkody w prowadzeniu
postępowania.
Artykuł 7
Sąd może prowadzić przesłuchania i rozstrzygać powództwa o charakterze
sprzeciwu, wynikające bezpośrednio z przedmiotu sporu.
Artykuł 8
Jeżeli sąd arbitrażowy nie postanowi inaczej z przyczyny specyficznych
okoliczności sprawy, koszty sądowe, łącznie z wynagrodzeniem składu sądu,
pokryją strony sporu w równych częściach. Sąd będzie prowadził rejestr
wszystkich swych wydatków i przedstawi stronom zapis końcowy ich stanu.
Artykuł 9
Każda strona zainteresowana prawnym charakterem przedmiotowej sprawy sporu, na
którą może oddziaływać postanowienie sądu, może za zgodą sądu interweniować w
toku postępowania.
Artykuł 10
1. Sąd wyda postanowienie w ciągu pięciu miesięcy od daty powołania Sądu, jeżeli
nie stwierdzi potrzeby powiększenia tego ograniczenia czasowego na okres nie
przekraczający pięciu miesięcy.
2. Postanowienie sądu arbitrażowego będzie uzasadnione opisem przyczyn. Będzie
ono ostateczne i wiążące dla stron sporu.
3. Wszelki spór mogący zaistnieć pomiędzy stronami, dotyczący interpretacji lub
egzekucji postanowienia, może być przedstawiony przez którąkolwiek ze stron do
sądu arbitrażowego, który wydał postanowienie, a jeżeli dostęp do niego nie
będzie możliwy - do innego sądu powołanego w tym celu w ten sam sposób jak
pierwszy sąd.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 30 czerwca 1994 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Konwencji bazylejskiej o
kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych,
sporządzonej w Bazylei dnia 22 marca 1989 r.
(Dz. U. Nr 19, poz. 89)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 22 ust. 1 Konwencji
bazylejskiej o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów
niebezpiecznych, sporządzonej w Bazylei dnia 22 marca 1989 r., został złożony
dnia 20 marca 1992 r. Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów
Zjednoczonych, jako depozytariuszowi powyższej konwencji, dokument ratyfikacyjny
Rzeczypospolitej Polskiej do wymienionej konwencji.
Zgodnie z artykułem 25 ust. 2 konwencji weszła ona w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 18 czerwca 1992 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z art. 25 ust. 1 wymienionej konwencji weszła ona w życie dnia 5 maja
1992 r.
Następujące państwa stały się jej stronami, składając dokumenty ratyfikacyjne,
przystąpienia, przyjęcia lub zatwierdzenia w niżej podanych datach:
1. Antigua i Barbuda5 kwietnia 1993 r.
2. Arabia Saudyjska7 marca 1990 r.
3. Argentyna27 czerwca 1991 r.
4. Australia5 lutego 1992 r.
5. Austria12 stycznia 1993 r.
6. Bahamy12 sierpnia 1992 r.
7. Bahrajn15 października 1992 r.
8. Bangladesz1 kwietnia 1993 r.
9. Belgia1 listopada 1993 r.
10. Brazylia1 października 1992 r.
11. Chile11 sierpnia 1992 r.
12. Chiny17 grudnia 1991 r.
13. Cypr17 września 1992 r.
14. Czech24 lipca 1991 r. (dokument sukcesyjny złożono 30 września 1993
r.)
15. Dania6 lutego 1994 r.
16. Ekwador23 lutego 1993 r.
17. Egipt8 stycznia 1993 r.
18. Estonia21 lipca 1992 r.
19. Finlandia19 listopada 1991 r.
20. Filipiny1 września 1993 r.
21. Francja7 stycznia 1991 r.
22. Hiszpania7 lutego 1994 r.
23. Holandia16 kwietnia 1993 r.
24. Indie24 czerwca 1992 r.
25. Indonezja20 września 1993 r.
26. Iran5 stycznia 1993 r.
27. Irlandia7 lutego 1994 r.
28. Japonia17 września 1993 r.
29. Jordania22 czerwca 1989 r.
30. Kanada28 sierpnia 1992 r.
31. Korea Południowa28 lutego 1994 r.
32. Kuwejt11 października 1993 r.
33. Liechtenstein27 stycznia 1992 r.
34. Luksemburg7 lutego 1994 r.
35. Łotwa14 kwietnia 1992 r.
36. Malawi21 kwietnia 1994 r.
37. Malediwy28 kwietnia 1992 r.
38. Malezja8 października 1993 r.
39. Mauritius24 listopada 1992 r.
40. Meksyk22 lutego 1991 r.
41. Monako31 sierpnia 1992 r.
42. Nigeria13 marca 1991 r.
43. Norwegia2 lipca 1990 r.
44. Panama22 lutego 1991 r.
45. Peru23 listopada 1993 r.
46. Polska20 marca 1992 r.
47. Portugalia26 stycznia 1994 r.
48. Republika Południowej Afryki5 maja 1994 r.
49. Rumunia27 lutego 1991 r.
50. Salwador13 grudnia 1991 r.
51. Saint Lucia9 grudnia 1993 r.
52. Senegal10 listopada 1992 r.
53. Seszele11 maja 1993 r.
54. Słowacja24 lipca 1991 r. (dokument sukcesyjny złożono 28 maja 1993 r.)

55. Słowenia7 października 1993 r.
56. Sri Lanka28 sierpnia 1992 r.
57. Syria22 stycznia 1992 r.
58. Szwajcaria31 stycznia 1990 r.
59. Szwecja2 sierpnia 1991 r.
60. Tanzania7 kwietnia 1993 r.
61. Trynidad i Tobago18 lutego 1994 r.
62. Urugwaj22 października 1991 r.
63. Węgry21 maja 1990 r.
64. Włochy7 lutego 1994 r.
65. Zjednoczone Emiraty Arabskie17 listopada 1992 r.
66. Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej7 lutego
1994 r.

Ponadto do konwencji przystąpiła Wspólnota Europejska, składając w dniu 7 lutego
1994 r. dokument zatwierdzenia.
2. Oświadczenia i zastrzeżenia złożone podczas podpisywania i składania
dokumentów ratyfikacyjnych, przystąpienia, przyjęcia lub zatwierdzenia oraz w
terminach późniejszych:
CHILE
Rząd Chile uważa, że postanowienia konwencji są w pełni zgodne z zasadami
stanowiącymi podstawę zbioru zaleceń przyjętych przez Chile w ramach konsultacji
zgodnie z art. IX Traktatu antarktycznego. Przyczyniają się one również do
utrwalenia i rozszerzenia porządku prawnego, ustanowionego przez Chile za pomocą
różnych mechanizmów międzynarodowych dotyczących kontroli przemieszczania
transgranicznego odpadów niebezpiecznych i ich usuwania, którego zasięg pokrywa
się z terytorium lądowym Republiki Chile oraz z obszarem jej jurysdykcji na
południe od 60� szerokości geograficznej południowej, zgodnie z przepisami art.
4 ust. 6 niniejszej konwencji.
DANIA
Podpisanie przez Danię światowej Konwencji o kontroli transgranicznego
przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych nie dotyczy Grenlandii i Wysp
Owczych.
EKWADOR
Przepisy zawarte w podpisanej konwencji nie powinny w żadnym przypadku być
interpretowane w sposób niezgodny z normami prawa wewnętrznego Państwa
Ekwadorskiego ani też szkodzić suwerenności narodowej.
HISZPANIA
W związku z art. 26 ust. 2 konwencji Rządu Hiszpanii oświadcza, że kwalifikacja
karna nielegalnego przewozu odpadów niebezpiecznych oraz innych odpadów, uzna za
obowiązującą państwa-strony zgodnie z art. 4 ust. 3, określona będzie na
podstawie ogólnych norm obowiązującego systemu prawa karnego.
INDONEZJA
Z uwagi na potrzebę przystosowania istniejącego prawa wewnętrznego, przepisy
art. 3 ust. 1 niniejszej konwencji stosowane będą przez Indonezję jedynie po
ustanowieniu i wejściu w życie nowych zmienionych przepisów.
KOLUMBIA
Według Kolumbii niniejsza konwencja w żadnym przypadku nie powinna ograniczać,
lecz raczej umacniać stosowanie reguł prawnych i politycznych, które - zgodnie
ze stanowiskiem delegacji kolumbijskiej wyrażonym w dniu 21 marca 1989 r. na
Konferencji Bazylejskiej - legły u podstaw działań podejmowanych przez Państwo
Kolumbijskie w sprawach, których dotyczy konwencja, czyli inter alia konwencja
nie może w żadnym przypadku być interpretowana ani stosowana w sposób niezgodny
z kompetencjami Państwa Kolumbijskiego w zakresie przepisów i innych norm prawa
wewnętrznego, dotyczących spraw gleby (w tym podglebia), przestrzeni
powietrznej, morza terytorialnego, podmorskiego szelfu kontynentalnego i
wyłącznej morskiej strefy ekonomicznej, zgodnie z prawem międzynarodowym.
LIBAN
Liban oświadcza, że zdecydowanie nie wyraża zgody na zakopywanie odpadów
toksycznych oraz wszystkich innych na obszarze podlegającym jego jurysdykcji, o
ile znalazły się tam nielegalnie. W tym celu w roku 1988 Liban wprowadził
całkowity zakaz wwozu takich odpadów, co znalazło wyra w ustawie nr 64/88 z 12
sierpnia 1988 r. W podobnych sytuacjach Liban będzie dążyć do współpracy z
zainteresowanymi państwami, a także innymi państwami-stronami, zgodnie z
postanowieniami niniejszej umowy.
MEKSYK
Meksyk podpisuje ad referendum Konwencję bazylejską o kontroli transgranicznego
przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych, gdyż odpowiednio zabezpiecza
ona jego prawa jako państwa nadmorskiego w odniesieniu do obszarów podległych
jego jurysdykcji wewnętrznej w tym na morzu terytorialnym, w wyłącznej strefie
ekonomicznej i na szelfie kontynentalnym, a także - w razie potrzeby - w strefie
powietrznej, jak również umożliwia sprawowanie przez Meksyk na tych obszarach
władzy legislacyjnej i administracyjnej, związanej z ochroną i utrzymaniem
środowiska naturalnego, zgodnie z prawem międzynarodowym, w tym zwłaszcza prawem
morza.
Meksyk uważa, że konwencja ta przyczyniła się do znacznej poprawy ochrony
środowiska, poprzez prawne uregulowanie przemieszczania transgranicznego
niebezpiecznych odpadów. Ustalono w niej zakres ogólnych zobowiązań
państw-stron, głównie w celu zredukowania do minimum tworzenia i ruchu
transgranicznego niebezpiecznych odpadów oraz zagwarantowania ich
zagospodarowania w sposób racjonalny dla środowiska, promocji związanej z tym
współpracy międzynarodowej, ustanowienia koordynacji oraz mechanizmów
współpracy, a także wdrażania sposobów pokojowego regulowania sporów.
Meksyk ma również nadzieję, że istotnym uzupełnieniem konwencji, mającej
charakter normatywny, byłoby przyjęcie w jak najkrótszym czasie protokołu, który
sprecyzowałby - zgodnie z przepisami i postanowieniami prawa międzynarodowego -
odpowiednie procedury dotyczące odpowiedzialności i rekompensat za straty
wynikające z ruchu transgranicznego oraz zagospodarowania niebezpiecznych
odpadów.
NIEMCY
(Niemiecka Republika Demokratyczna podpisała konwencję w dniu 19 marca 1990 r.)
Rząd Republiki Federalnej Niemiec rozumie postanowienia art. 4 ust. 12
niniejszej konwencji w ten sposób, że w żadnym przypadku nie powinny one
naruszać wykonywania praw i wolności żeglugowej, ustanowionych zgodnie z prawem
międzynarodowym. W związku z tym Rząd Republiki Federalnej Niemiec uważa, że
konwencja nie rodzi obowiązku zgłaszania lub uzyskiwania zezwolenia
jakiegokolwiek państwa na transport niebezpiecznych odpadów statkiem płynącym
pod banderą państwa-strony, które korzysta ze swego prawa do swobodnego
przepływu przez morze terytorialne lub z wolności żeglugi, znajdując się w
swojej wyłącznej strefie ekonomicznej, zgodnie z prawem międzynarodowym.
NORWEGIA
Norwegia akceptuje obowiązujące sposoby regulowania sporów, wyszczególnione w
art. 20 ust. 3 (a) i (b) konwencji, poprzez:
a) przedkładanie sporów Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości i/lub
b) poddawanie się arbitrażowi na warunkach określonych w aneksie VI.
POLSKA
W związku z art. 20 ust. 2 konwencji Rzeczpospolita Polska oświadcza, iż uznaje
poddanie się arbitrażowi - zgodnie z procedurą i na warunkach określonych w
załączniku VI konwencji - za obowiązujące ipso facto.
RUMUNIA
Zgodnie z art. 26 ust. 2 konwencji Rumunia oświadcza, że wwóz i usuwanie na
terytorium tego kraju odpadów niebezpiecznych oraz wszelkich innych może
następować jedynie po uzyskaniu uprzedniej zgody kompetentnych władz rumuńskich.
URUGWAJ
Urugwaj podpisuje ad referendum Konwencję o kontroli transgranicznego
przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych, gdyż właściwe zabezpiecza
ona jego prawa jako państwa nadbrzeżnego na terytoriach podlegających jego
wewnętrznej jurysdykcji, w tym na morzu terytorialnym, w wyłącznej strefie
ekonomicznej i na szelfie kontynentalnym oraz - w razie potrzeby - w odnośnej
strefie powietrznej, jak również umożliwia sprawowanie na tych terenach władzy
wykonawczej i administracyjnej, związanej z ochroną i utrzymaniem środowiska
naturalnego, zgodnie z prawem międzynarodowym, a zwłaszcza prawem morskim.
WENEZUELA
Wenezuela uważa, że niniejsza konwencja właściwie chroni jej suwerenne prawa
jako państwa nadbrzeżnego wobec terytoriów podległych jej jurysdykcji
wewnętrznej, w tym wobec morza terytorialnego, wyłącznej strefy ekonomicznej i
szelfu kontynentalnego, a także - w razie potrzeby - strefy powietrznej kraju.
Konwencja ta gwarantuje również sprawowanie na tych terytoriach władzy
ustawodawczej i sądownictwa administracyjnego, związanych z ochroną i
zachowaniem środowiska naturalnego i zasobów naturalnych, zgodnie z prawem
międzynarodowym, w tym zwłaszcza prawem morskim.
WŁOCHY
Rząd Włoski oświadcza, że opowiada się za ustanowieniem globalnego systemu
kontroli nieszkodliwego dla środowiska kierowania przemieszczaniem
transgranicznym odpadów niebezpiecznych.
Wyrażając swe zastrzeżenia w związku z oświadczeniami złożonymi podczas
podpisywania konwencji przez Rządy Ekwadoru, Kolumbii, Meksyku, Urugwaju i
Wenezueli, jak również co do podobnych w treści oświadczeń, które mogą być
składane w przyszłości, Rząd Włoski uważa, że postanowienia konwencji nie
powinny być traktowane jako ograniczenie praw żeglugowych uznawanych przez prawo
międzynarodowe. W związku z tym państwo-strona nie powinno być zobowiązane do
powiadamiania innego państwa ani też do uzyskiwania jego zezwolenia przy zwykłym
przewozie przez morze terytorialne lub też w związku z wykonywaniem wolności
żeglugi w wyłącznej strefie ekonomicznej przez statek, który - przy widocznej
banderze - wiezie ładunek odpadów niebezpiecznych.
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ
Rząd Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oświadcza, w związku z art. 4 ust.
12, że przepisy konwencji w żadnym wypadku nie powinny wpływać na wykonywanie
praw i wolności żeglugi, przewidzianych przez prawo międzynarodowe. W związku z
tym konwencja niniejsza nie wymaga powiadamiania czy uzyskiwania zezwolenia
innego państwa na transport niebezpiecznych odpadów statkiem płynącym pod
banderą państwa-strony, które wykonuje swoje prawo przepływu przez morze
terytorialne lub korzysta ze swobody żeglugi w wyłącznej strefie ekonomicznej
zgodnie z prawem międzynarodowym.
ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RADZIECKICH
Według ZSRR, definicja "terytorium" używana w Kairskich wytycznych i zasadach
dotyczących nieszkodliwego dla środowiska zagospodarowania odpadów
niebezpiecznych (rozporządzenie nr 14/30 z 17 czerwca 1987 r. Rady Zarządzającej
UNEP), do której nawiązuje preambuła konwencji, jest sformułowaniem szczególnym,
które nie może być stosowane w celu interpretowania niniejszej konwencji ani
żadnego z jej przepisów, na podstawie art. 31 ust. 2 lub art. 32 Konwencji
wiedeńskiej o prawie traktatów z 1969 r. ani na podstawie żadnych innych
przepisów.
3. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Republiki Portugalskiej w
sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji,
sporządzona w Lizbonie dnia 11 marca 1993 r.
(Dz. U. Nr 19, poz. 90)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 11 marca 1993 r. została sporządzona w Lizbonie Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Republiki Portugalskiej w sprawie popierania
i wzajemnej ochrony inwestycji w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Republiki Portugalskiej w
sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Portugalskiej, zwane dalej
"Umawiającymi się Stronami", ożywione pragnieniem zwiększenia współpracy między
obu Państwami, dążąc do stworzenia korzystnych warunków do inwestowania przez
inwestorów jednej Umawiającej się Strony,
uznając, że wzajemna ochrona inwestycji będzie przyczyniać się do rozwoju
wzajemnie korzystnej współpracy w dziedzinach: gospodarczej , handlowej,
technicznej i naukowej,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
W rozumieniu niniejszej umowy:
1. Określenie "inwestycje" oznacza wszelkie mienie i prawa związane bezpośrednio
z inwestycją dokonaną przez inwestorów jednej Umawiającej się Strony zgodnie z
ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony, a w szczególności, ale nie
wyłącznie:
a) ruchomości i nieruchomości, jak również jakiekolwiek inne prawa rzeczowe,
takie jak prawo użytkowania lub prawa zabezpieczeń majątkowych związane z
własnością tych dóbr, w tym szczególnie hipoteka i prawo zastawu:
b) akcje i inne formy udziału w kapitale spółek i w korzyściach gospodarczych
osiąganych z działalności spółek;
c) prawa do roszczeń pieniężnych lub innych świadczeń mających wartość
gospodarczą;
d) prawa autorskie, prawa własności przemysłowej, takie jak patenty, znaki
fabryczne lub handlowe, nazwy handlowe, wzory przemysłowe, know-how, znaki
firmowe i godwill;
e) koncesje nadane na mocy prawa lub kontraktu, w tym koncesje na poszukiwania,
badania i eksploatację zasobów naturalnych.
2. Określenie "przychody" oznacza kwoty uzyskane z inwestycji w określonym
czasie, takie jak zyski , dywidendy, odsetki, należności licencyjne lub inne
tytuły wynagrodzeń, w tym jakiekolwiek płatności z tytułu pomocy technicznej lub
pomocy w zakresie organizacji i zarządzania. Jeżeli przychody uzyskane z
inwestycji zgodnie z definicja zawarta w tym ustępie będą przeznaczone na
ponowne inwestycje, to przychody z tych ponownych inwestycji będą uważane za
przychody z inwestycji pierwotnej.
3. Określenie "likwidacja inwestycji" oznacza odstąpienie od inwestycji zgodnie
z procedurą ustaloną w ustawodawstwie obowiązującym w Państwie, w którym dana
inwestycja została dokonana.
4. Określenie "inwestor" oznacza:
a) osoby fizyczne posiadające obywatelstwo danej Umawiającej się Strony;
b) zrzeszenia osób, w tym spółki prawa handlowego lub inne spółki albo
stowarzyszenia posiadające lub nie posiadające osobowości prawnej, które mają
siedzibę na terytorium jednej z Umawiających się Stron i które zostały utworzone
i prowadzą działalność zgodnie z prawem danej Umawiającej się Strony.
5. Określenie "terytorium" oznacza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
terytorium Republiki Portugalskiej określone w ustawodawstwie obu Umawiających
się Stron.
6. Określenie "działalność towarzysząca inwestycją" oznacza działalność w
zakresie organizacji, kontroli, utrzymywania i zarządzania głównie w odniesieniu
do spółek, oddziałów, przedstawicielstw, agencji lub jednostek produkcyjnych i
innych, służących do zawierania, wykonywania i egzekwowania kontraktów
dotyczących nabywania, korzystania, użytkowania lub rozporządzania majątkiem, w
tym prawami własności przemysłowej, zaciągania kredytu, nabywania i emisji akcji
lub innych papierów wartościowych, a także zakupu dewiz.
Artykuł 2
1. Obie Umawiające się Strony będą popierać na swoim terytorium inwestycje
dokonywane przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony i będą dopuszczać
takie inwestycje zgodnie ze swoim ustawodawstwem i innymi przepisami.
2. Umawiające się Strony będą w ramach swoich wewnętrznych przepisów prawnych
rozpatrywać wnioski w sprawie wjazdu i zamieszkania osób fizycznych jednej
Umawiającej się Strony w związku z podejmowaniem i realizacją inwestycji. Odnosi
się to również do pracobiorców jednej Umawiającej się Strony pragnących
zamieszkać na terytorium drugiej Umawiającej się Strony w celu podjęcia pracy za
wynagrodzeniem w ramach danej inwestycji. Również przychylnie będą rozpatrywane
wnioski o zezwolenie na podjęcie pracy.
Artykuł 3
1. Żadna z Umawiających się Stron nie podda na swoim terytorium inwestycji
dokonanych przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony traktowaniu mniej
korzystnemu niż przyznane inwestycjom dokonywanym przez inwestorów państw
trzecich.
2. Żadna z Umawiających się Stron nie podda inwestorów drugiej Umawiającej się
Strony w zakresie działalności towarzyszącej inwestycjom na swoim terytorium
traktowaniu mniej korzystnemu niż traktowanie przyznane przez nią inwestorów
państw trzecich.
3. Postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie maja zastosowania w
odniesieniu do bardziej korzystnego traktowania przyznanego lub które zostanie
przyznane przez Umawiające się Strony inwestycjom dokonywanym przez inwestorów
państw trzecich w wyniku:
a) członkostwa w uniach celnych, strefach lub organizacjach wolnego handlu lub w
innych formach pomocy współpracy i integracji gospodarczej;
b) umów o podwójnym opodatkowaniu i innych umów o charakterze podatkowym.
Artykuł 4
1. Inwestycje dokonane przez inwestorów jednej Umawiającej się Strony na
terytorium drugiej Umawiającej się Strony nie mogą być wywłaszczone,
znacjonalizowane lub poddane innym środkom o skutkach równoznacznych z
wywłaszczeniem lub nacjonalizacją, chyba, że działania takie podjęte zostaną w
interesie publicznym i za odszkodowaniem. Odszkodowanie powinno odpowiadać
wartości, jaka wywłaszczona inwestycja miała w dniu wywłaszczenia,
nacjonalizacji lub podjęcia środków wywołujących równoznaczne skutki.
Odszkodowanie powinno być wypłacone bez zwłoki i powinno obejmować naliczone
według zwyczajowej stawki bankowej odsetki do dnia całkowitej spłaty i powinno
podlegać swobodnemu transferowi. Nie później niż w momencie wywłaszczania,
nacjonalizacji lub podjęcia środków wywołujących równoznaczne skutki powinny być
podjęte odpowiednie decyzje w sprawie ustalenia kwoty odszkodowania i sposobu
jego wypłacenia.
2. Obywatele każdej Umawiającej się Strony, których inwestycja została
całkowicie lub częściowo wywłaszczona maja prawo do żądania bezzwłocznego
zbadania przez odpowiednie władze sądowe lub administracyjne drugiej Umawiającej
się Strony, czy takie wywłaszczenie oraz uzyskane za nie odszkodowanie pozostają
w zgodzie z niniejszą umowa i zasadami prawa międzynarodowego.
3. Inwestorom jednej Umawiającej się Strony, których inwestycje poniosą straty
na terytorium drugiej Umawiającej się Strony w wyniku wojny lub innych
konfliktów zbrojnych, rewolucji, stanu wyjątkowego lub powstania, będzie
przyznane przez ta drugą Umawiającą się Stronę, w zakresie odtworzenia,
rekompensaty, odszkodowania i innych form zadośćuczynienia, traktowanie nie
mniej korzystne niż przyznane inwestorom państw trzecich. Wynikające z
powyższego płatności będą podlegały swobodnemu transferowi.
Artykuł 5
1. Każda Umawiająca się Strona zapewni zgodnie z własnym ustawodawstwem
inwestorom drugiej Umawiającej się Strony swobodny transfer kwot związanych z
inwestycjami, a mianowicie:
a) kapitału i kwot dodatkowych niezbędnych dla utrzymania i rozszerzenia
inwestycji;
b) przychodów określonych w artykule 1 punkt 2 niniejszej umowy;
c) kwot niezbędnych dla obsługi i spłaty pożyczek uznanych przez obie Strony
jako inwestycje;
d) wpływów uzyskanych z całkowitej lub częściowej likwidacji albo sprzedaży
inwestycji;
e) odszkodowań i innych należnych przewidzianych w artykule 4 niniejszej umowy;
d) wszelkich płatności, jakie będą musiały być dokonane w wyniku subrogacji
przewidzianej w artykule 6 niniejszej umowy.
2. Transfery, o których mowa w tym artykule, będą dokonywane bez zwłoki według
kursu obowiązującego w dniu realizacji. Kurs wymiany powinien być ustalany
zgodnie z wzajemnym kursem wymiany (cross-rate), opartym na kursie ustalonym w
danym dniu przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy jako podstawa dla kursu wymiany
odpowiednich walut w ramach specjalnych praw ciągnienia.
3. W rozumieniu niniejszego artykułu uważa się, iż transfer dokonany "bez
zwłoki", jeżeli jego realizacja nastąpiła w terminie normalnie niezbędnym dla
spełnienia odpowiednich formalności. Termin będzie się liczył od dnia złożenia
odpowiedniego wniosku z wymaganymi dokumentami, lecz w żadnym razie nie może on
przekroczyć trzech miesięcy.
Artykuł 6
1. Jeżeli jedna z Umawiających się Stron lub jej agencja dokona jakiejkolwiek
płatności na rzecz jednego z jej inwestorów z tytułu gwarancji udzielonej w
związku z inwestycją realizowana na terytorium drugiej Umawiającej się Strony,
to ta pierwsza Umawiająca się Strona stanie się uprawniona do przejęcia praw i
działań tego inwestora i będzie mogła je realizować na takich samych zasadach i
warunkach jak ich pierwotny posiadacz.
2. W przypadku subrogacji określonej w ustępie 1 tego artykułu inwestor nie
będzie wysuwał roszczeń, jeżeli nie będzie do tego upoważniony przez Umawiającą
się Stronę lub jej agencję.
Artykuł 7
1. Spory między Umawiającymi się Stronami dotyczące interpretacji i stosowania
niniejszej umowy będą rozstrzygane w miarę możliwości polubownie w drodze
dyplomatycznej.
2. Jeżeli spór nie będzie mógł być rozstrzygnięty w ten sposób w ciągu 12
miesięcy, to zostanie on na życzenie którejkolwiek z Umawiających się Stron
przedłożony trybunałowi arbitrażowemu.
3. Trybunał arbitrażowy zostanie utworzony dla każdej sprawy oddzielnie, przy
czym każda z Umawiających się Stron wyznaczy jednego arbitra. Ci dwaj arbitrzy
uzgodnią miedzy sobą obywatela państwa trzeciego jako przewodniczącego, który
będzie mianowany przez Umawiające się Strony. Arbitrzy będą mianowani w ciągu
dwóch miesięcy a przewodniczący - w ciągu trzech miesięcy od daty zawiadomienia
jednej z Umawiającej się Strony przez drugą Umawiającą się Stronę o woli
przedłożenia sporu trybunałowi arbitrażowemu.
4. Jeżeli terminy ustalone w ustępie 3 nie zostaną zachowane, każda umawiająca
się Strona może, w razie braku innych uzgodnień, zwrócić się do Przewodniczącego
Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości o dokonanie niezbędnych nominacji.
Jeżeli przewodniczący nie może wypełnić swojej funkcji lub jeżeli jest
obywatelem jednej z Umawiających się Stron, o dokonanie nominacji poproszony
zostanie Wiceprzewodniczący. Jeżeli również Wiceprzewodniczący nie może
wypełniać powyższej funkcji lub jeżeli jest on obywatelem jednej z Umawiających
się Stron, to o dokonanie nominacji poproszony zostanie najstarszy rangą sędzia
Trybunału, który nie jest obywatelem którejkolwiek z Umawiających się Stron.
5. Trybunał arbitrażowy orzeka większością głosów. Jego orzeczenia maja moc
obowiązującą. Każda Umawiająca się Strona ponosi koszty udziału własnego
arbitra, jak również koszty udziału przedstawicieli w postępowaniu arbitrażowym.
Koszty udziału przewodniczącego trybunału, jak również inne koszty ponoszą obie
Umawiające się Strony w częściach równych. Trybunał arbitrażowy może jednak w
orzeczeniu ustalić inne zasady pokrycia kosztów. Trybunał arbitrażowy ustali
tryb własnego postępowania.
Artykuł 8
1. Spory, jakie powstaną między Umawiającymi się Stronami a inwestorem drugiej
Umawiającej się Strony w związku z inwestycją, powinny być rozstrzygane w miarę
możliwości w drodze polubownej.
2. Jeżeli spór nie zostanie rozstrzygnięty w terminie sześciu miesięcy, licząc
od dnia, w którym jedna z zainteresowanych stron zainicjowała go, to dany spór
będzie przedłożony na wniosek jednej z zainteresowanych stron do postępowania
arbitrażowego. Obie Umawiające się Strony wyrażają na mocy niniejszej umowy
zgodę na taki tryb postępowania. Z zastrzeżeniem przypadków odmiennych wspólnych
uzgodnień, będą miały zastosowanie analogiczne postanowienia artykułu 7 ustępów
3 do 5, pod warunkiem że strony sporu wyznaczą arbitrów zgodnie z trybem
ustalonym w ustępie 3 wyżej wymienionego artykułu, a gdy terminy przewidziane w
wymienionym artykule nie zostaną dotrzymane, każda ze stron w sporze może
zwrócić się do trybunału arbitrażowego przy Międzynarodowej Izbie Handlowej w
Paryżu z wnioskiem o dokonanie niezbędnych nominacji. Wyrok arbitrażowy będzie
wykonany zgodnie z prawem państwa, w którym spór miał miejsce.
3. Jeżeli obie Umawiające się Strony są lub staną się stronami Konwencji z dnia
18 marca 1965 r. o rozstrzyganiu sporów inwestycyjnych między państwami a
obywatelami drugich państw, to zgodnie z postanowieniami artykułu 27 ustęp 1 tej
konwencji nie będą one występować do trybunału arbitrażowego przewidzianego w
poprzednim ustępie tego artykułu z uwagi na istnienie między inwestorami jednej
z Umawiających się Stron a druga Umawiająca się Stroną porozumienia, o którym
mowa w artykule 25 konwencji. Nie wyklucza to możliwość zwrócenia się do
trybunału arbitrażowego, o którym mowa w poprzednim ustępie tego artykułu, w
przypadku niezastosowania się do orzeczenia trybunału arbitrażowego utworzonego
na warunkach artykułu 27 konwencji lub w przypadku przeniesienia praw na mocy
ustawy lub na podstawie aktu prawnego zgodnie z postanowieniami artykułu 6
niniejszej umowy.
Artykuł 9
Jeżeli postanowienia innej umowy międzynarodowej, której stronami są lub staną
się obie Umawiające się Strony, lub też przepisy wewnętrzne którejkolwiek z
Umawiających się Stron zawierają regulacje bardziej korzystne niż przewidziane w
niniejszej umowie, to takie regulacje będą miały pierwszeństwo przed niniejszą
umową.
Artykuł 10
Niniejsza umowa będzie miała zastosowanie do wszystkich inwestycji dokonanych
zgodnie z odpowiednimi przepisami prawnymi przez inwestorów jednej Umawiającej
się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się Strony po dniu 26 maja 1976 r.
Artykuł 11
1. Niniejsza umowa wejdzie w życie w dniu, w którym obie Umawiające się Strony
notyfikują sobie wzajemnie spełnienie wymogów prawnych odnośnie do wejścia w
życie umów międzynarodowych.
2. Niniejsza umowa pozostanie w mocy przez okres 10 lat. Po ich upływie będzie
przedłużona na okresy 5-letnie o ile żadna z Umawiających się Stron nie wypowie
jej w drodze notyfikacji na 12 miesięcy przed upływem danego 10-letniego lub
5-letniego okresu.
3. W przypadku wypowiedzenia niniejszej umowy postanowienia artykułów od 1 do 10
zachowują moc przez następny okres 10 lat w odniesieniu do inwestycji dokonanych
przed wejściem w życie wypowiedzenia.
Sporządzono w Lizbonie dnia 11 marca 1993 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim i portugalskim, przy czym obydwa teksty są jednakowo
autentyczne.
Z upoważnienia Rządu
Rzeczypospolitej Polskiej
I. Byczewski
Z upoważnienia Rządu
Republiki Portugalskiej
V. A. Mendes Da Costa Martins
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została uznana za słuszna zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej
zawartych;
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona;
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego został wydany akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 23 czerwca 1993 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L. S.
Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 9 listopada 1994 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem
Republiki Portugalskiej w sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji,
sporządzonej w Lizbonie dnia 11 marca 1993 r.
(Dz. U. Nr 19, poz. 91)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 11 ustęp 1 Umowy
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Republiki Portugalskiej w
sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji, sporządzonej w Lizbonie dnia
11 marca 1993 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w
związku z tym powyższa umowa weszła w życie dnia 9 października 1993 r.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 23 lutego 1995 r.
w sprawie okresowego zwolnienia z podatku od sprzedaży akcji w publicznym
obrocie.
(Dz. U. Nr 19, poz. 93)
Na podstawie art. 5 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 21 października 1994 r. o podatku
od sprzedaży akcji w publicznym obrocie (Dz. U. Nr 123, poz. 602) zarządza się,
co następuje:
ż 1. Zwalnia się z podatku od sprzedaży akcji w publicznym obrocie, dokonywana w
okresie od dnia wejścia w życie rozporządzenia do dnia 30 czerwca 1995 r.,
sprzedaż akcji w publicznym obrocie wtórnym.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: G. Kołodko
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 8 lutego 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu ustalania przeciętnej liczby
zatrudnionych w celu naliczania odpisu na zakładowy fundusz świadczeń
socjalnych.
(Dz. U. Nr 19, poz.94)
Na podstawie art. 5 ust. 6 w związku z art. 21a ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o
zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz.
368 i Nr 90, poz. 419) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 marca 1994
r. w sprawie sposobu ustalania przeciętnej liczby zatrudnionych w celu
naliczania odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych (Dz. U. Nr 43, poz.
168) wprowadza się następujące zmiany:
1) po ż 1 dodaje się ż 1a w brzmieniu:
"ż 1a. Podstawę naliczania odpisu, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy, w
rolniczych spółdzielniach produkcyjnych i innych spółdzielniach zajmujących się
produkcją rolną stanowi liczba członków spółdzielni według stanu na dzień
naliczenia Funduszu, skorygowana zgodnie ze stanem w dniu 31 grudnia danego roku
do faktycznej liczby członków zarejestrowanych w spółdzielni.";
2) w ż 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Sposób obliczania przeciętnej liczby zatrudnionych, ustalony w ust. 1,
stosuje się również w przypadku, gdy zakład pracy działał w okresie krótszym niż
jeden rok kalendarzowy.";
3) ż 4 otrzymuje brzmienie:
"ż 4. Za pracowników zatrudnionych w szczególnie uciążliwych warunkach pracy, w
rozumieniu art. 5 ust. 3 ustawy, uważa się pracowników zatrudnionych na
stanowiskach pracy określonych na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent
inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w
szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43, z 1985 r. Nr 7, poz. 21, z 1991
r. Nr 39, poz. 167 i z 1992 r. Nr 102, poz. 520), wykonujących prace wymienione
w załączniku do tego rozporządzenia w wykazie A i B."
ż 2. Podstawę naliczania odpisu, o którym mowa w ż 1 pkt 1 niniejszego
rozporządzenia, za rok 1994 stanowi liczba członków spółdzielni w dniu 31
grudnia 1994 r.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1995 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
Z dnia 15 lutego 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za
wyżywienie i ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym
odbywającym służbę zastępczą.
(Dz. U. Nr 19, poz. 96)
Na podstawie art. 193 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr
40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 165) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 20 marca 1992
r. w sprawie wysokości i równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz
świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę zastępczą (Dz.
U. Nr 31, poz. 133, Nr 52, poz. 241, Nr 62, poz. 308, Nr 78, poz. 399 i Nr 100,
poz. 504, z 1993 r. Nr 59, poz. 277, Nr 83, poz. 391 i Nr 99, poz. 453 oraz z
1994 r. Nr 12, poz. 45, Nr 33, poz. 124, Nr 88, poz. 411, Nr 99, poz. 481, Nr
138, poz. 738 i Nr 140, poz. 795) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 1 w ust. 1 wyrazy "4,40 zł" zastępuje się wyrazami "4,44 zł"
2) w ż 3 w ust. 1 wyrazy "38 zł" zastępuje się wyrazami "42 zł".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1995 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
Z dnia 14 lutego 1995 r.
w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy obsłudze i konserwacji
amoniakalnych instalacji chłodniczych.
(Dz. U. Nr 19, poz. 97)
Na podstawie art. 208 ż 2 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. Rozporządzenie określa warunki bezpieczeństwa i higieny pracy pracowników
zatrudnionych przy obsłudze i konserwacji amoniakalnych instalacji chłodniczych
w zakładach przetwórstwa rolno-spożywczego i w chłodniach składowych.
ż 2. Pracownicy zatrudnieni przy obsłudze i konserwacji amoniakalnych instalacji
chłodniczych powinni być zapoznani:
1) ze schematem instalacji chłodniczej oraz usytuowaniem głównych zaworów
odcinających,
2) z zasadami ratownictwa chemicznego i sposobami postępowania w razie awarii
amoniakalnej instalacji chłodniczej (niekontrolowanego wycieku amoniaku),
3) z zasadami udzielania pierwszej pomocy przedlekarskiej, ze szczególnym
uwzględnieniem poparzenia lub zatrucia amoniakiem,
4) z instrukcją obsługi technicznej urządzeń chłodniczych.
ż 3. Na terenie zakładu pracy w dobrze widocznym miejscu powinien być
zainstalowany wiatrowskaz.
ż 4. Zawory odcinające w amoniakalnej instalacji chłodniczej powinny być
oznakowane w sposób widoczny i trwały.
ż 5. W komorach chłodzonych, w których utrzymywana jest temperatura powietrza
poniżej 5�C (278 K), powinna być zainstalowana instalacja sygnalizacyjna
"człowiek w komorze", jeżeli drzwi wyjściowe do tych komór nie są wyposażone w
zamki umożliwiające otwarcie drzwi od wewnątrz.
ż 6. 1. W maszynowni i aparatowni powinny być zainstalowana instalacja
oświetlenia bezpieczeństwa, zasilania z rezerwowego źródła energii elektrycznej,
włączająca się automatycznie z chwila zaniku napięcia w sieci podstawowej.
2. Ponadto instalacja oświetlenia bezpieczeństwa powinna być zainstalowana w
komorach chłodzonych i w korytarzach ewakuacyjnych.
3. Punkty świetlne instalacji oświetlenia bezpieczeństwa powinny być tak
rozmieszczane, aby zapewniały dostateczną widoczność przyrządów
kontrolno-pomiarowych i regulacyjnych oraz wyjść ewakuacyjnych z pomieszczeń
chłodni.
4. Instalacja oświetlenia bezpieczeństwa powinna być wykonana w sposób
zapobiegający wybuchowi amoniaku.
ż 7. 1. W maszynowni i aparatowni oraz w innych pomieszczeniach, w których
zachodzi konieczność wymiany powietrza, należy zapewnić co najmniej 3-krotną
wymianę powietrza w ciągu godziny.
2. W maszynowni i aparatowni, niezależnie od wymagań, o których mowa w ust. 1,
powinny znajdować się urządzenia wentylacji awaryjnej o wydajności co najmniej
10-krotnej wymiany powietrza w ciągu godziny.
3. Uruchomienie urządzeń wentylacji awaryjnej, zainstalowanych w pomieszczeniach
wymienionych w ust. 2, powinno być możliwe z zewnątrz, jak i wewnątrz miejsca
użytkowania.
4. Wentylacja, o której mowa w ust. 2, powinna być wykonana w sposób
zapobiegający wybuchowi amoniaku.
ż 8. W maszynowni lub aparatowni, w których praca maszyn i urządzeń jest
zautomatyzowana (bez stałej obsługi), powinna być zainstalowana aparatura
umożliwiająca ciągły pomiar stężenia amoniaku w powietrzu, sygnalizująca
przekroczenie wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń i stężeń chwilowych.
ż 9. Jeżeli sprężarki są chłodzone wodą, to temperatura powietrza w maszynowni
nie powinna być niższa niż 5�C (278 K).
ż 10. Urządzenia chłodnicze o wydajności przekraczającej 150 m3/h, wyposażone co
najmniej w dwie sprężarki, powinny być zaopatrzone w manometry po stronie
tłoczonej i ssawnej, z zaznaczonymi dopuszczalnymi ciśnieniami.
ż 11. W maszynowni i aparatowni powinien być zapewniony swobodny dostęp do
każdego urządzenia.
ż 12. Jeżeli wydajność zainstalowanych w maszynowni sprężarek przekracza 85
m3/h, obsługę powinny sprawować dwie osoby, z których co najmniej jedna powinna
posiadać uprawnienia w zakresie obsługi i eksploatacji urządzeń chłodniczych.
ż 13. Wirujące zespoły sprężarek i urządzeń chłodniczych powinny być osłonięte.
ż 14. Odolejanie urządzeń chłodniczych powinno być wykonywane co najmniej przez
dwóch pracowników.
ż 15. 1. Jeżeli odpowietrzanie instalacji chłodniczej nie jest przeprowadzane
automatycznie, może być dokonane po upływie co najmniej 20 minut od chwili
zatrzymania pracy sprężarek.
2. Odpowietrzanie instalacji chłodniczej przy unieruchomionych sprężarkach
powinno być dokonywane oddzielnie dla każdego aparatu.
3. Nie należy odpowietrzać instalacji chłodniczej bezpośrednio od atmosfery.
ż 16. Usuwanie szronu z parowników nie powinno odbywać się przy użyciu
metalowych przedmiotów.
ż 17. Stopień napełnienia płynnym amoniakiem unieruchomionej instalacji
chłodniczej nie powinien przekraczać:
1) 80% całkowitej pojemności parowników płaszczowo-rurowych i płytowych,
2) 50% całkowitej pojemności parowników wężowych, żebrowych i lamelowych,
3) 70% całkowitej pojemności zbiorników.
ż 18. 1. W miejscu przetaczania amoniaku z cystern do instalacji chłodniczej
powinny być zainstalowane hydranty wodne z prądownicami wytwarzającymi mgłę
wodną.
2. Przetaczanie amoniaku z butli lub cystern do instalacji chłodniczej powinno
odbywać się:
1) przez specjalny zawór kolektora cieczowego,
2) przy użyciu rurociągów stalowych.
3. Przetaczanie amoniaku do instalacji chłodniczej powinno wykonywać co najmniej
dwóch pracowników.
ż 19. Butle z amoniakiem powinny być przechowywane w pomieszczeniu nie
ogrzewanym lub pod wiatą oraz:
1) oddzielone od butli z innymi gazami,
2) odpowiednio oznakowane,
3) ustawione w pozycji stojącej i zabezpieczone przed upadkiem,
4) zaopatrzone w kołpaki ochronne,
5) zabezpieczone przed osobami postronnymi.
ż 20. 1. W razie niekontrolowanego wycieku amoniaku należy:
1) uruchomić wentylację awaryjną,
2) odciąć dopływ amoniaku do tej części instalacji, z której nastąpił wyciek,
3) przystąpić do neutralizacji par amoniaku przy użyciu mgły wodnej lub innych
preparatów chemicznych,
4) opróżnić uszkodzony odcinek instalacji z amoniaku, jeżeli jest to możliwe w
danej sytuacji,
5) powiadomić pracodawcę.
2. Z pomieszczeń skażonych lub zagrożonych parami amoniaku należy ewakuować
pracowników.
3. Ewakuacja pracowników z rejonów zagrożonych parami amoniaku powinna
przebiegać w miarę możliwości w stronę przeciwną do kierunku wiatru, a ze strefy
skażonej tymi parami - poprzecznie do kierunku wiatru.
ż 21. W otoczeniu pomieszczeń, w których wystąpił niekontrolowany wyciek
amoniaku, nie należy używać sprzętu i urządzeń iskrzących lub wytwarzających
otwarty płomień.
ż 22. 1. Sprzęt przeznaczony do akcji ratowniczej powinien być przechowywany w
dostępnych miejscach odpowiednio oznakowanych i zabezpieczonych przed osobami
postronnymi.
2. Sprzęt, o którym mowa w ust. 1, nie powinien być przechowywany bezpośrednio w
maszynowni lub w pomieszczeniach z nią sąsiadujących.
3. Osoby biorące udział w akcji ratowniczej powinny być wyposażone w
szczególności w:
1) kombinezony gazoszczelne,
2) aparaty powietrzne lub tlenowe, z maska twarzową kapturową,
3) maski przeciwgazowe,
4) buty, rękawice i okulary ochronne, jeżeli brak jest kombinezonu
gazoszczelnego,
5) pasy i szelki bezpieczeństwa z linką o długości co najmniej 30 m i udźwigu
200 kg.
ż 23. Sprawy dotyczące dozoru technicznego nad zbiornikami i aparaturą
ciśnieniową, pomieszczeń higienicznosanitarnych oraz wyposażenia pracowników w
odzież roboczą i środki ochrony indywidualnej regulują odrębne przepisy.
ż 24. Pracownicy zatrudnieni przy obsłudze i konserwacji amoniakalnej instalacji
chłodniczej powinni mieć stały dostęp do apteczek pierwszej pomocy.
ż 25. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: A. Śmietanko
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 13 lutego 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie organizacji i zasad pobytu nieletnich w
zakładach poprawczych.
(Dz. U. Nr 19, poz. 98)
Na podstawie art. 95 ż 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w
sprawach nieletnich (Dz. U. Nr 35, poz. 228 i z 1992 r. Nr 24, poz. 101)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 maja 1983 r. w sprawie
organizacji i zasad pobytu nieletnich w zakładach poprawczych (Dz. U. Nr 26,
poz. 126 i z 1992 r. Nr 97, poz. 483) wprowadza się następujące zmiany:
1) po ż 17 dodaje się ż 17a w brzmieniu:
"ż 17a. 1. Wychowanek otrzymuje na własne wydatki kwoty pieniężne zwane
�kieszonkowym, wypłacane ze środków przeznaczonych na utrzymanie zakładu.
2. Kwoty przeznaczone na wypłatę kieszonkowego nalicza się miesięcznie na
wychowanka w wysokości 6% najniższego wynagrodzenia pracowników, określonego
przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie Kodeksu pracy.
3. Wysokość kieszonkowego wynosi miesięcznie 2,5% najniższego wynagrodzenia
pracowników, określonych w ust. 2.
4. W przypadkach uzasadnionych trudną sytuacją materialną nieletniego, względami
osobistymi lub wychowawczymi kieszonkowe może być wypłacane w innej wysokości
niż określona w ust. 3, nie większej jednak niż 10% najniższego wynagrodzenia
pracowników określonego w ust. 2.
5. Wysokość kieszonkowego ustala indywidualnie dla wychowanka dyrektor zakładu.
6. W przypadku ucieczki nieletniego z zakładu lub nie usprawiedliwionej
nieobecności, spowodowanej niezgłoszeniem się w ustalonym terminie z urlopu lub
przepustki, nieletni traci prawo do kieszonkowego przez okres trzech miesięcy.";
2) w ż 53:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Dyrektora zakładu powołuje i odwołuje Minister Sprawiedliwości.",
b) dodaje się nowe ust. 2 i 3 w brzmieniu:
"2. Powołanie może być poprzedzone konkursem ogłoszonym przez Ministra
Sprawiedliwości. Regulamin konkursu na dyrektora zakładów poprawczych stanowi
załącznik do rozporządzenia.
3. Do powoływania i odwoływania dyrektora zakładu poprawczego mają zastosowanie
przepisy art. 68 - 72 Kodeksu pracy.",
c) dotychczasowe ust. 2 i 3 oznacza się odpowiednio jako ust. 4 i 5;
3) załącznik do rozporządzenie otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku do
niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: W Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 lutego 1995 z.
(poz. 98)
REGULAMIN KONKURSU NA DYREKTORÓW ZAKŁADÓW POPRAWCZYCH
ż 1. Konkurs na stanowisko dyrektora zakładu poprawczego zarządza Minister
Sprawiedliwości, zwany dalej "organizatorem konkursu".
ż 2. Konkurs na stanowisko dyrektora zakładu poprawczego, zwanego dalej
"zakładem", organizuje się przez:
1) ogłoszenie konkursu w danym zakładzie, innych placówkach
wychowawczo-resocjalizacyjnych, w kuratorium oświaty, wyższych uczelniach,
środkach masowego przekazu,
2) ustalenie terminu zgłoszenia kandydatów,
3) określenie terminu i miejsca posiedzenia komisji konkursowej,
4) podanie wymagań, jakim powinni odpowiadać kandydaci.
ż 3. Organizator konkursu powołuje komisję konkursową w składzie:
1) przedstawiciel Ministra Sprawiedliwości jako przewodniczący,
2) przedstawiciel kuratora oświaty,
3) dwaj przedstawiciele rady pedagogicznej zakładu,
4) dwaj przedstawiciele nadzoru pedagogicznego Ministra Sprawiedliwości,
5) po jednym przedstawicielu zakładowych organizacji związkowych działających w
placówce.
Pracami komisji kieruje jej przewodniczący.
ż 4. Ustala się następujące wymagania wobec kandydata na stanowisko dyrektora:
1) minimum 5-letni staż pracy pedagogicznej w pełnym wymiarze zajęć,
2) posiadanie kwalifikacji nauczycielskich określonych w odrębnych przepisach,
3) do udziału w konkursie nie mogą być dopuszczone osoby, wobec których zostało
wszczęte postępowanie dyscyplinarne lub które w okresie ostatnich trzech lat
przed ogłoszenie konkursu zostały ukarane karami dyscyplinarnymi, a także
odwołane z funkcji kierowniczych w związku z nieprawidłową realizacją
powierzonych im zadań.
ż 5. Kandydat na dyrektora składa organizatorowi konkursu następujące dokumenty:
1) pisemnie opracowany model placówki resocjalizacyjnej,
2) kwestionariusz osobowy ze zdjęciem,
3) życiorys uwzględniający przebieg pracy pedagogicznej i osiągnięcia zawodowe,
4) odpisy dyplomów potwierdzających kwalifikacje pedagogiczne i osiągnięcia
zawodowe,
5) opinie zakładu pracy z ostatnich 3 lat,
6) zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia.
ż 6. Organizator konkursu, na prośbę kandydata, umożliwia mu zapoznanie się z
działalnością zakładu.
ż 7. Konkurs przeprowadza się również w przypadku zgłoszenia się jednego
kandydata.
ż 8. Pierwsze posiedzenie komisji konkursowej powinno nastąpić nie później niż
14 dni od dnia zamknięcia listy przyjmowania zgłoszeń kandydatów na dyrektorów
zakładu.
ż 9. Konkurs przebiega w dwóch etapach:
1) pierwszy etap - sprawdzenie warunków formalnych oraz wstępna ocena
merytoryczna złożonej oferty; o dopuszczeniu kandydata do drugiego etapu
decyduje komisja w głosowaniu jawnym; w przypadku równej liczby głosów o
przyjęciu kandydata do drugiego etapu decyduje przewodniczący komisji,
2) drugi etap - rozmowa z kandydatem, na temat funkcjonowania i rozwoju zakładu,
zainteresowań zawodowych i dotychczasowych osiągnięć.
ż 10. Na posiedzeniu końcowym komisja konkursowa wyłania w głosowaniu tajnym,
zwykłą większością głosów, kandydata na stanowisko dyrektora.
ż 11. Jeżeli w pierwszej turze głosowania żaden z kandydatów nie uzyskał
bezwzględnej większości głosów, do drugiej tury głosowania przechodzą dwaj
kandydaci, którzy uzyskali największą liczbę głosów. W przypadku uzyskania
ponownie równej liczby głosów, przewodniczący komisji przedstawia obu kandydatów
organizatorowi konkursu.
ż 12. Komisja bezpośrednio po zakończeniu konkursu informuje zainteresowanych o
jego wyniku.
ż 13. Z przebiegu konkursu sporządza się protokół, który po zakończeniu pracy
komisji podpisują jej członkowie.
ż 14. 1. Kandydat może w ciągu trzech dni od dnia ogłoszenia wyników konkursu
wnieść sprzeciw od decyzji komisji do organizatora konkursu.
2. O uwzględnieniu lub odrzuceniu sprzeciwu decyduje organizator konkursu.
Nieodrzucenie sprzeciwu w ciągu 21 dni od daty wniesienia jest równoznaczne z
jego uwzględnieniem.
3. Decyzja organu rozpatrującego sprzeciw jest ostateczna.
ż 15. Przewodniczący komisji konkursowej przekazuje organizatorowi konkursu
wyniki konkursu i dokumentację z jego przebiegu, wraz z wnioskiem o powierzenie
funkcji dyrektora zakładu.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 24 lutego 1995 r.
w sprawie wysokości opłaty ryczałtowej za leki podstawowe.
(Dz. U. Nr 20. Poz. 102)
Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach
odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422 i z 1994 r. Nr
111, poz. 535) zarządza się, co następuje:
ż 1. Opłata ryczałtowa za lek podstawowy wynosi 1 zł 20 gr.
ż 2. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 maja 1994 r. w sprawie
wysokości opłaty ryczałtowej za leki podstawowe (Dz. U. Nr 67, poz. 291).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Pawlak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 27 lutego 1995 r.
w sprawie zatwierdzenia wysokości ceny minimalnej interwencyjnego skupu trzody
chlewnej.
(Dz. U. Nr 20, poz. 103)
Na podstawie art. 6 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 7 czerwca 1990 r. o utworzeniu
Agencji Rynku Rolnego (Dz. U. Nr 39, poz. 223) zarządza się, co następuje:
ż 1. Zatwierdza się propozycję Rady Agencji Rynku Rolnego, dotyczącą wysokości
ceny minimalnej 2,65 zł/kg żywca kl. I, według której będzie realizowany
interwencyjny skup trzody chlewnej w okresie od dnia 1 marca 1995 r. do dnia 30
czerwca 1995 r.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Pawlak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 27 lutego 1995 r.
w sprawie wysokości składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
(Dz. U. Nr 20, poz. 104)
Na podstawie art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń
pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz.
1) zarządza się, co następuje:
ż 1. Składka na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wynosi od marca
1995 r. 0,2% podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i obowiązuje do dnia 29
lutego 1996 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA - SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
Z dnia 23 lutego 1995 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Świeckiemu Zakonowi Karmelitów Bosych w
Wadowicach.
(Dz. U. Nr 20, poz. 105)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 3) i w związku z art. 7 ust. 4a ustawy z dnia 12 listopada 1985 r.
o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r.
Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i
434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Świecki Zakon Karmelitów Bosych w
Wadowicach", erygowanej przez Prowincjała Krakowskiej Prowincji Karmelitów
Bosych.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister - Szef Urzędu Rady Ministrów: M. Strąk
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 20 lutego 1995 r.
w sprawie zryczałtowanej opłaty drogowej
(Dz. U. Nr 20, poz. 106)
Na podstawie art. 16 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o warunkach
wykonywania międzynarodowego transportu drogowego (Dz. U. Nr 75, poz. 332 i z
1992 r. Nr 75, poz. 369) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Ustala się zryczałtowaną opłatę drogową, pobieraną od zagranicznych
podmiotów gospodarczych wykonujących międzynarodowy przewóz drogowy na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pojazdami zarejestrowanymi za granicą za
przejazd tych pojazdów po drogach publicznych w czasie każdego jednorazowego
pobytu na tym terytorium.
2. Przepisy rozporządzenia nie mają zastosowania do przejazdów wykonywanych:
1) samochodami osobowymi i kempingowymi,
2) samochodami służb specjalnych, jak: straży pożarnej, pogotowia ratunkowego,
służby więziennej, a także samochodami urzędów celnych,
3) samochodami przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych państw
obcych pod warunkiem wzajemności oraz misji specjalnych i organizacji
międzynarodowych korzystających z immunitetów i przywilejów dyplomatycznych,
4) pojazdami innymi niż wymienione w pkt 1-3, których dopuszczalna ładowność
wraz z przyczepą nie przekracza 1500 kg.
ż 2. 1. Opłatę, o której mowa w ż 1 ust. 1, ustala się w wysokości 25 zł.
2. Opłata może być również płacona za okresy kalendarzowe tygodniowe, miesięczne
lub roczne według następujących stawek:
1) tygodniowa - 75 zł,
2) miesięczna - 250 zł,
3) roczna - 2000 zł.
ż 3. Zryczałtowaną opłatę drogową pobierają graniczne urzędy celne podczas
przekraczania granicy państwowej, wydając pokwitowanie uiszczenia opłaty.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 15 marca 1995 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI
z dnia 21 listopada 1994 r.
w sprawie szczegółowych zasad rozpowszechniania przez radio i telewizję audycji,
które mogą zagrażać psychicznemu, uczuciowemu lub fizycznemu rozwojowi dzieci i
młodzieży
(Dz. U. z 1995 r. Nr 20, poz. 108)
Na podstawie art. 18 ust. 4 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i
telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nadawcy radiowi i telewizyjni powinni ograniczać emisję programów, które
mogą zagrażać psychicznemu, uczuciowemu lub fizycznemu rozwojowi dzieci i
młodzieży. Dotyczy to w szczególności audycji:
1) ukazujących brutalność i przemoc, a zwłaszcza zawierających sceny znęcania
się, dręczenia lub inne sceny okrutne,
2) zawierających zachowania naruszające normy obyczajowe, zwroty, słowa i gesty
wulgarne,
3) drastycznie naruszających obyczajowość poprzez pornografię, prowadzących do
jedynie przedmiotowego traktowania człowieka, pozbawiających wrażliwości
ludzkiej i uwłaczających jego godności,
4) upowszechniających metody i instruktaż działań przestępczych.
ż 2. 1. Rozpowszechnianie audycji, o których mowa w ż 1, może nastąpić, jeżeli
jest to uzasadnione ich wysoką wartością artystyczną, dokumentalną, informacyjną
lub wagą historyczną i o ile nie narusza reguł Kodeksu karnego.
2. Nadawca jest obowiązany do uprzedzenia odbiorców o charakterze audycji,
zarówno w zapowiedziach programowych, jak i bezpośrednio przed emisją. W treści
informacji należy wskazać, że program może mieć szkodliwy wpływ na psychiczny,
uczuciowy i fizyczny rozwój dzieci i młodzieży.
3. Reklama audycji zawierających treści wymienione w ż 1 nie powinna być
emitowana w godzinach od 6.00 do 23.00.
ż 3. Nadawcy są obowiązani opracować regulaminy wewnętrzne określające zasady
kwalifikowania do rozpowszechnienia audycji, o których mowa w ż 1, w terminie 5
miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia. W odniesieniu do nadawców,
którzy uzyskali koncesję po dniu wejścia w życie rozporządzenia, termin ten
liczy się od dnia otrzymania koncesji na rozpowszechnianie programu.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 24 lutego 1995 r.
w sprawie przekazania wojewodom realizacji niektórych zadań związanych z
prowadzeniem ponadpodstawowych publicznych szkół rolniczych i gospodarki
żywnościowej
(Dz. U. Nr 21, poz. 109)
Na podstawie art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty
(Dz. U. Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 26, poz. 113 i Nr 54, poz. 254, z 1993 r.
Nr 127, poz. 585 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 53, poz. 215) zarządza się, co
następuje:
ż 1. Przekazuje się wojewodom realizację następujących zadań związanych z
prowadzeniem przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej
ponadpodstawowych publicznych szkół rolniczych i gospodarki żywnościowej:
1) projektowanie rozmiarów kształcenia w poszczególnych zawodach i występowanie
do Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w sprawach zakładania,
przekształcania i likwidacji szkół oraz wprowadzania nowych kierunków
kształcenia,
2) prowadzenie spraw związanych z organizacją roku szkolnego, określonych w
odrębnych przepisach,
3) zatwierdzanie arkusza organizacyjnego szkoły i przydziałów czynności dla
nauczycieli,
4) inicjowanie zorganizowania zebrania plenarnego rady pedagogicznej,
5) powierzanie funkcji dyrektora szkoły i odwoływanie z tej funkcji, według
zasad określonych w odrębnych przepisach, oraz udzielanie opinii związanych z
powołaniem i odwoływaniem z funkcji wicedyrektora i z innych stanowisk
kierowniczych,
6) dokonywanie oceny pracy dyrektorów szkół oraz rozpatrywanie odwołań
nauczycieli od oceny ich pracy, według zasad określonych w odrębnych przepisach,
7) inicjowanie oraz koordynowanie planów dokształcania i doskonalenia kadry
pedagogicznej w poszczególnych szkołach,
8) rozpatrywanie skarg i wniosków w zakresie realizowanych zadań.
ż 2. Wykaz szkół, o których mowa w ż 1, określa załącznik do rozporządzenia.
ż 3. Organem wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania
administracyjnego w stosunku do decyzji wojewody wydanej w związku z realizacją
zadań, o których mowa w ż 1, jest Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 lutego 1995 r. (poz. 109)
WYKAZ PONADPODSTAWOWYCH PUBLICZNYCH SZKÓŁ ROLNICZYCH I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ,
W ODNIESIENIU DO KTÓRYCH WOJEWODA REALIZUJE ZADANIA ZWIĄZANE Z ICH PROWADZENIEM
Lp.WojewództwoSzkoła
123
1warszawskieBłonie
Zespół Szkół Ogrodniczych i Przetwórstwa Spożywczego
05-870 Błonie, ul. Piłsudskiego 21
2 Brwinów
Zespół Szkół Rolniczych
05-840 Brwinów, ul. Pszczelińska 99
3 Góra Kalwaria
Zasadnicza Szkoła i Technikum Ogrodnicze dla Pracujących
05-530 Góra Kalwaria, ul. ks. Sajny 16
4 Łubiec
Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa
05-084 Leszno
5 Piaseczno
Zespół Szkół Rolniczych
05-500 Piaseczno, ul. Chyliczkowska 20
6 Pomiechówek
Zespół Szkół Rolniczych
05-180 Pomiechówek, ul. Nasielska 1
7 Serock
Zespół Szkół Rolniczych
05-140 Serock, ul. Wł. Wolskiego 6
8 Tarczyn
Zasadnicza Szkoła i Technikum Ogrodnicze dla Pracujących
05-630 Tarczyn, ul. Stępkowskiego 11
9bialskopodlaskieJabłoń
Zespół Szkół Rolniczych
21-205 Jabłoń
10 Leśna Podlaska
Zespół Szkół Rolniczych
21-542 Leśna Podlaska
11 Łosice
Zespół Szkół Rolniczych
08-200 Łosice, ul. Rynek 29
12białostockieBiałystok
Zespół Szkół Melioracji Wodnych
15-959 Białystok, ul. Antoniuk Fabryczny 1
13 Białystok
Zespół Szkół Rolniczych
15-566 Białystok, ul. ks. Stanisława Suchowolca 26
14 Bielsk Podlaski
Zespół Szkół Rolniczych
17-100 Bielsk Podlaski, ul. Hołowieska 18
15 Czartajew
Zespół Szkół Rolniczych
17-304 Czartajew
16 Hajnówka
Zespół Szkół Rolniczych
17-200 Hajnówka, ul. Górna 51
17 Janów
Zespół Szkół Rolniczych
16-130 Janów
18 Mońki
Zespół Szkół Rolniczych
19-100 Mońki, ul. Szkolna 2
19 Ostróżany
Zespół Szkół Rolniczych
17-314 Ostróżany
20 Różanystok
Zespół Szkół Rolniczych
16-207 Różanystok
21 Rudka
Zespół Szkół Rolniczych
17-304 Rudka
22 Sokółka
Zespół Szkół Rolniczych
16-100 Sokółka, ul. Białostocka 81
23 Suchowola
Zespół Szkół
16-150 Suchowola, ul. Augustowska 2
24 Supraśl
Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa
16-030 Supraśl, ul. Piłsudskiego 64
25bielskieBielsko-Biała
Zespół Szkół Ogrodniczych
43-300 Bielsko-Biała, ul. Akademii Umiejętności 1
26 Cieszyn
Zespół Szkół Rolniczo-Technicznych
43-400 Cieszyn, ul. Kraszewskiego 11
27 Międzyświeć
Zespół Szkół Rolniczych
43-430 Skoczów
28 Milówka
Liceum Rolnicze
34-360 Milówka
29 Radocza
Zespół Szkół Rolniczych
34-100 Wadowice
30 Żywiec
Zespół Szkół Rolniczych
34-300 Żywiec-Moszczanica
31bydgoskieBielice
Zespół Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego
88-330 Gębice
32 Bydgoszcz
Zespół Szkół Budowlanych i Rolniczych
85-836 Bydgoszcz, ul. Filmowa 1
33 Chojnice
Zespół Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego
89-600 Chojnice, ul. Dworcowa 1
34 Gąsawa
Zespół Szkół Rolniczych
88-410 Gąsawa, ul. Żnińska 6
35 Inowrocław
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
88-100 Inowrocław, ul. Solankowa 35
36 Janowiec Wielkopolski
Zespół Szkół Rolniczych
88-430 Janowiec Wielkopolski, ul. 1 Maja 30
37 Kamienica
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
89-520 Gostycyn
38 Karolewo
Zespół Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego
86-020 Kotomierz
39 Kobylniki
Zespół Szkół Rolniczych
88-150 Kruszwica
40 Kościelec Kujawski
Zespół Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego
86-124 Kościelec Kujawski
41 Lubiewo
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
89-526 Lubiewo
42 Samostrzel
Zespół Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego
89-112 Samostrzel
43 Strzelno
Zespół Szkół Zawodowych
88-320 Strzelno, ul. T. Kościuszki 15
44 Sypniewo
Zespół Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego
89-422 Sypniewo
45 Szubin
Zespół Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego
89-200 Szubin, ul. Kochanowskiego 1
46 Świecie n. Wisłą
Zespół Szkół Zawodowych
86-100 Świecie, ul. Kościuszki 6a
47 Tuchola
Zespół Szkół Zawodowych nr 1
89-500 Tuchola, ul. Świecka 89a
48 Żnin
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
88-400 Żnin, ul. K. Janickiego 26
49chełmskieKrasnystaw
Zespół Szkół Rolniczych
22-300 Krasnystaw, ul. Sobieskiego 5
50 Korolówka
Zespół Szkół Rolniczych
22-200 Włodawa
51 Okszów
Zespół Szkół Rolniczych
22-105 Okszów
52 Siennica Różana
Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa
22-304 Siennica Różana
53ciechanowskieBogurzyn
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
06-541 Bogurzyn
54 Golądkowo
Zespół Szkół Rolniczych
06-120 Winnica
55 Gołotczyzna
Zespół Szkół Rolniczych
06-430 Gołotczyzna
56 Gródki
Zespół Szkół Rolniczych
13-204 Gródki
57 Malinowo
Zespół Szkół Rolniczych
13-200 Działdowo
58 Płońsk
Zespół Szkół Zawodowych nr 1 - Technikum Mechanizacji Rolnictwa
09-100 Płońsk, ul. Sienkiewicza 8
59 Raciąż
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
09-220 Raciąż, ul. Kilińskiego 12
60 Zielona
Zespół Szkół Rolniczych
09-311 Zielona
61częstochowskieGorzów Śląski
Zespół Szkół Rolniczych
46-310 Gorzów Śląski, ul. Byczyńska 9
62 Gosławice
Zespół Szkół Rolniczych
42-780 Dobrodzień, ul. Sierakowska 4
63 Myszków
Zespół Szkół Rolniczych
42-300 Myszków, ul. Pułaskiego 70
64 Olesno
Zespół Szkół Rolniczych
46-300 Olesno, ul. Powstańców Śląskich 4
65 Walenczów
Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza
Zasadnicza Szkoła Hodowlana
42-151 Walenczów
66 Złoty Potok
Zespół Szkół Rolniczych
42-253 Janów Częstochowski
67 Żytno
Zespół Szkół
42-268 Żytno
68elbląskieBarlewiczki
Zespół Szkół Rolniczych
82-400 Sztum
69 Braniewo
Zespół Szkół Rolniczych
14-500 Braniewo, ul. Szkolna 11
70 Dzierzgoń
Zespół Szkół Rolniczych
82-440 Dzierzgoń, ul. Traugutta 7
71 Gronowo Górne
Zespół Szkół Rolniczych
82-300 Elbląg
72 Kisielice
Zespół Szkół Rolniczych
82-560 Kisielice, ul. Daszyńskiego 16
73 Kwidzyn
Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa
82-500 Kwidzyn, ul. Staszica 25
74 Nowy Staw
Zespół Szkół Rolniczych
82-230 Nowy Staw, ul. Mickiewicza 51
75 Pasłęk
Zespół Szkół Rolniczych
14-400 Pasłęk, ul. Wojska Polskiego 36
76 Pieniężno
Zespół Szkół Rolniczych
14-520 Pieniężno, ul. Szkolna 11
77 Połoniny
Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza
82-337 Suchacz
78 Raniewo
Zespół Szkół Rolniczych
82-550 Prabuty
79 Susz
Zespół Szkół Rolniczych
82-540 Susz, ul. Wiejska 1
80gdańskieBolesławowo
Zespół Szkół Rolniczych
83-410 Skarszewy
81 Gdańsk-Orunia
Zespół Szkół Rolniczych
80-058 Gdańsk, ul. Smoleńska 5/7
82 Kłanino
Zespół Szkół Rolniczych
84-107 Starzyno
83 Lubań
Liceum Zawodowe
83-422 Nowy Borkoczyn
84 Owidz
Zespół Szkół Rolniczych
83-211 Jabłowo
85 Pruszcz Gdański
Zespół Szkół Rolniczych
83-000 Pruszcz Gdański, ul. Wojska Polskiego 4
86 Przodkowo
Technikum Rolnicze i Zasadnicza Szkoła Rolnicza
83-304 Przodkowo
87 Rusocin
Zespół Szkół Rolniczych
83-031 Łęgowo
88 Rzucewo
Zespół Szkół Rolniczych
84-122 Żelistrzewo
89 Sierakowice
Zespół Szkół Rolniczych
83-340 Sierakowice, ul. Dworcowa
90 Skórcz
Zespół Szkół Rolniczych
83-220 Skórcz
91 Somonino
Zespół Szkół Rolniczych
83-304 Somonino
92 Swarożyn
Zespół Szkół Rolniczych
83-115 Swarożyn
93gorzowskieBobowicko
Zespół Szkół Rolniczych
66-300 Międzyrzecz
94 Choszczno
Zespół Szkół
73-200 Choszczno, ul. Bolesława Chrobrego 31a
95 Drezdenko
Zespół Szkół
66-530 Drezdenko, ul. Milicka 2
96 Gorzów Wielkpolski
Zespół Szkół Ogrodniczych
66-400 Gorzów Wielkopolski, ul. Poznańska 23
97 Kamień Mały
Zespół Szkół Rolniczych
66-461 Kamień Mały
98 Międzychód
Zespół Szkół Rolniczych
64-400 Międzychód, ul. Dworcowa 24
99 Myślibórz
Zespół Szkół Rolniczych
74-300 Myślibórz, ul. Za Bramką 5
100 Słubice
Zespół Szkół Rolniczych
69-100 Słubice, ul. Niepodległości 23
101 Smolnica
Zespół Szkół Rolniczych
74-400 Dębno Lub.
102 Strzelce Krajeńskie
Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa
66-500 Strzelce Krajeńskie, al. Wolności 7
103 Trzciel
Zespół Szkół Rolniczych
66-320 Trzciel, pl. Zjednoczenia Narodowego 9
104jeleniogórskieBiedrzychowice
Zespół Szkół Rolniczych
59-811 Biedrzychowice
105 Bolków
Zespół Szkół Rolniczych
58-575 Bolków, ul. Niepodległości 17
106 Jelenia Góra
Zespół Szkół Rolniczo-Ekologicznych
58-500 Jelenia Góra, ul. Kraszewskiego 8
107 Jelenia Góra
Zespół Szkół Rolniczych
58-500 Jelenia Góra, ul. Cieplicka 196
108 Rakowice Wielkie
Zespół Szkół Rolniczych
59-600 Lwówek Śląski
109 Zgorzelec
Zespół Szkół Rolniczych
59-900 Zgorzelec, ul. Bohaterów ZWM 10a
110kaliskieKoźmin
Zespół Szkół Rolniczych
63-720 Koźmin, ul. Zamkowa 1
111 Lisków
Zespół Szkół Rolniczych
62-850 Lisków, ul. Leśna 1
112 Marszew
Zespół Szkół Rolniczych
63-300 Pleszew
113 Międzybórz
Zespół Szkół Rolniczych
56-513 Międzybórz, ul. Wrocławska 2
114 Opatówek
Zespół Szkół Rolniczych
62-860 Opatówek, ul. Parkowa 1
115 Ostrzeszów
Zespół Szkół Rolniczych
63-500 Ostrzeszów, ul. Zamkowa 12
116 Przygodzice
Zespół Szkół Rolniczych
63-421 Przygodzice
117 Słupia
Zespół Szkół Rolniczych
63-648 Słupia
118 Tarce
Zespół Szkół Rolniczych
63-200 Jarocin
119katowickieBędzin-Wojkowice
Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza i Technikum Ogrodnicze dla Dorosłych
42-580 Wojkowice, ul. Licealna 1
120 Czechowice-Dziedzice
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
43-322 Czechowice-Dziedzice, ul. Żwirki i Wigury 6
121 Gliwice-Ostropa
Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza
44-151 Gliwice-Ostropa, ul. Daszyńskiego 550
122 Jastrzębie-Zdrój
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
44-338 Jastrzebie-Zdrój, ul. Komuny Paryskiej 18c
123 Jawiszowice
Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa i Technikum Mechanizacji
Rolnictwa
32-626 Jawiszowice
124 Jaworzno
Zasadnicza Szkoła Rolniczo-Ogrodnicza
32-621 Jaworzno, ul. Nauczycielska 12
125 Nakło Śląskie
Zespół Szkół Rolniczych
42-620 Nakło Śląskie, ul. G. Morcinka 4
126 Ornontowice
Zespół Szkół Rolniczych
44-235 Ornontowice, ul. Orzeska 6
127 Pszczyna
Zespół Szkół Rolniczych
43-200 Pszczyna, ul. Szymanowskiego 12
128 Pyskowice
Zespół Szkół - Zasadnicza Szkoła Rolnicza
30-120 Pyskowice, ul. Świerczewskiego 37
129 Racibórz
Zespół Szkół Zawodowych - Zasadnicza Szkoła Rolnicza
47-400 Racibórz, ul. Wileńska 8
130 Rybnik
Zespół Szkół Zawodowych - Liceum i Zasadnicza Szkoła Rolnicza
44-200 Rybnik, ul. Karłowicza 48
131 Tychy
Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza
43-100 Tychy, ul. Browarniana 1
132 Wodzisław-Rydułtowy
Zespół Szkół - Zasadnicza Szkoła Rolnicza
44-280 Wodzisław-Rydułtowy, ul. Skalna 1
133 Wodzisław Śląski
Zespół Szkół - Liceum i Zasadnicza Szkoła Rolnicza
44-300 Wodzisław Śląski, ul. Szkolna 1
134 Wolbrom
Zespół Szkół - Liceum Zawodowe MRiGŻ
32-340 Wolbrom, ul. Skalska 18
135 Żarnowiec
Liceum Zawodowe MRiGŻ i Zasadnicza Szkoła Rolnicza
32-370 Żarnowiec, ul. Krakowska 25
136 Żory
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
44-240 Żory-Baranowice, ul. Strażacka 6
137kieleckieBałtów
Zespół Szkół Rolniczych
27-423 Bałtów
138 Chroberz
Zespół Szkół Rolniczych
28-423 Chroberz
139 Cudzynowice
Zespół Szkół Rolniczych
28-500 Kazimierza Wielka
140 Krzelów
Zespół Szkół Rolniczych
28-342 Tarnawa k. Sędziszowa
141 Książ Wielki
Zespół Szkół Rolniczych
32-210 Książ Wielki
142 Podzamcze Chęcińskie
Zespół Szkół Rolniczych
26-060 Chęciny
143 Włoszczowa
Zespół Szkół Rolniczych
29-100 Włoszczowa, ul. Koniecpolska 40
144konińskieKaczki Średnie
Zespół Szkół Rolniczych
62-700 Turek
145 Kościelec
Zespół Szkół Rolniczych
62-604 Kościelec
146 Powiercie
Zespół Szkół Ogrodniczych
62-600 Koło
147 Strzałkowo
Zespół Szkół Rolniczych
62-420 Strzałkowo
148 Witkowo
Zespół Szkół Rolniczych
62-425 Witkowo, ul. Warszawska 29
149 Zagórów
Zespół Szkół Rolniczych
62-410 Zagórów, ul. Kościelna 12
150 Żychlin
Zespół Szkół Rolniczych
62-571 Stare Miasto
151koszalińskieBiały Bór
Zespół Szkół Rolniczych im. Oskara Langego
78-425 Biały Bór, ul. Brzeźnicka 10
152 Bonin
Zespół Szkół Rolniczych im. Wincentego Witosa
76-009 Bonin
153 Gogółczyn
Zespół Szkół Rolniczych
78-500 Drawsko Pomorskie
154 Gościno
Zespół Szkół Rolniczych im. Macieja Rataja
78-120 Gościno
155 Połczyn-Zdrój
Zespół Szkół Rolniczych
78-320 Połczyn-Zdrój, ul. Żymierskiego 6/8
156 Szczecinek-Świątki
Zespół Szkół Rolniczych im. St. Staszica
78-400 Szczecinek
157 Świdwin
Zespół Szkół Rolniczych im. Stefana Żeromskiego
78-300 Świdwin, ul. Szczecińska 88
158 Tychowo
Zespół Szkół Rolniczych im. prof. Jana Radomskiego
78-220 Tychowo k. Białogardu, ul. Parkowa 20
159krakowskieCzernichów
Zespół Szkół Rolniczych
32-070 Czernichów
160 Dobczyce
Zespół Szkół Rolniczych
32-410 Dobczyce, ul. Górska 31
161 Giebułtów
Zespół Szkół Rolniczych
32-085 Modlnica 4
162 Kraków
Zespół Szkół Melioracji Wodnych
31-450 Kraków, ul. Ułanów 9/11
163 Myślenice
Zespół Szkół Rolniczych
32-400 Myślenice, ul. 3 Maja 97b
164 Piotrkowice Małe
Zespół Szkół Rolniczych
32-104 Koniusza
165 Trzyciąż
Zasadnicza Szkoła Zawodowa Mechanizacji Rolnictwa
32-078 Trzyciąż
166krośnieńskieDukla
Technikum Mechanizacji Rolnictwa
38-450 Dukla, ul. Trakt Węgierski 7
167 Jedlicze
Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa
38-460 Jedlicze, ul. Tysiąclecia 15
168 Krosno
Zespół Szkół Rolniczych
38-400 Krosno, ul. Dmochowskiego 13
169 Lesko
Zespół Szkół Rolniczych
38-600 Lesko, al. Jana Pawła II 18a
170 Nowosielce
Technikum Rolnicze
38-533 Nowosielce
171 Nowy Żmigród
Zespół Szkół
38-230 Nowy Żmigród, ul. A. Mickiewicza 18
172 Trzcinica
Zespół Szkół Rolniczych
38-207 Przysieki
173legnickieChojnów
Zespół Szkół Rolniczych
59-225 Chojnów, ul. Bohaterów Getta Warszawskiego 1
174 Chróstnik
Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa
59-311 Krzeczyn Wielki
175 Głogów
Zespół Szkół Rolniczych im. Macieja Rataja
67-200 Głogów, ul. Folwarczna 55
176 Legnica
Zespół Szkół Rolniczych im. Wincentego Witosa
59-220 Legnica, ul. Jaworzyńska 219
177 Rudna
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
59-305 Rudna, ul. Kolejowa 5
178leszczyńskieBojanowo
Zespół Szkół Rolniczych im. Powstańców Wielkopolskich
63-940 Bojanowo, ul. Dworcowa 29
179 Bronów
Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza
56-207 Rudna Wielka
180 Grabonóg
Zespół Szkół Rolniczych im. Józefa Wybickiego
63-820 Piaski
181 Leszno
Zespół Szkół Rolniczych
64-100 Leszno, ul. 1 Maja 1
182 Nietążkowo
Zespół Szkół Rolniczych im. J. Kasprowicza
64-030 Śmigiel
183lubelskieBełżyce
Zespół Szkół Rolniczych
24-200 Bełżyce, ul. Przemysłowa 44
184 Chodel
Zespół Szkół
24-100 Chodel, ul. Partyzantów 25
185 Janowiec
Zespół Szkół Rolniczych
24-123 Janowiec
186 Kazimierz Dolny
Zespół Szkół Zawodowych
24-120 Kazimierz Dolny, ul. Nadwiślańska 9
187 Kijany
Zespół Szkół Rolniczych
21-120 Spiczyn
188 Klementowice
Zespół Szkół Rolniczych
24-131 Klementowice
189 Kluczkowice
Zespół Szkół Rolniczych
24-333 Wrzelowiec
190 Kock
Zespół Szkół
21-150 Kock, ul. Warszawska 45
191 Ludwin
Zespół Szkół Rolniczych
21-114 Ludwin
192 Łęczna
Zespół Szkół Ogrodniczych
21-010 Łęczna, ul. Litewska 16
193 Niemce
Zespół Szkół Ogrodniczych
21-025 Niemce
194 Piaski
Zespół Szkół
21-050 Piaski, ul. Partyzantów 19
195 Piotrowice
Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa
23-108 Piotrowice
196 Pszczela Wola
Zespół Szkół Rolniczych
23-109 Pszczela Wola
197 Ryki
Zespół Szkół Zawodowych nr 2
08-500 Ryki, ul. Wyczółkowskiego 10
198 Sobieszyn
Zespół Szkół Rolniczych
08-510 Sobieszyn
199 Zakrzówek
Zespół Szkół Rolniczych
23-213 Zakrzówek
200 Żyrzyn
Zespół Szkół Ogrodniczych
24-103 Żyrzyn
201łomżyńskieKrzyżewo
Zespół Szkół Rolniczych
18-218 Sokoły
202 Łomża
Zespół Szkół Weterynaryjnych
18-400 Łomża, ul. S. Konwy 11
203 Marianowo
Zespół Szkół Rolniczych
18-421 Piątnica
204 Niećkowo
Zespół Szkół Rolniczych
19-230 Szczuczyn
205 Wojewodzin
Zespół Szkół Rolniczych
19-200 Grajewo
206 Zambrów
Zespół Szkół Rolniczych
18-300 Zambrów, ul. Wojska Polskiego 44
207łódzkieBratoszewice
Zespół Szkół Rolniczych
95-011 Bratoszewice
Łódź
Zespół Szkół Ogrodniczych
91-022 Łódź, ul. Żubardzka 2
209 Modlna
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
95-035 Ozorków
210Rąbień
Zasadncza Szkoła Zawodowa
95-071 Rąbień k. Łodzi
211 Widzew
Zespół Szkół Rolniczych
95-054 Ksawerów, ul. Szkolna 12
212nowosądeckieBiała Niżna
Wieczorowe Technikum Rolnicze Rozwoju Ziemi Grybowskiej
33-330 Grybów
213 Bobowa
Liceum Zawodowe
38-350 Bobowa
214 Bystra
Technikum Rolnicze i Zasadnicza Szkoła Rolnicza
38-317 Bystra
215 Hańczowa
Zespół Szkół Rolniczych
38-316 Wysowa
216 Jabłonka Orawska
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
34-480 Jabłonka Orawska
217 Jordanów
Technikum Rolnicze i Liceum Ekonomiczne
34-485 Jordanów, ul. gen. Maczka
218 Kamienica
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
34-608 Kamienica
219 Lubień
Zespół Szkół Rolniczych
34-415 Lubień
220 Łącko
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
33-390 Łącko
221 Marcinkowice
Zespół Szkół Rolniczych
33-393 Marcinkowice
222 Mszana Dolna
Zespół Szkół Ogrodniczych
34-630 Mszana Dolna, ul. Marka 2
223 Nawojowa
Zespół Szkół Rolniczych
33-335 Nawojowa
224 Nowy Targ
Zespół Szkół Rolniczych
34-400 Nowy Targ, ul. Kokoszków 71
225 Podegrodzie
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
33-386 Podegrodzie
226 Stary Sącz
Zespół Szkół Rolniczych
33-340 Stary Sącz, ul. Mickiewicza 53
227 Szczyrzyc
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
34-623 Szczyrzyc
228 Tęgoborze
Zespół Szkół Rolniczych
33-312 Tęgoborze
229 Trzycierz
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
33-321 Siedlce
230 Złockie
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
33-370 Muszyna-Złockie
231olsztyńskieBartoszyce
Zespół Szkół Budowlanych - Zasadnicza Szkoła Rolnicza
11-200 Bartoszyce, ul. Bema 35
232 Dobrocin
Zespół Szkół Rolniczych
14-335 Dobrocin
233 Dźwierzuty
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
12-120 Dźwierzuty
234 Jagarzewo
Zespół Szkół Rolniczych
13-114 Jagarzewo
235 Jeziorany
Zespół Szkół Rolniczych
11-320 Jeziorany, ul. Mickiewicza 11
236 Karolewo
Zespół Szkół Rolniczych
11-404 Karolewo k. Kętrzyna
237 Lidzbark Warmiński
Zespół Szkół Rolniczych
11-100 Lidzbark Warmiński, ul. Warmińska 3a
238 Olsztyn
Zespół Szkół Rolniczo-Spożywczych
10-175 Olsztyn, ul. Bałtycka 45
239 Olsztynek
Zespół Szkół Zawodowych - Zasadnicza Szkoła Rolnicza
14-150 Olsztynek, ul. Zamkowa 6
240 Ostróda
Zespół Szkół Rolniczych
14-100 Ostróda, ul. Czarnieckiego 69
241 Reszel
Zespół Szkół Rolniczych
11-340 Reszel, ul. Łukasińskiego 3
242 Rybno
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
11-706 Rybno, ul. Długa 18
243 Smolajny
Technikum Rolnicze
11-040 Dobre Miasto
244 Szczytno
Zespół Szkół Zawodowych nr 2 - Technikum Rolnicze
12-100 Szczytno, ul. Polska 18
245 Tuławki
Zespół Szkół Rolniczych
11-002 Tuławki
246opolskieBiechów
Technikum Zawodowe
48-384 Nowaki
247 Bogdańczowice
Zespół Szkół Rolniczych z siedzibą w Kluczborku
46-233 Kluczbork, ul. Ligonia 3
248 Chróścina Nyska
Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza Przyzakładowa INTERPEGRO
49-244 Chróścina Nyska
249 Chróścina Opolska
Zespół Szkół Rolniczych
46-073 Chróścina Opolska, ul. Niemodlińska 39
250 Głubczyce
Zespół Szkół Rolniczych
48-100 Głubczyce, ul. Niepodległości 2
251 Grodków
Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa
49-200 Grodków, ul. Krakowska 20
252 Izbicko
Zespół Szkół Rolniczych
47-180 Izbicko, ul. Stawowa 4
253 Komorno
Zespół Szkół Rolniczych
47-314 Poborszów, ul. Harcerska
254 Mochów
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
48-250 Głogówek
255 Namysłów
Zespół Szkół Rolniczych
46-100 Namysłów, ul. Pułaskiego 3
256 Nysa
Zespół Szkół Rolniczych
48-303 Nysa, ul. Rodziewiczówny 1
257 Polanowice
Zespół Szkół Rolniczych
46-220 Byczyna
258 Prószków
Zespół Szkół Ogrodniczych
46-060 Prószków, ul. Pomologia 11
259 Prudnik
Zespół Szkół Rolniczych
48-200 Prudnik, ul. Kościuszki 76
260 Pokój
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
46-034 Pokój, ul. Krzywa 1
261 Żłobizna
Zespół Szkół Rolniczych
49-300 Brzeg
262ostrołęckieBaranowo
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
06-320 Baranowo
263 Chorzele
Zespół Szkół
06-330 Chorzele, ul. Szkolna 4
264 Czerwin
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
07-407 Czerwin
265 Długosiodło
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
07-210 Długosiodło
266 Goworowo
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
07-440 Goworowo
267 Kadzidło
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
07-420 Kadzidło, ul. Handlowa 1
268 Kranosielc
Zespół Szkół Zawodowych
06-212 Kranosielc, ul. Sadowa 6
269 Lelis
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
07-402 Lelis
270 Lubiejewo
Zespół Szkół Rolniczych
07-300 Ostrów Mazowiecka
271 Łyse
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
07-437 Łyse, ul. Piwna 1
272 Maków Mazowiecki
Zespół Szkół Zawodowych
06-200 Maków Mazowiecki, ul. Mickiewicza 39
273 Myszyniec
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
07-430 Myszyniec, ul. Wolności 3
274 Ostrołęka
Zespół Szkół Rolniczych
07-401 Ostrołęka, ul. Kołobrzeska 3
275 Przasnysz
Zespół Szkół Zawodowych
06-300 Przasnysz, ul. Mazowiecka 25
276 Rozogi
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
12-114 Rozłogi
277 Różan
Zespół Szkół Zawodowych
06-230 Różan, ul. Warszawska 42
278 Rząśnik
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
07-205 Rząśnik
279 Troszyn
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
07-405 Troszyn
280 Wyszków
Centrum Kształcenia Ustawicznego
07-200 Wyszków, ul. Matejki 10
281 Zabrodzie
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
05-241 Zabrodzie
282pilskieBiała
Zespół Szkół Rolniczych
64-904 Biała, ul. Parkowa 1
283 Brzostowo
Zespół Szkół Rolniczych
89-350 Maisteczko Krajeńskie
284 Gołańcz
Zespół Szkół Rolniczych
62-130 Gołańcz, ul. Walki Młodych 35
285 Jastrowie
Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa
64-915 Jastrowie, ul. Kieniewicza 35
286 Nieżychowo
Zespół Szkół Rolniczych
89-340 Białośliwie
287 Rataje
Zespół Szkół Rolniczych
64-800 Chodzież, ul. Chodzieska 10
288 Rogoźno
Zespół Szkół Rolniczych
64-610 Rogoźno, ul. Kościuszki 41
289 Stara Łubianka
Zespół Szkół Ogrodniczych
78-623 Stara Łubianka, ul. Kościuszkowców
290 Wałcz
Zespół Szkół Rolniczych
78-600 Wałcz, ul. Południowa 10a
291 Złotów
Zespół Szkół Rolniczych
77-400 Złotów, ul. 8 Marca 5
292piotrkowskieBełchatów
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
97-400 Bełchatów, ul. Pabianicka 34
293 Bujny
Zespół Szkół Rolniczych
97-300 Piotrków Trybunalski
294 Czarnocin
Zespół Szkół Rolniczych
97-318 Czarnocin
295 Dobryszyce
Zespół Szkół Rolniczych
97-505 Dobryszyce, ul. Szkolna 4
296 Mroczków Gościnny
Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa
26-305 Mroczków Gościnny
297 Opoczno
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
26-300 Opoczno, ul. Żeromskiego 3
298 Przedbórz
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
97-570 Przedbórz, ul. Piotrkowska 1
299 Strzałków
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
97-500 Radomsko
300 Szydłów
Zespół Szkół Rolniczych
97-306 Grabica
301 Wolbórz
Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa
97-320 Wolbórz, ul. Modrzewskiego 89
302 Żarnów
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
26-330 Żarnów
303płockieCiućkowo
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
09-460 Mała Wieś
304 Czerwińsk
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
09-445 Czerwińsk
305 Iłów
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
09-505 Iłów
306 Kiernozia
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
09-545 Kiernozia
307 Mieczysławów
Zespół Szkół Rolniczych im. Macieja Rataja
99-314 Krzyżanów
308 Studzieniec
Zespół Szkół Rolniczych
09-200 Sierpc
309 Trzepowo
Zespół Szkół Rolniczych
09-421 Trzepowo
310poznańskieGniezno
Zespół Szkół Rolniczych
62-200 Gniezno, ul. Sobieskiego 20 - Jednostka Wojskowa
311 Grzybno
Zespół Szkół Rolniczych
62-053 Pecna
312 Kotowo
Zespół Szkół Rolniczych
62-066 Granowo
313 Łękno
Zespół Szkół Rolniczych
62-020 Zaniemyśl
314 Objezierze
Zespół Szkół Rolniczych
64-600 Oborniki
315 Poznań
Zespół Szkół Rolniczych
60-626 Poznań, ul. Golęcińska 9/11
316 Rokietnica
Zespół Szkół Rolniczych
62-090 Rokietnica, ul. Szamotulska 24
317 Sieraków
Zespół Szkół Rolniczych
64-410 Sieraków, ul. Wroniecka 10
318 Stary Tomyśl
Zespół Szkół Rolniczych
64-800 Nowy Tomyśl
319 Szamotuły
Zespół Szkół Rolniczych
64-500 Szamotuły, ul. Szczuczyńska 3
320 Środa Wielkopolska
Zespół Szkół Rolniczych
63-000 Środa Wielkopolska, ul. Kosynierów 2b
321 Trzcianka
Zespół Szkół Rolniczych
64-315 Michorzewo
322 Września
Zespół Szkół Mleczarskich
62-300 Września, ul. Gnieźnieńska 29
323 Września
Zespół Szkół Rolniczych
62-300 Września, ul. Kaliska 2a
324przemyskieNienadowa
Zespół Szkół Rolniczych
37-750 Dubiecko
325 Oleszyce
Zespół Szkół Rolniczych
37-630 Oleszyce, ul. Zielona 1
326 Pawłosiów
Technikum Ogrodnicze
37-500 Jarosław
327 Przemyśl
Zespół Szkół Rolniczych
37-700 Przemyśl, ul. II Armii Wojska Polskiego 2
328 Radymno
Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa
37-550 Radymno|ul. Złota Góra 13
329 Sośnica
Technikum Rolnicze
37-555 Sośnica
330 Zarzecze
Zespół Szkół Rolniczych im. Wincentego Witosa
37-205 Zarzecze
331radomskieBiałobrzegi
Zespół Szkół Zawodowych
26-800 Białobrzegi, ul. Żeromskiego 86
332 Borkowice
Zespół Szkół Rolniczych
26-422 Borkowice
333 Chwałowice
Zespół Szkół Rolniczych
27-104 Chwałowice
334 Jasieniec
Zespół Szkół Rolniczych
05-604 Jasieniec
335 Kozienice
Zespół Szkół Zawodowych
26-900 Kozienice, ul. Warszawska 42
336 Lipsko
Zespół Szkół Zawodowych
27-300 Lipsko, ul. Zwoleńska 12
337 Nowa Wieś
Zespół Szkół Ogrodniczych
05-660 Warka
338 Radom-Wacyń
Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa
26-600 Radom, ul. Przytycka 4
339 Radom-Wośniki
Zespół Szkół Ogrodniczych
26-600 Radom, ul. Wośnicka 125
340 Sienno
Zespół Szkół Zawodowych
27-350 Sienno, ul. Szkolna 1
341 Szydłowiec
Zespół Szkół Zawodowych
26-500 Szydłowiec, ul. Kościuszki 11
342 Zwoleń
Zespół Szkół Rolniczych
26-700 Zwoleń, ul. Odrodzonego WP 78
343rzeszowskieAlbigowa
Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza
37-122 Albigowa
344 Leżajsk
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
37-300 Leżajsk, ul. Podolszyny 1
345 Łańcut
Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa
37-100 Łańcut, ul. Armii Krajowej 51
346 Miłocin
Zespół Szkół Rolniczych
35-959 Rzeszów 2
347 Ropczyce
Zespół Szkół Rolniczych im. Wincentego Witosa
39-100 Ropczyce, ul. Mickiewicza 13
348 Rzemień
Zespół Szkół Rolniczych
39-322 Rzemień
349 Trzciana
Zespół Szkół Budownictwa Wodnego, Melioracji i Weterynarii
36-071 Trzciana
350 Werynia
Zespół Szkół Rolniczych
36-100 Kolbuszowa
351 Wysoka
Zespół Szkół Rolniczych
37-100 Łańcut
352siedleckieJanów
Technikum Ogrodnicze
05-300 Mińsk Mazowiecki
353 Łuków
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
21-400 Łuków, ul. Świderska 12
354 Miedzna
Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa
07-106 Miedzna, ul. Węgrowska 4
355 Miętne
Zespół Szkół Rolniczych
08-400 Garwolin
356 Radoryż-Smolany
Zespół Szkół Rolniczych
21-428 Radoryż
357 Siedlce
Zespół Szkół Rolniczych
08-110 Siedlce, ul. Bema 4
358 Siennica
Zespół Szkół Zawodowych - Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa
05-332 Siennica, ul. Mińska
359 Sokołów Podlaski
Zespół Szkół Rolniczych
08-300 Sokołów Podlaski, ul. Oleksiaka "Wichury" 3
360 Stoczek Łukowski
Zespół Szkół
21-450 Stoczek Łukowski, pl. Wielgoska 5
361 Węgrów
Zespół Szkół Zawodowych - Zasadnicza Szkoła Rolnicza
07-100 Węgrów, ul. Bohaterów Warszawy 4
362 Żelechów
Zespół Szkół Zawodowych - Zasadnicza Szkoła Rolnicza
08-430 Żelechów, ul. Świerczewskiego 45
363sieradzkieLututów
Zespół Szkół Rolniczych
98-360 Lututów, ul. Klonowska 3
364 Ostrów
Zespół Szkół Ogrodniczych
98-100 Łask
365 Sędziejowice
Zespół Szkół Rolniczych
98-160 Sędziejowice
366 Wojsławice
Zespół Szkół Rolniczych
98-205 Korczew
367skierniewickieBielawy
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
99-423 Bielawy
368 Głuchów
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
96-130 Głuchów
369 Guzów
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
96-317 Guzów
370 Łowicz
Zespół Szkół Rolniczych
99-400 Łowicz, ul. Blich 10
371 Mszczonów
Zespół Szkół Rolniczych
96-320 Mszczonów, ul. Maklakiewicza 18
372 Rawa Mazowiecka
Zespół Szkół Rolniczych
96-200 Rawa Mazowiecka, ul. Reymonta 14
373 Rybno
Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa
96-514 Rybno
374 Skierniewice
Zespół Szkół Zawodowych nr 1
96-100 Skierniewice, ul. Pomologiczna 6
375 Sochaczew
Zespół Szkół Rolniczych
96-500 Sochaczew, ul. Piłsudskiego 63
376 Szwejki Małe
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
96-230 Biała Rawska
377 Teresin
Zespół Szkół Rolniczych
96-515 Teresin
378 Witkowice
Zespół Szkół Rolniczych
96-140 Brzeziny
379 Zduńska Dąbrowa
Zespół Szkół Rolniczych
99-440 Zduny
380słupskieCzłuchów
Zespół Szkół Rolniczych
77-300 Człuchów, ul. Parkowa 2
381 Lębork
Zespół Szkół Rolniczych
84-300 Lębork, ul. Warszawska 17
382 Łodzierz
Zespół Szkół Rolniczych
77-200 Miastko
383 Sławno
Zespół Szkół Rolniczych
76-100 Sławno, ul. Sempołowskiej 2
384 Słupsk
Zespół Szkół Rolniczych
76-200 Słupsk, ul. Szczecińska 36
385suwalskieBiała Piska
Zespół Szkół Rolniczych
12-230 Biała Piska, ul. Sienkiewicza 16
386 Dowspuda
Zespół Szkół Rolniczych
16-420 Raczki
387 Ełk
Zespół Szkół Rolniczych
19-300 Ełk, ul. Kajki 4
388 Giżycko
Zespół Szkół Rolniczych
11-500 Giżycko, ul. Kościuszki 23/25
389 Olecko
Zespół Szkół Rolniczych
19-400 Olecko, ul. Gołdapska 29
390 Sejny
Zespół Szkół Rolniczych
16-500 Sejny, ul. Konarskiego 23
391 Suwałki
Zespół Szkół Rolniczych
16-400 Suwałki, ul. Ogrodowa 49
392szczecińskieBenice
Technikum Rolnicze i Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa
72-400 Kamień Pomorski
393 Kamienny Most
Technikum Rolnicze i Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa
73-120 Chociwel
394 Maszewo
Technikum Rolnicze i Zasadnicza Szkoła Rolnicza
72-130 Maszewo, ul. Jedności Narodowej 6
395 Mieszkowice
Zespół Szkół Rolniczych im. Osadników Wojskowych
74-133 Mieszkowice, ul. Młodych Techników 1
396 Nowogard
Zespół Szkół Rolniczych
72-200 Nowogard, ul. Poniatowskiego 21
397 Płoty
Zespół Szkół Rolniczych im. Wincentego Witosa
72-310 Płoty, ul. Paderewskiego 13
398 Pyrzyce
Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa
74-200 Pyrzyce, ul. Młodych Techników 5
399 Stargard Szczeciński
Zespół Szkół Rolniczych
73-110 Stargard Szczeciński, ul. Gdyńska 8
400 Stargard Szczeciński
Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa
73-110 Stargard Szczeciński, ul. Wita Stwosza 1a/1b
401 Szczecin-Dąbie
Zespół Szkół Rolniczych
70-833 Szczecin-Dąbie, ul. Portowa 21
402 Szczecin-Zdroje
Zespół Szkół Ogrodniczych im. Saperów Wojska Polskiego
70-760 Szczecin, ul. Batalionów Chłopskich 115
403 Wolin
Liceum Ekonomiczne i Zasadnicza Szkoła Rolnicza
72-500 Wolin, ul. Słowiańska 2
404tarnobrzeskieSandomierz-Mokoszyn
Zespół Szkół Rolniczych
27-600 Sandomierz
405 Opatów
Zespół Szkół
27-500 Opatów, ul. Sempołowskiej 1
406 Potoczek
Zespół Szkół Rolniczych
23-314 Potok Wielki
407 Sichów Duży
Zespół Szkół Rolniczych
28-243 Sichów Mały
408 Tarnobrzeg
Zespół Szkół Rolniczych
39-400 Tarnobrzeg, ul. Sandomierska 27
409 Wólka Gościeradowska
Zespół Szkół Rolniczych
37-475 Gościeradów
410tarnowskieBreń
Zespół Szkół Rolniczych
33-210 Olesno
411 Brzostek
Zespół Szkół Rolniczych
33-125 Brzostek
412 Dąbrowica
Zespół Szkół Rolniczych
32-742 Chrostowa
413 Tarnów
Zespół Szkół Ogrodniczo-Rolniczych
33-100 Tarnów, ul. Sanguszków 28
414 Tarnów
Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa
33-101 Tarnów, ul. Pszenna 3
415 Wojnicz
Zespół Szkół Rolniczych
32-830 Wojnicz, ul. Jagiellońska 17
416toruńskieBrodnica
Zespół Szkół Rolniczych
87-300 Brodnica, ul. Kamionka 27
417 Czachówki
Zespół Szkół Rolniczych
13-330 Krotoszyny Pomorskie
418 Golub-Dobrzyń
Zespół Szkół Rolniczych
87-400 Golub-Dobrzyń, ul. Kilińskiego 31
419 Gronowo
Zespół Szkół Rolniczych
87-162 Lubicz
420 Grubno
Zespół Szkół Rolniczych
86-200 Chełmno
421 Grudziądz
Zespół Szkół Rolniczych
86-307 Grudziądz, ul. Lipowa 33
422 Jabłonowo Pomorskie
Zespół Szkół Rolniczych
87-330 Jabłonowo Pomorskie, ul. Główna 22
423 Nowe Miasto Lubawskie
Zespół Szkół Rolniczych
13-300 Nowe Miasto Lubawskie, ul. Grunwaldzka 9
424 Toruń
Zespół Szkół Rolniczych
87-100 Toruń, ul. Batorego 43/49
425 Wronie
Zespół Szkół Rolniczych
87-200 Wąbrzeźno
426wałbrzyskieBożków
Zespół Szkół Rolniczych
57-441 Bożków
427 Kamieniec Ząbkowicki
Liceum Zawodowe
57-230 Kamieniec Ząbkowicki, ul. Ząbkowicka 21
428 Mokrzeszów
Zespół Szkół Rolniczych
58-160 Świebodzice
429 Pieszyce
Zespół Szkół Rolniczych
58-250 Pieszyce, ul. Kościuszki 5
430 Roztocznik
Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa
58-217 Gilów
431włocławskieAleksandrów Kujawski
Zespół Szkół Ogrodniczych
87-700 Aleksandrów Kujawski, ul. Wyspiańskiego 4
432 Chodecz
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
87-860 Chodecz, ul. Waryńskiego 4
433 Dobrzyń n. Wisłą
Zespół Szkół Rolniczych
87-610 Dobrzyń n. Wisłą, ul. Robotnicza 1
434 Izbica Kujawska
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
87-865 Izbica Kujawska, ul. Nowomiejska 1
435 Kowal
Zespół Szkół Rolniczych
87-220 Kowal, ul. Kazimierza Wielkiego 19
436 Lubraniec-Marysin
Zespół Szkół Rolniczych
87-890 Lubraniec-Marysin
437 Nadróż
Zespół Szkół Ogrodniczych
87-516 Żałe
438 Przemystka
Zespół Szkół Rolniczych
88-200 Radziejów Kujawski
439 Rypin
Zespół Szkół Rolniczych
87-500 Rypin, ul. Nowy Rynek 20
440 Stary Brześć
Zespół Szkół Rolniczych
87-880 Stary Brześć
441 Tłuchowo
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
87-605 Tłuchowo
442 Włocławek
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
87-800 Włocławek, ul. Starodębska 38
443 Wymyślin
Zespół Szkół Rolniczych
87-630 Skępe, ul. Licealna 2
444wrocławskieBierutów
Zespół Szkół Rolniczych
56-420 Bierutów, pl. Kościelny 2
445 Jakubowice
Zespół Szkół Rolniczych
55-200 Oława
446 Krzyżowice
Zespół Szkół Rolniczych
55-040 Kobierzyce
447 Ludów Polski
Zespół Szkół Rolniczych
57-110 Borek Strzeliński
448 Milicz
Zespół Szkół Rolniczych
56-300 Milicz, ul. Kolejowa 28
449 Środa Śląska
Zespół Szkół Rolniczych
59-100 Środa Śląska, ul. św. Andrzeja 4
450 Wołów
Zespół Szkół Rolniczych
56-100 Wołów, ul. Kościuszki 27
451 Wrocław
Zespół Szkół Ogrodniczych
54-066 Wrocław, ul. Stabłowicka 147/149
452 Wrocław
Zespół Szkół Rolniczych
50-991 Wrocław, ul. Stabłowicka 147/149
453 Żmigród
Zespół Szkół Rolniczych
55-055 Żmigród, ul. Willowa 5
454zamojskieDołhobyczów
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
22-500 Dołhobyczów
455 Hrubieszów
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
22-500 Hrubieszów, ul. Dwernickiego 10
456 Lubycza Królewska
Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa
22-680 Lubycza Królewska
457 Różaniec
Zespół Szkół Rolniczych
23-421 Różaniec
458 Tomaszów Lubelski
Zespół Szkół Techniczno-Rolniczych
22-600 Tomaszów Lubelski, ul. Hallera 5
459 Turkowice
Zespół Szkół Rolniczych
22-546 Turkowice
460 Turobin
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
22-340 Turobin
461 Zamość
Zespół Szkół Rolniczych
22-400 Zamość, ul. H. Sawickiej 102
462 Żółkiewka
Zasadnicza Szkoła Rolnicza
22-330 Żółkiewka
463zielonogórskieCzerwieńsk
Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa
66-016 Czerwieńsk, ul. Małoszkolna 2
464 Gubin
Zespół Szkół Rolniczych
66-620 Gubin, ul. Pułaskiego 1
465 Iłowa
Zespół Szkół Rolniczych
68-120 Iłowa, ul. Pałacowa 1
466 Lubsko
Zespół Szkół Rolniczych
68-300 Lubsko, ul. Nowotki 1
467 Nowe Miasteczko
Zespół Szkół Rolniczych
67-124 Nowe Miasteczko, ul. Strzelecka
468 Powodowo
Zespół Szkół Rolniczych
64-200 Wolsztyn
469 Siedlisko
Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa
67-112 Siedlisko
470 Sława
Technikum Rolnicze
67-410 Sława, ul. Ogrodowa 1
471 Sulechów
Zespół Szkół Zawodowych
66-100 Sulechów, ul. Piaskowa 53
472 Szprotawa
Zespół Szkół Rolniczych
67-300 Szprotawa, ul. Henrykowska 54
473 Świebodzin
Zespół Szkół Mechanicznych i Rolniczych
66-200 Świebodzin, ul. Żaków 1
474 Żary
Technikum Rolnicze
68-200 Żary, ul. Górnośląska 26

W wykazie nie ujęto filii szkół, które są częścią składową zespołów szkół.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 28 lutego 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu grup towarów rolnych i spożywczych
objętych opłatą wyrównawczą.
(Dz. U. Nr 21, poz. 111)
Na podstawie art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o opłacie wyrównawczej
od niektórych towarów rolnych i spożywczych przywożonych z zagranicy (Dz. U. Nr
43, poz. 160) zarządza się, co następuje:
ż 1. Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 czerwca 1994 r. w
sprawie wykazu grup towarów rolnych i spożywczych objętych opłatą wyrównawczą
(Dz. U. Nr 69, poz. 300) otrzymuje brzmienie określone w załączniku do
niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lutego 1995 r. (poz. 111)
WYKAZ GRUP TOWARÓW ROLNYCH I SPOŻYWCZYCH OBJĘTYCH OPŁATĄ WYRÓWNAWCZĄ
Lp.Kod według PCNNazwa towaru
123
10203Mięso wieprzowe świeże, chłodzone lub mrożone
20207Mięso i jadalne podroby z drobiu z pozycji nr 0105, świeże, chłodzone
lub mrożone
30402Mleko i śmietana, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub
innego środka słodzącego
40408Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, świeże, suszone, gotowane na
parze lub w wodzie, formowane, mrożone lub inaczej zakonserwowane,
zawierające lub nie dodatek cukru albo innego środka słodzącego
50409Miód naturalny
60707Ogórki i korniszony, świeże lub chłodzone
71101Mąka pszenna i żytnio-pszenna
81102Mąka ze zbóż innych niż pszenica i mieszanka żyta z pszenicą
91514Olej rzepakowy, rzepikowy i gorczycowy oraz ich frakcje, rafinowane
lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie
102002Pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu
lub kwasu octowego
113503Żelatyna (łącznie z żelatyną w arkuszach prostokątnych /nawet
kwadratowych/, barwionych lub nie i obrobionych powierzchniowo lub nie)
oraz pochodne żelatyny; karuk; inne kleje pochodzenia zwierzęcego,
wyłączając kleje kazeinowe z pozycji nr 3501


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 10 stycznia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie obowiązkowego wymiaru godzin zajęć
niektórych nauczycieli oraz zasad zaliczania do wymiaru godzin poszczególnych
zajęć w kształceniu zaocznym.
(Dz. U. Nr 21, poz. 115)
Na podstawie art. 42 ust. 9 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta
Nauczyciela (Dz. U. Nr 3, poz. 19, Nr 25, poz. 187 i Nr 31, poz. 214, z 1983 r.
Nr 5, poz. 33, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 35, poz.
192 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 197, Nr 36, poz. 206 i Nr 72, poz. 423, z 1991 r.
Nr 95, poz. 425 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 53, poz. 252, Nr 54, poz. 254 i
Nr 90, poz. 451, z 1993 r. Nr 129, poz. 602 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr
105, poz. 509 i Nr 113, poz. 547) oraz w związku z art. 2 ustawy z dnia 5
czerwca 1992 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 53, poz. 252) -
do czasu zawarcia układu zbiorowego zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Oświaty i Wychowania z dnia 15 września 1982 r. w
sprawie obowiązkowego wymiaru godzin zajęć niektórych nauczycieli oraz zasad
zaliczania do wymiaru godzin poszczególnych zajęć w kształceniu zaocznym (Dz. U.
Nr 72, poz. 427) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 1:
a) w ust. 1 w tabeli dodaje się lp. 8 w brzmieniu:
Lp.StanowiskoObowiązkowy tygodniowy wymiar godzin
123
"8wychowawcy - opiekunowie (opiekunki) dzieci do lat trzech zatrudnieni w
domach dziecka33"

b) w ust. 3 po wyrazach "w wojewódzkich ośrodkach metodycznych" dodaje się
wyrazy "nauczycieli pedagogów i psychologów zatrudnionych w ośrodkach
adopcyjno-opiekuńczych";
2) w ż 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Zasady określone w ust. 3 stosuje się odpowiednio do dyrektorów szkół i
innych nauczycieli pełniących funkcje kierownicze, jeżeli czynności związane z
nadzorowaniem pisemnych egzaminów dojrzałości i przeprowadzaniem egzaminów
ustnych przekraczają obowiązujące ich pensum zajęć".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Edukacji Narodowej: A. Łuczak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA - SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 23 lutego 1995 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Duszpasterstwu Młodych - Wspólnocie Dobrego
Pasterza z siedzibą w Katowicach.
(Dz. U. Nr 21, poz. 117)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154 z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 3) i w związku z art. 7 ust. 4a ustawy z dnia 12 listopada 1985 r.
o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r.
Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i
434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Duszpasterstwo Młodych - Wspólnota Dobrego
Pasterza z siedziba w Katowicach", erygowanej przez Metropolitę Katowickiego.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister - Szef Urzędu Rady Ministrów: M. Strąk
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA - SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 28 lutego 1995 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Katolickiemu Stowarzyszeniu Młodzieży
Archidiecezji Katowickiej.
(Dz. U. Nr 21, poz. 118)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 3) i w związku z art. 7 ust. 4a ustawy z dnia 12 listopada 1985 r.
o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r.
Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i
434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży
Archidiecezji Katowickiej" z siedziba w Katowicach, erygowanej przez Arcybiskupa
Metropolitę Katowickiego.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister - Szef Urzędu Rady Ministrów: M. Strąk
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU
z dnia 11 stycznia 1995 r.
w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz
specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego w zakładach górniczych
wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi.
(Dz. U. Nr 22, poz. 119)
Na podstawie art. 78 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo
geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
ż 1. 1. Rozporządzenie obowiązuje przedsiębiorców oraz pracowników zatrudnionych
w ruchu zakładów górniczych, wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi,
zwanych dalej "zakładami górniczymi".
2. Rozporządzenie stosuje się odpowiednio do:
1) prac geologicznych obejmujących roboty wykonywane w granicach obszaru
górniczego utworzonego dla kopaliny podstawowej lub gdy są wykonywane przy
użyciu materiałów wybuchowych albo gdy projektowana głębokość wyrobiska
przekracza 30 m,
2) wydobywania kopalin oraz prowadzenia prac geologicznych, o których mowa w pkt
1, w granicach polskich obszarów morskich,
3) bezzbiornikowego magazynowania substancji w górotworze.
3. Rozporządzenie ma odpowiednie zastosowanie do osób nie wymienionych w ust. 1,
jeżeli wykonują one prace lub przebywają w zakładzie górniczym.
4. Rozporządzenia nie stosuje się do:
1) wykonywania robót wiertniczych w podziemnych wyrobiskach górniczych,
2) robót wiertniczych wykonywanych w celu urabiania kopaliny.
ż 2. W zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi
stosuje się powszechnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy
oraz bezpieczeństwa pożarowego, jeżeli przepisy niniejszego rozporządzenia nie
stanowią inaczej.
ż 3. 1. Za prawidłową organizację i prowadzenie ruchu zakładu górniczego
odpowiedzialny jest kierownik ruchu zakładu górniczego.
2. Kierownik ruchu zakładu górniczego wykonuje swoje obowiązki przy pomocy
podległych mu osób kierownictwa ruchu oraz osób dozoru ruchu.
3. Kierownik ruchu zakładu górniczego obowiązany jest ustalić zakres działania
poszczególnych działów ruchu oraz służb specjalistycznych zakładu górniczego.
ż 4. 1. Każda osoba kierownictwa i dozoru ruchu zakładu górniczego zobowiązana
jest do przestrzegania ustalonego dla niej na piśmie i zatwierdzonego przez
kierownika ruchu zakładu górniczego zakresu czynności określającego jej
obowiązki, uprawnienia i zakres odpowiedzialności.
2. Kierownik ruchu zakładu górniczego obowiązany jest doręczyć zakresy
czynności, o których mowa w ust. 1, osobom kierownictwa i dozoru ruchu zakładu
górniczego, za pokwitowaniem odbioru.
ż 5. Osoby kierownictwa i dozoru ruchu zakładu górniczego są obowiązane
prowadzić i organizować pracę tak, aby zapewnione było bezpieczeństwo ludzi,
ruchu zakładu górniczego i środowiska.
ż 6. Kierownik ruchu zakładu górniczego obowiązany jest wyznaczyć osoby
kierownictwa i dozoru ruchu odpowiedzialne za ustalenie składu zespołów
pracowniczych pod względem liczby i odpowiednich kwalifikacji.
ż 7. 1. Rozkład pracy i dyżurów osób kierownictwa i dozoru ruchu zakładu
górniczego należy tak ustalić, aby zapewniał bezpieczne prowadzenie robót w
okresie całej doby, a w szczególności możliwość podejmowania decyzji w razie
powstania zagrożenia.
2. Osoba dozoru ruchu obejmująca zmianę jest obowiązana do zapoznania się z
pracą zmiany poprzedniej, w zakresie niezbędnym do prawidłowego i bezpiecznego
kontynuowania robót.
3. W trakcie prowadzenia robót oraz przy przekazywaniu zmiany odpowiedni
pracownicy obowiązani są bieżąco rejestrować powstałe wydarzenia, zagrożenia i
nienormalny przebieg robót oraz osobiście poinformować o tym swoich zmienników.
4. Przed rozpoczęciem pracy na danej zmianie pracownik obowiązany jest sprawdzić
stan bezpieczeństwa, miejsce i narzędzia pracy, stan urządzeń ochronnych oraz
zabezpieczających. Uwagi wynikające z powyższej kontroli należy przekazać osobie
dozoru ruchu.
ż 8. 1. Kierownik ruchu zakładu górniczego określa stanowiska i miejsca pracy,
dla których należy opracować instrukcję bezpiecznego wykonywania pracy, oraz
zatwierdza te instrukcje.
2. W instrukcjach, o których mowa w ust. 1, należy określić sposoby wykonywania
pracy, z uwzględnieniem zagrożeń występujących przy wykonywaniu poszczególnych
prac.
3. Kierownicy działów ruchu zakładu górniczego obowiązani są dostarczyć za
pokwitowaniem instrukcje stanowiskowe podległym im pracownikom. Otrzymujący
instrukcje zobowiązani są zapoznać się z nimi.
ż 9. Przy wykonywaniu robót przez zespół składający się co najmniej z dwóch
pracowników należy każdorazowo wyznaczyć przodowego zespołu.
ż 10. 1. W zakładzie górniczym mogą być zatrudnieni wyłącznie pracownicy
spełniający wymagania określone dla osób wykonujących danego rodzaju roboty i
czynności.
2. Dopuszczenie pracownika do wykonywania w ruchu zakładu górniczego robót
wymagających szczególnych kwalifikacji dozwolone jest jedynie po uprzednim
stwierdzeniu posiadania tych kwalifikacji.
3. Zatrudnienie pracowników na nowym stanowisku może nastąpić tylko po ich
przeszkoleniu przez osoby dozoru ruchu w zakresie prawidłowego wykonywania
danego rodzaju pracy. Obowiązek przeszkolenia dotyczy również pracowników
powracających do pracy po nieobecności dłuższej niż 6 miesięcy.
4. Zakres i sposób przeszkolenia pracowników ustala kierownik ruchu zakładu
górniczego zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami szczególnymi.
ż 11. W zakładzie górniczym wolno zatrudniać osoby, które w wyniku badań
lekarskich oraz innych wymaganych badań zostały uznane za zdolne do wykonywania
danego rodzaju pracy.
ż 12. 1. Miejsca pracy, maszyny i urządzenia oraz aparatura kontrolna i
pomiarowa muszą być stale utrzymywane w stanie zapewniającym bezpieczne
prowadzenie ruchu zakładu górniczego.
2. Miejsca o szczególnym zagrożeniu dla życia i zdrowia, w tym tereny zagrożone
nagłym osiadaniem, muszą być zabezpieczone oraz oznakowane tablicami
ostrzegawczymi.
3. Dojścia do miejsc pracy należy utrzymywać w stanie umożliwiającym swobodne i
bezpieczne poruszanie się po nich, a w przypadku powstania zagrożenia -
zapewniającym możliwość szybkiego ich opuszczania.
ż 13. 1. Stanowiska wydobywcze wyposażone w instalacje stacjonarne lub
instalacje ciśnieniowe bez stałej obsługi, oraz obiekty i urządzenia związane z
ruchem zakładu górniczego, stwarzające zagrożenie, w szczególności dla
bezpieczeństwa powszechnego, powinny być ogrodzone.
2. Wykaz obiektów, urządzeń i stanowisk wydobywczych podlegających ogrodzeniu
ustala kierownik ruchu zakładu górniczego.
ż 14. Stan techniczny i sposób korzystania z obiektów budowlanych oraz urządzeń
i instalacji technicznych zakładu górniczego powinien być okresowo kontrolowany
przez osoby dozoru. Sposób przeprowadzenia kontroli oraz ich częstotliwość
określa kierownik ruchu zakładu górniczego.
ż 15. Zabrania się:
1) używania narzędzi, sprzętu i maszyn uszkodzonych, których stan zagraża
bezpieczeństwu zatrudnionych osób lub otoczeniu,
2) przechodzenia lub przebywania pod zawieszonymi ciężarami oraz w zasięgu
obciążonych dynamicznie układów liniowych; nie dotyczy to prac wykonywanych pod
układami wielokrążka i olinowania urządzeń wiertniczych i eksploatacyjnych,
3) przechodzenia lub przebywania w strefach zagrożonych, oznakowanych tablicami
ostrzegawczymi zakazu, z wyjątkiem przypadków wykonywania prac w sposób
określony przez kierownika ruchu zakładu górniczego, pod stałym nadzorem,
4) przebywania zbędnych pracowników w strefie zagrożenia podczas występowania
zwiększonych obciążeń na haku.
ż 16. 1. Pracownicy wykonujący pracę na wysokości, narażeni na możliwość
spadnięcia, muszą być w odpowiedni sposób zabezpieczeni.
2. Pracownicy zatrudnieni w miejscach, w których można liczyć się z możliwością
urazów głowy, są obowiązani nosić hełmy ochronne.
ż 17. 1. Pracownicy wykonujący prace w kontakcie z substancjami szkodliwymi
muszą być pouczeni o sposobie obchodzenia się z tymi substancjami, stosowania
środków zapobiegawczych i ochronnych, zachowania się i postępowania w przypadku
zagrożeń oraz w sposobach udzielania pierwszej pomocy.
2. W miejscu wykonywania prac z substancjami szkodliwymi powinny się znajdować
środki do udzielania pierwszej pomocy.
ż 18. 1. Zaliczenia robót do robót wykonywanych w warunkach szczególnego
zagrożenia dokonuje kierownik ruchu zakładu górniczego.
2. Roboty, o których mowa w ust. 1, powinny w szczególności być:
1) prowadzone przez doświadczonych pracowników pod bezpośrednim nadzorem osoby
dozoru ruchu,
2) poprzedzone sprawdzeniem stanu bezpieczeństwa miejsca pracy i urządzeń przez
osobę dozoru ruchu,
3) poprzedzone instruktażem pracowników o mogącym wystąpić zagrożeniu oraz
sposobie prawidłowego i bezpiecznego wykonania robót.
3. Podczas wykonywania robót, o których mowa w ust. 1, zabrania się przebywania
innych osób nie biorących udziału w tych pracach oraz równoczesnego prowadzenia
innych robót w pobliżu tego miejsca.
ż 19. 1. W miejscach, w których powstało zagrożenie bezpieczeństwa ruchu zakładu
górniczego lub jego pracowników, wolno wykonywać tylko te prace związane z
usuwaniem zagrożenia.
2. Podjęcie dalszej pracy w miejscach, o których mowa w ust. 1, może nastąpić
dopiero po stwierdzeniu przez osobę dozoru ruchu, że zagrożenie zostało
usunięte.
ż 20. W razie nieopanowanego wpływu płynu złożowego z otworu wiertniczego lub
odwiertu, kierownik ruchu zakładu wiertniczego obowiązany jest podjąć działania
zmierzające do likwidacji zagrożenia, zgodnie z planem ratownictwa.
ż 21. 1. W zakładzie górniczym, w którym istnieje możliwość występowania w
otaczającej atmosferze gazów i par szkodliwych dla zdrowia lub atmosfery z
zawartością tlenu niższą niż 19% powinien znajdować się sprawny i dopuszczony
izolujący sprzęt ochrony dróg oddechowych.
2. Pracownicy przewidziani do używania sprzętu izolującego ochrony dróg
oddechowych powinni być przeszkoleni w tym zakresie oraz posiadać aktualne
badania lekarskie z pozytywnym wynikiem.
ż 22. 1. W obiektach zakładu górniczego, w którym stwierdzono występowanie gazów
szkodliwych dla zdrowia, kierownik ruchu zakładu górniczego lub osoba dozoru
ruchu powinni ustalić strefy zagrożenia toksycznego.
2. Strefy zagrożeń toksycznych powinny być oznakowane tablicami ostrzegającymi
przed grożącym niebezpieczeństwem i zabezpieczone przed dostępem osób nie
zatrudnionych na czas występowania tych zagrożeń.
3. W zakładzie górniczym powinna się znajdować instrukcja postępowania na
wypadek zagrożenia toksycznego, zatwierdzona przez kierownika ruchu zakładu
górniczego.
ż 23. Zakres i częstotliwość badań oraz pomiarów czynników szkodliwych dla
zdrowia określa kierownik ruchu zakładu górniczego. Sposób badań powinien być
zgodny z obowiązującymi przepisami.
ż 24. 1. Przedsiębiorca lub inny podmiot gospodarczy, w szczególności jednostka
specjalistyczna, przystępująca do wykonywania robót związanych z ruchem zakładu
górniczego, powinien dokonać podziału obowiązków w celu zapewnienia bezpiecznych
warunków pracy i koordynacji robót.
2. Przy określaniu obowiązków, o których mowa w ust. 1, w szczególności należy
uwzględnić:
1) współpracę osób kierownictwa i dozoru ruchu,
2) sposób przeszkolenia pracowników wykonujących roboty w zakresie
obowiązujących w zakładzie górniczym porządku i dyscypliny pracy, przepisów
bezpiecznego prowadzenia ruchu, występujących zagrożeń, zasad łączności i
alarmowania oraz zgłaszania wypadków i zagrożeń.
ż 25. Roboty prowadzone w zakładzie górniczym przez serwisowe jednostki
specjalistyczne oraz inne podmioty gospodarcze powinny być wykonywane według
projektu technicznego, uwzględniającego organizację tych robót, zatwierdzonego
przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 26. Przy wykonywaniu prac w jednym obiekcie zakładu górniczego przez jedno lub
więcej przedsiębiorstw kierownik ruchu zakładu górniczego powinien wyznaczyć
osobę dozoru sprawującą rolę kierownika koordynującego pracę w danym obiekcie.
ż 27. 1. Kierownik ruchu zakładu górniczego jest obowiązany określić tereny, na
które ze względu na zagrożenia związane z ruchem zakładu górniczego wstęp osób
nieupoważnionych jest zabroniony.
2. Tereny, o których mowa w ust. 1 powinny być oznaczone dobrze widocznymi
tablicami ostrzegawczymi.
ż 28. Jeżeli teren zakładu górniczego lub jego część są udostępnione dla
publicznego ruchu kołowego, kierownik ruchu zakładu górniczego jest obowiązany
ustalić regulację tego ruchu oraz oznakowanie dróg w uzgodnieniu z właściwym
organem administracji.
ż 29. 1. Zakład górniczy powinien być wyposażony w zespół urządzeń i sieci
łączności przewodowej lub bezprzewodowej, zapewniający bezpieczne ich
użytkowanie w ruchu górniczym, sprawne kierowanie tym ruchem oraz współdziałanie
służb w przypadku likwidacji zagrożeń i awarii.
2. Zasady łączności, o której mowa w ust. 1, określa kierownik ruchu zakładu
górniczego.
ż 30. 1. W zakładzie górniczym należy utrzymywać służbę dyspozytorską.
2. Wymagania, o których mowa w ust. 1, mogą być spełnione przez pełnienie
dyżurów w sposób oraz w czasie określonych przez kierownika ruchu zakładu
górniczego.
ż 31. W każdym oddziale zakładu górniczego oraz jednostce terenowej powinny
znajdować się nosze oraz apteczka wyposażona w niezbędne środki medyczne.
ż 32. 1. Osoby kierownictwa i dozoru ruchu oraz inni wyznaczeni pracownicy
powinni być przeszkoleni w udzielaniu pierwszej pomocy.
2. Na każdej zmianie roboczej powinien być co najmniej jeden pracownik
przeszkolony w udzielaniu pierwszej pomocy.
ż 33. Na terenie każdego zakładu górniczego powinny być wywieszone na widocznym
miejscu informacje określające adres najbliższego pogotowia lekarskiego oraz
sposób jego wezwania.
ż 34. Pracownicy zakładu górniczego, a w szczególności zatrudnieni w obiektach
terenowych, powinni mieć zapewnione zaopatrzenie w wodę do picia oraz
odpowiednie warunki higienicznosanitarne.
Rozdział 2
Roboty wiertnicze
1. Dokumentacja techniczno ruchowa wierceń
ż 35. 1. Przy wykonywaniu robót wiertniczych należy prowadzić dokumentację
ruchową, w której skład wchodzą:
1) dokumentacja wiercenia
2) dokumentacja techniczna i eksploatacyjna urządzeń energomechanicznych i
sprzętu wiertniczego,
3) rejestr bezpieczeństwa.
2. W skład dokumentacji ruchowej, o której mowa w ust. 1, wchodzą również
projekty robót specjalnych, których rodzaje określa kierownik ruchu zakładu
górniczego.
ż 36. Dokumentacje wiercenia stanowią w szczególności protokół przekazania
urządzenia wiertniczego do ruchu, raporty wiertnicze, aktualny profil
geologiczny otworu, diagramy przyrządów kontrolno-pomiarowych, dziennik
wiertniczy, projekty i protokoły przeprowadzonych rurowań i cementowań rur,
protokoły przeprowadzonych badań skuteczności uszczelniania rur izolujących
poszczególne poziomy płynu złożowego, projekty i protokoły pomiarów i badań
wykonanych prac specjalistycznych, protokoły przeprowadzonej likwidacji otworu i
książka kontroli obiektu.
ż 37. 1. Dokumentacja techniczna i eksploatacyjna urządzeń energomechanicznych i
sprzętu wiertniczego obejmuje w szczególności dokumentacje fabryczną lub
instrukcje ruchowo-eksploatacyjne, książki kontroli oraz eksploatacji urządzeń i
sprzętu, a także dokumentację atestową urządzeń i sprzętu.
2. Książki kontroli, których mowa w ust. 1, powinny zawierać zapisy dotyczące w
szczególności nazwy kontrolowanych urządzeń lub sprzętu, harmonogram
przeprowadzonych kontroli, sposób ich wykonania oraz ich wyniki.
3. Dokumentację atestową urządzeń i sprzętu, o których mowa w ust. 1, mogą
stanowić również zaświadczenia weryfikacyjne.
4. Zaświadczenia weryfikacyjne, o których mowa w ust. 3, powinny zawierać w
szczególności:
1) nazwę urządzenia lub sprzętu,
2) nazwę zakładu wystawiającego zaświadczenie weryfikacyjne,
3) nazwę wytwórcy,
4) charakterystykę roboczą zweryfikowanego urządzenia lub sprzętu,
5) wykaz przeprowadzanych prób oraz ich wyniki,
6) okres ważności i zaświadczenia,
7) nazwiska i imiona, stanowiska oraz podpisy osób weryfikujących zaświadczenia.
ż 38. Rejestr bezpieczeństwa powinien obejmować w szczególności instrukcje
stanowiskowe, ustalenia i protokoły dotyczące bezpiecznego prowadzenia robót,
ewidencje szkoleń oraz okresowych badań lekarskich załogi wykaz pracowników
wiertni, wraz z dokumentami stwierdzającymi ich kwalifikacje.
2. Prace przygotowawcze, montaż i demontaż wiertni
ż 39. Lokalizacja otworu wiertniczego musi być zgodna z projektem prac
geologicznych. Lokalizacja ta może ulec zmianie w granicach dopuszczonych tym
projektem.
ż 40. 1. Przy lokalizacji otworów wiertniczych, w których zgodnie z projektem
prac geologicznych spodziewane jest występowanie gazów wybuchowych bądź
toksycznych lub istnieje zagrożenie samowypływu płynu złożowego, należy unikać
konfiguracji terenu mogącej sprzyjać naturalnemu gromadzeniu się gazów lub
cieczy wokół obiektu.
2. Przy zagrożeniu siarkowowodorowym musi być zapewniony dojazd do wiertni z
dwóch różnych kierunków.
ż 41. 1. Przy lokalizacji otworu, urządzeń i zabudowy wiertni należy uwzględnić
infrastrukturę terenu, w tym napowietrzne linie energetyczne, a także podziemne
uzbrojenie, w szczególności kable energetyczne i telefoniczne, rurociągi,
kolektory sanitarne, na podstawie planów uzbrojenia i map powierzchni terenu,
oraz przeważający kierunek wiatru.
2. W razie gdy istnieje uzasadnione przypuszczenie, że teren zajęty pod wiertnie
jest uzbrojony, a lokalizacja tego uzbrojenia nie jest znana, przed rozpoczęciem
robót uzbrojenie to należy zlokalizować przy użyciu odpowiedniej aparatury lub
wykonanego w tym celu wykopu. Z wykonania wymienionego badania należy sporządzić
protokół.
ż 42. 1. Otwór wiertniczy powinien być zlokalizowany co najmniej:
1) 30 m od obiektów z ogniem otwartym przy wierceniach w celu poszukiwania,
rozpoznania i wydobycia ropy naftowej i gazu ziemnego oraz w rejonach o
przewidywanym występowaniu w górotworze nagromadzeń gazów palnych,
2) w odległości wynoszącej 1,5 wysokości wieży wiertniczej lub masztu od linii
kolejowych, kanałów i zbiorników wodnych, rzek, dróg publicznych, zabudowań, z
tym że odległość od napowierzchniowych linii wysokiego napięcia musi wynosić 1,5
wysokości wieży lub masztu, lecz nie mniej niż 30 m.
2. Przy pracach wiertniczych dla celów sejsmicznych odległości od poszczególnych
obiektów ustala kierownik ruchu zakładu górniczego.
3. W razie występowania zagrożenia siarkowodorowego, odległości otworów
wiertniczych od obiektów mieszkalnych określa ż 88.
4. Właściwy organ państwowego nadzoru górniczego może w uzasadnionych
przypadkach zezwolić na zmniejszenie lub nakazać zwiększenie odległości, o
których mowa w ust. 1.
ż 43. W razie zlokalizowania otworu wiertniczego na obszarze leśnym lub w
odległości mniejszej niż 100 m od lasu, jeżeli przewiduje się występowanie ropy
naftowej lub gazu ziemnego, sposób ochrony przeciwpożarowej lasu powinien być
uzgodniony z właścicielem, zarządzającym lub użytkownikiem terenu.
ż 44. Wszelkie prace przy załadunku i rozładunku urządzeń i sprzętu wiertniczego
oraz materiałów niebezpiecznych należy prowadzić pod nadzorem osoby dozoru.
ż 45. 1. Prace związane z montażem, przemieszczaniem i demontażem wiertnic, wież
wiertniczych lub masztów wiertniczych i innych urządzeń należy wykonywać zgodnie
z dokumentacją techniczną pod bezpośrednim nadzorem osoby dozoru ruchu.
2. Zabrania się prowadzenia robót, o których mowa w ust. 1, przy silnym wietrze,
podczas burzy, śnieżycy, ulewy lub gołoledzi.
ż 46. Przed rozpoczęciem stawiania wież wiertniczych, masztów, czworonogów lub
trójnogów osoba dozoru ruchu nadzorująca te roboty jest obowiązana skontrolować
stan zamocowania lin i wielokrążków, prawidłowość olinowania oraz sprawność
układów hydraulicznych hamulców i podzespołów współpracujących.
ż 47. Zrzucanie bez ostrzeżenia jakichkolwiek przedmiotów na ziemię przez
pracowników pracujących na wysokościach jest zabronione.
ż 48. 1. Włączanie do ruchu obiektów i urządzeń energomechanicznych znajdujących
się na wiertniach następuje po ich komisyjnym odbiorze technicznym, na podstawie
decyzji kierownika ruchu zakładu górniczego.
2. Komisja odbioru technicznego sporządza protokół stwierdzający kompletność i
prawidłowość montażu obiektów i urządzeń, o których mowa w ust. 1.
3. Zasady dokonywania odbioru technicznego i skład komisji ustala kierownik
ruchu zakładu górniczego.
3. Wiercenie otworów
ż 49. Wiercenie otworów należy wykonywać zgodnie z wymaganiami projektu prac
geologicznych i projektu technicznego, w sposób zapewniający osiągnięcie celu
wiercenia.
ż 50. Prace związane z rozpoznaniem geologicznym, w szczególności dowiercanie,
opróbowanie, rdzeniowanie, cementowanie rur, prace geofizyczne, badania
hydrogeologiczne, należy wykonywać pod nadzorem osób dozoru ruchu oraz służby
geologicznej.
ż 51. Podczas wiercenia otworu, w zależności od potrzeb, należy wykonywać
bieżące pomiary parametrów płuczki. Zakres i częstotliwość pomiarów określa
kierownik ruchu zakładu górniczego bądź upoważniona przez niego osoba dozoru
ruchu.
ż 52. 1. System obiegu płuczkowego musi uwzględniać w szczególności możliwość
przygotowania odpowiedniego rodzaju płuczki, jej obróbkę, oczyszczanie i
odgazowanie stosownie do wymagań prowadzonego wiercenia.
2. Przy wierceniach w celu poszukiwania, rozpoznania i wydobycia ropy naftowej i
gazu ziemnego, obieg płuczkowy należy wyposażyć w przyrządy kontrolno -
pomiarowe, sygnalizujące przypływ płynu złożowego, wyposażone w sygnalizację
świetlną i akustyczną, zainstalowana na stanowisku wiertacza. Instalacja tłoczna
pomp płuczkowych powinna być podłączona do węzła zatłaczania otworu.
ż 53. 1. Ciśnienie hydrostatyczne słupa płuczki w otworze wierconym dla
udostępnienia złóż ropy naftowej i gazu ziemnego może przewyższać przewidywane
ciśnienie złożowe w granicach 0,5 do 1,0 MPa na każdy 1000 m otworu.
2. W uzasadnionych przypadkach kierownik ruchu zakładu górniczego może zmienić
ustalone w ust. 1 granice przewyższania ciśnienia złożowego.
ż 54. 1. Prędkość wyciągania i zapuszczania przewodu wiertniczego oraz lepkość
plastyczną płuczki należy tak odbierać, aby ograniczyć efekt tłokowania.
Szczególną ostrożność należy zachować w przypadkach zaniku płuczki i przypływu
płynu złożowego do otworu.
2. W czasie wciągania przewodu wiertniczego należy dopełniać otwór płuczką o
parametrach takich jak podczas wiercenia, w sposób ciągły, z kontrolą jego
skuteczności.
ż 55. Przy zaniechaniu robót wiertniczych w otworze z odkrytym poziomem gazowym
należy poziom ten wcześniej odizolować od pozostałej części otworu.
ż 56. 1. Głębokość zapuszczania kolejnej kolumny rur przy wierceniach w celu
poszukiwania, rozpoznania i wydobycia ropy naftowej i gazu ziemnego musi być
taka, aby w nieorurowanym interwale otworu nie wystąpiły warstwy, w których
gradient ciśnienia złożowego jednej z tych warstw byłby większy od gradientu
ciśnienia szczelinowania innej warstwy.
2. Gradient ciśnienia szczelinowania należy ustalać przez wykonanie prób
ciśnieniowych w otworze, według zasad określonych w instrukcji zapobiegania i
likwidacji erupcji płynu złożowego, o której mowa w ż 76.
ż 57. 1. W otworze wiertniczym nie wolno wykonywać prób ciśnieniowych z użyciem
ciśnienia większego od znanego ciśnienia szczelinowania skał odkrytych.
2. Więźba rurowa wylotu odwiertu powinna umożliwiać pomiar ciśnienia w
przestrzeniach międzyrurowych rur okładzinowych.
ż 58. Przy wierceniach w rejonie prowadzonej eksploatacji złóż siarki metodą
otworową:
1) wylot otworu na czas przerwy w wierceniu, rurowaniu, opróbowaniu,
eksploatacji lub zabiegów intensyfikacyjnych powinien być zabezpieczony w sposób
umożliwiający odcięcie wypływu płynów złożowych,
2) po każdorazowym wyciągnięciu świdra, rdzeniówki lub innego narzędzia z
otworu, przy wierceniu w nadkładzie w strefie zagrożonej, należy zamykać wylot
kolumny rur okładzinowych,
3) w przypadku wypływów wód, awarii bądź erupcji mają odpowiednio zastosowanie
postanowienia określone w ż 316 - 319.
ż 59. 1. Otwór wiertniczy, w którym roboty wiertnicze zostały czasowo lub trwale
wstrzymane, powinien być zabezpieczony przed możliwością wpadnięcia przedmiotów
oraz przed dostępem osób nie upoważnionych.
2. Otwory wielkośrednicowe muszą być zabezpieczone przed możliwością wpadnięcia
ludzi, niezależnie od rodzaju wykonywanych robót.
4. Rurowanie i uszczelnianie rur okładzinowych
ż 60. 1. Nawiercone w otworze wiertniczym poziomy wód powinny być izolowane
przez zarurowanie i uszczelnione w taki sposób, aby nie wystąpiło
przemieszczanie się tych wód poza rurami oraz ich zanieczyszczenie.
2. Projekty uszczelniania kolumn rur okładzinowych w strefie występowania wód
oraz kolumn eksploatacyjnych muszą być zaakceptowane przez służbę geologiczną.
3. Z przeprowadzonego badania skutecznego uszczelniania poziomów wodonośnych
należy sporządzić protokół.
ż 61. 1. Rurowanie i uszczelnianie rur wykładzinowych w otworach wiertniczych
należy wykonać na podstawie projektu zatwierdzonego przez kierownika ruchu
zakładu górniczego.
2. Przy wierceniach w celu poszukiwania, rozpoznania i wydobycia ropy naftowej i
gazu ziemnego projekt, o którym mowa w ust. 1, należy sporządzić na podstawie
wytycznych określonych w instrukcjach rurowania i cementowania rur,
zatwierdzonej przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
3. W innych rodzajach wierceń niż określone w ust. 2 sposób rurowania i
uszczelniania rur w otworze ustala kierownik ruchu zakładu górniczego.
4. Sposób uzbrojenia kolumny rur okładzinowych ustala kierownik ruchu zakładu
górniczego.
ż 62. Rury okładzinowe przeznaczone do rurowania otworu dla wierceń na złożach
ropy naftowej i gazu ziemnego muszą mieć atest wytwórcy oraz oznakowanie
fabryczne, umożliwiające w szczególności ustalenie:
1) odmiany wytrzymałościowej stali,
2) grubości ścianki,
3) typu połączenia.
ż 63. Rury okładzinowe używane, przewidziane do ponownego rurowania otworów,
powinny być uprzednio poddane przeglądowi technicznemu, a w przypadku wierceń na
złożach ropy naftowej i gazu ziemnego rury takie należy poddać dodatkowo
ciśnieniowej próbie wytrzymałości, przy ciśnieniu nie mniejszym od największego
przewidywanego ciśnienia głowicowego.
ż 64. Siłowniki do wciskania i wyciągania rur, wraz z ich osprzętem, należy
odpowiednio zabezpieczyć przed wywróceniem i rozrzutem ich elementów.
ż 65. 1. Zaczyn cementowy użyty do cementowania uszczelniającego kolumn rur
okładzinowych musi mieć świadectwo badań laboratoryjnych, odpowiednich do
warunków otworowych, określające wartości parametrów zaczynu i kamienia
cementowego.
2. Przy wierceniach w celu poszukiwania, rozpoznania i wydobycia ropy naftowej i
gazu ziemnego, na podstawie założeń geologicznych do projektu uszczelniania
kolumn rur, należy ustalić w szczególności sposób i rodzaj uzbrojenia kolumny
rur, rodzaj właściwości materiałów uszczelniających i płuczki wiertniczej oraz
technologię wykonania zabiegu.
3. Dla pozostałych rodzajów wierceń zasady rurowania i ich uszczelniania ustala
kierownik ruchu zakładu górniczego.
ż 66. Zaczyn cementowy w zarurowanej przestrzeni pierścieniowej przy wierceniach
na złożach ropy naftowej i gazu ziemnego należy podnosić:
1) za kolumną wstępną i prowadnikową do wylotu otworu,
2) za kolumnami pośrednimi - na wysokość pozwalającą skutecznie odizolować
orurowane horyzonty wód, ropy naftowej i gazu ziemnego, nie mniejszą jednak niż
150 m na poziomem przewidywanym do uszczelnienia.
3) za kolumną eksploatacyjną - na wysokość zapewniającą uszczelnienie wszystkich
poziomów ropnych i gazowych orurowanych daną kolumną rur, nie mniejszą od 150 m
od najwyższego poziomu zbiornikowego.
ż 67. Poziom ropny i gazowy lub wodonośny, a w szczególności taki, w którym
przewidywane jest występowanie siarkowodoru, może być dowiercany przy takiej
konstrukcji otworu i uzbrojeniu jego wylotu, które umożliwią opanowanie
przewidywanego ciśnienia i korozyjnego działania płynu złożowego.
ż 68. 1. Przed nawierceniem pierwszego poziomu, z którego może nastąpić przypływ
płynu złożowego, należy zapuścić i zacementować kolumnę wstępną lub
prowadnikową.
2. Zapuszczenie kolumn rur okładzinowych do otworów, w których nawiercony został
poziom roponośny lub gazonośny, należy wykonywać przy uzbrojeniu wylotu otworu w
głowicę przeciwerupcyjną, dostosowaną do średnicy zapuszczonych rur
okładzinowych.
ż 69. 1. W zacementowanych kolumnach eksploatacyjnych i pośrednich, pod którymi
przewierca się złoże ropy naftowej i gazu ziemnego, należy wykonać badania
wysokości podniesienia i skuteczności cementowania rur i skał na odcinku
zacementowanej przestrzeni pierścieniowej.
2. Badania wymienione w ust. 1 należy wykonać również przy innych rodzajach
wierceń, jeśli wymagają tego warunki techniczne.
3. W razie negatywnego wyniku badań, o których mowa w ust. 1, zakres dalszych
prac ustala kierownik ruchu zakładu górniczego.
ż 70. Przy rurowaniu i uszczelnianiu kolumn rur okładzinowych w pokładach soli
należy stosować zaczyn cementowy sporządzony na solance nasyconej.
ż 71. 1. Instalacja cementacyjna, wraz z głowicą cementacyjną, powinna być
sprawdzona przy ciśnieniu nie mniejszym od spodziewanego ciśnienia w czasie
zabiegu cementowania.
2. Próbę ciśnieniową wymieniona w ust. 1 należy wykonać bezpośrednio przed
rozpoczęciem cementowania.
ż 72. W razie nieskutecznego uszczelnienia rur należy wykonać dodatkowo roboty
uszczelniające na podstawie projektu zatwierdzonego przez kierownika ruchu
zakładu górniczego.
ż 73. Szczelność cementacji zarurowanej przestrzeni pierścieniowej
eksploatacyjnej kolumny rur w otworze dla podziemnego magazynu gazu musi być
sprawdzona przy ciśnieniu większym od przewidywanego największego ciśnienia
roboczego w tym magazynie.
ż 74. Z przeprowadzonych czynności rurowania, uszczelniania oraz prób
szczelności należy sporządzić protokół.
5. Zapobieganie i opanowywanie erupcji wstępnej oraz zagrożenia siarkowodorowego
przy wierceniach na złożach ropy naftowej i gazu ziemnego
ż 75. Występujące przy wierceniach i wydobywaniu ropy naftowej i gazu ziemnego
zagrożenia erupcyjne i siarkowodorowe określają odrębne przepisy.
ż 76. Zasady przewiercania interwałów z przewidywanym zagrożeniem erupcyjnym i
siarkowodorowym oraz zasady opanowania erupcji określa "Instrukcja zapobiegania
i likwidacji płynu złożowego", zatwierdzona przez kierownika ruchu zakładu
górniczego.
ż 77. Do obliczeń wytrzymałości kolumn rur okładzinowych należy stosować te
kryteria, które zapewniają założony stopień bezpieczeństwa w różnych fazach
robót, w tym podczas opanowania erupcji płynu złożowego i oddziaływania na rury
siarkowodoru oraz dwutlenku węgla.
ż 78. 1. Dla każdej kolumny rur, na której zainstalowana jest głowica
przeciwerupcyjna, należy ustalić wielkość wewnętrznego dopuszczalnego ciśnienia.
2. Kolumny rur wychodzące do wylotu otworu należy ująć w więźbie rurowej, po
czym sprawdzić szczelność tego ujęcia.
ż 79. Wylot każdego otworu oraz przewodu wiertniczego w okresie wiercenia oraz
wykonywania innych prac, podczas których może nastąpić wypływ płynu złożowego,
należy wyposażyć w zestaw urządzeń zamykających (przeciwerupcyjnych).
ż 80. 1. Ciśnienie robocze poszczególnych składników przeciwerupcyjnych
uzbrojenia wylotu otworu musi być większe od spodziewanego ciśnienia
głowicowego.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy układu sterowniczego.
3. Wielkość ciśnienia głowicowego ustala się według wzoru:
P max = A � H � q [Mpa]
Gdzie:
Pmax - największe spodziewane ciśnienie głowicowe w Mpa
H - głębokość zalegania złoża (poziomu zbiornikowego) w m
q - gradient ciśnienia złożowego rozpatrywanego poziomu w Mpa/m
A - współczynnik korekcyjny według tabeli:
Głębokość zalegania H [m]Współczynnik korekcyjny A
do 25001,0
powyżej 2500 do 30000,85 - 0,75
powyżej 30000,75 - 0,5

4. Szczegółowy dobór współczynnika korekcyjnego "A" w granicach ustalonych
zakresów określa instrukcja, o której mowa w ż 76.
ż 81. 1. Wylot otworu wiertniczego należy wyposażyć w zestaw głowic
przeciwerupcyjnych z czterema zamknięciami, z których jedno jest zamknięciem
uniwersalnym, przy prowadzeniu prac wiertniczych w warunkach zaliczonych do:
1) klasy A zagrożenia erupcyjnego,
2) I i II kategorii zagrożenia siarkowodorowego,
3) łącznie klasy A oraz kategorii I i II, o których mowa w pkt 1 i 2.
2. W przypadkach nie wymienionych w ust. 1 wylot otworu należy wyposażyć w
zestaw głowic z trzema zamknięciami, z których jedno jest zamknięciem
uniwersalnym.
3. Zestaw głowic przeciwerupcyjnych powinien zabezpieczać uszczelnienie wylotu
otworu odpowiednio do stosowanych rur płuczkowych.
ż 82. 1. W klasie A zagrożenia erupcyjnego bez zagrożenia siarkowodorowego
dopuszcza się wyposażenie wylotu otworu w zestaw głowic przeciwerupcyjnych z
trzema zamknięciami.
2. W razie prowadzenia prac wiertniczych w warunkach zaliczonych do klasy B
zagrożenia erupcyjnego bez występowania siarkowodoru, dopuszcza się wyposażenie
wylotu otworu w zestaw głowic przeciwerupcyjnych z dwoma zamknięciami.
3. O wyposażeniu wylotu otworu wiertniczego, o którym mowa w ust. 1 i 2,
decyduje kierownik ruchu zakładu górniczego, za zgodą właściwego organu
państwowego nadzoru górniczego.
4. Dopuszcza się zastosowanie głowicy uniwersalnej o ciśnieniu roboczym o jeden
stopień niższym od ciśnienia roboczego głowic suwakowych.
ż 83. 1. Montaż oraz sprawdzanie stacji i instalacji sterowania urządzeniami
przeciwerupcyjnymi zabezpieczania otworu należy wykonać zgodnie z instrukcją
producenta.
2. Należy zapewnić możliwość zamykania i otwierania głowic przeciwerupcyjnych
oraz innych urządzeń służących do zamknięcia i otwarcia wylotu otworu
wiertniczego ze stanowiska sterowania znajdującego się w bezpiecznej odległości
od otworu wiertniczego oraz ze stanowiska wiertacza.
ż 84. Badania szczelności i sprawności całego przeciwerupcyjnego zabezpieczenia
otworu należy wykonać zgodnie z instrukcją, o której mowa w ż 76, pod
bezpośrednim dozorem osoby dozoru ruchu.
ż 85. Dla każdego otworu podczas wiercenia i opróbowania należy zapewnić ilość
płuczki, materiałów i urządzeń do sporządzania oraz obróbki płuczki określoną w
instrukcji, o której mowa w ż 76.
ż 86. Dla każdego otworu wiertniczego, w którym przewiduje się udostępnienie
poziomu zawierającego płyn złożowy z siarkowodorem, należy określić kategorię
zagrożenia siarkowodorowego i promień strefy przewidywanego skażenia
siarkowodorem w wyniku otwartej erupcji płynu złożowego.
ż 87. Dla każdego otworu siarkowodorowego należy ustalić minimalne odległości
obiektów, zgodnie z ż 88, oraz określić czas krytyczny trwania zagrożenia,
obejmujący czas przewiercania w otworze poziomu występowania siarkowodoru lub
terminy rozpoczęcia i zakończenia określonych prac wiertniczych.
ż 88. W rejonach o znanej wydajności i koncentracji siarkowodoru promień strefy
skażenia oraz odległości otworu od obiektów należy określać według poniższych
kryteriów:
Kategoria zagrożeniaPromień strefy przewidywanego skażenia H2S
[m]Minimalna odległość w metrach otworu od:
pojedynczego domu mieszkalnegobudynków zamieszkanych przez:
nie więcej niż 30 osób (łącznie)więcej niż 30 osób
12345
Ipowyżej 35001005001500
IIod 3500 do 1000100500500
IIIponiżej 1000 do 500100100100
IVponiżej 500 do 150100100100

ż 89. 1. Projekt geologiczny wiercenia powinien dać podstawy do ustalenia klasy
i kategorii zagrożenia erupcyjnego i siarkowodorowego przez określenie:
1) przewidywanego przekroju stratygraficzno-litologicznego,
2) głębokość zalegania poziomów perspektywicznych,
3) gradientów ciśnień złożowych i szczelinowania skał,
4) interwału przewidywanego lub rozpoznanego występowania siarkowodoru,
dwutlenku węgla i rtęci, z określeniem spodziewanej ich zawartości w płynie
złożowym,
5) przewidywanych wydajności płynu złożowego z poszczególnych poziomów,
6) strefy ewentualnych zaników płuczki.
2. Kierownik ruchu zakładu górniczego zobowiązany jest do zorganizowania stałej
kontroli procesu wiercenia dla ustalenia ewentualnych niezgodności rzeczywistego
przekroju geologicznego z przewidywanym oraz dostosowania prowadzonych robót do
powstałych zmian.
ż 90. 1. Roboty wiertnicze i inne prace w otworze siarkowowodorowym poniżej
górnej granicy strefy zagrożenia siarkowowodorowego do momentu odwołania tego
zagrożenia mogą być wykonywane na podstawie programu dowiercania zatwierdzonego
przez kierownika ruchu zakładu górniczego i przesłanego do wiadomości właściwego
organu państwowego nadzoru górniczego.
2. Założenia do opracowania programu dowiercania określa instrukcja, o której
mowa w ż 76.
3. O przewidywanym terminie dowiercania, o którym mowa w ust. 1, należy
zawiadomić właściwy organ państwowego nadzoru górniczego.
ż 91. W razie wypływu palnego płynu złożowego z otworu wiertniczego należy w
szczególności wyłączyć spod napięcia sieć elektryczną, zatrzymać silniki
spalinowe oraz wygasić otwarty ogień w promieniu co najmniej 200 m, jak również
spowodować wstrzymanie ruchu drogowego i kolejowego w tym samym promieniu.
6. Zapobieganie erupcji płynu złożowego przy wierceniach na złożach surowców
stałych
ż 92. 1. W razie prowadzenia prac wiertniczych na złożach surowców stałych,
gdzie przewidywane jest występowanie nagromadzeń gazu ziemnego lub występowanie
samowypływów wody lub innego płynu, sposób zabezpieczania wylotu otworu
wiertniczego oraz sposób wykonywania wierceń określa kierownik ruchu zakładu
górniczego.
2. Ustalenia ust. 1 dotyczą również wierceń prowadzonych z powierzchni dla
odmetanowania złóż węgla kamiennego.
ż 93. 1. Przy prowadzeniu wierceń, przy których istnieje możliwość występowania
nagromadzeń gazu ziemnego, wylot otworu powinien umożliwić zainstalowanie
odpowiednich zabezpieczeń.
2. Wszystkie elementy zabezpieczenia wylotu otworu wiertniczego muszaą posiadać
wytrzymałość na ciśnienie wyższe od przewidywanego ciśnienia głowicowego.
3. Przeciwerupcyjne zabezpieczenie wylotu otworu wiertniczego powinno umożliwiać
w szczególności:
1) zamknięcie wylotu otworu przy zapuszczonym przewodzie,
2) zamknięcie wylotu otworu przy wyciągniętym przewodzie,
3) kontrolowane odprowadzenie płynu złożowego i zatłaczanie otworu,
4) zatłaczanie otworu i obieg płuczki przy zamkniętym urządzeniu
przeciwerupcyjnym,
5) pomiar ciśnienia na stojaku i w przestrzeni pierścieniowej.
4. W warunkach zagrożenia erupcyjnego powinna być zapewniona możliwość
zamknięcia wewnętrznej przestrzeni przewodu wiertniczego znajdującego się w
otworze przy zachowaniu możliwości zatłoczenia otworu przez ten przewód.
5. Rury, na których projektowane jest zainstalowanie urządzeń
przeciwerupcyjnych, należy cementować do wierzchu.
ż 94. 1. W przypadku spodziewanych samowypływów wód złożowych, wylot otworu
należy zabezpieczyć w sposób umożliwiający jego opanowanie oraz odprowadzenie
wypływającej wody.
2. W szczególnych przypadkach, w zależności od stopnia zagrożenia bądź
występowania nagromadzeń gazu ziemnego, należy odpowiednio stosować przepisy
dotyczące zapobiegania i opanowywania erupcji wstępnej oraz zagrożenia
siarkowodorowego przy wierceniach na złożach ropy naftowej i gazu ziemnego,
określone w części 5 niniejszego rozdziału.
7. Badania i pomiary w otworach wiertniczych
ż 95. 1. Badania i pomiary wykonywane w otworach wiertniczych należy prowadzić
zgodnie z ustaleniami zawartymi w projekcie prac geologicznych, na podstawie
projektu technicznego zatwierdzonego przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
2. Wyniki badań i pomiarów oraz zabiegów specjalnych wykonanych w otworze
wiertniczym należy ująć w dokumentacji wynikowej otworu.
ż 96. Aparatura i przyrządy zapuszczone do otworu muszą być uprzednio
skontrolowane pod względem sprawności oraz zmierzone.
ż 97. W czasie prowadzenia opróbowań w otworach wiertniczych, gdzie spodziewane
jest występowanie ropy naftowej i gazu ziemnego lub gazów toksycznych, na
wiertni muszą znajdować się sprawne przyrządy do ich wykrywania.
ż 98. Pracownicy wiertni powinni być przeszkoleni w zakresie działania gazów
toksycznych i duszących, metod ich wykrywania, zabezpieczania przed ich
szkodliwym działaniem oraz udzielania pierwszej pomocy.
ż 99. 1. Podczas opróbowania skał zbiornikowych na przypływ płynu złożowego, po
skończeniu wiercenia, zabezpieczenie przeciwerupcyjne otworu stanowi słup płynu
o gęstości przewyższającej gradient ciśnienia złożowego oraz zestaw głowic
przeciwerupcyjnych, stosownie do rodzajów zagrożenia i wiertnicy:
1) do robót prowadzonych z wiertnicy podstawowej należy stosować zestaw głowic
przeciwerupcyjnych jak w czasie wiercenia,
2) do robót prowadzonych z wiertnicy zastępczej dla I i II kategorii zagrożenia
siarkowowodorowego dopuszcza się stosowanie zestawu głowic przeciwerupcyjnych z
trzema zamknięciami, z których jedno jest uniwersalne,
3) do robót prowadzonych z wiertnicy zastępczej w pozostałych rodzajach zagrożeń
dopuszcza się stosowanie zestawu głowic przeciwerupcyjnych z dwoma zamknięciami.
2. Podczas opróbowania skał zbiornikowych na przypływ płynu złożowego przy
technologii pozwalającej na zastosowanie nie zrównoważonego ciśnienia dennego w
stosunku do ciśnienia złożowego zabezpieczenie przeciwerupcyjne otworu określa
kierownik ruchu zakładu górniczego.
ż 100. Opróbowanie poziomów zbiornikowych zawierających płyn złożowy z
siarkowodorem należy prowadzić po wyposażeniu wiertni w urządzenia do degazacji
płynu złożowego i spalania gazu.
ż 101. 1. Elementy wyposażenia wylotu otworu wiertniczego podczas wiercenia oraz
opróbowań, które powinny być odporne na działanie siarkowodoru, określa
instrukcja, o której mowa w ż 76.
2. W razie opróbowania rurowym próbnikiem złoża, wyposażenie wylotu otworu
wiertniczego określa instrukcja zatwierdzona przez kierownika ruchu zakładu
górniczego.
ż 102. W procesie wywoływania przypływu płynu złożowego zawierającego związki
siarki należy stosować środki uniemożliwiające powstanie samozapłonu płynu w
otworze.
ż 103. W czasie badań związanych z obniżeniem słupa płuczki lub gęstości płuczki
w otworze na wiertni powinien znajdować się zapas płuczki o odpowiednich
właściwościach, w ilości umożliwiającej w razie potrzeby ponowne zatłoczenie
otworu.
ż 104. Prace z użyciem substancji promieniotwórczych w otworach wiertniczych lub
eksploatacyjnych należy prowadzić zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie
przepisami szczególnymi.
ż 105. Prace prowadzone z użyciem substancji promieniotwórczej należy
rejestrować w dzienniku wiertniczym lub w książce odwiertu.
8. Likwidacja odwiertów
ż 106. 1. Po zakończeniu wiercenia odwiert powinien być zlikwidowany, jeśli nie
jest przeznaczony do dalszego wykorzystania.
2. Otwory wyłączone z eksploatacji i przeznaczone do likwidacji powinny mieć
zamknięte wyloty oraz odłączone urządzenia i instalacje.
3. Z przeprowadzonej likwidacji otworu wiertniczego należy sporządzić protokół.
4. Przy robotach wiertniczych dla celów sejsmicznych należy sporządzić protokół
całości likwidacji po zakończeniu wyrobisk postrzałowych na danym profilu
sejsmicznym.
ż 107. Likwidacja odwiertu powinna być wykonana w sposób zapewniający szczelną
izolację poziomów wodnych, ropnych i gazowych, zgodnie z technicznym projektem
likwidacji, zatwierdzonym przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 108. Materiały użyte do likwidacji odwiertu oraz sposobów likwidacji odwiertu
powinny być dostosowane do istniejących warunków geologicznych, złożowych i
technicznych.
ż 109. W razie likwidacji odwiertów z odkrytymi warstwami solnymi, zaczyn
cementowy należy sporządzić na bazie solanki o pełnym nasyceniu.
ż 110. Do likwidacji otworów w interwałach orurowanych z zacementowaną
przestrzenią zarurową dopuszcza się stosowanie korków (pakerów) z materiałów
trwałych oraz wypełnienie rur płuczką.
ż 111. W razie stwierdzenia nieskutecznej likwidacji otworu, należy przystąpić
do jego ponownej likwidacji.
ż 112. Sprzęt i narzędzia pozostawione w otworze muszą być wyszczególnione w
protokole likwidacji.
ż 113. 1. Trwałe oznakowanie miejsca wiercenia po likwidacji otworu wiertniczego
ustala kierownik ruchu zakładu górniczego w projekcie, o którym mowa w ż 107.
2. Oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, nie jest wymagane przy pracach
sejsmicznych.
3. W uzasadnionych przypadkach, jeżeli miejsce wiercenia nie wymaga oznakowania
i równocześnie nie występuje zagrożenie przedostawania się płynu złożowego na
powierzchnię, dopuszcza się ucinanie pozostawionych w otworze rur okładzinowych
na głębokości nie mniejszej niż 1,5 m od wierzchu.
Rozdział 3
Maszyny i urządzenia zakładu górniczego
1. Postanowienia ogólne
ż 114. 1. W zakładzie górniczym powinna znajdować się bieżąco aktualizowana
dokumentacja techniczno-ruchowa maszyn i urządzeń.
2. Montaż, demontaż oraz eksploatację maszyn i urządzeń należy przeprowadzać
zgodnie z instrukcjami wytwórcy, a w razie braku takiej instrukcji, na podstawie
instrukcji ruchowo-eksploatacyjnej, opracowanych w zakładzie górniczym.
ż 115. Przy obsłudze maszyn i urządzeń mogą być zatrudnieni wyłącznie
pracownicy, którzy posiadają odpowiednie kwalifikacje i wymagane uprawnienia.
ż 116. 1. Przed oddaniem do eksploatacji urządzeń i instalacji technicznych
należy dokonać ich komisyjnego odbioru technicznego.
2. Odbiory techniczne powinny być przeprowadzane w odniesieniu do urządzeń i
instalacji energomechanicznych stałych i czasowych nowo uruchamianych oraz po
wykonanych remontach i przebudowie.
ż 117. 1. Kontrole okresowe maszyn i urządzeń, w tym urządzeń dźwigowych, należy
przeprowadzać w zakresach i terminach ustalonych przez kierownika ruchu zakładu
górniczego, przy zachowaniu zasad wynikających z instrukcji producenta.
2. Wyniki kontroli należy dokumentować w książkach kontroli i eksploatacji
urządzeń.
ż 118. 1. Przed rozpoczęciem rurowania otworu oraz robót ratunkowych
(instrumentacyjnych) należy sprawdzić stan urządzenia wiertniczego i sprzętu
używanego przy tych robotach. Wyniki przeprowadzonej kontroli należy odnotować w
książce kontroli.
2. Prowadzenie robót, o których mowa w ust. 1, bez sprawnych urządzeń
kontrolno-pomiarowych jest niedozwolone.
ż 119. 1. Maszyny i urządzenia należy wyposażyć w sprawnie działające urządzenia
zabezpieczające oraz przyrządy pomiarowe, określone w dokumentacji
techniczno-ruchowej.
2. Regulacja lub zmiana nastawienia mechanizmów zabezpieczających maszyn i
urządzeń może być dokonywana wyłącznie przez pracowników do tego upoważnionych,
a czynność ta musi być odnotowana w książce eksploatacji maszyn i urządzeń.
3. Sprawność urządzeń zabezpieczających ruch, a w szczególności zaworów
bezpieczeństwa, wskaźników obciążeń układów liniowych, wyłączników końcowych,
hamulców i zapadek w układach dźwigowych, należy kontrolować co najmniej raz w
miesiącu, a wyniki kontroli wpisywać do książki kontroli urządzeń.
4. Instalacje ciśnieniowe bezpośrednio przed wykonaniem robót specjalnych
powinny być sprawdzone ciśnieniem większym od największego ciśnienia
przewidywanego, lecz nie większym od ciśnienia roboczego, oraz zabezpieczone
przed nadmierną wibracją i przemieszczaniem się w czasie pracy.
5. Na wskazujących przyrządach pomiarowych należy oznaczyć zakres dopuszczalnych
wartości mierzonych parametrów.
ż 120. 1. W razie automatycznego lub zdalnego sterowania procesem produkcyjnym,
należy stosować odpowiednią sygnalizację ostrzegawczą oraz zabezpieczenia i
blokady.
2. Na określonych stanowiskach pracy powinny się znajdować wyłączniki awaryjne,
umożliwiające wstrzymanie ruchu w przypadku stwierdzenia stanu zagrożenia.
ż 121. 1. Konserwacja oraz smarowanie maszyn mogą być przeprowadzane tylko
podczas ich postoju oraz po zabezpieczeniu przed przypadkowym uruchomieniem.
2. Smary oraz częściowo znajdujące się w pomieszczeniach, w których pracują
maszyny i urządzenia energomechaniczne, musząbyć przechowywane w bezpiecznych
miejscach i pojemnikach wykonanych z materiału niepalnego.
ż 122. Maszyny, urządzenia i instalacje, nie przystosowane do pracy w warunkach
niskich temperatur, powinny być zabezpieczone przed ich działaniem.
2. Urządzenia wiertnicze i wydobywcze
ż 123. 1. Urządzenia wiertnicze do mechanicznych wierceń obrotowych oraz wieże
eksploatacyjne o udźwigu ponad 60 kN (największe obciążenie ciągłe) należy
wyposażyć w ciężarowskaz lub inny wskaźnik obciążenia na haku, usytuowany w polu
widzenia wiertacza lub operatora wyciągu linowego.
2. Na wieżach eksploatacyjnych wymaganie, o którym mowa w ust. 1, dotyczy
wykonywania prac z użyciem wyciągu linowego.
ż 124. 1. Wiertnice, których wysokość wieży lub masztu przekracza 18 m, powinny
być wyposażone w urządzenia ograniczające maksymalną wysokość podniesienia
wielokrążka ruchomego.
2. W razie braku urządzenia, o którym mowa w ust. 1, w wyposażeniu fabrycznym
wiertnicy dopuszcza się zainstalowanie przyrządów ostrzegawczych,
sygnalizujących krańcowe położenie wielokrążka ruchomego dla określonego typu
wiertnicy, za zgodą właściwego organu państwowego nadzoru górniczego.
ż 125. Maszyny i wieże wiertnicze oraz eksploatacyjne powinny mieć określone
najwyższe obciążenie robocze mierzone na haku wielokrążka ruchomego.
ż 126. 1. Przy wierceniach w celu poszukiwania, rozpoznania i wydobycia ropy
naftowej i gazu ziemnego oraz przy innych wierceniach w przypadku występowania
zagrożeń górny pomost masztu wiertniczego (wieży) powinien być wyposażony w
urządzenie umożliwiające pracownikowi szybką ewakuację.
2. Urządzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno być sprawdzone przed rozpoczęciem
wiercenia, a w okresie dowiercania i opróbowania - kontrolowane nie rzadziej niż
raz w miesiącu. Sposób sprawdzania i kontroli ustala kierownik ruchu zakładu
górniczego.
3. Pomosty wieży i masztu na stanowisku pracy pomocnika wieżowego powinny być
osłonięte od wiatru. Dopuszcza się rezygnację z ich osłaniania w warunkach
letnich i przy krótkotrwałych robotach.
4. Stałe pomosty manipulacyjne lub montażowe powinny być wyposażone w poręcze i
listwy nożne, chyba że rozwiązania fabryczne przewidują inne sposoby
zabezpieczania.
ż 127. Z obudowanej wieży wiertniczej (masztu) muszą być co najmniej dwa wyjścia
z łatwo otwieranymi drzwiami. Jedno z wyjść musi znajdować się przy stanowisku
wiertacza.
ż 128. Dźwignia hamulca mechanicznego wyciągu wiertniczego przy pełnym
zahamowaniu powinna znajdować się w odległości 80 - 90 cm od górnej płaszczyzny
poziomu roboczego urządzenia (podłogi), jeśli instrukcja fabryczna nie stanowi
inaczej.
ż 129. Wyciąg wiertniczy wiertnic o udźwigu większym od 800 kN na haku musi być
wyposażony w hamulec wspomagający.
ż 130. 1. Podczas pracy bębenkiem pomocniczym, przy ręcznym nawijaniu, zabrania
się stosowania lin stalowych, oraz uszkodzonych lin konopnych.
2. Bębenek pomocniczy wyciągu wiertniczego może być użyty do podnoszenia,
opuszczania i przemieszczania w wieży narzędzi i sprzętu wiertniczego o ciężarze
nie przekraczającym wielkości podanych w dokumentacji danego urządzenia.
3. Używanie bębenka jest dozwolone tylko w przypadku, gdy wiertacz znajduje się
przy pulpicie sterowniczym wiertnicy.
ż 131. Wszelkie czynności z użyciem wyciągu wiertniczego lub innych urządzeń,
wykonywane (sterowane) ze stanowiska wiertacza, odbywające się poza zasięgiem
jego pola widzenia mogą odbywać się tylko przy tak zorganizowanej pracy, aby
wiertacz otrzymał sygnał o gotowości do rozpoczęcia, przebiegu i konieczności
przerwania tych czynności.
ż 132. 1. Pompa płuczkowa musi być wyposażona w sprawnie działający zawór
bezpieczeństwa i manometr.
2. W polu widzenia wiertacza powinien znajdować się manometr zainstalowany na
tłoczonym rurociągu płuczkowym.
ż 133. Klucze wiertnicze należy mocować zgodnie z instrukcją zatwierdzoną przez
kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 134. Kontrola stanu technicznego klinów do rur płuczkowych, kluczy
wiertniczych, wkładów do stołów obrotowych i graniatek, elewatorów oraz haków
wiertniczych powinna być prowadzona na początku każdej zmiany.
ż 135. Zabrania się odcinania przewodu wiertniczego przy jego rozkręcaniu za
pomocą stołu wiertniczego.
ż 136. Wyciągarki powinny być wyposażone w sprawnie działający hamulec, a
wyciągarki z napędem ręcznym-również w sprawny mechanizm zapadkowy
uniemożliwiający wsteczny ruch bębna.
ż 137. Krążki i wielokrążki manipulacyjne, jak również części wirujące oraz
wykonujące ruchy posuwisto-zwrotne, stanowiące zagrożenie, powinny być
osłonięte.
ż 138. Przy instalowaniu urządzeń wydobywczych należy:
1) wyważyć indywidualne i grupowe układy pompowe o napędzie mechanicznym,
2) cięgła pompowe do napędów grupowych prowadzić pod nawierzchnią przejść,
3) uruchamianie i wyłączanie kiwonów pompowych przy napędzie grupowym wykonywać
za pośrednictwem typowych, sprawnie działających sprzęgników cięgłowych,
4) w przypadku prowadzenia cięgieł pompowych nad przejściami zabudować pod
cięgłami pomosty zabezpieczające.
ż 139. 1. Roboty w zbiornikach, w których magazynowane były substancje szkodliwe
dla życia i zdrowia ludzkiego, mogą być wykonywane po odłączeniu zbiornika od
istniejącej instalacji i całkowitym opróżnieniu z tych substancji w sposób
określony w przepisach szczególnych.
2. W razie zawartości tlenu w zbiorniku poniżej 19% objętościowo, pracę można
wykonywać po wyposażeniu pracownika w dopuszczony i sprawny izolujący sprzęt
ochrony dróg oddechowych.
3. Przed podjęciem i podczas wykonywania prac wymienionych w ust. 1 i 2 osoba
dozoru ruchu powinna sprawdzić stan bezpieczeństwa w zbiorniku w zakresie
nagromadzenia gazów o stężeniu wybuchowym i trującym oraz zawartość tlenu w
atmosferze zbiornika.
ż 140. Do pomieszczeń obudów czół zbiorników magazynowanych substancji
szkodliwych oraz wybuchowych wolno wchodzić tylko pod warunkiem dokładnego
przewietrzenia tych pomieszczeń. Wymaganie to należy podać na tablicy przy
wejściu do obudów czół zbiorników.
ż 141. Pracownicy zatrudnieni przy robotach wykonywanych w zbiornikach oraz w
pomieszczeniu obudowy czół zbiorników z substancją szkodliwą muszą być
ubezpieczani przez innych pracowników znajdujących się na zewnątrz,
posiadających możliwość natychmiastowego usunięcia zatrudnionych z zagrożonej
strefy.
ż 142. Nogi czwórnogów i trójnogów należy zabezpieczyć przez możliwością ich
przemieszczania, przy podstawie i na koronie.
ż 143. Wejście na wieżę wiertniczą, maszt, czwórnóg musi posiadać zabezpieczenia
przed spadnięciem pracownika.
3. Urządzenia i instalacje energetyczne
ż 144. Do budowy i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych w zakładach
górniczych, w zakresie dotyczącym wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy oraz
bezpieczeństwa pożarowego, mają zastosowanie ogólnie obowiązujące przepisy o
budowie urządzeń elektroenergetycznych w zakładach przemysłowych, jeżeli
niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej, oraz normy wprowadzone do
obowiązkowego stosowania.
ż 145. W zakładzie górniczym lub wydzielonych jego oddziałach powinna znajdować
się dokumentacja techniczna maszyn i urządzeń elektroenergetycznych, w
szczególności:
1) mapy z naniesionymi trasami linii elektroenergetycznych oraz plany i schematy
połączeń sieci oraz podstawowych urządzeń, z podaniem rodzaju zastosowanych
zabezpieczeń i ochrony przeciwpożarowej,
2) książka okresowych kontroli urządzeń elektroenergetycznych z protokołami
przeprowadzonych badań,
3) rejestr urządzeń w budowie przeciwwybuchowej, zainstalowanych w strefach
zagrożenia wybuchowego.
ż 146. Wstęp do pomieszczeń prowadzenia ruchu urządzeń elektroenergetycznych
jest dozwolony jedynie pracownikom posiadającym kwalifikacje i uprawnienia do
kontroli i obsługi urządzeń elektroenergetycznych.
ż 147. 1. Zakłady górnicze, w których przerwa w zasilaniu w energię elektryczną
może spowodować komplikacje technologiczne lub awarie, muszą posiadać co
najmniej dwa zasilania z niezależnych źródeł energii:
1) podstawowe, pokrywające pełne zapotrzebowanie mocy dla urządzeń,
2) rezerwowe, pokrywające zapotrzebowania mocy zakładu górniczego, w których
przerwa w dopływie energii może spowodować awarię lub zagrożenie.
2. Agregaty prądotwórcze na wiertniach mogą stanowić zasilanie podstawowe lub
rezerwowe.
3. W zakładach górniczych, w których przerwa w zasilaniu nie stanowi zagrożenia,
dopuszcza się jedno zasilanie, pod warunkiem wyposażenia pracowników w przenośne
źródła świetlne, przystosowane do pracy w strefach występującego zagrożenia.
ż 148. Rury okładzinowe otworów wiertniczych i odwiertów należy wykorzystać jako
uziomy naturalne w systemie uziomów roboczych, roboczych dodatkowych, ochronnych
i ochronnych odgromowych.
ż 149. 1. Łączniki sterownicze układu sterowania silników elektrycznych,
służących do napędu wiertnicy, powinny znajdować się na stanowisku wiertacza.
2. W razie stosowania kilku łączników sterowniczych musi istnieć ich blokada
uniemożliwiająca równoczesne uruchomienie napędu z różnych miejsc.
3. Prąd silników powinien być kontrolowany za pomocą przyrządów (wskaźników)
widocznych ze stanowiska wiertacza.
ż 150. Wyłącznik dopływu energii elektrycznej do wiertni powinien być
umieszczony w strefie zagrożonej wybuchem oraz w miejscu łatwo dostępnym.
ż 151. 1. Wieże, wieżomaszty i maszty konstrukcji stalowej, urządzenia
wiertnicze z napędem elektrycznym lub urządzenia wiertnicze, na których są
zainstalowane agregaty prądotwórcze, powinny być uziemione.
2. Wyniki pomiarów rezystancji uziemienia powinny być wpisane do książki
kontroli urządzeń i potwierdzone protokołem.
3. Pomiary, o których mowa w ust. 2, nie dotyczą wiertnic wykonujących otwory
wiertnicze do celów geofizycznych.
ż 152. 1. W pomieszczeniach i strefach zagrożonych wybuchem oprawy oświetlenia,
osprzęt oświetleniowy oraz instalacja muszą spełniać wymagania budowy
przeciwwybuchowej.
2. W miejscach narażonych na drgania i wstrząsy oprawy oświetleniowe muszą mieć
dodatkowe zabezpieczenia przed spadnięciem.
ż 153. W strefie zagrożenia wybuchowego wolno stosować tylko urządzenia
elektroenergetyczne budowy przeciwwybuchowej oraz przewody i kable dopuszczone
do stosowania w obrębie tych stref w trybie odrębnych przepisów.
ż 154. System zasilania urządzeń elektroenergetycznych w strefie zagrożenia
wybuchowego musi umożliwić wyłączenie tych urządzeń za pomocą urządzeń
łączeniowych, łatwo dostępnych, umieszczonych poza strefą zagrożenia.
ż 155. W strefie zagrożenia wybuchowego oraz w strefie ochronnej zbiorników na
węglowodory płynne nie wolno budować elektroenergetycznych linii napowietrznych.
ż 156. 1. Otwieranie osłon przyrządów elektrycznych stanowiących ochroną
przeciwwybuchową jest dopuszczalne po wyłączeniu urządzenia spod napięcia.
2. Zwieranie i uziemianie części wyłączonych spod napięcia w celu zabezpieczenia
stanu wyłączania jest dopuszczalne po stwierdzeniu, że stężenie mieszaniny
wybuchowej nie przekracza 20% dolnej granicy wybuchowości.
ż 157. 1. Pomiary urządzeń elektroenergetycznych w strefach ochronnych
zbiorników na węglowodory płynne i w pomieszczeniach zaliczonych do strefy
zagrożenia wybuchowego można wykonywać przyrządami budowy zwykłej z zachowaniem
następujących zasad:
1) przed pomiarami i w czasie pomiarów należy kontrolować stężenie mieszaniny
wybuchowej przez osobę dozoru ruchu,
2) pomiarów nie wolno wykonywać, a prowadzone należy przerwać, gdy stężenie
mieszaniny wybuchowej przekracza 20% dolnej granicy wybuchowości.
2. Wyniki pomiarów, o których mowa w ust. 1, należy dokumentować.
ż 158. Urządzenia elektroenergetyczne powinny być zabezpieczone przed
możliwością ich uruchomienia przez osoby postronne.
ż 159. Kable i przewody zasilania podstawowego i rezerwowego oraz sterowania
urządzeń z napędem elektrycznym na wiertniach powinny być prowadzone oddzielnie.
ż 160. Trasy przewodów oponowych powinny być prowadzone na stojakach,
wspornikach lub uchwytach oraz odpowiednio oznakowane.
ż 161. Kontrole okresowe urządzeń elektroenergetycznych należy przeprowadzać w
zakresach i terminach ustalonych w instrukcjach eksploatacyjnych tych urządzeń
bądź w zaleceniach producenta.
ż 162. W razie awarii i samoczynnego wyłączenia urządzenia
elektroenergetycznego, można je ponownie załączyć dopiero po stwierdzeniu i
usunięciu przyczyny wyłączenia.
4. Oświetlenie zakładu górniczego
ż 163. Na terenie zakładu górniczego należy oświetlić wszystkie miejsca pracy, w
których stale lub czasowo przebywają pracownicy.
ż 164. 1. Wieże wiertnicze, maszty oraz wiaty maszynowe wiertnic muszą mieć
oświetlenie awaryjne.
2. Rodzaj oświetlenia awaryjnego ustala kierownik ruchu zakładu górniczego
odpowiednio do występujących zagrożeń.
5. Prace spawalnicze
ż 165. W przypadkach nie uregulowanych przepisami prace spawalnicze należy
wykonywać zgodnie z instrukcją zatwierdzoną przez kierownika ruchu zakładu
górniczego.
ż 166. W razie gdy prace spawalnicze mają być wykonywane w miejscach, w których
istnieje zagrożenie wybuchowe, instrukcja, o której mowa w ż 165, musi
uwzględniać szczególne wymagania wynikające z tego zagrożenia.
ż 167. 1. Zbiorniki, przy których mają być wykonywane prace spawalnicze, należy
odłączyć od instalacji za pomocą zasuw i zaślepek stalowych. Zbiorniki
magazynujące węglowodory muszą być ponadto wyparowane, przewietrzone,
oczyszczone i wysuszone.
2. Zezwolenie na prace spawalnicze w zbiornikach może być udzielone, gdy
zawartość tlenu w zbiorniku nie jest niższa niż 19% objętościowo, a zawartość
substancji toksycznych i palnych nie stwarza zagrożenia.
Rozdział 4
Zagrożenie pożarowe i wybuchowe
ż 168. 1. Kierownik ruchu zakładu górniczego jest obowiązany określić
pomieszczenia i miejsca występowania zagrożenia wybuchowego i zagrożenia
pożarowego oraz ustalić strefy tych zagrożeń.
2. Strefy zagrożenia wybuchowego należy ustalić według kryteriów określonych w
przepisach szczególnych.
ż 169. 1. Pracownicy zatrudnieni w ruchu zakładu górniczego powinni być pouczeni
o sposobach zapobiegania pożarom i ich zwalczania odpowiednio do miejsca pracy,
występujących tam zagrożeń oraz posiadanych środków gaśniczych.
2. Na terenie zakładu górniczego, w widocznych miejscach, powinny być
umieszczone instrukcje ustalające sposób alarmowania straży pożarnej i innych
jednostek interwencyjnych oraz osób dozoru ruchu.
ż 170. Palenie tytoniu na terenie zakładu górniczego dozwolone jest tylko w
miejscach lub pomieszczeniach do tego wyznaczonych.
ż 171. Przed miejscami i pomieszczeniami, w których istnieje niebezpieczeństwo
pożaru lub wybuchu, należy umieścić tablice ostrzegawcze z zakazem używania
ognia i palenia tytoniu.
ż 172. Zabrania się prowadzenia w kierunku budynków z otwartym ogniem rowów lub
koryt, przez które mogłaby ściekać ropa naftowa lub inne produkty palne z
otworów wiertniczych, zbiorników, dołów urobkowych lub magazynów.
ż 173. 1. W obrębie stref zagrożonych wybuchem powinny znajdować się materiały,
urządzenia i inne środki, za których pomocą można zapobiec powstaniu i zapłonowi
mieszaniny wybuchowej.
2. Pomieszczenia zagrożone wybuchem powinny być dostatecznie przewietrzane oraz
tak zabezpieczane, aby mieszanina wybuchowa nie mogła przedostać się do
pomieszczeń sąsiednich.
3. Powietrze doprowadzane do pomieszczeń nie może być pobierane ze stref
zagrożonych wybuchem.
4. W strefach zagrożonych wybuchem nie można gromadzić materiałów, które mogą
sprzyjać powstaniu lub rozprzestrzenianiu się pożarów.
ż 174. Podgrzewanie zbiorników, cystern i przewodów rurowych należy wykonać z
użyciem wody, pary wodnej lub w inny bezpieczny sposób, ustalony przez
kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 175. Stosowanie napędów pasowych w pomieszczeniach zaliczonych do zagrożonych
wybuchem jest dozwolone tylko po zastosowaniu niezawodnie działających
uziemienia i urządzeń przeciwdziałających gromadzeniu się elektryczności
statycznej na pasach.
ż 176. 1. W budynkach gazoliniarni, tłoczni ropnych i gazowych oraz w innych
pomieszczeniach, w których mogą powstać mieszaniny wybuchowe lub nagromadzić się
gazy toksyczne, muszą być stale otwarte górne otwory wentylacyjne o powierzchni
nie mniejszej niż 1% powierzchni posadzki tego pomieszczenia. W pomieszczeniach
tych należy wykonać ponadto otwory wentylacyjne z żaluzjami na poziomie
posadzki.
2. W pomieszczeniach określonych w ust. 1 należy zainstalować działające
automatycznie wskaźniki gazowe.
3. W uzasadnionych przypadkach właściwy organ państwowego nadzoru górniczego
może zezwolić na wykonanie okresowych pomiarów stężenia gazów bez stosowania
automatycznych wskaźników stężeń gazów.
ż 177. Pomieszczenie obudowy czół zbiorników zawierających gaz muszą być
przewietrzane.
ż 178. Rurociągi, zbiorniki i inne pojemniki, w których są przechowywane płyny
łatwo palne i wybuchowe, powinny być uziemione i połączone ze sobą przewodem
metalowym. Dysze i otwory wypływowe tych pojemników muszą być uziemione.
ż 179. 1. Odległość obiektów i urządzeń związanych z wydobywaniem ropy naftowej
i gazu ziemnego oraz podziemnym magazynowaniem węglowodorów płynnych na lądzie
nie może być mniejsza niż:
1) 50 m od odwiertów, gazoliniarni, urządzeń i instalacji do osuszania i
odsiarczania gazu, tłoczni ropy i gazu do kuźni, kotłowni, spawalni i innych
obiektów z otwartym ogniem oraz dróg, linii kolejowych, budynków
administracyjnych i mieszkalnych,
2) 20 m od stacji redukcyjno-pomiarowych do obiektów i miejsc z otwartym ogniem
wymienionych w pkt 1.
2. Właściwy organ państwowego nadzoru górniczego może w uzasadnionych
przypadkach zezwolić na zmniejszenie lub nakazać zwiększenie odległości, o
których mowa w ust. 1.
ż 180. Przy pracach wykonywanych w miejscach, w których występuje mieszanina
wybuchowa, zabrania się używania narzędzi, sprzętu oraz obuwia i odzieży,
mogących powodować iskrzenie.
ż 181. 1. Materiały pędne, oleje i smary powinny być magazynowane poza obrębem
zabudowy urządzenia wiertniczego oraz w miejscach należycie przewietrzanych i
zabezpieczonych przed ich zapaleniem.
2. Ustalenia ust. 1 nie dotyczą zbiorników roboczych i technologicznych.
ż 182. Rury wydmuchowe silników spalinowych powinny być wyprowadzone na zewnątrz
zabudowy oraz posiadać zabezpieczenie przeciwdziałające przenoszeniu się iskier.
Rozdział 5
Ograniczenie wpływu działalności górniczej na środowisko
ż 183. Kierownik ruchu zakładu górniczego zobowiązany jest do stosowania środków
zapewniających ochronę środowiska przez zmniejszenie wpływu działalności tego
zakładu na środowisko.
ż 184. 1. W zakładzie górniczym należy prowadzić obserwację i pomiary wpływu
robót górniczych na powierzchnię, w tym zmian stosunków wodnych.
2. Zakres obserwacji oraz ich częstotliwość powinny umożliwić:
1) określenie zasięgu i wielkości wpływu robót górniczych,
2) ocenę stanu zagrożenia obiektów budowlanych i urządzeń oraz ich otoczenia.
3. Wyniki obserwacji określonych w ust. 2 muszą być ewidencjonowane na mapach
obniżeń terenu okresowych i całkowitych.
4. Pierwszy pomiar sytuacyjno-wysokościowy powinien być wykonany przed
rozpoczęciem wydobycia. Następne pomiary należy wykonać w czasie eksploatacji, w
sposób i z częstotliwością ustalonymi przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
5. Obserwacje i pomiary, o których mowa w ust. 1, dotyczą tych zakładów
górniczych, których działalność ma wpływ na powierzchnię.
ż 185. Instalacje, urządzenia lub obiekty, które w przypadku uszkodzenia lub
awarii mogłyby stać się źródłem zagrożenia dla otoczenia, powinny być tak
zlokalizowane, aby zapewnione były warunki do likwidacji tego zagrożenia.
ż 186. W zakładzie górniczym wydobywającym ropę naftową i gaz ziemny z
zawartością siarkowodoru lub innych związków toksycznych powinien być
sporządzony program opanowania i neutralizacji skażenia terenu.
ż 187. Doły urobkowe i doły na ciecze złożowe z opróbowań odwiertów, jak również
składowiska materiałów szkodliwych należy izolować w sposób zapobiegający
niekorzystnemu oddziaływaniu na środowisko.
ż 188. 1. Zbiorniki wodne oraz osadniki przemysłowe powinny być zabezpieczone
przed przedostawaniem się zamagazynowanych w nich substancji na zewnątrz.
2. Obiekty, o których mowa w ust. 1, powinny być oznakowane tablicami
zabraniającymi wstępu osobom nie upoważnionym.
ż 189. W zakładzie górniczym należy prowadzić pomiary emisji zanieczyszczeń
powietrza atmosferycznego w sposób określony przez właściwy organ ochrony
środowiska.
ż 190. 1. Eksploatację urządzeń odpylających i neutralizujących oraz
zabezpieczeń służących do ochrony powietrza atmosferycznego należy prowadzić
zgodnie z instrukcją zatwierdzoną przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
2. Odpady uzyskane z urządzeń odpylających należy utylizować.
ż 191. Wodę złożową, wydobytą z gazem lub ropą, należy zneutralizować przed
odprowadzeniem do cieków powierzchniowych lub zatłaczać do złoża tylko w sposób
zgodny z projektem zatwierdzonym przez kierownika ruchu zakładu górniczego, dla
każdego otworu zrzutowego oddzielnie. Projekt ten wymaga uzgodnienia z właściwym
organem ochrony środowiska.
ż 192. Awaryjne wycieki bituminów lub innych substancji, stanowiące zagrożenie
dla środowiska, muszą być niezwłocznie likwidowane, a skażony teren doprowadzony
do stanu użyteczności.
ż 193. Wszystkie pojemniki, w tym worki, z substancji szkodliwych dla
środowiska, znajdujące się na terenie zakładu górniczego, muszą być trwale
oznakowane nazwą techniczną danej substancji oraz hasłem zwracającym uwagę na
szkodliwość tej substancji dla środowiska.
ż 194. W zakładzie górniczym powinien znajdować się odpowiedni zestaw
materiałów, narzędzi i urządzeń umożliwiających szybką likwidację awarii
rurociągów i innych urządzeń technologicznych oraz środków do niezwłocznej
neutralizacji i likwidacji wycieków lub rozlewisk.
ż 195. W razie awarii urządzeń albo instalacji zakładu górniczego, mogącej
zagrozić środowisku, lub awarii urządzeń chroniących środowisko należy
niezwłocznie zawiadomić o tym właściwy organ państwowego nadzoru górniczego i
właściwy organ ochrony środowiska, podając jednocześnie terminy usuwania skutków
awarii oraz podjęte doraźne środki zabezpieczające.
ż 196. 1. W razie powstania, w skutek robót górniczych, zagrożenia dla ludzi lub
środowiska poza terenem zakładu górniczego, kierownik ruchu zakładu górniczego
zobowiązany jest do niezwłocznego podjęcia środków zabezpieczających i
likwidujących powstałe zagrożenia.
2. Obowiązki określone w ust. 1 kierownik ruchu zakładu górniczego wykonuje w
porozumieniu z właściwymi organami terenowej administracji państwowej.
ż 197. Teren po wykonanych pracach geologicznych należy doprowadzić do stanu
pierwotnego bądź zrekultywować.
Rozdział 6
Badania geofizyczne i roboty strzałowe w otworach wiertniczych
ż 198. 1. Badania geofizyczne w otworach wiertniczych należy wykonywać w
zakresie przewidzianym w projekcie prac geologicznych lub w projekcie
technicznym, zgodnie z instrukcją zatwierdzoną przez kierownika ruchu zakładu
górniczego, wykonującego te badania.
2. W uzasadnionych przypadkach zmiana zakresu badań może nastąpić za zgodą
kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 199. Przygotowanie otworu wiertniczego do badań i prac geofizycznych musi
umożliwiać swobodne przemieszczanie przyrządów pomiarowych i specjalnych na
całej długości otworu w czasie niezbędnym do wykonania pomiarów i innych prac
geofizycznych.
ż 200. Podczas wykonywania badań geofizycznych nie wolno prowadzić innych robót,
które mogłyby wpłynąć negatywnie na wynik badań lub stworzyć zagrożenia dla
pracowników i sprzętu geofizycznego.
ż 201. Przed przystąpieniem do wykonywania badań lub innych prac geofizycznych,
przy zagrożeniu erupcyjnym, wylot otworu musi posiadać zabezpieczenie
umożliwiające bezpieczne wykonanie tych pomiarów i prac.
ż 202. Badania w otworach z użyciem próbników złoża lub skał muszą być wykonane
na podstawie instrukcji zatwierdzonej przez kierownika ruchu zakładu górniczego
wykonującego te badania.
ż 203. Roboty strzałowe przy prowadzeniu badań geofizycznych, zabiegów
intensyfikacyjnych i prac specjalnych w otworach wiertniczych i odwiertach
należy wykonywać w zakresie przewidzianym projektem technicznym robót wykonawcy,
zatwierdzonym przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 204. 1. Zbrojenie sprzętu środkami strzałowymi, sprawdzanie obwodu
elektrycznego i demontaż sprzętu po odstrzeleniu powinny być wykonywane na
oddzielnym stanowisku, po usunięciu osób nie upoważnionych do tych prac.
2. Przygotowanie i zbrojenie perforatorów, torped, generatorów ciśnienia i
innych ładunków materiałów wybuchowych oraz usuwanie ich niewypałów powinno
odbywać się zgodnie ze szczegółowymi instrukcjami obowiązującymi w zakładzie
górniczym, wykonującym roboty strzałowe.
ż 205. Stosowanie środków strzałowych i sprzętu strzałowego w robotach
strzałowych wykonywanych w otworze wiertniczym powinno być zgodne z zakresem i
warunkami ich stosowania, określonymi w decyzjach wydanych na podstawie
odrębnych przepisów.
ż 206. Inne roboty strzałowe wykonywane poza otworami wiertniczymi, jak
strzelanie w rowach i zagłębieniach terenowych, w zbiornikach wodnych, w
powietrzu oraz w otworach strzałowych, powinny być prowadzone zgodnie z
projektem zatwierdzonym przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
Rozdział 7
Wydobywanie ropy naftowej i gazu ziemnego
1. Przepisy ogólne
ż 207. Wydobywanie ropy naftowej lub gazu ziemnego ze złoża należy poprzedzić
badaniami warunków geologiczno-złożowych oraz parametrów złoża i płynu
złożowego.
ż 208. Sposób dowiercania otworów wydobywczych powinien zapewniać szczelną
izolację horyzontów wodnych nad i pod złożem oraz odizolowanie złoża od innych
warstw przepuszczalnych, a także zapobiegać uszkodzeniu strefy przyodwiertowej.
ż 209. 1. W zakładzie górniczym na podstawie danych uzyskanych z wiercenia i
udostępnienia złoża oraz informacji i wartości parametrów z próbnej eksploatacji
węglowodorów płynnych należy sporządzić program stałej ich eksploatacji.
2. Dla każdego odwiertu gazowego lub samoczynnego odwiertu ropnego należy
corocznie na podstawie dokonanych pomiarów ustalić dozwolony pobór gazu oraz
odpowiednio warunki eksploatacji ropy naftowej, uwzględniające maksymalne
sczerpanie i racjonalną gospodarkę eksploatacyjną złoża.
3. Wielkość dozwolonego poboru gazu ziemnego, kondensatu lub ropy naftowej
ustala kierownik ruchu zakładu górniczego po zasięgnięciu opinii jednostki
naukowo-badawczej.
4. Ustalona wartość dozwolonego poboru gazu z danego horyzontu gazowego powinna
być tak dobrana, aby podczas eksploatacji gazu nie następowało zjawisko
piaszczenia, tworzenia się języków i stożków wodnych, a także przedwczesnego
zużywania się elementów uzbrojenia odwiertu.
5. W razie stwierdzenia zmian parametrów eksploatacyjnych, w szczególności
ciśnień i wykładników wodnego lub gazowego, kierownik ruchu zakładu górniczego
obowiązany jest zbadać przyczyny tych zmian i ustalić, jeśli zachodzi potrzeba,
nowy program eksploatacji i dozwolony pobór węglowodorów.
ż 210. Ilość wydobywanych z odwiertu ropy, gazu i wody lub zatłaczanych do niego
płynów oraz rodzaj i wyniki wykonywanych pomiarów i obserwacji należy
dokumentować według zasad ustalonych przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 211. 1. Głowica eksploatacyjna lub inne zamknięcia wylotu odwiertu
wydobywczego muszą być szczelne i wytrzymałe na największe przewidywane
ciśnienie głowicowe.
2. Głowica eksploatacyjna musi być wyposażona w urządzenia zamykające, za
których pomocą można przerwać wydobycie z kolumny rur wydobywczych oraz z
kolumny eksploatacyjnej.
3. Odwiert należy wyposażyć w armaturę umożliwiającą pomiar parametrów
charakteryzujących przebieg eksploatacji złoża, zarówno na powierzchni, jak i na
spodzie odwiertu.
4. Dopuszcza się możliwość wspólnego opomiarowania przy grupowym ujęciu
wydobycia płynu złożowego z odwiertów, pod warunkiem występowania zbliżonych
ciśnień, wydajności i parametrów fizykochemicznych wydobywanego płynu złożowego
i uzyskania zgody właściwego organu państwowego nadzoru górniczego.
5. Materiały i tworzywa, z których są wykonywane zamknięcia odwiertu
wydobywczego, muszą być odporne na korozję wynikającą z działania substancji
wchodzących w skład wydobywanego płynu.
6. Odwierty eksploatacyjne samoczynne muszą być ogrodzone i oznaczone tablicą z
numerem odwiertu i telefonu zakładu górniczego oraz posiadać tablice zakazujące
wstępu, wzniecania ognia i palenia tytoniu.
ż 212. Konstrukcja głowicy eksploatacyjnej musi zapewnić możliwość zapuszczania
wgłębnych przyrządów pomiarowych oraz pobór próbek płynu złożowego.
ż 213. 1. Podczas wydobywania płynu z odwiertu zasuwy awaryjne głowicy
eksploatacyjnej muszą być całkowicie otwarte.
2. Sterowanie zasuwami awaryjnymi może odbywać się wyłącznie po uprzednim
zamknięciu zasuw roboczych.
ż 214. 1. Wymagania dotyczące wyposażenia wgłębnego i napowierzchniowego
odwiertów, którymi wydobywa się płyn złożowy, określa instrukcja zatwierdzona
przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
2. Pakery wydobywcze należy montować w odwiertach, w których występuje I lub II
kategoria zagrożenia siarkowodorowego.
3. W przypadkach nie określonych w ust. 2 stosowanie pakerów wydobywczych ustala
kierownik ruchu zakładu górniczego, z uwzględnieniem rodzaju zagrożenia ,
warunków terenowych oraz odległości otworu od miast i osiedli.
ż 215. W razie dowiercania odwiertem badawczym lub rozpoznawczym złoża
węglowodorów, rozpoczęcie wydobywania może nastąpić tylko wtedy, gdy stan
techniczny odwiertu spełnia wymagania odwiertu eksploatacyjnego.
ż 216. 1. W zależności od wielkości wydobycia, lokalizacji odwiertu, składu
chemicznego wydobywanego płynu złożowego oraz stopnia zagrożenia kierownik ruchu
zakładu górniczego decyduje o zastosowaniu wgłębnych lub powierzchniowych
zaworów bezpieczeństwa.
2. W I i II kategorii zagrożenia siarkowodorowego odwierty należy wyposażyć we
wgłębny zawór bezpieczeństwa.
ż 217. Z wyjątkiem przypadku określonego w ż 234, niedozwolone jest nie
regulowane samoczynne wydobywanie ropy, gazu ziemnego i kondensatu, jak również
nie kontrolowane zatłaczanie płynów do złóż tych kopalin.
ż 218. Stosowanie gazu ziemnego do podgrzewania rurociągów prowadzonych do
odwiertów jest dopuszczalne, pod warunkiem, że ujęcie płynu złożowego z odwiertu
jest gazoszczelne, a urządzenie grzewcze znajduje się w odległości co najmniej
10 m od odwiertu.
ż 219. W razie wzrostu wykładnika wodnego, należy niezwłocznie określić rodzaj
wody wydobywanej z ropą lub gazem w porównaniu z rodzajem wody określonej
pierwotnie i ustalić przyczyny tego zjawiska oraz podjąć stosowne środki
zapobiegawcze lub określić nowe warunki eksploatacji złoża.
2. Dokumentacja zakładu górniczego oraz roboty budowlane
ż 220. W zakładzie górniczym lub wyodrębnionej jego części należy przechowywać
dokumenty dotyczące eksploatacji złoża lub podziemnego magazynowania gazu, jak
również urządzeń i pracowników, a w szczególności:
1) plan ruchu,
2) książki odwiertów,
3) raporty dobowe wydobycia ropy naftowej, gazu ziemnego, gazoliny i wody z
poszczególnych odwiertów,
4) rejestr bezpieczeństwa,
5) książkę poleceń,
6) książki kontroli eksploatacji urządzeń energomechanicznych,
7) atesty fabryczne lub świadectwa prób i badań urządzeń stanowiących
wyposażenie zagospodarowanych złóż, podziemnych magazynów gazu i gazoliniarni,
8) rejestr pracowników,
9) instrukcje stanowiskowe pracy z potwierdzeniem ich odbioru przez pracowników,
10) instrukcje bezpieczeństwa i higieny pracy oraz instrukcje ochrony
przeciwpożarowej,
11) wyniki analiz gazu ziemnego, ropy naftowej, gazoliny i wody złożowej,
12) mapy z naniesionym przebiegiem tras rurociągów w zakładzie górniczym.
ż 221. Przygotowując zakład górniczy lub jego część do prowadzenia robót
budowlanych na jego terenie, należy w szczególności:
1) ustalić, na czas budowy, strefy zagrożenia pożarowego i strefy zagrożenia
wybuchowego,
2) zapewnić podstawowy sprzęt przeciwpożarowy.
ż 222. Szczegółowe zasady prowadzenia robót budowlanych, związanych z usuwaniem
skutków awarii czynnych obiektów zakładu górniczego, ustala kierownik ruchu
zakładu górniczego.
3. Opróbowanie odwiertów i próbna eksploatacja złoża
ż 223. Opróbowanie skał zbiornikowych, w odwiertach po zakończeniu wiercenia,
należy prowadzić pod bezpośrednią kontrolą osoby dozoru ruchu, zgodnie z
zasadami techniki i programem opróbowania zatwierdzonym przez kierownika ruchu
zakładu górniczego.
ż 224. Do robót w odwiertach, w szczególności związanych z rekonstrukcją, można
przystąpić zachowując wymagania ż 99.
ż 225. W trakcie opróbowania skał zbiornikowych do odwiertu można zapuszczać
aparaturę, narzędzia i sprzęt oraz używać materiałów dostosowanych do ciśnień i
temperatur przewidzianych projektem robót.
ż 226. Opis wykonywanych prac, obserwacji i pomiarów należy sporządzać na
bieżąco, a po zakończeniu opróbowania skał zbiornikowych w odwiercie sporządzić
odpowiednią dokumentację.
ż 227. 1. W trakcie opróbowania złoża ropy naftowej i gazu ziemnego należy
przeprowadzić pomiary parametrów złożowych i wykonać analizy płynu złożowego
zgodnie z zasadami ustalonymi przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
2. Pomiary i analizy, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności:
1) ciśnienie statyczne denne i głowicowe,
2) temperaturę statyczną na dnie otworu,
3) ciśnienie nasycenia,
4) wykładniki: gazowy i wodny,
5) właściwości fizyczne i skład chemiczny ropy, gazu i wody złożowej,
6) pomiary hydrodynamiczne, wraz z interpretacją.
ż 228. 1. Próbną eksploatację lub test produkcyjny nowo odkrytego złoża lub
poziomu produktywnego należy prowadzić zgodnie ze szczegółowym programem
zatwierdzonym przez kierownika ruchu zakładu górniczego, z określeniem czasu ich
trwania.
2. Program, o którym mowa w ust. 1, powinien być sporządzony na podstawie
wyników opróbowania odwiertu i wyników pomiarów parametrów złożowych.
3. Czas trwania próbnej eksploatacji lub testu produkcyjnego, o którym mowa w
ust. 1, wymaga zgody organu państwowego nadzoru górniczego.
ż 229. 1. Woda złożowa, wypływająca razem z ropą lub gazem, musi być tak
oznaczona (fizycznie, chemicznie, mineralogicznie), aby można ją było odróżnić
od wód pochodzących z warstw nadległych bądź niżej zalegających.
2. Jeżeli nie ma możliwości odróżnienia pierwotnej wody złożowej
(podścielającej, okalającej, związanej) od wody innego horyzontu, należy zbadać
występowanie pozarurowych przepływów wody w strefie bezpośrednio nadzłożowej.
ż 230. 1. Gaz ziemny wydobywany z otworów podczas opróbowania oraz w czasie
eksploatacji ropy naftowej należy odpowiednio wykorzystać.
2. W razie gdy nie ma warunków wykorzystania gazu w sposób określony w ust. 1,
dopuszcza się jego spalanie z zachowaniem wymagań ustalonych przepisami
szczególnymi.
4. Wydobywanie ropy naftowej i gazu ziemnego
ż 231. 1. Eksploatacja odwiertów powinna odbywać się na podstawie programu
zatwierdzonego przez kierownika ruchu zakładu górniczego, określającego
parametry wydobycia.
2. Częstotliwość pomiarów w odwiertach eksploatacyjnych ustala kierownik ruchu
zakładu górniczego na podstawie opinii geologa.
3. Regulację wydajności odwiertów należy prowadzić przez stosowanie właściwie
dobranych średnic rur wydobywczych i zwężek lub przez dobór głębokości
zawieszenia pompy wgłębnej.
4. Wydobywanie ropy naftowej metodą łyżkowania lub tłokowania może być
wykonywane za zezwoleniem kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 232. W przypadku grupowego ujęcia wydobycia płynów złożowych z odwiertów,
należy okresowo badać ilości wydobywanej ropy, gazu i wody z poszczególnych
odwiertów, pozwalające na ustalenie ewentualnych nieprawidłowości.
ż 233. 1. Próbę wytrzymałości i szczelności eksploatacyjnej kolumn rur
okładzinowych odwiertów zasilających należy wykonywać przy wytworzeniu ciśnienia
równego 1,3 wartości spodziewanego maksymalnego ciśnienia zatłaczania.
2. W razie wtłaczania gazu ziemnego do złoża, próby szczelności i wytrzymałości
kolumn rurowych należy wykonywać z użyciem gazu ziemnego.
3. W razie zastosowania metod termicznych, konstrukcja odwiertów zasilających
musi uwzględniać występowanie naprężeń termicznych.
ż 234. 1. W razie wystąpienia zmniejszenia przepływu przez rurki wydobywcze,
dopuszcza się krótkotrwałe wypuszczanie gazu ziemnego do atmosfery w ilościach
przekraczających pobór dozwolony, tak zwane syfonowanie odwiertu.
2. Syfonowanie odwiertu należy prowadzić na podstawie programu syfonowania,
zatwierdzonego przez kierownika ruchu zakładu górniczego, określającego czas i
częstotliwość trwania syfonowania.
ż 235. 1. Eksploatacje dwóch lub więcej odizolowanych horyzontów gazonośnych
jednym odwiertem należy prowadzić oddzielenie.
2. Dopuszcza się podłączenie dwóch lub więcej horyzontów gazowych lub
roponośnych i łączną ich eksploatację, jeżeli zasięg przestrzenny horyzontów,
ich system energetyczny, wielkości zasobów, wyniki analiz chemicznych oraz
wartości ciśnień złożowych gazu w poszczególnych horyzontach są do siebie
zbliżone.
ż 236. W odwiertach nie eksploatowanych ciśnienie głowicowe należy mierzyć w
okresach ustalonych przez kierownika ruchu zakładu górniczego i dokumentować
wyniki pomiarów. Częstotliwość pomiarów nie może być mniejsza niż raz w
kwartale.
ż 237. 1. W razie gdy w wydobywanym gazie ziemnym występują ciekłe węglowodory,
należy pobrać próbki mieszaniny węglowodorów i wykonać badania fizykochemiczne
dla dokonania kwalifikacji złoża.
2. Projekt eksploatacji złoża typu gazowo-kondensatowego powinien ustalić taki
sposób wydobycia, aby zostało zapewnione w stopniu optymalnym sczerpanie
określonych zasobów kondensatu.
5. Zabiegi intensyfikacyjne, wtórne metody eksploatacji złoża i rekonstrukcja
odwiertu
ż 238. Zabiegi intensyfikacji przypływu należy wykonać wyłącznie przystosowanymi
do tych zabiegów urządzeniami i sprzętem na podstawie projektu technicznego
zatwierdzonego przez kierownika ruchu zakładu górniczego, pod nadzorem osób
dozoru ruchu.
ż 239. Przed przystąpieniem do zabiegu intensyfikacji należy pracowników spoza
służby specjalistycznej, biorących udział w zabiegu, zapoznać w szczególności:
1) ze sposobem wykonania zabiegu,
2) z możliwością i rodzajem wystąpienia zagrożeń oraz ze sposobami zapobiegania
im i ich usuwania,
3) z zadaniami dla każdego z pracowników.
ż 240. 1. Użycie jako cieczy roboczej ropy naftowej lub jej pochodnych jest
dopuszczalne dopiero po uprzednim oddzieleniu od nich lekkich frakcji
węglowodorów.
2. Przed przystąpieniem do zabiegów z użyciem cieczy chemicznie agresywnych lub
ich mieszanin należy przygotować w miejscu zabiegu odpowiednie środki
neutralizujące ich działanie.
ż 241. Ciecze poreakcyjne z otworu należy odprowadzić w sposób nie powodujący
szkodliwego oddziaływania na środowisko.
ż 242. Wtłaczanie gazu lub cieczy do złóż węglowodorów płynnych należy wykonać
na podstawie projektu technicznego zatwierdzonego przez kierownika ruchu zakładu
górniczego, który to projekt powinien zawierać w szczególności:
1) mapy strukturalne złoża, z naniesionymi w szczególności liniami przekrojów i
lokalizacji odwiertów oraz konturami złoża.,
2) przekroje podłużne i poprzeczne złoża przez planowane odwierty zasilające,
3) granice wód okalających i podścielających,
4) stan izolacji złoża wód głębinowych i powierzchniowych,
5) bilans zasobów i wydobycia ropy, gazu i wody w układzie miesięcznym,
6) wykaz odwiertów objętych oddziaływaniem zabiegu, z podaniem ich głębokości i
zarurowania,
7) dane fizyczne i chemiczne płynów złożowych i płynów przewidzianych do
zatłaczania oraz, w miarę możliwości, dane dotyczące rdzeni skały złożowej.
ż 243. 1. Rekonstrukcje odwiertu należy wykonywać według projektu technicznego,
zatwierdzonego przez kierownika ruchu zakładu górniczego, za zgodą właściwego
organu państwowego nadzoru górniczego.
2. Poszczególne czynności związane z obróbką i rekonstrukcją odwiertów należy
wykonać zgodnie z zasadami określonymi przez kierownika ruchu zakładu
górniczego.
ż 244. W czasie obróbki i rekonstrukcji odwiertów pompowanych dopuszcza się
stosowanie silników spalinowych i elektrycznych budowy zwykłej, służących do
napędu urządzeń na otwartej przestrzeni, przy czym odległość tych silników od
odwiertów nie może być mniejsza niż 3 m.
6. Magazynowanie i transport w obrębie zakładu górniczego
ż 245. Niedozwolone jest ustawienie zbiorników zawierających węglowodory ciekłe
na terenie zalewowym rzek i potoków.
ż 246. 1. Zbiorniki zawierające węglowodory muszą być otoczone wałem ziemnym o
wysokości co najmniej 1 m i szerokości korony co najmniej 0,5 m lub murem
ochronnym.
2. Pod dnem zbiorników należy umieścić szczelną warstwę ochronną.
3. Przepusty wody w obwałowaniu zbiornika powinny być zamykane zasuwami od
strony zewnętrznej obwałowania.
4. Teren wewnątrz obwałowania musi posiadać wyprofilowane spadki w kierunku
przepustów dla odprowadzenia wody z opadów atmosferycznych.
5. W obrębie obwałowania nie można prowadzić kanałów rurowych.
6. Zbiorniki zawierające ropę naftową powinny mieć obwałowanie o pojemności co
najmniej równej pojemności zbiornika, a obwałowanie zbiorników na gazolinę
powinno wynosić co najmniej 150% pojemności zbiornika.
ż 247. Zbiorniki częściowo wykopane należy zabezpieczyć przed przemieszczeniem
się pod wpływem wody gruntowej.
ż 248. 1. Zbiorniki zawierające węglowodory ciekłe powinny być budowy
zamkniętej.
2. W okresie wywoływania przypływu z odwiertu płynu złożowego dopuszcza się
odbiór cieczy do zbiorników otwartych, przy ustaleniu przez kierownika ruchu
zakładu górniczego strefy zagrożenia pożarowego i wybuchowego.
3. Zabrania się ustawiania zbiorników z ropą zawierającą siarkowodór w
zagłębieniach terenu.
ż 249. Zbiornik zamknięty na ciekłe węglowodory należy wyposażyć w zawór
ciśnieniowo - depresyjny.
ż 250. Zbiornik zawierający węglowodory należy przed oddaniem do ruchu poddać
próbie ciśnieniowej wodą.
ż 251. Zbiornik, o którym mowa w ż 249, należy wyposażyć w dwa szczelnie
zamknięte włazy, z których jeden należy umieścić u dołu w ścianie zbiornika, a
drugi na przeciwległej stronie w pokrywie zbiornika.
ż 252. Zbiornik powinien być wyposażony w urządzenie do pomiaru poziomu cieczy i
ciśnień oraz poboru próbek. Konstrukcja tych urządzeń nie może powodować
nieszczelności zbiornika i iskrzenia.
ż 253. Zamknięcia w przewodach odpływowych zbiorników magazynowych należy
zabezpieczyć przed otwarciem przez osoby nie powołane.
ż 254. 1. Konstrukcja pomostu nalewakowego, znajdującego się na terenie zakładu
górniczego, musi zapewniać obsłudze możliwość swobodnego i bezpiecznego dostępu
do cystern podstawionych pod nalewaki.
2. Wysięgnice nalewaków należy zaopatrzyć w rękawy zabezpieczające przed
rozpryskiwaniem cieczy podczas jej dopływu do cystern.
3. Cysterny pod nalewakiem muszą być zabezpieczone przed samoczynnym
przemieszczaniem się oraz uziemione.
4. W czasie napełniania cystern ropą naftową zawierającą siarkowodór należy
bieżąco wykonywać pomiary zawartości siarkowodoru w powietrzu w miejscach pracy
obsługi oraz wokół nalewaka w celu wyznaczenia strefy zagrożenia.
ż 255. Wypuszczanie z cystern wody i innych zanieczyszczeń na terenie zakładu
górniczego jest dozwolone tylko do zbiorników do tego przeznaczonych.
ż 256. Podczas kontroli i obsługi zbiorników wolno stosować wyłącznie ręczne
lampy akumulatorowe budowy przeciwwybuchowej.
ż 257. Konstrukcja i wyposażenie zbiornika powinny zapewniać bezpieczny dostęp i
obsługę armatury.
ż 258. Każdy zbiornik musi mieć oznaczone klasy niebezpieczeństwa pożarowego
przechowywanej w nim cieczy oraz największą dopuszczalną pojemność
magazynowania.
7. Przygotowanie ropy naftowej i gazu ziemnego do transportu
ż 259. 1. W razie stosowania pieców rurowych opalanych gazem do podgrzewania
ropy, na rurociągu doprowadzającym ropę do pieca należy zamontować zawór szybko
zamykający, umieszczony blisko zaworu zamykającego dopływ gazu.
2. Niezależnie od miejsca zamontowania zaworów, o których mowa w ust. 1, zawory
takie należy zamontować również w odległości co najmniej 15 m od pieca rurowego.
3. Na rurociągu odprowadzającym ropę z podgrzewacza należy zamontować zawór
zwrotny i termometr, możliwie blisko podgrzewacza.
ż 260. Procesy technologiczne mające na celu przygotowanie ropy i gazu ziemnego
do transportu, jak również stosowanie substancji szkodliwych dla zdrowia, muszą
być prowadzone i dokumentowane zgodnie z instrukcją zatwierdzoną przez
kierownika ruchu zakładu górniczego.
8. Rurociągi technologiczne
ż 261. Przy projektowaniu, budowie, przebudowie i rozbudowie rurociągów
technologicznych, związanych z ruchem zakładu górniczego, stosuje się przepisy
dotyczące budowy i eksploatacji rurociągów przemysłowych, jeżeli przepisy
niniejsze nie stanowią inaczej.
ż 262. 1. Rurociągi przeznaczone do transportu płynu złożowego mogą być układane
w jednym wykopie, pod warunkiem, że odległość między nimi nie może być mniejsza
niż średnica największego rurociągu.
2. Rurociągi należy układać na całej długości pod powierzchnią ziemi.
3. Dopuszcza się układanie rurociągów nad powierzchnią w terenach bagnistych,
górskich oraz nad przeszkodami terenowymi.
4. Trasy rurociągów należy oznaczyć w terenie trwałymi znakami.
5. Rurociągi ułożone na stokach górskich, w gruntach zawodnionych i w wodzie
powinny być zabezpieczone przed przemieszczaniem.
ż 263. Na rurociągach technologicznych w zależności od rodzaju przepływającego
płynu musi być zainstalowana odpowiednia armatura odcinająca, w celu wyłączenia
ich z ruchu.
ż 264. Technologia oraz materiały użyte do łączenia rur i armatury przy
wykonywaniu rurociągów technologicznych muszą zapewniać wytrzymałość połączeń,
równą co najmniej wytrzymałości rur.
ż 265. Prace związane z izolacją rurociągów, ich układaniem i zasypywaniem w
wykopach należy prowadzić w taki sposób, aby nie powodowały zanieczyszczeń
rurociągów wewnątrz, uszkodzenia powłok ochronnych i dodatkowych naprężeń
rurociągów.
ż 266. 1. Przed oddaniem rurociągu do eksploatacji należy przeprowadzić:
1) wstępną próbę szczelności,
2) główną próbę szczelności,
3) próbę wytrzymałości.
2. Przed przeprowadzeniem wstępnej próby szczelności należy wykonać badania nie
niszczące rurociągu przed jego opuszczeniem do wykopu.
3. Wstępną próbę szczelności rurociągu należy wykonać sprężonym powietrzem o
ciśnieniu 0,6 Mpa.
4. Próbę wytrzymałości i główną próbę szczelności należy przeprowadzić po
ułożeniu rurociągu w wykopie, sprawdzeniu stanu izolacji i zasypaniu rurociągu,
z wyjątkiem miejsc połączeń rur oraz miejsc łączenia armatury. Próby te należy
wykonać za pomocą powietrza, gazu obojętnego, gazu ziemnego lub wody, przy tym
samym napełnieniu rurociągu.
5. Długość badanych odcinków nie może być większa niż 2 km.
ż 267. 1. W odniesieniu do rurociągów z rur stalowych niskiego i średniego
ciśnienia wielkość ciśnienia przy próbie wytrzymałości powinna wynosić 1,3
wielkości maksymalnego ciśnienia roboczego, ale nie mniej niż 0,5 Mpa oraz 1,1
wielkości maksymalnego ciśnienia roboczego odnoszącego się do rurociągów
wysokiego ciśnienia.
2. W odniesieniu do rurociągów z tworzyw sztucznych wielkość ciśnienia przy
próbie wytrzymałości musi wynosić 1,5 wielkości maksymalnego ciśnienia
roboczego.
3. Wielkość ciśnienia przy próbie wytrzymałości rurociągów nie może wywoływać w
ściankach rur naprężenia obwodowego większego niż 0,6 Re.
4. Jeżeli do prób szczelności i wytrzymałości rurociągów używa się gazu palnego,
roboty te należy traktować jako wykonynwane w warunkach zagrożenia.
ż 268. 1. Trasy rurociągów przy wykonywaniu prób szczelności i wytrzymałości
muszą być w sposób wyraźny oznakowane w terenie z obu stron za pomocą znaków
ostrzegawczych.
2. W miejscach skrzyżowań rurociągów z drogami i torami kolejowymi należy
ustawić tablice ostrzegawcze.
ż 269. Podczas prób szczelności i wytrzymałości wokół pompowni i rurociągów
należy wyznaczyć 30-metrową strefę bezpieczeństwa.
ż 270. 1. Kontrolę szczelności badanego odcinka rurociągu można rozpocząć tylko
na polecenie osoby dozoru ruchu prowadzącej próby, po załączeniu pomp lub
sprężarek i po jednogodzinnej stabilizacji ciśnienia.
2. Ruch kołowy wzdłuż badanego odcinka rurociągu w czasie utrzymywania w nim
ciśnienia jest zabroniony.
3. Zabrania się dokonywania prób szczelności i wytrzymałości rurociągów w czasie
występowania silnej mgły, wichury, śnieżycy i marznącej mżawki.
ż 271. Z przeprowadzonej próby szczelności i wytrzymałości należy sporządzić
protokół.
ż 272. Gazociąg badany powietrzem może być wprowadzony do eksploatacji po
wyparciu powietrza gazem. Zawartość powietrza w gazie nie może być większa niż
2%.
ż 273. Studzienki rewizyjne, kanały i inne podziemne urządzenia znajdujące się w
odległości do 15 m od rurociągu należy kontrolować, w zakresie występowania w
nich gazu, nie rzadziej niż dwa razy w roku, a w pierwszym roku eksploatacji
jeden raz w miesiącu. Inne kontrole lub przeglądy mogą być wykonywane według
ustaleń kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 274. Mapy sytuacyjne tras rurociągów, z zaznaczeniem wymiarów rurociągów i
rodzaju przepływającego płynu oraz rodzaju i wymiaru zamknięć i odgałęzień,
muszą znajdować się w zakładzie górniczym lub w wydzielonej jego części.
ż 275. Przy budowie rurociągów technologicznych dla gazu zawierającego
siarkowodór mogą mieć zastosowanie tylko materiały odporne na korozję
siarkowodorową.
ż 276. Długie rurociągi technologiczne, ze względu na konieczność ograniczenia
ilości gazu toksycznego w przypadku awarii rurociągu, muszą być podzielone na
odcinki, których długość zależy od zawartości siarkowodoru w gazie, od średnicy
i ciśnienia roboczego rurociągu oraz od topografii terenu. Poszczególne odcinki
rurociągu muszą mieć urządzenia odcinające do pomiaru ciśnienia oraz
umożliwiające wydmuchanie zawartości rurociągu do komina spalania.
ż 277. Rurociągi służące do przesyłu z odwiertu płynu złożowego z zawartością
siarkowodoru większą od 2% objętościowo mogą być układane w odległości nie
mniejszej niż 200 m od granicy terenów zwartej zabudowy i 50 m od pojedynczych
domów mieszkalnych.
ż 278. W rurociągach, o których mowa w ż 277, oraz rurociągach
wysokociśnieniowych przed wstępną próbą szczelności spoiny należy poddać
badaniom nie niszczącym.
ż 279. Przed wprowadzeniem gazu ziemnego z zawartością siarkowodoru do rurociągu
należy z niego usunąć wodę.
9. Podziemne magazynowanie gazu ziemnego
ż 280. 1. Eksploatację podziemnego magazynu gazu należy prowadzić według
programu obejmującego cykle zatłaczania i poboru gazu, zatwierdzonego przez
kierownika ruchu zakładu górniczego.
2. Program, o którym mowa w ust. 1, powinien określać w szczególności wydatki
gazu zatłaczanego i odbieranego z poszczególnych odwiertów eksploatacyjnych.
ż 281. 1. Wybraną strukturę geologiczną do zlokalizowania podziemnego magazynu
gazu należy poddać badaniom zmierzającym do ustalenia jej właściwości
petrograficznych, kolektorskich i hydrogeologicznych.
2. Jeżeli podziemny magazyn gazu ma być wytworzony w strukturze zawodnionej,
badania, o których mowa w ust. 1, muszą być poszerzone o badania szczelności
skał nadkładu.
3. Badania, o których mowa w ust. 2, należy również wykonać w razie
przewidywania ciśnienia w magazynie większego od pierwotnego ciśnienia złożowego
lub hydrostatycznego.
4. Kawerny magazynowe mogą być wytworzone tylko w skałach, których przydatność
do celów magazynowania gazu została wcześniej rozpoznana.
ż 282. 1. Stan techniczny odwiertów udostępniających podziemny magazyn gazu oraz
odwiertów kontrolnych musi gwarantować izolację tego magazynu od innych warstw
przepuszczalnych oraz szczelność zarurowanej przestrzeni pierścieniowej.
2. Przed przystąpieniem do zatłaczania gazu do magazynu należy dokonać pomiaru
pierwotnego tła gazowego w powietrzu glebowym na obszarze magazynu.
3. Sposoby i wyniki badań szczelności odwiertów należy udokumentować.
Dokumentację tę należy przechowywać do czasu likwidacji magazynu.
4. Odwierty, których stan techniczny nie gwarantuje szczelności magazynu, należy
skutecznie zrekonstruować dla zapewnienia ich szczelności lub w razie
konieczności zlikwidować.
5. Ciśnienie przy próbie szczelności odwiertów, o których mowa w ust. 1, nie
może być mniejsze od maksymalnego przewidywanego ciśnienia magazynowania.
6. Badania i próby wykonywane w odwiertach udostępniających podziemny magazyn
gazu należy wykonywać na podstawie projektu badań, zatwierdzonego przez
kierownika ruchu zakładu górniczego.
7. Maksymalne ciśnienie zatłaczania należy określić dla każdego z otworów
zasilająco-odbiorczych, a w przypadku kawernowego magazynu - dla każdej z komór.
ż 283. Ciśnienie robocze orurowania i głowicy odwiertów zasilająco-odbiorczych
musi być większe od największego ciśnienia głowicowego równego dopuszczalnemu
ciśnieniu wewnętrznemu podziemnego magazynu gazu.
ż 284. Głowice odwiertów zasilających i odbiorczych muszą umożliwiać
przyłączenie manometrów do pomiaru ciśnienia w przestrzeni wewnętrznej
eksploatacyjnej kolumny rur okładzinowych, w przestrzeniach międzyrurowych oraz
w kolumnie rur wydobywczych.
ż 285. 1. Gaz zatłaczany do podziemnych magazynów należy oczyścić z substancji
mogących spowodować zmniejszenie efektywności magazynowania.
2. Analizy składu chemicznego gazu zatłaczanego i odbieranego należy wykonywać w
sposób i z częstotliwością ustaloną przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 286. Jeżeli do strefy zawodnionej, okalającej przestrzeń magazynową,
zatłaczana jest woda, należy ją oczyścić z substancji mogących spowodować
skażenie chemiczne lub mikrobiologiczne. Ilość zatłaczanej wody należy mierzyć i
rejestrować.
ż 287. Ilość gazu zatłaczanego i odbieranego z podziemnego magazynu gazu należy
mierzyć w sposób ciągły oraz bilansować po każdym cyklu eksploatacji magazynu.
ż 288. W razie stwierdzenia nieszczelności magazynu należy przerwać jego
eksploatację do czasu wyjaśnienia przyczyn i usunięcia tej nieszczelności.
ż 289. 1. Do podziemnego magazynu gazu należy wykonać odwierty obserwacyjne dla
kontroli zjawisk zachodzących w złożu stanowiącym magazyn, jeśli zjawisk tych
nie da się kontrolować za pomocą odwiertów zasilająco-odbiorczych.
2. Wymagania ust. 1 nie dotyczą magazynów w kawernach solnych.
ż 290. Geometrię zbiornika podziemnego gazu utworzonego w kawernie solnej należy
okresowo kontrolować w sposób i z częstotliwością ustaloną przez kierownika
ruchu zakładu górniczego.
Rozdział 8
Wydobywanie siarki metodą otworową
1. Technologia wydobywania
ż 291. 1. Eksploatację złoża należy prowadzić zgodnie z technicznym projektem
eksploatacji, zatwierdzonym przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
2. Projekt, o którym mowa w ust. 1, powinien również określać zasady prowadzenia
ruchu w miejscach występowania zagrożenia siarkowodorowego, którego klasyfikację
określają odrębne przepisy.
ż 292. Każdy otwór, w zależności od przeznaczenia, powinien być wyposażony
zgodnie z dokumentacją oraz powinien posiadać numer umieszczony na widocznym
miejscu.
ż 293. Otwór eksploatacyjny powinien być uzbrojony w sposób umożliwiający:
1) doprowadzenie wody technologicznej do złoża,
2) odbiór wytopionej siarki ze złoża na powierzchnię.
ż 294. Zabrania się pozostawiania otworów z nie zabezpieczonymi wylotami kolumn
rurowych, w szczególności po zakończeniu prowadzonych prac wiertniczych,
renowacyjnych i rekonstrukcyjnych.
ż 295. 1. Rurociągi przeznaczone do gorących mediów powinny być skutecznie
izolowane przed możliwością poparzenia ludzi.
2. Rurociągi przeznaczone do transportu cieczy technologicznych oraz wód
złożowych w miejscach krzyżowania się z drogami kopalnianymi powinny być
zabezpieczone przed uszkodzeniem.
ż 296. Główne rurociągi przesyłowe substancji technologicznych powinny być
ponumerowane i oznakowane w miejscach zainstalowania głównej armatury
odcinającej w sposób pozwalający na ich identyfikację.
ż 297. 1. Próby szczelności oraz próby ciśnieniowe instalacji i urządzeń
technologicznych wykonywane w trakcie ich montażu powinny być przeprowadzane
przez wykonawców tych instalacji w obecności osób wyznaczonych przez kierownika
ruchu zakładu górniczego.
2. Próby, o których mowa w ust. 1, należy przeprowadzać przed wykonaniem powłok
antykorozyjnych i ciepłochronnych.
3. Z przeprowadzonych prób, określonych w ust. 1, należy sporządzić protokół.
ż 298. Przegląd instalacji gazowych, instalacji sprężonego powietrza, zaworów
redukcyjnych i szybko zamykających oraz innych urządzeń należy wykonywać zgodnie
z ustaleniami kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 299. Prace wewnątrz kotłów mogą być wykonywane tylko po ich odłączeniu i
zabezpieczeniu zaślepkami wszystkich połączeń kotła z instalacjami lub
urządzeniami.
ż 300. Konstrukcja i sposób uzbrojenia otworów powinny być dostosowane do
stwierdzonej wierceniami głębokości zalegania spągu i budowy serii chemicznej
złoża.
ż 301. Głębokość, na jaką powinno być podane sprężone powietrze do otworu
eksploatacyjnego, należy określić w protokole włączenia otworu do eksploatacji.
Dopuszcza się zmianę tej głębokości po obserwacji pracy otworu.
ż 302. Kompensację naprężeń kolumn eksploatacyjnych, powodowanych czynnikami
termicznymi i procesem osiadania nadkładu, należy zapewnić stosując odpowiednią
konstrukcję więźby rurowej bądź teleskopową konstrukcję tych kolumn.
ż 303. Przed każdym włączeniem otworu do eksploatacji należy sprawdzić drożność
kolumny zasilającej i wydobywczej.
ż 304. Włączenie otworu do eksploatacji wymaga zgody kierownika ruchu zakładu
górniczego.
ż 305. 1. Sposób wykonania zabiegów intensyfikacji przepływu poprzez udrożnienie
kolumn rur lub przestrzeni międzyrurowej i strefy przyotworowej ustala kierownik
ruchu zakładu górniczego.
2. Prace związane z udrożnieniem kolumn eksploatacyjnych, wymagające demontażu
więźby rurowej otworu, należy prowadzić pod bezpośrednim nadzorem osoby dozoru
ruchu.
ż 306. 1. Parametry wody technologicznej, podawanej do grzania złoża, mierzone w
sterowni określa kierownik ruchu zakładu górniczego.
2. W przypadkach szczególnych, wymagających zestalenia płynnej siarki w otworze
dla opanowania wypływu mieszaniny siarkowowodnej uszkodzoną więźbą rurową,
dopuszcza się tłoczenie do otworu będącego w eksploatacji wody o temperaturze
niższej od temperatury topnienia siarki.
ż 307. Wstępne grzanie złoża powinno być prowadzone zgodnie z wytycznymi
technologicznymi, ustalonymi przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 308. Po odprężeniu otworu należy przystąpić do zasadniczej eksploatacji
zgodnie z obowiązującymi wytycznymi, o których mowa w ż 307. Wytyczne te powinny
określać również sposoby uzyskania stanu odprężenia otworu.
ż 309. 1. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się tłoczenie wody
technologicznej do otworu kolumną techniczną rur okładzinowych, których but
posadowiony jest powyżej serii produktywnej.
2. Przypadek grzania otworu, o którym mowa w ust. 1, należy odnotować w raporcie
zmianowym.
ż 310. 1. Otwór eksploatacyjny powinien być włączony do systemu
kontrolno-pomiarowego, począwszy od rozpoczęcia wstępnego grzania złoża, aż do
wyłączenia otworu z eksploatacji.
2. Dopuszcza się odstąpienie od indywidualnego opomiarowania otworu i
wykonywania pomiaru bilansowego w okresie remontu lub wymiany urządzeń
pomiarowych danego otworu.
3. Zasady obserwacji, kontroli i pomiarów, o których mowa w ust. 1 i 2,
określają wytyczne technologiczne węzła eksploatacji, o których mowa w ż 307 i
308.
ż 311. Stan techniczny więźby rurowej otworu włączonego do ruchu, wraz z
osprzętem i przynależną instalacją, należy poddać systematycznym oględzinom, a
usterki niezwłocznie likwidować.
ż 312. 1. O wyłączeniu otworu decyduje kierownik działu ruchu, wyznaczony przez
kierownika ruchu zakładu górniczego.
2. Przed dokonaniem wyłączenia otworu należy sporządzić protokół, który podlega
zatwierdzeniu przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 313. 1. Jeżeli otwór eksploatacyjny po wyłączeniu z ruchu nie jest
przeznaczony do innych zadań, powinien być zlikwidowany.
2. Przeznaczenie otworu po jego wyłączeniu powinno być określone w protokole, o
którym mowa w ż 312 ust. 2.
3. Poszczególne pola eksploatacyjne lub ich części, po rozliczeniu zasobów, mogą
być wyłączone z eksploatacji z przeznaczeniem terenu do rekultywacji.
4. O wyłączeniu z eksploatacji pola lub jego części po uzyskaniu ustalonego
stopnia wykorzystania zasobów złoża w ich granicach decyduje kierownik ruchu
zakładu górniczego.
5. Wyłączenie z eksploatacji pola lub jego części, jeżeli nie uzyskano
ustalonego stopnia wykorzystania zasobów złoża w ich granicach, wymaga zgody
właściwego organu państwowego nadzoru górniczego.
2. Odprężenie wód złożowych
ż 314. 1. Zakres i system prowadzenia odprężenia wód złożowych dla
poszczególnych rejonów eksploatacji określa dozór geologiczny w porozumieniu z
właściwymi działami ruchu zakładu górniczego.
2. Ustalenia, o których mowa w ust. 1, powinny w szczególności uwzględniać:
1) natężenie prowadzenia eksploatacji i związanego z nią poziomu zasilania złoża
wodą technologiczną w danym rejonie,
2) warunki hydrogeologiczne złoża w danym rejonie,
3) zapewnienie ciśnienia wód złożowych wymaganego potrzebami eksploatacji,
4) zapobieganie nie uzasadnionemu wzrostowi ciśnienia wód złożowych, mogącemu
spowodować przebicie się wód złożowych na powierzchnię,
5) potrzebę ukierunkowania przepływu wód na przedpole celem podgrzewania złoża w
rejonach przyszłej eksploatacji, jeśli pozwalają na to warunki hydrogeologiczne
i odległość rejonu eksploatacji od granicy złoża.
6) zapobieżenie przedostawaniu się wód złożowych do chronionych horyzontów
wodonośnych.
ż 315. 1. Maksymalną temperaturę odbieranych wód złożowych z poszczególnych
otworów odprężających określa dozór geologiczny w porozumieniu ze służbą
eksploatacyjną zakładu górniczego.
2. Przy określaniu temperatury, o której mowa w ust. 1, należy uwzględnić:
1) potrzeby termicznego udrażniania złoża o niskim współczynniku filtracji na
przedpolu eksploatacji,
2) minimalizowanie strat cieplnych w warunkach dobrej filtracji złoża.
3) wymagania technologiczne procesu podgrzewania wód złożowych przy zamkniętym
obiegu tych wód, zapewniające bezpieczeństwo ruchu i pracowników.
3. Wypływ wody złożowej na powierzchnię
ż 316. 1. Każdy stwierdzony na powierzchni nie zamierzony wypływ wody, który
może mieć bezpośredni związek z horyzontem wód złożowych, bez względu na to,
gdzie się pojawił, należy natychmiast zgłosić osobie dozoru ruchu i odnotować w
raporcie zmianowym.
2. Osoba dozoru ruchu zobowiązana jest do zabezpieczenia rejonu wypływu przez
jego ogrodzenie, oznakowanie tablicami ostrzegawczymi i oświetlenie w porze
nocnej, a także do powiadomienia o powstałym zagrożeniu obsługi pracującej w tym
rejonie na danej zmianie i osoby dozoru ruchu przejmującej zmianę.
ż 317. 1. Awarie eksploatacyjne w rozumieniu rozporządzenia są to wyrzuty wody,
pary i okruchów skał, mające związek z widocznym uszkodzeniem kolumn rur bądź
więźby rurowej otworu eksploatacyjnego, odprężającego lub obserwacyjnego.
2. Erupcja w rozumieniu rozporządzenia są to wyrzuty wody, pary i okruchów skał,
będące wynikiem przedarcia się wody złożowej przez warstwy nadkładu.
3. Zasady postępowania w przypadku awarii lub erupcji ustala kierownik ruchu
zakładu górniczego.
ż 318. Likwidację awarii eksploatacyjnych i erupcji należy wykonać zgodnie z
planem likwidacji awarii bądź erupcji, zatwierdzonym przez kierownika ruchu
zakładu górniczego.
ż 319. 1. Osoby zatrudnione przy zabezpieczaniu miejsca awarii eksploatacyjnej
bądź erupcji, a w szczególności przy prowadzeniu prac likwidacyjnych tych
zjawisk, powinny posiadać odpowiednie kwalifikacje oraz stosować niezbędny
sprzęt ochrony osobistej i odzież ochronną.
2. Prace związane z likwidacją awarii eksploatacyjnych i erupcji należy
wykonywać pod bezpośrednim nadzorem osoby dozoru ruchu wyznaczonej przez
kierownika ruchu zakładu górniczego.
4. Obserwacje hydrogeologiczne
ż 320. W układach otworów odbioru lub zatłaczania wód należy prowadzić bilansowe
pomiary ilości wód, a w układzie zatłaczania - również ciśnienia tłoczenia tych
wód.
ż 321. W otworach obserwacyjnych należy prowadzić obserwacje, pomiary i badania,
ustalające poziom ciśnienia wód, a w zależności od potrzeb - skład chemiczny
tych wód i temperaturę.
ż 322. Obserwacje i pomiary należy prowadzić również w wyznaczonych punktach
udostępniania i użytkowania wód czwartorzędowych i trzeciorzędowych, leżących w
obrębie przewidywanej strefy zasięgu wpływów eksploatacji.
ż 323. Pierwsze pomiary i badania w otworach i punktach określonych w ż 322
należy wykonać przed rozpoczęciem eksploatacji złoża w celu ustalenia stanu
wyjściowego.
ż 324. Wszystkie otwory obserwacyjne, studnie i źródła naturalne objęte
obserwacjami, pomiarami i badaniami należy nawiązać do niwelacji sieci
państwowej i nanieść na mapy sytuacyjno-wysokościowe.
ż 325. Sposób, zakres i częstotliwość przeprowadzania obserwacji, pomiarów i
badań, jak również sposób ich ewidencjonowania, określa kierownik ruchu zakładu
górniczego.
5. Składowanie i załadunek siarki
ż 326. Urządzenia ciśnieniowe, służące do oczyszczania siarki, mogą być
dopuszczone do użytkowania po spełnieniu wymagań określonych w przepisach
szczególnych.
ż 327. Przy pracach związanych z oczyszczaniem siarki, jej rozlewaniem i
zestalaniem na składowiskach należy zachować szczególne środki ostrożności w
celu uniknięcia poparzenia płynną siarką.
ż 328. Odpady pochodzące z procesu oczyszczania siarki należy składować na
wyznaczonych składowiskach.
ż 329. Siarkę w stanie płynnym należy składować w przystosowanych do tego celu
zbiornikach, wyposażonych w przyrządy do pomiaru jej temperatury i poziomu.
ż 330. Siarkę w stanie stałym należy składować na przystosowanych do tego celu
składowiskach, zgodnie z zasadami określonymi w dokumentacji
techniczno-technologicznej, zatwierdzonej przez kierownika ruchu zakładu
górniczego.
ż 331. W razie stosowania przenośnika taśmowego lub ciągu przenośników taśmowych
o długości przekraczającej 150 m w miejscach przechodzenia ludzi należy
zabudować przejścia w poprzek trasy.
6. Ochrona przeciwpożarowa
ż 332. 1. Przy prowadzeniu eksploatacji siarki metodą otworową wymagane jest
posiadanie odpowiednich urządzeń przeciwpożarowych.
2. Wymagania przeciwpożarowe dla obiektów i urządzeń zakładu górniczego powinny
być określone w instrukcjach technologicznych, techniczno-eksploatacyjnych lub
remontowych.
ż 333. Do sprawowania nadzoru prewencyjnego oraz wykonywania zadań
operacyjno-technicznych kierownik ruchu zakładu górniczego organizuje służbę
przeciwpożarową.
Rozdział 9
Wydobywanie soli metodą otworową
1. Prace przygotowawcze
ż 334. Projekt techniczny wydobywania soli metodą otworową powinien w
szczególności określać:
1) grubość filarów brzeżnych międzykomorowych, wzajemne odległości między
poszczególnymi odwiertami oraz miąższość warstw skalnych stanowiących półkę
ochronną ponad komorami,
2) wielkość przewidywanych osiadań powierzchni pola otworowego,
3) sposób odprowadzania i gromadzenia solanki o pełnym nasyceniu, wypływającej z
komór na skutek przestrzennej konwergencji komór oraz z innych przyczyn w całym
procesie eksploatacji.
4) wytyczne wypełniania komór eksploatacyjnych,
5) wymaganą aparaturę kontrolno-pomiarową, pozwalającą na bieżącą kontrolę
wielkości ciśnień obiegów wody, solanki i oleju oraz na określanie wielkości
wydobycia i ubytku zasobów,
6) wielkość dopuszczalnego ciśnienia cieczy na głowicy odwiertów, wynikającą
z oporów przepływu w całym układzie eksploatacyjnym, przy uwzględnieniu
dopuszczalnego ciśnienia szczelinowania górotworu.
ż 335. 1. W czasie wiercenia na polu otworowym odwiertów badawczych i
eksploatacyjnych należy wykonać badania na określenia:
1) głębokości zalegania warstw wodonośnych oraz pakietów izolujących w
nadkładzie,
2) składu chemicznego i ciśnienia hydrostatycznego oraz wydajności wód
nasycających przepuszczalne warstwy nadkładu złoża soli,
3) głębokości zalegania oraz miąższości warstw soli w serii solnej złoża,
rodzaju warstw rozdzielających warstwy soli i stopnia zanieczyszczenia warstw
soli oraz zasolenia warstw ilastych,
4) wielkości ciśnienia szczelinowania warstw w górnej części serii solnej (w
złożach pokładowych) po każdym rurowaniu.
2. Wykonując badania, o których mowa w ust. 1, w pokładowym złożu soli
tektonicznie zaburzonym, co najmniej 10% odwiertów przewidzianych do wykonania
należy odwiercić z pełnym rdzeniowaniem.
3. Zakres rdzeniowania otworów badawczych, wierconych na złożu soli typu
wysadowego, ustala dozór geologiczny.
ż 336. Przekazanie odwiertu do eksploatacji wymaga sporządzenia protokołu, który
w szczególności powinien zawierać:
1) raporty wiertnicze, w których należy ująć zwłaszcza stwierdzone zasypy,
obwały ścian i opadanie przewodu w trakcie wiercenia,
2) projekty i protokoły prac wykonywanych w odwiercie oraz wyniki
przeprowadzanych badań, mających wpływ na przyszłą eksploatację danym odwiertem.
3) schemat konstrukcji odwiertu, wraz z uzbrojeniem podziemnym i naziemnym.
ż 337. W zakładzie górniczym należy bieżąco sporządzać dokumentację techniczną
otworów, która powinna w szczególności określać:
1) konstrukcję otworu,
2) uzbrojenie otworu do eksploatacji,
3) przekrój geologiczny otworu, z wyznaczeniem stref przeznaczonych do
eksploatacji,
4) zawartość części nierozpuszczalnych w poszczególnych warstwach soli,
różniących się między sobą,
5) współczynnik rozpuszczalności poszczególnych kompleksów soli,
6) wyniki pomiarów i badań wykonane w czasie wiercenia otworu,
7) prognozy wydobycia na podstawie danych uzyskanych w czasie wiercenia.
ż 338. W zakładzie górniczym należy sporządzić dokumentację, która powinna w
szczególności obejmować:
1) projekt techniczny eksploatacji, zawierający opis systemu eksploatacji,
siatkę rozmieszczenia otworów eksploatacyjnych, schemat uzbrojenia otworów,
technikę podnoszenia rur eksploatacyjnych, schemat sieci rurociągów i urządzeń
technologicznych oraz typ, rodzaj i charakterystykę urządzeń wiertniczych,
2) projekt technologiczny eksploatacji, zawierający opis procesu ługowania,
sposób rejestracji, obliczania parametrów technologicznych i oceny skutków
eksploatacji w zakresie powstawania pustek poeksploatacyjnych,
3) projekt rozwoju frontu eksploatacyjnego,
4) dzienniki pomiarów parametrów technologicznych w otworach eksploatacyjnych,
na podstawie notowań stacji kontrolno-pomiarowych i pomiarów echosondą,
5) książki pracy otworów eksploatacyjnych,
6) rejestr bezpieczeństwa,
7) inne dokumenty, na których podstawie są podejmowane decyzje dotyczące
tymczasowego lub doraźnie przyjętego sposobu prowadzenia ruchu bądź obserwacji.
2. Technika i technologia wydobycia
ż 339. Po zakończeniu wiercenia otworów eksploatacyjnych należy zlikwidować
wszelkie zbiorniki ziemne, rowy i inne nierówności terenu w promieniu równym
połowie odległości między sąsiednimi otworami.
ż 340. 1. W przypadku złóż osadowych, dokumentacja, o której mowa w ż 338, może
być ujednolicona i obowiązywać dla większej liczby otworów eksploatacyjnych.
2. W czasie eksploatacji złoża soli dokumentację techniczną otworów należy
bieżąco uzupełniać danymi określającymi:
1) ilość soli wydobytej z powstającej komory,
2) ilość cieczy wtłoczonej i wypływającej z komory, z podaniem jej zasolenia,
3) głębokość zalegania stropu i spągu komory oraz kształt komory,
4) wszelkie inne zjawiska występujące w komorze i w otworze eksploatacyjnym,
zauważone w procesie eksploatacji.
3. Dane wyszczególnione w ust. 2 pkt 1, 2 i 4 należy odnotować w karcie otworu
eksploatacyjnego z częstotliwością dobową i miesięcznie bilansować.
4. Dane dotyczące głębokości zalegania stropu i spągu komory oraz kształtu
komory eksploatacyjnej powinny być przedstawione według zasady ustalonej przez
kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 341. Przed przystąpieniem do zapuszczania kolumn rur eksploatacyjnych należy
przeprowadzić kontrolę średnicy i głębokości otworu oraz założyć pomocniczy
punkt odniesienia podczas wszelkich manipulacji rurami w otworze.
ż 342. Kolumny rur wolno wiszących w otworze powinny być umocowane w specjalnej
więźbie, w sposób uniemożliwiający ich nie kontrolowane przesunięcia względem
siebie i wpadnięcie do otworu oraz w sposób ułatwiający manipulacje tymi
kolumnami.
ż 343. Wszelkie zmiany w otworach eksploatacyjnych lub przygotowywanych do
eksploatacji muszą być dokonywane pod nadzorem osoby dozoru odpowiedniej
specjalności i dokumentowane.
ż 344. Przed rozpoczęciem wydobywania należy sprawdzić prawidłowość
funkcjonowania urządzeń kontrolno-pomiarowych i zabezpieczających.
ż 345. 1. Wielkość wydobycia z poszczególnych otworów, strefy złoża przeznaczone
do eksploatacji oraz dopuszczalne wielkości wydobycia tych stref ustala
kierownik ruchu zakładu górniczego.
2. Dane wymienione w ust. 1 należy odnotować w książce pracy otworów
eksploatacyjnych.
ż 346. 1. Ługowanie soli otworami, zwłaszcza w wysadach solnych, gdy wysokość
komory ma przekraczać 400 m, należy prowadzić z olejową ochroną stropu, w
systemie ługowania boczno-stropowym.
2. W złożach zalegających do głębokości 500 m, zwłaszcza typu pokładowego o
dużej ilości wkładek ilastych, przedzielających pokłady soli, należy stosować
takie systemy eksploatacji, aby uzyskać komory o regularnych kształtach,
zbliżonych do cylindrycznych.
3. Przy eksploatacji soli metodą ługowania przez odwierty z powierzchni na
wysadach solnych, nie wolno dopuścić do hydraulicznych przebić ani przeługowań
między komorami eksploatacyjnymi.
ż 347. W przypadku przerwy w eksploatacji otworu, kierownik ruchu zakładu
górniczego powinien każdorazowo ustalić sposób przeprowadzenia prac celem
powtórnego włączenia go do eksploatacji.
ż 348. Wyloty rur okładzinowych i eksploatacyjnych należy wyposażyć w
odpowiednią głowicę rurową szczelną i odpowiednio wytrzymałą, dostosowaną do
ciśnień występujących w czasie pracy otworu, która powinna umożliwiać:
1) podłączenie rurociągów lub kabli sygnalizacyjnych do stacji
kontrolno-pomiarowej,
2) wymianę poszczególnych elementów armatury i skręcania kolumn rur
eksploatacyjnych oraz manipulacje nimi,
3) bezpieczne odprężenie i odprowadzenie gazów w przypadku przewidywanego
występowania gazu ziemnego.
ż 349. 1. W trakcie eksploatacji otworów należy wykonywać pomiary objętości i
kształtu ługowanych wyrobisk.
2. Terminy i warunki pomiarów, o których mowa w ust. 1, ustala kierownik ruchu
zakładu górniczego.
ż 350. W razie wystąpienia awarii odwiertu eksploatacyjnego, kierownik ruchu
zakładu górniczego podejmuje decyzję o jego rekonstrukcji lub likwidacji, biorąc
pod uwagę zasoby soli pozostałe do wydobycia.
ż 351. Dla każdego otworu przeznaczonego do eksploatacji kierownik ruchu zakładu
górniczego określa kryteria decydujące o wyłączeniu go z ruchu, ze względu na
ochronę powierzchni oraz zasobów wód powierzchniowych i wgłębnych.
ż 352. 1. Przy wydobywaniu soli głębokimi odwiertami zwłaszcza w wysadowych
złożach soli o przewidywanej głębokości komór ponad 1000 m urządzenia dozujące i
kontrolne oleju ekranującego strop powstającej komory muszą być stale czynne, a
ich praca musi być w sposób ciągły rejestrowana w stacji kontrolno-pomiarowej.
2. Podczas wydobywania w braku ochrony stropu lub gdy pomiary geodezyjne pola
otworowego wykazują osiadanie, kierownik ruchu zakładu górniczego wyznacza
przebieg dróg dojściowych do poszczególnych rejonów pola otworowego, jak również
przebieg dróg transportowych oraz dopuszczalne obciążenie i szybkość przejazdów.
ż 353. Przy zasypywaniu zapadlisk powstałych na polu otworowym lub
przemieszczaniu mas podsadzkowych przy podsadzaniu komór poeksploatacyjnych
należy:
1) wyznaczyć bezpieczne kierunki dowozu mas podsadzkowych oraz drogi, po których
może poruszać się ciężki sprzęt, na podstawie rozeznania w zakresie miąższości i
szczelności półki ochronnej nad komorami,
2) wyznaczyć na drodze dojazdowej miejsca, do których wolno dojeżdżać ciężkimi
maszynami,
3) wyznaczyć osobę dozoru prowadzącą obserwację zachowania stateczności krawędzi
zapadliska,
4) w razie prowadzenia prac w porze nocnej, miejsce pracy oświetlić, a prace
prowadzić na podstawie zezwolenia kierownika ruchu zakładu górniczego pod
nadzorem osoby wyższego dozoru ruchu,
5) w razie wystąpienia strefy obrywów brzegów zapadliska, skąd spychane są masy
wypełniające, natychmiast zmienić miejsce składowania spychanych mas,
6) dodatkowo zabezpieczyć operatorów pracujących na spychaczach przed wypadkiem,
na skutek obsunięcia się krawędzi zapadliska.
3. Pomiary, badania i obserwacje
ż 354. 1. Dla zapewnienia bezpieczeństwa ruchu zakładu górniczego i prawidłowej
gospodarki złożem należy wykonywać pomiary, badania i obserwacje po zakończeniu
wiercenia otworów eksploatacyjnych, a także na podstawie tych badań ustalić
optymalne warunki eksploatacji oraz rodzaj pomiarów i badań w trakcie
eksploatacji.
2. Szczegółowe zakresy pomiarów, badań i obserwacji oraz ich częstotliwości
określa kierownik ruchu zakładu górniczego.
ż 355. 1. Ostateczne rozmiary wyługowanych wyrobisk należy określić za pomocą
pomiarów echosondą.
2. W razie ługowania danym otworem kilku komór leżących na różnych
głębokościach, pomiary te należy wykonać dla każdej z nich.
3. Ilość pomiarów kształtu komory przy eksploatacji w kilku poziomach należy
powiększyć tak, aby można w odpowiednim czasie podjąć działania zabezpieczające
przed możliwością ługowania soli w poziomach wyżej zalegających.
4. Częstotliwość pomiarów kształtu komór oraz pomiarów kontrolnych ustala
kierownik ruchu zakładu górniczego.
ż 356. Przy eksploatacji otworowej, opartej na technologii z ciągłym
podnoszeniem kolumn rur eksploatacyjnych, pomiary kształtu wyrobisk muszą być
przeprowadzone w odstępach czasowych nie przekraczających pół roku.
ż 357. Nadzór nad prowadzeniem pomiarów, badań i obserwacji sprawują i
interpretacji ich wyników dokonują pracownicy wyznaczeni przez kierownika ruchu
zakładu górniczego. Przy pomiarach dla określenia kształtu wyrobisk nadzór musi
sprawować mierniczy górniczy.
ż 358. Wyniki pomiarów, badań i obserwacji muszą być udokumentowane w książkach
pracy otworu.
ż 359. W razie stwierdzenia nieprawidłowości w rozługowaniu komory
eksploatacyjnej, zagrażającej przeługowaniem filara międzykomorowego, należy
podjąć działania zapobiegające.
ż 360. W razie znacznego, pionowego podługowania złoża soli wzdłuż kolumn rur
eksploatacyjnych, otwór musi być wyłączony z ruchu do czasu zlikwidowania tego
zjawiska.
ż 361. W razie wystąpienia nieprawidłowego rozługowania większej ilości komór
eksploatacyjnych w polu otworowym, przy ciśnieniowej metodzie eksploatacyjnej
należy wstrzymać eksploatację w tym polu lub rejonie pola, dokonując rozpoznania
przyczyn i zmiany technologii eksploatacji.
ż 362. 1. Gdy strop komory eksploatacyjnej dochodzi do półki ochronnej, a
eksploatacja jest prowadzona bez olejowej ochrony stropu, należy otwór wyłączyć
z eksploatacji.
2. Otwór, którego komora eksploatacyjna osiągnęła wymiary założone w projekcie,
należy wyłączyć z eksploatacji i zabezpieczyć, zgodnie z projektem.
3. Nie zlikwidowane komory poeksploatacyjne, wyłączone z ruchu, których strop
znalazł się w rejonie półki ochronnej, należy okresowo sprawdzać, mierząc w nich
położenie i kształt stropu komory. Częstotliwość pomiaru stropu komory ustala
kierownik ruchu zakładu górniczego.
ż 363. Przed rozpoczęciem ługowania soli na terenie pola otwartego oraz wokół
pola w granicach przewidywanych wpływów eksploatacji należy wyznaczyć punkty
pomiarowe (piezometry) dla umożliwienia obserwacji kształtowania się stosunków
hydrogeologicznych oraz zmian składu chemicznego wód podziemnych z horyzontów, z
których woda jest pobierana do celów komunalnych, jak również z horyzontów
przepuszczalnych w nadkładzie złoża soli.
ż 364. 1. Pierwsze pomiary i analizy wód należy wykonać przed rozpoczęciem
eksploatacji, a następnie - z częstotliwością i w zakresie ustalonym przez
kierownika ruchu zakładu górniczego.
2. Zasady prowadzenia i ewidencjonowania wyników pomiarów i obserwacji określa
kierownik ruchu zakładu górniczego.
4. Likwidacja wyrobisk zakładu górniczego
ż 365. Komory eksploatacyjne, które osiągnęły projektowane wymiary i z których
wydobyto założoną ilość soli, należy wyłączyć z ruchu, a odwierty zabezpieczyć
przed włączeniem do obiegu eksploatacyjnego.
ż 366. 1. Głowice odwiertów udostępniających komory wyłączone z ruchu należy
zabezpieczyć przed możliwością nadmiernego wzrostu ciśnienia solanki
wypełniającej układ komora - otwór, przez zamontowanie urządzeń pomiarowych
ciśnienia solanki oraz urządzeń odprowadzających jej nadmiar.
2. Urządzenia te powinny być podłączone do stacji kontrolno-pomiarowej lub
pozostawać pod ciągłą obserwacją osób obsługi i dozoru.
3. Ciśnienie na głowicy odwiertu wyłączonego z ruchu nie może przekroczyć
ciśnienia koniecznego do wytłaczania nadmiaru solanki do zbiornika polowego.
ż 367. Likwidacja zakładu górniczego lub jego części wydobywającej sól metodą
ługowania powinna być przeprowadzona w taki sposób, aby:
1) podziemne wyrobiska nie zagrażały stateczności powierzchni,
2) powierzchnia, po zlikwidowaniu wszystkich urządzeń technicznych, mogła być
zrekultywowana i przekazana do gospodarczego wykorzystania.
ż 368. 1. Podziemne komory eksploatacyjne wypełnione solanką mogą być
pozostawione w stanie, jaki osiągnęły w chwili zakończenia eksploatacji, jeżeli
filary i ochronna półka stropowa mają wymiary gwarantujące bezpieczeństwo
powierzchni.
2. W przypadkach innych niż określone w ust. 1, komory poeksploatacyjne powinny
być zlikwidowane przez częściowe lub całkowite ich podsadzenie.
3. Sposób likwidacji, o której mowa w ust. 2, ustala kierownik ruchu zakładu
górniczego.
ż 369. 1. W razie pozostawienia podziemnych wyrobisk napełnionych solanką, a nie
wypełnionych materiałem podsadzkowym, szczególnie w wysadach solnych, należy
przewidzieć odbieranie solanki z odwiertów eksploatacyjnych dla uniknięcia
skutków konwergencji.
2. Urządzenia obierające solankę z odwiertów i rurociągi prowadzące do miejsca
jej gromadzenia powinny być wykonane z materiałów odpornych na korozję oraz
ułożone w sposób umożliwiający użytkowanie powierzchni.
ż 370. 1. W razie gdy komory eksploatacyjne są tak połączone hydraulicznie
między sobą, że w całym polu otworowym lub w większej części jego obszaru panują
wyrównane ciśnienia na wszystkich odwiertach, a jednocześnie jest
zeszczelinowana hydraulicznie ochronna półka stropowa, likwidacja zakładu
górniczego nie wymaga zabudowy systemu odprężającego odwierty eksploatacyjne.
2. Sposób zapobiegania skażeniu warstw przypowierzchniowych solanką wyciskaną z
nie podsadzonych komór określa kierownik ruchu zakładu górniczego w porozumieniu
z właściwymi organami ochrony środowiska.
ż 371. Do czasu zaniku samowypływów solanki z komór poeksploatacyjnych
likwidowanego zakładu górniczego należy:
1) utrzymywać sprawną instalację odbierającą solankę z odwiertów
eksploatacyjnych i odprowadzającą tę solankę z pola otworowego.
2) prowadzić pomiary ilości odprowadzanej solanki i jej dokumentowanie z
częstotliwością ustaloną przez kierownika ruchu zakładu górniczego,
3) okresowo wykonywać pomiary geodezyjne powierzchni pola otworowego i
sąsiadujących z nim terenów,
4) prowadzić obserwacje hydrogeologiczne na powierzchni pola otworowego i
otaczających go obszarów.
5) likwidować wszelkie osiadania o charakterze nieciągłym, występujące na polu
otworowym oraz wypełniać większe osiadania o charakterze ciągłym.
ż 372. Zakład górniczy wydobywający sól metodą otworową uznaje się za
zlikwidowany, gdy zanikną samowypływy solanki wywołane naturalnym zaciskaniem
komór poeksploatacyjnych oraz nastąpi ustabilizowanie powierzchni pola
otworowego.
Rozdział 10
Wydobywanie solanek, wód leczniczych i termalnych
1. Prace przygotowawcze i opróbowanie skał zbiornikowych
ż 373. Prace przygotowawcze związane z wydobywaniem naturalnych solanek, wód
leczniczych i termalnych należy prowadzić stosując odpowiednio przepisy ż334 -
338.
ż 374. 1. W czasie wiercenia otworów badawczych i eksploatacyjnych należy
wykonać badania określające:
1) głębokość warstw nasyconych woda oraz pakietów izolujących w całym profilu
wierconego otworu,
2) skład chemiczny oraz ciśnienie hydrostatyczne i wydajność wód,
3) ilość i skład chemiczny gazów towarzyszących wodzie, jak również
występujących samoistnie.
2. We wszystkich odwiertach należy wykonać komplet badań geofizycznych,
elektrycznych i radiometrycznych oraz badań dla celów technicznych, obejmujących
w szczególności profilowanie akustyczne, pomiar krzywizny, średnicy, upadu
warstw, ewentualnych przepływów pozarurowych, i jakości cementacji.
ż 375. 1. Odcinki o profilu odwiertu, gdzie przewiduje się występowanie wód,
należy przewiercać z pełnym rdzeniowaniem.
2. Przy dowiercaniu do złoża wód należy zastosować płuczkę wiertniczą o
właściwościach nie powodujących uszkodzenia strefy przyodwiertowej.
ż 376. Opróbowanie poziomu skał zbiornikowych po zakończeniu wiercenia należy
prowadzić na podstawie projektu opróbowania odwiertu, zatwierdzonego przez
kierownika ruchu zakładu górniczego, zgodnie z projektem prac geologicznych.
ż377. Prace związane z opróbowaniem, próbną i stałą eksploatacją, w
szczególności wyposażenia powierzchniowe i wgłębne odwiertu, montaż urządzeń i
instalacji, wytłaczanie płynów oraz sporządzanie niezbędnej dokumentacji, należy
prowadzić zgodnie z wymaganiami obowiązującymi przy opróbowaniu odwiertów
wykonywanych w celu poszukiwań ropy naftowej i gazu ziemnego, a w przypadku
niewystępowania gazu w odwiercie, zgodnie z wymaganiami dla odwiertów
hydrogeologicznych.
ż 378. Aparatura kontrolno-pomiarowa oraz pozostała instalacja w całym ciągu
technologicznym wydobywania wód oraz towarzyszącego gazu ziemnego musi być
odporna na korodujące działanie związków rozpuszczalnych w wodach, jak również
musi spełniać wymaganie stosowania w atmosferze gazu ziemnego.
2. Próbna eksploatacja
ż 379. Po odwierceniu otworu do projektowanej głębokości i udostępnieniu złoża
wód należy prowadzić badania i pomiary celem określenia zdolności wydobywczych
odwiertu.
ż 380. 1. Eksploatację próbną należy przeprowadzić na podstawie projektu
technicznego, zatwierdzonego przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
2. Podczas eksploatacji próbnej należy uzyskać następujące dane:
1) ciśnienia złożowe początkowe i jego ewentualne zmiany w trakcie próbnej
eksploatacji,
2) warunki energetyczne złoża,
3) temperaturę złożową,
4) ciśnienie nasycenia wód gazem,
5) właściwości fizykochemiczne wód,
6) wielkości wydobycia wód i gazu w zależności od różnic złożowego ciśnienia
statycznego i dynamicznego oraz wartości ciśnienia głowicowego,
7) wielkość wydobycia gazów w zależności od głębokości zapuszczenia pompy - przy
eksploatacji przez pompowanie.
3. W razie wydobywania wód za pomocą pompy wgłębnej, należy przewidzieć
rozwiązania umożliwiające pomiary głębokości lustra cieczy w odwiercie.
4. W razie próbnej eksploatacji wód bez gazu, należy uzyskać dane
eksploatacyjne, wymagane przy badaniu otworów hydrogeologicznych.
5. W okresie próbnej eksploatacji otworów z użyciem pomp należy prowadzić
dokładną ewidencję wyników pomiarów wydajności wody i gazu, wielkości
poszczególnych ciśnień, jak również głębokości lustra cieczy w odwiercie.
6. Ustalenia wstępnych średnic zwężek ograniczających oraz głębokości
zapuszczania pompy wgłębnej w okresie próbnej eksploatacji, dla każdego otworu
oddzielnie, dokonuje na podstawie pomiarów wstępnych warunków eksploatacji
kierownik ruchu zakładu górniczego.
ż 381. 1. Wody uzyskane w trakcie próbnej eksploatacji należy gromadzić w
odpowiednich zbiornikach.
2. Dopuszcza się zatłaczanie do złoża wody uzyskanej w okresie próbnej
eksploatacji, pod warunkiem:
1) stwierdzenia szczelności zarurowania odwiertu służącego do zatłaczania,
2) wtłaczania do odwiertu tak zlokalizowanego, aby nie wpływało to na wynik
badanych odwiertów,
3) spełnienia wymagań określonych w przepisach szczególnych.
3. Gaz ziemny wydobywany wraz z wodą należy oddzielić w odpowiedniej instalacji
i zagospodarować bądź spalić z zachowaniem wymagań określonych w przepisach
szczególnych.
ż 382. Okres próbnej eksploatacji nie powinien przekroczyć jednego roku.
ż 383. 1. Wielkość wydobycia wody należy ustalić według zasady najniższego
wykładnika gazowego, przy którym otrzymuje się równomierny odbiór wody.
2. W wodnonaporowych warunkach wydobycia wody wielkość wydobycia należy tak
ustalić, aby wydobycie było przeprowadzone przy stałym dynamicznym poziomie
wody.
3. Wydobywanie solanek
ż 384. Wydobywanie solanek należy prowadzić według zasad ustalonych podczas
eksploatacji próbnej.
ż 385. Przy eksploatacji solanek należy dokonywać pomiarów oraz rejestrować:
1) ilość solanki wydobywanej z poszczególnych odwiertów,
2) ilość gazu ziemnego, wydobywającego się w czasie eksploatacji solanek z
poszczególnych odwiertów,
3) wartość ciśnienia głowicowego w przestrzeni między rurami okładzinowymi a
kolumną rurek wydobywczych i w rurkach wydobywczych.
ż 386. 1. Wszystkie parametry eksploatacyjne należy dokumentować na każdej
zmianie, a wartości uśrednione odnotowywać w dokumentacji, której wzór ustala
kierownik ruchu zakładu górniczego.
2. Wykresy parametrów eksploatacyjnych oraz składu fizykochemicznego należy
uzupełniać według średnich danego miesiąca.
ż 387. 1. Kierownik ruchu zakładu górniczego ustala częstotliwość pomiarów
parametrów złożowych oraz eksploatacyjnych na podstawie wyników eksploatacji
próbnej, eksploatacji stałej oraz innych wskaźników.
2. W razie zmiany jakiegokolwiek parametru, należy przeprowadzić niezwłocznie
pełne pomiary parametrów złożowych oraz eksploatacyjnych i ustalić przyczyny
powstałych zmian.
3. W razie gdy przyczyny zmiany parametrów złożowych wynikają z naturalnego
spadku ciśnienia złożowego, należy ustalić nowe optymalne warunki eksploatacji.
4. Zmiany głębokości zapuszczania pomp wgłębnych w odwiertach pompowanych mogą
nastąpić wyłącznie po przeprowadzeniu pomiarów parametrów złożowych, które
uzasadnią dokonanie tych zmian.
ż 388. Prace związane z koniecznością demontażu głowicy odwiertu solankowego, a
w szczególności przy obróbce odwiertu, wymianie rur eksploatacyjnych i
rekonstrukcji, należy wykonywać przy pełnym zabezpieczeniu przeciwerupcyjnym.
ż 389. Urządzenia eksploatacyjne należy tak wykonać, aby istniała możliwość
okresowego pomiaru parametrów eksploatacyjnych każdego odwiertu.
ż 390. 1. Dopuszcza się krótkotrwałe, forsowne odbieranie płynów z odwiertu, tak
zwane syfonowanie, celem oczyszczenia spodu odwiertu z nagromadzeń
mechanicznych.
2. Czas syfonowania płynu z odwiertu określa kierownik ruchu zakładu górniczego
lub osoba przez niego upoważniona.
3. Płyny w czasie syfonowania mogą być odprowadzane tylko do odpowiednich
oddzielaczy.
ż 391. Zabrania się eksploatacji i magazynowania solanek przy nieszczelnej
instalacji.
ż 392. Do wyznaczenia stref zagrożeń, budowy instalacji w zależności od ciśnień
złożowych oraz innych zabezpieczeń stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące
wydobywania ropy naftowej i gazu ziemnego.
ż 393. W razie awarii odwiertu, uniemożliwiającej jego rekonstrukcję, lub przy
zaniku solanki i gazu, odwiert należy zlikwidować.
4. Wydobywanie wód leczniczych i termalnych
ż 394. Zakład górniczy wydobywający wody lecznicze i termalne obowiązany jest
posiadać:
1) dokumentację geologiczną zasobów wód, dokumentację eksploatacyjną, obejmującą
dokumentacje techniczne ujęć i urządzeń eksploatacyjnych, schematy
technologiczne, książki pracy ujęć, książki pomiarów i badań stacjonarnych,
wyniki analiz fizykochemicznych i bakteriologicznych oraz rejestr
bezpieczeństwa,
2) dokumentację techniczną urządzeń energomechanicznych.
ż 395. 1. W zakładzie górniczym należy prowadzić badania eksploatacyjne i
złożowe oraz pomiary i obserwacje ujęć wód leczniczych i termalnych,
zapewniające prawidłową gospodarkę złożem, zgodnie z ustalonymi warunkami jego
eksploatacji w zatwierdzonej dokumentacji geologicznej.
2. Badania i pomiary, o których mowa w ust. 1, należy prowadzić zgodnie z
programem zatwierdzonym przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 396. Celem stwierdzenia zmian parametrów fizykochemicznych wody leczniczej i
termalnej na drodze ujęcie - punkt odbioru w zakładzie górniczym należy okresowo
kontrolować te parametry w poszczególnych fazach eksploatacji.
ż 397. W zakładzie górniczym należy dokonywać bieżącej interpretacji wyników
badań, pomiarów i obserwacji, a w razie stwierdzenia zmian i nieprawidłowości,
niezwłocznie ustalać ich przyczyny oraz je likwidować.
ż 398. Do budowy ujęć wody leczniczej techniką górnictwa podziemnego stosuje się
odpowiednio przepisy regulujące prowadzenie tych robót.
ż 399. 1. Ujęcie wód leczniczych i termalnych powinno zapewniać:
1) możliwość wykonywania badań, pomiarów i obserwacji oraz poboru z ujęcia wody
i gazu,
2) wykonywanie napraw urządzeń eksploatacyjnych.
2. Ujęcia za pomocą otworów wiertniczych powinny ponadto zapewniać:
1) możliwość wykonywania prac związanych z manewrowaniem rurami wydobywczymi,
2) możliwość niezawodnego zawieszenia rur wydobywczych,
3) szczelność układu odwiert - głowica eksploatacyjna.
ż 400. Materiały do budowy ujęcia należy dostosować do charakterystyki
fizykochemicznej wód leczniczych i termalnych, towarzyszącego im gazu, warunków
eksploatacji oraz oddziaływania temperatury i tlenu.
ż 401. 1. Ujęcie płytkie źródeł naturalnych wód leczniczych należy wyposażyć w
przelew eksploatacyjny o stałej wysokości oraz przelew awaryjny zabezpieczający
przed możliwością spiętrzenia wody w ujęciu.
2. Awaryjny przelew wód nagazowanych, o których mowa w ust. 1, musi być
wyposażony w zabezpieczenie syfonowe.
3. Powierzchnia terenu wokół ujęcia w promieniu minimum 2 m powinna być
wybetonowana ze spadkiem od źródła.
ż 402. 1. Zabrania się wprowadzania instalacji pompowych do ujęcia
eksploatującego wodę leczniczą przelewem.
2. Określenie rodzaju gazu, który ma być zastosowany do wydobywania wód
leczniczych za pomocą podnośnika gazowego, wymaga zgody właściwego organu
państwowego nadzoru górniczego.
ż 403. 1. Przy eksploatacji wody leczniczej i termalnej nagazowanej lub przy
występowaniu ciśnienia głowicowego wytrzymałość zagłowiczenia odwiertu oraz jego
wyposażenia, aż do miejsca poza redukcją ciśnienia, powinna być zaprojektowana i
wykonana odpowiednio do ciśnienia złożowego.
2. Do otwartej eksploatacji wód leczniczych i termalnych zawierających gaz
ziemny należy odpowiednio stosować przepisy dotyczące zwalczania zagrożenia
wybuchowego i pożarowego w zakładach górniczych wydobywających ropę naftową i
gaz ziemny.
ż 404. 1. W ujęciach wód leczniczych zabrania się stosować zasuwy klinowe oraz
zawory do regulacji ciśnienia lub wielkości przepływu.
2. Do regulacji dozwolonej wielkości wody leczniczej i termalnej należy stosować
rurki o określonym przekroju, zwężki, korki dławiące lub zawory iglicowe, a przy
wypływach z ujęć płytkich wód leczniczych - kryzy przelewowe usytuowane na
wysokości wynikającej z ustalonych zasobów eksploatacyjnych, licząc od
statycznego poziomu wody.
3. Urządzenia eksploatacyjne należy zainstalować tak, aby nie dopuścić do
przekroczenia dozwolonej depresji.
4. Na ujęciach wód leczniczych i termalnych należy prowadzić rejestrację
parametrów eksploatacyjnych.
5. Urządzenia eksploatacyjne należy dostosować do warunków ustalonych w
zatwierdzonych dokumentacjach złożowych.
ż 405. W razie stwierdzenia złego stanu technicznego ujęcia, mogącego mieć
ujemny wpływ na złoże i wydobywaną kopalinę, należy przeprowadzić jego
rekonstrukcję, a jeżeli jest to technicznie niemożliwe, ujęcie należy
zlikwidować.
ż 406. Rekonstrukcję, modernizację i likwidację ujęcia należy prowadzić na
podstawie szczegółowego projektu technicznego, zatwierdzonego przez kierownika
ruchu zakładu górniczego.
ż 407. Z przeprowadzonych prac likwidacyjnych należy sporządzić protokół.
ż 408. Wymagania techniczne, dotyczące projektowania, budowy i eksploatacji
rurociągów służących do transportu wód leczniczych i termalnych oraz gazów,
regulują powszechnie obowiązujące przepisy, jeśli przepisy rozporządzenia nie
stanowią inaczej.
ż 409. Rurociągi, przepompownie, zbiorniki wyrównawcze i przelewowe nie powinny
powodować zmian fizykochemicznych i bakteriologicznych wód leczniczych i
termalnych oraz towarzyszących im gazów leczniczych.
ż 410. Zabrania się wykorzystywać urządzenia, o których mowa w ż 409, do celów
niezgodnych z ich przeznaczeniem.
ż 411. 1. Trasy rurociągów należy prowadzić w ten sposób, aby droga od ujęcia do
punktu odbioru była jak najkrótsza i zapewniała bezpieczeństwo obsługi.
2. Przy wyborze trasy rurociągu należy zmierzać do uzyskania przepływu
grawitacyjnego.
3. Rurociąg do wody leczniczej i termalnej nagazowanej należy prowadzić w miarę
możliwości ze wzniosem, a równolegle nad nim prowadzić rurociąg odprowadzający
nadmiar gazu.
4. W razie prowadzenia rurociągów z wodą leczniczą i termalną nagazowaną po
wzniosie lub pionowo, należy na trasie tego rurociągu w najwyższych jego
punktach zainstalować urządzenia odgazowujące.
5. Rurociągi do transportu wód leczniczych i termalnych nagazowanych należy
projektować, tak aby woda płynęła pełnym przekrojem rurociągu.
ż 412. Dopuszcza się możliwość stosowania innych sposobów transportu wód
leczniczych i termalnych, pod warunkiem, że nie wpłynie to na skład
fizyko-chemiczny i bakteriologiczny transportowanej wody.
ż 413. 1. Zbiorniki wód leczniczych lub gazu powinny być zabezpieczone przed
dostępem osób postronnych.
2. W pomocniczych pomieszczeniach zbiorników na nagazowane wody lecznicze należy
zastosować rozwiązania wykluczające możliwość gromadzenia się gazu.
3. Zasady użytkowania i obsługi zbiorników magazynujących wody lecznicze określa
kierownik ruchu zakładu górniczego.
4. W razie magazynowania wód leczniczych nagazowanych, konstrukcja zbiorników
powinna uwzględniać stałe utrzymywanie poduszek gazowych wysokości 0,7 - 1 m.
5. Zbiorniki powinny być zaopatrzone w urządzenia do pomiaru poziomu płynu,
ciśnienia i poboru próbek.
6. Zbiorniki na wodę leczniczą zawierającą gaz palny powinny być uziemione i
zabezpieczone przed wyładowaniami atmosferycznymi.
Rozdział 11
Otworowe górnictwo morskie
1. Przepisy ogólne
ż 414. 1. Ilekroć w niniejszych przepisach jest mowa o:
1) morskiej jednostce geofizycznej - należy przez to rozumieć statek
przystosowany do prowadzenia prac geofizycznych,
2) morskiej jednostce wiertniczej - należy przez to rozumieć:
a) stacjonarne platformy wiertnicze posadowione na dnie morskim na stałe,
b) pływające, samopodnośne platformy wiertnicze, posadowione na dnie morskim
podczas wiercenia,
c) półzanurzalne, pływające platformy wiertnicze, zakotwiczone na czas
wiercenia,
d) statki lub barki wiertnicze,
e) funkcjonalne kombinacje wynikające z połączenia wyżej wymienionych
konstrukcji podstawowych,
3) morskiej jednostce wydobywczej - należy przez to rozumieć funkcjonalnie
związany zespół platform stacjonarnych lub jednostek pływających, wyposażonych w
urządzenia i instalacje służące do wydobywania kopalin płynnych lub gazowych,
wstępnego ich magazynowania, przygotowania do transportu i odbioru w morzu lub
przesyłu kopaliny na ląd; w skład morskiej jednostki wydobywczej może również
wchodzić platforma stała lub jednostka pływająca, wyposażona w pomieszczenia
mieszkalne dla załogi,
4) morskiej jednostce - należy przez to rozumieć morskie jednostki określone w
pkt 1 - 3,
5) załodze - należy przez to rozumieć ogół pracowników zatrudnionych na morskich
jednostkach.
2. W sprawach nie uregulowanych w przepisach niniejszego rozdziału, związanych z
wykonaniem prac geologicznych i robót górniczych w celu poszukiwania,
rozpoznawania i wydobywania ropy naftowej i gazu ziemnego w polskich obszarach
morskich, stosuje się odpowiednio przepisy zawarte w rozdziałach dotyczących
wierceń w celu poszukiwania, rozpoznawania i wydobycia kopalin płynnych i
gazowych ze złóż lądowych.
ż 415. Przepisy niniejsze obowiązują wszystkich pracowników morskiej jednostki
geofizycznej, wiertniczej i wydobywczej oraz mają odpowiednie zastosowanie do
innych osób wykonujących czynności służbowe na tych jednostkach lub w związku z
nimi.
ż 416. 1. Do morskich jednostek mają odpowiednio zastosowanie przepisy
dotyczące:
1) zapobiegania zanieczyszczaniu morza przez statki,
2) ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego,
3) bezpieczeństwa życia w morzu,
4) kwalifikacji zawodowych członków załogi statków morskich.
2. W zakresie zapobiegania zanieczyszczeniu środowiska polskich obszarów
morskich i znajdującego się pod nimi wnętrza ziemi, związanemu z wydobywaniem
kopalin płynnych i gazowych, ich wstępnym uzdatnianiem, magazynowaniem i
przygotowaniem do transportu na morskich jednostkach, mają zastosowanie przepisy
o ochronie i kształtowaniu środowiska oraz przepisy prawa wodnego.
ż 417. Nadzór nad pracami geologicznymi i wydobywaniem kopalin na morzu mogą
wykonywać tylko osoby posiadające kwalifikacje określone przepisami szczególnymi
dla danego rodzaju prac.
ż 418. Rozpoczęcie prac geologicznych i robót związanych z wydobywaniem ropy
naftowej i gazu ziemnego ze złóż położonych w polskich obszarach morskich może
nastąpić po spełnieniu wymagań niniejszych przepisów.
ż 419. 1. Osoby zatrudnione w morskich jednostkach należy, przed dopuszczeniem
ich do pracy, przeszkolić teoretycznie i praktycznie w zakresie bezpiecznego
posługiwania się morskim sprzętem ratunkowym, bezpieczeństwa i higieny pracy
oraz bezpieczeństwa pożarowego i ochrony środowiska morskiego.
2. Zatrudnienie członków załogi na nowym miejscu pracy może nastąpić po
odpowiednim przeszkoleniu (pouczeniu) w zakresie bezpiecznego i prawidłowego
wykonywania danego rodzaju pracy. Obowiązek przeszkolenia dotyczy również
pracowników powracających do pracy po nieobecności dłuższej niż 30 dni.
ż 420. Prace związane z holowaniem, posadowieniem i kotwiczeniem morskich
jednostek mogą wykonywać tylko osoby posiadające kwalifikacje do danego rodzaju
prac.
ż 421. Na morskiej jednostce wolno zatrudniać tylko te osoby, które posiadają
aktualne świadectwo zdrowia.
ż 422. 1. Kierownikiem morskiej jednostki jest wyznaczona przez przedsiębiorcę
osoba, która posiada kwalifikacje kierownika ruchu zakładu górniczego,
stwierdzone przez właściwy organ państwowego nadzoru górniczego.
2. Zastępcą kierownika morskiej jednostki jest osoba wyznaczona przez
przedsiębiorcę, posiadająca kwalifikacje wymagane obowiązującymi przepisami w
zakresie związanym z holowaniem, posadawianiem lub kotwiczeniem morskich
jednostek oraz w zakresie prowadzenia akcji ratownictwa morskiego na tych
jednostkach, jak również prac za- i wyładowczych z jednostek transportowych.
3. Zasady podziału i współdziałania osób, o których mowa w ust. 1 i 2, ustala
kierownik ruchu zakładu górniczego za zgodą właściwego organu państwowego
nadzoru górniczego i dyrektora właściwego urzędu morskiego.
ż 423. W razie wykonywania na morskiej jednostce prac przez przedsiębiorstwa
usługowe, decyzje kierownika morskiej jednostki są wiążące dla wszystkich osób
wykonujących określone prace.
2. Dokumentacja techniczno - ruchowa
ż 424. Przed wyjściem morskiej jednostki w rejon posiadanej koncesji na
prowadzenie prac w polskich obszarach morskich przedsiębiorca obowiązany jest:
1) zgłosić morską jednostkę do inspekcji dyrektorowi właściwego urzędu morskiego
dla uzyskania "karty bezpieczeństwa", a także kontroli wypełniania dodatkowych
warunków określonych w zezwoleniu na poszukiwanie, rozpoznanie i wydobywanie
zasobów ropy naftowej i gazu ziemnego,
2) posiadać niezależnie od wymaganych dokumentów statkowych:
a) zatwierdzony plan ruchu zakładu górniczego,
b) protokół technicznego odbioru morskiej jednostki, wraz z protokołami odbioru
urządzeń wiertniczych, eksploatacyjnych, pomiarowych, ratowniczych i
przeciwpożarowych,
c) instrukcje stanowiskowe pracy z potwierdzeniem ich odbioru przez
zainteresowanych pracowników,
d) regulamin pracy,
e) zgłoszenie wyjścia jednostki na określony punkt obszaru koncesji,
f) plan operacyjny zwalczania rozlewu olejowego i likwidacji zagrożeń dla
środowiska oraz ich skutków.
ż 425. Przed rozpoczęciem robót górniczych przez morską jednostkę należy uzyskać
następujące dokumenty:
1) decyzję lokalizacji jednostki i otworu lub grupy otworów,
2) protokół zakotwiczenia, dynamicznego ustabilizowania lub posadowienia
jednostki.
ż 426. Podczas wykonywania robót wiertniczych należy sporządzić i na bieżąco
prowadzić:
1) dziennik pokładowy według wzoru opracowanego przez przedsiębiorcę
zalecającego wiercenie, na który zgodę wyraził dyrektor właściwego urzędu
morskiego,
2) dziennik radiowy,
3) dziennik maszynowy,
4) książki eksploatacyjno-rewizyjne maszyn i urządzeń,
5) dziennik wiertniczy,
6) raport geologiczny,
7) dziennik płuczkowy,
8) raport wiertacza zmianowego,
9) dzienny raport polskiej jednostki wiertniczej,
10) rejestr bezpieczeństwa,
11) protokoły:
a) rurowania i cementowania oraz badań wytrzymałości i szczelności kolumny rur
okładzinowych,
b) badań i opróbowań,
c) ustaleń technicznej komisji awaryjnej,
d) przekazania otworu do eksploatacji lub likwidacji otworu wiertniczego,
12) monitoring zanieczyszczania środowiska morskiego.
ż 427. Podczas wydobywania kopaliny należy sporządzić i na bieżąco prowadzić:
1) dziennik pokładowy według wzoru opracowanego przez przedsiębiorcę za zgodą
dyrektora właściwego urzędu morskiego,
2) dziennik radiowy,
3) dobowy raport wydobycia płynu złożowego,
4) książkę odwiertów z ewidencją wszelkich prac prowadzonych w odwiertach,
5) raporty magazynowe wydobywanego płynu złożowego oraz środków niezbędnych do
prowadzenia eksploatacji,
6) mapy geologiczno-złożowe,
7) wyniki analiz płynu złożowego,
8) rejestr bezpieczeństwa,
9) protokoły:
a) pomiaru parametrów złożowych i poboru próbek wgłębnych oraz ustalonych na ich
podstawie: dozwolonych poborów i zdolności wydobywczych,
b) zabiegów intensyfikacyjnych,
c) zapuszczania, montażu i demontażu w odwiercie wszelkich urządzeń pomiarowych
i zamykających,
d) udostępniania kolejnych horyzontów złożowych,
e) zabiegów zmierzających do zlikwidowania lub ograniczenia dopływu wody do
odwiertu,
f) rekonstrukcji odwiertów,
g) likwidacji odwiertów wyłączonych z eksploatacji,
10) monitoring zanieczyszczania środowiska morskiego.
ż 428. Rejestr bezpieczeństwa morskiej jednostki, o którym mowa w ż 426 pkt 10
oraz ż 427 pkt 8, powinien zawierać:
1) plan ochrony przeciwpożarowej oraz instrukcję alarmową,
2) plan i system organizacji pierwszej pomocy,
3) rejestr prowadzonych okresowych badań lekarskich i psychologicznych załogi,
4) obowiązujące rozkłady alarmowe, zgodnie z przepisami morskimi i wymaganiami
niniejszych przepisów,
5) rejestr przeprowadzonych szkoleń okresowych i ćwiczeń alarmowych załogi,
6) instrukcję współdziałania dla statku pogotowia, w razie zagrożenia i
ewakuacji morskiej jednostki,
7) książkę kontroli sprawności sprzętu nurkowego.
3. Ruch zakładu górniczego i bezpieczeństwo żeglugi
ż 429. 1. Podjęcie prac budowlano-montażowych związanych z budową morskich
jednostek wydobywczych i rozpoczęcie wydobycia ropy lub gazu może nastąpić po:
1) wyznaczeniu obszaru górniczego,
2) ustaleniu granic akwenu zamkniętego dla żeglugi (strefy bezpieczeństwa) w
polskich obszarach morskich na potrzeby wydobywcze przez dyrektora właściwego
urzędu morskiego w uzgodnieniu z Biurem Hydrograficznym Rzeczypospolitej
Polskiej na wniosek przedsiębiorcy upoważnionego do prowadzenia wyżej
wymienionych prac.
2. W stosunku do morskich jednostek geofizycznych i wiertniczych obowiązują
wymagania ujęte w ust. 1 pkt 2.
ż 430. 1. Morska jednostka wiertnicza i wydobywcza powinny być usytuowane w
bezpiecznej odległości od latarń morskich, znaków nawigacyjnych, podwodnych
kabli i rurociągów.
2. Bez zezwolenia dyrektora właściwego urzędu morskiego nie wolno kotwiczyć ani
posadawiać morskiej jednostki poszukiwawczej i wydobywczej w odległości
mniejszej niż 1 Mm (1852 m) od:
1) miejsc, gdzie usytuowane są konstrukcje i instalacje, o których mowa w ust.
1,
2) takich akwenów, jak red, kotwicowiska, tory wodne, strefy rozgraniczenia
ruchu i akweny pomiaru dewiacji,
3) akwenów o specjalnym przeznaczeniu.
ż 431. Ustalenie sposobu kotwiczenia pływającej morskiej jednostki wiertniczej
lub wydobywczej wymaga zgody dyrektora właściwego urzędu morskiego.
ż 432. 1. Pławy stosowane przy oznakowaniu prac wydobywczych na morzu powinny
być skonstruowane, pomalowane i oprzyrządowane zgodnie z wymaganiami określonymi
przez Biuro Hydrograficzne Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Wszystkie dane dotyczące współrzędnych geograficznych i czasu wystawienia
pław oraz wszelkie zmiany w powyższym zakresie należy uzgodnić z Biurem
Hydrograficznym Rzeczypospolitej Polskiej.
ż 433. Lotnicze światła ostrzegawcze powinny być zgodne z przepisami
szczególnymi w tym zakresie, a całość dokumentacji uzgodniona z Zarządem
Lotnictwa Cywilnego.
ż 434. 1. Na podstawie uzgodnienia z dyrektorem właściwego urzędu morskiego przy
morskiej jednostce wiertniczej i wydobywczej obsadzonej załogą powinien
znajdować się w odległości wzrokowej przynajmniej jeden statek asystujący, zwany
dalej statkiem pogotowia, o takiej wielkości i wyposażeniu, aby w sytuacji
awaryjnej mógł zabrać na pokład całą załogę znajdującą się na morskiej
jednostce.
2. Statek pogotowia powinien być wyposażony w urządzenia umożliwiające
utrzymanie łączności z morską jednostką wiertniczą i wydobywczą oraz innymi
statkami współpracującymi, w tym również ze statkami powietrznymi, a także z
Ratowniczym Ośrodkiem Koordynacyjnym na określonych częstotliwościach.
ż 435. Kierownik morskiej jednostki obowiązany jest niezwłocznie zgłosić
dyrektorowi właściwego urzędu morskiego niedozwoloną obecność statku morskiego
lub powietrznego w granicach akwenu zamkniętego dla żeglugi (wyznaczonej strefy
bezpieczeństwa).
4. Ratownictwo, pierwsza pomoc, ochrona zdrowia i przepisy higienicznosanitarne
ż 436. Przedsiębiorca prowadzący prace na morzu za pomocą morskich jednostek
zobowiązany jest do posiadania odpowiednio zorganizowanej służby ratownictwa
morskiego i górniczego oraz planu ratownictwa w tym zakresie.
ż 437. Organizacja służby ratownictwa przedsiębiorcy powinna zapewniać
współdziałanie ratownictwa morskiego i ratownictwa górniczego zgodnie z
obowiązującymi przepisami szczególnymi.
ż 438. Na morskiej jednostce musi znajdować się przenośny sprzęt do wykrywania
stężeń gazów toksycznych lub wybuchowych.
ż 439. Morska jednostka powinna być wyposażona w pomocnicze środki ewakuacyjne w
ilości dostosowanej do jej rozmiarów, jak:
1) siatki sznurowe (wystarczającej długości - do powierzchni morza),
2) liny z węzłami i drabiny prowadzące (trapy),
3) urządzenia samohamujące o szybkiej ewakuacji,
4) inne środki ewakuacyjne pozwalające na szybkie opuszczenie morskiej
jednostki.
ż 440. 1. Na morskiej jednostce muszą być wyznaczone drogi ewakuacyjne
prowadzące do miejsc rozmieszczenia środków ratunkowych.
2. Oznakowanie dróg ewakuacyjnych powinno być tak wykonane, aby było widoczne we
wszelkich warunkach.
3. Z pomieszczeń znajdujących się pod pokładami jednostki, gdzie zatrudnieni są
ludzie, należy wyznaczyć dwie drogi ewakuacyjne.
4. Drogi ewakuacyjne muszą być utrzymywane zawsze w stanie zapewniającym
opuszczenie jednostki bez utrudnień.
ż 441. 1. Morska jednostka musi być wyposażona w akustyczny (gwizdek i syrenę)
oraz optyczny system alarmowy służący do przekazywania sygnałów ostrzegawczych o
zagrożeniu, którego sygnały muszą być słyszalne w każdym miejscu, a sygnały
optyczne umieszczone w ten sposób, żeby były widoczne z miejsc pracy załogi.
2. Morską jednostkę należy wyposażyć w systemy łączności wewnętrznej: system
telefoniczny ora rozgłośnię typu dopuszczonego do stosowania w atmosferze
wybuchowej.
3. Urządzenia systemów alarmowych i podstawowych systemów telefonicznych powinny
mieć co najmniej dwa niezależne źródła zasilania.
4. Urządzenia sygnalizacyjne i komunikacyjne, zainstalowane w strefach
zagrożenia wybuchowego, muszą spełniać wymagania określone dla urządzeń i
instalacji elektrycznych dla tych stref.
5. Urządzenia alarmowe powinny mieć możliwość nadawania sygnałów z pomieszczeń
dyspozytorskich i kierownika jednostki.
ż 442. 1. Na morskiej jednostce w widocznych miejscach oraz w dostatecznej
ilości należy umieścić oznaczenia sygnałów alarmowych oraz instrukcje alarmowe,
określające zasady postępowania poszczególnych pracowników w razie ogłoszenia
danego alarmu. Treść instrukcji alarmowych wymaga zgody dyrektora właściwego
urzędu morskiego i właściwego organu państwowego nadzoru górniczego.
2. Każdy pracownik morskiej jednostki musi być zapoznany z obowiązującymi
sygnałami instrukcji alarmowych.
ż 443. 1. Decyzję o całkowitej lub częściowej ewakuacji morskiej jednostki
podejmuje kierownik tej jednostki w razie zagrożenia zdrowia lub życia załogi, a
w szczególności w razie:
1) niebezpiecznego przechyłu jednostki,
2) poważnego uszkodzenia pali lub nóg platform,
3) przecieku, kolizji lub wypadku przy holowaniu,
4) otwartej erupcji płynu złożowego,
5) wybuchu lub pożaru,
6) zagrożeń zewnętrznych dla platformy.
2. W razie zarządzenia częściowej ewakuacji morskiej jednostki, gdy pozostawiona
została część załogi dla zapewnienia bezpieczeństwa morskiej jednostki, należy
zapewnić możliwość ewakuacji pozostałej obsady jednym lotem śmigłowca oraz
środki do ewakuacji morzem.
3. Kierownik morskiej jednostki, radiooficer oraz członkowie ekipy
zabezpieczenia ewakuacji opuszczają jednostkę ostatni, po uprzednim upewnieniu
się, czy wszystkie osoby opuściły jednostkę.
ż 444. 1. Kierownik morskiej jednostki odpowiedzialny jest za prowadzenie
systematycznych okresowych ćwiczeń opuszczania jednostki oraz za inne alarmy
ćwiczebno-szkoleniowe.
2. Przeprowadzenie ćwiczeń należy odnotować w dzienniku pokładowym z
wymienieniem rodzaju i czasu trwania ćwiczeń, urządzeń i sprzętu użytego w
czasie ćwiczeń. Równocześnie należy dokonać oceny przeprowadzonych ćwiczeń.
3. Pierwsze ćwiczenia ewakuacyjne należy przeprowadzić niezwłocznie po
rozpoczęciu prac przez morską jednostkę.
ż 445. 1. Na każdej zmianie morskiej jednostki powinny znajdować się osoby z
kwalifikacjami morskimi. Na liczbę tych osób i ich kwalifikacje wymagana jest
zgoda dyrektora właściwego urzędy morskiego.
2. Cała załoga morskiej jednostki powinna być przeszkolona w zakresie wymaganych
indywidualnych technik ratunkowych oraz posiadać świadectwa z tego
przeszkolenia.
ż 446. Każda osoba przebywająca na morskiej jednostce musi być wyposażona w
indywidualne środki ochrony osobistej, zabezpieczającej przed zatruciem gazami
toksycznymi, i przeszkolona w zakresie używania tego sprzętu.
ż 447. 1. Na morskiej jednostce musi być zorganizowany punkt medyczny
odpowiednio wyposażony i obsługiwany przez lekarza.
2. Punkt medyczny należy odpowiednio oznakować.
3. Na morskiej jednostce należy wydzielić odpowiednio wyposażone pomieszczenie
dla chorych lub rannych.
4. Na każdej zmianie należy zapewnić na morskiej jednostce dostateczną liczbę
osób przeszkolonych w zakresie udzielania pierwszej pomocy.
ż 448. 1. Kierownik morskiej jednostki zobowiązany jest do niezwłocznego
zorganizowania pomocy dla osób, które w czasie pracy lub pobytu na morskiej
jednostce uległy wypadkom lub zachorowały.
2. Na morskiej jednostce muszą znajdować się odpowiednie środki do bezpiecznego
transportu rannych i chorych.
3. Na morskiej jednostce i w przedsiębiorstwie musi być opracowany skuteczny
system wzywania pomocy zewnętrznej do wypadków i zachorowań, jakie mogą zdarzyć
się na tej jednostce.
ż 449. Osobom zatrudnionym na morskiej jednostce musi być zapewniona odpowiednia
w stosunku do zatrudnienia liczba pomieszczeń do przebierania się,
przechowywania odzieży roboczej, kąpieli, mycia i prania, odpowiednio
wyposażonych i utrzymywanych w czystości oraz zapewniająca właściwą wentylację i
oświetlenie.
ż 450. 1. Na morskiej jednostce powinna być dostateczna liczba odpowiednio
wyposażonych i utrzymanych pomieszczeń sypialnych, wypoczynkowych i
higienicznosanitarnych.
2. Pomieszczenia wymienione w ust. 1 należy odpowiednio wentylować, ogrzewać i
oświetlać.
ż 451. 1. Pomieszczenia na morskiej jednostce, przeznaczone do spożywania
posiłków i ich przygotowania, a także służące do przechowywania i składowania
produktów żywnościowych, muszą spełniać wymagania odpowiednich przepisów.
2. Na morskiej jednostce zabronione jest spożywanie posiłków poza
pomieszczeniami do tego przeznaczonymi.
3. Załodze morskiej jednostki należy zapewnić całodzienne wyżywienie.
4. Na morskiej jednostce należy zapewnić zapas żywności i wody pitnej na okres
14 dni.
ż 452. Pomieszczenia mieszkalne, wypoczynkowe i higienicznosanitarne na morskiej
jednostce muszą być oddzielone od pomieszczeń produkcyjnych i zabezpieczone
przed szkodliwym oddziaływaniem procesów produkcyjnych na ludzi przebywających w
tych pomieszczeniach.
ż 453. 1. Pracownicy zatrudnieni na morskiej jednostce muszą być wyposażeni w
środki ochrony osobistej, stosownie do rodzaju wykonywanej pracy.
2. Na morskiej jednostce musi znajdować się odpowiedni zapas odzieży i sprzętu
ochronnego.
5. Roboty górnicze
ż 454. 1. Posadowienie lub budowę morskiej jednostki należy poprzedzić badaniami
geologiczno-inżynierskimi, wykonanymi w projektowanym miejscu posadowienia lub
budowy.
2. Przedsiębiorca obowiązany jest zlecić jednostce naukowo-badawczej lub innej
uznanej instytucji wyspecjalizowanej w budownictwie wodnym sporządzenie, na
podstawie badań wymienionych w ust. 1, odpowiedniej ekspertyzy określającej
możliwość posadowienia lub budowy morskiej jednostki.
ż 455. 1. Budowę lub posadowienie morskiej jednostki należy prowadzić zgodnie z
dokumentacją techniczną budowy lub zgodnie z odpowiednią instrukcją producenta,
z uwzględnieniem wyników badań i ekspertyz, o których mowa w ż 454.
2. Budowę lub posadowienie morskiej jednostki należy prowadzić w ten sposób, aby
rurociągi podmorskie, kable i inne instalacje morskie znajdujące się w pobliżu
nie zostały uszkodzone.
ż 456. 1. Posadowienie lub przenoszenie morskiej jednostki należy prowadzić pod
nadzorem osób dozoru ruchu i innych specjalistów posiadających właściwe
kwalifikacje.
2. Podczas prac wymienionych w ust. 1 na morskiej jednostce mogą znajdować się
tylko osoby niezbędne do wykonywania tych czynności.
3. Osoby wykonujące prace wymienione w ust. 2 muszą posiadać pasy ratunkowe oraz
być odpowiednio zabezpieczone przed upadkiem z wysokości.
ż 457. Prace, które mają być prowadzone na niedostępnych ze stałych pomostów
częściach morskiej jednostki, powinny być wykonywane co najmniej przez dwóch
pracowników. Pracownicy ci, powinni być wyposażeni w indywidualne środki
ratunkowe i zabezpieczeni przed upadkiem oraz pozostawać pod stałym nadzorem
osoby dozoru ruchu.
ż 458. 1. Zabrania się wykonywania prac na zewnątrz morskiej jednostki w nocy
lub przy nie sprzyjających warunkach meteorologicznych. Jeżeli względy
bezpieczeństwa jednostki wymagają wykonania takich prac, kierownik morskiej
jednostki może zezwolić na ich wykonanie, określając dodatkowe środki
ostrożności, jakie należy przedsięwziąć.
2. Prace związane z zapuszczaniem i wyciąganiem rur okładzinowych, płuczkowych
lub wydobywczych powinny być przerwane przy szybkości wiatru powyżej 17 m/sek.,
tj. 7 B.
3. O przerwaniu wszelkich prac na morskiej jednostce, ze względu na warunki
hydrometeorologiczne oraz o podjęciu odpowiednich środków zabezpieczających
załogę decyduje kierownik morskiej jednostki.
ż 459. 1. Kierownik morskiej jednostki decyduje oraz udziela zezwolenia w
sprawach:
1) ewakuacji morskiej jednostki w razie zagrożenia,
2) wznowienia lub zatrzymania prac w jednostce,
3) cumowania statków,
4) wymiany załogi lub sprzętu,
5) podjęcia prac niebezpiecznych,
6) podjęcia lub przerwania prac w otworze wiertniczym lub eksploatacyjnym.
2. W razie szczególnego zagrożenia wewnętrznego dla platformy dyrektor
właściwego urzędu morskiego może nakazać ewakuację morskiej jednostki
wiertniczej lub wydobywczej.
ż 460. Kierownik morskiej jednostki obowiązany jest zapewnić, aby osoby
przebywające na morską jednostkę były niezwłocznie pouczone o obowiązujących
przepisach bezpieczeństwa oraz o postępowaniu w razie wypadku, pożaru lub
wystąpienia innych zagrożeń, jak również, aby przydzielone im zostały
odpowiednie środki ratunkowe.
ż 461. 1. Transport pracowników na morską jednostkę lub z niej przedsiębiorca
obowiązany jest zorganizować za pomocą odpowiednich środków transportu
obsługiwanych przez pracowników mających odpowiednie kwalifikacje.
2. Transport na morskiej jednostce musi być tak zorganizowany i nadzorowany
przez wykwalifikowane osoby wyznaczone przez kierownika jednostki, aby nie
zagrażał bezpieczeństwu ludzi zatrudnionych na tej jednostce.
ż 462. 1. Prace załadowcze i wyładowcze na morskiej jednostce powinny wykonywać
osoby przeszkolone, pod nadzorem oficera pokładowego.
2. Przewozu materiałów sypkich i ciekłych oraz rozładunku ich na morskiej
jednostce należy dokonywać w pojemnikach lub specjalnymi statkami, posiadającymi
odpowiednie zbiorniki do magazynowania tych materiałów, a także urządzenia do
ich przetłaczania do zbiorników składowych morskiej jednostki.
3. Przewóz, przeładunek i składowanie materiałów niebezpiecznych należy
wykonywać zgodnie z międzynarodowymi kodami o przewozie materiałów
niebezpiecznych drogą morską.
4. Oficer pokładowy prowadzący nadzór nad pracami za- i wyładunkowymi na
morskiej jednostce obowiązany jest je przerwać w razie stwierdzenia zagrożenia
bezpieczeństwa ludzi lub urządzeń ze względu na panujące warunki
hydrologiczno-meteorologiczne.
ż 463. 1. Morską jednostkę posadowioną na dnie morskim należy wyposażyć w
aparaturę umożliwiającą w każdej chwili sprawdzenie oraz odczyt:
1) horyzontalności całej konstrukcji,
2) prędkości wiatru i jego kierunku,
3) ciśnienia barometrycznego,
4) temperatury powietrza i wody.
2. Morską jednostkę pływająca należy wyposażyć w urządzenia pomiaru
umożliwiające odczyt danych wymienionych w ust. 1 oraz urządzenia pozwalające na
odczyt:
1) przechyłów bocznych i wzdłużnych,
2) ruchu obrotowego,
3) napięcia lin i łańcuchów kotwicznych,
4) długości wydanych lin i łańcuchów cumowniczych lub kotwicznych.
ż 464. 1. Na morskich jednostkach wydobywczych kierowanie pracą powinno odbywać
się z pomieszczenia dyspozytorskiego, w którym powinny znajdować się urządzenia
wskazujące i rejestrujące parametry pracy poszczególnych odwiertów, zbiorników i
separatorów, jak również odpowiednie urządzenia do załączania i wyłączania
poszczególnych urządzeń i regulacji parametrów ich pracy.
2. Na morskich jednostkach wiertniczych w kabinie wiertacza powinien znajdować
się komplet wskaźników określających niezbędne parametry dla bezpiecznego
prowadzenia wiercenia i sterowania poszczególnymi maszynami.
3. Zasadnicze urządzenia kontrolno-pomiarowe stanowiące o bezpieczeństwie pracy
powinny być zdublowane i znajdować się również w odrębnym pomieszczeniu.
ż 465. 1. Sprawność i prawidłowość działania aparatury kontrolno-pomiarowej i
zabezpieczającej, a w szczególności aparatury decydującej o bezpieczeństwie
ludzi i morskiej jednostki należy okresowo sprawdzać.
2. Jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, zakres i częstotliwość
kontroli określa kierownik ruchu zakładu górniczego.
ż 466. 1. Na morskiej jednostce wszystkie pomosty, platformy, schodnie, drabiny,
mostki, przejścia itp., z wyjątkiem lądowiska śmigłowca, powinny być
zabezpieczone stałymi balustradami oraz poręczami o wysokości co najmniej 1,0 m
i bortnicami o wysokości 15 cm.
2. Lotnisko śmigłowca powinno być zabezpieczone siatką ochronną, rozpiętą na
wysięgnikach o długości co najmniej 1 m.
ż 467. 1. Pokłady i drogi komunikacyjne muszą zapewniać warunki bezpiecznego
poruszania się zatrudnionych.
2. Przy wejściach do pomieszczeń morskiej jednostki należy umieścić tablice
informujące o przeznaczeniu tych pomieszczeń.
3. W miejscach, gdzie może powstać niebezpieczeństwo dla przechodzących, należy
umieścić odpowiednie zabezpieczenia lub sygnały ostrzegawcze.
ż 468. 1. Prace podwodne przeprowadzane z morskiej jednostki wiertniczej muszą
być wykonywane zgodnie z przepisami szczególnymi oraz instrukcjami wydanymi w
tym zakresie przez przedsiębiorcę.
2. Dla wykonywania prac podwodnych morska jednostka musi być wyposażona w
odpowiednie urządzenia techniczne i opiekę medyczną, gwarantujące bezpieczeństwo
zatrudnionych.
3. Prace podwodne mogą wykonywać tylko osoby mające odpowiednie kwalifikacje
specjalistyczne, których stan zdrowia, potwierdzony specjalistycznym badaniem
lekarskim, zezwala na wykonywanie tych prac.
4. Prace podwodne muszą być wykonywane pod nadzorem wyszkolonych i
doświadczonych w tej dziedzinie specjalistów.
ż 469. 1. W czasie wykonywania prac pod wodą nie wolno wykonywać na morskiej
jednostce prac z użyciem materiałów wybuchowych, a także prac przeładunkowych
między statkami obsługi a morską jednostką.
2. W czasie wykonywania prac pod wodą nie wolno wykonywać na morskiej jednostce
prac stwarzających niebezpieczeństwo porażenia prądem elektrycznym osób
znajdujących się pod wodą.
3. Jeżeli prace podwodne odbywają się ze statku, to musi on być odpowiednio
zakotwiczony, by nie istniała możliwość jego ruchu.
ż 470. 1. Morska jednostka wiertnicza lub wydobywcza po spełnieniu zadań, do
których była przeznaczona, musi być usunięta z miejsca usytuowania, łącznie z
instalacjami z nią związanymi.
2. Miejsce po likwidacji morskiej jednostki należy doprowadzić do stanu nie
stwarzającego zagrożeń dla bezpieczeństwa żeglugi, rybołówstwa i środowiska
morskiego.
ż 471. 1. Likwidacje otworów wiertniczych lub odwiertów przeprowadza się na
podstawie projektu likwidacji, zatwierdzonego przez kierownika ruchu zakładu
górniczego.
2. Likwidację otworu wiertniczego należy wykonać w sposób zapewniający szczelną
izolację przewierconych warstw oraz horyzontów wodnych, ropnych i gazowych, a
także ochronę środowiska morskiego.
3. Prace wymienione w ust. 1 należy wykonać pod osobistym nadzorem kierownika
morskiej jednostki lub upoważnionej przez niego osoby wyższego dozoru ruchu.
4. Po zakończeniu likwidacji morskiej jednostki wydobywczej lub jej części albo
otworu wiertniczego czy eksploatacyjnego należy sporządzić odpowiedni protokół.
6. Zagrożenia pożarowe i wybuchowe
ż 472. 1. Kierownik ruchu zakładu górniczego zobowiązany jest do opracowania dla
każdej morskiej jednostki planu ochrony przeciwpożarowej. Treść tego planu
wymaga uzyskania zgody dyrektora właściwego urzędu morskiego.
2. Plan ochrony przeciwpożarowej musi być rozmieszczony na polskiej jednostce w
niezbędnej ilości w miejscach przewidzianych odrębnymi przepisami w tym
zakresie.
3. W planie ochrony przeciwpożarowej należy uwzględnić informacje o miejscu
składania materiałów wybuchowych, promieniotwórczych i trujących oraz gazów pod
ciśnieniem.
ż 473. 1. Załoga morskiej jednostki musi być przeszkolona w zakresie
zapobiegania pożarom i wybuchom i ich zwalczania.
2. Na morskiej jednostce muszą być prowadzone regularne ćwiczenia (alarmy) w
zakresie postępowania na wypadek pożaru lub wybuchu.
3. Przeprowadzenie ćwiczeń (alarmów) i ich zakres należy każdorazowo odnotować w
rejestrze bezpieczeństwa morskiej jednostki.
ż 474. 1. Przy projektowaniu morskiej jednostki należy dokonać wstępnego
określenia stref zagrożenia pożarowego i wybuchowego, stosownie do przeznaczenia
jednostki i projektowanych technologii.
2. Kierownik morskiej jednostki określa strefy zagrożenia wybuchowego i
zagrożenia pożarowego i sposób odpowiedniego ich oznakowania, zgodnie z
wymaganiami określonymi w przepisach szczególnych.
ż 475. 1. Morska jednostka musi być wyposażona w dostateczną ilość sprzętu do
zwalczania pożarów, gotowego do natychmiastowego użycia.
2. Pomieszczenia i miejsca zaliczone do stref zagrożenia pożarowego lub
zagrożenia wybuchowego muszą być zabezpieczone przez stałe instalacje gaśnicze
sterowane automatycznie, jeśli tego wymagają względy technologiczne i
bezpieczeństwo morskiej jednostki.
3. Sprzęt i instalacje, o których mowa w ust. 1 i 2, muszą być okresowo
sprawdzane i kontrolowane.
4. Sąsiadujące ze sobą pomieszczenia zaliczone do różnych stref zagrożenia lub
kategorii niebezpieczeństwa wybuchu powinny być oddzielone od siebie ścianami
stalowymi, w których nie wolno umieszczać drzwi, okien i otworów wentylacyjnych.
ż 476. W strefach zagrożenia wybuchowego wolno używać tylko takich urządzeń,
maszyn i materiałów, które w trybie określonym w odrębnych przepisach zostały
dopuszczone do stosowania w zakładach górniczych.
ż 477. 1. Morska jednostka musi być wyposażona w odpowiednie automatyczne
instalacje wykrywania pożaru i niebezpiecznych stężeń gazów lub par substancji
wybuchowych.
2. Instalacje te muszą sygnalizować również w pomieszczeniu dyspozytorskim za
pomocą sygnałów akustycznych i optycznych pojawienie się zagrożenia pożarowego
lub wybuchowego w miejscach i pomieszczeniach chronionych przez te instalacje.
3. Instalacje, o których mowa w ust. 1, muszą być utrzymane w stanie ciągłej
sprawności oraz okresowo kontrolowane i konserwowane.
ż 478. 1. Na morskiej jednostce, z wyjątkiem miejsc i pomieszczeń do tego
wyznaczonych, zabronione jest palenie tytoniu.
2. Kierownik morskiej jednostki wyznacza miejsca i pomieszczenia, gdzie palenie
tytoniu jest dozwolone. Nie mogą to być miejsca i pomieszczenia zaliczone do
stref zagrożenia wybuchowego lub pożarowego.
ż 479. Materiały łatwo palne oraz gazy techniczne pod ciśnieniem należy
przechowywać w wydzielonych pomieszczeniach odpowiednio oznakowanych,
wentylowanych i zabezpieczonych przed pożarem.
ż 480. Urządzenia technologiczne do spalania ropy lub gazu na morskiej jednostce
należy tak konstruować, zabezpieczyć i sytuować, aby w czasie użytkowania nie
stwarzały zagrożenia pożarowego.
ż 481. W razie wystąpienia na morskiej jednostce zagrożenia pożarowego,
wybuchowego lub toksycznego albo w sytuacjach awaryjnych, kierownik morskiej
jednostki obowiązany jest podjąć odpowiednie działania i polecenia dotyczące
dodatkowego zabezpieczania przed pożarem lub wybuchem i gazami toksycznymi.
ż 482. 1. Kierownik morskiej jednostki jest zobowiązany do natychmiastowego
podjęcia wszelkich możliwych środków w celu likwidacji pożaru lub wybuchu oraz
ograniczenia skutków tych zdarzeń.
2. O zdarzeniach określonych w ust. 1 kierownik morskiej jednostki powinien
niezwłocznie powiadomić przedsiębiorcę oraz właściwy organ państwowego nadzoru
górniczego.
3. Jeżeli w wyniku zdarzeń, o których mowa w ust. 1, nastąpi zanieczyszczenie
środowiska morskiego, kierownik morskiej jednostki powiadomi niezwłocznie
właściwy urząd morski i składa mu raport wymagany przepisami.
7. Zapobieganie erupcji płynu złożowego
ż 483. 1. Każdy otwór poszukiwawczy lub eksploatacyjny na morzu musi być
wyposażony w odpowiednią ilość głowic przeciwerupcyjnych oraz zasuw
bezpieczeństwa, pozwalających na jego niezwłoczne skuteczne zamknięcie w razie
zagrożenia erupcją. W przewodzie wiertniczym należy zainstalować odpowiednie
urządzenia zabezpieczające przed wypływem płynu złożowego.
2. Urządzenia wymienione w ust. 1 muszą mieć wytrzymałość na ciśnienie robocze
nie mniejsze od maksymalnego przewidzianego ciśnienia złożowego.
ż 484. 1. Na morskiej jednostce należy zapewnić możliwość sterowania
urządzeniami zabezpieczającymi przed erupcją co najmniej z dwóch niezależnych
miejsc.
2. Instalacje sterujące urządzeniami przeciwerupcyjnymi należy usytuować na
morskiej jednostce w takich miejscach, aby nie istniała możliwość ich
uszkodzenia. Instalacje te powinny mieć źródła zasilania w energię, niezależnie
od ogólnych systemów zasilania morskiej jednostki.
ż 485. 1. W skład instalacji przeciwerupcyjnej na morskiej jednostce musi
wchodzić system węzłów dławienia i zatłaczania, dający możliwość kontrolowanego
zatłaczania otworu i odpuszczania płynu złożowego po zamknięciu głowicy
przeciwerupcyjnej.
2. System wymieniony w ust. 1 musi zapewniać możliwość zatłaczania otworu za
pomocą pomp płuczkowych lub agregatów cementacyjnych.
3. Rurociągi odpływowe powinny mieć możliwość odprowadzenia płynu złożowego do
odpowiednich zbiorników, a gazu - do urządzeń do spalania lub bezpiecznego
odprowadzenia poza morską jednostkę.
4. Instalacje wchodzące w skład uzbrojenia otworu powinny zapewniać możliwość
kontroli ciśnienia.
ż 486. Morską jednostkę wiertniczą należy wyposażyć w aparaturę pozwalającą na
sygnalizację i rejestrację objawów postronnego przypływu płynu złożowego
(erupcji wstępnej).
ż 487. Morską jednostkę wiertniczą należy wyposażyć w odpowiednią ilość urządzeń
do szybkiego przygotowania, obciążenia i zmagazynowania płuczki wiertniczej, a
także w urządzenia do jej odgazowania.
ż 488. Morskie odwierty eksploatacyjne należy wyposażyć w urządzenia
zabezpieczające, zainstalowane w otworze poniżej dna morskiego. Urządzenia te
muszą być sterowane z pokładu morskiej jednostki wydobywczej i pozwalać na
automatyczne zamknięcie odwiertu zarówno w przestrzeni pierścieniowej, jak i w
rurkach wydobywczych.
ż 489. 1. Głowice eksploatacyjne odwiertów morskich należy wyposażyć co najmniej
w dwa odprowadzenia, wyposażone w odpowiednią liczbę zasuw dających możliwość
przyłączenia rurociągów do zatłaczania odwiertu zarówno w przestrzeni
pierścieniowej, jak i przez rurki wydobywcze.
2. Sposób zainstalowania zasuw i ich konstrukcja muszą umożliwiać ich wymianę
pod ciśnieniem.
ż 490. 1. Morskie odwierty eksploatacyjne należy wyposażyć w pakery produkcyjne,
zamykające przestrzeń między kolumną eksploatacyjną a rurkami wydobywczymi.
2. Paker produkcyjny powinien być zainstalowany bezpośrednio nad horyzontem
produkcyjnym.
ż 491. Sposób zabezpieczenia morskich odwiertów eksploatacyjnych ustala
kierownik ruchu zakładu górniczego, za zgodą właściwego organu państwowego
nadzoru górniczego.
ż 492. 1. Instalacje wydobywcze odwiertów morskich, usytuowane na dnie morskim,
należy zabezpieczyć przed uszkodzeniem przez jednostki rybackie lub inne
jednostki morskie.
2. Miejsce zainstalowania urządzeń, o których mowa w ust. 1, należy oznakować.
Sposób oznakowania wymaga uzyskania zgody dyrektora właściwego urzędu morskiego.
ż 493. 1. Załogę morskiej jednostki należy przeszkolić w zakresie działań
podejmowanych w przypadku zagrożenia lub wystąpienia objawów erupcji płynu
złożowego z uwzględnieniem zagrożenia toksycznego siarkowodorem, zgodnie z
instrukcją zatwierdzoną przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
2. Należy okresowo prowadzić alarmy ćwiczebne w zakresie działań określonych w
ust. 1.
8. Eksploatacja urządzeń i wyposażenia
ż 494. 1. Maszyny i urządzenia energomechaniczne morskiej jednostki muszą
spełniać wymagania przepisów technicznych, wydanych przez Polski Rejestr
Statków.
2. Urządzenia i maszyny na morskiej jednostce, podlegające nadzorowi
wyspecjalizowanych jednostek dozoru technicznego, mogą być użytkowane tylko pod
warunkiem dopuszczenia ich do eksploatacji przez te jednostki, z zastrzeżeniem ż
476.
ż 495. 1. Dźwigi, windy, wyciągi wiertnicze i inne urządzenia służące do
transportu pionowego muszą być wyposażone w wyłączniki krańcowe, a także
urządzenia zabezpieczające przed upadkiem ciężaru w razie awarii lub wyłączenia
urządzenia.
2. Na wszystkich urządzeniach służących do transportu lub przenoszenia ciężarów
należy umieścić oznakowania określające dopuszczalny udźwig.
3. Jeżeli za pomocą urządzenia dźwigowego ma być prowadzony transport ludzi na
morską jednostkę lub z niej, to kierownik morskiej jednostki zobowiązany jest do
opracowania instrukcji określającej szczegółowe warunki bezpieczeństwa,
obowiązujące przy wykonywaniu tych czynności.
ż 496. Liny, haki i łańcuchy, użytkowane na morskiej jednostce, muszą być
systematycznie sprawdzane i utrzymywane w stanie zapewniającym bezpieczeństwo
przy ich eksploatacji.
ż 497. 1. Na morskiej jednostce mogą być instalowane tylko kotły i zbiorniki
ciśnieniowe, posiadające odpowiednie dokumenty zezwalające na ich eksploatację,
wydane przez polską instytucję klasyfikacyjną. Dotyczy to również urządzeń do
przetłaczania lub sprężania gazów.
2. Palniki urządzeń zasilanych paliwem ciekłym lub gazowym należy wyposażyć w
urządzenia zabezpieczające przed cofnięciem się płomienia, jak również w
urządzenia powodujące automatyczne odcięcie dopływu paliwa w przypadku
zagaśnięcia płomienia.
ż 498. 1. Separatory i inne urządzenia służące do rozdziału ropy naftowej i gazu
na morskiej jednostce oraz podgrzewacze należy wyposażyć w automatyczną blokadę
w razie przekroczenia skrajnych poziomów cieczy lub maksymalnego ciśnienia.
2. Separatory należy wyposażyć w upustowe zawory bezpieczeństwa niezależnie od
wymagań określonych w ust. 1.
3. Gaz z zaworów bezpieczeństwa należy odprowadzić poza strefę zagrożenia
wybuchowego.
4. Jeżeli gaz wypływający przez zawory bezpieczeństwa zawiera składniki
toksyczne, należy go odprowadzić do spalarki gazu tak usytuowanej, aby nie
zagrażała bezpieczeństwu załogi.
ż 499. Przy pompach i innych urządzeniach służących do przetłaczania ropy i jej
pochodnych, przy których mogą wystąpić wycieki wskutek powstałych
nieszczelności, należy wykonać odpowiednie wanienki ściekowe z odprowadzeniem do
zbiorników osadowych.
ż 500. 1. Silniki napędowe sprężarek do przetłaczania lub zatłaczania gazu
powinny mieć sygnalizację stanów awaryjnych oraz możliwość zdalnego ich
wyłączania.
2. Sprężarki lub turbiny z napędem gazowym należy instalować w pomieszczeniach
dobrze wentylowanych. W pomieszczeniach zamkniętych musi to być wentylacja
mechaniczna wyciągowa.
3. Pomieszczenia i miejsca, w których instalowane są urządzenia wymienione w
ust. 1 i 2, należy zakwalifikować do odpowiednich stref zagrożenia wybuchowego.
4. Gaz z zaworów bezpieczeństwa urządzeń wymienionych w ust. 1 i 2 należy
wprowadzać poza pomieszczenia, w których te urządzenia się znajdują.
ż 501. Drabiny i pomosty na wieżach wiertniczych, masztach, nogach i innych
wysokich elementach morskiej jednostki należy wyposażyć w odpowiednie kabłąki,
bariery lub inne elementy zabezpieczające przez upadkiem zatrudnionych tam
ludzi.
ż 502. 1. Prace związane z montażem lub demontażem elementów morskiej jednostki,
maszyn i urządzeń należy prowadzić pod nadzorem wyznaczonej osoby dozoru ruchu.
2. Zabrania się robót, o których mowa w ust. 1, w niekorzystnych warunkach
meteorologicznych, jeśli kierownik morskiej jednostki nie postanowi inaczej.
9. Badania i pomiary w odwiertach
ż 503. 1. Przed przystąpieniem do prac geofizycznych kierownik morskiej
jednostki zobowiązany jest do protokolarnego przekazania otworu kierownikowi
grupy geofizycznej na czas trwania prac. Kierownik grupy geofizycznej
zobowiązany jest do protokolarnego przekazania otworu po zakończeniu prac.
2. Za bezpieczne i prawidłowe wykonywanie prac geofizycznych po przekazaniu
otworu odpowiada kierownik grupy geofizycznej.
ż 504. Prace geofizyki wiertniczej, przeprowadzane w otworach wiertniczych na
morzu, należy prowadzić na podstawie szczególnych instrukcji wykonawcy tych
robót.
ż 505. Dla sprawnego przeprowadzenia pomiarów geofizycznych instalacja
elektryczna morskiej jednostki musi zapewniać:
1) bezpieczne podłączenie aparatury pomiarowej do źródła zasilania,
2) wykonanie w otworze robót strzałowych, zgodnie z wymaganiami instrukcji
odpowiednich w tym zakresie i niniejszych przepisów.
ż 506. 1. Przed przystąpieniem do badań i pomiarów geofizycznych wykonujący
prace wiertnicze zobowiązany jest do:
1) sprawdzenia drożności otworu,
2) przepłukania otworu bezpośrednio przed rozpoczęciem badań i pomiarów
geofizycznych przez okres nie krótszy niż dwa pełne obiegi płuczki.
2. Szczegółowa dokumentacja techniczna przyrządów wgłębnych zapuszczonych do
otworu powinna znajdować się na morskiej jednostce u kierownika grupy
geofizycznej.
ż 507. W razie powstania awarii w trakcie prowadzenia prac geofizycznych,
kierownictwo nad jej usuwaniem przejmuje kierownik morskiej jednostki, który
ustala na piśmie, z udziałem kierownika grupy geofizycznej, program usuwania
awarii.
ż 508. 1. Przedsiębiorstwo geofizyczne, stosujące substancje promieniotwórcze,
obowiązane jest prowadzić kontrolę dozymetryczną w zakresie dostosowanym do
rodzaju prac. Kontrolą powinny być objęte osoby narażone na ewentualne działania
promieniowania.
2. Transport źródeł radioaktywnych powinien odbywać się zgodnie z przepisami o
transporcie morskim materiałów niebezpiecznych.
3. W razie konieczności okresowego przechowywania substancji promieniotwórczych
na morskiej jednostce, muszą one być zabezpieczone zgodnie z przepisami
szczególnymi.
ż 509. W przypadku awarii połączonej z pozostawieniem źródeł promieniowania w
otworze, należy postępować zgodnie z instrukcją postępowania w razie awarii
radiologicznych.
ż 510. 1. Prace wymagające stosowania środków strzałowych powinny być wykonywane
jedynie przez specjalnie przeszkolonych pracowników pod stałym nadzorem
wykwalifikowanej osoby dozoru ruchu.
2. Robót strzałowych nie należy wykonywać w niekorzystnych warunkach
hydrometeorologicznych.
3. Roboty strzałowe mogą być wykonywane jedynie przy świetle dziennym.
4. Liczba osób zatrudnionych przy robotach strzałowych powinna być ograniczona
do niezbędnego minimum.
ż 511. Podczas prowadzenia robót strzałowych należy przedsięwziąć odpowiednie
środki bezpieczeństwa, a w szczególności na morskiej jednostce oznakować strefę
ochronną.
ż 512. Urządzenia stanowiące wyposażenie grupy robót strzałowych, jak również
zespoły urządzania wiertniczego, powinny być skutecznie uziemione.
ż 513. Przed przystąpieniem do robót strzałowych na morskiej jednostce do
obowiązków osób dozoru ruchu, nadzorujących te roboty, należy sprawdzenie:
1) działania zabezpieczenia wylotu otworu,
2) sprawności i niezawodności działania urządzenia wyciągowego, stosowanego do
zapuszczania i wyciągania z otworów przyrządów pomiarowych i perforatorów,
3) drożności rur otworu wiertniczego w interwale perforacji lub torpedowania.
ż 514. Przed robotami strzałowymi otwór wiertniczy powinien być wypełniony
płuczką o parametrach przewidzianych w projekcie tych robót.
ż 515. 1. Do przechowywania środków i sprzętu strzałowego na morskiej jednostce
należy wyznaczyć miejsce odpowiadające warunkom określonym w przepisach
szczególnych.
2. Środki strzałowe na morskiej jednostce należy przechowywać tylko przez czas
niezbędny do wykonywania prac z ich użyciem.
3. Transport środków strzałowych należy prowadzić zgodnie z przepisami o
transporcie morskim materiałów niebezpiecznych.
ż 516. 1. Zbrojenie, przenoszenie i zapuszczanie ładunku do żądanej głębokości w
otworze oraz odpalanie może być wykonywane tylko przez pracowników posiadających
odpowiednie uprawnienia i pod osobistym nadzorem kierownika robót strzałowych.
2. Zapuszczanie perforatorów i torped do otworu może być dokonywane wyłącznie z
użyciem specjalnych urządzeń wyciągowych.
ż 517. Likwidację niewypałów (perforatorów i torped) należy wykonać ściśle
według szczegółowej instrukcji zbrojenia i likwidacji niewypałów.
ż 518. Po zakończeniu wiercenia otworu opróbowanie wyznaczonych poziomów należy
prowadzić na podstawie projektu opróbowania i próbnej eksploatacji, który
powinien być opracowany i zatwierdzony przez kierownika ruchu zakładu
górniczego.
ż 519. Przed opróbowaniem poziomu próbnikami złoża należy otwór wiertniczy
przygotować do opróbowania, zgodnie z instrukcją opróbowania obowiązującą w
zakładzie górniczym.
ż 520. Sposób wywołania przepływu płynu złożowego do otworu jest uzależniony od
warunków technicznych otworu i sposobu udostępnienia poziomu do opróbowania i
eksploatacji próbnej.
ż 521. Wylot przewodu, na którym zapuszczony jest rurowy próbnik złoża, należy
uzbroić w głowicę kontrolną, wraz z przyrządami pomiarowymi, której ciśnienie
robocze nie może być mniejsze od spodziewanego ciśnienia złożowego.
ż 522. Zapuszczanie i wyciąganie rur wydobywczych powinno odbywać się w sposób
zabezpieczający przed powstaniem erupcji ropy naftowej lub gazu z odwiertu.
ż 523. Badania i pomiary oraz zabiegi intensyfikacyjne w odwiertach
eksploatacyjnych należy prowadzić na podstawie projektów zatwierdzonych przez
kierownika ruchu zakładu górniczego.
10. Wydobywanie ropy naftowej i gazu ziemnego
ż 524. Przed przystąpieniem do eksploatacji złoża ropy naftowej lub gazu
ziemnego na polskim obszarze morskim przedsiębiorca zobowiązany jest do
wykonywania badań niezbędnych do opracowania metody eksploatacji złoża,
zapewniającej w określonych warunkach techniczno-ekonomicznych maksymalny
stopień sczerpania zasobów.
ż 525. 1. Przed przystąpieniem do eksploatacji złoża należy ustalić optymalne
wielkości wydobycia ropy lub gazu z odwiertu, tak aby w odwiercie nie zachodziły
zjawiska destrukcji skały zbiornikowej lub zakłócenia równowagi hydrodynamicznej
na granicy faz ropy - woda czy gaz - woda.
2. Częstotliwość i zakres pomiarów w odwiertach eksploatacyjnych ustala
kierownik ruchu zakładu górniczego.
ż 526. 1. Przed dopuszczeniem do ruchu odwiertów zatłaczających wodę do złoża w
ramach przyjętego systemu eksploatacji w celu podtrzymania ciśnienia złożowego
należy wykonać próbę wytrzymałości i szczelności eksploatacyjnej kolumny rur
okładzinowych przy ciśnieniu o wartości 1,3 spodziewanego maksymalnego ciśnienia
zatłaczania.
2. W razie wtłaczania gazu do złoża, celem podtrzymania ciśnienia złożowego,
próby szczelności i wytrzymałości określone w ust. 1 należy wykonać z użyciem
gazu.
3. W razie zastosowania metod termicznych jako zabiegów intensyfikacyjnych
konstrukcja odwiertów musi uwzględniać występowanie naprężeń termicznych.
ż 527. 1. Sprzęt i urządzenia, wchodzące w skład wyposażenia wgłębnego i
napowierzchniowego odwiertu eksploatującego ropę naftową i gaz ziemny,
zawierające siarkowodór, muszą być odporne na działanie korozji wywołanej
siarkowodorem.
2. Używając metod odsiarczania wydobywanych węglowodorów, przy których
wydzielany jest wolny siarkowodór, należy stosować neutralizację siarkowodoru
lub go spalać w odpowiednich palnikach w sposób określony przez właściwy organ
ochrony środowiska.
ż 528. Odwiert nie eksploatowany czasowo lub stale należy w sposób systematyczny
kontrolować (rejestrować) pod kątem zachowania szczelności i pomiaru wartości
ciśnień głowicowych. Częstotliwość kontroli, w indywidualnych przypadkach,
ustala kierownik ruchu zakładu górniczego za zgodą dyrektora właściwego urzędu
morskiego.
ż 529. Ilość płynu złożowego wydobywanego z odwiertu oraz jego rodzaj należy
dokumentować.
ż 530. 1. W przypadku wzrostu wykładnika wodnego i gazowego powyżej wartości
przyjętych w technicznym programie eksploatacji złoża oraz wzrostu w płynie
złożowym zawartości chlorków, należy niezwłocznie ustalić przyczyny tych zjawisk
oraz podjąć odpowiednie środki zapobiegawcze.
2. Woda złożowa, wydobywana razem z ropą lub gazem, musi być poddawana badaniom
fizycznym, chemicznym i mineralogicznym, tak aby można ją było odróżnić od wód
występujących w warstwach innych niż horyzont produkcyjny.
ż 531. W przypadkach spowodowanych względami technicznymi lub ekonomicznymi,
odwiert eksploatacyjny należy zrekonstruować lub zlikwidować zgodnie z
technicznym projektem rekonstrukcji lub likwidacji, zatwierdzonym przez
kierownika ruchu zakładu górniczego po uzyskaniu zgody właściwego organu
państwowego nadzoru górniczego oraz dyrektora właściwego urzędu morskiego.
11. Wstępna przeróbka, magazynowanie i przygotowanie kopaliny do transportu
ż 532. 1. Ropę naftową i kondensat należy oczyszczać i wstępnie magazynować w
zbiornikach zabudowanych na morskiej jednostce wydobywczej, których konstrukcja,
wyposażenie i zasady eksploatacji określone są w przepisach polskiej instytucji
klasyfikacyjnej.
2. Zbiorniki magazynowe i robocze ropy naftowej i kondensatu należy wyposażyć w:
1) niezawodnie działające zawory bezpieczeństwa typu ciśnieniowo-depresyjnego,
2) urządzenia do zdalnego pomiaru poziomu płynu i ciśnienia oraz w sygnalizację
alarmową skrajnych poziomów cieczy, wraz z blokadą dopływu cieczy,
3) system gazu obojętnego.
ż 533. 1. Wodę zaolejoną oraz odbierane wody złożowe, a także substancje używane
do celów technologicznych, powstałe przy eksploatacji ropy i gazu, należy
magazynować, zabezpieczyć przed zrzutem do morza i przekazać do lądowych
urządzeń odbiorczych. W uzasadnionych przypadkach mogą one być usuwane do wód
morskich na warunkach określonych przez organ administracji morskiej.
2. Gaz oraz lotne frakcje węglowodorów, powstałe w technologicznym procesie
separacji ropy, należy szczelnie ująć i zagospodarować lub spalić na morskiej
jednostce.
ż 534. 1. Każdy zbiornik magazynowy musi mieć oznaczone klasy niebezpieczeństwa
pożarowego przechowywanej w nim cieczy oraz największą dopuszczalną pojemność
magazynowania.
2. Strefy ochronne dla zbiorników poszczególnych klas niebezpieczeństwa
pożarowego na morskiej jednostce wydobywczej ustala kierownik ruchu zakładu
górniczego.
ż 535. Do transportu kopalin płynnych w obrębie morskiej jednostki wydobywczej
należy stosować rurociągi technologiczne, które spełniają następujące warunki:
1) są wytrzymałe na naprężenia mechaniczne, chemiczne i termiczne,
2) są zabezpieczone przed wewnętrzną i zewnętrzną korozją,
3) są wyposażone w zawory zwrotne na obydwu końcach oraz umożliwiają obserwację
i rejestrację wielkości i kierunku przepływu cieczy (przepływomierze),
4) są wyposażone w automatyczne systemy zabezpieczające, powodujące zamknięcie
przepływu lub zmianę kierunku przepływu w przypadkach nadmiernego wzrostu lub
spadku ciśnienia,
5) posiadają możliwość separacji płynów palnych i zanieczyszczeń mających
destrukcyjny wpływ na zasuwy i inne urządzenia.
ż 536. Trasy rurociągów technologicznych, określonych w ż 535, z zaznaczeniem
głębokości ułożenia, wymiarów rurociągów i rodzaju przepływającego płynu, muszą
być odpowiednio oznakowane. Sposób oznakowania wymaga uzyskania zgody dyrektora
właściwego urzędu morskiego.
ż 537. Mapy sytuacyjne tras rurociągów technologicznych należy przechowywać w
przedsiębiorstwie i na morskiej jednostce wydobywczej.
ż 538. Budowa rurociągów technologicznych powinna odbywać się pod nadzorem
Polskiego Rejestru Statków i musi być tak prowadzona, aby kable podmorskie i
inne rurociągi oraz urządzenia nie uległy uszkodzeniu.
ż 539. Morskie rurociągi technologiczne mogą być spawane metodami uznanymi i
dopuszczonymi przez przepisy szczególne.
ż 540. 1. Morskie rurociągi technologiczne muszą być w odpowiedni sposób
okresowo testowane i kontrolowane. Wyniki okresowej kontroli stanu technicznego
rurociągu powinny być udokumentowane.
2. Częstotliwość okresowych prób i zakres kontroli rurociągów określa kierownik
ruchu zakładu górniczego.
ż 541. 1. W razie stwierdzenia przecieku technologicznego rurociągu morskiego,
należy natychmiast:
1) wyłączyć rurociąg lub jego części z eksploatacji, gdy wyciek stwarza
niebezpieczeństwo dla zatrudnionych tam ludzi i statków lub grozi skażeniem
środowiska morskiego,
2) przystąpić do usuwania awarii.
2. Po zakończeniu prac należy przeprowadzić kontrolę rurociągu lub jego części,
ze szczególnym uwzględnieniem połączeń i miejsc naprawianych.
ż 542. Rurociągi transportujące gaz ziemny zawierający siarkowodór należy przed
dopuszczeniem do eksploatacji oczyścić z wody i osuszyć. Rurociągi te muszą być
wykonane z materiałów lub tworzyw odpornych na korozję wywołaną siarkowodorem.
12. Ruch zakładu górniczego a ochrona środowiska morskiego
ż 543. 1. Przed rozpoczęciem robót górniczych przedsiębiorca zobowiązany jest do
dokonania badań środowiska morskiego w rejonie posadowienia jednostki
wiertniczej i wydobywczej, obejmujących:
1) badania osadu dennego w zakresie:
a) granulacji dna (uziarnienia),
b) suchej pozostałości,
c) strat po prażeniu,
d) zawartości całkowitej węglowodorów,
e) zawartości baru (Ba), chromu (Cr), ołowiu (Pb), miedzi (Cu), rtęci (Hg) i
kadmu (Cd)
2) badania fauny dennej w zakresie obfitości i różnorodności występujących form
oraz zawartości węglowodorów alifatycznych i aromatycznych.
2. Pobierania próbek do badań, o których mowa w ust. 1, należy dokonywać w
odległości 100, 500 i 1000 metrów po obu stronach planowanej lokalizacji
morskiej jednostki, w kierunku przeważających prądów wodnych i prostopadle do
nich.
ż 544. 1. W celu zapewnienia oceny oddziaływania morskiej jednostki wiertniczej
lub wydobywczej albo ich zespołów na środowisko morskie w różnych fazach i
stadiach prac badania, o których mowa w ż 543 ust. 1, powinny być prowadzone
przed rozpoczęciem prac poszukiwawczych i rozpoznawczych oraz po ich
zakończeniu.
2. W razie wydobywania ropy naftowej i gazu ziemnego badania, o których mowa w ż
543 ust. 1 pkt 1 i 2, należy przeprowadzać w okresie przed rozpoczęciem
wydobycia, w trakcie wydobywania ( w odstępach nie dłuższych niż 1 rok) i
bezpośrednio po jego zakończeniu.
ż 545. 1. Plan operacyjny zwalczania rozlewów olejowych i likwidacji zagrożeń
dla środowiska powinien zawierać następujące dokumenty:
1) listę adresów kontaktowych instytucji i zainteresowanych jednostek
organizacyjnych krajowych oraz zagranicznych (w tym ubezpieczycieli),
2) instrukcje do alarmowania, powiadamiania i ostrzegania, wraz z formularzami
międzynarodowymi powiadamiania i ostrzegania,
3) formularze pierwszego i kolejnego raportu o stanie i rozwoju sytuacji,
4) plany rozmieszczenia urządzeń stwarzających zagrożenie na morskiej jednostce,
a także przebiegu instalacji i zaworów odcinających,
5) plan rozmieszczenia sprzętu technicznego, zlokalizowanego na morskiej
jednostce, statku asystującym i w magazynach na lądzie oraz na innych
jednostkach wspomagających,
6) harmonogram mobilizacji sił i środków pierwszego rzutu usuwania rozlewów
olejowych na morzu,
7) instrukcje do postępowania w razie rozlewu olejowego lub wycieku innych
szkodliwych substancji, zawierające obowiązki załogi jednostki morskiej i sił
wspomagających,
8) instrukcję do postępowania w razie innych zagrożeń będących następstwem
wypadków morskich i sił przyrody,
9) plan zawierający organizację usuwania rozlewów, podział zadań i funkcji,
określenie zadań dla jednostek wspomagających, zasady współpracy z organami
administracji morskiej i Polskim Ratownictwem Okręgowym,
10) instrukcję zawierającą sposób magazynowania i składowania zebranych
zanieczyszczeń,
11) plan szkoleń i ćwiczeń praktycznych.
2. Plan operacyjny zwalczania rozlewów olejowych, o których mowa w ust. 1,
powinien zakładać zastosowanie tylko mechanicznych środków do usuwania
zanieczyszczeń olejowych i olejopodobnych. Użycie chemicznych środków do
usuwania rozlewów olejowych może być dopuszczone w indywidualnych przypadkach za
zgodą dyrektora właściwego urzędu morskiego i pod warunkiem, że środki te nalezą
do grupy dyspergentów, nie powodujących szkodliwego oddziaływania na środowisko.
ż 546. 1. Stosowane płuczki i płyny wiertnicze powinny spełniać wymagania norm
ochrony środowiska morskiego.
2. Użycie płuczki na bazie oleju może być dopuszczone w szczególnych warunkach
geologicznych lub ze względów bezpieczeństwa.
3. Frakcje drobnoziarniste zwiercin oddzielone od płuczki na wirówkach oraz
wszelkie inne substancje i materiały szkodliwe dla środowiska morskiego, używane
w otworowym górnictwie morskim, powinny być przekazywane na ląd do
zagospodarowania.
ż 547. 1. Kierownik morskiej jednostki jest zobowiązany do niezwłocznego
powiadamiania dyrektora właściwego urzędu morskiego o każdym zatopieniu lub
zrzucie do wód morskich zanieczyszczeń i innych substancji szkodliwych, lub o
zauważonych na powierzchni wody dryfujących zanieczyszczeniach. Powiadomienie
takie powinno być przekazane dostępnymi środkami łączności do stacji brzegowych,
urzędów morskich lub morskiego ośrodka ratowniczego.
2. Kierownik morskiej jednostki w wypadkach, o których mowa w ust. 1, składa
raport zgodnie z wymaganiami umów międzynarodowych, dotyczącymi incydentalnych
zanieczyszczeń ze statków.
Rozdział 12
Przepisy przejściowe i końcowe
ż 548. 1. W szczególnych przypadkach, uzasadnionych warunkami bezpieczeństwa lub
gdy jest to niezbędne do wprowadzenia postępu technicznego, przeprowadzenia prac
naukowo-badawczych lub doświadczalnych, Prezes Wyższego Urzędu Górniczego, na
wniosek przedsiębiorcy, może udzielić zezwolenia na odstępstwo od wymagań
przewidzianych w rozporządzeniu.
2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, powinno szczegółowo określać zakład
górniczy, zakres odstępstwa, warunki jego stosowania oraz okres ważności
zezwolenia.
3. Zachowują moc zezwolenia na odstępstwa na czas w nich ustalony, udzielone na
podstawie dotychczasowych przepisów w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy
oraz bezpieczeństwa pożarowego w zakładach górniczych wydobywających kopaliny
otworami wiertniczymi oraz w zakładach prowadzących roboty wiertnicze z
powierzchni lub na podstawie szczegółowych przepisów prowadzenia ruchu i
gospodarki złożem w zakładach prowadzących prace wiertnicze, wydobywających
otworami wiertniczymi ropę naftową, gaz ziemny, sól, siarkę, solanki, wodę
leczniczą i termalną.
ż 549. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Przemysłu i Handlu: M. Pol
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 5 stycznia 1995 r.
o zmianie ustawy o cudzoziemcach.
(Dz. U. Nr 23, poz. 120)
Art. 1. W ustawie z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 1992 r. Nr
7, poz. 30 i Nr 25, poz. 112) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 15 skreśla się ust. 4 i 6;
2) po art. 15 dodaje się art. 15a w brzmieniu:
"Art. 15a. 1. Policja lub Straż Graniczna ma prawo zatrzymać cudzoziemca, w
stosunku do którego zachodzą okoliczności uzasadniające jego wydalenie albo
występują okoliczności, o których mowa w art. 15 ust. 5 lub art. 16 ust. 1 i 2.
Zatrzymanemu cudzoziemcowi przysługują uprawnienia przewidziane w Kodeksie
postępowania karnego dla osoby zatrzymanej.
2. Niezwłocznie po zatrzymaniu cudzoziemca należy wystąpić z wnioskiem o wydanie
decyzji o jego wydaleniu albo przystąpić do wykonania obowiązku odstawienia go
do granicy, a w razie zaistnienia okoliczności, o których mowa w art. 16 ust. 1
i 2, wystąpić do prokuratora z wnioskiem o wyznaczenie cudzoziemcowi miejsca
przymusowego pobytu w strzeżonym ośrodku lub o zastosowaniu aresztu w celu
wydalenia.
3. Jeżeli w ciągu 48 godzin od chwil zatrzymania nie doręczono cudzoziemcowi
odpisu postanowienia o wyznaczeniu miejsca przymusowego pobytu w strzeżonym
ośrodku lub o zastosowaniu aresztu w celu wydalenia, należy cudzoziemca
niezwłocznie zwolnić.";
3) art. 16 otrzymuje brzmienie:
"Art. 16. 1. Jeżeli niezwłocznie odstawienie cudzoziemca do granicy nie jest
możliwe i zachodzi uzasadniona obawa, że cudzoziemiec będzie uchylać się od
wykonania decyzji o wydaleniu, prokurator wyznacza mu miejsce przymusowego
pobytu w strzeżonym ośrodku do czasu wykonania tej decyzji.
2. Jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że cudzoziemiec nie podporządkuje się
zasadom obowiązującym w strzeżonym ośrodku, albo gdy cudzoziemiec przebywający w
tym ośrodku opuści go bez zezwolenia, można zastosować areszt w celu wydalenia
na okres niezbędny do wykonania decyzji o wydaleniu.
3. Postanowienie o wyznaczeniu cudzoziemcowi miejsca przymusowego pobytu w
strzeżonym ośrodku lub o zastosowaniu aresztu w celu wydalenia wydaje prokurator
rejonowy, właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca.
4. Na przewidziane w ust. 3 postanowienie prokuratora przysługuje, w terminie 7
dni, zażalenie do sądu rejonowego, właściwego ze względu na miejsce pobytu
cudzoziemca. Na postanowienie sądu zażalenie nie przysługuje.
5. Cudzoziemca przebywającego w strzeżonym ośrodku lub w areszcie w celu
wydalenia należy niezwłocznie zwolnić, jeżeli w ciągu 90 dni od chwili
zatrzymania nie wykonano decyzji o wydaleniu albo ustały przyczyny uzasadniające
stosowanie tych środków.";
4) art. 17 otrzymuje brzmienie:
"Art. 17. 1. Cudzoziemca nie umieszcza się w strzeżonym ośrodku lub w areszcie w
celu wydalenia w przypadku, gdy może to spowodować poważne zagrożenie dla jego
życia lub ciężkie skutki dla jego rodziny.
2. Jeżeli stan zdrowia cudzoziemca przebywającego w strzeżonym ośrodku lub
areszcie w celu wydalenia tego wymaga, należy umieścić go w odpowiednim
zakładzie leczniczym.
3. Prokurator, wydając postanowienie o wyznaczeniu cudzoziemcowi miejsca
przymusowego pobytu w strzeżonym ośrodku lub o zastosowaniu aresztu w celu
wydalenia, ma obowiązek:
1) zawiadomienia o tym właściwego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu
konsularnego - na wniosek cudzoziemca, którego to dotyczy,
2) zawiadomienia sądu opiekuńczego, jeżeli zachodzi potrzeba opieki nad jego
dziećmi,
3) przedsięwzięcia niezbędnych czynności do ochrony jego mienia.
4. Cudzoziemca należy powiadomić, w formie pisemnej, o przysługujących mu
prawach, poczynionych wystąpieniach oraz wydanych zarządzeniach.";
5) art. 18 otrzymuje brzmienie:
"Art. 18. 1. Strzeżone ośrodki dla cudzoziemców tworzy i znosi Minister Spraw
Wewnętrznych. Ośrodki te podlegają komendantom wojewódzkim Policji.
2. Areszt w celu wydalenia jest wykonywany w pomieszczeniach wyznaczonych przez
Ministra Spraw Wewnętrznych.
3. Nadzór nad prawidłowością wykonania postanowienia o wyznaczeniu miejsca
przymusowego pobytu w strzeżonym ośrodku lub o zastosowaniu aresztu w celu
wydalenia sprawuje prokurator.";
6) w art. 20 w ust. 2 po wyrazie "prawnej" dodaje się wyrazy "albo jednostce
organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej";
7) art. 21 otrzymuje brzmienie:
"Art. 21. Decyzje w sprawach, o których mowa w art. 15, wydają, właściwi ze
względu na miejsce pobytu cudzoziemca, wojewodowie z urzędu lub na wniosek
komendanta wojewódzkiego Policji albo komendanta oddziału Straży Granicznej.";
8) w art. 26:
a) w ust. 1 wyrazy "art. 16 ust. 1" zastępuje się wyrazami "art. 16 ust. 2",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Nakaz karny wydany w postępowaniu nakazowym jest natychmiast wykonalny.".
Art. 2. Postępowania w sprawie wyznaczenia cudzoziemcowi miejsca przymusowego
pobytu w strzeżonym ośrodku oraz w sprawie zastosowania wobec cudzoziemca
aresztu w celu wydalenia, wszczęte na podstawie przepisów dotychczasowych,
podlegają umorzeniu, a decyzji wydanych w takich postępowaniach nie wykonuje
się.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej : L. Wałęsa

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 5 stycznia 1995 r.
o fundacji - Zakład Narodowy imienia Ossolińskich.
(Dz. U. Nr 23, poz. 121)
Zakład Narodowy imienia Ossolińskich znajdował i znajduje inspirację w
oświadczeniu Józefa Maksymiliana Ossolińskiego z dnia 17 lipca 1804 r., zgodnie
z którym cały majątek po śmierci Fundatora stał się "publiczną własnością Kraju
i Narodu". Uznając, że Zakład - skarbnica polskiego dziedzictwa kulturalnego -
kontynuuje działalność w celach wskazanych w Ustanowieniu Narodowym, w tym w
aktach, które obejmują Ustanowienie Familijne z dnia 18 października 1816 r.,
Umowę Józefa Maksymiliana Ossolińskiego z Henrykiem Lubomirskim z dnia 25
grudnia 1823 r. oraz Akt dodatkowy do Ustawy Fundacji z dnia 15 stycznia 1824
r., stanowi się, co następuje:
Art. 1. 1. Ustanawia się fundację pod nazwą "Zakład Narodowy imienia
Ossolińskich" (Ossolineum), zwaną dalej "Zakładem".
2. Zakład działa pod patronatem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 2. Zakład nabywa osobowość prawną z chwilą wpisania do rejestru fundacji.
Art. 3. Historycznym znakiem Zakładu jest znak, którego wzór stanowi załącznik
do ustawy.
Art. 4. Siedzibą Zakładu jest Wrocław.
Art. 5. Celami Zakładu zgodnie z historyczną tradycją i postanowieniami
założyciela są:
1) utrzymywanie Narodowej Biblioteki Ossolineum i pomnażanie jej zbiorów,
zwłaszcza w zakresie humanistyki polskiej i słowiańskiej, oraz ich opracowywanie
i upowszechnianie,
2) utrzymywanie i pomnażanie dóbr kultury polskiej, szczególnie w zakresie
rękopisów, kartografii, zbiorów sztuki, numizmatyki,
3) wspieranie i prowadzenie prac naukowo-badawczych,
4) działalność wydawnicza.
Art. 6. Dla realizacji celów określonych w art. 5 wyposaża się nieodpłatnie
Zakład w majątek obejmujący, w dniu wejścia w życie ustawy, Zakład Narodowy
imienia Ossolińskich - Bibliotekę Polskiej Akademii Nauk we Wrocławiu.
Art. 7. 1. Zakład staje się z chwilą wpisania do rejestru fundacji, z mocy
prawa, użytkownikiem wieczystym gruntów, będących we władaniu Biblioteki Zakładu
Narodowego imienia Ossolińskich Polskiej Akademii Nauk we Wrocławiu, w zakresie,
w jakim stanowią one własność Skarbu Państwa lub gminy, oraz nieodpłatnie
właścicielem znajdujących się na tych gruntach budynków i innych urządzeń.
2. Nabycie praw, o których mowa w ust. 1, stwierdza się decyzją wojewody w
odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa lub decyzją
zarządu gminy w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność gminy.
3. Zakład jest zwolniony od pierwszej i rocznych opłat za użytkowanie wieczyste
gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa lub gminy, o których mowa w ust. 1,
jeżeli grunty te nie są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej.
Art. 8. Zakład jest następcą prawnym Fundacji - Zakładu Narodowego imienia
Ossolińskich w zakresie nie objętym przepisami dekretu z dnia 24 kwietnia 1952
r. o zniesieniu fundacji (Dz. U. Nr 25, poz. 172) oraz dekretu z dnia 31 grudnia
1956 r. o uzupełnieniu przepisów o zniesieniu fundacji (Dz. U. z 1957 r. Nr 1,
poz. 3).
Art. 9. 1. Organami Zakładu są:
1) Rada Kuratorów,
2) Dyrektor.
2. Statut Zakładu określi w szczególności:
1) zasady powoływania i zakres kompetencji organów,
2) zakres działalności gospodarczej.
Art. 10. Zakład może prowadzić działalność gospodarczą, służącą realizacji jego
celów, w sposób przewidziany w statucie.
Art. 11. 1. Źródłami finansowania Zakładu są:
1) dochody z majątku Zakładu,
2) dochody z działalności gospodarczej Zakładu,
3) darowizny, spadki i zapisy.
2. Zakład otrzymuje z budżetu państwa dotacje na realizację zadań państwowych:
1) utrzymywanie zbiorów Narodowej Biblioteki Ossolineum, ich pomnażanie,
opracowywanie i upowszechnianie,
2) utrzymywanie i pomnażanie dóbr kultury polskiej, szczególnie w zakresie
rękopisów, kartografii, zbiorów sztuki, numizmatyki,
3) utrzymywanie wydawnictw niekomercyjnych.
Art. 12. 1. Nadzór nad Zakładem sprawuje Minister Edukacji Narodowej.
2. Do uprawnień nadzorczych Ministra należy okresowa kontrola wykorzystywania
środków publicznych i realizacji celów statutowych Zakładu.
3. Statut Zakładu może być zmieniony przez Radę Kuratorów w porozumieniu z
Ministrem Edukacji Narodowej.
Art. 13. Zakład składa corocznie Ministrowi Edukacji Narodowej sprawozdanie ze
swojej działalności. Sprawozdanie jest udostępniane przez Zakład do publicznej
wiadomości.
Art. 14. 1. Minister Edukacji Narodowej może uchylić decyzję Dyrektora Zakładu,
pozostającą w rażącej sprzeczności z przepisami prawa lub postanowieniami
statutu albo z jego celami.
2. Od decyzji Ministra, o której mowa w ust. 1, służy Zakładowi skarga do
Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Art. 15. 1. Jeżeli działanie Dyrektora Zakładu w istotny sposób narusza przepisy
prawa lub postanowienia statutu albo jest niezgodne z jego celem, Minister
Edukacji Narodowej może wyznaczyć odpowiedni termin do usunięcia tych uchybień.
2. Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, Minister Edukacji
Narodowej może zawiesić Dyrektora Zakładu, wyznaczyć zarządcę tymczasowego i
zażądać od Rady Kuratorów przedstawienia w wyznaczonym terminie kandydatury
nowego Dyrektora Zakładu.
3. Zarządca tymczasowy reprezentuje Zakład w sprawach wynikających z zarządu, w
tym również w postępowaniu sądowym; jest on obowiązany wykonywać czynności
potrzebne do prawidłowego działania Zakładu.
4. Od decyzji Ministra, o których mowa w ust. 2, służy Zakładowi skarga do
Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Art. 16. 1. Prawo używania znaku historycznego, o którym mowa w art. 3, jako
znaku instytucji służy Zakładowi oraz jako znaku historycznego i towarowego -
przedsiębiorstwu państwowemu Zakład Narodowy imienia Ossolińskich - Wydawnictwo.
2. Prawo to nie może być zbyte lub udostępnione osobom trzecim bez zgody Rady
Kuratorów Zakładu.
3. W razie zajęcia znaku, o którym mowa w ust. 1, w trybie postępowania
egzekucyjnego, Zakładowi przysługuje prawo pierwokupu, chyba że Rada Kuratorów
Zakładu postanowi inaczej.
Art. 17. 1. Minister Edukacji Narodowej:
1) nada Zakładowi statut,
2) W porozumieniu z Prezesem Polskiej Akademii Nauk powoła komisję
inwentaryzacyjną celem ustalenia majątku przekazywanego Zakładowi,
3) zgłosi zakład do rejestru,
4) zwróci się, po zarejestrowaniu Zakładu, do podmiotów określonych w statucie o
wskazanie członków Rady Kuratorów.
2. Do czasu powołania Dyrektora Zakładu obowiązki Dyrektora pełni dotychczasowy
Dyrektor Biblioteki Zakładu Narodowego imienia Ossolińskich Polskiej Akademii
Nauk.
Art. 18. W sprawach nie uregulowanych niniejszą ustawą do Zakładu stosuje się
przepisy ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz. U. z 1991 r. Nr 46,
poz. 203).
Art. 19. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Załącznik do ustawy z dnia 5 stycznia 1995 r. (poz. 121)
Znak historyczny Zakładu
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 7 lutego 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego na cukier przywożony z zagranicy
(Dz. U. Nr 23, poz. 122)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 sierpnia 1995 r. ustanawia się kontyngent celny ilościowy w
wysokości 100 tys. ton na przywóz towarów wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 138, poz. 730).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Pawlak
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1995 r. (poz. 122)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENT CELNY ILOŚCIOWY
Pozy.Kod PCNWyszczególnienieIlość (w tonach)
1234
17011701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w
postaci stałej:
- Pozostały:
1701 99- - Pozostały:
1701 99 10 0- - - Cukier biały100 000


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 7 lutego 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego ilościowego na kukurydzę przywożoną z
zagranicy.
(Dz. U. Nr 23, poz. 123)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zrządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 30 czerwca 1995 r. ustanawia się kontyngent celny ilościowy na
przewóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 138, poz. 730).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Pawlak
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1995 r. (poz. 123)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENT CELNY ILOŚCIOWY
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość (w tonach)
1234
10051005Kukurydza (ziarna):600 000
1005 90 00 0- Pozostałe


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 28 lutego 1995 r.
w sprawie Roztoczańskiego Parku Narodowego
(Dz. U. Nr 23, poz. 124)
Na podstawie art. 14 ust. 7 i 10 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o
ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i z 1994
r. Nr 89, poz. 415) zarządza się, co następuje:
ż 1. Roztoczański Park Narodowy, położony w województwie zamojskim, zwany dalej
"Parkiem", obejmuje obszar 8481,76 ha.
ż 2. W skład Parku wchodzą następujące obszary:
1) obszar określony linią graniczną, która biegnie do punktu granicznego nr 98
(według mapy Roztoczańskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1992 r.) w
kierunku północnym po punktach granicznych nr 99-104, załamuje się na północny
wschód i biegnie po punktach granicznych nr 105-115, załamuje się na południowy
wschód i biegnie po punktach granicznych nr 116-119, 2026, 120-131, 4014-4018,
136-142, załamuje się na zachód i biegnie po punktach granicznych nr 143-149,
załamuje się na północny zachód i biegnie po punktach granicznych nr 150-172,
załamuje się na południowy zachód i biegnie po punktach granicznych nr 173,
174a, 4019-4024, 184a, załamuje się na południowy wschód i biegnie po punktach
granicznych nr 184-187, załamuje się na południe i biegnie po punktach
granicznych nr 188, 189, załamuje się na południowy zachód i biegnie po punktach
granicznych nr 190-192, 192a, 193, 4502, 194-206, 211-214, 220-222, 1, 2, 2001a,
2002-2006, 4504, 2007-2010, 2012-2015, 5463a, załamuje się na wschód i biegnie
po punktach granicznych nr 5463b, 5483a, 5484a, 107b, 5396b, 5396a, 107, 107a,
5395, 5332, 208, 207, 150, 2075a, 1, 2, 4038, 3, 4039, 4040, 3a, 2083a,
2084-2088, 2099-2103, załamuje się na północ i biegnie po punktach granicznych
nr 2104-2110, 2112-2118, 2120-2123, załamuje się na wschód i biegnie po punktach
granicznych nr 2124, 2127-2151, 2158-2161, 2172, 2176, 2177, 4509, 2193-2196,
2198-2212, 4510, 2215-2226, 4025-4027, 2242-2249, załamuje się na południowy
wschód i zachodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 48156 biegnie do punktu
granicznego nr 2576, załamuje się na południowy zachód i biegnie po punktach
granicznych nr 2577-2656, załamuje się na północ i biegnie po punktach
granicznych nr 2657, 2655, 2658, 2663, 2665, 2669, załamuje się na zachód i
biegnie po punktach granicznych nr 2670-2674, 6040, załamuje się na południe i
biegnie po punktach granicznych nr 6041-6044, 2697, 2699, 6045-6051, 2705-2708,
załamuje się na wschód i biegnie po punktach granicznych nr 2709, 2710,
2712-2714, załamuje się na południowy zachód i biegnie po punktach granicznych
nr 2715-2770, 2804, załamuje się na zachód i biegnie po punktach granicznych nr
2805, 2806, załamuje się na południowy zachód i biegnie po punktach granicznych
nr 2807-2811, 4530, 2812, załamuje się na zachód i biegnie po punktach
granicznych nr 2813-2815, załamuje się na północny zachód i biegnie po punktach
granicznych nr 2813-2815, załamuje się na północny zachód i biegnie po punktach
granicznych nr 2816-2817, załamuje się na południowy zachód i biegnie do punktu
granicznego nr 107, załamuje się na południowy wschód i biegnie po punktach
granicznych od nr 106 do nr 103, od nr 7043 do nr 7039, załamuje się na
południowy zachód i biegnie po punktach granicznych od nr 83 do nr 81, od nr 79
do nr 75, 622-628, 630-634, załamuje się na południowy wschód i biegnie po
punktach granicznych nr 635-639, 639a, 640-651, 653, 655-660, 7k, załamuje się
na południowy zachód i biegnie po punktach granicznych od nr 6 do nr 2, 668-676,
załamuje się na północny zachód i biegnie po punktach granicznych nr 677-682,
684-689, 691-702, załamuje się na południowy wschód i biegnie po punktach
granicznych nr 703-705, 707-712, od nr 78 do nr 69, od nr 67 do nr 47, 2041, od
nr 46 do nr 42, od nr 40 do nr 34, 762-770, 770a,771-784, 786-789, 791, załamuje
się na północny zachód i biegnie po punktach granicznych nr 792-795, 795a,
796-807, załamuje się na północny wschód i biegnie po punktach granicznych nr
810-821, załamuje się na północny zachód i biegnie po punktach granicznych nr
822-838, 840, 842-844, 2302-2304, 2296, 867-874, 876, 2016, 877, 878, 2066,
879a, 879, 880a, 881-886, 158, załamuje się na północny wschód i biegnie po
punktach granicznych nr 159-169, 4545, 170, 171, załamuje się na północny zachód
i biegnie po punktach granicznych nr 172-175, 14, 13, 178-185, załamuje się na
zachód i biegnie po punktach granicznych nr 186-278 (według mapy Nadleśnictwa
Zwierzyniec z dnia 1 października 1962 r.), załamuje się na północny zachód i
biegnie po punktach granicznych nr 279-293, załamuje się na wschód i południową
granicą drogi krajowej nr 858 biegnie do punktu granicznego nr 379 (według mapy
Roztoczańskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1992 r.), załamuje się na
południowy zachód i biegnie do punktu granicznego nr 380, załamuje się na
południowy wschód i biegnie po punktach granicznych nr 381-388, 390, 99,
391-394, 97, 96, załamuje się na północ i biegnie po punktach granicznych nr
402-410, 94, 411-415, załamuje się na południowy wschód i południowo-zachodnią
granicą drogi wojewódzkiej nr 48221 biegnie do punktu granicznego nr 1142
(według mapy Roztoczańskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1992 r.), dalej
do punktu granicznego nr 935 (według mapy Nadleśnictwa Zwierzyniec z dnia 1
października 1962 r.), załamuje się na południowy wschód, biegnie
północno-wschodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 48221 do skrzyżowania z drogą
wojewódzką nr 48219, załamuje się na północny wschód i południowo-wschodnią
granicą drogi wojewódzkiej nr 48219 biegnie do punktu granicznego nr 467,
załamuje się na południowy wschód i biegnie po punktach granicznych nr 468-471,
dalej biegnie do punktu granicznego nr 472 (według mapy Roztoczańskiego Parku
Narodowego z dnia 1 stycznia 1992 r.), dalej biegnie po punktach granicznych nr
473-477, 479-481, 483-489, 491, 492a, 498, 499, 5418a, załamuje się na północ i
biegnie po punktach granicznych nr 5416a, od nr 5416 do nr 5413, 511b, 511a,
512b, 512a, 512-517, 524a, 525-531, 533, 533a, 534, 535, 4549, 535a, 535b, 536a,
536, 537, 4540, 538, od nr 5437 do nr 5432, załamuje się na południowy wschód i
biegnie po punktach granicznych od nr 5431 do nr 5425, 541, 542, południowym
brzegiem rzeki Wieprz do punktu granicznego nr 543, załamuje się na północ,
przecina rzekę Wieprz i biegnie do punktu granicznego nr 2948, załamuje się na
wschód i biegnie po punktach granicznych nr 2949-2953, 2955, 2958-2964, załamuje
się na północ i biegnie do punktu granicznego nr 2967a, załamuje się na
południowy zachód i biegnie do punktu granicznego nr 3040a, przecina drogę
wojewódzką nr 48219 i biegnie do punktu granicznego nr 3040, załamuje się na
południe i zachodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 48219 biegnie do punktu
granicznego nr 3041, załamuje się na zachód, północnym brzegiem rzeki Wieprz
biegnie do punktu granicznego nr 2979, dalej po punktach granicznych nr 2971,
2972, 2974-2995, załamuje się na północ i biegnie po punktach granicznych nr
2996, 2997, 2997a, 2998, 51-65, załamuje się na południowy wschód i biegnie po
punktach granicznych nr 66-68, załamuje się na północny wschód i biegnie po
punktach granicznych nr 69-75, załamuje się na południowy wschód i biegnie po
punktach granicznych nr 4522, 76, 77, załamuje się na północny wschód i biegnie
po punktach granicznych nr 4523, 78, 79, załamuje się na północny zachód i
biegnie po punktach granicznych nr 80-82, załamuje się na północny wschód i
biegnie po punktach granicznych nr 83-88, 4524, 89, załamuje się na południowy
wschód i biegnie po punktach granicznych nr 90-93, załamuje się na północny
wschód i biegnie po punktach granicznych nr 94, 4525, 95-97, 4526, 4527 i dalej
do punktu początkowego nr 98 o powierzchni 8479,71 ha,
2) działki zabudowane nr 681, 824 w obrębie Kosobudy gmina Zwierzyniec (według
mapy ewidencyjnej wsi Kosobudy z dnia 28 czerwca 1991 r.) - o powierzchni 0,58
ha,
3) działki zabudowane nr 1229, 1254, 1256 w obrębie Zwierzyniec gmina
Zwierzyniec (według mapy ewidencyjnej miasta Zwierzyniec z dnia 14 stycznia 1994
r.) - o powierzchni 0,74 ha,
4) działka nr 643 w obrębie Kosobudy gmina Zwierzyniec (według mapy ewidencyjnej
wsi Kosobudy z dnia 28 czerwca 1991 r.) - o powierzchni 0,09 ha,
5) oddział nr 75 I, m Roztoczańskiego Parku Narodowego (według mapy
Roztoczańskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1992 r.) - o powierzchni 0,64
ha.
ż 3. W zarząd Parku nie przechodzą nieruchomości Skarbu Państwa będące w dniu
wejścia w życie rozporządzenia w zarządzie:
1) Dyrekcji Okręgowych Dróg Publicznych w Lublinie (zajęte pod drogi publiczne)
- o powierzchni 31,83 ha,
2) Polskich Kolei Państwowych - o powierzchni 22,25 ha.
ż 4. Obszary Parku mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową, z tym że
obszary o zwartej zabudowie oraz nieruchomości nie stanowiące własności Skarbu
Państwa mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową wyłącznie za zgodą
właściciela lub zarządcy.
ż 5. 1. Na obszarze Parku, z zastrzeżeniem ust. 2, zabrania się:
1) polowania, wędkowania, rybołówstwa, chwytania, płoszenia i zabijania dziko
żyjących zwierząt, zbierania poroży zwierzyny płowej, niszczenia nor i legowisk
zwierzęcych, gniazd ptasich, wybierania jaj,
2) pozyskiwania, niszczenia lub uszkadzania drzew i innych roślin,
3) wysypywania, zakopywania i wylewania odpadów i innych nieczystości, innego
zanieczyszczenia wód, gleby oraz powietrza,
4) zmiany stosunków wodnych, regulacji rzek i potoków,
5) wydobywania skał, minerałów i torfu,
6) niszczenia gleby,
7) palenia ognisk oraz palenia tytoniu poza miejscami do tego wyznaczonymi,
8) stosowania środków chemicznych w gospodarce rolnej, leśnej, zadrzewieniowej i
łowieckiej,
9) prowadzenia działalności handlowej poza miejscami do tego wyznaczonymi,
10) zbioru dziko rosnących roślin albo ich części, w szczególności owoców i
grzybów, poza miejscami do tego wyznaczonymi,
11) ruchu pojazdów, poza drogami do tego wyznaczonymi,
12) umieszczania tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków nie
związanych z ochroną przyrody, z wyjątkiem znaków drogowych i innych znaków
związanych z ochroną porządku i bezpieczeństwa,
13) zakłócenia ciszy,
14) używanie motolotni i lotni bez zgody dyrektora Parku,
15) wykonywania lotów cywilnych statkami powietrznymi poniżej 2000 metrów
wysokości względnej, z wyjątkiem lotów patrolowych i interwencyjnych Lasów
Państwowych oraz Państwowej Służby Pożarnej.
2. Ograniczenia, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą:
1) zabiegów ochronnych, hodowlanych i pielęgnacyjnych,
2) prowadzenia badań naukowych, za zgodą dyrektora Parku,
3) prowadzenia gospodarki rolnej, leśnej i rybackiej na gruntach nie objętych
ochroną ścisłą i częściową,
4) prowadzenia akcji ratowniczej,
5) czynności związanych z dostosowaniem stanów liczebnych zwierzyny do potrzeb
ochrony Parku i gospodarki rolnej.
ż 6. 1. Wokół Parku tworzy się strefę ochronną, zwaną otuliną, o powierzchni
38095,87 ha, położoną w województwie zamojskim.
2. W skład otuliny wchodzi obszar określony linią, która biegnie w kierunku
zachodnim od punktu granicznego nr 261 (obręb Żurawnica gmina Zwierzyniec),
północna granica obrębu Żurawnica, dalej biegnie północną, zachodnią i
południową granicą obrębu Topólcza gmina Zwierzyniec do punktu granicznego nr
657 (obręb Topólcza gmina Zwierzyniec), załamuje się w kierunku zachodnim i
biegnie północną granicą obrębu Turzyniec do punktu granicznego nr 674 (obręb
Turzyniec gmina Zwierzyniec), dalej biegnie w kierunku zachodnim północną
granicą obrębu Lipowiec gmina Tereszpol, przecina drogę wojewódzką nr 48159,
załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią granicą obrębu Lipowiec,
dochodzi do punktu granicznego nr 1185 (według mapy Nadleśnictwa Zwierzyniec z
dnia 1 stycznia 1990 r.), dalej biegnie w kierunku południowym zachodnią granicą
gruntów Nadleśnictwa Zwierzyniec po punktach granicznych od nr 1184 do nr 1140,
od nr 1138 do nr 1123 (według mapy Nadleśnictwa Zwierzyniec z dnia 1 stycznia
1990 r.), załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie do punktu granicznego nr
1116, załamuje się w kierunku południowym i biegnie po punktach granicznych od
nr 1114 do nr 1111, 4175, 1110, 85, przecina Linę Hutniczo-Siarkową i biegnie po
punktach granicznych nr 137, 1109, 1108, 1107a, od nr 1107 do nr 1101, od nr
1099 do nr 1082 (według mapy Nadleśnictwa Zwierzyniec z dnia 1 stycznia 1990
r.), załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie po punktach granicznych od nr
1081 do nr 1068, dalej południową granicą obrębu Bukownica gmina Tereszpol,
następnie południowo-wschodnim brzegiem rzeki Stażyzna, załamuje się w kierunku
południowym i biegnie zachodnią granicą oddziału nr 81 Nadleśnictwo Zwierzyniec
obręb leśny Tereszpol, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie południową
granicą oddziałów od nr 81 do nr 70, dalej w kierunku południowo-wschodnim i
wschodnim, południowo-zachodnią i południową granicą obrębu Tereszpol-Kukiełki
gmina Tereszpol, załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią granicą
oddziałów nr 178, 214, 245, 276, 299, dalej w kierunku wschodnim południową
granicą oddziału nr 299, załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie
północno-zachodnim brzegiem rzeki Szum do punktu granicznego nr 638 (według mapy
Nadleśnictwa Józefów z dnia 1 stycznia 1990 r.), załamuje się w kierunku
południowym i biegnie zachodnią granicą Nadleśnictwa Józefów po punktach
granicznych od nr 637 do nr 629, 3023, 3000, 617 (według mapy Nadleśnictwa
Józefów z dnia 1 stycznia 1990 r.), załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie
północną granicą drogi krajowej nr 853 do punktu granicznego nr 813 (według mapy
Nadleśnictwa Józefów z dnia 1 stycznia 1990 r.), załamuje się w kierunku
północnym i biegnie wschodnią granicą oddziałów nr 37, 10 Nadleśnictwa Józefów,
załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie południowo-wschodnią
granicą obrębów Borowina i Szopowe gmina Józefów, dalej biegnie
północno-zachodnią i zachodnią granicą drogi krajowej nr 849, przecinając drogę
wojewódzką nr 48224, rzekę Wieprz, drogi wojewódzkie nr 48225, 48222, 48156,
48226, 49219, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie północną
granicą obrębu Żdanówek, dalej południowo-zachodnią granicą działek nr 588, 587,
585, 1166 (okręg Mokre gmina Zamość), załamuje się w kierunku północno-wschodnim
i biegnie północno-zachodnią granicą działek nr 1156, 1155, 1153, załamuje się w
kierunku północno-zachodnim i biegnie północno-wschodnią granicą działek nr
590/2, 590/1, dalej południową granicą linii kolejowej Zawada-Zamość dochodzi do
Linii Hutniczo-Siarkowej, załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie
południowo-wschodnią granicą Linii Hutniczo-Siarkowej i dochodzi do punktu
początkowego nr 261.
ż 7. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 maja 1974 r. w sprawie
utworzenia Roztoczańskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 21, poz. 120 i Nr 31,
poz. 187, z 1979 r. Nr 27, poz. 159, z 1990 r. Nr 88, poz. 510 i z 1991 r. Nr
32, poz. 133), z wyjątkiem ż 1 części dotyczącej utworzenia Roztoczńskiego Parku
Narodowego.
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Pawlak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 21 lutego 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzajów dokumentacji medycznej i sposobu
jej prowadzenia oraz szczegółowych warunków udostępniania tej dokumentacji w
jednostkach organizacyjnych resortu obrony narodowej.
(Dz. U. Nr 23, poz. 125)
Na podstawie art. 18 ust. 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki
zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315 i z 1994 r. Nr
121, poz. 591) oraz art. 5 ust. 3 pkt 3 i art.17 ust. 3 ustawy z dnia 14 lipca
1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. Nr 38, poz. 173 i z
1989 r. Nr 34, poz. 178) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 13 sierpnia 1993 r. w
sprawie rodzajów dokumentacji medycznej i sposobu jej prowadzenia oraz
szczegółowych warunków udostępniania tej dokumentacji w jednostkach
organizacyjnych resortu obrony narodowej (Dz. U. Nr 80, poz. 378) wprowadza się
następujące zmiany:
1) po ż 7 dodaje się ż 7a w brzmieniu:
"ż 7a. 1. Przy prowadzeniu dokumentacji medycznej dotyczącej poronień, porodów,
urodzeń oraz zgonów płodów, noworodków i matek oraz dla celów statystyki
państwowej stosuje się jednolite definicje ustalone w załączniku do
rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 25 kwietnia 1994 r.
zmieniającego rozporządzenie w sprawie rodzajów dokumentacji medycznej, sposobu
jej prowadzenia oraz szczegółowych warunków jej udostępniania (Dz. U. Nr 56,
poz. 234).
2. Zakłady opieki zdrowotnej, lekarze i położne wystawiają na podstawie
dokumentacji medycznej zaświadczenia na formularzu MZ/K-10 w wypadku żywego bądź
martwego urodzenia.
3. Zgon noworodka lub zgon matki stwierdza się w karcie zgonu, której treść,
sposób wypełniania oraz przekazywania regulują odrębne przepisy."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: p.o. J. Milewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
z dnia 20 lutego 1995 r.
w sprawie okresów polowań na zwierzęta łowne.
(Dz. U. Nr 23, poz. 126)
Na podstawie art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1959 r. o hodowli, ochronie
zwierząt łownych i prawie łowieckim (Dz. U. z 1973 r. Nr 33, poz. 197, z 1990 r.
Nr 34, poz. 198 i z 1991 r. Nr 101, poz. 444) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Ustala się następujące okresy polowań na zwierzęta łowne:
1) na łosie:
a) byki - od 1 września do 30 listopada,
b) klempy - od 1 października do 30 grudnia,
c) łoszaki - od 1 października do końca lutego,
2) na jelenie gatunku jeleń europejski:
a) byki i cielęta - od 21 sierpnia do końca lutego,
b) łanie - od 1 września do 15 stycznia,
3) na jelenia gatunku sika:
byki, łanie i cielęta - od 1 października do 15 stycznia,
4) na daniele:
byki, łanie i cielęta - od 1 października do 15 stycznia,
5) na sarny:
a) kozły - od 11 maja do 30 września,
b) kozły i koźlęta - od 1 października do 15 stycznia,
6) na dziki (z wyłączeniem loch) - od 1 kwietnia do końca lutego,
na lochy - od 1 sierpnia do 15 stycznia,
7) na muflony - od 1 października do 31 stycznia,
8) na wilki - od 1 listopada do końca lutego
wyłącznie na terenie województw: krośnieńskiego, przemyskiego i suwalskiego,
9) na jenoty i norki amerykańskie - od 11 sierpnia do 15 kwietnia,
oraz
na lisy, borsuki, kuny i tchórze zwyczajne - od 1 października do końca lutego,
a w ośrodkach hodowli zwierzyny oraz w obwodach
z ostoją głuszca i cietrzewia - cały rok,
10) na piżmaki - od 11 sierpnia do 15 kwietnia, a na zagospodarowanych stawach
rybnych nie wchodzących w skład rezerwatów - cały rok,
11) na zające szaraki i króliki - od 15 października do 15 stycznia,
z tym że:
a) w rejonach baz sadowniczych, ustalonych przez wojewodę - od 1 października do
końca lutego,
b) na terenach sadów i szkółek ogrodzonych w sposób uniemożliwiający
przedostanie się zwierzyny - cały rok,
12) na jarząbki - od 1 września do 30 listopada,
13) na bażanty:
a) koguty - od 1 października do końca lutego,
b) kury - na terenach ośrodków hodowli zwierzyny od 1 października do 31
stycznia,
14) na kuropatwy - od 11 września do 21 października,
a w drodze odłowu - od 11 września do 31 stycznia,
15) na czaple siwe - od 1 września do 21 grudnia, a na terenach stawów
zagospodarowanych - od 1 lipca do 31 marca,
16) na gęsi: gęgawy, zbożowe i białoczelne - od 1 września do 21 grudnia,
17) na łyski i kaczki: krzyżówki, cyraneczki, głowienki i czernice - od 1
września do 21 grudnia,
18) na grzywacze - od 15 sierpnia do 21 grudnia,
19) na słonki - od 15 kwietnia do 15 maja.
2. W pozostałych okresach wymienione w ust. 1 gatunki korzystają z ochrony na
warunkach określonych w ustawie.
ż 2. Wojewoda może w szczególnie uzasadnionych wypadkach zawieszać polowanie na
dany gatunek na okres do 3 lat, skracać lub wydłużać okres polowań do 14 dni, po
uprzednim zasięgnięciu opinii wojewódzkiej rady łowieckiej oraz właściwej
regionalnej dyrekcji lasów państwowych.
ż 3. 1. Jeżeli początek okresu polowań przypada na dzień następny po dniu lub po
dniach uznanych za wolne od pracy, okres ten rozpoczyna się pierwszego dnia
uznanego za wolny od pracy.
2. Jeżeli koniec okresu polowania przypada na dzień poprzedzający dzień lub dni
uznane za wolne od pracy, okres ten upływa z ostatnim dniem uznanym za wolny od
pracy.
3. Wszystkie soboty traktowane są jak dni wolne od pracy.
ż 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 30
grudnia 1981 r. w sprawie okresów polowań na zwierzęta łowne (Dz. U. z 1982 r.
Nr 2, poz. 17 i Nr 22, poz. 162).
ż 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1995 r.
Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: S. Żelichowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 21 lutego 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie struktury organizacyjnej Naczelnego Sądu
Administracyjnego oraz ustalenia siedzib, właściwości i organizacji środków
zamiejscowych tego Sądu.
(Dz. U. Nr 23, poz. 127)
Na podstawie art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o Naczelnym Sądzie
Administracyjnym oraz o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego
(Dz. U. Nr 4, poz. 8, Nr 19, poz. 68 i Nr 27, poz. 111, z 1989 r. Nr 73, poz.
436, z 1990 r. Nr 53, poz. 306 i z 1994 r. Nr 122, poz. 593) oraz art. 125 pkt 1
ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z
1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421, Nr 105, poz. 509 i Nr
109, poz. 526) w związku z art. 10 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o Naczelnym
Sądzie Administracyjnym oraz o zmianie ustawy - Kodeks postępowania
administracyjnego zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 25 lutego 1981 r. w
sprawie struktury organizacyjnej Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz
ustalenia siedzib, właściwości i organizacji środków zamiejscowych tego Sądu
(Dz. U. Nr 5, poz. 21, z 1982 r. Nr 45, poz. 301, z 1986 r. Nr 38, poz. 190, z
1990 r. Nr 61, poz. 356, z 1992 r. Nr 80, poz. 413, z 1993 r. Nr 71, poz. 343 i
z 1994 r. Nr 86, poz. 404) wprowadza się, następujące zmiany:
1) w ż 2 w ust. 1 w pkt 3 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt
4 w brzmieniu:
"4) podejmuje uchwały zawierające rozstrzygnięcie zagadnień prawnych w kwestiach
budzących poważne wątpliwości w konkretnej sprawie, przedstawionych w formie
pytań prawnych przez samorządowe kolegia odwoławcze.",
2) w ż 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Działalnością środka zamiejscowego kieruje prezes ośrodka, powoływany
spośród sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego przez Prezesa tego Sądu za
zgodą kolegium Naczelnego Sądu Administracyjnego."
ż 2. W Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej zostanie ogłoszony sporządzony
przez Ministra Sprawiedliwości jednolity tekst rozporządzenia z dnia 25 lutego
1981 r. w sprawie struktury organizacyjnej Naczelnego Sądu Administracyjnego
oraz ustalenia siedzib, właściwości i organizacji środków zamiejscowych tego
Sądu, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem
wydania jednolitego tekstu.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 22 lutego 1995 r.
w sprawie kontroli przestrzegania praw osób z zaburzeniami psychicznymi
przebywających w szpitalach psychiatrycznych i domach pomocy społecznej
(Dz. U. Nr 23, poz. 128)
Na podstawie art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia
psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535) zarządza się, co następuje:
ż 1. Kontrola legalności przyjmowania i przebywania w szpitalach
psychiatrycznych i domach pomocy społecznej, zwanych dalej "zakładami", osób z
zaburzeniami psychicznymi oraz warunków, w jakich osoby te przebywają, sprawuje
sędzia obeznany z problematyki ochrony zdrowia psychicznego, wyznaczony przez
prezesa sądu wojewódzkiego, w którego okręgu znajduje się zakład.
ż 2. 1. Kontrola, o której mowa w ż 1, obejmuje w szczególności:
1) prawidłowości dokumentacji medycznej stanowiącej podstawę przyjmowania i
przebywania w zakładzie osób z zaburzeniami psychicznymi,
2) prawidłowości dokumentacji medycznej dotyczącej zastosowania przymusu
bezpośredniego oraz stosowania świadczeń zdrowotnych stwarzających podwyższone
ryzyko dla pacjenta,
3) zasadność dalszego pobytu w szpitalu psychiatrycznym w przypadkach
hospitalizacji powyżej 6 miesięcy,
4) przestrzeganie praw osób przebywających w zakładzie, określonych w ustawie o
ochronie zdrowia psychicznego oraz w przepisach o zakładach opieki zdrowotnej, a
także w przepisach o pomocy społecznej,
5) warunki bytowe w zakładzie,
6) działalność zakładu w zakresie współpracy z sadem i kuratorami sprawującymi
nadzór nad osobami z zaburzeniami psychicznymi, przebywającymi w zakładzie,
7) współdziałanie zakładu z rodzinami i opiekunami osób z zaburzeniami
psychicznymi,
8) prawidłowość i terminowość załatwiania skarg i wniosków osób z zaburzeniami
psychicznymi przebywających w zakładzie.
2. Sędzia zawiadamia kierownika zakładu o przystąpieniu do czynności
kontrolnych.
ż 3. W toku sprawowanej kontroli sędzia udziela kontrolowanemu zakładowi pomocy
prawnej, zwłaszcza w zakresie przepisów odnoszących się do ochrony zdrowia
psychicznego.
ż 4. Sędzia wykonuje w granicach swych uprawnień czynności, o których mowa w ż 2
ust. 1, przez:
1) kontrole zakładów - przeprowadzane co najmniej raz w roku lub doraźnie -
obejmujące całokształt spraw podlegających kontroli albo kontrole obejmujące
tylko niektóre zagadnienia, przeprowadzane w miarę potrzeby,
2) kontakt bezpośredni z przebywającymi w zakładach osobami z zaburzeniami
psychicznymi,
3) wydawanie zaleceń pokontrolnych oraz sprawdzanie prawidłowości i terminowości
ich realizacji,
4) podejmowanie innych czynności zmierzających do usunięcia uchybień i
zapobiegania ich powstaniu.
ż 5. 1. Po zakończeniu kontroli sędzia zapoznaje kierownika zakładu z jej
wynikami, umożliwiając ustosunkowanie się do dokonanych ustaleń oraz do
propozycji zaleceń pokontrolnych. W miarę potrzeby organizuje się naradę
pokontrolną, w której powinni brać udział również inni pracownicy kontrolowanego
zakładu.
2. O terminie i przedmiocie narady pokontrolnej zawiadamia się organ sprawujący
nadzór nad kontrolowanym zakładem.
ż 6. 1. Z przebiegu kontroli sporządza się sprawozdanie. Sprawozdanie powinno
zawierać w szczególności dane dotyczące zakresu kontroli, oceny sposobu
wykonania zaleceń związanych z poprzednią kontrolą, wyniki przeprowadzonej
kontroli oraz zalecenia pokontrolne.
2. Oryginał sprawozdania przechowuje się w aktach właściwego sądu wojewódzkiego.
Prezes sądu wojewódzkiego przesyła odpis sprawozdania w terminie 14 dni od
zakończenia kontroli właściwemu sądowi opiekuńczemu, kierownikowi kontrolowanego
zakładu oraz organowi sprawującemu nadzór nad zakładem.
3. W razie stwierdzenia istotnych uchybień w działalności kontrolowanego
zakładu, prezes sądu wojewódzkiego przesyła odpis sprawozdania również
odpowiednio Ministerstwom Zdrowia i Opieki Społecznej lub Pracy i Polityki
Socjalnej.
ż 7. 1. Kierownik kontrolowanego zakładu lub organ sprawujący nad nim nadzór
może - w terminie 14 dni od dnia otrzymania sprawozdania - zgłosił prezesowi
sądu wojewódzkiego zastrzeżenia lub wnioski dotyczące ustaleń i zaleceń
pokontrolnych.
2. Kierownik kontrolowanego zakładu lub organ sprawujący nad nim nadzór, na
żądanie sędziego, składa w terminie 14 dni informację dotyczącą zakresu i
sposobu wykonania zaleceń pokontrolnych.
ż 8. Prezes sądu wojewódzkiego może organizować - w celu ujednolicenia metod
kontroli - narady z udziałem sędziów sprawujących kontrolę zakładów, kierowników
kontrolowanych zakładów oraz lekarzy psychiatrów.
ż 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 23 lutego 1995 r.
w sprawie sposobu prowadzenia sądowego rejestru spółdzielni
(Dz. U. Nr 23, poz. 129)
Na podstawie art. 13 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz.
U. Nr 30, poz. 210 z 1983 r. Nr 39, poz. 176, z 1986 r. Nr 39, poz. 192, z 1987
r. Nr 33, poz. 181, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 3, poz. 12 i Nr 6,
poz. 33, z 1990 r. Nr 6, poz. 36 i 37 i Nr 14, poz. 87, z 1991 r. Nr 83, poz.
373, Nr 111, poz. 480 i Nr 115, poz. 496, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 oraz z 1994
r. Nr 90, poz. 419) zarządza się, co następuje:
ż 1. Rejestr spółdzielni składa się z dwóch działów:
1) działu A, do którego wpisuje się spółdzielnie i banki spółdzielcze, zwane
dalej "spółdzielniami",
2) działu B, do którego wpisuje się związki rewizyjne i związki gospodarcze,
zwane dalej "związkami".
ż 2. Dla każdego działu rejestru prowadzi się oddzielną księgę rejestrową.
ż 3. Księgi rejestrowe w dziale A i B składają się z rubryk, do których wpisuje
się:
1) numer kolejny wpisu,
2) nazwę i siedzibę spółdzielni lub związku,
3) przedmiot działalności spółdzielni lub przedmiot działania związku oraz czas
trwania spółdzielni lub związku, jeśli jest ograniczony,
4) wysokość i ilość udziałów, które członek powinien wnieść, oraz wzmiankę o
prawie lub obowiązku wnoszenia wkładów, jeśli statut przewiduje takie prawo lub
obowiązek,
5) imiona i nazwiska członków zarządu, sposób reprezentowania przez nich
spółdzielni lub związku, imiona i nazwiska osób pełniących czasowo funkcje
członków zarządu, ograniczenia uprawnień zarządu, imiona i nazwiska
likwidatorów, a gdy likwidatorem jest osoba prawna - jej nazwę i siedzibę,
ograniczenie uprawnień likwidatora, wzmiankę o udzieleniu likwidatorowi
uprawnień przez związek rewizyjny do dokonywania czynności określonego rodzaju,
które wymagają uchwały walnego zgromadzenia lub rady spółdzielni, imię i
nazwisko syndyka masy upadłości, a gdy jest on osobą prawną - jego nazwę i
siedzibę,
6) imiona i nazwiska pełnomocników upoważnionych do dokonywania czynności
prawnych związanych z kierowaniem bieżącą działalnością spółdzielni oraz jej
wyodrębnionej organizacyjnie i gospodarczo jednostki lub związku oraz granice
ich umocowania,
7) wzmianki o zmianie statutu, ze wskazaniem paragrafów objętych zmianą, a
dotyczących danych nie przewidzianych w poprzednich rubrykach, dane dotyczące
połączenia spółdzielni lub związków, podziału, likwidacji albo upadłości
spółdzielni lub związku,
8) cyfrowy identyfikator nadany w systemie informacji statystycznej, numer
ewidencji podatkowej oraz uwagi.
ż 4. Każdy wpis do księgi rejestrowej oznacza się numerem wynikającym z
kolejności wpisów oraz zaopatruje się w datę dokonania wpisu i podpis sekretarza
sądu.
ż 5. Księgi rejestrowe nie mogą być wynoszone poza miejsce ich przechowywania.
ż 6. Niezależnie od księgi rejestrowej dla każdej spółdzielni i związku prowadzi
się akta rejestrowe obejmujące dokumenty stanowiące podstawę wpisu oraz
dotyczące postępowania rejestrowego.
ż 7. Sąd może w treści wpisu powołać się na dokument złożony do akt
rejestrowych. Powołane dokumenty uważa się za objęte treścią wpisu.
ż 8. W postępowaniu w sprawach rejestru stosuje się przepisy Kodeksu
postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym, chyba że przepisy poniższe
stanowią inaczej.
ż 9. Wniosek o wpis do rejestru powinien zawierać dokładne dane potrzebne do
wypełnienia poszczególnych rubryk rejestru. Do wniosku powinny być dołączone
dokumenty stanowiące podstawę wpisu.
ż 10. Jeżeli wniosek o wpis do rejestru ma braki lub wady, które dadzą się
usunąć, sąd żąda ich usunięcia, wyznaczając w tym celu stosowny termin. Jeżeli
wnioskodawca nie usunie braków lub wad w wyznaczonym terminie, sąd odmówi wpisu
do rejestru.
ż 11. Sąd może wezwać właściwy związek rewizyjny lub Krajową Radę Spółdzielczą
do udziału w postępowaniu, jeżeli uzna, że przyczyni się to do wyjaśnienia
sprawy.
ż 12. W postanowieniu zarządzającym wpis sąd określa dosłowną treść wpisu oraz
rubrykę księgi rejestrowej, do której wpis ma być dokonany.
ż 13. Postanowienia zarządzające wpis są skuteczne z chwilą ich wydania; nie
dotyczy to postanowienia o wpisaniu spółdzielni do rejestru. Numer kolejny wpisu
w księdze rejestrowej odnotowuje się na wniosku o wpis i na dokumencie
stanowiącym podstawę wpisu.
ż 14. Postanowienie zarządzające wpis uzasadnia się tylko na wniosek.
ż 15. Przepisy dotyczące wpisu stosuje się odpowiednio do wykreślenia wpisu.
ż 16. 1. W rubryce "uwagi" wpisuje się z urzędu wzmiankę o wniesieniu rewizji od
postanowienia zarządzającego wpis, a na wniosek - wzmiankę o wytoczeniu
powództwa o uchylenie uchwały walnego zgromadzenia, na której podstawie wpis
został dokonany. Wzmianki te ulegają wykreśleniu po prawomocnym zakończeniu
postępowania, którego dotyczą.
2. W rubryce "uwagi" wpisuje się również wzmiankę o upoważnieniu likwidatora do
dokonania czynności, które wymagają uchwały rady lub walnego zgromadzenia.
ż 17. 1. Sąd rewizyjny nie jest związany granicami rewizji i może uchylić
zaskarżone orzeczenie również na niekorzyść skarżącego.
2. Sąd rejestrowy nie jest związany swym postanowieniem ani orzeczeniem wyższej
instancji, jeżeli ujawniły się nowe okoliczności faktyczne lub te, które
stanowiły podstawę orzeczenia, uległy zmianie.
ż 18. Sąd z urzędu zarządza wykreślenie wpisu w razie uchylenia postanowienia
zarządzającego dokonanie tego wpisu.
ż 19. 1. Sąd rejestrowy bada, czy zgłoszony wniosek i dołączone do niego
dokumenty zgadzają się pod względem formy i treści z bezwzględnie obowiązującymi
przepisami prawa oraz czy zgłoszone dane są zgodne z prawdziwym stanem rzeczy,
jeżeli ma w tym względzie uzasadnione wątpliwości.
2. Jeżeli się okaże, że w rejestrze figuruje wpis, który jest niedopuszczalny ze
względu na obowiązujące przepisy prawa lub niezgodny z prawdziwym stanem rzeczy,
sąd z urzędu zarządzi jego wykreślenie.
ż 20. 1. Rejestr oraz złożone do akt rejestrowych dokumenty stanowiące podstawę
wpisu może przeglądać każdy pod nadzorem sekretarza sądowego.
2. Zaświadczenia, odpisy i wyciągi z rejestru są wydawane osobie, która wykaże
interes prawny w ich uzyskaniu.
ż 21. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA
o utworzeniu Europejskiej Organizacji Łączności Satelitarnej EUTELSAT,
otwarta do podpisu w Paryżu dnia 15 lipca 1982 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 24, poz. 130)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 15 lipca 1982 r. w Paryżu została otwarta do podpisu Konwencja o
utworzeniu Europejskiej Organizacji Łączności Satelitarnej EUTELSAT w
następującym brzmieniu:
Przekład
KONWENCJA O UTWORZENIU EUROPEJSKIEJ ORGANIZACJI ŁĄCZNOŚCI SATELITARNEJ EUTELSAT
Wstęp
Państwa-Strony niniejszej Konwencji,
podkreślając rolę łączności satelitarnej dla rozwoju kontaktów między ich
narodami i wzajemnych stosunków gospodarczych, jak również ich pragnienie
pogłębienia współpracy w tej dziedzinie,
stwierdzając oficjalnie, że tymczasowa Europejska Organizacja Łączności
Satelitarnej EUTELSAT INTERIM została utworzona w celu eksploatacji odcinków
łączności przestrzennej europejskich systemów satelitarnych,
uznając stosowne postanowienia Układu o zasadach działalności państw w zakresie
badań i użytkowania przestrzeni kosmicznej, łącznie z Księżycem i innymi ciałami
niebieskimi, sporządzonego w Londynie, Moskwie i Waszyngtonie dnia 27 stycznia
1967 r.,
pragnąc kontynuować wprowadzenie systemów łączności satelitarnej, będących
elementem składowym doskonalonej europejskiej sieci łączności, w celu
zapewnienia rozszerzonego zakresu usług telekomunikacyjnych wszystkim Państwom
uczestniczącym, jednakże bez naruszenia praw i obowiązków Państw-Stron Umowy w
sprawie Międzynarodowej Organizacji Telekomunikacji Satelitarnej INTELSAT,
sporządzonej w Waszyngtonie dnia 20 sierpnia 1971 r., i Konwencji o utworzeniu
Międzynarodowej Organizacji Morskiej Łączności Satelitarnej INMARSAT,
sporządzonej w Londynie dnia 3 września 1976 r.,
zdecydowane zapewnić w tym celu, dzięki wykorzystaniu najbardziej stosownych,
dostępnych technologii w zakresie łączności przestrzennej, najbardziej efektywne
i ekonomiczne środki, z jednoczesnym uwzględnieniem najbardziej efektywnego i
niedyskryminacyjnego użytkowania widma częstotliwości radioelektrycznych, jak
również przestrzeni orbitalnej,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł I
Definicje
W rozumieniu niniejszej Konwencji:
a) termin "Konwencja" oznacza Konwencję o utworzeniu Europejskiej Organizacji
Łączności Satelitarnej EUTELSAT, łącznie z preambułą i załącznikami, otwartą do
podpisu dla rządów w Paryżu dnia 15 lipca 1982 r.;
b) wyrażenie "Umowa eksploatacyjna" oznacza Umowę eksploatacyjną dotyczącą
Europejskiej Organizacji Łączności Satelitarnej EUTELSAT, łącznie z preambułą i
załącznikami, otwartą do podpisu w Paryżu dnia 15 lipca 1982 r.;
c) wyrażenie "Umowa tymczasowa" oznacza Umowę o utworzeniu Tymczasowej
Europejskiej Organizacji Łączności Satelitarnej EUTELSAT INTERIM, zawartą w
Paryżu dnia 13 maja 1977 r. między organami administracji lub oficjalnie
zatwierdzonymi prywatnymi przedsiębiorstwami i złożoną administracji
francuskiej;
d) wyrażenie "Umowa ECS" oznacza Umowę uzupełniającą do umowy tymczasowej,
dotyczącą odcinka łączności przestrzennej systemu łączności satelitarnej
stacjonarnej (ECS), sporządzoną w Paryżu dniu 10 marca 1978 r.;
e) termin "Strona" oznacza Państwo, wobec którego konwencja weszła w życie lub
jest stosowana w trybie tymczasowym;
f) termin "Sygnatariusz" oznacza jednostkę służby telekomunikacyjnej lub Stronę,
która podpisała Umowę eksploatacyjną i wobec której umowa ta weszła w życie lub
jest stosowana w trybie tymczasowym;
g) wyrażenie "odcinek łączności przestrzennej" oznacza zespół satelitów
telekomunikacyjnych, wraz z urządzeniami śledzącymi, telemetrycznymi, zdalnie
sterującymi, kontrolnymi, nadzorującymi i innymi, niezbędnymi do prawidłowego
funkcjonowania tych satelitów;
h) wyrażenie "odcinek łączności przestrzennej EUTELSAT" oznacza odcinek
łączności przestrzennej, którego EUTELSAT jest właścicielem lub dzierżawcą dla
celów określonych w ustępach a), b), c) i e) artykułu III Konwencji;
i) wyrażenie "system łączności satelitarnej" oznacza jednostkę złożoną z odcinka
łączności przestrzennej i stacji naziemnych mających dostęp do tego odcinka
łączności przestrzennej;
j) termin "telekomunikacja" oznacza wszelkie przekazywanie, nadawanie lub odbiór
znaków, sygnałów, znaków pisma, obrazów, dźwięków lub wiadomości wszelkiego
rodzaju systemem przewodowym, radiowym, optycznym lub innymi systemami
elektromagnetycznymi;
k) wyrażenie "publiczne służby telekomunikacyjne" oznacza służby
telekomunikacyjne stacjonarne lub ruchome, które mogą być zapewnione przez
satelitę i które są publicznie dostępne, takie jak telefon, telegraf, teleks,
telekopia, transmisja danych, wideoteks, transmisja programów radiowych i
telewizyjnych między zatwierdzonymi stacjami naziemnymi, mającymi dostęp do
odcinka łączności przestrzennej EUTELSAT, w celu ich późniejszej transmisji
publicznej, transmisje złożone, jak również łącza dzierżawione, użytkowane na
potrzeby którejkolwiek z tych służb;
l) wyrażenie "specjalistyczne służby telekomunikacyjne" oznacza służby
telekomunikacyjne, z wyłączeniem służb określonych w ustępie k) niniejszego
artykułu, które mogą być świadczone przez satelitę, włącznie ze służbami
radionawigacyjnymi, radiodyfuzji satelitarnej, badań przestrzeni kosmicznej,
meteorologicznymi, zdalnego wykrywania zasobów ziemskich, przy czym wykaz ten
nie jest wyczerpujący.
Artykuł II
Utworzenie EUTELSAT
a) Na mocy niniejszej Konwencji Strony tworzą Europejską Organizację Łączności
Satelitarnej EUTELSAT, zwaną dalej EUTELSAT.
b) Każda ze Stron wyznacza podległą jej jurysdykcji jednostkę służby
telekomunikacyjnej, publiczną lub prywatną, powołaną do podpisania Umowy
eksploatacyjnej, jeżeli Strona nie jest jej bezpośrednim Sygnatariuszem.
c) Administracje i jednostki służby telekomunikacyjnej mogą, z zastrzeżeniem
przepisów prawa obowiązujących w danym kraju, przeprowadzać negocjacje i
bezpośrednio zawierać umowy handlowe dotyczące użytkowania przez nie środków
telekomunikacyjnych, dostarczonych na podstawie Konwencji i Umowy
eksploatacyjnej, jak również usług publicznych, urządzeń, podziału dochodów i
właściwych ustaleń handlowych.
d) Stosowne postanowienia załącznika A do Konwencji mają na celu zapewnienie
ciągłości działalności EUTELSAT INTERIM i EUTELSAT.
Artykuł III
Zakres działalności EUTELSAT
a) Głównym zadaniem EUTELSAT jest opracowanie, rozwój, budowa, instalacja,
eksploatacja i utrzymanie odcinka łączności przestrzennej europejskiego systemu
lub systemów łączności satelitarnej. W tym kontekście podstawowym celem EUTELSAT
jest dostarczenie odcinka łączności przestrzennej na potrzeby publicznych służb
telekomunikacji międzynarodowej w Europie.
b) Na tej samej zasadzie jak w przypadku publicznych służb telekomunikacji
międzynarodowej odcinek łączności przestrzennej EUTELSAT pozostaje również do
dyspozycji publicznych służb telekomunikacji krajowej w Europie, zapewniających
łączność między regionami oddzielonymi terytoriami nie podlegającymi jurysdykcji
tej samej Strony lub też między regionami podlegającymi jurysdykcji tej samej
Strony, lecz oddzielonymi pełnym morzem.
c) W granicach nienaruszalności podstawowego celu działalności EUTELSAT odcinek
łączności przestrzennej EUTELSAT może być również udostępniony na potrzeby
innych publicznych służb telekomunikacji krajowej lub międzynarodowej.
d) W ramach prowadzenia swej działalności EUTELSAT przestrzega zasady
niedyskryminacji między Sygnatariuszami.
e) Na wniosek i z uwzględnieniem stosownych warunków odcinek łączności
przestrzennej EUTELSAT, już istniejący lub w trakcie realizacji w momencie
złożenia takiego wniosku, może być również użytkowany w Europie na potrzeby
specjalistycznych służb telekomunikacji międzynarodowej lub krajowej,
określonych w ustępie 1) artykułu I Konwencji, z wyłączeniem celów wojskowych, z
zastrzeżeniem, że:
i) pozostanie to bez niekorzystnego wpływu na wykonywanie publicznych usług
telekomunikacyjnych,
ii)przyjęte uzgodnienia będą dopuszczalne z technicznego i ekonomicznego punktu
widzenia.
f) EUTELSAT może, na wniosek i z uwzględnieniem stosownych warunków, dostarczać
satelity, wraz z ich wyposażeniem, nie wchodzące w skład odcinka łączności
przestrzennej EUTELSAT, dla celów:
i) publicznych służb telekomunikacji krajowej,
ii) publicznych służb telekomunikacji międzynarodowej,
iii) specjalistycznych służb telekomunikacyjnych, z wyłączeniem celów
wojskowych, pod warunkiem, że w żadnym wypadku nie wpłynie to niekorzystnie na
efektywną i ekonomiczną eksploatację odcinka łączności przestrzennej EUTELSAT.
g) EUTELSAT może podejmować wszelkie badania naukowe i doświadczalne w
dziedzinach bezpośrednio związanych z celami jej działalności.
Artykuł IV
Osobowość prawna
a) EUTELSAT posiada osobowość prawną.
b) EUTELSAT ma pełną zdolność wymaganą dla sprawowania swych funkcji i
realizacji swych celów oraz jest uprawniona w szczególności do:
i) zawierania umów,
ii) nabywania, dzierżawienia, posiadania i cedowania ruchomości i nieruchomości,
iii) stawania przed sądem,.
iv) zawierania układów z Państwami lub organizacjami międzynarodowymi
Artykuł V
Zasady finansowe
a) EUTELSAT jest właścicielem lub dzierżawcą odcinka łączności przestrzennej
EUTELSAT oraz właścicielem wszelkich innych dóbr nabytych przez EUTELSAT.
Sygnatariusze ponoszą odpowiedzialność za finansowanie EUTELSAT.
b) Zarządzanie EUTELSAT opiera się na racjonalnej podstawie ekonomicznej i
finansowej, zgodnie z przyjętymi zasadami handlowymi.
c) Każdy z Sygnatariuszy czerpie z EUTELSAT korzyści finansowe proporcjonalnie
do swego udziału inwestycyjnego, odpowiadającego procentowemu użytkowaniu
odcinka łączności przestrzennej EUTELSAT w stosunku do pozostałych
Sygnatariuszy, wyznaczonego zgodnie z postanowieniami Umowy eksploatacyjnej.
Niemniej jednak żaden z Sygnatariuszy, nawet w przypadku, gdy użytkuje on
odcinek łączności przestrzennej EUTELSAT w stopniu zerowym, nie może posiadać
udziału inwestycyjnego niższego od minimalnego udziału inwestycyjnego
określonego w Umowie eksploatacyjnej.
d) Każdy z Sygnatariuszy uczestniczy w pokrywaniu potrzeb kapitałowych EUTELSAT
i otrzymuje spłatę i dochód z kapitału, zgodnie z Umową eksploatacyjną.
e) Wszyscy użytkownicy odcinka łączności przestrzennej EUTELSAT wnoszą opłaty za
użytkowanie, ustalone zgodnie z postanowieniami Konwencji i Umowy
eksploatacyjnej:
i) w odniesieniu do każdego rodzaju użytkowania, wysokość opłat jest identyczna
w stosunku do wszystkich jednostek telekomunikacyjnych, publicznych lub
prywatnych, które w ramach terytoriów podległych jurysdykcji Stron występują z
wnioskiem o przydział odcinka łączności satelitarnej dla tego rodzaju
użytkowania;
ii) w przypadku jednostek telekomunikacyjnych publicznych lub prywatnych, które
są uprawnione do użytkowania odcinka łączności przestrzennej EUTELSAT zgodnie z
postanowieniami artykułu 16 Umowy eksploatacyjnej w odniesieniu do terytoriów
nie podlegających jurysdykcji Strony, Rada Sygnatariuszy może ustalić wysokość
opłat inną niż opłaty, o których mowa w punkcie i), lecz w ramach jednego
rodzaju użytkowania obowiązuje ta sama wysokość opłat.
f) Oddzielne satelity i ich wyposażenie, o których mowa w ustępie f) artykułu
III Konwencji, mogą być finansowane przez EUTELSAT na podstawie jednogłośnej
decyzji Rady Sygnatariuszy. W przeciwnym razie są one finansowane przez
wnioskodawców zgodnie z warunkami ustalonymi przez Radę Sygnatariuszy, z
zapewnieniem co najmniej pokrycia kosztów poniesionych z tego tytułu przez
EUTELSAT; koszty te nie wchodzą w zakres potrzeb kapitałowych określonych w
ustępie b) artykułu 4 Umowy eksploatacyjnej. Takie satelity i ich wyposażenie
nie wchodzą w skład odcinka łączności przestrzennej EUTELSAT w rozumieniu ustępu
h) artykułu I Konwencji.
Artykuł VI
Struktura EUTELSAT
a) EUTELSAT posiada następujące organy:
i) Zgromadzenie Stron,
ii) Radę Sygnatariuszy,
iii) organ wykonawczy, kierowany przez Dyrektora Generalnego.
b) Każdy z organów działa w granicach uprawnień udzielanych przez Konwencję lub
przez Umowę eksploatacyjną. Żaden organ nie działa w sposób naruszający
wykonywanie uprawnień innego organu, nadanych mu na mocy Konwencji lub Umowy
eksploatacyjnej.
Artykuł VII
Zgromadzenie Stron - skład i posiedzenia
a) W skład Zgromadzenia Stron wchodzą wszystkie Strony.
b) Strona może być zastępowana przez inną Stronę na posiedzeniu Zgromadzenia
Stron, lecz żadna Strona nie może zastępować więcej niż dwie inne Strony.
c) Pierwsze posiedzenie zwyczajne Zgromadzenia Stron jest zwoływane przez
Dyrektora Generalnego w ciągu roku od daty wejścia w życie Konwencji. Następnie
posiedzenia zwyczajne odbywają się co dwa lata, jeśli Zgromadzenie Stron na
posiedzeniu zwyczajnym nie podejmie decyzji dotyczącej innego terminu zwołania
następnego posiedzenia zwyczajnego.
d) Zgromadzenie Stron może również odbywać posiedzenia nadzwyczajne na wniosek
jednej lub więcej niż jednej Strony, poparte co najmniej przez jedną trzecią
Stron, lub na wniosek Rady Sygnatariuszy. Wniosek o zwołanie posiedzenia
nadzwyczajnego powinien być każdorazowo umotywowany.
e) Każda ze Stron pokrywa własne koszty reprezentacji na posiedzeniach
Zgromadzenia Stron. Wydatki związane z posiedzeniami Zgromadzenia Stron są
wliczane w koszty administracyjne EUTELSAT w rozumieniu artykułu 9 Umowy
eksploatacyjnej.
Artykuł VIII
Zgromadzenie Stron - Procedura
a) Każda ze Stron posiada jeden głos w Zgromadzeniu Stron. Strony, które
wstrzymują się od głosowania, są uznawane za nie głosujące.
b) Decyzje dotyczące kwestii merytorycznych są podejmowane większością co
najmniej dwóch trzecich głosów Stron obecnych lub zastępowanych i głosujących.
Strona, która zastępuje jedną lub dwie inne Strony na mocy postanowień ustępu b)
artykułu VII Konwencji, może głosować oddzielnie za każdą ze Stron, którą
zastępuje.
c) Decyzje dotyczące kwestii proceduralnych są podejmowane zwykłą większością
głosów Stron obecnych i głosujących, z których każda posiada jeden głos.
d) Kworum każdego posiedzenia Zgromadzenia Stron jest ustanowione przez
przedstawicieli zwykłej większości wszystkich Stron, pod warunkiem że co
najmniej jedna trzecia wszystkich Stron jest obecna.
e) Zgromadzenie Stron uchwala własny regulamin wewnętrzny, który musi być zgodny
z postanowieniami Konwencji i który zawiera w szczególności:
i) tryb wyboru przewodniczącego i innych członków biura,
ii) procedurę zwoływania posiedzeń,
iii) postanowienia dotyczące zastępowania i akredytacji,
iv) procedury głosowania.
Artykuł IX
Zgromadzenie Stron - Funkcje
a) Zgromadzenie Stron, do którego mogą być wnoszone wszelkie kwestie z zakresu
działalności EUTELSAT, dotyczące interesów Stron, pełni następujące funkcje:
i) rozważa ogólną politykę i długoterminowe zadania EUTELSAT, zgodnie z
zasadami, celami i zakresem działalności EUTELSAT, określonymi w Konwencji, i
wyraża swoje opinie lub formułuje zalecenia wobec Rady Sygnatariuszy;
ii) zaleca Radzie Sygnatariuszy niezbędne środki zapobiegające temu, aby
działalność EUTELSAT nie pozostawała w sprzeczności z jakąkolwiek ogólną
konwencją wielostronną, która jest zgodna z celami Konwencji i do której należy
co najmniej zwykła większość Stron;
iii) zezwala, w drodze przepisów ogólnych lub odrębnych decyzji, na zalecenie
Rady Sygnatariuszy, na:
A)użytkowanie odcinka łączności przestrzennej EUTELSAT na potrzeby
specjalistycznych służb telekomunikacyjnych, zgodnie z ustępem e) artykułu III
Konwencji;
B)dostarczanie satelitów i ich wyposażenia, nie wchodzących w skład odcinka
łączności przestrzennej EUTELSAT, na potrzeby specjalistycznych służb
telekomunikacyjnych, zgodnie z punktem iii) ustępu f) artykułu III Konwencji;
C)dostarczanie satelitów i ich wyposażenia, nie wchodzących w skład odcinka
łączności przestrzennej EUTELSAT, na potrzeby publicznych służb
telekomunikacyjnych, zgodnie z punktem i) i ii) ustępu f) artykułu III
Konwencji, na rzecz Państw, które nie są Stronami, i wszelkich organów
podległych ich jurysdykcji;
iv) podejmuje uchwały wymagane przez inne zalecenia Rady Sygnatariuszy i
opiniuje sprawozdania przedłożone przez Radę Sygnatariuszy;
v) wydaje opinię, zgodnie z postanowieniami ustępu a) artykułu XVI Konwencji,
dotyczącą projektowanego zainstalowania, nabycia lub użytkowania wyposażenia
odcinka łączności przestrzennej, nie wchodzącego w skład odcinka łączności
przestrzennej EUTELSAT;
vi)podejmuje decyzje w kwestiach dotyczących oficjalnych stosunków między
EUTELSAT a Państwami będącymi Stronami lub nie, lub organizacjami
międzynarodowymi i w szczególności zatwierdza umowę w sprawie siedziby, o której
mowa w ustępie c) artykułu XVII Konwencji;
vii) rozpatruje zażalenia wniesione przez Strony;
viii) na mocy postanowień ustępu b) artykułu XVIII Konwencji podejmuje uchwały
dotyczące wycofania Strony z EUTELSAT;
ix) rozpatruje wszelkie propozycje poprawek do Konwencji, zgodnie z
postanowieniami artykułu XIX Konwencji, z uwzględnieniem opinii i zaleceń Rady
Sygnatariuszy; zgodnie z artykułem 22 Umowy eksploatacyjnej proponuje poprawki
do Umowy eksploatacyjnej oraz opiniuje i formułuje zalecenia dotyczące innych
propozycji poprawek do Umowy eksploatacyjnej;
x) rozpatruje wszelkie wnioski o przystąpienie do Konwencji, przedstawione
zgodnie z postanowieniami ustępu e) artykułu XXIII Konwencji.
b) Zgromadzenie Stron wykonuje wszelkie uprawnienia niezbędne do realizacji
celów EUTELSAT, które nie zostały przydzielone innym organom na podstawie
Konwencji.
c) Zgromadzenie Stron pełni swe funkcje z uwzględnieniem wszelkich stosownych
zaleceń Rady Sygnatariuszy.
Artykuł X
Rada Sygnatariuszy - Skład
a) Rada Sygnatariuszy składa się z członków Rady. Każdy z Sygnatariuszy jest
reprezentowany w Radzie Sygnatariuszy przez jednego członka Rady.
b) Sygnatariusz może być zastępowany przez innego Sygnatariusza na posiedzeniu
Rady Sygnatariuszy, lecz żaden z członków Rady nie może zastępować więcej niż
dwóch innych Sygnatariuszy.
Artykuł XI
Rada Sygnatariuszy - Procedura
a) Każdy z Sygnatariuszy posiada jeden głos ważony, odpowiadający udziałowi
inwestycyjnemu, z zastrzeżeniem przestrzegania postanowień ustępów b), c) i d)
niniejszego artykułu. Sygnatariusze, którzy wstrzymują się od głosowania, są
uznawani za nie głosujących.
b) Do momentu pierwszego określenia udziałów inwestycyjnych opartego na
użytkowaniu zgodnie z ustępem d) artykułu 6 Umowy eksploatacyjnej udział
inwestycyjny, któremu odpowiada głos ważony Sygnatariusza, jest określony
zgodnie z załącznikiem B Umowy eksploatacyjnej. Po pierwszym określeniu udziałów
inwestycyjnych opartym na użytkowaniu udział inwestycyjny, któremu odpowiada
głos ważony Sygnatariusza, jest obliczany w odniesieniu do użytkowania odcinka
łączności przestrzennej EUTELSAT przez danego Sygnatariusza na potrzeby
publicznych służb telekomunikacji międzynarodowej i krajowej, z wyjątkiem
wypadków ustanowionych w ustępach c) i d) niniejszego artykułu.
c) Żaden z Sygnatariuszy nie posiada więcej niż 20 procent całości głosów
ważonych EUTELSAT, niemniej jednak zwiększenie udziału inwestycyjnego,
dobrowolnie uzyskane przez Sygnatariusza do momentu wprowadzenia do eksploatacji
rozszerzonego odcinka łączności przestrzennej, o którym mowa w ustępie d)
artykułu 4 Umowy eksploatacyjnej, podwyższa, w całym tym okresie, głos ważony
tego Sygnatariusza do maksimum 5 procent, przy czym w tym wypadku ustanowiona w
tym ustępie granica 20 procent nie jest obowiązująca. Jeśli głos ważony
Sygnatariusza przekracza maksymalną dopuszczalną siłę głosu, nadwyżka jest
dzielona w równych częściach między pozostałych Sygnatariuszy.
d) Dla celów ustępu b) niniejszego artykułu, w razie gdy Sygnatariusz uzyskuje
prawo do zmniejszenia lub zwiększenia swego udziału inwestycyjnego, zgodnie z
ustępem h) artykułu 6 Umowy eksploatacyjnej, zmniejszenie lub zwiększenie
udziału stosuje się proporcjonalnie do wszystkich rodzajów użytkowania.
e) Ważony głos każdego Sygnatariusza, określony w ustępie a) niniejszego
artykułu, jest obliczany w odniesieniu do udziału inwestycyjnego, ustanowionego
zgodnie z artykułem 6 Umowy eksploatacyjnej. Nowe obliczenie głosu ważonego
obowiązuje począwszy od daty wejścia w życie nowego określenia udziałów
inwestycyjnych, zgodnie z ustępem e) artykułu 6 Umowy eksploatacyjnej.
f) Na każdym posiedzeniu Rady Sygnatariuszy kworum jest ustanowione przez
członków Rady reprezentujących zwykłą większość Sygnatariuszy uprawnionych do
głosowania, pod warunkiem że większość ta posiada co najmniej dwie trzecie
całości głosów ważonych wszystkich Sygnatariuszy uprawnionych do głosowania, lub
przez członków Rady reprezentujących wszystkich Sygnatariuszy uprawnionych do
głosowania minus trzech, bez względu na posiadaną przez nich łączną ilość głosów
ważonych.
g) Rada Sygnatariuszy czyni starania, aby uchwały podejmowane były jednogłośnie.
W razie braku jednomyślności, uchwały są podejmowane w następujący sposób:
i) bez naruszenia postanowień szczegółowych, o których mowa w punktach ii) i
iii) niniejszego ustępu, wszelkie uchwały dotyczące kwestii merytorycznych są
podejmowane:
- w głosowaniu za uchwałą przez członków Rady reprezentujących co najmniej
czterech Sygnatariuszy posiadających co najmniej dwie trzecie głosów ważonych
wszystkich Sygnatariuszy uprawnionych do głosowania lub,
- w głosowaniu za uchwałą przez co najmniej wszystkich minus trzech
Sygnatariuszy obecnych lub zastępowanych, bez względu na posiadaną przez nich
łączną ilość głosów ważonych;
ii) wszelkie uchwały dotyczące podwyższenia pułapu kapitałowego,niezbędnego do
realizacji celów określonych w ustępach a) i b) artykułu III Konwencji, są
podejmowane co najmniej zwykłą większością głosów Sygnatariuszy obecnych lub
zastępowanych i posiadających co najmniej dwie trzecie głosów ważonych;
iii) wszelkie uchwały dotyczące podwyższenia pułapu kapitałowego, niezbędnego do
podjęcia nowych programów, pociągające za sobą inwestycje kapitałowe
przeznaczone do realizacji innych celów niż określone w ustępach a) i b)
artykułu III Konwencji, są podejmowane w głosowaniu za uchwałą co najmniej
większością dwu trzecich głosów Sygnatariuszy obecnych lub zastępowanych i
posiadających co najmniej dwie trzecie głosów ważonych;
iv) wszelkie uchwały dotyczące kwestii proceduralnych są podejmowane zwykłą
większością głosów członków Rady obecnych i głosujących, z których każdy posiada
jeden głos;
v) z wyjątkiem uchwał podejmowanych zgodnie z postanowieniami punktu iv)
niniejszego ustępu, członek Rady, który zastępuje jednego lub dwóch innych
Sygnatariuszy zgodnie z postanowieniami ustępu b) artykułu X Konwencji, może
głosować oddzielenie za każdego Sygnatariusza, którego zastępuje.
h) Rada Sygnatariuszy uchwala własny regulamin wewnętrzny, który powinien być
zgodny z postanowieniami Konwencji i który zawiera postanowienia dotyczące:
i) wyboru przewodniczącego i pozostałych członków biura,
ii) zwoływania posiedzeń,
iii) zastępowania i akredytacji,
iv) procedur głosowania.
i) Rada Sygnatariuszy może tworzyć komitety doradcze wspomagające Radę w
pełnieniu jej funkcji,
j) Pierwsze posiedzenie Rady Sygnatariuszy jest zwoływane zgodnie z ustępem 1
załącznika A Umowy eksploatacyjnej. Następnie Rada Sygnatariuszy zbiera się w
miarę istniejących potrzeb, lecz co najmniej trzy razy do roku.
Artykuł XII
Rada Sygnatariuszy - Funkcje
a) Rada Sygnatariuszy odpowiada za projektowanie, rozwój, budowę, instalowanie,
nabywanie lub dzierżawienie, eksploatację i utrzymanie odcinka łączności
przestrzennej EUTELSAT, jak również za inne formy działalności, do których
EUTELSAT jest upoważniona.
b) Rada Sygnatariuszy pełni funkcje niezbędne dla realizacji zadań
przypadających jej na podstawie ustępu a) niniejszego artykułu, a w
szczególności:
i) uchwala politykę, plany, programy, procedury dotyczące projektowania,
rozwoju, budowy, instalowania, nabywania, eksploatacji i utrzymania odcinka
łączności przestrzennej EUTELSAT i wszelkich innych form działalności, do
których EUTELSAT jest upoważniona;
ii) uchwala procedury i zasady regulujące zawieranie transakcji, jak również
klauzule i warunki tych transakcji, oraz zatwierdza je;
iii) uchwala i wprowadza postanowienia dotyczące zarządzania, stosownie do
których Dyrektor Generalny powinien zawierać umowy o wykonywanie funkcji
technicznych, eksploatacyjnych i wszelkich innych, gdy tylko przynoszą one
korzyści EUTELSAT;
iv) uchwala ogólne zasady i procedury dotyczące nabywania, ochrony i
licencjonowania praw do własności intelektualnej, zgodnie z postanowieniami
artykułu 18 Umowy eksploatacyjnej;
v) uchwala wytyczne polityki finansowej i przepisy finansowe, zatwierdza budżety
i uchwala roczne wykazy finansowe, jak również ogólne przepisy i decyzje
szczegółowe dotyczące okresowego wyznaczania opłaty za korzystanie z odcinka
łączności przestrzennej EUTELSAT, zgodnie z postanowieniami artykułu V Konwencji
i artykułu 8 Umowy eksploatacyjnej; podejmuje decyzje dotyczące wszelkich innych
kwestii finansowych, zgodnie z postanowieniami Konwencji i Umowy
eksploatacyjnej;
vi) uchwala kryteria i procedury zatwierdzania standardowych stacji naziemnych,
mających dostęp do odcinka łączności przestrzennej EUTELSAT, weryfikacji i
kontroli charakterystyki działania tych stacji naziemnych oraz koordynacji
dostępu do odcinka łączności przestrzennej EUTELSAT i użytkowania odcinka
łączności przestrzennej EUTELSAT przez te stacje naziemne;
vii) zatwierdza stacje naziemne niestandardowe mające dostęp do odcinka
łączności przestrzennej EUTELSAT;
viii) uchwala warunki określające przydział zakresu odcinka łączności
przestrzennej EUTELSAT;
ix) określa warunki dostępu do odcinka łączności przestrzennej EUTELSAT w
odniesieniu do jednostek telekomunikacyjnych, które nie podlegają jurysdykcji
Strony, zgodnie z postanowieniami artykułu III Konwencji;
x) podejmuje decyzje w zakresie zawierania umów dotyczących kredytów in blanco i
pożyczek, zgodnie z postanowieniami artykułu 11 Umowy eksploatacyjnej;
xi) ustala wewnętrzne przepisy ogólne i podejmuje decyzje, które, zgodnie z
Regulaminem radiokomunikacyjnym Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego,
dotyczącym zarządzania widmem częstotliwości radioelektrycznych oraz efektywnego
i ekonomicznego użytkowania przestrzeni orbitalnej, mają na celu zapewnienie,
aby eksploatacja odcinka łączności przestrzennej EUTELSAT oraz innych satelitów,
wraz z wyposażeniem dostarczanym przez EUTELSAT, zgodnie z postanowieniami
ustępu f) artykułu III Konwencji, była zgodna z powyższym Regulaminem
radiokomunikacyjnym;
xii) przedstawia Zgromadzeniu Stron wszelkie zalecenia dotyczące zezwoleń, o
których mowa w punkcie iii) ustępu a) artykułu IX Konwencji;
xiii) wydaje swoją opinię wobec Zgromadzenia Stron, zgodnie z ustępem a)
artykułu XVI Konwencji, dotyczącą projektów zainstalowania, nabycia lub
użytkowania wyposażenia odcinka łączności przestrzennej, nie wchodzącego w skład
wyposażenia odcinka łączności przestrzennej EUTELSAT;
xiv) ustala wewnętrzne przepisy ogólne i podejmuje decyzje dotyczące koordynacji
odcinka łączności przestrzennej EUTELSAT z odcinkami łączności przestrzennej
INTELSAT i INMARSAT, zgodnie z postanowieniami umów dotyczących tych
organizacji;
xv) uchwala działania, o których mowa w artykule XVIII Konwencji i w artykule 21
Umowy eksploatacyjnej, dotyczące wystąpień i zawieszeń;
xvi) powołuje Dyrektora Generalnego i zwalnia go z pełnionych funkcji, określa,
zgodnie z zaleceniem Dyrektora Generalnego, liczbę, status i warunki
zatrudnienia personelu organu wykonawczego, zgodnie z ustępem e) artykułu XIII
Konwencji, oraz zatwierdza nominacje przez Dyrektora Generalnego wysokich
urzędników bezpośrednio mu podległych;
xvii) powołuje wysokiego urzędnika organu wykonawczego, który działa w
zastępstwie Dyrektora Generalnego, w razie gdy Dyrektor Generalny jest nieobecny
lub niezdolny do pełnienia swch funkcji lub też stanowisko Dyrektora Generalnego
jest nie obsadzone;
xviii) kieruje negocjacjami ze Stroną, na której terytorium znajduje się
siedziba EUTELSAT, celem zawarcia Umowy w sprawie siedziby, zawierającej
przywileje, zwolnienia i immunitety, o których mowa w ustępie c) artykułu XVII
Konwencji, i przedstawia ją do zatwierdzenia przez Zgromadzenie Stron;
xix) przedstawia Zgromadzeniu Stron okresowe sprawozdania dotyczące działalności
EUTELSAT;
xx) dostarcza wszelkich wymaganych informacji poszczególnym Stronom lub
Sygnatariuszom, umożliwiających im wywiązanie się z ich zobowiązań wynikających
z Konwencji lub Umowy eksploatacyjnej;
xxi) wyznacza arbitra EUTELSAT, w razie gdy jest ona stroną w postępowaniu
arbitrażowym;
xxii) opiniuje i formułuje zalecenia wobec Zgromadzenia Stron dotyczące
propozycji poprawek do Konwencji zgodnie z ustępem a) artykułu XIX Konwencji;
xxiii) podejmuje uchwały, zgodnie z artykułem 22 Umowy eksploatacyjnej,
dotyczące propozycji poprawek do Umowy eksploatacyjnej, zgodnych z Konwencją;
xxiv) analizuje wnioski o przyjęcie i formułuje zalecenia wobec Zgromadzenia
Stron, zgodnie z ustępem d) artykułu XXIII Konwencji.
c) W ramach pełnienia swych funkcji Rada Sygnatariuszy bierze pod uwagę
zalecenia i opinie przekazywane przez Zgromadzenie Stron zgodnie z artykułem IX
Konwencji.
Artykuł XIII
Organ wykonawczy
a) Organ wykonawczy jest kierowany przez Dyrektora Generalnego, powoływanego
przez Radę Sygnatariuszy, z zastrzeżeniem zatwierdzenia przez Strony.
Depozytariusz w trybie natychmiastowym powiadamia Strony o nominacji Dyrektora
Generalnego. Nominacja jest zatwierdzona pod warunkiem, że w terminie
sześćdziesięciu dni od daty powiadomienia więcej niż jedna trzecia Stron nie
poinformuje pisemnie depozytariusza o swym sprzeciwie. Dyrektor Generalny może
objąć swe funkcje od momentu nominacji, począwszy od daty wyznaczonej przez Radę
Sygnatariuszy i w terminie przewidzianym na zatwierdzenie.
b) Okres trwania mandatu Dyrektora Generalnego wynosi sześć lat, chyba że Rada
Sygnatariuszy postanowi inaczej.
c) Rada Sygnatariuszy na mocy umotywowanej uchwały może odwołać Dyrektora
Generalnego z jego funkcji przed końcem mandatu i jest obowiązana przedstawić
Zgromadzeniu Stron przyczyny podjęcia powyższej uchwały.
d) Dyrektor Generalny jest najwyższym urzędnikiem i oficjalnym przedstawicielem
EUTELSAT; podlega Radzie Sygnatariuszy i jest bezpośrednio odpowiedzialny przed
Radą za wykonywanie wszelkich funkcji powierzonych organowi wykonawczemu.
e) Dyrektor Generalny przedstawia do zatwierdzenia przez Radę Sygnatariuszy swe
propozycje dotyczące struktury, liczebności i warunków zatrudnienia personelu
organu wykonawczego, jak również dotyczące warunków zatrudnienia konsultantów
lub innych doradców.
f) Dyrektor Generalny jest uprawniony do powoływania całego personelu organu
wykonawczego. Niemniej jednak nominacja wysokich urzędników, podlegających
bezpośrednio Dyrektorowi Generalnemu, musi zostać zatwierdzona przez Radę
Sygnatariuszy zgodnie z postanowieniami punktu xvi) ustępu b) artykułu XII
Konwencji.
g) W razie nieobsadzenia stanowiska Dyrektora Generalnego lub w razie gdy jest
on nieobecny lub niezdolny do wykonywania swych obowiązków, Dyrektor Generalny
wyznaczony w zastępstwie zgodnie z punktem xvii) ustępu b) artykułu XII
Konwencji posiada uprawnienia udzielone Dyrektorowi Generalnemu na mocy
Konwencji i Umowy eksploatacyjnej.
h) Główną wytyczną w zakresie powoływania Dyrektora Generalnego i innych
urzędników organu wykonawczego powinna być konieczność osiągnięcia
zintegrowania, kompetencji i efektywności najwyższego stopnia.
i) Dyrektor Generalny i personel organu wykonawczego nie podejmują żadnych
działań niezgodnych z ich obowiązkami w ramach EUTELSAT.
Artykuł XIV
Zawieranie transakcji
a) Założeniem polityki EUTELSAT w zakresie zawierania transakcji jest
popieranie, w interesie Organizacji, Stron i Sygnatariuszy, jak najszerszej
konkurencji w ramach dostarczania dóbr i usług; polityka ta jest prowadzona
zgodnie z postanowieniami artykułów 17 i 18 Umowy eksploatacyjnej.
b) Z wyjątkiem wypadków, o których mowa w artykule 17 Umowy eksploatacyjnej,
dobra i usługi na rzecz EUTELSAT są uzyskiwane przez zawieranie umów w wyniku
rozpisywania publicznych międzynarodowych ofert.
c) Umowy są przydzielane z uwzględnieniem najlepiej pojętego interesu EUTELSAT
oferentom proponującym najkorzystniejsze połączenie jakości, ceny, terminu
dostawy i innych istotnych dla EUTELSAT kryteriów, z tym że w razie gdy więcej
ofert zawiera porównywalne kryteria, umowy są przydzielane z uwzględnieniem
ogólnych i przemysłowych intersów Stron.
Artykuł XV
Prawa i obowiązki
a) Strony i Sygnatariusze wykonują prawa i obowiązki, przyznane im na mocy
Konwencji, z pełnym poszanowaniem i poparciem dla zasad i postanowień Konwencji.
b) Wszystkie Strony i wszyscy Sygnatariusze mogą uczestniczyć we wszystkich
konferencjach i posiedzeniach, na których mają prawo być reprezentowani, zgodnie
z postanowieniami Konwencji i Umowy eksploatacyjnej, jak również we wszelkich
innych zebraniach organizowanych przez EUTELSAT lub odbywanych pod jej
auspicjami, zgodnie z postanowieniami podjętymi przez EUTELSAT w odniesieniu do
tych zebrań, niezależnie od miejsca, w którym się odbywają.
c) Przed każdą konferencją lub posiedzeniem, odbywającymi się poza granicami
Państwa, na którego terytorium znajduje się siedziba, organ wykonawczy sprawuje
pieczę nad tym, aby postanowienia zawarte ze Stroną lub Sygnatariuszem będącym
gospodarzem niniejszej konferencji lub posiedzenia przewidywały klauzulę
dotyczącą przyjęcia i pobytu w Państwie, na którego terytorium odbywa się
niniejsza konferencja lub posiedzenie - na okres ich trwania - przedstawicieli
wszystkich Stron i wszystkich Sygnatariuszy uprawnionych do uczestnictwa.
d) W razie konieczności wszystkie Strony podejmują wszelkie działania w zakresie
ich jurysdykcji celem uniemożliwienia użytkowania za pomocą odcinka łączności
przestrzennej EUTELSAT stacji naziemnych, które nie odpowiadają wymogom
postanowień artykułu 15 Umowy eksploatacyjnej.
Artykuł XVI
Inne odcinki łączności przestrzennej
a) Wszelkie Strony lub Sygnatariusze, którzy mają zamiar lub posiadają
informacje, że osoba podlegająca ich jurysdykcji ma zamiar, indywidualnie lub w
połączeniu z innymi osobami, zainstalować, nabyć lub użytkować wyposażenie
odcinka łączności przestrzennej, nie wchodzące w skład wyposażenia odcinka
łączności przestrzennej EUTELSAT, celem zaspokojenia swych potrzeb w zakresie
publicznych służb telekomunikacji międzynarodowej w granicach strefy usług
odcinka łączności przestrzennej EUTELSAT w rozumieniu ustępów a) i b) artykułu
III Konwencji, są obowiązani, przed zainstalowaniem, nabyciem lub użytkowaniem
wspomnianego wyposażenia, dostarczyć wszelkich stosownych informacji
Zgromadzeniu Stron za pośrednictwem Rady Sygnatariuszy, która ustala, czy
zachodzi możliwość poważnej szkody ekonomicznej na rzecz EUTELSAT. Rada
Sygnatariuszy przedstawia raport i wnioski Zgromadzeniu Stron. Zgromadzenie
Stron ogłasza swoją opinię w terminie sześciu miesięcy począwszy od daty
podjęcia procedury, o której mowa w niniejszym ustępie. Zgromadzenie Stron może
zostać zwołane w trybie nadzwyczajnym w tej kwestii.
b) Rada Sygnatariuszy opracowuje i przedstawia Zgromadzeniu Stron w trybie
priorytetowym wytyczne, które powinny być uwzględniane przez wszystkie Strony
lub Sygnatariuszy, którzy mają zamiar lub posiadają informacje, że osoba
podlegająca ich jurysdykcji ma zamiar, indywidualnie lub w połączeniu z innymi
osobami, zainstalować wyposażenie odcinka łączności przestrzennej, nie wchodzące
w skład odcinka łączności przestrzennej EUTELSAT, celem zaspokojenia swych
potrzeb w zakresie publicznych służb telekomunikacji krajowej lub
międzynarodowej oraz specjalistycznych służb telekomunikacyjnych, w celu
zapewnienia zgodności technicznej wspomnianego wyposażenia i jego eksploatacji z
korzystaniem przez EUTELSAT z widma częstotliwości radioelektrycznych i z
przestrzeni orbitalnej na potrzeby już istniejącego lub planowanego odcinka
łączności przestrzennej.
c) Niniejszego artykułu nie stosuje się do instalowania, nabywania lub
użytkowania wyposażenia odcinka łączności przestrzennej, nie należącego do
wyposażenia odcinka łączności przestrzennej EUTELSAT:
i) które wchodzi w skład lub które będzie wchodziło w skład odcinka łączności
przestrzennej INTELSAT lub odcinka łączności przestrzennej INMARSAT w rozumieniu
Umowy INTELSAT albo Konwencji INMARSAT, lub
ii) które jest zainstalowane wyłącznie dla celów bezpieczeństwa państwowego.
Artykuł XVII
Siedziba EUTELSAT, przywileje, zwolnienia i immunitety
a) Siedziba EUTELSAT znajduje się w Paryżu.
b) W zakresie działalności dopuszczonej przez Konwencję, EUTELSAT i jej majątek
są zwolnione, na terytorium wszystkich Stron, z wszelkich podatków dochodowych i
podatków bezpośrednich od majątku i z wszelkich opłat celnych dotyczących
satelitów telekomunikacyjnych, elementów składowych tych satelitów oraz
wszelkiego wyposażenia używanego w zakresie odcinka łączności przestrzennej
EUTELSAT.
c) Każda ze Stron, zgodnie z protokołem, o którym mowa w niniejszym ustępie,
przyznaje przywileje, zwolnienia i immunitety, stosowne dla EUTELSAT, jej
wysokim urzędnikom i innym kategoriom personelu, wyszczególnionym we wspomnianym
protokole, Stronom i przedstawicielom Stron, Sygnatariuszom i przedstawicielom
Sygnatariuszy, jak również osobom uczestniczącym w postępowaniach arbitrażowych.
W szczególności każda ze Stron przyznaje osobom, o których mowa wyżej, w
granicach i w przypadkach przewidzianych w protokole, o którym mowa w niniejszym
ustępie, immunitet jurysdykcyjny w stosunku do dokonanych czynności, pism lub
wypowiedzi w ramach sprawowania swych funkcji i w granicach ich uprawnień.
Strona, na której terytorium znajduje się siedziba EUTELSAT, zawiera, gdy tylko
istnieje ku temu możliwość, umowę w sprawie siedziby z EUTELSAT dotyczącą
przywilejów, zwolnień i immunitetów. Umowa ta będzie zawierać postanowienie o
zwolnieniu z wszelkich podatków dochodowych kwot wpłacanych przez EUTELSAT na
terytorium wspomnianej Strony na rzecz Sygnatariuszy działających w tym
charakterze, z wyjątkiem Sygnatariusza wyznaczonego przez Stronę, na której
terytorium znajduje się siedziba EUTELSAT. Pozostałe Strony powinny również, gdy
tylko powstanie ku temu możliwość, zawrzeć protokół dotyczący przywilejów,
zwolnień i immunitetów. Umowa w sprawie siedziby i protokół przewidują warunki
ich wygaśnięcia i są niezależne od Konwencji.
Artykuł XVIII
Wystąpienie i zawieszenie
a)
i) każda ze Stron lub każdy z Sygnatariuszy może w każdym momencie wystąpić
dobrowolnie z EUTELSAT.
ii) Występująca Strona zawiadamia pisemnie o swojej decyzji depozytariusza. W
razie gdy dana Strona występuje z EUTELSAT, uznaje się, że wszyscy
Sygnatariusze, wyznaczeni przez nią, zgodnie z ustępem b) artykułu II Konwencji
występują z Umowy eksploatacyjnej z dniem, w którym wystąpienie Strony wchodzi w
życie.
iii) Decyzja o wystąpieniu Sygnatariusza jest notyfikowana pisemnie do
wiadomości Dyrektora Generalnego przez Stronę, która go wyznaczyła, i
notyfikacja oznacza zatwierdzenie przez Stronę decyzji o wystąpieniu
Sygnatariusza. W razie gdy dany Sygnatariusz występuje z EUTELSAT, Strona, która
wyznaczyła Sygnatariusza, przejmuje z dniem wystąpienia kompetencje
Sygnatariusza, jeśli nie wyznaczy nowego Sygnatariusza lub nie wystąpi z
EUTELSAT.
iv) Wszelkie dobrowolne wystąpienie z EUTELSAT w rozumieniu punktów i), ii) i
iii) niniejszego ustępu wchodzi w życie po trzech miesiącach od daty otrzymania
notyfikacji odpowiednio przez depozytariusza lub Dyrektora Generalnego.
b)
i) W razie gdy dana Strona uchybi któremukolwiek z zobowiązań przypadających jej
na mocy Konwencji, Zgromadzenie Stron, działając na złożony wniosek lub z
własnej inicjatywy i po wysłuchaniu wszelkich uwag przedstawionych przez
powyższą Stronę, może uchwalić wystąpienie Strony z EUTELSAT, jeżeli stwierdzi,
że miało miejsce uchybienie zobowiązaniu. Począwszy od daty powyższej uchwały
Konwencja przestaje być obowiązująca w stosunku do danej Strony. Zgromadzenie
Stron może zostać zwołane w trybie nadzwyczajnym w tej kwestii. W razie gdy dana
Strona zostaje uznana za wycofaną z EUTELSAT, zgodnie z postanowieniami
niniejszego punktu, uznaje się, że wszyscy Sygnatariusze wyznaczeni przez nią,
zgodnie z ustępem b) artykułu II Konwencji, występują z Umowy eksploatacyjnej z
dniem, w którym wystąpienie Strony staje się skuteczne.
ii) A) W razie gdy dany Sygnatariusz, działający w granicach własnych
kompetencji, uchybi któremukolwiek z zobowiązań przypadających mu na mocy
Konwencji lub Umowy eksploatacyjnej, z wyjątkiem zobowiązania, o którym mowa w
ustępie a) artykułu 4 Umowy eksploatacyjnej, i gdy to uchybienie nie ustało w
terminie trzech miesięcy od daty pisemnego zawiadomienia przekazanego przez
organ wykonawczy i dotyczącego uchwały Rady Sygnatariuszy stwierdzającej
powyższe uchybienie, prawa przyznane Sygnatariuszowi na mocy Konwencji i Umowy
eksploatacyjnej są automatycznie zawieszone po upływie powyższego terminu trzech
miesięcy. W czasie trwania okresu zawieszenia praw Sygnatariusza, wypełnia on w
dalszym ciągu wszelkie obowiązki i zobowiązania przypadające Sygnatariuszowi na
mocy Konwencji i Umowy eksploatacyjnej.
B) Rada Sygnatariuszy może, po wysłuchaniu uwag przedstawionych przez
Sygnatariusza lub Stronę, która go wyznaczyła, uznać, że nastąpiło wystąpienie
Sygnatariusza z EUTELSAT i że począwszy od daty powyższej decyzji Umowa
eksploatacyjna przestaje być obowiązująca w stosunku do danego Sygnatariusza. W
razie gdy dany Sygnatariusz zostaje uznany za wycofanego z EUTELSAT, Strona,
która go wyznaczyła, przejmuje z dniem wystąpienia kompetencje Sygnatariusza,
jeśli nie wyznaczy nowego Sygnatariusza lub nie wystąpi z EUTELSAT.
iii)
A) W razie gdy dany Sygnatariusz nie uiści sumy, do której jest zobowiązany na
mocy ustępu a) artykułu 4 Umowy eksploatacyjnej, w okresie trzech miesięcy od
upłynięcia terminu, prawa przyznane Sygnatariuszowi na mocy Konwencji i Umowy
eksploatacyjnej są automatycznie zawieszone. W czasie trwania okresu zawieszenia
praw Sygnatariusza wypełnia on w dalszym ciągu wszelkie obowiązki i zobowiązania
przypadające Sygnatariuszowi na mocy Konwencji i Umowy eksploatacyjnej.
B) Jeżeli w okresie trzech miesięcy od zawieszenia wszelkie należne sumy nie
zostaną uiszczone, Rada Sygnatariuszy, po wysłuchaniu wszelkich uwag
przedstawionych przez Sygnatariuszy lub przez Stronę, która go wyznaczyła, może
uznać, że nastąpiło wystąpienie danego Sygnatariusza z EUTELSAT i że począwszy
od daty powyższej decyzji Umowa eksploatacyjna przestaje być obowiązująca w
stosunku do danego Sygnatariusza. W razie gdy dany Sygnatariusz zostaje uznany
za wycofanego z EUTELSAT, Strona, która go wyznaczyła, przejmuje z dniem
wystąpienia kompetencje Sygnatariusza, jeśli nie wyznaczy nowego Sygnatariusza
lub nie wystąpi z EUTELSAT.
c) Jeżeli z jakiejkolwiek przyczyny Strona pragnie zastąpić Sygnatariusza,
którego wyznaczyła, lub też wyznaczyć nowego Sygnatariusza, powinna zawiadomić
pisemnie o swojej decyzji depozytariusza; Konwencja i Umowa eksploatacyjna
wchodzą w życie w stosunku do nowego Sygnatariusza i przestają obowiązywać w
stosunku do poprzedniego Sygnatariusza z chwilą, gdy nowy Sygnatariusz przejmie
wszelkie nie wypełnione zobowiązania poprzedniego Sygnatariusza i podpisze Umowę
eksploatacyjną.
d) Strona, która wystąpiła lub została uznana za wycofaną z EUTELSAT, traci
wszelkie prawa do przedstawicielstwa w Zgromadzeniu Stron i przestaje pełnić
jakiekolwiek obowiązki lub zobowiązania po dacie, w której wystąpienie stało się
skuteczne, z wyjątkiem zobowiązań wynikających z aktów i zaniechań
poprzedzających tę datę.
e)
i) Sygnatariusz, który wystąpił lub został uznany za wycofanego z Umowy
eksploatacyjnej, traci wszelkie prawa przedstawicielstwa w Radzie Sygnatariuszy
i przestaje pełnić jakiekolwiek obowiązki lub zobowiązania po dacie, w której
wystąpienie stało się skuteczne, z wyjątkiem obowiązku, jeśli Rada Sygnatariuszy
nie zadecyduje inaczej, uiszczenia swej części składek do kapitału celem
dopełnienia zobowiązań wynikających z aktów i zaniechań, poprzedzających tę
datę.
ii) Rozliczenie sytuacji finansowej w momencie wystąpienia z EUTELSAT danego
Sygnatariusza jest przeprowadzane zgodnie z postanowieniami artykułu 21 Umowy
eksploatacyjnej.
f) Wszystkie Strony i wszyscy Sygnatariusze powinni być natychmiast powiadomieni
przez depozytariusza lub odpowiednio przez Dyrektora Generalnego o wszelkich
notyfikacjach o wystąpieniu i wszelkich decyzjach o wykluczeniu.
g) Żadne postanowienie niniejszego artykułu nie narusza żadnego prawa nabytego w
charakterze Strony lub Sygnatariusza, które zostaje zachowane po wystąpieniu i
wobec którego nie zostało otrzymane żadne wyrównanie zgodnie z niniejszym
artykułem.
Artykuł XIX
Poprawki
a) Każda ze Stron może zaproponować poprawki do Konwencji. Propozycje poprawek
są przekazywane Dyrektorowi Generalnemu, który w jak najdogodniejszym terminie
rozpowszechnia ich tekst wśród wszystkich Stron i wszystkich Sygnatariuszy. Po
upływie trzech miesięcy od obwieszczenia propozycja poprawki zostaje
przestudiowana przez Radę Sygnatariuszy, która wnosi do Zgromadzenia swoją
opinię i zalecenia w terminie sześciu miesięcy od daty rozpowszechnienia
propozycji poprawki. Zgromadzenie Stron rozpatruje propozycję poprawki po
upływie terminu co najmniej sześciu miesięcy począwszy od daty jej otrzymania,
uwzględniając opinię i zalecenia wyrażone przez Radę Sygnatariuszy. Zgromadzenie
Stron może w szczególnym przypadku skrócić ten termin na mocy decyzji podjętej
zgodnie z procedurą przewidzianą w odniesieniu do kwestii merytorycznych.
b) W razie jej przyjęcia przez Zgromadzenie Stron, poprawka wchodzi w życie po
upływie stu dwudziestu dni po otrzymaniu przez depozytariusza zawiadomienia o
zatwierdzeniu poprawki przez dwie trzecie Państw będących Stronami w momencie
jej uchwalenia przez Zgromadzenie stron i których Sygnatariusze reprezentowali
co najmniej dwie trzecie całości udziałów inwestycyjnych. W momencie wejścia w
życie poprawka staje się obowiązująca w stosunku do wszystkich Stron i
wszystkich Sygnatariuszy.
c) Żadna poprawka nie wchodzi w życie przed upływem ośmiu miesięcy od daty jej
uchwalenia przez Zgromadzenie Stron. Poprawka, która nie weszła w życie zgodnie
z postanowieniami ustępu b) niniejszego artykułu, zostaje uznana za nieważną po
upływie osiemnastu miesięcy od daty jej uchwalenia przez Zgromadzenie Stron.
Artykuł XX
Rozstrzyganie sporów
a) Wszelkie spory między Stronami lub między EUTELSAT i jedną lub więcej niż
jedną Stroną, dotyczące interpretacji lub zastosowania Konwencji lub ustępu c)
artykułu 15, lub ustępu c) artykułu 16 Umowy eksploatacyjnej, podlegają
arbitrażowi zgodnie z postanowieniami załącznika B do Konwencji, w razie gdy nie
mogły zostać rozstrzygnięte na innej drodze w terminie jednego roku począwszy od
dnia, w którym Strona sporu zawiadomiła drugą stronę o swym zamiarze polubownego
rozstrzygnięcia powyższego sporu. Wszelkie analogiczne spory dotyczące
interpretacji lub zastosowania niniejszej Konwencji lub Umowy eksploatacyjnej
między jedną lub więcej niż jedną Stroną z jednej strony i jednym lub więcej niż
jednym Sygnatariuszem z drugiej strony mogą podlegać arbitrażowi zgodnie z
postanowieniami załącznika B do Konwencji, w razie gdy Strona lub Strony oraz
Sygnatariusz lub Sygnatariusze uczestniczący w sporze wyrażą na to zgodę.
b) Wszelkie spory dotyczące interpretacji lub zastosowania Konwencji lub ustępu
c) artykułu 15, lub ustępu c) artykułu 16 Umowy eksploatacyjnej, powstałe między
Stroną i Państwem, które przestało być Stroną, lub między EUTELSAT i Państwem,
które przestało być Stroną, mające miejsce, w momencie, gdy powyższe Państwo
przestało być Stroną, podlegają arbitrażowi zgodnie z postanowieniami załącznika
B do Konwencji, w razie gdy nie mogły zostać rozstrzygnięte na innej drodze w
terminie jednego roku począwszy od dnia, w którym strona sporu zawiadomiła drugą
stronę o swym zamiarze polubownego rozstrzygnięcia powyższego sporu, z
zastrzeżeniem, że Państwo, które przestało być Stroną, wyrazi na to zgodę. W
razie gdy dane Państwo przestaje być Stroną lub dane Państwo albo jednostka
telekomunikacyjna przestaje być Sygnatariuszem po poddaniu sporu postępowaniu
arbitrażowemu, w którym bierze udział zgodnie z ustępem a) niniejszego artykułu,
postępowanie arbitrażowe jest prowadzone aż do jego zakończenia.
c) Rozstrzyganie wszelkich sporów dotyczących interpretacji lub zastosowania
innych niż Konwencja lub Umowa eksploatacyjna umów zawartych między EUTELSAT i
którąkolwiek ze Stron odbywa się zgodnie z postanowieniami zawartymi w stosownej
umowie. W razie braku powyższych postanowień wspomniane spory, gdy nie zostały
rozstrzygnięte na innej drodze, mogą podlegać arbitrażowi zgodnie z
postanowieniami załącznika B do Konwencji, jeżeli strony sporu wyrażą na to
zgodę.
Artykuł XXI
Podpisanie - Zastrzeżenia
a) Wszelkie Państwa, których zarząd telekomunikacji lub uznane przedsiębiorstwo
prywatne jest albo ma prawo stać się Stroną, Sygnatariuszem Umowy tymczasowej,
mogą stać się Stroną Konwencji przez:
i) podpisanie bez zastrzeżenia ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia albo
ii) podpisanie z zastrzeżeniem ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, po
którym nastąpi ratyfikacja, przyjęcie lub zatwierdzenie, albo
iii) przystąpienie.
b) Konwencja jest otwarta do podpisu w Paryżu od dnia 15 lipca 1982 r. do dnia
wejścia w życie, a następnie pozostaje otwarta do przystąpienia.
c) Żadne Państwo nie może stać się Stroną Konwencji przed podpisaniem Umowy
eksploatacyjnej przez jednostkę telekomunikacyjną przez nie wyznaczoną lub
bezpośrednio przez to Państwo.
d) Żadne zastrzeżenie nie może być wniesione w stosunku do Konwencji lub do
Umowy eksploatacyjnej.
Artykuł XXII
Wejście w życie
a) Konwencja wchodzi w życie po upływie sześćdziesięciu dni od daty jej
podpisania, zgodnie z punktem i) ustępu a) artykułu XXI, lub ratyfikowania,
przyjęcia albo zatwierdzenia przez dwie trzecie Państw, których jurysdykcji w
dniu otwarcia Konwencji do podpisu podlegają Strony-Sygnatariusze Umowy
tymczasowej, pod warunkiem że:
i) powyższe Strony-Sygnatariusze lub Sygnatariusze wyznaczeni przez nie dla
celów Umowy ECS posiadają co najmniej dwie trzecie finansowych części
udziałowych tytułem Umowy ECS i
ii) Umowa eksploatacyjna jest podpisana zgodnie z ustępem b) artykułu II
Konwencji.
b) Konwencja nie może wejść w życie przed upływem ośmiu miesięcy od dnia jej
złożenia do podpisu. Konwencja nie wejdzie w życie w przypadku, gdy nie zostanie
podpisana, ratyfikowana, przyjęta lub zatwierdzona zgodnie z postanowieniami
ustępu a) niniejszego artykułu w terminie osiemnastu miesięcy) od daty jej
złożenia do podpisu.
c) W razie gdy dokument dotyczący ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia zostanie złożony przez dane Państwo po dniu wejścia w życie
Konwencji, Konwencja wchodzi w życie w stosunku do tego Państwa począwszy od
dnia złożenia powyższego dokumentu.
d) Począwszy od momentu wejścia w życie Konwencja jest stosowana w trybie
tymczasowym do tych wszystkich Państw, które ją podpisały z zastrzeżeniem
ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia i które złożyły odpowiedni wniosek w
momencie podpisu lub w każdym innym momencie przed jej wejściem w życie. Tryb
tymczasowy stosowania Konwencji ustaje:
i) w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia
przez dane Państwo,
ii) po upływie dwóch lat, począwszy od daty wejścia w życie Konwencji, w razie
gdy nie została ona ratyfikowana, przyjęta lub zatwierdzona przez dane Państwo,
iii) w momencie zawiadomienia przez dane Państwo, przed upływem okresu
określonego w punkcie ii) niniejszego ustępu, o swej decyzji o nieratyfikowaniu,
nieprzyjęciu lub niezatwierdzeniu Konwencji.
W razie gdy zastosowanie Konwencji w trybie tymczasowym ustaje na podstawie
punktu ii) lub punktu iii) niniejszego ustępu, prawa i obowiązki Strony i
Sygnatariusza wyznaczonego przez nią są określone postanowieniami ustępu d), e)
i g) artykułu XVIII Konwencji.
e) Bez względu na wszelkie inne postanowienia niniejszego artykułu Konwencja nie
wchodzi w życie w stosunku do żadnego Państwa i nie jest stosowana w trybie
tymczasowym do żadnego Państwa, dopóty, dopóki warunki ustanowione w ustępie c)
artykułu XXI Konwencji nie zostaną spełnione.
f) Umowa tymczasowa ustaje i zostaje zastąpiona przez Konwencję w momencie jej
wejścia w życie. Jednakże żadne postanowienie Konwencji lub Umowy
eksploatacyjnej nie narusza praw albo obowiązków nabytych wcześniej przez daną
Stronę lub Sygnatariusza występujących w charakterze Strony-Sygnatariusza Umowy
tymczasowej lub w charakterze Sygnatariusza Umowy ECS.
Artykuł XXIII
Przystąpienie
a) Wszelkie Państwa, których zarząd telekomunikacji lub uznane przedsiębiorstwo
prywatne były lub miały prawo stać się w dniu otwarcia Konwencji do podpisu
Stroną-Sygnatariuszem Umowy tymczasowej, mogą przystąpić do Konwencji począwszy
od dnia, w którym przestanie być ona otwarta do podpisu, do upływu terminu dwóch
lat po wejściu w życie Konwencji.
b) Postanowienia ustępu c) do e) niniejszego artykułu stosuje się do wniosków o
przystąpienie, składanych przez następujące Państwa:
i) Państwo, którego zarząd telekomunikacji lub uznane przedsiębiorstwo prywatne
były lub miały prawo stać się w dniu przedłożenia Konwencji do podpisu
Stroną-Sygnatariuszem Umowy tymczasowej, lecz które nie stało się Stroną
Konwencji, zgodnie z postanowieniami punktu i) lub ii) ustępu a) artykułu XXI
Konwencji lub ustępu a) niniejszego artykułu;
ii) wszelkie inne Państwa europejskie będące członkami Międzynarodowego Związku
Telekomunikacyjnego, pragnące przystąpić do Konwencji po jej wejściu w życie.
c) Wszelkie Państwa, które pragną przystąpić do Konwencji, zgodnie z warunkami
określonymi w ustępie b) niniejszego artykułu (określane niżej jako "państwa
wnioskodawcy"), zawiadamiają o tym pisemnie Dyrektora Generalnego i dostarczają
mu wszelkich informacji, którym Rada Sygnatariuszy może wymagać w związku z
planowanym przez dane Państwo użytkowaniem odcinka łączności przestrzennej
EUTELSAT.
d) Rada Sygnatariuszy bada, z punktu widzenia technicznego, finansowego i
eksploatacyjnego, zgodność wniosku o przystąpienie, przedstawionego przez
Państwo wnioskodawcę, z interesami EUTELSAT i Sygnatariuszy w zakresie
działalności EUTELSAT i przedstawia Zgromadzeniu Stron odpowiednie zalecenie.
e) Uwzględniając niniejsze zalecenie Zgromadzenie Stron podejmuje uchwałę na
wniosek Państwa wnioskodawcy w terminie sześciu miesięcy począwszy od dnia, w
którym Rada Sygnatariuszy ustaliła, że jest w posiadaniu wszelkich informacji
wymaganych na podstawie ustępu c) niniejszego artykułu. Ta decyzja Rady
Sygnatariuszy jest niezwłocznie przekazywana Zgromadzeniu Stron. Uchwała
Zgromadzenia Stron jest podejmowana w głosowaniu tajnym, zgodnie z procedurą
dotyczącą uchwał w kwestiach merytorycznych. W tym celu może zostać zwołane
posiedzenie nadzwyczajne Zgromadzenia Stron.
f) Dyrektor Generalny zawiadamia Państwo wnioskodawcę o warunkach przystąpienia
ustalonych przez Zgromadzenie Stron. Niniejsze warunki przystąpienia stanowią
przedmiot protokołu załączonego do dokumentu przystąpienia, który dane Państwo
składa depozytariuszowi.
Artykuł XXIV
Odpowiedzialność
Żadna ze Stron nie podlega odpowiedzialności indywidualnej za czynności i
zobowiązania EUTELSAT, z wyjątkiem przypadku, gdy ta odpowiedzialność wynika z
traktatu, którego dana Strona i Państwo żądające zadośćuczynienia są stronami. W
tym wypadku EUTELSAT wynagradza szkodę zainteresowanej Stronie do wysokości
uiszczonych kwot, jeśli dana Strona nie zobowiązała się do przyjęcia na siebie
odnośnej odpowiedzialności.
Artykuł XXV
Postanowienia różne
a) Urzędowymi i roboczymi językami EUTELSAT są języki francuski i angielski.
b) EUTELSAT współpracuje, uwzględniając ogólne wytyczne Zgromadzenia Stron,
dotyczące kwestii wspólnego interesu, z Organizacją Narodów Zjednoczonych i jej
wyspecjalizowanymi instytucjami, w szczególności z Międzynarodowym Związkiem
Telekomunikacyjnym, a także z innymi organizacjami międzynarodowymi.
c) Zgodnie z postanowieniami rezolucji 1721 (XVI) Zgromadzenia Ogólnego Narodów
Zjednoczonych EUTELSAT przekazuje, tytułem informacji, Sekretarzowi Generalnemu
Narodów Zjednoczonych i zainteresowanym wyspecjalizowanym instytucjom roczne
sprawozdanie ze swej działalności.
Artykuł XXVI
Depozytariusz
a) Rząd Republiki Francuskiej jest depozytariuszem Konwencji, u którego są
składane dokumenty notyfikacyjne, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia,
wnioski o zastosowanie w trybie tymczasowym, jak również notyfikacje o
ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu poprawek, decyzje o wystąpieniu z
EUTELSAT oraz decyzje o zakończeniu tymczasowego trybu stosowania Konwencji.
b) Konwencja jest złożona w archiwum depozytariusza. Depozytariusz doręcza
poświadczone odpisy, zgodnie z tekstem Konwencji, wszystkim Państwom, które
podpisały Konwencję lub które złożyły dokumenty przystąpienia, jak również
Międzynarodowemu Związkowi Telekomunikacyjnemu.
c) Depozytariusz informuje w jak najkrótszym terminie wszystkie Państwa, które
podpisały Konwencję lub które do niej przystąpiły, wszystkich Sygnatariuszy i w
razie konieczności Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny:
i) o każdym podpisaniu Konwencji;
ii) o złożeniu wszelkich dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia, zatwierdzenia
lub przystąpienia;
iii) o rozpoczęciu okresu sześćdziesięciu dni, o którym mowa w ustępie a)
artykułu XXII Konwencji;
iv) o wejściu w życie Konwencji;
v) o wszelkich wnioskach o zastosowanie Konwencji w trybie tymczasowym zgodnie z
ustępem d) artykułu XXII Konwencji;
vi) o nominacji Dyrektora Generalnego, o wszelkich sprzeciwach, jak również o
potwierdzeniu nominacji, o którym mowa w ustępie a) artykułu XIII Konwencji;
vii) o uchwaleniu i wejściu w życie wszelkich poprawek do Konwencji;
viii) o wszelkich notyfikacjach o wystąpieniu;
ix) o wszelkich uchwałach Zgromadzenia Stron, o których mowa w ustępie b)
artykułu XVIII Konwencji, w przypadku gdy dana Strona jest uznana za wycofaną z
EUTELSAT;
x) o wszelkich uchwałach Rady Sygnatariuszy zgodnie z ustępem b) artykułu XVIII
Konwencji, w przypadku gdy dany Sygnatariusz jest uznany za wycofanego z
EUTELSAT;
xi) o wszelkim zastąpieniu Sygnatariusza dokonanym zgodnie z ustępem b) i c)
artykułu XVIII Konwencji;
xii) o wszelkich zawieszeniach i przywróceniach praw;
xiii) o innych notyfikacjach i zawiadomieniach mających związek z Konwencją.
d) W momencie wejścia w życie Konwencji, depozytariusz doręcza poświadczony
odpis Konwencji i Umowy eksploatacyjnej Sekretariatowi Organizacji Narodów
Zjednoczonych celem rejestracji i ogłoszenia, zgodnie z postanowieniami artykułu
102 Karty Narodów Zjednoczonych.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie uprawomocnieni przez swoje rządy,
podpisali niniejszą Konwencję.)
Otwarto do podpisu w Paryżu dnia piętnastego lipca tysiąc dziewięćset
osiemdziesiątego drugiego roku, w jednym egzemplarzu, w językach francuskim i
angielskim, przy czym obydwa teksty są jednakowo autentyczne.
Załącznik A
POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE
1. Ciągłość działalności
a) Wszelkie umowy zawarte przez EUTELSAT INTERIM na mocy Umowy tymczasowej lub
Umowy ECS, które są obowiązujące w dniu wygaśnięcia powyższych dwóch umów,
pozostają w mocy, z wyjątkiem wypadku i do momentu, gdy zostaną zmienione lub
uchylone zgodnie z postanowieniami danych umów. Wszelkie uchwały podjęte przez
EUTELSAT INTERIM na podstawie Umowy tymczasowej lub Umowy ECS, które są
obowiązujące w dniu wygaśnięcia powyższych umów, pozostają w mocy, z wyjątkiem
wypadku i do momentu, gdy zostaną zmienione lub uchylone na mocy Konwencji lub
Umowy eksploatacyjnej, lub w wyniku ich zastosowania.
b) Jeżeli w momencie wygaśnięcia Umowy tymczasowej i Umowy ECS organ EUTELSAT
INTERIM podjął, lecz nie zakończył czynności, która była przedmiotem zezwolenia
lub która jest wymagana na mocy Umowy tymczasowej lub Umowy ECS, Rada
Sygnatariuszy zastąpi dany organ w celu zakończenia tej czynności.
2. Zarządzanie
a) Począwszy od daty wejścia w życie Konwencji cały personel stałego
Sekretariatu Generalnego, powołanego zgodnie z artykułem 9 Umowy tymczasowej, ma
prawo zostać przeniesiony do organu wykonawczego EUTELSAT, z zastrzeżeniem
postanowień ustępu f) artykułu XIII Konwencji.
b) Zgodnie z postanowieniami ustępu 1 niniejszego załącznika, warunki
zatrudnienia personelu, które obowiązywały w ramach Umowy tymczasowej, są w
dalszym ciągu stosowane, aż do momentu określenia przez Radę Sygnatariuszy
nowych warunków zatrudnienia.
c) Sekretarz Generalny EUTELSAT Interim pełni funkcje pierwszego Dyrektora
Generalnego do momentu przejęcia przez niego urzędu.
3. Przekazanie na rzecz EUTELSAT funkcji upełnomocnionej administracji
a) Począwszy od rozpoczęcia okresu sześćdziesięciu dni, o którym mowa w ustępie
a) artykułu XXII Konwencji, Sekretarz Generalny EUTELSAT INTERIM zawiadamia
upełnomocnioną administrację o dacie wejścia w życie Konwencji i wygaśnięcia
Umowy tymczasowej.
b) Sekretarz Generalny EUTELSAT Interim podejmuje wszelkie środki w celu
zapewnienia w stosownym momencie przekazania na rzecz EUTELSAT wszystkich praw i
obowiązków udzielonych upełnomocnionej administracji, będącej oficjalnym
przedstawicielem EUTELSAT INTERIM.
Załącznik B
POSTĘPOWANIE ARBITRAŻOWE
1. Sąd arbitrażowy jest ustanawiany zgodnie z postanowieniami poniższych ustępów
w celu rozstrzygania wszelkich sporów, o których mowa w artykule XX Konwencji
lub w artykule 20 Umowy eksploatacyjnej.
2. Wszelkie Strony Konwencji mogą przyłączać się do jednej z dwóch stron sporu w
ramach arbitrażu.
3. Sąd arbitrażowy składa się z trzech członków. Każda ze stron sporu wyznacza
arbitra w terminie dwóch miesięcy począwszy od daty otrzymania wniosku jednej ze
stron o poddanie sporu postępowaniu arbitrażowemu. W razie gdy artykuł XX
Konwencji i artykuł 20 Umowy eksploatacyjnej wymagają zgody dwóch stron sporu na
poddanie sporu postępowaniu arbitrażowemu, termin dwóch miesięcy jest obliczany
począwszy od daty powyższej zgody. Dwaj pierwsi arbitrzy wyznaczają, w terminie
dwóch miesięcy począwszy od daty wyznaczenia drugiego arbitra, trzeciego
arbitra, który pełni funkcję przewodniczącego sądu arbitrażowego. W razie gdy
którykolwiek z dwóch arbitrów nie został wyznaczony w wymaganym terminie,
zostaje on wyznaczony, na wniosek jednej lub drugiej strony, przez
Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, lub w przypadku
rozbieżności między stronami - przez Sekretarza Generalnego Stałego Trybunału
Arbitrażowego. Ta sama procedura znajduje zastosowanie w przypadku, gdy
przewodniczący sądu arbitrażowego nie zostanie wyznaczony w wymaganym terminie.
4. Sąd arbitrażowy obiera swą siedzibę i uchwala regulamin wewnętrzny.
5. Każda ze stron ponosi koszty arbitra, którego wyznaczyła, jak również koszty
zastępstwa przed sądem. Koszty Przewodniczącego sądu arbitrażowego są równo
podzielone między strony sporu.
6. Orzeczenie sądu arbitrażowego jest wydane większością głosów członków, którzy
nie mogą wstrzymać się od głosowania. Orzeczenie takie jest ostateczne i wiążące
dla stron sporu. Nie podlega odwołaniu. Strony wypełniają orzeczenie arbitrażowe
niezwłocznie. W przypadku sporu dotyczącego jego wykładni lub zakresu, sąd
arbitrażowy podaje jego interpretację na wniosek którejkolwiek ze stron sporu.
POPRAWKA Nr 1 DO KONWENCJI EUTELSAT
(Konferencja międzynarodowa - Paryż, dnia 15 grudnia 1983 r.)
Państwa-Strony Konwencji o utworzeniu Europejskiej Organizacji Łączności
Satelitarnej (EUTELSAT),
biorąc pod uwagę Konwencję o utworzeniu Europejskiej Organizacji Łączności
Satelitarnej (EUTELSAT), otwartą do podpisu w Paryżu dnia 15 lipca 1982 r., a w
szczególności jej artykuł XXII,
stwierdzając, iż zachodzi obawa, że podpisy, ratyfikacje, przyjęcia, lub
zatwierdzenia, wymagane dla wejścia w życie Konwencji, nie będą mogły zostać
zebrane przed upływem terminu osiemnastu miesięcy, po którym zgodnie z
postanowieniami artykułu XXII b) Konwencja nie wejdzie w życie,
pragnąc, aby wejście w życie Konwencji mogło nastąpić w jak najkrótszym
czasie,uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
W drugim zdaniu ustępu b) artykuł XXII Konwencji wyrazy "osiemnastu miesięcy"
zostają zastąpione wyrazami "trzydziestu sześciu miesięcy".
Artykuł 2
Niniejsza poprawka do Konwencji wchodzi w życie w dniu wejścia w życie
Konwencji.
Sporządzono w Paryżu dnia 15 grudnia 1983 r. w jednym egzemplarzu oryginalnym w
językach francuskim i angielskim, przy czym obydwa teksty są jednakowo
autentyczne.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- Rzeczpospolita Polska postanawia przystąpić do powyższej konwencji,
- przyrzeka, że będzie ona niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 3 grudnia 1991 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 5 czerwca 1994 r.
w sprawie przystąpienia przez Rzeczpospolitą Polską do Konwencji o utworzeniu
Europejskiej Organizacji Łączności Satelitarnej EUTELSAT, otwartej do podpisu w
Paryżu 15 lipca 1982 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 24, poz. 131)
Podaje się do publicznej wiadomości, że zgodnie z artykułem XXVI Konwencji o
utworzeniu Europejskiej Organizacji Łączności Satelitarnej EUTELSAT, otwartej do
podpisu w Paryżu dnia 15 lipca 1982 r., w dniu 20 grudnia 1991 r. złożony został
Rządowi Republiki Francuskiej dokument przystąpienia przez Rzeczpospolitą Polską
do powyższej konwencji.
Zgodnie z artykułem XXII Konwencji weszła ona w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 20 grudnia 1991 r.
Następujące państwa stały się stronami wyżej wymienionej Konwencji, składając
dokumenty ratyfikacyjne lub przystąpienia w niżej podanych datach:
Albania 18 lutego 1993 r.
Armenia 18 października 1994 r.
Austria 30 kwietnia 1985 r.
Azerbejdżan 15 kwietnia 1992 r.
Belgia 3 lipca 1985 r.
Bośnia i Hercegowina 22 marca 1993 r.
Cypr 17 lipca 1985 r.
Chorwacja 3 grudnia 1992 r.
Dania 17 lipca 1984 r.
Hiszpania 31 stycznia 1985 r.
Finlandia 31 stycznia 1985 r.
Francja 12 stycznia 1984 r.
Gruzja 7 stycznia 1993 r.
Grecja 26 sierpnia 1987 r.
Holandia 29 kwietnia 1985 r.
Irlandia 20 marca 1985 r.
Islandia 12 czerwca 1987 r.
Jugosławia 30 sierpnia 1987 r.
Liechtenstein 4 lutego 1987 r.
Litwa 18 maja 1992 r.
Luksemburg 27 sierpnia 1987 r.
Malta 5 lutego 1987 r.
Mołdowa 19 maja 1994 r.
Monako 23 maja 1984 r.
Niemcy 3 grudnia 1984 r.
Norwegia 24 lutego 1984 r.
Polska 20 grudnia 1991 r.
Portugalia 17 grudnia 1985 r.
Republika Słowacji 9 czerwca 1992 r.
Republika Czeska 15 grudnia 1993 r.
Rumunia 29 października 1990 r.
San Marino 7 marca 1985 r.
Szwecja 10 stycznia 1984 r.
Szwajcaria 15 lipca 1985 r.
Turcja 18 czerwca 1985 r.
Ukraina 27 grudnia 1993 r.
Watykan 20 marca 1985 r.
Węgry 21 października 1993 r.
Wielka Brytania 21 lutego 1985 r.
Włochy 3 czerwca 1985 r.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE
MINISTRAGOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA
z dnia 21 lutego 1995 r.
w sprawie rodzaju i zakresu opracowań geodezyjno-kartograficznych oraz czynności
geodezyjnych obowiązujących w budownictwie
(Dz. U. Nr 25, poz. 133)
Na podstawie art. 43 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.
U. Nr 89, poz. 414) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
ż 1. Przepisy rozporządzenia określają rodzaje i zakres opracowań
geodezyjno-kartograficznych i czynności geodezyjnych obowiązujących podczas
projektowania, budowy, remontu i utrzymywania obiektów budowlanych, dla których
jest wymagane uzyskanie pozwolenia na budowę.
ż 2. 1. Opracowania i czynności geodezyjne, o których mowa w rozporządzeniu,
wykonują podmioty posiadające niezbędne uprawnienia zawodowe w tym zakresie,
zgodnie z art. 43 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i
kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz.
198 oraz z 1991 r. Nr 103, poz. 446), zwane dalej wykonawcami prac geodezyjnych.
2. Opracowania i czynności geodezyjne związane z realizacją sieci uzbrojenia
terenu regulują odrębne przepisy.
Rozdział 2
Opracowania geodezyjno-kartograficzne do celów projektowych
ż 3. Opracowania geodezyjno kartograficzne do celów projektowych obejmują
przygotowanie dokumentacji geodezyjnej niezbędnej do wykonania projektu
budowlanego.
ż 4. 1. Projekt zagospodarowania działki lub terenu należy sporządzić na kopii
aktualnej mapy zasadniczej. Dopuszcza się dwukrotne pomniejszenie lub
powiększenie tej mapy.
2. W razie braku mapy zasadniczej w odpowiedniej skali, projekt sporządza się na
mapie jednostkowej, przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i
kartograficznego.
3. W razie budowy pojedynczych obiektów o prostej konstrukcji, usytuowanych w
granicach jednej nieruchomości, dopuszcza się wykonanie mapy jednostkowej, o
której mowa w ust. 2, w układzie lokalnym dla danej inwestycji. W takim wypadku
punkty, na których będzie oparty pomiar, należy utrwalić znakami z trwałego
materiału oraz sporządzić dla nich opisy topograficzne w nawiązaniu do
istniejących trwałych szczegółów sytuacyjnych.
ż 5. Mapy, o których mowa w ż 4, zwane dalej "mapami do celów projektowych",
powinny obejmować również obszar otaczający teren inwestycji w pasie co najmniej
30 m, a w razie konieczności ustalenia strefy ochronnej - także teren tej
strefy.
ż 6. 1. Treść mapy do celów projektowych, poza elementami stanowiącymi treść
mapy zasadniczej łącznie z granicami władania (własności) nieruchomości
(działek), powinna zawierać:
1) opracowane geodezyjnie linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu,
linie zabudowy oraz osie ulic, dróg itp., jeżeli zostały ustalone w miejscowym
planie zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji o ustaleniu warunków
zabudowy i zagospodarowania terenu,
2) usytuowanie zieleni wysokiej ze wskazaniem pomników przyrody,
3) usytuowanie innych obiektów i szczegółów wskazanych przez projektanta,
zgodnie z celem wykonywanej pracy.
2. Skalę map do celów projektowych należy dostosować do rodzaju i wielkości
obiektu lub całego zamierzenia budowlanego, przy czym:
1) skala map działek budowlanych nie powinna być mniejsza niż 1:500,
2) skala map zespołów obiektów budowlanych oraz terenów budownictwa
przemysłowego nie może być mniejsza niż 1:1000,
3) skala map rozległych terenów z obiektami budowlanymi o dużym rozproszeniu
oraz obiektami liniowymi może wynosić 1:2000.
3. Wielkość obszaru, o którym mowa w ż 5, oraz skalę map do celów projektowych
dla danej inwestycji określa w razie potrzeby organ właściwy do wydania
pozwolenia na budowę.
ż 7. 1. Przy opracowywaniu projektu budowlanego dotyczącego remontu obiektu
zabytkowego wykonawca prac geodezyjnych, na wniosek projektanta, sporządza
inwentaryzację architektoniczno-budowlaną remontowanego obiektu.
2. Inwentaryzacja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać dokumentację
opisową, pomiarowo-kartograficzną, fotograficzną i fotogrametryczną,
umożliwiającą w sposób jednoznaczny, z wymaganą dla charakteru planowanych prac
dokładnością, odtworzyć geometrię układu przestrzennego oraz detali
architektonicznych i budowlanych danego obiektu.
Rozdział 3
Geodezyjne wyznaczania obiektów budowlanych w terenie
ż 8. 1. Projekt zagospodarowania działki lub terenu należy opracować
geodezyjnie, w celu określenia danych liczbowych potrzebnych do wytyczenia w
terenie położenia poszczególnych elementów projektowanych obiektów budowlanych.
W szczególności dane te powinny dotyczyć: punktów głównych budowli, przebiegu
osi, linii rozgraniczających, linii zabudowy, usytuowania obiektów budowlanych,
jak również projektowanego ukształtowania terenu.
2. Opracowanie geodezyjne projektu zagospodarowania działki lub terenu należy
opierać na osnowie geodezyjnej.
3. W wypadku, o którym mowa w ż 4 ust. 3, dane liczbowe potrzebne do wytyczenia
mogą być wyznaczone tylko w stosunku do trwałych szczegółów sytuacyjnych
uwidocznionych na mapie.
ż 9. Sposób i tryb ochrony znaków geodezyjnych regulują odrębne przepisy.
ż 10. 1. Geodezyjne wytyczenie obiektów budowlanych w terenie służy
przestrzennemu usytuowaniu tych obiektów zgodnie z projektem budowlanym, a w
szczególności zachowaniu przewidzianego w projekcie położenia wyznaczanych
obiektów względem obiektów istniejących i wznoszonych oraz względem granic
nieruchomości.
2. Wytyczeniu w terenie i utrwaleniu na gruncie, zgodnie z wymaganiami projektu
budowlanego, podlegają geodezyjne elementy określające usytuowanie w poziomie
oraz posadowienie wysokościowe budowanych obiektów, a w szczególności:
1) główne osie obiektów budowlanych naziemnych i podziemnych,
2) charakterystyczne punkty projektowanego obiektu,
3) stałe punkty wysokościowe - repery.
ż 11. Wykonawca prac geodezyjnych stwierdza wykonanie czynności, o których mowa
w ż 10, przez dokonanie odpowiedniego wpisu w dzienniku budowy.
Rozdział 4
Czynności geodezyjne w toku budowy
ż 12. 1. Czynności geodezyjne w toku budowy obejmują:
1) geodezyjną obsługę budowy i montażu obiektu budowlanego,
2) pomiary przemieszczeń obiektu i jego podłoża oraz pomiary odkształceń
obiektu,
3) geodezyjną inwentaryzację powykonawczą obiektów lub elementów obiektów, o
których mowa w art. 43 ust. 3 ustawy - Prawo budowlane.
2. Czynności określone w ust. 1 pkt 1 i 2 wykonuje się, jeżeli są one
przewidziane w projekcie budowlanym lub na wniosek uczestnika procesu
budowlanego.
ż 13. Geodezyjna obsługa budowy i montażu obiektu budowlanego obejmuje tyczenie
i pomiary kontrolne tych elementów obiektu, których dokładność usytuowania bez
pomiarów geodezyjnych nie zapewni prawidłowego wykonania obiektu.
ż 14. W celu zapewnienia bezpieczeństwa budowy obiektu budowlanego oraz
bezpieczeństwa jego utrzymywania wykonuje się czynności geodezyjne związane z
geodezyjnym wyznaczeniem przemieszczeń obiektu i jego podłoża oraz pomiary
odkształceń obiektu.
ż 15. 1. Wykonanie czynności geodezyjnych, o których mowa w ż 12, wykonawca prac
geodezyjnych potwierdza wpisem do dziennika budowy lub montażu.
2. Wykonawca prac geodezyjnych przekazuje kierownikowi budowy kopie szkiców
tyczenia i kontroli położenia poszczególnych elementów obiektu budowlanego,
zawierające dane geodezyjne umożliwiające wznowienie lub kontrolę wyznaczenia.
ż 16. W razie stwierdzenia rozbieżności między wynikami pomiarów a ustaleniami
projektu budowlanego, fakt ten należy odnotować w dzienniku budowy lub dzienniku
montażu oraz udokumentować szkicami.
Rozdział 5
Czynności geodezyjne po zakończeniu budowy
ż 17. Po zakończeniu budowy poszczególnych obiektów budowlanych należy
sporządzić geodezyjną inwentaryzację powykonawczą w celu zebrania aktualnych
danych o przestrzennym rozmieszczeniu elementów zagospodarowania działki lub
terenu.
ż 18. 1. Po zakończeniu prac budowlanych, a przed oddaniem obiektu do
użytkowania, należy wykonać pomiar stanu wyjściowego obiektów wymagających w
trakcie użytkowania okresowego badania przemieszczeń i odkształceń.
2. Okresowe pomiary geodezyjne przemieszczeń i odkształceń wykonuje się, jeżeli
pomiary takie przewiduje projekt budowlany lub na wniosek zainteresowanego
podmiotu.
Rozdział 6
Geodezyjna dokumentacja powykonawcza
ż 19. 1. Operat geodezyjny wchodzący w skład dokumentacji budowy powinien
zawierać dokumentację geodezyjną sporządzoną na poszczególnych etapach budowy, a
w szczególności szkice tyczenia i kontroli położenia poszczególnych elementów
obiektu budowlanego.
2. W wypadku pomiaru przemieszczeń i odkształceń obiektu lub jego podłoża, do
dokumentacji budowy należy dołączyć operat z tych pomiarów.
ż 20. Dokumentacja geodezyjno-kartograficzna, sporządzona w wyniku geodezyjnej
inwentaryzacji powykonawczej, powinna zawierać dane umożliwiające wniesienie
zmian na mapę zasadniczą, do ewidencji gruntów i budynków oraz do ewidencji
sieci uzbrojenia terenu.
ż 21. Wykonawca prac geodezyjnych przekazuje:
1) do ośrodka dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej oryginał dokumentacji,
o której mowa w ż 20, w formie i zakresie przewidzianym odrębnymi przepisami,
2) kierownikowi budowy kopię mapy powstałej w wyniku geodezyjnej inwentaryzacji
powykonawczej.
Rozdział 7
Przepisy końcowe
ż 22. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony
Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie rodzajów i zakresu opracowań
geodezyjno-kartograficznych i czynności geodezyjnych obowiązujących w
budownictwie (Dz. U. Nr 8, poz. 47).
ż 23. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 3 marca 1995 r.
w sprawie zwalczania zarazy ogniowej roślin.
(Dz. U. Nr 25, poz. 136)
Na podstawie art. 2 ustawy z dnia 16 lutego 1961 r. o ochronie roślin uprawnych
przed chorobami, szkodnikami i chwastami (Dz. U. Nr 10, poz. 55, z 1989 r. Nr
35, poz. 192 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do chorób roślin podlegających obowiązkowi zwalczania zalicza się zarazę
ogniową (Erwinia amylovora).
ż 2. 1. Posiadacze gruntów, na których znajdują się uprawiane i dziko rosnące
jabłonie, grusze, jarzębiny, irgi, głogi, pigwy i ogniki, są obowiązani
przeprowadzać lustracje tych roślin co najmniej dwa razy w roku: pierwszy raz -
po kwitnieniu, nie później jednak niż do końca lipca, oraz drugi raz - w okresie
od początku sierpnia do końca wegetacji roślin.
2. Lustracje na gruntach Państwowego Funduszu Ziemi, które nie zostały
przekazane Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa lub innym podmiotom w
użytkowanie lub dzierżawę, oraz na pasach drogowych i obszarach kolejowych
przeprowadza przedstawiciel wojewódzkiej stacji kwarantanny i ochrony roślin.
3. Przedstawiciel wojewódzkiej stacji kwarantanny i ochrony roślin przeprowadza
lustracje szkółek, mateczników podkładek i zraźników roślin żywicielskich zarazy
ogniowej w następujących terminach: pierwszy raz - w drugiej połowie czerwca,
drugi raz - w drugiej połowie lipca, trzeci raz - we wrześniu; wyniki lustracji
przekazuje się Inspekcji Nasiennej.
ż 3. 1. Posiadacze gruntów, na których znajdują się rośliny określone w ż 2 ust.
1, są obowiązani niezwłocznie zgłosić wójtowi gminy (burmistrzowi, prezydentowi)
każdy przypadek wykrycia zarazy ogniowej lub podejrzenia o jej wystąpienie, a
zwłaszcza w razie stwierdzenia obumierania i brunatnienia kwiatostanów, liści
oraz wierzchołków pędów.
2. Zgłoszenie powinno zawierać dokładne określenie miejsca wystąpienia choroby
oraz nazwisko, imię i adres osoby dokonującej zgłoszenia.
ż 4. 1. Zwalczanie zarazy ogniowej polega na:
1) wycinaniu i niszczeniu przez spalanie porażonych roślin lub ich części,
2) stosowaniu środków i metod ochrony roślin wskazanych przez wojewódzką stację
kwarantanny i ochrony roślin.
2. W wypadku wystąpienia jednego ogniska zarazy ogniowej na powierzchni do 0,25
ha plantacji materiału szkółkarskiego lub podkładek, zniszczeniu podlegają
rośliny porażone oraz rośliny bez objawów chorobowych (żywiciele zarazy
ogniowej) w promieniu 20 m od roślin porażonych, a przy wystąpieniu dwóch i
większej ilości ognisk zniszczeniu podlega cała plantacja.
3. Sposób zwalczania zarazy ogniowej występującej na roślinach objętych ochroną
na podstawie przepisów o ochronie przyrody powinien być uzgodniony z właściwym
organem ochrony przyrody.
4. Koszty zwalczania zarazy ogniowej ponosi posiadacz gruntów, na których
wystąpiła choroba.
5. Koszty zwalczania zarazy ogniowej na gruntach Państwowego Funduszu Ziemi, o
których mowa w ż 2 ust. 2, pokrywane są z budżetu wojewody.
ż 5. 1. Obszar w promieniu 3 km od miejsca, w którym stwierdzono wystąpienie
zarazy ogniowej, uważa się za rejon zarażony.
2. Rejon zarażony określa wojewoda w drodze rozporządzenia, w którym ustala
granice rejonu (wykazy miejscowości).
3. Jeżeli rejon zarażony obejmuje tereny położone na obszarach kilku województw,
właściwi wojewodowie dają wspólne rozporządzenie.
ż 6. W rejonach zarażonych zabrania się zakładania nowych mateczników i
zraźników jabłoni i gruszy, szkółek jabłoni i gruszy, głogu, pigwy, irgi,
jarzębiny i ognika, a także pobierania zrazów i sadzonek z jabłoni i gruszy.
ż 7. 1. Jeżeli w rejonie zarażonym zostaną zlikwidowane rośliny porażone zarazą
ogniową i w ciągu trzech lat nie zostanie stwierdzone wystąpienie zarazy, rejon
taki uznaje się za wolny od tej choroby.
2. Uznanie rejonu za wolny od zarazy ogniowej następuje w drodze rozporządzenia
wojewody (wojewodów).
ż 8. Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki
Żywnościowej z dnia 2 października 1986 r. w sprawie zwalczania zarazy ogniowej
roślin (Dz. U. Nr 41, poz. 200).
ż 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: A. Śmietanko
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 10 marca 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego ilościowego na jęczmień przywożony z
zagranicy.
(Dz. U. Nr 26, poz. 138)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 30 czerwca 1995 r. ustanawia się kontyngent celny ilościowy na
przewóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 138, poz. 730).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 marca 1995 r. (poz. 138)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENT CELNY ILOŚCIOWY
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość (w tonach)
1234
10031003 00Jęczmień:
1003 00 90 0- Pozostały400 000


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 10 marca 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego ilościowego na pszenicę przywożoną z
zagranicy.
(Dz. U. Nr 26, poz. 139)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się co następuje:
ż 1. Do dnia 31 maja 1995 r. ustanawia się kontyngent celny ilościowy na przywóz
towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się
preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 138, poz. 730).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 marca 1995 r. (poz. 138)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENT CELNY ILOŚCIOWY
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość (w tonach)
1234
10101001Pszenica i mieszanka żyta z pszenicą:
1010 90- Pozostałe:
- - Pozostały orkisz, pszenica zwykła i mieszanka żyta z pszenicą:
1001 90 99 0- - - Pozostałe500 000


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 27 lutego 1995 r.
w sprawie uprawnień do nabycia leku, preparatów diagnostycznych i sprzętu
jednorazowego użytku bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową
odpłatnością, w przypadku niektórych chorób przewlekłych wrodzonych, nabytych
lub zakaźnych.
(Dz. U. Nr 26, poz. 140)
Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach
odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422 i z 1994 r. Nr
111, poz. 535) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Leki, preparaty diagnostyczne i sprzęt jednorazowego użytku są, z
zastrzeżeniem ust. 2 i 3, wydawane bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub
częściową odpłatnością na podstawie recepty, w razie zachorowania na choroby
przewlekłe wrodzone, nabyte lub choroby zakaźne:
1) fenyloketonurię do diet eliminacyjnych,
2) celiaklię i zespoły wrodzonych defektów metabolicznych,
3) mukowiscydozę,
4) chorobę nowotworową,
5) padaczkę,
6) miastenię,
7) chorobę psychiczną,
8) upośledzenie umysłowe z orzeczonym inwalidztwem,
9) karłowatość przysadkową u dzieci,
10) gruźlicę,
11) cukrzycę,
12) jaskrę,
13) niektóre choroby układy krążenia.
2. Leki i preparaty diagnostyczne, o których mowa w ust. 1, są wydawane
bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością do wysokości
ustalonego, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach
odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422 i z 1994 r. Nr
111, poz. 535), limitu ceny.
3. Recepty na insuliny wysokooczyszczone pochodzenia zwierzęcego i ludzkiego
mogą być wystawiane wyłącznie chorym na cukrzycę insulinozależną i cukrzycę
ciężarnych oraz w innych przypadkach stanowiących bezwzględne wskazania
lekarskie.
ż 2. Wykaz leków, preparatów diagnostycznych i sprzętu jednorazowego użytku
wydawanych bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością, ze
względu na choroby wymienione w ż 1, ustalają załączniki nr 1-3 do
rozporządzenia.
ż 3. W przypadku chorób wymienionych w ż 1 leki wydawane bezpłatnie wypisuje się
na receptach wzoru Mz/Pom-34, a środki odurzające i niektóre środki
psychotropowe - na receptach Mz/Pom-33, na zasadach określonych w odrębnych
przepisach.
ż 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 23
listopada 1992 r. w sprawie uprawnień do nabycia leku, preparatów
diagnostycznych i sprzętu jednorazowego użytku bezpłatnie, za opłatą ryczałtową
lub częściową odpłatnością, w przypadku niektórych chorób przewlekłych
wrodzonych, nabytych lub zakaźnych (Dz. U. Nr 95, poz. 472).
ż 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 23 kwietnia 1995 r.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R.J. Żochowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 27
lutego 1995 r. (poz. 140)
Załącznik nr 1
WYKAZ LEKÓW DO BEZPŁATNEGO WYDAWANIA 1 NA RECEPTY - CHORYM W LECZENIU:
Lp.NazwaPostać i dawka
1234567
Mukowiscydozy
1Acetylocysteinum
BRp. Mucisol (Mucosolv)proszek do sporządzania roztworu
BRp. ACC 100granulat 0,1 g-sasz.
BRp. ACC 200granulat 0,2 g-sasz
BRp. Acetylocysteinainj. 0,4 g/2 ml
BRp. Tussicom 100granulat 100 mg-sasz. 5 g
BRp. Tussicom 200granulat 200 mg-sasz. 5 g
2 Ambroxoli hydrochloridum
BRp. Ambrohexaltabl. 0,03 g
BRp. Ambrohexalinj. 0,015 g
BRp. Ambrosolsyrop 15 mg/5 ml-120 ml
BRp. Ambrosolsyrop 30 mg/5 ml-120 ml
BRp. Ambroxol - ratiopharm 15inj. 0,015 g/2 ml
BRp. Ambroksolsyrop 15 mg/5 ml-150 ml
BRp. Mucosolvaninj. 0,015 g/2 ml
BRp. Mucosolvantabl. 0,03 g
BRp. Mucosolvansyrop 30 mg/5 ml-100 ml
BRp. Mucosolvanpłyn do inh. 0,75 g/100 ml
BRp. Bronchoprontsok 15 mg/5 ml-100 ml
BRp.Bronchoprontkrople 7,5 mg/1 ml-50 ml
3 Carbocisteinum,
Rp. Mukolinasyrop 2% - 120 ml
Rp. Mukolinasyrop 5% - 120 ml
Rp. Mucodynekaps. 0,375 g
Rp. Mucodynesyrop 5% - 200 ml
Rp. Mucoprontkaps. 0,375 g
Rp. Pectoxkaps. 0,35 g
4 Mesnum
BRp. Mistabronpłyn do inh. 0,6 g/3 ml
BRp. Mistabronaerosol do nosa 12,5 ml
BRp. Mucofluidareosol do nosa 12,5 ml
Chorób nowotworowych
5 Aminoglutethimidum
BRp. Aminoglutethimidtabl. 0,25 g
BRp. Orimetentabl. 0,25 g
6 Asparaginasum
BRp. Kidrolaseinj. 10 000 j.m.
7 Azathioprinum
BRp. Azathioprinetabl. 0,05 g
BRp. Azamuntabl. 0,05 g
BRp. Imurantabl. 0,025 g
BRp. Imurantabl. 0,05 g
8 Bleomycini sulfas
BRp. Bleomycin (Bleocin)inj. 0,015 g
9 Busulfanum
BRp. Mylerantabl. 0,002 g
BRp. Busulfantabl. 0,002 g
10 Calcii folinas
BRp. Leucovorin-Cafiol. 0,01 g
BRp. Leucovorin-Cafiol. 0,025 g
BRp. Folinate de Calciuminj. 0,0025 g/1 ml
BRp. Folinate de Calciuminj. 0,025 g/10 ml
BRp. Antrex (Cacium folinate)tabl. 0,015 g
11 Carboplatinum
BRp. Cycloplatininj. 0,05 g
BRp. Cycloplatininj. 0,2 g
12 Chlorambucilum
BRp. Leukerantabl. 0,002 g
BRp. Leukerantabl. 0,005 g
13 Chlormethini hydrochloridum
ARp. Nitrogranulogeninj. 0,001 g
14 Cisplatinum
BRp. Abiplatininj. 0,5 mg/ml - 20 ml
BRp. Abiplatininj. 0,5 mg/ml - 50 ml
BRp. Abiplatininj. 0,5 mg/ml - 100 ml
BRp. Abiplatininj. 0,5 mg/ml - 200 ml
BRp. Blastoleminj. 0,01 g
BRp. Blastoleminj. 0,05 g
BRp. Cisplatin-Ebeweinj. 0,01 g/20 ml
BRp. Cisplatin-Ebeweinj. 0,025 g/50ml
BRp. Cisplatin-Ebeweinj. 0,05 g/100 ml
BRp. Cisplatinuminj. 0,01 g
BRp. Cisplatinuminj 0,025 g
BRp. Cisplatinuminj. 0,05 g
BRp. Cisplatylinj. 0,01 g
BRp. Cisplatylinj. 0,025 g
BRp. Cisplatylinj. 0,05 g
BRp. Platidiaminj. 0,01 g
BRp. Platidiaminj. 0,025 g
BRp. Platidiaminj. 0,05 g
BRp. Platamineinj. 0,01 g
BRp. Platamineinj. 0,025 g
BRp. Platamineinj. 0,05 g
BRp. Platinolinj. 0,01 g
BRp. Platinolinj. 0,025 g
BRp. Platinolinj. 0,05 g
15 Cyclophosphamidum
BRp. Endoxandraż. 0,05 g
BRp. Endoxaninj. 0,2 g
16 Cyproteroni acetas
BRp. Androcurtabl. 0,05 g
17 Cytarabini hydrochloridum
BRp. Alexaninj. 0,1 g/5 ml
BRp. Alexaninj. 0,5 g/10 ml
BRp. Alexaninj. 1 g/20 ml
BRp. Cytosarinj. 0,1 g
BRp. Cytosarinj. 0,5 g
BRp. Cytosarinj. 1 g
18 Dacarbazinum
ARp. DTIC, Deticeneinj. 0,1 g
ARp. DTIC, Deticeneinj. 0,2 g
19 Dactinomycinum
BRp. Cosmegeninj. 0,5 mg
20 Daunorubicini hydrochloridum
BRp. Cerubidineinj. 0,02 g
BRp. Rubidomycininj. 0,02 g
21 Doxorubicini hydrochloridum
BRp. Adriblastin RDinj. 0,01 g
BRp. Adriblastin Rdinj. 0,05 g
BRp. Biorubicinaliof. do inj. 0,01 g
BRp. Doxoleminj. 0,01 g
BRp. Doxoleminj. 0,05 g
22 Epirubicini hydrochloridum
BRp. Bioepicynainj. 0,01 g
BRp. Farmarubicin RDinj. 0,01 g
BRp. Farmarubicin RDinj. 0,05 g
23 Estramustini phosphas
BRp. Estracytkaps. 0,14 g
BRp. Estracytinj. 0,3 g
24 Etoposidum
BRp. Lastetkaps. 0,025 g
BRp. Lastetkaps. 0,05 g
BRp. Lastetkaps 0,1 g
BRp. Lastetinj. 0,1 g/5 ml
BRp. Vepesidkaps. 0,1 g
BRp. Vepesidinj. 0,1 g/5 ml
25 Fluorouracilum
BRp. 5-Fluorouracilinj. 0,25 g/5 ml
BRp. Fluroblastininj. 0,5 g/10 ml
BRp. Fluroblastininj. 0,25 g/5 ml
BRp. Fluoro-uracilinj. 0,25 g/5 ml
BRp. Fluoro-uracilinj. 0,25 g/10 ml
26 Flutamidum
BRp. Fugereltabl. 0,25 g
BRp. Flutamidtabl. 0,25 g
27 Hydroxycarbamidum
BRp. Hydroxycarbamidkaps 0,5 g
28 Ifosfamidum
BRp. Holoxaninj. 0,2 g
BRp. Holoxaninj. 0,5 g
BRp. Holoxaninj. 1 g
BRp. Holoxaninj. 2 g
BRp. Macdafeninj. 0,5 g
BRp. Macdafeninj. 1 g
BRp. Macdafeninj. 2 g
29 Levamisoli hydrochloridum
BRp. Decaristabl. 0,15 g
30 Lomustinum
BRp. Belustinetabl. , kaps. 0,04 g
BRp. Lomustinumtabl. , 0,04 g
31 Melphalanum
BRp. Alkerantabl. 0,002 g
BRp. Alkerantabl. 0,005 g
32 Mercaptopurinum
BRp. Mercaptopurintabl. 0,05 g
BRp. Puri-Netholtabl. 0,05 g
33 Methotrexatum
ARp. Methotrexatinj. 0,005 g
ARp. Methotrexatinj. 0,02 g
ARp. Methotrexatinj. 0,05 g
ARp. Methotrexatinj. 1 g
ARp. Methotrexattabl. 2,5 mg
ARp. Methotrexattabl. 0,01 g
ARp. Methotrexatefiol. 0,005 g
ARp. Methotrexatefiol. 0,02 g
ARp. Methotrexatefiol. 0,05 g
ARp. Methotrexatefiol. 0,5 g
ARp. Methotrexatetabl. 2,5 mg
ARp. Methotrexatetabl. 0,01 g
ARp. Methotrexate-Ebeweinj. 0,005 g/1 ml
ARp. Methotrexate-Ebeweinj. 0,01 g/1 ml
ARp. Methotrexate-Ebeweinj. 0,05 g/5 ml
ARp. Methotrexate-Ebeweinj. 0,5 g/5 ml
ARp. Methotrexate-Ebeweinj. 1 g/10 ml
ARp. Methotrexate-Ebeweinj. 5 g/50 ml
34 Methotrexatum natricum
ARp. Methotrexate sodiuminj. 0,005 g
ARp. Methotrexate sodiuminj. 0,05 g
35 Mitomycin
BRp. Mitomycin Cfiol. 0,002 g
BRp. Mitomycin Cfiol. 0,01 g
BRp. Mitomycin Cfiol. 0,02 g
36 Mitoxantronum
BRp. Mitoxantroneinj. 0,02 g/10 ml
37 Morphini hydrochloridum
ΘNRp.wMorphinum hydrochloricuminj. 0,01 g/1 ml
ΘNRp.wMorphinum hydrochloricuminj. 0,02 g/1 ml
38 Nilutamide
BRp. Anandrontabl. 0,05 g
39 Prednisoni acetas
BRp. Encortontabl. 0,001 g
BRp. Encortontabl. 0,005 g
40 Pethidini hydrochloridum
ΘNRp.wDolargantabl. 0,025 g
ΘNRp.wDolarganinj. 0,1 g/2 ml
ΘNRp.wDolcontralinj. 0,05 g/1 ml
ΘNRp.wDolcontralinj. 0,1 g/2 ml
41 Procarbazini hydrochloridum
BRp. Natulankaps. 0,05 g
42 Tamoxifeni citras
ΔARp. Nolvadextabl. 0,01 g
ΔARp. Nolvadex Dtabl. Powl. 0,02 g
ΔARp. Tamoxifentabl. 0,01 g
ΔARp. Tamoxifen 10 Hexaltabl. 0,01 g
ΔARp. Tamoxifen 20 Hexaltabl. 0,02 g
ΔARp. Tamoxifen 30 Hexaltabl. 0,03 g
ΔARp. Tamoxifen 40 Hexaltabl. 0,04 g
ΔARp. Tamofentabl. 0,01 g
ΔARp. Tamofentabl. 0,02 g
ΔARp. Tamofentabl. 0,04 g
ΔARp. Zemide 10tabl. 0,01 g
ΔARp. Zemide 20tabl. 0,02 g
ΔARp. Zemide 30tabl. 0,03 g
ΔARp. Zemide 40tabl. 0,04 g
ΔARp. Zitazoniumtabl. 0,01 g
43 Ondansetron hydrochloride dihydrate
BRp. Zofrantabl. 0,004 g
BRp. Zofrantabl. 0,008 g
44 Tropisetron hydrochloridum
BRp.Navobankaps. 0,005 g
45 Teniposidum
BRp. Vumoninj. 0,05 g/5 ml
46 Tioquanine
BRp. Lanvistabl. 0,04 g
47 Tramadoli hydrochloridum
ΔBRp. Amadolkaps. 0,05 g
ΔBRp. Tramadolczopek 0,1 g
ΔBRp. Tramal, Tramadolkaps. 0,05 g
ΔBRp. Tramal, Tramadolinj. 0,05 g/1 ml
ΔBRp. Tramal, Tramadolinj. 0,1 g/2 ml
ΔBRp. Trodonkaps. 0,05 g
ΔBRp. Trodoninj. 0,05 g/1 ml
ΔBRp. Trodoninj. 0,1 g/2 ml
ΔBRp. Trodon, Tramal, Tramadolkrople 0,1 g/1 ml
ΔBRp. Trodon, Tramalczopek 0,1 g
48 Mesnum
BRp. Uromitexaninj. 0,2 g/2 ml
BRp. Uromitexaninj. 0,4 g/4 ml
BRp. Anti-Uroninj. 0,4 g/2 ml
49 Vinblastini sulfas
BRp. Vinblastininj. 0,005 g
BRp. Velbeinj. 0,01 g + rozp.
50 Vincristini sulfas
BRp. Vincristininj. 0,001 g
BRp. Vincristininj. 0,5 mg
BRp. Oncovin0,001 g + rozp.
Padaczki
51 Acidum valproicum
ΔBRp. Convulexkaps. 0,15 g
ΔBRp. Convulexkaps. 0,3 g
ΔBRp. Convulexkaps. 0,5 g
ΔBRp. Convulexsyrop 0,05 g/1 ml - 100 ml
52 Carbamazepinum
ΔBRp. Amizepintabl. 0,2 g
ΔBRp. Tegretolsyrop 2% - 100 ml
ΔBRp. Tegretolsyrop 2% - 250 ml
ΔBRp. Tegretol CR 200tabl. 0,2 g
ΔBRp. Tegretol CR 400tabl. 0,4 g
ΔBRp. Neurotop retardtabl. 0,3 g
ΔBRp. Neurotop retardtabl. 0,6 g
53 Clonazepamum
ΔBRp. Clonazepamumtabl. 0,5 mg
ΔBRp. Clonazepamumtabl. 0,002 g
ΔBRp. Clonazepamuminj. 1 mg/1 ml
ΔBRp. Antelepsintabl. 0,25 mg
ΔBRp. Antelepsintabl. 0,001 g
ΔBRp. Rivotriltabl. 0,5 mg
ΔBRp. Rivotriltabl. 0,002 g
ΔBRp. Rivotrilinj. 0,001 g
54 Ethosuximidum
ΔBRp. Emesidekaps. 0,25 g
ΔBRp. Petinimidkaps. 0,25 g
ΔBRp. Rontonsyrop 5%
ΔBRp. Suxinutinkaps. 0,25 g
55 Magnesii valproas
ΔBRp. Dipromaltabl. powl. 0,2 g
56 Natrii valproas
ΔBRp. Vupralpłyn 20%
ΔBRp. Apilepsintabl. powl. 0,3 g
ΔBRp. Depakinetabl. powl. 0,2 g
ΔBRp. Depakinetabl. 0,3 g
ΔBRp. Depakinetabl. powl. 0,5 g
ΔBRp. Depakinesyrop 150 ml
ΔBRp. Sodium valproatetabl. powl. 0,2 g
57ΔBRp. Depakine-Chrono 300tabl., tabl., powl. 0,3 g
ΔBRp. Depakine-Chrono 500tabl., tabl., powl. 0,5 g
58ΔBRp. Phenydantintabl.
59 Phenytoinum
ΔBRp. Phenytoinumtabl. 0,1 g
60 Primidonum
ΔBRp. Mizodintabl. 0,25 g
Miastenii
61 Ambenonii chloridum
BRp. Mytelasetabl. 0,001 g
62 Neostigmini methylsulfas
ARp. Polstigminumtabl. 0,015 g
ARp. Polstigminuminj. 0,5 mg/1 ml
63 Pyridostigmini bromidum
BRp. Mestinondraż. 0,06 g
Chorób psychicznych, upośledzeń umysłowych z orzeczonym inwalidztwem
64 Amitriptilinum hydrochloridum
ΔBRp. Amitriptilinumdraż. 0,01 g
ΔBRp. Amitriptilinumdraż. 0,025 g
ΔBRp. Amitriptilinuminj. 0,05 g/2 ml
65 Carbamazepinum
ΔBRp. Amizepintabl. 0,2 g
ΔBRp. Neurotop retardtabl. 0,3 g
ΔBRp. Neurotop retardtabl. 0,6 g
ΔBRp. Tegretolsyrop 2% - 100 ml
ΔBRp. Tegretol CR 200tabl. 0,2 g
ΔBRp. Tegretol CR 400tabl. 0,4 g
66 Chlorprothixenum
ΔBRp. Chlorprothixendraż 0,015 g
ΔBRp. Chlorprothixendraż 0,05 g
67 Chlorpromazini hydrochloridum
ΔBRp. Fenactildraż 0,01 g
ΔBRp. Fenactildraż 0,025 g
ΔBRp. Fenactildraż 0,1 g
ΔBRp. Fenactilkrople 4% - 10 g
ΔBRp. Fenactilinj. Dom 0,025 g/5 ml
68 Clomipramini hydrochloridum
ΔBRp. Anafranildraż 0,025 g
ΔBRp. Anafraniltabl. powl. 0,01 g
ΔBRp. Anafranil SRtabl. 0,075 g
ΔBRp. Anafranilinj. 0,025 g/2 ml
ΔBRp. Hydiphendraż. 0,025 g
ΔBRp. Hydipheninj. 0,025 g/2 ml
69 Clopenthixoli dihydrochloridum
ΔBRp. Sordinoltabl., draż. 0,01 g
ΔBRp. Sordinoltabl., draż. 0,025 g
ΔBRp. Sordinolinj. 1% - 1 ml
70 Clozapinum
ΔBRp. Clocinoltabl. 0,025 g
ΔBRp. Clocinoltabl. 0,1 g
ΔBRp. Klozapoltabl. 0,025 g
ΔBRp. Klozapoltabl. 0,1 g
ΔBRp. Leponextabl. 0,025 g
ΔBRp. Leponextabl. 0,1 g
71 Dibenzepini hydrochloridum
BRp. Noveriltabl. 0,24 g
72 Flupentixoli dihydrochloridum
ΔBRp. Fluanxoldraż 0,5 mg
ΔBRp. Fluanxoldraż 0,003 g
73 Flupentixoli decanoate
ΔBRp. Fluanxol Depotinj. 0,02 g/1 ml
ΔBRp. Fluanxol Depotinj. 0,04 g/2 ml
74 Fluphenazini decanoas
ΔARp. Mirenil prolongatuminj. 0,025 g/1 ml
75 Fluphenazini dihydrochloridum
ΔARp. Mirenildraż. 0,25 mg
ΔARp. Mirenildraż. 0,001 g
ΔARp. Mirenilinj. 0,001 g/1 ml
76 Haloperidolum
ΔBRp. Apo-Haloperidoltabl. 0,0005 g
ΔBRp. Apo-Haloperidoltabl. 0,001 g
ΔBRp. Apo-Haloperidoltabl. 0,002 g
ΔBRp. Apo-Haloperidolpłyn 0,002 g/1 ml - 15 ml
ΔBRp. Decaldolpłyn 0,05 g/1 ml - 1 ml
ΔBRp. Decaldolpłyn 0,05 g/1 ml - 3 ml
ΔBRp. Haldoltabl. 0,002 g
ΔBRp. Haldolinj. 0,005 g/1 ml
ΔBRp. Haldolkrople 0,002 g/ml - 15 ml
ΔBRp. Haldolkrople 0,01 g/ml - 30 ml
ΔBRp. Haldol decanoasinj. 0,05 g/1 ml - 1 ml
ΔBRp. Haldol decanoasinj. 0,05 g/1 ml - 3 ml
ΔBRp. Haloperidoltabl. 0,001 g
ΔBRp. Haloperidolkrople 0,002 g/1 ml - 10 ml
ΔBRp. Haloperidolinj. 0,005 g/1 ml
ΔBRp. Haloperidoltabl. 1,5 mg
ΔBRp. Haloperidol Decanoatinj. 0,05 g/1 ml - 1 ml
ΔBRp. Haloperidol-Ratiopharmkrople 0,002 g/ 1 ml - 30 ml
ΔBRp. Haloperidol-Ratiopharm 5inj. 0,005 g/ml- 1 ml
77 Imipramini hydrochloridum
ΔBRp. Imipramindraż. 0,01 g
ΔBRp. Imipramindraż. 0,025 g
ΔBRp. Imipramininj. 0,025 g/2 ml
ΔBRp. Melipramindraż. 0,01 g
ΔBRp. Melipramindraż. 0,025 g
ΔBRp. Melipramininj. 0,025 g/2 ml
78 Levomepromazini hydromaleas
ΔBRp. Tisercindraż 0,025 g
ΔBRp. Tisercininj. 0,025 g/1 ml
79 Lithii carbonas
ΔBRp. Lithium carbonicumtabl. 0,25 g
80 Mianserini hydrochloridum
ΔBRp. Lerivontabl. powl. 0,01 g
ΔBRp. Lerivontabl. powl. 0,03 g
ΔBRp. Lerivontabl. powl. 0,06 g
ΔBRp. Miansantabl. 0,01 g
ΔBRp. Miansantabl. 0,03 g
ΔBRp. Mianserintabl. powl. 0,01 g
81 Noxiptilini hydrochloridum
ΔBRp. Noxiptilinumtabl. powl. 0,025 g
82 Perazini dimaleas
ΔBRp. Pernazinumtabl. 0,025 g
ΔBRp. Pernazinumtabl. 0,1 g
ΔBRp. Taxilandraż 0,025 g
ΔBRp. Taxilaninj. 0,05 g/2 ml
83 Perphenazinum
ΔBRp. Trilafontab. 0,008 g
ΔBRp. Trilafoninj. 0,005 g/1 ml
84 Perphenazinum enanthate
ΔBRp. Trilafon enanthateinj. 0,1 g/1 ml
85 Pipotiazinum
BRp. Piportiltabl. 0,01 g
BRp. Piportilkrople 4% - 10 ml
BRp. Piportil L4inj. 0,1 g/4 ml
BRp. Piportil L4inj. 0,025 g/1 ml
86 Promazini hydrochloridum
ΔBRp. Promazindraż 0,025 g
ΔBRp. Promazindraż 0,05 g
ΔBRp. Promazindraż 0,1 g
ΔBRp. Promazininj. 0,1 g/2 ml
87 Sulpiridum
ΔBRp. Eglonylkaps. 0,05 g
ΔBRp. Eglonyl fortetabl. 0,2 g
ΔBRp. Eglonylinj. 0,1 g/2 ml
ΔBRp. Eglonylsyrop 0,5 g/100ml
ΔBRp. Meresakaps. 0,05 g
ΔBRp. Meresatabl. 0,2 g
ΔBRp. Meresainj. 0,1 g/2 ml
ΔBRp. Sulpiridkaps. 0,05 g
ΔBRp. Sulpiridkaps., tabl. 0,2 g
ΔBRp. Sulpiridinj. 0,1 g/2 ml
ΔBRp. Sulpirydsyrop 0,5 g/100 ml
ΔBRp. Sulpirydsyrop 2 g/100 ml
ΔBRp. Sulpirydkaps. 0,05 g
ΔBRp. Sulpirydkaps. 0,1 g
ΔBRp. Sulpirydtabl. 0,2 g
ΔBRp. Sulpirylkaps. 0,05 g
ΔBRp. Sulpiryltabl. 0,2 g
ΔBRp. Sulpirylinj. 0,1 g/2 ml
88 Thioridazini hydrochloridum
ΔBRp. Thioridazindraż. 0,01 g
ΔBRp. Thioridazindraż. 0,025 g
ΔBRp. Thioridazindraż. 0,1 g
ΔBRp. Thioridazin prolongatumtabl. 0,2 g
89 Trifluoperazini dihydrochloridum
ΔBRp. Apo-Trifluoperazinetabl. powl. 0,001 g
ΔBRp. Apo-Trifluoperazinetabl. powl. 0,002 g
ΔBRp. Apo-Trifluoperazinetabl. powl. 0,005 g
ΔBRp. Apo-Trifluoperazinetabl. powl. 0,01 g
ΔBRp. Apo-Trifluoperazinetabl. powl. 0,02 g
ΔBRp. Stelazinetab. 0,005 g
ΔBRp. Stelazinespans. 0,015 g
ΔBRp. Terfluzinetabl. powl. 0,01 g
ΔBRp. Terfluzineinj. 0,01 g/5 ml
ΔBRp. Terfluzinekrople 4%
90 Trihexyphenidyli hydrochloridum
ΔBRp. Parkopantabl. 0,002 g
91ΔBRp. Parkopantabl. 0,005 g
Valpromidum
BRp. Depamidetabl. 0,3 g
92 Zuclopenthixoli decanoate
ΔBRp. Clopixol Depotinj. 0,2 g/1 ml
93 Zuclopenthixoli dihydrochloridum
ΔBRp. Clopixoltabl., draż. 0,01 g
ΔBRp. Clopixoltabl., draż. 0,025 g
Karłowatości przysadkowej u dzieci
94 Somatotropinum
BRp. Genotropininj. 4 j.m.
BRp. Humatropeinj. 4 j.m.
BRp. Norditropin Pen Set 12fiol. 12 j.m.
BRp. Norditropin Pen Set 24fiol. 24 j.m.
BRp. Saizeninj. 4 j.m.
Gruźlicy
95 Isoniazidum
BRp. Isoniazidumtabl. 0,05 g
96 Natrii paraaminosalicylas
BRp.PAS-Natriumtab. Powl. 0,5 g
97 Pyrazinamidum
BRp. Pyrazinamidtab. 0,5 g
98 BRp. Rifamazidkaps. 0,15 g
BRp. Rifamazidkaps. 0,3 g
99 Rifamycinum
BRp. Rifocininj. dom. 0,25 g/3 ml
BRp. Rifogalinj. dom. 0,25 g/3 ml
100 Ethambutoli dihydrochloridum
BRp. Ethambutolkaps. 0,25 g
101 Streptomycini sulfas
BRp. Streptomycinuminj. 1 g
BRp. Streptomycin sulfateinj. 1 g
102 Ethionamidum
BRp. Etionamiddraż. 0,25 g
103 Cycloserinum
ΔBRp. Seromycinkaps. 0,25 g
104 Capreomycini sulfas
BRp. Capastatinj. 1 g
105 Rifampicinum
BRp. Rifampicinkaps. 0,15 g
BRp. Rifampicinkaps. 0,3 g
Cukrzycy
106 Chlorpropamidum
BRp. Apo-Chlorpropamidtabl. 0,25 g
BRp. Chlorpropamidtabl. 0,25 g
BRp. Diabinesetabl. 0,25 g
107 Glibenclamidum
BRp. Euclamintabl. 0,005 g
108 Glipolamidum
BRp. Glipolamidtabl. 0,03 g
109 Glucagoni hydrochloridum
BRp. Glucagoninj. 0,001 g
BRp. Glucagon zestaw natychmiastowej pomocyliof. 0,001 g + strzyk. z
rozp.
BRp. Glucagon HypoKitinj. 0,001 g + strzyk. z rozp.
BRp. Glucagon Novoinj. 0,001 g
110 Insuliny konwencjonalne
B. Insulinum Maxirapidfiol. 80 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulinum protaminicum cum Zincofiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulinum Sol. Neutralisfiol. 80 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulinum Semilentefiol. 80 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulinum Lentefiol. 80 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulinum Ultralentefiol. 80 j.m./1 ml - 10 ml
Insuliny chomatograficzne oczyszczone
BRp. Insulinum Maxirapid ChOSfiol. 80 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulinum Sol. Neutralis ChOSfiol. 80 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulinum Semilente ChOSfiol. 80 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulinum Isophanicum ChOSfiol. 80 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulinum Lente ChOSfiol. 80 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulinum Ultralente ChOSfiol. 80 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insuline Semi Terdumfiol 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insuline Tardum MXfiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. N.P.H. Endoparcine Protamine Cristalliseefiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Orgasuline Minilente SPDfiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Orgasuline Ordinaire Insuline Humainefiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Endopacrinefiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Orgasuline NPH Humainefiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulin Minilente SPPfiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulin Superlente SPPfiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Inutral SPPfiol. 40 j.m./1 ml - ml
Insuliny wysokoczyszczone pochodzenia zwierzęcego
BRp. Insulinum Maxirapid WOSfiol. 80 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulinum Sol. Neutralis WOSfiol. 80 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulinum Semilente WOSfiol. 80 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulinum Isophanicum WOSfiol. 80 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulinum Lente WOSfiol. 80 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulinum Ultralente WOSfiol. 80 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulin Actrapid MCfiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulin Actrapid MCfiol. 80 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulin Semilente MCfiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulin Semilente MCfiol. 80 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulin Lente MCfiol. 40 j.m./1 - 10 ml
BRp. Insulin Lente MCfiol. 80 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulin Ultralente MCfiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulin Ultralente MCfiol. 80 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulin Monotard MCfiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulin Monotard MCfiol. 80 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Iletin II R (Pork)fiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Iletin II NPH (Pork)fiol. 40 j.m./1 - 10 ml
BRp. Iletin II Lente (Pork)fiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Iletin II Protamine Zinc. (Pork)fiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
Insuliny wysokoczyszczone ludzkie
BRp. Insulin Actrapid HMfiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulin Actrapid HMfiol. 100 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulin Actrapid HM Penfillfiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 ml; 3 ml
BRp. Insulin Protaphane HMfiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulin Protaphane HMfiol. 100 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insuli Insulatard HM Penfill (= Protaphane HM Penfill)fiol. 100
j.m./1 ml - 1,5 ml; 3 ml
BRp. Insulin Monotard HMfiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulin Monotard HMfiol. 100 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulin Actraphane HMfiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulin Actraphane HMfiol. 100 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Insulin Mixtard 30 HM Penfill (= Actraphane HM Penfill)fiol. 100
j.m./1 ml - 1,5 ml; 3 ml
BRp. Insulin Mixtard 10 HM Penfillfiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 ml; 3 ml
BRp. Insulin Mixtard 20 HM Penfillfiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 ml; 3 ml
BRp. Insulin Mixtard 40 HM Penfillfiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 ml; 3 ml
BRp. Insulin Mistard 50 HM Penfillfiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 ml; 3 ml
BRp. Insulin Actrapid NovoLetfiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 ml
BRp. Insulin Actraphane NovoLetfiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 ml
BRp. Insulin Protaphane NovoLetfiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 ml
BRp. Humulin Rfiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Humulin Rfiol. 100 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Humulin R - cartridgefiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 ml
BRp. Humulin Nfiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Humulin Nfiol. 100 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Humulin N - cartridgefiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 ml
BRp. Humulin Lfiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Humulin Lfiol. 100 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Humulin Ufiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Humulin Ufiol. 100 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Humulin M1 (10/90)fiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Humulin M1 (10/90) - cartridgefiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 ml
BRp. Humulin M2 (20/80)fiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Humulin M2 (20/80) - cartridgefiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 ml
BRp. Humulin M3 (30/70)fiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Humulin M3 - cartridgefiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 ml
BRp. Humulin M4 (40/60)fiol. 40 j.m./1 ml - 10 ml
BRp. Humulin M4 (40/60) - cartridgefiol. 100 j.m./1 ml - 1,5 ml
111 Metformini hydrochloridum
BRp. Metformintab. 0,5 g
112 Tolbutamidum
BRp. Diabetoltabl. 0,5 g
Jaskrze
113 Pilocarpini hydrochloridum
ΔBRp.●Pilpcarpinum hydrochloricumkrople do oczu 2%
ΔBRp.●Pilocarpinum hydrochloricummaść do oczu 2%
114 Carbacholi chloridum
Δ Carbacholkrople do oczu 3%
115 Timololi maleas
Rp. Oftensinkrople do oczu 0,25%
Rp. Oftensinkrople do oczu 0,5%
Chorób układu krążenia
116 Digoxinum
ARp. Digoxintabl. 0,25 mg
117 BRp. Tialoridtabl.
118 Furosemidum
BRp. Desaltabl. 0,04 g
BRp. Desalinj. 0,02 g/2 ml
BRp. Furosemidtabl. 0,04 g
BRp. Furosemidtabl. 0,02 g/2 ml
119 Isosorbidi dinitras
BRp. Sorbonittabl. 0,01 g
BRp. Sorbonit prolongatumtabl. 0,02 g
BRp. Sorbonit prolongatumtabl. 0,04 g
BRp. Cardonit prolongatumtabl. 0,04 g
BRp. Cardonit prolongatumtabl. 0,06 g
BRp. Cardonit prolongatumtabl. 0,08 g

1 Do wysokości ustalonego limitu
Załącznik nr 2
WYKAZ LEKÓW ORAZ PREPARATÓW DIAGNOSTYCZNYCH DO WYDAWANIA NA RECEPTY PO
WNIESIENIU OPŁATY RYCZAŁTOWEJ2 - CHORYM W LECZENIU:
Lp.NazwaPostać i dawkaOpakowanie, na które ustalono ryczałt
12346778
Fenyloketonurii do diet eliminacyjnych oraz celiaklii i zespołów
wrodzonych defektów metabolicznych
120 Protein hydrolisat compositum
Rp. Humana SLproszek650 g
Rp. Nofelan Sproszek400 g
Rp. Nofemixproszek350 g
Rp. Nofemix FTproszek350 g
Rp. Nofemix ILWproszek 350 g
Rp. Nutramigenproszek425 g, 450 g
Rp. Lofenalacproszek450 g
Rp. Progestimilproszek450 g
Rp. ProSobeeproszek400 g
Rp. Sopromin Mproszek250 g
Rp. Mixaminproszek600 g
Cukrzycy
121 Teksty diagnostyczne - do oznaczenia glukozy w moczu
Rp. Diabur Test 5000test paskowy50 pasków
Rp. S-Glukotesttest paskowy50 pasków
Rp. TEST-TAPEtest paskowy50 oznaczeń
122 - do oznaczenia glukozy i acetonu w moczu
Rp. Ketodiastixtest paskowy50 pasków
Rp. Cormay Uritest-1test paskowy50 pasków
Rp. Cormay Uritest-2test paskowy50 pasków
Rp. Keto-Diabur-Test 5000test paskowy50 pasków
123 - do oznaczenia glukozy we krwi
Rp. Dextrostixtest paskowy50 pasków
Rp. First ChoiceTM test paskowy50 pasków
Rp. Glucocardtest paskowy50 pasków
Rp. Glucofilmtest paskowy50 pasków
Rp. Glucostixtest paskowy50 pasków
Rp. BM Test-1-44RF/Haemo-Glukotest 20-800RFtest paskowy50 pasków
Rp. Exac Techtest paskowy50 pasków
Rp. One Touch Glucosetest paskowy50 pasków

2 Do wysokości ustalonego limitu ceny
Załącznik nr 3
WYKAZ LEKÓW ORAZ SPRZĘTU JEDNORAZOWEGO UŻYTKU DO WYDAWANIA NA RECEPTY ZA
CZEŚCIOWĄ ODPŁATNOŚCIĄ 30% CENY3 - CHORYM W LECZENIU:
Lp.NazwaPostać i dawka
1234567
Chorób psychicznych, upośledzeń umysłowych z orzeczonym inwalidztwem
124 Fluoxetine hydrochloride
BRp. Prozackaps. 0,02 g
Cukrzycy
125 Acarboza
BRp. Glucobay 50tabl. 0,05 g
BRp. Glucobay 100tabl. 0,1 g
126 Gliclazidum
BRp. Diapreltabl. 0,08 g
127 Glipizidum
BRp. Minidiabtabl. 0,005 g
BRp. Glibenesetabl. 0,005 g
128 Gliquidonum
BRp. Glurenormtabl. 0,03 g
129 Phenformini hydrochloridum
ΔBRp. Phenformintabl. 0,015 g
ΔBRp. Phenformin prolongatumdraż 0,03 g
130 ,Rp. Igły i strzykawki jednorazowego użytku - produkcji krajowej,

3 Do wysokości ustalonego limitu ceny
Objaśnienia oznaczeń
Rp. - lek wydawany z apteki na recepty;
Rp. w. - lek wydawany z apteki na podstawie recepty z kopią, wypisywanej na
blankietach receptowych wzoru MZ/Pom-33;
N - lek zaliczany do leków odurzających z grupy I (wydawanie z apteki - patrz
Rp. w.);
Rp. ● - lek dopuszczony do wydawania również bez recept w liczbie jednego
najmniejszego opakowania;
A - lek bardzo silnie działający;
B - lek silnie działający;
Θ - środek farmaceutyczny silnie upośledzający sprawność psychiczną; bezwzględny
zakaz prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu przez
24 h po zastosowaniu;
Δ - środek farmaceutyczny, który może wpływać upośledzająco na sprawność
psychiczną, jeżeli przepisana dawka i droga podania wskazują, że w okresie
stosowania może pojawić się wyraźne upośledzenie sprawności psychicznej, to
należy udzielić pacjentowi wskazówek co do zachowania szczególnej ostrożności w
zakresie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu
bądź uprzedzić o konieczności czasowego zaniechania takich czynności (w tekście
- z przyczyn technicznych - w trójkącie nie umieszczono pionowej kreski, jak
przy znaku ostrzegawczym na opakowaniach leków).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA BUDŻETOWA NA ROK 1995
z dnia 30 grudnia 1994 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 27, poz. 141)
Art. 1. 1. Ustala się dochody budżetu państwa, zgodnie z załącznikiem nr 1, w
wysokości 826.873.000 mln zł,
2. Ustala się wydatki budżetu państwa, zgodnie z załącznikiem nr 2, w wysokości
914.673.000 mln zł,
3. Niedobór budżetu państwa na koniec roku 1995 ustala się na kwotę nie większą
niż 87.800.000 mln zł,
4. Saldo finansowania zagranicznego (saldo kredytów i pożyczek zagranicznych)
jest ujemne i wynosi -10.100.000 mln zł.
Art. 2. W 1995 r. Minister Finansów dokona spłaty długoterminowych zobowiązań
budżetu państwa do kwoty łącznej 37.160.930 mln zł, z tego z tytułu wykupu:
1) obligacji państwowej pożyczki jednorocznej serii VIII, w kwocie 3.478.150 mln
zł,
2) obligacji indeksowanej rocznej pożyczki państwowej serii o terminach wykupu 2
czerwca 1995 r., 2 września 1955 r., 2 grudnia 1995 r., do kwoty 15.000.000 mln
zł,
3) obligacji państwowej pożyczki trzyletniej serii I i II, w kwocie 1.362.430
mln zł,
4) obligacji nominowanej w dolarach USA serii G i H, do kwoty 11.800.000 mln zł,
5) obligacji konwersyjnej na pokrycie zadłużenia budżetu państwa w Narodowym
Banku Polskim, powstałego w latach 1989-1991, w kwocie 1.220.000 mln zł,
6) obligacji restrukturyzacyjnej serii A, B i C, do kwoty 2.100.000 mln zł,
7) obligacji 60% wewnętrznej pożyczki państwowej, do kwoty 350 mln zł,
8) drugiej emisji obligacji państwowej, tzw. zamiennej na akcje i udziały, do
kwoty 50.000 mln zł,
9) spłaty kredytów na inwestycje infrastrukturalne związane z budownictwem
mieszkaniowym, do kwoty 2.150.000 mln zł.
Art. 3. 1. Niedobór budżetu państwa, ujemne finansowanie zagraniczne, spłata
krajowych zobowiązań długoterminowych, wykonanie zobowiązań, o których mowa w
art. 7 i art. 42 ust. 2, w łącznej kwocie 135.679.530 mln zł oraz wykup bonów
skarbowych zostaną pokryte przychodami z tytułu sprzedaży skarbowych papierów
wartościowych oraz z tytułu otrzymanych kredytów.
2. Narodowy Bank Polski, na wniosek Ministra Finansów, zakupi w 1995 r., na
rynku pierwotnym, skarbowe papiery wartościowe, których termin realizacji praw
przypada po 31 grudnia 1995 r., za kwotę nie większą niż 103.000.000 mln zł.
Jednocześnie Narodowy Bank Polski, na wniosek Ministra Finansów, może zakupić na
rynku pierwotnym bony skarbowe, których termin realizacji praw przypada nie
później niż 31 grudnia 1995 r. Saldo przychodów i rozchodów w 1995 r. Narodowego
Banku Polskiego z tytułu zakupu bonów skarbowych od Ministra Finansów i wykupu w
ujęciu kasowym bonów skarbowych przez Ministra Finansów nie może przekraczać
103.000.000 mln zł.
3. Dopuszczalny przyrost zadłużenia w skarbowych papierach wartościowych o
terminie wykupu poniżej jednego roku oraz w kredytach, w ujęciu kasowym, nie
może przekroczyć kwoty 90.000.000 mln zł.
4. Ujemna różnica pomiędzy kwotą, o której mowa w ust. 1, a kwotą uzyskaną ze
sprzedaży skarbowych papierów wartościowych, o której mowa w ust. 3, zostanie
pokryta przychodami z tytułu sprzedaży obligacji pożyczek państwowych o terminie
wykupu nie krótszym niż jeden rok.
5. Szczegółowy wykaz przychodów i rozchodów, wynikających z finansowania
niedoboru budżetu państwa, ujemnego salda finansowania zagranicznego, spłaty
zobowiązań długoterminowych oraz wykonania zobowiązań, o których mowa w art. 7 i
art. 42 ust. 2, określa załącznik nr 3.
Art. 4. W przypadku występowania przejściowych nadwyżek środków na centralnym
rachunku bieżącym budżetu państwa, Minister Finansów może dokonywać
oprocentowanych lokat w Narodowym Banku Polskim.
Art. 5. 1. Upoważnia się Ministra Finansów do emisji obligacji pożyczek
państwowych o terminie wykupu nie krótszym niż jeden rok, przeznaczonych na
rynek krajowy, przy czym łączna wartość nominalna wyemitowanych w 1995 r.
obligacji nie może przekroczyć kwoty 110.000.000 mln zł.
2. Upoważnia się Ministra Finansów do emisji skarbowych papierów wartościowych o
terminie wykupu nie krótszym niż jeden rok, przeznaczonych na zagraniczne rynki
finansowe, przy czym łączna wartość nominalna wyemitowanych w 1995 r. skarbowych
papierów wartościowych nominowanych w walutach obcych nie może przekroczyć
równowartości 300 mln dolarów USA, według kursu walut z dnia emisji.
3. Skarbowe papiery wartościowe zbywane są na rynku pierwotnym odpłatnie.
4. Minister Finansów określi, w drodze zarządzenia, warunki emisji skarbowych
papierów wartościowych, o których mowa w ust. 1 i 2, a w szczególności wartość
nominalną poszczególnych emisji, wysokość i sposób oprocentowania, terminy
wykupu i płatności odsetkowych, podmioty uprawnione do nabycia, sposób ustalenia
ceny emisyjnej oraz terminy przedawnienia.
Art. 6. Kwota konwersji części zadłużenia zagranicznego wobec Klubów Paryskiego
i Londyńskiego na złote - określona w części II poz. 3 załącznika nr 3 - może
zostać zwiększona do łącznej kwoty będącej równowartością 300 mln dolarów USA,
tj. o kwotę będącą równowartością 150 mln dolarów USA, pod warunkiem, że
realizowane dodatkowo transakcje dotyczyć będą zamiany zadłużenia na udziały
kapitałowe w prywatyzowanych przedsiębiorstwach państwowych i nie będą powodować
zwiększenia wydatków z budżetu ani zmniejszenia planowanych na 1995 r. dochodów
z tytułu prywatyzacji przedsiębiorstw.
Art. 7. Upoważnia się Ministra Finansów do udzielenia w 1995 r. pożyczek, do
których udzielenia został zobowiązany przed dniem 31 grudnia 1990 r. zniesiony
Centralny Fundusz Turystyki i Wypoczynku - do kwoty 218.600 mln zł.
Art. 8. 1. Upoważnia się Ministra Finansów do zaniechania losowań i dokonania
jednorazowego wykupu drugiej emisji obligacji państwowej, tzw. zamiennej na
akcje i udziały.
2. Minister Finansów określi, w drodze zarządzenia, warunki, tryb i termin
wykupu, o którym mowa w ust. 1.
Art. 9. 1. Minister Finansów może przeznaczyć środki pochodzące ze sprzedaży
składników majątkowych Skarbu Państwa, którymi - na podstawie art. 7 ust. 1
ustawy z dnia 21 kwietnia 1988 r. o Funduszu Wczasów Pracowniczych (Dz. U. Nr
11, poz. 84 i z 1992 r. Nr 21, poz. 85) - gospodaruje Fundusz Wczasów
Pracowniczych, na likwidację skutków finansowych, powstałych w wyniku
zaprzestania dotowania tej jednostki z budżetu państwa.
2. Minister Finansów, na wniosek dyrektora naczelnego Funduszu Wczasów
Pracowniczych, wyraża zgodę na sprzedaż składników majątkowych, o których mowa w
ust. 1.
3. Sprzedaży składników majątkowych, o których mowa w ust. 2, dokonuje dyrektor
naczelny Funduszu Wczasów Pracowniczych. Różnicę pomiędzy przychodami ze
sprzedaży a środkami przeznaczonymi na likwidację skutków wymienionych w ust. 1
oraz kosztami sprzedaży przekazuje się do budżetu państwa.
Art. 10. 1. Dochody, wydatki i rozliczenia z budżetem państwa państwowych
jednostek gospodarki pozabudżetowej wynoszą:
1) dochody własne 29.124.260 mln zł,
2) dotacje z budżetu (bez dotacji na inwestycje), w ujęciu kasowym 3.360.240 mln
zł,
3) wydatki, bez wpłat do budżetu 29.649.280 mln zł,
4) wpłaty do budżetu, w ujęciu kasowym 632.720 mln zł.
2. Podział kwot, o których mowa w ust. 1, na części klasyfikacji budżetowej i
formy gospodarki pozabudżetowej określa załącznik nr 4.
Art. 11. Ustala się plany dochodów i wydatków państwowych funduszy celowych,
zgodnie z załącznikiem nr 5.
Art. 12. Wykaz inwestycji centralnych realizowanych w 1995 r. zawiera załącznik
nr 6.
Art. 13. 1. Ustala się dotacje dla jednostek niepaństwowych na realizowane przez
te jednostki zadania państwowe w wysokości 3.064.250 mln zł, z czego 100.000 mln
zł dla ogólnopolskich stowarzyszeń dzieci i młodzieży.
2. Podział kwoty, o której mowa w ust. 1, na poszczególne części i działy
klasyfikacji budżetowej określa załącznik nr 7.
3. Kwota w wysokości 100.000 mln zł, o której mowa w ust. 1, ma zostać
przeznaczona na realizację szczególnie ważnych społecznie zadań zleconych
ogólnopolskim stowarzyszeniom młodzieżowym, a w szczególności na realizację:
1) środowiskowych programów profilaktyczno-wychowawczych dla młodzieży
zagrożonej uzależnieniem, niedostosowanej społecznie, z rodzin patologicznych,
2) programów w zakresie promocji zdrowia, profilaktyki oświatowo-zdrowotnej oraz
działań opiekuńczo-wspierających w zakresie przeciwdziałania uzależnieniom,
3) programów osłonowych, w tym w szczególności w zakresie bezdomności,
długotrwałego bezrobocia, niepełnosprawności oraz niematerialnych form pomocy w
postaci poradnictwa specjalistycznego.
Art. 14. 1. Ustala się dotacje dla przedsiębiorstw państwowych i spółek z
udziałem Skarbu Państwa, w stosunku do których do dnia 31 grudnia 1994 r.
uprawomocniły się:
1) postanowienie sądu o zatwierdzeniu układu na podstawie rozporządzenia
Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo o
postępowaniu układowym (Dz. U. Nr 93, poz. 836, z 1950 r. Nr 38, poz. 349 i z
1990 r. Nr 55, poz. 320),
2) ugoda bankowa, zawarta na podstawie ustawy z dnia 3 lutego 1993 r. o
restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych
ustaw (Dz. U. Nr 18, poz. 82),
na restrukturyzację zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne - w
wysokości 8.000.000 mln zł.
2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi terminy składania wniosków,
zasady podziału i tryb przekazywania dotacji, o której mowa w ust. 1.
Art. 15. Ustala się kwotę 40.000 mln zł na dodatkowe podwyższenie wynagrodzeń,
wraz z wydatkami pochodnymi od wynagrodzeń, dla pracowników
inspekcyjno-technicznych Wyższego Urzędu Górniczego.
Art. 16. 1. Ustala się dotacje celowe na zadana z zakresu administracji rządowej
zlecone gminom - w łącznej wysokości 15.978.890 mln zł.
2. Podział kwoty, o której mowa w ust. 1, na poszczególne części i działy
klasyfikacji budżetowej określa załącznik nr 8.
Art. 17. 1. Ustala się dotacje celowe na zadania z zakresu administracji
rządowej zlecone gminom, przekazane do wykonywania organom samorządu
terytorialnego we wskazanych miastach na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 13 lipca 1993 r. w sprawie określenia zadań i kompetencji z zakresu
rządowej administracji ogólnej i specjalnej, które mogą być przekazane niektórym
gminom o statusie miasta, wraz z mieniem służącym do ich wykonywania, a także
zasad i tryb przekazania (Dz. U. Nr 65, poz. 309, Nr 81, poz. 384, Nr 92, poz.
426, Nr 101, poz. 463, Nr 103, poz. 471 i Nr 115, poz. 510) - w wysokości
9.069.050 mln zł.
2. Podział kwoty, o której mowa w ust. 1, na poszczególne miasta i działy
klasyfikacji budżetowej określa załącznik nr 9.
3. Upoważnia się rady gmin do dokonywania, w drodze uchwały, przeniesień
wydatków między działami łącznie do wysokości dotacji, o której mowa w ust. 1; o
dokonanych zmianach rady gmin informują właściwego wojewodę, Ministra-Szefa
Urzędu Rady Ministrów oraz Ministra Finansów.
4. Wysokość dotacji celowej ulega odpowiedniej zmianie w przypadku zmiany
zakresu zadań przejętych przez gminy, dokonanej odrębnym porozumieniem zawartym
w trybie określonym w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1.
Art. 18. 1. Ustala się kwotę subwencji oświatowej, o której mowa w art. 3 pkt 9
ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600
oraz z 1994 r. Nr 105, poz. 509), w wysokości 18.097.210 mln zł.
2. Kwota subwencji oświatowej dla gminy nie może być niższa niż 102% kwoty
subwencji oświatowej, otrzymanej przez gminę w 1994 r., z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Gminom - które w 1995 r. otrzymają subwencję wyrównawczą, o której mowa w
ustawie wymienionej w ust. 1 - przyznana kwota subwencji oświatowej nie może być
niższa niż 106% kwoty subwencji oświatowej otrzymanej przez gminę w 1994 r.
Art. 19. 1. W budżecie państwa tworzy się rezerwy:
1) w wysokości 547.870 mln zł, przeznaczoną na dotacje na dofinansowanie
inwestycji infrastrukturalnych, realizowanych w systemie robót publicznych jako
zadania własne gmin, w regionach zagrożonych wysokim bezrobociem strukturalnym,
2) w wysokości 300.000 mln zł, przeznaczoną na dotacje na dofinansowanie
inwestycji określonych w regionalnych programach restrukturyzacyjnych.
2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi tryb składania wniosków i
zasady przyznawania dotacji, o których mowa w ust. 1.
Art. 20. Ustala się ogólną kwotę dotacji przedmiotowych do wyrobów i usług w
wysokości 5.407.900 mln zł, z tego dopłaty do:
1) samochodów osobowych sprzedawanych w ramach przedpłat 300.000 mln zł,
3) posiłków sprzedawanych w barach mlecznych 66.500 mln zł,
3) kolejowych przewozów pasażerskich w komunikacji krajowej 3.520.000 mln zł,
4) autobusowych przewozów pasażerskich w komunikacji międzymiastowej krajowej
zwykłej, w tym dla komunikacji międzymiastowej w województwie katowickim
organizowanej (zlecanej) przez samorządy gmin i związki gmin 1.446.400 mln zł,
5) produkcji specjalistycznych podręczników szkolnych i podręczników
akademickich 75.000 mln zł.
Art. 21. Ustala się dotacje na dofinansowanie:
1) kosztów niektórych zadań w zakresie postępu biologicznego w rolnictwie,
upowszechniania doradztwa rolniczego, zwalczania zaraźliwych i zakaźnych chorób
zwierząt, monitoringu jakości gleb, roślin, produktów rolniczych i spożywczych,
prac geodezyjno-urządzeniowych na potrzeby rolnictwa, nawozów wapniowych z
produkcji podstawowej i z pozysku lub do transportu nawozów z pozysku,
chemizacji rolnictwa, utrzymania urządzeń melioracji podstawowych, dla spółek
wodnych realizujących zadania melioracyjne oraz ogrzewania warsztatów szkolnych
gospodarstw pomocniczych szkół rolniczych, wykorzystywanych na cele dydaktyczne
- w wysokości 4.911.330 mln zł,
2) nakładów inwestycyjnych w zakresie:
a) zaopatrzenia wsi w wodę i budowę urządzeń ściekowych w kwocie 691.080 mln zł,
b) melioracji wodnych podstawowych i szczegółowych, ze szczególnym
uwzględnieniem budowy urządzeń zwiększających retencję wody na potrzeby
rolnictwa - w wysokości 1.007.180 mln zł.
Art. 22. 1. Ustala się dotacje dla spółdzielni mieszkaniowych na dopłaty do
centralnego ogrzewania i ciepłej wody oraz na usuwanie wad technologicznych,
termorenowację i instalację urządzeń do pomiaru i regulacji zużycia ciepła i
wody w spółdzielczych zasobach mieszkaniowych w wysokości 5.221.140 mln zł.
2. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, w porozumieniu z Ministrem
Finansów, określi, w drodze rozporządzenia, sposób podziału środków na cele
wymienione w ust. 1 oraz zasady udzielania i sposób rozliczania dotacji ujętych
w budżetach wojewodów.
3. Podział i tryb przekazywania dotacji dla spółdzielni mieszkaniowych ustalają
wojewodowie.
Art. 23. Ustala się dotację podmiotową na częściowe finansowanie kosztów
bieżącego utrzymania i remontów infrastruktury kolejowej w kwocie 3.655.000 mln
zł.
Art. 24. 1. Upoważnia się Wojewodę Gorzowskiego do przekazania dotacji
podmiotowej w wysokości do 37.400 mln zł na działalność Polsko-Niemieckiego
Towarzystwa Wspierania Gospodarki S.A.
2. Zobowiązuje się Radę Ministrów do przekazania komisji sejmowej właściwej do
spraw budżetu sprawozdania Wojewody Gorzowskiego z wykorzystania środków
dotacji, o której mowa w ust. 1, w terminie określonym dla przedłożenia przez
Radę Ministrów sprawozdania z wykonania budżetu państwa.
Art. 25. Ustala się ogólną rezerwę budżetową na wydatki nie przewidziane w
wysokości 400.000 mln zł.
Art. 26. 1. Upoważnia się Radę Ministrów do zwiększenia wydatków budżetu państwa
i zwiększenia o tę samą kwotę niedoboru budżetu państwa, w przypadku otrzymania
kredytów zagranicznych przeznaczonych na:
1) wsparcie restrukturyzacji i osłony likwidacji przedsiębiorstw, do wysokości
równowartości w złotych kwoty 225 mln dolarów USA z drugiej i trzeciej transzy
Pożyczki Dostosowawczej na Restrukturyzację Przedsiębiorstw i Sektora
Finansowego z Banku Światowego,
2) wsparcie infrastruktury wiejskiej (wodociągi, telefony, kanalizacja, promocja
małej przedsiębiorczości w rejonach rolniczych zagrożonych bezrobociem), do
wysokości równowartości w złotych kwoty 100 mln dolarów USA z drugiej transzy
Pożyczki Dostosowawczej dla Sektora Rolnego z Banku Światowego,
3) inwestycje w dziale ochrona zdrowia, do wysokości równowartości w złotych
kwoty 175 mln dolarów USA.
2. Realizacja zwiększonych wydatków, o których mowa w ust. 1, może nastąpić po
przekazaniu kwoty zaciągniętego kredytu na rachunek budżetu państwa, w wysokości
nie przekraczającej tej kwoty.
Art. 27. 1. Ze środków budżetu państwa zostaną przejściowo wykupione należności
banków z tytułu odsetek od kredytów udzielonych na cele budownictwa
mieszkaniowego w kwocie 8.300.000 mln zł.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zasady i tryb przejściowego
wykupienia należności banków, o których mowa w ust. 1, oraz sposób rozliczeń z
bankami i kredytobiorcami z tego tytułu.
Art. 28. Minister Przemysłu i Handlu w porozumieniu z Ministrem Finansów
określi, w drodze zarządzenia, zasady i tryb udzielania oraz sposób
wykorzystania dotacji dla górnictwa, ujętych w budżecie Ministerstwa Przemysłu i
Handlu.
Art. 29. 1. Ustala się etaty Policji w liczbie 99.239 stanowisk, w tym:
1) w korpusie oficerów 24.000 stanowisk,
2) w korpusie aspirantów 29.000 stanowisk,
3) w korpusie podoficerów 46.239 stanowisk.
2. Minister Spraw Wewnętrznych może przemieszczać stanowiska pomiędzy
poszczególnymi korpusami.
Art. 30. 1. Państwowe jednostki budżetowe zaliczane do działów: oświata i
wychowanie oraz ochrona zdrowia mogą przeznaczać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,
uzyskiwane dochody na środki specjalne, z których pokrywają:
1) koszty uzyskania dodatkowych przychodów, do wysokości tych przychodów,
2) koszty działalności podstawowej oraz zakupów inwestycyjnych o charakterze
odtworzeniowym, z wyłączeniem wynagrodzeń i pochodnych od wynagrodzeń w tej
działalności, przy czym w pierwszej kolejności zaspokajają wymagalne
zobowiązania tej jednostki.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy stacji sanitarno-epidemiologicznych w zakresie
dochodów uzyskiwanych z tytułu nadzoru bieżącego i zapobiegawczego.
3. Dochodów, o których mowa w ust. 1, nie można osiągać:
1) ze sprzedaży składników majątkowych,
2) z tytułu świadczenia usług związanych z prowadzeniem na terenie jednostki
budżetowej działalności gospodarczej w zakresie obrotu wyrobami tytoniowymi i
napojami alkoholowymi.
4. Postanowienia ust. 1-3 dotyczą również państwowych jednostek budżetowych
podległych Ministrowi Obrony Narodowej i Ministrowi Spraw Wewnętrznych,
realizujących zadania z zakresu ochrony zdrowia oraz oświaty i wychowania.
Art. 31. 1. Upoważnia się Ministra Finansów do dokonywania - na wniosek wojewody
i po zasięgnięciu opinii zainteresowanych ministrów - przeniesień wydatków
między działami w ramach budżetu wojewody.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisu art. 45 ust. 1
ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz.
344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685).
3. O przeniesieniach, o których mowa w ust. 1, Minister Finansów informuje
Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów i zainteresowanych ministrów.
Art. 32. Upoważnia się Ministra Finansów do refundacji Funduszowi Ubezpieczeń
Społecznych kwoty odpowiadającej różnicy między składką na ubezpieczenie
społeczne w wysokości powszechnie obowiązującej a składką na ubezpieczenie
społeczne osób zatrudnionych bezpośrednio w produkcji rolniczej w charakterze
pracowników lub członków spółdzielni.
Art. 33. 1. Upoważnia się dysponentów części budżetu państwa, w których zostały
zaplanowane niepodatkowe dochody budżetu państwa, do:
1) odpłatnego zlecania poboru niepodatkowych należności budżetu państwa
jednostkom organizacyjnym innym niż organy administracji państwowej, z
zastrzeżeniem, że pobór będzie dokonany w terminie lub łącznie z odsetkami za
zwłokę,
2) przeznaczenia do 4% dochodów, zrealizowanych w trybie określonym w pkt 1, na
pokrycie kosztów związanych z poborem tych dochodów.
2. Upoważnia się państwowe jednostki budżetowe, realizujące niepodatkowe dochody
budżetu państwa w drodze egzekucji administracyjnej, do przeznaczania 5%
uzyskanych w ten sposób dochodów na opłacenie należnej organom egzekucyjnym
opłaty określonej w art. 66 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20,
poz. 78 i z 1993 r. Nr 28, poz. 127).
3. Jednostkom organizacyjnym uczestniczącym w procesie pozyskiwania przychodów,
stanowiących zagraniczne źródło finansowania wydatków budżetu państwa,
przysługuje prowizja do 0,5% kwot zrealizowanych kredytów zagranicznych na
pokrycie kosztów związanych z pozyskiwaniem tych kredytów.
4. Minister Finansów określi, w drodze zarządzenia, wysokość i warunki
otrzymania prowizji, o której mowa w ust. 3.
Art. 34. 1. Ustala się w załączniku nr 10:
1) dla poszczególnych części i działów klasyfikacji budżetowej - kwoty środków
na wynagrodzenia w państwowych jednostkach budżetowych bez środków na podwyżki
wynagrodzeń, kalkulacyjne liczby etatów, z wyodrębnieniem etatów sędziów i
prokuratorów, żołnierzy i funkcjonariuszy oraz kandydatów i żołnierzy
niezawodowych,
2) w poszczególnych częściach i działach klasyfikacji budżetowej - limity
wynagrodzeń bazowych oraz kalkulacyjne liczby etatów dla jednostek gospodarki
pozabudżetowej, szkół wyższych i innych jednostek prowadzących gospodarkę
finansową na zasadach określonych w ustawie o szkolnictwie wyższym oraz
jednostek prowadzących gospodarkę finansową na zasadach ustalonych dla zakładów
budżetowych, z wyodrębnieniem żołnierzy.
2. Ustala się w załączniku nr 11 kwoty środków i limitów na podwyżki
wynagrodzeń, w podziale na:
1) działy klasyfikacji budżetowej,
2) jednostki budżetowe i jednostki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, w podziale na
nie dotowane i dotowane, z uwzględnieniem stopnia dotowania,
3) grupy osób wymienionych w ust. 1.
3. Tworzy się rezerwę do dyspozycji Rady Ministrów na nie przewidziane zmiany
organizacyjne. Rezerwa obejmuje:
1) środki na wynagrodzenia dla państwowych jednostek budżetowych w wysokości
23.970 mln zł, na 300 etatów,
2) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej dotowanej w
wysokości 11.000 mln zł, na 150 etatów,
3) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej nie dotowanej w
wysokości 11.000 mln zł, na 150 etatów.
4. Rada Ministrów dokona, w drodze rozporządzenia, podziału środków rezerwy na
podwyżki wynagrodzeń w państwowych jednostkach budżetowych i limitu wynagrodzeń
na podwyżki dla jednostek, o których mowa w ust. 1 pkt 2, na części budżetowe, z
podziałem na działy.
5. Dysponenci części budżetowych dokonają podziału między poszczególne jednostki
sfery budżetowej:
1) środków bazowego wynagrodzenia i środków na podwyżki wynagrodzeń w
jednostkach budżetowych,
2) limitów wynagrodzeń bazowych i limitów na podwyżki wynagrodzeń w jednostkach,
o których mowa w ust. 1 pkt 2.
6. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, przypadki, w których
wynagrodzenia w gospodarce pozabudżetowej oraz w innych jednostkach, o których
mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być wypłacane poza limitem.
7. Podwyższenie wynagrodzeń nastąpi od dnia 1 stycznia 1995 r. i od dnia 1 lipca
1995 r., z tym że wypłata podwyżek wynagrodzeń za okres od dnia 1 stycznia 1995
r. nastąpi w terminie do dnia 1 marca 1995 r., z zastrzeżeniem art. 35.
Art. 35. 1. Pierwsza podwyżka wynagrodzeń sędziów i prokuratorów oraz osób
zajmujących kierownicze stanowiska państwowe nastąpi od dnia 1 kwietnia 1995 r.
2. W okresie do dnia 31 marca 1995 r. wynagrodzenia osób, o których mowa w ust.
1, pozostają na poziomie wynagrodzeń z grudnia 1994 r.
Art. 36. 1. Prognozowane przeciętne wynagrodzenie w państwowej sferze budżetowej
w 1995 r. wynosi 5.949 tys. zł.
2. Prognozowany średnioroczny wzrost cen towarów i usług konsumpcyjnych wynosi
22,7%.
Art. 37. Upoważnia się Ministra Finansów do dokonania - na wniosek Ministrów:
Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Sprawiedliwości - przeniesień między
działami kwot środków na podwyżki uposażeń żołnierzy i funkcjonariuszy.
Art. 38. 1. Upoważnia się Radę Ministrów, w przypadki gdy dochody budżetu
państwa będą wyższe od przyjętych w ustawie, do dodatkowego zwiększenia
wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej.
2. Przez sytuację, w której dochody budżetu państwa będą wyższe od przyjętych w
ustawie, rozumie się wystąpienie nadwyżki tych dochodów za I półrocze 1995 r. w
stosunku do dochodów przyjętych w ustawie, z uwzględnieniem upływu czasu,
terminów poboru zaliczek na poczet tych dochodów i innych uwarunkowań w zakresie
ich realizacji w trakcie roku budżetowego.
3. Wysokość dodatkowego zwiększenia wynagrodzeń, o którym mowa w ust. 1, oraz
międzydziałowych relacji tego wzrostu ustala Rada Ministrów po rozpatrzeniu
stanowiska w tej sprawie przyjętego przez Komisję Trójstronną do Spraw
Społeczno-Gospodarczych, działającą w oparciu o odrębne przepisy, obradującą
przy udziale przedstawicieli ogólnokrajowych organizacji związkowych
zrzeszających pracowników państwowej sfery budżetowej.
Art. 39. W 1995 r. nie stosuje się przepisu art. 34 ustawy z dnia 31 stycznia
1989 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 360, z 1993 r.
Nr 6, poz. 29 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591).
Art. 40. 1. Poręczenia i gwarancje spłaty kredytów bankowych ze środków budżetu
państwa, udzielane na podstawie art. 23 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo
budżetowe, mogą być udzielane w 1995 r. do łącznej wysokości 40.000.000 mln zł,
w tym poręczenia i gwarancje spłaty kredytów zagranicznych do wysokości
30.000.000 mln zł.
2. W ramach kwot, o których mowa w ust. 1, preferowane będzie udzielanie
poręczeń i gwarancji spłaty kredytów przeznaczonych na inwestycje
infrastrukturalne, w tym w szczególności w dziedzinie transportu,
telekomunikacji i energetyki.
Art. 41. Kierunki prywatyzacji majątku państwowego określone są w załączniku nr
12.
Art. 42. 1. Ustala się na 1995 r. limit ubezpieczeń kontraktów eksportowych, o
którym mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez
Skarb Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych (Dz. U. Nr 86, poz. 398) -
w wysokości 31.000.000 mln zł.
2. Upoważnia się Ministra Finansów do udzielenia Korporacji Ubezpieczeń Kredytów
Eksportowych S.A. pożyczek ze środków budżetu państwa na wypłatę gwarantowanych
przez Skarb Państwa odszkodowań z tytułu ubezpieczenia kontraktów eksportowych -
do wysokości 400.000 mln zł.
Art. 43. 1. Ustala się dotacje celowe na zadania własne gmin w wysokości
7.953.490 mln zł, z tego na:
1) pokrycie części kosztów związanych z przygotowaniem terenów przeznaczonych na
cele budownictwa mieszkaniowego, na podstawie art. 10 ustawy z dnia 4
października 1991 r. o zmianie niektórych warunków przygotowania inwestycji
budownictwa mieszkaniowego w latach 1991-1995 oraz o zmianie niektórych ustaw
(Dz. U. Nr 103, poz. 446) 900.000 mln zł,
2) inwestycje, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 547.870 mln zł,
3) inwestycje gmin określone w załączniku nr 6 1.148.560 mln zł,
4) dofinansowanie budowy szkół i placówek oświatowych (z wyłączeniem
przedszkoli), ujęte w:
a) budżecie Ministra Edukacji Narodowej w dziale oświata i wychowanie 431.540
mln zł,
b) rezerwie celowej majątkowej w dziale różne rozliczenia 125.520 mln zł,
5) wypłatę dodatków mieszkaniowych na podstawie ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o
najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509)
4.800.000 mln zł.
2. Upoważnia się wojewodów do ustalania lub zwiększania, w ramach kwot
przewidzianych w ustawie dla danej części i działu, dotacji celowych na
dofinansowanie zadań własnych gmin; o dokonanych zmianach wojewodowie informują
Ministra Finansów.
Art. 44. Ustala się obowiązkową składkę na Fundusz Pracy w wysokości 3% podstawy
wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne.
Art. 45. Ustala się stopę procentową do naliczenia dywidendy obligatoryjnej w
rozumieniu ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o gospodarce finansowej
przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 6, poz. 27 i z 1993 r. Nr 18,
poz. 82) w wysokości 10%.
Art. 46. W budżecie Ministra Obrony Narodowej przeznacza się kwotę 3.679.350 mln
zł na zakupy uzbrojenia, sprzętu, amunicji, badania i wdrożenia w krajowym
przemyśle zbrojeniowym.
Art. 47. 1. Dochody uzyskane ze sprzedaży lub likwidacji:
1) sprzętu stanowiącego wyposażenie jednostek podległych Ministrowi Obrony
Narodowej, Ministrowi Spraw Wewnętrznych i jednostek służby więziennej,
2) materiałów i sprzętu, stanowiących rezerwy państwowe specjalistyczne,
przeznacza się w 95% na pokrycie kosztów sprzedaży lub likwidacji oraz zakup
nowego sprzętu, materiałów i sprzętu na odtworzenie rezerw i na poprawę warunków
magazynowania rezerw, a w 5% przekazuje się do budżetu państwa.
2. Decyzje o sprzedaży lub likwidacji rezerw, o których mowa w ust. 1 pkt 2,
podejmują ministrowie tworzący te rezerwy w uzgodnieniu z Ministrem Finansów
oraz Ministrami Obrony Narodowej lub Spraw Wewnętrznych.
Art. 48. 1. W 1995 r. będą realizowane zobowiązania budżetu państwa z tytułu
dopłat do należnego bankom oprocentowania kredytów bankowych udzielonych do dnia
31 grudnia 1994 r. na podstawie rozporządzeń Rady Ministrów:
1) z dnia 21 maja 1991 r. w sprawie zakresu, zasad i trybu udzielania
kredytobiorcom pomocy ze środków budżetowych w 1991 r. w spłacie części
należnego bankom oprocentowania od kredytów (Dz. U. Nr 50, poz. 217),
2) z dnia 3 marca 1992 r. w sprawie szczegółowego zakresu, zasad i trybu
finansowania z budżetu państwa dopłat do oprocentowania kredytów bankowych
udzielonych w roku 1992 (Dz. U. Nr 24, poz. 102),
3) z dnia 14 kwietnia 1993 r. w sprawie szczegółowego zakresu, zasad i trybu
finansowania z budżetu państwa dopłat do oprocentowania kredytów bankowych
udzielonych w roku 1993 (Dz. U. Nr 30, poz. 137),
4) z dnia 26 kwietnia 1994 r. w sprawie zasad i trybu finansowania z budżetu
państwa dopłat w 1994 r. do oprocentowania kredytów bankowych (Dz. U. Nr 55,
poz. 227).
2. Minister Finansów zawrze odpowiednie umowy na dopłaty, o których mowa w ust.
1, do kredytów bankowych udzielonych do dnia 31 grudnia 1994 r.
Art. 49. Do nie uiszczonych należności na Centralny Fundusz Rozwoju Nauki i
Techniki przez podmioty, które były określone w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 27
kwietnia 1989 r. o Centralnym Funduszu Rozwoju Nauki i Techniki (Dz. U. Nr 25,
poz. 134 i Nr 64, poz. 389), stosuje się przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 1980
r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134,
poz. 646).
Art. 50. 1. Upoważnia się Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki do
objęcia w imieniu Skarbu Państwa akcji Polskiej Agencji Rozwoju Turystyki S.A.
2. Objęcie akcji, o których mowa w ust. 1, nastąpi poprzez wniesienie aportu
rzeczowego w postaci niektórych wierzytelności zniesionego Centralnego Funduszu
Turystyki i Wypoczynku o łącznej wartości nominalnej do kwoty 150.000 mln zł.
3. Minister Finansów w porozumieniu z Prezesem Urzędu Kultury Fizycznej i
Turystyki, w drodze zarządzenia, określi wykaz wierzytelności, o których mowa w
ust. 2.
Art. 51. 1. W 1995 r. odpis na fundusz administracyjny Kasy Rolniczego
Ubezpieczenia Społecznego od funduszu emerytalno-rentowego wynosi 1.850.000 mln
zł.
2. W zakresie uregulowanym w ust. 1 nie stosuje się art. 79 ust. 2 ustawy z dnia
20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1993 r. Nr 71,
poz. 342 i z 1994 r. Nr 1, poz. 3).
Art. 52. 1. Wszystkie kwoty wymienione w ustawie wyrażone są w jednostkach
pieniężnych wprowadzonych ustawą z dnia 28 października 1950 r. o zmianie
systemu pieniężnego (Dz. U. Nr 50, poz. 459, z 1958 r., Nr 72, poz. 356 i z 1982
r. Nr 7, poz. 56). Z dniem 1 stycznia 1995 r. kwoty te podlegają przeliczeniu, w
stosunku 10.000 zł do 1 zł, na nową jednostkę pieniężną zgodnie z art. 2 ust. 2
ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o denominacji złotego (Dz. U. Nr 84, poz. 386).
2. Minister Finansów, w terminie do 7 dni od dnia wejścia w życie ustawy, ogłosi
jej tekst z przeliczeniem wszystkich kwot na nową jednostkę pieniężną.
Art. 53. 1. Subwencję ogólną na 1995 r. dla gmin: Warszawa-Bemowo,
Warszawa-Białołęka, Warszawa-Bielany, Warszawa-Centrum, Warszawa-Rembertów,
Warszawa-Targówek, Warszawa-Ursynów, Warszawa-Wawer, Warszawa-Wilanów,
Warszawa-Włochy ustala się według zasad określonych w art. 13 ust. 1 pkt 3
ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600 i
z 1994 r. Nr 105, poz. 509). Gminy te nie otrzymują na 1995 r. subwencji
wyrównawczej.
2. Do ustalenia na 1995 r. subwencji ogólnej dla gmin, o których mowa w ust. 1,
nie stosuje się art. 13 ust. 1 pkt 2 i art. 16 ustawy, o której mowa w ust. 1.
Art. 54. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1995
r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Załączniki do ustawy budżetowej na rok 1994 (poz. 209)
Treść załączników dostępna w wersji papierowej


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 3 lutego 1995 r.
o zmianie ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób
represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego.
(Dz. U. Nr 28, poz. 143)
Art. 1 W ustawie z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń
wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu
Państwa Polskiego (Dz. U. Nr 34, poz. 149 i z 1993 r. Nr 36, poz. 159) w art. 8
w ust. 2a w przedostatnim zdaniu wyrazy "w Sądzie Wojewódzkim w Warszawie"
zastępuje się wyrazami "w sądzie wojewódzkim, w którego okręgu zamieszkuje osoba
składająca żądanie; sąd ten jest właściwy do rozpoznania sprawy."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 marca 1995 r.
w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rady Ministrów do Spraw Reformy Centrum
Gospodarczego Rządu.
(Dz. U. Nr 28, poz. 144)
Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 12 listopada 1985 r. o zmianach w
organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i centralnych organów
administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z
1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387 i Nr 73, poz. 433 i 434 oraz z 1990 r.
Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Ustanawia się Pełnomocnika Rady Ministrów do Spraw Reformy Centrum
Gospodarczego Rządu, zwanego dalej "Pełnomocnikiem".
2. Funkcję Pełnomocnika powierza się sekretarzowi stanu w Urzędzie Rady
Ministrów do spraw koordynacji restrukturyzacji administracji gospodarczej
państwa oraz tworzenia struktur zarządzania mieniem państwowym.
3. Pełnomocnik podlega Prezesowi Rady Ministrów.
ż 2. Do zadań Pełnomocnika należy przygotowanie reformy centrum gospodarczego
Rządu, zwanej dalej "reformą", w szczególności:
1) inicjowanie i organizacja prac związanych z przygotowaniem aktów prawnych,
2) przygotowanie harmonogramu prac nad reformą,
3) inicjowanie i koordynacja prac niezbędnych do wdrożenia nowej struktury
centrum gospodarczego Rządu,
4) upowszechnianie problematyki reformy we współpracy ze służbami informacyjnymi
Urzędu Rady Ministrów.
ż 3. 1. Organy administracji rządowej są obowiązane do udzielania pomocy
Pełnomocnikowi w realizacji jego zadań, w szczególności przez niezwłoczne
udostępnianie mu informacji o organizacji podległych im jednostek oraz o
wewnętrznych aktach regulujących zasady funkcjonowania ich urzędów.
2. Pełnomocnik jest obowiązany przedstawić do rozpatrzenia Radzie Ministrów
projekty aktów prawnych dotyczących przeprowadzania reformy.
3. Pełnomocnik jest upoważniony do wnoszenia, za zgodą Prezesa Rady Ministrów,
opracowanych przez siebie projektów aktów prawnych do rozpatrzenia przez Radę
Ministrów.
4. Pełnomocnik informuje Prezesa Rady Ministrów o wszelkich zagrożeniach w
procesie realizacji reformy.
ż 4. Projekty aktów prawnych oraz innych dokumentów rządowych wpływających na
organizację centrum gospodarczego Rządu podlegają zaopiniowaniu przez
Pełnomocnika.
ż 5. 1. Pełnomocnik wykonuje swoje zadania przy pomocy Biura Pełnomocnika Rady
Ministrów do Spraw Reformy Centrum Gospodarczego Rządu, stanowiącego komórkę
organizacyjną Urzędu Rady Ministrów.
2. Pełnomocnik współpracuje ze wszystkimi sekretarzami i podsekretarzami stanu w
zakresie realizacji swoich zadań.
ż 6. Pełnomocnik może powoływać zespoły robocze lub ekspertów do prac związanych
z reformą.
ż 7. Wydatki związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu
państwa, w części dotyczącej Urzędu Rady Ministrów.
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 8 lutego 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku akcyzowego.
(Dz. U. Nr 28, poz. 145)
Na podstawie art. 6 ust. 10 pkt 2, art. 35 ust. 4, art. 36 ust. 5, art. 37 ust.
3 pkt 2 i ust. 4 oraz art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku
od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz.
127 i Nr 129, poz. 599 oraz z 1994 r. Nr 132, poz. 670) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 października 1994 r. w sprawie
podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 125, poz. 611) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 5:
a) w ust. 1 w pkt 2 wyrazy "i wyrobów winiarskich zakupionych" zastępuje się
wyrazem "zakupionego",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Podatnicy, którzy przed sprzedażą wyrobów winiarskich:
1) dokonują ich rozlewu,
2) poddają je leżakowaniu, kupażowaniu, tzn. mieszaniu win w celu osiągnięcia
właściwych efektów barwy, smaku i aromatu, dosładzaniu, doprawianiu nalewką
ziołową, nasycaniu dwutlenkiem węgla, podbarwianiu karmelem, doalkoholizowaniu
lub maderyzacji, tzn. przyspieszeniu procesu dojrzewania wina przez zastosowanie
oddziaływania termicznego, mogą obniżać podatek akcyzowy należny od sprzedaży
tych wyrobów o podatek akcyzowy zawarty w cenach zakupu zużytych wyrobów
winiarskich i podatek akcyzowy pobrany przez urzędy celne od surowców
winiarskich.",
2) ż 7 otrzymuje brzmienie:
"ż 7. 1. Stawki podatku akcyzowego określone w poz. 14 pkt 1 - 3 załącznika nr 1
obniża się o:
1) 0,10 zł/1 przy sprzedaży piwa w ilości do 20.000 hl w każdym roku podatkowym,
2) 0,06 zł/I przy sprzedaży piwa w ilości powyżej 20.000 hl do 200.000 hl w
każdym roku podatkowym,
3) 0,11 zł/I przy sprzedaży piwa w pojemnikach cylindrycznych ze stali
nierdzewnej wykonywanych według norm EURO lub DIN, z wbudowanym zaworem typu
"Fiting", dostosowanych do sterylnego mycia i napełniania (pojemniki KEG i
KEG+),
4) 0,05 zł/I przy sprzedaży piwa luzem w cysternach transportowych.
2. Przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się w okresie do dnia 31 maja 1995 r.",
3) w ż 16 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Przy ustalaniu stawki procentowej, o której mowa w ust. 2, nie uwzględnia
się wyrobów akcyzowych, dla których stawki podatku akcyzowego zostały wyrażone w
formie różnicy cen.",
4) w załączniku nr 2:
a) w poz. 1 w kolumnie 2 wyrazy "ex 1704 90 65 0" zastępuje się wyrazami: "ex
1704 90 75 0",
b) w poz. 4 lit. b) w kolumnie 4 stawkę "10,70 zł/I" zastępuje się stawką "12,00
zł/I",
c) w poz. 5 lit. b) w kolumnie 4 stawkę "10,10 zł/I" zastępuje się stawką "11,30
zł/I",
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 20 marca 1995 r.
Minister Finansów: wz. K. Kalicki

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 3 marca 1995 r.
w sprawie regulaminu wykonywania kary dyscyplinarnej aresztu.
(Dz. U. Nr 28, poz. 146)
Na podstawie art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 21 maja 1963 r. o dyscyplinie
wojskowej oraz o odpowiedzialności żołnierzy za przewinienia dyscyplinarne i za
naruszenia honoru i godności żołnierskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 17)
zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
ż 1. Karę dyscyplinarną aresztu, wymierzoną żołnierzowi prawomocnie na podstawie
art. 13 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 maja 1963 r. o dyscyplinie wojskowej oraz
o odpowiedzialności żołnierzy za przewinienia dyscyplinarne i za naruszenia
honoru i godności żołnierskiej (Dz. U. Nr 5, poz. 17), wykonuje się w wojskowym
areszcie dyscyplinarnym.
ż 2. 1. Wojskowym aresztem dyscyplinarnym jest areszt garnizonowy lub areszt
jednostki wojskowej.
2. Wojskowe areszty garnizonowe tworzy i znosi dowódca okręgu wojskowego lub
rodzaju sił zbrojnych na wniosek dowódcy garnizonu, a w garnizonach, w których
są etatowi komendanci garnizonu - na wniosek komendanta garnizonu.
3. Areszty dyscyplinarne jednostek wojskowych mogą tworzyć i znosić dowódcy
jednostek wojskowych w porozumieniu z dowódcą (komendantem) garnizonu, za zgodą
dowódcy okręgu wojskowego lub rodzaju sił zbrojnych.
4. O utworzeniu i zniesieniu wojskowego aresztu dyscyplinarnego zawiadamia się
niezwłocznie właściwego miejscowo prokuratora garnizonowego.
5. Rodzaj pomieszczeń, urządzeń, wyposażenia i dokumentacji wojskowej aresztu
dyscyplinarnego określa załącznik do rozporządzenia.
ż 3. 1. W skład obsługi wojskowej aresztu dyscyplinarnego wchodzą komendant i
profosi aresztu, będący żołnierzami zawodowymi.
2. Komendant wojskowego aresztu dyscyplinarnego kieruje służbą profosów aresztu;
podlega on bezpośrednio dowódcy (komendantowi) garnizonu lub dowódcy jednostki
wojskowej, zależnie od podporządkowania wojskowego aresztu dyscyplinarnego.
3. Zakres działania komendanta i profosa wojskowego dyscyplinarnego określają
przepisy wojskowych organów porządkowych.
ż 4. Wojskowe areszty dyscyplinarne są chronione przez wartę.
ż 5. 1. Prawo kontrolowania wojskowego aresztu garnizonowego mają: dowódca
(komendant) garnizonu, oficer inspekcyjny garnizonu i jego pomocnik, przełożeni
tych żołnierzy i osoby przez nich upoważnione na piśmie.
2. Prawo kontrolowania wojskowego aresztu dyscyplinarnego jednostki wojskowej
mają dowódca jednostki wojskowej i jego zastępcy, oficer dyżurny jednostki
wojskowej i jego pomocnik, przełożeni tych żołnierzy i osoby przez nich
upoważnione na piśmie.
3. Prawo kontrolowania wojskowych aresztów dyscyplinarnych mają również
prokuratorzy i sędziowie wojskowi, na zasadach i w trybie określonych w
odrębnych przepisach.
4. Kontrolującemu należy umożliwić niezwłoczne przeprowadzenie kontroli aresztu,
a zwłaszcza rozmowę z ukaranym żołnierzem bez udziału innych osób, wgląd w
dokumentację prowadzoną w areszcie i wszystkich jego pomieszczeń.
5. Zależnie od podporządkowania wojskowego aresztu dyscyplinarnego odpowiednio
dowódca (komendant) garnizonu lub dowódca jednostki wojskowej są obowiązani co
najmniej raz w miesiącu kontrolować cele i inne pomieszczenia aresztu, w którym
ukarani żołnierze przebywają lub wykonują prace porządkowe.
Rozdział 2
Przepisy porządkowe
ż 6. Do żołnierzy odbywających karę dyscyplinarną aresztu, zwaną dalej "karą
aresztu", w wojskowym areszcie dyscyplinarnym stosuje się przepisy dotyczące
odbywania czynnej służby wojskowej, z ograniczeniami wynikającymi z
rozporządzenia.
ż 7. Wykonywanie wymierzonej prawomocnie kary aresztu zarządza właściwy
przełożony żołnierza po upewnieniu się, że kara ta może być wykonana.
ż 8. Żołnierz skierowany do odbycia kary aresztu jest obowiązany zabrać ze sobą
przybory osobiste, książeczkę wojskową lub inny dokument stwierdzający tożsamość
oraz książeczkę zdrowia.
ż 9. Żołnierza, o którym mowa w ż 8, doprowadza do wojskowego aresztu
dyscyplinarnego jego przełożony lub wojskowy organ porządkowy.
ż 10. Podstawę przyjęcia ukaranego żołnierza do wojskowego aresztu
dyscyplinarnego stanowią:
1) odpis prawomocnego orzeczenia o ukaraniu, wydanego w trybie określonym w
regulaminie dyscyplinarnym Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,
uwierzytelniony przez dowódcę kompanii (równorzędnego), niezależnie od tego, kto
karę wymierzył, zaopatrzony w pieczęć urzędową jednostki wojskowej;
2) zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do umieszczenia
ukaranego żołnierza w wojskowym areszcie dyscyplinarnym.
ż 11. 1. Przy przyjęciu do wojskowego aresztu dyscyplinarnego ukarany żołnierz
jest obowiązany podać swoje dane osobowe.
2. Przyjęcie ukaranego żołnierza do wojskowego aresztu dyscyplinarnego
odnotowuje się w książce ewidencji osób umieszczonych w areszcie.
3. W książce, o której mowa w ust. 2 odnotowuje się niezwłocznie dane osobowe
ukaranego żołnierza, datę i godzinę jego przyjęcia do wojskowego aresztu
dyscyplinarnego, dane osoby odprowadzającej oraz podstawę umieszczenia w
areszcie, naruszenia dyscypliny wojskowej lub ustalonego w areszcie porządku,
datę i godzinę zwolnienia z aresztu, przyjęcie do depozytu i zwrot z depozytu
rzeczy ukaranego żołnierza oraz w miarę potrzeby inne dane.
ż 12. 1. Przy przyjęciu do wojskowego aresztu dyscyplinarnego ukarany żołnierz
jest obowiązany przekazać do depozytu dokumenty, o których mowa w ż 8,
pieniądze, przedmioty wartościowe oraz inne przedmioty, których posiadanie jest
niedozwolone ze względu na bezpieczeństwo lub ustalony w areszcie porządek.
2. Dokumenty, pieniądze, przedmioty wartościowe oraz inne przedmioty, o których
mowa w ust. 1, wpisuje się do książki ewidencji osób umieszczonych w areszcie, z
określeniem cech charakterystycznych dla tych dokumentów, pieniędzy i
przedmiotów. Wykaz rzeczy przyjętych do depozytu podpisują osoba przyjmująca
oraz ukarany żołnierz.
ż 13. 1. Ukaranego żołnierza umieszcza się w wieloosobowej i jednoosobowej celi
przeznaczonej dla żołnierzy odbywających karę aresztu, z zastrzeżeniem ust. 2 i
3.
2. Ukaranego żołnierza podoficera nie umieszcza się w celi, w której odbywa karę
aresztu żołnierz w stopniu wojskowym szeregowego.
3. Umieszczenie ukaranego żołnierza w celi jednoosobowej może nastąpić, gdy
wynika to z zaleceń lekarza lub psychologa.
ż 14. 1. W czasie odbywania kary aresztu w areszcie jednostki wojskowej ukarani
żołnierze uczestniczą w szkoleniu programowym przewidzianym dla macierzystego
pododdziału, o ile dowódca jednostki wojskowej nie poleci inaczej.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do ukaranych żołnierzy odbywających
karę aresztu w wojskowym areszcie garnizonowym, z tym że skierowanie tych
żołnierzy przez dowódcę jednostki wojskowej do udziału w szkoleniu programowym
następuje po porozumieniu z komendantem garnizonu.
3. Po zakończeniu szkolenia programowego, o którym mowa w ust. 1, ukarani
żołnierze wracają niezwłocznie do aresztu.
ż 15. 1. Ukarany żołnierz, przyjęty do wojskowego aresztu dyscyplinarnego, ma
obowiązek przestrzegania ustalonego w areszcie porządku.
2. Ukarany żołnierz, przyjęty do wojskowego aresztu dyscyplinarnego, ma
obowiązek wykonywania, wydanych w zakresie czynności służbowych, rozkazów
komendanta (profosa aresztu) oraz innych wojskowych organów porządkowych, a
także poleceń osób kierujących szkoleniem programowym, w którym uczestniczy
ukarany żołnierz, oraz osób kierujących pracami porządkowymi i innymi zajęciami
nakazanymi temu żołnierzowi.
ż 16. 1. W zależności od podporządkowania aresztu dowódca (komendant) garnizonu
lub dowódca jednostki wojskowej ustalają porządek dnia w areszcie. Porządek dnia
powinien w szczególności określać czas i sposób przeprowadzania apeli, czas
przeznaczony na ośmiogodzinny spoczynek, szkolenie programowe i inne, prace
porządkowe i naukę, czas i miejsce spożywania posiłków, zasady poruszania się
ukaranych żołnierzy po terenie aresztu, sposób odbywania codziennych
jednogodzinnych spacerów, czas i miejsce palenia tytoniu, terminy i miejsce
przyjmowania ukaranych w sprawach skarg i meldunków oraz przyjmowania przez
lekarza, a także terminy, miejsce, czas i porządek dokonywania zakupów i
odbywania widzeń. Porządek dnia powinien również określać czas i miejsce
korzystania z posług religijnych.
2. Przy przyjęciu ukaranych żołnierzy do aresztu komendant (profos) zaznajamia
ich z obowiązującym w areszcie porządkiem.
3. Tekst porządku dnia, o którym mowa w ust. 1, powinien być umieszczony w
każdej celi.
ż 17. 1. Ukarany żołnierz przyjęty do wojskowego aresztu dyscyplinarnego ma
obowiązek dbać o higienę osobistą, jak również należyty stan i czystość
pomieszczeń, w których przebywa, oraz o stan ich wyposażenia.
2. Spośród ukaranych żołnierzy umieszczonych w celi wieloosobowej wyznacza się
starszego celi. Do obowiązków starszego celi należy dbałość o przestrzeganie
przez ukaranych żołnierzy ustalonego w areszcie porządku oraz obowiązków
określonych w ust. 1, a także informowanie obsługi aresztu o potrzebach bytowych
i zdrowotnych ukaranych żołnierzy.
ż 18. 1. Ukarany żołnierz ma prawo posiadania w celi trwałych artykułów
żywnościowych, przedmiotów osobistego użytku, z wyjątkiem przedmiotów, których
posiadanie jest niedozwolone, a także osobistych notatek i zapisków, listów,
fotografii, materiałów piśmiennych, a także książek, prasy codziennej i
czasopism.
2. Jeżeli wymagają tego względy sanitarne lub porządkowe, dowódca (komendant)
garnizonu lub dowódca jednostki wojskowej, któremu podlega wojskowy areszt
dyscyplinarny, mogą na czas ściśle określony ograniczyć posiadanie przedmiotów
wymienionych w ust. 1.
3. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 2, przysługuje również oficerowi
inspekcyjnemu garnizonu i oficerowi dyżurnemu jednostki wojskowej.
ż 19. 1. Ukarany żołnierz ma prawo, w sposób nie zakłócający ustalonego w
areszcie porządku, wykonywać praktyki religijne.
2. Ukarany żołnierz może, za zgodą komendanta (profosa) aresztu, korzystać z
indywidualnej posługi religijnej w terminach innych, niż określa to ustalony w
areszcie porządek.
ż 20. 1. W razie potrzeby, uzasadnionej wyłącznie względami bezpieczeństwa,
ukarany żołnierz podlega w każdym czasie kontroli. Podlega jej w szczególności
odzież, bielizna i obuwie, pomieszczenia, w których stale lub czasowo przebywa,
a także przedmioty dostarczane mu lub przekazywane przez niego innym osobom, z
wyjątkiem korespondencji.
2. Przedmioty znalezione w czasie kontroli, których posiadanie jest
niedozwolone, podlegają przekazaniu do depozytu. Przepis ż 12 stosuje się
odpowiednio.
ż 21. 1. Cele mieszkalne wojskowego aresztu dyscyplinarnego powinny odpowiadać
wymogom powierzchni i higieny, mieć dostateczny dopływ świeżego powietrza i
temperaturę odpowiednią do pory roku, według norm określonych w odrębnych
przepisach dla wspólnych izb żołnierskich.
2. Z chwila zapadnięcia zmroku cele mieszkalne wojskowego aresztu
dyscyplinarnego i korytarze powinny być oświetlone. Oświetlenie w celach
mieszkalnych powinno być odpowiednie do czytania i wykonywania prac porządkowych
lub innych nakazanych zajęć.
3. Cele mieszkalne wojskowego aresztu dyscyplinarnego powinny być wyposażone w
leżanki podnoszone i zamykane po upływie czasu przeznaczonego na sen oraz
umocowane na stałe do podłogi: stolik, taborety i szafki.
4. Ukaranemu żołnierzowi profos wojskowego aresztu dyscyplinarnego wydaje na
czas snu materac, koc, prześcieradło i poduszkę z poszewką, a gdy temperatura w
pomieszczeniu wynosi mniej niż + 18�C - dodatkowy koc.
5. Pomieszczenia wojskowego aresztu dyscyplinarnego dezynfekuje się i poddaje
innym zabiegom sanitarnym; dezynfekcję prowadzi się nie rzadziej niż dwa razy w
miesiącu.
6. Cele mieszkalne wojskowego aresztu dyscyplinarnego sprzątają wszyscy
żołnierze w nich przebywający, a pozostałe pomieszczenia aresztu - tylko
szeregowi.
ż 22. 1. Ukarani żołnierze odbywają karę aresztu w mundurach drelichowych bez
pasa głównego i w obuwiu bez sznurowadeł.
2. Na czas uczestniczenia w szkoleniu programowym, wykonywania prac porządkowych
oraz przebywania z innych powodów poza wojskowym aresztem dyscyplinarnym
ukaranym żołnierzom wydaje się umundurowanie (ubranie robocze) określone w
odrębnych przepisach.
ż 23. 1. Ukarani żołnierze przebywający poza celą i terenem wojskowego aresztu
dyscyplinarnego podlegają nadzorowi.
2. Sposób nadzoru nad żołnierzami uczestniczącymi w szkoleniu programowym, o
którym mowa w ż 14, określają odpowiedni dowódca (komendant) garnizonu lub
dowódca jednostki wojskowej.
ż 24. Zasady wykonywania i nadzorowania prac porządkowych przez żołnierzy
odbywających karę aresztu określa, zależnie od podporządkowania aresztu, dowódca
(komendant) garnizonu lub dowódca jednostki wojskowej.
ż 25. 1. Ukarany żołnierz odbywający karę aresztu może za zgodą komendanta
wojskowego aresztu dyscyplinarnego dysponować pieniędzmi, przedmiotami
wartościowymi i innymi stanowiącymi jego własność przedmiotami znajdującymi się
w depozycie oraz otrzymanymi w przesyłkach i przekazach pocztowych, z wyjątkiem
przedmiotów, których posiadanie w czasie odbywania kary aresztu jest
niedozwolone.
2. Ukarany żołnierz ma prawo co najmniej raz w tygodniu dokonywać zakupów
artykułów żywnościowych i wyrobów tytoniowych oraz przedmiotów osobistego użytku
za pieniądze złożone do depozytu albo otrzymane przekazem pocztowym.
ż 26. 1. Ukarany żołnierz, nie posiadający własnych środków pieniężnych,
otrzymuje ze środków wojskowego aresztu dyscyplinarnego papier, koperty oraz
znaczki pocztowe dla przesłania skargi, meldunku albo pisma w sprawie, w której
jest uczestnikiem postępowania. W takich wypadkach udostępnia mu się środek do
pisania, jeżeli go nie posiada, a sporządzonemu pismu nadaje się bezzwłocznie
bieg, z zastrzeżeniem ż 29 ust. 1 i 2.
2. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do jednego listu osobistego w czasie
odbywania kary aresztu.
ż 27. 1. Ukarany żołnierz ma prawo do korzystania z widzenia z osobami
najbliższymi, a z innymi osobami - zezwoleniem komendanta aresztu. Czas
przeznaczony na widzenia trwa nie dłużej niż sześćdziesiąt minut, a za
zezwoleniem komendanta aresztu może być przedłużony.
2. Ukarany żołnierz może otrzymać w ciągu dnia tylko jedno widzenie. Widzenie
może odbywać się jednocześnie nie więcej niż z dwoma osobami pełnoletnimi, bez
względu na liczbę osób towarzyszących. W uzasadnionych przypadkach komendant
aresztu może zezwolić na zwiększenie liczby widzeń w ciągu dnia lub na
udzielenie widzenia z większą liczbą osób odwiedzających.
3. Decyzję o obecności profosa przy widzeniu podejmuje komendant wojskowego
aresztu dyscyplinarnego.
4. W razie naruszenia przez ukaranego żołnierza lub osobę odwiedzającą
ustalonego sposobu odbywania widzenia, widzenie może być przerwane lub
zakończone przed czasem przeznaczonym na widzenie.
5. Zasady i sposób odbywania widzeń podaje się do wiadomości odwiedzających.
Rozdział 3
Skargi i meldunki
ż 28. 1. Ukarany żołnierz ma prawo bezpośredniego zwracania się do komendanta
(profosa) wojskowego aresztu dyscyplinarnego oraz do osób, które kontrolują
wykonywanie kary aresztu, ze sprawami związanymi z wykonywaniem kary, a także ze
sprawami osobistymi.
2. Skargi i meldunki dotyczące wykonywania kary aresztu i sposób ich załatwiania
podlegają ewidencjonowaniu.
ż 29. 1. Jeżeli skarga lub meldunek ukaranego żołnierza, o których mowa w ż 28
ust. 2, są adresowane do niewłaściwego organu, komendant (profos) aresztu
przekazuje je - za zgodą żołnierza - właściwemu organowi.
2. Składanie skarg i meldunków zbiorowych, jak również przez poszczególnych
ukaranych żołnierzy w imieniu ogółu lub grupy umieszczonych w areszcie jest
niedozwolone.
3. Skargi i meldunki związane z działalnością wojskowego aresztu dyscyplinarnego
komendant aresztu przedstawia bezzwłocznie przełożonym, którym areszt podlega, a
pozostałe przesyła organom wskazanym przez ukaranego żołnierza.
4. W sposobie załatwiania skargi lub meldunku związanego z działalnością
wojskowego aresztu dyscyplinarnego organ wojskowy właściwy do ich załatwienia
powiadamia ukaranego żołnierza za pośrednictwem komendanta aresztu, w terminie
nie dłuższym niż trzy dni, jeżeli ukarany nadal odbywa karę w areszcie, a jeżeli
ukarany żołnierz został już zwolniony z aresztu - za pośrednictwem przełożonego
żołnierza, w terminie określonym w odrębnych przepisach o załatwianiu skarg i
meldunków żołnierzy.
Rozdział 4
Szczególne obowiązki i uprawnienia obsługi wojskowego aresztu dyscyplinarnego
ż 30. Komendant wojskowego aresztu dyscyplinarnego wydaje opinię o zachowaniu
się ukaranego żołnierza w czasie odbywania kary aresztu.
ż 31. Komendant wojskowego aresztu dyscyplinarnego lub profos aresztu są
obowiązani do niezwłocznego zawiadomienia właściwego organu Żandarmerii
Wojskowej lub prokuratora wojskowego o każdym wypadku popełnienia przez
ukaranego żołnierza w czasie odbywania kary aresztu przestępstwa ściganego z
urzędu albo jego właściwego przełożonego o każdym wypadku popełnienia
przewinienia dyscyplinarnego lub wykroczenia.
ż 32. 1. Komendant (profos) wojskowego aresztu dyscyplinarnego odmawia przyjęcia
do aresztu żołnierza ukaranego karą dyscyplinarną aresztu, jeżeli:
1) został on skierowany bez dokumentów oraz przyborów osobistych, o których mowa
w ż 8,
2) spowodowałoby to przekroczenie normatywów zaludnienia cel mieszkalnych
aresztu
2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, ukaranego żołnierza odprowadza się do
macierzystej jednostki wojskowej. Komendant (profos) aresztu zawiadamia dowódcę
jednostki wojskowej o przyczynach odmowy przyjęcia ukaranego żołnierza do
odbycia kary aresztu.
ż 33. Obsługa wojskowego aresztu dyscyplinarnego nie może oddalić się z aresztu,
gdy w celach przebywają ukarani żołnierze, nawet z ważnych przyczyn służbowych
lub osobistych, jeżeli nie zostało zapewnione na czas nieobecności zastępstwo
osoby uprawnionej.
Rozdział 5
Zwalnianie żołnierzy z wojskowego aresztu dyscyplinarnego
ż 34. Z wojskowego aresztu dyscyplinarnego zwalnia się niezwłocznie ukaranych
żołnierzy:
1) po odbyciu kary aresztu,
2) w razie uchylenia kary aresztu przez uprawnionego przełożonego w trybie
określonym w regulaminie dyscyplinarnym Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,
3) z chwilą zarządzenia na piśmie niezwłocznego zwolnienia ukaranego żołnierza
przez prokuratora wojskowego, gdy stwierdzi on w wyniku kontroli, że
umieszczenie żołnierza w areszcie jest bezprawne, albo z chwilą otrzymania
nakazu zwolnienia wydanego przez sąd wojskowy.
ż 35. 1. Żołnierzowi zwalnianemu z wojskowego aresztu dyscyplinarnego zwraca się
za pokwitowaniem przyjęte od niego do depozytu przedmioty i dokumenty oraz
wręcza kopię orzeczenia o ukaraniu, o którym mowa w ż 10, w celu przekazania jej
dowódcy kompanii (równorzędnemu). Odpis orzeczenia dołącza się do karty kar
żołnierza.
2. Żołnierz zwalniany z wojskowego aresztu dyscyplinarnego rozlicza się z
profosem aresztu z przedmiotów wydanych mu na czas pobytu w areszcie.
Rozdział 6
Przepisy końcowe
ż 36. Uprawnienia dowódcy okręgu wojskowego przewidziane w rozporządzeniu, w
stosunku do żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową w jednostkach wojskowych
podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych, przysługują Dowódcy
Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.
ż 37. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: p.o. J. Milewski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 3 marca 1995 r.
(poz. 146)
WYKAZ POMIESZCZEŃ, URZĄDZEŃ, WYPOSAŻENIA I DOKUMENTACJI WOJSKOWEGO ARESZTU
DYSCYPLINARNEGO
1. Pomieszczenia:
- pomieszczenie dla komendanta aresztu i profosów,
- magazyn podręczny do przechowywania depozytów, umundurowania, ubrań roboczych,
koców, poduszek, bielizny pościelowej, przyborów do spożywania posiłków oraz
książek, prasy codziennej i czasopism,
- izba (miejsce) gospodarcza,
- izba (miejsce) do suszenia ubrań roboczych i umundurowania,
- cele mieszkalne wieloosobowe i pojedyncze,
- umywalnia (toalety).
2. Urządzenia celi mieszkalnej aresztu (wieloosobowej lub pojedynczej):
- w oknach żelazne kraty od wewnątrz osłonięte siatką ochronną
- w drzwiach okienka do obserwacji, zamki (kłódki) zamykane jednakowym kluczem
(dwa klucze przechowywane w pokoju dowódcy warty, a jeden - u komendanta aresztu
lub profosa),
- leżanki podnoszone z zamknięciem zabezpieczającym ich opuszczanie,
- grzejniki centralnego ogrzewania osłonięte odpowiednią obudową (przy
ogrzewaniu piecowym drzwiczki od pieców na zewnątrz cel),
- urządzenia sygnalizacyjne do wzywania obsługi aresztu przez ukaranych
żołnierzy przebywających w celach.
3. Wyposażenie:
- godło (w pomieszczeniu komendanta aresztu),
- środki (urządzenia) łączności,
- sprzęt kwaterunkowy i gospodarczy,
- pościel (zgodnie z tabelą należności),
- zegar,
- światło zastępcze,
- termometr wewnętrzny,
- urządzenie do podgrzewania posiłków,
- rezerwowe zestawy przyborów do utrzymania higieny osobistej i do spożywania
posiłków,
- ubrania robocze,
- bielizna osobista,
- apteczka z opisem stosowania leków i środków opatrunkowych,
- zbiornik na kawę,
- książki, prasa codzienna i czasopisma.
4. Dokumentacja:
- instrukcja dla obsługi aresztu,
- książka ewidencji osób umieszczonych w areszcie,
- teczka do przechowywania dokumentów stanowiących podstawę przyjęcia do aresztu
lub zwolnienia z aresztu,
- instrukcja o udzielaniu pierwszej pomocy medycznej,
- książka skarg i meldunków,
- regulamin wykonywania kary aresztu i porządek dnia (w każdej celi),
- wyciąg ze spisu abonentów centrali telefonicznej (lub książka telefoniczna),
- spis sprzętu w pomieszczeniu.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 9 marca 1995 r.
w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn.
(Dz. U. Nr 29, poz. 147)
Na podstawie art. 17 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i
darowizn (Dz. U. Nr 45, poz. 207 i z 1989 r. Nr 74, poz. 443) zarządza się, co
następuje:
ż 1. Podwyższa się:
1) określone w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków
i darowizn (Dz. U. Nr 45, poz. 207 i z 1989 r. Nr 74, poz. 443), zwanej dalej
"ustawą", kwoty wartości pieniędzy lub innych rzeczy nie podlegające podatkowi
od spadków i darowizn, nabyte od jednego darczyńcy - do 6.014 zł, a od wielu
darczyńców - do 12.028 zł,
2) określone w art. 9 ust. 1 ustawy kwoty wartości nabytych rzeczy i praw
majątkowych wolne od podatku od spadków i darowizn:
a) w pkt 1 do 6.014 zł,
b) w pkt 2 do 4.514 zł,
c) w pkt 3 do 3.013 zł,
3) określone w art. 15 ust. 1 ustawy przedziały nadwyżki kwot wartości rzeczy i
praw majątkowych podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn w
sposób następujący:
Kwoty nadwyżki w złotychPodatek wynosi
ponaddo
1 2
1) od nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej:
4.084 zł5%
4.084 zł- 8.168 zł204 zł 20 gr i 7% od nadwyżki ponad 4.084 zł
8.168 zł - 12.252 zł490 zł 10 gr i 9% od nadwyżki ponad 8.168 zł
12.252 zł - 16.336 zł857 zł 70 gr i 11% od nadwyżki ponad 12.252 zł
16.336 zł - 20.420 zł1.306 zł 90 gr i 13% od nadwyżki ponad 16.336 zł
20.420 zł - 24.504 zł1.837 zł 80 gr i 15% od nadwyżki ponad 20.420 zł
24.504 zł - 28.588 zł2.450 zł 40 gr i 17% od nadwyżki ponad 24.504 zł
28.588 zł - 3.144 zł 70 gr i 19% od nadwyżki ponad 28.588,
2) od nabywców zaliczonych do II grupy podatkowej:
4.084 zł11%
4.084 zł - 8.168 zł449 zł 20 gr i 14% od nadwyżki ponad 4.084 zł
8.168 zł - 12.252 zł1.021 zł i 17% od nadwyżki ponad 8.168 zł
12.252 zł - 16.336 zł1.715 zł 30 gr i 20% od nadwyżki ponad 12.252 zł
16.336 zł - 20.420 zł2.532 zł 10 gr i 23% od nadwyżki ponad 16.336 zł
20.420 zł - 24.504 zł3.471 zł 40 gr i 26% od nadwyżki ponad 20.420 zł
24.504 zł - 28.588 zł4.533 zł 20 gr i 29% od nadwyżki ponad 24.504 zł
28.588 zł - 5.717 zł 60 gr i 32% od nadwyżki ponad 28.588,
3) od nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej:
4.084 zł17%
4.084 zł -8.168 zł694 zł 30 gr i 21% od nadwyżki ponad 4.084 zł
8.168 zł - 12.252 zł1.551 zł 90 gr i 25% od nadwyżki ponad 8.168 zł
12.252 zł - 16.336 zł2.572 zł 90 gr i 29% od nadwyżki ponad 12.252 zł
16.336 zł - 20.420 zł3.757 zł 30 gr i 33% od nadwyżki ponad 16.336 zł
20.420 zł - 24.504 zł5.105 zł i 37% od nadwyżki ponad 20.420 zł
24.504 zł - 28.588 zł8.616 zł 10 gr i 41% od nadwyżki ponad 24.504 zł
28.588 zł - 8.290 zł 50 gr i 45% od nadwyżki ponad 28.588,
nie więcej jednak niż 40% podstawy obliczenia,

4) określone w art. 16 ust. 1 ustawy kwoty wartości spółdzielczego
własnościowego prawa do lokalu, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną
nieruchomość lub budynku mieszkalnego, wyłączone z podstawy opodatkowania:
a) w pkt 1 do 17.991 zł,
b) w pkt 2 do 11.977 zł,
c) w pkt 3 do 11.977 zł.
ż 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 listopada 1994 r. w
sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn
(Dz. U. Nr 126, poz. 622).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. K. Kalicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
z dnia 9 marca 1995 r.
w sprawie określenia wymagań, jakim powinna odpowiadać prognoza skutków wpływu
ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na środowisko
przyrodnicze
(Dz. U. Nr 29, poz. 150)
Na podstawie art. 40 ust. 5 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o
zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 89, poz. 415) zarządza się, co
następuje:
ż 1. 1. Prognoza skutków wpływu ustaleń miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego na środowisko przyrodnicze, zwana dalej "prognozą", powinna
spełniać następujące wymagania:
1) określać i oceniać skutki dla środowiska przyrodniczego, zwanego dalej
"środowiskiem", które mogą wynikać z projektowanego przeznaczenia terenu, między
innymi w związku z emisją zanieczyszczeń do powietrza, wytwarzaniem ścieków i
odpadów, hałasem, wibracjami i elektromagnetycznym promieniowaniem
niejonizującym oraz ryzykiem występowania nadzwyczajnych zagrożeń środowiska,
2) określać skutki wpływu realizacji ustaleń projektu miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego na takie elementy środowiska, jak: powietrze,
powierzchnia ziemi łącznie z glebą, kopaliny, wody powierzchniowe i podziemne,
klimat, ludzie, świat zwierzęcy i roślinny oraz krajobraz, we wzajemnym ich
powiązaniu,
3) przedstawiać rozwiązania eliminujące lub ograniczające negatywne wpływy na
środowisko, które mogą wynikać z realizacji ustaleń zawartych w miejscowym
planie zagospodarowania przestrzennego.
2. Prognoza powinna w szczególności:
1) uwzględniać skutki wpływu dotychczasowego sposobu zagospodarowania,
urządzania oraz użytkowania terenu na środowisko z uwagi na jakość życia i
zdrowie ludzi,
2) uwzględniać stan środowiska, jego wrażliwość i odporność na degradację oraz
zdolność do regeneracji,
3) uwzględniać ochronę różnorodności biologicznej,
4) ustalać, analizować i oceniać zagrożenia dla środowiska, z uwzględnieniem
wpływu na zdrowie ludzi, które mogą powstać na terenie objętym miejscowym planem
zagospodarowania przestrzennego oraz terenach pozostających w zasięgu
oddziaływania, w wyniku realizacji ustaleń planu,
5) oceniać skutki, które mogą wystąpić w wyniku realizacji ustaleń miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego na istniejących i projektowanych:
obszarach chronionych i specjalnie chronionych w rozumieniu przepisów o ochronie
środowiska oraz obszarach chronionych w rozumieniu ustawy o ochronie przyrody,
6) oceniać proponowane w projekcie miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego szczególne warunki zagospodarowania terenów, wynikające z potrzeb
ochrony środowiska, prawidłowego gospodarowania zasobami przyrody oraz ochrony
gruntów rolnych i leśnych,
7) w zależności od potrzeb formułować propozycje innych niż w projekcie
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ustaleń sprzyjających ochronie
środowiska.
ż 2. 1. Prognoza powinna:
1) obejmować obszar umożliwiający opracowanie prognozy dla wszystkich elementów
środowiska, nie mniejszy niż objęty projektem miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego,
2) przedstawiać zagadnienia w formie opisowej z dokładnością, z jaką określono
ustalenia w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, oraz
graficznej, zgodnie ze skalą, w jakiej sporządzono ten projekt,
3) zawierać informacje o przyjętych założeniach i metodach zastosowanych przy
sporządzaniu prognozy.
2. Prognoza powinna być opracowywana jednocześnie ze sporządzaniem projektu
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
ż 3. Prognozę sporządza się z uwzględnieniem istniejących informacji zawartych
w:
1) projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
2) dokumentach stosowanych w pracach planistycznych, w szczególności w studium
uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, oraz we wnioskach
do planu, w tym m. in. z zakresu ochrony środowiska,
3) opracowaniach ekofizjograficznych obejmujących obszar objęty projektem
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
4) dokumentacjach złóż kopalin i wód podziemnych w granicach ich projektowanych
stref ochronnych,
5) miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego obszaru funkcjonalnego,
sporządzonym dla terenu górniczego,
6) warunkach korzystania z wód dorzecza, opracowanych na podstawie odrębnych
przepisów,
7) ocenach oddziaływania na środowisko obiektów istniejących i projektowanych
inwestycji, jeżeli wpływają na obszar objęty planem,
8) planach urządzania lasów, planach ochrony parków narodowych, krajobrazowych i
rezerwatów przyrody,
9) dokumentacjach form ochrony przyrody oraz dokumentacjach uzdrowisk,
10) państwowym monitoringu środowiska,
11) innych dokumentach i materiałach planistycznych, inwentaryzacyjnych i
studialnych.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 3 lutego 1995 r.
o zmianie ustawy o utworzeniu Komitetu Badań Naukowych
(Dz. U. Nr 30, poz. 152)
Art. 1. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o utworzeniu Komitetu Badań
Naukowych (Dz. U. Nr 8, poz. 28 i z 1993 r. Nr 52, poz. 240) w art. 3 w pkt 2
dodaje się lit. d) w brzmieniu:
"d) Polską Akademię Umiejętności."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 marca 1995 r.
w sprawie zezwolenia KGHM "Polska Miedź" S.A. w Lubinie na wniesienie udziałów
spółek z ograniczoną odpowiedzialnością do Spółki Inwestycyjnej Lubin S.A. w
Lubinie.
(Dz. U. Nr 30, poz. 153)
Na podstawie art. 23 ust. 2 w związku z art. 30 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o
prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr
60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz.
685) zarządza się, co następuje:
ż 1. Zezwala się KGHM "Polska Miedź" S.A. w Lubinie na wniesienie do Spółki
Inwestycyjnej Lubin S.A. w Lubinie, której KGHM "Polska Miedź" S.A. w Lubinie
jest jedynym akcjonariuszem, udziałów spółek z ograniczoną odpowiedzialnością
wymienionych w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 marca 1995 r. (poz. 153)
WYKAZ SPÓŁEK Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ, KTÓRYCH UDZIAŁY MAJĄ BYĆ
WNIESIONE DO SPÓŁKI INWESTYCYJNEJ LUBIN S.A. W LUBINIE
1) BGH-RM spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Lubinie,
2) Przedsiębiorstwo Systemów Komputerowych i Telekomunikacyjnych "Cuprum 2000"
spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Lubinie
3) Fabryka Przewodów Nawojowych "Elpena" spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
w Legnicy,
4) INTERFERIE spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Lubinie,
5) Przedsiębiorstwo Handlu Metalami KGHM METRACO spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością w Lubinie,
6) Przedsiębiorstwo Budowy Kopalń "PeBeKa" spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością w Lubinie,
7) Przedsiębiorstwo Robót Górniczych LUBIN spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością w Lubinie,
8) Zakłady Naprawcze Maszyn "Zanam" spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w
Polkowicach,
9) Centrum Badawczo-Projektowe Miedzi CUPRUM spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością we Wrocławiu,
10) Zakład Doświadczalny spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Lubinie,
11) Zakłady Mechaniczne "Legmet" spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w
Legnicy,
12) Zakłady Mechaniczne "Lena" spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w
Wilkowie.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 17 lutego 1995 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia w sprawie dozoru i
kontroli celnej oraz poboru opłat.
(Dz. U. Nr 30, poz. 155)
1. Na podstawie ż 2 rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą
z dnia 8 grudnia 1994 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dozoru i
kontroli celnej oraz poboru opłat (Dz. U. Nr 132, poz. 682) ogłasza się w
załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst rozporządzenia Ministra
Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 22 sierpnia 1990 r. w sprawie dozoru
i kontroli celnej oraz poboru opłat (Dz. Nr 61, poz. 357), z uwzględnieniem
zmian wprowadzonych:
1) rozporządzeniem Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 27 lutego
1992 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz
poboru opłat (Dz. U. Nr 17, poz. 73),
2) rozporządzeniem Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 23
czerwca 1994 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie dozoru i kontroli celnej
oraz poboru opłat (Dz. U. Nr 76, poz. 347),
3) obwieszczeniem Prezesa Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 czerwca 1994 r. o
utracie mocy obowiązującej ż 20 rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej
z Zagranicą z dnia 22 sierpnia 1990 r. w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz
poboru opłat (Dz. U. Nr 76, poz. 348),
4) rozporządzeniem Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 8 grudnia
1994 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz
poboru opłat (Dz. U. Nr 132, poz. 682),
i zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego
tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst
rozporządzenia nie obejmuje:
1) ż 2 rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 27
lutego 1992 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dozoru i kontroli celnej
oraz poboru opłat (Dz. U. Nr 17, poz. 73), który stanowi:
"ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym
że ż 1 pkt 2 lit. e) wchodzi w życie z dniem 1 marca 1992 r.",
2) ż 2 rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 23
czerwca 1994 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dozoru i kontroli celnej
oraz poboru opłat (Dz. U. Nr 76, poz. 347), który stanowi:
"ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.",
3) ż 3 rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 8
grudnia 1994 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dozoru i kontroli celnej
oraz poboru opłat (Dz. U. Nr 132, poz. 628), który stanowi:
"ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995 r."
Załącznik do obwieszczenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia
17 lutego 1995 r. (poz. 155)
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 22 sierpnia 1990 r.
w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat.
Na podstawie art. 70 ust. 2 pkt 2 i ust. 5 pkt 2-4 oraz art. 88 ustawy z dnia 28
grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się,
co następuje:
Rozdział 1
Przepis ogólny
ż 1. Powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia artykuły oznaczają
artykuły ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71,
poz. 312).
Rozdział 2
Kontrola i dozór celny towarów i środków przewozowych
ż 2. 1. Po doręczeniu dokumentów przez podmiot dokonujący obrotu towarowego z
zagranicą, przewoźnika lub spedytora funkcjonariusz celny sprawdza stan zamknięć
celnych na środkach przewozowych lub towarach, zgodność cech i numerów tych
środków z dokumentami, a w miarę potrzeby może sprawdzić stan opakowań towarów,
ich ilość znaki i numery.
2. W razie stwierdzenia rozbieżności z treścią dokumentów lub uszkodzenia
opakowania albo zamknięć celnych lub w razie dokonania przeładunku określonego w
art. 43, funkcjonariusz celny przeprowadza rewizję celną towaru. Odpowiedni
protokół na powyższą okoliczność przy przewozie pojazdami drogowymi sporządza
funkcjonariusz celny z udziałem przewoźnika lub spedytora, a w innych rodzajach
przewozu - przewoźnik albo prowadzący magazyn, przyjmujący towar na
przechowanie, z udziałem funkcjonariusza celnego.
3. W toku wykonywania czynności przewidzianych w ust. 1 i 2 funkcjonariusz celny
przeprowadza w miarę potrzeby rewizję celną środka przewozowego.
ż 3. 1. Po dokonaniu czynności przewidzianych w ż 2 funkcjonariusz celny nakłada
zamknięcia celne bezpośrednio na dostarczone towary lub na środki przewozowe.
2. Nie nakłada się zamknięć celnych na towary:
1) znajdujące się na statkach morskich, z wyjątkiem broni palnej, amunicji,
materiałów wybuchowych, środków obezwładniających, napojów alkoholowych, wyrobów
tytoniowych, używek oraz przedmiotów innych niż potrzebne do osobistego użytku,
posiadanych przez członków załogi,
2) przewożone zgodnie z przepisami o przewozach bez opakowania w niektórych
wagonach, otwartych barkach albo innych środkach przewozowych.
3. W innych wypadkach niż określone w ust. 2 można zaniechać nakładania zamknięć
celnych, jeżeli nie zachodzi obawa naruszenia tożsamości towarów celnych.
ż 4. Przepisy ż 2 i 3 stosuje się odpowiednio do towarów składanych i
przechowywanych w składach celnych.
ż 5. 1. Na przekazywany towar nakłada się zamknięcia celne.
2. W razie niemożności nałożenia zamknięcia celnego opisuje się towar w
dokumencie przekazowym lub w inny sposób zapewnia się ustalenie jego tożsamości.
3. Organ celny odbiorczy dokonuje czynności określonych w ż 2 i o dokonanym
odbiorze przekazanego towaru powiadamia organ celny nadawczy.
4. W wypadkach szczególnie uzasadnionych, zwłaszcza w razie przekazywania
towarów przewożonych przez polski obszar celny, towarów przewożonych w
przesyłkach całowagonowych lub pod konwojem funkcjonariusza celnego, przekazania
towaru można dokonać w sposób uproszczony; przepis ż 11 ust. 2 stosuje się
odpowiednio.
ż 6. Rewizji celnej towarów przewożonych ze sobą przez podróżnego i osobę
przesiedlającą się można dokonać wyrywkowo, odstępując od rewizji celnej bagażu
lub ograniczając ją tylko do niektórych sztuk bagażu.
ż 7. Organ celny może dokonać rewizji celnej towarów przewożonych przez podmioty
nie wymienione w ż 6 wyrywkowo, jeżeli przedmiotem przewozu są:
1) jednorodne towary w jednolitych oryginalnych opakowaniach producenta,
2) towary wyszczególnione w specyfikacjach dołączonych do zgłoszenia celnego.
ż 8. Jeżeli dane w zgłoszeniu celnym i załączonych dokumentach nie budzą
wątpliwości co do rodzaju, ilości oraz wartości celnej towaru, rewizji celnej
można dokonać przez:
1) uznanie rewizji celnej, przeprowadzonej przez organ celny państwa obcego,
2) oględziny zewnętrzne oryginalnych opakowań producenta,
3) dokonanie oględzin zewnętrznych oryginalnie opakowanych i zaopatrzonych w
zamknięcia bankowe wartości dewizowych bądź dokumentów bankowych wysyłanych za
granicę lub otrzymywanych z zagranicy przez banki polskie,
4) uznanie przesyłek pocztowych lub lotniczych dokonywanych w kraju nadania,
jeżeli zgodnie z umowami międzynarodowymi odprawa tych przesyłek odbywa się
również z zachowaniem przepisów polskich dotyczących przywozu towarów z
zagranicy,
5) oględziny zewnętrzne towarów przeznaczonych dla wojska lub policji,
6) oględziny zewnętrzne towarów wymagających szczególnego obchodzenia się.
ż 9. 1. Kontroli celnej towarów przeznaczonych do użytku jednostek określonych w
art. 12 dokonuje się w pierwszej kolejności i w obecności nadawcy lub odbiorcy
przesyłki albo osoby przez nich upoważnionej, należącej do personelu tych
jednostek.
2. Na wniosek jednostki określonej w art. 12 kontroli celnej można dokonać w
pomieszczeniu urzędowym lub w lokalu tej jednostki.
ż 10. 1. W razie wątpliwości, czy określonej osobie przysługują zwolnienia celne
na podstawie prawa i zwyczajów międzynarodowych, organ celny zwraca się o
wyjaśnienie do Ministerstwa Spraw Zagranicznych za pośrednictwem Głównego Urzędu
Ceł.
2. Do czasu wyjaśnienia wątpliwości określonych w ust. 1 towary przyjmuje się do
depozytu.
ż 11. 1. Decyzja organu celnego wydana w formie pisemnej, oprócz danych
określonych w art. 107 ż 1 i 3 Kpa oraz w art. 67 ust. 1, powinna zawierać:
1) wskazanie kraju nadania, nadawcy i podmiotu dokonującego obrotu towarowego z
zagranicą, a w razie potrzeby - odbiorcy towaru,
2) wskazanie podmiotu, który złożył zgłoszenie celne,
3) określenie rodzaju towaru co najmniej przez wskazanie odpowiedniej pozycji i
stawki taryfy celnej oraz określenie - zależnie od przyjętej podstawy wymiaru
cła - wartości celnej, ilości lub masy netto towaru,
4) dane dotyczące pozwolenia przywozu lub wywozu oraz oznaczenia załączonych
dokumentów,
5) w razie potrzeby - zastrzeżenia, pod jakimi dopuszczono towar do obrotu na
polskim obszarze celnym lub do wywozu za granicę, oraz wzmiankę o nadaniu
decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności i o terminie wykonania zastępczego.
2. W wypadkach uzasadnionych można pominąć w decyzji niektóre dane określone w
ust. 1 lub ograniczyć się do wydania uproszczonej decyzji. Wydanie uproszczonej
decyzji polega na ograniczeniu się do stosownego zapisu w dokumencie przywozu
lub wywozu albo do zaopatrzenia takiego dokumentu w odcisk stempla organu
celnego stwierdzającego dopuszczenie towaru do obrotu na polskim obszarze celnym
lub do wywozu za granicę ze wskazaniem daty tej czynności.
ż 12. 1. Jeżeli decyzję o czasowym dopuszczeniu towaru do obrotu na polskim
obszarze celnym wydano w formie pisemnej, rozstrzygnięcie o powrotnym wywozie
towaru wydaje się po przedstawieniu tej decyzji.
2. W przypadku niemożności przedstawienia decyzji, o której mowa w ust. 1,
powrotnego wywozu można dokonać na podstawie innych, nie budzących wątpliwości
dowodów co do treści decyzji o czasowym dopuszczeniu towaru do obrotu na polskim
obszarze celnym.
3. W razie potrzeby udowodnienia powrotnego wywozu towaru, za dowód mogą służyć
w szczególności:
1) zaświadczenia organu celnego lub innego organu administracyjnego państwa
obcego, stwierdzające, że towar znajduje się za granicą,
2) zapisy organów celnych państw obcych, dokonane w dokumentach odprawy celnej
czasowej.
ż 13. 1. W razie utraty dokumentu odprawy celnej czasowej przed powrotnym
przywozem na polski obszar celny, stosuje się odpowiednio przepis ż 12 ust. 3.
2. Na wniosek strony organ celny wydaje zaświadczenie stwierdzające, że towar
znajduje się na polskim obszarze, jeżeli jest ono potrzebne w celu
przedstawienia władzom obcego państwa. Zaświadczenie wydaje się po dokonaniu
oględzin towaru.
ż 14. Wydanie decyzji o odprawie czasowej statków powietrznych, morskich i
żeglugi śródlądowej oraz pojazdów kolejowych utrzymujących komunikację z
zagranicą, a także pojazdów drogowych należących do krajowych i zagranicznych
przewoźników, można ograniczyć do stosownego zapisu w dokumentacji przyjazdu i
wyjazdu prowadzonej przez organ celny.
ż 15. 1. Organ celny może dopuszczać według uproszczonej odprawy celnej czasowej
inne środki przewozowe niż określone w ż 14.
2. Termin powrotnego wywozu lub przywozu środków przewozowych dopuszczonych do
przywozu lub wywozu według odprawy czasowej uproszczonej upływa z dniem
powrotnego wyjazdu za granicę lub powrotnego przyjazdu z zagranicy osoby, która
zgłosiła środek przewozowy do odprawy celnej czasowej.
Rozdział 3
Depozyty
ż 16. 1. Na towar przyjęty do depozytu organ celny wydaje pokwitowanie.
2. Pokwitowanie powinno zawierać:
1) wskazanie podstawy prawnej przyjęcia towaru do depozytu,
2) określenie:
a) osoby uprawnionej do odbioru towaru,
b) rodzaju i ilości towaru,
c) wartości celnej towaru, jeżeli przyjęto towar przywożony z zagranicy,
d) krajowej wartości rynkowej towaru w złotych, jeżeli przyjęto towar wywożony
za granicę,
3) pouczenie o skutkach niepodjęcia towaru w wyznaczonym terminie,
4) w wypadku określonym w art. 86 ust. 2 pkt 3 - określenie osoby, której zajęto
towar.
3. Krajową wartość rynkową towaru ustala organ celny.
ż 17. W wypadkach szczególnie uzasadnionych, a zwłaszcza w razie nie
rozporządzania odpowiednią pojemnością magazynu depozytowego, organ celny może
odmówić przedłużenia terminu przechowywania towaru ponad 2 miesiące.
ż 18. 1. 1) Za przechowywanie towaru celnego, w tym pieniędzy polskich, pobiera
się opłatę w wysokości 5% wartości, jednak nie mniej niż 10 zł miesięcznie.
2. W razie przekazania towaru celnego na przechowanie innej osobie, pobiera się
opłatę w wysokości poniesionych kosztów przechowania.
3. Za przechowanie wartości dewizowych pobiera się opłatę w wysokości 5%
równowartości za pierwszy miesiąc, a za każdy następny miesiąc w wysokości 2%
według kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu ich
przyjęcia do depozytu; w razie przekazania wartości dewizowych do banku
dewizowego 2), przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.
4. Za przechowanie towarów, o których mowa w art. 71 ust. 2, pobiera się opłatę
w wysokości określonej w ust. 1.
5. Miesiąc rozpoczęty liczy się za cały.
Rozdział 4
Opłaty za czynności organów celnych
ż 19. Ustala się następujące stawki opłaty manipulacyjnej:
1) 3) 10 zł za:
a) przeprowadzenie rewizji celnej towarów lub środków przewozowych, w których
przewożony jest towar celny,
b) badanie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku o wszczęcie
postępowania celnego,
2) 4) 20 zł za:
a) wydanie na wniosek strony postanowienia o przekazaniu sprawy do rozpatrzenia
przez dyrektora innego urzędu celnego,
b) sporządzenie protokołu, o którym mowa w ż 2 ust. 2.
3) 5) 40 zł za każdą rozpoczętą godzinę pracy funkcjonariusza celnego
przeprowadzającego czynności z zakresu kontroli celnej dokonywanej na wniosek
strony poza miejscem odpraw celnych lub czasem pracy urzędu celnego, w tym za
czas niezbędny na dojazdy, opóźnienia i przerwy w ich wykonywaniu, spowodowane
przez stronę nawet bez jej winy,
4) 6) 60 zł za badanie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku o
przyznanie statusu upoważnionego eksportera, w zakresie dokumentowania
pochodzenia towarów,
5) 6) 60 zł za badanie dokumentów niezbędnych do wydania świadectwa pochodzenia
wywożonego towaru według wzoru oznaczonego EUR. 1 Lt z ważnością nie
przekraczającą jednego roku od daty wystawienia (świadectwo długoterminowe),
6) 7) 20 zł za badanie dokumentów niezbędnych do wydania świadectwa pochodzenia
wywożonego towaru według wzoru oznaczonego EUR. 1 (świadectwo EUR. 1, wystawiane
w normalnej procedurze, wystawiane retrospektywnie, duplikat, świadectwo
wystawiane w procedurze uproszczonej z pieczęcią urzędu celnego oraz świadectwo
wystawiane zastępczo),
7) 8) 40 zł za badanie dokumentów przechowywanych przez eksperta i niezbędnych
do weryfikacji formularza EUR. 2 lub faktury zawierającej deklarację o
pochodzeniu bądź świadectwa według wzoru EUR. 1 wystawionego w procedurze
uproszczonej przez upoważnionego eksportera.
ż 20. (utracił moc 9)).
ż 20a. 10) Ustala się następujące stawki opłaty manipulacyjnej dodatkowej:
1) opłaty, o której mowa w art. 18:
a) w przypadku czasowego przywozu - 50% wartości celnej towaru, nie więcej
jednak niż 10.000 zł,
b) w przypadku czasowego wywozu - 7% krajowej wartości rynkowej towaru,
2) opłaty, o której mowa w art. 68 ust. 3:
a) w przypadku czasowego przywozu - 30% wartości celnej towaru, nie więcej
jednak niż 5.000 zł,
b) w przypadku czasowego wywozu - 5% krajowej wartości rynkowej towaru,
3) opłaty za niewykonanie obowiązków, o których mowa w art. 42 oraz w art. 52
ust. 2 i 3 - 40% wartości celnej towaru; jeżeli jednak podmiot wykonał obowiązek
nie później niż 7 dni po upływie wyznaczonego terminu - nie więcej niż 1.000 zł,
4) opłaty za naruszenie zastrzeżenia nie odstępowania, o którym mowa w art. 12
ust. 2, art. 14 ust. 1 pkt 12 i art. 122 ust. 1 - 5% wartości celnej towaru.
ż 21. Ustala się następujące stawki opłaty za sprawowanie dozoru celnego:
1) 11) za dokonywanie oględzin miejsc odpraw celnych towarów celnych, opakowań,
zamknięć celnych lub dokumentów - 5 zł,
2) 11) za przeprowadzanie rewizji celnej towarów celnych lub środków
przewozowych - 5 zł,
3) 12) za strzeżenie towarów celnych lub miejsc odpraw celnych albo pomieszczeń,
placów i środków przewozowych nie będących miejscami odpraw celnych oraz
konwojowanie towarów celnych lub środków przewozowych - 10 zł za każdą
rozpoczętą godzinę pracy funkcjonariusza celnego,
4) 13) za nałożenie zamknięć celnych na towary celne, pomieszczenia lub środki
przewozowe - 1 zł od jednego zamknięcia celnego.
ż 22. Przepisów ż 19-21 nie stosuje się do towarów określonych w art. 12 oraz -
na zasadzie wzajemności - do towarów przywożonych z zagranicy, wywożonych za
granicę oraz przewożonych przez polski obszar celny na podstawie właściwych
dokumentów gwarancyjnych, ustalonych w umowach międzynarodowych.
ż 23. Środki finansowe określone w art. 70 ust. 4 pozostają w dyspozycji Prezesa
Głównego Urzędu Ceł z przeznaczeniem na doskonalenie zawodowe funkcjonariuszy
celnych, wyposażenie organów celnych w sprzęt lub na inne cele związane z
funkcjonowaniem tych organów.
Rozdział 5
Przepisy końcowe
ż 24. Tracą moc:
1) rozporządzenie Ministra Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej z dnia 26
czerwca 1975 r. w sprawie zakresu, wypadków oraz trybu stosowania zwolnień od
obowiązku posiadania pozwolenia na przywóz i wywóz oraz od należności celnych w
odniesieniu do przedmiotów przeznaczonych dla obcych przedstawicielstw
dyplomatycznych, urzędów konsularnych i misji specjalnych oraz ich personelu
(Dz. U. Nr 23, poz. 126 i z 1989 r. Nr 27, poz. 146),
2) rozporządzenie Ministra Handlu Zagranicznego z dnia 4 grudnia 1984 r. w
sprawie kontroli celnej i postępowania celnego (Dz. U. Nr 57, poz. 291 i z 1988
r. Nr 38, poz. 305).
ż 25. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.



1) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Współpracy
Gospodarczej z Zagranicą z dnia 8 grudnia 1994 r. zmieniającego rozporządzenie w
sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat (Dz. U. Nr 132, poz. 682),
które weszło w życie z dniem 1 stycznia 1995 r.
2) Obecnie: każdy bank, który na podstawie przepisów ustawy z dnia 31 stycznia
1989 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 360, z 1993 r.
Nr 6, poz. 29 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591)
jest upoważniony przez Prezesa NBP do dokonywania czynności obrotu dewizowego. W
związku z wejściem w życie z dniem 31 grudnia 1994 r. ustawy z dnia 2 grudnia
1994 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 136, poz. 703) pojęcie "bank dewizowy"
przestało być pojęciem normatywnym.
3) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra
Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 27 lutego 1992 r. zmieniającego
rozporządzenie w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat (Dz. U. Nr
17, poz. 73), które weszło w życie z dniem 13 marca 1992 r., oraz przez ż 1 pkt
2 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
4) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
5) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 2 lit. c) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
6) Dodany przez ż 1 pkt 2 lit. e) rozporządzenia z dnia 27 lutego 1992 r.
wymienionego w przypisie 3, który szedł w życie z dniem 1 marca 1992 r., a
następnie zmieniony przez ż 1 pkt 2 lit. d) rozporządzenia Ministra Współpracy
Gospodarczej z Zagranicą z dnia 23 czerwca 1994 r. zmieniającego rozporządzenie
w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat (Dz. U. Nr 76, poz. 347),
które weszło w życie z dniem 4 lipca 1994 r., oraz przez ż 1 pkt 2 lit. d)
rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
7) Dodany przez ż 1 pkt 2 lit. e) rozporządzenia z dnia 23 czerwca 1994 r.
wymienionego w przypisie 6, a następnie zmieniony przez ż 1 pkt 2 lit. e)
rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
8) Dodany przez ż 1 pkt 2 lit. e) rozporządzenia z dnia 23 czerwca 1994 r.
wymienionego w przypisie 6, a następnie zmieniony przez ż 1 pkt 2 lit. f)
rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
9) Z dniem 24 czerwca 1984 r. - zgodnie z obwieszczeniem Prezesa Trybunału
Konstytucyjnego z dnia 24 czerwca 1994 r. (Dz. U. Nr 76, poz. 348).
10) Dodany przez ż 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 23 czerwca 1994 r. wymienionego
w przypisie 6, a następnie zmieniony przez ż 1 pkt 3 rozporządzenia wymienionego
w przypisie 1.
11) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 4 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
12) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 4 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
13) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 4 lit. c) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 marca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy.
(Dz. U. Nr 31, poz. 156)
Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne
(Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się, co następuje:
ż 1. W Taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie ceł na towary przywożone z
zagranicy (Dz. U. Nr 138, poz. 730) wprowadza się następujące zmiany:
1) w dziale 8 pozycję towarową określoną kodem PCN 0812 90 20 10 zastępuje się
pozycją towarową określoną kodem PCN 0812 90 20 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieJednostka miaryStawki celneStawki celne
preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach
wolnego handlu dla
autonomicznepodstawowekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgry
123456789101112
0812 90 20 0- - Pomarańcze-25-

2) w dziale 51 pozycja określona kodem PCN 5105 otrzymuje brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieJednostka miaryStawki celneStawki celne
preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach
wolnego handlu dla
autonomicznepodstawowekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgry
123456789101112
5105 5105Wełna i cienka lub gruba sierść zwierzęca, zgrzeblona i czesana
(łącznie z czesanką wełnianą ciętą):
5105 10 00 0- Wełna zgrzeblona-2532,300000
- Czesanka wełniana i inne wełny czesane:
5105 21 00 0- - Wełna czesana cięta-2532,300000
5105 29 00 0- - Pozostała-2532,300000
5105 30- Cienka sierść zwierzęca, zgrzeblona lub czesana:
5105 30 10 0- - Zgrzeblona-2532,300000
5105 30 90 0- - Czesana-2532,300000
5105 40 00 0- Gruba sierść zwierzęca, zgrzeblona lub czesana-2532,300000

3) w dziale 62 pozycję towarową określoną kodem PCN 6217 90 10 0 zastępuje się
pozycją towarową określoną kodem PCN 6217 90 00 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieJednostka miaryStawki celneStawki celne
preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach
wolnego handlu dla
autonomicznepodstawowekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgry
123456789101112
6217 90 00 0- Części-6028,3 22,622,621,221,2

4) w dziale 85:
a) pozycję towarową określoną kodem PCN 8521 10 39 0 zastępuje się pozycją
towarową określoną kodem PCN 8521 10 38 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieJednostka miaryStawki celneStawki celne
preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach
wolnego handlu dla
autonomicznepodstawowekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgry
123456789101112
8521 10 38 0- - - - Pozostałeszt.6028,7 232321,521,5

b) pozycję towarową określoną kodem PCN 8521 10 90 0 zastępuje się pozycją
towarową określoną kodem PCN 8521 10 80 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieJednostka miaryStawki celneStawki celne
preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach
wolnego handlu dla
autonomicznepodstawowekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgry
123456789101112
8521 10 80 0- - - Inneszt.6028,7 232321,521,5

5) w dziale 87:
a) pozycja towarowa określona kodem PCN 8703 90 10 1 otrzymuje brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieJednostka miaryStawki celneStawki celne
preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach
wolnego handlu dla
autonomicznepodstawowekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgry
123456789101112
8703 90 10 1- - - Do czterech latszt.35 minimum 1250 ECU/szt.- 28
minimum 1250 ECU/szt.28 minimum 1250 ECU/szt.26,3 minimum 1250
ECU/szt.26,3 minimum 1250 ECU/szt.

b) pozycja towarowa określona kodem PCN 8703 90 10 9 otrzymuje brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieJednostka miaryStawki celneStawki celne
preferencyjne dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach
wolnego handlu dla
autonomicznepodstawowekrajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i SłowacjaWęgry
123456789101112
8703 90 10 9- - - Powyżej czterech latszt.35 minimum 2500 ECU/szt.- 28
minimum 2500 ECU/szt.28 minimum 2500 ECU/szt.26,3 minimum 2500
ECU/szt.26,3 minimum 2500 ECU/szt.

ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 marca 1995 r.
w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów
(Dz. U. Nr 31, poz. 157)
Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne
(Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Do dnia 31 grudnia 1995 r. zawiesza się pobieranie ceł wymierzonych
według stawek obniżonych, wynikających z zawartych przez Polskę umów
międzynarodowych dotyczących stref wolnego handlu, określonych w taryfie celnej
stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 grudnia
1994 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 138, poz. 730)
w odniesieniu do towarów wymienionych w załączniku do niniejszego
rozporządzenia, do wysokości określonej w tym załączniku.
2. Stawki celne zawieszone stosuje się po udokumentowaniu pochodzenia, zgodnie z
wymogami i kryteriami określonymi w wiążących Polskę umowach międzynarodowych, o
których mowa w ust. 1.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 marca 1995 r. (poz. 157)
Poz.Kod PCNWyszczególnienieStawki celne zawieszone w związku z umowami o
strefach wolnego handlu z:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgry
1234567
28042804Wodór, gazy szlachetne i inne niemetale:
- Krzem:
2804 69 00 0- - Pozostały4,84,844
28112811Inne kwasy nieorganiczne i inne nieorganiczne związki tlenowe
niemetali:
- Pozostałe kwasy nieorganiczne:
2811 11 00 0- - Fluorowodór (kwas fluorowodorowy)5,65,64,74,7
28222822 00 00 0Tlenki i wodorotlenki kobaltu; techniczne tlenki kobaltu44
28252825Hydrazyna i hydroksylamina i ich sole nieorganiczne; inne zasady
nieorganiczne; tlenki, wodorotlenki i nadtlenki innych metali:
2825 90- Pozostałe:
2825 90 40 0- - Tlenki i wodorotlenki wolframu443,3
28492849Węgliki, nawet chemicznie nie zdefiniowane:
2849 20 00 0- Krzemu6,46,43,3
29022902Węglowodory cykliczne:
2902 60 00 0- Etylobenzen3,23,2
29052905Alkohole alifatyczne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane
lub nitrozowane pochodne:
- Diole:
2905 32 00 0- - Glikol propylenowy (propanodiol-1, 2)44
29062906Alkohole cykliczne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub
nitrozowane pochodne:
- Cykloalkanowe, cykloalkenowe i cykloterpenowe:
2906 11 00 0- - Mentol44
2906 13 00 0- - Sterole i inozyty44
2906 14 00 0- - Terpineole44
- Aromatyczne:
2906 21 00 0- - Alkohol benzylowy44
2906 29- - Pozostałe:
2906 29 10 0- - - Alkohol cynamonowy44
29122912Aldehydy, nawet z inną tlenową grupą funkcyjną; cykliczne polimery
aldehydów; paraformaldehyd:
- Aldehydy cykliczne bez innej tlenowej grupy funkcyjnej:
2912 21 00 0- - Benzaldehyd44
- Aldehydoetery, aldehydofenole i aldehydy z inną tlenową grupą funkcyjną:
2912 41 00 0- - Wanilina (4-hydroksy-3-metoksybenzaldehyd)44
2912 42 00 0- - Etylowanilina (3-etoksy-4-hydroksybenzaldehyd)44
29142914Ketony i chinony, nawet z inną tlenową grupą funkcyjną oraz ich
chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Ketony cykloalkanowe, cykloalkenowe lub cykloterpenowe bez innej
tlenowej grupy funkcyjnej:
2914 23 00 0- - Jonony i metylojonony 44
2914 70- Chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
2914 70 10 0- - 4-tert-Butylo-2, 6-dwumetylo-3, 5-dwunitroacetofenon
(piżmo ketonowe)44
29152915Nasycone alifatyczne kwasy jednokarboksylowe i ich bezwodniki,
halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane,
nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Kwas octowy i jego sole; bezwodnik octowy:
2915 24 00 0- - Bezwodnik octowy443,3
2915 60- Kwasy masłowe, kwasy walerianowe, ich sole i estry:
2915 60 10 0- - Kwas masłowy i kwas izomasłowy oraz ich sole i estry44
2915 90- Pozostałe:
2915 90 80 0- - Pozostałe
ex2915 90 80 0Kapronian etylu44
29162916Nienasycone alifatyczne kwasy jednokarboksylowe, cykliczne kwasy
jednokarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy;
ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Aromatyczne jednokarboksylowe kwasy, ich bezwodniki, halogenki,
nadtlenki, nadtlenokwasy oraz ich pochodne:
2916 33- - Kwas fenylooctowy, jego sole i estry:
2916 33 90 0- - - Estry kwasu fenylooctowego44
29182918Kwasy karboksylowe z dodatkową tlenową grupą funkcyjną oraz ich
bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane,
sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Kwasy karboksylowe z alkoholową grupą funkcyjną, ale bez innej tlenowej
grupy funkcyjnej, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i
ich pochodne:
2918 12 00 0- - Kwas winowy44
29322932Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem(-ami) tlenu:
- Laktony:
2932 21 00 0- - Kumaryna, metylokumaryny i etylokumaryny44
2932 90- Pozostałe:
- - Acetale cykliczne i półacetale wewnętrzne, nawet z inną tlenową grupą
funkcyjną, oraz ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane
pochodne:
2932 90 75 0- - - Piperonal443,3
29352935 00 00 0Sulfonamidy5,65,64,7
32043204Syntetyczne organiczne środki barwiące, nawet określone
chemicznie, preparaty wyszczególnione w uwadze 3 do niniejszego działu, na
bazie syntetycznych środków barwiących organicznych; syntetyczne produkty
organiczne stosowane jako fluorescencyjne środki rozjaśniające lub jako
luminofory, nawet o określonej budowie chemicznej:
- Syntetyczne organiczne środki barwiące oraz preparaty oparte na nich,
jak wyszczególniono w uwadze 3 do niniejszego działu:
3204 12 00 0- - Barwniki kwasowe, metalizowane i nie metalizowane oraz
preparaty na ich bazie; barwniki zaprawowe oraz preparaty na ich
bazie443,3
33013301Olejki eteryczne (nawet pozbawione terpenów), łącznie z konkretami
i absolutami; rezinoidy; koncentraty olejków eterycznych w tłuszczach,
nielotnych olejkach, woskach lub podobnych substancjach otrzymanych metodą
enfleurage lub maceracji; terpenowe produkty uboczne deterpenacji olejków
eterycznych; wodne destylaty i wodne roztwory olejków eterycznych:
- Olejki eteryczne z owoców cytrusowych:
3301 11- - Bergamotowy:
3301 11 10 0- - - Nie odterpenowany8,88,87,3
3301 11 90 0- - - Odterpenowany5,65,64,7
3301 12- - Pomarańczowy:
3301 12 10 0- - - Nie odterpenowany8,88,87,3
3301 12 90 0- - - Odterpenowany5,65,64,7
3301 13- - Cytrynowy:
3301 13 10 0- - - Nie odterpenowany8,88,87,3
3301 13 90 0- - - Odterpenowany5,65,64,7
3301 14- - Limetowy:
3301 14 10 0- - - Nie odterpenowany8,88,87,3
3301 14 90 0- - - Odterpenowany5,65,64,7
3301 19- - Pozostałe:
3301 19 10 0- - - Nie odterpenowane8,88,87,3
3301 19 90 0- - - Odterpenowane5,65,64,7
- Olejki eteryczne inne niż z owoców cytrusowych:
3301 21- - Geraniowy:
3301 21 10 0- - - Nie odterpenowany2,42,42
3301 21 90 0- - - Odterpenowany443,3
3301 22- - Jaśminowy:
3301 22 90 0- - - Odterpenowany443,3
3301 23- - Lawendowy:
3301 23 90 0- - - Odterpenowany443,3
3301 24- - Mięty pieprzowej (Mentha piperita):
3301 24 90 0- - - Odterpenowany443,3
3301 25- - Innych mięt:
3301 25 90 0- - - Odterpenowany443,3
3301 26- - Wetiwerowy:
3301 2690 0- - - Odterpenowany443,3
3301 29- - Pozostałe:
- - - Goździka, niaouli i ylang-ylang:
3301 29 11 0- - - - Nie odterpenowane2,42,42
3301 29 31 0- - - - Odterpenowane443,3
- - - Pozostałe:
3301 29 91 0- - - - Odterpenowane443,3
3301 30 00 0- Rezinoidy3,63,63
3301 90- Pozostałe:
3301 90 10 0- - Terpenowe produkty uboczne odterpenowanych olejków
eterycznych443,3
3301 90 90 0- - Pozostałe4,84,84
37023702Film fotograficzny w rolkach, światłoczuły, nienaświetlony, z
dowolnego materiału innego niż papier, karton i tkanina; film w rolkach do
natychmiastowych odbitek, światłoczuły, nienaświetlony:
3702 10 00- Do promieni rentgenowskich:
3702 10 00 9- - Pozostałe6,46,45,3
39093909Żywice aminowe, żywice fenolowe i poliuretany, w formach
podstawowych:
3909 40 00 0- Żywice fenolowe5,65,64,74,7
41064106Wyprawione skóry kozie i koźlęce, bez włosa, inne niż skóry z
pozycji nr 4108 lub 4109:
- Garbowane lub dogarbowane, lecz nie preparowane inaczej, nawet dwojone:
410611- - Wstępnie garbowane garbnikami roślinnymi:
4106 11 90 0- - - Pozostałe2,42,4
4106 12 00 0- - Wstępnie garbowane w inny sposób2,42,4
4106 19 00 0- - Pozostałe2,42,4
4106 20 00 0- Pergaminowane lub preparowane po garbowaniu3,23,2
41074107Skóry wyprawione z pozostałych zwierząt, bez włosia, inne niż
skóry z pozycji nr 4108 lub 4109:
4107 10- Świńskie:
4107 10 10 0- - Garbowane, ale nie preparowane inaczej5,65,64,74,7
4107 10 90 0- - Pozostałe12121010
- Z gadów:
4107 21 00 0- - Wstępnie garbowane garbnikami roślinnymi121210
4107 29- - Pozostałe:
4107 29 10 0- - - Garbowane, ale nie preparowane inaczej121210
4107 29 90 0- - - Pozostałe121210
4107 90- Z pozostałych zwierząt:
4107 90 10 0- - Garbowane, ale nie preparowane inaczej121210
4107 90 90 0- - Pozostałe121210
41084108 00Skóry zamszowe (łącznie z zamszem otrzymywanym metodą
kombinowaną):
4108 00 10 0- Z owiec i jagniąt12121010
4108 00 90 0- Z pozostałych zwierząt12121010
4109 4109 00 00 0Skóra lakierowana i skóra lakierowana laminowana; skóra
metalizowana12121010
4110 4110 00 00 0Skrawki i pozostałe odpady skóry wyprawionej lub skóry
wtórnej, nie nadające się do produkcji artykułów skórzanych; pył, proszek
i mąka skórzana12121010
4111 4111 00 00 0Skóra wtórna na bazie skóry wyprawionej lub na bazie
włókien skórzanych, w płytach, arkuszach lub paskach, nawet zwijana w
role12121010
48104810Papier i karton powlekany jedno- lub obustronnie glinką kaolinową
lub innymi substancjami nieorganicznymi, ze spoiwem lub bez spoiwa oraz
bez innej powłoki, nawet barwione powierzchniowo, dekorowane na
powierzchni lub z nadrukiem, w zwojach lub arkuszach:
- Papier i karton stosowane do pisania, drukowania lub innych celów
graficznych, nie zawierające włókien otrzymanych w procesie mechanicznym
lub w których nie więcej niż 10% masy całkowitej zawartości włókien składa
się z takich włókien:
4810 11- - O masie jednostkowej nie większej niż 150 g/m�:
4810 11 10 0- - - Papier i karton stosowany jako podłoże dla papieru i
kartonu światło-, ciepło- lub elektroczułych7,266
- Papier i karton stosowane do pisania, drukowania lub innych celów
graficznych, w masie których powyżej 10% całkowitej zawartości włókien
składa się z włókien otrzymanych w procesie mechanicznym:
4810 21 00 0- - Lekki papier powlekany7,27,266
4810 29- - Pozostałe:
- - - W zwojach:
4810 29 19 0- - - - Pozostałe7,27,266
- Pozostałe papiery i kartony:
4810 99- - Pozostałe:
4810 99 30 0- - - Powlekane proszkiem mikowym5,65,64,74,7
48134813Bibułka papierosowa, nawet pocięta do wymiaru, w książeczkach lub
tutkach:
4813 20 00 0- W zwojach o szerokości poniżej 5 cm886,76,7
50035003Odpady jedwabiu (łącznie z kokonami nie nadającymi się do motania,
odpadami przędzy lub szarpanką rozwłóknioną):
5003 10 00 0- Nie zgrzeblone, ani nie czesane886,7
5003 90 00 0- Pozostałe886,7
50045004 00Przędza jedwabna (inna niż przędza z odpadów jedwabiu), nie
przeznaczona do sprzedaży detalicznej:
5004 00 10 0- Nie bielona, prana lub bielona886,76,7
5004 00 90 0- Pozostała886,76,7
50055005 00Przędza z odpadów jedwabiu, nie przeznaczona do sprzedaży
detalicznej:
5005 00 10 0- Nie bielona, prana lub bielona886,7
5005 00 90 0- Pozostała886,7
50065006Przędza jedwabna i przędza z odpadów jedwabiu przeznaczona do
sprzedaży detalicznej; substytut katgutu z jedwabiu:
5006 00 10 0- Przędza jedwabna887,5
5006 00 90 0- Przędza z wyczesków lub innych odpadów jedwabiu; substytut
katgutu z jedwabiu887,5
50075007Tkaniny jedwabne z jedwabiu lub odpadów jedwabiu:
5007 10 00 0- Tkaniny z wyczesków jedwabiu886,7
5007 20- Pozostałe tkaniny zawierające w masie 85% lub więcej jedwabiu lub
odpadów jedwabiu innych niż wyczeski jedwabiu:
- - Krepy:
5007 20 11 0- - - Nie bielone, prane lub bielone886,7
5007 20 19 0- - - Pozostałe886,7
- - Pongee, habutai, honan, szantung, kora i podobne dalekowschodnie
tkaniny, wyprodukowane całkowicie z jedwabiu (nie mieszane z wyczeskami
ani innymi odpadami jedwabiu, ani z innymi materiałami włókienniczymi):
5007 20 21 0- - - O splocie płóciennym, nie bielone bez dalszej obróbki,
poza praniem886,7
- - - Pozostałe:
5007 20 31 0- - - - O splocie płóciennym886,7
5007 20 39 0- - - - Pozostałe886,7
- - Pozostałe:
5007 20 41 0- - - Tkaniny ażurowe886,7
- - - Pozostałe:
5007 20 51 0- - - - Nie bielone, prane lub bielone886,7
5007 20 59 0- - - - Farbowane886,7
- - - - Z przędzy o różnych kolorach:
5007 20 61 0- - - - - O szerokości powyżej 57 cm, ale nie przekraczającej
75 cm886,7
5007 20 69 0- - - - - Pozostałe886,7
5007 20 71 0- - - - Drukowane886,7
5007 90- Pozostałe tkaniny:
5007 90 10 0- - Nie bielone, prane lub bielone886,7
5007 90 30 0- - Farbowane886,7
5007 90 50 0- - Z przędzy w różnych kolorach886,7
5007 90 90 0- - Drukowane886,7
52055205Przędza bawełniana (z wyłączeniem nici do szycia) zawierająca w
masie 85% lub więcej bawełny, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej:
- Przędza pojedyncza z włókien nie czesanych:
5205 11 00 0- - O masie jednostkowej 714,29 decyteksa lub większej (do 14
numeru metrycznego)886,76,7
5205 12 00 0- - O masie jednostkowej poniżej 714,29 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 232,56 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 14, lecz nie
przekraczającym 43)886,76,7
5205 13 00 0- - O masie jednostkowej poniżej 232,56 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 192,31 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 43, lecz nie
przekraczającym 52)886,76,7
5205 14 00 0- - O masie jednostkowej poniżej 192,31 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 125 decyteksów (o numerze metrycznym powyżej 52, lecz nie
przekraczającym 80)886,76,7
5205 15- - O masie jednostkowej poniżej 125 decyteksów (o numerze
metrycznym powyżej 80):
5205 15 10 0- - - O masie jednostkowej poniżej 125 decyteksów, lecz nie
mniejszej niż 83,33 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 80, lecz nie
przekraczającym 120)886,76,7
5205 15 90 0- - - O masie jednostkowej poniżej 83,33 decyteksa (o numerze
metrycznym przekraczającym 120)886,76,7
- Przędza pojedyncza z włókien czesanych:
5205 21 00 0- - O masie jednostkowej 714,29 decyteksa lub większej (do 14
numeru metrycznego)886,76,7
5205 22 00 0- - O masie jednostkowej poniżej 714,29 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 232,56 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 14, lecz nie
przekraczającym 43)886,76,7
5205 23 00 0- - O masie jednostkowej poniżej 232,56 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 192,31 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 43, lecz nie
przekraczającym 52)886,76,7
5205 24 00 0- - O masie jednostkowej poniżej 192,31 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 125 decyteksów (o numerze metrycznym powyżej 52, lecz nie
przekraczającym 80)886,76,7
5205 25- - O masie jednostkowej poniżej 125 decyteksów (o numerze
metrycznym powyżej 80):
5205 25 10 0- - - O masie jednostkowej poniżej 125 decyteksów, lecz nie
mniejszej niż 106,38 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 80, lecz nie
przekraczającym 94)886,76,7
5205 25 30 0- - - O masie jednostkowej poniżej 106,38 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 83,33 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 94, lecz nie
przekraczającym 120)886,76,7
5205 25 90 0- - - O masie jednostkowej poniżej 83,33 decyteksa (o numerze
metrycznym powyżej 120)886,76,7
- Przędza nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien nie czesanych:
5205 31 00 0- - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej 714,29 decyteksa
lub większej (do 14 numeru metrycznego dla przędzy pojedynczej)886,76,7
5205 32 00 0- - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 714,29
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 232,56 decyteksa (o numerze metrycznym
powyżej 14, lecz nie przekraczającym 43, dla przędzy pojedynczej)886,76,7
5205 33 00 0- - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 232,56
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 192,31 decyteksa (o numerze metrycznym
powyżej 43 lecz nie przekraczającym 52, dla przędzy pojedynczej)886,76,7
5205 34 00 0- - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 192,31
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 125 decyteksów (o numerze metrycznym
powyżej 52, lecz nie przekraczającym 80 dla przędzy pojedynczej)886,76,7
5205 35- - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 125 decyteksów
(o numerze metrycznym powyżej 80, dla przędzy pojedynczej):
5205 35 10 0- - - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 125
decyteksów, lecz nie mniejszej niż 83,33 decyteksa (o numerze metrycznym
powyżej 80, lecz nie przekraczającym 120, dla przędzy pojedynczej)886,76,7

5205 35 90 0- - - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 83,33
decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 120, dla przędzy
pojedynczej)886,76,7
- Przędza nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien czesanych:
5205 41 00 0- - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej 714,29 decyteksa
lub większej (do 14 numeru metrycznego, dla przędzy pojedynczej)886,76,7
5205 42 00 0- - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 714,29
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 232,56 decyteksa (o numerze metrycznym
powyżej 14, lecz nie przekraczającym 43, dla przędzy pojedynczej)886,76,7
5205 43 00 0- - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 232,56
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 192,31 decyteksa (o numerze metrycznym
powyżej 43, lecz nie przekraczającym 52, dla przędzy pojedynczej)886,76,7
5205 44 00 0- - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 192,31
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 125 decyteksów (o numerze metrycznym
powyżej 52, lecz nie przekraczającym 80, dla przędzy pojedynczej)886,76,7
5205 45- - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 125 decyteksów
(o numerze metrycznym powyżej 80, dla przędzy pojedynczej):
5205 45 10 0- - - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 125
decyteksów, lecz nie mniejszej niż 106,38 decyteksa (o numerze metrycznym
powyżej 80, lecz nie przekraczającym 94, dla przędzy pojedynczej)886,76,7
5205 45 30 0- - - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 106,38
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 83,33 decyteksa (o numerze metrycznym
powyżej 94, lecz nie przekraczającym 120, dla przędzy pojedynczej)886,76,7

5205 45 90 0- - - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 83,33
decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 120, dla przędzy
pojedynczej)886,76,7
52065206Przędza bawełniana (z wyłączeniem nici do szycia) zawierająca w
masie poniżej 85% bawełny, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej:
- Przędza pojedyncza z włókien nieczesanych:
5206 11 00 0- - O masie jednostkowej 714,29 decyteksa lub większej (do 14
numeru metrycznego)886,76,7
5206 12 00 0- - O masie jednostkowej poniżej 714,29 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 232,56 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 14, lecz nie
przekraczającym 43)886,76,7
5206 13 00 0- - O masie jednostkowej poniżej 232,56 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 192,31 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 43, lecz nie
przekraczającym 52)886,76,7
5206 14 00 0- - O masie jednostkowej poniżej 192,31 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 125 decyteksów (o numerze metrycznym powyżej 52, lecz nie
przekraczającym 80)886,76,7
5206 15- - O masie jednostkowej poniżej 125 decyteksów (o numerze
metrycznym powyżej 80):
5206 15 10 0- - - O masie jednostkowej poniżej 125 decyteksów, lecz nie
mniejszej niż 83,33 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 80, lecz nie
przekraczającym 120)886,76,7
5206 15 90 0- - - O masie jednostkowej poniżej 83,33 decyteksa (o numerze
metrycznym powyżej 120)886,76,7
- Przędza pojedyncza z włókien czesanych:
5206 21 00 0- - O masie jednostkowej 714,29 decyteksa lub większej (do 14
numeru metrycznego)886,76,7
5206 22 00 0- - O masie jednostkowej poniżej 714,29 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 232,56 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 14, lecz nie
przekraczającym 43)886,76,7
5206 23 00 0- - O masie jednostkowej poniżej 232,56 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 192,31 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 43, lecz nie
przekraczającym 52)886,76,7
5206 24 00 0- - O masie jednostkowej poniżej 192,31 decyteksa lecz nie
mniejszej niż 125 decyteksów (o numerze metrycznym powyżej 52, lecz nie
przekraczającym 80)886,76,7
5206 25 - - O masie jednostkowej poniżej 125 decyteksów (o numerze
metrycznym powyżej 80):
5206 25 10 0- - - O masie jednostkowej poniżej 125 decyteksów lecz nie
mniejszej niż 83,33 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 80, lecz nie
przekraczającym 120)886,76,7
5206 25 90 0- - - O masie jednostkowej poniżej 83,33 decyteksa (o numerze
metrycznym powyżej 120)886,76,7
- Przędza nitkowana lub nitkowna wielokrotnie, z włókien nieczesanych:
5206 31 00 0- - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej 714,29 decyteksa
lub większej (do 14 numeru metrycznego, dla przędzy pojedynczej)886,76,7
5206 32 00 0- - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 714,29
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 232,56 decyteksa (o numerze metrycznym
powyżej 14, lecz nie przekraczającym 43, dla przędzy pojedynczej)886,76,7
5206 33 00 0- - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 232,56
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 192,31 decyteksa (o numerze metrycznym
powyżej 43, lecz nie przekraczającym 52, dla przędzy pojedynczej)886,76,7
5206 34 00 0- - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 192,31
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 125 decyteksów (o numerze metrycznym
powyżej 52, lecz nie przekraczającym 80, dla przędzy pojedynczej)886,76,7
5206 35- - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 125 decyteksów
(o numerze metrycznym powyżej 80, dla przędzy pojedynczej):
5206 35 10 0- - - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 125
decyteksów, lecz nie mniejszej niż 83,33 decyteksa (o numerze metrycznym
powyżej 80, lecz nie przekraczającym 120, dla przędzy pojedynczej)886,76,7

5206 35 90 0- - - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 83,33
decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 120, dla przędzy
pojedynczej)886,76,7
- Przędza nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien czesanych:
5206 41 00 0- - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej 714,29 decyteksa
lub większej (do 14 numeru metrycznego, dla przędzy pojedynczej)886,76,7
5206 42 00 0- - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 714,29
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 232,56 decyteksa (o numerze metrycznym
powyżej 14, lecz nie przekraczającym 43, dla przędzy pojedynczej)886,76,7
5206 43 00 0- - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 232,56
decyteksa lecz nie mniejszej niż 192,31 decyteksa (o numerze metrycznym
powyżej 43, lecz nie przekraczającym 52, dla przędzy pojedynczej)886,76,7
5206 44 00 0- - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 192,31
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 125 decyteksów (o numerze metrycznym
powyżej 52, lecz nie przekraczającym 80, dla przędzy pojedynczej)886,76,7
5206 45- - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 125 decyteksów
(o numerze metrycznym powyżej 80, dla przędzy pojedynczej):
5206 45 10 0- - - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 125
decyteksów, lecz nie mniejszej niż 83,33 decyteksa (o numerze metrycznym
powyżej 80, lecz nie przekraczającym 120, dla przędzy pojedynczej)886,76,7

5206 45 90 0- - - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 83,33
decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 120, dla przędzy
pojedynczej)886,76,7
55015501Kabel z włókna syntetycznego:
5501 10 00 0- Z nylonu lub innych poliamidów443,33,3
5501 20 00 0- Z poliestrów443,33,3
5501 30 00 0- Akrylowy lub modakrylowy443,3
5501 90 00 0- Pozostały443,33,3
55025502 00Kabel z włókna przetworzonego:
5502 00 10 0- Z jedwabiu wiskozowego443,33,3
5502 00 90 0- Pozostały443,33,3
55035503Syntetyczne włókna cięte, nie zgrzeblone, nie czesane, ani nie
przerobione w innych sposób do przędzenia:
5503 10 - Z nylonu lub innych poliamidów:
- - Z poliamidów aromatycznych:
5503 10 11 0- - - O dużej wytrzymałości na rozciąganie6,46,45,35,3
5503 10 19 0- - - Pozostałe6,46,45,35,3
5503 10 90 0- - Pozostałe6,46,45,35,3
5503 20 00 0- Z poliestrów6,46,45,35,3
5503 30 00 0- Akrylowe lub modakrylowe6,46,45,3
5503 40 00 0- Z polipropylenu6,46,45,3
5503 90- Pozostałe:
5503 90 10 0- - Chlorowłókna6,46,45,3
5503 90 90 0- - Pozostałe6,46,45,3
55095509Przędza (z wyłączeniem nici do szycia) z syntetycznych włókien
ciętych, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej:
- Zawierająca w masie 85% lub więcej włókien ciętych z nylonu lub innych
poliamidów:
5509 11 00 0- - Przędza pojedyncza6,46,45,35,3
5509 12 00 0- - Przędza nitkowana lub nitkowana wielokrotnie6,46,45,35,3
- Zawierająca w masie 85% lub więcej ciętych włókien poliestrowych:
5509 21- - Przędza pojedyncza:
5509 21 10 0- - - Nie bielona lub bielona6,46,45,35,3
5509 21 90 0- - - Pozostała6,46,45,35,3
5509 22- - Przędza nitkowana lub nitkowana wielokrotnie:
5509 22 10 0- - - Nie bielona lub bielona6,46,45,35,3
5509 22 90 0- - - Pozostała6,46,45,35,3
- Zawierająca w masie 85% lub więcej ciętych włókien akrylowych lub
modakrylowych:
5509 31- - Przędza pojedyncza:
5509 31 10 0- - - Nie bielona lub bielona6,46,45,35,3
5509 31 90 0- - - Pozostała6,46,45,35,3
5509 32- - Przędza nitkowana lub nitkowana wielokrotnie:
5509 32 10 0- - - Nie bielona lub bielona6,46,45,35,3
5509 32 90 0- - - Pozostała6,46,45,35,3
- Pozostała przędza zawierająca w masie 85% lub więcej syntetycznych
włókien ciętych:
5509 41- - Przędza pojedyncza:
5509 41 10 0- - - Nie bielona lub bielona6,46,45,35,3
5509 41 90 0- - - Pozostała6,46,45,35,3
5509 42- - Przędza nitkowana lub nitkowana wielokrotnie:
5509 42 10 0- - - Nie bielona lub bielona6,46,45,35,3
5509 42 90 0- - - Pozostała6,46,45,35,3
- Pozostała przędza z poliestrowych włókien ciętych:
5509 51 00 0- - Mieszana głównie lub wyłącznie z przetworzonymi włóknami
ciętymi6,46,45,35,3
5509 52- - Mieszana głównie lub wyłącznie z wełną lub cienką sierścią
zwierzęcą:
5509 52 10 0- - - Nie bielona lub bielona6,46,45,35,3
5509 52 90 0- - - Pozostała6,46,45,35,3
5509 53 00 0- - Mieszana głównie lub wyłącznie z bawełną6,46,45,35,3
5509 59 00 0- - Pozostała6,46,45,35,3
- Pozostała przędza z ciętych włókien akrylowych lub modakrylowych:
5509 61- - Mieszana głównie lub wyłącznie z wełną lub cienką sierścią
zwierzęcą:
5509 61 10 0- - - Nie bielona lub bielona6,46,45,35,3
5509 61 90 0- - - Pozostała6,46,45,35,3
5509 62 00 0- - Mieszana głównie lub wyłącznie z bawełną6,46,45,35,3
5509 69 00 0- - Pozostała6,46,45,35,3
- Pozostała przędza:
5509 91- - Mieszana głównie lub wyłącznie z wełną lub cienką sierścią
zwierzęcą:
5509 91 10 0- - - Nie bielona lub bielona6,46,45,35,3
5509 91 90 0- - - Pozostała6,46,45,35,3
5509 92 00 0- - Mieszana głównie lub wyłącznie z bawełną6,46,45,35,3
5509 99 00 0- - Pozostała6,46,45,35,3
55115511Przędza (z wyłączeniem nici do szycia) z chemicznych włókien
ciętych, przeznaczona do sprzedaży detalicznej:
5511 10 00 0- Z syntetycznych włókien ciętych, zawierająca w masie 85% lub
więcej takich włókien6,46,45,35,3
5511 20 00 0- Z syntetycznych włókien ciętych, zawierająca w masie poniżej
85% takich włókien6,46,45,35,3
5511 30 00 0- Z przetworzonych włókien ciętych6,46,45,35,3
61156115Rajstopy, trykoty, pończochy, skarpety i inne trykotaże, łącznie z
pończochami przeciwżylakowymi i obuwiem bez nakładanych podeszew, dziane
lub szydełkowane:
- Pozostałe:
6115 93- - Z włókien syntetycznych:
6115 93 10 0- - - Pończochy przeciwżylakowe887,57,5
70197019Włókna szklane (łącznie z watą szklaną) oraz wyroby z nich (np.
przędza, tkaniny):
7019 10- Taśmy przędzy, niedoprzędy, przędza i nici cięte:
7019 10 10 0- - Nici z włókna szklanego ciętego na długość 3 mm lub
więcej, ale nie przekraczającej 50 mm ("nici z włókna szklanego
ciętego")887,57,5
74087408Drut miedziany:
- Z miedzi rafinowanej:
7408 11 00 0- - Którego maksymalny wymiar przekroju poprzecznego
przekracza 6 mm4,84,84,54,5
84108410Turbiny hydrauliczne, koła wodne oraz ich regulatory:
8410 90- Części, także regulatory:
8410 90 10 0- - Z żeliwa lub staliwa44
8410 90 90 0- - Pozostałe44
84118411Silniki turboodrzutowe, turbośmigłowe oraz inne turbiny gazowe:
- Części:
8411 91- - Silników turboodrzutowych lub turbośmigłowych:
8411 91 90 0- - - Pozostałe44
8411 99- - Pozostałe:
8411 99 10 0- - - Turbin gazowych, do stosowania w samolotach cywilnych4
8411 99 90 0- - - Pozostałe4,8
84128412Pozostałe silniki i siłowniki:
8412 90- Części:
8412 90 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych44
- - Pozostałe:
8412 90 30 0- - - Silników odrzutowych innych niż turboodrzutowe44
8412 90 50 0- - - Silników i siłowników hydraulicznych4,84,8
8412 90 90 0- - - Pozostałe4,8
84218421Wirówki, także suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do
filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów:
- Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania gazów:
8421 39- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania pozostałych
gazów:
8421 39 71 0- - - - - Metodą katalityczną3,3
84248424Urządzenia mechaniczne (obsługiwane ręcznie lub inaczej) do
rozrzucania, rozpraszania lub rozpylania cieczy lub proszków; gaśnice
napełnione lub nie napełnione; pistolety natryskowe i podobne urządzenia;
maszyny do wytwarzania strumienia pary lub piasku i podobne maszyny
wytwarzające strumień czynnika roboczego:
8424 20- Pistolety natryskowe i podobne urządzenia:
8424 20 10 0- - Pistolety do natryskiwania materiałów gorących443,3
8424 20 90 0- - Pozostałe3,3
- Pozostałe urządzenia:
8424 81- - Rolnicze lub ogrodnicze:
8424 81 10 0- - - Urządzenia nawadniające3,33,3
84398439Urządzenia do wytwarzania masy włóknistego materiału celulozowego
lub do wytwarzania bądź obróbki wykańczającej papieru lub tektury:
8439 99- - Pozostałe:
8439 99 10 0- - - Z żeliwa lub stali44
8439 99 90 0- - - Pozostałe44
84488448Urządzenia pomocnicze do maszyn z pozycji nr 8444, 8445, 8446 lub
8447 (np. nicielnice, żakardy, automatyczne mechanizmy zatrzymujące,
mechanizmy do zmiany czółenek); części i akcesoria nadające się do
stosowania wyłącznie lub głównie do urządzeń z niniejszej pozycji lub z
pozycji nr 8444, 8445, 8446 lub 8447 (np. wrzeciona i skrzydełka wrzecion,
obicia zgrzeblarskie, grzebienie, filiery, czółenka, struny nicielnicowe i
ramki nicielnic, igły do wyrobów pończoszniczych):
8448 20- Części i akcesoria do maszyn z pozycji nr 8444 lub do ich
urządzeń pomocniczych:
8448 20 10 0- - Z żeliwa lub stali3,23,22,72,7
8448 20 90 0- - Pozostałe3,23,22,72,7
- Części i akcesoria do maszyn z pozycji nr 8445 lub do ich urządzeń
pomocniczych:
8448 31 00 0- - Obicia zgrzeblarskie3,23,22,72,7
8448 32 00 0- - Do maszyn do wyrobu włókien tekstylnych, inne niż obicia
zgrzeblarskie3,23,22,72,7
8448 33- - Wrzeciona, skrzydełka wrzecion, obrączki i biegacze:
8448 33 10 0- - - Wrzeciona i skrzydełka wrzecion3,23,22,72,7
8448 33 90 0- - - Obrączki i biegacze3,23,22,72,7
8448 39 00 0- - Pozostałe3,23,22,72,7
- Części i akcesoria do maszyn tkackich (krosien) lub do ich urządzeń
pomocniczych:
8448 41 00 0- - Czółenka3,23,22,72,7
8448 42 00 0- - Płochy krosien, struny nicielnicowe i ramki
nicielnic3,23,22,72,7
8448 49 00 0- - Pozostałe3,23,22,72,7
- Części i akcesoria do maszyn objętych pozycją nr 8447 lub do ich
urządzeń pomocniczych:
8448 51- - Płaszczki, igły i inne artykuły używane przy wykonywaniu oczek:
8448 51 10 0- - - Płaszczki3,23,22,72,7
8448 51 90 0- - - Pozostałe3,23,22,72,7
8448 59 00 0- - Pozostałe3,23,22,72,7
8451 8451Maszyny i urządzenia (inne niż maszyny z pozycji nr 8450) do
prania, czyszczenia, wyżymania, suszenia, prasowania (także prasy do
zgrzewania), wybielania, farbowania, klejenia, apreturowania, wykańczania,
powlekania lub impregnowania przędzy, materiałów lub gotowych wyrobów
włókienniczych oraz urządzenia do nakładania tworzywa sztucznego na
podłoże włókiennicze lub na inne podłoże, stosowane przy produkcji pokryć
podłogowych, takich jak linoleum; maszyny do zwijania, rozwijania,
składania, cięcia lub wycinania materiałów włókienniczych:
8451 90 00 0- Części443,33,3
84538453Maszyny i urządzenia do przygotowywania, garbowania lub obróbki
skór garbarskich lub futerkowych surowych lub wyprawionych, lub do wyrobu
albo naprawy obuwia lub innych artykułów ze skór garbarskich lub
futerkowych surowych lub wyprawionych, z wyłączeniem maszyn do szycia:
8453 90 00- Części:
8453 90 00 9- - Pozostałe44
84548454Konwertory, kadzie, wlewnice i maszyny odlewnicze w rodzaju
stosowanych w hutnictwie lub w odlewniach metali:
8454 90 00 0- Części44
84558455Walcarki do metali oraz ich walce:
8455 90 00 0- Pozostałe części44
84708470Maszyny liczące; maszyny do księgowania, maszyny do frankowania,
maszyny do wydawania biletów i podobne maszyny, wyposażone w urządzenia
liczące; kasy rejestrujące:
8470 90 00 0- Pozostałe:
8470 90 00 1- - Maszyny do frankowania443,3
84718471Maszyny do automatycznego przetwarzania danych i urządzenia do
tych maszyn; czytniki magnetyczne lub optyczne, maszyny do zapisywania
zakodowanych danych na nośnikach danych oraz maszyny do przetwarzania
takich danych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej:
8471 20- Maszyny cyfrowe do automatycznego przetwarzania danych,
zawierające w tej samej obudowie co najmniej jednostkę centralną oraz
urządzenie wejściowe i wyjściowe, samodzielne lub stanowiące część układu:
- - Pozostałe:
8471 20 20 0- - - O masie nie przekraczającej 10 kg3,3
8471 20 80 0- - - O masie powyżej 10 kg3,3
- Pozostałe:
8471 91- - Procesory cyfrowe oddzielnie lub wraz z pozostałymi częściami
systemu, mogące zawierać w tej samej obudowie jeden lub dwa spośród
następujących rodzajów urządzeń: urządzenia pamięci, urządzenia wejściowe,
urządzenia wyjściowe:
8471 91 80 0- - - Pozostałe3,3
84728472Pozostałe maszyny biurowe (np. hektografy lub powielacze białkowe,
maszyny adresujące, automaty wydające banknoty, maszyny do sortowania,
liczenia lub pakowania monet, urządzenia do temperowania ołówków,
dziurkacze lub zszywacze):
8472 20 00 0- Maszyny adresujące i maszyny do grawiurowania kart
adresowych443,33,3
8472 30 00 0- Maszyny do sortowania, składania, kopertowania lub
banderolowania poczty, maszyny do otwierania, zamykania lub pieczętowania
poczty oraz maszyny do przyklejania lub kasowania znaczków
pocztowych:443,33,3
8472 90- Pozostałe:
8472 90 10 0- - Maszyny do sortowania, liczenia lub pakowania
monet443,33,3
84758475Maszyny do montażu żarówek i innych lamp elektrycznych, lamp
elektronowych lub fotograficznych lamp błyskowych, w obudowach szklanych;
maszyny do wyrobu lub obróbki na gorąco szkła lub wyrobów szklanych:
8475 90 00 0- Części44
85048504Transformatory elektryczne, przekształtniki (np. prostowniki) oraz
wzbudniki:
8504 10- Stateczniki lamp wyładowczych, w tym lamp wyładowczych rurowych:
- - Pozostałe:
8504 10 91 0- - - Cewki indukcyjne, połączone z kondensatorem lub
nie5,65,64,74,7
- Pozostałe transformatory:
8504 31- - O mocy wyjściowej nie przekraczającej 1 kVA:
- - - Pozostałe:
- - - - Transformatory pomiarowe:
8504 31 31 0- - - - - Do pomiaru napięcia5,65,64,74,7
8504 31 39 0- - - - - Pozostałe5,65,64,74,7
8504 31 90 0- - - - Pozostałe5,65,64,74,7
85218521Urządzenia wideo do zapisu i odtwarzania obrazu i dźwięku, nawet
wyposażone w urządzenie do odbioru sygnałów wizyjnych i dźwiękowych
(tunery wideo):
8521 10- Na taśmach magnetycznych:
- - Pozostałe:
- - - O szerokości taśmy nie większej niż 1,3 cm i pozwalające na
odtwarzanie lub zapis przy prędkości taśmy nie większej niż 50 mm/s:
8521 10 31 0- - - - Z kamerą wideo w tej samej obudowie11,211,210,510,5
85288528Odbiorniki telewizyjne (w tym monitory i projektory do współpracy
z magnetowidami) nawet połączone w tej samej obudowie, z odbiornikami
radiowymi lub aparaturą do zapisu lub odtwarzania dźwięku lub obrazu:
8528 10- Barwne:
- - Aparatura do projekcji telewizyjnej:
8528 10 14 0- - - Z rozdzielczością nie przekraczającą 625
linii11,211,210,510,5
- - - Z rozdzielczością powyżej 625 linii:
8528 10 16 0- - - - Z rozdzielczością pionową poniżej 700
linii11,211,210,510,5
8528 10 18 0- - - - Z rozdzielczością pionową 700 lub więcej
linii11,211,210,510,5
85368536Urządzenia elektryczne do przełączania i zabezpieczania obwodów
elektrycznych lub służące do wykonywania połączeń elektrycznych w obwodach
elektrycznych, lub do tych obwodów (np. wyłączniki, przełączniki,
bezpieczniki, odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe,
wtyki, gniazda wtykowe, oprawki lampowe, skrzynki przyłączowe) do napięć
nie przekraczających 1000 V:
8536 30- Inne urządzenia zabezpieczające obwody elektryczne:
8536 30 30 0- - Dla prądów powyżej 16 A ale nie większych niż 125 A44
8536 50- Pozostałe przełączniki:
- - Do napięć nie przekraczających 60 V:
8536 50 11 0- - - Przyciskowe3,3
8536 50 15 0- - - Z pokrętłem3,3
8536 50 19 0- - - Pozostałe3,3
8536 50 90 0- - Pozostałe3,3
85428542Elektroniczne układy scalone i mikromoduły:
8542 20- Układy scalone hybrydowe:
8542 20 30 0- - Konwertery (przetworniki)5,6
87018701Ciągniki (inne niż z pozycji nr 8709):
8701 10- Ciągniki jednoosiowe kierowane przez pieszego:
8701 10 10 0- - O mocy nie większej niż 4 kW443,3
8701 10 90 0- - O mocy powyżej 4 kW443,3
8701 90- Pozostałe:
- - Ciągniki rolnicze (oprócz ciągników kierowanych przez pieszego) i
używane w leśnictwie, kołowe:
- - - Nowe, o mocy silnika:
8701 90 11 0- - - - Nie przekraczającej 18 kW7,27,26,76,7
90229022Aparaty wykorzystujące promieniowanie rentgenowskie lub
promieniowanie alfa, beta lub gamma, nawet do zastosowań medycznych,
chirurgicznych, stomatologicznych lub weterynaryjnych, włącznie z
aparaturą do radiografii lub radioterapii, lampami rentgenowskimi oraz
innymi generatorami promieni rentgena, generatorami wysokiego napięcia,
pulpitami i panelami sterowniczymi, ekranami, stołami, fotelami itp., do
prowadzenia badań lub leczenia:
- Aparatura wykorzystująca promieniowanie rentgenowskie, nawet do
zastosowań medycznych, chirurgicznych, stomatologicznych lub
weterynaryjnych, włącznie z aparatami do radiografii lub radioterapii:
9022 11 00 0- - Do celów medycznych, chirurgicznych, stomatologicznych lub
weterynaryjnych3,3
90279027Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej (np.
polarymetry, refraktometry, spektrometry, aparaty do analizy gazu lub
dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości,
porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego itp.; przyrządy i
aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku,
łącznie ze światłomierzami; mikrotomy:
9027 20- Chromatografy i aparaty do elektroforezy:
9027 20 90 0- - Aparaty do elektroforezy6,46,4
9027 30 00 0- Spektrometry, spektrofotometry oraz spektrografy stosowane w
zakresie optycznym (promienie ultrafioletowe, widzialne,
podczerwone)6,45,35,3
9027 80- Pozostałe przyrządy i aparaty:
- - Elektroniczne:
9027 80 11 0- - - Pehametry, rH-metry i inne przyrządy do pomiaru
przewodnictwa6,46,45,35,3
9027 90- Mikrotomy; ich części i akcesoria:
9027 90 10 0- - Mikrotomy5,65,64,74,7
9027 90 90 0- - Części i akcesoria6,46,44,74,7
90309030Oscyloskopy, analizatory widma oraz inne przyrządy i aparaty do
pomiaru lub kontroli wielkości elektrycznych, z wyjątkiem mierników
objętych pozycją nr 9028; przyrządy i aparaty do pomiaru lub wykrywania
promieniowania alfa, beta, gamma lub rentgena, promieni kosmicznych lub
innych promieni jonizujących:
9030 40- Pozostałe przyrządy i aparaty przeznaczone specjalnie dla
telekomunikacji (np. mierniki przesłuchu, mierniki wzmocnienia, mierniki
współczynnika zniekształceń, mierniki poziomu szumów):
9030 40 90 0- - Pozostałe8,88,87,37,3
92019201Fortepiany, pianina, w tym także pianole i pozostałe pianina
automatyczne; klawesyny i pozostałe klawiszowe instrumenty strunowe:
9201 20 00 0- Fortepiany koncertowe5,65,64,74,7
92029202Pozostałe strunowe instrumenty muzyczne (np. gitary, skrzypce,
harfy):
9202 90- Pozostałe:
9202 90 10 0- - Harfy443,33,3


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 marca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagrodzenia i świadczeń przysługujących
pracownikom polskich placówek dyplomatycznych i urzędów konsularnych.
(Dz. U. Nr 31, poz.158)
Na podstawie art. 47 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów
państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19,
poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz.
121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr
54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451 oraz z 1994 r. Nr 136, poz. 704) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie
wynagrodzenia i świadczeń przysługujących pracownikom polskich placówek
dyplomatycznych i urzędów konsularnych (Dz. U. Nr 71, poz. 307 i Nr 119, poz.
519, z 1992 r. Nr 64, poz. 323 i Nr 101, poz. 505 oraz z 1994 r. Nr 18, poz. 64)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 8:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Pracownikowi skierowanemu do pracy w placówce poza wynagrodzeniem
przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 1a, walutowy dodatek rodzinny, zwany dalej
�dodatkiem, na przebywających z nim za granicą:
1) małżonka - jeżeli spełnia jeden z następujących warunków:
a) wychowuje choćby jedno dziecko w wieku do 8 lat lub sprawuje opiekę nad
dzieckiem, na które przysługuje walutowy dodatek pielęgnacyjny, o którym mowa w
ż 9a,
b) ukończyła 50 lat - kobieta lub ukończył 65 lat - mężczyzna,
c) jest inwalidą I lub II grupy,
2) dziecko:
a) do ukończenia 16 roku życia, a jeżeli kształci się w szkole - do czasu
ukończenia nauki, nie dłużej jednak niż do ukończenia 20 roku życia; jeżeli
ukończenie 20 roku życia przypada na ostatni lub przedostatni rok nauki w
szkole, dodatek przysługuje odpowiednio do zakończenia bieżącego lub następnego
roku szkolnego,
b) bez względu na wiek, gdy jest inwalidą I lub II grupy, jeżeli inwalidztwo
powstało w wieku uprawniającym do otrzymywania dodatku.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:
"1a. Dodatek nie przysługuje na małżonka lub dziecko, jeżeli osiągane przez nich
dochody miesięcznie przekraczają kwotę 90% wynagrodzenia w grupie zaszeregowania
IX b.
1b. Za dzieci, o których mowa w ust. 1 pkt. 2, uważa się:
a) dzieci własne pracownika, dzieci małżonka, dzieci przysposobione, dzieci
przyjęte na wychowanie w ramach rodziny zastępczej oraz dzieci, których
opiekunem prawnym został ustanowiony pracownik lub jego małżonek,
b) przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności: wnuki,
rodzeństwo i inne dzieci, gdy ich rodzice nie żyją, a gdy rodzice żyją, jeżeli
nie mogą zapewnić im utrzymania albo zostali pozbawieni lub ograniczeni w
sprawowaniu władzy rodzicielskiej.";
2) po ż 9 dodaje się ż 9a w brzmieniu:
"ż 9a. 1. Pracownikowi skierowanemu do pracy w placówce, niezależnie od dodatku,
o którym mowa w ż 8 ust. 1, przysługuje miesięczny walutowy dodatek
pielęgnacyjny na przebywających z nim za granicą:
1) dziecko w wieku do 16 lat w przypadku stwierdzenia przez publiczny zakład
opieki zdrowotnej, że ze względu na stan zdrowia wymaga ono ze strony innej
osoby stałej opieki, polegającej na pielęgnacji lub na systematycznym
współdziałaniu w postępowaniu leczniczym i rehabilitacyjnym,
2) dziecko w wieku powyżej 16 lat, jeżeli jest inwalidą II grupy, a inwalidztwo
II grupy powstało w wieku uprawniającym do dodatku, o którym mowa w ż 8 ust. 1,
3) małżonka i dziecko, jeżeli są inwalidami I grupy.
2. Wysokość walutowego dodatku pielęgnacyjnego wynosi 10% miesięcznego
wynagrodzenia walutowego, ustalonego dla grupy zaszeregowania IX b.
3. Przepis ż 8 ust. 1b i 2 stosuje się odpowiednio.";
3) skreśla się ż 10;
4) w ż 23 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Pracownikowi przysługuje zwrot niezbędnych udokumentowanych kosztów leczenia
w państwie, w którym wykonuje pracę, oraz kosztów leczenia przebywających z nim
małżonka oraz dzieci, o których mowa w ż 8 ust. 1 pkt. 2."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 marca
1995 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
EUROPEJSKA KONWENCJA
o telewizji ponadgranicznej,
sporządzona w Strasburgu z dnia 5 maja 1989 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 32, poz. 160)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 5 maja 1989 r. została sporządzona w Strasburgu Europejska konwencja o
telewizji ponadgranicznej w następującym brzmieniu:
Przekład:
EUROPEJSKA KONWENCJA O TELEWIZJI PONADGRANICZNEJ
PREAMBUŁA
Państwa członkowskie Rady Europy oraz inne Państwa-Strony Europejskiej konwencji
kulturalnej - sygnatariusze niniejszego dokumentu,
zważywszy na fakt, że celem Rady Europy jest osiągnięcie większej jedności jej
Państw członkowskich w celu gwarantowania i realizacji ideałów i zasad
stanowiących ich wspólne dziedzictwo;
zważywszy, że godność i jednakowa wartość każdego człowieka stanowią
fundamentalne elementy tych zasad;
zważywszy, że wolność wyrażania opinii i informacji, przewidziana w artykule 10
Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, stanowi jedno z
zasadniczych założeń społeczeństwa demokratycznego i jeden z podstawowych
warunków dla jego rozwoju i rozwoju każdej jednostki;
potwierdzając swe oddanie zasadom wolnego przepływu informacji i idei oraz
niezależności organizacji nadawczych, co stanowi nieodzowną podstawę ich
działalności;
potwierdzając znaczenie transmisji telewizyjnych dla rozwoju kultury i wolnego
formowania opinii w warunkach gwarantujących pluralizm i równość szans dla
wszystkich demokratycznych grup i partii politycznych;
przekonane, że ciągły rozwoj techniki informacji i komunikacji powinien służyć
popieraniu, niezależnie od granic państw, prawa do wyrażania myśli, do
poszukiwania, odbierania i przekazywania informacji oraz idei, bez względu na
ich źródło;
pragnąc stworzyć publiczności coraz większy wybór usług programowych,
powiększając tym samym dziedzictwo Europy i rozwijając jej twórczość
audiowizualną, oraz zdecydowane osiągnąć ten kulturalny cel poprzez wysiłki na
rzecz zwiększenia produkcji i obiegu programów wysokiej jakości, spełniając tym
samym oczekiwania publiczności w dziedzinie polityki, kultury i edukacji;
uznając potrzebę konsolidacji wspólnych szerokich podstaw regulacji prawnej;
mając na uwadze Rezolucję nr 2 oraz Deklarację Pierwszej Europejskiej
Konferencji Ministerialnej na temat polityki środków masowego przekazu;
pragnąc rozwijać zasady zawarte w istniejących zaleceniach Rady Europy co do
zasad reklam telewizyjnych, równości kobiet i mężczyzn w środkach masowego
przekazu, wykorzystania możliwości satelitarnych dla celów telewizyjnych i
radiowych oraz popierania produkcji audiowizualnej w Europie,
postanowiły, co następuje:
Rozdział I
POSTANOWIENIA OGÓLNE
Artykuł 1
Przedmiot i cel
Niniejsza konwencja dotyczy usług programowych zawartych w transmisjach. Celem
jej jest ułatwienie Stronom transmisji międzynarodowych oraz retransmisji
telewizyjnych usług programowych.
Artykuł 2
Wyjaśnienie pojęć
W rozumieniu niniejszej konwencji:
a) "transmisja" oznacza pierwotną emisję, za pomocą nadajnika naziemnego, kabla
lub jakiegokolwiek rodzaju satelity, w postaci zakodowanej lub nie,
telewizyjnych usług programowych do odbioru masowego. Nie obejmuje usług
komunikacyjnych świadczonych na życzenie indywidualne;
b) "retransmisja" oznacza fakt odbioru i jednoczesnego nadania, bez względu na
zastosowane środki techniczne, całych i nie zmienionych telewizyjnych usług
programowych lub ważnych fragmentów takich usług, emitowanych przez stację
telewizyjną do odbioru masowego;
c) "nadawca" jest to osoba fizyczna lub prawna, która dokonuje układu
telewizyjnych usług programowych do odbioru masowego i transmituje je lub zleca
ich transmisję, w całości i w nie zmienionej postaci, stronie trzeciej;
d) "usługa programowa" oznacza wszystkie części pojedynczej usługi świadczonej
przez danego nadawcę w znaczeniu określonym w poprzednim ustępie;
e) "europejskie dzieła audiowizualne" są to dzieła twórcze, których produkcją
lub koprodukcją zarządzają europejskie osoby prawne lub fizyczne;
f) "reklama" oznacza wszelkie publiczne obwieszczenia mające na celu popieranie
sprzedaży, zakupu lub wynajmu produktu lub usługi, promocję idei czy sprawy lub
spowodowanie innego skutku pożądanego przez reklamującego, dla których to celów
udzielono reklamującemu czasu transmisyjnego na zasadach odpłatności lub za inne
podobne wynagrodzenie;
g) "sponsorowanie" oznacza udział osoby fizycznej lub prawnej, nie zaangażowanej
w działalność transmisyjną ani w produkcję dzieł audiowizualnych, w bezpośrednim
lub pośrednim finansowaniu programu w celu promocji jej nazwy, znaku fabrycznego
lub wizerunku.
Artykuł 3
Zastosowanie
Niniejszą konwencję stosuje się do wszelkich usług programowych transmitowanych
lub retransmitowanych przez jednostki lub środki techniczne w ramach jurysdykcji
Strony konwencji, zarówno za pośrednictwem kabla, nadajnika naziemnego, jak też
satelity, gdy usługi te mogą być odbierane pośrednio lub bezpośrednio, na
terytorium jednej lub kilku spośród pozostałych Stron.
Artykuł 4
Wolność odbioru i retransmisji
Strony zagwarantują wolność wyrażania opinii i informacji zgodnie z artykułem 10
Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, a także swobodny
odbiór oraz nie będą ograniczać retransmisji na swych terytoriach usług
programowych zgodnych z warunkami niniejszej konwencji.
Artykuł 5
Obowiązki Stron transmitujących
1. Każda Strona transmitująca zapewni, za pomocą odpowiednich środków i przez
swe kompetentne organy, zgodność z niniejszą konwencją wszystkich usług
programowych transmitowanych przez jednostki lub środki techniczne w ramach swej
jurysdykcji w rozumieniu artykułu 3.
2. W rozumieniu niniejszej konwencji Stroną transmitującą jest:
a) w przypadku transmisji naziemnych, Strona, na której terytorium następuje
pierwotna emisja programu;
b) w przypadku transmisji satelitarnych:
i. Strona, na której terytorium znajduje się urządzenie nadające do satelity;
ii. Strona, która udziela pasma częstotliwości lub kanału na satelicie, w
przypadku gdy urządzenie nadające do satelity znajduje się w kraju nie będącym
Stroną niniejszej konwencji;
iii. Strona, w której znajduje się siedziba nadawcy programu, gdy nie ustalone
są kompetencje wynikające z punktów i, oraz ii.
3. Gdy usługi programowe transmitowane z państw nie będących Stronami niniejszej
konwencji retransmitowane są przez jednostki lub środki techniczne w ramach
jurysdykcji Strony konwencji w rozumieniu artykułu 3, Strona ta, działając w
charakterze Strony transmitującej, zagwarantuje za pomocą odpowiednich środków i
za pośrednictwem swych kompetentnych organów zgodność z warunkami niniejszej
konwencji.
Artykuł 6
Zapewnienie informacji
1. Obowiązki nadawcy zostaną wyraźnie i odpowiednio określone w upoważnieniu
wydanym przez kompetentne władze każdej ze Stron lub w umowie wynegocjowanej z
tymi władzami albo też przez jakiekolwiek inne środki prawne.
2. Kompetentne władze każdej Strony transmitującej udostępnią na żądanie
informacje na temat nadawcy. Informacje takie będą zawierać co najmniej nazwę
lub określenie, siedzibę oraz status nadawcy, nazwę jego przedstawiciela
prawnego, skład jej kapitału, charakter, cele i sposób finansowania usług
programowych, jakie nadawca ten świadczy lub ma zamiar świadczyć.
Rozdział II
SPRAWY PROGRAMOWE
Artykuł 7
Obowiązki nadawcy
1. Wszystkie części składowe usług programowych w swym sposobie prezentacji oraz
treści powinny szanować godność człowieka oraz podstawowe prawa innych.
W szczególności nie mogą one:
a) być nieprzyzwoite, a zwłaszcza zawierać pornografii,
b) nadmiernie eksponować brutalności lub stwarzać prawdopodobieństwa wzbudzania
nienawiści rasowej.
2. Wszystkie części składowe usług programowych, stwarzające niebezpieczeństwo
zaburzenia fizycznego, umysłowego lub moralnego rozwoju dzieci i młodzieży, nie
będą umieszczane w programie wówczas, gdy z uwagi na czas nadawania oraz
oglądalność istnieje niebezpieczeństwo, że dzieci i młodzież mogłyby je oglądać.

3. Nadawca gwarantuje, że dzienniki będą uczciwie przedstawiały fakty i
wydarzenia oraz stymulowały swobodne formowanie opinii.
Artykuł 8
Prawo do odpowiedzi
1. Wszystkie Strony transmitujące gwarantują, że każda osoba fizyczna lub
prawna, bez względu na narodowość lub miejsce zamieszkania, będzie posiadać
możliwość skorzystania z prawa do odpowiedzi lub z innych porównywalnych środków
prawnych lub administracyjnych w związku z programami transmitowanymi lub
retransmitowanymi przez jednostki czy środki techniczne w ramach jurysdykcji
danej Strony w rozumieniu artykułu 3. W szczególności Strony zagwarantują
możliwość skutecznego korzystania z prawa do odpowiedzi, stwarzając stosowne
limity czasowe i inne ustalenia dla korzystania z tego prawa. Skuteczne
korzystanie z tego prawa lub innych porównywalnych prawnych czy
administracyjnych środków będzie gwarantowane zarówno przez koordynację czasową,
jak i przez odpowiednie procedury.
2. W tym celu nazwa nadawcy odpowiedzialnego za daną usługę programową będzie
prezentowana w stosowny sposób w regularnych odstępach czasu.
Artykuł 9
Dostęp widowni do głównych wydarzeń
Strony zbadają środki prawne w celu uniknięcia możliwości nierespektowania prawa
widowni do informacji w wyniku korzystania przez nadawcę z jego wyłącznych praw
do transmisji lub retransmisji w rozumieniu artykułu 3, sprawozdań z wydarzeń
budzących szczególne zainteresowanie publiczne, jeśli to korzystanie z prawa
powoduje pozbawienie dużej części publiczności na terytorium jednej lub większej
liczby Stron możliwości śledzenia tego wydarzenia w telewizji.
Artykuł 10
Cele kulturalne
1. Tam, gdzie będzie to wykonalne, Strony zagwarantują za pomocą odpowiednich
środków, że nadawcy będą rezerwować dla dzieł europejskich większość czasu
emisyjnego, wyłączając czas przeznaczony na dzienniki, imprezy sportowe,
rozrywkę, reklamy i usługi teletekstowe. Tak zarezerwowana część czasu
emisyjnego powinna rosnąć progresywnie na podstawie stosownych kryteriów przy
uszanowaniu obowiązków nadawcy wobec widzów w zakresie informacji, edukacji,
kultury i rozrywki.
2. W przypadku różnicy zdań między Stroną odbierającą a emitującą co do
zastosowania poprzedniego ustępu, możliwe jest, na żądanie jednej ze Stron,
zwrócenie się do Stałego Komitetu, który przedstawi swą opinię doradczą na dany
temat. Taka różnica zdań nie podlega procedurze arbitrażowej przewidzianej w
artykule 26.
3. Strony zobowiązują się wspólnie poszukiwać najbardziej odpowiednich środków i
procedur wspierania działalności i rozwoju w zakresie produkcji europejskiej bez
dyskryminacji poszczególnych nadawców, szczególnie w krajach o niewielkich
możliwościach produkcyjnych w zakresie programów audiowizualnych oraz w krajach
o ograniczonych obszarach językowych.
4. W duchu współpracy i wzajemnej pomocy, jaki leży u podstaw niniejszej
konwencji, Strony podejmą starania w celu uniknięcia sytuacji, w której usługi
programowe emitowane lub retransmitowane przez jednostki lub środki techniczne w
ramach ich jurysdykcji w rozumieniu artykułu 3 stanowiłyby zagrożenie dla
pluralizmu prasy i rozwoju przemysłu filmowego. Zgodnie z powyższym, żadne
dzieła kinematograficzne nie będą emitowane w ramach takich usług, jeśli nie
zostanie to uprzednio uzgodnione pomiędzy właścicielem praw do tych dzieł i
nadawcą; dotyczy to okresu dwóch lat od premiery kinowej takich dzieł. W
przypadkach dzieł filmowych, których dany nadawca jest koproducentem, okres ten
wyniesie jeden rok.
Rozdział III
REKLAMY
Artykuł 11
Wymogi ogólne
1. Wszystkie reklamy powinny być rzetelne i uczciwe.
2. Reklamy nie powinny wprowadzać w błąd ani przynosić szkody interesom
konsumentów.
3. Reklamy adresowane do dzieci lub wykorzystujące dzieci w charakterze aktorów
powinny unikać wszystkiego, co mogłoby przynieść szkodę ich interesom, oraz
uwzględniać szczególny charakter tej grupy widzów.
4. Reklamujący się nie powinien mieć wpływu na redakcję treści programów.
Artykuł 12
Czas trwania
1. Ilość reklam nie będzie przekraczała 15% dziennego czasu emisji. Udział ten
może jednak ulec podwyższeniu do 20%, przy uwzględnieniu bezpośrednich ofert
sprzedaży, kupna czy wynajmu produktów lub świadczenia usług dla widzów, jeśli
bezpośrednie reklamy nie przekroczą 15%.
2. Ilość reklam bezpośrednich w ciągu jednej godziny nie przekroczy 20%.
3. Takie formy reklam, jak bezpośrednie oferty sprzedaży, zakupu czy wynajmu
produktów lub świadczenia usług na rzecz widzów, nie powinny przekraczać jednej
godziny dziennie.
Artykuł 13
Forma i przedstawianie reklam
1. Reklamy powinny być łatwe do rozpoznania i wyraźnie oddzielone od innych
pozycji usługi programowej za pomocą środków optycznych lub akustycznych. Z
zasady powinny być nadawane w blokach.
2. Reklamy podświadome są niedopuszczalne.
3. Niedopuszczalne są też reklamy potajemne, w szczególności przedstawianie
produktów lub usług w programach, gdy ma to służyć celom reklamowym.
4. W reklamach nie mogą występować wizualnie lub ustnie osoby, które regularnie
prezentują programy informacyjne, jak dzienniki czy magazyny aktualności.
Artykuł 14
Miejsce reklam
1. Reklamy należy emitować pomiędzy programami. Pod warunkiem spełnienia wymogów
zawartych w ustępach 2-5 niniejszego artykułu, reklamy mogą też być nadawane w
czasie trwania programów w taki sposób, by nie ucierpiała na tym ciągłość i
wartość programu oraz dobro posiadacza praw do tego programu.
2. W programach złożonych z niezależnych pozycji, programach sportowych lub
innych programach o podobnej strukturze, zawierających przerwy, reklamy mogą być
nadawane wyłącznie pomiędzy poszczególnymi pozycjami lub w przerwach.
3. Emisja dzieł audiowizualnych, jak filmy fabularne i filmy wyprodukowane dla
telewizji (z wyłączeniem serii, seriali, lekkich programów rozrywkowych i
programów dokumentalnych), trwających ponad 45 minut, przerwana być może tylko
jeden raz podczas każdego pełnego okresu 45 minut. Następne przerwy dopuszcza
się, jeśli dzieła takie trwają co najmniej 20 minut dłużej niż dwa lub więcej
okresów pełnych 45 minut.
4. Gdy reklamy emitowane są w trakcie nadawania programów innych niż wymienione
w ustępie 2, czas pomiędzy kolejnymi przerwami na reklamy nie może być krótszy
niż 20 minut.
5. Reklam nie umieszcza się w żadnych transmisjach z uroczystości religijnych.
Dzienniki i magazyny aktualności, programy dokumentalne i religijne oraz
programy dla dzieci nie powinny być przerywane reklamami, jeśli trwają krócej
niż 30 minut. Jeśli trwają 30 minut lub dłużej, stosuje się przepisy poprzednich
ustępów.
Artykuł 15
Reklamowanie szczególnych produktów
1. Nie zezwala się na reklamowanie wyrobów tytoniowych.
2. Reklamowanie napojów alkoholowych wszelkich rodzajów powinno być zgodne z
następującymi regułami:
a) reklamy nie mogą być adresowane w szczególności do małoletnich; nikt z
występujących w reklamie w związku z konsumpcją napojów alkoholowych nie
powinien wyglądać na osobę małoletnią;
b) reklamy takie nie mogą wiązać konsumpcji alkoholu z tężyzną fizyczną lub
prowadzeniem samochodu;
c) reklamy takie nie mogą zawierać stwierdzenia, że alkohol jest środkiem
leczniczym, pobudzającym lub uspokajającym bądź środkiem rozwiązywania problemów
osobistych;
d) reklamy nie powinny zachęcać do nieumiarkowanego spożycia alkoholu ani też
przedstawiać abstynencji lub umiarkowania w negatywnym świetle;
e) nie należy kłaść przesadnego nacisku na zawartość alkoholu w napojach.
3. Reklamy leków i metod leczenia dostępnych na terytorium Strony transmitującej
jedynie z przepisu lekarza są niedopuszczalne.
4. Reklamy wszelkich innych leków i metod leczenia powinny być łatwo
rozpoznawalne jako takie, rzetelne, prawdziwe i możliwe do weryfikacji oraz
zgodne z wymogiem ochrony jednostki przed szkodą.
Artykuł 16
Reklamy adresowane szczególnie do jednej Strony
1. W celu uniknięcia wypaczeń konkurencji i zagrożenia systemu telewizyjnego
danej Strony, reklamy skierowane specjalnie i dość często do widowni jednej ze
Stron, nie będącej Stroną transmitującą, nie powinny stanowić obejścia przepisów
o reklamach obowiązujących na terytorium tej Strony.
2. Postanowienia poprzedniego ustępu nie mają zastosowania, gdy:
a) wspomniane wyżej przepisy o reklamach stanowią dyskryminację między reklamami
transmitowanymi przez jednostki lub środki techniczne w ramach jurysdykcji danej
Strony a reklamami transmitowanymi przez jednostki lub środki techniczne w
ramach jurysdykcji drugiej Strony, lub:
b) zainteresowane Strony zawarły dwustronne lub wielostronne porozumienie w tej
sprawie.
Rozdział IV
SPONSOROWANIE
Artykuł 17
Wymogi ogólne
1. Gdy program lub cykl programów jest w całości lub w części sponsorowany, fakt
ten powinien być wyraźnie stwierdzony przez umieszczenie stosowanych informacji
na początku i/lub końcu tego programu.
2. Sponsor w żadnych okolicznościach nie może wpływać na treść i układ programów
sponsorowanych w sposób naruszający odpowiedzialność i redakcyjną niezależność
nadawcy w zakresie tych programów.
3. Programy sponsorowane nie mogą zachęcać do sprzedaży, zakupu lub wynajmu
produktów czy usług sponsora lub strony trzeciej, szczególnie drogą nawiązywania
do tych produktów czy usług w programie w celu ich promocji.
Artykuł 18
Zakazane sponsorowanie
1. Programów nie mogą sponsorować osoby fizyczne lub prawne, których główna
działalność polega na wyrobie lub sprzedaży produktów lub świadczeniu usług,
których reklamowanie jest zakazane na mocy artykułu 15.
2. Nie dopuszcza się sponsorowania dzienników i magazynów aktualności.
Rozdział V
POMOC WZAJEMNA
Artykuł 19
Współpraca między Stronami
1. Strony zobowiązują się do udzielania sobie wzajemnej pomocy przy wprowadzaniu
w życie niniejszej konwencji.
2. W tym celu:
a) każda Układająca się Strona wyznaczy jeden lub więcej organów właściwych,
których nazwy i adresy przekaże Sekretariatowi Generalnemu Rady Europy w
momencie składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia;
b) Strona, która wyznaczy więcej niż jeden właściwy organ, określi w swym
powiadomieniu na mocy punktu a) kompetencje poszczególnych organów właściwych.
3. Organ właściwy wyznaczony przez Stronę:
a) dostarcza informacje przewidziane w artykule 6 ustęp 2 niniejszej konwencji;
b) dostarcza informacje na żądanie organu właściwego wyznaczonego przez inną
Stronę, dotyczące wewnętrznych przepisów prawnych i praktyki w dziedzinach
objętych niniejszą konwencją;
c) współpracuje z organami właściwymi wyznaczonymi przez inne Strony, jeśli
będzie to mogło zwiększyć skuteczność środków podjętych w celu wprowadzania w
życie niniejszej konwencji;
d) rozważy wszelkie trudności powstające w wyniku stosowania niniejszej
konwencji, na jakie zwróci jej uwagę organ właściwy wyznaczony przez inną
Stronę.
Rozdział VI
STAŁY KOMITET
Artykuł 20
Stały Komitet
1. Dla celów niniejszej konwencji powołany zostanie Stały Komitet.
2. Każdą ze Stron może w Stałym Komitecie reprezentować jeden lub więcej
delegatów. Każda delegacja będzie posiadać jeden głos. W ramach swych
kompetencji Europejska Wspólnota Gospodarcza będzie korzystać z prawa głosu, z
liczbą głosów równą liczbie swych Państw członkowskich będących Stronami
niniejszej konwencji; Europejska Wspólnota Gospodarcza nie będzie korzystać z
prawa głosu w tych przypadkach, gdy będą to czynić jej Państwa członkowskie i
odwrotnie.
3. Każde z Państw wymienionych w artykule 29 ust. 1, nie będące Stroną
niniejszej konwencji, może być reprezentowane w Komitecie przez obserwatora.
4. Stały Komitet, w celu realizacji pełnionych funkcji, może zwracać się o radę
do ekspertów. Z własnej inicjatywy lub na żądanie zainteresowanej instytucji
może zaprosić na swe obrady lub część obrad w ramach jednego posiedzenia dowolną
instytucję międzynarodową lub krajową, rządową lub pozarządową, posiadającą
kwalifikacje w dziedzinie objętej niniejszą konwencją. Decyzję o zaproszeniu
takich ekspertów lub instytucji podejmują członkowie Komitetu większością trzech
czwartych głosów.
5. Stały Komitet zwołuje Sekretarz Generalny Rady Europy. Jego pierwsze
posiedzenie odbędzie się w ciągu sześciu miesięcy od daty wejścia w życie
konwencji. Komitet będzie się następnie zbierał na każde żądanie jednej trzeciej
Stron lub Komitetu Ministrów Rady Europy albo z inicjatywy Sekretarza
Generalnego Rady Europy, zgodnie z postanowieniem artykułu 23 ustęp 2, lub też
na żądanie jednej lub więcej Stron zgodnie z postanowieniami artykułów 21 litera
c) oraz 25 ustęp 2.
6. Większość Stron stanowić będzie quorum dla odbycia posiedzenia Stałego
Komitetu.
7. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 4 i artykułu 23 ustęp 3, decyzje Stałego
Komitetu będą podejmowane większością trzech czwartych głosów członków obecnych
na posiedzeniu.
8. Z zastrzeżeniem postanowień niniejszej konwencji, Stały Komitet ustali swój
własny regulamin.
Artykuł 21
Funkcje Stałego Komitetu
Stały Komitet odpowiada za przestrzeganie i stosowanie niniejszej konwencji.
Może on:
a) przedstawić Stronom zalecenia odnośnie do stosowania niniejszej konwencji;
b) zgłaszać sugestie co do koniecznych modyfikacji konwencji oraz badać
propozycje takich modyfikacji zgłoszone zgodnie z postanowieniami artykułu 23;
c) badać na życzenie jednej lub więcej Stron kwestie związane z interpretacją
przepisów konwencji;
d) dokładać wszelkich starań w celu osiągnięcia polubownego rozstrzygnięcia
wszelkich trudności przedstawionych mu na mocy artykułu 25;
e) przedstawiać zalecenia Komitetowi Ministrów dotyczące zaproszenia do
przystąpienia do konwencji Państw innych niż wymienione w artykule 29 ustęp 1.
Artykuł 22
Sprawozdania Stałego Komitetu
Po każdym posiedzeniu Stały Komitet złoży Stronom i Komitetowi Ministrów Rady
Europy sprawozdanie ze swych obrad i podjętych decyzji.
Rozdział VII
POPRAWKI
Artykuł 23
Poprawki
1. Każda ze Stron może zgłosić propozycje poprawek do niniejszej konwencji.
2. Wszelkie propozycje poprawek przedłożone zostaną Sekretarzowi Generalnemu
Rady Europy, który poinformuje o nich Państwa członkowskie Rady Europy, inne
Państwa-Strony Europejskiej konwencji kulturalnej, Europejską Wspólnotę
Gospodarczą oraz wszelkie Państwa nieczłonkowskie, które przystąpią lub zostaną
zaproszone do przystąpienia do niniejszej konwencji zgodnie z postanowieniami
artykułu 30. Sekretarz Generalny Rady Europy zwoła posiedzenie Stałego Komitetu
najwcześniej w dwa miesiące po otrzymaniu propozycji.
3. Stały Komitet rozpatrzy każdą propozycję poprawki i przedstawi jej tekst
przyjęty przez większość trzech czwartych członków Stałego Komitetu do
zatwierdzenia Komitetowi Ministrów. Po zatwierdzeniu tekst zostanie przekazany
Stronom do przyjęcia.
4. Poprawka wejdzie w życie trzydziestego dnia od chwili, w której wszystkie
Strony poinformują Sekretarza Generalnego o jej przyjęciu.
Rozdział VIII
DOMNIEMANE NARUSZENIA
Artykuł 24
Domniemane naruszenia
1. Strona, która uzna, iż miało miejsce naruszenie niniejszej konwencji,
poinformuje Stronę nadającą program o domniemaniu naruszenia, po czym obie
Strony dołożą starań, by przezwyciężyć trudności na podstawie postanowień
artykułów 19, 25 i 26.
2. Jeśli domniemane naruszenie będzie posiadać charakter jawny, poważny i
groźny, dotyczyć ważnych kwestii publicznych i odnosić się do artykułu 7 ustępy
1 lub 2, art. 12, art. 13 ustęp 1 (pierwsze zdanie), art. 14 lub 15 ustępy 1 lub
3, a także utrzymywać się w ciągu 2 tygodni po przesłaniu informacji o nim,
Strona odbierająca może tymczasowo zawiesić retransmisję inkryminowanej usługi
programowej.
3. We wszystkich pozostałych przypadkach domniemanego naruszenia, z wyjątkiem
przypadków przewidzianych w ustępie 4, Strona odbierająca może zawiesić
tymczasowo retransmisję inkryminowanej usługi programowej po upływie ośmiu
miesięcy od poinformowania o naruszeniu, jeśli domniemane naruszenie utrzymuje
się.
4. Tymczasowe zawieszenie retransmisji jest niedopuszczalne w przypadkach
domniemanych naruszeń artykułu 7 ustęp 3 oraz art. 8, 9 lub 10.
Rozdział IX
ROZWIĄZYWANIE SPORÓW
Artykuł 25
Postępowanie pojednawcze
1. W przypadku trudności powstałych w stosowaniu niniejszej konwencji,
zainteresowane strony dołożą starań, by osiągnąć polubowne rozwiązanie.
2. Jeżeli żadna ze stron nie zgłosi sprzeciwu, Stały Komitet może rozpatrzyć
sprawę, będąc do dyspozycji zainteresowanych stron, w celu osiągnięcia
zadowalającego rozstrzygnięcia w możliwie najkrótszym czasie, a także
sformułowania tam, gdzie to będzie wskazane, opinii doradczej na dany temat.
3. Każda ze stron zainteresowanych zobowiązuje się niezwłocznie przekazać
Stałemu Komitetowi wszelkie informacje i środki niezbędne do wykonywania przezeń
funkcji wynikających z poprzedniego ustępu.
Artykuł 26
Arbitraż
1. Jeżeli zainteresowane strony nie zdołają rozstrzygnąć sporu zgodnie z
postanowieniami artykułu 25, mogą na mocy wspólnego porozumienia przekazać ten
spór do rozpatrzenia w drodze arbitrażu, którego procedurę określa załącznik do
niniejszej konwencji. W przypadku nieosiągnięcia takiej ugody co do arbitrażu w
ciągu sześciu miesięcy od złożenia pierwszej prośby o wszczęcie postępowania
pojednawczego, spór może być przekazany do arbitrażu na żądanie jednej ze stron.
2. Każda ze Stron może w dowolnym czasie stwierdzić, że uznaje za obowiązkowe z
mocy prawa i bez specjalnej zgody, zastosowanie, w odniesieniu do każdej innej
Strony przyjmującej to samo zobowiązanie, procedury arbitrażowej przewidzianej w
załączniku do konwencji.
Rozdział X
INNE POROZUMIENIA MIĘDZYNARODOWE I PRAWO WEWNĘTRZNE STRON
Artykuł 27
Inne porozumienia i ustalenia międzynarodowe
1. Strony, będące członkami Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej, będą w
stosunkach wzajemnych kierować się przepisami Wspólnoty, a więc tym samym nie
będą stosować reguł wynikających z niniejszej konwencji, z wyjątkiem sytuacji, w
której dana kwestia nie jest regulowana przepisami Wspólnoty.
2. Żadne z postanowień niniejszej konwencji nie zabrania Stronom zawierania
porozumień międzynarodowych uzupełniających lub rozwijających te postanowienia
albo rozszerzających zakres ich zastosowania.
3. W przypadku porozumień dwustronnych niniejsza konwencja nie zmienia praw i
obowiązków Stron, jakie wynikają z takich porozumień, a nie wpływają na
korzystanie przez inne Strony z ich praw lub wykonywanie ich zobowiązań na mocy
niniejszej konwencji.
Artykuł 28
Stosunek konwencji do prawa wewnętrznego Stron
Żadne z postanowień niniejszej konwencji nie zabrania Stronom stosowania
przepisów surowszych lub bardziej szczegółowych niż zawarte w niniejszej
konwencji wobec usług programowych transmitowanych przez jednostki lub środki
techniczne w ramach ich jurysdykcji w rozumieniu artykułu 3.
Rozdział XI
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
Artykuł 29
Podpisanie i wejście w życie
1. Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisu dla Państw członkowskich rady
Europy oraz innych Państw-Stron Europejskiej konwencji kulturalnej, jak również
Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej. Konwencja podlega ratyfikacji, przyjęciu
lub zatwierdzeniu. Dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia będą
składane Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.
2. Niniejsza konwencja wejdzie w życie w pierwszym dniu miesiąca następującego
po upływie 3 miesięcy od dnia, w którym siedem Państw, w tym co najmniej pięć
Państw członkowskich Rady Europy, wyrazi zgodę na uznanie konwencji za wiążącą
zgodnie z postanowieniami poprzedniego ustępu.
3. Każde Państwo może zadeklarować w czasie podpisywania lub w każdym
późniejszym terminie poprzedzającym wejście w życie niniejszej konwencji w
stosunku do tego Państwa, że będzie stosować konwencję tymczasowo.
4. W odniesieniu do każdego Państwa wymienionego w ustępie 1 lub do Europejskiej
Wspólnoty Gospodarczej, które wyrażą zgodę na związanie się postanowieniami
niniejszej konwencji w terminie późniejszym, konwencja wejdzie w życie
pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia
złożenia dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia.
Artykuł 30
Przystąpienie państw nieczłonkowskich
1. Po wejściu w życie niniejszej konwencji Komitet Ministrów Rady Europy, po
konsultacji z Układającymi się Państwami, może zaprosić dowolne inne Państwo do
przystąpienia do niniejszej konwencji na mocy decyzji podjętej większością
głosów, przewidzianą artykułem 20 d) Statutu Rady Europy, oraz jednomyślnej
decyzji przedstawicieli Układających się Państw upoważnionych do uczestnictwa w
Komitecie.
2. W odniesieniu do każdego Państwa przystępującego niniejsza konwencja wchodzi
w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od
dnia złożenia dokumentu przystąpienia Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.
Artykuł 31
Terytorialny zakres stosowania
1. W czasie podpisania konwencji lub składania dokumentu ratyfikacyjnego,
przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, każde Państwo może określić
terytorium lub terytoria, do których stosować się będzie niniejsza konwencja.
2. Każde Państwo może też rozszerzyć stosowanie niniejszej konwencji na dowolne
inne terytorium w późniejszym terminie w drodze oświadczenia złożonego
Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, określającego granice tego terytorium. W
odniesieniu do takiego terytorium niniejsza konwencja wejdzie w życie pierwszego
dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od daty otrzymania
takiego oświadczenia przez Sekretarza Generalnego.
3. Wszelkie oświadczenia poczynione na mocy dwóch poprzednich ustępów mogą
zostać wycofane, w odniesieniu do dowolnego terytorium wymienionego w takich
oświadczeniach, w drodze notyfikacji przedłożonej Sekretarzowi Generalnemu.
Skutkuje ono w pierwszym dniu miesiąca następującego po upływie sześciu miesięcy
od dnia otrzymania takiej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.
Artykuł 32
Zastrzeżenia
1. W czasie podpisania lub składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia,
zatwierdzenia lub przystąpienia:
a) każde Państwo może zadeklarować, iż zastrzega sobie prawo do ograniczenia
retransmisji na swym terytorium - tylko w takim zakresie, w jakim taka
retransmisja jest niezgodna z jego prawem wewnętrznym - usług programowych
zawierających reklamy napojów alkoholowych stosownie do reguł przewidzianych
artykułem 15 ustęp 2 niniejszej konwencji;
b) Zjednoczone Królestwo może stwierdzić, że zastrzega sobie prawo
niewypełniania obowiązku przewidzianego w artykule 15 ustęp 1, dotyczącego
zakazu reklamy wyrobów tytoniowych w odniesieniu do reklam cygar i tytoniu
fajkowego, nadawanych przez Independent Broadcasting Authority środkami
naziemnymi na jego terytorium.
Nie przyjmuje się innych zastrzeżeń.
2. Zastrzeżenie zgłoszone zgodnie z poprzednim ustępem nie podlega sprzeciwom.
3. Każde z Układających się Państw, które złoży zastrzeżenie na mocy ustępu 1,
może wycofać je w całości lub części w drodze powiadomienia przedłożonego
Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy. Wycofanie zastrzeżenia skutkuje z dniem
otrzymania takiego powiadomienia przez Sekretarza Generalnego.
4. Strona, która złoży zastrzeżenie w odniesieniu do postanowienia niniejszej
konwencji, nie może domagać się stosowania tego postanowienia przez którąkolwiek
inną Stronę; jeśli jednak zastrzeżenie takie jest częściowe lub warunkowe,
Strona może żądać stosowania tego postanowienia w takim zakresie, w jakim sama
je przyjęła.
Artykuł 33
Wypowiedzenie
1. Każda ze Stron może w dowolnym momencie wypowiedzieć niniejszą konwencję w
drodze notyfikacji przedłożonej Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.
2. Wypowiedzenie takie skutkuje pierwszego dnia miesiąca następującego po
upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania notyfikacji przez Sekretarza
Generalnego.
Artykuł 34
Zawiadomienia
Sekretarz Generalny Rady Europy powiadamia Państwa członkowskie Rady, inne
Państwa-Strony Europejskiej konwencji kulturalnej, Europejską Wspólnotę
Gospodarczą oraz wszelkie Państwa, które przystąpią lub zostaną zaproszone do
przystąpienia do niniejszej konwencji, o:
a) wszelkich podpisaniach;
b) złożeniu wszelkich dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia;
c) wszelkich datach wejścia w życie niniejszej konwencji na mocy artykułów 29,
30 i 31;
d) wszelkich sprawozdaniach sporządzonych zgodnie z postanowieniami artykułu 22;
e) wszelkich innych aktach, deklaracjach, notyfikacjach i komunikatach
związanych z niniejszą konwencją.
Na dowód czego niżej podpisani, będąc w tym celu należycie upoważnieni, złożyli
swe podpisy pod niniejszą konwencją.
Sporządzono w Strasburgu dnia 5 maja 1989 r. w językach angielskim i francuskim,
przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu, który
będzie przechowywany w archiwum Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy
prześle uwierzytelnione kopie wszystkim Państwom członkowskim Rady Europy, innym
Państwom-Stronom Europejskiej konwencji kulturalnej, Europejskiej Wspólnocie
Gospodarczej oraz każdemu Państwu zaproszonemu do przystąpienia do niniejszej
konwencji.
Załącznik
ARBITRAŻ
1. Wniosek o wszczęcie postępowania arbitrażowego przedkłada się Sekretarzowi
Generalnemu Rady Europy. Powinien on zawierać nazwę drugiej strony sporu oraz
określać przedmiot sporu. Sekretarz Generalny przekaże w ten sposób otrzymaną
informację wszystkim Stronom niniejszej konwencji.
2. W przypadku sporu między dwiema Stronami, z których jedna jest państwem
członkowskim Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej, która sama jest Stroną
konwencji, wniosek o postępowanie arbitrażowe należy przedłożyć zarówno Państwu
członkowskiemu, jak i Wspólnocie, które wspólnie powiadomią Sekretarza
Generalnego w ciągu jednego miesiąca od otrzymania wniosku, czy to Państwo
członkowskie lub Wspólnota, czy też Państwo członkowskie i Wspólnota razem będą
stanowić stronę sporu. W przypadku braku takiego powiadomienia w wymienionym
terminie, Państwo członkowskie i Wspólnota uważane będą za jedną i tę samą
stronę sporu dla celów stosowania postanowień regulujących ustanawianie i
procedurę sądu arbitrażowego. To samo stosuje się do sytuacji, gdy Państwo
członkowskie i Wspólnota, działając wspólnie, występują jako strona sporu. W
przypadkach przewidzianych niniejszym ustępem termin jednego miesiąca
przewidziany w pierwszym zdaniu ustępu 4 poniżej przedłuża się do dwóch
miesięcy.
3. Sąd arbitrażowy składa się z trzech członków: każda ze stron sporu wyznacza
jednego arbitra, którzy następnie w drodze porozumienia wyznaczają trzeciego
arbitra będącego przewodniczącym sądu. Przewodniczący nie może być obywatelem
którejkolwiek ze stron sporu, ani też mieszkać na stałe na terytorium jednej z
tych stron, być przez nie zatrudniony ani mieć do czynienia ze sprawą w innym
charakterze.
4. Jeśli jedna ze stron nie wyznaczy arbitra w ciągu jednego miesiąca od
powiadomienia o wniosku przez Sekretarza Generalnego Rady Europy, arbiter taki
zostanie wyznaczony na żądanie drugiej strony przez Przewodniczącego
Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w ciągu następnego okresu
jednomiesięcznego. Jeśli Przewodniczący Trybunału będzie niezdolny do działania
lub jest obywatelem jednego z Państw będących stronami w sporze, wyznaczenia
arbitra dokona Wiceprzewodniczący Trybunału lub najstarszy sędzia, jaki będzie
osiągalny, nie będący przy tym obywatelem jednej ze stron sporu. Ta sama
procedura będzie stosowana, jeśli w ciągu jednego miesiąca od wyznaczenia
drugiego arbitra nie zostanie wyznaczony przewodniczący sądu rozjemczego.
5. Przepisy ustępów 3 i 4 stosuje się w miarę potrzeby w celu wypełnienia
ewentualnych wakatów.
6. Dwie lub więcej stron, które w drodze porozumienia ustalą, że ich interes
jest zbieżny, wyznaczą wspólnego arbitra.
7. Strony sporu oraz Stały Komitet zapewnią sądowi rozjemczemu wszelkie
udogodnienia niezbędne dla efektywnego przeprowadzenia postępowania.
8. Sąd rozjemczy ustali swój własny regulamin postępowania. Decyzje będą
podejmowane większością głosów. Wyrok sądu jest ostateczny i wiążący.
9. Sąd rozjemczy poinformuje o swym wyroku Sekretarza Generalnego Rady Europy,
który z kolei powiadomi wszystkie Strony niniejszej konwencji.
10. Każda ze stron sporu poniesienie koszty powołania swego arbitra; obie strony
w równych częściach poniosą koszty powołania trzeciego arbitra oraz koszty
związane z arbitrażem.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną w całości, jak i każde z postanowień w niej
zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej,
Dano w Warszawie dnia 9 lipca 1990 r.
Tekst konwencji w wersji angielskiej i francuskiej jest dostępny w wersji
papierowej.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 15 czerwca 1994 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Europejskiej konwencji o
telewizji ponadgranicznej, sporządzonej w Strasburgu dnia 5 maja 1989 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 32, poz. 161)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 29 ustęp 1
Europejskiej konwencji o telewizji ponadgranicznej, sporządzonej w Strasburgu
dnia 5 maja 1989 r., został złożony dnia 7 września 1990 r. Sekretarzowi
Generalnemu Rady Europy, jako depozytariuszowi powyższej konwencji, dokument
ratyfikacyjny wymienionej konwencji przez Rzeczpospolitą Polską.
Zgodnie z artykułem 29 ustęp 2 konwencji weszła ona w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 1 maja 1993 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem 29 ustęp 2 wymienionej konwencji weszła ona w życie dnia
1 maja 1993 r.
Następujące państwa stały się jej stronami, składając dokumenty ratyfikacyjne
lub dokumenty przystąpienia w niżej podanych datach:
Cypr - 10 października 1991 r.
Malta - 21 stycznia 1993 r.
Norwegia - 30 lipca 1993 r.
Polska - 7 września 1990 r.
San Marino - 31 stycznia 1990 r.
Stolica Apostolska - 7 stycznia 1993 r.
Szwajcaria - 9 października 1991 r.
Turcja - 21 stycznia 1994 r.
Wielka Brytania - 9 października 1991 r.
Włochy - 12 lutego 1992 r.
2. Oświadczenia i zastrzeżenia złożone podczas składania dokumentów
ratyfikacyjnych lub przystąpienia oraz w terminach późniejszych
CYPR
Organ właściwy (art. 19):
Ministerstwo Spraw Wewnętrznych (Ministry of Interior),
Nicosia
Cyprus
FRANCJA
Oświadczenie:
W tym samym duchu jak podczas przyjęcia w październiku 1989 r. dyrektywy
Wspólnoty pt. "Telewizja bez granic", tak i obecnie Francja postanowiła podpisać
Konwencję Rady Europy o telewizji ponadgranicznej z uwagi na popieranie swobody
informacji oraz wymiany i produkcji programów audiowizualnych w Europie.
W czasie gdy projekt audiowizualny Eureka zaczyna przynosić owoce, Francja
pragnie poczynić wszelkie możliwe starania, aby konwencja przyczyniła się w
szerszych ramach geograficznych do popierania programów europejskich oraz
rozwoju silnego i konkurencyjnego rynku na kontynencie europejskim.
Konwencja ta nie została pomyślana ani nie powinna być używana dla uzasadniania
projektów, których jedynym celem byłoby obchodzenie uregulowań wewnętrznych i
wspólnotowych, służących popieraniu europejskich programów i ich produkcji.
Opowiadając się za powyższym, Francja wyraża przekonanie, że wszystkie
Państwa-Sygnatariusze konwencji podzielają te same obawy, gdyż każda
interpretacja lub środek sprzeczny z tymi zasadami stanowiłby poważne zagrożenie
samych podstaw polityki europejskiej współpracy audiowizualnej.
MALTA
Organy właściwe (art. 19):
Sprawy prawne - Dr Peter Grech, Attorney General's Office;
Sprawy techniczne - Mr Anthony Mallia, Executive - Ministry for Youth and the
Arts.
NIEMCY
Oświadczenie:
Federalny Trybunał Konstytucyjny rozpatruje obecnie kwestię, która może okazać
się ważna, czy Wspólnota Europejska była uprawniona do wydania dyrektywy w
sprawach telewizji.
Republika Federalna pragnie wyjaśnić, że podpisanie przez nią konwencji nie
powinno być interpretowane jako jej zgoda na przystąpienie Wspólnot Europejskich
do konwencji.
NORWEGIA
Zastrzeżenie:
Rząd Norwegii, podpisując Europejską konwencję o telewizji ponadgranicznej,
zgodnie z art. 32 ust. 1 punkt a) zastrzega sobie prawo do ograniczania
retransmisji usług programowych zawierających reklamy napojów alkoholowych,
które nie są zgodne z prawem wewnętrznym Norwegii.
Organ właściwy (art. 19):
Ministry of Cultural Affairs,
P.O Box 8030 Dep.
N-0030 Oslo
Norway
(tel. [phone], fax: [phone]).
POLSKA
Organ właściwy (art. 19):
Komitet do Spraw Radia i Telewizji
ul. J.P. Woronicza 17
00-950 Warszawa
STOLICA APOSTOLSKA
Organ właściwy (art. 19):
Rada Pontyfikalna do Spraw Łączności (Pontifical Council for Social
Communications)
Palazzo San Carlo
00120 Citta del Vaticano
tel.: [phone], fax [phone]
H.E. Mgr John P. Foley, President
Mgr Pierfranco Pastore, Secretary
Mr Hans-Peter R�thlin, Under Secretary.
SZWAJCARIA
Zastrzeżenie:
Szwajcaria zastrzega sobie prawo do ograniczania retransmisji na swym terytorium
tylko w odniesieniu do tych usług programowych, niezgodnych z jej prawem
wewnętrznym, które zawierają reklamy napojów alkoholowych, zgodnie z zasadami
przewidzianymi w art. 15 ust. 2 tej konwencji.
Organy właściwe (art. 19):
1. Federal Office of Communication,
Federal Department of Transport, Communication and Energy,
Mr Fr�d�ric Riehl, Vice-Director
44, rue de l'Avenir
Ch-2503 Bienne
2. Niezależna Agencja do Spraw Badania Skarg w sprawach Radia i Telewizji
(Autorit� ind�pendante d'examen des plaintes en mati�re de radio et t�l�vision),
case postale 8547, 3001 Berne, w razie potrzeby współpracuje z wyżej wymienionym
organem i jest w Szwajcarii kompetentna w zakresie stanowienia o treści
programów radiowych i telewizyjnych (dot. art. 7 konwencji).
WIELKA BRYTANIA
Organy właściwe (art. 19):
1. Organ odpowiedzialny za wszystkie transmisje telewizyjne w BBC1 i BBC2:
British Broadcasting Corporation
The Secretary
Broadcasting House
Langham Place
GB-London W1A 1AA.
2. Organ odpowiedzialny za wszystkie pozostałe transmisje telewizyjne nadawane w
Wielkiej Brytanii:
Independent Television Commission (ITC)
Mr Johnson, Esq
Chief Assistant (Policy)
70 Brompton Road
GB-London SW3 1EY.
Uwaga: Wszelka korespondencja adresowana do wyżej wymienionych organów powinna
być wysyłana z kopią do wiadomości również do Departamentu do Spraw Transmisji
Radiowo-Telewizyjnych w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych (Broadcasting
Department at the Home Office), 50 Queen Ann's Gate, London SW1.
WŁOCHY
Organ właściwy (art. 19):
Ministerstwo Poczty i Telekomunikacji (Ministero delle Poste e
Telecommunicazioni)
Cabinet du Ministre
Viale America, 201
1-00144 Rome.
3. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU
z dnia 8 lutego 1995 r.
w sprawie organizacji, zadań i wyposażenia ratownictwa górniczego przedsiębiorcy
i podmiotu zawodowo trudniącego się ratownictwem górniczym oraz prowadzenia
akcji ratowniczych.
(Dz. U. Nr 33, poz. 162)
Na podstawie art. 78 ust. 1 pkt 3 i 5 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo
geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
PRZEPISY OGÓLNE
ż 1. 1. Ratownictwo górnicze tworzą:
1) służby ratownictwa przedsiębiorcy,
2) Centralna Stacja Ratownictwa Górniczego oraz inne podmioty zawodowo trudniące
się ratownictwem górniczym, zwane dalej "jednostkami ratownictwa".
2. Zadaniem podmiotów, o których mowa w ust. 1, jest niesienie niezwłocznej
pomocy w razie zagrożenia życia lub zdrowia pracowników zakładu górniczego oraz
innych osób znajdujących się w zakładzie górniczym, a także w razie zagrożenia
bezpieczeństwa ruchu zakładu górniczego, powstałych w szczególności w skutek
pożaru, wybuchu gazów lub pyłu węglowego, wyrzutu gazów lub skał, wdarcia się
wody do wyrobisk, zawału, tąpnięcia, erupcji otworowej lub awarii
energomechanicznej.
ż 2. 1. Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, przedsiębiorca może, za
zgodą właściwego organu państwowego nadzoru górniczego, spełnić obowiązek
zorganizowania i utrzymywania służby ratownictwa w zakładzie górniczym przez:
1) stałą zorganizowaną współpracę służb ratownictwa kilku przedsiębiorców lub
2) powierzenie jednostce ratownictwa, w całości lub w części, czynności w
zakresie ratownictwa górniczego.
2. Przedsiębiorca prowadzący ruch odkrywkowego zakładu górniczego, w którym nie
są utrzymywane podziemne wyrobiska górnicze oraz nie istnieje możliwość
powstania atmosfery niezdatnej do oddychania, może spełnić obowiązek
zorganizowania i utrzymywania służby ratownictwa w zakładzie górniczym także
przez powierzenie czynności w tym zakresie innym niż jednostka ratownictwa
podmiotom zawodowo trudniącym się wykonywaniem zadań związanych z niesieniem
pomocy w razie zagrożenia życia lub zdrowia ludzi albo zagrożenia mienia.
ż 3. Jeżeli nie zachodzą okoliczności, o których mowa w ż 2 ust. 1 pkt 2 i ust.
2, przedsiębiorca, niezależnie od wymagań dotyczących służby ratownictwa w
zakładzie górniczym, powinien również spełniać wymagania przewidziane dla
jednostki ratownictwa, określone w rozdziale 3 rozporządzenia.
ż 4. 1. W przypadku współpracy, o której mowa w ż 2 ust. 1 pkt 1, w umowie
między przedsiębiorcami należy w szczególności ustalić harmonogram utrzymania
zastępów dyżurujących w zakładach górniczych oraz wskazać stronę upoważnioną do
koordynowania wszelkich przedsięwzięć związanych z wykonywaniem czynności
objętych jej zakresem.
2. Przedsiębiorcy, o których mowa w ust. 1, powinni spełniać wymagania
przewidziane w ż 3.
ż 5. W przypadku powierzenia czynności, o których mowa w ż 2 ust. 1 pkt 2, w
umowie pomiędzy przedsiębiorcą a Centralną Stacją Ratownictwa Górniczego lub
inną jednostką ratownictwa należy w szczególności ustalić:
1) harmonogram utrzymywania przez strony zastępów dyżurujących, z ewentualnym
określeniem zakresu obowiązku delegowania przez przedsiębiorcę ratowników dla
zastępów dyżurujących w jednostce ratownictwa,
2) zasady współpracy w zakresie dotyczącym możliwości korzystania ze sprzętu i
wyposażenia,
3) stronę uprawnioną do koordynowania przedsięwzięć będących przedmiotem umowy,
4) wielkość odpłatności przysługującej jednostce ratownictwa od przedsiębiorcy
za usługi świadczone przez tę jednostkę.
ż 6. 1. W razie powierzenia Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego lub innej
jednostce ratownictwa czynności w zakresie ratownictwa górniczego przez więcej
niż jednego przedsiębiorcę, wszystkie zainteresowane podmioty powinny dążyć do
współpracy, w celu wykonania zadań, o których mowa w ż 1 ust. 2, określając w
drodze umowy szczegółowe zasady współpracy. Przepisy ż 4 i 5 stosuje się
odpowiednio.
2. W razie powierzenia czynności, o których mowa w ż 2 ust. 1 pkt 2, Centralnej
Stacji Ratownictwa Górniczego przedsiębiorca wykonuje obowiązek określony w art.
75 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze
(Dz. U. Nr 27, poz. 96), zwanej dalej "ustawą".
3. W razie gdy nie zachodzą okoliczności określone w ust. 2, przedsiębiorca
wykonuje obowiązek określony w art. 75 ust. 1 pkt 2 ustawy przez zawarcie
odrębnej umowy z Centralną Stacją Ratownictwa Górniczego, w której należy
ustalić:
1) rodzaj specjalistycznych służb Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego,
zobowiązanych do uczestnictwa w akcji ratowniczej,
2) zasady wykorzystania specjalistycznego sprzętu ratowniczego,
3) zasady koordynacji przedsięwzięć związanych z realizacją zadań, o których
mowa w ż 1 ust. 2,
4) wysokość odpłatności za usługi świadczone przez Centralną Stację Ratownictwa
Górniczego.
ż 7. Zobowiązując przedsiębiorcę do dokonania zmian w organizacji lub
wyposażeniu ratownictwa górniczego w trybie art. 75 ust. 2 ustawy, właściwy
organ państwowego nadzoru górniczego może w szczególności nakazać
przedsiębiorcy:
1) stałą zorganizowaną współpracę służb ratownictwa kilku przedsiębiorców lub
2) powierzenie czynności w zakresie ratownictwa górniczego Centralnej Stacji
Ratownictwa Górniczego lub innej jednostce ratownictwa.
ż 8. 1. W celu prawidłowego funkcjonowania ratownictwa górniczego dla każdego
zakładu górniczego należy sporządzić plan ratownictwa, który w szczególności
powinien określać sposób prowadzenia akcji ratowniczej w razie zagrożenia
bezpieczeństwa ludzi lub ruchu zakładu górniczego, spowodowanego pożarem,
tąpnięciem, wybuchem gazów lub pyłu węglowego, wyrzutem gazów i skał, zawałem
wyrobiska, wdarciem się wody do wyrobisk górniczych, erupcja płynu złożowego,
wydzielaniem się siarkowodoru, wybuchem pyłów siarkowych, awarii
energomechanicznych lub innymi przyczynami.
2. Plan, o którym mowa w ust. 1, powinien wskazywać sposób wykonania obowiązków
w zakresie ratownictwa górniczego, a w szczególności:
1) organizację służb ratownictwa w zakładzie górniczym,
2) podmioty zobowiązane do współpracy ze służbą ratownictwa w zakładzie
górniczym, ze wskazaniem ustalonego zakresu współpracy,
3) niezbędne wyposażenie w sprzęt ratowniczy.
3. W wypadkach, o których mowa w ż 2 ust. 2, plan ratownictwa powinien wskazywać
podmiot zobowiązany do uczestniczenia w akcji ratowniczej oraz określać sposób
współdziałania służb zakładu górniczego z prowadzącym akcję.
4. Plan ratownictwa, o którym mowa w ust. 1, podlega zatwierdzeniu przez
właściwy organ państwowego nadzoru górniczego.
5. Szczegółowe wymagania dotyczące treści planu ratownictwa oraz sposobu jego
sporządzania określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
ż 9. 1. W zakładzie górniczym i w jednostce ratownictwa należy prowadzić
dokumentację w zakresie ratownictwa górniczego.
2. Rodzaje dokumentacji, o której mowa w ust. 1, określa załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
ż 10. Za stan ratownictwa górniczego w zakładzie górniczym odpowiada kierownik
ruchu zakładu górniczego.
Rozdział 2
ZADANIA, ORGANIZACJA I WYPOSAŻENIE SŁUŻB RATOWNICTWA W ZAKŁADZIE GÓRNICZYM
1. Postanowienia ogólne
ż 11. 1. Przepisy niniejszego rozdziału określają wymagania, jakim powinny
odpowiadać służby ratownictwa w podziemnych zakładach górniczych i w zakładach
wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi.
2. Wymagania, jakim powinna odpowiadać służba ratownictwa w odkrywkowych
zakładach górniczych, określa każdorazowo plan ratownictwa, o którym mowa w ż 8.
3. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do odkrywkowych
zakładów górniczych, jeśli w zakładach tych utrzymywane są podziemne wyrobiska
górnicze lub istnieje możliwość powstania atmosfery niezdatnej do oddychania i
do magazynowania substancji w górotworze.
4. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do organizacji
ratownictwa górniczego w zakładach wykonujących prace geologiczne, obejmujące
roboty wykonywane w granicach obszaru górniczego, utworzonego dla kopaliny
podstawowej, lub wykonywane z użyciem materiałów wybuchowych albo gdy
projektowana głębokość wyrobiska przekracza 30 m oraz do składania odpadów w
podziemnych wyrobiskach górniczych, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
ż 12. 1. W zakładzie górniczym powinna być zorganizowana drużyna ratownicza oraz
odpowiednio wyposażona kopalniana stacja ratownictwa górniczego
2. W przypadku zakładów górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi
obowiązek posiadania kopalnianej stacji ratownictwa górniczego może zostać
spełniony przez utrzymywanie zakładowej stacji ratownictwa górniczego,
obejmującej zakresem działania cały teren objęty robotami prowadzonymi przez
przedsiębiorcę.
3. Do zakładowej stacji ratownictwa stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące
kopalnianej stacji ratownictwa górniczego, chyba że przepis szczególny stanowi
inaczej.
ż 13. 1. Drużynę ratowniczą zakładu górniczego stanowią kierownik kopalnianej
stacji ratownictwa górniczego, jego zastępcy, ratownicy górniczy oraz mechanicy
sprzętu ratowniczego.
2. W skład drużyny ratowniczej zakładu górniczego wchodzą także w charakterze
specjalistów osoby posiadające szczególne kwalifikacje w zakresie zwalczania
zagrożeń górniczych i prowadzenia akcji ratowniczych, które wyznacza kierownik
ruchu zakładu górniczego.
ż 14. 1. W drużynie ratowniczej zakładu górniczego powinny być wydzielone
zastępy ratownicze.
2. Zastęp ratowniczy składa się z zastępowego oraz czterech ratowników, z
których jeden pełni dodatkowo funkcję zastępcy zastępowego.
3. Zastępowych wyznacza kierownik ruchu zakładu górniczego na wniosek kierownika
kopalnianej stacji ratownictwa górniczego. Pracą poszczególnych zastępów kierują
zastępowi.
4. Liczba zastępowych w drużynie ratowniczej powinna być odpowiednio większa od
liczby zastępów tworzących drużynę ratowniczą.
5. W przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia bezpieczeństwa pracy, w
drużynie ratowniczej należy utrzymywać specjalistyczne zastępy ratownicze do
wykonywania w czasie akcji ratowniczej prac, które wymagają szczególnych
umiejętności, zwłaszcza w zakresie obsługi specjalistycznych urządzeń.
ż 15. 1. Drużyną ratowniczą zakładu górniczego kieruje kierownik kopalnianej
stacji ratownictwa górniczego.
2. Kierownik kopalnianej stacji ratownictwa górniczego powinien mieć co najmniej
dwóch zastępców.
3. Kierownik kopalnianej stacji ratownictwa górniczego lub co najmniej jeden z
jego zastępców powinien być czynnym ratownikiem górniczym.
ż 16. 1. Kierownika kopalnianej stacji ratownictwa górniczego oraz jego
zastępców wyznacza kierownik ruchu zakładu górniczego spośród osób kierownictwa
lub wyższego dozoru ruchu tego zakładu.
2. W przypadkach szczególnych w zakładach górniczych innych niż podziemne można
w odniesieniu do kierownika kopalnianej stacji ratownictwa górniczego odstąpić
od niektórych wymagań określonych w ust. 1 i ż 15 ust. 2.
ż 17. Do obowiązków kierownika kopalnianej stacji ratownictwa górniczego należy
w szczególności:
1) zapewnienie wymaganego wyposażenia i wyszkolenia drużyny ratowniczej oraz
wyposażenia kopalnianej stacji ratownictwa górniczego,
2) dbanie o stałą gotowość drużyny ratowniczej, odpowiedni stan pomieszczeń,
właściwe zatrudnienie zastępów dyżurujących oraz sprawne działanie sprzętu
stanowiącego wyposażenie kopalnianej stacji ratownictwa górniczego,
3) prowadzenie zgodnie z harmonogramem ćwiczeń ratowniczych oraz terminowe
kierowanie ratowników na badania lekarskie i wymagane szkolenia,
4) kontrola pracy mechaników sprzętu ratowniczego, nadzór nad pracą punktu
wydawania tlenowych aparatów ucieczkowych i gospodarką pochłaniaczami ochronnymi
oraz prowadzenie przeszkolenia załóg w ich użytkowaniu.
5) kontrola, co najmniej raz w miesiącu, stanu tlenowych (powietrznych) aparatów
oddechowych roboczych i pozostałego sprzętu ratowniczego oraz przedstawianie jej
wyników, co najmniej raz na kwartał, kierownikowi ruchu zakładu górniczego,
6) prowadzenie ewidencji członków drużyny ratowniczej i udokumentowanie w niej
badań lekarskich, ćwiczeń, dyżurów, szkoleń i udziału w akcjach ratowniczych,
7) prowadzenie ewidencji osób przeszkolonych w zakresie ratownictwa, nie
będących ratownikami,
8) przestrzeganie zasad obowiązujących przy obchodzeniu się z gazami sprężonymi,
terminów przeglądów odpowiednich części tlenowych (powietrznych) aparatów
oddechowych roboczych oraz legalizacji butli i przyrządów kontrolno-pomiarowych.
ż 18. W razie zawarcia przez przedsiębiorcę z Centralną Stacją Ratownictwa
Górniczego lub inną jednostką ratownictwa umowy, o której mowa w ż 5, kierownik
kopalnianej stacji ratownictwa górniczego jest zobowiązany do:
1) wyznaczania ratowników do pełnienia dyżurów w górniczym pogotowiu
ratowniczym, utrzymywanym przez tę jednostkę,
2) opracowywania, z odpowiednim wyprzedzeniem czasowym, harmonogramu ćwiczeń dla
zastępów ratowniczych w uzgodnieniu z jednostką ratownictwa.
ż 19. 1. Przynależność do drużyny ratowniczej jest dobrowolna.
2. Ratownik górniczy obowiązany jest uczestniczyć w pogotowiu ratowniczym oraz
brać udział w ćwiczeniach i akcjach ratowniczych.
3. Ratownik obowiązany jest co 5 lat odbyć kurs okresowy dla ratowników
górniczych.
4. W razie nie wywiązywania się ratownika ze swoich obowiązków, może on zostać
czasowo lub na stałe wykluczony ze składu drużyny ratowniczej.
ż 20. W razie wezwania lub ogłoszenia alarmu w zakładzie górniczym, ratownik
obowiązany jest niezwłocznie zgłosić się do kopalnianej stacji ratownictwa
górniczego lub do innego wyznaczonego miejsca.
ż 21. 1. Mechaników sprzętu ratowniczego, zwanych dalej "mechanikami", wyznacza
kierownik ruchu zakładu górniczego, na wniosek kierownika kopalnianej stacji
ratownictwa górniczego.
2. Kierownik kopalnianej stacji ratownictwa górniczego wyznacza, spośród
podległych mu mechaników, pierwszego mechanika, który sprawuje nadzór nad
pozostałymi mechanikami.
ż 22. 1. Do obowiązków mechanika należy w szczególności
1) utrzymywanie na swej zmianie w stałej gotowości do akcji tlenowych i
powietrznych aparatów oddechowych roboczych oraz pozostałego sprzętu,
2) kontrola, naprawa, konserwacja i dezynfekcja tlenowych i powietrznych
aparatów oddechowych roboczych oraz pozostałego sprzętu ratowniczego,
stanowiącego wyposażenie kopalnianej stacji ratownictwa, i prowadzenie
odpowiednich książek kontroli,
3) zaopatrywanie wszystkich urządzeń ratowniczych w numery i znaki własności
stosowane w zakładzie górniczym,
4) przedstawianie raz w miesiącu kierownikowi kopalnianej stacji ratownictwa
górniczego do wglądu i potwierdzenia wszystkich prowadzonych książek
ewidencyjno-kontrolnych,
5) zapewnienie, aby w pomieszczeniach przeznaczonych na przechowywanie tlenowych
i powietrznych aparatów oddechowych roboczych oraz pozostałego sprzętu
ratowniczego znajdował się wyłącznie sprzęt sprawny, przygotowany do akcji.
2. Do obowiązków mechanika sprzętu ratowniczego należy ponadto:
1) zgłoszenie dyspozytorowi ruchu zakładu górniczego miejsca pobytu dyżurujących
na dole zastępów ratowniczych, z podaniem sposobu ich alarmowania,
2) ułożenie kart wezwań ratowników według stanu zatrudnienia, na podstawie
wykazów markowni.
ż 23. 1. Mechanikowi zabrania się dokonywania w tlenowych i powietrznych
aparatach oddechowych napraw i regulacji podzespołów, które są zastrzeżone przez
producenta danego sprzętu.
2. Naprawy i regulacje w tym zakresie mogą być wykonywane wyłącznie przez
serwisy techniczne producentów.
ż 24. 1. W zakładzie górniczym można stosować wyłącznie sprzęt ratowniczy do
ochrony dróg oddechowych, dopuszczony do stosowania na podstawie odrębnych
przepisów.
2. Stan sprzętu, o którym mowa w ust. 1, a także innych urządzeń niezbędnych do
prowadzenia akcji ratowniczej powinien w szczególności zapewnić:
1) skuteczne prowadzenie prac ratowniczych,
2) bezpieczeństwo ludzi w czasie likwidacji zagrożenia, zwłaszcza podczas
wykonywania prac niebezpiecznych, wymagających użycia sprzętu specjalistycznego.
3. Sprzęt ratowniczy powinien być używany zgodnie z zasadami określonymi w
instrukcjach wydanych przez producenta sprzętu.
4. Szczegółowe wyposażenie kopalnianej stacji ratownictwa górniczego i służb
ratownictwa w zakładach górniczych określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
ż 25. 1. W celu zapewnienia możliwości natychmiastowego użycia sprzętu
ratowniczego powinien on być w odpowiedni sposób przechowywany, konserwowany i
okresowo kontrolowany. Szczegółowe zasady obowiązujące w tym zakresie określają
instrukcje wydane przez producenta sprzętu.
2. Tlenowe i powietrzne aparaty oddechowe robocze i aparaty ewakuacyjne należy
przechowywać w kopalnianych stacjach ratownictwa górniczego.
3. Aparaty, o których mowa w ust. 2, mogą być wydawane wyłącznie przez
mechaników sprzętu ratowniczego, na polecenie kierownika kopalnianej stacji
ratownictwa górniczego albo jego zastępców, lub kierownika akcji ratowniczej.
4. Kierownik kopalnianej stacji ratownictwa górniczego obowiązany jest
powiadomić kierownika ruchu zakładu górniczego o każdym wypadku podczas użycia
aparatów, o których mowa w ust. 2.
5. W razie powstania wypadku, o którym mowa w ust. 4, kierownik kopalnianej
stacji ratownictwa górniczego jest obowiązany zapewnić:
1) odczytanie w aparacie, w którym zdarzył się wypadek, zapasu tlenu na
manometrze oraz zamknięcie następnie zaworu butli tlenowej,
2) zabezpieczenie aparatu, wraz z przykręconą do niego maską używaną podczas
wypadku, do dalszych badań,
3) 3 sztuki nie używanych i zaplombowanych pochłaniaczy CO2 tej samej partii,
serii i daty produkcji, jakich użyto w aparacie, w którym zdarzył się wypadek,
4) przesłanie aparatu z pochłaniaczami, o których mowa w pkt 3, do dalszych
badań jednostce wskazanej przez właściwy organ państwowego nadzoru górniczego.
ż 26. 1. Konserwację sprzętu ratowniczego należy przeprowadzać po każdorazowym
jego użyciu, a także w okresach określonych instrukcjami, o których mowa w ż 25
ust. 1.
2. Do konserwacji, kontroli i naprawy sprzętu ratowniczego zobowiązani są
mechanicy sprzętu ratowniczego.
ż 27. 1. Sprzęt ratowniczy powinien być oznakowany symbolem zakładu górniczego i
kolejnym numerem zgodnym z numerem podanym w ewidencji sprzętu ratowniczego, a
także innymi oznaczeniami, jeżeli obowiązek taki wynika z odrębnych przepisów.
2. W celu ewidencji sprzętu ratowniczego należy prowadzić dokumentację określoną
w przepisach szczególnych, w której należy odnotować informacje o użyciu sprzętu
oraz o przeprowadzonej kontroli jego sprawności i o ewentualnych jego naprawach.
ż 28. 1. Pomieszczenia, w których przechowywany jest sprzęt ratowniczy, muszą
zapewniać odpowiednie warunki do składowania, konserwacji i kontroli sprzętu.
2. Pomieszczenia, o których mowa w ust. 1, powinny być zabezpieczone przed
dostępem do nich osób niepowołanych.
ż 29. W zakładzie górniczym należy, w uzasadnionych przypadkach, utrzymywać w
stanie gotowości jednostki transportowe do natychmiastowego przewozu sprzętu
ratowniczego na miejsce akcji ratowniczej.
2. Wymagane kwalifikacje ratownika górniczego i mechanika sprzętu ratowniczego
ż 30. Ratownikiem górniczym może być osoba która:
1) ukończyła 21 lat, a nie przekroczyła 45. roku życia,
2) ma co najmniej roczny staż pracy w zakładzie górniczym w danej specjalności,
3) ma odpowiedni stan zdrowia oraz odpowiednie predyspozycje psychiczne,
potwierdzone specjalistycznymi badaniami,
4) ukończyła kurs podstawowy dla ratowników górniczych i zdała egzamin z
wynikiem pozytywnym.
ż 31. Mechanikiem sprzętu ratowniczego może być ratownik górniczy lub były
ratownik górniczy, który:
1) ma staż ratowniczy nie krótszy niż 3 lata i wykształcenie co najmniej
zawodowe techniczne,
2) ukończył kurs podstawowy dla mechaników sprzętu ratowniczego i zdał egzamin z
wynikiem pozytywnym.
3. Szkolenia ratownicze
ż 32. 1. Szkoleniu z zakresu ratownictwa górniczego podlegają:
1) osoby kierownictwa akcji ratowniczej,
2) osoby kierownictwa drużyn ratowniczych,
3) członkowie drużyny ratowniczej,
4) lekarze-ratownicy górniczy,
5) osoby kierownictwa i dozoru ruchu zakładu górniczego, nie wchodzące w skład
drużyny ratowniczej.
2. Szkolenie, o którym mowa w ust. 1, powinno być prowadzone w formie kursów,
seminariów i ćwiczeń ratowniczych, zgodnie z zasadami szkolenia określonymi w
załączniku nr 4 do rozporządzenia.
3. Zgodnie z zasadami szkolenia określonymi w załączniku nr 4 do rozporządzenia
jednostka ratownictwa wskazana przez Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego opracuje
program szkolenia, o którym mowa w ust. 1. Programy te podlegają zatwierdzeniu
przez właściwy organ państwowego nadzoru górniczego.
4. Szkolenia należy prowadzić z uwzględnieniem danej specjalności, wynikającej z
rodzaju robót wykonywanych w poszczególnych zakładach górniczych.
5. Szkolenie powinno być prowadzone przez osoby mające odpowiednie kwalifikacje.
6. Szkolenie powinno być prowadzone z oderwaniem od pracy.
ż 33. 1. Każdy ratownik biorący udział w ćwiczeniach musi mieć aktualne
świadectwo odbycia badania lekarskiego, stwierdzające jego zdolność do pełnienia
obowiązków ratownika górniczego, oraz aktualne świadectwo ukończenia kursu
ratowniczego.
2. Ratownik, który odbywa ćwiczenia, nie może być zatrudniony na zmianie
poprzedzającej ćwiczenia i następującej po ćwiczeniach.
ż 34. Liczbę osób biorących udział w ćwiczeniach ustala każdorazowo kierownik
kopalnianej stacji ratownictwa górniczego, przy czym liczba ta w podziemnym
zakładzie górniczym nie może być mniejsza niż 10 i większa niż 20.
4. Zabezpieczenie medyczne służby ratownictwa górniczego
ż 35. 1. Zabezpieczenie medyczne służby ratownictwa górniczego w zakładzie
górniczym powinno obejmować badania lekarskie, mające na celu ustalenie, czy
ratownicy górniczy i kandydaci na ratowników górniczych mają stan zdrowia
odpowiedni do pełnienia funkcji.
2. Dla określenia stanu zdrowia ratowników górniczych i kandydatów na ratowników
górniczych należy przeprowadzać badania lekarskie wstępne, kwalifikacyjne,
kontrolne, okresowe i przeglądy lekarskie.
3. Badania, o których mowa w ust. 2, przeprowadzają lekarze uprawnieni w trybie
i na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
ż 36. 1. Badaniom wstępnym podlegają kandydaci na ratowników górniczych,
skierowani na te badania przez kierowników kopalnianych stacji ratownictwa
górniczego.
2. Badania wstępne wykonują lekarze zatrudnieni w przychodniach sprawujących
opiekę lekarską w zakładzie górniczym.
ż 37. Badaniom kwalifikacyjnym podlegają kandydaci na ratowników górniczych,
których stan zdrowia w wyniku wstępnego badania został uznany za odpowiedni.
ż 38. Badaniu kontrolnemu może podlegać ratownik górniczy, po każdym trwającym
dłużej niż 14 dni okresie niezdolności do pracy z powodu choroby. Opinię na
temat potrzeby skierowania ratownika na badania kontrolne wydaje lekarz, na
wniosek kierownika kopalnianej stacji ratownictwa górniczego.
ż 39. Badaniom okresowym podlegają wszyscy ratownicy górniczy, nie rzadziej niż
co 12 miesięcy.
ż 40. Ratownik górniczy, który w wyniku badania został uznany za niezdolnego do
pełnienia funkcji ratownika albo który nie odbył obowiązkowych badań, powinien
zostać skreślony z ewidencji drużyny ratowniczej.
ż 41. 1. Ratownikom górniczym należy zapewnić:
1) badania lekarskie przed każdorazowym rozpoczęciem dyżuru w pogotowiu
ratowniczym,
2) pełne świadczenia ambulatoryjne w czasie pełnienia służby w dyżurujących
zastępach ratowniczych, o których mowa w ż 69 ust. 1 pkt 1,
3) udzielenie pomocy lekarskiej w czasie akcji ratowniczych,
4) sprawdzenie stanu zdrowia bezpośrednio po zakończeniu udziału w akcji
ratowniczej.
2. Opiekę lekarską, o której mowa w ust. 1, zapewniają lekarze-ratownicy
górniczy.
ż 42. Zakład górniczy, na wypadek akcji ratowniczej, powinien mieć określoną w
planie ratownictwa organizację pomocy lekarskiej przez lekarzy-ratowników
górniczych i lekarzy nie będących ratownikami, jak również inną pomoc medyczną,
możliwą do uzyskania.
5. Szczegółowe wymagania w zakresie organizacji i wyposażenia służby ratownictwa
górniczego w podziemnym zakładzie górniczym
ż 43. 1. Kopalniana stacja ratownictwa górniczego powinna mieć pomieszczenia
przeznaczone do przechowywania i konserwacji sprzętu ratowniczego, do szkolenia
teoretycznego i praktycznego ratowników oraz grupowania ratowników
zmobilizowanych do akcji ratowniczej.
2. W kopalnianej stacji ratownictwa górniczego powinna znajdować się komora
ćwiczeń ratowniczych do prowadzenia praktycznych ćwiczeń ratowniczych oraz
szkolenia pracowników tego zakładu w posługiwaniu się sprzętem ochrony dróg
oddechowych.
3. W punkcie ratownictwa górniczego powinien znajdować się zespół pomieszczeń
przeznaczonych do przechowywania i konserwacji sprzętu ratowniczego.
Pomieszczenia te powinny odpowiadać wymaganiom przewidzianym dla tego rodzaju
pomieszczeń w kopalnianej stacji ratownictwa górniczego.
ż 44. 1. Kopalniana stacja ratownictwa górniczego powinna być usytuowana w
pobliżu szybu zjazdowego.
2. W zakładzie górniczym, w którym prowadzone są roboty górnicze i zjazd
pracowników w kilku rejonach znacznie oddalonych od siebie, należy utrzymywać
oprócz kopalnianej stacji ratownictwa górniczego także punkt (punkty)
ratownictwa górniczego.
3. Decyzję o utworzeniu punktu ratownictwa górniczego i o jego lokalizacji
podejmuje kierownik ruchu zakładu górniczego.
ż 45. Projekt budowy (przebudowy) kopalnianej stacji ratownictwa górniczego
powinien być zgodny z normami wprowadzonymi do obowiązkowego stosowania.
ż 46. W zależności od liczby pracowników przebywających pod ziemią w ciągu doby
ustala się następujące kategorie stacji ratownictwa górniczego:
Kategoria stacjiLiczba pracowników zatrudnionych w wyrobiskach
Ido 500
IIod 501 do 2000
IIIpowyżej 2000

ż 47. 1. Wyposażenie punktu ratownictwa górniczego w tlenowe aparaty oddechowe
robocze i ewakuacyjne, materiały i sprzęt do prowadzenia akcji, kontroli,
konserwacji i napraw oraz rodzaje niezbędnych pomieszczeń w punkcie ratownictwa
ustala właściwy organ państwowego nadzoru górniczego, na wniosek kierownika
ruchu zakładu górniczego.
2. Punkt ratownictwa górniczego powinien być wyposażony co najmniej w 10
tlenowych aparatów roboczych oraz dwa pozostające w rezerwie.
ż 48. 1. Każda osoba, której przydzielono pochłaniacz ochronny lub tlenowy
aparat ucieczkowy, jest obowiązana:
1) mieć przy sobie pochłaniacz (aparat) od chwili zjazdu do wyrobisk do chwili
wyjazdu na powierzchnię,
2) posługiwać się pochłaniaczem (aparatem) zgodnie z instrukcją użytkowania oraz
chronić go przed uszkodzeniem,
3) odbywać okresowe szkolenie teoretyczne i praktyczne w zakresie posługiwania
się takim sprzętem.
2. Do kontroli przestrzegania postanowień ust. 1 są zobowiązane osoby dozoru
ruchu zakładu górniczego.
3. Sposób gospodarowania pochłaniaczami ochronnymi i tlenowymi aparatami
ucieczkowymi w zakładzie górniczym oraz zasady szkolenia w zakresie ich
użytkowania określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.
ż 49. 1. Kierownik ruchu zakładu górniczego jest obowiązany ustalić liczebność i
skład drużyny ratowniczej, uwzględniając rodzaje i stopień zagrożeń
występujących w zakładzie górniczym.
2. Liczba ratowników w drużynie ratowniczej zakładu górniczego jest zależna od
liczby pracowników zatrudnionych w ciągu doby pod ziemią i powinna wynosić co
najmniej:
1) 15 ratowników górniczych, przy liczbie pracowników nie przekraczającej 500,
2) 50 ratowników górniczych, przy liczbie pracowników od 501 do 2000,
3) 80 ratowników górniczych, przy liczbie pracowników przekraczającej 2000.
3. Osoby dozoru ruchu powinny stanowić nie mniej niż 20% stanu osobowego drużyny
ratowniczej.
ż 50. Kierownik kopalnianej stacji ratownictwa górniczego w podziemnym zakładzie
górniczym oraz jego zastępcy powinni:
1) mieć co najmniej pięcioletni staż ratownika górniczego,
2) ukończyć kurs dla kandydatów na kierowników kopalnianych stacji ratownictwa
górniczego.
3) co 5 lat odbywać kurs okresowy dla kierowników kopalnianych stacji
ratownictwa górniczego,
4) mieć możliwość niezwłocznego przybycia na wezwanie z zakładu górniczego.
ż 51. Kierownik kopalnianej stacji ratownictwa górniczego w podziemnych
zakładach górniczych, wydobywających kopaliny palne, nie może równocześnie
pełnić innych funkcji w kierownictwie lub dozorze ruchu zakładu górniczego.
ż 52. Funkcje zastępowego może pełnić ratownik górniczy mający co najmniej
6-letni staż pracy pod ziemią oraz 3-letni staż w ratownictwie górniczym.
ż 53. 1. Znaczki ratowników w markowni powinny odróżniać się od znaczków innych
pracowników dołowych.
2. W razie stosowania ewidencji komputerowej pracowników, identyfikatory
ratowników powinny odróżniać się od identyfikatorów pozostałych pracowników.
ż 54. 1. Mechanicy powinni być zatrudnieni w kopalnianej stacji ratownictwa
górniczego na wszystkich zmianach, zarówno w dniach roboczych, jak i w dniach
wolnych od pracy.
2. Oprócz mechaników stale zatrudnionych w kopalnianej stacji (punkcie)
ratownictwa górniczego w zakładzie górniczym powinni być zatrudnieni co najmniej
dwaj mechanicy rezerwowi.
3. Mechanicy rezerwowi obowiązani są raz na kwartał pełnić 5-dniowy dyżur w
kopalnianej stacji ratownictwa górniczego na zmianie, na której jest zatrudniony
pierwszy mechanik.
ż 55. 1. W wyrobiskach podziemnych zakładów górniczych wydobywających kopaliny
palne należy utrzymywać zastępy ratownicze dyżurujące stale na wszystkich
zmianach w dniach pracy oraz w dniach wolnych od pracy.
2. W zakładach górniczych innych aniżeli wymienione w ust. 1 utrzymywanie
dyżurujących zastępów ratowniczych w wyrobiskach podziemnych jest obowiązkowe,
jeżeli wynika to z planu ratownictwa.
ż 56. Kierownik ruchu zakładu górniczego jest obowiązany ustalić liczebność
zastępów dyżurujących, które należy utrzymywać w tym zakładzie na poszczególnych
zmianach w dniach pracy oraz w dniach wolnych od pracy, zgodnie z planem
ratownictwa.
ż 57. 1. Zastępy dyżurujące w podziemnych zakładach górniczych powinny być
zatrudniane przede wszystkim przy pracach profilaktycznych w wyrobiskach, z
których mają zapewniony szybki transport do innych rejonów zakładu górniczego.
2. Rodzaj i miejsce pracy zastępów zatrudnionych w warunkach, o których mowa w
ust. 1, ustala kierownik działu wentylacji zakładu górniczego.
3. Zmiana zastępów dyżurujących odbywa się w razie potrzeby w miejscu pracy lub
na wyznaczonej drodze dojścia do kopalnianej stacji ratownictwa górniczego.
ż 58. 1. Zastęp dyżurujący powinien mieć bezpośrednią łączność z centralą
telefoniczną zakładu górniczego.
2. Zastępowy zastępu dyżurującego obowiązany jest podać miejsce zatrudnienia i
numer aparatu telefonicznego do:
1) kopalnianej stacji ratownictwa górniczego,
2) centrali telefonicznej zakładu górniczego,
3) dyspozytora ruchu zakładu górniczego.
3. Mechanik sprzętu ratowniczego dyżurujący w kopalnianej stacji ratownictwa
górniczego jest obowiązany sprawdzić łączność z zastępem dyżurującym
przynajmniej 2 razy na zmianę.
4. Zastępowy zastępu dyżurującego, udający się do miejsca pracy na dole lub
powracający z tego miejsca po ukończeniu pracy, w drodze do szybu jest
zobowiązany zgłaszać się telefonicznie do kopalnianej stacji ratownictwa
górniczego.
ż 59. 1. Zastęp dyżurujący powinien składać się z ratowników o różnych
specjalnościach.
2. Ratownicy zastępu dyżurującego powinni być zapoznani z układem wyrobisk
zakładu górniczego.
3. Imienny skład zastępu dyżurującego ustala kierownik kopalnianej stacji
ratownictwa górniczego, z uwzględnieniem postanowień ust. 1.
4. Mechanik sprzętu ratowniczego wpisuje do "Dziennika kopalnianej stacji
(punktu) ratownictwa górniczego" nazwiska ratowników, numery tlenowych aparatów
oddechowych, miejsce pracy zastępu oraz zadania do wykonania.
ż 60. 1. W uzasadnionych przypadkach, w dni wolne od pracy mogą być utrzymywane
dyżury zastępów ratowniczych dla kilku zakładów górniczych.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, w planach ratownictwa zakładów
górniczych, dla których są utrzymywane wspólne dyżurujące zastępy ratownicze,
należy określić zasady organizacji takich dyżurów oraz wskazać koordynatora
takiej organizacji.
3. Zastępy, o których mowa w ust. 1, powinny się składać co najmniej z 10
ratowników (w tym 2 zastępowych), a także mechanika oraz osoby dozoru ruchu
będącej ratownikiem górniczym.
4. Zastępy dyżurujące dla kilku zakładów górniczych powinny przebywać w
kopalniach stacji ratownictwa górniczego lub w jej pobliżu i powinny mieć
zapewnioną opiekę lekarską.
5. Do dyspozycji zastępów dyżurujących, zabezpieczających kilka zakładów
górniczych, powinien być utrzymywany przez cały okres dyżuru środek transportu,
wraz z kierowcą, przystosowany do przewozu ludzi i sprzętu ratowniczego.
6. Jeżeli w jednym z zakładów górniczych są utrzymywane zastępy, o których mowa
w ust. 1, w pozostałych zakładach górniczych należy zatrudniać na każdej zmianie
co najmniej jednego przewodnika, będącego ratownikiem górniczym.
ż 61. 1. Zastęp dyżurujący, oprócz osobistego wyposażenia ratowników, powinien
mieć sprzęt ratowniczy. Szczegółowe wymagania w tym zakresie określa załącznik
nr 3.
2. Wyposażenie, o którym mowa w ust. 1, powinno być przechowywane jak najbliżej
miejsca pracy dyżurującego zastępu ratowniczego.
3. Jeżeli dyżurujący zastęp ratowniczy jest zatrudniony przez dłuższy czas w tym
samym rejonie zakładu górniczego, wyposażenie tego zastępu może pozostawać pod
ziemią. Aparaty oddechowe należy jednak wywozić na powierzchnię co najmniej raz
na 24 godziny, a pozostały sprzęt ratowniczy - w okresach zgodnych z zasadami
kontroli i konserwacji tego sprzętu.
4. Wyposażenie, o którym mowa w ust. 3, powinno być przekazywane pod ziemią
pomiędzy zastępowymi zastępów: kończącego i podejmującego pracę.
6. Szczegółowe wymagania w zakresie organizacji i wyposażenia służby ratownictwa
górniczego w zakładzie górniczym wydobywającym kopaliny otworami wiertniczymi
ż 62. W zakładach górniczych wydobywających ropę naftową i gaz ziemny należy
utrzymywać co najmniej:
1) w granicach lądu:
a) 2 zastępy ratownicze przy występującym zagrożeniu siarkowodorowym,
b) 1 zastęp ratowniczy przy występowaniu innych zagrożeń,
2) w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej - 2 zastępy
ratownicze na każdym z obiektów wydobywczych zakładu.
ż 63. W zakładach wydobywających siarkę otworami wiertniczymi metodą wytapiania
minimalna liczba zastępów powinna być następująca:
Liczba pracowników zakładu górniczegoKategoria kopalnianej stacji
ratownictwa górniczegoLiczba zastępów
do 100I2
od 101 do 500II4
Powyżej 500III8

ż 64. W przypadku innych aniżeli określone w ż 62 i 63 organizacja służby
ratownictwa górniczego powinna odpowiadać wymaganiom określonym w planie
ratownictwa.
ż 65. 1. Kierownikiem kopalnianej stacji ratownictwa górniczego może być osoba:
1) kierownictwa lub wyższego dozoru ruchu zakładu górniczego o dużym
doświadczeniu w zakresie opanowania zagrożeń w danej specjalności albo
2) kierownictwa lub dozoru ruchu zakładu górniczego, będąca ratownikiem albo
byłym ratownikiem górniczym o stażu w ratownictwie nie krótszym niż 3 lata.
2. Osoby , o których mowa w ust. 1, są obowiązane ukończyć z wynikiem pozytywnym
szkolenie określone w ż 32 oraz co 5 lat odbyć ponowne szkolenie (kurs).
ż 66. 1. Miejsce pracy ratowników zatrudnionych na danej zmianie oraz innych
pozostających w dyspozycji należy odnotować u dyspozytora zakładu górniczego lub
w miejscu określonym w planie ratownictwa.
2. W szczególnych przypadkach kierownik ruchu zakładu górniczego może nakazać
pełnienie stałego dyżuru zastępu ratowniczego w określonym miejscu i czasie.
ż 67. W zakładach poszukujących ropy naftowej i gazu ziemnego, prowadzący roboty
geologiczne wykonywane w granicach obszaru górniczego, utworzonego dla kopaliny
podstawowej, lub wykonywane z użyciem materiałów wybuchowych albo gdy
projektowana głębokość wyrobiska przekracza 30 m należy utrzymywać:
1) co najmniej 4 zastępy ratownicze, gdy roboty są wykonywane w granicach lądu
stałego,
2) 2 zastępy dla każdego z obiektów (platformy wiertniczej), gdy roboty są
wykonywane w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej.
Rozdział 3
ZADANIA, ORGANIZACJA ORAZ WYPOSAŻENIE JEDNOSTKI RATOWNICTWA
1. Postanowienia ogólne
ż 68. 1. Jednostka ratownictwa powinna spełniać wymagania niezbędne do
wykonywania czynności w zakresie ratownictwa górniczego, w szczególności
dysponować zastępami ratowniczymi i pogotowiami specjalistycznymi oraz sprzętem
niezbędnym do realizowania jej zadań.
2. Do zadań jednostki ratownictwa, oprócz niesienia pomocy, o której mowa w ż 1
ust. 2, należy w szczególności:
1) organizowanie i prowadzenie kursów szkoleniowych z zakresu ratownictwa
górniczego,
2) przeprowadzanie ćwiczeń z zakresu ratownictwa górniczego,
3) przeprowadzanie badań lekarskich ratowników górniczych,
4) badanie i opiniowanie sprzętu ratowniczego,
5) wykonywanie specjalistycznych analiz chemicznych prób powietrza.
3. W razie powierzenia przez przedsiębiorcę jednostce ratownictwa czynności w
zakresie ratownictwa górniczego, dodatkowe zadania jednostki ratownictwa wynikać
mogą z umowy, o której mowa w ż 5. Zadania te mogą obejmować w szczególności
udzielanie pomocy technicznej przy organizowaniu i wyposażeniu ratownictwa w
zakładzie górniczym.
4. Właściwy organ państwowego nadzoru górniczego, w celu prawidłowego wykonania
zadań, o których mowa w ust. 2 i 3, może nakazać jednostce ratownictwa niezbędne
zmiany w organizacji oraz uzupełnienie lub zmiany wyposażenia, w zakresie
określonym w przepisach rozporządzenia.
ż 69. 1. Jednostka ratownictwa może wykonywać swoje zadania za pomocą:
1) dyżurujących zawodowych zastępów ratowniczych,
2) zawodowych pogotowi specjalistycznych,
3) dyżurujących zastępów dla grup zakładów górniczych.
2. Zawodowymi ratownikami górniczymi, tworzącymi drużynę ratowniczą jednostki
ratownictwa, są:
1) ratownicy górniczy, wchodzący w skład zawodowych zastępów ratowniczych,
2) ratownicy górniczy oraz ci pracownicy jednostki ratownictwa, którzy wchodzą w
skład zawodowych pogotowi specjalistycznych,
3) lekarze-ratownicy górniczy.
3. Jednostka ratownictwa może, w zależności od potrzeb, tworzyć oddziały
terenowe.
ż 70. 1. W ramach umowy, o której mowa w ż 5, przedsiębiorca i jednostka
ratownictwa mogą postanowić, że:
1) w skład dyżurujących zawodowych zastępów ratowniczych i pogotowi
specjalistycznych, określonych w ż 69 ust. 1 pkt 1 i 2, mogą wchodzić ratownicy
delegowani z zakładu górniczego przedsiębiorcy,
2) w skład dyżurujących zastępów ratowniczych, określonych w ż 69 ust. 1 pkt 3,
mogą wchodzić ratownicy delegowani z zakładu górniczego przedsiębiorcy na okres
nie przekraczający 15 dni.
2. Ratownicy górniczy, o których mowa w ust. 1, zachowują w okresie delegowania
z zakładu górniczego wszelkie uprawnienia przysługujące ratownikom górniczym w
zakładach górniczych.
ż 71. W jednostce ratownictwa powinien być sporządzony regulamin określający
obowiązki zastępów ratowniczych oraz pogotowi specjalistycznych, w tym także
sposób szkolenia oraz odbywania ćwiczeń ratowniczych przez osoby wchodzące w
skład tych zastępów i pogotowi. Regulamin ten zatwierdza kierownik jednostki
ratownictwa.
ż 72. 1. Dyżurujące zawodowe zastępy ratownicze, zawodowe pogotowia
specjalistyczne oraz zastępy ratownicze dla grup zakładów górniczych powinny być
utrzymywane w stałej gotowości, umożliwiającej natychmiastowy wyjazd na wezwanie
z zakładu górniczego, w którym wystąpiło zagrożenie.
2. Zastępy, o których mowa w ust. 1, powinny przebywać w odpowiednio
przygotowanych pomieszczeniach, umożliwiających pełnienie całodobowego dyżuru, a
w szczególności zapewniających niezawodną łączność i utrzymywanie stałej
gotowości do niezwłocznego przystąpienia do akcji ratowniczej.
ż 73. W jednostce ratownictwa powinna być zorganizowana całodobowa służba
dyspozytorska, dyżurująca w dniach pracy i w dniach wolnych od pracy.
ż 74. 1. Szkolenie z zakresu ratownictwa górniczego w jednostce ratownictwa
powinno być prowadzone w formie kursów, seminariów i ćwiczeń ratowniczych,
zgodnie z zasadami szkolenia określonymi w załączniku nr 4 do rozporządzenia.
2. Na podstawie zasad szkolenia określonych w załączniku nr 4 do rozporządzenia
jednostka ratownictwa wskazana przez Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego
opracowuje programy szkolenia, o którym mowa w ust. 1. Programy te podlegają
zatwierdzeniu przez właściwy organ państwowego nadzoru górniczego.
3. Szkolenie, o którym mowa w ust. 1, powinno obejmować:
1) kurs podstawowy i okresowy dla kierowników kopalnianych stacji ratownictwa
górniczego,
2) kurs podstawowy i okresowy dla ratowników górniczych,
3) kurs podstawowy i okresowy dla mechaników sprzętu ratowniczego,
4) kurs dla kierowników akcji oraz kierowników baz ratowniczych,
5) kursy dla zastępów specjalistycznych,
6) inne kursy z zakresu ratownictwa górniczego, w zależności od potrzeb.
4. Oprócz kursów, o których mowa w ust. 3, w jednostce ratownictwa powinny być
prowadzone:
1) kursy okresowe dla osób kierownictwa i dozoru ruchu podziemnego zakładu
górniczego, nie wchodzących w skład drużyny ratowniczej.
2) kurs z zakresu opanowania erupcji płynu złożowego dla osób dozoru górniczego
oraz dla wiertaczy zmianowych w zakładzie górniczym wydobywającym kopaliny
otworami wiertniczymi.
5. Osoby prowadzące szkolenia, o których mowa w ust. 1, 3 i 4, powinny mieć
odpowiednią wiedzę i doświadczenie zawodowe w zakresie ratownictwa górniczego
oraz zapobiegania zagrożeniom występującym w zakładzie górniczym i ich
opanowywania.
ż 75. 1. W jednostce ratownictwa powinny być przeprowadzane okresowe ćwiczenia
sprawdzające wiadomości nabyte na kursach dla ratowników górniczych.
2. Ćwiczenia, o których mowa w ust. 1, powinny być przeprowadzane odrębnie dla
zastępów specjalistycznych.
ż 76. 1. W jednostce ratownictwa powinna być zorganizowana medyczna służba
ratownictwa górniczego, w której skład powinni wchodzić lekarze-ratownicy
górniczy.
2. Kandydat na lekarza-ratownika górniczego powinien:
1) spełniać wymagania zdrowotne określone dla lekarzy-ratowników górniczych,
2) ukończyć kurs podstawowy dla ratowników górniczych.
3. Lekarz-ratownik górniczy jest obowiązany:
1) co 5 lat odbyć kurs okresowy dla ratowników górniczych,
2) nie rzadziej niż co 12 miesięcy przejść badania lekarskie w zakresie
określonym dla lekarzy-ratowników górniczych,
3) brać udział w ćwiczeniach ratowniczych i specjalistycznych szkoleniach
ratowniczych.
ż 77. Jednostka ratownictwa powinna dysponować środkami transportu do przewozu
zastępów ratowniczych oraz pogotowi specjalistycznych, wraz z niezbędnym
wyposażeniem do akcji ratowniczej w zakładzie górniczym.
ż 78. Jednostka ratownictwa powinna utrzymywać odpowiednie służby do wykonywania
zadań, o których mowa w ż 68 ust. 2.
ż 79. Szczegółowe wymagania dotyczące wyposażenia jednostki ratownictwa w
urządzenia, sprzęt i materiały oraz osób sprawujących ich obsługę określa
załącznik nr 3 do rozporządzenia.
2. Szczegółowe wymagania dotyczące jednostki ratownictwa dla podziemnych
zakładów górniczych
ż 80. 1. Jednostka ratownictwa powinna utrzymywać na każdej zmianie roboczej,
zarówno w dniach pracy, jak i w dniach wolnych od pracy, co najmniej dwa
dyżurujące zawodowe zastępy ratownicze.
2. W skład dyżurujących zawodowych zastępów ratowniczych na każdej zmianie
roboczej powinni wchodzić:
1) kierownik zawodowych zastępów ratowniczych,
2) 2 zastępowi,
3) 9 zawodowych ratowników górniczych,
4) mechanik sprzętu ratowniczego, będący zawodowym ratownikiem górniczym,
5) lekarz-ratownik górniczy.
3. Funkcję kierownika dyżurujących zawodowych zastępów ratowniczych powinien
pełnić specjalista jednostki ratownictwa, będący zawodowym ratownikiem
górniczym, mający kwalifikacje do prowadzenia prac ratowniczych w zakładzie
górniczym, określone przez jednostkę ratownictwa.
4. Ratownicy górniczy oraz mechanicy sprzętu ratowniczego jednostki ratownictwa
powinni odpowiadać wymaganiom przewidzianym dla ratowników górniczych oraz
mechaników górniczych, będących członkami kopalnianej drużyny ratowniczej w
podziemnym zakładzie górniczym.
ż 81. 1. W skład dyżurujących zastępów ratowniczych dla grup zakładów górniczych
powinni wchodzić:
1) kierownik zastępów ratowniczych,
2) 2 zastępowi, w tym co najmniej 1 osoba dozoru,
3) 9 ratowników górniczych,
4) mechanik sprzętu ratowniczego - ratownik górniczy,
5) lekarz-ratownik górniczy,
6) specjalista jednostki ratownictwa, mający kwalifikacje do prowadzenia prac
ratowniczych.
2. Kierownikiem dyżurujących zastępów ratowniczych dla grup zakładów górniczych
powinna być osoba mająca kwalifikacje kierownika kopalnianej stacji ratownictwa
górniczego. W uzasadnionych przypadkach funkcję kierownika zastępów może pełnić
osoba dozoru wyższego będąca ratownikiem górniczym.
3. Osoby, o których mowa w ust. 1, powinny pełnić dyżur nieprzerwanie przez całą
dobę.
4. Przepis ż 80 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
ż 82. 1. Do wykonania prac ratowniczych wymagających zastosowania specjalnych
technik ratowniczych w jednostce ratownictwa powinny być utrzymywane następujące
pogotowia specjalistyczne:
1) pomiarowe - do pomiaru parametrów fizykochemicznych powietrza i gazów
pożarowych oraz oceny stopnia wybuchowości mieszanin gazowych.
2) do inertyzacji powietrza kopalnianego,
3) pożarowo-pianowe - do wykonywania prac ratowniczych przy zwalczaniu pożarów
podziemnych, wymagających zastosowania sprzętu i urządzeń do podawania pian
gaśniczych oraz izolacji wyrobisk, górotworu i zrobów,
4) zawałowo-wiertnicze - do prowadzenia prac ratowniczych związanych z
ratowaniem ludzi uwięzionych pod zawałem lub odciętych od czynnych wyrobisk
wskutek tąpnięcia lub zawału,
5) wodne - do usuwania skutków wdarcia się lub nie kontrolowanego dopływu do
wyrobisk wody albo wody z luźnym materiałem,
6) przewoźnych wyciągów ratowniczych - do ewakuacji pracowników lub prowadzenia
innych prac ratowniczych w szybach lub otworach wiertniczych wielkośrednicowych
oraz prowadzenia prac awaryjno-rewizyjnych i kontrolnych, zarówno w szybach, jak
i w otworach wielkośrednicowych.
2. W zależności od potrzeb w jednostce ratownictwa można tworzyć pogotowia
specjalistyczne inne aniżeli określone w ust. 1.
3. Zawodowe pogotowia specjalistyczne powinny być zorganizowane w zastępy lub
grupy specjalistyczne, utrzymywane w gotowości zarówno w dniach pracy, jak i w
dniach wolnych od pracy.
ż 83. Lekarze-ratownicy górniczy pełniący dyżur w pogotowiach utrzymywanych
przez jednostkę ratownictwa są obowiązani do:
1) uczestniczenia w akcjach ratowniczych,
2) udzielania pierwszej pomocy poszkodowanym,
3) uzgadniania z kierownictwem akcji ratowniczej zakresu dopuszczalnych
fizycznych i termicznych obciążeń ratowników wykonujących prace ratownicze,
4) sprawowania opieki, o której mowa w ż 41 ust. 1, i przeprowadzania szkolenia
medycznego ratowników górniczych.
ż 84. 1. Jednostka ratownictwa powinna mieć specjalistyczny ośrodek badań
lekarskich oraz przychodnię lekarską do przeprowadzania badań lekarskich
ratowników górniczych.
2. Ośrodek i przychodnia, o których mowa w ust. 1, powinny działać z zachowaniem
jednolitych kryteriów określających:
1) metodykę badań lekarskich i kryteria oceny zdolności do pracy w ratownictwie
górniczym,
2) niezbędny zestaw środków i sprzętu medycznego do dyspozycji lekarza biorącego
udział w akcji ratowniczej,
3) wymagania zdrowotne i zakres badań lekarskich dla lekarzy-ratowników
górniczych,
4) sposób przeprowadzania przeglądów lekarskich ratowników przed wyjściem z bazy
ratowniczej do strefy zagrożenia,
5) zasady naboru, zakres specjalistycznych szkoleń i badań lekarzy-ratowników
górniczych.
3. Prezes Wyższego Urzędu Górniczego wskaże jednostkę ratownictwa dla określenia
kryteriów, o których mowa w ust. 2.
ż 85. Szkolenia, o których mowa w ż 74 ust. 3 pkt 5, powinny być prowadzone
przez specjalistów zawodowych pogotowi specjalistycznych jednostki ratownictwa,
mających co najmniej 5-letni staż w ratownictwie górniczym.
3. Szczegółowe wymagania dotyczące jednostki ratownictwa dla zakładów górniczych
wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi
ż 86. 1. W skład pogotowia ratowniczego w jednostce ratownictwa dla zakładów
górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi powinni wchodzić:
1) kierownik zastępów ratowniczych,
2) 5 ratowników górniczych,
3) 2 mechanicy sprzętu ratowniczego.
2. Kierownikiem zastępów ratowniczych powinna być osoba mająca kwalifikacje
kierownika kopalnianej stacji ratownictwa górniczego. W uzasadnionych
przypadkach funkcję kierownika zastępów ratowniczych może pełnić osoba dozoru
będąca ratownikiem górniczym.
3. Ratownicy górniczy oraz mechanicy sprzętu ratowniczego jednostki ratownictwa
powinni odpowiadać wymaganiom przewidzianym dla ratowników górniczych oraz
mechaników górniczych, będących członkami kopalnianej drużyny ratowniczej w
zakładzie górniczym wydobywającym kopaliny otworami wiertniczymi.
ż 87. Jednostka ratownictwa może tworzyć pogotowia specjalistyczne, w zależności
od rodzaju występujących zagrożeń.
ż 88. W jednostce ratownictwa dla zakładów górniczych wydobywających kopaliny
otworami wiertniczymi medyczna służba ratownictwa górniczego, o której mowa w ż
76 ust. 1, może być zorganizowana w porozumieniu ze służbą medyczną zakładu
górniczego lub z publicznym zakładem opieki zdrowotnej.
ż 89. Jednostka ratownictwa jest obowiązana do przeprowadzania praktycznych i
teoretycznych szkoleń ratowników górniczych, pełniących dyżur w pogotowiu
ratowniczym, zgodnie z zasadami określonymi w regulaminie, o którym mowa w ż 71.
ż 90. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do jednostek
ratownictwa dla zakładów wykonujących prace geologiczne, obejmujące roboty
wykonywane w granicach obszaru górniczego, utworzonego dla kopaliny podstawowej,
lub wykonywane z użyciem materiałów wybuchowych albo gdy projektowana głębokość
wyrobiska przekracza 30 m, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Rozdział 4
PROWADZENIE AKCJI RATOWNICZYCH
1. Postanowienia ogólne
ż 91. W razie powstania zagrożenia życia i zdrowia pracowników zakładu
górniczego, zagrożenia bezpieczeństwa ruchu zakładu górniczego lub zagrożenia
bezpieczeństwa powszechnego w związku z ruchem zakładu górniczego, należy
niezwłocznie podjąć i prowadzić akcję ratowniczą.
ż 92. Akcję ratowniczą prowadzi kierownik ruchu zakładu górniczego, a do czasu
jego przybycia - najwyższa funkcyjnie osoba kierownictwa lub dozoru ruchu obecna
w zakładzie górniczym.
ż 93. W czasie akcji ratowniczej wszystkie decyzje związane z prowadzeniem akcji
podejmuje jednoosobowo kierownik akcji ratowniczej.
ż 94. Każda akcja ratownicza powinna być prowadzona zgodnie z planem ratownictwa
oraz ogólnymi zasadami prowadzenia akcji ratowniczej.
ż 95. Każdy, kto spostrzeże stan zagrożenia, o którym mowa w ż 91, jest
obowiązany:
1) zawiadomić o niebezpieczeństwie dyspozytora ruchu zakładu górniczego lub
najbliżej znajdującą się osobę dozoru ruchu,
2) wspólnie z innymi osobami zorganizować, przy najbliższym aparacie
telefonicznym lub innym środku łączności, punkt łączności z dyspozytorem ruchu
zakładu górniczego, w celu stałego utrzymywania z nim kontaktu i pośredniczenia
w porozumieniu się osób kierujących akcją ratowniczą z pracownikami
przebywającymi w miejscu zagrożonym lub w jego sąsiedztwie,
3) podporządkować się ściśle poleceniom dyspozytora ruchu i osób kierownictwa
lub dozoru ruchu, które organizują akcję ratowania ludzi i likwidacji
zagrożenia.
ż 96. 1. Dyspozytor ruchu w podziemnym zakładzie górniczym po otrzymaniu
wiadomości o zagrożeniu powinien:
1) powiadomić o tym niebezpieczeństwie osobę kierownictwa lub dozoru ruchu,
przebywającą najbliżej miejsca zagrożenia, z jednoczesnym skierowaniem jej do
tego miejsca, w celu zorganizowania akcji zabezpieczenia ludzi i likwidacji
zagrożenia,
2) spowodować wyłączenie prądu w rejonie powstałego zagrożenia,
3) powiadomić o niebezpieczeństwie, wszelkimi dostępnymi środkami, ludzi
znajdujących się w wyrobiskach zagrożonych i wskazać im miejsca, do których
muszą się wycofać ze strefy zagrożonej, oraz skierować do udziału w akcji
ratowniczej zastępy ratownicze dyżurujące w zakładzie górniczym,
4) powiadomić o zagrożeniu kierownika ruchu zakładu górniczego lub jego
zastępcę, osobę kierownictwa lub dozoru ruchu odpowiedzialną za pracę w
zakładzie górniczym na danej zmianie roboczej, kopalnianą stację ratownictwa
górniczego oraz inne osoby i instytucje, zgodnie z ustaleniami planu
ratownictwa,
5) wezwać do udziału w akcji zastępy ratownicze spoza zakładu górniczego - na
polecenie kierownika akcji ratowniczej.
2. Osoba kierownictwa lub dozoru ruchu zakładu górniczego powiadomiona o
powstaniu zagrożenia jest obowiązana niezwłocznie do:
1) przejęcia kierownictwa akcji ratowniczej,
2) wstrzymania ruchu na zagrożonych stanowiskach pracy, wycofania ludzi w
bezpieczne miejsce oraz zorganizowania akcji ratowniczej,
3) dokonania oceny stanu zagrożenia oraz zastosowania wszelkich środków mających
na celu likwidację tego zagrożenia oraz maksymalne ograniczenie strat,
4) przekazania dokładnej informacji o stanie zagrożenia oraz podjętych
działaniach kierownikowi ruchu zakładu górniczego, po przejęciu przez niego
kierownictwa akcji.
ż 97. W razie powstania zagrożenia i rozpoczęcia prowadzenia akcji ratowniczej,
należy powiadomić wszystkie osoby i instytucje, przewidziane w planie
ratownictwa.
ż 98. Szczegółowe zasady prowadzenia akcji ratowniczych w zakładzie górniczym
określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.
2. Organizacja i kierowanie akcją ratowniczą
Kierownik akcji kierowniczej
ż 99. 1. Kierownik akcji ratowniczej jest obowiązany:
1) dokonać oceny stanu zagrożenia załogi, ruchu zakładu górniczego oraz
zagrożenia bezpieczeństwa powszechnego w związku z ruchem zakładu górniczego,
2) wyznaczyć strefę zagrożenia (skażenia), obejmującą wyrobiska lub rejony
zakładu górniczego, w których przejawiają się lub mogą się przejawiać skutki
niebezpiecznego zdarzenia, zagrażającego bezpieczeństwu ludzi lub ruchu zakładu
górniczego, oraz ustalić sposób zabezpieczenia tej strefy,
3) wycofać ludzi ze strefy zagrożenia,
4) powołać kierownika akcji na dole (w obiekcie) i kierownika bazy ratowniczej,
5) powołać sztab doradczy kierownika akcji ratowniczej, zwany dalej "sztabem
akcji", spośród służb zakładu górniczego oraz wyznaczyć kierownika.
6) ustalić lokalizację bazy ratowniczej oraz sposób jej zabezpieczania przed
skutkami zagrożenia,
7) wyznaczyć, w razie potrzeby, miejsca pomocniczych baz ratowniczych oraz
określić ich zakres działania i sposób organizacji,
8) ustalić miejsca, z których prowadzona będzie kontrola stanu zagrożenia, w
szczególności kontrola parametrów fizykochemicznych powietrza i gazów
pożarowych,
9) opracować plan likwidacji zagrożenia, który powinien być aktualizowany na
bieżąco,
10) określić liczbę zastępów ratowniczych oraz innych pracowników zakładu
górniczego potrzebnych do likwidacji zagrożenia oraz ustalić sposób koordynacji
wykonywania tych prac,
11) ustalić rodzaje i ilość urządzeń i sprzętu koniecznych do realizacji planu
likwidacji zagrożenia,
12) ustalić sposób i częstotliwość kontroli stanu zagrożenia w czasie trwania
akcji ratowniczej oraz sposób kontroli miejsca zagrożenia po zakończeniu akcji,
13) ustalić, w zależności od potrzeb, zakres udziału w akcji służb ratownictwa
górniczego zakładu górniczego oraz innych podmiotów przewidzianych planem
ratownictwa,
14) współpracować z osobami wchodzącymi w skład sztabu akcji, tak aby sztab ten
był w pełni zorientowany co do zakresu prac, jakie w ramach akcji wykonują
poszczególne służby zakładu górniczego oraz inne podmioty,
15) dopilnować prowadzenia odpowiedniej dokumentacji obrazującej przebieg
zagrożenia oraz działań zmierzających do jego likwidacji.
2. W czasie prowadzenia akcji ratowniczej, w przypadkach szczególnych, ze
względu na bezpieczeństwo załogi lub zakładu górniczego, kierownik akcji może
odstąpić od obowiązujących przepisów, wydanych na podstawie art. 78 ust. 1 pkt
1-4 ustawy, pod warunkiem postępowania zgodnego z obowiązującymi zasadami
techniki górniczej. Każdy taki przypadek musi być zanotowany w książce akcji.
ż 100. Kierownik akcji ratowniczej powinien mieć do dyspozycji odrębne
pomieszczenie w pobliżu sztabu akcji, w którym znajdują się środki łączności
umożliwiające bezpośrednie połączenie ze sztabem akcji, bazą ratowniczą oraz
osobami i służbami określonymi w planie ratownictwa.
ż 101. 1. W pomieszczeniach sztabu akcji powinna być zapewniona słyszalność
meldunków o sytuacji w strefie zagrożenia, jak również wydanych poleceń
dotyczących sposobu prowadzenia akcji.
2. W podziemnych zakładach górniczych wszystkie rozmowy telefoniczne dotyczące
przebiegu akcji powinny być rejestrowane z podaniem czasu.
ż 102. W pomieszczeniu kierownika akcji ratowniczej przebywać mogą jedynie:
1) sekretarz techniczny kierownika akcji,
2) osoba odpowiedzialna za stan wentylacji w podziemnym zakładzie górniczym,
3) inne osoby wezwane przez kierownika akcji ratowniczej.
ż 103. Sekretarz techniczny akcji obowiązany jest prowadzić "Książkę prowadzenia
akcji ratowniczej", obrazującą przebieg prac oraz działań zmierzających do
likwidacji zagrożenia. Książka prowadzenia akcji ratowniczej powinna zawierać w
szczególności:
1) nazwę zakładu górniczego (obiektu), datę i godzinę rozpoczęcia akcji
ratowniczej,
2) nazwisko i imię oraz stanowisko służbowe kierownika akcji ratowniczej,
3) polecenia kierownika akcji, osoby odpowiedzialne za wykonanie poleceń, termin
wykonania, adnotacje o wykonaniu poleceń itp.,
4) ustalenia dotyczące likwidacji zagrożenia,
5) zapisy przebiegu akcji ratowniczej.
Sztab akcji
ż 104. 1. W zależności od potrzeb kierownik akcji ratowniczej może zaprosić do
prac w sztabie akcji:
1) przedstawicieli jednostki ratownictwa,
2) przedstawicieli instytutów naukowo-badawczych i pracowników naukowych
wyższych uczelni,
3) innych specjalistów.
2. Kierownik akcji ratowniczej powinien konsultować ze sztabem akcji decyzje
dotyczące w szczególności:
1) zasięgu strefy zagrożenia (skażenia) i sposobu jej zabezpieczenia,
2) lokalizacji bazy ratowniczej i sposobu jej zabezpieczenia od strony
zagrożonej,
3) liczby ratowników jednocześnie zatrudnionych w strefie zagrożenia i sposobu
ich zabezpieczenia.
ż 105. Sztab akcji, działając w porozumieniu z kierownikiem akcji, powinien w
szczególności dopilnować:
1) prawidłowego rozliczenia liczby pracowników zakładu górniczego, znajdujących
się w strefie zagrożenia, i sposobu ich wycofania,
2) bieżącego śledzenia przebiegu akcji ratowniczej oraz analizowania
skuteczności działań podejmowanych w ramach realizacji planu akcji ratowniczej,
3) powiadomienia rodzin pracowników poszkodowanych o powstałych wypadkach,
4) zorganizowania dodatkowej specjalistycznej opieki lekarskiej dla
poszkodowanych i zorganizowania transportu poszkodowanych do szpitali,
5) opracowania projektów decyzji dotyczących likwidacji zagrożenia,
dostosowanych do aktualnej sytuacji, i przekazywania na piśmie uwag kierownikowi
akcji ratowniczej,
6) analizowania skuteczności działań podejmowanych w ramach realizacji planu
akcji i przekazywania wniosków kierownikowi akcji,
7) prawidłowej realizacji poleceń wydanych przez kierownika akcji służbom
pomocniczym w zakładzie górniczym oraz innym służbom spoza zakładu,
8) zapewnienia odpowiedniej liczby ratowników i pracowników pomocniczych do
realizacji planu akcji ratowniczej na każdej zmianie roboczej,
9) zapewnienia niezbędnego sprzętu i materiałów do wyposażenia ratowników
zatrudnionych w akcji oraz do prac wykonywanych przez pomocnicze służby w
zakładzie górniczym,
10) wykonania niezbędnych dokumentów dla kierownictwa akcji oraz dla osób
kontrolujących przebieg akcji.
Kierownik akcji na dole (w obiekcie)
ż 106. 1. Do pełnienia funkcji kierownika akcji na dole (w obiekcie) należy
wyznaczyć osobę kierownictwa lub dozoru ruchu zakładu górniczego, która odbyła
odpowiednie szkolenie z zakresu ratownictwa górniczego.
2. W zakładzie górniczym, wydobywającymi kopaliny otworami wiertniczymi,
kierownik akcji ratowniczej, w zależności od potrzeby, powołuje kierownika akcji
w obiekcie.
3. Kierownik akcji na dole (w obiekcie) jest jedyną osobą uprawnioną do
wydawania poleceń zastępom ratowniczym i innym pracownikom zatrudnionym w akcji
ratowniczej i podlega kierownikowi akcji ratowniczej.
4. Kierownik akcji na dole (w obiekcie) zobowiązany jest w szczególności do:
1) realizacji planu akcji ustalonego przez kierownika akcji ratowniczej,
2) wykonywania tylko poleceń kierownika akcji ratowniczej, z tym że w przypadku
nagłego niebezpieczeństwa może podejmować samodzielne decyzje, o których jest
obowiązany powiadomić kierownika akcji ratowniczej,
3) ścisłego współpracowania z kierownikiem bazy ratowniczej oraz osobami dozoru
zatrudnionymi w akcji i przy pracach związanych z likwidacją zagrożenia.
4) dopilnowania sprawnego wyprowadzenia ludzi ze strefy zagrożenia,
5) dopilnowania prawidłowego zabezpieczenia dojść do strefy zagrożenia,
6) organizowania łączności między bazą ratowniczą a pomieszczeniem kierownika
akcji ratowniczej oraz zastępami ratowniczymi udającymi się do strefy
zagrożenia,
7) określenia zadań dla zastępów ratowniczych udających się do strefy
zagrożenia,
8) przejmowania meldunków od zastępów ratowniczych przebywających w strefie
zagrożenia oraz powracających z niej po wykonaniu zadania,
9) ścisłego przekazywania do kierownika akcji ratowniczej meldunków o sytuacji i
realizacji planu akcji,
10) dopilnowania, aby w rejonie bezpośredniego zagrożenia znajdowała się
jednocześnie tylko taka liczba osób, jaka jest niezbędna do sprawnego
prowadzenia prac ratowniczych,
11) organizowania, we współpracy z lekarzem znajdującym się w bazie ratowniczej,
kontrolnych badań lekarskich ratowników przed wyjściem z bazy ratowniczej do
strefy zagrożenia oraz pomocy medycznej pracownikom, którzy ulegli wypadkom,
12) dokonywania zmiany ze swoim zmiennikiem wyłącznie w bazie ratowniczej.
5. W podziemnym zakładzie górniczym kierownik akcji na dole obowiązany jest
ponadto do:
1) dokonywania wyboru miejsca (miejsc), w którym urządzona będzie baza
ratownicza (bazy ratownicze),
2) dopilnowania bieżącego rozpoznania stanu zagrożenia i w jej sąsiedztwie,
3) zorganizowania pomiarów kontrolnych w strefie zagrożenia i innych miejscach
wyznaczonych przez kierownika akcji ratowniczej,
4) dopilnowania prowadzenia książki meldunków i poleceń, w której odnotowuje się
otrzymane polecenia, meldunki przekazywane kierownikowi akcji oraz informacje
otrzymane od ratowników i pracowników zatrudnionych w akcji.
Baza ratownicza
ż 107. 1. W celu zgrupowania w jednym miejscu ratowników górniczych i innych
osób oraz środków materiałowo-technicznych, niezbędnych do wykonywania prac
ratowniczych, prawidłowego wykorzystania tych środków, zapewnienia ciągłości
kierowania pracami ratowniczymi i ich nadzorowania oraz zapewnienia możliwie
największego bezpieczeństwa zespołom ratowniczym, wykonującym prace ratownicze,
należy każdorazowo założyć odpowiednio wyposażoną bazę ratowniczą.
2. W przypadku gdy prace ratownicze są prowadzone z kilku miejsc równocześnie,
kierownik akcji ratowniczej obowiązany jest rozważyć potrzebę założenia kilku
baz, przy czym ta, w której przebywa kierownik akcji na dole (w obiekcie), jest
bazą główną, a pozostałe są bazami pomocniczymi.
ż 108. 1. W podziemnym zakładzie górniczym bazę ratowniczą należy zlokalizować w
miejscu:
1) położonym poza strefą zagrożenia, przy czym w polach metanowych oraz w
przypadku wystąpienia zagrożenia wybuchem gazów pożarowych, między bazą
ratowniczą a strefą zagrożenia muszą znajdować się co najmniej dwa załamania
wyrobisk,
2) znajdującym się w ustabilizowanym prądzie powietrza świeżego, w przypadku
akcji przeciwpożarowych oraz w takich akcjach, w czasie których może wystąpić
atmosfera niezdatna do oddychania,
3) znajdującym się w prądzie powietrza opływowego, w przypadku akcji
ratowniczych innych niż wymienione w pkt 2,
4) zapewniającym odpowiednie warunki dla pomieszczenia przebywających w niej
osób oraz składowania środków potrzebnych do przeprowadzenia prac ratowniczych.
2. W podziemnym zakładzie górniczym, wydobywającym kopaliny palne, baza
ratownicza powinna być zlokalizowana w miejscu oddzielonym od strefy zagrożenia
pożarowego zapora przeciw wybuchowi pyłu węglowego.
3. W przypadku braku zabezpieczenia, o którym mowa w ust. 2, należy je wykonać w
pierwszej fazie akcji przeciwpożarowej, a do czasu wykonania tego zabezpieczenia
bazę ratowniczą należy założyć w odpowiednio zwiększonej odległości od strefy
zagrożenia.
ż 109. 1. W bazie ratowniczej należy przygotować i urządzić miejsca do:
1) pracy kierownika akcji na dole (w obiekcie), kierownika bazy ratowniczej i
innych osób kierujących pracami ratowniczymi lub nadzorującymi ich wykonanie,
2) pracy mechanika sprzętu ratowniczego,
3) pracy lekarza, jeśli bierze udział w akcji ratowniczej,
4) wypoczynku ratowników po wykonaniu prac ratowniczych lub oczekujących na
wykonanie tych prac oraz dla zastępu (zastępów) ubezpieczającego,
5) składowania urządzeń, sprzętu i materiałów przygotowanych do użycia w akcji
ratowniczej,
6) składowania urządzeń, sprzętu i materiałów niesprawnych lub zużytych w czasie
wykonywania prac ratowniczych.
2. Miejsca składowania sprzętu ratowniczego przeznaczonego do użycia w akcji
ratowniczej oraz sprzętu użytego i wymagającego wymiany, kontroli i naprawy
powinny być wyraźnie oznaczone.
3. W podziemnym zakładzie górniczym, w przypadku zdalnego pobierania prób
powietrza i analiz tych prób za pomocą chromatografu lub innych urządzeń, należy
wydzielić część bazy ratowniczej niezbędną do zainstalowania odpowiedniego
sprzętu oraz do pracy osób obsługujących ten sprzęt lub wyznaczyć inne miejsca
do zlokalizowania tego sprzętu, odpowiadające wymaganiom określonym w ż 108.
ż 110. Baza ratownicza powinna mieć stałą łączność telefoniczną lub radiową z
pomieszczeniem kierownika akcji i zastępami wykonującymi prace ratownicze.
ż 111. 1. Baza ratownicza powinna być wyposażona stosownie do rozmiarów i
rodzajów prowadzonej akcji ratowniczej.
2. W podziemnym zakładzie górniczym wyposażenie bazy ratowniczej powinno
obejmować:
1) wyposażenie zasadnicze bazy w sprzęt oraz urządzenia i środki do wykonywania
prac ratowniczych,
2) wyposażenie uzupełniające (specjalistyczny sprzęt ratowniczy), które wynika z
rodzaju prowadzonej akcji ratowniczej, ustalone przez kierownika akcji
ratowniczej,
3) wyposażenie pomocnicze, ułatwiające działalność bazy lub konieczne do
prawidłowego funkcjonowania bazy, ustalane przez kierownika akcji na dole z
kierownikiem bazy ratowniczej.
3. W zakładzie górniczym wydobywającym kopaliny otworami wiertniczymi
wyposażenie bazy ratowniczej w sprzęt ratowniczy oraz urządzenia i środki do
wykonywania prac ratowniczych, w zależności od rodzaju zagrożenia, określa
kierownik akcji w porozumieniu z kierownikiem bazy.
4. Wyposażenie bazy ratowniczej w podziemnym zakładzie górniczym reguluje
załącznik nr 3 do rozporządzenia.
ż 112. Sprzęt i urządzenia, które nie posiadają dopuszczenia do stosowania w
podziemnych wyrobiskach zakładów górniczych, a takiego dopuszczenia wymagają,
można używać do wykonywania prac ratowniczych tylko na podstawie decyzji
kierownika akcji ratowniczej.
Kierownik bazy ratowniczej
ż 113. 1. Do pełnienia funkcji kierownika bazy ratowniczej można wyznaczyć tylko
te osoby kierownictwa lub dozoru ruchu zakładu górniczego, które odbyły
odpowiednie szkolenie w zakresie ratownictwa górniczego.
2. Kierownik bazy ratowniczej jest obowiązany:
1) spowodować wykonanie odpowiednich stanowisk na sprzęt ratowniczy i pomocniczy
znajdujący się w bazie,
2) odpowiednio rozlokować sprzęt w bazie,
3) zorganizować miejsca wyczekiwania i wypoczynku dla ratowników uczestniczących
w akcji,
4) dopilnować wyposażenia bazy w wymagany sprzęt,
5) zorganizować w bazie miejsce pracy dla lekarza, jeśli zachodzi potrzeba jego
obecności,
6) dopilnować właściwego wyposażenia ratowników udających się do prac
ratowniczych w strefie zagrożenia,
7) dopilnować właściwego rozmieszczenia sprzętu kontrolno-pomiarowego
obsługiwanego z bazy,
8) bieżąco aktualizować mapę rejonu prac ratowniczych znajdujących się w bazie,
9) dopilnować właściwego przeprowadzania kontroli sprzętu stanowiącego
wyposażenie zastępu ratowniczego, zarówno przez mechanika sprzętu ratowniczego,
jak i przez ratowników zastępowych,
10) dopilnować przeprowadzenia przez lekarza badań kontrolnych ratowników
wchodzących do strefy zagrożenia i z niej wracających, w razie prowadzenia prac
w szczególnie trudnych warunkach,
11) dopilnować właściwej organizacji udzielania pomocy medycznej osobom
poszkodowanym w razie wypadku,
12) dopilnować dostawy do bazy napojów oraz żywności,
13) ewidencjonować osoby przybywające do bazy i znajdujące się w rejonie
prowadzenia prac ratowniczych,
14) dokumentować przebieg akcji ratowniczej, związanej z daną bazą,
15) rejestrować czas wyjścia zastępów ratowniczych z bazy do strefy zagrożenia
oraz czas powrotu zastępów do bazy ratowniczej,
16) wykonać obowiązki określone w ż 25 ust. 5 pkt 1 i 2,
17) stale przebywać w bazie ratowniczej.
3. Kierownik bazy podlega kierownikowi akcji na dole.
ż 114. 1. Wszystkie osoby przybywające do bazy ratowniczej są obowiązane zgłosić
się do kierownika bazy ratowniczej.
2. Zastępowi zastępów ratowniczych i kierownicy innych zespołów ratowniczych
przybywający do bazy ratowniczej oraz osoby dozoru zgłaszające się w bazie są
obowiązani przedstawić kierownikowi bazy ratowniczej imienny wykaz podległych im
osób, a ponadto kartę udziału zastępu ratowniczego w akcji.
3. Każda osoba przybyła do bazy ratowniczej może opuścić bazę tylko za
zezwoleniem kierownika bazy ratowniczej.
Kierownik kopalnianej stacji ratownictwa górniczego w czasie akcji ratowniczej
ż 115. 1. W czasie akcji ratowniczej w kopalnianej stacji ratownictwa górniczego
powinien być stale obecny kierownik kopalnianej stacji ratownictwa górniczego
lub jego zastępca.
2. Kierownik kopalnianej stacji ratownictwa, w czasie akcji ratowniczej, jest
obowiązany zapewnić:
1) przygotowanie odpowiedniej ilości sprawnego sprzętu ratowniczego i
pomocniczego, jaki może być potrzebny do prowadzenia akcji,
2) przygotowanie odpowiedniej liczby zastępów ratowniczych na poszczególnych
zmianach roboczych oraz obecność w tych zastępach odpowiednich specjalistów,
3) prowadzenie ścisłej ewidencji ratowników własnych i obcych,
4) przygotowanie odpowiedniej ilości dodatkowej odzieży ochronnej i innych
środków,
5) dostawę napojów i żywności,
6) niezbędne środki transportu do przewozu sprzętu i ratowników we
współdziałaniu z innymi służbami zakładu górniczego,
7) dodatkową obsadę mechaników sprzętu ratowniczego, przewidzianych do pracy
zarówno w kopalnianej stacji ratownictwa, jak i w bazie ratowniczej.
3. Zabezpieczenie medyczne akcji ratowniczych
ż 116. 1. Kierownik akcji ratowniczej powinien zapewnić niezbędne zabezpieczenie
medyczne w czasie akcji ratowniczej.
2. Pomoc lekarską w czasie akcji ratowniczych mogą zapewnić:
1) lekarze-ratownicy górniczy z jednostki ratownictwa,
2) lekarze spełniający wymagania przepisów ogólnych, których udział zapewni
zakład górniczy.
3. Kierownik akcji ratowniczej określa konieczną liczbę lekarzy na zmianie
roboczej do medycznego zabezpieczenia akcji ratowniczej.
ż 117. 1. W czasie akcji ratowniczych prowadzonych w podziemnych zakładach
górniczych, związanych z ratowaniem zagrożonych lub poszkodowanych ludzi,
prowadzonych w trudnych warunkach cieplnych oraz w atmosferze niezdatnej do
oddychania, w bazie ratowniczej musi być lekarz mający do dyspozycji środki i
sprzęt medyczny.
2. W przypadku innych akcji o potrzebie obecności lekarza w bazie ratowniczej
decyduje kierownik akcji ratowniczej.
ż 118. Miejscem pracy lekarza, w tym lekarza-ratownika górniczego, w czasie
akcji ratowniczej jest baza ratownicza, w której powinien być przygotowany
sprzęt do udzielania pomocy poszkodowanym, jak również - w razie potrzeby - do
przeprowadzania badań kontrolnych ratowników udających się do wykonywania prac
ratowniczych lub wracających ze strefy zagrożenia po wykonaniu zadań.
ż 119. W czasie akcji ratowniczych, prowadzonych w atmosferze zawierającej gazy
szkodliwe lub niedostateczną zawartość tlenu, w szczególności przy pożarach,
wybuchach gazów i pyłu węglowego, wyrzutach gazów i skał, nagłych wypływach
gazów do wyrobisk, w trudnych warunkach cieplnych, podczas erupcji płynu
złożowego w zakładach poszukujących oraz w zakładach górniczych wydobywających
kopaliny otworami wiertniczymi, nie wolno kierować lekarza do strefy zagrożenia.
ż 120. W akcjach ratowniczych, w czasie których w strefie zagrożenia występują
warunki stwarzające potrzebę używania aparatów oddechowych, lekarz w uzgodnieniu
z kierownikiem akcji może udzielić pomocy poszkodowanym przebywającym jeszcze w
strefie zagrożenia, jeżeli stwierdzi, że może pracować w warunkach istniejącego
zagrożenia.
4. Udział jednostki ratownictwa w akcji ratowniczej
ż 121. 1. W razie powierzenia przez przedsiębiorcę jednostce ratownictwa
czynności w zakresie ratownictwa górniczego, o potrzebie wezwania do akcji służb
ratowniczych tej jednostki decyduje kierownik akcji ratowniczej.
2. Specjalista jednostki ratownictwa, będący zawodowym ratownikiem górniczym i
biorący udział w akcji ratowniczej w wyrobiskach podziemnych (w obiekcie), jest
zobowiązany do współpracy z kierownikiem akcji na dole (w obiekcie), w zakresie
dotyczącym w szczególności:
1) wyposażenia bazy w sprzęt ratowniczy oraz w sprzęt niezbędny do realizacji
zadania, jakie ma być wykonane na danej zmianie roboczej,
2) pracy kierownika bazy, lekarza-ratownika górniczego oraz mechanika sprzętu
ratowniczego zatrudnionego w bazie,
3) prawidłowości przygotowania zastępów ratowniczych przed ich wyjściem z bazy
do wykonywania prac ratowniczych,
4) dopilnowania przestrzegania czasu pracy zastępów ratowniczych w strefie
zagrożenia,
5) dopilnowania pracy specjalistów z jednostki ratownictwa, zatrudnionych przy
pracach pomiarowych i innych,
3. Pracujący w sztabie akcji przedstawiciel jednostki ratownictwa jest
zobowiązany do:
1) ścisłej współpracy z kierownikiem akcji ratowniczej oraz innymi członkami
sztabu akcji w zakresie sposobu jej organizacji,
2) współpracy w zakresie zabezpieczenia medycznego akcji ratowniczej,
3) koordynacji pracy pracowników jednostki ratownictwa biorących udział w akcji
ratowniczej.
ż 122. O potrzebie wezwania do akcji zastępów ratowniczych innych
przedsiębiorców decyduje kierownik akcji ratowniczej.
5. Organizacja pracy zastępów ratowniczych w akcjach ratowniczych
Podstawowe zasady działania zastępów ratowniczych w akcjach ratowniczych
ż 123. W podziemnym zakładzie górniczym:
1) w razie powstania zagrożenia i konieczności podjęcia akcji ratowniczej,
zastęp dyżurujący lub zastępy zabezpieczające kilka zakładów górniczych są
zobowiązane do niezwłocznego udania się do miejsca wskazanego przez dyspozytora
ruchu zakładu górniczego lub osobę kierującą akcją ratowniczą,
2) zastępowy zastępu dyżurującego, w drodze do miejsca akcji, jest obowiązany
utrzymywać łączność z dyspozytorem ruchu zakładu górniczego,
3) po przybyciu na wskazane miejsce zastęp dyżurujący powinien zgłosić się do
kierownika akcji ratowniczej, a następnie przystąpić do wykonywania prac
ratowniczych zgodnie z jego poleceniem,
4) w razie utrzymywania tylko jednego zastępu dyżurującego, wymagane przepisami
ubezpieczenie tego zastępu do wykonywania prac ratowniczych stanowią zastępy
znajdujące się w drodze do bazy ratowniczej.
ż 124. 1. Liczba osób zatrudnionych w akcji ratowniczej powinna być ograniczona
tylko do pracowników zatrudnionych przy wykonywaniu i nadzorowaniu prac
ratowniczych i pomocniczych.
2. Kierownik akcji ratowniczej jest obowiązany określić zakres prac ratowniczych
przewidzianych do wykonywania przez ratowników górniczych oraz przez osoby nie
będące ratownikami górniczymi.
3. W przypadku prac ratowniczych wykonywanych w związku z powstałym zagrożeniem,
w którego wyniku w strefie zagrożenia powstała lub może powstać atmosfera
niezdatna do oddychania, w strefie tej należy zatrudnić wyłącznie ratowników
górniczych.
ż 125. 1. W czasie akcji ratowniczych dzielenie zastępów ratowniczych na
mniejsze zespoły jest niedopuszczalne.
2. Ratowników zatrudniać można równocześnie w kilku miejscach lub kolejno w
jednym miejscu, pod warunkiem utrzymywania z nimi przez zastępowego kontaktu
głosowego lub wzrokowego.
ż 126. 1. Podczas akcji ratowniczej pracą ratowników w zastępie kieruje
zastępowy.
2. Gdy w trakcie prac ratowniczych zastępowy nie może dalej pełnić funkcji, jego
obowiązki musi przejąć zastępca.
ż 127. 1. W czasie akcji ratowniczej zastępowy jest odpowiedzialny za:
1) wyznaczenie swojego zastępcy,
2) dopilnowanie wykonania kontroli aparatów przez ratowników podległego mu
zastępu, przed wyjściem z bazy,
3) ustalenie miejsca nałożenia masek, jeśli okoliczności nie wymagają ich
nałożenia przy wyjściu z bazy,
4) wykonanie czynności kontrolnych przewidzianych dla zastępowego po nałożeniu
masek przez ratowników podległego mu zastępu,
5) pobranie z bazy przez zastęp wyposażenia niezbędnego do wykonania zleconych
prac ratowniczych,
6) dokonanie okresowej (co 15 minut) kontroli zapasu tlenu (powietrza) w
aparatach ratowniczych,
7) przeprowadzenie ponownej kontroli szczelnego nałożenia masek i stanu
aparatów, a zwłaszcza węży, po przejściu trudnego odcinka drogi,
8) dopilnowanie, aby w warunkach słabej widoczności zastęp był połączony linką
ratowniczą,
9) organizację pracy w zastępie oraz właściwe wykonanie zadań zleconych przez
kierownika akcji na dole,
10) utrzymywanie łączności z bazą oraz dokonywanie pomiarów składu atmosfery i
temperatury w miejscu pracy zastępu,
11) rozdzielenie prac do wykonywania przez poszczególnych ratowników i ich
zorganizowanie zgodnie z ustaleniami kierownika akcji.
2. W czasie dojścia do miejsca wykonywania prac ratowniczych i powrotu do bazy
zastęp idzie w następującej kolejności: zastępca zastępowego, ratownicy i
zastępowy.
3. W drodze do miejsca wykonywania prac ratowniczych zastępowy ma obowiązek
dokonywania obserwacji oraz czynności kontrolno-pomiarowych, określonych przez
kierownika akcji ratowniczej, a także informowania o dokonanych spostrzeżeniach
i pomiarach kierownika bazy ratowniczej.
4. Zastępowy obowiązany jest stale czuwać nad pracą swego zastępu w czasie
wykonywania prac ratowniczych. Może on wykonywać prace w ramach zadań zleconych
zastępowi ratowniczemu, jeżeli to nie ograniczy jego możliwości czuwania nad
bezpieczeństwem ratowników w zastępie.
5. Po przybyciu do bazy zastępowy zgłasza przełożonemu powrót zastępu, sposób
wykonania zadania i swoje spostrzeżenia.
ż 128. 1. W podziemnym zakładzie górniczym, w celu przeprowadzenia prac
ratowniczych z udziałem ratowników, kierownik akcji ratowniczej powinien
dysponować co najmniej dwoma zastępami ratowniczymi, z których jeden jest
zatrudniony w strefie zagrożenia, a drugi ubezpiecza go przebywając w bazie
ratowniczej.
2. Od postanowień ust. 1 można wyjątkowo odstąpić w razie konieczności ratowania
ludzi, pod warunkiem, że drugi zastęp - ubezpieczający znajduje się w drodze do
bazy ratowniczej.
3. W zakładzie górniczym wydobywającym kopaliny otworami wiertniczymi sposób
ubezpieczenia ratowników wykonujących prace ratownicze ustala kierownik akcji
ratowniczej.
ż 129. 1. Zastęp ratowniczy wysyłany do prac w strefie zagrożenia powinien być
poinformowany o rodzaju zagrożenia i warunkach w strefie zagrożenia, drodze
(drogach) dojścia do strefy zagrożenia i do miejsca pracy w strefie oraz o
zadaniach, jakie jest obowiązany wykonać.
2. Zastęp ratowniczy, kierowany do prac w strefie zagrożenia, musi być
wyposażony w sprzęt ratowniczy, stosownie do rodzaju zagrożenia.
3. W poleceniu wydanym zastępowemu należy podać dokładny czas wyjścia z bazy
ratowniczej oraz planowany czas powrotu po wykonaniu zadania.
4. Wyjście zastępu z bazy ratowniczej do strefy zagrożenia może nastąpić tylko
po zgłoszeniu o tym kierownikowi bazy.
ż 130. 1. W czasie prowadzenia rozpoznania zagrożenia w składzie zastępu
(zastępów) wysyłanego z bazy ratowniczej do strefy zagrożenia powinien być
ratownik znający teren, w którym jest przeprowadzana akcja ratownicza.
2. Zastępy ratownicze, którym zlecono zadanie ewakuacji osób zagrożonych,
udzielania pierwszej pomocy poszkodowanym oraz wytransportowania ich do bazy,
powinny być wyposażone w sprzęt do udzielania pierwszej pomocy i transportu
poszkodowanych (np. nosze) oraz w razie występowania atmosfery niezdatnej do
oddychania - w sprzęt ochrony dróg oddechowych, przeznaczony do ewakuacji osób.
3. Zastęp ratowniczy w drodze do miejsca wykonywania prac ratowniczych w strefie
zagrożenia, w czasie ich wykonywania oraz w drodze powrotnej, powinien przez
cały czas utrzymywać łączność telefoniczną lub radiową z bazą ratowniczą.
4. W razie gdy łączność, o której mowa w ust. 3, zostanie przerwana, zastęp
ratowniczy jest obowiązany wycofać się do bazy, przy czym przy wycofaniu się
powinien dążyć do nawiązania łączności za pomocą umownych sygnałów.
5. W podziemnych zakładach górniczych należy stosować następujące sygnały
umowne:
1) sygnały akustyczne:
sygnały bazy:
2 uderzenia - czy wszystko w porządku?
3 uderzenia - pomoc idzie
4 uderzenia - wracać
sygnały zastępu:
2 uderzenia - wszystko w porządku
3 uderzenia - żądamy pomocy
4 uderzenia - wracamy,
2) sygnały świetlne:
w razie powstania możliwości wykorzystania sygnalizacji świetlnej ustala się:
sygnały bazy:
2 długie sygnały - czy wszystko w porządku?
3 długie sygnały - pomoc idzie
4 długie sygnały - wracać
sygnały zastępu:
2 długie sygnały - wszystko w porządku
3 długie sygnały - żądamy pomocy
4 długie sygnały - wracamy,
3) przed rozpoczęciem nadawania sygnałów należy zwrócić na nie uwagę odbiorców
przez nadanie krótkich kilku po sobie następujących sygnałów; odbiorcy sygnałów
są obowiązani w ten sam sposób zapewnić nadających, że są gotowi do odbioru
sygnałów.
ż 131. 1. W czasie wykonywania prac ratowniczych każdy ratownik jest zobowiązany
do uważnego obserwowania miejsca wykonywania tych prac. W razie stwierdzenia
zagrożenia, jest obowiązany ostrzec pozostałych ratowników i powiadomić
zastępowego.
2. Niedopuszczalne jest samowolne oddalanie się ratowników z miejsca pracy
zastępu ratowniczego lub wykonywanie jakichkolwiek prac bez ich uprzedniego
uzgodnienia z zastępowym.
ż 132. 1. Powtórne skierowanie zastępu do prac ratowniczych w strefie zagrożenia
może nastąpić po odpowiednim wypoczynku, który nie powinien być krótszy od czasu
pracy. Jeżeli w bazie jest obecny lekarz, to on określa zdolność ratowników do
dalszego wykonywania prac ratowniczych oraz niezbędny czas na regenerację sił.
2. W razie gdy kierownik akcji nie przewiduje dalszego zatrudnienia zastępu
ratowniczego, opuszczenie bazy może nastąpić tylko po uzyskaniu zgody kierownika
bazy.
ż 133. 1. Jeżeli w akcji ratowniczej ratownik zasłabnie lub ulegnie wypadkowi,
pozostali członkowie zastępu powinni natychmiast powiadomić o tym kierownika
bazy, wycofać się ze strefy zagrożonej, wyprowadzając lub wynosząc
poszkodowanego, i oddać go pod opiekę lekarza.
2. O fakcie zasłabnięcia lub wypadku w czasie akcji ratowniczej należy
niezwłocznie powiadomić właściwy organ państwowego nadzoru górniczego.
ż 134. 1. Jeżeli w akcji ratowniczej zatrudnione są również zastępy obce, do
czasu dokładnego rozpoznania terenu prac ratowniczych zastępom tym należy
przydzielić przewodników.
2. Przewodnicy, o których mowa w ust. 1, mogą stanowić każdorazowo szóstą osobę
w zastępie i obowiązani są towarzyszyć zastępowi ratowniczemu.
3. Jeżeli prace ratownicze są prowadzone w warunkach atmosfery niezdatnej do
oddychania, przewodnik musi być ratownikiem górniczym.
ż 135. Kierownik stacji ratowniczej jest obowiązany zapewnić przybyłym zastępom
ratowniczym pomoc przy transporcie sprzętu i urządzeń ratowniczych na terenie
zakładu górniczego oraz w drodze do bazy ratowniczej.
Zasady organizacji pracy zastępów ratowniczych w atmosferze niezdatnej do
oddychania
ż 136. Za akcję ratowniczą w atmosferze niezdatnej do oddychania uważa się
wszelkie prace przeprowadzone przez ratowników w atmosferze, w której w wyniku
nagromadzenia się wody, pożaru, wybuchu gazów lub pyłów, wyrzutu gazów i skał,
wypływu gazów z górotworu lub zrobów, braku przepływu powietrza erupcji płynu
złożowego, awarii instalacji technologicznej, występuje przekroczenie
dopuszczalnych stężeń gazów i par szkodliwych albo niedostateczna zawartość
tlenu.
ż 137. 1. Prace ratownicze w atmosferze niezdatnej do oddychania należy
wykonywać wyłącznie przy pomocy ratowników używających tlenowych (powietrznych)
aparatów oddechowych roboczych.
2. Zastęp ratowniczy powinien być wyposażony w tlenowe (powietrzne) aparaty
oddechowe robocze tego samego typu oraz o jednakowym czasie ochronnego
działania.
3. W zakładzie górniczym wydobywającym kopaliny otworami wiertniczymi kierownik
akcji może ustalić sprzęt ochronny dróg oddechowych, stosowany podczas
wykonywania prac ratowniczych, inny niż wymieniony w ust. 1, spełniający
wymagania określone w ż 24 ust. 1.
ż 138. 1. Ratownicy przed wyjściem z bazy do strefy zagrożenia są obowiązani do
wykonywania kontroli sprawności tlenowych (powietrznych) aparatów oddechowych
roboczych, zgodnie z instrukcją użycia aparatów.
2. Po wykonaniu czynności, o której mowa w ust. 1, zastępowy jest obowiązany
osobiście skontrolować prawidłowość założenia i działania tlenowego
(powietrznego) aparatu oddechowego roboczego każdego ratownika, zgodnie z
instrukcją jego użycia, kontrolę zaś aparatu zastępowego wykonuje jego zastępca.
ż 139. Zakładanie tlenowych (powietrznych) aparatów oddechowych roboczych przez
ratowników i związane z tym czynności kontrolne powinny być wykonywane tylko na
polecenie zastępowego i pod jego nadzorem.
ż 140. 1. W podziemnym zakładzie górniczym zastęp wyruszający z bazy do miejsca
wykonywania prac ratowniczych w atmosferze niezdatnej do oddychania powinien być
wyposażony w:
1) tlenowe aparaty oddechowe robocze,
2) oświetlenie osobiste dla każdego ratownika,
3) butlę dwulitrową (zapasową) z tlenem o ciśnieniu 20 MPa i urządzenie do
podawania tlenu pod maskę,
4) przyrządy do wykrywania i pomiaru gazów, ustalone przez kierownika akcji.
5) jeden komplet kluczy do tlenowych aparatów oddechowych roboczych, opatrunki
osobiste, kredę, metr, zegarek, notes, nóż ciesielski, termometr górniczy oraz
linkę ratowniczą,
6) inny dodatkowy sprzęt według potrzeb, ustalony przez kierownika bazy.
2. W zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi zastęp
wyruszający z bazy do miejsca wykonywania prac ratowniczych w tlenowych
(powietrznych) aparatach oddechowych roboczych powinien być wyposażony również
we właściwą odzież ochronną, sprzęt kontrolno-pomiarowy, narzędzia i inne środki
potrzebne do wykonania zadania, ustalone przez kierownika akcji.
3. W razie przewidywanego ratowania ludzi, zastęp jest obowiązany zabrać
dodatkowo sprzęt ochrony dróg oddechowych, przeznaczony do ewakuacji
poszkodowanych, nosze i inny sprzęt do udzielania pierwszej pomocy, ustalony
przez kierownika akcji.
ż 141. 1. Jeżeli baza ratownicza znajduje się blisko strefy zagrożenia,
zastępowy jest obowiązany polecić założenie tlenowych aparatów oddechowych
roboczych, otwarcie tlenu i nałożenie masek już w bazie ratowniczej.
2. Jeżeli nie zachodzi przypadek, o którym mowa w ust. 1, należy postępować
następująco:
1) ratownicy wychodzą z bazy do miejsca ustalonego przez kierownika akcji tylko
w założonych tlenowych (powietrznych) aparatach oddechowych roboczych i
przykręconych do nich maskach, przy zamkniętym dopływie tlenu (powietrza),
2) w drodze z bazy do miejsca wykonywania prac ratowniczych zastępowy idzie na
czele zastępu i jest obowiązany przeprowadzać doraźnie kontrole składu atmosfery
podręcznymi przyrządami do wykrywania i pomiaru gazów, w okresach ustalonych
przez kierownika akcji; w razie stwierdzenia dymów lub niebezpiecznych stężeń
gazów szkodliwych, zastępowy jest obowiązany zatrzymać zastęp, nakazać otwarcie
dopływu tlenu (powietrza) i nałożenie masek oraz skontrolować prawidłowość
nałożenia i szczelność masek, jak również zapas tlenu (powietrza) i otwarcie
zaworu w tlenowym (powietrznym) aparacie oddechowym roboczym każdego ratownika;
nałożenie maski i otwarcie zaworu aparatu zastępowego kontroluje jego zastępca,
3) w razie nagłej zmiany stężenia gazów szkodliwych, należy natychmiast otworzyć
dopływ tlenu (powietrza) i nałożyć maski bez przeprowadzania kontroli stanu
aparatów, o której mowa w ust. 2 pkt 2,
4) po stwierdzeniu prawidłowego nałożenia masek i stanu aparatów zastęp może
wyruszyć do strefy zagrożenia według kolejności określonej w ż 127 ust. 2.
ż 142. 1. Przed wejściem do strefy zagrożenia zastęp jest zobowiązany do
poruszania się w szyku zwartym (w razie zadymienia ratownicy powinni być
połączeni linką ratowniczą), w kolejności określonej w ż 127 ust. 2. W tym samym
porządku musi odbywać się powrót zastępu do bazy.
2. Jeżeli zastępowy i ratownicy jego zastępu nie znają rejonu zakładu
górniczego, w którym są wykonywane prace ratownicze, na czele zastępu powinien
iść ratownik-przewodnik, o którym mowa w ż 134.
3. Zastępowy musi przestrzegać zasady, że każdy ratownik musi posiadać na
bezpieczną drogę powrotu zapas tlenu (powietrza) w ilości dwukrotnie większej od
tej, jaką zużył na drogę z bazy do miejsca docelowego, powiększony o 1 MPa.
ż 143. 1. W razie jakiejkolwiek niedyspozycji ratownika lub niewłaściwego
działania tlenowego (powietrznego) aparatu oddechowego roboczego, zastępowy jest
zobowiązany do natychmiastowego zgłoszenia o tym kierownikowi bazy i wycofania
całego zastępu do bazy.
2. Ratownikowi wykonującemu pracę w atmosferze niezdatnej do oddychania nie
wolno zdjąć ani zerwać maski.
3. W razie zerwania maski przez ratownika, zastępowy musi ponownie nałożyć mu
maskę, dodać tlenu zaworem dodawczym (w razie stosowania tlenowych aparatów
roboczych), powiadomić kierownika bazy i natychmiast wycofać zastęp do atmosfery
zdatnej do oddychania.
4. Każde użycie zaworu dodawczego w tlenowym aparacie oddechowym roboczym
ratownik powinien zgłosić zastępowemu, który ma obowiązek skontrolować zapas
tlenu w aparacie tego ratownika.
ż 144. 1. Ratownikowi wolno zdjąć tlenowe (powietrzne) aparaty oddechowe robocze
(maski) dopiero na polecenie zastępowego, gdy ten przekona się, że zastęp jest
już w atmosferze nieszkodliwej dla zdrowia.
2. Czas pracy ratownika w tlenowym aparacie oddechowym roboczym należy
ograniczyć do 2 godzin; ratownik może pracować w aparacie dłużej niż 2 godziny w
razie ratowania ludzi lub wykonywania ważnych czynności na polecenie kierownika
akcji.
3. Czas pracy ratownika używającego powietrznego aparatu oddechowego roboczego
powinien być dostosowany do czasu ochronnego działania aparatu, z uwzględnieniem
zasady, o której mowa w ż 142 ust. 3.
ż 145. W razie wielokrotnego używania tlenowych (powietrznych) aparatów
oddechowych roboczych w wyrobiskach, jeden z mechaników sprzętu ratowniczego
zakładu górniczego powinien znajdować się w bazie ratowniczej.
ż 146. Wykonywanie czynności kontrolnych w strefie zagrożenia, w której
występuje atmosfera niezdatna do oddychania, jest dozwolone wyłącznie przez
osoby będące ratownikami górniczymi, udające się do tej strefy wraz z zastępem
ratowniczym, z zachowaniem wymagań określonych w ż 137.
ż 147. W razie wypadku ratownika używającego tlenowego (powietrznego) aparatu
oddechowego:
1) zastępowy, po wyjściu zastępu ze strefy zagrożenia i po zdjęciu maski
poszkodowanemu, powinien odczytać wskazanie manometru, zamknąć dopływ tlenu
(powietrza) w aparacie poszkodowanego oraz oddać poszkodowanego pod opiekę
lekarską,
2) kierownik bazy ratowniczej powinien zabezpieczyć i przekazać do kopalnianej
stacji ratownictwa górniczego tlenowy (powietrzny) aparat roboczy
poszkodowanego, wraz z przykręconą do niego maską używaną w czasie wypadku.
3) aparat, wraz z pochłaniaczami i maską, do czasu przekazania specjalistycznej
jednostce, wskazanej przez właściwy organ państwowego nadzoru górniczego,
powinien być zabezpieczony przez kierownika kopalnianej stacji ratownictwa
górniczego w zamkniętym pomieszczeniu.
Rozdział 5
SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA W ZAKRESIE ORGANIZACJI SPECJALISTYCZNEJ SŁUŻBY RATOWNICTWA
DO WYKONYWANIA PRAC PODWODNYCH W PODZIEMNYCH WYROBISKACH GÓRNICZYCH
ż 148. Do wykonywania prac podwodnych w podziemnych wyrobiskach górniczych może
być powołana specjalistyczna służba ratownicza, którą stanowią:
1) co najmniej dwa zastępy ratownicze specjalistyczne do wykonywania prac
podwodnych, zwane dalej "zastępami nurkowymi",
2) mechanicy nurkowego sprzętu ratowniczego,
3) kierownicy prac podwodnych,
4) lekarze-ratownicy przygotowani do współdziałania z zastępami nurkowymi.
ż 149. Specjalistyczna służba ratownicza, o której mowa w ż 148, może być
powołana w ramach służby ratownictwa w zakładzie górniczym lub w jednostce
ratownictwa.
ż 150. 1. Zastęp nurkowy stanowi najmniejszą jednostkę organizacyjną, która może
samodzielnie wykonywać prace podwodne w czasie akcji ratowniczych lub
zapobiegawczych, prowadzonych w zakładach górniczych.
2. Zastęp nurkowy składa się z:
1) zastępowego,
2) chronometrażysty,
3) nurka operacyjnego,
4) nurka ubezpieczającego,
5) sygnalisty.
3. Członkiem zastępu nurkowego może być tylko ratownik górniczy.
4. Zastępowym zastępu nurkowego może być osoba mająca co najmniej 6 lat pracy
pod ziemią oraz 3-letni staż w charakterze ratownika górniczego nurka.
5. Ratownikiem górniczym nurkiem może być osoba, która:
1) ma książeczkę nurka lub płetwonurka,
2) nie przekroczyła 35. roku życia,
3) ukończyła kurs podstawowy dla ratowników górniczych nurków i zdała egzamin z
wynikiem pozytywnym,
4) ma aktualne świadectwo zdrowia, wydane przez lekarza przeszkolonego w
zakresie fizjopatologii nurkowania,
5) uczestniczy w przewidzianych przepisami ćwiczeniach ratowniczych,
zgrupowaniach szkoleniowych i szkoleniach okresowych.
6. Ratownik górniczy nurek jest obowiązany do:
1) udziału w akcjach ratowniczych i zapobiegawczych, związanych ze zwalczaniem
zagrożenia wodnego,
2) poddawania się badaniom lekarskim okresowym w półrocznych odstępach czasu
oraz kontrolnym po każdej przerwie w nurkowaniu, trwającej dłużej niż trzy
miesiące, lub po każdej chorobie trwającej dłużej niż 14 dni,
3) odbywania wymaganych ćwiczeń ratowniczych, w tym specjalistycznych ćwiczeń
ratowniczych, i uczestniczenia w zgrupowaniach szkoleniowych,
4) odbywania co 5 lat kursów szkoleniowych okresowych dla ratowników górniczych
nurków.
ż 151. 1. Mechanikiem nurkowego sprzętu ratowniczego może być osoba, która:
1) jest mechanikiem sprzętu ratowniczego drużyny ratowniczej,
2) jest czynnym lub byłym ratownikiem górniczym nurkiem,
3) ukończyła z wynikiem pozytywnym kurs podstawowy dla mechaników nurkowego
sprzętu ratowniczego,
4) uczestniczy w wymaganych ćwiczeniach ratowniczych, zgrupowaniach
szkoleniowych i szkoleniach okresowych.
2. Mechanik nurkowego sprzętu ratowniczego jest zobowiązany do:
1) dbania o należyty stan techniczny sprzętu nurkowego i urządzeń znajdujących
się w wyposażeniu zastępu nurkowego,
2) uczestniczenia w akcjach ratowniczych i zapobiegawczych w zakładach
górniczych,
3) uczestniczenia w specjalistycznych ćwiczeniach ratowniczych i zgrupowaniach
szkoleniowych.
ż 152. 1. Kierownikiem prac podwodnych może być osoba, która:
1) jest osoba dozoru co najmniej średniego i ma kwalifikacje do prowadzenia prac
ratowniczych pod ziemią,
2) jest czynnym lub byłym ratownikiem górniczym nurkiem,
3) ma ukończony kurs kierowników akcji na dole lub kierowników baz ratowniczych,
4) ma ukończony kurs podstawowy dla kierowników prac podwodnych,
5) uczestniczy w ćwiczeniach i szkoleniach okresowych.
2. Kierownik prac podwodnych jest zobowiązany do:
1) uzgadniania z kierownikiem akcji decyzji dotyczących wykonania prac
podwodnych,
2) określenia możliwości wykonywania zadań zastępów nurkowych w akcjach
ratowniczych i zapobiegawczych oraz decydowania w sprawach organizacji prac
nurkowych,
3) nadzorowania prac wykonywanych przez zastępy nurkowe i czuwania nad
przestrzeganiem zasad bezpieczeństwa pracy zastępów nurkowych, w szczególności w
zakresie dopuszczalnej głębokości nurkowania,
4) uczestniczenia w specjalistycznych ćwiczeniach ratowniczych i zgrupowaniach
szkoleniowych,
5) odbywania co 5 lat kursów szkoleniowych okresowych dla kierowników prac
podwodnych.
ż 153. 1. Obowiązki lekarza-ratownika przygotowanego do współdziałania z
zastępami nurkowymi może pełnić lekarz-ratownik górniczy, który został
przeszkolony w zakresie fizjopatologii nurkowania i hiperbarii medycznej.
2. Lekarz-ratownik przygotowany do współdziałania z zastępami nurkowymi jest
zobowiązany do:
1) przeprowadzania badań lekarskich przewidzianych dla ratowników górniczych
nurków,
2) uczestniczenia w akcjach ratowniczych i zapobiegawczych, przeprowadzanych z
udziałem zastępów nurkowych,
3) dokonywania oceny stanu zdrowia ratowników górniczych nurków przed
zanurzeniem i po wyjściu z wody oraz sprawowania opieki lekarskiej nad
ratownikami górniczymi nurkami, którzy ulegli wypadkowi w czasie prac
podwodnych,
4) zapewnienia odpowiedniej opieki medycznej ratownikom górniczym nurkom w
czasie ćwiczeń i zgrupowań szkoleniowych, organizowanych dla zastępów nurkowych,
5) odbywania co 5 lat kursów szkoleniowych okresowych, przewidzianych dla
lekarzy-ratowników współdziałających z zastępami nurkowymi.
ż 154. Jednostka ratownictwa lub kopalniana stacja ratownictwa górniczego
utrzymująca zastępy nurkowe jest zobowiązana do prowadzenia:
1) ewidencji członków zastępów nurkowych,
2) kartotek indywidualnych ratowników górniczych nurków, zawierających dane o
przebiegu pracy w zastępach nurkowych,
3) dziennika zastępów nurkowych,
4) książki czynności nurkowych,
5) książki zawierającej dane o pracy sprężarki, sprężeniach w komorze
dekompresyjnej, kontrolach aparatów nurkowych, skafandrów i innego sprzętu, w
które wyposażone są zastępy nurkowe.
Rozdział 6
PRZEPIS KOŃCOWY
ż 155. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Przemysłu i Handlu: M. Pol
(Załącznik nr 1-6 do rozporządzenia stanowią oddzielny załącznik do niniejszego
numeru)

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 23 grudnia 1994 r.
o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o
zmianie niektórych ustaw.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163)
Art. 1. Ustawa określa zasady i tryb kształtowania środków oraz limitów na
wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej.
Art. 2. 1. Przez użyte w ustawie określenie "państwowa sfera budżetowa" rozumie
się państwowe jednostki organizacyjne, które prowadzą gospodarkę finansową na
zasadach określonych w ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz.
U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344 oraz z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i
Nr 133, poz. 685), oraz szkoły wyższe i inne jednostki prowadzące gospodarkę
finansową na zasadach określonych w art. 30 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o
szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63,
poz. 314 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr
121, poz. 591), z wyłączeniem placówek zagranicznych.
2. Przepisów ustawy nie stosuje się do pracowników zatrudnionych w Kancelarii
Sejmu, Kancelarii Senatu, Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,
Trybunale Konstytucyjnym, Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich, Sądzie
Najwyższym, Naczelnym Sądzie Administracyjnym, Najwyższej Izbie Kontroli,
Państwowej Inspekcji Pracy, Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji oraz Krajowym
Biurze Wyborczym.
3. Przez użyte w ustawie określenia "pracownicy" oraz "wynagrodzenia" rozumie
się również żołnierzy i funkcjonariuszy oraz uposażenia należne żołnierzom i
funkcjonariuszom.
Art. 3. 1. Podstawę do określenia środków i limitów na wynagrodzenia w danym
roku budżetowym stanowią:
1) w państwowej sferze budżetowej, z zastrzeżeniem pkt 2:
a) prognozowane przeciętne wynagrodzenie w państwowej sferze budżetowej,
ustalone w trybie określonym w art. 4, zwane dalej "prognozowanym przeciętnym
wynagrodzeniem",
b) kalkulacyjna liczba etatów, określana co roku w ustawie budżetowej dla
poszczególnych części i działów klasyfikacji budżetowej,
c) międzydziałowe relacje prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia, ustalone w
trybie określonym w art. 4,
d) prognozowana wysokość najniższego wynagrodzenia ustalonego na podstawie
odrębnych przepisów,
2) dla grup osób wymienionych w art. 11, 12 oraz 14-20 zasady określone w pkt 1
lit. a) i b) oraz ustalone wielokrotności prognozowanego przeciętnego
wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej.
2. Przez prognozowane przeciętne wynagrodzenie rozumie się średniomiesięczną
wielkość wynagrodzeń osobowych, nagród z zakładowego funduszu nagród oraz
honorariów wypłaconych niektórym grupom pracowników za pracę wynikającą ze
stosunku pracy - w przeliczeniu na 1 etat kalkulacyjny.
Art. 4. 1. Prognozowane przeciętne wynagrodzenie oraz międzydziałowe relacje
tego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej są corocznie, z zastrzeżeniem
art. 5 ust. 2, przedmiotem negocjacji w ramach Trójstronnej Komisji do Spraw
Społeczno-Gospodarczych, powołanej na podstawie odrębnych przepisów, zwanej
dalej "Trójstronną Komisją", z udziałem przedstawicieli organizacji związków
zawodowych pracowników sfery budżetowej o zasięgu ogólnokrajowym.
2. Rada Ministrów, w terminie do dnia 20 lipca każdego roku, przedkłada
ogólnokrajowym organizacjom związków zawodowych zrzeszających pracowników
państwowej sfery budżetowej, w celu wyrażenia opinii, propozycję prognozowanego
przeciętnego wynagrodzenia i międzydziałowych relacji tego wynagrodzenia na rok
następny. Wraz z tą propozycją przedkłada informację o:
1) przewidywanych zmianach cen towarów i usług konsumpcyjnych,
2) przewidywanym wzroście wynagrodzeń w sektorze przedsiębiorstw,
3) innych założeniach makroekonomicznych, w tym zmiany realnej wartości
przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej na okresy wieloletnie.
Nieprzedstawienie opinii w terminie 20 dni od przedłożenia propozycji uważa się
za rezygnację z prawa jej wyrażenia.
3. Rada Ministrów przedstawia Trójstronnej Komisji w terminie do dnia 15
sierpnia każdego roku propozycję prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia i
międzydziałowych relacji tego wynagrodzenia na rok następny. Wraz z tą
propozycją przedkłada informację, o której mowa w ust. 2, oraz prognozowaną
kalkulacyjną liczbę etatów w państwowej sferze budżetowej.
4. Jeżeli Trójstronna Komisja uzgodni wysokość prognozowanego przeciętnego
wynagrodzenia oraz międzydziałowe relacje tego wynagrodzenia, Rada Ministrów
jest zobowiązana do uwzględnienia w projekcie ustawy budżetowej środków na
wynagrodzenia zapewniających osiągnięcie ustalonej wysokości prognozowanego
przeciętnego wynagrodzenia.
5. Jeżeli w ciągu dwóch tygodni od przedstawienia propozycji, o których mowa w
ust. 3, nie nastąpi uzgodnienie stanowiska Trójstronnej Komisji, Rada Ministrów
przyjmie do projektu ustawy budżetowej wysokość prognozowanego przeciętnego
wynagrodzenia, z tym że nie może być ona niższa od prognozowanego wynagrodzenia,
o którym mowa w ust. 3.
Art. 5. 1. W 1995 r. wzrost prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w
państwowej sferze budżetowej będzie wyższy co najmniej o sześć punktów
procentowych od planowanego w ustawie budżetowej średniorocznego wzrostu cen
towarów i usług konsumpcyjnych.
2. Pierwsze negocjacje, o których mowa w art. 4 ust. 1, dotyczyć będą 1996 roku.
3. W latach 1996-1998 prognozowane przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w
art. 4 ust. 3, będzie wzrastać w stopniu wyższym niż wskaźnik zmian cen towarów
i usług konsumpcyjnych.
4. W razie gdy w latach 1995-1998 prognozowane roczne przeciętne wynagrodzenie
wzrośnie w stopniu niższym niż wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych, Rada
Ministrów dokonuje korekty wynagrodzenia bazowego, o którym mowa w art. 8,
gwarantującej zachowanie realnej wartości przeciętnego wynagrodzenia. Korekta
będzie dokonywana nie później niż w terminie dokonywania podwyżek wynagrodzeń,
określonym w ustawie budżetowej.
Art. 6. 1. W ustawie budżetowej ustala się:
1) wysokość prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia,
2) dla poszczególnych części i działów klasyfikacji budżetowej kwoty środków na
wynagrodzenia w państwowych jednostkach budżetowych, bez środków na podwyżki
wynagrodzeń, kalkulacyjne liczby etatów z wyodrębnieniem etatów sędziów i
prokuratorów, żołnierzy i funkcjonariuszy oraz kandydatów i żołnierzy
niezawodowych,
3) w poszczególnych częściach i działach klasyfikacji budżetowej limity
wynagrodzeń bazowych oraz kalkulacyjne liczby etatów dla gospodarki
pozabudżetowej, szkół wyższych i innych jednostek prowadzących gospodarkę
finansową na zasadach określonych w ustawie o szkolnictwie wyższym oraz
jednostek prowadzących gospodarkę finansową na zasadach ustalonych dla zakładów
budżetowych,
4) kwoty środków i limitów na podwyżki wynagrodzeń w podziale na:
a) działy klasyfikacji budżetowej,
b) jednostki budżetowe i jednostki, o których mowa w pkt 3, w podziale na nie
dotowane i dotowane, z uwzględnieniem stopnia dotowania,
c) grupy osób wymienione w pkt 2,
5) terminy dokonywania podwyżek wynagrodzeń,
6) rezerwę etatów kalkulacyjnych, środków i limitów na wynagrodzenia,
przeznaczoną do dyspozycji Rady Ministrów, na nieprzewidziane zmiany
organizacyjne.
2. Do przenoszenia środków i limitów na wynagrodzenia stosuje się odpowiednio
przepisy art. 45 ust. 3 i 5 ustawy - Prawo budżetowe.
3. Przez limit wynagrodzeń, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, rozumie się
dopuszczalną wysokość środków, jakie jednostki, o których mowa w tym przepisie,
mogą przeznaczyć na wynagrodzenia pracowników.
4. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, wypadki, w których
wynagrodzenia w gospodarce pozabudżetowej oraz w innych jednostkach, o których
mowa w ust. 1 pkt 3, mogą być wypłacane poza limitem.
5. Rezerwa środków na podwyżki wynagrodzeń oraz rezerwa, o której mowa w ust. 1
pkt 6, jest planowana w ustawie budżetowej wyłącznie w części "Rezerwy celowe".
Art. 7. 1. Rada Ministrów dokonuje, w drodze rozporządzenia, podziału środków
rezerwy na podwyżki wynagrodzeń w państwowych jednostkach budżetowych i limitu
wynagrodzeń na podwyżki dla jednostek, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3, na
części budżetowe, z podziałem na działy.
2. Dysponenci części budżetowych dokonują podziału między poszczególne jednostki
sfery budżetowej:
1) środków bazowego wynagrodzenia i środków na podwyżki w jednostkach
budżetowych,
2) limitów wynagrodzeń bazowych i limitów na podwyżki w jednostkach, o których
mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3.
3. Minister Finansów dokonuje odpowiednich zmian planu wydatków budżetowych na
wniosek właściwego dysponenta części budżetowej.
Art. 8. 1. Przez bazowe wynagrodzenie, o którym mowa w art. 7 ust. 2, z
zastrzeżeniem art. 5 ust. 4, rozumie się miesięczną kwotę prognozowanego
przeciętnego wynagrodzenia osobowego i honorariów wynikających ze stosunku pracy
ze stycznia roku poprzedniego bez podwyżek, powiększoną o miesięczną kwotę
przyznaną na podwyżki wynagrodzeń w poprzednim roku, pomnożoną przez
kalkulacyjną liczbę etatów, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 lit. b), oraz
przez 12.
2. W wypadku zmian organizacyjnych przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
Art. 9. 1. W jednostkach budżetowych ogólna kwota wynagrodzeń, łącznie ze
środkami wykorzystanymi z tytułu niższego zatrudnienia niż kalkulacyjna liczba
etatów, nie może przekroczyć kwoty środków przydzielonych jednostce w trybie
określonym w art. 7 ust. 2 pkt 1.
2. W jednostkach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3, ogólna kwota
wynagrodzeń, łącznie ze środkami wykorzystanymi z tytułu niższego zatrudnienia
niż kalkulacyjna liczba etatów, nie może, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 4,
przekroczyć limitu określonego w trybie art. 7 ust. 2 pkt 2.
Art. 10. W wypadku przejęcia przez gminę, na podstawie umowy zawartej z organem
administracji państwowej, zadań, na których realizację określono w ustawie
budżetowej kwoty środków i limitów na wynagrodzenia w trybie art. 7 ust. 2 -
środki i limity na wynagrodzenia w części przypadającej na realizację tych zadań
nie mogą być wykorzystane przez organ administracji państwowej.
Art. 11. W ustawie z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 1984
r. Nr 29, poz. 149, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr
105, poz. 453, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 53, poz. 214 i Nr
105, poz. 509) w art. 68 wprowadza się następujące zmiany:
1) w ust. 1 skreśla się wyrazy "wolne od podatku od wynagrodzeń",
2) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2. Przeciętne uposażenie funkcjonariuszy stanowi wielokrotność prognozowanego
przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej.
3. Wielokrotność prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia, o której mowa w ust.
2, określa Rada Ministrów w drodze rozporządzenia."
Art. 12. W ustawie z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z
1992 r. Nr 5, poz. 18) w art. 2 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3. Przeciętne uposażenie żołnierzy zawodowych stanowi wielokrotność
prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej.
4. Wielokrotność prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia, o której mowa w ust.
3, określa Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w drodze rozporządzenia."
Art. 13. W ustawie z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących
kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101, z 1982 r. Nr 31, poz.
214, z 1985 r. Nr 22, poz. 98 i Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z
1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1991 r. Nr 100, poz. 443 oraz z 1993 r. Nr 1, poz. 1)
wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 2a otrzymuje brzmienie:
"Art. 2a. Wynagrodzenie Prezydenta składa się z wynagrodzenia zasadniczego
odpowiadającego siedmiokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w
państwowej sferze budżetowej oraz dodatku funkcyjnego odpowiadającego dwu- i
półkrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze
budżetowej.",
2) w art. 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Wynagrodzenie ustala się na podstawie prognozowanego przeciętnego
wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej.",
3) skreśla się art. 3a.
Art. 14. W ustawie z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 1994
r. Nr 13, poz. 48) art. 45 otrzymuje brzmienie:
"Art. 45. 1. Wynagrodzenie zasadnicze sędziów jest równe i stanowi, odpowiednio
do rangi stanowiska sędziego, wielokrotność prognozowanego przeciętnego
wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej; wysokość wynagrodzenia sędziów
różnicuje staż pracy i pełnione funkcje.
2. Wynagrodzenie sędziów i członków Biura Orzecznictwa określa, w drodze
rozporządzenia, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej po zasięgnięciu opinii
Krajowej Rady Sądownictwa."
Art. 15. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów
powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i
Nr 105, poz. 509) art. 71 otrzymuje brzmienie:
"Art. 71. ż 1. Wynagrodzenie zasadnicze sędziów równorzędnych sądów jest równe i
stanowi, odpowiednio do rangi stanowiska sędziego, wielokrotność prognozowanego
przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej; wysokość
wynagrodzenia sędziów sądów równorzędnych różnicuje staż pracy i pełnione
funkcje.
ż 2. Wynagrodzenie sędziów określa, w drodze rozporządzenia, Prezydent
Rzeczypospolitej Polskiej po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Sądownictwa."
Art. 16. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 1994 r. Nr
19, poz. 70 i Nr 105, poz. 509) art. 62 otrzymuje brzmienie:
"Art. 62. 1. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratorów równorzędnych powszechnych
jednostek organizacyjnych prokuratury jest równe i stanowi, odpowiednio do rangi
stanowiska prokuratora, wielokrotność prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia
w państwowej sferze budżetowej; wysokość wynagrodzenia prokuratorów
równorzędnych powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury różnicuje staż
pracy i pełnione funkcje.
2. Wynagrodzenie prokuratorów określa Rada Ministrów w drodze rozporządzenia."
Art. 17. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179,
z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 oraz z
1994 r. Nr 53, poz. 214) w art. 99 wprowadza się następujące zmiany:
1) w ust. 2 skreśla się wyrazy "wolne od podatku od wynagrodzeń",
2) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3. Przeciętne uposażenie policjantów stanowi wielokrotność prognozowanego
przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej.
4. Wielokrotność prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia, o której mowa w ust.
3, określa Rada Ministrów w drodze rozporządzenia."
Art. 18. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U.
Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 53, poz. 214) w art. 86 wprowadza się następujące
zmiany:
1) w ust. 2 skreśla się wyrazy "wolne od podatku od wynagrodzeń",
2) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3. Przeciętne uposażenie funkcjonariuszy stanowi wielokrotność prognozowanego
przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej.
4. Wielokrotność prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia, o której mowa w ust.
3, określa Rada Ministrów w drodze rozporządzenia."
Art. 19. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr
78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr
12, poz. 52 oraz z 1994 r. Nr 53, poz. 214) w art. 103 wprowadza się następujące
zmiany:
1) w ust. 2 skreśla się wyrazy "wolne od podatku od wynagrodzeń",
2) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3. Przeciętne uposażenie funkcjonariuszy stanowi wielokrotność prognozowanego
przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej.
4. Wielokrotność prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia, o której mowa w ust.
3, określa Rada Ministrów w drodze rozporządzenia."
Art. 20. W ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz.
U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr
53, poz. 214) w art. 85 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3. Przeciętne uposażenie funkcjonariuszy stanowi wielokrotność prognozowanego
przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej.
4. Wielokrotność prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia, o której mowa w ust.
3, określa Rada Ministrów w drodze rozporządzenia."
Art. 21. Ilekroć w przepisach prawa jest mowa o:
1) "przeciętnym wynagrodzeniu w sferze produkcji materialnej", "przeciętnym
wynagrodzeniu w sześciu podstawowych działach", "przeciętnym wynagrodzeniu w
pięciu podstawowych działach" - oznacza to "przeciętne wynagrodzenie w sektorze
przedsiębiorstw",
2) "przeciętnym wynagrodzeniu w gospodarce uspołecznionej" - oznacza to
"przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej".
Art. 22. Traci moc ustawa z dnia 31 stycznia 1989 r. o kształtowaniu środków na
wynagrodzenia w sferze budżetowej (Dz. U. Nr 4, poz. 24, Nr 48, poz. 261 i Nr
64, poz. 389 oraz z 1990 r. Nr 71, poz. 417).
Art. 23. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 3 lutego 1995 r.
o ratyfikacji Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (WTO).
(Dz. U. Nr 34, poz. 164)
Art. 1. Upoważnia się Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do ratyfikowania
Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (WTO), sporządzonego w
Marakeszu dnia 15 kwietnia 1994 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 marca 1995 r.
w sprawie określenia jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz przedsiębiorstw
państwowych podlegających przekształceniu w jednoosobowe spółki Skarbu Państwa,
których akcje zostaną wniesione do Spółek Cukrowych.
(Dz. U. Nr 34, poz. 165)
Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku
cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98,
poz. 473) zarządza się, co następuje:
ż 1. Wykaz jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, których akcje zostaną wniesione
do Spółek Cukrowych, stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
ż 2. Wykaz przedsiębiorstw państwowych podlegających przekształceniu w
jednoosobowe spółki Skarbu Państwa w celu wniesienia akcji tych spółek do Spółek
Cukrowych stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.
ż 3. Wykaz przedsiębiorstw państwowych podlegających przekształceniu w
jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, wówczas gdy stan funduszy własnych tych
przedsiębiorstw, ustalony na podstawie zatwierdzonego rocznego sprawozdania
finansowego, poczynając od sprawozdania za 1995 r., przewyższy 100 tys. zł,
stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 marca 1995 r. (poz. 165)
Załącznik nr 1
WYKAZ JEDNOOSOBOWYCH SPÓŁEK SKARBU PAŃSTWA, KTÓRYCH AKCJE ZOSTANĄ WNIESIONE DO
SPÓŁEK CUKROWYCH
1) Cukrownia CHEŁMŻA S.A. z siedzibą w Chełmży,
2) Cukrownia GLINOJECK S.A. z siedzibą w Glinojecku,
3) Cukrownia KRASNYSTAW S.A. z siedzibą w Siennicy Nadolnej,
4) Cukrownia LUBLIN S.A. z siedzibą w Lublinie,
5) Cukrownia ROPCZYCE S.A. z siedzibą w Ropczycach.
Załącznik nr 2
WYKAZ PRZEDSIĘBIORSTW PAŃSTWOWYCH PODLEGAJĄCYCH PRZEKSZTAŁCENIU W JEDNOOSOBOWE
SPÓŁKI SKARBU PAŃSTWA W CELU WNIESIENIA AKCJI TYCH SPÓŁEK DO SPÓŁEK CUKROWYCH
1) Cukrownia BABORÓW P.P z siedzibą w Baborowie,
2) Przedsiębiorstwo Cukrownia BOROWICZKI z siedzibą w Borowiczkach,
3) P.P. Cukrownia BRZEŚĆ KUJAWSKI z siedzibą w Brześciu Kujawskim,
4) Cukrownia CEREKIEW P.P z siedzibą w Ciężkowicach,
5) P.P. Cukrownia i Rafineria CHYBIE z siedzibą w Chybiu,
6) P.P. Cukrownia CZĘSTOCICE z siedzibą w Ostrowcu Świętokrzyskim,
7) P.P. Cukrownia DOBRZELIN z siedzibą w Dobrzelinie,
8) Cukrownia GOSŁAWICE P.P. z siedzibą w Koninie,
9) P.P. Cukrownia GŁOGÓW z siedzibą w Głogowie,
10) Cukrownia GNIEZNO P.P. z siedzibą w Gnieźnie,
11) P.P. Cukrownia GRYFICE z siedzibą w Gryficach,
12) Cukrownia JANIKOWO P.P. z siedzibą w Janikowie,
13) P.P. Cukrownia JAWOR z siedzibą w Jaworze,
14) P.P. Cukrownia KLEMENSÓW z siedzibą w Szczebrzeszynie,
15) P.P. Cukrownia KLUCZEWO z siedzibą w Stargardzie Szczecińskim,
16) Przedsiębiorstwo Cukrownia KRASINIEC z siedzibą w Krasińcu,
17) P.P. Cukrownia KRUSZWICA z siedzibą w Kruszwicy,
18) P.P. Cukrownia ŁAGIEWNIKI z siedzibą w Łagiewnikach,
19) P.P. Cukrownia ŁAPY z siedzibą w Łapach,
20) Cukrownia MALBORK z siedzibą w Malborku,
21) Cukrownia MAŁA WIEŚ P.P. z siedzibą w Małej Wsi,
22) P.P. Cukrownia MEŁNO z siedzibą w Mełnie,
23) Cukrownia NAKŁO P.P. z siedzibą w Nakle n. Notecią,
24) Cukrownia NOWY STAW z siedzibą w Nowym Stawie,
25) Cukrownia OPALENICA P.P. z siedzibą w Opalenicy,
26) P.P. Cukrownia OPOLE z siedzibą w Opolu Lubelskim,
27) P.P. Cukrownia OSTROWY z siedzibą w Ostrowach,
28) Cukrownia OTMUCHÓW P.P. z siedzibą w Otmuchowie,
29) Cukrownia PRUSZCZ z siedzibą w Pruszczu Gdańskim,
30) P.P. Cukrownia PRZEWORSK z siedzibą w Przeworsku,
31) P.P. Cukrownia PUSTKÓW z siedzibą w Kobierzycach,
32) Cukrownia RACIBÓRZ P.P. z siedzibą w Raciborzu,
33) P.P. Cukrownia REJOWIEC z siedzibą w Rejowcu,
34) Cukrownia SOKOŁÓW P.P. z siedzibą w Sokołowie Podlaskim,
35) P.P. Cukrownia STRZELIN z siedzibą w Strzelinie,
36) P.P. Cukrownia STRZYŻÓW z siedzibą w Strzyżowie,
37) Cukrownia SZAMOTUŁY P.P. z siedzibą w Szamotułach,
38) P.P. Cukrownia ŚWIDNICA z siedzibą w Pszennie,
39) Cukrownia TUCZNO P.P. z siedzibą w Tucznie,
40) Cukrownia i Rafineria WITASZYCE P.P. z siedzibą w Witaszycach,
41) P.P. Cukrownia WERBKOWICE z siedzibą w Werbkowicach,
42) P.P. Cukrownia WOŻUCZYN z siedzibą w Wożuczynie,
43) P.P. Cukrownia WROCŁAW z siedzibą we Wrocławiu,
44) Cukrownia WRÓBLIN P.P. z siedzibą w Lewinie Brzeskim,
45) Cukrownia ZBIERSK P.P. z siedzibą w Zbiersku,
46) Cukrownia ZDUNY P.P. z siedzibą w Zdunach,
47) Cukrownia ŻNIN P.P. z siedzibą w Żninie
Załącznik nr 3
WYKAZ PRZEDSIĘBIORSTW PAŃSTWOWYCH PODLEGAJĄCYCH PRZEKSZTAŁCENIU W JEDNOOSOBOWE
SPÓŁKI SKARBU PAŃSTWA NA ZASADACH OKREŚLONYCH W ż 3 ROZPORZĄDZENIA, KTÓRYCH
AKCJE ZOSTANĄ WNIESIONE DO SPÓŁEK CUKROWYCH
1) Cukrownia CIECHANÓW P.P. z siedzibą w Ciechanowie,
2) P.P. Cukrownia CHEŁMICA z siedzibą w Chełmicy,
3) P.P. Cukrownia DOBRE z siedzibą w Dobrych Kujawskich,
4) P.P. Cukrownia KĘTRZYN z siedzibą w Kętrzynie,
5) P.P. Cukrownia KLECINA z siedzibą we Wrocławiu,
6) P.P. Cukrownia LEŚMIERZ z siedzibą w Leśmierzu,
7) P.P. Cukrownia MAŁOSZYN z siedzibą w Malczycach,
8) Przedsiębiorstwo Cukrownia MICHAŁÓW z siedzibą w Lesznie k. Błonia,
9) P.P. Cukrownia PASTUCHÓW z siedzibą w Pastuchowie,
10) P.P. Cukrownia PEPLIN z siedzibą w Peplinie,
11) P.P. Cukrownia SZCZECIN z siedzibą w Szczecinie,
12) Cukrownia WIELUŃ P.P. z siedzibą w Wieluniu,
13) P.P. Cukrownia WŁOSTÓW z siedzibą we Włostowie,
14) P.P. Cukrownia ZIĘBICE z siedzibą w Ziębicach,
15) P.P. Cukrownie Toruńskie z siedzibą w Toruniu.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 14 marca 1995 r.
w sprawie przekształcenia niektórych przedsiębiorstw w jednoosobowe spółki
Skarbu Państwa.
(Dz. U. Nr 34, poz. 168)
Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i
Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685) w związku z
art. 7 ust. 2 oraz art. 11 ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku
cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98,
poz. 473) zarządza się, co następuje:
ż 1. Przekształca się przedsiębiorstwa państwowe:
1) Cukrownia BABORÓW P.P. z siedzibą w Baborowie,
2) Przedsiębiorstwo Cukrownia BOROWICZKI z siedzibą w Borowiczkach,
3) P.P. Cukrownia BRZEŚĆ KUJAWSKI z siedzibą w Brześciu Kujawskim,
4) Cukrownia CEREKIEW P.P. z siedzibą w Ciężkowicach,
5) P.P. Cukrownia i Rafineria CHYBIE z siedzibą w Chybiu,
6) P.P. Cukrownia CZĘSTOCICE z siedzibą w Ostrowcu Świętokrzyskim,
7) P.P. Cukrownia DOBRZELIN z siedzibą w Dobrzelinie,
8) Cukrownia GOSŁAWICE P.P. z siedzibą w Koninie,
9) P.P. Cukrownia GŁOGÓW z siedzibą w Głogowie,
10) Cukrownia GNIEZNO P.P. z siedzibą w Gnieźnie,
11) P.P. Cukrownia GRYFICE z siedzibą w Gryficach,
12) Cukrownia JANIKOWO P.P. z siedzibą w Janikowie,
13) P.P. Cukrownia JAWOR z siedzibą w Jaworze,
14) P.P. Cukrownia KLEMENSÓW z siedzibą w Szczebrzeszynie,
15) P.P. Cukrownia KLUCZEWO z siedzibą w Stargardzie Szczecińskim,
16) Przedsiębiorstwo Cukrownia KRASINIEC z siedzibą w Krasińcu,
17) P.P. Cukrownia KRUSZWICA z siedzibą w Kruszwicy,
18) P.P. Cukrownia ŁAGIEWNIKI z siedzibą w Łagiewnikach,
19) P.P. Cukrownia ŁAPY z siedzibą w Łapach,
20) Cukrownia MALBORK z siedzibą w Malborku,
21) Cukrownia MAŁA WIEŚ P.P. z siedzibą w Małej Wsi,
22) P.P. Cukrownia MEŁNO z siedzibą w Mełnie,
23) Cukrownia NAKŁO P.P. z siedzibą w Nakle n. Notecią,
24) Cukrownia NOWY STAW z siedzibą w Nowym Stawie,
25) Cukrownia OPALENICA P.P. z siedzibą w Opalenicy,
26) P.P. Cukrownia OPOLE z siedzibą w Opolu Lubelskim,
27) P.P. Cukrownia OSTROWY z siedzibą w Ostrowach,
28) Cukrownia OTMUCHÓW P.P. z siedzibą w Otmuchowie,
29) Cukrownia PRUSZCZ z siedzibą w Pruszczu Gdańskim,
30) P.P. Cukrownia PRZEWORSK z siedzibą w Przeworsku,
31) P.P. Cukrownia PUSTKÓW z siedzibą w Kobierzycach,
32) Cukrownia RACIBÓRZ P.P. z siedzibą w Raciborzu,
33) P.P. Cukrownia REJOWIEC z siedzibą w Rejowcu,
34) Cukrownia SOKOŁÓW P.P. z siedzibą w Sokołowie Podlaskim,
35) P.P. Cukrownia STRZELIN z siedzibą w Strzelinie,
36) P.P. Cukrownia STRZYŻÓW z siedzibą w Strzyżowie,
37) Cukrownia SZAMOTUŁY P.P. z siedzibą w Szamotułach,
38) P.P. Cukrownia ŚWIDNICA z siedzibą w Pszennie,
39) Cukrownia TUCZNO P.P. z siedzibą w Tucznie,
40) Cukrownia i Rafineria WITASZYCE P.P. z siedzibą w Witaszycach,
41) P.P. Cukrownia WERBKOWICE z siedzibą w Werbkowicach,
42) P.P. Cukrownia WOŻUCZYN z siedzibą w Wożuczynie,
43) P.P. Cukrownia WROCŁAW z siedzibą we Wrocławiu,
44) Cukrownia WRÓBLIN P.P. z siedzibą w Lewinie Brzeskim,
45) Cukrownia ZBIERSK P.P. z siedzibą w Zbiersku,
46) Cukrownia ZDUNY P.P. z siedzibą w Zdunach,
47) Cukrownia ŻNIN P.P. z siedzibą w Żninie
- w jednoosobowe spółki akcyjne Skarbu Państwa.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 28 marca 1995 r.
w sprawie zasad i trybu granicznej oraz pocztowej kontroli dewizowej, a także
rodzaju dokumentów wymaganych przy wywozie lub wysyłaniu za granicę wartości
dewizowych.
(Dz. U. Nr 34, poz. 169)
Na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 2 grudnia 1994 r. - Prawo dewizowe
(Dz. U. Nr 136, poz. 703) zarządza się, co następuje:
ż 1. Organy administracji celnej oraz organy Straży Granicznej wykonują
graniczną kontrolę dewizową według zasad i w trybie kontroli celnej, ze zmianami
wynikającymi z rozporządzenia.
ż 2. 1. Osoby krajowe i zagraniczne, dokonujące wywozu za granicę wartości
dewizowych, obowiązane są, z zastrzeżeniem ust. 3, udokumentować uprawnienie do
wywozu jednym z następujących dokumentów:
1) zaświadczeniem banku, według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do
rozporządzenia, stwierdzającym uprawnienie do wywozu określonych zagranicznych
środków płatniczych,
2) pisemnym zgłoszeniem przywozu do kraju wartości dewizowych, według wzoru
stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia, potwierdzonym przez urząd celny -
w razie powrotnego wywozu wartości dewizowych za granicę,
3) innym dokumentem, od którego posiadania, stosownie do warunków przewidzianych
w zezwoleniu dewizowym, uzależniony jest wywóz za granicę określonych wartości
dewizowych.
2. W razie powrotnego wywozu za granicę wartości dewizowych znajdujących się w
kasie statku (polskiego lub obcego), wywóz następuje na podstawie pisemnego
zgłoszenia ich przywozu, dokonanego przez kapitana statku na formularzu według
wzoru ustalonego przez Prezesa Głównego Urzędu Ceł, potwierdzonego przez urząd
celny.
3. Udokumentowanie uprawnienia, o którym mowa w ust. 1, nie jest wymagane,
jeżeli przedmiotem wywozu są:
1) zagraniczne środki płatnicze, których łączna wartość nie przekracza
równowartości 5.000 ECU, a w przypadku osób zagranicznych - 2.000 ECU,
2) dewizy i papiery wartościowe wystawione za granicą na nazwisko osoby
zagranicznej dokonującej ich wywozu,
3) czeki podróżnicze podpisane przez osobę zagraniczną dokonującą ich wywozu za
granicę.
ż 3. 1. Wywóz za granicę wartości dewizowych podlega ustnemu zgłoszeniu urzędowi
celnemu (placówce Straży Granicznej), a ich przywóz z zagranicy, z wyłączeniem
przypadków, w których przedmiotem przywozu są wartości dewizowe określone w ż 2
ust. 3, podlega zgłoszeniu pisemnemu.
2. Osoby krajowe i zagraniczne zainteresowane uzyskaniem od urzędu celnego
(placówki Straży Granicznej) potwierdzenia przywozu do kraju wartości
dewizowych, których przywóz, zgodnie z ust. 1, nie podlega zgłoszeniu pisemnemu,
mogą dokonać zgłoszenia w formie pisemnej.
ż 4. 1. Urząd celny (placówka Straży Granicznej) potwierdza pisemne zgłoszenie
przywozu wartości dewizowych, chyba że stosownie do przepisów dewizowych
potwierdza przywóz na innym dokumencie.
2. Potwierdzenie pisemnego zgłoszenia przywozu wartości dewizowych następuje
przez odciśnięcie pieczęci urzędu celnego (stempla placówki Straży Granicznej) i
datownika na zgłoszeniu oraz zamieszczeniu na nim podpisu pracownika
kontrolującego.
3. Dokumenty wymagane przy wywozie za granicę wartości dewizowych urząd celny
(placówka Straży Granicznej) oznacza adnotacją "wywieziono" i potwierdza w
sposób określony w ust. 2.
ż 5. Urząd celny (placówka Straży Granicznej) dopuszcza powrotny wywóz za
granicę walut obych po stwierdzeniu, że są one wywożone w tej samej walucie, w
ilości nie większej niż przywieziona i potwierdzona przez urząd celny (placówkę
Straży Granicznej). W razie wymiany w banku waluty obcej na inną walutę obcą lub
powrotnej wymiany waluty polskiej na walutę obcą, wywóz uzależniony jest od
zaświadczenia banku stwierdzającego uprawnienie do wywozu walut pochodzących z
wymiany. Przepis niniejszy stosuje się odpowiednio do innych niż waluty obce
zagranicznych środków płatniczych.
ż 6. Wysyłane za granicę paczki pocztowe zwykłe lub z podaną wartością,
przesyłki listowe zwykłe i polecone oraz listy z podaną wartością, zwane dalej
"przesyłkami pocztowymi", podlegają kontroli dewizowej, z wyłączeniem przesyłek
pocztowych, których nadawcą jest bank upoważniony do dokonywania czynności
obrotu dewizowego i związanych z nimi rozliczeń.
ż 7. 1. Organy administracji celnej wykonują kontrolę dewizową przesyłek
pocztowych nadawanych za granicę według zasad i w trybie kontroli celnej, z
uwzględnieniem zmian wynikających z rozporządzenia.
2. Organy administracji pocztowej wykonują kontrolę dewizową przesyłek
pocztowych nadawanych za granicę w trybie i według zasad przewidzianych w ż
8-13.
ż 8. 1. Wysłanie za granicę wartości dewizowych może nastąpić tylko w listach
poleconych lub listach i paczkach z podaną wartością w stanie otwartym, za
okazaniem pracownikowi pocztowemu przyjmującemu przesyłkę wysyłanych za granicę
wartości dewizowych i po udokumentowaniu uprawnienia do wysłania jednym z
dokumentów określonych w ż 2 ust. 1.
2. Banki upoważnione do dokonywania czynności obrotu dewizowego i związanych z
nimi rozliczeń mogą wysyłać za granicę wartości dewizowe w przesyłkach
pocztowych nadawanych w stanie zamkniętym; przesyłki takie podlegają
ewidencjonowaniu w oddzielnej książce nadawczej.
ż 9. 1. Przy nadawaniu do wysłania pocztą za granicę listu poleconego albo listu
lub paczki z podaną wartością zawierających wartości dewizowe dopuszczone
przepisami dewizowymi lub indywidualnym zezwoleniem dewizowym do wysłania za
granicę, pracownik pocztowy przyjmujący przesyłkę stwierdza tożsamość osoby
zgłaszającej się w celu nadania przesyłki i odnotowuje w księdze przyjęć
przesyłek jej imię i nazwisko oraz nazwę dokumentu tożsamości, nazwę instytucji,
która dokument wystawiła, a także numer i datę jego wystawienia. W księdze
przyjęć odnotowuje się również adres nadawcy umieszczony na przesyłce, jeżeli
nadawcą jest inna osoba niż zgłaszająca nadanie przesyłki.
2. Pracownik pocztowy jest obowiązany uzyskać informację od osoby nadającej list
polecony albo list lub paczkę z podaną wartością, czy przesyłka nie zawiera
także innych wartości dewizowych poza wartościami skontrolowanymi.
3. Opakowania i zamknięcia przesyłki zawierającej wysyłane za granicę wartości
dewizowe dokonuje nadawca w obecności pracownika pocztowego przyjmującego
przesyłkę.
ż 10. Pracownik pocztowy odnotowuje na dokumencie, stwierdzającym uprawnienie do
wysłania za granicę określonych w nim wartości dewizowych, rodzaj i cechy
przesyłki, a także treść informacji, o której mowa w ż 9 ust. 2, i zamieszcza na
nim oraz na adresowej stronie przesyłki adnotację "wysłano", potwierdzając to na
dokumencie swoim podpisem oraz odciskiem datownika.
ż 11. Przepisów ż 9 ust. 1 i 3 oraz ż 10 nie stosuje się do listów poleconych
oraz listów i paczek z podaną wartością, wysyłanych za granicę przez banki
upoważnione do dokonywania czynności obrotu dewizowego i związanych z nimi
rozliczeń, z zachowaniem przepisu ż 8 ust. 2; przesyłki te powinny być opatrzone
na stronie adresowej odciskiem stempla "wolne od kontroli dewizowej".
ż 12. 1. Pocztowe urzędy wymiany powinny wskazywać właściwemu urzędowi celnemu
przesyłki nasuwające przypuszczenie, że zawierają wartości dewizowe, których
wysyłanie za granicę podlega ograniczeniom dewizowym.
2. Jeżeli w przesyłce nadanej do wysłania za granicę zostaną ujawnione wartości
dewizowe umieszczone w sposób nie wskazujący na zamiar ich ukrycia przez
nadawcę, w szczególności w razie wymienienia ich w dokumentach przewozowych lub
deklaracjach celnych, urząd celny powinien zażądać od nadawcy dostarczenia
dokumentu stwierdzającego uprawnienie do ich wysłania.
ż 13. Jeżeli wartości dewizowe, określone w dokumencie stwierdzającym
uprawnienie do ich wysłania za granicę, są wysyłane częściowo, pracownik
pocztowy dokonujący kontroli dewizowej odnotowuje każdorazowo na dokumencie
rodzaj i kwotę wysyłanych wartości dewizowych oraz zamieszcza na nim i na
adresowej stronie przesyłki adnotację "wysłano", potwierdzając to na dokumencie
swoim podpisem i odciskiem datownika; aż do całkowitego wykorzystania
uprawnienia dokument pozostaje w urzędzie pocztowym.
ż 14. Dokumenty, o których mowa w ż 2 ust. 1, po zamieszczeniu na nich przez
organy wykonujące kontrolę dewizową przewidzianych w rozporządzeniu adnotacji,
podlegają zwrotowi osobom, które przedstawiły je do kontroli; dokumenty te mogą
być uznawane tylko w okresie ich ważności, który wynosi 6 miesięcy od dnia ich
wystawienia.
ż 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 31 marca 1995 r., z wyjątkiem
przepisów ż 2 ust. 1 pkt 1 i 2, w części dotyczącej wzorów zaświadczenia i
zgłoszenia, które wchodzą w życie z dniem 15 maja 1995 r.
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 1995 r. (poz.
169)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 10 marca 1995 r.
w sprawie wystawiania recept przez lekarzy weterynarii
(Dz. U. Nr 34, poz. 172)
Na podstawie art. 69 ustawy z dnia 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza
weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych (Dz. U. z 1991 r. Nr 8, poz. 27)
zarządza się, co następuje:
ż 1. Rozporządzenie dotyczy recept wystawianych przez lekarzy weterynarii na
leki i materiały medyczne stosowane w lecznictwie zwierząt.
ż 2. 1. Recepty, o których mowa w ż 1, zwane dalej "receptami", powinny
odpowiadać wymaganiom określonym w przepisach rozporządzenia.
2. Recepty wystawiane na środki odurzające i psychotropowe powinny ponadto
odpowiadać wymaganiom określonym w przepisach o zapobieganiu narkomanii.
ż 3. 1. Środki farmaceutyczne, z wyłączeniem środków odurzających i
psychotropowych, zapisywane są na recepcie koloru białego, której wzór Mz/Pom-39
stanowi załącznik do zarządzenia.
2. Środki odurzające i psychotropowe zapisywane są na druku recept Mz/Pom-33,
stanowiącym załącznik do zarządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia
19 listopada 1991 r. w sprawie recept uprawniających do nabycia leku i artykułu
sanitarnego za opłatą ryczałtową, za częściową odpłatnością lub bezpłatnie
(Monitor Polski Nr 40, poz. 286, z 1992 r. Nr 37, poz. 278 i z 1994 r. Nr 33,
poz. 273).
ż 4. Na recepcie powinny być zamieszczone:
1) pieczątka z nazwą zakładu leczniczego dla zwierząt lub nazwą i adresem innego
podmiotu gospodarczego prowadzącego usługi weterynaryjne; w przypadku wzoru
Mz/Pom-39, zamiast odcisku pieczątki, nazwa i adres zakładu lub podmiotu mogą
być wykonane drukiem,
2) pieczątka z imieniem i nazwiskiem wystawiającego receptę, posiadaną
specjalizacje oraz adresem i numerem zaświadczenia o prawie wykonywania zawodu,
3) symbol "WET" wykonany dużymi literami - pieczątką lub drukiem.
ż 5. Recepta wystawiana przez lekarza weterynarii powinna zawierać:
1) imię i nazwisko oraz adres właściciela zwierzęcia,
2) rodzaj zwierzęcia, jego gatunek, płeć oraz rasę - w razie wystawiania recepty
dla pojedynczego zwierzęcia, gatunek oraz liczbę zwierząt - w razie wystawiania
recepty dla większej liczby zwierząt,
3) nazwę i ilość leku gotowego, a w odniesieniu do leku recepturowego - nazwę i
ilość surowców farmaceutycznych potrzebnych do sporządzenia leku oraz, w miarę
potrzeby, postać, w jakiej lek ma być wydany,
4) sposób użycia albo adnotację "wiadomo", jeżeli przepisany w recepcie lek nie
zawiera w swym składzie środków bardzo silnie działających, silnie działających,
odurzających lub psychotropowych,
5) datę wystawienia recepty,
6) podpis lekarza.
ż 6. 1. Lekarz weterynarii może, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, zamieścić na
recepcie polecenie dla apteki:
1) powtórnego wydania leku przez zamieszczenie wyrazu "powtórzyć", określając
równocześnie, ile razy lek ma być powtórnie wydany,
2) wydania leku poza zwykłą kolejnością przez zamieszczenie wyrazów "wydać
natychmiast".
2. Nie wolno zamieszczać polecenia "powtórzyć", jeżeli lek zawiera w swym
składzie środek odurzający, psychotropowy lub środek bardzo silnie działający.
3. Polecenie "wydać natychmiast" wolno zamieszczać jedynie wówczas, gdy ze
względu na stan chorego zwierzęcia konieczne jest natychmiastowe zastosowanie
leku.
4. Polecenia dla apteki mogą być podawane w języku łacińskim.
ż 7. 1. Ilość surowców farmaceutycznych przeznaczonych do sporządzania leku
recepturowego należy w recepcie podawać wagowo, w międzynarodowym układzie
jednostek, z tym że ilość surowca farmaceutycznego:
1) płynnego - wolno podawać cyframi rzymskimi w kroplach lub mililitrach,
2) będącego środkiem obojętnym, przeznaczonym do nadania odpowiedniej postaci
leku - wolno oznaczyć wyrazami "ilość odpowiednia".
2. Ilość proszków, gałek, czopków itp., sporządzonych z określonej ilości
surowców farmaceutycznych, o których mowa w ust. 1, określa się cyframi
rzymskimi.
ż 8. Na recepcie dotyczącej leku zawierającego w swym składzie środek
odurzający, bardzo silnie działający lub silnie działający, lekarz weterynarii
jest obowiązany, jeżeli przepisywana dawka jednorazowa lub dobowa przekracza
dawkę maksymalną, obok przepisywanej dawki postawić wykrzyknik, powtórzyć tę
ilość słownie oraz zamieścić swój podpis.
ż 9. 1. Recepta powinna być napisana czytelnie. Poprawki powinny być omówione i
podpisane przez lekarza weterynarii wystawiającego receptę.
2. Nazwy środków farmaceutycznych powinny być podane w brzmieniu ustalonym w
wykazie środków farmaceutycznych i materiałów medycznych dopuszczonych do obrotu
w kraju, wydanym na podstawie ustawy z dnia 10 października 1991 r. o środkach
farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze
farmaceutycznym (Dz. U. Nr 105, poz. 452 oraz z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47,
poz. 211).
ż 10. 1. Recepty na drukach Mz/Pom-39 wystawiane są w jednym egzemplarzu.
2. Recepty na drukach wzoru Mz/Pom-33 wystawia się z kopią, która pozostaje w
bloczku receptowym.
ż 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 10 marca
1995 r. (poz. 172)
Wzór: Mz/Pom-39
Ilustracja

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
PROTOKÓŁ Nr 1
do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzony w
Paryżu dnia 20 marca 1952 r., oraz Protokół nr 4 do powyższej Konwencji
sporządzony w Strasburgu dnia 16 września 1963 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 36, poz. 175)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 20 marca 1952 r. w Paryżu został sporządzony Protokół nr 1 do Konwencji o
ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, a w dniu 16 września 1963 r. w
Strasburgu - Protokół nr 4 do powyższej Konwencji w następującym brzmieniu:
Przekład
PROTOKÓŁ Nr 1
do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności
Państwa-sygnatariusze - członkowie Rady Europy,
zdecydowane podjąć odpowiednie środki zmierzające do zapewnienia wspólnych
gwarancji praw i wolności, innych aniżeli te, które są już zawarte w rozdziale I
Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, podpisanej w Rzymie
dnia 4 listopada 1950 r. (zwanej dalej "Konwencją"),
Uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Każda osoba fizyczna i prawna ma prawo do poszanowania swego mienia. Nikt nie
może być pozbawiony swojej własności, chyba że w interesie publicznym i na
warunkach przewidzianych przez ustawę oraz zgodnie z ogólnymi zasadami prawa
międzynarodowego.
Powyższe postanowienia nie będą jednak w żaden sposób naruszać prawa państwa do
stosowania takich ustaw, jakie uzna za konieczne do uregulowania sposobu
korzystania z własności zgodnie z interesem powszechnym lub w celu
zabezpieczenia uiszczania podatków bądź innych należności lub kar pieniężnych.
Artykuł 2
Nikt nie może być pozbawiony prawa do nauki. Wykonując swoje funkcje w
dziedzinie wychowania i nauczania, Państwo uznaje prawo rodziców do zapewnienia
wychowania i nauczania zgodnie z ich własnymi przekonaniami religijnymi i
filozoficznymi.
Artykuł 3
Wysokie Układające się Strony zobowiązują się organizować w rozsądnych odstępach
czasu wolne wybory, oparte na tajnym głosowaniu, w warunkach zapewniających
swobodę wyrażania opinii ludności w wyborze ciała ustawodawczego.
Artykuł 4
Każda Wysoka Układająca się Strona może w chwili podpisania lub ratyfikacji bądź
w jakimkolwiek późniejszym czasie założyć Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy
deklarację wskazującą, w jakim stopniu zobowiązuje się do stosowania postanowień
niniejszego protokołu na terytoriach wymienionych w tej deklaracji, za których
stosunki międzynarodowe państwo to odpowiada.
Każda Wysoka Układająca się Strona, która złożyła deklarację na podstawie ustępu
poprzedzającego, może w każdym czasie złożyć kolejną deklarację, modyfikującą
treść poprzednich lub wyłączającą stosowanie postanowień niniejszego protokołu
na jakimkolwiek terytorium.
Deklaracja złożona na podstawie niniejszego artykułu będzie uważana za zgodną z
artykułem 63 ustęp 1 Konwencji.
Artykuł 5
Wysokie Układające się Strony uznają postanowienia artykułu 1, 2, 3 i 4
niniejszego protokołu za dodatkowe artykuły Konwencji, a wszystkie przepisy
Konwencji będą stosowane odpowiednio.
Artykuł 6
Niniejszy protokół jest otwarty do podpisu dla państw-członków Rady Europy,
które są sygnatariuszami Konwencji, i podlega ratyfikacji jednocześnie lub po
ratyfikacji Konwencji. Protokół wejdzie w życie po złożeniu dziesięciu
dokumentów ratyfikacyjnych. W stosunku do każdego sygnatariusza, który
ratyfikuje protokół później, wchodzi on w życie w dniu złożenia ratyfikacji.
Dokumenty ratyfikacyjne będą składane sekretarzowi Generalnemu Rady Europy,
który poinformuje państwa-członków o dokonanych ratyfikacjach.
Sporządzono w Paryżu dnia 20 marca 1952 r. w jednym egzemplarzu, w językach
angielskim i francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne; oryginał
zostanie złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny przekaże
uwierzytelnione odpisy każdemu z rządów sygnatariuszy.
PROTOKÓŁ Nr 4
do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, zapewniających
niektóre prawa i wolności inne niż już zawarte w Konwencji i Protokole nr 1 do
Konwencji.
Państwa-sygnatariusze - członkowie Rady Europy,
zdecydowane podjąć kroki zmierzające do zapewnienia wspólnego wykonywania
niektórych praw i wolności, innych niż już zawarte w rozdziale I Konwencji o
ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4
listopada 1950 r. (zwanej dalej "Konwencją"), i w artykułach od 1 do 3 Protokołu
nr 1 do Konwencji, sporządzonego w Paryżu dnia 20 marca 1952 r.
Uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Nikt nie może być pozbawiony wolności jedynie z powodu niemożności wykonania
zobowiązania umownego.
Artykuł 2
1. Każdy, kto przebywa legalnie na terytorium państwa, ma prawo do swobodnego
poruszania się i do swobodnego wyboru miejsca zamieszkania na tym terytorium.
2. Każdy może swobodnie opuścić jakikolwiek kraj, w tym swój własny.
3. Korzystanie z tych praw nie może podlegać innym ograniczeniom niż te, które
określa ustawa i które są konieczne w społeczeństwie demokratycznym z uwagi na
bezpieczeństwo państwowe i publiczne, utrzymanie porządku publicznego,
zapobieganie przestępczości, ochronę zdrowia lub moralności lub ochronę praw i
wolności innych osób.
4. Prawa wymienione w ustępie 1 mogą również zostać poddane w określonych
rejonach ustawowym ograniczeniom uzasadnionym interesem publicznym w
społeczeństwie demokratycznym.
Artykuł 3
1. Nikt nie może być wydalony z terytorium państwa, którego jest obywatelem, ani
indywidualnie, ani w ramach wydalenia zbiorowego.
2. Nikt nie może być pozbawiony prawa wjazdu na terytorium państwa, którego jest
obywatelem.
Artykuł 4
Zbiorowe wydalenie cudzoziemców jest zabronione.
Artykuł 5
1. Każda Wysoka Układająca się Strona może w chwili podpisania bądź ratyfikacji
niniejszego protokołu lub w jakimkolwiek późniejszym czasie złożyć Sekretarzowi
Generalnemu Rady Europy deklarację wskazującą, w jakim stopniu zobowiązuje się
do stosowania postanowień niniejszego protokołu na terytoriach wymienionych w
tej deklaracji, za których stosunki międzynarodowe odpowiada.
2. Każda Wysoka Układająca się Strona, która złożyła deklarację na podstawie
ustępu poprzedzającego, może w każdym czasie złożyć kolejną deklarację
modyfikująca treść poprzednich lub wyłączającą stosowanie postanowień
niniejszego protokołu na jakimkolwiek terytorium.
3. Deklarację złożoną na podstawie niniejszego artykułu uznaje się za zgodną z
artykułem 63 ustęp 1 Konwencji.
4. Terytorium każdego państwa, na którym stosuje się niniejszy protokół na
podstawie ratyfikacji bądź przyjęcia przez to państwo, oraz każde terytorium, na
którym stosuje się niniejszy protokół na podstawie deklaracji złożonej przez to
państwo zgodnie z niniejszym artykułem, uznaje się za terytoria odrębne w
świetle odniesień do terytorium państwa, ujętych w artykułach 2 i 3.
Artykuł 6
1. Wysokie Układające się Strony uznają postanowienia artykułów od 1 do 5
niniejszego protokołu za dodatkowe artykuły Konwencji, a wszystkie przepisy
Konwencji będą stosowane odpowiednio.
2. Jednakże prawo do skargi indywidualnej, uznane na podstawie deklaracji
złożonej zgodnie z artykułem 25 Konwencji, lub uznanie obowiązkowej jurysdykcji
Trybunału w formie deklaracji złożonej zgodnie z artykułem 46 Konwencji nie
dotyczą niniejszego protokołu, chyba że zainteresowana Wysoka Układająca się
Strona uzna w drodze oświadczenia to prawo lub tę jurysdykcję w stosunku do
artykułów od 1 do 4 protokołu lub w stosunku do niektórych z tych artykułów.
Artykuł 7
1. Niniejszy protokół jest otwarty do podpisu dla państw-członków Rady Europy,
które są sygnatariuszami Konwencji, i podlega ratyfikacji jednocześnie lub po
ratyfikacji Konwencji. Wejdzie on w życie po złożeniu pięciu dokumentów
ratyfikacyjnych. W stosunku do każdego sygnatariusza, który dokona ratyfikacji w
terminie późniejszym, protokół wejdzie w życie w dniu złożenia dokumentów
ratyfikacyjnych.
2. Dokumenty ratyfikacyjne będą składane Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy,
który notyfikuje państwom-członkom dokonanie ratyfikacji.
Na dowód czego niżej podpisani, będąc do tego należycie upoważnieni, podpisali
niniejszy protokół.
Sporządzono w Strasburgu dnia 16 września 1963 r. w jednym egzemplarzu, w
językach angielskim i francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne;
oryginał zostanie złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny przekaże
uwierzytelnione odpisy każdemu z państw sygnatariuszy.
Po zaznajomieniu się z powyższymi protokołami, w imieniu Rzeczypospolitej
Polskiej oświadczam, że:
- zostały one uznane za słuszne zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
nich zawartych,
- są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone,
- będą niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 26 lipca 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
PROTOKÓŁ Nr 2
do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności,
sporządzony w Strasburgu dnia 6 maja 1963 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 36, poz. 176)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 4 listopada 1950 r. została sporządzona w Rzymie Konwencja o ochronie
praw człowieka i podstawowych wolności, zmieniona następnie protokołami nr 3, 5
i 8 oraz uzupełniona protokołem nr 2*) w następującym brzmieniu:
Przekład
PROTOKÓŁ Nr 2
do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, o nadaniu
Europejskiemu Trybunałowi Praw Człowieka kompetencji do wydawania opinii
doradczych
Państwa-członkowie Rady Europy, sygnatariusze niniejszego protokołu:
Mając na uwadze postanowienia Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych
wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (zwanej dalej
"Konwencją"), a zwłaszcza artykuł 19 powołujący, obok innych organów, Europejski
Trybunał Praw Człowieka (zwany dalej "Trybunałem");
uznając za celowe nadanie Trybunałowi kompetencji do wydawania, pod pewnymi
warunkami, opinii doradczych,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
1. Trybunał może, na wniosek Komitetu Ministrów, wydawać opinie doradcze w
kwestiach prawnych dotyczących wykładni Konwencji i protokołów dodatkowych.
2. Powyższe opinie nie mogą dotyczyć treści i zakresu praw i wolności
określonych w rozdziale I Konwencji i protokołach, ani jakichkolwiek innych
zagadnień, które Komisja, Trybunał lub Komitet Ministrów mogłyby rozpatrywać w
wyniku postępowania podjętego na podstawie postanowień Konwencji.
3. Decyzje Komitetu Ministrów w sprawie wniosku o opinię doradczą Trybunału
podejmowane są większością dwóch trzecich głosów przedstawicieli uprawnionych do
zasiadania w Komitecie.
Artykuł 2
Trybunał rozstrzyga, czy wniosek o wydanie opinii doradczej, przedłożony przez
Komitet Ministrów, mieści się w jego kompetencjach doradczych określonych w
artykule 1 niniejszego protokołu.
Artykuł 3
1. Wniosek o wydanie opinii doradczej Trybunał rozpatruje na posiedzeniu
plenarnym.
2. Opinia doradcza Trybunału zawiera uzasadnienie.
3. Jeżeli opinia doradcza nie wyraża w całości lub części jednomyślnego poglądu
sędziów, każdy z sędziów jest uprawniony do załączenia opinii odrębnej.
4. Opinię doradczą Trybunału przekazuje się Komitetowi Ministrów.
Artykuł 4
Kompetencje Trybunału wynikające z artykułu 55 Konwencji rozszerza się odnośnie
do ustanowienia przepisów regulaminowych oraz określenia stosownej procedury,
jeżeli Trybunał uzna to za konieczne dla celów niniejszego protokołu.
Artykuł 5
1. Niniejszy protokół będzie otwarty do podpisu dla państw-członków Rady Europy,
sygnatariuszy Konwencji, które mogą stać się jego stronami przez:
a) podpisanie bez zastrzeżeń odnośnie do ratyfikacji lub przyjęcia;
b) podpisanie z zastrzeżeniem ratyfikacji lub przyjęcia, po którym nastąpi
ratyfikacja lub przyjęcie.
Dokumenty ratyfikacyjne bądź przyjęcia będą składane Sekretarzowi Generalnemu
Rady Europy.
2. Niniejszy protokół wejdzie w życie z dniem, w którym wszystkie państwa-strony
Konwencji staną się stronami protokołu, zgodnie z postanowieniami ustępu 1
niniejszego artykułu.
3. Z dniem wejścia w życie niniejszego protokołu artykuły od 1 do 4 uznaje się
za integralną część Konwencji.
4. Sekretarz Generalny Rady Europy notyfikuje państwom-członkom Rady:
a) każde podpisanie bez zastrzeżeniem ratyfikacji lub przyjęcia;
b) każde podpisanie z zastrzeżeniem ratyfikacji lub przyjęcia;
c) złożenie każdego dokumentu ratyfikacyjnego lub przyjęcia;
d) datę wejścia w życie niniejszego protokołu zgodnie z ustępem 2 niniejszego
artykułu.
Na dowód czego niżej podpisani, będąc do tego należycie upoważnieni, podpisali
niniejszy protokół.
Sporządzono w Strasburgu dnia 6 maja 1963 r. w jednym egzemplarzu, w językach
angielskim i francuskim, przy czym oba te teksty są jednakowo autentyczne;
oryginał zostanie złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny przekaże
uwierzytelnione odpisy każdemu z państw-sygnatariuszy.
Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie 15 grudnia 1992 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski

*) Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzona w
Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., zmieniona następnie protokołami 3, 5 i 8, ale
bez protokołu nr 2, została opublikowana w Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
PROTOKÓŁ 9
do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności,
sporządzony w Rzymie dnia 6 listopada 1990 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 36, poz. 177)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 6 listopada 1990 r. został sporządzony w Rzymie Protokół nr 9 do
Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności w następującym
brzmieniu:
Przekład
PROTOKÓŁ Nr 9
do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności
Państwa-członkowie Rady Europy, sygnatariusze niniejszego protokołu do Konwencji
o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie 4
listopada 1950 r. (zwanej dalej "Konwencją"),
zdecydowanie udoskonalić procedurę dotyczącą Konwencji,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
W stosunku do stron Konwencji, które związały się niniejszym protokołem, treść
Konwencji ulega zmianie zgodnie z postanowieniami artykułów od 2 do 5.
Artykuł 2
Artykuł 31 ustęp 2 Konwencji otrzymuje brzmienie:
"2. Sprawozdanie przekazywane jest Komitetowi Ministrów, a także do wiadomości
zainteresowanym państwom oraz jeśli dotyczy skargi złożonej na podstawie
artykułu 25, również wnioskodawcy. Ani państwo, ani wnioskodawca nie są
uprawnieni do publikacji sprawozdania."
Artykuł 3
Artykuł 44 Konwencji otrzymuje brzmienie:
"Prawo do wniesienia sprawy do Trybunału mają wyłącznie Wysokie Układające się
Strony, Komisja oraz osoby fizyczne, organizacje pozarządowe i grupy osób, jeśli
złożyły skargę na podstawie artykułu 25."
Artykuł 4
Artykuł 45 Konwencji otrzymuje brzmienie:
"W kompetencji Trybunału leży rozpatrywanie wszystkich spraw dotyczących
wykładni i stosowania niniejszej Konwencji, które są do niego kierowane na
podstawie artykułu 48."
Artykuł 5
Artykuł 48 Konwencji otrzymuje brzmienie:
"1. Następujące podmioty mogą wnieść sprawę do Trybunału pod warunkiem, że
zainteresowana Wysoka Układająca się Strona, jeżeli jest tylko jedna, lub
zainteresowane Wysokie Układające się Strony, jeśli jest ich więcej niż jedna,
podlegają obowiązkowej jurysdykcji Trybunału, a w przypadku gdy jej nie
podlegają, za zgodą zainteresowanej Wysokiej Układającej się Strony, jeśli jest
tylko jedna, lub zainteresowanych Układających się Stron, jeśli jest ich więcej
niż jedna:
a) Komisja,
b) Wysoka Układająca się Strona, której obywatelstwo posiada domniemany
pokrzywdzony,
c) Wysoka Układająca się Strona, która skierowała sprawę do Komisji,
d) Wysoka Układająca się Strona, przeciw której skarga została złożona,
e) osoba fizyczna, organizacja pozarządowa lub grupa osób, które złożyły skargę
do Komisji.
2. Jeśli sprawa została skierowana do Trybunału wyłącznie na podstawie ustępu 1
lit. e), przekazywana jest najpierw zespołowi orzekającemu, złożonemu z trzech
członków Trybunału. W zespole orzekającym zasiada z urzędu sędzia wybrany przez
Wysoką Układającą się Stronę, przeciw której została złożona skarga, a w
przypadku braku takiego sędziego - inna osoba wyznaczona przez Wysoką Układającą
się Stronę do pełnienia funkcji sędziego. Jeżeli skarga została złożona przeciw
więcej niż jednej Wysokiej Układającej się Stronie, skład zespołu orzekającego
będzie odpowiednio rozszerzony.
Jeśli sprawa nie stwarza poważnych problemów co do wykładni lub stosowania
Konwencji i jeśli z żadnych innych przyczyn nie jest konieczne rozpoznanie
sprawy przez Trybunał, zespół orzekający może zdecydować jednogłośnie, iż nie
będzie ona przezeń rozpoznawana. W takim przypadku Komitet Ministrów podejmuje
decyzję zgodnie z postanowieniami artykułu 32, czy miało miejsce naruszenie
Konwencji."
Artykuł 6
1. Niniejszy protokół jest otwarty do podpisu dla państw-członków Rady Europy,
sygnatariuszy Konwencji, które mogą przyjąć wynikające z niego zobowiązania
przez:
a) podpisanie bez zastrzeżeń ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, lub
b) podpisanie z zastrzeżeniem ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, po
którym taka ratyfikacja, przyjęcie lub zatwierdzenie nastąpi.
2. Dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia będą składane
Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.
Artykuł 7
1. Niniejszy protokół wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po
upływie 3 miesięcy od dnia, w którym 10 państw-członków Rady Europy wyrazi zgodę
na związanie się protokołem zgodnie z postanowieniami artykułu 6.
2. W stosunku do każdego państwa-członka, które wyrazi zgodę w terminie
późniejszym na związanie się z niniejszym protokołem, wejdzie on w życie
pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie 3 miesięcy od daty podpisania
lub złożenia dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia.
Artykuł 8
Sekretarz Generalny Rady Europy notyfikuje wszystkim państwo-członkom Rady
Europy:
a) każde podpisanie;
b) złożenie każdego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia;
c) każdą datę wejścia w życie niniejszego protokołu zgodnie z jego artykułem 7;
d) każdy inny akt, notyfikację lub deklarację odnoszącą się do niniejszego
protokołu.
Na dowód czego niżej podpisani, będąc do tego należycie upoważnieni, podpisali
niniejszy protokół.
Sporządzono w Rzymie dnia 6 listopada 1990 r. w jednym egzemplarzu w językach
angielskim i francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne; oryginał
zostanie złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny przekaże
uwierzytelnione odpisy każdemu państwu-członkowi Rady Europy.
Po zapoznaniu się z powyższym Protokołem nr 9, w imieniu Rzeczypospolitej
Polskiej oświadczam, że:
-został on uznany za słuszny zarówno w całości, jaki i każde z postanowień w nim
zawartych,
-jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony,
-będzie niezmiennie zachowywany.
Na dowód czego został wydany akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 7 września 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 18 listopada 1994 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Protokołu nr 1 do Konwencji o
ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonego w Paryżu dnia 20
marca 1952 r., oraz Protokołu nr 2 do powyższej Konwencji, sporządzonego w
Strasburgu dnia 6 maja 1963 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 36, poz. 178)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że:
1. Zgodnie z artykułem 6 Protokołu nr 1 do Konwencji o ochronie praw człowieka i
podstawowych wolności, sporządzonego w Paryżu dnia 20 marca 1952 r., został
złożony dnia 10 października 1994 r. Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy jako
depozytariuszowi powyższego protokołu dokument ratyfikacji wymienionego
protokołu przez Rzeczpospolitą Polską.
Zgodnie z artykułem 6 Protokół nr 1 wszedł w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 10 października 1994 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, że zgodnie z artykułem 6 wymienionego
protokołu nr 1 wszedł on w życie dnia 18 maja 1954 r.
Następujące państwa stały się jego stronami, składając dokumenty ratyfikacyjne
lub dokumenty przystąpienia w niżej podanych datach:
Austria - 3 września 1958 r.
Belgia - 14 czerwca 1955 r.
Bułgaria - 7 września 1992 r.
Cypr - 6 października 1962 r.
Dania - 13 kwietnia 1953 r.
Finlandia - 10 maja 1990 r.
Francja - 3 maja 1974 r.
Republika Federalna Niemiec - 13 lutego 1957 r.
Grecja - 28 listopada 1974 r.
Węgry - 5 listopada 1992 r.
Islandia - 29 czerwca 1953 r.
Irlandia - 25 lutego 1953 r.
Włochy - 26 października 1955 r.
Luksemburg - 3 września 1953 r.
Malta - 23 stycznia 1967 r.
Holandia - 31 sierpnia 1954 r.
Norwegia - 18 grudnia 1952 r.
Portugalia - 9 listopada 1978 r.
San Marino - 22 marca 1989 r.
Hiszpania - 27 listopada 1990 r.
Szwecja - 22 czerwca 1953 r.
Turcja - 18 maja 1954 r.
Wielka Brytania - 3 listopada 1952 r.
Republika Czeska *) - 31 grudnia 1992 r.
Republika Słowacka *) - 31 grudnia 1992 r.
2. Zgodnie z artykułem 5 Protokołu nr 1 państwa-strony uznają postanowienia
artykułów 1, 2, 3 i 4 tego protokołu za dodatkowe artykuły Konwencji, a
wszystkie przepisy Konwencji będą stosowane odpowiednio.
3. Zgodnie z artykułem 5 ustęp 1 Protokołu nr 2 do Konwencji o ochronie praw
człowieka i podstawowych wolności, sporządzonego w Strasburgu dnia 6 maja 1963
r. został złożony dnia 19 stycznia 1993 r. Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy,
jako depozytariuszowi Protokołu nr 2 przez Rzeczpospolitą Polską.
Zgodnie z artykułem 5 ustęp 1 Protokołu nr 2 wszedł on w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 19 stycznia 1993 r.
Zgodnie z artykułem 5 ustęp 2 wszedł on w życie dnia 21 września 1970 r.
Następujące państwa stały się jego stronami, składając dokumenty przystąpienia w
niżej podanych datach:
Austria - 29 maja 1967 r.
Belgia - 21 września 1970 r.
Bułgaria - 7 września 1992 r.
Cypr - 22 stycznia 1969 r.
Dania - 6 maja 1963 r.
Finlandia - 10 maja 1990 r.
Francja - 2 października 1981 r.
Republika Federalna Niemiec - 3 stycznia 1969 r.
Grecja - 8 stycznia 1975 r.
Węgry - 5 listopada 1992 r.
Islandia - 16 listopada 1967 r.
Irlandia - 12 września 1963 r.
Włochy - 3 kwietnia 1967 r.
Lichtenstein - 8 września 1982 r.
Luksemburg - 27 października 1965 r.
Malta - 23 stycznia 1967 r.
Holandia - 11 października 1966 r.
Norwegia - 12 czerwca 1964 r.
Portugalia - 9 listopada 1978 r.
San Marino - 22 marca 1989 r.
Szwecja - 13 czerwca 1964 r.
Szwajcaria - 28 listopada 1974 r.
Turcja - 28 marca 1963 r.
Wielka Brytania - 6 maja 1963 r.
Republika Czeska *) - 31 grudnia 1992 r.
Republika Słowacka *) - 31 grudnia 1992 r.
4. Zgodnie z artykułem 5 ustęp 3 z dniem wejścia w życie Protokołu nr 2 artykuły
od 1 do 4 stały się integralną częścią Konwencji o ochronie praw człowieka i
podstawowych wolności.
5. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższych protokołów, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
*) Data ratyfikacji dokonanej przez Czeską i Słowacką Republikę Federacyjną


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 marca 1995 r.
w sprawie szczegółowych warunków i trybu łączenia, podziału, reorganizacji i
likwidacji jednostek badawczo-rozwojowych
(Dz. U. Nr 37, poz. 180)
Na podstawie art. 11 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach
badawczo-rozwojowych (Dz. U z 1991 r. Nr 44, poz. 194 i Nr 107, poz. 464, z 1992
r. Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 43, poz. 163) zarządza się,
co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
ż 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach
badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 44, poz. 194 i Nr 107, poz. 464, z
1992 r. Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 43, poz. 163),
2) jednostce - rozumie się przez to jednostkę badawczo-rozwojową określoną w
art. 1 ust. 1 i 2 ustawy.
Rozdział 2
Łączenie jednostek
ż 2. 1. Łączenie jednostek polega na utworzeniu jednej jednostki z dwóch lub
więcej jednostek, które w wyniku połączenia utracą osobowość prawną.
2. Łączenie jednostek może polegać na włączeniu do jednej jednostki,
zachowującej dotychczasową nazwę, innej jednostki lub kilku jednostek, które w
wyniku połączenia utracą osobowość prawną.
3. Jednostka utworzona w wyniku połączenia i jednostka, do której włączono inną
jednostkę lub jednostki, przejmuje pracowników i mienie jednostek podlegających
połączeniu.
ż 3. 1. Akt o połączeniu jednostek wydaje organ, który utworzył te jednostki, a
akt o połączeniu jednostek utworzonych przez różne organy - wydają wspólnie te
organy, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Jeżeli organ, który utworzył jednostkę, już nie istnieje lub na podstawie
art. 6 ustawy nie jest właściwy do utworzenia jednostki, akt o połączeniu wydaje
organ sprawujący nadzór nad tą jednostką.
3. Jeżeli jednostka została utworzona przez Radę Ministrów, akt o jej połączeniu
z inną jednostką wydaje Rada Ministrów.
4. Łączenia jednostek utworzonych przez różne organy dokonuje organ, który
będzie sprawował nadzór nad tworzoną jednostką.
ż 4. 1. Jednostka może być połączona z inną jednostką, jeżeli analiza stanu
organizacyjno-prawnego oraz ocena stanu ekonomiczno-finansowego łączonych
jednostek wskazuje, że jednostka powstająca z połączenia będzie efektywniej
wykonywać zadania określone w art. 2 ust. 2 ustawy.
2. W celu dokonania analizy i oceny, o których mowa w ust. 1, oraz opracowania
warunków, na jakich zostanie dokonane połączenie jednostek, organ zamierzający
dokonać łączenia powołuje komisję i wyznacza jej przewodniczącego. W skład
komisji wchodzą: przedstawiciele organów sprawujących nadzór nad łączonymi
jednostkami, dyrektorzy jednostek oraz po jednym przedstawicielu rad naukowych i
zakładowych organizacji związkowych. Do składu komisji mogą być również powołani
przedstawiciele banków obsługujących jednostki oraz inne osoby delegowane przez
zainteresowane organy i jednostki podlegające łączeniu.
ż 5. 1. Akt o połączeniu jednostek powinien zawierać:
1) oznaczenie łączonych jednostek,
2) określenie jednostki utworzonej w wyniku połączenia, z uwzględnieniem danych,
o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy, a w przypadku wymienionym w ż 2 ust. 2 -
określenie jednostki, do której włącza się inną jednostkę lub jednostki,
3) określenie terminu połączenia i daty sporządzenia sprawozdań finansowych
łączonych jednostek na dzień poprzedzający zmiany formy prawnej,
4) statystyczne numery identyfikacyjne REGON łączonych jednostek.
2. Jeżeli łączenie jednostek następuje w ciągu roku, akt o połączeniu powinien
określać także zasady łączenia planów rzeczowo-finansowych jednostek, podziału
nagród, premii i innych świadczeń.
ż 6. 1. Podstawę przejęcia mienia łączonych jednostek stanowią ich sprawozdania
finansowe sporządzone na dzień poprzedzający dzień połączenia, zbadane i
zatwierdzone w trybie określonym przez organ zarządzający połączenie jednostek.
Przyjęciu podlegają wszystkie aktywa i pasywa wykazane w tych sprawozdaniach.
2. Przejęcia mienia łączonych jednostek dokonuje jednostka powstająca w wyniku
połączenia lub jednostka, o której mowa w ż 2 ust. 2.
ż 7. Jednostka utworzona w wyniku połączenia lub jednostka, do której włączono
inną jednostkę lub jednostki, wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki jednostek
podlegających połączeniu oraz przejmuje ich uprawnienia i obowiązki wynikające z
decyzji administracyjnych.
ż 8. 1. Dyrektor lub tymczasowy kierownik jednostki utworzonej w wyniku
połączenia składa wniosek o wpisanie tej jednostki do rejestru jednostek
badawczo-rozwojowych oraz o wykreślenie z rejestru jednostek podlegających
połączeniu.
2. Dyrektor jednostki, do której włączono inną lub inne jednostki, składa
wniosek o dokonanie w rejestrze jednostek badawczo-rozwojowych odpowiednich
zmian dotyczących tej jednostki oraz o wykreślenie z rejestru włączonej lub
włączonych jednostek.
ż 9. 1. W chwili połączenia kończy się kadencja rad naukowych połączonych
jednostek. Do czasu utworzenia rady naukowej jednostki powstałej w wyniku
połączenia jej zadania określone w ustawie wykonuje tymczasowa rada naukowa.
2. W skład tymczasowej rady naukowej wchodzą członkowie rad naukowych
połączonych jednostek.
3. Tymczasowa rada naukowa sprawuje swoje funkcje nie dłużej niż 3 miesiące od
dnia połączenia jednostek.
ż 10. Tymczasowego kierownika jednostki wyznacza organ sprawujący nadzór nad
jednostką, z zastrzeżeniem art. 65 ustawy.
Rozdział 3
Podział jednostki
ż 11. 1. Podział jednostki może być dokonany, jeżeli analiza stanu
organizacyjno-prawnego oraz ocena stanu ekonomiczno-finansowego wskazuje, że
jednostki utworzone w wyniku podziału będą efektywniej wykonywać zadania
określone w art. 2 ust. 2 ustawy.
2. Podział jednostki polega na:
1) utworzeniu dwóch lub więcej jednostek z jednostki ulegającej podziałowi,
2) wydzieleniu z jednostki określonych komórek organizacyjnych w celu włączenia
ich do innej jednostki,
3) wydzieleniu z jednostki określonych komórek organizacyjnych i utworzeniu
innej jednostki lub jednostek.
3. Jednostki utworzone w wyniku podziału przejmują pracowników i mienie
jednostki ulegającej podziałowi.
4. Jednostki utworzone w wyniku podziału odpowiadają solidarnie za zobowiązania
jednostki ulegającej podziałowi.
5. Mienie wydzielonych komórek organizacyjnych, o których mowa w ust. 2 pkt 2,
może być przekazywane odpłatnie na zasadach określonych w art. 13 ust. 1 i 2
ustawy.
ż 12. Akt o podziale jednostki powinien zawierać:
1) określenie jednostki ulegającej podziałowi,
2) określenie terminu podziału,
3) określenie jednostek, które będą utworzone w wyniku podziału lub do których
będą włączone komórki organizacyjne jednostki ulegającej podziałowi,
4) określenie komórek organizacyjnych, które będą wydzielone z jednostki w celu
ich włączenia do innej jednostki lub jednostek tworzonych w wyniku podziału,
5) ustalenia dotyczące sposobu podziału mienia oraz rozliczeń z tytułu
zobowiązań i wierzytelności,
6) statystyczny numer identyfikacyjny REGON jednostki ulegającej podziałowi.
ż 13. 1. W celu dokonania analizy i oceny, o których mowa w ż 11 ust. 1, oraz
opracowania warunków podziału jednostki organ sprawujący nadzór nad tą jednostką
powołuje komisję. Przepis ż 4 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
2. Komisja, o której mowa w ust. 1, sporządza szczegółowe propozycje podziału
jednostki, a także propozycje podziału mienia, jak również zobowiązań i
wierzytelności, na podstawie zbadanego sprawozdania finansowego i spisu
inwentaryzacyjnego zarządzonego przez dyrektora jednostki ulegającej podziałowi.
ż 14. 1. Do podziału jednostki stosuje się odpowiednio przepisy ż 3 ust. 1-3.
2. Organ wydający akt o podziale powinien w miarę możliwości uwzględnić
propozycje komisji, o której mowa w ż 13 ust. 1, oraz ewentualne wnioski rady
naukowej i dyrektora jednostki podlegającej podziałowi.
ż 15. 1. Akt o utworzeniu jednostki lub jednostek powstających w wyniku podziału
wydaje organ, który wydał akt o podziale.
2. Organ określony w ust. 1 wydaje decyzję o przydzieleniu jednostce lub
jednostkom powstającym w wyniku podziału składników mienia niezbędnych do
prowadzenia działalności.
ż 16. Do podziału jednostki przepisy ż 6 i 7 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 4
Reorganizacja jednostki
ż 17. Reorganizacja jednostki polega na:
1) zmianie przedmiotu jej działania,
2) zmianie gałęziowego lub resortowego zakresu działania jednostki na zakres
wielogałęziowy bądź międzyresortowy albo odwrotnie,
3) zmianie dotychczasowej nazwy,
4) zmianie organu sprawującego nadzór nad jednostką,
5) dokonaniu zmian w strukturze organizacyjnej jednostki, a w szczególności:
a) likwidacji zakładu (zakładu doświadczalnego), oddziału lub innej
wyodrębnionej organizacyjnie części jednostki,
b) przekazaniu lub sprzedaży wyodrębnionych organizacyjnie i gospodarczo części
jednostki.
ż 18. 1. Reorganizacja jednostki, o której mowa w ż 17 pkt 1-4, następuje w
drodze zmiany aktu o utworzeniu tej jednostki, a następnie dokonania zmian w jej
statucie.
2. Reorganizacja jednostki, o której mowa w ż 17 pkt 5, następuje w drodze
zmiany jej statutu oraz regulaminu organizacyjnego. O zamiarze przeprowadzenia
reorganizacji jednostka zawiadamia organ sprawujący nad nią nadzór.
Rozdział 5
Likwidacja jednostki
ż 19. Likwidacja jednostki polega na całkowitym zakończeniu jej działalności,
zadysponowaniu jej mieniem oraz wykreśleniu jednostki z rejestru jednostek
badawczo-rozwojowych, po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli.
ż 20. 1. W celu szczegółowego ustalenia warunków likwidacji jednostki, o których
mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, organ sprawujący nadzór nad jednostką powołuje
zespół przygotowawczy.
2. W skład zespołu przygotowawczego, o którym mowa w ust. 1, wchodzą:
przedstawiciel organu sprawującego nadzór nad jednostką, dyrektor jednostki lub
osoba przez niego upoważniona, przedstawiciele rady naukowej oraz zakładowych
organizacji związkowych i przedstawiciel banku finansującego jej działalność. Do
zespołu przygotowawczego może być powołany przedstawiciel Rady Głównej Jednostek
Badawczo-Rozwojowych oraz kandydat na likwidatora.
3. Zespół przygotowawczy opracowuje dla organu zarządzającego likwidację opinię
o jednostce, zawierającą w szczególności:
1) ocenę efektywności i możliwości dalszego wykonywania przez jednostkę zadań, o
których mowa w art. 2 ust. 2 ustawy,
2) analizę stanu organizacyjno-prawnego oraz ocenę stanu
ekonomiczno-finansowego, ze szczególnym uwzględnieniem statusu prawnego majątku,
wartości niematerialnych i prawnych, w tym praw autorskich,
3) analizę stanu kadrowego wraz z ewentualnymi propozycjami kontynuowania przez
pracowników naukowych badań naukowych i prac badawczo-rozwojowych prowadzonych
przez nich w jednostce,
4) analizę możliwości zaspokojenia lub zabezpieczenia zobowiązań,
5) wnioski o celowości i sposobie przeprowadzenia likwidacji jednostki.
ż 21. Akt o likwidacji jednostki powinien zawierać:
1) oznaczenie jednostki podlegającej likwidacji,
2) wyznaczenie likwidatora,
3) oznaczenie dnia otwarcia i zakończenia likwidacji,
4) oznaczenie terminu zakończenia działalności operatywnej jednostki,
5) określenie sposobu i trybu zadysponowania mieniem jednostki.
ż 22. Do likwidacji jednostki stosuje się odpowiednio przepisy ż 3 ust. 1-3.
ż 23. Jednostka w likwidacji jest prowadzona pod jej dotychczasową nazwą, z
dodaniem wyrazów "w likwidacji".
ż 24. Z dniem otwarcia likwidacji jednostki z mocy prawa ulega rozwiązaniu rada
naukowa tej jednostki.
ż 25. 1. Od dnia otwarcia likwidacji do dnia zakończenia likwidacji jednostką
zarządza likwidator wyznaczony przez organ, który wydał akt o likwidacji.
2. Likwidator działa na podstawie umowy zawartej z organem, o którym mowa w ust.
1.
3. Umowa powinna określać w szczególności:
1) podstawowe obowiązki likwidatora,
2) wynagrodzenie likwidatora,
3) warunki rozwiązania umowy.
4. Wynagrodzenie likwidatora jest finansowane ze środków likwidowanej jednostki
i zaliczane do kosztów likwidacji.
5. Likwidator wykonuje prawa i obowiązki dyrektora likwidowanej jednostki w
zakresie niezbędnym do zakończenia działalności jednostki.
ż 26. 1. Do obowiązków likwidatora należy w szczególności:
1) sporządzenie planu finansowego likwidacji,
2) opracowanie harmonogramu likwidacji jednostki,
3) zgłoszenie do rejestru jednostek wniosku o wpisanie otwarcia likwidacji
jednostki,
4) zawiadomienie banku finansującego działalność jednostki o otwarciu
likwidacji,
5) składanie organowi sprawującemu nadzór okresowych sprawozdań z przebiegu
likwidacji,
6) sporządzenie sprawozdania finansowego według zasad określonych w odrębnych
przepisach,
7) egzekucja należności, zaspokojenie lub zabezpieczenie wierzycieli,
8) zagospodarowanie mienia według wskazań organu, który wydał akt o likwidacji
jednostki,
9) rozwiązanie stosunku pracy z pracownikami jednostki,
10) zgłoszenie wniosku o wykreślenie jednostki z rejestru,
11) przekazanie materiałów do archiwum zgodnie z odrębnymi przepisami.
2. Nie zaspokojone przez likwidatora zobowiązania jednostki przejmuje organ
sprawujący nad nią nadzór.
ż 27. O otwarciu likwidacji jednostki likwidator ogłasza dwukrotnie w dzienniku
o zasięgu ogólnokrajowym, wzywając wierzycieli do zgłoszenia ich wierzytelności
w terminie nie dłuższym niż 30 dni od daty ostatniego ogłoszenia. Okres między
opublikowaniem pierwszego i drugiego ogłoszenia nie powinien być krótszy niż 7
dni i nie dłuższy niż 14 dni.
ż 28. Z dniem otwarcia likwidacji jednostki wygasają wszelkie pełnomocnictwa
udzielone przed tym terminem.
ż 29. W razie braku możliwości podjęcia działań przewidzianych w ż 26,
likwidator występuje do organu, który wydał akt o likwidacji, z wnioskiem o
udzielenie wskazań co do dalszego działania.
ż 30. 1. Po zakończeniu likwidacji jednostki organ, który wydał akt o likwidacji
tej jednostki, wydaje decyzję o uznaniu jej za zlikwidowaną oraz określa sposób
zabezpieczenia ewentualnych wierzycieli.
2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, stanowi podstawę do wykreślenia jednostki z
rejestru jednostek badawczo-rozwojowych.
Rozdział 6
Przepisy przejściowe i końcowe
ż 31. W sprawach łączenia, podziału, reorganizacji i likwidacji jednostek, nie
zakończonych do dnia wejścia w życie rozporządzenia, stosuje się przepisy
niniejszego rozporządzenia, chyba że organ sprawujący nadzór zdecyduje o
zastosowaniu przepisów dotychczasowych.
ż 32. Poza przypadkami szczególnymi, łączenia, podziału, reorganizacji lub
likwidacji jednostek należy dokonywać pierwszego lub ostatniego dnia danego
miesiąca.
ż 33. Do pracowników jednostek podlegających łączeniu, podziałowi, reorganizacji
lub likwidacji w sprawach nie uregulowanych w ustawie maja zastosowanie przepisy
prawa pracy.
ż 34. Koszty postępowania w sprawie łączenia, podziału, reorganizacji lub
likwidacji ponoszą jednostki uczestniczące w tym postępowaniu.
ż 35. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1985 r. w
sprawie szczegółowych warunków i trybu łączenia, podziału, przekształcania i
likwidacji jednostek badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 1986 r. Nr 2, poz. 10).
ż 36. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU
z dnia 1 marca 1995 r.
w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji, stosowaniu,
magazynowaniu i transporcie wewnątrzzakładowym nadtlenków organicznych.
(Dz. U. Nr 37, poz. 181)
Na podstawie art. 208 ż 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy
zarządza się, co następuje:
ż 1. Rozporządzenie ustala warunki bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach
pracy produkujących, stosujących i magazynujących nadtlenki organiczne oraz przy
ich transporcie wewnątrzzakładowym.
ż 2. Użyte w rozporządzeniu określenie nadtlenek organiczny, zwany dalej
"nadtlenkiem", oznacza substancję organiczną zawierającą w cząsteczce
ugrupowanie - 0 - 0 -, mogącą rozkładać się samoprzyspieszająco z wydzieleniem
ciepła w normalnej lub podwyższonej temperaturze. Rozkład może przebiegać
wybuchowo, z wydzieleniem palnych i szkodliwych dla zdrowia par i gazów.
ż 3. Ze względu na zagrożenie wybuchowe nadtlenki dzieli się na typy A, B, C, D,
E, F, G. Właściwości poszczególnych typów nadtlenków określa załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
ż 4. 1. Dla określenia minimalnych odległości bezpieczeństwa budynków i
pomieszczeń, w których znajdują się nadtlenki, od innych obiektów ustala się
podział typów nadtlenków na:
1) I grupę niebezpieczeństwa - obejmującą typy A, B i C,
2) II grupę niebezpieczeństwa - obejmującą typ D,
3) III grupę niebezpieczeństwa - obejmującą typy E, F i G.
2. Minimalne odległości bezpieczeństwa budynków i pomieszczeń, w których
znajdują się nadtlenki, od innych obiektów określa załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
ż 5. Obiekty, w których są produkowane, przetwarzane lub magazynowane nadtlenki:
1) I grupy niebezpieczeństwa - należy kwalifikować do kategorii zagrożenia
wybuchem MW 1,
2) II grupy niebezpieczeństwa - należy kwalifikować do kategorii zagrożenia
wybuchem MW 2,
3) III grupy niebezpieczeństwa - nie są kwalifikowane do kategorii zagrożenia
wybuchem.
ż 6. 1. Obiekty, w których występuje równocześnie zagrożenie wybuchem lub
zapaleniem nadtlenku oraz zagrożenie wybuchem mieszaniny materiału palnego z
powietrzem, powinny być zaliczone do kategorii MW 1 lub MW 2 stosownie do
występującego zagrożenia.
2. Zasady wyznaczania w obiektach stref zagrożenia wybuchem mieszanin materiałów
palnych z powietrzem do odpowiedniej kategorii zagrożenia wybuchem określają
przepisy przeciwpożarowe.
ż 7. 1. Do kategorii zagrożenia wybuchem MW 1 i MW 2 może być zakwalifikowany
cały obiekt lub jego część bądź też poszczególne części obiektu.
2. Zakwalifikowania obiektów do kategorii zagrożenia wybuchem MW 1 i MW 2
dokonuje kierownik zakładu pracy, zgodnie z odrębnymi przepisami.
ż 8. 1. Wokół każdego obiektu zakwalifikowanego do kategorii zagrożenia wybuchem
MW 1 lub MW 2 kierownik zakładu pracy wyznacza strefę ochronną na terenie
należącym do tego zakładu pracy.
2. Na obszarze strefy ochronnej zabrania się:
1) budowy dróg, z wyjątkiem dróg prowadzących do tych obiektów,
2) przechowywania i gromadzenia materiałów palnych,
3) używania i przechowywania materiałów mogących zainicjować wybuch lub
zapalenie,
4) używania otwartego ognia,
5) przebywania osób nie związanych z realizacją zadań wynikających z funkcji
obiektu.
3. Dopuszcza się prowadzenie w strefie ochronnej prac remontowych i
spawalniczych w sposób uniemożliwiający zainicjowanie pożaru lub wybuchu.
ż 9. Nadtlenki powinny być chronione przed bezpośrednim działaniem promieni
słonecznych, wszelkich źródeł ciepła i umieszczone w wentylowanych
pomieszczeniach.
ż 10. Dopuszcza się maksymalne poziomy temperatury roboczej i alarmowej podczas
magazynowania i transportu nadtlenków na podstawie ich temperatury
samoprzyspieszającego się rozkładu według tabeli:
TSRTemperatura roboczaTemperatura alarmowa
poniżej 20�C20�C poniżej TSR10�C poniżej TSR
20�C do 35�C15�C poniżej TSR10�C poniżej TSR
powyżej 35�C10�C poniżej TSR5�C poniżej TSR

Objaśnienia:
1) temperatura samoprzyspieszającego się rozkładu, zwana TSR - najniższa
temperatura, przy której może rozpocząć się samorzutny rozkład nadtlenku
znajdującego się w opakowaniu,
2) temperatura robocza - najwyższa temperatura, przy której nadtlenek może być
bezpiecznie przechowywany i transportowany,
3) temperatura alarmowa - temperatura, przy której powinny rozpocząć się
działania ratownicze uniemożliwiające osiągnięcie przez nadtlenek temperatury
samoprzyspieszającego się rozkładu.
ż 11. Nadtlenki, zależnie od ich właściwości, należy przechowywać w magazynach
izolowanych bądź w magazynach oddzielonych.
ż 12. Magazyn izolowany może się mieścić wyłącznie w odrębnym budynku
magazynowym i można w nim przechowywać nadtlenki I, II, i III grupy
niebezpieczeństwa.
ż 13. 1. Magazyn oddzielony może się mieścić w budynku magazynowym o
zróżnicowanym przeznaczeniu i powinien być oddzielony od reszty obiektu
elementami oddzieleń przeciwpożarowych. W magazynie oddzielonym można
przechowywać nadtlenki III grupy niebezpieczeństwa oraz I i II grupy
niebezpieczeństwa, w ilościach określonych w ust. 5.
2. Magazyn izolowany powinien być wolno stojącym obiektem jednokondygnacyjnym,
bez podpiwniczenia i poddasza, jednokomorowym lub wielokomorowym. Komory powinny
być rozmieszczone szeregowo, a wszystkie drzwi komór powinny być usytuowane z
tej samej strony. Rozmieszczenie dwuszeregowe jest dopuszczalne w magazynie, w
którym są cztery komory stykające się jedną ze ścian bocznych i ścianą tylną
(przeciwległą do drzwi). Powierzchnie odciążające mogą być wówczas usytuowane
tylko na drugiej ścianie bocznej każdej komory.
3. Magazyn izolowany powinien być, zależnie od projektowanego obładowania,
zlokalizowany z zachowaniem odległości bezpieczeństwa ustalonych według równania
określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia, z uwzględnieniem współczynników
liczbowych "K", określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
4. Magazyn podręczny jest wydzielonym pomieszczeniem w budynku produkcyjnym na
potrzeby krótkotrwałego składowania nadtlenków zużywanych w bieżącej produkcji.
5. Jeżeli ciężar nadtlenku w magazynie izolowanym lub oddzielonym nie przekracza
dla I grupy niebezpieczeństwa 50 kg, dla II grupy niebezpieczeństwa 200 kg, a
dla III grupy niebezpieczeństwa 400 kg, to odległości bezpieczeństwa nie są
wymagane. Dotyczy to również magazynów podręcznych i naważalni.
6. Nadtlenki znajdujące się w magazynach podręcznych powinny być zużyte w ciągu
jednej zmiany.
ż 14. Klasę odporności ogniowej obiektów, w których znajdują się nadtlenki, z
wyłączeniem magazynów podręcznych i naważalni, oraz klasę odporności ogniowej
elementów budowlanych tych obiektów ustala się, jak następuje:
Grupa niebezpieczeństwaPrzeznaczenie obiektu Klasa odporności ogniowej
obiektu głównych elementówścian działowychstropodachu
jako powierzchni odciążającejzwykłego
I i IIhala wytwarzania nadtlenkówB20,50,51
magazynA410,51
IIIhala wytwarzania nadtlenkówD0,5NN0,5
magazynD0,5N0,250,5

ż 15. Maksymalna masa nadtlenków magazynowanych w jednej komorze nie może
przekroczyć:
1) 1000 kg nadtlenków I grupy niebezpieczeństwa,
2) 2500 kg nadtlenków II grupy niebezpieczeństwa,
3) 5000 kg nadtlenków III grupy niebezpieczeństwa.
ż 16. 1. Budynki i pomieszczenia, w których znajdują się nadtlenki, powinny być
wyposażone w powierzchnie odciążające (ściany, dach lub przepony). Stropodach,
jako powierzchnia odciążająca, nie powinien ważyć więcej niż 75 kg/m2. Nie
dopuszcza się lokalizacji drzwi w ścianach odciążających. Minimalną powierzchnię
odciążającą określa poniższa tabela:
Kubatura pomieszczeń: wskaźnik powierzchni odciążających m2/m3 dla
nadtlenków I i II grupy niebezpieczeństwa
m3I grupa niebezpieczeństwaII grupa niebezpieczeństwa
powyżej 6000,060,065
powyżej 500 do 6000,0650,065
powyżej 200 do 5000,150,1
poniżej 2000,20,15

Do powierzchni odciążających zalicza się również okna oraz drzwi łatwo
otwierające się na zewnątrz.
2. Dla budynków i pomieszczeń, w których znajdują się nadtlenki III grupy
niebezpieczeństwa, powierzchnie odciążające nie są wymagane.
3. Dachy budynków i pomieszczeń, o których mowa w ust. 1, powinny być wykonane z
płyt bezodłamkowych, natomiast ich ściany powinny być wykonane z materiałów
niepalnych, przy czym jedna ze ścian lub dach bądź ich odpowiednia część powinny
stanowić powierzchnię odciążającą.
4. Powierzchnia odciążająca nie powinna być skierowana w stronę stanowisk pracy,
obiektów socjalnych i mieszkalnych. W halach produkcyjnych, między reaktorami a
powierzchnią odciążającą, nie powinno znajdować się żadne urządzenie, które
mogłoby spowodować dodatkowe zagrożenie w przypadku niebezpiecznego rozkładu
nadtlenków.
5. Jeśli powierzchnię odciążającą stanowią okna, powinny one być na zewnątrz
zabezpieczone siatką chroniącą przed odłamkami, umieszczoną w odległości 1 m od
okna.
6. W magazynach wielokomorowych ściany boczne i działowe powinny wystawać ponad
dach na wysokość co najmniej 0,3 m, jeśli powierzchnią odciążającą jest dach,
lub wystawać przed ścianą odciążającą na odległość 1,0 m na całej wysokości.
7. W magazynach, w których znajdują się nadtlenki I i II grupy
niebezpieczeństwa, od strony ściany odciążającej powinien być usypany wał ziemny
o wysokości nie mniejszej niż wysokość budynku magazynowego, tak aby stopa wału
oddalona była od budynku od 1 do 3 metrów. Kąt między podstawą a tworzącą wału
powinien wynosić 40 ą 5�. Wały ziemne mogą być podparte murem do 1/3 ich
wysokości jednostronnie lub dwustronnie. Powierzchnie wałów ziemnych powinny być
uodpornione na erozję powietrzną i wodną.
8. W przypadku komór w magazynach dla nadtlenków o TSR poniżej 20�C powinny być
stosowane przedsionki.
ż 17. 1. Teren ze zlokalizowanymi na nim magazynami, w których przechowywane są
nadtlenki, powinien być ogrodzony. W odległości 20 m od obrysu tych obiektów
teren nie powinien być zadrzewiony i nie może zarastać krzewami, wysoką trawą
lub chwastami.
2. Ogrodzenie powinno zabezpieczać teren przed wstępem osób postronnych, mieć
wysokość 2,5 m i być oświetlone na całej długości oraz posiadać dwie bramy, w
tym jedną służącą do stałego użytkowania, a drugą awaryjną usytuowaną z
przeciwnej strony.
ż 18. Droga dojazdowa i główne ciągi dla pieszych, usytuowane w obrębie strefy
ochronnej, nie powinny przebiegać od strony powierzchni odciążających i
powierzchni grożących zawaleniem w razie wybuchu. Droga dojazdowa, jeżeli nie
jest drogą przelotową, powinna być zakończona pętlą lub placem manewrowym o
wymiarach 20 x 20 m albo innym rozwiązaniem równorzędnym. Drogi dojazdowe i
ciągi dla pieszych powinny być utwardzone, nie pylące i dające się łatwo
spłukiwać.
ż 19. Zabronione jest przechowywanie nadtlenków w jednym pomieszczeniu z innymi
materiałami.
ż 20. 1. Opakowanie z nadtlenkami należy składować w jednej warstwie, rzędami.
Odległość pomiędzy opakowaniami powinna wynosić:
1) co najmniej 5 cm, jeżeli dno opakowania ma kształt prostokątny lub
kwadratowy,
2) co najmniej 2 cm, jeżeli dno opakowania ma kształt okrągły lub owalny.
2. Dopuszcza się składowanie nadtlenków na regałach z zachowaniem następujących
warunków:
1) w pionie rozmieszczone mogą być tylko opakowania z tym samym nadtlenkiem,
2) półki regału powinny być wykonane w postaci kratownic, przy czym najwyższa
półka powinna znajdować się na wysokości 150 cm,
3) regały przeznaczone do składowania opakowań z ciekłymi nadtlenkami powinny
mieć zainstalowane, w odległości 10 cm pod każdą półką, tace z tworzywa
sztucznego,
4) regały nie powinny zawierać elementów drewnianych i palnych.
3. W magazynie lub w komorze magazynowej poszczególne partie nadtlenków należy
rozdzielić i oznakować datą przyjęcia. Do przetwórstwa należy wydawać zawsze
opakowania najstarsze.
4. Niedozwolone jest magazynowanie nadtlenków z uszkodzonymi opakowaniami.
5. W pomieszczeniach magazynów nie wolno otwierać opakowań z nadtlenkami, poza
przypadkami pobierania próbek przez kontrolę techniczną.
6. W przypadku hermetycznie zamkniętych opakowań z nadtlenkami potrzebę i
częstotliwość ich odpowietrzania reguluje instrukcja magazynowa.
7. Zabrania się stosowania palet drewnianych do składowania nadtlenków.
8. Dopuszcza się piętrzenie opakowań z nadtlenkami III grupy niebezpieczeństwa
będącymi w stanie stałym, zgodnie z instrukcją producenta.
ż 21. 1. Obładowanie obiektów produkcyjnych nadtlenkami powinno być optymalne z
punktu widzenia racjonalnego prowadzenia procesu technologicznego i możliwie
najmniejsze z punktu widzenia bezpieczeństwa. Dopuszczalne obładowanie obiektu
powinno być określone w instrukcji technologicznej, zatwierdzonej przez
kierownika zakładu pracy.
2. Minimalne odległości bezpieczeństwa, określone w załączniku nr 2 do
rozporządzenia, dla hali produkcyjnej, w innych kierunkach niż kierunek
wydmuchu, mogą być zmniejszone do połowy, jeśli hala w tych kierunkach sąsiaduje
poprzez przedsionek ze sterownią, pomiarówką, pomieszczeniami sanitarnymi i
gospodarczymi.
3. Ściany między pomieszczeniami produkcyjnymi powinny spełniać wymogi
przewidziane dla ścian oddzielenia przeciwpożarowego. Ściany między
pomieszczeniami produkcyjnymi i pomieszczeniami obsługi (pomiarówki, sterownie)
powinny być wytrzymałe na wybuch i nie mogą się w nich znajdować drzwi, okna
oraz otwory na kable i rurociągi. Połączenia drzwiowe pomiędzy tymi
pomieszczeniami dopuszczalne są tylko przez przedsionek przeciwpożarowy.
ż 22. 1. Aparatura technologiczna, stosowana w procesach z udziałem nadtlenków,
powinna być wykonana z materiału odpornego na ich działanie.
2. W reaktorach, urządzeniach i rurociągach, po ich opróżnieniu z nadtlenków
organicznych, nie mogą znajdować się żadne niebezpieczne pozostałości.
3. Reaktory powinny być odpowietrzane rurą o średnicy nie mniejszej niż 65 mm, a
jeżeli to konieczne - zamknięte dobraną i zalegalizowaną membraną.
4. Reaktory powinny być zabezpieczone przed przepełnieniem i wylaniem się
zawartości, a także przed możliwością przypadkowego zmieszania się różnych
mediów.
5. Reaktory, w których może wystąpić wzrost temperatury, należy zaopatrzyć w
płaszcz chłodzący i w mieszadło oraz w urządzenia do pomiaru temperatury wraz z
jej sygnalizacją i rejestracją. Do dozowania związków stałych do reaktorów
należy stosować podwójne zamknięcia, przy czym nie jest to konieczne, jeśli w
reaktorze znajduje się tylko woda lub niepalny rozpuszczalnik.
6. Zawory, przyciski i wyłączniki powinny być łatwo dostępne do użycia.
ż 23. 1. W każdym pomieszczeniu, w którym znajdują się nadtlenki i utrzymuje się
temperatura powyżej 0�C, powinna znajdować się instalacja wodociągowa
zawierająca wodę pitną. W skład instalacji wodociągowej wchodzą natryski
bezpieczeństwa, umywalki oraz urządzenia do przepłukiwania oczu.
2. Dla pomieszczeń, w których znajdują się nadtlenki i w których utrzymuje się
temperatura poniżej 0�C, instalacja wodociągowa, o której mowa w ust. 1, powinna
znajdować się w najbliższym pomieszczeniu, w którym utrzymuje się temperatura
powyżej 0�C, jednak oddalonym nie więcej niż o 10 m.
ż 24. 1. Na zewnątrz pomieszczeń produkcyjnych i magazynowych, w których
znajdują się nadtlenki, powinien znajdować się kryty zbiornik ściekowy do
gromadzenia rozlanych cieczy i dokonywania ich neutralizacji przed
odprowadzeniem do ogólnej sieci kanalizacyjnej lub wywiezieniem.
2. Zbiorniki ściekowe oraz zbiorniki służące do awaryjnego opróżnienia
instalacji technologicznej powinny być zlokalizowane na terenie ogrodzonym, w
odległości co najmniej 8 m od hali produkcyjnej i 12 m od drogi dojazdowej.
3. Pojemność zbiornika, o którym mowa w ust. 1, powinna być równa iloczynowi
powierzchni największej komory i 0,5 m wysokości zalania.
4. Zbiorniki, o których mowa w ust. 1, powinny być połączone z kratkami
ściekowymi w pomieszczeniach produkcyjnych i magazynowych kanałami ściekowymi o
spadkach wykluczających możliwość osadzania się nadtlenków. Kanały ściekowe
powinny być regularnie płukane, nie rzadziej niż raz na tydzień.
ż 25. 1. Pomieszczenia, w których znajdują się nadtlenki, powinny mieć
wentylację naturalną wszędzie tam, gdzie to możliwe z uwagi na wymaganą
temperaturę roboczą pomieszczenia, z wyłączeniem magazynów, w których
przechowuje się nadtlenki w temperaturze poniżej 0�C.
2. Przypadki i warunki stosowania wentylacji mechanicznej w pomieszczeniach, o
których mowa w ust. 1, określa instrukcja technologiczna.
3. W pomieszczeniach, w których istnieje możliwość przeschnięcia nadtlenków,
powinny być zastosowane, zgodnie z instrukcją technologiczną, nawiew nawilżanego
powietrza i pomiar jego wilgotności.
ż 26. 1. W pomieszczeniach, w których znajdują się nadtlenki I i II grupy
niebezpieczeństwa, należy instalować wyłączniki główne, bezpieczniki, mufy
kablowe i gniazda wtykowe wyłącznie poza tymi pomieszczeniami. Lampy elektryczne
należy instalować w ścianach za hermetycznym oszkleniem typu antisol. Dostęp do
tych lamp powinien być możliwy tylko z zewnątrz.
2. Jeśli zaistnieje potrzeba zainstalowania wyłączników, silników i lamp
wewnątrz pomieszczeń z nadtlenkami, to powinny to być urządzenia typu Exe dla I
i II grupy niebezpieczeństwa i o stopniu ochrony IP56 dla I grupy, IP54 dla II
grupy oraz IP44 dla III grupy niebezpieczeństwa. Klasę temperaturową i podgrupę
urządzeń określa się tylko w przypadku urządzeń produkcyjnych, w których obok
nadtlenków występują inne substancje.
3. Urządzenia elektryczne, o których mowa w ust. 1 i 2, powinny być chronione
przed przeciążeniem i niedopuszczalnym nagrzaniem. Kable i przewody elektryczne
powinny być odporne na przewidywane wpływy chemiczne, termiczne i mechaniczne
otoczenia. Zewnętrzne ich powłoki i otuliny powinny być niepalne. Przejścia
kabli przez ściany powinny być uszczelnione.
4. W obiektach, w których znajdują się nadtlenki I i II grupy niebezpieczeństwa,
powinny być stosowane środki chroniące przed elektrycznością statyczną lub
urządzenia odprowadzające elektryczność statyczną.
5. Urządzenia odgromowe należy instalować w halach produkcyjnych oraz w
magazynach zgodnie z Polską Normą.
ż 27. 1. Wewnątrz komór magazynowych oraz w reaktorach do wytwarzania nadtlenków
powinny być zainstalowane czujniki temperatury wskazujące na tablicy pomiarowej
pomiar i rejestrację temperatur oraz sygnalizujące za pomocą sygnalizacji
świetlnej i akustycznej temperatury alarmowe i krytyczne.
2. Czujniki temperatury zainstalowane wewnątrz komór magazynowych powinny
podawać impulsy sterujące urządzeniami wentylacyjno-klimatyzacyjnymi,
zraszaczowymi, zalewowymi, a czujniki temperatury zainstalowane w reaktorach do
wytwarzania nadtlenków - impulsy sterujące dodatkowym chłodzeniem bądź, w
sytuacjach awaryjnych, opróżnieniem aparatów.
3. Reaktory należy wyposażyć w regulatory przepływu i poziomu pH.
ż 28. Aparaty telefoniczne służące do alarmowania powinny być instalowane w
pomieszczeniach, w których znajdują się nadtlenki, w miejscach bezpiecznych i
łatwo dostępnych dla obsługi.
ż 29. 1. Wewnątrz magazynów i hal produkcyjnych należy stosować stałe instalacje
gaśnicze (zraszaczowe).
2. Instalacja zraszaczowa w magazynach, z wyjątkiem magazynów podręcznych,
powinna być uruchamiana automatycznie w przypadku wzrostu temperatury do
wielkości krytycznej.
3. W pomieszczeniach niskotemperaturowych należy stosować do gaszenia dwutlenek
węgla lub azotu.
4. W komorach o powierzchni większej niż 54 m2 sieć zraszaczową można instalować
w postaci oddzielnych sekcji, a uruchomienie całej sieci powinno następować
oddzielnym impulsem ręcznym. W halach produkcyjnych należy stosować instalacje
zraszaczowe oraz podręczny sprzęt gaśniczy.
5. Na zewnątrz hal produkcyjnych oraz magazynów powinny być zlokalizowane
hydranty zewnętrzne, zgodnie z wymaganiami Polskich Norm.
ż 30. Jeżeli gęstość nadtlenku jest niższa od 1 g/cm3, powinno się stosować
stałe instalacje gaśnicze z dwutlenkiem węgla typu W oraz P lub stałe instalacje
gaśnicze z ciekłym azotem.
ż 31. Jako podręczny sprzęt gaśniczy należy stosować agregaty i gaśnice śniegowe
oraz gaśnice proszkowe.
ż 32. 1. W transporcie wewnątrzzakładowym nadtlenków mogą być używane tylko
urządzenia w wykonaniu iskrobezpiecznym i przeciwwybuchowym, które są
przystosowane do transportu tego rodzaju materiałów.
2. Silnik pojazdu przy załadunku i wyładunku nadtlenków powinien być wyłączony.
Podłoga pojazdu powinna być czysta i nienasiąkliwa. Opakowania zawierające
nadtlenki nie powinny stykać się z gorącymi powierzchniami pojazdu ani ze
spalinami.
ż 33. 1. Pracodawca jest zobowiązany do zaopatrywania pracowników zatrudnionych
przy produkcji i magazynowaniu nadtlenków w podstawowy zestaw odzieży roboczej i
ochronnej składający się z:
1) obuwia na spodach prądoprzewodzących do pracy przy nadtlenkach I i II grupy
niebezpieczeństwa lub na spodach gumowych przy nadtlenkach III grupy
niebezpieczeństwa,
2) bielizny i ubrań nie elektryzujących się,
3) szczelnych okularów lub odchylnej zasłony przeciwodpryskowej,
4) rękawic wykonanych z gumy lub z polichlorku winylu,
5) fartucha niepalnego,
6) nakrycia głowy.
2. Odzież powinna być prana nie rzadziej niż co 1 miesiąc, a w razie oblania lub
skażenia - natychmiast. Sprzęt ochrony indywidualnej powinien być konserwowany
zgodnie z zaleceniami producenta.
ż 34. We wszystkich pomieszczeniach, gdzie znajdują się nadtlenki, obowiązuje
zakaz palenia tytoniu oraz posługiwania się otwartym ogniem.
ż 35. 1. Szczegółowe wymagania dotyczące wykonania, wyposażenia, zabezpieczenia
i wykorzystania obiektów oraz przebiegu procesu technologicznego, a także
dotyczące wykonania innych czynności mogących mieć znaczenie dla bezpieczeństwa
i higieny pracy, określają dokumentacje technologiczne, instrukcje i regulaminy.
2. Przebieg procesu technologicznego powinien być zgodny z wymaganiami
określonymi w dokumentach, o których mowa w ust. 1.
ż 36. Przepisy rozporządzenia nie dotyczą lokalizacji obiektów stałych, w
których wytwarza się, przetwarza, obrabia, magazynuje lub transportuje nadtlenki
organiczne, nie odpowiadających jego przepisom, jeżeli zostały wybudowane
zgodnie z przepisami obowiązującymi w czasie ich wznoszenia, a ich stan
techniczny nie zagraża bezpieczeństwu ludzi i mienia oraz nie nastąpiła zmiana
ich przeznaczenia.
ż 37. Rozporządzenie wchodzi w życiu po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Przemysłu i Handlu: M. Pol
Załączniki do rozporządzenia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 1 marca 1995 r.
(poz. 181)
Załącznik nr 1
PODZIAŁ NADTLENKÓW NA OKREŚLONE TYPY I WŁAŚCIWOŚCI POSZCZEGÓLNYCH TYPÓW
NADTLENKÓW
Typ A - obejmuje wszystkie formulacje nadtlenków, które mogą detonować lub
ulegać szybkiej deflagracji.
Typ B - obejmuje wszystkie formulacje nadtlenków mających właściwości wybuchowe,
które w opakowaniach nie ulegają ani detonacji, ani szybkiej deflagracji, ale są
podatne na wybuch termiczny.
Typ C - obejmuje wszystkie formulacje nadtlenków, które mają właściwości
wybuchowe, które w opakowaniach nie wykazują podatności na detonację, szybką
deflagrację i nie są podatne na wybuch termiczny.
Typ D - obejmuje trzy rodzaje formulacji nadtlenków, które w badaniach
laboratoryjnych:
- częściowo detonują, ale nie ulegają szybkiej deflagracji i nie wykazują
gwałtownych objawów reakcji podczas ogrzewania pod zamknięciem;
- wcale nie detonują, ulegają powolnej deflagracji i nie wykazują gwałtownych
objawów reakcji podczas ogrzewania pod zamknięciem;
- wcale nie detonują i nie ulegają deflagracji i wykazują umiarkowane objawy
reakcji podczas ogrzewania pod zamknięciem.
Typ E - obejmuje wszystkie formulacje nadtlenków, które w badaniach
laboratoryjnych ani nie detonują, ani nie ulegają deflagracji, a ogrzewane pod
zamknięciem wykazują słabe objawy reakcji lub nie wykazują jej wcale.
Typ F - obejmuje wszystkie formulacje nadtlenków, które w badaniach
laboratoryjnych nie detonują w stanie rozdrobnionym, ani nie ulegają
deflagracji, a ogrzewane wykazują tylko słabe objawy reakcji lub jej brak.
Formulacje tego typu nie są stabilne termicznie lub zawierają jako środek
odczulający rozcieńczalniki inne niż typu A.
Typ G - obejmuje wszystkie formulacje nadtlenków organicznych, które w badaniach
laboratoryjnych nie detonują w stanie rozdrobnionym, ani nie ulegają
deflagracji, a ogrzewane pod zamknięciem nie wykazują żadnych objawów ani
skłonności do wybuchu. Takie formulacje są stabilne termicznie (TSR powyżej
50�C) i zawierają jako środek odczulający rozcieńczalnik typu A.
Objaśnienie:
1) Przez odczulenie nadtlenków należy rozumieć wprowadzenie do nich ciekłych
rozcieńczalników organicznych, stałych materiałów organicznych albo wody w celu
obniżenia stężenia nadtlenku, aby w razie wycieku nie osiągnęło ono poziomu
niebezpiecznego.
2) Przez rozcieńczalnik typu A należy rozumieć ciekły materiał organiczny zgodny
z ciekłym nadtlenkiem o temperaturze wrzenia nie niższej niż 150�C.
Załącznik nr 2
MINIMALNE ODLEGŁOŚCI BEZPIECZEŃSTWA BUDYNKÓW I POMIESZCZEŃ, W KTÓRYCH ZNAJDUJĄ
SIĘ NADTLENKI, OD INNYCH OBIEKTÓW (W METRACH)
Obładowanie (kg)Nazwa obiektuI grupa niebezpieczeństwaII grupa
niebezpieczeństwaIII grupa niebezpieczeństwa
nonono
12345678
1000Ogrodzenie zewnętrzne433432252721
Budynki i hale produkcyjne302323181915
Parki zbiornikowe i wolno stojące instalacje322524192016
Budynki administracyjne i socjalne403130232519
Drogi i koleje publiczne453534262822
Osiedla655050394233
Pojedyncze budynki mieszkalne554342333527
5000Ogrodzenie zewnętrzne705151403830
Budynki i hale produkcyjne503936282721
Parki zbiornikowe i wolno stojące instalacje534238302923
Budynki administracyjne i socjalne604744343326
Drogi i koleje publiczne735953424031
Osiedla1098680636047
Pojedyncze budynki mieszkalne856662494737
10 000 Ogrodzenie zewnętrzne896364454535
Budynki i hale produkcyjne645146363326
Parki zbiornikowe i wolno stojące instalacje655147363326
Budynki administracyjne i socjalne775555433930
Drogi i koleje publiczne927267524737
Osiedla138110100786954
Pojedyncze budynki mieszkalne1007872565140
50 000Ogrodzenie zewnętrzne 4535
Budynki i hale produkcyjne 3326
Parki zbiornikowe i wolno stojące instalacje 3326
Budynki administracyjne i socjalne 3930
Drogi i koleje publiczne 4737
Osiedla 6954
Pojedyncze budynki mieszkalne 5140

n - nie obwałowany, o - obwałowany lub z dodatkową ścianą ochronną
Odległości bezpieczeństwa dla obiektów wymienionych w tabeli ustala się według
równania E=K.M1/3, przy czym:
1) E - oznacza odległość w metrach wymienioną w tabeli,
2) K - oznacza współczynnik liczbowy, którego wartość określa załącznik nr 3 do
rozporządzenia,
3) M - oznacza masę nadtlenku znajdującego się w magazynie w kilogramach.
Załącznik nr 3
WARTOŚĆ WSPÓŁCZYNNIKA "K" DLA OKREŚLENIA MINIMALNYCH ODLEGŁOŚCI POMIĘDZY
BUDYNKAMI I POMIESZCZENIAMI, W KTÓRYCH ZNAJDUJĄ SIĘ NADTLENKI, DLA RÓŻNYCH
ROZWIĄZAŃ BUDOWLANYCH
1) Dla nadtlenków I i II grupy niebezpieczeństwa
Rodzaj budynku nie obwałowanyze ścianą wytłumiającą pożarze ścianą
oddzielenia przeciwpożarowegoobwałowanyzasypany ziemią
- nie obwałowany4,42,01,72,01,4
- ze ścianą wytłumiającą pożar2,51,71,42,01,25
- ze ścianą oddzielenia przeciwpożarowego1,71,41,251,41,0
- obwałowany2,51,71,42,01,25
- zasypany ziemią1,41,251,01,251,25

2) Dla nadtlenków III grupy niebezpieczeństwa
Rodzaj budynku nie obwałowanyobwałowanyzasypany ziemią
- nie obwałowany1,470,660,47
- obwałowany0,830,660,4
- zasypany ziemią0,470,40,26


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 22 marca 1995 r.
w sprawie sposobu tworzenia i gromadzenia środków zakładowego funduszu świadczeń
socjalnych dla pracowników zatrudnionych w jednostkach sfery budżetowej
więziennictwa, nie będących funkcjonariuszami Służby Więziennej, oraz wysokości
odpisu na ten fundusz.
(Dz. U. Nr 37, poz. 182)
Na podstawie art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu
świadczeń socjalnych (Dz. U. Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368 i Nr 90, poz. 419)
zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych dla pracowników zatrudnionych w
jednostkach sfery budżetowej więziennictwa, nie będących funkcjonariuszami
Służby Więziennej, zwany dalej "funduszem", tworzy się na zasadach określonych w
art. 5 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych
(Dz. U. Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368 i Nr 90, poz. 419).
2. Fundusz zwiększa się o środki wymienione w art. 7 ust. 1 ustawy, o której
mowa w ust. 1.
ż 2. 1. Fundusz tworzy się we wszystkich jednostkach sfery budżetowej
więziennictwa, zwanych dalej "jednostkami", z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Fundusz w rejonowych aresztach śledczych i rejonowych zakładach karnych,
zwanych dalej "rejonami", może być tworzony - w uzgodnieniu z kierownikami
podległych jednostek - dla pracowników zatrudnionych w rejonie i w tych
jednostkach.
3. Przepis ust. 2 dotyczy również środków zakładowego funduszu świadczeń
socjalnych dla:
1) nauczycieli zatrudnionych w szkołach działających przy rejonach, zakładach
karnych i aresztach śledczych,
2) nauczycieli, o których mowa w pkt 1, będących emerytami i rencistami,
tworzonego na zasadach określonych w art. 53 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. -
Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 3, poz. 19, Nr 25, poz. 187 i Nr 31, poz. 214, z
1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr
35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 197 i 198, Nr 36, poz. 206 i Nr 72, poz.
423, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 53, poz. 252, Nr
54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1993 r. Nr 129, poz. 602 oraz z 1994 r. Nr 43,
poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 113, poz. 547).
ż 3. Środki funduszu gromadzi się na odrębnym rachunku bankowym.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: J. Jaskiernia

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 27 marca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia sądów rejonowych prowadzących
księgi wieczyste oraz obszarów ich właściwości miejscowej.
(Dz. U. Nr 37, poz. 183)
Na podstawie art. 58 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach
wieczystych i hipotece (Dz. U. Nr 19, poz. 147, z 1991 r. Nr 22, poz. 92 i Nr
115, poz. 496 oraz z 1994 r. Nr 85, poz. 388) oraz w związku z art. 3 ustawy z
dnia 14 lutego 1991 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o notariacie oraz
o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego i ustawy o księgach wieczystych (Dz. U.
Nr 22, poz. 92), a także art. 16 ż 2 i art. 21 ż 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985
r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77,
poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 maja 1991 r. w sprawie
określenia sądów rejonowych prowadzących księgi wieczyste oraz obszarów ich
właściwości miejscowej (Dz. U. Nr 53, poz. 230, z 1992 r. Nr 75, poz. 374, z
1993 r. Nr 16, poz. 73 oraz z 1994 r. Nr 65, poz. 281 i Nr 136, poz. 709) w ż 1
wprowadza się następujące zmiany:
1) w ust. 1 - w województwie warszawskim:
w pkt 5 lit. b) otrzymuje brzmienie:
"b) Wydział Ksiąg Wieczystych dla miast: Góra Kalwaria, Kobyłka,
Konstancin-Jeziorna, Łomianki, Marki, Radzymin, Sulejówek, Wesoła, Wołomin,
Ząbki i Zielonka oraz gmin: Góra Kalwaria, Halinów, Izabelin, Jabłonna,
Konstancin-Jeziorna, Lesznowola, Łomianki, Piaseczno, Prażmów, Radzymin, Raszyn,
Stare Babice, Tarczyn i Wołomin";
2) w ust. 18 - w województwie krakowskim:
pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) Sąd Rejonowy dla Krakowa-Podgórza w Krakowie - pięć wydziałów ksiąg
wieczystych:
a) Wydział Ksiąg Wieczystych dla miasta Kraków oraz gmin: Kocmyrzów-Luborzyca,
Liszki, Mogilany, Skawina, Świątniki Górne, Wielka Wieś i Zielonki,
b) Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w Krzeszowicach dla gmin:
Alwernia, Czernichów, Jerzmanowice-Przeginia, Krzeszowice i Zabierzów,
c) Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w Niepołomicach dla gmin:
Drwina, Kłaj i Niepołomice,
d) Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w Skale dla gmin: Skała,
Sułoszowa i Trzyciąż,
e) Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w Wieliczce dla gmin:
Biskupice i Wieliczka";
3) w ust. 34 - w województwie radomskim:
pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) Sąd Rejonowy w Grójcu - dwa wydziały ksiąg wieczystych obejmujące obszar
właściwości tego Sądu:
a) Wydział Ksiąg Wieczystych dla gmin: Belsk Duży, Błędów, Chynów, Goszczyn,
Grójec, Jasieniec, Mogielnica, Nowe Miasto nad Pilicą, Pniewy i Warka,
b) Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w Białobrzegach dla gmin:
Białobrzegi, Promna, Radzanów, Stara Błotnica, Stromiec i Wyśmierzyce."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: J. Jaskiernia

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA KONSTYTUCYJNA
z dnia 17 marca 1995 r.
o zmianie ustawy konstytucyjnej o wzajemnych stosunkach między władzą
ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie
terytorialnym.
(Dz. U. Nr 38, poz. 184)
Art. 1. W ustawie konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych
stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej
oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz. 426) wprowadza się
następujące zmiany:
1) art. 4 otrzymuje brzmienie:
"Art. 4. 1. Kadencja Sejmu trwa 4 lata.
2. Kadencja Sejmu rozpoczyna się w dniu pierwszego posiedzenia i trwa do czasu
zebrania się posłów na pierwszym posiedzeniu Sejmu następnej kadencji.
3. Prezydent zarządza wybory do Sejmu i Senatu na dzień wolny od pracy,
przypadający w ciągu miesiąca poprzedzającego upływ kadencji.
4. Sejm może zostać rozwiązany mocą własnej uchwały podjętej większością 2/3
głosów ustawowej liczby posłów.
5. Prezydent może rozwiązać Sejm w wypadkach określonych w niniejszej ustawie,
po zasięgnięciu opinii Marszałka Sejmu i Marszałka Senatu.
6. Od dnia rozwiązania Sejmu, mocą własnej uchwały lub zarządzeniem Prezydenta,
Sejm nie może uchwalać zmian ustaw konstytucyjnych ani ordynacji wyborczych, a
także ustaw o zmianie ustawy budżetowej oraz ustaw wywołujących zasadnicze
skutki finansowe dla budżetu Państwa.
7. W razie rozwiązania Sejmu mają zastosowanie postanowienia ust. 2. Rozwiązanie
Sejmu oznacza równoczesne rozwiązanie Senatu.
8. Prezydent zarządza wybory do Sejmu i Senatu w dzień wolny od pracy,
przypadający nie wcześniej niż w dwa miesiące i nie później niż w 3 miesiące od
dnia ogłoszenia uchwały Sejmu lub zarządzenia Prezydenta o rozwiązaniu Sejmu.";
2) w art. 10 skreśla się ust. 3;
3) w art. 16 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Rada Ministrów, w uzasadnionych wypadkach, może określić wniesiony przez
siebie projekt ustawy jako pilny, z wyjątkiem projektów ustaw konstytucyjnych,
ustawy budżetowej, ustaw podatkowych, ustaw dotyczących wyborów Prezydenta,
Sejmu, Senatu oraz organów samorządu terytorialnego, ustaw regulujących ustrój,
właściwości i zasady funkcjonowania organów Państwa oraz samorządu
terytorialnego, a także kodeksów."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 28 marca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Ministerstwu Finansów.
(Dz. U. Nr 38, poz. 185)
Na podstawie art. 12 ustawy z dnia 29 grudnia 1982 r. o urzędzie Ministra
Finansów oraz urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. z 1994 r. Nr 106, poz. 511)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 czerwca 1993 r. w
sprawie nadania statutu Ministerstwu Finansów (Dz. U. Nr 52, poz. 241 i z 1994
r. Nr 86, poz. 399) w ż 4 w ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:
1) pkt 20 otrzymuje brzmienie:
"20) Biuro Prasowe,"
2) dodaje się pkt 25 w brzmieniu:
"25) Departament Międzynarodowej Integracji Gospodarczej."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 5 kwietnia 1995 r.
w sprawie rozciągnięcia przepisów ustawy o autostradach płatnych na drogę
ekspresową Elbląg - granica państwa (Grzechotki).
(Dz. U. Nr 38, poz. 186)
Na podstawie art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach
płatnych (Dz. U. Nr 127, poz. 627), zarządza się, co następuje:
ż 1. Rozciąga się w całości przepisy ustawy z dnia 27 października 1994 r. o
autostradach płatnych (Dz. U. Nr 127, poz. 627) na drogę ekspresową łączącą
miasto Elbląg z miastem Kaliningrad w Federacji Rosyjskiej, na odcinku Elbląg -
granica państwa (Grzechotki).
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
EUROPEJSKIE POROZUMIENIE
o zapobieganiu audycjom nadawanym ze stacji znajdujących się poza terytorium
państwowym,
sporządzone w Strasburgu z dnia 22 stycznia 1965 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 39, poz. 194)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do publicznej wiadomości:
W dniu 22 stycznia 1965 r. zostało sporządzone w Strasburgu Europejskie
porozumienie o zapobieganiu audycjom nadawanym ze stacji znajdujących się poza
terytorium państwowym w następującym brzmieniu:
Przekład
EUROPEJSKIE POROZUMIENIE
o zapobieganiu audycjom nadawanym ze stacji znajdujących się poza terytorium
państwowym
Państwa członkowskie Rady Europy, sygnatariusze niniejszego porozumienia,
zważywszy, że celem Rady Europy jest osiągnięcie większej jedności pomiędzy
państwami członkowskimi,
zważywszy, że Regulamin radiokomunikacyjny, stanowiący załącznik do
Międzynarodowej konwencji telekomunikacyjnej, zakazuje instalowania i
wykorzystywania stacji radiodyfuzyjnych znajdujących się na pokładzie statków
morskich, statków powietrznych bądź na wszelkich innych obiektach pływających
lub latających poza terytorium państwowym,
zważywszy również, że pożądanym jest zapewnienie możliwości zapobiegania
instalowaniu i wykorzystywaniu stacji radiodyfuzyjnych znajdujących się na
obiektach przytwierdzonych lub podtrzymywanych przez dno morskie na morzu
znajdującym się poza terytorium państwowym;
zważywszy, że pożądana jest współpraca europejska w tej dziedzinie,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Przedmiotem niniejszego porozumienia są stacje radiodyfuzyjne, zainstalowane lub
utrzymywane na pokładzie statków morskich, statków powietrznych albo wszelkich
innych obiektów pływających lub latających, które poza terytoriami państwowymi
nadają audycje radiowe w celu ich odbioru bądź możliwe do odbioru w całości lub
w części na terytorium którejkolwiek z Umawiających się Stron lub które powodują
szkodliwe zakłócenia dla jakichkolwiek służb radiokomunikacyjnych, działających
na podstawie upoważnienia Umawiającej się Strony zgodnie z Regulaminem
radiokomunikacyjnym.
Artykuł 2
1. Każda Umawiająca się Strona zobowiązuje się podjąć stosowane działania w celu
uznania za karalne jako przestępstwa, zgodnie ze swoim prawem wewnętrznym,
zainstalowanie lub działalność stacji radiodyfuzyjnych, o których mowa w
artykule 1, jak równie popełnione umyślnie akty pomocnictwa.
2. Następujące czyny stanowią akty pomocnictwa w odniesieniu do stacji
nadawczych, o których mowa w artykule 1:
(a) dostarczanie, konserwacja lub naprawa sprzętu;
(b) dostarczanie zapasów;
(c) dostarczanie środków transportu, przewóz osób, sprzętu lub zapasów;
(d) zlecanie lub wytwarzanie wszelkiego rodzaju materiałów, włącznie z
reklamami, w celu ich nadawania;
(e) świadczenie usług związanych z reklamą na rzecz tych stacji.
Artykuł 3
Każda Umawiająca się Strona, zgodnie ze swoim prawem wewnętrznym, będzie
stosowała postanowienia niniejszego porozumienia w odniesieniu do:
(a) swoich obywateli, którzy popełnili jakikolwiek czyn, o którym mowa w
artykule 2, na jej terytorium, statkach morskich, statkach powietrznych albo
poza jej terytorium państwowym na wszelkich statkach morskich, statkach
powietrznych bądź na jakimkolwiek innym obiekcie pływającym lub latającym;
(b) osób nie będących jej obywatelami, które popełniły jakikolwiek czyn, o
którym mowa w artykule 2, na jej terytorium, statkach morskich, statkach
powietrznych bądź na pokładzie jakiegokolwiek obiektu pływającego lub
latającego, podlegającego jej jurysdykcji.
Artykuł 4
Nic w niniejszym porozumieniu nie stoi na przeszkodzie, aby którakolwiek z
Umawiających się Stron:
(a) traktowała także - jako karalne przestępstwa - czyny inne niż te, o których
mowa w artykule 2, oraz stosowała odpowiednie postanowienia również wobec osób
innych niż te, o których mowa w artykule 3;
(b) stosowała także postanowienia niniejszego porozumienia wobec stacji
radiodyfuzyjnych, zainstalowanych lub utrzymywanych na obiektach
przytwierdzonych albo podtrzymywanych przez dno morskie.
Artykuł 5
Umawiające się Strony mogą nie stosować postanowień niniejszego porozumienia w
odniesieniu do usług wykonawców, które były świadczone gdzie indziej niż na
stacjach, o których mowa w artykule 1.
Artykuł 6
Postanowienia artykułu 2 nie będą miały zastosowania w odniesieniu do wszelkich
czynów popełnionych w celu niesienia pomocy znajdującemu się w
niebezpieczeństwie statkowi morskiemu, statkowi powietrznemu albo jakiemukolwiek
innemu obiektowi pływającemu lub latającemu, jak również w celu ratowania życia
ludzkiego.
Artykuł 7
Składanie zastrzeżeń do postanowień niniejszego porozumienia jest
niedopuszczalne.
Artykuł 8
1. Niniejsze porozumienie jest otwarte do podpisu przez państwa członkowskie
Rady Europy, które mogą stać się jej Stronami przez:
(a) podpisanie bez zastrzeżenia ratyfikacji lub przyjęcia bądź
(b) podpisanie z zastrzeżeniem ratyfikacji lub przyjęcia, po którym następuje
ratyfikacja lub przyjęcie.
2. Dokumenty ratyfikacyjne lub przyjęcia składa się Sekretarzowi Generalnemu
Rady Europy.
Artykuł 9
1. Niniejsze porozumienie wejdzie w życie po upływie jednego miesiąca od dnia, w
którym trzy państwa członkowskie Rady Europy, zgodnie z postanowieniami artykułu
8, podpiszą porozumienie bez zastrzeżenia ratyfikacji lub przyjęcia albo złożą
dokumenty ratyfikacyjne lub przyjęcia.
2. W stosunku do państwa członkowskiego, które podpisze w terminie późniejszym
bez dokonania zastrzeżenia ratyfikacji lub przyjęcia albo dokona ratyfikacji lub
przyjęcia, porozumienie wejdzie w życie po upływie jednego miesiąca od dnia
podpisania lub złożenia dokumentu ratyfikacji lub przyjęcia.
Artykuł 10
1. Po wejściu w życie niniejszego porozumienia każdy Członek lub Członek
Stowarzyszony Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego, nie będący Członkiem
Rady Europy, będzie mógł do niego przystąpić pod warunkiem wyrażenia uprzedniej
zgody przez Komitet Ministrów.
2. Takie przystąpienie będzie dokonane w drodze złożenia dokumentu przystąpienia
Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy i stanie się skuteczne po upływie jednego
miesiąca od dnia jego złożenia.
Artykuł 11
1. Każda Umawiająca się Strona może, przy podpisaniu albo w momencie składania
dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub przystąpienia, oznaczyć terytorium lub
terytoria, do których niniejsze porozumienie ma zastosowanie.
2. Każda Umawiająca się Strona może, w momencie składania dokumentu
ratyfikacyjnego, przyjęcia lub przystąpienia bądź w jakimkolwiek późniejszym
terminie, poprzez oświadczenie skierowane do Sekretarza Generalnego Rady Europy,
rozciągnąć stosowanie niniejszego porozumienia na jakiekolwiek inne terytorium
lub terytoria wymienione w tym oświadczeniu, za których stosunki międzynarodowe
ponosi ona odpowiedzialność bądź w których imieniu ma prawo podejmować
zobowiązania.
3. Każde oświadczenie złożone zgodnie z poprzednim ustępem może być cofnięte
wobec jakiegokolwiek terytorium wymienionego w takim oświadczeniu, w sposób
przewidziany w artykule 12 niniejszego porozumienia.
Artykuł 12
1. Niniejsze porozumienie będzie obowiązywać przez czas nieokreślony.
2. Każda Umawiająca się Strona może, w zakresie jej dotyczącym, wypowiedzieć
niniejsze porozumienie w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza
Generalnego Rady Europy.
3. Takie wypowiedzenie stanie się skuteczne po upływie sześciu miesięcy od dnia
otrzymania takiej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.
Artykuł 13
Sekretarz Generalny Rady Europy powiadomi w drodze notyfikacji państwa
członkowskie oraz rząd każdego państwa, które przystąpiło do niniejszego
porozumienia, o:
(a) każdym podpisaniu bez zastrzeżenia ratyfikacji lub przyjęcia;
(b) każdym podpisaniu z zastrzeżeniem ratyfikacji lub przyjęcia;
(c) złożeniu każdego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub przystąpienia;
(d) każdej dacie wejścia w życie niniejszego porozumienia, zgodnie z jego
artykułami 9 i 10;
(e) każdym oświadczeniu otrzymanym zgodnie z ustępami 2 i 3 artykułu 11;
(f) każdej notyfikacji otrzymanej zgodnie z postanowieniami artykułu 12 oraz o
dniu, w którym wypowiedzenie staje się skuteczne.
Na dowód czego niżej podpisani, będąc w tym celu należycie upoważnieni,
podpisali niniejsze porozumienie.
Sporządzono w Strasburgu dnia 22 stycznia 1965 r. w językach angielskim i
francuskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc, w jednym egzemplarzu,
który zostanie złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy
przekaże uwierzytelnione odpisy każdemu z państw-sygnatariuszy i państw
przystępujących.
Tekst porozumienia w wersji angielskiej i francuskiej jest dostępny w
wersji papierowej.



Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 17 listopada 1994 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Europejskiego porozumienia o
zapobieganiu audycjom nadawanym ze stacji znajdujących się poza terytorium
państwowym, sporządzonego w Strasburgu dnia 22 stycznia 1965 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 39, poz. 195)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 8 punkt 2
Europejskiego porozumienia o zapobieganiu audycjom nadawanym ze stacji
znajdujących się poza terytorium państwowym, sporządzonego w Strasburgu dnia 22
stycznia 1965 r., został złożony dnia 10 października 1994 r. Sekretarzowi
Generalnemu Rady Europy, jako depozytariuszowi powyższego porozumienia, dokument
ratyfikacyjny wymienionego porozumienia przez Rzeczpospolitą Polską.
Zgodnie z artykułem 9 tego porozumienia, weszło ono w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 11 listopada 1994 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem 9 porozumienia, weszło ono w życie dnia 19 października
1967 r.
Następujące państwa stały się jego stronami, składając dokumenty ratyfikacyjne
lub dokumenty przystąpienia w niżej podanych datach:
Belgia - 18 września 1967 r.
Cypr - 1 września 1971 r.
Dania - 22 września 1965 r.
Francja - 5 marca 1968 r.
Republika Federalna Niemiec - 30 stycznia 1970 r.
Grecja - 13 lipca 1979 r.
Irlandia - 22 stycznia 1969 r.
Włochy - 18 lutego 1983 r.
Liechtenstein - 13 stycznia 1977 r.
Holandia - 26 sierpnia 1974 r.
Norwegia - 16 września 1971 r.
Portugalia - 6 sierpnia 1969 r.
Hiszpania - 10 lutego 1988 r.
Szwecja - 15 czerwca 1966 r.
Szwajcaria - 18 sierpnia 1976 r.
Turcja - 16 stycznia 1975 r.
Wielka Brytania - 2 listopada 1967 r.
2. Zgodnie z artykułem 7 porozumienia, składanie zastrzeżeń do jego postanowień
jest niedopuszczalne.
3. Informacje o zmianach oraz o państwach, które w terminie późniejszym staną
się stronami powyższego porozumienia, można uzyskać w Departamencie
Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską o wzajemnym popieraniu i
ochronie inwestycji,
sporządzona w Warszawie dnia 6 maja 1993 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 39, poz. 196)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 6 maja 1993 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską o wzajemnym popieraniu i ochronie
inwestycji w następującym brzmieniu:
Przekład
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską o wzajemnym popieraniu i
ochronie inwestycji
Rzeczpospolita Polska i Republika Estońska, zwane dalej "Umawiającymi się
Stronami",
dążąc do rozszerzenia współpracy gospodarczej z wzajemną korzyścią obu Państw,
mając na celu stworzenie i utrzymanie korzystnych warunków do inwestowania przez
inwestorów jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony,
uznając potrzebę popierania i ochrony inwestycji zagranicznych w celu
przyczyniania się do rozkwitu gospodarczego obydwu Umawiających się Stron,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Definicje
W rozumieniu niniejszej umowy:
1. Pojęcie "inwestor" oznacza w odniesieniu do każdej z Umawiających się Stron:
(a) osoby fizyczne posiadające obywatelstwo danej Umawiającej się Strony,
(b) osoby prawne, w tym spółki, korporacje, stowarzyszenia handlowe i inne
organizacje utworzone lub zorganizowane należycie w inny sposób zgodnie z prawem
Umawiającej się Strony, na której terytorium mają swoją siedzibę i prowadzą
rzeczywistą działalność gospodarczą,
(c) osoby prawne utworzone zgodnie z prawem któregokolwiek kraju i znajdujące
się pod bezpośrednią lub pośrednią kontrolą obywateli tej Umawiającej się Strony
lub przez inne osoby prawne mające swoją siedzibę wraz z rzeczywistą
działalnością gospodarczą na terytorium tej Umawiającej się Strony; rozumie się,
iż kontrola wymaga istotnego udziału we własności.
2. Pojęcie "inwestycja" oznacza wszelkie mienie zainwestowane przez inwestora
jednej Umawiającej się Strony zgodnie z ustawodawstwem i przepisami drugiej
Umawiającej się Strony i obejmuje w szczególności, lecz nie wyłącznie:
(a) majątek ruchomy i nieruchomy, jak również wszelkie inne prawa rzeczowe,
takie jak służebność, hipoteka, kupieckie prawo zatrzymania lub zastaw,
(b) akcje, udziały lub wszelkie inne rodzaje udziałów w spółce,
(c) wierzytelności pieniężne lub prawa do innych świadczeń mających wartość
ekonomiczną,
(d) prawa autorskie, prawa własności przemysłowej (takie jak patenty, wzory
użytkowe, projekty i wzory przemysłowe, znaki handlowe lub usługowe, nazwy
handlowe, oznaczenia pochodzenia), know-how i goodwill,
(e) prawa do prowadzenia działalności gospodarczej, przyznane zgodnie z prawem
przez władze, w tym koncesje, na przykład na poszukiwanie, wydobywanie lub
eksploatację zasobów naturalnych.
3. Zmiana formy prawnej inwestycji dopuszczonej zgodnie z ustawodawstwem i
przepisami Umawiającej się Strony, na której terytorium inwestycja została
dokonana, nie zmienia jej charakteru jako inwestycji.
4. Jeżeli inwestycja została dokonana przez inwestora za pośrednictwem podmiotu
objętego definicją zawartą w ustępie 1 litera (c) niniejszego artykułu, w którym
posiada on udział kapitałowy, taki inwestor będzie korzystał z dobrodziejstw
niniejszej umowy w granicach takiego pośredniego udziału kapitałowego, pod
warunkiem jednak, że te korzyści nie będą mu przysługiwały, jeżeli powoła się on
na mechanizm regulowania sporów na podstawie innej umowy o ochronie inwestycji,
zawartej przez Umawiającą się Stronę, na której terytorium została dokonana
inwestycja.
5. Określenie "przychody" oznacza kwoty uzyskane z inwestycji, a w
szczególności, choć nie wyłącznie, obejmuje zyski, odsetki, dochody z kapitału,
dywidendy, należności licencyjne, honoraria lub inny bieżący dochód.
6. Określenie "terytorium" oznacza odpowiednio terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej lub terytorium Republiki Estońskiej, jak również te obszary morskie, w
tym dno morskie i podglebie przyległe do obszaru poza morzem terytorialnym
któregokolwiek z powyższych terytoriów, nad którymi odnośne Państwo sprawuje
zgodnie z prawem międzynarodowym suwerenne prawa w zakresie badania i
wykorzystywania zasobów naturalnych takich obszarów.
Artykuł 2
Popieranie i dopuszczanie inwestycji
1. Każda z Umawiających się Stron będzie popierać na swoim terytorium inwestycje
inwestorów drugiej Umawiającej się Strony i dopuszczać takie inwestycje zgodnie
ze swoim ustawodawstwem i innymi przepisami.
2. Jeżeli Umawiająca się Strona dopuściła inwestycje na swoje terytorium, to ta
Strona przyzna zgodnie z jej ustawodawstwem i innymi przepisami niezbędne
zezwolenia związane z taką inwestycją i z realizacją umów licencyjnych oraz
porozumień o pomocy technicznej, handlowej i administracyjnej. Każda z
Umawiających się Stron będzie w razie potrzeby dokładać wszelkich starań w celu
wydania niezbędnych zezwoleń związanych z daną inwestycją na działalność
doradców i innych wykwalifikowanych osób, bez względu na ich obywatelstwo.
Artykuł 3
Ochrona i traktowanie inwestycji
1. Każda z Umawiających się Stron będzie ochraniać na swoim terytorium
inwestycje dokonane zgodnie z jej ustawodawstwem i przepisami przez inwestorów
drugiej Umawiającej się Strony i nie będzie naruszać w sposób nieuzasadniony lub
dyskryminacyjny prawa inwestora drugiej Umawiającej się Strony do zarządzania,
utrzymywania, wykorzystywania, osiągania korzyści, rozszerzania działalności,
sprzedaży i, w razie potrzeby, likwidacji takich inwestycji.
2. Każda z Umawiających się Stron zapewni na swoim terytorium sprawiedliwe i
równe traktowanie inwestycji inwestorów drugiej Umawiającej się Strony.
Traktowanie to będzie nie mniej korzystne niż przyznane przez każdą Umawiającą
się Stronę inwestycjom dokonanym na jej terytorium przez jej własnych inwestorów
lub takie, jakie zostanie przyznane przez każdą z Umawiających się Stron
inwestycjom dokonanym na jej terytorium przez inwestorów najbardziej
uprzywilejowanego państwa, jeżeli to drugie traktowanie będzie bardziej
korzystne.
3. Klauzula najwyższego uprzywilejowania nie będzie miała zastosowania do
przywilejów, jakie którakolwiek z Umawiających się Stron przyzna inwestorom
państwa trzeciego ze względu na jej członkostwo lub przynależność do strefy
wolnego handlu, unii celnej, wspólnego rynku lub organizacji wzajemnej pomocy
gospodarczej, lub jakiejkolwiek istniejącej, lub przyszłej konwencji w sprawie
podwójnego opodatkowania lub innych spraw podatkowych.
Artykuł 4
Wywłaszczenie i odszkodowanie
1. Żadna z Umawiających się Stron nie podejmie bezpośrednio lub pośrednio
działań wywłaszczeniowych, nacjonalizacyjnych lub innych działań o takim samym
charakterze lub równoznacznym skutku w stosunku do inwestycji należących do
inwestorów drugiej Umawiającej się Strony, chyba że działania te zostaną podjęte
w interesie publicznym i nie będą miały charakteru dyskryminacyjnego, i będą
podjęte, zgodnie z właściwą procedurą prawną oraz za skutecznym i właściwym
odszkodowaniem. Odszkodowanie takie będzie odpowiadać wartości rynkowej
wywłaszczonej inwestycji, ustalonej według stanu przed wywłaszczeniem lub zanim
decyzja o wywłaszczeniu stała się publicznie wiadoma, i będzie obejmować odsetki
od daty wywłaszczenia, i będzie podlegało wolnemu transferowi. Kwota
odszkodowania ustalona zostanie w walucie wymienialnej i będzie wypłacona bez
zbędnej zwłoki osobie uprawnionej, bez względu na jej miejsce pobytu czy
zamieszkania. Transfer "bez zbędnej zwłoki" uważany będzie wówczas, gdy będzie
dokonany w terminie wymaganym normalnie dla wypełnienia formalności związanych z
transferem. Okres ten zacznie biec w dniu, w którym został złożony wniosek, i
nie może przekroczyć 3 miesięcy.
2. Inwestorzy jednej Umawiającej się Strony, których inwestycje poniosą straty
na terytorium drugiej Umawiającej się Strony z powodu wojny lub jakiegokolwiek
innego konfliktu zbrojnego, stanu wyjątkowego, rewolty, powstania lub zamieszek,
będą traktowani przez tę drugą Umawiającą się Stronę w zakresie przywrócenia,
odszkodowania, kompensacji lub innego wynagrodzenia nie mniej korzystnie niż
właśni inwestorzy lub inwestorzy jakiegokolwiek państwa trzeciego. Należne z
tego tytułu płatności będą w miarę możliwości podlegały transferowi bez zwłoki.
3. Inwestorzy, o których mowa w artykule 1 ustęp 1 litera c), nie mogą usuwać
roszczeń na podstawie ustępów 1 lub 2 tego artykułu, jeżeli odszkodowanie
zostało im wypłacone zgodnie z podobnym postanowieniem innej umowy o ochronie
inwestycji, zawartym przez Umawiającą się Stronę, na której terytorium
inwestycja została wykonana.
Artykuł 5
Transfer
1. Każda z Umawiających się Stron, na której terytorium dokonane zostały
inwestycje przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony, przyzna tym
inwestorom swobodny transfer płatności związanych z tymi inwestycjami, a w
szczególności:
(a) kapitału i dodatkowych kwot niezbędnych do utrzymania i rozszerzenia
inwestycji;
(b) przychodów, określonych w artykule 1 ustęp 5 niniejszej umowy;
(c) kwot na spłatę pożyczek prawidłowo zaciągniętych, udokumentowanych i
związanych bezpośrednio z konkretną inwestycją;
(d) wpływów z całkowitej lub częściowej likwidacji lub sprzedaży inwestycji;
(e) kwot pochodzących z tytułu odszkodowań przewidzianych w artykule 4
niniejszej umowy;
(f) zarobków obywateli jednej Umawiającej się Strony, którzy uzyskali zezwolenie
na pracę w związku z inwestycją dokonaną na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony.
2. Transfery będą dokonywane bez zbędnej zwłoki w walucie wymienialnej według
normalnego kursu stosowanego w dniu transferu i zgodnie z procedurą ustaloną w
Umawiającej się Stronie, na której terytorium inwestycja została dokonana, która
nie będzie prowadzić do odmowy, zawieszenia lub zmiany istoty takiego transferu.

3. Umawiające się Strony zobowiązują się przyznać transferom, o których mowa w
ustępach 1 i 2 tego artykułu, traktowanie nie mniej korzystne niż przyznane
transferom pochodzącym z inwestycji dokonanych przez inwestorów któregokolwiek
państwa trzeciego.
Artykuł 6
Subrogacja
1. Jeżeli Umawiająca się Strona lub jakakolwiek jej agencja dokona płatności
któremukolwiek z jej inwestorów w ramach gwarancji lub ubezpieczenia zawartego w
związku z inwestycją, druga Umawiająca się Strona uzna ważność przejęcia przez
pierwszą Umawiającą się Stronę lub jej agencję wszelkich praw lub roszczeń
przysługujących inwestorowi. Umawiająca się Strona lub jakakolwiek jej agencja,
która przejęła prawa inwestora, jest uprawniona do takich samych praw, jakie
posiada inwestor, i do dochodzenia takich praw w tym samym zakresie z
zastrzeżeniem zobowiązań inwestora związanych z ubezpieczoną w ten sposób
inwestycją.
2. W przypadku subrogacji określonej w ustępie 1 niniejszego artykułu inwestor
nie będzie wysuwał roszczeń, jeżeli nie będzie do tego upoważniony przez
Umawiającą się Stronę lub jakąkolwiek jej agencję.
3. Umawiające się Strony zobowiązują się przyznać transferom, o których mowa w
ustępach 1 i 2 tego artykułu, traktowanie nie mniej korzystne niż przyznane
transferom pochodzącym z inwestycji dokonanych przez inwestorów z państwa
trzeciego.
Artykuł 7
Rozstrzyganie sporów między inwestorem a Państwem przyjmującym inwestycję
1. Spory między Umawiającą się Stroną a inwestorem drugiej Umawiającej się
Strony będą wnoszone przez inwestora wobec Strony przyjmującej inwestycję w
drodze pisemnej, z podaniem szczegółowych informacji. Strony sporu będą w miarę
możliwości starały się rozstrzygać takie spory w drodze polubownej.
2. Jeżeli takie spory nie mogą być rozstrzygnięte w ten sposób w ciągu sześciu
miesięcy od daty pisemnej notyfikacji, o której mowa w ustępie 1, spór będzie
przedłożony, zależnie od wyboru, przez inwestora:
- właściwemu sądowi danej Umawiającej się Strony,
- trybunałowi arbitrażowemu zgodnie z Regulaminem procedury Instytutu
Arbitrażowego Izby Handlowej w Sztokholmie;
- trybunałowi arbitrażowemu Międzynarodowej Izby Handlowej w Paryżu;
- trybunałowi arbitrażowemu ad hoc utworzonemu zgodnie z Regulaminem procedury
Komisji Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Międzynarodowego Prawa
Handlowego;
- Międzynarodowemu Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych (ICSID)
utworzonemu na mocy Konwencji w sprawie rozstrzygania sporów inwestycyjnych
między państwami a obywatelami innych państw, jeżeli obie Umawiające się Strony
będą sygnatariuszami tej konwencji.
3. Orzeczenie arbitrażowe będzie oparte na:
- postanowieniach niniejszej umowy;
- prawie krajowym Umawiającej się Strony, na której terytorium inwestycja
została dokonana, w tym na normach prawa kolizyjnego;
- normach i powszechnie przyjętych zasadach prawa międzynarodowego.
4. Umawiająca się Strona, będąca stroną sporu, nie może w stadium postępowania
arbitrażowego lub wykonania orzeczenia powoływać się na fakt, iż inwestor
otrzymał w wyniku umowy ubezpieczenia odszkodowanie obejmujące całość lub część
doznanej szkody.
5. Orzeczenia arbitrażowe będą ostateczne i wiążące dla stron sporu. Każda
Umawiająca się Strona zobowiązuje się wykonać orzeczenie zgodnie z jej prawem
wewnętrznym.
Artykuł 8
Rozstrzyganie sporów między Umawiającymi się Stronami
1. Każdy spór między Umawiającymi się Stronami, dotyczący interpretacji lub
stosowania niniejszej umowy, będzie rozstrzygany w miarę możliwości w drodze
dyplomatycznej.
2. Jeżeli spór nie może być rozstrzygnięty w ten sposób w ciągu sześciu miesięcy
od rozpoczęcia negocjacji, spór będzie przedłożony na żądanie którejkolwiek
Umawiającej się Strony trybunałowi arbitrażowemu złożonemu z trzech arbitrów.
Każda Umawiająca się Strona wyznaczy jednego arbitra, a ci dwaj arbitrzy wybiorą
na przewodniczącego obywatela państwa trzeciego, które utrzymuje stosunki
dyplomatyczne z obiema Umawiającymi się Stronami.
3. Jeżeli jedna z Umawiających się Stron nie dokona mianowania jej arbitra i nie
przystanie na zaproszenie drugiej Umawiającej się Strony do dokonania w
oznaczonym terminie takiego wyboru w ciągu dwóch miesięcy, to arbiter będzie
mianowany na wniosek danej Umawiającej się Strony przez Przewodniczącego
Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.
4. Jeżeli obaj arbitrzy nie mogą osiągnąć porozumienia odnośnie do wyboru
przewodniczącego w ciągu dwóch miesięcy po ich mianowaniu, to przewodniczący
będzie mianowany na wniosek jednej z Umawiających się Stron przez
Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.
5. Jeżeli w przypadkach przewidzianych w ustępach 3 i 4 tego artykułu
Przewodniczący Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości nie może spełnić
wymienionej funkcji lub jeżeli jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron,
to nominacji dokona Wiceprzewodniczący, a jeżeli Wiceprzewodniczący nie może
spełnić tej funkcji lub jeżeli jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron,
to nominacji dokona najstarszy rangą sędzia Trybunału, który nie jest obywatelem
żadnej z Umawiających się Stron.
6. Jeżeli Strony nie ustalą inaczej, trybunał ustali tryb własnego postępowania,
Trybunał podejmuje decyzje większością głosów.
7. Trybunał arbitrażowy orzeka w oparciu o poszanowanie prawa międzynarodowego,
w tym szczególnie postanowień niniejszej umowy i innych właściwych umów
istniejących między Umawiającymi się Stronami, jak również powszechnie uznanych
norm i zasad prawa międzynarodowego.
8. Orzeczenia trybunału są ostateczne i wiążące dla każdej Umawiającej się
Strony.
9. Każda Umawiająca się Strona ponosi koszty mianowania przez nią arbitra oraz
koszty swojego udziału w postępowaniu arbitrażowym; koszty przewodniczącego, jak
również inne koszty Umawiające się Strony pokrywają w równych częściach.
Trybunał może jednak postanowić, że większa część kosztów będzie poniesiona
przez jedną z Umawiających się Stron i to orzeczenie będzie wiążące dla obu
Umawiających się Stron.
Artykuł 9
Stosowanie korzystniejszych norm
Jeżeli prawo wewnętrzne Umawiającej się Strony lub istniejące albo przyszłe
zobowiązania powstałe między Umawiającymi się Stronami zgodnie z prawem
międzynarodowym zawierają dodatkowe regulacje, które ogólnie lub szczegółowo
przewidują w odniesieniu do inwestycji dokonanych przez inwestorów drugiej
Umawiającej się Strony traktowanie bardziej korzystne od przewidzianego w
niniejszej umowie, to takie regulacje w zakresie, w jakim są korzystniejsze,
będą miały pierwszeństwo przed niniejszą umową.
Artykuł 10
Konsultacje i wymiana informacji
Na wniosek jednej Umawiającej się Strony druga Umawiająca się Strona zgodzi się
niezwłocznie na konsultacje w sprawie interpretacji lub stosowania niniejszej
umowy. Na wniosek którejkolwiek Umawiającej się Strony dokonywać się będzie
wymiany informacji o wpływie, jaki mogą mieć ustawodawstwo, przepisy, decyzje,
praktyki i procedura administracyjna lub polityka drugiej Umawiającej się Strony
na inwestycje objęte niniejszą umową.
Artykuł 11
Zakres stosowania
Niniejsza umowa ma również zastosowanie do inwestycji dokonanych przed jej
wejściem w życie przez inwestorów każdej Umawiającej się Strony na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony, zaakceptowanych zgodnie z ustawodawstwem drugiej
Umawiającej się Strony, lecz nie ma zastosowania do jakiegokolwiek sporu lub
roszczenia dotyczącego inwestycji, powstałego przed jej wejściem w życie.
Artykuł 12
Wejście w życie
Niniejsza umowa wejdzie w życie w dniu, w którym obie Umawiające się Strony
poinformują się wzajemnie, że ich wewnętrzne wymogi prawne dla wejścia w życie
niniejszej umowy zostały spełnione.
Artykuł 13
Czas obowiązywania i wypowiedzenie
1. Niniejsza umowa pozostanie w mocy przez dziesięć (10) lat i będzie pozostawać
w mocy przez dalszy taki sam okres lub okresy, chyba że którakolwiek z
Umawiających się Stron powiadomi drugą Umawiającą się Stronę na rok przed
wygaśnięciem pierwotnego lub każdego następnego okresu o zamiarze wypowiedzenia
umowy. Notyfikacja o wypowiedzeniu niniejszej umowy uprawomocnia się po roku od
otrzymania jej przez drugą Umawiającą się Stronę.
2. W odniesieniu do inwestycji dokonanych przed datą wejścia w życie
wypowiedzenia niniejszej umowy, postanowienia niniejszej umowy pozostaną w mocy
przez następny okres dziesięciu lat od daty wygaśnięcia niniejszej umowy.
Sporządzono w Warszawie dnia 6 maja 1993 r. w dwóch egzemplarzach w języku
angielskim.
Na dowód czego odnośni pełnomocnicy podpisali niniejszą umowę.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej K. Skubiszewski
Z upoważnienia Rządu Republiki Estońskiej Trivimi Velliste
Po zapoznaniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych;
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona;
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 23 czerwca 1993 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski
AGREEMENT
between the Republic of Poland and the Republic of Estonia on the reciprocal
promotion and protection of investments
The Republic of Poland and the Republic of Estonia, hereinafter referred to as
"the Contracting Parties",
Desiring to intensify economic cooperation to the mutual benefit of both States,
Intending to create and maintain favourable conditions for investments by
investors of one Contracting Party in the territory of the other Contracting
Party,
Recognizing the need to promote and protect foreign investments with the aim to
foster the economic prosperity of both Contracting Parties,
Have agreed as follows:
Article 1
Definitions
For the purpose of this Agreement:
(1) The term "investor" refers with regard to either Contracting Party to:
(a) natural persons having the nationality of that Contracting Party;
(b) legal entities, including companies, corporations, business associations and
other organizations, which are constituted or otherwise duly organized under the
law of that Contracting Party and have their seat, together with real economic
activities, in the territory of that same Contracting Party;
(c) legal entities established under the law of any country which are, directly
or indirectly, controlled by nationals of that Contracting Party or by legal
entities having their seat, together with real economic activities, in the
territory of that Contracting Party; it being understood that control requires
substantial part in the ownership.
(2) The term "investments" means any kind of assets invested by an investor of
one Contracting Party in the territory of the other Contracting Party, provided
that they have been made in accordance with the laws and regulations of the
other Contracting Party and shall include in particular though not exclusively:
(a) movable and immovable property as well as any other rights in rem, such as
servitudes, mortgages, liens, pledges;
(b) shares, parts or any other kinds of participation in companies;
(c) claims to money or to any performance having an economic value;
(d) copyrights, industrial property rights (such as patents, utility models,
industrial designs or models, trade or service marks, trade names, indications
of origin), know-how and goodwill;
e) rights granted by a public authority in accordance with law to carry out an
economic activity, including concessions, for example, to search for, extract or
exploit natural resources.
(3) Any change in the legal form of an investment, admitted in accordance with
laws and regulations of the Contracting Party in whose territory the investment
was made, does not affect its character as an investment.
(4) If the investment is made by an investor through an entity covered by
paragraph 1 (c) of this Article, in which he holds an equity participation, such
investor shall enjoy the benefits of this Agreement to the extent of such
indirect equity participation, provided, however, that such an investor shall
not enjoy the benefits of this Agreement if the investor invokes the dispute
settlement mechanism under another foreign investment protection agreement
concluded by the Contracting Party in whose territory the investment is made.
(5) The term "returns" means all amounts yielded by an investment and in
particular, though not exclusively, profits, interest, capital gains, dividends,
royalties, fees or other current income.
(6) The term "territory" means the territory of the Republic of Poland or the
territory of the Republic of Estonia respectively, as well as those maritime
areas, including the seabed and subsoil adjacent to the outer limit of the
territorial sea of either of the above territories, over which the State
concerned exercises, in accordance with international law, sovereign rights for
the purpose of exploitation and exploration of natural resources of such areas.
Article 2
Promotion and Admission of Investments
(1) Each Contracting Party shall promote in its territory investments by
investors of the other Contracting Party and admit such investments in
accordance with its laws and regulations.
(2) When a Contracting Party shall have admitted an investment in its territory,
it shall grant in accordance with its laws and regulations the necessary permits
in connection with such an investment and with the carrying out of licensing
agreements and contracts for technical, commercial or administrative assistance.
Each Contracting Party shall, whenever needed, endeavour to issue the necessary
authorizations concerning the activities of consultants and other qualified
persons irrespective of nationality and in connection with such an investment.
Article 3
Protection and Treatment of Investments
(1) Each Contracting Party shall protect within its territory investments made
in accordance with its laws and regulations by investors of the other
Contracting Party and shall not impair by unreasonable or discriminatory
measures the management, maintenance, use, enjoyment, extension, sale and,
should it so happen, liquidation of such investments.
(2) Each Contracting Party shall ensure fair and equitable treatment within its
territory of the investments of the investors of the other Contracting Party.
This treatment shall not be less favourable than that granted by each
Contracting Party to investments made in its territory by its own investors, or
than that granted by each Contracting Party to the investments made in its
territory by investors of the most favoured nation, if this latter treatment is
more favourable.
(3) The treatment of the most favoured nation shall not apply to privileges
which either Contracting Party accords to investors of a third State because of
its membership in or association with a free trade area, a customs union, common
market or organisation for mutual economic assistance or to an existing or
future convention on the avoidance of double taxation or an convention on other
fiscal matters.
Article 4
Expropriation and compensation
(1) Neither of the Contracting Parties shall take, either directly or
indirectly, measures of expropriation, nationalization or any other measure
having the same nature or an equivalent effect against investments belonging to
investors of the other Contracting Party, unless the measures are taken in the
public interest, on a non-discriminatory basis and under due process of law and
provided that provisions be made for effective and adequate compensation. Such
compensation shall amount to the market value of the expropriated investment
immediately before the expropriation or before the impending expropriation
became public knowledge, shall include interest from the date of expropriation
and be freely transferable. The amount of compensation shall be settled in a
freely convertible currency and paid without undue delay to the investor
entitled thereto without regard to its residence or domicile. A transfer shall
be deemed to be made "without undue delay" if effected within such period as is
normally required for the completion of transfer formalities. The said period
shall commence on the day on which the relevant request has been submitted and
may not exceed three months.
(2) Investors of either Contracting Party who suffer losses of their investments
in the territory of the other Contracting Party due to war or other armed
conflict, a state of national emergency, revolt, insurrection or riot shall be
accorded, with respect to restitution, indemnification, compensation or other
settlement, a treatment which is not less favourable than that accorded to its
own investor or to investors of any third State. Resulting payments shall,
whenever possible, be transferable without delay.
(3) Investors referred to in Article 1, paragraph (1), letter (c) may not raise
a claim based on paragraph (1) or (2) of this Article if compensation has been
paid pursuant to a similar provision in another investment protection agreement
concluded by the Contracting Party in the territory of which the investment has
been made.
Article 5
Transfer
(1) Each Contracting Party in whose territory investments have been made by
investors of the other Contracting Party shall grant those investors the free
transfer of the payments relating to these investments, particularly of:
(a) capital and additional sums necessary for the maintenance and development of
the investment;
(b) returns, as fefined in Article 1 (5) of this Agreement;
(c) funds in repayment of loans regularly contracted and documented and directly
related to a specific investment;
(d) the proceeds from a total or partial liquidation or sale of an investment;
(e) compensations provided for in Article 4 of this Agreement;
(f) the earnings of nationals of one Contracting Party who are allowed to work
in connection with an investment in the territory of the other Contracting
Party.
(2) Transfers shall be made without delay in a freely convertible currency in
the normal applicable exchange rate at the date of the transfer, in accordance
with the procedures established by the Contracting Party in whose territory the
investment was made, which shall not imply a rejection, a suspension or
denaturalization of such transfer.
(3) The Contracting Parties shall undertake to accord to transfers referred to
in paragraphs (1) and (2) of this Article a treatment no less favourable than
that accorded to transfers originating from investments made by investors of any
third State.
Article 6
Subrogation
(1) If a Contracting Party or any agency thereof makes a payment to any of its
investors under a guarantee it has contracted in respect of an investment, the
other Contracting Party shall recognize the validity of the subrogation in
favour of the former Contracting Party or agency thereof to any right or title
held by the investor. The Contracting Party or any or The Contracting Party any
agency thereof which is subrogated in the rights of an investor shall be
entitled to the same rights as those of the investor and to the extent that they
exercise such rights they shall do such insured investment.
(2) In the case of subrogation as defined in paragraph (1) above, the investor
shall not pursue a claim unless authorized to do so by the Contracting Party or
any agency thereof.
(3) The Contracting Parties undertake to accord to transfers referred to in
paragraphs (1) and (2) of this Article a treatment no less favourable than that
accorded to transfers originating from investment made by investors of any third
State.
Article 7
Settlement of Disputes between a Contracting Party and an Investor of the Other
Contracting Party
(1) Disputes between a Contracting Party and an investor of the other
Contracting Party shall be notified in writing, including a detailed
information, by the investor to the host Contracting Party of the investment.
Parties to a dispute, where possible, shall endeavour to settle these
differences by means of a friendly agreement.
(2) If such dispute cannot be settled amicable within six months from the date
of the written notification mentioned in paragraph (1) the dispute shall
submitted, at the choice of the investor to:
- a competent court of the Contracting Party concerned;
- a court of arbitration in accordance with the Rules of Procedure of the
Arbitration Institute of the Stockholm Chamber of Commerce;
- the court of arbitration of the Paris International Chamber of Commerce;
- the ad hoc court of arbitration established under the Arbitration Rules of
Procedure of the United Nations Commission for International Trade Law;
- the International Center for Settlement of Investment Disputes (ICSID) set up
by the "Convention on Settlement of Investment Disputes between States and
Nationals of other States", in case both Parties become signatories of this
Convention.
(3) The arbitration award shall be based on:
- the provisions of this Agreement;
- the national law of the Contracting Party in whose territory the investment
was made, including the rules relative to conflicts of law;
- the rules and the universally accepted principles of international law.
(4) During arbitration or the enforcement of an award, the Contracting Party
involved in the dispute shall not raise the objection that the investor of the
other Contracting Party has received compensation under an insurance contract in
respect of all or part of the damage.
(5) The arbitration decision shall be final and binding for the parties in
conflict. Each Party undertakes to execute the decisions in accordance with its
national law.
Article 8
Settlement of Disputes between Contracting Parties
(1) Dispute between Contracting Parties regarding the interpretation and
application of the provisions of this Agreement shall be settled through
diplomatic channels.
(2) If both Contracting Parties cannot reach an agreement within six months
after the beginning of the dispute, the latter shall, upon request of either
Contracting Party, be submitted to an arbitration tribunal of three members.
Each Contracting Party shall appoint one arbitrator and these two arbitrators
shall nominate a chairman who shall be a national of a third State, which
maintains diplomatic relations with both Contracting Parties.
(3) If one of the Contracting Parties has not appointed its arbitrator and has
not followed the invitation of the other Contracting Party to make that
appointment within two months, the arbitrator shall be appointed upon the
request of that Contracting by the President of the International Court of
Justice.
(4) If both arbitrators cannot reach an agreement about the choice of the
chairman within two months after their appointment, the latter shall be
appointment upon the request of either Contracting Party by the President of the
International Court of Justice.
(5) If, in the cases specified under paragraphs (3) and (4) of this Article, the
President of the International Court of Justice is prevented from carrying out
the said function or if he is a national of either Contracting Party, the
appointment shall be made by the Vice-President, and if the latter is prevented
or if he is a national of either Contracting Party, the appointment shall be
made by the most senior Judge of the Court who is not a national of either
Contracting Party.
(6) Subject to other provisions made by the Contracting Parties, the tribunal
shall determine its procedure. The tribunal shall reach its decisions by a
majority of votes.
(7) The arbitration tribunal shall decide on the basis of respect for the
international law, including particularly the present Agreement and other
relevant agreements existing between the two Contracting Parties and the
generally acknowledged rules and principles of international law.
(8) The decisions of the tribunal are final and binding for each Contracting
Party.
(9) Each Contracting Party shall bear the costs of its own member of the
tribunal and of its representation in the arbitral proceedings; the costs of the
Chairman and remaining costs shall be borne in equal parts by the Contracting
Parties. The tribunal may, however, decide that a higher proportion of costs
shall be borne by one of the two Contracting Parties and this award shall be
binding on both Contracting Parties.
Article 9
More favourable provisions
If the national law of either Contracting Party or obligations under
international law existing at present or established hereafter between the
Contracting Parties in addition to this Agreement contain a regulation, whether
general or specific entitling investments by investors of the other Contracting
Party to a treatment more favourable than is provided for by this Agreement,
such regulation shall to the extent that it is more favourable prevail over this
Agreement.
Article 10
Consultations and Exchange of Information
Upon request by either Contracting Party, the other Contracting Party shall
agree promptly to consultations on the interpretation or application of this
Agreement. Upon request by either Contracting Party, information shall be
exchanged on the impact that the laws, regulations, decisions, administrative
practices or procedures or policies of other Contracting Party may have on
investment covered by this Agreement.
Article 11
Application
This Agreement shall also apply to investments made by investors of either
Contracting Party in the territory of the other Contracting Party which have
been made before or after its entry into force, but shall not apply to any
dispute concerning an investment which was made before its entry into force.
Article 12
Entry into Force
This Agreement shall enter into force on day when both Contracting Parties have
notified each other that their internal legal requirements for the entry into
force of this Agreement have been fulfilled.
Article 13
Duration and Termination
(1) This Agreement shall remain in force for a period of ten (10) years and
shall continue in force thereafter for similar period or periods unless, one
year before the expiry of the initial or any subsequent period, either
Contracting Party notifies the other Contracting Party of its intention to
terminate the Agreement. The notice of termination shall become effective one
year after it has been received by the other Contracting Party.
(2) In respect of investments made prior to the date when the notice of
termination of this Agreement becomes effective, the provisions of this
Agreement shall continue to be effective for a period of ten years from the date
of termination of this Agreement.
Done at Warsaw, on the 6th of May, 1993, in duplicate in the English language.
In witness whereof the respective plenipotentiaries have signed this Agreement.
For the Government of the Republic of Poland K. Skubiszewski
For the Government of the Republic of Estonia Trivimi Velliste

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 9 listopada 1994 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką
Estońską o wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji, sporządzonej w Warszawie
dnia 6 maja 1993 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 39, poz. 197)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z art. 12 Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską o wzajemnym popieraniu i ochronie
inwestycji, sporządzonej w Warszawie dnia 6 maja 1993 r., dokonane zostały
przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z tym powyższa umowa weszła
w życie dnia 6 sierpnia 1993 r.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 7 marca 1995 r.
w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 13 ust. 1 ustawy z
dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym.
(Dz. U. Nr 39, poz. 198)
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
przewodniczący: A. Zoll - prezes Trybunału Konstytucyjnego,
Sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski
(sprawozdawca), L. Garlicki, S. Jaworski, K. Kolasiński, W. Łączkowski, F.
Rymarz, W. Sokolewicz, J. Trzciński, B. Wierzbowski, J. Zakrzewska,
po rozpoznaniu na posiedzeniach w dniach 14 czerwca 1994 r.,11 i 17 stycznia, 7
i 21 lutego oraz 1 i 7 marca 1995 r. w trybie art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia
29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz.
470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213 i z 1994 r. Nr 122, poz. 593) wniosku Rzecznika
Praw Obywatelskich o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 13 ust. 1
ustawy o Trybunale Konstytucyjnym przez przyjęcie, że uchwała Trybunału
Konstytucyjnego podjęta na podstawie tego przepisu:
1. określa znaczenie nadane interpretowanej ustawie (przepisowi ustawowemu)
przez pracodawcę przed i po podjęciu uchwały Trybunału Konstytucyjnego;
2. ustala powszechnie obowiązującą wykładnię ustaw tym znaczeniu, że zobowiązuje
wszystkie organy stosujące prawo i podmioty powołane do interpretacji przepisów
na użytek innych podmiotów do zgodnego z tą wykładnią stosowania przepisów prawa
i uwzględniania jej przy rozpatrywaniu wszystkich spraw będących w toku, w tym
także wszczętych przed jej uchwaleniem, lecz nie zakończonych prawomocnymi
rozstrzygnięciami do chwili ogłoszenia uchwały;
3. może stanowić podstawę dla wznowienia postępowania, jednakże w oparciu o
przepisy k.p.k., k.p.c., k.p.a. lub inne obowiązujące normy postępowania
przewidujące wznowienie i na zasadach przez te normy przewidzianych;
4. wiąże organy stosujące prawo także w sprawach zakończonych (stosunkach
prawnych wyczerpanych), gdy dochodzi do wznowienia postępowania na podstawie
stosownych przepisów (k.p.k., k.p.c., k.p.a. lub innych), oraz w sprawach
rozpoznawanych na skutek rewizji nadzwyczajnej, jeżeli rewizja nadzwyczajna nie
została orzeczona przed ogłoszeniem uchwały Trybunału Konstytucyjnego;
5. wiąże powszechnie od dnia ogłoszenia w Dzienniku Ustaw przez cały czas w
sprawach rozpoznawanych na tle zinterpretowanego przepisu;
ponadto o ustalenie:
6. czy zakresem kognicji Trybunału Konstytucyjnego, przewidzianej w art. 13
ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, jest objęta kompetencja ustalania powszechnie
obowiązującej wykładni rozporządzeń wydawanych przez Radę Ministrów z mocą
ustawy na podstawie art. 23 w związku z art. 52 ust. 2 pkt 2 Ustawy
Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między
władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie
terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz. 426);
7. czy Trybunał Konstytucyjny może na podstawie art. 13 ustawy dokonać
powszechnie obowiązującej wykładni przepisu, którego znaczenie zostało wcześniej
ustalone przez Sąd Najwyższy w trybie art. 13 pkt 3 ustawy z dnia 20 września
1984 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 1990 r. Nr 26, poz. 153 z późniejszymi
zmianami) lub gdy Sąd Najwyższy odmówił podjęcia takiej uchwały;
8. czy Trybunał Konstytucyjny może podjąć po wydaniu uchwały w trybie art. 13
ustawy nową uchwałę, ustalającą z mocą powszechnie obowiązującą wykładnię tego
samego przepisu ustawy dostosowaną do nowego kontekstu społecznego (aktualnego
systemu wartości),
ustalił:
art. 13 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym należy rozumieć w ten sposób,
że:
1. Trybunał Konstytucyjny tylko na wniosek wymienionych w tym przepisie
podmiotów ustala, w drodze uchwały podjętej na posiedzeniu pełnego składu,
powszechnie obowiązującą wykładnię ustaw, która to uchwała podana do wiadomości
przez ogłoszenie w Dzienniku Ustaw określa wiążące rozumienie poddanego wykładni
przepisu od dnia jego wejścia w życie przez cały czas jego obowiązywania, chyba
że Trybunał Konstytucyjny, uwzględniając zmianę kontekstu w czasie obowiązywania
przepisu, ustalił inaczej;
2. dopuszczalność, zakres i tryb korygowania skutków aktów stosowania prawa
dokonanych przed dniem ogłoszenia uchwały Trybunału Konstytucyjnego niezgodnie z
rozumieniem przepisu ustalonym w tejże uchwale regulują właściwe przepisy;
3. użyte w art. 13 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym pojęcie "ustawa" oznacza
także akty prawne z mocą ustawy, w tym również rozporządzenia wydane przez Radę
Ministrów na podstawie art. 23 w związku z art. 52 ust. 2 pkt 2 Ustawy
Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między
władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie
terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz. 426);
4. podjęcie przez Sąd Najwyższy uchwały, o której mowa w art. 13 pkt 3 ustawy z
dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 1990 r. Nr 26, poz. 153
ze zmianami), lub odmowa podjęcia takiej uchwały nie ogranicza uprawnień
podmiotów wymienionych w art. 13 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym do
wystąpienia z wnioskiem o dokonanie wykładni powszechnie obowiązującej
przepisów, których dotyczyła wspomniana uchwała Sądu Najwyższego;
5. na wniosek podmiotów wymienionych w art. 13 ust. 1 Trybunał Konstytucyjny
może dokonać wykładni przepisu, który był już przedmiotem powszechnie
obowiązującej wykładni Trybunału Konstytucyjnego, jeżeli wnioskodawca powołuje
się na taką zmianę kontekstu przepisu, która uzasadnia inne jego rozumienie.
Przewodniczący: A. Zoll
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Sędziowie: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, L. Garlicki, S. Jaworski, K.
Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz, W. Sokolewicz, J. Trzciński, B.
Wierzbowski, J. Zakrzewska


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 8 marca 1995 r.
w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 24 ust. 7 ustawy z
dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych.
(Dz. U. Nr 39, poz. 199)
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
przewodniczący: A. Zoll - prezes Trybunału Konstytucyjnego,
sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, L.
Garlicki, S. Jaworski, K. Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz, W. Sokolewicz
(sprawozdawca), J. Trzciński, B. Wierzbowski,
po rozpoznaniu na posiedzeniach w dniach 25 stycznia oraz 8 marca 1995 r. w
trybie art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale
Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213 i z
1994 r. Nr 122, poz. 593) wniosku Prezesa Rady Ministrów o ustalenie powszechnie
obowiązującej wykładni art. 24 ust. 7 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o
prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, Nr 85, poz.
498, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480, oraz z 1994 r. Nr 121, poz.
591 i Nr 133, poz. 685), w szczególności przez wyjaśnienie zakresu użytego w tym
przepisie zwrotu "producenci rolni",
ustalił:
Producentami rolnymi w rozumieniu art. 24 ust. 7 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r.
o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298 i Nr 85, poz.
498, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz.
591 i Nr 133, poz. 685) są osoby fizyczne spełniające określone w ustawie
warunki.
Przewodniczący: A. Zoll
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Sędziowie: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, L. Garlicki, S. Jaworski, K.
Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz, W. Sokolewicz, J. Trzciński, B.
Wierzbowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
EUROPEJSKA KONWENCJA
o równoważności dyplomów uprawniających do przyjęcia do szkół wyższych,
sporządzona w Paryżu dnia 11 grudnia 1953 r., oraz
Protokół do Europejskiej konwencji
o równoważności dyplomów uprawniających do przyjęcia do szkół wyższych,
sporządzony w Strasburgu dnia 3 czerwca 1964 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 40, poz. 200)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do publicznej wiadomości:
W dniu 11 grudnia 1953 r. została sporządzona w Paryżu Europejska konwencja o
równoważności dyplomów uprawniających do przyjęcia do szkół wyższych, a w dniu 3
czerwca 1964 r. w Strasburgu został sporządzony Protokół do Europejskiej
konwencji o równoważności dyplomów uprawniających do przyjęcia do szkół
wyższych, w następującym brzmieniu:
Przekład
EUROPEJSKA KONWENCJA
o równoważności dyplomów uprawniających do przyjęcia do szkół wyższych
Rządy-sygnatariusze, członkowie Rady Europy,uznając, że jednym z celów Rady
Europy jest prowadzenie polityki wspólnych działań w dziedzinie kultury i nauki,
uznając, że cel ten byłby szybciej osiągnięty przez swobodne udostępnianie
młodzieży europejskiej zasobów intelektualnych państw członkowskich,
uznając, że szkoła wyższa stanowi jedno z głównych źródeł działalności
intelektualnej państwa,
uznając, że studentom, którzy z powodzeniem ukończyli szkoły średnie na
terytorium jednego z państw członkowskich, należy we wszelki możliwy sposób
ułatwić podejmowanie studiów wyższych - według ich własnego wyboru - w szkołach
na terytorium innego państwa członkowskiego,
uznając, że takie ułatwienia, służące również wolności przemieszczania się z
jednego kraju do drugiego, wymagają wzajemnego uznawania równoważności dyplomów
umożliwiających przyjęcie do szkół wyższych,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
1. Każda z Umawiających się Stron uznaje, w celu przyjęcia do szkół wyższych
znajdujących się na jej terytorium, jeżeli przyjmowanie to podlega kontroli
państwa, równoważność dyplomów uzyskanych na terytorium każdej innej Umawiającej
się Strony, jeżeli umożliwiają one ich posiadaczom przyjęcie do analogicznych
szkół w kraju, w którym zostały wydane.
2. Przyjęcie do każdej szkoły wyższej będzie zależało od limitu wolnych miejsc.
3. Każda z Umawiających się Stron zastrzega sobie prawo niestosowania
postanowień zawartych w ustępie 1 w odniesieniu do własnych obywateli.
4. Gdy przyjmowanie do szkół wyższych, znajdujących się na terytorium
Umawiającej się Strony, nie podlega kontroli państwa, zainteresowana Umawiająca
się Strona przekaże tekst niniejszej konwencji tym szkołom wyższym i dołoży
wszelkich starań, żeby uzyskać ich zgodę na przystąpienie do zasad określonych w
poprzednich ustępach.
Artykuł 2
Każda z Umawiających się Stron, w ciągu roku od chwili wejścia w życie
niniejszej konwencji, przedstawi na piśmie Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy
informację na temat środków podjętych w celu realizacji postanowień poprzedniego
artykułu.
Artykuł 3
Sekretarz Generalny Rady Europy notyfikuje każdej z Umawiających się Stron
informacje uzyskane od pozostałych, zgodnie z postanowieniami artykułu 2, i
będzie informował na bieżąco Komitet Ministrów o postępach w zastosowaniu
niniejszej konwencji.
Artykuł 4
W rozumieniu niniejszej konwencji:
a) termin "dyplom" oznacza każdy dyplom, świadectwo lub inny dokument,
niezależnie od formy, w jakiej został wydany lub zarejestrowany, upoważniający
jego posiadacza lub zainteresowanego do ubiegania się o przyjęcie do szkoły
wyższej;
b) termin "szkoły wyższe" oznacza:
(i) uniwersytety,
(ii) instytucje uznane przez Umawiającą się Stronę, na której terytorium się
znajdują, za posiadające taki sam charakter jak uniwersytet.
Artykuł 5
1. Niniejsza konwencja jest otwarta do podpisu dla członków Rady Europy. Podlega
ona ratyfikacji. Dokumenty ratyfikacyjne będą złożone u Sekretarza Generalnego
Rady Europy.
2. Konwencja wejdzie w życie po złożeniu trzech pierwszych dokumentów
ratyfikacyjnych.
3. W odniesieniu do każdego kolejnego sygnatariusza konwencja wejdzie w życie z
chwilą złożenia przez niego dokumentu ratyfikacyjnego.
4. Sekretarz Generalny Rady Europy notyfikuje wszystkim członkom Rady Europy
wejście w życie niniejszej konwencji, nazwy Umawiających się Stron, które ją
ratyfikowały, oraz fakt złożenia kolejnych dokumentów ratyfikacyjnych.
Artykuł 6
Komitet Rady Ministrów Rady Europy może zaprosić każde państwo nie będące
członkiem Rady Europy do przystąpienia do niniejszej konwencji. Każde państwo
zaproszone w ten sposób może do niej przystąpić przez złożenie dokumentu
przystąpienia u Sekretarza Generalnego Rady, który notyfikuje ten fakt wszystkim
Umawiającym się Stronom. W stosunku do każdego przystępującego państwa niniejsza
konwencja wejdzie w życie z chwilą złożenia dokumentu przystąpienia.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upełnomocnieni, podpisali niniejszą
konwencję.
Sporządzono w Paryżu dnia 11 grudnia 1953 r. w językach angielskim i francuskim,
przy czym obydwa teksty mają jednakową moc, w jednym egzemplarzu, który zostanie
złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny przekaże uwierzytelnione
odpisy każdemu z sygnatariuszy.
PROTOKÓŁ
do Europejskiej konwencji o równoważności dyplomów uprawniających do przyjęcia
do szkół wyższych
Państwa członkowskie Rady Europy, sygnatariusze niniejszego protokołu,
uznając cele Europejskiej konwencji o równoważności dyplomów uprawniających do
przyjęcia do szkół wyższych, sporządzonej w Paryżu dnia 11 grudnia 1953 r.,
zwanej dalej "konwencją",
uznając, że korzyści płynące z konwencji mogłyby być z pożytkiem rozszerzone na
posiadaczy dyplomów stanowiących dowód uzyskania wymaganych kwalifikacji,
uprawniających do przyjęcia do szkół wyższych, przyznawanych przez instytucje
znajdujące się poza terytorium innej Umawiającej się Strony, lecz oficjalnie
przez nią popierane, oraz których dyplomy są uznawane za równorzędne z
przyznawanymi na własnym terytorium,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
1. Każda z Umawiających się Stron uzna, w celu przyjęcia na wyższe uczelnie
znajdujące się na jej terytorium, które to przyjęcie podlega kontroli państwa,
równoważność dyplomów wydawanych przez instytucje oficjalnie popierane przez
jedną z Umawiających się Stron, a znajdujące się poza jej terytorium, i których
dyplomy są uznawane za równorzędne z uzyskanymi na własnym terytorium.
2. Przyjęcie do każdej uczelni będzie zależało od wolnych miejsc.
3. Każda z Umawiających się Stron zastrzega sobie prawo niestosowania
postanowień zawartych w ustępie 1 niniejszego artykułu do swoich własnych
obywateli.
4. W przypadku gdy przyjęcie na wyższe uczelnie znajdujące się na terytorium
Umawiającej się Strony nie podlega kontroli państwa, dana Umawiająca się Strona
przekaże tekst niniejszego protokołu tym uczelniom i dołoży wszelkich starań,
aby uzyskać ich zgodę na przystąpienie do zasad określonych w poprzednich
ustępach niniejszego artykułu.
Artykuł 2
Każda z Umawiających się Stron przedstawi Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy
listę instytucji znajdujących się poza jej terytorium, lecz oficjalnie przez nią
popieranych, które wydają dyplomy stanowiące dowód posiadania kwalifikacji
wymaganych do przyjęcia do szkół wyższych znajdujących się na jej terytorium.
Artykuł 3
W rozumieniu niniejszego protokołu:
a) termin "dyplom" oznacza każdy dyplom, świadectwo lub inny dokument,
niezależnie od formy, w jakiej został wydany lub zarejestrowany, który stanowi
dowód posiadania kwalifikacji wymaganych do przyjęcia do szkoły wyższej;
b) termin "szkoły wyższe" oznacza:
(i) uniwersytety,
(ii) instytucje uznane przez Umawiającą się Stronę, na której terytorium się
znajdują, za posiadające charakter uniwersytetu;
c) termin "terytorium Umawiającej się Strony" oznacza terytorium metropolii tej
strony.
Artykuł 4
1. Państwa członkowskie Rady Europy, które są Umawiającymi się Stronami
konwencji, mogą stać się Umawiającymi się Stronami niniejszego protokołu przez:
a) podpisanie bez zastrzeżenia ratyfikacji lub przyjęcia;
b) podpisanie z zastrzeżeniem ratyfikacji lub przyjęcia, po którym nastąpi
ratyfikacja lub przyjęcie.
2. Każda ze Stron, która przystąpiła do konwencji, może przystąpić do
niniejszego protokołu.
3. Dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia lub przystąpienia będą złożone u
Sekretarza Generalnego Rady Europy.
Artykuł 5
1. Niniejszy protokół wejdzie w życie po upływie jednego miesiąca od dnia, w
którym dwa państwa członkowskie Rady Europy podpiszą go bez zastrzeżenia
ratyfikacji lub przyjęcia bądź też ratyfikują go lub przyjmą zgodnie z
postanowieniami artykułu 4.
2. W odniesieniu do każdego państwa członkowskiego Rady Europy, które kolejno
podpisze protokół bez zastrzeżenia ratyfikacji lub przyjęcia bądź też ratyfikuje
go lub przyjmie, niniejszy protokół wejdzie w życie po upływie jednego miesiąca
od dnia podpisania bądź złożenia dokumentu ratyfikacyjnego lub przyjęcia.
3. W stosunku do każdej Umawiającej się Strony niniejszy protokół wejdzie w
życie po upływie jednego miesiąca od dnia złożenia dokumentu przyjęcia. Takie
przyjęcie nie będzie jednak miało mocy prawnej przed wejściem w życie
niniejszego protokołu.
Artykuł 6
1. Niniejszy protokół pozostaje w mocy na czas nieokreślony.
2. Niniejszy protokół może być wypowiedziany przez każdą z Umawiających się
Stron w zakresie jej dotyczącym w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza
Generalnego Rady Europy.
3. Wypowiedzenie nabiera mocy po upływie sześciu miesięcy od dnia przyjęcia
notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.
Artykuł 7
Sekretarz Generalny Rady Europy powiadomi, w drodze notyfikacji, państwa
członkowskie Rady oraz każde inne państwo, które przystąpiło do niniejszego
protokołu:
a) o każdym podpisaniu bez zastrzeżenia ratyfikacji lub przyjęcia;
b) o każdym podpisaniu z zastrzeżeniem ratyfikacji lub przyjęcia;
c) o złożeniu każdego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia bądź przystąpienia;
d) o każdej dacie wejścia w życie niniejszego protokołu zgodnie z
postanowieniami artykułu 5;
e) o każdej otrzymanej notyfikacji zgodnie z postanowieniami artykułów 2 i 6.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upełnomocnieni, podpisali niniejszy
protokół.
Sporządzono w Strasburgu dnia 3 czerwca 1964 r. w językach francuskim i
angielskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc, w jednym egzemplarzu,
który zostanie złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy
przekaże uwierzytelnione odpisy każdemu państwu członkowskiemu Rady Europy.
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją oraz protokołem, w imieniu
Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:
- zostały one uznane za słuszne zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
nich zawartych,
- są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone,
- będą niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 7 września 1994 r.
Tekst konwencji w wersji angielskiej i francuskiej jest dostępny w wersji
papierowej.



Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 17 listopada 1994 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Europejskiej konwencji o
równoważności dyplomów uprawniających do przyjęcia do szkół wyższych,
sporządzonej w Paryżu dnia 11 grudnia 1953 r., oraz Protokołu do Europejskiej
konwencji o równoważności dyplomów uprawniających do przyjęcia do szkół
wyższych, sporządzonego w Strasburgu dnia 3 czerwca 1964 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 40, poz. 201)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 5 ustęp 1
Europejskiej konwencji o równoważności dyplomów uprawniających do przyjęcia do
szkół wyższych, sporządzonej w Paryżu dnia 11 grudnia 1953 r., oraz zgodnie z
artykułem 4 punkt 3 Protokołu do Europejskiej konwencji o równoważności dyplomów
uprawniających do przyjęcia do szkół wyższych, sporządzonego w Strasburgu dnia 3
czerwca 1964 r., został złożony dnia 10 października 1994 r. dokument
ratyfikacyjny wyżej wymienionych konwencji i protokołu Sekretarzowi Generalnemu
Rady Europy jako depozytariuszowi powyższej konwencji i powyższego protokołu.
Zgodnie z artykułem 5 punkt 3 wymieniona konwencja weszła w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 10 października 1994 r., natomiast zgodnie z
artykułem 5 punkt 2 wymieniony protokół wszedł w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 11 listopada 1994 r. Jednocześnie podaje się do
wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem 5 punkt 2 wymieniona konwencja weszła w życie w dniu 20
kwietnia 1954 r.
2. Następujące państwa stały się jej stronami, składając dokumenty ratyfikacyjne
lub przystąpienia w niżej podanych datach:
Austria - 9 października 1956 r.
Belgia - 14 czerwca 1955 r.
Cypr - 29 października 1968 r.
Dania - 20 kwietnia 1954 r.
Finlandia - 16 września 1991 r.
Francja - 11 marca 1955 r.
Republika Federalna Niemiec - 3 marca 1955 r.
Grecja - 5 grudnia 1955 r.
Islandia - 5 sierpnia 1954 r.
Irlandia - 31 marca 1954 r.
Włochy - 31 października 1956 r.
Liechtenstein - 22 maja 1991 r.
Luksemburg - 12 stycznia 1955 r.
Holandia - 27 sierpnia 1956 r.
Norwegia - 21 maja 1954 r.
Portugalia - 3 listopada 1981 r.
Hiszpania - 21 marca 1962 r.
Szwecja - 21 maja 1960 r.
Szwajcaria - 21 kwietnia 1991 r.
Turcja - 10 października 1957 r.
Wielka Brytania - 22 marca 1954 r.
Republika Chorwacji - 27 stycznia 1993 r.
Republika Czeska - 26 marca 1991 r.
Izrael - 7 października 1971 r.
Nowa Zelandia - 20 lipca 1978 r.
Republika Słowacka - 26 marca 1991 r.
Republika Słowenii - 2 lipca 1992 r.
3. Następujące państwa złożyły poniższe zastrzeżenia i oświadczenia do
konwencji:
BELGIA
Oświadczenie ministra spraw zagranicznych Belgii w momencie złożenia dokumentu
ratyfikacyjnego w dniu 21 maja 1955 r.
Składając w imieniu Jego Wysokości Króla Belgii dokumenty ratyfikacyjne
Europejskiej konwencji o równoważności dyplomów uprawniających do przyjęcia do
szkół wyższych, sporządzonej w Paryżu w dniu 11 grudnia 1953 r., oświadczam, że
powyższe dokumenty ratyfikacyjne są wiążące jedynie dla terytoriów metropolii, z
wyraźnym wyłączeniem terytorium Konga Belgijskiego oraz terytoriów znajdujących
się pod kuratelą Ruandy-Urundi.
REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC
Oświadczenie przekazane w momencie złożenia dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 21
maja 1955 r.
Rząd Federalny oświadcza, że konwencja o równoważności dyplomów uprawniających
do przyjęcia do szkół wyższych dotyczy w równym stopniu Landu Berlina.
HOLANDIA
Oświadczenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym w dniu 27 sierpnia
1956 r.
Niniejszym aprobujemy w imieniu Królestwa w Europie powyższą konwencję wraz ze
wszystkimi jej postanowieniami.
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ
Oświadczenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym w dniu 22 marca 1954
r.
Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, po
rozważeniu powyższej konwencji, niniejszym potwierdza ją oraz ratyfikuje w
stosunku do Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, z
wyłączeniem innych terytoriów, za których stosunki międzynarodowe jest
odpowiedzialne.
NOWA ZELANDIA
Oświadczenie zawarte w dokumencie przystąpienia złożonym w dniu 20 lipca 1978 r.
Przystąpienie Nowej Zelandii do konwencji oraz do protokołu odnosi się do Wysp
Cooka, Niue oraz Wysp Tokelau.
4. Następujące państwa stały się stronami wymienionego protokołu, składając
dokumenty ratyfikacyjne lub przystąpienia w niżej podanych datach:
Austria - 28 czerwca 1985 r.
Belgia - 5 czerwca 1972 r.
Dania - 3 czerwca 1964 r.
Finlandia - 16 września 1991 r.
Francja - 3 czerwca 1964 r.
Republika Federalna Niemiec - 23 lipca 1971 r.
Włochy - 20 września 1966 r.
Liechtenstein - 22 maja 1991 r.
Luksemburg - 30 listopada 1965 r.
Malta - 26 marca 1991 r.
Holandia - 21 stycznia 1965 r.
Norwegia - 3 czerwca 1964 r.
Portugalia - 3 listopada 1981 r.
Szwecja - 21 czerwca 1967 r.
Szwajcaria - 25 kwietnia 1991 r.
Wielka Brytania - 25 sierpnia 1964 r.
Republika Chorwacji - 27 stycznia 1993 r.
Republika Czeska - 26 marca 1991 r.
Nowa Zelandia - 20 lipca 1978 r.
Republika Słowacka - 26 marca 1991 r.
Republika Słowenii - 2 lipca 1992 r.
5. Następujące państwa złożyły poniższe zastrzeżenia i oświadczenia do
protokołu:
Deklaracja interpretacyjna
W chwili podpisania Protokołu do Europejskiej konwencji o równoważności dyplomów
uprawniających do przyjęcia do szkół wyższych Komitet Ministrów przedstawił
następującą deklarację interpretacyjną:
"Protokół obejmuje również szkoły europejskie, jeżeli wydawane przez nie dyplomy
odpowiadają warunkom sformułowanym w ustępie 1 artykułu 1 tego protokołu".
Deklaracje złożone przez państwa członkowskie
REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC
(wyciąg z protokołu posiedzenia dotyczącego złożenia w dniu 23 lipca 1971 r.
dokumentu ratyfikacyjnego)
W chwili złożenia niniejszego dokumentu Stały Przedstawiciel oświadcza w imieniu
Rządu Federalnego, że Protokół do Europejskiej konwencji o równoważności
dyplomów uprawniających do przyjęcia do szkół wyższych dotyczy w równym stopniu
Landu Berlina z mocą obowiązującą od dnia, w którym wchodzi on w życie w
odniesieniu do Republiki Federalnej Niemiec.
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ
(oświadczenie złożone w chwili podpisania - list od Stałego Przedstawiciela przy
Radzie Europy z dnia 25 sierpnia 1964 r.)
Artykuł 2 Protokołu do Europejskiej konwencji o równoważności dyplomów
uprawniających do przyjęcia do szkół wyższych przewiduje, że każda z
Umawiających się Stron przedstawi listę instytucji, oficjalnie popieranych przez
nią poza jej terytorium, które wydają dyplomy stanowiące dowód posiadania
kwalifikacji uprawniających do przyjęcia na wyższe uczelnie znajdujące się na
jej terytorium. Obecnie nie ma takich instytucji, które spełniałyby te kryteria
wobec Zjednoczonego Królestwa.
6. Informacje o zmianach można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
EUROPEJSKA KONWENCJA
o równoważności okresów studiów uniwersyteckich,
sporządzona w Paryżu dnia 15 grudnia 1956 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 40, poz. 202)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do publicznej wiadomości:
W dniu 15 grudnia 1956 r. została sporządzona w Paryżu Europejska konwencja o
równoważności okresów studiów uniwersyteckich w następującym brzmieniu:
Przekład
EUROPEJSKA KONWENCJA
o równoważności okresów studiów uniwersyteckich
Rządy-sygnatariusze niniejszej konwencji, państwa członkowskie Rady Europy,
mając na uwadze Europejską konwencję o równoważności dyplomów uprawniających do
przyjęcia do szkół wyższych, sporządzoną w Paryżu dnia 11 grudnia 1953 r.,
mając na uwadze Europejską konwencję kulturalną, podpisaną w Paryżu dnia 19
grudnia 1954 r.,
uznając, że istotny wkład zostałby wniesiony we wzajemne zrozumienie w Europie,
gdyby większa liczba studentów, w tym studentów języków nowożytnych, mogła
studiować okresowo za granicą oraz gdyby zdane w tym czasie egzaminy i
wysłuchane wykłady mogły być uznane przez macierzystą szkołę wyższą,
uznając, że uznanie okresów studiów odbytych za granicą mogłoby przyczynić się
do rozwiązania problemu powstałego na skutek braku wysoko wykwalifikowanych
naukowców,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
1. Dla celów niniejszej konwencji Umawiające się Strony zostaną podzielone na
kategorie w zależności od tego, czy kompetentnym organem władzy w kwestii
równoważności kwalifikacji uniwersyteckich na terytorium danej strony jest:
a) państwo,
b) szkoła wyższa,
c) państwo lub szkoła wyższa, w zależności od przypadku.
Każda Umawiająca się Strona poinformuje Sekretarza Generalnego Rady Europy,
który organ władzy na jej terytorium jest kompetentny w kwestii równoważności
kwalifikacji uniwersyteckich.
2. Termin "szkoły wyższe" oznacza:
a) uniwersytety,
b) inne instytucje szkolnictwa wyższego, oficjalnie uznane przez odpowiednie
władze Umawiającej się Strony, na której terytorium się znajdują, za posiadające
charakter uniwersytetu.
Artykuł 2
1. Umawiające się Strony, należące do kategorii przewidzianej w punkcie (a)
ustępu 1 artykułu 1 niniejszej konwencji, uznają cały okres studiów odbytych
przez studenta języków nowożytnych w szkole wyższej innego państwa
członkowskiego Rady Europy za równoważny z podobnym okresem studiów w
macierzystej szkole wyższej, pod warunkiem że władze szkoły wyższej wydadzą
studentowi świadectwo stwierdzające, że spełnił on wymagania związane z tym
okresem studiów.
2. Czas trwania okresu studiów, o których mowa w poprzednim ustępie, określą
kompetentne organy władzy zainteresowanej Umawiającej się Strony.
Artykuł 3
Umawiające się Strony, należące do kategorii przewidzianej w punkcie (a) ustępu
1 artykułu 1 niniejszej konwencji, rozważą środki, jakie należy podjąć w celu
uznania okresu studiów odbytego w szkole wyższej innego państwa członkowskiego
Rady Europy przez studentów innych kierunków niż języki nowożytne, a w
szczególności przez studentów nauk podstawowych i stosowanych.
Artykuł 4
Umawiające się Strony, należące do kategorii przewidzianej w punkcie (a) ustępu
1 artykułu 1, będą dążyć, poprzez postanowienia jedno- i dwustronne, do
ustalenia warunków uznawania przez macierzystą szkołę wyższą egzaminów zdanych
oraz wykładów wysłuchanych w okresie studiów w szkole wyższej innego państwa
członkowskiego Rady Europy za równoważne z podobnymi egzaminami oraz wykładami w
macierzystej szkole wyższej.
Artykuł 5
Umawiające się Strony, należące do kategorii przewidzianej w punkcie (b) ustępu
1 artykułu 1 niniejszej konwencji, przekażą tekst niniejszej konwencji organom
władz szkół wyższych znajdujących się na ich terytoriach oraz zachęcą je do
przychylnego rozpatrywania i stosowania zasad przedstawionych w artykułach 2, 3
i 4.
Artykuł 6
Umawiające się Strony, należące do kategorii przewidzianej w punkcie (c) ustępu
1 artykułu 1, będą stosować postanowienia artykułów 2, 3 i 4 w odniesieniu do
szkół wyższych, dla których państwo jest kompetentnym organem władzy w kwestiach
rozważanych w niniejszej konwencji, oraz będą stosować postanowienia artykułu 5
w odniesieniu do szkół wyższych, które w tych kwestiach same są kompetentnym
organem władzy.
Artykuł 7
Każda z Umawiających się Stron przekaże Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, w
ciągu roku od wejścia w życie niniejszej konwencji, pisemne oświadczenie o
środkach podjętych w celu realizacji postanowień artykułów 2, 3, 4, 5 i 6.
Artykuł 8
Sekretarz Generalny Rady Europy notyfikuje innym Umawiającym się Stronom
informacje otrzymane od każdej z nich, zgodnie z postanowieniami artykułu 7
niniejszej konwencji, i będzie informował na bieżąco Komitet Ministrów o
postępach w stosowaniu niniejszej konwencji.
Artykuł 9
1. Niniejsza konwencja jest otwarta do podpisu dla członków Rady Europy. Podlega
ona ratyfikacji. Dokumenty ratyfikacyjne będą złożone u Sekretarza Generalnego
Rady Europy.
2. Niniejsza konwencja wejdzie w życie po złożeniu trzech dokumentów
ratyfikacyjnych.
3. W stosunku do każdego kolejnego sygnatariusza konwencja wejdzie w życie w
dniu złożenia dokumentu ratyfikacyjnego.
4. Sekretarz Generalny Rady Europy notyfikuje wszystkim państwom członkowskim
Rady Europy wejście w życie konwencji, nazwy Umawiających się Stron, które ją
ratyfikowały, oraz złożenie każdego kolejnego dokumentu ratyfikacyjnego.
5. Każda Umawiająca się Strona może określić terytoria, do których niniejsza
konwencja będzie miała zastosowanie, w oświadczeniu skierowanym do Sekretarza
Generalnego Rady Europy, który poinformuje o tym każdą z Umawiających się Stron.
Artykuł 10
Komitet Ministrów Rady Europy może zaprosić każde państwo nie będące członkiem
Rady Europy do przystąpienia do niniejszej konwencji. Każde państwo zaproszone w
ten sposób może do niej przystąpić przez złożenie dokumentu przystąpienia u
Sekretarza Generalnego Rady, który powiadomi o tym wszystkie Umawiające się
Strony. Każde państwo przystępujące będzie dla celów niniejszej konwencji uznane
za państwo członkowskie Rady Europy. W stosunku do każdego państwa
przystępującego niniejsza konwencja wejdzie w życie w dniu złożenia dokumentu
przystąpienia.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upełnomocnieni przez swoje rządy,
podpisali niniejszą konwencję.
Sporządzono w Paryżu dnia 15 grudnia 1956 r. w językach angielskim i francuskim,
przy czym obydwa teksty mają jednakową moc, w jednym egzemplarzu, który zostanie
złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny przekaże uwierzytelnione
odpisy każdemu przystępującemu rządowi-sygnatariuszowi.
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 7 września 1994 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 17 listopada 1994 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Europejskiej konwencji o
równoważności okresów studiów uniwersyteckich, sporządzonej w Paryżu dnia 15
grudnia 1956 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 40, poz. 203)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 9 ustęp 1
Europejskiej konwencji o równoważności okresów studiów uniwersyteckich,
sporządzonej w Paryżu dnia 15 grudnia 1956 r., został złożony dnia 10
października 1994 r. Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, jako depozytariuszowi
konwencji, dokument ratyfikacyjny wymienionej konwencji przez Rzeczpospolitą
Polską.
Zgodnie z artykułem 9 ustęp 3 konwencja weszła w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 10 października 1994 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem 9 ustęp 2 wymienionej konwencji weszła ona w życie dnia
18 września 1957 r.
Następujące państwa stały się jej stronami, składając dokumenty ratyfikacyjne
lub dokumenty przystąpienia w niżej podanych datach:
Austria - 2 października 1957 r.
Belgia - 5 czerwca 1972 r.
Dania - 23 czerwca 1958 r.
Finlandia - 16 września 1991 r.
Francja - 19 lutego 1958 r.
Republika Federalna Niemiec - 8 grudnia 1964 r.
Islandia - 5 kwietnia 1963 r.
Irlandia - 20 lutego 1957 r.
Włochy - 29 marca 1958 r.
Liechtenstein - 22 maja 1991 r.
Luksemburg - 23 stycznia 1968 r.
Malta - 7 maja 1968 r.
Holandia - 10 grudnia 1959 r.
Norwegia - 14 marca 1957 r.
Portugalia - 8 września 1982 r.
Hiszpania - 25 kwietnia 1975 r.
Szwecja - 21 czerwca 1967 r.
Szwajcaria - 25 kwietnia 1991 r.
Turcja - 18 lutego 1960 r.
Wielka Brytania - 18 września 1957 r.
Chorwacja - 27 stycznia 1993 r.
Republika Czeska1) - 26 marca 1991 r.
Republika Słowacka1) - 26 marca 1991 r.
Słowenia - 2 lipca 1992 r.
2. Oświadczenia i zastrzeżenia:
BELGIA
Zastrzeżenie dokonane w chwili złożenia dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 5
czerwca 1972 r.
Składając dokumenty ratyfikacyjne w imieniu Rządu, Stały Przedstawiciel
oświadczył, że konwencje2) oraz protokół 3) zostały ratyfikowane z zastrzeżeniem
co do efektywnego wzajemnego zastosowania przez każde z państw członkowskich w
stosunku do dyplomów, świadectw oraz okresów studiów belgijskich.
REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC
Oświadczenie zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Republiki Federalnej
Niemiec z dnia 24 lutego 1965 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w
dniu 25 lutego 1965 r.
Europejska konwencja o równoważności okresów studiów uniwersyteckich z dnia 15
grudnia 1956 r. dotyczy w równym stopniu Landu Berlina i nabiera mocy z dniem 8
grudnia 1964 r., tj. z dniem wejścia w życie w stosunku do Republiki Federalnej
Niemiec.
HOLANDIA
Oświadczenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym w dniu 10 grudnia 1959
r.
Niniejszym aprobujemy w imieniu Królestwa w Europie powyższą konwencję wraz ze
wszystkimi jej postanowieniami.
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ
Oświadczenie zawarte podczas złożenia dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 18
września 1957 r.
Składając w tym dniu w imieniu Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i
Irlandii Północnej dokument ratyfikacyjny Europejskiej konwencji o równoważności
okresów studiów uniwersyteckich, sporządzonej w Paryżu dnia 15 grudnia 1956 r.,
na polecenie Sekretarza Stanu do Spraw Zagranicznych Jej Królewskiej Mości
informuję, że jeżeli ww. dokument dotyczy jedynie Zjednoczonego Królestwa
Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej
Brytanii i Irlandii Północnej interpretuje ustęp 5 artykułu 9 jako pozwalający
na rozszerzenie w każdej chwili obszaru stosowalności ww. konwencji na każde
terytorium, za którego stosunki międzynarodowe jest odpowiedzialny.
Oświadczenie zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Zjednoczonego Królestwa z
dnia 2 stycznia 1958 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 7
stycznia 1958 r.
W nawiązaniu do oświadczenia uczynionego w imieniu Rządu Zjednoczonego Królestwa
Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w chwili złożenia dokumentu
ratyfikacyjnego Europejskiej konwencji o równoważności okresów studiów
uniwersyteckich, sporządzonej w Paryżu dnia 15 grudnia 1956 r., oraz dotyczącego
interpretacji ustępu 5 artykułu 9 ww. konwencji, mam zaszczyt poinformować Waszą
Ekscelencję o stosowalności tej konwencji wobec Federacji Rodezji i Niasy od
dnia dzisiejszego.
3. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
______________
1) Data złożenia dokumentów ratyfikacyjnych przez Czeską i Słowacką Republikę
Federacyjną.
2) Europejska konwencja o równoważności okresów studiów uniwersyteckich oraz
Europejska konwencja o akademickim uznaniu kwalifikacji uniwersyteckich.
3) Protokół do Europejskiej konwencji o równoważności dyplomów uprawniających do
przyjęcia do szkół wyższych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
EUROPEJSKA KONWENCJA
o akademickim uznaniu kwalifikacji uniwersyteckich,
sporządzona w Paryżu dnia 14 grudnia 1959 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 40, poz. 204)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do publicznej wiadomości:
W dniu 14 grudnia 1959 r. została sporządzona w Paryżu Europejska konwencja o
akademickim uznaniu kwalifikacji uniwersyteckich w następującym brzmieniu:
Przekład
EUROPEJSKA KONWENCJA
o akademickim uznaniu kwalifikacji uniwersyteckich
Rządy-sygnatariusze, członkowie Rady Europy,
mając na uwadze Europejską konwencję kulturalną, podpisaną w Paryżu dnia 19
grudnia 1954 r.;
mając na uwadze Europejską konwencję o równoważności dyplomów uprawniających do
przyjęcia do szkół wyższych, sporządzoną w Paryżu dnia 11 grudnia 1953 r.;
mając na uwadze Europejską konwencję o równoważności okresów studiów
uniwersyteckich, sporządzoną w Paryżu dnia 15 grudnia 1956 r.;
uznając za pożądane uzupełnienie powyższych konwencji o postanowienia
przewidujące akademickie uznawanie kwalifikacji uniwersyteckich uzyskanych za
granicą,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
W rozumieniu niniejszej konwencji:
a) termin "szkoły wyższe" oznacza
(i) uniwersytety oraz
(ii) instytucje uznane za równorzędne przez Umawiającą się Stronę, na której
terytorium się znajdują, i posiadające uprawnienia do nadawania kwalifikacji na
poziomie uniwersyteckim;
b) termin "kwalifikacje uniwersyteckie" oznacza każdy stopień, dyplom lub
świadectwo, przyznane przez szkołę wyższą znajdującą się na terytorium
Umawiającej się Strony oraz poświadczające zakończenie okresu studiów wyższych;
c) stopnie, dyplomy i świadectwa, przyznane w wyniku egzaminu częściowego, nie
będą uznawane za kwalifikacje uniwersyteckie w znaczeniu punktu (b) niniejszego
artykułu.
Artykuł 2
1. Dla celów niniejszej konwencji Umawiające się Strony zostaną podzielone na
kategorie w zależności od tego, czy kompetentnym organem władzy w kwestii
równoważności kwalifikacji uniwersyteckich na terytorium danej Strony jest:
a) państwo;
b) szkoła wyższa;
c) państwo lub szkoła wyższa, w zależności od przypadku.
2. Każda z Umawiających się Stron w ciągu roku od wejścia w życie konwencji
poinformuje Sekretarza Generalnego Rady Europy, który z tych organów jest
kompetentny w kwestii równoważności kwalifikacji akademickich.
Artykuł 3
1. Umawiające się Strony, należące do kategorii przewidzianej w punkcie (a)
ustępu 1 artykułu 2 niniejszej konwencji, będą uznawać kwalifikacje
uniwersyteckie przyznane przez szkołę wyższą znajdującą się na terytorium innej
Umawiającej się Strony.
2. Akademickie uznanie zagranicznych kwalifikacji uniwersyteckich będzie
uprawniać ich posiadacza do:
a) kontynuowania studiów wyższych oraz przystąpienia do końcowych egzaminów
akademickich w celu uzyskania tytułu lub stopnia, włączając w to doktorat, na
takich samych warunkach, jakie mają zastosowanie wobec obywateli Umawiającej się
Strony, jeśli przyjęcie na studia i dopuszczenie do egzaminów jest uwarunkowane
posiadaniem kwalifikacji uniwersyteckich podobnych do wymaganych w krajowych
szkołach wyższych;
b) używania tytułu akademickiego, przyznanego przez zagraniczną szkołę wyższą, z
zaznaczeniem jego pochodzenia.
Artykuł 4
W odniesieniu do punktu (a) ustępu 2 artykułu 3 niniejszej konwencji każda
Umawiająca się Strona może:
a) wstrzymać się z uznaniem zagranicznych kwalifikacji uniwersyteckich w
przypadku, gdy wymagania egzaminacyjne dla ich uzyskania nie obejmują niektórych
przedmiotów - obowiązkowych dla uzyskania podobnych kwalifikacji krajowych - do
czasu uzupełnienia brakujących egzaminów;
b) wymagać od posiadaczy zagranicznych kwalifikacji uniwersyteckich zdania
egzaminu testowego we własnym języku urzędowym lub jednym z własnych języków
urzędowych, jeżeli dotychczasowe studia odbywały się w innym języku.
Artykuł 5
Umawiające się Strony, należące do kategorii przewidzianej w punkcie (b) ustępu
1 artykułu 2 niniejszej konwencji, przekażą tekst niniejszej konwencji
kompetentnym organom władzy w kwestii równoważności kwalifikacji uniwersyteckich
na ich terytoriach oraz zachęcą je do przychylnego rozpatrywania i stosowania
zasad przedstawionych w artykułach 3 i 4.
Artykuł 6
Umawiające się Strony, należące do kategorii przewidzianej w punkcie (c) ustępu
1 artykułu 2 niniejszej konwencji, będą stosować postanowienia artykułów 3 i 4 w
przypadku, gdy państwo jest organem władzy kompetentnym w kwestiach
równoważności kwalifikacji uniwersyteckich, oraz będą stosować postanowienia
artykułu 5 w przypadku, gdy państwo nie jest organem władzy kompetentnym w tych
kwestiach.
Artykuł 7
Sekretarz Generalny Rady Europy może co pewien czas zwracać się do Umawiających
się Stron z prośbą o dostarczenie pisemnego oświadczenia o środkach oraz
decyzjach, podjętych w celu wykonania postanowień niniejszej konwencji.
Artykuł 8
Sekretarz Generalny Rady Europy notyfikuje innym Umawiającym się Stronom
informacje otrzymane od każdej z nich, zgodnie z postanowieniami artykułów 2 i 7
niniejszej konwencji, i będzie informował na bieżąco Komitet Ministrów o
postępach w stosowaniu niniejszej konwencji.
Artykuł 9
Żadne z postanowień niniejszej konwencji nie może:
a) naruszać korzystniejszych postanowień z zakresu uznawania zagranicznych
kwalifikacji uniwersyteckich, zawartych w każdej innej konwencji, której
sygnatariuszem jest jedna z Umawiających się Stron, lub podważać celowości
zawarcia takiej konwencji przez jedną z Umawiających się Stron w późniejszym
okresie bądź
b) wpływać na obowiązek przestrzegania praw oraz uregulowań, obowiązujących na
terytorium Umawiającej się Strony, dotyczących wjazdu, pobytu oraz wyjazdu
cudzoziemców.
Artykuł 10
1. Niniejsza konwencja jest otwarta do podpisu dla członków Rady Europy. Podlega
ona ratyfikacji. Dokumenty ratyfikacyjne składa się Sekretarzowi Generalnemu
Rady Europy.
2. Konwencja wejdzie w życie po upływie miesiąca od dnia złożenia trzeciego
dokumentu ratyfikacyjnego.
3. W stosunku do każdego kolejnego sygnatariusza konwencja wejdzie w życie po
upływie miesiąca od dnia złożenia jego dokumentu ratyfikacyjnego.
4. Po wejściu w życie niniejszej konwencji Komitet Ministrów Rady Europy może
zaprosić każde państwo nie będące członkiem Rady Europy do przystąpienia do
niniejszej konwencji. Każde państwo zaproszone w ten sposób może do niej
przystąpić przez złożenie dokumentu przystąpienia u Sekretarza Generalnego Rady.
W stosunku do każdego państwa przystępującego niniejsza konwencja wejdzie w
życie po upływie jednego miesiąca od dnia złożenia jego dokumentu przystąpienia.
5. Sekretarz Generalny Rady Europy notyfikuje wszystkim członkom Rady Europy
oraz każdemu państwu przystępującemu fakt złożenia kolejnych dokumentów
ratyfikacyjnych i przystąpienia.
Artykuł 11
Każda Umawiająca się Strona może w chwili składania swojego dokumentu
ratyfikacyjnego lub przystąpienia bądź w dowolnym późniejszym terminie, w drodze
notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady Europy, złożyć
oświadczenie, że niniejsza konwencja będzie stosowana na niektórych lub na
wszystkich terytoriach, za których stosunki międzynarodowe Strona ta jest
odpowiedzialna.
Artykuł 12
1. Każda Umawiająca się Strona może wypowiedzieć niniejszą konwencję w dowolnym
terminie po upływie pięcioletniego okresu jej obowiązywania, w drodze
notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady Europy, który powiadomi o
tym pozostałe Umawiające się Strony.
2. Wypowiedzenie takie nabiera mocy w odniesieniu do zainteresowanej Umawiającej
się Strony po upływie sześciu miesięcy od dnia, w którym otrzyma je Sekretarz
Generalny Rady Europy.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upełnomocnieni przez swoje Rządy,
podpisali niniejszą konwencję.
Sporządzono w Paryżu dnia 14 grudnia 1959 r. w językach angielskim i francuskim,
przy czym obydwa teksty mają jednakową moc, w jednym egzemplarzu, który zostanie
złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny przekaże uwierzytelnione
odpisy każdemu przystępującemu rządowi-sygnatariuszowi.
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 7 września 1994 r.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
EUROPEJSKA KONWENCJA
o ogólnej równoważności okresów studiów uniwersyteckich,
sporządzona w Rzymie dnia 6 listopada 1990 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 40, poz. 206)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do publicznej wiadomości:
W dniu 6 listopada 1990 r. została sporządzona w Rzymie Europejska konwencja o
ogólnej równoważności okresów studiów uniwersyteckich w następującym brzmieniu:
Przekład
EUROPEJSKA KONWENCJA
o ogólnej równoważności okresów studiów uniwersyteckich
Państwa członkowskie Rady Europy oraz inne państwa-strony Europejskiej konwencji
kulturalnej, sygnatariusze niniejszej konwencji,
uważając, że celem działalności Rady Europy jest zacieśnianie więzów między jej
państwami członkowskimi;
mając na uwadze Europejską konwencję o równoważności okresów studiów
uniwersyteckich, sporządzoną w Paryżu dnia 15 grudnia 1956 r., dotyczącą studiów
w zakresie języków nowożytnych;
przekonane, że zostałby wniesiony istotny wkład we wzajemne zrozumienie w
Europie, gdyby większa liczba studentów wszystkich kierunków mogła studiować
okresowo za granicą oraz gdyby zdane w tym czasie egzaminy i wysłuchane wykłady
mogły być uznane przez macierzystą szkołę wyższą;
zdecydowane ustanowić w tym celu zasadę ogólnej równoważności okresów studiów
uniwersyteckich,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
W rozumieniu niniejszej konwencji termin "szkoły wyższe" oznacza:
a) uniwersytety;
b) inne instytucje szkolnictwa wyższego, oficjalnie uznane dla celów niniejszej
konwencji przez odpowiednie władze Umawiającej się Strony, na której terytorium
się znajdują.
Artykuł 2
1. Umawiające się Strony, na których terytorium kompetentnym w tych kwestiach
organem władzy jest państwo, uznają cały okres studiów przebytych przez studenta
w szkole wyższej innej Umawiającej się Strony za równoważny z podobnym okresem
studiów w macierzystej szkole wyższej, pod warunkiem że:
- zawarto wcześniejszą umowę pomiędzy macierzystą szkołą wyższą bądź
kompetentnym organem władzy Umawiającej się Strony, na której terytorium
znajduje się ta szkoła, oraz szkołą wyższą lub kompetentnym organem władzy
Umawiającej się Strony, na której terytorium został przebyty dany okres studiów;
- władze szkoły wyższej, w której został przebyty okres studiów, wydadzą
studentowi świadectwo stwierdzające, że spełnił on wymagania związane z tym
okresem studiów.
2. Czas trwania studiów, o których mowa w poprzednim ustępie, określają
kompetentne organy władzy Umawiającej się Strony, na której terytorium znajduje
się macierzysta szkoła wyższa.
Artykuł 3
Umawiające się Strony, w przypadku gdy na ich terytorium szkoły wyższe stanowią
kompetentny w tych kwestiach organ władzy, przekażą tekst niniejszej konwencji
władzom tych szkół oraz zachęcą je do przychylnego rozpatrzenia i stosowania
zasad przedstawionych w artykule 2.
Artykuł 4
Postanowienia niniejszej konwencji nie naruszają postanowień Europejskiej
konwencji o równoważności okresów studiów uniwersyteckich, sporządzonej w Paryżu
dnia 15 grudnia 1956 r.
Artykuł 5
1. Konwencja niniejsza jest otwarta do podpisania dla państw członkowskich Rady
Europy oraz innych państw-stron Europejskiej konwencji kulturalnej, które mogą
stać się Umawiającymi się Stronami przez:
a) podpisanie bez zastrzeżenia ratyfikacji, przyjęcia bądź zatwierdzenia lub
b) podpisanie z zastrzeżeniem ratyfikacji, przyjęcia bądź zatwierdzenia, po
którym nastąpi ratyfikacja, przyjęcie bądź zatwierdzenie.
2. Dokumenty ratyfikacji, przyjęcia bądź zatwierdzenia będą złożone u Sekretarza
Generalnego Rady Europy.
Artykuł 6
1. Konwencja niniejsza wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po
upływie okresu jednomiesięcznego od dnia, w którym dwa państwa członkowskie Rady
Europy wyrażą, odpowiednio do postanowień artykułu 5, zgodę na przystąpienie do
niej.
2. W odniesieniu do każdego kolejnego państwa-sygnatariusza, które wyrazi zgodę
na przystąpienie do niniejszej konwencji, wejdzie ona w życie w pierwszym dniu
miesiąca, który nastąpi po upływie okresu jednomiesięcznego od dnia podpisania
bądź złożenia dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia.
Artykuł 7
1. Po wejściu w życie niniejszej konwencji Komitet Ministrów Rady Europy może
zaprosić każde państwo nie będące członkiem Rady Europy oraz Europejską
Wspólnotę Gospodarczą do przystąpienia do niniejszej konwencji na mocy decyzji
podjętej większością głosów zgodnie z artykułem 20d) Statutu Rady Europy, lub
jednogłośnie przez przedstawicieli Umawiających się Stron mających prawo
zasiadania w Komitecie.
2. W odniesieniu do każdej z Umawiających się Stron oraz Europejskiej Wspólnoty
Gospodarczej, przystępujących do niniejszej konwencji, wejdzie ona w życie w
pierwszym dniu miesiąca, który nastąpi po upływie okresu jednomiesięcznego od
dnia złożenia u Sekretarza Generalnego Rady Europy dokumentu przystąpienia.
Artykuł 8
1. Każda z Umawiających się Stron, podpisując bądź składając w depozyt dokument
ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia bądź przystąpienia, może określić
terytorium lub terytoria, do których niniejsza konwencja będzie miała
zastosowanie.
2. Każda z Umawiających się Stron może w dowolnym, późniejszym terminie
rozszerzyć obszar stosowalności niniejszej konwencji na każde inne terytorium
określone w oświadczeniu skierowanym do Sekretarza Generalnego Rady Europy. W
odniesieniu do tego terytorium konwencja wejdzie w życie w pierwszym dniu
miesiąca, który nastąpi po upływie jednego miesiąca od dnia przyjęcia
oświadczenia przez Sekretarza Generalnego.
3. Każde oświadczenie sporządzone na mocy ustępów 1 i 2 może być wycofane, w
części dotyczącej każdego określonego w nim terytorium, w drodze notyfikacji
skierowanej do Sekretarza Generalnego. Wycofanie oświadczenia nabiera mocy w
pierwszym dniu miesiąca, który nastąpi po upływie jednego miesiąca od dnia
przyjęcia notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.
Artykuł 9
1. Niniejsza konwencja może być wypowiedziana przez każdą z Umawiających się
Stron w każdej chwili, w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza
Generalnego Rady Europy.
2. Wypowiedzenie nabiera mocy w pierwszym dniu miesiąca, który nastąpi po
upływie sześciu miesięcy od dnia przyjęcia notyfikacji przez Sekretarza
Generalnego.
Artykuł 10
Sekretarz Generalny Rady Europy powiadomi w drodze notyfikacji Państwa
członkowskie Rady, inne państwa-strony Europejskiej konwencji kulturalnej,
wszystkie państwa, które przystąpiły do niniejszej konwencji oraz przystępującą
do niej Europejską Wspólnotę Gospodarczą:
a) o każdym podpisaniu;
b) o złożeniu każdego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia bądź
przystąpienia;
c) o każdej dacie wejścia w życie niniejszej konwencji zgodnie z postanowieniami
artykułów 6 i 7;
d) o każdym innym akcie, notyfikacji bądź informacji, odnoszących się do
niniejszej konwencji.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upełnomocnieni, podpisali niniejszą
konwencję.
Sporządzono w Rzymie dnia 6 listopada 1990 r. w językach francuskim i
angielskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc, w jednym egzemplarzu,
który zostanie złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy
przekaże uwierzytelnione odpisy każdemu państwu członkowskiemu Rady Europy.
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 7 września 1994 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 12 grudnia 1994 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Europejskiej konwencji o
ogólnej równoważności okresów studiów uniwersyteckich, sporządzonej w Rzymie
dnia 6 listopada 1990 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 40, poz. 207)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 5 ustęp 2
Europejskiej konwencji o ogólnej równoważności okresów studiów uniwersyteckich,
sporządzonej w Rzymie dnia 6 listopada 1990 r., został złożony dnia 10
października 1994 r. Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, jako depozytariuszowi
powyższej konwencji, dokument ratyfikacji wymienionej konwencji przez
Rzeczpospolitą Polską.
Zgodnie z artykułem 6 ustęp 2 konwencji weszła ona w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 1 grudnia 1994 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem 6 ustęp 1 konwencji weszła ona w życie dnia 1 stycznia
1991r.
Do dnia 1 marca 1993 r. następujące państwa stały się jej stronami, składając
dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia w niżej podanych datach:
Austria - 29 stycznia 1992 r.
Cypr - 10 grudnia 1991 r.
Finlandia - 16 września 1991 r.
Francja - 12 lutego 1991 r.
Irlandia - 6 listopada 1990 r.*)
Liechtenstein - 22 maja 1991 r.
Malta - 26 marca 1991 r.*)
Norwegia - 6 listopada 1990 r.*)
Szwecja - 2 sierpnia 1991 r.
Szwajcaria - 25 kwietnia 1991 r.
2. Nie zgłoszono zastrzeżeń podczas składania dokumentów ratyfikacyjnych.
3. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
*) Podpisanie bez złożenia zastrzeżenia dotyczącego warunku ratyfikacji.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 3 lutego 1995 r.
o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym.
(Dz. U. Nr 41, poz. 208)
Art. 1. W ustawie z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom
monopolistycznym (Dz. U. z 1991 r. Nr 89, poz. 403 oraz z 1994 r. Nr 90, poz.
419) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 po wyrazach "które wywołują" dodaje się wyrazy "lub mogą wywołać";
2) w art. 2:
a) w pkt 1 po wyrazach "działalność gospodarczą" dodaje się wyrazy "albo
organizujące lub świadczące usługi o charakterze użyteczności publicznej, które
nie są działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o
działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149 i
Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr
105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127,
Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz.
627)",
b) w pkt 3 lit. a) otrzymuje brzmienie:
"a) umowy zawierane między podmiotami gospodarczymi, między związkami tych
podmiotów oraz między podmiotami gospodarczymi i związkami, albo niektóre
postanowienia tych umów,"
c) po pkt 7 dodaje się pkt 8-10 w brzmieniu:
"8) konkurentach - rozumie się przez to podmioty gospodarcze, które wprowadzają
lub mogą wprowadzić albo nabywają lub mogą nabyć, w tym samym czasie i na tym
samym rynku, towary takie same lub inne, jeżeli przez ich odbiorców uznane są za
substytuty,
9) przeciętnym wynagrodzeniu - rozumie się przez to przeciętne miesięczne
wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw, za ostatni miesiąc kwartału
poprzedzającego dzień wydania decyzji Urzędu Antymonopolowego, ogłaszane przez
Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów,
10) przychodzie - rozumie się przez to 1/12 przychodu uzyskanego w roku
podatkowym poprzedzającym dzień wydania decyzji Urzędu Antymonopolowego, w
rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych lub od osób
fizycznych.";
3) art. 3 otrzymuje brzmienie:
"Art. 3. 1. Ustawa nie narusza praw wyłączonych wynikających z przepisów
dotyczących ochrony własności intelektualnej i przemysłowej, w szczególności
przepisów o wynalazczości, znakach towarowych, wzorach zdobniczych, ochronie
topografii układów scalonych, prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz
porozumień zawieranych przez pracowników i związki zawodowe z pracodawcami,
mających na celu ochronę praw pracowniczych.
2. Ustawę stosuje się do:
1) umów licencyjnych i innych aktów wykonywania praw wyłącznych wymienionych w
ust. 1,
2) umów dotyczących informacji technicznych lub technologicznych nie ujawnionych
do wiadomości publicznej, do których podjęto niezbędne działania w celu
zachowania ich poufności,
jeżeli skutkiem tych umów jest nieuzasadnione ograniczenie swobody działalności
gospodarczej stron oraz istotne ograniczenie konkurencji na rynku.";
4) w art. 4:
a) skreśla się ust. 1,
b) skreśla się oznaczenie ust. 2 oraz wyraz "również", a po wyrazach
"porozumienia polegające" dodaje się wyrazy "w szczególności";
5) w art. 5 po pkt 5 dodaje się pkt 6 i 7 w brzmieniu:
"6) narzucanie uciążliwych warunków umów, przynoszących podmiotowi gospodarczemu
narzucającemu te warunki nieuzasadnione korzyści,
7) uzależnianie zawarcia umowy od przyjęcia lub spełnienia przed drugą stronę
innego świadczenia nie związanego z przedmiotem umowy, którego nie przyjęłaby
lub nie spełniłaby mając zapewnioną możliwość wyboru.";
6) w art. 6 po wyrazach "są one niezbędne" dodaje się wyrazy "ze względów
techniczno�organizacyjnych lub ekonomicznych";
7) w art. 8:
a) w ust. 1 zdanie drugie skreśla się,
b) w ust. 3 po wyrazach w nawiasie "poz. 195" dodaje się przecinek i wyrazy "z
1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50
oraz z 1994 r. Nr 111, poz. 536";
8) w art. 10:
a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "wydanych na podstawie art. 8 ust. 1 i 3 oraz
art. 9",
b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Do postanowień Urzędu Antymonopolowego, od których służy zażalenie, stosuje
się odpowiednio przepisy ust. 1 i 2, z tym że zażalenie wnosi się w terminie 7
dni.";
9) w tytule rozdziału 3 skreśla się wyraz "organizacyjnych";
10) art. 11 otrzymuje brzmienie:
"Art. 11. 1. Zamiar łączenia podmiotów gospodarczych, w wypadkach określonych w
ust. 2 i 3, podlega zgłoszeniu Urzędowi Antymonopolowemu w terminie 14 dni od
dokonania czynności, z którą ustawa wiąże ten obowiązek.
2. Wynikający z ust. 1 obowiązek zgłoszenia zamiaru łączenia dotyczy:
1) połączenia podmiotów gospodarczych, których łączna wartość rocznej sprzedaży
towarów - w roku kalendarzowym poprzedzającym rok zgłoszenia zamiaru łączenia -
przekracza 5 milionów ECU,
2) nabycia lub przejęcia w posiadanie przez podmiot gospodarczy, jednorazowo lub
wielokrotnie w ciągu 12 kolejnych miesięcy, zorganizowanej części mienia innego
podmiotu gospodarczego, jeżeli łączna wartość tego mienia przekracza 2 miliony
ECU,
3) objęcia lub nabycia akcji albo udziałów innego podmiotu gospodarczego,
powodującego osiągnięcie lub przekroczenie 10%, 25%, 33% lub 50% głosów na
walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników, jeżeli łączna wartość rocznej
sprzedaży towarów obu podmiotów - w roku kalendarzowym poprzedzającym rok
zgłoszenia zamiaru - przekracza 5 milionów ECU,
4) objęcia lub nabycia przez instytucje finansowe, dla których obrót papierami
wartościowymi jest przedmiotem działalności gospodarczej, akcji lub udziałów
innego podmiotu gospodarczego, powodującego osiągnięcie lub przekroczenie 10%,
25%, 33% lub 50% głosów na walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników,
jeżeli łączna wartość rocznej sprzedaży towarów podmiotu nabywanego - w roku
kalendarzowym poprzedzającym rok zgłoszenia zamiaru - przekracza 5 milionów ECU,
chyba że objęcie albo nabycie akcji lub udziałów dokonane zostało z zamiarem
zbycia ich przed upływem 1 roku i z równoczesnym niewykonywaniem do tego czasu
praw wynikających z posiadania akcji lub udziałów, poza prawem do dywidendy oraz
prawem zbycia akcji lub udziałów,
5) objęcia przez tę samą osobę funkcji dyrektora, wicedyrektora, członka
zarządu, członka rady nadzorczej, członka komisji rewizyjnej albo głównego
księgowego w konkurujących ze sobą podmiotach gospodarczych, jeżeli łączna
wartość rocznej sprzedaży towarów - w roku kalendarzowym poprzedzającym rok
zgłoszenia zamiaru - przekracza 5 milionów ECU,
6) przejęcia w inny sposób, bezpośrednio lub pośrednio, kontroli nad innym
podmiotem gospodarczym, jeżeli łączna wartość rocznej sprzedaży towarów - w roku
kalendarzowym poprzedzającym rok zgłoszenia zamiaru - przekracza 5 milionów ECU.
3. Obowiązek zgłoszenia zamiaru łączenia banków, w zakresie określonym w ust. 2,
dotyczy banków, jeżeli łączna wartość ich funduszu własnych przekracza 50
milionów ECU na koniec roku kalendarzowego poprzedzającego rok zgłoszenia
zamiaru łączenia.
4. Łączna wartość rocznej sprzedaży towarów, o której mowa w ust. 2, obejmuje
zarówno sprzedaż dokonywaną przez podmiot dominujący, jak i zależny w rozumieniu
art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie
papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz.
239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591).
5. Wartość ECU, wymieniona w ust. 2 i 3, podlega przeliczeniu na złote według
kursu kupna walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski:
1) z ostatniego dnia roku kalendarzowego poprzedzającego rok zgłoszenia zamiaru,
o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i 3-6 oraz w ust. 3,
2) z dnia poprzedzającego zgłoszenia zamiaru nabycia mienia, o którym mowa w
ust. 2 pkt 2.
6. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do nabywania akcji dopuszczonych do
publicznego obrotu.
7. Zgłoszenia zamiaru łączenia podmiotów gospodarczych dokonują organy podmiotów
gospodarczych, o których mowa w art. 11e.
8. Zgłoszenie zamiaru łączenia powinno zawierać informacje dotyczące wpływu
łączenia na zmianę pozycji podmiotów gospodarczych i jego skutków dla
konkurencji, a zwłaszcza:
1) rodzaj, przyczynę i zakres łączenia podmiotów gospodarczych,
2) dane charakteryzujące podmioty gospodarcze uczestniczące w łączeniu, ich
związki z innymi podmiotami gospodarczymi oraz zakres i obszar ich działania,
3) udział podmiotów gospodarczych w poszczególnych rynkach.";
11) po art. 11 dodaje się art. 11a-11e w brzmieniu:
"Art. 11a. 1. Urząd Antymonopolowy może:
1) zwrócić w terminie 14 dni zgłoszenie zamiaru łączenia, jeżeli nie spełnia ono
warunków określonych w art. 11 ust. 8 oraz warunków, jakim powinno odpowiadać
zgłoszenie zamiaru łączenia i przekształcenia podmiotów gospodarczych,
2) wezwać zgłaszającego zamiar łączenia do usunięcia wskazanych braków w
zgłoszeniu lub uzupełnienia niezbędnych informacji, z pouczeniem, że
bezskuteczny upływ wyznaczonego terminu może spowodować nałożenie kary
pieniężnej w myśl art. 16 ust. 2 pkt 1.
2. Urząd Antymonopolowy może również przedstawić podmiotom gospodarczym - przed
wydaniem decyzji zakazujące łączenia - warunki, na jakich łączenie może
nastąpić, wyznaczając termin a ustosunkowanie się do zgłoszonej propozycji; brak
odpowiedzi w terminie lub negatywne ustosunkowanie się do przedstawionych
warunków skutkuje wydaniem zawiadomienia lub decyzji, o których mowa w ust. 3 i
4.
3. W wypadku braku zastrzeżeń co do zamiaru łączenia, Urząd Antymonopolowy, w
terminie nie dłuższym niż 2 miesiące, zawiadamia o tym zgłaszającego zamiar.
4. Urząd Antymonopolowy, w terminie nie dłuższym niż 2 miesiące, może wydać
decyzję:
1) zakazującą łączenia podmiotów gospodarczych, jeżeli w jego wyniku podmioty te
uzyskałyby lub umocniły pozycję dominującą na rynku,
2) zakazującą objęcia przez tę samą osobę funkcji wymienionych w art. 11 ust. 2
pkt 5, jeżeli w wyniku tego nastąpiłoby istotne osłabienie konkurencji;
domniemywa się, że istotne osłabienie konkurencji ma miejsce, jeżeli łączny
udział tych podmiotów w rynku przekracza 10%.
5. W wypadku zamiaru łączenia banków Urząd Antymonopolowy, w terminie nie
dłuższym niż 2 tygodnie, zawiadamia zgłaszającego zamiar o braku zastrzeżeń bądź
w tym terminie może wydać decyzję zakazującą łączenia banków.
6. Do terminów określonych w ust. 3-5 nie wlicza się okresów oczekiwania na
usunięcie braków, uzupełnienie informacji lub ustosunkowanie się do zgłoszonych
przez Urząd Antymonopolowy warunków, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 2.
Art. 11b. Sąd rejestrowy, działając na podstawie odrębnych przepisów, dokona
wpisu w rejestrze, jeżeli:
1) Urząd Antymonopolowy zawiadomi wnioskodawcę o braku zastrzeżeń co do zamiaru
łączenia, o którym mowa w art. 11a ust. 3 i 5,
2) podmiot gospodarczy wykaże, że zamiar łączenia podmiotów gospodarczych nie
podlega obowiązkowi zgłoszenia.
Art. 11c. 1. Zamiar przekształcenia spółek prawa handlowego, przedsiębiorstwa
państwowego w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa oraz przedsiębiorstwa
komunalnego w spółkę gminy podlega zgłoszeniu Urzędowi Antymonopolowemu w
terminie 14 dni od dokonania czynności, z którą ustawa wiąże ten obowiązek.
2. Wynikający z ust. 1 obowiązek zgłoszenia zamiaru przekształcenia dotyczy
podmiotów, których wartość rocznej sprzedaży towarów w roku kalendarzowym
poprzedzającym rok zgłoszenia tego zamiaru przekracza 5 milionów ECU.
3. Urząd Antymonopolowy może, w terminie nie dłuższym niż 2 miesiące, wydać
decyzję zakazującą przekształcenia, jeżeli spółka powstała w wyniku tego
przekształcenia zachowałaby pozycję dominującą na rynku.
4. Przepisy art. 11 ust. 4, ust. 5 i 7, art. 11a ust. 1-3, ust. 5 i 6 oraz art.
11b stosuje się odpowiednio.
Art. 11d. Podmioty gospodarcze, których zamiar łączenia lub przekształcenia
podlega zgłoszeniu, do czasu otrzymania zawiadomienia Urzędu Antymonopolowego o
braku zastrzeżeń co do zamiaru łączenia bądź przekształcenia, lub upływu terminu
na wydanie decyzji zakazującej łączenia bądź przekształcenia, są obowiązane
wstrzymać się z podejmowaniem czynności, które powodują lub mogą spowodować
uzyskanie bądź umocnienie pozycji dominującej na rynku przez łączące się lub
przekształcane podmioty albo przez jednego z nich, chociażby czynności te nie
stanowiły praktyk monopolistycznych w rozumieniu przepisów ustawy.
Art. 11e. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki,
jakim powinno odpowiadać zgłoszenie zamiaru łączenia i przekształcenia podmiotów
gospodarczych, oraz organy podmiotów zobowiązanych do dokonania zgłoszenia
zamiaru.";
12) w art. 12:
a) w ust. 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Przed wydaniem decyzji nakazującej podział przedsiębiorstwa państwowego lub
rozwiązanie jednoosobowej spółki Skarbu Państwa Urząd Antymonopolowy zasięga
opinii organu założycielskiego lub organu reprezentującego Skarb Państwa.",
b) w ust. 3 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Przedsiębiorstwa państwowe, powstające w wyniku podziału, tworzy organ
założycielski.";
13) art. 13 otrzymuje brzmienie:
"Art. 13. Przepisy art. 10 stosuje się odpowiednio do decyzji i postanowień
wydanych w sprawach łączenia, przekształcenia, podziału i rozwiązania podmiotów
gospodarczych oraz ograniczenia ich działalności gospodarczej.";
14) tytuł rozdziału 4 otrzymuje brzmienie:
"Odpowiedzialność za naruszenie przepisów ustawy";
15) w art. 14:
a) w ust. 1 wyrazy "W decyzjach, o których mowa w art. 10 ust 1," zastępuje się
wyrazami "W decyzjach wydanych na podstawie art. 8 ust. 1 i 3 oraz art. 9",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, można ustalić w wysokości do 15%
przychodu ukaranego podmiotu gospodarczego.",
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do związków. W wypadku gdy związek
nie osiąga przychodu, karę pieniężną Urząd Antymonopolowy może ustalić do
wysokości pięćdziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia.";
16) w art. 15:
a) w ust. 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
"W wypadku gdy podmiot gospodarczy nie wykonuje decyzji, o których mowa w art. 8
ust. 1 i 3, art. 9, art. 11a ust. 4 i 5 oraz w art. 11c, lub wyroków sądów
zmieniających taką decyzję, jest obowiązany wpłacić za każdy rozpoczęty miesiąc
niewykonania w terminie decyzji lub wyroku sądu karę pieniężną w wysokości 1%
przychodu.",
b) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do związków. W wypadku gdy związek
nie osiąga przychodu, karę pieniężną za każdy rozpoczęty miesiąc niewykonania w
terminie decyzji lub wyroku sądu Urzędu Antymonopolowy ustala do wysokości
pięćdziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia.";
17) po art. 15 dodaje się art. 15a w brzmieniu:
"Art. 15a. 1. Urząd Antymonopolowy może w drodze decyzji nałożyć na podmiot
gospodarczy karę pieniężną do wysokości:
1) 1% przychodu za każdy rozpoczęty miesiąc niewykonania obowiązku zgłoszenia, o
którym mowa w art. 11 i art. 11c, z zastrzeżeniem pkt 3 i 4,
2) 15% przychodu z tytułu wykonania czynności, o których mowa w art. 11d,
3) 15% przychodu, jeżeli po objęciu lub nabyciu akcji bądź udziałów wykonuje
prawa wynikające z tych akcji lub udziałów z naruszeniem art. 11 ust. 2 pkt 4,
4) 1% przychodu za każdy rozpoczęty miesiąc posiadania akcji lub udziałów po
upływie roku, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 4, chyba że wykaże, iż przy
zachowaniu należytej staranności nie mógł wcześniej ich zbyć z powodu
okoliczności, za które odpowiedzialności nie ponosi.
2. Urząd Antymonopolowy może w drodze decyzji nałożyć na osobę nie wykonującą
obowiązku zgłoszenia, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 5, karę pieniężną w
wysokości do pięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia za każdy rozpoczęty
miesiąc niewykonania tego obowiązku.
3. Przepisy art. 10, art. 14 ust. 3 i art. 15 ust. 1 stosuje się odpowiedni.";
18) w art. 16:
a) w ust. 1 po wyrazach "podmiotem gospodarczym" dodaje się wyrazy "lub
związkiem" oraz wyrazy "nie przekraczającą jednak jej sześciomiesięcznego"
zastępuje się wyrazami "do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego",
b) w ust. 2:
- w pkt 1 po wyrazach "podmiotem gospodarczym" dodaje się wyrazy "lub
związkiem",
- w pkt 2 wyrazy "łączenia, przekształcenia lub utworzenia podmiotów
gospodarczych, jeżeli nie zgłosi zamiaru, o którym mowa w art. 11 ust. 1"
zastępuje się wyrazami "łączenia i przekształcenia podmiotów gospodarczych,
jeżeli nie zgłosi zamiaru, o którym mowa w art. 11 i art. 11c, bądź zgłoszenie
zamiaru zawiera dane i informacje nierzetelne";
19) po art. 19 dodaje się art. 19a w brzmieniu:
"Art. 19a. 1. Każdy podmiot gospodarczy i związek podmiotów gospodarczych,
posiadający dokumenty, dane i informacje niezbędne do rozstrzygnięcia sprawy
toczącej się przed Urzędem Antymonopolowym, jest obowiązany do ich udostępnienia
lub przekazania Urzędowi Antymonopolowemu na jego żądanie.
2. Wynikający z ust. 1 obowiązek odnosi się również do spraw wymienionych w art.
19 ust. 1 pkt 2, 4 i 5.
3. Do wiadomości uzyskanych na podstawie ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio art.
20 ust. 4.";
20) w art. 20 ust. 1 po wyrazie "gospodarcze" dodaje się wyrazy "oraz ich
związki";
21) po art. 20 dodaje się art. 20a w brzmieniu:
"Art. 20a. 1. Wiadomości uzyskane w toku czynności służbowej przez pracowników
Urzędu Antymonopolowego i osoby upoważnione przez ten organ objęte są tajemnicą
przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji,
jeżeli podmiot gospodarczy lub związek podjął niezbędne działania w celu
zachowania ich poufności.
2. Wiadomości, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wykorzystane na potrzeby
innych postępowań, prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów, z
zastrzeżeniem ust. 3.
3. Przepis ust. 2 nie dotyczy postępowań karnych prowadzonych przez organy
prokuratury lub sądy, z wyłączeniem postępowań z oskarżenia prywatnego.";
22) w art. 21:
a) w ust. 1 po kropce dodaje się zdania w brzmieniu:
"Nie wszczyna się postępowania, jeżeli od końca roku, w którym zaprzestano
stosowania praktyki monopolistycznej, upłynął rok. Odmowa wszczęcia postępowania
następuje w drodze decyzji.",
b) w ust. 4 w zdaniu pierwszym wyrazy "art. 11 ust. 2" zastępuje się wyrazami
"art. 11a ust. 4 i 5, art. 11c";
23) po art. 21 dodaje się art. 21a i art. 21b w brzmieniu:
"Art. 21a. 1. Urząd Antymonopolowy na wniosek strony lub z urzędu może w
niezbędnym zakresie ograniczyć pozostałym stronom prawo wglądu w materiał
dowodowy załączony przez strony do akt sprawy, jeżeli udostępnienie tego
materiału groziłoby ujawnieniem istotnych tajemnic przedsiębiorstwa.
2. Urząd Antymonopolowy może w drodze postanowienia zobowiązać wnioskodawcę lub
stronę, która wniosła o podjęcie czynności połączonej z kosztami, o złożenie
zaliczki na poczet kosztów postępowania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez
rozpatrzenia lub niewykonania tej czynności dowodowej.
3. Urząd Antymonopolowy postanowieniem rozstrzyga o kosztach postępowania.
4. W postępowaniu przed Urzędem Antymonopolowym stosuje się odpowiednio art.
98-110 i art. 235-315 Kodeksu postępowania cywilnego.
Art. 21b. Od postanowień wydanych na podstawie art. 21a ust. 1 i 3 służy
zażalenie. Przepis art. 10 stosuje się odpowiednio."
Art. 2. 1. Do stosunków prawnych dotyczących przeciwdziałania praktykom
monopolistycznym, powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy,
stosuje się przepisy dotychczasowe, z wyjątkiem art. 11-11c.
2. Postępowanie przed Urzędem Antymonopolowym wszczęte i nie zakończone
ostateczną decyzją przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy toczy się
według przepisów tej ustawy.
Art. 3. Prezes Rady Ministrów ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej
jednolity tekst ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom
monopolistycznym, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych
przed dniem wydania jednolitego tekstu.
Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Socjalistyczną Republiką Wietnamu w sprawie
popierania i wzajemnej ochrony inwestycji,
sporządzona w Warszawie dnia 31 sierpnia 1994 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 41, poz. 209)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 31 sierpnia 1994 r. w Warszawie została sporządzona Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Socjalistyczną Republiką Wietnamu w sprawie popierania
i wzajemnej ochrony inwestycji w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Socjalistyczną Republiką Wietnamu w sprawie
popierania i wzajemnej ochrony inwestycji
Rzeczpospolita Polska i Socjalistyczna Republika Wietnamu (zwane dalej
"Umawiającymi się Stronami"),
dążąc do rozszerzenia współpracy gospodarczej z wzajemną korzyścią dla obu
Państw,
mając na celu stworzenie i utrzymanie korzystnych warunków do inwestowania przez
inwestorów jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony,
uznając, że popieranie i wzajemna ochrona inwestycji zgodnie z niniejszą umową
przyczyni się do ożywienia działalności gospodarczej w tej dziedzinie,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Definicje
W rozumieniu niniejszej umowy:
1) pojęcie "inwestycje" oznacza mienie zainwestowane w ramach działalności
gospodarczej przez inwestora jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony, zgodnie z ustawodawstwem i przepisami drugiej
Umawiającej się Strony, i obejmuje w szczególności, ale nie wyłącznie:
a) własność ruchomości i nieruchomości, jak również wszelkie inne prawa
majątkowe, takie jak służebność, hipoteka, kupieckie prawo zatrzymania, zastaw,
b) akcje, udziały i wierzytelności spółek lub wszelkie inne rodzaje udziałów w
spółkach,
c) roszczenia pieniężne lub roszczenia do innych świadczeń mających wartość
ekonomiczną,
d) prawa własności intelektualnej, w tym prawa autorskie, znaki handlowe,
patenty, wzory przemysłowe, technologia produkcji, tajemnice handlowe, nazwy
handlowe i goodwill, związane z inwestycją,
e) prawa przyznane z mocy prawa lub umowy i licencje oraz zezwolenia, w tym
koncesje, na poszukiwanie, wydobywanie, uprawę lub eksploatację zasobów
naturalnych;
zmiana formy, w jakiej mienie zostało zainwestowane, nie zmienia jej charakteru
jako inwestycji;
2) pojęcie "inwestor" oznacza osobę fizyczną lub prawną, która inwestuje na
terytorium drugiej Umawiającej się Strony:
a) określenie "osoba fizyczna" oznacza osobę fizyczną posiadającą obywatelstwo
danej Umawiającej się Strony,
b) określenie "osoba prawna" oznacza, w odniesieniu do każdej Umawiającej się
Strony, każdą jednostkę utworzoną lub zorganizowaną i uznaną za osobę prawną
zgodnie z jej ustawodawstwem;
3) określenie "przychody" oznacza kwoty uzyskane z inwestycji, a w
szczególności, choć nie wyłącznie, obejmuje zyski, odsetki, dochody z kapitału,
dywidendy, należności licencyjne i honoraria.
Artykuł 2
Popieranie i dopuszczanie inwestycji
1. Każda z Umawiających się Stron będzie popierać i stwarzać korzystne warunki
na swoim terytorium dla inwestycji inwestorów drugiej Umawiającej się Strony i
będzie dopuszczać takie inwestycje zgodnie ze swoim ustawodawstwem i przepisami.
2. Inwestycjom dokonywanym przez inwestorów każdej z Umawiających się Stron
będzie przyznane uczciwe i sprawiedliwe traktowanie oraz pełna ochrona i
bezpieczeństwo na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.
Artykuł 3
Klauzula najwyższego uprzywilejowania
1. Umawiająca się Strona przyzna na swoim terytorium inwestycjom i przychodom
inwestorów drugiej Umawiającej się Strony uczciwe i sprawiedliwe traktowanie,
nie mniej korzystne niż traktowanie, jakie przyzna ona inwestycjom i przychodom
inwestorów jakiegokolwiek państwa trzeciego.
2. Każda Umawiająca się Strona przyzna na swoim terytorium inwestorom drugiej
Umawiającej się Strony, w odniesieniu do zarządzania, utrzymania, użytkowania,
czerpania korzyści lub dysponowania inwestycjami, uczciwe i sprawiedliwe
traktowanie, nie mniej korzystne niż traktowanie, jakie przyzna ona inwestorom
jakiegokolwiek państwa trzeciego.
3. Postanowienia ustępów 1 i 2 tego artykułu nie mogą być rozumiane jako
zobowiązujące jedną Umawiającą się Stronę do przyznania inwestorom drugiej
Umawiającej się Strony korzyści dotyczących traktowania, preferencji lub
przywilejów wynikających z:
a) jakiejkolwiek unii celnej lub strefy wolnego handlu albo unii monetarnej lub
podobnych umów międzynarodowych prowadzących do takich unii lub instytucji, albo
innych form współpracy regionalnej, których jedna z Umawiających się Stron jest
lub może zostać stroną;
b) jakiejkolwiek międzynarodowej umowy lub porozumienia dotyczącego w całości
lub głównie spraw podatkowych.
Artykuł 4
Odszkodowanie za straty
1. Inwestorom jednej Umawiającej się Strony, których inwestycje na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony doznają uszczerbku z powodu wojny lub innego
konfliktu zbrojnego, rewolucji, stanu wyjątkowego, rewolty, powstania lub buntu
na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, będzie przyznane przez tę drugą
Umawiającą się Stronę - odnośnie do odtworzenia, odszkodowania, kompensaty lub
innego uregulowania - traktowanie nie mniej korzystne niż to, które druga
Umawiająca się Strona przyzna inwestorom państwa trzeciego.
2. Bez uszczerbku dla postanowień ustępu 1 tego artykułu inwestorom jednej
Umawiającej się Strony, którzy na skutek opisanych w tym ustępie wydarzeń
poniosą straty na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, wynikające z:
a) zarekwirowania ich majątku przez jej siły zbrojne lub władze,
b) zniszczenia ich majątku przez jej siły zbrojne lub władze, które nie było
spowodowane akcją bojową ani nie było potrzebne ze względu na konieczność
sytuacji,
będzie przyznane sprawiedliwe i stosowne odszkodowanie z tytułu strat
poniesionych w wyniku zarekwirowania lub zniszczenia majątku. Uzyskane kwoty
będą podlegały swobodnemu transferowi w wymienialnej walucie i bez zbędnej
zwłoki.
Artykuł 5
Wywłaszczenie
1. Inwestycje dokonane przez inwestorów jednej Umawiającej się Strony nie będą
podlegały nacjonalizacji, wywłaszczeniu ani nie będą poddane środkom wywołującym
skutki równoznaczne nacjonalizacji lub wywłaszczeniu (zwane dalej
"wywłaszczeniem") na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, chyba że nastąpi
to w interesie publicznym. Wywłaszczenie może być dokonane zgodnie z właściwą
procedurą prawną, na zasadzie niedyskryminacji oraz za niezwłocznym właściwym i
rzeczywistym odszkodowaniem. Odszkodowanie takie będzie odpowiadało wartości
wywłaszczonej inwestycji bezpośrednio przed wywłaszczeniem lub gdy zagrożenie
wywłaszczeniem stało się publicznie wiadome i będzie obejmować odsetki od daty
wywłaszczenia, będzie ono wypłacone bez zwłoki, będzie efektywnie wykonalne oraz
będzie podlegało wolnemu transferowi w walucie wymienialnej.
2. Inwestorowi będzie przysługiwało uprawnienie do niezwłocznego zbadania jego
sprawy przez sądowy lub inny niezależny organ tej Umawiającej się Strony oraz
ustalenia wartości inwestycji zgodnie z zasadami określonymi w tym artykule.
3. Postanowienia ustępu 1 tego artykułu mają również zastosowanie w przypadku,
gdy Umawiająca się Strona wywłaszczy mienie spółki utworzonej na jej terytorium
zgodnie z jej prawem i w której inwestorzy drugiej Umawiającej się Strony
posiadają udziały.
Artykuł 6
Transfery
1. Umawiające się Strony gwarantują transfer płatności związanych z inwestycjami
i przychodami. Transfery będą dokonywane w walucie wymienialnej bez ograniczeń i
zbędnej zwłoki. Takie transfery będą obejmować w szczególności, ale nie
wyłącznie:
a) kapitał i kwoty dodatkowe, niezbędne dla utrzymania lub rozszerzenia
inwestycji,
b) zyski, odsetki, dywidendy i inny bieżący dochód,
c) kwoty na spłatę pożyczek,
d) należności licencyjne i honoraria,
e) kwoty ze sprzedaży lub likwidacji inwestycji,
f) wynagrodzenia osób fizycznych zatrudnionych zgodnie z ustawodawstwami i
innymi przepisami Umawiającej się Strony, w której inwestycja została dokonana.
2. W rozumieniu niniejszej umowy, jeżeli nie będzie innych uzgodnień, kursem
wymiany będzie kurs obowiązujący dla bieżących transakcji w dniu dokonania
transferu.
Artykuł 7
Subrogacja praw
1. Jeżeli jedna Umawiająca się Strona lub upoważniona przez nią agencja dokona
płatności na rzecz własnego inwestora w ramach gwarancji udzielonej w związku z
inwestycją dokonaną na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, to druga
Umawiająca się Strona uzna:
a) ważność każdego prawa lub roszczenia inwestora przez pierwszą Umawiającą się
Stronę lub jej upoważnioną agencję, która dokonała płatności, pod warunkiem że
do przejęcia praw doszło zgodnie z ustawodawstwem lub w wyniku czynności
prawnych w tym państwie,
oraz
b) że Umawiająca się Strona lub jej upoważniona agencja, która dokonała
płatności, jest uprawniona z tytułu subrogacji do wykonywania praw i dochodzenia
roszczeń inwestora i przejęcia zobowiązań dotyczących inwestycji.
2. Przejęte prawa lub roszczenia nie mogą przewyższać pierwotnych praw lub
roszczeń inwestora.
Artykuł 8
Rozstrzyganie sporów inwestycyjnych między Umawiającą się Stroną a inwestorem
drugiej Umawiającej się Strony
1. Każdy spór, który może powstać między inwestorem jednej Umawiającej się
Strony a drugą Umawiającą się Stroną, związany z inwestycjami dokonanymi na
terytorium tej drugiej Umawiającej się Strony, będzie rozstrzygany między
stronami sporu w drodze negocjacji.
2. Jeżeli spór między inwestorem jednej Umawiającej się Strony a drugą
Umawiającą się Stroną nie zostanie rozstrzygnięty w ciągu sześciu miesięcy, to
inwestor będzie miał prawo przedłożyć spór:
a) sądowi krajowemu w państwie, w którym została dokonana inwestycja,
b) Międzynarodowemu Ośrodkowi Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych (ICSID)
zgodnie z postanowieniami Konwencji o rozstrzyganiu sporów inwestycyjnych między
państwami a obywatelami drugich państw, otwartej do podpisu w Waszyngtonie D.C.
dnia 18 marca 1965 r., w przypadku gdy obie Umawiające się Strony staną się
stronami tej konwencji, lub
c) arbitrowi lub międzynarodowemu trybunałowi arbitrażowemu ad hoc, utworzonemu
zgodnie z Regulaminem arbitrażowym Komisji Organizacji Narodów Zjednoczonych do
Spraw Międzynarodowego Prawa Handlowego (UNCITRAL). Strony sporu mogą w drodze
pisemnej wprowadzić zmiany w tym regulaminie. Wyrok arbitrażowy będzie
ostateczny i wiążący obie strony sporu.
Artykuł 9
Rozstrzyganie sporów między Umawiającymi się Stronami
1. Spory między Umawiającymi się Stronami dotyczące interpretacji lub stosowania
niniejszej umowy będą rozstrzygane w miarę możliwości w drodze konsultacji lub
negocjacji.
2. Jeżeli spór nie będzie rozstrzygnięty w ten sposób w ciągu sześciu miesięcy,
to zostanie on przedłożony na żądanie jednej z Umawiających się Stron
trybunałowi arbitrażowemu zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu.
3. Trybunał arbitrażowy będzie utworzony dla każdej sprawy oddzielnie w
następujący sposób. W ciągu dwóch miesięcy od żądania rozstrzygnięcia sprawy w
drodze arbitrażowej każda Umawiająca się Strona wyznaczy jednego arbitra. Ci
dwaj arbitrzy wybiorą obywatela trzeciego państwa, który po zatwierdzeniu przez
obie Umawiające się Strony będzie mianowany przewodniczącym trybunału (zwanym
dalej "przewodniczącym"). Przewodniczący będzie mianowany w ciągu trzech
miesięcy, licząc od dnia wyznaczenia dwóch arbitrów.
4. Jeżeli wymagane nominacje nie zostaną dokonane w terminach, o których mowa w
ustępie 3 tego artykułu, to o ich dokonanie może być poproszony Przewodniczący
Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości. Jeżeli Przewodniczący jest
obywatelem jednej z Umawiających się Stron lub jeżeli z innej przyczyny nie może
spełnić prośby o dokonanie nominacji będzie poproszony Wiceprzewodniczący
Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości. Jeżeli również Wiceprzewodniczący
jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron lub jeżeli z innej przyczyny nie
może spełnić prośby, to o dokonanie wymaganych nominacji będzie poproszony
najstarszy rangą sędzia Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, który nie
jest obywatelem żadnej z Umawiających się Stron.
5. Trybunał arbitrażowy wydaje wyrok większością głosów. Taki wyrok jest
wiążący. Każda Umawiająca się Strona pokrywa koszty swojego arbitra oraz koszty
własnego udziału w postępowaniu arbitrażowym; koszty przewodniczącego oraz inne
koszty pokrywają Umawiające się Strony w równych częściach. Trybunał arbitrażowy
ustala własny regulamin postępowania arbitrażowego.
Artykuł 10
Stosowanie innych norm i zobowiązań szczególnych
1. Jeżeli jakaś sprawa jest uregulowana zarówno w niniejszej umowie, jak i w
innej umowie międzynarodowej, której stronami są Umawiające się Strony, żadne
postanowienie niniejszej umowy nie będzie stanowiło przeszkody, aby Umawiająca
się Strona lub jej inwestor, dokonujący inwestycji na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony, korzystali z postanowień bardziej korzystnych.
2. Jeżeli traktowanie przyznane inwestorowi jednej Umawiającej się Strony przez
drugą Umawiającą się Stronę zgodnie z jej ustawodawstwem jest bardziej korzystne
od traktowania uregulowanego niniejszą umową, to będzie miało zastosowanie
traktowanie bardziej korzystne.
Artykuł 11
Zakres stosowania umowy
Postanowienia niniejszej umowy będą miały zastosowanie do inwestycji, które będą
dokonane przez inwestorów jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony, po jej wejściu w życie.
Artykuł 12
Wejście w życie, okres ważności, wypowiedzenie
1. Każda Umawiająca się Strona poinformuje pisemnie drugą Umawiającą się Stronę
w drodze dyplomatycznej o spełnieniu jej wymogów konstytucyjnych dla wejścia w
życie niniejszej umowy. Niniejsza umowa wejdzie w życie z datą noty późniejszej.
2. Niniejsza umowa pozostanie w mocy przez okres dziesięciu lat i będzie
obowiązywać przez dalsze okresy, jeżeli jedna z Umawiających się Stron nie
poinformuje drugiej Umawiającej się Strony, w terminie jednego roku przed
upływem pierwotnego lub kolejnego okresu, o intencji wypowiedzenia umowy.
3. W odniesieniu do inwestycji dokonanych przed wypowiedzeniem niniejszej umowy
jej postanowienia pozostaną w mocy przez okres dziesięciu lat od daty
wygaśnięcia jej ważności.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni, podpisali niniejszą
umowę.
Sporządzono w Warszawie dnia 31 sierpnia 1994 r. w dwóch jednakowo brzmiących
egzemplarzach, w językach polskim, wietnamskim i angielskim, przy czym wszystkie
teksty mają jednakową moc.
W przypadku rozbieżności przy interpretacji, tekst angielski będzie
rozstrzygający.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
R. Michalski
W imieniu Socjalistycznej Republiki Wietnamu
Pham Van Trong
Po zapoznaniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych;
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona;
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 8 listopada 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 28 grudnia 1994
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Socjalistyczną
Republiką Wietnamu w sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji,
sporządzonej w Warszawie dnia 31 sierpnia 1994 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 41, poz. 210)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 12 ustęp 1 Umowy
między Rzeczypospolitą Polską a Socjalistyczną Republiką Wietnamu w sprawie
popierania i wzajemnej ochrony inwestycji, sporządzonej w Warszawie dnia 31
sierpnia 1994 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w
związku z powyższym umowa weszła w życie dnia 24 listopada 1994 r.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 31 marca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.
(Dz. U. Nr 41, poz. 212)
Na podstawie art. 6 ust. 10, art. 21 ust. 9, art. 23 pkt 1-3, art. 24 ust. 2,
art. 32 ust. 5, art. 35 ust. 4, art. 39 ust. 2, art. 47 oraz art. 50 pkt 1
ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku
akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599 oraz z 1994
r. Nr 132, poz. 670) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 8 grudnia 1994 r. w sprawie
wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym
(Dz. U. Nr 133, poz. 688) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 20 w ust. 8 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
"Fakturę wystawia się na podstawie pisemnego oświadczenia nabywcy.";
2) ż 29 otrzymuje brzmienie:
"ż 29. Fakturami mogą być również bilety jednorazowe wydawane przez podatników
uprawnionych do świadczenia usług polegających na przewozie osób: kolejami
normalnotorowymi, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami
transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i
helikopterami, jeżeli zawierają następujące dane:
1) nazwę i numer identyfikacyjny sprzedawcy,
2) numer i datę wystawienia biletu,
3) odległość taryfową nie mniejszą niż 50 km,
4) kwotę należności wraz z podatkiem,
5) kwotę podatku.";
3) w ż 35:
a) w ust. 5 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) między sprzedającym, który w momencie sprzedaży był podmiotem wymienionym w
pkt 1, a nabywcą istnieją związki lub sytuacje, o których mowa w art. 17 ust. 1
ustawy, a właściwy dla podatnika organ podatkowy określił wysokość obrotu u
sprzedawcy na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na
danym rynku w dniu wykonania świadczenia, pomniejszonych o podatek.",
b) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
"5a. Przepis ust. 5 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadkach, gdy:
1) zapłata należności wynikającej z faktury (faktury korygującej) następuje w
formie wzajemnych potrąceń należności i zobowiązań, potwierdzonych przez
właściwy dla nabywcy urząd skarbowy,
2) należność wynikająca z faktury (faktury korygującej) nie przekracza kwot
wymienionych w art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o
działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr
34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr
73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r.
Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1994 r. Nr 27, poz.
96 i Nr 127, poz. 627).";
4) ż 42 otrzymuje brzmienie:
"ż 42. Stawkę podatku 0% stosuje się do wynajmu powierzchni wystawienniczej, w
związku ze świadczeniem usług związanych z organizacją wystaw i targów na rzecz
osób zagranicznych w rozumieniu przepisów prawa dewizowego nie będących
podatnikami podatku od towarów i usług, za które zapłata pobierana jest w
walucie obcej, na podstawie faktury wystawionej przez usługodawcę.";
5) w ż 43 w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) projektowania budowlanego, technologicznego i urbanistycznego w zakresie
rzeczoznawstwa, adwokackich i notarialnych, z zastrzeżeniem ust. 3.";
6) w ż 46 w ust. 1 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1) upływu terminu wymagalności zapłaty, określonego w umowie właściwej dla
rozliczeń z tytułu:
a) dostaw energii elektrycznej i cieplnej (SWW 03) oraz gazu przewodowego (SWW
0222),
b) świadczenia usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych,
2) otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia od dnia
wykonania usług:
a) przewozu osób i ładunków kolejami, taborem samochodowym, statkami
pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami,
samolotami i helikopterami,
b) spedycyjnych i przeładunkowych,
c) portów morskich i handlowych,
d) budowlanych lub budowlano-montażowych,";
7) w ż 47 w pkt 1 lit. b), c), j) i m) otrzymują brzmienie:
"b) wydawnictwa (SWW 27) oraz usługi transportowe, gdy są sprzedawane lub
świadczone między jednostkami państwowego przedsiębiorstwa użyteczności
publicznej �Poczta Polska, będącymi podatnikami zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy,
a także gdy są sprzedawane (świadczone) przez te jednostki na rzecz
�Telekomunikacji Polskiej S.A.,
c) usługi związane z wypoczynkiem oraz nieodpłatne świadczenia okolicznościowe,
świadczone przez zakłady pracy na rzecz pracowników i ich rodzin oraz innych
osób, jeżeli usługi te finansowane są co najmniej w 30% z funduszy specjalnych
tworzonych na podstawie odrębnych przepisów,"
"j) usługi izb wytrzeźwień,"
"m) usługi świadczone przez gospodarstwa pomocnicze i zakłady budżetowe na rzecz
jednostek budżetowych, gmin i organów, które te gospodarstwa lub zakłady
powołały, oraz usługi świadczone wzajemnie przez gospodarstwa pomocnicze i
zakłady budżetowe posiadające wspólny organ założycielski (rządowy lub
samorządowy),";
8) w ż 54 w ust. 1 w pkt 1 lit. b) i c) otrzymują brzmienie:
"b) geodezyjnych, mierniczych i dokumetacyjnych,
c) projektowania budowlanego, technologicznego i urbanistycznego,";
9) załącznik nr 1 otrzymuje brzmienie:
"Wykaz towarów i usług, których sprzedaż upoważnia do wystawiania faktur VAT
wszystkim nabywcom
1. Dostawy energii elektrycznej i cieplnej (SWW 03).
2. Dostawy gazu przewodowego (SWW 0222).
3. Świadczenie usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych.
4. Dostawa wody z sieci i beczkowozami.
5. Odprowadzanie i oczyszczanie ścieków.";
10) w załączniku nr 2 nagłówek tabeli oraz poz. 18 otrzymują brzmienie:
"Poz.Symbol Systematycznego wykazu wyrobówNazwa towaru (grupy towarów)
18 Roboty czerpalne, podwodne i ratownictwo morskie"

ż 2. Klasyfikacja usług, wprowadzona zarządzeniem nr 47 Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego z dnia 29 grudnia 1993 r. w sprawie Klasyfikacji wyrobów i usług
(Dz. Urz. Głównego Urzędu Statystycznego Nr 24, poz. 132 i z 1994 r. Nr 5, poz.
52), nie powoduje zmian w zakresie przedmiotu opodatkowania wymienionego w ż 1
pkt 2 i 4-10 rozporządzenia.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym
że ż 1 pkt 2 i 4-10 obowiązuje od dnia 1 kwietnia 1995 r.
Minister Finansów: G. W. Kołodko
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
z dnia 6 kwietnia 1995 r.
w sprawie ochrony gatunkowej roślin.
(Dz. U. Nr 41, poz. 214)
Na podstawie art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie
przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i z 1994 r. Nr 89,
poz. 415) zarządza się, co następuje:
ż 1. Uznaje się za podlegające ochronie ścisłej następujące dziko występujące
gatunki roślin:
drzewa:
1) cis pospolity (Taxus baccata),
2) limba (Pinus cembra),
3) brzoza ojcowska (Betula oycoviensis),
4) jarząb szwedzki (Sorbus intermedia) i jarząb brekinia (Sorbus torminalis),
krzewy i krzewinki:
5) kosodrzewina (Pinus mughus = Pinus mugo),
6) sosna błotna (Pinus uliginosa = Pinus mugo subspecies rotundata),
7) brzoza niska (Betula humilis) i brzoza karłowata (Betula nana),
8) woskownica europejska (Myrica gale),
9) wierzba borówkolistna (Salix myrtilloides) i wierzba lapońska (Salix Lapponum
= Salix lapponum),
10) malina moroszka (Rubus chamaemorus),
11) wiśnia karłowata (Cerasus fruticosa = Prunus fruticosa),
12) szczodrzeniec zmienny (Cytisus albus = Chamaecytisus albus),
13) wawrzynek wilcze łyko (Daphne mezereum) i wawrzynek główkowy (Daphne
cneorum),
14) rokitnik zwyczajny (Hippopha� rhamnoides = Hippophae rhamnoides),
15) kłokoczka południowa (Staphylea pinnata),
16) bluszcz pospolity (Hedera helix),
17) różanecznik żółty (Rhododendron flavum = Rhododendron luteum),
18) chamedafne północna (Chamaedaphne calyculata),
19) wrzosiec bagienny (Erica tetralix),
20) barwinek pospolity (Vinca minor),
21) wiciokrzew pomorski (Lonicera periclymenum),
22) zimoziół północny (Linnaea borealis),
rośliny zielne:
23) długosz królewski (Osmunda regalis),
24) pióropusznik strusi (Matteucia struthiopteris),
25) podrzeń żebrowiec (Blechnum spicant),
26) języcznik zwyczajny (Phyllitis scolopendrium),
27) salwinia pływająca (Salvinia natans),
28) skrzyp olbrzymi (Equisetum maximum = Equisetum telmateia),
29) widłakowate (Lycopodiaceae) - wszystkie gatunki,
30) poryblin jeziorny (Iso�tes lacustris = Isoetes lacustris) i poryblin
kolczasty (Iso�tes setacea = Isoetes echinospora),
31) goździki (Dianthus) - wszystkie gatunki, z wyjątkiem goździka kartuzka
(Dianthus carthusianorum) i goździka kropkowanego (Dianthus deltoides),
32) łyszczec wiechowaty (Gypsophila paniculata),
33) lepnica litewska (Silene lithuanica),
34) pełnik europejski (Trollius europaeus),
35) pluskwica europejska (Cimicifuga europaea),
36) orlik pospolity (Aquilegia vulgaris),
37) tojady (Aconitum) - wszystkie gatunki,
38) powojnik prosty (Clematis recta),
39) sasanki (Pulsatilla) - wszystkie gatunki,
40) zawilec narcyzowy (Anemone narcissiflora) i zawilec wielkokwiatowy (Anemone
sylvestris = Anemone silvestris),
41) miłek wiosenny (Adonis vernalis),
42) grzybienie białe (Nymphaea alba) i grzybienie północne (Nyhphaea candida),
43) grążel żółty (Nuphar luteum = Nuphar lutea) i grążel drobny (Nuphar pumilum
= Nuphar pumila),
44) warzucha polska (Cochlearia polonica),
45) rosiczki (Drosera) - wszystkie gatunki,
46) rojniki (Sempervivum i Jovibarba) - wszystkie gatunki,
47) parzydło leśne (Aruncus silvester = Aruncus dioicus),
48) ostrołódka kosmata (Oxytropis pilosa),
49) groszek wschodniokarpacki (Lathyrus laevigatus) i groszek szerokolistny
(Lathyrus latifolius),
50) kotewka - orzech wodny (Trapa natans),
51) len złocisty (Linum flavum) i len włochaty (Linum hirsutum),
52) dyptam jesionolistny (Dictamnus albus),
53) mikołajek nadmorski (Eryngium maritimum),
54) arcydzięgiel litwor (Archangelica officinalis = Angelica archangelica),
55) mlecznik nadmorski (Glaux maritima),
56) pierwiosnka omączona (Primula farinosa),
57) pomocnik baldaszkowy (Chimaphila umbellata),
58) wielosił błękitny (Polemonium coeruleum = Polemonium caeruleum),
59) żmijowiec czerwony (Echium rubrum = Echium russicum),
60) pokrzyk wilcza jagoda (Atropa belladonna = Atropa belladonna),
61) lulecznica kraińska (Scopolia carniolica),
62) naparstnica zwyczajna (Digitalis grandiflora) i naparstnica purpurowa
(Digitalis purpurea),
63) gnidosz królewski (Pedicularis sceptrum-Carolinum = Pedicularis sceptrum
carolinum) i gnidosz rozesłany (Pedicularis silvatica = Pedicularis sylvatica),
64) goryczki (Gentiana i Gentianella) - wszystkie gatunki, z wyjątkiem goryczki
trojeściowej (Gentiana asclepiadea),
65) niebielistka trwała (Sweertia perennis),
66) grzybieńczyk wodny (Limnanthemum nymphoides = Nymphoides peltata),
67) zerwa kulista (Phyteuma orbiculare),
68) lobelia jeziorna (Lobelia Dortmanna = Lobelia dortmanna),
69) ożota zwyczajna (Linosyris vulgaris = Aster linosyris),
70) szarotka alpejska (Leontopodium alpinum),
71) arnika górska (Arnica montana),
72) omieg górski (Doronicum austriacum),
73) dziewięćsił popłocholistny (Carlina onopordifolia), i dziewięćsił
bezłodygowy (Carlina acaulis),
74) ostrożeń pannoński (Cirsium pannonicum),
75) wężymord stepowy (Scorzonera purpurea),
76) kosatka kielichowa (Tofieldia calyculata),
77) ciemiężyca (Veratrum) - wszystkie gatunki,
78) zimowit jesienny (Colchicum autumnale),
79) pajęcznica liliowata (Anthericum liliago),
80) lilia złotogłów (Lilium martagon),
81) szachownica kostkowata (Fritillaria meleagris),
82) śniedek cienkolistny (Ornithogalum Gussonei = Ornithogalum gussonei) i
śniedek baldaszkowaty (Ornithogalum umbellatum),
83) szafirek miękkolistny (Muscari comosum) i szafirek drobnokwiatowy (Muscari
botryoides),
84) śnieżyca wiosenna (Leucoium wernum),
85) śnieżyczka przebiśnieg (Galanthus nivalis),
86) mieczyk błotny (Gladiolus paluster = Gladiolus palustris) i mieczyk
dachówkowaty (Gladiolus imbricatus),
87) szafran spiski (Crocus scepusiensis = Crocus vernus subspecies vernus)
88) kosaćce (Iris) - wszystkie gatunki, z wyjątkiem kosaćca żółtego (Iris
pseudoacorus = Iris pseudacorus),
89) turówka wonna (Hierochloe odorata = Hierochlo� odorata),
90) ostnice (Stipa) - wszystkie gatunki,
91) storczykowate (Orchidaceae) - wszystkie gatunki,
grzyby:
92) smardzowate (Morchellaceae) - wszystkie gatunki,
93) szmaciak (Sparassis) - wszystkie gatunki,
94) soplówka (Hericium) - wszystkie gatunki,
95) modrzewnik lekarski (Laricifomes officinalis),
96) flagowiec olbrzymi (Meripilus giganteus),
97) żagiew okółkowa (Polyporus umbellatus),
98) żagwica listkowata (Grifola frondosa),
99) szyszkowiec łuskowaty (Strobilomyces floccopus),
100)podgrzybek pasożytniczy (Xerocomus parasiticus),
101)purchawica olbrzymia (Langermannia gigantea = Calvatia gigantea),
102)sromotnikowate (Phallaceae) - wszystkie gatunki,
porosty:
103)brodaczkowate (Usneaceae) - wszystkie gatunki,
104)granicznikowate (Stictaceae) - wszystkie gatunki,
105)pawężnicowate (Peltigeraceae) - wszystkie gatunki, z wyjątkiem pawężnicy
rudawej (Peltigera rufescens) i pawężnicy drobnej (Peltigera spuria),
106)tarczownicowate (Parmeliaceae sensu lato) - wszystkie gatunki, z wyjątkiem
pustułki pęcherzykowatej (Hypogymnia physodes), tarczownicy bruzdkowanej
(Parmelia sulcata) i płucnicy islandzkiej (Cetraria islandica),
107)obrostnica (Anaptychia) - wszystkie gatunki,
108)błyskotka (Fulgensia) - wszystkie gatunki,
109)czasznik modrozielony (Icmadophila ericetorum),
110)chruścik (Stereocaulon) - wszystkie gatunki,
111)chrobotek (Cladina) - wszystkie gatunki.
ż 2. 1. W odniesieniu do dziko występujących roślin podlegających ochronie
ścisłej, z zastrzeżeniem ust. 2 i ust. 3, zabrania się:
1) umyślnego niszczenia, zrywania, ścinania w całości lub części oraz
pozyskiwania i wyrywania z naturalnych stanowisk,
2) zbywania, nabywania, przenoszenia oraz wywożenia za granicę w całości lub
części w stanie świeżym lub przetworzonym.
2. Zakazy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, nie dotyczą wykonywanych czynności
związanych z prowadzeniem racjonalnej gospodarki człowieka, a szczególnie:
rolnej, leśnej i rybackiej.
3. Dopuszczalne jest ścinanie kłosów zarodnikowych roślin widłakowatych.
ż 3. 1. Jeżeli zmiany środowiska wywołane działalnością człowieka spowodują
zagrożenie roślin podlegających ochronie ścisłej, wojewoda jest obowiązany, po
zasięgnięciu opinii wojewódzkiej komisji ochrony przyrody, podjąć stosowne
działania w celu zapewnienia trwałego zachowania danego gatunku i jego stanowisk
bądź zapobieżenia lub ograniczenia szkód.
2. Podejmowanie działań, o których mowa w ust. 1, może w szczególności dotyczyć:

1) utrzymywania tradycyjnych form użytkowania obszaru, na którym występuje
zagrożony gatunek roślin,
2) kształtowania biotopu dla ochrony zagrożonego gatunku roślin,
3) zabiegów związanych z reprodukcją roślin.
ż 4. Uznaje się za podlegające ochronie częściowej następujące dziko występujące
gatunki roślin leczniczych i przemysłowych:
porosty:
1) płucnica islandzka (Cetraria islandica)
krzewy i krzewinki:
2) porzeczka czarna (Ribes nigrum),
3) wilżyna ciernista (Ononis spinoza),
4) kruszyna pospolita (Frangula alnus),
5) bagno zwyczajne (Ledum palustre),
6) mącznica lekarska (Arctostaphylos uva-ursi),
7) kalina koralowa (Viburnum opulus),
rośliny zielne:
8) paprotka zwyczajna (Polypodium vulgare),
9) kopytnik pospolity (Asarum europaeum),
10) pierwiosnka wyniosła (Primula elatior) i pierwiosnka lekarska (Primula
officinalis = Primula veris),
11) marzanna wonna (Asperula odorata = Galium odoratum),
12) centuria pospolita (Centaurium umbellatum = Centaurium erythraea subspecies
erythraea),
13) goryczka trojeściowa (Gentiana asclepiadea),
14) kocanki piaskowe (Helichrysum arenarium),
15) konwalia majowa (Convallaria maialis = Convalaria majalis),
16) turzyca piaskowa (Carex arenaria),
17) turówka leśna (Hierochlo� australis),
grzyby:
18) wszystkie gatunki, z wyjątkiem określonych w ż 1 pkt 92-102.
ż 5. 1. Pozyskiwanie roślin dziko występujących lub ich części objętych ochroną
częściową może odbywać się tylko na obszarach i w ilościach uzgodnionych przez
zainteresowane zbiorem podmioty gospodarcze z Ministrem Ochrony Środowiska,
Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.
2. Podmioty gospodarcze, które uzyskały zgodę na pozyskiwanie i obrót roślinami
lub ich częściami, mogą dokonywać tych czynności wyłącznie przez osoby imiennie
przez nie upoważnione.
ż 6. 1. Ograniczeń, o których mowa w ż 5, nie stosuje się do:
1) zbioru grzybów w celach konsumpcyjnych,
2) usuwania grzybów niszczących materiały, budynki lub uniemożliwiających
prowadzenie racjonalnej gospodarki,
3) zwalczania grzybów zagrażających zdrowiu lub życiu człowieka.
2. Przy zbiorze grzybów zabrania się rozgrzebywania ściółki leśnej.
ż 7. Traci moc rozporządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 30
kwietnia 1983 r. w sprawie wprowadzenia gatunkowej ochrony roślin (Dz. U. Nr 27,
poz. 134).
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 16 marca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za używanie częstotliwości.
(Dz. U. Nr 42, poz. 217)
Na podstawie art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz.
U. Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 69, poz. 293 i Nr 105, poz. 451 oraz z 1993 r.
Nr 7, poz. 34) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Łączności z dnia 22 kwietnia 1994 r. w sprawie
opłat za używanie częstotliwości (Dz. U. Nr 54, poz. 221 i Nr 130, poz. 651) ż 1
otrzymuje brzmienie:
"ż 1. Podmiot, który uzyskał decyzję o przydziale częstotliwości, zwany dalej
"użytkownikiem", uiszcza roczną opłatę za używanie częstotliwości, naliczaną od
daty doręczenia decyzji, a jeżeli w decyzji określono późniejszą datę
rozpoczęcia używania częstotliwości - od tej daty. Opłatę pobiera Państwowa
Agencja Radiokomunikacyjna."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Łączności: A. Zieliński

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 7 kwietnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasadniczej służby wojskowej i
nadterminowej zasadniczej służby wojskowej oraz przeszkolenia wojskowego.
(Dz. U. Nr 42, poz. 218)
Na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr
40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 165) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 22 czerwca 1992 r. w
sprawie zasadniczej służby wojskowej i nadterminowej zasadniczej służby
wojskowej oraz przeszkolenia wojskowego (Dz. U. Nr 56, poz. 277 i z 1994 r. Nr
9, poz. 34) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 45:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Żołnierze odbywający zasadniczą służbę wojskową w jednym nieprzerwanym
okresie mogą zostać zwolnieni z tej służby przedterminowo z pozostawieniem w
dyspozycji dowódcy jednostki wojskowej, jeżeli okres odbytej przez nich służby
wynosi co najmniej 12 miesięcy.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Przedterminowemu zwolnieniu nie podlegają żołnierze spełniający warunek
określony w ust. 1, którzy stawili się do służby z opóźnieniem nie
usprawiedliwionym lub samowolnie opuścili jednostkę wojskową, w której odbywają
zasadniczą służbę wojskową, albo wyznaczone miejsce przebywania lub samowolnie
poza nimi pozostawali";
2) ż 46 otrzymuje brzmienie:
"ż 46. Jednostki wojskowe, z których żołnierze mogą być przedterminowo zwolnieni
z zasadniczej służby wojskowej z pozostawieniem w dyspozycji dowódcy jednostki
wojskowej, liczbę żołnierzy podlegających takiemu zwolnieniu oraz terminy
zwolnień określają odrębne przepisy.";
3) w ż 47:
a) w ust. 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Wzór wezwania określa załącznik do rozporządzenia.",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Liczbę żołnierzy podlegających wezwaniu do dalszego odbywania zasadniczej
służby wojskowej, czas, na jaki mają zostać powołani, oraz jednostki wojskowe,
których dowódcy obowiązani są dokonać wezwania, określają odrębne przepisy.",
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Przepisy ż 8 ust. 4 i ż 10 stosuje się odpowiednio";
4) po ż 47 dodaje się ż 47a w brzmieniu:
"ż 47a. Żołnierze przedterminowo zwolnieni z zasadniczej służby wojskowej z
pozostawieniem w dyspozycji dowódcy jednostki wojskowej mają obowiązek uzyskania
zezwolenia tego dowódcy na wyjazd i pobyt za granicą, na zasadach i w trybie
określonych w rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 listopada 1992
r. w sprawie zasad i trybu uzyskiwania przez żołnierzy w czynnej służbie
wojskowej zezwoleń na wyjazd i pobyt za granicą oraz właściwości organów
wojskowych w tych sprawach (Dz. U. Nr 89, poz. 444).";
5) w ż 68:
a) w pkt 1 po wyrazach "ż 62" dodaje się wyrazy "ż 64",
b) w pkt 2 skreśla się wyrazy "ż 64";
6) dodaje się załącznik do rozporządzenia w brzmieniu określonym w załączniku do
niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: Z. W. Okoński
Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 7 kwietnia 1995 r.
(poz. 218)
Ilustracja
Ilustracja
* Niepotrzebne skreślić.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 27 marca 1995 r.
w sprawie zasad i warunków sprowadzania z zagranicy środków farmaceutycznych i
materiałów medycznych dla użytkowników indywidualnych.
(Dz. U. Nr 42, poz. 220)
Na podstawie art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 10 października 1991 r. o środkach
farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze
farmaceutycznym (Dz. U. Nr 105, poz. 452, z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz.
211) zarządza się, co następuje:
ż 1. Sprowadzanie z zagranicy środków farmaceutycznych lub materiałów
medycznych, zwanych dalej "środkami" lub "materiałami", na rzecz użytkownika
indywidualnego, zwanego dalej "pacjentem", objętego ubezpieczeniem społecznym
lub uprawnionego na podstawie odrębnych przepisów do bezpłatnej pomocy
leczniczej, możliwe jest, z zastrzeżeniem ż 18, wyłącznie dla ratowania życia
lub zdrowia, jeżeli zastosowanie środków lub materiałów dopuszczonych do obrotu
w Polsce nie powoduje uzyskania zamierzonych efektów terapeutycznych, a
właściwości proponowanego środka lub materiału wskazują na celowość jego
zastosowania.
ż 2. Sprowadzanie z zagranicy środków lub materiałów, o których mowa w ż 1, może
być dokonywane w ramach:
1) importu docelowego zakładowego - na rzecz pacjenta poddanego leczeniu
szpitalnemu,
2) importu docelowego indywidualnego - na rzecz pacjenta objętego opieką innych
zakładów opieki zdrowotnej, jak również objętego opieką prywatnie praktykującego
lekarza, pod warunkiem prowadzenia przez niego dokumentacji medycznej pacjenta.
ż 3. Import docelowy zakładowy lub indywidualny dokonywany jest na podstawie
wniosku, którego wzór stanowi:
1) załącznik nr 1 do rozporządzenia - w odniesieniu do importu docelowego
zakładowego,
2) załącznik nr 2 do rozporządzenia - w odniesieniu do importu docelowego
indywidualnego.
ż 4. 1. Wniosek, o którym mowa w ż 3 pkt 1, wystawia w jednym egzemplarzu
ordynator oddziału szpitalnego albo kierownik kliniki.
2. Wniosek, o którym mowa w ż 3 pkt 2, wystawia w 2 egzemplarzach lekarz leczący
pacjenta ambulatoryjnie.
3. Kopia wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołączona jest do dokumentacji
medycznej pacjenta.
ż 5. 1. Potwierdzenia słuszności wniosków, o których mowa w ż 4, z zastrzeżeniem
ust. 2, dokonuje:
1) w odniesieniu do importu docelowego zakładowego - specjalista wyznaczony
przez dyrektora (kierownika), o którym mowa w ż 6,
2) w odniesieniu do importu docelowego indywidualnego - specjalista właściwy ze
względu na miejsce zamieszkania pacjenta, wyznaczony przez wojewodę.
2. Potwierdzenia słuszności wniosku na rzecz pacjenta poddanego leczeniu w
zakładach wojskowej służby zdrowia, resortu spraw wewnętrznych, więziennej
służby zdrowia lub kolejowej służby zdrowia, zwanych dalej "resortową służbą
zdrowia", dokonuje:
1) w odniesieniu do importu docelowego zakładowego - specjalista wyznaczony
przez komendanta wojskowego zakładu opieki zdrowotnej, Szefa Służby Zdrowia
Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, Naczelnego Lekarza Więziennictwa lub dyrektora
szpitala kolejowej służby zdrowia,
2) w odniesieniu do importu docelowego indywidualnego - specjalista wyznaczony
odpowiednio przez Szefa Służby Zdrowia Ministerstwa Obrony Narodowej,
Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, Naczelnego Lekarza Więziennictwa lub Naczelnego
Dyrektora Kolejowej Służby Zdrowia.
ż 6. 1. Wniosek o sprowadzenie z zagranicy środka lub materiału w ramach importu
docelowego zakładowego, spełniający wymagania, o których mowa w ż 3 pkt 1, ż 4
ust. 1 i ż 5 ust. 1 pkt 1, kierowany jest, z zastrzeżeniem ust. 2, celem
zatwierdzenia i wystawienia zamówienia stanowiącego cześć B załącznika nr 1 do
rozporządzenia, odpowiednio do dyrektora (kierownika):
1) zakładu opieki zdrowotnej będącego szpitalem lub w skład którego wchodzi
szpital lub oddział szpitalny,
2) szpitala klinicznego,
3) szpitala klinicznego jednostki badawczo-rozwojowej,
4) przedsiębiorstwa, w skład którego wchodzi szpital uzdrowiskowy.
2. W odniesieniu do pacjentów poddanych leczeniu w szpitalach resortowej służby
zdrowia wniosek, spełniający wymagania, o których mowa w ż 3 pkt 1, ż 4 ust. 1 i
ż 5 ust. 2 pkt 1, kierowany jest celem zatwierdzenia i wystawienia zamówienia,
stanowiącego cześć B załącznika nr 1 do rozporządzenia, odpowiednio do
komendanta wojskowego szpitala, dyrektora szpitala kolejowej służby zdrowia,
Szefa Służby Zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych lub Naczelnego Lekarza
Więziennictwa.
3. Zamówienie na sprowadzenie z zagranicy środków lub materiałów w ramach
importu docelowego zakładowego kierowane jest za pośrednictwem apteki, o której
mowa w ż 15 ust. 1, do hurtowni farmaceutycznej uprawnionej zgodnie z ż 9 do
sprowadzania z zagranicy środków i materiałów.
ż 7. 1. Wniosek o sprowadzenie z zagranicy środków lub materiałów w ramach
importu docelowego indywidualnego, spełniający wymagania, o których mowa w ż 3
pkt 2, ż 4 ust. 2 i ż 5 ust. 1 pkt 2, kierowany jest, z zastrzeżeniem ust. 2,
celem zatwierdzenia i wystawienia zamówienia, stanowiącego część B załącznika nr
2 do rozporządzenia, do wojewody właściwego ze względu na miejsce zamieszkania
pacjenta.
2. Wniosek o sprowadzenie z zagranicy środków lub materiałów w ramach importu
docelowego indywidualnego na rzecz pacjentów poddanych leczeniu ambulatoryjnemu
w zakładach resortowej służby zdrowia, spełniający wymagania, o których mowa w ż
3 pkt 2, ż 4 ust. 2 i ż 5 ust. 2 pkt 2, zatwierdza i wystawia zamówienie,
stanowiące część B załącznika nr 2 do rozporządzenia:
1) komendant wojskowego szpitala, Szef Służby Zdrowia Ministerstwa Spraw
Wewnętrznych, Naczelny Lekarz Więziennictwa lub dyrektor szpitala kolejowej
służby zdrowia - w odniesieniu do pacjentów uprawnionych na podstawie odrębnych
przepisów do korzystania ze świadczeń resortowej służby zdrowia,
2) wojewoda - w odniesieniu do pozostałych pacjentów.
3. Zamówienie na sprowadzenie z zagranicy środków i materiałów w ramach importu
docelowego indywidualnego kierowane jest za pośrednictwem apteki, o której mowa
w ż 15 ust. 2, do hurtowni farmaceutycznej uprawnionej zgodnie z ż 9 do
sprawdzania z zagranicy środków i materiałów.
ż 8. Dopuszcza się w sytuacjach nie cierpiących zwłoki, zamawianie środków lub
materiałów w ramach importu docelowego zakładowego lub indywidualnego drogą
telefoniczną, faksem itp. Potwierdzenia słuszności wniosku, zgodnie z ż 5 oraz
zatwierdzenia i wystawienia zamówienia zgodnie z ż 6 i 7 dokonuje się bez
zbędnej zwłoki w późniejszym terminie.
ż 9. Sprowadzania z zagranicy środków i materiałów w ramach importu docelowego
zakładowego i indywidualnego oraz importu, o którym mowa w ż 18, mogą dokonywać
hurtownie farmaceutyczne, które uzyskały zezwolenie Ministra Zdrowia i Opieki
Społecznej.
ż 10. 1. Wniosek o wydanie zezwolenia na prowadzenie importu, o którym mowa w ż
9, powinien zawierać:
1) określenie podmiotu ubiegającego się o zezwolenie (adres, telefon, faks),
2) oznaczenie siedziby hurtowni farmaceutycznej,
3) szczegółowe informacje dotyczące rodzaju środków i materiałów, które są
przedmiotem obrotu hurtowni, w tym procentowe określenie wartości leków lub
materiałów ze stawką podatku od towarów i usług "0" oraz udział środków i
materiałów importowanych w całości obrotu rocznego hurtowni,
4) informacje o ewentualnym posiadaniu składu celnego.
2. Do wniosku należy dołączyć:
1) kserokopię koncesji na obrót hurtowy środkami i materiałami,
2) kserokopię koncesji na prowadzenie składu celnego (jeżeli jest prowadzony),
3) opinię wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego o dotychczasowej
działalności hurtowni farmaceutycznej,
4) opinię Naczelnej Rady Aptekarskiej o braku zastrzeżeń do dotychczasowej
działalności hurtowni farmaceutycznej.
ż 11. Hurtownia farmaceutyczna ubiegająca się o uzyskanie zezwolenia powinna
gwarantować:
1) prawidłowe prowadzenie ścisłej komputerowej ewidencji sprowadzanych środków i
materiałów, z wyszczególnieniem nazwy, dawki, postaci, nazwy wytwórcy, ilości
sprowadzonego środka lub materiału, jego ceny, nazwy apteki zamawiającej środek
lub materiał, a w odniesieniu do importu docelowego indywidualnego również
nazwiska lekarza wystawiającego wniosek,
2) prawidłowe prowadzenie importu, w tym również odpowiednią łączność i szybkie
sprowadzanie środka lub materiału oraz możliwie najniższe koszty sprowadzania z
zagranicy środków i materiałów.
ż 12. Udzielenie, odmowa lub cofnięcie zezwolenia, o którym mowa w ż 9,
następuje w drodze decyzji administracyjnej.
ż 13. Hurtownia farmaceutyczna dokonuje importu i wydaje środek lub materiał na
podstawie przesłanej przez aptekę kopii zamówienia, o którym mowa w ż 6 i 7 i ż
18 ust. 6. Kopię zamówienia przechowuje się przez 3 lata.
ż 14. 1. Hurtownia farmaceutyczna dokonująca importu przy dokonywaniu odprawy
celnej dołącza do wniosku o wszczęcie postępowania celnego kopię zezwolenia, o
którym mowa w ż 9, oraz kopię zamówienia, o którym mowa w ż 6 i 7 i ż 18 ust. 6.
2. W przypadku środka lub materiału zamawianego w sposób określony w ż 8,
wszczęcie postępowania celnego dokonywane jest po przedłożeniu przez hurtownię
farmaceutyczną kopii zezwolenia, o którym mowa w ż 9, oraz złożeniu oświadczenia
o przedstawieniu w terminie późniejszym kopii zamówienia.
3. Hurtownia farmaceutyczna wydaje środki lub materiały aptece zakładowej, o
której mowa w ż 15 ust. 1 - w przypadku importu docelowego zakładowego albo
aptece zakładowej lub ogólnodostępnej, o których mowa w ż 15 ust. 2 - w
przypadku importu docelowego indywidualnego lub aptece realizującej zamówienie -
w przypadku importu, o którym mowa w ż 18.
ż 15. 1. Apteką właściwą do wydania środka lub materiału sprowadzonego w ramach
importu docelowego zakładowego jest apteka zakładowa szpitala, w którym pacjent
przebywa.
2. Apteką właściwą do wydania środka lub materiału sprowadzonego w ramach
importu docelowego indywidualnego jest apteka zakładowa wskazana przez
właściwego wojewodę, a w odniesieniu do pacjenta poddanego leczeniu w szpitalach
resortowej służby zdrowia - apteka wskazana przez komendanta szpitala
wojskowego, Szefa Służby Zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, Naczelnego
Lekarza Więziennictwa lub dyrektora kolejowej służby zdrowia, położona najbliżej
miejsca zamieszkania pacjenta. Dopuszcza się również wydanie środków lub
materiałów sprowadzanych w ramach importu docelowego przez aptekę ogólnodostępną
wskazaną przez właściwego wojewodę.
3. Zamówienie na sprowadzenie z zagranicy środka lub materiału w ramach importu
docelowego zakładowego lub indywidualnego przechowywane jest przez okres 3 lat w
aptece zakładowej lub ogólnodostępnej, o których mowa w ust. 1 i 2, realizującej
zamówienia.
4. Apteki, o których mowa w ust. 1 i 2, prowadzą ścisłą ewidencję pacjentów,
zawierającą imię i nazwisko, wiek oraz adres pacjenta, imię i nazwisko lekarza
wystawiającego wniosek, miejsce jego zatrudnienia, nazwę, ilość i cenę
sprowadzanego środka lub materiału.
ż 16. 1. Środki i materiały sprowadzane z zagranicy w ramach importu docelowego
indywidualnego wydawane są z apteki po wniesieniu opłaty ryczałtowej na
podstawie recept wystawionych według wzoru Mz/Pom-32 przez lekarza
wystawiającego wniosek lub innego lekarza kontynuującego leczenie pacjenta.
2. Wydawanie środków i materiałów sprowadzanych w ramach importu docelowego
indywidualnego oraz importu, o którym mowa w ż 18, odbywa się na zasadach
określonych w zarządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 19
listopada 1991 r. w sprawie recept uprawniających do nabycia leku i artykułu
sanitarnego za opłatą ryczałtową, za częściową odpłatnością lub bezpłatnie
(Monitor Polski Nr 40, poz. 286, z 1992 r. Nr 37, poz. 278 i z 1994 r. Nr 33,
poz. 273).
3. Koszt środków i materiałów wydawanych pacjentom w ramach importu docelowego
indywidualnego, z zastrzeżeniem ust. 1 i 4, refunduje wojewoda właściwy ze
względu na miejsce zamieszkania pacjenta.
4. Koszt środków i materiałów sprowadzanych w ramach importu docelowego
indywidualnego, wydawanych pacjentom uprawnionym na podstawie odrębnych
przepisów do korzystania ze świadczeń resortowej służby zdrowia refundowany
jest, z zastrzeżeniem ust. 1, ze środków Ministra Obrony Narodowej, Ministra
Sprawiedliwości, Ministra Spraw Wewnętrznych oraz Przedsiębiorstwa Państwowego
"Polskie Koleje Państwowe".
ż 17. 1. W ramach importu docelowego zakładowego może być sprowadzony środek lub
materiał na rzecz pacjenta nie objętego ubezpieczeniem społecznym lub nie
uprawnionego na podstawie odrębnych przepisów do bezpłatnej pomocy leczniczej.
2. Środki i materiały sprowadzane w ramach importu docelowego zakładowego na
rzecz pacjentów, o których mowa w ust. 1, wydawane są pacjentom za pełną
odpłatnością.
ż 18. 1. Dopuszcza się sprowadzanie z zagranicy za pełną odpłatnością na rzecz
pacjenta środków i materiałów nie wpisanych do Rejestru Środków Farmaceutycznych
i Materiałów Medycznych oraz nie określonych w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 10
października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych,
aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U. Nr 105, poz. 452 oraz z
1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211).
2. Import, o którym mowa w ust. 1, dokonywany jest na podstawie wniosku, którego
wzór stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia, wystawianego przez lekarza
leczącego pacjenta, po zatwierdzeniu wniosku przez lekarza specjalistę z
określonej dziedziny medycyny.
3. Jeżeli lekarzem leczącym pacjenta, o którym mowa w ust. 2, jest lekarz
specjalista w danej dziedzinie medycyny, wniosek nie wymaga zatwierdzenia.
4. Zamówienie, stanowiące część B załącznika nr 3 do rozporządzenia, na
sprowadzenie z zagranicy środków i materiałów w ramach importu, o którym mowa w
ust. 1, kierowane jest do apteki, która zgodnie z art. 36 ustawy z dnia 10
października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych,
aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym uzyskała zgodę na prowadzenie
obrotu środkami i materiałami, o których mowa w ust. 1.
5. Zamówienie, o którym mowa w ust. 4, przechowywane jest w aptece realizującej
zamówienie przez okres 2 lat.
6. Apteka, o której mowa w ust. 4, kieruje kopię zamówienia na sprowadzenie
środków i materiałów do hurtowni farmaceutycznej, uprawnionej zgodnie z ż 9 do
sprowadzania z zagranicy środków i materiałów w ramach importu docelowego
zakładowego i indywidualnego.
7. Wniosek stanowiący część A załącznika nr 3 do rozporządzenia dołączany jest
do dokumentacji medycznej.
8. Podstawą do wydania środka lub materiału z apteki jest recepta wystawiona na
druku Mz/Pom-31.
ż 19. 1. Apteka ubiegająca się o uzyskanie zgody na prowadzenie obrotu środkami
i materiałami, o których mowa w ż 18 ust. 1, składa wniosek, który powinien
zawierać:
1) określenie podmiotu ubiegającego się o zezwolenie (adres, telefon faks),
2) oznaczenie siedziby apteki,
3) numer i datę koncesji.
2. Do wniosku należy dołączyć opinię okręgowej izby aptekarskiej o braku
zastrzeżeń do dotychczasowej działalności prowadzonej przez aptekę.
ż 20. Apteka ubiegająca się o uzyskanie zgody na prowadzenie obrotu środkami i
materiałami, o których mowa w ż 18 ust. 1, musi spełniać następujące warunki:
1) zatrudniać co najmniej 3 magistrów farmacji,
2) gwarantować prawidłowe prowadzenie ścisłej komputerowej ewidencji
sprowadzanych środków i materiałów z wyszczególnieniem nazwy, dawki, postaci,
nazwy wytwórcy, ilości sprowadzanego środka lub materiału, jego ceny, nazwiska
pacjenta, dla którego lek został wydany, oraz lekarza wystawiającego wniosek,
3) gwarantować na podstawie dotychczasowej działalności prawidłowe prowadzenie
obrotu środkami i materiałami, o których mowa w ż 18 ust. 1.
ż 21. Wnioski dotyczące importu docelowego indywidualnego i zakładowego złożone
przed dniem wejścia w życie rozporządzenia rozpatrywane są według zasad
dotychczas obowiązujących.
ż 22. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 27
marca 1995 r. (poz. 220)
Załącznik nr 1
Część A
Ilustracja
Ilustracja
Część B
Ilustracja
Załącznik nr 2
Część A
Ilustracja
Ilustracja
Część B
Ilustracja
Załącznik nr 3
Część A
Ilustracja
Ilustracja
Część B
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 kwietnia 1995 r.
w sprawie autostrad płatnych.
(Dz. U. Nr 43, poz. 222)
Na podstawie art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach
płatnych (Dz. U. Nr 127, poz. 627) zarządza się, co następuje:
ż 1. Autostradami budowanymi i eksploatowanymi jako płatne będą:
1) autostrada A-1 na odcinku Gdańsk - Toruń - Łódź - Częstochowa - Katowice -
granica państwa,
2) autostrada A-2 na odcinku Świecko - Poznań - Warszawa - Terespol,
3) autostrada A-3 na odcinku Szczecin - Zielona Góra - Legnica - Bolków -
Lubawka,
4) autostrada A-4/A-12 na odcinku Zgorzelec (Olszyna) - Krzyżowa - Wrocław -
Opole - Gliwice - Katowice - Kraków - Tarnów - granica państwa.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 kwietnia 1995 r.
w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów państwowych.
(Dz. U. Nr 43, poz. 223)
Na podstawie art. 71 ust. 2, art. 21 ust. 3, art. 22 ust. 2, art. 23 ust. 2,
art. 24 ust. 2 oraz w związku z art. 43 ust. 1-3, art. 44 i 46 ustawy z dnia 16
września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z
1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr
34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88,
poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451 oraz z
1994 r. Nr 136, poz. 704) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Rozporządzenie stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 2, do:
1) pracowników zatrudnionych w:
a) urzędach naczelnych i centralnych organów administracji państwowej oraz w
urzędach terenowych organów administracji rządowej,
b) urzędach podległych Prezesowi Rady Ministrów,
c) urzędach podległych naczelnym i centralnym organom administracji państwowej,
2) pracowników zatrudnionych w jednostkach wojskowych i na stanowiskach
określonych przez Ministra Obrony Narodowej lub przez Ministra Spraw
Wewnętrznych w odniesieniu do podległych mu jednostek wojskowych,
3) pracowników administracyjnych, pomocniczych, technicznych i obsługi sądów
powszechnych, powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury oraz kuratorów
zawodowych i komorników,
zwanych dalej "pracownikami".
2. Rozporządzenia nie stosuje się:
1) z wyjątkiem przepisów ż 3, 8, 9 i 16 - do starszych strażników, strażników i
młodszych strażników Państwowej Straży Rybackiej,
2) do urzędników Urzędu Rady Ministrów - w zakresie uregulowanym w
rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów na podstawie art. 71 ust. 2 i art. 21 ust.
3a ustawy o pracownikach urzędów państwowych.
ż 2. 1. Ustala się:
1) tabele miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiące załącznik
nr 1 do rozporządzenia,
2) tabelę stawek dodatku funkcyjnego, określonych w relacji procentowej do
najniższego wynagrodzenia zasadniczego w pierwszej kategorii zaszeregowania,
ustalonej w tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącą
załącznik nr 2 do rozporządzenia,
3) tabele stanowisk, zaszeregowań i kwalifikacji pracowników, o których mowa w ż
1 ust. 1 pkt 1 lit. a), stanowiące załącznik nr 3 do rozporządzenia.
2. Tabelę stanowisk, zaszeregowań i kwalifikacji pracowników, o których mowa w:
1) ż 1 ust. 1 pkt 1 lit. b), ustala Minister Pracy i Polityki Socjalnej na
wniosek Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów,
2) ż 1 ust. 1 pkt 1 lit. c) i pkt 3, ustala Minister Pracy i Polityki Socjalnej
na wniosek właściwych ministrów (kierowników urzędów centralnych),
3) ż 1 ust. 1 pkt 2, ustala odpowiednio Minister Obrony Narodowej lub Minister
Spraw Wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej.
3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, na wniosek właściwego ministra
(kierownika urzędu centralnego), może uzupełniać tabele stanowiące załącznik nr
3 do rozporządzenia nowymi stanowiskami i określać dla tych stanowisk kategorie
zaszeregowań i stawki dodatku funkcyjnego, w ramach kategorii i stawek
przewidzianych w tabelach stanowiących załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia, a
także określać wymagane kwalifikacje.
4. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem-Szefem Urzędu
Rady Ministrów może dokonywać zmian wysokości stawek wynagrodzenia zasadniczego
w stopniu proporcjonalnym do wzrostu środków na wynagrodzenia.
ż 3. 1. Kierownik urzędu dokonuje przeszeregowania pracownika w ramach
wynagrodzenia przewidzianego dla danego stanowiska oraz awansowania pracownika
na stanowisko wyższe od zajmowanego.
2. Kierownik urzędu może w uzasadnionych wypadkach skrócić pracownikowi okres
pracy zawodowej wymagany na danym stanowisku.
ż 4. Pracownikom zatrudnionym na stanowiskach związanych z kierowaniem zespołem
przysługuje dodatek funkcyjny. Dodatek ten przysługuje również pracownikom
zatrudnionym na stanowiskach nie związanych z kierowaniem zespołem, dla których
w załączniku nr 3 do rozporządzenia przewiduje się dodatek funkcyjny, z tym że
maksymalną stawkę tego dodatku przewidzianą dla danego stanowiska obniża się o
jedną stawkę.
ż 5. 1. Kierownik urzędu może w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia
przyznać pracownikowi, z zastrzeżeniem ust. 2, dodatek służbowy w wysokości do
40% łącznie od wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego. Wysokość
dodatku służbowego uzależnia się od charakteru, złożoności i efektów pracy.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy pracowników zatrudnionych na stanowiskach
pomocniczych, robotniczych i obsługi.
3. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, może być podwyższany w szczególnie
uzasadnionych wypadkach.
4. Szczegółowe zasady przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1, określa:
1) właściwy minister (kierownik urzędu centralnego) w odniesieniu do pracowników
urzędów naczelnych i centralnych organów administracji państwowej oraz
pracowników urzędów podległych naczelnym i centralnym organom administracji
państwowej,
2) Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów w odniesieniu do pracowników urzędów
podległych Prezesowi Rady Ministrów,
3) właściwy wojewoda w odniesieniu do pracowników urzędów terenowych organów
administracji rządowej.
ż 6. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za prace wykonywane w warunkach
uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia:
1) przy pierwszym stopniu uciążliwości lub szkodliwości - w wysokości do 5%,
2) przy drugim stopniu uciążliwości lub szkodliwości - w wysokości do 10%,
3) przy trzecim stopniu uciążliwości lub szkodliwości - w wysokości do 15%
miesięcznego najniższego wynagrodzenia zasadniczego w pierwszej kategorii
zaszeregowania, ustalonego w tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia
zasadniczego.
2. Wykaz prac, o których mowa w ust. 1, oraz zasady przyznawania dodatku za te
prace określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
ż 7. 1. Pracownikom mogą być przyznawane:
1) premie i nagrody związane z rodzajem wykonywanej pracy,
2) wynagrodzenie prowizyjne za wykonywanie bezpośrednio czynności egzekucyjnych.
2. Szczegółowe warunki przyznawania nagród i premii oraz wynagrodzenia
prowizyjnego, o których mowa w ust. 1, oraz ich wysokość określa Minister Pracy
i Polityki Socjalnej na wniosek właściwego ministra (kierownika urzędu
centralnego).
ż 8. 1. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wieloletnią pracę w
urzędach państwowych, zwanego dalej "dodatkiem za wysługę lat", wlicza się
również wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy,
jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od
którego zależą uprawnienia pracownicze.
2. W wypadku gdy praca w urzędzie państwowym lub w jednostce, o której mowa w ż
1 ust. 1, stanowi dodatkowe zatrudnienie, prawo do dodatku za wysługę lat ustala
się odrębnie dla każdego stosunku pracy. Do okresu dodatkowego zatrudnienia nie
podlegają zaliczeniu okresy zatrudnienia podstawowego.
3. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje
wynagrodzenie.
4. Dodatek za wysługę lat przysługuje również za dni nieobecności w pracy z
powodu niezdolności do pracy wskutek choroby albo konieczności osobistego
sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które
pracownik otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie i zasiłek z ubezpieczenia
społecznego.
5. Dodatek za wysługę lat jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia:
1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po
miesiącu, w którym pracownik nabył prawo do dodatku lub wyższej stawki dodatku,
jeżeli nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca,
2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub prawa do wyższej stawki
dodatku nastąpiło pierwszego dnia miesiąca.
ż 9. 1. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej w urzędach
państwowych wlicza się również wszystkie poprzednie zakończone okresy
zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one
wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. W razie
równoczesnego pozostawania więcej niż w jednym stosunku pracy, do okresu pracy
uprawniającego do nagrody wlicza się jeden z tych okresów.
2. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu
uprawniającego do nagrody bądź w dniu wejścia w życie przepisów wprowadzających
nagrody jubileuszowe. Pracownik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do
nagrody, jeżeli w jego aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji.
3. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez
pracownika prawa do tej nagrody.
4. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące
pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to
korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli
pracownik nabył prawo do nagrody jubileuszowej będąc zatrudnionym w innym
wymiarze czasu pracy niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi
wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody.
Nagrodę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu
pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
5. W razie rozwiązania stosunku pracy i przejścia na emeryturę lub rentę
inwalidzką, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody jubileuszowej
brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy,
nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.
6. Jeżeli w dniu 27 stycznia 1995 r. albo w dniu wejścia w życie przepisów
wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń
pracowniczych okresów nie podlegających dotychczas wliczeniu pracownikowi upływa
okres uprawniający go do dwóch lub więcej nagród, zakład pracy wypłaca mu tylko
jedną nagrodę - najwyższą.
7. Pracownikowi, który w dniu 27 stycznia 1995 r. albo w dniu wejścia w życie
przepisów, o których mowa w ust. 6, ma okres dłuższy niż wymagany do nagrody
danego stopnia, a w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go
do nagrody wyższego stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej wysokości, a w
dniu nabycia prawa do nagrody wyższej - różnicę między kwotą nagrody wyższej a
kwotą nagrody niższej.
8. Przepisy ust. 6 i 7 mają odpowiednio zastosowanie w razie gdy w dniu, w
którym pracownik udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do nagrody
wyższego stopnia oraz w razie gdy pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12
miesięcy od tego dnia.
9. Pracownikom zatrudnionym w urzędach i jednostkach, o których mowa w ż 1 ust.
1, w dniu 27 stycznia 1995 r., którzy przed tym dniem nabyli prawo do nagrody
jubileuszowej w związku z wliczeniem okresów wymienionych w zarządzeniu Ministra
Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1989 r. w sprawie ustalania okresów
pracy i innych okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej
obliczania i wypłacania (Monitor Polski Nr 44, poz. 358), okresy te podlegają
wliczeniu na dotychczasowych zasadach przy ustalaniu prawa do kolejnych nagród.
10. Pracownicy, którzy podjęli zatrudnienie w urzędach i jednostkach, o których
mowa w ż 1 ust. 1, po dniu 27 stycznia 1995 r., nabywają prawo do nagrody
jubileuszowej na zasadach określonych w ust. 1-8, niezależnie od wcześniejszego
nabycia prawa do nagrody za dany okres.
ż 10. 1. Tworzy się fundusz nagród, z przeznaczeniem na nagrody za szczególne
osiągnięcia w pracy zawodowej, w wysokości 3% planowanych wynagrodzeń osobowych,
pozostający w dyspozycji kierowników urzędów.
2. Fundusz nagród, o którym mowa w ust. 1, może być podwyższany przez
kierowników urzędów w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia.
ż 11. 1. Do rozliczania czasu pracy i wynagradzania za pracę w godzinach
nadliczbowych pracowników zatrudnionych przy pilnowaniu stosuje się przepisy
dotyczące tej grupy pracowników, wydane na podstawie Kodeksu pracy, z
uwzględnieniem ust. 2.
2. Za każdą godzinę przepracowaną nieprzerwanie ponad 8 godzin do 12 godzin na
dobę pracownikom, o których mowa w ust. 1, przysługuje dodatek w wysokości 10%
godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego, z tym że w miesięcznym okresie
rozliczeniowym czas ten nie może przekroczyć liczby godzin wynikającej z
pomnożenia 8 godzin przez liczbę roboczych dni kalendarzowych.
ż 12. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego pracownika ustala się w
wysokości 1/170 miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego.
ż 13. Za pracę w porze nocnej przysługuje pracownikowi dodatek do wynagrodzenia
w wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego.
ż 14. 1. Dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach pomocniczych,
robotniczych i obsługi tworzy się fundusz premiowy w ramach posiadanych środków
na wynagrodzenia.
2. Wysokość funduszu premiowego, o którym mowa w ust. 1, oraz zasady
przyznawania premii określa kierownik urzędu.
ż 15. 1. Kierowcom samochodów osobowych może być przyznane, za ich zgodą,
wynagrodzenie ryczałtowe, ustalone na podstawie tabeli, o której mowa w ż 2 ust.
1 pkt 1.
2. Kierowcom, z wyjątkiem kierowców samochodów osobowych, za powierzone im
dodatkowe czynności nie wchodzące w zakres ich normalnych obowiązków przysługuje
dodatek w wysokości nie przekraczającej 60% miesięcznego najniższego
wynagrodzenia zasadniczego w pierwszej kategorii zaszeregowania, ustalonego w
tabeli, o której mowa w ż 2 ust. 1 pkt 1.
3. Wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 2, za wykonywanie poszczególnych
czynności ustala kierownik urzędu, uwzględniając rodzaj czynności i ich
uciążliwość.
ż 16. Pracownicy, którzy w dniu wejścia w życie rozporządzenia nie posiadają
wymaganych kwalifikacji w zakresie wykształcenia, mogą być przeszeregowani tylko
w ramach zajmowanego stanowiska.
ż 17. Do pracowników, którym ustalono wynagrodzenie na podstawie rozporządzenia,
nie stosuje się odrębnych przepisów dotyczących dodatków, wydanych na podstawie
art. 79 Kodeksu pracy.
ż 18. Pracownikom zatrudnionym przed dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia na stanowisku starszego radcy prawnego przysługuje do czasu
zmiany tego stanowiska, na zasadach przewidzianych w przepisach prawa pracy,
wynagrodzenie według zasad określonych w tym rozporządzeniu, dotyczących
pracowników zatrudnionych dotychczas na stanowiskach równorzędnych pod względem
płacowym, określonych w tabelach I i II załącznika nr 3 do rozporządzenia, o
którym mowa w ż 21.
ż 19. Do czasu wydania przepisów, o których mowa w ż 2 ust. 2 oraz ż 7 ust. 2
niniejszego rozporządzenia, pozostają w mocy dotychczasowe przepisy wydane na
podstawie ż 2 ust. 2 oraz ż 6 ust. 4 rozporządzenia, o którym mowa w ż 21.
ż 20. Do pracowników zatrudnionych na stanowiskach pomocniczych przepisy ż 5
ust. 2 i ż 14 ust. 1 stosuje się od dnia 1 lipca 1995 r.
ż 21. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 lutego 1989 r. w sprawie
zasad wynagradzania pracowników urzędów państwowych (Dz. U. Nr 8, poz. 50 oraz z
1990 r. Nr 24, poz. 139 i Nr 73, poz. 433).
ż 22. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem ż 8 i 9,
które wchodzą w życie z mocą od dnia 27 stycznia 1995 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 kwietnia 1995 r. (poz.
223)
Załącznik nr 1
TABELE MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
A. Dla pracowników urzędów naczelnych i centralnych organów administracji
państwowej
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
I210 - 230
II220 - 250
III230 - 270
IV240 - 300
V250 - 330
VI260 - 360
VII270 - 400
VIII280 - 440
IX290 - 480
X300 - 520
XI310 - 560
XII320 - 600
XIII340 - 650
XIV360 - 700
XV380 - 750
XVI400 - 800
XVII420 - 850
XVIII440 - 900
XIX460 - 950
XX490 - 1.000
XXI520 - 1.100

B. Dla pracowników pozostałych urzędów państwowych
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
I200 - 230
II205 - 240
III210 - 250
IV215 - 270
V220 - 290
VI225 - 310
VII230 - 330
VIII235 - 350
IX240 - 370
X245 - 400
XI250 - 430
XII260 - 460
XIII270 - 500
XIV280 - 540
XV290 - 580
XVI300 - 620
XVII310 - 660
XVIII320 - 700
XIX340 - 750
XX360 - 800
XXI380 - 850

Załącznik nr 2
TABELA STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO
Stawka dodatku funkcyjnegoProcent najniższego wynagrodzenia
1do 35
2do 50
3do 65
4do 80
5do 95
6do 110
7do 125
8do 150
9do 175
10do 200

Załącznik nr 3
I. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I KWALIFIKACJI PRACOWNIKÓW MINISTERSTW I
URZĘDÓW CENTRALNYCH
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Dyrektor: departamentu, biura, zespołu, gabinetuXIX-XXI10wyższe7
2Wicedyrektor: departamentu, biura, zespołu, gabinetu, doradca ministra
(przewodniczącego, prezesa), główny księgowy budżetu państwa (resortu),
główny księgowy obsługi długu krajowego, rzecznik prasowyXVIII-XX9wyższe7
główny specjalista do spraw legislacji wyższe prawnicze
3Inspektor kontroli skarbowej I stopniaXVIII-XIX7wyższe2 na stanowisku
inspektora II stopnia
4Główny księgowyXVII-XVIII8wyższe7
inspektor kontroli skarbowej II stopnia 6 2 na stanowisku inspektora III
stopnia
5Inspektor kontroli skarbowej III stopniaXV-XVII5wyższe2 na stanowisku
inspektora IV stopnia
6Naczelnik wydziału, główny specjalistaXV-XVII6wyższe7
radca prawny według odrębnych przepisów
7Inspektor kontroli skarbowej IV stopniaXIV-XVI4wyższe5 w organach
administracji podatkowej lub 3 w urzędach kontroli skarbowej
8Starszy komisarz skarbowyXII-XIV4wyższe6
9Starszy specjalistaXII-XV-wyższe6
starszy projektant, starszy programistaXII-XIV
10Komisarz skarbowy, specjalista, projektant, programistaXII-XIV-wyższe4
specjalista do spraw legislacji wyższe prawnicze oraz aplikacja
legislacyjna2
11Starszy inspektor, starszy statystyk, starszy radcaXI-XIII-wyższe3
12Inspektor, statystyk, radca, starszy księgowy, sekretarz: ministra,
sekretarza stanu (przewodniczącego, wiceprzewodniczącego, prezesa,
wiceprezesa, podsekretarza stanu)IX-XII-średnie2
referent prawny wyższe prawnicze-
13Księgowy, sekretarz: dyrektora generalnego, dyrektora departamentu
(gabinetu, biura, zespołu)VIII-XI-średnie-
14Starszy referent: księgowy, administracyjny itp.VII-IX-średnie2
15ReferentVI-VIII-średnie-

II. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I KWALIFIKACJI PRACOWNIKÓW URZĘDÓW TERENOWYCH
ORGANÓW ADMINISTRACJI RZĄDOWEJ
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Dyrektor urzędu wojewódzkiegoXIX-XXI9wyższe6
2Dyrektor wydziału (jednostki równorzędnej), dyrektor międzywojewódzkiego
ośrodka doskonalenia kadr, architekt wojewódzki, lekarz wojewódzki,
dyrektor wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej, kierownik urzędu
rejonowegoXVII-XIX8wyższe5
3Zastępca dyrektora wydziału (jednostki równorzędnej), zastępca dyrektora
międzywojewódzkiego ośrodka doskonalenia kadr, wojewódzki konserwator
przyrody, główny geolog wojewódzki, dyrektor wojewódzkiego ośrodka
doskonalenia kadr, główny księgowy budżetu wojewody, informatyk
wojewódzki, rzecznik prasowy wojewody, zastępca kierownika urzędu
rejonowego, zastępca dyrektora wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej,
główny księgowy wojewódzkiego zespołu pomocy społecznejXV-XVIII6wyższe5
4Starszy inspektor wojewódzki, kierownik oddziału w urzędzie wojewódzkim,
główny księgowy, zastępca dyrektora wojewódzkiego ośrodka doskonalenia
kadrXIV-XVI5wyższe4
kierownik działu w wojewódzkim zespole pomocy społecznej, zastępca
głównego księgowego w wojewódzkim zespole pomocy społecznej 4 3
starszy specjalista pracy socjalnej, konsultant -
radca prawny, pielęgniarka wojewódzka 5według odrębnych przepisów
5Kierownik oddziału (biura, referatu) w urzędzie rejonowymXII-XVI5wyższe4
6Inspektor wojewódzkiXIII-XV4wyższe4
komendant państwowej straży rybackiej średnie6
specjalista pracy socjalnej, starszy pracownik socjalny -wyższe2
7Zastępca kierownika oddziału (biura, referatu) w urzędzie
rejonowymXI-XIV4wyższe3
starszy inspektor rejonowy 3szkoła pomaturalna4
pracownik socjalny, informatyk -pomaturalne studium pracowników
socjalnych-
średnie5
8Zastępca komendanta państwowej straży rybackiejX-XIV3średnie5
9Inspektor rejonowyX-XIII3średnie5
10Starszy inspektorIX-XIII-średnie5
11InspektorVII-XII-średnie4
starszy księgowy średnie2
12Referent prawny, referent prawno-administracyjnyVII-XI-wyższe prawnicze
lub administracyjne-
13Starszy referent, księgowyVII-IX-średnie2
14ReferentV-VIII-średnie-

III. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I KWALIFIKACJI PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH NA
STANOWISKACH POMOCNICZYCH
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Kierownik warsztatu, kierownik stacji obsługi, kierownik
bibliotekiX-XII3średnie4
2Zastępca kierownika warsztatu, zastępca kierownika stacji obsługi,
kierownik garażuIX-XI2średnie3
starszy bibliotekarz -
3Maszynistka klasy mistrzowskiejIX-X-średnie3
kierownik magazynu, kierownik hali maszyn 2
dyspozytor taboru samochodowego, kontroler techniczny -
sekretarka,- -
123456
4Kierownik kancelarii głównej, kierownik kancelarii tajnej, kierownik
archiwum, kierownik centrali telefonicznejVIII-IX2średnie3
starszy magazynier, kasjer, bibliotekarz, intendent, starsza maszynistka -

5Archiwista, magazynier, starsza telefonistka, maszynistka,
teletypistkaVII-VIII-średnie-
6TelefonistkaV-VI-podstawoweumiejętność wykonywania czynności

IV. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I KWALIFIKACJI PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH NA
STANOWISKACH ROBOTNICZYCH I OBSŁUGI
Lp. StanowiskoKategoria zaszeregowaniaWymagane kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
12345
1Kierowca autobusuX-XIwedług odrębnych przepisów
rzemieślnik-specjalista, operator maszyn cyfrowych zasadnicze3
2Kierowca samochodu ciężarowegoIX-Xwedług odrębnych przepisów
mechanik samochodowy, maszynista offsetowy, kserografistaIX-Xzasadnicze2
3Konserwator, ślusarz-spawacz, elektryk, stolarz, tapicer, szklarz,
introligator, palacz c.o.VIII-IXzasadnicze-
4Kierowca samochodu osobowegoVII-VIIIwedług odrębnych przepisów
5Operator urządzeń powielającychVI-VIIIpodstawowe-
6Robotnik gospodarczyV-VIIpodstawowe-
7Portier, szatniarz, dozorca, dźwigowy, woźnyIV-Vpodstawowe-
8SprzątaczkaIII-IVpodstawowe-
9GoniecII-IVpodstawowe-

Załącznik nr 4
WYKAZ PRAC WYKONYWANYCH W WARUNKACH UCIĄŻLIWYCH LUB SZKODLIWYCH DLA ZDROWIA ORAZ
ZASADY PRZYZNAWANIA DODATKU ZA PRACE WYKONYWANE W TYCH WARUNKACH
1. Do pierwszego stopnia uciążliwości lub szkodliwości zalicza się prace
wykonywane:
1) w pomieszczeniach, w których jest konieczne stałe stosowanie sztucznego
oświetlenia,
2) przy obsłudze elektronicznych monitorów ekranowych,
3) w warunkach narażenia na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone,
4) w pomieszczeniach zamkniętych, w których utrzymuje się stała temperatura
efektywna powyżej 250C lub poniżej 100C,
5) w warunkach narażenia na działanie pyłów nie wywołujących zwłóknienia tkanki
płucnej,
6) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych nie kumulujących
się w organizmie,
7) w warunkach narażenia na wibrację ogólną,
8) w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza przekraczającej 80%, w
błocie lub bezpośrednim kontakcie z wodą.
2. Do drugiego stopnia uciążliwości lub szkodliwości zalicza się prace
wykonywane:
1) w pomieszczeniach specjalnych zagłębionych i półzagłębionych obwałowanych w
warunkach niewłaściwej wentylacji i sztucznego oświetlenia,
2) w warunkach narażenia na hałas,
3) w warunkach nadmiernego obciążenia wysiłkiem fizycznym co najmniej 2000 kcal
dla mężczyzn i 1200 kcal dla kobiet lub wymagające wymuszonej pozycji ciała,
4) w warunkach narażenia na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki
płucnej,
5) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych kumulujących się w
organizmie,
3. Do trzeciego stopnia uciążliwości lub szkodliwości zalicza się prace
wykonywane:
1) w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące,
2) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej
częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300.000 MHz w strefie zagrożenia,
3) w warunkach narażenia na działanie benzydyny, alfa i beta naftyloaminy,
chlorku winylu, azbestu oraz innych czynników o analogicznym jak te substancje
działaniu, o ile zostanie to stwierdzone przez instytut medycyny pracy,
4) pod ziemią i pod wodą,
5) na wysokości powyżej 2 m i w wykopach poniżej 2 m uznane za niebezpieczne w
przepisach o bezpieczeństwie i higienie pracy,
6) przy wytwarzaniu, stosowaniu, magazynowaniu i transportowaniu gazów, paliw i
materiałów wybuchowych,
7) wewnątrz zbiorników, aparatów, kanałów, studni itp., których wykonywanie
wymaga specjalnego zezwolenia,
8) w kontakcie z materiałem zakaźnym.
4. Prace określone w ust. 1 pkt 5 i 6 oraz ust. 2 pkt 2, 4 i 5 uważa się za
wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia, uzasadniających przyznanie
dodatku, jeżeli w środowisku pracy są przekroczone najwyższe dopuszczalne
stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia, określone w odrębnych
przepisach lub innych obowiązujących normach higienicznosanitarnych, stwierdzone
przez laboratoria Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz inne laboratoria
upoważnione przez właściwych terenowo państwowych wojewódzkich inspektorów
sanitarnych.
5. Dodatek przysługuje pracownikom wykonującym prace, o których mowa w ust. 1, 2
i 3 pkt 1, 3-8, przez co najmniej 80 godzin w miesiącu, natomiast pracownikom
wykonującym prace wymienione w ust. 3 pkt 2 - przez połowę dopuszczalnego czasu
przebywania w strefie zagrożenia.
6. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy prawo do dodatku
przysługuje w wysokości proporcjonalnej do czasu pracy, jeżeli przepracował w
warunkach uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia co najmniej przez liczbę
godzin, o której mowa w ust. 5.
7. Jeżeli pracownik w danym miesiącu wykonuje prace w warunkach o różnym stopniu
uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia, przysługuje mu jeden dodatek według
najwyższego stopnia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 7 kwietnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia terminu, w jakim banki, którym
zostaną przekazane środki finansowe na podstawie ustawy o restrukturyzacji
finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw, są
zobowiązane sprzedać nie zaspokojone wierzytelności.
(Dz. U. Nr 43, poz. 224)
Na podstawie art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 3 lutego 1993 r. o restrukturyzacji
finansowej przedsiębiorstw i banków oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 18,
poz. 82) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 13 lipca 1993 r. w sprawie
określenia terminu, w jakim banki, którym zostaną przekazane środki finansowe na
podstawie ustawy o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o
zmianie niektórych ustaw, są zobowiązane sprzedać nie zaspokojone wierzytelności
(Dz. U. Nr 66, poz. 314 i z 1994 r. Nr 39, poz. 143), wprowadza się następujące
zmiany:
1) w ż 1 wyrazy "z zastrzeżeniem ż 1a" zastępuje się wyrazami "z zastrzeżeniem ż
1a-1c",
2) po ż 1a dodaje się ż 1b i 1c w brzmieniu:
"ż 1b. Bank Gospodarki Żywnościowej S.A. zobowiązany jest sprzedać w terminie do
dnia 31 grudnia 1995 r. nie sprzedane przez Bank Gospodarki Żywnościowej w
terminie określonym w ż 1a wierzytelności przysługujące w stosunku do dłużników,
których kredyty zostały wyodrębnione zgodnie z art. 52 ust. 2 pkt 2 ustawy
wymienionej w ż 1, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 53 ust. 3 tej
ustawy.
ż 1c. Bank Polska Kasa Opieki S.A. zobowiązany jest sprzedać w terminie do dnia
31 grudnia 1995 r. wierzytelności przysługujące w stosunku do dłużników, których
kredyty zostały wyodrębnione zgodnie z art. 52 ust. 2 pkt 2 ustawy wymienionej w
ż 1, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 53 ust. 3 tej ustawy."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. J. Kubik
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 11 kwietnia 1995 r.
w sprawie sposobu tworzenia i gromadzenia środków zakładowego funduszu świadczeń
socjalnych dla pracowników zatrudnionych w jednostkach sfery budżetowej
podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych oraz wysokości odpisu na ten fundusz.
(Dz. U. Nr 43, poz. 225)
Na podstawie art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu
świadczeń socjalnych (Dz. U. Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368 i Nr 90, poz. 419)
zarządza się, co następuje:
ż 1. Rozporządzenie określa sposób tworzenia i gromadzenia środków zakładowego
funduszu świadczeń socjalnych, zwanego dalej "Funduszem", oraz wysokość odpisu
na ten Fundusz dla pracowników zatrudnionych w jednostkach sfery budżetowej
podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych, nie będących funkcjonariuszami lub
żołnierzami zawodowymi.
ż 2. 1. Fundusz tworzy się na zasadach określonych w art. 5 ustawy z dnia 4
marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. Nr 43, poz.
163, Nr 80, poz. 368 i Nr 90, poz. 419).
2. Odpis podstawowy na nauczycieli objętych Kartą Nauczyciela, zatrudnionych w
szkołach nadzorowanych przez Ministra Spraw Wewnętrznych, oraz nauczycieli -
byłych pracowników tych szkół, będących emerytami i rencistami, określają
odrębne przepisy.
ż 3. Kierownik jednostki budżetowej, na wniosek kierownika gospodarstwa
pomocniczego, może zwiększyć dodatkowo środki Funduszu z części zysku
przeznaczonego na potrzeby własne gospodarstwa.
ż 4. 1. Środki Funduszu gromadzone są na odrębnych rachunkach bankowych
jednostek tworzących Fundusz.
2. Przelewu środków na rzecz tworzonego Funduszu dokonuje się:
1) w jednostkach budżetowych - nie rzadziej niż raz na miesiąc, z wydzieleniem
na przelewie kwoty przeznaczonej na Fundusz, nie mniejszej niż 1/12 odpisu
rocznego,
2) w gospodarstwach pomocniczych i zakładach budżetowych - w miarę możliwości
finansowych tych jednostek raz na miesiąc, nie rzadziej niż raz na kwartał.
3. Środki Funduszu nie wykorzystane w danym roku kalendarzowym przechodzą na rok
następny.
ż 5. Środki Funduszu zwiększa się o:
1) wpływy z opłat pobieranych od osób i jednostek organizacyjnych korzystających
z działalności socjalnej,
2) darowizny oraz zapisy osób fizycznych i prawnych,
3) nie wykorzystane środki zakładowego funduszu nagród w jednostkach sfery
budżetowej,
4) odsetki od środków Funduszu,
5) wpływy z oprocentowanych pożyczek udzielanych na cele mieszkaniowe,
6) wierzytelności likwidowanych zakładowych funduszy - socjalnego i
mieszkaniowego,
7) inne środki określone w odrębnych przepisach.
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych: A. Milczanowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 4 kwietnia 1995 r.
w sprawie zatwierdzenia wysokości cen minimalnych, według których będzie
realizowany interwencyjny skup pszenicy i żyta.
(Dz. U. Nr 44, poz. 226)
Na podstawie art. 6 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 7 czerwca 1990 r. o utworzeniu
Agencji Rynku Rolnego (Dz. U. Nr 39, poz. 223) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Zatwierdza się propozycje Rady Agencji Rynku Rolnego w sprawie wysokości
cen minimalnych, według których będzie realizowany interwencyjny skup pszenicy i
żyta, obowiązujących w okresie od dnia 1 kwietnia 1995 r. do dnia 31 marca 1996
r.:
1) pszenicy - 315 zł/tonę,
2) żyta - 200 zł/tonę.
2. Ceny, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone w granicach do 10%.
ż 2. Ceny, o których mowa w ż 1, stosuje się w skupie zbóż spełniających
następujące wymagania jakościowe:
1) dla pszenicy:
a) gluten - nie mniej niż 26%,
b) rozpływalność glutenu - do 10 mm,
c) liczba opadania - nie mniej niż 200 sek.,
d) wilgotność - do 14,5%,
e) zanieczyszczenia ogółem - do 6%,w tym zanieczyszczenia nieużyteczne - do 2%,
f) wyrównanie ziarna - nie mniej niż 75%;
2) dla żyta:
a) liczba opadania - 110 sek.,
b) wilgotność - do 14,5%,
c) zanieczyszczenia - do 6%,w tym zanieczyszczenia nieużyteczne - do 2%,
d) wyrównanie ziarna - nie mniej niż 70%.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 19 kwietnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników
regionalnych izb obrachunkowych.
(Dz. U. Nr 44, poz. 228)
Na podstawie art. 26 ust. 6 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych
izbach obrachunkowych (Dz. U. Nr 85, poz. 428) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 9 grudnia 1992 r. w sprawie
zasad wynagradzania pracowników regionalnych izb obrachunkowych (Dz. U. Nr 94,
poz. 464) wprowadza się następujące zmiany:
1) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku do
niniejszego rozporządzenia,
2) w załączniku nr 3 do rozporządzenia:
a) w lp. 5 po wyrazach "Kierownik biura" stawia się przecinek i dodaje wyrazy
"zastępca naczelnika wydziału",
b) w lp. 9 po wyrazie "Inspektor" stawia się przecinek i dodaje wyraz
"informatyk".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 kwietnia 1995 r.
(poz. 228)
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
12
I200-230
II205-240
III210-250
IV215-270
V220-290
VI225-310
VII230-330
VIII235-350
IX240-370
X245-400
XI250-430
XII260-460
XIII270-500
XIV280-540
XV290-580
XVI300-620
XVII310-660
XVIII320-700
XIX340-750
XX360-800
XXI380-850
XXII400-900


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 25 kwietnia 1995 r.
w sprawie zasad wynagradzania urzędników Urzędu Rady Ministrów.
(Dz. U. Nr 44, poz. 229)
Na podstawie art. 71 ust. 2 i art. 21 ust. 3a ustawy z dnia 16 września 1982 r.
o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35,
poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i
182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr
95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451 oraz z 1994 r. Nr 136,
poz. 704) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Rozporządzenie określa zasady wynagradzania i awansowania oraz wymagania
kwalifikacyjne w zakresie wykształcenia i praktyki zawodowej urzędników Urzędu
Rady Ministrów, zwanych dalej "urzędnikami".
2. W zakresie nie uregulowanym w niniejszym rozporządzeniu stosuje się przepisy
rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów
państwowych, wydane na podstawie ustawy o pracownikach urzędów państwowych.
ż 2. 1. Ustala się:
1) tabelę stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych w zakresie
wykształcenia i praktyki zawodowej urzędników, stanowiącą załącznik nr 1 do
rozporządzenia,
2) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącą załącznik
nr 2 do rozporządzenia,
3) tabelę stawek dodatku funkcyjnego określonych w relacji procentowej do
najniższego wynagrodzenia zasadniczego w pierwszej kategorii zaszeregowania w
tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącą załącznik nr 3
do rozporządzenia,
4) tabelę stawek dodatku legislacyjnego określonych w relacji procentowej do
najniższego wynagrodzenia zasadniczego w pierwszej kategorii zaszeregowania w
tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącą załącznik nr 4
do rozporządzenia.
2. Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów może podwyższać miesięczne stawki
wynagrodzenia zasadniczego, ustalone w załączniku nr 2 do rozporządzenia, w
stopniu proporcjonalnym do wzrostu środków na wynagrodzenia.
ż 3. 1. Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów może, w ramach posiadanych środków,
przyznać urzędnikowi dodatek służbowy w wysokości do 40% łącznie od
wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego lub legislacyjnego. Wysokość
dodatku służbowego uzależnia się od charakteru, złożoności i efektów pracy.
2. Dodatek służbowy może być podwyższany w szczególnie uzasadnionych wypadkach.
ż 4. 1. Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów dokonuje przeszeregowania urzędnika
w ramach kategorii zaszeregowania i stawki dodatku funkcyjnego oraz
legislacyjnego przewidzianego dla danego stanowiska, a także awansuje urzędnika
na stanowisko wyższe od zajmowanego.
2. Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów może, w uzasadnionych wypadkach, skrócić
urzędnikowi wymagany okres pracy zawodowej na danym stanowisku.
ż 5. 1. Dyrektorowi i wicedyrektorowi komórki prawnej zajmującej się
prowadzeniem i kierowaniem pracami legislacyjnymi w Urzędzie Rady Ministrów
przysługuje, niezależnie od dodatku funkcyjnego, dodatek legislacyjny w
wysokości przewidzianej dla głównego legislatora w tabeli stanowiącej załącznik
nr 1 do rozporządzenia.
2. Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów może przyznać, na czas określony, innym
urzędnikom na stanowiskach równorzędnych pod względem wynagrodzenia ze
stanowiskami wymienionymi w ust. 1, do których obowiązków należy opracowywanie
projektów aktów prawnych, dodatek legislacyjny w wysokości przewidzianej dla
starszego legislatora.
ż 6. Stanowisko głównego legislatora, określone w załączniku nr 1 do
rozporządzenia, zastępuje z dniem ogłoszenia rozporządzenia dotychczasowe
stanowisko głównego specjalisty do spraw legislacji, z tym że urzędnikom
zatrudnionym na tym stanowisku przysługuje od dnia 1 kwietnia 1995 r.
wynagrodzenie przewidziane dla głównego legislatora.
ż 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia
1995 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 25 kwietnia 1995 r.
(poz. 229)
Załącznik nr 1
TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH W ZAKRESIE
WYKSZTAŁCENIA I PRAKTYKI ZAWODOWEJ URZĘDNIKÓW URZĘDU RADY MINISTRÓW
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatkuWykształcenieLiczba lat
pracy
123456
1dyrektor: departamentu, biura, gabinetu, sekretariatu Rady Ministrów
(komórki równorzędnej), sekretarz Rady LegislacyjnejXIX-XXIfunkcyjnego do
10wyższe7
doradca Prezesa Rady Ministrów, doradca wiceprezesa Rady
Ministrówfunkcyjnego do 9
2wicedyrektor: departamentu, biura, zespołu, gabinetu, sekretariatu Rady
Ministrów (komórki równorzędnej), doradca ministra, główny
księgowyXVIII-XXfunkcyjnego do 8wyższe7
główny legislator, kierownik redakcji Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej
Polskiej i Dziennika Urzędowego Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor
Polski"legislacyjnego do 8wyższe prawnicze
3naczelnik wydziałuXVI-XVIIIfunkcyjnego do 6wyższe6
4starszy legislatorXV-XVIIlegislacyjnego do 5wyższe prawnicze6
główny specjalistafunkcyjnego do 5wyższe
radca prawnywedług odrębnych przepisów
5starszy specjalistaXIII-XV-wyższe5
6legislatorXII-XIVlegislacyjnego do 2wyższe prawnicze, aplikacja
legislacyjna2
specjalista-wyższe4
7starszy inspektor, starszy statystyk, starszy radcaXI-XIII-wyższe3
8asystent głównego legislatoraIX-XIIlegislacyjnego 1wyższe prawnicze1
referent prawny--
9inspektor, statystyk, radcaIX-XII-średnie2
10sekretarz wiceprezesa Rady Ministrów, sekretarz ministra, sekretarz
sekretarza stanu, sekretarz podsekretarza stanuIX-XII-średnie1
11maszynistka klasy mistrzowskiejIX-X-średnie-
12kierownik kancelarii głównej, kierownik kancelarii tajnej, kierownik
archiwum, kierownik hali maszynVIII-XIfunkcyjnego do 3średnie-
13sekretarz dyrektora generalnego, sekretarz dyrektora: biura,
departamentu, zespołu, gabinetuVIII-XI-średnie-
14starsza maszynistkaVIII-IX-średnie-
15starszy referent, księgowyVII-IX-średnie-
16maszynistkaVII-VIII-średnie-
17referentVI-VIII-średnie-

Załącznik nr 2
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
I300 - 420
II310 - 450
III320 - 480
IV330 - 520
V340 - 560
VI350 - 600
VII360 - 640
VIII370 - 690
IX380 - 740
X390 - 790
XI410 - 840
XII430 - 890
XIII450 - 950
XIV470 - 1010
XV490 - 1070
XVI520 - 1130
XVII550 - 1200
XVIII590 - 1270
XIX630 - 1340
XX700 - 1420
XXI770 - 1500

Załącznik nr 3
TABELA STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO
Stawka dodatku funkcyjnegoProcent najniższego wynagrodzenia zasadniczego w
pierwszej kategorii zaszeregowania w tabeli miesięcznych stawek
wynagrodzenia zasadniczego
1do 35
2do 50
3do 65
4do 80
5do 95
6do 110
7do 125
8do 150
9do 175
10do 200

Załącznik nr 4
TABELA STAWEK DODATKU LEGISLACYJNEGO
Stawka dodatku legislacyjnegoProcent najniższego wynagrodzenia
zasadniczego w pierwszej kategorii zaszeregowania w tabeli miesięcznych
stawek wynagrodzenia zasadniczego
1do 50
2do 70
3do 90
4do 110
5do 140
6do 165
7do 200
8do 220


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 31 marca 1995 r.
w sprawie ogłoszenia załączników do ustawy o podatku od towarów i usług oraz o
podatku akcyzowym, z uwzględnieniem nomenklatury wynikającej z Klasyfikacji
wyrobów i usług w zakresie usług.
(Dz. U. Nr 44, poz. 231)
1. Na podstawie art. 54 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127
i Nr 129, poz. 599 oraz z 1994 r. Nr 132, poz. 670) ogłasza się załączniki do
ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku
akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599 oraz z 1994
r. Nr 132, poz. 670), z uwzględnieniem nomenklatury wynikającej z zarządzenia nr
47 Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 29 grudnia 1993 r. w sprawie
Klasyfikacji wyrobów i usług (Dz. Urz. Głównego Urzędu Statystycznego Nr 24,
poz. 132 i z 1994 r. Nr 5, poz. 52) w brzmieniu określonym w załącznikach nr 1-6
do obwieszczenia.
2. Zmiana nomenklatury, o której mowa w ust. 1, nie powoduje zmian wysokości
opodatkowania podatkiem od towarów i usług po dniu 31 marca 1995 r.
3. Wykazy określone w załącznikach do obwieszczenia stosuje się od dnia 1
kwietnia 1995 r.
Minister Finansów: G. W. Kołodko
Załączniki do obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 31 marca 1995 r. (poz. 231)

Załącznik nr 1
WYKAZ TOWARÓW, KTÓRYCH SPRZEDAŻ JEST ZWOLNIONA OD PODATKU
Poz.Symbol SWWNazwa towaru (grupy towarów)
123
1231Produkty przemysłu mięsnego - część I, z wyłączeniem przetworów
mięsnych i podrobowych ze zwierząt rzeźnych oraz dziczyzny i królików
(SWW: 2316, 2317)
22322Produkty uboczne uboju i przetwórstwa mięsnego
3233Wyroby przemysłu jajczarsko-drobiarskiego, z wyłączeniem konserw i
wędlin drobiowych (SWW: 2332-1, -3 i -4)
4234Produkty połowów i przetwory rybne, z wyłączeniem konserw i prezerw z
ryb oraz innych surowców z połowów (SWW: 2347)
52351Surowce mleczarskie
62352Mleko z produkcji przemysłowej
72549-4Miód pszczeli standaryzowany
82882Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego atestowane przez krajowe
komisje artystyczne i etnograficzne, z wyłączeniem wyrobów (SWW: 2882-11
do -13)
940Produkty upraw polowych i łąkowych, z wyłączeniem produktów
konsumpcyjnych roślin innych stref klimatycznych (SWW: 4035)
1041Produkty ogrodnictwa, z wyłączeniem owoców południowych (SWW: 4133)
1142Produkty hodowli
1243Produkty gospodarki leśnej i łowieckiej

Załącznik nr 2
WYKAZ USŁUG, KTÓRYCH ŚWIADCZENIE JEST ZWOLNIONE OD PODATKU
Poz.Symbol KWiUNazwa usługi
123
101.4Usługi w zakresie rolnictwa, z wyjątkiem usług weterynaryjnych
2ex 01.5Usługi związane z łowiectwem
302.02Usługi związane z leśnictwem i pozyskiwaniem drewna
405.00.50Usługi związane z rybołówstwem i rybactwem
541.00.20Usługi w zakresie rozprowadzania wody
6ex 45.23.11, Usługi wyłącznie w zakresie utrzymania ulic i placów
miejskich
ex 45.23.12,
ex 45.23.15,
ex 45.34.21,
ex 63.21.25
745.24.12Roboty ogólnobudowlane związane z budową zapór, kanałów, kanałów
irygacyjnych i akweduktów
855.23.11Usługi świadczone przez kempingi obozowiska dla dzieci
9ex 55.23.15Usługi krótkotrwałego zakwaterowania pozostałe, gdzie indziej
nie sklasyfikowane - wyłącznie usługi w zakresie hoteli pracowniczych,
burs, internatów, domów akademickich
10ex 60.2Usługi transportu lądowego pozostałe - wyłącznie w zakresie:
1) przewozów środkami komunikacji miejskiej
2) usług taksówkowych
3) usług dorożek konnych
4) przewozów przesyłek pocztowych
11ex 63.12Usługi w zakresie magazynowania i przechowywania towarów, z
wyjątkiem usług w zakresie przechowywania cieczy i gazów (KWiU: 63.12.12)
1264.1Usługi pocztowe i kurierskie
13Sekcja JUsługi pośrednictwa finansowego, z wyłączeniem:
65-671) pośrednictwa w zakresie ubezpieczeń
2) usług polegających na oddaniu w odpłatne użytkowanie rzeczy
3) działalności lombardów, z wyjątkiem usług świadczonych przez banki
1470.20.11Usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o
charakterze mieszkalnym stanowiących majątek własny
1570.32.11Usługi w zakresie administrowania nieruchomościami mieszkalnymi,
świadczone na zlecenie (łącznie z usługami w zakresie wyceny)
1671.31Usługi wynajmu maszyn i urządzeń rolniczych
17ex 72.40.10Usługi wyłącznie w zakresie informacji naukowej, technicznej
i ekonomicznej
ex 92.40.10
1873Usługi badawczo-rozwojowe
1974.20.52Usługi w zakresie architektonicznego kształtowania krajobrazu
20ex 74.30Usługi w zakresie badań i analiz technicznych - wyłącznie w
zakresie badań wód, ścieków, powietrza i gleby, usług probierczych i usług
w zakresie miar
2174.70.15Usługi w zakresie czyszczenia pieców i kominów
2275Usługi w zakresie: administracji publicznej, obrony narodowej
,gwarantowanej prawnie opieki socjalnej
2380Usługi w zakresie edukacji
2485Usługi w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej
2590Usługi w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i zagospodarowywania
śmieci, usługi sanitarne i pokrewne
26ex 91Usługi świadczone przez organizacje członkowskie, gdzie indziej nie
sklasyfikowane - wyłącznie statutowe
2792Usługi związane z rekreacją, kulturą i sportem, z wyłączeniem usług
związanych z taśmami wideo oraz z wszelkimi filmami reklamowymi i
promocyjnymi (KWiU: ex 92.1 i ex 92.2)
2893.01Usługi w zakresie prania i czyszczenia
2993.03Usługi pogrzebowe, kremacyjne i cmentarna
3093.04Usługi związane z poprawą kondycji fizycznej

Objaśnienia:
ex - dotyczy tylko i wyłącznie danego wyrobu/usługi z danego grupowania.
Załącznik nr 3
WYKAZ TOWARÓW I USŁUG, KTÓRYCH SPRZEDAŻ LUB ŚWIADCZENIE JEST OBJĘTE STAWKĄ
PODATKU W WYSOKOŚCI 7%
Poz.Symbol SWW/KWiUNazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)
123
I. Towary związane z gospodarką rolną i leśną
10281-2Torf i wyroby torfowe dla celów rolniczych
20644Narzędzia gospodarze i sprzęt podwórzowy, ogrodniczy i sadowniczy
3082Maszyny, urządzenia i narzędzia rolnicze i dla gospodarki leśnej
41026-6Przyczepy ciągnikowe i rolnicze
51031-1, -2Ciągniki kołowe jednoosiowe i dwuosiowe rolnicze
6123, 1431, 1432Nawozy sztuczne, składniki chemiczne mieszanek paszowych
oraz wapno, nawozy wapniowe i wapniowo-magnezowe
71246Pestycydy
81416-33Mączka dolomitowa
91418-33Kreda pastewna
102449-1, 26Wywary paszowe, pasze przemysłowe i produkty utylizacyjne
II. Towary związane z ochroną zdrowia
110965-2Szkła okularowe
120973-111, -112Igły lekarskie drożne, strzykawki lekarskie
130973-231, 0979-3Aparaty do mierzenia ciśnienia tętniczego oraz części do
tych aparatów
141022-99Samochody osobowe Fiat 126p przystosowane fabrycznie dla
inwalidów
151153-91Aparaty dla słabosłyszących
161219Produkty uzdrowisk (bez napojów mineralnych)
171335-321Błony rentgenowskie diagnostyczne
18134, 1354Wyroby farmaceutyczne, wyroby farmaceutyczne zielarskie oraz
inne uznane za farmaceutyczne na podstawie odrębnych przepisów
191369-7, 1376Wyroby medyczne i sanitarne oraz weterynaryjne z tworzyw
sztucznych, wyroby gumowe medyczne i sanitarne
201829-42Wata celulozowa paczkowana
21Podpinki higieniczne (SWW: 1829-496), a także podkłady (pieluchy,
pielucho-majtki) dla obłożnie chorych
222017-11Artykuły medyczne dziewiarskie
232025Wyroby opatrunkowe włókiennicze
242885Wyroby ortopedyczne, rehabilitacyjne, protetyczne oraz wózki
inwalidzkie
25Urządzenia do zapisywania i odczytywania tekstów w alfabecie Braille'a
III. Towary spożywcze
2623Wyroby przemysłu spożywczego - część I, z wyłączeniem towarów
zwolnionych od podatku (załącznik nr 1)
2724Wyroby przemysłu spożywczego - część II, z wyłączeniem wyrobów
przemysłu spirytusowego i drożdżowego (SWW: 244), wyrobów winiarskich
(SWW: 247) i produktów przemysłu piwowarskiego (SWW: 248)
2825Wyroby przemysłu spożywczego - część III, z wyłączeniem wyrobów
cukierniczych trwałych (SWW: 251), przypraw i dodatków piekarskich i
ciastkarskich (SWW: 2524), wód mineralnych i innych napojów
bezalkoholowych (SWW: 253), octu, musztardy i kwasów spożywczych (SWW:
2541), używek naturalnych i ich ekstraktów (SWW: 2543), tytoniu i wyrobów
tytoniowych (SWW: 255)
IV. Towary dla dzieci
290675-68Łyżwy popularne dziecięce
301043-5Rowery i pojazdy dziecięce
311043-8Wózki dziecięce
321136-69Podgrzewacze do butelek dla niemowląt
331324-321, -332, -333, -62Oliwy zwykłe i witaminizowane, talki, zasypki i
mleczka kosmetyczne dla dzieci do 3 lat
342012-1 do -3Okrycia z dzianin dla dzieci do 11 lat
352013-1 do -3Ubiory z dzianin dla dzieci do 11 lat
362014-1 do -3Bielizna osobista z dzianin dla dzieci do 11 lat
372015-1 do -3Nakrycia głowy z dzianin dla dzieci do 11 lat
382016-2, -51, -91Galanteria odzieżowa z dzianin dziecięca
392019-1 do -3Wyroby pończosznicze dla dzieci do 11 lat
402112-1 do -3Okrycia, ubiory, bielizna osobista i nakrycia głowy z tkanin
dla dzieci do 11 lat
2113-1 do -3
2114-1 do -3
2115-1 do -3
412116-21, -51 do -53Galanteria odzieżowa z tkanin dziecięca
422181-11Beciki niemowlęce
431825, 2883-11, -16, -21, -35, -41, -43 do -46, -91, -92, -995, -996,
2884Artykuły papiernicze szkolne, przybory szkolne, pomoce naukowe oraz
specjalistyczny sprzęt szkolny i przedszkolny
441749-2Urządzenia ogródków dziecięcych z drewna
45282Zabawki i gry towarzyskie
462272-4Tornistry nieskórzane
47bez względu na symbol SWWObuwie dziecięce wszelkiego rodzaju i obuwie z
łyżwami o numeracji metrycznej do 23 cm
48Narty dziecięce o długości do 120 cm, wiązania i kijki do tych nart
49bez względu na symbol SWWSanki dla dzieci
50Tkaniny bawełniane pieluszkowe, pieluszki, butelki, ceratki higieniczne
i gryzaczki dla niemowląt
51Meble dla dzieci do 6 lat
52Artykuły mundurowe dla zuchów i harcerzy
V. Towary inne
531371-8, -9Opony naprawiane i bieżnikowane
541779-94Brykiety z trocin
552711Wydawnictwa prasowe
562712Wydawnictwa dziełowe
572713-11, -12Nuty, mapy
582811, 2812Instrumenty muzyczne, części do instrumentów muzycznych i
akcesoria muzyczne
VI. Usługi
5911.20.11, 74.20.7Usługi wiertnicze związane z wydobywaniem ropy naftowej
i gazu ziemnego oraz usługi naukowe i techniczne doradztwa związanego z
problematyką inżynierską - wyłącznie w zakresie:
1) usług geologicznych
2) geodezyjno-kartograficznych, z wyłączeniem usług objętych stawką 0% na
podstawie odrębnych przepisów
60ex 33.10.92Usługi napraw i konserwacji wyrobów z grupowania SWW 2885
61ex 52.74.13Usługi w zakresie napraw aparatów dla słabosłyszących
6255Usługi hoteli i restauracji, z wyłączeniem:
1) usług świadczonych przez kempingi obozowiska dla dzieci (KWiU:
55.23.11),
2) usług hoteli pracowniczych, burs, internatów, domów akademickich (KWiU:
ex 55.23.15),
3) sprzedaży napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5%,
4) sprzedaży kawy i herbaty (wraz z dodatkami), napojów bezalkoholowych
gazowanych, wód mineralnych, a także sprzedaży w stanie nie przetworzonym
innych towarów opodatkowanych stawką 22%,
5) usług gastronomicznych w hotelach 4-, i 5-gwiazdkowych,
6) usług w zakresie turystyki i wypoczynku świadczonych przez hotele
5-gwiazdkowe
6360.10.1Usługi w zakresie międzymiastowych kolejowych, pasażerskich
przewozów
6460.21Usługi pasażerskiego transportu rozkładowego lądowego pozostałe, z
wyłączeniem komunikacji miejskiej
6560.22.12Usługi w zakresie wynajmowania samochodów pasażerskich z
kierowcą
6660.23Usługi pasażerskiego transportu lądowego pozostałe, z wyłączeniem
usług dorożek konnych (KWiU: ex 60.23.13)
6761.10.1Usługi morskiego i przybrzeżnego transportu pasażerskiego
6861.20.1Usługi wodnego transportu pasażerskiego
6961.20.3Usługi w zakresie wynajmowania statków śródlądowych z załogą;
usługi w zakresie holowania i pchania w wodnym transporcie śródlądowym
7062.10.1Przewozy lotnicze rozkładowe pasażerskie
7162.20.1Przewozy lotnicze pasażerskie pozarozkładowe
72ex 62.20.3Usługi w zakresie wynajmowania środków transportu lotniczego z
załogą - wyłącznie w zakresie pasażerskich środków transportu lotniczego
7363.3Usługi agencji turystycznych i pilotażu, gdzie indziej nie
sklasyfikowane ,z wyłączeniem usług pośrednictwa w sprzedaży biletów,
miejsc zakwaterowania i wycieczek z kompleksowym programem imprez
7464.2Usługi telekomunikacyjne
75ex 74.40.1Usługi w zakresie reklamy - wyłącznie ogłoszenia prasowe
zlecone przez osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej
76Usługi związane z maszynami, urządzeniami i narzędziami dla gospodarki
rolnej, leśnej i ogrodniczej
77Usługi związane z ciągnikami uniwersalnymi rolniczymi
78Usługi związane z naprawą i regeneracją zespołów i części do ciągników
uniwersalnych rolniczych oraz do sprzętu rolniczego, leśnego i
ogrodniczego
79Usługi bieżnikowania i wulkanizowania opon i dętek
80Usługi ratownictwa górniczego
81Usługi związane z utrzymaniem i modernizacją dróg kołowych oraz obiektów
mostowych, z wyłączeniem utrzymania ulic i placów miejskich
82 Usługi (roboty) związane z budową dróg i obiektów mostowych

Objaśnienia:
ex - dotyczy tylko i wyłącznie danego wyrobu/usługi z danego grupowania.
Załącznik nr 4
WYKAZ PALIW I ENERGII ORAZ ŚWIADCZONYCH USŁUG OBJĘTYCH STAWKĄ 7%
Poz.Symbol SWW/KWiUNazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)
123
101, 0211Węgiel i brykiety, koks i półkoks
2022, 0232, 0242-1, -3Paliwa gazowe, gaz ziemny, propan-butan techniczny
oraz oleje opałowe
303Energia elektryczna i cieplna
440.1Usługi wytwarzania i dystrybucji energii elektrycznej
540.2Usługi w zakresie rozprowadzania paliw gazowych przez sieci
rozdzielcze
640.3Usługi w zakresie dostarczania pary wodnej i gorącej wody (łącznie z
energią w postaci zimnej)

Załącznik nr 5
WYKAZ MATERIAŁÓW I USŁUG (ROBÓT BUDOWLANYCH), KTÓRYCH SPRZEDAŻ JEST OBJĘTA
STAWKĄ PODATKU W WYSOKOŚCI 7%
Poz.Symbol SWWNazwa towaru (grupy towarów)
123
10245-5Asfalty z przeróbki ropy naftowej
20454-1Pręty i profile średnie
30455Pręty i profile lekkie
4046Rury stalowe
5047Blachy walcowane na zimno, blachy powlekane i inne wyroby przetwórstwa
hutniczego
60491Wyroby hutnictwa żelaza uzdatniane z odpadów
70552Wyroby walcowane z aluminium i stopów aluminium
80561-14Rury z miedzi oraz łączniki do instalacji wodociągowych z miedzi i
ze stopów miedzi
90614-1 do -6Wyroby odlewnicze żeliwne, z wyjątkiem armatury
100615Armatura metalowa przemysłowa:
0615-1- armatura z żeliwa szarego
0615-21, -51, -61- zasuwy
0615-22, -52, -62- zawory
0615-24, -54, -64- przepustnica
110616-1Armatura metalowa sieci domowej
120617-1Osprzęt centralnego ogrzewania z metali nieżelaznych
130622-33Konstrukcje stalowe cylindryczne preizolowane
140623-1Konstrukcje zbiornikowe stalowe - wyłącznie wymienniki ciepła i
naczynia wyrównawcze c.o. i c.w., zasobniki ciepłej wody, zbiorniki w
oczyszczalniach ścieków
150624Elementy i segmenty budowlane aluminiowe
160625Elementy i segmenty budowlane stalowe (ślusarka budowlana)
170627Konstrukcje stalowe lekkie do wyposażenia obiektów inwentarskich
180629-42, -43, -492Konstrukcje budynków drobnych stalowe, elementy
konstytucyjne zbrojeń żelbetowych, elementy konstytucyjne z blach
stalowych ocynkowanych i powlekanych
190651-16Sploty i linki do konstrukcji sprężonych
200654-1 do -4Okucia budowlane metalowe
210655-561 do -566Pojemniki metalowe na śmieci
220656-321Grzejniki z blachy do centralnego ogrzewania
230656-51Sprzęt instalacyjno-sanitarny z blachy emaliowany
240656-71Sprzęt instalacyjno-sanitarny z blachy stalowej nierdzewnej
250672-11, -12, -2Kuchnie gazowe oraz piece grzewcze i podgrzewacze
260711-5Kotły grzewcze
270719Zespoły i części maszyn i urządzeń energetycznych, z wyłączeniem
zespołów i części silników spalinowych tłokowych (SWW: 0719-7)
280871-91Hydrofory
290912-111Regulatory temperatury
300915-52Reduktory membranowe
310918-13Elementy automatyki grzewczej
32091Urządzenia do automatycznej regulacji i sterowania - wyłącznie
urządzenia i zestawy urządzeń do automatycznej regulacji dostaw ciepła
oraz zdalnego sterowania pracą systemów ciepłowniczych, a także części do
tych urządzeń
330941-42Liczniki elektryczne prądu zmiennego
340943-71, -73Wodomierze i gazomierze
350945-12, -19Ciepłomierze i przyrządy do pomiaru ilości ciepła pozostałe
(podzielniki kosztów)
361114-11, -13, -17Rozdzielnice prefabrykowane wnętrzowe i napowietrzne
wysokiego napięcia oraz stacje transformatorowe rozdzielcze
prefabrykowane, z wbudowanymi transformatorami
371115-1Urządzenia rozdzielcze i sterownicze niskiego napięcia
381115-281, -282Podstawy i wkładki bezpiecznikowe niskiego napięcia
391119-41, -51Części do urządzeń rozdzielczych wysokiego napięcia
prefabrykowanych oraz części do urządzeń rozdzielczych i sterowniczych
niskiego napięcia
401121-35, -45Przewody gołe aluminiowe i stalowo-aluminiowe napowietrzne
411123-1, -2, -3Przewody elektroenergetyczne instalacyjne, uzbrojone i
kabelkowe
421126Kable elektroenergetyczne
431133-11, -14, -17, -25, -41Oprawy oświetleniowe
441136-11Kuchnie elektryczne (z wyjątkiem mikrofalowych)
451136-6Urządzenia elektryczne grzejne do podgrzewania wody
461336-433, -444, -53Kleje dla budownictwa
471361-332Płyty z polistyrenu spienionego (styropianu)
481361-36, -376Płyty z poliuretanów i bloki z poliuretanów
491363Rury i armatura z tworzyw sztucznych
501365Wyroby z tworzyw sztucznych dla budownictwa (z wyjątkiem 1365-45,
-46, -47 i -8)
511411Kruszywo budowlane (bez kruszywa z żużla wielkopiecowego)
521413-911, -913, -915, -921, -922Elementy i materiały budowlane kamienne
531421Klinkier cementowy
541422Cement
551431Wapno
561433Spoiwa gipsowe
571434Elementy ścienne gipsowe
581435Elementy stropowe gipsowe
591436Elementy gipsowe pozostałe
60144Materiały budowlane ceramiczne (łącznie z wapienno-piaskowymi i
wapienno-żużlowymi)
61145Wyroby z betonu
62146Materiały budowlane izolacyjne i azbestowo-cementowe
631484, 1485Zaprawy i wyprawy (bez ogniotrwałych), mieszanki
mineralno-bitumiczne
64151Szkło budowlane
651623Kamionka kanalizacyjna i sanitarna
661624Kamionka budowlana
671632Wyroby sanitarne ceramiczne
681639-1Płytki i kształtki ceramiczne ścienne szkliwione
691715Materiały podłogowe z drewna
701733Stolarka budowlana otworowa (bez okrętowej)
711735-11, -12Komplety elementów budynków mieszkalnych wolno stojących i
szeregowych z drewna i materiałów drewnopochodnych
721829-91Tapety papierowe
Usługi i roboty związane z bieżącą konserwacją obiektów budownictwa
mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu
73
74Usługi i roboty budowlane związane z budową, remontami i bieżącą
konserwacją wysypisk śmieci
75Usługi w zakresie budownictwa specjalistycznego w obiektach
użytkowanych, a także usługi (roboty) związane z budową urządzeń
melioracyjnych, przeciwpowodziowych i deszczownianych
76Budowa, remonty i bieżąca konserwacja budynków:
1) zbiorowego - okresowego zamieszkania, bez turystycznych (KOB 12)
2) nauki, oświaty i wychowania (KOB 13)
3) kultury i sztuki, radia i telewizji oraz budynków sakralnych (KOB 14)
4) ochrony zdrowia i opieki społecznej (KOB 15)
5) kultury fizycznej, turystyki i wypoczynku (KOB 16)
6) użytku publicznego - pozostałych (KOB 18)
7) mieszkalnych i użytku publicznego - tymczasowych (KOB 19)

Objaśnienia:
ex - dotyczy tylko i wyłącznie danego wyrobu/usługi z danego grupowania.
Załącznik nr 6
WYKAZ WYROBÓW AKCYZOWYCH
Poz.Symbol SWWNazwa towaru (grupy towarów)
123
10241-1, 0242-2Półprodukty paliwowe z przeróbki ropy naftowej oraz paliwa
do silników
20243Oleje smarowe i specjalne
30675-931, -991, -999Broń palna myśliwska, broń gazowa
40844-9Wyposażenie specjalistyczne obiektów działalności rozrywkowej
osobno nie wymienione:
- rulety wraz ze stołami do rulety
- stoły do gry w karty
- automaty hazardowe
- maszyny i urządzenia losujące
- elektroniczne maszyny i urządzenia do gry
51021, 1022Samochody osobowe
61055-1Jachty pełnomorskie
71153Sprzęt elektroniczny wysokiej klasy oraz kamery wideo
81212Sól
91324-4, -5, -6 i -9Środki upiększające i wyroby perfumeryjne
101761Zapałki
111829-13Karty do gry, z wyłączeniem kart do gry dla dzieci
122215-2Wyprawione skóry futrzane zwierząt szlachetnych oraz wyroby z tych
skór
13244Wyroby przemysłu spirytusowego i drożdżowego, z wyłączeniem drożdży
(SWW: 2445)
14247Wyroby winiarskie
152483Piwo
162519-7Guma do żucia
172552Wyroby tytoniowe
18bez względu na symbol SWWŁodzie żaglowe, łodzie z silnikiem i łodzie z
dostosowaniem do silników (drewniane, z tworzyw sztucznych i innych
materiałów), z wyłączeniem łodzi rybackich, roboczych i ratowniczych
19bez względu na symbol SWWPozostałe napoje alkoholowe o zawartości
alkoholu powyżej 1,5%
20bez względu na symbol SWWOpakowania z tworzyw sztucznych, w tym również
zastosowane do towarów w nich importowanych


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 11 kwietnia 1995 r.
w sprawie określenia trybu wnoszenia akcji jednoosobowych spółek Skarbu Państwa
do narodowych funduszy inwestycyjnych.
(Dz. U. Nr 45, poz. 232)
Na podstawie art. 7 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia
1993 r. o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44,
poz. 202 i z 1994 r. Nr 84, poz. 385) zarządza się, co następuje:
ż 1. Tryb wnoszenia akcji jednoosobowych spółek Skarbu Państwa do narodowych
funduszy inwestycyjnych, zwanych dalej "funduszami", obejmuje:
1) wybór większościowych pakietów akcji spółek przez fundusze, zwany dalej
"wyborem",
2) wymianę większościowych pakietów akcji spółek między funduszami, zwaną dalej
"wymianą",
3) rozdział mniejszościowych pakietów akcji spółek między fundusze, zwany dalej
"rozdziałem",
4) wniesienie przez właściwego ministra akcji jednoosobowych spółek Skarbu
Państwa do narodowych funduszy inwestycyjnych.
ż 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) większościowych pakietach akcji spółek - rozumie się przez to pakiety 33%
akcji każdej z jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, których akcje zostaną
wniesione do funduszy,
2) mniejszościowych pakietach akcji spółek - rozumie się przez to pakiety akcji
każdej ze spółek, o których mowa w pkt 1, utworzone przez podział 27% akcji
danej spółki przez liczbę funduszy pomniejszoną o jeden,
3) rundzie - rozumie się przez to każdorazowe dokonanie wyboru po jednym
większościowym pakiecie akcji spółek przez fundusze,
4) pozycji - rozumie się przez to miejsce zajmowane przez każdy z funduszy w
kolejności wyboru w danej rundzie.
ż 3. 1. Wybór i rozdział oraz losowania z nimi związane odbywają się pod
nadzorem właściwego ministra lub osoby przez niego upoważnionej, zwanej dalej
"osobą nadzorującą".
2. Właściwy minister o terminie i miejscu rozpoczęcia wyboru, losowań i
rozdziału zawiadomi listem poleconym zarządy funduszy co najmniej na 14 dni
przed tym terminem.
3. Właściwy minister o terminie rozpoczęcia wyboru, losowań i rozdziału
zawiadomi Urząd Antymonopolowy na 21 dni przed tym terminem. Prezes Urzędu
Antymonopolowego może wyznaczyć swojego przedstawiciela, który uczestniczy w
wyborze, losowaniach i rozdziale w charakterze obserwatora.
4. Właściwy minister wyznaczy osobę do prowadzenia wyboru i losowań rozdziału.
ż 4. 1. Wyboru dokonuje się z uwzględnieniem, sporządzonej przez Urząd
Antymonopolowy, listy spółek, których większościowe pakiety akcji nie mogą być
wniesione do tego samego funduszu, zwanej dalej "Listą".
2. Listę Urząd Antymonopolowy doręczy właściwemu ministrowi w terminie 14 dni od
dnia zawiadomienia, o którym mowa w ż 3 ust. 3.
3. Lista zostanie udostępniona zarządom funduszy niezwłocznie po jej doręczeniu
przez Urząd Antymonopolowy.
ż 5. Wyboru większościowych pakietów akcji spółek dokonuje członek zarządu
funduszu lub pełnomocnik firmy zarządzającej, jeżeli została zawarta umowa o
zarządzanie majątkiem funduszu, a zarząd przekazał firmie zarządzającej
uprawnienie do dokonywania wyboru.
ż 6. 1. Losowania, o których mowa w ż 7 ust. 1 pkt 3 i 6 oraz w ust. 2, a także
w ż 9 ust. 3, przeprowadza się przy użyciu losów stanowiących jednakowe kartki
papieru opatrzone pieczęcią właściwego ministra i złożone w sposób
uniemożliwiający odczytanie ich treści.
2. Losy, o których mowa w ust. 1, po ich sprawdzeniu i złożeniu przez osobę
nadzorującą, są umieszczone w nieprzezroczystym pojemniku.
3. Losowań, o których mowa w ust. 1, dokonują osoby wymienione w ż 5, w
kolejności zgodnej z numerami funduszy uwidocznionymi w ich firmie w dniu ich
rejestracji - od pierwszego do ostatniego.
ż 7. 1. Wyboru dokonuje się w rundach, z zachowaniem następujących zasad
ustalania kolejności funduszy:
1) w przypadku parzystej liczby funduszy, liczba pozycji w każdej z rund jest
równa liczbie funduszy,
2) w przypadku nieparzystej liczby funduszy, liczba pozycji w każdej z rund jest
równa liczbie funduszy zwiększonej o 1, przy czym ostatnia z pozycji nie będzie
przyznana żadnemu z funduszy, mimo że będzie uwzględniana przy określaniu
kolejności wyboru opisanej w pkt 4,
3) w pierwszej rundzie kolejność wyboru ustala się w drodze losowania, w którym:

a) liczba głosów jest równa liczbie funduszy, z tym że przepis pkt 2 stosuje się
odpowiednio,
b) losy oznacza się numerami określającymi pozycje funduszy w pierwszej rundzie
wyboru,
4) kolejność wyboru w każdej nieparzystej rundzie opiera się na kolejności
wyboru w poprzedniej nieparzystej rundzie w ten sposób, że każdy z funduszy
przesunie się do przodu o liczbę pozycji określoną w następujący sposób:
a) jeżeli liczba pozycji podzielona przez 2 da liczbę parzystą, fundusze będą
przesuwać się o 6 pozycji do przodu,
b) jeżeli liczba podzielona przez 2 da liczbę nieparzystą, fundusze będą
przesuwać się o 4 pozycje do przodu,
c) jeżeli liczba pozycji jest wielokrotnością 12, fundusze będą przesuwać się o
10 pozycji do przodu,
5) kolejność dokonywania wyboru w każdej parzystej rundzie jest odwrotna niż
kolejność w poprzedzającej ją rundzie nieparzystej,
6) w przypadku gdy w ostatniej rundzie liczba większościowych pakietów akcji
spółek okaże się mniejsza niż liczba funduszy, udział poszczególnych funduszy i
kolejność wyboru w tej rundzie zostaną ustalone w drodze losowania, w którym:
a) liczba losów jest równa liczbie funduszy,
b) numerami określającymi kolejność wyboru oznaczona jest część losów
odpowiadająca liczbie nie wybranych większościowych pakietów akcji spółek.
2. Fundusz biorący udział w ostatniej rundzie, który nie może dokonać wyboru z
uwagi na treść Listy, ustępuje miejsca funduszowi wyłonionemu w drodze kolejnego
losowania, które odbywa się po wyborze wiodących pakietów akcji spółek przez
wszystkie mające dokonać wyboru fundusze i w którym:
1) biorą udział tylko fundusze, które nie brały udziału w ostatniej rundzie
wyboru,
2) liczba losów jest równa liczbie funduszy biorących udział w tym losowaniu,
3) numerami określającymi kolejność wyboru oznacza się tyle losów, ile zostało
nie wybranych większościowych pakietów akcji spółek w ostatniej rundzie.
Losowanie powtarza się do momentu wyboru ostatniego z większościowych pakietów
akcji spółek.
ż 8. 1. W ciągu 14 dni od dnia zakończenia wyboru fundusze mogą dokonywać między
sobą wymiany większościowych pakietów akcji spółek. Przepis ż 4 ust. 1 stosuje
się odpowiednio. Liczba większościowych pakietów akcji spółek, przypadająca na
fundusz po wymianie, będzie równa liczbie większościowych pakietów akcji spółek
wybranych przez ten fundusz.
2. O wymianie fundusze niezwłocznie zawiadamiają na piśmie osobę nadzorującą,
która po stwierdzeniu zgodności wymiany z Listą wnosi do protokołu stosowną
wzmiankę.
ż 9. 1. Po dokonaniu wyboru i wymiany większościowych pakietów akcji spółek
mniejszościowe pakiety akcji wszystkich spółek zostaną rozdzielone w równych
częściach między wszystkie fundusze, z wyjątkiem tego funduszu, do którego
został wybrany większościowy pakiet akcji danej spółki.
2. Jeżeli liczba akcji danej spółki, które mają zostać rozdzielone, zgodnie z
ust. 1, między fundusze wyraża się liczbą z ułamkiem, dokonuje się zaokrąglenia
tej liczby do najbliższej liczby całkowitej "w dół", po czym następuje rozdział
tak uzyskanych mniejszościowych pakietów akcji spółek.
3. Akcje danej spółki stanowiące resztę po zaokrągleniu, o którym mowa w ust. 2,
przydziela się jednemu z funduszy, o których mowa w ust. 1, wybranemu w drodze
losowań, w których:
1) w poszczególnym losowaniu biorą udział wszystkie fundusze, z wyjątkiem tego,
który dokonał wyboru większościowego pakietu akcji danej spółki,
2) liczba losów w poszczególnych losowaniach jest równa liczbie funduszy
biorących udział w danym losowaniu,
3) w każdym z losowań tylko jeden los oznacza się nazwą spółki, której akcje są
przedmiotem losowania.
Losowanie przeprowadza się tyle razy, ilu spółek akcje mają być rozdzielone,
przy czym w jednym losowaniu są do uzyskania akcje jednej spółki.
ż 10. 1. Z przebiegu wyboru, losowań i rozdziału sporządza się protokół.
2. Osoba, o której mowa w ż 5, niezwłocznie po dokonaniu wyboru w danej rundzie
potwierdza podpisem odnotowany w protokole wybór większościowego pakietu akcji
spółki. Osoba ta w ten sam sposób potwierdza dokonanie rozdziału
mniejszościowych pakietów akcji spółek.
3. Protokół, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności:
1) datę i miejsce dokonania wyboru, wymiany, rozdziału i losowań,
2) imię i nazwisko osoby:
a) nadzorującej wybór i rozdział,
b) prowadzącej wybór, losowania i rozdział,
c) o której mowa w ż 5, ze wskazaniem reprezentowanego przez nią funduszu,
d) sporządzającej protokół,
3) wykaz funduszy i wynik wyboru w każdej rundzie,
4) wykaz funduszy i wynik rozdziału,
5) wyniki przeprowadzonych w toku wyboru i rozdziału losowań,
6) wzmiankę o wymianie większościowych pakietów akcji spółek,
7) podpisy osób, o których mowa w pkt 2 lit. a), b) i d).
ż 11. Właściwy minister, działając w imieniu Skarbu Państwa, wnosi akcje
jednoosobowych spółek Skarbu Państwa do narodowych funduszy inwestycyjnych, po
przeprowadzeniu i zgodnie z wynikami wyboru, wymiany i rozdziału.
ż 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 11 kwietnia 1995 r.
w sprawie ustalenia terminu udostępnienia akcji (udziałów) należących do Skarbu
Państwa w niektórych spółkach powstałych w wyniku przekształcenia
przedsiębiorstw państwowych.
(Dz. U. Nr 45, poz. 233)
Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i
Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685) Rada
Ministrów zarządza, co następuje:
ż 1. Termin udostępnienia akcji (udziałów) należących do Skarbu Państwa w
spółkach określonych w załączniku do niniejszego rozporządzenia ustala się do
dnia 31 grudnia 1996 r.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 kwietnia 1994 r. (poz. 233)
LISTA JEDNOOSOBOWYCH SPÓŁEK SKARBU PAŃSTWA, DLA KTÓRYCH PRZEKROCZONY JEST TERMIN
2 LAT
Lp.Firma spółkiAdres MiastoData rejestracji
1234
1AGROMET-JAWOR Zakłady Kuziennicze i Maszyn Rolniczych S.A.Jawor92.08.12
2BOLMAR Tłuszcze Roślinne S.A.Bodaczów92.03.31
3Bełchatowskie Zakłady Przemysłu Gumowego STOMIL S.A.Rogowiec k.
Bełchatowa92.04.01
4Białostockie Fabryki Mebli S.A.Białystok92.04.01
5Bydgoska Fabryka Urządzeń Chłodniczych BYFUCH S.A.Bydgoszcz92.02.01
6CANOE-MEAT S.A.Łódź92.10.01
7CHEMOMONTAŻ S.A.Pionki92.02.28
8Cementownia REJOWIEC S.A.Rejowiec Fabryczny92.02.21
9Cementownia GROSZOWICE Sp. z o.o.Opole92.04.01
10Cementownia MAŁOGOSZCZ S.A.Małogoszcz91.06.25
11Cementownia RUDNIKI S.A.Rudniki91.09.16
12Chrzanowskie Zakłady Materiałów Ogniotrwałych S.A.Chrzanów92.03.02
13Częstochowskie Zakłady Przemysłu Lniarskiego STRADOM
S.A.Częstochowa92.04.23
14EDA S.A.Poniatowa91.12.31
15ELEKTROMONTAŻ Wrocław S.A.Wrocław92.01.31
16ELEKTROMONTAŻ-1 Katowice S.A.Katowice92.07.01
17ELMOR S.A.Gdańsk92.01.06
18Fabryka Aparatury Pomiarowej PAFAL S.A.Świdnica92.04.30
19Fabryka Armatur GŁUCHOŁAZY S.A.Głuchołazy91.12.31
20Fabryka Automatów Tokarskich we Wrocławiu S.A.Wrocław92.06.01
21Fabryka Dywanów KOWARY S.A.Kowary92.03.16
22Fabryka Dywanów WELTOM S.A.Tomaszów Mazowiecki91.12.30
23Fabryka Elementów Hydrauliki PONAR-WADOWICE S.A.Wadowice92.10.01
24Fabryka Firanek WISAN w Skopaniu S.A.Skopanie92.07.01
25Fabryka Firanek i Koronek HAFT S.A.Kalisz91.12.31
26Fabryka Kosmetyków POLLENA LECHIA S.A.Poznań91.12.31
27Fabryka Maszyn GLINIK S.A.Gorlice92.01.02
28Fabryka Maszyn Górnictwa Odkrywkowego FAMAGO S.A.Zgorzelec92.04.01
29Fabryka Maszyn Górniczych FAMUR S.A.Katowice92.02.29
30Fabryka Maszyn Górniczych PIOMA S.A.Piotrków Trybunalski92.04.01
31Fabryka Mebli Giętych w Jasienicy S.A.Jasienica93.01.14
32Fabryka Mechanizmów Samochodowych POLMO S.A.Szczecin92.03.01
33Fabryka Obwodów Drukowanych TORAL S.A.Toruń92.04.01
34Fabryka Palenisk Mechanicznych S.A.Mikołów92.04.01
35Fabryka Reduktorów i Motoreduktorów BEFARED S.A.Bielsko-Biała92.01.02
36Fabryka Silników Elektrycznych Małej Mocy SILMA S.A.Sosnowiec92.06.30
37Fabryka Sprzętu i Narzędzi Górniczych FASING S.A.Katowice92.04.01
38Fabryka Urządzeń Górnictwa Odkrywkowego FUGO S.A.Konin92.01.06
39Fabryka Wagonów ŚWIDNICA S.A.Świdnica92.04.01
40Fabryka Wyrobów Runowych BIRUNA w Białymstoku S.A.Białystok92.02.03
41Fabryka Wyrobów Runowych RUNOTEX S.A.Kalisz92.01.02
42Fabryka Śrub w Łańcucie ŚRUBEX S.A.Łańcut92.03.23
43Fabryka Łożysk Tocznych PREMA-MILMET w Sosnowcu S.A.Sosnowiec91.12.31
44GARBARNIA BRZEG S.A.Brzeg91.12.02
45Gliwickie Przedsiębiorstwo Budownictwa Węglowego S.A.Gliwice92.04.30
46HYDRO-VACUUM S.A.Grudziądz92.02.18
47HYDROBUDOWA-1 S.A.Nowy Dwór Mazowiecki91.12.06
48Huta BATORY w Chorzowie S.A.Chorzów92.03.16
49Huta MAŁAPANEW S.A.Ozimek92.01.31
50Huta POKÓJ S.A.Ruda Śląska91.12.31
51Huta Szkła Kryształowego VIOLETTA S.A.Stronie Śląskie92.06.29
52Huta ZABRZE S.A.Zabrze92.01.20
53Huta ZYGMUNT S.A.Bytom91.06.11
54INSTAL-KATOWICE S.A.Katowice91.08.16
55INSTAL-RZESZÓW S.A.Rzeszów92.01.20
56Jarocińska Fabryka Obrabiarek PONAR JAFO S.A.Jarocin93.04.09
57Katowickie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego BUDUS
S.A.Katowice92.04.01
58Kluczewskie Zakłady Papiernicze S.A.Klucze91.02.01
59Krakowska Fabryka Aparatów Pomiarowych KFAP S.A.Kraków92.01.31
60LEN S.A.Kamienna Góra92.04.01
61Lubelskie Zakłady Przemysłu Skórzanego S.A.Lublin92.03.30
62MERA-PNEFAL S.A.Warszawa91.12.31
63METALPLAST-KALISZ Sp. z o.o.Kalisz92.03.31
64METALPLAST-ZAMOŚĆ S.A.Zamość92.01.31
65METALURGIA S.A.Radomsko92.07.31
66METRIX S.A.Tczew91.12.31
67MOSTOSTAL Będzin S.A.Będzin93.03.01
68MOSTOSTAL Wrocław S.A.Wrocław92.03.01
69Materiały Izolacyjne IZOLACJA S.A.Zduńska Wola92.04.01
70Mikołowska Fabryka Maszyn MIFAMA S.A.Mikołów92.06.12
71Myszkowska Fabryka Naczyń Emaliowanych S.A.Myszków91.12.30
72Nowosądecka Fabryka Urządzeń Górniczych NOWOMAG S.A.Nowy Sącz92.02.01
73ODRATRANS S.A.Wrocław92.03.16
74ORTAL S.A.Łódź92.04.22
75Odlewnia Żeliwa S.A. w KutnieKutno91.05.17
76Odlewnia Żeliwa STĄPORKÓW S.A.Stąporków92.07.31
77Olkuska Fabryka Naczyń Emaliowanych EMALIA S.A.Olkusz92.04.01
78Opolskie Fabryki Mebli S.A.Opole91.10.01
79Przedsiębiorstwo Budowlane Przemysłu Węglowego S.A.
(PBPW)Katowice92.02.01
80Przedsiębiorstwo Budownictwa Elektroenergetycznego ELBUD Gdańsk
S.A.Gdańsk92.05.29
81Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego BUDOSTAL-2 S.A.Kraków91.10.16

82Przedsiębiorstwo Budowy Elektrowni i Przemysłu POMORSKIE
S.A.Szczecin91.12.20
83Przedsiębiorstwo HANKA S.A.Legnica92.03.31
84Przedsiębiorstwo Kompleksowej Realizacji Budownictwa FABUD
S.A.Siemianowice Śląskie92.01.02
85Przedsiębiorstwo Konstrukcji Stalowych i Urządzeń Przemysłowych
MOSTOSTAL STALOWA WOLA S.A.Stalowa Wola92.01.14
86Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe Pasz Przemysłowych BACUTIL
S.A.Katowice92.01.31
87Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe ELZAM S.A.Elbląg90.12.28
88Przedsiębiorstwo Przemysłu Mięsnego TORMIĘS S.A.Toruń91.03.29
89Przedsiębiorstwo Przemysłowe METALCHEM-KOŚCIAN S.A.Kościan92.03.02
90Przedsiębiorstwo Przemysłowo-Handlowe POLSKIE ODCZYNNIKI CHEMICZNE
S.A.Gliwice92.02.20
91Przedsiębiorstwo Przemysłu Chłodniczego FRIGOOPOL S.A.Opole92.03.16
92Przedsiębiorstwo Przemysłu Mięsnego we Wrocławiu Sp. z
o.o.Wrocław92.07.01
93Przedsiębiorstwo Przetwórstwa i Obrotu Paszowego PASZUTIL
S.A.Szczecin92.08.24
94Przedsiębiorstwo Remontowo-Montażowe REMUR w Wierzbicy S.A.Wierzbica k.
Radomia92.06.01
95Przedsiębiorstwo Robót Czerpalnych i Podwodnych DRAGMOR Sp. z
o.o.Szczecin91.08.01
96Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjnych S.A.Katowice91.11.30
97Przedsiębiorstwo Robót Kolejowych Nr 7 S.A.Warszawa92.03.04
98Przedsiębiorstwo Transportowo-Spedycyjne CEMET S.A.Warszawa92.03.19
99Przedsiębiorstwo Zbożowo-Młynarskie PZZ w Słupsku S.A.Słupsk93.02.01
100POZBAC POZNAŃ Przedsiębiorstwo Przemysłu Paszowego S.A.Poznań92.02.13
101Pabianicka Fabryka Żarówek POLAM-PABIANICE S.A.Pabianice91.12.31
102Pabianickie Zakłady Przemysłu Bawełnianego PAMOTEX
S.A.Pabianice91.12.31
103Pabianickie Zakłady Środków Opatrunkowych PASO S.A.Pabianice92.01.22
104Pomorskie Zakłady Budowy Maszyn MAKRUM S.A.Bydgoszcz92.04.01
105Poznańska Korporacja Budowlana Pe-Ka-Bex S.A.Poznań91.12.30
106RAWENT S.A.Skierniewice92.01.02
107Spomasz Białystok S.A.Białystok92.02.03
108Tarnobrzeskie Przedsiębiorstwo Budownictwa BUDOCOP
S.A.Tarnobrzeg92.02.01
109Warszawskie Zakłady Papiernicze S.A.Konstancin-Jeziorna91.03.30
110Widzewska Fabryka Nici ARIADNA S.A.Łódź92.03.01
111Widzewskie Zakłady Przemysłu Bawełnianego WI-MA S.A.Łódź92.06.01
112Wielkopolskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Ziemniaczanego w Luboniu k.
Poznania S.A.Luboń92.02.03
113Wrocławski Zakład Przemysłu Maszynowego Leśnictwa DOLPIMA
S.A.Wrocław91.12.02
114Wrocławskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego Nr 2 WROBIS
S.A.Wrocław92.02.01
115Wrocławskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego Nr 1 JEDYNKA
WROCŁAWSKA S.A.Wrocław92.01.31
116Wytwórnia Konstrukcji Stalowych MOSTOSTAL S.A.Chojnice92.07.01
117Wytwórnia Konstrukcji Stalowych MOSTOSTAL S.A.Słupca92.03.02
118Wytwórnia Silników Wysokoprężnych ANDORIA w Andrychowie
S.A.Andrychów92.03.02
119Wytwórnia Sprzętu Górniczego DEHAK S.A.Mysłowice92.01.02
120Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego KRAKÓW S.A.Kraków92.04.01
121Wytwórnia Sprzętu Mechanicznego KROTOSZYN S.A.Krotoszyn91.04.02
122WĘGIERSKA GÓRKA Fabryka Armatury i Odlewnia S.A.Węgierska Górka92.04.01

123Zakład Elektrotechniki Motoryzacyjnej ELNOT w Świdnicy
S.A.Świdnica92.04.01
124Zakład Produkcji Urządzeń Chłodniczych S.A.Bochnia91.12.31
125Zakład Surowców Ogniotrwałych GÓRKA S.A.Trzebinia92.07.01
126Zakłady Akumulatorowe ZAP Piastów S.A.Piastów92.05.06
127Zakłady Aparatury Chemicznej CHEMET S.A.Tarnowskie Góry92.04.01
128Zakłady Automatyki POLNA S.A.Przemyśl92.01.31
129Zakłady Automatyki Przemysłowej ZAP S.A.Ostrów Wielkopolski91.07.01
130Zakłady Bawełniane BIELTEX S.A.Bielawa92.04.01
131Zakłady Bawełniane DOLTEX w Bogatyni S.A.Bogatynia92.03.31
132Zakłady Budowy Maszyn i Aparatury im. L. Zieleniewskiego w Krakowie
S.A.Kraków92.03.02
133Zakłady Budowy Maszyn i Górnictwa CZĘSTOCHOWA w Kłobucku
S.A.Kłobuck92.05.04
134Zakłady Chemiczne ROKITA S.A.Brzeg Dolny92.04.01
135Zakłady Chemiczne ALWERNIA S.A.Alwernia91.12.31
136Zakłady Chemiczne WIZÓW S.A.Bolesławiec Śląski92.04.01
137Zakłady Elektrod Węglowych S.A.Racibórz92.02.29
138Zakłady Górnicze TRZEBIONKA S.A.Trzebinia92.06.30
139Zakłady Górniczo-Hutnicze ORZEŁ BIAŁY S.A.Bytom92.02.28
140Zakłady Magnezytowe ROPCZYCE S.A.Ropczyce92.03.16
141Zakłady Mebli Giętych S.A.Radomsko92.01.28
142Zakłady Mięsne w Kościanie S.A.Kościan91.11.25
143Zakłady Podzespołów Radiowych MIFLEX S.A.Kutno92.03.03
144Zakłady Porcelany Stołowej LUBIANA S.A.Łubiana k. Kościerzyny92.03.31
145Zakłady Porcelany i Porcelitu CHODZIEŻ S.A.Chodzież92.03.31
146Zakłady Przemysłu Owocowo-Warzywnego OWINTAR Sp. z o.o.Tarnów91.12.31
147Zakłady Przemysłu Bawełnianego BIELBAW w Bielawie S.A.Bielawa92.04.01
148Zakłady Przemysłu Dziewiarskiego JARLAN S.A.Jarosław92.03.02
149Zakłady Przemysłu Jedwabniczego WISTIL S.A.Kalisz92.02.01
150Zakłady Przemysłu Odzieżowego INTERMODA S.A.Wrocław92.07.01
151Zakłady Przemysłu Wełnianego WELUX S.A.Bielsko-Biała92.03.02
152Zakłady Przemysłu Barwników BORUTA S.A.Zgierz92.06.01
153Zakłady Przemysłu Dziewiarskiego LUXPOL S.A.Stargard
Szczeciński93.09.01
154Zakłady Przemysłu Dziewiarskiego SIGMATEX S.A.Piotrków
Trybunalski92.03.02
155Zakłady Przemysłu Lniarskiego WIGOLEN S.A.Częstochowa92.01.02
156Zakłady Przemysłu Odzieżowego MODENA S.A.Poznań91.09.02
157Zakłady Płyt Pilśniowych S.A.Krosno Odrzańskie92.06.01
158Zakłady Remontowo-Montażowe MONTMET S.A.Piekary Śląskie92.02.29
159Zakłady Sprzętu Grzejnego WROZAMET S.A.Wrocław92.03.02
160Zakłady Stolarki Budowlanej STOLBUD S.A.Sokółka92.01.02
161Zakłady Technicznych Wyrobów Włókienniczych S.A.Żyrardów92.04.01
162Zakłady Tkanin Dekoracyjnych DEKORA w Żarach S.A.Żary92.02.01
163Zakłady Tkanin Dekoracyjnych WELUR S.A.Kietrz92.05.04
164Zakłady Tworzyw Sztucznych IZO-ERG S.A.Gliwice92.01.20
165Zakłady Tworzyw Sztucznych CEFOL-ERG S.A.Gomunice Stare92.03.02
166Zakłady Tworzyw Sztucznych ERG-Wąbrzeźno S.A.Wąbrzeźno92.04.01
167Zakłady Tworzyw Sztucznych KRYWAŁD-ERG S.A.Knurów92.05.01
168Zakłady Urządzeń Galwanicznych i Lakierniczych ZUGIL S.A.Wieluń92.01.01

169Zakłady Urządzeń Przemysłowych S.A.Nysa91.12.31
170Zakłady Wyrobów Obiciowych VERA S.A.Łódź92.03.24
171Zakłady Wyrobów Powlekanych SANWIL w Przemyślu S.A.Przemyśl92.07.24
172Zakłady Włókien Chemicznych STILON S.A.Gorzów Wielkopolski92.01.31
173Zakłady Tworzyw Sztucznych ERG w Pustkowie S.A.Pustków92.03.02
174ZINSTAL Zielona Góra S.A.Zielona Góra92.03.16
175Zabrzańskie Zakłady Naprawcze Przemysłu Węglowego S.A.Zabrze92.01.02
176Zamojskie Fabryki Mebli S.A.Zamość92.01.31
177Zielonogórskie Fabryki Mebli S.A.Zielona Góra92.03.25
178Zielonogórskie Kopalnie Surowców Mineralnych ZKSM S.A.Zielona
Góra91.12.31
179Śląskie Zakłady Lin i Drutu LINODRUT S.A.Zabrze90.12.31
180Świdnicka Fabryka Urządzeń Przemysłowych S.A.Świdnica92.06.01
181Łukowskie Zakłady Przemysłu Skórzanego ŁUKBUT S.A.Łuków92.04.30
182Żarowskie Zakłady Materiałów Ogniotrwałych w Żarowie S.A.Żarów92.07.07
183Żywieckie Zakłady Papiernicze SOLALI S.A.Żywiec92.06.25
184Andrychowskie Zakłady Przemysłu Bawełnianego ANDROPOL
S.A.Andrychów92.04.01
185BACUTIL Zakłady Przemysłu Paszowego S.A.Gdańsk92.04.30
186Fabryka Maszyn Budowlanych i Lokomotyw BUMAR-FABLOK
S.A.Chrzanów91.12.20
187Fabryka Maszyn FADROMA S.A.Wrocław92.02.27
188Fabryka Maszyn Rolniczych AGROMET-FAMAROL S.A.Słupsk92.02.01
189Fabryka Materiałów i Wyrobów Ściernych KORUND S.A.Koło91.05.14
190Fabryka Sprzętu Elektromechanicznego TAMEL S.A.Tarnów92.07.01
191GERLACH S.A.Drzewica92.04.01
192Przedsiębiorstwo Aparatury Spawalniczej ASPA S.A.Wrocław92.01.02
193Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowo-Handlowe POLSKA WEŁNA S.A.Zielona
Góra92.03.10
194SILESIANA S.A.Dzierżoniów91.02.01
195Toruńskie Zakłady Urządzeń Okrętowych TOWIMOR S.A.Toruń92.01.20
196Zakłady Chemiczne VISCOPLAST S.A.Wrocław92.01.02
197Zakłady Dziewiarskie MEWA S.A.Biłgoraj91.12.30
198Zakłady Przemysłu Bawełnianego FROTEX S.A.Prudnik92.04.01
199Zakłady Przemysłu Bawełnianego FASTY w Białymstoku
S.A.Białystok92.04.01
200Zakłady Przemysłu Jedwabniczego SILWANA S.A.Gorzów Wielkopolski93.01.02

201Zakłady Przemysłu Pasmanteryjnego LENTA S.A.Łódź91.03.29
201Zakłady Urządzeń Technicznych ZGODA S.A.Świętochłowice92.02.10
203BROWARY DOLNOŚLĄSKIE PIAST S.A.Wrocław91.02.27
204BROWARY TYSKIE GÓRNY ŚLĄSK S.A.Tychy91.08.01
205CERSANIT-KRASNYSTAW S.A.Krasnystaw-Borek92.03.01
206Cementownia OŻARÓW S.A.Ożarów91.03.05
207Domy Towarowe CENTRUM S.A.Warszawa93.09.01
208ELEKTROBUDOWA S.A.Katowice92.02.03
209ELEKTROMONTAŻ GDAŃSK S.A.Gdańsk91.11.04
210ENERGOMONTAŻ-POŁUDNIE S.A.Katowice92.04.01
211ENERGOMONTAŻ-PÓŁNOC S.A.Warszawa91.12.02
212Elektrociepłownia KRAKÓW S.A.Kraków92.02.13
213Fabryka Aparatów Elektrycznych EAEL Sp. z o.o.Ząbkowice Śląskie92.03.02

214Fabryka Kosmetyków POLLENA-URODA S.A.Warszawa91.10.21
215Fabryka Okładzin Ciernych FOMAR S.A.Marki k. Warszawy92.01.22
216Fabryka Wagonów PAFAWAG Sp. z o.o.Wrocław93.01.01
217Fabryka Łożysk Tocznych ISKRA S.A.Kielce91.08.01
218Fabryka Łożysk Tocznych S.A. w PoznaniuPoznań92.01.30
219Gdańskie Zakłady Nawozów Fosforowych FOSFORY Sp. z o.o.Gdańsk92.03.31
220Górnośląskie Zakłady Piwowarskie S.A.Zabrze91.08.12
221HUTMEN S.A.Wrocław92.03.02
222Huta Aluminium KONIN S.A.Konin91.12.31
223Huta OŁAWA S.A.Oława90.11.30
224Janikowskie Zakłady Sodowe JANIKSODA S.A.Janikowo92.08.01
225Kieleckie Zakłady Wyrobów Papierowych S.A.Kielce91.04.02
226Kombinat Cementowo-Wapienniczy KUJAWY S.A.Piechcin91.06.05
227Kopalnia i Zakład Przerobu Piasków Szklarskich OSIECZNICA Sp. z
o.o.Osiecznica92.09.01
228Lubelska Fabryka Maszyn Rolniczych S.A.Lublin91.02.21
229MILFOR Sp. z o.o.Olsztyn90.11.30
230Przedsiębiorstwo Budownictwa Hydrotechnicznego i Rurociągów
Energetycznych ENERGOPOL-7 S.A.Poznań92.03.31
231Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego CHEMOBUDOWA-KRAKÓW
S.A.Kraków91.04.02
232Przedsiębiorstwo Montażu Elektrowni i Urządzeń Przemysłowych
ENERGOMONTAŻ-ZACHÓD S.A.Wrocław91.07.01
233Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowo-Usługowe IZOPOL
S.A.Trzemeszno92.01.31
234Przedsiębiorstwo Remontów i Modernizacji CHEMOROZRUCH Sp. z
o.o.Oświęcim91.05.31
235Przedsiębiorstwo Robót Czerpalnych i Podwodnych Sp. z
o.o.Gdańsk91.02.28
236Przedsiębiorstwo Wyrobów Tytoniowych w Augustowie S.A.Augustów93.09.01
237POLMO Praszka S.A.Praszka90.12.28
238POLO S.A.Kalisz91.01.08
239REFA S.A.Świebodzice91.07.01
240RUCH S.A.Warszawa92.04.01
241STOMIL OLSZTYN S.A.Olsztyn92.02.01
242Warszawska Fabryka Platerów HEFRA S.A.Warszawa91.05.02
243Zakład Elektroniki Górniczej ZEG S.A.Tychy92.02.01
244Zakłady Celulozy i Papieru w Świeciu CELULOZA S.A.Świecie n.
Wisłą91.01.02
245Zakłady Chemiczne RUDNIKI S.A.Rudniki91.05.29
246Zakłady Metali Lekkich KĘTY S.A.Kęty92.04.01
247Zakłady Mięsne OSTROŁĘKA S.A.Ostrołęka91.05.31
248Zakłady Piwowarskie GŁUBCZYCE S.A.Głubczyce92.03.02
249Zakłady Piwowarskie w Leżajsku S.A.Leżajsk91.02.01
250Zakłady Urządzeń Chemicznych i Armatury Przemysłowej CHEMAR
S.A.Kielce91.12.31
251Fabryka Automatyki Chłodniczej FACH S.A.Cieszyn91.12.01
252INFOMA S.A.Inowrocław91.04.30
253Lubuskie Zakłady Materiałów Ogniotrwałych i Budowlanych
S.A.Żary91.03.11
254OPTEX-OPOCZNO S.A.Opoczno91.07.12
255Olsztyńskie Kopalnie Surowców Mineralnych Sp. z o.o.Olsztyn91.06.01
256Przedsiębiorstwo Dziewiarskie WANDA Sp. z o.o.Sosnowiec93.04.01
257PREMET S.A.Pieszyce91.01.02
258Zakład Urządzeń Technicznych TECHNOSKÓR Sp. z o.o.Chełmek91.06.13
259Bielskie Zakłady Graficzne Sp. z o.o.Bielsko-Biała93.03.01
260Huta Szkła Okiennego KARA S.A.Piotrków Trybunalski92.12.31
261TEMED S.A.Zabrze91.02.25
262Wschowskie Urządzenia Komunalne WUKOM Sp. z o.o.Wschowa91.09.06
263ADEXTRA S.A.Piaseczno91.12.05
264AGENCJA KAPITAŁOWO-ROZLICZENIOWA S.A.Warszawa92.07.01
265BIMEL S.A. Pruszcz GdańskiPruszcz Gdański91.08.08
266BUDIMOR Sp. z o.o.Gdańsk91.09.12
267BUMAR WARYŃSKI S.A. Grupa HoldingowaWarszawa91.06.19
268Centrum Naukowo-Badawcze Materiałów Elektronicznych CEMAT 70
S.A.Warszawa91.03.29
269Cieszyńska Fabryka Zamków Błyskawicznych ZAMPOL Sp. z
o.o.Cieszyn91.10.01
270Cukrownia CHEŁMŻA S.A.Chełmża93.02.25
271Cukrownia GLINOJECK S.A.Glinojeck91.12.14
272Cukrownia KRASNYSTAW S.A.Siennica Nadolna92.03.31
273Cukrownia LUBLIN S.A.Lublin92.02.28
274DOZACHEM-ERG Sp. z o.o.Pionki91.06.07
275Fabryka Części do Maszyn Włókienniczych i Odlewnia Metali KALIMET
S.A.Kalisz91.04.02
276Fabryka Narzędzi KUŹNIA S.A.Sułkowice91.04.02
277Fabryka Przyrządów i Uchwytów BISON-BIAL S.A.Białystok91.03.01
278Fabryka Szlifierek JOTES S.A.Łódź92.08.01
279FOTON S.A. BYDGOSZCZBydgoszcz92.02.28
280FSM Wytwórnia Wyrobów Różnych S.A.Bielsko-Biała90.11.30
281Gliwickie Przedsiębiorstwo Urządzeń Transportowych ZREMB
S.A.Gliwice91.08.26
282HUTA KATOWICE S.A.Dąbrowa Górnicza91.07.31
283INSTAL S.A.Płock92.04.16
284Inowrocławskie Zakłady Chemiczne SODA MĄTWY S.A.Inowrocław91.12.31
285Jeleniogórskie Kopalnie Surowców Mineralnych S.A.Szklarska
Poręba91.03.28
286KGHM Kombinat Górniczo-Hutniczy Miedzi POLSKA MIEDŹ S.A.Lubin91.09.12
287KOWENT S.A.Końskie91.10.29
288KRASZKŁO Sp. z o.o.Kraków91.12.31
289Kaliskie Przedsiębiorstwo Produkcji Leśnej LAS S.A.Pleszew90.12.29
290Kopalnia Piasku MACZKI-BÓR Sp. z o.o.Sosnowiec92.04.03
291LAS-PIŁA S.A.Szydłowo Dobrzyca91.02.28
292MONTIN S.A.Kraków92.03.02
293MOSTOSTAL KRAKÓW S.A.Kraków91.03.01
294Mazowieckie Zakłady Rafineryjne i Petrochemiczne PETROCHEMIA
S.A.Płock93.07.01
295Morska Stocznia Remontowa S.A.Świnoujście90.11.06
296Morski Port Handlowy Gdynia S.A.Gdynia91.11.19
297ORBIS S.A.Warszawa91.01.09
298OTMĘT S.A.Krapkowice90.11.23
299Olsztyńskie Fabryki Mebli Sp. z o.o.Działdowo91.12.31
300Opolskie Przedsiębiorstwo Budowlane S.A.Opole91.01.03
301Ostrowskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Ogólnego OPBO S.A.Ostrów
Wielkopolski92.12.30
302Przedsiębiorstwo Budowlano-Montażowe BREM Sp. z o.o.Gliwice91.06.07
303Przedsiębiorstwo Budownictwa, Infrastruktury i Ochrony Środowiska
EKOINFRA Sp. z o.o.Kraków92.01.31
304Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego KUJAWY S.A.Włocławek92.02.25

305Przedsiębiorstwo CHEMADIN S.A.Kielce91.07.08
306Przedsiębiorstwo Instalacji Przemysłowych CHEMOINSTAL Sp. z
o.o.Warszawa92.03.17
307Przedsiębiorstwo Instalacji Przemysłowych i Sanitarnych INSTAL
S.A.Częstochowa93.04.01
308Przedsiębiorstwo Mechaniki i Elektroniki POLON-KRAKÓW Sp. z
o.o.Kraków91.03.22
309Przedsiębiorstwo Połowów, Przetwórstwa i Handlu DALMOR
S.A.Gdynia92.04.30
310Przedsiębiorstwo Produkcji Przemysłowej Budownictwa Sp. z
o.o.Szczecin-Dąbie91.10.21
311Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowe TECHMET Sp. z o.o.Pruszcz
Gdański91.12.01
312Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowe i Handlowe PEKUM Sp. z
o.o.Toruń91.04.30
313Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowe i Handlowe PREF-BUD
S.A.Olsztyn91.03.20
314Przedsiębiorstwo Projektowania Dostaw i Realizacji Obiektów Ochrony
Powietrza OPAM Sp. z o.o.Katowice92.04.01
315Przedsiębiorstwo Realizacji Obiektów Energetycznych i Przemysłowych
MEGADEX S.A.Warszawa92.09.04
316Przedsiębiorstwo Robót Instalacyjnych PRI-WAD Wadowice Sp. z
o.o.Wadowice92.12.30
317Przedsiębiorstwo Spedycji Krajowej Sp. z o.o.Szczecin91.11.12
318POLFER Sp. z o.o.Warszawa91.12.31
319PORT SERVICE Sp. z o.o.Gdynia91.10.09
320PREFABET-LISÓW Sp. z o.o.Lisów91.02.28
321PRZEM-BUD Gdańskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego Sp. z
o.o.Gdańsk91.12.27
322Polska Żegluga Bałtycka S.A.Kołobrzeg92.12.31
323REMA S.A.Reszel90.12.31
324RENA-KORD S.A.Łódź91.03.01
325ROLBET Kolbudy Sp. z o.o.Kolbudy91.10.31
326Radomska Wytwórnia Telefonów RWT S.A.Radom91.02.08
327Rafineria Gdańska S.A.Gdańsk91.10.01
328SIARKOPOL Gdańsk S.A.Gdańsk91.12.02
329Sosnowskie Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjnych Sp. z
o.o.Sosnowiec91.01.31
330Stocznia Remontowa PARNICA Sp. z o.o.Szczecin90.11.02
331Stocznia Remontowa RADUNIA S.A.Gdańsk90.12.28
332TECHMA-BYDGOSZCZ S.A.Bydgoszcz91.05.17
333TECHMA-OSTRZESZÓW S.A.Ostrzeszów91.07.01
334Tarnobrzeska Fabryka Obrabiarek PONAR-TARNOBRZEG S.A.Tarnobrzeg91.04.04

335Tomaszowskie Kopalnie Surowców Mineralnych BIAŁA GÓRA Sp. z
o.o.Tomaszów Mazowiecki92.01.28
336WIEPOFAMA S.A.Poznań92.04.27
337Zakłady Azotowe KĘDZIERZYN S.A.Kędzierzyn-Koźle91.12.31
338Zakłady Azotowe PUŁAWY S.A.Puławy92.09.01
339Zakłady Azotowe w Chorzowie S.A.Chorzów91.11.25
340Zakłady Azotowe w Tarnowie-Mościcach S.A.Tarnów91.03.01
341Zakłady Elektromaszynowe CELMA S.A.Cieszyn91.04.02
342Zakłady Graficzne TAMKA S.A.Warszawa92.01.16
343Zakłady Hydrauliki Siłowej ZHS S.A.Łódź91.02.12
344Zakłady Mięsne w Grodzisku Wielkopolskim Sp. z o.o.Grodzisk
Wielkopolski91.10.01
345Zakłady Rowerowe ROMET S.A.Bydgoszcz91.01.13
346Zakłady Sprzętu Motoryzacyjnego POLMO w Gorlicach Sp. z
o.o.Gorlice92.06.15
347Zakłady Tkanin Dekoracyjnych i Meblowych TEXO S.A.Łódź91.06.21
348Zakłady Wytwórcze Maszyn Elektrycznych i Transformatorów EMIT
S.A.Żychlin91.10.01
349ZIPO Gdańsk S.A.Gdańsk90.12.05
350Zarząd Portu Gdańsk S.A.Gdańsk-Nowy Port91.05.27
351Zarząd Portu Szczecin-Świnoujście S.A.Szczecin91.05.16
352Fabryka Maszyn i Urządzeń Przemysłu Spożywczego SPOMASZ
S.A.Żary92.03.02
353Gliwickie Zakłady Materiałów Ogniotrwałych GZMO Sp. z
o.o.Gliwice91.07.01
354Krośnieńskie Przedsiębiorstwo Budowlane w Krośnie S.A.Krosno92.03.13
355Zakłady Papiernicze w Krapkowicach S.A.Krapkowice91.10.31
356Zakłady Przemysłu Dziewiarskiego OPOLANKA S.A.Opole91.08.28
357Zakłady Urządzeń Komputerowych ELZAB S.A.Zabrze92.12.01
358AUTOSAN S.A.Sanok91.01.02
359Elektrownia OPOLE S.A.Brzezie91.01.15
360Fabryka Obrabiarek RAFAMET S.A.Kuźnia Raciborska92.07.01
361Fabryka Papieru SZCZECIN-SKOLWIN S.A.Szczecin91.02.28
362Fabryka Płyt Drewnopochodnych w Rucianem-Nidzie
S.A.Ruciane-Nida92.06.30
363Huta Szkła Gospodarczego HORTENSJA Sp. z o.o.Piotrków
Trybunalski93.02.01
364Przedsiębiorstwo Przetwórstwa Owocowo-Warzywnego TOLKMICKO Sp. z
o.o.Tolkmicko91.07.03
365Południowe Zakłady Przemysłu Skórzanego CHEŁMEK S.A.Chełmek91.08.20
366Stocznia USTKA S.A.Ustka92.06.15
367Stocznia Gdynia S.A.Gdynia91.11.29
368Stocznia Północna S.A.Gdańsk93.04.01
369Zakłady Aparatury Chemicznej APC-METALCHEM S.A.Opole91.11.04
370Zakłady Azotowe WŁOCŁAWEK S.A.Włocławek93.04.16
371Zakłady Przemysłu Wełnianego 9 MAJA S.A.Łódź92.04.01
372Zakłady Radiowe ELTRA S.A.Bydgoszcz91.01.02
373Zakłady Starachowickie STAR S.A.Starachowice91.02.01


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 kwietnia 1995 r.
w sprawie zatwierdzenia wysokości ceny minimalnej skupu mleka, według której
będzie realizowany interwencyjny skup masła i mleka odtłuszczonego w proszku.
(Dz. U. Nr 45, poz. 234)
Na podstawie art. 6 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 7 czerwca 1990 r. o utworzeniu
Agencji Rynku Rolnego (Dz. U. Nr 39, poz. 223) zarządza się, co następuje:
ż 1. Rada Ministrów, po rozpatrzeniu propozycji Rady Agencji Rynku Rolnego,
dotyczącej wysokości ceny minimalnej skupu mleka klasy I o zawartości 3,5%
tłuszczu, zatwierdza cenę 0,40 zł za 1 litr, według której będzie realizowany
skup interwencyjny masła i mleka odtłuszczonego w proszku w okresie od dnia 1
maja 1995 r. do dnia 30 kwietnia 1996 r.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 1995 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA
z dnia 12 kwietnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania
niektórych Polskich Norm z zakresu budownictwa, gospodarki przestrzennej i
komunalnej oraz geodezji i kartografii.
(Dz. U. Nr 45, poz. 235)
Na podstawie art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz.
U. Nr 55, poz. 251) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 21
czerwca 1994 r. w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych polskich
Norm z zakresu budownictwa, gospodarki przestrzennej i komunalnej oraz geodezji
i kartografii (Dz. U. Nr 84, poz. 387) w załączniku "Wykaz Polskich Norm do
obowiązkowego stosowania" wprowadza się następujące zmiany:
1) w dziale 04 "Maszyny, urządzenia i narzędzia":
a) w lp. 16 numer normy "PN-80/M-47450" zastępuje się numerem "PN-80/M-47456",
b) w lp. 19 numer normy "PN-82/M-47540/01" zastępuje się numerem
"PN-81/M-47540/01",
2) w dziale 06 "Energetyka i elektronika" w lp. 23 numer normy
"PN-91/E-05009/51" zastępuje się numerem "PN-93/E-05009/51"
3) w dziale 07 "Budownictwo i materiały budowlane":
a) w lp. 38 tytuł normy otrzymuje brzmienie: "Fundamenty i konstrukcje wsporcze
pod maszyny. Obliczenia i projektowanie",
b) w lp. 40 tytuł normy otrzymuje brzmienie: "Konstrukcje stalowe. Kominy.
Obliczenia i projektowanie",
c) w lp. 43 tytuł normy otrzymuje brzmienie: "Elektroenergetyczne linie
napowietrzne. Stalowe konstrukcje wsporcze. Obliczenia statystyczne i
projektowanie",
d) w lp. 70 tytuł normy otrzymuje brzmienie: "Roboty pokrywcze. Krycie dachów
płaskich płytami azbestowo-cementowymi. Wymagania i badania przy odbiorze",
e) skreśla się lp. 76,
f) skreśla się lp. 84,
g) w lp. 94 numer normy "PN-85/B-10727" zastępuje się numerem "Pn-92/B-10727",
h) w lp. 127 tytuł normy otrzymuje brzmienie: "Ochrona przeciwpożarowa budynków.
Metoda badania niepalności materiałów budowlanych",
4) w dziale 13 "Przyrządy pomiarowe, środki automatyzacji" skreśla się lp. 2,
5) w dziale 16 "Zagadnienia naukowo-techniczne, dokumentacja i organizacja"
dodaje się lp. 13 w brzmieniu:
"13.PN-91/N-99252 Dalmierze elektroniczne
TerminologiaWszystkieWedług p. 1.2. normy"

ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa: B. Blida

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 11 kwietnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów.
(Dz. U. Nr 45, poz. 236)
Na podstawie art. 58 ust. 1 pkt 1 i art. 67 pkt 1 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r.
- Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 1 lutego
1993 r. w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 21, poz. 91
i Nr 134, poz. 656 oraz z 1994 r. Nr 116, poz. 557) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w ż 57 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) spełniają wymagania określone w załączniku nr 7 do rozporządzenia,"
2) w ż 58:
a) skreśla się ust. 1-3 i 6,
b) ust. 5a otrzymuje brzmienie:
"5a. Przepisy ust. 4 i 5 nie mają zastosowania do przyrządów i urządzeń
wymienionych w:
a) ż 7 ust. 1 pkt 15 i 16 oraz ust. 2 pkt 2 i 7 załącznika nr 7 do
rozporządzenia,
b) ż 7 ust. 1 pkt 9 i 11 załącznika nr 7 do rozporządzenia, o ile urządzenia te
stanowią element składowy innych urządzeń spełniających wymagania ust. 4 i 5.",
3) w ż 65 w ust. 1:
a) skreśla się pkt 28a-28e,
b) pkt 28f otrzymuje brzmienie:
"28f) ż 58 ust. 4 i 5 nie stosuje się do dnia 31 grudnia 1996 r. do przyrządów i
urządzeń wymienionych w ż 7 ust. 1 pkt 1-11 oraz ust. 2 pkt 1 i pkt 3-6
załącznika nr 7 do rozporządzenia, o ile urządzenia te były wyprodukowane,
zainstalowane w stacji kontroli pojazdów i użytkowane w niej do badań
technicznych przed dniem 1 maja 1993 r.,"
c) dodaje się pkt 31 w brzmieniu:
"31) w załączniku nr 7 do rozporządzenia:
a) ż 6 ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do działających w dniu wejścia w życie
rozporządzenia stacji kontroli pojazdów przewidzianych do badania pojazdów o
dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t, w których długość kanału
przeglądowego nie może być mniejsza niż 12 m,
b) ż 7 ust. 1 pkt 9 - przyrząd do pomiaru prędkości obrotowej pracy silnika o
zapłonie samoczynnym stosuje się jako wyposażenie obowiązkowe po dniu 31 grudnia
1995 r.,
c) ż 7 ust. 1 pkt 14 stosuje się jako wyposażenie obowiązkowe okręgowej stacji
kontroli po dniu 30 czerwca 1995 r., a pozostałych stacji po dniu 30 czerwca
1996 r.,
d) ż 7 ust. 1 pkt 12 i 13 oraz ust. 2 pkt 4 i 6 stosuje się jako wyposażenie
obowiązkowe po dniu 31 grudnia 1996 r.",
4) dodaje się załącznik nr 7 w brzmieniu:
"Załącznik nr 7
WYMAGANIA TECHNICZNO-ORGANIZACYJNE DLA STACJI KONTROLI POJAZDÓW
Warunki ogólne
ż 1. 1. Stacja kontroli pojazdów powinna znajdować się w pomieszczeniu
przelotowym, zapewniającym jeden kierunek ruchu. Dopuszcza się pomieszczenie
nieprzelotowe - w odniesieniu do stacji przewidzianych do badania pojazdów o
dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t lub stacji wykonujących badania
specjalistyczne, o ile istnieje możliwość wykonania badania technicznego zgodnie
z wymaganiami określonymi w przepisach.
2. Jeżeli stacja kontroli pojazdów jest częścią zakładu prowadzącego także inną
działalność, powinna ona być wydzielona (odgrodzona) z pozostałego terenu z
zapewnieniem bezpośredniego do niej dojazdu.
3. Pojazdom oczekującym na badanie techniczne powinna być zapewniona możliwość
swobodnego ich zaparkowania. Liczba miejsc do parkowania powinna wynosić co
najmniej:
1) 4 - dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
2) 2 - dla pozostałych pojazdów.
ż 2. 1. Stacja kontroli pojazdów powinna być oznaczona na zewnątrz (w miejscu
widocznym) szyldem barwy niebieskiej z białymi napisami, zawierającymi co
najmniej: nazwę jednostki, wyrazy "(Okręgowa) Stacja Kontroli Pojazdów", godziny
otwarcia stacji.
2. Przy stanowisku kontrolnym powinna być umieszczona tablica, na której
znajdować się powinny co najmniej: kopia upoważnienia stacji do dokonywania
badań technicznych, cennik usług oraz wykaz najbliższych okręgowych stacji
kontroli.
3. Pracownik dokonujący badań technicznych powinien posiadać identyfikator
osobisty zawierający co najmniej imię i nazwisko oraz numer upoważnienia.
4. Dokumenty oraz pieczątki urzędowe powinny być zabezpieczone przed dostępem
osób niepowołanych.
Stanowisko kontrolne
ż 3. 1. Stanowisko kontrolne powinno znajdować się w wydzielonym pomieszczeniu o
wymiarach i bramach: wjazdowej i wyjazdowej, dostosowanych do wielkości pojazdów
(zespołów pojazdów) przewidzianych do badania.
2. Stanowisko kontrolne składa się z:
1) płaskiej i poziomej powierzchni mieszczącej badany pojazd i urządzenia
pomiarowo�kontrolne, zwanej dalej "ławą pomiarową",
2) kanału przeglądowego i urządzenia do podnoszenia osi pojazdu; kanał
przeglądowy może być zastąpiony urządzeniem do podnoszenia całego pojazdu,
3) wyposażenia pomiarowo�kontrolnego,
4) wyposażenia technologicznego,
5) stanowiska zewnętrznego do pomiarów akustycznych.
ż 4. 1. Długość stanowiska kontrolnego powinna być większa niż długość kanału
przeglądowego (ż 6 ust. 1 pkt 1) nie mniej niż o 3 m. Jeżeli sposób wykonywania
badania, wynikający z rozmieszczenia urządzeń, wymaga większej długości,
stanowisko powinno być odpowiednio przedłużone.
2. Szerokość stanowiska kontrolnego nie powinna być mniejsza niż 6 m. Dopuszcza
się szerokość nie mniejszą niż 5 m w przypadku:
1) dwóch stanowisk równoległych nie oddzielonych od siebie ścianą,
2) badań wyłącznie pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, o ile
warunki lokalowe nie pozwalają na zachowanie szerokości 6 m.
3. Wysokość pomieszczenia stanowiska kontrolnego w świetle, w obszarze
wyznaczonym wzdłuż osi stanowiska na szerokości co najmniej 3,0 m, nie powinna
być mniejsza niż:
1) 4,2 m - w przypadku wyposażenia stanowiska w kanał; dopuszcza się 3,7 m w
odniesieniu do stacji przewidzianych do badania wyłącznie pojazdów o
dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
2) 5,7 m - w przypadku wyposażenia stanowiska w urządzenie do podnoszenia całego
pojazdu.
4. Wymiary bramy wjazdowej i wyjazdowej w świetle otwartej bramy i w osi
stanowiska nie powinny być mniejsze niż:
1) 4,2 m - wysokość; dopuszcza się 3,5 m - w odniesieniu do stacji
przewidzianych do badania wyłącznie pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do
3,5 t,
2) 3,4 m - szerokość.
5. Stosunek powierzchni oszklonej pomieszczenia stanowiska do powierzchni
podłogi powinien wynosić co najmniej 0,15.
6. Podłoga stanowiska kontrolnego, nawierzchnia kanału przeglądowego i ław
pomiarowych oraz ściany do wysokości co najmniej 1,8 m i ściany kanału
przeglądowego powinny być łatwo zmywalne.
7. Stanowisko kontrolne powinno być zaopatrzone w:
1) instrukcje obsługi użytkowanych urządzeń,
2) dane dotyczące kryteriów oceny badanych pojazdów i ich układów lub zespołów,
3) komplet przepisów prawnych określających wymagania dotyczące warunków
technicznych pojazdów i badań technicznych.
Ławy pomiarowe
ż 5. 1. Wymiary ław pomiarowych powinny odpowiadać następującym warunkom:
1) długość powinna zapewnić możliwość ustawienia na nich wszystkimi kołami
każdego badanego pojazdu oraz umieszczenia przed jego światłami urządzenia do
ich kontroli; w przypadku gdy przewiduje się przetaczanie pojazdów podczas
pomiaru zbieżności kół, długość ław należy powiększyć o długość drogi
przetoczenia pojazdu,
2) rozstaw krawędzi zewnętrznych nie powinien być mniejszy niż:
a) 2400 mm - dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
b) 2800 mm - dla pozostałych pojazdów;
rozstaw krawędzi wewnętrznych wynika z wymiarów obrzeża kanału (ż 6 ust. 1 pkt
2).
2. Nawierzchnia ław pomiarowych powinna spełniać następujące wymagania:
1) dopuszczalna nierówność (falistość) nie powinna przekraczać:
a) 2 mm - dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
b) 3 mm - dla pozostałych pojazdów,
2) dopuszczalna odchyłka od poziomu nie powinna przekraczać:
a) 2 mm/mb - dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
b) 3 mm/mb - dla pozostałych pojazdów,
3) na szerokości czynnej rolek urządzenia do badania hamulców powinna być
odporna na ścieranie i łatwa do utrzymania w czystości.
Kanał przeglądowy
ż 6. 1. Wymiary kanału przeglądowego powinny odpowiadać następującym warunkom:
1) długość powinna być większa niż długość pojazdów (zespołu pojazdów),
wymienionych w ż 2 ust. 1 rozporządzenia, co najmniej o długość schodów, tak aby
możliwe było:
a) wygodne wykonanie wymaganych oględzin i czynności kontrolnych,
b) natychmiastowe opuszczenie kanału przez znajdującego się w nim pracownika - w
razie niebezpieczeństwa;
dopuszcza się długość nie mniejszą niż 6 m - w odniesieniu do stacji
przewidzianych do badania wyłącznie pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do
3,5 t,
2) szerokość powinna mieścić się w granicach:
a) 650-800 mm - dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
b) 700-900 mm - dla pozostałych pojazdów,
3) głębokość powinna wynosić od 1400 mm do 1700 mm; wewnątrz kanału powinny
znajdować się przesuwne platformy lub stałe boczne stopnie umożliwiające
pracownikowi zajęcie pozycji podwyższonej.
2. Kanał przeglądowy powinien mieć zapewnione odwodnienie oraz wentylację,
zgodne z przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy.
3. Kanał przeglądowy powinien być wyposażony w:
1) oświetlenie:
a) światło możliwie rozproszone, oświetlające miejsce pracy,
b) światło skupione o bezpiecznym napięciu zasilania, kierowane w razie potrzeby
na elementy pojazdu (lampa przenośna lub na elastycznym wysięgniku),
2) półki wewnętrzne na narzędzia i klucze,
3) obrzeże umożliwiające stosowanie dźwignika kanałowego podwieszonego o udźwigu
co najmniej:
a) 2500 daN - dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
b) 12 500 daN - dla pozostałych pojazdów,
przy czym powinno być możliwe ustawienie dźwignika również między obrotnicami do
kontroli geometrii kół.
Wyposażenie pomiarowo�kontrolne
ż 7. 1. Stanowisko kontrolne w stacji kontroli pojazdów o podstawowym zakresie
badań powinno być wyposażone co najmniej w następujące urządzenia i przyrządy
pomiarowo�kontrolne:
1) urządzenie rolkowe lub urządzenie płytowe (najazdowe) do pomiaru sił
hamujących lub w inne urządzenie służące do sprawdzania skuteczności działania
hamulców,
2) przyrząd do pomiaru zbieżności kół przednich lub urządzenie do kontroli
prawidłowości ustawienia kół przednich,
3) przyrząd do pomiaru i regulacji ciśnienia powietrza w ogumieniu,
4) przyrząd do pomiaru luzu sumarycznego na kole kierownicy,
5) przyrząd do pomiaru ustawienia i światłości świateł oświetleniowych,
6) przyrząd do pomiaru poziomu hałasu zewnętrznego pojazdu na postoju,
7) przyrząd do pomiaru zawartości tlenku węgla (CO) w spalinach silników o
zapłonie iskrowym; nie dotyczy w przypadku wyposażenia stanowiska w analizator
spalin wymieniony w pkt 14,
8) przyrząd do pomiaru zadymienia spalin silników o zapłonie samoczynnym, przy
swobodnym przyspieszaniu silnika,
9) przyrząd do pomiaru prędkości obrotowej pracy silnika,
10) przyrząd do kontroli złącza elektrycznego pojazd - przyczepa,
11) przyrząd do pomiaru nacisku na pedał hamulca,
12) przyrząd do wymuszania kontrolowanego nacisku na mechanizm sterowania
hamulcem najazdowym przyczepy; dotyczy to stacji, których zakres badań obejmuje
przyczepy,
13) urządzenie do wymuszania szarpnięć kołami jezdnymi pojazdu dla kontroli
luzów w elementach zawieszenia i układu kierowniczego,
14) wieloskładnikowy analizator spalin silników o zapłonie iskrowym, z
możliwością odczytywania zawartości tlenku węgla (CO) i węglowodorów (CH) oraz
współczynnika nadmiaru powietrza (lambda),
15) zestaw narzędzi monterskich,
16) podstawowy zestaw przyrządów mierniczych ogólnego przeznaczenia,
17) urządzenia i przyrządy pomiarowo�kontrolne wymienione w ust. 2, stosownie do
zakresu ewentualnych badań dodatkowych.
2. Stanowisko kontrolne w okręgowej stacji kontroli pojazdów powinno być
wyposażone w urządzenia i przyrządy wymienione w ust. 1, a ponadto co najmniej
w:
1) przyrząd do kontroli geometrii ustawienia kół i osi pojazdu,
2) przyrząd do kontroli równoległości osi pojazdu,
3) urządzenie do kontroli prawidłowości działania amortyzatorów wbudowanych w
pojazd o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
4) urządzenie do pomiaru zmian ciśnień pneumatycznego układu sterowania
hamulców,
5) urządzenie do napędu uniesionych kół przednich pojazdów samochodowych o
dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t lub w wyważarkę do kół zamontowanych na
pojeździe,
6) urządzenie do kontroli instalacji zasilania gazem pojazdów samochodowych,
7) komplet kluczy dynamometrycznych.
Wyposażenie technologiczne
ż 8. Wyposażenie technologiczne stanowiska kontrolnego powinno obejmować co
najmniej:
1) ogólne oświetlenie elektryczne oraz punkty odbioru energii elektrycznej o
napięciu zasilania 380 V, 220 V i napięciu bezpiecznym z możliwością poboru mocy
wystarczającej do zasilania eksploatowanych urządzeń i przyrządów,
2) instalację sprężonego powietrza o ciśnieniu roboczym:
a) 0,6-0,8 MPa - dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
b) 0,6-1,0 MPa - dla pozostałych pojazdów,
3) doprowadzenie wody z zaworem czerpalnym ze złączką do węża do mycia podłóg i
ścian,
4) doprowadzenie wody ciepłej lub nagrzewanej miejscowo do umywalki do mycia
rąk,
5) odpływ ogólny ścieków do osadnika błota i tłuszczu,
6) odpływ ścieków z kanałów przez oddzielacz tłuszczu do kanalizacji ogólnej lub
system odwadniania kubełkowego,
7) wentylację:
a) ogólnowywiewną, zapewniającą co najmniej sześciokrotną wymianę powietrza w
ciągu godziny,
b) indywidulane wyciągi spalin z końcówkami na rury wydechowe, o wydajności
dostosowanej do rodzajów badanych pojazdów,
8) ogrzewanie pomieszczenia zapewniające zniwelowanie strat ciepła spowodowanych
częstym otwieraniem bram.
Stanowisko zewnętrzne do pomiarów akustycznych
ż 9. 1. Stanowisko zewnętrzne, przeznaczone do pomiarów hałasu zewnętrznego i
głośności sygnału dźwiękowego, powinno znajdować się na terenie otwartym i być
wolne od wyraźnych przeszkód akustycznych.
2. Wymiary stanowiska zewnętrznego nie powinny być mniejsze niż:
1) 7,0 m � 8,0 m dla motocykli i motorowerów,
2) 8,5 m � 12,0 m dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
3) 8,5 m � 18,0 m dla pozostałych pojazdów.
3. Nawierzchnia stanowiska zewnętrznego powinna być płaska i utwardzona (np.
beton, asfalt)."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI
MORSKIEJ
z dnia 19 kwietnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości opłat za sprawdzenie kwalifikacji
osób ubiegających się o uprawnienie do kierowania pojazdami oraz wysokości
wynagrodzenia egzaminatorów.
(Dz. U. Nr 45, poz. 237)
Na podstawie art. 84 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 15
października 1992 r. w sprawie wysokości opłat za sprawdzenie kwalifikacji osób
ubiegających się o uprawnienie do kierowania pojazdami oraz wysokości
wynagrodzenia egzaminatorów (Dz. U. Nr 85, poz. 433 oraz z 1994 r. Nr 17, poz.
61 i Nr 140, poz. 804) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 1:
a) w ust. 1:
- w pkt 1 liczbę "30,00" zastępuje się liczbą "31,00",
- w pkt 2 liczbę "33,00" zastępuje się liczbą "34,00",
- w pkt 3 liczbę "40,00" zastępuje się liczbą "41,00",
- w pkt 4 liczbę "45,00" zastępuje się liczbą "47,00",
- w pkt 5 liczbę "48,00" zastępuje się liczbą "50,00",
- w pkt 6 liczbę "39,00" zastępuje się liczbą "40,00",
- w pkt 7 liczbę "6,00" zastępuje się liczbą "7,00",
- w pkt 8 liczbę "5,00" zastępuje się liczbą "6,00",
b) w ust. 4 liczbę "4,00" zastępuje się liczbą "5,00";
2) w ż 2:
a) w ust. 1:
- w pkt 1 liczbę "4,50" zastępuje się liczbą "5,00",
- w pkt 2 liczbę "5,00" zastępuje się liczbą "6,00",
- w pkt 3 liczbę "5,50" zastępuje się liczbą "7,50",
- w pkt 4 liczbę "6,00" zastępuje się liczbą "8,00",
- w pkt 5 liczbę "5,00" zastępuje się liczbą "6,00",
- w pkt 6 liczbę "2,00" zastępuje się liczbą "3,00",
- w pkt 7 liczbę "1,50" zastępuje się liczbą "2,50",
b) w ust. 1a:
- w pkt 1 liczbę "0,50" zastępuje się liczbą "1,00",
- w pkt 2 liczbę "0,80" zastępuje się liczbą "1,30".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: wz. S. Rybak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
EUROPEJSKA KONWENCJA
sporządzona w Strasburgu w dniu 26 listopada 1987 r.
o zapobieganiu torturom oraz nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu albo
karaniu,
(Dz. U. z 1995 r. Nr 46, poz. 238)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do publicznej wiadomości:
W dniu 26 listopada 1987 r. została sporządzona w Strasburgu Europejska
konwencja o zapobieganiu torturom oraz nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu
albo karaniu w następującym brzmieniu:
EUROPEJSKA KONWENCJA
o zapobieganiu torturom oraz nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu albo
karaniu
Państwa członkowskie Rady Europy, sygnatariusze niniejszej konwencji,
mając na względzie postanowienia Konwencji o ochronie praw człowieka i
podstawowych wolności;
przypominając, że na podstawie artykułu 3 tej konwencji "nikt nie będzie poddany
torturom ani nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu albo karaniu";
odnotowując, że mechanizm przewidziany w tamtej konwencji działa w odniesieniu
do osób, które twierdzą, iż są ofiarami naruszenia artykułu 3;
przeświadczone, że ochrona osób pozbawionych wolności przed torturami oraz
nieludzkim lub poniżającym traktowaniem albo karaniem może być wzmocniona
środkami pozasądowymi o charakterze zapobiegawczym, poprzez wizytacje
uzgodniły, co następuje:
Rozdział I
Artykuł 1
Tworzy się Europejski Komitet do Spraw Zapobiegania Torturom oraz Nieludzkiemu
lub Poniżającemu Traktowaniu albo Karaniu (zwany dalej Komitetem). Komitet
będzie badał, poprzez wizytacje, traktowanie osób pozbawionych wolności w celu
wzmocnienia, w razie potrzeby, ich ochrony przed torturami bądź nieludzkim lub
poniżającym traktowaniem albo karaniem.
Artykuł 2
Każda Strona zezwoli na odbycie wizytacji, zgodnie z niniejszą konwencją, w
każdym miejscu w obrębie swej jurysdykcji, w którym znajdują się osoby
pozbawione wolności przez władzę publiczną.
Artykuł 3
Komitet oraz właściwe władze krajowe zainteresowanej Strony będą ze sobą
współpracować w stosowaniu niniejszej konwencji.
Rozdział II
Artykuł 4
1. Komitet składa się z członków o liczbie równej liczbie Stron.
2. Członkowie Komitetu są wybierani spośród osób o wysokich kwalifikacjach
moralnych, znanych ze swej kompetencji w dziedzinie praw człowieka lub
posiadających doświadczenie zawodowe w dziedzinach objętych niniejszą konwencją.
3. W skład Komitetu nie może wchodzić więcej niż jeden obywatel tego samego
państwa.
4. Członkowie pełnią swe funkcje we własnym imieniu, powinni być niezależni i
bezstronni oraz powinni pozostawać w dyspozycji w celu efektywnego sprawowania
funkcji w Komitecie.
Artykuł 5
1. Członkowie Komitetu są wybierani przez Komitet Ministrów Rady Europy
absolutną większością głosów, z listy nazwisk sporządzonej przez Biuro
Zgromadzenia Konsultacyjnego Rady Europy; delegacja krajowa każdej ze Stron do
Zgromadzenia Konsultacyjnego przedstawi trzech kandydatów, z których
przynajmniej dwóch będzie jej obywatelami.
2. Taka sama procedura ma zastosowanie przy obsadzaniu zaistniałych wakatów.
3. Członkowie Komitetu są wybierani na okres czterech lat. Mogą być oni ponownie
wybrani tylko jeden raz. Jednak kadencja trzech spośród członków wybranych w
pierwszych wyborach wygasa z upływem dwóch lat. Członkowie, których kadencja ma
zakończyć się z upływem początkowego okresu dwóch lat, zostaną wyłonieni w
drodze losowania przez Sekretarza Generalnego Rady Europy bezpośrednio po
zakończeniu pierwszych wyborów.
Artykuł 6
1. Posiedzenia Komitetu odbywają się przy drzwiach zamkniętych. Kworum stanowi
obecność większości jego członków. Decyzje Komitetu, z zastrzeżeniem postanowień
artykułu 10 ustęp 2, zapadają większością głosów obecnych członków.
2. Komitet ustala swój regulamin wewnętrzny.
3. Sekretariat Komitetu jest utrzymywany przez Sekretarza Generalnego Rady
Europy.
Rozdział III
Artykuł 7
1. Komitet organizuje wizytacje w miejscach, o których mowa w artykule 2. Poza
wizytacjami okresowymi Komitet może, gdy jego zdaniem wymagają tego
okoliczności, organizować również inne wizytacje.
2. Wizytacje są przeprowadzane w zasadzie co najmniej przez dwóch członków
Komitetu. Komitet może, jeśli uzna to za konieczne, korzystać z pomocy ekspertów
i tłumaczy.
Artykuł 8
1. Komitet zawiadamia rząd strony zainteresowanej o zamiarze przeprowadzenia
wizytacji. Po takim zawiadomieniu Komitet jest uprawniony do przeprowadzenia w
każdym czasie wizytacji miejsc, o których mowa w artykule 2.
2. Strona zapewni Komitetowi dla spełnienia jego zadania następujące
udogodnienia:
a) dostęp na swoje terytorium i prawo przemieszczania się bez ograniczeń,
b) pełną informację o miejscach, w których przebywają osoby pozbawione wolności,
c) nieograniczony dostęp do każdego miejsca pozbawienia wolności, włącznie z
prawem poruszania się bez ograniczeń wewnątrz takich miejsc,
d) wszelkie inne informacje, pozostające w dyspozycji Strony, niezbędne dla
spełnienia przez Komitet jego zadania. Dążąc do uzyskania takich informacji
Komitet będzie uwzględniał odpowiednie normy prawa krajowego oraz etyki
zawodowej.
3. Komitet może przeprowadzać na osobności rozmowy z osobami pozbawionymi
wolności.
4. Komitet ma prawo swobodnie kontaktować się z każdą osobą, która w jego
przekonaniu może mu dostarczyć istotnych informacji.
5. W przypadku gdy jest to konieczne, Komitet może bezzwłocznie przekazywać swe
spostrzeżenia właściwym władzom zainteresowanej Strony.
Artykuł 9
1. W wyjątkowych okolicznościach właściwe władze zainteresowanej Strony mogą
przedstawić Komitetowi swoje zastrzeżenia co do czasu lub miejsca zamierzonej
przez Komitet wizytacji. Zastrzeżenia takie mogą być podyktowane jedynie
względami obrony narodowej, bezpieczeństwa publicznego lub uzasadnione poważnymi
zamieszkami w miejscach przebywania osób pozbawionych wolności, stanem zdrowia
osoby albo nie cierpiącym zwłoki przesłuchaniem w trakcie śledztwa w sprawie
ciężkiej zbrodni.
2. Po zgłoszeniu takich zastrzeżeń Komitet i zainteresowana Strona niezwłocznie
przystąpią do konsultacji w celu wyjaśnienia sytuacji i osiągnięcia porozumienia
co do dalszych ustaleń pozwalających Komitetowi na możliwie szybkie wypełnienie
jego funkcji. Takie ustalenia mogą obejmować przeniesienie w inne miejsce osoby,
którą Komitet zamierza odwiedzić. Do czasu wizytacji Strona dostarczy Komitetowi
informacji o każdej osobie będącej przedmiotem jego zainteresowania.
Artykuł 10
1. Po przeprowadzeniu wizytacji Komitet sporządzi sprawozdanie dotyczące faktów
stwierdzonych w trakcie jej trwania, uwzględniające wszelkie ewentualne uwagi
zgłaszane przez Stronę zainteresowaną. Komitet przekaże tej ostatniej swoje
sprawozdanie zawierające wszelkie zalecenia, jakie uzna za konieczne. Komitet
może przeprowadzić ze Stroną konsultację w celu skłonienia jej, w razie
potrzeby, do wprowadzenia ulepszeń w zakresie ochrony osób pozbawionych
wolności.
2. W przypadku gdy Strona uchyla się od współpracy lub odmawia poprawy sytuacji
zgodnie z zaleceniami Komitetu, Komitet większością dwóch trzecich swych
członków może podjąć decyzję o wydaniu publicznego oświadczenia w tej sprawie,
jednak po uprzednim umożliwieniu Stronie przedstawienia jej stanowiska.
Artykuł 11
1. Informacje zebrane przez Komitet w związku z wizytacjami, jego sprawozdanie
oraz jego konsultacje z zainteresowaną Stroną mają charakter poufny.
2. Na żądanie zainteresowanej Strony Komitet opublikuje swoje sprawozdanie wraz
z wszelkimi komentarzami tej Strony.
3. Jednakże publikacja danych o charakterze osobistym jest dopuszczalna
wyłącznie pod warunkiem uzyskania wyraźnej zgody osoby zainteresowanej.
Artykuł 12
Komitet corocznie przedkłada Komitetowi Ministrów, z zachowaniem określonych w
artykule 11 reguł poufności, ogólne sprawozdanie ze swej działalności, które
jest przekazywane Zgromadzeniu Konsultatywnemu oraz podlega publikacji.
Artykuł 13
Członkowie Komitetu, eksperci oraz inne osoby zaangażowane przez Komitet do
pomocy są zobowiązani do zachowania w tajemnicy, zarówno w czasie trwania
kadencji, jak i po jej upływie, wszelkich faktów i informacji, które uzyskali
podczas pełnienia swych funkcji.
Artykuł 14
1. Nazwiska osób, z których pomocy korzysta Komitet, powinny być wskazane w
zawiadomieniu dokonanym zgodnie z artykułem 8 ustęp 1.
2. Eksperci działają stosownie do instrukcji Komitetu i pod jego kierownictwem.
Powinni oni legitymować się szczególną wiedzą i doświadczeniem w dziedzinach
objętych niniejszą konwencją oraz podlegać takim samym jak członkowie Komitetu
obowiązkom niezależności, bezstronności oraz dyspozycyjności.
3. Strona może, na zasadzie wyjątku, oświadczyć, że ekspert lub osoba
zaangażowana przez Komitet do pomocy nie będzie dopuszczona do udziału w
wizytacji miejsca podlegającego jurysdykcji Strony.
Rozdział IV
Artykuł 15
Każda Strona powiadomi Komitet o nazwie i adresie władzy właściwej do
przyjmowania notyfikacji przeznaczonych dla Rządu oraz każdorazowo o wyznaczeniu
osoby odpowiedzialnej za kontakty.
Artykuł 16
Komitet, jego członkowie oraz eksperci, o których mowa w artykule 7 ustęp 2,
korzystają z przywilejów oraz immunitetów przewidzianych w aneksie do niniejszej
konwencji.
Artykuł 17
1. Konwencja niniejsza nie narusza postanowień prawa wewnętrznego lub
jakiegokolwiek porozumienia międzynarodowego, które zapewniają osobom
pozbawionym wolności dalej idącą ochronę.
2. Żaden przepis niniejszej konwencji nie może być interpretowany jako
ograniczający lub uchylający kompetencje organów Europejskiej konwencji praw
człowieka lub zobowiązania Stron przyjęte na podstawie tej konwencji.
3. Komitet nie przeprowadza wizytacji miejsc skutecznie i regularnie
wizytowanych przez reprezentantów lub delegatów mocarstw opiekuńczych albo
Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża na podstawie Konwencji genewskich z
dnia 12 sierpnia 1949 r. oraz Protokołów dodatkowych z dnia 8 czerwca 1977 r.
Rozdział V
Artykuł 18
Konwencja niniejsza jest otwarta do podpisu dla państw członkowskich Rady
Europy. Podlega ona ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzaniu. Dokumenty
ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia składa się Sekretarzowi Generalnemu
Rady Europy.
Artykuł 19
1. Niniejsza konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca, który nastąpi
po upływie trzech miesięcy od daty wyrażenia przez siedem państw członkowskich
Rady Europy zgody na związanie się konwencją zgodnie z postanowieniami artykułu
18.
2. W stosunku do każdego państwa członkowskiego, które później wyrazi swą zgodę
na związanie się konwencją, wejdzie ona w życie pierwszego dnia miesiąca, który
nastąpi po upływie trzech miesięcy od daty złożenia dokumentów ratyfikacyjnych,
przyjęcia lub zatwierdzenia.
Artykuł 20
1. Każde państwo może w chwili złożenia dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia
lub zatwierdzenia wskazać terytorium lub terytoria, do których niniejsza
konwencja będzie miała zastosowanie.
2. Każde państwo może w dowolnym, późniejszym terminie rozszerzyć, w formie
oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, stosowanie
postanowień niniejszej konwencji na każde inne terytorium w nim wskazane. W
stosunku do takiego terytorium konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia
miesiąca, który nastąpi po upływie trzech miesięcy od daty otrzymania takiego
oświadczenia przez Sekretarza Generalnego.
3. Każde oświadczenie złożone w myśl dwóch poprzedzających ustępów może zostać
cofnięte w odniesieniu do terytorium, o którym mowa w oświadczeniu, w drodze
zawiadomienia skierowanego do Sekretarza Generalnego. Cofnięcie staje się
skuteczne pierwszego dnia miesiąca, który nastąpi po upływie trzech miesięcy od
daty otrzymania takiego zawiadomienia przez Sekretarza Generalnego.
Artykuł 21
W stosunku do postanowień niniejszej konwencji nie można wnosić żadnych
zastrzeżeń.
Artykuł 22
1. Każda Strona może w dowolnym czasie wypowiedzieć niniejszą konwencję w drodze
zawiadomienia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy.
2. Takie wypowiedzenie staje się skuteczne pierwszego dnia miesiąca, który
nastąpi po upływie 12 miesięcy od daty otrzymania zawiadomienia przez Sekretarza
Generalnego.
Artykuł 23
Sekretarz Generalny Rady Europy zawiadamia państwa członkowskie Rady Europy o:
a) każdym podpisaniu;
b) złożeniu każdego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia;
c) każdej dacie wejścia w życie konwencji zgodnie z artykułami 19 i 20;
d) każdej innej czynności, notyfikacji lub informacji odnoszącej się do
niniejszej konwencji, z wyjątkiem przewidzianych w artykułach 8 i 10.
Na dowód czego, niżej podpisani, będąc do tego należycie upoważnieni podpisali
niniejszą konwencję.
Sporządzono w Strasbourgu dnia 26 listopada 1987 r. w języku angielskim i
francuskim, przy czym oba teksty są na równi autentyczne, w jednym egzemplarzu,
który zostanie złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy
przekaże uwierzytelnione kopie każdemu państwu członkowskiemu Rady Europy.
ANEKS (do artykułu 16)
Przywileje i immunitety
1. Dla celu niniejszego aneksu zapisy odnoszące się do członków Komitetu są
rozumiane jako obejmujące ekspertów, o których mowa w artykule 7 ustęp 2.
2. Członkowie Komitetu podczas wykonywania swych funkcji oraz w czasie podróży
odbywanych dla wykonania swych funkcji korzystają z następujących przywilejów i
immunitetów:
a) immunitetu od osobistego zatrzymania lub aresztowania oraz od zajęcia ich
osobistego bagażu, jak również immunitetu od jakiegokolwiek procesu prawnego w
związku z wypowiedziami ustnymi lub pisemnymi oraz wszelkimi działaniami
dokonywanymi przez nich w oficjalnym charakterze,
b) ze zwolnienia od jakichkolwiek ograniczeń swobody poruszania się: przy
wyjeździe z i powrocie do ich kraju stałego pobytu oraz przy wjeździe do i
wyjeździe z kraju, w którym wypełniają swe funkcje, a także od wymogu
rejestracji cudzoziemców w krajach, w których odbywają wizytacje lub przez które
przejeżdżają w związku z pełnieniem swych funkcji.
3. W trakcie podróży odbywanej w celu wykonania funkcji przyznaje się członkom
Komitetu w dziedzinie kontroli celnej i dewizowej:
a) ze strony ich własnego Rządu - takie same udogodnienia, jak przyznawane
wyższym funkcjonariuszom podróżującym za granicę w związku z czasową misją
oficjalną;
b) ze strony rządów innych Stron - takie same udogodnienie, jak przyznawane
przedstawicielom obcych rządów przybywających w związku z czasową misją
oficjalną.
4. Dokumenty i pisma Komitetu w zakresie, w jakim dotyczą działalności Komitetu,
są nietykalne. Oficjalna korespondencja oraz inne formy oficjalnego
porozumiewania się Komitetu nie podlegają zatrzymaniu ani cenzurze.
5. W celu zabezpieczenia członkom Komitetu pełnej wolności słowa i pełnej
niezależności w wykonywaniu ich funkcji, immunitet od jakiegokolwiek procesu
prawnego w związku z wypowiedziami ustnymi lub pisemnymi albo działaniami
dokonanymi w związku z wykonywaną funkcją działa również po wygaśnięciu mandatu
tych osób.
6. Przywileje i immunitety przyznawane są członkom Komitetu nie dla ich
osobistej korzyści, lecz w celu zabezpieczenia niezależnego wykonywania ich
funkcji. Tylko Komitet jest uprawniony do uchylenia immunitetu swych członków; w
przypadkach gdy w jego ocenie immunitet hamuje proces wymiaru sprawiedliwości, a
jego uchyleniu nie stoi na przeszkodzie cel, w jakim został przyznany, prawo do
uchylenia immunitetu staje się obowiązkiem.
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej polskiej
oświadczam, że
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych;
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona;
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
polskiej.
Dano w Warszawie dnia 7 września 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
EUROPEAN CONVENTION
for the prevention of torture and inhuman or degrading treatment or punishment
The member States of the Council of Europe, signatory hereto,
Having regard to the provisions of the Convention for the Protection of Human
Rights and Fundamental Freedoms;
Recalling that, under Article 3 of the same Convention, "no one shall be
subjected to torture or to inhuman or degrading treatment or punishment";
Noting that the machinery provided for in that Convention operates in relation
to persons who allege that they are victims of violations of Article 3;
Convinced that the protection of persons deprived of their liberty against
torture and inhuman or degrading treatment or punishment could be strengthened
by non-judicial means of a preventive character based on visits,
Have agreed as follows:
Chapter I
Article 1
There shall be established a European Committee for the Prevention of Torture
and Inhuman or Degrading Treatment or Punishment (hereinafter referred to as
"the Committee"). The Committee shall, by means of visits, examine the treatment
of persons deprived of their liberty with a view to strengthening, if necessary,
the protection of such persons from torture and from inhuman or degrading
treatment or punishment.
Article 2
Each Party shall permit visits, in accordance with this Convention, to any place
within its jurisdiction where persons are deprived of their liberty by a public
authority.
Article 3
In the application of this Convention, the Committee and the competent national
authorities of the Party concerned shall co-operate with each other.
Chapter II
Article 4
1. The Committee shall consist of a number of members equal to that of the
Parties.
2. The members of the Committee shall be chosen from among persons of high moral
character, known for their competence in the field of human rights or having
professional experience in the areas covered by this Convention.
3. No two members of the Committee may be nationals of the same State.
4. The members shall serve in their individual capacity, shall be independent
and impartial, and shall be available to serve the Committee effectively.
Article 5
1. The members of the Committee shall be elected by the Committee of Ministers
of the Council of Europe by an absolute majority of votes, from a list of names
drawn up by the Bureau of the Consultative Assembly of the Council of Europe;
each national delegation of the Parties in the Consultative Assembly shall put
forward three candidates, of whom two at least shall be its nationals.
2. The same procedure shall be followed in filling casual vacancies.
3. The members of the Committee shall be elected for a period of four years.
They may only be re-elected once. However, among the members elected at the
first election, the terms of three members shall expire at the end of two years.
The members whose terms are to expire at the end of the initial period of two
years shall be chosen by lot by the Secretary General of the Council of Europe
immediately after the first election has been completed.
Article 6
1. The Committee shall meet in camera. A quorum shall be equal to the majority
of its members. The decisions of the Committee shall be taken by a majority of
the members present, subject to the provisions of Article 10, paragraph 2.
2. The Committee shall draw up its own rules of procedure.
3. The Secretariat of the Committee shall be provided by the Secretary General
of the Council of Europe.
Chapter III
Article 7
1. The Committee shall organise visits to places referred to in Article 2. Apart
from periodic visits, the Committee may organise such other visits as appear to
it to be required in the circumstances.
2. As a general rule, the visits shall be carried out by at least two members of
the Committee. The Committee may, if it considers it necessary, be assisted by
experts and interpreters.
Article 8
1. The Committee shall notify the Government of the Party concerned of its
intention to carry out a visit. After such notification, it may at any time
visit any place referred to in Article 2.
2. A Party shall provide the Committee with the following facilities to carry
out its task:
a) access to its territory and the right to travel without restriction;
b) full information on the places where persons deprived of their liberty are
being held;
c) unlimited access to any place where persons are deprived of their liberty,
including the right to move inside such places without restriction;
d) other information available to the Party which is necessary for the Committee
to carry out its task. In seeking such information, the Committee shall have
regard to applicable rules of national law and professional ethics.
3. The Committee may interview in private persons deprived of their liberty.
4. The Committee may communicate freely with any person whom it believes can
supply relevant information.
5. If necessary, the Committee may immediately communicate observations to the
competent authorities of the Party concerned.
Article 9
1. In exceptional circumstances, the competent authorities of the Party
concerned may make representations to the Committee against a visit at the time
or to the particular place proposed by the Committee. Such representation may
only be made on grounds of national defence, public safety, serious disorder in
places where persons are deprived of their liberty, the medical condition of a
person or that an urgent interrogation relating to a serious crime is in
progress.
2. Following such representations, the Committee and the Party shall immediately
enter into consultations in order to clarify the situation and seek agreement on
agreements to enable the Committee to exercise its functions expeditiously. Such
arrangements may include the transfer to another place of any person whom the
Committee proposed to visit. Until the visit takes place, the Party shall
provide information to the Committee about any person concerned.
Article 10
1. After each visit, the Committee shall draw up a report on the facts found
during the visit, taking account of any observations which may have been
submitted by the Party concerned. It shall transmit to the latter its report
containing any recommendations it considers necessary. The Committee may consult
with the Party with a view to suggesting, if necessary, improvements in the
protection of persons deprived of their liberty.
2. If the Party fails to co-operate or refuses to improve the situation in the
light of the Committee's recommendations, the Committee may decide, after the
Party has had an opportunity to make known its views, by a majority of
two-thirds of its members to make a public statement on the matter.
Article 11
1. The information gathered by the Committee in relation to a visit, its report
and its consultations with the Party concerned shall be confidential.
2. The Committee shall publish its report, together with any comments of the
Party concerned, whenever requested to do so by that Party.
3. However, no personal data shall be published without the express consent of
the person concerned.
Article 12
Subject to the rules of confidentiality in Article 11, the Committee shall every
year submit to the Committee of Ministers a general report on its activities
which shall be transmitted to the Consultative Assembly and made public.
Article 13
The members of the Committee, experts and other persons assisting the Committee
are required, during and after their terms of office, to maintain the
confidentiality of the facts or information of which they have become aware
during the discharge of their functions.
Article 14
1. The names of persons assisting the Committee shall be specified in the
notification under Article 8, paragraph 1.
2. Experts shall act on the instructions and under the authority of the
Committee. They shall have particular knowledge and experience in the areas
covered by this Convention and shall be bound by the same duties of
independence, impartiality and availability as the members of the Committee.
3. A Party may exceptionally declare that an expert or other person assisting
the Committee may not be allowed to take part in a visit to a place within its
jurisdiction.
Chapter IV
Article 15
Each Party shall inform the Committee of the name and address of the authority
competent to receive notifications to its Government, and of any liaison officer
it may appoint.
Article 16
The Committee, its members and experts referred to in Article 7, paragraph 2,
shall enjoy the privileges and immunities set out in the annex to this
Convention.
Article 17
1. This Convention shall not prejudice the provisions of domestic law or any
international agreement which provide greater protection for persons deprived of
their liberty.
2. Nothing in this Convention shall be construed as limiting or derogating from
the competence of the organs of the European Convention on Human Rights or from
the obligations assumed by the Parties under that Convention.
3. The Committee shall not visit places which representatives or delegates of
protecting powers or the International Committee of the Red Cross effectively
visit on a regular basis by virtue of the Geneva Conventions of 12 August 1949
and the Additional Protocols of 8 June 1977 thereto.
Chapter V
Article 18
This Convention shall be open for signature by the member States of the Council
of Europe. It is subject to ratification, acceptance or approval. Instruments of
ratification, acceptance or approval shall be deposited with the Secretary
General of the Council of Europe.
Article 19
1. This Convention shall enter into force on the first day of the month
following the expiration of a period of three months after the date on which
seven member States of the to Council of Europe have expressed their consent to
be bound by the Convention in accordance with the provisions of Article 18.
2. In respect of any member State which subsequently expresses its consent to be
bound by it, the Convention shall enter into force on the first day of the month
following the expiration of a period of three months after the date of the
deposit of the instrument of ratification, acceptance or approval.
Article 20
1. Any State may at the time of signature or when depositing its instrument of
ratification, acceptance or approval, specify the territory or territories to
which this Convention shall apply.
2. Any State may at any later date, by a declaration addressed to the Secretary
General of the Council of Europe, extend the application of this Convention to
any other territory specified in the declaration. In respect of such territory
the Convention shall enter into force on the first day of the month following
the expiration of a period of three months after the date of receipt of such
declaration by the Secretary General.
3. Any declaration made under the two preceding paragraphs may, in respect of
any territory specified in such declaration, be withdrawn by a notification
addressed to the Secretary General. The withdrawal shall become effective on the
first day of the month following the expiration of a period of three months
after the date of receipt of such notification by the Secretary General.
Article 21
No reservation may be made in respect of the provisions of this Convention.
Article 22
1. Any Party may, at any time, denounce this Convention by means of a
notification addressed to the Secretary General of the Council of Europe.
2. Such denunciation shall become effective on the first day of the month
following the expiration of a period of twelve months after the date of receipt
of the notification by the Secretary General.
Article 23
The Secretary General of the Council of Europe shall notify the member States of
the Council of Europe of:
a) any signature;
b) the deposit of any instrument of ratification, acceptance or approval;
c) any date of entry into force of this Convention in accordance with Articles
19 and 20;
d) any other act, notification or communication relating to this Convention,
except for action taken in pursuance of Articles 8 and 10.
In witness whereof, the undersigned, being duly authorised thereto, have signed
this Convention.
Done a Strasbourg, this 26th day of November 1987, in English and French, both
texts being equally authentic, in a single copy which shall be deposited in the
archives of the Council of Europe. The Secretary General of the Council of
Europe shall transmit certified copies to each member State of the Council of
Europe.
ANNEX (article 16)
Privileges and immunities
1. For the purpose of this annex, references to members of the Committee shall
be deemed to include references to experts mentioned in Article 7, paragraph 2.
2. The members of the Committee shall, while exercising their functions and
during journeys made in the exercise of their functions, enjoy the following
privileges and immunities:
a) immunity from personal arrest or detention and from seizure of their personal
baggage and, in respect of words spoken or written and all acts done by them in
their official capacity, immunity from legal process of every kind,
b) exemption from any restrictions on their freedom of movement: on exit from
and return to their country of residence, and entry into and exit from the
country in which they exercise their functions, and from alien registration in
the country which they are visiting or through which they are passing in the
exercise of their functions.
3. In the course of journeys undertaken in the exercise of their functions, the
members of the Committee shall, in the matter of customs and exchange control,
be accorded:
a) by their own government, the same facilities as those accorded to senior
officials travelling abroad on temporary official duty;
b) by the governments of other Parties, the same facilities as those accorded to
representatives of foreign Governments on temporary official duty.
4. Documents and papers of the Committee, insofar as they relate to the business
of the Committee, shall be inviolable. The official correspondence and other
official communications of the Committee may not be held up or subjected to
censorship.
5. In order to secure for the members of the Committee complete freedom of
speech and complete independence in the discharge of their duties, the immunity
from legal process in respect of words spoken or written and all acts done by
them in discharging their duties shall continue to be accorded, notwithstanding
that the persons concerned are no longer engaged in the discharge of such
duties.
6. Privileges and immunities are accorded to the members of the Committee, not
for the personal benefit of the individuals themselves but in order to safeguard
the independent exercise of their functions. The Committee alone shall be
competent to waive the immunity of its members; it has not only the right, but
is under a duty, to waive the immunity of one of its members in any case where,
in its opinion, the immunity would impede the course of justice, and where it
can be waived without prejudice to the purpose for which the immunity is
accorded.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 30 grudnia 1994 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Europejskiej konwencji o
zapobieganiu torturom oraz nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu albo
karaniu, sporządzonej w Strasburgu w dniu 26 listopada 1987 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 46, poz. 239)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 18 Europejskiej
konwencji o zapobieganiu torturom oraz nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu
albo karaniu, sporządzonej w Strasburgu w dniu 26 listopada 1987 r., został
złożony dnia 10 października 1994 r. Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, jako
depozytariuszowi powyższej konwencji, dokument ratyfikacji wymienionej konwencji
przez Rzeczpospolitą Polską.
Zgodnie z artykułem 19 ustęp 2 wchodzi ona w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 1 lutego 1995 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem 19 ustęp 1 weszła ona w życie dnia 1 lutego 1989 r. Do
dnia 8 grudnia 1994 r. następujące państwa stały się jej stronami, składając
dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia w niżej podanych datach:
Austria 6 stycznia 1989 r.
Belgia 23 lipca 1991 r.
Bułgaria 3 maja 1994 r.
Cypr 3 kwietnia 1989 r.
Dania 2 maja 1989 r.
Finlandia 20 grudnia 1990 r.
Francja 9 stycznia 1989 r.
Republika Federalna Niemiec 21 lutego 1990 r.
Grecja 2 sierpnia 1991 r.
Węgry 4 listopada 1993 r.
Islandia 19 czerwca 1990 r.
Irlandia 14 marca 1988 r.
Włochy 29 grudnia 1988 r.
Liechtenstein 12 września 1991 r.
Luksemburg 6 września 1988 r.
Malta 7 marca 1988 r.
Holandia 12 października 1988 r.
Norwegia 21 kwietnia 1989 r.
Polska 10 października 1994 r.
Portugalia 29 marca 1990 r.
Rumunia 4 października 1994 r.
San Marino 31 stycznia 1990 r.
Słowacja 11 maja 1989 r.
Szwecja 21 czerwca 1988 r.
Szwajcaria 7 października 1988 r.
Turcja 26 lutego 1988 r.
Wielka Brytania 24 czerwca 1988 r.
2. Następujące państwa złożyły poniższe zastrzeżenia i oświadczenia:
REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC
Deklaracja zamieszczona w piśmie Stałego Przedstawiciela Republiki Federalnej
Niemiec do Sekretarza Generalnego przy składaniu dokumentów ratyfikacyjnych w
dniu 21 lutego 1990 r.
W związku ze złożeniem w dniu dzisiejszym dokumentu ratyfikacyjnego Europejskiej
konwencji o zapobieganiu torturom oraz nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu
albo karaniu, sporządzonej w Strasburgu dnia 26 listopada 1987 r., mam zaszczyt
w imieniu Rządu Republiki Federalnej Niemiec oświadczyć, że wymieniona konwencja
z dniem wejścia w życie dla Republiki Federalnej Niemiec będzie stosowana
również na terenie Landu Berlina.
WŁOCHY
Deklaracja zgłoszona pismem Stałego Przedstawiciela Włoch z dnia 27 stycznia
1989 r., zarejestrowana w Sekretariacie Generalnym w dniu 30 stycznia 1989 r.
Rząd włoski stwierdza, że ustęp 2a aneksu Przywileje i Immunitety nie może być
interpretowany jako całkowite wykluczenie możliwości kontroli bagaży członków
Europejskiego Komitetu do Spraw Zapobiegania Torturom oraz Nieludzkiemu lub
Poniżającemu Traktowaniu albo Karaniu, dokonywanej przez policję lub służbę
celną. W trakcie kontroli powinny być przestrzegane zasady poufności
przewidziane w art. 11 konwencji.
Wyjaśnienie
W swoim komentarzu wyjaśniającym dla Senatu z dnia 4 lipca 1988 r., dotyczącym
ratyfikacji wymienionej konwencji, Rząd włoski oświadczył, że "w chwili
składania dokumentu ratyfikacyjnego zgłosi deklarację interpretacyjną do ustępu
2a aneksu Przywileje i Immunitety stwierdzającą, iż nie może on być
interpretowany jako całkowite wykluczenie możliwości kontroli bagaży członków
Komitetu, dokonywanej przez policję lub służbę celną przy przestrzeganiu zasad
poufności określonych w art. 11 konwencji."
Na skutek pomyłki deklaracja ta nie została zakomunikowana Sekretarzowi
Generalnemu - depozytariuszowi konwencji - podczas składania dokumentu
ratyfikacyjnego w dniu 29 grudnia 1988 r.
Rząd włoski poprawia ten błąd, komunikując Sekretarzowi Generalnemu tekst tej
deklaracji, która będzie obowiązywać z chwilą wejścia w życie dla Włoch
konwencji.
HOLANDIA
Deklaracja zamieszczona w dokumencie przystąpienia, złożonym dnia 12
października 1988 r.
Przystąpienie Holandii do konwencji wraz z aneksem obejmuje Królestwo w Europie,
Antyle Holenderskie i Arubę.
WIELKA BRYTANIA
Deklaracja zamieszczona w dokumencie ratyfikacyjnym, złożonym w dniu 24 czerwca
1988 r.
Ratyfikacja konwencji dotyczy Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i
Irlandii Północnej, Wyspy Jersey i Wyspy Man.
Deklaracja zamieszczona w piśmie Zjednoczonego Królestwa z dnia 2 września 1988
r., zarejestrowana w Sekretariacie Generalnym w dniu 5 września 1988 r.
Zgodnie z art. 20 ust. 2 Europejskiej konwencji o zapobieganiu torturom oraz
nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu albo karaniu Rząd Zjednoczonego
Królestwa rozszerza jej stosowanie na Gibraltar.
Deklaracja zamieszczona w piśmie Stałego Przedstawiciela Zjednoczonego Królestwa
z dnia 7 listopada 1994 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym dnia 8
listopada 1994 r.
Zgodnie z art. 20 ust. 2 Rząd Zjednoczonego Królestwa rozszerza stosowanie
konwencji na Wyspę Guernesey.
3. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA KONSULARNA
sporządzona w Vientiane w dniu 23 listopada 1983 r.
między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Laotańską Republiką Ludowo-Demokratyczną,
(Dz. U. z 1995 r. Nr 46, poz. 240)
W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
RADA PAŃSTWA POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 23 listopada 1983 r. została sporządzona w Vientiane Konwencja konsularna
między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Laotańską Republiką Ludowo-Demokratyczną
w następującym brzmieniu:
KONWENCJA KONSULARNA
między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Laotańską Republiką Ludowo-Demokratyczną
Rada Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Prezydent Laotańskiej Republiki
Ludowo-Demokratycznej
kierując się pragnieniem uregulowania i rozwijania stosunków konsularnych między
obydwoma państwami w duchu przyjaźni i współpracy,
postanowiły zawrzeć konwencję konsularną i w tym celu wyznaczyły pełnomocników:
Rada Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej:
Stefana OLSZOWSKIEGO
ministra spraw zagranicznych
Prezydent Laotańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej:
Saly VONGKHAMSAO
wiceprezesa Rady Ministrów
reprezentującego ministra spraw zagranicznych,
którzy po wymianie swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i sporządzone w
należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:
CZĘŚĆ I
Definicje
Artykuł 1
1. W rozumieniu niniejszej konwencji następujące wyrażenia mają niżej określone
znaczenie:
a) "urząd konsularny" oznacza każdy konsulat generalny, konsulat, wicekonsulat i
agencję konsularną,
b) "okręg konsularny" oznacza terytorium wyznaczone urzędowi konsularnemu do
wykonywania funkcji konsularnych,
c) "kierownik urzędu konsularnego" oznacza osobę powołaną do działania w tym
charakterze,
d) "urzędnik konsularny" oznacza każdą osobę, łącznie z kierownikiem urzędu
konsularnego, powołaną w tym charakterze do wykonywania funkcji konsularnych,
e) "pracownik konsularny" oznacza każdą osobę wykonującą czynności
administracyjne lub techniczne oraz osobę zatrudnioną w służbie domowej urzędu
konsularnego,
f) "członkowie urzędu konsularnego" oznacza urzędników konsularnych i
pracowników konsularnych,
g) "członkowie personelu konsularnego" oznacza urzędników konsularnych, poza
kierownikiem urzędu konsularnego, i pracowników konsularnych,
h) "członek personelu prywatnego" oznacza osobę zatrudnioną wyłącznie w służbie
prywatnej członka urzędu konsularnego,
i) "członek rodziny" oznacza małżonka członka urzędu konsularnego, jego dzieci i
rodziców, a także dzieci i rodziców jego małżonka, pod warunkiem że pozostają
oni z nim we wspólnocie domowej i są na utrzymaniu członka urzędu konsularnego,
j) "pomieszczenia konsularne" oznacza budynki lub części budynków i tereny
przyległe do nich, niezależnie od tego, czyją są własnością, używane wyłącznie
do celów urzędu konsularnego, włącznie z rezydencją kierownika urzędu
konsularnego,
k) "archiwa konsularne" oznacza wszystkie pisma, dokumenty, korespondencję,
książki, filmy, taśmy magnetofonowe i rejestry urzędu konsularnego oraz szyfry i
kody, kartoteki, jak również meble przeznaczone do ich zabezpieczania i
przechowywania,
l) "korespondencja urzędowa" oznacza wszelką korespondencję odnoszącą się do
urzędu konsularnego i jego funkcji,
m) "statek Państwa wysyłającego" oznacza każdą jednostkę pływającą, upoważnioną
do podnoszenia bandery Państwa wysyłającego i zarejestrowaną w tym Państwie, z
wyjątkiem okrętów wojennych,
n) "statek powietrzny Państwa wysyłającego" oznacza każdą jednostkę latającą,
zarejestrowaną w Państwie wysyłającym i uprawnioną do używania oznaki
przynależności państwowej tego Państwa, z wyjątkiem wojskowej jednostki
latającej.
2. Postanowienia niniejszej konwencji dotyczące obywateli Państwa wysyłającego
mają odpowiednie zastosowanie również do osób prawnych, włącznie ze spółkami
handlowymi, które ustanowione są zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa
wysyłającego i mają siedzibę na terytorium jednej z Wysokich Umawiających się
Stron.
CZĘŚĆ II
Ustanawianie urzędów konsularnych oraz mianowanie urzędników konsularnych
Artykuł 2
1. Urząd konsularny może być ustanowiony na terytorium Państwa przyjmującego
jedynie za zgodą tego Państwa.
2. Siedziba urzędu konsularnego, jego klasa i okręg konsularny są ustalane przez
Państwo wysyłające i podlegają aprobacie Państwa przyjmującego.
3. Późniejsze zmiany siedziby urzędu konsularnego, jego klasy i okręgu
konsularnego mogą być dokonywane przez Państwo wysyłające jedynie za zgodą
Państwa przyjmującego.
Artykuł 3
1. Kierownik urzędu konsularnego będzie dopuszczony do wykonywania swych funkcji
po przedłożeniu listu komisyjnego lub podobnego dokumentu i po udzieleniu
"exequatur" przez Państwo przyjmujące.
2. Państwo wysyłające przekazuje list komisyjny lub podobny dokument
ministerstwu spraw zagranicznych Państwa przyjmującego w drodze dyplomatycznej.
3. List komisyjny lub podobny dokument zawiera imiona, nazwisko i stopień
kierownika urzędu konsularnego, jak również określenie okręgu konsularnego i
siedziby urzędu konsularnego.
4. Do czasu udzielenia "exequatur" kierownik urzędu konsularnego może być
tymczasowo dopuszczony do wykonywania swych funkcji. W takim przypadku mają do
niego zastosowanie postanowienia niniejszej konwencji.
Artykuł 4
Państwo przyjmujące może w każdej chwili, bez obowiązku uzasadniania swojej
decyzji, powiadomić w drodze dyplomatycznej Państwo wysyłające o tym, że
"exequatur" udzielone kierownikowi urzędu konsularnego zostało cofnięte albo że
urzędnik konsularny został uznany za persona non grata lub że jakikolwiek inny
członek personelu konsularnego jest osobą niepożądaną. W tym przypadku Państwo
wysyłające albo odwoła taką osobę, albo położy kres jej funkcjom w urzędzie
konsularnym. Jeżeli Państwo wysyłające nie wypełni w rozsądnym terminie swych
obowiązków, Państwo przyjmujące może odpowiednio do przypadku albo cofnąć
"exequatur" danej osobie, albo przestać ją uważać za członka personelu
konsularnego.
Artykuł 5
1. Jeżeli kierownik urzędu konsularnego nie może wykonywać swych funkcji z
jakichkolwiek przyczyn lub jeżeli jego stanowisko nie jest obsadzone, Państwo
wysyłające może wyznaczyć - do pełnienia funkcji tymczasowego kierownika urzędu
konsularnego - urzędnika konsularnego jednego ze swych urzędów konsularnych w
Państwie przyjmującym albo członka personelu dyplomatycznego swego
przedstawicielstwa dyplomatycznego w tym Państwie; nazwisko tej osoby będzie
uprzednio notyfikowane ministerstwu spraw zagranicznych Państwa przyjmującego.
2. Tymczasowemu kierownikowi urzędu konsularnego przysługują te same ułatwienia,
przywileje i immunitety, z jakich korzysta kierownik urzędu konsularnego zgodnie
z niniejszą konwencją.
3. W razie powierzenia funkcji konsularnych, w myśl ustępu 1, jednemu z członków
personelu dyplomatycznego przedstawicielstwa dyplomatycznego Państwa
wysyłającego, korzysta on nadal z przysługujących mu przywilejów i immunitetów
dyplomatycznych.
Artykuł 6
Z chwilą gdy kierownik urzędu konsularnego zostanie dopuszczony, choćby
tymczasowo, do wykonywania swych funkcji, Państwo przyjmujące niezwłocznie
zawiadomi o tym właściwe organy okręgu konsularnego i zapewni zastosowanie
odpowiednich środków, aby umożliwić mu wykonywanie funkcji urzędowych oraz
korzystanie z postanowień niniejszej konwencji.
Artykuł 7
1. Urzędnikiem konsularnym może być tylko osoba posiadająca wyłącznie
obywatelstwo Państwa wysyłającego i nie mająca w Państwie przyjmującym miejsca
stałego pobytu.
2. Urzędnicy konsularni nie mogą wykonywać w Państwie przyjmującym żadnej
działalności zawodowej lub handlowej o charakterze zarobkowym, poza swoimi
funkcjami urzędowymi.
Artykuł 8
Państwo wysyłające będzie notyfikowało ministerstwu spraw zagranicznych Państwa
przyjmującego:
a) nominacje członków urzędu konsularnego, ich przybycie do urzędu konsularnego
po mianowaniu, ich ostateczny wyjazd lub zakończenie funkcji oraz wszystkie
dalsze zmiany mające wpływ na ich status, które mogą powstać w czasie ich
zatrudnienia w urzędzie konsularnym,
b) przybycie i ostateczny wyjazd członka rodziny oraz to, że jakaś osoba staje
się lub przestaje być członkiem rodziny,
c) przybycie i ostateczny wyjazd członków personelu prywatnego oraz zakończenie
ich służby,
d) zatrudnienie i zwolnienie osób, mających miejsce stałego pobytu w Państwie
przyjmującym, jako pracowników konsularnych lub członków personelu prywatnego.
Artykuł 9
1. Właściwe organy Państwa przyjmującego wydają bezpłatnie każdemu urzędnikowi
konsularnemu dokument stwierdzający jego tożsamość i stanowisko.
2. Postanowienia ustępu 1 stosuje się także do pracowników konsularnych i
członków personelu prywatnego, pod warunkiem że osoby te nie są obywatelami
Państwa przyjmującego ani nie posiadają w tym Państwie miejsca stałego pobytu.
3. Postanowienia ustępów 1 i 2 stosuje się odpowiednio do członków rodzin.
CZĘŚĆ III
Ułatwienia, przywileje i immunitety
Artykuł 10
1. Państwo przyjmujące udzieli urzędowi konsularnemu wszelkich ułatwień w
wykonywaniu jego funkcji i zastosuje odpowiednie środki w tym celu, aby
członkowie urzędu konsularnego mogli wykonywać swą działalność urzędową oraz
korzystać z przywilejów i immunitetów przewidzianych w niniejszej konwencji.
2. Państwo przyjmujące będzie traktowało urzędników konsularnych z należnym
szacunkiem i zastosuje wszelkie odpowiednie środki dla zapobieżenia
jakiemukolwiek zamachowi na ich osoby, wolność lub godność.
Artykuł 11
1. Godło Państwa wysyłającego, wraz z odpowiednim napisem w języku Państwa
wysyłającego i języku Państwa przyjmującego oznaczającym urząd konsularny, może
być umieszczone w budynku, w którym mieści się urząd konsularny, i na rezydencji
kierownika tego urzędu.
2. Flaga Państwa wysyłającego może być wywieszona na budynku, w którym mieści
się urząd konsularny, na rezydencji kierownika urzędu konsularnego, a także na
jego środkach transportu w czasie, gdy są używane do celów urzędowych.
Artykuł 12
1. Państwo przyjmujące ułatwi Państwu wysyłającemu, zgodnie ze swoimi ustawami i
innymi przepisami, uzyskanie pomieszczeń niezbędnych dla urzędu konsularnego, a
w razie potrzeby również odpowiednich mieszkań dla członków urzędu konsularnego.
Artykuł 13
1. Państwo wysyłające ma prawo, na warunkach przewidzianych przez ustawy i inne
przepisy Państwa przyjmującego:
a) nabywać na własność, posiadać lub użytkować tereny, budynki lub części
budynków, z przeznaczeniem na siedzibę urzędu konsularnego, na rezydencję
kierownika urzędu konsularnego lub na mieszkania innych członków urzędu
konsularnego,
b) budować lub przystosowywać dla tych samych celów budynki na nabytych
terenach,
c) przenosić prawa własności terenów, budynków lub części budynków w ten sposób
nabytych lub zbudowanych.
2. Postanowienia ustępu 1 nie zwalniają Państwa wysyłającego od obowiązku
stosowania się do przepisów i ograniczeń w zakresie prawa budowlanego,
urbanistyki i ochrony zabytków, mających zastosowanie na obszarze, na którym
znajdują się lub będą znajdować wymienione tereny, budynki lub ich części.
Artykuł 14
1. Pomieszczenia konsularne oraz mieszkania urzędników konsularnych są
nietykalne. Organy Państwa przyjmującego nie mogą do nich wkraczać bez zgody
kierownika urzędu konsularnego, kierownika przedstawicielstwa dyplomatycznego
Państwa wysyłającego w Państwie przyjmującym albo osoby wyznaczonej przez
jednego z nich.
2. Państwo przyjmujące ma szczególny obowiązek podjęcia wszelkich stosownych
środków dla ochrony pomieszczeń konsularnych przed jakimkolwiek wtargnięciem lub
szkodą oraz dla zapobieżenia jakiemukolwiek zakłóceniu spokoju urzędu
konsularnego lub uchybieniu jego godności.
Artykuł 15
Pomieszczenia konsularne, ich urządzenia, mienie urzędu konsularnego i jego
środki transportu nie podlegają żadnej formie rekwizycji dla celów obrony
narodowej lub użyteczności publicznej.
Artykuł 16
1. Pomieszczenia konsularne, a także mieszkania członków urzędu konsularnego,
których właścicielem lub najemcą jest Państwo wysyłające, są wolne od wszelkich
państwowych, terenowych lub komunalnych podatków i opłat, z wyjątkiem opłat
pobieranych za świadczenie usług.
2. Zwolnień wymienionych w ustępie 1 nie stosuje się do podatków i opłat
ciążących na podstawie ustaw i innych przepisów Państwa przyjmującego na osobie,
która zawarła umowę z Państwem wysyłającym.
3. Postanowienia ustępów 1 i 2 stosuje się również do środków transportu
będących własnością Państwa wysyłającego i przeznaczonych dla celów urzędu
konsularnego.
Artykuł 17
Archiwa konsularne są nietykalne w każdym czasie, niezależnie od tego, gdzie się
znajdują.
Artykuł 18
1. Państwo przyjmujące dopuszcza i ochrania swobodę porozumienia się urzędu
konsularnego dla wszelkich celów urzędowych. Przy porozumiewaniu się z rządem,
przedstawicielstwami dyplomatycznymi oraz innymi urzędami konsularnymi Państwa
wysyłającego, bez względu na to, gdzie się znajdują, urząd konsularny może
używać wszelkich odpowiednich środków łączności, włącznie z kurierami
dyplomatycznymi lub konsularnymi, pocztą dyplomatyczną lub konsularną, jak
również korespondencją sporządzoną kodem lub szyfrem. Urząd konsularny może
zainstalować nadajnik radiowy i używać go jedynie za zgodą Państwa
przyjmującego.
2. Korespondencja urzędowa urzędu konsularnego jest nietykalna.
3. Poczta konsularna powinna posiadać widoczne zewnętrzne oznaczenia jej
charakteru i może zawierać jedynie korespondencję urzędową, jak również
dokumenty i przedmioty przeznaczone wyłącznie do użytku urzędowego.
4. Poczta konsularna nie podlega otwarciu ani zatrzymaniu.
5. Kurier konsularny powinien być zaopatrzony w urzędowy dokument stwierdzający
jej status i określający liczbę paczek stanowiących pocztę konsularną. Kurierem
konsularnym może być tylko obywatel Państwa wysyłającego nie posiadający miejsca
stałego pobytu w Państwie przyjmującym. Przy wykonywaniu swoich funkcji kurier
konsularny znajduje się pod ochroną Państwa przyjmującego i korzysta z
nietykalności osobistej oraz nie podlega zatrzymaniu, aresztowaniu ani
ograniczeniu wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie.
6. Poczta konsularna może być powierzona kapitanowi statku lub statku
powietrznego. Kapitan będzie zaopatrzony w urzędowy dokument, określający liczbę
paczek stanowiących pocztę konsularną, jednak nie będzie on uważany za kuriera
konsularnego. Urzędnik konsularny może swobodnie odebrać pocztę konsularną
bezpośrednio od kapitana statku lub statku powietrznego i przekazać mu taką
pocztę w ten sam sposób.
Artykuł 19
1. Urzędnicy konsularni nie podlegają jurysdykcji karnej, cywilnej i
administracyjnej Państwa przyjmującego. Korzystają oni z nietykalności osobistej
i w związku z tym nie podlegają zatrzymaniu, aresztowaniu ani ograniczeniu
wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie.
2. Pracownicy konsularni nie podlegają jurysdykcji karnej, cywilnej i
administracyjnej Państwa przyjmującego w odniesieniu do czynności dokonanych w
zakresie ich obowiązków urzędowych. Nie podlegają oni zatrzymywaniu,
aresztowaniu lub ograniczeniu wolności osobistej, z wyjątkiem popełnienia
przestępstwa, które według prawa Państwa przyjmującego zagrożone jest karą
pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat trzech albo karą surowszą bądź w
wykonaniu prawomocnego wyroku za tego rodzaju przestępstwo.
3. W razie wszczęcia postępowania karnego przeciwko pracownikowi konsularnemu
bądź w razie jego zatrzymania, aresztowania lub ograniczenia wolności osobistej
w jakiejkolwiek innej formie, właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią
niezwłocznie kierownika urzędu konsularnego.
4. W razie wszczęcia postępowania karnego przeciwko pracownikowi konsularnemu,
będzie ono prowadzone z należnymi względami oraz w sposób, który możliwie
najmniej utrudniałby wykonywanie obowiązków urzędowych.
5. Postanowień ustępów 1 i 2 nie stosuje się do spraw cywilnych:
a) wynikłych z zawarcia przez członka urzędu konsularnego umowy, w której nie
występował on wyraźnie lub w sposób dorozumiany jako przedstawiciel Państwa
wysyłającego,
b) wytoczonych na skutek szkody powstałej w wyniku wypadku w Państwie
przyjmującym, spowodowanego przez pojazd, statek lub statek powietrzny,
c) dotyczących spadków, w których członek urzędu konsularnego występuje jako
spadkobierca, zapisobierca, wykonawca testamentu, zarządca lub kurator spadku w
charakterze osoby prywatnej, a nie jako przedstawiciel Państwa wysyłającego.
Artykuł 20
1. Członkowie urzędu konsularnego mogą być wzywani do składania zeznań w
charakterze świadków przed sądami i innymi właściwymi organami Państwa
przyjmującego. Jeżeli urzędnik konsularny odmawia stawienia się lub złożenia
zeznań, nie można wobec niego stosować żadnego środka przymusu ani sankcji.
Pracownicy konsularni nie mogą odmówić złożenia zeznań, z wyjątkiem przypadków
określonych w ustępie 3.
2. Organ Państwa przyjmującego, wzywający członka urzędu konsularnego do
złożenia zeznań, nie powinien utrudniać wykonywania jego obowiązków urzędowych.
Może odebrać takie zeznanie od członka urzędu konsularnego w urzędzie
konsularnym, rezydencji lub jego mieszkaniu.
3. Członkowie urzędu konsularnego nie są obowiązani do składania zeznań co do
faktów związanych z wykonywaniem swych obowiązków urzędowych ani do
przedkładania urzędowej korespondencji lub innych dokumentów z archiwów
konsularnych. Postanowienie to ma również zastosowanie do członków rodzin
członków urzędu konsularnego w odniesieniu do faktów związanych z działalnością
urzędu konsularnego.
4. Członkowie urzędu konsularnego nie są obowiązani do udzielania opinii jako
rzeczoznawcy prawa Państwa wysyłającego.
Artykuł 21
1. Państwo wysyłające może zrzec się przywilejów i immunitetów określonych w
artykułach 19 i 20. To zrzeczenie się będzie zawsze wyraźne i notyfikowane
Państwu przyjmującemu.
2. Wszczęcie przez członka urzędu konsularnego postępowania w przypadku, w
którym mógłby korzystać z immunitetu jurysdykcyjnego, pozbawia go prawa
powoływania się na immunitet w stosunku do jakiegokolwiek powództwa wzajemnego,
bezpośrednio związanego z powództwem głównym.
3. Zrzeczenie się immunitetu od jurysdykcji w odniesieniu do postępowania
sądowego lub administracyjnego nie jest uważane za zrzeczenie się immunitetu w
stosunku do środków wykonania orzeczenia. W stosunku do takich środków niezbędne
jest odrębne zrzeczenie się.
Artykuł 22
Członkowie urzędu konsularnego, jak również członkowie ich rodzin są zwolnieni w
Państwie przyjmującym od wszelkich świadczeń osobistych i od wszelkiej służby
publicznej jakiegokolwiek charakteru oraz od obowiązków wojskowych, takich jak
rekwizycja, kontrybucja i zakwaterowanie.
Artykuł 23
Członkowie urzędu konsularnego są zwolnieni od wszelkich obowiązków
przewidzianych w ustawach i innych przepisach Państwa przyjmującego w sprawie
rejestracji cudzoziemców, zezwoleń na pobyt i zezwoleń na zatrudnienie oraz
innych tego rodzaju formalności dotyczących cudzoziemców.
Artykuł 24
1. Członkowie urzędu konsularnego, jak również członkowie ich rodzin są
zwolnieni od wszelkich podatków i opłat państwowych, terenowych i komunalnych, z
wyjątkiem:
a) podatków pośrednich, które normalnie wliczane są w cenę towarów lub usług,
b) podatków i opłat od nieruchomości, stanowiących własność prywatną, położonych
na terytorium Państwa przyjmującego,
c) podatków spadkowych i podatków od przeniesienia prawa własności, pobieranych
przez Państwo przyjmujące, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 26,
d) podatków i opłat od wszelkiego rodzaju prywatnych dochodów, mających swe
źródło w Państwie przyjmującym,
e) opłat pobieranych za świadczenie usług,
f) opłat rejestracyjnych, sądowych, hipotecznych i skarbowych, z zastrzeżeniem
postanowień artykułu 16.
2. Członkowie urzędu konsularnego zatrudniający osoby, których płace nie są
zwolnione od podatku od wynagrodzeń w Państwie przyjmującym, będą wypełniać
obowiązki nakładane przez przepisy tego Państwa w zakresie pobierania podatku od
wynagrodzeń.
Artykuł 25
1. Zgodnie ze swymi ustawami i innymi przepisami Państwo przyjmujące zezwala na
wwóz i wywóz oraz przyznaje zwolnienie z wszelkich opłat celnych i innych opłat
z tym związanych, z wyjątkiem opłat za składowanie, przewóz i podobne usługi:
a) przedmiotów przeznaczonych do użytku służbowego urzędu konsularnego,
b) przedmiotów przeznaczonych do użytku osobistego urzędnika konsularnego lub
członków jego rodziny, łącznie z przedmiotami przeznaczonymi do urządzenia się.
2. Wyrażenie "przedmioty" obejmuje również środki transportu.
3. Przedmioty określone w ustępie 1 zwolnione są od rewizji w takim samym
zakresie, jak przedmioty przeznaczone do użytku służbowego przedstawicielstwa
dyplomatycznego oraz użytku osobistego członka personelu dyplomatycznego Państwa
wysyłającego.
4. Pracownicy konsularni korzystają ze zwolnień przewidzianych w ustępie 1
litera b) w odniesieniu do przedmiotów sprowadzonych w związku z pierwszym
urządzeniem się.
Artykuł 26
W razie śmierci członka urzędu konsularnego lub członka jego rodziny Państwo
przyjmujące:
a) zezwoli na wywóz ruchomego mienia pozostałego po osobie zmarłej, z wyjątkiem
mienia nabytego w państwie przyjmującym, którego wywóz był zabroniony w chwili
śmierci,
b) nie będzie pobierać podatków spadkowych ani podatków od przeniesienia prawa
własności w odniesieniu do mienia ruchomego, które znajdowało się w Państwie
przyjmującym jedynie w związku z przebywaniem w tym państwie osoby zmarłej, jako
członka urzędu konsularnego lub jako członka jego rodziny.
Artykuł 27
Z zastrzeżeniem swych ustaw i innych przepisów dotyczących stref, do których
wstęp ze względu na bezpieczeństwo państwa jest zabroniony lub ograniczony,
Państwo przyjmujące zapewni wszystkim członkom urzędu konsularnego i członkom
ich rodzin swobodę poruszania się i podróżowania na swym terytorium.
Artykuł 28
Środki transportu będące własnością Państwa wysyłającego i przeznaczone dla
celów urzędu konsularnego lub będące własnością członków urzędu konsularnego
podlegają w Państwie przyjmującym obowiązkowemu ubezpieczeniu.
Artykuł 29
Członkowie rodziny członka urzędu konsularnego korzystają odpowiednio z
przywilejów i immunitetów przyznanych w niniejszej konwencji członkom urzędu
konsularnego, pod warunkiem że nie są obywatelami Państwa przyjmującego, nie
mają miejsca stałego pobytu w tym Państwie ani nie wykonują w nim działalności
zarobkowej.
Artykuł 30
Pracownicy konsularni, którzy są obywatelami Państwa przyjmującego lub mają
miejsce stałego pobytu w tym Państwie, nie korzystają z przywilejów i
immunitetów określonych w niniejszej konwencji, z wyjątkiem wynikających z
artykułu 20 ustęp 3.
CZĘŚĆ IV
Funkcje konsularne
Artykuł 31
Urzędnik konsularny jest powołany do popierania we wszelkich formach rozwoju
stosunków ekonomicznych, handlowych, kulturalnych i naukowych oraz turystyki
między Państwem wysyłającym a Państwem przyjmującym, przyczyniania się w każdy
inny sposób do rozwoju przyjaznych stosunków między Państwem wysyłającym a
Państwem przyjmującym oraz ochrony praw i interesów Państwa wysyłającego i jego
obywateli.
Artykuł 32
1. Urzędnik konsularny wykonuje funkcje konsularne w swym okręgu konsularnym.
Jednakże za zgodą Państwa przyjmującego może wykonywać je również poza tym
okręgiem.
2. Przy wykonywaniu swoich funkcji urzędnik konsularny może zwracać się do:
a) właściwych miejscowych organów swojego okręgu konsularnego,
b) właściwych naczelnych organów Państwa przyjmującego, jeżeli zezwalają na to
ustawy i inne przepisy lub zwyczaje tego Państwa albo umowy międzynarodowe.
Artykuł 33
1. Urzędnik konsularny ma prawo zastępować przed sądami i innymi organami
Państwa przyjmującego obywateli Państwa wysyłającego, gdy obywatele ci z powodu
nieobecności lub jakiejkolwiek innej przyczyny nie są w stanie podjąć w
odpowiednim czasie ochrony swych praw i interesów.
2. Zastępstwo, o którym mowa w ustępie 1, ustaje w chwilą, gdy osoba zastępowana
ustanowi swego pełnomocnika lub sama zapewni ochronę swych praw i interesów.
Artykuł 34
Urzędnik konsularny ma prawo:
a) prowadzić rejestr obywateli Państwa wysyłającego;
b) wydawać obywatelom Państwa wysyłającego paszporty lub inne dokumenty podróży,
przedłużać ich ważność, dokonywać w nich zmian, a także je unieważniać,
c) udzielać wiz.
Artykuł 35
1. Kierownik urzędu konsularnego ma prawo przyjmować oświadczenia o wstąpieniu w
związek małżeński, pod warunkiem że obie osoby zawierające małżeństwo są
obywatelami Państwa wysyłającego. Urząd konsularny zawiadamia właściwe organy
Państwa przyjmującego o zawartych związkach małżeńskich, jeżeli ustawy i inne
przepisy Państwa przyjmującego tego wymagają.
2. Właściwe organy Państwa przyjmującego informują niezwłocznie urzędnika
konsularnego Państwa wysyłającego o zawarciu małżeństwa przez obywatela Państwa
wysyłającego, przekazując z urzędu i bezpłatnie urzędnikowi konsularnemu odpis
aktu zawarcia małżeństwa.
3. Urzędnik konsularny ma prawo prowadzić rejestr urodzeń, małżeństw i zgonów
obywateli Państwa wysyłającego oraz wydawać odpowiednie dokumenty. Nie zwalnia
to jednak obywateli Państwa wysyłającego od obowiązku przestrzegania ustaw i
innych przepisów Państwa przyjmującego w sprawie rejestracji urodzeń, małżeństw
i zgonów.
4. Właściwe organy Państwa przyjmującego, na żądanie, będą bezzwłocznie i
nieodpłatnie przesyłać urzędowi konsularnemu do celów urzędowych odpisy i
wyciągi dokumentów stanu cywilnego dotyczące obywateli Państwa wysyłającego.
Artykuł 36
Urzędnik konsularny ma prawo:
a) przyjmować, sporządzać i uwierzytelniać oświadczenia obywateli Państwa
wysyłającego,
b) przyjmować, sporządzać i uwierzytelniać rozporządzenia ostatniej woli i inne
dokumenty, stwierdzające jednostronne czynności prawne obywateli Państwa
wysyłającego, dokonane zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa,
c) uwierzytelniać dokumenty, podpisy oraz pieczęcie na dokumentach obywateli
Państwa wysyłającego,
d) legalizować wszelkie dokumenty wydane przez organy Państwa wysyłającego lub
Państwa przyjmującego, poświadczać odpisy i wyciągi z tych dokumentów,
e) tłumaczyć dokumenty i poświadczać zgodność tłumaczeń,
f) sporządzać i uwierzytelniać umowy, które zawierają między sobą obywatele
Państwa wysyłającego, jeżeli nie dotyczą one ustanowienia, przeniesienia lub
wygaśnięcia praw do nieruchomości, znajdujących się w Państwie przyjmującym,
g) sporządzać i uwierzytelniać umowy, bez względu na obywatelstwo osób będących
stronami, jeżeli te umowy odnoszą się do mienia ruchomego lub praw istniejących
w Państwie wysyłającym i wywołują skutki prawne wyłącznie w tym Państwie,
h) wydawać dokumenty pochodzenia towarów,
i) ogłaszać w pomieszczeniach konsularnych zawiadomienia dotyczące wszelkich
spraw z zakresu praw, obowiązków lub interesów obywateli Państwa wysyłającego.
2. Dokumenty, wymienione w ustępie 1, sporządzone, zalegalizowane,
uwierzytelnione lub poświadczone przez urzędnika konsularnego Państwa
wysyłającego, uważane są za dokumenty urzędowe lub urzędowo uwierzytelnione lub
poświadczone oraz mają taką samą moc dowodową i wywołują takie same skutki, jak
dokumenty zalegalizowane, uwierzytelnione lub poświadczone przez właściwe organy
Państwa przyjmującego, jeżeli treść ich nie jest sprzeczna z ustawami i innymi
przepisami tego Państwa.
Artykuł 37
1. Urzędnik konsularny ma prawo przyjmować do depozytu dokumenty, pieniądze i
przedmioty wartościowe od obywateli Państwa wysyłającego, jeśli nie jest to
sprzeczne z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego.
2. Urzędnik konsularny ma również prawo przyjmować, w celu przekazania osobom
uprawnionym, przedmioty zagubione przez obywateli Państwa wysyłającego podczas
ich pobytu w Państwie przyjmującym.
Artykuł 38
Urzędnik konsularny ma prawo, na wniosek właściwych organów Państwa
wysyłającego, przyjmować od obywateli Państwa wysyłającego dobrowolne zeznania w
charakterze stron, świadków lub biegłych oraz doręczać im pisma sądowe i
pozasądowe. Przy wykonywaniu tych czynności nie wolno stosować ani grozić
stosowaniem środków przymusu.
Artykuł 39
1. Właściwe organy państwa przyjmującego powiadamiają urzędnika konsularnego o
potrzebie ustanowienia opieki lub kurateli nad obywatelem Państwa wysyłającego
posiadającym miejsce stałego pobytu na terytorium Państwa przyjmującego.
2. Urzędnik konsularny może współdziałać w sprawach, o których mowa w ustępie 1,
z właściwymi organami Państwa przyjmującego, w szczególności proponować
odpowiednią osobę na opiekuna lub kuratora.
Artykuł 40
Urzędnik konsularny ma prawo porozumiewać się z każdym obywatelem Państwa
wysyłającego, udzielać mu pomocy lub rady i w razie konieczności zapewnić mu
opiekę prawną. Państwo przyjmujące nie będzie w żaden sposób ograniczać
możliwości porozumiewania się obywateli Państwa wysyłającego z urzędem
konsularnym ani dostępu do tego urzędu.
Artykuł 41
1. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urząd
konsularny Państwa wysyłającego o każdym przypadku zatrzymania, aresztowania lub
pozbawienia wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie obywatela Państwa
wysyłającego. Powiadomienie to będzie dokonane najpóźniej piątego dnia po dniu,
w którym zastosowano te środki. Właściwe organy Państwa przyjmującego są
obowiązane przekazywać niezwłocznie wiadomości skierowane przez taką osobę do
urzędu konsularnego.
2. Urzędnik konsularny ma prawo odwiedzać obywatela Państwa wysyłającego
zatrzymanego, aresztowanego lub pozbawionego wolności osobistej w jakiejkolwiek
innej formie, a także rozmawiać lub korespondować z nim oraz udzielać mu pomocy
w zorganizowaniu obrony. Ma on również prawo odwiedzać obywatela Państwa
wysyłającego odbywającego karę pozbawienia wolności. Właściwe organy Państwa
przyjmującego udzielą urzędnikowi konsularnemu prawa widzenia się z takim
obywatelem najpóźniej ósmego dnia po dniu, w którym miało miejsce zatrzymanie,
aresztowanie lub pozbawienie wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie, i
później w rozsądnych terminach.
3. Właściwe organy Państwa przyjmującego będą informować osoby, których dotyczą
postanowienia niniejszego artykułu, o wszystkich uprawnieniach, które im
przysługują zgodnie z tymi postanowieniami.
4. Uprawnienia określone w niniejszym artykule będą wykowywane zgodnie z
ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego, z zastrzeżeniem, że nie
uchylają one tych uprawnień.
Artykuł 42
Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urzędnika
konsularnego o wypadkach, w których wyniku obywatele Państwa wysyłającego
ponieśli śmierć lub doznali ciężkich uszkodzeń ciała.
Artykuł 43
Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urzędnika
konsularnego o zgonie obywatela Państwa wysyłającego i przekażą mu bezpłatnie
odpis aktu zgonu.
Artykuł 44
1. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urzędnika
konsularnego o otwarciu w tym Państwie spadku po obywatelu Państwa wysyłającego,
jak również o otwarciu spadku, niezależnie od obywatelstwa osoby zmarłej, jeżeli
obywatel Państwa wysyłającego powołany jest do spadku jako spadkobierca,
uprawniony lub zapisobierca.
2. Właściwe organy Państwa przyjmującego podejmą odpowiednie środki przewidziane
w ustawach i innych przepisach tego Państwa dla zabezpieczenia spadku oraz
przekazania urzędnikowi konsularnemu odpisu testamentu, jeżeli został on
sporządzony, oraz wszelkich posiadanych informacji dotyczących spadku, miejsca
pobytu osób uprawnionych do spadku, wartości i składu masy spadkowej, włącznie z
kwotami pochodzącymi z tytułu ubezpieczeń społecznych, zarobków, polis
ubezpieczeniowych. Powiadomią także o terminie rozpoczęcia postępowania
spadkowego lub stadium, w jakim ono się znajduje.
3. Urzędnik konsularny jest upoważniony, bez potrzeby przedstawienia
pełnomocnictwa, do reprezentowania, bezpośrednio lub za pośrednictwem swego
przedstawiciela, przed sądami i innymi właściwymi organami Państwa
przyjmującego, obywatela Państwa wysyłającego uprawnionego do spadku lub
mającego roszczenia do spadku w Państwie przyjmującym, jeżeli jest on nieobecny
lub nie ustanowił swojego pełnomocnika.
4. Urzędnik konsularny ma prawo domagać się:
a) zabezpieczenia spadku, nałożenia i zdjęcia pieczęci, podjęcia środków
zabezpieczenia spadku, w tym wyznaczenia kuratora spadku, jak również
uczestniczenia w tych czynnościach,
b) sprzedaży mienia wchodzącego w skład spadku, jak również powiadomienia o
dacie ustalonej dla tej sprzedaży, aby mógł być obecny.
5. Z chwilą zakończenia postępowania spadkowego lub innych czynności urzędowych
właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią o tym niezwłocznie urzędnika
konsularnego i po uregulowaniu długów, opłat i podatków w ciągu trzech miesięcy
przekażą mu spadek lub udziały spadkowe osób, które reprezentuje.
6. W przypadku gdy wartość spadku jest niewielka, urzędnik konsularny będzie
mógł zwrócić się, aby mienie spadkowe zostało mu przekazane. Będzie on miał
wówczas prawo przekazania go osobom uprawnionym.
7. Urzędnik konsularny ma prawo otrzymania, w celu przekazania osobom
uprawnionym, udziałów spadkowych i zapisów przypadających obywatelom Państwa
wysyłającego, nie mającym miejsca stałego pobytu w Państwie przyjmującym, oraz
otrzymania sum, które przypadają uprawnionym z tytułu odszkodowań, rent,
zaległych zarobków i polis ubezpieczeniowych.
8. Przekazanie mienia i należności do Państwa wysyłającego stosownie do
postanowień ustępów 5-7 może być dokonane jedynie zgodnie z ustawami i innymi
przepisami Państwa przyjmującego.
Artykuł 45
1. W przypadku gdy obywatel Państwa wysyłającego, nie posiadający miejsca
stałego pobytu w Państwie przyjmującym, zmarł w czasie podróży w tym Państwie,
przedmioty pozostałe po nim zostaną zabezpieczone przez właściwe organy Państwa
przyjmującego, a następnie przekazane, bez specjalnego postępowania, urzędnikowi
konsularnemu Państwa wysyłającego. Urzędnik konsularny spłaci długi zaciągnięte
przez osobę zmarłą w czasie jej przebywania w Państwie przyjmującym, do
wysokości wartości przekazanych przedmiotów.
2. Do mienia określonego w ustępie 1 stosuje się odpowiednio postanowienia
artykułu 44 ustęp 8.
Artykuł 46
1. Urzędnik konsularny ma prawo udzielenia wszelkiej pomocy statkom Państwa
wysyłającego oraz załogom tych statków podczas ich pobytu na wodach
terytorialnych lub wewnętrznych Państwa przyjmującego, włącznie z portami, od
momentu dokonania odprawy tych statków związanej z ich wejściem. Może on
korzystać z prawa nadzoru i inspekcji w stosunku do statków tego państwa i ich
załóg. W tym celu może on również odwiedzać statki Państwa wysyłającego i
przyjmować wizyty kapitanów i innych członków załóg tych statków.
2. Właściwe organy Państwa przyjmującego uznają wszelkie środki podjęte przez
urzędnika konsularnego zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa
wysyłającego w stosunku do statków tego Państwa i ich załóg. Przy wykonywaniu
takich funkcji urzędnik konsularny może zwracać się o pomoc do właściwych
organów Państwa przyjmującego.
Artykuł 47
Urzędnik konsularny ma prawo w stosunku do statków Państwa wysyłającego:
a) przesłuchiwać kapitana statku lub innych członków załogi, sprawdzać,
przyjmować i poświadczać dokumenty statku, przyjmować oświadczenia dotyczące
statku, ładunku i podróży oraz wydawać dokumenty niezbędne dla ułatwienia
wejścia, postoju i wyjścia statku;
b) pośredniczyć w uregulowaniu lub ułatwieniu uregulowania wszelkiego rodzaju
sporów między kapitanem a innymi członkami załogi, włącznie ze sporami
dotyczącymi umów o pracę i warunków pracy, zgodnie z ustawodawstwem Państwa
wysyłającego;
c) podejmować odpowiednie czynności związane z zatrudnieniem lub zwolnieniem
kapitana i innych członków załogi;
d) podejmować niezbędne środki w celu zapewnienia leczenia szpitalnego i powrotu
do kraju kapitana lub innego członka załogi;
e) przyjmować, sporządzać lub podpisywać wszelkie świadectwa i inne dokumenty
dotyczące przynależności państwowej, własności i innych praw rzeczowych oraz
stanu i eksploatacji statku;
f) udzielać kapitanowi lub innym członkom załogi opieki i pomocy w ich
stosunkach z sądami i innymi organami Państwa przyjmującego i w tym celu
zapewniać im opiekę prawną, pomoc tłumacza lub jakiejkolwiek innej osoby,
g) podejmować wszelkie środki potrzebne do zachowania dyscypliny i porządku na
statku;
h) dokonywać wszelkich innych czynności przewidzianych przez prawo Państwa
wysyłającego w sprawach żeglugi, pod warunkiem że nie są one sprzeczne z
ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego.
Artykuł 48
1. Sądy i inne właściwe organy Państwa przyjmującego nie mogą wykonywać swojej
jurysdykcji co do przestępstw popełnionych na pokładzie statku Państwa
wysyłającego, chyba że chodzi o:
a) przestępstwa popełnione przez obywatela lub przeciwko obywatelowi Państwa
przyjmującego albo przez jakąkolwiek inną osobę lub przeciwko takiej osobie,
jeżeli nie jest ona członkiem załogi statku,
b) przestępstwa naruszające spokój, bezpieczeństwo portu lub wód terytorialnych
bądź wewnętrznych Państwa przyjmującego,
c) przestępstwa naruszające ustawy i inne przepisy Państwa przyjmującego,
dotyczące zdrowia publicznego, bezpieczeństwa życia na morzu, imigracji, spraw
celnych, zanieczyszczeń morza lub nielegalnego przewozu narkotyków,
d) przestępstwa zagrożone według prawa Państwa przyjmującego karą pozbawienia
wolności na czas nie krótszy niż pięć lat lub karą surowszą.
2. Sądy i inne właściwe organy Państwa przyjmującego mogą jednak wykonywać swoją
jurysdykcję na pokładzie statku Państwa wysyłającego, jeżeli urzędnik konsularny
wyrazi na to zgodę lub o to poprosi.
Artykuł 49
1. W przypadku gdy sąd lub inny organ Państwa przyjmującego zamierza zatrzymać
lub aresztować na pokładzie statku Państwa wysyłającego kapitana, innego członka
załogi, pasażera tego statku lub jakąkolwiek osobę, która nie jest obywatelem
Państwa przyjmującego, albo też zająć mienie znajdujące się na statku lub
przeprowadzić na pokładzie statku urzędowe dochodzenie, właściwy organ Państwa
przyjmującego powiadomi o tym urzędnika konsularnego w takim czasie, aby
umożliwić mu obecność na statku, zanim czynność ta zostanie podjęta. Jeżeli
uprzednie powiadomienie urzędnika konsularnego jest niemożliwe, właściwe organy
Państwa przyjmującego powiadomią go możliwie jak najszybciej, nie później jednak
niż w chwili, gdy wspomniane czynności mają zostać rozpoczęte. Właściwe organy
Państwa przyjmującego ułatwią urzędnikowi konsularnemu widzenie się z osobą
zatrzymaną lub aresztowaną i porozumiewanie się z nią, a także podejmowanie
właściwych kroków w celu ochrony interesów zainteresowanej osoby lub statku.
2. Postanowień ustępu 1 nie stosuje się do zwykłej kontroli przeprowadzonej
przez organy Państwa przyjmującego w sprawach paszportowych, celnych, zdrowia
publicznego, zanieczyszczeń morza i bezpieczeństwa życia na morzu ani do
czynności podjętych na prośbę lub za zgodą urzędnika konsularnego albo kapitana
statku.
Artykuł 50
W przypadku gdy członek załogi, nie będący obywatelem Państwa przyjmującego,
opuści w tym Państwie bez zgody kapitana statek Państwa wysyłającego, właściwe
organy Państwa przyjmującego, na prośbę urzędnika konsularnego, udzielą pomocy w
celu poszukiwaniu takiej osoby.
Artykuł 51
Urzędnik konsularny ma prawo odwiedzania każdego statku udającego się do portów
Państwa wysyłającego w celu uzyskania informacji umożliwiających mu wystawienie
lub podpisanie dokumentów wymaganych przez ustawy i inne przepisy Państwa
wysyłającego dla wejścia statku do portów tego państwa, a także w celu
przekazania właściwym organom Państwa wysyłającego informacji, o które te organy
zwracają się.
Artykuł 52
1. Jeżeli statek Państwa wysyłającego uległ rozbiciu, uszkodzeniu, osiadł na
mieliźnie, został wyrzucony na brzeg lub doznał innej awarii na wodach
terytorialnych lub wewnętrznych Państwa przyjmującego, właściwe organy tego
Państwa powiadomią o tym niezwłocznie urzędnika konsularnego Państwa
wysyłającego.
2. W przypadkach wymienionych w ustępie 1 właściwe organy Państwa przyjmującego
podejmą wszelkie niezbędne środki w celu zorganizowania ratowania i ochrony
statku, pasażerów, załogi, wyposażenia statku, ładunku, zapasów i innych
przedmiotów znajdujących się na statku, a także w celu zapobieżenia naruszeniu
własności i nieporządkom na statku lub ich zlikwidowania. Środki te zostaną
podjęte także w stosunku do przedmiotów stanowiących część statku lub jego
ładunku, które znalazły się poza statkiem. Właściwe organy Państwa przyjmującego
powiadomią urzędnika konsularnego o podjętych środkach. Organy te udzielą także
urzędnikowi konsularnemu niezbędnej pomocy w celu podjęcia wszelkich kroków
będących następstwem awarii, osadzenia na mieliźnie lub zatonięcia statku.
Urzędnik konsularny ma prawo domagania się, aby organy Państwa przyjmującego
podjęły i kontynuowały niezbędne czynności dla ratowania i ochrony statku, jego
załogi, pasażerów, wyposażenia, ładunku, zapasów i innych przedmiotów,
znajdujących się na statku. Czynności te podejmowane są we współpracy z
kapitanem statku.
3. W przypadku gdy statek Państwa wysyłającego zatonie, a jego wyposażenie,
ładunek, zapasy lub inne przedmioty, które znajdowały się na statku, zostały
znalezione na brzegu Państwa przyjmującego lub w pobliżu albo zostały
sprowadzone do portu tego Państwa i ani kapitan statku, ani jego pełnomocnik,
ani przedstawiciele instytucji ubezpieczeniowej nie są obecni lub nie mogą
podjąć kroków w celu zabezpieczenia tych przedmiotów lub postanowienia o dalszym
ich przeznaczeniu, urzędnik konsularny jest upoważniony, w charakterze
przedstawiciela właściciela statku, do podjęcia takich środków, jakie mógłby
podjąć w tym samym celu właściciel, gdyby był obecny.
4. Urzędnik konsularny może również podjąć środki, przewidziane w ustępie 3, w
odniesieniu do każdego przedmiotu należącego do obywatela Państwa wysyłającego i
pochodzącego ze statku lub z ładunku statku, bez względu na jego przynależność
państwową, sprowadzonego do portu lub znalezionego na brzegu, w pobliżu brzegu,
który osiadł na mieliźnie lub zatonął. Właściwe organy Państwa przyjmującego
zawiadomią niezwłocznie urzędnika konsularnego o istnieniu takiego przedmiotu.
5. Urzędnik konsularny ma prawo uczestniczenia w postępowaniu wszczętym w celu
ustalenia przyczyn awarii statku, osadzenia na mieliźnie lub jego zatonięcia.
6. Na prośbę urzędnika konsularnego właściwe organy Państwa przyjmującego
udzielą mu niezbędnej pomocy w podejmowaniu przez niego środków potrzebnych w
związku z awarią statku.
7. Opłaty celne lub inne tego rodzaju opłaty nie będą na terytorium Państwa
przyjmującego nakładane na statek, który uległ awarii, jego wyposażenie, ładunek
lub zapasy, pod warunkiem że nie będą one udostępnione do użytku lub spożyte w
tym Państwie.
Artykuł 53
Jeżeli członek załogi statku Państwa wysyłającego zmarł lub zaginął w Państwie
przyjmującym na statku bądź na lądzie, kapitan lub jego zastępca oraz urzędnik
konsularny Państwa wysyłającego są wyłącznie właściwi do sporządzenia spisu
inwentarza przedmiotów, walorów i innego mienia, pozostawionych przez zmarłego
lub zaginionego, i do dokonania innych czynności koniecznych dla zabezpieczenia
mienia i jego przekazania w celu likwidacji spadku. Jeżeli jednak zmarły lub
zaginiony jest obywatelem Państwa przyjmującego, kapitan lub jego zastępca
sporządza spis inwentarza w momencie stwierdzenia zgonu lub zaginięcia. Jedna
kopia tego spisu jest doręczana organom Państwa przyjmującego, które właściwe są
do dokonywania wszelkich czynności koniecznych dla zabezpieczania mienia i, w
razie potrzeby, do likwidacji spadku. Organy te poinformują o swych czynnościach
urząd konsularny Państwa wysyłającego.
Artykuł 54
Postanowienia artykułów 46-53 stosuje się odpowiednio do statków powietrznych
Państwa wysyłającego, jeśli międzynarodowe umowy lotnicze, których stronami są
Polska i Laos, nie stanowią inaczej.
Artykuł 55
1. Urząd konsularny może pobierać na terytorium Państwa przyjmującego za
dokonane czynności konsularne opłaty oraz inne należności zgodnie z ustawami i
innymi przepisami Państwa wysyłającego.
2. Kwoty pobierane z tytułu czynności konsularnych, wymienione w ustępie 1, są
zwolnione od wszelkich podatków i opłat Państwa przyjmującego.
CZĘŚĆ V
Postanowienia ogólne i końcowe
Artykuł 56
Urzędnik konsularny może wykonywać wszelkie inne funkcje powierzone mu przez
Państwo wysyłające, których nie zakazują ustawy i inne przepisy Państwa
przyjmującego lub którym Państwo to nie sprzeciwia się albo które są
przewidziane w umowach międzynarodowych obowiązujących między obydwoma
Państwami.
Artykuł 57
1. Wszystkie osoby korzystające z przywilejów i immunitetów na podstawie
niniejszej konwencji obowiązane są, bez uszczerbku dla swych przywilejów i
immunitetów, przestrzegać ustaw i innych przepisów Państwa przyjmującego.
2. Pomieszczenia konsularne nie powinny być używane w sposób niezgodny z
wykonywaniem funkcji konsularnych.
Artykuł 58
1. Postanowienia niniejszej konwencji stosuje się odpowiednio w przypadku
wykonywania funkcji konsularnych przez przedstawicielstwo dyplomatyczne.
2. Nazwiska członków przedstawicielstwa dyplomatycznego, przydzielonych do
wydziału konsularnego lub w inny sposób powołanych do wykonywania funkcji
konsularnych przedstawicielstwa, są notyfikowane ministerstwu spraw
zagranicznych Państwa przyjmującego lub władzy wyznaczonej przez to
ministerstwo.
3. Członkowie przedstawicielstwa dyplomatycznego wymienieni w ustępie 2
korzystają nadal z przywilejów i immunitetów przysługujących im na podstawie ich
statusu dyplomatycznego.
Artykuł 59
1. Konwencja niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po upływie
trzydziestego dnia od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, która nastąpi w
Warszawie.
2. Niniejsza konwencja zawarta jest na czas nieokreślony. Może ona być
wypowiedziana w drodze notyfikacji przez każdą z Wysokich Umawiających się
Stron. W takim wypadku utraci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia
wypowiedzenia.
Sporządzono w Vientiane w dniu 23 listopada 1983 r. w dwóch egzemplarzach, każdy
w językach polskim, laotańskim i francuskim, przy czym trzy teksty mają
jednakową moc. W razie rozbieżności, tekst francuski będzie rozstrzygający.
Na dowód czego pełnomocnicy Wysokich Umawiających się Stron podpisali niniejszą
konwencję i opatrzyli ją pieczęciami.
Z upoważnienia Rady Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej: S. Olszowski
Z upoważnienia Prezydenta Laotańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej: S.
Vongkhamsao
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za
słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych;
oświadcza, że jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że
będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej
Rzeczypospolitej Ludowej.
Dano w Warszawie dnia 13 grudnia 1984 r.
Minister Spraw Zagranicznych: S. Olszowski
Przewodniczący Rady Państwa: H. Jabłoński

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 6 stycznia 1995 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Konwencji konsularnej między Polską
Rzecząpospolitą Ludową a Laotańską Republiką Ludowo-Demokratyczną, sporządzonej
w Vientiane w dniu 23 listopada 1983 r.
(Dz. U. Nr 46, poz. 241)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 59 ustęp 1 Konwencji
konsularnej między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Laotańską Republiką
Ludowo-Demokratyczną, sporządzonej w Vientiane w dniu 23 listopada 1983 r.,
nastąpiła w Warszawie dnia 13 grudnia 1994 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych
wymienionej konwencji.
Powyższa konwencja wchodzi w życie dnia 12 stycznia 1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: wz. I. Byczewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 16 marca 1995 r.
o ratyfikacji Konwencji o zakazie prowadzenia badań, produkcji, składowania i
użycia broni chemicznej oraz o zniszczeniu jej zapasów.
(Dz. U. Nr 47, poz. 242)
Art. 1. Upoważnia się Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do ratyfikowania
Konwencji o zakazie prowadzenia badań, produkcji, składowania i użycia broni
chemicznej oraz o zniszczeniu jej zapasów, sporządzonej w Paryżu dnia 13
stycznia 1993 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 4 kwietnia 1995 r.
w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i
Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji.
(Dz. U. Nr 47, poz. 244)
Na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji
Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80,
poz. 369 i Nr 98, poz. 473) zarządza się, co następuje:
ż 1. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwana dalej "Agencją",
udziela pomocy finansowej na realizację inwestycji w rolnictwie, przetwórstwie
rolno-spożywczym i usługach dla rolnictwa, mających na celu:
1) poprawę efektywności produkcji polegającą w szczególności na zmniejszeniu
kosztów wytwarzania,
2) lepsze wykorzystanie zasobów pracy,
3) tworzenie bazy surowcowej upraw przemysłowych,
4) poprawę jakości produkcji żywnościowej,
5) zwiększenie oferty towarowej i usługowej oraz jej lepsze dostosowanie do
potrzeb rynku krajowego i rynków zagranicznych,
6) ograniczenie uciążliwości dla środowiska.
ż 2. Pomocą finansową ze strony Agencji objęte są następujące działania mające
na celu poprawę struktury agrarnej:
1) kupno nieruchomości rolnych i urządzanie gospodarstw rolnych,
2) urządzanie nieruchomości rolnych dzierżawionych w okresach wieloletnich.
ż 3. Agencja udziela pomocy finansowej na następujące przedsięwzięcia tworzące
nowe miejsca pracy:
1) modernizację, budowę i rozbudowę gospodarstw rolnych, zakładów przetwórstwa
rolno-spożywczego i zakładów świadczących usługi dla rolnictwa,
2) kupno zakładów, o których mowa w pkt 1, oraz maszyn i urządzeń stanowiących
ich wyposażenie.
ż 4. 1. Pomocą finansową ze strony Agencji objęte są:
1) budowa wodociągów i kanalizacji na terenach wiejskich,
2) telefonizacja wsi,
3) mała przedsiębiorczość na wsi,
4) gazyfikacja wsi.
2. Udzielając pomocy, o której mowa w ust. 1, Agencja kieruje się zasadą
przyspieszania rozwoju infrastruktury techniczno-produkcyjnej w regionach, w
których poziom tej infrastruktury jest niższy od średniej krajowej.
ż 5. 1. Agencja obejmuje pomocą finansową:
1) działalność związaną z podnoszeniem i zmianą kwalifikacji zawodowych oraz
praktyczną nauką zawodu,
2) działalność związaną z doradztwem oraz informacją w zakresie:
a) produkcji rolnej i przetwórstwa rolno-spożywczego,
b) zbytu artykułów rolnych i spożywczych,
c) funkcjonowania rynku rolno-spożywczego,
d) infrastruktury techniczno-produkcyjnej wsi,
e) tworzenia nowych miejsc pracy na wsi,
f) zarządzania i rachunkowości rolnej.
2. W zakresie określonym w ust. 1 Agencja współpracuje z Agencją Własności
Rolnej Skarbu Państwa, Agencją Rynku Rolnego oraz ośrodkami doradztwa rolnego.
ż 6. Agencja realizuje również inne zadania polityki rolnej państwa, określane w
odrębnych przepisach oraz wynikające z umów międzynarodowych o wykorzystywaniu
środków bezzwrotnej i kredytowej pomocy zagranicznej.
ż 7. Agencja realizuje swoje zadania przez:
1) dopłaty do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych na warunkach
określonych ż 8-11 i 16,
2) spłatę za kredytobiorcę części udzielonego kredytu, na warunkach określonych
w ż 12 i 16,
3) udzielanie gwarancji kredytowych oraz poręczeń spłaty kredytów bankowych, na
warunkach określonych w ż 13,
4) udział w finansowaniu przedsięwzięć, na warunkach określonych w ż 14-16 i 19,
5) udzielanie pożyczek, na warunkach określonych w ż 16 i 19,
6) finansowanie lub udział w finansowaniu przedsięwzięć, na warunkach
określonych w ż 17,
7) wykup obligacji banków regionalnych, emitowanych celem restrukturyzacji
należności kredytowych zrzeszonych w nich banków spółdzielczych, na warunkach
określonych w ż 18,
8) obejmowanie udziałów i akcji na warunkach określonych w ż 19.
ż 8. 1. Agencja stosuje dopłaty do oprocentowania kredytów udzielanych przez
banki, z którymi zawarła umowy, przeznaczonych na finansowanie przedsięwzięć, o
których mowa w ż 1-3, w ramach przyznanych im limitów.
2. Agencja może zawierać umowy jedynie z bankami, których kapitał własny jest
nie mniejszy niż minimum kapitału własnego wymaganego przy tworzeniu nowego
banku.
3. Umowy zawierane przez Agencję z bankami powinny określać w szczególności:
1) warunki kredytowania,
2) tryb przyjmowania i opracowywania wniosków kredytowych,
3) terminy powiadamiania o limicie dopłat,
4) sposób i terminy zgłaszania zapotrzebowania i rozliczania dopłat,
5) sposób ustalania cen rynkowych, o których mowa w ż 11 ust. 4 pkt 1 lit. b),
6) warunki realizacji spłat części udzielonego kredytu, o których mowa w ż 12,
7) sposób przeprowadzania przez Agencję i bank kontroli realizacji umów
kredytowych objętych dopłatami,
8) warunki zwrotu Agencji dopłat w razie udzielenia lub wykorzystania kredytu
niezgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia albo naruszenia przez
kredytobiorcę warunków umowy kredytowej,
9) warunki zwrotu Agencji spłaty części kredytu w razie sprzedaży, bez zgody
Agencji, nabytych gruntów i gospodarstw rolnych albo innych obiektów i urządzeń
nabytych za kredyt objęty dopłatami Agencji, jeśli sprzedaż nastąpiła w ciągu
pięciu lat od dnia nabycia.
ż 9. 1. Warunkiem udzielenia dopłat do oprocentowania kredytów, o których mowa w
ż 8 ust. 1, jest w szczególności przedstawienie przez kredytobiorcę planu
przedsięwzięcia pozytywnie zaopiniowanego przez właściwy dla miejsca realizacji
przedsięwzięcia ośrodek doradztwa rolniczego.
2. Opinie, o których mowa w ust. 1 oraz w ż 11 ust. 3 pkt 3 lit. b) i w ż 13
ust. 2 pkt 2, ośrodki doradztwa rolniczego wydają nieodpłatnie i sporządzają je
na formularzach, których wzór określi Prezes Agencji.
ż 10. 1. Kwoty kredytów objęte dopłatami do oprocentowania nie mogą przekraczać:
1) 80% wartości nakładów inwestycyjnych na gospodarstwo rolne, nie więcej jednak
niż 300 000 zł,
2) 70% wartości nakładów inwestycyjnych na działy specjalne produkcji rolnej, a
także przetwórstwo rolno-spożywcze oraz usługi dla rolnictwa, nie więcej jednak
niż 1 milion zł.
2. Kwoty kredytów, o których mowa w ust. 1, mogą być udzielane jednemu
podmiotowi do wysokości 1 miliona zł, bez względu na liczbę realizowanych
przedsięwzięć, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Prezes Agencji może wyrazić zgodę na zwiększenie, nie więcej jednak niż
trzykrotne, kwot kredytów, o których mowa w ust. 1 i 2, jeżeli podmiot
ubiegający się o kredyt będzie realizować przedsięwzięcie objęte programem
branżowym lub regionalnym, zaakceptowanym przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej.
ż 11. 1. Oprocentowanie kredytów, o których mowa w ż 10 ust. 1, może być zmienne
i nie może wynosić więcej niż 1,50 stopy kredytu redyskontowego w stosunku
rocznym.
2. Z zastrzeżeniem ust. 3-5, należne bankowi oprocentowanie płacone jest przez:
1) kredytobiorcę - w wysokości połowy oprocentowania określonego w ust. 1, nie
więcej jednak niż 20% kredytu w stosunku rocznym,
2) Agencję - w pozostałej części.
3. Dopłaty do oprocentowania kredytów mogą być zwiększone, jeżeli kredyty
zostały udzielone na:
1) sfinansowanie przedsięwzięć objętych programami, o których mowa w ż 10 ust.
3,
2) zakup gruntów rolnych mający na celu:
a) powiększenie gospodarstwa rolnego,
b) utworzenie nowego gospodarstwa rolnego o powierzchni nie mniejszej od
średniej w danym województwie według danych Głównego Urzędu Statystycznego, z
zastrzeżeniem pkt 3,
3) utworzenie lub urządzenie gospodarstwa rolnego przez osoby, które:
a) nie przekroczyły 40 roku życia,
b) złożyły w banku, pozytywnie zaopiniowany przez ośrodek doradztwa rolniczego,
plan przedsięwzięcia, którego realizacja utworzy gospodarstwo rolne dające
kredytobiorcy i jego rodzinie podstawowe źródło utrzymania.
4. Dopłaty, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3:
1) nie przysługują:
a) w odniesieniu do tej części nabywanego gruntu, która spowoduje powiększenie
powierzchni gospodarstwa rolnego ponad 100 ha przeliczeniowych gruntów rolnych,
b) w odniesieniu do tej części ceny umownej, która przewyższa poziom cen
rynkowych na danym terenie,
c) w odniesieniu do nabywanych gruntów Skarbu Państwa, jeśli płatność jest
rozłożona na raty,
2) podlegają zwrotowi, a dalsze dopłaty nie przysługują, w wypadkach sprzedaży,
bez zgody Agencji, nabytych gruntów i gospodarstw rolnych albo innych obiektów i
urządzeń nabytych za kredyt objęty dopłatami Agencji, jeśli sprzedaż nastąpiła w
okresie kredytowania lub w ciągu 5 lat od dnia nabycia.
5. Dopłaty do oprocentowania nie mogą przekraczać:
1) w odniesieniu do kredytów, o których mowa w ust. 3 pkt 1 - kwoty wyliczonej z
zastosowaniem zasady określonej w ust. 2, powiększonej o połowę tej kwoty,
2) w odniesieniu do kredytów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3 - kwoty odsetek
naliczonej w wysokości 1,25 stopy kredytu redyskontowego.
6. Wniosek o zwiększenie dopłaty do oprocentowania składa się w banku na
formularzu, którego wzór określi Prezes Agencji.
ż 12. Agencja, na wniosek kredytobiorcy składany w banku, zamiast kontynuować
dopłaty do oprocentowania, może spłacić za kredytobiorcę część udzielonego
kredytu. Spłata nie może przekroczyć sumy zdyskontowanych dopłat do
oprocentowania od nie spłaconej części kredytu i może być dokonana równocześnie
ze spłatą przez kredytobiorcę pozostałej części kredytu wraz z odsetkami.
ż 13. 1. Agencja może udzielać gwarancji kredytowych oraz poręczeń spłaty
kredytów na realizację przedsięwzięć, o których mowa w ż 1-3.
2. Warunkiem ubiegania się o uzyskanie poręczenia spłaty kredytu jest:
1) złożenie, za pośrednictwem banku, wniosku na formularzu, którego wzór określi
Prezes Agencji,
2) przedstawienie planu przedsięwzięcia z pozytywną opinią właściwego dla
miejsca realizacji przedsięwzięcia ośrodka doradztwa rolniczego,
3) zawarcie warunkowej umowy kredytowej,
4) złożenie zaświadczeń o niezaleganiu z płatnościami podatków oraz składek na
ubezpieczenie społeczne,
5) złożenie dokumentów dotyczących statusu prawnego i sytuacji finansowej
podmiotu ubiegającego się o poręczenie,
6) złożenie innych dokumentów mogących świadczyć o kredytobiorcy lub wymaganych
dodatkowo przez Agencję.
3. Wniosek, który spełnia wymogi formalne, powinien być rozpatrzony w terminie
30 dni od dnia jego złożenia.
4. Poręczenie jest terminowe i udzielane do wysokości 60% wykorzystanej kwoty
przyznanego kredytu oraz odsetek od kwoty objętej poręczeniem, nie więcej niż do
1 miliona zł.
5. Agencja może udzielać gwarancji do kwoty 1 miliona zł.
6. Agencja może żądać stosownych zabezpieczeń udzielonego poręczenia lub
gwarancji, a także poddania się egzekucji w trybie art. 777 pkt 4 Kodeksu
postępowania cywilnego.
7. Z tytułu udzielonego poręczenia lub gwarancji Agencja pobiera jednorazowo
prowizję w wysokości 1% poręczonej lub 2% gwarantowanej kwoty kredytu.
ż 14. Środki uzyskane z bezzwrotnej i kredytowej pomocy zagranicznej są
wykorzystywane przez Agencję na udział w finansowaniu przedsięwzięć wymienionych
w ż 4 ust. 1.
ż 15. 1. Z wnioskami o udział w finansowaniu przedsięwzięć, o których mowa w ż 4
ust. 1 pkt 1, 2 i 4, mogą występować gminy.
2. Wniosek o udział w finansowaniu składa się w Agencji na formularzu, którego
określi Prezes Agencji.
3. Udział w finansowaniu, o którym mowa w ust. 1, nie może przekraczać:
1) 35% kosztów budowy wodociągów - w województwach, w których procent
gospodarstw wiejskich zaopatrywanych w wodę z wodociągów zbiorczych nie
przekracza 70% średniej krajowej,
2) 30% kosztów budowy wodociągów - w województwach, w których procent
gospodarstw wiejskich zaopatrywanych w wodę z wodociągów zbiorczych mieści się
między 70% średniej krajowej a średnią krajową,
3) 25% kosztów budowy wodociągów - w województwach, w których procent
gospodarstw wiejskich zaopatrywanych w wodę z wodociągów zbiorczych jest wyższy
od średniej krajowej,
4) 40% kosztów budowy kanalizacji,
5) 25% kosztów telefonizacji.
4. Agencja może uczestniczyć w finansowaniu przedsięwzięć, o których mowa w ust.
1, pod warunkiem zapewnienia przez inwestora środków w wysokości co najmniej:
1) w województwach, o których mowa w ust. 3 pkt 1 - 65% kosztów budowy
wodociągu, przy czym udział mieszkańców zainteresowanych realizacją
przedsięwzięcia nie może być mniejszy niż 20% kosztów budowy,
2) w województwach, o których mowa w ust. 3 pkt 2 - 70% kosztów budowy
wodociągu, przy czym udział mieszkańców zainteresowanych realizacją
przedsięwzięcia nie może być mniejszy niż 25% kosztów budowy,
3) w województwach, o których mowa w ust. 3 pkt 3 - 75% kosztów budowy
wodociągu, przy czym udział mieszkańców zainteresowanych realizacją
przedsięwzięcia nie może być mniejszy niż 30% kosztów budowy,
4) 60% kosztów budowy kanalizacji, przy czym udział mieszkańców zainteresowanych
realizacją przedsięwzięcia nie może być mniejszy niż 10% kosztów budowy,
5) 75% kosztów telefonizacji, przy czym udział mieszkańców zainteresowanych
realizacją przedsięwzięcia nie może być mniejszy niż 35% kosztów.
5. W sprawach dotyczących dofinansowywania inwestycji telefonizacyjnych Agencja
współpracuje z Pełnomocnikiem Rządu do Spraw Telekomunikacji na Wsi.
6. Po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku Agencja zawiera z gminą umowę, która
określa w szczególności kwotę oraz terminy i warunki udziału w finansowaniu.
ż 16. 1. Z wnioskiem o pomoc Agencji w finansowaniu przedsięwzięć, o których
mowa w ż 4 ust. 1 pkt 3, może wystąpić osoba fizyczna lub osoba prawna
prowadząca bądź podejmująca pozarolniczą działalność gospodarczą na wsi.
2. Pomoc Agencji dla osób, o których mowa w ust. 1, może być przyznana pod
warunkiem zapewnienia przez wnioskodawcę środków własnych w wysokości co
najmniej 30% kosztów przedsięwzięcia i nie może:
1) być większa niż 50% kredytu w razie udzielenia kredytu, o którym mowa w ż 7
pkt 1 i 2,
2) być większa niż 10 000 zł na jedno miejsce pracy powstające w wyniku
realizacji przedsięwzięcia,
3) przekraczać 60 000 zł dla jednego podmiotu.
3. Agencja może udzielać pożyczek w kwocie do 200 000 zł osobom prawnym
prowadzącym działalność na rzecz rozwoju małej przedsiębiorczości na wsi.
Agencja może uzależnić udzielenie pożyczki od uzyskania pozytywnej opinii
Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Rady Agencji.
4. Wniosek o pomoc w finansowaniu przedsięwzięcia, o której mowa w ust. 1, lub
udzielenie pożyczki, o której mowa w ust. 3, składa się na formularzu, którego
wzór określi Prezes Agencji.
ż 17. 1. Agencja może finansować lub uczestniczyć w finansowaniu przedsięwzięć
wymienionych w ż 5, realizowanych przez ośrodki doradztwa rolniczego, instytuty
naukowe, zakłady doświadczalne, uczelnie i szkoły.
2. Pomoc finansowa, o której mowa w ust. 1, może być przyznana również na zakup
sprzętu niezbędnego do realizacji przedsięwzięć.
3. Wniosek o finansowanie lub udział w finansowaniu przedsięwzięć składa się w
Agencji na formularzu, którego wzór określi Prezes Agencji.
4. Agencja może uzależnić udzielenie pomocy finansowej od uzyskania pozytywnej
opinii Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Rady Agencji.
5. Podmioty, o których mowa w ust. 1, mogą uzyskać pomoc finansową tylko raz w
roku. Pomoc ta nie może przekraczać 20 000 zł i jest realizowana w formie
bezgotówkowej.
6. Niezależnie od pomocy określonej w ust. 2 i 5 podmioty, o których mowa w ust.
1, mogą uzyskać pomoc finansową Agencji na działalność związaną z praktyczną
nauką zawodu. Udzielając pomocy Agencja uwzględnia rodzaj i okres trwania
praktyk oraz liczbę uczestników.
ż 18. 1. Agencja może wykupywać obligacje banków regionalnych, o których mowa w
ż 7 pkt 7.
2. Agencja, w pierwszej kolejności, może wykupywać obligacje banków regionalnych
zrzeszających banki spółdzielcze, którym do dnia 18 stycznia 1994 r. Fundusz
Restrukturyzacji i Oddłużenia Rolnictwa nie przekazał środków na realizację
zaakceptowanych wniosków o wykup wierzytelności. Środki przeznaczone przez
Agencję na wykup obligacji nie mogą przekraczać 50% sumy kwot określonych we
wnioskach o wykup wierzytelności.
3. Wykupem mogą być objęte również obligacje banków regionalnych wyemitowane
celem restrukturyzacji powstałych do dnia 13 sierpnia 1994 r. należności
kredytowych banków spółdzielczych, wynikających z kredytów udzielonych na cele
zgodne z zadaniami Agencji.
4. Wniosek o wykup obligacji składa się w Agencji na formularzu, którego wzór
określi Prezes Agencji.
ż 19. 1. Agencja może uczestniczyć w finansowaniu przedsięwzięć polegających na
tworzeniu przez osoby prawne rolniczych rynków hurtowych i giełd rolnych. Pomoc
finansowa może być udzielona w formie pożyczki lub dofinansowania
przedsięwzięcia. Za zgodą Ministra Finansów pomoc może być realizowana także
przez obejmowanie przez Agencję udziałów lub akcji w spółkach prawa handlowego.
2. Agencja może uzależnić udzielenie pożyczki lub dofinansowanie przedsięwzięcia
od pozytywnej opinii Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Rady
Agencji.
3. Wniosek o udzielenie pomocy finansowej, o której mowa w ust. 1, składa się na
formularzu, którego wzór określi Prezes Agencji.
ż 20. 1. Agencja, na zasadach określonych w ż 11 ust. 1 i 2, może udzielać
dopłat do oprocentowania kredytów udzielonych w 1994 r. - na cele określone w ż
1 pkt 5 i 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 1993 r. w sprawie
szczegółowego zakresu, zasad i trybu finansowania z budżetu państwa dopłat do
oprocentowania kredytów bankowych udzielonych w roku 1993 (Dz. U. Nr 30, poz.
137).
2. Agencja może, zgodnie z przepisami ż 11 ust. 3 pkt 1 i ust. 5 pkt 1,
zwiększyć dopłaty do oprocentowania kredytów zaciągniętych przed dniem 14
września 1994 r., jeżeli realizowane przez kredytobiorcę przedsięwzięcie spełnia
warunki określone w programach, o których mowa w ż 10 ust. 3.
3. Do spraw wszczętych i nie zakończonych do dnia wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia stosuje się przepisy tego rozporządzenia.
ż 21. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 22 marca 1994 r. w sprawie
szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji
Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji (Dz. U. Nr 47, poz. 191 i Nr 94, poz.
453).
ż 22. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 kwietnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie dotacji dla gmin na dofinansowanie wypłat
dodatków mieszkaniowych.
(Dz. U. Nr 47, poz. 245)
Na podstawie art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali
mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509) zarządza się,
co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 listopada 1994 r. w sprawie
dotacji dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych (Dz. U. Nr
119, poz. 571 i Nr 129, poz. 643) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 2 w ust. 2 skreśla się drugie zdanie,
2) w ż 3:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Gmina składa wojewodzie, w terminie do 20 dnia miesiąca poprzedzającego dany
kwartał, z zastrzeżeniem ż 6 ust. 1, wniosek o przyznanie dotacji na ten
kwartał, sporządzony według wzoru określonego w załączniku nr 1 do
rozporządzenia.",
b) w ust. 5 wyrazy "na dane półrocze" zastępuje się wyrazami "na dany kwartał",
3) w ż 4:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Gmina przedstawia wojewodzie, do końca miesiąca następującego po danym
kwartale, rozliczenie dotacji za ten kwartał, a do końca stycznia następnego
roku - za dany rok."
b) w ust. 3 pierwsze zdanie otrzymuje brzmienie:
"Nadpłata dotacji w kwartale może być zaliczona na poczet dotacji należnej w
kwartale następnym, z wyjątkiem nadpłaty dotacji za IV kwartał danego roku.",
4) w ż 6 w ust. 1 pierwsze zdanie otrzymuje brzmienie:
"Do końca czerwca 1995 r. dotację przyznaje się na podstawie comiesięcznych
wniosków gminy składanych w terminie do dnia 20 poprzedniego miesiąca.",
5) w ż 7 wyraz "dokona" zastępuje się wyrazem "dokonuje" oraz skreśla się wyrazy
"na rok 1995",
6) załączniki nr 1-3 do rozporządzenia otrzymują brzmienie ustalone w
załącznikach nr 1-3 do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. W ciągu 14 dni od daty wejścia w życie rozporządzenia gminy przedstawią
wojewodom wnioski o przyznanie dotacji, sporządzone według wzorów stanowiących
załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia, narastająco za okres od dnia 1 stycznia
1995 r. do dnia złożenia wniosku.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 kwietnia 1995 r. (poz.
245)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
WZORY OBLICZANIA ZAPOTRZEBOWANIA NA DOTACJĘ CELOWĄ NA DOFINANSOWANIE WYPŁAT
DODATKÓW MIESZKANIOWYCH
1) b=0dk+0,7dp
dla gmin, w których procentowy udział dodatków mieszkaniowych przyznanych
najemcom lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy w ogólnej kwocie
przyznanych dodatków mieszkaniowych nie przekracza 25%,
2) b=0,2dk+0,5dp
dla gmin, w których procentowy udział dodatków mieszkaniowych przyznanych
najemcom lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy w ogólnej kwocie
przyznanych dodatków mieszkaniowych jest wyższy od 25%, lecz nie przekracza 40%,
3) b=0,4dk+0,3dp
dla gmin, w których procentowy udział dodatków mieszkaniowych przyznanych
najemcom lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy w ogólnej kwocie
przyznanych dodatków mieszkaniowych jest wyższy od 40%.
Objaśnienia:
1. Symbole użyte we wzorach oznaczają:
b - kwotę zapotrzebowania na dotację,
dk - sumę dodatków mieszkaniowych dla najemców lokali mieszkalnych stanowiących
własność gminy,
dp - sumę dodatków mieszkaniowych dla pozostałych użytkowników lokali
mieszkalnych.
2. Dane wymienione we wzorach dotyczą okresu objętego wnioskiem.
3. O wyborze wzoru właściwego dla danej gminy decyduje przy sporządzaniu:
a) wniosku o przyznanie dotacji - procentowy udział, o którym mowa we wzorach,
dodatków mieszkaniowych przyznanych na podstawie decyzji wydanych przed datą
złożenia przez gminę wniosku,
b) rozliczenia dotacji - procentowy udział, o którym mowa we wzorach, dodatków
mieszkaniowych wypłaconych w okresie objętym rozliczeniem.
4. Do obliczenia zapotrzebowania na dotację w celu sporządzenia:
a) wniosku o przyznanie dotacji - przyjmuje się sumę dodatków mieszkaniowych (dk
i dp) przyznanych przed datą złożenia przez gminę wniosku oraz dodatków, których
wypłacenie w okresie objętym wnioskiem gmina przewiduje (zgodnie z ust. 1 i 2
objaśnień do załącznika nr 1),
b) rozliczenia dotacji - przyjmuje się sumę dodatków mieszkaniowych (dk i dp)
wypłaconych w okresie objętym rozliczeniem.
Załącznik nr 3
Ilustracja

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 4 kwietnia 1995 r.
w sprawie sposobu i czasu przechowywania ksiąg i dokumentów zlikwidowanych
spółdzielni oraz organizacji spółdzielczych
(Dz. U. Nr 47, poz. 248)
Na podstawie art. 129 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze
(Dz. U. Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 39, poz. 176, z 1986 r. Nr 39, poz. 192, z
1987 r. Nr 33, poz. 181, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 3, poz. 12 i Nr
6, poz. 33, z 1990 r. Nr 6, poz. 36 i 37, Nr 14, poz. 87, z 1991 r. Nr 83, poz.
373, Nr 111, poz. 480 i Nr 115, poz. 496, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 oraz z 1994
r. Nr 90, poz. 419) oraz w związku z art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 14 lipca 1983
r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. Nr 38, poz. 173 i z 1989
r. Nr 34, poz. 178) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Likwidator spółdzielni oraz organizacji spółdzielczych przechowuje i
odpowiednio zabezpiecza księgi i dokumenty tych podmiotów, a po uporządkowaniu
tej dokumentacji, stosownie do zasad klasyfikowania i kwalifikowania
dokumentacji obowiązujących w danej spółdzielni oraz organizacji spółdzielczej,
przekazuje:
1) materiały archiwalne - właściwej jednostce państwowej sieci archiwalnej
wskazanej decyzją Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych,
2) dokumentację niearchiwalną, której okres przechowywania jeszcze nie upłynął -
związkowi rewizyjnemu, w którym była zrzeszona spółdzielnia lub organizacja
spółdzielcza, a jeżeli takiego związku nie ma lub w razie jego likwidacji -
Krajowej Radzie Spółdzielczej,
3) dokumentację niearchiwalną, której okres przechowywania w likwidowanej
spółdzielni oraz organizacji spółdzielczej już upłynął - na makulaturę.
2. Dokumentację, o której mowa w ust. 1 pkt 2, likwidator może również przekazać
na odpłatne przechowanie wskazanej przez Krajową Radę Spółdzielczą spółdzielni
albo organizacji spółdzielczej, która przejęła składniki majątku zlikwidowanej
spółdzielni lub związku albo innej spółdzielni lub organizacji spółdzielczej, a
także Stowarzyszeniu Archiwistów Polskich; w takim wypadku likwidator zapewnia w
planie likwidacji odpowiednie środki finansowe na ten cel. Umowa przechowania
powinna być zawarta do końca okresu przechowywania dokumentacji niearchiwalnej.
3. Przekazywanie dokumentacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w ust. 2,
odbywa się na podstawie spisu zdawczo-odbiorczego.
4. Jeden egzemplarz spisu zdawczo-odbiorczego dokumentacji niearchiwalnej w
wypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i w ust. 2, likwidator przekazuje Krajowej
Radzie Spółdzielczej.
ż 2. Likwidator spółdzielni lub organizacji spółdzielczej zwraca się do archiwum
państwowego, właściwego w myśl przepisów o porządkowaniu oraz trybie
przekazywania materiałów archiwalnych do archiwów państwowych, o ustalenie, czy
likwidowany podmiot wytwarzał materiały archiwalne, a w razie pozytywnej
odpowiedzi przedstawia temu archiwum spis dokumentacji proponowanej do
zakwalifikowania jako materiały archiwalne wchodzące do państwowego zasobu
archiwalnego.
ż 3. Przekazywanie materiałów archiwalnych zlikwidowanych spółdzielni oraz
organizacji spółdzielczych odbywa się w trybie określonym w przepisach, o
których mowa w ż 2. Likwidator przekazuje jeden egzemplarz spisu
zdawczo-odbiorczego materiałów archiwalnych Krajowej Radzie Spółdzielczej.
ż 4. Do przechowywania ksiąg i dokumentów spółdzielni oraz organizacji
spółdzielczych, których wykreślenie z rejestru następuje w trybie art. 133 lub
136 Prawa spółdzielczego, stosuje się przepisy rozporządzenia.
ż 5. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 marca 1992 r. w
sprawie sposobu i czasu przechowywania dokumentacji zlikwidowanych organizacji
spółdzielczych (Dz. U. Nr 25, poz. 109).
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 kwietnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Ministerstwu Kultury i
Sztuki.
(Dz. U. Nr 48, poz. 250)
Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o urzędzie Ministra
Kultury i Sztuki (Dz. U. Nr 14, poz. 112) zarządza się, co następuje.
ż 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 kwietnia 1994 r. w
sprawie nadania statutu Ministerstwu Kultury i Sztuki (Dz. U. Nr 59, poz. 241)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 6 w ust. 1:
a) pkt 11 otrzymuje brzmienie:
"11) Biuro do Spraw Kultury Mniejszości Narodowych,",
b) po pkt. 13 dodaje się pkt 14 w brzmieniu:
"14) Departament Prawa Autorskiego i Praw Pokrewnych.";
2) załącznik do statutu Ministerstwa Kultury i Sztuki otrzymuje brzmienie
określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 kwietnia 1995 r. (poz. 250)
WYKAZ JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH PODPORZĄDKOWANYCH MINISTROWI KULTURY I SZTUKI
ORAZ PRZEDSIĘBIORSTW PAŃSTWOWYCH, WOBEC KTÓRYCH MINISTER PEŁNI FUNKCJĘ ORGANU
ZAŁOŻYCIELSKIEGO
A. Jednostki organizacyjne podporządkowane
I. Szkoły, zespoły szkół, ogniska artystyczne i bursy
1. Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy
2. Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
3. Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego w Katowicach
4. Akademia Muzyczna w Krakowie
5. Akademia Muzyczna w Łodzi
6. Akademia Muzyczna im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu
7. Akademia Muzyczna im. Fryderyka Chopina w Warszawie
8. Akademia Muzyczna im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu
9. Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie
10. Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie
11. Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych w Gdańsku
12. Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych im. Włodzimierza Strzemińskiego w
Łodzi
13. Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych w Poznaniu
14. Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych we Wrocławiu
15. Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Ludwika Solskiego w Krakowie
16. Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera
w Łodzi
17. Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie
18. Centrum Edukacji Artystycznej w Warszawie
19. Centrum Ustawicznego Kształcenia Bibliotekarzy w Warszawie
20. Państwowy Ośrodek Kształcenia Bibliotekarzy w Jarocinie
21. Państwowe Pomaturalne Studium Kształcenia Animatorów Kultury i Bibliotekarzy
w Ciechanowie
22. Państwowe Pomaturalne Studium Kształcenia Animatorów Kultury i Bibliotekarzy
w Krośnie
23. Państwowe Pomaturalne Studium Kształcenia Animatorów Kultury i Bibliotekarzy
w Opolu
24. Państwowe Pomaturalne Studium Kształcenia Animatorów Kultury i Bibliotekarzy
we Wrocławiu
25. Państwowe Pomaturalne Studium Kształcenia Animatorów Kultury w Kaliszu
26. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Augustowie
27. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Bełchatowie
28. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Fryderyka Chopina w Będzinie
29. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Białej Podlaskiej
30. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Białogardzie
31. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Bielsku Podlaskim
32. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Biłgoraju
33. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. prof. Jerzego Żurawlewa w Bochni
34. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Bolesławcu Śląskim
35. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Brodnicy
36. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Józefa Elsnera w Brzegu n. Odrą
37. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Brzezinach
38. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Bystrzycy Kłodzkiej
39. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Chełmnie
40. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Stanisława Moniuszki w Ciechanowie
41. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Chojnicach
42. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Choszcznie
43 Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Chrzanowie
44. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Dębicy
45. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Arno Kanta w Działdowie
46. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Dzierżoniowie
47. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Ełku
48. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Giżycku
49. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Ignacego Jana Paderewskiego w
Głubczycach
50. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Głuchołazach
51. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Goleniowie
52. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Ignacego Jana Paderewskiego w
Gorlicach
53. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Gostyninie
54. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Grajewie
55. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Tadeusza Bairda w Grodzisku
Mazowieckim
56. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Gryficach
57. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Kazimierza Serockiego w Gubinie
58. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Tadeusza Bairda w Iławie
59. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Jarocinie
60. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Fryderyka Chopina w Jarosławiu
61. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Jaśle
62. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Grażyny Bacewicz w Jaworznie
63. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Jeleniej Górze
64. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Ignacego Jana Paderewskiego w
Kartuzach
65. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia nr 1 w Kędzierzynie-Koźlu
66. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia nr 2 w Kędzierzynie-Koźlu
67. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Kętrzynie
68. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Kępnie
69. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Kluczborku
70. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Fryderyka Chopina w Kłodzku
71. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Karola Szymanowskiego w Kole
72. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Kołobrzegu
73. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Końskich
74. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Kościanie
75. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Kościerzynie
76. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Stanisława Wiechowicza w Krakowie
77. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Bronisława Rutkowskiego w Krakowie
78. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia przy Ośrodku Szkolno-Wychowawczym dla
Dzieci Niewidomych i Niedowidzących w Krakowie
79. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Piotra Świerca w Krapkowicach
80. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Witolda Lutosławskiego w
Krasnymstawie
81. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Krośnie Odrzańskim
82. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Krotoszynie
83. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Zygmunta Noskowskiego w
Krzeszowicach
84. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Feliksa Nowowiejskiego w Kwidzynie
85. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Leżajsku
86. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Lęborku
87. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Lidzbarku Warmińskim
88. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Grażyny Bacewicz w Limanowej
89. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Lubaczowie
90. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Lubaniu
91. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Lubinie
92. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Lublińcu
93. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Teodora Leszetyckiego w Łańcucie
94. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Łosicach
95. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Łodzi
96. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Mieczysława Karłowicza w Łukowie
97. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Malborku
98. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Miastku
99. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Miechowie
100. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Międzyrzecu Podlaskim
101. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Międzyrzeczu
102. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Mińsku Mazowieckim
103. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Mrągowie
104. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Myślenicach
105. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Myśliborzu
106. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Namysłowie
107. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Grażyny Bacewicz w Nowej Soli
108. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Nowym Tomyślu
109. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Ignacego Jana Paderewskiego w
Olecku
110. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Oleśnie
111. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im Fryderyka Chopina w Oleśnicy
112. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Olkuszu
113. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Oławie
114. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Opocznie
115. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Ostrowcu Świętokrzyskim
116. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Ostrzeszowie
117. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Karola Szymanowskiego w Oświęcimiu
118 Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Pleszewie
119. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Płońsku
120. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Karola Szymanowskiego w Prudniku
121. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Pruszkowie
122. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Przeworsku
123. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Pucku
124. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Puławach
125. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Pułtusku
126. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Raciborzu
127. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Grażyny Bacewicz w Radomsku
128. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im Karola Lipińskiego w Radzyniu
Podlaskim
129. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Sieradzu
130. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Sierpcu
131. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Zygmunta Noskowskiego w
Skarżysku-Kamiennej
132. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Skierniewicach
133. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Słubicach
134. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Słupcy
135. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Sosnowcu
136. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Feliksa Rybickiego w Starachowicach
137. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Starogardzie Gdańskim
138. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Stargardzie Szczecińskim
139. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Strzelcach Krajeńskich
140. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Strzelcach Opolskich
141. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Strzyżowie
142. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Sycowie
143. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Szczebrzeszynie
144. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Tadeusza Szeligowskiego w
Szczecinie
145. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Szczytnie
146. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Szprotawie
147. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Ludomira Różyckiego w Świdnicy
148. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Świdniku k. Lublina
149. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Zygmunta Noskowskiego w
Świebodzinie
150. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Świnoujściu
151. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Tarnobrzegu
152. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Ignacego Jana Paderewskiego w
Tarnowskich Górach
153. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Tczewie
154. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Tomaszowie Lubelskim
155. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Witolda Lutosławskiego w Turku
156. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Wadowicach
157. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia nr 1 im. Oskara Kolberga w Warszawie
158. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w nr 2 im. Fryderyka Chopina w
Warszawie
159. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia nr 3 im. Juliusza Zarębskiego w
Warszawie
160. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia nr 4 im. Karola Kurpińskiego w
Warszawie
161. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia nr 5 im. Henryka Wieniawskiego w
Warszawie
162. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Wągrowcu
163. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Fryderyka Chopina w Wejherowie
164. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Wieluniu
165. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Wodzisławiu Śląskim
166. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Grażyny Bacewicz we Wrocławiu
167. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia we Wschowie
168. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Mieczysława Karłowicza w Zakopanem
169. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Zambrowie
170. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Stanisława Moniuszki w Zbąszyniu
171. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Zgierzu
172. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Złotowie
173. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Henryka Wieniawskiego w Żaganiu
174. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Żarach
175. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Żorach
176. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Żywcu
177. Państwowa Szkoła Muzyczna II stopnia im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie
178. Państwowa Szkoła Muzyczna II stopnia nr 2 im. Fryderyka Chopina w Warszawie
179. Państwowa Szkoła Muzyczna II stopnia im. Ryszarda Bukowskiego we Wrocławiu
180. Państwowa Podstawowa Szkoła Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Gnieźnie
181. Państwowa Podstawowa Szkoła Muzyczna im. Ignacego Jana Paderewskiego w
Krakowie
182. Państwowa Podstawowa Szkoła Muzyczna w Łodzi
183. Państwowa Podstawowa Szkoła Muzyczna w Piszu
184. Państwowa Podstawowa Szkoła Muzyczna nr 1 im. Henryka Wieniawskiego w
Poznaniu
185. Państwowa Podstawowa Szkoła Muzyczna nr 2 im. Tadeusza Szeligowskiego w
Poznaniu
186. Państwowa Podstawowa Szkoła Chóralna Jerzego Kurczewskiego w Poznaniu
187. Państwowa Podstawowa Szkoła Muzyczna nr 1 im. Emila Młynarskiego w
Warszawie
188. Państwowa Podstawowa Szkoła Muzyczna nr 2 im. Stanisława Moniuszki w
Warszawie
189. Państwowa Podstawowa Szkoła Muzyczna nr 3 im. Grażyny Bacewicz w Warszawie
190. Państwowa Podstawowa Szkoła Muzyczna im. Karola Szymanowskiego we Wrocławiu
191. Państwowe Liceum Muzyczne im. Fryderyka Chopina w Krakowie
192. Państwowe Liceum Muzyczne im. Henryka Wieniawskiego w Łodzi
193. Państwowe Liceum Muzyczne im. Mieczysława Karłowicza w Poznaniu
194. Państwowe Liceum Muzyczne im. Karola Szymanowskiego we Wrocławiu
195. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Ignacego Jana Paderewskiego w
Chełmie
196. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Grzegorza Fitelberga w
Chorzowie
197. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Ignacego Jana Paderewskiego w
Cieszynie
198. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Głogowie
199. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Stanisława Moniuszki w
Grudziądzu
200. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Juliusza Zarębskiego w
Inowrocławiu
201. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Stanisława Moniuszki w
Jeleniej Górze
202. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Mieczysława Karłowicza w
Katowicach
203. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Ludomira Różyckiego w Kielcach
204. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Ignacego Jana Paderewskiego w
Koninie
205. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Karola Kurpińskiego w Kutnie
206. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Lesznie
207. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Łomży
208. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Mieczysława Karłowicza w
Mielcu
209. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Mławie
210. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Fryderyka Chopina w Nowym
Sączu
211. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Nowym Targu
212. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Nysie
213. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Fryderyka Chopina w Olsztynie
214. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Fryderyka Chopina w Opolu
215. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Zygmunta Noskowskiego w
Ostrołęce
216. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Ostrowie Wielkopolskim
217. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Pabianicach
218. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Ignacego Paderewskiego w
Piotrkowie Trybunalskim
219. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Karola Szymanowskiego w Płocku
220. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Wandy Kossakowej w Sanoku
221. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Ignacego Jana Paderewskiego w
Słupsku
222. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Fryderyka Chopina w
Sochaczewie
223. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Ignacego Jana Paderewskiego w
Stalowej Woli
224. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Suwałkach
225. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Szamotułach
226. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Oskara Kolberga w Szczecinku
227. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Tomaszowie Mazowieckim
228. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Karola Szymanowskiego w
Zamościu
229. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Zduńskiej Woli
230. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Zgorzelcu
231. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Mieczysława Karłowicza w
Zielonej Górze
232. Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Ignacego Jana Paderewskiego w
Żyrardowie
233. Państwowa Szkoła Muzyczna Stopnia Podstawowego i Licealnego im. Stanisława
Moniuszki w Bielsku-Białej
234. Państwowa Szkoła Muzyczna Stopnia Podstawowego i Licealnego im. Feliksa
Nowowiejskiego w Gdańsku
235. Państwowa Szkoła Muzyczna Stopnia Podstawowego i Licealnego im. Karola
Lipińskiego w Lublinie
236. Państwowa Szkoła Muzyczna Stopnia Podstawowego i Licealnego im. Karola
Szymanowskiego w Warszawie
237. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Juliana Fałata w Bielsku-Białej
238. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy
239. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Jacka Malczewskiego w Częstochowie
240. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Gorzowie Wielkopolskim
241. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Stanisława Wyspiańskiego w
Jarosławiu
242. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Jeleniej Górze
243. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Katowicach
244. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Kole
245. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Koszalinie
246. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie
247. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Tadeusza Brzozowskiego w Krośnie
248. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Cypriana Kamila Norwida w Lublinie
249. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Łodzi
250. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Łomży
251. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Józefa Chełmońskiego w Nałęczowie
252. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Jana Matejki w Nowym Wiśniczu
253. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Olsztynie
254. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Piotra Potworowskiego w Poznaniu
255. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Artura Grottgera w Supraślu
256. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Constantina Brancusi w Szczecinie
257. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Wojciecha Gersona w Warszawie
258. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Stanisława Kopystyńskiego we
Wrocławiu
259. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Antoniego Kenara w Zakopanem
260. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Bernarda Moranda w Zamościu
261. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Zduńskiej Woli
262. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Zielonej Górze
263. Państwowa Szkoła Baletowa w Gdańsku-Wrzeszczu
264. Państwowa Szkoła Baletowa im. Feliksa Parnella w Łodzi
265. Państwowa Szkoła Baletowa im. Olgi Sławskiej-Lipczyńskiej w Poznaniu
266. Państwowa Szkoła Baletowa im. Romana Turczynowicza w Warszawie
267. Zespół Placówek Kształcenia Artystycznego im. Ignacego Jana Paderewskiego w
Białymstoku
268. Państwowy Zespół Szkół Muzycznych im. Artura Rubinsteina w Bydgoszczy
269. Zespół Szkół Muzycznych w Częstochowie
270. Zespół Szkół Muzycznych w Gdańsku-Wrzeszczu
271. Zespół Państwowych Szkół Muzycznych w Elblągu
272. Zespół Państwowych Szkół Muzycznych im. Grażyny Bacewicz w Koszalinie
273. Zespół Szkół Muzycznych im. Mieczysława Karłowicza w Krakowie
274. Zespół Szkół Muzycznych im. Ignacego Jana Paderewskiego w Krośnie
275. Zespół Szkół Muzycznych im. Stanisława Moniuszki w Łodzi
276. Zespół Szkół Muzycznych w Pile
277. Zespół Szkół Muzycznych w Poznaniu
278. Zespół Państwowych Szkół Muzycznych w Przemyślu
279. Zespół Szkół Muzycznych w Siedlcach
280. Zespół Szkół Muzycznych im. Feliksa Nowowiejskiego w Szczecinie
281. Zespół Szkół Muzycznych im. Karola Szymanowskiego w Toruniu
282. Zespół Szkół Muzycznych im. Stanisława Moniuszki w Wałbrzychu
283. Zespół Szkół Muzycznych w Warszawie
284. Zespół Państwowych Szkół Sztuk Plastycznych im. Józefa Szermentowskiego w
Kielcach
285. Zespół Państwowych Placówek Kształcenia Plastycznego im. Jana Cybisa w
Opolu
286. Państwowe Policealne Studium Zawodowe Wokalno-Aktorskie im. Danuty
Baduszkowej w Gdyni
287. Państwowe Policealne Studium Cyrkowe w Julinku k. Leszna
288. Państwowe Policealne Studium Zawodowe Techniki Teatralno-Filmowej w Łodzi
289. Państwowe Ognisko Plastyczne w Grodzisku Mazowieckim
290. Państwowe Ognisko Baletowe w Jarosławiu
291. Państwowe Ognisko Artystyczne w Kędzierzynie-Koźlu
292. Państwowe Ognisko Kultury Plastycznej w Koszalinie
293. Państwowe Ognisko Artystyczne w Lęborku
294. Państwowe Ognisko Plastyczne w Malborku
295. Państwowe Ognisko Plastyczne w Nysie
296. Państwowe Ognisko Plastyczne w Ostrowcu Świętokrzyskim
297. Państwowe Ognisko Baletowe w Pucku
298. Państwowe Ognisko Muzyczne w Siennie k. Radomia
299. Państwowe Ognisko Plastyczne w Starachowicach
300. Państwowe Ognisko Baletowe w Szczecinie
301. Państwowe Ognisko Artystyczne w Warszawie
302. Państwowe Ognisko Plastyczne w Wodzisławiu Śląskim
303. Państwowe Ognisko Kultury Plastycznej we Wrocławiu
304. Państwowa Bursa Szkół Artystycznych w Katowicach
305. Państwowa Bursa Szkół Artystycznych w Krakowie
306. Państwowa Bursa dla Młodzieży Szkół Artystycznych w Lublinie
307. Państwowa Bursa Szkół Artystycznych w Łodzi
308. Państwowa Bursa Szkół Artystycznych w Opolu
309. Państwowa Bursa Szkół Artystycznych w Poznaniu
310. Państwowa Bursa Szkół Artystycznych w Szczecinie
311. Państwowa Bursa Szkół Artystycznych w Warszawie
312. Państwowa Bursa Szkół Artystycznych we Wrocławiu.
II. Instytucje kultury
1. Biblioteka Narodowa w Warszawie
2. "Zachęta" Państwowa Galeria Sztuki w Warszawie
3. Centrum Animacji Kulturalnej w Warszawie
4. Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku
5. Centrum Sztuki Współczesnej "Zamek Ujazdowski" w Warszawie
6. Ośrodek Ochrony Zabytkowego Krajobrazu w Warszawie
7. Krajowe Biuro Koncertowe w Warszawie
8. Centralne Muzeum Jeńców Wojennych w Łambinowicach-Opolu
9. Centralne Muzeum Morskie w Gdańsku
10. Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego w Warszawie
11. Muzeum Niepodległości w Warszawie
12. Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa w Warszawie
13. Muzeum Narodowe w Krakowie
14. Muzeum Narodowe w Poznaniu
15. Muzeum Narodowe w Warszawie
16. Muzeum Zamoyskich w Kozłówce
17. Muzeum Stutthof w Sztutowie
18. Muzeum Zamkowe w Malborku
19. Muzeum Żup Krakowskich w Wieliczce
20. Ośrodek Dokumentacji Zabytków w Warszawie
21. Ośrodek Ochrony Zabytków Publicznych w Warszawie
22. Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie
23. Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie
24. Państwowe Muzeum Gross-Rosen w Rogoźnicy
25. Państwowe Muzeum na Majdanku
26. Państwowe Muzeum Oświęcim-Brzezinka
27. Zamek Królewski na Wawelu - Państwowe Zbiory Sztuki w Krakowie
28. Zamek Królewski w Warszawie - Pomnik Historii i Kultury Narodowej
29. Instytut Teatru Narodowego w Warszawie
30. Międzynarodowe Centrum Kultury w Krakowie
31. Filharmonia Narodowa w Warszawie
32. Teatr Wielki w Warszawie - Opera Narodowa
33. Państwowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie
34. Dom Pracy Twórczej w Radziejowicach
35. Dom Pracy Twórczej w Wigrach
III. Jednostki badawczo-rozwojowe
1. Instytut Kultury w Warszawie
2. Żydowski Instytut Historyczny - Instytut Naukowo-Badawczy w Warszawie.
IV. Inne jednostki organizacyjne
1. Zakład Gospodarczy w Warszawie
2. Dyrekcja Odbudowy Teatru Narodowego w Warszawie
B. Przedsiębiorstwa państwowe (PP)
1. PP "Dom Książki" w Białymstoku
2. PP "Dom Książki" w Częstochowie
3. PP "Dom Książki" w Gdańsku
4. PP "Dom Książki" w Katowicach
5. PP Księgarsko-Wydawnicze "Dom Książki" w Kielcach
6. PP "Dom Książki" w Krakowie (zarząd komisaryczny)
7. PP "Dom Książki" w Lublinie
8. PP "Dom Książki" w Łodzi (likwidacja w celu prywatyzacji)
9. PP "Dom Książki" w Opolu
10. PP "Dom Książki" w Poznaniu (likwidacja w celu prywatyzacji)
11. PP "Dom Książki" w Rzeszowie
12. PP "Dom Książki" w Szczecinie
13. PP "Dom Książki" w Warszawie
14. PP "Dom Książki" we Wrocławiu
15. PP "Składnica Księgarska" w Warszawie (upadłość)
16. Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne w Warszawie
17. PP Państwowe Wydawnictwo "Wiedza Powszechna" w Warszawie
18. PP Państwowy Instytut Wydawniczy w Warszawie
19. PP Polskie Wydawnictwo Muzyczne w Krakowie
20. PP Wydawnictwa Akcydensowe w Warszawie
21. PP Wydawnictwa Naukowo-Techniczne w Warszawie
22. PP Wydawnictwo Literackie w Krakowie
23. PP Wydawnictwo "Sport i Turystyka" w Warszawie (upadłość)
24. PP Białostockie Zakłady Graficzne w Białymstoku
25. PP Cieszyńska Drukarnia Wydawnicza w Cieszynie
26. PP Częstochowskie Zakłady Graficzne w Częstochowie
27. PP Dolnośląskie Zakłady Graficzne w Wałbrzychu
28. PP Drukarnia Narodowa w Krakowie
29. PP Drukarnia Naukowo-Techniczna w Warszawie
30. PP Drukarnia Wydawnicza im. W. Anczyca w Krakowie (przeznaczona do
przekształcenia w programie narodowych funduszy inwestycyjnych)
31. PP Gnieźnieńskie Zakłady Graficzne w Gnieźnie
32. PP Grudziądzkie Zakłady Graficzne im. Wiktora Kulerskiego w Grudziądzu
33. PP Kaliska Drukarnia Akcydensowa w Kaliszu (upadłość)
34. PP Kieleckie Zakłady Graficzne w Kielcach
35. PP Lubelskie Zakłady Graficzne w Lublinie
36. PP Łódzka Drukarnia Dziełowa w Łodzi
37. PP Łódzkie Zakłady Graficzne w Łodzi
38. PP Opolskie Zakłady Graficzne im. Jana Łangowskiego w Opolu
39. PP Olsztyńskie Zakłady Graficzne im. Seweryna Pieniężnego w Olsztynie
40. PP Płocka Drukarnia Akcydensowa w Płocku
41. PP Rzeszowskie Zakłady Graficzne w Rzeszowie
42. PP Szczecińskie Zakłady Graficzne w Szczecinie
43. PP Wąbrzeskie Zakłady Graficzne w Wąbrzeźnie
44. PP Wrocławskie Zakłady Graficzne we Wrocławiu
45. PP Zielonogórskie Zakłady Graficzne w Zielonej Górze
46. PP Zakłady Graficzne w Gdańsku
47. PP Zakłady Graficzne "Dom Słowa Polskiego" w Warszawie
48. PP Zakłady Graficzne w Katowicach (w likwidacji)
49. PP Zakłady Graficzne w Poznaniu
50. PP Zakłady Graficzne w Toruniu (upadłość)
51. PP Zakłady Opakowań Drukowanych w Bydgoszczy
52. PP Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe "Technograf" w Warszawie
53. PP Fabryka Maszyn Introligatorskich "Introma" w Łodzi
54. PP Zakłady Mechaniczne Przemysłu Poligraficznego "Grafmasz" w Katowicach
(umorzenie postępowania upadłościowego)
55. PP Zakłady Mechaniczne Przemysłu Poligraficznego "Grafmasz" w Poznaniu (w
likwidacji)
56. PP Zakłady Mechaniczne Przemysłu Poligraficznego "Grafmasz" w Warszawie (w
likwidacji)
57. PP Centrala Handlowa Przemysłu Muzycznego w Warszawie
58. PP Częstochowska Fabryka Artykułów Muzycznych w Częstochowie (w likwidacji)
59. PP Dolnośląska Fabryka Instrumentów Lutniczych w Lubinie (zarząd
komisaryczny)
60. PP Kaliska Fabryka Fortepianów i Pianin "Calisia" w Kaliszu
61. PP Legnicka Fabryka Fortepianów i Pianin "Legnica" w Legnicy
62. PP Poznańskie Zakłady Przemysłu Muzycznego w Poznaniu (zarząd komisaryczny)
63. PP "Polskie Nagrania" w Warszawie (upadłość)
64. PP Warszawska Fabryka Instrumentów Dętych i Perkusyjnych w Warszawie (zarząd
komisaryczny)
65. PP Zakłady Drzewne Przemysłu Muzycznego w Jordanowie (upadłość)
66. PP Pracownie Konserwacji Zabytków w Warszawie
67. PP Pracownia Sztuk Plastycznych w Warszawie (część w leasingu, część nie
objęta leasingiem - w likwidacji)
68. PP CHZ "Ars Polona" w Warszawie
69. PP Krajowa Agencja Wydawnicza w Warszawie (zarząd komisaryczny)
70. PP Centrum Projektowania, Badań i Realizacji Obiektów Kultury w Warszawie
71. PP "Desa" Krajowa w Krakowie
72. PP Zjednoczone Przedsiębiorstwo Rozrywkowe w Warszawie (część w leasingu,
część nie objęta leasingiem - w likwidacji)
73. PP Zakłady Wyrobów Metalowych "Rozmet" w Chlewiskach (likwidacja z przyczyn
ekonomicznych)
74. PP "Dom Książki" w Koszalinie (leasing)
75. PP "Dom Książki" w Olsztynie (leasing)
76. PP Łódzka Drukarnia Akcydensowa w Łodzi (leasing)
77. PP Pabianickie Zakłady Graficzne w Pabianicach (leasing)
78. PP Polska Agencja Artystyczna "Pagart" w Warszawie (leasing)
79. PP Warszawska Drukarnia Akcydensowa w Warszawie (leasing)
80. PP Wydawnictwo "Arkady" w Warszawie (leasing)
81. PP Wydawnictwo Dolnośląskie we Wrocławiu (leasing)
82. PP Wydawnictwo "Iskry" w Warszawie (leasing)
83. PP Wydawnictwo Komunikacji i Łączności w Warszawie (leasing)
84. PP Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Poligraficznego w
Warszawie

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 26 kwietnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia czasowego ograniczenia wywozu palet
(Dz. U. Nr 48, poz. 251)
Na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U.
z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Do dnia 29 lutego 1996 r. ustanawia się czasowe ograniczenie wywozu
towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia.
2. Ograniczenie wywozu, o którym mowa w ust. 1, polega na obowiązku uzyskania
pozwolenia.
ż 2. Ograniczenie wywozu, o którym mowa w ż 1, nie dotyczy towarów:
1) zwolnionych od wymogu uzyskania pozwolenia na podstawie art. 12 ustawy z dnia
28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312), zwanej
dalej "ustawą",
2) odpowiadających pod względem ilości, rodzaju, wartości lub przeznaczenia
towarom, których przywóz jest wolny od cła i obowiązku uzyskania pozwolenia,
wymienionym w art. 14 ust. 1 pkt 7-18, 26, 30, 35 i 37 ustawy,
3) wywożonych za granicę na czas oznaczony.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 kwietnia 1995 r. (poz. 251)

WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH CZASOWYMI OGRANICZENIAMI WYWOZU
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
44134413 00 00 0Drewno utwardzone, bloki, płyty, deski lub profile
ex4413 00 00 0Elementy przycięte do rozmiarów palet lub ich wielokrotności
z poz. 4415 2010 0
44154415Skrzynie, pudła, klatki, bębny i podobne opakowania drewniane;
drewniane bębny do kabli; palety, palety skrzyniowe i inne płyty
załadunkowe z drewna:
4415 20- Palety, palety skrzyniowe i inne płyty załadunkowe:
4415 20 10 0- - Palety płaskie


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 4 maja 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Głównemu Urzędowi Nadzoru
Budowlanego.
(Dz. U. Nr 48, poz. 252)
Na podstawie art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.
U. Nr 89, poz. 414) zarządza się, co następuje:
ż 1. W załączniku do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia
1994 r. w sprawie nadania statutu Głównemu Urzędowi Nadzoru Budowlanego (Dz. U.
Nr 140, poz. 784) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Główny Inspektor - Kierownik Urzędu kieruje Głównym Urzędem przy pomocy
zastępców Głównego Inspektora i dyrektorów departamentów (komórek
równorzędnych).",
2) w ż 4 dodaje się pkt 8 w brzmieniu:
"8) Departament Specjalistycznego Nadzoru Budowlanego Budownictwa Morskiego."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 12 maja 1995 r.
w sprawie szczegółowych zasad postępowania przetargowego na udzielenie koncesji
na budowę i eksploatację autostrad płatnych.
(Dz. U. Nr 58, poz. 306)
Na podstawie art. 53 w związku z art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 27 października
1994 r. o autostradach płatnych (Dz. U. Nr 127, poz. 627) zarządza się, co
następuje:
Rozdział 1
Szczegółowe zasady kwalifikacji wstępnej
ż 1. 1. Ogłoszenie o zaproszeniu do udziału w kwalifikacji wstępnej następuje, z
zastrzeżeniem ust. 2, po udzieleniu wskazań lokalizacyjnych.
2. W wypadkach gdy nie zachodzi potrzeba wykupu gruntów lub zakres wykupu jest
nieznaczny i nie ma wpływu na rozpoczęcie budowy autostrady, Prezes Agencji
Budowy i Eksploatacji Autostrad, zwanej dalej "Agencją", może wystąpić z
wnioskiem o wcześniejsze rozpoczęcie postępowania przetargowego.
ż 2. Specyfikacja warunków kwalifikacji wstępnej powinna być udostępniona do
odpłatnego nabycia w Agencji z dniem ukazania się w prasie ogłoszenia o
zaproszeniu do kwalifikacji wstępnej.
ż 3. 1. Określony w ogłoszeniu termin złożenia dokumentacji do kwalifikacji
wstępnej nie może być krótszy niż 45 dni od dnia ogłoszenia.
2. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, Agencja sporządza listę
uczestników kwalifikacji wstępnej.
ż 4. 1. W specyfikacji warunków kwalifikacji wstępnej określa się dokumenty i
dane, które przystępujący do kwalifikacji wstępnej są obowiązani złożyć, a w
szczególności:
1) odpis z rejestru handlowego,
2) umowę (statut) spółki,
3) sprawozdanie finansowe za ostatni rok lub za cały okres działalności,
4) opinię banku o wiarygodności finansowej,
5) informację o zakresie i formach działalności gospodarczej prowadzonej przez
uczestnika kwalifikacji wstępnej,
6) propozycję finansowania budowy i kosztów eksploatacji autostrady,
7) oświadczenie o tym, czy wspólnicy (akcjonariusze) uczestniczą w innych
spółkach ubiegających się o udzielenie koncesji na ten sam odcinek,
8) wstępną koncepcję zagospodarowania terenu,
9) informację o kwalifikacjach osób odpowiedzialnych w spółce za budowę i
eksploatację autostrady,
10) proponowany zakres zatrudnienia wykonawców polskich oraz stosowania
materiałów i wyrobów produkcji krajowej.
2. Specyfikacja warunków kwalifikacji wstępnej powinna zawierać również:
1) maksymalną ocenę punktową kryteriów oceny dokumentacji do kwalifikacji
wstępnej,
2) formularze - załączniki do specyfikacji warunków kwalifikacji wstępnej.
ż 5. 1. Uczestnicy kwalifikacji wstępnej przekazują Agencji, za poświadczeniem
odbioru, dokumentację w zalakowanych opakowaniach.
2. Na opakowaniu należy umieścić również oznaczenie autostrady i napis
"dokumentacja do kwalifikacji wstępnej".
3. Agencja przechowuje opakowania z dokumentacją do kwalifikacji wstępnej do
chwili ich otwarcia przez komisję przetargową, zwaną dalej "komisją".
ż 6. Komisja dokonuje oceny złożonej dokumentacji do kwalifikacji wstępnej z
uwzględnieniem następujących kryteriów:
1) doświadczenia spółki i jej wspólników (akcjonariuszy) w organizacji
finansowania budowy i eksploatacji autostrad płatnych lub przedsięwzięć o
podobnym charakterze,
2) wiarygodności finansowej spółki oraz jej wspólników (akcjonariuszy),
3) zdolności finansowania budowy autostrady,
4) określonych w ż 4 ust. 1 pkt 8-10.
ż 7. Kwalifikacja wstępna może być przeprowadzona w razie zgłoszenia się co
najmniej 3 uczestników.
ż 8. W razie stwierdzenia, że wspólnicy (akcjonariusze) spółki uczestniczą w
innych spółkach ubiegających się o udzielenie koncesji na budowę i eksploatację
tej samej autostrady lub tego samego odcinka autostrady, komisja zaprzestaje
dalszej oceny dokumentacji tej spółki.
ż 9. Jeżeli żaden z uczestników kwalifikacji wstępnej nie spełnia wymagań
określonych w ustawie z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych
(Dz. U. Nr 127, poz. 627) oraz w niniejszym rozporządzeniu, komisja zawiadamia o
tym Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, Prezesa Agencji i uczestników
kwalifikacji wstępnej.
Rozdział 2
Tryb pracy komisji przetargowej
ż 10. 1. Komisja uchwala regulamin swej pracy i wykonuje swoje czynności na
posiedzeniach.
2. Komisja podejmuje uchwały większością głosów w obecności co najmniej 2/3 jej
składu.
3. Członkowie komisji są obowiązani do złożenia pisemnego oświadczenia o
przestrzeganiu przepisów o tajemnicy państwowej i służbowej.
ż 11. Na pierwszym posiedzeniu komisji, zwołanym po upływie terminu wyznaczonego
do składania dokumentacji do kwalifikacji wstępnej, komisja dokonuje niezbędnych
czynności, a w szczególności sprawdza:
1) nienaruszalność opakowań i ich zawartość,
2) kompletność wymaganej dokumentacji, a w razie negatywnego wyniku, ustala
termin do jej uzupełnienia,
3) wniesienie wymaganej opłaty za specyfikację warunków kwalifikacji wstępnej
oraz sporządza listę uczestników tej kwalifikacji.
ż 12. 1. Komisja decyduje o minimalnej liczbie punktów uprawniających do
zakwalifikowania spółki do przetargu.
2. Poszczególni członkowie komisji dokonują punktowej oceny dokumentacji, o
której mowa w ż 4 ust. 2 pkt 1.
ż 13. Komisja przekazuje Radzie do Spraw Autostrad wyniki kwalifikacji wstępnej
wraz ze stosownym protokołem.
ż 14. Listę wybranych oferentów ogłasza się w siedzibie Agencji oraz przesyła
uczestnikom kwalifikacji wstępnej w terminie określonym w ogłoszeniu.
Rozdział 3
Szczegółowe zasady przetargu ograniczonego
ż 15. 1. Agencja zaprasza oferentów do przetargu ograniczonego, zwanego dalej
"przetargiem", po przygotowaniu informacji o warunkach przetargu i ustaleniu
opłaty.
2. Pisemne zaproszenie do przetargu powinno określać w szczególności:
1) termin i miejsce składania ofert oraz nabycia informacji o warunkach
przetargu,
2) wysokość i tryb uiszczania opłaty za informację.
3. Informacja o warunkach przetargu powinna zawierać ocenę punktową kryteriów
oceny ofert.
ż 16. Termin na przygotowanie ofert powinien wynieść co najmniej 4 miesiące od
dnia wysłania listem poleconym zaproszenia do przetargu.
ż 17. Oferta powinna zawierać w szczególności:
1) prognozę ruchu,
2) studium wykonalności,
3) termin rozpoczęcia i zakończenia budowy,
4) okres eksploatacji autostrady i stawki opłat w chwili rozpoczęcia
eksploatacji,
5) plan organizacyjny budowy i eksploatacji autostrady,
6) proponowany zakres zatrudnienia wykonawców polskich oraz stosowania
materiałów i wyrobów produkcji krajowej,
7) warunki, wysokość kosztów i zakres zabezpieczeń dotyczących ochrony
środowiska, ochrony gruntów rolnych i leśnych, dóbr kultury oraz obiektów
archeologicznych,
8) zasady zagospodarowania miejsc obsługi podróżnych, pojazdów i przesyłek,
9) koncepcję systemu nadzoru i kontroli ruchu drogowego oraz służb ratowniczych,
10) przewidywaną wysokość kosztów budowy autostrady, w tym dotyczących miejsc
obsługi podróżnych, pojazdów i przesyłek,
11) szczegółowy plan finansowania autostrady, z wyszczególnieniem środków
własnych, kredytów, pożyczek,
12) zakres akceptowanych istotnych warunków koncesji i umowy koncesyjnej
przedstawionych w informacji o warunkach przetargu.
ż 18. Komisja w trakcie przeprowadzania przetargu ocenia dane określone w art.
49 ustawy o autostradach płatnych, a ponadto:
1) strukturę organizacyjną spółki oraz jej kapitału zakładowego (akcyjnego),
2) przewidywane środki własne, kredyty, pożyczki, poręczenia spłaty ze środków
budżetu państwa i inne środki,
3) proponowany system opłat, ich wysokość w chwili rozpoczęcia eksploatacji oraz
sposób ich pobierania,
4) wiarygodność opracowanej przez oferenta prognozy ruchu,
5) proponowany przez oferenta okres obowiązywania koncesji, w tym daty
rozpoczęcia i zakończenia budowy i eksploatacji autostrady,
6) warunki, wysokość kosztów i zakres zabezpieczeń dotyczących ochrony
środowiska, ochrony gruntów rolnych i leśnych, dóbr kultury oraz obiektów
archeologicznych,
7) system organizacji eksploatacji autostrady,
8) zakres akceptowanych istotnych warunków koncesji i umowy koncesyjnej
przedstawionych w informacji o warunkach przetargu,
9) koncepcję systemu nadzoru i kontroli ruchu drogowego oraz służb ratowniczych,
10) doświadczenie spółki lub jej wspólników (akcjonariuszy) w organizacji
finansowania budowy i eksploatacji autostrad płatnych lub przedsięwzięć o
podobnym charakterze,
11) inne dane wynikające z oferty.
ż 19. Komisja dokonuje wyboru oferty najkorzystniejszej na podstawie oceny
punktowej.
ż 20. Jeżeli żadna z ofert nie odpowiada wymaganiom określonym w ustawie oraz
niniejszym rozporządzeniu, komisja może uznać bezskuteczność przetargu.
ż 21. Z wyników przetargu sporządza się protokół, który podpisują obecni
członkowie komisji.
ż 22. 1. Protokół postępowania przetargowego powinien zawierać w szczególności:
1) oznaczenie czasu i miejsca postępowania przetargowego,
2) imiona i nazwiska członków komisji,
3) liczbę uczestników kwalifikacji wstępnej,
4) liczbę wybranych oferentów wraz z uzasadnieniem wyboru,
5) wskazanie ofert nie rozpatrywanych wraz z uzasadnieniem,
6) wskazanie oferty najkorzystniejszej wraz z uzasadnieniem lub uzasadnienie
uznania przetargu za bezskuteczny,
7) kolejność oferentów ustaloną w postępowaniu.
2. Do protokołu, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć protokoły wyników
kwalifikacji wstępnej, przetargu oraz opinię Rady do Spraw Autostrad.
3. Po zakończeniu postępowania przetargowego protokół może być udostępniony do
wglądu uczestnikom postępowania przetargowego.
ż 23. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się również wtedy, gdy w drodze
kwalifikacji wstępnej wybrany został tylko jeden oferent.
ż 24. Do trybu postępowania komisji w toku przetargu stosuje się odpowiednio
przepis ż 11.
Rozdział 4
Przepisy końcowe
ż 25. Przepisy rozporządzenia stosuje się odpowiednio do postępowania
przetargowego dotyczącego udzielenia koncesji wyłącznie na eksploatację
autostrady lub jej odcinka.
ż 26. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 maja 1995 r.
w sprawie nadania statutu Ministerstwu Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
(Dz. U. Nr 61, poz. 311)
Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1989 r. o utworzeniu urzędu
Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej (Dz. U. Nr 73, poz. 434 oraz z 1991
r. Nr 7, poz. 24) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ministerstwu Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej nadaje się statut,
stanowiący załącznik do rozporządzenia.
ż 2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może, w razie potrzeby,
przekształcać, łączyć lub likwidować komórki organizacyjne określone w statucie,
zawiadamiając o tym Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów.
ż 3. Traci moc uchwała nr 24/90 Rady Ministrów z dnia 12 lutego 1990 r. w
sprawie nadania statutu Ministerstwu Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej,
zmieniona uchwałą nr 121/90 Rady Ministrów z dnia 1 sierpnia 1990 r.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 maja 1995 r. (poz. 311).
STATUT
MINISTERSTWA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
ż 1. Ministerstwo Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, zwane dalej
Ministerstwem, jest aparatem wykonawczym Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej, zwanego dalej Ministrem, działającym zgodnie z jego
rozporządzeniami, zarządzenia, decyzjami, wytycznymi i poleceniami oraz pod jego
bezpośrednim kierownictwem i nadzorem.
ż 2. 1. Minister kieruje Ministerstwem przy pomocy sekretarza stanu,
podsekretarzy stanu, dyrektora generalnego i dyrektorów departamentów (komórek
równorzędnych).
2. Minister może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, oraz innych
pracowników Ministerstwa zatrudnionych na stanowiskach kierowniczych i
samodzielnych do podejmowania decyzji w imieniu Ministra w określonych przez
niego sprawach.
ż 3.1. W skład Ministerstwa wchodzą następujące departamenty (równorzędne
komórki organizacyjne):
1) Gabinet Ministra,
2) Departament Ekonomiki i Finansów,
3) Departament Współpracy z Zagranicą,
4) Departament Integracji Europejskiej i Koordynacji Pomocy Zagranicznej,
5) Departament Produkcji Rolniczej,
6) Departament Przetwórstwa Rolno-Spożywczego i Przekształceń Własnościowych,
7) Departament Rynku Rolnego,
8) Departament Gospodarki Ziemią,
9) Departament Infrastruktury Wsi,
10) Departament Spraw Społeczno-Zawodowych i Socjalnych,
11) Departament Nauki, Oświaty i Doradztwa,
12) Departament Weterynarii,
13) Departament Spraw obronnych,
14) Biuro Prawne,
15) Biuro Budowy Rynków Hurtowych i Giełd,
16) Biuro Administracyjno-Budżetowe.
2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres działań komórek organizacyjnych,
o których mowa w ust. 1, oraz tryb pracy Ministerstwa określa regulamin
organizacyjny nadany przez Ministra.
ż 4. W zależności od potrzeb Minister może powoływać organy o charakterze stałym
i doraźnym jako organy opiniodawcze lub doradcze, określając ich nazwę, skład
osobowy, zakres i tryb działania.
ż 5.1. Minister nadzoruje jednostki organizacyjne oraz pełni funkcję organu
założycielskiego wobec przedsiębiorstw państwowych; wykaz jednostek
organizacyjnych i przedsiębiorstw stanowi załącznik do statutu.
2. Minister aktualizuje wykaz, o którym mowa w ust. 1, stosownie do zmian
zachodzących po nadaniu niniejszego statutu.
Załącznik do statutu Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej
WYKAZ JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH NADZOROWANYCH PRZEZ MINISTRA ROLNICTWA I
GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ ORAZ PRZEDSIĘBIORSTW PAŃSTWOWYCH, DLA KTÓRYCH MINISTER
JEST ORGANEM ZAŁOŻYCIELSKIM
I. Jednostki organizacyjne nadzorowane przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej
1. Centralne Laboratorium Chłodnictwa w Łodzi
2. Centralne Laboratorium Przemysłu Koncentratów Spożywczych
3. Centralne Laboratorium Przemysłu Paszowego w Lublinie
4. Centralne Laboratorium Przemysłu Tytoniowego w Krakowie
5. Centralne Laboratorium Przemysłu Ziemniaczanego w Poznaniu
6. Centralne Laboratorium Technologii Przetwórstwa i Przechowalnictwa Zbóż w
Warszawie
7. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Drobiarstwa w Zakrzewie k. Poznania
8. Instytut Budownictwa, Mechanizacji i Elektryfikacji Rolnictwa w Warszawie
9. Instytut Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w Warszawie
10. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w Radzikowie
11. Instytut Melioracji i Użytków Zielonych w Falentach
12. Instytut Ochrony Roślin w Poznaniu
13. Instytut Przemysłu Cukrowniczego w Warszawie
14. Instytut Biotechnologii Przemysłu Rolno-Spożywczego w Warszawie
15. Instytut Przemysłu Mięsnego i Tłuszczowego w Warszawie
16. Instytut Roślin i Przetworów Zielarskich w Poznaniu
17. Instytut Rybactwa Śródlądowego im. Stanisława Sakowicza w Olsztynie
18. Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa w Skierniewicach
19. Instytut Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach
20. Instytut Warzywnictwa w Skierniewicach
21. Państwowy Instytut Weterynaryjny w Puławach
22. Instytut Ziemniaka w Boninie
23. Instytut Zootechniki w Krakowie
24. Centralna Stacja Hodowli Zwierząt w Warszawie
25. Centralny Inspektorat Inspekcji Nasiennej w Warszawie
26. Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych w Słupii Wielkiej
27. Inspektorat Kwarantanny Rośli w Warszawie
28. Państwowa Inspekcja Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych w Warszawie
29. Okręgowa Stacja Chemiczno-Rolnicza w Wesołej
30. Centrum Doradztwa i Edukacji w Rolnictwie w Poznaniu
31. Centrum Doskonalenia Nauczycieli Szkół Rolniczych w Brwinowie
32. Muzeum Narodowe Rolnictwa i Przemysłu Rolno-Spożywczego w Szreniawie
33. Muzeum Przemysłu Cukrowniczego w Lesznie
34. Centralna Biblioteka Rolnicza w Warszawie
35. Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa w Warszawie
36. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Warszawie
37. Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego
II. Przedsiębiorstwa państwowe, dla których Minister Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej jest organem założycielskim
1. Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Warszawie
2. Warszawska Wytwórnia Wódek KONESER w Warszawie
3. Mazowiecka Wytwórnia Wódek i Drożdży "Polmos" w Józefowie k. Błonia
4. Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Białymstoku
5. Śląska Wytwórnia Wódek Gatunkowych "Polmos" w Bielsku Białej
6. Starogardzkie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Starogardzie
Gdańskim
7. Pomorska Fabryka Drożdży "Polmos" w Tczewie
8. Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Raciborzu
9. Zakład Badawczo-Rozwojowy "Polmos" w Koninie
10. Krakowskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego i Drożdżowego "Polmos" w
Krakowie
11. Zakłady Przemysłu Fermentacyjnego "Akwawit" w Lesznie
12. Lubelskie Zakłady Przemysłu Spirytusowego i Drożdżowego "Polmos" w Lublinie
13. Łódzkie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Łodzi
14. Wytwórnia Drożdży "Polmos" w Kętrzynie
15. Śląska Fabryka Drożdży i Wódek "Polmos" w Wołczynie
16. Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Kutnie
17. Poznańskie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Poznaniu
18. Fabryka Wódek "Polmos" w Łańcucie
19. Podlaska Wytwórnia Wódek "Polmos" w Siedlcach
20. Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Sieradzu
21. Kaszubska Wytwórnia Drożdży "Polmos" w Maszewie Lęborskim
22. Żyrardowskie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Zyrardowie
23. Szczecińska Wytwórnia Wódek "Polmos" w Szczecinie
24. Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Toruniu
25. Wrocławskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" we Wrocławiu
26. Lubuska Wytwórnia Wódek Gatunkowych "Polmos" w Zielonej Górze
27. Zakłady Metalowe w Przysiekach
28. Zakłady Tytoniowe w Lublinie
29. Przedsiębiorstwo Handlowo-Produkcyjne "Polski Tytoń" w Radomiu
30. Zakład Przemysłowo-Rolny KOLNIL w Kolbuszowej
31. Dębickie Zakłady Przetwórstwa IGLOOPOL w Dębicy
32. Zakład Nadwozi Chłodniczych IGLOOCAR w Dębicy
33. Zakłady Naprawcze Mechanizacji Rolnictwa w Radomiu
34. Centrum Informatyki Rolnictwa i Leśnictwa ROLKOM w Warszawie
35. Przedsiębiorstwo Usług Szkoleniowo-Socjalnych Technicznej Obsługi Rolnictwa
w Piasecznie
36. Ośrodek Szkolenia Kadr i Usług Socjalnych Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej w Poznaniu
37. Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe TECHROL w Katowicach - w upadłości
38. Chłodnia w Rzeszowie - w upadłości
39. Zakład Przemysłowo-Handlowy w Siedlcach - w upadłości
40. Biuro Studiów i Projektów Rozwoju Rolnictwa "Biprozet" w Warszawie - w
likwidacji
41. Centralne Biuro Studiów i Projektów Technicznej Obsługi Rolnictwa TORPROJEKT
w Warszawie (działalność zakończona)
42. Biuro Projektów Przemysłu Cukrowniczego "Cukroprojekt" w Poznaniu - w
likwidacji.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 maja 1995 r.
w sprawie przekazania wojewodom realizacji niektórych zadań związanych z
prowadzeniem publicznych szkół medycznych.
(Dz. U. Nr 61, poz. 315)
Na podstawie art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty
(Dz. U. Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 26, poz. 113 i Nr 54, poz. 254, z 1993 r.
Nr 127, poz. 585 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 53, poz. 215) zarządza się, co
następuje:
ż 1. Przekazuje się wojewodom realizację następujących zadań związanych z
prowadzeniem publicznych szkół medycznych, zwanych dalej szkołami:
1) projektowanie rozmiarów kształcenia w poszczególnych zawodach i występowanie
do Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, zwanego dalej Ministrem, w sprawach
zakładania i likwidacji szkół oraz wprowadzania nowych kierunków kształcenia,
2) prowadzenie spraw związanych z organizacją roku szkolnego, określonych w
odrębnych przepisach,
3) zatwierdzanie arkusza organizacyjnego szkoły,
4) inicjowanie zorganizowania zebrania plenarnego rady pedagogicznej, na
zasadach określonych w odrębnych przepisach,
5) powierzanie funkcji dyrektora szkoły i odwoływanie z tej funkcji, według
zasad i w trybie określonych w ustawie o systemie oświaty, oraz udzielanie
opinii związanych z powierzaniem i odwoływaniem z funkcji wicedyrektora i z
innych stanowisk kierowniczych,
6) dokonywanie oceny pracy dyrektorów szkół oraz rozpatrywanie odwołań
nauczycieli od oceny ich pracy, według zasad i w trybie określonych w odrębnych
przepisach,
7) koordynowanie doskonalenia i dokształcania nauczycieli przedmiotów zawodowych
szkół,
8) rozpatrywanie skarg i wniosków w zakresie realizowanych zadań.
ż 2. Wykaz szkół, o których mowa w ż 1, określa załącznik do rozporządzenia.
ż 3. Organem wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania
administracyjnego w stosunku do decyzji wojewodów, wydawanych w związku z
realizacją zadań, o których mowa w ż 1, jest Minister.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 maja 1995 r. (poz. 315)
WYKAZ PONADPODSTAWOWYCH PUBLICZNYCH SZKÓŁ MEDYCZNYCH, W ODNIESIENIU DO KTÓRYCH
WOJEWODA REALIZUJE ZADANIA ZWIĄZANE Z ICH PROWADZENIEM
Lp.WojewództwoSzkoła
123
IwarszawskieWarszawa
1 Liceum Medyczne Nr 5
02-018 Warszawa, ul. Nowogrodzka 75
2 Liceum Medyczne Nr 9
Medyczne Studium Zawodowe
03-926 Warszawa, ul. Walecznych 59
3 Liceum Medyczne Nr 10 w Zespole Szkół Zawodowych Nr 11
02-397 Warszawa, ul. Urbanistów 3
4 Technikum Ortopedyczne w Zespole Szkół Mechanicznych
01-042 Warszawa, ul. Okopowa 55a
5 Medyczne Studium Zawodowe Nr 1
00-759 Warszawa, ul. Parkowa 23
6 Medyczne Studium Zawodowe Nr 3
00-682 Warszawa, ul. Hoża 68
7 Medyczne Studium Zawodowe Nr 4
02-062 Warszawa, ul. Grenadierów 30a
8 Medyczne Studium Zawodowe Nr 7
00-549 Warszawa, ul. Wiolinowa 6
9 Medyczne Studium Zawodowe Nr 11
00-301 Warszawa, ul. Nowy Zjazd 1
10 Zespół Szkół Medycznych Nr 2
00-236 Warszawa, ul. Świętojerska 9
11 Zespół Szkół Medycznych Nr 3
00-424 Warszawa, ul. Solec 57
12 Zespół Szkół Medycznych Nr 4
01-445 Warszawa, ul. Erazma Ciołka 27
13 Zespół Szkół Medycznych Nr 5
03-432 Warszawa, ul. Kowelska 1
14 Zespół Szkół Medycznych Nr 6
02-517 Warszawa, ul. Rakowiecka 23
Konstancin-Jeziorna
15 Medyczne Studium Zawodowe Nr 6
05-510 Konstancin-Jeziorna, ul. Słowackiego 8
Otwock
16 Zespół Szkół Medycznych Nr 7
05-400 Otwock, ul. Armii Krajowej 8
Pruszków
17 Zespół Szkół Medycznych Nr 1
05-802 Pruszków, ul. Partyzantów 2/4
IIbialskopodlaskieBiała Podlaska
18 Medyczne Studium Zawodowe
21-500 Biała Podlaska, ul. Okopowa 3
Parczew
19 Medyczne Studium Zawodowe
21-200 Parczew, ul. Szpitalna 1
Radzyń Podlaski
20 Medyczne Studium Zawodowe
21-300 Radzyń Podlaski, ul. Sitkowskiego 1
IIIbiałostockieBiałystok
21 Zespół Szkół Medycznych
15-027 Białystok, ul. Ogrodowa 23
22 Medyczne Studium Zawodowe
15-230 Białystok, ul. Czackiego 8
Bielsk Podlaski
23 Zespół Szkół Medycznych
17-100 Bielsk Podlaski, ul. Kleszczelowska 5
IVbielskieCieszyn
24 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół im. A. Osuchowskiego
43-400 Cieszyn, pl. Słowackiego 2
Oświęcim
25 Liceum Medyczne w Zespole Szkół im. Dr Anki
32-600 Zaborze k. Oświęcimia, ul. Jagiełły 10
Wadowice
26 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych
34-100 Wadowice, ul. Wojska Polskiego 13
Żywiec
27 Zespół Szkół Medycznych
34-400 Żywiec, ul. Grunwaldzka 9
VbydgoskieChojnice
28 Liceum Medyczne
89-600 Chojnice, ul. Świętopełka 3
Inowrocław
29 Zespół Szkół Medycznych
88-100 Inowrocław, ul. Narutowicza 53
Nakło n. Notecią
30 Liceum Medyczne
89-100 Nakło n. Notecią, ul. Gimnazjalna 5
Świecie n. Wisłą
31 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe
86-100 Świecie n. Wisłą
Więcbork
32 Liceum Medyczne
89-410 Więcbork, ul. Pocztowa 14
VIchełmskieChełm
33 Zespół Szkół Medycznych
22-100 Chełm, ul. Szpitalna 50
Krasnystaw
34 Medyczne Studium Zawodowe
22-300 Krasnystaw, ul. Sobieskiego 4
VIIciechanowskieCiechanów
35 Zespół Szkół Medycznych
06-400 Ciechanów, ul. Sienkiewicza 31
Działdowo
36 Zespół Szkół Medycznych
13-200 Działdowo, ul. Wolności 64
VIIIczęstochowskieCzęstochowa
37 Zespół Szkół Medycznych
42-200 Częstochowa, ul. Dąbrowskiego 75
Lubliniec
38 Zespół Szkół Medycznych
42-700 Lubliniec, ul. Grunwaldzka 48
Myszków
39 Liceum Medyczne
31-238 Myszków, ul. 11 Listopada 9
Olesno
40 Liceum Medyczne w Zespole Szkół
46-300 Olesno, ul. Sądowa 2
IXelbląskieElbląg
41 Zespół Szkół Medycznych
82-300 Elbląg, ul. Saperów 14E
Braniewo
42 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych
14-500 Braniewo, ul. Gdańska 19
Kwidzyn
43 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych Nr 2
82-500 Kwidzyn, ul. Parkowa 5
Sztum
44 Zespół Szkół Medycznych, 82-400 Sztum, ul. Reja 12
XgdańskieGdańsk
45 Zespół Szkół Medycznych
80-416 Gdańsk, ul. Gen. J. Hallera 122
46 Zespół Szkół Medycznych
80-416 Gdańsk, ul. Gen. J. Hallera 17
47 Zespół Szkół Medycznych
80-210 Gdańsk, ul. Tuwima 15
48 Zespół Szkół Medycznych
80-741 Gdańsk, ul. Reduta Miś 5/7
Gdynia
49 Zespół Szkół Medycznych
81-346 Gdynia, ul. Żeromskiego 31
Wejherowo
50 Zespół Szkół Medycznych
84-200 Wejherowo, ul. 3 Maja 4
Tczew
51 Liceum Medyczne
83-100 Tczew, ul. Wodna 8
Starogard Gdański
52 Zespół Szkół Medycznych
83-200 Starogard Gdański, ul. Skarszewska 7
Kościerzyna
53 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych
83-400 Kościerzyna, ul. Sikorskiego 1
Kartuzy
54 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych
83-300 Kartuzy, ul. Wzgórze Wolności 3
XIgorzowskieGorzów Wielkopolski
55 Zespół Szkół Medycznych
66-400 Gorzów Wielkopolski, ul. Dowgielewiczowej 5
Dębno Lubuskie
56 Liceum Medyczne w Zespole Szkół
74-400 Dębno Lubuskie, ul. Zachodnia 1
Drezdenko
57 Liceum Medyczne
66-530 Drezdenko, ul. Kościuszki 31
Międzyrzecz
58 Liceum Medyczne w Zespole Szkół
66-300 Międzyrzecz, ul. Staszica 11
Sulęcin
59 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych
69-200 Sulęcin, ul. Witosa 49
XIIjeleniogórskieJelenia Góra
60 Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Ogólnokształcących i
Zawodowych
58-500 Jelenia Góra, ul. Wynalazców 9
61 Zespół Szkół Medycznych
58-500 Jelenia Góra, ul. Leśna 5
Bolesławiec
62 Zespół Szkół Medycznych
59-700 Bolesławiec, ul. Tyrankiewiczów 11
Kamienna Góra
63 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Ogólnokształcących
58-400 Kamienna Góra, ul. M. C. Skłodowskiej 2
Zgorzelec
64 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Licealnych
59-900 Zgorzelec, ul. Partyzantów 5
XIIIkaliskieJarocin
65 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych
63-200 Jarocin, ul. Wojska Polskiego 66
Kępno
66 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych
63-600 Kępno, ul. Sienkiewicza 25
Ostrów Wielkopolski
67 Zespół Szkół Medycznych
63-400 Ostrów Wielkopolski, ul. Limanowskiego 17
XIVkatowickieKatowice
68 Zespół Szkół Medycznych
40-304 Katowice, ul. Wiertnicza 3
69 Medyczne Studium Zawodowe
40-862 Katowice, ul. Gliwicka 276
Chorzów
70 Liceum Medyczne
41-500 Chorzów, ul. Piotra 14
Czeladź
71 Zespół Szkół Medycznych
41-250 Czeladź, ul. Tuwima 14a
Gliwice
72 Medyczne Studium Zawodowe
44-100 Gliwice, ul. Chudoby 10
73 Zespół Szkół Medycznych
44-100 Gliwice, ul. Hutnicza 10
Jaworzno
74 Zespół Szkół Medycznych
32-510 Jaworzno, ul. Szczakowska 45
Jastrzębie
75 Liceum Medyczne
44-335 Jastrzębie, ul. Graniczna 2
Mikołów
76 Zespół Szkół Medycznych
43-190 Mikołów, ul. Pokoju 5
Piekary Śląskie-Brzeziny
77 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Technicznych
42-540 Piekary Śląskie, ul. Rozdzieńskiego 1
Pszczyna
78 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Ekonomicznych
43-200 Pszczyna, ul. Ks. Bogdana 20
Racibórz
79 Zespół Szkół Medycznych
47-400 Racibórz, ul. Warszawska 7
Rybnik
80 Zespół Szkół Medycznych
44-200 Rybnik, ul. Borki 37d
Ruda Śląska
81 Zespół Szkół Medycznych
41-709 Ruda Śląska, ul. Hallera 61
Sosnowiec
82 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe
41-200 Sosnowiec, ul. Franciszkańska 5a
Tarnowskie Góry
83 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Chemiczno-Medycznych
42-600 Tarnowskie Góry, ul. Opolska 26
Wodzisław Śląski
84 Zespół Szkół Medycznych
44-300 Wodzisław Śląski, ul. Wałowa 5
Zabrze
85 Medyczne Studium Zawodowe
41-800 Zabrze, ul. 3 Maja 63
Zawiercie
86 Zespół Szkół Medycznych
42-400 Zawiercie, ul. Żabia 19
XVkieleckieKielce
87 Zespół Szkół Medycznych
25-317 Kielce, ul. IX Wieków Kielc 19
Busko Zdrój
88 Medyczne Studium Zawodowe
28-100 Busko-Zdrój, Al. Mickiewicza 13
Miechów
89 Medyczne Studium Zawodowe
32-200 Miechów, ul. J. Sobieskiego 8
Morawica
90 Medyczne Studium Zawodowe
26-026 Morawica, ul. XXX-lecia PRL
Ostrowiec Świętokrzyski
91 Medyczne Studium Zawodowe
27-400 Ostrowiec Świętokrzyski, ul. Iłżecka 45
Skarżysko-Kamienna
92 Medyczne Studium Zawodowe
26-111 Skarżysko-Kamienna, ul. Legionów 124
Starachowice
93 Zespół Szkół Medycznych
27-200 Starachowice, ul. Radomska 38
XVIkonińskieKonin
94 Zespół Szkół Medycznych
62-510 Konin, ul. Przemysłowa 4
XVIIkoszalińskieKoszalin
95 Zespół Szkół Medycznych
75-582 Koszalin, ul. Leśna 2
Kołobrzeg
96 Zespół Szkół Medycznych
78-100 Kołobrzeg, ul. A. Grottgera 12
Szczecinek
97 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe
78-400 Szczecinek, ul. Kościuszki 47/49
XVIIIkrakowskieKraków
98 Zespół Szkół Medycznych
31-863 Kraków-Nowa Huta, ul. Kocmyrzowska 4
99 Medyczne Studium Zawodowe Nr 1
31-126 Kraków, ul. Michałowskiego 12
100 Zespół Szkół Medycznych
30-523 Kraków, ul. Zamojskiego 58
101 Medyczne Studium Zawodowe Nr 3
31-135 Kraków, ul. Św. Anny 5
102 Medyczne Studium Zawodowe Nr 4
31-069 Kraków, ul. Koletek 12
103 Medyczne Studium Zawodowe Nr 5
31-052 Kraków, ul. Miodowa 36
104 Medyczne Studium Masażu Leczniczego
30-079 Kraków, ul. 18 Stycznia 86
Myślenice
105 Zespół Szkół Medycznych
32-400 Myślenice, ul. Zdrojowa 18
XIXkrośnieńskieJasło
106 Zespół Szkół Medycznych
38-200 Jasło, ul. Lwowska 24a
Sanok
107 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół
38-500 Sanok, ul. Zagrody 1
Korczyna
108 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe
38-420 Korczyna
XXlegnickieGłogów
109 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Ogólnokształcących
67-200 Głogów, ul. Jedności Robotniczej 10
Jawor
110 Zespół Szkół Medycznych
59-400 Jawor, ul. Rapackiego 1
Lubin
111 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe
59-300 Lubin, ul. M. Skłodowskiej 72
XXIleszczyńskieKościan
112 Zespół Szkół Medycznych
64-100 Kościan, pl. Paderewskiego 1
Rawicz
113 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe
63-900 Rawicz, ul. Grota-Roweckiego 6
XXIIlubelskieLublin
114 Medyczne Studium Zawodowe
20-090 Lublin, ul. Jaczewskiego 5
115 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Chemicznych
20-059 Lublin, Al. Racławickie 7
116 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Nr 3
20-336 Lublin, ul. Słowicza 5
Kraśnik
117 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Nr 2
23-200 Kraśnik, ul. Gwardii Ludowej 25a
Lubartów
118 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Nr 2
21-100 Lubartów, ul. Chopina 6a
Puławy
119 Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Nr 2
24-200 Puławy, ul. Piłsudskiego 74
Świdnik
120 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Nr 2
21-040 Świdnik, ul. Okulickiego 23
XXIIIłomżyńskieŁomża
121 Zespół Szkół Medycznych
18-400 Łomża, ul. Wiejska 16
Kolno
122 Medyczne Studium Zawodowe
18-500 Kolno, ul. Wojska Polskiego 3
Wysokie Mazowieckie
123 Medyczne Studium Zawodowe
18-200 Wysokie Mazowieckie, ul. Jagiellońska 2
XXIVłódzkieŁódź
124 Zespół Szkół Medycznych
90-145 Łódź, ul. Narutowicza 122
125 Liceum Medyczne im. Dr Heleny Wolff
90-743 Łódź, ul. Lipowa 16
126 Zespół Szkół Medycznych
90-119 Łódź, ul. Narutowicza 58
127 Medyczne Studium Zawodowe Nr 2
91-738 Łódź, ul. Wielkopolska 72/74
128 Medyczne Studium Zawodowe Nr 1
90-231 Łódź, ul. Piłsudskiego 159
Zgierz
129 Zespół Szkół Medycznych
95-100 Zgierz, ul. Sokołowska 2
XXVnowosądeckieNowy Sącz
130 Zespół Szkół Medycznych im. J. Wolskiej
33-300 Nowy Sącz, ul. Jagiellońska 61
Gorlice
131 Zespół Szkół Medycznych
38-300 Gorlice, ul. Jagiełły 2
Limanowa
132 Zespół Szkół Medycznych
34-600 Limanowa, ul. W. Witosa 3
Nowy Targ
133 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Rolniczych
34-400 Nowy Targ, ul. Kokoszków 71
Rabka
134 Medyczne Studium Zawodowe
43-410 Rabka, ul. Podhalańska 42b
XXVIolsztyńskieOlsztyn
135 Zespół Szkół Medycznych
10-052 Olsztyn, ul. Mariańska 1
Kętrzyn
136 Zespół Szkół Medycznych
11-400 Kętrzyn, ul. Limanowskiego 1
Iława
137 Zespół Szkół Medycznych
14-200 Iława, ul. Chełmińska 1
XXVIIopolskieOpole
138 Liceum Medyczne w Zespole Szkół
45-062 Opole, ul. T. Kościuszki 14
139 Medyczne Studium Zawodowe
45-060 Opole, ul. Katowicka 68
140 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych
45-073 Opole, ul. Struga 6
Branice
141 Medyczne Studium Zawodowe
48-140 Branice, ul. Szpitalna 18
Brzeg
142 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe
49-300 Brzeg, ul. Ofiar Katynia 25
Kędzierzyn-Koźle
143 Liceum Medyczne
47-200 Kędzierzyn-Koźle, ul. Piastowska 12
144 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Chemicznych
47-230 Kędzierzyn-Koźle, ul. Sławęcicka 79
Nysa
145 Liceum Medyczne
48-300 Nysa, ul. Ujejskiego 12
Prudnik
146 Liceum Medyczne
48-200 Prudnik, ul. Piastowska 26
XXVIIIostrołęckieOstrołęka
147 Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych
07-400 Ostrołęka, ul. Traugutta 2
Maków Mazowiecki
148 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych
06-200 Maków Mazowiecki, ul. Mickiewicza 39
Wyszków
149 Zespół Szkół Medycznych
07-200 Wyszków, ul. Komisji Edukacji Narodowej 2
XXIXpilskiePiła
150 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych i Średnich
64-920 Piła, ul. Teatralna 1
Trzcianka
151 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych i Ogólnokształcących
64-980 Trzcianka, ul. Sikorskiego 36
Wągrowiec
152 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych
62-100 Wągrowiec, ul. Kościuszki 49
Złotów
153 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych
77-400 Złotów, pl. Wolności 1/2
XXXpiotrkowskiePiotrków Trybunalski
154 Zespół Szkół Medycznych
97-300 Piotrków Trybunalski, ul. Ks. P. Skargi 3
Bełchatów
155 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Ponadpodstawowych
97-400 Bełchatów, ul. Czaplinieckiej 72/74
Tomaszów Mazowiecki
156 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe
97-200 Tomaszów Mazowiecki, al. Św. Antoniego 47
XXXIpłockiePłock
157 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe
09-402 Płock, ul. 3 Maja 4
Gostynin
158 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe w Liceum Ogólnokształcącym
09-500 Gostynin, ul. 1 Maja 15
Kutno
159 Medyczne Studium Zawodowe w Liceum Ogólnokształcącym
99-300 Kutno, ul. Dąbrowskiego 1
XXXIIpoznańskiePoznań
160 Zespół Szkół Medycznych
60-568 Poznań, ul. Szamarzewskiego 99
161 Medyczne Studium Zawodowe
60-501 Poznań, ul. Bukowa 29
162 Medyczne Studium Zawodowe
61-855 Poznań, ul. Mostowa 6
Gniezno
163 Zespół Szkół Medycznych
62-200 Gniezno, ul. Mieszka I 27
XXXIIIprzemyskiePrzemyśl
164 Zespół Szkół Medycznych
37-700 Przemyśl, ul. Słowackiego 85
165 Medyczne Studium Zawodowe
37-700 Przemyśl, ul. Poniatowskiego 33
Jarosław
166 Medyczne Studium Zawodowe
37-500 Jarosław, ul. Grunwaldzka 24
XXXIVradomskieRadom
167 Zespół Szkół Medycznych
26-600 Radom, ul. Kelles-Krauza 3
Grójec
168 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Ogólnokształcących
05-600 Grójec, ul. Poświętne 17
Kozienice
169 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych
26-900 Kozienice, ul. Warszawska 72
Lipsko
170 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych
27-300 Lipsko, ul. Zwoleńska 12
XXXVrzeszowskieŁańcut
171 Liceum Medyczne w Zespole Szkół
37-100 Łańcut, ul. Grunwaldzka 11
Mielec
172 Zespół Szkół Medycznych
39-300 Mielec, ul. Kościuszki 7
XXXVIsiedleckieSiedlce
173 Zespół Szkół Medycznych
08-110 Siedlce, ul. Młynarska 17
Garwolin
174 Medyczne Studium Zawodowe
08-400 Garwolin, ul. Kościuszki 55
Łuków
175 Zespół Szkół Medycznych
21-400 Łuków, ul. Piłsudskiego 16
Mińsk Mazowiecki
176 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Średnich
05-300 Mińsk Mazowiecki, ul. IPLM "W-wa" 1
Sokołów Podlaski
177 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych
08-300 Sokołów Podlaski, ul. M. Skłodowskiej 16
XXXVIIsieradzkieSieradz
178 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe
98-200 Sieradz, pl. Wojewódzki 2
Wieluń
179 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych
98-300 Wieluń, ul. Wojska Polskiego 32
XXXVIIIskierniewickieŁowicz
180 Zespół Szkół Medycznych
99-400 Łowicz, ul. Ułańska 2
Żyrardów
181 Zespół Szkół Medycznych
05-730 Żyrardów, ul. Waryńskiego 1
XXXIXsłupskieSłupsk
182 Zespół Szkół Medycznych
77-200 Słupsk, ul. Bałtycka 29
XLsuwalskieSuwałki
183 Medyczne Studium Zawodowe
16-400 Suwałki, ul. Sejneńska 30
Ełk
184 Medyczne Studium Zawodowe
19-300 Ełk, ul. Bahrkego 26
Giżycko
185 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół
11-500 Giżycko, ul. Sikorskiego 3
Pisz
186 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Nr 1
12-200 Pisz, ul. Młodzieżowa 4
XLIszczecińskieSzczecin
187 Centrum Kształcenia Medycznego
70-562 Szczecin, pl. Orła Białego 12
188 Medyczne Studium Zawodowe
71-460 Szczecin, ul. Broniewskiego 9
Goleniów
189 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Ogólnokształcących
72-100 Goleniów, ul. Norwida 1
Gryfice
190 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych
72-300 Gryfice, ul. M. Buczka 10
Stargard Szczeciński
191 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych
73-100 Stargard Szczeciński, ul. Park 1 Maja 2
Świnoujście
192 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe
72-600 Świnoujście, ul. Grodzka 3
XLIItarnobrzeskieJanów Lubelski
193 Zespół Szkół Medycznych
23-300 Janów Lubelski, ul. Zamoyskiego 57
Sandomierz
194 Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Spożywczych
27-600 Sandomierz, ul. H. Sawickiej 14
Stalowa Wola
195 Zespół Szkół Medycznych
37-450 Stalowa Wola, ul. Staszica 5
XLIIItarnowskieBochnia
196 Medyczne Studium Zawodowe
32-700 Bochnia, ul. Planty 2
XLIVtoruńskieToruń
197 Zespół Szkół Medycznych
87-100 Toruń, pl. Ks. S. Frelichowskiego 40/42
198 Medyczne Studium Zawodowe
87-100 Toruń, ul. Św. Jana 1/3
Brodnica
199 Zespół Szkół Medycznych
87-300 Brodnica, ul. Kamionka 18
Grudziądz
200 Zespół Szkół Medycznych
86-300 Grudziądz, ul. Kosynierów Gdyńskich 17
XLVwałbrzyskieWałbrzych
201 Zespół Szkół Medycznych
58-309 Wałbrzych, ul. Armii Krajowej 35b
Dzierżoniów
202 Zespół Szkół Medycznych
58-200 Dzierżoniów, ul. Słowieńska 6
Kłodzko
203 Zespół Szkół Medycznych
57-300 Kłodzko, ul. Łukasińskiego 43
Świdnica
204 Zespół Szkół Medycznych
58-100 Świdnica, ul. Traugutta 5
XLVIwłocławskieWłocławek
205 Zespół Szkół Medycznych
87-800 Włocławek, ul. Lipnowska 7
Ciechocinek
206 Medyczne Studium Zawodowe
87-720 Ciechocinek, ul. Staszica 7
Lipno
207 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Ogólnokształcących
87-600 Lipno, ul. Traugutta 1
Radziejów Kujawski
208 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Ogólnokształcących
88-200 Radziejów Kujawski, ul. Szkolna 4
XLVIIwrocławskieWrocław
209 Zespół Szkół Medycznych
51-618 Wrocław, ul. Bartla 5
210 Medyczne Studium Zawodowe
50-425 Wrocław, ul. Krakowska 28
211 Medyczne Studium Zawodowe
55-355 Wrocław, ul. Grunwaldzka 2
212 Medyczne Studium Zawodowe
50-018 Wrocław, ul. Stawowa 24
213 Liceum Medyczne im. H. Nagórskiej
Medyczne Studium Zawodowe
50-126 Wrocław, ul. Św. Mikołaja 78/79
214 Medyczne Studium Zawodowe
50-448 Wrocław, ul. Worcella 25/27
Oleśnica
215 Zespół Szkół Medycznych
56-400 Oleśnica, ul. Wojska Polskiego 56
Strzelin
216 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe
57-100 Strzelin, ul. Wrocławska 25
Środa Śląska
217 Liceum Medyczne
59-100 Środa Śląska, ul. Wrocławska 10
Milicz
218 Liceum Medyczne w Liceum Ogólnokształcącym
56-300 Milicz, ul. 22 Stycznia 5
XLVIIIzamojskieZamość
219 Medyczne Studium Zawodowe
22-400 Zamość, ul. Partyzantów 20
Biłgoraj
220 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe
23-400 Biłgoraj, ul. Kościuszki 127
Tomaszów Lubelski
221 Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe
22-600 Tomaszów Lubelski, ul. Laszczowiecka 9
XLIXzielonogórskieZielona Góra
222 Zespół Szkół Medycznych
65-044 Zielona Góra, ul. Wazów 44
Gubin
223 Liceum Medyczne w Zespole Szkół im. S. Staszica
66-620 Gubin, ul. Racławicka 1
Nowa Sól
224 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Spożywczych
67-100 Nowa Sól, ul. Wojska Polskiego 106
Wolsztyn
225 Zespół Szkół Medycznych
64-200 Wolsztyn, ul. Poznańska 32
Żary
226 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych
68-200 Żary, ul. Zielonogórska 23
Świebodzin
227 Liceum Medyczne w Zespole Szkół Mechanicznych i Rolniczych
66-200 Świebodzin, ul. Żaków 1


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 31 maja 1995 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Katolickiemu Stowarzyszeniu Młodzieży
Diecezji Kaliskiej.
(Dz. U. Nr 61, poz. 316)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 3) i w związku z art. 7 ust. 4a ustawy z dnia 12 listopada 1985 r.
o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r.
Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i
434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży
Diecezji Kaliskiej" z siedzibą w Kaliszu, erygowanej przez Biskupa Kaliskiego.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów: M. Borowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 31 maja 1995 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Katolickiemu Stowarzyszeniu
Niepełnosprawnych Archidiecezji Warszawskiej z siedzibą w Warszawie.
(Dz. U. Nr 61, poz. 317)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 3) i w związku z art. 7 ust. 4a ustawy z dnia 12 listopada 1985 r.
o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r.
Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i
434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Katolickie Stowarzyszenie Niepełnosprawnych
Archidiecezji Warszawskiej" z siedzibą w Warszawie, erygowanej przez Arcybiskupa
Metropolitę Warszawskiego Prymasa Polski.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów: M. Borowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Zimbabwe w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, majątku i
zysków majątkowych, sporządzona w Harare dnia 9 lipca 1993 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 62, poz. 318)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 9 lipca 1993 r. w Harare została sporządzona Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Zimbabwe w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, majątku i zysków
majątkowych w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Zimbabwe w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, majątku i
zysków majątkowych
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Zimbabwe,
pragnąc zawrzeć Umowę w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie
podatków od dochodu, majątku i zysków majątkowych,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Zakres podmiotowy
Niniejsza umowa dotyczy osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w
jednym lub w obu Umawiających się Państwach.
Artykuł 2
Podatki, których dotyczy umowa
1. Niniejsza umowa dotyczy, bez względu na sposób poboru, podatków od dochodu,
majątku i zysków majątkowych, które pobiera się na rzecz każdego Umawiającego
się Państwa, jego jednostek terytorialnych lub władz lokalnych.
2. Za podatki od dochodu i od majątku uważa się wszystkie podatki, które pobiera
się od całego dochodu, od całego majątku albo od części dochodu lub majątku,
wyłączając podatki od zysku z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego
lub nieruchomego, podatki od ogólnych kwot wynagrodzeń wypłacanych przez
przedsiębiorstwa, jak również podatki od przyrostu majątku.
3. Do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy umowa, należą:
a) w Polsce:
1) podatek dochodowy od osób prawnych,
2) podatek dochodowy od osób fizycznych,
3) podatek rolny,
zwane dalej "podatkami polskimi";
b) w Zimbabwe:
1) podatek dochodowy,
2) podatek od zysków filii,
3) podatek pobierany od udziałowców - osób zagranicznych,
4) podatek od odsetek pobierany od osób zagranicznych,
5) podatek od opłat pobierany od osób zagranicznych,
6) podatek od należności licencyjnych pobierany od osób zagranicznych oraz
7) podatek od zysków majątkowych,
zwane dalej "podatkami Zimbabwe".
4. Niniejsza umowa będzie miała także zastosowanie do wszystkich podatków
takiego samego lub podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej umowy będą
wprowadzone w jakimkolwiek Umawiającym się Państwie obok istniejących podatków,
o których mowa w niniejszym artykule, lub w ich miejsce. Właściwe władze
Umawiających się Państw będą informowały się wzajemnie o zasadniczych zmianach,
jakie zaszły w ich ustawodawstwach podatkowych.
Artykuł 3
Ogólne definicje
1. W rozumieniu niniejszej umowy, jeżeli z jej treści nie wynika inaczej:
a) określenie "Polska" użyte w sensie geograficznym oznacza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w tym każdy obszar poza jej wodami terytorialnymi, na
którym na mocy ustawodawstwa Polski i zgodnie z prawem międzynarodowym Polska
może sprawować suwerenne prawa do dna morskiego, jego podglebia i ich zasobów
naturalnych;
b) określenie "Zimbabwe" oznacza Republikę Zimbabwe;
c) określenia "Umawiające się Państwo" i "drugie Umawiające się Państwo"
oznaczają, zależnie od kontekstu, Polskę lub Zimbabwe;
d) określenie "osoba" obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie
osób, a w przypadku Zimbabwe obejmuje majątek lub mienie powiernicze;
e) określenie "spółka" oznacza osobę prawną lub każdą jednostkę, którą dla celów
podatkowych traktuje się jako osobę prawną;
f) określenia "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" i
"przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio
przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie;
g) określenie "komunikacja międzynarodowa" oznacza wszelki przewóz statkiem,
statkiem powietrznym, łącznie z transportem w kontenerze, eksploatowanym przez
przedsiębiorstwo, którego siedziba lub miejsce faktycznego zarządu znajduje się
w Umawiającym się Państwie, z wyjątkiem przypadku, gdy statek lub statek
powietrzny jest eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w drugim
Umawiającym się Państwie;
h) określenie "właściwa władza" oznacza:
1) w przypadku Polski - Ministra Finansów lub jego upoważnionego
przedstawiciela;
2) w przypadku Zimbabwe - Komisarza do Spraw podatków lub jego upoważnionego
przedstawiciela;
i) określenie "obywatel" oznacza:
1) osobę fizyczną posiadającą obywatelstwo Umawiającego się Państwa;
2) jakąkolwiek osobę prawną, spółkę osobową i stowarzyszenie utworzone na
podstawie ustawodawstwa obowiązującego w Umawiającym się Państwie.
2. Przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo każde
określenie w niej nie zdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje
się według prawa danego Umawiającego się Państwa w zakresie podatków, do których
ma zastosowanie niniejsza umowa.
Artykuł 4
Miejsce zamieszkania dla celów podatkowych
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania
lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z
prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania,
jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym
charakterze.
2. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna
ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie
określony według następujących zasad:
a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma
ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu
Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się
Państwie, z którym ma ona silniejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek
interesów życiowych);
b) jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek
interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w
żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie,
w którym zwykle przebywa;
c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w
żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym
Państwie, którego jest obywatelem;
d) jeżeli jest ona obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich,
właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze
wzajemnego porozumienia.
3. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba nie
będąca osobą fizyczną ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się
ją za mającą siedzibę w tym Państwie, w którym znajduje się miejsce jej
faktycznego zarządu.
Artykuł 5
Zakład
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "zakład" oznacza stałą placówkę,
przez którą całkowicie albo częściowo prowadzona jest działalność
przedsiębiorstwa.
2. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:
a) miejsce zarządu,
b) filię,
c) biuro,
d) zakład fabryczny,
e) warsztat oraz
f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce
wydobywania zasobów naturalnych.
3. Określenie "zakład" obejmuje również budowę, montaż, projekt instalacyjny lub
związane z nimi czynności nadzorcze, lecz tylko wtedy, gdy okres prowadzenia
takiej budowy, projektu lub czynności trwa dłużej niż dziewięć miesięcy.
4. Bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, określenie
"zakład" nie obejmuje:
a) użytkowania urządzeń wyłącznie w celu składowania, wystawiania albo wydawania
dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
b) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie dla składowania, wystawiania lub wydawania;
c) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w
celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
e) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla
przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności mającej przygotowawczy lub
pomocniczy charakter;
f) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek
połączenia rodzajów działalności wymienionych pod literami od a) do e), pod
warunkiem jednak, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z takiego
połączenia rodzajów działalności, posiada przygotowawczy lub pomocniczy
charakter.
5. Jeżeli osoba, z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela, do którego stosuje
się przepisy ustępu 6 niniejszego artykułu, działa w imieniu przedsiębiorstwa i
osoba ta posiada pełnomocnictwo do zawierania umów w Umawiającym się Państwie w
imieniu przedsiębiorstwa, przedsiębiorstwo to posiada zakład w tym Państwie,
chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do zakupu dóbr lub
towarów dla przedsiębiorstwa.
6. Nie będzie się uważać, że przedsiębiorstwo posiada zakład w jednym z
Umawiających się Państw tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym Państwie
czynności przez maklera, generalnego przedstawiciela handlowego albo każdego
innego niezależnego przedstawiciela, pod warunkiem że te osoby działają w ramach
swojej zwykłej działalności.
7. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub
jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany
tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby jakąkolwiek z tych spółek
uważać za zakład drugiej spółki.
Artykuł 6
Dochody z nieruchomości
1. Dochody osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (łącznie z dochodem z rolnictwa
lub leśnictwa), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być
opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Określenie "majątek nieruchomy" posiada takie znaczenie, jakie przyjmuje się
według prawa tego Państwa, w którym majątek ten jest położony. Określenie to
obejmuje w każdym przypadku mienie należące do majątku nieruchomego, żywy i
martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają
zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, prawa
użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do zmiennych lub stałych
świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji pokładów mineralnych,
źródeł i innych zasobów naturalnych; barki, statki i statki powietrzne nie
stanowią majątku nieruchomego.
3. Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu stosuje się do dochodu
uzyskiwanego z bezpośredniego użytkowania, najmu lub każdego innego rodzaju
użytkowania majątku nieruchomego.
4. Postanowienia ustępów 1 i 3 niniejszego artykułu mają również zastosowanie do
dochodu z majątku nieruchomego przedsiębiorstwa i dochodu z majątku
nieruchomego, który służy do wykonywania wolnego zawodu.
Artykuł 7
Zyski przedsiębiorstw
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa będą podlegać opodatkowaniu
tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim
Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo
wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane
w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane
temu zakładowi.
2. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 niniejszego artykułu, jeżeli
przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim
Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się
Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć,
gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych
warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w
stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.
3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się potrącenie nakładów ponoszonych
dla tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami
administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym
zakład jest położony, czy gdzie indziej.
4. Jeżeli w Umawiającym się Państwie istnieje zwyczaj ustalania zysków zakładu
przez podział całkowity zysków przedsiębiorstwa na jego poszczególne części,
żadne postanowienie ustępu 2 niniejszego artykułu nie wyklucza ustalenia przez
to Umawiające się Państwo zysku do opodatkowania według zwykle stosowanego
podziału. Sposób zastosowania podziału zysku musi jednak być taki, żeby wynik
był zgodny z zasadami zawartymi w niniejszym artykule.
5. Nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub
towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa.
6. Przy stosowaniu poprzednich ustępów ustalanie zysków zakładu powinno być
dokonywane każdego roku w ten sam sposób, chyba że istnieją uzasadnione i
wystarczające powody, aby postąpić inaczej.
7. Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w
innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych innych artykułów nie będą
naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu.
Artykuł 8
Transport międzynarodowy
1. Zyski pochodzące z eksploatacji w komunikacji międzynarodowej statków lub
statków powietrznych mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym
znajduje się siedziba faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
2. Zyski osiągane z eksploatacji barek w transporcie śródlądowym podlegają
opodatkowaniu tylko w Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się siedziba
faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
3. Jeżeli miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa zajmującego się
transportem morskim lub przedsiębiorstwa zajmującego się transportem na wodach
śródlądowych znajduje się na pokładzie statku lub barki, uważa się, że znajduje
się ono w tym Państwie, w którym znajduje się port macierzysty statku lub barki,
a jeżeli statek lub barka nie ma portu macierzystego - w Umawiającym się
Państwie, w którym osoba eksploatująca statek lub barkę ma miejsce zamieszkania
lub siedzibę.
4. Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu dotyczą także zysków pochodzących
z uczestnictwa w umowie polowej, we wspólnym przedsiębiorstwie lub w
międzynarodowym związku eksploatacyjnym.
Artykuł 9
Przedsiębiorstwa powiązane
1. Jeżeli:
a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa bierze udział bezpośrednio lub
pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w majątku przedsiębiorstwa drugiego
Umawiającego się Państwa albo
b) te same osoby bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu, kontroli
lub majątku przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa
drugiego Umawiającego się Państwa
i w jednym i w drugim przypadku między dwoma przedsiębiorstwami w zakresie ich
stosunków handlowych lub finansowych zostaną umówione lub narzucone warunki,
które różnią się od warunków, które by ustaliły między sobą niezależne
przedsiębiorstwa, to zyski, które osiągałoby jedno z przedsiębiorstw bez tych
warunków, ale z powodu tych warunków ich nie osiągnęło, mogą być uznane za zyski
tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.
2. Jeżeli zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa opodatkowane w tym
Państwie są włączone do zysków przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się
Państwa i opodatkowane w tym drugim Państwie, a zyski w ten sposób włączone
stanowią zyski, które powstałyby na rzecz przedsiębiorstwa pierwszego Państwa,
gdyby warunki uzgodnione między tymi dwoma przedsiębiorstwami były warunkami,
które zostały uzgodnione między niezależnymi przedsiębiorstwami, wtedy to drugie
Państwo dokona odpowiedniej korekty kwoty podatku nałożonego na te zyski. Przy
ustalaniu takiej korekty będą odpowiednio uwzględnione inne postanowienia
niniejszej umowy, a właściwe władze Umawiających się Państw będą porozumiewać
się ze sobą, jeżeli będzie to konieczne.
Artykuł 10
Dywidendy
1. Dywidendy, wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.
2. Dywidendy te mogą być jednak opodatkowane także w tym Umawiającym się
Państwie i według prawa tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma
swoją siedzibę, ale gdy odbiorca dywidend jest ich właścicielem, to podatek tak
wymierzony nie może przekroczyć:
a) 10 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli właścicielem dywidend jest spółka (z
wyjątkiem spółki osobowej), której udział w kapitale spółki wypłacającej
dywidendy wynosi co najmniej 25 procent;
b) 15 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.
Postanowienia niniejszego ustępu nie naruszają opodatkowania spółki w
odniesieniu do zysków, z których dywidendy są wypłacane.
3. Użyte w niniejszym artykule określenie "dywidendy" oznacza dochód z akcji,
akcji w kopalnictwie, akcji założycielskich lub innych praw, z wyjątkiem
wierzytelności, z udziału w zyskach, jak również dochody z innych praw w spółce,
które według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma
siedzibę, są pod względem podatkowym traktowane jak dochody z akcji.
4. Postanowień ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie stosuje się, jeżeli
właściciel dywidend, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie, wykonuje w drugim Państwie, w którym znajduje się siedziba spółki
płacącej dywidendy, działalność zarobkową przez zakład położony w tym Państwie
bądź wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o stałą placówkę,
która jest w nim położona i gdy udział, z którego tytułu wypłaca się dywidendy,
faktycznie wiąże się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W
takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się postanowienia
artykułu 7 lub artykułu 14.
5. Jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie,
osiąga zyski albo dochody z drugiego Umawiającego się Państwa, wówczas to drugie
Państwo nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę, z
wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie, lub przypadku, gdy udział, z
którego tytułu dywidendy są wypłacane, faktycznie wiąże się z działalnością
zakładu lub stałej placówki położonej w drugim Państwie, ani też obciążać nie
wydzielonych zysków spółki podatkiem od nie wydzielonych zysków, nawet gdy
wypłacone dywidendy lub nie wydzielone zyski całkowicie lub częściowo pochodzą z
zysków albo dochodów osiągniętych w drugim Państwie.
Artykuł 11
Odsetki
1. Odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże odsetki takie mogą być również opodatkowane w Umawiającym się
Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale gdy
odbiorca odsetek jest ich właścicielem, podatek w ten sposób ustalony nie może
przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych odsetek.
3. Użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochód z wszelkiego rodzaju
roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i nie
zabezpieczonych prawem zastawu hipotetycznego lub prawem uczestnictwa w zyskach
dłużnika, a w szczególności dochód z państwowych papierów wartościowych oraz
dochód z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami
mającymi związek z takimi papierami wartościowymi, obligacjami lub skryptami
dłużnymi.
4. Postanowień ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie stosuje się, jeżeli
właściciel odsetek mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie wykonuje w drugim Państwie, w którym powstają odsetki, działalność
zarobkową przy pomocy zakładu położonego w tym Państwie bądź wykonuje wolny
zawód w oparciu o stałą placówkę, która jest w nim położona, i jeżeli
wierzytelność, z której tytułu są płacone odsetki, faktycznie należy do takiego
zakładu lub takiej stałej placówki. W takim przypadku, w zależności od
konkretnej sytuacji, stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub
artykułu 14.
5. Uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem
jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna lub osoba mająca w
tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca
odsetki, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą
placówkę, w związku z których działalnością powstało zadłużenie, z tytułu
którego są wypłacane odsetki, i zapłata tych odsetek jest pokrywana przez ten
zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w Państwie, w
którym położony jest zakład lub stała placówka.
6. Jeżeli między dłużnikiem a właścicielem odsetek lub między nimi obydwoma a
osobą trzecią istnieją szczególne stosunki i dlatego odsetki, mające związek z
roszczeniem wynikającym z długu, z którego tytułu są wypłacane, przekraczają
kwotę, którą dłużnik i właściciel odsetek uzgodniliby bez tych stosunków, to
postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej
kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu według
prawa każdego Umawiającego się Państwa i przy uwzględnieniu innych postanowień
niniejszej umowy.
Artykuł 12
Należności licencyjne
1. Należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże należności licencyjne mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym
się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy
odbiorca tych należności jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób
nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto należności licencyjnych. Właściwe
władze Umawiających się Państw ustalą w drodze wzajemnego porozumienia sposób
stosowania tego ograniczenia.
3. Określenie "należności licencyjne", użyte w niniejszym artykule, oznacza
wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do
użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub
naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla radia lub
telewizji, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy
technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do
użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego albo za
informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej,
handlowej lub naukowej.
4. Postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie mają zastosowania,
jeżeli właściciel należności licencyjnych, mający miejsce zamieszkania lub
siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie,
z którego pochodzą należności licencyjne, działalność zarobkową przez zakład w
nim położony bądź wolny zawód przy pomocy tam położonej stałej placówki, a prawa
lub majątek, z których tytułu wypłacane są należności licencyjne, faktycznie
wiążą się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku
stosuje się odpowiednio, w zależności od konkretnej sytuacji, postanowienia
artykułu 7 lub artykułu 14.
5. Uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, gdy
płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna albo
osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak
osoba wypłacająca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona w
Umawiającym się Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę posiada w Umawiającym
się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z których działalnością
powstał obowiązek zapłaty należności licencyjnych, i zakład lub stała placówka
pokrywają te należności, to uważa się, że należności licencyjne powstają w
Państwie, w którym położony jest ten zakład lub ta stała placówka.
6. Jeżeli między płatnikiem a właścicielem należności licencyjnych lub między
nimi obydwoma a osobą trzecią istnieją szczególne stosunki i dlatego zapłacone
opłaty licencyjne mające związek z użytkowaniem, prawem lub informacją, za które
są płacone, przekraczają kwotę, którą płatnik i właściciel należności
licencyjnych uzgodniliby bez tych stosunków, to postanowienia niniejszego
artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W tym przypadku
nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego
Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 13
Zyski ze sprzedaży majątku
1. Zyski osiągnięte przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego,
o którym mowa w artykule 6, a położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą
być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część
majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w
drugim Umawiającym się Państwie, albo z przeniesienia własności majątku
ruchomego należącego do stałej placówki, którą osoba zamieszkała w Umawiającym
się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania wolnego
zawodu, łącznie z zyskami, które zostaną uzyskane przy przeniesieniu własności
takiego zakładu (odrębnie albo razem z całym przedsiębiorstwem) lub takiej
stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
3. Zyski z przeniesienia tytułu własności statków lub statków powietrznych
eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej lub majątku ruchomego związanego z
eksploatacją takich statków lub statków powietrznych podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu
przedsiębiorstwa.
4. Zyski z przeniesienia tytułu własności akcji spółki, której majątek stanowi
bezpośrednio lub pośrednio głównie majątek nieruchomy położony w Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym Państwie.
5. Zyski z przeniesienia tytułu własności jakiegokolwiek majątku, innego niż
wymienione w ustępach 1, 2, 3 i 4 niniejszego artykułu, podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce
zamieszkania lub siedzibę.
Artykuł 14
Wolne zawody
1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie
osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym
charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że:
a) osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie
dla wykonywania swej działalności; w takim przypadku dochód może być
opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być
przypisany tej stałej placówce albo
b) osoba ta przebywa w drugim Umawiającym się Państwie przez okres lub okresy
równe lub przekraczające łącznie 183 dni w danym roku podatkowym; w takim
przypadku dochód tej osoby może być opodatkowany w tym drugim Umawiającym się
Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim pochodzi z wykonywania
działalności w tym drugim Państwie.
2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną
działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak
również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, pracowników, inżynierów,
architektów oraz dentystów i księgowych.
Artykuł 15
Praca najemna
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19, 20 i 21 płace, uposażenia
i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w
Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko
w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się
Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie
może być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, wynagrodzenia,
jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z
pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie podlegają
opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:
a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające
łącznie 183 dni podczas danego roku podatkowego oraz
b) wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który
nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, oraz
c) wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą
pracodawca posiada w drugim Państwie.
3. Bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, wynagrodzenia
uzyskiwane przez osobę z tytułu pracy najemnej, wykonywanej na pokładzie statku
lub statku powietrznego eksploatowanego w komunikacji międzynarodowej, mogą być
opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce
faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
Artykuł 16
Wynagrodzenia dyrektorów i podobne wynagrodzenia
Wynagrodzenia i inne podobne płatności, które osoba mająca miejsce zamieszkania
w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej
spółki lub w innym podobnym organie mającym siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Artykuł 17
Dochód artystów i sportowców
1. Bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15, dochód uzyskany przez osobę
mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu działalności
artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub
telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście wykonywanej w tym
charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie, może być
opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Jeżeli dochód mający związek z osobiście wykonywaną działalnością takiego
artysty lub sportowca nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej
osobie, dochód taki - bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15 - może
być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego
artysty lub sportowca jest wykonywana.
3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu, dochód
uzyskany z takiej działalności będzie zwolniony od opodatkowania w tym
Umawiającym się Państwie, w którym taka działalność jest wykonywana, jeżeli
działalność ta jest wykonywana na podstawie zawartej między Umawiającymi się
Państwami umowy lub porozumienia o współpracy kulturalnej.
Artykuł 18
Emerytury i renty
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułu 19, emerytury i inne podobne
wynagrodzenia z tytułu poprzedniej pracy najemnej, wypłacane osobie mającej
miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane tylko w
tym Państwie.
2. Określenie "renta" oznacza określoną sumę płatną okresowo w ustalonych
terminach za życia danej osoby albo też płatną w pewnym określonym lub dającym
się wymierzyć terminie jako spełnienie zobowiązania dokonania płatności w zamian
za uprzednio w pełni dokonane zobowiązanie pieniężne lub w równoważniku danej
kwoty pieniężnej.
Artykuł 19
Wynagrodzenia, renty i emerytury państwowe
1.
a) Wynagrodzenie, inne niż renta lub emerytura, wypłacane przez Umawiające się
Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie fizycznej z
tytułu funkcji wykonywanych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej
lub władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
b) Jednakże wynagrodzenie takie może podlegać opodatkowaniu tylko w drugim
Umawiającym się Państwie, jeżeli funkcje te są wykonywane w tym Państwie, a
osoba otrzymująca takie wynagrodzenie ma miejsce zamieszkania w tym drugim
Państwie oraz osoba ta:
1) jest obywatelem tego Państwa lub
2) nie stała się osobą mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie wyłącznie dla
celów świadczenia tych usług.
2. a) Każda renta lub emerytura, wypłacana przez Umawiające się Państwo, jego
jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez to
Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie fizycznej z
tytułu funkcji wykonywanych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej
lub władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
b) Jednakże taka renta lub emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim
Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba ją otrzymująca jest obywatelem tego
Państwa i posiada w nim miejsce zamieszkania.
c) W rozumieniu niniejszego ustępu każda renta lub emerytura, wypłacana przez
Środkowoafrykański Fundusz Emerytalny i opodatkowana zgodnie z prawem Zimbabwe,
będzie uważana za rentę lub emeryturę wypłaconą przez Zimbabwe lub z funduszy
Zimbabwe.
3. Postanowienia artykułów 15, 16 i 18 mają zastosowanie do wynagrodzeń, rent i
emerytur mających związek z funkcjami wykonywanymi w związku z działalnością
gospodarczą Umawiającego się Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy
lokalnej.
Artykuł 20
Wypłaty otrzymywane przez studentów i praktykantów
Wypłaty otrzymywane na utrzymanie się, kształcenie lub odbywanie praktyki przez
studenta lub praktykanta, który przebywa w Umawiającym się Państwie wyłącznie w
celu kształcenia się lub odbywania praktyki i który ma albo bezpośrednio przed
przybyciem do tego Państwa miał miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym
Państwie, nie podlegają opodatkowaniu w pierwszym Państwie, jeżeli należności te
pochodzą ze źródeł spoza tego Państwa.
Artykuł 21
Wykładowcy, nauczyciele i pracownicy naukowo-badawczy
1. Wynagrodzenia otrzymywane z tytułu nauczania lub prowadzenia badań przez
wykładowcę, nauczyciela lub pracownika naukowo-badawczego, który ma miejsce
stałego zamieszkania w jednym z Umawiających się Państw i który przebywa w
drugim Umawiającym się Państwie w celu nauczania lub prowadzenia badań naukowych
w uniwersytecie, szkole pomaturalnej lub innej placówce oświatowej lub badawczej
w tym drugim Umawiającym się Państwie przez okres nie przekraczający dwóch lat,
podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Umawiającym się Państwie, jeżeli
takie wynagrodzenia pochodzą ze źródeł spoza tego drugiego Państwa.
2. Postanowienia niniejszego artykułu nie mają zastosowania do dochodów z tytułu
prac badawczych, jeżeli takie prace są podejmowane nie w interesie publicznym,
ale głównie dla prywatnej korzyści określonej osoby lub określonych osób.
Artykuł 22
Inne dochody
1. Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, bez względu na to, skąd pochodzą, a które nie zostały wymienione w
poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym
Państwie.
2. Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu nie mają zastosowania do dochodów
nie będących dochodami z majątku nieruchomego określonego w artykule 6 ustęp 2,
jeżeli osoba uzyskująca takie dochody, posiadająca miejsce zamieszkania lub
siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie
działalność zarobkową przez zakład w nim położony lub wykonuje w tym drugim
Państwie wolny zawód w oparciu o stałą placówkę w nim położoną i gdy prawa lub
dobra, z których tytułu wypłacany jest dochód, są faktycznie związane z
działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku w
zależności od konkretnej sytuacji stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu
7 lub artykułu 14.
Artykuł 23
Majątek
1. Majątek nieruchomy, o którym mowa w artykule 6, który jest własnością osoby
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, położony w
drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Majątek ruchomy, stanowiący część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo
Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, lub majątek
ruchomy należący do stałej placówki, którą osoba mająca miejsce zamieszkania w
Umawiającym się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie dla celów
wykonywania wolnego zawodu, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
3. Majątek, który stanowią statki lub statki powietrzne, eksploatowane w
komunikacji międzynarodowej, jak również majątek ruchomy służący do eksploatacji
takich statków lub statków powietrznych może podlegać opodatkowaniu tylko w tym
Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu
przedsiębiorstwa.
4. Wszelkie inne części majątku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
Artykuł 24
Unikanie podwójnego opodatkowania
1. W przypadku Polski:
a) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce uzyskuje
dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy
może być opodatkowany w Zimbabwe, to Polska zwolni taki dochód lub majątek od
podatku, z zastrzeżeniem postanowień punktów b) i c);
b) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce uzyskuje
dochody, które zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 i 12 niniejszej umowy
mogą być opodatkowane w Zimbabwe, to Polska zezwoli na potrącenie od podatku
dochodowego tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Zimbabwe; takie
potrącenie nie może jednak przekroczyć części podatku obliczonego przed
dokonaniem potrącenia, która przypada od wszystkich dochodów pochodzących z
Zimbabwe;
c) jeżeli zgodnie z jakimikolwiek postanowieniami niniejszej umowy uzyskany
dochód lub majątek posiadany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub
siedzibę w Polsce będzie zwolniony od opodatkowania w Polsce, to Polska może
przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby
zastosować stawkę podatkową, która miałaby zastosowanie, gdyby zwolniony od
opodatkowania dochód lub majątek nie był objęty zwolnieniem.
2. W przypadku Zimbabwe i z zastrzeżeniem przepisów ustawodawstwa Zimbabwe
dotyczącego zaliczania na poczet podatku Zimbabwe podatku zapłaconego w kraju
poza Zimbabwe, które nie narusza jednak niniejszej ogólnej zasady, polski
podatek, pobierany bezpośrednio lub przez potrącenie z dochodu podlegającego
opodatkowaniu lub z zysków uzyskiwanych ze źródeł położonych w Polsce, będzie
zaliczany na poczet jakiegokolwiek podatku Zimbabwe płatnego z tytułu tego
samego dochodu podlegającego opodatkowaniu lub zysków, z których tytułu
obliczany jest polski podatek.
Artykuł 25
Równe traktowanie
1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym
się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne
lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są
lub mogą być poddani w tych samych okolicznościach obywatele tego drugiego
Państwa.
2. Opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa
posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie może być w tym drugim Państwie
bardziej niekorzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstwa tego drugiego Państwa
prowadzących taką samą działalność w tych samych okolicznościach. Niniejszy
ustęp nie zabrania Umawiającemu się Państwu nałożenia na zyski, które mogą być
przypisane zakładowi, który posiada w tym Umawiającym się Państwie
przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa, podatku nie przekraczającego
5 procent tych zysków, dodatkowo w stosunku do podatku, który mógłby zostać
obliczony od zysków, gdyby stanowiły one zyski spółki mającej siedzibę w tym
pierwszym Państwie. Postanowienie to nie może być rozumiane jako zobowiązujące
Umawiające się Państwo od udzielania osobom mającym miejsce zamieszkania w
drugim Umawiającym się Państwie jakichkolwiek osobistych zwolnień, ulg i
obniżek, dla celów podatkowych, z uwagi na stan cywilny i rodzinny, których
udziela ono osobom mającym miejsce zamieszkania na jego terytorium.
3. Z wyjątkiem przypadku stosowania postanowień artykułu 9 ustęp 1, artykułu 11
ustęp 7 lub artykułu 12 ustęp 6, odsetki, należności licencyjne i inne koszty
ponoszone przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa na rzecz osoby mającej
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie są odliczane
przy określaniu podlegających opodatkowaniu zysków tego przedsiębiorstwa na
takich samych warunkach, jakby były one płacone na rzecz osoby mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym Państwie. Podobnie długi
przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa zaciągnięte wobec osoby mającej
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie są odliczane
przy określaniu podlegającego opodatkowaniu majątku tego przedsiębiorstwa na
takich samych warunkach, jakby były one zaciągnięte wobec osoby mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym Państwie.
4. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których majątek należy w całości
lub częściowo albo jest kontrolowany bezpośrednio lub pośrednio przez jedną lub
więcej osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, nie mogą być w pierwszym Umawiającym się Państwie poddane ani
opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej
uciążliwe aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub mogą
być poddane podobne przedsiębiorstwa pierwszego wymienionego Państwa.
5. Postanowienia niniejszego artykułu mają zastosowanie, bez względu na
postanowienia artykułu 2, do wszystkich podatków bez względu na ich rodzaj i
nazwę.
Artykuł 26
Procedura wzajemnego porozumiewania się
1. Jeżeli osoba jest zdania, że czynności jednego lub obu Umawiających się
Państw wprowadziły lub wprowadzą dla niej opodatkowanie, które jest niezgodne z
postanowieniami niniejszej umowy, to może ona, niezależnie od środków
odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją
sprawę właściwej władzy tego Państwa, w którym ma ona miejsce zamieszkania lub
siedzibę. Sprawa powinna być przedstawiona w ciągu trzech lat, licząc od
pierwszego urzędowego zawiadomienia o czynności pociągającej za sobą
opodatkowanie, które jest niezgodne z postanowieniami niniejszej umowy.
2. Właściwa władza, jeżeli uzna zarzut za uzasadniony, ale nie może sama
spowodować zadowalającego rozwiązania, podejmie starania, aby przypadek ten
uregulować w drodze wzajemnego porozumienia z właściwą władzą drugiego
Umawiającego się Państwa, tak aby zapobiec opodatkowaniu niezgodnemu z niniejszą
umową. Osiągnięte w ten sposób rozwiązanie zostanie wprowadzone w życie bez
względu na terminy przewidziane przez ustawodawstwo wewnętrzne Umawiających się
Państw.
3. Właściwe władze Umawiających się Państw będą czynić starania, aby w drodze
wzajemnego porozumienia usuwać trudności lub wątpliwości, które mogą powstawać
przy interpretacji lub stosowaniu umowy. Mogą one również konsultować się
wzajemnie, w jaki sposób można zapobiec podwójnemu opodatkowaniu w przypadkach,
które nie są uregulowane w niniejszej umowie.
4. Właściwe władze Umawiających się Państw mogą porozumiewać się ze sobą
bezpośrednio w celu osiągnięcia porozumienia w sprawach objętych postanowieniami
poprzednich ustępów.
Artykuł 27
Wymiana informacji
1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały między sobą
informacje konieczne do stosowania postanowień niniejszej umowy, a także
informacje o ustawodawstwie wewnętrznym Umawiających się Państw, dotyczącym
podatków wymienionych w niniejszej umowie, w takim zakresie, w jakim
opodatkowanie, jakie ono przewiduje, nie jest sprzeczne z umową. Wszelkie
informacje uzyskane przez Umawiające się Państwo będą stanowiły tajemnicę na
takiej samej zasadzie, jak informacje uzyskane przy zastosowaniu ustawodawstwa
wewnętrznego tego Państwa. Jeżeli jednak informacja pierwotnie stanowiła
tajemnicę w przekazującym ją Państwie, to może być ona udzielona tylko osobom i
władzom (w tym sądom albo organom administracyjnym) zajmującym się ustalaniem,
poborem albo ściąganiem podatków, których dotyczy umowa, lub organom
rozpatrującym środki odwoławcze w sprawach tych podatków. Wyżej wymienione osoby
lub władze będą wykorzystywać informacje tylko dla tych celów, lecz mogą one
ujawniać te informacje w postępowaniu sądowym lub do wydawania orzeczeń.
Właściwe władze, w drodze konsultacji, ustalą odpowiednie warunki, metody i
sposoby dotyczące spraw, w odniesieniu do których taka wymiana informacji będzie
dokonana, włączając odpowiednio wymianę informacji o unikaniu opodatkowania.
2. Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu nie mogą być w żadnym przypadku
interpretowane tak, jak gdyby zobowiązywały jedno z Umawiających się Państw do:
a) stosowania środków administracyjnych, które nie są zgodne z ustawodawstwem
lub praktyką administracyjną tego lub drugiego Umawiającego się Państwa;
b) udzielania informacji, których uzyskanie nie byłoby możliwe na podstawie
własnego ustawodawstwa albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego
lub drugiego Umawiającego się Państwa;
c) udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową, gospodarczą,
przemysłową lub zawodową albo tryb działalności przedsiębiorstw, lub informacji
których ujawnienie sprzeciwiałoby się porządkowi publicznemu.
Artykuł 28
Pracownicy dyplomatyczni i konsularni
Postanowienia niniejszej umowy nie naruszają przywilejów podatkowych
przysługujących pracownikom dyplomatycznym lub konsularnym na podstawie ogólnych
zasad prawa międzynarodowego lub postanowień umów szczególnych.
Artykuł 29
Wejście w życie
1. Umawiające się Państwa przekażą sobie wzajemnie noty o tym, że wymogi
konstytucyjne niezbędne do wejścia w życie niniejszej umowy zostały spełnione.
2. Niniejsza umowa wejdzie w życie sześćdziesiąt dni od daty noty późniejszej, o
której mowa w ustępie 1, i jej postanowienia będą miały zastosowanie:
a) w Polsce:
i) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła - do dochodów uzyskanych od
dnia 1 stycznia w roku kalendarzowym następnym po roku, w którym niniejsza umowa
wejdzie w życie;
ii) w odniesieniu do innych podatków od dochodów i majątku - do podatków
należnych za każdy rok podatkowy rozpoczynający się dnia 1 stycznia lub po tym
dniu w roku kalendarzowym, następującym bezpośrednio po roku, w którym umowa
weszła w życie;
b) w Zimbabwe:
i) w odniesieniu do podatku dochodowego, podatku od zysków filii i podatku od
zysków majątkowych należnych za każdy rok obliczeniowy rozpoczynający się dnia 1
kwietnia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następnym po roku, w którym umowa
weszła w życie;
ii) w odniesieniu do podatku pobieranego od udziałowców - osób zagranicznych,
podatku od odsetek pobieranego od osób zagranicznych oraz podatku od należności
licencyjnych pobieranego od osób zagranicznych, należnych w dniu wejścia w życie
niniejszej umowy lub po tym dniu.
Artykuł 30
Wypowiedzenie umowy
Niniejsza umowa pozostanie w mocy do czasu wypowiedzenia jej przez jedno z
Umawiających się Państw. Każde z Umawiających się Państw może wypowiedzieć
umowę, przekazując w drodze dyplomatycznej notyfikację o wypowiedzeniu co
najmniej sześć miesięcy przed końcem roku kalendarzowego rozpoczynającego się po
upływie pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszej umowy. W takim wypadku
umowa przestanie obowiązywać:
a) w Polsce:
i) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła - w stosunku do dochodów
uzyskanych od dnia 1 stycznia w roku kalendarzowym następnym po roku, w którym
przekazano notyfikację o wypowiedzeniu;
ii) w odniesieniu do innych podatków od dochodu i majątku - w stosunku do
podatków należnych za każdy rok podatkowy rozpoczynający się dnia 1 stycznia lub
po tym dniu w roku kalendarzowym następującym bezpośrednio po roku, w którym
przekazano notyfikację o wypowiedzeniu;
b) w Zimbabwe:
i) w odniesieniu do podatku dochodowego, podatku od zysków filii i podatku od
zysków majątkowych należnych za każdy rok obliczeniowy rozpoczynający się dnia 1
kwietnia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następnym po roku, w którym
przekazano notyfikację o wypowiedzeniu;
ii) w odniesieniu do podatku pobieranego od udziałowców - osób zagranicznych,
podatku od odsetek pobieranego od osób zagranicznych oraz podatku od należności
licencyjnych pobieranego od osób zagranicznych od dnia 1 kwietnia w roku
kalendarzowym następnym po roku, w którym przekazano notyfikację o
wypowiedzeniu.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni przez swe rządy, podpisali
niniejszą umowę.
Sporządzono w dwóch oryginalnych egzemplarzach w Harare dnia 9 lipca tysiąc
dziewięćset dziewięćdziesiątego trzeciego roku w językach polskim i angielskim,
przy czym obydwa teksty są jednakowo autentyczne.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kasprzyk
Z upoważnienia Rządu Republiki Zimbabwe: B. Chidzero
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przejęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 26 października 1993 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L. S.
Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 25 stycznia 1995 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Republiki Zimbabwe w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie
podatków od dochodu, majątku i zysków majątkowych, sporządzonej w Harare dnia 9
lipca 1993 r.
(Dz. U. Nr 62, poz. 319)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 29 Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Zimbabwe w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, majątku i zysków
majątkowych, sporządzonej w Harare dnia 9 lipca 1993 r., dokonane zostały
przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z powyższym umowa weszła w
życie dnia 28 listopada 1994 r.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Republiki Słowenii o współpracy
w dziedzinach oświaty, kultury i nauki,
sporządzona w Warszawie dnia 14 lutego 1994 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 62, poz. 320)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 14 lutego 1994 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Republiki Słowenii o współpracy w dziedzinach
oświaty, kultury i nauki w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Republiki Słowenii o współpracy
w dziedzinach oświaty, kultury i nauki
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Słowenii, zwane dalej
"Umawiającymi się Stronami":
- dążąc do dalszego rozwoju stosunków oświatowych, kulturalnych i naukowych
między Polską i Słowenią,
- przekonane, że współpraca oświatowa, kulturalna i naukowa obu krajów odgrywa
ważną rolę w zbliżaniu narodów polskiego i słoweńskiego oraz przyczynia się do
wzajemnego lepszego zrozumienia,
- zdecydowane wprowadzać w życie zasady zawarte w Akcie końcowym z Helsinek,
Paryskiej karcie Nowej Europy i w innych dokumentach Konferencji Bezpieczeństwa
i Współpracy w Europie, w tym uzgodnienia osiągnięte w czasie Krakowskiego
Sympozjum na temat dziedzictwa kulturalnego państw uczestniczących w Konferencji
Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Umawiające się Strony będą rozwijać wzajemną współpracę w dziedzinach oświaty,
kultury i nauki. W tym celu będą sprzyjać bezpośredniej współpracy i kontaktom
między uniwersytetami, innymi instytucjami oświatowymi, kulturalnymi, naukowymi
i badawczymi, jak również organizacjami państwowymi, społecznymi i prywatnymi,
działającymi na rzecz osiągnięcia celów niniejszej umowy.
Artykuł 2
Umawiające się Strony będą popierać wymianę uczniów, studentów, stażystów,
pracowników naukowych i badawczych oraz nauczycieli w celu kształcenia,
odbywania studiów, praktyk oraz podnoszenia kwalifikacji i specjalizacji.
Artykuł 3
Umawiające się Strony będą zwracać szczególną uwagę na rozwój i doskonalenie
nauczania języka drugiej Strony i w tym celu będą:
- wymieniać lektorów, nauczycieli języka i literatury do pracy w uniwersytetach
i innych szkołach wyższych,
- wyposażać placówki i katedry szkół wyższych prowadzące nauczanie języka
drugiej Strony w programy, podręczniki oraz inne pomoce naukowe,
- przyjmować nauczycieli, wykładowców i studentów na wakacyjne kursy językowe
organizowane przez obie Strony.
Artykuł 4
Umawiające się Strony podejmą działania na rzecz:
- popierania wymiany pracowników naukowych, nauczycieli, studentów i uczniów,
- rozszerzania ich udziału w seminariach, konferencjach i kongresach naukowych
organizowanych przez drugą Stronę.
Będą one zapraszać przedstawicieli drugiej Strony do wygłaszania odczytów i
wykładów oraz udziału w innych przedsięwzięciach o charakterze międzynarodowym,
organizowanych w obu krajach.
Artykuł 5
Umawiające się Strony uzgadniają, że do czasu zawarcia między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Słowenii umowy o wzajemnym
uznawaniu równoważności świadectw i dyplomów szkolnych, dyplomów szkół wyższych
oraz stopni i tytułów naukowych stosować się będzie w stosunkach między obu
Państwami postanowienia Porozumienia między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej
Ludowej i Rządem Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii o wzajemnym
uznawaniu równoważności świadectw szkolnych i dyplomów szkół wyższych,
uzyskanych w obu państwach, podpisanego dnia 8 lipca 1979 r.
Umawiające się Strony będą dążyć do zawarcia umowy o wzajemnym uznawaniu
równoważności dokumentów potwierdzających uzyskanie kwalifikacji zawodowych.
Artykuł 6
Umawiające się Strony będą współpracować w dziedzinie analizy treści
podręczników historii i geografii i powołają w tym celu Polsko- -Słoweńską Grupę
Mieszaną.
Artykuł 7
Umawiające się Strony będą popierać rozwój bezpośredniej współpracy i wymiany
między organizacjami, stowarzyszeniami i instytucjami młodzieżowymi.
Artykuł 8
Umawiające się Strony będą popierać rozwój współpracy w dziedzinie kultury
fizycznej i sportu.
Artykuł 9
Umawiające się Strony będą popierać zainteresowanie dziedzictwem kulturalnym i
współczesnymi osiągnięciami kulturalnymi drugiej Strony.
Umawiające się Strony będą popierać wzajemne poznawanie swych kultur poprzez
stymulowanie bezpośredniej, w tym indywidualnej, współpracy i wymiany we
wszystkich dziedzinach kultury, w szczególności przez:
- tłumaczenie i publikację utworów literackich autorów drugiej Strony,
- wykonywanie i rozpowszechnianie dzieł muzycznych, teatralnych i filmowych,
- ekspozycje prac plastycznych,
- wymianę artystów i grup artystycznych,
- udział swych przedstawicieli w festiwalach, konkursach, przeglądach,
konferencjach i spotkaniach międzynarodowych o charakterze kulturalnym,
organizowanych przez drugą Stronę.
Artykuł 10
Umawiające się Strony podejmą wysiłki na rzecz ochrony integralności narodowego
dziedzictwa kulturalnego obydwu Stron oraz zachowania i konserwacji na swoim
terytorium przedmiotów stanowiących zabytki i wartości kulturalne drugiej
Strony. Umawiające się Strony będą stymulować współpracę w dziedzinie ochrony
dziedzictwa naturalnego i kulturalnego.
Artykuł 11
Umawiające się Strony będą popierać i ułatwiać możliwie najszerszą współpracę
między swymi archiwami, muzeami i bibliotekami przez ułatwianie dostępu
naukowcom i badaczom drugiego państwa do materiałów odnośnych instytucji.
Ułatwienia takie będą zapewniane na zasadzie wzajemności, zgodnie z
obowiązującym prawem drugiej Strony i będą uzgadniane między wyspecjalizowanymi
instytucjami.
Artykuł 12
Umawiające się Strony będą podejmować działania zmierzające do zawarcia umowy
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Republiki Słowenii o współpracy
w dziedzinie nauki i techniki.
Artykuł 13
Umawiające się Strony będą sprzyjać zawarciu porozumienia o współpracy naukowej
między Polską Akademią Nauk i Polską Akademią Umiejętności a Słoweńską Akademią
Nauk i Sztuk.
Artykuł 14
Umawiające się Strony będą współpracować w dziedzinie ochrony zdrowia na
podstawie odrębnych bezpośrednich porozumień.
Artykuł 15
Umawiające się Strony będą popierać rozszerzenie i dywersyfikację wymiany
turystycznej.
Artykuł 16
Umawiające się Strony zapewnią odpowiednią i efektywną ochronę w dziedzinie
własności intelektualnej oraz właściwe środki i procedury dla przestrzegania
praw własności intelektualnej, odpowiadające poziomowi ochrony obowiązującej w
państwach członkowskich Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej; szczegółowe warunki
i tryb takiej ochrony będą określone w oddzielnym porozumieniu między Stronami.
Artykuł 17
Każda ze Stron zapewni drugiej Stronie, w ramach obowiązującego na swoim
terytorium prawa, wszelkie możliwe ułatwienia dla wjazdu, pobytu i wyjazdu osób,
wwozu materiałów i wyposażenia potrzebnych do realizacji programów wymiany,
które mogą powstać na podstawie niniejszej umowy.
Artykuł 18
Umawiające się Strony będą popierać aktywną współpracę w ramach UNESCO i innych
organizacji międzynarodowych w dziedzinie oświaty, kultury, nauki i sportu.
Artykuł 19
Umawiające się Strony będą popierać wzajemny swobodny przepływ informacji o
życiu politycznym, społecznym, kulturalnym i naukowym drugiego kraju dla
zapewnienia obiektywnej i wszechstronnej informacji. W tym celu Umawiające się
Strony będą współdziałać w rozwoju współpracy między instytucjami radiowymi i
telewizyjnymi, agencjami i wydawnictwami prasowymi, redakcjami oraz
stowarzyszeniami i organizacjami dziennikarskimi.
Artykuł 20
W celu realizacji niniejszej umowy Umawiające się Strony będą opracowywać
okresowe programy wykonawcze określające konkretne przedsięwzięcia oraz warunki
organizacyjne i finansowe.
Artykuł 21
Umawiające się Strony będą popierać bezpośrednią współpracę centralnych urzędów
państwowych, instytucji i organizacji obu krajów realizujących cele i treści
niniejszej umowy.
Artykuł 22
Umowa niniejsza podlega przyjęciu zgodnie z prawem każdej z Umawiających się
Stron, co zostanie stwierdzone w drodze wymiany not.
Za dzień wejścia w życie umowy uważać się będzie dzień otrzymania noty
późniejszej.
Umowa niniejsza zawarta jest na okres pięciu lat. Ulega ona automatycznemu
przedłużaniu na dalsze pięcioletnie okresy, jeśli żadna z Umawiających się Stron
nie wypowie jej w drodze notyfikacji na sześć miesięcy przed upływem danego
okresu.
Niezależnie od wypowiedzenia niniejszej umowy zgodnie z powyższym
postanowieniem, wszelkie programy wymiany, przedsięwzięcia i projekty podjęte w
jej ramach, ale nie sfinalizowane, pozostają w mocy do zakończenia ich
realizacji.
Sporządzono w Warszawie dnia 14 lutego 1994 r. w dwóch oryginalnych
egzemplarzach, każdy w językach polskim, słoweńskim i angielskim, przy czym
wszystkie teksty są jednakowo autentyczne.
W razie rozbieżności przy ich interpretacji tekst angielski uważany będzie za
rozstrzygający.
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 30 marca 1994 r.
Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 25 stycznia 1995 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem
Republiki Słowenii o współpracy w dziedzinach oświaty, kultury i nauki,
sporządzonej w Warszawie dnia 14 lutego 1994 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 62, poz. 321)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 22 Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Republiki Słowenii o współpracy w
dziedzinie oświaty, kultury i nauki, sporządzonej w Warszawie dnia 14 lutego
1994 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z
powyższym umowa weszła w życie dnia 14 grudnia 1994 r.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Bułgarii w sprawie
wzajemnego popierania i ochrony inwestycji, sporządzona w Warszawie dnia 11
kwietnia 1994 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 62, poz. 322)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 11 kwietnia 1994 r. w Warszawie została sporządzona Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Bułgarii w sprawie wzajemnego
popierania i ochrony inwestycji w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Bułgarii w sprawie
wzajemnego popierania i ochrony inwestycji
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Bułgarii, zwane dalej
"Umawiającymi się Stronami",
dążąc do rozszerzenia współpracy gospodarczej wzajemnie korzystnej dla obu
Państw,
mając na celu stworzenie i utrzymanie korzystnych warunków do inwestowania przez
inwestorów jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony,
uznając potrzebę popierania i ochrony inwestycji zagranicznych w celu
przyczyniania się do rozwoju gospodarczego obu Umawiających się Stron,
uzgodniły co następuje:
Artykuł 1
W rozumieniu niniejszej umowy:
1. Określenie "inwestycje" oznacza wszelkie mienie, a w szczególności obejmuje:
a) prawo własności i inne prawa rzeczowe;
b) akcje, udziały lub inne rodzaje uczestnictwa w spółkach;
c) roszczenia pieniężne i inne prawa mające wartość gospodarczą;
d) prawa autorskie, prawa własności przemysłowej i intelektualnej (takie jak
patenty, licencje, wzory przemysłowe, znaki handlowe, nazwy firmowe), procesy
technologiczne, know-how i goodwill;
e) koncesje gospodarcze wynikające z prawa, umowy lub decyzji administracyjnej
właściwej władzy, w szczególności na poszukiwanie, przetwarzanie, wydobywanie
lub eksploatację zasobów naturalnych.
Inwestycje dokonywane będą zgodnie z ustawodawstwem i przepisami obowiązującymi
na terytorium Umawiającej się Strony. Zmiana formy inwestycji dopuszczonej
zgodnie z ustawodawstwem i przepisami Umawiającej się Strony nie zmienia jej
charakteru jako inwestycji.
2. Określenie "przychody" oznacza wszelkie kwoty uzyskane z inwestycji, takie
jak zyski, dywidendy, odsetki i inny dochód.
3. Określenie "inwestor" oznacza:
a) osoby fizyczne posiadające obywatelstwo Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki
Bułgarii zgodnie z ustawodawstwem obowiązującym w tych Państwach;
b) spółki, firmy, spółki osobowe, stowarzyszenia i organizacje posiadające lub
nie posiadające osobowości prawnej, utworzone lub powstałe zgodnie z prawem
Rzeczypospolitej Polskiej lub Republiki Bułgarii i posiadające swoją siedzibę na
terytorium odnośnego Państwa.
4. Określenie "terytorium" oznacza odpowiednio terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej lub terytorium Republiki Bułgarii włącznie z morzem terytorialnym, jak
również obszary morskie z szelfem kontynentalnym i wyłączną strefą ekonomiczną,
nad którymi odnośne Państwo sprawuje zgodnie z prawem międzynarodowym suwerenne
prawa lub jurysdykcję.
Artykuł 2
1. Każda z Umawiających się Stron będzie popierać i ochraniać na swoim
terytorium inwestycje inwestorów drugiej Umawiającej się Strony i dopuszczać
takie inwestycje zgodnie ze swoim ustawodawstwem i innymi przepisami oraz
zapewni im uczciwe i sprawiedliwe traktowanie oraz ochronę.
2. W przypadku reinwestycji przychodów z inwestycji taka reinwestycja i
osiągnięte z niej przychody korzystają z takiej samej ochrony, jak inwestycja
pierwotna.
3. Każda Umawiająca się Strona będzie traktować korzystnie i zgodnie z
obowiązującym ustawodawstwem sprawę wjazdu, pobytu, pracy i poruszania się na
swoim terytorium obywateli drugiej Umawiającej się Strony, którzy prowadzą
działalność związaną z inwestycjami zdefiniowanymi w niniejszej umowie, oraz
członków ich rodzin wchodzących w skład ich gospodarstwa domowego.
Artykuł 3
1. Inwestycje dokonywane przez inwestorów Umawiającej się Strony na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony korzystają z traktowania nie mniej korzystnego
niż traktowanie przyznane inwestycjom dokonanym przez inwestorów państwa
trzeciego.
2. Postanowienia ustępu 1 tego artykułu nie mają zastosowania do jakichkolwiek
korzyści przyznanych przez drugie Umawiające się Państwo inwestorom państwa
trzeciego, wynikających z:
a) istniejącej lub przyszłej unii celnej, strefy wolnego handlu, wspólnego rynku
lub podobnej międzynarodowej instytucji albo
b) umów dotyczących całkowicie lub głównie opodatkowania.
3. Jeżeli ustawodawstwo Umawiających się Stron albo istniejące lub przyszłe
umowy międzynarodowe pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Bułgarii, albo
inne porozumienia międzynarodowe między obu Umawiającymi się Stronami zawierają
uregulowania ogólne lub szczegółowe uprawniające inwestycje inwestorów drugiej
Umawiającej się Strony do traktowania bardziej korzystnego niż przewidziane
niniejszą umową, to takie uregulowania, w zakresie, w jakim są bardziej
korzystne, będą miały pierwszeństwo przed niniejszą umową.
Artykuł 4
Inwestorzy Umawiającej się Strony, których inwestycje poniosły straty na
terytorium drugiej Umawiającej się Strony z powodu wojny lub jakiegokolwiek
konfliktu zbrojnego, stanu wyjątkowego lub innego podobnego wydarzenia, będą
traktowani nie mniej korzystnie niż inwestorzy jakiegokolwiek państwa trzeciego.
Artykuł 5
1. Inwestycje inwestorów każdej Umawiającej się Strony nie podlegają
wywłaszczeniu lub nacjonalizacji na terytorium drugiej Umawiającej się Strony,
chyba że dokonane są zgodnie z prawem, w interesie publicznym i na
niedyskryminacyjnych zasadach oraz za odszkodowaniem.
2. Takie odszkodowanie będzie odpowiadać wartości rynkowej wywłaszczonej
inwestycji, ustalonej według stanu przed wywłaszczeniem lub zanim decyzja o
wywłaszczeniu stała się publicznie wiadoma, będzie wypłacone bez zbędnej zwłoki
i będzie obejmować roczne odsetki naliczane do czasu wypłacania według stawki
LIBOR dla dwunastomiesięcznego okresu w walucie, w której dokonana była
inwestycja, lub w innej walucie wymienialnej. Należne odszkodowanie będzie
swobodnie transferowane.
Artykuł 6
1. Każda z Umawiających się Stron przyzna inwestorom drugiej Umawiającej się
Strony, po wypełnieniu przez nich wszystkich zobowiązań podatkowych, swobodny
transfer należności w walutach wymienialnych związanych z tymi inwestycjami, a w
szczególności:
a) kapitału i kwot dodatkowych niezbędnych do utrzymania i rozszerzenia
inwestycji;
b) przychodów z inwestycji;
c) wpływów ze sprzedaży lub z całkowitej lub częściowej likwidacji inwestycji;
d) kwot z tytułu wydatków ponoszonych w związku z funkcjonowaniem inwestycji,
takich jak spłata pożyczek lub należności z tytułu patentów lub opłat
licencyjnych;
e) odszkodowań płatnych zgodnie z artykułem 5;
f) wynagrodzeń obywateli drugiej Umawiającej się Strony za pracę lub świadczenie
usług w związku z inwestycjami dokonanymi na jej terytorium i zgodnie z jej
ustawodawstwem i przepisami.
2. Transfery, o których mowa w poprzednich ustępach, będą dokonywane bez zbędnej
zwłoki według kursu wymiany stosowanego w dniu transferu w Umawiającej się
Stronie, na której terytorium inwestycja została dokonana.
3. Umawiające się Strony przyznają, zgodnie ze swoimi przepisami prawnymi,
transferom, o których mowa w niniejszym artykule, traktowanie nie mniej
korzystne niż przyznane przez nie transferom z tytułu inwestycji dokonanych
przez inwestorów jakiegokolwiek państwa trzeciego.
Artykuł 7
1. Jeżeli Umawiająca się Strona lub jakakolwiek jej agencja dokona płatności
któremukolwiek z jej inwestorów w ramach gwarancji lub ubezpieczenia zawartego w
związku z inwestycją, druga Umawiająca się Strona uzna ważność przejęcia przez
pierwszą Umawiającą się Stronę lub jej agencję wszelkich praw lub roszczeń
przysługujących inwestorowi. Umawiająca się Strona lub jakakolwiek jej agencja,
która przejęła prawa inwestora, jest uprawniona do tych samych praw, jakie
posiada inwestor, i do dochodzenia takich praw w tym samym zakresie, z
zastrzeżeniem zobowiązań inwestora związanych z ubezpieczoną w ten sposób
inwestycją.
2. W przypadku subrogacji określonej w powyższym ustępie 1 inwestor nie będzie
wysuwał roszczeń, chyba że będzie do tego upoważniony przez Umawiającą się
Stronę lub jakąkolwiek jej agencję.
Artykuł 8
1. Spory między Umawiającymi się Stronami, dotyczące interpretacji lub
stosowania niniejszej umowy, będą rozstrzygane w miarę możliwości w drodze
negocjacji między Umawiającymi się Stronami.
2. Jeżeli Umawiające się Strony nie rozstrzygną sporu w ciągu sześciu miesięcy
od rozpoczęcia negocjacji, spór będzie przedłożony na żądanie którejkolwiek
Umawiającej się Strony trybunałowi arbitrażowemu.
3. Trybunał arbitrażowy będzie utworzony dla każdej indywidualnej sprawy w
sposób następujący: Każda Umawiająca się Strona w ciągu trzech miesięcy od dnia
otrzymania wniosku o wszczęcie postępowania arbitrażowego wyznaczy jednego
arbitra trybunału. Dwaj arbitrzy wybiorą obywatela państwa trzeciego, który po
zatwierdzeniu przez obydwie Umawiające się Strony będzie przewodniczącym
trybunału. Przewodniczący będzie wybrany w ciągu dwóch miesięcy od daty
wyznaczenia dwóch arbitrów.
4. Jeżeli niezbędne nominacje nie zostaną dokonane w okresach, o których mowa w
ustępie 3, to każda z Umawiających się Stron może zwrócić się z prośbą o
dokonanie niezbędnych nominacji do Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału
Sprawiedliwości. Jeżeli Przewodniczący nie może spełnić wymienionej funkcji lub
jeżeli jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron, to o dokonanie
wymaganych nominacji będzie poproszony Wiceprzewodniczący. Jeżeli
Wiceprzewodniczący nie może spełnić tej funkcji lub jeżeli jest obywatelem
jednej z Umawiających się Stron, to o dokonanie wymaganych nominacji będzie
poproszony najstarszy rangą sędzia Trybunału, który nie jest obywatelem żadnej z
Umawiających się Stron.
5. Trybunał arbitrażowy orzeka w oparciu o zasady i przepisy prawa
międzynarodowego i na podstawie postanowień niniejszej umowy. Trybunał wydaje
orzeczenia większością głosów. Jego wyrok jest ostateczny i wiążący obie
Umawiające się Strony.
6. Każda Umawiająca się Strona ponosi koszty mianowanego przez nią arbitra
trybunału oraz koszty swojego udziału w postępowaniu arbitrażowym. Koszty
przewodniczącego, jak również inne koszty pokrywają w równych częściach
Umawiające się Strony.
Artykuł 9
1. Spory między inwestorem Umawiającej się Strony a drugą Umawiającą się Stroną,
dotyczące zobowiązań wynikających z niniejszej umowy w związku z inwestycją,
będą rozstrzygane przez strony sporu, w miarę możliwości, w drodze polubownej.
2. Jeżeli taki spór nie zostanie rozstrzygnięty w terminie sześciu miesięcy
licząc od dnia, w którym jedna ze stron zaproponowała załatwienie polubowne, to
inwestor może przedłożyć spór właściwemu sądowi Umawiającej się Strony.
3. W przypadku sporów dotyczących artykułów 5 i 6 niniejszej umowy inwestor może
według swojego wyboru skierować spór do rozstrzygnięcia przez:
a) trybunał arbitrażowy ad hoc - utworzony na podstawie zasad arbitrażowych
Komisji Narodów Zjednoczonych do Spraw Międzynarodowego Prawa Handlowego
(UNCITRAL);
b) Międzynarodowe Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych w przypadku, gdy
obie Umawiające się Strony będą stronami Konwencji o rozstrzyganiu sporów
inwestycyjnych między państwami a obywatelami drugich państw, sporządzonej w
Waszyngtonie dnia 18 marca 1965 r.
4. W odniesieniu do innych artykułów niniejszej umowy inwestor może przedstawić
swoją sprawę władzom własnego Państwa w celu uzyskania rozstrzygnięcia zgodnego
z postanowieniami artykułów 8 i 10 niniejszej umowy.
5. Orzeczenie arbitrażowe będzie ostateczne i wiążące dla stron sporu, a jego
wykonanie nastąpi zgodnie z prawem wewnętrznym Umawiającej się Strony.
Artykuł 10
Umawiająca się Strona może zaproponować drugiej Umawiającej się Stronie
przeprowadzenie konsultacji w sprawach dotyczących stosowania lub interpretacji
niniejszej umowy. Druga Umawiająca się Strona podejmuje niezbędne kroki w celu
doprowadzenia do takich konsultacji.
Artykuł 11
1. Umowę niniejszą stosuje się do inwestycji dokonanych przez inwestorów jednej
Umawiającej się Strony przed wejściem w życie niniejszej umowy.
2. Umowy niniejszej nie stosuje się do inwestycji dokonanych na podstawie umów
międzyrządowych zawartych w ramach byłej Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej
(RWPG), chyba że takie inwestycje zostaną przekształcone zgodnie z
ustawodawstwem Umawiających się Stron dotyczącym inwestycji zagranicznych.
Artykuł 12
Umawiająca się Strona notyfikuje drugiej Umawiającej się Stronie zakończenie
wewnętrznej procedury prawnej, niezbędnej dla wejścia w życie niniejszej umowy.
Niniejsza umowa wejdzie w życie w dniu otrzymania noty późniejszej.
Artykuł 13
1. Niniejsza umowa zawarta jest na okres dziesięciu lat. Ulega ona
automatycznemu przedłużeniu na dalsze dziesięcioletnie okresy, jeżeli żadna z
Umawiających się Stron nie wypowie jej w drodze notyfikacji najpóźniej na rok
przed upływem danego okresu. Notyfikacja o wypowiedzeniu uprawomocnia się po
roku od otrzymania jej przez drugą Umawiającą się Stronę.
2. W odniesieniu do inwestycji dokonanych przed datą wejścia w życie
wypowiedzenia niniejszej umowy postanowienia niniejszej umowy pozostaną w mocy
przez okres dziesięciu lat od daty wygaśnięcia niniejszej umowy.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni przez ich właściwe rządy,
podpisali niniejszą umowę.
Sporządzono w Warszawie dnia 11 kwietnia 1994 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim, bułgarskim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są
jednakowo autentyczne; w razie rozbieżności przy ich interpretacji tekst
angielski będzie rozstrzygający.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej: A. Olechowski
Z upoważnienia Rządu Republiki Bułgarskiej: S. Daskałow
Po zapoznaniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną w całości, jak i każde z postanowień w niej
zawartych,
- jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, będzie niezmiennie
zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 16 czerwca 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L. S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 27 marca 1995 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Republiki Bułgarii w sprawie wzajemnego popierania i ochrony inwestycji,
sporządzonej w Warszawie dnia 11 kwietnia 1994 r.
(Dz. U. Nr 62, poz. 323)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 12 Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Bułgarii w sprawie
wzajemnego popierania i ochrony inwestycji, sporządzonej w Warszawie dnia 11
kwietnia 1994 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w
związku z powyższym umowa weszła w życie dnia 9 marca 1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
PROTOKÓŁ DODATKOWY
sporządzony w Brukseli dnia 5 stycznia 1994 r.,
do Umowy przejściowej dotyczącej handlu i spraw związanych z handlem między
Rzecząpospolitą Polską a Europejską Wspólnotą Gospodarczą i Europejską Wspólnotą
Węgla i Stali oraz do Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między
Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi,
sporządzonych w Brukseli dnia 16 grudnia 1991 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 63, poz. 324)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 5 stycznia 1994 r. w Brukseli został sporządzony Protokół dodatkowy do
Umowy przejściowej dotyczącej handlu i spraw związanych z handlem między
Rzecząpospolitą Polską a Europejską Wspólnotą Gospodarczą i Europejską Wspólnotą
Węgla i Stali oraz do Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między
Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi,
sporządzonych w Brukseli dnia 16 grudnia 1991 r., w następującym brzmieniu:
Przekład
PROTOKÓŁ DODATKOWY
do Umowy przejściowej dotyczącej handlu i spraw związanych z handlem między
Rzecząpospolitą Polską a Europejską Wspólnotą Gospodarczą i Europejską Wspólnotą
Węgla i Stali oraz do Układu Europejskiego między Rzecząpospolitą Polską a
Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi,
Rzeczpospolita Polska, zwana dalej "Polską", z jednej strony, i
Wspólnota Europejska oraz Europejska Wspólnota Węgla i Stali, zwane dalej
"Wspólnotą", z drugiej strony,
biorąc pod uwagę, że Układ Europejski, ustanawiający stowarzyszenie między
Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi
(zwany dalej Układem Europejskim) został sporządzony w Brukseli dnia 16 grudnia
1991 r. i nie wszedł jeszcze w życie,
biorąc pod uwagę, że do czasu wejścia w życie Układu Europejskiego jego
postanowienia odnoszące się do handlu i spraw związanych z handlem zostały
wprowadzone w życie w dniu 1 marca 1992 r. na podstawie Umowy przejściowej
dotyczącej handlu i spraw związanych z handlem między Rzecząpospolitą Polską, z
jednej strony, a Europejską Wspólnotą Gospodarczą oraz Europejską Wspólnotą
Węgla i Stali, z drugiej strony, (zwanej dalej Umową przejściową), sporządzonej
w Brukseli dnia 16 grudnia 1991 r., z ostatnimi zmianami wprowadzonymi w drodze
wymiany listów podpisanych 21 grudnia 1992 r.,
uznając istotne znaczenie handlu w procesie przejścia do gospodarki rynkowej,
biorąc pod uwagę gotowość Wspólnoty do zwiększenia wysiłków dla otwarcia swych
rynków dla produktów pochodzących z Polski,
biorąc pod uwagę cele wyznaczone w Układzie Europejskim, w szczególności
określone w artykule 1 powyższego układu,
biorąc pod uwagę Umowę przejściową, w szczególności artykuł 1,
postanowiły zawrzeć niniejszy protokół i w tym celu wyznaczyły swoich
pełnomocników:
Rzeczpospolita Polska:
Jana Kułakowskiego
Ambasadora Nadzwyczajnego i Pełnomocnego
Europejska Wspólnota:
Philippe de Schoutheete de Tervarent
Ambasadora Nadzwyczajnego i Pełnomocnego
Stałego Przedstawiciela Belgii
Przewodniczącego Komitetu Stałych Przedstawicieli
Europejska Wspólnota Węgla i Stali:
Juan Prat
Dyrektora Generalnego Komisji Wspólnot Europejskich,
którzy po wymianie swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i sporządzone w
należytej formie,
uzgodnili, co następuje:
Artykuł 1
Artykuł 3 punkt 2 drugi akapit Umowy przejściowej i artykuł 9 punkt 2 drugi
akapit Układu Europejskiego otrzymują następujące brzmienie:
"Cła importowe, stosowane we Wspólnocie do produktów pochodzących z Polski
wymienionych w załączniku IIb, zostaną obniżone o 20% stawki podstawowej z dniem
wejścia w życie Umowy/Układu, a po upływie pierwszego roku o dalsze 20% stawki
podstawowej. Całkowite zniesienie ceł nastąpi do końca drugiego roku od dnia
wejścia w życie niniejszej Umowy/niniejszego Układu".
Artykuł 2
Artykuł 3 punkt 3 Umowy przejściowej i artykuł 9 punkt 3 Układu Europejskiego
otrzymują następujące brzmienie:
"3. Produkty pochodzące z Polski wymienione w załączniku III będą korzystać z
zawieszenia importowych stawek celnych w ramach rocznych kontyngentów lub
plafonów taryfowych Wspólnoty, podnoszonych stopniowo zgodnie z warunkami
określonymi w tym załączniku, tak aby osiągnąć całkowite zniesienie ceł
importowych na te produkty do końca trzeciego roku od dnia wejścia w życie
Umowy/Układu.
Równocześnie cła importowe stosowane do produktów importowanych ponad
przewidziane powyżej kontyngenty lub plafony będą stopniowo obniżane od dnia
wejścia w życie Umowy/Układu o 15% rocznie. Do końca trzeciego roku pozostałe
cła będą zniesione".
Artykuł 3
Odnośnik 3 załącznika III Umowy przejściowej i załącznika III Układu
Europejskiego otrzymuje następujące brzmienie:
"(3) Wielkości te zostaną powiększone:
- o 20% z wejściem w życie Umowy/Układu,
- o dalsze 20% z dniem 1 stycznia 1993 r.,
- o dalsze 10% z dniem 1 lipca 1993 r.,
- o dalsze 30% z dniem 1 stycznia 1994 r."
Artykuł 4
1. Ustęp początkowy załącznika Xb Umowy przejściowej oraz załącznika Xb Układu
Europejskiego otrzymują następujące brzmienie:
"Ilości importowanych towarów objętych kodami CN wymienionymi w tym załączniku,
z wyjątkiem kodów 0104 i 0204, będą przedmiotem redukcji opłaty wyrównawczej i
cła o 20% z dniem 1 marca 1992 r., 40% z dniem 1 stycznia 1993 r. i 60% z dniem
1 lipca 1993 r."
2. Do załącznika Xc Umowy przejściowej i do załącznika Xc Układu Europejskiego
dodaje się ustęp początkowy w następującym brzmieniu:
"Stawki celne określone odpowiednio dla 3 roku, 4 roku i 5 roku będą stosowane
odpowiednio od 1 lipca 1993 r., 1 lipca 1994 r. i 1 lipca 1995 r."
3. Do załączników VIIIa, Xb i Xc Umowy przejściowej i do załączników VIIIa, Xb i
Xc Układu Europejskiego dodaje się drugi ustęp początkowy w następującym
brzmieniu:
"Ilości w tonach określone dla 3 roku będą obowiązywać od 1 lipca 1993 r. do 30
czerwca 1994 r. Ilości importowane przed 1 lipca 1993 r. przekraczające 50%
ilości przewidzianej dla 2 roku będą potrącone z ilości przewidzianej dla 3
roku.
Ilości w tonach określone dla 4 roku i 5 roku będą obowiązywać odpowiednio od 1
lipca 1994 r. do 30 czerwca 1995 r. oraz od 1 lipca 1995 r. do 30 czerwca 1996
r."
Artykuł 5
1. W ustępie początkowym artykułu 2 punkt 1 Protokołu 1 dotyczącego produktów
włókienniczych i odzieżowych do Umowy przejściowej oraz Protokołu 1 dotyczącego
produktów włókienniczych i odzieżowych do Układu Europejskiego wyrazy
"zniesienie w ciągu sześciu lat" zastępuje się wyrazami "zniesienie w ciągu
pięciu lat".
2. Dwa końcowe akapity artykułu 2 punktu 1 Protokołu 1 dotyczącego produktów
włókienniczych i odzieżowych do Umowy przejściowej oraz Protokołu 1 dotyczącego
produktów włókienniczych i odzieżowych do Układu Europejskiego otrzymują
następujące brzmienie:
"- od początku szóstego roku pozostałe cła zostaną zniesione".
Artykuł 6
Artykuł 2 punkt 2 Protokołu 2 dotyczącego produktów EWWiS do Umowy przejściowej
oraz Protokołu 2 dotyczącego produktów EWWiS do Układu Europejskiego otrzymują
następujące brzmienie:
"2. Dalsze obniżki do 60%, 40%, 20% i 0% stawki podstawowej będą dokonywane
odpowiednio od początku drugiego, trzeciego, czwartego i piątego roku od dnia
wejścia w życie Umowy/Układu".
Artykuł 7
Protokół niniejszy stanowi integralną część Umowy przejściowej i Układu
Europejskiego.
Artykuł 8
Protokół niniejszy wejdzie w życie w pierwszym dniu miesiąca następującego po
dniu, w którym Strony notyfikują sobie wzajemnie zakończenie koniecznych
procedur. Niniejszy protokół będzie stosowany prowizorycznie od 1 lipca 1993 r.,
z wyjątkiem artykułu 6.
Artykuł 9
Protokół niniejszy został sporządzony w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach,
każdy w językach polskim, angielskim, duńskim, francuskim, greckim, hiszpańskim,
holenderskim, niemieckim, portugalskim, włoskim, przy czym wszystkie teksty są
jednakowo autentyczne.
Na dowód czego pełnomocnicy złożyli swoje podpisy pod niniejszym Protokołem
Dodatkowym.
Sporządzono w Brukseli dnia piątego stycznia roku tysiąc dziewięćset
dziewięćdziesiątego czwartego.
Za Rzeczpospolitą Polską J. Kułakowski
Za Wspólnotę Europejską i Europejską Wspólnotę Węgla i Stali
P. de Schoutheete de Tervarent
J. Prat
ADDITIONAL PROTOCOL
To the interim agreement on trade and trade related matters between the Republic
of Poland, of the one part, and the European Economic Community and the European
Coal and Steel Community, of the other part, and to the Europe Agreement between
the Republic of Poland, of the one part, and the European Communities and their
Member States, of the other part
The Republic of Poland, hereinafter referred to as "Poland", of the one part,
and
The European Community and the European Coal and Steel Community, hereinafter
referred to as "the Community", of the other part,
Whereas the Europe Agreement establishing an association between the European
Communities and their Member States and the Republic of Poland (hereinafter
referred to as "the Europe Agreement") was signed in Brussels on 16 December
1991 and has not yet entered into force;
Whereas, pending the entry into force of the Europe Agreement, provisions
thereof on trade and trade related matters have been put into force since 1
March 1992 by the Interim Agreement on trade and trade related matters between
the European Economic Community and the European Coal and Steel Community, of
the one part, and the Republic of Poland, of the other part, (hereinafter called
"the Interim Agreement"), signed in Brussels on 16 December 1991, as last
amended by an Exchange of Letters signed on 21 December 1992,
Recognizing the crucial importance of trade in the transition to a market
economy,
Bearing in mind the willingness of the Community to accelerate its efforts to
open up its markets for products of Polish origin,
Bearing in mind the objectives of the Europe Agreement and, in particular, those
referred to in Article 1 thereof,
Having regard to the Interim Agreement, and in particular to Article 1,
Have decided to conclude this Protocol and to this end have designated as their
Plenipotentiaries:
The Republic of Poland:
Jan Kułakowski
Ambassador Extraordinary and Plenipotentiary
The European Community:
Philippe de Schoutheete de Tervarent
Ambassador Extraordinary and Plenipotentiary,
Permanent Representative of Belgium,
Chairman of the Permanent Representatives Committee
The European Coal and Steel Community:
Juan Prat
Director-General of the Commission of the European Communities
Who, having exchanged their full powers, found in good and due form,
Have agreed as follows:
Article 1
Article 3(2), second subparagraph, of the Interim Agreement and Article 9(2),
second subparagraph, of the Europe Agreement shall be replaced by the following
text:
"Customs duties on imports applicable in the Community to products originating
in Poland listed in Annex IIb shall be reduced, on the date of entry into force
of this Agreement, by 20% of the basic duty and one year thereafter by a further
20% of the basic duty. Duties shall be totally abolished by the end of the
second year after the entry into force of the Agreement."
Article 2
Article 3(3) of the Interim Agreement and Article 9(3) of the Europe Agreement
shall be replaced by the following text:
"3. The products of Polish origin listed in Annex III shall benefit from a
suspension of customs duties on imports within the limits of annual Community
tariff quotas or ceilings increasing progressively in accordance with the
conditions defined in that Annex so as to arrive at a complete abolition of
customs duties on imports of the products concerened by the end of the third
year after the date of entry into force of the Agreement.
At the same time customs duties on imports applicable to import quantities in
excess of the quotas or ceilings provided for above shall be progressively
dismantled from the entry into force of the Agreement by annual reductions of
15%. By the end of the third year, remaining duties shall be abolished.".
Article 3
Footnote 3 of Annex III of the Interim Agreement and of Annex III to the Europe
Agreement shall be replaced by the following text:
"(3) These amounts shall be increased:
- by 20% at the entry into force of the Agreement,
- by a further 20% on 1 January 1993,
- by a further 10% on 1 July 1993,
- by a further 30% on 1 January 1994."
Article 4
1. The introductory paragraph of Annex Xb of the Interim Agreement and of Annex
Xb of the Europe Agreement shall be replaced by the following text:
"The quantities imported under the CN codes referred to in this Annex, with the
exception of codes 0104 and 0204, shall be subject to levy and duty reductions
of 20% from 1 March 1992, 40% from 1 January 1993 and 60% from 1 July 1993."
2. The following introductory paragraph shall be added to Annex Xc of the
Interim Agreement and to Annex Xc of the Europe Agreement:
"The duty rates set out for Year 3, Year 4 and Year 5 respectively, shall be
applicable from 1 July 1993,1 July 1994 and 1 July 1995 respectively."
3. The following second introductory paragraph shall be added to Annexes VIIIa,
Xb and Xc to the Interim Agreement and to Annexes VIIIa, Xb and Xe to the Europe
Agreement:
"The quantities in tonnes set out for the Year 3 shall be applicable from 1 July
1993 to 30 June 1994. The amounts imported prior to 1 July 1993 in excess of 50%
of the amount for YEAR 2 shall be deducted from the amount applicable for Year
3.
The quantities in tonnes set out for Year 4 and Year 5 respectively shall be
applicable from 1 July 1994 to 30 June 1995 and from 1 July 1995 to 30 June 1996
respectively."
Article 5
1. In the introductory paragraph to Article 2(1) of Protocol 1 on textile and
clothing products to the Interim Agreement and Protocol 1 on textile and
clothing products to the Europe Agreement, the words "elimination at the end of
a period of six years" shall be replaced by the words "elimination at the end of
a period of five years".
2. The last two indents of Article 2(1) of Protocol 1 on textile and clothing
products to the Interim Agreement and of Protocol 1 on textile and clothing
products to the Europe Agreement shall be replaced by the following text:
"- at the start of the sixth year the remaining duties shall be eliminated."
Article 6
Article 2(2) of Protocol 2 on ECSC products to the Interim Agreement and of
Protocol 2 on ECSC products to the Europe Agreement shall be replaced by the
following text:
"2. Further reductions to 60, 40, 20 and 0% of the basic duty shall be made at
the beginning of the second, third, fourth and fifth years respectively after
entry into force of the Agreement."
Article 7
This Protocol shall form an integral part of the Interim Agreement and of the
Europe Agreement.
Article 8
This Protocol shall enter into force on the first day of the month following the
date upon which the Parties notify each other of the completion of the
procedures necessary for that purpose. This Protocol shall apply from 1 July
1993, with the exception of its Article 6.
Article 9
This Protocol shall be drawn up in two copies in the Polish, Danish, Dutch,
English, French, German, Greek, Italian, Portuguese and Spanish languages, each
of these texts being equally authentic.
In Witness whereof the undersigned Plenipotentiaries have signed this Additional
Protocol.
Done at Brussels on the fifth day of January in the year one thousand nine
hundred and ninety-four.
For the Republic of Poland J. Kułakowski
For the European Community and the European Coal and Steel Community
P. de Schoutheete de Tervarent
J. Prat
Po zaznajomieniu się z powyższym protokołem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- Protokół powyższy został uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z
postanowień w nim zawartych,
- został przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony,
- będzie niezmiennie zachowywany.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 6 maja 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L. S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 2 lutego 1995 r.
w sprawie wejścia w życie Protokołu dodatkowego do Umowy przejściowej dotyczącej
handlu i spraw związanych z handlem między Rzecząpospolitą Polską a Europejską
Wspólnotą Gospodarczą i Europejską Wspólnotą Węgla i Stali oraz do Układu
Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Rzecząpospolitą Polską a
Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, sporządzonych w Brukseli
dnia 16 grudnia 1991 r.
(Dz. U. Nr 63, poz. 325)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 8 Protokołu
dodatkowego do Umowy przejściowej dotyczącej handlu i spraw związanych handlem
między Rzecząpospolitą Polską a Europejską Wspólnotą Gospodarczą i Europejską
Wspólnotą Węgla i Stali oraz do Układu Europejskiego ustanawiającego
stowarzyszenie między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi i ich
Państwami Członkowskimi, sporządzonego dnia 5 stycznia 1994 r., Strony
notyfikowały sobie wzajemnie zakończenie koniecznych procedur.
W związku z powyższym Protokół dodatkowy wszedł w życie dnia 1 lipca 1994 r.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
POROZUMIENIE
zawarte dnia 11 marca 1994 r.
w formie wymiany listów między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotą Europejską
dotyczące załącznika IVb Umowy przejściowej dotyczącej handlu i spraw związanych
z handlem między Rzecząpospolitą Polską a Europejską Wspólnotą Gospodarczą i
Europejską Wspólnotą Węgla i Stali oraz Układu Europejskiego ustanawiającego
stowarzyszenie między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi i ich
Państwami Członkowskimi, sporządzonych w Brukseli dnia 16 grudnia 1991 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 63, poz. 326)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 11 marca 1994 r. zostało zawarte Porozumienie w formie wymiany listów
między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotą Europejską dotyczące załącznika IVb
Umowy przejściowej dotyczącej handlu i spraw związanych z handlem między
Rzecząpospolitą Polską a Europejską Wspólnotą Gospodarczą i Europejską Wspólnotą
Węgla i Stali oraz Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między
Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi,
sporządzonych w Brukseli dnia 16 grudnia 1991 r., w następującym brzmieniu:
Przekład
POROZUMIENIE
w formie wymiany listów między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotą Europejską
dotyczące załącznika IVb Umowy przejściowej dotyczącej handlu i spraw związanych
z handlem między Rzecząpospolitą Polską a Europejską Wspólnotą Gospodarczą i
Europejską Wspólnotą Węgla i Stali oraz Układu Europejskiego ustanawiającego
stowarzyszenie między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi i ich
Państwami Członkowskimi, sporządzonych w Brukseli dnia 16 grudnia 1991 r.
Między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotą Europejską zostało uzgodnione, że
punkty 2 i 3 załącznika IVb Umowy przejściowej i Układu Europejskiego otrzymują
następujące brzmienie:
"2. Produkty pochodzące ze Wspólnoty wymienione poniżej będą korzystały z
zawieszenia ceł importowych w ramach limitów rocznej taryfowej kwoty
preferencyjnej dla 25 000 samochodów, otwartej 1 stycznia 1994 r.;
8703 21 10
8703 22 19
8703 23 19
8703 24 10
8703 31 10
8703 32 19
8703 33 19
8703 90 90.
3. Produkty pochodzące ze Wspólnoty wymienione poniżej będą korzystały z
zawieszenia ceł importowych w ramach limitów rocznej taryfowej kwoty
preferencyjnej dla 8500 samochodów, otwartej 1 stycznia 1994 r. i zwiększanej o
1750 samochodów rocznie, poczynając od 1 stycznia 1995 r.:
ex 8703 21 10 (*)
ex 8703 22 19 (*)
ex 8703 23 19 (*)
ex 8703 24 10 (*)
ex 8703 31 10 (*)
ex 8703 32 19 (*)
ex 8703 33 19 (*)
ex 8703 90 90 (*).
(*) Wyposażone w urządzenia katalityczne.
3a. Jeżeli w roku, do którego się odnosi, roczna taryfowa kwota preferencyjna
opisana w punkcie 3 zostanie wyczerpana, to produkty wymienione w punkcie 3 będą
mogły korzystać z rocznej taryfowej kwoty preferencyjnej tego samego roku
opisanej w punkcie 2.
3b. Przyznawanie praw importowych samochodom wymienionym w punkcie 2 będzie
odbywało się w ten sposób, aby samochody kwalifikujące się zarówno do kwoty
wymienionej w punkcie 2, jak i do kwoty wymienionej w punkcie 3 korzystały z
takiego samego traktowania.
3c. Rozumie się, że samochody z silnikiem wysokoprężnym będą kwalifikować się do
takiego samego traktowania jak inne samochody wymienione w kwotach, o których
mowa w punktach 2 i 3."
Niniejsze porozumienie, w formie wymiany listów, podlega przyjęciu przez
Umawiające się Strony zgodnie z ich własnymi procedurami. Wejdzie ono w życie w
dniu notyfikacji przez stronę polską, stwierdzającej, że wszystkie wewnętrzne
procedury zostały zakończone. Zmiany, na które zezwala niniejsze porozumienie,
będą stosowane od dnia 1 stycznia 1994 r. Począwszy od tego dnia mogą one być
stosowane, w razie potrzeby, na zasadzie tymczasowej w oczekiwaniu na wejście w
życie niniejszego porozumienia.
Byłbym zobowiązany, gdyby mógł Pan potwierdzić, że Rzeczpospolita Polska zgadza
się z treścią niniejszego listu.
Proszę przyjąć wyrazy mojego najwyższego poważania.
W imieniu Rady Unii Europejskiej
H. Krenzler
Szanowny Panie,
Mam zaszczyt potwierdzić otrzymanie Pana listu z dnia dzisiejszego w
następującym brzmieniu:
"Między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotą Europejską zostało uzgodnione, że
punkty 2 i 3 załącznika IVb Umowy przejściowej i Układu Europejskiego otrzymują
następujące brzmienie:
"2. Produkty pochodzące ze Wspólnoty wymienione poniżej będą korzystały z
zawieszenia ceł importowych w ramach limitów rocznej taryfowej kwoty
preferencyjnej dla 25 000 samochodów, otwartej 1 stycznia 1994 r.:
8703 21 10
8703 22 19
8703 23 19
8703 24 10
8703 31 10
8703 32 19
8703 33 19
8703 90 90.
3. Produkty pochodzące ze Wspólnoty wymienione poniżej będą korzystały z
zawieszenia ceł importowych w ramach limitów rocznej taryfowej kwoty
preferencyjnej dla 8500 samochodów, otwartej 1 stycznia 1994 r. i zwiększanej o
1750 samochodów rocznie, poczynając od 1 stycznia 1995 r.:
ex 8703 21 10 (*)
ex 8703 22 19 (*)
ex 8703 23 19 (*)
ex 8703 24 10 (*)
ex 8703 31 10 (*)
ex 8703 32 19 (*)
ex 8703 33 19 (*)
ex 8703 90 90 (*).
(*) Wyposażone w urządzenia katalityczne.
3a. Jeżeli w roku, do którego się odnosi, roczna taryfowa kwota preferencyjna
opisana w punkcie 3 zostanie wyczerpana, to produkty wymienione w punkcie 3 będą
mogły korzystać z rocznej taryfowej kwoty preferencyjnej tego samego roku
opisanej w punkcie 2.
3b. Przyznawanie praw importowych samochodom wymienionym w punkcie 2 będzie
odbywało się w ten sposób, aby samochody kwalifikujące się zarówno do kwoty
wymienionej w punkcie 2, jak i do kwoty wymienionej w punkcie 3 korzystały z
takiego samego traktowania.
3c. Rozumie się, że samochody z silnikiem wysokoprężnym będą kwalifikować się do
takiego samego traktowania jak inne samochody wymienione w kwotach, o których
mowa w punktach 2 i 3."
Niniejsze porozumienie, w formie wymiany listów, podlega przyjęciu przez
Umawiające się Strony zgodnie z ich własnymi procedurami. Wejdzie ono w życie w
dniu notyfikacji przez stronę polską, stwierdzającej, że wszystkie wewnętrzne
procedury zostały zakończone. Zmiany, na które zezwala niniejsze porozumienie,
będą stosowane od dnia 1 stycznia 1994 r. Począwszy od tego dnia mogą one być
stosowane, w razie potrzeby, na zasadzie tymczasowej w oczekiwaniu na wejście w
życie niniejszego porozumienia.
Byłbym zobowiązany, gdyby mógł Pan potwierdzić, że Rzeczpospolita Polska zgadza
się z treścią niniejszego listu."
Mam zaszczyt potwierdzić, że Rzeczpospolita Polska zgadza się z treścią Pana
listu.
Proszę przyjąć wyrazy mojego najwyższego poważania.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej J. Kułakowski
DEKLARACJA WSPÓLNOTY
"Rozumie się, że Wspólnota nie będzie mogła zobowiązać się do wyłącznego
eksportowania, - w ramach kwot wyżej wskazanych - samochodów spełniających
wspólnotowe przepisy ochrony środowiska obowiązujące w danym roku, do czasu
wprowadzenia przez Polskę podobnych przepisów dotyczących pierwszej rejestracji
samochodów."
AGREEMENT
In the form of an exchange of letters between the European Community and the
Republic of Poland amending annex IVb to the Interim Agreement between the
European Coal and Steel Community and the European Economic Community, of the
one part, and the Republic of Poland, of the other part, and to the Europe
Agreement between the European Communities and their Member States, of the one
part, and the Republic of Poland, of the other part
The European Community and the Republic of Poland have agreed that points 2 and
3 of Annex IVb to the Interim Agreement and to the Europe Agreement should be
amended as follows:
"2. The products originating in the Community listed below shall benefit from a
suspension of customs duties on imports within the limit of an annual
preferential tariff quota for 25 000 cars opened on 1 January 1994:
8703 21 10
9703 22 19
8703 23 19
8703 24 10
8703 31 10
8703 32 19
8703 33 19
8703 90 90.
3. The products originating in the Community listed below shall benefit from a
suspension of customs duties on imports within the limit of an annual
preferential tariff quota for 8500 cars opened on 1 January 1994, increasing at
a rate of 1750 vehicles per year starting from 1 January 1995:
ex 8703 21 10 (*)
ex 8703 22 19 (*)
ex 8703 23 19 (*)
ex 8703 24 10 (*)
ex 8703 31 10 (*)
ex 8703 23 19 (*)
ex 8703 33 19 (*)
ex 8703 90 90 (*).
(*) Fitted with catalytic equipment.
3a. If the annual preferential tariff quota referred to in point 3 is exhausted
within the year for which it is relevant, the products listed in the said point
3 may benefit from the annual preferential tariff quota referred to in point 2
for the same year.
3b. Import papers for the vehicles referred to in point 2 shall be issued in
such a way that vehicles which would qualify for both the point 2 and the point
3 quota receive identical treatment.
3c. It is confirmed that diesel vehicles will qualify for the same treatment as
the other vehicles referred to under the quotas in points 2 and 3."
This Agreement in the form of an exchange of letters shall be approved by the
Contracting Parties in accordance with their respective procedures. It will
enter into force on the date on which Poland notifies completion of all the
necessary domestic procedures. The amendments for which it provides will be
applicable from 1 January 1994. They may if necessary be applied provisionally
from that date, pending the entry into force of this Agreement.
I should be obliged if you would confirm that the Republic of Poland is in
agreement with the above.
Please accept, Sir, the assurances of my highest consideration.
On behalf of the Council of the European Union
H. Krenzler
Sir,
I have the honour to acknowledge receipt of your letter of today's date, which
reads as follows:
"The European Community and the Republic of Poland have agreed that points 2 and
3 of Annex IVb to the Interim Agreement and to the Europe Agreement should be
amended as follows:
"2. The products originating in the Community listed below shall benefit from a
suspension of customs duties on imports within the limit of an annual
preferential tariff quota for 25 000 ears opened on 1 January 1994:
8703 21 10
8703 22 19
8703 23 19
8703 24 10
8703 31 10
8703 32 19
8703 33 19
8703 90 90.
3. The products originating in the Community listed below shall benefit from a
suspension of customs duties on imports within the limit of an annual
preferential tariff quota for 8500 cars opened on 1 January 1994, increasing at
a rate of 1750 vehicles per year starting from 1 January 1995:
ex 8703 21 10 (*)
ex 8703 22 19 (*)
ex 8703 23 19 (*)
ex 8703 24 10 (*)
ex 8703 31 10 (*)
ex 8703 32 19 (*)
ex 8703 33 19 (*)
ex 8703 90 90 (*).
(*) Fitted with catalytic equipment.
3a. If the annual preferential tariff quota referred to in point 3 is exhausted
within the year for which it is relevant, the products listed in the said point
3 may benefit from the annual preferential tariff quota referred to in point 2
for the same year.
3b. Import papers for the vehicles referred to in point 2 shall be issued in
such a way that vehicles which would qualify for both the point 2 and the point
3 quota receive identical treatment.
3c. It is confirmed that diesel vehicles will qualify for the same treatment as
the other vehicles referred to under the quotas in points 2 and 3."
This Agreement in the form of an exchange of letters shall be approved by the
Contracting Parties in accordance with their respective procedures. It will
enter into force on the date on which Poland notifies completion of all the
necessary domestic procedures. The amendments for which it provides will be
applicable from 1 January 1994. They may if necessary be applied provisionally
from that date, pending the entry into force of this Agreement.
I should be obliged if you would confirm that the Republic of Poland is in
agreement with the above."
I have the honour to confirm that the Republic of Poland is in agreement with
the contents of your letter.
Please accept, Sir, the assurances of my highest consideration.
For the Republic of Poland
J. Kułakowski
DECLARATION BY THE COMMUNITY
The Community confirms that it cannot undertake to ensure that all the vehicles
it exports under the quotas referred to in the Agreement in the form of an
Exchange of Letters will comply with Community anti-pollution standards in force
for the year in question unless and until Poland applies similar rules for the
vehicles Ś first entry into service.
Po zaznajomieniu się z powyższym porozumieniem, w imieniu Rzeczypospolitej
Polskiej oświadczam, że:
- porozumienie powyższe zostało uznane za słuszne zarówno w całości, jak i każde
z postanowień w nim zawartych,
- zostało przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone,
- będzie niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 20 maja 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L. S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 1 lutego 1995 r.
w sprawie wejścia w życie Porozumienia zawartego dnia 11 marca 1994 r. w formie
wymiany listów między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotą Europejską, dotyczącego
załącznika IVb do Umowy przejściowej dotyczącej handlu i spraw związanych z
handlem między Rzecząpospolitą Polską a Europejską Wspólnotą Gospodarczą i
Europejską Wspólnotą Węgla i Stali oraz Układu Europejskiego ustanawiającego
stowarzyszenie między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi i ich
Państwami Członkowskimi, sporządzonych w Brukseli dnia 16 grudnia 1991 r.
(Dz. U. Nr 63, poz. 327)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z treścią listów, które zostały
wymienione i składają się na Porozumienie między Rzecząpospolitą Polską a
Wspólnotą Europejską dotyczące załącznika IVb Umowy przejściowej i Układu
Europejskiego, powyższe porozumienie wchodzi w życie w dniu notyfikacji przez
stronę polską, stwierdzającej, że wszystkie wewnętrzne procedury zostały
zakończone.
Przewidziana w porozumieniu notyfikacja została dokonana w dniu 17 czerwca 1994
r., w związku z czym powyższe porozumienie weszło w życie z tą datą.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 maja 1995 r.
w sprawie szczegółowych warunków zawierania i wykonywania umów sprzedaży rzeczy
ruchomych z udziałem konsumentów
(Dz. U. Nr 64, poz. 328)
Na podstawie art. 384 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U.
Nr 16, poz. 93, z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r.
Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z
1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr
55, poz. 321, i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496,
z 1993 r. Nr 17, poz. 78 oraz z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr
105, poz. 509) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
ż 1. Ustala się szczegółowe warunki zawierania i wykonywania umów sprzedaży
rzeczy ruchomych, zwanych dalej "towarami", z udziałem konsumentów, określające
zasady i tryb postępowania w tych sprawach, zwane dalej "warunkami sprzedaży".
ż 2. Warunki sprzedaży nie dotyczą leków, dzieł sztuki i przedmiotów mających
wartość muzealną, przedmiotów kolekcjonerskich, gazet i czasopism, amunicji
myśliwskiej i sportowej oraz papierów wartościowych.
ż 3. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) sprzedawca - każdego, kto zawodowo prowadzi sprzedaż towarów,
2) konsument - każdego, kto nabywa towar dla celów nie związanych z
działalnością gospodarczą,
3) towar niepełnowartościowy - towar nadający się do użytkowania w ograniczonym
zakresie, oznakowany w sposób widoczny jako niepełnowartościowy (poza wyborem),
4) reklamacja - dokonane przez konsumenta zawiadomienie sprzedawcy - również za
pośrednictwem reprezentującej sprzedawcę osoby czynnej w sklepie, zakładzie
usługowym lub w innej właściwej jednostce - o wadzie fizwaru w celu realizacji
przysługujących z tego tytułu uprawnień.
Rozdział 2
Zawarcie umowy sprzedaży
ż 4. 1. Sprzedaż jest dokonywana w przeznaczonych do tego miejscach przez
zawarcie umowy sprzedaży między sprzedawcą a konsumentem.
2. W przypadku sprzedaży towaru o cenie powyżej dwóch tysięcy złotych,
sprzedawca jest obowiązany wydać konsumentowi dokument stwierdzający zawarcie
umowy, opatrzony nazwą i adresem punktu sprzedaży, datą sprzedaży oraz nazwą i
ceną towaru.
3. Dokument, o którym mowa w ust. 2, sprzedawca jest obowiązany wydać zawsze, na
żądanie konsumenta, niezależnie od ceny towaru.
ż 5. 1. Szczególne rodzaje umowy sprzedaży: ratalnej, wysyłkowej, sprzedaż na
zamówienie, sprzedaż według wzoru, sprzedaż na przedpłatę oraz sprzedaż na
próbę, powinny być każdorazowo potwierdzane przez sprzedawcę na piśmie z
określeniem stron umowy i jej istotnych postanowień.
2. Sprzedawca jest obowiązany podać do publicznej wiadomości ogólne warunki
umów, o których mowa w ust. 1.
ż 6. Sprzedawca może wprowadzić do sprzedaży towar niepełnowartościowy, jeżeli
towar ten z powodów określonych w przepisach szczególnych albo w decyzji
upoważnionego organu nie podlega wyłączeniu z obrotu.
ż 7. 1. Towar przeznaczony do sprzedaży na sztuki, w kompletach (zestawach) lub
jednostkach zawierających określoną ilość, masę albo objętość (w opakowaniu
jednostkowym fabrycznym) powinien być zaopatrzony w trwale z nim złączoną
informację w języku polskim umożliwiającą konsumentowi prawidłowe i pełne
korzystanie z towaru. W szczególności na towarze lub jednostkowym opakowaniu
towaru powinny być uwidocznione oznaczenia podstawowe: nazwa towaru,
energochłonność, znak bezpieczeństwa, informacja o dopuszczeniu do obrotu w
Polsce (homologacji), cena detaliczna i nazwa producenta oraz inne dane
określone w odrębnych przepisach.
2. Towar niepełnowartościowy, poza oznaczeniami, o których mowa w ust. 1,
powinien być zaopatrzony w dodatkową informację wymieniającą cechy decydujące o
obniżeniu jego jakości (wartości użytkowej), które stanowią podstawę obniżenia
ceny. Ponadto, obok ceny obniżonej, na towarze niepełnowartościowym powinna być
uwidoczniona wyraźnie przekreślona znakiem "x" cena dotycząca takiego samego
towaru pełnowartościowego.
ż 8. Sprzedaż towaru nie może następować po cenie wyższej od uwidocznionej na
towarze.
Rozdział 3
Wykonanie umowy sprzedaży
ż 9. Sprzedawca jest obowiązany:
1) dołączyć do towaru wszelkie konieczne informację w języku polskim, w
szczególności umożliwiające konsumentowi dokonanie wyboru; na towarze lub
wywieszce bezpośrednio związanej z towarem w miejscu ekspozycji i w miejscu
sprzedaży powinna być czytelnie podana cena, a gdy to nie wynika wyraźnie z
wyglądu towaru lub oznaczeń na opakowaniu - również: nazwa towaru, główna cecha
użytkowa (funkcja) oraz nazwa wytwórcy, importera lub kraju pochodzenia towaru,
2) zapewnić odpowiednie do rodzaju towaru i miejsca sprzedaży warunki
techniczno-organizacyjne niezbędne do umożliwienia konsumentowi dobrania
właściwego dla niego towaru oraz zademonstrowania jakości i kompletności, jak
też funkcjonowania towaru ( w tym sposobu uruchomienia jego mechanizmów i
podstawowych zespołów),
3) jeżeli towar jest objęty gwarancją - okazać konsumentowi zgodność zapisów
znajdujących się w dokumencie gwarancyjnym z odpowiednimi oznaczeniami i danymi
na towarze, a także urządzeniach pomiarowo-rejestracyjnych, oraz nie naruszone
plomby (inne zabezpieczenia towaru) w miejscach przewidzianych w dokumencie
gwarancyjnym.
ż 10. Przy wydawaniu pojazdów sprzedawca jest dodatkowo obowiązany do
sprawdzenia wszystkich podzespołów mających wpływ na bezpieczeństwo pojazdu.
ż 11. Sprzedawca nie może odmówić wydania konsumentowi oferowanego do sprzedaży
towaru po złożeniu przez konsumenta oświadczenia o przyjęciu oferty.
Konsumentowi powinien być wydany wybrany (wskazany) przez niego towar, chyba że
żądany przez konsumenta sposób wydzielenia określonej porcji (odcinka) towaru z
całości narusza interesy sprzedawcy. Wydanie nabytego przez konsumenta towaru,
będącego elementem ekspozycji handlowej, może nastąpić po określonej przez
sprzedawcę dacie likwidacji ekspozycji.
ż 12. Sprzedawca jest obowiązany wydać konsumentowi wraz z towarem wszystkie
otrzymane od wytwórcy części składowe towaru i elementy dodatkowego wyposażenia,
jak również wymagane dla danego towaru i sporządzone w języku polskim instrukcje
obsługi, konserwacji, informację o właściwościach użytkowych i inne dane
niezbędne do prawidłowego korzystania z towaru, a w wypadku towaru sprzedanego z
gwarancją - prawidłowo wypełniony dokument gwarancyjny (kartę gwarancyjną).
ż 13. 1. Towar powinien być wydany konsumentowi w należytym opakowaniu, chyba że
z charakteru danego towaru oraz stosowanego powszechnie sposobu jego sprzedaży
wynika, że bez uszczerbku dla towaru lub uzasadnionego interesu konsumenta towar
może być sprzedany bez opakowania.
2. Towar dostarczony przez wytwórcę lub inną jednostkę gospodarczą w
jednostkowym oryginalnym zamkniętym opakowaniu fabrycznym, który ze względu na
swój charakter nie wymaga sprawdzenia funkcjonowania, powinien być sprzedawany
konsumentowi bez naruszenia tego opakowania.
3. Przy sprzedaży samoobsługowej należy nieodpłatnie udostępnić konsumentowi
materiały odpowiednie do zapakowania zakupionego towaru.
ż 14. Sprzedawca, wykonując umowę sprzedaży wysyłkowej, na zamówienie albo
według wzoru, jest obowiązany dostarczyć towar zgodny ze wzorem uzgodnionym z
konsumentem przy zawieraniu umowy.
Rozdział 4
Odpowiedzialność sprzedawcy za nienależytą jakość towaru
ż 15. 1. Do odpowiedzialności sprzedawcy za wady towaru (nienależytą jakość
towaru) stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o rękojmi za wady (art. 556 -
576).
2. W szczególności sprzedawca jest odpowiedzialny względem konsumenta wówczas,
gdy w towarze wystąpiła wada zmniejszająca jego wartość lub użyteczność ze
względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z
przeznaczenia towaru, gdy towar nie ma właściwości, o których istnieniu
zapewniono, w tym przez deklarowanie jakości tego towaru (gatunek, certyfikat,
energochłonność, znak bezpieczeństwa itp.), albo gdy towar został wydany
konsumentowi w stanie niezupełnym (niekompletnym, bez wymaganej charakterem i
przeznaczeniem towaru instrukcji obsługi lub innej informacji niezbędnej do
prawidłowego korzystania z towaru itp.).
ż 16. 1. Reklamację wad artykułu żywnościowego lub używki sprzedawca jest
obowiązany przyjąć i rozpatrzyć, jeżeli zostanie mu zgłoszona nie później niż w
terminie wskazanym w przepisach wydanych na podstawie art. 563 ż 1 Kodeksu
cywilnego, a jeśli termin trwałości (przydatności do spożycia) podany na towarze
jest dłuższy - nie później niż niezwłocznie po upływie tego terminu, chyba że
chodzi o wadę powstałą nie w związku z upływem czasu.
2. Sprzedawca jest obowiązany przyjąć i rozpatrzyć reklamację dotyczącą wady
artykułu nieżywnościowego, jeżeli została mu zgłoszona nie później niż w
terminie jednego miesiąca od dnia wykrycia wady przez konsumenta i nie później
niż w terminie jednego roku od daty wydania tego towaru, a w razie gdy dla
danego towaru był ustalony krótszy okres trwałości (odpowiedzialności) - nie
później niż przed upływem tego okresu, chyba że chodzi o wadę powstałą nie w
związku z upływem czasu.
3. Termin zobowiązania sprzedawcy do przyjęcia i rozpatrzenia reklamacji
dotyczącej wady artykułu nieżywnościowego ulega odpowiedniemu przedłużeniu w
przypadku, gdy towar ten objęty był gwarancją.
ż 17. 1. Towar zgłoszony do reklamacji powinien odpowiadać podstawowym
wymaganiom higienicznym przyjętym w obrocie.
2. Konsument nie ma obowiązku dostarczenia reklamowanego towaru: o wadze powyżej
10 kg, o dużych rozmiarach (np. dywanu o powierzchni ponad 3m2, mebli), urządzeń
oraz innych towarów wbudowanych lub zainstalowanych na stałe. W takim przypadku
konsument powinien wskazać miejsce, w którym towar się znajduje, a przyjmujący
reklamację powinien ustalić z konsumentem termin oględzin lub odbioru towaru
przez sprzedawcę, nie dłuższy niż 7 dni.
ż 18. 1. Reklamacja wad towaru może być zgłoszona na piśmie albo ustnie.
2. W przypadku gdy sprzedawca nie załatwia reklamacji natychmiast, jest
obowiązany potwierdzić jej przyjęcie na piśmie i poinformować konsumenta o
sposobie jej załatwienia.
ż 19. Sprzedawca jest obowiązany załatwić reklamację w miejscu sprzedaży towaru
lub w innym wybranym przez konsumenta punkcie handlowym sprzedawcy. Sprzedawca
nie może odmówić przyjęcia reklamacji i żądać, by konsument zgłosił ją wytwórcy
lub dostawcy.
ż 20. Konsument, który stwierdził wadę, może, zgodnie z przysługującymi mu
uprawnieniami przewidzianymi w Kodeksie cywilnym, według swego wyboru żądać:
1) zwrotu ceny za zwrotem wadliwego towaru, oświadczając że odstępuje od umowy,
z zastrzeżeniem art. 560 ż 1 Kodeksu cywilnego,
2) obniżenia ceny towaru,
3) wymiany towaru wadliwego na wolny od wad, jeżeli towar jest oznaczony
gatunkowo,
4) usunięcia wady, jeżeli towar jest oznaczony co do tożsamości, a sprzedawca
jest wytwórcą tego towaru lub na podstawie pisemnego upoważnienia wytwórcy
prowadzi naprawy i serwis tego towaru.
ż 21. 1. Do wymiany za towar wadliwy może być użyty przez sprzedawcę wyłącznie
towar wolny od wad, fabrycznie nowy. Przepis ten nie dotyczy wypadku, gdy
przedmiotem sprzedaży była rzecz używana.
2. Przy wymianie towaru wadliwego na wolny od wad lub w razie odstąpienia przez
konsumenta od umowy z powodu wad w towarze nie stosuje się potrącenia z ceny za
skutki normalnego zużycia towaru, stanowiącego przedmiot uznanej reklamacji
(amortyzacja).
ż 22. Obniżenie ceny towaru powinno nastąpić w takim stosunku, w jakim wartość
(użyteczność) tego towaru uległa, z powodu uznanych wad, obniżeniu w porównaniu
do wartości tego towaru bez wad.
ż 23. 1. Reklamacje dotyczące wad artykułów żywnościowych oraz nie budzące
wątpliwości reklamacje wad artykułów nieżywnościowych, realizowane przez
obniżenie ceny lub zwrot ceny za zwrotem albo przez wymianę towaru na znajdujący
się w punkcie sprzedaży towar wolny od wad - powinny być załatwiane
niezwłocznie.
2. Jeżeli jest wymagane dodatkowe sprawdzenie zasadności reklamacji (np. opinia
rzeczoznawcy, badanie w miejscu używania wyrobu) lub sprowadzenie nowego towaru
na wymianę albo reklamacja jest załatwiana przez usunięcie wady, sprzedawca
załatwi reklamację najpóźniej w ciągu 14 dni od dnia jej zgłoszenia, chyba że
konsument wyraził na piśmie zgodę na przedłużenie tego terminu.
3. Jeżeli konsument nie dostarczył towaru wraz z reklamacją, ustalone wyżej
terminy załatwienia reklamacji liczy się od dnia dostarczenia towaru lub od dnia
dokonania oględzin towaru wadliwego u konsumenta przez sprzedawcę. W tym
ostatnim wypadku termin załatwienia reklamacji nie może przekroczyć 21 dni od
dnia jej zgłoszenia.
ż 24. 1. W razie nieuwzględnienia reklamacji sprzedawca jest obowiązany
zawiadomić o tym pisemnie konsumenta z podaniem uzasadnienia oraz zwrócić mu
dostarczony wraz z reklamacją towar.
2. Niedokonanie zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia
zgłoszenia reklamacji uważa się za uznanie tej reklamacji z obowiązkiem
załatwienia jej zgodnie z żądaniem konsumenta.
ż 25. Jeżeli w celu wymiany lub zwrotu towaru za zwrotem ceny, jak też w celu
naprawy, towar został dostarczony staraniem konsumenta, załatwiający reklamację,
na żądanie konsumenta, zwróci mu poniesione przez niego koszty z tym związane
(koszty transportu, demontażu, ponownego zainstalowania towaru, ubezpieczenia
itp.).
Rozdział 5
Przepisy przejściowe i końcowe
ż 26. 1. Sprzedawca jest obowiązany podać tekst niniejszego rozporządzenia do
wiadomości konsumentów w każdym punkcie sprzedaży, przez umieszczenie go w
miejscu swobodnie dla nich dostępnym.
2. Ponadto w punktach prowadzących sprzedaż towarów żywnościowych powinny być w
taki sam sposób podane do wiadomości konsumentów terminy zgłaszania reklamacji
tych towarów.
3. W punkcie sprzedaży należy umieścić na widocznym dla konsumenta miejscu
ogłoszenie zawierające adres i telefon Państwowej Inspekcji Handlowej.
4. Przepisy ust. 1 i 3 nie dotyczą sprzedaży obnośnej.
ż 27. 1. Traci moc uchwała nr 71 Rady Ministrów z dnia 13 czerwca 1983 r. w
sprawie ogólnych warunków umów sprzedaży detalicznej towarów oraz ogólnych
warunków gwarancyjnych dotyczących towarów trwałego użytku, sprzedawanych przez
jednostki handlu uspołecznionego (Monitor Polski Nr 21, poz. 118), wraz z
zarządzeniami wydanymi na jej podstawie.
2. Uprawnienia konsumentów z tytułu umów zawartych na podstawie przepisów
wskazanych w ust. 1 pozostają w mocy do czasu wygaśnięcia tych uprawnień.
ż 28. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 2 czerwca 1995 r.
w sprawie proporcji podziału między banki regionalne obligacji
restrukturyzacyjnych na restrukturyzację wierzytelności zrzeszonych w nich
banków spółdzielczych.
(Dz. U. Nr 64, poz. 330)
Na podstawie art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o restrukturyzacji
banków spółdzielczych i Banku Gospodarki Żywnościowej oraz o zmianie niektórych
ustaw (Dz. U. Nr 80, poz. 369) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustala się następując proporcje podziału 296 180 sztuk obligacji
restrukturyzacyjnych serii D, o których mowa w ż 2 rozporządzenia Ministra
Finansów z dnia 16 listopada 1994 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie
określenia banków, którym przekazane zostaną obligacje skarbowe, oraz podziału
kwoty przeznaczonej w ustawie budżetowej na zwiększenie funduszy własnych i
rezerw banków (Dz. U. Nr 122, poz. 595), zwanych dalej "obligacjami", o wartości
nominalnej w dniu emisji 296 180 000 zł, między banki regionalne oraz banki
pełniące funkcje banków regionalnych w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994
r. o restrukturyzacji banków spółdzielczych i Banku Gospodarki Żywnościowej oraz
o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 80, poz. 369), zwanych dalej "bankami
regionalnymi":
1) 251 180 sztuk obligacji na restrukturyzację wierzytelności banków
spółdzielczych zrzeszonych w bankach regionalnych,
2) 45 000 sztuk obligacji na zwiększenie kapitału rezerwowego banków
regionalnych.
ż 2. 1. Z liczby obligacji, o której mowa w ż 1 pkt 1, wydziela się 20% rezerwę
na wyrównanie proporcji rozdziału obligacji pomiędzy poszczególne banki
regionalne.
2. Podział obligacji na restrukturyzację wierzytelności banków spółdzielczych
zrzeszonych w bankach regionalnych następuje wstępnie według proporcji
określonych w ust. 3, a ostateczny podział _ według zasad określonych w ust. 4 i
w ż 3.
3. Wstępne przekazanie obligacji następuje proporcjonalnie do kwot
wierzytelności banków spółdzielczych zrzeszonych w bankach regionalnych _
zaliczonych, zgodnie z zasadami określonymi w odrębnych przepisach przez Prezesa
Narodowego Banku Polskiego, do należności wątpliwych i straconych, według ich
stanu na dzień 31 grudnia 1993 r. _ wykazanych w sprawozdaniach finansowych tych
banków spółdzielczych, zbadanych w trybie określonym odrębnymi przepisami.
Zaliczka wynosi 40% kwoty wierzytelności.
4. Uzupełniający podział obligacji między banki regionalne następuje
proporcjonalnie do całkowitych kwot wierzytelności, o których mowa w ust. 3,
posiadanych przez banki spółdzielcze zrzeszone w bankach regionalnych, po
ostatecznym ustaleniu ich wielkości w sprawozdaniach finansowych tych banków na
dzień 31 grudnia 1994 r., zbadanych w trybie określonym odrębnymi przepisami.
ż 3. Podział kwoty rezerwy obligacji, o której mowa w ż 2 ust. 1, nastąpi nie
później niż do dnia 21 kwietnia 1996 r. między banki regionalne, proporcjonalnie
do kwot wierzytelności, o których mowa w ż 2 ust. 4, według stanu tych
wierzytelności na dzień 31 grudnia 1994 r,. ustalonego w sprawozdaniach
finansowych zbadanych w trybie określonym odrębnymi przepisami.
ż 4. Obligacje, o których mowa w ż 1 pkt 2, zostaną rozdzielone między banki
regionalne - po 5.000 sztuk dla każdego z banków, z przeznaczeniem na
zwiększenie ich kapitałów rezerwowych.
ż 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów : wz K. Kalicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 6 czerwca 1995 r.
w sprawie podatku akcyzowego od opakowań z tworzyw sztucznych
(Dz. U. Nr 64, poz. 331)
Na podstawie art. 37 ust. 3 pkt 2 i art. 38 ust. 2 pkt 4 i 5 ustawy z dnia 8
stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U.
Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599 oraz z 1994 r. Nr 132, poz.
670) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustala się tabelę stawek podatku akcyzowego dla opakowań z tworzyw
sztucznych:
1) produkowanych w kraju, stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia,
2) importowanych, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia.
ż 2. 1. Zwalnia się od podatku akcyzowego opakowania z tworzyw sztucznych
wytwarzane w całości z następujących surowców:
1) polietylenu (PE) i polipropylenu (PP) - w części odpowiadającej 90 %,
2) poliwęglanu (PC), polistyrenu (PS), politereftalanu etylenu (PET) - w części
odpowiadającej 80%
kwoty podatku obliczonego według stawek określonych w załącznikach do
rozporządzenia.
2. Zwolnienia od podatku akcyzowego dla importowanych opakowań z tworzyw
sztucznych stosuje się w przypadku, gdy importer przedstawi w urzędzie celnym
dokument stwierdzający, że opakowania te zostały wytworzone z surowców
wymienionych w ust. 1.
ż 3. Zwalnia się od podatku akcyzowego:
1) opakowania z tworzyw sztucznych dla środków farmaceutycznych i materiałów
medycznych dopuszczonych do obrotu na podstawie art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia
10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych,
aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U. Nr 105, poz. 452 oraz z
1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211),
2) opakowania z tworzyw sztucznych produkowane przez zakłady pracy chronionej.
ż 4. W przypadku gdy producent opakowań z tworzyw sztucznych zużywa je do
pakowania (rozlewania) wyrobów gotowych, obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym
powstaje w momentach określonych w art. 6 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 stycznia
1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11,
poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599 oraz z 1994 r. Nr 132, poz. 670).
ż 5. 1. Podatnicy podatku akcyzowego, od opakowań z tworzyw sztucznych
wytwarzanych w kraju, płacą podatek za okresy miesięczne, w terminie do 25 dnia
miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy. 2.
Podatek, o którym mowa w ust. 1, płacony jest na rachunek właściwego urzędu
skarbowego.
ż 6. W przypadku importu towarów w opakowaniach z tworzyw sztucznych,
wymienionych w załączniku nr 2, podatek akcyzowy od tych opakowań jest płacony
według zasad i w terminach określonych w art. 11-12 ustawy wymienionej w ż 4.
ż 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1995 r.
Załączniki do rozporządzenia ministra Finansów z dnia 6 czerwca 1995 r. (poz.
331)
Załącznik nr 1
TABELA STAWEK PODATKU AKCYZOWEGO DLA OPAKOWAŃ Z TWORZYW SZTUCZNYCH PRODUKOWANYCH
W KRAJU
Poz.Symbol Systematycznego wykazu wyrobówNazwa grupy wyrobów
(wyrobu)Stawka podatku akcyzowego w zł na jednostkę wyrobu
1234
11364-1Opakowania transportowe z tworzyw sztucznych:
1364-111) balony z tworzyw sztucznych0,50 zł/szt.
1364-122) beczki z tworzyw sztucznych5,00 zł/szt.
1364-133) bębny z tworzyw sztucznych6,00 zł/szt.
1364-144) skrzynki z tworzyw sztucznych0,75 zł/szt.
1364-165) kanistry z tworzyw sztucznych0,40 zł/szt.
1364-176) transporterki z tworzyw sztucznych0,75 zł/szt.
21364-2Opakowania jednostkowe z tworzyw sztucznych:
1364-211) butelki z tworzyw sztucznych:
a) o pojemności do 1,5 l włącznie0,03 zł/szt.
b) o pojemności powyżej 1,5 l0,05 zl/szt.
1364-222) fiolki z tworzyw sztucznych1,00 zł/1000 szt.
1364-233) tuby z tworzyw sztucznych1,00 zł/1000 szt.
1364-244) puszki i pudełka z tworzyw sztucznych0,01 zł/szt.
1364-255) słoje i słoiki z tworzyw sztucznych0,02 zł/szt.
1364-276) tacki i wytłaczanki z tworzyw sztucznych1,00 zł/1000 szt.
3bez względu na symbol SWWWyroby nie wymienione w poz. 1 i 2 wolne od
podatku

Załącznik nr 2
TABELA STAWEK PODATKU AKCYZOWEGO DLA IMPORTOWANYCH OPAKOWAŃ Z TWORZYW SZTUCZNYCH

Poz.Kod PCNNazwa grupy towarów (towaru)Stawka podatku akcyzowego w zł na
jednostkę wyrobu
1234
1bez względu na kod PCNOpakowania transportowe z tworzyw sztucznych:
1) balony z tworzyw sztucznych0,50 zł/szt
2) beczki z tworzyw sztucznych5,00 zł/szt.
3) bębny z tworzyw sztucznych6,00 zł/szt.
4) skrzynki z tworzyw sztucznych0,75 zł/szt.
5) kanistry z tworzyw sztucznych0,40 zł/szt.
6) transporterki z tworzyw sztucznych0,75 zł/szt.
7) butelki z tworzyw sztucznych:
a) o pojemności do 1,5 l włącznie0,03 zł/szt.
b) o pojemności powyżej 1,5 l0,05 zł/szt.
8) fiolki z tworzyw sztucznych1,00 zł/1000 szt.
9) tuby z tworzyw sztucznych1,00 zł/1000 szt.
10) puszki i pudełka z tworzyw sztucznych0,01 zł/szt.
11) słoje i słoiki z tworzyw sztucznych0,02 zł/szt.
12) tacki i wytłaczanki z tworzyw sztucznych1,00 zł/1000 szt.
2Wyroby nie wymienione w poz. 1wolne od podatku


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
z dnia 5 czerwca 1995 r.
w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać oceny oddziaływania autostrady na
środowisko, grunty rolne i leśne oraz na dobra kultury objęte ochroną.
(Dz. U. Nr 64, poz. 332)
Na podstawie art. 20 ust. 4 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach
płatnych (Dz. U. Nr 127, poz. 627) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Ocena oddziaływania autostrady na środowisko powinna uwzględniać okresy
jej budowy i eksploatacji i spełniać następujące wymagania:
1) określać wpływ autostrady na następujące elementy: powietrze, powierzchnię
ziemi łącznie z glebą, złoża kopalin, wody powierzchniowe i podziemne, klimat
akustyczny, ludzi, świat zwierzęcy i roślinny, a także krajobraz, we wzajemnym
ich powiązaniu,
2) identyfikować, z punktu widzenia wpływu na środowisko i zdrowie ludzi,
warianty rozwiązań lokalizacyjnych autostrady i dla porównania - wariant
polegający na niepodejmowaniu budowy autostrady,
3) identyfikować i określać skutki potencjalnych sytuacji awaryjnych, w tym z
udziałem pojazdów przewożących substancje niebezpieczne,
4) stosownie do potrzeb i możliwości przyjmować za podstawę istniejące dane
obserwacyjne i pomiarowe oraz inne informacje dotyczące stanu środowiska i
występujących uciążliwości, a także dane zawarte w istniejących opracowaniach
dotyczących stanu środowiska, sporządzonych dla potrzeb budowy autostrady,
5) przedstawiać zagadnienia w formie opisowej i graficznej.
2. Ocena oddziaływania na środowisko, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:
1) charakterystykę projektowanej autostrady, uwzględniającą:
a) możliwe do zastosowania warianty rozwiązań lokalizacyjnych w aspekcie
optymalnego ograniczenia oddziaływań na środowisko i zdrowie ludzi,
b) powiązania z krajowym systemem transportowym,
c) zakładane sposoby i etapy budowy autostrady,
2) charakterystykę środowiska w obszarze potencjalnego oddziaływania autostrady,
uwzględniającą:
a) zasoby i walory środowiska,
b) stan środowiska i tendencje zmian w nim zachodzących,
c) obszary wymagające szczególnej ochrony, określone na podstawie przepisów
szczególnych,
d) walory krajobrazowe,
3) analizę koncepcji polityki przestrzennego zagospodarowania kraju, studiów
zagospodarowania przestrzennego województw, studiów uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gmin oraz ustaleń miejscowych planów
zagospodarowania przestrzennego, a także charakterystykę istniejącego
zagospodarowania i użytkowania terenów - w obszarze potencjalnego oddziaływania
autostrady,
4) opis sposobu korzystania ze środowiska w okresach budowy i eksploatacji
autostrady, z określeniem emitowanych zanieczyszczeń i uciążliwości dla
środowiska i ludzi,
5) opis i określenie skuteczności proponowanych sposobów zminimalizowania
ujemnego wpływu na środowisko,
6) opis zastosowanych metod oceny, przyjętych założeń i rozwiązań, jak również
wykorzystanych danych o środowisku, a także stwierdzonych braków i
niedoskonałości w tym zakresie, ze wskazaniem sposobów i terminów ich
uzupełnienia lub wyeliminowania,
7) określenie bezpośrednich, pośrednich, krótko- i długotrwałych, odwracalnych i
nieodwracalnych oddziaływań na zdrowie ludzi oraz na poszczególne elementy
środowiska, w tym walory krajobrazowe, zwłaszcza na istniejących i
projektowanych obszarach należących do krajowego systemu obszarów chronionych,
które mogą wystąpić w czasie budowy i eksploatacji autostrady,
8) ustalenie granic obszaru ponadnormatywnego oddziaływania autostrady na
środowisko i sposobu jego zagospodarowania,
9) określenie potencjalnych zmian środowiska i krajobrazu oraz skutków budowy i
eksploatacji autostrady dla zabudowy, w tym obiektów użyteczności publicznej,
budownictwa mieszkaniowego i zagospodarowania terenu,
10) określenie zagrożeń i korzyści z budowy i eksploatacji autostrady dla
środowiska i jego użytkowników,
11) wnioski dotyczące potrzeby:
a) zmiany przebiegu autostrady na wybranych jej odcinkach,
b) wykonania oceny oddziaływania na środowisko, z uwzględnieniem
przeprowadzonych pomiarów zanieczyszczenia środowiska, po określonym czasie
eksploatacji autostrady,
12) streszczenie w języku niespecjalistycznym,
13) opracowanie graficzne - mapy w skali 1:25000, zawierające informacje i dane
wymienione w załączniku nr 1.
ż 2. 1. Ocena oddziaływania autostrady na grunty rolne i leśne powinna zawierać
analizę przebiegu autostrady i wariantów poszczególnych jej odcinków z punktu
widzenia strat w rolniczej i leśnej przestrzeni produkcyjnej, w tym również
powstałych w wyniku podziału kompleksów leśnych, oraz potrzeby i zakresu
dostosowania tej przestrzeni do warunków wynikających z budowy i eksploatacji
autostrady.
2. Ocena oddziaływania autostrady na grunty rolne powinna zawierać:
1) szacunek utraty potencjału produkcyjnego gruntów rolnych projektowanych do
zajęcia pod budowę autostrady, wyrażony przez:
a) liczbę ton ziarna żyta, stanowiącą ekwiwalent sumy należności i opłat
rocznych z tytułu wyłączenia gruntów rolnych z produkcji,
b) powierzchnię użytków rolnych w poszczególnych klasach bonitacyjnych oraz
powierzchnię kompleksów przydatności rolniczej gleb, określonych według
obowiązujących kryteriów,
2) szacunek, w parametrach określonych w pkt 1 lit. a), obniżenia potencjału
produkcyjnego gruntów rolnych, znajdujących się w granicach obszaru
oddziaływania autostrady na środowisko, dokonany przez rzeczoznawców z zakresu
gleboznawstwa i ochrony roślin uprawnych,
3) określenie potrzeb przebudowy urządzeń infrastruktury technicznej na terenach
rolnych, w tym urządzeń melioracji wodnych podstawowych i szczegółowych, ujęć
wody, wodociągów, kanalizacji i oczyszczalni ścieków, międzygminnych wysypisk
odpadów, urządzeń zaopatrzenia w energię oraz sieci telekomunikacyjnych,
4) określenie potrzeb przeprowadzenia scaleń i wymiany gruntów oraz propozycje
dotyczące ograniczenia sposobu użytkowania gruntów z punktu widzenia zdrowia
ludzi.
3. Ocena oddziaływania autostrady na grunty leśne powinna zawierać:
1) szacunek utraty potencjału produkcyjnego gruntów leśnych projektowanych do
zajęcia pod budowę autostrady, wyrażony przez:
a) liczbę m3 drewna tartacznego iglastego stanowiącą ekwiwalent sumy należności,
opłat rocznych i odszkodowań z tytułu wyłączenia gruntów leśnych z produkcji,
b) powierzchnię gruntów leśnych w rozbiciu na typy siedliskowe, lasy ochronne i
gospodarcze, rezerwaty przyrody na gruntach leśnych,
2) szacunek, w parametrach określonych w pkt 1 lit. a), obniżenia potencjału
produkcyjnego gruntów leśnych znajdujących się w granicach obszaru potencjalnego
oddziaływania autostrady na środowisko, dokonany przez specjalistów z zakresu
gleboznawstwa leśnego, ochrony lasu i urządzenia lasu,
3) zakres przebudowy drzewostanów leśnych w granicach obszaru potencjalnego
oddziaływania autostrady,
4) określenie potrzeb przebudowy i przeniesienia urządzeń infrastruktury
wykorzystywanej dla potrzeb gospodarki leśnej, w tym: budynków i budowli,
urządzeń melioracji wodnych, linii podziału przestrzennego lasu, dróg leśnych,
składnic drewna, linii energetycznych, parkingów leśnych i urządzeń
turystycznych, zabezpieczenia przeciwpożarowego lasów,
5) określenie potrzeb przeprowadzenia scaleń i wymiany gruntów leśnych.
4. Ocena, o której mowa w ust. 1, powinna przedstawiać zagadnienia w formie
opisowej i graficznej. Opracowanie graficzne powinna stanowić mapa w skali
1:25000, zawierająca informacje i dane wymienione w załączniku nr 2.
ż 3. 1. Ocena oddziaływania autostrady na dobra kultury, objęte ochroną na
podstawie odrębnych przepisów, powinna uwzględniać okresy budowy i eksploatacji
autostrady, a nadto:
1) zawierać charakterystykę wartości kulturowych, uwzględniającą:
a) zasoby i walory dóbr kultury,
b) krajobraz kulturowy,
c) obszary podlegające i kwalifikujące się do ochrony,
opartą na istniejącej dokumentacji, inwentaryzacji i rejestrze konserwatorskim
oraz na uzupełniających archeologicznych badaniach powierzchniowych i
sondażowych,
2) zawierać analizę rozpatrywanych wariantów przebiegu autostrady z
uwzględnieniem zarejestrowanych dóbr kultury (obiekty archeologiczne,
architektoniczne, historyczne, urbanistyczne, etnograficzne) oraz wartości
krajobrazu kulturowego,
3) zawierać analizę i ocenę potencjalnych zagrożeń i szkód dla dóbr kultury ze
wskazaniem obiektów lub stanowisk archeologicznych narażonych na całkowite
zniszczenie oraz ze wskazaniem narażonych na zniszczenie dużych części trwałych
obiektów architektonicznych, fragmentów założeń parkowych i innych dóbr kultury
w obrębie terenu budowy autostrady,
4) zawierać założenia programów przeprowadzenia badań i studiów poprzedzających
wydanie pozwolenia na budowę:
a) uzupełniających archeologicznych badań rozpoznawczych,
b) uzupełniających studiów dotyczących krajobrazu kulturowego,
c) archeologicznych badań wykopaliskowych obiektów (stanowisk) narażonych na
całkowite zniszczenie,
5) zawierać założenia:
a) ratowniczych badań obiektów (stanowisk) archeologicznych i historycznych,
odkrywanych w fazie prac budowlanych,
b) programu zabezpieczenia istniejących dóbr kultury przed negatywnym
oddziaływaniem autostrady,
6) zawierać wnioski dotyczące potrzeby zmian przebiegu autostrady, w odniesieniu
do wybranych jej odcinków,
7) zawierać propozycje przedsięwzięć ograniczających niekorzystne oddziaływanie
budowy i eksploatacji autostrady na objęte ochroną dobra kultury, a w
przypadkach koniecznych propozycje przesunięcia obiektów historycznych,
8) zawierać syntetyczne zestawienie dóbr kultury objętych ochroną na podstawie
przepisów szczególnych, wraz z ich wskazaniem.
2. Ocena, o której mowa w ust. 1, powinna przedstawiać zagadnienia w formie
opisowej i graficznej. Opracowanie graficzne powinna stanowić mapa w skali
1:25000, zawierająca informacje i dane wymienione w załączniku nr 3.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: S. Żelichowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa z dnia 5 czerwca 1995 r. (poz. 332)
Załącznik nr 1
ZAKRES INFORMACJI PRZESTRZENNYCH DO OCENY ODDZIAŁYWANIA AUTOSTRADY NA ŚRODOWISKO
ORAZ PODSTAWOWYCH WYNIKÓW OCENY
(mapy w skali 1:25000)
I. Elementy użytkowania terenu:
a) tereny zabudowane,
b) tereny leśne,
c) tereny zieleni urządzonej,
d) tereny rolne (grunty orne, łąki i pastwiska trwałe),
e) wody powierzchniowe (rzeki, jeziora),
f) urządzenia infrastruktury technicznej znaczenia ponadlokalnego:
- sztuczne zbiorniki wodne, stawy, kanały, rowy,
- drogi publiczne,
- linie kolejowe,
- linie energetyczne wysokiego napięcia,
- obiekty i linie telekomunikacyjne,
- ropociągi,
- gazociągi wysoko- i średniociśnieniowe,
- wodociągi i kanalizacje,
- inne rurociągi (solanki, chemikaliów),
- ujęcia wód powierzchniowych i podziemnych oraz strefy ochronne ujęć i źródeł
wód.
II. Elementy projektowania autostrady:
a) pas drogowy,
b) węzły drogowe,
c) mosty,
d) miejsca obsługi podróżnych,
e) obwody utrzymania autostrady,
f) wiadukty drogowe,
g) wiadukty kolejowe,
h) przepusty pod autostradą na rozpoznanych szlakach przemieszczania się i
migracji zwierząt,
i) ekrany akustyczne.
III. Wybrane elementy środowiska i jego zagospodarowania:
a) obszary źródliskowe,
b) topograficzny dział wodny,
c) wody powierzchniowe, wraz z ich klasyfikacją,
d) oczyszczalnie ścieków,
e) charakterystyka geologiczna utworów powierzchniowych,
f) obszary występowania procesów geodynamicznych,
g) udokumentowane i perspektywiczne złoża kopalin,
h) strefy ochronne ujęć wód podziemnych,
i) obszary zasilania wód podziemnych,
j) obszary eksploatacji surowców mineralnych,
k) obszary i tereny górnicze,
l) urządzone wysypiska odpadów,
ł) emitory zanieczyszczeń,
m) udokumentowane obszary o okresowo lub stale przekroczonych normach
aerosanitarnych.
IV. Przestrzenne formy ochrony przyrody i krajobrazu:
a) parki narodowe istniejące i projektowane,
b) otuliny parków narodowych (istniejące i projektowane),
c) rezerwaty przyrody (istniejące i projektowane) i ich otuliny,
d) pomniki przyrody (istniejące i projektowane),
e) parki wiejskie i ogrody zabytkowe,
f) parki krajobrazowe (istniejące i projektowane) i ich otuliny,
g) obszary chronionego krajobrazu,
h) zlewnie chronione,
i) strefy ochrony uzdrowiskowej,
j) użytki ekologiczne,
k) miejsca lęgowe chronionych ptaków drapieżnych,
l) zespoły przyrodniczo-krajobrazowe,
ł) stanowiska dokumentacyjne przyrody,
m) lasy ochronne,
n) ekosystemy chronione, uwzględnione w załączniku nr 1 do Dyrektywy Rady z dnia
21 maja 1992 r. o ochronie naturalnych ekosystemów i dzikiej fauny i flory
(92/43/EWG) oraz innych przepisach Unii Europejskiej i konwencjach
międzynarodowych,
o) obszary chronione o statusie międzynarodowym (istniejące i projektowane).
V. Obszary problemowe przebiegu autostrady:
a) obszary problemowe z powodu wymagań ochrony i kształtowania środowiska
przyrodniczego,
b) obszary problemowe z powodu złożonych uwarunkowań
środowiskowo-przestrzennych.
VI. Skutki dla zdrowia ludzi i środowiska spowodowane budową i eksploatacją
autostrady:
a) zasięg ponadnormatywnego oddziaływania autostrady, w tym:
- zanieczyszczeń powietrza,
- zanieczyszczeń gleby,
- hałasu,
b) obszary nieodwracalnych przekształceń środowiska, krajobrazu i
zagospodarowania przestrzennego oraz zabudowy mieszkalnej,
c) skutki dla obszarów i ekosystemów chronionych,
d) obszary zakłóceń stosunków wodnych.
Załącznik nr 2
ZAKRES INFORMACJI PRZESTRZENNYCH DOTYCZĄCYCH WARUNKÓW GLEBOWO-ROLNICZYCH I LASÓW
DO OCENY ODDZIAŁYWANIA AUTOSTRADY NA GRUNTY ROLNE I LEŚNE ORAZ PODSTAWOWYCH
WYNIKÓW OCENY
(mapy w skali 1:25000)
I. Warunki glebowo-rolnicze:
a) kompleksy rolniczej przydatności gleb,
b) użytki rolne klas I-III,
c) użytki rolne klas IV, V i VI, wytworzone z gleb pochodzenia organicznego,
d) pozostałe użytki rolne, w tym przeznaczone do zalesienia,
e) nieużytki.
II. Lasy:
a) typy siedlisk,
b) wiek drzewostanu,
c) funkcje ochronne,
d) stan zdrowotny.
III. Skutki dla gruntów rolnych i leśnych spowodowane budową i eksploatacją
autostrady:
a) obszary zanieczyszczenia gleb, roślin i lasów o różnym stopniu degradacji,
b) przebudowa urządzeń infrastruktury technicznej na terenach rolnych i leśnych.
Załącznik nr 3
ZAKRES INFORMACJI PRZESTRZENNYCH DOTYCZĄCYCH ELEMENTÓW I OBIEKTÓW
ARCHEOLOGICZNYCH, ARCHITEKTONICZNYCH, HISTORYCZNYCH, URBANISTYCZNYCH I
ETNOGRAFICZNYCH DO OCENY ODDZIAŁYWANIA AUTOSTRADY NA OBJĘTE OCHRONĄ DOBRA
KULTURY ORAZ PODSTAWOWYCH WYNIKÓW OCENY
(mapy w skali 1:25000)
I. Naziemne i podziemne formy dóbr kultury podlegające ochronie:
a) obiekty (stanowiska) archeologiczne zarejestrowane lub ujawnione, w tym nie
wpisane do rejestru konserwatorskiego,
b) założenia miejskie i zabudowy osiedli,
c) kościoły, cmentarzyska, kapliczki przydrożne,
d) pojedyncze i zespołowe inne obiekty architektoniczne (w tym zabytkowa
architektura przemysłowa i etnograficzna),
e) założenia parkowe (podworskie) oraz parków etnograficzno-przyrodniczych
(m.in. skanseny),
f) kopalnie o charakterze historycznym (np. pradziejowe miejsca eksploatacji
krzemienia),
g) krajobraz kulturowy w formie istniejących i projektowanych parków i
rezerwatów kulturowych oraz stref ochrony konserwatorskiej.
II. Skutki dla dóbr kultury objętych ochroną, spowodowane budową i eksploatacją
autostrady:
a) obiekty lub stanowiska archeologiczne narażone na całkowite zniszczenie,
wymagające badań ratowniczych lub weryfikacyjnych,
b) obiekty architektoniczne, historyczne, urbanistyczne i etnograficzne narażone
na całkowite lub częściowe zniszczenie, wymagające badań ratowniczych lub
zabiegów konserwatorskich.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 30 marca 1995 r.
o zmianie ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach
dopuszczalności przerywania ciąży.
(Dz. U. Nr 66, poz. 334)
Art. 1. W ustawie z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu
ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz. U. Nr 17, poz. 78)
art. 9 otrzymuje brzmienie:
"Art. 9. Rada Ministrów przedkłada Sejmowi corocznie, w terminie do dnia 30
czerwca, sprawozdanie z wykonywania ustawy oraz o skutkach jej stosowania."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 30 marca 1995 r.
o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji.
(Dz. U. Nr 66, poz. 335)
Art. 1. W ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z
1993 r. Nr 7, poz. 34) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 25 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Koszty tworzenia programów oraz audycji, o których mowa w ust. 1 i 2, są
pokrywane z budżetu państwa, w granicach określonych ustawą budżetową.";
2) w art. 26:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Telewizję publiczną tworzy spółka �Telewizja Polska - Spółka Akcyjna,
zawiązana w celu tworzenia i rozpowszechniania ogólnokrajowych programów I, II i
TV Polonia oraz regionalnych programów telewizyjnych.",
b) w ust. 3 w pkt 1 po wyrazach "programów radiowych" skreśla się przecinek i
dodaje wyrazy "i programów dla odbiorców za granicą,"
c) dodaje się ust. 7 w brzmieniu:
"7. Program TV Polonia jest rozpowszechniany w sposób rozsiewczy satelitarny.";
3) po art. 30 dodaje się art. 30a w brzmieniu:
"Art. 30a. 1. Przepisy dotyczące programów dla odbiorców za granicą stosuje się
odpowiednio do programu TV Polonia.
2. Organem opiniodawczo-doradczym w sprawach tworzenia i rozpowszechnienia
programu TV Polonia jest rada programowa TV Polonia."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA - SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 9 czerwca 1995 r.
w sprawie określenia siedzib i terytorialnego zasięgu działania urzędów
rejonowych.
(Dz. U. Nr 66, poz. 341)
Na podstawie art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach
rządowej administracji ogólnej (Dz. U. Nr 21, poz. 123 i z 1991 r. Nr 75, poz.
328) w związku z art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 12 listopada 1985 r. o zmianach w
organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i centralnych organów
administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z
1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i 434 oraz z 1990 r.
Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustala się siedziby i terytorialny zasięg działania urzędów rejonowych.
1. W województwie warszawskim:
1) Urząd Rejonowy w Legionowie dla gmin: Jabłonna, Nieporęt, Serock i Skrzeszew
oraz miasta Legionowo,
2) Urząd Rejnowy w Nowym Dworze Mazowieckim dla gmin: Czosnów, Leoncin,
Pomiechówek, Tułowice i Zakroczym oraz miasta Nowy Dwór Mazowiecki,
3) Urząd Rejonowy w Otwocku dla gmin: Celestynów, Karczew i Wiązowna oraz miast
Józefów i Otwock,
4) Urząd Rejonowy w Piasecznie dla gmin: Góra Kalwaria, Konstancin-Jeziorna,
Lesznowola, Piaseczno, Prażmów i Tarczyn,
5) Urząd Rejonowy w Pruszkowie dla gmin: Błonie, Brwinów, Grodzisk Mazowiecki,
Kampinos, Leszno, Michałowice, Nadarzyn i Ożarów Mazowiecki oraz miast:
Milanówek, Piastów, Podkowa Leśna i Pruszków,
6) Urząd Rejonowy w Warszawie dla gmin warszawskich: Warszawa-Bemowo,
Warszawa-Białołęka, Warszawa-Bielany, Warszawa-Centrum, Warszawa-Rembertów,
Warszawa-Targówek, Warszawa-Ursus, Warszawa-Ursynów, Warszawa-Wawer,
Warszawa-Wilanów, Warszawa-Włochy, gmin: Halinów, Izabelin, Łomianki, Radzymin,
Raszyn i Stare Babice oraz miast: Marki, Sulejówek, Wesoła i Ząbki,
7) Urząd Rejonowy w Wołominie dla gminy Wołomin oraz miast Kobyłka i Zielonka.
2. W województwie bialskopodlaskim:
1) Urząd Rejonowy w Białej Podlaskiej dla gmin: Biala Podlaska, Hanna, Huszlew,
Janów Podlaski, Kodeń, Konstantynów, Leśna Podlaska, Łomazy, Łosice, Olszanka,
Piszczac, Platerów, Rokitno, Rossosz, Sarnaki, Sławatycze, Sosnówka, Stara
Kornica, Terespol, Tuczna, Wisznice i Zalesie oraz miast Biała Podlaska i
Terespol,
2) Urząd Rejonowy w Parczewie dla gmin: Dębowa Kłoda, Jabłoń, Milanów, Parczew,
Podedwórze i Siemień,
3) Urząd Rejonowy w Radzyniu Podlaskim dla gmin: Czemierniki, Drelów,
Kąkolewnica Wschodnia, Komarówka Podlaska, Międzyrzec Podlaski, Radzyń Podlaski,
Ulan-Majorat i Wohyń oraz miast Międzyrzec Podlaski i Radzyń Podlaski.
3. W województwie białostockim:
1) Urząd Rejonowy w Białymstoku dla gmin: Choroszcz, Czarna Białostocka,
Dobrzyniewo Kościelne, Gródek, Juchnowiec Dolny, Łapy, Michałowo, Poświętne,
Supraśl, Suraż, Turośń Kościelna, Tykocin, Wasilków i Zabłudów oraz miasta
Białystok,
2) Urząd Rejonowy w Bielsku Podlaskim dla gmin: Bielsk Podlaski, Boćki, Brańsk,
Orla, Rudka i Wyszki oraz miast Bielsk Podlaski i Brańsk,
3) Urząd Rejonowy w Hajnówce dla gmin: Białowieża, Czeremcha, Czyże, Dubicze
Cerkiewne, Hajnówka, Kleszczele, Narew i Narewka oraz miasta Hajnówka,
4) Urząd Rejonowy w Mońkach dla gmin: Jasionówka, Jaświły, Knyszyn, Krypno i
Mońki,
5) Urząd Rejonowy w Siemiatyczach dla gmin: Drohiczyn, Dziadkowice, Grodzisk,
Mielnik, Milejczyce, Nurzec-Stacja i Siemiatycze oraz miasta Siemiatycze,
6) Urząd Rejonowy w Sokółce dla gmin: Dąbrowa Białostocka, Janów, Korycin,
Krynki, Kuźnica, Nowy Dwór, Sidra, Sokółka, Suchowola i Szudziałowo.
4. W województwie bielskim:
1) Urząd Rejonowy w Bielsku-Białej dla gmin: Buczkowice, Jasienica, Jaworze,
Kozy, Porąbka, Wilamowice i Wilkowice oraz miast Bielsko-Biała i Szczyrk,
2) Urząd Rejonowy w Cieszynie dla gmin: Brenna, Chybie, Dębowiec, Goleszów,
Hażlach, Istebna, Skoczów i Strumień oraz miast: Cieszyn, Ustroń i Wisła,
3) Urząd Rejonowy w Oświęcimiu dla gmin: Chełmek, Kęty, Osiek, Oświęcim, Polanka
Wielka, Przeciszów i Zator oraz miasta Oświęcim,
4) Urząd Rejonowy w Wadowicach dla gmin: Andrychów, Brzeźnica, Budzów, Kalwaria
Zebrzydowska, Lanckorona, Maków Podhalański, Mucharz, Spytkowice, Stryszawa,
Stryszów, Tomice, Wadowice, Wieprz, Zawoja i Zembrzyce oraz miasta Sucha
Beskidzka,
5) Urząd Rejonowy w Żywcu dla gmin: Czernichów, Gilowice, Jeleśnia, Koszarowa,
Lipowa, Łękawica, Łodygowice, Milówka, Radziechowy-Wieprz, Rajcza, Ślemień,
Świnna, Ujsoły i Węgierska Górka oraz miasta Żywiec.
5. W województwie bydgoskim:
1) Urząd Rejonowy w Bydgoszczy dla gmin: Białe Błota, Dąbrowa Chełmińska,
Dobrcz, Koronowo, Mrocza, Nakło n. Notecią, Nowa Wieś Wielka, Osielsko, Sadki,
Sicienko i Solec Kujawski oraz miasta Bydgoszcz,
2) Urząd Rejonowy w Chojnicach dla gmin: Brusy, Cekcyn, Chojnice, Czersk,
Gostycyn, Kamień Krajeński, Kęsowo, Lubiewo, Sępólno Krajeńskie, Sośno, Śliwice,
Tuchola i Więcbork oraz miasta Chonice,
3) Urząd Rejonowy w Inowrocławiu dla gmin: Dąbrowa, Dąbrowa Biskupia, Gniewkowo,
Inowrocław, Janikowo, Jeziora Wielkie, Kruszwica, Mogilno, Pakość, Rojewo,
Strzelno, Trzemeszno i Złotniki Kujawskie oraz miasta Inowrocław,
4) Urząd Rejonowy w Świeciu dla gmin: Bukowiec, Dragacz, Drzycim, Jeżewo,
Lniano, Nowe, Osie, Pruszcz, Świecie, Świekatowo i Warlubie,
5) Urząd Rejonowy w Żninie dla gmin: Barcin, Gąsawa, Janowiec Wielkopolski,
Kcynia, Łabiszyn, Rogowo, Szubin i Żnin.
6. W województwie chełmskim:
1) Urząd Rejonowy w Chełmie dla gmin: Białopole, Chełm, Cyców, Dorohusk,
Dubienka, Kamień, Leśniowice, Ruda-Huta, Sawin, Siedliszcze, Wierzbica i Żmudź
oraz miasta Chełm,
2) Urząd Rejonowy w Krasnymstawie dla gmin: Krasnystaw, Kraśniczyn, Łopiennik
Górny, Rejowiec, Rejowiec Fabryczny, Siennica Różana i Wojsławice oraz miast
Krasnystaw i Rejowiec Fabryczny,
3) Urząd Rejonowy we Włodawie dla gmin: Hańsk, Sosnowica, Stary Brus, Urszulin,
Włodawa, Wola Uhruska, Wyryki oraz miasta Włodawa.
7. W województwie ciechanowskim:
1) Urząd Rejonowy w Ciechanowie dla gmin: Ciechanów, Czernice Borowe, Glinojeck,
Gołymin-Ośrodek, Grudusk, Krasne, Ojrzeń, Opinogóra Górna, Regimin i Sońsk oraz
miasta Ciechanów,
2) Urząd Rejonowy w Działdowie dla gmin: Działdowo, Iłowo-Osada, Lidzbark,
Lubowidz, Płośnica i Rybno oraz miasta Działdowo,
3) Urząd Rejonowy w Mławie dla gmin: Bieżuń, Dzierzgowo, Kuczbork-Osada,
Lipowiec Kościelny, Lutocin, Radzanów, Strzegowo-Osada, Stupsk, Szreńsk,
Szydłowo, Wieczfnia Kościelna, Wiśniewo i Żuromin oraz miasta Mława,
4) Urząd Rejonowy w Płońsku dla gmin: Baboszewo, Dzierzążnia, Joniec, Naruszewo,
Nowe Miasto, Płońsk, Raciąż, Siemiątkowo Koziebrodzkie, Sochocin i Załuski oraz
miast: Płońsk i Raciąż,
5) Urząd Rejonowy w Pułtusku dla gmin: Gzy, Karniewo, Nasielsk, Pokrzywnica,
Pułtusk, Świercze i Winnica.
8. W województwie częstochowskim:
1) Urząd Rejonowy w Częstochowie dla gmin: Blachownia, Gidle, Janów, Kamienica
Polska, Kłomnice, Konopiska, Kruszyna, Mstów, Mykanów, Nowa Brzeźnica, Olsztyn,
Pajęczno, Poczesna, Rędziny, Starcza i Strzelce Wielkie oraz miasta Częstochowa,
2) Urząd Rejonowy w Kłobucku dla gmin: Kłobuck, Krzepice, Lipie, Miedźno,
Opatów, Panki, Popów, Przystajń i Wręczyca Wielka,
3) Urząd Rejonowy w Koniecpolu dla gmin: Dąbrowa Zielona, Irządze, Koniecpol,
Lelów, Moskorzew, Przyrów, Radków, Secemin, Szczekociny i Żytno,
4) Urząd Rejonowy w Lublińcu dla gmin: Boronów, Ciasna, Dobrodzień, Herby,
Kochanowice, Koszęcin, Pawonków i Woźniki oraz miast Kalety i Lubliniec,
5) Urząd Rejonowy w Myszkowie dla gmin: Koziegłowy, Kroczyce, Niegowa, Poraj,
Włodowice i Żarki oraz miasta Myszków,
6) Urząd Rejonowy w Oleśnie dla gmin: Gorzów Śląski, Olesno, Praszka, Radłów i
Rudniki.
9. W województwie elbląskim:
1) Urząd Rejonowy w Braniewie dla gmin: Braniewo, Frombork, Lelkowo, Młynary,
Orneta, Pieniężno, Płoskinia i Wilczęta oraz miasta Braniewo,
2) Urząd Rejonowy w Elblągu dla gmin: Elbląg, Godkowo, Gronowo Elbląskie,
Markusy, Milejewo, Nowy Dwór Gdański, Ostaszewo, Pasłęk, Rychliki, Stegna,
Sztutowo i Tolkmicko oraz miast Elbląg i Krynica Morska,
3) Urząd Rejonowy w Kwidzynie dla gmin: Gardeja, Kisielice, Kwidzyn, Prabuty,
Ryjewo, Sadlinki i Susz oraz miasta Kwidzyn,
4) Urząd Rejonowy w Malborku dla gmin: Dzierzgoń, Lichnowy, Malbork, Mikołajki
Pomorskie, Miłoradz, Nowy Staw, Stare Pole, Stary Dzierzgoń, Stary Targ i Sztum
oraz miasta Malbork.
10. W województwie gdańskim:
1) Urząd Rejonowy w Gdańsku dla gmin: Cedry Wielkie, Kolbudy Górne, Pruszcz
Gdański, Przywidz, Pszczółki, Suchy Dąb i Trąbki Wielkie oraz miast Gdańsk i
Pruszcz Gdański,
2) Urząd Rejonowy w Gdyni dla gminy Kosakowo oraz miast: Gdynia, Rumia i Sopot,
3) Urząd Rejonowy w Kartuzach dla gmin: Chmielno, Kartuzy, Przodkowo,
Sierakowice, Somonino, Stężyca, Sulęczyno i Żukowo,
4) Urząd Rejonowy w Kościerzynie dla gmin: Dziemiany, Karsin, Kościerzyna,
Liniewo, Lipusz, Nowa Karczma i Stara Kiszewa oraz miasta Kościerzyna,
5) Urząd Rejonowy w Pucku dla gmin: Krokowa i Puck oraz miast: Hel, Jastarnia,
Puck i Władysławowo,
6) Urząd Rejonowy w Starogardzie Gdańskim dla gmin: Bobowo, Kaliska, Lubichowo,
Osieczna, Osiek, Skarszewy, Skórcz, Smętowo Graniczne, Starogard Gdański i
Zblewo oraz miast: Czarna Woda, Skórcz i Starogard Gdański,
7) Urząd Rejonowy w Tczewie dla gmin: Gniew, Morzeszczyn, Pelplin, Subkowy i
Tczew oraz miasta Tczew,
8) Urząd Rejonowy w Wejherowie dla gmin: Choczewo, Gniewino, Linia, Luzino,
Łęczyce, Szemud i Wejherowo oraz miast Reda i Wejherowo.
11. W województwie gorzowskim:
1) Urząd Rejonowy w Choszcznie dla gmin: Bierzwnik, Choszczno, Dobiegniew,
Drawno, Krzęcin, Pełczyce i Recz,
2) Urząd Rejonowy w Gorzowie Wielkopolskim dla gmin: Bogdaniec, Deszczno,
Drezdenko, Kłodawa, Krzeszyce, Lubiszyn, Santok, Stare Kurowo, Strzelce
Krajeńskie, Witnica i Zwierzyn oraz miast Gorzów Wielkopolski i Kostrzyn,
3) Urząd Rejonowy w Międzychodzie dla gmin: Miedzichowo, Międzychód, Przytoczna
i Pszczew,
4) Urząd Rejonowy w Międzyrzeczu dla gmin: Bledzew, Lubniewice, Międzyrzecz,
Skwierzyna, Sulęcin i Trzciel,
5) Urząd Rejonowy w Myśliborzu dla gmin: Barlinek, Boleszkowice, Dąbno,
Myślibórz i Nowogródek Pomorski,
6) Urząd Rejonowy w Słubicach dla gmin: Górzyca, Ośno Lubuskie, Rzepin, Słońsk i
Słubice.
12. W województwie jeleniogórskim:
1) Urząd Rejonowy w Bolesławcu dla gmin: Bolesławiec, Lwówek Śląski,
Nowogrodziec, Osiecznica i Węgliniec oraz miasta Bolesławiec,
2) Urząd Rejonowy w Jeleniej Górze dla gmin: Bolków, Janowice Wielkie, Jeżów
Sudecki, Kamienna Góra, Lubawka, Marciszów, Mirsk, Mysłakowice, Podgórzyn, Stara
Kamienica, Świerzawa i Wleń oraz miast: Jelenia Góra, Kamienna Góra, Karpacz,
Kowary, Piechowice, Szklarska Poręba, Świeradów-Zdrój i Wojcieszów,
3) Urząd Rejonowy w Lubaniu dla gmin: Bogatynia, Gryfów Śląski, Leśna, Lubań,
Lubomierz, Olszyna, Platerówka, Pieńsk, Siekiercztn, Sulików i Zgorzelec oraz
miast: Lubań, Zawidów i Zgorzelec.
13. W województwie kaliskim:
1) Urząd Rejonowy w Jarocinie dla gmin: Jaraczewo, Jarocin, Kotlin i Żerków,
2) Urząd Rejonowy w Kaliszu dla gmin: Blizanów, Brzeziny, Ceków-Kolonia,
Godziesze Wielkie, Koźminek, Lisków, Mycielin, Nowe Skalmierzyce, Opatówek,
Stawiszyn, Szczytniki i Żelazków oraz miasta Kalisz,
3) Urząd Rejonowy w Kępnie dla gmin: Baranów, Bolesławiec, Bralin, Czastary,
Dziadowa Kłoda, Galewice, Kępno, Łęka Opatowska, Łubnice, Międzybórz, Perzów,
Rychtal, Sokolniki, Syców, Trzcinica i Wieruszów,
4) Urząd Rejonowy w Krotoszynie dla gmin: Koźmin, Krotoszyn, Rozdrażew i Zduny
oraz miasta Sulmierzyce,
5) Urząd Rejonowy w Ostrowie Wielkopolskim dla gmin: Odolanów, Ostrów
Wielkopolski, Przygodzice, Raszków, Sieroszewice i Sośnie oraz miasta Ostrów
Wielkopolski,
6) Urząd Rejonowy w Ostrzeszowie dla gmin: Czajków, Doruchów, Grabów n. Prosną,
Kobyla Góra, Kraszewice, Mikstat i Ostrzeszów,
7) Urząd Rejonowy w Pleszewie dla gmin: Chocz, Czermin, Dobrzyca, Gizałki,
Głuchów i Pleszew.
14. W województwie katowickim:
1) Urząd Rejonowy w Będzinie dla gmin: Bobrowniki i Psary oraz miast: Będzin,
Czeladź, Dąbrowa Górnicza, Sosnowiec i Wojkowice,
2) Urząd Rejonowy w Chrzanowie dla gmin: Babice, Chrzanów, Libiąż i Trzebinia
oraz miasta Jaworzno,
3) Urząd Rejonowy w Gliwicach dla gmin: Gierałtowice, Ornontowice, Pilchowice,
Rudziniec, Sośnicowice, Toszek i Wielowieś oraz miast: Gliwice, Knurów,
Pyskowice i Zabrze,
4) Urząd Rejonowy w Katowicach dla gminy Chełm Śląski oraz miast: Bytom,
Chorzów, Imielin, Katowice, Mysłowice, Ruda Śląska, Siemianowice Śląskie i
Świętochłowice,
5) Urząd Rejonowy w Olkuszu dla gmin: Bolesław, Klucze, Olkusz i Wolbrom oraz
miast Bukowno i Sławków,
6) Urząd Rejonowy w Pszczynie dla gmin: Bestwina, Brzeszcze,
Czechowice-Dziedzice, Goczałkowice-Zdrój, Miedźna, Pawłowice, Pszczyna i Suszec,
7) Urząd Rejonowy w Raciborzu dla gmin: Krzanowice, Krzyżanowice, Kuźnia
Raciborska, Nędza, Pietrowice Wielkie i Rudnik oraz miasta Racibórz,
8) Urząd Rejonowy w Rybniku dla gmin: Czerwionka-Leszczyny, Gaszowice,
Jejkowice, Kornowac, Lyski i Świerklany oraz miast Rybnik i Żory,
9) Urząd Rejonowy w Tarnowskich Górach dla gmin: Krupski Młyn, Świerklaniec,
Tąpkowice, Tworóg i Zbrosławice oraz miast: Miasteczko Śląskie, Piekary Śląskie
i Tarnowskie Góry,
10) Urząd Rejonowy w Tychach dla gmin: Bojszowy, Kobiór i Wyry oraz miast:
Bieruń, Lędziny, Łaziska Górne, Mikołów, Orzesze i Tychy,
11) Urząd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim dla gmin: Godów, Gorzyce, Lubomia,
Marklowice, Mszana i Zebrzydowice oraz miast: Jastrzębie-Zdrój, Pszów, Rydułtowy
i Wodzisław Śląski,
12) Urząd Rejonowy w Zawierciu dla gmin: Łazy, Mierzęcice, Ogrodzieniec, Pilica,
Siewierz i Żarnowiec oraz miast Poręba i Zawiercie.
15. W województwie kieleckim:
1) Urząd Rejonowy w Busku-Zdroju dla gmin: Bejsce, Busko--Zdrój, Chmielnik,
Czarnocin, Gnojno, Kazimierza Wielka, Kije, Koszyce, Michałów, Nowy Korczyn,
Oleśnica, Opatowiec, Pacanów, Pińczów, Solec-Zdrój, Stopnica, Szydłów, Tuczępy,
Wiślica i Złota,
2) Urząd Rejonowy w Jędrzejowie dla gmin: Imielno, Jędrzejów, Krasocin,
Małogoszcz, Nagłowice, Oksa, Sędziszów, Słupia, Sobków, Włoszczowa i Wodzisław,
3) Urząd Rejonowy w Kielcach dla gmin: Bieliny, Bodzentyn, Chęciny, Daleszyce,
Górno, Łagów, Łączna, Łopuszno, Masłów, Miedziana Góra, Morawica, Nowa Słupia,
Piekoszów, Pierzchnica, Raków, Sitkówka-Nowiny, Słupia (Konecka), Strawczyn,
Suchedniów i Zagnańsk oraz miasta Kielce,
4) Urząd Rejonowy w Końskich dla gmin: Bliżyn, Końskie, Mniów, Rodoszyce, Ruda
Maleniecka, Smyków i Stąporków,
5) Urząd Rejonowy w Miechowie dla gmin: Charsznica, Działoszyce, Kozłów, Książ
Wielki, Miechów, Pałecznica, Racławice, Skalbmierz i Słaboszów,
6) Urząd Rejonowy w Starachowicach dla gmin: Bałtów, Bodzechów, Brody, Kunów,
Mirzec, Pawłów, Skarżysko Kościelne, Waśniów i Wąchock oraz miast: Ostrowiec
Świętokrzyski, Skarżysko-Kamienna i Starachowice.
16. W województwie konińskim:
1) Urząd Rejonowy w Kole dla gmin: Babiak, Chodów, Dąbie, Grabów, Grzegorzew,
Kłodawa, Koło, Kościelec, Olszówka, Osiek Mały, Przedecz, Sompolno i Wierzbinek
oraz miasta Koło,
2) Urząd Rejonowy w Koninie dla gmin: Golina, Grodziec, Kazimierz Biskupi,
Kleczew, Kramsk, Krzymów, Rychwał, Rzgów, Skulsk, Stare Miasto, Ślesin i Wilczyn
oraz miasta Konin,
3) Urząd Rejonowy w Słupcy dla gmin: Lądek, Orchowo, Ostrowite, Powidz, Pyzdry,
Słupca, Strzałkowo, Witkowo i Zagórów oraz miasta Słupca,
4) Urząd Rejonowy w Turku dla gmin: Brudzew, Dobra, Kawęczyn, Malanów, Przykona,
Świnice Wareckie, Tuliszków, Turek, Uniejów i Władysławów oraz miasta Turek.
17. W województwie koszalińskim:
1) Urząd Rejonowy w Białogardzie dla gmin: Białogard, Karlino i Tychowo oraz
miasta Białogard,
2) Urząd Rejonowy w Drawsku Pomorskim dla gmin: Drawsko Pomorskie, Kalisz
Pomorski, Ostrowice, Wierzchowo i Złocieniec,
3) Urząd Rejonowy w Kołobrzegu dla gmin: Dygowo, Gościno, Kołobrzeg, Rymań,
Siemyśl i Ustronie Morskie oraz miasta Kołobrzeg,
4) Urząd Rejonowy w Koszalinie dla gmin: Będzino, Biesiekierz, Bobolice,
Darłowo, Malechowo, Manowo, Mielno, Polanów, Sianów i Świeszyno oraz miast
Darłowo i Koszalin,
5) Urząd Rejonowy w Szczecinku dla gmin: Barwice, Biały Bór, Borne-Sulinowo,
Czaplinek, Grzmiąca i Szczecinek oraz miasta Szczecinek,
6) Urząd Rejonowy w Świdwinie dla gmin: Brzeżno, Połczyn-Zdrój, Rąbino,
Sławoborze i Świdwin oraz miasta Świdwin.
18. W województwie krakowskim:
1) Urząd Rejonowy w Krakowie dla gmin: Alwernia, Biskupice, Czernichów, Drwinia,
Gdów, Gołcza, Iwanowice, Jerzmanowice-Przeginia, Kłaj, Kocmyrzów-Luborzyca,
Krzeszowice, Liszki, Michałowiece, Mogilany, Niepołomice, Skała, Skawina,
Słomniki, Sułoszowa, Świątniki Górne, Trzyciąż, Wieliczka, Wielka Wieś,
Zabierzów i Zielonki oraz miasta Kraków,
2) Urząd Rejonowy w Myślenicach dla gmin: Dobczyce, Myślenice, Pcim,
Raciechowice, Siepraw, Sułkowice, Tokarnia i Wiśniowa,
3) Urząd Rejonowy w Proszowicach dla gmin: Igołomia-Wawrzeńczyce, Koniusza, Nowe
Brzesko, Proszowice i Radziemice.
19. W województwie krośnieńskim:
1) Urząd Rejonowy w Jaśle dla gmin: Biecz, Brzyska, Dębowiec, Jasło, Kołaczyce,
Krempna, Lipinki, Osiek Jasielski, Nowy Żmigród, Skołyszyn i Tarnowiec oraz
miasta Jasło,
2) Urząd Rejonowy w Krośnie dla gmin: Brzozów, Chorkówka, Domaradz, Dukla,
Dydnia, Haczów, Iwonicz-Zdrój, Jasienica Rosielna, Jedlicze, Korczyna,
Krościenko Wyżne, Miejsce Piastowe, Nozdrzec, Rymanów i Wojaszówka oraz miasta
Krosno,
3) Urząd Rejonowy w Sanoku dla gmin: Baligród, Besko, Bukowsko, Cisna, Czarna,
Komańcza, Lesko, Lutowiska, Olszanica, Sanok, Solina, Tyrawa Wołoska, Ustrzyki
Dolne, Zagórz i Zarszyn oraz miasta Sanok.
20. w województwie legnickim:
1) Urząd Rejonowy w Głogowie dla gmin: Gaworzyce, Głogów, Grębocice, Jerzmanowa,
Kotla, Pęcław, Przemków, Radwanice i Żukowice oraz miasta Głogów,
2) Urząd Rejonowy w Legnicy dla gmin: Chojnów, Gromadka, Krotoszyce, Kunice,
Legnickie Pole, Męcinka, Miłkowice, Mściwojów, Paszowice, Pielgrzymka,
Prochowice, Ruja, Udanin, Warta Bolesławiecka, Wądroże Wielkie, Zagrodno i
Złotoryja oraz miast: Chojnów, Jawor, Legnica i Złotoryja,
3) Urząd Rejonowy w Lubinie dla gmin: Chocianów, Lubin, Polkowice, Rudna i
Ścinawa oraz miasta Lubin.
21. W województwie leszczyńskim:
1) Urząd Rejonowy w Gostyniu dla gmin: Borek Wielkopolski, Gostyń, Krobia,
Pępowo, Piaski, Pogorzela i Poniec,
2) Urząd Rejonowy w Górze dla gmin: Góra, Jemielno, Niechlów i Wąsosz,
3) rząd Rejonowy w Kościanie dla gmin: Kościan, Krzywiń, Przemęt i Śmigiel oraz
miasta Kościan,
4) Urząd Rejonowy w Lesznie dla gmin: Krzemieniewo, Lipno, Osieczna, Rydzyna,
Szlichtyngowa, Święciechowa, Wijewo, Włoszakowice i Wschowa oraz miasta Leszno,
5) Urząd Rejonowy w Rawiczu dla gmin: Bojanowo, Jutrosin, Kobylin, Miejska
Górka, Pakosław i Rawicz.
22. W województwie lubelskim:
1) Urząd Rejonowy w Kraśniku dla gmin: Borzechów, Dzierzkowice, Kraśnik,
Urzędów, Wilkołaz i Zakrzówek oraz miasta Kraśnik,
2) Urząd Rejonowy w Lubartowie dla gmin: Abramów, Borki, Firlej, Jeziorzany,
Kamionka, Kock, Lubartów, Michów, Niedźwiada, Ostrówek, Ostrów Lubelski, Serniki
i Uścimów oraz miasta Lubartów,
3) Urząd Rejonowy w Lublinie dla gmin: Bełżyce, Bychawa, Fajsławice, Głusk,
Jabłonna, Jastków, Konopnica, Krzczonów, Ludwin, Łęczna, Mełgiew, Milejów,
Niedrzwica Duża, Niemce, Piaski, Puchaczów, Rybczewice, Spiczyn, Strzyżewice,
Trawniki, Wólka i Wojciechów oraz miast Lublin i Świdnik,
4) Urząd Rejonowy w Opolu Lubelskim dla gmin: Chodel, Józefów, Karczmiska,
Łaziska, Opole Lubelskie, Poniatowa i Wilków,
5) Urząd Rejonowy w Puławach dla gmin: Baranów, Garbów, Janowiec, Kazimierz
Dolny, Końskowola, Kurów, Markuszów, Nałęczów, Puławy, Wąwolnica i Żyrzyn oraz
miast Dęblin i Puławy,
6) Urząd Rejonowy w Rykach dla gmin: Nowodwór, Ryki, Stężyca i Ułęż.
23. W województwie łomżyńskim:
1) Urząd Rejonowy w Grajewie dla gmin: Goniądz, Grajewo, Radziłów, Rajgród,
Szczuczyn, Trzcianne i Wąsosz oraz miasta Grajewo,
2) Urząd Rejonowy w Kolnie dla gmin: Grabowo, Kolno, Mały Płock, Stawiski i
Turośl oraz miasta Kolno,
3) Urząd Rejonowy w Łomży dla gmin: Jedwabne, Łomża, Miastkowo, Nowogród,
Piątnica, Przytuły, Śniadowo, Wizna i Zbójna oraz miasta Łomża,
4) Urząd Rejonowy w Wysokiem Mazowieckiem dla gmin: Ciechanowiec, Czyżew-Osada,
Klukowo, Kobylin-Borzymy, Kulesze Kościelne, Nowe Piekuty, Perlejewo, Sokoły,
Szepietowo i Wysokie Mazowieckie oraz miasta Wysokie Mazowieckie,
5) Urząd Rejonowy w Zambrowie dla gmin: Andrzejewo, Boguty--Pianki, Kołaki
Kościelne, Nur, Rutki, Szulborze Wielkie, Szumowo, Zambrów, Zaręby Kościelne i
Zawady oraz miasta Zambrów.
24. W województwie łódzkim:
1) Urząd Rejonowy w Łodzi dla gmin: Andrespol, Brójce i Nowosolna oraz miasta
Łódź,
2) Urząd Rejonowy w Pabianicach dla gmin: Pabianice i Rzgów oraz miast
Konstantynów Łódzki i Pabianice,
3) Urząd Rejonowy w Zgierzu dla gmin: Aleksandrów Łódzki, Głowno, Ozorków,
Parzęczew, Stryków i Zgierz oraz miast: Głowno, Ozorków i Zgierz.
25. W województwie nowosądeckim:
1) Urząd Rejonowy w Gorlicach dla gmin: Bobowa, Gorlice, Łużna, Moszczenica,
Ropa, Sękowa i Uście Gorlickie oraz miasta Gorlice,
2) Urząd Rejonowy w Limanowej dla gmin: Dobra, Jodłownik, Kamienica, Laskowa,
Limanowa, Łukowica, Mszana Dolna, Niedźwiedź i Tymbark oraz miast Limanowa i
Mszana Dolna,
3) Urząd Rejonowy w Nowym Sączu dla gmin: Chełmiec, Gródek n. Dunajcem, Grybów,
Kamionka Wielka, Korzenna, Krynica, Łabowa, Łącko, Łososina Dolna, Muszyna,
Nawojowa, Piwniczna, Podegrodzie, Rytro i Stary Sącz oraz miast Grybów i Nowy
Sącz,
4) Urząd Rejonowy w Nowym Targu dla gmin: Biały Dunajec, Bukowina Tatrzańska,
Bystra-Sidzina, Czarny Dunajec, Czorsztyn, Jabłonka, Jordanów, Kościelisko,
Krościenko n. Dunajcem, Lipnica Wielka, Lubień, Łapsze Niżne, Nowy Targ,
Ochotnica Dolna, Poronin, Raba Wyżne, Rabka i Szaflary oraz miast: Jordanów,
Nowy Targ, Szczawnica i Zakopane.
26. W województwie olsztyńskim:
1) Urząd Rejonowy w Bartoszycach dla gmin: Bartoszyce, Bisztynek, Górowo
Iławeckie i Sępopol oraz miast Bartoszyce i Górowo Iławeckie,
2) Urząd Rejonowy w Iławie dla gmin: Iława i Lubawa oraz miast Iława i Lubawa,
3) Urząd Rejonowy w Kętrzynie dla gmin: Barciany, Kętrzyn, Korsze, Reszel i
Srokowo oraz miasta Kętrzyn,
4) Urząd Rejonowy w Lidzbarku Warmińskim dla gmin: Dobre Miasto, Kiwity,
Lidzbark Warmiński i Lubomino oraz miasta Lidzbark Warmiński,
5) Urząd Rejonowy w Morągu dla gmin: Małdyty, Miłakowo, Morąg i Zalewo,
6) Urząd Rejonowy w Mrągowie dla gmin: Mrągowo, Piecki i Sorkwity oraz miasta
Mrągowo,
7) Urząd Rejonowy w Nidzicy dla gmin: Janowiec Kościelny, Janowo, Kozłowo i
Nidzica,
8) Urząd Rejonowy w Olsztynie dla gmin: Barczewo, Biskupiec, Dywity, Gietrzwałd,
Jeziorany, Jonkowo, Kolno, Olsztynek, Pruda, Stawiguda i Świątki oraz miasta
Olsztyn,
9) Urząd Rejonowy w Ostródzie dla gmin: Dąbrówno, Grunwald, Łukta, Miłomłyn i
Ostróda oraz miasta Ostróda,
10) Urząd Rejonowy w Szczytnie dla gmin: Dźwierzuty, Jedwabno, Pasym, Szczytno,
Świętajno i Wielbark oraz miasta Szczytno.
27. W województwie opolskim:
1) Urząd Rejonowy w Brzegu dla gmin: Brzeg, Grodków, Lewin Brzeski, Lubsza i
Olszanka oraz miasta Brzeg,
2) Urząd Rejonowy w Głubczycach dla gmin: Baborów, Branice, Głubczyce i Kietrz,
3) Urząd Rejonowy w Kędzierzynie-Koźlu dla gmin: Bierawa, Cisek, Głogówek,
Pawłowiczki, Polska Cerekiew, Reńska Wieś, Walce i Zdzieszowice oraz miasta
Kędzierzyn-Koźle,
4) Urząd Rejonowy w Kluczborku dla gmin: Byczyna, Domaszowice, Kluczbork,
Lasowice Wielkie, Namysłów, Świerczów, Wilków i Wołczyn,
5) Urząd Rejonowy w Nysie dla gmin: Głuchołazy, Kamiennik, Korfantów, Lubrza,
Łambinowice, Nysa, Otmuchów, Paczków, Pakosławice, Prudnik i Skoroszyce,
6) Urząd Rejonowy w Opolu dla gmin: Biala, Chrząstowice, Dąbrowa, Dobrzeń
Wielki, Gogolin, Komprachcice, Krapkowice, Łubniany, Murów, Niemodlin, Ozimek,
Pokój, Popielów, Prószków, Strzeleczki, Tarnów Opolski, Tułowice, Turawa i
Zębowice oraz miasta Opole,
7) Urząd Rejonowy w Strzelcach Opolskich dla gmin: Izbicko, Jemielnica,
Kolonowskie, Leśnica, Strzelce Opolskie, Ujazd i Zawadzkie.
28. W województwie ostrołęckim:
1) Urząd Rejonowy w Makowie Mazowieckim dla gmin: Czerwonka, Krasnosielc,
Płoniawy-Bramura, Rzewnie, Sypniewo i Szelków oraz miasta Maków Mazowiecki,
2) Urząd Rejonowy w Ostrołęce dla gmin: Baranowo, Czarnia, Czerwin, Goworowo,
Kadzidło, Lelis, Łyse, Młynarze, Myszyniec, Olszewo-Borki, Rozogi, Różan, Rzekuń
i Troszyn oraz miasta Ostrołęka,
3) Urząd Rejonowy w Ostrowi Mazowieckiej dla gmin: Brok, Małkinia Górna, Ostrów
Mazowiecka, Stary Lubotyń i Wąsewo oraz miasta Ostrów Mazowiecka,
4) Urząd Rejonowy w Przasnyszu dla gmin: Chorzele, Jednorożec, Krzynowłoga Mała
i Przasnysz oraz miasta Przasnysz,
5) Urząd Rejonowy w Wyszkowie dla gmin: Brańszczyk, Dąbrówka, Długosiodło,
Klembów, Obryte, Rząśnik, Somianka, Tłuszcz, Wyszków, Zabrodzie i Zatory.
29. W województwie pilskim:
1) Urząd Rejonowy w Chodzieży dla gmin: Budzyń, Chodzież, Margonin, Ryczywół,
Szamocin i Ujście oraz miasta Chodzież,
2) Urząd Rejonowy w Czarnkowie dla gmin: Czarnków, Drawsko, Lubasz, Połajewo i
Wronki oraz miasta Czarnków,
3) Urząd Rejonowy w Pile dla gmin: Białośliwie, Kaczory, Łobżenica, Miasteczko
Krajeńskie, Szydłowo, Wyrzysk i Wysoka oraz miasta Piła,
4) Urząd Rejonowy w Trzciance dla gmin: Krzyż Wielkopolski, Trzcianka i Wieleń,
5) Urząd Rejonowy w Wałczu dla gmin: Człopa, Mirosławiec, Tuczno i Wałcz oraz
miasta Wałcz,
6) Urząd Rejonowy w Wągrowcu dla gmin: Damasławek, Gołańcz, Rogoźno, Wapno i
Wągrowiec oraz miasta Wągrowiec,
7) Urząd Rejonowy w Złotowie dla gmin: Jastrowie, Krajenka, Lipka, Okonek,
Tarnówka, Zakrzewo i Złotów oraz miasta Złotów.
30. W województwie piotrkowskim:
1) Urząd Rejonowy w Bełchatowie dla gmin: Bełchatów, Dłutów, Drużbice,
Kleszczów, Kluki, Rząśnia, Szczerców i Zelów oraz miasta Bełchatów,
2) Urząd Rejonowy w Opocznie dla gmin: Białaczów, Fałków, Mniszków, Opocznko,
Paradyż, Poświętne, Sławno i Żarnów,
3) Urząd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim dla gmin: Aleksandrów, Czarnocin,
Gorzkowice, Grabica, Łęki Szlacheckie, Moszczenica, Ręczno, Rozprza, Sulejów,
Tuszyn, Wola Krzysztoporska i Wolbórz oraz miasta Piotrków Trybunalski,
4) Urząd Rejonowy w Radomsku dla gmin: Dobryszyce, Gomunice, Kamieńsk,
Kluczewsko, Kobiele Wielkie, Kodrąb, Lgota Wielka, Ładzice, Masłowice,
Przedbórz, Radomsko, Sulmierzyce i Wielgomłyny oraz miasta Radomsko,
5) Urząd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim dla gmin: Będków, Budziszewice,
Czerniewice, Inowłódz, Koluszki, Lubochnia, Rokiciny, Rzeczyca, Tomaszów
Mazowiecki, Ujazd i Żelechlinek oraz miasta Tomaszów Mazowiecki.
31. W województwie płockim:
1) Urząd Rejonowy w Kutnie dla gmin: Bedlno, Dąbrowice, Kiernozia, Krośniewice,
Krzyżanów, Kutno, Łanięta, Nowe Ostrowy, Oporów, Pacyna, Strzelce, Szczawin
Kościelny i Żychlin oraz miasta Kutno,
2) Urząd Rejonowy w Łęczycy dla gmin: Daszyna, Góra Świętej Małgorzaty, Łęczyca,
Piątek i Witonia oraz miasta Łęczyca,
3) Urząd Rejonowy w Płocku dla gmin: Bielsk, Bodzanów, Brudzeń Duży, Bulkowo,
Czerwińsk n. Wisłą, Drobin, Gąbin, Gostynin, Iłów, Łąck, Mała Wieś, Nowy
Duninów, Radzanowo, Sanniki, Słubice, Słupno, Stara Biała, Staroźreby i
Wyszogród oraz miast Gostynin i Płock,
4) Urząd Rejonowy w Sierpcu dla gmin: Gozdowo, Mochowo, Rościszewo, Sierpc,
Szczutowo i Zawidz oraz miasta Sierpc.
32. W województwie poznańskim:
1) Urząd Rejonowy w Gnieźnie dla gmin: Czerniejewo, Gniezno, Kiszkowo, Kłecko,
Łubowo, Mieleszyn, Mieścisko i Niechanowo oraz miasta Gniezno,
2) Urząd Rejonowy w Grodzisku Wielkopolskim dla gmin: Granowo, Grodzisk
Wielkopolski, Kamieniec, Rakoniewice i Wielichowo,
3) Urząd Rejonowy w Nowym Tomyślu dla gmin: Kuślin, Lwówek, Nowy Tomyśl i
Opalenica,
4) Urząd Rejonowy w Poznaniu dla gmin: Buk, Czerwonak, Dopiewo, Kleszczewo,
Komorniki, Kostrzyn, Kórnik, Mosina, Murowana Goślina, Oborniki, Pobiedziska,
Rokietnica, Skoki, Stęszew, Suchy Las, Swarzędz i Tarnowo Podgórne oraz miast:
Luboń, Poznań i Puszczykowo,
5) Urząd Rejonowy w Szamotułach dla gmin: Chrzypsko Wielkie, Duszniki, Kaźmierz,
Kwilcz, Obrzycko, Ostroróg, Pniewy, Sieraków i Szamotuły oraz miasta Obrzycko,
6) Urząd Rejonowy w Śremie dla gmin: Brodnica, Czempiń, Dolsk, Książ
Wielkopolski i Śrem,
7) Urząd Rejonowy w Środzie Wielkopolskiej dla gmin: Dominowo, Krzykosy, Nowe
Miasto n. Wartą, Środa Wielkopolska i Zaniemyśl,
8) Urząd Rejonowy we Wrześni dla gmin: Kołaczkowo, Miłosław, Nekla i Września.
33. W województwie przymsykim:
1) Urząd Rejonowy w Jarosławiu dla gmin: Chłopice, Jarosław, Laszki, Pawłosiów,
Pruchnik, Radymno, Rokietnica, Roźwienica i Wiązownica oraz miast Jarosław i
Radymno,
2) Urząd Rejonowy w Lubaczowie dla gmin: Cieszanów, Horyniec, Lubaczów, Narol,
Oleszyce, Stary Dzików i Wielkie Oczy oraz miasta Lubaczów,
3) Urząd Rejonowy w Przemyślu dla gmin: Bircza, Dubiecko, Dynów, Fredropol,
Krasiczyn, Krzywcza, Medyka, Orły, Przemyśl, Stubno i Żurawica oraz miast Dynów
i Przemyśl,
4) Urząd Rejonowy w Przeworsku dla gmin: Adamówka, Gać, Jawornik Polski,
Kańczuga, Przeworsk, Sieniawa, Tryńcza i Zarzecze oraz miasta Przeworsk.
34. W województwie radomskim:
1) Urząd Rejonowy w Grójcu dla gmin: Belsk Duży, Błędów, Chynów, Goszczyn,
Grójec, Jasieniec, Mogielnica, Nowe Miasto n. Pilicą, Pniewy, Promna i Warka,
2) Urząd Rejonowy w Kozienicach dla gmin: Garbatka-Letnisko, Głowaczów,
Gniewoszów, Grabów n. Pilicą, Kozienice, Magnuszew i Sieciechów,
3) Urząd Rejonowy w Przysusze dla gmin: Borkowice, Drzewica, Gielniów,
Gowarczów, Klwów, Odrzywół, Potworów, Przysucha, Rusinów i Wieniawa,
4) Urząd Rejonowy w Radomiu dla gmin: Białobrzegi, Gózd, Iłża, Jastrzębia,
Jedlińsk, Jedlnia-Letnisko, Kazanów, Kowala, Pionki, Przytyk, Radzanów,
Rzeczniów, Skaryszew, Stara Błotnica, Stromiec, Wierzbica, Wolanów, Wyśmierzyce
i Zakrzew oraz miast Pionki i Radom,
5) Urząd Rejonowy w Szydłowcu dla gmin: Chlewiska, Jastrząb, Mirów, Orońsko i
Szydłowiec,
6) Urząd Rejonowy w Zwoleniu dla gmin: Chotcza, Ciepielów, Lipsko, Policzna,
Przyłęk, Sienno, Solec n. Wisłą, Tczów i Zwoleń.
35. W województwie rzeszowskim:
1) Urząd Rejonowy w Kolbuszowej dla gmin: Cmolas, Kolubuszowa, Niwiska, Raniżów
i Stary Dzikowiec,
2) Urząd Rejonowy w Leżajsku dla gmin: Grodzisko Dolne, Kamień, Kuryłówka,
Leżajsk, Nowa Sarzyna, Rakszawa, Sokołów Małopolski i Żołynia oraz miasta
Leżajsk,
3) Urząd Rejonowy w Mielcu dla gmin: Borowa, Czermin, Gawłuszowice, Mielec,
Przecław i Tuszów Narodowy oraz miasta Mielec,
4) Urząd Rejonowy w Ropczycach dla gmin: Ostrów, Ropczyce i Wielopole
Skrzyńskie,
5) Urząd Rejonowy w Rzeszowie dla gmin: Białobrzegi, Błażowa, Boguchwała,
Chmielnik Rzeszowski, Czarna, Czudec, Frysztak, Głogów Małopolski, Hyżne,
Iwierzyce, Krasne, Lubenia, Łańcut, Markowa, Niebylec, Sędziszów Małopolski,
Strzyżów, Świlcza, Trzebownisko, Tyczyn i Wiśniowa oraz miast Łańcut i Rzeszów.
36. W województwie siedleckim:
1) Urząd Rejonowy w Garwolinie dla gmin: Borowie, Garwolin, Górzno, Kłoczew,
Łaskarzew, Maciejowice, Miastków Kościelny, Osieck, Parysów, Pilawa,
Sobienie-Jeziory, Sobolew, Trojanów, Wilga i Żelechów oraz miast Garwolin i
Łaskarzew,
2) Urząd Rejonowy w Łukowie dla gmin: Adamów, Krzywda, Łuków, Serokomla, Stanin,
Stoczek Łukowski, Trzebieszów, Wojcieszków i wola Mysłowska oraz miasta Łuków,
3) Urząd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim dla gmin: Cegłów, Dębe Wielkie, Dobre,
Jakubów, Kałuszyn, Kołbiel, Latowicz, Mińsk Mazowiecki, Mrozy, Poświętne,
Siennica, Stanisławów i Strachówka oraz miasta Mińsk Mazowiecki,
4) Urząd Rejonowy w Siedlcach dla gmin: Domanice, Korczew, Kotuń, Mokobody,
Mordy, Paprotnia, Przesmyki, Siedlce, Skórzec, Suchożebry, Wiśniew, Wodynie i
Zbuczyn Poduchowny oraz miasta Siedlce,
5) Urząd Rejonowy w Sokołowie Podlaskim dla gmin: Bielany, Ceranów, Jabłonna
Lacka, Kosów Lacki, Repki, Sabnie, Sokołów Podlaski i Sterdyń oraz miasta
Sokołów Podlaski,
6) Urząd Rejonowy w Węgrowie dla gmin: Grębków, Jadów, Korytnica, Liw, Łochów,
Miedzna, Sadowne, Stoczek i Wierzbno oraz miasta Węgrów.
37. W województwie sieradzkim:
1) Urząd Rejonowy w Łasku dla gmin: Buczek, Dobroń, Lutomiersk, Łask,
Sędziejowice, Widawa i Wodzierady,
2) Urząd Rejonowy w Sieradzu dla gmin: Błaszki, Brąszewice, Brzeźnio, Burzenin,
Goszczanów, Klonowa, Pęczniew, Sieradz, Warta, Wróblew i Złoczew oraz miasta
Sieradz,
3) Urząd Rejonowy w Wieluniu dla gmin: Biała, Czarnożyły, Działoszyn,
Kiełczygłów, Konopnica, Lututów, Mokrsko, Osjaków, Ostrówek, Pątnów, Rusiec,
Siemkowice, Skomlin, Wieluń i Wierzchlas,
4) Urząd Rejonowy w Zduńskiej Woli dla gmin: Dalików, Poddębice, Szadek,
Wartkowice, Zadzim, Zapolice i Zduńska Wola oraz miasta Zduńska Wola.
38. W województwie skierniewickim:
1) Urząd Rejonowy w Łowiczu dla gmin: Bielawy, Chąśno, Domaniewice, Kocierzew
Południowy, Łowicz, Łyszkowice, Nieborów i Zduny oraz miasta Łowicz,
2) Urząd Rejonowy w Rawie Mazowieckiej dla gmin: Biała Rawska, Cielądz, Głuchów,
Rawa Mazowiecka, Regnów i Sadkowice oraz miasta Rawa Mazowiecka,
3) Urząd Rejonowy w Skierniewicach dla gmin: Bolimów, Brzeziny, Dmosin,
Godzianów, Jeżów, Kowiesy, Lipce Reymontowskie, Maków, Nowy Kawęczyn, Puszcza
Mariańska, Rogów, Skierniewice i Słupia oraz miast Brzeziny i Skierniewice,
4) Urząd Rejonowy w Sochaczewie dla gmin: Młodzieszyn, Nowa Sucha, Rybno,
Sochaczew i Teresin oraz miasta Sochaczew,
5) Urząd Rejonowy w Żyrardowie dla gmin: Baranów, Jaktorów, Mszczonów,
Radziejowice, Wiskitki i Żabia Wola oraz miasta Żyrardów.
39. W województwie słupskim:
1) Urząd Rejonowy w Bytowie dla gmin: Borzytuchom, Bytów, Kołczygłowy, Lipnica,
Parchowo, Studzienice i Tuchomie,
2) Urząd Rejonowy w Człuchowie dla gmin: Czarne, Człuchów, Debrzno, Konarzyny,
Przechlewo i Rzeczenica oraz miasta Człuchów,
3) Urząd Rejonowy w Lęborku dla gmin: Cewice, Czarna Dąbrówka, Nowa Wieś
Lęborska, Potęgowo i Wicko oraz miast Lębork i Łeba,
4) Urząd Rejonowy w Miastku dla gmin: Koczała, Miastko i Trzebielino,
5) Urząd Rejonowy w Słupsku dla gmin: Damnica, Dębnica Kaszubska, Główczyce,
Kępice, Kobylnica, Postomino, Sławno, Słupsk, Smołdzino i Ustka oraz miast:
Sławno, Słupsk i Ustka.
40. W województwie suwalskim:
1) Urząd Rejonowy w Augustowie dla gmin: Augustów, Bargłów Kościelny, Lipsk,
Nowinka, Płaska i Sztabin oraz miasta Augustów,
2) Urząd Rejonowy w Ełku dla gmin: Ełk, Kalinowo, Prostki i Stare Juchy oraz
miasta Ełk,
3) Urząd Rejonowy w Giżycku dla gmin: Giżycko, Kruklanki, Mikołajki, Miłki, Ryn
i Wydminy oraz miasta Giżycko,
4) Urząd Rejonowy w Gołdapi dla gmin: Dubeninki i Gołdap,
5) Urząd Rejonowy w Olecku dla gmin: Kowale Oleckie, Olecko, Świętajno i
Wieliczki,
6) Urząd Rejonowy w Piszu dla gmin: Biała Piska, Orzysz, Pisz i Ruciane-Nida,
7) Urząd Rejonowy w Sejnach dla gmin: Giby, Krasnopol, Puńsk i Sejny oraz miasta
Sejny,
8) Urząd Rejonowy w Suwałkach dla gmin: Bakałarzewo, Filipów, Jeleniewo,
Przerośl, Raczki, Rutka-Tartak, Suwałki, Szypliszki i Wiżajny oraz miasta
Suwałki,
9) Urząd Rejonowy w Węgorzewie dla gmin: Banie Mazurskie, Budry, Pozezdrze i
Węgorzewo.
41. W województwie szczecińskim:
1) Urząd Rejonowy w Gryficach dla gmin: Brojce, Dziwnów, Golczewo, Gryfice,
Kamień Pomorski, Karnice, Płoty, Radowo Małe, Resko, Rewal, Świerzno i
Trzebiatów,
2) Urząd Rejonowy w Gryfinie dla gmin: Banie, Cedynia, Chojna, Gryfino,
Mieszkowice, Moryń, Stare Czarnowo, Trzcińsko-Zdrój i Widuchowa,
3) Urząd Rejonowy w Goleniowie dla gmin: Dobra, Goleniów, Maszewo, Nowogard,
Osina, Przybiernów i Stepnica,
4) Urząd Rejonowy w Pyrzycach dla gmin: Bielice, Dolice, Kozielice, Lipiany,
Przelewice, Pyrzyce i Warnice,
5) Urząd Rejonowy w Stargardzie Szczecińskim dla gmin: Chociwel, Dobrzany,
Ińsko, Kobylanka, Łobez, Marianowo, Stara Dąbrowa, Stargard Szczeciński, Suchań
i Węgorzyno oraz miasta Stargard Sczeciński,
6) Urząd Rejonowy w Szczecinie dla gmin: Dobra (Szczecińska), Kołbaskowo, Nowe
Warpno i Police oraz miasta Szczecin,
7) Urząd Rejonowy w Świnoujściu dla gmin: Międzyzdroje i Wolin oraz miasta
Świnoujście.
42. W województwie tarnobrzeskim:
1) Urząd Rejonowy w Janowie Lubelskim dla gmin: Batorz, Chrzanów, Dzwola,
Godziszów, Janów Lubelski, Modliborzyce, Potok Wielki, Szastarka i Trzydnik
Duży,
2) Urząd Rejonowy w Nisku dla gmin: Bojanów, Harasiuki, Jarocin, Jeżowe,
Krzeszów, Nisko, Rudnik i Ulanów,
3) Urząd Rejonowy w Opatowie dla gmin: Baćkowice, �mielów, Iwaniska, Lipnik,
Opatów, Ożarów, Sadowie, Tarłów i Wojciechowice,
4) Urząd Rejonowy w Sandomierzu dla gmin: Annopol, Dwikozy, Gościeradów,
Klimontów, Koprzywnica, Łoniów, Obrazów, Samborzec, Wilczyce i Zawichost oraz
miasta Sandomierz,
5) Urząd Rejonowy w Stalowej Woli dla gmin: Pysznica, Radomyśl, Zaklików i
Zaleszany oraz miasta Stalowa Wola,
6) Urząd Rejonowy w Staszowie dla gmin: Bogoria, Łubnice, Osiek, Połaniec,
Rytwiany i Staszów,
7) Urząd Rejonowy w Tarnobrzegu dla gmin: Baranów Sandomierski, Gorzyce, Grębów,
Majdan Królewski, Nowa Dęba i Padew Narodowa oraz miasta Tarnobrzeg.
43. W województwie tarnowskim:
1) Urząd Rejonowy w Bochni dla gmin: Bochnia, Borzęcin, Brzesko, Czchów, Dębno,
Gnojnik, Iwakowa, Lipnica Murowana, Łapanów, Nowy Wiśnicz, Rzezawa, Szczurowa,
Trzciana i Żegocina oraz miasta Bochnia,
2) Urząd Rejonowy w Dąbrowie Tarnowskiej dla gmin: Bolesław, Dąbrowa Tarnowska,
Gręboszów, Mędrzechów, Olesno, Radgoszcz, Szczucin, Wadowice Górne i
Wietrzychowice,
3) Urząd Rejonowy w Dębicy dla gmin: Brzostek, Czarna, Dębica, Jodłowa, Pilzno,
Radomyśl Wielki i Żyraków oraz miasta Dębica,
4) Urząd Rejonowy w Tarnowie dla gmin: Ciężkowice, Gromnik, Lisia Góra, Pleśna,
Radłów, Ryglice, Rzepiennik Strzyżewski, Skrzyszów, Szerzyny, Tarnów, Tuchów,
Wierzchosławice, Wojnicz, Zakliczyn i Żabno oraz miasta Tarnów.
44. W województwie toruńskim:
1) Urząd Rejonowy w Brodnicy dla gmin: Biskupiec, Bobrowo, Brodnica, Brzozie,
Górzno, Grążawy, Grodziczno, Jabłonowo Pomorskie, Kurzętnik, Nowe Miasto
Lubawskie, Osiek, Świedziebnia, Wąpielsk i Zbiczno oraz miast Brodnica i Nowe
Miasto Lubawskie,
2) Urząd Rejonowy w Grudziądzu dla gmin: Chełmno, Grudziądz, Gruta, Lisewo,
Łasin, Rogóźno, Stolno i Świecie n. Osą oraz miast Chełmno i Grudziądz,
3) Urząd Rejonowy w Toruniu dla gmin: Chełmża, Ciechocin, Golub-Dobrzyń, Kijewo
Królewskie, Kowalewo Pomorskie, Lubicz, Łubianka, Łysomice, Obrowo, Papowo
Biskupie, Radomin, Unisław, Wielka Nieszawka i Zławieś Wielka oraz miast:
Chełmża, Golub-Dobrzyń i Toruń,
4) Urząd Rejonowy w Wąbrzeźnie dla gmin: Dębowa Łąka, Książki, Płużnica, Radzyń
Chełmiński i Wąbrzeźno oraz miasta Wąbrzeźno.
45. W województwie wałbrzyskim:
1) Urząd Rejonowy w Bystrzycy Kłodzkiej dla gmin: Bystrzyca Kłodzka, Międzylesie
i Stronie Śląskie,
2) Urząd Rejonowy w Dzierżoniowie dla gmin: Dzierżoniów i Niemcza oraz miast:
Bielawa, Dzierżoniów, Pieszyce i Piława Górna,
3) Urząd Rejonowy w Kłodzku dla gmin: Kłodzko, Lądek-Zdrój, Lewin Kłodzki, Nowa
Ruda, Radków i Szczytna oraz miast: Duszniki-Zdrój, Kłodzko, Kudowa-Zdrój, Nowa
Ruda i Polanica--Zdrój,
4) Urząd Rejonowy w Świdnicy dla gmin: Dobromierz, Jaworzyna Śląska,
Marcinowice, Strzegom, Świdnica i Żarów oraz miast Świdnica i Świebodzice,
5) Urząd Rejonowy w Wałbrzychu dla gmin: Czarny Bór, Głuszyca, Mieroszów, Stare
Bogaczowice i Walim oraz miast: Boguszów-Gorce, Jedlina-Zdrój, Szczawno-Zdrój i
Wałbrzych,
6) Urząd Rejonowy w Ząbkowicach Śląskich dla gmin: Bardo, Ciepłowody, Kamieniec
Ząbkowicki, Przeworno, Stoszowice, Ząbkowice Śląskie, Ziębice i Złoty Stok.
46. W województwie włocławskim:
1) Urząd Rejonowy w Aleksandrowie Kujawskim dla gmin: Aleksandrów Kujawski,
Bądkowo, Koneck, Raciążek, Waganiec i Zakrzewo oraz miast: Aleksandrów Kujawski,
Ciechocinek i Nieszawa,
2) Urząd Rejonowy w Lipnie dla gmin: Bobrowniki, Chrostkowo, Czernikowo, Dobrzyń
n. Wisłą, Kikół, Lipno, Skępe, Tłuchowo, Wielgie i Zbójno oraz miasta Lipno,
3) Urząd Rejonowy w Radziejowie dla gmin: Bytoń, Dobre, Osięciny, Piotrków
Kujawski, Radziejów i Topólka oraz miasta Radziejów,
4) Urząd Rejonowy w Rypinie dla gmin: Brzuze, Rogowo, Rypin i Skrwilno oraz
miasta Rypin,
5) Urząd Rejonowy we Włocławku dla gmin: Barchowo, Boniewo, Brześć Kujawski,
Choceń, Chodecz, Fabianki, Izbica Kujawska, Kowal, Lubanie, Lubień Kujawski,
Lubraniec i Włocławek oraz miast Kowal i Włocławek.
47. W województwie wrocławskim:
1) Urząd Rejonowy w Miliczu dla gmin: Cieszków, Krośnice i Milicz,
2) Urząd Rejonowy w Oleśnicy dla gmin: Bierutów, Dobroszyce, Oleśnica i
Twardogóra oraz miasta Oleśnica,
3) Urząd Rejonowy w Oławie dla gmin: Borów, Domaniów, Jelcz--Laskowice,
Kondratowice, Oława, Strzelin i Wiązów oraz miasta Oława,
4) Urząd Rejonowy w Trzebnicy dla gmin: Oborniki Śląskie, Prusice, Trzebnica,
Zawonia i Żmigród,
5) Urząd Rejonowy w Wołowie dla gmin: Brzeg Dolny, Wińsko i Wołów,
6) Urząd Rejonowy we Wrocławiu dla gmin: Czernica, Długołęka, Jordanów Śląski,
Kąty Wrocławskie, Kobierzyce, Kostomłoty, Łagiewniki, Malczyce, Mietków,
Miękinia, Sobótka, Środa Śląska, Święta Katarzyna, Wisznia Mała i Żórawina oraz
miasta Wrocław.
48. W województwie zamojskim:
1) Urząd Rejonowy w Biłgoraju dla gmin: Aleksandrów, Biłgoraj, Biszcza, Frampol,
Goraj, Józefów, Księżpol, Łukowa, Obsza, Potok Górny, Tarnogród, Terespol,
Turobin, Wysokie i Zakrzew oraz miasta Biłgoraj,
2) Urząd Rejonowy w Hrubieszowie dla gmin: Dołhobyczów, Horodło, Hrubieszów,
Mircze, Trzeszczany, Uchanie i Werbkowice oraz miasta Hrubieszów,
3) Urząd Rejonowy w Tomaszowie Lubelskim dla gmin: Bełżec, Jarczów,
Komarów-Osada, Krynice, Lubycza Królewska, Łaszczów, Rachanie, Susiec,
Tarnawatka, Telatyn, Tomaszów Lubelski, Tyczowce i Ulhówek oraz miasta Tomaszów
Lubelski,
4) Urząd Rejonowy w Zamościu dla gmin: Adamów, Gorzków, Grabowiec, Izbica,
Krasnobród, Łabunie, Miączyn, Nielisz, Radecznica, Rudnik, Sitno, Skierbieszów,
Stary Zamość, Sułów, Szczebrzeszyn, Zamość, Zwierzyniec i Żółkiewka oraz miasta
Zamość.
49. W województwie zielonogórskim:
1) Urząd Rejonowy w Krośnie Odrzańskim dla gmin: Bobrowice, Bytnica, Cybinka,
Dąbie, Gubin, Krosno Odrzańskie i Maszewo oraz miasta Gubin,
2) Urząd Rejonowy w Nowej Soli dla gmin: Bytom Odrzański, Kolsko, Kożuchów,
Małomice, Niegosławice, Nowa Sól, Nowe Miasteczko, Otyń, Siedlisko, Sława i
Szprotawa oraz miasta Nowa Sól,
3) Urząd Rejonowy w Świebodzinie dla gmin: Lubrza, Łagów, Skąpe, Szczaniec,
Świebodzin i Torzym,
4) Urząd Rejonowy w Wolsztynie dla gmin: Babimost, Kargowa, Siedlec, Wolsztyn,
Zbąszynek i Zbąszyń,
5) Urząd Rejonowy w Zielonej Górze dla gmin: Bojadła, Czerwieńsk, Nowogród
Bobrzański, Sulechów, Świdnica, Trzebiechów, Zabór i Zielona Góra oraz miasta
Zielona Góra,
6) Urząd Rejonowy w Żarach dla gmin: Brody, Brzeźnica, Iłowa, Jasień, Lipinki
Łużyckie, Lubsko, Przewóz, Trzebiel, Tuplice, Wymiarki, Żagań i Żary oraz miast:
Gozdnica, Łęknica, Żagań i Żary.
ż 2. Traci moc rozporządzenie Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia 1
sierpnia 1990 r. w sprawie określenia siedzib i terytorialnego zasięgu działania
urzędów rejonowych (Dz. U. Nr 54, poz. 316 i Nr 72, poz. 430, z 1991 r. Nr 3,
poz. 16, z 1992 r. Nr 67, poz. 339 i z 1994 r. Nr 65, poz. 284).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU
z dnia 14 kwietnia 1995 r.
w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz
specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego w podziemnych zakładach
górniczych.
(Dz. U. Nr 67, poz. 342)
Na podstawie art. 78 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo
geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96) zarządza się, co następuje:
DZIAŁ I
Przepisy ogólne
ż 1. 1. Rozporządzenie obowiązuje przedsiębiorców oraz pracowników zatrudnionych
w ruchu podziemnych zakładów górniczych, zwanych dalej "zakładami górniczymi".
2. Rozporządzenie ma odpowiednie zastosowanie do osób nie wymienionych w ust. 1,
jeżeli wykonują one prace lub przebywają w zakładzie górniczym.
ż 2. Za prawidłową organizację i prowadzenie ruchu zakładu górniczego
odpowiedzialny jest kierownik ruchu zakładu górniczego.
ż 3. 1. Kierownik ruchu zakładu górniczego wykonuje swoje obowiązki przy pomocy
podległych mu osób kierownictwa ruchu oraz osób dozoru ruchu.
2. Kierownik ruchu zakładu górniczego obowiązany jest ustalić zakresy działania
poszczególnych działów ruchu oraz służb specjalistycznych zakładu górniczego.
3. W zakresach działania należy określić sposób koordynacji robót wykonywanych
przez poszczególne działy ruchu i służby specjalistyczne oraz robót wykonywanych
przez inne podmioty gospodarcze, a także sposób używania maszyn i innych
urządzeń zakładu górniczego oraz nadzoru nad tymi robotami.
ż 4. 1. Każda osoba kierownictwa i dozoru ruchu zakładu górniczego zobowiązana
jest do przestrzegania ustalonego dla niej i zatwierdzonego przez kierownika
ruchu zakładu górniczego zakresu czynności, szczegółowo określającego jej
obowiązki, uprawnienia i zakres odpowiedzialności.
2. Kierownik ruchu zakładu górniczego obowiązany jest spowodować doręczenie
zakresów czynności za pokwitowaniem odbioru.
ż 5. Osoby kierownictwa i dozoru ruchu obowiązane są tak prowadzić i organizować
pracę, aby zapewnione było bezpieczeństwo ludzi i ruchu zakładu górniczego, oraz
są obowiązane pouczać pracowników o zasadach bezpiecznego wykonywania pracy.
ż 6. 1. W zakładzie górniczym powinna być zorganizowana i wyposażona w
odpowiednie środki techniczne dyspozytorska służba ruchu, zobowiązana do
bieżącej kontroli ruchu i stanu bezpieczeństwa.
2. Szczegółowy zakres działania dyspozytorskiej służby ruchu oraz jej
organizację ustala kierownik ruchu zakładu górniczego.
ż 7. Rozkład pracy i dyżurów osób kierownictwa i dozoru ruchu należy tak
ustalić, aby ruch zakładu górniczego prowadzony był przy niezbędnej liczbie osób
kierownictwa i dozoru ruchu odpowiednich specjalności technicznych.
ż 8. 1. Kierownik ruchu zakładu górniczego obowiązany jest wyznaczyć pisemnie na
każdą zmianę, również w dni wolne od pracy, osobę kierownictwa ruchu lub osobę
wyższego dozoru górniczego do nadzoru nad prowadzeniem ruchu zakładu górniczego
na danej zmianie. Osoba ta powinna być obecna w zakładzie górniczym.
2. Niezależnie od postanowień ust. 1, dla każdej zmiany, również w dni wolne od
pracy, należy ustalić dyżury kierownika ruchu zakładu górniczego lub jego
zastępców, którzy - jeżeli przebywają poza zakładem górniczym - będą mogli
stawić się niezwłocznie w zakładzie górniczym.
3. Dyspozytor ruchu powinien znać miejsce pobytu osób, o których mowa w ust. 1 i
2.
4. W dniach wolnych od pracy stan wyrobisk oraz obiektów i urządzeń zakładu
górniczego powinien być kontrolowany w zakresie i na zasadach ustalonych przez
kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 9. 1. Kierownik ruchu zakładu górniczego powinien określić stanowiska i
miejsca pracy, dla których należy opracować instrukcje bezpiecznego wykonywania
pracy, oraz zatwierdzić te instrukcje.
2. W instrukcjach należy określić sposoby wykonywania pracy, z uwzględnieniem
zagrożeń występujących przy wykonywaniu poszczególnych prac.
3. Kierownicy działów ruchu zakładu górniczego obowiązani są spowodować
zapoznanie z treścią instrukcji pracowników przystępujących do wykonywania pracy
na stanowiskach lub w miejscach pracy określonych w tych instrukcjach.
ż 10. 1. Przed przystąpieniem do wykonywania robót w ruchu zakładu górniczego
przez inny podmiot gospodarczy kierownik ruchu zakładu górniczego powinien
szczegółowo określić obowiązki w celu zapewnienia bezpiecznych warunków pracy i
koordynacji robót.
2. Wykonując przepisy ust. 1, należy w szczególności uwzględnić:
1) współpracę osób kierownictwa i dozoru ruchu,
2) sposób przeszkolenia pracowników wykonujących roboty w zakresie
obowiązujących w zakładzie górniczym porządku i dyscypliny pracy, przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz bezpieczeństwa
pożarowego, występujących zagrożeń, zasad łączności i alarmowania, znajomości
rejonu robót oraz zgłaszania wypadków i zagrożeń,
3) ustalenie zasad i warunków dostawy materiałów, urządzeń, sprzętu i dokumentów
kartograficznych.
ż 11. Przedsiębiorca powinien zapewnić przeprowadzenie analiz i badań
niezbędnych do bezpiecznego prowadzenia ruchu zakładu górniczego.
ż 12. 1. W zakładzie górniczym należy sporządzać i uzupełniać niezbędną
dokumentację prowadzenia ruchu.
2. Rodzaje dokumentacji oraz ich zakres i wzory określa załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
ż 13. 1. W ruchu zakładu górniczego zatrudnieni mogą być wyłącznie pracownicy
spełniający wymagania określone dla osób wykonujących danego rodzaju roboty i
czynności.
2. Dopuszczenie pracownika do wykonywania w ruchu zakładu górniczego czynności
wymagających szczególnych kwalifikacji dozwolone jest jedynie po uprzednim
sprawdzeniu posiadania tych kwalifikacji.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do osób kierownictwa i dozoru ruchu.
ż 14. W zakładzie górniczym wolno zatrudniać osoby, które zostały uznane w
wyniku badań lekarskich oraz innych wymaganych badań za zdolne do wykonywania
danego rodzaju pracy.
ż 15. 1. Osoby przyjęte do pracy mogą być dopuszczone do pracy w ruchu zakładu
górniczego wyłącznie po wstępnym przeszkoleniu teoretycznym i praktycznym w
zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz bezpieczeństwa pożarowego, a także
po przygotowaniu do wykonywania danego rodzaju pracy i wykazaniu praktycznych
umiejętności wykonywania danej pracy.
2. Zatrudnienie pracowników na nowym stanowisku pracy może nastąpić tylko po
odpowiednim ich przeszkoleniu przez osoby dozoru ruchu w zakresie prawidłowego
wykonywania danego rodzaju pracy.
3. Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, pracownicy powracający do
pracy po nieobecności dłuższej niż 6 miesięcy powinni być przeszkoleni i wykazać
się praktycznymi umiejętnościami wykonywania określonych prac.
4. Sprawdzenia umiejętności wykonywania określonych prac powinny dokonać osoby
dozoru ruchu wyznaczone przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
5. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio do pracowników, o których mowa w
ż 13 ust. 2.
ż 16. W zakładzie górniczym należy prowadzić ewidencję osób przebywających w
poszczególnych rejonach wyrobisk, stosując odpowiedni system ewidencjonowania,
pozwalający na ustalenie liczby osób znajdujących się w tych rejonach oraz
umożliwiający identyfikację tych osób.
ż 17. 1. Każda osoba przebywająca w wyrobisku powinna posiadać przy sobie
znaczek kontrolny lub inny identyfikator.
2. Pracownicy zakładu górniczego, a także pracownicy spoza zakładu górniczego
obowiązani są okazywać znaczki kontrolne lub inne identyfikatory na żądanie osób
kierownictwa i dozoru ruchu lub osób uprawnionych do przeprowadzania kontroli.
3. Na lampie górniczej i pochłaniaczu ochronnym każdej osoby przebywającej w
wyrobisku powinien być umieszczony widoczny numer, zgodny z numerem znaczka
kontrolnego lub innego identyfikatora.
ż 18. Osoby dozoru ruchu oddziału obowiązane są po zakończeniu zmiany
potwierdzić do systemu ewidencjonowania załogi informację o liczbie pracowników,
którzy wyjechali na powierzchnię oraz informację o pracownikach, którzy
pozostali w wyrobiskach, podając ich nazwiska, numery identyfikacyjne, miejsce
zatrudnienia oraz przewidziany czas wyjazdu.
ż 19. Osoby nie zatrudnione w ruchu zakładu górniczego mogą przebywać w
wyrobiskach tylko za zezwoleniem kierownika ruchu zakładu górniczego w
towarzystwie wyznaczonego pracownika zakładu górniczego. Obowiązek uzyskania
zezwolenia nie dotyczy osób uprawnionych do przeprowadzania kontroli.
ż 20. Pracownicy spoza danego oddziału ruchu oraz pracownicy spoza zakładu
górniczego wykonujący jakiekolwiek roboty w tym oddziale obowiązani są zgłosić
swoje przyjście i wyjście osobie dozoru ruchu oddziału.
ż 21. 1. W miejscach, w których powstało zagrożenie bezpieczeństwa pracowników
lub ruchu, wolno wykonywać tylko prace związane z usuwaniem zagrożenia.
2. Prace związane z usuwaniem zagrożeń lub prowadzone w innych niebezpiecznych
warunkach mogą być wykonywane tylko pod stałym, bezpośrednim nadzorem osoby
dozoru ruchu. Prace takie mogą wykonywać tylko doświadczeni pracownicy.
3. Podjęcie pracy w miejscach, o których mowa w ust. 1, może nastąpić dopiero po
stwierdzeniu przez osobę dozoru ruchu, że zagrożenie zostało usunięte.
ż 22. Zbędne wyrobiska i otwory wiertnicze należy tak zabezpieczyć, aby nie
stanowiły zagrożenia. Zabezpieczyć należy również dostęp do wyrobisk, których
stan zagraża bezpieczeństwu ludzi.
ż 23. Nie wolno usuwać urządzeń i instalacji ochronnych, a także używać ich
niezgodnie z przeznaczeniem ani samowolnie wyłączać. W razie uszkodzenia tych
urządzeń i instalacji, należy niezwłocznie doprowadzić je do właściwego stanu,
stosując do tego czasu inne odpowiednie zabezpieczenia.
ż 24. W zespole złożonym co najmniej z dwóch pracowników powinien być wyznaczony
spośród nich przodowy zespołu.
ż 25. 1. Przodowym zespołu przy wykonywaniu pracy w wyrobiskach znacznie
oddalonych od innych miejsc pracy może być wyłącznie doświadczony pracownik.
2. W wyrobiskach, o których mowa w ust. 1, mogą być zatrudnione pojedyncze
doświadczone osoby, które zobowiązane są do utrzymywania łączności z
dyspozytorską służbą ruchu.
ż 26. 1. Zakład górniczy powinien posiadać:
1) system łączności umożliwiający porozumiewanie się w wyrobiskach oraz z
powierzchnią,
2) system alarmowania pracowników zatrudnionych w wyrobiskach na wypadek
zagrożenia wymagającego wycofania ludzi z poszczególnych miejsc pracy,
3) system i urządzenia do kontroli stanu zagrożeń.
2. Pracownicy zatrudnieni w wyrobiskach powinny być zaznajomieni ze znaczeniem
sygnałów alarmowych oraz ze sposobem ich nadawania.
ż 27. Zabrania się stosowania w zakładzie górniczym maszyn, urządzeń i
materiałów, które nie odpowiadają wymaganiom określonym w rozporządzeniu.
ż 28. 1. Podstawowe obiekty i urządzenia zakładu górniczego wymagają uzyskania
zezwolenia na oddanie do ruchu, wydanego przez właściwy organ państwowego
nadzoru górniczego.
2. Do podstawowych obiektów i urządzeń zakładu górniczego zalicza się:
1) szyby i szybiki,
2) górnicze wyciągi szybowe w szybach i szybikach,
3) stacje wentylatorów głównych,
4) stacje odmetanowania, wraz z główną siecią rurociągów,
5) stacje elektroenergetyczne wysokiego i średniego napięcia oraz główne
urządzenia i sieci rozdzielcze wysokiego i średniego napięcia,
6) centrale telefoniczne i dyspozytornie, wraz z systemami łączności,
bezpieczeństwa i alarmowania oraz z magistralnymi sieciami transmisyjnymi,
7) urządzenia i układy transportu ludzi w wyrobiskach poziomych oraz pochyłych o
nachyleniu do 45o,
8) główne stacje sprężarek powietrza,
9) centralne stacje klimatyczne,
10) urządzenia i układy głównego odwadniania,
11) główne składy paliw w wyrobiskach,
12) główne urządzenia podsadzki suchej w wyrobiskach.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy wymieniony w ust. 2 obiekt lub
urządzenie stanowi wyposażenie lub część składową obiektu budowlanego zakładu
górniczego.
ż 29. 1. Zezwolenie, o którym mowa w ż 28 ust. 1, wydaje się na wniosek
kierownika ruchu zakładu górniczego.
2. Do wniosku należy dołączyć protokół odbioru technicznego dokonanego przez
komisję, którą powołuje kierownik ruchu zakładu górniczego, oraz dokumentację
techniczną.
3. Protokół powinien w szczególności zawierać stwierdzenie, że przewidziany do
oddania do ruchu obiekt lub urządzenie zostały wykonane zgodnie z dokumentacją
techniczną, a wyniki dokonanych pomiarów i prób zgodne są z wymaganiami
przepisów i norm wprowadzonych do obowiązkowego stosowania.
ż 30. Właściwy organ państwowego nadzoru górniczego może przed wydaniem
zezwolenia, o którym mowa w ż 28 ust. 1, zarządzić przeprowadzenie próbnego
ruchu oraz określić jego zakres i sposób kontroli oraz uzależnić wydanie
zezwolenia od uzyskanych wyników.
ż 31. 1. Zezwolenie, o którym mowa w ż 28 ust. 1, wydaje się po stwierdzeniu, że
uzyskane zostały zezwolenia i dopuszczenia wymagane przepisami szczególnymi oraz
że dany obiekt lub urządzenie spełnia wymagania przepisów pod względem
bezpieczeństwa i higieny pracy oraz bezpieczeństwa pożarowego.
2. W zezwoleniu mogą być ustalone szczególne warunki prowadzenia ruchu.
ż 32. Zezwolenie, o którym mowa w ż 28 ust. 1, wymagane jest również w razie
wprowadzenia w obiekcie lub urządzeniu istotnych zmian konstrukcyjnych lub zmian
warunków prowadzenia ruchu.
ż 33. Szczególne wymagania, jakie powinny być spełnione w odniesieniu do
obiektów i urządzeń wymienionych w ż 28 ust. 2 pkt 2, 5 i 6 określają
postanowienia ż 514-517, ż 718 i 719.
DZIAŁ II
Prace miernicze i geologiczne
ż 34. 1. Służba mierniczo-geologiczna zakładu górniczego obowiązana jest
wykonywać prace miernicze i geologiczne w celu rozpoznawania i dokumentowania
warunków geologiczno-górniczych, parametrów złoża oraz przedstawiania sytuacji
wyrobisk górniczych.
2. W zakresie prac mierniczych należy w szczególności:
1) wykonywać geodezyjne pomiary sytuacyjno-wysokościowe wyrobisk,
2) sporządzać i uzupełniać mapy podstawowe, przeglądowe i specjalne,
3) wykonywać pomiary realizacyjne przy budowie obiektów budowlanych zakładu
górniczego i prowadzeniu wyrobisk, a także pomiary kontrolne dla odbioru robót
górniczych oraz zbrojenia szybowego i górniczych wyciągów szybowych,
4) wyznaczać granice filarów ochronnych, granicznych, bezpieczeństwa i
oporowych,
5) wykonywać pomiary orientacyjne zakładu górniczego,
6) uzupełniać mapy aktualną sytuacją górniczo-geologiczną sąsiednich zakładów
górniczych,
7) aktualizować mapy sytuacyjno-wysokościowe powierzchni w związku z
działalnością górniczą,
8) wykonywać obserwacje deformacji terenu i obiektów budowlanych objętych
wpływami eksploatacji górniczej.
3. W zakresie prac geologicznych należy w szczególności:
1) prowadzić profilowanie wyrobisk,
2) wykonywać w wyrobiskach pomiary zaburzeń geologicznych oraz parametrów złoża,
3) określać parametry geomechaniczne złoża i skał otaczających,
4) prowadzić badania hydrogeologiczne wyprzedzające roboty górnicze,
5) wykonywać opróbowanie złoża i wód kopalnianych,
6) prowadzić ewidencję zasobów i strat w zasobach złóż kopalin oraz prowadzić
okresowe analizy gospodarki złożem w procesie ich wydobywania.
4. W zakładzie górniczym powinna znajdować się odpowiednia składnica dla
przechowywania dokumentacji mierniczo-geologicznej, wyposażona i prowadzona
zgodnie z obowiązującymi przepisami.
5. Za zgodą właściwego organu państwowego nadzoru górniczego dokumentacja
mierniczo-geologiczna może być przechowywana poza zakładem górniczym, w
siedzibie przedsiębiorcy.
ż 35. 1. Służba mierniczo-geologiczna powinna przygotowywać i wydawać na
potrzeby osób kierownictwa i dozoru ruchu zakładu górniczego następujące mapy
specjalne wyrobisk:
1) dla kierownika ruchu zakładu górniczego, w skali 1:2000 lub 1:5000, wraz z
głównymi przekrojami geologicznymi; przy eksploatacji wielowarstwowej można
sporządzać mapy w skali 1:1000,
2) dla osób kierownictwa ruchu zakładu górniczego, wskazanych przez kierownika
ruchu zakładu górniczego, w skali 1:2000 lub w razie prowadzenia eksploatacji
wielowarstwowej w skali 1:1000,
3) dla kierownika działu wentylacji i kierownika kopalnianej stacji ratownictwa
górniczego - mapy wentylacyjne w skali 1:2000,
4) dla osób średniego dozoru górniczego w skali 1:1000 lub 1:2000 (mapy
oddziałowe) oraz w skali 1:5000 przy dużych odległościach pomiędzy robotami
górniczymi prowadzonymi przez oddział.
2. Na mapach określonych w ust. 1 służba mierniczo-geologiczna powinna
przedstawiać:
1) aktualne usytuowanie wyrobisk,
2) aktualny stan rozpoznania geologicznego, w szczególności w zakresie struktury
i parametrów zalegania pokładów, zaburzeń tektonicznych i sedymentacyjnych,
3) oznaczenie źródeł zagrożeń naturalnych, w tym krawędzi eksploatacyjnych w
niżej i wyżej zalegających pokładach,
4) oznaczenie granic występowania poszczególnych rodzajów zagrożeń naturalnych
oraz ich stopni,
5) oznaczenie granic filarów ochronnych, oporowych, bezpieczeństwa i
granicznych.
3. Terminy sporządzania i uzupełniania map ustala kierownik ruchu zakładu
górniczego.
ż 36. 1. Osoby dozoru ruchu, wyznaczone przez kierownika ruchu zakładu
górniczego, powinny sporządzać w okresach miesięcznych szkice sztygarskie, na
podstawie których służba mierniczo-geologiczna wykonuje pomiary uzupełniające i
aktualizuje mapy wyrobisk.
2. W razie nagłego odcięcia dostępu do wyrobisk i niemożliwości wykonania
pomiarów uzupełniających, mapy wyrobisk należy uzupełnić na podstawie szkiców
sztygarskich.
ż 37. Kierownik służby mierniczo-geologicznej powinien niezwłocznie informować
kierownika ruchu zakładu górniczego o:
1) prowadzeniu robót górniczych niezgodne z planem ruchu zakładu górniczego lub
inną zatwierdzoną dokumentacją,
2) zbliżaniu się z robotami górniczymi do granic filarów ochronnych, oporowych,
bezpieczeństwa i granicznych, zrobów, wodonośnych uskoków, zawodnionych warstw
nadkładu lub do miejsc występowania innych zagrożeń,
3) stwierdzonych istotnych zmianach warunków geologicznych, hydrogeologicznych i
geotechnicznych,
4) nieprawidłowościach w gospodarowaniu zasobami złoża w procesie ich
wydobywania.
ż 38. 1. Roboty górnicze w odległości mniejszej niż 100 m od granic filara
bezpieczeństwa, a jeżeli nie ustanowiono filara bezpieczeństwa - od zbiorników
wodnych, uskoków wodonośnych, miejsc występowania wody z luźnym materiałem lub
pól pożarowych, mogą być prowadzone tylko pod szczególnym nadzorem służby
mierniczo-geologicznej.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio przy prowadzeniu robót górniczych na
zbicie.
3. Kierownik służby mierniczo-geologicznej powinien informować kierownika działu
robót górniczych o każdym przypadku prowadzenia robót górniczych określonych w
ust. 1 i 2.
4. Służba mierniczo-geologiczna zakładu górniczego przedkłada kierownikowi ruchu
zakładu górniczego informacja wymienione w ż 37 pkt 1-4 w książce uwag.
DZIAŁ III
Roboty górnicze
Rozdział 1
Postanowienia ogólne
ż 39. 1. Roboty górnicze należy prowadzić na podstawie dokumentacji
przedstawiającej szczegółowo sytuację geologiczną i górniczą.
2. Złoże kopaliny powinno być przygotowane i wybierane planowo, w sposób
uwzględniający wpływ prowadzonych robót górniczych na inne roboty oraz na
powierzchnię.
ż 40. 1. Dla każdego jeszcze nie eksploatowanego złoża (pokładu) lub jego części
przed rozpoczęciem robót górniczych powinien być opracowany projekt techniczny
eksploatacji, który zatwierdza kierownik ruchu zakładu górniczego.
2. Projekt techniczny powinien zawierać w szczególności:
1) charakterystykę złoża (pokładu), wraz z niezbędnymi mapami i przekrojami,
2) sposoby udostępniania i przygotowania złoża (pokładu) do wybierania,
3) projektowany podział złoża na warstwy i systemy wybierania złoża, wraz z
określeniem sposobów obudowy wyrobisk i likwidacji przestrzeni wybranej,
4) dane dotyczące wyposażenia wyrobisk w maszyny i urządzenia,
5) sposób przewietrzania,
6) sposoby zabezpieczenia przed występującymi zagrożeniami, dostosowane do
rodzajów i stopnia nasilenia zagrożeń,
7) schematy odstawy urobku i transportu materiałów oraz stosowane urządzenia
transportowe,
8) sposób odwadniania,
9) rodzaj i zapotrzebowanie na energię, urządzenia do zasilania i sterowania
maszyn i innych urządzeń oraz układ rurociągów wodnych, przeciwpożarowych,
sprężonego powietrza i innych,
10) określenie sposobu doprowadzania energii, w szczególności elektrycznej, wraz
z rozplanowaniem sieci i podstawowych urządzeń elektrycznych,
11) przewidywany zakres automatyzacji,
12) systemy łączności oraz sygnalizacji alarmowych.
ż 41. 1. Dla wyrobisk przed rozpoczęciem ich drążenia i eksploatacją, w celu
przebudowy i innych robót górniczych, oraz dla robót wiertniczych powinny być
opracowane projekty techniczne, wraz z technologią wykonywania robót,
zatwierdzone przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
2. Projekt techniczny powinien zawierać w szczególności:
1) mapę wyrobisk górniczych z naniesieniem przewidywanych robót górniczych i
planowanych strat w zasobach,
2) niezbędne przekroje i dane mierniczo-geologiczne,
3) charakterystykę zagrożeń naturalnych, spodziewanych zaburzeń geologicznych
oraz wynikających z dotychczas prowadzonych robót górniczych,
4) sposoby zabezpieczenia przed zagrożeniami,
5) rodzaj urządzeń stosowanych w wyrobisku.
ż 42. W razie zbliżania się wyrobiska do metanowej partii złoża (pokładu) lub do
miejsca, w którym spodziewane jest nagromadzenie gazów wybuchowych lub
szkodliwych dla zdrowia, jak również do nieczynnych wyrobisk, postęp przodka
należy wyprzedzać odpowiednimi przedwiertami oraz zastosować inne odpowiednie
środki dla zapewnienia bezpieczeństwa.
ż 43. 1. Każde wyrobisko powinno być przydzielone odpowiedniemu oddziałowi ruchu
dla kontroli oraz utrzymania w stanie bezpiecznym i funkcjonalnym.
2. Kierownik ruchu zakładu górniczego określi sposób okresowego odbioru robót
górniczych przez służbę mierniczo-geologiczną.
ż 44. Osoby średniego dozoru ruchu prowadzące roboty górnicze na danej zmianie
powinny:
1) posiadać w czasie pracy mapę wyrobisk, o której mowa w ż 35 ust. 1, i
uzupełniać ją na bieżąco danymi o sytuacji prowadzonych wyrobisk, z oznaczeniem
napotkanych zagrożeń,
2) zgłaszać niezwłocznie służbie mierniczo-geologicznej zmiany warunków
geologicznych, wodnych i gazowych napotkane w czasie prowadzenia robót
górniczych,
3) informować służbę mierniczo-geologiczną o zamierzonej likwidacji wyrobiska
lub powstałym braku dostępu do wyrobiska.
ż 45. Osoba wykonująca roboty górnicze (górnik przodowy lub strzałowy, operator
maszyn górniczych) jest obowiązana:
1) przed rozpoczęciem pracy na danej zmianie, po każdej dłuższej przerwie w
pracy, po każdym wstrząsie oraz po robotach strzałowych zbadać strop i ociosy
wyrobiska, oberwać z miejsca bezpiecznego bryły górotworu stwarzające
zagrożenie, a te, które nie mogą być oberwane, odpowiednio zabezpieczyć obudową,
2) obserwować zachowanie stropu, spągu i ociosów wyrobiska,
3) w razie powstania zawału w wyrobisku, podjąć działania mające na celu
usunięcie jego skutków lub wyłączenie wyrobiska z ruchu.
ż 46. 1. Przez zawał w wyrobisku należy rozumieć niezamierzone, grawitacyjne
przemieszczenie się do wyrobiska mas skalnych lub kopaliny ze stropu, albo
ociosu w stopniu powodującym niemożność przywrócenia pierwotnej funkcji
wyrobiska w okresie nie krótszym niż 8 godzin.
2. Przez zawał należy rozumieć również przemieszczenie się mas skalnych do
wyrobiska spowodowane tąpnięciem, jeżeli powoduje ono skutki jak w ust. 1.
Rozdział 2
Roboty wiertnicze
1. Postanowienia wstępne
ż 47. 1. Podczas wykonywania otworu wiertniczego należy dokumentować wynik
wiercenia oraz na bieżąco rejestrować objawy wypływów gazu lub wody.
2. Wykonywanie otworów wiertniczych powinno odbywać się pod nadzorem geologa
górniczego oraz osób dozoru ruchu wyznaczonych przez kierownika ruchu zakładu
górniczego.
3. W czasie wiercenia wiertacz obowiązany jest prowadzić obserwacje:
1) przepływu płuczki przez otwór,
2) zwiercin wynoszonych przez płuczkę,
3) wypływu gazu lub wody z otworu.
ż 48. 1. Dla otworów wiertniczych, które stanowią lub mogą stanowić zagrożenie,
należy wyznaczyć filary bezpieczeństwa o promieniu co najmniej 20 m.
2. Filar bezpieczeństwa wyznacza kierownik ruchu zakładu górniczego.
ż 49. 1. Przy wykonywaniu otworów wiertniczych z wyrobisk górniczych, w razie
spodziewanego wypływu gazu lub wody pod ciśnieniem, należy stosować niezbędne
zabezpieczenia przed ich wypływem do wyrobisk.
2. W razie stwierdzenia silnego wypływu gazów, wody, wyrzucenia płuczki lub
zaniku płuczki należy wstrzymać wiercenie, otwór zamknąć oraz zawiadomić osobę
dozoru ruchu.
ż 50. Otwory wiertnicze należy likwidować zgodnie z projektem technicznym, o
którym mowa w ż 41.
2. Otwory badawcze dla głębienia szybów
ż 51. 1. W celu rozeznania warunków hydrogeologicznych, geotechnicznych i
gazowych na potrzeby głębienia szybu powinien być odwiercony otwór badawczy na
całą projektowaną głębokość szybu. W razie trudnych warunków geologicznych,
należy odwiercać większą liczbę otworów badawczych dla dokładniejszego
rozeznania górotworu.
2. Szyb może być głębiony bez otworu badawczego, jeżeli warunki
hydrogeologiczne, geotechniczne i gazowe są dokładnie rozpoznane na podstawie
otworów wiertniczych lub wyrobisk istniejących w bezpośrednim sąsiedztwie
projektowanego szybu.
3. Przy wierceniu otworu badawczego należy określać:
1) głębokość zalegania złoża (strop i spąg) oraz rodzaj przewiercanych warstw
skalnych górotworu,
2) wykształcenie litologiczne przewiercanych warstw,
3) właściwości geotechniczne skał,
4) ilość i głębokość występujących horyzontów wodnych oraz ciśnienie
hydrostatyczne i wielkość dopływu wody,
5) występowanie horyzontów gazowych oraz ciśnienie i wielkość dopływu gazu,
6) zachowanie się otworu w czasie wiercenia,
7) dopływy wody lub gazu.
ż 52. W czasie wiercenia, oprócz normalnych prób wiertniczych, należy pobierać
próby skał o strukturze nienaruszonej, celem określenia kąta tarcia
wewnętrznego, kohezji, ciężaru objętościowego, porowatości, wilgotności
naturalnej i granicy płynności oraz plastyczności.
ż 53. Każdy nawiercony horyzont wodny powinien być zbadany dla określenia:
głębokości występowania, grubości warstwy wodonośnej, poziomu hydrostatycznego,
wielkości dopływu i ciśnienia wody, temperatury wody, zachowania się ścian
otworu, chemizmu i aktywności wody w stosunku do cementu.
ż 54. Każdy nawiercony horyzont gazowy powinien być zbadany dla określenia:
głębokości, strefy występowania, ciśnienia, dopływu i składu chemicznego gazów.
ż 55. Po zakończeniu badań horyzontu wodnego lub gazowego należy go szczelnie
odizolować od otworu rurami wiertniczymi, iłowaniem, cementacją, chemicznie lub
w inny sposób.
ż 56. 1. Otwór badawczy należy zlikwidować, jeżeli nie jest wykorzystany dla
celów zamrożenia górotworu lub innych celów.
2. Likwidację otworów badawczych należy przeprowadzać w taki sposób, aby nie
naruszyć naturalnych stosunków wodnych, nie spowodować powstania zagrożeń
gazowych oraz aby nie zachodziło niebezpieczeństwo wdarcia się wody.
3. Otwory mrożeniowe
ż 57. Rodzaj i własności fizyczne płuczki oraz inne parametry wiercenia należy
tak dostosować do rodzaju przewiercanych skał, aby nie powstały pustki.
ż 58. 1. W czasie wiercenia otworów mrożeniowych należy sprawdzać kierunek
otworu i wielkość odchylenia.
2. Pomiary pionowości należy wykonywać w odstępach nie większych niż 10 m, a
wyniki nanosić na tarcze mrożeniowe w przedziałach głębokościowych co 50 m.
ż 59. 1. Kręgi otworów mrożeniowych powinny zamykać się na każdej tarczy
wyznaczonych przedziałów głębokościowych.
2. W wypadku niezamykania się kręgu otworów mrożeniowych należy odwiercać otwory
dodatkowe.
ż 60. Proces zamrażania górotworu powinien być kontrolowany przynajmniej jednym
otworem kontrolnym zewnętrznym.
ż 61. W razie zamrażania górotworu w wyrobisku poziomym, otwory mrożeniowe
należy wiercić poprzez rury prowadnicze, zawory lub tamy.
4. Otwory wielkośrednicowe
ż 62. 1. Otwór wielkośrednicowy o średnicy większej niż 500 mm powinien posiadać
obudowę dostosowaną do warunków geologiczno-górniczych i jego przeznaczenia.
2. Obudowa otworu wiertniczego powinna wykazywać współczynnik bezpieczeństwa nie
mniejszy niż 2, w stosunku do przewidywanego ciśnienia zgniatającego.
3. Przestrzeń między obudową otworu a górotworem powinna być wypełniona, a w
wypadkach koniecznych - uszczelniona.
4. W uzasadnionych wypadkach kierownik ruchu zakładu górniczego może zezwolić na
pozostawienie otworu bez obudowy.
ż 63. Wlot i wylot otworu wielkośrednicowego powinien być odpowiednio
zabezpieczony.
5. Otwory z wyrobisk górniczych
ż 64. Przy prowadzeniu wyrobisk w nie zbadanych częściach złoża należy wykonywać
otwory badawcze:
1) przy zbliżaniu się do stref zagrożeń wodnych - w odległości nie mniejszej niż
25 m,
2) w warstwach karbońskich - w odległości mniejszej niż 50 m od nadkładu, w
odstępach nie większych niż 50 m, przy czym długość otworów powinna być równa co
najmniej 8-krotnej wysokości wyrobiska, lecz nie mniejsza niż 25 m.
ż 65. Z wykonanego otworu badawczego należy sporządzić profil geologiczny.
ż 66. 1. Otwory badawcze, o których mowa w ż 64, należy wykonywać przez rurę
obsadową, wyposażoną w urządzenie zamykające i króciec z manometrem.
2. Szczelność rury obsadowej, wraz z urządzeniem zamykającym, oraz szczelność
jej obsadzenia należy badać pod ciśnieniem o 50% wyższym od ciśnienia
hydrostatycznego, przewidzianego dla danego otworu.
ż 67. Instalacja elektryczna dla napędu urządzeń wiertniczych oraz oświetlenie
wyrobiska powinny być wykonane za pomocą urządzeń budowy przeciwwybuchowej.
ż 68. Pozostawione w wyrobiskach otwory badawcze powinny być zabezpieczone przed
wdarciem się wody lub gazów do wyrobisk.
6. Otwory metanowe
ż 69. 1. Dla ujęcia i odprowadzenia metanu z górotworu powinny być wykonywane
otwory metanowe.
2. Otworem metanowym jest również otwór wykonany w innym celu, z którego metan
odprowadzany jest do rurociągów metanowych.
ż 70. 1. Otwór metanowy wiercony w nie rozpoznanym górotworze, dłuższy niż 10 m,
powinien być wykonywany przez rurę obsadową, wyposażoną w urządzenie zamykające.
2. Szczelność rury obsadowej, wraz z urządzeniem zamykającym oraz jej
obsadzeniem, powinna być badana:
1) w partiach nie rozpoznanych otworami badawczymi lub wyprzedzającymi
ciśnieniem nie mniejszym niż ciśnienie słupa wody o wysokości liczonej od
głębokości wyrobiska, z którego wiercony jest otwór, do stropu karbonu,
2) w partiach rozpoznanych ciśnieniem nie mniejszym niż największe ciśnienie
gazu lub wody, stwierdzone w tej partii górotworu.
3. Próbę szczelności należy prowadzić wodą przy wytworzeniu ciśnienia
odpowiednio do wartości określonych w ust. 2 pkt 1 i 2 przez okres 1 godziny.
4. Długość i średnicę rury obsadowej oraz sposób jej uszczelnienia w górotworze
określa kierownik służby odmetanowania.
ż 71. Jeżeli w trakcie wiercenia otworu wypływa metan, dalsze wiercenie może być
prowadzone po uprzednim ujęciu metanu.
ż 72. 1. Każdy zbędny otwór metanowy powinien być zlikwidowany cementowaniem lub
iłowaniem oraz zaślepiony.
2. Otwór metanowy znajdujący się w sferze zawałowej lub odprężonej można
zaślepić bez cementowania lub iłowania.
Rozdział 3
Szyby i szybiki
ż 73. Czynne wyrobiska posiadające bezpośrednie połączenia z głębionym lub
pogłębianym szybem (szybikiem) powinny być odgrodzone od szybu (szybiku) oraz
odpowiednio oznakowane.
ż 74. 1. Załoga pracująca w szybie (szybiku) powinna być zabezpieczona przed
wpadnięciem przedmiotów.
2. Wylot głębionego szybu powinien być zakryty szczelnym pomostem z klapami,
otwieranymi wyłącznie podczas przejazdu naczynia wydobywczego.
ż 75. Roboty w szybie (szybiku) powinny być wykonywane z pomostów roboczych lub
naczyń wydobywczych, z zastrzeżeniem przepisów ż 612.
ż 76. 1. Pomosty robocze powinny wykazywać co najmniej 6-krotny współczynnik
bezpieczeństwa w stosunku do największego przewidzianego obciążenia statycznego.
2. Liny nośne pomostów wiszących powinny przy nałożeniu wykazywać co najmniej
7-krotny współczynnik bezpieczeństwa, a ich zaciski 10-krotny współczynnik
bezpieczeństwa w stosunku do największego przewidzianego obciążenia statycznego.
ż 77. Rozbieranie lub przekładanie pomostów stałych, przemieszczanie pomostów
wiszących oraz transport urządzeń w szybie (szybiku) mogą być wykonywane dopiero
po wyprowadzeniu załogi znajdującej się pod pomostami.
ż 78. Do odwadniania głębionego szybu (szybiku) powinny być zainstalowane co
najmniej dwie pompy podłączone do jednego rurociągu tłocznego.
ż 79. 1. Przy każdej komorze pomp powinien być zabudowany pomost, umożliwiający
obsłudze pompy wsiadanie do kubła i wysiadanie z niego oraz ładowanie i
wyładowanie urządzeń.
2. Wlot komory pomp do szybu (szybiku) powinien być zabezpieczony barierą oraz
progiem.
ż 80. Przy głębieniu szybu (szybiku) metodą mrożeniową należy:
1) instalację mrożeniową wyposażyć w urządzenia sygnalizujące i blokujące nagły
wypływ roztworu zamrażającego,
2) w środku przekroju szybu w rdzeniu zamrażanego górotworu wykonać otwór
odprężający odwadniający.
ż 81. Przy wykonaniu szybu (szybiku) metodą obudowy opuszczanej stopa obudowy
powinna być posadowiona w skałach plastycznych, wodonieprzepuszczalnych na
głębokość co najmniej 1 m.
ż 82. W czasie głębienia lub pogłębiania szybu (szybiku) z zastosowaniem otworu
wielkośrednicowego należy:
1) stosować zabezpieczenia wykluczające możliwość wpadnięcia ludzi do otworu,
2) wyrobisko pod otworem wielkośrednicowym tak zabezpieczyć, aby wykluczyć
zagrożenie załogi.
ż 83. 1. W szybie (szybiku), w którym za obudową występują skały luźne i
zawodnione, elementy zbrojenia należy umocować do obudowy wyłącznie metodą
kotwienia. Długość kotew umocowanych do obudowy nie może przekraczać 2/3
grubości obudowy.
2. Przepisy ust. 1 nie dotyczą odcinków szybu w obudowie tubingowej i stalowej.
ż 84. 1. Szyb (szybik) wykonywany metodą nadsięwłomu o wysokości powyżej 20 m
powinien być wyposażony w szczelne pomosty:
1) roboczy - w przodku nadsięwłomu,
2) bezpieczeństwa - w odległości 2-3 m pod pomostem roboczym,
3) ochronny - zabudowany nie wyżej niż 6 m nad poziomem podszybia.
2. Otwory w pomoście ochronnym i bezpieczeństwa przeznaczone dla ruchu wyciągu i
przejścia ludzi powinny być zabezpieczone klapami otwieranymi tylko na czas
przejazdu lub przejścia.
ż 85. 1. Szyb (szybik) wykonywany metodą nadsięwłomu powinien być wyposażony:
1) przy wysokości nadsięwłomu od 8 m do 20 m - w przedział zsypny i drabinowy,
2) przy wysokości nadsięwłomu powyżej 20 m - w przedział zsypny, drabinowy i
wyciągowy.
2. Przedział zsypny powinien być stale wypełniony urobkiem do wysokości pomostu
bezpieczeństwa.
ż 86. Droga dojścia załogi do przodka przedziałem drabinowym w szybach
(szybikach) wykonywanych metodą nadsięwłomu nie może przekraczać 50 m.
ż 87. 1. Metodą nadsięwłomu, bez poszerzania, wolno wykonywać szyb (szybik) o
przekroju poprzecznym nie większym niż 12 m2.
2. Poszerzenie nadsięwłomu powinno być prowadzone w kierunku z góry na dół.
3. Przepisy ust. 1 nie dotyczą nadsięwłomów wykonywanych w złożach soli oraz rud
metali.
ż 88. W razie przebijania nadsięwłomu do istniejącego wyrobiska, na ostatnich 6
m powinien być wykonany otwór badawczy do tego wyrobiska.
ż 89. Załoga przodka nadsięwłomu powinna być każdorazowo powiadomiona o
przechodzeniu ludzi przedziałem drabinowym.
ż 90. W skałach sypkich lub zaburzonych tektonicznie zabrania się wykonywania
szybu (szybiku) metodą nadsięwłomu.
ż 91. Wykonywanie szybu (szybiku) metodą nadsięwłomu w polu metanowym powinno
być poprzedzone odwierceniem otworu wentylacyjnego.
ż 92. 1. Przebudowę szybu (szybiku), naprawę jego obudowy lub remont wyposażenia
należy wykonywać w kierunku z góry w dół.
2. Podczas wykonywania robót, o których mowa w ust. 1, wyciągi szybowe powinny
być wykorzystane wyłącznie do celów związanych z wykonywaniem tych robót.
3. Roboty wymienione w ust. 1 oraz likwidacja szybu (szybiku) powinny być
wykonywane zgodnie z projektem technicznym, o którym mowa w ż 41.
ż 93. 1. Likwidację szybu (szybiku) należy wykonać przez całkowite zasypanie.
2. W uzasadnionych wypadkach szybik może być likwidowany przez zamknięcie na
zrębie podwójnymi stałymi pomostami, a we wszystkich wyrobiskach łączących się z
szybikiem - szczelnymi, odpowiednio wytrzymałymi tamami wykonanymi z materiałów
niepalnych.
3. Wykonanie tam, o których mowa w ust. 2, obowiązuje również przy likwidacji
szybu.
4. Wylot zlikwidowanego szybu na powierzchni powinien być zabezpieczony.
5. Zlikwidowany szyb (szybik) należy oznaczyć na mapach górniczych.
Rozdział 4
Wyrobiska korytarzowe i komorowe
ż 94. 1. Miejsce rozpoczęcia oraz kierunek drążonego wyrobiska powinny być
wyznaczone przez służbę mierniczo-geologiczną.
2. Kierunek drążonego wyrobiska i jego nachylenie powinny być kontrolowane:
1) przez przodowego lub operatora wiertnicy - w czasie wykonywania
poszczególnych odrzwi obudowy albo przed kolejnym zabiorem,
2) przez osoby dozoru ruchu - z częstotliwością ustaloną przez kierownika działu
robót górniczych.
ż 95. 1. Wysokość wyrobiska korytarzowego powinna wynosić co najmniej 1,8 m, z
wyjątkiem przecinki ścianowej w pokładzie o mniejszej grubości.
2. Właściwy organ państwowego nadzoru górniczego może w razie szczególnie
trudnych warunków geologiczno-górniczych zezwolić na zmniejszenie wysokości
wyrobiska korytarzowego do 1,3 m.
ż 96. 1. Wyrobisko o nachyleniu większym niż 12o powinno być wyposażone w schody
i poręcze dla przejścia ludzi.
2. W wyrobisku o nachyleniu większym niż 45o należy wykonać osobny przedział
drabinowy z pomostami spoczynkowymi dla przejścia ludzi.
ż 97. Wykonywane wyrobisko o nachyleniu większym niż 25o powinno być wyposażone:
1) w przedział odstawczy,
2) w przedział dla przejścia ludzi, zabezpieczony przed wpadnięciem do niego
urobku lub innych materiałów,
3) w urządzenie porozumiewawcze pomiędzy wejściem do tego wyrobiska i przodkiem,
w wyrobisku o długości większej niż 20 m.
ż 98. Podczas przechodzenia ludzi wyrobiskiem drążonym po wzniosie większym niż
25o pracę w przodku tego wyrobiska należy przerwać.
ż 99. Wyrobiska komorowe przeznaczone dla głównych rozdzielni elektrycznych,
składów materiałów wybuchowych i pomp głównego odwadniania powinny być wykonane
tak, aby spąg tych wyrobisk znajdował się co najmniej 0,5 m powyżej spągu
wyrobisk przyległych.
ż 100. Przepisy ż 94 i 95 nie dotyczą wyrobisk wybierkowych.
Rozdział 5
Systemy wybierania
1. Postanowienia wstępne
ż 101. 1. Partia złoża lub pokład wyżej leżący powinny być wybierane przed
pokładem leżącym niżej.
2. Określona w ust. 1 kolejność wybierania może być zmieniona, gdy:
1) zachodzi konieczność odprężenia lub odgazowania pokładu,
2) odległość i własności skał pomiędzy pokładami zabezpieczają pokład wyżej
leżący przed skutkami eksploatacji pokładu leżącego niżej,
3) wybieranie pokładu niżej leżącego odbywa się z zastosowaniem podsadzki.
ż 102. 1. Przy jednoczesnej eksploatacji sąsiednich partii złóż lub pokładów
fronty wybierania powinny być usytuowane względem siebie w taki sposób, aby
wykluczały wzajemne oddziaływanie na siebie w stopniu stwarzającym zagrożenie.
2. Usytuowanie frontów wybierania oraz wzajemne odległości pomiędzy nimi powinny
być określone odpowiednio w projektach technicznych, o których mowa w ż 40 i 41.
2. Systemy ścianowe
ż 103. Przy wybieraniu sąsiednich pokładów odległość pozioma pomiędzy przodkami
wybierkowymi w poszczególnych pokładach powinna być większa niż dwukrotna
odległość między nimi, przy czym nie mniejsza niż 30 m.
ż 104. 1. Przy wybieraniu pokładu warstwami pozioma odległość pomiędzy przodkami
wybierkowymi w poszczególnych warstwach nie może być mniejsza niż 30 m.
2. Kierownik ruchu zakładu górniczego może zezwolić na zmniejszenie odległości,
o której mowa w ust. 1.
ż 105. Każda ściana powinna mieć co najmniej dwa wyjścia do wyrobisk
przyścianowych, którymi powinno być zapewnione przejście ludzi do czynnych
wyrobisk.
ż 106. W razie zatrzymania ściany przez ponad dwie doby lub w okresie krótszym,
gdy pogorszyły się warunki bezpieczeństwa, kierownik działu robót górniczych
powinien ustalić sposób zabezpieczenia ściany na ten okres oraz warunki
ponownego jej uruchomienia.
ż 107. 1. W ścianie o nachyleniu podłużnym powyżej 18o powinny być stosowane
zabezpieczenia ludzi przed staczającym się urobkiem lub innymi przedmiotami i
materiałami.
2. W ścianie, o której mowa w ust. 1, dolne wnęki powinny wyprzedzać front
ściany na odległość zabezpieczającą ludzi.
ż 108. 1. Urabianie całym frontem w ścianie prowadzonej po wzniosie, o
nachyleniu poprzecznym powyżej 20o, można wykonywać tylko za zgodą właściwego
organu państwowego nadzoru górniczego.
2. Ścianę o nachyleniu poprzecznym powyżej 10o można prowadzić na upad tylko na
warunkach zatwierdzonych przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 109. Ściana z zawałem stropu i obudową indywidualną powinna być tak
prowadzona, aby odległość pomiędzy ociosem węglowym a linią pełnego zawału nie
przekraczała 6 m, a we wnękach ścianowych odległość ta nie była większa niż 9 m.
ż 110. W ścianie o nachyleniu podłużnym powyżej 15o rabowanie obudowy
indywidualnej należy prowadzić z dołu do góry.
ż 111. 1. Niedopuszczalne jest rabowanie obudowy indywidualnej w miejscach, w
których brak jest obudowy ostatecznej, oraz w odległości mniejszej niż 30 m od
pracującego kombajnu.
2. Kierownik ruchu zakładu górniczego może zezwolić na zmniejszenie odległości,
o której mowa w ust. 1.
ż 112. 1. W ścianie z pasami podsadzki i obudową indywidualną odległość frontu
ściany od pasów podsadzkowych nie może przekraczać 6 m, a we wnękach ścianowych
odległość ta nie może być większa niż 9 m.
2. Rabowanie ślepych chodników między pasami podsadzkowymi oraz urabianie
kamienia do podsadzki powinno być wykonywane z opóźnieniem o szerokość jednego
pola roboczego ściany w stosunku do układania pasów podsadzkowych.
3. W ścianie o nachyleniu podłużnym powyżej 15o pasy podsadzkowe powinny być
zabezpieczone przed ich obsunięciem.
ż 113. W ścianie z podsadzką hydrauliczną odległość frontu ściany od linii
szczelnej podsadzki nie może być większa niż 10 m przy stosowaniu obudowy
indywidualnej lub 12 m przy stosowaniu obudowy zmechanizowanej.
ż 114. 1. W ścianie z podsadzką suchą odległość frontu ściany od linii pełnej
podsadzki nie może przekraczać:
1) 8 m w ścianach o wysokości do 1,5 m,
2) 6 m w pozostałych ścianach.
2. Wnęki ścianowe nie mogą wyprzedzać frontu ściany więcej niż o 3 m.
3. Przy stosowaniu obudowy zmechanizowanej odległości, o których mowa w ust. 1,
mogą być zwiększone za zgodą właściwego organu państwowego nadzoru górniczego,
jeżeli jest to uzasadnione rodzajem zastosowanej obudowy.
ż 115. 1. Ściany z ugięciem stropu wolno prowadzić w pokładach o grubości nie
większej niż 1,2 m.
2. Ściana z obudową indywidualną powinna być odpowiednio zabezpieczona obudową
wzmacniającą od strony uginającego się stropu.
3. Odległość ociosu ściany od linii obudowy wzmacniającej nie może przekraczać 6
m, a wnęki ścianowe nie mogą wyprzedzać frontu ściany więcej niż o 3 m.
4. Z przestrzeni wybranej, spod uginającego się stropu, nie wolno usuwać obudowy
drewnianej, z wyjątkiem obudowy wzmacniającej.
ż 116. Uruchomienie ściany prowadzonej w warunkach specjalnych, tj.:
1) wyposażonej w obudowę indywidualną i posiadającą nachylenie większe niż 35o
lub wysokość większą niż 3 m,
2) prowadzonej z ugięciem stropu,
3) prowadzonej w warunkach zagrożenia:
a) tąpaniami trzeciego stopnia,
b) metanowego czwartej kategorii,
c) wodnego trzeciego stopnia,
d) wyrzutami gazów i skał,
4) zaprojektowanej z zastosowaniem systemu wybierania dotychczas nie stosowanego
w danym zakładzie górniczym,
5) w strefie oddziaływania eksploatacji prowadzonej w sąsiednim zakładzie
górniczym,
6) w sąsiedztwie pola pożarowego,
7) po powstaniu w ścianie zawału, tąpnięcia, pożaru, wybuchu pyłu węglowego,
wybuchu metanu, wyrzutu gazów i skał oraz wdarcia wody,
- wymaga zezwolenia właściwego organu państwowego nadzoru górniczego.
3. Systemy zabierkowe i filarowo-zabierkowe
ż 117. 1. Przy wybieraniu pokładów węgla:
1) wysokość zabierki nie może być większa niż 4 m,
2) szerokość zabierki nie może być większa niż 6 m, a szerokość nogi
pozostawionej pomiędzy zabierkami nie może być większa niż 4 m,
3) przed rozpoczęciem wybierania w nowej zabierce należy zlikwidować sąsiednią
zabierkę.
2. Wymiary zabierki powinny być określone w projekcie technicznym, o którym mowa
w ż 41.
ż 118. Zabierka w partii złoża lub w pokładzie o nachyleniu większym niż 20o nie
może być prowadzona po wzniosie.
ż 119. W zabierce prowadzonej po rozciągłości, w partii złoża lub w pokładzie o
nachyleniu powyżej 8o, górny ocios należy odpowiednio zabezpieczyć przed
obrywaniem się skał.
ż 120. Przy wybieraniu systemem filarowo-zabierkowym szerokość zabierki nie może
być większa niż 6 m, odległość ociosu zabierki od linii podsadzki przekraczać 10
m, a wdzierki filarowe oraz drążone pochylnie zbiornikowe nie mogą mieć
szerokości większej niż 4 m.
4. Systemy wybierania złóż miedzi, cynku i ołowiu
ż 121. 1. W złożach pokładowych i gniazdowych zbliżonych do typu pokładowego
zalegających w filarach ochronnych oraz w rejonach poza filarami ochronnymi, gdy
zachodzi konieczność utrzymywania warstw stropowych, należy stosować systemy
wybierania z podsadzką.
2. Stosowanie innych systemów wybierkowych w warunkach, o których mowa w ust. 1,
jest możliwe przy zachowaniu warunków ochrony powierzchni, po uzyskaniu zgody
właściwego organu państwowego nadzoru górniczego.
ż 122. 1. Przy eksploatacji złóż pokładowych lub gniazdowych zbliżonych do typu
pokładowego cynku lub ołowiu, o grubości powyżej 6 m, a przy eksploatacji złóż
rud miedzi powyżej 7 m należy stosować systemy wybierania z podsadzką.
2. Przy wybieraniu złóż o nieregularnych lub gniazdowych formach zalegania
odstępstwa od zasady określonej w ust. 1 mogą być udzielone przez właściwy organ
państwowego nadzoru górniczego.
ż 123. Technologia likwidacji pustek poeksploatacyjnych przy wybieraniu złóż rud
miedzi oraz cynku i ołowiu powinna być określona w projekcie technicznym, o
którym mowa w ż 41.
ż 124. Wybieranie złóż rud cynku i ołowiu systemami komorowym i
chodnikowo-podpółkowym jest dopuszczalne tylko w szczególnych wypadkach, gdy nie
ma możliwości zastosowania innych systemów, za zgodą właściwego organu
państwowego nadzoru górniczego.
ż 125. Szczegółowe zasady dotyczące poszczególnych systemów wybierania złóż rud
miedzi, cynku i ołowiu określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
5. Wybieranie złóż soli komorami metodą suchą
ż 126. Szerokość komór i filarów międzykomorowych powinna być tak dobrana, aby
filary nie ulegały zniszczeniu i zapewniały utrzymanie stropu nad komorami na
okres przewidywanego ich istnienia.
ż 127. 1. Osie filarów między komorami poziomu niższego powinny się pokrywać z
osiami filarów poziomów wyższych.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy złoża bryłowego.
ż 128. Przy wybieraniu komór w układzie wielopiętrowym, w wysadowych złożach
soli, powinna być zachowana kolejność wybierania komór od góry w dół.
6. Wybieranie złóż soli komorami metodą mokrą
ż 129. 1. Uzyskiwanie urobku w komorach przy stosowaniu metody mokrej odbywa się
przy pomocy ługowania.
2. Sposób wybierania, o którym mowa w ust. 1, może być stosowany:
1) w komorach ługowniczych otwartych z ługowaniem w zastoju,
2) w komorach ługowniczych otwartych z ługowaniem dynamicznym bocznym,
3) w komorach ługowniczych otwartych ługowanych natryskowo,
4) w komorach ługowniczych wykonywanych otworami wiertniczymi z wyrobisk
podziemnych.
ż 130. Wysokość szybików wybierkowych dla komór ługowniczych nie może
przekraczać 10 m.
ż 131. Przy wybieraniu metodą mokrą, za pomocą ługowania, na najniższym poziomie
powinien być wykonany zespół komór awaryjnych, wraz z systemem zapór
uniemożliwiających zalanie wyrobisk solanką z przeługowywanych komór na
poziomach wyższych.
Rozdział 6
Wykonywanie robót strzałowych
1. Postanowienia wstępne
ż 132. 1. Nadzór nad gospodarką środkami strzałowymi, sprzętem strzałowym i
robotami strzałowymi sprawuje kierownik służby strzałowej.
2. Roboty strzałowe w polach metanowych oraz w polach zagrożonych wyrzutami
gazów i skał mogą wykonywać wyłącznie górnicy strzałowi pierwszego stopnia.
ż 133. 1. Środki strzałowe należy odpalać w uprzednio wykonanych otworach
strzałowych.
2. Wykonywanie robót strzałowych wolno przyłożonymi ładunkami materiałów
wybuchowych jest dozwolone dla rozsadzania luźnych brył i zestrzeliwania
odspojeń, tylko za zgodą kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 134. 1. Średnica otworu strzałowego powinna być tak dobrana, aby można było
umieszczać w nim środki strzałowe bez stosowania nacisku.
2. Środki strzałowe wolno wprowadzać do otworu strzałowego po uprzednim
wyczyszczeniu go ze zwiercin.
3. Do wprowadzania środków strzałowych do otworu strzałowego i wypełniania go
przybitką należy stosować sprzęt strzałowy nie powodujący powstawania ładunków
elektrostatycznych.
ż 135. 1. Otwory strzałowe powinny być rozmieszczone zgodnie z metryką
strzałową.
2. Odległość między sąsiednimi otworami strzałowymi nie powinna być mniejsza niż
40 cm.
3. Przepisy ust. 2 nie dotyczą robót strzałowych, przy których wykonywaniu
dozwolone jest użycie materiałów wybuchowych skalnych.
4. Przy stosowaniu pneumatycznego wprowadzania przybitki piaskowej do otworów
strzałowych należy stosować zapalniki klasy co najmniej 0,45 A oraz sprzęt
dopuszczony do stosowania w zakładach górniczych.
ż 136. 1. Jeżeli zawartość metanu przekroczy 1% w powietrzu wyrobiska, roboty
strzałowe powinny być wykonywane w obecności osoby dozoru górniczego.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również:
1) gdy zawartość metanu przekracza 0,5% w powietrzu wyrobiska:
a) w górnych wnękach ścianowych,
b) w wyrobiskach korytarzowych o wzniosie powyżej 10o,
c) przy wywoływaniu zawału stropu w ścianach i ubierkach oraz chodnikach przy
użyciu materiałów wybuchowych metanowych i metanowych specjalnych,
2) przy wywoływaniu zawału stropu materiałami wybuchowymi węglowymi i skalnymi,
3) w strefach zaburzeń geologicznych w wyrobiskach eksploatacyjnych,
4) przy rozsadzaniu luźnych brył materiałem wybuchowym odpalanym w otworach
strzałowych,
5) przy użyciu ładunków wolno przyłożonych,
6) przy użyciu lontów detonujących,
7) przy usuwaniu niewypałów,
8) przed maszynami urabiającymi,
9) w skałach o podwyższonej lub obniżonej temperaturze.
2. Przybitka otworów strzałowych
ż 137. 1. Do wykonywania przybitki otworów strzałowych wolno używać gliny, gliny
z dodatkiem piasku, piasku lub wody, a także innych materiałów niepalnych za
zgodą właściwego organu państwowego nadzoru górniczego.
2. Przy wykonywaniu przybitki powinny być spełnione następujące warunki:
1) przybitka powinna wypełniać szczelnie odcinek otworu strzałowego od materiału
wybuchowego do wylotu otworu,
2) długość przybitki nie może być mniejsza niż 30 cm,
3) w otworach strzałowych o głębokości do 1,5 m długość przybitki powinna
wynosić:
a) przy stosowaniu materiałów wybuchowych metanowych i węglowych nie mniej niż
połowę długości otworu strzałowego,
b) przy stosowaniu materiałów wybuchowych metanowych specjalnych nie mniej niż
1/3 długości otworu strzałowego,
4) w otworach o głębokości powyżej 1,5 m długość przybitki powinna wynosić nie
mniej niż 1/3 długości otworu strzałowego.
3. W miejscu wykonywania robót strzałowych powinna znajdować się odpowiednia
ilość materiału używanego do przybitki.
ż 138. 1. Glina oraz glina z piaskiem stosowana do przybitki otworów strzałowych
powinna posiadać odpowiednią plastyczność.
2. Pierwszą część przybitki należy dosunąć z niewielką siłą do kolumny ładunków
materiału wybuchowego, a pozostałe należy rozgniatać i ubijać tak, aby szczelnie
wypełniały otwór strzałowy.
ż 139. 1. Piasek stosowany do przybitki otworów strzałowych powinien być
wilgotny.
2. Piasek do otworów strzałowych należy wprowadzać w otoczkach papierowych lub
przy pomocy sprężonego powietrza.
3. Przy zastosowaniu piasku w otoczkach pierwszy odcinek przybitki należy lekko
docisnąć do kolumny ładunku materiału wybuchowego, a następnie silnie ubijać.
Jeżeli otwory są skierowane w górę pod kątem powyżej 20o, przywylotową część
otworu należy wypełnić gliną na odcinku co najmniej 20 cm.
4. Do otworów strzałowych skierowanych stromo w dół piasek można wsypywać
bezpośrednio. W tym wypadku ubijanie przybitki należy rozpocząć po przykryciu
materiału wybuchowego warstwą piasku o grubości 30 cm.
ż 140. 1. Woda jako materiał przybitkowy może być wprowadzana do otworów
strzałowych przez wypełnienie otworu wodą lub w pojemnikach.
2. Przybitkę przez wypełnienie otworów wodą można stosować w otworach
skierowanych w dół załadowanych wodoodpornymi środkami strzałowymi.
3. W głębionych szybach przybitkę wodną można stosować przez ich zalanie wodą na
wysokość co najmniej 10 cm od dna szybu, lecz nie więcej niż 40 cm poniżej
dolnego pierścienia anten strzałowych.
4. Przy stosowaniu przybitki wodnej w pojemnikach przywylotowy odcinek otworu
strzałowego na długości 30 cm powinien być wypełniony gliną.
5. Przybitki wodnej nie wolno stosować przy strzelaniu zruszającym, wstrząsowym
i zruszająco-odprężającym w caliźnie pokładów tąpiących oraz przy strzelaniu
wymuszającym zawał skał stropowych w wyrobiskach eksploatacyjnych.
3. Roboty strzałowe przy użyciu materiałów wybuchowych skalnych
ż 141. Materiałem wybuchowym skalnym można załadować tylko otwory strzałowe
wykonane w skałach płonnych lub w złożu niepalnym.
4. Roboty strzałowe dla wywołania zawału w stropie wyrobiska
ż 142. Strzelanie dla wywołania zawału w stropie wyrobiska przy użyciu
materiałów wybuchowych węglowych lub skalnych wymaga spełnienia następujących
dodatkowych warunków:
1) usunięcia w promieniu 5 m od otworów strzałowych pyłu węglowego,
2) stosowania opylania pyłem kamiennym w promieniu 5 m od otworów strzałowych,
jeżeli pył węglowy nie został zmyty wodą lub zabezpieczony przez wilgoć
naturalną,
3) kontroli stanu zabezpieczenia przed wybuchem pyłu węglowego w wyrobisku oraz
w chodnikach przyległych do tego wyrobiska, wykonanej przez osobę dozoru służby
pyłowej przed rozpoczęciem robót strzałowych oraz co najmniej co trzy dni w
przypadku bieżącego wykonywania robót strzałowych.
5. Roboty strzałowe przy głębieniu szybów (szybików) oraz wykonywaniu
nadsięwłomów
ż 143. Przy głębieniu szybów (szybików), w razie przechodzenia przez pokład
węgla o grubości powyżej 10 cm, stosowanie środków strzałowych skalnych jest
zabronione.
ż 144. W szybach (szybikach) głębionych metodą mrożeniową na odcinkach mrożonych
wolno używać wyłącznie materiałów wybuchowych trudno zamarzalnych.
ż 145. Przy głębieniu szybu (szybiku) odpalanie ładunków materiału wybuchowego
może odbywać się tylko z powierzchni lub z poziomu pośredniego mającego
połączenia z innym szybem.
ż 146. Naboje udarowe należy sporządzać w miejscu wyznaczonym przez kierownika
służby strzałowej.
ż 147. Przy wykonywaniu robót strzałowych w szybie (szybiku) należy stosować:
1) inicjowanie od dna otworu przy stosowaniu materiałów wybuchowych skalnych,
2) zapalniki elektryczne zwłoczne milisekundowe o kolejnych stopniach zwłoki w
poszczególnych kręgach otworów, przy czym w każdym z kręgów mogą być stosowane
tylko zapalniki o tym samym stopniu zwłoki,
3) niskooporowy układ połączeń zapalników elektrycznych,
4) odrębne przewody (kable) strzałowe szybowe do odpalania ładunków materiału
wybuchowego, które nie mogą być używane do innych celów.
ż 148. Przed każdym rozpoczęciem robót strzałowych, przy których stosowane są
zapalniki elektryczne w głębionym szybie (szybiku), powinny być wykonane pomiary
prądów błądzących.
ż 149. Przed przystąpieniem do przyłączenia zapalników elektrycznych do linii
strzałowej wszystkie przewody elektryczne znajdujące się w szybie (szybiku)
należy wyłączyć spod napięcia.
ż 150. Przy wykonywaniu nadsięwłomów ładunki materiału wybuchowego można odpalić
tylko wtedy, gdy na pomoście roboczym znajduje się urobek.
6. Roboty strzałowe długimi otworami
ż 151. Inicjowanie ładunków materiału wybuchowego w długich otworach (ponad 6 m)
powinno odbywać się przy użyciu lontu detonującego.
ż 152. Konstrukcja ładunku materiału wybuchowego w długich otworach strzałowych
powinna być określona w dokumentacji strzałowej.
ż 153. Ładunki materiału wybuchowego w długich otworach należy inicjować
podwójną linią lontu detonującego.
ż 154. Do inicjowania lontu detonującego w długich otworach strzałowych należy
używać co najmniej dwóch zapalników elektrycznych natychmiastowych lub
milisekundowych jednego stopnia opóźnienia, przy czym zapalniki te powinny być
połączone szeregowo lub równolegle w obwód strzałowy.
ż 155. 1. Do odpalania ładunków materiału wybuchowego w długich otworach
strzałowych należy stosować wyłącznie zapalniki elektryczne, których oporność
mieści się w granicach dopuszczalnych dla zapalników danej klasy, tego samego
rodzaju przewodów zapalnikowych i tej samej długości.
2. Natężenie prądu odpalającego powinno być większe niż 1,4 wartości prądu
odpalającego serię.
ż 156. Przed odpaleniem długich otworów strzałowych należy zmierzyć ciągłość
obwodu strzałowego przyrządem kontrolno-pomiarowym.
7. Roboty strzałowe przy użyciu lontów detonujących
ż 157. Lont detonujący należy stosować przy strzelaniu:
1) ładunkami rozdzielonymi - niezależnie od długości ich kolumny i długości
otworów strzałowych,
2) urabiającym wzdłużnym (bocznym) - otworami przelotowymi i ślepymi, gdy ich
głębokość przekracza 3 m,
3) zruszającym caliznę węglową przed maszynami urabiającymi - gdy długość
kolumny ładunku przekracza 1,5 m,
4) wstrząsowym w caliźnie węglowej pokładów tąpiących lub torpedującym w
otaczających je skałach, a także przy strzelaniu zruszająco-odgazowującym w
pokładach zagrożonych wyrzutami gazów i skał,
5) wymuszającym zawał stropu wyrobisk eksploatacyjnych, niezależnie od rodzaju
stosowanego materiału wybuchowego, gdy długość kolumny ładunku jest większa niż
1,5 m - niezależnie od długości otworu.
ż 158. Odpalanie lontu detonującego na zewnątrz otworów strzałowych jest
zabronione.
ż 159. Lont detonujący może być stosowany wyłącznie w przodkach wyznaczonych
przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 160. Osoby wykonujące roboty strzałowe oraz osoby dozoru ruchu nadzorujące
roboty strzałowe wykonywane przy użyciu lontu detonującego muszą być dodatkowo
przeszkolone w zakresie warunków używania lontu detonującego przy robotach
strzałowych.
ż 161. W składzie materiałów wybuchowych powinny znajdować się wykazy:
1) osób uprawnionych do wykonywania robót strzałowych z zastosowaniem lontów
detonujących,
2) przodków, w których dozwolone jest wykonywanie robót strzałowych z
zastosowaniem lontów detonujących.
8. Roboty strzałowe przed maszynami urabiającymi
ż 162. Wykonywanie robót strzałowych zruszających caliznę przed maszynami
urabiającymi wymaga spełnienia następujących dodatkowych warunków:
1) zapalniki elektryczne odpalane w jednej serii powinny posiadać jednakowe
dopuszczalne wartości oporności,
2) ciągłość obwodu strzałowego powinna być sprawdzona dopuszczonym do tego celu
przyrządem kontrolno-pomiarowym,
3) po odpaleniu każdej serii otworów strzałowych osoba wykonująca roboty
strzałowe i osoba dozoru ruchu powinny sprawdzić, czy nastąpiło całkowite
odpalenie wszystkich ładunków.
9. Roboty strzałowe w polach metanowych
ż 163. Wykonywanie robót strzałowych:
1) w pokładach zaliczonych do trzeciej i czwartej kategorii zagrożenia
metanowego,
2) w wyrobiskach korytarzowych prowadzonych po wzniosie większym niż 10o,
3) we wszystkich wypadkach użycia materiałów wybuchowych skalnych i węglowych
- wymaga zgody właściwego organu państwowego nadzoru górniczego.
ż 164. Otwory strzałowe należy rozmieszczać tak, aby nie powstawały wyrwy w
stropie.
ż 165. 1. We wszystkich wyrobiskach, w których prowadzone są roboty strzałowe,
należy wykonywać pomiary zawartości metanu.
2. Pomiary zawartości metanu powinny być wykonywane przez strzałowych,
metaniarzy i osoby dozoru ruchu, zgodnie z przepisami ż 317, 319 i 321.
ż 166. W razie stwierdzenia w świetle przekroju wyrobiska zawartości metanu:
1) do 1% - roboty strzałowe wolno wykonywać przy użyciu materiałów wybuchowych
metanowych,
2) do 1,5% - roboty strzałowe wolno wykonywać przy użyciu materiałów wybuchowych
metanowych specjalnych.
ż 167. Wykonywanie robót strzałowych przy użyciu materiałów wybuchowych
węglowych i skalnych w polach metanowych jest dozwolone przy zawartości metanu
do 0,5% oraz do 1,0% przy stosowaniu zapalarek z blokadą metanometryczną.
ż 168. Roboty strzałowe należy zatrzymać w razie stwierdzenia:
1) że zawartość metanu w powietrzu w świetle przekroju wyrobiska w promieniu 10
m od otworów strzałowych lub w promieniu 5 m od stanowiska odpalania otworów
strzałowych przekracza wartość dopuszczalną,
2) przystropowych nagromadzeń metanu w strefie przyprzodkowej do 50 m.
ż 169. 1. Zatrzymanie robót strzałowych, o których mowa w ż 168, należy zgłosić:
1) osobie dozoru ruchu,
2) dyspozytorowi ruchu, a w razie stosowania metanometrii automatycznej, także
dyspozytorowi metanometrii.
2. Wznowienie robót strzałowych może nastąpić po stwierdzeniu przez osobę dozoru
ruchu, że zagrożenie, o którym mowa w ust. 1, zostało usunięte.
ż 170. W polach metanowych przy wykonywaniu robót strzałowych, gdy zawartość
metanu przekracza 0,5%:
1) w górnych wnękach ścianowych,
2) przy wymuszaniu zawału w stropach ścian,
3) w wyrobiskach korytarzowych we wzniosie powyżej 10o,
4) przy zaburzeniach geologicznych w ścianach i ubierkach,
należy stosować zapalarki do tego celu dopuszczone na podstawie odrębnych
przepisów i linię strzałową w jednym odcinku posiadającą dwa przewody we
wspólnej izolacji, z wyjątkiem przewodów przodkowych o długości nie większej niż
10 m.
ż 171. Przy stosowaniu zapalników elektrycznych metanowych milisekundowych
należy stosować w sąsiednich otworach strzałowych zwłokę międzystrzałową,
wynoszącą nie więcej niż:
1) 60 ms w skale jednorodnej,
2) 90 ms w skale niejednorodnej.
10. Roboty strzałowe w miejscach występowania niebezpiecznego pyłu węglowego
ż 172. Do obowiązków osoby wykonującej roboty strzałowe w miejscach występowania
niebezpiecznego pyłu węglowego należy:
1) zmywanie wodą pyłu węglowego lub
2) zraszanie wodą przed odpaleniem otworów strzałowych, lub
3) opylanie pyłem kamiennym przodka i strefy przyprzodkowej.
ż 173. Zmywanie wodą pyłu węglowego w drążonych wyrobiskach korytarzowych należy
wykonywać w przodku i w strefie przyprzodkowej o długości co najmniej 10 m:
1) przed rozpoczęciem pracy na zmianie,
2) w czasie pracy, gdy wystąpi osad pyłu węglowego,
3) przed rozpoczęciem wykonywania robót strzałowych.
ż 174. 1. Zraszanie wodą można stosować w wyrobiskach korytarzowych zamiast
zmywania wodą.
2. Zraszanie powinno być stosowane w strefie od 20 do 60 metra od przodka i
powinno pozbawić pył lotności.
ż 175. W polach niemetanowych i w pokładach zaliczonych do pierwszej lub drugiej
kategorii zagrożenia metanowego zamiast zmywania lub zraszania wodą pyłu
węglowego w drążonych wyrobiskach korytarzowych można stosować, za zezwoleniem
kierownika ruchu zakładu górniczego, opylanie pyłem kamiennym przodka i strefy
przyprzodkowej o długości co najmniej 4 m. Ilość pyłu zużytego do opylania
powinna wynosić:
1) w polach niemetanowych - 2 kg na każdy otwór strzałowy,
2) w polach metanowych - 3 kg na każdy otwór strzałowy,
3) przy pojedynczo odpalanych otworach strzałowych - 10 kg na każdy otwór
strzałowy.
ż 176. W wyrobiskach wybierkowych należy stosować zmywanie wodą pyłu węglowego
lub opylanie pyłem kamiennym przodka i strefy przyprzodkowej przed wykonywaniem
robót strzałowych:
1) dla wymuszania zawału stropu w ścianach materiałami wybuchowymi węglowymi lub
skalnymi,
2) w chodnikach podsadzkowych,
3) ładunkami wolno przyłożonymi,
4) przy rozsadzaniu luźnych brył.
ż 177. Przed wykonywaniem robót strzałowych w luźnych bryłach ładunkami wolno
przyłożonymi należy usunąć pył węglowy w promieniu 10 m od miejsca odpalania
ładunków oraz zabezpieczyć tę strefę przez zraszanie, rozpylanie lub zmywanie
wodą. Strefę tę można zamiast wodą zabezpieczyć przez opylenie pyłem kamiennym,
przy czym na każdy ładunek materiału wybuchowego należy użyć co najmniej 10 kg
pyłu kamiennego.
ż 178. Przy wykonywaniu robót strzałowych w luźnych bryłach ładunkami materiału
wybuchowego umieszczonego w otworach strzałowych, jak również w przybierkach
stropu i spągu oraz w ściekach, pył węglowy należy zabezpieczyć przed
możliwością wybuchu.
11. Roboty strzałowe w warunkach zagrożenia tąpaniami
ż 179. W pokładach zaliczonych do drugiego lub trzeciego stopnia zagrożenia
tąpaniami wielkość zabioru i długość otworów strzałowych przy strzelaniu
urabiającym ustala kierownik służby strzałowej w porozumieniu z kierownikiem
służby do spraw tąpań na podstawie opinii kopalnianego zespołu do spraw tąpań.
ż 180. Po każdym strzelaniu urabiającym, wykonywanym w strefie szczególnego
zagrożenia tąpaniami, wejście załogi do tej strefy oraz do przodka może nastąpić
nie wcześniej niż po upływie co najmniej 30 minut.
ż 181. Po każdym strzelaniu wstrząsowym (odprężającym) wejście załogi do przodka
może nastąpić nie wcześniej niż po upływie co najmniej 40 minut oraz za zgodą
osoby dozoru ruchu.
ż 182. Dokumentację strzelań wstrząsowych sporządza kierownik służby strzałowej,
wraz z kierownikiem służby do spraw tąpań, na podstawie opinii zespołu do spraw
tąpań zakładu górniczego.
ż 183. Przed każdym strzelaniem wstrząsowym oraz przed każdym strzelaniem w
strefie szczególnego zagrożenia tąpaniami, jeżeli strzelanie to odbywa się w
miejscach zagrożonych wybuchem metanu lub pyłu węglowego, należy wyłączyć sieć
elektryczną spod napięcia, z wyjątkiem urządzeń wentylacyjnych. Ponowne
załączenie sieci elektrycznej może nastąpić po zakończeniu okresu wyczekiwania
po strzałach i uprzednim skontrolowaniu miejsca wykonywania robót strzałowych.
ż 184. 1. Przy wykonywaniu strzelań urabiających i wstrząsowych w pokładach
zaliczonych do drugiego lub trzeciego stopnia zagrożenia tąpaniami, miejsca
odpalania otworów strzałowych, przebywania załogi oraz posterunków
zabezpieczających dojście do miejsca strzelania powinny być wyznaczone:
1) w odległości większej niż 100 m od miejsca strzelania, jeżeli znajdują się w
caliźnie węglowej,
2) w odległości większej niż 40 m, jeżeli zostały wyznaczone w wyrobiskach
wygrodzonych w podsadzce lub otoczeniu zrobów,
3) poza skrzyżowaniami wyrobisk oraz strefami szczególnego zagrożenia tąpaniami.
2. Miejsca, o których mowa w ust. 1, powinny być zabezpieczone obudową
wzmocnioną w sposób ustalony na podstawie opinii zespołu do spraw tąpań zakładu
górniczego oraz oznakowane tablicami określającymi w szczególności czas
wyczekiwania po strzelaniu przed wejściem do przodka. Lokalizację miejsc ustala
kierownik służby do spraw tąpań, wspólnie z kierownikiem służby strzałowej, a w
wyrobiskach miejsca te wyznacza sztygar oddziałowy.
12. Roboty strzałowe w warunkach zagrożenia wyrzutami gazów i skał
ż 185. 1. W zakładach górniczych Dolnośląskiego Zagłębia Węglowego, w
wyrobiskach zagrożonych wyrzutami gazów i skał, roboty strzałowe należy
wykonywać metodą centralnego strzelania po wycofaniu ludzi ze strefy zagrożenia
skutkami wyrzutu, w sposób ustalony przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
2. W zakładach górniczych, o których mowa w ust. 1, w wyrobiskach w pokładach
zaliczonych do pierwszej kategorii zagrożenia wyrzutami gazów i skał dopuszcza
się lokalne wykonywanie robót strzałowych za zezwoleniem kierownika ruchu
zakładu górniczego:
1) przy przebudowie wyrobisk korytarzowych, robotach przybierkowych i
wykonywaniu ścieków,
2) w ścianach przy urabianiu, jeżeli prognoza bieżąca na podstawie pomiarów w
otworach o długości 6 m nie wykazuje strefy bezpośredniego zagrożenia,
3) w ścianach przy strzelaniu w stropie dla wymuszania zawału,
4) przy rozsadzaniu luźnych brył.
ż 186. 1. W zakładach górniczych Górnośląskiego Zagłębia Węglowego, w razie
stwierdzenia zagrożenia wyrzutem metanu i skał, należy na okres wykonywania
robót strzałowych wyznaczyć strefę zagrożenia, która powinna obejmować:
1) w wyrobiskach korytarzowych - co najmniej całe wyrobisko przewietrzane z
zastosowaniem wentylacji odrębnej,
2) w ścianach - całe wyrobisko ścianowe od stanowiska odpalania materiałów
wybuchowych do chodnika wentylacyjnego oraz chodnik wentylacyjny do najbliższego
skrzyżowania z innym niezależnym prądem powietrza.
2. Ze stref zagrożenia przed odpalaniem materiału wybuchowego należy:
1) wycofać ludzi do miejsc ustalonych w metryce dokumentacji strzałowej,
2) wyłączyć urządzenia elektryczne spod napięcia, z wyjątkiem urządzeń
iskrobezpiecznych.
ż 187. 1. W zakładach górniczych wydobywających sól w złożu (w wyrobiskach)
zaliczonym do trzeciej kategorii zagrożenia wyrzutami gazów i skał odpalanie
ładunków materiałów wybuchowych powinno odbywać się ze stacji centralnego
strzelania, zlokalizowanej na powierzchni, przy czym załoga może przebywać w
wyznaczonych strefach na podszybiu.
2. Czynności związane z centralnym strzelaniem powinny odbywać się pod nadzorem
osoby wyższego dozoru ruchu.
3. Dopuszcza się lokalne wykonywanie robót strzałowych za zezwoleniem kierownika
ruchu zakładu górniczego, przy:
1) likwidacji zatorów w urządzeniach zsypowych,
2) rozstrzeliwaniu rdzeni wiertniczych,
3) rozstrzeliwaniu luźnych brył.
13. Roboty strzałowe wykonywane w warunkach niskich i wysokich temperatur
ż 188. Wykonywanie robót strzałowych jest zabronione w miejscach, w których:
1) temperatura skał jest wyższa niż 100oC,
2) temperatura skał lub otoczenia jest niższa niż -35oC.
ż 189. Przy wykonywaniu robót strzałowych:
1) w skałach, w których temperatura jest wyższa niż 50oC, należy stosować środki
strzałowe termoodporne,
2) w miejscach, w których temperatura skał lub otoczenia jest niższa niż 0oC,
należy stosować środki strzałowe mrozoodporne.
14. Usuwanie niewypałów
ż 190. 1. Niewypał częściowy należy usunąć, jeżeli jest to możliwe, przez
ostrożne wydobycie nabojów materiału wybuchowego z otworu strzałowego.
2. Zabrania się usuwania materiałów wybuchowych nitroglicerynowych w sposób
określony w ust. 1.
3. Podczas wydobywania nabojów materiału wybuchowego nie wolno posługiwać się
stalowymi narzędziami.
ż 191. Niewypał, którego nie można usunąć przez wydobycie napojów, należy usunąć
w następujący sposób:
1) zewrzeć i zaizolować wystające z otworu przewody zapalnika,
2) usunąć przybitkę na długości najwyżej 20 cm od wylotu otworu, dla
stwierdzenia kierunku otworu strzałowego,
3) wywiercić w odległości 40-50 cm od otworu z niewypałem nowy równoległy do
niego otwór strzałowy (lub dwa otwory) o długości większej niż długość otworu z
niewypałem,
4) załadować nowy otwór lub otwory materiałem wybuchowym i uzbroić zapalnikiem
elektrycznym,
5) odpalić ładunek w nowym otworze lub otworach,
6) dokładnie skontrolować odstrzelony urobek w celu znalezienia środków
strzałowych pochodzących z niewypału.
ż 192. W dzienniku strzałowym należy wpisać uwagę o sposobie usuwania niewypału,
a znalezione środki strzałowe należy oddać do składu materiałów wybuchowych
celem zniszczenia.
ż 193. Niewypał znajdujący się w otworze strzałowym, gdy do zainicjowania
materiału wybuchowego stosowano zapalnik elektryczny i lont detonujący, można
usuwać przez wymianę zapalnika elektrycznego przymocowanego do lontu
detonującego i ponowne odpalenie ładunku.
ż 194. Wiercenie otworów strzałowych w pozostałych w caliźnie resztkach
odpalonych otworów (tzw. fajkach) jest zabronione. Otwory takie należy oznaczyć.
Rozdział 7
Obudowa wyrobisk
ż 195. 1. Każde wyrobisko powinno posiadać obudowę dostosowaną do warunków
geologiczno-górniczych.
2. Kierownik ruchu zakładu górniczego może zezwolić na niestosowanie obudowy w
wyrobiskach drążonych w skałach dostatecznie mocnych, nie grożących zawałem.
ż 196. 1. Stosowanie obudowy kotwowej wymaga spełnienia następujących warunków:
1) dokładnego rozeznania warunków górniczo-geologicznych oraz przeprowadzenia
stosownych badań górotworu,
2) opracowania projektu kotwienia,
3) właściwego doboru elementów obudowy i sprzętu, dopuszczonych do stosowania na
podstawie odrębnych przepisów,
4) zapewnienia prawidłowego wykonawstwa,
5) wnikliwej i systematycznej kontroli.
2. Z zastrzeżeniem przepisów ust. 1 obudowę kotwową można stosować:
1) w zakładach górniczych wydobywających węgiel kamienny do zabezpieczenia
wyrobisk korytarzowych i komorowych o łukowym i prostokątnym kształcie przekroju
poprzecznego, o powierzchni nie przekraczającej 30 m2 i szerokości wyrobiska nie
większej od 7 m, oraz wyrobisk ścianowych z podsadzką hydrauliczną o nachyleniu
do 25o i szerokości otwarcia do 10 m,
2) w zakładach górniczych wydobywających rudy metali nieżelaznych do
zabezpieczenia wyrobisk poszukiwawczych, udostępniających i eksploatacyjnych
oraz w komorach specjalnego przeznaczenia.
3. Zasady projektowania, wykonywania i kontroli obudowy kotwowej:
1) w zakładach górniczych wydobywających węgiel kamienny określa załącznik nr 3
do rozporządzenia,
2) w zakładach górniczych wydobywających rudy metali nieżelaznych określa
załącznik nr 4 do rozporządzenia.
4. Zabrania się podwieszania do pojedynczej kotwi obudowy ostatecznej elementów
wyposażenia o ciężarze przekraczającym 1 tonę lub wywołujących obciążenia
zmienne w czasie.
ż 197. 1. Jeżeli przepisy rozporządzenia nie stanowią inaczej:
1) rodzaje obudowy w poszczególnych wyrobiskach oraz sposoby jej wykonywania
ustala kierownik działu robót górniczych,
2) rodzaje obudowy oraz zasady jej wykonywania powinny być określone w projekcie
technicznym, o którym mowa w ż 41.
2. Osoby dozoru ruchu obowiązane są zapoznać załogę z ustalonym rodzajem obudowy
dla danego wyrobiska i sposobem jej wykonywania.
ż 198. 1. Obudowa wyrobisk powinna być tak wykonana, aby:
1) strop był niezwłocznie po odsłonięciu zabezpieczony obudową,
2) zapewniona była jej odpowiednia stabilność i podporność,
3) przestrzeń między obudową a wyłomem była wypełniona,
4) stojaki obudowy indywidualnej wysokości przekraczającej 3 m były dodatkowo
zabezpieczone przed przewróceniem.
2. W razie pogorszenia się własności skał lub zwiększenia ciśnienia górotworu
obudowa powinna być niezwłocznie wzmocniona.
ż 199. 1. Jeżeli przepisy rozporządzenia nie stanowią inaczej, stan obudowy
wyrobisk powinien być kontrolowany z częstotliwością ustaloną przez kierownika
działu robót górniczych.
2. Obudowa głównych wyrobisk (szyby, szybiki, główne drogi przewozowe oraz
wentylacyjne) powinna być co najmniej raz na kwartał kontrolowana przez osobę
wyższego dozoru ruchu górniczego, wyznaczoną przez kierownika ruchu zakładu
górniczego.
3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wyrobisk utrzymywanych bez obudowy.
ż 200. W miejscach nie zabezpieczonych obudową mogą przebywać tylko osoby
wykonujące obudowę tymczasową lub kotwową.
ż 201. 1. Obudowę wyrobisk można wykorzystać do zawieszenia, podnoszenia lub
przesuwania maszyn, urządzeń i materiałów, których ciężar nie spowoduje obciążeń
dynamicznych (np. kabli elektrycznych z osprzętem, lutniociągów z wentylatorami
i rurociągów).
2. Do podnoszenia, przesuwania i zawieszania maszyn, urządzeń i materiałów,
które mogą spowodować obciążenia dynamiczne, dopuszcza się wykorzystanie obudowy
wyrobisk:
1) w razie doraźnego jej wykorzystania do tego celu - przy zastosowaniu
dodatkowej obudowy wzmacniającej i za zezwoleniem osoby dozoru górniczego,
2) w razie stałego jej wykorzystywania do tego celu - zgodnie z opracowaną
dokumentacją techniczną i zezwoleniem kierownika działu robót górniczych.
3. Dopuszcza się użycie zestawów obudowy zmechanizowanej do podnoszenia ciężkich
elementów wyposażenia ściany zgodnie z zasadami ustalonymi przez producenta
obudowy w dokumentacji techniczno-ruchowej.
ż 202. 1. Rabowanie obudowy powinno być wykonywane zgodnie z instrukcją
zatwierdzoną przez kierownika działu robót górniczych.
2. Rabowanie obudowy powinni wykonywać wyłącznie doświadczeni i wykwalifikowani
pracownicy.
3. Przodowemu nie wolno brać bezpośredniego udziału w rabowaniu obudowy w
ścianach.
4. Osoby nie zatrudnione bezpośrednio przy rabowaniu obudowy powinny znajdować
się w bezpiecznej odległości od miejsca pracy rabunkarzy, ustalonej przez
przodowego zespołu rabunkarzy.
ż 203. W czasie rabowania obudowy w zabierkach powinien być wstrzymany ruch w
przyległych wyrobiskach.
ż 204. Przed przystąpieniem do rabowania obudowy należy każdorazowo sprawdzać
stan obudowy, przy czym w ścianach należy przede wszystkim sprawdzić stan
obudowy we wnękach i na skrzyżowaniach. W razie stwierdzenia nieprawidłowości w
obudowie, rabowanie można rozpocząć po odpowiednim jej wzmocnieniu.
ż 205. W wyrobiskach o nachyleniu powyżej 15o rabowanie obudowy w kierunku z
góry na dół jest zabronione.
Rozdział 8
Podsadzanie wyrobisk
ż 206. 1. Podsadzanie wyrobisk należy wykonywać w taki sposób, aby nie
spowodować zagrożenia dla osób wykonujących czynności podsadzania oraz dla
załogi zatrudnionej w sąsiednich wyrobiskach, w szczególności usytuowanych
poniżej podsadzanego wyrobiska.
2. Zabrania się stosowania do podsadzania materiałów, które mogą mieć szkodliwy
wpływ na bezpieczeństwo i zdrowie załogi.
ż 207. Zmywcze zbiorniki powinny być zaopatrzone w urządzenia zabezpieczające
przed przedostawaniem się do rurociągów podsadzkowych nadziarna lub przedmiotów
mogących spowodować ich zatkanie.
ż 208. Po zainstalowaniu nowego rurociągu podsadzkowego, po każdej wymianie rur
oraz po usunięciu korka podsadzkowego w rurociągu, przed uruchomieniem
podsadzania, należy skontrolować drożność i szczelność rurociągu podsadzkowego.
ż 209. Rurociąg podsadzkowy powinien być ułożony albo zawieszony w sposób
uniemożliwiający jego przypadkowe przesunięcie.
ż 210. 1. Wzdłuż trasy rurociągów podsadzkowych powinna być zainstalowana
łączność telefoniczna.
2. Pracownicy zatrudnieni przy podsadzaniu powinni mieć możliwość porozumienia
się z obsługą urządzeń do transportu materiału podsadzkowego.
ż 211. Przy stosowaniu podsadzki hydraulicznej należy:
1) oczyszczać wodę podsadzkową, odprowadzaną do systemu głównego odwadniania,
2) prowadzić bilans wody podsadzkowej,
3) bieżąco kontrolować rurociągi podsadzkowe, przebieg podsadzania oraz odpływ
wody.
ż 212. Rodzaje tam podsadzkowych dla poszczególnych wyrobisk oraz zasady ich
wykonywania ustala kierownik działu robót górniczych.
ż 213. Przy stosowaniu podsadzki suchej samostaczającej się:
1) w razie usytuowania frontu ściany, przy którym górna jej część wyprzedza
dolną, odchylenie tamy podsadzkowej od linii prostopadłej do rozciągłości w
kierunku ociosu nie może przekroczyć 15o,
2) w razie usytuowania frontu ściany, przy którym górna jej część jest opóźniona
w stosunku do dolnej, odchylenie tamy podsadzkowej od linii prostopadłej do
rozciągłości w kierunku zrobów nie może być mniejsze od 15o,
3) należy ustalić w projekcie technicznym, o którym mowa w ż 41, osoby
kontrolujące stan tamy podsadzkowej przed rozpoczęciem podsadzania oraz środki
podejmowane dla zabezpieczenia tamy przed jej uszkodzeniem w czasie podsadzania.
ż 214. 1. Przy równoczesnym podsadzaniu i prowadzeniu innych robót w ścianie
powinny być ustalone środki organizacyjno-techniczne, zapewniające bezpieczne
warunki pracy.
2. Zabrania się przebywania ludzi w ścianie w czasie podsadzania podsadzką suchą
samostaczającą się przy takim usytuowaniu frontu, przy którym górna część ściany
wyprzedza dolną.
DZIAŁ IV
Przewietrzanie i klimatyzacja
Rozdział 1
Postanowienia ogólne
ż 215. 1. Ilość powietrza doprowadzana do wyrobisk powinna zapewniać utrzymanie
w tych wyrobiskach wymaganego składu powietrza i jego temperatury.
2. Wszystkie dostępne wyrobiska i pomieszczenia należy tak przewietrzać, aby
zawartość tlenu w powietrzu nie była mniejsza niż 19% (objętościowo), a
najwyższe dopuszczalne stężenia gazów w powietrzu nie przekraczały następujących
wartości:
Rodzaj gazuNDS/mg/m3 (objętościowo i %)NDSCh/mg/m3 (objętościowo i %)
Dwutlenek węgla- (1,0)- (1,0)
Tlenek węgla30 (0,0026)180 (0,015)
Tlenek azotu5 (0,00026)10 (0,00052)
Dwutlenek siarki20 (0,00075)50 (0,0019)
Siarkowodór10 (0,0007)20 (0,0014)

3. Skróty NDS i NDSCh, o których mowa w tabeli zawartej w ust. 2, oznaczają:
1) NDS - najwyższe dopuszczalne stężenie średnio ważone w okresie 8 godzin,
2) NDSCh - najwyższe dopuszczalne stężenie chwilowe w czasie nie dłuższym niż 30
min. w okresie zmiany roboczej.
4. W zakładach górniczych stosujących maszyny z napędem spalinowym zawartość
tlenków azotu określa się na podstawie stężenia dwutlenku azotu.
ż 216. W razie stwierdzenia, że skład powietrza nie odpowiada wymaganiom
określonym w ż 215 ust. 2, należy niezwłocznie wycofać ludzi, a wejście do
zagrożonego wyrobiska zagrodzić. W miejscach takich mogą być wykonywane tylko
prace z zakresu ratownictwa górniczego i przeciwpożarowe.
ż 217. Nie przewietrzane wyrobiska należy niezwłocznie otamować lub zlikwidować,
a do czasu ich otamowania lub zlikwidowania należy zamknąć do nich dostęp.
ż 218. 1. Prędkość prądu powietrza w wyrobiskach w polach metanowych, z
wyjątkiem komór, nie może być mniejsza niż 0,3 m/s, a w wyrobiskach z trakcją
elektryczną przewodową w tych polach - nie mniejsza niż 1 m/s.
2. Przy stosowaniu śluz wentylacyjnych w wyrobiskach w polach metanowych
dopuszcza się mniejsze prędkości powietrza od określonych w ust. 1 pod warunkiem
zapewnienia wymaganego składu powietrza.
3. Prędkość prądu powietrza nie powinna przekraczać:
1) w wyrobiskach wybierkowych - 5 m/s,
2) w wyrobiskach korytarzowych - 8 m/s,
3) w szybach i szybikach zjazdowych - 12 m/s.
4. Prędkość powietrza w wyrobiskach korytarzowych, w których nie odbywa się
regularny ruch ludzi, może być zwiększona do 10 m/s.
ż 219. 1. W zakładach górniczych powinna być zorganizowana służba wentylacyjna
wyposażona w przyrządy kontrolno-pomiarowe.
2. Stan urządzeń wentylacyjnych i klimatyzacyjnych oraz skuteczność
przewietrzania i klimatyzacji należy systematycznie kontrolować i odpowiednio
dokumentować.
ż 220. Przewietrzanie ścian w pokładach zaliczonych do drugiej, trzeciej lub
czwartej kategorii zagrożenia metanowego powinno być kontrolowane przez
automatyczny pomiar prędkości lub ilości powietrza.
ż 221. 1. Na nadszybiu szybu zjazdowego powinno być zainstalowane urządzenie
sygnalizujące czerwonym światłem zniżkę ciśnienia barometrycznego.
2. W pomieszczeniach dyspozytora ruchu zakładu górniczego, kierownika działu
wentylacji oraz kierownika kopalnianej stacji ratownictwa górniczego powinien
znajdować się barograf.
ż 222. Osoby dozoru ruchu obowiązane są niezwłocznie zawiadomić służbę
wentylacyjną o wszelkich niezamierzonych zmianach w wentylacji wyrobisk,
spowodowanych prowadzeniem ruchu zakładu górniczego.
Rozdział 2
Przewietrzanie za pomocą wentylatorów głównych
ż 223. 1. Wyrobiska należy przewietrzać prądami powietrza wytwarzanymi przez
wentylatory główne, zabudowane na powierzchni.
2. W zakładzie górniczym eksploatującym kopaliny palne należy stosować
przewietrzanie ssące.
ż 224. 1. Przy każdym szybie wentylacyjnym, oprócz czynnego wentylatora głównego
lub zespołu wentylatorów głównych, powinien być zainstalowany główny wentylator
rezerwowy zdatny do uruchomienia najpóźniej w ciągu 10 minut.
2. W zakładach górniczych eksploatujących złoża lub pokłady niemetanowe, lub
zaliczone do pierwszej kategorii zagrożenia metanowego oraz w których pokłady
węgla są o bardzo małej i małej skłonności do samozapalenia, można za zgodą
właściwego organu państwowego nadzoru górniczego stosować, zamiast wentylatora
rezerwowego, silnik zapasowy do wentylatora, wraz z częściami zapasowymi
przekładni.
ż 225. 1. Wentylator główny (czynny i rezerwowy) powinien zapewnić w przekroju
dopływowym kanału wentylacyjnego podciśnienie statyczne powietrza co najmniej
785 Pa (80 mm H2O).
2. Wentylator główny (czynny i rezerwowy) powinien być dobrany do sieci
wentylacyjnej tak, aby zapewniona była jego stabilna praca.
ż 226. Spiętrzenie i wydajność wentylatorów głównych (czynnego i rezerwowego)
lub zespołów wentylatorów w ich punktach pracy nie mogą różnić się między sobą
więcej niż o 10%.
ż 227. Charakterystyka wentylatorów głównych powinna być aktualizowana w
okresach nie dłuższych niż 5 lat oraz po każdej zmianie konstrukcji
wentylatorów.
ż 228. 1. Stacje wentylatorów głównych powinny być wyposażone w urządzenia do
regulacji wydajności i spiętrzenia oraz w urządzenia do zmiany kierunku
przepływu powietrza.
2. Urządzenia do zmiany kierunku przepływu powietrza należy utrzymywać w takim
stanie, aby można było wykonać zmianę kierunku przepływu powietrza w czasie nie
dłuższym niż 20 minut.
ż 229. 1. Wentylatory główne powinny być wyposażone w przyrządy dokonujące
ciągłych pomiarów:
1) podciśnienia statycznego powietrza w kanale wentylacyjnym przed zasuwą i za
zasuwą,
2) prędkości powietrza w kanale wentylacyjnym,
3) podciśnienia statycznego powietrza w przekroju dopływowym kanału
wentylacyjnego.
2. Pomiary podciśnienia statycznego i prędkości powietrza w kanale wentylacyjnym
powinny być automatycznie rejestrowane, a wyniki pozostałych pomiarów, o których
mowa w ust. 1, dokumentowane.
ż 230. Zmiana warunków pracy wentylatora głównego lub jego unieruchomienie może
nastąpić jedynie za zgodą kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 231. 1. W wypadku awaryjnej przerwy w ruchu wentylatora głównego, trwającej
powyżej 20 minut, należy wstrzymać wykonywanie robót, wyłączyć urządzenia spod
napięcia oraz wyprowadzić załogę do wyrobisk przewietrzanych świeżymi prądami
powietrza lub na powierzchnię.
2. Sposób postępowania, o którym mowa w ust. 1, powinien być ustalony w planie
akcji, zatwierdzonym przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
3. W zakładzie górniczym eksploatującym złoża (pokłady) niemetanowe, w którym
znajduje się więcej niż jeden szyb wentylacyjny, kierownik ruchu zakładu
górniczego może podjąć decyzję o niestosowaniu przepisu ust. 1.
ż 232. Przerwy w pracy wentylatora głównego powinny być w sposób automatyczny
sygnalizowane w dyspozytorni zakładu górniczego, a czas ich trwania i przyczyny
należy dokumentować.
ż 233. Budynek stacji wentylatorów głównych powinien być wykonany z materiałów
niepalnych, wyposażony w łączność telefoniczną z centralą telefoniczną zakładu
górniczego oraz w stałe i rezerwowe oświetlenie. Dla oświetlenia rezerwowego
można stosować przenośne lampy akumulatorowe.
ż 234. 1. Stan techniczny wentylatorów głównych, w tym zdolność do ruchu
wentylatora rezerwowego i urządzeń do zmiany kierunku przepływu powietrza oraz
stan aparatury kontrolno-pomiarowej, powinny być kontrolowane przez osoby dozoru
ruchu działu energomechanicznego i wentylacji, a wyniki kontroli powinny być
dokumentowane.
2. Zakres kontroli określa kierownik ruchu zakładu górniczego.
ż 235. 1. Doprowadzenie pod ziemię powietrza świeżego i odprowadzenie powietrza
zużytego tym samym wyrobiskiem dozwolone jest tylko w okresie prowadzenia robót
mających na celu uzyskanie połączenia dwoma wyjściami na powierzchnię.
2. Prowadzenie powietrza przez nieczynne wyrobiska i zroby jest zabronione, z
wyjątkiem ich likwidacji.
3. Połączenie wentylacyjne sąsiednich zakładów górniczych może nastąpić tylko za
zgodą właściwego organu państwowego nadzoru górniczego.
ż 236. 1. Wyrobiska należy tak projektować, aby można było utworzyć jak najmniej
złożony system przewietrzania.
2. W zakładach górniczych, w których istnieje kilka szybów wdechowych lub
wydechowych, należy wydzielić podsystemy przewietrzania.
ż 237. 1. W każdym systemie lub podsystemie przewietrzania należy wydzielić jak
największą ilość rejonów wentylacyjnych.
2. Rejon wentylacyjny należy przewietrzać niezależnym prądem powietrza.
ż 238. Wyrobiska korytarzowe należy tak projektować i wykonywać, aby możliwe
było jak najszybsze uzyskanie prądu powietrza wytwarzanego przez wentylator
główny.
ż 239. 1. Udostępnienie, rozcięcie i eksploatację złoża lub jego części należy
tak projektować i prowadzić, aby ograniczyć odprowadzenie powietrza z wyrobisk
korytarzowych z wentylacją odrębną do prądów powietrza przewietrzających
wyrobiska wybierkowe.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w zakładach górniczych eksploatujących rudy
metali.
ż 240. Jednym prądem powietrza wolno przewietrzać grupę przodków pod warunkiem,
że zawartość metanu w powietrzu doprowadzonym do każdego przodka nie przekracza
0,5%, a przy stosowaniu metanometrii automatycznej - 1%.
ż 241. 1. Ściany powinny być przewietrzane niezależnymi prądami powietrza, z tym
że długość ściany lub łączna długość ścian przewietrzanych jednym niezależnym
prądem powietrza nie powinna być większa niż 400 m.
2. W pokładach niemetanowych i zaliczonych do pierwszej kategorii zagrożenia
metanowego kierownik ruchu zakładu górniczego może zezwolić na okresowe
przewietrzanie jednym niezależnym prądem powietrza ścian o łącznej długości
większej niż 400 m, pod warunkiem utrzymywania pomiędzy tymi ścianami dróg
wyjścia w odstępach nie większych niż 250 m.
3. Ze ściany o wysokości mniejszej niż 2 m lub nachyleniu większym niż 12o
należy utrzymywać drogi wyjścia w odstępach nie większych niż 250 m.
4. Przepis ust. 3 stosuje się również w odniesieniu do ścian określonych w ust.
1.
5. Największa dopuszczalna długość dróg z niezależnym prądem powietrza powinna
być tak ustalona, aby uwzględniała czas działania stosowanych środków ochrony
dróg oddechowych.
ż 242. 1. Składy materiałów wybuchowych, komory pomp głównego odwadniania i
komory kruszarni należy przewietrzać niezależnymi prądami powietrza.
2. W polach metanowych wszystkie komory, z wyjątkiem komór stanowiących
oddziałowe składy narzędzi, sprzętu przeciwpożarowego i sanitarnego, należy
przewietrzać prądami powietrza wytwarzanymi przez wentylator główny.
3. Powietrze z komór, o których mowa w ust. 2, przewietrzanych prądami powietrza
wytwarzanymi przez wentylator główny powinno być odprowadzone z najwyższego
punktu komory i prowadzone poziomo lub po wzniosie.
4. W komorach, o których mowa w ust. 2, nie należy umieszczać bliżej niż 20 cm
od najwyższego punktu w świetle obudowy żadnych urządzeń i elementów, które
mogłyby utrudniać przepływ powietrza pod stropem komór.
5. W komorach, o których mowa w ust. 1, powinna być zapewniona co najmniej
5-krotna wymiana powietrza w ciągu godziny.
ż 243. 1. Powietrze należy doprowadzać możliwie najkrótszą drogą do każdego
poziomu wydobywczego, skąd prądami wznoszącymi powinno być odprowadzane w
kierunku szybu wydechowego.
2. Powietrza nie wolno prowadzić na upad, z wyjątkiem wypadków, w których:
1) średni upad nie przekracza 5o,
2) średni upad wynosi od 5o do 10o, a prędkość przepływu powietrza jest większa
niż 0,5 m/s,
3) odprowadza się powietrze w pokładach zagrożonych wyrzutami dwutlenku węgla
lub siarkowodoru.
3. W uzasadnionych warunkami bezpieczeństwa wypadkach właściwy organ państwowego
nadzoru górniczego może zezwolić na odstępstwo od postanowienia ust. 2 pkt 1 i
2.
ż 244. 1. Regulację przewietrzania należy prowadzić tamami regulacyjnymi,
umieszczonymi na początku prądów rejonowych.
2. Do regulacji przewietrzania można stosować wentylatory umieszczone w wolnym
przekroju wyrobiska.
3. Regulacja przewietrzania przez zastosowanie wentylatorów pomocniczych lub tam
regulacyjnych zabudowanych w grupowych prądach powietrza lub w rejonowych
prądach zużytego powietrza wymaga zezwolenia właściwego organu państwowego
nadzoru górniczego.
ż 245. 1. W wyrobiskach korytarzowych, stanowiących połączenie pomiędzy prądem
powietrza świeżego i zużytego, oraz w wyrobiskach łączących podsystemy
wentylacyjne powinny być zabudowane śluzy wentylacyjne. Drzwi tam w śluzie
wentylacyjnej powinny być wykonane z materiałów niepalnych i otwierane w
przeciwne strony.
2. Tamy, o których mowa w ust. 1, powinny być wyposażone w czujniki
sygnalizujące ich otwarcie do dyspozytorni lub w środki zapewniające ich
zamknięcie, ustalone przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
3. Tamy śluz wentylacyjnych, uruchamianych mechanicznie, oraz tamy wewnątrz
rejonów wentylacyjnych mogą być wyposażone w drzwi otwierane w jedną stronę.
4. Odstęp między tamami wentylacyjnymi w śluzie lub pomiędzy sąsiednimi śluzami
powinien być taki, aby w czasie ruchu ludzi lub urządzeń transportowych drzwi
jednej z tam lub drzwi w sąsiedniej śluzie były zamknięte.
5. Każda tama przy moście wentylacyjnym powinna mieć dwoje drzwi otwieranych w
przeciwne strony.
ż 246. 1. Drzwi w tamach wentylacyjnych powinny zamykać się samoczynnie.
2. Zabrania się pozostawiania otwartych drzwi w tamach wentylacyjnych oraz
składowania materiałów i sprzętu w bezpośrednim ich sąsiedztwie.
ż 247. 1. Tamy wentylacyjne powinny być wykonane z materiałów niepalnych.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy tam wentylacyjnych:
1) zlokalizowanych wewnątrz rejonu wentylacyjnego,
2) tymczasowych, niezbędnych na czas budowy tam wentylacyjnych z materiałów
niepalnych.
ż 248. W wyrobisku korytarzowym, łączącym wyrobiska z zainstalowanym
taśmociągiem z innym wyrobiskiem, stanowiącym drogę ucieczkową, co najmniej
jedna z tam wentylacyjnych, łącznie z drzwiami, musi być wykonana z materiałów
niepalnych.
ż 249. 1. Drzwi w tamach wentylacyjnych zabudowanych na drogach przewozu
lokomotywowego lub transportu pojazdami oponowymi muszą być otwierane i zamykane
mechanicznie lub automatycznie.
2. W razie gdy różnica ciśnienia powietrza uniemożliwia ręczne otwarcie drzwi
tamy wentylacyjnej, tama powinna być wyposażona w urządzenie zapewniające
otwarcie drzwi i bezpieczne przejście przez tamę.
ż 250. 1. W wyrobiskach, w których konieczne jest zabudowanie tam
wentylacyjnych, nie wolno budować urządzeń transportu linowego.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy wypadków, gdy zapewnione jest mechaniczne lub
samoczynne zamknięcie i otwarcie tam bez potrzeby wejścia załogi na trasę
transportu.
ż 251. W zakładach górniczych eksploatujących kopalinę palną tamy wentylacyjne
należy budować możliwie blisko skrzyżowań wyrobisk.
ż 252. 1. W zakładach górniczych eksploatujących kopalinę palną wyrobiska
przewietrzane grupowymi prądami powietrza powinny być wyposażone w urządzenia
transportowe.
2. W szczególnie uzasadnionych wypadkach kierownik ruchu zakładu górniczego może
odstąpić od stosowania przepisu ust. 1.
ż 253. Zmiany w rozprowadzaniu powietrza i regulacji przewietrzania może
wprowadzać kierownik działu wentylacji za zgodą kierownika ruchu zakładu
górniczego. Zmiany te należy nanieść na mapy i schematy wentylacyjne w ciągu
jednej doby.
Rozdział 3
Przewietrzanie za pomocą lutniociągów, pomocniczych urządzeń wentylacyjnych lub
przez dyfuzję
ż 254. 1. Wyrobiska, które nie są przewietrzane prądami powietrza wytwarzanymi
przez wentylator główny, powinny być przewietrzane za pomocą lutniociągów.
2. Lutniociągi powinny być wykonywane z lutni metalowych lub trudno palnych
antyelektrostatycznych lutni z tworzyw sztucznych.
3. Wyrobiska można przewietrzać pomocniczymi urządzeniami wentylacyjnymi, jeżeli
długość tych wyrobisk nie jest większa niż:
1) w polach niemetanowych i polach zaliczonych do pierwszej kategorii zagrożenia
metanowego:
a) 15 m przy nachyleniach do 10o (we wzniosie i upadzie),
b) 10 m przy nachyleniach powyżej 10o (we wzniosie i upadzie),
2) w pokładach zaliczonych do drugiej, trzeciej i czwartej kategorii zagrożenia
metanowego:
a) 6 m przy nachyleniach do 10o (we wzniosie i upadzie),
b) 4 m przy nachyleniach powyżej 10o (we wzniosie i upadzie).
ż 255. 1. Wyrobiska można przewietrzać przez dyfuzję, jeżeli długość tych
wyrobisk nie jest większa niż:
1) w polach niemetanowych i pokładach zaliczonych do pierwszej kategorii
zagrożenia metanowego:
a) 10 m przy nachyleniu do 10o (we wzniosie i upadzie),
b) 6 m przy nachyleniu powyżej 10o (we wzniosie i upadzie),
2) 2 m w pokładach metanowych zaliczonych do drugiej, trzeciej lub czwartej
kategorii zagrożenia metanowego.
2. W polach metanowych przewietrzanie przez dyfuzję wnęk odmetanowania, wnęk
wiertniczych oraz dojść do tam izolacyjnych i pożarowych jest zabronione.
3. W polach metanowych przelewowe komory pomp oraz wloty do podszybi długości do
10 m, w których strop na całej długości ma wznios wynoszący co najmniej 15o w
kierunku szybu, mogą być przewietrzane przez dyfuzję lub pomocniczymi
urządzeniami wentylacyjnymi, jeżeli zapewniony jest prawidłowy skład powietrza.
4. W zakładach górniczych eksploatujących kopalinę niepalną kierownik ruchu
zakładu górniczego może zezwolić na przewietrzanie przez dyfuzję wyrobisk o
długościach większych od ustalonych w ust. 1, pod warunkiem spełnienia wymogów w
ż 215 ust. 2.
ż 256. 1. Przewietrzanie lutniociągiem może być ssące, tłoczące lub kombinowane.
2. Odległość lutniociągu od czoła przodka nie może być większa:
1) w pokładach niemetanowych i nie zagrożonych wyrzutami gazów i skał - niż 10
m,
2) w pokładach metanowych lub zagrożonych wyrzutami gazów i skał:
a) przy wentylacji ssącej - niż 6 m,
b) przy wentylacji tłoczącej lub kombinowanej - niż 8 m.
3. W uzasadnionych wypadkach przy stosowaniu wentylacji tłoczącej odległość
określona w ust. 2 pkt 1 może być zwiększona do 15 m za zgodą kierownika ruchu
zakładu górniczego.
4. W wyrobiskach drążonych kombajnami należy stosować wentylację ssącą lub
kombinowaną z ssącym lutniociągiem pomocniczym, wyposażonym w urządzenie
odpylające, z tym że:
1) przy wentylacji ssącej odległość lutniociągu ssącego od czoła przodka nie
powinna być większa niż 3 m,
2) przy wentylacji kombinowanej odległość lutniociągu ssącego z odpylaczami od
czoła przodka nie powinna być większa niż 6 m, a odległość lutniociągu
tłoczącego - większa niż 12 m.
ż 257. 1. Odległość lutniociągu od czoła przodka w szybach (szybikach) nie może
być większa niż 4√s przy wentylacji tłoczącej i kombinowanej oraz 2√s przy
wentylacji ssącej, gdzie s oznacza powierzchnię przekroju wyrobiska pionowego w
wyłomie, wyrażoną w m2.
2. W szybach (szybikach), w których pomost znajduje się w odległości mniejszej
od czoła przodka niż określona w ust. 1, koniec lutniociągu powinien znajdować
się między przodkiem a pomostem.
ż 258. 1. Lutniociąg powinien być wyprowadzony do przepływającego prądu
powietrza na odległość co najmniej 8 m w takim kierunku, aby nie występowała
recyrkulacja powietrza.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy lutniociągów pomocniczych stosowanych:
1) przy wentylacji kombinowanej,
2) dla usuwania nagromadzeń metanu,
3) dla poprawy warunków klimatycznych.
3. W wyrobisku, z którego pobierane jest powietrze do przewietrzania wyrobiska
przy użyciu lutniociągu, powinna płynąć taka ilość powietrza, aby nie
występowała jego recyrkulacja, a na odcinku lutniociągu w prądzie przepływającym
powinna być utrzymana wymagana prędkość powietrza.
4. Przy wentylacji kombinowanej ilość powietrza doprowadzana lutniociągiem
zasadniczym powinna być większa od ilości pobieranej przez lutniociąg
pomocniczy.
ż 259. 1. Prędkość powietrza w ślepym wyrobisku przewietrzanym przy użyciu
lutniociągu powinna wynosić:
1) w pokładach niemetanowych i zaliczonych do pierwszej kategorii zagrożenia
metanowego co najmniej 0,15 m/s,
2) w pokładach zaliczonych do drugiej, trzeciej i czwartej kategorii zagrożenia
metanowego co najmniej 0,30 m/s.
2. W drążonym wyrobisku o przekroju poprzecznym w wyłomie ponad 20 m2
przewietrzanym przy pomocy lutniociągu prędkość powietrza może być mniejsza niż
określona w ust. 1, jeżeli zapewnione jest utrzymanie dopuszczalnych zawartości
gazów oraz właściwych warunków klimatycznych.
ż 260. W szybie (szybiku) przewietrzanym przy użyciu lutniociągu prędkość
powietrza powinna wynosić co najmniej 0,15 m/s.
ż 261. W szybach głębionych z powierzchni w złożach metanowych lutniociąg
powinien być wyprowadzony na wysokość co najmniej 3 m ponad poziom terenu, a w
razie gdy wentylator znajduje się w budynku - co najmniej 0,5 m ponad jego dach.
ż 262. Przy każdym szybie (szybiku) lub nadsięwłomie drążonym w złożu metanowym,
oprócz wentylatora czynnego powinien być wentylator rezerwowy.
ż 263. Pomosty w drążonych szybach (szybikach) lub nadsięwłomach powinny być tak
wykonane, aby zapewniały stale swobodny przepływ powietrza uniemożliwiający
nagromadzenie się metanu pod lub nad tymi pomostami.
ż 264. 1. Wyrobiska drążone metodą nadsięwłomu w pokładach metanowych powinny
być przewietrzane prądem powietrza wytwarzanym przez wentylator główny.
2. Dukla wiertnicza w polu metanowym drążona metodą nadsięwłomu może być
przewietrzana za pomocą lutniociągu tylko do wysokości 15 m.
ż 265. Wentylatory lutniowe w polach metanowych powinny pracować bez przerwy. W
razie przerwy awaryjnej w pracy wentylatora należy roboty wstrzymać, wycofać
ludzi, a wejście do wyrobiska zagrodzić.
ż 266. 1. W szybach głębionych z powierzchni w warunkach zagrożenia metanowego
elektryczne silniki wentylatorów zabudowanych na początku lutniociągu powinny
być przewietrzane bezpośrednio z atmosfery.
2. W polach metanowych w pokładach zaliczonych do drugiej, trzeciej i czwartej
kategorii zagrożenia metanowego elektryczne silniki wentylatorów zabudowanych na
początku lutniociągu powinny być przewietrzane świeżym powietrzem pobieranym
bezpośrednio z prądu obiegowego.
ż 267. Szczegółowy sposób:
1) projektowania przewietrzania za pomocą lutniociągów,
2) stosowania przewietrzania za pomocą lutniociągów,
3) stosowania przewietrzania lutniociągami z urządzeniami odpylającymi w
wyrobiskach korytarzowych drążonych kombajnami,
4) stosowania przewietrzania lutniociągami z urządzeniami chłodniczymi,
5) stosowania lutni z tworzyw sztucznych,
6) kontroli stanu wentylacji wyrobisk przewietrzanych lutniociągami
określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.
ż 268. 1. Wentylatory lutniowe powinny znajdować się na początku lutniociągu w
prądzie powietrza wytworzonym przez wentylator główny.
2. Wentylator lutniowy może być zabudowany w innym miejscu niż określone w ust.
1 przy zachowaniu warunków ustalonych w załączniku nr 5 do rozporządzenia.
Rozdział 4
Klimatyzacja
ż 269. 1. Przy projektowaniu i wykonywaniu robót górniczych należy prowadzić
rozpoznanie pierwotnej temperatury skał.
2. Przy temperaturze wyższej niż 30oC należy opracować prognozę warunków
klimatycznych oraz ustalić środki zapewniające utrzymanie właściwych warunków
klimatycznych.
ż 270. 1. Temperatura powietrza w miejscu pracy nie powinna przekraczać 28oC
przy pomiarze termometrem suchym, a intensywność chłodzenia nie powinna być
mniejsza od 11 katastopni wilgotnych.
2. Jeżeli temperatura powietrza mierzona termometrem suchym w miejscu pracy jest
większa od 28oC, a nie przekracza 33oC lub intensywność chłodzenia jest mniejsza
od 11 katastopni wilgotnych, należy zastosować odpowiednie środki techniczne dla
obniżenia temperatury powietrza lub ograniczyć czas pracy do 6 godzin - liczony
łącznie ze zjazdem i wyjazdem.
3. Jeżeli temperatura powietrza mierzona termometrem suchym przekracza 33oC,
można zatrudnić ludzi tylko w akcji ratowniczej.
ż 271. 1. W razie gdy zastosowane środki nie zapewniają w wyrobisku wybierkowym
lub w przodku drążonego wyrobiska korytarzowego warunków określonych w ż 270
ust. 2, należy zastosować schładzanie powietrza.
2. W odniesieniu do poszczególnych wyrobisk wybierkowych lub drążonych wyrobisk
korytarzowych kierownik ruchu zakładu górniczego może zezwolić na niestosowanie
przepisu ust. 1.
DZIAŁ V
Zagrożenia naturalne
Rozdział 1
Postanowienia ogólne
ż 272. 1. Występujące w zakładzie górniczym zagrożenia naturalne należy
rozpoznawać i zwalczać zasięgając opinii zespołów i komisji, o których mowa w ż
273 i 274.
2. Opinie powinny obejmować zasadnicze zagadnienia z zakresu zagrożeń
występujących w zakładzie górniczym.
ż 273. Kierownik ruchu zakładu górniczego powołuje zespoły opiniodawcze w
sprawach rozpoznawania i zwalczania zagrożeń naturalnych występujących w
zakładzie górniczym.
ż 274. Dla kompleksowego opiniowania stanu rozpoznawania i zwalczania zagrożeń
naturalnych w zakładach górniczych Prezes Wyższego Urzędu Górniczego powołuje
specjalne komisje i określa szczegółowo ich zadania i tryb pracy oraz wskazuje
placówkę naukowo-badawczą dla obsługi prac komisji. Wskazanie placówki
naukowo-badawczej następuje na wniosek tej placówki.
ż 275. Pracownicy zatrudnieni w ruchu zakładu górniczego powinni być zapoznani z
aktualnym stanem zagrożeń występujących w miejscach ich pracy, z zasadami
rozpoznawania objawów zagrożeń oraz ze sposobami postępowania w razie powstania
określonych zagrożeń.
ż 276. 1. Osoby kierownictwa i dozoru ruchu zakładu górniczego powinny znać
sporządzony na podstawie odrębnych przepisów plan ratownictwa.
2. Kierownik ruchu zakładu górniczego ustala sposób i zakres zapoznawania osób
kierownictwa i dozoru ruchu z planem ratownictwa oraz z wprowadzonymi w nim
zmianami.
ż 277. Przy opracowywaniu projektów technicznych eksploatacji, o których mowa w
ż 40, w pokładach zaliczonych do drugiej, trzeciej lub czwartej kategorii
zagrożenia metanowego, przy równoczesnym występowaniu zagrożenia tąpaniami lub
pożarami endogenicznymi w zrobach, należy określić środki zapobiegania tym
zagrożeniom, mając na uwadze ich wzajemne oddziaływanie.
Rozdział 2
Zagrożenia metanowe
1. Rozpoznawanie zagrożenia metanowego
ż 278. 1. W polach niemetanowych, w razie stwierdzenia w próbach powietrza
pobranych do analizy laboratoryjnej zawartości 0,1% metanu lub powyżej, oraz w
zakładach górniczych wydobywających węgiel kamienny również w razie stwierdzenia
w pokładzie węgla metanonośności powyżej 0,1 m3/Mg w przeliczeniu na czystą
substancję węglową kierownik ruchu zakładu górniczego obowiązany jest
niezwłocznie:
1) zastosować niezbędne rygory bezpiecznego prowadzenia robót w warunkach
powstałego zagrożenia metanowego,
2) powiadomić właściwy organ państwowego nadzoru górniczego,
3) zlecić badanie stanu zagrożenia metanowego jednostce naukowo-badawczej
wskazanej przez Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego.
2. Przez jednostkę naukowo-badawczą wskazaną przez Prezesa Wyższego Urzędu
Górniczego, o której mowa w dalszych przepisach rozporządzenia, należy rozumieć
odpowiednią placówkę naukowo-badawczą lub inną jednostkę wykonującą
specjalistyczne badania w określonych dziedzinach.
ż 279. W pokładach metanowych, w razie stwierdzenia większej metanonośności niż
maksymalne wartości odpowiadające kategorii, do której złoże lub pokład zostały
zaliczone, obowiązują zasady określone w ż 278.
ż 280. 1. W wyrobiskach lub w pomieszczeniach zaliczonych do odpowiednich stopni
niebezpieczeństwa wybuchu stan zagrożenia metanowego powinien być analizowany i
kontrolowany, szczególnie w razie zmian w przewietrzaniu lub wystąpienia wpływu
robót wybierkowych na to wyrobisko lub pomieszczenie.
2. Zakres kontroli, o której mowa w ust. 1, określa kierownik działu wentylacji.
3. W razie wzrostu stanu zagrożenia metanowego, kierownik ruchu zakładu
górniczego obowiązany jest zastosować niezbędne dodatkowe rygory bezpiecznego
prowadzenia robót i ewentualnie dokonać zmiany dotychczasowego zaliczenia do
stopnia niebezpieczeństwa wybuchu.
ż 281. Wszystkie dojścia do pól metanowych należy oznaczyć tablicami z
odpowiednimi napisami ostrzegawczymi.
ż 282. 1. W razie stwierdzenia w wyrobisku zawartości metanu powyżej 2%, należy
niezwłocznie wycofać ludzi z zagrożonych wyrobisk, wyłączyć sieć elektryczną,
unieruchomić maszyny i inne urządzenia, a wejścia do tych wyrobisk zagrodzić,
zawiadamiając najbliższą osobę dozoru ruchu.
2. Obowiązek wyłączenia urządzeń elektrycznych nie dotyczy tych urządzeń, które
zostały dopuszczone do pracy przy zawartości metanu powyżej 2%.
ż 283. 1. Zawartość metanu w powietrzu nie powinna przekraczać:
1) w rejonowych prądach powietrza zużytego - 1%,
2) w szybie wydechowym - 0,75%.
2. W razie stosowania metanometrii automatycznej zawartość metanu w rejonowych
prądach powietrza zużytego może wynosić 1,5%.
ż 284. 1. W pokładach węgla należy prowadzić badania dla określenia ich
metanonośności:
1) w otworach badawczych wierconych z powierzchni dla rozpoznania pokładów węgla
lub ich części, nie rzadziej niż co 100 m długości otworu,
2) w drążonych szybach (szybikach) oraz w wyrobiskach korytarzowych w
udostępnionych pokładach węgla o grubości powyżej 0,4 m,
3) w wyrobiskach korytarzowych w pokładach węgla w odstępach nie
przekraczających 200 m w płaszczyźnie pokładu oraz dodatkowo w odległości nie
przekraczającej 25 m od stwierdzonych uskoków powodujących przerwanie ciągłości
pokładu lub innych zaburzeń geologicznych, mogących mieć wpływ na wzrost
metanonośności pokładu, w miejscach określonych przez kierownika ruchu zakładu
górniczego.
2. Badania dla określenia metanonośności pokładów węgla należy wykonywać
metodami określonymi w załączniku nr 6 do rozporządzenia.
ż 285. 1. W polach metanowych należy wykonywać co najmniej raz w miesiącu
pomiary i obliczenia dla określenia metanowości bezwzględnej, to znaczy
całkowitej ilości wydzielonego metanu w jednostce czasu w rejonach
wentylacyjnych i w wyrobiskach wybierkowych.
2. W pokładach metanowych należy w drążonych wyrobiskach wykonywać, co najmniej
raz w miesiącu, pomiary i obliczenia dla określenia metanowości bezwzględnej.
ż 286. Metanowość bezwzględną, ustaloną dla wyeksploatowanej w okresie
kwartalnym części pokładu węgla, należy oznaczyć na podstawowych i
wentylacyjnych mapach wyrobisk.
ż 287. 1. Przy projektowaniu eksploatacji pokładów węgla, których metanonośność
jest większa niż 2,5 m3/Mg w przeliczeniu na czystą substancję węglową, oraz
pokładów, nad którymi w odległości do 100 m lub pod którymi w odległości do 40 m
zalegają nie wyeksploatowane pokłady węgla o metanonośności większej niż 2,5
m3/Mg w przeliczeniu na czystą substancję węglową, należy opracować prognozy
metanowości bezwzględnej wyrobisk wybierkowych.
2. Prognozy metanowości bezwzględnej wyrobisk wybierkowych należy opracować:
1) dla każdego pokładu węgla lub jego części jeszcze nie eksploatowanej, wraz z
projektem technicznym eksploatacji,
2) dla każdego wyrobiska wybierkowego w pokładzie węgla, wraz z projektem
technicznym tego wyrobiska.
ż 288. Przy projektowaniu wyrobisk korytarzowych o długości powyżej 200 m w
pokładach węgla o metanonośności większej niż 4,5 m3/Mg w przeliczeniu na czystą
substancję węglową należy opracować prognozy metanowości bezwzględnej tych
wyrobisk.
ż 289. Prognozy metanowości bezwzględnej wyrobisk należy wykorzystywać dla
obliczenia potrzebnej ilości powietrza, podejmowania decyzji o ewentualnym
wprowadzeniu odmetanowania i ustalenia innych niezbędnych środków profilaktyki
metanowej.
ż 290. Prognozy metanowości bezwzględnej wyrobisk wybierkowych i korytarzowych w
nie rozpoznanych częściach złoża powinny być opracowane przez jednostki
naukowo-badawcze, wskazane przez Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego.
2. Projektowanie i prowadzenie robót górniczych w warunkach zagrożenia
metanowego
ż 291. 1. Projekt, o którym mowa w ż 40, dotyczący eksploatacji pokładów
zaliczonych do drugiej, trzeciej lub czwartej kategorii zagrożenia metanowego w
rejonach przygranicznych zakładu górniczego bez pozostawienia filara granicznego
powinien być zaopiniowany przez rzeczoznawcę wskazanego przez Prezesa Wyższego
Urzędu Górniczego.
2. Przez rzeczoznawcę wskazanego przez Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego, o
którym mowa w ust. 1, oraz w dalszych przepisach rozporządzenia należy rozumieć
jednostki określone w ż 278 ust. 2 lub osobę fizyczną, posiadającą wiadomości
specjalistyczne w określonych dziedzinach.
ż 292. 1. Wyrobiska korytarzowe przewietrzane wentylacją odrębną, w których w
okresie dłuższym niż jeden miesiąc nie przewiduje się prowadzenia robót, należy
izolować.
2. Wyrobiska korytarzowe utrzymywane przy zrobach należy przewietrzać lub
izolować tamami, a dojście do nich przewietrzać.
ż 293. 1. Ściany zawałowe w pokładach metanowych należy prowadzić bez wnęk
kombajnowych i strugowych.
2. W razie braku odpowiedniego wyposażenia technicznego, przy zastosowaniu
dodatkowych środków profilaktyki metanowej, dozwolone jest wykonywanie wnęk
kombajnowych i strugowych w ścianach zawałowych przy użyciu materiałów
wybuchowych za zezwoleniem właściwego organu państwowego nadzoru górniczego.
ż 294. 1. W wyrobiskach prowadzonych w pokładach metanowych zaliczonych do
drugiej, trzeciej i czwartej kategorii zagrożenia metanowego nie wolno urabiać
kombajnami zwięzłych skał, gdyż może to spowodować zapłon metanu.
2. Wyposażenie techniczne zmechanizowanych wyrobisk wybierkowych należy
odpowiednio dobrać do warunków geologiczno-górniczych, z uwzględnieniem zasady
nieurabiania kombajnem zwięzłych skał stropowych i niedopuszczenia do zetknięcia
się organu urabiającego kombajnu ze stropnicami obudowy.
3. Urabianie zwięzłych skał kombajnami w sytuacjach, o których mowa w ust. 1,
może być prowadzone pod warunkiem ustalenia i zastosowania odpowiednio dobranych
do warunków środków zabezpieczenia przed zapłonem metanu.
ż 295. W pokładach metanowych zaliczonych do drugiej, trzeciej i czwartej
kategorii zagrożenia metanowego należy stosować szczególne środki
zabezpieczające przed:
1) zapłonem metanu przy urabianiu zwięzłych skał kombajnami (ż 294 ust. 3),
2) zapłonem i przenoszeniem zapłonu metanu pod przenośnikami ścianowymi,
3) tworzeniem się nagromadzeń metanu w rejonie skrzyżowań ścian z chodnikami
przyścianowymi.
ż 296. Zasady doboru środków zabezpieczających przed zapłonem metanu przy
urabianiu zwięzłych skał kombajnami oraz przed tworzeniem się nagromadzeń metanu
w rejonie skrzyżowań ścian z chodnikami przyścianowymi, o których mowa w ż 294 i
295, określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.
ż 297. 1. Przy zbliżaniu się wyrobiskami do pokładów metanowych lub wyrobisk i
zrobów, w których spodziewane jest nagromadzenie metanu, przodek wyrobiska
powinien być stale wyprzedzony o 4 m co najmniej jednym otworem badawczym.
2. Strefę, w której obowiązuje wykonywanie otworów badawczych, ich długość,
ilość i kierunki wyznacza kierownik działu robót górniczych w porozumieniu z
kierownikiem działu wentylacji.
3. Zakres i częstotliwość pobierania prób powietrza do analizy chemicznej z
otworów badawczych i wyrobiska ustala kierownik działu wentylacji.
3. Metanometria
ż 298. W polach metanowych należy:
1) prowadzić kontrolę zawartości metanu w powietrzu metanomierzami przenośnymi,
2) w wyrobiskach w pokładach zaliczonych do drugiej, trzeciej i czwartej
kategorii zagrożenia metanowego stosować kontrolę zawartości metanu w powietrzu
oraz zabezpieczenia urządzeń elektrycznych za pomocą urządzeń metanometrii
automatycznej,
3) przy prowadzeniu eksploatacji złóż (pokładów) zaliczonych do drugiego i
trzeciego stopnia zagrożenia tąpaniami i równocześnie do drugiej, trzeciej i
czwartej kategorii zagrożenia metanowego stosować systemy zabezpieczeń
metanometrycznych, umożliwiających pomiar zawartości metanu i wyłączenie
urządzeń elektrycznych w czasie nie dłuższym niż 60 sekund.
ż 299. Kontrolę zawartości metanu w powietrzu należy prowadzić urządzeniami
metanometrii automatycznej i metanomierzami przenośnymi dopuszczonymi na
podstawie odrębnych przepisów do stosowania w zakładach górniczych przy dowolnej
zawartości metanu.
ż 300. Naprawy urządzeń metanometrii automatycznej i metanomierzy przenośnych
przeprowadzają producenci lub jednostki przez nich upoważnione.
ż 301. 1. Zawartość metanu w powietrzu należy kontrolować pomiarami:
1) pod stropem wyrobiska,
2) nad obudową wyrobiska,
3) w miejscach możliwych wypływów lub gromadzenia się metanu.
2. Pomiar zawartości metanu pod stropem wyrobiska powinien być wykonywany nie
niżej niż 10 cm od najwyższego miejsca nie zabudowanego stropu, szczelnej
obudowy lub okładziny obudowy.
3. Pomiar nad obudową wyrobiska powinien być wykonany w najwyższym dostępnym
miejscu wyrobiska nad obudową.
ż 302. 1. W systemach metanometrii automatycznej i zabezpieczeń
metanometrycznych urządzeń elektrycznych należy stosować metanomierze
wyłączające spod napięcia urządzenia elektryczne, metanomierze rejestrujące
wyniki pomiarów zawartości metanu oraz metanomierze wyłączająco-rejestrujące.
2. Metanomierze wyłączające, stanowiące automatyczne zabezpieczenie
metanometryczne urządzeń elektrycznych, powinny powodować:
1) samoczynne wyłączenie spod napięcia urządzeń elektrycznych, gdy zawartość
metanu w powietrzu przekroczy dopuszczalną wartość, z wyjątkiem urządzeń
dopuszczonych do pracy przy dowolnej zawartości metanu,
2) sygnalizowanie świetlne lub akustyczne w dyspozytorni metanometrycznej albo w
miejscu zabudowy metanomierza przekroczeń dopuszczalnych zawartości metanu w
powietrzu,
3) wskazywanie lub rejestrowanie w dyspozytorni metanometrycznej lub w miejscu
zabudowy metanomierza zawartości metanu w powietrzu.
3. Metanomierze rejestrujące, stosowane dla automatycznej kontroli zawartości
metanu w powietrzu, powinny powodować:
1) rejestrowanie w dyspozytorni metanometrycznej zawartości metanu w
wyrobiskach,
2) sygnalizowanie świetlne lub akustyczne w dyspozytorni metanometrycznej albo w
miejscu zabudowy metanomierza przekroczeń dopuszczalnych zawartości metanu w
wyrobiskach.
ż 303. 1. Metanomierzami wyłączająco-rejestrującymi należy zabezpieczyć
urządzenia elektryczne zainstalowane w ścianie i w wyrobiskach przyścianowych.
2. W razie przekroczenia zawartości 2% metanu w powietrzu wypływającym ze ściany
lub zawartości 1% metanu w powietrzu dopływającym do ściany, metanomierze
powinny wyłączać spod napięcia urządzenia elektryczne zabudowane:
1) w ścianie,
2) w wyrobisku przyścianowym z prądem powietrza wypływającym ze ściany,
3) w wyrobisku przyścianowym z prądem powietrza dopływającym do ściany, na
odcinku co najmniej 10 m od wlotu do ściany.
3. Czujniki metanomierzy kontrolujące zawartość metanu w prądzie powietrza
wypływającego ze ściany należy zabudować pod stropem:
1) w wyrobisku przyścianowym - w odległości nie przekraczającej 10 m od wylotu
ze ściany, jeżeli na wylocie nie łączą się prądy powietrza,
2) w ścianie - w odległości 2 m od wyrobiska przyścianowego, jeżeli na wylocie
łączą się prądy powietrza.
4. Czujnik metanomierza kontrolujący zawartość metanu w prądzie powietrza
dopływającym do ściany należy zabudować pod stropem w ścianie w odległości nie
większej niż 10 m od wyrobiska przyścianowego.
5. W ścianach o wysokości mniejszej niż 1,5 m, w których wyposażenie techniczne
uniemożliwia zabudowanie czujnika metanomierza w ścianie pod stropem, kierownik
działu wentylacji wyznacza miejsce zabudowy czujnika lub czujników w wyrobiskach
przyścianowych z prądem powietrza dopływającym do ściany, w odległości nie
większej niż 10 m od wlotu do ściany.
ż 304. 1. W wyrobiskach przewietrzanych za pomocą lutniociągów powinny być
zabudowane metanomierze wyłączająco-rejestrujące, kontrolujące zawartość metanu
pod stropem wyrobiska.
2. Czujniki metanomierzy, o których mowa w ust. 1, powinny być zabudowane:
1) przy przewietrzaniu przodka lutniociągiem tłoczącym - w odległości nie
większej niż 10 m od czoła przodka, w miejscu stwierdzanych największych
zawartości metanu,
2) przy przewietrzaniu przodka lutniociągiem ssącym pomiędzy wlotem do lutni
ssącej a czołem przodka - w odległości nie większej niż 6 m od czoła przodka,
3) w odległości od 10 m do 15 m od skrzyżowania z wyrobiskiem przewietrzanym
przepływającym prądem powietrza.
3. Czujniki metanomierzy, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, powinny być
zabudowane w wyrobiskach o długości większej niż 15 m, a czujniki metanomierzy,
o których mowa w ust. 2 pkt 3, w wyrobiskach o długości większej niż 25 m.
4. Czujniki metanomierzy, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, powinny powodować
wyłączenie:
1) kombajnów chodnikowych - przy przekroczeniu zawartości 1% metanu w powietrzu,
2) maszyn i innych urządzeń z napędem elektrycznym, zainstalowanych w
wyrobiskach przewietrzanych za pomocą lutniociągów - przy przekroczeniu
zawartości 2% metanu w powietrzu.
5. Czujniki metanomierzy, o których mowa w ust. 2 pkt 3, powinny powodować
wyłączenie:
1) urządzeń elektrycznych zainstalowanych w wyrobisku przewietrzanym
lutniociągiem tłoczącym - przy przekroczeniu zawartości 2% metanu w powietrzu,
2) urządzeń elektrycznych zainstalowanych w wyrobisku przewietrzanym
lutniociągiem ssącym - przy przekroczeniu zawartości 1% metanu w powietrzu.
ż 305. Przy stosowaniu innych systemów wybierania niż ścianowe rozmieszczenie
czujników metanomierzy automatycznych oraz zasięg i zakres wyłączania urządzeń
elektrycznych ustala kierownik działu wentylacji.
ż 306. 1. W szybach (szybikach) przewietrzanych za pomocą lutniociągów należy
zabudować czujniki metanomierzy wyłączająco-rejestrujących:
1) co najmniej 10 m poniżej zrębu szybu lub poziomu przy wentylacji tłoczącej,
2) przy wentylacji ssącej w lutniociągu przed wentylatorem,
3) pod pomostem roboczym.
2. Czujniki, o których mowa w ust. 1, powinny po przekroczeniu zawartości 1%
metanu w powietrzu:
1) wyłączać urządzenia elektryczne w szybach,
2) powodować w 10-metrowej strefie od wylotu szybu uruchomienie sygnalizacji
ostrzegawczej oraz wyłączenie spod napięcia urządzeń elektrycznych, z wyjątkiem
urządzeń iskrobezpiecznych, wentylatorów i urządzeń przeznaczonych do jazdy
ludzi.
ż 307. 1. Zawartość metanu w wylotowych prądach powietrza z rejonów
wentylacyjnych, w których prowadzone są roboty wybierkowe, oraz w szybach
wentylacyjnych należy kontrolować metanomierzami rejestrującymi.
2. Pomiar zawartości metanu w wylotowym prądzie powietrza z rejonu
wentylacyjnego, w którym prowadzone są roboty wybierkowe, powinien być dokonany
przez czujnik metanomierza rejestrującego pod stropem wyrobiska w prądzie
wylotowym ze ściany lub zespołu ścian pomiędzy wylotem ostatniej ściany a
skrzyżowaniem z innym, czynnym wentylacyjnie wyrobiskiem.
3. Pomiar zawartości metanu w szybie wentylacyjnym powinien być dokonany w
prądzie wylotowym całkowitym, co najmniej 10 m poniżej kanału wentylatora
głównego, lecz co najmniej 10 m powyżej najwyższego wlotu powietrza
wypływającego z wyrobisk do szybu.
ż 308. 1. Kombajny chodnikowe w pokładach zaliczonych do drugiej, trzeciej i
czwartej kategorii zagrożenia metanowego powinny być dodatkowo wyposażone w
metanomierze o pomiarze ciągłym, wyłączające organ urabiający kombajnu przy
przekroczeniu zawartości 2% metanu.
2. Czujnik metanomierza wyłączającego powinien być zabudowany na wysięgniku
organu urabiającego.
ż 309. 1. W wyrobisku korytarzowym przewietrzanym wentylacją lutniową
ssąco-tłoczącą z zastosowaniem przodkowej instalacji odpylającej powinny być
dodatkowo zabudowane metanomierze wyłączające urządzenia elektryczne w tym
wyrobisku przy przekroczeniu 1% zawartości metanu w powietrzu.
2. Czujniki metanomierzy wyłączających urządzenia elektryczne powinny być
zabudowane:
1) w strumieniu powietrza wypływającego z instalacji odpylającej,
2) pod stropem wyrobiska, w strefie pomiędzy wylotem strumienia powietrza z
instalacji odpylającej i wylotem powietrza z zasadniczego lutniociągu
tłoczącego.
ż 310. 1. Podziemny zbiornik, w którym gromadzony jest węgiel z pokładów
zaliczonych do drugiej, trzeciej i czwartej kategorii zagrożenia metanowego,
powinien być wyposażony w metanomierz wyłączająco-rejestrujący zabudowany w
strefie wylotowej ze zbiornika.
2. W razie przekroczenia zawartości 0,5% metanu, metanomierz powinien spowodować
automatyczne:
1) wyłączenie urządzeń elektrycznych budowy zwykłej zainstalowanych w strefie,
do której może wpłynąć metan pochodzący ze zbiornika,
2) uruchomienie wentylacji odrębnej zbiornika.
ż 311. 1. W zbiornikach podziemnych i powierzchniowych, w których gromadzony
jest węgiel z pokładów zaliczonych do drugiej, trzeciej i czwartej kategorii
zagrożenia metanowego, oraz w wyrobiskach i pomieszczeniach przyległych do
zbiornika należy, niezależnie od przepisów ż 310, prowadzić pomiary zawartości
metanu przy użyciu metanomierzy przenośnych.
2. Dla poszczególnych zbiorników węgla kierownik działu wentylacji obowiązany
jest ustalić:
1) miejsce i sposób oraz częstotliwość pomiarów zawartości metanu,
2) osoby odpowiedzialne za prowadzenie pomiarów zawartości metanu,
3) zasady postępowania w razie stwierdzenia pomiarami zawartości metanu powyżej
1% w podziemnym zbiorniku lub w wyrobiskach przyległych do tego zbiornika albo w
powierzchniowym zbiorniku.
ż 312. Zbiornik na powierzchni, w którym gromadzony jest węgiel z pokładów
zaliczonych do drugiej, trzeciej i czwartej kategorii zagrożenia metanowego i w
którym pomiary metanomierzami przenośnymi wykazują zawartość powyżej 0,5%
metanu, powinien być wyposażony w metanomierz rejestrujący zawartość metanu w
zbiorniku.
ż 313. 1. W zakładach górniczych wydobywających węgiel lokalizację czujników
metanometrycznych oraz zasięg i zakres wyłączeń urządzeń elektrycznych przez
metanometrię automatyczną, poza wypadkami określonymi w rozporządzeniu, ustala
kierownik działu wentylacji.
2. W zakładach górniczych wydobywających kopaliny niepalne zakres zastosowania
metanometrii automatycznej, lokalizację czujników metanometrycznych oraz zakres
wyłączeń urządzeń elektrycznych przez metanometrię automatyczną ustala kierownik
ruchu zakładu górniczego.
ż 314. 1. Uszkodzone urządzenia metanometrii automatycznej należy doprowadzić do
prawidłowego stanu.
2. Do czasu usunięcia uszkodzenia:
1) ruch maszyn i urządzeń elektrycznych nie może być prowadzony,
2) należy wykonywać zastępcze pomiary metanu w miejscach, w których był
wykonywany pomiar automatyczny,
ż 315. 1. Osoby kierownictwa i dozoru ruchu, metaniarze, strzałowi, kombajniści,
konserwatorzy metanometrii automatycznej, przodowi i wiertacze oraz wyznaczeni
do wykonywania pomiarów pracownicy oddziału odmetanowania, przebywający w polach
metanowych, powinni być wyposażeni w metanomierze przenośne oraz zobowiązani do
wykonywania w tych polach pomiarów zawartości metanu.
2. Obowiązek wyposażenia innych osób przebywających w polach metanowych w
metanomierze przenośne powinien ustalić kierownik ruchu zakładu górniczego.
3. Osoby określone w ust. 1 i 2 należy przeszkolić w zakresie zasad pomiaru
zawartości metanu.
ż 316. 1. Przodowi zatrudnieni w polach metanowych zobowiązani są do kontroli
zawartości metanu pod stropem w 10-metrowym odcinku wyrobiska, w którym znajdują
się stanowiska pracy, przed rozpoczęciem pracy na każdej zmianie i w czasie
pracy co dwie godziny:
1) w przodkach wyrobisk,
2) w wyrobiskach likwidowanych,
3) we wnękach wiertniczych,
4) w innych miejscach wyznaczonych przez osoby kierownictwa lub dozoru ruchu.
2. W pokładach zaliczonych do drugiej, trzeciej i czwartej kategorii zagrożenia
metanowego w wyrobiskach korytarzowych drążonych kombajnami przodowi zobowiązani
są do kontroli zawartości metanu nad obudową w 10-metrowej strefie
przyprzodkowej przed rozpoczęciem urabiania.
ż 317. 1. Metaniarze zobowiązani są do kontroli zawartości metanu w polach
metanowych pod stropem wyrobisk górniczych, w dniach pracy raz na dobę:
1) w przodkach wyrobisk,
2) w prądach powietrza wlotowych i wylotowych z przodków,
3) w komorach,
4) we wnękach wiertniczych,
5) w miejscach wykonywania robót strzałowych,
6) przy tamach izolacyjnych,
7) w innych wyrobiskach i miejscach wyznaczonych przez kierownika działu
wentylacji.
2. Metaniarze zobowiązani są do kontroli zawartości metanu nad obudową wyrobisk
górniczych w pokładach zaliczonych do drugiej, trzeciej i czwartej kategorii
zagrożenia metanowego:
1) w drążonych wyrobiskach korytarzowych i komorowych z wentylacją odrębną, w
strefie 50 m od przodka w odstępach nie większych niż 10 m - co najmniej raz na
dobę w dni pracy,
2) w wyrobiskach z wentylacją odrębną w odstępach nie większych niż 50 m - co
najmniej raz w miesiącu,
3) w wyrobiskach przyścianowych przewietrzanych zużytym prądem powietrza,
zaliczonych do pomieszczeń ze stopniem "c" niebezpieczeństwa wybuchu metanu, w
których zabudowane są urządzenia elektryczne:
a) w strefie 50 m od przodka, w odstępach nie większych niż 10 m - co najmniej
raz na tydzień,
b) w strefie ponad 50 m od przodka, w odstępach nie większych niż 50 m - co
najmniej raz w miesiącu,
4) w innych miejscach wyznaczonych przez kierownika działu wentylacji.
3. W wyrobiskach korytarzowych i wybierkowych w pokładach zaliczonych do
trzeciej i czwartej kategorii zagrożenia metanowego, w których prowadzone są
roboty strzałowe, metaniarze zobowiązani są do kontroli zawartości metanu nad
obudową w 50-metrowej strefie we wszystkich kierunkach od miejsc prowadzenia
robót strzałowych w odstępach nie większych niż 10 m, co najmniej raz na dobę w
dni pracy.
4. Metaniarze zobowiązani są do prowadzenia pomiarów w polach metanowych dla
wykrycia miejsc możliwych wypływów metanu.
5. W dni wolne od pracy, na zmianie poprzedzającej obłożenie robót, zakres i
częstotliwość kontroli robót przez metaniarzy ustala kierownik ruchu zakładu
górniczego.
ż 318. 1. Strzałowi zobowiązani są do kontroli zawartości metanu w polach
metanowych pod stropem wyrobisk przy wykonywaniu robót strzałowych:
1) w przodkach oraz w strefie 10 m od miejsca wykonywania robót strzałowych:
a) przed rozpoczęciem pracy oraz w czasie pracy co 2 godziny,
b) przed przystąpieniem do załadowania materiałów wybuchowych do otworów
strzałowych,
c) przed każdym podłączeniem zapalników elektrycznych do linii strzałowej,
d) po każdym odpaleniu otworów strzałowych,
2) w strefie 5 m od stanowiska strzałowego przed podłączeniem zapalarki
elektrycznej do linii strzałowej.
2. Strzałowi w pokładach zaliczonych do trzeciej i czwartej kategorii zagrożenia
metanowego przed przystąpieniem do ładowania otworów strzałowych zobowiązani są
do kontroli zawartości metanu nad obudową wyrobisk w 50-metrowej strefie we
wszystkich kierunkach od miejsca prowadzenia robót strzałowych, w odstępach nie
większych niż 10 m.
3. W polach metanowych w głębionych szybach (szybikach) pomiary zawartości
metanu należy prowadzić:
1) na dnie szybu i pod pomostem roboczym - przed rozpoczęciem robót i przed
każdym strzelaniem,
2) w strefie 5 m od stanowiska strzałowego - przed podłączeniem zapalarki do
linii strzałowej.
ż 319. W razie stwierdzenia w wyniku pomiarów nad obudową zawartości 5% metanu
lub powyżej, należy niezwłocznie wstrzymać roboty w wyrobisku, przeprowadzić
dodatkowe pomiary dla ustalenia rozmiarów nagromadzenia metanu i miejsc wypływu
metanu oraz podjąć działanie mające na celu likwidację zagrożenia.
ż 320. Szczegółowy zakres kontroli zawartości metanu przez przodowych,
kombajnistów, metaniarzy i strzałowych oraz osoby dozoru ruchu ustala kierownik
ruchu zakładu górniczego.
ż 321. W pokładach zaliczonych do trzeciej i czwartej kategorii zagrożenia
metanowego należy stosować przenośne metanomierze alarmujące:
1) przy wierceniu otworów drenażowych oraz badawczych,
2) przy likwidacji wyrobisk, w razie niestosowania automatycznych zabezpieczeń
metanometrycznych,
3) w innych miejscach wyznaczonych przez kierownika działu wentylacji.
ż 322. Szczegółowy zakres i zasady stosowania w polach metanowych benzynowych
lamp wskaźnikowych dla kontroli zawartości tlenu i dwutlenku węgla ustala
kierownik ruchu zakładu górniczego.
4. Organizacja kontroli zagrożenia metanowego
ż 323. 1. W zakładzie górniczym eksploatującym złoża (pokłady) metanowe powinni
być wyznaczeni metaniarze oraz osoba wyższego dozoru ruchu w dziale wentylacji,
odpowiedzialna za przeszkolenie i prawidłową pracę metaniarzy oraz za stan i
gospodarkę metanomierzami przenośnymi.
2. W zakładzie górniczym eksploatującym złoża (pokłady) zaliczone do drugiej,
trzeciej lub czwartej kategorii zagrożenia metanowego, niezależnie od
postanowień ust. 1, należy:
1) wyznaczyć dyspozytora metanometrii,
2) zorganizować służbę dla zapewnienia konserwacji i kontroli urządzeń
metanometrii automatycznej oraz konserwacji i kontroli metanomierzy przenośnych,
3) wyznaczyć osobę wyższego dozoru ruchu w dziale energomechanicznym,
odpowiedzialną za stan urządzeń metanometrii automatycznej i gospodarkę nimi.
3. W zakładach górniczych, stosujących mniej niż 20 metanomierzy automatycznych,
dopuszcza się pełnienie obowiązków dyspozytora metanometrii przez dyspozytora
ruchu.
4. Obowiązki dyspozytora metanometrii, jego kwalifikacje oraz zasady
współdziałania z dozorem ruchu i odpowiednimi służbami ustala kierownik ruchu
zakładu górniczego.
ż 324. Wyniki pomiarów metanometrii automatycznej powinny być na bieżąco
obserwowane, analizowane i dokumentowane.
ż 325. 1. Prawidłowość zabudowy czujników metanometrii automatycznej powinni
kontrolować:
1) w oddziałach górniczych - osoby dozoru ruchu oddziałowego, co najmniej raz na
zmianę,
2) we wszystkich wyrobiskach i w pomieszczeniach na powierzchni, w których może
gromadzić się metan - metaniarze, co najmniej raz na dobę w dniach pracy,
3) we wszystkich miejscach, gdzie są zabudowane czujniki metanometrii
automatycznej - konserwatorzy metanomierzy automatycznych z częstotliwością
ustaloną przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
2. Prawidłowość wskazań i działania metanomierzy automatycznych należy
kontrolować za pomocą mieszanek wzorcowych.
ż 326. W pobliżu każdego przodka oraz w miejscach wyznaczonych przez osobę
dozoru ruchu działu wentylacji należy umieścić tablicę kontroli metanu.
ż 327. Wyniki pomiarów zawartości metanu wpisują:
1) przodowi - na tablicy kontroli metanu,
2) strzałowi - w dzienniczkach strzałowych,
3) metaniarze - na tablicy kontroli metanu, w dzienniku metaniarza i książce
metaniarza,
4) osoby dozoru ruchu - na tablicy kontroli metanu, w notesach oraz w książce
raportowej.
ż 328. 1. Kierownik działu wentylacji lub wyznaczona osoba wyższego dozoru ruchu
działu wentylacji zobowiązani są, raz na dobę, zapoznać się z:
1) zapisami metanometrii automatycznej,
2) wynikami pomiarów zawartości metanu zapisywanymi w książce metaniarza.
2. W razie wzrostu zagrożenia metanowego kierownik działu wentylacji obowiązany
jest opracować program profilaktyki metanowej i przedstawić kierownikowi ruchu
zakładu górniczego celem zatwierdzenia.
5. Odmetanowanie górotworu
ż 329. 1. W zakładach górniczych eksploatujących pokłady zaliczone do czwartej
kategorii zagrożenia metanowego należy stosować odmetanowanie górotworu.
2. W wypadkach uzasadnionych analizą stanu warunków metanowych i prognozą
metanowości zezwolenia na niestosowanie odmetanowania, o którym mowa w ust. 1,
może udzielić:
1) dla zakładu górniczego lub poziomu - właściwy organ państwowego nadzoru
górniczego,
2) dla poszczególnych wyrobisk - kierownik ruchu zakładu górniczego.
ż 330. 1. Metan ujmowany w czasie odmetanowania górotworu należy odprowadzać
rurociągami metanowymi na powierzchnię.
2. Ujęty metan można, za zgodą właściwego organu państwowego nadzoru górniczego,
odprowadzać do prądu zużytego powietrza przy zachowaniu dopuszczalnych
zawartości metanu w powietrzu.
ż 331. Rurociągi metanowe powinny być budowane, wyposażone i oznakowane zgodnie
z normami wprowadzonymi do obowiązkowego stosowania.
ż 332. 1. Rurociągów metanowych nie należy budować:
1) w szybach wdechowych,
2) w wyrobiskach z elektryczną trakcją przewodową.
2. W wyrobiskach pochyłych z transportem linowym rurociągi metanowe mogą być
budowane tylko w uzasadnionych wypadkach, pod warunkiem zastosowania
zabezpieczeń przed uszkodzeniem rurociągów.
ż 333. 1. Każde stwierdzone uszkodzenie rurociągu metanowego powinno być
niezwłocznie zgłoszone do dyspozytora ruchu i niezwłocznie usunięte.
2. Przed przystąpieniem do naprawy rurociągu metanowego lub wymiany zasuwy, lub
innego elementu należy rurociąg tak zabezpieczyć, aby uniemożliwić wypływ metanu
z rurociągu, jak również zasysanie powietrza do rurociągu.
3. Z odcinka rurociągu metanowego, przeznaczonego do naprawy, należy usunąć
metan wodą lub sprężonym powietrzem.
4. Szczegółowy sposób wykonania naprawy rurociągu metanowego ustala, w
zależności od lokalnych warunków i rodzaju uszkodzenia, osoba dozoru ruchu
służby odmetanowania.
ż 334. 1. Stację odmetanowania należy zlokalizować na powierzchni.
2. W wypadkach uzasadnionych ograniczonym zakresem lub przejściowym okresem
stosowania odmetanowania, stacja odmetanowania może być zlokalizowana w
wyrobisku podziemnym.
ż 335. Warunki techniczne budowy i wyposażenia stacji odmetanowania określa
załącznik nr 8 do rozporządzenia.
ż 336. 1. Ujęcie metanu powinno posiadać urządzenie umożliwiające zamknięcie
wypływu gazu, z wyjątkiem ujęć prowizorycznych.
2. Ujęcie metanu lub grupa sąsiednich otworów metanowych powinny być wyposażone
w urządzenia umożliwiające pomiary ilości, ciśnienia i składu gazu oraz
regulację ciśnienia gazu, a także posiadać odpowiednie urządzenia odwadniające.
ż 337. 1. Przed rozpoczęciem eksploatacji każdego ujęcia metanu należy wykonać
pomiar procentowej zawartości metanu w gazie i pomiar ciśnienia gazu, a wyniki
udokumentować.
2. Pomiar ciśnienia gazu, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy ujęć
prowizorycznych.
ż 338. 1. W celu sprawdzenia prawidłowości działania urządzeń wytwarzających
podciśnienie w stacji odmetanowania należy przeprowadzić ruch próbny bez
pobierania metanu przez 72 godziny.
2. Instalacja gazowa stacji odmetanowania oraz rurociągi metanowe mogą być
napełnione gazem po sprawdzeniu ich szczelności.
ż 339. 1. Zawartość metanu w gazie ujmowanym do rurociągów metanowych powinna
wynosić co najmniej 30%.
2. W wypadkach uzasadnionych, za zezwoleniem kierownika ruchu zakładu
górniczego, dopuszcza się ujmowanie do rurociągów metanowych gazu o zawartości
metanu mniejszej niż określona w ust. 1, lecz co najmniej 20%, jeżeli zawartość
metanu w zbiorczym rurociągu metanowym wynosić będzie minimum 30%.
ż 340. 1. Urządzenia stacji odmetanowania należy utrzymywać w ciągłym ruchu.
2. Rezerwowe urządzenia dla wytwarzania podciśnienia w stacji odmetanowania
powinny być zdatne do uruchomienia w ciągu 10 minut.
3. W razie gdy zawartość metanu w zbiorczym rurociągu jest niższa od 30% lub
temperatura gazu przekroczy wartość dopuszczalną dla stosowanych urządzeń,
urządzenia wytwarzające podciśnienie powinny być zatrzymane.
4. W wypadku uszkodzenia urządzenia automatycznie wyłączającego stację
odmetanowania przy zawartości metanu w gazie niższej niż 30%, ruch stacji może
być prowadzony pod następującymi warunkami:
1) procentowa zawartość metanu w rurociągu wynosić będzie co najmniej 40%,
2) pomiar zawartości metanu będzie wykonywany co pół godziny, a wyniki tego
pomiaru odnotowywane w książce kontroli stacji odmetanowania.
ż 341. 1. W wypadku uszkodzenia urządzeń odmetanowania lub przerwania ciągłości
odmetanowania, należy niezwłocznie:
1) zawiadomić dyspozytora ruchu,
2) podjąć odpowiednie prace dla usunięcia uszkodzenia,
3) przeprowadzić szczegółową kontrolę stanu zagrożenia metanowego w wyrobiskach.
2. W razie awaryjnego zatrzymania ruchu stacji odmetanowania należy niezwłocznie
powiadomić kierownika ruchu zakładu górniczego lub pełniącą dyżur osobę
kierownictwa ruchu.
3. Każde planowe zatrzymanie ruchu stacji odmetanowania, jak również zatrzymanie
odmetanowania w części zakładu górniczego, wymaga zezwolenia kierownika ruchu
zakładu górniczego, który obowiązany jest ustalić zabezpieczenie przed
zagrożeniem metanowym w wyrobiskach w okresie przerwy w odmetanowaniu.
ż 342. W razie zatrzymania ruchu stacji odmetanowania gaz płynący rurociągami
metanowymi z wyrobisk należy, po wytworzeniu się nadciśnienia w tych
rurociągach, niezwłocznie skierować do atmosfery.
ż 343. 1. Bieżące kontrole odmetanowania należy przeprowadzać co najmniej raz na
dobę i powinny one obejmować:
1) pomiary zawartości metanu i ciśnienia za tamami izolacyjnymi z przestrzeni
podłączonej do rurociągów metanowych,
2) pomiary parametrów gazu w rurociągach metanowych w miejscach wyznaczonych
przez osobę wyższego dozoru ruchu służby odmetanowania.
2. Okresowe kontrole odmetanowania należy przeprowadzać co najmniej raz w
miesiącu i powinny one obejmować:
1) pomiar ciśnienia, ilości gazu i procentowej zawartości metanu we wszystkich
odcinkach pomiarowych rurociągu,
2) kontrolę wszystkich zamkniętych otworów metanowych dla określenia ich
przydatności do eksploatacji,
3) kontrolę stanu technicznego wszystkich urządzeń odmetanowania.
3. Zakres kontroli odmetanowania w dniach wolnych od pracy ustala osoba wyższego
dozoru ruchu służby odmetanowania w porozumieniu z kierownikiem działu
wentylacji.
ż 344. Stan techniczny powierzchniowych urządzeń odmetanowania oraz podziemnych
stacji odmetanowania powinien być skontrolowany i udokumentowany co najmniej raz
w miesiącu przez osobę wyższego dozoru ruchu służby odmetanowania i osobę
wyższego dozoru ruchu służby energomechanicznej.
Rozdział 3
Zagrożenie wybuchem pyłu węglowego
ż 345. W zakładzie górniczym wydobywającym węgiel kamienny powinna być
zorganizowana służba dla zwalczania zagrożenia wybuchem pyłu węglowego.
ż 346. 1. W zakładzie górniczym wydobywającym węgiel kamienny należy stosować
środki zapobiegające powstawaniu pyłu węglowego, a gromadzący się pył węglowy
neutralizować i systematycznie usuwać po uprzednim pozbawieniu go lotności.
2. Stan i skuteczność stosowanych środków ochrony przed niebezpieczeństwem
wybuchu pyłu węglowego powinny być systematycznie kontrolowane.
ż 347. Gromadzenie się niebezpiecznego pyłu węglowego należy ograniczać przez:
1) nawilżanie pokładu węgla,
2) stosowanie środków dla pozbawienia lotności pyłu węglowego w miejscach jego
powstawania,
3) stosowanie środków dla zapobiegania lub ograniczenia zasięgu
rozprzestrzeniania się pyłu węglowego.
ż 348. W drążonym wyrobisku korytarzowym, w którym występuje niebezpieczny pył
węglowy, przodek oraz wyrobisko w strefie przyprzodkowej, należy zmywać lub
zraszać wodą. Przepisy ż 173 i 174 stosuje się odpowiednio.
ż 349. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, w wyrobiskach w pokładach zaliczonych do klasy
A lub klasy B zagrożenia wybuchem pyłu węglowego należy utrzymywać strefy
zabezpieczające przed przeniesieniem się wybuchu. W strefach zabezpieczających
należy zmywać wodą lub opylać pyłem kamiennym wyrobiska na całym ich obwodzie,
łącznie z obudową, na długości co najmniej 200 m od miejsc możliwego
zapoczątkowania wybuchu, określonych odrębnymi przepisami.
2. W polu metanowym należy dodatkowo utrzymywać strefy zabezpieczające:
1) na całej długości wyrobiska przewietrzanego za pomocą lutniociągu,
2) w wyrobiskach zaliczonych do pomieszczeń ze stopniem "c" niebezpieczeństwa
wybuchu, na odcinku z zainstalowanymi kablami i przewodami elektrycznymi.
3. W wyrobisku korytarzowym we wszystkich kierunkach od miejsc zabudowy
rozdzielni, stacji transformatorowych i prostownikowych należy utrzymywać strefy
zabezpieczające na długości co najmniej 25 m, a od miejsc połączeń kabli lub
przewodów elektrycznych - na długości co najmniej 5 m po obu stronach tych
połączeń.
ż 350. Stosowanie stref zabezpieczających nie obowiązuje w:
1) drążonym wyrobisku kamiennym,
2) wyrobisku wybierkowym,
3) miejscu, w którym pył węglowy jest zabezpieczony przed wybuchem w sposób
naturalny,
4) wyrobisku korytarzowym, w którym nagromadzenie pyłu węglowego jest mniejsze
niż 30 g/m3 wyrobiska.
ż 351. 1. Zawartość części niepalnych w mieszaninie pyłu węglowego z pyłem
kamiennym w strefie zabezpieczającej powinna wynosić co najmniej 70% w polach
niemetanowych i 80% w polach metanowych.
2. Zawartość wody wolnej w pyle węglowym w strefie zabezpieczającej powinna
wynosić nie mniej niż:

gdzie:
Wkz - oznacza zawartość wody wolnej zabezpieczającej pył węglowy przed
przenoszeniem się wybuchu (%),
dw - oznacza frakcję pyłu węglowego przechodzącego przez sito o oczkach 75 μm
(%),
n - oznacza zawartość stałych części niepalnych w pyle (%).
3. Zawartość wody wolnej w pyle węglowym w strefie zabezpieczającej w polach
niemetanowych oraz pierwszej kategorii zagrożenia metanowego może wynosić 0,9
Wkz.
4. W wyrobiskach korytarzowych, w pokładzie zaliczonym do czwartej kategorii
zagrożenia metanowego, zawartość części niepalnych stałych poza strefami
zabezpieczającymi powinna wynosić co najmniej 50% albo zawartość wody wolnej w
pyle węglowym powinna być większa niż 60% wartości wymaganej w strefie
zabezpieczającej, określonej wzorem, o którym mowa w ust. 2.
ż 352. W wyrobiskach, w których nie jest możliwe utrzymywanie stref
zabezpieczających, należy je zastąpić rozstawnymi zaporami przeciwwybuchowymi.
ż 353. W wyrobiskach zaliczonych do klasy B zagrożenia wybuchem pyłu węglowego
powinny być stosowane zapory przeciwwybuchowe, których zasady budowy określa
załącznik nr 9 do rozporządzenia.
ż 354. Główne zapory przeciwwybuchowe należy budować na wlocie i wylocie każdego
rejonu wentylacyjnego oraz we wszystkich pozostałych wyrobiskach łączących
rejony wentylacyjne.
ż 355. 1. Pomocnicze zapory przeciwwybuchowe należy budować wewnątrz rejonów
wentylacyjnych w odległości od 60 m do 200 m od miejsc możliwego zapoczątkowania
wybuchu pyłu węglowego.
2. W uzasadnionych okolicznościach odległość ta może być zmniejszona do 40 m lub
zwiększona ponad 200 m, z tym że strefę zabezpieczającą wykonaną przez opylanie
lub zmywanie wodą należy przedłużyć do miejsca zabudowania zapory.
3. W razie gdy długość wyrobiska uniemożliwia zabudowanie w nim całej zapory
przeciwwybuchowej, należy budować w tym wyrobisku co najmniej połowę zapory, a
pozostałą część zapory - w każdym sąsiednim wyrobisku.
4. W razie gdy wzajemna odległość między sąsiednimi przodkami wybierkowymi jest
mniejsza niż 150 m, budowanie zapory przeciwwybuchowej w wyrobisku pomiędzy tymi
przodkami nie jest wymagane.
ż 356. 1. Pomocniczymi zaporami przeciwwybuchowymi należy zabezpieczać:
1) przodek wyrobiska wybierkowego,
2) przodek wyrobiska korytarzowego, z wyjątkiem wyrobiska o długości mniejszej
niż 130 m, którego drążenie rozpoczęto z wyrobiska kamiennego, jeżeli w
wyrobisku nie występuje niebezpieczny pył węglowy,
3) grupy przodków korytarzowych i wybierkowych, których nie można zabezpieczyć
oddzielnie zaporami,
4) wszystkie wyrobiska, w których pracują maszyny i inne urządzenia, powodujące
na długości co najmniej 30 m powstawanie nagromadzenia pyłu węglowego,
5) pole pożarowe,
6) wyrobisko, w którym występuje niebezpieczny pył węglowy, a zawartość metanu w
powietrzu jest wyższa od 1,5% lub występują przystropowe nagromadzenia metanu,
7) miejsca znacznego nagromadzenia pyłu węglowego, tj. powyżej 0,5 kG/m3,
występujące w wyrobiskach korytarzowych, przy czym odległość między zaporami nie
może być większa niż 200 m.
2. W polach metanowych w wyrobiskach korytarzowych, przewietrzanych za pomocą
lutniociągów, należy budować pomocnicze zapory przeciwwybuchowe w odległości nie
większej niż 200 m.
3. W pokładach zaliczonych do drugiej, trzeciej i czwartej kategorii zagrożenia
metanowego należy budować dodatkowe pomocnicze zapory przeciwwybuchowe w
odległości nie większej niż 200 m w wyrobiskach korytarzowych przewietrzanych
prądem powietrza wytwarzanym wentylatorem głównym, w których:
1) zawartość metanu w powietrzu jest większa od 0,5% oraz zabudowane są kable i
przewody elektryczne,
2) zawartość metanu w powietrzu jest większa od 1,5% lub występują przystropowe
nagromadzenia metanu,
3) wyznaczone są strefy szczególnego zagrożenia tąpaniami.
ż 357. W czasie akcji przeciwpożarowej zakres zabezpieczeń przed wybuchem pyłu
węglowego należy ustalić w planie akcji.
ż 358. W miejscu zabudowania zapory przeciwwybuchowej wyrobisko powinno być:
1) opylane do zawartości co najmniej 70% stałych części niepalnych w polach
niemetanowych i 80% w polach metanowych - w razie stosowania zapory z pyłu
kamiennego,
2) zmyte wodą przy zachowaniu warunków określonych w ż 351 ust. 2, a przy braku
możliwości utrzymania tych warunków opylone do zawartości stałych części
niepalnych określonych w pkt 1 - w razie stosowania zapory wodnej,
ż 359. Ilość wody lub pyłu kamiennego na zaporze przeciwwybuchowej w
przeliczeniu na 1 m2 przekroju wyrobiska w świetle obudowy powinna wynosić:
1) w pokładach niemetanowych - 200 dm3 wody lub 200 kg pyłu kamiennego,
2) w polach metanowych oraz w polach niemetanowych dla zabezpieczenia pól
pożarowych - 400 dm3 wody lub 400 kg pyłu kamiennego.
ż 360. Dla ochrony przed wybuchem pyłu węglowego można stosować pył kamienny
oraz środki chemiczne dopuszczone do stosowania w zakładach górniczych na
podstawie odrębnych przepisów.
ż 361. 1. W pomieszczeniach obiektów i urządzeń przeróbki mechanicznej należy
stosować środki zapobiegające gromadzeniu się pyłu węglowego, a gromadzący się
pył węglowy należy na bieżąco usuwać.
2. Sprawy ochrony przed wybuchem pyłu węglowego oraz stosowanie urządzeń
elektrycznych w pomieszczeniach obiektów i urządzeń przeróbki mechanicznej
regulują powszechnie obowiązujące przepisy o ochronie przeciwpożarowej i
gospodarce energetycznej.
Rozdział 4
Zagrożenie tąpaniami
ż 362. 1. W zakładach górniczych prowadzących roboty w warunkach zagrożenia
tąpaniami powinny być odpowiednio zorganizowane służby do spraw tąpań.
2. W zakładach górniczych, o których mowa w ust. 1, powinny być zorganizowane
stacje geofizyki górniczej dla dokonywania bieżącej analizy stanu zagrożenia
tąpaniami.
ż 363. Przy prowadzeniu robót górniczych na głębokościach większych od 400 m w
zakładzie górniczym należy określić możliwość wystąpienia zagrożenia tąpaniami,
wynikającą z:
1) ciśnienia górotworu, prowadzenia robót górniczych, zaszłości eksploatacyjnych
oraz zaburzeń tektonicznych,
2) budowy górotworu, a zwłaszcza występowania w otoczeniu złoża grubych warstw
skał zwięzłych i mocnych,
3) naturalnej skłonności do tąpań złoża i skał otaczających,
4) zjawisk dynamicznych stwierdzonych obserwacjami.
ż 364. Ocenę stanu zagrożenia tąpaniami, zwalczanie tąpań oraz projektowanie i
prowadzenie robót górniczych w warunkach zagrożenia tąpaniami, w zakresie nie
uregulowanym w rozporządzeniu, należy wykonywać zgodnie z przepisami załącznika
nr 10 do rozporządzenia.
Projektowanie i prowadzenie robót w warunkach zagrożenia tąpaniami
ż 365. Przy projektowaniu zakładów górniczych i nowych poziomów w zakładach
istniejących powinien być określony aktualny i przewidywany stan zagrożenia
tąpaniami złoża (pokładu) lub jego części, na podstawie wyników badań z
wykorzystaniem doświadczeń w eksploatacji tego złoża (pokładu) w sąsiednich
zakładach górniczych.
ż 366. W zakładzie górniczym wybierającym złoże (pokład) lub jego części
zagrożone tąpaniami należy zaprojektować i prowadzić roboty górnicze w sposób
ograniczający powstawanie nadmiernej koncentracji naprężeń w górotworze.
ż 367. 1. Projekt techniczny (tzw. kompleksowy) eksploatacji złoża (pokładu) lub
jego części zagrożonych tąpaniami powinien określić zakres i kolejność
wybierania na okres 6 lat oraz kierunki wybierania na okres następnych 5 lat.
2. Zmiany w projekcie technicznym (tzw. kompleksowym) eksploatacji może
wprowadzać kierownik ruchu zakładu górniczego za zgodą właściwego organu
państwowego nadzoru górniczego.
ż 368. 1. Eksploatację w pokładach zagrożonych tąpaniami należy prowadzić bez
pozostawiania resztek pokładu zdolnych do koncentracji, naprężeń i przenoszenia
ich na pokłady sąsiednie.
2. Resztek nie należy również pozostawiać w pokładach nie zagrożonych tąpaniami,
jeżeli mogłyby mieć wpływ na pokłady tąpiące.
ż 369. Roboty górnicze w złożu (pokładzie) lub jego częściach, jak również
pomiędzy sąsiednimi zakładami górniczymi, powinny być skoordynowane.
ż 370. 1. Przy projektowaniu zakładów górniczych lub nowych poziomów powinna być
uwzględniona możliwość wybrania filarów ochronnych.
2. Wybieranie złoża w sąsiedztwie filara ochronnego powinno być tak
zaprojektowane, aby zapewniało czyste jego wybranie.
ż 371. 1. Główne wyrobiska udostępniające pokład węgla lub wiązkę pokładów węgla
zagrożonych tąpaniami powinny być wykonane w strukturze kamiennej.
2. Główne wyrobiska udostępniające można wykonywać również w pokładzie węgla nie
zagrożonym tąpaniami, pod warunkiem, że wybieranie pokładu węgla lub wiązki
pokładów węgla nie spowoduje wzrostu zagrożenia w nie wybranych jeszcze
sąsiednich pokładach zagrożonych tąpaniami.
ż 372. 1. Przy prowadzeniu robót górniczych w złożu (pokładzie) lub jego części,
zagrożonych tąpaniami, powinna być na bieżąco prowadzona analiza i ocena stanu
tego zagrożenia.
2. W wyrobiskach czynnych analiza i ocena, o których mowa w ust. 1, powinny być
dokonywane w razie zmiany sytuacji górniczej powodującej zmianę geomechanicznego
stanu górotworu.
3. W razie stwierdzenia wzrostu stanu zagrożenia tąpaniami powinny być stosowane
metody i środki likwidacji tego zagrożenia oraz metody i środki kontroli
skuteczności zastosowanej profilaktyki.
4. W razie wzrostu stanu zagrożenia tąpaniami roboty w przodku i ruch ludzi w
czynnym wyrobisku mogą być prowadzone dopiero po usunięciu tego stanu lub jego
istotnym ograniczeniu.
5. Jeżeli zastosowane środki nie obniżają istniejącego stanu zagrożenia, należy
wstrzymać roboty w wyrobisku do czasu zastosowania skuteczniejszych środków
profilaktycznych lub zmian w technologii prowadzenia robót górniczych.
ż 373. W miejscach podwyższonego stanu zagrożenia tąpaniami powinny być
stosowane odpowiednie metody zwalczania tego zagrożenia, polegające przede
wszystkim na:
1) doborze właściwych technologii prowadzenia robót górniczych,
2) doborze odpowiedniego rodzaju obudowy wyrobisk,
3) osłabieniu struktury pokładu węgla i skał otaczających przez wtłaczanie
cieczy,
4) wytwarzaniu strefy odprężonej wokół wyrobiska przy zastosowaniu robót
strzałowych oraz za pomocą robót wiertniczych wykonywanych w pokładzie węgla.
ż 374. 1. Wybieranie pokładów węgla zagrożonych tąpaniami należy prowadzić
systemami ścianowymi. W wyjątkowych wypadkach, wynikających z aktualnej sytuacji
geologiczno-górniczej, kierownik ruchu zakładu górniczego, za zgodą właściwego
organu państwowego nadzoru górniczego, może dopuścić do stosowania systemu
wybierania filarowo-zabierkowego lub innych systemów.
2. Przy stosowaniu filarowo-zabierkowego systemu wybierania w pokładach
zaliczonych do trzeciego stopnia zagrożenia tąpaniami wolno prowadzić tylko
jeden przodek.
ż 375. 1. Przy wybieraniu złoża rud miedzi lub jego części zagrożonej tąpaniami
należy:
1) stosować system komorowo-filarowy jednoetapowy,
2) w warunkach zaliczenia do drugiego lub trzeciego stopnia zagrożenia tąpaniami
tak projektować eksploatację, aby filary podporowe pracowały w fazie
wytrzymałości pozniszczeniowej,
3) przy wybieraniu wzdłuż zrobów prowadzić front wybierkowy w sąsiedztwie tych
zrobów, tak aby wyprzedzał on pozostałą część frontu,
4) stosować zasadę sukcesywnego upodatniania calizny wzdłuż dróg dojazdowych do
wyrobisk wybierkowych, w szczególności w sąsiedztwie zrobów,
5) uniknąć pozostawienia filarów oporowych; w razie konieczności pozostawienia
filara oporowego, jego szerokość powinna wynosić co najmniej 350 m.
2. Dopuszcza się pozostawienie części słabo okruszcowanego złoża pod warunkiem
ustalenia zasad bezpiecznego prowadzenia robót w zasięgu jej oddziaływania.
3. W wypadkach uzasadnionych warunkami geologiczno-górniczymi kierownik ruchu
zakładu górniczego może odstąpić od wymagań określonych w ust. 1 pkt 1.
ż 376. W zakładach górniczych eksploatujących pokłady węgla zagrożone tąpaniami
nie należy dopuszczać do krzyżowania się, wyprzedzania lub mijania frontów
eksploatacyjnych, z wyjątkiem okoliczności, gdy wzajemna odległość między tymi
pokładami jest większa niż 200 m.
ż 377. 1. W pokładach węgla odległych od siebie w pionie do 50 m, poza strefami
zaburzeń tektonicznych, wymyć i wyklinień, zabrania się wytwarzania krawędzi
eksploatacyjnych w strefach wzajemnego ich oddziaływania.
2. W razie dokonania eksploatacji odprężającej odstępstwa od przepisu ust. 1
udzielić może właściwy organ państwowego nadzoru górniczego.
ż 378. 1. Pokłady węgla lub ich części, zaliczone do trzeciego stopnia
zagrożenia tąpaniami, należy odprężyć przez uprzednie wybranie pokładu
odprężającego lub warstwy odprężającej.
2. Grubość pokładu odprężającego lub warstwy odprężającej nie może być mniejsza
niż 1,8 m.
3. W uzasadnionych warunkami geologicznymi okolicznościach, odstępstwa od
postanowień ust. 1 i 2 udzielić może właściwy organ państwowego nadzoru
górniczego.
ż 379. 1. W pokładach węgla lub w ich częściach, zaliczonych do trzeciego
stopnia zagrożenia tąpaniami, w ścianach powinna być stosowana obudowa
zmechanizowana.
2. W ścianach, o których mowa w ust. 1, przy wybieraniu grubego pokładu węgla
warstwami wysokość pierwszej wybieranej warstwy (odprężającej) nie może
przekraczać 3 m. W okolicznościach uzasadnionych warunkami geologicznymi
wysokość ta może być zwiększona do 3,3 m za zgodą właściwego organu państwowego
nadzoru górniczego.
3. W razie wybierania resztek pokładów, odstępstw od postanowień ust. 1 udzielić
może właściwy organ państwowego nadzoru górniczego.
ż 380. 1. W pokładach węgla lub ich częściach, zaliczonych do drugiego lub
trzeciego stopnia zagrożenia tąpaniami, rozpiętość utrzymywanego wyrobiska
ścianowego nie może przekraczać:
1) 6 m - przy wybieraniu pokładu z zawałem stropu, licząc od ociosu węglowego
ściany do linii zawału,
2) 7 m - przy wybieraniu pokładu z podsadzką suchą, licząc od ociosu węglowego
ściany do linii szczelnej podsadzki,
3) 9 m - przy wybieraniu pokładu z podsadzką hydrauliczną, licząc od ociosu
węglowego ściany do linii szczelnej podsadzki.
2. Odstępstwa od przepisów ust. 1 może udzielić właściwy organ państwowego
nadzoru górniczego, jeżeli jest to uzasadnione rodzajem zastosowanej obudowy i
technologią robót.
ż 381. W ścianach podsadzkowych z obudową zmechanizowaną dopuszcza się
stosowanie obudowy drewnianej w polu przeznaczonym do podsadzania.
ż 382. W pokładach węgla zaliczonych do drugiego i trzeciego stopnia zagrożenia
tąpaniami w przecinkach ścianowych nie wolno stosować obudowy zasadniczej ze
stojakami drewnianymi.
ż 383. 1. W pokładach węgla zaliczonych do drugiego lub trzeciego stopnia
zagrożenia tąpaniami wykonywanie osadników w węglu jest dopuszczalne wyłącznie:
1) w ostatnim lub najniższym z przewidzianych do eksploatacji pokładów
tąpiących,
2) w pokładzie, którego resztki nie mają wpływu na sąsiednie pokłady,
3) w bezpośrednim sąsiedztwie uskoków o dużych zrzutach.
2. W złożu rud miedzi lub jego części, zaliczonych do drugiego lub trzeciego
stopnia zagrożenia tąpaniami, osadniki należy lokalizować i wykonywać w taki
sposób, aby po zakończeniu eksploatacji danej części złoża nie pozostawały
resztki calizny między tymi osadnikami a zrobami.
3. W wyjątkowych, uzasadnionych warunkami geologicznymi okolicznościach, zgody
na odstępstwo od zasady określonej w ust. 2 może udzielić właściwy organ
państwowego nadzoru górniczego.
ż 384. 1. W pokładach węgla zagrożonych tąpaniami zabrania się wykonywania
wyrobisk korytarzowych w polu wybiegu ściany.
2. Wszystkie wyrobiska dostępne w polu wybiegu ściany powinny być zlikwidowane
lub wyłączone z ruchu w odległości od frontu ściany, ustalonej przez kierownika
ruchu zakładu górniczego.
3. W złożu rud miedzi lub jego części, zaliczonych do drugiego lub trzeciego
stopnia zagrożenia tąpaniami, zabrania się wykonywania, przed frontem
wybierkowym, wyrobisk usytuowanych równolegle do przyszłej linii frontu.
4. Odstępstwa od zasady określonej w ust. 1 może w uzasadnionych okolicznościach
udzielić właściwy organ państwowego nadzoru górniczego, jeżeli pokład lub jego
część zaliczone zostały do pierwszego lub drugiego stopnia zagrożenia tąpaniami.
ż 385. 1. Wyrobiska korytarzowe w pokładach węgla zaliczonych do trzeciego
stopnia zagrożenia tąpaniami, prowadzone równolegle do krawędzi eksploatacji,
powinny znajdować się poza strefą oddziaływania tych krawędzi.
2. Dopuszcza się wykonywanie wyrobiska korytarzowego w strefie oddziaływania
krawędzi za zgodą właściwego organu państwowego nadzoru górniczego, jeżeli
długość odcinka drążonego wyrobiska w tej strefie nie przekracza 100 m.
ż 386. W złożu, pokładzie lub jego części, zaliczonych do drugiego lub trzeciego
stopnia zagrożenia tąpaniami, przy prowadzeniu wyrobisk korytarzowych na zbicie
należy jeden z przodków zatrzymać w odległości nie mniejszej niż 30 m od siebie.
ż 387. 1. W pokładach węgla zaliczonych do drugiego lub trzeciego stopnia
zagrożenia tąpaniami, w wyrobiskach korytarzowych, należy stosować stalową
obudowę podatną lub sztywną z ograniczoną podatnością.
2. W uzasadnionych okolicznościach, na warunkach określonych w załączniku nr 3
do rozporządzenia, dopuszcza się stosowanie obudowy kotwowej.
3. Przy drążeniu wyrobiska korytarzowego w poprzek uławicenia pokładu grubego,
zaliczonego do drugiego lub trzeciego stopnia zagrożenia tąpaniami, należy
stosować obudowę zamkniętą lub odpowiednio wzmocnioną.
ż 388. Po stwierdzeniu podwyższonych naprężeń w przodku wyrobiska korytarzowego
drążonego kombajnem urabianie kombajnem należy wstrzymać. Wznowienie urabiania
kombajnem może nastąpić po likwidacji lub ograniczeniu tych naprężeń.
ż 389. W złożach lub pokładach zagrożonych tąpaniami powinny być wyznaczone i
aktualizowane rejony i strefy szczególnego zagrożenia tąpaniami.
Rozdział 5
Zagrożenia pożarowe
1. Postanowienia wstępne
ż 390. 1. Zakład górniczy powinien posiadać:
1) odpowiednio zorganizowaną i wyposażoną służbę przeciwpożarową, a także środki
do zapobiegania i zwalczania pożarów w podziemnej części zakładu górniczego oraz
na powierzchni tego zakładu,
2) plan akcji przeciwpożarowej dla podziemnej części zakładu górniczego,
3) regulamin organizacji i wyposażenia służby przeciwpożarowej powierzchni, tj.
zakładowej straży pożarnej lub innej jednostki ratowniczej, uzgodniony z
właściwą terenowo komendą wojewódzką Państwowej Straży Pożarnej.
2. Do zadań służby przeciwpożarowej należy organizowanie ochrony
przeciwpożarowej w zakładzie górniczym oraz nadzór nad stanem zabezpieczenia
przeciwpożarowego terenu, obiektów i urządzeń, a w szczególności:
1) organizowanie i prowadzenie akcji ratowniczo-gaśniczej w czasie walki z
pożarami, klęskami żywiołowymi i innymi miejscowymi zagrożeniami,
2) ustalenie podstawowych kierunków i metod profilaktyki przeciwpożarowej i
nadzór nad ich realizacją,
3) prowadzenie nadzoru i kontroli stanu zabezpieczenia przeciwpożarowego
obiektów i urządzeń, zgodnie z harmonogramem kontroli zatwierdzonym przez
kierownika ruchu zakładu górniczego,
4) współdziałanie w zakresie postępu technicznego w zabezpieczeniu
przeciwpożarowym obiektów i urządzeń,
5) udział w postępowaniach wyjaśniających okoliczności i przyczyny powstania
pożarów oraz rozprzestrzeniania się pożarów, a także opracowywanie wniosków
zmierzających do poprawy sytuacji pożarowej,
6) ustalenie programów i zasad prowadzenia szkoleń przeciwpożarowych i
współudział w szkoleniach oraz nadzór nad ich realizacją,
7) ustalenie potrzeb i zasad zabezpieczenia obiektów, maszyn i urządzeń w sprzęt
i instalacje przeciwpożarowe,
8) współdziałanie z terenowymi komendami straży pożarnych w zakresie
zabezpieczenia operacyjnego zakładu górniczego,
9) opiniowanie programów modernizacyjno-rozwojowych zakładu górniczego w
zakresie ich zgodności z wymaganiami ochrony przeciwpożarowej oraz
uczestniczenie w komisjach odbioru nowych lub modernizowanych obiektów i
urządzeń,
10) opracowywanie analiz stanu zabezpieczenia przeciwpożarowego zakładu
górniczego oraz przedstawianie kierownikowi ruchu zakładu górniczego wniosków w
zakresie poprawy stanu bezpieczeństwa przeciwpożarowego.
3. Kierownik ruchu zakładu górniczego w uzasadnionych wypadkach może spełnić
obowiązek zorganizowania służby przeciwpożarowej dla powierzchni zakładu
górniczego przez:
1) stałą zorganizowaną współpracę służb przeciwpożarowych kilku zakładów
górniczych,
2) powierzenie Państwowej Straży Pożarnej prowadzenia działań
ratowniczo-gaśniczych.
ż 391. 1. W skład służby przeciwpożarowej zakładu górniczego powinny wchodzić
wyznaczone przez kierownika ruchu zakładu górniczego osoby kierownictwa i dozoru
ruchu, a ponadto w odniesieniu do podziemnej części zakładu górniczego - służba
wentylacyjna oraz służby ratownictwa górniczego.
2. Kierownik ruchu zakładu górniczego powinien ustalić:
1) obowiązki osób kierownictwa i dozoru ruchu w zakresie ochrony
przeciwpożarowej i prowadzenia akcji przeciwpożarowej,
2) zakresy działania służb przeciwpożarowych w zakładzie górniczym, z
uwzględnieniem postanowień odrębnych przepisów w odniesieniu do działalności
służby przeciwpożarowej dla powierzchni zakładu górniczego,
3) zasady współdziałania z właściwymi jednostkami Państwowej Straży Pożarnej w
razie pożaru na powierzchni.
ż 392. Osoby kierownictwa i dozoru ruchu wyznaczone przez kierownika ruchu
zakładu górniczego obowiązane są przeprowadzać w okresach półrocznych
przeszkolenia pracowników o zagrożeniu pożarowym, o zasadach zachowania się w
czasie pożaru, o sposobach gaszenia pożarów oraz posługiwania się sprzętem
przeciwpożarowym i środkami stosowanymi do gaszenia pożaru.
ż 393. 1. W zakładzie górniczym należy wyznaczyć drogi ucieczkowe, które powinny
być odpowiednio oznakowane.
2. Aktualne schematy dróg ucieczkowych z oddziałów górniczych powinny być
umieszczone w miejscach podziału pracy.
3. Pracowników zatrudnionych w oddziałach górniczych należy co najmniej raz na
pół roku zapoznać z drogami ucieczkowymi.
ż 394. Właściwy organ państwowego nadzoru górniczego co najmniej raz w roku
sprawdza stan przygotowania zakładów górniczych do prowadzenia akcji
przeciwpożarowej.
ż 395. 1. W wyrobiskach zabrania się posiadania lub palenia tytoniu oraz
posiadania środków do wzniecania ognia.
2. Kierownik ruchu zakładu górniczego obowiązany jest zapewnić przeprowadzenie,
co najmniej raz w miesiącu, szczegółowych kontroli w zakresie przestrzegania
zakazu, o którym mowa w ust. 1.
ż 396. 1. Zakład górniczy powinien być wyposażony w:
1) urządzenia i sprzęt przeciwpożarowy, rozmieszczone w wyrobiskach oraz
obiektach i pomieszczeniach na powierzchni,
2) przeciwpożarowe rurociągi i zbiorniki wodne dla ich zasilania.
2. Budowę, rozmieszczenie, utrzymywanie i kontrolę urządzeń oraz sprzętu
przeciwpożarowego, rurociągów i zbiorników, o których mowa w ust. 1, określa
załącznik nr 11 do rozporządzenia.
ż 397. 1. Zakład górniczy powinien posiadać:
1) przeciwpożarowe komory poziomowe,
2) przeciwpożarowe komory oddziałowe, gdy chodzi o zakłady wydobywające kopaliny
palne,
3) magazyn awaryjny w razie eksploatacji pokładów zaliczonych do czwartej
kategorii zagrożenia metanowego.
2. Przeciwpożarowe komory oraz magazyny, o których mowa w ust. 1, powinny być
budowane i wyposażone w urządzenia i sprzęt oraz materiały, zgodnie z normami
wprowadzonymi do obowiązkowego stosowania.
2. Specjalistyczne zabezpieczenie przeciwpożarowe podziemnej części zakładu
górniczego
ż 398. 1. Wieże szybowe, budynki przyszybowe oraz inne budynki w promieniu 20 m
od wlotu do szybu, sztolni lub upadowej powinny być wykonane z materiałów
niepalnych.
2. Wloty do szybów, sztolni i upadowych z powierzchni powinny być wyposażone w
urządzenia niepalne pozwalające na szybkie i szczelne zamknięcie tych wyrobisk w
razie pożaru na powierzchni.
3. Obudowę oraz uzbrojenie szybów należy systematycznie oczyszczać, a łatwo
palne materiały niezwłocznie usuwać.
ż 399. 1. W drążonych i przebudowywanych wyrobiskach korytarzowych należy
stosować obudowę, opinkę i rozpory z materiałów niepalnych.
2. Odstępstwa od postanowień ust. 1 mogą być udzielone przez właściwy organ
państwowego nadzoru górniczego w odniesieniu do wyrobisk wewnątrz rejonów
wentylacyjnych i o długości nie przekraczającej 300 m.
3. W wyrobiskach korytarzowych, o których mowa w ust. 1, w uzasadnionych
wypadkach kierownik ruchu zakładu górniczego może zezwolić na stosowanie opinki
i rozpór z drewna, z tym że:
1) pomiędzy wszystkimi odrzwiami obudowy powinny znajdować się co najmniej 3
rozpory z materiałów niepalnych,
2) w odległości co 100 m powinny być wykonywane strefy o długości co najmniej 20
m z opinką i rozporami z materiałów niepalnych.
4. W zakładach górniczych wydobywających kopalinę niepalną wszystkie
skrzyżowania wyrobisk należy wykonywać w obudowie z materiałów co najmniej
trudno zapalnych, na długości nie mniejszej niż 10 m we wszystkich kierunkach.
ż 400. 1. Komory podziemne należy wykonywać w kamieniu lub w złożu kopaliny
niepalnej.
2. W uzasadnionych wypadkach dopuszcza się wykonanie komór w złożu kopaliny
palnej, z tym że powinny być one wykonane w obudowie z materiałów niepalnych.
ż 401. 1. Na wszystkich poziomach w pobliżu szybów wdechowych powinny być
zabudowane przeciwpożarowe tamy bezpieczeństwa z drzwiami.
2. W zakładach górniczych eksploatujących złoże kopaliny palnej powinny być
wykonane również:
1) przeciwpożarowe tamy bezpieczeństwa z drzwiami - w prądach grupowych
wlotowych oraz we wlotowych i wylotowych prądach rejonowych oraz prądach
niezależnych, przewietrzających komory,
2) przeciwpożarowe tamy bezpieczeństwa bez drzwi - na wszystkich poziomach przy
szybach wydechowych oraz w miejscach ustalonych przez kierownika działu
wentylacji, wewnątrz rejonów wentylacyjnych.
3. Przeciwpożarowe tamy bezpieczeństwa powinny być utrzymywane w stanie zdatnym
do niezwłocznego zamknięcia, a przy tamach bezpieczeństwa bez drzwi powinien być
nagromadzony materiał niezbędny do ich szybkiego zamknięcia.
ż 402. 1. Główne rozdzielnie poziomowe średniego napięcia, ładownie
akumulatorów, składy smarów, olejów i innych materiałów łatwo palnych powinny
być umieszczone w komorach w obudowie niepalnej, przewietrzanych niezależnym
prądem powietrza, i zlokalizowane w polach niemetanowych lub w wyrobiskach
zaliczonych do pomieszczeń ze stopniem "a" niebezpieczeństwa wybuchu.
2. Rozdzielnie średniego napięcia nie wymienione w ust. 1 powinny być
przewietrzane opływowym prądem powietrza.
3. Przez komory, o których mowa w ust. 1, powinna przepływać taka ilość
powietrza, aby nie było możliwe powstanie wybuchowej mieszaniny wydzielających
się gazów lub par z powietrzem.
4. Komory, o których mowa w ust. 1, powinny być wyposażone w:
1) odpowiednie urządzenia i sprzęt przeciwpożarowy,
2) tamę z drzwiami - z materiałów niepalnych, od strony każdego wlotu powietrza.
5. Komory wyznaczone przez kierownika działu wentylacji powinny być wyposażone w
samoczynne urządzenia gaśnicze, klapy do samoczynnego zamknięcia okien
wentylacyjnych w tamach oraz w urządzenie sygnalizujące do dyspozytorni
zagrożenie pożarowe.
ż 403. 1. W zakładach górniczych wydobywających kopaliny palne przenośniki
taśmowe w wyrobiskach powinny być wyposażone w taśmę trudno palną oraz
urządzenie kontroli ruchu przenośnika.
2. W zakładach górniczych wydobywających kopaliny niepalne nowo instalowane w
wyrobiskach przenośniki taśmowe powinny być wyposażone w taśmę trudno palną oraz
urządzenia kontroli ruchu.
ż 404. 1. W zakładach górniczych wyposażonych w instalację podsadzki
hydraulicznej lub instalację do podawania pyłu dymnicowego rurociąg podsadzkowy
należy doprowadzić do każdej nowo uruchamianej ściany zawałowej, w której
przewiduje się przypinanie warstw węgla lub pozostawianie w zrobach węgla.
2. W uzasadnionych wypadkach zamiast rurociągu podsadzkowego można stosować
środki zastępcze, określone przez kierownika ruchu zakładu górniczego, za zgodą
właściwego organu państwowego nadzoru górniczego.
ż 405. 1. W wyrobiskach oraz na nadszybiach nie wolno stosować maszyn i urządzeń
posiadających w układach hydraulicznych olej palny lub emulsję palną:
1) z układem hydraulicznym z 3 obwodami otwartymi o pojemności większej od 50
dm3 w każdym odrębnie pracującym układzie,
2) z układem hydraulicznym, w którym elementy (zespoły) hydrauliczne są
zabudowane na zewnątrz, a długość przewodów łączących te elementy jest większa
niż 50 m.
2. Maszyny i inne urządzenia z układami hydraulicznymi o pojemności oleju
palnego lub emulsji palnej większej niż 250 dm3 powinny być wyposażone w
samoczynnie uruchamiane urządzenia gaśnicze.
ż 406. 1. Smarowanie lokomotyw i innych pojazdów oraz wozów kopalnianych w
wyrobiskach dopuszczalne jest tylko w pomieszczeniach przeznaczonych do tego
celu.
2. Napełnianie paliwem zbiorników lokomotyw spalinowych i innych pojazdów
powinno się odbywać na stanowisku w tym celu przygotowanym i wyposażonym w
środki gaśnicze.
ż 407. 1. Zabrania się przechowywania smarów, olejów i innych materiałów łatwo
zapalnych:
1) w odległości mniejszej niż 50 m od wlotów wyrobisk wdechowych na powierzchni,
2) w drążonych wyrobiskach korytarzowych.
2. Smary, oleje i inne materiały łatwo zapalne należy transportować w
wyrobiskach oraz przechowywać w komorach tylko w zamkniętych naczyniach
metalowych.
3. Zużyte smary, oleje i inne materiały łatwo zapalne należy niezwłocznie usuwać
na powierzchnię.
ż 408. W wyrobiskach zakładów górniczych wydobywających kopalinę palną należy
stosować wczesne wykrywanie pożarów endogenicznych, których zasady określa
załącznik nr 12 do rozporządzenia.
ż 409. Przy równoczesnym prowadzeniu kilku ścian z zawałem stropu ze wspólnymi
chodnikami międzyścianowymi w warunkach zagrożenia pożarami endogenicznymi w
zrobach, w razie gdy odległość między ścianami jest większa niż 40 m, należy
izolować chodnik międzyścianowy od zrobów.
ż 410. 1. Zabrania się wykonywania cięcia, spawania, zgrzewania lub lutowania
metali (prace spawalnicze) w podziemnych wyrobiskach, z wyjątkiem:
1) podziemnych wyrobisk w zakładach górniczych nie posiadających pokładów
metanowych i wydobywających kopaliny niepalne,
2) szybów wdechowych oraz szybów wydechowych, którymi jest odprowadzane
powietrze z pokładów niemetanowych oraz z pól metanowych pierwszej i drugiej
kategorii zagrożenia metanowego,
3) komór remontowych i innych w obudowie niepalnej, przewietrzanych niezależnym
prądem powietrza, zlokalizowanych w pokładach niemetanowych lub w wyrobiskach
zaliczonych do pomieszczeń ze stopniem "a" niebezpieczeństwa wybuchu,
4) wyrobisk korytarzowych na odcinku z elektryczną trakcją przewodową, w
zakresie dotyczącym trakcji.
2. Przez cięcie metali, o których mowa w ust. 1, należy rozumieć cięcie tlenowe
lub łukiem elektrycznym.
3. Przez zgrzewanie i lutowanie, o którym mowa w ust. 1, należy rozumieć
zgrzewanie lub lutowanie metali przy użyciu otwartego płomienia.
4. Cięcie, spawanie, zgrzewanie lub lutowanie metali w podziemnych wyrobiskach w
wypadkach, o których mowa w ust. 1, oraz na wieżach szybowych wykonuje się na
warunkach ustalonych w zezwoleniu wydanym przez kierownika ruchu zakładu
górniczego.
5. Tryb wydawania zezwoleń, o których mowa w ust. 4, oraz zasady i sposób
wykonywania cięcia, zgrzewania lub lutowania metali w podziemnych wyrobiskach i
na wieżach szybowych określa załącznik nr 13 do rozporządzenia.
ż 411. 1. Każda osoba przebywająca w wyrobiskach powinna posiadać przy sobie
ucieczkowy pochłaniacz ochronny lub tlenowy aparat ucieczkowy, z wyjątkiem osób,
które wyposażone są w tlenowe aparaty oddechowe robocze.
2. Sposób gospodarowania pochłaniaczami ochronnymi i tlenowymi aparatami
ucieczkowymi w zakładzie górniczym oraz sprawy szkolenia w zakresie ich używania
regulują odrębne przepisy.
ż 412. Osoby przebywające w drążonych wyrobiskach korytarzowych w węglu o
długości powyżej 300 m powinny mieć przy sobie tlenowe aparaty ucieczkowe.
ż 413. Kierownik ruchu zakładu górniczego obowiązany jest zapewnić obsługę i
pomieszczenia do przechowywania, wydawania, konserwacji i kontroli górniczych
ucieczkowych pochłaniaczy ochronnych oraz tlenowych aparatów ucieczkowych.
3. Działania w razie powstania pożaru w zakładzie górniczym
ż 414. 1. Przez pożar podziemny należy rozumieć wystąpienie w wyrobisku
podziemnym otwartego ognia, tj. żarzącej lub palącej się płomieniem otwartym
substancji, jak również utrzymywanie się w powietrzu kopalnianym dymów lub
utrzymywanie się w przepływowym prądzie powietrza stężenia tlenku węgla powyżej
0,0026%.
2. Pojawienie się w powietrzu kopalnianym dymów lub tlenków węgla w ilości
powyżej 0,0026% w wyniku stosowania dopuszczalnych procesów technologicznych
(np. robót strzałowych, prac spawalniczych, pracy maszyn górniczych z napędem
spalinowym lub wydzielania się tlenku węgla wskutek urabiania) nie podlega
zgłoszeniu i rejestrowaniu jako pożar podziemny.
ż 415. 1. Stan pożaru w otamowanym polu należy okresowo kontrolować.
2. Granice pola pożarowego wraz z tamami pożarowymi powinny być oznaczone na
mapach wentylacyjnych i pokładowych.
ż 416. 1. Akcją ratowniczo-gaśniczą na powierzchni zakładu górniczego kieruje
kierownik ruchu zakładu górniczego, a prowadzi ją komendant zakładowej straży
pożarnej (kierownik innej jednostki ratowniczej) lub osoba przez niego
wyznaczona.
2. W zakładowej straży pożarnej (jednostce ratowniczej) w czasie akcji
ratowniczo-gaśniczej stosuje się regulaminy i zasady obsługi sprzętu
obowiązujące w Państwowej Straży Pożarnej.
3. Kierujący akcją ratowniczo-gaśniczą ma prawo:
1) wydawać rozkazy i polecenia,
2) podzielić teren akcji na odcinki bojowe i wyznaczyć ich dowódców,
3) powołać sztab akcji lub zespół doradców składający się ze specjalistów
różnych dziedzin.
4. Każda osoba, która zauważyła pożar, obowiązana jest natychmiast:
1) zaalarmować:
a) pracowników zatrudnionych w rejonie pożaru,
b) zakładową straż pożarną,
c) dyspozytora,
2) przystąpić do akcji ratowniczo-gaśniczej, polegającej na:
a) ratowaniu życia zagrożonych osób,
b) gaszeniu pożaru za pomocą urządzeń i sprzętu gaśniczego,
c) wykonywaniu poleceń kierującego akcją ratowniczą.
Rozdział 6
Zagrożenie wodne
ż 417. 1. W zakładzie górniczym należy wykonywać, nie mniej niż dwa razy w roku,
pomiary dopływu wód do wyrobisk, a co najmniej raz w roku - analizę chemiczną
tych wód.
2. Zakład górniczy powinien posiadać odpowiedni do przewidywanego dopływu wód
system odwadniania, zabezpieczający wyrobiska przed zatopieniem.
3. W zakładzie górniczym, w którym występują zagrożenia wodne, powinny być
prowadzone obserwacje hydrogeologiczne w zakresie ustalonym przez geologa
górniczego.
ż 418. 1. Przy prowadzeniu robót górniczych w zakładzie górniczym lub jego
częściach zaliczonych do drugiego stopnia zagrożenia wodnego należy:
1) wyrobiska wybierkowe prowadzić tylko w partiach rozpoznanych wyrobiskami
korytarzowymi lub badawczymi otworami wiertniczymi,
2) wyrobiska wybierkowe prowadzone do pola wyprzedzać wyrobiskami korytarzowymi
lub otworami badawczymi,
3) stanowiska pracy określone przez kierownika ruchu zakładu górniczego
wyposażyć w sygnalizację alarmową oraz wyznaczyć dla nich drogi ucieczkowe.
2. Przy prowadzeniu robót górniczych w zakładzie górniczym lub jego części
(złożu), zaliczonych do trzeciego stopnia zagrożenia wodnego, oprócz wymagań
określonych w ust. 1, należy:
1) w miejscu stałych stanowisk pracy zainstalować sygnalizację alarmową oraz
wyznaczyć drogi ucieczkowe,
2) opracować plan akcji ratowniczej, wraz z instalacją sygnalizacji alarmowej,
na wypadek wdarcia się wody do wyrobisk górniczych.
3. Szczegółowy zakres i sposób prowadzenia robót górniczych w warunkach, o
których mowa w ust. 1 i 2, ustala kierownik ruchu zakładu górniczego.
ż 419. 1. Drogi ucieczkowe, o których mowa w ż 418, powinny być odpowiednio
oznakowane, oświetlone stałym światłem elektrycznym oraz wyposażone w środki
łączności w zakresie ustalonym przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
2. Aktualne schematy dróg ucieczkowych z zagrożonych wyrobisk powinny być
umieszczone w miejscach podziału pracy.
ż 420. Osoby kierownictwa i dozoru ruchu wyznaczone przez kierownika ruchu
zakładu górniczego obowiązane są okresowo przeprowadzać pouczenia pracowników o
zagrożeniu wodnym, w tym o znajomości dróg ucieczkowych, o sposobie i kierunku
wycofywania się w wypadku wdarcia się wody lub mieszaniny wody z luźnym
materiałem skalnym oraz sygnalizacji alarmowej.
ż 421. Drążenie wyrobiska przez strefę, z której może nastąpić wdarcie wody lub
mieszaniny wody z luźnym materiałem, powinno być wykonane na podstawie
technologii bezpiecznego prowadzenia robót, zaopiniowanej przez zespół do spraw
zagrożeń wodnych i zatwierdzonej przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 422. Zabrania się tworzenia zbiornika wodnego w wyrobisku górniczym, zrobach
lub w górotworze, jeżeli mógłby on stanowić zagrożenie dla innych istniejących
wyrobisk górniczych.
ż 423. 1. Wprowadzanie wód do wyrobiska górniczego lub zrobów wymaga opracowania
odpowiedniej dokumentacji technicznej określającej warunki gromadzenia się wody
w zrobach lub jej odprowadzania i kontroli bilansu wodnego, zaopiniowanej przez
zespół do spraw zagrożeń wodnych i zatwierdzonej przez kierownika ruchu zakładu
górniczego.
2. Przepisy ust. 1 odnoszą się również do wtłaczania wód do górotworu.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie naruszają przepisów prawa wodnego.
ż 424. 1. Badawcze otwory wiertnicze dla rozpoznawania warunków wodnych należy
wykonywać z powierzchni lub z wyrobisk w następujących wypadkach:
1) przy prowadzeniu robót górniczych w partiach zagrożonych i nie zbadanych,
2) przy drążeniu wyrobiska w kierunku powierzchniowego lub podziemnego zbiornika
wodnego,
3) przy drążeniu wyrobiska w złożu w odległości mniejszej niż 50 m od nadkładu
lub wychodni złoża,
4) w innych sytuacjach uzasadnionych lokalnymi warunkami geologiczno-górniczymi
i stanem zagrożenia wodnego.
2. Badawcze otwory wiertnicze, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, powinny być
wykonywane w odstępach nie większych niż 50 m, przy czym długość otworów powinna
być równa co najmniej 8-krotnej wysokości wyrobiska, lecz nie mniejsza niż 25 m.
3. Każdy otwór badawczy wiercony z wyrobiska górniczego dla rozpoznania warunków
wodnych powinien być wyposażony w rurę obsadową z zasuwą i manometrem, której
szczelność i wytrzymałość należy sprawdzić na ciśnienie co najmniej 50% wyższe
od maksymalnego spodziewanego.
4. Otwory badawcze, o których mowa w ust. 3, po odwierceniu i wykonaniu badań
należy zlikwidować lub pozostawić dla drenażu.
5. Decyzję o pozostawieniu otworów dla drenażu wydaje kierownik ruchu zakładu
górniczego.
ż 425. Kierownik ruchu zakładu górniczego na wniosek geologa górniczego określa
wyrobiska, w których należy wykonywać wyprzedzające otwory wiertnicze,
rozpoznające górotwór na odległość nie mniejszą niż 4 m.
ż 426. Prace związane z odwadnianiem powinny być wykonywane zgodnie z projektem
zatwierdzonym przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 427. 1. Przed rozpoczęciem prowadzenia robót górniczych w kierunku lub w
sąsiedztwie zatopionych wyrobisk lub innych zbiorników wodnych, uskoków
wodonośnych, zawodnionych warstw nadkładu należy odprowadzić nagromadzone wody,
a w razie braku takiej możliwości, należy wyznaczyć filar bezpieczeństwa.
2. Filar bezpieczeństwa nie może być naruszony robotami górniczymi.
ż 428. 1. Wyrobiska zagrożone wdarciem wody lub mieszaniny wody z luźnym
materiałem należy wyposażyć w odpowiednie tamy wodne.
2. O konieczności budowy i rodzaju tam wodnych decyduje kierownik ruchu zakładu
górniczego, ustalając równocześnie sposoby ich obsługi i kontroli.
3. Tama wodna powinna być wykonana na podstawie projektu technicznego
zatwierdzonego przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 429. 1. Przed każdą tamą wodną z drzwiami powinien się znajdować telefon oraz
urządzenie nadawcze do sygnalizacji alarmowej, odbieranej we wszystkich czynnych
wyrobiskach za tamą.
2. Ludzie przebywający w zagrożonych wyrobiskach powinni być pouczeni o sposobie
zamykania tam.
ż 430. 1. Powierzchniowe i podziemne zbiorniki wodne, uskoki wodonośne i otwory
wiertnicze oraz wyznaczone dla nich filary bezpieczeństwa i filary ochronne
powinny być naniesione na mapach pokładów i poziomów, dla których to pokładów i
poziomów mogą stanowić zagrożenie.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy warstw wodonośnych.
ż 431. 1. Osoby kierownictwa i dozoru ruchu zakładu górniczego obowiązane są
dokumentować informacje i uwagi o stanie zagrożenia wodnego oraz powiadamiać
geologa górniczego.
2. Każde wdarcie wody lub mieszaniny wody z luźnym materiałem geolog górniczy
obowiązany jest udokumentować.
ż 432. Wody mogą być odprowadzane do wyrobiska lub zrobów sąsiednich zakładów
górniczych po dokonaniu uzgodnienia pomiędzy zainteresowanymi zakładami
górniczymi i po uzyskaniu zezwolenia właściwego organu państwowego nadzoru
górniczego.
Rozdział 7
Zagrożenie radiacyjne naturalnymi substancjami promieniotwórczymi
ż 433. 1. W podziemnych zakładach górniczych w wyrobiskach zagrożonych
radiacyjnie naturalnymi substancjami promieniotwórczymi należy wprowadzić takie
metody organizacji pracy i zwalczania zagrożenia radiacyjnego, aby roczny
równoważnik dawki dla osób pracujących w tych zakładach nie przekroczył wartości
50 mSv, a w ciągu kolejnych pięciu lat - wartości 100 mSv.
2. Wprowadza się następujące poziomy odniesienia:
1) poziom inspekcyjny, określony rocznym efektywnym równoważnikiem dawki,
którego wartość wynosi 2 mSv,
2) poziom interwencyjny, określony rocznym efektywnym równoważnikiem dawki,
którego wartość wynosi 5 mSv.
3. O występowaniu zagrożenia radiacyjnego oraz o jego wpływie na zdrowie powinna
być powiadomiona cała załoga podziemnego zakładu górniczego, w którym występują
wyrobiska zagrożone radiacyjnie.
ż 434. 1. W zakładzie górniczym powinny być prowadzone pomiary i ocena stanu
zagrożenia radiacyjnego naturalnymi substancjami promieniotwórczymi.
2. Kierownik ruchu zakładu górniczego wyznacza osobę sprawującą nadzór nad
ochroną przed naturalnymi substancjami promieniotwórczymi oraz osoby dozoru
ruchu odpowiedzialne za prowadzenie pomiarów.
3. Zasady wykonywania pomiarów, ewidencji wyników i oceny stanu zagrożenia
radiacyjnego naturalnymi substancjami promieniotwórczymi określa załącznik 14 do
rozporządzenia.
ż 435. 1. Kryteria oraz tryb zaliczania wyrobisk górniczych do poszczególnych
klas zagrożenia radiacyjnego naturalnymi substancjami promieniotwórczymi
określają odrębne przepisy.
2. W wyrobiskach zaliczonych do klasy A zagrożenia radiacyjnego obowiązuje
kontrola środowiska pracy, a w wyrobiskach zaliczonych do klasy B zagrożenia
radiacyjnego obowiązuje kontrola środowiska pracy i dawek indywidualnych
zatrudnionych w nich pracowników.
3. Wyrobiska zaliczone do zagrożonych radiacyjnie należy oznakować. Należy też
zastosować odpowiednie środki dla minimalizacji narażenia załogi.
4. Dla zmniejszenia stężenia produktów rozpadu radonu w powietrzu należy,
odpowiednio do lokalnych warunków:
1) zwiększyć intensywność przewietrzania,
2) ograniczyć wypływ gazów ze zrobów, chodników i osadników wodnych do wyrobisk,
w których znajdują się miejsca pracy, przez zastosowanie środków wentylacyjnych
lub przez izolację zrobów,
3) zastosować niezależne przewietrzanie, kierując powietrze z wyrobisk lub
miejsc, w których występuje zagrożenie radiacyjne, do wylotowych prądów
powietrza z pominięciem miejsc pracy,
4) izolować zbędne wyrobiska, w których występuje zagrożenie radiacyjne.
5. Dla zmniejszenia zagrożenia spowodowanego występowaniem promieniotwórczych
wód i osadów dołowych należy, odpowiednio do lokalnych warunków:
1) ujmować i odprowadzać wody wypływające z górotworu bezpośrednio do kanałów
ściekowych lub rurociągów wodnych,
2) wytrącać i usuwać promieniotwórcze osady, zgodnie z obowiązującą
dokumentacją.
6. Pracownicy zatrudnieni przy usuwaniu osadów o stężeniu przekraczającym 150
kBq/kg powinni być wyposażeni w odzież ochronną, a przy pracach z suchymi
odpadami - w indywidualne środki ochrony dróg oddechowych oraz powinni być
pouczeni o przestrzeganiu zasad higieny.
ż 436. 1. Zabrania się lokowania promieniotwórczych osadów w wyrobiskach
górniczych i w zrobach, jeżeli może to spowodować, przez migrację gazów lub wód,
powstanie zagrożenia radiacyjnego w czynnych wyrobiskach.
2. Miejsca lokowania promieniotwórczych osadów powinny być oznaczone na mapach
wyrobisk górniczych.
Rozdział 8
Zagrożenie wyrzutami gazów i skał
1. Postanowienia wstępne
ż 437. Zakłady górnicze eksploatujące złoże (pokłady) zagrożone wyrzutami gazów
i skał powinny posiadać odpowiednio zorganizowaną i wyposażoną służbę do spraw
zwalczania zagrożeń wyrzutami gazów i skał.
ż 438. Pracownicy zatrudnieni w polach zagrożonych wyrzutami gazów i skał
powinni być odpowiednio zaznajomieni z aktualnym stanem zagrożenia wyrzutami
gazów i skał, z objawami tego zagrożenia oraz z zasadami postępowania w wypadku
wystąpienia wyrzutu gazów i skał lub objawów tego zagrożenia.
ż 439. Prognozy i pomiary dla rozpoznania i kontroli stanu zagrożenia wyrzutami
gazów i skał, metody zwalczania tego zagrożenia oraz wyznaczania stref
odprężonych w pokładach (złożach) należy wykonywać zgodnie z zasadami
określonymi w załączniku nr 15 do rozporządzenia.
2. Zagrożenie wyrzutami metanu i skał w zakładach górniczych Górnośląskiego
Zagłębia Węglowego
ż 440. W pokładach węgla, których metanonośność jest wyższa od 8 m3/Mg czystej
substancji węglowej należy prowadzić pomiary zwięzłości węgla i intensywności
desorpcji metanu:
1) po udostępnieniu pokładu,
2) w wyrobiskach korytarzowych drążonych w pokładach węgla w odstępach nie
przekraczających 200 m w płaszczyźnie pokładu oraz dodatkowo w rejonach
występujących zaburzeń geologicznych.
ż 441. W razie stwierdzenia w wyniku pomiarów, o których mowa w ż 440, wskaźnika
zwięzłości węgla kamiennego fz niższego od 0,3, stanowiącego umowną liczbę
charakteryzującą zwięzłość węgla kamiennego, lub intensywności desorpcji wyższej
niż 1,2 kPa, należy wstrzymać dalsze drążenie wyrobiska do czasu ustalenia przez
kierownika ruchu zakładu górniczego zasad dalszego bezpiecznego prowadzenia
robót.
ż 442. 1. W wyrobiskach korytarzowych kamiennych, przy odległości czoła przodka
od pokładu węglowego nie mniejszej niż 3 m, dalsze drążenie należy poprzedzić
pomiarem intensywności desorpcji metanu.
2. W razie stwierdzenia w wyniku pomiaru, o którym mowa w ust. 1, intensywności
desorpcji wyższej od 1,2 kPa (120 mm H2O) należy wstrzymać prowadzenie wyrobiska
do czasu ustalenia przez kierownika ruchu zakładu górniczego bezpiecznych
warunków dalszego prowadzenia robót górniczych.
ż 443. 1. W pokładach węgla skłonnych do występowania wyrzutów metanu i skał
należy prowadzić pomiary zwięzłości węgla oraz pomiary intensywności desorpcji
metanu.
2. Pomiary, o których mowa w ust. 1, należy wykonywać w wyrobiskach
korytarzowych drążonych w pokładach węgla w odstępach nie przekraczających 50 m
w płaszczyźnie pokładu oraz dodatkowo w rejonie występujących zaburzeń
geologicznych.
ż 444. W razie stwierdzenia w wyniku pomiarów, o których mowa w ż 440,
intensywności desorpcji metanu niższej od 1,2 kPa (120 mm H2O) i zwięzłości
węgla wyższej od 0,3 (ż 441), należy prowadzić badania wskaźników zagrożenia
wyrzutami metanu i skał jak w pokładach zagrożonych wyrzutami metanu i skał.
ż 445. W wyrobiskach korytarzowych drążonych w pokładach węgla zagrożonych
wyrzutami metanu i skał należy wykonywać kontrolne pomiary intensywności
desorpcji metanu co najmniej raz na dobę.
ż 446. 1. W razie stwierdzenia w wyniku pomiarów kontrolnych, o których mowa w ż
445, intensywności desorpcji metanu większej od 1,2 kPa (120 mm H2O) należy, co
najmniej raz na dobę, wykonać, oprócz pomiarów desorpcji, dodatkowe pomiary:
1) zwięzłości węgla pobranego z najmniej zwięzłej warstwy w czole przodka,
2) ilości zwiercin.
2. Zaprzestanie dodatkowych pomiarów zwięzłości węgla i ilości zwiercin może
nastąpić, jeżeli w trzech kolejnych pomiarach intensywność desorpcji metanu nie
przekracza 1,2 kPa (120 mm H2O).
ż 447. 1. W wyrobiskach korytarzowych drążonych w pokładach węgla zagrożonych
wyrzutami metanu i skał pomiary intensywności desorpcji i ilości zwiercin należy
wykonywać w otworach o długości co najmniej 6 m, w wypadkach gdy:
1) wskaźniki zagrożenia nie są przekroczone, ale jednocześnie występują inne
objawy zagrożenia,
2) występuje strefa zaburzeń geologicznych przerywających ciągłość pokładu - co
najmniej 4 m przed zaburzeniem, w zaburzeniu oraz 4 m poza zaburzeniem.
2. Pomiary, o których mowa w ust. 1, należy wykonywać także dla oceny
skuteczności zastosowanych metod obniżenia zagrożenia.
3. W zawodnionym górotworze pomiary intensywności desorpcji metanu i ilości
zwiercin można wykonywać w otworach o długości mniejszej niż określona w ust. 1.
ż 448. 1. W wyrobiskach korytarzowych kamiennych przy odległości czoła przodka
od pokładu węglowego zagrożonego wyrzutami metanu i skał, nie mniejszej niż 3 m,
dalsze drążenie powinno być poprzedzone odwierceniem otworów o długości co
najmniej 4 m dla określenia intensywności desorpcji metanu.
2. Warunki drążenia wyrobiska na odcinku 3 m przed pokładem oraz sposób otwarcia
pokładu zagrożonego wyrzutami metanu i skał określa kierownik ruchu zakładu
górniczego.
ż 449. W pokładach węgla skłonnych do występowania wyrzutów metanu i skał albo
zagrożonych takimi wyrzutami, w wyrobiskach korytarzowych drążonych równolegle
do uskoku, nasunięcia lub sfałdowania większego od grubości pokładu należy co
najmniej co 50 m wykonywać otwory rozpoznawcze w kierunku zaburzenia dla
zbadania zalegania skał.
ż 450. W wyrobiskach korytarzowych drążonych w pokładach zagrożonych wyrzutami
metanu i skał lub udostępniających te pokłady, w razie napotkania - w wyniku
wykonywania otworu rozpoznawczego lub w wyniku drążenia wyrobiska - zaburzenia
geologicznego przerywającego ciągłość pokładu lub powodującego zmianę jego
grubości, należy przodek zatrzymać, a następnie wykonać dodatkowe otwory
rozpoznawcze w celu zbadania przed przodkiem calizny na głębokość co najmniej 6
m.
ż 451. 1. Ocenę stanu zagrożenia wyrzutami metanu i skał w ścianach należy
prowadzić na podstawie wyników pomiarów wykonywanych w przodkach chodników
przyścianowych.
2. W ścianach, w których wyprzedzenie chodnikami przyścianowymi jest mniejsze
niż 30 m, pomiary dla kontroli stanu zagrożenia wyrzutami metanu i skał należy
wykonywać w otworach badawczych, rozmieszczonych co 25 m wzdłuż ściany.
3. W razie wystąpienia w ścianie zaburzeń przerywających ciągłość pokładu, nie
stwierdzonych i nie zbadanych wcześniej wyrobiskami przyścianowymi, kontrolę i
ocenę stanu zagrożenia wyrzutami metanu i skał w ścianie należy prowadzić w
dostosowaniu do lokalnych warunków w zakresie wyznaczonym przez kierownika ruchu
zakładu górniczego.
ż 452. W przodkach wyrobisk prowadzonych w pokładach zagrożonych wyrzutami
metanu i skał lub udostępniających te pokłady oraz w innych miejscach ustalonych
przez kierownika ruchu zakładu górniczego muszą znajdować się tablice, na
których osoby przeprowadzające pomiary wskaźników zagrożenia wyrzutami metanu i
skał wpisują wyniki bezpośrednio po ich wykonaniu.
ż 453. 1. W razie stwierdzenia:
1) intensywności desorpcji metanu w przedziale 1,2�2,0 kPa (120�200 mm H22O)
przy zwięzłości węgla mniejszej niż 0,25 (ż 441) lub ilości zwiercin powyżej 4
dm3 objętości z 1 mb otworu,
2) intensywności desorpcji metanu powyżej 2,0 kPa (200 mm H2O),
urabianie w pokładach zagrożonych wyrzutami metanu i skał należy zatrzymać do
czasu ustalenia przez kierownika ruchu zakładu górniczego, na podstawie opinii
kopalnianego zespołu do spraw zwalczania zagrożenia wyrzutami metanu i skał,
warunków dalszego prowadzenia wyrobiska.
2. W wypadkach, o których mowa w ust. 1, należy stosować, w zależności od
warunków lokalnych, metody zwalczania zagrożenia wyrzutami metanu i skał.
ż 454. 1. Urabianie kombajnami w wyrobiskach korytarzowych drążonych w pokładach
zagrożonych wyrzutami metanu i skał może być stosowane, jeżeli:
1) intensywność desorpcji metanu nie przekracza 1,2 kPa (120 mm H2O),
2) intensywność desorpcji metanu jest w przedziale 1,2�2,0 kPa (120�200 mm H2O)
przy zwięzłości węgla większej od 0,25 (ż 441) i ilości zwiercin nie
przekraczających 4 dm3,
3) w odległości 4 m przed i za czołem przodka nie występują zaburzenia
geologiczne przerywające ciągłość pokładu.
2. Przodek chodnika drążonego kombajnem musi być wyprzedzony otworem o długości
nie mniejszej niż 10 m.
ż 455. W polach zagrożonych wyrzutami metanu i skał urządzenia metanometrii
automatycznej powinny wyłączać urządzenia elektryczne w czasie nie dłuższym niż
60 s po przekroczeniu dopuszczalnej zawartości metanu w powietrzu.
ż 456. Pracownicy zatrudnieni lub przebywający w wyrobiskach korytarzowych,
przewietrzanych z zastosowaniem urządzeń wentylacji odrębnej, drążonych w
pokładach zagrożonych wyrzutami metanu i skał lub udostępniających te pokłady,
powinni być wyposażeni w tlenowe aparaty ucieczkowe.
3. Zagrożenie wyrzutami gazów i skał w zakładach górniczych Dolnośląskiego
Zagłębia Węglowego
ż 457. 1. Przed rozpoczęciem robót górniczych w nowo udostępnianej części złoża
lub pokładu powinna być opracowana regionalna i lokalna prognoza zagrożenia
wyrzutami gazów i skał.
2. W czasie prowadzenia robót górniczych w pokładach zagrożonych wyrzutami gazów
i skał należy wykonywać prognozę bieżącą zagrożenia wyrzutami gazów i skał.
ż 458. 1. Prognoza regionalna zagrożenia wyrzutami gazów i skał powinna zawierać
ocenę skłonności pokładów węgla lub skał towarzyszących do wyrzutów na podstawie
wyników badań wiertniczo-geologicznych oraz oznaczenia gazonośności i zwięzłości
węgla.
2. Przy wykonywaniu wierceń z powierzchni należy przeprowadzić badania
gazonośności i zwięzłości pokładów węgla oraz analizę rozpadu rdzenia
wiertniczego skał płonnych na dyski wypukło-wklęsłe lub łuski.
ż 459. Prognoza lokalna zagrożenia wyrzutami gazów i skał powinna zawierać:
1) ocenę skłonności pokładu węgla do wyrzutów na podstawie wyników badań
gazonośności i zwięzłości z próbek węgla pobranych podczas wykonywania robót
udostępniających i przygotowawczych,
2) ocenę skłonności skał płonnych do występowania wyrzutów na podstawie rozpadu
rdzenia wiertniczego pobranego z otworów wyprzedzających przodki kamienne w
strefach, gdzie prognozą regionalną określono skały płonne, skłonne do
występowania wyrzutów.
ż 460. 1. Prognoza bieżąca zagrożenia wyrzutami gazów i skał powinna obejmować:
1) w pokładach zaliczonych do pierwszej kategorii zagrożenia - pomiary ciśnienia
gazów i intensywności desorpcji gazów,
2) w pokładach zaliczonych do drugiej kategorii zagrożenia, oprócz pomiarów, o
których mowa w pkt 1 - pomiary objętości zwiercin z otworów.
2. W razie stwierdzenia:
1) ciśnienia dwutlenku węgla większego niż 30 kPa (0,3 at) lub ciśnienia metanu
większego niż 80 kPa (0,8 at),
2) intensywności desorpcji większej niż 1,2 kPa,
3) objętości zwiercin większej niż 4 dm3 z 1 mb otworu,
prowadzenie robót w przodku wyrobiska należy wstrzymać do czasu ustalenia przez
kierownika ruchu zakładu warunków bezpiecznego ich prowadzenia oraz w zależności
od warunków lokalnych stosować metody zwalczania zagrożenia wyrzutami gazów i
skał.
ż 461. 1. Przy udostępnieniu pokładów węgla o grubości powyżej 0,4 m oraz przy
drążeniu wyrobisk korytarzowych w tych pokładach należy dokonywać pomiarów
gazonośności pokładu i zwięzłości węgla w odstępach nie większych niż 200 m i w
rejonie występujących zaburzeń geologicznych.
2. W wyrobiskach kamiennych drążonych w strefach, w których prognozą regionalną
określono skały jako skłonne do wyrzutów, należy przeprowadzać analizę rozpadu
na dyski lub łuski rdzenia wiertniczego, uzyskanego z otworu wiertniczego,
wyprzedzającego przodek nie mniej niż o 6 m.
ż 462. 1. Przy eksploatacji wiązki pokładów węgla należy wybierać w pierwszej
kolejności pokład nie zagrożony lub najmniej zagrożony wyrzutami gazów i skał.
2. Jeżeli wszystkie pokłady w wiązce są jednakowo zagrożone wyrzutami,
eksploatację należy rozpocząć od pokładu, którego wybranie pozwoli na maksymalne
odprężenie pozostałych pokładów.
3. Eksploatacja w pokładzie odprężającym powinna wyprzedzać eksploatację w
pokładzie odprężonym co najmniej o dwukrotną odległość pionową pomiędzy tymi
pokładami, przy czym odległość ta nie może być mniejsza niż 30 m.
4. W szczególnych wypadkach odległość, o której mowa w ust. 3, może być
zmniejszona do 20 m, jeżeli nie spowoduje to wzrostu zagrożenia wyrzutami gazów
i skał.
5. Wyrobiska górnicze w pokładzie odprężonym powinny być prowadzone w strefie
zasięgu wpływów odprężenia.
6. Eksploatacja pokładu odprężającego powinna być prowadzona bez pozostawiania
nie wybranych resztek. Resztki te mogą być pozostawione tylko w wyjątkowych
wypadkach, za zgodą właściwego organu państwowego nadzoru górniczego, i powinny
być naniesione na mapy sąsiednich pokładów.
ż 463. 1. Eksploatację pokładów węgla zagrożonych wyrzutami gazów i skał należy
prowadzić systemem ścianowym.
2. Front ścianowy powinien być prostolinijny.
3. Służba mierniczo-geologiczna powinna przeprowadzać kontrolę prostolinijności
ścian nie rzadziej niż co 30 m postępu, a wyniki kontroli przekazywać
kierownikowi działu robót górniczych.
ż 464. 1. Chodniki przyścianowe prowadzone w pokładach zagrożonych wyrzutami
gazów i skał powinny wyprzedzać front ściany co najmniej o 15 m albo być
prowadzone równo z frontem ściany.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w razie prowadzenia chodników przyścianowych
w odległości nie większej niż 3 m od zrobów w tym samym pokładzie.
ż 465. 1. Wyrobiska korytarzowe pochyłe w pokładach zaliczonych do drugiej
kategorii zagrożenia wyrzutami gazów i skał należy prowadzić po upadzie.
2. Kierownik ruchu zakładu górniczego może, w uzasadnionych wypadkach, zezwolić
na prowadzenie robót po wzniosie.
ż 466. 1. W pokładach zagrożonych wyrzutami gazów i skał wiercenie otworów w
węglu należy wykonywać wiertarkami obrotowymi.
2. Wiercenie otworów, o których mowa w ust. 1, w razie gdy stwierdzi się wydmuch
zwiercin i gazu, należy natychmiast przerwać. Otworów tych nie należy pogłębiać.
3. W przodkach kamienno-węglowych dopuszcza się wiercenie wiertarkami udarowymi
w kamieniu, gdy:
1) pomiary nie wykazują przekroczeń wielkości wskaźników, o których mowa w ż 460
ust. 2,
2) calizna węglowa wyprzedza caliznę kamienną co najmniej o jeden zabiór.
ż 467. Wiercenie otworów o średnicy powyżej 46 mm wymaga zabezpieczenia otworu
głowicą przeciwwyrzutową lub w inny sposób, ustalony przez kierownika ruchu
zakładu górniczego.
ż 468. W wyrobiskach zagrożonych wyrzutami gazów i skał urabianie mechaniczne
oraz młotkami mechanicznymi w przodkach jest dozwolone tylko w wypadkach, gdy
pomiary nie wykazują przekroczenia wielkości wskaźników, o których mowa w ż 460
ust. 2, oraz pod warunkiem, że przodek chodnika jest wyprzedzony otworem o
długości nie mniejszej niż 10 m.
ż 469. 1. Przy drążeniu i przebudowie wyrobisk korytarzowych należy stosować
technologię zapobiegającą tworzeniu się wyrw w stropie.
2. W razie powstania wyrwy w stropie wyrobiska, należy ją niezwłocznie wypełnić.
ż 470. 1. W wyrobiskach kamiennych, przy zbliżaniu się do pokładu węgla lub
warstw węgla skłonnych do wyrzutów gazów i skał, należy tak dobrać zabiór, aby
przed pokładem węgla pozostała półka skalna o grubości co najmniej 2 m.
2. Udostępnianie pokładu lub warstwy węgla może nastąpić na warunkach
określonych przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 471. 1. Każde wyrobisko wybierkowe prowadzone w pokładzie zagrożonym wyrzutami
gazów i skał należy przewietrzać niezależnym prądem powietrza.
2. Wyrobiska wymienione w ust. 1, w razie występowania w pokładzie gazów z
przewagą dwutlenku węgla, można przewietrzać schodzącymi prądami powietrza.
ż 472. W wyrobiskach korytarzowych drążonych w pokładach zagrożonych wyrzutami
gazów i skał lub w wyrobiskach udostępniających takie pokłady, przy występowaniu
gazów z przewagą dwutlenku węgla, wloty lutniociągów ssących w przodku powinny
być zlokalizowane przy spągu.
ż 473. 1. Pracownicy przebywający w wyrobiskach w zakładzie górniczym
eksploatującym pokłady węgla zagrożone wyrzutami gazów i skał muszą być
wyposażeni w tlenowe aparaty ucieczkowe.
2. W przodkach wyrobisk w pokładach zaliczonych do drugiej kategorii zagrożenia
wyrzutami gazów i skał pracownicy wykonujący roboty określone przez kierownika
ruchu zakładu górniczego powinni być wyposażeni dodatkowo w tlenowe aparaty
ucieczkowe natychmiastowego użycia.
3. W wyrobiskach górniczych wymienionych w ust. 1 powinny być utrzymywane stacje
aparatów oddechowych, podłączonych do rurociągów sprężonego powietrza lub
rezerwowych, tlenowych aparatów ucieczkowych.
4. Pracownicy, o których mowa w ust. 1, powinni być przeszkoleni w zakresie
prawidłowego używania tlenowego aparatu ucieczkowego oraz innego sprzętu ochrony
dróg oddechowych.
ż 474. W wypadku gdy skutki wyrzutu gazów i skał mogą ujawnić się na
powierzchni, kierownik ruchu zakładu górniczego obowiązany jest ustalić z
właściwym organem samorządu terytorialnego strefę zagrożenia oraz sposób
alarmowania i zabezpieczenia mieszkańców tej strefy przed skutkami wypływu gazów
na powierzchnię.
ż 475. 1. W wyrobiskach zagrożonych wyrzutami gazów i skał należy stosować
automatyczny pomiar zawartości metanu lub dwutlenku węgla, połączony z
automatyczną sygnalizacją alarmową, ostrzegającą załogę o przekroczeniu
dopuszczalnych zawartości tych gazów w powietrzu.
2. Czujniki do pomiaru dwutlenku węgla powinny być zabudowane:
1) w drążonych wyrobiskach korytarzowych oraz głębionych szybach bezpośrednio w
przodku,
2) w wyrobisku przyścianowym z prądem powietrza wypływającym ze ściany - na
odcinku do 10 m od ściany.
3. Czujniki do pomiaru dwutlenku węgla należy umieszczać w wyrobisku na
wysokości do 1 m od spągu, a czujniki do pomiaru metanu pod stropem, w
odległości nie większej niż 10 cm od najwyższego punktu w świetle obudowy.
4. Próg alarmowy urządzeń, o których mowa w ust. 1, należy nastawić na 1%
dwutlenku węgla oraz 2% metanu. Przy przekroczeniu progu alarmowego należy
niezwłocznie wycofać ludzi.
5. W rejonowych prądach powietrza wypływających z zagrożonych wyrobisk powinny
być zabudowane urządzenia dla automatycznych pomiarów zawartości, odpowiednio
metanu lub dwutlenku węgla w powietrzu z rejestracją wskazań w dyspozytorni.
6. Urządzenia metanometrii automatycznej powinny wyłączać urządzenia elektryczne
w czasie nie dłuższym niż 60 s po przekroczeniu dopuszczalnej zawartości metanu
w powietrzu.
ż 476. Przodowi, strzałowi, metaniarze i osoby dozoru ruchu obowiązani są
dokonywać, według zasad i w sposób ustalony przez kierownika ruchu zakładu
górniczego, kontroli zawartości dwutlenku węgla w pokładach zagrożonych
wyrzutami gazów i skał.
4. Zagrożenie wyrzutami gazów i skał w zakładach górniczych wydobywających sól
ż 477. 1. W wyrobiskach korytarzowych drążonych w złożu zagrożonym wyrzutami
gazów i skał powinny być wykonywane wyprzedzające otwory badawcze, odwiercone
prostopadle do czoła przodka o długości co najmniej o 1 m większej od zabioru
przy urabianiu:
1) w złożu zaliczonym do pierwszej i drugiej kategorii zagrożenia wyrzutami
gazów i skał - jeden otwór odwiercany w osi wyrobiska,
2) w złożu zaliczonym do trzeciej kategorii zagrożenia wyrzutami gazów i skał -
dwa otwory odwiercone przy lewym i prawym ociosie wyrobiska pod kątem 30o do osi
wyrobiska.
2. W czasie wiercenia otworów, o których mowa w ust. 1, należy prowadzić
obserwacje zjawisk gazowych, a po zakończeniu wiercenia wykonać w otworach
pomiary zawartości metanu i siarkowodoru.
3. W razie występowania zjawisk gazowych, takich jak wydmuchy gazów lub zwiercin
albo zawartości metanu w otworze powyżej 1%, należy zrobić otwór kontrolny
długości 4 m w pobliżu poprzedniego otworu i wykonać w nim pomiary ciśnienia i
intensywności wypływu gazu.
4. W razie stwierdzenia w otworze ciśnienia gazu większego niż 20 kPa (0,2 at)
lub intensywności wypływu gazu większej niż 0,5 dm3/min., należy wstrzymać
prowadzenie robót w przodku do czasu ustalenia przez kierownika ruchu zakładu
górniczego warunków dalszego ich prowadzenia.
ż 478. Urabianie mechaniczne w złożach zagrożonych wyrzutami gazów i skał może
być prowadzone w zakresie i na warunkach określonych przez kierownika ruchu
zakładu górniczego i zatwierdzonych przez właściwy organ państwowego nadzoru
górniczego.
ż 479. W wyrobiskach prowadzonych w złożu zagrożonym wyrzutami gazów i skał
roboty strzałowe należy wykonywać metodą centralnego strzelania, po wycofaniu
załogi ze strefy zagrożenia skutkami wyrzutu.
ż 480. W złożu zaliczonym do drugiej lub trzeciej kategorii zagrożenia wyrzutami
gazów i skał wiercenie otworów wielkośrednicowych powinno być prowadzone
wiertnicami wycinającymi w kierunku z góry w dół.
ż 481. 1. W wyrobiskach wykonywanych metodą ługowania w polach drugiej lub
trzeciej kategorii zagrożenia wyrzutami gazów i skał uruchamianie i
zatrzymywanie natrysków w przodkach musi się odbywać zdalnie.
2. Zawór zdalnego uruchamiania i zatrzymywania natrysków powinien być
zlokalizowany w odległości nie mniejszej niż 100 m od czoła przodka wyrobiska i
powinien być umieszczony w świeżym prądzie powietrza dopływającym do tego
wyrobiska.
3. Wejście ludzi do przodka może nastąpić nie wcześniej niż po 15 minutach od
chwili zamknięcia zaworu, o którym mowa w ust. 2.
ż 482. W złożu zaliczonym do trzeciej kategorii zagrożenia wyrzutami gazów i
skał należy stosować urządzenia metanometrii automatycznej wyłączające
urządzenia elektryczne w czasie nie dłuższym niż 60 sekund po przekroczeniu
dopuszczalnej zawartości metanu w powietrzu.
ż 483. Pracownicy zatrudnieni i przebywający w polach zagrożonych wyrzutami
gazów i skał powinni być wyposażeni w tlenowe aparaty ucieczkowe w zakresie
ustalonym przez kierownika ruchu zakładu.
DZIAŁ VI
Maszyny i inne urządzenia zakładu górniczego
Rozdział 1
Postanowienia ogólne
ż 484. 1. Maszyny i inne urządzenia powinny być utrzymywane w stanie zgodnym z
dokumentacją techniczną, a ich ruch prowadzony zgodnie z warunkami ustalonymi w
zezwoleniu na oddanie do ruchu.
2. Konserwacje oraz naprawy maszyn i innych urządzeń powinny być wykonywane
zgodnie z dokumentacją techniczno-ruchową producenta.
ż 485. 1. Kierownik ruchu zakładu górniczego zobowiązany jest do spowodowania
opracowania i doręczenia pracownikom obsługi maszyn i innych urządzeń
szczegółowych instrukcji uwzględniających występujące zagrożenia.
2. Pracownicy obsługujący maszyny i inne urządzenia powinni posiadać odpowiednie
kwalifikacje i uprawnienia do obsługi danej maszyny lub urządzenia. Dokument
(identyfikator) stwierdzający uprawnienie pracownicy powinni posiadać przy
sobie.
ż 486. Maszyny i inne urządzenia podlegają odbiorowi technicznemu po ich
zainstalowaniu, w sposób ustalony w rozporządzeniu albo gdy brak przepisów w tym
zakresie w rozporządzeniu - w sposób ustalony przez kierownika działu
energomechanicznego.
ż 487. Za prawidłowe użytkowanie i obsługę maszyn i innych urządzeń
odpowiedzialne jest kierownictwo tego oddziału ruchu zakładu górniczego, który
bezpośrednio je użytkuje.
ż 488. 1. Osobom nie uprawnionym nie wolno wykonywać samodzielnie żadnych
czynności przy maszynach i innych urządzeniach.
2. Zabrania się naprawy maszyn i innych urządzeń w czasie ich ruchu, a także
bezpośredniego smarowania i czyszczenia części ruchomych. Prace takie można
wykonywać tylko po zatrzymaniu maszyny lub urządzenia, zabezpieczeniu przed
samoczynnym przemieszczeniem oraz zabezpieczeniu stanu wyłączenia dopływu
energii.
ż 489. 1. Pomieszczenia ruchu zakładu górniczego, w których zainstalowane są
maszyny i inne urządzenia, ze względu na możliwość dostępu do nich osób
postronnych powinny być zakwalifikowane do następujących rodzajów:
1) pomieszczenia zamknięte,
2) pomieszczenia otwarte,
3) pomieszczenia ogólnie dostępne.
2. Kierownik działu energomechanicznego zobowiązany jest do dokonania
klasyfikacji pomieszczeń, o których mowa w ust. 1, i ustalenia sposobów
zabezpieczenia wejść oraz sporządzenia wykazu osób upoważnionych do przebywania
w nich.
ż 490. 1. Dla maszyn wyciągowych, turbozespołów, głównych sprężarek, kotłów,
głównych wentylatorów, pomp głównego odwadniania, głównych rozdzielni wysokiego
i średniego napięcia oraz stacji odmetanowania należy prowadzić ewidencję
uszkodzeń, dokonywanych przeglądów, napraw, czasu pracy, wymiany części oraz
wyników odczytów przyrządów pomiarowych.
2. Obowiązek ewidencji wyników odczytów przyrządów pomiarowych nie dotyczy
maszyn wyciągowych.
ż 491. 1. Maszyny i inne urządzenia wyszczególnione w ż 490, pracujące w ruchu
ciągłym, powinny być pisemnie przekazywane i przejmowane przez pracowników
obsługi w miejscu ich pracy.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy maszyn i innych urządzeń zautomatyzowanych,
pracujących bez obsługi.
ż 492. 1. Pracownicy obsługujący maszyny i inne urządzenia zobowiązani są do:
1) zapoznania się ze stanem technicznym maszyny lub urządzenia przed przejęciem
obsługi,
2) zawiadomienia osób dozoru ruchu o wszystkich brakach i usterkach,
3) zabezpieczenia maszyny i urządzenia przed przypadkowym przemieszczeniem lub
samoczynnym uruchomieniem,
4) ostrzeżenia bezpośrednio przed uruchomieniem osób znajdujących się w zasięgu
pracy tych maszyn i urządzeń,
5) zabezpieczenia stanu wyłączenia maszyn i urządzeń po skończonej pracy i
wyłączenia spod napięcia urządzeń elektroenergetycznych.
2. Przy centralnym lub zdalnym sterowaniu urządzeń i maszyn należy ostrzec
obsługę o zamiarze uruchomienia ich wyraźnym sygnałem akustycznym lub świetlnym
albo obydwoma jednocześnie.
ż 493. 1. Urządzenia dźwignicowe i zbiorniki ciśnieniowe w wyrobiskach powinny
być poddawane badaniom technicznym przez rzeczoznawców.
2. Wykaz, zakres i częstotliwość badań technicznych, o których mowa w ust. 1,
określa załącznik nr 16 do rozporządzenia.
ż 494. 1. W zakładach górniczych powinna być prowadzona ewidencja aparatury i
urządzeń pomiarowych, wraz z udokumentowaniem ich legalizacji, uwierzytelnienia
lub okresowego sprawdzania, zgodnie z ogólnie obowiązującymi przepisami.
2. Kierownik działu energomechanicznego obowiązany jest ustalić okresy
sprawdzania urządzeń pomiarowych nie podlegających legalizacji lub
uwierzytelnienia przy uwzględnieniu warunków ich użytkowania.
ż 495. 1. W obiektach zakładu górniczego na powierzchni przejścia obok maszyn i
innych urządzeń powinny być oznakowane, zabezpieczone i prawidłowo utrzymane,
ich szerokość powinna wynosić co najmniej 0,7 m, a wysokość co najmniej 1,8 m.
2. Krawędzie otworów w pomostach i w zbiornikach otwartych na powierzchni oraz w
wyrobiskach powinny być zabezpieczone krawężnikami o wysokości minimalnej 0,15 m
oraz dodatkowo poręczami na wysokość co najmniej 1,1 m.
3. Otwory wsypowe do zbiorników oraz zbiorniki wgłębne na powierzchni i w
wyrobiskach powinny być otoczone poręczami na wysokość co najmniej 1,1 m i
dodatkowo mogą być nakryte kratą metalową o otworach nie większych niż 0,25 x
0,25 m.
ż 496. Zbiorniki w obiektach zakładu górniczego na powierzchni i w wyrobiskach
powinny być zaopatrzone w klamry, drabiny lub urządzenia umożliwiające wejście
obsługi do zbiornika.
ż 497. Używane w przepisach działu VI rozporządzenia określenie "inspektor do
spraw urządzeń budowy przeciwwybuchowej" oznacza osobę fizyczną posiadającą
wiadomości specjalistyczne w oznaczonej dziedzinie, wskazaną przez Prezesa
Wyższego Urzędu Górniczego.
Rozdział 2
Obudowy zmechanizowane i maszyny urabiające
ż 498. 1. Obudowy zmechanizowane powinny spełniać następujące warunki:
1) urządzenia sterujące obudową powinny być tak rozmieszczone, aby wykluczały
możliwość przypadkowego uruchomienia sekcji lub zestawu,
2) sterowanie sekcją powinno być wykonane jako przyległe, jeżeli sekcją steruje
się ręcznie,
3) przewody zasilające zestawy obudów nie mogą ograniczać swobodnego przejścia
ludzi oraz dostępu do maszyny urabiającej,
4) wymagania wytrzymałościowe i konstrukcyjne, w tym także dotyczące wymiarów
przejścia dla ludzi, powinny być zgodne z normami wprowadzonymi do obowiązkowego
stosowania.
2. Obudowa zmechanizowana nie może być eksploatowana, jeżeli zużycie jej
elementów przekracza wartości dopuszczalne.
ż 499. W ścianach o nachyleniu powyżej 12o kombajny powinny być zabezpieczone
przed zsuwaniem się przez zastosowanie kołowrotów bezpieczeństwa z linami o
współczynniku bezpieczeństwa nie mniejszym niż 6 lub dwóch niezależnych układów
hamulcowych, albo innych urządzeń zabezpieczających dopuszczonych do stosowania
w zakładach górniczych na podstawie odrębnych przepisów.
ż 500. W ścianach o nachyleniu powyżej 25o kombajny powinny być prowadzone
bezcięgnowym systemem posuwu i sterowane radiowo.
ż 501. Przemieszczanie kombajnu ścianowego przy użyciu otwartego łańcucha wymaga
zastosowania urządzeń tłumiących drgania łańcucha (biczowanie).
ż 502. Na całej długości kombajnu ścianowego od strony stanowiska obsługi
powinno być możliwe wyłączenie kombajnu i przenośnika oraz ich zablokowanie.
ż 503. Każdy kombajn powinien być wyposażony w urządzenia zraszające oraz w
urządzenia gaśnicze, jeżeli w układzie hydraulicznym nie zastosowano oleju
spełniającego warunki trudnopalności.
ż 504. Przy pracy kombajnu chodnikowego nachylenia podłużne i poprzeczne
wyrobiska nie powinny przekraczać wartości, przy których może nastąpić
samozsunięcie kombajnu.
ż 505. 1. Strugi powinny być wyposażone:
1) w urządzenia pozwalające na zatrzymanie i zablokowanie napędów struga i
przenośnika z miejsc odległych od siebie nie więcej niż 10 m wzdłuż ściany,
2) w urządzenie zapobiegające wjechaniu głowicy strugowej na napęd.
2. Wymagania określone w ust. 1 nie mają zastosowania do strugów, których
głowice poruszają się ruchem innym niż posuwisto-zwrotny.
ż 506. Nowo instalowane urządzenia strugowe powinny być wyposażone w urządzenia
zraszające wzdłuż trasy przenośnika.
Rozdział 3
Urządzenia głównego odwadniania
ż 507. 1. Urządzenia, wraz z układami głównego odwadniania, powinny umożliwiać
odprowadzenie najwyższego dobowego dopływu wody w czasie nie dłuższym niż 20
godzin.
2. Komory pomp i rozdzielni zasilających urządzenia głównego odwadniania powinny
być lokalizowane w pobliżu szybów.
3. W rejonie komory pomp głównego odwadniania powinien znajdować się system
zbiorników wodnych (chodników), składający się co najmniej z dwóch niezależnych
zbiorników.
4. Nie są wymagane zbiorniki wodne w rejonie komory pomp na tych poziomach, z
których można sprowadzić wodę odpowiednio przygotowaną drogą na niższy poziom
posiadający wystarczające urządzenia odwadniające i dostateczną pojemność
zbiorników wodnych zapewniających również zmagazynowanie wody sprowadzanej z
wyższych poziomów.
5. Pojemność czynnych zbiorników wodnych powinna wystarczyć co najmniej na
12-godzinny dopływ do wyrobisk wody pochodzącej z dopływu naturalnego i
podsadzki.
6. W razie gdy układy głównego odwadniania umożliwiają odprowadzenie najwyższego
dobowego dopływu wody w czasie krótszym niż 20 godzin, pojemność zbiorników
wodnych określona w ust. 5 może być odpowiednio zmniejszona za zgodą właściwego
organu państwowego nadzoru górniczego.
7. Zbiorniki wodne należy utrzymywać w stanie zapewniającym funkcjonalność
odwadniania.
ż 508. 1. Komory pomp głównego odwadniania na poziomach o dopływie wody ponad 1
m3/min. powinny być wyposażone co najmniej w 3 pompy.
2. Jeżeli komora pomp jest wyposażona w zespoły pomp, to liczba pomp w zespołach
powinna wynosić co najmniej:
1) przy 2 pompach pracujących w zespole - 5 pomp,
2) przy 3 pompach pracujących w zespole - 7 pomp.
3. W komorze pomp głównego odwadniania powinny stale znajdować się w pełnej
gotowości ruchowej następujące ilości pomp:
1) w komorach wyposażonych w 3 pompy - 2 pompy,
2) w komorach wyposażonych w zespoły pomp, o których mowa w ust. 2 - dwa zespoły
pomp.
ż 509. 1. Urządzenia głównego odwadniania powinny posiadać co najmniej dwa
rurociągi tłoczne o łącznej przepustowości nie mniejszej niż łączna wydajność
znamionowa wymaganej liczby zainstalowanych pomp, przy prędkości przepływu nie
większej niż 3 m/s.
2. Każda pompa powinna posiadać możliwość niezależnego tłoczenia co najmniej do
dwóch rurociągów tłocznych.
ż 510. Zawory bezpieczeństwa, zawory zwrotne, rurociągi tłoczne i zasuwy nie
mogą być eksploatowane, jeżeli ich zużycie przekracza wartości dopuszczalne.
ż 511. 1. W komorach pomp i komorach rozdzielni zasilającej główne odwadnianie
powinna być zapewniona:
1) bezpośrednia łączność telefoniczna z dyspozytorem ruchu tak wykonana, aby w
razie zatapiania poziomu, na którym zlokalizowana jest komora głównego
odwadniania, nie nastąpiła przerwa w łączności,
2) sygnalizacja alarmowa zagrożenia wodnego działająca w razie przekroczenia
najwyższego dopuszczalnego poziomu wody w rząpiu komory pomp lub w zbiorniku
wodnym.
2. Komory, o których mowa w ust. 1, powinny być zabezpieczone przed możliwością
wdarcia się wody powodującego unieruchomienie rozdzielni i pompowni.
Rozdział 4
Transport pionowy i w wyrobiskach o nachyleniu powyżej 45o
1. Postanowienia wstępne
ż 512. 1. Przepisy ż 512-616 określają warunki prowadzenia ruchu górniczych
wyciągów szybowych, zwanych dalej wyciągami szybowymi, przeznaczonych do:
1) jazdy ludzi,
2) ciągnienia urobku,
3) transportu materiałów i urządzeń,
4) transportu pomocniczego.
2. Przepisy określone w ust. 1 stosuje się do:
1) wyciągów stanowiących stałe urządzenia transportowe w szybach (szybikach)
czynnych,
2) wyciągów pomocniczych stałych lub przewoźnych w szybach (szybikach) czynnych,
3) wyciągów użytkowanych przy głębieniu szybów (szybików).
ż 513. Wyciągi szybowe należy budować i obsługiwać zgodnie z wymaganiami
określonymi w załączniku nr 17 do rozporządzenia.
ż 514. Oddanie do ruchu wyciągu szybowego wymaga:
1) zezwolenia właściwego organu państwowego nadzoru górniczego po wprowadzeniu w
czynnych wyciągach:
a) zwiększenia ustalonych parametrów obciążenia i prędkości jazdy,
b) zmiany głębokości ciągnienia lub uruchomienia nowych poziomów,
c) zmiany funkcji wyciągu,
d) zmiany typu maszyny wyciągowej,
e) zmiany układu hamulcowego w zakresie sposobu działania i sterowania,
f) nowych układów napędowych, sterowania, zasilania i zabezpieczeń ruchu
wyciągów lub wprowadzenia zmian sposobu ich działania,
g) w urządzeniach sygnalizacji szybowej zmian naruszających dotychczasowe
warunki prowadzenia ruchu,
h) zmiany konstrukcji zbrojenia szybowego,
2) zezwolenia kierownika ruchu zakładu górniczego dla czynnych wyciągów po
wprowadzeniu innych zmian niż określone w pkt 1.
ż 515. 1. Co najmniej na miesiąc przed rozpoczęciem budowy lub dokonywania
zmian, o których mowa w ż 514 pkt 1, kierownik ruchu zakładu górniczego powinien
powiadomić właściwy organ państwowego nadzoru górniczego o zakresie planowanych
robót i posiadaniu kompletnej dokumentacji technicznej.
2. Właściwy organ państwowego nadzoru górniczego dokonuje oceny dokumentacji
technicznej, o której mowa w ust. 1.
ż 516. 1. Zezwolenie, o którym mowa w ż 514 pkt 1, wydaje się na podstawie
dokumentacji górniczego wyciągu szybowego lub dodatku do dokumentacji górniczego
wyciągu szybowego oraz protokołu komisyjnego odbioru technicznego, jeżeli
warunki dopuszczenia urządzeń lub układów nie stanowią inaczej.
2. Dokumentacja górniczego wyciągu szybowego powinna zawierać:
1) arkusz opisowy (charakterystykę techniczną) wyciągu szybowego z
wyszczególnieniem dokumentacji technicznej, na podstawie której sporządzono
dokumentację górniczego wyciągu szybowego,
2) arkusz opisowy (charakterystykę techniczną) lin oraz zestawienie obciążeń lin
wyciągowych wyrównawczych i prowadniczych,
3) plan, z uwidocznieniem na nim położenia szybu, wieży wyciągowej i budynku
maszyny wyciągowej, dróg dojazdowych oraz innych obiektów znajdujących się w
pobliżu szybu,
4) rysunek rzutu pionowego wyciągu szybowego z określeniem danych
charakterystycznych oraz wymiarów zasadniczych dotyczących:
a) położenia maszyny wyciągowej względem wieży szybowej i kół linowych, z
uwzględnieniem kątów nabiegania i odchylenia lin przy kołach linowych i maszynie
wyciągowej,
b) belek odbojowych i podchwytów samoczynnych z określeniem wysokości spadku
naczynia wyciągowego na podchwyty,
c) elementów nadszybia i poszczególnych podszybi, z zaznaczeniem pomostów do
wsiadania i wysiadania oraz poziomów za- i wyładowczych,
d) skrajnych położeń technologicznych naczyń wyciągowych,
e) dróg przejazdu naczyń wyciągowych w wieży i w rząpiu oraz urządzeń hamujących
zabudowanych na tych drogach,
5) rysunek rzutu poziomego maszyny wyciągowej i wieży szybowej, z zaznaczeniem
ich usytuowania względem szybu,
6) rysunek tarczy szybowej, ze szczegółowym naniesieniem wyposażenia, odstępów
ruchowych i głównych wymiarów zbrojenia szybowego, a w przypadku zmiennych
przekrojów szybu - rysunek tarczy szybowej dla każdego z przekrojów,
7) rysunek mocowania dźwigarów do obmurza szybu oraz prowadników do dźwigarów,
8) uproszczoną dokumentację techniczną napędu maszyny wyciągowej,
9) uproszczoną dokumentację techniczną sygnalizacji szybowej,
10) obliczenia krytycznych i dopuszczalnych przyspieszeń i opóźnień dla maszyny
wyciągowej z kołem pędnym,
11) schemat układu hamulcowego maszyny wyciągowej oraz schemat układu
sterowania, zasilania i zabezpieczeń hamulców,
12) obliczenia skuteczności działania hamulców, a przy maszynach z kołem pędnym
- dodatkowo wynik sprawdzenia hamulca ze względu na możliwość poślizgu liny,
13) zestawienie wyników obliczeń skuteczności działania urządzeń hamujących na
drogach przejazdu w wieży i rząpiu,
14) decyzje dopuszczające do stosowania elementów wyciągu szybowego,
15) zezwolenia na odstępstwa od wymagań przepisów i norm wprowadzonych do
obowiązkowego stosowania.
3. Dodatek do dokumentacji górniczego wyciągu szybowego, sporządzony w związku
ze zmianami wprowadzonymi w wyciągu szybowym, musi zawierać te dokumenty
wymienione w ust. 2, które dotyczą wprowadzonych zmian.
4. Dokumentacje, o których mowa w ust. 2 i 3, powinny być:
1) podpisane przez kierownika jednostki organizacyjnej, która je sporządziła,
lub osobę przez niego uprawnioną,
2) zatwierdzone przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 517. 1. Zezwolenie, o którym mowa w ż 514 pkt 2, wydaje się na podstawie
dokumentacji wprowadzonych zmian sporządzonej w formie karty zmian i protokołu
odbioru technicznego.
2. Karta zmian musi być zatwierdzona przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
3. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, wraz z protokołem odbioru i kartą zmian
musi być dołączone do dokumentacji górniczego wyciągu szybowego.
ż 518. 1. Wyciąg szybowy, wraz z urządzeniami towarzyszącymi, powinien być stale
utrzymywany w stanie zgodnym z dokumentacją techniczną górniczego wyciągu
szybowego.
2. Urządzenia i zabezpieczenia mogą być eksploatowane tylko pod warunkiem pełnej
sprawności technicznej.
ż 519. Zużycie elementów wieży szybowej nie może przekroczyć stanu granicznego,
przy którym naprężenia w elementach nośnych wieży przekroczą wartości
dopuszczalne w warunkach obciążeń ruchowych i awaryjnych określonych w
dokumentacji technicznej.
ż 520. Elementy stalowego zbrojenia szybowego, konstrukcji przedziału
drabinowego, zamknięć przeciwpożarowych, uszczelnienia zrębu szybu, konstrukcji
pomocniczych w szybie, takich jak pomosty, belki wspornikowe, podparcia
rurociągów, uchwyty kablowe itp., należy wymienić, jeżeli ich zużycie przekroczy
50% pierwotnego wymiaru nominalnego bądź minimalnej wartości określonej w
dokumentacji technicznej lub nastąpi trwałe odkształcenie w stopniu
uniemożliwiającym dalsze użytkowanie.
ż 521. W szybach i urządzeniach towarzyszących ciągi komunikacyjne powinny być
stale utrzymywane w stanie zapewniającym bezpieczne i swobodne przejście.
ż 522. 1. Pod względem wielkości wyciągi w szybach czynnych dzielą się na:
1) duże, o prędkości ruchu powyżej 4 m/s i ciężarze użytecznym przekraczającym
50 kN,
2) średnie, w których nie są przekroczone: prędkość 4 m/s i ciężar użyteczny 50
kN,
3) małe, w których nie są przekroczone:
a) liczba osób w klatce - 10,
b) prędkość - 2 m/s,
c) ciężar użyteczny - 20 kN,
4) pomocnicze, tzn.:
a) awaryjno-rewizyjne,
b) ratownicze,
c) małe wyciągi materiałowe.
2. Kierownik ruchu zakładu górniczego powinien dokonać podziału wyciągów
szybowych na klasy intensywności ruchu zgodnie z następującymi kryteriami:
1) klasa I, w której liczba ciągnięć na dobę przekracza 100,
2) klasa II, w której liczba ciągnięć na dobę nie przekracza 100,
i zapewnić warunki ich kontroli zgodnie z postanowieniami załącznika nr 17 do
rozporządzenia.
2. Wyposażenie szybu
ż 523. 1. Zbrojenie szybu powinno być utrzymywane tak, aby odstępy ruchowe nie
były mniejsze niż:
1) przy prowadzeniu naczyń wyciągowych po prowadnikach sztywnych:
a) 100 mm - pomiędzy naczyniami na odcinku ich mijania się w szybie,
b) 80 mm - między naczyniem a obudową szybu lub konstrukcjami zabudowanymi w
szybie,
c) 30 mm - między naczyniem a dźwigarami szybowymi, do których mocowany jest
prowadnik, lub elementami tego mocowania,
2) przy prowadzeniu naczyń wyciągowych po prowadnikach linowych:
a) 300 mm - między naczyniami na odcinku ich mijania się w szybie bez lin
odbojowych lub 200 mm w szybie z linami odbojowymi między naczyniami,
b) 240 mm - między naczyniem a obudową szybów oraz między naczyniem a
konstrukcjami zabudowanymi w szybie bez lin odbojowych lub 150 mm z linami
odbojowymi.
2. W szybach, w których prędkość przepływu powietrza jest większa niż 8 m/s,
odstępy ruchowe określone w ust. 1 pkt 2 powinny być powiększone o 50%.
ż 524. 1. Przy sztywnym prowadzeniu naczyń po prowadnikach stalowych styki dwóch
sąsiednich prowadników nie mogą mieć:
1) przesunięć w płaszczyznach czołowych i bocznych większych niż 2 mm,
2) szczelin pomiędzy prowadnikami większych niż 5 mm.
2. W odniesieniu do prowadników drewnianych tolerancje określone w ust. 1
powinny odpowiednio wynosić 4 mm (ust. 1 pkt 1) i 8 mm (ust. 1 pkt 2).
ż 525. 1. Prowadniki linowe i liny odbojowe powinny być użytkowane w stanie
stałego naprężenia siłami określonymi w dokumentacji technicznej.
2. Tuleje stabilizujące liny prowadnicze i odbojowe powinny zapewniać swobodne
przemieszczanie się liny w kierunku pionowym.
ż 526. Dla ewakuacji ludzi z naczyń wyciągowych awaryjnie unieruchomionych w
szybie powinna być opracowana instrukcja określająca sposób prowadzenia
ewakuacji, sprzęt pomocniczy służący do tego celu oraz miejsce jego
przechowywania. Instrukcja ta powinna być zatwierdzona przez kierownika działu
energomechanicznego.
ż 527. Wycieki wody zza obudowy szybu należy ująć i odprowadzić do rząpia lub
innego zbiornika.
ż 528. 1. Rząpie należy odwadniać i utrzymywać bez zanieczyszczeń:
1) dla wyciągów szybowych bez liny wyrównawczej co najmniej na odcinku drogi
przejazdu, łącznie z dźwigarem podporowym prowadników zgrubionych,
2) dla wyciągów szybowych z liną wyrównawczą, tak aby odległość od łuku nawrotu
liny wyrównawczej w jej najniższym położeniu do najwyższego poziomu wody lub
zanieczyszczenia wynosiła co najmniej 2 m,
3) dla wyciągów szybowych z linowym prowadzeniem naczyń, tak aby odległość od
konstrukcji zamocowania prowadników linowych lub lin odbojowych, lub od dolnej
krawędzi i ich obciążników do najwyższego poziomu wody lub zanieczyszczenia
wynosiła co najmniej 2 m.
2. Poziom wody w rząpiu powinien być sygnalizowany do stanowiska maszynisty
wyciągowego lub stanowiska sygnalisty na najniższym poziomie.
ż 529. Jeżeli rząpie nie jest odwadniane grawitacyjnie, to pompy w nim
zabudowane powinny być utrzymywane w stanie sprawności, tak aby zachowane było
100% rezerwy wydajności w stosunku do nominalnego dopływu wody.
ż 530. 1. Odległość łuku nawrotu lin wyrównawczych od belki stacji zwrotnej nie
może przekraczać 2 m w warunkach postoju nie obciążonych naczyń wyciągowych.
2. Nieprawidłowość pracy liny wyrównawczej (lin) w nawrocie powinna być
sygnalizowana do stanowiska maszynisty wyciągowego.
ż 531. Na drodze przejazdu naczynia wyciągowego nie mogą znajdować się żadne
urządzenia ani konstrukcje stanowiące przeszkodę.
ż 532. 1. Wychylenie wieży z pionu w czasie jej eksploatacji nie może być
większe niż 1/500 wysokości wieży, tj. odległości osi górnego koła linowego
(koła pędnego) od belek podtrzonowych.
2. Osłony pod kołami linowymi na wieży należy utrzymywać w stanie zapewniającym
swobodne ujście wody.
ż 533. Pomieszczenia wieżowych maszyn wyciągowych powinny być tak wyposażone i
utrzymywane, aby możliwa była ewakuacja ludzi z tych pomieszczeń w razie
powstania zagrożenia pożarowego.
ż 534. 1. W wieży szybowej nie mogą znajdować się elementy konstrukcyjne lub
inne urządzenia, których odległość od lin wyciągowych byłaby mniejsza niż 100
mm.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy odległości lin od przyrządów pomiarowych i
czujników.
ż 535. Zanieczyszczenie smarami lub olejami prowadników hamujących oraz
elementów gumowych i powierzchni roboczych w urządzeniach hamujących typu
ciernego jest niedopuszczalne.
ż 536. Po każdym wjechaniu naczyniem wyciągowym w urządzenie hamujące należy
wstrzymać ruch wyciągu do czasu zbadania skutków i ustalenia przyczyn tego
zdarzenia oraz doprowadzenia urządzenia hamującego do stanu zapewniającego jego
skuteczne działanie.
ż 537. 1. Zamknięcia przeciwpożarowe zrębu szybu wdechowego powinny umożliwiać
zamknięcie szybu w czasie nie dłuższym niż 15 min.
2. Wszystkie inne połączenia szybu z powierzchnią (kanały rurowe lub kablowe,
otwory przepustowe itp.) powinny być zabezpieczone przed wdarciem się wody.
ż 538. Temperatura powietrza przepływającego przez szyb nie może być niższa niż
+2o C.
ż 539. Łożyska toczne kół linowych należy okresowo obracać w kadłubie. Należy
także uzupełniać smar w łożyskach. Czas obracania łożysk powinien być ustalony
przez kierownika działu energomechanicznego. Smar w łożyskach należy wymieniać
nie rzadziej niż co 3 lata.
3. Naczynia wyciągowe
ż 540. Prowadnice toczne powinny być tak wyregulowane, aby nawet przy
dopuszczalnym ich zużyciu nie występowało w czasie ruchu stykanie się prowadnic
ślizgowych z prowadnikami szybowymi.
ż 541. Luz z każdej strony pomiędzy prowadnicami ślizgowymi a nowo zabudowanym
sztywnym prowadnikiem, odniesiony do symetrycznego położenia naczyń, nie może
być mniejszy niż 3 mm przy prowadniku stalowym i 6 mm przy prowadniku
drewnianym.
ż 542. 1. Podczas eksploatacji naczyń wyciągowych największy dopuszczalny luz
pomiędzy prowadnicami ślizgowymi a prowadnikami przy stosowaniu prowadnic
tocznych powinien wynosić:
1) nie więcej niż 15 mm z każdej strony, przy prowadnicach tocznych zamocowanych
sztywno do naczynia,
2) nie więcej niż 25 mm z każdej strony, przy prowadnicach tocznych sprężyście
połączonych z naczyniem wyciągowym.
2. Największe dopuszczalne luzy pomiędzy prowadnicami ślizgowymi a prowadnikami
dla naczyń wyciągowych bez prowadnic tocznych nie powinny przekraczać:
1) przy prowadnikach stalowych - 10 mm z każdej strony,
2) przy prowadnikach drewnianych o wymiarach poprzecznych:
a) do 150 mm x 170 mm - 10 mm z każdej strony,
b) do 190 mm x 210 mm - 12,5 mm z każdej strony,
c) powyżej 190 x 210 mm - 15 mm z każdej strony.
ż 543. 1. Naprawy elementów nośnych naczyń wyciągowych powinny być wykonane na
warunkach określonych przez rzeczoznawcę.
2. Po dokonanej naprawie powinno być przeprowadzone badanie odbiorcze przez
rzeczoznawcę.
4. Zawieszenia naczyń i lin
ż 544. Zawieszenia naczyń i lin należy utrzymywać w takim stanie, aby:
1) nie nastąpiło rozłączenie z linami nośnymi, wyrównawczymi, prowadniczymi lub
odbojowymi nawet w przypadku obciążenia zawieszeń siłami równymi obliczeniowym
siłom zrywającym te liny,
2) nie nastąpiły: zatarcie elementów przegubowych lub sworzniowych bądź
nadmierny wzrost oporu w łożyskach obrotowych.
ż 545. Zawieszenie wielolinowe naczyń wyciągowych powinno w czasie eksploatacji
umożliwiać korekcję długości poszczególnych lin.
ż 546. Dopuszczalny okres pracy zawieszeń naczyń i lin w wyciągach szybowych
określa rzeczoznawca na podstawie badań określonych w załączniku nr 17 do
rozporządzenia.
ż 547. Zawieszenia powinny być poddawane okresowo regeneracji zgodnie z
przepisami załącznika nr 17 do rozporządzenia.
5. Liny
ż 548. Liny nośne w wyciągach szybowych wielolinowych powinny przenosić
obciążenia wynikające z arytmetycznego podziału całkowitego obciążenia.
ż 549. 1. Każda lina nośna, wyrównawcza, prowadnicza lub odbojowa powinna być
zgodna z dokumentacją górniczego wyciągu szybowego i posiadać świadectwo
wytwórcy. Liny nośne przed zabudowaniem powinny być poddane badaniom przez
rzeczoznawcę.
2. Z każdej nowej liny, przed jej założeniem, należy odciąć 3-metrowy odcinek, z
którego połowę należy przeznaczyć do badań, a pozostałą część z tabliczką
zawierającą dane techniczne - przechowywać w pomieszczeniu maszyny wyciągowej
jako odcinek porównawczy. Oprócz badania lin na całej ich długości powinny być
przeprowadzone próby wytrzymałościowe na rozciąganie, zginanie lub skręcanie
poszczególnych drutów. Wyniki badań powinny być odnotowane. Badań tych można nie
prowadzić, jeżeli okres magazynowania lin nie jest dłuższy niż 2 lata.
3. Badania powinny być przeprowadzone pod nadzorem osoby dozoru ruchu na
maszynie wytrzymałościowej, mającej aktualne świadectwo uwierzytelnienia.
4. Długość liny wyrównawczej powinna być taka, aby wielkość jej zwisu pod
naczyniem w jego najniższym dolnym położeniu była równa co najmniej drodze
przejazdu w wieży szybowej, z uwzględnieniem zwisu poniżej stacji nawrotu.
ż 550. 1. Po nałożeniu nowej liny nośnej należy wykonać co najmniej 30 wyciągów
próbnych przy stopniowo wzrastającym obciążeniu i prędkości w czasie nie
krótszym niż 3 godziny. Po nałożeniu liny wyrównawczej, lin prowadniczych lub
odbojowych należy wykonać co najmniej 10 próbnych wyciągów przy stopniowo
wzrastającej prędkości w czasie nie krótszym niż 1 godzina.
2. Próbne wyciągi powinny być przeprowadzone pod nadzorem wyznaczonej osoby
wyższego dozoru ruchu maszynowego.
3. Po przeprowadzeniu próbnych wyciągów i dokonaniu kontroli liny i elementów
współpracujących osoba dozoru ruchu, o której mowa w ust. 2, zezwala na oddanie
do ruchu wyciągu szybowego, co potwierdza zapisem w księdze okresowych badań i
przeglądów urządzenia wyciągowego.
ż 551. Liny nośne, wyrównawcze, prowadnicze i odbojowe należy w okresie ich
eksploatacji konserwować w zależności od potrzeb i warunków lokalnych.
ż 552. 1. Eksploatacja liny nośnej nie może być kontynuowana, jeżeli:
1) jej osłabienie na skutek starcia, korozji, pęknięć, rozluźnień, uszkodzeń
drutów itp., określone na podstawie badań wszystkimi dostępnymi metodami,
spowoduje obniżenie współczynnika bezpieczeństwa o ponad 20% w porównaniu z
wartością tego współczynnika wyznaczoną dla nowej liny według załącznika nr 17
do rozporządzenia,
2) wystąpiła liczba pęknięć drutów zewnętrznych większa od dopuszczalnej dla
danej konstrukcji liny i warunków jej pracy, liczona na odcinku liny o długości
równej jej 40 średnicom dla oceny ogólnego osłabienia lub długości równej jej 8
średnicom dla oceny osłabienia miejscowego,
3) wystąpił gwałtowny przyrost pęknięć drutów,
4) wystąpiło miejscowe wydłużenie lub inne nienormalne odkształcenie liny,
5) wystąpiło awaryjne obciążenie, a wyniki badania liny przez rzeczoznawcę są
negatywne,
6) w urządzeniach bębnowych nie jest spełniony warunek określony w ż 557.
2. Lina wyrównawcza nie może być eksploatowana, jeżeli jej osłabienie określone
według ust. 1 spowoduje obniżenie współczynnika bezpieczeństwa o więcej niż 30%
jego wartości określonej dla nowej liny.
3. Lina prowadnicza lub odbojowa nie może być eksploatowana, jeżeli:
1) jej osłabienie określone według ust. 1 pkt 1 spowoduje obniżenie
współczynnika bezpieczeństwa o 20% jego wartości określonej dla nowej liny,
2) zużycie drutów zewnętrznych przekroczy 25% ich pierwotnego wymiaru w
odniesieniu do lin budowy zamkniętej lub półzamkniętej,
3) nastąpi pęknięcie i wyplecenie się drutu zewnętrznego liny budowy
półzamkniętej lub zamkniętej.
6. Maszyny wyciągowe
ż 553. Urządzenia zabezpieczające i kontrolujące ruch maszyny wyciągowej powinny
być sprawne i nie mogą być wyłączane lub blokowane.
ż 554. 1. Przejazd naczyń wyciągowych przez stacje końcowe nie może odbywać się
z prędkością większą niż 2 m/s w odniesieniu do wyciągów klatkowych, a 1,5 m/s w
przypadku wyciągów skipowych.
2. Zmiana prędkości maszyny wyciągowej w warunkach ruchu nie może odbywać się z
przyspieszeniem i opóźnieniem większym niż 1,2 m/s2. W maszynach wyciągowych z
ciernym sprzężeniem liny z bębnem (kołem pędnym) zmiana ta nie może odbywać się
z przyspieszeniem i opóźnieniem przekraczającym 85% wartości obliczonych w
granicznych warunkach sprzężenia ciernego.
3. Samoczynna kontrola prędkości maszyny wyciągowej powinna działać w ten
sposób, aby w razie przekroczenia prędkości maksymalnej lub prędkości dojazdu
maszyna została zatrzymana za pomocą hamulca bezpieczeństwa. Zatrzymanie naczyń
powinno nastąpić przed urządzeniami hamującymi w wieży lub głowicy szybu.
4. Jeżeli układ regulacji prędkości lub kontroli prędkości nie działa, prędkość
ruchu wyciągu powinna zostać ograniczona do wartości nie większej niż 4 m/s.
5. Wskaźniki lub urządzenia rejestrujące prędkość maszyny wyciągowej powinny
wskazywać lub rejestrować prędkość jazdy z dokładnością określoną w załączniku
nr 17 do rozporządzenia.
ż 555. 1. Położenie naczyń wyciągowych w szybie powinno być wskazywane z
dokładnością określoną w załączniku nr 17 do rozporządzenia.
2. Przejechanie skrajnych położeń naczyń lub przeciwciężaru powinno spowodować
zahamowanie maszyny wyciągowej hamulcem bezpieczeństwa.
3. Jeżeli naczynie znajduje się powyżej górnego skrajnego położenia
technologicznego, a jego przemieszczenie w kierunku belek odbojowych wymagałoby
wyłączenia lub blokady kompletnego układu zabezpieczeń krańcowych,
przemieszczenie takie jest niedopuszczalne.
4. Przycisku służącego do chwilowego bocznikowania zabezpieczenia krańcowego w
wieży szybowej należy używać wyłącznie dla umożliwienia powrotu naczyń do
skrajnego położenia technologicznego. Przycisk ten powinien być zabezpieczony, a
każdorazowe jego użycie - rejestrowane w książce ruchu maszyny wyciągowej.
ż 556. 1. Ruch maszyny wyciągowej nie może być prowadzony, jeżeli hamulce nie
zapewniają wymaganej skuteczności działania.
2. Każde ze źródeł sił hamowania maszyny wyciągowej powinno podczas postoju
zapewniać moment hamujący co najmniej z 3-krotnym współczynnikiem bezpieczeństwa
w stosunku do maksymalnej nadwagi statycznej występującej przy jeździe ludzi. W
warunkach ciągnienia i transportu materiałów współczynnik ten powinien wynosić
co najmniej 2,5. Dla wyciągów z przeciwciężarem współczynnik ten powinien
wynosić co najmniej 3. Dla wyciągów jednokońcowych współczynnik ten powinien
wynosić co najmniej 2.
3. Hamowanie bezpieczeństwa powinno spowodować opóźnienie co najmniej 1,5 m/s2.
Dotyczy to także maszyn wyciągowych z ciernym sprzężeniem liny wówczas, gdy nie
zachodzi niebezpieczeństwo poślizgu liny.
4. W maszynach wyciągowych z ciernym sprzężeniem lin, w których opóźnienie
krytyczne jest mniejsze lub równe 1,5 m/s2, opóźnienie spowodowane hamowaniem
bezpieczeństwa nie może przekraczać wartości krytycznych wyznaczonych z warunków
sprzężenia ciernego i powinno wynosić co najmniej 1,2 m/s2.
5. Hamowanie bezpieczeństwa w warunkach podnoszenia nadwagi nie może odbywać się
z opóźnieniem większym niż 5 m/s2.
ż 557. 1. Przy wielowarstwowym nawijaniu lin na bębny maszyn wyciągowych
przejście liny na następną warstwę powinno się odbywać bez drgań i wypiętrzeń.
2. Układanie się liny na bębnie nie może powodować jej zakleszczeń.
3. Liczba zwojów nieczynnych, określona przy najniższym dolnym położeniu
roboczym naczynia, powinna wynosić stale co najmniej dwa przy nawijaniu
jednowarstwowym i co najmniej trzy przy nawijaniu wielowarstwowym.
ż 558. W wyciągach wielolinowych osie geometryczne odpowiadających sobie rowków
linowych na organie pędnym, kołach odciskowych lub kołach linowych powinny leżeć
w jednej płaszczyźnie pionowej prostopadłej do osi obrotu organu pędnego, przy
czym odchylenie dla maszyn wieżowych nie może być większe niż 0o5' lub 10 mm
przesunięcia w kierunku poprzecznym, a dla maszyn zrębowych - nie większe niż
100 mm.
7. Wyciągi szybowe sterowane automatycznie
ż 559. 1. Podczas automatycznego sterowania wyciągiem na stanowisku sterowania
maszyną wyciągową powinien być obecny maszynista.
2. Przy kompleksowej automatyzacji wyciągów szybowych można odstąpić od
wymagania określonego w ust. 1.
ż 560. Przy każdorazowym stwierdzeniu zmiany parametrów pracy wyciągu
sterowanego automatycznie lub po wyzwoleniu hamulca bezpieczeństwa należy
przełączyć układ na sterowanie ręczne. Ponowne przełączenie układu na sterowanie
automatyczne może nastąpić po stwierdzeniu prawidłowej pracy układu i dokonaniu
jazd próbnych przy sterowaniu ręcznym.
ż 561. Pierwszą jazdę wyciągu po postoju dłuższym niż 8 godzin należy
przeprowadzić przy sterowaniu ręcznym.
8. Sygnalizacja szybowa
ż 562. Każdy, kto spostrzeże niebezpieczeństwo dla ludzi lub ruchu wyciągu,
obowiązany jest nadać sygnał alarmowy.
ż 563. Zabrania się nadawania sygnałów przez osoby do tego nie upoważnione, z
wyjątkiem sygnałów alarmowych.
ż 564. Wyciąg szybowy może być uruchomiony tylko po otrzymaniu sygnału jazdy lub
sygnału "naczynie wolne".
ż 565. Ruch wyciągu szybowego powinien być zgodny z wybranym rodzajem pracy.
ż 566. 1. W razie stosowania sygnalizacji jednouderzeniowej powinny być używane
sygnały zapowiadające i wykonawcze, określone na tablicy umieszczonej na każdym
stanowisku sygnałowym i w pomieszczeniu maszyny wyciągowej, z wyjątkiem dna
szybu i pomostu wiszącego w głębionym szybie.
2. W celu uruchomienia lub zatrzymania ręcznie sterowanej maszyny wyciągowej
należy stosować następujące podstawowe sygnały wykonawcze:
1) 1 uderzenie - "stój",
2) 2 uderzenia - "do góry",
3) 3 uderzenia - "w dół".
3. Sygnały te mogą być uzupełnione o dodatkowe sygnały dotyczące powolnego
podnoszenia lub powolnego opuszczania.
4. Sygnały wykonawcze "do góry" i "w dół" przy wyciągu dwunaczyniowym odnoszą
się do naczynia znajdującego się niżej. W razie wykorzystywania jednego naczynia
w ciągu dwunaczyniowym powyższe odnosi się do tego naczynia.
5. Sygnały jednouderzeniowe powinny być nadawane wolno i wyraźnie.
ż 567. Przy ręcznie sterowanym wyciągu szybowym zmiana rodzaju pracy może
nastąpić przy zahamowanej maszynie wyciągowej, po zapowiedzi zakończenia
dotychczasowej pracy i wywołaniu innego rodzaju pracy.
ż 568. Przy zapowiadaniu jazdy ludzi powinny być spełnione następujące warunki:
1) jeżeli na stanowiskach sygnałowych nie ma łączników zapowiadających jazdę
ludzi, sygnaliści przed nadaniem sygnału zapowiadającego tę jazdę powinni
poinformować telefonicznie maszynistę wyciągowego lub sygnalistę na stanowisku
głównym o zamiarze prowadzenia jazdy ludzi,
2) przy zamiarze prowadzenia jazdy osobistej z nadawaniem sygnałów wykonawczych
ze stanowiska sygnałowego należy dodatkowo zapowiedzieć "jazdę osobistą",
3) w wyciągach szybowych posiadających łączniki zapowiadające jazdę ludzi, na
stanowiskach sygnałowych rozpoczęcie i zakończenie jazdy ludzi należy
zapowiedzieć za ich pośrednictwem.
ż 569. Sygnał "naczynie wolne" powinien być nadany każdorazowo po zakończeniu
wydobycia lub jazdy ludzi oraz gdy sygnalista opuszcza stanowisko na poziomie,
na którym znajduje się naczynie.
ż 570. 1. Przy prowadzeniu jazdy ludzi, wydobycia lub transportu materiałów
wyciągiem dwunaczyniowym i korzystaniu z sygnalizacji jednouderzeniowej sygnały
wykonawcze do maszynisty wyciągowego może nadawać tylko sygnalista ze stanowiska
głównego na nadszybiu lub ze stanowiska spełniającego tę funkcję.
2. W razie jazdy pomiędzy poziomami, sygnały wykonawcze może nadawać tylko
sygnalista poziomu leżącego wyżej.
3. Przy wyciągach szybowych jednonaczyniowych sygnały wykonawcze mogą być
nadawane bezpośrednio do maszynisty wyciągowego tylko z poziomu, na którym
znajduje się naczynie.
4. Przy stosowaniu sygnalizacji pospiesznej lub zdalnym uruchamianiu maszyny
wyciągowej wszystkie stanowiska sygnałowe lub sygnalizacyjno-sterownicze należy
uważać za równorzędne.
ż 571. 1. Przy prowadzeniu jazdy ludzi równocześnie z kilku pomostów i
korzystaniu z sygnalizacji jednouderzeniowej i sygnalizacji pomocniczej sygnały
wykonawcze mogą nadawać tylko sygnaliści główni. Sygnalista główny podszybia
nadaje sygnały do nadszybia, a sygnalista główny nadszybia do maszynisty.
2. Sygnalista główny może nadawać sygnał wykonawczy o gotowości do ruchu dopiero
po otrzymaniu sygnału od sygnalistów poszczególnych pomostów.
ż 572. 1. Jazdę osobistą należy prowadzić z zastosowaniem sygnalizacji szybowej
do tego przystosowanej.
2. Jazda osobista jest to jazda do i z dowolnie wybranego poziomu i może być
prowadzona wyłącznie dla:
1) sygnalistów,
2) osób, którym powierzono kontrolę wyciągów szybowych z uprawnieniem nadawania
sygnałów,
3) osób dozoru ruchu odpowiedzialnych za ruch wyciągów szybowych w obecności
uprawnionego sygnalisty,
4) osób upoważnionych przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
9. Urządzenia przyszybowe
ż 573. 1. Urządzenia przyszybowe należy utrzymywać tak, aby uniemożliwiały:
1) wpadnięcie do szybów osób, środków transportowych i transportowanych
materiałów,
2) otwarcie wrót szybowych przez osoby postronne bądź bez obecności naczynia,
3) wyładunek urobku ze zbiorników odmiarowych bez obecności skipu w położeniu
załadowczym.
2. Zamknięcia wlotów szybowych powinny być pomalowane farbą koloru czerwonego.
ż 574. Miejsca wsiadania ludzi do naczyń wyciągowych, przejścia oraz miejsca
oczekiwania powinny być oświetlone.
10. Jazda ludzi szybami
ż 575. 1. Jazda ludzi wyciągiem szybowym może być prowadzona wyłącznie na
warunkach ustalonych w zezwoleniu właściwego organu państwowego nadzoru
górniczego.
2. Jazda ludzi szybami powinna być prowadzona w czasie i według regulaminu
ustalonego przez kierownika ruchu zakładu górniczego. Regulamin ten należy podać
do wiadomości załodze.
3. Warunki jazdy ludzi wyciągami ratowniczymi i rewizyjno-awaryjnymi ustala
kierownik działu energomechanicznego.
ż 576. Jazda ludzi wyciągiem szybowym nie może odbywać się z prędkością większą
niż 12 m/s.
ż 577. 1. Przed każdą jazdą ludzi sygnalizacja szybowa powinna być przełączona
na jazdę ludzi, a drzwi piętra w klatce i wrota szybowe powinny być każdorazowo,
również przy przestawieniu pięter, zamykane z zewnątrz przez sygnalistę. Podczas
prowadzenia jazdy osobistej dopuszcza się zamykanie wrót od strony klatki.
2. Podczas jazdy ludzi poszczególne piętra naczyń wyciągowych powinny być
oświetlone, przy czym oświetlenie to mogą stanowić lampy osób jadących.
3. Jazda ludzi może być prowadzona wyłącznie do jednego i z jednego poziomu.
4. Na nadszybiu i podszybiach powinny być wywieszone tablice informacyjne,
pouczające załogę o sposobie zachowania się w czasie jazdy ludzi szybem.
5. Jeżeli jazda ludzi nie odbywa się bezpośrednio po okresie ciągnienia urobku
lub przewozie materiałów, to należy uprzednio przeprowadzić jazdę próbną do góry
i w dół z prędkością nie większą niż określona w zezwoleniu, o którym mowa w ż
575 ust. 1.
6. Jazdy próbne bez obciążenia powinny być przeprowadzone po każdym wzajemnym
przestawieniu bębnów lub bobin, a także po zmianie uprawnionych poziomów wyciągu
z przeciwciężarem.
7. W czasie dokonywania jazdy próbnej należy wykonać pełny cykl jazdy naczyniami
wyciągowymi w szybie oraz przeprowadzić korektę wskazań wskaźników głębokości.
8. W pomieszczeniu maszyny wyciągowej powinno się znajdować rezerwowe
oświetlenie.
ż 578. 1. Na nadszybiach, podszybiach i w pomieszczeniu maszyny wyciągowej
powinny być umieszczone tablice, na których należy podać:
1) obowiązujące sygnały,
2) dopuszczalną liczbę ludzi, jaka może się znajdować równocześnie na każdym
piętrze klatki,
3) czas zjazdów i wyjazdów,
4) nazwiska sygnalistów, osób dozoru ruchu nadzorujących jazdę ludzi, kierownika
działu energomechanicznego i osób dozoru ruchu odpowiedzialnych za ruch
szybowych urządzeń wyciągowych.
2. Jazda ludzi szybami powinna się odbywać pod nadzorem osób dozoru ruchu,
zgodnie z regulaminem, o którym mowa w ż 575 ust. 2.
3. Osoba dozoru ruchu sprawująca nadzór nad jazdą ludzi jest odpowiedzialna za:
1) wydawanie polecenia rozpoczęcia jazdy ludzi po uzyskaniu od sygnalisty
potwierdzenia o stanie gotowości wyciągu do jazdy ludzi,
2) utrzymanie porządku i dyscypliny,
3) wsiadanie na piętra klatki dopuszczalnej liczy osób,
4) oczekiwanie osób na jazdę szybem wyłącznie w wyznaczonych miejscach.
4. W zakresie dyscypliny i organizacji jazdy ludzi, o których mowa w ust. 3,
osoba dozoru ruchu jest przełożonym sygnalisty.
5. W razie stwierdzenia uchybień ze strony osób jadących, które to uchybienia
mogą grozić zakłóceniem porządku jazdy, sygnalista szybowy ma obowiązek
wstrzymać dalszą jazdę ludzi przez nadanie sygnału alarmowego do czasu aż jadący
zastosują się do jego poleceń lub osoby dozoru ruchu sprawującej nadzór nad
jazdą ludzi.
6. Sygnalista obowiązany jest wstrzymać jazdę ludzi, gdy spostrzeże zagrożenie
bezpieczeństwa ludzi lub wyciągu szybowego. Powinien on powiadomić bezzwłocznie
o tym osobę dozoru ruchu odpowiedzialną za stan wyciągu szybowego.
7. Sygnalista obowiązany jest odmówić prowadzenia jazdy ludzi:
1) urządzeniami nie mającymi zezwolenia na jazdę ludzi,
2) do lub z poziomów nie wymienionych w zezwoleniu,
3) w razie niezastosowania się do jego poleceń,
4) na piętrach klatek załadowanych urobkiem lub materiałem.
8. Zabrania się przewożenia wraz z ludźmi nie zabezpieczonych ostrych i długich
narzędzi oraz przedmiotów, których przemieszczenie zagraża jadącym osobom.
9. W czasie zjazdu i wyjazdu ludzi szybem zabrania się prowadzenia transportu
pozostałymi urządzeniami w tym szybie, takimi jak wyciągi szybowe bez jazdy
ludzi, rurociągi podsadzkowe, zsuwnie i zsypnie.
10. Podczas prowadzenia jazdy ludzi przy stanowisku maszynisty wyciągowego
powinien znajdować się drugi maszynista lub inna osoba uprawniona przez
kierownika ruchu zakładu górniczego. Osoba ta w razie zasłabnięcia maszynisty
wyciągowego powinna spowodować zatrzymanie maszyny wyciągowej hamulcem
bezpieczeństwa i powiadomić osobę dozoru ruchu. Dopuszcza się, aby rolę tę
spełniała jedna osoba dla dwóch maszyn wyciągowych, jeżeli maszyny te są w
jednym pomieszczeniu.
11. Przepisy ust. 10 nie mają zastosowania, jeśli jazda ludzi odbywa się przy
kompleksowym sterowaniu automatycznym lub gdy maszyna wyposażona jest w czuwak.
ż 579. Osoby dokonujące kontroli i napraw wyciągów szybowych nie przeznaczonych
do jazdy ludzi mogą korzystać z tych wyciągów.
ż 580. 1. Gdy w wyciągu szybowym zostaną zauważone nieprawidłowości lub usterki
techniczne mogące zagrażać bezpieczeństwu jazdy, jazda ludzi nie może być
prowadzona. O ewentualnym wznowieniu jazdy po usunięciu zagrożeń decyduje osoba
dozoru odpowiedzialna w danej chwili za ruch wyciągów szybowych, po uzgodnieniu
decyzji z kierownikiem działu energomechanicznego.
2. Na nadszybiu, podszybiach i maszynie wyciągowej należy wywiesić informację o
wstrzymaniu ruchu oraz dokonać odpowiedniego zapisu w księdze wyciągu szybowego.
11. Organizacja ruchu
ż 581. 1. Dla każdego wyciągu szybowego powinien być opracowany:
1) dobowy harmonogram pracy, uwzględniający podział czasu przewidzianego na ruch
funkcjonalny (wydobycie, jazda ludzi, transport materiałów) oraz przeglądy,
kontrole i konserwacje,
2) roczny harmonogram napraw i remontów.
2. Harmonogramy, o których mowa w ust. 1, opracowuje kierownik działu
energomechanicznego, a zatwierdza kierownik ruchu zakładu górniczego.
ż 582. 1. Praca wyciągów szybowych powinna być tak zorganizowana, aby codziennie
zapewniony był czas na czynności pomocnicze, tj. przeprowadzenie niezbędnych
rewizji, kontroli, konserwacji i napraw wszystkich elementów, łącznie z
wyposażeniem rury szybowej i urządzeniami współpracującymi.
2. Czas trwania czynności pomocniczych dla każdego wyciągu szybowego ustala
kierownik działu energomechanicznego na podstawie:
1) chronometrażu czynności rewizyjnych i kontrolnych oraz technologii ich
wykonywania, ustalonej w instrukcji szczegółowej,
2) bilansu czasu niezbędnego do usunięcia bieżących usterek,
3) bilansu czasu niezbędnego do wykonania napraw i remontów, ujętych w rocznym
harmonogramie, o którym mowa w ż 581 ust. 1 pkt 2.
3. Roczny harmonogram napraw i remontów, o których mowa w ż 581 ust. 1 pkt 2,
powinien ujmować wszystkie prace związane z planowaną wymianą elementów wyciągu
szybowego oraz wyposażenia rury szybowej i urządzeń współpracujących, a także z
wymaganymi przeglądami i badaniami. Planowanie wymiany elementów powinno wynikać
z wyprzedzającego prognozowania ich zużycia.
12. Ogólne warunki kontroli
ż 583. 1. Kontrole stanu technicznego wyciągu szybowego i jego elementów powinny
być wykonywane przez rewizje i badania.
2. Przez rewizje rozumie się kontrole oparte na wzrokowej ocenie stanu
technicznego danego elementu wyciągu szybowego, wykonywane przez rewidentów
urządzeń wyciągowych oraz osoby dozoru służby energomechanicznej.
3. Przez badania rozumie się szczegółowe kontrole oparte na wynikach pomiarów
wykonywanych za pomocą specjalistycznej aparatury przez rzeczoznawców oraz
kierownika służby energomechanicznej.
4. Zakres i częstotliwość kontroli stanu technicznego wyciągu szybowego i jego
elementów oraz sposób dokumentowania wyników kontroli określa załącznik nr 17 do
rozporządzenia.
ż 584. Kontrole szybu i jego wyposażenia z naczynia wyciągowego powinny być
prowadzone wyłącznie po przełączeniu sygnalizacji na "rewizję szybu".
13. Osoby zatrudnione przy obsłudze i kontroli wyciągów szybowych
ż 585. Wymagania kwalifikacyjne dla osób zatrudnionych przy obsłudze i kontroli
wyciągów szybowych regulują odrębne przepisy.
ż 586. Maszynista wyciągowy po uzyskaniu uprawnienia do obsługi maszyny
wyciągowej określonego wyciągu może rozpocząć swoje czynności po złożeniu
oświadczenia na piśmie, że przyjmuje odpowiedzialność za bezpieczeństwo ruchu.
ż 587. W okresie nie dłuższym niż co 4 lata maszynista wyciągowy oraz sygnalista
szybowy podlegają badaniom psychologicznym.
ż 588. Po trwającej dłużej niż 6 miesięcy przerwie w obsłudze maszyn wyciągowych
maszynista wyciągowy podlega egzaminowi praktycznemu w zakresie obsługi maszyny
określonego wyciągu szybowego przed kierownikiem działu energomechanicznego.
Jeżeli powodem przerwy w obsłudze maszyn były względy zdrowotne, maszynista
podlega również badaniom psychologicznym.
14. Wyciągi pomocnicze stałe lub przewoźne w szybach (szybikach) czynnych
ż 589. Zezwolenie na uruchomienie w szybie wyciągu pomocniczego wydaje kierownik
ruchu zakładu górniczego, a wyciągu ratowniczego w czasie akcji - kierownik
akcji ratowniczej.
ż 590. 1. Zezwolenie, o którym mowa w ż 589, wydaje się na podstawie:
1) dokumentacji technicznej górniczego wyciągu szybowego, zgodnej z przepisami ż
516,
2) protokołu komisyjnego odbioru technicznego.
2. Dokumentacja techniczna, o której mowa w ust. 1, powinna być sporządzona w
formie karty zmian do dokumentacji technicznej szybu i jego wyposażenia, do
którego wprowadza się wyciąg pomocniczy. Dokumentacja ta powinna być
przechowywana łącznie z podstawową dokumentacją techniczną szybu i jego
wyposażenia.
ż 591. 1. Każda wciągarka przewoźna stosowana do wyciągu awaryjnego bądź
ratowniczego powinna posiadać szczegółową instrukcję obsługi, która określa
graniczne warunki obciążenia, warunki przechowywania i konserwacji, warunki
ustawienia względem koła linowego i zakotwienie wciągarki.
2. Wciągarka oraz jej zespół jezdny powinny być poddawane okresowym kontrolom
przez osoby dozoru ruchu energomechanicznego.
ż 592. 1. Parametry prędkości i obciążenia wyciągów pomocniczych, o których mowa
w ż 522 ust. 1 pkt 3, należy odnosić do średniego promienia nawijania liny na
bębnie o nawijaniu wielowarstwowym lub bobinie.
2. Ustawienie przewoźnej wciągarki powinno spełniać warunek ograniczenia
odchylenia liny w jej skrajnych położeniach na bębnie względem płaszczyzny
prostopadłej do wału bębnowego do 1o20'. Powyższe powinno być potwierdzone
operatami mierniczymi.
3. W razie prowadzenia naczynia wyciągu awaryjnego po prowadnikach wyciągu
głównego lub po prowadniku i linie wyciągowej wyciągu głównego, przesiadanie
osób powinno się odbywać po drabinkach z ubezpieczeniem szelkami bezpieczeństwa
i asekuracją przez pracownika szybowego.
4. Zdolność transportowa wyciągu awaryjnego powinna być co najmniej taka, aby
osoby znajdujące się w naczyniach wyciągu głównego mogły być ewakuowane na
powierzchnię lub do poziomów mających połączenie z powierzchnią w czasie poniżej
10 godzin.
15. Górnicze wyciągi szybowe w szybach głębionych i zbrojonych
ż 593. Do wyciągów szybowych służących do głębienia i zbrojenia szybów mają
zastosowanie przepisy: ż 513-521, ż 522 ust. 2, ż 525, 526, 531, 534, 535, 539,
544, 546, 547, 549 ust. 1-3, ż 550, 551, 552 ust. 1 i 3, ż 553, 554 ust. 2-5,
555, 556 ust. 1 i 3-5, ż 557, ż 562-568, ż 570 ust. 1 i 3, ż 572, 575 ust. 1, ż
577 ust. 1 i 5-8, ż 579, 580, 582 ust. 1 i 2, ż 583-588.
ż 594. 1. Nie wymaga się stosowania prowadników dla kubłów na odcinku 70 m od
dna szybu do ramy napinającej, przy zastosowaniu lin wyciągowych płaskich lub
nieodkrętnych i na odcinku 40 m od dna szybu do ramy napinającej przy
zastosowaniu lin nośnych innych konstrukcji.
2. Nie wymaga się stosowania prowadników linowych dla kubłów na odcinku 70 m od
dna szybu do klap pomostu roboczego na zrębie szybu przy zastosowaniu lin
wyciągowych płaskich lub nieodkrętnych. Przy użyciu lin nośnych innych
konstrukcji odcinek ten powinien zostać skrócony do 40 m z równoczesnym
zastosowaniem układu blokad ryglowania drążka hamulca manewrowego maszyny
wyciągowej od położenia klap szybowych na zrębie i pomoście wysypowym oraz
sygnalizacji dojazdu i zabezpieczeń odjazdu kubła do szybu przy otwartych
klapach szybowych.
ż 595. Kubeł powinien być prowadzony za pomocą sań prowadniczych lub prowadnic
bezpośrednio związanych z kubłem.
ż 596. 1. Odległość między kubłami a obudową szybu lub innymi elementami
wyposażenia szybu powinna wynosić co najmniej:
1) przy głębokości do 500 m - 250 mm,
2) przy głębokości powyżej 500 m - 400 mm.
2. Odległość pomiędzy poruszającymi się elementami urządzeń wyciągowych na całej
głębokości szybu powinna wynosić co najmniej 250 mm + H/4 mm, gdzie H oznacza
głębokość szybu w m, przy czym odległość ta nie może być mniejsza od 300 mm.
3. W miejscu przejazdu kubła przez pomosty: wysypowy, roboczy, ochronny, wiszący
i ramę napinającą odległość, o której mowa w ust. 1, może być zmniejszona:
1) do 100 mm przy ograniczeniu prędkości jazdy do 1 m/s,
2) do 50 mm przy zastosowaniu, w miejscach przewężonych, blach
odbojowo-ślizgowych i ograniczeniu prędkości do 0,5 m/s.
ż 597. Prędkość jazdy kubła z ludźmi nie może przekroczyć 6 m/s.
ż 598. 1. Podczas jazdy ludzi kubły lub sanki prowadnicze kubła powinny być
wyposażone w daszki ochronne.
2. Wsiadanie i wysiadanie ludzi z kubła powinno się odbywać wyłącznie na
pomostach do tego celu przystosowanych lub na dnie szybu.
3. Zabrania się wsiadania i wysiadania ludzi na pomoście wysypowym.
ż 599. Sygnał "naczynie wolne" powinien być nadany każdorazowo:
1) po zakończeniu jazdy ludzi do każdego z poziomów pośrednich w głębionym
szybie,
2) po zakończeniu jazdy osobistej,
3) przy wyciągach dwukońcowych przez sygnalistę odbierającego kubeł na dnie
szybu dla umożliwienia ruchu drugiego naczynia na poziomie zrębu lub nadszybia.
ż 600. Zabrania się:
1) przewożenia ludzi w kubłach posiadających punkt zawieszenia poniżej środka
ciężkości lub z otwartym dnem,
2) jazdy na załadowanym kuble lub na jego krawędzi,
3) zjazdu jednej osoby do szybu, w którym nikt nie pracuje.
ż 601. Jeżeli w czasie głębienia lub zbrojenia szybu zachodzi konieczność
dokonania zmian konstrukcyjnych w wyciągu szybowym, wynikających z technologii
robót, to doraźną jazdę takim urządzeniem nie uważa się za jazdę ludzi w
rozumieniu rozporządzenia. Zezwolenie na jazdę ludzi w takim wypadku wydaje
kierownik działu energomechanicznego przez dokonanie wpisu do księgi wyciągu
szybowego.
ż 602. 1. Przy każdorazowym ruchu kubła z dnia szybu maszynista powinien
podciągnąć kubeł do wysokości około 1,5 m od dna szybu dla umożliwienia
oczyszczenia spodu kubła z urobku i ustabilizowania jego drgań i wahań. Przy
opuszczaniu kubła maszynista powinien zatrzymać kubeł na wysokości 10-20 m od
dna szybu, pomostu lub innego miejsca pracy w szybie. Na dalszą jazdę maszynista
powinien otrzymać sygnał.
2. Przy każdorazowym uruchomieniu nie prowadzonego kubła w kierunku do góry, z
pomostu wiszącego lub innego miejsca pracy w szybie, maszynista powinien
podciągnąć kubeł do wysokości ok. 1,5 m dla ustabilizowania jego drgań i wahań
oraz zatrzymać kubeł w odległości 10-20 m od klap na pomoście roboczym na zrębie
szybu.
ż 603. 1. W czasie opuszczania do miejsc pracy w szybie materiałów i elementów
konstrukcyjnych lub urządzeń mocowanych do zawiesia kubłowego za pomocą linek i
uchwytów do tego celu przeznaczonych na dnie szybu oraz na pomostach może się
znajdować wyłącznie załoga zatrudniona przy pracach transportowych.
2. W czasie ruchu wyciągu załoga ta musi być zabezpieczona przed skutkami
ewentualnego wpadnięcia do szybu transportowanych elementów konstrukcyjnych lub
urządzeń mocowanych do zawiesia kubłowego.
ż 604. 1. Z kubła można wykonywać w szybie roboty:
1) związane z montażem i demontażem pomostu,
2) miernicze przy stabilizacji i kontroli punktów pomiarowych,
3) sporadyczne naprawy i konserwacje urządzeń w szybie jak: usuwanie
nieszczelności rurociągów, dokręcanie i kontrola śrubowych konstrukcji
wyposażenia szybu, kontrola: lin prowadniczych, lin nośnych, urządzeń
pomocniczych, przewodów sygnalizacyjnych i kabli energetycznych, kontrole i
konserwacje oraz drobne naprawy awaryjne; roboty te można wykonywać wyłącznie
przy przełączonej sygnalizacji na "rewizję szybu".
2. Warunkiem prowadzenia z kubła robót wymienionych w ust. 1 jest szczegółowe
ich określenie przez osobę dozoru ruchu, prowadzącą roboty na danej zmianie, i
wpisanie ich do odpowiedniej książki, z uwzględnieniem aktualnej sytuacji w
szybie oraz sposobu i warunków bezpiecznego wykonania danej pracy.
3. Pracownicy wykonujący pracę z kubła powinni być zabezpieczeni szelkami
bezpieczeństwa odpowiednio przymocowanymi do układu zawieszenia kubła.
ż 605. Urządzenia pomocnicze przy głębieniu i zbrojeniu szybów, nie przeznaczone
do prowadzenia jazdy ludzi, zainstalowane w szybie i w obrębie szybu, z
wyjątkiem pomostów wiszących na linach będących linami prowadniczymi wyciągów
szybowych z jazdą ludzi, powinny być wykonane na podstawie dokumentacji
technicznej i ustalonej technologii budowy i posiadać zezwolenie na oddanie do
ruchu, wydane przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 606. Wciągarki bębnowe wolnobieżne do napędu urządzeń pomocniczych przy
głębieniu i zbrojeniu szybów powinny odpowiadać wymaganiom określonym w
załączniku nr 17 do rozporządzenia.
ż 607. W razie współpracy dwóch lub więcej wciągarek wolnobieżnych, ruch ich
powinien być sterowany centralnie, przy czym dla celów korekcji położenia
urządzeń przemieszczanych (pomostów, szalunków itp.) powinna istnieć możliwość
sterowania indywidualnego.
ż 608. 1. Otwory bez klap w pomostach wiszących dla przejazdu kubła powinny być
zaopatrzone w osłony. Wysokość osłon powinna wynosić co najmniej 1,8 m.
2. Pomosty w szybie, których odległość od krawędzi do obudowy jest większa od
200 mm lub które mają otwory przelotowe dla kubłów zamykane klapami, powinny być
wyposażone w odpowiednie poręcze ochronne oraz krawężniki.
3. Pomost wiszący lub pomost wiszący - rama napinająca, w czasie wykonywania z
nich robót, powinny być zawsze unieruchomione w stosunku do obudowy szybu. W
odniesieniu do pomostu wiszącego - ramy napinającej unieruchomienie powinno
nastąpić po odpowiednim naprężeniu lin prowadniczo-nośnych.
4. W czasie przemieszczania pomostów wiszących - ram napinających ruch wyciągów
szybowych powinien być zatrzymany.
ż 609. Nadawanie sygnałów dla przemieszczania urządzeń pomocniczych może odbywać
się przy użyciu istniejącej sygnalizacji wyciągu szybowego i ustalonych w tym
zakresie sygnałów.
ż 610. Dno szybu, komory pomp, pomosty i podszybia, z których prowadzone są
roboty, powinny być oświetlone.
ż 611. Przed każdym przemieszczeniem urządzeń przy pomocy wciągarek
wolnobieżnych należy przeprowadzić oględziny wciągarek i urządzeń sygnalizacji
przez osobę upoważnioną do samodzielnego przeprowadzania rewizji urządzeń
stosowanych przy głębieniu i zbrojeniu szybów.
ż 612. 1. W czasie przemieszczania pomostu wiszącego na pomoście może znajdować
się tylko taka ilość ludzi, która jest niezbędna do kierowania pomostem w czasie
jego przemieszczania.
2. Ilość ludzi potrzebna do przemieszczania pomostu powinna być określona w
instrukcji przemieszczania danego pomostu.
3. Ludzie znajdujący się na pomoście w czasie jego przemieszczania powinni być
zabezpieczeni szelkami bezpieczeństwa.
ż 613. Prędkość przemieszczania pomostu wiszącego nie może przekraczać 0,25 m/s.
ż 614. 1. Przemieszczanie pomostu wiszącego powinno odbywać się pod nadzorem
osoby dozoru ruchu.
2. W czasie przemieszczania pomostu wiszącego, oprócz osoby uprawnionej do
sterowania wciągarek wolnobieżnych przy każdej wciągarce lub grupie wciągarek
zlokalizowanych obok siebie, powinna być obecna osoba zaznajomiona z obsługą
wciągarek celem obserwacji układania się lin na bębnach wciągarek.
ż 615. Przemieszczanie pomostu wiszącego w szybie może się odbywać przy
spełnieniu następujących warunków:
1) poniżej pomostu w czasie przemieszczania nie mogą znajdować się ludzie,
2) obciążenie i prędkość w czasie przemieszczania pomostu nie będzie przekraczać
wielkości określonych dla warunków przemieszczania,
3) stosowane będą sygnały ustalone dla danego pomostu.
ż 616. Podczas przemieszczania pomostu wiszącego lub urządzeń pomocniczych ruch
innych urządzeń w szybie powinien być wstrzymany.
Rozdział 5
Transport w wyrobiskach poziomych oraz pochyłych o nachyleniu do 45o
1. Postanowienia wstępne
ż 617. Urządzenia i układy transportu w wyrobiskach poziomych oraz o nachyleniu
do 45o należy budować i obsługiwać zgodnie z wymaganiami określonymi w
załączniku nr 18 do rozporządzenia.
ż 618. 1. Układ transportowy, przeznaczony do transportu urobku, materiałów i
urządzeń po zakończeniu jego budowy i rozruchu oraz po dokonaniu zmian w czynnym
układzie transportowym, wymaga zezwolenia kierownika ruchu zakładu górniczego.
2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się na podstawie dokumentacji
układu transportowego i protokołu komisyjnego odbioru technicznego.
ż 619. 1. Dokumentacja układu transportowego powinna zawierać:
1) arkusz opisowy urządzenia,
2) plan sytuacyjny wyrobisk transportowych z uwidocznieniem związanych z nim
funkcjonalnie sąsiednich wyrobisk oraz podaniem nazw wyrobisk i oznaczeniem
kierunku transportu, a także innych środków transportu znajdujących się w
wyrobiskach,
3) schematy dróg transportowych z oznaczeniem nachyleń, punktów
charakterystycznych, takich jak stacje (pomosty) nadawczo-odbiorcze, rozjazdy
itp.,
4) charakterystykę techniczną urządzeń transportowych obejmującą:
a) parametry eksploatacyjne,
b) cechy charakteryzujące środki transportowe oraz trakcje,
5) schematy zabezpieczeń ruchu, sygnalizacji i łączności,
6) obliczenia trakcyjne:
a) dróg hamowania,
b) maksymalnych transportowanych ciężarów użytecznych,
c) maksymalnych nachyleń,
7) regulamin transportu.
2. Dokumentacja, o której mowa w ust. 1, i karta zmian powinny być zatwierdzone
przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 620. 1. Środki transportowe powinny być zabezpieczone przed staczaniem się lub
zsunięciem.
2. Środki transportowe stanowiące skład pociągu powinny być ze sobą sprzęgnięte.
3. Ręczne sprzęganie i rozprzęganie środków transportowych w czasie ruchu jest
zabronione.
ż 621. Roboty na drogach przewozowych wolno wykonywać tylko po zabezpieczeniu i
oznakowaniu miejsca pracy oraz uzyskaniu zgody dysponenta przewozu.
ż 622. Na stacjach osobowych, stanowiskach obsługi kołowrotów, stacjach
załadowczych, rozładowczych i pośrednich oraz na drogach transportowych nie mogą
być gromadzone przedmioty utrudniające transport i obsługę.
ż 623. Uruchomienie urządzenia transportowego powinno być poprzedzone
ostrzegawczym sygnałem akustycznym.
ż 624. Ilość pracujących równocześnie w wyrobisku maszyn (pojazdów) z napędem
spalinowym powinna być tak ustalona, aby zawartość szkodliwych gazów w powietrzu
nie przekroczyła dopuszczalnych wartości określonych w ż 215 ust. 2.
2. Transport ręczny
ż 625. 1. Przesuwanie materiałów i urządzeń można prowadzić tylko po takich
drogach, które zapewniają samohamowność środka transportowego lub przedmiotu
transportowanego.
2. Przetaczanie wozów po torach oraz wózków nośnych po jezdniach szynowych kolei
podwieszanych i spągowych można prowadzić po drogach o nachyleniu nie
przekraczającym 4o, z zachowaniem odległości co najmniej 10 m pomiędzy
transportowanymi ładunkami. Odległość ta nie dotyczy przetaczania wozów na
stacjach załadowczych i nadawczo-odbiorczych.
3. Środków transportowych nie wolno puszczać swobodnym biegiem.
ż 626. Droga transportu ręcznego lub jej odcinek powinny być zamknięte dla
innego rodzaju transportu.
ż 627. Osoba dozoru ruchu odpowiedzialna za transport ręczny powinna uzgodnić
zamierzony transport z osobami dozoru ruchu oddziałów, przez których rejony
transport ten będzie prowadzony, lub z dysponentem ruchu przewozu
lokomotywowego.
3. Transport linowy
ż 628. Przejechanie środków transportowych poza krańce stacji określone w
dokumentacji układu transportowego powinno spowodować wyłączenie napędu układu
transportowego.
ż 629. 1. Dla przewozu ludzi powinny być urządzone stacje osobowe.
2. Stacje osobowe stałe powinny być tak utrzymane, aby ludzie wsiadali i
wysiadali ze środków transportowych na poziomą płaszczyznę, a odstęp między
środkiem transportu a obudową wyrobiska wynosił co najmniej 0,8 m, natomiast
wysokość wyrobiska od strony wysiadania i wsiadania powinna wynosić co najmniej
1,8 m.
ż 630. Przewóz ludzi środkami transportowymi przeznaczonymi wyłącznie do
transportu materiałów jest zabroniony.
ż 631. 1. Tory albo środki transportowe w wyrobiskach o nachyleniu ponad 4o
powinny być zabezpieczone tak, aby w razie zerwania liny ciągnącej lub
rozłączenia środków transportowych nie nastąpiło ich samostoczenie lub
zsunięcie.
2. W wyrobiskach pochyłych górne i pośrednie stacje (pomosty) nadawczo-odbiorcze
powinny być tak zabezpieczone, aby nie nastąpiło stoczenie się z nich środka
transportowego.
3. Urządzenia zabezpieczające stacje, o których mowa w ust. 2, powinny być
obsługiwane z bezpiecznego miejsca.
4. Dolna stacja nadawczo-odbiorcza wyrobiska pochyłego połączona z czynnym
wyrobiskiem powinna być wykonana w sposób zapewniający bezpieczeństwo
pracujących lub przechodzących.
ż 632. 1. W wyrobiskach, w których jest prowadzony transport linowy, zabronione
jest przebywanie ludzi.
2. Dopuszcza się przebywanie ludzi nie związanych z transportem tylko przy
całkowicie wstrzymanym ruchu i po zabezpieczeniu stacji zgodnie z wymaganiami
określonymi w ż 631 ust. 2.
3. Dopuszcza się możliwość przebywania w wyrobisku transportowym pracowników
stałej obsługi urządzeń transportowych, zainstalowanych w tym wyrobisku, pod
warunkiem przebywania pracowników w odpowiednich wnękach zabezpieczających i
wyposażonych w sygnalizację ostrzegawczą i łączność.
ż 633. 1. Lin ciągnących i nośnych w urządzeniach przeznaczonych do jazdy ludzi
nie można eksploatować, jeżeli:
1) na skutek starcia, korozji, pęknięć, rozluźnień, uszkodzeń drutów itp.
nastąpiło obniżenie współczynnika bezpieczeństwa o ponad 20% w porównaniu z
wartością tego współczynnika wyznaczoną dla nowej liny,
2) wystąpiło miejscowe wydłużenie lub inne nienormalne zniekształcenie liny,
3) przy transporcie liną otwartą liczba zwojów nieczynnych na bębnie kołowrotku
jest mniejsza od 3.
2. Lin ciągnących i nośnych w urządzeniach przeznaczonych do transportu
materiałów i urządzeń nie można eksploatować, jeżeli:
1) zużycie drutów warstwy zewnętrznej będzie przekraczało 50% średnicy drutu,
2) wystąpi liczba pęknięć drutów zewnętrznych większa od dopuszczalnej dla danej
konstrukcji liny i warunków jej pracy,
3) wystąpią okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3.
ż 634. Transport linowy może być rozpoczęty po sprawdzeniu:
1) stanu technicznego lin, napędów i drogi transportowej,
2) działania sygnalizacji ostrzegawczej, porozumiewawczej i łączności,
3) działania sygnalizacji ostrzegawczej, zakazującej wejścia osób postronnych do
wyrobisk transportowych,
4) oświetlenia stanowisk obsługi.
ż 635. 1. Odstęp między krawędziami środka transportowego a obudową wyrobiska,
ociosem lub odrzwiami oraz między dwoma mijającymi się środkami transportowymi
powinien wynosić co najmniej 0,25 m.
2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do wyciągów krzesełkowych, gdzie odstęp
między najbardziej wysuniętymi częściami krzesełek powinien wynosić co najmniej
0,4 m.
3. Odstęp między krawędziami najszerszego środka transportowego kolei
podwieszanych a obudową wyrobiska, ociosem, odrzwiami lub innymi urządzeniami
powinien wynosić co najmniej 0,4 m. W miejscach przeładunku odległość ta musi
wynosić co najmniej 0,8 m.
ż 636. 1. Podczas przewozu ludzi w wyrobisku transportowym nie może odbywać się
żaden inny transport.
2. Obsługa napędu powinna mieć możliwość natychmiastowego zatrzymania urządzenia
napędowego ze swego miejsca pracy.
ż 637. Prędkość przewozu ludzi środkami transportu linowego nie może przekraczać
2 m/s.
ż 638. Przewóz ludzi może być prowadzony tylko pod nadzorem wyznaczonej osoby
dozoru ruchu, zgodnie z regulaminem zatwierdzonym przez kierownika ruchu zakładu
górniczego.
ż 639. Transport po torach może być prowadzony pod warunkiem, że transportowane
materiały i urządzenia są zabezpieczone przed przemieszczaniem się.
ż 640. 1. Środki transportowe do przewozu ludzi powinny zapewniać:
1) wyprostowaną pozycję siedzących ludzi,
2) zabezpieczenie wejścia z możliwością otwarcia od zewnątrz i wewnątrz,
3) możliwość zahamowania w każdym miejscu trasy,
4) możliwość wysyłania przez osoby jadące sygnałów do maszynisty.
2. Przepis ust. 1 pkt 4 nie dotyczy transportu kolejkami linowymi.
ż 641. Przewóz ludzi wyciągami krzesełkowymi może być stosowany w wyrobiskach o
nachyleniu do 25o.
ż 642. W wyrobiskach, w których odbywa się przewóz ludzi wyciągami
krzesełkowymi, nie mogą być instalowane inne urządzenia transportowe.
ż 643. 1. Na odcinku pracy liny urządzenia transportowego tor powinien mieć
pochylenie w jednym kierunku.
2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania w razie transportu liną zamkniętą.
ż 644. W razie transportu materiałów i urządzeń po spągu w wyrobiskach o
zamiennych kierunkach nachylenia dopuszcza się transport dwoma pracującymi
równocześnie kołowrotami, których liny doczepiane są do środka transportowego -
na warunkach określonych przez kierownika ruchu zakładu górniczego, z
zachowaniem wszelkich środków bezpieczeństwa.
ż 645. 1. Podczas ruchu więcej niż jednego środka transportowego po torach o
nachyleniu ponad 4o powinny być stosowane zabezpieczenia uniemożliwiające
rozłączenie się zestawu tych środków.
2. Zabezpieczenia, o których mowa w ust. 1, nie są wymagane przy transporcie po
spągu przy nachyleniach zapewniających samohamowność środka transportowego.
3. Środki transportowe w transporcie liną zamkniętą lub ich zestawy powinny być
doczepione do liny ciągnącej w sposób wykluczający ich samoistne rozprzęganie.
4. Zestaw transportowy kolejki podwieszanej lub spągowej, poruszający się po
torach o nachyleniach jednokierunkowych, powinien mieć wózek hamulcowy
umieszczony na końcu tego zestawu od strony upadu.
5. W wypadku dwukierunkowego nachylenia trasy wózki hamulcowe powinny być
umieszczone na początku i na końcu zestawu transportowego, jeżeli warunki
dopuszczenia zestawu do stosowania w zakładach górniczych nie stanowią inaczej.
ż 646. 1. W czasie transportu zestaw transportowy kolejki podwieszanej i
spągowej powinien być oznakowany światłem białym z przodu i światłem czerwonym z
tyłu lub światłem czerwonym z przodu i z tyłu.
2. Zestaw transportowy z własnym napędem trakcyjnym powinien mieć reflektor z
białym światłem, świecący w kierunku jazdy, zapewniający widoczność na odległość
co najmniej 30 m.
ż 647. Załadunek i rozładunek zestawu jezdnego kolejki powinien odbywać się
tylko w miejscach do tego przeznaczonych.
ż 648. 1. Wszystkie stacje nadawczo-odbiorcze na drogach pochyłych powinny
posiadać odcinki toru odpowiedniej długości ułożone poziomo w linii prostej.
2. Długość odcinków torów poziomych na stacjach powinna być tak dobrana, aby
zestaw środków transportowych mieścił się na długości stacji i aby była
możliwość swobodnej obsługi tych środków.
3. Przepis ust. 1 nie dotyczy miejsc rozładunku materiałów i urządzeń dla
wyrobisk będących w drążeniu.
4. Transport przenośnikami
ż 649. Przenośniki taśmowe powinny być wyposażone w sprawnie działające,
przewidziane dokumentacją techniczno-ruchową, urządzenia kontroli ruchu i
urządzenia gaśnicze.
ż 650. 1. Zatrzymanie przenośnika powinno być możliwe z każdego miejsca trasy.
2. Przy przenośnikach przeznaczonych do przewozu ludzi zatrzymanie przenośnika
powinno być także możliwe z pomostów do wsiadania i wysiadania.
ż 651. Transport długich i ciężkich przedmiotów do ściany i ze ściany
przenośnikami zgrzebłowymi w ścianie i przenośnikami pozaścianowymi może być
prowadzony wyłącznie na warunkach ustalonych każdorazowo przez kierownika ruchu
zakładu górniczego.
ż 652. Transport urobku przenośnikami może być prowadzony tylko przy takich
nachyleniach, przy których nie wystąpi samostaczanie się urobku.
ż 653. 1. Wyrobiska, w których zabudowane są przenośniki taśmowe, powinny być
tak utrzymane, aby wzdłuż trasy zapewnione były co najmniej następujące
odległości:
1) od ociosu, obudowy lub innych stałych elementów urządzeń i instalacji do
konstrukcji trasy przenośnika - 0,25 m,
2) od ociosu, obudowy lub innych stałych elementów urządzeń lub instalacji, po
stronie przejścia dla ludzi do konstrukcji trasy przenośnika - 0,7 m,
3) od stropu wyrobiska lub innych stałych elementów urządzeń i instalacji
zabudowanych pod stropem do taśmy górnej - 0,6 m.
2. Odległość napędu przenośnika taśmowego od obudowy wyrobiska lub
zainstalowanych maszyn i innych urządzeń powinna wynosić co najmniej 0,7 m po
obu jego stronach.
3. Przechodzenie przez przenośniki dozwolone jest tylko w miejscach do tego
przeznaczonych i odpowiednio zabezpieczonych.
ż 654. 1. Ręczne usuwanie zanieczyszczeń z konstrukcji przenośnika podczas ruchu
taśmy jest zabronione.
2. Miejsca zsypów i przesypów przenośników taśmowych i zgrzebłowych powinny mieć
osłony zabezpieczające ludzi przed spadającymi bryłami urobku.
ż 655. Transport materiałów lub elementów maszyn i innych urządzeń przenośnikami
pracującymi w ciągach dozwolony jest tylko po przełączeniu układu na sterowanie
lokalne.
ż 656. 1. Dla jazdy ludzi przenośnikami taśmowymi należy opracować regulamin
przewozu, w którym powinny być także określone warunki kontroli trasy
przenośników dla przewozu ludzi.
2. Regulamin zatwierdza kierownik ruchu zakładu górniczego.
ż 657. 1. Przenośniki taśmowe przystosowane do jazdy ludzi w wyrobiskach powinny
być tak utrzymywane, aby w czasie ich eksploatacji zachowane były następujące
warunki:
1) na całej długości trasy odległość od konstrukcji trasy przenośnika do ociosu
obudowy lub innych urządzeń zainstalowanych na stałe w wyrobisku powinna wynosić
co najmniej 0,4 m, a od strony przejścia dla ludzi - 0,7 m,
2) odległość taśmy górnej od stropu lub urządzeń zabudowanych pod stropem
powinna wynosić co najmniej 1 m na całej długości trasy, a w miejscach wsiadania
i wysiadania - nie mniej niż 1,5 m.
2. W razie gdy przewóz ludzi odbywa się zarówno na dolnej, jak i na górnej
taśmie, odległość taśmy dolnej od elementów konstrukcyjnych taśmy górnej powinna
wynosić co najmniej 1 m na całej długości trasy, a w miejscach wsiadania i
wysiadania oraz na długości 20 m za pomostem do wsiadania i na długości 20 m
przed pomostem do wysiadania - 1,5 m.
3. Pomosty do wsiadania i wysiadania powinny być tak utrzymywane, aby ich
wysokość nad krążnikami tocznymi wynosiła co najwyżej 0,05 m.
4. Nachylenie pomostów powinno odpowiadać nachyleniu trasy przenośnika.
ż 658. Pomosty do wsiadania i wysiadania powinny być utrzymywane w stanie
zapobiegającym poślizgnięciu się osób oraz mieć kompletne poręcze, schody,
uchwyty ułatwiające wsiadanie i wysiadanie oraz bariery zapobiegające
ewentualnemu spadnięciu przewożonych osób.
ż 659. Zabrania się przewozu ludzi na urobku.
ż 660. Prędkość jazdy ludzi przenośnikiem taśmowym nie może przekraczać 2,5 m/s.
ż 661. 1. Przewóz ludzi przenośnikami taśmowymi powinien odbywać się pod
nadzorem osoby dozoru ruchu.
2. Osoba dozoru ruchu obowiązana jest do wyznaczenia pracowników nadzorujących
wsiadanie i wysiadanie osób na poszczególnych pomostach.
ż 662. 1. Jazda na taśmie powinna odbywać się w pozycji leżącej.
2. Jadący na taśmie nie mogą zabierać ze sobą żadnych narzędzi oraz przedmiotów,
które mogą powodować zagrożenie w czasie jazdy.
ż 663. W rejonie pierwszego pomostu do wsiadania powinna być umieszczona tablica
zawierająca informacje o warunkach prowadzenia jazdy ludzi.
5. Transport kolejami podziemnymi
ż 664. 1. Transport urobku, materiałów, urządzeń i przewóz ludzi kolejami
podziemnymi powinien być prowadzony z zachowaniem zasad określonych w
regulaminie pracy kolei podziemnej.
2. Regulamin powinien być opracowany odrębnie dla każdego poziomu, na którym
transport ten jest prowadzony, i zatwierdzony przez kierownika ruchu zakładu
górniczego.
ż 665. 1. Regulamin pracy kolei podziemnej powinien określać w szczególności:
1) organizację ruchu kolejowego,
2) zasady i warunki prowadzenia ruchu pociągów i prac manewrowych,
3) zabezpieczenie ruchu kolejowego,
4) obowiązki dozoru i służb przewozowych w zakresie prowadzenia ruchu kolejowego
oraz kontroli stanu technicznego maszyn i innych urządzeń,
5) podział dróg przewozowych na główne z pierwszeństwem ruchu pociągów oraz
podporządkowane,
6) zakres obowiązków kierowników pociągów.
2. Organizacja i zasady przewozu ludzi powinny być opracowane w odrębnym
rozdziale regulaminu.
ż 666. Przewód jezdny trakcji elektrycznej, licząc od główki szyny, powinien być
zawieszony (utrzymywany) na wysokości co najmniej:
1) 2 m w wyrobiskach przewozowych,
2) 2,2 m na stacjach osobowych, podszybiach oraz na trasie od szybu do stacji
osobowej przy szybie.
ż 667. Tory kolei podziemnej powinny być utrzymywane tak, aby zachowane były
następujące warunki:
1) nachylenie torów i ich szerokość na wszystkich odcinkach trasy powinny być
zgodne z dokumentacją techniczną układu transportowego,
2) powierzchnie toczne główek szyn na złączach nie mogą być przesunięte pionowo
względem siebie o więcej niż 1 mm,
3) odległość pomiędzy końcami szyn na stykach skręcanych nie może być większa
niż 5 mm.
ż 668. 1. Odstęp między krawędziami najszerszego środka transportu a obudową
wyrobiska, ociosem, odrzwiami lub innymi urządzeniami oraz między dwoma
mijającymi się środkami transportu powinien wynosić co najmniej 0,25 m.
2. Przejścia dla ludzi obok urządzeń transportowych w ruchu powinny posiadać
szerokość co najmniej 0,7 m do wysokości 1,8 m.
ż 669. 1. Wyrobiska przewozowe powinny być utrzymywane w stanie zapewniającym
przejścia dla ludzi w następujących miejscach:
1) na drogach przewozowych, co najmniej wzdłuż jednego ociosu wyrobiska,
2) na stacjach załadowczych i wyładowczych oraz podszybiach z jednym torem, co
najmniej wzdłuż jednego ociosu,
3) na stacjach załadowczych i rozładowczych oraz podszybiach z dwoma lub większą
liczbą torów, wzdłuż obu ociosów.
2. Na stacjach załadowczych i rozładowczych przejścia dla ludzi, o których mowa
w ust. 1 pkt 2 i 3, powinny być utrzymywane w obu kierunkach od wysypu na
odległość zapewniającą obsługę urządzeń stacji.
ż 670. Wyrobiska przewozowe, w których występują wycieki wody, powinny posiadać
ścieki lub inne urządzenia odwadniające, utrzymywane w stanie zapewniającym
skuteczne odwadnianie wyrobisk.
ż 671. 1. Lokomotywy elektryczne przewodowe nie mogą być stosowane w wyrobiskach
zaliczonych do pomieszczeń ze stopniem "b" i "c" niebezpieczeństwa wybuchu.
2. W wyrobiskach zaliczonych do pomieszczeń ze stopniem "a" niebezpieczeństwa
wybuchu lokomotywy elektryczne przewodowe mogą być stosowane, pod warunkiem, że
wyrobiska te są przewietrzane prądem powietrza o prędkości określonej w ż 218
ust. 1.
ż 672. 1. Lokomotywy akumulatorowe budowy przeciwwybuchowej mogą być stosowane
we wszystkich wyrobiskach, pod warunkiem, że koncentracja metanu nie przekroczy
2%.
2. W wyrobiskach, w których występują zagrożenia metanowe, wolno stosować
lokomotywy spalinowe tylko budowy przeciwwybuchowej, pod warunkiem, że zawartość
metanu nie przekracza 1,5%.
ż 673. W wyrobiskach (pomieszczeniach) przewozowych zaliczonych do stopni "b"
lub "c" niebezpieczeństwa wybuchu i przewietrzanych wentylacją odrębną,
lokomotywy spalinowe powinny być wyposażone w sprawnie działający metanomierz
sygnalizujący koncentrację metanu przekraczającą 1,5 %.
ż 674. 1. W razie przekroczenia koncentracji metanu, o którym mowa w ż 673,
maszynista obowiązany jest natychmiast unieruchomić silnik lokomotywy i
powiadomić dyspozytora metanometrii.
2. Ponowne uruchomienie silnika może nastąpić za zgodą dyspozytora metanometrii.
ż 675. Ruch lokomotywy spalinowej w wyrobisku z wentylacją odrębną przy
wyłączonym wentylatorze lutniowym jest zabroniony.
ż 676. Lokomotywa spalinowa w czasie postoju powinna posiadać zamknięty dopływ
paliwa do silnika oraz powinna być zabezpieczona przed jej uruchomieniem przez
osoby nie powołane.
ż 677. W czasie napełniania paliwem zbiornika lokomotywy spalinowej silnik
powinien być wyłączony, a lokomotywa zahamowana.
ż 678. 1. Ruchem pociągów kieruje dysponent ruchu kolei podziemnej.
2. Dysponent ruchu kolei podziemnej powinien być wyznaczony dla każdego poziomu
przewozowego, na którym pracują więcej niż dwie lokomotywy.
ż 679. Za prawidłowe oznaczenie pociągu sygnałami odpowiedzialny jest maszynista
lokomotywy.
ż 680. Ruch pociągów powinien być prowadzony w taki sposób, aby na odcinkach
dróg przewozowych, ograniczonych z obu stron semaforami, mógł znajdować się
tylko jeden pociąg.
ż 681. Na trasach przewozowych nie wolno pozostawiać wozów.
ż 682. 1. Najwyższe dopuszczalne prędkości jazdy pociągów nie mogą przekraczać:
1) przy transporcie urobku i materiałów - 5 m/s,
2) przy przewozie oraz transporcie ładunków niebezpiecznych (materiały
wybuchowe, oleje, smary, kwasy, butle z gazami itp.) - 3,5 m/s.
2. Odcinki dróg przewozowych, na których ze względu na stan technicznych torów
lub z innych powodów występują ograniczenia prędkości jazdy pociągów, powinny
być odpowiednio oznaczone.
ż 683. Najwyższa dopuszczalna droga hamowania nie może przekraczać:
1) dla pociągów towarowych - 80 m,
2) dla pociągów osobowych i z ładunkami niebezpiecznymi - 40 m.
ż 684. Na trasach jednotorowych z mijankami wjazd pociągu na jednotorowy odcinek
trasy może nastąpić po spełnieniu jednego z następujących warunków:
1) po uzyskaniu wolnej drogi przejazdu przy sygnalizacji samoczynnej
posiadającej możliwość blokowania wjazdu innego pociągu przed zajęciem odcinka
jednotorowego, a także w czasie jego zajmowania,
2) po uzyskaniu zgody dysponenta ruchu przewozowego za pomocą sygnalizacji
optycznej lub środków łączności wydzielonych dla kolei podziemnej,
3) po uzyskaniu zgody od wyznaczonego przez dysponenta innego pracownika ruchu
przewozowego, w sposób określony w pkt 2.
ż 685. Cofanie pociągu na trasie jest dozwolone pod następującymi warunkami:
1) uzyskania zgody dysponenta ruchu przewozowego lub pracownika, o którym mowa w
ż 684 pkt 3,
2) konwojowania czoła cofanego pociągu.
ż 686. Maszynista lokomotywy pociągu nadjeżdżającego trasą podporządkowaną do
węzła odgałęźnego powinien przepuścić pociąg zbliżający się do tego węzła trasą
posiadającą pierwszeństwo przejazdu.
ż 687. Zwrotnice w węzłach odgałęźnych powinny być stale ustawione w położeniu
umożliwiającym jazdę pociągów po torze głównym.
ż 688. Wykonywanie prac manewrowych może być prowadzone:
1) w wyznaczonych rejonach manewrowych oraz na stacjach załadowczych i
rozładowczych, wyposażonych w urządzenia do przetaczania składów według zasad
podanych w regulaminie, o którym mowa w ż 664,
2) na stacjach załadowczych i rozładowczych, dostosowanych do przetaczania
składów, za pomocą lokomotywy zdalnie sterowanej bez udziału maszynisty, przez
obsługującego stację pracownika ruchu przewozowego,
3) na trasie przejazdu, poza rejonami manewrowymi, po uprzednim uzyskaniu przez
maszynistę lokomotywy zgody dysponenta na przeprowadzenie manewrów.
ż 689. Przetaczanie wozów na stacji, w zależności od jej technicznego
wyposażenia, powinno być wykonywane:
1) lokomotywą przez ciągnięcie lub pchanie sprzęgniętych z nią wozów,
2) lokomotywą zdalnie sterowaną, ciągnącą przetaczany skład wozów na wydzielonym
odcinku drogi przewozowej bez udziału maszynisty lokomotywy,
3) urządzeniami do przetaczania składu wozów bez udziału lokomotywy, która
powinna być odczepiona od przetaczanego składu.
ż 690. Przetaczanie składu wozów lokomotywą przez ich pchanie powinno być
konwojowane przez pracownika obserwującego czoło składu w sposób określony w
załączniku nr 18 do rozporządzenia.
ż 691. Prędkości jazd manewrowych nie mogą przekraczać:
1) przy jeździe w rejonie stacji - 2,5 m/s dla składu ciągniętego przez
lokomotywę,
2) przy jeździe w rejonie stacji składu pchanego przez lokomotywę oraz przy
jeździe przez rozjazdy w kierunku odgałęźnym - 1,5 m/s,
3) przy dojeżdżaniu do stojących wozów oraz przy wykonywaniu manewru wozami
zawierającymi niebezpieczne ładunki - 0,5 m/s.
ż 692. Na ostatnim wozie powinna być umieszczona lampa sygnalizacyjna widoczna
dla maszynisty lokomotywy na prostych odcinkach toru.
ż 693. Ładunki niebezpieczne powinny być przewożone pociągami towarowymi z
zachowaniem następujących warunków:
1) wozy z ładunkami niebezpiecznymi należy oddzielić od lokomotywy dwoma wozami
ochronnymi,
2) wozy z ładunkami niebezpiecznymi należy oddzielić od wozów zawierających inne
ładunki niebezpieczne jednym wozem ochronnym,
3) wozy z ładunkami niebezpiecznymi należy oddzielić od końca pociągu dwoma
wozami ochronnymi.
ż 694. 1. Skład wozów pociągu towarowego, przed wyjazdem na trasę, powinien być
poddany oględzinom technicznym przez osobę formującą skład.
2. W razie dopinania lokomotywy do uformowanego wcześniej składu wozów,
oględzin, o których mowa w ust. 1, dokonuje obsługa pociągu.
3. Przed wyjazdem na trasę maszynista lokomotywy powinien zgłosić dysponentowi
ruchu przewozowego gotowość do wyjazdu.
ż 695. 1. Wjazd pociągu w rejon podszybia może nastąpić tylko za zezwoleniem
udzielonym maszyniście lokomotywy przez dysponenta ruchu.
2. Wjazd na stację rozładowczą lub załadowczą oraz wyjazd pociągu może nastąpić
tylko za zezwoleniem udzielonym maszyniście lokomotywy przez obsługę stacji lub
urządzenia automatycznej sygnalizacji.
ż 696. 1. Przewóz ludzi może odbywać się tylko pod nadzorem wyznaczonej osoby
dozoru ruchu, która jest kierownikiem pociągu.
2. Nazwiska kierowników pociągów powinny być wypisane na tablicach umieszczonych
na stacjach osobowych.
ż 697. 1. Wychylanie się oraz wskakiwanie lub wyskakiwanie z wozów w czasie
jazdy pociągu jest zabronione.
2. Wsiadanie i wysiadanie z wozów może odbywać się tylko przy zatrzymanym
pociągu za zgodą kierownika pociągu.
ż 698. 1. Przed odjazdem pociągu kierownik pociągu powinien dokonać oględzin
technicznych wozów osobowych.
2. Odjazd pociągu powinien być poprzedzony sygnałem akustycznym, nadanym z
lokomotywy przez maszynistę.
ż 699. W czasie przewozu ludzi w wozach osobowych wolno przewozić drobne
przedmioty, które nie mogą wystawać poza wóz i nie mogą zagrażać jadącym w
wozie.
ż 700. W pociągach osobowych należy rozmieszczać w równych odstępach wozy z
hamulcami, przy czym ostatni wóz powinien być też wyposażony w hamulec.
ż 701. Pociąg osobowy w czasie przewozu ludzi nie może być pchany przez
lokomotywę.
ż 702. Maszynista kierujący pociągiem osobowym może wyjechać na trasę wyłącznie
za zgodą dysponenta ruchu przewozowego, po uzyskaniu zgody kierownika pociągu.
ż 703. Przewóz ludzi powinien być prowadzony przy wstrzymanym ruchu pociągów
towarowych na trasie przewozu.
ż 704. Na całej długości stacji osobowej odległość od najszerszego środka
transportowego do obudowy wyrobiska po stronie wsiadania i wysiadania ludzi
powinna wynosić co najmniej 0,8 m do wysokości co najmniej 1,8 m.
ż 705. 1. W czasie wsiadania i wysiadania ludzi oraz w czasie załadunku i
rozładunku materiałów lub urządzeń przewód jezdny powinien być wyłączony spod
napięcia, a stan wyłączenia odpowiednio zabezpieczony.
2. Załączenia i wyłączenia spod napięcia przewodu jezdnego dokonuje kierownik
pociągu lub maszynista lokomotywy.
3. Stan załączenia i wyłączenia napięcia z przewodu jezdnego na stacjach
osobowych powinien być sygnalizowany odpowiednimi transparentami lub tablicami.
ż 706. 1. Załadunek i rozładunek materiałów lub urządzeń powinien być prowadzony
na stacjach materiałowych.
2. Dopuszcza się możliwość dokonywania sporadycznego załadunku i rozładunku
materiałów lub urządzeń poza stacjami materiałowymi, po uprzednim uzyskaniu od
dysponenta ruchu przewozowego kolei podziemnej zezwolenia na dokonanie tych
czynności i po ustaleniu sposobu zabezpieczenia i czasu wyłączenia z ruchu
miejsca, w którym wykonywane będą czynności załadunkowe lub rozładunkowe.
ż 707. Na drogach kopalnianej kolei podziemnej środki transportowe do przewozu
ładunków długich powinny być ciągnięte przez lokomotywę z zastosowaniem jednego
wozu ochronnego.
ż 708. Na drogach przewozowych z trakcją przewodową odległość ładunków
przewożonych od przewodu jezdnego nie może być mniejsza niż 0,2 m.
6. Transport pojazdami oponowymi
ż 709. 1. Dla ruchu pojazdów oponowych w wyrobiskach należy opracować regulamin.
2. Regulamin powinien określać w szczególności:
1) jakie pojazdy oponowe można użytkować w wyrobiskach,
2) obowiązki i zakres odpowiedzialności kierowców (operatorów) i dozoru w
zakresie obsługi, kontroli i przeglądów pojazdów oponowych,
3) warunki, jakim muszą odpowiadać wyrobiska, w których poruszają się pojazdy
oponowe,
4) obowiązujące znaki i sygnały,
5) sposób zapoznania pracowników z treścią regulaminu,
6) sposób aktualizacji zmian dotyczących ruchu i użytkowania pojazdów oponowych,
7) miejsca i sposób napełniania paliwem pojazdów,
8) wyrobiska, w których prowadzony jest stały ruch pojazdów.
3. Regulamin zatwierdza kierownik ruchu zakładu górniczego.
ż 710. 1. Wyrobiska, w których prowadzony jest stały ruch pojazdów oponowych,
powinny być utrzymywane w stanie zapewniającym:
1) szerokość większą co najmniej o 1,5 m od najszerszego pojazdu poruszającego
się w tym wyrobisku; w wyrobiskach wewnątrzoddziałowych w uzasadnionych
wypadkach, za zgodą kierownika ruchu zakładu górniczego, szerokość, o której
mowa wyżej, może być zmniejszona do 1 m,
2) odstęp pomiędzy dwoma mijającymi się pojazdami co najmniej 0,5 m,
3) odległość między stropem, obudową lub zabudowanymi pod stropem urządzeniami a
najwyższą częścią lub ładunkiem pojazdu co najmniej:
a) 0,4 m w zakładach górniczych wydobywających węgiel kamienny,
b) 0,2 m w pozostałych zakładach górniczych,
4) nachylenie spągu nie przekraczające dopuszczalnego nachylenia dla danego typu
pojazdu,
5) wyrównany i odwodniony oraz w razie potrzeby utwardzony spąg,
6) przejścia dla ludzi wzdłuż jednego ociosu o szerokości co najmniej 1 m i
wysokości co najmniej 1,8 m.
2. Przy dużym natężeniu ruchu, w zależności od potrzeby, oprócz przejść dla
ludzi wymienionych w ust. 1 pkt 6, należy wykonać wnęki dla schronienia się
będących w wyrobisku ludzi.
3. Wyrobiska, w których prowadzony jest stały ruch pojazdów oponowych, powinny
być oznakowane znakami i sygnałami drogowymi.
ż 711. W wyrobiskach, o których mowa w ż 710, w czasie transportu pojazdami
prowadzenie innego rodzaju transportu jest zabronione.
ż 712. Kontrola stanu technicznego układów transportowych i ich elementów
powinna być realizowana przez rewizje i badania. Zakres i częstotliwość
czynności kontrolnych (rewizje i badania) osoby wykonujące te czynności oraz
sposób dokumentowania wyników kontroli określa załącznik nr 18 do
rozporządzenia.
Rozdział 6
Maszyny i inne urządzenia elektryczne
1. Postanowienia wstępne
ż 713. Do budowy i eksploatacji urządzeń elektrycznych w zakładach górniczych w
zakresie dotyczącym wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy oraz bezpieczeństwa
pożarowego mają zastosowanie ogólnie obowiązujące przepisy o budowie urządzeń
elektrycznych, przepisy eksploatacji technicznej urządzeń elektrycznych w
zakładach przemysłowych, jeżeli niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej,
oraz odpowiednie normy wprowadzone do obowiązkowego stosowania.
ż 714. Maszyny i inne urządzenia elektryczne oraz sieci elektryczne powinny być:
1) tak zaprojektowane, skonstruowane, użytkowane i obsługiwane, aby nie
stanowiły zagrożenia podczas eksploatacji,
2) nadzorowane przez odpowiednie systemy bezpieczeństwa.
ż 715. Wymagania kwalifikacyjne dla osób zatrudnionych przy instalowaniu,
eksploatacji i kontroli urządzeń elektrycznych określają odrębne przepisy.
ż 716. 1. W zakładach górniczych eksploatujących złoża (pokłady) metanowe
elektryczne urządzenia budowy przeciwwybuchowej należy stosować i eksploatować
według zasad określonych w załączniku nr 19 do rozporządzenia.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również do innych urządzeń budowy
przeciwwybuchowej niż określone w ust. 1 oraz w razie eksploatowania urządzeń
budowy przeciwwybuchowej w polach niemetanowych.
ż 717. 1. W wyrobiskach zagrożonych wybuchem pyłu węglowego oraz w obiektach
mechanicznej przeróbki węgla, w których nie występują zagrożenia metanowe,
powinny być stosowane urządzenia elektryczne o stopniu ochrony co najmniej IP54.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do urządzeń przenośnych, specjalnych,
przewietrzanych itp., posiadających określone indywidualne warunki stosowania.
3. W pomieszczeniach zagrożonych wybuchem pyłu węglowego i jednocześnie wybuchem
metanu powinny być stosowane urządzenia przeciwwybuchowe grupy I określonej w
załączniku nr 19 do rozporządzenia.
4. Urządzenia przeciwwybuchowe z prawidłowo zakonserwowanymi powierzchniami
szczelin ognioszczelnych spełniają wymagania, o których mowa w ust. 1.
ż 718. Przez stacje elektroenergetyczne oraz główne urządzenia i sieci
rozdzielcze, o których mowa w ż 28 ust. 2 pkt 5, należy rozumieć zasilające
stacje transformatorowo-rozdzielcze i rozdzielcze wysokiego i średniego
napięcia, rozdzielnie średniego napięcia maszyn wyciągowych, stacji wentylatorów
i stacji odmetanowania, główne rozdzielnie poziomowe średniego napięcia oraz
sieć napowietrzną lub kablową łączącą te rozdzielnie.
ż 719. 1. Co najmniej jeden miesiąc przed rozpoczęciem budowy lub dokonywania
zmian w częściach zakładu górniczego, o których mowa w ż 28 ust. 2 pkt 5 i 6,
kierownik ruchu zakładu górniczego powinien powiadomić właściwy organ
państwowego nadzoru górniczego o zakresie planowanych robót i posiadaniu
kompletnej dokumentacji technicznej.
2. Właściwy organ państwowego nadzoru górniczego dokonuje oceny dokumentacji
technicznej, o której mowa w ust. 1.
ż 720. 1. Zezwolenia kierownika ruchu zakładu górniczego wymaga oddanie do ruchu
rozdzielni średniego napięcia, nie wymienionych w ż 718, a kierownika działu
energomechanicznego - pozostałych urządzeń po zakończeniu ich budowy lub po
dokonaniu zmian.
2. Zezwolenia, o których mowa w ust. 1, wydaje się na podstawie dokumentacji
technicznej lub dokumentacji wprowadzonych zmian, sporządzonej w formie karty
zmian, i protokołu odbioru technicznego.
2. Oświetlenie
ż 721. 1. W zakładzie górniczym powinna znajdować się lampownia przeznaczona do
przygotowania, ładowania i przechowywania oraz konserwacji lamp górniczych.
2. Nadzór nad lampownią sprawuje wyznaczona osoba dozoru wyższego ruchu
energomechanicznego.
3. Liczbę zdatnych do użytku lamp osobistych oraz benzynowych lamp wskaźnikowych
określa kierownik ruchu zakładu górniczego, stosownie do potrzeb.
ż 722. 1. Każda osoba zjeżdżająca pod ziemię i przebywająca w wyrobiskach
powinna mieć przy sobie sprawnie działającą lampę osobistą, przydzieloną jej do
stałego użytkowania.
2. Lampy osobiste pracowników zatrudnionych w wyrobiskach, z wyjątkiem lamp
osobistych ratowników górniczych, powinny być wyposażone w górnicze osobiste
nadajniki lokacyjne.
3. Przy stosowaniu różnych systemów lokacyjnych kierownik ruchu zakładu
górniczego powinien określić warunki ich wykorzystania.
4. Lampy osobiste pracowników zatrudnionych w wyrobiskach zlokalizowanych w
polach metanowych powinny być wyposażone w nadajniki współdziałające z
iskrobezpiecznym urządzeniem lokacyjnym.
5. Lampy osobiste ratowników górniczych powinny być specjalnie oznaczone.
ż 723. Stałe oświetlenie elektryczne powinny mieć zapewnione co najmniej miejsca
i wyrobiska określone w normach wprowadzanych do obowiązkowego stosowania.
3. Zasilanie w energię elektryczną
ż 724. Zakład górniczy powinien mieć co najmniej dwa niezależne zasilania w
energię elektryczną, przy czym:
1) jedno zasilanie, jako podstawowe, powinno zapewniać pełne zapotrzebowanie
mocy zakładu górniczego,
2) drugie zasilanie, jako rezerwowe, powinno zapewniać zapotrzebowanie mocy
głównych wentylatorów, maszyn wyciągowych niezbędnych do wyjazdu załogi, pomp
głównego odwadniania oraz stacji odmetanowania.
ż 725. Urządzenia głównego odwadniania, głównych wentylatorów, maszyn
wyciągowych niezbędnych do wyjazdu ludzi i stacje odmetanowania powinny być
zasilane z rozdzielni posiadającej dwa niezależne zasilania w energię
elektryczną, przy czym jedno z zasilań może być zrealizowane linią prowadzoną
wyrobiskami.
ż 726. Układy zasilania i rozdziału energii elektrycznej zakładu górniczego
powinny odpowiadać wymaganiom określonym w załączniku nr 20 do rozporządzenia.
ż 727. W wyrobiskach powinny być stosowane sieci elektryczne z izolowanym
punktem neutralnym, wyposażone w system uziemiających przewodów ochronnych.
ż 728. W zakładach górniczych w sieciach o napięciu powyżej 1 kV należy stosować
zabezpieczenia ziemnozwarciowe lub upływowe, powodujące wyłączenie sieci, w
której nastąpiło obniżenie rezystancji izolacji doziemnej.
ż 729. 1. W sieciach o napięciu do 1 kV powinny być zainstalowane centralne
zabezpieczenia upływowe, powodujące wyłączenie sieci, w której nastąpiło
obniżenie rezystancji izolacji doziemnej.
2. W polach metanowych w wyrobiskach (pomieszczeniach) zaliczonych do stopnia
"b" i "c" niebezpieczeństwa wybuchu w sieciach o napięciu do 1 kV powinny być
stosowane centralne i blokujące zabezpieczenia upływowe.
3. Obwód pomiarowy blokującego zabezpieczenia upływowego, o którym mowa w ust.
2, powinien być iskrobezpieczny w stanie normalnej pracy, a jego napięcie nie
powinno przekraczać wartości napięcia bezpiecznego.
ż 730. 1. W sieciach elektrycznych eksploatowanych w polach metanowych, w
wyrobiskach (pomieszczeniach) zaliczonych do stopnia "b" i "c" niebezpieczeństwa
wybuchu, powinny być stosowane kable i przewody ekranowane.
2. Eksploatacja kabli i przewodów na napięcie powyżej 1 kV w wyrobiskach
przewietrzanych prądem zużytego powietrza w pomieszczeniach zaliczonych do
stopnia "c" niebezpieczeństwa wybuchu wymaga zgody właściwego organu państwowego
nadzoru górniczego.
ż 731. Kable i przewody instalowane w sieciach elektrycznych powinny być
zabezpieczone przed skutkami zwarć doziemnych, zwarć międzyfazowych i
przeciążeń.
4. Stacje transformatorowe
ż 732. 1. W wyrobiskach należy stosować bezolejowe stacje transformatorowe.
2. Stacje transformatorowe o napięciu górnym powyżej 1 kV mogą być instalowane w
wyrobiskach pod następującymi warunkami:
1) wyrobisko w miejscu zainstalowania stacji transformatorowej i na odcinku nie
mniejszym niż 5 m od stacji wzdłuż wyrobiska lub komory powinno mieć obudowę
niepalną; węgiel w stropie, spągu i w ociosach powinien być szczelnie osłonięty
materiałami niepalnymi, a wyrobisko opylone pyłem kamiennym,
2) odległość stacji transformatorowej od ociosu lub innych urządzeń powinna
umożliwiać otwarcie pokryw komór transformatora oraz swobodne wykonywanie
czynności związanych z jego obsługą,
3) warunki, o których mowa w pkt 1, nie muszą być spełnione, jeżeli obudowa
stacji jest ognioszczelna i wyposażona w pochłaniacze ognia w komorach górnego i
dolnego napięcia.
ż 733. Stacje transformatorowe powinny być wyposażone w wyłączniki z blokadą
załączenia po zadziałaniu zabezpieczeń zwarciowych.
ż 734. 1. Stacje transformatorowe o napięciu górnym powyżej 1 kV, zasilające
urządzenia i maszyny elektryczne zainstalowane w polach metanowych, w
pomieszczeniach "b" i "c" niebezpieczeństwa wybuchu, powinny być zainstalowane w
pomieszczeniach przewietrzanych obiegowym prądem świeżego powietrza.
2. Stacje transformatorowe, o których mowa w ust. 1, mogą być instalowane w
pomieszczeniach przewietrzanych prądem zużytego powietrza lub z wentylacją
odrębną, jeżeli spełnione zostaną następujące wymagania:
1) stacja posiada obudowę ognioszczelną,
2) wyłącznik zabezpieczający stację transformatorową zlokalizowany jest w
obiegowym prądzie świeżego powietrza,
3) stacja transformatorowa zostaje samoczynnie wyłączona spod napięcia, w razie
gdy zawartość metanu w wyrobisku przekroczy 1,5%,
4) stacja transformatorowa jest wyposażona w blokadę umożliwiającą otwarcie
drzwiczek do komór aparaturowych tylko w stanie beznapięciowym, a wyłącznik
zasilający stację - w blokadę przed załączeniem wysokiego napięcia po
zadziałaniu zabezpieczeń,
5) stacja transformatorowa ustawiona będzie w świetle obudowy wyrobiska lub w
poszerzonym odcinku wyrobiska.
5. Elektryczna aparatura rozdzielczo-łączeniowa
ż 735. 1. Rozdzielnice na napięcie powyżej 1 kV powinny być ustawione w
zamkniętych pomieszczeniach ruchu elektrycznego. Rozdzielnie powinny być w
obudowie niepalnej.
2. Rozdzielnice powinny być wyposażone w pola dopływowe wyłącznikowe.
3. Przepis ust. 2 nie dotyczy rozdzielnic, w których wszystkie pola rozdzielcze
odpływowe posiadają wyłączniki. W takich wypadkach wystarczający jest odłącznik
w polu zasilającym.
4. Pojedyncze lub podwójne pola wyłącznikowe na napięcie powyżej 1 kV nie są
traktowane jako rozdzielnice i mogą być instalowane na warunkach ustalonych dla
stacji transformatorowych, lecz tylko w zamkniętych pomieszczeniach ruchu
elektrycznego.
ż 736. 1. W polach rozdzielczych o napięciu powyżej 1 kV w rozdzielniach, o
których mowa w ż 28 ust. 2 pkt 5, należy instalować odłączniki przed
wyłącznikami lub bezpiecznikami, a w razie zasilania pola z różnych źródeł lub
zasilania okrężnego, odłączniki powinny być zainstalowane także za wyłącznikami
lub bezpiecznikami.
2. Wymagania, o których mowa w ust. 1, uważa się za spełnione w polach
rozdzielczych dwuczłonowych (z wysuwalnymi wyłącznikami).
3. Przepis ust. 1 nie dotyczy pól rozdzielczych, wyposażonych jedynie w
wyłącznik lub rozłącznik, które uzyskały dopuszczenie do eksploatacji w myśl
odrębnych przepisów.
ż 737. 1. Wyłączniki pól zasilających instalacje i urządzenia o napięciu powyżej
1 kV, zainstalowane w pomieszczeniach ze stopniem "b" lub "c" niebezpieczeństwa
wybuchu metanu, powinny być wyposażone w urządzenia blokujące ich załączenie po
zadziałaniu zabezpieczeń zwarciowych, ziemnozwarciowych lub upływowych i
metanometrycznych.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również, gdy urządzenia odbiorcze są zainstalowane
w pomieszczeniach ze stopniem "a" niebezpieczeństwa wybuchu metanu, a kabel
zasilający zainstalowany jest w pomieszczeniu ze stopniem "b" lub "c"
niebezpieczeństwa wybuchu.
3. W urządzenia blokujące, o których mowa w ust. 1, powinny być wyposażone
również wyłączniki w sieciach o napięciu powyżej 1 kV, sterowane zdalnie.
ż 738. Do zdalnego załączania wyłączników powinny być stosowane układy
uniemożliwiające niezamierzone ich uruchomienie.
ż 739. Aparatura łączeniowa dla sieci i urządzeń elektrycznych o napięciu do 1
kV w pomieszczeniach ze stopniem "b" lub "c" niebezpieczeństwa wybuchu powinna
posiadać blokadę załączenia po zadziałaniu zabezpieczeń zwarciowych.
ż 740. W szybach przewietrzanych wentylacją odrębną urządzenia elektryczne o
napięciu powyżej 1 kV mogą być stosowane tylko po spełnieniu następujących
wymagań:
1) urządzenia zasilane są ekranowanymi kablami lub ekranowanymi przewodami,
2) urządzenia ustawione są w pomieszczeniach zamkniętych.
ż 741. 1. Napięcie zewnętrznych obwodów instalacji zdalnego sterowania napędów
maszyn i urządzeń instalowanych w oddziałach górniczych, a także maszyn ręcznych
i ruchomych nie może przekraczać wartości napięcia bezpiecznego.
2. W polach metanowych zewnętrzne obwody sterowania powinny być iskrobezpieczne
w stanie normalnej pracy.
3. W jednym przewodzie oponowym ekranowanym, posiadającym indywidualne ekrany
ochronne, służącym do zasilania maszyny lub urządzenia budowy przeciwwybuchowej,
dopuszcza się wspólne prowadzenie obwodów zewnętrznych sterowania, o których
mowa w ust. 1 i 2, z obwodami elektroenergetycznymi, pod warunkiem zastosowania
automatycznej kontroli stanu izolacji między żyłami elektroenergetycznymi a żyłą
uziemiającą i ekranami.
ż 742. 1. W polach metanowych wyłączenie spod napięcia maszyn i innych urządzeń
elektrycznych zainstalowanych w wyrobisku z wentylacją odrębną, w razie
zadziałania zabezpieczeń metanometrycznych, nie może spowodować przerwy w ruchu
wentylatora lutniowego.
2. Wyłącznik wentylatora lutniowego oraz główny wyłącznik sieci zasilającej
maszyny i urządzenia elektryczne w ślepym wyrobisku należy lokalizować w
odpływowym prądzie świeżego powietrza, w odległości co najmniej 10 m przed
wejściem do ślepego wyrobiska, w kierunku przeciwnym do kierunku tego prądu
powietrza. Wyłączniki powinny być oznaczone w sposób wyróżniający je od
pozostałych urządzeń.
3. W razie zatrzymania ruchu wentylatora lutniowego powinno nastąpić samoczynne
wyłączenie spod napięcia wszystkich maszyn i urządzeń elektrycznych
zainstalowanych w ślepym wyrobisku. Nie dotyczy to urządzeń dopuszczonych do
stosowania w zakładach górniczych przy dowolnej zawartości metanu.
4. Warunki oraz sposób ponownego załączenia pod napięcie maszyn i urządzeń
elektrycznych, zainstalowanych w ślepym wyrobisku, powinny być określone w
instrukcji zatwierdzonej przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
6. Systemy i urządzenia telekomunikacyjne
ż 743. Zakład górniczy powinien być wyposażony w ogólnozakładową łączność
telefoniczną oraz ogólnozakładowy system dyspozytorski ze stałą obsługą.
ż 744. Tory transmisyjne różnych systemów telekomunikacyjnych mogą być
prowadzone we wspólnych kablach, jeżeli przez to nie nastąpi naruszenie
funkcjonalności poszczególnych systemów.
ż 745. W zakładach górniczych eksploatujących pola metanowe należy stosować
urządzenia telekomunikacyjne tylko w wykonaniu przeciwwybuchowym, z tym że:
1) instalacje telekomunikacyjne powinny być wykonane jako iskrobezpieczne,
2) urządzenia telekomunikacyjne systemów łączności i systemów bezpieczeństwa
powinny posiadać budowę przeciwwybuchową, umożliwiającą ich eksploatację przy
dowolnej koncentracji metanu.
ż 746. Prowadzenie torów transmisyjnych iskrobezpiecznych i nieiskrobezpiecznych
w jednym kablu lub przewodzie jest zabronione.
7. Łączność telefoniczna ogólnozakładowa
ż 747. 1. Aparaty telefoniczne w wyrobiskach powinny być podłączone do jednej
ogólnozakładowej łącznicy na powierzchni.
2. Obsługa łącznicy powinna mieć możliwość lokalizacji aparatów telefonicznych
zainstalowanych w wyrobiskach.
3. W pomieszczeniach łącznicy powinien znajdować się aktualny spis numerów
telefonów ze szczegółowym podaniem ich lokalizacji.
4. Obsługa łącznicy powinna znać sposób dokonywania połączeń specjalnych i
sposób postępowania na hasła "awaria", "ratunek" lub "pożar".
ż 748. Łącznice telefoniczne różnych zakładów górniczych, połączonych ze sobą
wspólnymi wyrobiskami, powinny być połączone co najmniej jednym bezpośrednim
łączem telekomunikacyjnym.
ż 749. W razie instalowania w wyrobiskach aparatów telefonicznych
przystosowanych do samodzielnego łączenia przez łącznicę automatyczną,
pracownicy powinni być zaznajomieni ze sposobem awaryjnego bezpośredniego
łączenia się ze stanowiskiem łączeniowym lub dyspozytorem.
ż 750. Kierownik ruchu zakładu górniczego powinien wyznaczyć miejsca, w których
ze względów bezpieczeństwa powinny być zainstalowane aparaty telefoniczne,
podłączone do łącznicy ogólnozakładowej.
ż 751. 1. Aparaty telefoniczne powinny być oznaczone w sposób pozwalający na ich
identyfikację.
2. Dopuszcza się równoległe łączenie najwyżej trzech aparatów telefonicznych w
wykonaniu nieiskrobezpiecznym, zainstalowanych w jednym wyrobisku.
3. Aparaty, o których mowa w ust. 2, powinny posiadać dodatkowy wyróżnik
oznaczeniowy.
ż 752. Wzdłuż głównych wyrobisk powinny być umieszczone znaki informujące o
kierunku i odległości do najbliższego aparatu telefonicznego, a miejsca
zainstalowania aparatów - oznakowane.
ż 753. 1. Dla realizacji połączeń specjalnych przy prowadzeniu akcji ratowniczej
powinien być wydzielony w sieci telefonicznej co najmniej jeden tor transmisyjny
dla każdego poziomu zakładu górniczego.
2. Tory, o których mowa w ust. 1, nie powinny być wykorzystywane do innych celów
i powinny być utrzymywane w stanie stałej sprawności.
3. W skrzynkach rozdzielczych zaciski torów, o których mowa w ust. 1, należy
oznaczyć kolorem czerwonym, a pokrywy skrzynek - paskiem pionowym koloru
czerwonego.
ż 754. Łącznica ogólnozakładowa powinna posiadać wyznaczony co najmniej jeden
kanał, przeznaczony wyłącznie do zgłaszania meldunków specjalnych w warunkach
zagrożenia. Urządzenia końcowe, osiągane po wybraniu numeru tego kanału i
zainstalowane w pomieszczeniach dyspozytora oraz kierownika akcji ratowniczej,
powinny spełniać odpowiednie wymagania ujęte w planie akcji ratowniczej.
8. System dyspozytorski
ż 755. Ogólnozakładowy system dyspozytorski powinien zapewniać:
1) łączność dyspozytorską, umożliwiającą - niezależnie od systemu łączności
ogólnozakładowej - połączenie foniczne dyspozytora ze stanowiskami pracy,
określonymi przez kierownika ruchu zakładu górniczego,
2) sygnalizację alarmową, umożliwiającą:
a) przekazanie do dyspozytora meldunku o zagrożeniu powstałym w wyrobisku,
b) przekazanie przez dyspozytora sygnału alarmowego do zagrożonych wyrobisk,
c) porozumienie się z pracownikami przebywającymi w wyrobiskach za pomocą
urządzeń łączności głośno mówiącej,
3) zdalną kontrolę parametrów bezpieczeństwa pracy.
ż 756. 1. Sygnalizatory alarmowe powinny być oznaczone w sposób pozwalający na
ich identyfikację.
2. Dyspozytor powinien mieć możliwość lokalizacji sygnalizatora, z którego
został nadany sygnał alarmowy.
ż 757. Rozmowa z dyspozytorem po wywołaniu alarmowym z sygnalizatora powinna być
samoczynnie rejestrowana.
ż 758. 1. Sygnalizatory powinny być zabudowane tak, aby było możliwe łatwe
nadanie sygnału i meldunku alarmowego.
2. Pracownicy zatrudnieni w wyrobiskach powinni znać miejsca zainstalowana
sygnalizatorów alarmowych.
ż 759. Sygnalizatory alarmowe powinny być rozmieszczone w stałych miejscach
pracy oraz na drogach ucieczkowych, w miejscach wyznaczonych przez kierownika
ruchu zakładu górniczego, a ich ilość powinna być taka, aby była zapewniona
słyszalność sygnału alarmowego.
ż 760. Uruchomienie przycisku sygnalizatora zainstalowanego w wyrobisku
zaliczonym do trzeciego stopnia zagrożenia wodnego powinno powodować samoczynne
nadanie sygnału alarmowego przez wszystkie sygnalizatory w zagrożonym rejonie.
Sygnalizatory te powinny być odpowiednio oznakowane.
9. Łączność lokalna
ż 761. Poszczególne węzły technologiczne (np. wyrobiska: wybierkowe, odstawy,
przewozowe) powinny być wyposażone w systemy łączności lokalnej wykonane jako
przewodowe (telefoniczne lub głośno mówiące) lub radiowe.
ż 762. 1. Kanały łączności radiowej i telewizji przemysłowej powinny być
prowadzone torami w odrębnych sieciach telekomunikacyjnych, w kablach o
specjalnej konstrukcji.
2. Systemy, o których mowa w ust. 1, nie powinny zakłócać działania innych
systemów telekomunikacyjnych.
ż 763. W wyrobiskach, w których prowadzony jest przewóz linowy, powinna być
zapewniona bezpośrednia łączność telefoniczna lub głośno mówiąca pomiędzy
stanowiskiem obsługi napędu a wszystkimi stanowiskami nadawczymi, odbiorczymi i
pośrednimi.
ż 764. Na każdym poziomie, w którym stosowana jest kolej podziemna, powinna być
zainstalowana lokalna telefoniczna łączność dyspozytorska, zapewniająca
bezpośrednie połączenie między dysponentem ruchu a posterunkami ruchu oraz:
1) dyspozytorem zakładu,
2) zajezdnią, ładownią akumulatorów i warsztatem naprawy lokomotyw.
ż 765. 1. Niezależnie od łączności dyspozytorskiej w kolei podziemnej powinna
być stosowana łączność radiowo-telefoniczna, umożliwiająca porozumienie się
maszynisty lokomotywy z dysponentem ruchu.
2. W razie braku możliwości zastosowania łączności, o której mowa w ust. 1,
kierownik ruchu zakładu górniczego powinien ustalić zasady łączności maszynisty
lokomotywy z dysponentem ruchu.
ż 766. Urządzenia łączności w kolei podziemnej powinny być specjalnie oznaczone.
10. Obsługa urządzeń elektrycznych i telekomunikacyjnych
ż 767. W razie stwierdzenia uszkodzenia urządzenie elektrycznego lub
telekomunikacyjnego, osoba stwierdzająca uszkodzenie zobowiązana jest do
niezwłocznego powiadomienia osoby dozoru ruchu oraz wyłączenia urządzenia, gdy
jest do tego uprawniona.
ż 768. W razie samoczynnego awaryjnego wyłączenia sieci lub urządzenia
elektrycznego, mogą być one ponownie załączone przez uprawnionego pracownika
tylko po uprzednim zbadaniu i usunięciu przyczyny wyłączenia.
ż 769. W razie samoczynnego awaryjnego wyłączenia sieci lub urządzenia
elektrycznego, po przekroczeniu dopuszczalnej zawartości metanu, mogą być one
ponownie załączone po:
1) sprawdzeniu przez osobę dozoru ruchu górniczego, że zawartość metanu nie
przekracza dopuszczalnej wielkości,
2) ustąpieniu lub usunięciu przyczyny wyłączenia,
3) zezwoleniu dyspozytora metanometrii.
ż 770. 1. W razie tąpnięcia w polu metanowym należy w zagrożonym rejonie
bezzwłocznie wyłączyć spod napięcia sieć i urządzenia elektryczne, z wyjątkiem
sieci i urządzeń dopuszczonych do stosowania w zakładach górniczych przy
dowolnej koncentracji metanu. Stan wyłączenia należy zabezpieczyć przed nie
zamierzonym załączeniem.
2. Ponowne załączenie pod napięcie sieci i urządzeń określonych w ust. 1 może
nastąpić za zgodą kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 771. W razie wystąpienia w ślepym wyrobisku nagłego wypływu metanu lub wyrzutu
gazów i skał, należy niezwłocznie wyłączyć spod napięcia urządzenia elektryczne
w tym wyrobisku oraz zabezpieczyć stan wyłączenia, z wyjątkiem urządzeń
dopuszczonych do stosowania w zakładach górniczych przy dowolnej koncentracji
metanu. Ponowne załączenie urządzeń może nastąpić po spełnieniu wymagań, o
których mowa w ż 769.
ż 772. Kable i przewody należy chronić przed uszkodzeniami lub przysypaniem
urobkiem, a w szczególności:
1) przy robotach strzałowych kable i przewody należy usunąć na bezpieczną
odległość lub zabezpieczyć,
2) przewody zasilające maszyny ruchome oraz urządzenia przenośne i ręczne
powinny być zabezpieczone przed wyrwaniem.
ż 773. Rozłączanie i łączenie pod napięciem sprzęgników zainstalowanych na
maszynach, urządzeniach lub przewodach jest zabronione.
ż 774. Zabrania się pozostawienia pod napięciem urządzeń ruchomych i ręcznych
bez obsługi.
11. Wykonywanie prac przy urządzeniach elektrycznych i telekomunikacyjnych
ż 775. 1. Wykonywanie prac przy urządzeniach pod napięciem jest dozwolone tylko
przy urządzeniach elektrycznych o napięciu bezpiecznym.
2. Przepis ust. 1 dotyczy również urządzeń i obwodów iskrobezpiecznych.
3. W wyrobiskach lub pomieszczeniach zagrożonych wybuchem metanu nie należy
wykonywać żadnych prac przy urządzeniach znajdujących się pod napięciem, z
wyjątkiem prac przy urządzeniach iskrobezpiecznych.
ż 776. W wyrobiskach lub pomieszczeniach zaliczonych do stopnia "b" lub "c"
niebezpieczeństwa wybuchu:
1) zabronione jest otwieranie osłon obudowy przeciwwybuchowej urządzeń
znajdujących się pod napięciem, z wyjątkiem urządzeń iskrobezpiecznych, w
których napięcie nie przekracza wartości napięcia bezpiecznego,
2) jest dopuszczalne otwieranie osłon urządzeń wyłączonych spod napięcia, przy
zabezpieczonym stanie wyłączenia, po stwierdzeniu przez osobę uprawnioną do
pomiaru metanu, że jego stężenie nie przekracza wartości 1,5%.
ż 777. Instalowanie, eksploatację i wykonywanie prac oraz kontrolę urządzeń
elektrycznych należy prowadzić zgodnie z wymaganiami określonymi w załączniku nr
21 do rozporządzenia.
ż 778. Próby i pomiary wielkości elektrycznych i nieelektrycznych w wyrobiskach
lub pomieszczeniach zaliczonych do stopnia "a", "b" i "c" niebezpieczeństwa
wybuchu powinny być prowadzone zgodnie z wymaganiami określonymi w załączniku nr
21 do rozporządzenia.
ż 779. Kierownik działu wentylacji zobowiązany jest do powiadomienia kierownika
działu energomechanicznego o zamierzeniach i zmianach sposobu przewietrzania
wyrobisk lub pomieszczeń, w których są zainstalowane urządzenia elektryczne i
telekomunikacyjne, oraz o zmianach zaliczenia tych wyrobisk lub pomieszczeń do
stopni niebezpieczeństwa wybuchu.
Rozdział 7
Urządzenia izotopowe i źródła promieniowania jonizującego
ż 780. 1. W zakładzie górniczym wolno stosować tylko urządzenia izotopowe z
zamkniętymi źródłami promieniowania jonizującego.
2. Źródła otwarte promieniowania jonizującego mogą być stosowane wyłącznie po
opracowaniu właściwej dokumentacji i uzyskaniu stosownego zezwolenia dozoru
jądrowego. Dokumentacja ta musi być zatwierdzona przez kierownika ruchu zakładu
górniczego.
ż 781. Aktywność źródła promieniowania jonizującego powinna wynikać z warunków
technicznych jego stosowania, przy uwzględnieniu zasad ochrony przed
promieniowaniem jonizującym.
ż 782. Układy i elementy wyposażenia elektrycznego urządzeń izotopowych powinny
spełniać wymagania określone dla urządzeń elektrycznych, stosowanych w
wyrobiskach podziemnych zakładów górniczych.
ż 783. Urządzenia i instalacje, w których stosowane są źródła promieniowania
jonizującego, powinny być tak wykonane, aby w normalnych warunkach naturalnej
eksploatacji dawki promieniowania jonizującego, na jakie narażeni są pracownicy,
nie przekraczały wartości dopuszczalnych.
ż 784. Pojemniki ze źródłami promieniowania jonizującego powinny być
zabezpieczone przed uszkodzeniami mechanicznymi, działaniem agresywnych cieczy i
wysokich temperatur, mogących spowodować uszkodzenie pojemnika.
ż 785. Kierownik ruchu zakładu górniczego, w którym stosowane są urządzenia
izotopowe, wyznaczy osobę dozoru ruchu (zakładowego inspektora ochrony przed
promieniowaniem), która po odpowiednim przeszkoleniu sprawuje nadzór nad tymi
urządzeniami.
ż 786. Osoba dozoru ruchu, o której mowa w ż 785, obowiązana jest:
1) opracować regulamin dotyczący postępowania pracowników zatrudnionych w
warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące i instrukcję awaryjną oraz
przedstawić je kierownikowi ruchu zakładu górniczego do zatwierdzenia,
2) prowadzić ewidencję źródeł promieniowania jonizującego znajdujących się w
zakładzie górniczym,
3) oznakować miejsca zainstalowanych źródeł promieniowania jonizującego oraz
zaznaczyć na odpowiednich mapach i aktualizować je na bieżąco,
4) prowadzić kontrolę stanu technicznego pojemników ze źródłem promieniowania
jonizującego oraz dokonywać okresowych kontroli szczelności pojemnika,
5) opracować lub opiniować właściwe dokumentacje pracy z otwartymi źródłami
promieniowania jonizującego i przedstawić je kierownikowi ruchu zakładu
górniczego do zatwierdzenia,
6) prowadzić wykaz osób objętych kontrolą narażenia indywidualnego, wraz z
ewidencją otrzymywanych przez nich dawek promieniowania jonizującego.
ż 787. Instalowanie, domontaż i konserwacja urządzeń izotopowych oraz wymiana i
badania szczelności źródeł promieniowania jonizującego mogą być wykonywane tylko
przez upoważnione do tego jednostki organizacyjne, zgodnie z obowiązującymi
odrębnymi przepisami.
ż 788. Do obsługi urządzeń izotopowych kierownik ruchu zakładu górniczego
wyznacza, na wniosek zakładowego inspektora ochrony przed promieniowaniem,
pracowników przeszkolonych w tym zakresie i znających zasady ochrony przed
promieniowaniem jonizującym.
ż 789. Aktualny wykaz rozmieszczenia poszczególnych urządzeń izotopowych, z
uwidocznieniem na mapie, powinien znajdować się u kierownika ruchu zakładu
górniczego oraz zakładowego inspektora ochrony przed promieniowaniem.
ż 790. 1. Kierownik ruchu zakładu górniczego obowiązany jest do poinformowania
załogi o istnieniu i rozmieszczeniu w zakładzie źródeł promieniowania
jonizującego.
2. Urządzenia zawierające źródła promieniowania jonizującego, pojemniki ze
źródłami tego promieniowania, teren kontrolowany i strefa ograniczonego czasu
przebywania ludzi powinny być oznaczone znakiem ostrzegawczym przed
promieniowaniem jonizującym oraz napisami informującymi o zagrożeniu.
ż 791. Zabrania się użytkownikom dokonywania zmian konstrukcyjnych w
urządzeniach izotopowych.
ż 792. 1. Źródła promieniowania jonizującego w pojemnikach nie zamontowanych
powinny być przechowywane w odpowiednio zabezpieczonym, zamkniętym
pomieszczeniu, na powierzchni zakładu górniczego.
2. Źródła promieniowania jonizującego wycofane z ruchu należy przekazać do
Zakładu Doświadczalnego Unieszkodliwiania Odpadów Promieniotwórczych Instytutu
Energii Jądrowej.
ż 793. 1. W razie powstania incydentu lub awarii radiacyjnej należy niezwłocznie
powiadomić zakładowego inspektora ochrony przed promieniowaniem i kierownika
ruchu zakładu górniczego.
2. Zakładowy inspektor ochrony przed promieniowaniem podejmuje działania zgodnie
z instrukcją awaryjną i powiadamia natychmiast:
1) Ośrodek Dyspozycyjny Służby Awaryjnej Centralnego Laboratorium Ochrony
Radiologicznej,
2) wojewódzkiego państwowego inspektora sanitarnego,
3) właściwy organ państwowego nadzoru górniczego.
DZIAŁ VII
Higiena pracy i ochrona zdrowia
Rozdział 1
Postanowienia ogólne
ż 794. 1. W zakładzie górniczym należy prowadzić badania i pomiary czynników
szkodliwych i uciążliwych dla zdrowia, występujących w środowisku pracy, tj.
zapylenia, hałasu, drgań, substancji chemicznych, warunków klimatycznych i
promieniowania jonizującego ze źródeł sztucznych i naturalnych oraz pomiary
natężenia oświetlenia.
2. W zakładzie górniczym należy stosować odpowiednie metody i środki
zabezpieczające pracowników przed działaniem czynników szkodliwych lub
uciążliwych dla zdrowia przez:
1) niedopuszczenie do przekroczenia dopuszczalnych stężeń lub natężeń tych
czynników albo
2) niezatrudnianie pracowników w warunkach przekroczenia dopuszczalnych stężeń
lub natężeń, jeżeli nie zastosowano środków ochrony zdrowia zmniejszających
szkodliwe oddziaływanie tych czynników poniżej dopuszczalnych wartości,
3) informowanie pracowników o wielkości ponoszonego ryzyka w wyniku pracy w
warunkach szkodliwych i uciążliwych, o sposobie ich rozpoznawania oraz
niezbędnych działaniach do podjęcia w razie przekroczenia dopuszczalnych stężeń
lub natężeń.
3. Sposób i częstotliwość badań i pomiarów oraz stosowane środki zabezpieczające
powinny odpowiadać wymaganiom rozporządzenia oraz odrębnych przepisów.
4. Osoby odpowiedzialne za badania i pomiary poszczególnych czynników
szkodliwych i uciążliwych dla zdrowia przekazują ich wyniki służbie
bezpieczeństwa i higieny pracy zakładu górniczego.
ż 795. Na wszystkich stanowiskach pracy, gdzie występują czynniki szkodliwe dla
zdrowia, należy zaopatrywać pracowników w odpowiednią odzież ochronną i sprzęt
ochrony osobistej, których pracownicy obowiązani są używać.
ż 796. 1. Przedsiębiorca powinien zapewnić pracownikom odpowiednią opiekę
medyczną, łącznie ze specjalistyczną opieką lekarską.
2. Pracownicy zakładu górniczego powinni być objęci obowiązkowymi badaniami
lekarskimi i psychologicznymi - wstępnymi i okresowymi, których zakres i
częstotliwość, z uwzględnieniem miejsc i rodzaju wykonywanej pracy, określają
odrębne przepisy.
3. Pracownicy zatrudnieni w warunkach, w których występują różne czynniki
szkodliwe i uciążliwe dla zdrowia, powinni być poddawani okresowym,
specjalistycznym badaniom lekarskim i badaniom celowym w sposób i z
częstotliwością ustaloną przez służbę zdrowia.
ż 797. 1. W zakładzie górniczym należy prowadzić ścisłą ewidencję pracowników, u
których stwierdzono chorobę zawodową.
2. Pracownicy, o których mowa w ust. 1, powinni być zatrudnieni zgodnie z
zaleceniem lekarskim.
ż 798. 1. W zakładzie górniczym powinna znajdować się odpowiednio wyposażona
izba opatrunkowa. Izba opatrunkowa powinna być czynna w czasie każdej zmiany
roboczej.
2. W wyrobiskach i na powierzchni zakładu górniczego należy również zorganizować
odpowiednio wyposażone punkty opatrunkowe.
3. Punkt opatrunkowy powinien być urządzony w miejscu łatwo dostępnym i
oznaczony tablicą informacyjną.
4. Osoby dozoru ruchu, przodowi oraz strzałowi powinni być przeszkoleni w
udzielaniu pierwszej pomocy. Na każdej zmianie roboczej w oddziałach powinna być
zatrudniona co najmniej jedna osoba przeszkolona w udzielaniu pierwszej pomocy.
5. Każda osoba przebywająca w wyrobiskach powinna posiadać przy sobie sterylny
opatrunek.
ż 799. Jeżeli pracownik ulegnie wypadkowi przy pracy lub nagle zachoruje,
najbliższa osoba dozoru ruchu lub przodowy obowiązani są zorganizować
niezwłocznie pomoc medyczną, a w razie potrzeby specjalistyczny transport
sanitarny.
Rozdział 2
Ochrona pracowników przed pyłami szkodliwymi dla zdrowia
ż 800. 1. Pomiar stężenia zapylenia powietrza dla określenia stopnia zagrożenia
pyłami szkodliwymi dla zdrowia należy wykonywać sposobem grawimetrycznym,
określając dla pyłów o zawartości wolnej krzemionki poniżej 2% masę pyłu
całkowitego wyrażoną w mg w 1 m3 powietrza, a dla pyłów o zawartości wolnej
krzemionki powyżej 2% - masę frakcji wdychalnej w mg w 1 m3 powietrza.
2. Do pomiarów kontrolnych stężenia zapylenia mogą być stosowane także
pyłomierze inne niż grawimetryczne, dopuszczone do stosowania w zakładach
górniczych na podstawie odrębnych przepisów.
ż 801. 1. Czas pobierania próbki do oznaczania stężenia zapylenia powietrza
powinien trwać nie mniej niż 5 godzin i obejmować co najmniej 70% czasu trwania
zmiany produkcyjnej i uwzględniać wszystkie czynności powodujące powstawanie
zanieczyszczeń pyłowych w powietrzu.
2. W razie gdy zmiana robocza trwa krócej niż 5 godzin, czas pomiaru powinien
trwać całą zmianę.
ż 802. 1. W miejscach o stwierdzonych dopuszczalnych wartościach stężeń
zapylenia pomiary należy wykonywać raz w roku, a w razie jakichkolwiek zmian
wpływających na wielkość zapylenia - każdorazowo po zmianach.
2. W miejscach, w których stwierdzono przekroczenie wartości najwyższych
dopuszczalnych stężeń zapylenia, pomiary należy wykonywać co 6 miesięcy.
3. Pomiary należy wykonywać każdorazowo nie później niż 7 dni po rozpoczęciu
nowego wyrobiska górniczego, po oddaniu do ruchu nowego obiektu lub urządzenia,
przy których pracy może nastąpić zapylenie powietrza, po wprowadzeniu zmian
technologicznych oraz wystąpieniu zaburzeń i zmian warunków geologicznych
powodujących zmiany w stężeniu zapylenia powietrza.
4. Określenia stopnia zagrożenia pyłowego dokonuje się na podstawie średniej
arytmetycznej wyniku czterech pomiarów zapylenia, wykonanych w porównywalnych
okresach na kolejno po sobie następujących zmianach produkcyjnych. W zakładach
górniczych wydobywających rudy metali dopuszcza się wykonanie powyższych
pomiarów w okresie 4 następujących po sobie dni, jeżeli uzasadnia to organizacja
produkcji.
ż 803. Wolną krzemionkę w pyle należy oznaczać metodą dopuszczoną do stosowania
przez Głównego Inspektora Sanitarnego.
ż 804. 1. Pył do oznaczania zawartości wolnej krzemionki należy pobierać
bezpośrednio z powietrza w miejscach określonych w odrębnych przepisach.
2. Dla oznaczenia zawartości wolnej krzemionki próbki pyłu należy pobierać
każdorazowo:
1) po rozpoczęciu drążenia nowego wyrobiska górniczego,
2) przy wystąpieniu w wyrobisku zaburzeń i zmian warunków geologicznych oraz
przy zmianach technologii urabiania,
3) po oddaniu do ruchu urządzeń do odstawy, przeładunku i przeróbki
mechanicznej.
3. Pomiary należy powtarzać w przodkach co pół roku, a poza przodkami - co
dwanaście miesięcy.
ż 805. 1. W razie stwierdzenia w zakładzie górniczym lub jego części
przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń zapylenia powietrza, należy
wprowadzić środki techniczne lub zmiany technologiczne i organizacyjne
ograniczające stężenie zapylenia, polegające na:
1) niedopuszczeniu do rozprzestrzeniania się obłoków pyłu przez stosowanie
sprawnych układów zraszania lub odpylania,
2) stosowaniu przepłuczki wodnej lub odsysaniu zwiercin przy wierceniu otworów w
skale płonnej,
3) zmywaniu lub unieszkodliwianiu pyłów osiadłych,
4) stosowaniu środków chemicznych, podnoszących sprawność metod zwalczania
zapylenia,
5) nawilżaniu pokładów węgla,
6) stosowaniu urządzeń i metod wentylacyjnych.
2. Zabrania się stosowania:
1) maszyn i urządzeń, które w czasie pracy powodują zapylenie powietrza i nie są
wyposażone w sprawnie działające urządzenia zapobiegające zapyleniu,
2) niesprawnie działających urządzeń i środków do zwalczania zapylenia
powietrza.
ż 806. W razie przekroczenia następujących stężeń zapylenia w wyrobiskach lub
pomieszczeniach:
1) 100 mg/m3 pyłu całkowitego, przy zawartości SiO2 poniżej 2%,
2) 20 mg/m3 pyłu respirabilnego, przy zawartości SiO2 do 10%,
3) 8 mg/m3 pyłu respirabilnego, przy zawartości SiO2 od 10% do 50%,
4) 4 mg/m3 pyłu respirabilnego, przy zawartości SiO2 powyżej 50%,
przebywanie załogi w tych wyrobiskach i pomieszczeniach jest zabronione.
ż 807. O zaliczeniu wyrobisk górniczych i pomieszczeń na powierzchni do
poszczególnych stopni zagrożenia pyłami szkodliwymi powinni być poinformowani
zainteresowani pracownicy oraz kierownik właściwej przychodni lekarskiej.
ż 808. 1. Do zwalczania zapylenia powietrza wolno stosować tylko:
1) urządzenia dopuszczone do stosowania w zakładach górniczych na podstawie
odrębnych przepisów,
2) środki chemiczne dopuszczone do użytku w zakładach górniczych przez Głównego
Inspektora Sanitarnego.
2. Woda stosowana do urządzeń zraszających powinna pod względem
bakteriologicznym odpowiadać normom wprowadzonym do obowiązkowego stosowania,
ustalonym dla wody pitnej.
ż 809. W zakładzie górniczym należy rejestrować i przechowywać dane dotyczące
pracy każdego pracownika w zagrożeniu pyłami szkodliwymi dla zdrowia oraz
zestawienia w skali miesięcznej i rocznej liczby dniówek przepracowanych w
wyrobiskach i pomieszczeniach zaliczonych do pierwszego, drugiego i trzeciego
stopnia zagrożenia pyłowego.
ż 810. 1. Pracownicy zatrudnieni w wyrobiskach oraz w pomieszczeniach na
powierzchni zakwalifikowanych do poszczególnych stopni zagrożenia pyłowego
powinni być zaopatrzeni w sprzęt ochrony osobistej dróg oddechowych
dostosowanych do stopnia zagrożenia pyłami szkodliwymi dla zdrowia. Pracownicy
obowiązani są stosować ten sprzęt.
2. Zatrudnianie pracowników w wieku poniżej 21 lat w miejscach zakwalifikowanych
do trzeciego stopnia zagrożenia pyłowego jest zabronione.
ż 811. 1. Do ochrony dróg oddechowych przed szkodliwym działaniem pyłów wolno
stosować sprzęt ochrony osobistej dopuszczony do stosowania w zakładach
górniczych na podstawie odrębnych przepisów.
2. Kierownik ruchu zakładu górniczego obowiązany jest zorganizować system
kontroli prawidłowego stosowania przez pracowników przydzielonego im sprzętu
ochrony osobistej.
Rozdział 3
Pomieszczenia i urządzenia higienicznosanitarne
ż 812. 1. W zakładzie górniczym powinny być urządzone i utrzymywane w należytym
stanie odpowiednie pomieszczenia i urządzenia higienicznosanitarne.
2. Pomieszczenia powinny być przewietrzane, ogrzewane i stale utrzymywane w
czystości oraz dezynfekowane.
3. W łaźniach i szatniach należy wyodrębnić pomieszczenia dla kobiet oraz dla
pracowników młodocianych.
4. W łaźniach typu łańcuszkowego zabrania się wieszania na hakach narzędzi i
przedmiotów ostrych, ciężkich i tłukących się.
5. W łaźniach powinny znajdować się pojemniki ze środkami przeciwgrzybicznymi.
ż 813. Zabrania się używania do mycia i kąpieli wody kopalnianej bez uprzedniego
ustalenia przez stację sanitarno-epidemiologiczną, czy woda ta nadaje się do
tych celów.
ż 814. Pracownikom zatrudnionym w ruchu zakładu górniczego należy zapewnić
zaopatrzenie w wodę zdatną do picia oraz inne napoje, stosownie do warunków
pracy.
ż 815. W zakładach górniczych należy zapewnić pranie, czyszczenie i suszenie
odzieży ochronnej i roboczej.
ż 816. Na podszybiach szybów zjazdowych należy urządzić poczekalnie dla załogi.
DZIAŁ VIII
Przepisy przejściowe i końcowe
ż 817. 1. W szczególnych wypadkach uzasadnionych warunkami bezpieczeństwa lub
gdy jest to niezbędne do wprowadzenia postępu technicznego i przeprowadzenia
prac naukowo-badawczych lub doświadczalnych, Prezes Wyższego Urzędu Górniczego
może, na wniosek przedsiębiorcy, udzielić zezwolenia na odstępstwo od wymagań
przewidzianych w rozporządzeniu.
2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, powinno szczegółowo określać zakład
górniczy, zakres odstępstwa, warunki jego stosowania oraz okres ważności
zezwolenia.
ż 818. Zachowują moc zezwolenia na odstępstwa, na czas w nich ustalony,
udzielone na podstawie dotychczasowych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy
oraz bezpieczeństwa pożarowego w zakładach górniczych lub na podstawie
szczegółowych przepisów prowadzenia ruchu i gospodarki złożem w podziemnych
zakładach górniczych.
ż 819. Wymagań określonych w ż 405 ust. 1 nie stosuje się do maszyn i urządzeń,
których eksploatację rozpoczęto przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, pod
warunkiem wyposażenia tych maszyn i urządzeń w sprzęt i w urządzenia
przeciwpożarowe w sposób ustalony przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
ż 820. W zakładach górniczych wydobywających kopaliny niepalne przenośniki
taśmowe zainstalowane w wyrobiskach i wyposażone w taśmę trudno zapalną przed
dniem wejścia w życie rozporządzenia mogą być nadal wyposażone w tę taśmę, do
czasu jej zużycia, pod warunkiem zastosowania urządzenia kontroli ruchu i
urządzeń gaśniczych.
ż 821. Do dnia wejścia w życie zakazu, o którym mowa w ż 410 ust. 1, w
odniesieniu do wykonywania prac spawalniczych w wyrobiskach w pokładach
zaliczonych do pierwszej i drugiej kategorii zagrożenia metanowego, a także w
polach niemetanowych, prace spawalnicze w tych wyrobiskach należy wykonywać z
zachowaniem zasad określonych w załączniku nr 13 do rozporządzenia oraz
dodatkowo przy:
1) zapewnieniu w miejscu wykonywania prac spawalniczych stałej obecności
imiennie wyznaczonej osoby co najmniej średniego dozoru ruchu,
2) stosowaniu przenośnych metanomierzy o ciągłym pomiarze, z progiem
sygnalizacji 0,5%, w miejscach wykonywania prac spawalniczych zlokalizowanych w
polach metanowych,
3) wycofaniu załogi nie zatrudnionej przy pracach spawalniczych wykonywanych w
polach metanowych w pomieszczeniach zaliczonych do stopnia "b" i "c"
niebezpieczeństwa wybuchu metanu lub w drążonych wyrobiskach korytarzowych
węglowych i węglowo-kamiennych o długości powyżej 300 m.
ż 822. Wymóg dotyczący pochylenia toru w jednym kierunku, o którym mowa w ż 643
ust. 1, nie ma zastosowania do torów zainstalowanych w wyrobiskach korytarzowych
wykonanych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia.
ż 823. 1. Wymagania dotyczące wysokości zawieszenia (utrzymywania) przewodu
jezdnego trakcji elektrycznej, o których mowa w ż 666, nie dotyczą układów
transportowych istniejących w dniu wejścia w życie rozporządzenia.
2. W układach transportowych istniejących w dniu wejścia w życie rozporządzenia
przewód jezdny trakcji elektrycznej może być nadal zawieszony (utrzymywany) na
wysokości nie mniejszej niż:
1) 1,8 m - w wyrobiskach przewozowych,
2) 2 m - na stacjach osobowych, podszybiach oraz na trasie od szybów do stacji
osobowej przy szybie.
ż 824. Wymagania dotyczące wymiarów przejścia dla ludzi obok urządzeń
transportowych w ruchu, o których mowa w ż 668 ust. 2, nie dotyczą przejść w
wyrobiskach istniejących w dniu wejścia w życie rozporządzenia.
ż 825. Do dnia wejścia w życie wymagań stosowania kabli i przewodów
ekranowanych, o których mowa w ż 730 ust. 1, eksploatacja sieci i instalacji
elektrycznych powinna się odbywać pod następującymi warunkami:
1) kontrole sieci kablowej w oddziałach górniczych pod względem jej
zabezpieczenia przed uszkodzeniami i korozją oraz pewności ruchowej powinny być
dokonywane co miesiąc przez wyznaczone osoby wyższego dozoru ruchu górniczego i
elektrycznego,
2) terminy kontroli okresowych przynależnej aparatury łączeniowej i sieci,
prowadzonych zgodnie z załącznikiem nr 21 do rozporządzenia, powinny być
odpowiednio skrócone.
ż 826. 1. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z zastrzeżeniem
ust. 2-5.
2. Przepis ż 410 ust. 1 w odniesieniu do zakazu prac spawalniczych w wyrobiskach
w pokładach zaliczonych do:
1) drugiej kategorii zagrożenia metanowego wchodzi w życie z dniem 1 stycznia
1997 r.,
2) pierwszej kategorii zagrożenia metanowego oraz w polach niemetanowych wchodzi
w życie z dniem 1 lipca 1997 r.
3. Przepis ż 729 ust. 2 w odniesieniu do blokujących zabezpieczeń upływowych w
aparaturze łączeniowej zasilającej silniki kombajnowe, wchodzi w życie z dniem 1
stycznia 1996 r.
4. Przepis ż 730 ust. 1 w odniesieniu do sieci i instalacji elektrycznych:
1) o napięciu powyżej 1 kV w polach zaliczonych do pierwszej, drugiej i trzeciej
kategorii zagrożenia metanowego wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.,
2) o napięciu powyżej 1 kV w polach zaliczonych do czwartej kategorii zagrożenia
metanowego w pomieszczeniach "b" niebezpieczeństwa wybuchu wchodzi w życie z
dniem 1 stycznia 1996 r.,
3) o napięciu do 0,5 kV:
a) w polach zaliczonych do drugiej i trzeciej kategorii zagrożenia metanowego
wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.,
b) w polach zaliczonych do pierwszej kategorii zagrożenia metanowego wchodzi w
życie z dniem 1 stycznia 1999 r.,
4) o napięciu do 220 V w polach czwartej kategorii zagrożenia metanowego, w
wyrobiskach przewietrzanych obiegowym prądem świeżego powietrza wchodzi w życie
z dniem 1 stycznia 1996 r.
5. Przepis ż 733 w odniesieniu do istniejących stacji transformatorowych wchodzi
w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Minister Przemysłu i Handlu: w z. J. Markowski
(załączniki nr 1-21 do rozporządzenia stanowią oddzielny załącznik do
niniejszego numeru)

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 16 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Urzędowi Zamówień
Publicznych.
(Dz. U. Nr 68, poz. 344)
Na podstawie art. 12 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych
(Dz. U. Nr 76, poz. 344 i Nr 130, poz. 645) zarządza się, co następuje:
ż 1. W załączniku do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 grudnia
1994 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi Zamówień Publicznych (Dz. U. Nr 139,
poz. 767) w ż 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W skład Urzędu wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Gabinet Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych,
2) Zespół Ewidencji i Analiz,
3) Zespół Prawny,
4) Zespół Odwołań,
5) Zespół Szkoleń i Promocji,
6) Zespół Biuletynu Zamówień Publicznych,
6) Zespół Finansowo-Administracyjny."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 16 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia liczby członków Rady do Spraw
Badań i Certyfikacji przy Polskim Centrum Badań i Certyfikacji oraz regulaminu
jej działania.
(Dz. U. Nr 68, poz. 345)
Na podstawie art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i
certyfikacji (Dz. U. Nr 55, poz. 250 i z 1994 r. Nr 27, poz. 96) zarządza się,
co następuje:
ż 1. W załączniku do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 stycznia
1994 r. w sprawie określenia liczby członków Rady do Spraw Badań i Certyfikacji
przy Polskim Centrum Badań i Certyfikacji oraz regulaminu jej działania (Dz. U.
Nr 11, poz. 42) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 2:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Rada wyraża swoje stanowisko w formie uchwał w sprawach określonych w art.
16 ust. 3, art. 21 ust. 3, art. 22 ust. 3, art. 23 ust. 3 i art. 24 ust. 2
ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji (Dz. U. Nr 55, poz.
250 i z 1994 r. Nr 27, poz. 96), a w innych sprawach - w formie postanowień.",
b) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Postanowienia Rady jej sekretarz przekazuje Dyrektorowi Centrum w celu
podjęcia odpowiednich działań.";
2) ż 3 otrzymuje brzmienie:
"ż 3. Obsługę Rady zapewnia Centrum."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 9 czerwca 1995 r.
w sprawie zasad, trybu wnoszenia i rozpatrywania skarg i meldunków żołnierzy
czynnej służby wojskowej oraz określenia właściwości organów wojskowych w tych
sprawach.
(Dz. U. Nr 68, poz. 346)
Na podstawie art. 63 ustawy z dnia 21 maja 1963 r. o dyscyplinie wojskowej oraz
odpowiedzialności żołnierzy za przewinienia dyscyplinarne i za naruszenia honoru
i godności żołnierskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 17) zarządza się, co
następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
ż 1. Żołnierz czynnej służby wojskowej ma prawo wnoszenia skarg i składania
meldunków do właściwych przełożonych lub organów wojskowych.
ż 2. Skargi i meldunki żołnierzy należy rozpatrywać wnikliwie i z należytą
starannością.
ż 3. Organy wojskowe i przełożeni żołnierzy są obowiązani do podejmowania
wszelkich przewidzianych prawem czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia
stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, z uwzględnieniem interesu społecznego
oraz słusznego interesu żołnierza.
ż 4. Wniesienie skargi lub meldunku nie wstrzymuje wykonania rozkazu (polecenia)
przełożonego, chyba że wykonanie rozkazu (polecenia) byłoby przestępstwem.
ż 5. Żołnierz nie może być narażony na jakikolwiek uszczerbek lub zarzut z
powodu złożenia skargi lub meldunku.
Rozdział 2
Organy wojskowe właściwe do rozpatrywania skarg i meldunków
ż 6. Organami wojskowymi właściwymi do przyjmowania i rozpatrywania skarg i
meldunków żołnierzy są: minister obrony narodowej, podsekretarze stanu
(wiceministrowie obrony narodowej), szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego,
szefowie (dyrektorzy) instytucji wojskowych, dowódcy okręgów wojskowych i
rodzajów sił zbrojnych, dowódcy związków taktycznych, dowódcy oddziałów i
pododdziałów - od dowódcy plutonu (równorzędnego) wzwyż.
ż 7. W sprawach dotyczących:
1) naruszenia uprawnień żołnierza - właściwym do rozpatrzenia skargi jest
bezpośredni przełożony dowódcy jednostki wojskowej, szefa (dyrektora) instytucji
wojskowej, w której żołnierz pełni służbę wojskową,
2) sposobu załatwiania spraw żołnierza przez przełożonych i organy wojskowe -
organem lub przełożonym właściwym do rozpatrzenia skargi jest ten organ wojskowy
lub przełożony nadrzędny nad tym, który sprawę rozpatruje lub rozpatrywał.
ż 8. W sprawach dotyczących:
1) niedociągnięć w działalności organów wojskowych lub nadużyć - organem
właściwym do rozpatrzenia meldunku jest organ wojskowy bezpośrednio wyższego
stopnia w stosunku do organu wojskowego, którego meldunek dotyczy,
2) naruszenia praworządności oraz zasad zaspokajania potrzeb żołnierzy - organem
właściwym do rozpatrzenia meldunku jest organ wojskowy bezpośrednio wyższego
stopnia w stosunku do organu wojskowego, w którego podległości żołnierz pełni
służbę wojskową.
ż 9. W wypadku nieotrzymania odpowiedzi w terminie lub otrzymania odpowiedzi
niesatysfakcjonującej, żołnierz może wnieść skargę lub meldunek do organu
wojskowego bezpośrednio wyższego stopnia w stosunku do organu, do którego wnosił
skargę lub meldunek.
Rozdział 3
Zasady i tryb wnoszenia skarg i meldunków
ż 10. Żołnierz ma prawo wnieść skargę lub meldunek z pominięciem drogi
służbowej.
ż 11. 1. Skargi i meldunki mogą być wnoszone pisemnie lub ustnie do protokołu.
2. W sprawach bardzo ważnych, nie cierpiących zwłoki, skargę lub meldunek można
wnieść wykorzystując techniczne środki łączności. Z czynności tej sporządza się
protokół.
3. Skarga lub meldunek powinny zawierać: stopień wojskowy, imię i nazwisko,
przydział służbowy oraz adres żołnierza, a także stanowisko służbowe
przełożonego oraz określenie organu wojskowego, do którego kierowana jest skarga
lub meldunek.
ż 12. W razie wniesienia skargi lub meldunku:
1) na piśmie osobiście przez żołnierza - organ wojskowy lub przełożony są
obowiązani potwierdzić na kopii pisma przyjęcie skargi lub meldunku,
umieszczając datę przyjęcia oraz czytelny podpis osoby przyjmującej,
2) ustnie do protokołu - należy wystawić pisemne potwierdzenie przyjęcia skargi
lub meldunku z zaznaczeniem daty oraz z czytelnym podpisem osoby przyjmującej,
3) za pośrednictwem technicznych środków łączności - należy potwierdzić pisemnie
przyjęcie skargi lub meldunku na podany adres żołnierza.
ż 13. Organy wojskowe i przełożeni są obowiązani przyjmować żołnierzy
niezwłocznie, jeżeli charakter sprawy wymaga natychmiastowego działania
interwencyjnego.
ż 14. Organy wojskowe od dowódcy jednostki wojskowej i szefa (dyrektora)
instytucji wojskowej wzwyż przyjmują żołnierzy w sprawach skarg i meldunków w
wyznaczonych terminach, z zastrzeżeniem ż 15.
ż 15. Organy wojskowe i przełożeni od dowódcy plutonu (równorzędni) wzwyż są
obowiązani do przyjmowania skarg i meldunków od podległych im żołnierzy również
w okresie obejmowania stanowiska.
ż 16. Organy wojskowe, o których mowa w ż 14, są obowiązane do umieszczenia w
ich siedzibach, w widocznym miejscu, informacji o dniach i godzinach przyjęć
żołnierzy w sprawach skarg i meldunków.
ż 17. 1. Skarg i meldunków żołnierzy wysłuchują w czasie inspekcji lub kontroli
kompleksowych ich przewodniczący lub osoba upoważniona.
2. Obowiązek zapewnienia żołnierzom możliwości zwrócenia się ze skargą lub
meldunkiem w czasie inspekcji (kontroli) spoczywa na organach inspekcyjnych
(kontrolujących).
Rozdział 4
Zasady, terminy i tryb postępowania przy rozpatrywaniu skarg i meldunków
ż 18. Rozpatrzenie skargi lub meldunku żołnierza polega na zbadaniu i
rozstrzygnięciu sprawy oraz wydaniu poleceń bądź podjęciu innych stosownych
środków zmierzających do usunięcia stwierdzonych uchybień i przyczyn ich
powstania lub uznania niezasadności skargi lub meldunku.
ż 19. Jeżeli organ wojskowy nie jest uprawniony do rozpatrzenia skargi lub
meldunku, powinien sprawę przekazać właściwemu organowi wymienionemu w ż 7 nie
później niż w terminie siedmiu dni, zawiadamiając równocześnie o tym skarżącego
(meldującego).
ż 20. 1. Organ wojskowy właściwy do rozpatrzenia skargi lub meldunku może
przekazać sprawę do załatwienia organowi niższego stopnia tylko w przypadku, gdy
skarga lub meldunek nie zawiera zarzutów dotyczących tego organu.
2. Organ wojskowy, który otrzymał skargę lub meldunek dotyczący jego
działalności, jest obowiązany przekazać go, w terminie siedmiu dni, organowi
wojskowemu bezpośrednio nadrzędnemu.
3. Skargę lub meldunek dotyczący postępowania żołnierza organ nadrzędny może
przekazać do załatwienia dowódcy jednostki wojskowej lub szefowi (dyrektorowi)
jednostki organizacyjnej, w której żołnierz pełni służbę wojskową. Organ
wojskowy, który rozpatrzy w tym trybie skargę lub meldunek, jest obowiązany
zawiadomić organ nadrzędny o sposobie załatwienia sprawy.
4. O przekazaniu sprawy do załatwienia w sposób określony w ust. 3 zawiadamia
się również żołnierza.
ż 21. Jeżeli z treści wniesionej skargi lub meldunku nie można ustalić jej
przedmiotu, należy zażądać od żołnierza złożenia dodatkowego wyjaśnienia, z
pouczeniem, że nieusunięcie tego braku w terminie 7 dni spowoduje pozostawienie
sprawy bez dalszego biegu.
ż 22. 1. Organy wojskowe i przełożeni są obowiązani do jak najszybszego
rozpatrzenia skargi lub meldunku i powiadomienia wnoszącego o sposobie
załatwienia, nie później jednak niż w terminie miesiąca, liczonym od dnia
wniesienia skargi lub meldunku.
2. Posłowie na Sejm, senatorowie i radni rad gmin, którzy wnieśli skargę we
własnym imieniu albo przekazali do załatwienia skargę innej osoby, powinni być
zawiadomieni o sposobie załatwienia skargi, a gdy jej załatwienie wymaga
zebrania dowodów, informacji lub wyjaśnień - także o stanie rozpatrzenia skargi,
najpóźniej w terminie 14 dni od dnia jej wniesienia albo przekazania.
3. Organ wojskowy jest obowiązany w terminie 30 dni udzielić informacji
Rzecznikowi Praw Obywatelskich o podjętych działaniach lub zajętym stanowisku na
skierowaną (przekazaną) przez Rzecznika sprawę skargową.
4. O każdym wypadku niezałatwienia sprawy w terminie organ wojskowy jest
obowiązany zawiadomić składającego skargę lub meldunek, podając przyczyny zwłoki
i wskazując nowy termin załatwienia, z zastrzeżeniem ust. 5.
5. W sprawach szczególnie skomplikowanych załatwienie skargi lub meldunku od
szczebla dowódcy okręgu (rodzaju sił zbrojnych) wzwyż powinno nastąpić - zgodnie
z przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego - nie później niż w ciągu
jednego miesiąca od dnia wszczęcia postępowania.
ż 23. 1. O sposobie rozpatrzenia skargi lub meldunku zawiadamia się żołnierza na
piśmie.
2. Zawiadomienie o uznaniu skargi lub meldunku za bezzasadny, oprócz
wyczerpującego wyjaśnienia dotyczącego ustalonego stanu faktycznego, powinno
zawierać również uzasadnienie podjętego rozstrzygnięcia.
ż 24. 1. Jeżeli skarga lub meldunek został uznany za bezzasadny, co wykazano w
odpowiedzi, a żołnierz ponownie występuje w danej sprawie, właściwy organ
wojskowy powinien ocenić, czy ponowna skarga lub meldunek wskazuje na nowe
okoliczności.
2. Po stwierdzeniu, że wnoszący skargę lub meldunek nie wskazał na nowe
okoliczności, właściwy organ wojskowy może w odpowiedzi utrzymać swoje
poprzednie stanowisko.
3. O załatwieniu w sposób określony w ust. 2 skargi lub meldunku, wniesionych
ponownie, organ załatwiający tę skargę lub meldunek zawiadamia organ wojskowy
bezpośrednio nadrzędny; nie dotyczy to skarg lub meldunków załatwianych przez
Ministra Obrony Narodowej i Ministra Spraw Wewnętrznych.
Rozdział 5
Przepisy końcowe
ż 25. 1. Nadzór i kontrolę nad przyjmowaniem i rozpatrywaniem skarg i meldunków
sprawuje dowódca (szef, dyrektor) organu wojskowego od szczebla oddziału wzwyż.
2. Organy wojskowe prowadzą ewidencję skarg i meldunków oraz składają
sprawozdania w ramach resortowego systemu ewidencyjno-sprawozdawczego, którego
gestorem jest dyrektor Biura Skarg i Interwencji Ministra Obrony Narodowej.
3. Czynności związane z przyjmowaniem, ewidencjonowaniem i okresowym
kontrolowaniem biegu i terminowości rozpatrywania skarg i meldunków wykonują
sekretariaty dowódców (szefów, dyrektorów) lub wyznaczone przez nich komórki
organizacyjne (osoby funkcyjne).
ż 26. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się w sprawach objętych szczególnymi
przepisami i będących przedmiotem odrębnego postępowania przed organami
wojskowymi. W tych wypadkach stosuje się zasady i tryb określone tymi
przepisami.
ż 27. 1. Przepisy rozporządzenia, z wyjątkiem ż 25 ust. 2, stosuje się również
do żołnierzy pełniących służbę w jednostkach wojskowych podporządkowanych
Ministrowi Spraw Wewnętrznych.
2. Sprawozdania, o których mowa w ż 25 ust. 2, organy wojskowe jednostek
wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych składają dyrektorowi
Inspektoratu Nadzoru i Kontroli Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.
ż 28. Traci moc zarządzenie Ministra Obrony Narodowej nr 14/MON z dnia 20 lutego
1982 r. w sprawie organizacji, przyjmowania, rozpatrywania i załatwiania przez
organy wojskowe próśb, zażaleń i meldunków żołnierzy w czynnej służbie wojskowej
oraz podań, skarg i wniosków osób cywilnych i organizacji społecznych (Dziennik
Rozkazów Ministerstwa Obrony Narodowej, poz. 18).
ż 29. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: Z. W. Okoński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 9 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie rejestracji, ewidencji i oznaczania
pojazdów.
(Dz. U. Nr 68, poz. 350)
Na podstawie art. 63 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 14
kwietnia 1993 r. w sprawie rejestracji, ewidencji i oznaczania pojazdów (Dz. U.
Nr 37, poz. 164) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 3:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Przy wniosku o zarejestrowanie właściciel pojazdu jest obowiązany
przedstawić - z zastrzeżeniem ust. 2-4 i 6 - oryginał dowodu własności pojazdu,
a jeżeli pojazd był już zarejestrowany - także ostatni dowód rejestracyjny; wzór
wniosku określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.",
b) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. W przypadku gdy dowodem własności jest prawomocne orzeczenie sadu ustalające
prawo własności pojazdu, właściciel nie ma obowiązku przedstawienia ostatniego
dowodu rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1. W takim przypadku nie ma również
zastosowania ust. 4.";
2) w ż 4 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Przepis ust. 2 nie dotyczy dowodów własności sporządzonych za granicą oraz
wystawionych przez podmioty gospodarcze, które uiszczają podatek od towarów i
usług z tytułu sprzedaży pojazdów lub ich pojedynczych zespołów.";
3) w ż 6 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:
"3. W razie konieczności ustalenia prawa własności pojazdu na drodze
postępowania sadowego, organ rejestrujący może czasowo dopuścić pojazd do ruchu,
wydając jednocześnie tablice rejestracyjne zwyczajne i pozwolenie czasowe ważne
na okres do 1 roku.
4. W przypadku gdy postępowanie sądowe, o którym mowa w ust. 3, nie zostało
zakończone przed upływem 1 roku, wnioskujący o rejestrację pojazdu może ubiegać
się o przedłużenie terminu czasowego dopuszczenia pojazdu do ruchu. Łączny okres
używania pojazdu na podstawie pozwolenia czasowego nie może jednak przekraczać
trzech lat. Eksploatowanie pojazdu na podstawie pozwolenia czasowego nie wyłącza
obowiązku dokonywania okresowych badań technicznych".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH
z dnia 13 czerwca 1995 r.
o sprostowaniu błędu w przekładzie Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu
drogowego towarów (CMR) sporządzonej w Genewie dnia 19 maja 1956 r.
(Dz. U. Nr 69, poz. 352)
Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 30 grudnia 1950 r. o wydawaniu
Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (Dz. U. Nr 58, poz. 524, z 1991 r. Nr
94, poz. 420 i z 1993 r. Nr 7, poz. 34) w ogłoszonym przekładzie Konwencji o
umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR), (Załącznik do Dz. U. z
1962 r. Nr 49, poz. 238) prostuje się następujący błąd:
w art. 31 ust. 3 Konwencji w wierszach trzecim i czwartym zamiast "prawomocny"
powinno być "wykonalny".
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
z dnia 7 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie kwalifikacji do wykonywania, dozorowania i
kierowania pracami geologicznymi.
(Dz. U. Nr 70, poz. 354)
Na podstawie art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i
górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa z dnia 26 sierpnia 1994 r. w sprawie kwalifikacji do wykonywania,
dozorowania i kierowania pracami geologicznymi (Dz. U. Nr 93, poz. 445)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 1:
a) w ust. 1:
- w pkt 2 po wyrazie "podstawowych" dodaje się wyrazy "i pospolitych",
- pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie:
"4) kategoria IV: Poszukiwanie i rozpoznawanie zasobów wód podziemnych, solanek,
wód termalnych, wód leczniczych i o właściwościach leczniczych oraz określanie
warunków hydrogeologicznych dla wydobywania kopalin ze złóż, wtłaczania wód do
górotworu, projektowania odwodnień budowlanych otworami wiertniczymi,
projektowania inwestycji mogących zanieczyścić wody podziemne, magazynowania i
składowania na powierzchni lub w górotworze substancji oraz odpadów,
ustanawiania stref ochronnych zbiorników wód podziemnych,
5) kategoria V: Poszukiwanie i rozpoznawanie zasobów wód podziemnych oraz
określanie warunków hydrogeologicznych dla projektowania odwodnień budowlanych
otworami wiertniczymi, projektowania inwestycji mogących zanieczyścić wody
podziemne, magazynowania i składowania na powierzchni lub w górotworze
substancji oraz odpadów, ustanawiania stref ochronnych zbiorników wód
podziemnych,",
b) w ust. 2 w pkt 2 skreśla się kropkę i dodaje wyrazy "złoża kopaliny
podstawowej";
2) w ż 22 w ust. 1 średnik zastępuje się kropką i skreśla się wyrazy "wysokość
opłaty egzaminacyjnej zaokrągla się do pełnych setek w górę";
3) w ż 23 w ust. 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
"3) sekretarza - 3,0%";
4) w ż 24 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) dyplom ukończenia szkoły wyższej o kierunku innym niż określone w ż 2-11,
jednakże obejmującym nauki geologiczne, oraz odbyła co najmniej pięcioletnią
praktykę w zakresie wymaganym dla danej kategorii kwalifikacji, lub";
5) po ż 27 dodaje się ż 27a w brzmieniu:
"ż 27a. Dotychczasowe specjalności kwalifikacji geologicznych odpowiadają
następującym kategoriom objętym rozporządzeniem:
1) specjalność nr 01 - odpowiada kategorii I,
2) specjalność nr 02 - odpowiada kategorii II i III,
3) specjalność nr 03 - odpowiada kategorii III,
4) specjalność nr 04 - odpowiada kategorii IV,
5) specjalność nr 05 - odpowiada kategorii V,
6) specjalność nr 06 - odpowiada kategorii VI,
7) specjalność nr 07 - odpowiada kategorii VII,
8) specjalność nr 08, 09 i 10 - odpowiada kategorii XI,
9) specjalność nr 11 i 13 - odpowiada kategorii IX,
10) specjalność nr 12 - odpowiada kategorii X,
11) specjalność nr 14 - odpowiada kategorii XII.";
6) w załączniku do rozporządzenia, we wzorze świadectwa dla kategorii XI, po
wyrazach "badań geofizycznych" przecinek zastępuje się kropką i skreśla się
wyrazy "wykonywanych poza obszarem górniczym".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: S. Żelichowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 14 czerwca 1995 r.
w sprawie szczegółowych zasad sporządzania przez jednostki inne niż banki
skonsolidowanych sprawozdań finansowych
(Dz. U. Nr 71, poz. 355)
Na podstawie art. 81 ust. 3 pkt. 2 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości
(Dz. U. Nr 121, poz. 591) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
ż 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady sporządzania skonsolidowanego
sprawozdania finansowego grupy kapitałowej przez jednostki inne niż banki.
2. Skonsolidowane sprawozdanie finansowe powinno zapewniać prawidłowe i rzetelne
przedstawienie sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego grupy
kapitałowej.
ż 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) "ustawie" - rozumie się przez to ustawę z 29 września 1994 r. o rachunkowości
(Dz. U. Nr 121, poz. 591),
2) "skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym" - rozumie się przez to sprawozdanie
finansowe grupy kapitałowej, o którym mowa w art. 55 ustawy,
3) "kontroli" - rozumie się przez to zależności, jakie powstają w wyniku zdarzeń
powodujących, że jedna jednostka staje się podmiotem dominującym, inna zaś
podmiotem zależnym,
4) "znacznym wpływie" - rozumie się przez to zależności, jakie powstają w wyniku
zdarzeń, powodujących, że jedna jednostka staje się podmiotem dominującym, inna
zaś podmiotem stowarzyszonym,
5) "dniu objęcia kontroli" lub "dniu rozpoczęcia wywierania znacznego wpływu" -
rozumie się przez to dzień powstania między jednostkami zależności, o których
mowa w pkt. 3 lub 4,
6) "dniu ustania kontroli" lub "dniu ustania wywierania znacznego wpływu" -
rozumie się przez to dzień ustania między jednostkami zależności, o których mowa
w pkt. 3 lub 4,
7) "aktywach netto" - rozumie się przez to aktywa bilansu pomniejszone o
rezerwy, zobowiązania, w tym fundusze specjalne, rozliczenia międzyokresowe
bierne i przychody przyszłych okresów; aktywa netto równe są kwotowo kapitałowi
własnemu,
8) "jednostce dominującej niższego szczebla" - rozumie się przez to spółkę
kapitałową, która jest jednocześnie zależna lub stowarzyszona w stosunku do
określonej spółki kapitałowej i jest podmiotem dominującym w stosunku do jednej
lub kilku innych spółek kapitałowych,
9) "jednostce dominującej wyższego szczebla" - rozumie się przez to spółkę
kapitałową, która jest dominująca dla jednostki dominującej niższego szczebla.
Rozdział 2
Sporządzanie skonsolidowanego sprawozdania finansowego
ż 3. 1. Jednostka dominująca sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe
grupy kapitałowej, włączając do niego dane jednostki dominującej oraz bez
względu na siedzibę:
1) dane jednostek zależnych, z wyjątkiem danych tych jednostek zależnych,
których akcje (udziały) nabyła wyłącznie w celu odprzedaży lub nad którymi
sprawowanie kontroli będzie trwało krócej niż rok licząc od dnia bilansowego lub
jest w istotnym stopniu ograniczone; w przypadku gdy sprawowanie kontroli nad
jednostką zależną jest w istotny sposób ograniczone, dane tej jednostki włącza
się do skonsolidowanego sprawozdania metodą praw własności,
2) dane jednostek stowarzyszonych, z wyjątkiem danych tych jednostek
stowarzyszonych, których akcje (udziały) nabyła wyłącznie w celu odprzedaży lub
w którym znaczny wpływ będzie trwał krócej niż rok.
2. Jednostka dominująca sprawująca kontrolę nad jednostkami zależnymi o
całkowicie odmiennym rodzaju działalności, których objęcie konsolidacją metodą
pełną zniekształciłoby obraz grupy kapitałowej, o którym mowa w ż 1 ust. 2,
konsoliduje te jednostki metodą praw własności, z uwzględnieniem ż 16 ust. 2. Za
całkowicie odmienny rodzaj działalności można uznać sytuację, w której:
1) jednostka dominująca prowadzi działalność wytwórczą, budowlaną, handlową lub
usługową, a działalność jednostki zależnej jest prowadzona na podstawie
przepisów prawa bankowego lub ubezpieczeniowego,
2) jednostka dominująca jest ubezpieczycielem, a działalność jednostki zależnej
prowadzona jest na podstawie przepisów prawa bankowego bądź jest to działalność
wytwórcza, budowlana, handlowa lub usługowa.
ż 4. Jeżeli jednostka dominująca niższego szczebla sporządza skonsolidowane
sprawozdanie finansowe, wówczas jednostka dominująca wyższego szczebla obejmuje
swoim skonsolidowanym sprawozdaniem finansowym skonsolidowane sprawozdanie
finansowe jednostki dominującej niższego szczebla. W przypadku gdy jednostka
dominująca wyższego szczebla posiada bezpośrednio akcje (udziały) w jednostce
zależnej (stowarzyszonej) objętej skonsolidowanym sprawozdaniem finansowym
jednostki niższego szczebla, to odpowiednio oraz według posiadanego przez siebie
udziału w kapitale własnym tej jednostki włącza dane tej jednostki do
sporządzanego przez siebie skonsolidowanego sprawozdania finansowego.
ż 5. 1. Jeżeli jednostka dominująca niższego szczebla została zwolniona od
sporządzenia skonsolidowanego sprawozdania finansowego, wówczas jednostka
dominująca wyższego szczebla jest obowiązana do objęcia konsolidacją zarówno
zależnych od niej jednostek dominujących niższego szczebla, jak i wszystkich
jednostek zależnych od jednostki zwolnionej od sporządzenia skonsolidowanego
sprawozdania finansowego konsolidacją pełną, bez względu na wielkość łącznej
własności, a stowarzyszonych z jednostką zwolnioną od sporządzenia
skonsolidowanego sprawozdania finansowego metodą praw własności.
2. Własność pośrednią jednostki dominującej wyższego szczebla w jednostce
zależnej od jednostki dominującej niższego szczebla ustala się jako iloczyn
procentowego posiadania akcji (udziałów) jednostki dominującej wyższego szczebla
w jednostce dominującej niższego szczebla oraz jednostki dominującej niższego
szczebla w jednostce od niej zależnej. Dla potrzeb ustalenia własności łącznej
wielkość tę powiększa się o procent akcji (udziałów), jakie jednostka dominująca
wyższego szczebla posiada bezpośrednio w jednostce zależnej od jednostki
dominującej niższego szczebla.
3. Jednostka dominująca niższego szczebla powinna w sporządzanej przez siebie
informacji dodatkowej dokonać adnotacji o zwolnieniu od obowiązku sporządzania
skonsolidowanego sprawozdania finansowego, podając nazwę i siedzibę jednostki
dominującej wyższego szczebla sporządzającej skonsolidowane sprawozdanie
finansowe.
Rozdział 3
Składniki skonsolidowanego sprawozdania finansowego
ż 6. 1. Skonsolidowane sprawozdanie finansowe zawiera dane za rok obrotowy oraz
za rok poprzedzający, jeżeli jednostka dominująca była zgodnie z przepisami
ustawy obowiązana do sporządzenia skonsolidowanego sprawozdania finansowego za
rok poprzedzający.
2. Składniki skonsolidowanego bilansu wykazuje się w kolejności i w sposób
określony:
1) dla jednostek innych niż ubezpieczyciele - w załączniku nr 1 do
rozporządzenia,
2) dla ubezpieczycieli - w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
3. Składniki skonsolidowanego rachunku zysków i strat wykazuje się w kolejności
i w sposób określony:
1) dla jednostek innych niż ubezpieczyciele - w załączniku nr 3 do
rozporządzenia (wariant porównawczy) lub w załączniku nr 4 do rozporządzenia
(wariant kalkulacyjny),
2) dla ubezpieczycieli - w załącznikach nr 5a-5c do rozporządzenia.
4. Informacja dodatkowa do skonsolidowanego sprawozdania finansowego powinna
zawierać co najmniej informacje określone w załączniku nr 6 do rozporządzenia.
5. Składniki skonsolidowanego sprawozdania z przepływu środków pieniężnych
wykazuje się w kolejności i w sposób określony:
1) dla jednostek innych niż ubezpieczyciele - w załączniku nr 7 do
rozporządzenia,
2) dla ubezpieczycieli - w załączniku nr 8 do rozporządzenia.
ż 7. 1. Skonsolidowane sprawozdanie finansowe sporządza się stosując dla
wszystkich jednostek objętych konsolidacją jednakowe zasady i metody określone
ustawą i ustalone przez kierownika jednostki dominującej.
2. Zasady i metody, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności metody
wyceny aktywów i pasywów, w tym również wyceny zapasów oraz amortyzacji środków
trwałych.
3. Jeżeli określone przez kierownika jednostki dominującej zasady rachunkowości,
a w szczególności metody wyceny aktywów i pasywów, oraz zasady sporządzania
skonsolidowanego sprawozdania finansowego różnią się od metod i zasad
stosowanych przez jednostkę dominującą, należy to uzasadnić w informacji
dodatkowej.
4. Jeżeli objęte konsolidacją jednostki stosują odmienne metody do wyceny
aktywów i pasywów lub sporządzają podlegające konsolidacji sprawozdania
finansowe według zasad różniących się od metod i zasad określonych przez
kierownika jednostki dominującej dla sprawozdań skonsolidowanych, wówczas:
1) należy dokonać odpowiednich korekt w dokumentacji konsolidacyjnej, o której
mowa w ż 17, dostosowując dane sprawozdań finansowych do metod i zasad
określonych przez kierownika jednostki; adnotacje o korektach należy zamieścić w
informacji dodatkowej,
2) w przypadku gdy stosowanie odmiennych metod i zasad nie zniekształca obrazu
przedstawionego przez skonsolidowane sprawozdania finansowe, można zaniechać
dokonywania korekt, o których mowa w pkt. 1, uzasadniając przyjęte rozwiązania w
informacji dodatkowej.
5. Przy sporządzaniu skonsolidowanych sprawozdań finansowych ubezpieczycieli
mogą być stosowane odstępstwa w zakresie jednakowych metod wyceny rezerw, o
których mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 1994 r. w
sprawie szczegółowych zasad rachunkowości ubezpieczycieli (Dz. U. Nr 140, poz.
791); odstępstwa należy szczegółowo przedstawić w informacji dodatkowej wraz z
oszacowaniem ich wpływu na wynik finansowy grupy kapitałowej.
6. Jednostka dominująca obowiązana jest do stosowania w sposób ciągły
jednakowych metod i zasad konsolidacji w kolejnych latach obrotowych.
Dokonywanie w uzasadnionych przypadkach zmiany metod i zasad konsolidacji oraz
ich wpływ na obraz grupy kapitałowej należy wyjaśnić w informacji dodatkowej.
7. Jeżeli w ciągu roku obrotowego istotnie zmienił się skład jednostek zależnych
i stowarzyszonych objętych skonsolidowanym sprawozadaniem finansowym, wówczas:
1) w informacji dodatkowej należy podać dane umożliwiające dokonanie porównań za
poszczególne okresy lub
2) dokonać odpowiednich przeliczeń danych bilansu oraz rachunku zysków i strat
za okres poprzedzający, dokonując adnotacji w informacji dodatkowej.
ż 8. 1. Skonsolidowane sprawozdanie finansowe sporządza się na ten sam dzień
bilansowy i za ten sam rok obrotowy co sprawozdanie finansowe jednostki
dominującej, włączając do niego sprawozdania finansowe zarówno jednostek
zależnych, jak i stowarzyszonych, sporządzone na ten sam dzień bilansowy i za
ten sam rok obrotowy.
2. Jeżeli nie zniekształca to obrazu przedstawionego przez skonsolidowane
sprawozdanie finansowe, dzień bilansowy jednostki zależnej lub stowarzyszonej
może wyprzedzać dzień bilansowy, o którym mowa w ust. 1, nie więcej jednak niż o
trzy miesiące; w takim przypadku w informacji dodatkowej należy przedstawić
ważne zdarzenia dotyczące zarówno aktywów i pasywów, jak i zysków i strat między
dniem bilansowym jednostki zależnej lub stowarzyszonej a dniem, na który
sporządzono skonsolidowane sprawozdanie finansowe.
3. W innych przypadkach niż określone w ust. 2 jednostki zależne i stowarzyszone
powinny na dzień bilansowy, na który sporządza się skonsolidowane sprawozdanie
finansowe, sporządzić oddzielne sprawozdanie finansowe, obejmujące kolejne
dwanaście miesięcy przed dniem bilansowym grupy kapitałowej, podlegające
włączeniu do skonsolidowanego sprawozdania finansowego.
ż 9. 1. Podlegające konsolidacji sprawozdania finansowe, wyrażone w walutach
obcych, przelicza się na walutę polską według następujących zasad:
1) poszczególne pozycje aktywów i pasywów bilansu, z wyjątkiem kapitałów
własnych, przelicza się na walutę polską według ustalonego dla danej waluty
przez prezesa Narodowego Banku Polskiego kursu średniego na dzień bilansowy,
2) poszczególne pozycje rachunku zysków i strat przelicza się na walutę polską
po kursie stanowiącym średnią arytmetyczną średnich kursów ustalonych dla danej
waluty przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego na dzień kończący każdy miesiąc
roku obrotowego,
3) kapitały własne, według stanu na dzień objęcia kontroli lub rozpoczęcia
wywierania znacznego wpływu przez jednostkę dominującą, przelicza się według
ustalonego dla danej waluty przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego na ten
dzień kursu średniego.
2. Skonsolidowane kapitały własne, o których mowa w ust. 1, obejmują wykazane
odrębnie:
1) kapitały własne,
2) wynik finansowy netto za rok obrotowy, przeliczony zgodnie z ust. 1 pkt. 2,
3) różnice kursowe z konsolidacji.
3. Różnice kursowe z konsolidacji, o których mowa w ust. 2 pkt. 3, składają się
z:
1) różnic kursowych powstałych przy przeliczeniu na walutę polską kapitału
własnego zgodnie z ust. 1 pkt. 3 oraz przy jego przeliczaniu według ustalonego
dla danej waluty przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego kursu średniego na
dzień bilansowy,
2) różnic kursowych powstałych z przeliczenia na walutę polską wyniku
finansowego netto, obliczonego zgodnie z ust. 1 pkt. 2, i przeliczenia według
ustalonego dla danej waluty przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego kursu
średniego na dzień bilansowy.
4. Na dzień sprzedaży akcji (udziałów) objętej konsolidacją jednostki różnice
kursowe z konsolidacji, związane z tą jednostką, podlegają odpisaniu na rachunku
zysków i strat.
Rozdział 4
Konsolidacja metodą pełną
ż 10. 1. Jednostka dominująca włącza do skonsolidowanego sprawozdania
finansowego dane jednostek zależnych metodą konsolidacji pełnej, o której mowa w
art. 58 ustawy, po ewentualnym przeliczeniu odpowiednich pozycji sprawozdań
finansowych na walutę polską, zgodnie z ż 9, bez względu na wartość wyniku
finansowego netto tych jednostek.
2. Przy konsolidacji metodą pełną w pierwszej kolejności sumowaniu w pełnej
wysokości podlegają wszystkie odpowiednie pozycje:
1) bilansów oraz
2) rachunków zysków i strat
jednostki dominującej i poszczególnych jednostek zależnych, bez względu na
udział jednostki dominującej we własności jednostek zależnych.
3. Jeżeli jednostka dominująca objęła jednostkę zależną kontrolą w ciągu roku
obrotowego, do skonsolidowanego rachunku zysków i strat włącza się w pełnej
wysokości wszystkie pozycje rachunku zysków i strat tej jednostki za okres
następujący od dnia objęcia jej kontrolą przez jednostkę dominującą.
4. Po dokonaniu sumowań zgodnie z ust. 2, należy przeprowadzić korekty i
wyłączenia konsolidacyjne, o których mowa w art. 58 ust. 2 i 3 ustawy, i według
zasad określonych w ż 11-14 rozporządzenia.
ż 11. 1. Na dzień objęcia przez jednostkę dominującą kontrolą jednostki zależnej
ustala się wartość rynkową aktywów netto jednostki zależnej, proporcjonalnie do
posiadanego na ten dzień przez jednostkę dominującą udziału w kapitale własnym
jednostki zależnej.
2. Jeżeli jednostka dominująca posiada kilka jednostek zależnych, dotyczącą tych
jednostek wartość firmy z konsolidacji i rezerwę kapitałową z konsolidacji
wykazuje się w skonsolidowanym bilansie odrębnie, bez dokonywania kompensat.
3. Jeżeli na dzień nabycia akcji (udziałów) wartość rynkowa aktywów netto
nabytej jednostki jest różna od ich wartości księgowej, należy doprowadzić
wartość aktywów i pasywów nabytej jednostki do ich wartości rynkowej. Wynik z
przeszacowania odnosi się na kapitał z aktualizacji jednostki zależnej, ujmując
to w dokumentacji konsolidacyjnej, o której mowa w ż 17. W kolejno sporządzanych
skonsolidowanych sprawozdaniach finansowych uwzględnia się odpowiednio
zaktualizowane wartości aktywów i pasywów jednostki zależnej.
4. Za wartość rynkową aktywów netto można również przyjąć ich wartość księgową,
jeżeli różnica między tymi wielkościami nie jest znaczna.
5. Wartość firmy z konsolidacji lub rezerwy kapitałowej z konsolidacji odpisuje
się ratalnie, w sposób planowy, na skonsolidowany rachunek zysków i strat przez
czas określony w ustawie, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w
którym objęto kontrolę nad daną jednostką zależną. Jeżeli jednostka zależna,
której dotyczy wartość firmy z konsolidacji, przestaje przynosić oczekiwane przy
nabyciu akcji (udziałów) korzyści, wówczas dotychczas nie odpisaną wartość firmy
z konsolidacji odpisuje się jednorazowo na skonsolidowany rachunek zysków i
strat.
6. Jeżeli na skutek nabycia przez jednostkę dominującą dodatkowych akcji
(udziałów) jednostka dotychczas stowarzyszona staje się jednostką zależną lub
zwiększa się udział jednostki dominującej w kapitale jednostki zależnej lub
stowarzyszonej, wówczas ustala się wartość firmy z konsolidacji lub rezerwę
kapitałową z konsolidacji z uwzględnieniem dodatkowych udziałów (akcji)
obliczonych na dzień ich nabycia zgodnie z ust. 1. Jednocześnie należy dokonać
odpowiedniej korekty dodychczasowej kwoty pozycji dotyczącej wartości firmy z
konsolidacji lub rezerwy kapitałowej z konsolidacji.
7. Jednostka dominująca, która nabyła akcje (udziały) jednostki zależnej przed
dniem wejścia w życie przepisów ustawy, może:
1) przy obliczaniu, w sposób określony w ust. 1, wartości firmy z konsolidacji
lub rezerwy kapitałowej z konsolidacji zastąpić wartość rynkową nabytej części
aktywów netto ich wartością wynikającą z ksiąg rachunkowych jednostki zależnej
na koniec roku obrotowego poprzedzającego rok obrotowy, za który jednostka
dominująca zobowiązana jest po raz pierwszy do sporządzenia skonsolidowanego
sprawozdania finansowego,
2) odstąpić od obliczania wartości firmy z konsolidacji lub rezerwy kapitałowej
z konsolidacji w sposób określony w ust. 1, ustalając w to miejsce kapitał z
aktualizacji. Kapitał z aktualizacji, będący częścią skonsolidowanego kapitału
własnego, oblicza się jako różnicę między ceną nabycia akcji (udziałów) a
wartością księgową nabytej części aktywów netto, ustaloną na koniec roku
obrotowego poprzedzającego rok obrotowy, za który jednostka dominująca
zobowiązana jest do sporządzenia skonsolidowanego sprawozdania finansowego po
raz pierwszy. W razie sprzedaży tych akcji (udziałów) przy obliczaniu zysku lub
straty ze sprzedaży, o których mowa w ż 14 ust. 2, należy odpowiednio skorygować
kapitał z aktualizacji.
8. W informacji dodatkowej należy objaśnić sposób ustalenia wartości firmy z
konsolidacji i rezerwy kapitałowej z konsolidacji.
ż 12. 1. Kapitałem podstawowym grupy kapitałowej jest kapitał podstawowy
jednostki dominującej.
2. Kapitał podstawowy jednostek zależnych, w części, w jakiej stanowi on
własność jednostki dominującej, jest kompensowany z wartością nominalną akcji
(udziałów) ujętych w bilansie jednostki dominującej na dzień objęcia kontroli, a
pozostałą część zalicza się do kapitałów własnych akcjonariuszy (udziałowców)
mniejszościowych, o których mowa w ust. 4.
3. Do poszczególnych składników kapitału własnego jednostki dominującej, z
wyjątkiem jej kapitału podstawowego, dodaje się części odpowiednich składników
kapitału własnego jednostek zależnych, odpowiadające udziałowi jednostki
dominującej we własności jednostek zależnych według stanu na dzień bilansowy. Do
kapitału własnego grupy włącza się tylko te części odpowiednich składników
kapitału własnego jednostek zależnych, które powstały od dnia objęcia nad nimi
kontroli przez jednostkę dominującą; w szczególności dotyczy to zmiany wysokości
kapitału własnego, spowodowanej osiągniętymi przez jednostki zależne wynikami
finansowymi oraz aktualizacją wyceny środków trwałych.
4. Jeżeli część objętej konsolidacją jednostki zależnej stanowi własność innych
akcjonariuszy (udziałowców) niż objęte konsolidacją jednostki wchodzące w skład
grupy kapitałowej, wówczas w odrębnych pozycjach, odpowiednio do udziału we
własności jednostki zależnej, należy wykazać:
1) w bilansie - kapitał własny akcjonariuszy (udziałowców) mniejszościowych,
2) w rachunku zysków i strat - zyski (straty) akcjonariuszy (udziałowców)
mniejszościowych.
5. Akcje (udziały) własne jednostki dominującej posiadane przez inną jednostkę
objętą konsolidacją wykazuje się w bilansie skonsolidowanym jako akcje (udziały)
własne.
ż 13. 1. Przy dokonywaniu wyłączeń, o których mowa w art. 58 ust. 3 ustawy,
stosuje się następujące zasady:
1) środki pieniężne w drodze i dostawy w drodze dotyczące jednostek objętych
konsolidacją pełną należy wykazać jako otrzymane przez jednostki będące ich
odbiorcą,
2) do wymagających wyłączenia wzajemnych należności i zobowiązań zalicza się
wszelkie rozrachunki między jednostkami objętymi konsolidacją pełną, zarówno
dotyczące dostaw i usług, jak też i innych tytułów, jak na przykład nie
wniesionych wkładów, należności wekslowych, zaliczek i pożyczek,
3) bez względu na to, czy w przychodach z operacji dokonanych między jednostkami
objętymi konsolidacją pełną zyski lub straty są czy też nie są zawarte,
wyłączeniu podlegają wszelkie wzajemne obroty tych jednostek,
4) zawarte w skonsolidowanych aktywach, nie zrealizowane z punktu widzenia grupy
kapitałowej zyski lub straty, powstałe na skutek dokonania między jednostkami
objętymi konsolidacją sprzedaży składników majątkowych po innych cenach niż ich
wartość księgowa netto wykazana w księgach rachunkowych jednostki sprzedającej,
podlegają wyłączeniu ze skonsolidowanego bilansu w powiązaniu z rachunkiem
zysków i strat jednostki sprzedającej; w przypadku gdy przedmiotem tego rodzaju
sprzedaży jest środek trwały, w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym należy
dodatkowo skorygować jego amortyzację w taki sposób, aby była ona obliczona od
zaktualizowanej pierwotnej ceny nabycia (kosztu wytworzenia) środka trwałego,
5) dywidendy należne jednostce dominującej od jednostki zależnej:
a) za okres następujący od dnia objęcia kontroli - podlegają wyłączeniu z jej
przychodów finansowych, a włączeniu do kapitału własnego jednostki wypłacającej
dywidendę; korekta kapitału własnego jednostki zależnej nie wpływa na obliczenie
wysokości kapitału własnego akcjonariuszy (udziałowców) mniejszościowych, o
którym mowa w ż 12 ust. 2,
b) za okres przed dniem objęcia kontroli - zmniejszają cenę nabycia akcji
(udziałów); wpływa ona na obliczenie wartości firmy z konsolidacji lub rezerwy
kapitałowej z konsolidacji.
2. Jeżeli nie powoduje to zniekształcenia obrazu przedstawionego przez
skonsolidowane sprawozdanie finansowe, można zaniechać wyłączeń, o których mowa
w ust. 1 pkt 3 i 4, gdy wzajemne obroty między jednostkami objętymi konsolidacją
pełną są nieznaczne z punktu widzenia grupy kapitałowej, a sprzedaż następuje po
cenach nabycia (kosztach wytworzenia) lub po cenach i według warunków płatności
nie odbiegających od ogólnie stosowanych przy tego rodzaju operacjach.
ż 14. 1. Do skonsolidowanego rachunku zysków i strat włącza się w pełnej
wysokości:
1) poszczególne pozycje rachunku zysków i strat każdej jednostki zależnej za
okres:
a) od początku roku obrotowego lub od dnia objęcia kontroli, jeżeli nastąpiło to
w ciągu roku obrotowego,
b) do końca roku obrotowego lub do dnia ustania kontroli, jeżeli nastąpiło to w
ciągu roku obrotowego,
2) zysk lub stratę na sprzedaży całości lub części tej jednostki.
2. Zysk lub stratę powstające dla grupy kapitałowej na sprzedaży jednostki
zależnej stanowi różnica między przychodem ze sprzedaży a ustaloną na dzień
objęcia kontroli wartością rynkową aktywów netto sprzedanej jednostki zależnej,
w części będącej własnością jednostki dominującej, skorygowaną o nie odpisaną
wartość firmy z konsolidacji lub rezerwy kapitałowej z konsolidacji, ustaloną na
dzień objęcia kontroli nad tą jednostką, oraz ewentualną różnicę między
wartością rynkową i księgową określonej wyżej części aktywów netto.
3. Zysk lub stratę, o której mowa w ust. 2, ustala się również przy każdorazowej
sprzedaży części akcji (udziałów) w jednostce zależnej, jeżeli jednostka ta
pozostaje nadal jednostką zależną lub staje się jednostką stowarzyszoną. W takim
przypadku ustalając zysk lub stratę na sprzedaży uwzględnia się tylko
odpowiednią część wartości firmy z konsolidacji lub rezerwy kapitałowej z
konsolidacji oraz ewentualnej różnicy między wartością rynkową i księgową
określonej wyżej części aktywów netto.
4. Jeżeli na skutek sprzedaży części akcji (udziałów) jednostka przestaje być
zależna lub stowarzyszona, stosuje się przepisy ust. 2 oraz ż 18 ust. 2.
5. Zysk lub stratę na sprzedaży całości lub części akcji (udziałów) w jednostce
zależnej wykazuje się w skonsolidowanym rachunku zysków i strat jako zysk lub
stratę nadzwyczajną.
6. W informacji dodatkowej do skonsolidowanego sprawozdania finansowego należy
podać:
1) wartość księgową netto każdej sprzedanej lub zakupionej jednostki zależnej,
2) sposób rozliczeń pomiędzy jednostką sprzedającą a kupującą akcje (udziały),
3) wynik na sprzedaży każdej jednostki zależnej z osobna.
ż 15. 1. Skonsolidowane sprawozdanie z przepływu środków pieniężnych sporządza
się poprzez sumowanie odpowiednich pozycji sprawozdań z przepływu środków
pieniężnych jednostek zależnych wchodzących w skład grupy kapitałowej i objętych
konsolidacją metodą pełną oraz dokonania korekt konsolidacyjnych lub na
podstawie skonsolidowanego bilansu i skonsolidowanego rachunku zysków i strat
oraz informacji dodatkowej.
2. Korekty konsolidacyjne, o których mowa w ust. 1, polegają na wyłączeniu
wszelkich przepływów pieniężnych między objętymi konsolidacją jednostką
dominującą a jednostkami od niej zależnymi oraz między poszczególnymi
jednostkami zależnymi, w szczególności z tytułu:
1) wypłaconych dywidend,
2) zapłaty za nabyte akcje lub udziały,
3) udzielenia i spłaty pożyczek.
3. W przypadku zakupu akcji (udziałów) jednostki zależnej środki pieniężne
wydane jako zapłata pomniejsza się o odpowiednią część środków pieniężnych i
powiększa się o odpowiednią część kredytów krótkoterminowych, płatnych w okresie
do trzech miesięcy od daty zakupu, należących do aktywów i pasywów tej jednostki
zależnej.
4. W przypadku zbycia akcji (udziałów) jednostki zależnej środki pieniężne
otrzymane jako zapłata powiększa się o odpowiednią część środków pieniężnych i
pomniejsza się o odpowiednią część kredytów krótkoterminowych płatnych w okresie
do trzech miesięcy od daty zbycia, należących do aktywów i pasywów tej jednostki
zależnej.
Rozdział 5
Konsolidacja metodą praw własności
ż 16. 1. Do skonsolidowanego sprawozdania finansowego włącza się wartość akcji
(udziałów) posiadanych przez jednostkę dominującą w jednostkach stowarzyszonych
lub traktowanych na równi z nimi jednostkach zależnych o całkowicie odmiennym
rodzaju działalności, ustaloną metodą praw własności w sposób określony w ust.
2-6, oraz ich wynik finansowy w sposób określony w ust. 8. Nie sumuje się
poszczególnych pozycji bilansów oraz rachunków zysków i strat jednostek
włączanych do skonsolidowanego sprawozdania finansowego metodą praw własności z
odpowiednimi danymi jednostki dominującej i jednostek zależnych.
2. Jednostka dominująca posiadająca wyłącznie jednostki stowarzyszone może nie
sporządzać skonsolidowanego sprawozdania finansowego, dokonując odpowiedniej
adnotacji w informacji dodatkowej w swoim sprawozdaniu finansowym. Przepis ten
nie dotyczy jednostek wymienionych w ż 21.
3. Na dzień rozpoczęcia wywierania znacznego wpływu przez jednostkę dominującą
na jednostkę stowarzyszoną ustala się wartość księgową kapitału własnego
jednostki stowarzyszonej z uwzględnieniem objętego na ten dzień udziału w
kapitale własnym jednostki stowarzyszonej.
4. Wartość firmy z konsolidacji lub rezerwę kapitałową z konsolidacji wykazuje
się w skonsolidowanym bilansie, sporządzanym po raz pierwszy po tym dniu. Jeżeli
jednostka dominująca posiada kilka jednostek stowarzyszonych, dotyczącą tych
jednostek wartość firmy z konsolidacji lub rezerwy kapitałowej z konsolidacji
wykazuje się odrębnie, bez dokonywania kompensat. Przepisy ż 11 ust. 5 i 6
stosuje się odpowiednio.
5. Jednostka dominująca, która nabyła akcje (udziały) jednostki stowarzyszonej
przed dniem wejścia w życie przepisów ustawy, może, przy obliczaniu wartości
firmy z konsolidacji lub rezerwy kapitałowej z konsolidacji, wykazać wartość
kapitału własnego jednostki stowarzyszonej w kwocie wynikającej z jej ksiąg
rachunkowych według stanu na koniec roku obrotowego poprzedzającego rok
obrotowy, za który jednostka dominująca zobowiązana jest do sporządzenia
skonsolidowanego sprawozdania finansowego po raz pierwszy.
6. W skonsolidowanym bilansie udział jednostki dominującej w jednostce
stowarzyszonej, obliczony w sposób określony w ust. 3, koryguje się o
przypadające na rzecz jednostki dominującej zwiększenie lub zmniejszenie
kapitału własnego jednostki stowarzyszonej, które nastąpiło w ciągu okresu
objętego konsolidacją, oraz pomniejsza o należne od jednostki stowarzyszonej
dywidendy.
7. Jednostka stowarzyszona podlega konsolidacji także wtedy, gdy wartość udziału
posiadanego w tej jednostce, stanowiąca część jej kapitału własnego, wykazuje
wielkość ujemną lub zerową; odpowiednie dane objaśniające należy zamieścić w
informacji dodatkowej.
8. W skonsolidowanym rachunku zysków i strat wykazuje się w oddzielnej pozycji
wynik netto jednostki stowarzyszonej w części, która odpowiada udziałowi
jednostki dominującej w wyniku jednostki stowarzyszonej.
9. Ze skonsolidowanego sprawozdania finansowego wyłącza się zyski i straty
powstałe w toku transakcji dokonanych między jednostką stowarzyszoną a
pozostałymi jednostkami objętymi skonsolidowanym sprawozdaniem finansowym,
proporcjonalnie do posiadanych przez grupę kapitałową akcji (udziałów) w
jednostce stowarzyszonej. Przepisy ż 13 ust. 1 pkt. 4 i ust. 2 stosuje się
odpowiednio, z tym że nie dokonuje się tych wyłączeń również wtedy, gdy
odpowiednie dane nie są jednostce dominującej znane lub nie mogą być ustalone.
Rozdział 6
Dokumentacja konsolidacyjna
ż 17. 1. Jednostka dominująca obowiązana jest do sporządzania i prowadzenia
dokumentacji konsolidacyjnej.
2. Podstawą do sporządzenia skonsolidowanego sprawozdania finansowego jest
dokumentacja konsolidacyjna, na którą składają się w szczególności:
1) sprawozdania finansowe jednostek wchodzących w skład grupy kapitałowej,
2) wszelkie korekty i wyłączenia konsolidacyjne sprawozdań finansowych objętych
konsolidacją,
3) obliczenie wartości firmy z konsolidacji lub rezerwy kapitałowej z
konsolidacji oraz ich odpisów,
4) obliczenie kapitałów własnych akcjonariuszy (udziałowców) mniejszościowych,
5) obliczenie różnic kursowych z konsolidacji każdej jednostki grupy
kapitałowej.
3. Do ochrony i przechowywania dokumentacji konsolidacyjnej art. 74 ust. 2 pkt.
8 ustawy stosuje się odpowiednio.
Rozdział 7
Przepisy końcowe
ż 18. 1. Wartość akcji (udziałów) nabytych dodatkowo przez jednostkę dominującą
w jednostce zależnej lub stowarzyszonej wykazuje się w sposób określony w ż 11
ust. 1 lub ż 16 ust. 1, chyba że ich nabycie nie zmienia obrazu grupy
kapitałowej.
2. Wartość zaliczanych do majątku trwałego akcji (udziałów) posiadanych przez
jednostkę dominującą w innych jednostkach niż zależne i stowarzyszone oraz w
jednostkach zależnych i stowarzyszonych nie objętych skonsolidowanym
sprawozdaniem finansowym, wykazuje się w cenach nabycia, pomniejszonych o odpisy
spowodowane trwałą utratą ich wartości, zgodnie z art. 28 ust. 1 pkt. 2 ustawy.
ż 19. Jednostka dominująca powinna zapewnić sobie spełnienie przez jednostki
zależne i stowarzyszone określonych w rozporządzeniu wymogów, umożliwiających
prawidłowe i terminowe sporządzenie skonsolidowanego sprawozdania finansowego.
ż 20. W przypadkach gdy zastosowanie jednego z przepisów ż 10-16 uniemożliwiłoby
stosownie do ż 1 ust. 2 przedstawienie rzetelnej sytuacji majątkowej i
finansowej oraz wyniku finansowego grupy kapitałowej, można odstąpić od
stosowania takiego przepisu; odstępstwo takie należy szczegółowo uzasadnić, a
jego wpływ na obraz grupy kapitałowej przedstawić w informacji dodatkowej.
ż 21. Emitenci papierów wartościowych ubiegający się o ich dopuszczenie do
publicznego obrotu lub dopuszczonych do tego obrotu stosują przepisy
rozporządzenia z uwzględnieniem ostrzejszych kryteriów, określonych przez
Przewodniczącego Komisji Papierów Wartościowych na podstawie art. 56 ust. 4
ustawy.
ż 22. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do
skonsolidowanych sprawozdań finansowych sporządzanych po raz pierwszy za rok
obrotowy rozpoczynający się w 1995 r.
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 czerwca 1995 r. (poz.
355)
Załącznik nr 1
SKONSOLIDOWANY BILANS JEDNOSTEK, Z WYŁĄCZENIEM UBEZPIECZYCIELI
Aktywa
A. Majątek trwały
I. Wartości niematerialne i prawne
1. Koszty organizacji poniesione przy założeniu lub późniejszym rozszerzeniu
spółki akcyjnej
2. Koszty prac rozwojowych
3. Wartość firmy
4. Inne wartości niematerialne i prawne
5. Zaliczki na poczet wartości niematerialnych i prawnych
II. Wartość firmy z konsolidacji
1. Wartość firmy z konsolidacji - jednostki zależne
2. Wartość firmy z konsolidacji - jednostki stowarzyszone
III. Rzeczowy majątek trwały
1. Grunty własne
2. Budynki i budowle
3. Urządzenia techniczne i maszyny
4. Środki transportu
5. Pozostałe środki trwałe
6. Inwestycje rozpoczęte
7. Zaliczki na poczet inwestycji
IV. Finansowy majątek trwały
1. Akcje i udziały w jednostkach stowarzyszonych
2. Akcje i udziały własne
3. Pozostałe akcje i udziały
4. Inne papiery wartościowe
5. Pożyczki długoterminowe udzielone jednostkom stowarzyszonym
6. Pozostałe udzielone pożyczki długoterminowe
7. Inne składniki finansowego majątku trwałego
V. Należności długoterminowe
B. Majątek obrotowy
I. Zapasy
1. Materiały
2. Półprodukty i produkty w toku
3. Produkty gotowe
4. Towary
5. Zaliczki na poczet dostaw
II. Należności i roszczenia
1. Należności z tytułu dostaw i usług
2. Należności z tytułu podatków, dotacji i ubezpieczeń społecznych
3. Należności od jednostek stowarzyszonych
4. Należności dochodzone na drodze sądowej
5. Pozostałe należności
III. Papiery wartościowe przeznaczone do obrotu
1. Akcje lub udziały własne do zbycia
2. Akcje i udziały w jednostkach zależnych
3. Akcje i udziały w jednostkach stowarzyszonych
4. Inne papiery wartościowe
IV. Środki pieniężne
1. Środki pieniężne w kasie
2. Środki pieniężne w banku
3. Inne środki pieniężne (weksle, czeki obce itp.)
C. Rozliczenia międzyokresowe
1. Czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów
2. Inne rozliczenia międzyokresoweSuma aktywów
Pasywa
A. Kapitał (fundusz) własny
I. Kapitał (fundusz) podstawowy
II. Należne, lecz nie wniesione wkłady na poczet kapitału podstawowego (wielkość
ujemna)
III. Kapitał (fundusz) zapasowy
1. Ze sprzedaży akcji powyżej ich wartości nominalnej
2. Tworzony ustawowo
3. Tworzony zgodnie ze statutem lub umową
4. Z dopłat wspólników
5. Inny
IV. Kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny
V. Pozostałe kapitały (fundusze) rezerwowe
VI. Różnice kursowe z konsolidacji
VII. Nie podzielony wynik finansowy z lat ubiegłych
1. Zysk (wielkość dodatnia)
2. Strata (wielkość ujemna)
VIII. Wynik finansowy netto roku obrotowego
1. Zysk netto (wielkość dodatnia)
2. Strata netto (wielkość ujemna)
3. Odpisy z wyniku finansowego bieżącego roku obrotowego
B. Rezerwa kapitałowa z konsolidacji
I. Rezerwa kapitałowa z konsolidacji - jednostki zależne
II. Rezerwa kapitałowa z konsolidacji - jednostki stowarzyszone
C. Kapitał własny udziałowców (akcjonariuszy) mniejszościowych
D. Rezerwy
1. Rezerwy na podatek dochodowy od osób prawnych
2. Pozostałe rezerwy
E. Zobowiązania długoterminowe
1. Długoterminowe zobowiązania wobec jednostek stowarzyszonych
2. Pozostałe długoterminowe pożyczki, obligacje i inne papiery wartościowe
3. Długoterminowe kredyty bankowe
4. Pozostałe zobowiązania długoterminowe
F. Zobowiązania krótkoterminowe i fundusze specjalne
I. Zobowiązania krótkoterminowe
1. Zobowiązania wobec jednostek stowarzyszonych
2. Pożyczki, obligacje i papiery wartościowe
3. Kredyty bankowe
4. Zaliczki otrzymane na poczet dostaw
5. Zobowiązania z tytułu dostaw i usług
6. Zobowiązania wekslowe
7. Zobowiązania z tytułu podatków, ceł, ubezpieczeń społecznych
8. Zobowiązania z tytułu wynagrodzeń
9. Pozostałe zobowiązania krótkoterminowe
II. Fundusze specjalne
G. Rozliczenia międzyokresowe i przychody przyszłych okresów
1. Bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów
2. Przychody przyszłych okresów
Suma pasywów
Załącznik nr 2
SKONSOLIDOWANY BILANS UBEZPIECZYCIELI
Aktywa
A. Wartości niematerialne i prawne
1. Koszty organizacji poniesione przy założeniu lub późniejszym rozszerzeniu
spółki akcyjnej
2. Wartość firmy
3. Inne wartości niematerialne i prawne
4. Zaliczki na poczet wartości niematerialnych i prawnych
B. Wartość firmy z konsolidacji
1. Wartość firmy z konsolidacji - jednostki zależne
2. Wartość firmy z konsolidacji - jednostki stowarzyszone
C. Lokaty
I. Nieruchomości
1. Grunty własne
2. Budynki i budowle
3. Inwestycje budowlane i zaliczki na poczet tych inwestycji
II. Lokaty w jednostkach stowarzyszonych
III. Inne lokaty finansowe
1. Akcje, udziały, inne papiery wartościowe o zmiennej kwocie dochodu oraz
jednostki uczestnictwa w funduszach powierniczych
2. Pożyczki dla jednostek stowarzyszonych oraz dłużne papiery wartościowe i inne
papiery wartościowe o stałej kwocie dochodu
3. Udziały we wspólnych przedsięwzięciach lokacyjnych
4. Pożyczki hipoteczne
5. Pozostałe pożyczki
6. Lokaty terminowe w instytucjach finansowych
7. Pozostałe lokaty
IV. Należności depozytowe od cedentów
D. Lokaty funduszów ubezpieczeń na życie na
rachunek i ryzyko ubezpieczającego
E. Należności i roszczenia
I. Należności z tytułu ubezpieczeń bezpośrednich
1. Należności od ubezpieczających
2. Należności od pośredników ubezpieczeniowych
3. Inne należności
II. Należności z tytułu reasekuracji
III. Inne należności i roszczenia
1. Należności od budżetu
2. Pozostałe należności i roszczenia
F. Inne składniki majątku
I. Rzeczowe składniki majątku
1. Urządzenia techniczne, maszyny, środki transportu i pozostałe środki trwałe
2. Pozostałe inwestycje
3. Zaliczki na poczet inwestycji
4. Zapasy
II. Środki pieniężne
1. Środki pieniężne w kasie
2. Środki pieniężne w banku
3. Inne środki pieniężne (weksle, czeki obce itp.)
III. Akcje własne do zbycia
IV. Pozostałe składniki majątku
G. Rozliczenia międzyokresowe czynne
I. Zarachowane odsetki i czynsze
II. Inne rozliczenia międzyokresowe
Suma aktywów
Pasywa
A. Kapitały własne
I. Kapitał podstawowy
II. Należne, lecz nie wniesione wkłady na poczet kapitału podstawowego (wielkość
ujemna)
III. Kapitał zapasowy
1. Ze sprzedaży akcji powyżej wartości nominalnej
2. Pozostały
IV. Kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny
V. Różnice kursowe z konsolidacji
VI. Kapitał rezerwowy pozostały
VII. Nie podzielony wynik finansowy z lat ubiegłych
1. Zysk netto (wielkość dodatnia)
2. Strata netto (wielkość ujemna)
VIII. Wynik finansowy netto roku obrotowego
1. Zysk netto (wielkość dodatnia)
2. Strata netto (wielkość ujemna)
B. Rezerwa kapitałowa z konsolidacji
I. Rezerwa kapitałowa z konsolidacji - jednostki zależne
II. Rezerwa kapitałowa z konsolidacji - jednostki stowarzyszone
C. Kapitał własny udziałowców (akcjonariuszy) mniejszościowych
D. Zobowiązania podporządkowane
E. Rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe
I. Rezerwa składek i rezerwa na pokrycie ryzyka niewygasłego
1. Rezerwy brutto
2. Udział reasekuratorów
II. Rezerwa ubezpieczeń na życie
1. Rezerwy brutto
2. Udział reasekuratorów
III. Rezerwy na nie wypłacone odszkodowania i świadczenia
1. Rezerwy brutto
2. Udział reasekuratorów
IV. Rezerwy na premie i rabaty dla ubezpieczonych
1. Rezerwy brutto
2. Udział reasekuratorów
V. Rezerwy na wyrównanie szkodowości (ryzyka)
VI. Pozostałe rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe
1. Rezerwy brutto
2. Udział reasekuratorów
F. Rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla ubezpieczeń na życie, jeżeli ryzyko
lokaty ponosi ubezpieczający
1. Rezerwy brutto
2. Udział reasekuratorów
G. Pozostałe rezerwy
1. Rezerwy na podatek dochodowy
2. Inne rezerwy
H. Zobowiązania depozytowe wobec reasekuratorów
I. Pozostałe zobowiązania i fundusze specjalne
I. Zobowiązania z tytułu ubezpieczeń bezpośrednich
1. Zobowiązania wobec ubezpieczających
2. Zobowiązania wobec pośredników ubezpieczeniowych
3. Inne zobowiązania z tytułu ubezpieczeń
II. Zobowiązania z tytułu reasekuracji
III. Zobowiązania z tytułu własnych obligacji
IV. Zobowiązania wobec instytucji finansowych
V. Inne zobowiązania
1. Zobowiązania wobec budżetu
2. Pozostałe zobowiązania
VI. Fundusze specjalne
J. Rozliczenia międzyokresowe bierne i przychody przyszłych okresów
1. Rozliczenia międzyokresowe bierne
2. Przychody przyszłych okresów
Suma pasywów
Załącznik nr 3
SKONSOLIDOWANY RACHUNEK ZYSKŃW I STRAT JEDNOSTEK, Z WYŁĄCZENIEM UBEZPIECZYCIELI
(wariant porównawczy)
A. Przychody ze sprzedaży
I. Przychód ze sprzedaży produktów
II. Zmiana stanu produktów (zwiększenie - wartość dodatnia, zmniejszenie -
wartość ujemna)
III. Przychód ze sprzedaży towarów i materiałów
IV. Koszt wytworzenia świadczeń na własne potrzeby jednostki
B. Koszty działalności operacyjnej
I. Koszt sprzedanych towarów i materiałów
II. Zużycie materiałów i energii
III. Usługi obce
IV. Podatki i opłaty
V. Wynagrodzenia
VI. Świadczenia na rzecz pracowników
VII. Amortyzacja
VIII. Pozostałe koszty
C. Zysk/Strata ze sprzedaży (A-B)
D. Przychody operacyjne
I. Przychody ze sprzedaży składników majątku trwałego
II. Dotacje
III. Pozostałe przychody operacyjne
E. Pozostałe koszty operacyjne
I. Wartość sprzedanych składników majątku trwałego
II. Pozostałe koszty operacyjne
F. Zysk/Strata na działalności operacyjnej (C + D - E)
G. Przychody finansowe
I. Dywidendy z tytułu udziałów
II. Odsetki uzyskane
III. Pozostałe
H. Koszty finansowe
I. Odpisy aktualizujące wartość finansowego majątku trwałego oraz
krótkoterminowych papierów wartościowych
II. Odsetki do zapłacenia
III. Pozostałe
I. Zysk/Strata brutto na działalności gospodarczej (F + G - H)
J. Zyski nadzwyczajne
K. Straty nadzywczajne
L. Odpis wartości firmy z konsolidacji
M. Odpis rezerwy kapitałowej z konsolidacji
N. Zysk/Strata brutto (I + J - K - L + M)
O. Obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego
I. Podatek dochodowy od osób prawnych
II. Pozostałe obowiązkowe obciążenia
P. Zysk/Strata z udziałów w jednostkach stowarzyszonych
Q. Zysk/Strata akcjonariuszy (udziałowców) mniejszościowych
R. Zysk/Strata netto (N - O ę P ę Q)
Załącznik nr 4
SKONSOLIDOWANY RACHUNEK ZYSKŃW I STRAT JEDNOSTEK, Z WYŁĄCZENIEM UBEZPIECZYCIELI
(wariant kalkulacyjny)
A. Przychody ze sprzedaży towarów i produktów
I. Przychody ze sprzedaży towarów i materiałów
II. Przychody ze sprzedaży produktów
B. Koszty sprzedanych towarów i produktów
I. Koszt sprzedanych towarów i materiałów
II. Koszt wytworzenia sprzedanych produktów
C. Zysk/Strata brutto na sprzedaży (A - B)
D. Koszty sprzedaży
E. Koszty ogólnego zarządu
F. Zysk/Strata na sprzedaży (C - D - E)
G. Pozostałe przychody operacyjne
I. Przychody ze sprzedaży składników majątku trwałego
II. Dotacje
III. Pozostałe przychody operacyjne
H. Pozostałe koszty operacyjne
I. Wartość sprzedanych składników majątku trwałego
II. Pozostałe koszty operacyjne
I. Zysk/Strata na działalności operacyjnej (F + G - H)
J. Przychody finansowe
I. Dywidendy z tytułu udziałów
II. Odsetki uzyskane
III. Pozostałe
K. Koszty finansowe
I. Odpisy aktualizujące wartość finansowego majątku trwałego oraz
krótkoterminowych papierów wartościowych
II. Odsetki do zapłacenia
III. Pozostałe
L. Zysk/Strata brutto na działalności gospodarczej (I + J - K)
M. Zyski nadzwyczajne
N. Straty nadzywczajne
O. Odpis wartości firmy z konsolidacji
P. Odpis rezerwy kapitałowej z konsolidacji
Q. Zysk/Strata brutto (L + M - N - O + P)
R. Obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego
I. Podatek dochodowy od osób prawnych
II. Pozostałe obowiązkowe obciążenia
T. Zysk/Strata z udziałów w jednostkach stowarzyszonych
U. Zysk/Strata akcjonariuszy (udziałowców) mniejszościowych
V. Zysk/Strata netto (Q - R ę T ę U)
Załącznik nr 5a
SKONSOLIDOWANY TECHNICZNY RACHUNEK UBEZPIECZEŃ MAJĄTKOWYCH I OSOBOWYCH
I. Składki (1 - 2 ę 3 ę 4)
1. Składki brutto przypisane w roku obrotowym
2. Udział reasekuratorów w składce
3. Zmiany stanu rezerw składek oraz rezerw na ryzyko niewygasłe brutto
4. Udział reasekuratorów w zmianie stanu rezerw
II. Pozostałe przychody techniczne na udziale własnym
III. Odszkodowania i świadczenia (1 ę 2)
1. Odszkodowania i świadczenia wypłacone w roku obrotowym:
a) odszkodowania i świadczenia wypłacone brutto
b) udział reasekuratorów w odszkodowaniach i świadczeniach wypłaconych
2. Zmiany stanu rezerw na nie wypłacone odszkodowania i świadczenia na udziale
własnym:
a) rezerwy brutto
b) udział reasekuratorów
IV. Zmiany stanu innych rezerw techniczno-ubezpieczeniowych na udziale własnym
V. Premie i rabaty dla ubezpieczonych na udziale własnym łącznie ze zmianą stanu
rezerw
VI. Koszty działalności ubezpieczeniowej (1 + 2 - 3)
1. Koszty akwizycji
2. Koszty administracyjne
3. Otrzymane prowizje reasekuracyjne i udziały w zyskach reasekuratorów
VII. Pozostałe koszty techniczne na udziale własnym
VIII. Zmiany stanu rezerw na wyrównanie szkodowości (ryzyka)
IX. Wynik techniczny do przeniesienia do ogólnego rachunku zysków i strat (I +
II - III ę IV ę V - VI - VII ę VIII)
Załącznik nr 5b
SKONSOLIDOWANY TECHNICZNY RACHUNEK UBEZPIECZEŃ NA ŻYCIE
I. Składki (1 - 2 ę 3)
1. Składki brutto przypisane w roku obrotowym
2. Udział reasekuratorów w składce
3. Zmiany stanu rezerw składek na udziale własnym
II. Przychody z lokat (1 + 2 + 3 + 4)
1. Przychody z akcji i udziałów
2. Przychody z pozostałych lokat:
a) przychody z nieruchomości
b) pozostałe przychody
3. Wynik dodatni z rewaloryzacji lokat
4. Wynik dodatni ze sprzedaży lokat
III. Nie zrealizowane zyski z lokat
IV. Pozostałe przychody techniczne na udziale własnym
V. Odszkodowania i świadczenia (1 ę 2)
1. Odszkodowania i świadczenia wypłacone:
a) odszkodowania i świadczenia brutto
b) udział reasekuratorów
2. Zmiany stanu rezerw na nie wypłacone odszkodowania i świadczenia:
a) zmiana stanu rezerw brutto
b) udział reasekuratorów
VI. Zmiany stanu innych rezerw technicznych na udziale własnym (1 + 2)
1. Rezerwy ubezpieczeń na życie:
a) rezerwy brutto
b) udział reasekuratorów
2. Pozostałe rezerwy techniczne na udziale własnym
VII. Premie i rabaty dla ubezpieczonych na udziale własnym łącznie ze zmianą
stanu rezerw
VIII. Koszty działalności ubezpieczeniowej
1. Koszty akwizycji
2. Koszty administracyjne
3. Otrzymane prowizje reasekuracyjne i udziały w zyskach reasekuratora
IX. Koszty działalności lokacyjnej (1 + 2 ę 3 ę 4)
1. Koszty utrzymania nieruchomości
2. Pozostałe koszty działalności lokacyjnej
3. Wynik ujemny z rewaloryzacji lokat
4. Wynik ujemny ze sprzedaży lokat
X. Nie zrealizowane straty na lokatach
XI. Pozostałe koszty techniczne na udziale własnym
XII. Przeniesienie przychodów z lokat w części zarachowanej na przychody
ogólnego rachunku zysków i strat
XIII. Wynik techniczny (I + II + III + IV - V ę VI ę VII - VIII - IX - X - XI -
XII)
Załącznik nr 5c
SKONSOLIDOWANY OGŃLNY RACHUNEK ZYSKÓW I STRAT UBEZPIECZYCIELA
I. Wynik techniczny ubezpieczeń majątkowych i osobowych lub wynik techniczny
ubezpieczeń na życie
II. Przychody z lokat (1 + 2 + 3 + 4)
1. Przychody z akcji i udziałów
2. Przychody z pozostałych lokat:
a) przychody z nieruchomości
b) pozostałe przychody
3. Wynik dodatni z rewaloryzacji lokat
4. Wynik dodatni ze sprzedaży lokat
III. Przeniesienie przychodów z lokat w części nie zaliczonej na przychody
technicznego rachunku ubezpieczeń
IV. Koszty działalności lokacyjnej (1 + 2 + 3 + 4)
1. Koszty utrzymania nieruchomości
2. Pozostałe koszty działalności lokacyjnej
3. Wynik ujemny z rewaloryzacji lokat
4. Wynik ujemny ze sprzedaży lokat
V. Pozostałe przychody operacyjne
VI. Pozostałe koszty operacyjne
VII. Przychody z udziałów w jednostkach stowarzyszonych
VIII. Wynik na działalności operacyjnej (ę I + II + III - IV + V - VI + VII)
IX. Zyski nadzwyczajne
X. Straty nadzwyczajne
XI. Odpis wartości firmy z konsolidacji
XII. Odpis rezerwy kapitałowej z konsolidacji
XIII. Wynik finansowy brutto (VIII + IX - X - XI + XII)
1. Zysk brutto
2. Strata brutto
XIV. Obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego
1. Podatek dochodowy
2. Pozostałe obowiązkowe obciążenia
XV. Zysk/Strata z udziałów w jednostkach stowarzyszonych
XVI. Zysk/Strata akcjonariuszy (udziałowców) mniejszościowych
XVII. Zysk/Strata netto (XIII - XIV ę XV ę XVI)
Załącznik nr 6
INFORMACJA DODATKOWA
Informacja dodatkowa powinna obejmować w szczególności:
1) wykaz jednostek zależnych i stowarzyszonych wchodzących w skład grupy
kapitałowej ze wskazaniem ich nazw i siedzib, przedmiotów działalności, udziału
w kapitale oraz udziału w całkowitej liczbie głosów, jeżeli jest różna od
udziału w kapitale własnym, udziału jednostek wchodzących w skład grupy
kapitałowej w kapitałach innych jednostek niż dominująca, z wyodrębnieniem
jednostek nie objętych konsolidacją i uzasadnieniem przyczyn odstąpienia od
konsolidacji oraz podaniem kwoty ich przychodów netto za rok obrotowy oraz
wyniku finansowego netto,
2) wykaz jednostek ze wskazaniem nazw i siedzib, w których jednostki wchodzące w
skład grupy kapitałowej mają mniej niż 20% akcji (udziałów) z podaniem wysokości
kapitału własnego tych jednostek, udziału w tym kapitale oraz udziału w
całkowitej liczbie głosów, jeżeli jest różna od udziału w kapitale własnym i
wyniku finansowym netto za ostatni rok obrotowy,
3) omówienie zastosowanych metod wyceny (w tym amortyzacji) aktywów i pasywów
oraz przychodów i kosztów w zakresie, w jakim ustawa pozostawia jednostce prawo
wyboru, oraz przeliczeń stosowanych przy konsolidacji,
4) przedstawienie dokonanych w stosunku do poprzedniego roku obrotowego zmian
zasad rachunkowości, a w szczególności metod wyceny i zasad sporządzania
skonsolidowanego sprawozdania finansowego, ich wpływu na sytuację majątkową i
finansową oraz rentowność grupy kapitałowej,
5) informacje o znaczących zdarzeniach, jakie nastąpiły po dniu bilansowym, a
nie uwzględnionych w skonsolidowanym bilansie i rachunku zysków i strat,
6) informacje o znaczących zdarzeniach dotyczących lat ubiegłych, ujętych w
skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym roku obrotowego,
7) dane o strukturze własności kapitału podstawowego jednostki dominującej, z
wyodrębnieniem akcji (udziałów) posiadanych przez jednostkę dominującą, jak też
jednostki od niej zależne oraz dane o liczbie i wartości nominalnej akcji, w tym
uprzywilejowanych,
8) wartość firmy z konsolidacji oraz rezerwy kapitałowej z konsolidacji dla
każdej jednostki objętej konsolidacją osobno, ze wskazaniem sposobu ich
ustalenia oraz wysokości dotychczas dokonanych odpisów,
9) szczegółowy zakres zmian wartości ujętych w skonsolidowanym bilansie grup
rodzajowych środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych oraz trwałych
lokat finansowych, zawierający stan tych aktywów na początek roku obrotowego, w
tym:
a) zwiększenia z tytułu: przeceny, inwestycji, przemieszczeń wewętrznych,
b) zmniejszenia oraz stan na koniec roku obrotowego, a dla majątku
amortyzowanego - podobne przedstawienie stanów i tytułów zmian dotychczasowej
amortyzacji (umorzenia), z wyodrębnieniem dodatkowych odpisów, dokonanych
stosownie do przepisów podatkowych,
10) dane o ujętym w skonsolidowanym bilansie stanie rezerw, według celu ich
utworzenia: na początek roku obrotowego, zwiększeniach, wykorzystaniu,
rozwiązaniu i stanie na koniec roku obrotowego, ze wskazaniem tych z nich, które
korygują stan należności,
11) podział zobowiązań według pozycji skonsolidowanego bilansu o pozostałym na
dzień bilansowy, przewidywanym umową okresie spłaty do 1 roku, powyżej 1 roku do
5 lat i powyżej,
12) wykaz grup zobowiązań zabezpieczonych na majątku jednostek objętych
konsolidacją (ze wskazaniem ich rodzaju),
13) zobowiązania warunkowe, w tym również udzielone gwarancje i poręczenia,
także wekslowe; oddzielnie należy wykazać zobowiązania warunkowe wobec jednostek
wchodzących w skład grupy kapitałowej, nie objętych konsolidacją,
14) podział wykazanych w skonsolidowanym rachunku zysków i strat przychodów ze
sprzedaży według dziedzin działalności oraz określonych geograficznie rynków,
jeżeli - przy uwzględnieniu organizacji sprzedaży towarów i produktów typowych
dla normalnej działalności gospodarczej grupy - dziedziny działalności lub
określone geograficznie rynki różnią się między sobą znacznie,
15) wysokość i wyjaśnienie przyczyn nieplanowych odpisów amortyzacyjnych,
16) wysokość odpisów aktualizujących wartość zapasów wykazanych w
skonsolidowanym bilansie,
17) dane o kosztach:
a) zużycia materiałów i energii,
b) usług obcych,
c) wynagrodzeń,
d) świadczeń na rzecz pracowników,
e) amortyzacji
objętych konsolidacją jednostek, jeżeli skonsolidowany rachunek zysków i strat
sporządza się według wariantu kalkulacyjnego,
18) informacja o zyskach i stratach nadzwyczajnych z podziałem na losowe i
pozostałe, z uwzględnieniem zysków i strat ze sprzedaży jednostek zależnych i
stowarzyszonych,
19) podatek dochodowy od wyniku na operacjach nadzwyczajnych,
20) podatek dochodowy w przekroju jednostek objętych konsolidacją, z
uwzględnieniem różnic między podatkiem naliczonym do skonsolidowanego rachunku
zysków i strat w danym roku obrotowym a tymi, które naliczono w latach
poprzednich, oraz wysokość podatku należnego w tych latach, pod warunkiem, że
różnica ta jest znacząca z punktu widzenia przyszłego opodatkowania,
21) łączne wynagrodzenie roczne członków zarządu i rady nadzorczej jednostki
dominującej (wraz z wynagrodzeniami za udział w zarządach lub radach nadzorczych
jednostek zależnych i stowarzyszonych) oraz wartość udzielonych im zaliczek,
kredytów, pożyczek i gwarancji z podaniem warunków oprocentowania i spłaty tych
kwot; dane te wykazać należy oddzielnie dla zarządu i rady nadzorczej,
22) informacje o wspólnych przedsięwzięciach, w tym:
a) nazwie, zakresie działania wspólnego przedsięwzięcia,
b) procentowym udziale,
c) części wspólnie kontrolowanych rzeczowych składników majątku trwałego oraz
wartości niematerialnych i prawnych,
d) zobowiązaniach zaciągniętych na potrzeby przedsięwzięcia lub zakupu używanych
rzeczowych składników majątku trwałego,
e) części zobowiązań wspólnie zaciągniętych,
f) przychodach otrzymanych ze wspólnego przedsięwzięcia i kosztach związanych z
nimi,
g) zobowiązaniach warunkowych i inwestycyjnych dotyczących wspólnego
przedsięwzięcia,
23) przeciętnym w roku obrotowym zatrudnieniu w grupie kapitałowej z podziałem
na grupy zatrudnionych,
24) skutkach zmian składu grupy kapitałowej; w związku z tym należy osobno
wykazać aktywa netto oraz wynik finansowy za rok obrotowy poprzedzający rok
sprawozdawczy tych jednostek zależnych, które w roku obrotowym nie wchodzą już w
skład grupy kapitałowej,
25) wyniku na sprzedaży całości lub części akcji (udziałów) poszczególnych
jednostek zależnych oraz aktywów netto sprzedanych jednostek zależnych,
26) transakcjach ze spółkami powiązanymi kapitałowo, które nie są objęte
skonsolidowanym sprawozdaniem finansowym.
Załącznik nr 7
SKONSOLIDOWANE SPRAWOZDANIE Z PRZEPŁYWU ŚRODKÓW PIENIĘŻNYCH JEDNOSTEK, Z
WYŁĄCZENIEM UBEZPIECZYCIELI
A. Przepływy środków pieniężnych z działalności operacyjnej
I. Wynik finansowy netto (zysk/strata)
II. Korekty o pozycje:
1. Zysk/Strata akcjonariuszy (udziałowców) mniejszościowych
2. Zysk/Strata z akcji (udziałów) w jednostkach stowarzyszonych
3. Amortyzacja (w tym odpisy wartości firmy z konsolidacji i rezerwy kapitałowej
z konsolidacji)
4. Zyski/Straty z tytułu nie zrealizowanych różnic kursowych
5. Odsetki i dywidendy otrzymane i zapłacone
6. Rezerwy na należności
7. Inne rezerwy
8. Podatek dochodowy od zysku brutto naliczony
9. Podatek dochodowy zapłacony
10. Wynik na sprzedaży i likwidacji składników działalności inwestycyjnej
11. Zmiana stanu zapasów
12. Zmiana stanu należności i roszczeń
13. Zmiana stanu zobowiązań krótkoterminowych (z wyjątkiem pożyczek i kredytów),
w tym funduszy specjalnych
14. Zmiana stanu rozliczeń międzyokresowych
15. Zmiana stanu przychodów przyszłych okresów
16. Inne pozycje
III. Środki pieniężne netto z działalności operacyjnej (I ę II)
B. Przepływy środków pieniężnych z działalności inwestycyjnej
I. Nabycie/Sprzedaż wartości niematerialnych i prawnych
II. Nabycie/Sprzedaż składników rzeczowego majątku trwałego
III. Nabycie/Sprzedaż akcji i udziałów w jednostkach zależnych, z wyłączeniem
środków pieniężnych nabytych/sprzedanych jednostek zależnych
IV. Nabycie/Sprzedaż akcji i udziałów w jednostkach stowarzyszonych
V. Nabycie/Sprzedaż innych akcji, udziałów i papierów wartościowych (w tym
również przeznaczonych do obrotu)
VI. Udzielone/Zwrócone pożyczki
VII. Dywidendy wypłacone akcjonariuszom (udziałowcom) mniejszościowym
VIII. Otrzymane/Zwrócone dywidendy
IX. Otrzymane/Zwrócone odsetki
X. Pozostałe pozycje
XI. Środki pieniężne netto z działalności inwestycyjnej (I ę II ę III ę IV ę V ę
VI - VII ę VIII ę IX ę X)
C. Przepływy środków pieniężnych z działalności finansowej
I. Zaciągnięcie/Spłata długoterminowych kredytów bankowych
II. Zaciągnięcie/Spłata długoterminowych pożyczek, emisja/wykup obligacji lub
innych papierów wartościowych
III. Zaciągnięcie/Spłata krótkoterminowych kredytów bankowych
IV. Zaciągnięcie/Spłata krótkoterminowych pożyczek, emisja/wykup obligacji lub
innych papierów wartościowych
V. Płatności dywidend i innych wypłat na rzecz właścicieli
VI. Płatności zobowiązań z tytułu umów leasingu finansowego
VII. Wpływy z emisji akcji i udziałów własnych oraz dopłat do kapitału
VIII. Zapłacone/Zwrócone odsetki
IX. Pozostałe pozycje
X. Środki pieniężne netto z działalności finansowej (I ę II ę III ę IV ę V ę VI
ę VII ę VIII ę IX)
D. Zmiana stanu środków pieniężnych netto (AIII ę BXI ę CX)
E. Środki pieniężne na początek roku obrotowego
F. Środki pieniężne na koniec roku obrotowego (D + E)
Załącznik nr 8
SKONSOLIDOWANE SPRAWOZDANIE Z PRZEPŁYWU ŚRODKÓW PIENIĘŻNYCH DLA UBEZPIECZYCIELI
A. Przepływy netto z działalności operacyjnej (I - II - III + IV - V + VI - VII)
I. Wpływy z tytułu składek netto
II. Składki zapłacone z tytułu reasekuracji netto
III. Odszkodowania i świadczenia wypłacone
IV. Wpłaty reasekuratorów z tytułu udziału w odszkodowaniach
V. Podatek dochodowy zapłacony
VI. Pozostałe wpływy operacyjne
VII. Pozostałe wydatki operacyjne
B. Przepływy netto z działalności lokacyjnej (I - II + III - IV + V - VI + VII +
VIII - IX + X ę XI)
I. Wpływy z likwidacji lokat terminowych
II. Wydatki na lokaty terminowe
III. Wpływy ze sprzedaży akcji i udziałów w jednostkach zależnych i
stowarzyszonych
IV. Wydatki na akcje i udziały w jednostkach zależnych i stowarzyszonych (z
wyłączeniem środków pieniężnych nabytych jednostek zależnych)
V. Wpływy z pozostałych lokat
VI. Wydatki na pozostałe lokaty
VII. Odsetki otrzymane
VIII. Dywidendy otrzymane
IX. Wydatki na zakup wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych
X. Wpływy ze sprzedaży i likwidacji wartości niematerialnych i prawnych oraz
środków trwałych
XI. Pozostałe pozycje
C. Przepływy netto z działalności finansowej (I - II ę III)
I. Wpływy z emisji akcji
II. Dywidendy wypłacone
III. Pozostałe pozycje
D. Nadwyżka/Zmniejszenie środków pieniężnych (A ę B ę C)
I. Środki pieniężne na początek roku obrotowego
II. Nie zrealizowane różnice kursowe na koniec roku obrotowego
III. Środki pieniężne na koniec roku obrotowego
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 14 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie kwalifikacji i innych wymagań, których
spełnienie uprawnia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.
(Dz. U. Nr 71, poz. 356)
Na podstawie art. 81 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o
rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie
kwalifikacji i innych wymagań, których spełnienie uprawnia do usługowego
prowadzenia ksiąg rachunkowych (Dz. U. Nr 140, poz. 790), wprowadza się
następujące zmiany:
1) ż 1 otrzymuje brzmienie:
"ż 1. 1. Działalność usługową w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych mogą
wykonywać:
1) osoby fizyczne, jeżeli posiadają kwalifikacje i spełniają wymagania określone
w ż 2 lub ż 3 ust. 1 albo ż 4,
2) osoby prawne i jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej,
działające we własnym imieniu i na własny rachunek, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Osoby prawne i jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej,
prowadzące działalność usługową w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych,
obowiązane są powierzać wykonywanie czynności związanych z tą działalnością
zatrudnionym przez nią osobom fizycznym spełniającym wymagania określone w
rozporządzeniu.
3. Za prowadzenie ksiąg rachunkowych uważa się w szczególności:
1) stwierdzenie zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez
wskazanie miesiąca księgowania oraz, jeśli nie wynika to z techniki dokonywania
zapisów, sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych,
2) kontrolę zapisów w księgach, z zastosowaniem przepisów określonych w
rozdziałach 1, 2 i 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U.
Nr 121, poz. 591), zwanej dalej ustawą,
3) sporządzanie i kontrolę sprawozdań, deklaracji i raportów wynikających z
ksiąg, z zastrzeżeniem art. 52 ust. 2 i 3 ustawy.";
2) w ż 2 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) uzyskała świadectwo potwierdzające kwalifikacje, niezbędne do usługowego
prowadzenia ksiąg rachunkowych, według wzoru stanowiącego załącznik do
rozporządzenia";
3) w ż 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Osoby nie spełniające warunków wykształcenia określonych w ż 2 pkt 2, a
mające co najmniej średnie wykształcenie i posiadające umiejętności zawodowe w
zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych, mogą uzyskać świadectwo kwalifikacyjne,
o którym mowa w ż 2 pkt 5, po zdaniu egzaminu przed Komisją Egzaminacyjną.";
4) ż 4 otrzymuje brzmienie:
"ż 4. Osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów uznaje się za spełniające
wymagania kwalifikacyjne, niezbędne do usługowego prowadzenia ksiąg
rachunkowych.";
5) dodaje się załącznik do rozporządzenia w brzmieniu ustalonym w załączniku do
niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: G. W. Kołodko
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 czerwca 1995 r. (poz.
356)
ŚWIADECTWO KWALIFIKACYJNE
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 13 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń przywozu
i wywozu niektórych towarów.
(Dz. U. Nr 72, poz. 358)
Na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U.
z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1993 r. w sprawie
ustanowienia czasowych ograniczeń przywozu i wywozu niektórych towarów (Dz. U.
Nr 128, poz. 593 i z 1994 r. Nr 45, poz. 180) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 1 w ust. 1 po wyrazach "Ustanawia się" dodaje się wyrazy "do dnia 31
grudnia 1996 r.",
2) w załączniku nr 1 do rozporządzenia skreśla się:
a) pozycje towarowe określone kodem PCN, wymienione w załączniku nr 1 do
niniejszego rozporządzenia,
b) zamieszczone pod tabelą Objaśnienia do pozycji towarowych oznaczonych
symbolem "*" w kolumnie Kod PCN,
3) w załączniku nr 2 do rozporządzenia skreśla się pozycje towarowe określone
kodem PCN, wymienione w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1995 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 czerwca 1995 r. (poz. 358)

Załącznik nr 1
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
123
22032203 00Piwo otrzymywane ze słodu:
- W pojemnikach zawierających nie więcej niż 10 litrów
2203 00 01 0- - W butelkach
2203 00 09 0- - Pozostałe
2203 00 10 0- W pojemnikach zawierających więcej niż 10 litrów
2204 2204Wino ze świeżych winogron, łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009:
2204 10- Wino musujące:
- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%
objętościowych:
*2204 10 11 0- - - Szampan(1)
*2204 10 19 0- - - Pozostałe(1)
- - Pozostałe:
2204 10 91 0- - - Asti spumante
2204 10 99 0- - - Pozostałe
- Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub
zatrzymaną przez dodanie alkoholu:
2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
*2204 21 10 0- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z
korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20�C(1)
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13%
obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 21 21 0- - - - - - Białe
2204 21 23 0- - - - - - Pozostałe
- - - - - Pozostałe:
2204 21 25 0- - - - - - Białe
2204 21 29 0- - - - - - Pozostałe
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 21 31 0- - - - - - Białe
2204 21 33 0- - - - - - Pozostałe
- - - - - Pozostałe:
2204 21 35 0- - - - - - Białe
2204 21 39 0- - - - - - Pozostałe
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 21 41 0- - - - - Porto, Madera, Sherry, Tokaj (Aszu i Szamorodni) i
muszkatel Setubal
2204 21 49 0- - - - - Pozostałe
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przekraczającej 22 % obj.:
2204 21 51 0- - - - - Porto, Madera, Sherry, Tokaj (Aszu i Szamorodni) i
muszkatel Setubal
2204 21 59 0- - - - - Pozostałe
2204 29- - Pozostałe:
*2204 29 10 0- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z
korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20�C(1)
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13%
obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 29 21 0- - - - - - Białe
2204 29 23 0- - - - - - Pozostałe
- - - - - Pozostałe:
2204 29 25 0- - - - - - Białe
2204 29 29 0- - - - - - Pozostałe
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15 % obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 29 31 0- - - - - - Białe
2204 29 33 0- - - - - - Pozostałe
- - - - - Pozostałe:
2204 29 35 0- - - - - - Białe
2204 29 39 0- - - - - - Pozostałe
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18 % obj.:
2204 29 41 0- - - - - Porto, Madera, Sherry i muszkatel Setubal
2204 29 45 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)
2204 29 49 0- - - - - Pozostałe
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przewyższającej 22 % obj.:
2204 29 51 0- - - - - Porto, Madera, Sherry i muszkatel Setubal
2204 29 55 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)
2204 29 59 0- - - - - Pozostałe
2204 30- Pozostały moszcz winogronowy:
*2204 30 10 0- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną
inaczej niż przez dodanie alkoholu(1)
- - Pozostałe:
2204 30 91 0- - - O gęstości 1,33 g/cm3 lub mniejszej w 20�C i o
rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 1% obj.
*2204 30 99 0- - - Pozostałe(1)
22052205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi:
2205 10- W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2205 10 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18%
obj. lub mniejszej
*2205 10 90 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18%
obj.(1)
2205 90- Pozostałe:
2205 90 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18%
obj. lub mniejszej
*2205 90 90 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18%
obj.(1)
22062206 00Pozostałe napoje fermentowane (na przykład jabłecznik, moszcz
gruszkowy i miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki
napojów fermentowanych i napojów bezalkoholowych nie wymienione ani nie
włączone gdzie indziej:
*2206 00 10 0- Wzbudzone(1)
- Pozostałe:
- - Musujące:
*2206 00 31 0- - - Z jabłek lub gruszek(1)
*2206 00 39 0- - - Pozostałe(1)
- - Spokojne, w pojemnikach zawierających:
- - - 2 litry lub mniej:
*2206 00 51 0- - - - Z jabłek lub gruszek(1)
*2206 00 59 0- - - - Pozostałe(1)
- - - Więcej niż 2 litry:
*2206 00 81 0- - - - Z jabłek lub gruszek(1)
*2206 00 89 0- - - - Pozostałe(1)

Załącznik nr 2
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
123
21032103Sosy i przetwory z nich; zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy
korzenne; mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda:
2103 90- Pozostałe:
2103 90 30 0- - Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu
od 44,2 do 49,2% obj., zawierające w masie od 1,5 do 6% goryczki, przypraw
i różnych składników oraz od 4 do 10% cukru, w pojemnikach zawierających
0,5 litra lub mniej
22072207Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu
wynoszącej 80% obj. lub więcej; alkohol etylowy i pozostałe alkohole,
skażone, o dowolnej mocy:
2207 10 00 0- Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu
wynoszącej 80% obj. lub więcej
2207 20 00 0- Alkohol etylowy i pozostałe alkohole, skażone, o dowolnej
mocy
2208 2208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu
mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe; złożone
preparaty alkoholowe w rodzaju używanych do produkcji napojów:
2208 10 00 0- Złożone preparaty alkoholowe w rodzaju używanych do
produkcji napojów
2208 20- Napoje alkoholowe otrzymywane przez destylację wina z winogron
lub wytłoków z winogron:
- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2208 20 12 0- - - Cognac
2208 20 14 0- - - Armagnac
2208 20 26 0- - - Grappa
2208 20 28 0- - - Pozostałe
- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry:
2208 20 40 0- - - Surowy destylat
- - - Pozostałe:
2208 20 62 0- - - - Cognac
2208 20 64 0- - - - Armagnac
2208 20 86 0- - - - Grappa
2208 20 88 0- - - - Pozostałe
2208 30- Whisky:
- - Whisky burbońskie w pojemnikach zawierających:
2208 30 11 0- - - 2 litry lub mniej
2208 30 19 0- - - Więcej niż 2 litry
- - Whisky "pure malt", w pojemnikach zawierających:
2208 30 31 0- - - 2 litry lub mniej
2208 30 39 0- - - Więcej niż 2 litry
- - Whisky "blended", w pojemnikach zawierających:
2208 30 51 0- - - 2 litry lub mniej
2208 30 59 0- - - Więcej niż 2 litry
- - Pozostałe, w pojemnikach zawierających:
2208 30 81 0- - - 2 litry lub mniej
2208 30 89 0- - - Więcej niż 2 litry
2208 40- Rumy:
2208 40 10 0- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej
2208 40 90 0- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry
2208 50- Giny i gin Geneva:
- - Gin w pojemnikach zawierających:
2208 50 11 0- - - 2 litry lub mniej
2208 50 19 0- - - Więcej niż 2 litry
- - Gin Geneva, w pojemnikach zawierających:
2208 50 91 0- - - 2 litry lub mniej
2208 50 99 0- - - Więcej niż 2 litry
2208 90- Pozostałe:
- - Arak, w pojemnikach zawierających:
2208 90 11 0- - - 2 litry lub mniej
2208 90 19 0- - - Więcej niż 2 litry
- - Wódka czysta o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 45,4% obj. lub
mniej oraz napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe lub wiśniowe (z
wyłączeniem likierów), w pojemnikach zawierających:
- - - 2 litry lub mniej:
2208 90 31 0- - - - Wódka czysta
2208 90 33 0- - - - Napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z
wyłączeniem likierów)
- - - Więcej niż 2 litry:
2208 90 35 0- - - - Wódka czysta
2208 90 38 0- - - - Napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z
wyłączeniem likierów)
- - Pozostałe wódki, likiery i inne napoje alkoholowe, w pojemnikach
zawierających:
- - - 2 litry lub mniej:
2208 90 41 0- - - - Ouzo
- - - - Pozostałe:
- - - - - Wódki i napoje alkoholowe (z wyłączeniem likierów):
- - - - - - Destylowane z owoców:
2208 90 45 0- - - - - - - Calvados
2208 90 48 0- - - - - - - Pozostałe
- - - - - - Pozostałe:
2208 90 52 0- - - - - - - Korn
2208 90 58 0- - - - - - - Pozostałe
2208 90 65 0- - - - - Likiery
2208 90 69 0- - - - - Pozostałe napoje alkoholowe
- - - Więcej niż 2 litry:
- - - - Wódki (z wyłączeniem likierów):
2208 90 71 0- - - - - Destylowane z owoców
2208 90 73 0- - - - - Pozostałe
2208 90 79 0- - - - Likiery i inne napoje alkoholowe
- - Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż
80% obj., w pojemnikach zawierających:
2208 90 91 0- - - 2 litry lub mniej
24022208 90 99 0- - - Więcej niż 2 litry
2402Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy, z tytoniu
lub namiastek tytoniu:
2402 20 00 0- Papierosy z tytoniu
2402 90 00 0- Pozostałe


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 13 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia zakazu przywozu niektórych
towarów.
(Dz. U. Nr 72, poz. 359)
Na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U.
z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 1994 r. w sprawie
ustanowienia zakazu przywozu niektórych towarów (Dz. U. Nr 77, poz. 353 i Nr 94,
poz. 452) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 1:
a) po wyrazach "Ustanawia się" dodaje się wyrazy "do dnia 31 grudnia 1996 r.",
b) skreśla się pkt 1;
2) w ż 2:
a) skreśla się pkt 1,
b) w pkt 2 lit. a) otrzymuje brzmienie:
"a) towarów przywożonych z zagranicy, wolnych od cła i zwolnionych od wymogu
uzyskania pozwolenia na przywóz na podstawie art. 12 oraz art. 14 ust. 1 pkt 7 i
8 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz.
312), zwanej dalej �ustawą,"
c) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) w ż 1 pkt 3, nie dotyczy:
a) towarów przywożonych z zagranicy, wolnych od cła i zwolnionych od wymogu
uzyskania pozwolenia na przywóz na podstawie art. 12 oraz art. 14 ust. 1 pkt 7 i
8 ustawy,
b) towarów przywożonych z zagranicy, wolnych od cła i zwolnionych od wymogu
uzyskania pozwolenia na przywóz na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 13, 26 i 30
ustawy:
- objętych pozycją towarową określoną kodem PCN 8702 10 190, w przypadku gdy od
roku następnego po roku produkcji pojazdu samochodowego, nadwozia lub podwozia
upłynęło nie więcej niż 4 lata,
- objętych pozycją towarową określoną kodem PCN 8705 20 00 0, w przypadku gdy od
roku następnego po roku produkcji pojazdu samochodowego, nadwozia lub podwozia
upłynęło nie więcej niż 6 lat,
- objętych pozycją towarową określoną kodem PCN 8705 30 00 0, w przypadku gdy od
roku następnego po roku produkcji pojazdu samochodowego, nadwozia lub podwozia
upłynęło nie więcej niż 10 lat,
c) towarów przywożonych na polski obszar celny na czas oznaczony na podstawie
art. 17 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy,
d) towarów przywiezionych na polski obszar celny na czas oznaczony na podstawie
art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy, jeżeli:
- pozwolenie na przywóz, wymagane na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy,
zostało doręczone przed wejściem w życie rozporządzenia oraz
- umowa załączona do wniosku o wydanie pozwolenia, o którym mowa w art. 7 ust. 1
pkt 5 ustawy, przewidywała opcję zakupu towaru przez dzierżawcę, najemcę lub
użytkownika i z opcji tej skorzystano w związku z wygaśnięciem umowy, nie
później jednak niż przed upływem terminu, na jaki wydano pozwolenie,
e) towarów przywożonych do kraju, które były przedmiotem wywozu dokonanego na
podstawie art. 17 ust. 5 ustawy";
3) skreśla się załącznik nr 1 do rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie dniem 1 lipca 1995 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 13 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Czeskiej, Republiki
Słowackiej i Republiki Węgier.
(Dz. U. Nr 72, poz. 361)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 29 listopada 1994 r. w sprawie
ustanowienia kontyngentów celnych na przywóz niektórych towarów pochodzących z
Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej i Republiki Węgier (Dz. U. Nr 137, poz.
725) wprowadza się następujące zmiany:
1) w załączniku nr 1 do rozporządzenia pozycje określone kodami PCN 2204 i 2208
otrzymują brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaKontyngent
dla Republiki Słowackiejdla Republiki Czeskiej
123456
22042204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009: 8 000 hl6 000 hl
2204 10 - Wino musujące:
- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%
objętościowych:
2204 10 11- - - Szampan:
2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% objętościowych21 minimum 29,4
ECU/hl
2204 10 11 9 2204 10 19- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu
powyżej 22% objętościowych21 minimum 29,4 ECU/hl
- - - Pozostałe:
2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% objętościowych21 minimum 29,4
ECU/hl
2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
objętościowych21 minimum 29,4 ECU/hl
- - Pozostałe:
2204 10 91 0- - - Asti spumante21 minimum 29,4 ECU/hl
2204 10 99 0- - - Pozostałe21 minimum 29,4 ECU/hl
- Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub
zatrzymaną przez dodanie alkoholu:
2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20�C:
2204 21 10 1 2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy
alkoholu nie większej niż 22% objętościowych
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
objętościowych21 minimum 29,4 ECU/hl 21 minimum 29,4 ECU/hl

- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13%
obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach:
2204 21 21 0- - - - - - Białe21 minimum 17,5 ECU/hl
2204 21 23 0- - - - - - Pozostałe21 minimum 17,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 25 0- - - - - - Białe21 minimum 17,5 ECU/hl
2204 21 29 0- - - - - - Pozostałe21 minimum 17,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 21 31 0- - - - - - Białe21 minimum 17,5 ECU/hl
2204 21 33 0- - - - - - Pozostałe21 minimum 17,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 35 0- - - - - - Białe21 minimum 17,5 ECU/hl
2204 21 39 0- - - - - - Pozostałe21 minimum 17,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 21 41 0- - - - - Porto, Madera, Sherry, Tokaj (Aszu i Szamorodni) i
muszkatel Setubal)21 minimum 17,5 ECU/hl
2204 21 49 0- - - - - Pozostałe21 minimum 17,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przekraczającej 22% obj.:
2204 21 51 0- - - - - Porto, Madera, Sherry, Tokaj (Aszu i Szamorodni) i
muszkatel Setubal21 minimum 17,5 ECU/hl
2204 21 59 0- - - - - Pozostałe21 minimum 17,5 ECU/hl
2204 21 90 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.52,5 minimum 14,7 ECU/hl + 1,4 ECU %/hl
2204 29- - Pozostałe:
2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20�C:
2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% objętościowych17,5 minimum 29,4 ECU/hl
2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
objętościowych17,5 minimum 29,4 ECU/hl
- - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
przewyższającej 13% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:

2204 29 21 0- - - - - - Białe17,5 minimum 3,5 ECU/hl
2204 29 23 0- - - - - - Pozostałe17,5 minimum 3,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 29 25 0- - - - - - Białe17,5 minimum 3,5 ECU/hl
2204 29 29 0- - - - - - Pozostałe17,5 minimum 3,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 29 31 0- - - - - - Białe17,5 minimum 4,9 ECU/hl
2204 29 33 0- - - - - - Pozostałe17,5 minimum 4,9 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 29 35 0- - - - - - Białe17,5 minimum 4,9 ECU/hl
2204 29 39 0- - - - - - Pozostałe17,5 minimum 4,9 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18 obj.:
2204 29 41 0- - - - - Porto, Madera, Sherry i muszkatel Setubal17,5
minimum 14,7 ECU/hl
2204 29 45 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)17,5 minimum 14,7 ECU/hl
2204 29 49 0 ^- - - - - Pozostałe17,5 minimum 4,9 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przewyższającej 22% obj.:
2204 29 51 0- - - - - Porto, Madera, Sherry i muszkatel Setubal17,5
minimum 14,7 ECU/hl
2204 29 55 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)17,5 minimum 14,7 ECU/hl
2204 29 59 0- - - - - Pozostałe21 minimum 14,7 ECU/hl
2204 29 90 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.52,5 minimum 11,9 ECU/hl + 1,19 ECU %/hl
2204 30- Pozostały moszcz winogronowy:
2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej
niż przez dodanie alkoholu:
2204 30 10 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej
niż 22% objętościowych31,5
2204 30 10 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
objętościowych31,5
- - Pozostałe:
2204 30 91 0- - - O gęstości 1,33 g/cm3 lub mniejszej w 20�C i o
rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 1% obj.45,5
2204 30 99 2204 30 99 1- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 1%, ale nie
większej niż 22% objętościowych45,5
2204 30 99 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
objętościowych45,5
22082208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej
niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe; złożone preparaty
alkoholowe w rodzaju używanych do produkcji napojów: 7 500 dm3 100%7 500
dm3 100%
2208 10 00 0- Złożone preparaty alkoholowe w rodzaju używanych do
produkcji napojów38,5 + 1,75 ECU %/hl
2208 20- Napoje alkoholowe otrzymywane przez destylację wina z winogron
lub wytłoków z winogron:
- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2208 20 12 0- - - Cognac52,5 minimum 14,7 ECU/hl + 1,4 ECU %/hl
2208 20 14 0- - - Armagnac52,5 minimum 14,7 ECU/hl + 1,4 ECU %/hl
2208 20 26 0- - - Grappa52,5 minimum 14,7 ECU/hl + 1,4 ECU %/hl
2208 20 28 0- - - Pozostałe52,5 minimum 14,7 ECU/hl + 1,4 ECU %/hl
- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry:
2208 20 40 0 ^- - - Surowy destylat52,5 minimum 11,9 ECU/hl + 1,19 ECU
%/hl
- - - Pozostałe:
2208 20 62 0- - - - Cognac52,5 minimum 11,9 ECU/hl + 1,19 ECU %/hl
2208 20 64 0- - - - Armagnac52,5 minimum 11,9 ECU/hl + 1,19 ECU %/hl
2208 20 86 0- - - - Grappa52,5 minimum 11,9 ECU/hl + 1,19 ECU %/hl
2208 20 88 0- - - - Pozostałe52,5 minimum 11,9 ECU/hl + 1,19 ECU %/hl
2208 30- Whisky:
- - Whisky burbońskie w pojemnikach zawierających:
2208 30 11 0- - - 2 litry lub mniej59,5 minimum ECU/hl + 1,4 ECU %/hl
2208 30 19 0- - - Więcej niż 2 litry59,5 minimum 11,9 ECU/hl + 1,19 ECU
%/hl
- - Whisky "pure malt", w pojemnikach zawierających:
2208 30 31 0- - - 2 litry lub mniej59,5 minimum 14,7 ECU/hl + 1,4 ECU %/hl

2208 30 39 0- - - Więcej niż 2 litry59,5 minimum 11,9 ECU/hl + 1,19 ECU
%/hl
- - Whisky "blended", w pojemnikach zawierających:
2208 30 51 0- - - 2 litry lub mniej59,5 minimum 14,7 ECU/hl + 1,4 ECU %/hl

2208 30 59 0- - - Więcej niż 2 litry59,5 minimum 11,9 ECU/hl + 1,19 ECU
%/hl
- - Pozostałe, w pojemnikach zawierających:
2208 30 81 0- - - 2 litry lub mniej59,5 minimum 14,7 ECU/hl + 1,4 ECU %/hl

2208 30 89 0 2208 40- - - Więcej niż 2 litry59,5 minimum 11,9 ECU/hl +
1,19 ECU %/hl
- Rumy:
2208 40 10 0- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej56 minimum
8,75 ECU/hl + 0,91 ECU %/hl
2208 40 90 0- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry56 minimum
6,3 ECU/hl + 0,63 ECU %/hl
2208 50- Giny i gin Geneva:
- - Gin w pojemnikach zawierających:
2208 50 11 0- - - 2 litry lub mniej59,5 minimum 8,75 ECU/hl + 0,91 ECU
%/hl
2208 50 19 0- - - Więcej niż 2 litry59,5 minimum 6,3 ECU/hl + 0,63 ECU
%/hl
- - Gin Geneva, w pojemnikach zawierających:
2208 50 91 0- - - 2 litry lub mniej59,5 minimum 8,75 ECU/hl + 0,91 ECU
%/hl
2208 50 99 0- - - Więcej niż 2 litry59,5 minimum 6,3 ECU/hl + 0,63 ECU
%/hl
2208 90- Pozostałe:
- - Arak, w pojemnikach zawierających:
2208 90 11 0- - - 2 litry lub mniej276,3 minimum 6,53 ECU %/hl
2208 90 19 0- - - Więcej niż 2 litry276,3 minimum 6,53 ECU %/hl
- - Wódka czysta o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 45,4% obj. lub
mniej oraz napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe lub wiśniowe (z
wyłączeniem likierów), w pojemnikach zawierających:
- - - 2 litry lub mniej:
2208 90 31 0 - - - - Wódka czysta276,3 minimum 6,53 ECU %/hl
2208 90 33 0- - - - Napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z
wyłączeniem likierów)276,3 minimum 6,53 ECU %/hl
- - - Więcej niż 2 litry:
2208 90 35 0- - - - Wódka czysta276,3 minimum 6,53 ECU %/hl
2208 90 38 0- - - - Napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z
wyłączeniem likierów)276,3 minimum 6,53 ECU %/hl
- - Pozostałe wódki, likiery i inne napoje alkoholowe, w pojemnikach
zawierających:
- - - 2 litry lub mniej:
2208 90 41 0- - - - Ouzo276,3 minimum 6,53 ECU %/hl
- - - - Pozostałe:
- - - - - Wódki i napoje alkoholowe (z wyłączeniem likierów):
- - - - - - Destylowane z owoców:
2208 90 45 0- - - - - - - Calvados276,3 minimum 6,53 ECU %/hl
2208 90 48 0- - - - - - - Pozostałe276,3 minimum 6,53 ECU %/hl
- - - - - - Pozostałe:
2208 90 52 0- - - - - - - Korn276,3 minimum 6,53 ECU %/hl
2208 90 58 0- - - - - - - Pozostałe276,3 minimum 6,53 ECU %/hl
2208 90 65 0- - - - - Likiery73,5 + 1,75 ECU %/hl
2208 90 69 0- - - - - Pozostałe napoje alkoholowe73,5 + 1,75 ECU %/hl
- - - Więcej niż 2 litry:
- - - - Wódki (z wyłączeniem likierów):
2208 90 71 0- - - - - Destylowane z owoców276,3 minimum 6,53 ECU %/hl
2208 90 73 0- - - - - Pozostałe276,3 minimum 6,53 ECU %/hl
2208 90 79 0- - - - Likiery i inne napoje alkoholowe73,5 + 1,75 ECU %/hl
- - Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż
80% obj., w pojemnikach zawierających:
2208 90 91 0- - - 2 litry lub mniej276,3 minimum 6,53 ECU %/hl
2208 90 99 0- - - Więcej niż 2 litry276,3 minimum 6,53 ECU %/hl

2) w załączniku nr 2 do rozporządzenia pozycje określone kodami PCN 2204, 2205 i
2208 otrzymują brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaKontyngent
12345
22042204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009: 140 000 hl
2204 10- Wino musujące:
- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%
objętościowych:
2204 10 11 2204 10 11 1- - - Szampan:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%,
ale nie większej niż 22% objętościowych15 minimum 21 ECU/hl
2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
objętościowych15 minimum 21 ECU/hl
2204 10 19- - - Pozostałe:
2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% objętościowych15 minimum 21
ECU/hl
2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
objętościowych15 minimum 21 ECU/hl
- - Pozostałe:
2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 21 ECU/hl
2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 21 ECU/hl
- Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub
zatrzymaną przez dodanie alkoholu:
2204 21 - - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20�C:
2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% objętościowych15 minimum 21 ECU/hl
2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
objętościowych15 minimum 21 ECU/hl
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13%
obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach:
2204 21 21 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 23 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 25 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 29 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 21 31 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 33 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 35 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 39 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 21 41 0- - - - - Porto, Madera, Sherry, Tokaj (Aszu i Szamorodni) i
muszkatel Setubal15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 49 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przekraczającej 22% obj.:
2204 21 51 0- - - - - Porto, Madera, Sherry, Tokaj (Aszu i Szamorodni) i
muszkatel Setubal15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 59 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 90 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.37,5 minimum 10,5 ECU/hl + 1 ECU %/hl
2204 29- - Pozostałe:
2204 29 10 - - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20�C:
2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% objętościowych12,5 minimum 21 ECU/hl
2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
objętościowych12,5 minimum 21 ECU/hl
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13%
obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 29 21 0- - - - - - Białe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 23 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 29 25 0- - - - - - Białe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 29 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 29 31 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
2204 29 33 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 29 35 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
2204 29 39 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 29 41 0- - - - - Porto, Madera, Sherry i muszkatel Setubal12,5
minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 45 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 49 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przewyższającej 22% obj.:
2204 29 51 0- - - - - Porto, Madera, Sherry i muszkatel Setubal12,5
minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 55 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 59 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 90 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.37,5 minimum 8,5 ECU/hl + 0,85 ECU %/hl
22052205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi:15 minimum 6,25 ECU/hl42 000 hl
2205 10- W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2205 10 10 0 - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18%
obj. Lub mniejszej
2205 10 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.:

2205 10 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18%
obj., ale nie większej niż 22% objętościowych37,5 minimum 10,5 ECU/hl + 1
ECU %/hl
2205 10 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
objętościowych37,5 minimum 10,5 ECU/hl + 1 ECU %/hl
2205 90- Pozostałe:
2205 90 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18%
obj. lub mniejszej15 minimum 5 ECU/hl
2205 90 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.:

2205 90 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18%
obj., ale nie większej niż 22% objętościowych37,5 minimum 8,5 ECU/hl +
0,85 ECU %/hl
2205 90 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
objętościowych37,5 minimum 8,5 ECU/hl + 0,85 ECU %/hl
22082208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej
niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe; złożone preparaty
alkoholowe w rodzaju używanych do produkcji napojów: 42 000 dm3 100%
2208 10 00 0 - Złożone preparaty alkoholowe w rodzaju używanych do
produkcji napojów
- Napoje alkoholowe otrzymywane przez destylację wina z winogron lub
wytłoków z winogron:27,5 + 1,25 ECU %/hl
2208 20
- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2208 20 12 0- - - Cognac37,5 minimum 10,5 ECU/hl + 1 ECU %/hl
2208 20 14 0- - - Armagnac37,5 minimum 10,5 ECU/hl + 1 ECU %/hl
2208 20 26 0- - - Grappa37,5 minimum 10,5 ECU/hl + 1 ECU %/hl
2208 20 28 0- - - Pozostałe37,5 minimum 10,5 ECU/hl + 1 ECU %/hl
- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry:
2208 20 40 0- - - Surowy destylat37,5 minimum 8,5 ECU/hl + 0,85 ECU %/hl
- - - Pozostałe:
2208 20 62 0- - - - Cognac37,5 minimum 8,5 ECU/hl + 0,85 ECU %/hl
2208 20 64 0- - - - Armagnac37,5 minimum 8,5 ECU/hl + 0,85 ECU %/hl
2208 20 86 0- - - - Grappa37,5 minimum 8,5 ECU/hl + 0,85 ECU %/hl
2208 50 91 0- - - 2 litry lub mniej42,5 minimum 6,25 ECU/hl + 0,65 ECU
%/hl
2208 50 99 0- - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 4,5 ECU/hl + 0,45 ECU
%/hl
2208 90- Pozostałe:
- - Arak, w pojemnikach zawierających:
2208 90 11 0- - - 2 litry lub mniej197,4 minimum 4,67 ECU %/hl
2208 90 19 0- - - Więcej niż 2 litry
- - Wódka czysta o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 45,4% obj. lub
mniej oraz napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe lub wiśniowe (z
wyłączeniem likierów) w pojemnikach zawierających:197,4 minimum 4,67 ECU
%/hl

- - - 2 litry lub mniej:
2208 90 31 0- - - - Wódka czysta197,4 minimum 4,67 ECU %/hl
2208 90 33 0- - - - Napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z
wyłączeniem likierów)197,4 minimum 4,67 ECU %/hl
- - - Więcej niż 2 litry:
2208 90 35 0- - - - Wódka czysta197,4 minimum 4,67 ECU %/hl
2208 90 38 0- - - - Napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z
wyłączeniem likierów)197,4 minimum 4,67 ECU %/hl
- - Pozostałe wódki, likiery i inne napoje alkoholowe w pojemnikach
zawierających:
- - - 2 litry lub mniej:
2208 90 41 0- - - - Ouzo197,4 minimum 4,67 ECU %/hl
- - - - Pozostałe:
- - - - - Wódki i napoje alkoholowe (z wyłączeniem likierów):
- - - - - - Destylowane z owoców:
2208 90 45 0- - - - - - - Calvados197,4 minimum 4,67 ECU %/hl
2208 90 48 0- - - - - - - Pozostałe197,4 minimum 4,67 ECU %/hl
- - - - - - Pozostałe:
2208 90 52 0 - - - - - - - Korn197,4 minimum 4,67 ECU %/hl
2208 90 58 0- - - - - - - Pozostałe197,4 minimum 4,67 ECU %/hl
2208 90 65 0- - - - - Likiery52,5 + 1,25 ECU %/hl
2208 90 69 0- - - - - Pozostałe napoje alkoholowe52,5 + 1,25 ECU %/hl
- - - Więcej niż 2 litry:
- - - - Wódki (z wyłączeniem likierów):
2208 90 71 0- - - - - Destylowane z owoców197,4 minimum 4,67 ECU %/hl
2208 90 73 0- - - - - Pozostałe197,4 minimum 4,67 ECU %/hl
2208 90 79 0- - - - Likiery i inne napoje alkoholowe52,5 + 1,25 ECU %/hl
- - Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż
80% obj., w pojemnikach zawierających:
2208 90 91 0- - - 2 litry lub mniej197,4 minimum 4,67 ECU %/hl
2208 90 99 0- - - Więcej niż dwa litry197,4 minimum 4,67 ECU %/hl

ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1995 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU
z dnia 8 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy
produkcji, magazynowaniu i transporcie wewnątrzzakładowym materiałów
wybuchowych.
(Dz.U. Nr 73, poz. 365)
Na podstawie art. 208 ż 3 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Przemysłu z dnia 8 sierpnia 1990 r. w sprawie
bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji, magazynowaniu i transporcie
wewnątrzzakładowym materiałów wybuchowych (Dz. U. Nr 58, poz. 341 i z 1992 r. Nr
2, poz. 7) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 1 w ust. 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
"3) szkół wyższych, jednostek badawczo-rozwojowych, laboratoriów i zakładów
doświadczalnych oraz produkcji próbnej i doświadczalnej.";
2) w ż 2:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Przepisy rozporządzenia stosuje się jednak do maszyn i urządzeń technicznych
oraz do wyposażenia wszystkich obiektów, w których wytwarza się, przetwarza,
obrabia, magazynuje lub transportuje materiały wybuchowe oraz przedmioty
wypełnione tymi materiałami, niezależnie od czasu wybudowania tych obiektów.";
3) w ż 4:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Każdy materiał wybuchowy produkowany przemysłowo lub stosowany w produkcji
podlega ocenie pod względem bezpieczeństwa. Oceny dokonuje jednostka
organizacyjna upoważniona przez Ministra Przemysłu i Handlu.",
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Wykaz materiałów wybuchowych poddanych ocenie sporządza i uzupełnia na
bieżąco jednostka organizacyjna upoważniona przez Ministra Przemysłu i Handlu.";
4) w ż 7 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Na obszarze strefy ochronnej zabrania się:
1) przechowywania i gromadzenia materiałów wybuchowych, łatwo zapalnych i
palnych,
2) wykonywania jakichkolwiek prac mogących zainicjować wybuch lub zapalenie, z
wyjątkiem prac związanych z funkcjonowaniem obiektu,
3) wjeżdżania pojazdami mechanicznymi nie posiadającymi budowy
przeciwwybuchowej,
4) przebywania osób nie związanych z realizacją zadań wynikających z funkcji
obiektu.";
5) w ż 8:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Urządzenia elektryczne oraz osprzęt i instalacje w obiektach zagrożonych
wybuchem, zaliczonych do kategorii MW1 i MW2, oprócz spełnienia wymagań
określonych odrębnymi przepisami, powinny odpowiadać następującym wymaganiom:
1) urządzenia elektryczne powinny być zabezpieczone przed przenikaniem do nich
wody oraz być odporne na elektryczne, termiczne i mechaniczne wpływy otoczenia,
w szczególności ich budowa powinna zapewnić jak najmniejsze odkładanie się na
ich powierzchni pyłu i łatwość oczyszczania; ponadto urządzenia te powinny być
skutecznie chronione przed przeciążeniami i niedopuszczalnym nagrzaniem,
2) przy materiałach wybuchowych o temperaturze pobudzenia poniżej 473o K (o
współczynniku wrażliwości ze znakiem "T") temperatura obudowy urządzeń
elektrycznych powinna być co najmniej o 50oK niższa od temperatury pobudzenia,
nie wyższa jednak od 393oK,
3) w obiektach kategorii MW1 używanie silników elektrycznych przenośnych jest
zabronione,
4) oprawy oświetleniowe w obiektach kategorii MW1 powinny mieć stopień ochrony
zgodny z Polską Normą, co najmniej IP 54,
5) urządzeń rozdzielczych prądu elektrycznego, wyłączników głównych, łączników
silnoprądowych, bezpieczników, muf kablowych oraz gniazd wtykowych nie należy
instalować w pomieszczeniach zagrożonych wybuchem lub spaleniem materiału
wybuchowego,
6) obwody aparatury kontrolno-pomiarowej, łączności, sygnalizacji pożarowej i
innej sygnalizacji oraz sterowania powinny być zabezpieczone przed iskrzeniem,
7) kable i przewody elektryczne powinny być odporne na przewidywane mechaniczne,
chemiczne i termiczne wpływy otoczenia; zewnętrzne ich powłoki i otuliny powinny
być wykonane z materiałów niepalnych lub trudno zapalnych, chyba że są w inny
sposób chronione przed zapaleniem; przejścia kabli przez ściany powinny być
szczelne.";
b) skreśla się ust. 3;
6) w ż 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Wyloty przejść w wałach ziemnych lub pod wałami ziemnymi wychodzące na drogi
transportowe lub inne budynki powinny być osłonięte wałami ziemnymi.";
7) w ż 13:
a) w ust. 4 wyraz "przenikaniem" zastępuje się wyrazem "działaniem" i dodaje się
na końcu wyrazy "na materiał wybuchowy.";
b) skreśla się ust. 8-10;
8) w ż 15 w ust. 2 skreśla się wyraz: "najnowocześniejsze";
9) w ż 20 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Powierzchnie dróg, placów manewrowych i chodników dla pieszych powinny być
równe i twarde.";
10) w ż 22 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Dopuszczalne jest przenoszenie przez jednego pracownika materiałów
wybuchowych o wadze z opakowaniem nie większej niż 25 kg, a przy pracach
załadunkowych i wyładunkowych - o wadze z opakowaniem nie większej niż 30 kg.";
11) w ż 23 skreśla się ust. 2 oraz oznaczenie ust. 1;
12) ż 31 otrzymuje brzmienie:
"ż 31. 1. Obiekty, w których wykonuje się operacje technologiczne grożące
zapaleniem się znajdujących się w nich materiałów wybuchowych, powinny być
wyposażone w stałe instalacje gaśnicze.
2. Instalacje gaśnicze powinny być uruchamiane zarówno automatycznie, jak i
ręcznie, co najmniej z dwóch punktów, z których jeden powinien znajdować się
przy wejściu do obiektu, a pozostałe - przy drogach prowadzących do obiektu.
Punkty ręcznego uruchamiania instalacji gaśniczej powinny być oznakowane.
3. W przypadku całodobowej obecności obsługi w obiekcie, dopuszcza się ręczne
uruchamianie instalacji gaśniczej. W takim przypadku punkty uruchamiania
instalacji powinny odpowiadać wymaganiom określonym w ust. 2. Ponadto co
najmniej jeden punkt powinien znajdować się na stanowisku pracy.
4. Stosowanie instalacji zraszaczowej lub tryskaczowej, jako stałej instalacji
gaśniczej, jest dopuszczalne pod warunkiem spełnienia wymogu intensywności
zraszania co najmniej 25dm3/m2/min.";
13) w ż 34 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Kanały ściekowe, którymi są odprowadzane ścieki, powinny być dostępne do
oczyszczania, naprawy i wymiany na całej długości i zabezpieczone przed dostępem
osób postronnych.";
14) w załączniku do rozporządzenia w części II w ust. 8 pkt 2 otrzymuje
brzmienie:
"2) przy odległości powyżej 80 m do 500 m:
".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Przemysłu i Handlu: K. Ścierski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 9 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów na przywóz
alkoholi skażonych, niektórych napojów alkoholowych, wyrobów tytoniowych, benzyn
oraz olejów napędowych i opałowych w 1995 r.
(Dz. U. Nr 73, poz. 367)
Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz.
U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 7
grudnia 1994 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów na przywóz alkoholi
skażonych, niektórych napojów alkoholowych, wyrobów tytoniowych, benzyn oraz
olejów napędowych i opałowych w 1995 r. (Dz. U. Nr 138, poz. 744) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w tytule skreśla się wyrazy "alkoholi skażonych, niektórych napojów
alkoholowych, wyrobów tytoniowych",
2) w ż 1 po wyrazach "w 1995 r." skreśla się wyrazy "alkoholi skażonych,
niektórych napojów alkoholowych, wyrobów tytoniowych",
3) w załączniku do rozporządzenia skreśla się pozycje towarowe określone kodem
PCN, wymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia,
4) skreśla się zamieszczone pod tabelą Objaśnienia do pozycji towarowych
oznaczonych symbolem "*" w kolumnie Kod PCN.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1995 r.
Mister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: J. Buchacz
Załącznik do rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia
9 czerwca 1995 r. (poz. 367)
PozycjaKod PCNWyszczególnienieWielkość kontyngentu
I półroczeII półrocze
12345
21032103Sosy i przetwory z nich; zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy
korzenne; mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda:
2103 90- Pozostałe:
2103 90 30 0- - Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu
od 44,2 do 49,2% obj., zawierające w masie od 1,5 do 6% goryczki, przypraw
i różnych składników oraz 4 do 10% cukru, w pojemnikach zawierających 0,5
litra lub mniejwielkość kontyngentu włączona do kodu 2208 10 00 0wielkość
kontyngentu włączona do kodu 2208 10 00 0
2204 2204Wino ze świeżych winogron, łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009:3.500 hl 3.500 hl
2204 10- Wino musujące:
- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%
objętościowych:
*2204 10 11 0- - - Szampan(1)
*2204 10 19 0- - - Pozostałe(1)
- Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub
zatrzymaną przez dodanie alkoholu:
2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
*2204 21 10 0- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z
korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20�C(1)
- - - Pozostałe:
2204 21 90 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.
2204 29- - Pozostałe:
*2204 29 10 0- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z
korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20�C(1)
- - - Pozostałe:
2204 29 90 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22
% obj.
2204 30- Pozostały moszcz winogronowy:
*2204 30 10 0- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną
inaczej niż przez dodanie alkoholu(1)
- - Pozostałe:
*2204 30 99 0- - - Pozostałe(1)
22052205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi:
2205 10- W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
*2205 10 90 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18%
obj.(1)
2205 90- Pozostałe:
*2205 90 90 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18%
obj.(1)
22062206 00Pozostałe napoje fermentowane (na przykład jabłecznik, moszcz
gruszkowy i miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki
napojów fermentowanych i napojów bezalkoholowych nie wymienione ani nie
włączone gdzie indziej:
*2206 00 10 0- Wzbudzone(1)
- Pozostałe:
- - Musujące:
*2206 00 31 0- - - Z jabłek lub gruszek(1)
*2206 00 39 0- - - Pozostałe(1)
- - Spokojne, w pojemnikach zawierających:
- - - 2 litry lub mniej:
*2206 00 51 0- - - - Z jabłek lub gruszek(1)
*2206 00 59 0- - - - Pozostałe(1)
- - - Więcej niż 2 litry:
*2206 00 81 0- - - - Z jabłek lub gruszek(1)
*2206 00 89 0- - - - Pozostałe(1)
22072207Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu
wynoszącej 80% obj. lub więcej; alkohol etylowy i pozostałe alkohole,
skażone, o dowolnej mocy:
2207 20 00 0- Alkohol etylowy i pozostałe alkohole, skażone, o dowolnej
mocy50 hl50 hl
2208 2208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu
mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe; złożone
preparaty alkoholowe w rodzaju używanych do produkcji napojów:
2208 10 00 0- Złożone preparaty alkoholowe w rodzaju używanych do
produkcji napojów390.000 dm3 100%, łącznie z kodem 2103 90 30 0390.000 dm3
100%, łącznie z kodem 2103 90 30 0
2208 20- Napoje alkoholowe otrzymywane przez destylację wina z winogron
lub wytłoków z winogron:1.900.000 dm3 100%1.900.000 dm3 100%
- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2208 20 12 0- - - Cognac
2208 20 14 0- - - Armagnac
2208 20 26 0- - - Grappa
2208 20 28 0- - - Pozostałe
- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry:
2208 20 40 0- - - Surowy destylat
- - - Pozostałe:
2208 20 62 0- - - - Cognac
2208 20 64 0- - - - Armagnac
2208 20 86 0- - - - Grappa
2208 20 88 0- - - - Pozostałe
2208 30- Whisky:550.000 dm3 100%550.000 dm3 100%
- - Whisky burbońskie w pojemnikach zawierających:
2208 30 11 0- - - 2 litry lub mniej
2208 30 19 0- - - Więcej niż 2 litry
- - Whisky "pure malt", w pojemnikach zawierających:
2208 30 31 0- - - 2 litry lub mniej
2208 30 39 0- - - Więcej niż 2 litry
- - Whisky "blended", w pojemnikach zawierających:
2208 30 51 0- - - 2 litry lub mniej
2208 30 59 0- - - Więcej niż 2 litry
- - Pozostałe, w pojemnikach zawierających:
2208 30 81 0- - - 2 litry lub mniej
2208 30 89 0- - - Więcej niż 2 litry
2208 40- Rumy:148.000 dm3 100%148.000 dm3 100%
2208 40 10 0- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej
2208 40 90 0- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry
2208 50- Giny i gin Geneva:292.000 dm3 100%292.000 dm3 100%
- - Gin w pojemnikach zawierających:
2208 50 11 0- - - 2 litry lub mniej
2208 50 19 0- - - Więcej niż 2 litry
- - Gin Geneva, w pojemnikach zawierających:
2208 50 91 0- - - 2 litry lub mniej
2208 50 99 0- - - Więcej niż 2 litry
2208 90- Pozostałe:292.000 dm3 100%292.000 dm3 100%
- - Pozostałe wódki, likiery i inne napoje alkoholowe, w pojemnikach
zawierających:
- - - 2 litry lub mniej:
- - - - Pozostałe:
2208 90 65 0- - - - - Likiery
2208 90 69 0- - - - - Pozostałe napoje alkoholowe
- - - Więcej niż 2 litry:
2208 90 79 0- - - - Likiery i inne napoje alkoholowe
24022402Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy, z
tytoniu lub namiastek tytoniu:
2402 10 00 0- Cygara, również z obciętymi końcami, i cygaretki, z
tytoniu10 mln szt.10 mln szt.
2402 20 00 0- Papierosy z tytoniu3 mld szt.3 mld szt.
2402 90 00 0- Pozostałe10 mln szt.10 mln szt.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 13 czerwca 1995 r.
w sprawie zakresu i trybu zgłaszania mienia osób krajowych znajdującego się za
granicą oraz mienia osób zagranicznych znajdującego się w kraju.
(Dz. U. Nr 74, poz. 369)
Na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 2 grudnia 1994 r. - Prawo dewizowe
(Dz. U. Nr 136, poz. 703) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Osoby krajowe, z wyjątkiem cudzoziemców, są obowiązane zgłosić
Narodowemu Bankowi Polskiemu następujące rodzaje ich mienia znajdującego się za
granicą, a także jego utratę:
1) papiery wartościowe emitowane lub wystawione za granicą, kupony od takich
papierów, a także udziały i akcje w spółkach lub przedsiębiorstwach mających
siedzibę za granicą oraz inne prawa o podobnym charakterze, w szczególności
jednostki uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych i powierniczych mających
siedzibę za granicą,
2) nieruchomości,
3) waluty obce, jeżeli ich równowartość przekracza kwotę 1000 ECU, z wyjątkiem:
a) walut obcych nie podlegających sprowadzeniu do kraju na podstawie zezwolenia
dewizowego,
b) walut obcych będących w dyspozycji przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów
konsularnych i innych przedstawicielstw korzystających z immunitetu i
przywilejów dyplomatycznych lub konsularnych,
c) walut obcych będących własnością banku posiadającego upoważnienie udzielone
na podstawie art. 40 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o Narodowym Banku Polskim
(Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 360, z 1993 r. Nr 6, poz. 29 oraz z 1994 r. Nr 1,
poz. 2, Nr 80, poz. 369, Nr 121, poz. 591 i Nr 136, poz. 703).
2. Zgłoszenia mienia, a także jego utraty, należy dokonać w Narodowym Banku
Polskim na formularzu, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
ż 2. 1. Osoby zagraniczne są obowiązane zgłosić Narodowemu Bankowi Polskiemu ich
mienie, o którym mowa w ż 1 ust. 1, znajdujące się w kraju, a także jego utratę.
2. Zgłoszenia mienia, a także jego utraty, należy dokonać w Narodowym Banku
Polskim na formularzu, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.
ż 3. 1. Zgłoszenie mienia powinno być dokonane w terminie 30 dni od dnia nabycia
prawa własności lub uzyskania wiadomości o jego nabyciu albo zmiany statusu
dewizowego.
2. Zgłoszenie utraty mienia powinno być dokonane w terminie 30 dni od dnia jego
utraty lub uzyskania wiadomości o jego utracie.
3. Osoby krajowe tymczasowo przebywające za granicą obowiązane są zgłosić
nabycie lub utratę mienia, o którym mowa w ż 1 ust. 1, w terminie 60 dni od dnia
powrotu do kraju.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 czerwca 1995 r. (poz. 369)

Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 23 czerwca 1995 r.
w sprawie aplikacji legislacyjnej
(Dz. U. Nr 74, poz. 370)
Na podstawie art. 71 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach
urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988
r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr
20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z
1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451 oraz z 1994 r. Nr 136, poz. 704)
zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Aplikacja legislacyjna, zwana dalej "aplikacją", jest prowadzona w
Urzędzie Rady Ministrów.
2. Aplikacja legislacyjna trwa 10 miesięcy i jest podzielona na dwa semestry
5-miesięczne.
ż 2. 1. Aplikacją legislacyjną kieruje kierownik aplikacji, powoływany i
odwoływany przez Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów po zasięgnięciu opinii
Przewodniczącego Rady Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów.
2. Do obowiązków kierownika aplikacji należy w szczególności:
1) opracowywanie szczegółowego planu zajęć i zapewnienie ich należytego poziomu
merytorycznego,
2) wyznaczanie patronów aplikantom,
3) dopuszczanie aplikantów do egzaminu kończącego aplikację legislacyjną,
4) zapewnienie obsługi administracyjnej aplikacji legislacyjnej oraz egzaminu
kończącego aplikację legislacyjną.
ż 3. Aplikacja legislacyjna obejmuje:
1) uczestnictwo w wykładach oraz konwersatoriach,
2) wykonywanie zadań praktycznych wyznaczonych przez kierownika aplikacji
legislacyjnej lub patrona.
ż 4. 1. Przedmiotem wykładów i konwersatoriów są:
1) źródła prawa w Rzeczypospolitej Polskiej,
2) metodyka pracy legislacyjnej,
3) procedura prawodawcza,
4) wybrane problemy legislacyjne podstawowych gałęzi prawa,
5) standardy tworzenia prawa w państwie prawnym,
6) prawo Unii Europejskiej i harmonizacja prawa polskiego z prawem Unii
Europejskiej,
7) orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego i orzecznictwo sądowe.
2. Zadania praktyczne polegają w szczególności na opracowywaniu, pod kierunkiem
patrona, projektów przepisów prawnych oraz sporządzaniu opinii o projektach
aktów normatywnych.
ż 5. 1. Wykłady i konwersatoria odbywają się w wyznaczony przez kierownika
aplikacji jeden dzień w tygodniu.
2. Uczestniczenie w wykładach i konwersatoriach oraz wykonywanie zadań, o
których mowa w ż 4 ust. 2, należy do obowiązków aplikanta.
3. W razie niewykonywania przez aplikanta jego obowiązków, kierownik aplikacji
legislacyjnej może postanowić o przerwaniu aplikacji.
ż 6. 1. Każdemu aplikantowi wyznacza się patrona spośród urzędników państwowych
mających wykształcenie prawnicze i co najmniej siedmioletni staż pracy w
legislacji. W wyjątkowych wypadkach jeden patron może sprawować opiekę nad dwoma
aplikantami.
2. Do obowiązków patrona należy zapoznanie aplikanta z podstawowymi zadaniami
pracownika służby legislacyjnej.
ż 7. Nadzór nad przebiegiem aplikacji legislacyjnej sprawuje Minister - Szef
Urzędu Rady Ministrów.
ż 8. 1. Aplikacja legislacyjna kończy się egzaminem pisemnym oraz ustnym,
składanym przed komisją egzaminacyjną. Każdy z egzaminów odbywa się w oddzielnym
dniu.
2. Komisję egzaminacyjną powołuje Minister - Szef Urzędu Rady Ministrów.
3. Komisja egzaminacyjna składa się z przewodniczącego, którym jest Minister -
Szef Urzędu Rady Ministrów albo wyznaczona przez niego osoba, oraz 5 członków.
4. W skład komisji egzaminacyjnej wchodzi dyrektor Departamentu Prawnego Urzędu
Rady Ministrów albo osoba przez niego upoważniona, kierownik aplikacji oraz
specjaliści z podstawowych gałęzi prawa.
ż 9. 1. Przed dopuszczeniem do egzaminu patron sporządza opinię o aplikancie
zawierającą informację o postępach aplikanta oraz jego przydatności do pracy
legislacyjnej.
2. Nie może być dopuszczony do egzaminu aplikant, który opuścił co najmniej 10
dni zajęć bez względu na przyczynę nieobecności.
ż 10. 1. Termin przeprowadzenia egzaminu wyznacza przewodniczący komisji
egzaminacyjnej i zawiadamia o nim członków komisji.
2. O terminie i miejscu egzaminu zawiadamia aplikantów dopuszczonych do egzaminu
kierownik aplikacji, z odpowiednim wyprzedzeniem.
ż 11. 1. Egzamin pisemny polega na opracowaniu projektu przepisów prawnych wraz
z uzasadnieniem oraz na opracowaniu opinii o projekcie aktu normatywnego.
Podczas egzaminu pisemnego dopuszczalne jest posługiwanie się tekstem aktów
normatywnych oraz zbiorami orzeczeń i komentarzami.
2. Egzamin pisemny odbywa się pod nadzorem kierownika aplikacji legislacyjnej
oraz osoby wyznaczonej przez przewodniczącego komisji egzaminacyjnej spośród
pozostałych członków komisji.
ż 12. 1. Egzamin ustny obejmuje sprawdzenie umiejętności rozstrzygania problemów
legislacyjnych, w zakresie określonym w ż 4 ust. 1.
2. Egzamin ustny odbywa się przed komisją egzaminacyjną, w obecności patrona
aplikanta.
ż 13. 1. Komisja egzaminacyjna ocenia łącznie wyniki egzaminu pisemnego i
ustnego, podejmując uchwałę większością głosów; w razie równej liczby głosów
decyduje głos przewodniczącego.
2. Ocenę ogólną wyniku egzaminu pisemnego i ustnego określa się łącznym
stopniem: bardzo dobry z wyróżnieniem, bardzo dobry, dobry, dostateczny,
niedostateczny.
3. Z przebiegu i wyniku egzaminu kończącego aplikację legislacyjną sporządza się
protokół, który podpisują wszyscy członkowie komisji egzaminacyjnej oraz
przewodniczący.
4. W razie niedostatecznego wyniku egzaminu kończącego aplikację legislacyjną
można zdawać go ponownie tylko jeden raz nie wcześniej niż po upływie roku, w
terminie wyznaczonym przez przewodniczącego komisji egzaminacyjnej.
ż 14. 1. Na podstawie protokołu, o którym mowa w ż 13 ust. 3, Minister - Szef
Urzędu Rady Ministrów wydaje zaświadczenie o ukończeniu aplikacji legislacyjnej.
Wzór zaświadczenia określa załącznik do niniejszego rozporządzenia.
2. Odpis zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, Minister - Szef Urzędu Rady
Ministrów przekazuje kierownikowi urzędu państwowego, który skierował urzędnika
państwowego do odbycia aplikacji legislacyjnej.
ż 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 czerwca 1995 r.
(poz. 370)
ZAŚWIADCZENIE O UKOŃCZENIU APLIKACJI LEGISLACYJNEJ
Ilustracja

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 20 czerwca 1995 r.
w sprawie określenia zasad i harmonogramu programu prywatyzacji Spółek
Cukrowych.
(Dz. U. Nr 75, poz. 375)
Na podstawie art. 9 ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku cukru i
przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98, poz.
473) zarządza się, co następuje:
ż 1. Z zastrzeżeniem ż 2 i 3 rozporządzenia, prywatyzacja Spółek Cukrowych
następuje w drodze udostępnienia osobom trzecim akcji należących do Skarbu
Państwa lub w drodze podwyższenia kapitału akcyjnego Spółek Cukrowych przez
emisję nowych akcji i obejmowania tych akcji przez osoby trzecie.
ż 2. Do czasu zatwierdzenia przez Walne Zgromadzenie Spółki Cukrowej
sprawozdania i rachunku zysków i strat za drugi rok obrotowy prywatyzacja Spółek
Cukrowych może nastąpić wyłącznie w drodze podwyższenia kapitału przez emisję
nowych akcji i objęcia tych akcji przez osoby trzecie.
ż 3. 1. W każdej ze Spółek Cukrowych Skarb Państwa zachowa co najmniej jedną
akcję uprzywilejowaną.
2. Uprawnienia Skarbu Państwa wynikające z posiadania akcji, o której mowa w
ust. 1, zostaną określone w statutach Spółek Cukrowych.
ż 4. Harmonogram prywatyzacji Spółek Cukrowych stanowi załącznik do
rozporządzenia.
ż 5. Do prywatyzacji Spółek Cukrowych stosuje się przepisy rozdziału 3 ustawy z
dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51,
poz. 298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121,
poz. 591 i Nr 133, poz. 685), z wyłączeniem art. 24 tej ustawy.
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia głoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 1995 r. (poz. 375)
HARMONOGRAM PRYWATYZACJI SPÓŁEK CUKROWYCH
I. Do chwili zatwierdzenia przez walne zgromadzenia Spółek Cukrowych
sprawozdania i rachunku zysków i strat za drugi rok obrotowy prywatyzacja Spółek
Cukrowych może odbywać się wyłącznie w drodze podwyższenia kapitału akcyjnego
poprzez emisje nowych akcji i obejmowanie tych akcji przez osoby trzecie.
Termin realizacji: 1995-1996 r.
II. Po dniu zatwierdzenia przez walne zgromadzenia Spółek Cukrowych sprawozdania
i rachunku zysków i strat za drugi rok obrotowy prywatyzacja Spółek Cukrowych
odbywa się zgodnie z przepisami rozdziału 3 ustawy, o której mowa w ż 5
rozporządzenia.
III. Przed udostępnieniem akcji Spółek Cukrowych osobom trzecim Minister
Przekształceń Własnościowych zarządzi przeprowadzenie analiz, o których mowa w
art. 20 ustawy określonej w ż 5 rozporządzenia.
1. Rozpoczęcie prac zmierzających do wyboru doradcy do realizacji programu
prywatyzacji Spółek Cukrowych, wybór doradcy oraz zawarcie umowy z doradcą.
Termin realizacji: 6 miesięcy, licząc od dnia wpisania do rejestru handlowego
ostatniej Spółki Cukrowej.
2. Wykonanie analiz, o których mowa w pkt III, zgodnie z rozporządzeniem
Ministra Przekształceń Własnościowych z dnia 20 listopada 1990 r. w sprawie
sposobu przeprowadzania analiz prawnych i ekonomiczno-finansowych
przedsiębiorstwa spółki, ich finansowania oraz kwalifikacji wymaganych od osób
dokonujących analiz (Dz. U. z 1991 r. Nr 2, poz. 10).
Termin realizacji: 6 miesięcy, licząc od dnia zawarcia umowy z doradcą.
3. Wyłonienie inwestora/inwestorów zainteresowanych zakupem akcji Spółek
Cukrowych w trybie art. 23 ust. 1 ustawy, o której mowa w ż 5 rozporządzenia.
Termin realizacji: 2 miesiące, licząc od dnia przyjęcia analiz przez Ministra
Przekształceń Własnościowych.
4. Negocjowanie warunków i zawarcie umowy sprzedaży akcji Spółek Cukrowych
pomiędzy Skarbem Państwa reprezentowanym przez Ministra Przekształceń
Własnościowych a inwestorem/inwestorami.
Termin realizacji: 5 miesięcy, licząc od dnia rozpoczęcia negocjacji.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 20 czerwca 1995 r.
w sprawie określenia minimalnego procentowego udziału składników pochodzenia
krajowego w eksportowanym produkcie finalnym, umożliwiającego uznanie tego
produktu za krajowy
(Dz. U. Nr 75, poz. 376)
Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez
Skarb Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych (Dz. U. Nr 86, poz. 398)
zarządza się, co następuje:
ż 1. Minimalny procentowy udział składników pochodzenia krajowego w towarach lub
usługach będących przedmiotem kontraktów eksportowych, które mogą być objęte
gwarantowanymi przez Skarb Państwa ubezpieczeniami, ustala się w wysokości 50%
wartości transakcyjnej eksportowanego produktu finalnego, z tym że:
1) dla kabli światłowodowych, samolotów rolniczych i sportowych oraz wyrobów
farmaceutycznych udział wynosi 40%,
2) dla systemów komputerowych i urządzeń elektronicznej techniki obliczeniowej
oraz wyrobów przemysłu elektrotechnicznego, elektronicznego i teletechnicznego
udział wynosi 20%,
3) dla eksportu usług budowlanych udział wynosi 10%.
ż 2. 1. Wartość składników krajowych ustala się jako różnicę między wartością
transakcyjną a wartością składników pochodzących z importu, z zastrzeżeniem ust.
2.
2. Wartość składników pochodzących z importu nie obejmuje:
1) wynagrodzenia krajowego przewoźnika, gdy na przewożony ładunek wydano polski
dokument przewozowy, zgodnie z obowiązującymi przepisami,
2) składki ubezpieczeniowej z tytułu ubezpieczenia towaru, stanowiącego
przedmiot eksportu, jeżeli ubezpieczycielem jest podmiot posiadający zezwolenie
na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej,
3) kosztów transportu wykonywanego przez innego przewoźnika niż krajowy, jeżeli
eksporter złoży zaświadczenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej
stwierdzające niemożność skorzystania z usług przewoźnika krajowego,
4) surowców i półfabrykatów pochodzących z importu, użytych do produkcji
produktu finalnego, które nie są wydobywane i wytwarzane w kraju.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 28 czerwca 1995 r.
w sprawie ograniczenia egzekucji z rachunków bankowych Agencji Własności Rolnej
Skarbu Państwa
(Dz. U. Nr 75, poz. 379)
Na podstawie art. 894 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania
cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27,
poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82
i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z
1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z
1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz.
198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz.
24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496 oraz z 1993 r. Nr 12, poz. 53 oraz z 1994
r. Nr 105, poz. 509) oraz art. 88 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z
1992 r. Nr 20, poz. 78 i z 1993 r. Nr 28, poz. 127) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Do dnia 30 czerwca 1996 r. nie może być prowadzona egzekucja z rachunków
bankowych Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa i jej oddziałów terenowych, na
których gromadzone są środki przeznaczone na realizację zadań statutowych, a w
szczególności na restrukturyzację i prywatyzację przejętego mienia Skarbu
Państwa, na tworzenie miejsc pracy oraz na bieżącą działalność.
2. Ograniczenia, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do:
1) należności ze stosunku pracy,
2) świadczeń z umowy o rentę lub o dożywocie,
3) rent z tytułu odszkodowania za wywołanie choroby, niezdolności do pracy,
kalectwa lub śmierci,
4) należności wynikających z umów zawartych przez Agencję Własności Rolnej
Skarbu Państwa oraz przypadających od Agencji innych nalezności, które pozostały
po przejęciu mienia do Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa.
ż 2. Przepis ż 1 nie dotyczy pomocniczych rachunków bankowych oddziałów
terenowych Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, prowadzonych dla gospodarstw
wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, oraz do rachunków
bieżących tych gospodarstw.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
EUROPEJSKA KONWENCJA
o zniesieniu wymogu legalizacji dokumentów sporządzonych przez przedstawicieli
dyplomatycznych lub urzędników konsularnych,
sporządzona w Londynie dnia 7 czerwca 1968 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 76, poz. 381)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 7 czerwca 1968 r. została sporządzona w Londynie Europejska konwencja o
zniesieniu wymogu legalizacji dokumentów sporządzonych przez przedstawicieli
dyplomatycznych lub urzędników konsularnych w następującym brzmieniu:
Przekład
EUROPEJSKA KONWENCJA
o zniesieniu wymogu legalizacji dokumentów sporządzonych przez przedstawicieli
dyplomatycznych lub urzędników konsularnych
Państwa członkowskie Rady Europy, sygnatariusze niniejszej konwencji,
uznając, że celem Rady Europy jest osiągnięcie większej jedności między jej
członkami,
uznając, że stosunki między państwami, jak również między ich przedstawicielami
dyplomatycznymi lub urzędnikami konsularnymi opierają się w coraz większym
stopniu na wzajemnym zaufaniu,
uznając, że zniesienie wymogu legalizacji powinno wzmocnić więzy między
państwami członkowskimi poprzez umożliwienie posługiwania się zagranicznymi
dokumentami w ten sam sposób jak dokumentami pochodzącymi od władz krajowych,
przekonane o potrzebie zniesienia wymogu legalizacji dokumentów sporządzonych
przez swych przedstawicieli dyplomatycznych lub urzędników konsularnych,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
W rozumieniu niniejszej konwencji legalizacja oznacza wyłącznie czynność
dokonywaną w celu poświadczenia autentyczności podpisu na dokumencie,
charakteru, w jakim osoba podpisująca taki dokument działała, oraz w określonych
przypadkach tożsamości pieczęci lub stempla, jakim dokument taki został
opatrzony.
Artykuł 2
1. Niniejsza konwencja będzie miała zastosowanie do dokumentów, które
sporządzone zostały przez przedstawicieli dyplomatycznych lub urzędników
konsularnych Umawiającej się Strony, działających w charakterze urzędowym i
wykonujących swe czynności na terytorium jakiegokolwiek państwa, i które mają
być przedłożone:
a) na terytorium innej Umawiającej się Strony lub
b) przedstawicielom dyplomatycznym albo urzędnikom konsularnym innej Umawiającej
się Strony, wykonującym swe czynności na terytorium państwa nie będącego stroną
niniejszej konwencji.
2. Niniejsza konwencja będzie miała również zastosowanie do urzędowych
zaświadczeń, takich jak potwierdzenie rejestracji dokumentu lub faktu jego
istnienia w określonej dacie oraz poświadczenie autentyczności podpisów,
załączonych przez przedstawicieli dyplomatycznych lub urzędników konsularnych do
dokumentów innych niż te, o których mowa w ustępie 1.
Artykuł 3
Każda Umawiająca się Strona zwolni z wymogu legalizacji dokumenty, do których
konwencja ma zastosowanie.
Artykuł 4
1. Każda Umawiająca się Strona podejmie niezbędne działania dla zapobieżenia
dokonywaniu przez jej władze legalizacji w przypadkach, w których niniejsza
konwencja znosi wymóg legalizacji.
2. Każda Umawiająca się Strona zapewni, gdy okaże się to niezbędne, weryfikację
autentyczności dokumentów, do których niniejsza konwencja ma zastosowanie.
Weryfikacja taka nie będzie za sobą pociągać obowiązku uiszczenia jakichkolwiek
opłat ani poniesienia innych kosztów i będzie dokonywana możliwie jak
najszybciej.
Artykuł 5
Niniejsza konwencja będzie miała między Umawiającymi się Stronami pierwszeństwo
przed postanowieniami jakichkolwiek traktatów, konwencji lub umów, które
przewidują lub będą przewidywać legalizację autentyczności podpisu
przedstawiciela dyplomatycznego lub urzędnika konsularnego, charakteru, w jakim
osoba podpisująca dany dokument działała, oraz w określonych przypadkach
tożsamości pieczęci lub stempla, jakim dokument został opatrzony.
Artykuł 6
1. Niniejsza konwencja jest otwarta do podpisania przez państwa członkowskie
Rady Europy. Podlega ona ratyfikacji lub przyjęciu. Dokumenty ratyfikacyjne lub
przyjęcia składa się Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.
2. Niniejsza konwencja wejdzie w życie trzy miesiące po dniu złożenia trzeciego
dokumentu ratyfikacyjnego lub przyjęcia.
3. W stosunku do każdego państwa-sygnatariusza ratyfikującego lub przyjmującego
w terminie późniejszym konwencja wejdzie w życie trzy miesiące po dniu złożenia
jego dokumentu ratyfikacyjnego lub przyjęcia.
Artykuł 7
1. Po wejściu w życie niniejszej konwencji Komitet Ministrów Rady Europy może
zaprosić jakiekolwiek państwo, nie będące członkiem Rady Europy, do
przystąpienia do niniejszej konwencji.
2. Przystąpienie takie zostanie dokonane poprzez złożenie Sekretarzowi
Generalnemu Rady Europy dokumentu przystąpienia i stanie się skuteczne trzy
miesiące po dniu jego złożenia.
Artykuł 8
1. Każda Umawiająca się Strona może, w czasie podpisania bądź składania swego
dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub przystąpienia, oznaczyć terytorium lub
terytoria, do których niniejsza konwencja ma zastosowanie.
2. Każda Umawiająca się Strona może, w czasie podpisania lub składania swego
dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub przystąpienia albo w jakimkolwiek
późniejszym terminie, poprzez oświadczenie skierowane do Sekretarza Generalnego
Rady Europy, rozciągnąć stosowanie niniejszej konwencji na jakiekolwiek inne
terytorium lub terytoria wymienione w oświadczeniu, za których stosunki
międzynarodowe odpowiada lub w których imieniu ma prawo podejmować zobowiązania.
3. Każde oświadczenie złożone zgodnie z poprzednim ustępem może wobec
jakiegokolwiek terytorium wymienionego w takim oświadczeniu zostać cofnięte w
sposób przewidziany w artykule 9 niniejszej konwencji.
Artykuł 9
1. Niniejsza konwencja obowiązywać będzie przez czas nieokreślony.
2. Każda Umawiająca się Strona może, w zakresie jej dotyczącym, wypowiedzieć
niniejszą konwencję w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego
Rady Europy.
3. Wypowiedzenie takie stanie się skuteczne sześć miesięcy po dniu otrzymania
przez Sekretarza Generalnego takiej notyfikacji.
Artykuł 10
Sekretarz Generalny Rady Europy powiadomi państwa członkowskie Rady Europy oraz
jakiekolwiek państwo, które przystąpi do niniejszej konwencji, o:
a) każdym podpisaniu;
b) każdym złożeniu dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub przystąpienia;
c) każdej dacie wejścia w życie niniejszej konwencji;
d) każdym oświadczeniu otrzymanym zgodnie z postanowieniami artykułu 8;
e) każdej notyfikacji otrzymanej zgodnie z postanowieniami artykułu 9 oraz o
dacie, w której takie wypowiedzenie stanie się skuteczne.
Na dowód czego niżej podpisani, będąc w tym celu należycie upoważnieni,
podpisali niniejszą konwencję.
Sporządzono w Londynie dnia 7 czerwca 1968 r., w językach angielskim i
francuskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc, w jednym egzemplarzu,
który złożony zostanie w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy
przekaże uwierzytelnione kopie każdemu z sygnatariuszy oraz przystępujących
państw.
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 8 listopada 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L. S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
EUROPEAN CONVENTION
on the abolition of legalisation of documents executed by diplomatic agents or
consular officers
The member States of the Council of Europe, signatory hereto,
Considering that the aim of the Council of Europe is to achieve a greater unity
between its Members;
Considering that relations between the member States, as well as relations
between their diplomatic agents or consular officers, are increasingly based on
mutual trust;
Considering that the abolition of legalisation is likely to strengthen the ties
between the member States by making it possible to use foreign documents in the
same manner as documents emanating from national authorities;
Convinced of the need to abolish the requirement of legalisation of documents
executed by their diplomatic agents or consular officers,
Have agreed as follows:
Article 1
For the purposes of this Convention, legalisation means only the formality used
to certify the authenticity of the signature on a document, the capacity in
which the person signing such document has acted and, where appropriate, the
identity of the seal or stamp which such document bears.
Article 2
1. This Convention shall apply to documents which have been executed by
diplomatic agents or consular officers of a Contracting Party, acting in their
official capacity and exercising their functions in the territory of any State,
and which have to be produced:
(a) either in the territory of another Contracting Party, or
(b) to the diplomatic agents or consular officers of another Contracting Party
exercising their functions in the territory of a State which is not a party to
this Convention.
2. This Convention shall also apply to official certificates, such as those
recording the registration of a document or the fact that it was in existence on
a certain date, and authentications of signatures. appended by diplomatic agents
or consular officers to documents other than those referred to in paragraph 1.
Article 3
Each Contracting Party shall exempt from legalisation documents to which this
Convention applies.
Article 4
1. Each Contracting Party shall take the measures necessary to avoid the
carrying out by its authorities of legalisations in cases where this Convention
abolishes legalisation.
2. Each Contracting Party shall provide for the verification, where necessary,
of the authenticity of the documents to which this Convention applies. Such
verification shall not give rise to payment of any taxes or expenses and shall
be carried out as quickly as possible.
Article 5
This Convention shall, as between the Contracting Parties, prevail over the
provisions of any treaties, conventions or agreements which provide, or shall
provide, for legalisation of the authenticity of the signature of a diplomatic
agent or consular officer, the capacity in which such person signing the
document has acted, and, where appropriate, the identity of the seal or stamp
which the document bears.
Article 6
1. This Convention shall be open to signature by the member States of the
Council of Europe. It shall be subject to ratification or acceptance.
Instruments of ratification or acceptance shall be deposited with the Secretary
General of the Council of Europe.
2. This Convention shall enter into force three months after the date of the
deposit of the third instrument of ratification or acceptance.
3. In respect of a signatory State ratifying or accepting subsequently, the
Convention shall come into force three months after the date of the deposit of
its instrument of ratification or acceptance.
Article 7
1. After the entry into force of this Convention, the Committee of Ministers of
the Council of Europe may invite any State not a Member of the Council of Europe
to accede to this Convention.
2. Such accession shall be effected by depositing with the Secretary General of
the Council of Europe an instrument of accession which shall take effect three
months after the date of its deposit.
Article 8
1. Any Contracting Party may, at the time of signature or when depositing its
instrument of ratification, acceptance or accession, specify the territory or
territories to which this Convention shall apply.
2. Any Contracting Party may, when depositing its instrument of ratification,
acceptance or accession or at any later date, by declaration addressed to the
Secretary General of the Council of Europe, extend this Convention to any other
territory or territories specified in the declaration and for whose
international relations it is responsible or on whose behalf it is authorised to
give undertakings.
3. Any declaration made in pursuance of the preceding paragraph may, in respect
of any territory mentioned in such declaration, be withdrawn according to the
procedure laid down in Article 9 of this Convention.
Article 9
1. This Convention shall remain in force indefinitely.
2. Any Contracting Party may, in so far as it is concerned, denounce this
Convention by means of a notification addressed to the Secretary General of the
Council of Europe.
3. Such denunciation shall take effect six months after the date of receipt by
the Secretary General of such notification.
Article 10
The Secretary General of the Council of Europe shall notify the member States of
the Council and any State which has acceded to this Convention of:
(a) any signature;
(b) any deposit of an instrument of ratification, acceptance or accession;
(c) any date of entry into force of this Convention;
(d) any declaration received in pursuance of the provisions of Article 8;
(e) any notification received in pursuance of the provisions of Article 9 and
the date on which denunciation takes effect.
In witness whereof the undersigned, being duly authorised thereto, have signed
this Convention.
Done at London, this 7th June 1968, in English and French, both texts being
equally authoritative, in a single copy which shall remain deposited in the
archives of the Council of Europe. The Secretary General of the Council of
Europe shall transmit certified copies to each of the signatory and acceding
States.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 31 stycznia 1995 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Europejskiej konwencji o
zniesieniu wymogu legalizacji dokumentów sporządzonych przez przedstawicieli
dyplomatycznych lub urzędników konsularnych, sporządzonej w Londynie dnia 7
czerwca 1968 r.
(Dz. U. Nr 76, poz. 382)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z art. 6 ust. 1 Europejskiej
konwencji o zniesieniu wymogu legalizacji dokumentów sporządzonych przez
przedstawicieli dyplomatycznych lub urzędników konsularnych, sporządzonej w
Strasburgu dnia 7 czerwca 1968 r., został złożony dnia 11 stycznia 1995 r.
Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, jako depozytariuszowi powyższej konwencji,
dokument ratyfikacyjny wymienionej konwencji przez Rzeczpospolitą Polską.
Zgodnie z art. 6 ust. 3 wchodzi ona w życie w stosunku do Rzeczypospolitej
Polskiej dnia 12 kwietnia 1995 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z art. 6 ust. 2 weszła ona w życie dnia 14 sierpnia 1970 r. Do dnia
15 grudnia 1994 r. następujące państwa stały się jej stronami, składając
dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia w niżej podanych datach:
Austria 9 kwietnia 1973 r.
Cypr 16 kwietnia 1969 r.
Francja 13 maja 1970 r.
Republika Federalna Niemiec 18 czerwca 1971 r.
Grecja 22 lutego 1979 r.
Włochy 18 października 1971 r.
Liechtenstein 6 listopada 1972 r.
Luksemburg 30 marca 1979 r.
Holandia 9 lipca 1970 r.
Norwegia 19 czerwca 1981 r.
Portugalia 13 grudnia 1982 r.
Hiszpania 10 czerwca 1982 r.
Szwecja 27 września 1973 r.
Szwajcaria 19 sierpnia 1970 r.
Turcja 22 czerwca 1987 r.
Wielka Brytania 24 września 1969 r.
2. Następujące państwa złożyły poniższe oświadczenia:
REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC
Oświadczenie zawarte w piśmie Stałego Przedstawiciela Republiki Federalnej
Niemiec z dnia 18 czerwca 1971 r. skierowanym do Sekretarza Generalnego Rady
Europy przy składaniu dokumentów ratyfikacyjnych w dniu 18 czerwca 1971 r.
Terytorium, do którego konwencja będzie miała zastosowanie, rozciąga się również
na Berlin Zachodni.
Oświadczenie zawarte w piśmie Stałego Przedstawiciela z dnia 18 czerwca 1971 r,
wręczonym Sekretarzowi Generalnemu w trakcie składania dokumentów
ratyfikacyjnych tego samego dnia
Mam zaszczyt zakomunikować sposób weryfikacji autentyczności dokumentów
niemieckich, dokonywanej przez Republikę Federalną Niemiec (art. 4 ust. 2):
Weryfikacja autentyczności dokumentu wystawionego przez przedstawiciela
dyplomatycznego lub urzędnika konsularnego jest dokonywana przez Ministerstwo
Spraw Zagranicznych w Bonn. Wystąpienie państwa-strony konwencji o weryfikację
sądową lub administracyjną może być kierowane do Federalnego Ministerstwa Spraw
Zagranicznych za pośrednictwem przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu
konsularnego tego państwa, posiadającego swoją siedzibę w Republice Federalnej
Niemiec. Wystąpienia te powinny być zredagowane w języku niemieckim lub posiadać
tłumaczenie na język niemiecki.
HOLANDIA
Oświadczenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym w dniu 9 lipca 1970r.
Europejska konwencja o zniesieniu wymogu legalizacji dokumentów sporządzonych
przez przedstawicieli dyplomatycznych lub urzędników konsularnych będzie miała
zastosowanie w Królestwie Holandii w Europie, na Antylach Holenderskich i
Arubie.
Oświadczenie zamieszczone w piśmie Stałego Przedstawiciela Holandii z dnia 24
grudnia 1985 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 3 stycznia
1986 r.
Wyspa Aruba, która w chwili obecnej nadal stanowi część Antyli Holenderskich,
uzyska w dniu 1 stycznia 1986 r. autonomię wewnętrzną jako kraj w ramach
Królestwa Holandii. W konsekwencji, od tego czasu Królestwo nie będzie się już
składać z dwóch krajów, tj. Holandii (Królestwa w Europie) i Antyli
Holenderskich (położonych w regionie Karaibów), lecz składać się będzie z trzech
krajów, tj. dwóch wyżej wymienionych oraz z kraju Aruby. Zmiany, jakie zajdą w
dniu 1 stycznia 1986 r., dotyczą wyłącznie przesunięć w wewnętrznych stosunkach
konstytucyjnych w ramach Królestwa Holandii, a Królestwo jako takie pozostanie
podmiotem prawa międzynarodowego, z którym zawierane są umowy. Wspomniane zmiany
nie będą miały wpływu w zakresie prawa międzynarodowego na umowy zawarte przez
Królestwo, mające już zastosowanie do Antyli Holenderskich, włączywszy Arubę.
Umowy te pozostaną w mocy wobec Aruby w jej nowym charakterze jako kraju w
ramach Królestwa. Umowy te od stycznia 1986 r. w zakresie dotyczącym Królestwa
Holandii będą mieć zastosowanie do Antyli Holenderskich i Aruby.
WIELKA BRYTANIA
Oświadczenie zamieszczone w piśmie Stałego Przedstawiciela Zjednoczonego
Królestwa z dnia 24 września 1969 r., wręczonym tego samego dnia Sekretarzowi
Generalnemu w trakcie składania dokumentu ratyfikacyjnego
Jestem zobowiązany oświadczyć w imieniu Zjednoczonego Królestwa, iż zgodnie z
art. 8 ust. 2 zastosowanie konwencji rozciąga się na wyspę Man.
Oświadczenie zamieszczone w piśmie Stałego Przedstawiciela Zjednoczonego
Królestwa z dnia 9 września 1971 r., zarejestrowanym tego samego dnia w
Sekretariacie Generalnym
Działając z polecenia Głównego Sekretarza Stanu Jej Królewskiej Mości do Spraw
Zagranicznych i Wspólnoty Brytyjskiej oraz zgodnie z art. 8 ust. 2 konwencji,
oświadczam, iż wymieniona wyżej konwencja będzie miała zastosowanie do wysp
Jersey i Guernsey.
3. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
POROZUMIENIE
pomiędzy Republiką Austrii, Republiką Bułgarii, Republiką Węgierską,
Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowacką i Republiką Słowenii ustanawiające
współpracę w dziedzinie edukacji i kształcenia w ramach Środkowoeuropejskiego
programu wymiany uniwersyteckiej (CEEPUS),
sporządzone w Budapeszcie dnia 8 grudnia 1993 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 76, poz. 383)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości
W dniu 8 grudnia 1993 r. zostało sporządzone w Budapeszcie Porozumienie pomiędzy
Republiką Austrii, Republiką Bułgarii, Republiką Węgierską, Rzecząpospolitą
Polską, Republiką Słowacką i Republiką Słowenii ustanawiające współpracę w
dziedzinie edukacji i kształcenia w ramach Środkowoeuropejskiego Programu
Wymiany Uniwersyteckiej (CEEPUS) w następującym brzmieniu:
Przekład
POROZUMIENIE
pomiędzy Republiką Austrii, Republiką Bułgarii, Republiką Węgierską,
Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowacką i Republiką Słowenii, ustanawiające
współpracę w dziedzinie edukacji i kształcenia w ramach Środkowoeuropejskiego
programu wymiany uniwersyteckiej (CEEPUS)
Republika Austrii, Republika Bułgarii, Republika Węgierska, Rzeczpospolita
Polska, Republika Słowacka i Republika Słowenii,
zwane dalej "Umawiającymi się Stronami",
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Umawiające się Strony ustanawiają współpracę w dziedzinie edukacji i
kształcenia, w szczególności w zakresie współpracy i wymiany uniwersyteckiej w
ramach realizacji programu CEEPUS. Działania przewidziane w programie CEEPUS są
wymienione w załączniku I, który stanowi integralną część niniejszego
porozumienia.
Artykuł 2
1. W rozumieniu niniejszego porozumienia określenia "uniwersytet" i
"uniwersytety" oznaczają wszystkie rodzaje instytucji edukacji i kształcenia na
poziomie pomaturalnym, które zapewniają odpowiednie do poziomu kształcenia
kwalifikacje i dyplomy, niezależnie od tego, jak instytucje te są nazywane w
Umawiających się Stronach.
2. W rozumieniu niniejszego porozumienia określenie "rok akademicki" oznacza
okres od dnia 1 września do dnia 31 sierpnia.
3. Studenci pobierający naukę w takich uniwersytetach, niezależnie od kierunku
studiów, mogą ubiegać się o pomoc w ramach programu CEEPUS do stopnia doktora
lub poziomu kształcenia podyplomowego włącznie, pod warunkiem że okres studiów
lub kształcenia zawodowego, realizowany zgodnie z niniejszym porozumieniem w
uniwersytecie lub w instytucji przyjmującej i odpowiadający programowi nauczania
w macierzystym uniwersytecie studenta, stanowi część jego/jej programu naukowego
i/lub kształcenia zawodowego.
Ponadto program CEEPUS wspiera wymianę kadry dydaktycznej szkolnictwa wyższego w
celu promowania ponadnarodowej współpracy międzyuniwersyteckiej i wzmocnienia
środkowoeuropejskiego zakresu uniwersyteckich programów nauczania.
Program CEEPUS nie obejmuje działalności związanej z badaniami i rozwojem
technologicznym.
Artykuł 3
1. Niniejszym tworzy się Wspólny Komitet Ministrów, z których każdy jest
przedstawicielem jednej z Umawiających się Stron. Wspólny Komitet Ministrów jest
odpowiedzialny:
(i) za wszystkie kroki i decyzje niezbędne do zapewnienia realizacji i promocji
programu CEEPUS oraz
(ii) za zatwierdzanie sprawozdań z oceny programu i wprowadzanie do niego zmian.
2. Wspólny Komitet Ministrów zbiera się co najmniej raz w roku. Ministrów,
którzy nie mogą osobiście uczestniczyć w posiedzeniu, reprezentują ich wysocy
funkcjonariusze. Wspólny Komitet Ministrów może powołać zespół wysokich
funkcjonariuszy do podejmowania decyzji w sprawach uzgodnionych przez Wspólny
Komitet.
3. Wspólny Komitet Ministrów wybiera jednego spośród swych członków na
przewodniczącego Komitetu na okres jednego roku.
4. Wspólny Komitet Ministrów będzie się starał podejmować w drodze konsensusu
wszystkie decyzje mające na celu realizację i promocję programu określonego w
załączniku I. W braku możliwości osiągnięcia konsensusu, w danej sprawie
zostanie podjęta decyzja większością dwóch trzecich głosów członków Komitetu
obecnych i głosujących.
5. Każda z Umawiających się Stron zapewni limit wymiany jako swój wkład do
rocznego budżetu wszystkich Umawiających się Stron, to jest liczbę miesięcy
stypendialnych na rok akademicki, przeznaczonych na działania określone w
załączniku I. Wspólny Komitet podejmuje ostateczną, jednomyślną decyzję
dotyczącą wszystkich zobowiązań.
Artykuł 4
1. Wszystkie decyzje dotyczące selekcji projektów określonych w załączniku I
(działania 1-4) są podejmowane przez Wspólny Komitet Ministrów lub zespół
wysokich funkcjonariuszy, określony w artykule 3. W procesie selekcji będą
konsultowani przedstawiciele środowiska akademickiego lub inni eksperci.
2. Po wejściu w życie niniejszego porozumienia każda z Umawiających się Stron
powoła - i poinformuje o tym Wspólny Komitet Ministrów - Krajowe Biuro Programu
CEEPUS, zajmujące się:
- prowadzeniem reklamy w celu promocji programu w ścisłej współpracy z
Centralnym Biurem Programu CEEPUS i innymi krajowymi biurami programu CEEPUS;
- przyjmowaniem wniosków;
- selekcją i kwalifikacją ubiegających się o stypendium;
- zapewnieniem stypendystom miejsc odbywania studiów;
- przyznawaniem stypendiów (zgodnie z załącznikiem I, działanie 5);
- organizowaniem wypłaty stypendiów;
- przyjmowaniem sprawozdań;
- przeprowadzaniem krajowej oceny programu;
- sporządzaniem corocznych sprawozdań.
Artykuł 5
1. Centralne Biuro Programu CEEPUS mieści się w Wiedniu. Centralne Biuro
Programu CEEPUS posiada osobowość prawną, niezbędną do wykonywania jego funkcji.
Centralne Biuro Programu CEEPUS, jego pracownicy oraz przedstawiciele
Umawiających się Stron w Centralnym Biurze Programu CEEPUS korzystają z takich
przywilejów i immunitetów, jakie są niezbędne do wykonywania ich funkcji.
2. Sekretarz Generalny Centralnego Biura Programu CEEPUS jest wybierany
większością dwóch trzecich głosów członków Wspólnego Komitetu na pięcioletnią
kadencję, na wniosek zgłoszony przez Republikę Austrii. Sekretarz Generalny może
być odwołany przed końcem kadencji na podstawie jednomyślnej decyzji Wspólnego
Komitetu Ministrów.
3. Niezbędna do funkcjonowania Centralnego Biura Programu CEEPUS infrastruktura,
w tym płace Sekretarza Generalnego i pracowników, są finansowane przez Republikę
Austrii. Każda z Umawiających się Stron może delegować dodatkowych pracowników
na koszt własny.
Sekretarz Generalny ustala zasady funkcjonowania Centralnego Biura Programu
CEEPUS i powiadamia o powyższym Wspólny Komitet.
4. Centralne Biuro Programu CEEPUS spełnia wyłącznie zadania koordynacji i
oceny, Umawiające się Strony zaś zachowują pełną kontrolę nad krajowymi
budżetami przeznaczonymi na wymianę osobową i działania z tym związane,
określone w załączniku I.
5. Ponadto Centralne Biuro Programu CEEPUS:
- odpowiada za rozwijanie wspólnej strategii kontaktów międzyuczelnianych na
rzecz programu i doradza Umawiającym się Stronom w zakresie zagadnień
informacyjnych;
- publikuje informacje o uniwersytetach Umawiających się Stron w celu promowania
wymiany akademickiej pomiędzy nimi;
- ponosi odpowiedzialność za przygotowanie corocznego sprawozdania o dokonanych
postępach i przeprowadza wszechstronną ocenę programu CEEPUS;
- przedstawia propozycje dotyczące dalszego rozwoju programu;
- odpowiada za przygotowanie i organizację, jak również za sporządzanie
protokołów posiedzeń Wspólnego Komitetu Ministrów;
- na życzenie wspiera realizację decyzji podjętych przez Wspólny Komitet.
Artykuł 6
Umawiające się Strony podejmują wszelkie wysiłki, aby powstrzymać się od
nakładania jakichkolwiek ograniczeń na swobodny ruch osobowy i na pobyt
uczestników akcji wymiany, objętej niniejszym porozumieniem.
Artykuł 7
1. Niniejsze porozumienie pozostaje w mocy przez okres 5 lat. Może być ono
przedłużone na dalszy okres za zgodą Umawiających się Stron. Przegląd
funkcjonowania niniejszego porozumienia ma być zakończony przed upływem
trzeciego roku akademickiego po jego wejściu w życie. Przegląd będzie się
opierał na wszechstronnej ocenie programu CEEPUS.
2. Każda z Umawiających się Stron może w każdej chwili zwrócić się o rewizję
porozumienia. W tym celu przedłoży ona pisemną prośbę przewodniczącemu Wspólnego
Komitetu Ministrów i innym Umawiającym się Stronom. Wszystkie decyzje dotyczące
rewizji niniejszego porozumienia będą podejmowane jednomyślnie przez Wspólny
Komitet Ministrów.
Artykuł 8
1. Niniejsze porozumienie jest otwarte do podpisania w Budapeszcie (Węgry) do
dnia 8 grudnia 1993 r. przez Republikę Austrii, Republikę Bułgarii, Republikę
Węgierską, Rzeczpospolitą Polską, Republikę Słowacką i Republikę Słowenii.
Następnie będzie ono otwarte do przystąpienia.
2. Niniejsze porozumienie oraz zmiany do niego podlegają przyjęciu przez
Umawiające się Strony, a dokumenty przyjęcia będą składane w węgierskim
Ministerstwie Edukacji i Kultury, które zwane jest w niniejszym porozumieniu
"depozytariuszem".
3. Niniejsze porozumienie wchodzi w życie pierwszego dnia trzeciego miesiąca po
złożeniu dokumentów przyjęcia co najmniej przez trzy Umawiające się Strony.
4. Jakiekolwiek państwo nie wymienione w ustępie 1 może przystąpić do
porozumienia na podstawie jednomyślnego zaproszenia wystosowanego przez Wspólny
Komitet. Każde Państwo, które chce stać się jedną z Umawiających się Stron, może
zawiadomić na piśmie depozytariusza o tym zamiarze.
5. Depozytariusz informuje wszystkie Umawiające się Strony o otrzymaniu
jakiegokolwiek zawiadomienia, jak również dokumentu przyjęcia.
6. Pełne uczestnictwo państwa, które stało się Umawiającą się Stroną po wejściu
w życie niniejszego porozumienia, w działaniach programu określonych w
załączniku I następuje zgodnie z postanowieniami przyjętymi jednomyślnie przez
Wspólny Komitet.
Artykuł 9
Każda Umawiająca się Strona może w każdej chwili wystąpić z porozumienia,
przesyłając depozytariuszowi zawiadomienie na piśmie. Każde takie wystąpienie
wchodzi w życie po upływie co najmniej sześciu miesięcy od dnia otrzymania przez
depozytariusza zawiadomienia o wystąpieniu; jednakże Wspólny Komitet może
przedłużyć okres wymagany do wejścia w życie zgłoszonego wystąpienia na czas
dłuższy niż 6 miesięcy, lecz krótszy niż 12 miesięcy.
Artykuł 10
1. Każdy spór między dwiema lub więcej Umawiającymi się Stronami albo
którąkolwiek z nich a Centralnym Biurem Programu CEEPUS, dotyczący interpretacji
lub stosowania niniejszego porozumienia albo załącznika do niego, który nie może
być rozstrzygnięty przez Wspólny Komitet Ministrów, zostanie, na życzenie
którejkolwiek ze stron w sporze, zgłoszony do arbitrażu.
2. Trybunał arbitrażowy będzie się składał z trzech członków. Każda ze stron w
sporze wyznaczy po jednym arbitrze; dwaj pierwsi arbitrzy wyznaczą trzeciego
arbitra, który będzie przewodniczącym trybunału arbitrażowego.
3. Trybunał arbitrażowy ustanowi swą siedzibę i ustali własne zasady procedury.
4. Orzeczenie trybunału arbitrażowego podejmowane jest większością głosów jego
członków, z których żaden nie może wstrzymać się od głosowania. Orzeczenie
trybunału jest ostateczne i wiążące dla wszystkich stron w sporze, bez prawa do
odwołania. Strony zastosują się niezwłocznie do orzeczenia. W przypadku sporu co
do treści lub zakresu orzeczenia trybunał dokonuje interpretacji decyzji na
życzenie każdej ze stron w sporze.
Artykuł 11
Oryginał niniejszego porozumienia, którego tekst w języku angielskim jest
autentyczny, będzie złożony u depozytariusza.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie w tym celu upełnomocnieni, podpisali
niniejsze porozumienie.
Sporządzono w Budapeszcie (Węgry) dnia ósmego grudnia tysiąc dziewięćset
dziewięćdziesiątego trzeciego roku.
CEEPUS: ZAŁĄCZNIK I
Działanie 1
Ustanowienie i funkcjonowanie środkowoeuropejskiej sieci uniwersytetów
Umawiające się Strony będą rozwijać i promować środkowoeuropejską sieć
uniwersytetów, składającą się z różnych sieci indywidualnych. Sieć ta ma za
zadanie pobudzanie wymiany akademickiej, w szczególności wymiany studentów, oraz
promowanie współpracy w dziedzinie kultury i nauki w Europie Środkowej.
Sieć składać się będzie co najmniej z trzech uniwersytetów, z których nie mniej
niż dwa będą należały do różnych Umawiających się Stron, jakkolwiek w fazie
początkowej jednego roku dopuszczalne jest istnienie sieci składającej się tylko
z dwóch uniwersytetów znajdujących się w różnych Umawiających się Stronach.
Jednak priorytetowo będą traktowane sieci składające się z więcej niż dwóch
Umawiających się Stron.
2. Każdy z uniwersytetów zainteresowanych udziałem w sieci CEEPUS spełniać
będzie następujące warunki:
a) Okresy studiów oraz/lub kształcenia praktycznego, zakończone w jednym z
uczestniczących uniwersytetów oraz/lub instytucji, będą również w pełni uznawane
przez instytucje partnerskie.
b) Partnerzy będą dążyć do rozwijania wspólnych programów nauczania oraz systemu
ułatwiającego wzajemne uznawanie studiów, w tym kształcenia podyplomowego.
c) W celu ułatwienia wymiany studentów kursy oraz/lub wykłady w ramach programu,
CEEPUS będą również prowadzone odpowiednio w językach angielskim, niemieckim i
francuskim.
d) Student odbywający naukę w ramach programu CEEPUS będzie zwolniony ze
wszystkich opłat rejestracyjnych oraz jakichkolwiek opłat za nauczanie.
e) Z programu CEEPUS nie będą pokrywane żadne koszty lub wydatki związane z
celami organizacyjnymi.
Działanie 2
Kursy intensywne
Układające się Strony uzgodniły rozwijanie intensywnych kursów, zakładając, że:
1. Kursy te są zaplanowane w taki sposób, że uwzględniają uczestników z jak
największej liczby Umawiających się Stron, łącznie z krajem przyjmującym.
Uczestnikami mogą być studenci oraz/lub wykładowcy.
2. Kursy te określa się jako:
a) szkoły letnie poświęcone wybranym dziedzinom,
b) intensywne kursy szkoleniowe - co najmniej na okresy powyżej dwóch tygodni -
dla młodej kadry dydaktycznej.
Kongresy i podobne imprezy są wyraźnie wyłączone.
Działanie 3
Kursy językowe
Umawiające się Strony uzgodniły, że będą rozwijać kursy językowe pod warunkiem
ich "dwustronności", tj. kursy dla grup uczestników z dwóch Umawiających się
Stron, przy czym każda grupa uczy się języka drugiej grupy. Program każdego
kursu może być uzupełniony przez wspólne przedsięwzięcia wypoczynkowe w celu
pogłębienia wzajemnego zrozumienia. Przedsięwzięcia te nie będą jednak
finansowane w ramach programu CEEPUS.
Działanie 4
Wycieczki studenckie
Umawiające się Strony uzgodniły, że będą promować wycieczki studenckie,
zakładając, że wycieczki te służyć będą:
1) celowi naukowemu oraz/lub szkoleniu zawodowemu, z wykorzystaniem specyficznej
części infrastruktury kraju przyjmującego lub
2) celowi naukowemu oraz/lub szkoleniu zawodowemu i będą organizowane wspólnie.
Działanie 5
System stypendiów na wymianę studentów i wykładowców
1. Układające się Strony uzgodniły, że będą przyznawać indywidualne stypendia
studentom w ramach programu CEEPUS, którzy uczestniczą w działaniach określonych
jako działania 1 do 4. Stypendia programu CEEPUS mogą być również przyznane na
prace badawcze związane z przygotowaniem pracy doktorskiej. Priorytetowo będą
traktowani studenci, dla których okres studiów za granicą stanowi uzupełnienie
ich studiów.
2. Stypendia będą przyznawane wykładowcom, wizytującym profesorom oraz kadrze
dydaktycznej, pod warunkiem że wnoszą oni wkład do ponadnarodowej współpracy
uniwersyteckiej oraz/lub odpowiednich środków kształcenia.
3. Stypendia będą również przyznawane studentom i absolwentom w celu odbycia
praktyki zawodowej w instytucji komercyjnej, placówce badawczej lub instytucji
rządowej kraju przyjmującego, pod warunkiem przedstawienia konkretnej i spójnej
propozycji.
4. Stypendia będą przyznawane maksymalnie na okres 12 miesięcy.
5. Stypendia programu CEEPUS mogą być również przyznawane studentom spoza sieci
programu CEEPUS (Freemovers), którym stworzono specjalne warunki studiów
oraz/lub kształcenia zawodowego.
6. Stypendia programu CEEPUS są "całościowe", tj. obejmują koszty utrzymania,
koszty korzystania z laboratoriów zgodnie z ogólnymi przepisami kraju
przyjmującego, zakwaterowania i ubezpieczenia w trakcie pobytu w kraju
przyjmującym. Wysokość stypendium programu CEEPUS będzie związana z kosztami
utrzymania w danym kraju przyjmującym i będzie zabezpieczona przed inflacją.
7. Ponieważ nie przewiduje się transferu funduszy, stypendia programu CEEPUS
będą wypłacane przez kraj przyjmujący, z wyjątkiem kosztów podróży, które będą
opłacane przez kraj wysyłający, jeśli to ma miejsce.
8. Jednostką obliczeniową programu CEEPUS jest "jeden miesiąc stypendialny".
Wszystkie Umawiające się Strony będą informowały corocznie o swoich kwotach na
nadchodzący rok akademicki, w rocznych odstępach czasu. Minimalny wymagany wkład
będzie wynosić 100 miesięcy stypendialnych.
Po zapoznaniu się z powyższym porozumieniem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- zostało ono uznane za słuszne zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
nim zawartych,
- jest przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone,
- będzie niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 14 lipca 1994 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 22 marca 1995 r
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Porozumienia pomiędzy
Republiką Austrii, Republiką Bułgarii, Republiką Węgierską, Rzecząpospolitą
Polską, Republiką Słowacką i Republiką Słowenii, ustanawiającego współpracę w
dziedzinie edukacji i kształcenia w ramach Środkowoeuropejskiego programu
wymiany uniwersyteckiej (CEEPUS),
sporządzonego w Budapeszcie dnia 8 grudnia 1993 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 76, poz. 384)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 8 ustęp 2
Porozumienia pomiędzy Republiką Austrii, Republiką Bułgarii, Republiką
Węgierską, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowacką i Republiką Słowenii,
ustanawiającego współpracę w dziedzinie edukacji i kształcenia w ramach
Środkowoeuropejskiego programu wymiany uniwersyteckiej (CEEPUS), sporządzonego w
Budapeszcie dnia 8 grudnia 1993 r., złożony został Rządowi Węgierskiemu dnia 22
sierpnia 1994 r. dokument ratyfikacyjny Rzeczypospolitej Polskiej do powyższego
porozumienia.
Zgodnie z artykułem 8 ustęp 3 porozumienia weszło ono w życie dnia 1 stycznia
1995 r. w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej i do niżej wymienionych państw,
które złożyły dokumenty ratyfikacyjne w następujących datach:
Republika Słowenii dnia 7 października 1994 r.,
Republika Węgierska dnia 31 października 1994 r.,
Republika Bułgarii dnia 21 listopada 1994 r
Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższego porozumienia, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 24 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania Polskich
Norm i norm branżowych.
(Dz. U. Nr 76, poz. 385)
Na podstawie art. 19 ust. 2 oraz w związku z art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 3
kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 55, poz. 251) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 marca 1994 r. w
sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania Polskich Norm i norm branżowych (Dz.
U. Nr 44, poz. 174) wprowadza się następujące zmiany w wykazie Polskich Norm i
norm branżowych do obowiązkowego stosowania, stanowiącym załącznik do
rozporządzenia:
1) poz. 3 otrzymuje brzmienie:
Poz.Numer normy PN lub BNTytuł normy
3PN-68/B-02858Ochrona przeciwpożarowa w budownictwie. Hydranty wewnętrzne
52. Szafki

2) poz. 5 otrzymuje brzmienie:
Poz.Numer normy PN lub BNTytuł normy
5PN-B-02861:1994Ochrona przeciwpożarowa w budownictwie. Suche piony.
Wymagania i badania

3) poz. 8 otrzymuje brzmienie:
Poz.Numer normy PN lub BNTytuł normy
8PN-72/B-02865Ochrona przeciwpożarowa w budownictwie. Przeciwpożarowe
zaopatrzenie wodne. Instalacja wodociągowa wewnętrzna przeciwpożarowa
Uwaga - zastąpiona częściowo przez PN-B-02861:1994 w zakresie P.2,4,3.

4) skreśla się poz. 94.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych: A. Milczanowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie popierania i
wzajemnej ochrony inwestycji,
sporządzona w Warszawie dnia 23 czerwca 1994 r.
(Dz. U. Nr 77, poz. 386)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 23 czerwca 1994 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie popierania i wzajemnej
ochrony inwestycji w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie popierania i
wzajemnej ochrony inwestycji
Preambuła
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Rumunii (zwane dalej "Umawiającymi się
Stronami"),
dążąc do rozszerzenia współpracy gospodarczej z wzajemną korzyścią obu Państw,
mając na celu stworzenie i utrzymanie korzystnych warunków do inwestowania przez
inwestorów jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony,
uznając potrzebę popierania i ochrony inwestycji zagranicznych w celu
przyczyniania się do rozwoju gospodarczego obydwu Państw,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Definicje
W rozumieniu niniejszej umowy:
1) określenie "inwestor" oznacza w odniesieniu do każdej z Umawiających się
Stron:
a) osoby fizyczne, które zgodnie z ustawodawstwem danej Umawiającej się Strony
są jej obywatelami,
b) osoby prawne, w tym spółki, korporacje, stowarzyszenia handlowe i inne
organizacje utworzone lub należycie zorganizowane w inny sposób zgodnie z
ustawodawstwem tej Umawiającej się Strony, na której terytorium mają swoją
siedzibę i prowadzą rzeczywistą działalność gospodarczą,
2) określenie "inwestycje" oznacza wszelkie mienie, a w szczególności:
a) majątek ruchomy i nieruchomy, jak również wszelkie inne prawa rzeczowe, takie
jak służebność, hipoteka, zastaw i prawo zatrzymania,
b) akcje, udziały lub wszelkie inne rodzaje udziałów w spółkach,
c) wierzytelności pieniężne lub prawa do wszelkich świadczeń mających wartość
gospodarczą,
d) prawa własności intelektualnej i przemysłowej, takie jak prawa autorskie,
patenty, projekty i wzory przemysłowe, znaki handlowe lub usługowe, nazwy
handlowe, know-how i goodwill, jak również inne podobne prawa uznane przez
ustawodawstwo Umawiających się Stron,
e) koncesje przyznane na mocy prawa publicznego, w tym koncesje na poszukiwanie,
wydobywanie lub eksploatację zasobów naturalnych, jak również inne prawa
przyznane z mocy prawa, umowy lub decyzji administracyjnej wydanej zgodnie z
prawem.
Zmiana formy, w której mienie zostało zainwestowane lub reinwestowane, nie
zmienia jego charakteru jako inwestycji.
3) określenie "przychody" oznacza kwoty uzyskane z inwestycji, a w
szczególności, choć nie wyłącznie, obejmuje zyski, dywidendy, odsetki, dochody z
kapitału, należności licencyjne, honoraria z tytułu pomocy technicznej i
organizacyjnej i inne opłaty, bez względu na formę ich zapłaty,
4) określenie "terytorium" oznacza odpowiednio terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej lub terytorium Rumunii, jak również te obszary morskie, w tym dno
morskie i podglebie przyległe do obszaru poza morzem terytorialnym
któregokolwiek z powyższych terytoriów, nad którym odnośne Państwo sprawuje
zgodnie z prawem międzynarodowym suwerenne prawa lub jurysdykcję w zakresie
badania i wykorzystania zasobów naturalnych takich obszarów.
Artykuł 2
Popieranie i dopuszczanie inwestycji
1. Każda z Umawiających się Stron będzie popierać na swoim terytorium inwestycje
inwestorów drugiej Umawiającej się Strony i dopuszczać takie inwestycje zgodnie
ze swoim ustawodawstwem i innymi przepisami.
2. Jeżeli Umawiająca się Strona dopuściła inwestycje na swoje terytorium, to
przyzna ona zgodnie ze swoim ustawodawstwem i innymi przepisami niezbędne
zezwolenia związane z taką inwestycją, w tym zezwolenia na zatrudnienie
czołowego personelu kierowniczego i technicznego, bez względu na obywatelstwo
tych osób.
Artykuł 3
Ochrona i traktowanie inwestycji
1. Każda z Umawiających się Stron będzie ochraniać na swoim terytorium
inwestycje dokonane zgodnie z jej ustawodawstwem i przepisami przez inwestorów
drugiej Umawiającej się Strony i nie będzie naruszać w sposób nieuzasadniony lub
dyskryminacyjny prawa inwestora drugiej Umawiającej się Strony do zarządzania,
utrzymywania, używania, osiągania korzyści, rozszerzania, sprzedaży lub
likwidacji takich inwestycji. W szczególności każda Umawiająca się Strona lub
jej właściwe władze udzielą niezbędnych zezwoleń, o których mowa w artykule 2
ustęp 2 niniejszej umowy.
2. Każda z Umawiających się Stron zapewni sprawiedliwe i równe traktowanie na
swoim terytorium inwestycjom inwestorów drugiej Umawiającej się Strony.
Traktowanie to będzie nie mniej korzystne niż przyznane przez każdą Umawiającą
się Stronę inwestycjom dokonanym na jej terytorium przez jej własnych inwestorów
lub inwestycjom dokonanym na jej terytorium przez inwestorów trzeciego państwa,
jeśli to drugie traktowanie będzie bardziej korzystne.
3. Klauzula najwyższego uprzywilejowania nie będzie rozumiana jako zobowiązująca
Umawiającą się Stronę do przyznania inwestorom i inwestycjom drugiej Umawiającej
się Strony korzyści wynikających z istniejącej lub przyszłej unii celnej, unii
gospodarczej lub strefy wolnego handlu, których jedna z Umawiających się Stron
jest lub stanie się członkiem. Traktowanie takie nie obejmuje również
przywilejów, które jedna z Umawiających się Stron przyzna inwestorom państwa
trzeciego na mocy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych
porozumień w sprawach podatkowych.
4. Jeżeli ustawodawstwo jednej Umawiającej się Strony przyzna inwestycjom
dokonanym przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony traktowanie bardziej
korzystne niż przewidziane w niniejszej umowie, to ustawodawstwo, w zakresie, w
jakim będzie korzystniejsze, będzie miało pierwszeństwo przed niniejszą umową.
Artykuł 4
Wolny transfer
1. Każda Umawiająca się Strona, na której terytorium dokonane zostały inwestycje
przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony, przyzna tym inwestorom swobodny
transfer w walutach wymienialnych płatności związanych z tymi inwestycjami, a w
szczególności:
a) przychodów w rozumieniu postanowień artykułu 1 ustęp 3 niniejszej umowy,
b) kwot z tytułu zaciągnięcia pożyczek lub innych płatności wynikających z
zobowiązań umownych związanych z inwestycją,
c) wpływów pochodzących z częściowej albo całkowitej sprzedaży, zbycia lub
likwidacji inwestycji.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1 tego artykułu, każda z Umawiających się
Stron może w razie wyjątkowych finansowych lub gospodarczych okoliczności
wprowadzić ograniczenia dewizowe zgodnie z jej ustawodawstwem, a także z
postanowieniami umowy Międzynarodowego Funduszu Walutowego.
3. Jeżeli nie uzgodniono inaczej z inwestorem, transfery będą dokonywane według
kursu wymiany stosowanego w dniu transferu zgodnie z przepisami dewizowymi
obowiązującymi w Umawiającej się Stronie, na której terytorium została dokonana
inwestycja.
Artykuł 5
Wywłaszczenie i odszkodowanie
1. Żadna z Umawiających się Stron nie podejmie bezpośrednio lub pośrednio
działań wywłaszczeniowych, nacjonalizacyjnych lub innych działań o takim samym
charakterze lub równoznacznym skutku w stosunku do inwestycji należących do
inwestorów drugiej Umawiającej się Strony, chyba że działania te zostaną podjęte
w interesie publicznym, zgodnie z przepisami prawa, i nie będą miały charakteru
dyskryminacyjnego oraz zostaną podjęte zgodnie z właściwą procedurą i za
skutecznym i właściwym odszkodowaniem. Odszkodowanie takie będzie odpowiadać
wartości rynkowej wywłaszczonej inwestycji, ustalonej, zanim decyzja o
wywłaszczeniu stała się publicznie wiadoma, będzie obejmować odsetki od dnia
wywłaszczenia i będzie podlegało wolnemu transferowi w walucie wymienialnej.
2. Inwestorzy jednej Umawiającej się Strony, których inwestycje poniosły straty
z powodu wojny lub jakiegokolwiek innego konfliktu zbrojnego, rewolucji, stanu
wyjątkowego, zamieszek, które miały miejsce na terytorium drugiej Umawiającej
się Strony, będą traktowani przez tę drugą Umawiającą się Stronę zgodnie z
postanowieniami artykułu 3 ustęp 2 niniejszej umowy. Będą oni w każdym razie
uprawnieni do odszkodowania.
Artykuł 6
Zakres obowiązywania
1. Niniejsza umowa ma zastosowanie również do inwestycji dokonanych na
terytorium Umawiającej się Strony, zgodnie z jej ustawodawstwem i innymi
przepisami, przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony przed wejściem w
życie niniejszej umowy. Jednakże niniejsza umowa nie będzie miała zastosowania
do sporów powstałych przed jej wejściem w życie.
2. Niniejsza umowa nie ma zastosowania do inwestycji dokonanych na podstawie
porozumień międzyrządowych w ramach byłej Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej,
chyba że takie inwestycje zostaną przekształcone zgodnie z ustawodawstwem o
inwestycjach zagranicznych Umawiających się Stron.
Artykuł 7
Subrogacja
Jeżeli jedna z Umawiających się Stron lub jakakolwiek jej agencja dokona
płatności któremukolwiek z jej inwestorów w ramach finansowej gwarancji od
ryzyka niehandlowego w związku z inwestycją dokonaną na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony, to druga Umawiająca się Strona uzna przejęcie przez
pierwszą Umawiającą się Stroną lub jej agencję wszelkich praw lub roszczeń
przysługujących inwestorowi. Druga Umawiająca się Strona będzie miała prawo
pobrania podatków i innych powszechnych opłat należnych i płatnych przez
inwestora.
Artykuł 8
Spory między Umawiającymi się Stronami a inwestorem drugiej Umawiającej się
Strony
1. W odniesieniu do rozstrzygnięcia sporów dotyczących inwestycji między
Umawiającą się Stroną a inwestorem drugiej Umawiającej się Strony odbywać się
będą konsultacje między zainteresowanymi stronami, zmierzające do
rozstrzygnięcia danej sprawy w miarę możliwości w drodze polubownej.
2. Jeżeli takie konsultacje nie doprowadzą do rozstrzygnięcia sporu w ciągu
sześciu miesięcy od daty wniosku o wszczęcie konsultacji, to inwestor może
według własnego wyboru przedłożyć spór do rozstrzygnięcia:
a) właściwemu sądowi Umawiającej się Strony, na której terytorium została
dokonana inwestycja, lub
b) Międzynarodowemu Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych utworzonemu na
mocy Konwencji o rozstrzyganiu sporów inwestycyjnych między państwami a
obywatelami drugich państw, otwartej do podpisu w Waszyngtonie dnia 18 marca
1965 r. - jeżeli obie Umawiające się Strony będą sygnatariuszami tej konwencji,
lub
c) trybunałowi arbitrażowemu ad hoc, który, jeśli strony nie uzgodnią inaczej,
będzie utworzony zgodnie z regulaminem arbitrażowym Komisji Narodów
Zjednoczonych do Spraw Międzynarodowego Prawa Handlowego.
3. Każda Umawiająca się Strona zgadza się na przedłożenie sporu inwestycyjnego
do rozstrzygnięcia w drodze międzynarodowej procedury pojednawczej lub
arbitrażowej.
4. Umawiająca się Strona, będąca stroną w sporze, nie może w żadnym stadium
postępowania powoływać się w swojej obronie na jej immunitet lub na fakt, że
inwestor otrzymał, w wyniku umowy ubezpieczenia, odszkodowanie obejmujące całość
lub część poniesionej szkody lub straty.
Artykuł 9
Spory między Umawiającymi się Stronami
1. Spory między Umawiającymi się Stronami, dotyczące interpretacji lub
stosowania postanowień niniejszej umowy, będą rozstrzygane w drodze
dyplomatycznej.
2. Jeżeli obie Umawiające się Strony nie osiągną porozumienia w ciągu dwunastu
miesięcy od daty powstania sporu, to spór zostanie na żądanie którejkolwiek
Umawiającej się Strony przedłożony trybunałowi arbitrażowemu w składzie trzech
arbitrów. Każda Umawiająca się Strona wyznaczy jednego arbitra, a wybrani
arbitrzy dokonają nominacji przewodniczącego, który będzie obywatelem państwa
trzeciego.
3. Jeżeli jedna z Umawiających się Stron nie dokona wyboru swojego arbitra i nie
przystanie na zaproszenie drugiej Umawiającej się Strony do dokonania takiego
wyboru w ciągu dwóch miesięcy, to arbiter zostanie wyznaczony na żądanie tej
Umawiającej się Strony przez Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału
Sprawiedliwości.
4. Jeżeli obaj arbitrzy nie mogą osiągnąć porozumienia co do wyboru
przewodniczącego w ciągu dwóch miesięcy od ich wyznaczenia, to zostanie on
wyznaczony na żądanie którejkolwiek z Umawiających się Stron przez
Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.
5. Jeżeli w przypadkach określonych w ustępach 3 i 4 niniejszego artykułu
Przewodniczący Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości nie może wypełnić
wymienionej funkcji lub jeżeli jest obywatelem państwa jednej z Umawiających się
Stron, wyznaczenia dokona Wiceprzewodniczący, a jeżeli on nie może lub jest
obywatelem państwa jednej z Umawiających się Stron, wyznaczenia dokona
najstarszy rangą sędzia Trybunału, który nie jest obywatelem żadnej z
Umawiających się Stron.
6. Z zastrzeżeniem innych postanowień między Umawiającymi się Stronami, trybunał
ustali swój tryb postępowania.
7. Każda z Umawiających się Stron ponosi koszty własnego arbitra oraz swojego
udziału w postępowaniu arbitrażowym. Koszty przewodniczącego i pozostałe koszty
pokrywają w równych częściach Umawiające się Strony.
8. Orzeczenia trybunału są ostateczne i wiążące dla każdej z Umawiających się
Stron.
Artykuł 10
Postanowienia końcowe
1. Niniejsza umowa wejdzie w życie 30 dnia od dnia daty późniejszej noty, którą
jedna Umawiająca się Strona zawiadomi drugą Umawiającą się Stronę, że zostały
spełnione jej wewnętrzne wymogi prawne dla wejścia w życie niniejszej umowy.
2. Niniejsza umowa pozostanie w mocy przez okres dziesięciu (10) lat i będzie
obowiązywać przez dalszy podobny lub podobne okresy, chyba że jedna z
Umawiających się Stron zawiadomi drugą Umawiającą się Stronę, w terminie 12
miesięcy przed wygaśnięciem pierwotnego lub każdego następnego okresu, o jej
intencji wypowiedzenia umowy. Zawiadomienie o wypowiedzeniu wchodzi w życie po
roku od daty jego otrzymania przez drugą Umawiającą się Stronę.
3. W przypadku notyfikacji o wypowiedzeniu niniejszej umowy postanowienia
artykułu od 1 do 9 pozostaną w mocy przez dalszy okres dziesięciu lat w
odniesieniu do inwestycji dokonanych przez złożeniem notyfikacji.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni przez swoje odnośne rządy,
podpisali niniejszą umowę.
Sporządzono w Warszawie dnia 23 czerwca 1994 r. w dwóch egzemplarzach, w
językach polskim, rumuńskim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są
jednakowo autentyczne. W przypadku rozbieżności przy interpretacji tekst
angielski będzie rozstrzygający.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej: A. Olechowski
Z upoważnienia Rządu Rumunii: T. Melescanu
Po zapoznaniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 6 września 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L. S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 23 stycznia 1995 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Rumunii w sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji, sporządzonej w
Warszawie dnia 23 czerwca 1994 r.
(Dz. U. Nr 77, poz. 387)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 10 ustęp 1 Umowy
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie popierania i
wzajemnej ochrony inwestycji, sporządzonej w Warszawie dnia 23 czerwca 1994 r.,
dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z powyższym
umowa weszła w życie dnia 30 grudnia 1994 r.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków
od dochodu i majątku,
sporządzona w Tallinie dnia 9 maja 1994 r.
(Dz. U. Nr 77, poz. 388)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 9 maja 1994 r. w Tallinie została sporządzona Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków
od dochodu i majątku w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków
od dochodu i majątku
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Estońskiej,
pragnąc zawrzeć Umowę w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania
uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Zakres podmiotowy
Niniejsza umowa dotyczy osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym
lub w obu Umawiających się Państwach.
Artykuł 2
Podatki, których dotyczy umowa
1. Niniejsza umowa dotyczy, bez względu na sposób poboru, podatków od dochodu i
od majątku, które pobiera się na rzecz każdego Umawiającego się Państwa, jego
jednostek terytorialnych lub władz lokalnych.
2. Za podatki od dochodu i od majątku uważa się wszystkie podatki, które pobiera
się od całego dochodu, od całego majątku albo od części dochodu lub majątku,
włączając podatki od zysku z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego
lub nieruchomego, jak również podatki od przyrostu majątku.
3. Do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy umowa, należą w
szczególności:
a) w Polsce:
1) podatek dochodowy od osób fizycznych;
2) podatek dochodowy od osób prawnych;
(zwane dalej "podatkami polskimi");
b) w Estonii:
1) podatek dochodowy (tulumaks);
2) podatek gruntowy (maamaks);
(zwane dalej "podatkami estońskimi").
4. Niniejsza umowa dotyczy również wszystkich podatków takiego samego lub
podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej umowy będą wprowadzone obok
lub w miejsce istniejących podatków. Właściwe władze Umawiających się Państw
będą informowały się wzajemnie o zasadniczych zmianach dokonanych w ich
ustawodawstwach podatkowych.
Artykuł 3
Ogólne definicje
1. W rozumieniu niniejszej umowy, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej:
a) określenie "Polska" użyte w sensie geograficznym oznacza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w tym każdy obszar poza jej wodami terytorialnymi, na
którym na mocy ustawodawstwa polskiego i zgodnie z prawem międzynarodowym Polska
może sprawować suwerenne prawa odnoszące się do dna morskiego, jego podglebia
oraz ich zasobów naturalnych;
b) określenie "Estonia" oznacza Republikę Estońską, a użyte w sensie
geograficznym oznacza terytorium Republiki Estońskiej i każdy obszar
przylegający do wód terytorialnych Republiki Estońskiej, na którym na mocy
ustawodawstwa Republiki Estońskiej i zgodnie z prawem międzynarodowym Estonia
może sprawować prawa odnoszące się do dna morskiego, jego podglebia oraz ich
zasobów naturalnych;
c) określenia "Umawiające się Państwo" i "Drugie Umawiające się Państwo"
oznaczają, zależnie do kontekstu, Polskę lub Estonię;
d) określenie "obywatel" oznacza każdą osobę fizyczną posiadającą obywatelstwo
Umawiającego się Państwa i osobę prawną oraz spółkę osobową lub stowarzyszenie
utworzone na podstawie ustawodawstwa obowiązującego w Umawiającym się Państwie;
e) określenie "osoba" obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie
osób;
f) określenie "spółka" oznacza stowarzyszenie lub każdą inną jednostkę
organizacyjną, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną;
g) określenia "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" i
"przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio
przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie;
h) określenie "komunikacja międzynarodowa" oznacza wszelki transport statkiem
morskim, statkiem powietrznym lub pojazdem transportu drogowego, eksploatowanym
przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, z wyjątkiem przypadku, gdy
transport statkiem morskim, statkiem powietrznym lub pojazdem transportu
drogowego jest wykonywany wyłącznie między miejscami położonymi w drugim
Umawiającym się Państwie;
i) określenie "właściwa władza" oznacza:
1) w przypadku Polski - Ministra Finansów lub jego upoważnionego
przedstawiciela;
2) w przypadku Estonii - Ministra Finansów lub jego upoważnionego
przedstawiciela.
2. Przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z
treści przepisu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane
będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się zgodnie z prawem tego Państwa
w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa.
Artykuł 4
Miejsce zamieszkania lub siedziba
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania
lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z
prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania,
miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce rejestracji albo inne
kryterium o podobnym charakterze. Określenie to obejmuje również rząd tego
Państwa, jego jednostki terytorialne i władze lokalne oraz agencje lub jednostki
należące całkowicie do tego Państwa, jego jednostek terytorialnych lub władz
lokalnych, utworzone zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa. Jednakże określenie
to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie
dochodu osiąganego tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym
Państwie.
2. Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce
zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według
następujących zasad:
a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma
ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu
Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym
Państwie, z którym ma ona silniejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek
interesów życiowych);
b) jeśli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów
życiowych, albo jeśli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z
Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się
Państwie, w którym zwykle przebywa;
c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w
żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie,
którego jest obywatelem;
d) jeżeli miejsca zamieszkania nie można określić zgodnie z postanowieniami
liter od a) do c) niniejszego ustępu, to właściwe władze Umawiających się Państw
rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
3. Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba nie będąca osobą fizyczną ma
siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą siedzibę w
tym Umawiającym się Państwie, z którego prawa wywodzi się jej status.
Artykuł 5
Zakład
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "zakład" oznacza stałą placówkę,
przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność
przedsiębiorstwa.
2. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:
a) miejsce zarządu,
b) filię,
c) biuro,
d) zakład fabryczny,
e) warsztat i
f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce
wydobywania zasobów naturalnych.
3. Plac budowy, prace budowlane, montażowe lub instalacyjne albo działalność
nadzorcza lub doradcza z nimi związana stanowi zakład tylko wtedy, gdy obiekt
lub prace trwają dłużej niż dziewięć miesięcy.
4. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu, określenie "zakład"
nie obejmuje:
a) placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania albo wydawania
dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
b) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania;
c) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w
celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
e) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla
przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym
lub pomocniczym;
f) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek
połączenia rodzajów działalności, o których mowa w tym ustępie od litery a) do
e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z
takiego połączenia rodzajów działalności ma charakter przygotowawczy lub
pomocniczy.
5. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba, z wyjątkiem
niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa w imieniu
przedsiębiorstwa i osoba ta posiada oraz zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do
zawierania umów w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, to uważa
się, że przedsiębiorstwo to posiada zakład w tym Państwie w zakresie prowadzenia
każdego rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa,
chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów
działalności, które, gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki, nie
powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień tego
ustępu.
6. Nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się Państwie
tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym Państwie czynności przez maklera,
generalnego komisanta albo każdego innego niezależnego przedstawiciela, pod
warunkiem że te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności. Jednakże w
rozumieniu tego ustępu nie można uznać za niezależnego przedstawiciela osoby,
która całkowicie lub w części prowadzi działalność na rzecz przedsiębiorstwa.
7. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub
jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim państwie (przez posiadany
tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby którąkolwiek z tych spółek
uważać za zakład drugiej spółki.
Artykuł 6
Dochód z nieruchomości
1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa
rolnego i leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być
opodatkowany w tym drugim państwie.
2. Określenie "majątek nieruchomy" posiada takie znaczenie, jakie przyjmuje się
według prawa tego Umawiającego się Państwa, na którego terytorium dany majątek
jest położony. W każdym przypadku określenie to obejmuje przynależność do
majątku nieruchomego, a w szczególności budynki, żywy i martwy inwentarz
gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy
prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, w szczególności prawa
rozporządzania nieruchomościami lub podobne prawa, prawa użytkowania
nieruchomości, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu
eksploatacji lub prawa do eksploatacji zasobów mineralnych, źródeł i innych
zasobów naturalnych; statki morskie, barki, statki powietrzne i pojazdy
transportu drogowego nie stanowią majątku nieruchomego.
3. Postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodu osiąganego z bezpośredniego
użytkowania, dzierżawy lub innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego, jak
również do dochodu z tytułu przeniesienia własności majątku nieruchomego.
4. Jeżeli akcje lub inne prawa uczestnictwa w spółce uprawniają właścicieli tych
akcji lub praw do korzystania z majątku nieruchomego należącego do spółki, to
dochód osiągany z bezpośredniego użytkowania, dzierżawy lub korzystania w każdej
innej formie z prawa do czerpania korzyści może być opodatkowany w tym
Umawiającym się Państwie, w którym majątek nieruchomy jest położony.
5. Postanowienia ustępów 1 i 3 stosuje się również do dochodu z majątku
nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodu z majątku nieruchomego służącego do
wykonywania wolnego zawodu.
Artykuł 7
Zyski przedsiębiorstw
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko
w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim
Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo
wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane
w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane:
a) takiemu zakładowi lub
b) sprzedaży w tym drugim Państwie dóbr lub towarów takiego samego lub podobnego
rodzaju za pośrednictwem takiego zakładu, lub
c) innej działalności gospodarczej prowadzonej w tym drugim Państwie takiego
samego lub podobnego rodzaju jak prowadzona za pośrednictwem takiego zakładu.
2. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego
się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez
położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przepisać
takiemu zakładowi takie zyski, jakie mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką
samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako
samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z
przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.
3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczanie nakładów ponoszonych
dla tego zakładu włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami
administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym
położony jest zakład, czy gdzie indziej. Dozwolone odliczenie nakładów przez
Umawiające się Państwo obejmuje jedynie te nakłady, które podlegają odliczeniu
zgodnie z prawem tego Państwa.
4. Jeżeli w Umawiającym się Państwie istnieje zwyczaj ustalania zysków zakładu
przez podział całkowitych zysków przedsiębiorstwa na jego poszczególne części,
żadne postanowienie ustępu 2 nie wyklucza ustalenia przez to Umawiające się
Państwo zysku do opodatkowania według zwykle stosowanego podziału; sposób
stosowanego podziału zysku musi jednak być taki, żeby wynik był zgodny z
zasadami zawartymi w tym artykule.
5. Nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub
towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa.
6. Przy stosowaniu poprzednich ustępów ustalanie zysków zakładu powinno być
dokonywane każdego roku w ten sam sposób, chyba że istnieją uzasadnione powody,
aby postąpić inaczej.
7. Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w
innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych innych artykułów nie będą
naruszane przez postanowienia tego artykułu.
Artykuł 8
Transport międzynarodowy
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, osiągane z eksploatacji w
komunikacji międzynarodowej statków morskich, statków powietrznych lub pojazdów
transportu drogowego, będą opodatkowane tylko w tym Państwie.
2. Postanowienia ustępu 1 stosuje się również do zysków pochodzących z
uczestnictwa w umowie poolowej, we wspólnym przedsiębiorstwie lub w
międzynarodowym związku eksploatacyjnym.
Artykuł 9
Przedsiębiorstwa powiązane
1. Jeżeli:
a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa uczestniczy bezpośrednio lub
pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w kapitale przedsiębiorstwa drugiego
Umawiającego się Państwa albo
b) te same osoby uczestniczą bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu, kontroli
lub w kapitale przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa
drugiego Umawiającego się Państwa
i jeżeli w jednym i w drugim przypadku między dwoma przedsiębiorstwami w
zakresie ich stosunków handlowych lub finansowych zostaną umówione lub narzucone
warunki, różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne
przedsiębiorstwa, to zyski, które osiągałoby jedno z przedsiębiorstw bez tych
warunków, ale których z powodu tych warunków nie osiągnęło, mogą być uznane za
zyski tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.
2. Jeżeli Umawiające się Państwo włącza do zysków własnego przedsiębiorstwa i
odpowiednio opodatkowuje również zyski przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego
się Państwa, z których tytułu przedsiębiorstwo to zostało opodatkowane w tym
drugim Państwie, a zyski w ten sposób połączone są zyskami, które osiągnęłoby
przedsiębiorstwo pierwszego Państwa, gdyby warunki ustalone między oboma
przedsiębiorstwami były warunkami, które byłyby uzgodnione między
przedsiębiorstwami niezależnymi, wtedy to drugie Państwo dokona odpowiedniej
korekty kwoty podatku wymierzonego w tym Państwie. Przy ustalaniu takiej korekty
będą odpowiednio uwzględnione inne postanowienia niniejszej umowy, a w razie
konieczności właściwe władze Umawiających się Państw będą porozumiewać się ze
sobą bezpośrednio.
Artykuł 10
Dywidendy
1. Dywidendy, wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.
2. Dywidendy te mogą być opodatkowane także w Umawiającym się Państwie i zgodnie
z prawem tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę,
ale gdy odbiorca dywidend jest ich właścicielem, to podatek ten nie może
przekraczać:
a) 5 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli ich właścicielem jest spółka (inna
niż spółka osobowa), której udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy
wynosi co najmniej 25 procent,
b) 15 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.
Właściwe władze Umawiających się Państw mogą, w drodze wzajemnego porozumienia,
rozstrzygnąć sposób stosowania tych ograniczeń. Postanowienia niniejszego ustępu
nie naruszają opodatkowania spółki w odniesieniu do zysków, z których dywidendy
są wypłacane.
3. Określenie "dywidendy", użyte w tym artykule, oznacza dochód z akcji lub
innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, z udziału w zyskach, jak również
dochody z innych praw spółki, które według prawa podatkowego Państwa, w którym
spółka wypłacająca dywidendy ma siedzibę, są pod względem podatkowym traktowane
jak dochody z akcji.
4. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli właściciel
dywidend, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie,
wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się siedziba
spółki wypłacającej dywidendy, działalność gospodarczą poprzez zakład w nim
położony bądź wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o stałą
placówkę, która jest w nim położona, i gdy udział, z tytułu którego wypłaca się
dywidendy, faktycznie wiąże się z działalnością takiego zakładu lub stałej
placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się
postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
5. Jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie,
osiąga zyski lub dochody z drugiego Umawiającego się Państwa, wówczas to drugie
Państwo nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę, z
wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie, lub przypadku, gdy udział, z
tytułu którego dywidendy są wypłacane, faktycznie wiąże się z działalnością
zakładu lub stałej placówki położonej w drugim Państwie, ani też obciążać nie
wydzielonych zysków spółki podatkiem od nie wydzielonych zysków, nawet gdy
wypłacane dywidendy lub nie wydzielone zyski całkowicie lub częściowo pochodzą z
zysków albo dochodów osiągniętych w tym drugim Państwie.
Artykuł 11
Odsetki
1. Odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże takie odsetki mogą być również opodatkowane w Umawiającym się
Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli
odbiorca odsetek jest ich właścicielem, podatek w ten sposób ustalony nie może
przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych odsetek. Właściwe władze Umawiających
się Państw mogą, w drodze wzajemnego porozumienia, rozstrzygnąć sposób
stosowania tego ograniczenia.
3. Niezależnie od postanowień ustępu 2 odsetki powstałe w Umawiającym się
Państwie i uzyskane na rzecz rządu drugiego Umawiającego się Państwa, który jest
ich właścicielem, w tym na rzecz jego jednostek terytorialnych i władz
lokalnych, jego banku centralnego lub jakiejkolwiek instytucji finansowej
kontrolowanej przez ten rząd, lub odsetki uzyskane z pożyczek gwarantowanych
przez dany rząd, będą zwolnione od opodatkowania w pierwszym Państwie.
4. Użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochód z wszelkiego rodzaju
wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych hipoteką, a w
szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów
dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami,
obligacjami lub skryptami dłużnymi. Opłaty karne z tytułu opóźnionej zapłaty nie
będą uważane za odsetki w rozumieniu tego artykułu.
5. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli właściciel odsetek,
mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w
drugim Państwie, w którym powstają odsetki, działalność gospodarczą poprzez
zakład tam położony bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą placówkę, która
jest w nim położona, i jeżeli wierzytelność, z której tytułu płacone są odsetki,
jest faktycznie związana z takim zakładem lub stałą placówką. W takim przypadku,
w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się postanowienia artykułu 7 lub
artykułu 14.
6. Uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem
jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna lub osoba mająca w
tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca
odsetki, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą
placówkę, w związku z których działalnością powstało zobowiązanie, z tytułu
którego są wypłacane odsetki i zapłata tych odsetek jest pokrywana przez ten
zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w Państwie, w
którym położony jest zakład lub stała placówka.
7. Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między płatnikiem a właścicielem
odsetek lub między nimi a osobą trzecią kwota odsetek związanych z zadłużeniem,
z którego tytułu są wypłacane, przekracza kwotę, która byłaby uzgodniona
pomiędzy płatnikiem a właścicielem odsetek bez tych powiązań, to postanowienia
tego artykułu mają zastosowanie tylko do ostatniej wymienionej kwoty. W takim
przypadku nadwyżka ponad wymienioną poprzednio część podlega opodatkowaniu w
każdym Umawiającym się Państwie, zgodnie z jego prawem, z zastosowaniem
odpowiednich postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 12
Należności licencyjne
1. Należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu,
mogą być również opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają,
i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności jest ich
właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 10 procent
kwoty brutto należności licencyjnych. Właściwe władze Umawiających się Państw
mogą w drodze wzajemnego porozumienia rozstrzygnąć sposób stosowania tego
ograniczenia.
3. Określenie "należności licencyjne", użyte w tym artykule, oznacza wszelkiego
rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich
praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z
filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla telewizji lub radia, wszelkiego
patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub
procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania
urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego albo za informacje dotyczące
doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.
4. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli właściciel
należności licencyjnych, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą
należności licencyjne, działalność gospodarczą przez zakład w nim położony bądź
wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą placówkę tam położoną, a prawa lub
majątek, z których tytułu wypłacane są należności licencyjne, faktycznie należą
do tego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku stosuje się odpowiednio,
w zależności od konkretnej sytuacji, postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
5. Uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, gdy
płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna albo
osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak
osoba wypłacająca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona w
Umawiającym się Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę, posiada w
Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z których
działalnością powstał obowiązek zapłaty należności licencyjnych, i zakład lub
stała placówka pokrywają te należności, to uważa się, że należności licencyjne
powstają w Państwie, w którym położony jest zakład lub stała placówka.
6. Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między płatnikiem a właścicielem
należności licencyjnych lub między nimi a osobą trzecią kwota należności
licencyjnych płacona za użytkowanie, prawo lub informację przekracza kwotę,
którą płatnik i właściciel należności licencyjnych uzgodniliby bez tych
powiązań, to postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej
wymienionej kwoty. W takim przypadku nadwyżka ponad wymienioną poprzednio kwotę
podlega opodatkowaniu w każdym Umawiającym się Państwie zgodnie z jego prawem i
z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 13
Zyski ze sprzedaży majątku
1. Zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego,
o którym mowa w artykule 6, i położonego w drugim Umawiającym się Państwie lub z
przeniesienia tytułu własności udziałów w spółce, której mienie składa się
głównie z takiego majątku, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część
majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w
drugim Umawiającym się Państwie, albo z przeniesienia tytułu własności majątku
ruchomego należącego do stałej placówki, którą osoba mająca miejsce zamieszkania
lub siedzibę w Umawiającym się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się
Państwie w celu wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami, które pochodzą z
przeniesienia tytułu własności takiego zakładu (odrębnie albo razem z całym
przedsiębiorstwem) lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym
drugim Państwie.
3. Zyski osiągane przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa z
przeniesienia tytułu własności statków morskich, statków powietrznych lub
pojazdów transportu drogowego eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej oraz
z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego związanego z eksploatacją
statków morskich, statków powietrznych lub pojazdów transportu drogowego
podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie.
4. Zyski z przeniesienia tytułu własności jakiegokolwiek majątku nie
wymienionego w ustępach 1, 2 i 3 podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym
się Państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub
siedzibę.
Artykuł 14
Wolne zawody
1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie
osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym
charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta
dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie w celu
wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to
dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w
jakim może być przypisany tej stałej placówce. Jeżeli osoba mająca miejsce
zamieszkania w Umawiającym się Państwie przebywa w drugim Umawiającym się
Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni w
jakimkolwiek dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w
danym roku podatkowym, to uważa się, że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką
w tym drugim Państwie, a dochód osiągnięty z wykonywanej przez nią działalności
w tym drugim Państwie przypisuje się stałej placówce.
2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną
działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak
również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów,
architektów, dentystów i księgowych.
Artykuł 15
Praca najemna
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 21 pensje, płace i inne
podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym
Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie.
Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być
opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenie, jakie osoba mająca
miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej,
wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w
pierwszym Państwie, jeżeli:
a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające
łącznie 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego
się lub kończącego w danym roku podatkowym, i
b) wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który
nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
c) wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą
pracodawca posiada w drugim Państwie.
3. Bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu wynagrodzenie
otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie z pracy najemnej, wykonywanej na pokładzie statku morskiego, statku
powietrznego lub pojazdu transportu drogowego, eksploatowanego w komunikacji
międzynarodowej, może być opodatkowane w tym Państwie.
Artykuł 16
Wynagrodzenia dyrektorów
Wynagrodzenia dyrektorów i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce
zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie
nadzorczej spółki lub w innym podobnym organie spółki, mającej siedzibę w drugim
Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Artykuł 17
Artyści i sportowcy
1. Bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15, dochód uzyskany przez osobę
mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu działalności
artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub
telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście wykonywanej w tym
charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie, może być
opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Jeżeli dochód mający związek z osobiście wykonywaną działalnością artysty lub
sportowca nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej osobie, to
dochód taki bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15, może być
opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty
lub sportowca jest wykonywana.
3. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania do dochodu z działalności
artysty lub sportowca, wykonywanej w Umawiającym się Państwie, jeżeli pobyt w
tym Państwie jest finansowany w całości lub w części z funduszy publicznych
drugiego Umawiającego się Państwa lub jego jednostek terytorialnych, lub władz
lokalnych. W takim przypadku dochód podlega opodatkowaniu tylko w tym
Umawiającym się Państwie, w którym artysta lub sportowiec ma miejsce
zamieszkania.
Artykuł 18
Emerytury i renty
Z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2, emerytury i inne podobne
świadczenia, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie z tytułu jej wcześniejszej pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Państwie, w którym odbiorca emerytury ma miejsce zamieszkania.
Artykuł 19
Pracownicy państwowi
1. a) Wynagrodzenie inne niż emerytura, wypłacane przez Umawiające się Państwo,
jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną, jego agencję lub jakąkolwiek
jednostkę kontrolowaną całkowicie przez to Państwo, jego jednostkę terytorialną
lub władzę lokalną osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego
Państwa, jego jednostki terytorialnej, władzy lokalnej, agencji lub innej
jednostki, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
b) Jednakże wynagrodzenie takie podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym
się Państwie, jeżeli usługi te są świadczone w tym Państwie, a osoba świadcząca
te usługi, mające miejsce zamieszkania w tym drugim Państwie:
(i) jest obywatelem tego Państwa lub
(ii) nie stała się osobą mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie wyłącznie w
celu świadczenia tych usług.
2. a) Jakakolwiek renta lub emerytura wypłacana przez Umawiające się Państwo,
jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną, jego agencję lub inną jednostkę
całkowicie kontrolowaną przez to Państwo, jego jednostkę lub władzę lokalną albo
z funduszy utworzonych przez to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę
lokalną, osobie fizycznej z tytułu świadczenia usług na rzecz tego Państwa, jego
jednostki terytorialnej, władzy lokalnej, agencji lub innej jednostki, podlega
opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
b) Jednakże taka renta lub emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim
Umawiającym się Państwie, jeśli osoba jest obywatelem tego Państwa i posiada w
nim miejsce zamieszkania.
3. Postanowienia artykułów 15, 16 i 18 stosuje się do wynagrodzeń i emerytur z
tytułu świadczenia usług pozostających w związku z działalnością gospodarczą
prowadzoną przez Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną, władzę
lokalną, jej Agencję lub jakąkolwiek jednostkę całkowicie kontrolowaną przez to
Państwo, jego jednostkę lub władzę lokalną.
Artykuł 20
Studenci
Należności otrzymywane na utrzymanie się, kształcenie lub odbywanie praktyki
przez studenta, stypendystę, ucznia lub praktykanta, który przebywa w pierwszym
Umawiającym się Państwie wyłącznie w celu kształcenia się, odbywania praktyki
lub szkolenia, a który ma lub bezpośrednio przed przybyciem do tego Państwa miał
miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, nie podlegają
opodatkowaniu w tym Państwie, jeżeli należności te pochodzą ze źródeł spoza tego
pierwszego Państwa.
Artykuł 21
Profesorowie i pracownicy naukowi
1. Osoba fizyczna, która przebywa czasowo w jednym Umawiającym się Państwie w
celu nauczania lub prowadzenia prac badawczych w uniwersytecie, szkole
pomaturalnej bądź innej uznanej placówce oświatowej tego Umawiającego się
Państwa, a która ma lub bezpośrednio przed tą wizytą miała stałe miejsce
zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, podlega zwolnieniu od
opodatkowania w pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie z tytułu
wynagrodzenia za nauczanie lub prowadzenie prac badawczych przez okres nie
przekraczający dwóch lat, licząc od dnia jej pierwszego przyjazdu w tym celu.
2. Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu nie mają zastosowania do dochodu
z tytułu prac badawczych, jeżeli takie prace są podejmowane nie w interesie
publicznym, ale głównie dla prywatnej korzyści określonej osoby lub osób.
Artykuł 22
Inne dochody
1. Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, które nie są objęte
postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Państwie.
2. Postanowień ustępu 1 nie stosuje się do dochodów nie będących dochodami z
majątku nieruchomego, określonego w artykule 6 ustęp 2, jeżeli osoba osiągająca
takie dochody, posiadająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą
przez zakład w nim położony lub wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w
oparciu o stałą placówkę w nim położoną i gdy prawo lub majątek, z tytułu
których osiąga dochód, są faktycznie związane z działalnością takiego zakładu
lub stałej placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji,
stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
Artykuł 23
Majątek
1. Majątek nieruchomy, określony w artykule 6, który jest własnością osoby
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, a położony
w drugim Umawiającym się Państwie, lub udział w spółce, której mienie składa się
głównie z takiego majątku, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Majątek ruchomy, stanowiący część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo
Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, lub majątek
ruchomy należący do stałej placówki, którą osoba mająca miejsce zamieszkania w
Umawiającym się Państwie posiada w celu wykonywania wolnego zawodu, może być
opodatkowany w tym drugim Państwie.
3. Majątek, który stanowią statki morskie, statki powietrzne i pojazdy
transportu drogowego, eksploatowane w komunikacji międzynarodowej, oraz barki w
żegludze śródlądowej, jak również majątek ruchomy służący do eksploatacji takich
statków morskich, statków powietrznych, pojazdów transportu drogowego i barek
eksploatowanych przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, podlega
opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
4. Wszelkie inne części majątku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
Artykuł 24
Unikanie podwójnego opodatkowania
1. W przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce,
podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący:
a) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód
lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być
opodatkowany w Estonii, to Polska zwolni, z uwzględnieniem postanowień litery
b), taki dochód lub majątek od opodatkowania. Polska może przy obliczaniu kwoty
podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę
podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód zwolniony od opodatkowania w
powyższy sposób nie był tak właśnie zwolniony z opodatkowania.
b) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga część
dochodu, który zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 i 12 może być
opodatkowany w Estonii, to Polska zezwoli na odliczenie od podatku dochodowego
tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Estonii. Jednakże
takie potrącenie nie może przekroczyć tej części podatku, która została
obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu,
która została osiągnięta w Estonii.
2. W przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Estonii,
podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący:
a) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Estonii osiąga dochód
lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być
opodatkowany w Polsce, to Estonia, jeżeli jej prawo wewnętrzne nie przewiduje
korzystniejszego traktowania, zezwoli na:
1) odliczenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty równej podatkowi
dochodowemu zapłaconemu w Polsce;
2) odliczenie od podatku od majątku tej osoby kwoty równej podatkowi od majątku
zapłaconemu w Polsce. Jednakże, w każdym przypadku, takie odliczenie nie może
przekroczyć tej części podatku od dochodu lub majątku w Estonii, która została
obliczona przed dokonaniem odliczenia i która w zależności od przypadku przypada
na dochód lub majątek, który może być opodatkowany w Polsce.
b) W rozumieniu postanowień litery a) tego ustępu, jeżeli spółka mająca siedzibę
w Estonii otrzymuje dywidendy od spółki mającej siedzibę w Polsce, w której
posiada co najmniej 10 procent udziałów z pełnymi prawami głosu, to podatek
będzie obejmował nie tylko podatek zapłacony w Polsce od dywidend, lecz również
podatek od zysków spółki, z których wypłacana jest dywidenda.
Artykuł 25
Równe traktowanie
1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym
się Państwie ani opodatkowaniu ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub
bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub
mogą być poddani w tych samych okolicznościach obywatele tego drugiego Państwa,
a w szczególności w związku z ich miejscem zamieszkania lub siedzibą. Niniejsze
postanowienie stosuje się również, bez względu na postanowienia artykułu 1, do
osób, które nie mają miejsca zamieszkania lub siedziby w jednym lub obu
Umawiających się Państwach.
2. Opodatkowaniu zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa
posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie może być w tym drugim Państwie
mniej korzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa
prowadzących taką samą działalność. Postanowienie to nie może być rozumiane jako
zobowiązujące Umawiające się Państwo do udzielenia osobom mającym miejsce
zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie jakichkolwiek osobistych
zwolnień, ulg i obniżek w celach podatkowych, z uwagi na stan cywilny i
rodzinny, których udziela ono osobom mającym miejsce zamieszkania na jego
terytorium.
3. Z wyjątkiem przypadków stosowania postanowień artykułu 9 ustęp 1, artykułu 11
ustęp 7 lub artykułu 12 ustęp 6, odsetki, należności licencyjne i inne koszty
ponoszone przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa na rzecz osoby mającej
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie są odliczane
przy określaniu podlegających opodatkowaniu zysków tego przedsiębiorstwa na
takich samych warunkach, jakby były one płacone na rzecz osoby mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym Państwie. Podobnie zobowiązania
przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, zaciągnięte wobec osoby mającej
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, są
odliczane przy określaniu podlegającego opodatkowaniu majątku tego
przedsiębiorstwa na takich samych warunkach, jakby były one zaciągnięte wobec
osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym wymienionym
Państwie.
4. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których majątek należy w całości
lub częściowo albo jest kontrolowany bezpośrednio lub pośrednio przez jedną lub
więcej osób, mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, nie mogą być w pierwszym Umawiającym się Państwie poddane ani
opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej
uciążliwe aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub mogą
być poddane podobne przedsiębiorstwa pierwszego wymienionego Państwa.
5. Postanowienia niniejszego artykułu stosuje się, bez względu na postanowienia
artykułu 2, do podatków, bez względu na ich rodzaj i nazwę.
Artykuł 26
Procedura wzajemnego porozumiewania się
1. Jeżeli osoba jest zdania, że działania jednego lub obu Umawiających się
Państw wprowadziły lub wprowadzą dla niej opodatkowanie, które jest niezgodne z
postanowieniami niniejszej umowy, to może ona, niezależnie od środków
odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych państw, przedstawić swoją
sprawę właściwej władzy tego państwa, w którym ma ona miejsce zamieszkania lub
siedzibę, lub jeżeli w danej sprawie mają zastosowanie postanowienia artykułu 25
ustęp 1 - właściwej władzy tego Umawiającego się Państwa, którego jest
obywatelem. Sprawa powinna być przedłożona w ciągu trzech lat, licząc od dnia
pierwszego urzędowego zawiadomienia o działaniu powodującym opodatkowanie
niezgodne z postanowieniami niniejszej umowy.
2. Właściwa władza, jeżeli uzna zarzut za uzasadniony i jeżeli nie może
spowodować zadowalającego rozwiązania, podejmie starania, aby przypadek ten
uregulować w porozumieniu z właściwą władzą drugiego Umawiającego się Państwa,
tak aby zapobiec opodatkowaniu niezgodnemu z niniejszą umową. Osiągnięte w ten
sposób porozumienie zostanie wprowadzone w życie bez względu na terminy
przewidziane przez ustawodawstwo wewnętrzne Umawiających się Państw.
3. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wspólnie czynić starania, aby w
drodze wzajemnego porozumienia usuwać trudności lub wątpliwości, które mogą
powstać przy interpretacji lub stosowaniu umowy. Mogą one również wspólnie
uzgodnić, w jaki sposób można zapobiec podwójnemu opodatkowaniu w przypadkach,
które nie są uregulowane w niniejszej umowie.
4. Właściwe władze Umawiających się Państw mogą komunikować się bezpośrednio w
celu osiągnięcia porozumienia w sprawach objętych postanowieniami poprzednich
ustępów. Jeżeli uzna się, że w celu osiągnięcia porozumienia należy
przeprowadzić ustną wymianę opinii, to taka wymiana opinii może nastąpić w
ramach komisji złożonej z przedstawicieli właściwych władz Umawiających się
Państw.
Artykuł 27
Wymiana informacji
1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały informacje, które są
niezbędne do stosowania postanowień niniejszej umowy lub dotyczące ustawodawstwa
wewnętrznego Umawiających się Państw, w odniesieniu do podatków objętych
niniejszą umową w zakresie, w jakim opodatkowanie przewidziane w tym
ustawodawstwie nie jest sprzeczne z umową. Wymiana informacji nie jest
ograniczona postanowieniami artykułu 1. Wszelkie informacje uzyskane przez
Umawiające się Państwo będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie jak
informacje uzyskane zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym tego Państwa i będą
mogły być ujawnione jedynie osobom i władzom (w tym sądom albo organom
administracyjnym) zajmującym się wymiarem lub poborem, egzekucją lub ściąganiem,
lub rozpatrywaniem odwołań w zakresie podatków objętych umową. Takie osoby lub
władze będą wykorzystywać informacje wyłącznie w podanych celach. Mogą one
ujawniać te informacje w jawnym postępowaniu sądowym lub w postanowieniach
sądowych.
2. Postanowienia ustępu 1 nie mogą być w żadnym przypadku interpretowane tak,
jak gdyby zobowiązywały jedno z Umawiających się Państw do:
a) stosowania środków administracyjnych, które są sprzeczne z ustawodawstwem lub
praktyką administracyjną tego lub drugiego Umawiającego się Państwa;
b) udzielania informacji, których uzyskanie nie byłoby możliwe na podstawie
własnego ustawodawstwa albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego
lub drugiego Umawiającego się Państwa;
c) udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową, gospodarczą,
przemysłową, kupiecką lub zawodową albo tryb działalności przedsiębiorstwa, lub
informacji, których udzielanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym (ordre
public).
Artykuł 28
Pracownicy dyplomatyczni i urzędnicy konsularni
Postanowienia niniejszej umowy nie naruszają przywilejów podatkowych,
przysługujących pracownikom dyplomatycznym lub urzędnikom konsularnym na
podstawie ogólnych zasad prawa międzynarodowego lub postanowień umów
szczególnych.
Artykuł 29
Wejście w życie
1. Rządy Umawiających się Państw przekażą sobie wzajemnie noty o spełnieniu
wymogów konstytucyjnych, niezbędnych dla wejścia w życie niniejszej umowy.
2. Niniejsza umowa wejdzie w życie w dniu otrzymania noty późniejszej, o której
mowa w ustępie 1, i jej postanowienia będą miały zastosowanie:
a) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła - do dochodów uzyskanych w
dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w
którym niniejsza umowa weszła w życie;
b) w odniesieniu do innych podatków od dochodu i majątku - do podatków należnych
za każdy rok podatkowy rozpoczynający się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w
roku kalendarzowym następującym po roku, w którym niniejsza umowa weszła w
życie.
Artykuł 30
Wypowiedzenie
Niniejsza umowa pozostaje w mocy do czasu wypowiedzenia jej przez Umawiające się
Państwo. Każde Umawiające się Państwo może wypowiedzieć umowę, przekazując w
drodze dyplomatycznej pisemną notyfikację o wypowiedzeniu, co najmniej sześć
miesięcy przed końcem roku kalendarzowego. W takim przypadku niniejsza umowa
przestanie obowiązywać:
a) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła - do dochodów uzyskanych w
dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w
którym przekazano notę o wypowiedzeniu,
b) w odniesieniu do innych podatków od dochodu i majątku - do podatków należnych
za każdy rok podatkowy rozpoczynający się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w
roku kalendarzowym następującym po roku, w którym przekazano notę o
wypowiedzeniu.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni, podpisali niniejszą
umowę.
Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Tallinie dnia 9 maja 1994 r. w językach
polskim, estońskim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo
autentyczne. W przypadku rozbieżności przy interpretacji tekst angielski uważany
będzie za rozstrzygający.
Z upoważnienia Rzeczypospolitej Polskiej: I. Byczewski
Z upoważnienia Republiki Estońskiej: R. M�lk
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 30 czerwca 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L. S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 9 lutego 1995 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką
Estońską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu
się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w
Tallinie dnia 9 maja 1994 r.
(Dz. U. Nr 77, poz. 389)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 29 Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków
od dochodu i majątku, sporządzonej w Tallinie dnia 9 maja 1994 r., dokonane
zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z powyższym umowa
weszła w życie dnia 9 grudnia 1994 r.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 9 czerwca 1995 r.
o zmianie ustawy - Prawo budżetowe.
(Dz. U Nr 78,poz. 390)
Art. 1. W ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r.
Nr 72, poz. 344 oraz z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz.
685) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 skreśla się ust. 3;
2) w art. 18 ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Szczegółowe zasady gospodarki finansowej państwowego funduszu celowego, w
zakresie nie uregulowanym ustawą, o której mowa w ust. 1, ustala, w drodze
rozporządzenia, minister nadzorujący państwowy fundusz celowy, w porozumieniu z
Ministrem Finansów.";
3) w art. 23:
a) ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie:
"5. Rada Ministrów lub Minister Finansów mogą również, w ramach kwoty, o której
mowa w ust. 3, w innej formie niż poręczenie, gwarantować bankom zagranicznym
oraz międzynarodowym instytucjom finansowym spłatę kredytów lub pożyczek
zagranicznych wraz z odsetkami i innymi kosztami, jeżeli wymagają tego zasady
lub zwyczaje międzynarodowe.
6. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa warunki, tryb oraz opłaty z
tytułu udzielenia poręczeń, o których mowa w ust. 1, i gwarantowania, o których
mowa w ust. 5.",
b) w ust. 7 wyrazy "i 6" zastępuje się wyrazami "i 5" i po kropce dodaje się
zdanie w brzmieniu:
"Do egzekucji kwot zapłaconych z tytułu udzielonego poręczenia lub gwarantowania
stosuje się przepisy ustawy o zobowiązaniach podatkowych.";
4) w art. 27 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Do inwestycji centralnych zalicza się inwestycje państwowych zakładów
budżetowych oraz mogą być zaliczane inwestycje podmiotów gospodarczych i
państwowych jednostek organizacyjnych, o których mowa w art. 26 pkt 2,
finansowane w całości lub w części ze środków budżetu państwa lub z kredytu
bankowego, objętego poręczeniem albo inną formą gwarantowania przez Skarb
Państwa spłaty kredytu, jeżeli okres realizacji przekracza rok budżetowy, a
całkowita wartość kosztorysowania danej inwestycji jest wyższa od kwoty
określonej przez Ministra Finansów w zarządzeniu wydanym na podstawie art. 31
ust. 3 pkt 1.";
5) w art. 28:
a) w ust. 1 skreśla się wyrazy ", z zastrzeżeniem ust. 3,",
b) skreśla się ust. 3;
6) w art. 31:
a) skreśla się ust. 1 i 2,
b) w ust. 3 w pkt 1 po wyrazie "określa" dodaje się wyrazy " , w drodze
zarządzenia,";
7) w art. 33:
a) w ust. 1 wyrazy "15 listopada" zastępuje się wyrazami "31 października",
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. W razie gdy z początkiem roku budżetowego nie wejdzie w życie ustawa
budżetowa lub ustawa o prowizorium budżetowym, podstawą gospodarki finansowej
państwa, w tym również określenia stawek należności budżetowych, wielkości
zadłużenia z tytułów określonych w art. 40 ust. 1 pkt 1 i 2, emisji skarbowych
papierów wartościowych oraz składek na państwowe fundusze celowe, jest, do czasu
wejścia w życie odpowiedniej ustawy, przedstawiony Sejmowi jeden z projektów
ustaw, o których mowa w ust. 1 i 3",
c) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
"7. Informację o wysokości stawek należności budżetowych i składek na państwowe
fundusze celowe ujętych w projekcie ustawy budżetowej - dla których obowiązek
ustalenia wysokości stawek w ustawie budżetowej wynika z innych ustaw - ogłasza
Minister Finansów, w drodze obwieszczenia, przed rozpoczęciem roku, w którym
należności te są wymagalne.";
8) w art. 34 w ust. 3:
a) po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) założenia polityki społeczno-gospodarczej na rok budżetowy,"
b) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) założenia dotyczące podstawowych wielkości makroekonomicznych (produktu
krajowego brutto i składników jego ostatecznego podziału, obrotów handlu
zagranicznego, cen, zatrudnienia, poziomu bezrobocia) na rok budżetowy i kolejne
dwa lata,"
c) po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) prognozy wskaźników charakteryzujących dochody ludności i sytuację
finansową przedsiębiorstw na rok budżetowy,";
9) w art. 39 w ust. 3 skreśla się wyrazy "i wojewodowie";
10) w art. 40 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Minister Finansów określa, w drodze zarządzenia, warunki emisji skarbowych
papierów wartościowych, o których mowa w ust. 1 pkt 2, a w szczególności wartość
nominalną poszczególnych emisji, wysokość i sposób oprocentowania, terminy
wykupu i płatności odsetkowych, podmioty uprawnione do nabycia, sposób ustalenia
ceny emisyjnej oraz terminy przedawnienia.";
11) w art. 45 w ust. 3 wyrazy "Ministrowie i wojewodowie" zastępuje się wyrazami
"Dysponenci części budżetowych";
12) w art. 46 w ust. 5 wyrazy "pkt 3" zastępuje się wyrazami "pkt 4";
13) w art. 57:
a) w ust. 1:
- pkt 8 otrzymuje brzmienie:
"8) zaciągnięcie w roku budżetowym zobowiązań, które - przy uwzględnieniu
wymagalnych terminów płatności i zobowiązań wymagalnych z okresów
poprzedzających rok budżetowy - przekraczają plan finansowy jednostki
wykonującej budżet,"
- pkt 12 i 13 otrzymują brzmienie:
"12) zlecenie jednostce niepaństwowej zadania państwowego z naruszeniem
wynikających z rozporządzenia wydanego na podstawie art. 20 ust. 3 warunków i
trybu zlecania tych zadań lub zasad ustalania i rozliczania dotacji na to
zadanie,
13) naruszenie zasad realizacji budżetu określonych na podstawie art. 39 ust. 1
lub art. 39a pkt 2, a także szczególnych zasad gospodarki finansowej i zasad
wykonywaniu budżetu ustalonych na podstawie art. 70,"
- w pkt 15 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 16 w brzmieniu:
"16) zaniechanie przez kierownika jednostki lub rzecznika dyscypliny budżetowej
zawiadomienia komisji orzekającej o naruszeniu dyscypliny budżetowej.",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a. w brzmieniu:
"2a. Nie stanowi naruszenia dyscypliny budżetowej sprzedaż wierzytelności Skarbu
Państwa, powstałych w związku z udzielonymi poręczeniami lub gwarancjami Rady
Ministrów albo Ministra Finansów spłaty ze środków budżetu państwa części lub
całości kredytu bankowego, poniżej kwoty wynikającej z prawidłowego obliczenia,
jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że odzyskanie kwot w pełnej wysokości nie
jest możliwe, a Rada Ministrów wyrazi zgodę na sprzedaż wierzytelności.",
c) w ust. 3 wyrazy "ust. 1 i 2" zastępuje się wyrazami "ust. 1, z wyjątkiem pkt
10";
14) w art. 59 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) łączna kwota przekroczenia wydatków budżetowych przewidzianych w planie
finansowym jednostki wykonującej budżet lub szkoda jest niższa od przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1.";
15) w art. 62 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:
"4. Jeżeli skutkiem naruszenia dyscypliny budżetowej jest szkoda (w tym odsetki
za zwłokę), wymierza się karę pieniężną.
5. Przy orzekaniu w sprawach o naruszenie dyscypliny budżetowej stosuje się
odpowiednio art. 2, 4, 7, 33 i 34 oraz art. 39 ż 1 i 2 Kodeksu wykroczeń.";
16) w art. 65 dodaje ust. 3 w brzmieniu:
"3. Minister Finansów sprawuje nadzór nad działalnością organów orzekających w
sprawach o naruszenie dyscypliny budżetowej.";
17) art. 68 otrzymuje brzmienie:
"Art. 68. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa:
1) zakres działania organów orzekających w sprawach o naruszenie dyscypliny
budżetowej i tryb postępowania przed nimi,
2) zasady powoływania i tryb działania rzeczników dyscypliny budżetowej,
3) zasady i wysokość wynagrodzenia za udział w rozprawie przed komisją
orzekającą w sprawach o naruszenie dyscypliny budżetowej pierwszej i drugiej
instancji, należnego członkom składu orzekającego oraz rzecznikowi dyscypliny
budżetowej i protokolantowi,
4) tryb sprawowania nadzoru nad działalnością organów orzekających w sprawach o
naruszenie dyscypliny budżetowej,
5) zakres informacji przekazywanych organowi nadzoru.";
18) w art. 70 w ust. 1 wyrazy "odpowiedzialności za" zastępuje się wyrazami
"oraz tryb postępowania przed resortowymi komisjami orzekającymi w sprawach o".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od jej ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
z dnia 16 czerwca 1995 r.
w sprawie wykonywania niektórych zawodów filmowych
(Dz. U. Nr 78, poz. 392)
Na podstawie art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o kinematografii (Dz.
U. Nr 22, poz. 127; z 1989 r. Nr 6, poz. 33 i Nr 35, poz. 192 oraz z 1990 r. Nr
89, poz. 517) zarządza się, co następuje:
ż 1. Rozporządzenie dotyczy zawodów:
1) kaskadera filmowego,
2) kaskadera filmowego - koordynatora.
ż 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa:
1) bez bliższego określenia o zawodach filmowych, należy przez to rozumieć
zawody kaskadera filmowego i kaskadera filmowego - koordynatora,
2) o orzeczeniu lekarskim, należy przez to rozumieć orzeczenie lekarskie
wystawione przez Centralny Ośrodek Medycyny Sportowej stosownie do przepisów
określających zasady i tryb prowadzenia badań lekarskich oraz zasad opieki
medycznej nad osobami uprawiającymi sport i rekreację ruchową w ramach
stowarzyszeń kultury fizycznej, w części dotyczącej osób uprawiających pięciobój
nowoczesny.
ż 3. 1. Zawody filmowe może wykonywać osoba, które uzyska decyzję stwierdzającą
kwalifikacje do ich wykonywania.
2. Decyzję stwierdzającą kwalifikacje do wykonywania zawodu filmowego wydaje
Przewodniczący Komitetu Kinematografii, zwany dalej "właściwym organem".
ż 4. Zawód kaskadera filmowego polega na odtwarzaniu ról aktorskich wymagających
od wykonawcy wykorzystania odpowiednich umiejętności, związanych z podejmowaniem
ryzyka.
ż 5. 1. Zawód kaskadera filmowego - koordynatora polega na wykonywaniu czynności
reżyserskich w zakresie realizowanych na planie filmowym scen kaskaderskich,
aktorskich scen niebezpiecznych i scen walki.
2. Czynności reżyserskie, o których mowa w ust. 1, polegają w szczególności na:
1) dokładnym zapoznaniu się z treścią scenopisu filmu oraz koncepcjami reżysera
co do realizacji scen kaskaderskich, aktorskich scen niebezpiecznych i scen
walki,
2) doborze kaskaderów do wykonania scen kaskaderskich, aktorskich scen
niebezpiecznych i scen walki,
3) ułożeniu, przygotowaniu i przećwiczeniu scen walk, bójek i innych
niebezpiecznych scen masowych,
4) wyborze i ocenie miejsc przewidzianych do realizacji scen kaskaderskich,
aktorskich scen niebezpiecznych i scen walki przed przystąpieniem do zdjęć,
5) sprawdzeniu stanu sprzętu zabezpieczającego kaskaderów,
6) obecności na planie zdjęciowym w czasie wykonywania scen kaskaderskich,
aktorskich scen niebezpiecznych i scen walki.
ż 6. 1. Kaskaderem filmowym może być osoba, która:
1) posiada co najmniej średnie wykształcenie,
2) posiada odpowiedni stan zdrowia stwierdzony orzeczeniem lekarskim,
3) posiada ważne zaświadczenie o ukończeniu szkolenia w zakresie bezpieczeństwa
i higieny pracy przy produkcji filmowej,
4) odbyła pięcioletnią praktykę zawodową pod nadzorem osoby posiadającej
kwalifikacje kaskadera filmowego - koordynatora, połączoną z udziałem w
realizacji co najmniej dziesięciu filmów,
5) zdała przed komisją kwalifikacyjną, o której mowa w ż 9, egzamin praktyczny
obejmujący wykonywanie czynności kaskaderskich przy użyciu efektów
pirotechnicznych, walkę na białą broń, jazdę konną, skoki i upadki z wysokości,
pływanie oraz sporty i sztuki walki, a także, do wyboru przez egzaminowanego,
trzy spośród następujących dziedzin:
a) akrobatyka sportowa,
b) alpinizm,
c) spadochroniarstwo,
d) lotniarstwo,
e) płetwonurkowanie,
f) żeglarstwo,
g) sporty motorowe,
h) wykonanie efektu palenia się człowieka,
i) sporty motorowodne i narciarstwo wodne,
j) narciarstwo.
2. Dopuszczenie osoby do odbycia praktyki zawodowej, o której mowa w ust. 1 pkt
4, następuje po przedstawieniu orzeczenia lekarskiego oraz ważnego zaświadczenia
o ukończeniu szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji
filmowej, a także po zdaniu przed komisją kwalifikacyjną wymienioną w ż 9
egzaminu praktycznego obejmującego co najmniej trzy dziedziny wybrane przez
egzaminowanego spośród następujących:
1) walka na białą broń,
2) jazda konna,
3) skoki i upadki z wysokości,
4) pływanie,
5) sporty i sztuki walki.
3. Decyzję o dopuszczeniu lub odmowie dopuszczenia do odbycia praktyki zawodowej
wydaje właściwy organ.
ż 7. Kaskaderem filmowym - koordynatorem może być osoba, która posiada co
najmniej sześcioletni staż pracy w zawodzie kaskadera filmowego oraz ważne
zaświadczenie o ukończeniu szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy
przy produkcji filmowej, a także odpowiedni stan zdrowia stwierdzony orzeczeniem
lekarskim potwierdzającym zdolność do wykonywania zawodu kaskadera filmowego -
koordynatora.
ż 8. 1. Właściwy organ wydaje decyzję stwierdzającą kwalifikacje uprawniające do
wykonywania zawodu filmowego po przeprowadzeniu postępowania kwalifikacyjnego
przez komisję kwalifikacyjną.
2. Decyzja stwierdzająca kwalifikacje uprawniające do wykonywania zawodu
kaskadera filmowego - koordynatora jest ważna łącznie odpowiednio z orzeczeniem
lekarskim lub ze świadectwem lekarskim.
ż 9. 1. Właściwy organ tworzy komisję kwalifikacyjną, do której zadań należy:
1) opiniowanie wniosków o stwierdzenie kwalifikacji uprawniających do
wykonywania zawodów filmowych,
2) ustalanie praktyki zawodowej i stażu pracy na podstawie przedłożonych
dokumentów,
3) przeprowadzanie egzaminów praktycznych.
2. Komisja kwalifikacyjna składa się z pięciu członków, których powołuje i
odwołuje właściwy organ, przy czym dwóch członków powoływanych jest spośród osób
wskazanych przez właściwe stowarzyszenia twórców, artystów wykonawców i
producentów filmowych, a trzech członków - spośród osób wskazanych przez związek
zawodowy reprezentatywny dla większości kaskaderów filmowych wykonujących ten
zawód; przewodniczącego komisji powołuje i odwołuje właściwy organ spośród jej
członków.
3. Przewodniczący komisji kwalifikacyjnej kieruje pracami komisji i ustala
regulamin jej działania; regulamin zatwierdza właściwy organ.
4. W uzasadnionych przypadkach komisja kwalifikacyjna może w trakcie
postępowania kwalifikacyjnego zasięgać opinii specjalistów w danej dziedzinie.
ż 10. 1. Osoby ubiegające się o stwierdzenie kwalifikacji uprawniających do
wykonywania zawodów filmowych składają do właściwego organu pisemny wniosek.
2. Wniosek powinien zawierać imię, nazwisko i wiek osoby oraz jej adres, a także
wskazywać zawód filmowy, do którego wykonywania stwierdzone mają być
kwalifikacje.
3. Osoby, o których mowa w ust. 1, załączają do wniosku świadectwo ukończenia
szkoły średniej lub dyplom ukończenia wyższych studiów, a ponadto dokumenty
potwierdzające praktykę zawodową lub staż pracy wymagany w zawodach filmowych.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do osób ubiegających się o
dopuszczenie do egzaminu, o którym mowa w ż 6 ust. 2.
ż 11. 1. Koszty postępowania kwalifikacyjnego ponosi wnioskodawca.
2. Dowód opłacenia kosztów postępowania kwalifikacyjnego dołącza się do wniosku,
o którym mowa w ż 10 ust. 1.
3. Koszty postępowania kwalifikacyjnego ustala i rozlicza przewodniczący komisji
kwalifikacyjnej.
ż 12. 1. Członkowie komisji kwalifikacyjnej za udział w jej pracach otrzymują
wynagrodzenie na podstawie umów cywilnoprawnych zawieranych z właściwym organem.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do osób, o których mowa w ż 9 ust. 4.
ż 13. 1. Postępowanie kwalifikacyjne powinno być zakończone w terminie nie
dłuższym niż 3 miesiące od dnia złożenia dokumentów, o których mowa w ż 10 i ż
11 ust. 2.
2. O terminie i miejscu przeprowadzenia postępowania kwalifikacyjnego
przewodniczący komisji kwalifikacyjnej zawiadamia osoby zainteresowane
najpóźniej na 14 dni przed wyznaczonym terminem.
ż 14. Przed egzaminami, o których mowa w ż 6 ust. 1 pkt 5 i ust. 2, komisja
kwalifikacyjna sprawdza, czy wnioskodawca posiada orzeczenie lekarskie.
ż 15. Przewodniczący komisji przekazuje właściwemu organowi protokół komisji
kwalifikacyjnej wraz z wnioskiem wnioskodawcy.
ż 16. Jeżeli wnioskodawca nie zgłosił się w wyznaczonym terminie na posiedzenie
komisji kwalifikacyjnej, komisja zwraca złożone dokumenty.
ż 17. Wnioskodawca, któremu właściwy organ odmówił stwierdzenia kwalifikacji
uprawniających do wykonywania zawodu filmowego, może ponownie wystąpić o ich
stwierdzenie po upływie roku, licząc od dnia, kiedy decyzja odmowna stała się
ostateczna.
ż 18. Właściwy organ, w terminie dwóch miesięcy od dnia wejścia w życie
rozporządzenia, utworzy komisję kwalifikacyjną.
ż 19. 1. Osoby wykonujące zawodowo w dniu wejścia w życie rozporządzenia
działalność artystyczną w dziedzinie produkcji filmowej w charakterze kaskadera
powinny, w terminie dwóch miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia,
wystąpić z wnioskiem do właściwego organu o wydanie decyzji stwierdzającej
kwalifikacje uprawniające do wykonywania zawodu filmowego.
2. W razie niezłożenia wniosku w terminie określonym w ust. 1, osoby, o których
mowa w powołanym ustępie, są obowiązane do zaprzestania wykonywania działalności
wymienionej w ust. 1.
3. Osoby wymienione w ust. 1, które do dnia wejścia w życie rozporządzenia
wykonywały zawodowo działalność artystyczną w dziedzinie produkcji filmowej w
charakterze kaskadera przez okres co najmniej:
1) dwóch lat - mogą przystąpić do egzaminu, o którym mowa w ż 6 ust. 1 pkt 5,
bez odbywania praktyki zawodowej określonej w ż 6 ust. 1 pkt 4,
2) pięciu lat - mogą uzyskać stwierdzenie kwalifikacji uprawniających do
wykonywania zawodu kaskadera filmowego bez konieczności odbywania praktyki
zawodowej określonej w ż 6 ust. 1 pkt 4 oraz zdawania egzaminu, o którym mowa w
ż 6 ust. 1 pkt 5, a w przypadku wykonywania zawodowo działalności, o której mowa
w ust. 1, przez okres co najmniej piętnastu lat - mogą wystąpić do właściwego
organu o zwolnienie od obowiązku posiadania średniego wykształcenia,
3) piętnastu lat - mogą uzyskać stwierdzenie kwalifikacji uprawniających do
wykonywania zawodu kaskadera filmowego - koordynatora.
ż 20. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie jednego miesiąca od dnia
ogłoszenia.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej
z dnia 2 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyjmowania
żołnierzy zawodowych na studia w wyższych szkołach wojskowych, przebiegu
immatrykulacji oraz studiów, jak również organów wojskowych właściwych w tych
sprawach.
(Dz. U. Nr 78, poz. 393)
Na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 31 marca 1965 r. o wyższym
szkolnictwie wojskowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 10, poz. 40) i art. 56 pkt 1 i 2
ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz.
U. z 1992 r. Nr 8, poz. 31 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 10, poz. 36)
zarządza się co następuje:
ż1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 6 sierpnia 1992 r. w
sprawie szczegółowych warunków i trybu przyjmowania żołnierzy zawodowych na
studia w wyższych szkołach wojskowych, przebiegu immatrykulacji oraz studiów,
jak również organów wojskowych właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 63, poz.
319) wprowadza się następujące zmiany:
1) dotychczasową treść ż 6 oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w
brzmieniu:
"2. Szef Departamentu Kadr, w uzasadnionych przypadkach, może wyrazić zgodę na
skierowanie na egzamin wstępny na studia wyższe i wyższe studia zawodowe
żołnierzy zawodowych, którzy przekroczyli wiek określony w ust. 1.";
2) w ż 9:
a) w ust.1 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
"5) oficerów zajmujących stanowiska służbowe niższe od stanowiska dowódcy
kompanii (równorzędnego).",
b) w ust. 2 wyrazy "nie wymienieni w ust. 1" zastępuje się wyrazami "a także
posiadający dyplom ukończenia studiów wyższych".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony: Z. W. Okoński

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 21 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad, warunków i trybu mianowania na
stopnie wojskowe.
(Dz. U. Nr 78, poz. 394)
Na podstawie art. 76 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr
40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 165) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 lipca 1992 r. w
sprawie zasad warunków i trybu mianowania na stopnie wojskowe (Dz. U. Nr 59,
poz. 300) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 2 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. W razie mianowania na wyższy stopień wojskowy za dokonanie czynu
świadczącego o szczególnym męstwie lub za wyjątkowe zasługi, następuje ono
niezależnie od istnienia warunków wymaganych do mianowania.";
2) w ż 30:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
b) dodaje ust. 2 w brzmieniu:
"2. Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się do żołnierzy oraz osób nie będących
żołnierzami wyłącznie w razie ich powołania do zawodowej służby wojskowej.";
3) w ż 33 dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
"4) na stopień młodszego chorążego - Minister Obrony Narodowej.";
4) po ż 33 dodaje się rozdział 7a w brzmieniu:
"Rozdział 7a. Mianowanie za dokonanie czynu świadczącego o szczególnym męstwie
lub za wyjątkowe zasługi
ż 33a. Mianowanie żołnierza na kolejny wyższy stopień wojskowy za dokonanie
czynu świadczącego o szczególnym męstwie lub za wyjątkowe zasługi może nastąpić
tylko jeden raz; w wyjątkowych, szczególnie uzasadnionych wypadkach mianowanie
żołnierza może nastąpić po raz drugi.
ż 33b. 1. Z wnioskiem o mianowanie na kolejny wyższy stopień wojskowy występują:
1) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego
(zamieszkania) lub pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące żołnierza
rezerwy lub osoby nie będącej żołnierzem,
2) dowódca jednostki wojskowej, do której żołnierz posiada przydział
mobilizacyjny,
3) władze naczelne organizacji kombatanckich, z uwzględnieniem trybu określonego
w ust. 3,
4) attaches wojskowi polskich przedstawicielstw dyplomatycznych w stosunku do
osób posiadających obywatelstwo polskie, stale zamieszkujących za granicą.
2. Wniosek o mianowanie przedstawia się drogą służbową organowi uprawnionemu do
mianowania.
3. Władze naczelne organizacji kombatanckich wnioski na pierwszy stopień
chorążego oraz na wszystkie stopnie oficerskie, w tym na stopnie oficerskie,
składają (przesyłają) do Urzędu do Spraw Kombatantów i o Osób Represjonowanych,
który po ich opracowaniu przesyła je do Ministerstwa Obrony Narodowej. Na
pozostałe stopnie chorążych i stopnie podoficerskie organizacje kombatanckie
składają wnioski w wojskowej komendzie uzupełnień właściwej ze względu na
miejsce zamieszkania";
5) po ż 35 dodaje się rozdział 8a w brzmieniu :
"Rozdział 8a. Sporządzenie i wręczenie aktów mianowania
ż 35a . 1. Żołnierzom mianowanym na stopnie wojskowe wręcza się akt mianowania.
2. Akt mianowania sporządza organ, który mianował żołnierza, albo na jego
polecenie (zgodnie z podległościa służbową) szef wojewódzkiego sztabu
wojskowego. W szczególnych sytuacjach akt mianowania sporządza Szef Departamentu
Kadr Ministerstwa Obrony Narodowej.
3. Akt mianowania wręcza żołnierzowi wojskowy komendant uzupełnień lub szef
wojewódzkiego sztabu wojskowego albo żołnierz zawodowy upoważniony przez organ
uprawniony do mianowania lub też attache wojskowy, o którym mowa ust. 1 pkt 4.
4. Wręczenia aktu mianowania na wyższy stopień wojskowy dokonuje się w sposób
uroczysty w czasie obchodów święta Wojska Polskiego, świąt narodowych lub
rocznic ważnych wydarzeń historycznych.
5. Uroczystości związane z wręczeniem aktów mianowania organizują wojskowi
komendanci uzupełnień dla żołnierzy zamieszkałych w miejscowościach objętych
terytorialnym zasięgiem działania wojskowych komend uzupełnień, w sposób
określony w ceremoniale wojskowym, lub attaches wojskowi, o których mowa w ż 33b
ust. 1 pkt 4.
ż 35b. Na uroczyste wręczenie aktów mianowania zaprasza się w szczególności
przedstawicieli kombatanckich, które wystąpiły z wnioskiem mianowania.
ż 35c. 1. Żołnierze mianowanych na wyższe stopnie wojskowe, którzy nie mogli
przybyć na uroczystość związaną z wręczeniem aktów mianowania, powiadamia się o
innym terminie wręczenia aktów mianowania.
2. Żołnierzom, którzy nie mogą przybyć na uroczystość wręczenia aktów
mianowania, zwłaszcza z powodu długo0trwałej choroby, akt mianowania wręcza się
w miejscu ich pobytu.
ż 35d. Akt mianowania zmarłego żołnierza wręcza się najbliższym członkom jego
rodziny."
6) skreśla się ż 36.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: Z. W. Okoński

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 16 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania
niektórych Polskich Norm i norm branżowych.
(Dz. U. Nr 78, poz. 395)
Na podstawie art. 19 ust. 2, w związku z art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 3 kwietnia
1993 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 55, poz. 251) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 24 marca
1994 r. w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych Polskich Norm i
norm branżowych (Dz. U. Nr 44, poz. 175) w załącznikach nr 1 i 2 wprowadza się
następujące zmiany:
1. W załączniku nr 1 "Wykaz Polskich Norm do obowiązkowego stosowania":
1) w rozdziale I "Budownictwo drogowe, mostowe i kolejowe":
a) w poz. 5 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Ochrona przed korozją. Ograniczanie upływu prądów błądzących z trakcyjnych
sieci powrotnych prądu stałego",
b) w poz. 8 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Drogi samochodowe. Nawierzchnie drogowe. Podział, nazwy, określenia",
c) w poz. 25 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Konstrukcje drogowe. Podbudowa i nawierzchnia z tłucznia kamiennego",
d) w poz. 26 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Drogi samochodowe. Nawierzchnie z kostki kamiennej nieregularnej. Wymagania
techniczne i badania przy odbiorze",
2) w rozdziale II "Transport kolejowy":
a) w poz. 1 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Koleje wąskotorowe. Skrajnia taboru i skrajnie budowli dla kolei o szerokości
toru 750 mm",
b) dodaje się poz. 3a w brzmieniu:
"3a. PN-K-02059: 1994 Tabor kolejowy. Tablice i znaki ostrzegawcze przed
porażeniem prądem elektrycznym",
c) w poz. 7 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Tabor kolejowy. Podatność na zapalenie siedzeń wagonowych. Wymagania i
badania",
d) w poz. 9 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Tabor kolejowy. Pomiar sztywności skrętnej",
e) w poz. 11 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Tabor kolejowy. Zabezpieczenie przeciwpożarowe elektrycznych pojazdów
trakcyjnych. Wymagania",
f) dodaje się poz. 13a w brzmieniu:
"13a. PN-K-11010: 1994 Tabor kolejowy. Instalacja klimatyzacji i ogrzewania
nawiewnego wagonu. Wymagania ogólne",
g) w poz. 21 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Tabor kolejowy. Gniazdo trzpienia mocującego kontenery. Główne wymiary",
h) dodaje się poz. 29 w brzmieniu:
"29. PN-92/K-91056 Tabor kolejowy. Zarys zewnętrzny obręczy i wieńców kół
bezobręczowych zestawów kołowych",
3) w rozdziale III "Transport samochodowy":
a) w poz. 8 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Płyny niskokrzepnące do układów chłodzenia silników spalinowych. Badanie
właściwości korozyjnych w naczyniu szklanym",
b) w poz. 10 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Płyny niskokrzepnące do układów chłodzenia silników spalinowych. Badanie
właściwości korozyjnych w stanowisku badawczym symulującym pracę układu
chłodzenia",
c) w poz. 16 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Samochody ciężarowe, autobusy i trolejbusy. Miejsce pracy kierowcy. Wymagania",
d) skreśla się poz. 21,
e) dodaje się poz. 22a i 22b w brzmieniu:
"22a. PN-93/S-73101 Pojazdy samochodowe. Tylne tablice wyróżniające ciężkie i
długie pojazdy. Wymagania i badania,
22b. PN-S-73102: 1994 Tablice wyróżniające pojazdy wolno poruszające się.
Wymagania i badania",
4) w rozdziale IV "Żegluga powietrzna" w poz. 2 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Ruch lotniczy. Oznaczanie naziemnych przeszkód lotniczych",
5) w rozdziale V "Pomocniczy sprzęt przeładunkowy":
a) w poz. 1 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Technika bezpieczeństwa. Dźwignice. Tablice oraz napisy informacyjne i
ostrzegawcze",
b) w poz. 2 dotychczasową normę zastępuje się normą:
"PN-M-84564: 1994 Zawiesia cięgnowe i chwytno-zaczepowe. Haki z uchem",
c) w poz. 4 dotychczasową normę zastępuje się normą:
"PN-M-84712: 1994 Zawiesia łańcuchowe jednocięgnowe",
d) w poz. 5 numer normy "PN-84/M-84714" zastępuje się numerem "PN-M-84714:
1994",
e) w poz. 6 numer normy "PN-86/M-84715" zastępuje się numerem "PN-M-84715:
1994",
f) w poz. 7 numer normy "PN-91/M-84716" zastępuje się numerem "PN-M-84716:
1994",
g) dodaje się poz. 7a w brzmieniu:
"7a. PN-M-84718: 1994 Zawiesia łańcuchowe dwucięgnowe",
h) w poz. 16 numer normy "PN-89/M-84732" zastępuje się numerem "PN-M-84732:
1994",
i) w poz. 17 numer normy "PN-90/M-84733" zastępuje się numerem "PN-M-84733:
1994",
j) w poz. 18 numer normy "PN-84/M-84734" zastępuje się numerem "PN-M-84734:
1994",
k) w poz. 19 numer normy "PN-84/M-84735" zastępuje się numerem "PN-M-84735:
1994",
l) w poz. 20 numer normy "PN-89/M-84736" zastępuje się numerem "PN-M-84736:
1994",
ł) w poz. 21 numer normy "PN-89/M-84737" zastępuje się numerem "PN-M-84737:
1994",
m) dodaje się poz. 22 w brzmieniu:
"22. PN-M-84719: 1994 Cięgna z lin stalowych. Złącza zaciskowe pętli",
6) w rozdziale VI "Żegluga morska i śródlądowa":
a) w poz. 3 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Wciągarki manewrowo-kotwiczne, linowe ręczne MKLR. Ogólne wymagania i badania",
b) w poz. 7 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Kołnierze i elementy złącz instalacji sanitarnych odpływowych statków wodnych",
c) dodaje się poz. 9 w brzmieniu:
"9. PN-W-88020: 1994 Żegluga śródlądowa. Pomieszczenia i instalacje dla urządzeń
kuchennych na gaz propano-butanowy. Wymagania i badania",
7) w rozdziale VII "Ryby i przetwory rybne":
a) dodaje się poz. 21a w brzmieniu:
"21a. PN-A-86759: 1994 Ryby i inne zwierzęta wodne świeże i mrożone. Filety",
b) poz. 31 otrzymuje brzmienie:
"PN-85/A-86780 Przetwory rybne marynowane. Wspólne wymagania (z wyjątkiem kol.
5, 6 i 7 tabeli w pkt 3.2 określającej minimalny udział mięsa, zalewy i warzyw w
marynacie)",
c) w poz. 37 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Surowce i przetwory z ryb i innych zwierząt wodnych. Oznaczanie zawartości
histaminy metodą fluorymetryczną".
2. W załączniku nr 2 "Wykaz norm branżowych do obowiązkowego stosowania":
1) w rozdziale I "Budownictwo drogowe, mostowe i kolejowe":
a) w poz. 5 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Kruszywa mineralne. Kruszywa naturalne do nawierzchni drogowych. Piasek",
b) w poz. 8 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Ściany oporowe budowli kolejowych i drogowych. Wymagania i badania",
c) w poz. 32 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Przeprowadzanie rurociągów i kabli pod torami kolejowymi. Wymagania i badania",
2) w rozdziale II "Transport kolejowy":
a) skreśla się poz.: 1-10, 17, 22, 58, 59, 62, 64-66, 74-89, 106, 107, 109-117,
119, 123, 124, 128-139, 141-143, 145-155, 157,
b) w poz. 12 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Tabor kolejowy normalnotorowy. Elektryczne pojazdy trakcyjne. Odbieraki prądu.
Profile ślizgaczy",
c) w poz. 13 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Tabor kolejowy normalnotorowy. Elektryczne pojazdy trakcyjne. Odbieraki prądu.
Miedziane nakładki stykowe",
d) w poz. 14 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Tabor kolejowy normalnotorowy. Elektryczne pojazdy trakcyjne. Cylindry napędu
powietrznego odbieraka prądu. Wymagania i badania techniczne",
e) w poz. 28 numer normy "BN-86/3500-13/12" zastępuje się numerem
"BN-80/3500-13/12",
f) w poz. 32 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Napisy i znaki. Pojazdy trakcyjne. Znaki na przyrządach pomiarowych, na
połącznikach i przełącznikach",
g) w poz. 43 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Napisy i znaki. Wagony towarowe. Oznaczenia informujące o warunkach załadunku",
h) w poz. 44 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Napisy i znaki. Wagony towarowe. Znaki umieszczone na wagonach dopuszczonych do
komunikacji promowej",
i) poz. 47 otrzymuje brzmienie:
"BN-80/3500-13/61 Napisy i znaki. Wagony osobowe i typu osobowego. Oznaczenie
rodzaju klasy",
j) w poz. 51 numer normy "BN-88/3500-13/65" zastępuje się numerem
"BN-80/3500-13/65",
k) w poz. 73 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Nie niszczące metody badań. Wytyczne przeprowadzania badań ultradźwiękowych
części pojazdów szynowych i elementów stalowych nawierzchni kolejowej",
l) w poz. 99 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Tabor kolejowy normalnotorowy. Wagony towarowe. Stopnie przejścia",
ł) w poz. 100 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Tabor kolejowy normalnotorowy. Wagony towarowe. Stopnie pod drzwiami w ścianach
bocznych",
m) w poz. 122 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Nawierzchnia kolei normalnotorowej i szerokotorowej. Rozjazdy i skrzyżowania
torów",
3) w rozdziale III "Transport samochodowy":
a) skreśla się poz. 1,
b) w poz. 3 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Samochody. Zamki i zawiasy drzwi bocznych. Wymagania i metody badań
wytrzymałościowych",
4) w rozdziale IV "Żegluga powietrzna":
a) skreśla się poz.: 2-6, 11, 13 i 14,
b) w poz. 10 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Statki powietrzne. Napięcie instalacji elektrycznych. Wymagania ogólne",
5) w rozdziale V "Żegluga morska i śródlądowa":
a) w poz. 1 numer normy "BN-73/3083-52" zastępuje się numerem "BN-80/3083-52",
b) w poz. 5 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Statki taboru technicznego. Baterie akumulatorów. Dobór",
c) poz. 15 otrzymuje brzmienie:
"15. BN-77/3746-10 Nurkowanie i sprzęt nurkowy. Nazwy i określenia",
d) poz. 16 otrzymuje brzmienie:
"16. BN-77/3746-11 Sprzęt nurkowy. Pasy z ciężarkami dla nurków lekkich
(płetwonurków)",
e) w poz. 35 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Wciągarki szczepiające zestawów pchanych. Wymagania i badania",
f) w poz. 39 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Znaki sygnalizacji wzrokowej. Walec, kule, stożki, romb",
g) w poz. 42 tytuł normy otrzymuje brzmienie:
"Urządzenia komunikacji pieszej statków śródlądowych. Kładki. Wymagania i
badania",
h) skreśla się poz. 3 i 52,
6) w rozdziale VI "Pomocniczy sprzęt przeładunkowy" w poz. 1 tytuł normy
otrzymuje brzmienie:
"Zawiesia z lin i pasów syntetycznych. Ogólne wymagania i badania",
7) w rozdziale VII "Ryby i przetwory rybne":
a) w poz. 3 numer normy "BN-86/8022-01" zastępuje się numerem "BN-83/8022-01",
b) skreśla się poz.: 5, 12, 13 i 14,
8) w rozdziale VIII "Komunikacja miejska" w poz. 20 numer normy
"BN-89/9397-03/01" zastępuje się numerem "BN-89/9397-30/01".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: wz. S. Rybak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 14 czerwca 1995 r.
w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 31 ust. 1 ustawy z
dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym.
(Dz. U. Nr 78, poz. 396)
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
przewodniczący: A. Zoll - prezes Trybunału Konstytucyjnego,
sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski
(sprawozdawca), S. Jaworski, K. Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz, W.
Sokolewicz, B. Wierzbowski
po rozpoznaniu w dniach 31 maja i 14 czerwca 1995 r. w trybie art. 13 ust. 1 i 2
ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r.
Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213 i z 1994 r. Nr 122, poz. 593)
wniosku Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego o ustalenie powszechnie
obowiązującej wykładni art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o
Trybunale Konstytucyjnym przez wyjaśnienie, czy stwierdzenie, że prawomocne
orzeczenie sądowe zostało wydane z zastosowaniem przepisu, który w wyniku
orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, jako sprzeczny z Konstytucją lub aktem
ustawodawczym, został zmieniony bądź uchylony w części lub w całości, stanowi
samodzielną podstawę wznowienia postępowania sądowego,
ustalił:
Zmiana bądź uchylenie w części lub w całości przepisu prawnego w wyniku
orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego o sprzeczności tego przepisu z Konstytucją
lub aktem ustawodawczym, oznaczające utratę mocy obowiązującej w części lub w
całości takiego przepisu z powodu stwierdzonych przez Trybunał Konstytucyjny
jego niekonstytucyjności bądź sprzeczności z aktem ustawodawczym, stanowią
stosownie do art. 31 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym w zakresie i w
terminie określonym w tym przepisie samodzielną podstawę wznowienia postępowania
sądowego zakończonego prawomocnym orzeczeniem wydanym z zastosowaniem przepisu,
który jako sprzeczny z Konstytucją lub aktem ustawodawczym został zmieniony bądź
uchylony w części lub w całości.
W pozostałym zakresie, dotyczącym trybu i zasad postępowania nie unormowanego w
art. 31 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, stosuje się przepisy
regulujące postępowanie sądowe w sprawach danego rodzaju.
Przewodniczący: A. Zoll
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Sędziowie: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, S. Jaworski, K. Kolasiński, W.
Łączkowski, F. Rymarz, W. Sokolewicz, B. Wierzbowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 21 czerwca 1995 r.
w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 218 ż 1 k.p.a. w
związku z art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie
polskim w związku z art. 17 ust. 4 tej ustawy.
(Dz. U. Nr 78, poz. 397)
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
przewodniczący: A. Zoll - prezes Trybunału Konstytucyjnego,
sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, S.
Jaworski, K. Kolasiński (sprawozdawca), W. Łączkowski, F. Rymarz, W. Sokolewicz,
J. Trzciński, B. Wierzbowski
po rozpoznaniu na posiedzeniach w dnia 6, 7 i 21 czerwca 1995 r. w trybie art.
13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.
U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213 i z 1994 r. Nr 122,
poz. 593) wniosku Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego o ustalenie powszechnie
obowiązującej wykładni art. 218 ż 1 k.p.a. w związku z art. 12 ust. 1-6 ustawy z
dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. Nr 10, poz. 49 ze zm.) w
związku z art. 17 ust. 4 tej ostatniej ustawy oraz w związku z art. 13 ust. 1-3
ustawy z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 1992 r. Nr 7, poz. 30
ze zm.), o ustalenie:
Czy organem właściwym do wydania zaświadczenia o przybyciu przez określoną osobę
do Polski jako repatriant lub dziecko repatrianta jest organ, w którego
ewidencjach, rejestrach lub w innych danych znajdujących się w posiadaniu organu
występują informacje świadczące:
a) o przybyciu przez określoną osobę do Polski jako cudzoziemiec narodowości
polskiej lub pochodzenia polskiego z zamiarem osiedlenia się na stałe oraz
b) o uzyskaniu zgody na takie osiedlenie się (zamieszkanie) ze strony
odpowiedniego organu Państwa Polskiego,
a w szczególności czy owym organem jest wojewoda w związku z przysługującymi
temu organowi kompetencjami do wydawania decyzji administracyjnych na podstawie
art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U.
Nr 10, poz. 49 ze zm.) w związku z art. 17 ust. 4 tej ostatniej ustawy oraz na
podstawie art. 13 ust. 1-3 ustawy z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach (Dz.
U. z 1992 r. Nr 7, poz. 30 ze zm).,
ustalił:
Każdy organ administracji państwowej, w tym wojewoda, jest zobowiązany na
podstawie art. 218 ż 1 k.p.a. do wydania zaświadczenia stanowiącego
potwierdzenie faktu przybycia danej osoby do Polski i okoliczności mających
znaczenie dla uznania jej jako repatrianta lub dziecka repatrianta w rozumieniu
właściwych przepisów, jeżeli fakty te wynikają z prowadzonej przez ten organ
ewidencji, rejestru lub z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu.
Przewodniczący: A. Zoll
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Sędziowie: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, S. Jaworski, K. Kolasiński, W.
Łączkowski, F. Rymarz, W. Sokolewicz, J. Trzciński, B. Wierzbowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 26 czerwca 1995 r.
w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 42 ust. 1, art. 68
ust. 4 w związku z art. 44 oraz art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 27 września 1990 r.
o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
(Dz. U. Nr 78, poz. 398)
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
przewodniczący: A. Zoll - prezes Trybunału Konstytucyjnego (sprawozdawca),
sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, S.
Jaworski, K. Kolasiński, F. Rymarz, W. Sokolewicz, B. Wierzbowski
po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 1995 r. w trybie art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z
dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109,
poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213 i z 1994 r. Nr 122, poz. 593) wniosku
Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego o ustalenie powszechnie obowiązującej
wykładni art. 42 ust. 1, art. 68 ust. 4 w związku z art. 44 oraz art. 83 ust. 2
ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz. U. Nr 67, poz. 398 i Nr 79, poz. 465 oraz z 1993 r. Nr 45, poz. 205) przez
wyjaśnienie:
1. Czy zawarte w art. 42 ust. 1 ustawy o wyborze Prezydenta określenie
"Państwowa Komisja Wyborcza zarejestruje kandydata, jeżeli zgłoszenia dokonano
zgodnie z przepisami niniejszej ustawy" - uprawnia Państwową Komisję Wyborczą do
badania, czy kandydat na Prezydenta spełnia warunki określone w art. 29 ust. 5
Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach
między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o
samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz. 426 z późn. zm.), a jeżeli tak -
czy warunek korzystania z pełni praw wyborczych obejmuje warunek domicylu,
określony w art. 96 przepisów konstytucyjnych utrzymanych w mocy na podstawie
art. 77 cytowanej wyżej Ustawy Konstytucyjnej;
2. Czy lista kandydatów, o której mowa w art. 68 ust. 4 ustawy o wyborze
Prezydenta, obejmuje tylko nazwiska kandydatów kandydujących w ponownym
głosowaniu (art. 69 ust. 2), czy też oznacza sporządzenie przez Państwową
Komisję Wyborczą pomiędzy pierwszym a ponownym głosowaniem nowej listy
kandydatów z uwzględnieniem ewentualnych zmian wynikających z treści art. 44
ustawy;
3. Jaki podmiot przejął kompetencje Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i
Telewizji, o których mowa w art. 83 ust. 2 ustawy o wyborze Prezydenta,
ustalił:
1. Art. 42 ust. 1 ustawy o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U.
z 1990 r. Nr 67, poz. 398 i Nr 79, poz. 465 oraz z 1993 r. Nr 45, poz. 205)
uprawnia Państwową Komisję Wyborczą do badania, czy kandydat na Prezydenta
spełnia warunki określone w art. 29 ust. 5 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17
października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i
wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr
84, poz. 426 z późn. zm.). Warunki te nie obejmują stałego zamieszkiwania na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej od 5 lat.
2. Kompetencja Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji, o której
mowa w art. 83 ust. 2 ustawy o wyborze Prezydenta, jako objęta zakresem
administracji państwowej na podstawie art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia
1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34 z późn. zm.),
przeszła do właściwości Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.
Ponadto Trybunał Konstytucyjny postanowił odmówić ustalenia powszechnie
obowiązującej wykładni art. 68 ust. 4 ustawy o wyborze Prezydenta ze względu na
to, że zawarta we wniosku wątpliwość jest uregulowana treścią art. 69 ust. 2 w
związku z art. 68 ust. 3 tej ustawy.
Przewodniczący: A. Zoll
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Sędziowie: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, S. Jaworski, K. Kolasiński, F.
Rymarz, W. Sokolewicz, B. Wierzbowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 20 czerwca 1995 r.
w sprawie wysokości, zasad i trybu nakładania kar pieniężnych za
nieprzestrzeganie wymagań ochrony środowiska oraz współczynników różnicujących
wysokość kar pieniężnych.
(Dz. U. Nr 79, poz. 399)
Na podstawie art. 110 ust. 2 i 2a ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i
kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196) zarządza się, co
następuje:
ż 1. 1. Karę pieniężną za zanieczyszczenie powietrza wymierza się jednostkom
organizacyjnym za przekroczenie co do rodzaju lub ilości substancji
dopuszczalnych do wprowadzenia do powietrza, określonych decyzją wojewody, w
wysokości dziesięciokrotnej jednostkowej stawki opłat za wprowadzanie
zanieczyszczeń do powietrza.
2. W przypadku gdy jednostka organizacyjna przekracza równocześnie warunki
określone decyzją wojewody dotyczące rodzaju lub ilości substancji
dopuszczalnych do wprowadzenia do powietrza ze źródła emisji i związanego z nim
emitora, wymierza się karę pieniężną za przekroczenie, które powoduje wyższy
wymiar kary.
ż 2. 1. Karę pieniężną za przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu
przenikającego do środowiska, określonego decyzją wojewody, wymierza się
jednostkom organizacyjnym w zależności od wielkości tego przekroczenia.
2. Przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu przenikającego do środowiska
ustala się na podstawie pomiaru równoważnego poziomu dźwięku w punkcie
pomiarowym, w którym osiąga on wartość najwyższą w dzień (od godz. 6.00 do godz.
22.00) lub w nocy (od godz. 22.00 do godz. 6.00).
3. Dobowa stawka kary pieniężnej za przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu
przenikającego do środowiska za każdy decybel (dB) przekroczenia wynosi:
w przedzialew zł za każdy dB przekroczenia
od 1 do 5 dB8,25
powyżej 5 do 10 dB13,50
powyżej 10 do 15 dB21,00
powyżej 15 dB33,00

ż 3. 1. Po stwierdzeniu naruszenia wymagań ochrony środowiska, o którym mowa w ż
1 i 2, organ właściwy do wymierzenia i ustalenia kary, zwany dalej "organem", w
drodze decyzji, określa termin rozpoczęcia naliczania kary pieniężnej oraz
wymiar kary:
1) godzinowy - za przekroczenie co do rodzaju lub ilości substancji
dopuszczalnych do wprowadzenia do powietrza - obliczony jako suma kar za każdy
rodzaj emitowanej substancji, począwszy od pełnej godziny po zakończeniu
pomiarów,
2) dobowy - za przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu przenikającego do
środowiska - obliczony jako suma kar za przekroczenie poziomu hałasu w dzień i w
nocy, począwszy od doby, w której wykonano pomiar.
2. Naruszenie wymagań ochrony środowiska, określone w ż 1 i 2, stwierdza się na
podstawie pomiarów rodzaju i ilości substancji zanieczyszczających wprowadzanych
do powietrza lub poziomu hałasu przenikającego do środowiska, wykonanych przez
organ oraz jednostki organizacyjne zobowiązane do prowadzenia takich pomiarów.
3. W przypadku stwierdzenia przekroczenia, organ przekazuje wyniki pomiarów
jednostce organizacyjnej w terminie 21 dni od dnia ich wykonania.
4. Jeżeli pomiary kontrolne wykonane przez organ lub jednostki organizacyjne
zobowiązane do prowadzenia takich pomiarów wykazują, nieprzerwanie przez trzy
kolejne lata, naruszenia wymagań ochrony środowiska, o których mowa w ż 1 i 2,
wymiar kary pieniężnej po tym okresie ustala się stosując stawki przewidziane w
ż 1 , lub 2, pomnożone przez współczynnik 2.
ż 4. 1. Karę pieniężną za gromadzenie lub wylewanie odpadów w nie przeznaczonych
na ten cel miejscach lub niezgodnie z warunkami określonymi decyzjami właściwych
organów wymierza się jednostkom organizacyjnym w zależności od ilości i rodzaju
odpadów.
2. Za jedną tonę odpadów zgromadzonych lub wylanych w miejscu lub w sposób
określony w ust. 1 wymierza się karę pieniężną w wysokości 0,05 stawki
jednostkowej opłaty rocznej, określonej w przepisach o opłatach za gospodarcze
korzystanie ze środowiska i wprowadzanie w nim zmian, za każdą dobę składowania,
a za rodzaje odpadów nie wymienione w tych przepisach - w wysokości 0,05 stawki
opłaty przewidzianej dla rodzajów odpadów zaliczonych do IV grupy.
3. W przypadku gdy odpady uległy zmieszaniu lub gdy określony rodzaj odpadów
zaliczyć można do kilku grup uciążliwości, stawki kary ustala się zaliczając
całość odpadów do tej grupy, dla której przewidziane są najwyższe stawki opłat.
4. Wysokość kary pieniężnej określonej w ust. 2 i 3 mnoży się przez współczynnik
2 w przypadku:
1) wyrzucania odpadów do śródlądowych wód powierzchniowych, morskich wód
wewnętrznych lub wód morza terytorialnego,
2) gromadzenia lub wylewania odpadów na gruntach przybrzeżnych, w strefach
ochronnych ujęć i źródeł wód, na terenach wypływu wód z warstw wodonośnych oraz
na obszarach narażonych na niebezpieczeństwo powodzi,
3) zakopania odpadów w ziemi lub zmieszania ich z ziemią,
4) gromadzenia lub wylewania odpadów na obszarach, które podlegają szczególnej
ochronie, jak: parki narodowe, rezerwaty przyrody, parki krajobrazowe, obszary
chronionego krajobrazu, na terenach leśnych albo uzdrowiskowych lub na terenach
przeznaczonych na cele turystyczno-wypoczynkowe.
5. W przypadku kolejnego gromadzenia lub wylewania odpadów przez tę samą
jednostkę organizacyjną w miejscu lub w sposób określony w ust. 1 wysokość kary
pieniężnej, w odniesieniu do dodatkowo zgromadzonych lub wylanych odpadów,
ustala się według stawek określonych w ust. 2-4, pomnożonych przez współczynnik
2.
6. Karę pieniężną określoną w ust. 2-5 wymierza się od dnia stwierdzenia
gromadzenia lub wylewania odpadów w miejscach nie przeznaczonych na ten cel albo
niezgodnie z warunkami określonymi decyzjami właściwych organów.
ż 5. 1. Godzinowy lub dobowy wymiar kary pieniężnej może ulec zmianie na wniosek
jednostki organizacyjnej ukaranej w trybie określonym w ż 3 lub 4, w przypadku
gdy stopień naruszeń dokonywanych przez jednostkę organizacyjną ulegnie zmianie.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawierający:
1) wyniki pomiarów dokonanych w miejscach i przy zachowaniu warunków pomiarów
zastosowanych przez organ do stwierdzenia danego przekroczenia lub wyniki
pomiarów zgodnych z warunkami prowadzenia pomiarów określonymi decyzją wojewody,
2) dane o sposobie osiągnięcia przez jednostkę organizacyjną ograniczenia
przekroczenia
- jednostka organizacyjna składa organowi w terminie 30 dni od dokonania
własnych pomiarów.
3. W przypadku gdy organ nie zakwestionuje w ciągu 30 dni zasadności złożonego
wniosku, nowy godzinowy albo dobowy wymiar kary pieniężnej ustala organ, w
drodze decyzji, począwszy od dnia wykonania pomiarów, o których mowa w ust. 2
pkt 1.
4. Ust. 2 i 3 stosuje się także do jednostek organizacyjnych zobowiązanych do
dokonywania pomiarów, z wyłączeniem pomiarów, o których mowa w ż 7, w przypadku
gdy na podstawie przedstawionych pomiarów godzinowy wymiar kary pieniężnej ma
ulec zmniejszeniu. Jednostek tych nie obowiązuje określony w ust. 2 pkt 1 wymóg
zachowania warunków pomiarów dokonanych przez organ, jeżeli podstawą wymierzenia
godzinowej albo dobowej kary pieniężnej były ich własne pomiary.
ż 6. 1. Łączną karę pieniężną za naruszenie wymagań ochrony środowiska,
określonych w ż 1, 2 i 4, ustala organ, w drodze decyzji, po stwierdzeniu, z
urzędu lub na wniosek jednostki organizacyjnej, że naruszenie ustało. Jeżeli
jednak do dnia 31 grudnia danego roku naruszenie to nie zostało usunięte,
wysokość łącznej kary pieniężnej ustala się za okres do dnia 31 grudnia tego
roku, natomiast od dnia 1 stycznia następnego roku wymiar kary, o którym mowa w
ż 3-5, ż 8, lub ż 12, stanowi podstawę do ustalenia następnej łącznej kary
pieniężnej.
2. Wniosek jednostki organizacyjnej, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać
dane określone w ż 5 ust. 2. W przypadku gdy organ nie zakwestionuje w ciągu 30
dni zasadności złożonego wniosku, łączną karę pieniężna ustala się za okres
trwania przekroczenia.
3. Łączną karę pieniężną ustala się, gdy decyzja określająca godzinowy albo
dobowy wymiar kary pieniężnej stanie się ostateczna, z zastrzeżeniem ż 7.
ż 7. 1. Jednostkom organizacyjnym, które z mocy prawa lub na podstawie decyzji
wojewody prowadzą ciągły pomiar emisji, ustala się tylko łączną karę pieniężną
na podstawie przedstawionych wyników pomiarów, ustalając wymiar kary w
zależności od przekroczenia.
2. W przypadku gdy wyniki pomiarów nasuwają zastrzeżenia, jednostkom
organizacyjnym, o których mowa w ust. 1, wymierza się godzinowe albo dobowe kary
pieniężne na podstawie ż 1-3 i ż 6.
ż 8. Jeżeli organ, badając zasadność wniosku złożonego zgodnie z ż 5 ust. 1 lub
ż 6 ust. 1, stwierdzi w ciągu 30 dni od jego wpływu, że przekroczenie nie ustało
albo przekroczenie jest wyższe, niż wynika to z przedstawionych wyników
pomiarów, wymierza, w drodze decyzji, jednostce organizacyjnej, od godziny albo
dnia stwierdzenia bezzasadności wniosku, godzinową lub dobową karę pieniężną,
stosując stawki określone w ż 1, ż 2 lub ż 4, pomnożone przez współczynnik 2.
ż 9. 1. Jednostkom organizacyjnym wymierza się karę pieniężną za:
1) usunięcie drzewa lub krzewu bez wymaganego zezwolenia,
2) zniszczenie terenu zieleni, drzewa lub krzewu
- w zależności od rodzaju i powierzchni zieleni, a w odniesieniu do drzew - od
ich rodzaju, gatunku, odmiany i obwodu pnia.
2. Stawki kar pieniężnych za zniszczenie lub usunięcie drzewa lub krzewu oraz za
zniszczenie terenu zieleni określa załącznik do rozporządzenia.
3. Wysokość kary pieniężnej za usunięcie lub zniszczenie drzewa nie wymienionego
w załączniku ustala się jak za usunięcie lub zniszczenie drzewa o podobnej
wartości przyrodniczej wymienionego w tym załączniku.
4. Karę pieniężną za usunięcie lub zniszczenie drzewa lub krzewu na obszarze
ochrony uzdrowiskowej albo na terenie zieleni miejskiej, a także na
nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków, wymierza się stosując stawki
przewidziane w załączniku, pomnożone przez współczynnik 2.
ż 10. Osobom fizycznym wymierza się karę pieniężną za usunięcie albo zniszczenie
drzewa lub krzewu bez zezwolenia oraz za zniszczenie terenu zieleni, stosując
stawki przewidziane w załączniku, pomnożone przez współczynnik 0,1.
ż 11. 1. Organ gminy odracza na okres 2 lat termin uiszczenia kary pieniężnej za
uszkodzenie drzewa lub krzewu, jeżeli jednostka organizacyjna lub osoba fizyczna
podjęła działania w celu zachowania tego drzewa lub krzewu oraz zabezpieczyła je
przed dalszymi ujemnymi skutkami uszkodzenia.
2. Jeżeli uszkodzone drzewa lub krzewy zachowały żywotność po terminie 2 lat od
dnia stwierdzenia uszkodzenia, organ gminy umarza postępowanie w sprawie
ustalenia kary pieniężnej za uszkodzenie drzewa lub krzewu.
3. Organ gminy może odroczyć termin zapłaty kary pieniężnej za zniszczenie
trawników lub kwietników, jeżeli jednostka organizacyjna lub osoba fizyczna
zobowiąże się odtworzyć je w najbliższym okresie wegetacyjnym. Po stwierdzeniu
wykonania tego obowiązku organ gminy umarza postępowanie.
ż 12. W przypadku gdy stwierdzone przekroczenie co do rodzaju lub ilości
substancji dopuszczalnych do wprowadzenia do powietrza albo gromadzenie lub
wylewanie odpadów w nie przeznaczonych na ten cel miejscach lub niezgodnie z
warunkami określonymi decyzjami właściwych organów nie ustało do dnia zmiany
stawek opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska, stanowiących podstawę
wymiaru kary, organ, w drodze decyzji, ustala nowy godzinowy albo dobowy wymiar
kary pieniężnej, stosując nowe stawki opłat.
ż 13. 1. Do rozpatrzenia spraw powstałych lub wszczętych przed dniem wejścia w
życie niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe.
2. W przypadku gdy stwierdzone przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu nie
ustało do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, ustala się nowy
wymiar kary dobowej, stosując stawki kar określone w niniejszym rozporządzeniu.
ż 14. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1987 r. w
sprawie wysokości, zasad i trybu nakładania kar pieniężnych za nieprzestrzeganie
wymagań ochrony środowiska (Dz. U. z 1991 r. Nr 89, poz. 404).
ż 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 1995 r. (poz. 399)
STAWKI KAR PIENIĘŻNYCH ZA ZNISZCZENIE LUB USUWANIE DRZEW ORAZ ZNISZCZENIE
ZIELENI
Lp.Rodzaj i gatunek (odmiana) drzewStawki jednostkowe w zł za 1 cm obwodu
pnia drzewa mierzonego na wysokości ścięcia
Przy obwodzie
do 25 cm26-50 cm51-100 cm101-200 cmpowyżej 200 cm
1Topola, olsza, klon jesionolistny, czeremcha, wierzba,
grochodrzew9,519,039,052,042,0
2Klon (gatunki i odmiany szybko rosnące), kasztanowiec, morwa, jesion,
świerk pospolity, sosna, daglezja, choina, modrzew, brzoza gruczołowata i
omszona26,049,097,097,097,0
3Dąb, grab, buk, lipa, iglicznia, głóg - forma drzewiasta, jarząb, klon
(gatunki i odmiany wolno rosnące), gatunki i odmiany ozdobne jabłoni,
śliwy, wiśni i orzecha, leszczyna turecka, brzoza (gatunki i odmiany
pozostałe), jodła zwyczajna, świerk (gatunki i odmiany pozostałe),
żywotnik, platan klonolistny, wiąz65,0162,0324,0486,0648,0
4Jodła (pozostałe gatunki i odmiany), tulipanowiec, magnolia, korkowiec,
miłorząb, metasekwoja, cis, cyprysik324,0486,0648,0972,01296,0


Rodzaje zieleniStawki jednostkowe kar pieniężnych za 1 m2 w zł
Krzewy108
Trawniki22
Kwietniki216


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 20 czerwca 1995 r.
w sprawie określenia narodowych funduszy inwestycyjnych, do których zostaną
wniesione akcje jednoosobowych spółek Skarbu Państwa.
(Dz. U. Nr 79, poz. 401)
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych
funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202 oraz z 1994
r. Nr 84, poz. 385) zarządza się, co następuje:
ż 1. Narodowe fundusze inwestycyjne, do których zostaną wniesione akcje
jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, określa załącznik do rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów (poz. 401)
WYKAZ NARODOWYCH FUNDUSZY INWESTYCYJNYCH S.A., DO KTÓRYCH ZOSTANĄ WNIESIONE
AKCJE JEDNOOSOBOWYCH SPÓŁEK SKARBU PAŃSTWA
Lp.Firma Narodowego Funduszu Inwestycyjnego S.A.Siedziba
1Pierwszy Narodowy Fundusz Inwestycyjny Spółka AkcyjnaWarszawa
2Drugi Narodowy Fundusz Inwestycyjny Spółka AkcyjnaWarszawa
3Trzeci Narodowy Fundusz Inwestycyjny Spółka AkcyjnaWarszawa
4Czwarty Narodowy Fundusz Inwestycyjny Spółka AkcyjnaWarszawa
5Piąty Narodowy Fundusz Inwestycyjny Spółka AkcyjnaWarszawa
6Szósty Narodowy Fundusz Inwestycyjny Spółka AkcyjnaWarszawa
7Siódmy Narodowy Fundusz Inwestycyjny Spółka AkcyjnaWarszawa
8Ósmy Narodowy Fundusz Inwestycyjny Spółka AkcyjnaWarszawa
9Dziewiąty Narodowy Fundusz Inwestycyjny Spółka AkcyjnaWarszawa
10Dziesiąty Narodowy Fundusz Inwestycyjny Spółka AkcyjnaWarszawa
11Jedenasty Narodowy Fundusz Inwestycyjny Spółka AkcyjnaWarszawa
12Dwunasty Narodowy Fundusz Inwestycyjny Spółka AkcyjnaWarszawa
13Trzynasty Narodowy Fundusz Inwestycyjny Spółka AkcyjnaWarszawa
14Czternasty Narodowy Fundusz Inwestycyjny Spółka AkcyjnaWarszawa
15Piętnasty Narodowy Fundusz Inwestycyjny Spółka AkcyjnaWarszawa


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI
z dnia 26 maja 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za udzielenie koncesji na
rozpowszechnianie programów radiofonicznych i telewizyjnych.
(Dz. U. Nr 79, poz. 404)
Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i
telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 3 czerwca 1993
r. w sprawie opłat za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów
radiofonicznych i telewizyjnych (Dz. U. Nr 50, poz. 232 i z 1994 r. Nr 69, poz.
304) wprowadza się następujące zmiany:
1) ż 4 - 7 otrzymują brzmienie
"ż 4. Wysokość opłaty za rozpowszechnianie programu radiofonicznego i
telewizyjnego w sposób rozsiewczy naziemny wynosi:
Liczba mieszkańcówOpłata w zł radiofoniaOpłata w zł telewizja
do 0,3 mln2000 + 1500 x K6000 + 4500 x K
0,3 - 3 mln30000 + 1500 x K90000 + 4500 x K
Powyżej 3 mln80000 + 1500 x K240000 + 4500 x K

K - liczba mieszkańców w pełnych dziesiątkach tysięcy.
ż 5. Opłata za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programu na obszarze
obejmującym co najmniej 80% terytorium kraju wynosi:
1) w przypadku programu radiofonicznego - 4 000 000 ml zł,
2) w przypadku programu telewizyjnego - 13 000 000 mln zł.
ż 6. Opłata za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programu w sposób
rozsiewczy satelitarny wynosi:
1) w przypadku programu radiofonicznego - 1 000 000 ml zł,
2) w przypadku programu telewizyjnego - 4 000 000 mln zł.
ż 7. Opłata za udzieleni koncesji na rozpowszechnianie programu w sieci kablowej
wynosi:
Opłata w zł radiofoniaOpłata w zł telewizja
500 + 0,15 x P.1500 + 0,45 x P

P - liczba indywidualnych odbiorców programu w sieci kablowej.";
2) w ż 7a:
a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Opłata za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programu, który nie
zawiera reklam i audycji sponsorowanych, wynosi 20% opłaty ustalonej na
podstawie ż 1-6.
2. Opłata za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programu, w którym reklamy
zajmują nie więcej niż 2% dziennego czasu nadawania programu i nie więcej niż 3
minuty w ciągu godziny, wynosi 50% opłaty ustalonej na podstawie ż 1-6.";
b) dodaje ust. 7 w brzmieniu:
"7. Ulgi określone w ust. 1 i 2 nie dotyczą koncesji na rozpowszechnianie
programu, który nie jest przeznaczony do powszechnego odbioru.",
3) ż 8 otrzymuje brzmienie:
"ż 8. Opłaty koncesyjne stanowią dochód budżetu państwa i wnoszone są nie
później niż przy odbiorze koncesji na rachunek bankowy Krajowej Rady Radiofonii
i Telewizji."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji: M. Jurek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 czerwca 1995 r.
w sprawie form regulowanego pozagiełdowego wtórnego publicznego obrotu papierami
wartościowymi
(Dz. U. Nr 81, poz. 407)
Na podstawie art. 54 ż 2 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym
obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr
58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591) zarządza się, co następuje:
ż 1. Rozporządzenie określa formy regulowanego pozagiełdowego wtórnego
publicznego obrotu papierami wartościowymi, zwanego dalej "regulowanym obrotem
pozagiełdowym", organizowanego przez podmioty prowadzące przedsiębiorstwo
maklerskie na zasadach określonych w art. 57 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. -
Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych
(Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591), zwanej
dalej "ustawą".
ż 2. Przedmiotem regulowanego obrotu pozagiełdowego mogą być papiery wartościowe
dopuszczone do publicznego obrotu o nieograniczonej zbywalności oraz złożone do
Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A.
ż 3. 1. Stronami transakcji w regulowanym obrocie pozagiełdowym mogą być, z
zastrzeżeniem ust. 2, wyłącznie podmioty prowadzące przedsiębiorstwo maklerskie,
będące uczestnikami Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych, wpisane do
rejestrów, o których mowa w ż 4 ust. 1 pkt 5 lit. b) i c).
2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, prowadzące działalność w zakresie
nabywania papierów wartościowych we własnym imieniu i na własny rachunek celem
dalszej odprzedaży, mogą zawierać transakcje kupna i sprzedaży bezpośrednio z
klientem.
ż 4. 1. Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo maklerskie, o których mowa w ż 3
ust. 1, zapewnią, by regulowany obrót pozagiełdowy odbywał się wyłącznie przy
spełnieniu następujących warunków:
1) prowadzenia jednej Centralnej Tabeli Ofert, o której mowa w ż 6,
2) bieżącego udostępniania - podmiotom prowadzącym przedsiębiorstwo maklerskie,
o których mowa w ż 3 ust. 1, za pomocą Centralnej Tabeli Ofert - informacji o
wszystkich aktualnych ofertach kupna i sprzedaży papierów wartościowych oraz
zawartych transakcjach, przekazywanych przez te podmioty,
3) regularnego przekazywania podmiotom prowadzącym przedsiębiorstwo maklerskie,
o których mowa w ż 3 ust. 1, aktualnych informacji z Centralnej Tabeli Ofert,
4) opracowania i regularnego ogłaszania indeksu papierów wartościowych będącego
wskaźnikiem zmian przyjętych wartości dla reprezentatywnej grupy papierów
wartościowych w regulowanym obrocie pozagiełdowym,
5) prowadzenia rejestrów:
a) papierów wartościowych dopuszczonych do regulowanego obrotu pozagiełdowego,
b) podmiotów prowadzących przedsiębiorstwo maklerskie pośredniczących w
regulowanym obrocie pozagiełdowym,
c) podmiotów organizujących rynek dla jednego lub kilku papierów wartościowych,
o których mowa w ż 7,
6) określenia warunków zwolnienia na czas określony podmiotu organizującego
rynek, na jego wniosek, z obowiązków, o których mowa w ż 7 ust. 2,
7) upowszechniania, w formie biuletynu informacyjnego, informacji dotyczących w
szczególności:
a) kształtowania się cen i obrotu papierów wartościowych,
b) indeksu, o którym mowa w pkt 4,
c) działalności podmiotu, o którym mowa w ż 6 ust. 2, podmiotów prowadzących
przedsiębiorstwo maklerskie, o których mowa w ż 3 ust. 1, oraz emitentów
papierów wartościowych będących przedmiotem regulowanego obrotu pozagiełdowego,
8) opracowania powszechnie obowiązujących warunków technicznych i
organizacyjnych zapewniających bezpieczeństwo obrotu.
2. Wpis do rejestrów, o których mowa w ż 4 ust. 1 pkt 5 lit. b) i c), jest
dokonywany na wniosek podmiotu prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie.
ż 5. Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo maklerskie, o których mowa w ż 3 ust.
1, zapewnią ustalenie jednolitych warunków obrotu papierami wartościowymi
dopuszczonymi do regulowanego obrotu pozagiełdowego, a w szczególności zapewnią
określenie:
1) procedur przyjmowania zleceń sprzedaży oraz zleceń zakupu papierów
wartościowych,
2) trybu zawierania transakcji,
3) szczegółowego trybu:
a) zawieszania regulowanego obrotu papierami wartościowymi oraz wykluczania
papierów wartościowych z tego obrotu,
b) wykreślenia z rejestrów, o których mowa w ż 4 ust. 1 pkt 5,
4) maksymalnej różnicy między cenami zakupu i cenami sprzedaży papierów
wartościowych oferowanymi przez podmioty organizujące rynek,
5) dni sesyjnych i godzin funkcjonowania regulowanego obrotu pozagiełdowego w
ciągu dnia sesyjnego,
6) rodzajów połączeń telekomunikacyjnych wykorzystywanych do przekazywania
danych o ofertach i transakcjach,
7) rodzaju i zakresu informacji przekazywanych i udostępnianych przez podmioty
prowadzące przedsiębiorstwo maklerskie, o których mowa w ż 3 ust. 1, oraz przez
podmiot, o którym mowa w ż 6 ust. 2,
8) sposobu i terminów przekazywania informacji, o których mowa w pkt 7,
9) systemu ewidencji i rozliczeń transakcji między podmiotem prowadzącym
przedsiębiorstwo maklerskie, o którym mowa w ż 3 ust. 1, a klientem,
10) szczegółowych warunków działania podmiotów organizujących rynek.
ż 6. 1. Centralna Tabela Ofert stanowi zespół osób, urządzeń i środków
technicznych, zorganizowany w celu gromadzenia, przedstawiania i udostępniania
informacji o ofertach kupna i sprzedaży papierów wartościowych oraz o zawartych
transakcjach.
3. Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo maklerskie, o których mowa w ż 3 ust. 1,
prowadzą Centralną Tabelę Ofert bezpośrednio albo za pośrednictwem utworzonego
przez siebie podmiotu.
ż 7. 1. Podmiot prowadzący przedsiębiorstwo maklerskie, będący podmiotem
organizującym rynek w regulowanym obrocie pozagiełdowym, prowadzi działalność na
zasadach określonych w art. 22 ż 3 ustawy oraz na podstawie niniejszego
rozporządzenia.
2. Podmiot organizujący rynek jest zobowiązany do:
1) stałego podawania jednocześnie cen kupna i sprzedaży określonych papierów
wartościowych danego emitenta, dla których organizuje rynek,
2) zawierania, we własnym imieniu i na własny rachunek, transakcji kupna lub
sprzedaży papierów wartościowych określonych w pkt 1, zgodnie z oferowanymi
przez siebie cenami, do wysokości obligatoryjnej jednostki obrotu, o której mowa
w ust. 3, albo do wysokości przez siebie określonej, nie niższej jednak niż
obligatoryjna jednostka obrotu.
3. Obligatoryjna jednostka obrotu jest ustaloną dla każdego papieru
wartościowego liczbą papierów wartościowych, którą podmiot organizujący rynek
zobowiązany jest kupić lub sprzedać po podanej przez siebie cenie.
ż 8. Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo maklerskie pośredniczące w regulowanym
obrocie pozagiełdowym zobowiązane są do udostępniania, w miejscach przyjmowania
zleceń kupna i sprzedaży papierów wartościowych:
1) informacji o ofertach i zawartych transakcjach, otrzymywanych z Centralnej
Tabeli Ofert,
2) prospektów emisyjnych, memorandów informacyjnych oraz innych informacji,
których zakres określa zarządzenie Przewodniczącego Komisji Papierów
Wartościowych, o którym mowa w art. 52c ustawy.
ż 9. 1. Rozliczenia transakcji w regulowanym obrocie pozagiełdowym prowadzi
Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A.
2. Rozliczenie transakcji, o której mowa w ust. 1, zawartej między podmiotem
prowadzącym przedsiębiorstwo maklerskie pośredniczącym w regulowanym obrocie
pozagiełdowym a klientem może nastąpić dopiero po rozliczeniu tej transakcji
między tym podmiotem a innym podmiotem prowadzącym przedsiębiorstwo maklerskie,
określonym w ż 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Rozliczenie transakcji między podmiotem prowadzącym przedsiębiorstwo
maklerskie pośredniczącym w regulowanym obrocie pozagiełdowym a klientem może
nastąpić przed rozliczeniem transakcji, dokonanym między tym podmiotem a innym
podmiotem prowadzącym przedsiębiorstwo maklerskie, określonym w ż 3 ust. 1,
jeżeli rozliczanie transakcji w regulowanym obrocie pozagiełdowym objęte
zostanie systemem gwarantowania należytego wykonania obowiązku spełnienia
świadczenia przez strony transakcji.
ż 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Ministerstwu Edukacji
Narodowej.
(Dz. U. Nr 81, poz. 409)
Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 23 października 1987 r. o utworzeniu
urzędu Ministra Edukacji Narodowej (Dz. U. Nr 33, poz. 178, z 1990 r. Nr 65,
poz. 385 i z 1991 r. Nr 95, poz. 425) zarządza się, co następuje:
ż 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 1994 r. w
sprawie nadania statutu Ministerstwu Edukacji Narodowej (Dz. U. Nr 126, poz.
616) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Minister kieruje Ministerstwem przy pomocy sekretarza stanu, podsekretarzy
stanu, dyrektora generalnego i dyrektorów departamentów (komórek
równorzędnych).",
2) w ż 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W skład Ministerstwa wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Gabinet Ministra,
2) Departament Ekonomiczny,
3) Departament Kadr,
4) Departament Kształcenia Ogólnego i Nadzoru Pedagogicznego,
5) Departament Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego,
6) Departament Młodzieży i Wychowania,
7) Departament Nauki, Studiów i Analiz,
8) Departament Prawny,
9) Departament Szkolnictwa Wyższego,
10) Departament Wymiany Międzynarodowej,
11) Departament Administracyjny."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 4 lipca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych
towarów.
(Dz. U. Nr 81, poz. 412)
Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne
(Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się, co następuje:
ż 1. W załączniku nr 2 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 listopada 1994
r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów (Dz. U. Nr 137,
poz. 714) wprowadza się następujące zmiany:
1) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 4707 90 90 0 dodaje się pozycje
towarowe określone kodami PCN: 4801 00 10 0, 4801 00 90 0, 4802 60 11 0 i 4802
60 91 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieStawka zawieszona
1234
48014801 00Papier gazetowy w zwojach lub w arkuszach:
4801 00 10 0- Wymieniony w dodatkowej uwadze do niniejszego działu0
4801 00 90 0- Pozostałe0
48024802Nie powlekany papier i karton, stosowany do pisania, druku i
innych celów graficznych oraz materiał na karty dziurkowane i papier na
taśmy dziurkowane w zwojach lub w arkuszach, z wyjątkiem papieru z pozycji
nr 4801 lub 4803; czerpany papier i karton:
4802 60- - Pozostałe papiery i karton, w których powyżej 10% masy
całkowitej zawartości włókien składa się z włókien otrzymanych w procesie
mechanicznym:
- - O masie jednostkowej mniejszej niż 72 g/m2 i w których powyżej 50%
masy całkowitej zawartości włókien składa się z włókien otrzymanych w
procesie mechanicznym:
4802 60 11 0- - - W zwojach0
- - Pozostałe:
4802 60 91 0- - - W zwojach0

2) pozycja towarowa określona kodem PCN 4810 21 00 0 otrzymuje brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieStawka zawieszona
4810 21 00 0- - Lekki papier powlekany0

ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 4 lipca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykazu niektórych
przedsiębiorstw państwowych i spółek o szczególnym znaczeniu dla gospodarki
państwa, których przekształcenia własnościowe podlegają szczególnemu trybowi.
(Dz. U. Nr 81, poz. 413)
Na podstawie art. 1 ust. 2 i art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 5 lutego 1993 r. o
przekształceniach własnościowych niektórych przedsiębiorstw państwowych o
szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa (Dz. U. Nr 16, poz. 69 i z 1994 r.
Nr 43, poz. 161) zarządza się, co następuje:
ż 1. W załączniku nr 2 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 kwietnia 1993
r. w sprawie określenia wykazu niektórych przedsiębiorstw państwowych i spółek o
szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa, których przekształcenia
własnościowe podlegają szczególnemu trybowi (Dz. U. Nr 33, poz. 147 i Nr 70,
poz. 341 oraz z 1994 r. Nr 61, poz. 253), dodaje się lp. 9 w brzmieniu:
"9. Elektrownia �Opole S.A. Brzezie k. Opola.".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 26 maja 1995 r.
o zmianie ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw.
(Dz. U. Nr 83, poz. 417)
Art. 1. W ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.
U. Nr 9, poz. 59, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1986 r. Nr 36, poz. 180 i z 1990
r. Nr 34, poz. 198) dział II w tytule II otrzymuje brzmienie:
"Dział II
Przysposobienie
Art. 114. ż 1. Przysposobić można osobę małoletnią, tylko dla jej dobra.
ż 2. Wymaganie małoletności powinno być spełnione w dniu złożenia wniosku o
przysposobienie.
Art. 1141. ż 1. Przysposobić może osoba mająca pełną zdolność do czynności
prawnych, jeżeli jej kwalifikacje osobiste uzasadniają przekonanie, że będzie
należycie wywiązywała się z obowiązków przysposabiającego.
ż 2. Między przysposabiającym a przysposobionym powinna istnieć odpowiednia
różnica wieku.
Art. 1142. ż 1. Przysposobienie, które spowoduje zmianę dotychczasowego miejsca
zamieszkania przysposabianego w Rzeczypospolitej Polskiej na miejsce
zamieszkania w innym państwie, może nastąpić wówczas, gdy tylko w ten sposób
można zapewnić przysposabianemu odpowiednie zastępcze środowisko rodzinne.
ż 2. Przepis ż 1 nie ma zastosowania, jeżeli między przysposabiającym a
przysposabianym istnieje stosunek pokrewieństwa lub powinowactwa albo gdy
przysposabiający już przysposobił siostrę lub brata przysposabianego.
Art. 115. ż 1. Przysposobić wspólnie mogą tylko małżonkowie.
ż 2. Przysposobienie ma skutki przysposobienia wspólnego także wtedy, gdy osoba
przysposobiona przez jednego z małżonków zostaje następnie przysposobiona przez
drugiego małżonka.
ż 3. Sąd opiekuńczy może na wniosek przysposabiającego orzec, że przysposobienie
ma skutki przysposobienia wspólnego, jeżeli przysposabiający był małżonkiem
osoby, która wcześniej dziecko przysposobiła, a małżeństwo ustało przez śmierć
małżonka, który już dokonał przysposobienia.
Art. 116. Przysposobienie przez jednego z małżonków nie może nastąpić bez zgody
drugiego małżonka, chyba że ten nie ma zdolności do czynności prawnych albo że
porozumienie się z nim napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody.
Art. 117. ż 1. Przysposobienie następuje przez orzeczenie sądu opiekuńczego na
żądanie przysposabiającego.
ż 2. Orzeczenie nie może być wydane po śmierci przysposabiającego lub osoby,
która ma być przysposobiona.
ż 3. Po śmierci przysposabiającego orzeczenie o przysposobieniu może być wydane
wyjątkowo, jeżeli z żądaniem przysposobienia wystąpili oboje małżonkowie, jeden
z nich zmarł po wszczęciu postępowania, a drugi żądanie przysposobienia wspólnie
przez małżonków podtrzymuje oraz gdy przez dłuższy czas przed wszczęciem
postępowania przysposabiany pozostawał pod pieczą wnioskodawców lub tylko
zmarłego wnioskodawcy i między stronami powstała więź jak między rodzicami a
dzieckiem.
ż 4. Na miejsce zmarłego w postępowaniu wstępuje kurator ustanowiony przez sąd
opiekuńczy.
ż 5. Przysposobienie, o którym mowa w ż 3, ma takie same skutki jak orzeczone
przed śmiercią małżonka.
Art. 1171. Przysposobienie nie stoi na przeszkodzie ponownemu przysposobieniu po
śmierci przysposabiającego.
Art. 118. ż 1. Do przysposobienia potrzebna jest zgoda przysposabianego, który
ukończył lat trzynaście.
ż 2. Sąd opiekuńczy powinien wysłuchać przysposabianego, który nie ukończył lat
trzynastu, jeżeli może on pojąć znaczenie przysposobienia.
ż 3. Sąd opiekuńczy może wyjątkowo orzec przysposobienie beż żądania zgody
przysposabianego lub bez jego wysłuchania, jeżeli nie jest on zdolny do
wyrażenia zgody lub jeżeli z oceny stosunku między przysposabiającym a
przysposabianym wynika, że uważa się on za dziecko przysposabiającego, a żądanie
zgody lub wysłuchanie byłoby sprzeczne z dobrem przysposabianego.
Art. 119. ż 1. Do przysposobienia potrzebna jest zgoda rodziców
przysposabianego, chyba że zostali oni pozbawieni władzy rodzicielskiej lub są
nieznani albo porozumienie się z nimi napotyka trudne do przezwyciężenia
przeszkody. Nie jest też potrzebna zgoda ojca, jeżeli jego ojcostwo zostało
ustalone przez sąd, a władza rodzicielska nie została mu przyznana.
ż 2. Sąd opiekuńczy może, ze względu na szczególne okoliczności, orzec
przysposobienie mimo braku zgody rodziców, których zdolność do czynności
prawnych jest ograniczona, jeżeli odmowa zgody na przysposobienie jest
oczywiście sprzeczna z dobrem dziecka.
Art. 1191. ż 1. Rodzice mogą przed sądem opiekuńczym wyrazić zgodę na
przysposobienie swego dziecka w przyszłości bez wskazania osoby
przysposabiającego. Zgodę tę mogą odwołać przez oświadczenie złożone przed sądem
opiekuńczym, nie później jednak niż przed wszczęciem sprawy o przysposobienie.
ż 2. Przepisy o przysposobieniu za zgodą rodziców bez wskazania osoby
przysposabiającego stosuje się odpowiednio, jeżeli jedno z rodziców wyraziło
taką zgodę, a zgoda drugiego nie jest do przysposobienia potrzebna. Przepisu
tego nie stosuje się, jeżeli porozumienie się z drugim rodzicem napotyka trudne
do przezwyciężenia przeszkody.
ż 3. Przepisy o przysposobieniu za zgodą rodziców bez wskazania osoby
przysposabiającego stosuje się odpowiednio również wtedy, gdy rodzice
przysposabianego są nieznani albo nie żyją, jeżeli sąd opiekuńczy w orzeczeniu o
przysposobieniu tak postanowi.
Art. 1192. Zgoda rodziców na przysposobienie dziecka nie może być wyrażona
wcześniej niż po upływie sześciu tygodni od urodzenia się dziecka.
Art. 120. Jeżeli dziecko pozostaje pod opieką, do przysposobienia potrzebna jest
zgoda opiekuna. Jednakże sąd opiekuńczy może, ze względu na szczególne
okoliczności, orzec przysposobienie nawet mimo braku zgody opiekuna, jeżeli
wymaga tego dobro dziecka.
Art. 1201. ż 1. Przed orzeczeniem przysposobienia sąd opiekuńczy może określić
sposób i okres osobistej styczności przysposabiającego z przysposabianym.
ż 2. W wypadku określenia styczności w formie pieczy nad dzieckiem stosuje się
odpowiednio przepisy o rodzinach zastępczych, z tym że całkowite koszty
utrzymania przysposabianego obciążają przysposabiającego.
ż 3. Jeżeli jednak przez przysposobienie przysposabiany ma zmienić dotychczasowe
miejsce zamieszkania w Rzeczypospolitej Polskiej na miejsce zamieszkania w innym
państwie, przysposobienie może być orzeczone po upływie określonego przez sąd
opiekuńczy okresu osobistej styczności przysposabiającego z przysposabianym w
dotychczasowym miejscu zamieszkania przysposabianego lub w innej miejscowości w
Rzeczypospolitej Polskiej.
ż 4. Przy wykonywaniu nadzoru nad przebiegiem styczności przysposabiającego z
przysposabianym sąd opiekuńczy może korzystać z pomocy ośrodka
adopcyjno-opiekuńczego lub organu pomocniczego w sprawach opiekuńczych.
Art. 121. ż 1. Przez przysposobienie powstaje między przysposabiającym a
przysposobionym taki stosunek, jak między rodzicami a dziećmi.
ż 2. Przysposobiony nabywa prawa i obowiązki wynikające z pokrewieństwa w
stosunku do krewnych przysposabiającego.
ż 3. Ustają prawa i obowiązki przysposobionego wynikające z pokrewieństwa
względem jego krewnych, jak również prawa i obowiązki tych krewnych względem
niego.
ż 4. Skutki przysposobienia rozciągają się na zstępnych przysposobionego.
Art. 1211. ż 1. Przepisu art. 121 ż 3 nie stosuje się względem małżonka, którego
dziecko zostało przysposobione przez drugiego małżonka, ani względem krewnych
tego małżonka, także w razie przysposobienia po ustaniu małżeństwa przez śmierć
tego małżonka.
ż 2. W wypadku gdy małżonek przysposobił dziecko swego małżonka po śmierci
drugiego z rodziców przysposobionego, przepisu art. 121 ż 3 nie stosuje się
względem krewnych zmarłego, jeżeli w orzeczeniu o przysposobieniu sąd opiekuńczy
tak postanowił.
Art. 122. ż 1. Przysposobiony otrzymuje nazwisko przysposabiającego, a jeżeli
został przysposobiony przez małżonków wspólnie albo jeżeli jeden z małżonków
przysposobił dziecko drugiego małżonka - nazwisko, które noszą albo nosiłyby
dzieci zrodzone z tego małżeństwa.
ż 2. Na żądanie osoby, która ma być przysposobiona, i za zgodą
przysposabiającego sąd opiekuńczy w orzeczeniu o przysposobieniu postanawia, że
przysposobiony nosić będzie nazwisko złożone z jego dotychczasowego nazwiska i
nazwiska przysposabiającego. Jeżeli przysposabiający albo przysposobiony nosi
złożone nazwisko, sąd opiekuńczy rozstrzyga, który człon tego nazwiska wejdzie w
skład nazwiska przysposobionego. Przepisu tego nie stosuje się w razie
sporządzenia nowego aktu urodzenia przysposobionego z wpisaniem
przysposabiających jako jego rodziców.
ż 3. Na wniosek przysposabiającego sąd opiekuńczy może w orzeczeniu o
przysposobieniu zmienić imię lub imiona przysposobionego. Jeżeli przysposobiony
ukończył lat trzynaście, może to nastąpić tylko za jego zgodą. Przepis art. 118
ż 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 123. ż 1. Przez przysposobienie ustaje dotychczasowa władza rodzicielska
lub opieka nad przysposobionym.
ż 2. Jeżeli jeden z małżonków przysposobił dziecko drugiego małżonka, władza
rodzicielska przysługuje obojgu małżonkom wspólnie.
Art. 124. ż 1. Na żądanie przysposabiającego i za zgodą osób, których zgoda jest
do przysposobienia potrzebna, sąd opiekuńczy orzeka, że skutki przysposobienia
polegać będą wyłącznie na powstaniu stosunku między przysposabiającym a
przysposobionym. Jednakże i w tym wypadku skutki przysposobienia rozciągają się
na zstępnych przysposobionego.
ż 2. Nie jest dopuszczalne ograniczenie skutków przysposobienia w wypadku, gdy
rodzice przysposobionego wyrazili przed sądem opiekuńczym zgodę na
przysposobienie dziecka bez wskazania osoby przysposabiającego.
ż 3. Na żądanie przysposabiającego i za zgodą osób, których zgoda jest do
przysposobienia potrzebna, sąd opiekuńczy może w okresie małoletności
przysposobionego zmienić przysposobienie orzeczone stosownie do ż 1 na
przysposobienie, którego skutki podlegają przepisom art. 121-123.
Art. 1241. W wypadku gdy rodzice przysposobionego wyrazili przed sądem
opiekuńczym zgodę na jego przysposobienie bez wskazania osoby
przysposabiającego, nie jest dopuszczalne uznanie przysposobionego,
unieważnienie uznania, sądowe ustalenie lub zaprzeczenie jego pochodzenia.
Art. 125. ż 1. Z ważnych powodów zarówno przysposobiony, jak i przysposabiający
mogą żądać rozwiązania stosunku przysposobienia przez sąd. Rozwiązanie stosunku
przysposobienia nie jest dopuszczalne, jeżeli wskutek niego miałoby ucierpieć
dobro małoletniego dziecka. Orzekając rozwiązanie stosunku przysposobienia, sąd
może, stosownie do okoliczności, utrzymać w mocy wynikające z niego obowiązki
alimentacyjne.
ż 2. Po śmierci przysposobionego lub przysposabiającego rozwiązanie stosunku
przysposobienia nie jest dopuszczalne, chyba że przysposabiający zmarł po
wszczęciu sprawy o rozwiązanie stosunku przysposobienia. W wypadku takim na
miejsce przysposabiającego w procesie wstępuje kurator ustanowiony przez sąd.
Art. 1251. ż 1. Nie jest dopuszczalne rozwiązanie przysposobienia, na które
rodzice przysposobionego wyrazili przed sądem opiekuńczym zgodę bez wskazania
osoby przysposabiającego.
ż 2. Takie przysposobienie nie stoi na przeszkodzie ponownemu przysposobieniu za
życia przysposabiającego.
Art. 126. ż 1. Z chwilą rozwiązania stosunku przysposobienia ustają jego skutki.
Jeżeli rozwiązanie nastąpiło po śmierci przysposabiającego, uważa się, że skutki
przysposobienia ustały z chwilą jego śmierci.
ż 2. Przysposobiony zachowuje nazwisko nabyte przez przysposobienie oraz
otrzymane w związku z przysposobieniem imię lub imiona. Jednakże z ważnych
powodów sąd na wniosek przysposobionego lub przysposabiającego może w orzeczeniu
o rozwiązaniu stosunku przysposobienia postanowić, że przysposobiony powraca do
nazwiska, które nosił przed orzeczeniem przysposobienia. Na wniosek
przysposobionego sąd orzeka o jego powrocie do poprzednio noszonego imienia lub
imion.
Art. 127. Powództwo o rozwiązanie przysposobienia może wytoczyć także
prokurator."
Art. 2. W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16,
poz. 93, z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11,
poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r.
Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz.
321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r.
Nr 17, poz. 78 oraz z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz.
509) w art. 936 dodaje się ż 3 w brzmieniu:
"ż 3. W wypadku gdy jeden z małżonków przysposobił dziecko drugiego małżonka,
przepisu ż 2 nie stosuje się względem tego małżonka i jego krewnych, a jeżeli
takie przysposobienie nastąpiło po śmierci drugiego z rodziców przysposobionego,
także względem krewnych zmarłego, których prawa i obowiązki wynikające z
pokrewieństwa zostały w orzeczeniu o przysposobieniu utrzymane."
Art. 3. w ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego
(Dz. U. Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i
Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30,
poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr
20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r, Nr
4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53,
poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22,
poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53 oraz z 1994 r. Nr 105, poz.
509) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 586 dodaje się ż 4 w brzmieniu:
"ż 4. Przed wydaniem orzeczenia sąd opiekuńczy zasięga opinii ośrodka
adopcyjno-opiekuńczego lub innej specjalistycznej placówki.";
2) po art. 586 dodaje się art. 5861 w brzmieniu:
"Art. 5861. Na postanowienie w przedmiocie określenia sposobu i okresu osobistej
styczności przysposabiającego z przysposabianym przysługuje zażalenie.";
3) w art. 587 dotychczasową treść oznacza się jako ż 1 i dodaje się ż 2 w
brzmieniu:
"ż 2. Jednakże postępowanie zawiesza się w razie śmierci przysposabiającego,
który złożył wniosek o przysposobienie wspólnie z małżonkiem, do czasu
ustanowienia przez sąd opiekuńczy kuratora."
Art. 4. W ustawie z dnia 12 listopada 1965 r. - Prawo prywatne międzynarodowe
(Dz. U. Nr 46, poz. 290) w art. 22 w ż 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i
dodaje się wyrazy "a także ograniczeń przysposobienia z powodu zmiany
dotychczasowego miejsca zamieszkania na miejsce zamieszkania w innym państwie."
Art. 5. W ustawie z dnia 29 września 1986 r. - Prawo o aktach stanu cywilnego
(Dz. U. Nr 36, poz. 180, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 29, poz. 154 i
z 1990 r. Nr 34, poz. 198) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 47 otrzymuje brzmienie:
"Art. 47. 1. W razie orzeczenia przysposobienia dziecka, wpisuje się do aktu
urodzenia wzmiankę dodatkową o przysposobieniu.
2. Jeżeli przysposobienie zostało dokonane wspólnie przez małżonków, w odpisie
skróconym aktu urodzenia wymienia się przysposabiających jako rodziców
przysposobionego.
3. Jeżeli przysposobienie zostało dokonane przez męża matki lub żonę ojca
dziecka, w odpisie skróconym aktu urodzenia wymienia się przysposabiającego oraz
jego małżonka jako rodziców dziecka.
4. W razie przysposobienia dziecka przez osobę nie pozostającą w związku
małżeńskim, w odpisie skróconym aktu urodzenia wymienia się przysposabiającego
jako rodzica dziecka. Jako imię drugiego z rodziców wpisuje się imię wskazane
przez przysposabiającego, a jako nazwisko drugiego z rodziców i jego nazwisko
rodowe - nazwisko przysposabiającego.
5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio w razie przysposobienia przez jednego
z małżonków dziecka nie pochodzącego od współmałżonka.
6. Przepisów ust. 2-5 nie stosuje się do przysposobienia, które wywołuje skutki
z art. 124 ż 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, jeżeli sąd opiekuńczy tak
postanowił na wniosek przysposabiającego i za zgodą osób, których zgoda jest do
przysposobienia potrzebna.";
2) w art. 48:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Przepisy art. 47 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. O sporządzeniu nowego aktu urodzenia wpisuje się do dotychczasowego aktu
urodzenia przysposobionego wzmiankę dodatkową; dotychczasowy akt urodzenia
przysposobionego nie podlega ujawnieniu i nie wydaje się z niego odpisów, chyba
że zażąda tego sąd w związku ze sprawą, w której uzna to za konieczne.",
c) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Przysposobiony po uzyskaniu pełnoletności może żądać udostępnienia księgi
stanu cywilnego w części dotyczącej dotychczasowego aktu urodzenia.";
3) w art. 49:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W razie orzeczenia przysposobienia w sposób określony w art. 121 Kodeksu
rodzinnego i opiekuńczego, może być sporządzony nowy akt urodzenia
przysposobionego, w którym jako rodziców wpisuje się przysposabiających, jeżeli
sąd opiekuńczy tak postanowił. Przepisy art. 47 ust. 2-5 stosuje się
odpowiednio.",
b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. O sporządzeniu nowego aktu urodzenia sąd opiekuńczy orzeka na wniosek
przysposabiającego, za zgodą przysposobionego, który ukończył lat trzynaście,
albo na wniosek przysposobionego za zgodą przysposabiającego. Przepisy art. 118
ż 2 i 3 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stosuje się odpowiednio.",
c) w ust. 2 po wyrazach "lub rozwiązaniem stosunku przysposobienia" dodaje się
wyrazy "albo w związku z innymi sprawami, w których sąd uzna to za konieczne.",
d) dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Przysposobiony po uzyskaniu pełnoletności może żądać udostępnienia księgi
stanu cywilnego w części dotyczącej dotychczasowego aktu urodzenia."
Art. 6. Do spraw o przysposobienie wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy
stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 7. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 22 czerwca 1995 r.
o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o orderach i odznaczeniach,
uchylające przepisy o tytułach honorowych oraz zmieniające niektóre ustawy.
(Dz. U. Nr 83, poz. 419)
Art. 1. W ustawie z dnia 16 października 1992 r. - Przepisy wprowadzające ustawę
o orderach i odznaczeniach, uchylające przepisy o tytułach honorowych oraz
zmieniające niektóre ustawy (Dz. U. Nr 90, poz. 451) użyte w art. 2 ust. 1 pkt
1, art. 6 ust. 3 i art. 7 ust. 1 wyrazy "8 maja 1995 r." zastępuje się wyrazami
"8 maja 1999 r."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 9 maja 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 13 lipca 1995 r.
w sprawie zatwierdzenia wysokości ceny minimalnej interwencyjnego skupu trzody
chlewnej.
(Dz. U. Nr 84, poz. 423)
Na podstawie art. 6 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 7 czerwca 1990 r. o utworzeniu
Agencji Rynku Rolnego (Dz. U. Nr 39, poz. 223) zarządza się, co następuje:
ż 1. Zatwierdza się propozycję Rady Agencji Rynku Rolnego dotyczącą wysokości
ceny minimalnej - 2,35 zł/kg żywca klasy I, według której będzie realizowany
interwencyjny skup trzody chlewnej w okresie do dnia 15 sierpnia 1995 r.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 7 lipca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na
poszczególnych stanowiskach pracy w publicznych zakładach opieki zdrowotnej.
(Dz. U. Nr 84, poz. 425)
Na podstawie art. 40 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach
opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315 i z 1994 r.
Nr 121, poz. 591) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 14 kwietnia
1992 r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych
stanowiskach pracy w publicznych zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 37, poz.
162, z 1993 r. Nr 104, poz. 477 i z 1994 r. Nr 88, poz. 412) załącznik otrzymuje
brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 7 lipca
1995 r. (poz. 425)
TARYFIKATOR KWALIFIKACYJNY
Lp.StanowiskoWymagane kwalifikacje zawodoweLiczba lat pracy w zawodzie
1234
I. Pracownicy działalności podstawowej
1Zastępca kierownika do spraw lecznictwa: zespołu zakładów, zakładu,
jednostki organizacyjnej zespołu zakładówlekarz, lekarz dentysta5) i
specjalizacja II stopnia w dziedzinie medycyny8
2Ordynatorlekarz, lekarz dentysta5) i specjalizacja II stopnia w
odpowiedniej dziedzinie medycyny8
3Zastępca ordynatoralekarz, lekarz dentysta5) i specjalizacja II stopnia w
odpowiedniej dziedzinie medycyny7
4Wojewódzki lekarz kontroli nad orzecznictwem lekarskimlekarz i
specjalizacja zawodowa II stopnia w dziedzinie medycyny klinicznej10
5Kierownik komórki organizacyjnej- wyższe medyczne i specjalizacja II
stopnia w odpowiedniej dziedzinie medycyny5
- inne wyższe mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń w
działalności podstawowej i specjalizacja II stopnia
6Kierownik komórki organizacyjnej lecznictwa odwykowegowyższe medyczne lub
inne wyższe7) mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń w działalności
podstawowej oraz kurs - szkolenie specjalistyczne9)5
7Kierownik apteki zakładowejmagister farmacji i specjalizacja II stopnia
lub I stopnia7
8Zastępca kierownika komórki organizacyjnej- wyższe medyczne i
specjalizacja I stopnia4
- inne wyższe mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń w
działalności podstawowej i specjalizacja I stopnia
1234
9Zastępca kierownika apteki zakładowejmagister farmacji i specjalizacja I
stopnia4
10Inspektor do spraw gospodarki lekiemmagister farmacji i specjalizacja I
stopnia3
11Starszy: asystent, specjalista- wyższe medyczne i specjalizacja II
stopnia w odpowiedniej dziedzinie medycyny lub innej dziedzinie medycznej
mającej zastosowanie przy wykonywaniu zadań na określonym stanowisku1)5
- inne wyższe mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń w
działalności podstawowej i specjalizacja II stopnia
12Asystent, specjalista- wyższe medyczne i specjalizacja I stopnia w
odpowiedniej dziedzinie medycyny3
- inne wyższe mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń w
działalności podstawowej i specjalizacja I stopnia
13Specjalista terapii uzależnieńwyższe medyczne lub inne wyższe7 mające
zastosowanie przy udzielaniu świadczeń w działalności podstawowej oraz
kurs - szkolenie specjalistyczne9)
14Inspektor ochrony radiologicznej Iowyższe i przeszkolenie
specjalistyczne10)1
15Młodszy asystentlekarz, lekarz dentysta1
- wyższe medyczne lub inne wyższe8) mające zastosowanie przy udzielaniu
świadczeń w działalności podstawowej-
16Lekarz4), lekarz dentysta4), farmaceuta4)wyższe medyczne-
17Kapelan szpitalnymagister teologii lub ukończone wyższe seminarium
duchowne oraz skierowanie biskupa diecezjalnego-
18Naczelna pielęgniarkawyższe pielęgniarskie2) lub inne wyższe2) mające
zastosowanie przy udzielaniu świadczeń w działalności podstawowej i
średnie medyczne5
Kierownik sekcji szkolenia średniego personelu medycznego w wojewódzkim
ośrodku doskonalenia kadr medycznych 3
19Zastępczyni naczelnej pielęgniarkiwyższe pielęgniarskie lub inne wyższe
mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń w działalności podstawowej i
średnie medyczne5
średnie medyczne i przeszkolenie specjalistyczne9
20Instruktorka przychodni wojewódzkiej do spraw pielęgniarstwawyższe
pielęgniarskie lub inne wyższe mające zastosowanie przy udzielaniu
świadczeń w działalności podstawowej i średnie medyczne7
średnie medyczne i przeszkolenie specjalistyczne9
21Przełożona pielęgniarek, zastępczyni przełożonej pielęgniarekwyższe
pielęgniarskie lub inne wyższe mające zastosowanie przy udzielaniu
świadczeń w działalności podstawowej i średnie medyczne3
średnie medyczne i przeszkolenie specjalistyczne6
22Kierownik izby porodowejlekarz, wyższe pielęgniarskie lub inne wyższe
mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń w działalności podstawowej i
średnie medyczne3
średnie medyczne i przeszkolenie specjalistyczne7
23Kierownik: centralnej sterylizacji, żłobka, komórki
opiekuńczo-leczniczej dziennej, leczniczo-wychowawczej itp.wyższe
pielęgniarskie3
wyższe mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń w działalności
podstawowej1)3
średnie medyczne i przeszkolenie specjalistyczne6
1234
24Kierownik sekcji statystyki medycznej i dokumentacji chorychwyższe
medyczne lub inne wyższe mające zastosowanie przy wykonywaniu zadań na
określonym stanowisku1)3
25Kierownik: zespołu techników medycznych (radioterapii, fizjoterapii
itp.), techniczny pracowni stomatologicznej, zastępca kierownika zespołu
techników medycznychwyższe mające zastosowanie przy wykonywaniu zadań na
określonym stanowisku3
średnie medyczne7
26Pielęgniarka (położna) oddziałowa, zastępczyni pielęgniarki (położnej)
oddziałowejwyższe pielęgniarskie lub inne wyższe mające zastosowanie przy
udzielaniu świadczeń w działalności podstawowej i średnie medyczne3 w
szpitalu
średnie medyczne i przeszkolenie specjalistyczne6 w szpitalu
27Inspektor ochrony radiologicznej IIo i IIIowyższe i przeszkolenie
specjalistyczne10)1
średnie i przeszkolenie specjalistyczne11)3
28Pielęgniarka (położna) koordynująca i nadzorująca pracę innych
pielęgniarek i położnychwyższe pielęgniarskie3
średnie medyczne5
29Starszy felczer, felczer, technik ortopedycznyśrednie medyczne-
30Specjalistka: pielęgniarka, położnaśrednie medyczne i specjalizacja4
31Specjalista technik dentystycznyśrednie medyczne i specjalizacja
zawodowa7
32Specjalista technik radioterapiiśrednie medyczne i specjalistyczne
uprawnienia zawodowe10)5
33Starsza: pielęgniarka, położnawyższe pielęgniarskie-
średnie medyczne5
34Starsza: pielęgniarka środowiskowa, położna środowiskowawyższe
pielęgniarskie i kurs kwalifikacyjny-
średnie medyczne i kurs kwalifikacyjny5
35Starszy ratownik medycznyśrednie medyczne5
36Starszy pracownik socjalnywyższe o kierunkach określonych odrębnymi
przepisami12)-
szkoła pracowników socjalnych5
37Starszy: technik medyczny (dentystyczny, fizjoterapii, farmaceutyczny,
masażysta itp.), dietetyczka, opiekunka dziecięca, higienistka
stomatologiczna, ortoptysta, dyspozytor, instruktor terapii zajęciowej,
higienistka szkolna, instruktor oświaty zdrowotnejśrednie medyczne, szkoła
masażystów5
38Perfuzjonistaśrednie medyczne i przeszkolenie specjalistyczne-
39Starszy instruktor terapii uzależnieńśrednie7) oraz kurs - szkolenie
specjalistyczne9)3
40Pielęgniarka środowiskowa, położna środowiskowaśrednie medyczne i kurs
kwalifikacyjny3
1234
41Pielęgniarka, położna, technik medyczny (dentystyczny, fizjoterapii,
farmaceutyczny, masażysta itp.), dietetyczka, opiekunka dziecięca,
higienistka stomatologiczna, ortoptysta, dyspozytor, instruktor terapii
zajęciowej, higienistka szkolna, instruktor oświaty zdrowotnejśrednie
medyczne, szkoła masażystów-
Technik radioterapiiśrednie medyczne i specjalistyczne uprawnienia
zawodowe10)1
42Ratownik medycznyśrednie medyczne-
43Starszy statystyk medyczny, kierownik transportu wewnętrznegośrednie
medyczne lub inne średnie5
44Pracownik socjalnyszkoła pracowników socjalnych-
45Instruktor terapii uzależnieńpodstawowe oraz kurs - szkolenie
specjalistyczne9)-
46Asystentka pielęgniarska6)szkoła asystentek pielęgniarskich-
47Higienistka szpitalna6)zasadnicza szkoła higienistek szpitalnych-
48Starsza: sekretarka medyczna, rejestratorka medycznaśrednie
wykształcenie5
Statystyk medyczny, rejestratorka medyczna, sekretarka medyczna -
49Preparator, dezynfektor, wykwalifikowana pomoc dentystycznaśrednie lub
podstawowe oraz przeszkolenie zawodowe-
50Młodsza pielęgniarka6)kurs młodszych pielęgniarek-
51Przyuczona pielęgniarka6)kwalifikacje uzyskane w trybie przepisów
przejściowych-
52Przyuczeni: dietetyczka6), laborant, pomoc dentystyczna, dezynfektor i
innipodstawowe oraz przeszkolenie w miejscu pracy-
53Sanitariusz szpitalnypodstawowe oraz kurs kwalifikacyjny dla
sanitariuszy6 miesięcy
54Starsza: salowa, pomoc laboratoryjnapodstawowe oraz przeszkolenie w
miejscu pracy3
55Sanitariusz (noszowy), salowa, fasowaczka, pomoc laboratoryjna, pomoc
aptecznapodstawowe oraz przeszkolenie w miejscu pracy-
56Operator sterylizatorapodstawowe i uprawnienia kwalifikacyjne typu E-
II. Pracownicy administracyjni, techniczni i ekonomiczni
1Kierownik zakładu (zespołu zakładów, jednostki organizacyjnej zespołu
zakładów)wyższe wykształcenie8
wyższe wykształcenie i specjalizacja II lub I stopnia w dziedzinie
medycyny lub szkolenie zagraniczne3)3
wyższe wykształcenie i ukończone studia podyplomowe o kierunku zdrowie
publiczne lub zarządzanie w służbie zdrowia3
2Zastępca kierownika zakładuwyższe o odpowiednim kierunku5
1234
3Główny księgowywyższe ekonomiczne5 w służbach finansowo-księgowych
4Zastępca głównego księgowegowyższe ekonomiczne4
średnie ekonomiczne8
5Główny specjalista, asystent kierownika zakładuwyższe o odpowiednim
kierunku7
6Radca prawnywedług odrębnych przepisów
7Kierownik komórki organizacyjnejwyższe o odpowiednim kierunku3
średnie o odpowiednim kierunku5
8Starszy specjalista, starszy informatykwyższe o odpowiednim kierunku5
Specjalista, informatyk 3
9Specjalista do spraw bezpieczeństwa i higieny pracywyższe oraz ukończone
szkolenie dla pracowników służby bezpieczeństwa i higieny pracy3 w służbie
bezpieczeństwa i higieny pracy
średnie oraz ukończone szkolenie dla pracowników służby bezpieczeństwa i
higieny pracy5 w służbie bezpieczeństwa i higieny pracy
10Inspektor do spraw bezpieczeństwa i higieny pracywyższe oraz ukończone
szkolenie dla pracowników służby bezpieczeństwa i higieny pracy2
średnie oraz ukończone szkolenie dla pracowników służby bezpieczeństwa i
higieny pracy4
11Inspektor ochrony przeciwpożarowejwyższe o odpowiednim kierunku1
średnie i przeszkolenie specjalistyczne5
12Starszy: inspektor, rewident zakładowy, księgowy, mistrz, technik
informatykwyższe o odpowiednim kierunku1
średnie o odpowiednim kierunku5
13Inspektor, księgowy, inspektor terapii pracą, mistrz, starszy
kasjerwyższe o odpowiednim kierunku-
średnie o odpowiednim kierunku4
14Starszy magazynier, intendent, kasjerśrednie1
15Magazynierśrednie-
podstawowe2
16Kierownik świetlicy, starszy bibliotekarzwyższe o odpowiednim kierunku2
średnie o odpowiednim kierunku5
17Kierownik kancelarii, starszy referent, bibliotekarzśrednie o
odpowiednim kierunku2
18Referent, archiwista, sekretarkaśrednie-
19Starsza maszynistkaśrednie-
20Maszynistkaśrednie-
1234
21Telefonistkapodstawowe-
III. Pracownicy gospodarczy i obsługi
1Laborant w kotłowniśrednie chemiczne-
2Konserwator urządzeń technicznychśrednie techniczne lub zasadnicze
zawodowe o odpowiednim kierunku i przeszkolenie specjalistyczne-
3Starszy mistrzśrednie techniczne lub zasadnicze zawodowe i uprawnienia
mistrzowskie5
Mistrz -
4Hydraulik, ślusarz, elektromechanik, tokarz, elektryk, spawacz, szef
kuchni, operator oczyszczalni ścieków i innizasadnicze zawodowe lub
podstawowe i kurs przysposobienia zawodowego-
5Palacz kotłów parowych o nadciśnieniu 0,07 MPa, wodnych
wysokotemperaturowych wraz z urządzeniami pomocniczymiświadectwo
czeladnicze lub zasadnicza szkoła zawodowa i uprawnienia kwalifikacyjne
typu "E"6 miesięcy
6Palacz kotłów wodnych nisko- i średniotemperaturowych wraz z urządzeniami
pomocniczymiświadectwo robotnika wykwalifikowanego w zawodzie palacza i
uprawnienia kwalifikacyjne typu "E"6 miesięcy
7Palacz pieców spalania odpadów organicznych, aparaturowy uzdatniania
wodypodstawowe i uprawnienia kwalifikacyjne typu "E"6 miesięcy
8Pomocnik palacza, robotnik nawęglania i odżużlowaniapodstawowe i
przyuczenie do zawodu-
9Starszy: dozorca, strażnik, portierpodstawowe i przeszkolenie zawodowe3
10Dozorca, strażnik, portier, woźny, dźwigowy, szatniarz, powielaczowy i
innipodstawowe i przeszkolenie zawodowe-

Objaśnienia oznaczeń:
1) Decyzję w tej sprawie podejmuje kierownik zakładu.
2) Za równorzędne z wykształceniem wyższym może być uznane imiennie przez
Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej szkolenie w ośrodku zagranicznym, trwające
co najmniej pół roku i zakończone egzaminem (certyfikat).
3) Dotyczy uznawanych imiennie przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej
szkoleń w ośrodkach zagranicznych, trwających co najmniej pół roku i
zakończonych egzaminem (certyfikat).
4) Do czasu nabycia uprawnień do samodzielnego wykonywania zawodu.
5) Dotyczy zakładu udzielającego wyłącznie świadczeń z zakresu chorób jamy
ustnej i twarzo-czaszki.
6) Dotyczy wyłącznie osób zatrudnionych w dniu wejścia w życie rozporządzenia.
7) Rodzaj wykształcenia określają zasady naboru na kurs (szkolenie
specjalistyczne) w zakresie terapii uzależnień, zatwierdzony przez Ministerstwo
Zdrowia i Opieki Społecznej.
8) Inne wyższe, którego rodzaj pozwala na podjęcie specjalizacji, określone
zarządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej w sprawie specjalizacji
lekarzy, lekarzy dentystów, magistrów farmacji oraz innych pracowników z wyższym
wykształceniem zatrudnionych w służbie zdrowia i opiece społecznej.
9) Kurs - szkolenie specjalistyczne w zakresie terapii uzależnień, na podstawie
programu zatwierdzonego przez Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej.
10) Na podstawie zarządzenia Prezesa Państwowej Agencji Atomistyki z dnia 28
lutego 1987 r. w sprawie rodzajów stanowisk mających istotne znaczenie dla
zapewnienia bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej oraz warunków i
trybu nadawania uprawnień koniecznych do ich zajmowania (Monitor Polski Nr 27,
poz. 215).
11) W trybie zarządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 16 lipca
1988 r. w sprawie zakresu oraz zasad szkolenia osób odpowiedzialnych za stan
ochrony przed promieniowaniem jonizującym w pracowniach rentgenowskich (Monitor
Polski Nr 25, poz. 223).
12) Ustawa z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr
13, poz. 60 i z 1994 r. Nr 26, poz. 265).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 28 czerwca 1995 r.
o zmianie ustawy - Prawo celne.
(Dz. U. Nr 85, poz. 427)
Art. 1. W ustawie z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr
71, poz. 312) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 w ust. 2 wyrazy "art. 25 ust. 1" zastępuje się wyrazami "art. 26
ust. 1 i art. 30c ust. 1";
2) rozdział 3 otrzymuje brzmienie:
"Rozdział 3
Wartość celna towarów
Art. 25. Użyte w niniejszym rozdziale określenia oznaczają:
1) wytworzenie - wyhodowanie, wyprodukowanie, wydobycie,
2) towary identyczne - towary wytworzone w tym samym kraju, będące takimi samymi
pod każdym względem, włączając cechy fizyczne i renomę, jaką posiadają.
Nieznaczne różnice w wyglądzie zewnętrznym nie są przeszkodą dla uznania towarów
za identyczne, jeśli odpowiadają one pod innym względem niniejszej definicji,
3) towary podobne - towary wytworzone w tym samym kraju, które nie będąc
podobnymi pod każdym względem, posiadają podobne cechy i skład materiałowy, co
pozwala im pełnić te same funkcje i być towarami handlowo zamiennymi. Jakość
towarów, znak handlowy i renoma, jaką posiadają, są czynnikami, które należy
uwzględniać przy ustalaniu podobieństwa towarów,
4) towary tej samej jakości i rodzaju - towary zawierające się w grupie lub
zakresie towarów wytwarzanych przez jedną gałąź przemysłu lub branżę przemysłową
i obejmujące towary identyczne lub podobne,
5) osoby powiązane ze sobą - osoby są powiązane ze sobą, jeżeli:
a) jedna z osób jest urzędnikiem, dyrektorem lub członkiem organu zarządzającego
bądź kontrolnego drugiej,
b) są prawnie uznanymi wspólnikami w działalności gospodarczej,
c) jedna z osób jest pracodawcą drugiej,
d) którakolwiek z osób bezpośrednio lub pośrednio dysponuje prawami głosu lub
udziałem w kapitale zakładowym lub akcyjnym, wynoszącym co najmniej 5%
wszystkich praw głosu, lub co najmniej 5% kapitału zakładowego lub akcyjnego
drugiej osoby,
e) jedna z osób bezpośrednio lub pośrednio kontroluje drugą,
f) dwie osoby znajdują się pod bezpośrednią lub pośrednią kontrolą trzeciej
osoby,
g) dwie osoby wspólnie kontrolują, bezpośrednio lub pośrednio, trzecią osobę,
h) są spokrewnione lub spowinowacone do drugiego stopnia,
i) jedna z nich w działalności gospodarczej jest wyłącznym dystrybutorem lub
wyłącznym koncesjonariuszem drugiej osoby, jeśli odpowiada kryteriom, o których
mowa w lit. a) - h),
6) prowizja od zakupu - opłaty poniesione przez kupującego towary na rzecz jego
agenta za usługę polegającą na reprezentowaniu go przy zakupie towarów, dla
których ustalana jest wartość celna.
Art. 26. 1. Wartością celną towarów jest wartość transakcyjna, to znaczy cena
faktycznie zapłacona lub należna za towar sprzedany w celu przywozu na polski
obszar celny, ustalana, o ile jest to konieczne, na podstawie art. 30c i 30 d,
pod warunkiem że:
1) nie istnieją ograniczenia w dysponowaniu lub użytkowaniu towarów przez
kupującego inne niż ograniczenia, które:
a) są nakładane lub wymagane przez prawo,
b) ograniczają obszar geograficzny, na którym towar może być odsprzedany, lub
c) nie mają istotnego wpływu na wartość towaru,
2) sprzedaż lub cena towaru nie są uzależnione od warunków lub spełnienia
świadczeń, których wartości nie można ustalić,
3) jakakolwiek część dochodu z dalszej odsprzedaży, dyspozycji lub późniejszego
użytkowania towarów przez nabywcę nie przypada bezpośrednio lub pośrednio
sprzedającemu, chyba że zgodnie z art. 30c może zostać dokonana odpowiednia
korekta,
4) kupujący i sprzedający nie są ze sobą powiązani, a w wypadkach, gdy są
powiązani, wartość transakcyjna może być zaakceptowana dla ustalania wartości
celnej, zgodnie z ust. 2.
2. Przy ustalaniu, czy wartość transakcyjna jest do zaakceptowania dla celów
stosowania ust. 1, fakt, iż kupujący i sprzedający są ze sobą powiązani, nie
stanowi sam w sobie wystarczającej podstawy do niezaakceptowania wartości
transakcyjnej. Gdy okaże się to konieczne, okoliczności dotyczące sprzedaży
powinny zostać zbadane, a wartość transakcyjna powinna być zaakceptowana pod
warunkiem, że powiązanie nie wpłynęło na cenę. Jeżeli na podstawie informacji
uzyskanych od zgłaszającego lub powziętych w inny sposób organ celny ma powody,
aby uznać, iż powiązanie wpłynęło na cenę, powody takie powinny być podane
zgłaszającemu i należy zapewnić możliwość ustosunkowania się do nich. Na żądanie
zgłaszającego informacja o takich powodach powinna być przedstawiona w formie
pisemnej.
3. W wypadku transakcji między osobami powiązanymi, wartość transakcyjna jest
akceptowana, a wartość celna towarów ustalana jest zgodnie z ust. 1, o ile
zgłaszający udowodni, że taka wartość jest zbliżona do jednej z występujących w
tym samym lub zbliżonym czasie:
1) wartości transakcyjnej przy sprzedaży kupującemu, w żadnym konkretnym wypadku
nie powiązanemu ze sprzedającym, identycznych lub podobnych towarów
wprowadzonych na polski obszar celny,
2) wartości celnej identycznych lub podobnych towarów, ustalonej zgodnie z
przepisami art. 30,
3) wartości celnej identycznych lub podobnych towarów, ustalonej zgodnie z
przepisami art. 30a.
4. Przy zastosowaniu kryteriów, o których mowa w ust. 3, należy uwzględnić
różnice w rodzajach i sposobach handlu, różnice ilościowe, koszty wymienione w
art. 30c oraz koszty ponoszone przez sprzedającego przy transakcjach, w których
kupującym jest osoba z nim nie powiązana, a koszty te nie występują przy
transakcji pomiędzy sprzedającym a osobą z nim powiązaną.
5. Kryteria określone w ust. 3 mogą być stosowane na wniosek zgłaszającego tylko
dla celów porównawczych. Wartość celna towaru nie może być ustalona w sposób
zastępczy na podstawie przepisu ust. 3.
6. Wartość transakcyjna nie może być przyjęta za wartość celną, o której mowa w
ust. 1, w wypadku, gdy organ celny z uzasadnionych przyczyn zakwestionował
wiarygodność i dokładność informacji lub dokumentów służących do określenia
wartości celnej, które należy dołączyć do zgłoszenia celnego, albo gdy nie
zostaną one przedstawione przez zgłaszającego.
7. Przed ustaleniem wartości celnej na podstawie art. 28-30b organ celny wyjaśni
zgłaszającemu, na jego pisemny wniosek, przyczyny zastosowania przepisu ust. 6,
wyznaczając termin na złożenie wyjaśnień.
8. Ceną faktycznie zapłaconą lub należną jest całkowita płatność dokonana lub
mająca zostać dokonana przez kupującego dla sprzedającego lub na korzyść
sprzedającego za przywożone towary i obejmująca wszystkie płatności dokonane lub
mające być dokonane jako warunek sprzedaży towarów kupującemu albo płatności
dokonane lub mające być dokonane przez kupującego osobie trzeciej celem
spełnienia zobowiązań sprzedającego. Płatność może zostać dokonana w formie
przelewu pieniężnego lub za pomocą innych form zapłaty i może zostać dokonana
bezpośrednio lub pośrednio.
9. Podjęte przez kupującego udokumentowane działania dokonane na jego własny
rachunek, inne niż te, których doliczenie przewidziane jest w art. 30c, nie są
uznawane za pośrednią płatność na rzecz sprzedającego, nawet jeśli mogłyby być
uznane za korzystne dla sprzedającego lub zostały podjęte na podstawie
porozumienia ze sprzedającym, a ich koszt nie będzie doliczony do ceny
faktycznie zapłaconej lub należnej przy ustalaniu wartości celnej przywiezionych
towarów.
Art. 27. 1. Jeżeli wartość celna nie może zostać ustalona na podstawie art. 26,
ustala się ją stosując w kolejności art. 28-30a.
2. Kolejność stosowania art. 30 i 30a może zostać zmieniona na pisemny wniosek
zgłaszającego.
3. Odmowa w sprawie, o której mowa w ust. 2, wymaga formy pisemnej.
Art. 28. 1. Jeżeli wartość celna przywiezionych towarów nie może być ustalona na
podstawie przepisów art. 26, za wartość celną przyjmuje się wartość transakcyjną
identycznych towarów sprzedanych i wprowadzonych na polski obszar celny w tym
samym lub zbliżonym czasie co towary dla których ustalana jest wartość celna.
2. Dla ustalenia wartości, o której mowa w ust. 1, należy stosować wartość
transakcyjną identycznych towarów sprzedawanych w tym samym rodzaju i sposobie
handlu i w zasadzie w tych samych ilościach co towary, dla których ustalana jest
wartość celna. W wypadku gdy nie stwierdzono tego rodzaju sprzedaży, należy
przyjmować wartość transakcyjną identycznych towarów sprzedawanych w innych
rodzajach i sposobach handlu lub w innych ilościach, z niezbędnymi poprawkami
mającymi na celu uwzględnienie różnicy w rodzajach i sposobach handlu lub
ilości, pod warunkiem że tego rodzaju korekta może być dokonana na podstawie
przedłożonych dowodów, określających zasadność i prawidłowość korekty,
niezależnie od tego, czy taka korekta prowadzi do zwiększenia czy też
zmniejszenia wartości celnej.
3. Jeżeli koszty, o których mowa w art. 30c ust. 1 pkt 5, są włączone do
wartości transakcyjnej, należy uwzględnić istotne różnice w takich kosztach
między towarami, dla których ustalana jest wartość celna, a towarami
identycznymi, wynikające z różnic w odległościach i rodzaju transportu.
4. Jeżeli dla celów stosowania niniejszego artykułu stwierdzono więcej niż jedną
wartość transakcyjną towarów identycznych, dla ustalenia wartości celnej towarów
przywożonych należy przyjmować wartość najniższą.
Art. 29. 1. Jeżeli wartość celna przywożonych towarów nie może być ustalona na
podstawie przepisów art. 26 i 28, za wartość celną przyjmuje się wartość
transakcyjną podobnych towarów sprzedanych i wprowadzonych na polski obszar
celny w tym samym lub zbliżonym czasie co towary, dla których ustalana jest
wartość celna.
2. Przepisy art. 28 ust. 2, 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
Art. 30. 1. Jeżeli wartość celna przywożonych towarów nie może być ustalona na
podstawie przepisów art. 26, 28 i 29, za wartość celną przyjmuje się cenę
jednostkową towarów przywożonych bądź identycznych lub podobnych, sprzedanych na
polskim obszarze celnym w największych zbiorczych ilościach i stanie, w jakim są
towary, dla których ustalana jest wartość celna, w transakcjach sprzedaży między
nie powiązanymi ze sobą osobami, w tym samym lub zbliżonym czasie nie
przekraczającym 90 dni od dnia przywozu takich towarów, pomniejszona o:
1) marżę zazwyczaj płaconą lub uzgodnioną do zapłacenia lub też narzut, jaki
jest zazwyczaj stosowany na polskim obszarze celnym, obejmujący zyski i wydatki
związane ze sprzedażą przywiezionych towarów tego samego gatunku i rodzaju,
2) koszty transportu i ubezpieczenia oraz opłaty załadunkowe i manipulacyjne
związane z transportem, po przywozie towarów na polski obszar celny,
3) należności przywozowe lub inne opłaty pobierane na polskim obszarze celnym z
tytułu przywozu lub sprzedaży towarów.
2. Jeżeli towary przywożone bądź identyczne lub podobne nie są przedmiotem
sprzedaży na polskim obszarze celnym w takim samym stanie i w tym samym lub
zbliżonym czasie co towary, dla których ustalana jest wartość celna, to na
wniosek zgłaszającego wartość celną ustala się na podstawie ceny jednostkowej
przywiezionych towarów, po której są sprzedawane po dokonaniu ich przetworzenia,
w największych zbiorczych ilościach, w transakcjach sprzedaży między nie
powiązanymi osobami pomniejszonej o koszty przetworzenia i koszty, o których
mowa w ust. 1.
3. Przepisy art. 28 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
Art. 30a. Jeżeli wartość celna przywożonych towarów nie może być ustalona na
podstawie przepisów art. 26, 28, 29 i 30, za wartość celną przyjmuje się wartość
kalkulowaną, która jest sumą:
1) kosztów lub wartości materiałów i produkcji bądź innych procesów
zastosowanych przy wytworzeniu przywożonych towarów,
2) kwoty zysku i kosztów ogólnych równych kwocie zwyczajowo wliczonej w cenę
sprzedaży towarów tego samego gatunku lub rodzaju jak te, dla których ustalana
jest wartość celna, wytworzonych przez producentów w kraju wywozu w celu
przywozu takich towarów na polski obszar celny,
3) kosztów lub wartości, o których mowa w art. 30c ust. 1 pkt 5.
Art. 30b. 1. Jeżeli wartość celna nie może być ustalona na podstawie przepisów
art. 26, 28, 29, 30 i 30a, jest ona ustalana na podstawie danych dostępnych na
polskim obszarze celnym, z zastosowaniem odpowiednich środków zgodnych z
zasadami i ogólnymi przepisami:
1) artykułu VII Układu Ogólnego w sprawie Taryf Celnych i Handlu z 1994 r.,
2) Porozumienia w sprawie stosowania artykułu VII Układu Ogólnego w sprawie
Taryf Celnych i Handlu z 1994 r.,
3) przepisów niniejszego rozdziału.
2. Wartość celna ustalana z zastosowaniem ust. 1 nie może być określana na
podstawie:
1) ceny sprzedaży towarów na polskim obszarze celnym, wytworzonych na tym
obszarze,
2) systemu polegającego na przyjmowaniu, dla ustalania wartości celnej, wyższej
z dwóch alternatywnych wartości,
3) ceny towarów na rynku wewnętrznym kraju wywozu,
4) kosztów produkcji innych niż wartość kalkulowana, która została ustalona dla
identycznych lub podobnych towarów na podstawie art. 30a,
5) cen, po których towary są sprzedawane w kraju wywozu z przeznaczeniem poza
polski obszar celny,
6) minimalnych wartości celnych,
7) arbitralnych bądź nieprawdziwych wartości.
Art. 30c. 1. W celu określenia wartości celnej z zastosowaniem przepisów art.
26, do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za przywożone towary dodaje się:
1) poniesione przez kupującego, lecz nie ujęte w cenie faktycznie zapłaconej lub
należnej za towary koszty:
a) prowizji i pośrednictwa, z wyjątkiem prowizji od zakupu,
b) pojemników, o ile dla potrzeb celnych są traktowane łącznie z towarem, dla
którego ustalana jest wartość celna,
c) pakowania, zarówno w sensie materiałów, jak i robocizny,
2) określoną w odpowiedniej proporcji wartość wymienionych poniżej towarów i
usług, dostarczonych bezpośrednio lub pośrednio przez kupującego, bezpłatnie lub
po obniżonej cenie, do użytku związanego z produkcją i sprzedażą przywożonych
towarów, w zakresie, w jakim taka wartość nie została ujęta w cenie faktycznie
zapłaconej lub należnej:
a) materiałów, komponentów, części i podobnych elementów, które stanowią część
składową lub przynależność przywiezionych towarów,
b) narzędzi, matryc, form i podobnych elementów użytych przy produkcji
przywiezionych towarów,
c) materiałów zużytych przy produkcji przywiezionych towarów,
d) prac technicznych, badawczo-rozwojowych, artystycznych i projektowych oraz
planów i szkiców wykonanych poza polskim obszarem celnym i niezbędnych do
produkcji przywiezionych towarów,
3) honoraria, tantiemy autorskie i opłaty licencyjne dotyczące towarów, dla
których ustalana jest wartość celna, które musi opłacić kupujący, zarówno
bezpośrednio, jak i pośrednio, jako warunek sprzedaży tych towarów, o ile koszty
te nie są ujęte w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej,
4) wartość jakiejkolwiek części dochodu z tytułu dalszej odsprzedaży, dyspozycji
lub wykorzystania przywiezionych towarów, która przypada bezpośrednio lub
pośrednio sprzedającemu,
5) koszty transportu i ubezpieczenia przywiezionych towarów oraz opłaty
załadunkowe i manipulacyjne związane z ich transportem, poniesione do granicy
państwa lub portu polskiego.
2. Koszty dodane do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej powinny być
doliczane z zastosowaniem przepisów niniejszego artykułu jedynie na podstawie
obiektywnych i wymiernych danych.
3. Nie naruszając przepisów ust. 1 pkt 3:
1) opłaty za prawo do kopiowania przywiezionych towarów na polskim obszarze
celnym nie są doliczane do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za te towary,
przy ustalaniu ich wartości celnej,
2) płatności za prawo do dystrybucji lub odsprzedaży przywożonych towarów,
poniesione przez kupującego, nie są doliczane do ceny faktycznie zapłaconej lub
należnej za przywiezione towary, jeżeli takie płatności nie stanowią warunku
sprzedaży towarów.
Art. 30d. Nie wlicza się do wartości celnej następujących kosztów, o ile można
je wyodrębnić z ceny faktycznie zapłaconej lub należnej:
1) kosztów transportu przywożonych towarów, poniesionych po przekroczeniu
granicy państwa lub po przybyciu do portu polskiego,
2) należności za prace budowlane, instalacyjne, montaż, obsługę lub pomoc
techniczną, wykonane po przywozie towarów takich jak: zakłady przemysłowe,
maszyny lub wyposażenie,
3) odsetki od umowy o finansowaniu zakupu przywiezionych towarów, zawartej przez
kupującego, niezależnie od tego, czy finansowanie zapewnione jest przez
sprzedającego, czy też przez inną osobę, o ile umowa ta została zawarta w formie
pisemnej, a kupujący będzie w stanie udowodnić, że:
a) towary zostały sprzedane po cenie zadeklarowanej jako faktycznie zapłaconej
lub należnej,
b) żądane oprocentowanie nie przekracza normalnie stosowanego oprocentowania dla
tego typu transakcji dokonywanych w tym czasie i w kraju, w którym dokonano
operacji finansowej,
4) opłat za prawo do kopiowania przywiezionych towarów na polskim obszarze
celnym,
5) prowizji od zakupu,
6) należności przywozowych lub innych opłat pobieranych na polskim obszarze
celnym z tytułu przywozu lub sprzedaży towarów.
Art. 30e. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowy
tryb ustalania wartości celnej przywożonych towarów.
Art. 30f. Prezes Głównego Urzędu Ceł ogłasza w formie obwieszczenia decyzje
Komitetu do Spraw Wartości Celnej Światowej Organizacji Handlu (WTO) oraz
wyjaśnienia Technicznego Komitetu do Spraw Wartości Celnej Światowej Organizacji
Celnej (WCO) do Porozumienia w sprawie stosowania artykułu VII Układu Ogólnego w
Sprawie Taryf Celnych i Handlu z 1994 r.
Art. 30g. Dla ustalenia wartości celnej Prezes Głównego Urzędu Ceł w
porozumieniu z Ministrem Finansów określi, w drodze zarządzenia, zasady
stosowania kursów waluty krajowej do walut obcych, w oparciu o tabele kursów
walut obcych, międzynarodowych jednostek walutowych i jednostek rozrachunkowych,
ogłaszanych przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego."
Art. 2. W sprawach wszczętych, a nie zakończonych do dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 29 czerwca 1995 r.
o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn.
(Dz. U. Nr 85, poz. 428)
Art. 1. W ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.
U. Nr 45, poz. 207 i z 1989 r. Nr 74, poz. 443) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na
podstawie dyspozycji wkładcy na wypadek jego śmierci oraz nabycie własności
rzeczy i innych praw majątkowych przez zasiedzenie.";
2) w art. 3:
a) dodaje się pkt 2 w brzmieniu:
"2) nabycie w drodze spadku lub darowizny praw autorskich i praw pokrewnych,
praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz
wierzytelności i wynikających z nabycia tych praw,"
b) skreśla się pkt 3;
3) w art. 4:
a) w ust. 1:
- w pkt 1 skreśla się lit. d),
- pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie:
"4) nabycie własności budynków gospodarczych służących bezpośrednio produkcji
rolniczej prowadzonej na użytkach rolnych o powierzchni do 1 ha, a nabywcą jest
osoba prowadząca gospodarstwo rolne zaliczona do I grupy podatkowej,
5) nabycie w drodze darowizny pieniędzy lub innych rzeczy przez osobę zaliczoną
do I grupy podatkowej w wysokości nie przekraczającej 6 100 zł od jednego
darczyńcy, a od wielu darczyńców łącznie nie więcej niż 12 200 zł w okresie 5
lat od daty pierwszej darowizny, jeżeli pieniądze te lub rzeczy obdarowany
przeznaczy na wkład budowlany lub mieszkaniowy do spółdzielni, budowę lokalu w
małym domu mieszkalnym, budowę domu jednorodzinnego albo nabycie lokalu
mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość,"
- skreśla się pkt 6,
- w pkt 9 lit. c) otrzymuje brzmienie:
"c) zabytków ruchomych i kolekcji wpisanych do rejestru zabytków, a także dóbr
kultury złożonych w muzeum, zgodnie z obowiązującymi przepisami",
- pkt 10 otrzymuje brzmienie:
"10) nabycie przez małżonka lub zstępnych w drodze spadku lub darowizny zakładu
wytwórczego, budowlanego, handlowego, usługowego lub jego części, pod warunkiem,
że zakład ten będzie prowadzony przez nabywcę w stanie niepogorszonym przez
okres co najmniej 5 lat od dnia przyjęcia spadku lub darowizny; niedotrzymanie
tych warunków powoduje utratę zwolnienia od podatku, z wyjątkiem niemożności
dalszego prowadzenia tej działalności na skutek zdarzeń losowych; w wypadkach
tych podatek obniża się proporcjonalnie do okresu prowadzenia działalności przez
spadkobiercę lub obdarowanego,"
- dodaje się pkt 13 i 14 w brzmieniu:
"13) nabycie w drodze spadku przez osoby zaliczone do I grupy podatkowej
budynku, w części zajętej przez osoby trzecie na podstawie umów najmu, do
których mają zastosowanie przepisy o czynszu regulowanym, określonym w ustawie o
najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych,
14) nabycie własności i prawa użytkowania wieczystego gospodarstwa rolnego lub
jego części wraz z budynkami mieszkalno-gospodarczymi oraz innych praw do
takiego gospodarstwa lub jego części, jeżeli umowa zostaje zawarta na podstawie
przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Jeżeli przedmiotem spadku lub darowizny są składniki majątkowe wymienione w
ust. 1 pkt 1 lit. b) i c), a nabywcami są zstępni lub małżonek, z podstawy
opodatkowania wyłącza się wartość tych składników pod warunkiem, że te budynki i
urządzenia będą wykorzystywane przez nabywcę nadal w stanie niepogorszonym i
zgodnie z ich przeznaczeniem w ramach gospodarstwa rolnego przez okres co
najmniej 5 lat od dnia przyjęcia spadku lub darowizny. Niedotrzymanie tych
warunków powoduje utratę zwolnienia od podatku, z wyjątkiem niemożności dalszego
prowadzenia tej działalności na skutek zdarzeń losowych; w wypadkach tych
podatek obniża się proporcjonalnie do okresu prowadzenia działalności przez
spadkobiercę lub obdarowanego.",
c) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo
rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym.";
4) w art. 7 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po
potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i
praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku
podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy
spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu
dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia
wlicza się do podstawy wymiaru.
2. Jeżeli spadkobierca i zapisobierca lub obdarowany został obciążony
obowiązkiem wykonania polecenia lub zapisu, wartość obciążenia z tego tytułu
stanowi ciężar spadku (zapisu) lub darowizny, o ile polecenie zostało
wykonane.";
5) w art. 8:
a) ust. 1 i 3 otrzymują brzmienie:
"1. Wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości
określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i
praw, a wartość praw do wkładów oszczędnościowych - w wysokości tych wkładów."
"3. Wartość rynkową rzeczy i praw majątkowych określa się na podstawie
przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości w obrocie rzeczami tego samego
rodzaju i gatunku z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia oraz w obrocie
prawami majątkowymi tego samego rodzaju z dnia powstania obowiązku
podatkowego,",
b) skreśla się ust. 6-9;
6) w art. 9 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności
rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:
1) 6 100 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej,
2) 4 600 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej,
3) 3 100 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.";
7) skreśla się art. 10;
8) art. 15 otrzymuje brzmienie:
"Art. 15. 1. Podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę
wolną od podatku, według następujących skal:
Kwoty nadwyżki w złPodatek wynosi
ponad do
1) od nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej
6 5003%
6 500-13 000195 zł i 5% od nadwyżki ponad 6 500 zł
13 000 520 zł i 7% od nadwyżki ponad 13 000 zł
2) od nabywców zaliczonych do II grupy podatkowej
6 5007%
6 500-13 000455 zł i 9% od nadwyżki ponad 6 500 zł
13 000 1 040 zł i 12% od nadwyżki ponad 13 000 zł
3) od nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej
6 50012%
6 500-13 000780zł i 16 % od nadwyżki ponad 6 500 zł
13 000 1820 zł i 20% od nadwyżki ponad 13 000 zł

2. Nabycie własności w drodze zasiedzenia podlega opodatkowaniu w wysokości 7%
podstawy opodatkowania; art. 9 ust. 1 nie ma w tym wypadku zastosowania.
3. Przy ustalaniu wysokości podatku przyjmuje się kwoty wartości rzeczy i praw
majątkowych określone w art. 4 ust. 1 pkt 5 i art. 9 ust. 1 oraz przedziały
nadwyżki kwot wartości rzeczy i praw majątkowych podlegających opodatkowaniu,
określone w ust. 1, w wysokości obowiązującej w dniu powstania obowiązku
podatkowego.";
9) art. 16 otrzymuje brzmienie:
"Art. 16. 1. W przypadku nabycia budynku mieszkalnego lub jego części, lokalu
mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, spółdzielczego własnościowego
prawa do lokalu mieszkalnego oraz wynikających z przydziału spółdzielni
mieszkaniowych: prawa do domu jednorodzinnego lub prawa do lokalu w małym domu
mieszkalnym:
1) w drodze spadku lub darowizny przez osoby zaliczane do I grupy podatkowej,
2) w drodze spadku przez osoby zaliczane do II grupy podatkowej,
3) w drodze spadku przez osoby zaliczane do III grupy podatkowej, sprawujące
przez co najmniej dwa lata opiekę nad wymagającym takiej opieki spadkodawcą, na
podstawie umowy zawartej z nim przed organem gminy,
- nie wlicza się do podstawy opodatkowania ich wartości do łącznej wysokości nie
przekraczającej 110 m2 powierzchni użytkowej budynku lub lokalu.
2. Ulga, o której mowa w ust. 1, przysługuje osobom, które łącznie spełniają
następujące warunki:
1) spełniają wymogi określone w art. 4 ust. 4,
2) nie są właścicielami innego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego
stanowiącego odrębną nieruchomość bądź będąc nimi przeniosą własność budynku lub
lokalu na rzecz zstępnych, Skarbu Państwa lub gminy,
3) nie dysponują spółdzielczym lokatorskim prawem do lokalu lub nie są
właścicielami spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego oraz
wynikających z przydziału spółdzielni mieszkaniowych: prawa do domu
jednorodzinnego lub prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym, a w razie
dysponowania tymi prawami przekażą je zstępnym lub przekażą do dyspozycji
spółdzielni, w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego,
4) nie są najemcami lokalu lub budynku lub będąc nimi rozwiążą umowę najmu,
5) będą zamieszkiwać w nabytym lokalu lub budynku przez 5 lat:
a) od dnia złożenia zeznania podatkowego - jeżeli w chwili złożenia zeznania
nabywca mieszka w nabytym lokalu lub budynku,
b) od dnia zamieszkania w nabytym lokalu lub budynku - jeżeli nabywca zamieszka
w ciągu roku od dnia złożenia zeznania podatkowego.
3. Jeżeli nabyty budynek lub lokal jest zajęty przez osoby trzecie, spełnienie
warunków określonych w ust. 2 pkt 2-5 może nastąpić w okresie 5 lat od dnia
nabycia; w tym wypadku zawiesza się odpowiednio bieg terminu przedawnienia do
dokonania wymiaru podatku.
4. Za powierzchnię użytkową budynku (lokalu) w rozumieniu ustawy uważa się
powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian pomieszczeń na wszystkich
kondygnacjach (podziemnych i naziemnych, z wyjątkiem powierzchni piwnic i klatek
schodowych oraz szybów dźwigów).
5. Powierzchnie pomieszczeń lub ich części oraz część kondygnacji o wysokości w
świetle od 1,40 m do 2,20 m zalicza się do powierzchni użytkowej budynku w 50%,
a jeżeli wysokość jest mniejsza niż 1,40 m - powierzchnię tę pomija się.
6. W razie zbycia budynku lub lokalu przed upływem terminu określonego w ust. 2
pkt 5 albo niezachowania warunku zamieszkiwania w nim w okresie przewidzianym w
tym przepisie, wznawia się postępowanie podatkowe i dokonuje wymiaru podatku od
całej wartości przedmiotu opodatkowania, ustalonej tak, jakby ulga nie
przysługiwała. Okres przedawnienia prawa do dokonania wymiaru podatku biegnie w
tym wypadku od daty zbycia budynku lub lokalu.
7. Nie stanowi podstawy do wznowienia postępowania z przyczyny określonej w ust.
6 zbycie udziału w budynku lub lokalu na rzecz innego ze spadkobierców lub
obdarowanych oraz zbycie budynku lub lokalu, jeżeli było ono uzasadnione
koniecznością zmiany warunków mieszkaniowych, a nabycie innego budynku lub
uzyskanie pozwolenia na jego budowę albo nabycie innego lokalu nastąpiło nie
później niż w ciągu 6 miesięcy od dnia zbycia.
8. Warunek określony w ust. 2 pkt 5 uważa się za spełniony również wtedy, gdy
budynek lub lokal został zbyty przed rozpoczęciem zamieszkiwania ze względu na
konieczność zmiany warunków lub miejsca zamieszkania, a nabycie innego budynku
lub uzyskanie pozwolenia na jego budowę albo nabycie innego lokalu nastąpiło nie
później niż w ciągu 6 miesięcy od dnia zbycia.";
10) w art. 17 w ust. 1 skreśla się pkt 3;
11) w art. 18 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Do obliczenia i pobrania od podatnika podatku obowiązany jest notariusz,
przed którym sporządzono akt darowizny lub któremu przedstawiono pismo
stwierdzające darowiznę w celu dokonania czynności notarialnej. Notariusz
obowiązany jest do wpłacenia pobranego podatku do urzędu skarbowego właściwego
ze względu na miejsce położenia kancelarii notarialnej.";
12) w art. 19 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Państwowe osoby prawne, spółdzielnie, państwowe jednostki organizacyjne nie
posiadające osobowości prawnej, będące dłużnikiem spadkodawcy, obowiązane są
przy zapłacie długu potrącić i przekazać do właściwego urzędu skarbowego podatek
od nabycia spadku, należny od spadkobiercy, w wysokości ustalonej przez ten
urząd. Zapłata długu bez potrącenia podatku od nabycia spadku może nastąpić
tylko za uprzednią zgodą urzędu skarbowego lub po stwierdzeniu, że należny
podatek został uiszczony."
Art. 2. Minister Finansów ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej polskiej
jednolity tekst ustawy o podatku od spadków i darowizn z uwzględnieniem zmian
wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie trzydziestu dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ZARZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 21 lipca 1995 r.
w sprawie wyborów uzupełniających do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej.
(Dz. U. Nr 85, poz. 429)
W związku z uchwałą Senatu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 lipca 1995 r. w
sprawie przeprowadzenia wyborów uzupełniających, na podstawie art. 10 ustawy z
dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz. U. Nr 45, poz. 205) oraz art. 1 ust. 1 i art. 20 ust. 4 ustawy z dnia 10
maja 1991 r. - Ordynacja wyborcza do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z
1994 r. Nr 54, poz. 224) stanowi się, co następuje:
ż 1. Zarządzam wybory uzupełniające w okręgach wyborczych obejmujących obszar
województwa szczecińskiego i obszar województwa wrocławskiego do mandatów,
których wygaśnięcie stwierdził Senat Rzeczypospolitej Polskiej.
ż 2. Datę wyborów wyznaczam na niedzielę dnia 1 października 1995 r.
ż 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności wyborczych, określa
kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do niniejszego zarządzenia.
ż 4. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Załącznik do zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 lipca
1995 r. (poz. 429)
KALENDARZ WYBORCZY
dla wyborów uzupełniających do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w okręgach
wyborczych obejmujących obszar województwa szczecińskiego i obszar województwa
wrocławskiego w dniu 1 października 1995 r.
Data wykonania czynności wyborczychTreść czynności
12
do 7 sierpnia 1995 r.- powołanie okręgowych komisji wyborczych
- podanie do publicznej wiadomości informacji o okręgu wyborczym
do 22 sierpnia 1995 r.- zgłaszanie kandydatów na senatorów do okręgowych
komisji wyborczych w celu zarejestrowania
do 27 sierpnia 1995 r.- podanie do publicznej wiadomości informacji o
granicach i numerach obwodów głosowania oraz siedzibach obwodowych komisji
wyborczych
do 10 września 1995 r.- powołanie przez zarządy gmin obwodowych komisji
wyborczych
od 10 września 1995 r. - składanie przez żołnierzy i policjantów
odbywających służbę poza miejscem stałego zamieszkania wniosków o
dopisanie do spisu wyborców w miejscowości, w której odbywają służbę
do 17 września 1995 r.
od 16 września 1995 r.- rozpoczęcie emisji audycji wyborczych w
regionalnych programach publicznych i niepublicznych nadawców radiowych i
telewizyjnych, przygotowanych przez komitety wyborcze
do 17 września 1995 r.- sporządzenie spisów wyborców przez urzędy gmin
do 21 września 1995 r.- składanie wniosków przez wyborców przebywających
czasowo na obszarze gminy lub nigdzie nie zamieszkujących o dopisanie do
spisu wyborców
do 23 września 1995 r.- podanie do publicznej wiadomości przez okręgowe
komisje wyborcze danych o zarejestrowanych kandydatach na senatorów
Godz. 24.00 - zakończenie kampanii wyborczej
29 września 1995 r.
1 października 1995 r.- głosowanie


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 22 czerwca 1995 r.
o zmianie ustawy - Prawo celne.
(Dz. U. Nr 87, poz. 434)
Art. 1. W ustawie z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr
71, poz. 312) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 skreśla się pkt 8;
2) w art. 14:
a) w ust. 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
"7) rzeczy stanowiące mienie:
a) osoby fizycznej będącej w rozumieniu przepisów prawa dewizowego osobą
krajową, przebywającej czasowo za granicą za zgodą władz kraju pobytu przez co
najmniej 12 miesięcy, które służyły jej do użytku osobistego lub domowego,
b) osoby fizycznej będącej w rozumieniu przepisów prawa dewizowego osobą
zagraniczną przez okres co najmniej 12 miesięcy, przybywającej do kraju na pobyt
stały, które służyły jej do użytku osobistego lub domowego,
- z zastrzeżeniem nieodstępowania przez okres 2 lat, licząc od dnia dokonania
odprawy celnej,"
b) w ust. 1 pkt 40 otrzymuje brzmienie:
"40) sprzęt i urządzenia sportowe, a także aparatura i środki do odnowy
biologicznej oraz rehabilitacji ruchowej, przeznaczone dla reprezentacji
narodowych i olimpijskich oraz do celów ratownictwa, przywożone przez
organizacje i stowarzyszenia kultury fizycznej o zasięgu ogólnopolskim, za
uprzednią zgodą Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, z przeznaczeniem
do niegospodarczej działalności statutowej - z zastrzeżeniem nieodstępowania
przez okres 2 lat, licząc od dnia dokonania odprawy celnej,"
c) w ust. 1 skreśla się pkt 41,
d) w ust. 2 w pkt 2 skreśla się powołanie pkt 7,
e) w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) określi, w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych, tryb, warunki,
okres zwolnienia od cła, normy ilościowe lub wartościowe oraz dokumenty wymagane
do stwierdzenia podstawy stosowania zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 7, a
także wykaz rzeczy podlegających, stosownie do tego przepisu, zastrzeżeniu
nieodstępowania.",
f) w ust. 2 skreśla się pkt 5;
3) w art. 52 w ust. 1 wyrazy "osoby przesiedlające się" zastępuje się wyrazami
"osoby, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 7 lit. b)"
Art. 2. 1. Zwolnienia określone w art. 14 ust. 1 pkt 7 w brzmieniu nadanym
niniejszą ustawą stosuje się, jeżeli pobyt za granicą osób, o których mowa w
tych przepisach, zakończył się nie wcześniej niż w dniu wejścia w życie ustawy.
2. Dotychczasowy art. 14 ust. 1 pkt 7 stosuje się do czasu wejścia w życie art.
14 ust. 1 pkt 7 lit. b) w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Art. 3. Tracą moc przepisy wykonawcze, dotyczące osób przesiedlających się w
rozumieniu dotychczasowych przepisów, wydane na podstawie obowiązującego przed
dniem wejścia w życie niniejszej ustawy art. 14 ust. 2 pkt 2 i 4 ustawy z dnia
28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312), z tym że
stosuje się je w odniesieniu do tych osób w sprawach wszczętych przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 4. Ustawa wchodzi w życie:
1) po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w zakresie przepisów:
a) art. 1 pkt 2 lit. a), dotyczącego art. 14 ust. 1 pkt 7 lit. a) w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą,
b) art. 1 pkt 2 lit. b), c), e), f),
c) art. 2 ust. 1, w części dotyczącej osób, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt
7 lit. a) w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą,
d) art. 2 ust. 2,
2) po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia w zakresie przepisów:
a) art. 1 pkt 1,
b) art. 1 pkt 2 lit. a), dotyczącego art. 14 ust. 1 pkt 7 lit. b) w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą,
c) art. 1 pkt 2 lit. d) oraz pkt 3,
d) art. 2 ust. 1, w części dotyczącej osób, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt
7 lit. b) w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą,
e) art. 3.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 29 czerwca 1995 r.
o statystyce publicznej.
(Dz. U. Nr 88, poz. 439)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa zasady i tworzy podstawy rzetelnego, obiektywnego,
profesjonalnego i niezależnego prowadzenia badań statystycznych, których wyniki
mają charakter oficjalnych danych statystycznych, oraz ustala organizację i tryb
prowadzenia tych badań i zakres związanych z nimi obowiązków.
Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) statystyka publiczna - system zbierania danych statystycznych, gromadzenia,
przechowywania i opracowywania zebranych danych oraz ogłaszania, udostępniania i
rozpowszechniania wyników badań statystycznych jako oficjalnych danych
statystycznych,
2) badania statystyczne - zbieranie, gromadzenie i opracowywanie danych
statystycznych oraz ogłaszanie i udostępnianie wyników dokonanych obliczeń,
opracowań i analiz, w tym podstawowych wielkości i wskaźników,
3) podstawowe wielkości i wskaźniki - wielkości i wskaźniki, do których
ogłaszania Główny Urząd Statystyczny jest zobowiązany każdorazowo na podstawie
odrębnych przepisów,
4) zbieranie danych statystycznych - uzyskiwanie odpowiedzi na pytania zawarte w
formularzach, kwestionariuszach i ankietach statystycznych oraz informacji na
innych nośnikach, dotyczące działalności podmiotów gospodarczych, innych osób
prawnych i jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej lub
wybranych dziedzin tej działalności oraz życia i sytuacji osób fizycznych lub
wybranych jej aspektów - bezpośrednio od tych podmiotów i osób albo z systemów
informacyjnych administracji publicznej, w których tego rodzaju dane zostały
legalnie zgromadzone,
5) gromadzenie danych statystycznych - zebranie przez prowadzącego badanie
statystyczne w określonym czasie i miejscu danych statystycznych, o których mowa
w pkt 4,
6) opracowywanie danych statystycznych - tworzenie zbiorów danych ze
zgromadzonych danych statystycznych, z odłączeniem lub zakodowaniem informacji
pozwalających na zidentyfikowanie konkretnego podmiotu gospodarczego, innej
osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej albo
osoby fizycznej, a następnie dokonywanie na podstawie tych zbiorów obliczeń,
opracowań i analiz,
7) program badań statystycznych statystyki publicznej - uchwalony przez Radę
Ministrów, w trybie określonym w rozdziale 2, wykaz ustalający zakres
tematyczny, przedmiotowy i podmiotowy badań statystycznych i związane z nimi
obowiązki,
8) operat do badań statystycznych - wykaz wybranych, według określonych cech,
osób prawnych, jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej oraz
osób fizycznych będących podmiotem obserwacji statystycznej wraz z ich
identyfikacją adresową.
9) dane jednostkowe - dane osobowe dające się powiązać z konkretną osobą
fizyczną lub dane indywidualne dające się powiązać z podmiotem gospodarczym albo
inną osobą prawną bądź jednostką organizacyjną nie mającą osobowości prawnej,
10) służby statystyki publicznej - Główny Urząd Statystyczny oraz podległe mu
urzędy statystyczne i inne jednostki statystyki tworzone w trybie określonym w
rozdziale 3,
11) podmiot gospodarczy - osobę fizyczną, osobę prawną, a także jednostkę
organizacyjną nie mającą osobowości prawnej, jeżeli przedmiot ich działania
obejmuje prowadzenie działalności gospodarczej,
12) urzędowe rejestry - prowadzone na podstawie ustaw lub przepisów wydanych w
wykonaniu ustaw przez sądy i organy administracji publicznej rejestry i
ewidencje zawierające informacje o osobach prawnych, jednostkach organizacyjnych
nie mających osobowości prawnej i osobach fizycznych oraz ich działalności, a
także o innych zjawiskach, zdarzeniach i obiektach, a w szczególności rejestry:
sądowe, ubezpieczeń społecznych, podatników, podmiotów gospodarki narodowej,
podziału terytorialnego kraju oraz ewidencji: ludności, działalności
gospodarczej, udzielonych zezwoleń i koncesji, gruntów, budynków, budowli i
obiektów infrastruktury,
13) systemy informacyjne administracji publicznej - systemy zbierania,
gromadzenia i przetwarzania informacji przez organy administracji rządowej oraz
samorządu terytorialnego, inne instytucje rządowe, organy rejestrowe i Narodowy
Bank Polski, prowadzone w oparciu o przepisy kompetencyjne lub inne akty prawne
związane bezpośrednio z wykonywaniem przez nie zadań statutowych,
14) standardy klasyfikacyjne - wprowadzone na podstawie ustawy klasyfikacje,
nomenklatury i definicje podstawowych kategorii.
Art. 3. Statystyka publiczna zapewnia rzetelne, obiektywne i systematyczne
informowanie społeczeństwa, organów państwa i administracji publicznej oraz
podmiotów gospodarczych o sytuacji ekonomicznej, demograficznej, społecznej oraz
środowiska naturalnego.
Art. 4. 1. Badania statystyczne statystyki publicznej mogą dotyczyć każdej
dziedziny życia społecznego i gospodarczego oraz występujących w nim zjawisk
dających się obserwować i analizować z wykorzystaniem metod statystycznych.
2. Szczegółowy zakres prowadzonych badań statystycznych statystyki publicznej
jest ustalany w trybie określonym w rozdziale 2 ustawy i powinien uwzględniać
celowość, niezbędność oraz społeczną ich użyteczność.
Art. 5. 1. Statystyka publiczna jest uprawniona do zbierania ze wszystkich
dostępnych źródeł, określonych szczegółowo w programie badań statystycznych
statystyki publicznej albo w odrębnych ustawach, i do gromadzenia danych
statystycznych od i o podmiotach gospodarczych, innych osobach prawnych i
jednostkach organizacyjnych nie mających osobowości prawnej i ich działalności,
zwanych dalej "danymi indywidualnymi", oraz danych statystycznych od i o osobach
fizycznych dotyczących ich życia i sytuacji, zwanych dalej "danymi osobowymi".
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy danych chronionych na podstawie ustaw tajemnicą
zawodową.
Art. 6. 1. Badania statystyczne statystyki publicznej są prowadzone jako badania
pełne całej zbiorowości, w tym spisy powszechne, albo jako badania
reprezentacyjne na wylosowanej lub dobranej celowo próbie danej zbiorowości
2. Badania statystyczne mogą być prowadzone na zasadzie obowiązku albo udziału
dobrowolnego.
3. Sprawy, o których mowa w ust. 1 i 2, są rozstrzygane każdorazowo w programie
badań statystycznych statystyki publicznej lub w odrębnych ustawach.
Art. 7. 1. Jeżeli ujęte w programie badań statystycznych statystyki publicznej
badanie jest prowadzone na zasadzie obowiązku, podmioty określone w programie są
obowiązane do udzielenia i przekazania prowadzącemu badanie pełnych i
wyczerpujących informacji w zakresie, formie i terminach określonych szczegółowo
w trybie art. 31 i 32.
2. Przepis art. 5 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 8. W badaniach statystycznych z udziałem osób fizycznych nie mogą być
zbierane, na zasadzie obowiązku, informacje dotyczące rasy, wyznania, życia
osobistego oraz poglądów filozoficznych i politycznych.
Art. 9. 1. Przeprowadzenie spisu powszechnego, w którym nakłada się obowiązek
udzielania informacji na osoby fizyczne, wymaga odrębnej ustawy.
2. Tryb wprowadzania obowiązków dla badań statystycznych innych niż wymienione w
ust. 1 określa niniejsza ustawa.
Art. 10. Zbierane i gromadzone w badaniach statystycznych statystyki publicznej
dane indywidualne i dane osobowe są poufne i podlegają szczególnej ochronie;
dane te mogą być wykorzystywane wyłącznie do opracowań, zestawień i analiz
statystycznych oraz do tworzenia przez służby statystyki publicznej operatu do
badań statystycznych prowadzonych przez te służby; udostępnianie lub
wykorzystywanie danych indywidualnych i danych osobowych dla innych niż podane
celów jest zabronione (tajemnice statystyczne).
Art. 11. Służby statystyki publicznej są obowiązane zawiadamiać na piśmie lub
przez ogłoszenie w sposób zwyczajowo przyjęty o celu, zakresie i sposobie
przeprowadzenia spisu powszechnego oraz innego badania statystycznego z udziałem
rachmistrzów spisowych i ankieterów statystycznych, o prawach i obowiązkach
podmiotów wezwanych do przekazania danych lub udzielenia odpowiedzi, a także o
gwarancjach poufności i zachowaniu tajemnicy statystycznej.
Art. 12. Pracownicy służb statystyki publicznej, rachmistrze spisowi, ankieterzy
statystyczni oraz inne osoby wykonujące czynności w imieniu i na rzecz
statystyki publicznej, mający bezpośredni dostęp do danych indywidualnych i
danych osobowych, są obowiązani do bezwzględnego przestrzegania tajemnicy
statystycznej i mogą być dopuszczeni do wykonywania tych czynności po złożeniu w
urzędzie statystycznym albo innej jednostce organizacyjnej służb statystyki
publicznej pisemnego przyrzeczenia następującej treści:
"Przyrzekam, że będę wykonywać swoje prace na rzecz statystyki publicznej z całą
rzetelnością, zgodnie z etyką zawodową statystyka, a poznane w czasie ich
wykonywania dane jednostkowe zachowam w tajemnicy wobec osób trzecich."
Art. 13. 1. Dane zbierane i gromadzone przez organy administracji rządowej oraz
samorządu terytorialnego, inne instytucje rządowe, organy prowadzące urzędowe
rejestry i Narodowy Bank Polski na podstawie innych niż niniejsza ustawa
przepisów, są danymi systemów informacyjnych administracji publicznej, zwanymi
dalej "danymi administracyjnymi".
2. Ustawa niniejsza nie ogranicza w zbieraniu danych na formularzach i
kwestionariuszach do celów, o których mowa w ust. 1, ani w swobodnym
przekazywaniu danych o sobie i swojej działalności przez osoby prawne, jednostki
organizacyjne nie mające osobowości prawnej i osoby fizyczne.
3. Organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego, inne instytucje
rządowe, organy prowadzące urzędowe rejestry i Narodowy Bank Polski nieodpłatnie
przekazują służbom statystyki publicznej zgromadzone dane administracyjne w
zakresie, formie i terminach określanych każdorazowo w programie badań
statystycznych statystyki publicznej, w szczególności w formie wyciągów z
rejestrów, kopii: zbiorów danych, zebranych deklaracji, dokumentów ewidencyjnych
i innych formularzy urzędowych, wyników pomiarów, danych monitoringu środowiska
oraz udostępniają dane z baz danych systemów informatycznych.
4. W przypadku realizowania przez organy samorządu terytorialnego określonych
zadań jako zadań zleconych przez administrację rządową, zadania te obejmują
również obowiązek przekazywania informacji do badań statystycznych statystyki
publicznej oraz krajowych rejestrów urzędowych prowadzonych na podstawie ustawy.
5. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego jest obowiązany do zgłaszania organom
administracji rządowej i samorządu terytorialnego, innym instytucjom rządowym,
organom prowadzącym urzędowe rejestry i Narodowemu Bankowi Polskiemu
uzasadnionych wniosków dotyczących uzupełnienia zbieranych i gromadzonych danych
administracyjnych celem umożliwienia ich wykorzystania bezpośrednio dla potrzeb
statystyki publicznej.
Art. 14. 1. Wyniki obliczeń, opracowań i analiz dokonanych na podstawie
zebranych w badaniach statystycznych statystyki publicznej danych
statystycznych, zwane dalej "wynikowymi informacjami statystycznymi", są
powszechnie dostępne.
2. Statystyka publiczna zapewnia równoprawny, równorzędny i równoczesny dostęp
do wynikowych informacji statystycznych, a w szczególności do podstawowych
wielkości i wskaźników.
3. Rodzaje wynikowych informacji statystycznych oraz formy i terminy ich
udostępnienia są ustalane w programie badań statystycznych statystyki
publicznej.
Rozdział 2
Organizacja badań statystycznych statystyki publicznej
Art. 15. 1. Tworzy się Radę Statystyki, zwaną dalej "Radą", jako organ
opiniodawczo-doradczy w sprawach statystyki.
2. Rada działa przy Prezesie Rady Ministrów.
3. Do zadań Rady należy:
1) ustalanie, na podstawie propozycji przygotowanej przez Główny Urząd
Statystyczny, corocznie, na każdy następny rok projektu programu badań
statystycznych,
2) przedstawianie Radzie Ministrów, nie później niż do dnia 30 czerwca każdego
roku, projektu programu badań statystycznych statystyki publicznej,
3) rekomendowanie przeprowadzenia badań nowych i badań cyklicznych o szerokim
zasięgu obserwacji statystycznej oraz związanych z nimi prac metodologicznych i
przygotowawczych, projektowanych na okres najbliższych dziesięciu lat,
4) ocena realizacji programu badań statystycznych statystyki publicznej oraz
formułowanie opinii w innych sprawach mających istotne znaczenie dla rozwoju
statystyki publicznej,
5) opiniowanie wniosków w sprawie powołania i odwołania Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego,
6) opiniowanie projektu wydatków budżetowych na badania statystyczne.
Art. 16. 1. Rada składa się z 17 członków.
2. W skład Rady wchodzą powołane przez Prezesa Rady Ministrów osoby
reprezentujące organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego - sześć,
Narodowy Bank Polski - jedna, organizacje pracodawców, organizacje społeczne,
samorząd zawodowy i gospodarczy - sześć, ogólnokrajowe organizacje związkowe -
dwie oraz dwóch ekspertów - po jednym z zakresu nauk społecznych i
ekonomicznych, jako członkowie Rady.
3. W posiedzeniach Rady uczestniczy Prezes Głównego Urzędu Statystycznego.
Art. 17. 1. Kadencja Rady trwa pięć lat, licząc od dnia jej powołania. Członek
powołany w skład Rady kończy kadencję wraz z zakończeniem kadencji całego składu
Rady.
2. Prezes Rady Ministrów może odwołać członka Rady przed upływem kadencji
wyłącznie w przypadku:
1) złożenia rezygnacji,
2) nieuczestniczenia w pracach Rady.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, oraz w przypadku śmierci członka
Rady, Prezes Rady Ministrów powołuje nowego członka Rady. Przepis art. 16 ust. 2
stosuje się odpowiednio.
4. Przewodniczącego Rady wybiera Rada spośród swoich członków.
5. Tryb pracy Rady określa regulamin przyjęty przez Radę i zatwierdzony przez
Prezesa Rady Ministrów.
6. Obsługę administracyjną prac Rady zapewnia Główny Urząd Statystyczny.
7. Koszty działalności Rady są pokrywane z budżetu państwa w części dotyczącej
Głównego Urzędu Statystycznego.
Art. 18. 1. Program badań statystycznych statystyki publicznej ustala Rada
Ministrów w drodze rozporządzenia.
2. Przedstawiany Radzie Ministrów projekt programu badań statystycznych powinien
określać:
1) temat badania,
2) prowadzącego badanie,
3) zakres podmiotowy i przedmiotowy badania,
4) źródła danych statystycznych oraz formy, terminy i częstotliwość ich
zbierania,
5) obowiązki udzielania informacji i przekazywania danych statystycznych,
6) rodzaje wynikowych informacji statystycznych oraz formy i terminy ich
udostępniania, w tym podstawowych wielkości i wskaźników,
7) koszty i źródła finansowania.
Art. 19. Rada Ministrów zapewnia ujęcie w programach badań statystycznych
statystyki publicznej badań mających podstawowe znaczenie dla obserwacji
procesów społecznych i gospodarczych, a w szczególności:
1) badań stałych pozwalających na obserwację ciągłą podstawowych dziedzin życia
i występujących w nich zjawisk,
2) badań cyklicznych, w tym spisów powszechnych,
3) badań gwarantujących porównywalność wyników, w przypadku gdy dotyczą one
zmiennych w czasie obiektów obserwacji statystycznej lub gdy zmianie ulega
metodologia badania,
4) badań koniecznych dla wykonania przyjętych przez Rzeczpospolitą Polską
zobowiązań międzynarodowych.
Art. 20. 1. Badania statystyczne statystyki publicznej prowadzi Główny Urząd
Statystyczny i podległe mu urzędy statystyczne.
2. Rada Ministrów, na wniosek Rady, może w programie badań statystycznych
ustalić, że badanie statystyczne będzie prowadzone przez:
1) inny wskazany naczelny lub centralny organ administracji państwowej albo
Narodowy Bank Polski, o ile badanie to wymaga wiedzy specjalistycznej, którą
dysponuje ten organ, albo jeżeli jest on w posiadaniu danych zgromadzonych w
innym celu,
2) Główny Urząd Statystyczny wspólnie z innym wskazanym naczelnym lub centralnym
organem administracji państwowej, inną instytucją rządową lub Narodowym Bankiem
Polskim albo wojewodą,
3) wskazany urząd statystyczny wspólnie z wojewodą albo organem samorządu
terytorialnego na jego wniosek.
3. Prowadzący badania statystyczne w trybie, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, są
obowiązani do:
1) stosowania standardów klasyfikacyjnych,
2) udostępnienia wyników badania służbom statystyki publicznej i ich
przekazywania, w porozumieniu z Głównym Urzędem Statystycznym, organizacjom
międzynarodowym.
Art. 21. 1. Służby statystyki publicznej mogą:
1) wykonywać na zamówienie opracowania wspomagające inne systemy informacyjne
administracji publicznej,
2) oddelegowywać pracowników do wykonywania prac statystycznych w organach
administracji rządowej i samorządowej.
2. Służby statystyki publicznej mogą:
1) prowadzić na indywidualne zamówienia badania statystyczne nie objęte
programem badań statystycznych statystyki publicznej,
2) wykonywać na zlecenie dodatkowe opracowania i analizy, wykorzystując w tym
celu również dane zgromadzone w badaniach objętych programem badań
statystycznych statystyki publicznej.
3. Zbieranie danych statystycznych do prac, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz
danych dodatkowych do badań, opracowań i analiz określonych w ust. 2 może
odbywać się wyłącznie na zasadzie udziału dobrowolnego.
4. Wyniki badań oraz opracowania i analizy, o których mowa w ust. 2, stają się
danymi statystyki publicznej i mogą być wykorzystywane udostępniane i
rozpowszechniane przez służby statystyki publicznej, jeżeli nie naruszy to
uzasadnionego interesu zamawiającego lub zleceniodawcy i nie zastrzeżono w
umowie ich wykorzystania wyłącznie na potrzeby zamawiającego lub zleceniodawcy.
Rozdział 3
Służby statystyki publicznej
Art. 22. Służby statystyki publicznej stanowią Główny Urząd Statystyczny,
podległe mu urzędy statystyczne oraz inne jednostki statystyki, o których mowa w
art. 27 i 29.
Art. 23. 1. Główny Urząd Statystyczny jest centralnym organem administracji
państwowej.
2. Organizację Głównego Urzędu Statystycznego określa statut nadany przez Radę
Ministrów, w drodze rozporządzenia.
Art. 24. 1. Działalnością służb statystyki publicznej kieruje Prezes Głównego
Urzędu Statystycznego.
2. Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego powołuje i odwołuje Prezes Rady
Ministrów, po uzyskaniu opinii Rady Statystyki.
3. Kadencja Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego trwa 6 lat, licząc od dnia
powołania; Prezes Głównego Urzędu Statystycznego pełni obowiązki do dnia
powołania swego następcy.
4. Ta sama osoba nie może być Prezesem Głównego Urzędu Statystycznego dłużej niż
przez dwie kolejne kadencje.
5. Kadencja Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego wygasa w razie jego śmierci,
orzeczenia przez Trybunał Stanu utraty zajmowanego stanowiska lub odwołania.
6. Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego odwołuje się w razie:
1) zrzeczenia się wykonywania obowiązków,
2) utraty zdolności do pełnienia powierzonych obowiązków na skutek długotrwałej
choroby, trwającej co najmniej 6 miesięcy,
3) sprzeniewierzenia się etyce statystyka,
4) skazania prawomocnym wyrokiem za przestępstwo popełnione z winy umyślnej,
5) orzeczenia zakazu zajmowania kierowniczych stanowisk lub pełnienia funkcji
związanych ze szczególną odpowiedzialnością w organach państwowych.
7. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego pełni swoje obowiązki przy pomocy
wiceprezesów, powoływanych i odwoływanych przez Prezesa Rady Ministrów na
wniosek Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.
Art. 25. 1. Do zadań Głównego Urzędu Statystycznego należy:
1) rozpoznawanie zapotrzebowania na informacje i analizy statystyczne i
przygotowywanie na tej podstawie projektów programów badań statystycznych
statystyki publicznej oraz ich przedstawianie Radzie,
2) organizowanie i prowadzenie badań statystycznych oraz ustalanie ich
metodologii,
3) zbieranie, gromadzenie i opracowywanie danych statystycznych oraz ich
analizowanie,
4) przeprowadzanie spisów powszechnych,
5) przechowywanie danych statystycznych,
6) opracowywanie standardowych klasyfikacji, nomenklatur i definicji
podstawowych kategorii, ustalanie wzajemnych relacji między nimi oraz ich
interpretacja,
7) udostępnianie i rozpowszechnianie wynikowych informacji statystycznych, w tym
podstawowych wielkości i wskaźników,
8) opracowywanie i ogłaszanie prognoz demograficznych oraz statystycznych
prognoz gospodarczych i społecznych,
9) przedstawianie Prezydentowi, Sejmowi i Senatowi, organom administracji
rządowej, Najwyższej Izbie Kontroli, Narodowemu Bankowi Polskiemu, organom
samorządu terytorialnego oraz innym instytucjom rządowym wynikowych informacji
statystycznych w zakresie, terminach i w formach określonych w programie badań
statystycznych,
10) prowadzenie krajowych rejestrów urzędowych: podmiotów gospodarki narodowej i
podziału terytorialnego kraju,
11) prowadzenie badań i analiz statystycznych wynikających z przyjętych przez
Rzeczpospolitą Polską zobowiązań międzynarodowych,
12) dokonywanie statystycznych porównań międzynarodowych i ogłaszanie ich
wyników,
13) wykonywanie przyjętych przez Rzeczpospolitą Polską zobowiązań przekazywania
danych statystycznych organizacjom międzynarodowym,
14) współpraca z wyspecjalizowanymi w dziedzinie statystyki organizacjami
międzynarodowymi, regionalnymi oraz organami i urzędami innych krajów,
15) prowadzenie prac naukowych i badawczo-rozwojowych w zakresie metodologii
badań statystycznych i standardów klasyfikacyjnych oraz zastosowań metod
matematycznych i informatyki w statystyce,
16) prowadzenie szkolenia, dokształcania i doskonalenia w dziedzinie statystyki,
17) popularyzacja wiedzy o statystyce.
2. Urzędy statystyczne wykonują zadania wymienione w ust. 1 pkt 1-5, 6 - w
zakresie interpretacji, 7-12, 14, 16 i 17 w zakresie określonym w trybie ust. 4.
3. Urzędy statystyczne tworzy i znosi Prezes Głównego Urzędu Statystycznego, w
drodze zarządzenia.
4. Szczegółowy zakres zadań i organizację urzędu statystycznego określa statut
nadany przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w drodze zarządzenia.
5. Urzędem statystycznym kieruje dyrektor powoływany i odwoływany przez Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego.
Art. 26. Przy Prezesie Głównego Urzędu Statystycznego działa Naukowa Rada
Statystyczna, jako organ opiniodawczo-doradczy w sprawach metodologii badań
statystycznych; skład i tryb prac Naukowej Rady Statystycznej określa Prezes
Głównego Urzędu Statystycznego, w drodze zarządzenia.
Art. 27. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego może tworzyć jednostki obsługi
statystyki publicznej i określa, w drodze zarządzenia, zakres ich zadań i
organizację.
Art. 28. 1. Główny Urząd Statystyczny powołuje rachmistrzów spisowych,
ankieterów statystycznych, rzeczoznawców i społecznych korespondentów
statystycznych.
2. Zadaniem rachmistrzów spisowych jest zbieranie danych statystycznych w
spisach powszechnych, a ankieterów statystycznych zbieranie danych
statystycznych w innych badaniach w formie odpowiedzi na pytanie zawarte w
formularzach, kwestionariuszach i ankietach statystycznych.
3. Rachmistrzom spisowym i ankieterom statystycznym w czasie wykonywania
czynności określonych w ust. 2 przysługuje ochrona prawna przewidziana dla
funkcjonariuszy publicznych.
4. Zadaniem rzeczoznawców i społecznych korespondentów statystycznych jest
przygotowywanie opinii i ocen dotyczących określonego przedmiotu badań
statystycznych.
5. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego określa, w drodze zarządzenia, tryb
powoływania rachmistrzów spisowych, ankieterów statystycznych, rzeczoznawców i
społecznych korespondentów statystycznych oraz ich udział w prowadzonych
badaniach statystycznych.
Art. 29. 1. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego do wykonywania prac
określonych w art. 21 ust. 1 i 2 oraz do zorganizowania pracy rachmistrzów
spisowych i ankieterów statystycznych może tworzyć, w drodze zarządzenia,
agencje statystyczne.
2. Agencje statystyczne mogą przyjmować odpłatne zlecenia podmiotów
gospodarczych oraz jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej
wykonywania obowiązków statystycznych.
3. Utworzenie agencji statystycznej może nastąpić po:
1) przeprowadzeniu analizy możliwości pozyskiwania środków finansowych przez
agencję,
2) stwierdzeniu, że wykonywanie przez agencję zleceń, o których mowa w ust. 2,
nie ograniczy praw dostępu do informacji statystycznej,
3) zorganizowaniu systemu nadzoru nad działalnością agencji i jakością
świadczonych usług.
Rozdział 4
Obowiązki statystyczne i dostęp do danych
Art. 30. Podmioty gospodarcze oraz inne osoby prawne i jednostki organizacyjne
nie mające osobowości prawnej są obowiązane do:
1) posiadania numeru identyfikacyjnego krajowego rejestru urzędowego podmiotów
gospodarki narodowej, o którym mowa w rozdziale 6, i posługiwania się nim przy
przekazywaniu informacji wykorzystywanych dla celów statystycznych,
2) stosowania w prowadzonej ewidencji i dokumentacji oraz rachunkowości
standardów klasyfikacyjnych ustalonych na podstawie art. 40,
3) przekazania jednorazowo, przekazywania systematycznie lub okresowo,
nieodpłatnie informacji i danych statystycznych dotyczących prowadzonej
działalności i jej wyników w formach i terminach oraz według zasad
metodologicznych określonych szczegółowo w przepisach wydanych na podstawie art.
31-33.
Art. 31. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego, na podstawie programu badań
statystycznych statystyki publicznej, określa szczegółowo, w drodze zarządzenia,
podmioty zobowiązane, zakres, formy i terminy przekazywania danych
statystycznych oraz zasady metodologiczne badań prowadzonych w trybie art. 20
ust. 1 i ust. 2 pkt 2 i 3.
Art. 32. Wskazany w programie badań statystycznych statystyki publicznej jako
prowadzący badanie naczelny lub centralny organ administracji państwowej albo
Prezes Narodowego Banku Polskiego, na podstawie tego programu, określa w
porozumieniu z Prezesem Głównego Urzędu Statystycznego, w drodze zarządzenia,
podmioty zobowiązane, zakres, formy i terminy przekazywania danych
statystycznych oraz zasady metodologiczne badań prowadzonych w trybie art. 20
ust. 2 pkt 1.
Art. 33. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ustala, w drodze zarządzenia,
ogólne zasady metodologiczne oraz definicje pojęć stosowane w badaniach
statystycznych statystyki publicznej i podaje je do powszechnej wiadomości.
Art. 34. Zarządzenia, o których mowa w art. 31-33, podlegają ogłoszeniu w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Art. 35. 1. Upoważnia się służby statystyki publicznej do zbierania do celów
statystycznych i dla przygotowania prognoz demograficznych następujących danych
o osobach fizycznych zamieszkujących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
1) imiona i nazwisko,
2) płeć,
3) data i miejsce urodzenia,
4) obywatelstwo,
5) stan cywilny,
6) data zawarcia i ustania małżeństwa,
7) adres zamieszkania,
8) data zgonu,
9) identyfikator systemu ewidencji ludności.
2. Określone w ust. 1 dane mogą być zbierane w formie odpowiedzi udzielanej
bezpośrednio służbom statystyki publicznej przez osobę, której dotyczą, lub
dorosłego domownika albo pobierane z danych administracyjnych; zakres i formę
zbierania danych osobowych niezbędnych do danego badania określa każdorazowo
program badań statystycznych statystyki publicznej, a w przypadku spisów
powszechnych - odrębna ustawa.
3. Inne niż określone w ust. 1 dane dające się zidentyfikować z konkretną osobą
fizyczną mogą być zbierane przez służby statystki publicznej wyłącznie wtedy,
gdy w programie badań statystycznych wskazano jako źródło danych statystycznych
dokument zawierający dane osobowe nie dające się w prosty sposób oddzielić przy
ich przekazywaniu do celów statystycznych lub gdy identyfikacja jest niezbędna
do opracowania wyników badania statystycznego.
4. Gromadzenie w jednym zbiorze lub w bazie danych wszystkich zebranych przez
służby statystyki publicznej danych osobowych dotyczących konkretnej osoby
fizycznej, pochodzących z różnych badań statystycznych, które w połączeniu mogą
służyć do charakterystyki lub oceny osoby - jest zabronione.
5. Opracowywanie danych osobowych i wprowadzanie ich do baz danych systemów
informatycznych służb statystyki publicznej, z wyjątkiem, o którym mowa w ust.
6, następuje z pominięciem danych wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 7.
6. Dane osobowe w zakresie podanym w ust. 1 pkt 1-3, 7 i 9 mogą być gromadzone i
przechowywane przez służby statystyki publicznej w formie operatu do badań
statystycznych oraz opracowań, zestawień i analiz statystycznych wykonywanych
przez te służby.
Rozdział 5
Udostępnianie i przechowywanie informacji statystycznych
Art. 36. Prowadzący badania statystyczne statystyki publicznej obowiązani są
ogłaszać, udostępniać i rozpowszechniać wynikowe informacje statystyczne z
zachowaniem przepisów art. 10 i 14.
Art. 37. Wynikowe informacje statystyczne są:
1) ogłaszane w wydawnictwach Głównego Urzędu Statystycznego i urzędów
statystycznych, w tym w rocznikach statystycznych, oraz - po uzgodnieniu z
Głównym Urzędem Statystycznym - w wydawnictwach innych organów prowadzących
badania statystyczne statystyki publicznej,
2) publikowane w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski",
jeżeli przepis szczególny tak stanowi,
3) podawane do wiadomości w środkach masowego przekazu,
4) dostępne w innych niż wymienione w pkt 1-3 formach.
Art. 38. 1. Nie mogą być publikowane ani udostępniane dane jednostkowe uzyskane
w badaniach statystycznych statystyki publicznej.
2. Nie mogą być publikowane ani udostępniane uzyskane w badaniach statystycznych
statystyki publicznej informacje statystyczne możliwe do powiązania i
zidentyfikowania ich z konkretną osobą oraz dane indywidualne, charakteryzujące
wyniki ekonomiczne działalności podmiotów gospodarczych, w szczególności jeżeli
na daną agregację składa się mniej niż trzy podmioty lub udział jednego podmiotu
w określonym zestawieniu jest większy niż trzy czwarte całości.
3. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego określi, w drodze zarządzenia, tryb
publikowania i udostępniania wyników badań statystycznych ze szczególnym
uwzględnieniem przepisów ust. 1 i 2.
Art. 39. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego zapewnia przechowywanie
zgromadzonych danych statystycznych gwarantujące przestrzeganie tajemnicy
statystycznej.
Rozdział 6
Standardy klasyfikacyjne i krajowe rejestry urzędowe
Art. 40. 1. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego, w porozumieniu z właściwymi
naczelnymi organami administracji państwowej, opracowuje podstawowe do
określenia przebiegu i opisu procesów gospodarczych i społecznych standardowe
klasyfikacje i nomenklatury, wzajemne relacje między nimi oraz ich
interpretacje.
2. Standardowe klasyfikacje i nomenklatury, o których mowa w ust. 1, wprowadza
Rada Ministrów w drodze rozporządzenia.
3. Wprowadzone w trybie ust. 2 standardowe klasyfikacje i nomenklatury stosuje
się w statystyce, ewidencji i dokumentacji oraz rachunkowości, a także w
urzędowych rejestrach i systemach informacyjnych administracji publicznej.
4. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego, w porozumieniu z właściwym naczelnym
lub centralnym organem administracji państwowej albo Narodowym Bankiem Polskim,
może wprowadzać, w drodze zarządzenia, niezbędne do prowadzonych badań
statystyki publicznej, inne niż określone w ust. 1, klasyfikacje i nomenklatury,
ustalając zakres ich stosowania.
5. Naczelne i centralne organy administracji państwowej oraz Narodowy Bank
Polski, w porozumieniu z Prezesem Głównego Urzędu Statystycznego, mogą
wprowadzać, w drodze zarządzeń, inne niż określone w ust. 1 i 2 klasyfikacje i
nomenklatury dotyczące zjawisk i informacji objętych przedmiotem swojego
działania, ustalając zakres ich stosowania.
6. Zarządzenia, o których mowa w ust. 4 i 5, podlegają ogłoszeniu w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Art. 41. 1. Główny Urząd Statystyczny prowadzi krajowe rejestry urzędowe:
1) podmiotów gospodarki narodowej,
2) podziału terytorialnego kraju.
2. Zadania określone w ust. 1 są wykonywane przez Główny Urząd Statystyczny w
ramach odrębnego od statystyki publicznej systemu informacyjnego administracji
publicznej.
3. Zbierane i gromadzone w krajowych rejestrach urzędowych informacje nie są
danymi statystycznymi w rozumieniu ustawy i z wyjątkiem informacji, o których
mowa w art. 42 ust. 1 pkt 7, nie podlegają rygorom poufności i tajemnicy
statystycznej.
Art. 42. 1. W rejestrze podmiotów gospodarki narodowej, zwanym dalej "rejestrem
podmiotów", są ujmowane następujące informacje o osobach prawnych, jednostkach
organizacyjnych nie mających osobowości prawnej oraz osobach fizycznych
prowadzących działalność gospodarczą w zakresie tej działalności i jednostkach
wyodrębnionych tych podmiotów:
1) nazwa i adres siedziby, a w przypadku osób fizycznych prowadzących
działalność gospodarczą - dodatkowo nazwisko i imiona oraz miejsce zamieszkania
i identyfikator systemu ewidencji ludności,
2) wykaz jednostek wyodrębnionych pod względem organizacyjnym, lokalnym i
finansowym,
3) forma prawna i forma własności,
4) wykonywana działalność, w tym rodzaj przeważającej działalności,
5) data powstania, rozpoczęcia, zawieszenia, zakończenia działalności,
6) nazwa organu rejestrowego lub ewidencyjnego, nazwa rejestru (ewidencji) i
nadany przez ten organ numer,
7) liczba pracujących oraz w przypadku gospodarstw rolnych powierzchnia ogólna i
użytków rolnych.
2. Osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz
osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, w zakresie tej działalności,
mają obowiązek wypełniania i składania wniosku o wpis do rejestru podmiotów oraz
informowania o zachodzących zmianach w zakresie danych określonych w ust. 1 pkt
1-6.
3. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ustali, w drodze zarządzenia, wzór
wniosku, o którym mowa w ust. 2. Zarządzenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
4. Podmioty określone w ust. 2 są zobowiązane do składania wniosku w organie
rejestrowym lub organie prowadzącym ewidencje działalności gospodarczej łącznie
z innymi dokumentami składanymi w tych organach, niezbędnymi dla powstania
podmiotu lub podjęcia jego działalności; w przypadku gdy dla utworzenia podmiotu
nie jest wymagany wpis do rejestru lub ewidencji, podmiot składa wniosek
bezpośrednio w urzędzie statystycznym właściwym dla siedziby podmiotu w ciągu 7
dni od daty powstania.
5. Organy rejestrowe i organy prowadzące ewidencje działalności gospodarczej
przekazują urzędom statystycznym właściwym dla siedziby podmiotu wnioski, o
których mowa w ust. 4, po ich sprawdzeniu, wraz z kopią wypisu z rejestru lub
kopią decyzji albo zaświadczenia, potwierdzających powstanie podmiotu.
6. Wpis do rejestru podmiotów indywidualnych gospodarstw rolnych następuje na
podstawie wykazów tych gospodarstw przekazywanych urzędom statystycznym
właściwym dla miejsca położenia gospodarstwa przez urzędy gmin na podstawie
odrębnej ustawy.
7. Wpis do rejestru podmiotów następuje po zakodowaniu cech podmiotu
wymienionych w ust. 1, według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, z
jednoczesnym nadaniem niepowtarzalnego numeru identyfikacyjnego.
8. Informacje objęte rejestrem podmiotów są aktualizowane na podstawie danych
uzyskanych od podmiotu, danych uzyskanych w badaniach statystycznych oraz danych
uzyskiwanych od organów rejestrowych i ewidencyjnych; postanowienia ust. 4, 5 i
7 stosuje się odpowiednio.
9. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego może wprowadzić, w drodze zarządzenia,
obowiązek przekazania przez podmioty wpisane do rejestru podmiotów ankiet
aktualizujących informacje objęte wpisem do rejestru; zarządzenie podlega
ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Art. 43. 1. Urzędy statystyczne wydają wpisanym do rejestru podmiotów osobom
prawnym, jednostkom organizacyjnym nie mającym osobowości prawnej oraz osobom
fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą zaświadczenia o nadanym im i ich
jednostkom wyodrębnionym numerze identyfikacyjnym wraz z zakodowanymi cechami i
opisem tych cech.
2. Wydanie zaświadczenia o wpisie do rejestru podmiotów i nadanym numerze
identyfikacyjnym indywidualnemu gospodarstwu rolnemu następuje na wniosek
prowadzącego gospodarstwo.
3. Podmioty podlegające wpisowi do rejestru podmiotów w kontaktach urzędowych i
związanych z obrotem gospodarczym są obowiązane do posługiwania się
zaświadczeniem, o którym mowa w ust. 1, i podawania numeru identyfikacyjnego w
pieczęciach firmowych i drukach urzędowych.
4. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ustala, w drodze zarządzenia, wzór
zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1 i 2; zarządzenie podlega ogłoszeniu w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Art. 44. 1. Organy prowadzące urzędowe rejestry i systemy informacyjne
administracji publicznej, zawierające dane o poszczególnych podmiotach, są
obowiązane odpowiednio:
1) sądy i inne organy rejestrowe oraz organy prowadzące ewidencje działalności
gospodarczej - do przyjmowania wniosków o wpis do rejestru podmiotów, ich
sprawdzania i przekazywania, w ciągu 7 dni od daty uprawomocnienia się
postanowienia o wpisie do rejestru lub decyzji potwierdzającej powstanie
podmiotu, urzędom statystycznym właściwym dla siedziby podmiotu.
2) sądy i inne organy rejestrowe oraz organy prowadzące systemy informacyjne
administracji publicznej, w tym wydanych zezwoleń i koncesji, organy
ubezpieczenia społecznego, podatkowe i celne - do wpisywania w prowadzonych
rejestrach i systemach informacyjnych numeru identyfikacyjnego podmiotu nadanego
w rejestrze podmiotów, posługiwania się nim przy przekazywaniu informacji oraz
stosowania jednolitych oznaczeń kodowych opisu podstawowych cech podmiotu,
kodowanych według standardów klasyfikacyjnych.
2. Urzędy statystyczne udostępniają nieodpłatnie:
1) organom prowadzącym inne urzędowe rejestry i systemy informacyjne
administracji publicznej, o których mowa w ust. 1, okresowo wykazy podmiotów
wpisanych do rejestru podmiotów wraz z nadanym im numerem identyfikacyjnym i
zakodowanym opisem informacji objętych rejestrem,
2) organom administracji rządowej i samorządu terytorialnego, innym instytucjom
rządowym, Najwyższej Izbie Kontroli i Narodowemu Bankowi Polskiemu, na ich
pisemny wniosek, wyciągi z rejestru podmiotów
- w uzgodnionym zakresie, niezbędnym do wykonywania statutowych zadań tych
organów.
3. Udostępniane w trybie ust. 2 informacje nie mogą obejmować danych, o których
mowa w art. 42 ust. 1 pkt 7.
Art. 45. 1. W zakresie informacji, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 1-6,
rejestr podmiotów jest jawny i dostępny dla osób trzecich w formach określonych
w ust. 2 i 3.
2. Główny Urząd Statystyczny wydaje okresowo katalogi wybranych grup podmiotów
wpisanych do rejestru podmiotów.
3. Główny Urząd Statystyczny oraz urzędy statystyczne udostępniają na
indywidualne odpłatne zamówienia wyciągi z rejestru podmiotów.
4. Katalogi i wyciągi, o których mowa w ust. 2 i 3, mogą być wydawane drukiem
lub w innej formie z wykorzystaniem dostępnych środków techniki.
Art. 46. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
prowadzenia rejestru podmiotów i współdziałania służb statystyki publicznej z
organami prowadzącymi urzędowe rejestry i systemy informacyjne administracji
państwowej.
Art. 47. 1. Główny Urząd Statystyczny prowadzi krajowy rejestr urzędowy podziału
terytorialnego kraju, zwany dalej "rejestrem terytorialnym".
2. Rejestr terytorialny obejmuje systemy:
1) identyfikatorów i nazw jednostek podziału administracyjnego,
2) identyfikatorów i nazw miejscowości,
3) rejonów statystycznych i obwodów spisowych,
4) identyfikacji adresowej ulic, nieruchomości, budynków i mieszkań.
3. Urzędowe rejestry i systemy informacyjne administracji publicznej są
obowiązane do stosowania oznaczeń kodowych przyjętych w rejestrze terytorialnym.
Art. 48. 1. Rejestr terytorialny jest jawny.
2. Art. 44 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 49. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
prowadzenia, stosowania i udostępniania rejestru terytorialnego oraz związane z
tym obowiązki organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego.
Rozdział 7
Finansowanie statystyki publicznej
Art. 50. 1. Badania statystyczne statystyki publicznej są finansowane ze środków
budżetu państwa do wysokości określanej corocznie w ustawie budżetowej, z
wyjątkami, o których mowa w ust. 4 i 5 i art. 51.
2. Uchwalenie przez Radę Ministrów programu badań statystycznych statystyki
publicznej poprzedza, a najpóźniej następuje równolegle z uchwaleniem projektu
ustawy budżetowej.
3. Środki budżetowe państwa na finansowanie badań statystycznych statystyki
publicznej są ujmowane w części dotyczącej Głównego Urzędu Statystycznego, a w
przypadku gdy, stosownie do ustaleń programu badań statystycznych, prowadzącym
określone badanie jest inny organ administracji państwowej - odpowiednio w
części go dotyczącej.
4. Badania statystyczne statystyki publicznej prowadzone przez Narodowy Bank
Polski są finansowane ze środków Narodowego Banku Polskiego.
5. Koszty badań statystycznych statystyki publicznej, prowadzonych przez służby
statystyki publicznej wspólnie z Narodowym Bankiem Polskim lub z innymi organami
i instytucjami określonymi w art. 20 ust. 2 pkt 2 i 3, są finansowane ze środków
budżetu państwa ujmowanych w części dotyczącej Głównego Urzędu Statystycznego
oraz ze wskazanych przez prowadzącego badanie wspólnych źródeł finansowania.
6. W wyjątkowych wypadkach określone badanie statystyczne ujęte w programie
badań statystycznych statystyki publicznej może być finansowane ze źródeł
pozabudżetowych, zadeklarowanych przez prowadzącego badanie.
7. Dochody uzyskiwane przez Główny Urząd Statystyczny i urzędy statystyczne,
związane z rozpowszechnianiem i udostępnianiem wynikowych informacji
statystycznych w formach określonych każdorazowo w programie badań
statystycznych statystyki publicznej, są dochodami budżetu państwa.
Art. 51. 1. Koszty badań statystycznych, o których mowa w art. 21 ust. 2 pkt 1
ustawy, wykonywanych przez służby statystyki publicznej na zamówienie, są
pokrywane w całości ze środków zamawiającego.
2. Koszty dodatkowych opracowań i analiz, o których mowa w art. 21 ust. 1 i ust.
2 pkt 2 ustawy, są pokrywane w całości ze środków zamawiającego.
3. W przypadku gdy zamawiającym badania, opracowania i analizy, określone w art.
21 ustawy, jest organ administracji państwowej, Najwyższa Izba Kontroli i
Narodowy Bank Polski, odpłatność ustala się do wysokości poniesionych kosztów.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy zamawiającym jest
szkoła wyższa lub inna placówka naukowo-badawcza, a dane statystyczne będą
wykorzystywane dla celów dydaktycznych, naukowych i badawczych, finansowanych ze
środków państwowych.
Art. 52. 1. Działalność służb statystyki publicznej jest finansowana na zasadach
określonych w Prawie budżetowym.
2. Działalność służb statystyki publicznej, obejmująca prace określone w art.
21, jest finansowana w formach pozabudżetowych przewidzianych Prawem budżetowym.
3. Przepis ust. 2 może być stosowany do części działalności podstawowej służb
statystyki publicznej w zakresie określonym każdorazowo w ustawie budżetowej.
Art. 53. 1. Przekazywanie danych statystycznych w formie i trybie określonym w
programie badań statystycznych statystyki publicznej, a w przypadku spisów
powszechnych - w odrębnej ustawie, odbywa się odpowiednio na koszt podmiotu
obserwacji statystycznej lub gestora systemu informacyjnego administracji
publicznej albo prowadzącego rejestr urzędowy.
2. W programie badań statystycznych statystyki publicznej może być, w
szczególnych przypadkach, przewidziana odpłatność za wykonywanie stałych,
dodatkowych czynności przygotowywania i przekazywania określonych danych
statystycznych.
Rozdział 8
Przepisy karne
Art. 54. Kto narusza tajemnicę statystyczną,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 55. Kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej wykorzystuje
dane statystyczne, z którymi zapoznał się w związku z wykonywaniem pracy lub
czynności na zlecenie prowadzącego badanie statystyczne statystyki publicznej,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 5.
Art. 56. 1. Kto wbrew obowiązkowi przekazuje dane statystyczne niezgodne ze
stanem faktycznym,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo grzywny.
2. W wypadku mniejszej wagi sprawca
podlega karze grzywny.
Art. 57. Kto wbrew obowiązkowi odmawia wykonania obowiązku statystycznego albo
udzielenia informacji w spisie powszechnym lub innym badaniu statystycznym,
podlega karze grzywny.
Art. 58. Kto wbrew obowiązkowi przekazuje dane statystyczne po upływie
oznaczonego terminu,
podlega karze grzywny.
Art. 59. Orzekanie w sprawach o czyn wymieniony w art. 58 następuje na podstawie
przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia.
Rozdział 9
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 60. 1. Obowiązujące w dniu wejścia w życie ustawy, wydane na podstawie art.
16 ust. 2 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o statystyce państwowej (Dz. U. z 1989
r. Nr 40, poz. 221), zarządzenia Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego
nakładające obowiązki sprawozdawcze zachowują moc do dnia 30 czerwca 1996 r., o
ile nie są sprzeczne z przepisami niniejszej ustawy.
2. Zarządzenia wydane na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy, o której mowa w ust.
1, ustalające obowiązki sprawozdawcze zachowują moc do czasu wydania zarządzeń w
wykonaniu programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 1996,
ustalonego w trybie podanym w rozdziale 2 niniejszej ustawy, a w szczególnych
przypadkach do czasu zastąpienia zbierania danych liczbowych na podstawie
ustawy, o której mowa w ust. 1, innymi przepisami.
Art. 61. Wprowadzone w trybie określonym ustawą powołaną w art. 60:
1) Europejska Klasyfikacja Działalności (EKD),
2) Polska Scalona Nomenklatura Towarowa Handlu Zagranicznego (PCN),
3) Systematyczny Wykaz Wyrobów (SWW),
4) Klasyfikacja Wyrobów i Usług (KWiU),
5) Klasyfikacja Rodzajowa Środków Trwałych (KRŚT),
6) Klasyfikacja Obiektów Budowlanych (KOB),
7) Klasyfikacja Zawodów (KZ),
8) Systematyka Form Prawno-Organizacyjnych (SFPO)
- stają się standardami klasyfikacyjnymi w rozumieniu art. 40 ust. 1 ustawy.
Art. 62. 1. Główny Urząd Statystyczny zakończy prace i zorganizuje prowadzenie
rejestru podmiotów gospodarki narodowej według zasad określonych w art. 41-46
nie później niż do dnia 31 grudnia 1997 r.
2. Do dnia 31 grudnia 1997 r. funkcje rejestru podmiotów spełnia prowadzony w
oparciu o art. 12 ust. 2 i 3 ustawy powołanej w art. 60 system kodowania
podmiotów statystycznymi numerami identyfikacyjnymi REGON, zwany dalej
"rejestrem REGON".
3. Osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz
osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, nie posiadające w dniu
wejścia w życie ustawy numeru identyfikacyjnego REGON, są obowiązane do złożenia
w urzędach statystycznych właściwych dla ich siedziby, nie później niż w ciągu 2
miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, wniosku o nadanie tego numeru im i ich
jednostkom wyodrębnionym. Urzędy statystyczne wprowadzą zgłaszające się podmioty
do rejestru REGON i wydadzą, w ciągu miesiąca od dnia złożenia wniosku,
zaświadczenie o nadanym numerze identyfikacyjnym.
4. Osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej i osoby
fizyczne prowadzące działalność gospodarczą mają obowiązek zgłaszania do
rejestru REGON bezpośrednio w urzędzie statystycznym województwa, na którego
terenie mają siedzibę, odpowiednio: wniosku o nadanie numeru identyfikacyjnego -
w ciągu 14 dni od dnia powstania podmiotu, wniosku o zmianę cech objętych
rejestrem - w ciągu 14 dni od zaistnienia zmiany oraz wniosku o skreślenie z
rejestru - z dniem zaprzestania działalności.
5. Główny Urząd Statystyczny wprowadzi, z urzędu, do rejestru REGON indywidualne
gospodarstwa rolne sukcesywnie, nie później niż do dnia 31 grudnia 1997 r.
6. Przepisy regulujące funkcjonowanie rejestru REGON, wydane na podstawie ustawy
o statystyce państwowej ze zmianami określonymi w ust. 2, 4, 5 i 7, zachowują
moc do czasu zakończenia prac nad utworzeniem rejestru podmiotów.
7. Przepisy art. 43 ust. 3, art. 44 ust. 2 oraz art. 45 stosuje się odpowiednio
do rejestru REGON.
Art. 63. Sądy rejestrowe i inne organy prowadzące urzędowe rejestry i systemy
informacyjne administracji publicznej, a w szczególności rejestry: sądowe,
ubezpieczenia społecznego, podatkowe, celne oraz ewidencje: działalności
gospodarczej, wydanych zezwoleń i koncesji - wprowadzą sukcesywnie, nie później
niż do dnia 30 września 1997 r., do prowadzonych rejestrów i ewidencji numer
identyfikacyjny REGON.
Art. 64. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ustali, w uzgodnieniu z Ministrem
Sprawiedliwości, Ministrem Finansów, Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej,
Ministrem Współpracy Gospodarczej z Zagranicą i Ministrem-Szefem Urzędu Rady
Ministrów, tryb przekazania na potrzeby, o których mowa w art. 63, pełnych
wykazów podmiotów zarejestrowanych w rejestrze REGON.
Art. 65. Główny Urząd Statystyczny zaktualizuje prowadzony rejestr terytorialny
w zakresie informacji, o których mowa w art. 47 ust. 2 pkt 1-3 - w terminie do
dnia 31 grudnia 1997 r. oraz uzupełni go o identyfikację adresową ulic,
nieruchomości, budynków i mieszkań - w ramach prac przygotowawczych do
najbliższego Narodowego Spisu Powszechnego, nie później niż do dnia 30 czerwca
1998 r.
Art. 66. 1. Działające w dniu wejścia w życie ustawy wojewódzkie urzędy
statystyczne stają się urzędami statystycznymi w rozumieniu ustawy i pozostają w
dotychczasowych siedzibach.
2. Pracownicy wojewódzkich urzędów statystycznych stają się odpowiednio
pracownikami urzędów statystycznych w rozumieniu ustawy.
3. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego, w terminie do dnia 31 grudnia 1996 r.,
ustali, w drodze zarządzenia, szczegółowe zakresy zadań oraz statuty
poszczególnych urzędów statystycznych.
Art. 67. Traci moc ustawa z dnia 26 lutego 1982 r. o statystyce państwowej (Dz.
U. z 1989 r. Nr 40, poz. 221).
Art. 68. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 czerwca 1995 r.
w sprawie warunków i trybu udzielania przez Ministra Finansów, w imieniu Skarbu
Państwa, poręczeń kredytów bankowych zaciągniętych przez Korporację Ubezpieczeń
Kredytów Eksportowych Spółka Akcyjna oraz udzielania i umarzania pożyczek ze
środków budżetu państwa
(Dz. U. Nr 88, poz. 440)
Na podstawie art. 13 ust. 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez
Skarb Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych (Dz. U. Nr 86, poz. 398)
zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Minister Finansów poręcza, w imieniu Skarbu Państwa, spłatę kredytu
bankowego zaciągniętego przez Korporację Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych
Spółka Akcyjna, zwaną dalej "Korporacją", na pokrycie wypłat odszkodowań z
tytułu zawartych przez nią umów ubezpieczenia kontraktów eksportowych,
obejmujących szkody będące następstwem zdarzeń określonych w art. 2-4 ustawy z
dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach
kontraktów eksportowych (Dz. U. Nr 86, poz. 398), zwanej dalej "ustawą".
2. Poręczenia, o których mowa w ust. 1, są terminowe.
ż 2. Korporacja może wystąpić z wnioskiem o poręczenie spłaty kredytu bankowego,
o którym mowa w ż 1 ust. 1, tylko do wysokości różnicy między kwotą zgłoszonego
roszczenia o odszkodowanie a stanem środków na rachunku bankowym, o którym mowa
w art. 10 ustawy, na dzień wystąpienia z wnioskiem o poręczenie.
ż 3. 1. Wniosek, o którym mowa w ż 2, powinien zawierać:
1) określenie wysokości poręczanego kredytu,
2) nazwę, siedzibę i przedmiot działalności ubezpieczonego, któremu ma być
wypłacone odszkodowanie,
3) kwotę roszczenia o odszkodowanie uznaną przez Korporację,
4) określenie zdarzenia uzasadniającego konieczność wypłaty odszkodowania,
5) kopię umowy ubezpieczenia,
6) opinię statutowych organów Korporacji dotyczącą zawarcia umowy ubezpieczenia,
7) warunkową umowę kredytową,
8) dokument bankowy potwierdzający stan środków na rachunku, o którym mowa w ż
2, na dzień zgłoszenia roszczenia o odszkodowanie.
2. W wypadku stwierdzenia uchybień formalnoprawnych wniosku, Minister Finansów
wzywa Korporację do ich usunięcia w terminie 14 dni.
3. W wypadku nieusunięcia uchybień w terminie, o którym mowa w ust. 2, wniosek
pozostawia się bez rozpoznania.
4. Umowę poręczenia zawiera Minister Finansów z bankiem kredytodawcą.
5. Z tytułu udzielonego poręczenia Skarb Państwa nie pobiera żadnych opłat lub
prowizji.
ż 4. 1. Na pokrycie wypłat odszkodowań, o których mowa w ż 1 ust. 1, Minister
Finansów udziela Korporacji, na jej wniosek, nie oprocentowanych pożyczek ze
środków budżetu państwa.
2. Do określenia wysokości pożyczki, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepis
ż 2.
ż 5. 1. Wniosek, o którym mowa w ż 4 ust. 1, Korporacja powinna przedstawić
Ministrowi Finansów w terminie 14 dni od dnia zgłoszenia roszczenia o wypłatę
odszkodowania.
2. Wniosek powinien:
1) zawierać określenie proponowanej kwoty pożyczki,
2) spełniać warunki określone w ż 3 ust. 1 pkt 2-6 i 8.
3. Przy rozpatrywaniu wniosku, o którym mowa w ust. 1, przepis ż 3 ust. 2 i 3
stosuje się odpowiednio.
ż 6. 1. Umowę pożyczki zawiera Minister Finansów z Korporacją.
2. Przekazanie pożyczki następuje w terminie 14 dni od dnia podpisania umowy.
3. Z tytułu udzielonej pożyczki Skarb Państwa nie pobiera żadnych opłat lub
prowizji.
ż 7. Zwrot udzielonej pożyczki następuje w ratach i terminach określonych w
umowie pożyczki.
ż 8. 1. Pożyczka, o której mowa w ż 4, może być umorzona na wniosek Korporacji w
wypadku:
1) bezskutecznej egzekucji wierzytelności oraz innych praw przysługujących
Korporacji, o których mowa w art. 12 ustawy,
2) braku środków na rachunku, o którym mowa w ż 2.
2. Wysokość umorzenia pożyczki, o której mowa w ust. 1, stanowi różnicę między
wypłaconym odszkodowaniem a kwotą uzyskaną w wyniku przeprowadzenia postępowania
o zwrot wypłaconego odszkodowania.
3. Decyzję o umorzeniu pożyczki podejmuje Minister Finansów na wniosek
Korporacji. Wniosek ten powinien zawierać opis przebiegu realizacji transakcji
eksportowej i likwidacji szkody oraz przebiegu postępowania, o którym mowa w
ust. 2.
4. Pożyczka nie może być umorzona przed upływem trzech lat od dnia wszczęcia w
danej sprawie postępowania, o którym mowa w ust. 2.
ż 9. 1. Minister Finansów udziela poręczeń, o których mowa w ż 1, oraz udziela i
umarza pożyczki, o których mowa w ż 4 i 8, po zasięgnięciu opinii Prezesa Rady
Ministrów.
2. Minister Finansów występuje z wnioskiem o wyrażenie opinii, o której mowa w
ust. 1, nie później niż na 14 dni przed dniem jej ostatecznego rozstrzygnięcia,
załączając odpowiedni projekt umowy w sprawach, o których mowa w ż 1 i 4, lub
decyzji w sprawach, o których mowa w ż 8.
ż 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 29 czerwca 1995 r.
o zmianie Kodeksu postępowania karnego, ustawy o ustroju sądów wojskowych,
ustawy o opłatach w sprawach karnych i ustawy o postępowaniu w sprawach
nieletnich.
(Dz. U. Nr 89, poz. 443)
Art. 1. W Kodeksie postępowania karnego wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 5 w ż 3 dodaje się wyrazy "Wniosek może być cofnięty, za zgodą
prokuratora, do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie
głównej - chyba że chodzi o przestępstwo określone w art. 168 ż 2 Kodeksu
karnego. Ponowne złożenie wniosku jest niedopuszczalne.";
2) w art. 17 w ż 1 w pkt 1 po wyrazach "w ustawach szczególnych" dodaje się
wyrazy "z wyjątkiem spraw o zbrodnie określone w art. 210 ż 1 Kodeksu karnego,";
3) w art. 18 w pkt 2 wyrazy "rewizje nadzwyczajne" zastępuje się wyrazem
"kasacje";
4) w art. 19:
a) w ż 1 na końcu dodaje się zdanie w brzmieniu:
"W sprawie o przestępstwo zagrożone karą pozbawienia wolności do lat 5 lub karą
łagodniejszą, co do oskarżonego pozostającego na wolności, prezes sądu
rejonowego może zarządzić rozpoznanie sprawy w składzie jednego sędziego, jeżeli
jest to uzasadnione okolicznościami sprawy.",
b) w ż 2 wyraz "rewizję" zastępuje się wyrazem "apelację",
c) dodaje się ż 3 w brzmieniu:
"ż 3. W jednoosobowym składzie sądu sędzia ma prawa i obowiązki
przewodniczącego.";
5) użyty w art. 20 w ż 1 i w art. 71 wyraz "rewizyjnej" zastępuje się wyrazem
"odwoławczej";
6) w art. 30:
a) w ż 1:
- w pkt 7 kropkę zastępuje się przecinkiem,
- po pkt 7 dodaje się pkt 8 w brzmieniu:
"8) brał udział w wydaniu postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania
w toku postępowania przygotowawczego.",
b) w ż 3 wyrazy "rewizji nadzwyczajnej" i "rewizji" zastępuje się wyrazem
"kasacji";
7) w art. 41 w ż 2 wyrazy "pokrył szkodę wyrządzoną" zastępuje się wyrazami
"jest obowiązany do pokrycia szkody wyrządzonej";
8) w art. 81 skreśla się ż 2;
9) w art. 125 w ż 3 wyraz "rewizji" zastępuje się wyrazem "apelacji";
10) w art. 146 wyrazy "rewizji nadzwyczajnej" zastępuje się wyrazem "kasacji";
11) w art. 184 dodaje się ż 5 w brzmieniu:
"ż 5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem
Sprawiedliwości ustali, w drodze zrządzenia, wykaz zakładów opieki zdrowotnej, w
których przeprowadzane są badania psychiatryczne połączone z obserwacją, oraz
zakładów opieki zdrowotnej podległych Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej, w
których przeprowadzane są takie badania osób pozbawionych wolności, a także
warunki zabezpieczenia tych zakładów.";
12) w art. 206 ż 3 otrzymuje brzmienie:
"ż 3. Niezwłocznie po zatrzymaniu osoby podejrzanej należy przystąpić do
zebrania niezbędnych danych, a także o zatrzymaniu zawiadomić prokuratora. W
razie istnienia postaw, o których mowa w art. 217 ż 1 i 2, należy wystąpić do
prokuratora w sprawie skierowania do sądu wniosku o tymczasowe aresztowanie.";
13) art. 210 otrzymuje brzmienie:
"Art. 210. ż 1. Środki zapobiegawcze stosuje sąd, a przed wniesieniem aktu
oskarżenia - prokurator,
ż 2. W postępowaniu przygotowawczym można stosować środki zapobiegawcze tylko
względem osoby, która została przesłuchana w sprawie w charakterze podejrzanego.
ż 3. Tymczasowe aresztowanie stosuje tylko sąd.
ż 4. Przed zastosowaniem tymczasowego aresztowania sąd przesłuchuje
podejrzanego. Prokurator przesłuchuje podejrzanego przed zastosowaniem
poręczenia majątkowego. Jeżeli stawi się obrońca podejrzanego, dopuszcza się go
do udziału w postępowaniu.
ż 5. Tymczasowe aresztowanie stosuje w postępowaniu przygotowawczym, na wniosek
prokuratora, sąd rejonowy, w którego okręgu prowadzi się to postępowanie, a w
wypadkach nie cierpiących zwłoki - także inny sąd rejonowy. Po wniesieniu aktu
oskarżenia tymczasowe aresztowanie stosuje sąd, przed którym sprawa się toczy.
ż 6. Prokurator przesyłając wraz z aktami sprawy wniosek, o którym mowa w ż 5,
zarządza jednocześnie doprowadzenie podejrzanego do sądu.";
14) w art. 211 w ż 2 skreśla się wyraz "prokuratora";
15) w art. 212:
a) w ż 1 wyrazy "z wyjątkami, o których mowa w ż 2 oraz art. 222 ż 3" zastępuje
się wyrazami "z wyjątkiem, o którym mowa w art. 222 ż 4",
b) skreśla się ż 2 i 3 oraz oznaczenie ż 1;
16) w art. 213:
a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie ż 1,
b) dodaje się ż 2 w brzmieniu:
"ż 2. Zastosowany przez sąd środek zapobiegawczy może być w postępowaniu
przygotowawczym uchylony lub zmieniony na łagodniejszy również przez
prokuratora.";
17) art. 214 otrzymuje brzmienie:
"Art. 214. Oskarżony może składać w każdym czasie wniosek o uchylenie lub zmianę
środka zapobiegawczego. Nie przychylając się do wniosku w przedmiocie
tymczasowego aresztowania, prokurator przekazuje go niezwłocznie sądowi
właściwemu do zastosowania lub przedłużenia tymczasowego aresztowania. W
przedmiocie wniosku rozstrzyga sąd najpóźniej w ciągu 3 dni.";
18) art. 217 otrzymuje brzmienie:
"Art. 217. ż 1. Tymczasowe aresztowanie może nastąpić, jeżeli:
1) zachodzi uzasadniona obawa ucieczki lub ukrywania się oskarżonego, zwłaszcza
wtedy, gdy nie może ustalić jego tożsamości albo nie ma on w kraju stałego
miejsca pobytu,
2) zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony będzie nakłaniał do składania
fałszywych zeznać lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób utrudniał
postępowanie karne.
ż 2. Jeżeli oskarżonemu zarzuca się popełnienie zbrodni lub umyślnego występku
zagrożonego karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 8
lat, albo gdy sąd pierwszej instancji skazał go na karę pozbawienia wolności nie
niższą niż 3 lata, potrzeba zastosowania tymczasowego aresztowania w celu
zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania może być uzasadniona grożącą
oskarżonemu surową karą.
ż 3. Tymczasowe aresztowanie może wyjątkowo nastąpić także wtedy, gdy zachodzi
uzasadniona obawa, że oskarżony ponownie popełni zbrodnię lub występek, o którym
mowa w ż 2, przeciwko życiu, zdrowiu lub powszechnemu bezpieczeństwu, a
zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa groził.
ż 4. Przepisy ż 1, 2 i 3 stosuje się odpowiednio do pozostałych środków
zapobiegawczych.";
19) w art. 220 i 221 skreśla się wyrazy "lub prokurator";
20) art. 222 otrzymuje brzmienie:
"Art. 222. ż 1. W postępowaniu przygotowawczym sąd stosując tymczasowe
aresztowanie oznacza jego termin na okres nie dłuższy niż 3 miesiące.
ż 2. Jeżeli ze względu na szczególne okoliczności sprawy nie można było ukończyć
postępowania przygotowawczego w terminie określonym w ż 1, tymczasowe
aresztowanie mogą przedłużyć, gdy zachodzi tego potrzeba, na wniosek
prokuratora:
1) sąd właściwy do rozpoznania sprawy na okres do 6 miesięcy,
2) sąd wojewódzki albo apelacyjny na dalszy okres oznaczony, niezbędny do
ukończenia postępowania przygotowawczego, który jednak łącznie nie może
przekroczyć roku.
ż 3. Łączny czas stosowania tymczasowego aresztowania do chwili wydania
pierwszego wyroku przez sąd pierwszej instancji nie może przekroczyć roku i 6
miesięcy, a w sprawach o zbrodnie - 2 lat.
ż 4. Przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania na okres oznaczony,
przekraczający terminy określone w ż 2 i 3, może, w szczególnie uzasadnionych
wypadkach, dokonać tylko Sąd Najwyższy na wniosek sądu, przed którym sprawa się
toczy, a w postępowaniu przygotowawczym - na wniosek Prokuratora Generalnego,
jeżeli konieczność taka zachodzi w związku z zawieszeniem postępowania karnego,
przedłużającą się obserwacją psychiatryczną oskarżonego lub wykonywaniem
czynności dowodowych poza granicami kraju, a także jeżeli oskarżony celowo
przewleka zakończenie postępowania w terminach, o których mowa w ż 3.";
21) po art. 235 dodaje się art. 235a w brzmieniu:
"Art. 235a. ż 1. W razie uzasadnionej obawy ucieczki można zastosować jako
środek zapobiegawczy zakaz opuszczania przez oskarżonego kraju; zakaz ten może
być połączony z zatrzymaniem paszportu lub innego dokumentu uprawniającego do
przekroczenia granicy albo z zakazem wydania takiego dokumentu.
ż 2. Do czasu wydania postanowienia w przedmiocie, o którym mowa w ż 1, organ
prowadzący postępowanie może zatrzymać paszport, jednakże na czas nie dłuższy
niż 7 dni. Przepisy art. 189-195 stosuje się odpowiednio.";
22) w art. 258 dodaje się ż 3 w brzmieniu:
"ż 3. Uzupełnienie danych zawartych w zawiadomieniu o przestępstwie może
nastąpić również przez przesłuchanie osoby zawiadamiającej w charakterze
świadka, bezpośrednio po złożeniu ustnego zawiadomienia.";
23) art. 289 otrzymuje brzmienie:
"Art. 289. Na postanowienie o warunkowym umorzeniu postępowania przysługuje
zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy. Podejrzanemu, który
sprzeciwu nie zgłasza, zażalenie przysługuje tylko w zakresie warunków umorzenia
wymienionych w art. 28 i art. 29 ż 1 Kodeksu karnego. Na postanowienie tego sądu
zażalenie nie przysługuje.";
24) art. 363 otrzymuje brzmienie:
"Art. 363. W razie skazania albo warunkowego umorzenia postępowania sąd może
zasądzić odszkodowanie na rzecz pokrzywdzonego także z urzędu, chyba że ustawa
stanowi inaczej.";
25) art. 383 otrzymuje brzmienie:
"Art. 383. ż 1. Sąd odwoławczy może orzec na niekorzyść oskarżonego tylko wtedy,
gdy wniesiono na jego niekorzyść środek odwoławczy i tylko w granicach tego
środka.
ż 2. Sąd odwoławczy nie może jednak skazać oskarżonego, który został
uniewinniony w pierwszej instancji albo co do którego w pierwszej instancji
umorzono postępowanie lub umorzone je warunkowo.
ż 3. Sąd odwoławczy może orzec surowszą karę pozbawienia wolności tylko wtedy,
gdy nie zmienia ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku.
ż 4. Sąd apelacyjny nie może zaostrzyć kary przez wymierzenie kary surowszej niż
kara 15 lat pozbawienia wolności.
ż 5. Środek odwoławczy wniesiony na niekorzyść oskarżonego może spowodować
orzeczenie także na jego korzyść.";
26) tytuł rozdziału 40 otrzymuje brzmienie: "Apelacja";
27) w art. 392-394, w art. 396 w ż 2-4, w art. 397, 398, w art. 406 ż 2 oraz w
art. 453 ż 2 wyraz "rewizja" użyty w odpowiednim przypadku zastępuje się użytym
w tym samym przypadku wyrazem "apelacja";
28) w art. 398 w ż 1, w art. 399, w art. 400 w ż 2, w art. 402, w art. 403 w ż
1, w art. 404, 405, 407 i 416 wyraz "rewizyjny" użyty w odpowiednim przypadku
zastępuje się wyrazem "odwoławczy" użytym w tym samym przypadku;
29) w art. 403 w ż 1 w zdaniu pierwszym wyrazy "wnioski rewizyjne" zastępuje się
wyrazami "wnioski apelacyjne";
30) art. 419 otrzymuje brzmienie:
"Art. 419. ż 1. Sąd rejonowy rozpoznane w trybie uproszczonym sprawy o
przestępstwa:
1) zagrożone karą pozbawienia wolności do lat 3, karą ograniczenia wolności lub
samoistną grzywną albo karą pozbawienia wolności do lat 3 i grzywną,
2) przewidziane w art. 221 ż 1, art. 224, 225 i art. 288 ż 1 Kodeksu karnego,
3) przewidziane w art. 199 ż 1, art. 203 ż 1, art. 204 ż 2, art. 205 ż 1, art.
212 ż 1, art. 213 i art. 215 ż 1 Kodeksu karnego, jeżeli wartość przedmiotu
przestępstwa albo szkoda wyrządzona lub zamierzona nie przekracza 5 000 złotych.
ż 2. Spośród spraw o przestępstwa wymienione w ż 1 pkt 1 nie podlegają
rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym sprawy o przestępstwa określone:
1) w Kodeksie karnym w art. 160 ż 1 i 3, art. 163 ż 2, art. 173, art. 189 ż 2,
art. 228, art. 241 ż 2, art. 246 ż 3, art. 255, art. 257 ż 2, art. 260 ż 3, art.
262 ż 1, art. 263, art. 264 ż 1, art. 271 ż 1, art. 274 ż 1, art. 278 ż 1, art.
282, art. 283 ż 3, art. 284 i 285,
2) w art. 107 ust. 1, art. 108, 108a i 109 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o
ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196),
3) w art. 117, 119, 119a i 119b ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o
publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z
1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591),
4) w art. 1 ż 4, art. 2 ż 1 i 2, art. 5 ż 2, art. 6 ż 1, art. 7 ż 2 i 3, art. 8,
art. 9 ż 2 i 3 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o ochronie obrotu
gospodarczego i zmianie niektórych przepisów prawa karnego (Dz. U. Nr 126, poz.
615).";
31) w art. 420 dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
"3) jeżeli zachodzą okoliczności wymienione w art. 70 ż 1.";
32) art. 422 otrzymuje brzmienie:
"Art. 422. ż 1. W postępowaniu uproszczonym nie jest wymagane zawiadomienie
prokuratora o wszczęciu dochodzenia, sporządzenie postanowienia o przedstawieniu
zarzutów oraz wydanie postanowienia o zamknięciu dochodzenia. W dochodzeniu
należy przesłuchać podejrzanego i pokrzywdzonego oraz przeprowadzić czynności,
których nie będzie można powtórzyć, a także czynności w zakresie niezbędnym do
wniesienia i popierania aktu oskarżenia lub innego zakończenia postępowania. Od
przeprowadzenia innych czynności można odstąpić, sporządzając odpowiednią
notatkę urzędową.
ż 2. Przesłuchanie osoby podejrzanej zaczyna się od powiadomienia jej o treści
stawianego zarzutu, który wpisuje się do protokołu przesłuchania. Osobę tę od
chwili rozpoczęcia przesłuchania uważa się za podejrzanego.
ż 3. Na wniosek podejrzanego lub obrońcy organ prowadzący dochodzenie zaznajamia
podejrzanego z materiałami ukończonego dochodzenia. O prawie tym należy pouczyć
podejrzanego podczas pierwszego przesłuchania. Nie usprawiedliwione
niestawiennictwo podejrzanego, który zgłosił wniosek o zaznajomienie go z
materiałami ukończonego dochodzenia, w terminie wyznaczonym na dokonanie tej
czynności, nie tamuje toku postępowania.
ż 4. Prowadzący dochodzenie sporządza akt oskarżenia, chyba że prokurator sam to
uczyni; akt oskarżenia może nie zawierać uzasadnienia.
ż 5. Akt oskarżenia sporządzony przez policję zatwierdza i wnosi do sądu
prokurator. Nie dotyczy to innych organów ścigania.
ż 6. W razie nieukończenia dochodzenia w terminie, o którym mowa w art. 266 ż 1,
lub zawiłości sprawy, dochodzenie prowadzi się w postępowaniu zwyczajnym.";
33) art. 429 otrzymuje brzmienie:
"Art. 429. Sąd rozpoznaje sprawę w składzie jednego sędziego. Prezes sądu
rejonowego może zarządzić rozpoznanie sprawy w składzie jednego sędziego i dwóch
ławników, jeżeli jest to uzasadnione jej okolicznościami. Prezes sądu
wojewódzkiego może zarządzić rozpoznanie sprawy w składzie jednego sędziego,
jeżeli była rozpoznawana w pierwszej instancji w takim składzie.";
34) w art. 433 skreśla się ż 2 oraz oznaczenie ż 1;
35) tytuł rozdziału 47 otrzymuje brzmienie: "Kasacja";
36) w art. 462 wyrazy "rewizji nadzwyczajnej" zastępuje się wyrazem "kasacji", a
wyraz "rewizyjnym" - wyrazem "odwoławczym";
37) art. 463 otrzymuje brzmienie:
"Art. 463. ż 1. Od prawomocnego orzeczenia sądu odwoławczego kończącego
postępowanie sądowe może być wniesiona kasacja.
ż 2. Niedopuszczalne jest uwzględnienie kasacji na niekorzyść oskarżonego,
wniesionej po upływie 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia.";
38) po art. 463 dodaje się art. 463a i 463b w brzmieniu:
"Art. 463a. ż 1. Kasacja może być wniesiona tylko z powodu uchybień wymienionych
w art. 388 lub innego rażącego naruszenia prawa, jeżeli mogło ono mieć wpływ na
treść orzeczenia. Kasacja nie może być wniesiona z powodu niewspółmierności
kary.
ż 2. W kasacji należy wykazać, na czym polega zarzucone uchybienie i - z
wyjątkiem uchybień wymienionych w art. 388 - wpływ uchybienia na treść
orzeczenia.
Art. 463b. ż 1. Strona, która nie zaskarżyła orzeczenia sądu pierwszej
instancji, nie może wnieść kasacji od orzeczenia sądu odwoławczego, jeżeli
orzeczenie sądu pierwszej instancji utrzymano w mocy lub zmieniono na jej
korzyść.
ż 2. Ograniczenie, o którym mowa w ż 1, nie dotyczy uchybień wymienionych w art.
388.";
39) art. 464 otrzymuje brzmienie:
"Art. 464. ż 1. Do wniesienia kasacji uprawnione są strony.
ż 2. Kasacja, jeżeli pochodzi od innej strony niż prokurator, powinna być
sporządzona i podpisana przez adwokata.
ż 3. Wniosek o doręczenie orzeczenia należy zgłosić w sądzie, który wydał
orzeczenie, w terminie zawitym 7 dni od daty ogłoszenia orzeczenia. Termin do
wniesienia kasacji wynosi 30 dni i biegnie dla każdego uprawnionego od daty
doręczenia mu orzeczenia.";
40) art. 465 otrzymuje brzmienie:
"Art. 465. ż 1. Do kasacji strona dołącza dowód uiszczenia opłaty; nie dotyczy
to prokuratora. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określa
wysokość opłaty od kasacji.
ż 2. Żołnierz odbywający zasadniczą służbę wojskową lub pełniący służbę wojskową
w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego nie uiszcza opłaty.
ż 3. W razie uwzględnienia kasacji opłata ulega zwrotowi.";
41) skreśla się art. 466;
42) art. 467 otrzymuje brzmienie:
"Art. 467. ż 1. Kasację wnosi się do Sądu Najwyższego za pośrednictwem sądu
odwoławczego, który wydał zaskarżone orzeczenie. Przepis art. 545 stosuje się.
Odpis kasacji sąd odwoławczy doręcza stronie, której ona dotyczy, a ponadto
prokuratorowi, z wyjątkiem kasacji wniesionej przez tę stronę. Prokurator składa
pisemną odpowiedź na kasację strony przeciwnej.
ż 2. Sąd odwoławczy w składzie jednego sędziego na posiedzeniu o spełnieniu
formalnych warunków dopuszczalności kasacji, określonych w art. 463, 463b, 464,
art. 465 ż 1 i 2, art. 467a, sprawdza, czy wymienione zostały uchybienia
wskazane w art. 463a ż 1, oraz przekazuje akta Sądowi Najwyższemu bądź
pozostawia kasację bez dalszego biegu. Przepisy art. 377 i 378 stosuje się
odpowiednio. Sąd Najwyższy rozpoznaje zażalenie w składzie jednego sędziego.
ż 3. W razie uznania kasacji za niedopuszczalną, Sąd Najwyższy wydaje
postanowienie o pozostawieniu kasacji bez rozpoznania. Przepisy art. 375 i
379-381 stosuje się odpowiednio.
ż 4. W przedmiocie dopuszczalności kasacji Sąd Najwyższy orzeka w składzie
jednego sędziego. Prezes Sądu Najwyższego może zarządzić rozpoznanie sprawy w
składzie trzech sędziów.
ż 5. Sąd Najwyższy oddala na posiedzeniu kasację w razie jej oczywistej
bezzasadności. Strony mogą wziąć udział w posiedzeniu.";
43) po art. 467 dodaje się art. 467a w brzmieniu:
"Art. 467a. ż 1. Kasację od tego samego orzeczenia w stosunku do tego samego
oskarżonego każdy uprawniony może wnieść tylko raz.
ż 2. Niedopuszczalna jest kasacja od orzeczenia sądu kasacyjnego zapadłego w
następstwie rozpoznania kasacji.";
44) po art. 469 dodaje się art. 469a w brzmieniu:
"Art. 469a. ż 1. Z chwilą uchylenia wyroku wykonanie kary ustaje; karę już
wykonaną - w wypadku późniejszego ponownego skazania - zalicza się na poczet
nowo orzeczonej kary.
ż 2. Sąd może zastosować środek zapobiegawczy.";
45) skreśla się art. 471;
46) użyte w art. 468, w art. 469 w ż 1, w art. 470, w art. 472 w ż 1 i w art.
473 w różnych przypadkach wyrazy "rewizja nadzwyczajna" zastępuje się użytym w
tych samych przypadkach wyrazem "kasacja";
47) po art. 473 dodaje się art. 473a-473c w brzmieniu:
"Art. 473a. ż 1. Sąd Najwyższy rozpoznaje kasację w granicach zaskarżenia i
podniesionych zarzutów, a w zakresie szerszym - tylko w razie stwierdzenia
uchybień wymienionych w art. 388.
ż 2. Uznając kasację za zasadną, Sąd Najwyższy nie może orzec surowszej kary
pozbawienia wolności; w takim wypadku uchyla wyrok i przekazuje sprawę
właściwemu sądowi do ponownego rozpoznania.
Art. 473b. ż 1. Jeżeli przy rozpoznawaniu kasacji wyłoni się zagadnienie prawne
budzące poważne wątpliwości, Sąd Najwyższy może odroczyć wydanie orzeczenia i
przekazać to zagadnienie do rozstrzygnięcia powiększonemu składowi tego sądu.
ż 2. Uchwała powiększonego składu Sądu Najwyższego jest w danej sprawie wiążąca.
ż 3. Obrońcy i pełnomocnicy mają prawo wziąć udział w posiedzeniu.
ż 4. Sąd Najwyższy w powiększonym składzie może przejąć sprawę do swego
rozpoznania.
Art. 473c. Minister Sprawiedliwości, na wniosek Pierwszego Prezesa Sądu
Najwyższego, jeżeli wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości, określa, w drodze
rozporządzenia, rodzaje spraw należących do właściwości rzeczowej sądów
rejonowych, które w oznaczonym czasie będą rozpoznawane w trybie kasacji przez
sądy apelacyjne. Do rozpoznawania kasacji w tych sprawach mają odpowiednie
zastosowanie przepisy o postępowaniu przed Sądem Najwyższym.";
48) w art. 474 w ż 3 i w art. 487 w ż 1 i 2 wyrazy "rewizji nadzwyczajnej"
zastępuje się wyrazem "kasacji";
49) w art. 479 w ż 1 po wyrazie "468" wyraz "i" zastępuje się przecinkiem, a po
wyrazie "469" dodaje się wyrazy "i 469a";
50) skreśla się art. 482;
51) w art. 494 w zdaniu pierwszym wyrazy "w składzie sędziego i dwóch ławników"
zastępuje się wyrazami "w składzie trzech sędziów";
52) użyte w przepisach rozdziału 51 w różnych przypadkach wyrazy "Rada Państwa"
zastępuje się użytymi w tych samych przypadkach wyrazami "Prezydent
Rzeczypospolitej Polskiej";
53) w art. 500:
a) w ż 1 w ostatnim zdaniu wyrazy "Pierwszemu Prezesowi Sądu Najwyższego"
zastępuje się wyrazami "Prokuratorowi Generalnemu",
b) ż 2 otrzymuje brzmienie:
"ż 2. Prokurator Generalny przedstawia niezwłocznie akta sprawy Prezydentowi
Rzeczypospolitej Polskiej wraz ze swoim wnioskiem w kwestii ułaskawienia. Do
czasu rozstrzygnięcia tego wniosku wyrok nie ulega wykonaniu.";
54) w art. 502 w ż 2 wyraz "rewizyjnego" zastępuje się wyrazem "apelacyjnego";
55) po rozdziale 55 dodaje się nowy rozdział 55a "Przejęcie i przekazanie
ścigania karnego" zawierający, dodane po art. 531, art. 531a-531c w brzmieniu:
"Art. 531a. ż 1. W sprawie o przestępstwo popełnione za granicą przez obywatela
polskiego lub osobę mającą w Rzeczypospolitej Polskiej stałe miejsce
zamieszkania Prokurator Generalny może zwrócić się do właściwego organu państwa
obcego z wnioskiem o przekazanie ścigania albo może przyjąć taki wniosek od
właściwego organu państwa obcego.
ż 2. Jeżeli przejęcie ścigania łączy się z przekazaniem przez państwo obce
podejrzanego tymczasowo aresztowanego, terminy przewidziane w art. 222 biegną od
chwili przejęcia tej osoby przez właściwe organy na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
ż 3. Do dowodów zebranych za granicą przed przejęciem ścigania stosuje się
odpowiednio art. 334, 337 i 339, jeżeli sposób przeprowadzenia czynności nie
jest sprzeczny z zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej.
ż 4. Prokurator Generalny zawiadamia właściwy organ państwa obcego o sposobie
prawomocnego zakończenia postępowania karnego.
Art. 531b. ż 1. W sprawie o przestępstwo popełnione na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej przez cudzoziemca Prokurator Generalny może zwrócić
się do właściwego organu państwa, którego podejrzany jest obywatelem lub w
którym ma stałe miejsce zamieszkania, z wnioskiem o przejęcie ścigania karnego
albo może przyjąć taki wniosek od właściwego organu państwa obcego. Do wniosku
dołącza się uwierzytelnione odpisy akt sprawy.
ż 2. Jeżeli pokrzywdzonym jest obywatel polski, złożenie wniosku o przejęcie
ścigania może nastąpić tylko za jego zgodą, chyba że podejrzany nie przebywa na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
ż 3. W razie pozytywnego rozstrzygnięcia wniosku o przejęcie ścigania,
Prokurator Generalny zarządza niezwłocznie przekazanie podejrzanego, jeżeli jest
on tymczasowo aresztowany.
ż 4. Prokurator Generalny zwraca się do właściwego organu państwa obcego o
informacje co do sposobu prawomocnego zakończenia postępowania karnego.
ż 5. Przekazanie ścigania karnego nie stoi na przeszkodzie ponownemu
postępowaniu karnemu w razie bezpodstawnego zaniechania ścigania podejrzanego za
granicą.
Art. 531c. Jeżeli co do tego samego czynu tej samej osoby wszczęto postępowanie
karne w Polsce i w państwie obcym, Prokurator Generalny porozumiewa się w tej
sprawie z właściwym organem państwa obcego i, gdy wymaga tego interes wymiaru
sprawiedliwości, występuje z wnioskiem o przejęcie albo przekazanie ścigania
karnego. Przepisy art. 531a ż 2-4 i art. 531b ż 1 i 3 stosuje się odpowiednio.";
56) art. 533 otrzymuje brzmienie:
"Art. 533. ż 1. Sąd wojewódzki wydaje na posiedzeniu opinię co do wniosku
państwa obcego. W posiedzeniu ma prawo wziąć udział osoba ścigana i jej obrońca.
Na postanowienie w tym przedmiocie przysługuje zażalenie. W razie wniosku
państwa obcego o wydanie w celu przeprowadzenia postępowania karnego, należy na
uzasadniony wniosek tej osoby przeprowadzić dowody znajdujące się w kraju.
ż 2. Prawomocne postanowienie sądu stwierdzające prawną niedopuszczalność
wydania jest wiążące.
ż 3. Opinię wraz z aktami sąd przekazuje Prokuratorowi Generalnemu, który po
rozstrzygnięciu wniosku zawiadamia o tym organ obcego państwa.";
57) w art. 535:
a) w ż 1 skreśla się wyrazy "a przed wniesieniem sprawy do sądu prokurator" wraz
z przecinkiem przed tymi wyrazami,
b) w ż 2 skreśla się wyrazy "lub prokurator";
58) po rozdziale 56 dodaje się nowy rozdział 56a "Przejęcie i przekazanie osób
skazanych do wykonania wyroku", zawierający, dodane po art. 538, art. 538a-538d
w brzmieniu:
"Art. 538a. ż 1. W razie prawomocnego skazania obywatela polskiego przez sąd
państwa obcego na karę pozbawienia wolności podlegającą wykonaniu, Minister
Sprawiedliwości może wystąpić do właściwego organu tego państwa z wnioskiem o
przekazanie skazanego w celu wykonania kary w Rzeczypospolitej Polskiej.
ż 2. Przejęcie skazanego w celu wykonania kary może nastąpić, jeżeli czyn, za
który nastąpiło skazanie, stanowi przestępstwo według prawa polskiego albo
stanowiłby przestępstwo, gdyby został popełniony na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej. Przejęcie nie może pogorszyć sytuacji skazanego.
ż 3. Przejęcie nie następuje, jeżeli skazany nie wyraża na to zgody.
ż 4. Przed wystąpieniem z wnioskiem Minister Sprawiedliwości zasięga opinii Sądu
Wojewódzkiego w Warszawie co do prawnej dopuszczalności przejęcia.
ż 5. Sąd wydaje opinię na posiedzeniu, w którym ma prawo wziąć udział obrońca
skazanego. Na postanowienie w tym przedmiocie przysługuje zażalenie.
ż 6. Prawomocne postanowienie sądu stwierdzające prawną niedopuszczalność
przejęcia jest wiążące.
ż 7. Przepisy ż 1-6 stosuje się również w razie wystąpienia właściwego organu
państwa obcego do Ministra Sprawiedliwości o przejęcie obywatela polskiego
skazanego za granicą.
Art. 538b. ż 1. Po przejęciu skazanego kwalifikację prawną czynu według prawa
polskiego oraz karę albo środek wychowawczy lub poprawczy podlegający wykonaniu
- określa Sąd Wojewódzki w Warszawie.
ż 2. Określając karę podlegającą wykonaniu, sąd przyjmuje za podstawę wyrok
wydany przez sąd państwa obcego, zagrożenie karą za ten czyn według prawa
polskiego i okres kary odbytej za granicą, uwzględniając różnice na korzyść
skazanego.
ż 3. Sąd orzeka na posiedzeniu, w którym ma prawo wziąć udział skazany i jego
obrońca. Przepis art. 303 stosuje się odpowiednio.
ż 4. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie.
Art. 538c. Wykonanie kary następuje na podstawie przepisów prawa polskiego.
Art. 538d. ż 1. W razie prawomocnego skazania cudzoziemca przez sąd polski na
karę pozbawienia wolności podlegającą wykonaniu, Minister Sprawiedliwości może
wystąpić do właściwego organu państwa, którego skazany jest obywatelem, z
wnioskiem o przejęcie skazanego w celu odbycia kary w tym państwie. Przepisy
art. 538a ż 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
ż 2. Przed wystąpieniem z wnioskiem Minister Sprawiedliwości zasięga opinii sądu
wojewódzkiego, w którego okręgu wydano orzeczenie w pierwszej instancji, co do
prawnej dopuszczalności przekazania.
ż 3. Sąd wydaje opinię na posiedzeniu, w którym ma prawo wziąć udział skazany i
jego obrońca. Na postanowienie w tym przedmiocie przysługuje zażalenie.
ż 4. Prawomocne postanowienie sądu stwierdzające prawną niedopuszczalność
przekazania jest wiążące.
ż 5. Przepisy ż 1-4 stosuje się również w razie wystąpienia właściwego organu
państwa, którego skazany jest obywatelem, do Ministra Sprawiedliwości o
przekazanie skazanego.";
59) w art. 545:
a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie ż 1,
b) dodaje się ż 2 i 3 w brzmieniu:
"ż 2. W razie pozostawienia kasacji bez biegu, bez rozpoznania lub jej
oddalenia, sąd zasądza na rzecz Skarbu Państwa od strony, która wniosła kasację
- z wyjątkiem prokuratora - tymczasowo wyłożoną przez Skarb Państwa z przyczyn,
o których mowa w ż 1, opłatę i tymczasowo wyłożone wydatki związane ze
sporządzeniem przez adwokata kasacji, jak również wydatki wynikające z udziału
adwokata w postępowaniu kasacyjnym.
ż 3. Przepis ż 2 stosuje się odpowiednio w razie pozostawienia bez rozpoznania
wniosku o wznowienie postępowania lub jego oddalenia.";
60) w art. 551 dodaje się ż 3 w brzmieniu:
"ż 3. W wypadku cofnięcia wniosku o ściganie, kosztami postępowania można
obciążyć osobę, która wniosek cofnęła.";
61) w art. 558 i 559 użyty w różnych przypadkach wyraz "rewizja" zastępuje się
użytym w tych samych przypadkach wyrazem "apelacja";
62) w art. 565 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) zbrodnie określone w rozdziale XIX Kodeksu karnego,";
63) art. 571 i 572 otrzymują brzmienie:
"Art. 571. W sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych orzekają:
1) wojskowy sąd garnizonowy,
2) wojskowy sąd okręgowy,
3) Izba Wojskowa Sądu Najwyższego.
Art. 572. ż 1. Wojskowy sąd garnizonowy orzeka w pierwszej instancji we
wszystkich sprawach, z wyjątkiem spraw przekazanych ustawą do właściwości innego
sądu.
ż 2. Wojskowy sąd garnizonowy ma uprawnienia i obowiązki procesowe, które w
postępowaniu przed sądami powszechnymi należą do sądu rejonowego.";
64) po art. 572 dodaje się art. 572a i 572b w brzmieniu:
"Art. 572a. ż 1. Wojskowy sąd okręgowy orzeka w pierwszej instancji w sprawach o
przestępstwa:
1) popełnione przez żołnierzy posiadających stopień majora i wyższy,
2) podlegające w postępowaniu przed sądami powszechnymi właściwości sądu
wojewódzkiego oraz określone w art. 311 ż 3 i art. 313 Kodeksu karnego.
3) inne - przekazane przez ustawę temu sądowi.
ż 2. W postępowaniu przygotowawczym, w przedmiocie tymczasowego aresztowania w
stosunku do żołnierzy, o których mowa w ż 1 pkt 1, orzeka wojskowy sąd okręgowy
w składzie jednego sędziego.
ż 3. Wojskowy sąd okręgowy rozpoznaje środki odwoławcze od orzeczeń i zarządzeń:
1) wydanych w pierwszej instancji w wojskowym sądzie garnizonowym,
2) wydanych w postępowaniu przygotowawczym w wypadkach wskazanych w niniejszym
kodeksie wobec żołnierzy, o których mowa w ż 1 pkt 1.
ż 4. Wojskowy sąd okręgowy ma uprawnienia i obowiązki procesowe, które w
postępowaniu przed sądami powszechnymi należą do sądu wojewódzkiego.
Art. 572b. ż 1. Izba Wojskowa Sądu Najwyższego rozpoznaje:
1) środki odwoławcze od orzeczeń i zarządzeń wydanych w pierwszej instancji w
wojskowym sądzie okręgowym; przepis art. 383 ż 4 stosuje się.
2) kasacje,
3) sprawy przewidziane w niniejszym kodeksie dla sądu wyższego rzędu nad
wojskowym sądem okręgowym,
4) inne sprawy przekazane przez ustawę temu sądowi,
ż 2. Przepisy art. 29 i art. 388 pkt 7 stosuje się odpowiednio do orzeczeń Izby
Wojskowej i Izby Karnej Sądu Najwyższego. W wypadku określonym w art. 388 pkt 7
rozstrzyga Sąd Najwyższy w tej Izbie, której orzeczenia środek zaskarżenia
dotyczy.";
65) w art. 573 w ż 1 skreśla się wyrazy "lub sąd równorzędny";
66) art. 574 otrzymuje brzmienie:
"Art. 576. Uprawnienia procesowe Prokuratora Generalnego przysługują również
Naczelnemu Prokuratorowi Wojskowemu, a uprawnienia prokuratora wojewódzkiego
przysługują odpowiednio wojskowemu prokuratorowi okręgowemu.";
67) w art. 575 ż 1 otrzymuje brzmienie:
"ż 1. Jeżeli kodeks niniejszy mówi o prezesie sądu, należy przez to rozumieć
szefa odpowiedniego sądu wojskowego.";
68) w art. 578 ż 1 otrzymuje brzmienie:
"ż 1. W rozprawie lub posiedzeniu przed wojskowym sądem garnizonowym, a w
wypadku określonym w art. 587 ż 1 także przed wojskowym sądem okręgowym, może -
na podstawie upoważnienia prokuratora wojskowego - brać udział asesor
prokuratury wojskowej.";
69) art. 579 otrzymuje brzmienie:
"Art. 579. Ławnikiem i delegatem kolektywu żołnierskiego nie może być żołnierz
mający niższy stopień niż oskarżony pełniący czynną służbę wojskową.
Ograniczenia tego nie stosuje się, jeżeli ławnik lub delegat mają stopień
generała brygady albo kontradmirała.";
70) w art. 581 na końcu dodaje się drugie zdanie w brzmieniu:
"Jednakże kasację innej strony niż prokurator sporządza i podpisuje adwokat.";
71) art. 582 otrzymuje brzmienie:
"Art. 582. W sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych uprawnienia i
obowiązki procesowe Policji dotyczą także Żandarmerii Wojskowej.";
72) w art. 583 wyrazy "organom dowódcy garnizonu" zastępuje się wyrazami
"wojskowym organom porządkowym";
73) art. 590-592 otrzymują brzmienie:
"Art. 590. Sąd wojskowy pierwszej instancji sporządza uzasadnienie wyroku z
urzędu.
Art. 591. ż 1. Kasację wnosi się bezpośrednio do Izby Wojskowej Sądu
Najwyższego.
ż 2. Izba Wojskowa Sądu Najwyższego wykonuje czynności sądu odwoławczego
przewidziane w art. 467 ż 1. Przepisu art. 467 ż 2 nie stosuje się.
ż 3. Jeżeli kasacja dotyczy orzeczenia Izby Wojskowej Sądu Najwyższego, sprawę
rozpoznaje się w składzie siedmiu sędziów.
Art. 592. ż 1. W kwestii wznowienia postępowania orzeka wojskowy sąd okręgowy w
składzie trzech sędziów.
ż 2. Jeżeli postępowanie zakończone było orzeczeniem Sądu Najwyższego lub
wojskowego sądu okręgowego, w kwestii wznowienia postępowania orzeka Izba
Wojskowa Sądu Najwyższego w składzie trzech sędziów.";
74) użyte w różnych przepisach w odpowiednich przypadkach wyrazy "Polska
Rzeczpospolita Ludowa" oraz wyrazy "Prokurator Generalny Polskiej
Rzeczypospolitej Ludowej" zastępuje się odpowiednio użytymi w tych samych
przypadkach wyrazami "Rzeczpospolita Polska" oraz wyrazami "Prokurator
Generalny".
Art. 2. 1. Czynności procesowe dokonane przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy są skuteczne, jeżeli dokonano ich z zachowaniem przepisów
dotychczasowych.
2. W sprawie, w której wniesiona została rewizja nadzwyczajna przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy, rozpoznanie tej rewizji następuje według
dotychczasowych przepisów.
3. W razie niezałatwienia, do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, podania o
wniesienie rewizji nadzwyczajnej - opłata od podania ulega zwrotowi. W takim
wypadku termin do wniesienia kasacji przez stronę wynosi 3 miesiące i biegnie od
dnia otrzymania przez nią powiadomienia o niezałatwieniu podania.
4. Do czasu utworzenia wojskowych sądów okręgowych jako sądów wyższego rzędu
postępowanie, w sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych, prowadzi
się według przepisów dotychczasowych. Postępowanie w sprawach, w których przed
utworzeniem tych sądów rozpoczęto rozprawę główną, toczy się do końca
postępowania w danej instancji według przepisów dotychczasowych, również po
utworzeniu tych sądów; w razie jednak odroczenia rozprawy lub ponownego
rozpoznania sprawy albo po zapadnięciu prawomocnego orzeczenia - postępowanie
toczy się według przepisów niniejszej ustawy.
5. Wojskowe sądy okręgowe, jako sądy wyższego rzędu, tworzy się w ciągu 6
miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 3. 1. W okresie 3 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy Minister
Sprawiedliwości - Prokurator Generalny lub Rzecznik Praw Obywatelskich mogą
wnieść kasację od każdego prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie
sądowe, także wydanego przed dniem jej wejścia w życie, w tym również od
orzeczenia Sądu Najwyższego zapadłego w następstwie rozpoznania rewizji
nadzwyczajnej. Do spraw tych art. 464 ż 3 Kodeksu postępowania karnego nie ma
zastosowania; kasację wnosi się bezpośrednio do Sądu Najwyższego. Przepisy art.
467 ż 1 i 2 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio.
2. Niedopuszczalne jest uwzględnienie kasacji na niekorzyść oskarżonego,
wniesionej po upływie 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia.
3. Jeżeli kasacja dotyczy orzeczenia Sądu Najwyższego, sprawę rozpoznaje się w
składzie siedmiu sędziów.
Art. 4. Ilekroć ustawa szczególna przewiduje w postępowaniu dyscyplinarnym
rewizję nadzwyczajną, Sąd Najwyższy stosuje odpowiednio przy jej rozpoznaniu
przepisy o postępowaniu kasacyjnym.
Art. 5. W ustawie z dnia 8 czerwca 1972 r. o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. Nr
23, poz. 166, z 1989 r. Nr 73, poz. 436 i z 1991 r. Nr 113, poz. 491) wprowadza
się następujące zmiany:
1) art. 6 otrzymuje brzmienie:
"Art. 6 ż 1. Sądami wojskowymi są wojskowe sądy okręgowe i wojskowe sądy
garnizonowe.
ż 2. Minister Obrony Narodowej po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Sądownictwa,
w drodze rozporządzenia, tworzy i znosi sądy wojskowe oraz określa ich siedziby
i obszary właściwości.
ż 3. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, może tworzyć, a także
znosić, poza siedzibą wojskowych sądów garnizonowych, wydziały zamiejscowe.";
2) skreśla się art. 7 i 8;
3) w art. 61 ż 2 otrzymuje brzmienie:
"ż 2. Obrońcą wojskowym może być adwokat posiadający stopień oficerski.";
4) w art. 611 ż 1 otrzymuje brzmienie:
"ż 1. Sędziowie sądów wojskowych oraz prokuratorzy wojskowych jednostek
organizacyjnych prokuratury nie mogą w ciągu dwóch lat od opuszczenia stanowisk
uzyskać wpisu z prawem wykonywania obowiązków obrońcy wojskowego przed tym
sądem, na obszarze właściwości którego zajmowali te stanowiska w okresie
ostatniego roku.";
Art. 6. 1. Wpisy na listę obrońców wojskowych tracą moc z upływem 6 miesięcy od
dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, jeżeli obrońca wojskowy nie spełnia
warunków, o których mowa w art. 61 ż 2 ustawy o ustroju sądów wojskowych.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do adwokatów wpisanych na listę obrońców
wojskowych na podstawie art. 61 ż 3 ustawy o ustroju sądów wojskowych.
3. Przepisy i art. 63 ż 2 ustawy o ustroju sądów wojskowych tracą moc z upływem
terminu, o którym mowa w ust. 1.
Art. 7. W ustawie z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.
U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223) wprowadza się następujące zmiany:
1) skreśla się art. 4;
2) w art. 8, 9, 11 i 18 wyraz "rewizja" użyty w różnych przypadkach zastępuje
się użytym w tych samych przypadkach wyrazem "apelacja";
3) w art. 9 wyrazy "rewizji nadzwyczajnej" zastępuje się wyrazem "kasacji";
4) w art. 10 w ust. 1 wyrazy "sąd rewizyjny" zastępuje się wyrazami "sąd
odwoławczy".
Art. 8. W ustawie z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach
nieletnich (Dz. U. Nr 35, poz. 228 i z 1992 r. Nr 24, poz. 101) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 8 ż 1 otrzymuje brzmienie:
"ż 1. W wypadku gdy rodzice lub opiekun nieletniego uchylają się od wykonania
obowiązków nałożonych na nich przez sąd rodzinny, sąd ten może wymierzyć im karę
pieniężną w wysokości od 20 do 500 złotych"'
2) po art. 30 dodaje się art. 30a w brzmieniu:
"Art. 30a. ż 1. Postępowanie w sprawie nieletniego można również zawiesić,
jeżeli nieletni ukrywa się i nie można go ująć.
ż 2. Przepis art. 21 ż 3 stosuje się odpowiednio.";
3) w art. 65 w ż 1 po wyrazie "nauki" skreśla się przecinek, a wyrazy "zgodnie z
zasadami wychowania socjalistycznego" zastępuje się wyrazami "i doświadczeń
pedagogicznych.";
4) w art. 75 w ż 5 po wyrazach "o wzmożonym nadzorze wychowawczym" dodaje się
wyrazy "o ukaraniu dyscyplinarnym przez sędziego rodzinnego";
5) art. 81 otrzymuje brzmienie:
"Art. 81. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem
Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określa zasady pobytu nieletnich w
placówkach resocjalizacyjnych i opiekuńczo-wychowawczych.";
6) w art. 84 dodaje się ż 4 w brzmieniu:
"ż 4. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, zasady
gromadzenia danych dotyczących środków wychowawczych i poprawczych stosowanych
wobec nieletnich oraz sposób udzielania informacji sądom i prokuraturom o tych
środkach.";
7) art. 91 otrzymuje brzmienie:
"Art. 91. ż 1. Jeżeli wychowanek zakładu poprawczego popełni przed ukończeniem
lat 17 czyn karalny, sprawę rozpoznaje dyrektor zakładu w trybie dyscyplinarnym.
W wypadku skomplikowanego charakteru czynu sprawę, na wniosek dyrektora zakładu,
może rozpoznać w tym trybie sędzia rodzinny sprawujący nadzór nad zakładem
poprawczym, w którym nieletni przebywa. Przy rozpoznawaniu sprawy sędzia
rodzinny stosuje odpowiednio przepisy art. 35 i art. 37 ż 2.
ż 2. Na decyzję dyrektora zakładu o rozpoznaniu sprawy w trybie dyscyplinarnym
wychowankowi przysługuje zażalenie. Zażalenie rozpoznaje sędzia rodzinny
sprawujący nadzór nad zakładem poprawczym.
ż 3. Jeżeli wychowanek po ukończeniu lat 16 popełni czyn określony w art. 9 ż 2
Kodeksu karnego, dyrektor zakładu zawiadamia o tym sąd rodzinny wykonujący
środek poprawczy, prokuratora i sędziego rodzinnego sprawującego nadzór nad
zakładem poprawczym, w którym nieletni przebywa.";
8) art. 92 otrzymuje brzmienie:
"Art. 92. ż 1. Jeżeli sprawca, wobec którego orzeczono umieszczenie w zakładzie
poprawczym, został skazany na karę pozbawienia wolności, wykonuje się karę
pozbawienia wolności.
ż 2. Przed wykonaniem kary pozbawienia wolności sąd rodzinny decyduje, czy nie
zachodzi jednak potrzeba wykonania w pierwszej kolejności środka poprawczego ze
względu na istnienie podstaw do przewidywania skuteczności tego środka,
zwłaszcza gdy przemawiają za tym okoliczności sprawy oraz właściwości i warunki
osobiste sprawcy.
ż 3. Jeżeli w toku wykonywania środka poprawczego nieletni rażąco i uporczywie
narusza obowiązujące zasady pobytu w zakładzie poprawczym lub ponownie popełnił
czyn karalny, sąd rodzinny może orzec o wykonaniu kary pozbawienia wolności.
ż 4. Jeżeli w toku wykonywania środka poprawczego okaże się, że następne
wykonanie kary pozbawienia wolności byłoby niecelowe ze względów wychowawczych,
sąd rodzinny może wykonanie tej kary warunkowo zawiesić, odstąpić od jej
wykonania w części, a w szczególnie uzasadnionych wypadkach także i w całości.
Postanowienie o warunkowym zawieszeniu wykonania kary lub odstąpieniu od jej
wykonania zapada po rozpatrzeniu wniosku prokuratora.
ż 5. W razie wykonania kary, orzeczenie o umieszczeniu w zakładzie poprawczym
nie podlega dalszemu wykonaniu.";
9) w art. 93 dotychczasową treść oznacza się jako ż 1 dodaje ż 2 w brzmieniu:
"ż 2. Przepis ż 1 stosuje się odpowiednio do zastępczej kary pozbawienia
wolności oraz kary aresztu.";
10) po rozdziale 3 w dziale IV dodaje się rozdział 4 "Stosowanie wobec
nieletniego umieszczonego w zakładzie poprawczym lub schronisku dla nieletnich
środków przymusu bezpośredniego" zawierający, dodane po art. 95, art. 95a-95c w
brzmieniu:
"Art. 95a. ż 1. Wobec nieletniego umieszczonego w zakładzie poprawczym lub
schronisku dla nieletnich można stosować środki przymusu bezpośredniego w
postaci:
1) użycia siły fizycznej,
2) umieszczenia w izbie izolacyjnej,
3) założenia pasa obezwładniającego lub kaftana bezpieczeństwa.
ż 2. Środki przymusu bezpośredniego mogą być stosowane - jeżeli jest to
konieczne - wyłącznie w celu przeciwdziałania usiłowania targnięcia się
nieletniego na życie lub zdrowie własne albo innej osoby, nawoływaniu do buntu,
zbiorowej ucieczki albo niszczeniu mienia powodującego groźne zakłócenie
porządku.
ż 3. Środki, o których mowa w ż 1 pkt 3, stosuje się tylko w wypadku
konieczności przeciwdziałania usiłowaniu targnięcia się nieletniego na życie lub
zdrowie własne albo innej osoby.
ż 4. Jeżeli jest to konieczne, można stosować wobec nieletniego jednocześnie
różne środki przymusu bezpośredniego, z tym że środek określony w ż 1 pkt 2 nie
może być stosowany na czas dłuższy niż 48 godzin, a wobec nieletniego w wieku do
14 lat - 12 godzin.
ż 5. Środków przymusu bezpośredniego nie można stosować dłużej niż wymaga tego
potrzeba, a także nie można go stosować jako kary.
ż 6. Środków przymusu bezpośredniego wymienionych w ż 1 pkt 3 nie stosuje się
względem nieletniego dotkniętego kalectwem oraz względem nieletniej. Wobec
nieletniej ciężarnej nie stosuje się także środka wymienionego w ż 1 pkt 2.
ż 7. Stosowanie środków przymusu bezpośredniego powinno być odpowiednie do
stopnia zagrożenia i następować dopiero po uprzednim ostrzeżeniu o możliwości
ich użycia.
Art. 95b. ż 1. Decyzję o zastosowaniu środków przymusu bezpośredniego podejmuje
dyrektor zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich, a w razie jego
nieobecności - zastępujący go pracownik pedagogiczny,
ż 2. W razie bezpośredniego, gwałtownego zamachu na życie lub zdrowie pracownika
zakładu poprawczego, schroniska dla nieletnich albo innej osoby, decyzję o
zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego może podjąć także inny pracownik.
ż 3. Nieletniego, wobec którego zastosowano środek przymusu bezpośredniego,
poddaje się niezwłocznie badaniu lekarskiemu. Z zastosowania środka przymusu
bezpośredniego sporządza się protokół.
ż 4. O zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego dyrektor zakładu poprawczego
lub schroniska dla nieletnich powiadamia sędziego rodzinnego sprawującego nadzór
nad placówką, sąd rodzinny wykonujący środek poprawczy lub organ, do którego
dyspozycji pozostaje nieletni umieszczony w schronisku dla nieletnich.
Art. 95c. ż 1. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
warunki stosowania środków przymusu bezpośredniego wobec nieletnich
umieszczonych w zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich.
ż 2. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych
określa, w drodze zarządzenia, zakres i tryb współdziałania zakładów poprawczych
i schronisk dla nieletnich z Policją w wypadku zagrożenia bezpieczeństwa tych
palcówek.";
11) po nowo dodanym rozdziale 4 w dziale IV dodaje się rozdział 5 "Zatrudnianie
nieletnich umieszczonych w zakładach poprawczych lub schroniskach dla
nieletnich" zawierający, dodane po art. 95c, art. 95d-95h w brzmieniu:
"Art. 95d. Nieletni umieszczony w zakładzie poprawczym lub w schronisku dla
nieletnich może zostać zatrudniony w gospodarstwie pomocniczym zakładu
poprawczego lub schroniska dla nieletnich, jeżeli ukończył 15 lat i spełnia
wymogi określone w art. 191 Kodeksu pracy.
Art. 95e. Do czasu pracy nieletniego stosuje się przepisy art. 202 Kodeksu
pracy.
Art. 95f. ż 1. Należność nieletniego za pracę ustala się według zasad
wynagradzania pracowników za pracę tego rodzaju, którą wykonuje nieletni.
ż 2. Za prace porządkowe wykonywane na rzecz zakładu lub schroniska w wymiarze
nie przekraczającym 30 godzin miesięcznie wynagrodzenie nieletniemu nie
przysługuje; za sumienną pracę tego rodzaju mogą być przyznawane nagrody
pieniężne.
Art. 95g. ż 1. Okresy pracy wykonywanej przez nieletniego w czasie odbywania
środka poprawczego, z wyjątkiem prac, o których mowa w art. 95f ż 2, uważa się
za okresy równorzędne z okresami zatrudnienia w rozumieniu przepisów o
zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.
ż 2. Okresy pracy wykonywanej przez nieletniego, o którym mowa w ż 1, wlicza się
do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
Art. 95h. Nieletni, który uległ wypadkowi lub zachorował na chorobę zawodową
przy wykonywaniu pracy w czasie odbywania środka poprawczego, ma prawo do
świadczenia z tytułu tego wypadku lub choroby na zasadach przewidzianych dla
pracowników. W razie śmierci nieletniego wskutek takiego wypadku lub choroby,
świadczenia z tego tytułu przysługują pozostałym po nim członkom rodziny na
zasadach przewidzianych dla członków rodzin pracownika.";
12) w art. 97 skreśla się ż 2 i oznaczenie ż 1;
13) w art. 6 pkt 9, w art. 24 ż 1 w zdaniu drugim, w art. 30 ż 5 po wyrazach
"zakładu wychowawczego albo", w art. 32 ż 2, w art. 66 ż 1, w art. 68, w art. 70
ż 3, w art. 72, w art. 73 ż 1 i w art. 76 ż 1 po wyrazach "zakładu wychowawczego
albo" skreśla się użyty w różnych przypadkach i liczbach wyraz "inna".
Art. 9. Ilekroć w przepisach o postępowaniu w sprawach nieletnich używa się
określenia "zakład wychowawczy", "placówka oświatowo-wychowawcza" i "placówka
pogotowia opiekuńczego", rozumie się przez to odpowiednio "placówkę
resocjalizacyjną", "placówkę opiekuńczo-wychowawczą" i "pogotowie opiekuńcze".
Art. 10. Jeżeli sprawca, wobec którego orzeczono umieszczenie w zakładzie
poprawczym, został prawomocnie skazany na karę pozbawienia wolności przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy, w zakresie kolejności wykonywania kary i
środka poprawczego stosuje się dotychczasowe przepisy ustawy o postępowaniu w
sprawach nieletnich.
Art. 11. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r., z tym że zmiany
zawarte w art. 1, odnoszące się do stosowania przez sąd tymczasowego
aresztowania w postępowaniu przygotowawczym, wchodzą w życie po upływie roku od
dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 6 lipca 1995 r.
o zmianie Kodeksu postępowania karnego.
(Dz. U. Nr 89, poz. 444)
Art. 1. W Kodeksie postępowania karnego wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 65 w ż 1 w pkt 1 na końcu przecinek zastępuje się średnikiem i dodaje
się wyrazy "okazanie można przeprowadzić również tak, aby wyłączyć możliwość
rozpoznania osoby przesłuchiwanej przez osobę rozpoznawaną.";
2) w art. 157 w ż 3 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Konfrontacja nie jest
dopuszczalna w wypadku określonym w art. 164a.";
3) po art. 164 dodaje się art. 164a w brzmieniu:
"Art. 164a. ż 1. Jeżeli zachodzi uzasadniona obawa niebezpieczeństwa dla życia,
zdrowia, wolności albo mienia w znacznych rozmiarach świadka lub osoby dla niego
najbliższej, sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, może wydać
postanowienie o zachowaniu w tajemnicy danych umożliwiających ujawnienie
tożsamości świadka.
ż 2. W razie wydania postanowienia, o którym mowa w ż 1, dane umożliwiające
ujawnienie tożsamości świadka pozostają wyłącznie do wiadomości sądu i
prokuratora, a gdy zachodzi konieczność - również funkcjonariusza policji
prowadzącego postępowanie. Protokoły zeznań świadka wolno udostępniać
oskarżonemu lub obrońcy w sposób uniemożliwiający odczytanie danych
umożliwiających ujawnienie tożsamości świadka.
ż 3. Świadka przesłuchuje prokurator lub sąd, który może zlecić wykonanie tej
czynności sędziemu wyznaczonemu ze swojego składu, w miejscu zapewniającym
zachowanie danych umożliwiających ujawnienie tożsamości w tajemnicy. Przy
przesłuchaniu przez sąd lub sędziego może być obecny prokurator.
ż 4. Oskarżony lub obrońca mogą zadawać pytania świadkowi tylko za pośrednictwem
sądu lub prokuratora, z zastosowaniem środków wyłączających możliwość ujawnienia
tożsamości świadka.
ż 5. Na postanowienie w sprawie zachowania w tajemnicy danych umożliwiających
ujawnienie tożsamości świadka oskarżonemu służy, w terminie 3 dni, zażalenie do
sądu. Zażalenie na postanowienie prokuratora rozstrzyga sąd właściwy do
rozpoznania sprawy. Postępowanie dotyczące zażalenia jest objęte tajemnicą. W
razie uwzględnienia zażalenia protokół z przesłuchania świadka podlega
zniszczeniu; o zniszczeniu protokołu należy uczynić wzmiankę w aktach sprawy.
ż 6. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób
sporządzania, przechowywania i udostępniania protokołów zeznać zawierających
wiadomości o świadku, którego dane umożliwiające ujawnienie tożsamości podlegają
zachowaniu w tajemnicy, a nadto określi dopuszczalny sposób powoływania się na
takie zeznania w orzeczeniach i pismach procesowych.";
4) w art. 173 po ż 2 dodaje się ż 3 w brzmieniu:
"ż 3. Jeżeli zachodzi uzasadniona obawa użycia przemocy lub groźby bezprawnej
wobec świadka lub osoby dla niego najbliższej w związku z jego czynnościami,
można zastrzec dane dotyczące miejsca zamieszkania do wyłącznej wiadomości
prokuratora lub sądu. Pisma procesowe doręcza się wówczas do instytucji, w
której świadek jest zatrudniony, lub na inny wskazany przez niego adres.";
5) w art. 256 w ż 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Przepis art. 173 ż 3 stosuje się odpowiednio.";
6) w art. 339 po ż 2 dodaje się ż 3 w brzmieniu:
"ż 3. Na rozprawie wolno odczytywać protokoły zeznań świadka przesłuchanego w
warunkach określonych w art. 164a. Rozprawa jest wówczas niejawna; przepisu art.
309 ż 1 nie stosuje się."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 24 lipca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad rachunkowości
ubezpieczycieli.
(Dz. U. Nr 90, poz. 448)
Na podstawie art. 81 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o
rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 1994 r. w sprawie
szczegółowych zasad rachunkowości ubezpieczycieli (Dz. U. Nr 140, poz. 791)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w podstawie prawnej wyrazy "z dnia 19 listopada 1994 r." zastępuje się
wyrazami "z dnia 29 września 1994 r.";
2) w ż 2:
a) pkt 4-6 otrzymują brzmienie:
"4) "składki brutto", "składki przypisane brutto", "składki zarobione brutto",
"odszkodowania i świadczenia brutto", "inne przychody brutto", "inne koszty
techniczne brutto", "rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe brutto", "współczynnik
szkodowości brutto" - odpowiednio składki , składki przypisane, składki
zarobione, odszkodowania i świadczenia, inne przychody, inne koszty techniczne,
rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe, współczynnik szkodowości - przed
uwzględnieniem udziału reasekuratorów;
5) "składki na udziale własnym", "składki przypisane na udziale własnym",
"składki zarobione na udziale własnym", "odszkodowania i świadczenia na udziale
własnym", "inne przychody na udziale własnym", "inne koszty techniczne na
udziale własnym", "rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe na udziale własnym",
"współczynnik szkodowości na udziale własnym" - odpowiednio składki, składki
przypisane, składki zarobione, odszkodowania i świadczenia, inne przychody, inne
koszty techniczne, rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe, współczynnik szkodowości
- po uwzględnieniu udziału reasekuratorów;
6) "składka przypisana":
a) kwoty składek z tytułu umów ubezpieczenia należne w okresie sprawozdawczym,
niezależnie od tego, czy kwoty te opłacono - w przypadku grup działu I,
b) kwoty składek należnych za cały okres odpowiedzialności, niezależnie od jego
długości, z tytułu zawartych w okresie sprawozdawczym umów ubezpieczenia,
niezależnie od tego, czy kwoty te opłacono - w przypadku grup działu II, o ile
długość okresu odpowiedzialności jest określona,
c) kwoty składek z tytułu umów ubezpieczenia należne w okresie sprawozdawczym,
niezależnie od tego, czy kwoty te opłacono - w przypadku grup działu II, o ile
długość okresu odpowiedzialności nie jest określona;",
b) w pkt 7 skreśla się wyraz "brutto",
c) pkt 12 otrzymuje brzmienie:
"12) "współczynnik szkodowości" - stosunek odszkodowań i świadczeń, z
uwzględnieniem zmiany stanu rezerw na nie wypłacone odszkodowania i świadczenia,
do składki zarobionej; przy kalkulacji współczynnika należy uwzględnić koszty
likwidacji szkód;",
d) pkt 14 otrzymuje brzmienie:
"14) "ustawa" - ustawę z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr
121, poz. 591).";
3) w ż 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Rezerwę składek tworzy się jako składkę przypisaną - pomniejszoną o koszty
akwizycji ubezpieczyciela - przypadającą na przyszłe okresy sprawozdawcze,
proporcjonalnie do okresu, na jaki składka jest przypisana, lub w relacji do
stopnia ryzyka przewidywanego w następnych okresach sprawozdawczych.";
4) w ż 9 w ust. 1 w pkt 2 po wyrazach "zgłoszone ubezpieczycielowi" skreśla się
przecinek, a spójnik "gdy" zastępuje się spójnikiem "a";
5) w ż 10 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3. Rezerwę na wyrównanie szkodowości (ryzyka) tworzy się na ostatni dzień roku
obrotowego. Rezerwę tworzy się w takiej wysokości, aby przy zmianie stanu
rezerwy współczynnik szkodowości dla danego roku obrotowego - obliczany dla
kwoty odszkodowań skorygowanej o zmianę tej rezerwy - był równy średniemu
współczynnikowi szkodowości w grupach ubezpieczeń w ostatnich 5 latach
obrotowych, z wyłączeniem danego roku, obliczanemu bez uwzględnienia zmian
rezerwy na wyrównanie szkodowości. W przypadku gdy ubezpieczyciel prowadzi
działalność krócej niż 5 lat, nie tworzy się rezerwy na wyrównanie szkodowości.
Wielkość zmniejszenia rezerwy nie może przekroczyć jej aktualnej wysokości, a
wielkość zwiększenia rezerwy nie może przekroczyć 5% składki na udziale własnym
w grupach, w których rezerwa jest tworzona. Wielkość rezerwy na wyrównanie
szkodowości nie może ponadto przekroczyć 30% wypłat odszkodowań na udziale
własnym w danym roku obrotowym w danych grupach ubezpieczeń.
4. Przy obliczaniu rezerwy na wyrównanie szkodowości (ryzyka) nie ustala się
udziału reasekuratora, chyba że umowy reasekuracyjne przewidują inaczej.";
6) w ż 12 w ust. 1 wyrazy "z uwzględnieniem" zastępuje się wyrazami "z
możliwością uwzględnienia";
7) w ż 15 wyrazy "wartości ujemne pomija się" zastępuje się wyrazami "wartości
ujemne rezerw pomija się";
8) w załączniku nr 2:
a) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Pozycja I.3 technicznego rachunku ubezpieczeń majątkowych i osobowych
(załącznik nr 6/1 do ustawy) obejmuje różnice pomiędzy stanem rezerwy składek i
rezerwy na pokrycie ryzyka niewygasłego na koniec okresu sprawozdawczego a
stanem na początek okresu w ujęciu brutto, wynikające z ubezpieczeń
bezpośrednich i reasekuracji czynnej. W pozycji tej ujmuje się zmianę stanu
rezerw ujętych w pozycji C.I.1 pasywów bilansu.",
b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a i 4b w brzmieniu:
"4a. Pozycja I.4 technicznego rachunku ubezpieczeń majątkowych i osobowych
(załącznik nr 6/1 do ustawy) obejmuje różnice pomiędzy stanem rezerwy składek i
rezerwy na pokrycie ryzyka niewygasłego na koniec okresu sprawozdawczego a
stanem na początek okresu w ujęciu na udziale reasekuratora, wynikające z
ubezpieczeń bezpośrednich i reasekuracji czynnej. W pozycji tej ujmuje się
zmianę stanu rezerw ujętych w pozycji C.I.2 pasywów bilansu.
4b. Pozycja I.3 technicznego rachunku ubezpieczeń na życie (załącznik nr 6/2 do
ustawy) obejmuje różnice pomiędzy stanem rezerwy składek i rezerwy na pokrycie
ryzyka niewygasłego na koniec okresu sprawozdawczego a stanem na początek okresu
w ujęciu na udziale własnym, wynikające z ubezpieczeń bezpośrednich i
reasekuracji. W pozycji tej ujmuje się zmianę stanu rezerw ujętych w pozycji C.I
pasywów bilansu.",
c) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. W dziale II przychody przeznaczone zgodnie z ustawą na zwiększenie rezerwy
na skapitalizowaną wartość rent uwzględnia się w pozycji "Pozostałe przychody
techniczne na udziale własnym" technicznego rachunku ubezpieczeń majątkowych i
osobowych (pozycja II w załączniku nr 6/1 do ustawy).",
d) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
"7. W przypadku łącznego inwestowania (lokowania) środków własnych
ubezpieczyciela prowadzącego działalność w dziale ubezpieczeń na życie i środków
funduszu ubezpieczeniowego oraz braku rozgraniczenia tych lokat, ubezpieczyciel
może dokonać rozliczenia przychodów z lokat na część techniczną (ujmowaną w
technicznym rachunku ubezpieczeń) i część ogólną (ujmowaną w ogólnym rachunku
zysków i strat). W przypadku gdy całość tych przychodów jest wykazana w
technicznym rachunku ubezpieczeń, przychody z lokat środków własnych
ubezpieczyciela w części zarachowanej na przychody ogólnego rachunku zysków i
strat należy wykazać jako koszt w pozycji XII technicznego rachunku ubezpieczeń
na życie (załącznik nr 6/2 do ustawy) oraz jako przychód w pozycji III ogólnego
rachunku zysków i strat (załącznik nr 6/3 do ustawy).";
9) w załączniku nr 3:
a) w ust. 10 w lit. d) kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. e)-h)
w brzmieniu:
"e) przedstawić lokaty z wykazaniem waluty, jeżeli lokaty są dokonywane w
walutach obcych,
f) przedstawić lokaty z pozycji B.III.1 aktywów bilansu w podziale na lokaty w
akcje spółek notowane i nie notowane na giełdzie,
g) wykazać osobno lokaty w papiery wartościowe emitowane przez Skarb Państwa z
rozróżnieniem na papiery wartościowe krótkoterminowe oraz długoterminowe,
h) przedstawić ujęte w pozycji B.III.6 aktywów bilansu lokaty terminowe w
bankach w podziale na lokaty do 6 miesięcy włącznie, od 6 miesięcy do 1 roku
włącznie, od 1 roku do 3 lat oraz powyżej 3 lat.",
b) ust. 14 otrzymuje brzmienie:
"14. W informacji dodatkowej do bilansu należy wykazać wartość następujących
pozycji pozabilansowych:
1) należności warunkowe z tytułu:
a) weksli akceptowanych i indosowanych, w tym należności od jednostek zależnych
i stowarzyszonych,
b) otrzymanych gwarancji i poręczeń, w tym należności od jednostek zależnych i
stowarzyszonych,
c) pozostałe:
- należności umorzone, ale nie przedawnione, w tym należności od jednostek
zależnych i stowarzyszonych,
- inne, w tym należności od jednostek zależnych i stowarzyszonych,
2) obce rzeczowe składniki majątku oraz obce wartości niematerialne nie ujęte w
aktywach bilansu z tytułu:
a) dzierżawy (leasingu),
b) zastawu,
c) pozostałe,
3) zobowiązania warunkowe z tytułu:
a) weksli akceptowanych i indosowanych, w tym zobowiązania wobec jednostek
zależnych i stowarzyszonych,
b) udzielonych gwarancji i poręczeń, w tym zobowiązania wobec jednostek
zależnych i stowarzyszonych,
c) udzielonych gwarancji objęcia emisji akcji spółek, w tym zobowiązania wobec
jednostek zależnych i stowarzyszonych,
d) pozostałe:
- roszczenia sporne, nie uznane przez ubezpieczyciela, skierowane przez
wierzyciela na drogę postępowania sądowego,
- inne, w tym zobowiązania wobec jednostek zależnych i stowarzyszonych,
4) zobowiązania zabezpieczone na aktywach spółki, w tym:
- zabezpieczone na lokatach funduszu ubezpieczeniowego,
- zabezpieczone na pozostałych aktywach.",
c) w ust. 19 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) transakcjach:
a) z członkami zarządu i organów nadzorczych ubezpieczyciela oraz osobami
pozostającymi z nimi we wspólnym gospodarstwie domowym,
b) z jednostkami, w których udziałowcami (akcjonariuszami) lub wspólnikami są
osoby wymienione pod lit. a), jeżeli dysponują one, bezpośrednio lub pośrednio,
prawem głosu wynoszącym co najmniej 33% wszystkich praw głosu na zgromadzeniu
wspólników (walnym zgromadzeniu akcjonariuszy),",
d) w ust. 20 w lit. d) kropkę na końcu zdania zastępuje się przecinkiem i dodaje
się lit. e)-h) w brzmieniu:
"e) informacje o wynagrodzeniach, łącznie z wynagrodzeniem z zysku, wypłaconych
członkom zarządu i organów nadzorczych ubezpieczyciela, a także o pożyczkach
udzielonych tym osobom,
f) informacje o transakcjach z członkami zarządu i organów nadzorczych
ubezpieczyciela oraz osobami pozostającymi z nimi we wspólnym gospodarstwie
domowym,
g) informacje o transakcjach z jednostkami, w których udziałowcami
(akcjonariuszami) lub wspólnikami są osoby wymienione pod lit. f), jeżeli
dysponują one, bezpośrednio lub pośrednio, prawem głosu wynoszącym co najmniej
33% wszystkich praw głosu na zgromadzeniu wspólników (walnym zgromadzeniu
akcjonariuszy),
h) informacje o transakcjach ze spółkami powiązanymi kapitałowo.";
10) w załączniku nr 5:
a) w metodzie nr 3 dodaje się ust. 9 w brzmieniu:
"9. Przez pojęcie "współczynnik kosztów" rozumie się stosunek kosztów
działalności ubezpieczeniowej i pozostałych kosztów technicznych na udziale
własnym (poz. VI i VII technicznego rachunku ubezpieczeń majątkowych i osobowych
- załącznik nr 6/1 do ustawy) do składki zarobionej.",
b) w metodzie nr 4 dodaje się ust. 9 w brzmieniu:
"9. Przez pojęcie "współczynnik kosztów" rozumie się stosunek kosztów
działalności ubezpieczeniowej i pozostałych kosztów technicznych na udziale
własnym (poz. VI i VII technicznego rachunku ubezpieczeń majątkowych i osobowych
- załącznik nr 6/1 do ustawy) do składki zarobionej."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 30 września 1995 r.
Minister Finansów: G. W. Kołodko

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 7 lipca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wzorów oraz trybu wydawania paszportów i
dokumentów podróży, dokumentów wymaganych do ich otrzymania, a także trybu
postępowania funkcjonariuszy Straży Granicznej w przypadku ujawnienia w czasie
kontroli granicznej wad w paszportach lub dokumentach podróży.
(Dz. U. Nr 90, poz. 449)
Na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o paszportach
(Dz. U. z 1991 r. Nr 2, poz. 5) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 25 marca 1991 r. w
sprawie wzorów oraz trybu wydawania paszportów i dokumentów podróży, dokumentów
wymaganych do ich otrzymania, a także trybu postępowania funkcjonariuszy Straży
Granicznej w przypadku ujawnienia w czasie kontroli granicznej wad w paszportach
lub dokumentach podróży (Dz. U. Nr 28, poz. 122 i z 1993 r. Nr 41, poz. 188)
wprowadza się następującą zmianę:
1) w ż 2 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) trzy aktualne wyraźne fotografie o wymiarach 5 cm x 4 cm na papierze cienkim
błyszczącym przedstawiające osobę bez nakrycia głowy i bez okularów z ciemnymi
szkłami w taki sposób, aby ukazywały głowę ustawioną w pozycji z lewego
półprofilu z widocznym lewym uchem z zachowaniem równomiernego oświetlenia
twarzy; na odwrocie fotografii należy czytelnie wpisać imię i nazwisko,".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych: A. Milczanowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 8 sierpnia 1995 r.
w sprawie określenia trybu wydawania powszechnych świadectw udziałowych oraz
terminów rozpoczęcia i zakończenia ich wydawania
(Dz. U. Nr 92, poz. 455)
Na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych
funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202 i z 1994 r.
Nr 84, poz. 385) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Powszechne świadectwa udziałowe, zwane dalej "świadectwami", wydawane są
osobom uprawnionym w punktach wydawania świadectw.
2. Minister Przekształceń Własnościowych, najpóźniej na 4 tygodnie przed
terminem rozpoczęcia wydawania świadectw, podaje do publicznej wiadomości,
poprzez obwieszczenie co najmniej w dwóch dziennikach o zasięgu ogólnopolskim
oraz obwieszczenia w punktach wydawania świadectw, wykaz punktów wydawania
świadectw położonych w poszczególnych województwach.
3. Odbioru świadectwa można dokonać w dowolnym punkcie wydawania świadectw
znajdującym się na terenie województwa obejmującego gminę, w której osoba
uprawniona jest zameldowana na pobyt stały.
ż 2. 1. Terenowe (wojewódzkie) banki danych, zaś dla gmin położonych na terenie
województw nie posiadających terenowego (wojewódzkiego) banku danych - Rządowe
Centrum Informatyczne Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności,
do dnia 14 sierpnia 1995 r. sporządzają wydruki zawierające dane osób
uprawnionych.
2. Wydruki, o których mowa w ust. 1, zawierają następujące dane dotyczące osoby
uprawnionej:
1) nazwisko, imiona,
2) imię ojca,
3) serię i numer dowodu osobistego, organ wydający dowód osobisty,
4) numer ewidencyjny powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności
PESEL,
5) adres zameldowania na pobyt stały wraz z datą zameldowania.
3. Upoważnieni przedstawiciele gmin dokonują odbioru wydruków, o których mowa w
ust. 2, w ciągu tygodnia po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1.
ż 3. 1. Gminy w okresie 8 tygodni od dnia odebrania wydruków, o których mowa w ż
2 ust. 1, dokonują ich sprawdzenia. W tym czasie gminy co tydzień przekazują
niezbędne zmiany i uzupełnienia odpowiednio do terenowego (wojewódzkiego) banku
danych lub do Rządowego Centrum Informatycznego Powszechnego Elektronicznego
Systemu Ewidencji Ludności.
2. Gminy na podstawie wydruków, o których mowa w ż 2 ust. 1, sporządzają spisy
osób uprawnionych i udostępniają je obywatelom najpóźniej z dniem rozpoczęcia
wydawania świadectw. Wzór spisu określa załącznik do rozporządzenia.
3. Gmina, wydając decyzję uwzględniającą reklamację na nieprawidłowość
sporządzenia spisów, niezwłocznie zawiadamia o dokonanej zmianie w spisie osób
uprawnionych odpowiednio terenowy (wojewódzki) bank danych lub Rządowe Centrum
Informatyczne Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności, zgodnie z
przepisami o ewidencji ludności.
4. Gmina zawiadamia niezwłocznie o zmianach w spisie osób uprawnionych,
wynikających ze zmian w ewidencji ludności, odpowiednio terenowy (wojewódzki)
bank danych lub Rządowe Centrum Informatyczne Powszechnego Elektronicznego
Systemu Ewidencji Ludności.
ż 4. 1. W ciągu 2 tygodni po upływie terminu, o którym mowa w ż 3 ust. 1, a
najpóźniej na 3 tygodnie przed terminem rozpoczęcia wydawania świadectw,
terenowe (wojewódzkie) banki danych oraz Rządowe Centrum Informatyczne
Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności przekazują wydającemu
świadectwa lub osobie przez niego wskazanej spisy osób uprawnionych sporządzone
w formie elektronicznej.
2. Spis osób uprawnionych sporządzony w formie elektronicznej zawiera
następujące dane:
1) nazwisko i pierwsze imię osoby uprawnionej,
2) imię ojca,
3) serię i numer dowodu osobistego,
4) numer ewidencyjny powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności
PESEL,
5) dwucyfrowy symbol terytorialny województwa określony przez Główny Urząd
Statystyczny.
3. W czasie przeznaczonym na wydawanie świadectw terenowe (wojewódzkie) banki
danych oraz Rządowe Centrum Informatyczne Powszechnego Elektronicznego Systemu
Ewidencji Ludności co najmniej raz na 2 tygodnie przekazują wydającemu
świadectwa lub osobie przez niego wskazanej informacje o zmianach w spisach osób
uprawnionych, wynikające ze zmian w ewidencji ludności oraz z uwzględnienia
reklamacji na nieprawidłowość sporządzenia spisów.
4. Dane, o których mowa w ust. 2, można wykorzystać wyłącznie do celów wydawania
świadectw.
5. W terminie 3 miesięcy od zakończenia wydawania świadectw spisy osób
uprawnionych, o których mowa w ust. 2, są kasowane komisyjnie, z udziałem
przedstawicieli jednostek organizacyjnych określonych w ż 2 ust. 1.
ż 5. 1. Każdej osobie uprawnionej wydawane jest jedno świadectwo.
2. Odbioru świadectwa, z zastrzeżeniem ust. 3, osoba uprawniona dokonuje
osobiście.
3. Do odbioru świadectwa osoba uprawniona może upoważnić w formie pisemnej osobę
pełnoletnią, zwaną dalej "upoważnionym". W upoważnieniu należy umieścić
następujące dane upoważnionego: imię i nazwisko, serię i numer dowodu osobistego
oraz adres zameldowania na pobyt stały.
ż 6. 1. Wydanie świadectwa obejmuje dokonanie następujących czynności:
1) sprawdzenia przez wydającego świadectwo zgodności danych z dowodu osobistego
osoby uprawnionej z danymi zawartymi w spisie osób uprawnionych,
2) pobrania opłaty za świadectwo,
3) oznaczenia dowodu osobistego osoby uprawnionej w sposób określony w odrębnych
przepisach,
4) potwierdzenia przez osobę uprawnioną otrzymania świadectwa przez złożenie
czytelnego podpisu na pokwitowaniu odbioru świadectwa,
5) wręczenia świadectwa osobie uprawnionej,
6) zarejestrowania informacji o wydaniu osobie uprawnionej świadectwa.
2. W przypadku odbioru świadectwa przez upoważnionego wydanie świadectwa
obejmuje ponadto dokonanie następujących czynności:
1) przedstawienia upoważnienia przez upoważnionego,
2) sprawdzenia - przez wydającego świadectwo - danych zawartych w upoważnieniu z
danymi z dowodu osobistego upoważnionego,
3) odnotowania - przez wydającego świadectwo - na pokwitowaniu odbioru
świadectwa danych z dowodu osobistego upoważnionego, o których mowa w ż 5 ust.
3.
ż 7. 1. Osobie uprawnionej, która została umieszczona w spisie osób uprawnionych
w wyniku wniesionej reklamacji, świadectwo wydaje się po upływie 4 tygodni od
dnia wydania decyzji w sprawie dokonania zmian w spisie osób uprawnionych.
2. Jeżeli opłata za świadectwo ulegnie zmianie, osoba uprawniona, o której mowa
w ust. 1, wnosi opłatę obowiązującą w dniu złożenia reklamacji.
ż 8. 1. Wydawanie świadectw rozpoczyna się z dniem 29 listopada 1995 r.
2. Z zastrzeżeniem ust. 3, zakończenie wydawania świadectw następuje z upływem
12 miesięcy od terminu określonego w ust. 1.
3. Termin zakończenia wydawania świadectw osobom, o których mowa w ż 7 ust. 1,
przedłuża się o 10 tygodni.
ż 9. Nadzór nad gminami i terenowymi (wojewódzkimi) bankami danych w zakresie
sporządzania spisów, w tym w szczególności w zakresie terminowości ich
wykonania, sprawują, na podstawie odrębnych przepisów, wojewodowie.
ż 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1995 r. (poz. 455)
Spis osób uprawnionych do odebrania powszechnego świadectwa udziałowego
Ilustracja

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA
z dnia 1 sierpnia 1995 r.
w sprawie określenia terenowych organów specjalistycznego nadzoru budowlanego,
ich organizacji oraz szczegółowego zakresu działania
(Dz. U. Nr 92, poz. 457)
Na podstawie art. 85 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.
U. Nr 89, poz. 414) zarządza się, co następuje:
ż 1. Artykuły powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia oznaczają
artykuły ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz.
414).
ż 2. Terenowymi organami specjalistycznego nadzoru budowlanego w dziedzinach
określonych w art. 85 ust. 2 pkt 3, 4 i pkt 5 lit. a) i b) są:
1) wojewoda,
2) kierownik urzędu rejonowego.
ż 3. Organem pierwszej instancji w sprawach określonych w:
1) art. 85 ust. 2 pkt 5 lit. b), z zastrzeżeniem pkt 2, jest kierownik urzędu
rejonowego,
2) art. 85 ust. 2 pkt 3, 4 i pkt 5 lit. a) i b) oraz w sprawach wydawania
pozwoleń na budowę i nakazów rozbiórki w stosunku do dróg krajowych i
wojewódzkich, w rozumieniu odrębnych przepisów, jest wojewoda.
ż 4. 1. Wojewoda wykonuje zadania, określone w ustawie - Prawo budowlane, przy
pomocy dyrektora wydziału urzędu wojewódzkiego właściwego w sprawach nadzoru
budowlanego.
2. Stosunek pracy z dyrektorem wydziału, o którym mowa w ust. 1, oraz jego
zastępcami nawiązuje i rozwiązuje wojewoda za zgodą Głównego Inspektora Nadzoru
Budowlanego.
ż 5. 1. Kierownik urzędu rejonowego wykonuje zadania, określone w ustawie -
Prawo budowlane, przy pomocy kierownika komórki organizacyjnej urzędu rejonowego
właściwej w sprawach nadzoru budowlanego.
2. Stosunek pracy z kierownikiem komórki, o którym mowa w ust. 1, nawiązuje i
rozwiązuje kierownik urzędu rejonowego za zgodą dyrektora wydziału, o którym
mowa w ż 4 ust. 1.
ż 6. 1. Dla wykonywania zadań, określonych w art. 85 ust. 2 pkt 3-5, w wydziale
urzędu wojewódzkiego właściwym w sprawach nadzoru budowlanego mogą być tworzone
następujące jednostki organizacyjne:
1) nadzoru budowlanego gospodarki wodnej, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1,
2) nadzoru budowlanego transportu drogowego, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 2.
2. W zależności od potrzeb, komórki organizacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 1
i 2, mogą być utworzone odpowiednio jako:
1) nadzoru budowlanego gospodarki wodnej i morskiej,
2) nadzoru budowlanego transportu drogowego i lotnictwa cywilnego.
ż 7. Dla wykonywania zadań, określonych w art. 85 ust. 2 pkt 5 lit. b), w
komórce organizacyjnej urzędu rejonowego właściwej w sprawach nadzoru
budowlanego może być tworzona jednostka organizacyjna nadzoru budowlanego dróg
publicznych.
ż 8. Do czasu wprowadzenia zmian wynikających z rozporządzenia, lecz nie dłużej
niż do dnia 31 grudnia 1995 r., zadania specjalistycznego nadzoru budowlanego
wykonuje wojewoda i kierownik urzędu rejonowego, w ramach istniejących w
urzędach struktur nadzoru architektoniczno-budowlanego.
ż 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia .


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 31 lipca 1995 r.
w sprawie szczegółowego sposobu działania w sprawach przyjęcia do domu pomocy
społecznej oraz wypisania z domu pomocy społecznej osoby chorej psychicznie i
upośledzonej umysłowo.
(Dz. U. Nr 92, poz. 460)
Na podstawie art. 49 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia
psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Osoba, która wskutek choroby psychicznej lub upośledzenia umysłowego nie
jest zdolna do zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych i nie ma możliwości
korzystania z pomocy innych osób, może być skierowana do domu pomocy społecznej,
zwanego dalej "domem", jeżeli nie wymaga leczenia szpitalnego.
2. Na wniosek osoby, o której mowa w ust. 1, jej przedstawiciela ustawowego lub
kierownika szpitala psychiatrycznego wojewoda kieruje tę osobę do domu, w trybie
przewidzianym przepisami o pomocy społecznej.
ż 2. 1. Jeżeli osoba, o której mowa w ż 1, nie wyraża zgody na skierowanie do
domu lub nie wyraża na to zgody jej przedstawiciel ustawowy, a brak opieki
zagraża jej życiu, kieruje się ją do domu na podstawie orzeczenia sądu
opiekuńczego. Odnosi się to również do osoby, która nie jest zdolna do wyrażenia
zgody.
2. Do czasu wydania przez sąd opiekuńczy orzeczenia o skierowaniu do domu osoby,
o której mowa w ust. 1, organ do spraw pomocy społecznej właściwy ze względu na
miejsce zamieszkania, zwany dalej "organem", zapewnia tej osobie usługi
opiekuńcze.
ż 3. Po otrzymaniu orzeczenia sądu opiekuńczego o skierowaniu do domu wojewoda
właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby kierowanej lub ze względu na
siedzibę szpitala wydaje decyzję o skierowaniu do właściwego domu. Wydanie
takiej decyzji nie wymaga przeprowadzenia wywiadu środowiskowego i rodzinnego
oraz wypełnienia wniosku o umieszczenie w domu.
ż 4. 1. Jeżeli z wnioskiem o skierowanie do domu osoby, o której mowa w ż 2 ust.
1, wystąpił do sądu opiekuńczego organ, wojewoda niezwłocznie wskazuje dom, do
którego kieruje tę osobę.
2. Decyzję o odpłatności za pobyt w domu osoby, o której mowa w ż 2 ust. 1,
wydaje się na zasadach i w trybie określonych w ustawie o pomocy społecznej.
ż 5. 1. Jeżeli z wnioskiem o skierowanie do domu osoby, o której mowa w ż 2 ust.
1, wystąpił organ, a zachodzi konieczność użycia przymusu bezpośredniego, przy
wykonywaniu tych czynności powinien być także obecny pracownik socjalny tego
organu.
2. Jeżeli kierowana do domu osoba, o której mowa w ż 2 ust. 1, jest samotna,
organ właściwy ze względu na jej miejsce zamieszkania zawiadamia gminę o
potrzebie porozumienia się z policją, w celu zabezpieczenia mienia tej osoby do
czasu ustanowienia kuratora.
ż 6. 1. O przyjęciu do domu osoby, o której mowa w ż 2 ust. 1, dyrektor domu
zawiadamia sąd opiekuńczy, który wydał orzeczenie o skierowaniu.
2. Jeżeli osoba kierowana do domu na podstawie orzeczenia sądu opiekuńczego
wymaga pomocy w prowadzeniu jej spraw, dyrektor domu powinien wystąpić do sądu
właściwego ze względu na siedzibę domu z wnioskiem o ustanowienie kuratora.
3. Dyrektor domu powinien dołożyć starań, aby osoba, o której mowa w ż 2 ust. 1,
przystosowała się do nowych warunków.
ż 7. Jeżeli osoba, o której mowa w ż 2 ust. 1, przebywała przed przyjęciem do
domu:
- w środowisku - melduje się ją na pobyt czasowy,
- w szpitalu - melduje się ją na pobyt stały.
ż 8. 1. W razie uznania, że zmieniły się okoliczności uzasadniające orzeczenie o
skierowaniu do domu osoby, o której mowa w ż 2 ust. 1, dyrektor domu występuje
do właściwego sądu opiekuńczego o zmianę tego orzeczenia.
2. Po zmianie orzeczenia sądu opiekuńczego o skierowaniu osoby do domu, dyrektor
domu udziela pomocy osobie opuszczającej dom i zawiadamia o tym sąd opiekuńczy.
3. W sytuacji, o której mowa w ust. 2, wojewoda wydaje decyzję o wygaśnięciu
decyzji o skierowaniu osoby do domu oraz o odpłatności za pobyt w domu. Osoba ta
może ubiegać się o przyjęcie do domu w trybie przewidzianym przepisami ustawy o
pomocy społecznej.
ż 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 4 sierpnia 1995 r,
zmieniające rozporządzenie w sprawie znakowania środków spożywczych, używek i
substancji dodatkowych dozwolonych, przeznaczonych do obrotu.
(Dz. U. Nr 92, poz. 461)
Na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach
zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 29, poz. 245, z 1971 r. Nr 12, poz.
115, z 1985 r. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1992 r. Nr 33,
poz. 144 i Nr 91, poz. 456) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 15
lipca 1994 r. w sprawie znakowania środków spożywczych, używek i substancji
dodatkowych dozwolonych, przeznaczonych do obrotu (Dz. U. Nr 86, poz. 402)
wprowadza się następującą zmianę: w ż 11 w pkt 1 i 2 wyrazy: "do dnia 31 lipca
1995 r." zastępuje się wyrazami: "do dnia 31 grudnia 1995 r."
ż 2. Rozporządzenia wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 sierpnia
1995 r.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: wz. J. J. Pilarczyk
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 22 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie właściwości urzędów celnych uprawnionych do
orzekania i prowadzenia dochodzenia w postępowaniu karnym skarbowym.
(Dz. U. Nr 94, poz. 470)
Na podstawie art. 129 pkt 1 i art. 174 ż 5 ustawy karnej skarbowej z dnia 26
października 1971 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz.
100, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 86, poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr
107, poz. 458, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 68, poz. 341 oraz z 1994 r. Nr 43,
poz. 160, Nr 126, poz. 615 i Nr 136, poz. 703) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 20
grudnia 1993 r. w sprawie właściwości urzędów celnych uprawnionych do orzekania
i prowadzenia dochodzenia w postępowaniu karnym skarbowym (Dz. U. z 1994 r. Nr
2, poz. 10) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 2 wyrazy "w Zgorzelcu" zastępuje się wyrazami "w Legnicy",
2) w ż 3 w pkt 17 wyrazy "w Zgorzelcu" zastępuje się wyrazami "w Legnicy",
3) w ż 4 skreśla się wyrazy "Pocztowy w Gdyni", a wyrazy "w Zgorzelcu" zastępuje
się wyrazami "w Legnicy",
4) ż 5 otrzymuje brzmienie:
"ż 5. Ustalona dla urzędów celnych wymienionych w ż 3 pkt 1, 2 i 4-17 właściwość
miejscowa do orzekania jest zarazem właściwością miejscową do prowadzenia
dochodzenia."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 8 czerwca 1995 r.
o zmianie ustawy o normalizacji.
(Dz. U. Nr 95, poz. 471)
Art. 1. W ustawie z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 55, poz.
251) wprowadza się następujący zmiany:
1) w art.7 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
" 3. Komitet, na wniosek Normalizacyjnych Komisji Problemowych, ustanawia
Polskie Normy, oznacza je numerem i symbolem "PN" na zasadzie wyłączności oraz
wycofuje je ze zbioru.";
2) art. 23 otrzymuje brzmienie:
"Art. 23. Osoba odpowiedzialna za działalność produkcyjną lub usługową albo za
kontrole jakości, która nie przestrzega wymagań norm, których nie zachowuje
warunków określonych w decyzji zezwalającej na odstąpienie od obowiązku
stosowania norm:
1) w produkcji wyrobów przeznaczonych do obrotu oraz przy wprowadzaniu ich do
obrotu,
2) w obrocie wyrobami do czasu dokonania odbioru przez pierwszego użytkownika
lub konsumenta albo do terminu określonego w normie,
3) przy wykonaniu czynności objętych normami
- podlega karze grzywny.";
3) w art. 26 ust.4 otrzymuje brzmienie:
"4. Komitet zastąpi normy branżowe, o których mowa w ust. 3, Polskimi Normami
najpóźniej do dnia 31 grudnia 1997 r."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 30 czerwca 1995 r.
o zmianie ustawy o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
(Dz. U. Nr 95, poz. 472)
Art. 1. W ustawie z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 398 i Nr 79, poz. 465 oraz z 1993
r. Nr 45, poz. 205) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 skreśla się ust. 2 oraz oznaczenie ust. 1;
2) po art. 8 dodaje się art. 8a i 8b w brzmieniu:
"Art. 8a. Kadencja Prezydenta trwa 5 lat i liczy się od dnia objęcia urzędu,
którym jest dzień złożenia przysięgi wobec Zgromadzenia Narodowego.
Art. 8b. 1. Jeżeli w wyborach, o których mowa w art. 7, żaden z kandydatów na
Prezydenta nie uzyska większości bezwzględnej ważnie oddanych głosów, w 14 dniu
po pierwszym głosowaniu przeprowadza się drugą turę głosowania.
2. W drugiej turze głosowania biorą udział dwaj kandydaci, którzy w pierwszym
głosowaniu otrzymali kolejno największą liczbę głosów i nie wycofali swojej
kandydatury.
3. Za wybranego na urząd Prezydenta w drugiej turze głosowania uznaje się tego
kandydata, który uzyskał większą liczbę ważnie oddanych głosów.
4. Jeżeli spośród dwóch kandydatów, o których mowa w ust. 2, przed drugą turą
głosowania pozostałby na liście tylko jeden kandydat, do udziału w drugiej turze
głosowania dopuszcza się następnego kandydata, który w pierwszym głosowaniu
uzyskał kolejno największą liczbę głosów i nie wycofał swojej kandydatury.";
3) w art. 10 w ust. 1 skreśla się pkt 8;
4) w art. 68 skreśla się ust. 2-5 oraz oznaczenie ust. 1;
5) w art. 69 w ust. 2 wyrazy "w art. 68 ust. 3" zastępuje się wyrazami "w art.
8b ust. 1";
6) w art. 70 skreśla się ust. 2;
7) w art. 71 wyrazy "Zgromadzeniu Narodowemu" zastępuje się wyrazami "Sądowi
Najwyższemu";
8) w art. 75 skreśla się ust. 3;
9) art. 76 otrzymuje brzmienie:
"Art. 76. 1. Sąd Najwyższy w składzie całej Izby Administracyjnej, Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych na podstawie sprawozdania z wyborów przedstawionego
przez Państwową Komisję Wyborczą oraz po rozpoznaniu protestów rozstrzyga o
ważności wyboru Prezydenta.
2. Rozstrzygnięcie, o którym mowa w ust. 1, Sąd Najwyższy podejmuje w formie
uchwały nie później niż w 20 dniu po dniu wyborów na posiedzeniu z udziałem
Prokuratora Generalnego i przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej.
3. Uchwałę Sądu Najwyższego przedstawia się niezwłocznie Marszałkowi Sejmu, a
także przesyła Państwowej Komisji Wyborczej oraz ogłasza w Dzienniku Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej.";
10) po art. 76 dodaje się art. 76a w brzmieniu:
"Art. 76a. 1. W razie podjęcia przez Sąd Najwyższy uchwały stwierdzającej
nieważność wyboru Prezydenta, przeprowadza się nowe wybory na zasadach i w
trybie przewidzianych niniejszą ustawą.
2. Zarządzenie Marszałka Sejmu o nowych wyborach podaje się do publicznej
wiadomości i ogłasza w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej najpóźniej w 5
dniu od dnia ogłoszenia uchwały Sądu Najwyższego, o której mowa w ust. 1.";
11) w art. 83:
a) w ust. 1 wyraz "państwowego" zastępuje się wyrazem "publicznego",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Państwowa Komisja Wyborcza w porozumieniu z Krajową Radą Radiofonii i
Telewizji określi szczegółowe zasady, na których zarejestrowani kandydaci i
osoby przez nich wskazane mogą prezentować programy wyborcze oraz składać
oświadczenia w publicznym radiu i telewizji."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 12 lipca 1995 r.
o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego wykonawczego oraz o podwyższeniu
dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym.
(Dz. U. Nr 95, poz. 475)
Art. 1. W Kodeksie karnym wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 30 w ż 3 po wyrazie "zasadniczą" dodaje się wyrazy "dożywotniego
pozbawienia wolności albo";
2) po art. 31 dodaje się art. 31a w brzmieniu:
"Art. 31a. Kary dożywotniego pozbawienia wolności nie stosuje się do osoby,
która w chwili czynu nie ukończyła 18 lat.";
3) w art. 36:
a) ż 3 otrzymuje brzmienie:
"ż 3. Sąd może orzec grzywnę określoną w ż 2, jeżeli sprawca działał w celu
osiągnięcia korzyści majątkowej lub taką korzyść osiągnął, oraz orzeka grzywnę w
wypadkach wskazanych w ustawie.",
b) skreśla się ż 4;
4) w art. 52 skreśla się wyrazy po średniku, a średnik zastępuje się kropką;
5) art. 54 otrzymuje brzmienie:
"Art. 54. Jeżeli przestępstwo zagrożone jest tylko karą pozbawienia wolności,
przy czym górna granica zagrożenia nie jest wyższa niż 5 lat, a wymierzona za
nie kara nie byłaby surowsza od roku pozbawienia wolności, sąd uznając, że
skazanie na taką karę nie byłoby celowe, może orzec karę ograniczenia wolności
albo grzywnę.";
6) po art. 58 dodaje się art. 58a w brzmieniu:
"Art. 58a. Jeżeli sprawca popełnia przestępstwo działając w zorganizowanej
grupie lub związku mającym na celu przestępstwo, sąd wymierzając karę
pozbawienia wolności może orzec tę karę w wysokości do górnej granicy ustawowego
zagrożenia zwiększonego o połowę, nie przekraczając jednak granicy tego rodzaju
kary.";
7) w art. 59:
a) ż 1 otrzymuje brzmienie:
"ż 1. Charakter chuligański występku sąd uwzględnia jako okoliczność wpływającą
na zaostrzenie kary.",
b) skreśla się ż 2,
c) w ż 3 wyrazy "Sąd orzeka" zastępuje się wyrazami "Sąd może orzec";
8) w art. 59a wyrazy "Sąd orzeka" zastępuje się wyrazami "Sąd może orzec";
9) art. 60 otrzymuje brzmienie:
"Art. 60. ż 1. Jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę
pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy
kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany, sąd
może wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości
do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.
ż 2. Jeżeli sprawca uprzednio skazany w warunkach określonych w ż 1, który odbył
łącznie co najmniej rok kary pozbawienia wolności i w ciągu 5 lat po odbyciu w
całości lub części ostatniej kary popełnia ponownie umyślne przestępstwo
przeciwko życiu lub zdrowiu, przestępstwo zgwałcenia, kradzieży z włamaniem lub
inne przestępstwo przeciwko mieniu popełnione z użyciem przemocy lub groźbą jej
użycia, sąd wymierza karę pozbawienia wolności przewidzianą za przypisane
przestępstwo do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.
ż 3. Kara orzeczona w myśl ż 1 lub 2 nie może przekroczyć ustawowej granicy
danego rodzaju kary.";
10) skreśla się art. 61;
11) w art. 68 dodaje się ż 11 w brzmieniu:
"ż 11. W razie skazania za jedno ze zbiegających się przestępstw na karę
dożywotniego pozbawienia wolności, orzeka się tę karę jako łączną karę
pozbawienia wolności.";
12) w art. 73 ż 3 otrzymuje brzmienie:
"ż 3. Zawieszenia wykonania kary nie stosuje się do osób określonych w art. 60 ż
2, chyba że zachodzi wypadek uzasadniony szczególnymi okolicznościami.";
13) w art. 76 ż 3 otrzymuje brzmienie:
"ż 3. Dozór jest obowiązkowy wobec młodocianego sprawcy przestępstwa umyślnego,
a także wobec sprawcy określonego w art. 60 ż 2.";
14) skreśla się art. 81;
15) art. 82 otrzymuje brzmienie:
"Art. 82. Sąd może określić rodzaj i typ zakładu karnego, w którym kara ma być
wykonywana.";
16) w art. 85:
a) ż 1 otrzymuje brzmienie:
"ż 1. Jeżeli skazany nie uiści grzywny w terminie, a zostanie stwierdzone, że
nie można jej ściągnąć w drodze egzekucji, sąd, po wyrażeniu zgody przez
skazanego, może zmienić grzywnę na pracę społecznie użyteczną, określając jej
rodzaj i czas trwania. Praca społecznie użyteczna trwa najmniej 2 miesiące,
najwyżej 3 lata. Przepisy art. 33 ż 2 pkt 1, 2 i 4, art. 34 ż 1 i art. 84 ż 2
stosuje się odpowiednio.",
b) dodaje się ż 11 w brzmieniu:
"ż 11. Jeżeli w warunkach określonych w ż 1 skazany nie wyrazi zgody na podjęcie
pracy społecznie użytecznej albo mimo wyrażenia zgody jej nie wykonuje, sąd
zarządza wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności.";
17) art. 86 otrzymuje brzmienie:
"Art. 86. Zawieszenie wykonania kary stosuje się również do zastępczej kary
pozbawienia wolności, jeżeli ze względu na szczególne okoliczności sąd uzna to
za celowe.";
18) w art. 87 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "grzywnę zaś
nie podlegającą zamianie na karę zastępczą pozbawienia wolności w myśl art. 37 ż
1 - również umorzyć.";
19) w art. 90 ż 2 otrzymuje brzmienie:
"ż 2. Warunkowe zwolnienie może dotyczyć zastępczej kary pozbawienia wolności,
jeżeli przemawiają za tym szczególne okoliczności.";
20) w art. 91 ż 3 otrzymuje brzmienie:
"ż 3. Skazanego, który powracał do przestępstwa w warunkach określonych w art.
60 ż 2, można warunkowo zwolnić po odbyciu co najmniej trzech czwartych kary.";
21) po art. 92 dodaje się art. 92a w brzmieniu:
"Art. 92a. Skazanego na karę dożywotniego pozbawienia wolności można zwolnić
warunkowo po odbyciu 25 lat pozbawienia wolności.";
22) w art. 93:
a) w ż 2 skreśla się wyrazy "lub 3",
b) dodaje się ż 3 w brzmieniu:
"ż 3. W razie warunkowego zwolnienia skazanego na karę dożywotniego pozbawienia
wolności, okres próbny wynosi 10 lat.";
23) w art. 105 w ż 1 w pkt 1 liczbę "20" zastępuje się liczbą "30";
24) w art. 107 w pkt 1 liczbę "25" zastępuje się liczbą "35";
25) w art. 108:
a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie ż 1,
b) dodaje się ż 2 w brzmieniu:
"ż 2. Bieg terminu przedawnienia umyślnych przestępstw przeciwko życiu, zdrowiu,
wolności lub wymiarowi sprawiedliwości, zagrożonych karą pozbawienia wolności
powyżej 3 lat, popełnionych przez funkcjonariuszy publicznych - w okresie od 1
stycznia 1944 r. do 31 grudnia 1989 r. - w czasie lub w związku z pełnieniem ich
funkcji, rozpoczyna się od dnia 1 stycznia 1990 r. Przepis art. 2 ż 1 nie ma w
takich wypadkach zastosowania.";
26) w art. 143 wyrazy "od 6 miesięcy do lat 5" zastępuje się wyrazami "od roku
do lat 10";
27) w art. 145 dodaje się ż 4 w brzmieniu:
"ż 4. Sprawca czynu określonego w ż 1 lub 2, który zbiegł z miejsca zdarzenia,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.";
28) w art. 184 ż 2 otrzymuje brzmienie:
"ż 2. Jeżeli następstwem czynu jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne
życie albo sprawca działa ze szczególnym okrucieństwem,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.";
29) art. 202 otrzymuje brzmienie:
"Art. 202. Kto wykorzystując działalność gospodarczą osoby fizycznej, prawnej
albo innej jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, w
porozumieniu z innymi osobami, zagarnia mienie tej osoby lub jednostki, nabywców
lub dostawców,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.";
30) w art. 210 dodaje się ż 11 w brzmieniu:
"ż 11. W wypadku mniejszej wagi sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6
miesięcy do lat 5.";
31) w art. 211 wyrazy "od roku do lat 10" zastępuje się wyrazami "na czas nie
krótszy od roku";
32) w art. 214:
a) w ż 1 wyrazy "do lat 3" zastępuje się wyrazami "od 6 miesięcy do lat 5",
b) ż 2 i ż 3 otrzymują brzmienie:
"ż 2. Jeżeli sprawca czynu określonego w ż 1 pokonuje zabezpieczenie pojazdu
przed jego użyciem przez osobę nieupoważnioną, pojazd stanowi mienie znacznej
wartości albo sprawca następnie porzuca pojazd w stanie uszkodzonym lub w takich
okolicznościach, że zachodzi niebezpieczeństwo utraty lub uszkodzenia pojazdu
albo jego części lub zawartości,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
ż 3. Jeżeli czyn określony w ż 1 popełniono używając przemocy lub grożąc
natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzając człowieka do stanu
nieprzytomności lub bezbronności, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 10.",
c) dodaje się ż 4 w brzmieniu:
"ż 4. Jeżeli przestępstwo określone w ż 1, 2 lub 3 popełniono na szkodę osoby
najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.";
33) art. 233 otrzymuje brzmienie:
"Art. 233. ż 1. Kto dopuszcza się czynnej napaści na funkcjonariusza publicznego
albo osobę do pomocy mu przybraną w związku z pełnieniem obowiązków służbowych,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
ż 2. Kto dopuszcza się czynnej napaści, o której mowa w ż 1, polegającej na
spowodowaniu ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.";
34) skreśla się art. 234;
35) w art. 253 wyrazy "od 6 miesięcy do lat 5" zastępuje się wyrazami "od 6
miesięcy do lat 8.";
36) w art. 276:
a) w ż 1 wyrazy "w związku mającym" zastępuje się wyrazami "w związku lub w
zorganizowanej grupie mających",
b) w ż 2 wyraz "związek" zastępuje się wyrazami "związek lub zorganizowana
grupa",
c) ż 3 otrzymuje brzmienie:
"ż 3. Kto związek lub zorganizowaną grupę określone w ż 1 lub 2 zakłada albo
związkiem lub grupą kieruje,
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 10.";
37) w art. 277 w ż 1 i 2 po użytym pięciokrotnie wyrazie "związku" dodaje się
użyte w odpowiednim przypadku wyrazy "lub zorganizowanej grupie";
38) w art. 286 wyrazy "do lat 5" zastępuje się wyrazami "od roku do lat 10."
Art. 2. W Kodeksie karnym wykonawczym wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 11 ż 2 otrzymuje brzmienie:
"ż 2. Przepis ż 1 stosuje się odpowiednio do Żandarmerii Wojskowej i innych
wojskowych organów porządkowych oraz dowódców wojskowych, jeżeli postępowanie
wykonawcze prowadzi sąd wojskowy lub prokurator wojskowy.";
2) art. 25 otrzymuje brzmienie:
"Art. 25. Zażalenie na postanowienie rozpoznaje w składzie trzech sędziów sąd, w
którym zapadło postanowienie.";
3) w art. 26 w ż 2 skreśla się wyrazy "oraz zarządzającego stosowanie
łagodniejszego rygoru";
4) w art. 39:
a) ż 1 otrzymuje brzmienie:
"ż 1. Zakłady karne dzielą się na następujące rodzaje:
1) zakłady karne dla młodocianych,
2) zakłady karne dla odbywających karę po raz pierwszy,
3) zakłady karne dla recydywistów penitencjarnych,
4) zakłady karne dla skazanych wymagających stosowania szczególnych środków
leczniczo-wychowawczych,
5) zakłady karne dla odbywających karę aresztu wojskowego.",
b) dodaje się ż 11 i ż 12 w brzmieniu:
"ż 11. Zakłady karne określone w ż 1 mogą być organizowane jako:
1) zakłady karne typu zamkniętego,
2) zakłady karne typu półotwartego,
3) zakłady karne typu otwartego.
ż 12. Zakłady karne różnią się w szczególności stopniem zabezpieczenia, stopniem
izolacji skazanych oraz związanym z tym zakresem ich obowiązków i uprawnień.",
c) w ż 2 po wyrazach "odmiennego typu" dodaje się wyrazy "lub rodzaju", a po
wyrazach "w ż 1" dodaje się wyrazy "i w ż 11";
5) skreśla się art. 40;
6) w art. 44:
a) w ż 1 skreśla się wyrazy "oznacza rygor" i poprzedzający je przecinek,
b) w ż 2 skreśla się wyrazy "i rygor, według którego skazany odbywa karę",
c) w ż 3 wyrazy "w art. 39 ż 1 pkt 6" zastępuje się wyrazami "w art. 39 ż 1 pkt
4",
d) po ż 3 dodaje się ż 4 w brzmieniu:
"ż 4. Skazanego wykazującego znaczny stopień demoralizacji lub zagrożenia
społecznego albo skazanego za przestępstwo popełnione w zorganizowanej grupie
osadza się w zakładzie karnym typu zamkniętego, w warunkach zapewniających
ochronę społeczeństwa i bezpieczeństwo zakładu.";
7) w art. 45 w ż 2 po wyrazach "o rodzaju" dodaje się wyrazy "i typie" oraz
skreśla się wyrazy "lub rygoru";
8) w art. 46 w ż 1 i 2 po użytym dwukrotnie wyrazie "rodzaju" dodaje się wyrazy
"lub typu" oraz skreśla się użyte dwukrotnie wyrazy "lub rygoru";
9) w art. 49:
a) w ż 3 po wyrazie "skazany" dodaje się wyrazy "chyba że skazany wyraził zgodę
na niższe wynagrodzenie",
b) ż 4 otrzymuje brzmienie:
"ż 4. Za prace porządkowe oraz pomocnicze o charakterze
administracyjno-gospodarczym, wykonywane na rzecz zakładu karnego w wymiarze nie
przekraczającym 60 godzin miesięcznie, wynagrodzenie skazanemu nie przysługuje.
Za sumienną pracę mogą być przyznawane nagrody pieniężne.",
c) dodaje się ż 5 w brzmieniu:
"ż 5. Skazanego - za jego pisemną zgodą - można nieodpłatnie zatrudnić przy
pracach publicznych na rzecz organów samorządu terytorialnego.";
10) w art. 52:
a) w ż 1 liczbę "5" zastępuje się liczbą "10", a liczbę "25" zastępuje się
liczbą "50",
b) w ż 2 skreśla się wyrazy " , od rygoru, według którego odbywa się karę";
11) w art. 53:
a) dodaje się ż 21 w brzmieniu:
"ż 21. Zakres i wysokość wolnych od egzekucji kwot pochodzących z innych źródeł
niż wymienione w ż 1 i 2 określi regulamin.",
b) w ż 3 po wyrazach "wysokość tej kwoty" dodaje się wyrazy "oraz zasady jej
gromadzenia";
12) po art. 124 dodaje się art. 1241 w brzmieniu:
"Art. 1241. ż 1. W zakresie wykonywania pracy, o której mowa w art. 85 ż 1
Kodeksu karnego, stosuje się odpowiednio przepisy odnoszące się do kary
ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej dozorowanej pracy
na cele publiczne, z wyjątkiem art. 124.
ż 2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa tryb wyznaczania przez
wojewodę (prezydenta miasta stołecznego Warszawy, Krakowa i Łodzi) zakładów
pracy, w których wykonywana jest praca, o której mowa w art. 85 ż 1 Kodeksu
karnego, szczegółowe obowiązki zakładów pracy lub instytucji, o których mowa w
art. 116 ż 1, w zakresie wykonywania tej pracy oraz szczegółowe zasady
gospodarowania środkami uzyskanymi z jej wykonywania, jak również szczegółowe
zasady wynagradzania wyznaczonych pracowników, wymienionych w art. 120 ż 1, a
także może określić ulgi, w tym ulgi podatkowe, dla tych zakładów i
instytucji.";
13) po art. 155 dodaje się art. 1551 w brzmieniu:
"Art. 1551. W wyjątkowych, szczególnie uzasadnionych wypadkach grzywnę nie
podlegającą zamianie na zastępczą karę pozbawienia wolności sąd może umorzyć.";
14) w art. 158 po wyrazach "155 ż 1" dodaje się wyrazy "i 1551";
15) w art. 175:
a) po ż 1 dodaje się ż 11 w brzmieniu:
"ż 11. Należność Skarbu Państwa z tytułu nie uiszczonych kosztów sądowych może
być przez sąd umorzona lub zapłata tej należności odroczona albo rozłożona na
raty, jeżeli jej ściągnięcie byłoby połączone z niewspółmiernymi trudnościami
lub groziłoby dłużnikowi zbyt ciężkimi skutkami.",
b) w ż 2 wyraz "Zasady" zastępuje się wyrazami "Szczegółowe zasady";
16) w art. 212 dodaje się ż 4 i 5 w brzmieniu:
"ż 4. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki
Społecznej, określi, w drodze rozporządzenia, zasady, zakres i tryb udzielania
świadczeń zdrowotnych osobom pozbawionym wolności przez zakłady opieki
zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności.
ż 5. Minister Sprawiedliwości oraz Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określą,
w drodze rozporządzenia, zasady, zakres i tryb współdziałania zakładów opieki
zdrowotnej z zakładami opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności w
zapewnieniu tym osobom opieki zdrowotnej oraz zaopatrzenia w leki, środki
farmaceutyczne i materiały medyczne.";
17) po art. 214 dodaje się art. 2141 w brzmieniu:
"Art. 2141. Minister Sprawiedliwości i Minister Spraw Wewnętrznych określą, w
drodze zarządzenia, obowiązki Służby Więziennej i Policji w zakresie
konwojowania skazanych i tymczasowo aresztowanych.";
18) po art. 2151 dodaje się art. 2152-2155 w brzmieniu:
"Art. 2152. Tymczasowo aresztowany po wniesieniu aktu oskarżenia lub skazany
może być umieszczony w wydzielonym pomieszczeniu Policji, Straży Granicznej lub
aresztu garnizonowego przeznaczonym dla osób zatrzymanych, jeżeli jego udział w
czynności procesowej łączyłby się z nadmiernymi trudnościami lub kosztami
konwojowania go z aresztu śledczego lub zakładu karnego znajdującego się w innej
miejscowości albo dokonanie tej czynności w innej miejscowości, w której
znajduje się areszt śledczy lub zakład karny, łączyłoby się z takimi
trudnościami lub kosztami.
Art. 2153. Umieszczenie tymczasowo aresztowanego lub skazanego w wydzielonym
pomieszczeniu dla osób zatrzymanych może nastąpić tylko na czas niezbędny dla
dokonania określonej czynności procesowej, nie dłużej jednak niż jednorazowo 5
dni. Umieszczenie w wydzielonym pomieszczeniu z powodu udziału tymczasowo
aresztowanego lub skazanego w rozprawie, posiedzeniu lub innej czynności sądowej
może nastąpić tylko na czas trwania tej czynności. W razie odroczenia lub
przerwy w jej wykonywaniu na czas powyżej 3 dni, tymczasowo aresztowany lub
skazany zostaje przeniesiony do właściwego aresztu śledczego lub zakładu
karnego.
Art. 2154. ż 1. Tymczasowo aresztowany lub skazany konwojowany przez
funkcjonariuszy Policji, Służby Więziennej, Straży Granicznej lub Urzędu Ochrony
Państwa albo żołnierzy Żandarmerii Wojskowej może być umieszczony w
pomieszczeniu przeznaczonym dla osób zatrzymanych w razie przeszkody
uniemożliwiającej konwojowanie. Decyzję w tym przedmiocie podejmuje dowódca
konwoju. Czas umieszczenia nie może przekraczać czasu trwania przeszkody. W
czasie tym nie mogą być dokonywane czynności procesowe z udziałem konwojowanego.
ż 2. Przepis ż 1 stosuje się odpowiednio w razie przeszkody uniemożliwiającej
przewiezienie do właściwego aresztu śledczego lub zakładu karnego osoby ujętej,
poszukiwanej listem gończym oraz do osób tymczasowo aresztowanych lub skazanych
kierowanych do aresztu śledczego lub zakładu karnego w celu przyjęcia.
Umieszczenie w pomieszczeniu przeznaczonym dla osób zatrzymanych może trwać
tylko do czasu rozpoczęcia urzędowania przez administrację aresztu śledczego lub
zakładu karnego albo usunięcia innej przeszkody uniemożliwiającej przeniesienie
takiej osoby do aresztu lub zakładu. Decyzję w tym względzie podejmuje komendant
jednostki Policji, Straży Granicznej, Urzędu Ochrony Państwa lub Żandarmerii
Wojskowej obowiązanej do konwojowania takiej osoby.
Art. 2155. ż 1. Wobec tymczasowo aresztowanych i skazanych umieszczonych w
wydzielonych pomieszczeniach dla osób zatrzymanych stosuje się odpowiednio
przepisy regulaminów wykonywania tymczasowego aresztowania i wykonywania kary
pozbawienia wolności, jak również stosuje się w tych pomieszczeniach przepisy o
nadzorze penitencjarnym.
ż 2. Minister Spraw Wewnętrznych, Minister Obrony Narodowej i Minister
Sprawiedliwości określą, w drodze zarządzenia, wykaz wydzielonych pomieszczeń
przeznaczonych dla osób zatrzymanych, w których mogą być odrębnie umieszczeni
tymczasowo aresztowani i skazani, oraz warunki, którym muszą one odpowiadać."
Art. 3. 1. Określone w Kodeksie karnym i w ustawie z dnia 19 kwietnia 1969 r. -
Przepisy wprowadzające Kodeks karny (Dz. U. Nr 13, poz. 95, z 1982 r. Nr 40,
poz. 271, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 72, poz. 422 i z 1992 r. Nr
24, poz. 101), w Kodeksie wykroczeń oraz w innych ustawach:
a) dolne granice grzywny i nawiązek ustala się - w wysokości dwukrotnej, a górne
ich granice - w wysokości dziesięciokrotnej,
b) kwoty grzywny nie podlegającej zamianie na karę zastępczą ustala się - w
wysokości dwukrotnej,
c) dolne kwoty określającej zastępczą karę pozbawienia wolności lub aresztu albo
ograniczenia wolności na wypadek nieuiszczenia grzywny w terminie lub zaliczenia
okresu tymczasowego aresztowania na poczet grzywny ustala się - w wysokości
dwukrotnej, a górne - w wysokości dziesięciokrotnej.
2. Ilekroć przepisy ustaw w odniesieniu do przestępstw i wykroczeń określają
wartość kwotową mienia, towaru lub wyrządzonej szkody, ustala się je - w
wysokości dziesięciokrotnej.
3. W Kodeksie postępowania karnego i w Kodeksie postępowania w sprawach o
wykroczenia:
a) dolne granice grzywny orzekanej w postępowaniu nakazowym ustala się - w
wysokości dwukrotnej, a górne - w wysokości pięciokrotnej,
b) dolne granice kar pieniężnych i porządkowych ustala się - w wysokości
dwukrotnej, a górne - w wysokości dziesięciokrotnej,
c) górną granicę grzywny, o której mowa w art. 450 Kodeksu postępowania karnego,
ustala się - w wysokości pięciokrotnej,
d) wartość przedmiotu przestępstwa albo szkody wyrządzonej lub zamierzonej w
postępowaniu przyspieszonym (art. 447 ż 1 pkt 2 Kodeksu postępowania karnego)
ustala się - w wysokości pięciokrotnej,
e) dolne granice grzywny nałożonej w drodze mandatu karnego ustala się - w
wysokości dwukrotnej, a górne - w wysokości dziesięciokrotnej.
4. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania, jeżeli ustawa przewiduje dolną lub górną
granicę grzywny wyższą niż określone niniejszą ustawą odpowiednio w Kodeksie
karnym lub w Kodeksie wykroczeń.
Art. 4. 1. Jeżeli skazanie za przestępstwo popełnione w warunkach określonych w
art. 60 ż 1 Kodeksu karnego nastąpiło przed dniem wejścia w życie ustawy,
warunkowe zwolnienie może nastąpić nie wcześniej niż po odbyciu przez skazanego
połowy orzeczonej kary.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do skazanego za przestępstwo
popełnione w warunkach określonych w art. 60 ż 2 Kodeksu karnego, z tym że
warunkowe zwolnienie może nastąpić nie wcześniej niż po odbyciu przez skazanego
dwóch trzecich kary.
Art. 5. W okresie 5 lat od dnia wejścia w życie ustawy nie wykonuje się kary
śmierci.
Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 30 czerwca 1995 r.
o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego w Rzeczypospolitej
Polskiej
(Dz. U. Nr 97, poz. 479)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa stosunek Państwa do Kościoła
Ewangelicko-Metodystycznego w Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej
"Kościołem", oraz jego sytuację prawną i majątkową.
2. W sprawach odnoszących się do Kościoła, nie uregulowanych w ustawie, stosuje
się powszechnie obowiązujące przepisy prawa.
3. Wszelkie zmiany niniejszej ustawy wymagają uprzedniej opinii Rady Kościoła.
Art. 2. 1. Kościół wchodzi w skład Konferencji Generalnej i Centralnej
Zjednoczonego Kościoła Metodystycznego oraz jest członkiem Światowej Rady
Metodystycznej.
2. Kościół może należeć do krajowych i międzynarodowych organizacji o
charakterze ekumenicznym i międzywyznaniowym.
Art. 3. Kościół rządzi się w swoich sprawach własnym Prawem Wewnętrznym
uchwalanym przez Konferencję Doroczną, swobodnie wykonuje władzę duchowną i
jurysdykcyjną oraz zarządza swoimi sprawami.
Art. 4. Kościół i jego osoby prawne są następcami prawnymi parafii i organizacji
metodystycznych działających na obecnym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
przed dniem 1 września 1939 r.
Art. 5. 1. Do Kościoła należą osoby wyznania ewangelicko-metodystycznego
zamieszkałe lub przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, należące
do parafii ewangelicko-metodystycznych.
2. Kościół ma prawo do otaczania opieką duszpasterską ewangelików wyznania
metodystycznego narodowości polskiej, przebywających czasowo lub na stałe za
granicą, oraz współwyznawców z zagranicy, zamieszkujących lub przebywających na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Rozdział 2
Osoby prawne Kościoła i ich organy
Art. 6. 1. Strukturę i organizację Kościoła określa Prawo Wewnętrzne.
2. Osobowość prawną posiadają:
1) Kościół jako całość,
2) parafie.
3. Organami osób prawnych wymienionych w ust. 2 są:
1) dla Kościoła jako całości - Rada Kościoła reprezentowana przez jej Prezydium,
2) dla parafii - rada parafialna reprezentowana przez pastora.
4. Zmiana nazwy grupy osób prawnych, o której mowa w ust. 2 pkt 2, może być
dokonana przepisami wewnątrzkościelnymi. Zmiany te, na wniosek Rady Kościoła,
ogłasza Minister - Szef Urzędu Rady Ministrów w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Art. 7. Inne jednostki organizacyjne Kościoła mogą, na wniosek Rady Kościoła,
uzyskać osobowość prawną w drodze rozporządzenia Ministra - Szefa Urzędu Rady
Ministrów.
Art. 8. 1. Kościół samodzielnie tworzy, przekształca i znosi jednostki
organizacyjne, w tym także posiadające osobowość prawną oraz jednostki
działające w ich ramach..
2. O faktach wymienionych w ust. 1, w odniesieniu do parafii, władza kościelna
powiadamia niezwłocznie wojewodę właściwego ze względu miejsce jej siedziby, zaś
w odniesieniu do jednostek, które otrzymały osobowość prawną w drodze
rozporządzenia wymienionego w art. 7 - powiadamia Ministra - Szefa Urzędu Rady
Ministrów.
3. Nowo utworzone parafie Kościoła nabywają osobowość prawną z chwilą pisemnego
powiadomienia właściwego wojewody. Odpis powiadomienia, z umieszczonym na nim
potwierdzeniem odbioru, jest dowodem uzyskania osobowości prawnej.
4. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 2 i 3, powinno zawierać nazwę i siedzibę
kościelnej osoby prawnej, a w odniesieniu do parafii - także ich zasięg
terytorialny.
5. O powołaniu i odwołaniu pastora władza kościelna powiadamia właściwego
wojewodę, zaś o powołaniu i odwołaniu osoby sprawującej funkcję członka
Prezydium Rady Kościoła oraz osoby sprawującej funkcję organu lub funkcję
członka organu jednostek organizacyjnych, które uzyskały osobowość prawną w
drodze rozporządzenia wymienionego w art. 7, powiadamia Ministra - Szefa Urzędu
Rady Ministrów.
Powiadomienie obejmuje imię i nazwisko, obywatelstwo oraz miejsce zamieszkania.
Art. 9. 1. Kościelne instytucje, zakłady i organizacje działają w ramach tych
osób prawnych, które je powołały.
2. Szkoła Języka Angielskiego jest instytucją kościelną podlegającą Radzie
Kościoła. Szkoła ta używa nazwy własnej "English Language College".
Art. 10. Kościelna osoba prawna nie odpowiada za zobowiązania innej kościelnej
osoby prawnej.
Rozdział 3
Działalność Kościoła
Art. 11. 1. Organizowanie i sprawowanie kultu publicznego i jego sprawowanie
podlega wyłącznie władzy kościelnej.
2. Organizowanie uroczystości o charakterze religijnym na drogach publicznych
wymaga uzgodnienia, w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, z właściwymi
organami administracji rządowej lub organami samorządu terytorialnego.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do konduktów pogrzebowych odbywających się
stosownie do miejscowego zwyczaju.
4. Religijne uroczystości pogrzebowe i nabożeństwa żałobne mogą odbywać się na
cmentarzach komunalnych przy zachowaniu obowiązujących przepisów porządkowych.
Art. 12. 1. Wierni Kościoła mają prawo do zwolnień od pracy i nauki na czas
obejmujący następujące święta religijne nie będące dniami ustawowo wolnymi od
pracy:
1) Wielki Piątek - Dzień Ukrzyżowania Chrystusa Pana,
2) Wniebowstąpienie Chrystusa Pana.
2. Zwolnienie od pracy lub nauki, w odniesieniu do świąt religijnych, o których
mowa w ust. 1, następuje na zasadach określonych w powszechnie obowiązujących
przepisach prawa.
Art. 13. 1. Kościół prowadzi konfesyjne nauczanie religii w szkołach publicznych
na zasadach i w trybie przewidzianych w odrębnych przepisach.
2. Oceny z religii wystawiane w punktach katechetycznych są umieszczane na
świadectwach wydawanych przez szkoły publiczne.
Art. 14. 1. Kościelne osoby prawne mają prawo zakładać i prowadzić szkoły oraz
inne placówki oświatowo-wychowawcze i opiekuńczo-wychowawcze na zasadach
określonych w odrębnych przepisach. Mają one charakter ewangelicko-metodystyczny
i podlegają władzy kościelnej.
2. Do nauczycieli, wychowawców i pracowników zatrudnionych w szkołach i innych
placówkach oświatowo-wychowawczych i opiekuńczo- wychowawczych, a także
seminariach teologicznych i instytutach misyjnych prowadzonych przez Kościół,
stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące uprawnień nauczycieli, wychowawców i
pracowników zatrudnionych w szkołach i placówkach publicznych.
3. Uczącym się w szkołach wymienionych w ust. 1 i 2 przysługują świadczenia
publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz ulgi w opłatach za przejazdy
środkami publicznego transportu zbiorowego na równi z uczniami szkół
publicznych.
Art. 15. 1. Kościół ma prawo do zakładania i prowadzenia seminariów
teologicznych i instytutów misyjnych, w których kształci według własnego
programu kandydatów na duchownych oraz osoby świeckie przygotowujące się do
realizacji misji Kościoła.
2. Wyższe Seminarium Teologiczne imienia Jana Łaskiego w Warszawie jest wyższą
szkołą teologiczną uprawnioną do nadawania absolwentom tytułu zawodowego
licencjata teologii metodystycznej. Tytuł ten jest równoważny z tytułem
zawodowym licencjata nadawanym przez państwowe szkoły wyższe.
Art. 16. 1. Kościół ma prawo do zakładania i prowadzenia szkół wyższych. Status
prawny tych szkół, a także tryb i zakres uznawania przez Państwo stopni i
tytułów nadawanych przez te szkoły regulują umowy między Ministrem Edukacji
Narodowej a Radą Kościoła.
2. Studentom szkół, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 15 ust. 2, przysługują
świadczenia publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz ulgi w opłatach za
przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego na równi ze studentami
państwowych szkół wyższych
3. Osobom pozostającym w stosunku pracy w szkołach, o których mowa w ust. 1 oraz
w art. 15 ust. 2, przysługują na równi z odpowiednimi pracownikami państwowych
szkół wyższych świadczenia:
1) publicznych zakładów opieki zdrowotnej,
2) ubezpieczenia społecznego oraz
3) zaopatrzenia emerytalnego pracowników i ich rodzin.
Nauczycielom przysługują ponadto ulgi w opłatach za przejazdy środkami
publicznego transportu zbiorowego na równi z nauczycielami akademickimi.
4. Poręcza się Kościołowi prawo do kształcenia kadr duchownych w
Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie w zakresie teologii
metodystycznej, w ramach samodzielnej jednostki naukowo-dydaktycznej utworzonej
zgodnie z ustawą o szkolnictwie wyższym.
Art. 17. 1. Studenci teologii otrzymują na czas studiów odroczenie odbywania
zasadniczej służby wojskowej, zaś w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie
wojny mogą być przeznaczeni, stosownie do potrzeb sił zbrojnych, do służby
sanitarnej lub służby w obronie cywilnej.
2. Nie powołuje się absolwentów studiów, o których mowa w ust. 1, do odbywania
przeszkolenia wojskowego w okresie przygotowań do ordynacji w ciągu dwóch lat od
zakończenia studiów.
3. Ordynowani duchowni są przenoszeni do rezerwy i nie odbywają ćwiczeń
wojskowych w czasie pokoju. W razie ogłoszenia mobilizacji oraz w czasie wojny
mogą być oni powołani jedynie do pełnienia funkcji kapelanów wojskowych.
4. W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny właściwe organy wojskowe, w
porozumieniu ze zwierzchnikiem Kościoła, zapewnią pozostawienie do
duszpasterskiej obsługi ludności niezbędnej liczby duchownych spośród tych,
którzy podlegają mobilizacji.
Art. 18. 1. Żołnierzom pełniącym czynną służbę wojskową zapewnia się możliwość
uczestniczenia - poza terenem jednostek wojskowych - w nabożeństwach i
czynnościach religijnych w niedziele i w dni świąteczne Kościoła, jeżeli w
miejscowości stacjonowania jednostki wojskowej lub w jej pobliżu znajduje się
miejsce kultu publicznego Kościoła i jeżeli nie koliduje to z ważnymi
obowiązkami służbowymi.
2. Opiekę duszpasterską na terenie jednostek wojskowych dla żołnierzy, o których
mowa w ust. 1, zapewniają duchowni Kościoła w terminach uzgodnionych z dowódcami
jednostek.
3. Duchownych, o których mowa w ust. 2, wyznacza zwierzchnik Kościoła, w
porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej.
Art. 19. 1. Dzieciom i młodzieży przebywającym w zakładach opiekuńczych i
wychowawczych, w sanatoriach, prewentoriach i szpitalach zapewnia się prawo do
udziału w nabożeństwach, uczestniczenia w nauczaniu kościelnym i wykonywania
praktyk religijnych właściwych dla wyznania ewangelicko-metodystycznego.
2. Dzieciom i młodzieży korzystającym z zorganizowanych form wypoczynku
wakacyjnego zapewnia się prawo uczestniczenia w nabożeństwach i wykonywania
innych praktyk religijnych.
3. Minister Edukacji Narodowej oraz Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, w
porozumieniu z Kościołem, określą, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
organizowania nauczania kościelnego, nabożeństw i wykonywania innych praktyk
religijnych właściwych dla wyznania ewangelicko-metodystycznego dzieciom i
młodzieży przebywającym w zakładach opiekuńczych i wychowawczych, w sanatoriach,
prewentoriach i szpitalach oraz korzystającym z zorganizowanego wypoczynku.
Art. 20. 1. Prawo wykonywania praktyk religijnych i korzystania z opieki
duszpasterskiej zapewnia się też osobom przebywającym w zakładach opieki
zdrowotnej oraz domach pomocy społecznej, a także osobom tymczasowo
aresztowanym, skazanym oraz nieletnim przebywającym w zakładach poprawczych i
schroniskach dla nieletnich.
2. Nabożeństwa dla osób, o których mowa w ust. 1, odbywają się w kaplicach lub
innych pomieszczeniach udostępnianych na ten cel przez kierowników właściwych
instytucji prowadzonych przez administrację rządową lub samorządową.
3. Do wyznaczania kapelanów w zakładach prowadzonych przez administrację rządową
lub samorządową, w celu zaspokajania potrzeb określonych w ust. 1, jest
uprawniony zwierzchnik Kościoła.
Art. 21. 1. Kościół może tworzyć organizacje ewangelicko-metodystyczne w celu
realizacji zadań wynikających z jego misji.
2. Organizacje ewangelicko-metodystyczne mają na celu w szczególności
działalność na rzecz formacji religijnej, kultu publicznego, nauki
ewangelicko-metodystycznej, działalność charytatywno-opiekuńczą oraz
kształtowanie postaw religijno-etycznych dzieci i młodzieży.
3. Władze kościelne czuwają nad zgodnością działania organizacji z ich celami
religijnymi i etycznymi.
4. Do organizacji ewangelicko-metodystycznych nie stosuje się prawa o
stowarzyszeniach.
5. Organizacje ewangelicko-metodystyczne mogą uzyskiwać osobowość prawną w
trybie określonym w art. 7.
Art. 22. 1. Kościół prowadzi, zgodnie ze swoją misją, działalność charytatywną i
opiekuńczą, w tym także w zakresie opieki zdrowotnej.
2. Środki na realizację działalności, o której mowa w ust. 1, mogą pochodzić w
szczególności z:
1) ofiar pieniężnych i w naturze oraz subwencji i dotacji,
2) spadków, zapisów i darowizn krajowych i zagranicznych,
3) dochodów z imprez i zbiórek publicznych,
4) odpłatności za usługi świadczone przez kościelne zakłady
charytatywno-opiekuńcze, w tym kościelne zakłady opieki zdrowotnej,
5) innych dochodów kościelnych osób prawnych, w tym z ich działalności
gospodarczej.
Art. 23. Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa lub własność gminy,
przeznaczone w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego na potrzeby
Kościoła, na wniosek kościelnych osób prawnych mogą być im oddawane w wieczyste
użytkowanie lub sprzedawane.
Art. 24. Nie pobiera się opłat za użytkowanie wieczyste gruntów oddanych na
potrzeby zakładów charytatywno-opiekuńczych i punktów katechetycznych.
Art. 25. Parafie mają prawo posiadania, zarządzania oraz zakładania i
poszerzania cmentarzy grzebalnych.
Art. 26. 1. Kościół ma prawo emitowania w publicznych środkach masowego przekazu
nabożeństw oraz swoich programów religijno-moralnych, społecznych i
kulturalnych.
2. Sposób realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1, określi porozumienie
między Kościołem a właściwą jednostką publicznej radiofonii i telewizji.
Art. 27. Instytucje państwowe, samorządowe i kościelne współdziałają w ochronie,
konserwacji, udostępnianiu i upowszechnianiu zabytków architektury kościelnej i
sztuki sakralnej oraz ich dokumentacji, muzeów, archiwów i bibliotek będących
własnością kościelną, a także dzieł kultury i sztuki o motywach religijnych,
stanowiących ważną część dziedzictwa kultury.
Rozdział 4
Sprawy majątkowe
Art. 28. Kościołowi i jego osobom prawnym przysługuje prawo nabywania,
posiadania i zbywania mienia ruchomego i nieruchomego, nabywania i zbywania
innych praw oraz zarządzania i rozporządzania swoim majątkiem.
Art. 29. 1. Majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym
przepisom podatkowym, z wyjątkami określonymi w ust. 2-5.
2. Kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania podatkiem od
nieruchomości - nieruchomości lub ich części przeznaczonych na cele
niemieszkalne, z wyjątkiem części przeznaczonej na wykonywanie działalności
gospodarczej.
3. Zwolnienie od opodatkowania podatkiem od nieruchomości obejmuje nieruchomości
lub ich części przeznaczone na cele mieszkalne duchownych, jeżeli:
1) są one wpisane do rejestru zabytków,
2) służą jako internaty przy szkołach i seminariach teologicznych, domy
duchownych-emerytów i wdów po nich albo
3) znajdują się w budynkach administracyjnych Rady Kościoła.
4. Nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez kościelne osoby prawne w
drodze czynności prawnych oraz spadkobrania, zapisu i zasiedzenia jest zwolnione
od opłaty skarbowej, jeżeli ich przedmiotem są:
1) rzeczy i prawa nie przeznaczone do działalności gospodarczej,
2) sprowadzane z zagranicy maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz
papier.
5. Darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą pochodzące od osób
fizycznych są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem
dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie
odbioru oraz - w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie
o przeznaczeniu jej na tę działalność.
6. Nabywanie i zbywanie rzeczy oraz praw majątkowych, o których mowa w ust. 4,
jest zwolnione od opłat sądowych, z wyłączeniem opłat kancelaryjnych.
Art. 30. Wolne od opłat celnych są:
1) przesyłane z zagranicy dla kościelnych osób prawnych dary:
a) przeznaczone na cele kultowe, charytatywno-opiekuńcze i
oświatowo-wychowawcze,
b) maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier,
2) wysyłane przez kościelne osoby prawne za granicę dary:
a) na rzecz zagranicznych i międzynarodowych organizacji kościelnych i
społecznych,
b) przeznaczone dla ofiar klęsk żywiołowych i osób znajdujących się w potrzebie.
Art. 31. 1. Kościelne osoby prawne mają prawo do zbierania ofiar na cele
religijne, kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, naukową, oświatową i
wychowawczą oraz utrzymanie duchownych i diakonatu.
2. Zbiórki wymienione w ust. 1 nie wymagają zezwolenia, jeżeli odbywają się w
obrębie terenów kościelnych, kaplic oraz w miejscach i okolicznościach
zwyczajowo przyjętych i w sposób tradycyjnie ustalony.
Art. 32. 1. Do fundacji kościelnych stosuje się ogólnie obowiązujące przepisy o
fundacjach, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Niezależnie od nadzoru państwowego, nadzór nad działalnością fundacji
sprawuje kościelna osoba prawna będąca fundatorem lub wskazana w statucie
fundacji.
3. Jeżeli statut fundacji nie stanowi inaczej, majątek pozostały po jej
likwidacji przechodzi na Kościół jako całość.
Art. 33. W razie zniesienia kościelnej osoby prawnej jej majątek przechodzi na
Kościół jako całość.
Art. 34. Niezależnie od ustawowego ubezpieczenia duchownych, kościelne osoby
prawne mogą prowadzić wewnętrzną działalność ubezpieczeniową na rzecz
duchownych, która w rozumieniu ustawy nie jest działalnością gospodarczą.
Rozdział 5
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 35. 1. Nieruchomości lub ich części pozostające w dniu wejścia w życie
ustawy we władaniu kościelnych osób prawnych stają się z mocy prawa ich
własnością, jeżeli były własnością osób prawnych Biskupiego Kościoła
Metodystycznego (Bischoefliche Methodistische Kirche), Społeczności
Ewangelickiej (Ewangelische Gemeinschaft) lub spółki akcyjnej pod firmą
"Southern Trade S.A." z siedzibą w Warszawie.
2. Stwierdzenie przejścia własności nieruchomości lub ich części, o których mowa
w ust. 1, następuje w drodze decyzji wojewody.
3. Skarga do sądu administracyjnego z powodu niewydania decyzji, o której mowa w
ust. 2, jest dopuszczalna po upływie 2 lat od dnia wszczęcia postępowania.
4. Przejście własności nieruchomości lub ich części na podstawie ust. 1 jest
wolne od podatków i opłat związanych z tym przejściem, a wynikające z niego
wpisy do ksiąg wieczystych i ich zakładanie są wolne od opłat.
5. Postępowanie sądowe lub administracyjne dotyczące nieruchomości, o których
mowa w ust. 1, ulega zawieszeniu, a sądy lub organy administracji przekazują ich
akta właściwemu wojewodzie.
6. Organ, który wydał decyzję ostateczną określoną w ust. 2, zawiadamia o niej
sąd lub organ administracyjny, który zawiesił postępowanie, zwracając akta
sprawy. Sąd lub właściwy organ umorzy zawieszone postępowanie.
Art. 36. 1. Przywraca się Kościołowi jako całości własność zabudowanej
nieruchomości położonej w Krakowie przy ul. Straszewskiego nr 20, oznaczonej
jako działka ewidencyjna gruntu nr 11 o powierzchni 1211 m2, w obrębie 145,
objętej księgą wieczystą Kw nr 223, w stanie wolnym od obciążeń oraz roszczeń z
tytułu wszelkich nakładów poniesionych przez jej dotychczasowych użytkowników.
2. Minister - Szef Urzędu Rady Ministrów określi, w drodze zarządzenia,
szczegółowe zasady i tryb regulacji, o której mowa w ust. 1.
3. Przepis art. 35 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
Art. 37. 1. Na wniosek kościelnych osób prawnych, wojewoda lub inny organ
wykonujący w imieniu Skarbu Państwa prawa wynikające z własności nieruchomości
albo organy gmin w zakresie swoich właściwości - mogą nieodpłatnie przekazać
Kościołowi lub jego osobom prawnym własność nieruchomości lub ich części:
1) jeżeli są one niezbędne do sprawowania kultu religijnego lub działalności
kościelnych osób prawnych w zakresie charytatywno-opiekuńczym lub
oświatowo-wychowawczym,
2) w celu utworzenia lub powiększenia gospodarstwa rolnego parafii działających
na Ziemiach Zachodnich i Północnych o powierzchni do 15 ha użytków rolnych
łącznie dla jednej parafii.
2. Przepis art. 35 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
3. Wnioski, o których mowa w ust. 1, mogą być składane w terminie 2 lat od dnia
wejścia w życie ustawy.
Art. 38. 1. Decyzje, o których mowa w art. 35 i 37, nie mogą naruszać praw
nabytych przez osoby trzecie, w szczególności przez inne kościoły i związki
wyznaniowe.
2. Majątek nieruchomy, przekazany na własność gminie w trybie ustawy z dnia 10
maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i
ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, Nr 43, poz. 253 i
Nr 92, poz. 541, z 1991 r. Nr 34, poz. 151, z 1992 r. Nr 6, poz. 20, z 1993 r.
Nr 40, poz. 180 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 65, poz. 285), podlega
postępowaniu, o którym mowa w art. 35.
Art. 39. Decyzje, o których mowa w art. 35 i 37, oraz przepisy art. 36 stanowią
podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych i ewidencji gruntów.
Art. 40. 1. Istniejące w dniu wejścia w życie ustawy kościelne osoby prawne
pozostają osobami prawnymi w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Wykaz parafii Kościoła będących osobami prawnymi w dniu wejścia ustawy w
życie stanowi załącznik do ustawy.
Art. 41. Traci moc dekret z dnia 16 października 1945 r. o stosunku Państwa do
Kościoła Metodystycznego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 46, poz. 259).
Art. 42. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. (poz. 479)
WYKAZ PARAFII KOŚCIOŁA EWANGELICKO-METODYSTYCZNEGO W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Parafia Bielsko-Biała
Parafia Bydgoszcz
Parafia Bytom
Parafia Chodzież
Parafia Dąbrówka
Parafia Elbląg
Parafia Ełk
Parafia Gdańsk-Wrzeszcz
Parafia Gierzwałd
Parafia Gliwice
Parafia Grudziądz
Parafia Inowrocław
Parafia Katowice
Parafia Kielce
Parafia Koszalin
Parafia Kraków
Parafia Kroplewo
Parafia Kwidzyn
Parafia Lipowo
Parafia Łódź
Parafia Łukta
Parafia Międzyrzecz
Parafia Olsztynek
Parafia Ostróda
Parafia Pabianice
Parafia Piętki
Parafia Poznań
Parafia Przemyśl
Parafia Siemiany
Parafia Słonecznik
Parafia Słupsk
Parafia Smykowo
Parafia Stare Juchy
Parafia Szczecin
Parafia Ścinawka Średnia
Parafia Tarnów
Parafia Warszawa
Parafia Wrocław
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 30 czerwca 1995 r.
o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej
Polskiej
(Dz. U. Nr 97, poz. 481)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa stosunek Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego
w Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej "Kościołem", oraz jego sytuację
prawną i majątkową.
2. W sprawach odnoszących się do Kościoła, nie uregulowanych w ustawie, stosuje
się powszechnie obowiązujące przepisy prawa.
3. Wszelkie zmiany niniejszej ustawy wymagają uprzedniej opinii Zarządu
Kościoła.
Art. 2. Kościół jest częścią ogólnoświatowego Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego
i uznaje Generalną Konferencję Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego za najwyższą
władzę w sprawach doktrynalnych i kanonicznych.
Art. 3. Kościół rządzi się w swoich sprawach własnym Prawem Kościelnym i
swobodnie wykonuje władzę duchowną i jurysdykcyjną oraz zarządza swoimi
sprawami.
Rozdział 2
Osoby prawne Kościoła i ich organy
Art. 4. 1. Organizację Kościoła określa jego Statut, uchwalany przez Zjazd
Kościoła, zwany także "Synodem Krajowym Kościoła".
2. Osobowość prawną posiadają:
1) Kościół jako całość,
2) diecezje jako terytorialne jednostki organizacyjne,
3) Wyższe Seminarium Duchowne Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego im. Michała
Beliny-Czechowskiego w Podkowie Leśnej,
4) Chrześcijański Instytut Wydawniczy "Znaki Czasu",
5) Dom Opieki "Samarytanin" w Bielsku Białej,
6) Ośrodek Radiowo-Telewizyjny "Głos Nadziei",
7) Chrześcijańska Służba Charytatywna.
3. Organami osób prawnych wymienionych w ust. 2 są:
1) dla Kościoła jako całości - Zjazd Kościoła, Rada Kościoła, Zarząd Kościoła i
Przewodniczący Kościoła,
2) dla diecezji - przewodniczący diecezji,
3) dla Seminarium, o którym mowa w ust. 2 pkt 3 - rektor,
4) dla osób prawnych, o których mowa w ust. 2 pkt 4-7 - dyrektor.
4. W sprawach majątkowych Kościół reprezentuje jego Zarząd. Do składania
oświadczeń woli uprawnieni są dwaj członkowie Zarządu Kościoła działający
łącznie, w tym Przewodniczący lub jego zastępca.
5. Zmiana nazwy lub siedziby osób prawnych wymienionych w ust. 2 może być
dokonana przepisami wewnątrzkościelnymi. Zmiany te, na wniosek Zarządu Kościoła,
ogłasza Minister - Szef Urzędu Rady Ministrów w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Art. 5. Inne kościelne jednostki organizacyjne mogą, na wniosek Zarządu
Kościoła, uzyskać osobowość prawną w drodze rozporządzenia Ministra - Szefa
Urzędu Rady Ministrów.
Art. 6. 1. Kościół samodzielnie tworzy, przekształca i znosi kościelne jednostki
organizacyjne, w tym także posiadające osobowość prawną.
2. O faktach wymienionych w ust. 1 Zarząd Kościoła powiadamia niezwłocznie
Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów.
3. Nowo utworzone diecezje Kościoła nabywają osobowość prawną z chwilą
powiadomienia Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów. Odpis powiadomienia, z
umieszczonym na nim potwierdzeniem odbioru, jest dowodem uzyskania osobowości
prawnej.
4. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 2 i 3, powinno zawierać nazwę i siedzibę
kościelnej osoby prawnej, a w odniesieniu do diecezji - także ich zasięg
terytorialny.
5. Odpowiednie powiadomienie następuje również w przypadku powołania lub
odwołania osób sprawujących funkcję organu lub członka organu osoby prawnej,
uprawnionych do składania w imieniu osób prawnych oświadczeń woli. Powiadomienie
obejmuje imię i nazwisko, obywatelstwo oraz miejsce zamieszkania.
Art. 7. Kościelne wydawnictwa, zakłady charytatywno-opiekuńcze, szkoły, placówki
oświatowo-wychowawcze, zakłady opieki zdrowotnej, a także zakłady gospodarcze,
nie posiadające osobowości prawnej, działają w ramach tych kościelnych osób
prawnych, które je powołały.
Art. 8. Kościelna osoba prawna nie odpowiada za zobowiązania innej kościelnej
osoby prawnej.
Rozdział 3
Działalność Kościoła
Art. 9. Kościół swobodnie pełni swoją misję i sprawuje kult publiczny.
Art. 10. 1. Kult publiczny odbywa się w obiektach i na gruntach Kościoła, w
pomieszczeniach służących katechizacji lub organizacjom kościelnym oraz w
miejscach udostępnionych na ten cel przez osoby upoważnione do dysponowania
nimi.
2. Nabożeństwa połączone z obrzędem chrztu odbywające się przy otwartych
akwenach nie wymagają zgłoszenia.
3. Organizowanie imprez o charakterze religijnym na drogach publicznych wymaga
uzgodnienia, w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, z właściwymi organami
rządowej administracji ogólnej bądź organami samorządu terytorialnego.
4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do konduktów pogrzebowych odbywających się
stosownie do miejscowego zwyczaju.
5. Religijne uroczystości pogrzebowe i żałobne mogą być sprawowane na
cmentarzach komunalnych przy zachowaniu obowiązujących przepisów porządkowych.
Art. 11. 1. Świętem adwentystycznym jest sobota.
2. Wierni Kościoła mają prawo do zwolnienia od pracy i nauki na czas święta
adwentystycznego, to jest od zachodu słońca w piątek do zachodu słońca w sobotę.
3. Na prośbę pracownika złożoną na początku okresu zatrudnienia lub w jego
trakcie, nie później jednak niż 7 dni przed dniem zwolnienia, zakład pracy
ustala dla niego indywidualny rozkład czasu pracy. Przepis ten stosuje się
odpowiednio do uczniów i studentów, z tym że szkoły udzielając zwolnień od nauki
określają sposób wyrównania zaległości dydaktycznych spowodowanych zwolnieniem.
Art. 12. 1. Kościół prowadzi konfesyjne nauczanie religii w szkołach publicznych
na zasadach i w trybie przewidzianych w odrębnych przepisach.
2. Oceny z religii wystawiane w punktach katechetycznych są umieszczane na
świadectwach wydawanych przez szkoły publiczne.
Art. 13. 1. Kościelne osoby prawne mają prawo zakładać i prowadzić szkoły oraz
inne placówki oświatowo-wychowawcze i opiekuńczo-wychowawcze na zasadach
określonych w odrębnych przepisach. Mają one charakter adwentystyczny i
podlegają władzy kościelnej.
2. Do nauczycieli, wychowawców i pracowników zatrudnionych w szkołach i innych
placówkach oświatowo-wychowawczych i oświatowo-opiekuńczych, a także seminariach
teologicznych i instytutach misyjnych prowadzonych przez Kościół, o których mowa
w art. 14 ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące uprawnień
nauczycieli, wychowawców oraz pracowników zatrudnionych w szkołach i placówkach
publicznych.
3. Uczącym się w szkołach wymienionych w ust. 1 i 2 przysługują świadczenia
publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz ulgi w opłatach za przejazdy
środkami publicznego transportu zbiorowego na równi z uczniami szkół
publicznych.
Art. 14. 1. Kościół ma prawo do zakładania i prowadzenia seminariów
teologicznych, zwanych także seminariami duchownymi, oraz instytutów misyjnych,
w których kształci według własnego programu kandydatów na duchownych oraz osoby
świeckie przygotowujące się do realizacji misji Kościoła.
2. Wyższe Seminarium Duchowne Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego im. Michała
Beliny-Czechowskiego w Podkowie Leśnej jest wyższą szkołą teologiczną uprawnioną
do nadawania absolwentom tytułu zawodowego licencjata teologii adwentystycznej.
Tytuł ten jest równoważny z tytułem zawodowym licencjata nadawanym przez
państwowe szkoły wyższe.
Art. 15. 1. Kościół ma prawo do zakładania i prowadzenia szkół wyższych. Status
prawny tych szkół, a także tryb i zakres uznawania przez Państwo stopni i
tytułów nadawanych przez te szkoły regulują umowy między Ministrem Edukacji
Narodowej a Zarządem Kościoła.
2. Studentom szkół, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 14 ust. 2, przysługują
świadczenia publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz ulgi w opłatach za
przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego na równi ze studentami
państwowych szkół wyższych.
3. Osobom pozostającym w stosunku pracy w szkołach, o których mowa w ust. 1 oraz
w art. 14 ust. 2, przysługują na równi z odpowiednimi pracownikami państwowych
szkół wyższych świadczenia:
1) publicznych zakładów opieki zdrowotnej,
2) ubezpieczenia społecznego oraz
3) zaopatrzenia emerytalnego pracowników i ich rodzin.
Nauczycielom przysługują ponadto ulgi w opłatach za przejazdy środkami
publicznego transportu zbiorowego na równi z nauczycielami akademickimi.
4. Poręcza się Kościołowi prawo do kształcenia kadr duchownych w
Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie w zakresie teologii
adwentystycznej, w ramach samodzielnej jednostki naukowo-dydaktycznej utworzonej
zgodnie z ustawą o szkolnictwie wyższym.
Art. 16. 1. Studenci teologii otrzymują na czas studiów odroczenie odbywania
zasadniczej służby wojskowej, zaś w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie
wojny mogą być przeznaczeni, stosownie do potrzeb sił zbrojnych, do służby
sanitarnej lub służby w oddziałach obrony cywilnej.
2. Nie powołuje się absolwentów studiów, o których mowa w ust. 1, do odbywania
przeszkolenia wojskowego w okresie przygotowań do uzyskania misji kanonicznej w
ciągu 2 lat od zakończenia studiów.
3. Duchowni po otrzymaniu misji kanonicznej przenoszeni są do rezerwy i nie
odbywają ćwiczeń w czasie pokoju. W razie ogłoszenia mobilizacji oraz w czasie
wojny mogą być oni powołani jedynie do pełnienia funkcji kapelanów wojskowych.
4. W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny właściwe organy wojskowe, w
porozumieniu z Zarządem Kościoła, zapewniają pozostawienie do duszpasterskiej
obsługi ludności niezbędnej liczby duchownych spośród tych, którzy podlegają
mobilizacji.
Art. 17. 1. Żołnierzom pełniącym czynną służbę wojskową zapewnia się możliwość
swobodnego uczestniczenia w praktykach religijnych w soboty, w rozumieniu
przepisu art. 11 ust. 2, oraz w dni świąteczne Kościoła będące dniami ustawowo
wolnymi od pracy, jeżeli nie koliduje to z ważnymi obowiązkami służbowymi.
2. Opiekę duszpasterską na terenie jednostek wojskowych dla żołnierzy, o których
mowa w ust. 1, zapewniają duchowni Kościoła w terminach i na zasadach
uzgodnionych z dowódcą jednostki.
3. Duchownych, o których mowa w ust. 2, wyznacza Zarząd Kościoła w porozumieniu
z Ministrem Obrony Narodowej.
Art. 18. 1. Wiernym przebywającym w szpitalach, prewentoriach i sanatoriach, w
domach pomocy społecznej i w zakładach karnych oraz osobom tymczasowo
aresztowanym i nieletnim przebywającym w zakładach poprawczych i schroniskach
dla nieletnich - zapewnia się prawo do praktyk religijnych, w tym świętowania
soboty i przestrzegania zasad dietetycznych.
2. Przepis ust. 1 ma również zastosowanie do dzieci i młodzieży korzystających z
zorganizowanych form wypoczynku.
3. W celu zaspokojenia potrzeb, o których mowa w ust. 1 i 2, władze kościelne
mogą wyznaczyć kapelanów dla zakładów prowadzonych przez administrację rządową
oraz samorządową.
4. W celu umożliwienia udziału chorych i podopiecznych w nabożeństwach lub
zbiorowych posługach religijnych, kierownicy właściwych zakładów prowadzonych
przez administrację rządową oraz samorządową udostępnią odpowiednie
pomieszczenia.
5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, Minister Edukacji Narodowej oraz
Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z Zarządem Kościoła, w drodze
rozporządzenia, określą zasady organizowania wykonywania praktyk religijnych
właściwych dla wyznania adwentystycznego osobom przebywającym w szpitalach,
prewentoriach i sanatoriach, w domach pomocy społecznej i w zakładach karnych
oraz osobom tymczasowo aresztowanym i nieletnim przebywającym w zakładach
poprawczych i schroniskach dla nieletnich, a także dzieciom i młodzieży
korzystającym z zorganizowanego wypoczynku.
Art. 19. 1. Kościół ma prawo tworzenia organizacji prowadzących działalność o
charakterze religijnym, humanitarnym, charytatywnym, misyjnym,
oświatowo-wychowawczych i kulturowym oraz na rzecz formacji religijnej, kultu
publicznego, nauki adwentystycznej, kształtowania religijno-etycznych postaw
dzieci i młodzieży, przeciwdziałania patologiom społecznym i ich skutkom.
2. Organizacjami adwentystycznymi są, w rozumieniu ustawy, organizacje powstałe
za aprobatą wyrażoną w uchwale Zarządu Kościoła, który zatwierdza kapelana lub
asystenta kościelnego, oraz działające w łączności z Kościołem.
3. Do organizacji adwentystycznych stosuje się przepisy prawa o
stowarzyszeniach, z tym że:
1) Zarządowi Kościoła przysługuje prawo cofnięcia aprobaty, o której mowa w ust.
2,
2) wystąpienie organu nadzorującego lub prokuratora do sądu w wnioskiem o
rozwiązanie stowarzyszenia wymaga uzyskania opinii Zarządu Kościoła,
3) w przypadku likwidacji organizacji adwentystycznej - do jej majątku stosuje
się odpowiednie przepisy o majątku zlikwidowanej kościelnej osoby prawnej, chyba
że statut organizacji adwentystycznej stanowi inaczej.
Art. 20. Kościół, jego osoby prawne i inne jednostki organizacyjne Kościoła
określone w jego Statucie mają prawo prowadzenia właściwej dla każdej z nich
działalności charytatywno-opiekuńczej.
Art. 21. Działalność charytatywno-opiekuńcza Kościoła obejmuje w szczególności:
1) prowadzenie zakładów dla sierot, osób w podeszłym wieku lub niepełnosprawnych
oraz innych osób potrzebujących opieki,
2) prowadzenie szpitali, zakładów i przychodni leczniczych, aptek, ośrodków
zdrowego życia, oświaty zdrowotnej i ekologicznej oraz przeciwdziałania
patologiom społecznym,
3) organizowanie pomocy w zakresie małżeństwa, macierzyństwa i rodziny,
4) organizowanie pomocy sierotom, osobom dotkniętym klęskami żywiołowymi i
epidemiami, ofiarom wojennym, znajdującym się w trudnym położeniu materialnym
lub zdrowotnym rodzinom i osobom, w tym pozbawionym wolności,
5) prowadzenie żłobków, ochronek, burs i schronisk,
6) udzielanie pomocy w zapewnianiu wypoczynku dzieciom i młodzieży znajdującej
się w potrzebie,
7) udzielanie pomocy materialnej młodzieży uczącej się i studiującej, a
znajdującej się w potrzebie,
8) krzewienie idei miłości bliźnich i postaw moralno-społecznych temu
sprzyjających,
9) popularyzowanie postaw prozdrowotnych,
10) upowszechnianie zasad chrześcijańskiego etosu pracy i ekonomiki,
11) przekazywanie za granicę pomocy ofiarom klęsk żywiołowych i osobom
znajdującym się w szczególnej potrzebie.
Art. 22. Środki na realizację działalności charytatywno-opiekuńczej pochodzą w
szczególności z:
1) ofiar pieniężnych i w naturze,
2) spadków, zapisów i darowizn krajowych i zagranicznych,
3) dochodów z imprez i zbiórek publicznych,
4) subwencji, dotacji i ofiar pochodzących od krajowych instytucji i
przedsiębiorstw państwowych, społecznych, wyznaniowych i prywatnych,
5) odpłatności za usługi świadczone przez kościelne instytucje
charytatywno-opiekuńcze,
6) dochodów kościelnych osób prawnych, w tym z ich działalności gospodarczej.
Art. 23. 1. Kościół i jego osoby prawne mają prawo budowy, rozbudowy i
konserwacji obiektów sakralnych, kościelnych oraz cmentarzy.
2. Na wniosek kościelnej osoby prawnej miejscowe plany zagospodarowania
przestrzennego obejmują także inwestycje sakralne i kościelne oraz
adwentystyczne cmentarze wyznaniowe.
3. Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa lub własność gminy, przeznaczone w
miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego na cele sakralne i
kościelne, mogą być kościelnym osobom prawnym oddawane w użytkowanie wieczyste
albo sprzedawane.
Art. 24. Nie pobiera się opłat za użytkowanie wieczyste gruntów oddanych
kościelnym osobom prawnym pod zakłady charytatywno-opiekuńcze i punkty
katechetyczne.
Art. 25. 1. Kościół ma prawo swobodnego drukowania, wydawania i
rozpowszechniania wszelkich publikacji związanych z jego posłannictwem.
2. Kościół ma prawo do posiadania i używania własnych środków społecznego
przekazu na podstawie odrębnych przepisów.
3. Kościół ma prawo do emitowania w publicznych środkach masowego przekazu
nabożeństw oraz własnych programów religijno-moralnych i kulturalnych.
4. Sposób realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 3, regulują umowy z
właściwymi jednostkami publicznej radiofonii i telewizji.
Art. 26. Instytucje państwowe, samorządowe i kościelne współdziałają w ochronie,
konserwacji, udostępnianiu i upowszechnianiu zabytków architektury kościelnej i
sztuki sakralnej oraz ich dokumentacji, muzeów, archiwów i bibliotek będących
własnością kościelną, a także dzieł kultury i sztuki o motywach religijnych,
stanowiących ważną część dziedzictwa kultury.
Rozdział 4
Sprawy majątkowe Kościoła
Art. 27. Kościołowi i jego osobom prawnym przysługuje prawo nabywania,
posiadania i zbywania mienia ruchomego i nieruchomego, nabywania i zbywania
innych praw oraz zarządzania swoim majątkiem.
Art. 28. 1. Majątek i przychody Kościoła oraz jego osób prawnych podlegają
ogólnym przepisom podatkowym, z wyjątkami określonymi w ust. 2-5.
2. Kościół i jego osoby prawne są zwolnione od opodatkowania podatkiem od
nieruchomości - nieruchomości lub ich części, stanowiących ich własność lub
będących w ich władaniu na podstawie innego tytułu prawnego na cele
niemieszkalne, z wyjątkiem części służących do wykonywania działalności
gospodarczej.
3. Zwolnienie od opodatkowania podatkiem od nieruchomości obejmuje nieruchomości
lub ich części przeznaczone na cele mieszkalne duchownych i ewangelistów,
jeżeli:
1) są one wpisane do rejestru zabytków,
2) służą jako internaty przy szkołach i seminariach duchownych oraz domy
duchownych-emerytów i wdów po nich oraz ewangelistów, znajdujące się w domach
kościelnych,
3) znajdują się w budynkach zarządów diecezji i przewodniczących diecezji ,
sekretariatu Przewodniczącego Kościoła i Zarządu Kościoła.
4. Nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez Kościół i jego osoby
prawne w drodze czynności prawnych oraz spadkobrania, zapisu i zasiedzenia jest
zwolnione od opłaty skarbowej, jeżeli ich przedmiotem są:
1) rzeczy i prawa nie przeznaczone do działalności gospodarczej,
2) sprowadzone z zagranicy maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz
papier.
5. Darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą pochodzące od osób
fizycznych są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem
dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie
odbioru oraz - w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie
o przeznaczeniu jej na tę działalność.
6. Nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych, o których mowa w ust. 4, jest
zwolnione od opłaty sądowej, z wyłączeniem opłat kancelaryjnych.
Art. 29. Wolne od opłat celnych są:
1) przesyłane z zagranicy dla kościelnych osób prawnych dary:
a) przeznaczone na cele kultowe, charytatywno-opiekuńcze i
oświatowo-wychowawcze,
b) maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier,
2) wysyłane przez kościelne osoby prawne za granicę dary:
a) na rzecz zagranicznych i międzynarodowych organizacji adwentystycznych,
b) przeznaczone dla ofiar klęsk żywiołowych i osób znajdujących się w
szczególnej potrzebie.
Art. 30. 1. Kościół i jego osoby prawne maja prawo do zbierania ofiar na cele
religijne, kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, naukową,
oświatowo-wychowawczą oraz utrzymanie duchownych i ewangelistów.
2. Zbiórki wymienione w ust. 1 nie wymagają pozwolenia właściwego organu, jeżeli
odbywają się w obrębie terenów kościelnych, kaplic oraz w miejscach i
okolicznościach zwyczajowo przyjętych i w sposób tradycyjnie ustalony.
Art. 31. 1. Kościół może zakładać fundacje. Do fundacji tych stosuje się ogólnie
obowiązujące przepisy o fundacjach, ze zmianami wynikającymi z przepisów ust.
2-5.
2. Niezależnie od nadzoru państwowego, nadzór nad działalnością fundacji
sprawuje Kościół lub jego osoba prawna wskazana w statucie fundacji.
3. W razie stwierdzonych nieprawidłowości w zarządzaniu fundacją, właściwy organ
zwraca się do Kościoła wyznaczając termin nie krótszy niż 3 miesiące na
spowodowanie usunięcia nieprawidłowości. Po bezskutecznym upływie tego terminu
można zastosować środki oznaczone w przepisach o fundacjach.
4. W razie konieczności poddania fundacji zarządowi przymusowemu w myśl
przepisów o fundacjach, będzie on wykonywany przez Zarząd Kościoła.
5. Jeżeli statut fundacji nie stanowi inaczej, w razie jej likwidacji, o
przeznaczeniu jej majątku znajdującego się w kraju lub za granicą zadecyduje
Zarząd Kościoła.
Art. 32. W razie zniesienia kościelnej osoby prawnej, jej majątek przechodzi na
Kościół jako całość.
Art. 33. Niezależnie od ustawowego ubezpieczenia duchownych, Kościół prowadzi
Kościelny Fundusz Socjalny na rzecz duchownych i ich rodzin, który w rozumieniu
ustawy nie jest działalnością gospodarczą.
Rozdział 5
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 34. 1. Przywraca się Kościołowi prawo własności budynku położonego przy ul.
Tureckiej nr 1 w Warszawie w stanie wolnym od obciążeń oraz roszczeń z tytułu
wszelkich nakładów poniesionych przez jej dotychczasowych użytkowników, jak
również z prawem nieodpłatnego użytkowania wieczystego działki gruntu oznaczonej
ewidencyjnie nr 68, o powierzchni 1432 m2, w obrębie 1-03-04, objętej księgą
wieczystą nr hip. 7228.
2. Przyznaje się Kościołowi prawo do nieruchomości zamiennej wraz z budynkiem za
nieruchomość przy ul. Górskiej nr 9 w Warszawie, przeznaczoną na budownictwo
komunalne.
3. Minister - Szef Urzędu Rady Ministrów określi, w drodze zarządzenia,
szczegółowe zasady i tryb regulacji określonych w ust. 1 i 2.
4. Przekazanie własności nieruchomości na podstawie ust. 1 i 2 jest wolne od
podatków i opłat, a wynikające z niego wpisy do ksiąg wieczystych i ich
zakładanie jest wolne od opłat sądowych.
Art. 35. 1. Na wniosek kościelnych osób prawnych wojewoda lub inny organ
wykonujący w imieniu Skarbu Państwa prawa wynikające z własności nieruchomości
albo organy gminy w zakresie swojej właściwości - mogą przekazać nieodpłatnie
Kościołowi i jego osobom prawnym własność nieruchomości lub ich części:
1) jeżeli są one niezbędne do sprawowania kultu religijnego lub działalności
kościelnych osób prawnych w zakresie charytatywno-opiekuńczym lub
oświatowo-wychowawczym,
2) w celu utworzenia gospodarstwa rolnego kościelnych osób prawnych działających
na Ziemiach Zachodnich i Północnych, prowadzących działalność
oświatowo-wychowawczą, opiekuńczo-wychowawczą lub charytatywno-opiekuńczą, o
powierzchni do 15 ha gruntów rolnych łącznie dla jednej kościelnej osoby
prawnej.
2. Przepis art. 34 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
3. Wnioski, o których mowa w ust. 1, mogą być składane w terminie 2 lat od dnia
wejścia w życie ustawy.
Art. 36. 1. Kościelne osoby prawne istniejące w dniu wejścia w życie ustawy
pozostają osobami prawnymi w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Wykaz kościelnych osób prawnych istniejących w dniu wejścia w życie ustawy
określa załącznik do ustawy.
Art. 37. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. (poz. 481)
WYKAZ OSÓB PRAWNYCH KOŚCIOŁA ADWENTYSTÓW DNIA SIÓDMEGO W RZECZYPOSPOLITEJ
POLSKIEJ
I. Diecezje:
Diecezja Południowa
Diecezja Wschodnia
Diecezja Zachodnia
II. Instytucje i organizacje:
Chrześcijańska Służba Charytatywna
Chrześcijański Instytut Wydawniczy "Znaki Czasu"
Dom Opieki "Samarytanin" w Bielsku Białej
Ośrodek Radiowo-Telewizyjny "Głos Nadziei"
III. Seminaria:
Wyższe Seminarium Duchowne Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego im. Michała
Beliny-Czechowskiego w Podkowie Leśnej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 30 czerwca 1995 r.
o stosunku Państwa do Kościoła Polskokatolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz. U. Nr 97, poz. 482)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa stosunek Państwa do Kościoła Polskokatolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej "Kościołem", oraz jego sytuację prawną
i majątkową.
2. W sprawach odnoszących się do Kościoła, nie uregulowanych w ustawie, stosuje
się powszechnie obowiązujące przepisy prawa.
3. Wszelkie zmiany niniejszej ustawy wymagają uprzedniej opinii Rady Synodalnej.
Art. 2. 1. Kościół jest samodzielny i niezależny organizacyjnie od jakiejkolwiek
zagranicznej władzy kościelnej i świeckiej.
2. Kościół pozostaje w jedności wiary i moralności z Polskim Narodowym Kościołem
Katolickim w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej i Kanadzie.
3. Kościół jest członkiem Unii Utrechckiej Kościołów Starokatolickich.
4. Kościół może należeć do innych krajowych i międzynarodowych organizacji o
charakterze ekumenicznym i międzywyznaniowym.
Art. 3. Kościół rządzi się w swoich sprawach własnym Prawem Wewnętrznym,
swobodnie wykonuje władzę duchowną, jurysdykcyjną i samodzielnie zarządza swoimi
sprawami.
Rozdział 2
Osoby prawne Kościoła i ich organy
Art. 4. 1. Organizację Kościoła oraz prawa i obowiązki osób należących do
Kościoła określa jego Prawo Wewnętrzne, uchwalane przez Synod Ogólnopolski.
2. Najwyższym organem prawodawczym w Kościele jest Synod Ogólnopolski.
3. Osobowość prawną posiadają:
1) Kościół jako całość,
2) diecezje,
3) parafie,
4) seminaria duchowne,
5) zakony.
4. Organami osób prawnych wymienionych w ust. 3 są:
1) dla Kościoła jako całości - Synod Ogólnopolski, Rada Synodalna i Zwierzchnik
Kościoła,
2) dla diecezji - biskup-ordynariusz lub administrator diecezji,
3) dla parafii - proboszcz lub administrator parafii,
4) dla seminarium duchownego - rektor,
5) dla zakonu - przełożony lub przełożona.
5. Do składania oświadczeń woli w imieniu Kościoła upoważniona jest Rada
Synodalna, działająca poprzez jej Przewodniczącego wspólnie z Sekretarzem lub
Skarbnikiem.
6. Zmiana nazwy grup osób prawnych, o których mowa w ust. 3, może być dokonana
przepisami wewnątrzkościelnymi. Zmiany te, na wniosek Rady Synodalnej, Minister
- Szef Urzędu Rady Ministrów ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej
Polskiej "Monitor Polski".
Art. 5. Inne jednostki organizacyjne Kościoła mogą, na wniosek Rady Synodalnej,
uzyskać osobowość prawną w drodze rozporządzenia Ministra - Szefa Urzędu Rady
Ministrów.
Art. 6. 1. Kościół samodzielnie tworzy, przekształca i znosi jednostki
organizacyjne, w tym także posiadające osobowość prawną.
2. O faktach wymienionych w ust. 1 władza kościelna powiadamia niezwłocznie
właściwy organ administracji rządowej:
1) odnośnie do osób wymienionych w art. 4 ust. 3 pkt 2 oraz jednostek, które
otrzymały osobowość prawną w drodze rozporządzenia, o którym mowa w art. 5 -
Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów,
2) w pozostałych przypadkach - wojewodę.
3. Nowo utworzone jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt
2-5, nabywają osobowość prawną z chwilą pisemnego powiadomienia właściwego
organu administracji rządowej. Odpis powiadomienia, z umieszczonym na nim
potwierdzeniem odbioru, jest dowodem uzyskania osobowości prawnej.
4. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 2 i 3, powinno zawierać nazwę i siedzibę
kościelnej osoby prawnej, a w odniesieniu do diecezji i parafii - także ich
zasięg terytorialny.
5. Odpowiednie powiadomienie następuje również w przypadku powołania lub
odwołania osób sprawujących funkcję organu lub członka organu osoby prawnej,
uprawnionych do składania w imieniu osób prawnych oświadczeń woli. Powiadomienie
obejmuje imię i nazwisko, obywatelstwo oraz miejsce zamieszkania.
Art. 7. Wydawnictwa, zakłady charytatywno-opiekuńcze oraz zakłady gospodarcze,
nie posiadające osobowości prawnej, działają w ramach kościelnych osób prawnych,
które je powołały.
Art. 8. Kościelna osoba prawna nie odpowiada za zobowiązania innej kościelnej
osoby prawnej.
Rozdział 3
Działalność Kościoła
Art. 9. 1. Kościół swobodnie organizuje i sprawuje kult publiczny.
2. Organizowanie imprez o charakterze religijnym na drogach publicznych wymaga
uzgodnienia, w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, z właściwymi organami
rządowej administracji ogólnej bądź organami samorządu terytorialnego.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do konduktów pogrzebowych odbywających się
stosownie do miejscowego zwyczaju.
4. Religijne uroczystości pogrzebowe i nabożeństwa za zmarłych mogą być
sprawowane na cmentarzach komunalnych przy zachowaniu obowiązujących przepisów
porządkowych.
Art. 10. 1. Kościół prowadzi konfesyjne nauczanie religii w szkołach publicznych
na zasadach i w trybie przewidzianych w odrębnych przepisach.
2. Oceny z religii wystawiane w punktach katechetycznych są umieszczane na
świadectwach wydawanych przez szkoły publiczne.
Art. 11. 1. Kościelne osoby prawne mają prawo zakładać i prowadzić szkoły oraz
inne placówki oświatowo-wychowawcze i opiekuńczo-wychowawcze na zasadach
określonych w odrębnych przepisach.
2. Do nauczycieli, wychowawców i pracowników zatrudnionych w szkołach i innych
placówkach oświatowo-wychowawczych i opiekuńczo-wychowawczych, a także
seminariach duchownych i instytutach misyjnych prowadzonych przez Kościół
stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące uprawnień nauczycieli, wychowawców i
pracowników zatrudnionych w szkołach i placówkach publicznych.
3. Uczącym się w szkołach wymienionych w ust. 1 i 2 przysługują świadczenia
publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz ulgi w opłatach za przejazdy
środkami publicznego transportu zbiorowego na równi z uczniami szkół
publicznych.
Art. 12. 1. Kościół ma prawo do zakładania i prowadzenia seminariów duchownych i
instytutów misyjnych, w których kształci według własnego programu kandydatów na
duchownych oraz osoby świeckie przygotowujące się do realizacji misji Kościoła.
2. Wyższe Seminarium Duchowne Kościoła Polskokatolickiego w Warszawie jest
wyższą szkołą teologiczną uprawnioną do nadawania absolwentom tytułu zawodowego
licencjata teologii starokatolickiej. Tytuł ten jest równoważny z tytułem
zawodowym licencjata nadawanym przez państwowe szkoły wyższe.
Art. 13. 1. Kościół ma prawo do zakładania i prowadzenia szkół wyższych. Status
prawny tych szkół, a także tryb i zakres uznawania przez Państwo stopni i
tytułów nadawanych przez te szkoły regulują umowy między Ministrem Edukacji
Narodowej a Radą Synodalną.
2. Studentom szkół, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 12 ust. 2, przysługują
świadczenia publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz ulgi w opłatach za
przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego na równi ze studentami
państwowych szkół wyższych
3. Osobom pozostającym w stosunku pracy w szkołach, o których mowa w ust. 1 oraz
w art. 12 ust. 2, przysługują na równi z odpowiednimi pracownikami państwowych
szkół wyższych świadczenia:
1) publicznych zakładów opieki zdrowotnej,
2) ubezpieczenia społecznego oraz
3) zaopatrzenia emerytalnego pracowników i ich rodzin.
Nauczycielom przysługują ponadto ulgi w opłatach za przejazdy środkami
publicznego transportu zbiorowego na równi z nauczycielami akademickimi.
4. Poręcza się Kościołowi prawo kształcenia kadr duchownych w Chrześcijańskiej
Akademii Teologicznej w Warszawie w zakresie teologii starokatolickiej w ramach
istniejącej jednostki naukowo-dydaktycznej.
Art. 14. 1. Studenci teologii otrzymują na czas studiów odroczenie odbywania
zasadniczej służby wojskowej, w razie zaś ogłoszenia mobilizacji i w czasie
wojny mogą być przeznaczeni, stosownie do potrzeb sił zbrojnych, do służby
sanitarnej lub służby w obronie cywilnej.
2. Nie powołuje się absolwentów studiów, o których mowa w ust. 1, do odbywania
przeszkolenia wojskowego w okresie przygotowań do święceń w ciągu dwóch lat od
zakończenia studiów.
3. Duchowni po otrzymaniu święceń są przenoszeni do rezerwy i nie odbywają
ćwiczeń wojskowych w czasie pokoju. W razie ogłoszenia mobilizacji oraz w czasie
wojny mogą być oni powołani jedynie do pełnienia funkcji kapelanów wojskowych.
4. W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny właściwe organy wojskowe, w
porozumieniu z biskupem-ordynariuszem lub administratorem diecezji, zapewnią
pozostawienie do duszpasterskiej obsługi ludności niezbędnej liczby duchownych
spośród tych, którzy podlegają mobilizacji.
Art. 15. 1. Żołnierzom pełniącym czynną służbę wojskową zapewnia się możliwość
uczestniczenia - poza terenem jednostek wojskowych - w nabożeństwach i
czynnościach religijnych w niedziele i święta, jeżeli w miejscowości
stacjonowania jednostki wojskowej lub w jej pobliżu znajduje się miejsce kultu
publicznego Kościoła i jeżeli nie koliduje to z ważnymi obowiązkami służbowymi.
2. Opiekę duszpasterską na terenie jednostek wojskowych dla żołnierzy, o których
mowa w ust. 1, zapewniają duchowni Kościoła w terminach uzgodnionych z dowódcami
jednostek.
3. Duchownych, o których mowa w ust. 2, wyznacza Rada Synodalna w porozumieniu z
Ministrem Obrony Narodowej.
Art. 16. 1. Dzieciom i młodzieży przebywającym w zakładach opiekuńczych i
wychowawczych, w sanatoriach, prewentoriach i szpitalach zapewnia się prawo do
udziału w nabożeństwach, uczestniczenia w nauczaniu kościelnym i wykonywania
praktyk religijnych właściwych dla wyznania polskokatolickiego.
2. Dzieciom i młodzieży korzystającym z zorganizowanych form wypoczynku
wakacyjnego zapewnia się prawo uczestniczenia w nabożeństwach i wykonywania
innych praktyk religijnych.
3. Minister Edukacji Narodowej oraz Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w
porozumieniu z Kościołem, w drodze rozporządzenia, określą zasady organizowania
nabożeństw, katechizacji i wykonywania innych praktyk religijnych właściwych dla
wyznania polskokatolickiego dzieciom i młodzieży przebywającym w zakładach
opiekuńczych i wychowawczych, sanatoriach, prewentoriach i szpitalach oraz
korzystającym z zorganizowanego wypoczynku.
Art. 17. 1. Prawo wykonywania praktyk religijnych i korzystania z opieki
duszpasterskiej zapewnia się też osobom przebywającym w zakładach opieki
zdrowotnej oraz domach pomocy społecznej, a także osobom tymczasowo
aresztowanym, skazanym oraz nieletnim przebywającym w zakładach poprawczych i
schroniskach dla nieletnich.
2. Nabożeństwa dla osób, o których mowa w ust. 1, odbywają się w kaplicach lub
innych pomieszczeniach udostępnianych na ten cel przez kierowników zakładów
prowadzonych przez państwo lub samorząd terytorialny.
3. Do wyznaczania kapelanów w zakładach prowadzonych przez państwo lub samorząd
terytorialny, w celu zaspokajania potrzeb określonych w ust. 1, jest uprawniona
Rada Synodalna.
Art. 18. 1. Kościół może tworzyć własne organizacje kościelne w celu realizacji
zadań wynikających z jego misji.
2. Organizacje, o których mowa w ust. 1, mają na celu w szczególności
działalność na rzecz formacji religijnej, kultu publicznego, nauki
polskokatolickiej, działalność charytatywno-opiekuńczą oraz kształtowanie postaw
religijno-etycznych dzieci i młodzieży.
3. Władze kościelne czuwają nad zgodnością działania organizacji z ich celami
religijnymi i etycznymi.
4. Do organizacji, o których mowa w 1, nie stosuje się prawa o stowarzyszeniach.
5. Organizacje, o których mowa w ust. 1, mogą uzyskiwać osobowość prawną w
trybie określonym w art. 5.
Art. 19. 1. Kościelne osoby prawne mogą realizować inwestycje sakralne i
kościelne.
2. Na wniosek kościelnej osoby prawnej miejscowe plany zagospodarowania
przestrzennego obejmują także inwestycje, o których mowa w ust. 1, oraz
polskokatolickie cmentarze wyznaniowe.
Art. 20. Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa lub własność gminy,
przeznaczone w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego na potrzeby
Kościoła, na wniosek kościelnych osób prawnych mogą być im oddawane w wieczyste
użytkowanie lub sprzedawane.
Art. 21. Nie pobiera się opłat za użytkowanie wieczyste gruntów oddanych na
potrzeby zakładów charytatywno-opiekuńczych i punktów katechetycznych.
Art. 22. Parafie mają prawo posiadania cmentarzy grzebalnych, poszerzania ich,
zakładania i zarządzania nimi.
Art. 23. 1. Kościół ma prawo emitowania w publicznych środkach masowego przekazu
nabożeństw oraz swoich programów religijno-moralnych, społecznych i
kulturalnych.
2. Sposób realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1, określi porozumienie
między Kościołem a właściwą jednostką publicznej radiofonii i telewizji.
Art. 24. Osoby prawne Kościoła mają prawo zakładania i prowadzenia własnych
archiwów, muzeów i zbiorów bibliotecznych.
Art. 25. Instytucje państwowe, samorządowe i kościelne współdziałają w ochronie,
konserwacji, udostępnianiu i upowszechnianiu zabytków architektury kościelnej i
sztuki sakralnej oraz ich dokumentacji, muzeów, archiwów i bibliotek będących
własnością kościelną, a także dzieł kultury i sztuki o motywach religijnych,
stanowiących ważną część dziedzictwa kultury polskiej.
Rozdział 4
Sprawy majątkowe Kościoła
Art. 26. Kościołowi i jego osobom prawnym przysługuje prawo nabywania,
posiadania i zbywania mienia ruchomego i nieruchomego, nabywania i zbywania
innych praw oraz swobodnego zarządzania swoim majątkiem.
Art. 27. 1. Majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym
przepisom podatkowym, z wyjątkami określonymi w ust. 2-5.
2. Kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania podatkiem od
nieruchomości - nieruchomości lub ich części przeznaczonych na cele
niemieszkalne, z wyjątkiem części przeznaczonej na wykonywanie działalności
gospodarczej.
3. Zwolnienie od opodatkowania podatkiem od nieruchomości obejmuje nieruchomości
lub ich części przeznaczone na cele mieszkalne duchownych, jeżeli:
1) są one wpisane do rejestru zabytków,
2) służą jako internaty przy szkołach i seminariach duchownych,
3) znajdują się w budynkach diecezji, zwierzchników diecezji, ich sufraganów,
Zwierzchnika Kościoła i Rady Synodalnej.
4. Nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez kościelne osoby prawne w
drodze czynności prawnych oraz spadkobrania, zapisu i zasiedzenia jest zwolnione
od opłaty skarbowej, jeżeli ich przedmiotem są:
1) rzeczy i prawa nie przeznaczone do działalności gospodarczej,
2) sprowadzane z zagranicy maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz
papier.
5. Darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą pochodzące od osób
fizycznych są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem
dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie
odbioru oraz - w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie
o przeznaczeniu jej na tę działalność.
6. Nabywanie i zbywanie rzeczy oraz praw majątkowych, o których mowa w ust. 4,
jest zwolnione od opłat sądowych, z wyłączeniem opłat kancelaryjnych.
Art. 28. Wolne od opłat celnych są:
1) przesyłane z zagranicy dla kościelnych osób prawnych dary:
a) przeznaczone na cele kultowe, charytatywno-opiekuńcze i
oświatowo-wychowawcze,
b) maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier,
2) wysyłane przez kościelne osoby prawne za granicę dary:
a) na rzecz zagranicznych i międzynarodowych organizacji kościelnych i
społecznych,
b) przeznaczone dla ofiar klęsk żywiołowych i osób znajdujących się w potrzebie.
Art. 29. 1. Kościelne osoby prawne mają prawo do zbierania ofiar na cele
religijne, kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, naukową, oświatową i
wychowawczą oraz utrzymanie duchownych i zakonów.
2. Zbiórki wymienione w ust. 1 nie wymagają zezwolenia, jeżeli odbywają się w
obrębie terenów kościelnych, kaplic oraz w miejscach i okolicznościach
zwyczajowo przyjętych i w sposób tradycyjnie ustalony.
Art. 30. 1. Kościelne osoby prawne mogą zakładać fundacje. Do fundacji tych
stosuje się ogólnie obowiązujące przepisy o fundacjach ze zmianami wynikającymi
z przepisów ust. 2-5.
2. Niezależnie od nadzoru państwowego, nadzór nad działalnością fundacji
sprawuje kościelna osoba prawna będąca fundatorem lub wskazana w statucie
fundacji.
3. W razie stwierdzenia nieprawidłowości w zarządzaniu fundacją, właściwy organ
państwowy zwraca się do kościelnej osoby prawnej sprawującej nadzór nad
fundacją, wyznaczając termin nie krótszy niż 3 miesiące na spowodowanie
usunięcia nieprawidłowości. Po bezskutecznym upływie tego terminu można
zastosować środki oznaczone w przepisach o fundacjach.
4. W razie konieczności poddania fundacji zarządowi przymusowemu, w myśl
przepisów o fundacjach, zarząd ten będzie sprawowała kościelna osoba prawna
wyznaczona przez Radę Synodalną.
5. Jeżeli statut fundacji nie stanowi inaczej, w razie jej likwidacji:
1) do jej majątku znajdującego się w kraju stosuje się odpowiednio przepis art.
31,
2) o przeznaczeniu jej majątku znajdującego się za granicą zadecyduje Rada
Synodalna.
Art. 31. W razie zniesienia kościelnej osoby prawnej, jej majątek przechodzi na
własność Kościoła jako całości.
Art. 32. Niezależnie od ustawowego ubezpieczenia duchownych, kościelne osoby
prawne mogą prowadzić wewnętrzną działalność ubezpieczeniową na rzecz
duchownych, która w rozumieniu ustawy nie jest działalnością gospodarczą.
Rozdział 5
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 33. 1. Nieruchomości lub ich części, pozostające w dniu wejścia w życie
ustawy we władaniu kościelnych osób prawnych, stają się z mocy prawa ich
własnością, o ile nie narusza to praw niepaństwowych i niesamorządowych osób
trzecich.
2. Stwierdzenie nabycia prawa własności następuje w drodze decyzji wojewody.
3. Nabycie własności nieruchomości lub ich części na podstawie ust. 1 jest wolne
od podatków i opłat związanych z tym nabyciem, a wynikające z niego wpisy do
ksiąg wieczystych i ich zakładanie są wolne od opłat.
4. Postępowanie sądowe lub administracyjne dotyczące nieruchomości, o których
mowa w ust. 1, ulega zawieszeniu, a sądy lub organy administracji państwowej
przekazują ich akta organowi, o którym mowa w ust. 2.
5. Organ, który wydał decyzję ostateczną określoną w ust. 2, zawiadamia o niej
sąd lub organ administracji państwowej, który zawiesił postępowanie, zwracając
akta sprawy. Sąd lub organ administracji państwowej umorzy postępowanie.
Art. 34. 1. Na wniosek kościelnych osób prawnych wojewoda lub inny organ
wykonujący, w imieniu Skarbu Państwa, prawa wynikające z własności nieruchomości
albo organy gmin w zakresie swoich właściwości - mogą nieodpłatnie przekazać
Kościołowi lub jego osobom prawnym własność nieruchomości lub ich części:
1) jeżeli są one niezbędne do sprawowania kultu religijnego lub działalności
kościelnych osób prawnych w zakresie charytatywno-opiekuńczym lub
oświatowo-wychowawczym,
2) w celu utworzenia lub powiększenia gospodarstwa rolnego parafii działających
na Ziemiach Zachodnich i Północnych, o powierzchni do 15 ha użytków rolnych
łącznie dla jednej parafii.
2. Przepis art. 33 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
3. Wnioski, o których mowa w ust. 1, mogą być składane w terminie 2 lat od dnia
wejścia w życie ustawy.
Art. 35. 1. Kościelne osoby prawne istniejące w dniu wejścia w życie ustawy
pozostają osobami prawnymi w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Wykaz kościelnych osób prawnych istniejących w dniu wejścia w życie ustawy
określa załącznik do ustawy.
Art. 36. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. (poz. 482)
WYKAZ OSÓB PRAWNYCH KOŚCIOŁA POLSKOKATOLICKIEGO W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
I. Diecezje i parafie
1. Diecezja Krakowsko-Częstochowska
Parafia Bażanówka
Parafia Bielsko-Biała
Parafia Bolesław
Parafia Bukowno
Parafia Częstochowa
Parafia Hucisko
Parafia Jaćmierz
Parafia Jastkowice
Parafia Kielce
Parafia Wniebowstąpienia Pańskiego - Kraków
Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny - Kraków
Parafia Zmartwychwstania Pańskiego - Kraków
Parafia Krzykawa
Parafia Libiąż
Parafia Łęki Dukielskie
Parafia Okół
Parafia Osówka
Parafia Ostrowiec Świętokrzyski
Parafia Podgórze Boryjskie
Parafia Rokitno Szlacheckie
Parafia Sanok
Parafia Skadla
Parafia Skarżysko-Kamienna
Parafia Sosnowiec
Parafia Strzyżowice
Parafia Tarłów
Parafia Tarnów
2. Diecezja Warszawska
Parafia Bydgoszcz
Parafia Chełm
Parafia Dąbrówka
Parafia Długi Kąt
Parafia Elbląg
Parafia Gdańsk
Parafia Gdynia
Parafia Gorzków
Parafia Grudki
Parafia Grudziądz
Parafia Horodło
Parafia Kosarzew
Parafia Lębork
Parafia Lipa Lubelska
Parafia Lublin
Parafia Maciejów Stary
Parafia Majdan Leśniowski
Parafia Majdan Nepryski
Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy - Łódź
Parafia Świętej Rodziny - Łódź
Parafia Olsztyn
Parafia Ruda Huta
Parafia Sieradz
Parafia Studzianki Pancerne
Parafia Świeciechów
Parafia Tarnogóra
Parafia Tolkmicko
Parafia Tomaszów Mazowiecki
Parafia Toruń
Parafia Turowiec
Parafia Dobrego Pasterza - Warszawa
Parafia Świętego Ducha - Warszawa
Parafia Zamość
Parafia Żółkiewka
3. Diecezja Wrocławska
Parafia Boguszów-Gorce
Parafia Bukowo Morskie
Parafia Duszniki-Zdrój
Parafia Gorzów Wielkopolski
Parafia Gozdnica
Parafia Jelenia Góra
Parafia Kotłów
Parafia Legnica
Parafia Leszno
Parafia Lubawka
Parafia Małomice
Parafia Obórki
Parafia Ostrów Wielkopolski
Parafia Poznań
Parafia Stargard Szczeciński
Parafia Strzyżew
Parafia Szczecin
Parafia Świdnica
Parafia Wałbrzych
Parafia Wrocław
Parafia Ząbkowice Śląskie
Parafia Zielona Góra
Parafia Złotoryja
Parafia Żagań
Parafia Żary
Parafia Żarki
II. Seminaria
Wyższe Seminarium Duchowne Kościoła Polskokatolickiego w Warszawie.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
POROZUMIENIE
sporządzone w Marakeszu dnia 15 kwietnia 1994 r.
ustanawiające Światową Organizację Handlu (WTO).
(Dz. U. z 1995 r. Nr 98, poz. 483)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 15 kwietnia 1994 r. zostało sporządzone w Marakeszu Porozumienie
ustanawiające Światową Organizację Handlu (WTO) w następującym brzmieniu:
Przekład
POROZUMIENIE Z MARAKESZU USTANAWIAJĄCE ŚWIATOWĄ ORGANIZACJĘ HANDLU
Strony niniejszego Porozumienia, uznając, iż ich stosunki w dziedzinie handlu i
przedsięwzięć gospodarczych powinny zmierzać do podniesienia standardu życia,
zapewnienia pełnego zatrudnienia oraz wysokiego i stale rosnącego poziomu
dochodów realnych i efektywnego popytu, jak również rozwoju produkcji i handlu
towarami i usługami przy optymalnym wykorzystaniu światowych zasobów zgodnie z
celami trwałego rozwoju, mając przy tym na względzie ochronę i zachowanie
środowiska i zwiększenie środków na realizację tego celu zgodnie z ich
potrzebami na różnych poziomach rozwoju gospodarczego, uznając ponadto, że
potrzebne są skuteczne wysiłki w celu zapewnienia, by kraje rozwijające się, a
zwłaszcza najmniej rozwinięte spośród nich, mogły uzyskać taki udział we
wzroście handlu międzynarodowego, jaki odpowiada potrzebom ich rozwoju
gospodarczego, pragnąc przyczynić się do realizacji tych zamierzeń przez
przystępowanie do wzajemnych i wspólnie korzystnych przedsięwzięć zmierzających
do znacznego obniżenia taryf celnych i innych barier w handlu oraz do usunięcia
dyskryminacyjnego traktowania w międzynarodowych stosunkach handlowych,
postanawiając zatem rozwinąć zintegrowany, skuteczniejszy i trwały wielostronny
system handlowy, obejmujący Układ ogólny w sprawie taryf celnych i handlu,
wyniki poprzednich starań o liberalizację handlu oraz wszystkie rezultaty Rundy
Urugwajskiej wielostronnych negocjacji handlowych, zdecydowane zachować
podstawowe zasady i sprzyjać realizacji celów przyświecających wielostronnemu
systemowi handlowemu, uzgadniają, co następuje:
Artykuł I
Ustanowienie Organizacji
Niniejszym ustanawia się Światową Organizację Handlu (zwaną dalej WTO).
Artykuł II
Zakres działania WTO
1. WTO będzie stanowić wspólne ramy instytucjonalne dla stosunków handlowych,
utrzymywanych między jego Członkami, w sprawach dotyczących porozumień i
związanych z nimi instrumentów prawnych zawartych w załącznikach do niniejszego
porozumienia.
2. Porozumienia i związane z nimi instrumenty prawne zawarte w załącznikach 1, 2
i 3 (zwane dalej "Wielostronnymi porozumieniami handlowymi") stanowią integralne
części niniejszego porozumienia wiążące dla wszystkich Członków.
3. Porozumienia i związane z nimi instrumenty prawne zawarte w załączniku 4
(zwane dalej "Fakultatywnymi porozumieniami handlowymi") stanowią również część
porozumienia dla tych Członków, którzy je przyjęli, i są dla tych Członków
wiążące. Porozumienia zawarte w załączniku 4 nie stwarzają ani obowiązków, ani
praw dla Członków, którzy ich nie przyjęli.
4. Układ ogólny w sprawie taryf celnych i handlu 1994 wymieniony w załączniku 1A
(zwany dalej GATT 1994) jest pod względem prawnym odrębny od Układu ogólnego w
sprawie taryf celnych i handlu z dnia 30 października 1947r., dołączonego do
Aktu końcowego przyjętego na zakończenie drugiej sesji Komitetu Przygotowawczego
Konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie handlu i zatrudnienia, z
późniejszymi korektami, poprawkami lub zmianami (zwanego dalej GATT 1947).
Artykuł III
Funkcje WTO
1. WTO będzie ułatwiać wprowadzenie, stosowanie i funkcjonowanie niniejszego
porozumienia i Wielostronnych porozumień handlowych, sprzyjać realizacji ich
celów, a także stworzy ramy wprowadzania, stosowania i funkcjonowania
Fakultatywnych porozumień handlowych.
2. WTO będzie stanowić forum negocjacji dotyczących wielostronnych stosunków
handlowych jego Członków w dziedzinach objętych porozumieniami wymienionymi w
załącznikach do niniejszego porozumienia. WTO może również stanowić forum dla
dalszych negocjacji pomiędzy Członkami w sprawie wielostronnych stosunków
handlowych oraz stanowić ramy dla wdrażania wyników tych negocjacji, o czym może
zadecydować Konferencja Ministerialna.
3. WTO będzie administrować Uzgodnieniem w sprawie zasad i procedur regulujących
rozstrzyganie sporów (zwanym dalej Uzgodnieniem o rozstrzyganiu sporów lub DSU),
zawartym w załączniku 2 do niniejszego porozumienia.
4. WTO będzie administrować Mechanizmem przeglądu polityki handlowej (zwanym
dalej TPRM), zawartym w załączniku 3 do niniejszego porozumienia.
5. W celu osiągnięcia większej spójności w formułowaniu globalnej polityki
gospodarczej WTO będzie współpracować według właściwości z Międzynarodowym
Funduszem Walutowym oraz z Międzynarodowym Bankiem Odbudowy i Rozwoju i jego
afiliowanymi agendami.
Artykuł IV
Struktura WTO
1. Powołana będzie Konferencja Ministerialna złożona z przedstawicieli
wszystkich Członków, która będzie zbierała się przynajmniej raz na dwa lata.
Konferencja Ministerialna będzie realizowała funkcje WTO i podejmowała w tym
celu odpowiednie działania. Konferencja Ministerialna będzie uprawniona do
podejmowania decyzji we wszystkich sprawach związanych z Wielostronnymi
porozumieniami handlowymi na wniosek Członka, przy zachowaniu wymogów co do
trybu podejmowania decyzji przewidzianych w niniejszym porozumieniu oraz w
odpowiednim Wielostronnym porozumieniu handlowym.
2. Powołana będzie Rada Generalna złożona z przedstawicieli wszystkich Członków,
która będzie zbierała się w miarę potrzeby. Rada Generalna będzie pełniła
funkcje Konferencji Ministerialnej w przerwach między jej sesjami.
Rada Generalna będzie też wykonywała czynności przypisane jej niniejszym
porozumieniem. Rada Generalna ustanowi swój regulamin postępowania oraz będzie
zatwierdzać regulaminy postępowania komitetów, o których mowa w ustępie 7.
3. Rada Generalna będzie zbierała się w miarę potrzeby w celu wykonywania
czynności Organu Rozstrzygania Sporów, przewidzianego w Uzgodnieniu o
rozstrzyganiu sporów. Organ Rozstrzygania Sporów może mieć swego własnego
przewodniczącego i ustanowi taki regulamin postępowania, jaki uzna za konieczny
dla spełniania tych czynności.
4. Rada Generalna będzie zbierała się w miarę potrzeby w celu wykonywania
czynności Organu Przeglądu Polityki Handlowej przewidzianego w TPRM. Organ
Przeglądu Polityki Handlowej może mieć swego własnego przewodniczącego i
ustanowi taki regulamin postępowania, jaki uzna za konieczny dla spełniania tych
czynności.
5. Powołana będzie Rada do spraw Handlu Towarami, Rada do spraw Handlu Usługami
oraz Rada do spraw Handlowych Aspektów Praw Własności Intelektualnej (zwana
dalej Radą do spraw TRIPS), które będą działały pod ogólnym kierownictwem Rady
Generalnej. Rada do spraw Handlu Towarami będzie nadzorowała funkcjonowanie
Wielostronnych porozumień handlowych wymienionych w załączniku 1A. Rada do spraw
Handlu Usługami będzie nadzorowała funkcjonowanie Układu ogólnego w sprawie
handlu usługami (dalej zwanego GATS). Rada do spraw Handlowych Aspektów Praw
Własności Intelektualnej będzie nadzorowała funkcjonowanie porozumienia w
sprawie handlowych aspektów własności intelektualnej (zwanego dalej
Porozumieniem w sprawie TRIPS). Rady te będą pełniły funkcje wyznaczone dla nich
odpowiednimi porozumieniami i przez Radę Generalną. Ustanowią one swoje
regulaminy postępowania podlegające zatwierdzeniu przez Radę Generalną.
Członkostwo w tych Radach będzie otwarte dla przedstawicieli wszystkich
Członków. Rady te będą zbierały się w miarę potrzeby w celu wypełniania swoich
funkcji.
6. Rada do spraw Handlu Towarami, Rada do spraw Handlu Usługami oraz Rada do
spraw TRIPS mogą w miarę potrzeby ustanawiać swoje organy pomocnicze. Organy te
ustanowią swoje regulaminy postępowania podlegające zatwierdzeniu przez
odpowiednie Rady.
7. Konferencja Ministerialna powoła Komitet do spraw Handlu i Rozwoju, Komitet
do spraw Ograniczeń Wprowadzanych dla Ochrony Bilansu Płatniczego oraz Komitet
do spraw Budżetu, Finansów i Administracji, które będą pełniły funkcje
przewidziane dla nich niniejszym porozumieniem i Wielostronnymi porozumieniami
handlowymi oraz wszelkie dodatkowe funkcje wyznaczone dla nich przez Radę
Generalną, oraz może ustanowić dodatkowe Komitety o takich zakresach czynności,
jakie uzna za stosowne. W zakres funkcji Komitetu do spraw Handlu i Rozwoju będą
wchodzić okresowe przeglądy specjalnych postanowień wielostronnych porozumień
handlowych działających na korzyść Członków - krajów najmniej rozwiniętych i
występowanie do Rady Generalnej o podjęcie odpowiednich działań. Członkostwo w
tych Komitetach jest otwarte dla przedstawicieli wszystkich Członków.
8. Organy przewidziane Fakultatywnymi porozumieniami handlowymi będą wypełniały
funkcje przewidziane dla nich tymi porozumieniami i będą działały w ramach
instytucjonalnych WTO. Organy te będą regularnie informować Radę Generalną o
swojej działalności.
Artykuł V
Stosunki z innymi organizacjami
1. Rada Generalna podejmie odpowiednie kroki dla ustanowienia efektywnej
współpracy z innymi organizacjami międzyrządowymi, których działalność ma
związek z funkcjami WTO.
2. Rada Generalna może podjąć odpowiednie działania dotyczące prowadzenia
konsultacji i współpracy z organizacjami pozarządowymi zajmującymi się sprawami
powiązanymi z działalnością WTO.
Artykuł VI
Sekretariat
1. Ustanawia się Sekretariat WTO (zwany dalej Sekretariatem), kierowany przez
Dyrektora Generalnego.
2. Konferencja Ministerialna mianuje Dyrektora Generalnego i ustanowi przepisy
regulujące uprawnienia, obowiązki, warunki zatrudnienia i kadencję Dyrektora
Generalnego.
3. Dyrektor Generalny będzie mianował członków personelu Sekretariatu i ustalał
ich obowiązki oraz warunki zatrudnienia zgodnie z przepisami przyjętymi przez
Konferencję Ministerialną.
4. Obowiązki Dyrektora Generalnego i personelu Sekretariatu będą miały charakter
ściśle międzynarodowy. Wypełniając swoje obowiązki Dyrektor Generalny i personel
Sekretariatu nie będą zabiegać o instrukcje ani stosować się do instrukcji
jakiegokolwiek rządu, ani jakiejkolwiek władzy spoza WTO. Powstrzymają się od
jakichkolwiek działań, które mogą wywrzeć negatywny wpływ na ich status jako
funkcjonariuszy międzynarodowych. Członkowie WTO będą uznawać międzynarodowy
charakter obowiązków Dyrektora Generalnego i personelu Sekretariatu i nie będą
ubiegać się o wpływ na wykonywanie przez nich tych czynności.
Artykuł VII
Budżet i składki członkowskie
1. Dyrektor Generalny będzie przedstawiał Komitetowi Budżetu, Finansów i
Administracji projekt budżetu rocznego i sprawozdanie finansowe WTO. Komitet
Budżetu, Finansów i Administracji będzie dokonywał oceny projektu budżetu
rocznego i sprawozdania finansowego, przedstawionych przez Dyrektora
Generalnego, i proponował stosowne zalecenia Radzie Generalnej. Projekt budżetu
rocznego będzie podlegał zatwierdzeniu przez Radę Generalną.
2. Komitet Budżetu, Finansów i Administracji będzie przedstawiał Radzie
Generalnej projekty przepisów finansowych, wśród nich postanowienia ustalające:
a) wielkość składek wnoszonych przez Członków na pokrycie kosztów WTO oraz
b) środki, jakie mają być podjęte wobec Członków zalegających z wpłatami.
Przepisy finansowe będą oparte, o ile to będzie możliwe, na przepisach i
praktykach GATT 1947.
3. Rada Generalna będzie zatwierdzać przepisy finansowe i projekt budżetu
rocznego większością dwóch trzecich głosów, stanowiącą ponad połowę Członków
WTO.
4. Każdy Członek będzie bezzwłocznie dokonywać na rzecz WTO wpłaty swego udziału
w kosztach, zgodnie z przepisami finansowymi przyjętymi przez Radę Generalną.
Artykuł VIII
Status WTO
1. WTO będzie posiadać osobowość prawną i uzyska od każdego ze swych Członków
taką zdolność prawną, jaka może być konieczna do wykonywania jej funkcji.
2. WTO uzyska od każdego ze swych Członków takie przywileje i immunitety, jakie
są konieczne do wykonywania jej funkcji.
3. Funkcjonariusze WTO i przedstawiciele jej Członków również uzyskają od
każdego z Członków takie przywileje i immunitety, jakie są konieczne do
niezależnego wykonywania ich funkcji związanych z WTO.
4. Przywileje i immunitety, które mają być przyznane przez Członków dla WTO, jej
funkcjonariuszom i przedstawicielom Członków, będą podobne do przywilejów i
immunitetów przewidzianych w Konwencji o przywilejach i immunitetach organizacji
wyspecjalizowanych, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych
dnia 21 listopada 1947 r.
5. WTO może zawrzeć porozumienie w sprawie swojej siedziby.
Artykuł IX
Podejmowanie decyzji
1. WTO będzie kontynuowała praktykę podejmowania decyzji w drodze consensusu,
stosowaną w ramach GATT 1947. Jeżeli decyzja nie może być podjęta w drodze
consensusu, sprawa będąca przedmiotem decyzji będzie rozstrzygana w drodze
głosowania, chyba że przepisy stanowią inaczej. Na sesjach Konferencji
Ministerialnej i Rady Generalnej każdy Członek WTO będzie miał jeden głos.
Wspólnoty Europejskie, korzystając ze swego prawa głosu, będą miały liczbę
głosów równą liczbie ich państw członkowskich będących członkami WTO. Jeżeli w
niniejszym porozumieniu lub w odpowiednim Wielostronnym porozumieniu handlowym
nie przewidziano inaczej, decyzje Konferencji Ministerialnej oraz Rady
Generalnej będą podejmowane większością oddanych głosów.
2. Konferencja Ministerialna i Rada Generalna będą mieć wyłączne uprawnienia
dokonywania interpretacji niniejszego porozumienia oraz Wielostronnych
porozumień handlowych. W przypadku interpretacji jakiegokolwiek Wielostronnego
porozumienia handlowego zawartego w załączniku 1 będą one wykonywały takie
uprawnienia na podstawie zalecenia Rady nadzorującej działanie odnośnego
porozumienia. Decyzja przyjmująca interpretacje będzie podejmowana większością
trzech czwartych Członków. Postanowienia niniejszego ustępu nie będą
wykorzystywane w sposób naruszający postanowienia artykułu X w sprawie
dokonywania poprawek.
3. W wyjątkowych okolicznościach Konferencja Ministerialna może zawiesić
zobowiązanie nałożone na Członka przez niniejsze porozumienie lub przez
jakiekolwiek Wielostronne porozumienie handlowe, pod warunkiem że taka decyzja
uzyska aprobatę trzech czwartych Członków, o ile niniejszy ustęp nie stanowi
inaczej.
a) Wniosek o zawieszenie, dotyczący niniejszego porozumienia, powinien być
skierowany do Konferencji Ministerialnej w celu rozpatrzenia zgodnie z praktyką
podejmowania decyzji w drodze consensusu. Konferencja Ministerialna wyznaczy
termin nie przekraczający dziewięćdziesięciu dni w celu rozpatrzenia sprawy.
Jeżeli w tym okresie consensus nie zostanie osiągnięty, decyzja w sprawie
zawieszenia zobowiązań będzie podjęta większością trzech czwartych4 Członków.
b) Wniosek o zawieszenie, dotyczący Wielostronnych porozumień handlowych
zawartych w załącznikach 1A lub 1B, lub 1C i załącznikach do nich, powinien być
skierowany najpierw odpowiednio do Rady do spraw Handlu Towarami, Rady do spraw
Handlu Usługami lub Rady do spraw TRIPS w celu rozpatrzenia w terminie nie
przekraczającym dziewięćdziesięciu dni. Po upływie tego terminu właściwa Rada
przedstawi sprawozdanie Konferencji Ministerialnej.
4. Decyzja Konferencji Ministerialnej przyznająca zawieszenie będzie stwierdzała
wyjątkowe okoliczności uzasadniające taką decyzję, zasady i warunki stosowania
zawieszenia oraz termin upływu jego ważności. Każde zawieszenie przyznane na
okres dłuższy niż jeden rok będzie poddane przeglądowi przez Konferencję
Ministerialną nie później niż rok po jego udzieleniu, a następnie w każdym
kolejnym roku aż do jego wygaśnięcia. W trakcie każdego przeglądu Konferencja
Ministerialna zbada, czy szczególne okoliczności uzasadniające zawieszenie nadal
istnieją oraz czy spełnione zostały zasady i warunki, którymi obwarowano takie
zawieszenie. Na podstawie dorocznego przeglądu Konferencja Ministerialna może
przedłużyć, zmienić lub zakończyć zawieszenie.
5. Decyzje podjęte w oparciu o jakiekolwiek z Fakultatywnych porozumień
handlowych, w tym jakiekolwiek decyzje interpretacyjne i zawieszenia, będą
objęte postanowieniami tego porozumienia.
Artykuł X
Poprawki
1. Każdy Członek WTO może wnieść propozycje poprawki do postanowień niniejszego
porozumienia lub Wielostronnych porozumień handlowych wymienionych w załączniku
1 poprzez skierowanie takiej propozycji do Konferencji Ministerialnej. Rady
wymienione w ustępie 5 artykułu IV mogą również przedstawiać Konferencji
Ministerialnej propozycje dokonania poprawek w odpowiednim porozumieniu
handlowym wymienionym w załączniku 1, którego funkcjonowanie nadzorują. Decyzja
Konferencji Ministerialnej o skierowanie proponowanej poprawki do akceptacji
Członków będzie wymagała consensusu przez okres dziewięćdziesięciu dni od
formalnego przedłożenia tej propozycji Konferencji Ministerialnej, chyba że
Konferencja Ministerialna zadecyduje o przedłużeniu tego okresu. Jeżeli nie
stosuje się postanowień ustępów 2, 5 lub 6,w takiej decyzji zostanie określone,
czy mają do niej zastosowanie postanowienia ustępów 3 lub 4. Jeżeli consensus
zostanie osiągnięty, Konferencja Ministerialna niezwłocznie przedłoży
proponowaną poprawkę Członkom do akceptacji. Przy braku consensusu w wyznaczonym
terminie Konferencja Ministerialna podejmie decyzję większością dwóch trzecich
Członków, czy przedstawić propozycję poprawki Członkom do akceptacji. Z
wyjątkiem postanowień ustępów 2, 5 i 6, do proponowanej poprawki będą miały
zastosowanie postanowienia ustępu 3, chyba że Konferencja Ministerialna
postanowi większością trzech czwartych Członków o zastosowaniu ustępu 4.
2. Poprawki do postanowień niniejszego artykułu oraz do postanowień artykułów
wymienionych poniżej mogą wejść w życie dopiero po akceptacji przez wszystkich
Członków:
artykułu IX niniejszego porozumienia;
artykułów I i II GATT 1994;
artykułu II ustęp 1 GATS;
artykułu 4 Porozumienia w sprawie TRIPS.
3. Poprawki do postanowień niniejszego porozumienia lub do Wielostronnych
porozumień handlowych zawartych w załącznikach 1A i 1C, innych niż postanowienia
wymienione w ustępach 2 i 6, mogące spowodować zmianę praw i obowiązków
Członków, wejdą w życie dla Członków, którzy je przyjęli, po uprzednim przyjęciu
przez dwie trzecie Członków, a następnie dla każdego innego Członka po ich
akceptacji przez niego. Konferencja Ministerialna może zadecydować większością
trzech czwartych Członków, że jakakolwiek poprawka, która weszła w życie na mocy
niniejszego ustępu, ma taki charakter że jakikolwiek Członek, który nie przyjmie
jej w terminie wyznaczonym przez Konferencję Ministerialną, będzie miał prawo w
każdym przypadku wycofać się z WTO lub pozostać Członkiem za zgodą Konferencji
Ministerialnej.
4. Poprawki do postanowień niniejszego porozumienia oraz do Wielostronnych
porozumień handlowych zawartych w załącznikach 1A i 1C, innych niż postanowienia
wymienione w ustępach 2 i 6, nie powodujące zmiany praw i obowiązków Członków,
wejdą w życie w odniesieniu do wszystkich Członków po ich przyjęciu przez dwie
trzecie Członków.
5. Z wyjątkiem przypadków wymienionych w ustępie 2 powyżej, poprawki do części
I, II i III GATS oraz do odnośnych załączników wejdą w życie w odniesieniu do
Członków, którzy je przyjęli, po przyjęciu przez dwie trzecie Członków, a
następnie dla każdego przyjmującego Członka w momencie przyjęcia. Konferencja
Ministerialna może zadecydować większością trzech czwartych Członków, że
jakakolwiek poprawka dokonana zgodnie z powyższym postanowieniem ma taki
charakter, iż jakikolwiek Członek, który nie przyjął jej w terminie wyznaczonym
przez Konferencję Ministerialną, w każdym przypadku będzie miał prawo wycofać
się z WTO lub pozostać Członkiem za zgodą Konferencji Ministerialnej. Poprawki
do części IV, V i VI GATS i do odnośnych załączników wejdą w życie dla
wszystkich Członków po ich przyjęciu przez dwie trzecie Członków.
6. Niezależnie od innych postanowień zawartych w niniejszym artykule, poprawki
do Porozumienia w sprawie TRIPS, spełniając wymogi ustępu 2 artykułu 71 tego
porozumienia, mogą być przyjęte przez Konferencję Ministerialną bez dalszego
formalnego procesu ich przyjmowania.
7. Każdy Członek przyjmujący poprawkę do niniejszego porozumienia lub do
Wielostronnych porozumień handlowych zamieszczonych w załączniku 1 złoży
dokument przyjęcia Dyrektorowi Generalnemu WTO w okresie wyznaczonym przez
Konferencję Ministerialną dla przyjęcia.
8. Każdy Członek WTO może zgłosić propozycje poprawki do postanowień
Wielostronnych porozumień handlowych zamieszczonych w załącznikach 2 i 3,
kierując ją do Konferencji Ministerialnej. Decyzja w sprawie przyjęcia poprawek
do Wielostronnego porozumienia handlowego zamieszczonego w załączniku 2 będzie
podejmowana w drodze consensusu, a poprawki te wejdą w życie dla wszystkich
Członków po zatwierdzeniu przez Konferencję Ministerialną. Decyzje o przyjęciu
poprawek do Wielostronnego porozumienia handlowego zawartego w załączniku 3
wejdą w życie dla wszystkich Członków po ich zatwierdzeniu przez Konferencję
Ministerialną.
9. Konferencja Ministerialna, na wniosek Członków będących stronami jakiegoś
porozumienia handlowego, może zadecydować wyłącznie w drodze consensusu, aby
załączyć to porozumienie do załącznika 4. Konferencja Ministerialna, na wniosek
Członków-stron Fakultatywnego porozumienia handlowego, może zadecydować o
skreśleniu tego porozumienia z załącznika 4.
10. Poprawki do Fakultatywnego porozumienia handlowego będą regulowane
przepisami odnośnego porozumienia.
Artykuł XI
Pierwotne członkostwo
1. Układające się strony GATT 1947, według stanu na dzień wejścia w życie
niniejszego porozumienia, jak również Wspólnoty Europejskie, które przyjmą
niniejsze porozumienie oraz Wielostronne porozumienia handlowe i których listy
koncesji i zobowiązań są dołączone do GATT 1994 r. oraz których listy
szczegółowych zobowiązań są dołączone do GATS, staną się pierwotnymi Członkami
WTO.
2. Od krajów uznanych przez ONZ za najmniej rozwinięte będzie wymagać się
podjęcia jedynie takich zobowiązań i udzielenia takich koncesji, których zakres
będzie zgodny z potrzebami ich indywidualnego rozwoju, potrzebami finansowymi i
handlowymi lub możliwościami administracyjnymi i instytucjonalnymi.
Artykuł XII
Przystąpienie
1. Każde państwo lub odrębne terytorium celne posiadające pełną autonomię w
prowadzeniu swych zewnętrznych stosunków handlowych oraz w innych sprawach, o
których stanowi niniejsze porozumienie oraz Wielostronne porozumienia handlowe,
może przystąpić do niniejszego porozumienia na warunkach, które zostaną
uzgodnione między nim a WTO. Takie przystąpienie będzie miało zastosowanie do
niniejszego porozumienia oraz Wielostronnych porozumień handlowych do niego
dołączonych.
2. Decyzja o przystąpieniu będzie podejmowana przez Konferencję Ministerialną.
Konferencja Ministerialna będzie zatwierdzała porozumienie w sprawie warunków
przystąpienia większością dwóch trzecich Członków WTO.
3. Przystąpienie do Fakultatywnego porozumienia handlowego będzie regulowane
postanowieniami odnośnego porozumienia.
Artykuł XIII
Niestosowanie Wielostronnych porozumień handlowych między poszczególnymi
Członkami
1. Niniejsze porozumienie oraz Wielostronne porozumienia handlowe zamieszczone w
załącznikach 1 i 2 nie będą miały zastosowania między którymkolwiek Członkiem a
którymkolwiek innym Członkiem, jeżeli jeden z nich, stając się Członkiem WTO,
nie wyrazi zgody na takie stosowanie.
2. Pierwotni Członkowie WTO, którzy byli układającymi się stronami GATT 1947,
mogą odwołać się do ustępu 1 we wzajemnych stosunkach tylko wtedy, gdy
zastosowali oni wcześniej artykuł XXXV tego Układu i gdy zastosowanie takie było
w mocy we wzajemnych stosunkach tych układających się stron w momencie wejścia w
życie dla tego porozumienia.
3. Ustęp 1 będzie stosowny w stosunkach pomiędzy Członkiem a innym Członkiem,
który przystępuje na podstawie artykułu XII tylko wtedy, gdy Członek nie
zgadzający się na stosowanie powiadomi o tym Konferencję Ministerialną, zanim
Konferencja Ministerialna zaakceptuje porozumienie w sprawie warunków
przystąpienia.
4. Konferencja Ministerialna może dokonywać przeglądów funkcjonowania
niniejszego artykułu w przypadkach szczególnych, na wniosek któregokolwiek
Członka, i wydać odpowiednie zalecenia.
5. Niestosowanie Fakultatywnego porozumienia handlowego między jego stronami
będzie regulowane postanowieniami takiego porozumienia.
Artykuł XIV
Przyjmowanie, wejście w życie, deponowanie
1. Niniejsze porozumienie będzie otwarte do przyjęcia w drodze podpisu lub w
inny sposób przez układające się strony GATT 1947 i Wspólnoty Europejskie,
spełniające warunki, aby stać się pierwotnymi Członkami WTO zgodnie z artykułem
XI niniejszego porozumienia. Takie przyjęcie będzie dotyczyć niniejszego
porozumienia oraz załączonych do niego Wielostronnych porozumień handlowych.
Niniejsze porozumienie wraz z załączonymi Wielostronnymi porozumieniami
handlowymi wejdą w życie z datą określoną przez Ministrów, zgodnie z ustępem 3
Aktu Końcowego obejmującego rezultaty Rundy Urugwajskiej Wielostronnych
negocjacji handlowych, i pozostanie otwarte do przyjęcia przez okres dwóch lat
od tej daty, chyba że Ministrowie zadecydują inaczej. Przyjęcie dokonane po
wejściu w życie niniejszego porozumienia wejdzie w życie w trzydziestym dniu
następującym po dacie takiego przyjęcia.
2. Członek, który przyjmie niniejsze porozumienie po jego wejściu w życie,
wykona takie koncesje i zobowiązania wynikające z Wielostronnych porozumień
handlowych, które mają być zrealizowane w okresie od wejścia w życie niniejszego
porozumienia, tak jakby przyjął to porozumienie z datą jego wejścia w życie.
3. Do czasu wejścia w życie niniejszego porozumienia, jego tekst oraz teksty
Wielostronnych porozumień handlowych będą zdeponowane u Dyrektora Generalnego
przy UKŁADAJĄCYCH SIĘ STRONACH GATT 1947. Dyrektor Generalny pilnie przekaże
uwierzytelniony tekst niniejszego porozumienia oraz Wielostronnych porozumień
handlowych, jak również zawiadomienie o każdym ich przyjęciu, wszystkim rządom i
Wspólnotom Europejskim, które przyjęły to porozumienie. Niniejsze porozumienie i
Wielostronne porozumienia handlowe oraz poprawki do nich od momentu wejścia w
życie niniejszego porozumienia będą zdeponowane u Dyrektora Generalnego WTO.
4. Przyjęcie i wejście w życie Fakultatywnego porozumienia handlowego będą
regulowane jego postanowieniami. Takie porozumienia będą zdeponowane u Dyrektora
Generalnego przy UKŁADAJĄCYCH SIĘ STRONACH GATT 1947. Od momentu wejścia w życie
niniejszego porozumienia takie porozumienia będą zdeponowane u Dyrektora
Generalnego WTO.
Artykuł XV
Wystąpienie
1. Każdy Członek może wystąpić z niniejszego porozumienia. Wystąpienie takie
odnosić się będzie zarówno do niniejszego porozumienia, jak i Wielostronnych
porozumień handlowych i nabierze mocy po upływie sześciu miesięcy od daty
otrzymania przez Dyrektora Generalnego WTO pisemnego zawiadomienia o
wystąpieniu.
2. Wystąpienie z Fakultatywnego porozumienia handlowego regulowane jest jego
postanowieniami.
Artykuł XVI
Postanowienia różne
1. Jeżeli w niniejszym porozumieniu lub w Wielostronnych porozumieniach
handlowych nie postanowiono inaczej, WTO będzie kierować się decyzjami,
procedurami i zwyczajową praktyką, stosowanymi przez UKŁADAJĄCE SIĘ STRONY GATT
1947 oraz organy ustanowione w ramach GATT 1947.
2. W możliwie najszerszym zakresie, Sekretariat GATT 1947 stanie się
Sekretariatem WTO, a Dyrektor Generalny przy UKŁADAJĄCYCH SIĘ STRONACH GATT 1947
będzie działał jako Dyrektor Generalny WTO, dopóki Konferencja Ministerialna nie
mianuje Dyrektora Generalnego zgodnie z ustępem 2 artykułu VI niniejszego
porozumienia.
3. W przypadku gdy zaistnieje sprzeczność pomiędzy postanowieniem niniejszego
porozumienia a postanowieniem któregokolwiek z Wielostronnych porozumień
handlowych, postanowienie niniejszego porozumienia jest decydujące w zakresie
sprzeczności.
4. Każdy Członek zapewni zgodność swoich praw, przepisów i procedur
administracyjnych z zobowiązaniami przewidzianymi w załączonych porozumieniach.
5. Nie można zgłaszać zastrzeżeń wobec jakiegokolwiek z postanowień niniejszego
porozumienia. Zastrzeżenia w stosunku do jakiegokolwiek postanowienia
Wielostronnych porozumień handlowych mogą być dokonane tylko w zakresie
dopuszczonym przez postanowienia zawarte w tych porozumieniach. Zastrzeżenia
wobec postanowienia Fakultatywnego porozumienia handlowego będą podlegały jego
postanowieniom.
6. Niniejsze porozumienie zostanie zarejestrowane zgodnie z postanowieniami
artykułu 102 Karty Narodów Zjednoczonych.
Sporządzono w Marakeszu dnia piętnastego kwietnia tysiąc dziewięćset
dziewięćdziesiątego czwartego roku w jednym egzemplarzu w językach angielskim,
francuskim i hiszpańskim, przy czym każdy tekst jest autentyczny.
* * *
Uwagi wyjaśniające:
Pojęcie "kraj" lub "kraje", użyte w niniejszym porozumieniu i w Wielostronnych
porozumieniach handlowych, należy rozumieć jako obejmujące jakiekolwiek
oddzielne terytorium celne Członka WTO.
W przypadku gdy oddzielne terytorium celne jest Członkiem WTO, pojęcie
"narodowy", użyte w niniejszym porozumieniu lub w Wielostronnych porozumieniach
handlowych, należy rozumieć jako odnoszące się do tego terytorium celnego, chyba
że stwierdzono inaczej.
WYKAZ ZAŁĄCZNIKÓW DO POROZUMIENIA
Załącznik 1
Załącznik 1A:
Wielostronne porozumienia w sprawie handlu towarami
Układ ogólny w sprawie taryf celnych i handlu 1994
Porozumienie w sprawie rolnictwa
Porozumienie w sprawie stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych
Porozumienie w sprawie tekstyliów i odzieży
Porozumienie w sprawie barier technicznych w handlu
Porozumienie w sprawie środków dotyczących inwestycji i związanych z handlem
Porozumienie o stosowaniu artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i
handlu 1994
Porozumienie o stosowaniu artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i
handlu 1994
Porozumienie w sprawie inspekcji przedwysyłkowej
Porozumienie w sprawie reguł pochodzenia
Porozumienie w sprawie licencjonowania importu
Porozumienie w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych
Porozumienie w sprawie środków ochronnych
Załącznik 1B:
Układ ogólny w sprawie handlu usługami, wraz z załącznikami
Załącznik 1C:
Porozumienie w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej
Załącznik 2
Uzgodnienie w sprawie zasad i procedur regulujących rozstrzyganie sporów
Załącznik 3
Mechanizm przeglądu polityki handlowej
Załącznik 4
Fakultatywne porozumienia handlowe
Porozumienie w sprawie handlu samolotami cywilnymi
Porozumienie w sprawie zakupów rządowych
Międzynarodowe porozumienie mleczarskie
Międzynarodowe porozumienie o mięsie wołowym
Po zaznajomieniu się z powyższym porozumieniem, w imieniu Rzeczypospolitej
Polskiej oświadczam, że:
- zostało ono uznane za słuszne w całości, jak i każde z postanowień w nim
zawartych,
- jest przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone,
- będzie niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 30 maja 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
(Porozumienie w sprawie stosowania art. VII Układu ogólnego w sprawie taryf
celnych i handlu 1994 stanowi oddzielny załącznik do niniejszego numeru).
MARRAKESH AGREEMENT ESTABLISHING THE WORLD TRADE ORGANIZATION
The Parties to this Agreement,
Recognizing that their relations in the field of trade and economic endeavour
should be conducted with a view to raising standards of living, ensuring full
employment and a large and steadily growing volume of real income and effective
demand, and expanding the production of and trade in goods and services, while
allowing for the optimal use of the world's resources in accordance with the
objective of sustainable development, seeking both to protect and preserve the
environment and to enhance the means for doing so in a manner consistent with
their respective needs and concerns at different levels economic development,
Recognizing further that there is need for positive efforts designed to ensure
that developing countries, and especially the least developed among them, secure
a share in the growth in international trade commensurate with the needs of
their economic development,
Being desirous of contributing to these objectives by entering into reciprocal
and mutually advantageous arrangements directed to the substantial reduction of
tariffs and other barriers to trade and to the elimination of discriminatory
treatment in international trade relations,
Resolved, thetefore to develop an integrated, more viable and durable
multilateral trading system encompassing the General Agreement on Tariffs and
Trade, the results of past trade liberalization efforts, and all of the results
of the Uruguay Round of Multilateral Trade Negotiations,
Determined to preserve the basic principles and to further objectives underlying
this multilateral trading system,
Agree as follows:
Article I
Establishment of the Organization
The World Trade Organization (hereinafter referred to as "the WTO") is hereby
established.
Article II
Scope of the WTO
1. The WTO shall provide the common institutional framework for the conduct of
trade relations among its Members in matters related to the agreements and
associated legal instruments included in the Annexes to this Agreement.
2. The agreements and associated legal instruments included in Annexes 1, 2 and
3 (hereinafter referred to as "Multilateral Trade Agreements") are integral
parts of this Agreement, binding on all Members.
3. The agreements and associated legal instruments included in Annexes 4
(hereinafter referred to as "Plurilateral Trade Agreements") are also part of
this Agreement for those Members that have accepted them, and are binding on
those Members. The Plurilateral Trade Agreements do not create either
obligations or rights for Members that have not accepted them.
4. The General Agreement on Tariffs and Trade 1994 as specified in Annex 1A
(hereinafter referred to as "GATT 1994") is legally distinct from the General
Agreement on Tariffs and Trade, dated October 1947, annexed to the Final Act
Adopted at the Conclusion of the Second Session of the Preparatory Committee of
the United Nations Conference on Trade and Employment, as subsequently
rectified, amended or modified (hereinafter referred to as "GATT 1947").
Article III
Functions of the WTO
1. The WTO shall facilitate the implementation, administration and operation,
and further the objectives, of this Agreement and of the Multilateral Trade
Agreements, and shall also provide the framework for the implementation,
administration and operation of the Plurilateral Trade Agreements.
2. The WTO shall provide the forum for negotiations among its Members concerning
their multilateral trade relations in matters dealt with under the agreements in
the Annexes to this Agreement. The WTO may also provide a forum for further
negotiations among its Members concerning their multilateral trade relations,
and a framework for the implementation of the results of such negotiations, as
may be decided by the Ministerial Conference.
3. The WTO shall administer the Understanding on Rules and Procedures Governing
the Settlement of Disputes (hereinafter referred to as the "Dispute Settlement
Understanding" or "DSU") in Annex 2 to this Agreement.
4. The WTO shall administer the Trade Policy Review Mechanism (hereinafter
referred to as the "TPRM") provided for in Annex 3 to this Agreement.
5. With a view to achieving greater coherence in global economic policy-making,
the WTO shall cooperate, as appropriate, with the International Monetary Fund
and with the International Bank for Reconstruction and Development and its
affiliated agencies.
Article IV
Structure of the WTO
1. There shall be a Ministerial Conference composed of representatives of all
the Members, which shall meet at least once every two years. The Ministerial
Conference shall carry out the functions of the WTO and take actions necessary
to this effect, The Ministerial Conference shall have the authority to take
decisions on all matters under any of the Multilateral Trade Agreements, if so
requested by a Member, in accordance with the specific requirements for
decision-making in this Agreement and in the relevant Multilateral Trade
Agreement.
2. There shall be a General Council composed of representatives of all the
Members, which shall meet as appropriate. In the intervals between meetings of
the Ministerial Conference, its functions shall be conducted by the General
Council. The General Council shall also carry out the functions assigned to it
by this Agreement. The General Council shall establish its rules of procedure
and approve the rules of procedure for the Committees provided for in paragraph
7.
3. The General Council shall convene as appropriate to discharge the
responsibilities of the Dispute Settlement Body provided for in the Dispute
Settlement Understanding. The Dispute Settlement Body may have its own chairman
and shall establish such rules of procedure as it deems necessary for the
fulfilment of those responsibilities.
4. The General Council shall convene as appropriate to discharge the
responsibilities of the Trade Policy Review Body provided for in the TPRM. The
Trade Policy Review Body may have its own chairman and shall establish such
rules of procedure as it deems necessary for the fulfilment of those
responsibilities.
5. There shall be a Council for Trade in Goods, a Council for Trade in Services
and a Council for Trade-Related Aspects of Intellectual Property Rights
(hereinafter referred to as the "Council for TRIPS"), which shall operate under
the general guidance of the General Council. The Council for Trade in Goods
shall oversee the functioning of the Multilateral Trade Agreements in Annex 1A.
The Council for Trade in Services shall oversee the functioning of the General
Agreement on Trade in Services (hereinafter referred to as "GATS"). These
Councils shall carry out the functions assigned to them by their respective
agreements and by the General Council. They shall establish their respective
rules of procedure subject to the approval of the General Council. Membership in
these Councils shall be open to representatives of all Members. These Councils
shall meet as necessary to carry out their functions.
6. The Council for Trade in Goods, the Council for Trade in Services and the
Council for TRIPS shall establish subsidiary bodies as required. These
subsidiary bodies shall establish their respective rules of procedure subject to
the approval of their respective Councils.
7. The Ministerial Conference shall establish a Committee on Trade and
Development, a Committee on Balance-of-Payments Restrictions and a Committee on
Budget, Finance and Administration, which shall carry out the functions assigned
to them by this Agreement and by the Multilateral Trade Agreements, and any
additional functions assigned to them by the General Council, and may establish
such additional Committees with such functions, the Committee on Trade and
Development shall periodically review the special provisions in the Multilateral
Trade Agreements in favour of the least-developed country Members and report to
the General Council for appropriate action. Membership in these Committees shall
be open to representatives of all Members.
8. The bodies provided for under the Plurilateral Trade Agreements shall carry
out the functions assigned to them under those Agreements and shall operate
within the institutional framework of the WTO. These bodies shall keep the
General Council informed of their activities on a regular basis.
Article V
Relations with Other Organizations
1. The General Council shall make appropriate arrangements for effective
cooperation with other intergovernmental organizations that have
responsibilities related to those of the WTO.
2. The General Council may make appropriate arrangements for consultation and
cooperation with non-governmental organizations concerned with matters related
to those of the WTO.
Article VI
The Secretariat
1. There shall be a Secretariat of the WTO (hereinafter referred to as "the
Secretariat") headed by a Director-General.
2. The Ministerial Conference shall appoint the Director-General and adopt
regulations setting out the powers, duties, conditions of service and term of
office of the Director-General.
3. The Director-General shall appoint the members of the staff of the
Secretariat and determine their duties and conditions of service in accordance
with regulations adopted by the Ministerial Conference.
4. The responsibilities of the Director-General and of the staff of the
Secretariat shall be exclusively international in character. In the discharge of
their duties, the Director-General and the staff of the Secretariat shall not
seek or accept instructions from any government or any other authority external
to the WTO. They shall refrain from any action which might adversely reflect on
their position as international officials. The Members of the WTO shall respect
the international character of the responsibilities of the Director-General and
of the Secretariat and shall not seek to influence them in the discharge of
their duties.
Article VII
Budget and Contributions
1. The Director-General shall present to the Committee on Budget, Finance and
Administration the annual budget estimate and financial statement of the WTO.
The Committee on Budget, Finance and Administration shall review the annual
budget estimate and the financial statement presented by the Director-General
and make recommendations thereon to the General Council. The annual budget
estimate shall be subject to approval by the General Council.
2. The Committee on Budget, Finance and Administration shall propose to the
General Council financial regulations which shall include provisions setting
out:
(a) the scale of contributions apportioning the expenses of the WTO among its
Members; and
(b) the measures to be taken in respect of Members in areas.
The financial regulations and practices of GATT 1947.
3. The General Council shall adopt the financial regulations and the annual
budget estimate by a two-thirds majority comprising more than half of the
Members of the WTO.
4. Each Member shall promptly contribute to the WTO its share in the expenses of
the WTO in accordance with the financial regulations adopted by the General
Council.
Article VIII
Status of the WTO
1. The TWO shall have legal personality, and shall be accorded by each of its
Members such legal capacity as may be necessary for the exercise of its
functions.
2. The WTO shall be accorded by each of its Members such privileges and
immunities as are necessary for the exercise of its functions.
3. The officials of the WTO and the representatives of the Members shall
similarly be accorded by each of its Members such privileges and immunities as
are necessary for the independent exercise of their functions in connection with
the TWO.
4. The privileges and immunities to be accorded by a Member to the WTO, its
officials, and the representatives of its Members shall be similar to the
privileges and immunities stipulated in the Convention on the Privileges and
Immunities of the Specialized Agencies, approved by the General Assembly of the
United Nations on 21 November 1947.
5. The WTO may conclude a headquarters agreement.
Article IX
Decision-Making
1. The WTO shall continue the practice of decision-making by consensus followed
under GATT 1947. Except as otherwise provided, where a decision cannot be
arrived at by consensus , the matter at issue shall be decided by voting. At
meetings of the Ministerial Conference and the General Council, each Member of
the WTO shall have one vote. Where the European Communities exercise their right
to vote, they shall have a number of votes equal to the number of their member
States which are Members of the WTO. Decisions of the Ministerial Conference and
the General Council shall be taken by a majority of the votes cast, unless
otherwise provided in this Agreement or in the relevant Multilateral Trade
Agreement.
2. The Ministerial Conference and the General Council shall have the exclusive
authority to adopt interpretations of this Agreement and of the Multilateral
Trade Agreements. In the case of an interpretation of a Multilateral Trade
Agreement in Annex 1, they shall exercise their authority on the basis of a
recommendation by the Council overseeing the functioning of that Agreement. The
decision to adopt an interpretation shall be taken by a three-fourths majority
of the Members. This paragraph shall not be used in a manner that would
undermine the amendment provisions in Article X.
3. In exceptional circumstances, the Ministerial Conference may decide to waive
an obligation imposed on a Member by this Agreement or any of the Multilateral
Trade Agreements, provided that any such decision shall be taken by three
fourths of the Members unless otherwise provided for in this paragraph.
(a) A request for a waiver concerning this Agreement shall be submitted to the
Ministerial Conference for consideration pursuant to the practice of
decision-making by consensus. The Ministerial Conference shall establish a
time-period, which shall not exceed 90 days, to consider the request. If
consensus is not reacted during the time-period, any decision to grant a waiver
shall be taken by three fourths4 of the Members.
(b) A request for a waiver concerning the Multilateral Trade Agreements in
Annexes 1A or 1B or 1C and their annexes shall be submitted initially to the
Council for Trade in Goods, the Council for Trade in Services or the Council for
TRIPS, respectively, for consideration during a time-period which shall not
exceed 90 days. At the end of the time-period, the relevant Council shall submit
a report to the Ministerial Conference.
4. A decision by the Ministerial Conference granting a waiver shall state the
exceptional circumstances justifying the decision, the terms and conditions
governing the application of the waiver, and the date on which the waiver shall
terminate. Any waiver granted for a period of more than one year shall be
reviewed by the Ministerial Conference not later than one year after it is
granted, and thereafter annually until the waiver terminates. In each review,
the Ministerial Conference shall examine whether the exceptional circumstances
justifying the waiver still exist and whether the terms and conditions attached
to the waiver have been met. The Ministerial Conference, on the basis of the
annual review, may extend, modify or terminate the waiver.
5. Decisions under a Plurilateral Trade Agreement, including any decisions on
interpretations and waivers, shall be governed by the provisions of that
Agreement.
Article X
Amendments
1. Any Member of the WTO may initiate a proposal to amend the provisions of this
Agreement or the Multilateral Trade Agreements in Annex 1 by submitting such
proposal to the Ministerial Conference. The Councils listed in paragraph 5 of
Article IV may also submit to the Ministerial Conference proposals to amend the
provisions of the corresponding Multilateral Trade Agreements in Annex 1 the
functioning of which they oversee. Unless the Ministerial Conference decides on
a longer period, for a period of 90 days after the proposal has been tabled
formally at the Ministerial Conference any decision by the Ministerial
Conference to submit the proposed amendment to the Members for acceptance shall
be taken by consensus. Unless the provisions of paragraphs 2, 5 or 6 apply, that
decision shall specify whether the provisions of paragraphs 3 or 4 shall apply.
If consensus is reached, the Ministerial Conference shall forthwith submit the
proposed amendment to the Members for acceptance. If consensus is not reached at
a meeting of the Ministerial Conference within the established period, the
Ministerial Conference shall decide by a two-thirds majority of the Members
whether to submit the proposed amendment to the Members for acceptance. Except
as provided in paragraphs 2, 5 and 6, the provisions of paragraph 3 shall apply
to the proposed amendment, unless the Ministerial Conference decides by a
three-fourths majority of the Members that the provisions of paragraph 4 shall
apply.
2. Amendments to the provisions of this Article and to the provisions of the
following Articles shall take effect only upon acceptance by all Members:
Article IX of this Agreement;
Articles I and II of GATT 1994;
Article II : 1 of GATS;
Article 4 of the Agreement on TRIPS.
3. Amendments to provisions of this Agreement, or of the Multilateral Trade
Agreements in Annexes 1A and 1C, other than those listed in paragraphs 2 and 6,
of a nature that would after the rights and obligations of the Members, shall
take effect for the Members that have accepted them upon acceptance by two
thirds of the Members and thereafter for each other Member upon acceptance by
it. The Ministerial Conference may decide by a three-fourths majority of the
Members that any amendment made effective under this paragraph is of such a
nature that any Member which has not accepted it within a period specified by
the Ministerial Conference in each case shall be free to withdraw from the WTO
or to remain a Member with the consent of the Ministerial Conference.
4. Amendments to provisions of this Agreement or of the Multilateral Trade
Agreements in Annexes 1A and 1C, other than those listed in paragraphs 2 and 6,
of a nature that would not after the rights and obligations of the Members,
shall take effect for all Members upon acceptance by two thirds of the Members.
5. Except as provided in paragraph 2 above, amendments to Parts I, II and III of
GATS and the respective annexes shall take effect for the Members that have
accepted them upon acceptance by two thirds of the Members and thereafter for
each Member upon acceptance by it. The Ministerial Conference may decide by a
three-fourths majority of the Members that any amendment made effective under
the preceding provision is of such a nature that any Member which has not
accepted it within a period specified by the Ministerial Conference in each case
shall be free to withdraw from the WTO or to remain a Member with the consent of
the Ministerial Conference. Amendments to Parts IV, V and VI of GATS and the
respective annexes shall take effect for all Members upon acceptance by two
thirds of the Members.
6. Notwithstanding the other provisions of this Article, amendments to the
Agreement on TRIPS meeting the requirements of paragraph 2 of Article 71 thereof
may by adopted by the Ministerial Conference without further formal acceptance
process.
7. Any Member accepting an amendment to this Agreement or to a Multilateral
Trade Agreement in Annex 1 shall deposit an instrument of acceptance with the
Director-General of the WTO within the period of acceptance specified by the
Ministerial Conference.
8. Any Member of the WTO may initiate a proposal to amend the provisions of the
Multilateral Trade Agreements in Annexes 2 and 3 by submitting such proposal to
the Ministerial Conference. The decision to approve amendments the Multilateral
Trade Agreement in Annex 2 shall be made by consensus and these amendments shall
take effect for all Members upon approval by the Ministerial Conference.
Decisions to approve amendments to the Multilateral Trade Agreement in Annex 3
shall take effect for all Members upon approval by the Ministerial Conference.
9. The Ministerial Conference, upon the request of the Members parties to a
trade agreement, may decide exclusively by consensus to add that agreement to
Annex 4. The Ministerial Conference, upon the request of the Members parties to
a Plurilateral Trade Agreement, may decide to delete that Agreement, may decide
to delete that Agreement from Annex 4.
10. Amendments to a Plurilateral Trade Agreement shall by governed by the
provisions of that Agreement.
Article XI
Original Membership
1. The contracting parties to GATT 1947 as of the date of entry into force of
this Agreement, and the European Communities, which accept this Agreement and
the Multilateral Trade Agreements and for which Schedules of Concessions and
Commitments are annexed to GATT 1994 and for which Schedules of Specific
Commitments are annexed to GATT shall become original Members of the WTO.
2. The least-developed countries recognized as such by the United Nations will
only be required to undertake commitments and concessions to the extent
consistent with their individual development, financial and trade needs or their
administrative and institutional capabilities.
Article XII
Accession
1. Any State or separate customs territory possessing full autonomy in the
conduct of its external commercial relations and of the other matters provided
for in this Agreement and the Multilateral Trade Agreements may accede to this
Agreement, on terms to be agreed between it and the WTO. Such accession shall
apply to this Agreement and the Multilateral Trade Agreements annexed thereto.
2. Decisions on accession shall be taken by the Ministerial Conference. The
Ministerial Conference shall approve the agreement on the terms of accession by
a two-thirds majority of the Members of the WTO.
3. Accessions to a Plurilateral Trade Agreement shall be governed by the
provisions of that Agreement.
Article XIII
Non-Application of Multilateral Trade Agreements between Particular Members
1. This Agreement and the Multilateral Trade Agreements in Annexes 1 and 2 shall
not apply as between any Member and any other Member if either of the Members,
at the time either becomes a Member, does not consent to such application.
2. Paragraph 1 may be invoked between original Members of the WTO which were
contracting parties to GATT 1947 only where Article XXXV of that Agreement had
been invoked earlier and was effective as between those contracting parties at
the time of entry into force for them of this Agreement.
3. Paragraph 1 shall apply between a Member and another Member which has acceded
under Article XII only if the Member not consenting to the application has so
notified the Ministerial Conference before the approval of the agreement on the
terms of accession by the Ministerial Conference.
4. The Ministerial Conference may review the operation of this Article in
particular cases at the request of any Member and make appropriate
recommendations.
5. Non-application of a Plurilateral Trade Agreement between parties to that
Agreement shall be governed by the provisions of the Agreement.
Article XIV
Acceptance, Entry into Force and Deposit
1. This Agreement shall be open for acceptance, by signature or otherwise, by
contracting parties to GATT 1947, and the European Communities, which are
eligible to become original Members of the WTO in accordance with Article XI of
this Agreement. Such acceptance shall apply to this Agreement and the
Multilateral Trade Agreements annexed hereto. This Agreement and the
Multilateral Trade Agreements annexed hereto shall enter into force on the date
determined by Ministers in accordance with paragraph 3 of the Final Act
Embodying the Results of the Uruguay Round of Multilateral Trade Negotiations
and shall remain open for acceptance for a period of two years following that
date unless the Ministers decide otherwise. An acceptance following the entry
into force of this Agreement shall enter into force on the 30th day following
the date of such acceptance.
2. A Member which accepts this Agreement after its entry into force shall
implement those concessions and obligations in the Multilateral Trade Agreements
that are to be implemented over a period of time starting with the entry into
force of this Agreement as if had accepted this Agreement in the date of its
entry into force.
3. Until the entry into force of this Agreement, the text of this Agreement and
the Multilateral Trade Agreements shall be deposited with the Director-General
to the CONTRACTING PARTIES to GATT 1947. The Director-General shall promptly
furnish a certified true copy of this Agreement and the Multilateral Trade
Agreements, and a notification of each acceptance thereof, to each government
and the European Communities having accepted this Agreement. This Agreement and
the Multilateral Trade Agreements, and any amendments thereto, shall, upon the
entry into force of this Agreement, be deposited with the Director-General of
the WTO.
4. The acceptance and entry into force of a Plurilateral Trade Agreement shall
be governed by the provisions of that Agreement. Such Agreements shall be
deposited with the Director-General to the CONTRACTING PARTIES to GATT 1947.
Upon the entry into force of this Agreement, such Agreements shall be deposited
with the Director-General of the WTO.
Article XV
Withdrawal
1. Any Member may withdraw from this Agreement. Such withdrawal shall apply both
to this Agreement and the Multilateral Trade Agreements and shall take effect
upon the expiration of six months from the date on with written notice of
withdrawal is received by the Director-General of the WTO.
2. Withdrawal from a Plurilateral Trade Agreement shall be governed by the
provisions of that Agreement.
Article XVI
Miscellaneous Provisions
1. Except as otherwise provided under this Agreement or the Multilateral Trade
Agreements, the WTO shall be guided by the decisions, procedures and customary
practices followed by the CONTRACTING PARTIES to GATT 1947 and the bodies
established in the framework of GATT 1947.
2. To the extent practicable, the Secretariat of GATT 1947 shall become the
Secretariat of the WTO, and the Director-General to the CONTRACTING PARTIES to
GATT 1947, until such time as the Ministerial Conference has appointed a
Director-General in accordance with paragraph 2 of Article VI of this Agreement,
shall serve as Director-General of the WTO.
3. In the event of a between a provision of this Agreement and a provision of
any of the Multilateral Trade Agreements, the provision of this Agreement shall
prevail to the extent of the conflict.
4. Each Member shall ensure the conformity of its laws, regulations and
administrative procedures with its obligations as provided in the annexed
Agreements.
5. No reservations may by made in respect of any provision of this Agreement.
Reservations in respect of any of the provisions of the Multilateral Trade
Agreements may only be made to the extent provided for in those Agreements.
Reservations in respect of a provision of a Plurilateral Trade Agreement shall
be governed by the provisions of that Agreement.
6. This Agreement shall be registered in accordance with the provisions of
Article 102 of the Charter of the United Nations.
DONE at Marrakesh this fifteenth day of April one thousand nine hundred and
ninety-four, in a single copy, in the English, French and Spanish languages,
each text being authentic.
* * *
Explanatory Notes:
The terms "country" or "countries" as used in this Agreement and the
Multilateral Trade Agreements are to be understood to include any separate
customs territory Member of the WTO.
In the case of a separate customs territory Member of the WTO, where an
expression in this Agreement and the Multilateral Trade Agreements is qualified
by the term "national", such expression shall be read as pertaining to that
customs territory, unless otherwise specified.
LIST OF ANNEXES
ANNEX 1
Annex 1A:
Multilateral Agreements on Trade in Goods
General Agreement on Tariffs and Trade 1994
Agreement on Agriculture
Agreement on the Application of Sanitary and Phytosanitary Measures
Agreement on Textiles and Clothing
Agreement on Technical Barriers to Trade
Agreement on Trade-Related Investment Measures
Agreement on Implementation of Article VI of the General Agreement on Tariffs
and Trade 1994
Agreement on Implementation of Article VII of the General Agreement on Tariffs
and Trade 1994
Agreement on Preshipment Inspection
Agreement on Rules of Origin
Agreement on Import Licensing Procedures
Agreement on Subsidies and Countervailing Measures
Agreement on Safeguards
Annex 1B:
General Agreement on Trade in Services and Annexes
Annex 1C:
Agreement on Trade-Related Aspects of Intellectual Property Rights
Annex 2
Understanding on Rules and Procedures Governing the Settlement of Disputes
Annex 3
Trade Policy Review Mechanism
Annex 4
Plurilateral Trade Agreements
Agreement on Trade in Civil Aircraft
Agreement on Government Procurement
International Dairy Agreement
International Bovine Meat Agreement

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 31 lipca 1995 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Porozumienia ustanawiającego
Światową Organizację Handlu (WTO), sporządzonego w Marakeszu dnia 15 kwietnia
1994 r.
(Dz. U. Nr 98, poz. 484)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem XIV ustęp 1
Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (WTO), sporządzonego w
Marakeszu dnia 15 kwietnia 1994 r., został złożony dnia 1 czerwca 1995 r.
Dyrektorowi Generalnemu Światowej Organizacji Handlu dokument ratyfikacyjny
Rzeczypospolitej Polskiej do powyższego porozumienia.
Przy składaniu dokumentów ratyfikacyjnych złożone zostało następujące
oświadczenie:
"Zobowiązania dotyczące dostępu do rynku, zawarte w liście koncesyjnej Polski
załączonej do Protokołu z Marakeszu i dotyczące produktów nie objętych
Porozumieniem o rolnictwie, są efektywnie stosowane przez Polskę od dnia 1
stycznia 1995 r."
Zgodnie z artykułem XIV Porozumienia weszło ono w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 1 lipca 1995 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. W myśl artykułu XIV ustęp 1 powyższego porozumienia weszło ono w życie dnia 1
stycznia 1995 r.
2. Następujące państwa, organizacje gospodarcze i samodzielne terytoria celne
stały się stronami Porozumienia w podanych niżej datach:
Antigua i Barbuda dnia 1 stycznia 1995 r.
Argentyna dnia 1 stycznia 1995 r.
Australia dnia 1 stycznia 1995 r.
Austria dnia 1 stycznia 1995 r.
Bahrajn dnia 1 stycznia 1995 r.
Bangladesz dnia 1 stycznia 1995 r.
Barbados dnia 1 stycznia 1995 r.
Belgia dnia 1 stycznia 1995 r.
Belize dnia 1 stycznia 1995 r.
Botswana dnia 31 maja 1995 r.
Brazylia dnia 1 stycznia 1995 r.
Brunei Darussalam dnia 1 stycznia 1995 r.
Burkina Faso dnia 3 czerwca 1995 r.
Burundi dnia 23 lipca 1995 r.
Chile dnia 1 stycznia 1995 r.
Cypr dnia 30 lipca 1995 r.
Dania dnia 1 stycznia 1995 r.
Dżibuti dnia 31 maja 1995 r.
Dominika dnia 1 stycznia 1995 r.
Egipt dnia 30 czerwca 1995 r.
El Salwador dnia 7 maja 1995 r.
Filipiny dnia 1 stycznia 1995 r.
Finlandia dnia 1 stycznia 1995 r.
Francja dnia 1 stycznia 1995 r.
Gabon dnia 1 stycznia 1995 r.
Ghana dnia 1 stycznia 1995 r.
Grecja dnia 1 stycznia 1995 r.
Gujana dnia 1 stycznia 1995 r.
Gwatemala dnia 21 lipca 1995 r.
Gwinea Bissau dnia 31 maja 1995 r.
Hiszpania dnia 1 stycznia 1995 r.
Holandia dla Królestwa w Europie i Antyli Holenderskich dnia 1 stycznia 1995 r.
Honduras dnia 1 stycznia 1995 r.
Hongkong dnia 1 stycznia 1995 r.
Indie dnia 1 stycznia 1995 r.
Indonezja dnia 1 stycznia 1995 r.
Irlandia dnia 1 stycznia 1995 r.
Islandia dnia 1 stycznia 1995 r.
Izrael dnia 21 kwietnia 1995 r.
Jamajka dnia 9 marca 1995 r.
Japonia dnia 1 stycznia 1995 r.
Kanada dnia 1 stycznia 1995 r.
Kenia dnia 1 stycznia 1995 r.
Kolumbia dnia 30 kwietnia 1995 r.
Kostaryka dnia 1 stycznia 1995 r.
Kuba dnia 20 kwietnia 1995 r.
Kuwejt dnia 1 stycznia 1995 r.
Lesotho dnia 31 maja 1995 r.
Luksemburg dnia 1 stycznia 1995 r.
Makao dnia 1 stycznia 1995 r.
Malawi dnia 31 maja 1995 r.
Malediwy dnia 31 maja 1995 r.
Malezja dnia 1 stycznia 1995 r.
Mali dnia 31 maja 1995 r.
Malta dnia 1 stycznia 1995 r.
Maroko dnia 1 stycznia 1995 r.
Mauretania dnia 31 maja 1995 r.
Mauritius dnia 1 stycznia 1995 r.
Meksyk dnia 1 stycznia 1995 r.
Myanmar dnia 1 stycznia 1995 r.
Namibia dnia 1 stycznia 1995 r.
Nigeria dnia 1 stycznia 1995 r.
Norwegia dnia 1 stycznia 1995 r.
Nowa Zelandia dnia 1 stycznia 1995 r.
Pakistan dnia 1 stycznia 1995 r.
Paragwaj dnia 1 stycznia 1995 r.
Peru dnia 1 stycznia 1995 r.
Portugalia dnia 1 stycznia 1995 r.
Republika Czeska dnia 1 stycznia 1995 r.
Republika Dominikańska dnia 9 marca 1995 r.
Republika Federalna Niemiec dnia 1 stycznia 1995 r.
Republika Korei dnia 1 stycznia 1995 r.
Republika Południowej Afryki dnia 1 stycznia 1995 r.
Republika Słowacka dnia 1 stycznia 1995 r.
Republika Środkowoafrykańska dnia 31 maja 1995 r.
Rumunia dnia 1 stycznia 1995 r.
Senegal dnia 1 stycznia 1995 r.
Sierra Leone dnia 23 lipca 1995 r.
Singapur dnia 1 stycznia 1995 r.
Słowenia dnia 30 lipca 1995 r.
Sri Lanka dnia 1 stycznia 1995 r.
Stany Zjednoczone Ameryki dnia 1 stycznia 1995 r.
St. Lucia dnia 1 stycznia 1995 r.
St. Vincent i Grenadyny dnia 1 stycznia 1995 r.
Suazi dnia 1 stycznia 1995 r.
Surinam dnia 1 stycznia 1995 r.
Szwajcaria dnia 1 lipca 1995 r.
Szwecja dnia 1 stycznia 1995 r.
Tajlandia dnia 1 stycznia 1995 r.
Tanzania dnia 1 stycznia 1995 r.
Togo dnia 31 maja 1995 r.
Trynidad i Tobago dnia 1 marca 1995 r.
Tunezja dnia 29 marca 1995 r.
Turcja dnia 26 marca 1995 r.
Uganda dnia 1 stycznia 1995 r.
Urugwaj dnia 1 stycznia 1995 r.
Wenezuela dnia 1 stycznia 1995 r.
Węgry dnia 1 stycznia 1995 r.
Włochy dnia 1 stycznia 1995 r.
Wspólnota Europejska dnia 1 stycznia 1995 r.
Wybrzeże Kości Słoniowej dnia 1 stycznia 1995 r.
Zambia dnia 1 stycznia 1995 r.
Zimbabwe dnia 3 marca 1995 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii dnia 1 stycznia
1995 r.
3. Podczas podpisywania Porozumienia i składania dokumentów ratyfikacyjnych,
przyjęcia lub przystąpienia oraz w terminach późniejszych zostały złożone podane
niżej informacje, oświadczenia i zastrzeżenia:
AUSTRALIA
Oświadczenie:
"Australia przyznaje w zasadzie takie samo traktowanie jej stałym mieszkańcom
jak obywatelom w odniesieniu do środków oddziałujących na handel usługami.
Australia przyjmuje, zgodnie z jej prawami i przepisami, taką samą
odpowiedzialność wobec jej stałych mieszkańców, jaką ponosi wobec swoich
obywateli."
AUSTRIA
Oświadczenie:
"Wobec bliskiego przystąpienia Austrii do Unii Europejskiej, koncesje w ramach
Porozumienia WTO wejdą w życie dla Austrii równolegle ze Wspólnotą Europejską."
BANGLADESZ
Informacja:
"Bangladesz pragnie skorzystać z następujących postanowień Porozumienia w
sprawie ustalania wartości celnej dotyczących specjalnego i odmiennego
traktowania krajów rozwijających się:
(1) art. 20 ust. 1, odraczając stosowanie postanowień Porozumienia na okres
pięciu lat; i
(2) art. 20 ust. 2, odraczając stosowanie art. 1 ust. 2 (b) (ii) i art. 6 na
okres trzech lat po wprowadzeniu w życie wszystkich innych postanowień
Porozumienia.
Rząd Bangladeszu pragnie również dokonać następujących zastrzeżeń:
(3) Zgodnie z warunkami ust. 2 załącznika III Bangladesz pragnie zgłosić
zastrzeżenie umożliwiające mu, wobec braku godnej zaufania i zadowalającej
podstawy wyceny wartości towaru w kraju, utrzymanie istniejącego w taryfie
systemu wartości stosowanego przy wycenie wartości towaru (system oficjalnie
ustanowionych wartości minimalnych), do czasu pełnego zastosowania Porozumienia
przez Bangladesz.
(4) Zgodnie z warunkami ust. 3 załącznika III Rząd Bangladeszu zastrzega sobie
prawo zadecydować, że postanowienia art. 4 Porozumienia będą stosowane tylko
wtedy, gdy władze celne wyrażą zgodę na wniosek w sprawie odwrócenia kolejności
art. 5 i 6; i
(5) Zgodnie z warunkami ust. 4 załącznika III Rząd Bangladeszu zastrzega sobie
prawo zadecydować, że ust. 2 art. 5 Porozumienia będzie stosowany zgodnie z
postanowieniami odnośnej uwagi, niezależnie od tego, czy importer będzie o to
wnioskował, czy nie.
Rząd Bangladeszu pragnie odroczyć stosowanie niektórych wymogów związanych z
procedurą licencjonowania automatycznego przez dwa lata zgodnie z przypisem 5 do
art. 2 ust. 2 Porozumienia w sprawie licencjonowania importu."
BRAZYLIA
Informacja:
"Brazylia zamierza odroczyć stosowanie ust. 2(a)(ii) i (2a)(iii) art. 2
Porozumienia w sprawie licencjonowania importu na okres najwyżej dwóch lat od
daty jego wejścia w życie, jak przewidziano w przypisie 5 do Porozumienia."
BURKINA FASO
Informacja:
"1. Rząd Burkina Faso pragnie odroczyć stosowanie Porozumienia i zastrzega sobie
prawo zgodnie z warunkami postanowień odnoszących się do specjalnego i
odmiennego traktowania krajów rozwijających się i zgodnie z postanowieniami
ustępów 1, 2 i 3 art. 20 i ustępów 2, 3 i 4 załącznika III Porozumienia
Światowej Organizacji Handlu w sprawie wyceny wartości celnej.
Ponadto Rząd Burkina Faso pragnie skorzystać z możliwości zgłaszania zastrzeżeń
w imieniu krajów rozwijających się, jak postanowiono w Porozumieniu Światowej
Organizacji Handlu w sprawie licencjonowania importu.
W związku z tym Rząd Burkina Faso odroczy na okres dwóch lat stosowanie
postanowień punktów (a)(ii) i (a)(iii) ustępu 2 art. 2 Porozumienia w sprawie
licencjonowania importu zgodnie z przypisem 5 do tego Porozumienia."
BURUNDI
Informacja:
"Jednakże Rząd Burundi pragnie notyfikować swój zamiar odroczenia stosowania
Porozumienia o stosowaniu artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i
handlu 1994 r. zgodnie z artykułem 20 Porozumienia."
CHILE
Oświadczenie:
"Chile pragnie skorzystać z postanowień art. 20 ust. 1, art. 20 ust. 2 i art. 20
ust. 3 Porozumienia o stosowaniu artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf
celnych i handlu 1994 r. i wnioskuje, aby mogło wykorzystać maksymalne możliwe
terminy przewidziane w tym artykule dla pełnego wprowadzenia w życie
Porozumienia przez kraje rozwijające się. Podobnie, jeżeli zaistnieje taka
konieczność, Chile pragnie skorzystać z postanowień ust. 2 załącznika III.
Rząd Chile zastrzega sobie prawo zadecydować, że odpowiednie postanowienia art.
4 Porozumienia będą stosowane tylko wtedy, gdy władze celne wyrażą zgodę na
wniosek w sprawie odwrócenia kolejności art. 5 i 6 (zał. III ust. 3).
Rząd Chile zastrzega sobie prawo zadecydować, że ust. 2 art. 5 Porozumienia
będzie stosowany zgodnie z postanowieniami odnośnej uwagi, niezależnie od tego,
czy importer będzie o to wnioskować, czy nie (zał. III ust. 4)."
EGIPT
Informacja:
"Powodując się na specjalne i odmienne traktowanie Członków-krajów rozwijających
się w ramach Porozumienia WTO w sprawie wyceny wartości celnej Egipt pragnie
złożyć następującą notyfikację:
- Stosowanie wszystkich postanowień Porozumienia będzie odroczone na okres
pięciu lat zgodnie z art. 21 ust. 1 Porozumienia.
- Stosowanie postanowień ustępu 2(b)(iii) art. 1 i art. 6 będzie odroczone na
okres trzech lat po wprowadzeniu w życie wszystkich pozostałych postanowień
Porozumienia.
Równocześnie Rząd Egiptu zastrzega sobie prawo:
- zadecydować, że odpowiednie postanowienie art. 4 Porozumienia będzie
obowiązywać tylko wtedy, gdy władze celne zgodzą się z wnioskiem, aby odwrócić
kolejność art. 5 i 6,
- zadecydować, że ustęp 2 art. 5 Porozumienia będzie stosowany zgodnie z
postanowieniami odnośnej uwagi, niezależnie od tego, czy importer będzie o to
wnioskować, czy nie."
EL SALWADOR
Informacja:
"Rząd El Salwadoru, korzystając ze swych praw zgodnie z częścią III �Specjalne i
odmienne traktowanie ust. 1 art. 20 Porozumienia o stosowaniu artykułu VII
Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994, oficjalnie dokonuje
notyfikacji swojej decyzji o odroczeniu stosowania postanowień wyżej
wspomnianego Porozumienia na okres pięciu lat.
Ponadto Rząd El Salwadoru, korzystając ze swych praw, zgodnie z ust. 2 art. 20,
oficjalnie dokonuje notyfikacji swojej decyzji o odroczeniu stosowania ust.
2(b)(iii) art. 1 oraz art. 6 przez okres trzech lat od daty zastosowania
wszystkich pozostałych przepisów wyżej wspomnianego Porozumienia.
Rząd El Salwadoru zastrzega sobie prawo zadecydować , że odpowiednie
postanowienie art. 4 Porozumienia będzie stosowane tylko wtedy, gdy władze celne
wyrażą zgodę na wniosek dotyczący zmiany kolejności art. 5 i 6 (zał. III ust.
3).
Podobnie Rząd El Salwadoru zastrzega sobie prawo zadecydować, że ust. 2 art. 5
Porozumienia będzie stosowany zgodnie z postanowieniami odnośnej uwagi,
niezależnie od tego, czy importer będzie o to wnioskować, czy nie (zał. III ust.
4).
Rząd Republiki El Salwadoru zgodnie z przypisem 5 do ust. 2 art. 2 �Automatyczne
licencjonowanie importu niniejszym oficjalnie dokonuje notyfikacji Komitetowi
do spraw Licencjonowania Importu swojej decyzji o odroczeniu stosowania pkt
(a)(ii) oraz (a)(iii) wyżej wspomnianego ustępu na okres dwóch lat od daty
wejścia w życie Porozumienia WTO dla El Salwadoru."
FILIPINY
Oświadczenie:
"Wraz z wejściem w życie dla Filipin Porozumienia WTO stosowanie przez ten kraj
Porozumienia o stosowaniu artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i
handlu 1994 podlegać będzie następującym zastrzeżeniom:
- Zgodnie z warunkami art. 20 ust. 1, Filipiny jako Członek-kraj rozwijający się
odroczą stosowanie postanowień Porozumienia na okres pięciu (5) lat.
- Zgodnie z warunkami art. 20 ust. 2 Filipiny odroczą stosowanie ust. 2(b)(iii)
art. 1 i art. 6 na dalszy okres trzech (3) lat następujący po zastosowaniu przez
ten kraj wszystkich innych postanowień Porozumienia.
- Zgodnie z warunkami ust. 2 załącznika III, Rząd Filipin pragnie złożyć
zastrzeżenie dotyczące utrzymania oficjalnie ustalonych wartości minimalnych.
- Rząd Filipin zastrzega sobie prawo zadecydować, że stosowne postanowienie art.
4 Porozumienia będzie mieć zastosowanie tylko wtedy, gdy władze celne zgodzą się
z wnioskiem w sprawie odwrócenia kolejności art. 5 i 6.
- Rząd Filipin zastrzega sobie prawo zadecydować, że ust. 2 art. 5 Porozumienia
będzie stosowany zgodnie z postanowieniami odnośnej uwagi, niezależnie od tego,
czy importer będzie o to wnioskować, czy nie."
GABON
Informacja:
"Rząd Gabonu pragnie skorzystać z następujących specjalnych postanowień
odnoszących się do specjalnego i odmiennego traktowania krajów rozwijających
się:
Porozumienie o stosowaniu artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i
handlu 1994
- ust. 1 art. 20 dotyczący możliwości odroczenia stosowania postanowień
Porozumienia na okres pięciu lat, oraz
- ust. 2 art. 20 dotyczący możliwości odroczenia stosowania ust. 2(b)(iii) art.
1 oraz art. 6 na okres trzech lat od daty, gdy Gabon zastosuje wszystkie
pozostałe postanowienia Porozumienia.
Rząd Gabonu pragnie także zgłosić następujące zastrzeżenia:
Ust. 2 załącznika III dotyczący zastrzeżeń odnoszących się do oficjalnie
ustanowionych wartości minimalnych:
- w odniesieniu do ust. 3 załącznika III Rząd Gabonu zastrzega sobie prawo
zadecydować, że postanowienie art. 4 Porozumienia będzie stosowane tylko wtedy,
gdy władze celne wyrażą zgodę na wniosek w sprawie odwrócenia kolejności art. 5
i 6; oraz
- w odniesieniu do ust. 4 załącznika III RZĄD Gabonu zastrzega sobie prawo
zadecydować, że ust. 2 art. 5 Porozumienia będzie stosowany zgodnie z
postanowieniami odnośnej uwagi, niezależnie od tego, czy importer będzie o to
wnioskować, czy nie.
Porozumienie w sprawie licencjonowania importu:
Przypis 5 do art. 2 ust. 2 Porozumienia w sprawie licencjonowania importu
zezwala Członkowi-krajowi rozwijającemu się, który nie był stroną Porozumienia w
sprawie licencjonowania importu 1979, na odroczenie stosowania pkt (a)(ii) oraz
(a)(iii) na okres nie dłuższy niż dwa lata."
GWATEMALA
Oświadczenie:
"Rząd Gwatemali niniejszym zawiadamia GATT, że podpisanie przez Gwatemalę
Porozumienia z Marakeszu ustanawiającego Światową Organizację Handlu nie
powoduje uszczerbku dla wszystkich praw GATT i WTO odnoszących się do listy
koncesyjnej produktów rolnych Unii Europejskiej (UE), jeśli chodzi o banany (HS:
0803.00.12).
Przez cały czas trwania procesu weryfikacyjnego Gwatemala oznajmiała, iż
traktowanie bananów przez Unię Europejską zgodnie z jej ofertą z marca 1992 r.
narusza liczne normy GATT-u, jak wyjaśnił to personel rozstrzygający spór.
Ostatnie �Ramowe porozumienie w sprawie bananów Unii Europejskiej, notyfikowane
w GATT 29 marca 1994 r., które znajduje obecnie odzwierciedlenie w liście
koncesyjnej Unii Europejskiej, powiększyło te notowania z poważną szkodą dla
Gwatemali. Poza tym pomimo starań ze strony Gwatemali przedstawiciele UE
odmówili rozpoczęcia poważnych negocjacji na temat interesów Gwatemali dotyczący
tej pozycji.
Wobec tego Gwatemala pragnie wyjaśnić, że podpisując Porozumienie z Marakeszu
ustanawiające Światową Organizację Handlu Gwatemala w żaden sposób nie przesądza
z góry jakichkolwiek praw lub regresu dostępnych do wykorzystania zgodnie z GATT
i WTO w celu osiągnięcia przywrócenia uczciwego i legalnego dostępu do UE dla
bananów. Stanowisko Gwatemali w tej sprawie jest w pełni zgodne ze wszystkimi
postanowieniami i procedurami nowego Porozumienia, które chroni prawo
Gwatemali."
Informacja:
"Rząd Republiki Gwatemali, zgodnie z prawami nadanymi mu przez ust. 1 art. 20
�Specjalne i odmienne traktowanie Porozumienia o stosowaniu artykułu VII Układu
ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994, dokonuje formalnej notyfikacji
swojej decyzji o odroczeniu stosowania postanowień powyższego Porozumienia na
okres pięciu lat.
Ponadto zgodnie z prawami nadanymi mu przez ust. 2 art. 20 Rząd Gwatemali
dokonuje formalnej notyfikacji swojej decyzji o odroczeniu stosowania ust.
2(b)(iii) art. 1 i art. 6 na okres trzech lat od daty, kiedy będzie stosował
wszystkie pozostałe postanowienia Porozumienia.
Rząd Republiki Gwatemali zastrzega sobie prawo do zachowania oficjalnie
ustanowionych wartości minimalnych do wyceny towarów zgodnie z ust. 2 załącznika
III do Porozumienia.
Rząd Republiki Gwatemali zastrzega sobie prawo zadecydować, że odpowiednie
postanowienie artykułu 4 Porozumienia będzie mieć zastosowanie tylko wtedy, gdy
władze celne wyrażą zgodę na wniosek w sprawie odwrócenia kolejności art. 5 i 6
(załącznik III ust. 3).
Rząd Republiki Gwatemali zastrzega sobie prawo zadecydować, że ust. 2 art. 5
Porozumienia będzie stosowany zgodnie z postanowieniami odnośnej uwagi,
niezależnie od tego, czy importer będzie o to wnioskować, czy nie (załącznik III
ust. 4)."
"Rząd Republiki Gwatemali zgodnie z przypisem 5 do art. 2 ust. 2 Porozumienia w
sprawie licencjonowania importu dokonuje formalnej notyfikacji swojej decyzji o
odroczeniu stosowania punktów (a)(ii) i (a)(iii) na okres dwóch lat."
GHANA
Oświadczenie:
"Ghana pragnie odroczyć stosowanie postanowień Porozumienia Rundy Urugwajskiej o
stosowaniu artykułu VII GATT 1994 (wycena wartości celnej) na okres pięciu lat,
poczynając od dnia 1 stycznia 1995 r."
HONDURAS
Informacja:
"Rząd Republiki Hondurasu, korzystając z postanowień art. 20 �Specjalne i
odmienne traktowanie ust. 1 Porozumienia o stosowaniu artykułu VII Układu
ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994, formalnie dokonuje notyfikacji
swojej decyzji o odroczeniu stosowania postanowień Porozumienia na pięć lat.
Podobnie Rząd Republiki Hondurasu, korzystając z postanowień art. 20 ust. 2,
formalnie dokonuje notyfikacji swojej decyzji o odroczeniu stosowania ust.
2(b)(iii) art. 1 oraz art. 6 na trzy lata od daty zastosowania wszystkich
pozostałych postanowień Porozumienia.
Rząd Republiki Hondurasu zastrzega sobie prawo zadecydować, że odnośne
postanowienie art. 4 Porozumienia będzie stosowane tylko wtedy, gdy władze celne
wyrażą zgodę na wniosek w sprawie odwrócenia kolejności art. 5 i 6.
Rząd Republiki Hondurasu zastrzega sobie prawo zadecydować, że ust. 2 art. 5
Porozumienia będzie stosowany zgodnie z postanowieniami odnośnej uwagi,
niezależnie od tego, czy importer będzie o to wnioskować, czy nie.
Rząd Republiki Hondurasu zgodnie z przypisem 5 do ust. 2 art. 2 �Procedury
licencjonowania importu formalnie dokonuje notyfikacji swojej decyzji o
odroczeniu stosowania pkt (a)(ii) oraz (a)(iii) na okres dwóch lat."
INDONEZJA
Informacja:
"W odniesieniu do specjalnego i odmiennego traktowania Członków-krajów
rozwijających się, przewidzianego w Porozumieniu o stosowaniu artykułu VII GATT
1994 (Porozumienie WTO w sprawie wyceny wartości celnej) i w Porozumieniu WTO w
sprawie licencjonowania importu oraz zgodnie z postanowieniami tych Porozumień,
Indonezja chciałaby notyfikować skorzystanie z odroczonego stosowania i
zastrzeżeń dotyczących niektórych artykułów Porozumień, jak poniżej:
1. Porozumienie o stosowaniu artykułu VII GATT 1994 (Porozumienie WTO w sprawie
wyceny wartości celnej)
a) zgodnie z art. 20 ust. 1: odroczyć stosowanie postanowień Porozumienia na
okres pięciu lat od daty wejścia w życie WTO,
b) zgodnie z art. 20 ust. 2: odroczyć stosowanie ust. 2(b)(iii) art. 1 oraz art.
6 na okres trzech lat od ich zastosowania,
c) zgodnie z ust. 2 załącznika III, zastrzec sobie prawo do zachowania systemu
oficjalnie ustanowionych wartości minimalnych na ograniczonej i przejściowej
podstawie zgodnie z takimi zasadami i warunkami, na jakie może zgodzić się
Komitet,
d) zgodnie z ust. 3 załącznika III: zastrzec sobie prawo do odrzucenia wniosku
importera w sprawie odwrócenia kolejności stosowania czwartej i piątej metody
wyceny wartości,
e) zgodnie z ust. 4 załącznika III: zastrzec sobie prawo do wyceny wartości
towarów zgodnie z postanowieniami art. 5 ust. 2, nawet gdy towary podlegały
dalszemu przetworzeniu w kraju importu.
2. Porozumienie WTO w sprawie licencjonowania importu
zgodnie z przypisem 5 do art. 20 ust. 2: odroczyć na okres dwóch lat niektóre
wymogi związane z procedurami automatycznego licencjonowania."
IZRAEL
Informacja:
"Rząd Państwa Izrael pragnie skorzystać z następujących specjalnych postanowień
odnoszących się do �Specjalnego i odmiennego traktowania krajów rozwijających
się stosownie do Porozumienia o stosowaniu artykułu VII Układu ogólnego w
sprawie taryf celnych i handlu 1994 (dalej zwanego Porozumieniem).
(1) Stosownie do ust. 1 art. 20 Porozumienia Rząd Państwa Izrael formalnie
dokonuje notyfikacji swojej decyzji o odroczeniu stosowania postanowień
Porozumienia i o zastosowaniu go w trakcie 1997 r., tj. w ciągu trzech lat od
daty wejścia w życie Porozumień WTO.
(2) Stosownie do ust. 3 załącznika III do Porozumienia Rząd Izrael zastrzega
sobie prawo zadecydować, że stosowne postanowienie w art. 4 Porozumienia będzie
mieć zastosowanie tylko wtedy, gdy władze celne wyrażą zgodę na wniosek w
sprawie odwrócenia kolejności art. 5 i 6.
Dwa lata po zastosowaniu Porozumienia Izrael ponownie przeanalizuje swoje
stanowisko w tej sprawie.
(3) Stosownie do ust. 4 załącznika III do Porozumienia Rząd Państwa Izrael
zastrzega sobie prawo zadecydować, że ust. 2 art. 5 Porozumienia będzie
stosowany zgodnie z postanowieniami odnośnej uwagi, niezależnie od tego, czy
importer będzie o to wnioskować, czy nie.
Dwa lata po zastosowaniu Porozumienia Izrael ponownie przeanalizuje swoje
stanowisko w tej sprawie."
JAMAJKA
Informacja:
"Rząd Jamajki pragnie odroczyć stosowanie i zastrzec swoje prawo zgodnie z
postanowieniami odnoszącymi się do specjalnego i odmiennego traktowania
Członków-krajów rozwijających się, przewidzianego w Porozumieniu WTO, stosownie
do postanowień art. 20 ust. 1 i art. 20 ust. 2 i ust. 2, 3 i 4 załącznika III do
porozumienia WTO o stosowaniu artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf
celnych i handlu 1994."
KANADA
Oświadczenie:
"Kanada przyznaje w zasadzie takie samo traktowanie jej stałym mieszkańcom jak
obywatelom w odniesieniu do środków oddziałujących na handel usługami. Kanada
przyjmuje, zgodnie z jej prawami i przepisami, taką samą odpowiedzialność wobec
jej stałych mieszkańców, jaka ponosi wobec swoich obywateli."
KENIA
Informacja:
"Powołując się na postanowienia dotyczące specjalnego i odmiennego traktowania
Członków-krajów rozwijających się Kenia pragnie złożyć następującą notyfikację:
1. Ze względów budżetowych Kenia nadal stosuje brukselską procedurę określania
wartości (BDV) przy wycenianiu wartości dla celów podatkowych. Kraj ten chciałby
nadal stosować ten sposób wyceny wartości, poszukując jednocześnie sposobów
płynnego wprowadzenia Porozumienia WTO w sprawie wyceny wartości celnej. Z tego
względu Kenia chciałaby zwrócić się o odroczenie zastosowania Porozumienia WTO w
sprawie wyceny wartości celnej zgodnie z postanowieniami Rundy Urugwajskiej.
2. Podobnie, chociaż Kenia prawie w pełni zliberalizowała swój reżim importowy
dla większości produktów, to szereg produktów jest wciąż objętych wymogami
zdrowotnymi i związanymi z ochroną środowiska. Rząd chciałby zatem zwrócić się o
odroczenie zastosowania Porozumienia WTO w sprawie licencjonowania importu w
odniesieniu do tych produktów.
Rząd Republiki Kenii pragnie zastrzec swoje prawo, zgodnie z postanowieniem
dotyczącym specjalnego i odmiennego traktowania Członków-krajów rozwijających
się w Porozumieniu WTO, zgodnie z postanowieniami art. 20 ust. 1, art. 20 ust. 2
oraz ust. 2, 3 i 4 załącznika III Porozumienia WTO w sprawie wyceny wartości
celnej i odpowiednio odroczyć stosowanie tego Porozumienia."
KOLUMBIA
Informacja:
"Ponieważ stosownie do załącznika III do Porozumienia o stosowaniu artykułu VII
Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 kraje rozwijające się mogą
wnosić przewidziane w nim zastrzeżenia, z którymi Członkowie zgodzą się w myśl
art. 21 Porozumienia, Rząd Kolumbii pragnie wnieść następujące zastrzeżenia w
momencie składania do depozytu dokumentu ratyfikacyjnego:
1. Rząd Kolumbii zastrzega sobie prawo postanowić, że stosowne postanowienie
art. 4 Porozumienia będzie mieć zastosowanie tylko wtedy, gdy władze celne
wyrażą zgodę na wniosek w sprawie odwrócenia kolejności art. 5 i 6 (ust. 3
załącznika III).
2. Rząd Kolumbii zastrzega sobie prawo decydować, że ust 2 art. 5 Porozumienia
będzie stosowany zgodnie z postanowieniami odnośnej uwagi, niezależnie od tego.
czy importer będzie o to wnioskować, czy nie (ust. 4 załącznika III).
3. Rząd Kolumbii zastrzega sobie prawo do utrzymania wyceny towarów na podstawie
oficjalnie ustanowionych wartości minimalnych, zgodnie z ust. 2 załącznika III.
Ponieważ stosownie do ust. 1 art. 6 Porozumienia w sprawie tekstyliów i odzieży
Członkowie mogą zastrzec sobie prawo do skorzystania z postanowień tego
artykułu, Rząd Kolumbii zastrzega sobie prawo do stosowania specyficznego
przejściowego mechanizmu ochronnego ("Ochrony przejściowej") zdefiniowanego we
wspomnianym wyżej artykule.
Ponieważ art. 20 ust. 1 i 2 Porozumienia o stosowaniu artykułu VII Układu
ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 postanawia, że Członkowie-kraje
rozwijające się mogą odroczyć stosowanie pewnych postanowień, Rząd Kolumbii
potwierdza notyfikacje uprzednio skierowane do Dyrektora Generalnego WTO, jak
następuje:
Rząd Kolumbii odroczy stosowanie postanowień Porozumienia na okres pięciu lat od
daty wejścia w życie Porozumienia dla Kolumbii, zgodnie z art. 20 ust. 1;
Rząd Kolumbii, korzystając ze swych praw zgodnie z ust. 2 art. 20, odroczy
stosowanie ust. 2(b)(iii) art. 1 i art. 6 na okres trzech lat od daty
zastosowania wszystkich innych postanowień Porozumienia.
Ponieważ art. 2 ust. 2 Porozumienia w sprawie licencjonowania importu
postanawia, w przypisie 5, że każdy Członek-kraj rozwijający się, mający
szczególne trudności z wymogami punktów (a)(ii) i (a)(iii), może, na podstawie
notyfikacji Komitetowi, odroczyć stosowanie tych punktów na nie więcej niż dwa
lata od daty wejścia w życie Porozumienia WTO dla takiego Członka, Rząd Kolumbii
potwierdza notyfikacje, którą złożył Komitetowi w sprawie swej decyzji o
odroczeniu takiego stosowania na okres dwu lat.
Ponieważ, stosownie do postanowień art. 2 ust. 6 Porozumienia w sprawie
tekstyliów i odzieży, Rząd Kolumbii notyfikował, iż zintegruje on z GATT 1994 r.
produkty, które stanowiły nie mniej niż 16 procent całkowitego wolumenu jego
importu z 1990 r., obejmującego produkty z grup: czesanki i przędze, tkaniny,
gotowe wyroby i odzież, Rząd Kolumbii uważa ten moment za właściwy, aby
potwierdzić ówczesną notyfikację, z tymi samymi warunkami, które były w niej
zawarte.
Rząd Kolumbii przypomina także, że zgodnie z ust. 7(b) art. 2 Kolumbia może
zastosować przejściową ochronę przewidzianą w ust. 1 art. 6 na wypadek, gdyby
dany produkt był importowany w tak zwiększonych ilościach, że powodowałyby one
poważną szkodę lub zagrożenie jej wystąpienia dla krajowego przemysłu."
KOSTARYKA
Informacja:
"Rząd Republiki Kostaryki, korzystając z postanowień art. 20 �Specjalne i
odmienne traktowanie ust. 1 Porozumienia o stosowaniu artykułu VII Układu
ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994, formalnie dokonuje notyfikacji
swojej decyzji o odroczeniu stosowania postanowień Porozumienia na pięć lat.
Podobnie rząd Republiki Kostaryki, korzystając z postanowień art. 20 ust. 2,
formalnie dokonuje notyfikacji swojej decyzji o odroczeniu stosowania ust.
2(b)(iii) art. 1 oraz art. 6 na trzy lata od daty zastosowania wszystkich innych
postanowień Porozumienia. Rząd Republiki Kostaryki zastrzega sobie prawo
zadecydować, że odnośne postanowienie art. 4 Porozumienia będzie stosowane tylko
wtedy, gdy władze celne wyrażą zgodę na wniosek w sprawie odwrócenia kolejności
art. 5 i 6 (zał. III ust. 3). Rząd Republiki Kostaryki zastrzega sobie prawo
zadecydować, że ust. 2 art. 5 porozumienia będzie stosowany zgodnie z
postanowieniami odnośnej uwagi, niezależnie od tego, czy importer będzie o to
wnioskować, czy nie (zał. III ust. 4).
Rząd Republiki Kostaryki, zgodnie z przypisem 5 do ust. 2 art. 2 �Procedury
licencjonowania importu, formalnie dokonuje notyfikacji swojej decyzji o
odroczeniu stosowania pkt (a)(ii) oraz (a)(iii) na okres dwóch lat."
KUBA
Informacja:
"Jako kraj rozwijający się i nie będący członkiem Porozumienia o stosowaniu
artykułu VII GATT 1947 (wycena wartości celnej) Kuba pragnie skorzystać z
postanowień art. 20 ust. 1 Porozumienia o stosowaniu artykułu VII GATT 1994 w
celu odroczenia stosowania postanowień tego Porozumienia na okres nie dłuższy
niż pięć (5) lat."
MALEZJA
Informacja:
"Stosownie do art. 20 Porozumienia o stosowaniu artykułu VII GATT 1994 Rząd
Malezji pragnie skorzystać z następujących postanowień dotyczących specjalnego i
odmiennego traktowania krajów rozwijających się:
- art. 20 ust. 1 - odraczając stosowanie tego postanowienia Porozumienia na
okres pięciu lat od dnia 1 stycznia 1995, oraz
- art. 20 ust. 2 - odraczając stosowanie art. 1 ust. 2(b)(iii) oraz art. 6 na
okres nie przekraczający trzech lat po zastosowaniu wszystkich pozostałych
postanowień Porozumienia przez Malezję.
Ponadto, Rząd Malezji pragnie również zgłosić następujące zastrzeżenia:
(i) zgodnie z warunkami ust. 2 załącznika III Malezja pragnęłaby zgłosić
zastrzeżenie dotyczące zachowania oficjalnie ustanowionych wartości minimalnych;
(ii) zgodnie z warunkami ust. 3 załącznika III Malezja zastrzega sobie prawo
zadecydować, że odpowiednie postanowienia art. 4 Porozumienia będą stosowane
tylko wtedy, gdy władze celne wyrażą zgodę na wniosek w sprawie odwrócenia
kolejności art. 5 i 6; oraz
(iii) zgodnie z warunkami ust. 4 załącznika III Malezja zastrzega sobie prawo,
że art. 5 ust. 2 Porozumienia będzie stosowany zgodnie z postanowieniem odnośnej
uwagi niezależnie od tego, czy importer będzie o to wnioskować, czy nie.
W związku z tym Malezja wnioskuje o oparcie Sekretariatu WTO, zgodnie z art. 20
ust. 3 Porozumienia, w uzyskaniu niezbędnej pomocy technicznej w celu ułatwienia
wprowadzenia w życie Porozumienia.
Rząd Malezji pragnie notyfikować, że Malezja ma szczególne trudności z wymogami
art. 2 ust. 2 pkt (a)(ii) oraz (a)(iii) Porozumienia w sprawie licencjonowania
importu. Malezja odroczy zastosowanie tych punktów na nie więcej niż dwa lata."
MALTA
Oświadczenie:
"Malta pragnie skorzystać z następujących postanowień Porozumienia o stosowaniu
artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 (Porozumienie
WTO w sprawie wyceny wartości celnej) odnoszących się do specjalnego i
odmiennego traktowania krajów rozwijających się :
- art. 20 ust. 1 odraczając zastosowanie postanowień Porozumienia na okres
pięciu lat, oraz
- art. 20 ust. 2 odraczając zastosowanie art. 1 ust. 2(b)(iii) oraz art. 6 na
okres trzech lat po zastosowaniu wszystkich pozostałych postanowień Porozumienia
przez Maltę.
Rząd Malty pragnie zgłosić następujące zastrzeżenia:
Zgodnie z warunkami ust. 2 załącznika III Malta pragnie zgłosić zastrzeżenie
dotyczące zachowania oficjalnie ustalonych wartości minimalnych.
Zgodnie z warunkami ust. 3 załącznika III Malta zastrzega sobie prawo
zadecydować, że odpowiednie postanowienia art. 4 Porozumienia będą stosowane
tylko wtedy, gdy władze celne wyrażą zgodę na wniosek w sprawie odwrócenia
kolejności art. 5 i 6.
Zgodnie z warunkami ust. 4 załącznika III Malta zastrzega sobie prawo
zadecydować, że ust. 2 art. 5 Porozumienia będzie stosowany zgodnie z
postanowieniami odnośnej uwagi, niezależnie od tego, czy importer będzie o to
wnioskować, czy nie."
MAURITIUS
Informacja:
"Rząd Mauritiusu zdecydował się skorzystać z postanowienia art. 20 ust. 1
Porozumienia o stosowaniu artykułu VII GATT 1994 w sprawie zasad wyceny celnej w
celu odroczenia zastosowania tego Porozumienia."
MYANMAR
Oświadczenie:
"Rząd Unii Myanmar pragnie skorzystać z następujących postanowień Porozumienia o
stosowaniu artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994
dotyczących specjalnego i odmiennego traktowania krajów rozwijających się:
- art. 20 ust. 1 odraczając zastosowanie postanowień Porozumienia na okres
pięciu lat oraz
- art. 20 ust. 2 odraczając zastosowanie art. 1 ust. 2(b)(iii) oraz art. 6 na
okres trzech lat po zastosowaniu wszystkich pozostałych postanowień Porozumienia
przez Myanmar.
Rząd Unii Myanmar pragnie również zgłosić następujące zastrzeżenia:
- Zgodnie z warunkami ust. 2 załącznika III rząd Unii Myanmar pragnie zgłosić
zastrzeżenie dotyczące zachowania oficjalnie ustanowionych wartości minimalnych.
- Zgodnie z warunkami ust. 3 załącznika III rząd Unii Myanmar zastrzega sobie
prawo zadecydować, że postanowienie art. 4 Porozumienia będzie stosowane tylko
wtedy, gdy władze celne wyrażą zgodę na wniosek w sprawie odwrócenia kolejności
art. 5 i 6, oraz
- Zgodnie z warunkami ust. 4 załącznika III rząd Unii Myanmar zastrzega sobie
prawo zadecydować, że ust. 2 art. 5 Porozumienia będzie stosowany zgodnie z
postanowieniami odnośnej uwagi, niezależnie od tego, czy importer będzie o to
wnioskować, czy nie.
Rząd Unii Myanmar pragnie odroczyć zastosowanie pewnych wymogów związanych z
automatycznym licencjonowaniem na dwa lata zgodnie z przypisem 5 do art. 2 ust.
2 Porozumienia w sprawie licencjonowania importu."
NOWA ZELANDIA
Oświadczenie:
"Nowa Zelandia przyznaje w zasadzie takie samo traktowanie jej stałym
mieszkańcom jak obywatelom w odniesieniu do środków oddziałujących na handel
usługami. W tym kontekście Nowa Zelandia przyjmuje, zgodnie z jej prawami i
przepisami, taką samą odpowiedzialność wobec jej stałych mieszkańców, jaką
ponosi wobec swoich obywateli."
PAKISTAN
Oświadczenie:
"Rząd Pakistanu pragnie skorzystać z następujących postanowień dotyczących
specjalnego i odmiennego traktowania krajów rozwijających się w odniesieniu do
Porozumienia w sprawie wyceny wartości celnej:
- art. 20 ust. 1 odraczając stosowanie postanowień Porozumienia na okres pięciu
lat oraz
- art. 20 ust. 2 odraczając stosowanie art. 1 ust. 2(b)(iii) oraz art. 6 na
okres trzech lat po zastosowaniu wszystkich pozostałych postanowień Porozumienia
przez Pakistan.
Rząd Pakistanu pragnie również dokonać następujących zastrzeżeń:
- Zgodnie z warunkami ust. 2 załącznika III Rząd Pakistanu pragnie zgłosić
zastrzeżenie dotyczące zachowania oficjalnie ustanowionych wartości minimalnych,
- Zgodnie z warunkami ust. 3 załącznika III Rząd Pakistanu zastrzega sobie prawo
zadecydować, że odpowiednie postanowienie art. 4 Porozumienia będzie stosowane
tylko wtedy, gdy władze celne wyrażą zgodę na wniosek w sprawie odwrócenia
kolejności art. 5 i 6, oraz
- Zgodnie z warunkami ust. 4 załącznika III Rząd Pakistanu zastrzega sobie prawo
zadecydować, że art. 5 ust. 2 Porozumienia będzie stosowany zgodnie z
postanowieniami odnośnej uwagi, niezależnie od tego, czy importer będzie o to
wnioskować, czy nie."
PARAGWAJ
Informacja:
"Rząd Paragwaju pragnie powołać się na następujące zastrzeżenia ustanowione na
korzyść krajów rozwijających się zgodnie z Porozumieniem o stosowaniu artykułu
VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994:
(1) art. 20 ust. 1, odraczając stosowanie postanowień Porozumienia na okres
pięciu lat; i
(2) załącznik III ust. 2. zgodnie z którym możliwe jest zachowanie oficjalnie
ustalonych wartości minimalnych w celu wyceny pewnych towarów."
REPUBLIKA ŚRODKOWOAFRYKAŃSKA
Informacja:
"Republika Środkowoafrykańska jest jednym z krajów członkowskich, który podpisał
Porozumienie ustanawiające Światową Organizację Handlu (WTO) dnia 15 kwietnia
1994 r. w Marakeszu (Maroko). Przyjęcie tego tekstu implikuje nasze automatyczne
przystąpienie do Porozumienia GATT w sprawie wyceny wartości celnej, które w
zasadzie weszło w życie z dniem 1 stycznia 1995 r. Jednakże stosowanie tego
tekstu zakłada ustanowienie szeregu wewnętrznych środków administracyjnych,
technicznych i prawnych oraz przeszkolenie i informowanie urzędników różnych
zainteresowanych stron. Ponieważ Republika Środkowoafrykańska nie ustanowiła
jeszcze tych instrumentów, powołując się na postanowienia artykułu 21
Porozumienia, wnioskuje ona o przyznanie okresu przejściowego pięciu (5) lat w
celu umożliwienia wdrożenia odpowiedniego programu przygotowawczego."
REPUBLIKA DOMINIKAŃSKA
Informacja:
"Rząd Republiki Dominikańskiej pragnie odroczyć i zastrzec swoje prawa, zgodnie
z postanowieniami dotyczącymi specjalnego i odmiennego traktowania
Członków-krajów rozwijających się przewidzianego w Porozumieniu WTO w sprawie
wyceny wartości celnej, stosownie do postanowień art. 20 ust. 1, art. 20 ust. 2
i ust. 2, 3 i 4 załącznika III do Porozumienia WTO w sprawie wyceny wartości
celnej."
SENEGAL
Informacja:
"Rząd Senegalu zdecydował, stosownie do postanowień art. 20 Porozumienia o
stosowaniu artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994,
zwrócić się o przyznanie specjalnego odmiennego traktowania krajów rozwijających
się, tak aby, po pierwsze, odroczyć na pięć (5) lat stosowanie postanowień
Porozumienia i, po drugie, odroczyć wszystkie postanowienia odnoszące się do
stosowania art. 6 (wartość kalkulowana) na okres trzech lat."
SINGAPUR
Informacja:
"Rząd Republiki Singapuru pragnie odroczyć stosowanie i zastrzec swoje prawo
zgodnie z postanowieniami dotyczącymi specjalnego i odmiennego traktowania
Członków-krajów rozwijających się przewidzianego w Porozumieniu WTO, stosownie
do postanowień art. 20 ust. 1 i art. 20 ust. 2 oraz ust. 2, 3 i 4 załącznika III
do Porozumienia WTO w sprawie wyceny wartości celnej."
SRI LANKA
Informacja:
"Sri Lanka powołuje się, zgodnie z Porozumieniem WTO w sprawie wyceny wartości
celnej, jak następuje:
(1) Odroczone stosowanie wszystkich postanowień Porozumienia na pięć lat od daty
wejścia w życie WTO zgodnie z art. 20 ust. 1 Porozumienia,
(2) Odroczone stosowanie ust. 2(b)(iii) art. 1 i art. 6 na trzy lata po
zastosowaniu wszystkich pozostałych postanowień porozumienia zgodnie z art. 20
ust. 2 Porozumienia.
(3) Zastrzeżenie zgodnie z ust. 2 załącznika III do Porozumienia.
(4) Zastrzeżenie zgodnie z ust. 3 załącznika III do Porozumienia.
(5 Zastrzeżenie zgodnie z ust. 4 załącznika III do Porozumienia.
Sri Lanka pragnie odroczyć stosowanie pewnych wymogów związanych z procedurami
automatycznego licencjonowania na dwa lata zgodnie z przypisem 5 do art. 2 ust.
2 Porozumienia w sprawie licencjonowania importu."
SZWAJCARIA
Oświadczenie:
"1. Szwajcaria przyznaje w zasadzie takie samo traktowanie jej stałym
mieszkańcom jak obywatelom w odniesieniu do środków oddziałujących na handel
usługami. Szwajcaria przyjmuje, zgodnie z jej prawami i przepisami, taką samą
odpowiedzialność wobec jej stałych mieszkańców, jaką ponosi wobec swoich
obywateli.
2. Zgodnie z ust. 3 artykułu 1 Porozumienia w sprawie handlowych aspektów praw
własności intelektualnej Szwajcaria odrzuca kryterium pierwszego ustalenia,
przewidziane w art. 5 ust. 1(b) Międzynarodowej konwencji w sprawie ochrony
wykonawców, producentów nagrań dźwiękowych i organizacji nadawczych, przyjętej
dnia 26 października 1961 r. Będzie zatem stosować kryterium pierwszej
publikacji."
TAJLANDIA
Oświadczenie:
"Tajlandia pragnie odroczyć stosowanie i zastrzec swoje prawa zgodnie z
postanowieniami specjalnego i odmiennego traktowania krajów rozwijających się
przewidzianego w Porozumieniach WTO w sprawie wyceny wartości celnej i
licencjonowania importu.
Tajlandia pragnie skorzystać z następujących postanowień Porozumienia o
stosowaniu artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994
(Porozumienie WTO w sprawie wyceny wartości celnej) odnoszących się do
specjalnego i odmiennego traktowania krajów rozwijających się:
- art. 20 ust. 1, odraczając stosowanie postanowień Porozumienia na okres pięciu
lat, i
- art. 20 ust. 2, odraczając stosowanie ust. 2(b)(iii) art. 1 i art. 6 na okres
trzech lat po zastosowaniu wszystkich pozostałych postanowień porozumienia przez
Tajlandię.
Rząd Tajlandii pragnie także wnieść następujące zastrzeżenia:
- Zgodnie z warunkami ust. 2 załącznika III, Rząd Tajlandii pragnie wnieść
zastrzeżenie dotyczące zachowania oficjalnie ustalonych wartości minimalnych,
- Zgodnie z warunkami ust. 3 załącznika III, Rząd Tajlandii zastrzega sobie
prawo zadecydować, że stosowne postanowienie art. 4 Porozumienia będzie mieć
zastosowanie tylko wtedy, gdy władze celne wyrażą zgodę na wniosek w sprawie
odwrócenia kolejności art. 5 i 6, i
- Zgodnie z warunkami ust. 4 załącznika III, Rząd Tajlandii zastrzega sobie
prawo zadecydować, że ust. 2 art. 5 Porozumienia będzie stosowany zgodnie z
postanowieniem odnośnej uwagi, niezależnie od tego, czy importer będzie o to
wnioskować, czy nie."
TOGO
Informacje:
"Rząd Republiki Togo pragnie skorzystać z następujących postanowień Porozumienia
o stosowaniu artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994
odnoszących się do specjalnego i odmiennego traktowania krajów rozwijających
się:
- ust. 1 art. 20, dotyczące możliwości odroczenia stosowania postanowień
Porozumienia na okres pięciu (5) lat,
- ust. 2 art. 20, dotyczące możliwości odroczenia stosowania ustępu 2(b)(iii)
art. 1 i art. 6 na okres trzech lat od daty, kiedy Togo zastosuje wszystkie
pozostałe postanowienia Porozumienia.
Rząd Republiki Togo pragnie również wnieść następujące zastrzeżenia:
- zgodnie z warunkami ustępu 2 załącznika III Rząd Republiki Togo zamierza
zachować oficjalnie ustanowione wartości minimalne,
- zgodnie z warunkami ustępu 3 załącznika III Rząd Republiki Togo zastrzega
sobie prawo zadecydować, że odpowiednie postanowienie artykułu 4 Porozumienia
będzie stosowane tylko wtedy, gdy władze celne wyrażą zgodę na wniosek w sprawie
odwrócenia kolejności art. 5 i 6,
- zgodnie z warunkami ustępu 4 załącznika III Rząd Republiki Togo zastrzega
sobie prawo zadecydować, że ustęp 2 artykułu 5 Porozumienia będzie stosowany
zgodnie z postanowieniami odnośnej uwagi, niezależnie od tego, czy importer
będzie o to wnioskować, czy nie,
- Rząd Republiki Togo zastrzega sobie prawo zadecydować, czy zechce zastosować
kontrolę przedwysyłkową, jak przewidziano w odpowiednim Porozumieniu."
TUNEZJA
Informacja:
"Rząd Tunezyjski pragnie odroczyć stosowanie Porozumienia i zastrzec swoje prawo
zgodnie z postanowieniami odnoszącymi się do specjalnego i odmiennego
traktowania krajów rozwijających się zgodnie z ust. 1, 2 i 3 art. 20 i z ust. 2,
3 i 4 załącznika III do Porozumienia w sprawie wyceny wartości celnej Światowej
Organizacji Handlu. Rząd tunezyjski pragnie skorzystać z możliwości wniesienia
zastrzeżeń ustanowionych w ramach specjalnego i odmiennego traktowania krajów
rozwijających się, przewidzianego w Porozumieniu w sprawie licencjonowania
importu Światowej Organizacji Handlu.
W tym celu Rząd tunezyjski odroczy, na okres dwóch lat od daty wejścia w życie
Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu, stosowanie punktów
2(a)(ii) i 2(a)(iii) art. 2 porozumienia w sprawie licencjonowania importu,
zgodnie z przypisem 5 wspomnianego wyżej Porozumienia."
TURCJA
Informacja:
"Turcja zastrzega sobie prawo do odroczenia stosowania punktów 2(a)(ii) i
2(a)(iii) art. 2 Porozumienia w sprawie licencjonowania importu na okres dwu
lat, jak przewidziano w przypisie 5 do Porozumienia."
URUGWAJ
Oświadczenie:
"Urugwaj zastrzega sobie prawo do skorzystania ze wszystkich praw, upoważnień, i
możliwości odnoszących się do zastrzeżeń, środków ochronnych i innych
postanowień ustanowionych w porozumieniach wielostronnych, tak aby bronić swoich
interesów narodowych, gdy to konieczne, uwzględniając swój status kraju
rozwijającego się.
Urugwaj skorzysta z upoważnień i możliwości wniesienia zastrzeżeń ustanowionych
w ramach specjalnego i odmiennego traktowania dla krajów rozwijających się
porozumienia WTO o stosowaniu artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf
celnych i handlu 1994.
W tym celu Rząd Urugwaju:
- odroczy zastosowanie postanowień Porozumienia o stosowaniu artykułu VII GATT
1994 (zwanego dalej "Porozumieniem") zgodnie z art. 20 ust. 1 Porozumienia,
- odroczy zastosowanie postanowień ust. 2(b)(iii) art. 1 i art. 6 Porozumienia
zgodnie z art. 20 ust. 2 Porozumienia,
- zastrzega sobie prawo do zachowania systemu minimalnych oficjalnych wartości
dla wyceny wartości towarów zgodnie z ust. 2 załącznika III do Porozumienia,
- zastrzega sobie prawo zadecydować, że stosowne postanowienie art. 4
Porozumienia będzie mieć zastosowanie tylko wtedy, gdy władze celne wyrażą zgodę
na wniosek w sprawie odwrócenia kolejności art. 5 i 6,
- zastrzega sobie prawo zadecydować, że ust. 2 art. 5 Porozumienia będzie
stosowany zgodnie z postanowieniami odnośnej uwagi, niezależnie od tego, czy
importer będzie o to wnioskować, czy nie.
Urugwaj skorzysta z upoważnień i możliwości wniesienia zastrzeżeń ustanowionych
w ramach specjalnego i odmiennego traktowania krajów rozwijających się,
przewidzianego w Porozumieniu WTO w sprawie licencjonowania importu.
W tym celu Rząd Urugwaju odroczy na okres dwóch lat od daty wejścia w życie WTO
stosowanie punktów (a)(ii) i (a)(iii) art. 2 ust. 2 porozumienia w sprawie
licencjonowania importu, zgodnie z przypisem 5 do tego Porozumienia."
WENEZUELA
Informacja:
"Rząd Wenezueli, korzystając z postanowień art. 20 �Specjalne i odmienne
traktowanie Porozumienia o stosowaniu artykułu VII Układu ogólnego w sprawie
taryf celnych i handlu 1994, formalnie dokonuje notyfikacji swej decyzji o
odroczeniu stosowania postanowień Porozumienia na pięć lat.
Podobnie Rząd Wenezueli korzystając z postanowień art. 20 ust. 2 wspomnianego
Porozumienia, formalnie dokonuje notyfikacji swej decyzji o odroczeniu
stosowania ust. 2(b)(iii) art. 1 i art. 6 na trzy lata od daty zastosowania
wszystkich pozostałych postanowień Porozumienia.
Na podstawie ust. 2 załącznika III, Rząd Wenezueli wnosi zastrzeżenie w
odniesieniu do zachowania oficjalnie ustanowionych wartości minimalnych.
Wenezuela zastrzega sobie także prawo zadecydować, że odpowiednie postanowienie
art. 4 Porozumienia będzie mieć zastosowanie tylko wtedy, gdy władze celne
wyrażą zgodę na wniosek w sprawie odwrócenia kolejności art. 5 i 6. Zgodnie z
ust. 4 załącznika III, Wenezuela zastrzega sobie prawo zadecydować, że ust. 2
art. 5 porozumienia będzie stosowany zgodnie z postanowieniami odnośnej uwagi,
niezależnie od tego, czy importer będzie o to wnioskować, czy nie.
Rząd Wenezueli, zgodnie z przypisem 5 ust. 2 art. 2 �Procedury licencjonowania
importu, formalnie dokonuje notyfikacji swej decyzji o odroczeniu stosowania
punktów (a)(ii) i (a)(iii) na okres dwóch lat."
WYBRZEŻE KOŚCI SŁONIOWEJ
Oświadczenie:
"Rząd Wybrzeża Kości Słoniowej akceptuje Porozumienie o stosowaniu artykułu VII
Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 i pragnie skorzystać z
następujących specjalnych postanowień dotyczących specjalnego i odmiennego
traktowania krajów rozwijających się:
- ust. 1 art. 20 dotyczące możliwości odroczenia stosowania postanowień
Porozumienia na okres pięciu lat, i
- ust. 2 art. 20 dotyczące możliwości odroczenia stosowania ust. 2(b)(iii) art.
1 i art. 6 na okres trzech lat od daty, kiedy Wybrzeże Kości Słoniowej zastosuje
wszystkie pozostałe postanowienia Porozumienia.
Rząd Wybrzeża Kości Słoniowej pragnie również dokonać następujących zastrzeżeń:
Ust. 2 załącznika III dotyczący zastrzeżenia odnoszącego się do zachowania
oficjalnie ustanowionych wartości minimalnych:
- w odniesieniu do ust. 3 załącznika III Rząd Wybrzeża Kości Słoniowej zastrzega
sobie prawo zadecydować, że postanowienie art. 4 porozumienia będzie stosowane
tylko wtedy, gdy władze celne wyrażą zgodę na wniosek w sprawie odwrócenia
kolejności art. 5 i 6, i
- w odniesieniu do ust. 4 załącznika III Rząd Wybrzeża Kości Słoniowej zastrzega
sobie prawo zadecydować, że ust. 2 art. 5 Porozumienia będzie stosowany zgodnie
z postanowieniami odnośnej uwagi, niezależnie od tego, czy importer będzie tak
wnioskować, czy nie.
Rząd Wybrzeża Kości Słoniowej pragnie skorzystać z następujących specjalnych
postanowień dotyczących specjalnego i odmiennego traktowania krajów
rozwijających się:
Przypis 5 do art. 2 ust. 2 Porozumienia w sprawie licencjonowania importu
zezwalający Członkowi-krajowi rozwijającemu się, który nie był stroną
porozumienia w sprawie licencjonowania importu 1979, odroczyć stosowanie punktów
(a)(ii) i (a)(iii) nie dłużej niż na dwa lata."
4. Wraz z Porozumieniem ustanawiającym Światową Organizację Handlu (WTO)
publikuje się niniejszym "Porozumienie w sprawie stosowania artykułu VII Układu
ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994", zawarte w załączniku 1A do
wyżej wymienionego Porozumienia, stanowiące jego integralną część.
5. Równocześnie podaje się do wiadomości, że względów technicznych pozostałe
dokumenty zawarte w załącznikach 1, 2 i 3 do niniejszego Porozumienia,
stanowiące zgodnie z artykułem II jego integralne części, będą publikowane w
Dzienniku Ustaw odrębnie, w terminach późniejszych.
6. Informacje o państwach i organizacjach, które w terminie późniejszym staną
się członkami powyższego Porozumienia , można uzyskać w Departamencie
Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 23 czerwca 1995 r.
o zmianie ustawy o pracowniczych ogrodach działkowych.
(Dz. U. Nr 99, poz. 486)
Art. 1. W ustawie z dnia 6 maja 1981 r. o pracowniczych ogrodach działkowych
(Dz. U. Nr 12, poz. 58, z 1985 r. Nr 12, poz. 50 i Nr 35, poz. 162, z 1989 r. Nr
35, poz. 192 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) wprowadza się następujące zmiany:
1) skreśla się art. 5;
2) art. 8 otrzymuje brzmienie:
,,Art. 8. 1. Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa lub własność gminy,
przeznaczone w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego pod
pracownicze ogrody działkowe, przekazuje się nieodpłatnie w użytkowanie
Polskiemu Związkowi Działkowców. Przekazania dokonują odpowiednio kierownicy
urzędów rejonowych lub zarządy gmin.
2. Grunty, o których mowa w ust. 1, mogą być oddawane nieodpłatnie Polskiemu
Związkowi Dziełkowców w użytkowanie wieczyste na zasadach określonych w
przepisach o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości.'';
3) po art. 12 dodaje się art. 121 w brzmieniu:
,,Art. 121. 1. Polski Związek Działkowców ustanawia na rzecz osób fizycznych
prawo użytkowania działek, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 2.
2. Na wniosek osób wymienionych w ust. 1 prawo użytkowania ustanawia się w
drodze umowy cywilnoprawnej zawartej w formie aktu notarialnego, jeżeli grunty
wchodzące w skład pracowniczego ogrodu działkowego znajdują się w użytkowaniu
wieczystym Polskiego Związku Działkowców. Ustanowione w tej formie prawo
użytkowania podlega ujawnieniu w księdze wieczystej.''
Art. 2. 1. Polskiemu Związkowi Działkowców przysługuje roszczenie o ustanowienia
użytkowania wieczystego gruntów wchodzących w skład pracowniczych ogrodów
działkowych, jeżeli w dniu 5 grudnia 1990 r. i w dniu wejścia w życie ustawy był
użytkownikiem tych gruntów, a ogrody spełniały warunki, o których mowa w art. 10
lub art. 33 ustawy o pracowniczych ogrodach działkowych.
2. Zawarcie umowy o oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste następuje bez
przetargu.
3. Polski Związek Działkowców, z zastrzeżeniem ust. 4, jest zwolniony z opłat z
tytułu użytkowania wieczystego gruntów.
4. W razie zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntów przed upływem 10 lat od
jego ustanowienia, Polski Związek Działkowców uiszcza pierwszą opłatę roczną w
wysokości określonej w dniu zbycia, według przepisów rozdziału 5 ustawy z dnia
29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U.
z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47,
poz. 212 i Nr 131, poz. 629 oraz z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr
84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415 i Nr 123, poz. 601). Obowiązek
uiszczenia opłaty nie dotyczy nieodpłatnego przekazania przez Polski Związek
Działkowców prawa użytkowania wieczystego gruntów na rzecz gminy, na obszarze
której położone są te grunty, lub na rzecz Skarbu Państwa.
5. W przypadku zbycia przez Polski Związek Działkowców prawa użytkowania
wieczystego gruntów, gminie, na obszarze której położone są te grunty,
przysługuje prawo pierwokupu. Gmina wykonuje prawo pierwokupu za cenę w
wysokości 1% ceny ustalonej między stronami w umowie sprzedaży.
6. Polskiemu Związkowi Działkowców przysługuje, na zasadach określonych w art.
21 i art. 22 ustawy o pracowniczych ogrodach działkowych, odszkodowanie za
grunty będące w jego użytkowaniu wieczystym, wywłaszczone na cele publiczne.
7. Roszczenia, o których mowa w ust. 1, wygasają, jeżeli Polski Związek
Działkowców nie złoży stosownego wniosku w tej sprawie do dnia 31 grudnia 1996
r.
Art. 3. W ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu
nieruchomości (Dz. U z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz.
464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629 oraz z 1994 r. Nr 27, poz. 96,
Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415 i Nr 123,
poz. 601) w art. 4 w ust. 6 dodaje się zdanie trzecie w brzmieniu:
,,Grunty przeznaczone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod
pracownicze ogrody działkowe mogą być oddawane nieodpłatnie w użytkowanie
wieczyste organizacjom zrzeszającym działkowców.''
Art. 4. Państwowe i komunalne osoby prawne mogą zbywać nieodpłatnie
przysługujące im prawo użytkowania wieczystego gruntów wchodzących w skład
pracowniczych ogrodów działkowych na rzecz Polskiego Związku Działkowców. W
stosunku do tych gruntów stosuje się odpowiednio przepisy art. 4 ust. 6 ustawy z
dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości.
Art. 5. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej ogłosi jednolity tekst
ustawy z dnia 6 maja 1981 r. o pracowniczych ogrodach działkowych, z
uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów wydanych przed jego ogłoszeniem.
Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 6 lipca 1995 r.
o zmianie ustawy o zamówieniach publicznych.
(Dz. U. Nr 99, poz. 488)
Art. 1. W ustawie z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U.
Nr 76, poz. 344 i Nr 130, poz. 645) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
"7) środkach publicznych - należy przez to rozumieć środki:
a) pochodzące z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego,
przeznaczone na działalność bieżącą i inwestycyjną,
b) pozabudżetowe - w rozumieniu ustawy - Prawo budżetowe,
c) kredytowe, na które Skarb Państwa, gmina lub związek komunalny udzieliły
poręczeń, gwarancji albo dofinansowały koszty obsługi kredytu,
d) pomocy zagranicznej przyznane na podstawie umów międzynarodowych, chyba że,
umowy te określają odmienne procedury wykorzystania tych środków,";
2) w art. 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Zamawiający nie może, w celu uniknięcia stosowania ustawy lub uniknięcia
procedur udzielania zamówień publicznych określonych ustawą, dzielić zamówienia
na części oraz zaniżać wartości zamówienia,";
3) w art. 6 po pkt 2 dodaje się pkt 3 i 4 w brzmieniu:
"3) udzielania zamówień:
a) gospodarstwom pomocniczym i zakładom budżetowym w zakresie bieżącej obsługi
zamawiającego,
b) przedsiębiorstwom podległym Ministrowi Sprawiedliwości, działającym przy
zakładach karnych i aresztach śledczych,
4) wydatkowania środków publicznych przyznanych w drodze dotacji określonych w
prawie budżetowym na realizację zadań z zakresu rolnictwa, z wyjątkiem środków
przyznanych na zadania inwestycyjne.";
4) w art. 11 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 1, publikowane jest w Biuletynie nie
później niż w 10 dniu od daty doręczenia do Urzędu.";
5) w art. 23 w ust. 4 wyrazy "14 dni przed terminem składania ofert" zastępuje
się wyrazami "14 dni przed terminem składania wniosków o wstępną kwalifikację";
6) w art. 39 w ust. 4 po wyrazach "O przedłużeniu terminu" dodaje się wyraz
"zamawiający" i skreśla się wyraz "się";
7) art. 46 otrzymuje brzmienie:
"Art. 46. 1. Przetarg unieważnia się w przypadkach, gdy:
1) złożono mniej niż dwie ważne oferty,
2) odrzucono wszystkie oferty,
3) cena najkorzystniejszej oferty przewyższa kwotę, którą zamawiający
przeznaczył na finansowanie zamówienia,
4) wystąpiła istotna zmiana okoliczności powodująca, że realizacja zamówienia
nie leży w interesie publicznym, czego nie można było wcześniej przewidzieć.
2. W zawiadomieniu o unieważnieniu przetargu zamawiający podaje przyczyny
unieważnienia, nie jest jednak obowiązany do szczegółowego uzasadnienia.
3. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2, zamawiający przesyła niezwłocznie do
wszystkich oferentów.";
8) w art. 50:
a) w ust. 1 po wyrazie "oferty" dodaje się wyraz "zamawiający" oraz skreśla się
wyraz "się",
b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Prezes Urzędu określa, w drodze zarządzenia:
1) wzór ogłoszenia o wyborze oferty,
2) dodatkowe informacje, które muszą być zawarte w ogłoszeniu.";
9) w art. 57 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w
brzmieniu:
"2. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek zamawiającego, Prezes Urzędu może
wyrazić zgodę na wyznaczenie terminu krótszego niż wskazany w ust. 1.";
10) w art. 59 skreśla się wyraz "złożonych";
11) art. 62 otrzymuje brzmienie:
"Art. 62. Dostawca lub wykonawca wnosi wadium przystępując do drugiego etapu
przetargu.";
12) w art. 71 w ust. 1 po pkt 6 dodaje się pkt 7 w brzmieniu:
"7) wartość zamówienia nie przekracza równowartości 1000 ECU lub udział środków
publicznych w finansowaniu zamówienia nie przekracza równowartości 1000 ECU.";
13) w art. 74 dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie ust. 1 i dodaje się ust.
2 w brzmieniu:
"2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do zamówień z wolnej ręki w przypadkach
określonych w art. 71 ust.1 pkt 7.";
14) w art. 86:
a) w ust. 1 po wyrazach "Od rozstrzygnięcia" dodaje się wyrazy "lub odrzucenia",
b) w ust. 2 na końcu dodaje się wyrazy "informując jednocześnie zamawiającego.";
15) w art. 89 po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. O wyłączeniu arbitra z postępowania odwoławczego rozstrzyga Prezes Urzędu.";
16) w art. 92 w ust. 1 po pkt 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
"3) wysokość wynagrodzenia za czynności arbitrów,";
17) art. 95 otrzymuje brzmienie:
"Art. 95. Do postępowania o udzielenie zamówienia publicznego rozpoczętego przed
dniem wejścia w życie ustawy stosuje się, przepisy dotychczasowe."
Art. 2. Do spraw wszczętych i nie zakończonych przed dniem wejścia w życie
ustawy stosuje się przepisy ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach
publicznych w dotychczas obowiązującym brzmieniu.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA�SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 9 sierpnia 1995 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Katolickiemu Stowarzyszeniu Młodzieży
Diecezji Ełckiej.
(Dz. U. Nr 99, poz. 489)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 3) i w związku z art. 7 ust. 4a ustawy z dnia 12 listopada 1985 r.
o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r.
Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i
434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży
Diecezji Ełckiej" z siedzibą w Ełku, erygowanej przez Biskupa Ełckiego.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister�Szef Urzędu Rady Ministrów: M. Borowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA�SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 9 sierpnia 1995 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Katolickiemu Stowarzyszeniu Młodzieży
Diecezji Łomżyńskiej.
(Dz. U. Nr 99, poz. 490)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 3) i w związku z art. 7 ust. 4a ustawy z dnia 12 listopada 1985 r.
o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262 z 1987 r.
Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i
434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwa "Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży
Diecezji Łomżyńskiej" z siedzibą w Łomży, erygowanej przez Biskupa Łomżyńskiego.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister�Szef Urzędu Rady Ministrów: M. Borowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 21 lipca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach
opieki zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu
przeprowadzania konkursu.
(Dz. U. Nr 99, poz. 491)
Na podstawie art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach
opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315 i z 1994 r.
Nr 121, poz. 591) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 5 marca 1992
r. w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej,
których obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania
konkursu (Dz. U. Nr 22, poz. 96 i Nr 91, poz. 459) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w ż 1:
a) w ust. 1 w pkt 1 po wyrazach "kierowników zakładów" dodaje się wyrazy "z
wyjątkiem kierowników żłobków,"
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. W razie gdy ordynatorowi brakuje nie więcej niż 2 lata do osiągnięcia wieku
emerytalnego, kierownik zakładu może zarządzić postępowanie konkursowe w celu
obsadzenia tego stanowiska z osiągnięciem przez ordynatora wieku emerytalnego.";
2) w ż 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Postępowanie konkursowe prowadzi się z zachowaniem kolejności czynności
określonych w ust. 2 pkt 1-5.";
3) w ż 3 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 i 3 w
brzmieniu:
"2. W skład komisji konkursowej nie może być powołana osoba, która jest
małżonkiem lub krewnym albo powinowatym do drugiego stopnia włącznie osoby,
której dotyczy postępowanie konkursowe, albo pozostaje wobec niej w takim
osobistym stosunku, który może budzić wątpliwości co do jej bezstronności jako
członka komisji konkursowej.
3. Jeżeli okoliczności, o których mowa w ust. 2, zostaną ujawnione po powołaniu
komisji konkursowej, organ lub kierownik zakładu określony w ust. 1 dokonuje w
jej składzie odpowiedniej zmiany.";
4) w ż 4 w ust. 2 w pkt 1 po wyrazach "określone w ż 1 ust. 1 pkt 1-3" dodaje
się wyrazy "a w razie gdy przedmiotem postępowania konkursowego jest stanowisko,
o którym mowa w ż 1 ust. 1 pkt 2 - również w Gazecie Lekarskiej,";
5) w ż 5:
a) w ust. 1 pkt 1 i 4 otrzymują brzmienie:
"1) trzej przedstawiciele, w tym przynajmniej jeden lekarz, organu uprawnionego
do powołania na dane stanowisko, z których jeden pełni funkcję
przewodniczącego,"
"4) przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej; w zakładzie, w którym
działa więcej niż jedna organizacja związkowa, w skład komisji konkursowej
wchodzi wspólny przedstawiciel tych organizacji, z zastrzeżeniem ust. 1a,"
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. W razie niewyłonienia wspólnego przedstawiciela, o którym mowa w ust. 1 pkt
4, w terminie dwu tygodni od daty ogłoszenia konkursu, postępowanie konkursowe
jest prowadzone bez udziału przedstawiciela organizacji związkowej.",
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. W razie przeprowadzania konkursu na stanowisko ordynatora, w skład komisji
konkursowej wchodzą:
1) przewodniczący komisji - przedstawiciel właściwej ze względu na siedzibę
zakładu okręgowej rady lekarskiej - lekarz będący specjalistą w danej dziedzinie
medycyny,
2) członkowie komisji:
a) kierownik zakładu; w przypadku gdy o stanowisko ordynatora ubiega się
kierownik zakładu lub jego zastępca do spraw lecznictwa - członkiem komisji jest
przedstawiciel wojewody właściwego ze względu na siedzibę zakładu,
b) dwaj lekarze - przedstawiciele właściwej ze względu na siedzibę zakładu
okręgowej izby lekarskiej, będący specjalistami w danej lub pokrewnej dziedzinie
medycyny,
c) przedstawiciel specjalistycznego towarzystwa naukowego, będący specjalistą w
danej dziedzinie medycyny,
d) specjalista wojewódzki (konsultant wojewódzki) oraz ordynator w danej
dziedzinie medycyny, wyznaczeni przez organ utrzymujący zakład,
e) przedstawiciel właściwej ze względu na siedzibę zakładu okręgowej rady
pielęgniarek i położnych.",
d) w ust. 5 w pkt 2 lit. d) otrzymuje brzmienie:
"d) przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej; w zakładzie, w którym
działa więcej niż jedna organizacja związkowa, w skład komisji konkursowej
wchodzi wspólny przedstawiciel tych organizacji, z zastrzeżeniem ust. 5a,"
e) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
"5a. W razie niewyłonienia wspólnego przedstawiciela, o którym mowa w ust. 5 pkt
2 lit. d), w terminie dwu tygodni od daty ogłoszenia konkursu, postępowanie
konkursowe jest prowadzone bez udziału przedstawiciela organizacji związkowej.",
f) w ust. 6 w pkt 2 lit. e) otrzymuje brzmienie:
"e) przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej; w zakładzie, w którym
działa więcej niż jedna organizacja związkowa, w skład komisji konkursowej
wchodzi wspólny przedstawiciel tych organizacji, z zastrzeżeniem ust. 6a,",
g) po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu:
"6a. W razie niewyłonienia wspólnego przedstawiciela, o którym mowa w ust. 6 pkt
2 lit. e), w terminie dwu tygodni od daty ogłoszenia konkursu, postępowanie
konkursowe jest prowadzone bez udziału przedstawiciela organizacji związkowej.",
h) dodaje się ust. 7 w brzmieniu:
"7. Prace komisji konkursowej są prowadzone, jeżeli w posiedzeniu komisji bierze
udział jej przewodniczący oraz co najmniej 5 jej członków.";
6) w ż 6:
a) w ust. 1 w pkt 4 po wyrazach "pracy zawodowej" po przecinku dodaje się wyrazy
"a kandydat na stanowisko ordynatora ponadto - co najmniej dwie opinie o
kwalifikacjach kandydata, w tym jedną sporządzoną przez specjalistę
wojewódzkiego (konsultanta wojewódzkiego) w danej dziedzinie medycyny,"
b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "w pełnym składzie";
7) w ż 7 ust. 2 skreśla się wyrazy "lub kandydatów";
8) w ż 8:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W razie stwierdzenia nieprzydatności na stanowisko objęte konkursem
wszystkich kandydatów lub niezgłoszenia się do konkursów co najmniej dwóch
kandydatów albo niezatrudnienia kandydata wyłonionego w postępowaniu
konkursowym, konkurs ogłasza się ponownie, co powinno nastąpić nie później niż w
ciągu dwóch miesięcy.",
b) w ust. 2 dodaje się na końcu wyrazy "lub komisji konkursowej.",
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. W przypadku gdy do ponownie ogłoszonego konkursu nikt się nie zgłosił lub
dwa kolejne konkursy nie wyłoniły kandydata na stanowisko objęte konkursami,
organ może zatrudnić ustanowionego przez siebie kandydata po zasięgnięciu opinii
komisji konkursowej,"
d) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Kierownik zakładu przed nawiązaniem stosunku pracy z kandydatką na
stanowisko pielęgniarki oddziałowej zasięga opinii właściwego ordynatora."
ż 2. Postępowanie konkursowe wszczęte przed wejściem w życie niniejszego
rozporządzenia toczy się na dotychczasowych zasadach, chyba że komisja
konkursowa nie podjęta jeszcze prac, z tym że do postępowania mają zastosowanie
przepisy ż 1 pkt 3 oraz pkt 5 lit. h)
ż 3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej ogłosi w Dzienniku Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst rozporządzenia z dnia 5 marca 1992 r.
w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których
obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania konkursu, z
uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania
jednolitego tekstu.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 8 sierpnia 1995 r.
w sprawie określenia wykazu towarów i usług, na które ustala się ceny urzędowe.
(Dz. U. Nr 100, poz. 492)
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z
1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442,
z 1993 r. Nr 11, poz. 50 i z 1994 r. Nr 111, poz. 536) zarządza się, co
następuje:
ż 1. 1. Ceny urzędowe ustala się na:
1) środki spożycia i usługi, mające podstawowe znaczenie dla kosztów utrzymania
lub ochrony zdrowia ludności:
a) ogrzewanie mieszkań energią cieplną zawartą w wodzie lub parze wodnej oraz
dostawę ciepłej wody do mieszkań,
b) gaz przewodowy, z wyjątkiem gazu propan-butan, i energię elektryczną (do
użytku domowego i na cele produkcji rolnej),
c) leki gotowe, surowice i szczepionki produkcji krajowej, objęte wykazami
Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej (ceny zbytu i detaliczne),
d) świadczenia publicznych zakładów opieki zdrowotnej, z wyjątkiem świadczeń
profilaktycznych domów zdrowia i stacji sanitarno-epidemiologicznych,
wykonywanych na podstawie umowy zawartej z osobami fizycznymi lub osobami
prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nie będącymi osobami prawnymi,
e) osobiste świadczenia osób fizycznych na rzecz publicznych zakładów opieki
zdrowotnej (oddawanie krwi itp.),
2) środki produkcji mające podstawowe znaczenie dla kosztów wytwarzania:
a) gaz przewodowy, z wyjątkiem gazu propan-butan,
b) energię elektryczną dostarczaną z sieci energetyki zawodowej.
2. Ceny urzędowe ustala się również na spirytus (alkohol etylowy), surowy,
spirytus (alkohol etylowy) rektyfikowany (zwykły, wyborowy i luksusowy), z
wyjątkiem spirytusu posiarczynowego, porektyfikacyjnego i odwodnionego, oraz
wyroby spirytusowe produkcji krajowej o mocy powyżej 30%.
ż 2. Traci moc uchwała nr 95 Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 1990 r. w sprawie
określenia wykazu towarów i usług, na które ustala się ceny urzędowe (Monitor
Polski Nr 25, poz. 192).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 8 sierpnia 1995 r.
w sprawie szczegółowych zasad wprowadzania opłat za przeprawy promowe na drogach
publicznych.
(Dz. U. Nr 100, poz. 493)
Na podstawie art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych
(Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z
1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212
oraz z 1994 r. Nr 127, poz. 627) zarządza się, co następuje:
ż 1. Rozporządzenie dotyczy opłat za przeprawy promowe na drogach publicznych,
zwanych dalej "opłatami".
ż 2. Organem właściwym do wprowadzania opłat, na wniosek zarządu drogi, jest
wojewoda.
ż 3. 1. Stawki opłat ustala wojewoda przyjmując za podstawę cenę 1 litra etyliny
94 jako 1,00 oraz stosując, w zależności od rodzaju przewozu (osób, ładunku,
typu pojazdu), następujące współczynniki przeliczeniowe za przeprawę:
1) osób - 0,10, z tym że nie dotyczy to kierowców przewożonych pojazdów, dla
których opłata jest włączona w opłatę za przeprawę pojazdu,
2) ładunku (bagażu):
a) przewożonego poza pojazdami, jeżeli ciężar (masa) bagażu przekracza 20 kg na
osobę oraz za każde następne 20 kg lub sztukę - 0,05,
b) zwierząt domowych i inwentarza żywego (nie przewożonego w bagażu) o ciężarze
do 100 kg (np. duże psy, owce, kozy, prosięta) za 1 sztukę - 0,10,
c) koni, bydła i trzody o ciężarze ponad 100 kg za sztukę - 0,20,
3) pojazdów:
a) rowerów, motorowerów, skuterów, motocykli z przyczepą lub bez, pojazdów
trzykołowych - 0,50,
b) samochodów osobowych i mikrobusów (do 9 miejsc) z przyczepą lub bez - 1,00,
c) lekkich samochodów ciężarowych (samochodów dostawczych) o dopuszczalnej masie
całkowitej do 3,5 Mg z przyczepą lub bez, ciągników rolniczych, przyczep
ciągników rolniczych, pojazdów zaprzęgowych - 2,00,
d) samochodów ciężarowych o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 Mg bez
przyczep, ciągników siodłowych bez naczep - 3,00,
e) samochodów ciężarowych o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 Mg z
przyczepą oraz ciągników siodłowych z naczepami o całkowitej ilości osi do 5,
autobusów, autokarów - 5,00,
f) samochodów ciężarowych o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 Mg z
dwoma przyczepami oraz ciągników siodłowych z naczepami o całkowitej ilości osi
ponad 5, ciągników balastowych z przyczepami, samochodów specjalnych - 10,00.
2. Dopuszcza się ustalanie przez wojewodę opłat zryczałtowanych lub
abonamentowych z zastosowaniem odpowiedniej bonifikaty w stosunku do opłat
jednorazowych.
3. W wypadkach uzasadnionych względami społecznymi lub warunkami lokalnymi
wojewoda może nie wprowadzać opłat za niektóre przeprawy promowe.
ż 4. 1. Opłaty pobierane są przez zarząd drogi, w ciągu której zlokalizowana
jest przeprawa.
2. Zarząd drogi może upoważnić do pobierania opłat przewoźnika dokonującego
przewozu.
ż 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 8 sierpnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do zagospodarowania mienia przejętego
od wojsk Federacji Rosyjskiej.
(Dz. U. Nr 100, poz. 494)
Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 12 listopada 1985 r. o zmianach w
organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i centralnych organów
administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z
1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i 434 oraz z 1990 r.
Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do zagospodarowania mienia przejętego od
wojsk Federacji Rosyjskiej, zwanego dalej "Pełnomocnikiem". Pełnomocnik działa w
strukturze Urzędu Rady Ministrów.
ż 2. 1. Do zadań Pełnomocnika należy:
1) realizacja Strategicznego Programu Rządowego "Zagospodarowanie mienia
przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej", zwanego dalej "SPR",
2) koordynacja współdziałania organów administracji publicznej realizujących
zadania w zakresie objętym SPR,
3) sporządzanie rocznych planów finansowo�rzeczowych,
4) dokonywanie podziału rezerwy budżetu państwa przeznaczonej na SPR,
5) przewodniczenie i kierowanie pracami Rady Programowej do zagospodarowania
mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej.
2. Szczegółowy zakres i tryb działania Pełnomocnika określa regulamin
zatwierdzony przez Ministra�Szefa Urzędu Rady Ministrów.
ż 3. Pełnomocnik, w miarę potrzeby, może powoływać zespoły robocze do realizacji
określonych zadań.
ż 4. Pełnomocnik do dnia 31 maja każdego roku składa Radzie Ministrów roczne
sprawozdania z wykonania zadań wynikających z SPR.
ż 5. Pełnomocnik jest upoważniony do zawierania umów cywilnoprawnych na
wykonanie ekspertyz i opinii związanych z realizacją SPR.
ż 6. Pełnomocnik wykonuje swoje zadania przy pomocy właściwej komórki
organizacyjnej Urzędu Rady Ministrów, wyznaczonej przez Ministra�Szefa Urzędu
Rady Ministrów.
ż 7. Koszty związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu państwa
w części dotyczącej Urzędu Rady Ministrów.
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA�SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 22 sierpnia 1995 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Katolickiemu Stowarzyszeniu Młodzieży
Archidiecezji Łódzkiej.
(Dz. U. Nr 100, poz. 500)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 3), a także w związku z art. 7 ust. 4a ustawy z dnia 12 listopada
1985 r. o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r.
Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i
434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży
Archidiecezji Łódzkiej" z siedzibą w Łodzi, erygowanej przez Arcybiskupa
Łódzkiego.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister�Szef Urzędu Rady Ministrów: M. Borowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ ORAZ SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 31 lipca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków korzystania przez żołnierzy
zawodowych pełniących służbę w jednostkach wojskowych podporządkowanych
Ministrowi Spraw Wewnętrznych ze świadczeń służby zdrowia resortu spraw
wewnętrznych.
(Dz. U. Nr 100, poz. 502)
Na podstawie art. 61 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 30
czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 8,
poz. 31 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 10, poz. 36) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministrów Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Spraw
Wewnętrznych z dnia 7 października 1991 r. w sprawie warunków korzystania przez
żołnierzy zawodowych pełniących służbę w jednostkach wojskowych
podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych ze świadczeń służby zdrowia
resortu spraw wewnętrznych (Dz. U. Nr 98, poz. 439) ż 2 otrzymuje brzmienie:
"ż 2. 1. Za członków rodziny żołnierza, o których mowa w ż 1, uprawnionych do
świadczeń służby zdrowia resortu spraw wewnętrznych uważa się małżonka i dzieci.
2. Za dzieci uważa się dzieci własne, dzieci małżonka, dzieci przysposobione i
dzieci przyjęte na wychowanie, które:
1) nie przekroczyły 18 roku życia, a w razie uczęszczania do szkoły - 24 lat,
albo 25 lat, jeżeli odbywają studia w szkole wyższej, a ukończenie 24 lat
przypada na ostatni lub przedostatni rok studiów, albo
2) stały się inwalidami I lub II grupy przed osiągnięciem wieku określonego w
pkt 1."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 marca
1995 r.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: w.z. W. Jaszczyński
Minister Spraw Wewnętrznych: A. Milczanowski


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 4 sierpnia 1995 r.
w sprawie wykazu świadczeń zdrowotnych wymagających odrębnej zgody pacjenta lub
jego przedstawiciela ustawowego
(Dz. U. Nr 100, poz. 503)
Na podstawie art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia
psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustala się wykaz następujących świadczeń zdrowotnych, których zastosowanie
ze względu na podwyższone ryzyko wymaga zgody osoby, o której mowa w art. 33
ust. 1 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U.
Nr 111, poz. 535), zwanej dalej "ustawą", lub jej przedstawiciela ustawowego:
1) punkcja podpotyliczna lub lędźwiowa przeprowadzana w celu pobrania płynu
mózgowo-rdzeniowego lub podania leków,
2) leczenie metodami śpiączkowymi (śpiączki atropinowe, śpiączki insulinowe),
3) leczenie elektrowstrząsami.
ż 2. 1. Lekarz jest obowiązany poinformować osobę, o której mowa w ż 1, lub jej
przedstawiciela ustawowego o dających się przewidzieć skutkach świadczeń
zdrowotnych wymienionych w ż 1.
2. Oświadczenie wyrażające zgodę osoby, o której mowa w ż 1, lub jej
przedstawiciela ustawowego w myśl art. 33 ust. 3 ustawy powinno być złożone na
piśmie i dołączone do dokumentacji medycznej pacjenta.
ż 3. Odmowę wyrażenia zgody odnotowuje się w dokumentacji medycznej.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 21 sierpnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych
obiektów budowlanych i terenów.
(Dz. U. Nr 102, poz. 507)
Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 i art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991
r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 81, poz. 351 oraz z 1994 r. Nr 27,
poz. 96 i Nr 89, poz. 414) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 3 listopada 1992 r. w
sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów
(Dz. U. Nr 92, poz. 460) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 3:
a) pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3) Polskich Norm - rozumie się przez to Polskie Normy wprowadzone do
obowiązkowego stosowania,
4) pracach niebezpiecznych pożarowo - rozumie się przez to prace, których
prowadzenie może powodować bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania pożaru lub
wybuchu,"
b) w pkt 12 skreśla się wyrazy "lub ręcznie",
c) w pkt 17 przed wyrazami "warunkach ewakuacji" dodaje się wyraz
"odpowiednich";
2) w ż 4:
a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) używanie otwartego ognia, palenie tytoniu i stosowanie innych czynników
mogących zainicjować zapłon występujących materiałów:
a) w strefie zagrożenia wybuchem, z wyjątkiem wypadków określonych w odrębnych
przepisach,
b) w miejscach występowania materiałów niebezpiecznych pożarowo,
c) w miejscach występowania innych materiałów palnych, określonych przez
właściciela lub użytkownika i oznakowanych zgodnie z Polskimi Normami,"
b) w ust. 2 w pkt 2:
- lit. a) otrzymuje brzmienie:
"a) dróg ewakuacyjnych (z wyłączeniem budynków mieszkalnych) oraz pomieszczeń, w
których w myśl przepisów techniczno-budowlanych wymagane są co najmniej 2
wyjścia ewakuacyjne, w sposób zapewniający dostarczenie informacji niezbędnych
do ewakuacji,"
- w lit. d) skreśla się wyrazy "zwanych dalej materiałami",
- w lit. e) po wyrazie "materiały" dodaje się wyrazy "niebezpieczne pożarowo";
3) w ż 6 w ust. 1:
a) w pkt 1, 3 i 6 po wyrazie "materiałów" dodaje się wyrazy "niebezpiecznych
pożarowo",
b) w pkt 2 po wyrazie "materiału" dodaje się wyrazy "niebezpiecznego pożarowo",
c) w pkt 4 po wyrazie "materiały" dodaje się wyrazy "niebezpieczne pożarowo";
4) ż 7 otrzymuje brzmienie:
"ż 7. W miejscach przeznaczonych na pobyt ludzi w budynkach, innych obiektach
budowlanych i terenach należy zapewnić odpowiednie warunki ewakuacji.";
5) w ż 9:
a) w ust. 1 wyraz "Warunki" zastępuje się wyrazami "Odpowiednie warunki",
b) w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) zabezpieczeniu dróg ewakuacyjnych przed zadymieniem.";
6) w ż 10:
a) wyrazy "zgromadzenia z udziałem ponad 200 widzów, a w przypadku imprez i
zgromadzeń dziecięcych ponad 100 widzów" zastępuje się wyrazami "zgromadzenia z
udziałem widzów, dla których przewidziano ponad 200 miejsc siedzących, a w
wypadku imprez i zgromadzeń dziecięcych - ponad 100 miejsc siedzących",
b) pkt 8 otrzymuje brzmienie:
"8) fotele i inne siedzenia trudno zapalne i wykonane z materiałów nie
wydzielających bardzo toksycznych produktów rozkładu i spalania, zgodnie z
Polskimi Normami.";
7) w ż 12 w ust. 1 wyrazy "oświetlenie bezpieczeństwa, ewakuacyjne, kierunkowe i
przeszkodowe" zastępuje się wyrazami "oświetlenie awaryjne (bezpieczeństwa i
ewakuacyjne) oraz przeszkodowe";
8) w ż 13 w ust. 1 po wyrazie "sprzętem" dalszy ciąg tekstu otrzymuje brzmienie:
"dostosowane do gaszenia tych grup pożarów, określonych w Polskich Normach,
które mogą wystąpić w obiekcie.";
9) ż 15 otrzymuje brzmienie:
"ż 15. 1. Sprzęt powinien być poddawany badaniom technicznym i czynnościom
konserwacyjnym zgodnie z zasadami określonymi w odrębnych przepisach, Polskich
Normach i instrukcjach obsługi sprzętu.
2. Czynności konserwacyjne powinny być prowadzone nie rzadziej niż raz na rok, a
ich zakres powinien być zgodny z instrukcją obsługi ustaloną przez producenta.";
10) w ż 17 w ust. 1 w pkt 8 po wyrazie "Zabytków" dodaje się wyrazy "w
uzgodnieniu z Komendantem Głównym Państwowej Straży Pożarnej";
11) w ż 18:
a) pkt 7 i 8 otrzymują brzmienie:
"7) szpitalach, z wyjątkiem psychiatrycznych, oraz w sanatoriach - o liczbie
łóżek powyżej 200 w budynku,
8) szpitalach psychiatrycznych o liczbie łóżek powyżej 100 w budynku,"
b) pkt 12 i 13 otrzymują brzmienie:
"12) domach wczasowych, domach studenckich, internatach i innych obiektach
hotelowych, w których przewidywany okres pobytu tych samych osób przekracza 3
dni - jeżeli liczba miejsc noclegowych w budynku przekracza 200,
13) obiektach hotelowych nie wymienionych w pkt 12 - jeżeli liczba miejsc
noclegowych w budynku przekracza 50,"
c) w pkt 15 po wyrazie "Zabytków" dodaje się wyrazy "w uzgodnieniu z Komendantem
Głównym Państwowej Straży Pożarnej",
d) w pkt 17 wyrazy "i innych tego typu obiektach" zastępuje się wyrazami "i
centralach telefonicznych tranzytowych o pojemności 5000-10000 numerów, o
znaczeniu miejscowym lub regionalnym,"
e) w pkt 20 wyrazy "powyżej 300 osób" zastępuje się wyrazami "powyżej 500 osób",
f) pkt 21 otrzymuje brzmienie:
"21) obiektach bankowych, w których strefa pożarowa zawierająca salę operacyjną
ma powierzchnię przekraczającą 500 m2.";
12) w ż 19:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Możliwość, o której mowa w ust. 1, nie oznacza zwolnienia z obowiązku
połączenia urządzeń z komendą lub jednostką ratowniczo-gaśniczą Państwowej
Straży Pożarnej w sposób zapewniający automatyczne przekazywanie informacji o
pożarze.";
13) w ż 22 w ust. 2 w pkt 1 po wyrazie "niezachowania" dodaje się wyraz
"odpowiednich";
14) w ż 24 w ust. 1 wyrazy "obiektów ogrzewanych paliwem stałym, ciekłym lub
gazowym" zastępuje się wyrazami "obiektów, w których odbywa się proces spalania
paliwa stałego, ciekłego lub gazowego,";
15) skreśla się ż 30-39;
16) w ż 61:
a) w ust. 5:
- pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2) drzewostanów starszych niż 30 lat, położonych przy drogach publicznych i
parkingach oraz drzewostanów położonych przy drogach o nawierzchni nie
utwardzonej, z wyjątkiem dróg poligonowych i międzypoligonowych,
3) lasów o szerokości mniejszej niż 200 m.",
b) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Zaliczenia obszarów leśnych do kategorii zagrożenia pożarowego dokonuje się
w planach urządzenia lasu i planach ochrony parków narodowych.";
17) w ż 62 w ust. 2:
a) wyrazy "Właściciel lub zarządca lasów o powierzchni łącznej ponad 100 ha jest
obowiązany" zastępuje się wyrazami "Właściciele, zarządcy lub użytkownicy lasów,
których lasy samoistnie lub wspólnie tworzą kompleks leśny o powierzchni ponad
100 ha, są obowiązani",
b) w pkt 2:
- wyrazy "o pojemności" zastępuje się wyrazami "w ilości", a po wyrazach "50 m3"
dodaje się wyrazy "zgromadzone najwyżej w 2 zbiornikach w obrębie chronionej
powierzchni",
- dodaje się lit. c) w brzmieniu:
"c) uzgodnionym z komendantem rejonowym Państwowej Straży Pożarnej w lasach III
kategorii zagrożenia pożarowego,"
c) dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
"6) uzgodnić projekt planu urządzenia lasu oraz projekt planu ochrony parku
narodowego, w części dotyczącej ochrony przeciwpożarowej, z właściwym terenowo
komendantem wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej, dla lasów I i II kategorii
zagrożenia pożarowego.";
18) w ż 63 ust. 2 po wyrazach "gospodarką leśną" dodaje się wyrazy "oraz
wykonywaniem robót budowlanych";
19) skreśla się rozdział 12;
20) w ż 87:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. W stosunku do obiektów wzniesionych przed wejściem w życie rozporządzenia
stosuje się następujące zasady:
1) wymagania określone w ż 10 pkt 1-3 nie obowiązują,
2) wymagania określone w ż 10 pkt 8 obowiązują po upływie 5 lat od dnia wejścia
w życie rozporządzenia,
3) wymagania określone w ż 17 ust. 1 nie obowiązują,
4) wymagania określone w ż 22 ust. 1 nie obowiązują.",
b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Przepisy ż 13 ust. 3 i rozdziału 8 obowiązują do dnia wejścia w życie
warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać stacje paliw, określonych przez
Ministra Przemysłu i Handlu.";
21) uchyla się załącznik nr 3 do rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych: A. Milczanowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 21 sierpnia 1995 r.
w sprawie przepisów porządkowych związanych z przewozem osób i bagażu taksówkami
(Dz. U. Nr 102, poz. 508)
Na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo
przewozowe (Dz. U. Nr 53, poz. 272, z 1991 r. Nr 107, poz. 462 i z 1994 r. Nr
111, poz. 536) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
ż 1. Pasażer może dokonać wyboru taksówki.
ż 2. Z prawej strony przedniej szyby taksówki powinno znajdować się oznakowanie
widoczne z zewnątrz pojazdu, informujące czy taksówka jest wolna.
ż 3. Kierowca taksówki jest obowiązany wykonać zamówiony przewóz najkrótszą
drogą, chyba że pasażer godzi się na przewóz inną drogą lub gdy tego żąda.
ż 4. 1. Kierowca taksówki może przewozić pasażerów lub bagaż tylko po uprzednim
włączeniu sprawnie działającego i zalegalizowanego taksometru, niezwłocznie po
zajęciu przez pasażera miejsca w taksówce; taksometr powinien być zainstalowany
w miejscu umożliwiającym swobodne odczytanie jego wskazań.
2. Po zakończeniu przewozu kierowca jest obowiązany niezwłocznie przełączyć
taksometr na pozycję "kasa".
ż 5. Ustaloną na podstawie przepisów szczególnych należność za przejazd taksówką
określają wskazania taksometru; pasażer jest obowiązany uiścić należność nie
później niż w chwili zwolnienia pojazdu.
ż 6. 1. Na żądanie pasażera kierowca jest obowiązany wydać rachunek za przejazd.
2. Rachunek powinien zawierać w szczególności datę wystawienia, oznaczenie
odbiorcy rachunku, kwotę należności za przejazd oraz pieczęć z danymi
identyfikacyjnymi kierowcy (imię, nazwisko, adres, numer boczny taksówki).
3. Na żądanie pasażera kierowca jest obowiązany do określenia w rachunku trasy
przewozu.
ż 7. 1. Po zakończeniu przewozu kierowca jest obowiązany przypomnieć o zabraniu
bagażu oraz sprawdzić czy pasażer nie pozostawił w pojeździe jakichkolwiek
przedmiotów.
2. W razie znalezienia rzeczy pozostawionych przez pasażera, kierowca taksówki
postępuje z nimi stosownie do przepisów o rzeczach znalezionych.
ż 8. Pasażer jest odpowiedzialny za powstałe z jego winy uszkodzenia lub
zanieczyszczenie pojazdu na zasadach określonych w przepisach Kodeksu cywilnego.
Rozdział 2
Przewóz osób
ż 9. 1. Pasażer ma prawo zabrać ze sobą do pojazdu, z którego sam korzysta, inne
osoby na wolne miejsca, bez uiszczania za to dodatkowych należności.
2. Kierowca bez zgody pasażera nie może dysponować wolnymi miejscami w taksówce.
3. Należność za przejazd taksówką reguluje tylko jeden pasażer; kierowca nie
może żądać zapłaty od pozostałych osób znajdujących się w taksówce, bez względu
na okoliczności, w jakich korzystali oni z przejazdu.
ż 10. Zezwala się na przewóz dzieci tylko pod opieką dorosłych, chyba że osoba,
pod której opieką dziecko się znajduje, upoważnia kierowcę do przewiezienia
dziecka samego; w takim razie należność za usługę uiszczają rodzice lub
opiekunowie z góry.
ż 11. Kierowca taksówki, w miarę możliwości, powinien uwzględnić pierwszeństwo
przewozu osób wymagających natychmiastowej pomocy lub znajdujących się w
szczególnej potrzebie.
Rozdział 3
Przewóz bagażu w taksówce osobowej
ż 12. 1. Pasażer ma prawo zabrać ze sobą do pojazdu, bez uiszczenia dodatkowej
należności, bagaż podręczny oraz, za zgodą kierowcy, psy lub inne małe zwierzęta
domowe, które można umieścić tak, aby nie uszkodziły lub nie zanieczyściły
pojazdu, a ich ciężar i wielkość nie przekraczają dopuszczalnej ładowności
pojazdu i nie zagrażają bezpieczeństwu jazdy.
2. Do bagażu podręcznego zalicza się w szczególności walizki, plecaki, worki
turystyczne oraz inne przedmioty, które zarówno swoją wielkością, jak i sposobem
opakowania nie spowodują uszkodzenia lub zanieczyszczenia pojazdu oraz nie
ograniczą pola widzenia kierowcy i nie utrudnią prowadzenia pojazdu.
3. Z zachowaniem warunków określonych w ust. 1 i 2 dopuszcza się przewóz w
szczególności nart z kijami, wózków dziecinnych, inwalidzkich składanych oraz -
na ryzyko pasażera - m. in. telewizorów i radioodbiorników.
ż 13. 1. Bagaż podręczny pasażera można przewozić w bagażniku znajdującym się
wewnątrz lub na dachu taksówki.
2. Bagażnik taksówki powinien być utrzymany w należytej czystości i wolny od
wszelkiego sprzętu dodatkowego (poza sprzętem służącym do napraw samochodu).
3. Dopuszcza się przewóz bagażu podręcznego wewnątrz taksówki z zachowaniem
warunków, o których mowa w ż 12 ust. 2.
ż 14. Zabrania się przewozu taksówkami osobowymi przedmiotów i materiałów
niebezpiecznych w szczególności broni, materiałów łatwo palnych, wybuchowych,
żrących, radioaktywnych, trujących przedmiotów cuchnących oraz zwłok i szczątków
ludzkich.
Rozdział 4
Przewóz bagażu w taksówce bagażowej
ż 15. 1. Taksówką bagażową należy przewozić rzeczy w sposób zgodny z przepisami
ruchu drogowego.
2. Taksówką bagażową można również przewozić zwierzęta w klatkach, skrzyniach
itp., jeżeli nie zagraża to bezpieczeństwu jazdy, chyba że jest to sprzeczne z
przepisami szczególnymi.
ż 16. Pasażer przewożący bagaż taksówką bagażową może zająć miejsce obok
kierowcy.
ż 17. Kierowca taksówki bagażowej, na żądanie pasażera, powinien udzielić pomocy
przy załadowaniu i wyładowaniu przewożonego bagażu za umówionym wynagrodzeniem.
Rozdział 5
Przepisy końcowe
ż 18. 1. Kierowca taksówki jest obowiązany, na żądanie pasażera, udostępnić mu
do wglądu egzemplarz przepisów porządkowych związanych z przewozem osób i bagażu
taksówkami.
2. W każdej taksówce powinna być zamieszczona widoczna informacja dotycząca w
szczególności:
1) stawki należności za 1 km przejazdu,
2) organu właściwego do rozpatrywania skarg i wniosków w sprawach świadczonych
usług przewozowych,
3) posiadania przez kierowcę egzemplarza przepisów porządkowych, o których mowa
w ust. 1.
3. Kierowca taksówki może umieścić w pojeździe wywieszkę z prośbą o niepalenie
tytoniu.
ż 19. Jeżeli w czasie trwania przewozu następuje zmiana taryfy dziennej na nocną
lub odwrotnie albo jeżeli następuje przekroczenie granicy strefy opłaty
taryfowej, kierowca jest obowiązany przełączyć taksometr na odpowiednią taryfę i
powiadomić o tym pasażera.
ż 20. W razie zaprzestania prowadzenia działalności polegającej na przewozie
osób lub bagażu taksówką, wymagane oznaczenie taksówki powinno być zlikwidowane
lub no najmniej zasłonięte.
ż 21. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 8 sierpnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia stanowisk i funkcji
uprawniających do otrzymania paszportów dyplomatycznych oraz paszportów
służbowych Ministerstwa Spraw Zagranicznych, trybu ich przechowywania oraz
zakresu czynności konsula w sprawach paszportowych.
(Dz. U. Nr 103, poz. 510)
Na podstawie art. 4 ust. 6 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o paszportach (Dz.
U. z 1991 r. Nr 2, poz. 5) zarządza się, co następuje:
ż 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 kwietnia 1991 r. w
sprawie określenia stanowisk i funkcji uprawniających do otrzymania paszportów
dyplomatycznych oraz paszportów służbowych Ministerstwa Spraw Zagranicznych,
trybu ich przechowywania oraz zakresu czynności konsula w sprawach paszportowych
(Dz. U. Nr 29, poz. 125) wykaz nr 1 otrzymuje brzmienie:
"Wykaz nr 1
1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
2. Marszałek Sejmu
3. Marszałek Senatu
4. Prezes Rady Ministrów
5. Wicemarszałkowie Sejmu
6. Wicemarszałkowie Senatu
7. Wiceprezesi Rady Ministrów
8. Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego - Przewodniczący Trybunału Stanu
9. Ministrowie
10. Ministrowie stanu
11. Prezes Trybunału Konstytucyjnego
12. Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego
13. Prezes Najwyższej Izby Kontroli
14. Prezes Narodowego Banku Polskiego
15. Rzecznik Praw Obywatelskich
16. Wiceprezesi Trybunału Konstytucyjnego
17. Prezesi Sądu Najwyższego
18. Zastępca Przewodniczącego Trybunału Stanu
19. Sędziowie Trybunału Konstytucyjnego
20. Posłowie i senatorowie
21. Kierownicy urzędów centralnych
22. Szef Kancelarii Prezydenta
23. Szef Kancelarii Sejmu
24. Szef Kancelarii Senatu
25. Sekretarze stanu
26. Podsekretarze stanu
27. Zastępcy kierowników urzędów centralnych".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 sierpnia 1995 r.
w sprawie ustalenia kwot produkcji cukru.
(Dz. U. Nr 103, poz. 511)
Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku
cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98,
poz. 473) zarządza się, co następuje:
ż 1. Maksymalna ilość cukru, jaka może być wyprodukowana w czasie kampanii
cukrowniczej roku 1996 i przeznaczona na zaopatrzenie rynku krajowego w okresie
od dnia 1 października 1996 r. do dnia 30 września 1997 r., wynosi 1 500 tysięcy
ton (kwota A).
ż 2. Maksymalna ilość cukru, jaka może być wyprodukowana w czasie kampanii
cukrowniczej roku 1996 i przeznaczona na eksport z zastosowaniem dopłat w
okresie od dnia 1 października 1996 r. do dnia 30 września 1997 r., wynosi 122,9
tysięcy ton (kwota B).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 18 sierpnia 1995 r.
w sprawie terenowych organów specjalistycznego nadzoru budowlanego w dziedzinie
transportu kolejowego
(Dz. U. Nr 103, poz. 513)
Na podstawie art. 85 ust. 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.
U. Nr 89, poz. 414) oraz w związku z art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 19 listopada
1987 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 36, poz. 202) zarządza się, co
następuje:
ż 1. Artykuły powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia oznaczają
artykuły ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz.
414).
ż 2. 1. Terenowymi organami specjalistycznego nadzoru budowlanego w dziedzinie
transportu kolejowego, określonej w art. 85 ust. 2 pkt 5 lit. c) ustawy, są
okręgowi inspektorzy specjalistycznego nadzoru budowlanego w Warszawie,
Lublinie, Krakowie, Katowicach, Gdańsku, Wrocławiu i Poznaniu, zwani dalej
inspektorami.
2. Inspektora powołuje i odwołuje Minister Transportu i Gospodarki Morskiej.
ż 3. 1. Inspektor wykonuje swoje zadania przy pomocy inspektoratu
specjalistycznego nadzoru budowlanego.
2. W skład inspektoratu wchodzą zespoły: orzecznictwa, budownictwa i
organizacyjny.
3. Inspektor może w uzasadnionych wypadkach łączyć, likwidować lub przekształcać
zespoły wymienione w ust. 2, powiadamiając o tym Ministra Transportu i
Gospodarki Morskiej.
4. Terytorialny zasięg działalności inspektorów obejmuje teren dyrekcji
okręgowych kolei państwowych, z wyjątkiem inspektora w Poznaniu, który obejmuje
swoją działalnością teren Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Poznaniu i
Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Szczecinie.
ż 4. Inspektorzy obejmują specjalistycznym nadzorem budowlanym obiekty i roboty
budowlane w dziedzinie transportu kolejowego, usytuowane na obszarach
kolejowych, z wyłączeniem budynków użyteczności publicznej oraz budynków
przeznaczonych wyłącznie na pobyt ludzi, wraz z urządzeniami związanymi z tymi
budynkami, w zakresie:
1) budowy i eksploatacji dróg szynowych, wraz z urządzeniami zabezpieczenia
ruchu kolejowego,
2) urządzeń transportowych linowych i linowo-terenowych, służących do
publicznego przewozu osób w celach turystyczno-sportowych.
ż 5. Do zakresu działania inspektorów należy w szczególności:
1) nadzór nad przestrzeganiem przepisów ustawy, o której mowa w ż 1, w sprawach
projektowania, budowy, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych w dziedzinie
transportu kolejowego, w zakresie określonym w ż 4, w tym:
a) zgodności zagospodarowania terenów z miejscowym planem zagospodarowania
przestrzennego oraz wymaganiami ochrony środowiska projektowanych budynków i
innych obiektów, o których mowa w art. 86 ust. 2 ustawy,
b) warunków bezpieczeństwa ludzi i mienia w projektach budowlanych budynków i
innych obiektów, o których mowa w art. 86 ust. 2 ustawy,
c) warunków bezpieczeństwa ludzi i mienia przy wykonywaniu robót oraz utrzymaniu
obiektów budowlanych, o których mowa w ż 4,
d) zgodności rozwiązań architektoniczno-budowlanych z przepisami, w tym
techniczno-budowlanymi, obowiązującymi Polskimi Normami oraz zasadami wiedzy
technicznej, przy projektowaniu, budowie i utrzymaniu budynków i innych
obiektów, o których mowa w art. 86 ust. 2 ustawy,
2) wydawanie decyzji administracyjnych w pierwszej instancji w sprawach
określonych ustawą, o której mowa w ż 1, z zastrzeżeniem art. 86 ust. 1 pkt 3
ustawy.
ż 6. Czynności z zakresu nadzoru budowlanego wykonują pracownicy inspektoratów,
o których mowa w ż 3, w zakresie określonym w ż 4, na podstawie upoważnienia
wydanego przez właściwego inspektora i legitymacji służbowej.
ż 7. Środki na finansowanie działalności organów specjalistycznego nadzoru
budowlanego są określone w budżecie państwa, w części dotyczącej Ministerstwa
Transportu i Gospodarki Morskiej.
ż 8. Do czasu utworzenia inspektoratów, o których mowa w ż 3, lecz nie dłużej
niż do dnia 31 grudnia 1997 r., inspektorzy działają przy okręgowych
inspektoratach kolejowego dozoru technicznego.
ż 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 23 sierpnia 1995 r.
w sprawie sposobu stosowania przymusu bezpośredniego.
(Dz. U. Nr 103, poz. 514)
Na podstawie art. 18 ust. 7 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia
psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535) zarządza się, co następuje:
ż 1. Rozporządzenie określa sposób stosowania przymusu bezpośredniego wobec
osoby z zaburzeniami psychicznymi, zwanej dalej "osobą", polegający na
przytrzymaniu, przymusowym zastosowaniu leków, unieruchomieniu i izolacji.
ż 2. Zastosowanie przymusu bezpośredniego może nastąpić z użyciem więcej niż
jednego środka spośród wymienionych w ż 1.
ż 3. Przytrzymanie jest doraźnym, krótkotrwałym unieruchomieniem osoby z użyciem
siły fizycznej.
ż 4. Przymusowe zastosowanie leków jest doraźnym lub przewidzianym w planie
postępowania leczniczego wprowadzeniem leków do organizmu osoby - bez jej zgody.
ż 5. Unieruchomienie jest dłużej trwającym obezwładnieniem osoby z użyciem
pasów, uchwytów, prześcieradeł lub kaftana bezpieczeństwa.
ż 6. Izolacja polega na umieszczeniu osoby, pojedynczo, w zamkniętym
pomieszczeniu.
ż 7. Przed zastosowaniem przymusu bezpośredniego, polegającego na
unieruchomieniu lub izolacji, należy odebrać osobie przedmioty, które mogą być
niebezpieczne dla życia lub zdrowia tej osoby albo innych osób, a w
szczególności przedmioty ostre, okulary, protezy zębowe, pas, szelki,
sznurowadła, zapałki.
ż 8. Pomieszczenie przeznaczone do izolacji powinno zabezpieczać przed
uszkodzeniem ciała osoby, a zarazem odpowiadać pod względem warunków bytowych i
sanitarnych innym pomieszczeniom szpitala psychiatrycznego lub domu pomocy
społecznej.
ż 9. 1. Przymus bezpośredni może trwać tylko do czasu ustania przyczyn jego
zastosowania.
2. Lekarz zaleca zastosowanie przymusu bezpośredniego w formie unieruchomienia
lub izolacji na czas nie dłuższy niż 4 godziny. W razie potrzeby lekarz, po
osobistym badaniu pacjenta, może przedłużyć unieruchomienie na następne okresy
6-godzinne.
3. Jeżeli nie jest możliwe uzyskanie natychmiastowej decyzji lekarza, o
zastosowaniu przymusu bezpośredniego decyduje pielęgniarka, zawiadamiając o tym
niezwłocznie lekarza.
4. Zastosowanie każdego rodzaju przymusu bezpośredniego podlega odnotowaniu w
dokumentacji medycznej.
ż 10. 1. W domu pomocy społecznej, w przypadku braku możliwości uzyskania
zlecenia przez lekarza unieruchomienia lub izolacji, przedłużenie tych środków
na następne okresy 6-godzinne może zlecić pielęgniarka.
2. Przedłużenie unieruchomienia lub izolacji na okresy dłuższe niż 24 godziny
jest dopuszczalne tylko w warunkach szpitalnych.
ż 11. 1. Po zleceniu przymusu bezpośredniego w formie unieruchomienia lub
izolacji lekarz wypełnia niezwłocznie kartę zastosowania tych środków, zwaną
dalej "kartą", uzasadniając przyczyny zastosowania przymusu, jego rodzaj i czas
unieruchomienia lub izolacji. Kartę załącza się do dokumentacji medycznej
pacjenta. Wzór karty stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Zlecenie przymusu bezpośredniego w formie unieruchomienia lub izolacji,
dokonane przez pielęgniarkę, i jego uzasadnienie odnotowuje ona w karcie, o czym
powiadamia lekarza. O fakcie tym powinien być dokonany stosowny wpis w karcie.
ż 12. 1. Zlecenie zastosowania lub przedłużenia przymusu bezpośredniego lekarz
odnotowuje także w dokumentacji medycznej osoby, opisując przyczyny i
okoliczności zastosowania przymusu, jego rodzaj i czas trwania.
2. Lekarz zakładu opieki zdrowotnej, który zastosował przymus bezpośredni,
powiadamia o tym kierownika tego zakładu, a inny lekarz, stosownie do art. 18
ust. 6 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U.
Nr 111, poz. 535), zwanej dalej "ustawą" - lekarza specjalistę w dziedzinie
psychiatrii upoważnionego przez wojewodę. Wzór zawiadomienia stanowią załączniki
nr 2 i 3 do rozporządzenia.
ż 13. Pielęgniarka dyżurna (pielęgniarka w domu pomocy społecznej) kontroluje
stan fizyczny osoby unieruchomionej lub izolowanej nie rzadziej niż co 15 minut,
również w czasie snu tej osoby. Adnotację o stanie osoby zamieszcza bezzwłocznie
w karcie.
ż 14. 1. Pielęgniarka dyżurna (pielęgniarka w domu pomocy społecznej) w czasie
kontroli, o której mowa w ż 13:
1) ocenia prawidłowość unieruchomienia, a w szczególności sprawdza, czy pasy,
uchwyty, prześcieradła i kaftan bezpieczeństwa nie są założone zbyt luźno lub
zbyt ciasno,
2) zapewnia krótkotrwałe uwolnienie pacjenta od unieruchomienia w celu zmiany
jego pozycji lub zaspokojenia potrzeb fizjologicznych i higienicznych, nie
rzadziej niż co 4 godziny.
2. W razie wystąpienia zagrożenia dla zdrowia lub życia osoby, pielęgniarka jest
obowiązana natychmiast zawiadomić o tym lekarza.
ż 15. Informację o zastosowaniu przymusu bezpośredniego pielęgniarka zamieszcza
w raporcie pielęgniarskim.
ż 16. 1. Zastosowanie przymusu bezpośredniego w celu przywiezienia osoby
skierowanej do szpitala psychiatrycznego odbywa się na zlecenie lekarza w myśl
art. 11 lub art. 21 ust. 3 ustawy.
2. Zlecenie, o którym mowa w ust. 1, może być wykonane nie później niż w ciągu
24 godzin od jego wystawienia.
ż 17. Przymus bezpośredni w szpitalu psychiatrycznym, w domu pomocy społecznej
oraz w przypadkach, o których mowa w ż 16, może być stosowany wyłącznie przez
wyszkolonych w tym zakresie pracowników medycznych lub w ich obecności.
Szkolenie pracowników w zakresie stosowania przymusu bezpośredniego organizuje
kierownik szpitala, domu pomocy społecznej lub zakładu pomocy doraźnej
(pogotowia ratunkowego).
ż 18. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R.J. Żochowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 23
sierpnia 1995 r. (poz. 514)
Załącznik nr 1
KARTA ZASTOSOWANIA UNIERUCHOMIENIA LUB IZOLACJI
Ilustracja
OBSERWACJE
OZNACZENIA (KOD):
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
PROTOKÓŁ
sporządzony w Helsinkach dnia 28 kwietnia 1994 r.
zmieniający Umowę między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem
Republiki Finlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie
podatków od dochodu i majątku, podpisaną w Helsinkach dnia 26 października 1977
r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 106, poz. 517)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 28 kwietnia 1994 r. został sporządzony w Helsinkach Protokół zmieniający
Umowę między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki
Finlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od
dochodu i majątku, podpisaną w Helsinkach dnia 26 października 1977 r., w
następującym brzmieniu:
Przekład
PROTOKÓŁ
zmieniający Umowę między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem
Republiki Finlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie
podatków od dochodu i majątku
Rząd Rzeczypospolitej polskiej i Rząd Republiki Finlandii,
powodowane chęcią zawarcia Protokołu zmieniającego Umowę w sprawie zapobieżenia
podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisaną w
Helsinkach dnia 26 października 1977 r.,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł I
Tytuł umowy zostaje skreślony i zastąpiony następującym tekstem:
"Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Finlandii w
sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i
majątku".
Artykuł II
Preambuła umowy zostaje skreślona i zastąpiona następującym tekstem:
"Rząd Rzeczypospolitej polskiej i Rząd Republiki Finlandii, powodowane chęcią
zawarcia Umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie
podatków od dochodu i majątku, uzgodniły, co następuje:".
Artykuł III
W artykule 2 ustęp 3 zostaje skreślony i zastąpiony następującym tekstem:
"3. Do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy umowa, należą:
a) w Polsce:
1) podatek dochodowy od osób fizycznych,
2) podatek dochodowy od osób prawnych,
zwane dalej "podatkami polskimi";
b) w Finlandii:
1) państwowy podatek od dochodu,
2) podatek dochodowy od osób prawnych,
3) podatek komunalny,
4) podatek kościelny,
5) podatek pobierany u źródła od odsetek,
6) podatek pobierany u źródła od osób zagranicznych,
7) państwowy podatek od majątku,
zwane dalej "podatkami fińskimi"."
Artykuł IV
Punkt a) w artykule 3 w ustępie 1 zostaje skreślony i zastąpiony następującym
tekstem:
"a) określenie �Polska oznacza Rzeczpospolitą polską, a użyte w znaczeniu
geograficznym oznacza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz każdy rejon
przyległy do wód terytorialnych Rzeczypospolitej Polskiej, w którym na podstawie
ustawodawstwa Polski i zgodnie z prawem międzynarodowym prawa Polski odnoszące
się do badań i wykorzystywania zasobów naturalnych dna morskiego i jego poglebia
mogą być wykonywane;".
Artykuł V
W artykule 10 ustępy 1 i 2 zostają skreślone i zastąpione następującym tekstem,
przy czym kolejny nowy ustęp 3 zostaje dodany po nowym ustępie 2, a obecne
ustępy 3, 4 i 5 otrzymują oznaczenia ustępów 4, 5 i 6:
"1. Dywidendy wypłacone przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Dywidendy te mogą być
również opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie i według prawa tego Państwa,
w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swą siedzibę, lecz podatek tak
wymierzony nie może przekroczyć:
a) 5% kwoty dywidend brutto, jeżeli odbiorcą jest spółka (z wyłączeniem spółki
osobowej), która posiada bezpośrednio co najmniej 25% kapitału w spółce
wypłacającej dywidendy;
b) 15% kwoty dywidend brutto we wszystkich innych przypadkach.
2. Jednakże tak długo, jak według fińskiego prawa podatkowego osoba mająca
miejsce zamieszkania lub siedzibę w Finlandii jest uprawniona do zaliczenia
podatku mającego związek z dywidendami wypłaconymi przez spółkę mającą siedzibę
w Finlandii, stosuje się następujące postanowienia niniejszego ustępu zamiast
postanowień ustępu 1:
Dywidendy wypłacone przez spółkę mającą siedzibę w Finlandii spółce mającej
siedzibę w Polsce są zwolnione z fińskiego podatku od dywidend.
3. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie naruszają opodatkowania spółki mającego
związek z zyskami, z których dywidendy są wypłacane."
Artykuł VI
W artykule 23 ustęp 2 zostaje skreślony i zastąpiony następującym tekstem, przy
czym kolejne nowe ustępy 3 i 4 zostają dodane bezpośrednio po nowym ustępie 2:
"2. Bez względu na postanowienia ustępu 1, dywidendy wypłacone przez spółkę
mającą siedzibę w Polsce spółce mającej siedzibę w Finlandii, która dysponuje
bezpośrednio co najmniej 10% głosów w spółce wypłacającej dywidendy, są
zwolnione z podatku fińskiego.
3.
a) Dla celów ustępu 1, w przypadku stosowania przez Finlandię, przyjmuje się, że
określenie �podatek dochodowy zapłacony w drugim Umawiającym się Państwie
obejmuje wszelkie kwoty, które miałyby zostać zapłacone zgodnie z niniejszą
umową, jako podatki polskie za jakikolwiek rok, lecz nie zostały zapłacone z
powodu ulgi podatkowej udzielonej przy określaniu dochodu podlegającego
opodatkowaniu lub zwolnienia od opodatkowania, lub obniżki podatku w odniesieniu
od tego roku, zgodnie z:
1) przepisami ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem
zagranicznym, przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od
osób fizycznych, przyznającymi zwolnienie od podatku dochodowego osobom
fizycznym z tytułu nabycia udziałów lub akcji polskiej spółki lub obligacji
emitowanych przez taką spółkę, lub przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o
podatku dochodowym od osób prawnych, przyznającymi zwolnienie od podatku
dochodowego osobom prawnym z tytułu nabycia udziałów lub akcji polskiej spółki
lub obligacji emitowanych przez taką spółkę (co może być zmieniane od czasu do
czasu, jednakże bez naruszenia niniejszych ogólnych zasad), lub
2) wszelkimi innymi przepisami, które mogą być wprowadzone po podpisaniu umowy,
przewidującymi ulgę podatkową udzielaną przy określaniu dochodu podlegającego
opodatkowaniu lub zwolnienie od opodatkowania, lub obniżkę podatku, co zostanie
uzgodnione przez właściwe władze Umawiających się Państw jako posiadające
istotnie podobny charakter (co może być zmieniane od czasu do czasu, jednakże
bez naruszenia niniejszych ogólnych zasad),
b) Postanowienia punktu a) będą stosowane w okresie pierwszych pięciu lat
obowiązywania tego punktu. Jednakże właściwe władze Umawiających się Państw mogą
porozumieć się wzajemnie w celu określenia, czy ten okres zostanie przedłużony.
4. Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej umowy dochód lub
majątek, będący własnością osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie jest zwolniony z podatku w tym Państwie, wówczas to
Państwo może jednak przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub
majątku takiej osoby wziąć pod uwagę dochód lub majątek zwolniony z
opodatkowania."
Artykuł VII
W artykule 24 ustępy 5 i 6 zostają skreślone i zastąpione następującym tekstem:
"5. Postanowienia niniejszego artykułu, bez względu na postanowienia artykułu 2,
mają zastosowanie do podatków każdego rodzaju, bez względu na ich rodzaj i
nazwę. Postanowienie niniejsze nie może być interpretowane jako uniemożliwiające
Polsce nałożenie opłat meldunkowych lub opłat za zezwolenie na utworzenie
przedsiębiorstwa."
Artykuł VIII
1. Rządy Umawiających się Państw przekażą sobie wzajemnie noty o tym, że wymogi
konstytucyjne niezbędne do wejścia w życie niniejszego protokołu zostały
spełnione.
2. Niniejszy protokół wejdzie w życie z datą późniejszej z not, o których mowa w
ustępie 1, i jego postanowienia będą miały zastosowanie w obu Umawiających się
Państwach:
a) w odniesieniu do podatków potrącanych u źródła - w stosunku do dochodu
uzyskanego w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym
bezpośrednio po roku, w którym protokół wejdzie w życie;
b) w odniesieniu do innych podatków od dochodu oraz podatków od majątku - w
stosunku do podatków należnych za każdy rok podatkowy rozpoczynający się w dniu
1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym bezpośrednio po
roku, w którym protokół wejdzie w życie.
Na dowód czego, niżej podpisani, należycie upoważnieni, podpisali niniejszy
protokół.
Sporządzono w dwóch w egzemplarzach w Helsinkach dnia 28 kwietnia 1994 r. w
języku angielskim.
W imieniu Rządu Rzeczypospolitej polskiej
A. Potworowski
W imieniu Rządu Republiki Finlandii
J. Kivel�
Po zapoznaniu się z powyższym protokołem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim
zawartych,
- jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony,
- będzie niezmiennie zachowywany.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 6 września 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
PROTOCOL
to amend the Convention between the Government of the Polish People's Republic
and the Government of the Republic of Finland for the avoidance of double
taxation with respect to taxes on income and capital
The Government of the Republic of Poland and the Government of the Republic of
Finland,
Desiring to conclude a Protocol to amend the Convention between the Contracting
States for the avoidance of double taxation with respect to taxes on income and
capital, signed at Helsinki on 26 October 1977,
Have agreed as follows:
Article I
The title of the Convention shall be deleted and replaced by the following
"Convention between the Government of the Republic of Poland and the Government
of the Republic of Finland for the avoidance of double taxation with respect to
taxes on income and capital".
Article II
The preamble of the Convention shall be deleted and replaced by the following:
"The Government of the Republic of Poland and the Government of the Republic of
Finland,
Desiring to conclude a Convention for the Avoidance of Double Taxation with
respect to Taxes on Income and Capital,
Have agreed as follows:"
Article III
Paragraph 3 of Article 2 of the Convention shall be deleted and replaced by the
following:
"3. The existing taxes to which the Convention shall apply are:
a) in Poland:
1) the personal income tax; and
2) the corporate income tax;
(hereinafter referred to as "Polish tax");
b) in Finland:
1) the state income taxes (valtion tuloverot; de statliga inkomstskatterna);
2) the corporate income tax (yhteis�jen tulovero; inkomstskatten f�r samfund);
3) the communal tax (kunnalliswero; kommunalskatten);
4) the church tax (kirkollisvero; kyrkoskatten);
5) the tax withheld at source from interest (korkotulon l�hdevero; k�llskatten
p# r�nteinkomst);
6) the tax withheld at source from non-residents' income (rajoitetusti
verovelvollisen l�hdevero; k�llskatten f�r begr�nsat skattskyldig); and
7) the state capital tax (valtion varallisuusvero; den statliga
f�rm�genhetsskatten);
(hereinafter referred to as "Finnish tax")."
Article IV
Sub-paragraph a) of paragraph 1 of Article 3 of the Convention shall be deleted
and replaced by the following:
"a) the term �Poland means the Republic of Poland and, when used in a
geographical sense, means the territory of the Republic of Poland, and any area
adjacent to the territorial waters of the Republic of Poland within which, under
the laws of Poland and in accordance with international law, the rights of
Poland with respect to the exploration and exploitation of the natural resources
of the sea bed and its sub-soil may exercised;"
Article V
Paragraphs 1 and 2 of Article 10 of the Convention shall be deleted and replaced
by the following, and the following new paragraph 3 shall be inserted
immediately after the new paragraph 2 and the existing paragraphs 3, 4 and 5
shall be renumbered as paragraphs 4, 5 and 6:
"1. Dividends paid by a company which is a resident of a Contracting State to a
resident of the other Contracting State may be taxed in that other State. Such
dividends may also be taxed in the Contracting State of which the company paying
the dividends is a resident, and according to the law of that State, but the tax
so charged shall not exceed:
a) 5 per cent of the gross amount of the dividends, if the recipient is a
company (excluding partnership) which holds directly at least 25 per cent of the
capital of the company paying the dividends;
b) 15 per cent of the gross amount of the dividends in all other cases.
2. However, as long as under Finnish tax law an individual resident in Finland
is entitled to a tax credit in respect of dividends paid by a company resident
in Finland, the following provisions of this paragraph shall apply in Finland
instead of the provisions of paragraph 1:
Dividends paid by a company which is a resident of Finland to a resident of
Poland shall be exempt from Finnish tax on dividends.
3. The provisions of paragraphs 1 and 2 shall not affect the taxation of the
company in respect of the profits out of which the dividends are paid."
Article VI
Paragraph 2 of Article 23 of the Convention shall be deleted and replaced by the
following, and the following new paragraphs 3 and 4 shall be inserted
immediately after the new paragraph 2:
"2. Notwithstanding the provisions of paragraph 1, dividends paid by a company
which is a resident of Poland to a company which is a resident of Finland and
controls directly at least 10 per cent of the voting power in the company paying
the dividends shall be exempt from Finnish tax.
3.
a) For the purposes of paragraph 1, where applied by Finland, the term "taxes on
income paid in that other Contracting State" shall be deemed to include any
amount which would have been payable as Polish taxes, in accordance with the
provisions of the Convention, for any year but for a deduction allowed in
ascertaining the taxable income or an exemption from, or reduction of, tax
granted for that year or any part thereof under:
1) the provisions of the Law on Companies with Foreign Participation of 14 June
1991 granting exemption from corporate income tax, the provisions of the Law on
Personal Income Tax of 26 July 1991 granting exemption, from personal income tax
for purchase of shares or stock in a Polish company or of bonds issued by such
company or the provisions of the Law of Corporate Income Tax of 15 February 1992
granting exemption from corporate income tax for purchase of shares or stock in
a Polish company or of bonds issued by such company (as amended from time to
time without affecting the general principle thereof); or
2) any other provision which may be enacted after the date of signature of the
Convention allowing a deduction in ascertaining the taxable income or granting
an exemption from, or reduction of, tax which is agreed by the competent
authorities of the Contracting States to be of substantially similar character
(as amended from time to time without affecting the general principle thereof);
b) the provisions of sub-paragraph a) shall apply for the first five years for
which that sub-paragraph is effective. However, the competent authorities of the
Contracting States may consult each other in order to determine whether such
period shall be extended.
4. Where in accordance with any provision of the Convention income derived or
capital owned by a resident of a Contracting State is exempt from tax in that
State, such State may nevertheless, in calculating the amount of tax on the
remaining income or capital of such person, take into account the exempted
income or capital."
Article VII
Paragraphs 5 and 6 of Article 24 of the Convention shall be deleted and replaced
by the following:
"5. The provisions of this Article shall, notwithstanding the provisions of
Article 2, apply to taxes of every kind and description. This provisions shall
not be construed as preventing Poland from imposing its residence-registration
fees and fees for the permit for establishing an enterprise."
Article VIII
1. The Governments of the Contracting States shall notify each other that the
constitutional requirements for the entry into force of this Protocol have been
complied with.
2. The Protocol shall enter into force thirty days after the date of the later
of the notifications referred to in paragraph 1 and its provisions shall have
effect in both Contracting States:
a) in respect of taxes withheld at source, on income derived on or after 1
January in the calendar year next following the year in which the Protocol
enters into force;
b) in respect of other taxes on income, and taxes on capital, for taxes
chargeable for any tax year beginning on or after 1 January in the calendar year
next following the year in which the Protocol enters into force.
In witness whereof the undersigned, duly authorised thereto, have signed this
Protocol.
Done in duplicate at Helsinki this 28th day of April 1994, in the English
language.
For the Government of the Republic of Poland:
A. Potworowski
For the Government of the Republic of Finland:
J. Kivel�

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 10 lutego 1995 r.
w sprawie wejścia w życie Protokołu sporządzonego w Helsinkach dnia 28 kwietnia
1994 r., zmieniającego Umowę między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a
Rządem Republiki Finlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w
zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisaną w Helsinkach dnia 26
października 1977 r.
(Dz. U. Nr 106, poz. 518)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem VIII Protokołu
sporządzonego w Helsinkach dnia 28 kwietnia 1994 r., zmieniającego Umowę między
Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Finlandii w sprawie
zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku,
podpisaną w Helsinkach dnia 26 października 1977 r., dokonane zostały
przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z powyższym umowa weszła w
życie dnia 21 stycznia 1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA
o właściwości organów i prawie właściwym w zakresie ochrony małoletnich,
sporządzona w Hadze dnia 5 października 1961 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 106, poz. 519)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 5 października 1961 r. została sporządzona w Hadze Konwencja o
właściwości organów i prawie właściwym w zakresie ochrony małoletnich w
następującym brzmieniu:
Przekład
KONWENCJA
o właściwości organów i prawie właściwym w zakresie ochrony małoletnich
Państwa-sygnatariusze niniejszej konwencji,
pragnąc ustanowić wspólne postanowienia dotyczące właściwości organów i prawa
właściwego w zakresie ochrony małoletnich,
postanowiły zawrzeć w tym celu konwencję i zgodziły się na następujące
postanowienia:
Artykuł 1
Z zastrzeżeniem postanowień artykułów 3, 4 i 5 ustęp 3 niniejszej konwencji,
zarówno organy sądowe, jak i administracyjne państwa miejsca stałego pobytu
małoletniego są właściwe do podejmowania środków zmierzających do ochrony jego
osoby lub jego majątku.
Artykuł 2
Organy właściwe w myśl postanowień artykułu 1 podejmują środki przewidziane
przez ich ustawodawstwo wewnętrzne.
Ustawodawstwo to określa warunki podejmowania, zmiany i uchylania powyższych
środków. Reguluje ono również ich skutki zarówno w zakresie stosunków między
małoletnim a osobami lub instytucjami, zobowiązanymi do jego ochrony, jak i w
odniesieniu do osób trzecich.
Artykuł 3
Stosunek władzy wynikający na mocy samego prawa z ustawodawstwa wewnętrznego
państwa, którego małoletni jest obywatelem, jest uznawany we wszystkich
Umawiających się Państwach.
Artykuł 4
Jeżeli organy państwa, którego obywatelem jest małoletni, uznają, że interes
małoletniego wymaga tego, mogą one, po zawiadomieniu organów państwa jego
miejsca stałego pobytu, podjąć, na mocy swego ustawodawstwa wewnętrznego, środki
zmierzające do ochrony jego osoby lub jego majątku.
Ustawodawstwo to określa warunki podjęcia, zmiany i uchylenia powyższych
środków. Reguluje ono również ich skutki zarówno w zakresie stosunków między
małoletnim a osobami lub instytucjami zobowiązanymi do jego ochrony, jak i w
odniesieniu do osób trzecich.
Wykonanie podjętych środków jest zapewniane przez organy państwa, którego
małoletni jest obywatelem.
Środki podjęte na mocy ustępów poprzedzających niniejszego artykułu zastępują
ewentualne środki podjęte przez organy państwa, w którym małoletni ma miejsce
stałego pobytu.
Artykuł 5
W wypadku zmiany miejsca stałego pobytu małoletniego z jednego Umawiającego się
Państwa na inne, środki podjęte przez organy państwa dawnego miejsca stałego
pobytu pozostają w mocy, dopóki organy państwa nowego miejsca stałego pobytu nie
uchylą ich lub nie zmienią.
Środki podjęte przez organy państwa dawnego miejsca stałego pobytu mogą być
uchylone lub zmienione tylko po wcześniejszym zawiadomieniu powyższych organów.
W wypadku zmiany miejsca pobytu przez małoletniego pozostającego pod ochroną
organów państwa, którego jest obywatelem, środki przez nie podjęte na mocy ich
ustawodawstwa wewnętrznego pozostają w mocy w państwie nowego miejsca stałego
pobytu.
Artykuł 6
Organy państwa, którego małoletni jest obywatelem, mogą, po uzgodnieniu z
organami państwa, w którym ma on miejsce stałego pobytu lub posiada majątek,
powierzyć tym ostatnim wykonanie podjętych środków.
To samo uprawnienie przysługuje organom państwa miejsca stałego pobytu
małoletniego w odniesieniu do organów państwa, w którym małoletni posiada
majątek.
Artykuł 7
Środki podjęte przez organy właściwe na mocy artykułów poprzedzających
niniejszej konwencji są uznawane we wszystkich Umawiających się Państwach.
Jeżeli jednak te środki obejmują czynności egzekucyjne w państwie innym niż to,
w którym zostały podjęte, ich uznanie i wykonanie podlega bądź ustawodawstwu
wewnętrznemu państwa, w którym egzekucja ma mieć miejsce, bądź konwencjom
międzynarodowym.
Artykuł 8
Niezależnie od postanowień artykułów 3, 4 i 5 ustęp 3 niniejszej konwencji,
organy państwa miejsca stałego pobytu małoletniego mogą podjąć środki mające na
celu ochronę w wypadku, gdy małoletniemu grozi poważne niebezpieczeństwo w
odniesieniu do jego osoby lub majątku.
Organy innych Umawiających się Państw nie są zobowiązane do uznawania tych
środków.
Artykuł 9
We wszystkich nagłych wypadkach organy każdego Umawiającego się Państwa, na
którego terytorium znajduje się małoletni lub należący do niego majątek,
podejmują niezbędne środki mające na celu ochronę.
Środki podjęte w wyniku zastosowania ustępu poprzedzającego podlegają uchyleniu,
z zastrzeżeniem ich ostatecznych skutków, z chwilą gdy organy właściwe na mocy
niniejszej konwencji podejmą środki wymagane przez sytuację.
Artykuł 10
Jeżeli jest to możliwe, w celu zapewnienia ciągłości systemu środków
zastosowanych do małoletniego, organy Umawiającego się Państwa podejmą w
stosunku do niego środki dopiero po dokonaniu wymiany poglądów z organami innych
Umawiających się Państw, których decyzje nadal pozostają w mocy.
Artykuł 11
Wszystkie organy, które podjęły środki na mocy postanowień niniejszej konwencji,
informują o tym niezwłocznie organy państwa, którego małoletni jest obywatelem,
a w stosowanych wypadkach - organy państwa miejsca jego stałego pobytu.
Każde Umawiające się Państwo wyznaczy organy, które mogą bezpośrednio udzielać i
przyjmować informacje określone w ustępie poprzedzającym, i zawiadomi o tym
Ministerstwo Spraw Zagranicznych Holandii.
Artykuł 12
Dla celów niniejszej konwencji słowo "małoletni" oznacza każdą osobę tak
określoną przez ustawodawstwo wewnętrzne państwa, którego jest ona obywatelem,
jak i przez ustawodawstwo wewnętrzne miejsca jego stałego pobytu.
Artykuł 13
Niniejszą konwencję stosuje się do wszystkich małoletnich, którzy mają miejsce
stałego pobytu w jednym z Umawiających się Państw.
Jednakże uprawnienia przyznane przez niniejszą konwencję organom państwa,
którego małoletni jest obywatelem, są zastrzeżone dla Umawiających się Państw.
Każde Umawiające się Państwo może sobie zastrzec ograniczenie stosowania
niniejszej konwencji do małoletnich, którzy są obywatelami jednego z
Umawiających się Państw.
Artykuł 14
Dla celów niniejszej konwencji, jeżeli ustawodawstwo wewnętrzne państwa, którego
małoletni jest obywatelem, stanowi niejednolity system, pojęcie "ustawodawstwo
wewnętrzne państwa, którego małoletni jest obywatelem", oraz pojęcie "władze
państwa, którego małoletni jest obywatelem", oznaczają ustawodawstwo i władze
określone przez obowiązujące zasady tego systemu, a w braku takich zasad -
najbardziej ścisły związek łączący małoletniego z jednym z prawodawstw
składających się na ten system.
Artykuł 15
Każde Umawiające się Państwo może sobie zastrzec właściwość swoich organów
powołanych do rozstrzygania wniosków o unieważnienie, rozwiązanie lub
rozluźnienie związku małżeńskiego między rodzicami małoletniego w celu podjęcia
środków mających na celu ochronę jego osoby lub jego majątku.
Organy innych Umawiających się Państw nie są zobowiązane do uznawania tych
środków.
Artykuł 16
Postanowienia niniejszej konwencji mogą być uchylone w Umawiających się
Państwach tylko wtedy, gdy ich stosowanie jest wyraźnie niezgodne z porządkiem
publicznym.
Artykuł 17
Niniejszą konwencję stosuje się tylko do środków podjętych po jej wejściu w
życie.
Stosunki władzy wynikające na mocy samego prawa z ustawodawstwa wewnętrznego
państwa, którego małoletni jest obywatelem, są uznawane od chwili wejścia w
życie niniejszej konwencji.
Artykuł 18
W stosunkach między Umawiającymi się Państwami niniejsza konwencja zastępuje
Konwencję o uregulowaniu opieki nad małoletnimi, podpisaną w Hadze dnia 12
czerwca 1902 r.
Nie jest ona sprzeczna z postanowieniami innych konwencji wiążących Umawiające
się Państwa w chwili jej wejścia w życie.
Artykuł 19
Niniejsza konwencja jest otwarta do podpisania dla państw reprezentowanych na
Dziewiątej Sesji Konferencji Haskiej Prawa Międzynarodowego Prywatnego.
Konwencja podlega ratyfikacji, a dokumenty ratyfikacyjne będą złożone w
Ministerstwie Spraw Zagranicznych Holandii.
Artykuł 20
Niniejsza konwencja wejdzie w życie sześćdziesiątego dnia po złożeniu trzeciego
dokumentu ratyfikacyjnego, przewidzianego w artykule 19 ustęp 2.
Dla każdego państwa-sygnatariusza, które złoży dokument ratyfikacyjny w terminie
późniejszym, konwencja wejdzie w życie sześćdziesiątego dnia po złożeniu przez
nie dokumentu ratyfikacyjnego.
Artykuł 21
Każde państwo nie reprezentowane na Dziewiątej Sesji Konferencji Haskiej Prawa
Międzynarodowego Prywatnego będzie mogło przystąpić do niniejszej konwencji po
jej wejściu w życie na mocy artykułu 20 ustęp 1. Dokument przystąpienia będzie
złożony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Holandii.
Przystąpienie będzie miało moc tylko w stosunkach między państwem przystępującym
a tymi Umawiającymi się Państwami, które złożą oświadczenie o wyrażeniu zgody na
to przystąpienie. O wyrażeniu zgody należy zawiadomić Ministerstwo Spraw
Zagranicznych Holandii.
Konwencja wejdzie w życie pomiędzy państwem przystępującym a państwem, które
złożyło oświadczenie o wyrażeniu zgody na to przystąpienie, sześćdziesiątego
dnia po zawiadomieniu określonym w ustępie poprzedzającym.
Artykuł 22
Każde państwo będzie mogło w chwili podpisania, ratyfikacji lub przystąpienia
oświadczyć, że niniejsza konwencja będzie się rozciągać na całość terytoriów,
które reprezentuje w stosunkach międzynarodowych, albo na jedno lub kilka z
nich. Oświadczenie takie nabierze mocy w chwili wejścia w życie konwencji dla
tego państwa.
O każdym takim rozciągnięciu należy zawiadomić Ministerstwo Spraw Zagranicznych
Holandii.
Jeżeli oświadczenie o rozciągnięciu zostanie złożone przez państwo, które
podpisało i ratyfikowało konwencję, wejdzie ona w życie w odniesieniu do
terytoriów określonych w oświadczeniu zgodnie z postanowieniami artykułu 20.
Jeżeli oświadczenie o rozciągnięciu zostanie złożone przez państwo, które
przystąpiło do konwencji, wejdzie ona w życie w odniesieniu do wskazanych
terytoriów zgodnie z postanowieniami artykułu 21.
Artykuł 23
Każde państwo będzie mogło najpóźniej w chwili ratyfikacji lub przystąpienia
złożyć zastrzeżenie przewidziane w artykule 13 ustęp 3 i artykule 15 ustęp 1
niniejszej konwencji. Żadne inne zastrzeżenie nie będzie dopuszczalne.
Każde Umawiające się Państwo będzie mogło również, zawiadamiając o rozciągnięciu
konwencji zgodnie z artykułem 22, złożyć te zastrzeżenia ze skutkiem
ograniczonym do terytoriów lub do niektórych z terytoriów wskazanych w
rozciągnięciu.
Każde Umawiające się Państwo będzie mogło w każdym czasie wycofać złożone
zastrzeżenie. O wycofaniu należy zawiadomić Ministerstwo Spraw Zagranicznych
Holandii.
Zastrzeżenie przestanie obowiązywać sześćdziesiątego dnia po zawiadomieniu
wymienionym w ustępie poprzedzającym.
Artykuł 24
Niniejsza konwencja będzie obowiązywać przez pięć lat, poczynając od daty jej
wejścia w życie zgodnie z artykułem 20 ustęp 1, również Państwa, które ją
ratyfikują lub do niej przystąpią w terminie późniejszym.
Konwencja ulega automatycznemu przedłużaniu na dalsze pięcioletnie okresy, jeśli
nie nastąpi jej wypowiedzenie.
O wypowiedzeniu należy zawiadomić Ministerstwo Spraw Zagranicznych Holandii co
najmniej sześć miesięcy przed upływem okresu pięcioletniego.
Wypowiedzenie będzie mogło ograniczyć się do niektórych terytoriów, do których
konwencja ma zastosowanie.
Wypowiedzenie będzie obowiązywać tylko w odniesieniu do państwa, które o nim
zawiadomiło. Konwencja pozostanie w mocy dla innych Umawiających się Państw.
Artykuł 25
Ministerstwo Spraw Zagranicznych Holandii zawiadamia państwa określone w
artykule 19, jak również państwa, które przystąpią do konwencji zgodnie z
postanowieniami artykułu 21, o:
a) zawiadomieniach określonych w artykule 11 ustęp 2;
b) podpisaniach i ratyfikacjach określonych w artykule 19;
c) dacie, z którą niniejsza konwencja wejdzie w życie zgodnie z postanowieniami
artykułu 20 ustęp 1;
d) przystąpieniach i oświadczeniach o wyrażeniu zgody, określonych w artykule
21, i dacie, z którą nabiorą one mocy;
e) oświadczeniach o rozciągnięciu, określonych w artykule 22, i dacie, z którą
nabiorą one mocy;
f) zastrzeżeniach i wycofaniach zastrzeżeń określonych w artykule 23;
g) wypowiedzeniach określonych w artykule 24 ustęp 3.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upełnomocnieni, podpisali niniejszą
konwencję.
Sporządzono w Hadze dnia 5 października 1961 r. w jednym egzemplarzu, który
zostanie złożony w archiwach Rządu Holandii i którego poświadczony odpis
zostanie przekazany w drodze dyplomatycznej każdemu z państw reprezentowanych na
Dziewiątej Sesji Konferencji Haskiej Prawa Międzynarodowego Prywatnego.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- konwencja została uznana za słuszną,
- Rzeczpospolita polska postanawia przystąpić do tej konwencji, zgłaszając
przedstawione w załączeniu zastrzeżenie przewidziane w artykule 15 ustęp 1
konwencji,
- z uwzględnieniem załączonego zastrzeżenia konwencja będzie niezmiennie
zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 23 marca 1993 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski
Zastrzeżenie
"Na mocy artykułu 15 ustęp 1 Konwencji o właściwości organów i prawie właściwym
w zakresie ochrony małoletnich Rzeczpospolita polska oświadcza, że zastrzega
sobie właściwość polskich organów sądowych w zakresie rozstrzygania wniosków o
unieważnienie, rozwiązanie lub rozluźnienie związku małżeńskiego między
rodzicami małoletniego oraz do podejmowania środków mających na celu ochronę w
odniesieniu do jego osoby lub majątku".
CONVENTION
concerning the powers of authorities and the law applicable in respect of the
protection of infants
The States signatory to the present Convention,
Desiring to establish common provisions on the powers of authorities and the law
applicable in respect of the protection of infants,
Have resolved to conclude a Convention to this effect and have agreed upon the
following provisions:
Article 1
The judicial or administrative authorities of the State of the habitual
residence of an infant have power, subject to the provisions of articles 3 and
4, and paragraph 3 of article 5 of the present Convention, to take measures
directed to the protection of his person or property.
Article 2
The authorities having power by virtue of the terms of article 1 shall take the
measures provided by their domestic law.
That law shall determine the conditions for the initiation, modification and
termination of the said measures. It shall also govern their effects both in
respect of relations between the infant and the persons or institutions
responsible for his care, and in respect of third persons.
Article 3
A relationship subjecting the infant to authority, which arises directly from
the domestic law of the State of the infant's nationality, shall be recognized
in all the contracting States.
Article 4
If the authorities of the State of the infant's nationality consider that the
interests of the infant so require, they may, after having informed the
authorities of the State of his habitual residence, take measures according to
their own law for the protection of his person or property.
That law shall determine the conditions for the initiation, modification and
termination of the said measures. It shall also govern their effects both in
respect of relations between the infant and the persons or institutions
responsible for his care, and in respect of third persons.
The application of the measures taken shall be assured by the authorities of the
State of the infant's nationality.
The measures taken by virtue of the preceding paragraphs of the present article
shall replace any measures which may have been taken by the authorities of the
State where the infant has his habitual residence.
Article 5
If the habitual residence of an infant is transferred from one contracting State
to another, measures taken by the authorities of the State of the former
habitual residence shall remain in force in so far as the authorities of the new
habitual residence have not terminated or replaced them.
Measures taken by the authorities of the State of the former habitual residence
shall be terminated or replaced only after previous notice to the said
authorities.
In the case of change of residence of an infant who was under the protection of
authorities of the State of his nationality, measures taken by them according to
their domestic law shall remain in force in the State of the new habitual
residence.
Article 6
The authorities of the State of the infant's nationality may, in agreement with
those of the State where he has his habitual residence or where he possesses
property, entrust to them the putting into force of the measures taken.
The authorities of the State of the habitual residence of the infant may do the
same with regard to the authorities of the State where the infant possesses
property.
Article 7
The measures taken by the competent authorities by virtue of the preceding
articles of the present Convention shall be recognized in all contracting
States. However, if these measures involve acts of enforcement in a State other
than that in which they have been taken, their recognition and enforcement shall
be governed either by the domestic law of the country in which enforcement is
sought, or by the relevant international conventions.
Article 8
Notwithstanding the provisions of articles 3 and 4, and paragraph 3 of article 5
of the present Convention, the authorities of the State of the infant's habitual
residence may take measures of protection in so far as the infant is threatened
by serious danger to his person or property.
The authorities of the other contracting States are not bound to recognize these
measures.
Article 9
In all cases of urgency, the authorities of any contracting State in whose
territory the infant or his property is, may take any necessary measures of
protection.
When the authorities which are competent according to the present Convention
shall have taken the steps demanded by the situation, measures taken theretofore
under this article shall cease, subject to the continued effectiveness of action
completed thereunder.
Article 10
In order to ensure the continuity of the measures applied to the infant, the
authorities of a contracting State shall, as far as possible, not take measures
with respect to him save after an exchange of views with the authorities of the
other contracting States whose decisions are still in force.
Article 11
All authorities who have taken measures by virtue of the provisions of the
present Convention shall without delay inform the authorities of the State of
the infant's nationality of them and, where appropriate, those of the State of
his habitual residence.
Each contracting State shall designate the authorities which can directly give
and receive the information envisaged in the previous paragraph. It shall give
notice of such designation to the Ministry of Foreign Affairs of The
Netherlands.
Article 12
For the purposes of the present Convention "infant" shall mean any person who
has that status, in accordance with both the domestic law of the State of his
nationality and that of his habitual residence.
Article 13
The present Convention shall apply to all infants who have their habitual
residence in one of the contracting States.
Nevertheless any powers conferred by the present Convention on the authorities
of the State of the infant's nationality shall be reserved to the contracting
States.
Each contracting State may reserve the right to limit the application of the
present Convention to infants who are nationals of one of the contracting
States.
Article 14
For the purposes of the present Convention, if the domestic law of the infant's
nationality consists of a non-unified system, "the domestic law of the State of
the infant's nationality" and "authorities of the State of the infant's
nationality," shall mean respectively the law and the authorities determined by
the rules in force in that system and, failing any such rules, that law and
those authorities within such system with which the infant has the closest
connexion.
Article 15
Each contracting State may reserve the jurisdiction of its authorities empowered
to decide on a petition for annulment, dissolution or modification of the
marital relationship of the parents of an infant, to take measures for the
protection of his person or property.
The authorities of the other contracting States shall not be bound to recognize
these measures.
Article 16
The application of the provisions of the present Convention can only be refused
in the contracting States if such application is manifestly contrary to public
policy.
Article 17
The present Convention applies only to measures taken after its entry into
force.
The relationships subjecting the infant to authority which arise directly from
the domestic law of the State of the infant's nationality shall be recognized
from the date of entry into force of the Convention.
Article 18
In relations between the contracting States the present Convention replaces the
Convention governing the tutelle of infants, signed at The Hague on 12 June,
1902.
It shall not affect any provisions of other conventions binding the contracting
States at the time of its entry into force.
Article 19
The present Convention is open to the signature of The States represented at the
Ninth Session of The Hague Conference on Private International Law.
It shall be ratified and the instruments of ratification deposited with the
Ministry of Foreign Affairs of The Netherlands.
Article 20
The present Convention shall enter into effect the sixtieth day after the
deposit of the third instrument of ratification contemplated in article 19,
paragraph 2.
As respects each signatory State subsequently ratifying the Convention, it shall
enter into effect on the sixtieth day from the date of the deposit of its
instrument of ratification.
Article 21
Any State not represented at the Ninth Session of the Hague Conference on
Private International Law may adhere to the present Convention after it has
entered into effect in virtue of article 20, paragraph 1. The instrument of
adhesion shall be deposited with the Ministry of Foreign Affairs of The
Netherlands.
The adhesion shall have effect only in the relations between the adhering State
and contracting States which declare that they accept this adhesion. The
acceptance shall be notified to the Ministry of Foreign Affairs of The
Netherlands.
Between the adhering State and the State which has declared that it accepts the
adhesion the Convention shall enter into effect the sixtieth day after the
notification mentioned in the preceding paragraph.
Article 22
At the moment of the signature, ratification or adhesion, each State may declare
that the present Convention shall extend to all the territories which it
represents on the international level, or to one or more of them. This
declaration shall have effect at the moment of the entry into effect of the
Convention for that State.
Thereafter, any extension of this nature shall be notified to the Ministry of
Foreign Affairs of The Netherlands.
When the declaration of extension is made on the occasion of a signature or
ratification, the Convention shall enter into effect for the territories
indicated in conformity with the provisions of article 20. When the declaration
of extension is made on the occasion of an adhesion, the Convention shall enter
into effect for the territories indicated in conformity with the provisions of
article 21.
Article 23
At the latest at the moment of ratification or adhesion, each State may make the
reserves contemplated in articles 13, paragraph 3, and 15, paragraph 1 of this
Convention. No other reserve shall be admitted.
When notifying an extension of the Convention in conformity with article 22,
each State also may make these reserves with an effect limited to the
territories, or some of them, indicated in the extension.
At any time, each contracting State may withdraw a reserve made. Such withdrawal
shall be notified to the Ministry of Foreign Affairs of The Netherlands.
The effect of the reserve shall cease the sixtieth day after the notification
mentioned in the preceding paragraph.
Article 24
The present Convention shall have a duration of five years starting from the
date of its entry into effect in conformity with article 20, paragraph 1, even
for States which have ratified it or adhered hereto subsequently.
The Convention shall be renewed tacitly every five years, in the absence of a
denunciation.
The denunciation must be notified at least six months before the expiration of
the five years period to the Ministry of Foreign Affairs of The Netherlands.
It may be limited to certain of the territories to which the Convention applies.
The denunciation shall have effect only as regards the State which shall have
given notice of it. The Convention shall remain in force for the other
contracting States.
Article 25
The Ministry of Foreign Affairs of The Netherlands shall give notice to the
States indicated in article 19, as well as to States which will have adhered in
conformity with the provisions of article 21, of:
(a) notifications dealt with in article 11, paragraph 2;
(b) signatures and ratifications dealt with in article 19;
(c) the date at which this Convention will enter into effect in conformity with
the provisions of article 20, paragraph 1;
(d) adhesions and acceptances dealt with in article 21 and the date at which
they will take effect;
(e) extensions dealt with in article 22 and the date at which they will take
effect;
(f) reserves and withdrawals of reserves dealt with in article 23;
(g) denunciations dealt with in article 24, paragraph 3.
In witness whereof, the undersigned, being duly authorized, have signet the
present Convention.
Done at The Hague, on 5 October 1961, in a single copy, which shall be deposited
in the archives of the Government of The Netherlands. A certified true copy
shall be sent, through the diplomatic channel, to each of the States represented
at the Ninth Session of the Hague Conference on Private International Law.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 30 marca 1995 r.
w sprawie przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Konwencji o właściwości
organów i prawie właściwym w zakresie ochrony małoletnich, sporządzonej w Hadze
dnia 5 października 1961 r.
(Dz. U. Nr 106, poz. 520)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 21 Konwencji o
właściwości organów i prawie właściwym w zakresie ochrony małoletnich,
sporządzonej w Hadze dnia 5 października 1961 r., złożony został Ministerstwu
Spraw Zagranicznych Holandii, jako depozytariuszowi powyższej konwencji, dnia 26
maja 1993 r. dokument przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do powyższej
konwencji.
Przy składaniu dokumentu przystąpienia zgłoszone zostało zastrzeżenie
następującej treści:
"Na mocy artykułu 15 ustęp 1 Konwencji o właściwości organów i prawie właściwym
w zakresie ochrony małoletnich Rzeczpospolita polska oświadcza, że zastrzega
sobie właściwość polskich organów sądowych w zakresie rozstrzygania wniosków o
unieważnienie, rozwiązanie lub rozluźnienie związku małżeńskiego między
rodzicami małoletniego oraz do podejmowania środków mających na celu ochronę w
odniesieniu do jego osoby lub majątku".
Zgodnie z artykułem 21 wymienionej konwencji weszła ona w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 25 lipca 1993 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem 20 konwencja weszła w życie dnia 4 lutego 1969 r.
2. Następujące państwa stały się stronami konwencji, składając dokumenty
ratyfikacyjne w podanych niżej datach;
Austria 12 marca 1975 r.
Francja 11 września 1972 r.
Hiszpania 22 maja 1987 r.
Królestwo Holandii (dla Królestwa w Europie i Antyli Holenderskich) 20 lipca
1971 r.
Luksemburg 13 października 1967 r.
Portugalia 6 grudnia 1968 r.
Republika Federalna Niemiec 19 lipca 1971 r.
Szwajcaria 9 grudnia 1966 r.
3. Do konwencji przystąpiła Turcja dnia 25 sierpnia 1983 r.
4. Podczas składania dokumentów ratyfikacyjnych i dokumentu przystąpienia oraz w
terminach późniejszych zostały złożone podane niżej zastrzeżenia i oświadczenia:
AUSTRIA
Zgodnie z artykułem 11 ustęp 2 Austria wyznaczyła następujące organy:
Sądy i organy administracyjne okręgu (urzędy do spraw młodzieży) [Die Gerichte
und Bezirksverwaltungsbeh�rden (Jugend�mter)], w których toczy się postępowanie
w myśl konwencji.
Jeżeli wewnątrz kraju nie toczy się postępowanie albo jeżeli organ zagraniczny
nie wie o nim, to za przyjęcie informacji przekazanej z zagranicy odpowiada
Związkowe Ministerstwo Sprawiedliwości (Das Bundesministerium f�r Justiz).
FRANCJA
Oświadczenia
1. Następujące organy są właściwe do podejmowania środków na mocy konwencji i
informowania o nich bezpośrednio organów państwa, którego małoletni jest
obywatelem, albo organów państwa miejsca stałego pobytu małoletniego:
a) jeżeli chodzi o środki zmierzające do ochrony osoby małoletniego - sędzia do
spraw nieletnich (le juge des enfanst), w którego okręgu znajduje się miejsce
zamieszkania lub miejsce stałego pobytu ojca, matki, opiekuna lub kuratora
małoletniego, a w przypadku ich braku, miejsce stałego pobytu małoletniego;
b) jeżeli chodzi o środki zmierzające do ochrony majątku małoletniego - sędzia
do spraw opiekuńczych sądu pierwszej instancji (le juge de tutelles du tribunal
d'instance), w którego okręgu małoletni ma swoje miejsce zamieszkania;
c) w sensie ogólnym - każdy sąd, przed którym toczy się postępowanie dotyczące
środków przewidzianych w konwencji;
d) w nagłym przypadku - Prokurator Republiki przy sądzie powszechnym pierwszej
instancji (le Procureur de la R�publique près le tribunal de grande instance), w
którego okręgu małoletni lub jego ojciec, matka, opiekun lub kurator mają
miejsce zamieszkania lub miejsce stałego pobytu, jak również prokurator
republiki miejsca, gdzie małoletni został znaleziony.
2. Następujące organy są właściwe do otrzymania bezpośrednio informacji
dotyczących środków podjętych na mocy konwencji w innym Umawiającym się
Państwie:
a) sądy i organy wymienione w ustępie poprzedzającym w zakresie orzeczeń
dotyczących prawa do opieki nad dziećmi i prawa do odwiedzin, Ministerstwo
Sprawiedliwości, Biuro Pomocy Międzynarodowej przy Dyrekcji do Spraw Cywilnych i
Pieczęci (le Ministère de la Justice, Bureau de l'Entraide Judiciaire
Internationale à la Direction des Affaires Civiles et du Sceau), 13 Place
Vend�me 75001 Paris;
b) w przypadku braku we Francji miejsca zamieszkania lub miejsca stałego pobytu
i gdy żadne postępowanie nie toczy się w sądzie lub przed organem wymienionym
powyżej:
- w sprawie środków zmierzających do ochrony osoby małoletniego: Ministerstwo
Sprawiedliwości, Dyrekcja Edukacji Nadzorowanej (Le Ministère de la Justice,
Direction de l'Education Surveill�e), 13 Place Vend�me 75001 Paris;
- w sprawie środków zmierzających do ochrony majątku małoletniego: sędzia do
spraw opiekuńczych sądu pierwszej instancji (le juge de tutelles du tribunal
d'instance), w którego okręgu znajduje się majątek małoletniego;
- w sprawie środków dotyczących władzy rodzicielskiej w celu opieki nad dziećmi
i prawa do odwiedzin: Ministerstwo Sprawiedliwości, Wydział Spraw Europejskich i
Międzynarodowych (Le Ministerère de la Justice, Service des Affaires Europ�ennes
et Internationales), 13 Place Vend�me, 75001 Paris.
HISZPANIA
Zastrzeżenia
Państwo Hiszpańskie ogranicza stosowanie niniejszej konwencji do małoletnich
posiadających obywatelstwo jednego z Umawiających się Państw.
Państwo Hiszpańskie zastrzega sobie właściwość swoich organów uprawnionych do
rozstrzygania wniosku o unieważnienie, rozwiązanie lub rozluźnienie związku
małżeńskiego ojca i matki małoletniego, w celu podjęcia środków mających na celu
ochronę jego osoby lub majątku.
Oświadczenie
W wykonaniu artykułu 11 ustęp 2 Hiszpania wyznaczyła:
La Dirección General de Codification y Cooperatión
Juridica International
Ministerio de Justicia e Interior
KRÓLESTWO HOLANDII
Oświadczenie
Królestwo Holandii wyznaczyło następujące organy zgodnie z artykułem 11 ustęp 2
konwencji:
- dla Królestwa w Europie:
de Nederlandse Minister van Justitie (te's-Gravenhage)
- dla Aruby: de Minister van Justitie van Aruba
- dla Antyli Holenderskich: de Minister van Justitie van de Nederlandse Antillen
LUKSEMBURG
Zastrzeżenia
1. Zgodnie z artykułem 13 ustęp 3 Luksemburg zastrzega sobie prawo do
ograniczenia stosowania niniejszej konwencji do małoletnich, którzy są
obywatelami jednego z Umawiających się Państw.
2. Zgodnie z artykułem 15 ustęp 1 konwencji Luksemburg zastrzega sobie
właściwość swoich organów uprawnionych do rozstrzygania wniosku o unieważnienie,
rozwiązanie lub rozluźnienie związku małżeńskiego między rodzicami małoletniego
w celu podjęcia środków zmierzających do ochrony jego osoby lub majątku.
Oświadczenie
Organem wyznaczonym w myśl artykułu 11 ustęp 2 jest Le juge des enfants à
Luxemburg Palais de Justice, 2, rue du Nord.
PORTUGALIA
Zgodnie z artykułem 11 ustęp 2 Portugalia wyznaczyła La Direction General des
Services Tutelaires de Mineurs
REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC
Oświadczenia
1. Następujące organy na niemieckim terytorium podlegającym konwencji podejmują
środki w niej przewidziane i informują o nich państwo ojczyste lub państwo
pobytu małoletniego:
a) sąd opiekuńczy, sąd rodzinny lub urząd do spraw młodzieży (Das
Vormundschaftsgericht, das Familiengericht oder das Jugendamt), w którym toczy
się postępowanie zgodnie z konwencją;
b) jeżeli małoletni zmienił państwo swojego stałego pobytu - sąd opiekuńczy, sąd
rodzinny lub urząd do spraw młodzieży (Das Vormundschaftsgericht, das
Familiengericht oder das Jugendamt), w którym w czasie zmiany miejsca pobytu
toczyło się postępowanie zgodnie z konwencją.
2. Następujące organy na niemieckim terytorium podlegającym konwencji są
właściwe do przyjmowania informacji o środkach, jakie zostały podjęte w innym
Umawiającym się Państwie:
a) sąd opiekuńczy, sąd rodzinny lub urząd do spraw młodzieży (Das
Vormundschaftsgericht, das Familiengericht oder das Jugendamt), w którym toczy
się postępowanie zgodnie z konwencją;
b) jeżeli małoletni zmienił państwo swojego stałego pobytu - sąd opiekuńczy, sąd
rodzinny lub urząd do spraw młodzieży (Das Vormundschaftsgericht, das
Familiengericht oder das Jugendamt), w którym w czasie zmiany miejsca pobytu
toczyło się postępowanie zgodnie z konwencją;
c) jeżeli na niemieckim terytorium podlegającym konwencji nie toczy się żadne
postępowanie - urząd do spraw młodzieży (Das Jugendamt), w którego okręgu
małoletni posiada swoje miejsce stałego pobytu;
d) jeżeli na niemieckim terytorium podlegającym konwencji nie toczy się żadne
postępowanie i małoletni nie posiada na tym obszarze swego miejsca stałego
pobytu - Krajowy Urząd do Spraw Młodzieży w Berlinie (Das Landesjugendamt,
Berlin).
Informacje mogą być przekazywane i otrzymywane bezpośrednio.
SZWAJCARIA
Organem wyznaczonym przez Szwajcarię w myśl artykułu 11 ustęp 2 jest L'Office
f�d�ral de la Justice du D�partement f�d�ral de Justice et Police, 3003 Berne.
TURCJA
Zastrzeżenie
Republika Turecka zastrzega sobie, zgodnie z artykułem 15 konwencji, właściwość
własnego sędziego powołanego do rozstrzygania wniosku o unieważnienie,
rozwiązanie lub rozluźnienie związku małżeńskiego między rodzicami małoletniego
oraz do podejmowania środków mających na celu ochronę jego osoby lub jego
majątku.
Oświadczenie
Organem wyznaczonym w myśl artykułu 11 ustęp 2 jest Adalet Bakanligi Hukuk
Isleri Genel Mudurlugu
5. Ministerstwo Spraw Zagranicznych informuje, że zgodnie z artykułem 21
konwencji na przystąpienie do niej Rzeczypospolitej Polskiej wyraziły zgodę
następujące Umawiające się Państwa, w związku z czym konwencja obowiązuje między
Rzecząpospolitą polską a tymi państwami począwszy od podanych niżej dat:
Luksemburg 25 września 1993 r.
Królestwo Holandii
Królestwo w Europie 11 października 1993 r.
Antyle Holenderskie 23 listopada 1993 r.
Aruba 10 czerwca 1994 r.
Republika Federalna Niemiec 13 listopada 1993 r.
Francja 28 stycznia 1994 r.
Szwajcaria 21 czerwca 1994 r.
Hiszpania 30 stycznia 1995 r.
6. W wykonaniu artykułu 11 ustęp 2 konwencji organem określonym w wymienionym
artykule wyznaczone zostało Ministerstwo Sprawiedliwości Rzeczypospolitej
Polskiej, Warszawa.
7. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Turcji o współpracy w
dziedzinach nauki, oświaty i kultury,
sporządzona w Ankarze dnia 24 października 1990 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 106, poz. 521)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 24 października 1990 r. została sporządzona w Ankarze Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Turcji o współpracy w dziedzinach
nauki, oświaty i kultury w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Turcji o współpracy w
dziedzinach nauki, oświaty i kultury
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Turcji, zwane dalej
"Umawiającymi się Stronami",
- pragnąc umocnić wzajemne zaufanie i przyjazne stosunki między obydwoma
Państwami,
- dążąc do umocnienia stosunków kulturalnych oraz rozwoju działań na rzecz
postępu we współpracy w zakresie nauki, oświaty i kultury między obydwoma
Państwami,
- przekonane, iż wymiana i współpraca w wyżej wymienionych dziedzinach
przyczynia się do lepszego wzajemnego poznania się oraz zrozumienia między
narodami Polski i Turcji,
- zdecydowane uwzględniać i stosować postanowienia Aktu końcowego Konferencji
Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, podpisanego w Helsinkach dnia 1 sierpnia
1975 r., oraz dokumentów późniejszych spotkań,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł I
Umawiające się Strony będą rozwijać łączące je stosunki w dziedzinie nauki i
oświaty przez:
a) promowanie i wspieranie współpracy i wymiany między instytucjami naukowymi i
badawczymi oraz uczelniami wyższymi obu Państw,
b) sprzyjanie i ułatwianie rozwoju studiów polonistycznych w Turcji oraz studiów
turkologicznych w Polsce, w tym nauczania języka oraz literatury,
c) sprzyjanie i wspieranie wizyt i wymiany profesorów uniwersytetów,
wykładowców, specjalistów oraz nauczycieli w celu wymiany myśli i doświadczeń,
wygłaszania wykładów, nauczania oraz prowadzenia prac badawczych,
d) udzielanie stypendiów na staże językowe, naukowo-badawcze oraz kursy
podyplomowe obywatelom drugiej Strony,
e) sprzyjanie i ułatwianie współpracy i wymiany w dziedzinie metodyki nauczania
i materiałów dydaktycznych,
f) sprzyjanie i ułatwianie współpracy między wydawnictwami, działaczami
naukowymi i oświatowymi oraz instytucjami tego rodzaju, a także wymiany
podręczników, leksykonów oraz innych prac naukowych w celu osiągnięcia
pełniejszej wiedzy i zapewnienia właściwej prezentacji państwa drugiej Strony,
g) sprzyjanie i ułatwianie współpracy i wymiany informacji między specjalistami
z obu Państw w sprawie możliwości wzajemnego uznawania dyplomów i stopni
naukowych oraz innych kwalifikacji akademickich.
Artykuł II
Umawiające się Strony będą popierać rozwój współpracy w dziedzinie ochrony
zdrowia i nauk medycznych.
Artykuł III
Umawiające się Strony będą rozwijać współpracę w dziedzinie kultury i sztuki,
tj. literatury, muzyki, teatru, muzealnictwa i konserwacji zabytków, plastyki,
wydawnictw, bibliotekarstwa, a także w dziedzinie radia i telewizji oraz wideo,
jak również w dziedzinach architektury i archiwistyki przez inicjowanie i
wspieranie:
a) wizyt pisarzy, kompozytorów, artystów, filmowców oraz innych osób
zaangażowanych w działalność kulturalną i twórczą, w celu wymiany myśli i
doświadczeń,
b) wizyt mających na celu wymianę informacji oraz zbieranie specjalistycznych
materiałów w dziedzinie ochrony i rewaloryzacji przedmiotów artystycznych i
zabytkowych, a także konserwacji miejsc i obiektów zabytkowych,
c) wizyt artystów, zespołów teatralnych, muzycznych i tanecznych, orkiestr oraz
innych zespołów artystycznych, dyrygentów i reżyserów,
d) organizacji wystaw w dziedzinie sztuki, kultury, dziedzictwa historycznego
oraz oświaty,
e) przekładu i publikacji dzieł literatury sztuki i kultury kraju drugiej
Strony, np. w drodze wizyty pisarzy i tłumaczy dzieł literatury oraz spotkania
wydawców,
f) kontaktów między wydawcami encyklopedii w celu zapewnienia właściwej
prezentacji obu krajów w encyklopediach i innych materiałach,
g) włączenia do repertuaru artystów oraz zespołów muzycznych i teatralnych kraju
dzieł muzycznych i dramatycznych autorów drugiego kraju,
h) rozwoju współpracy w dziedzinie sztuki kinematograficznej, w tym kontaktów
między filmowcami, wymiany filmów fabularnych, dokumentalnych, naukowych i
animowanych, koprodukcji filmowej oraz udziału w festiwalach filmowych,
i) organizacji w jednym kraju manifestacji kultury i sztuki drugiego kraju z
okazji rocznic kulturalnych i innych znaczących wydarzeń,
j) wymiany książek, publikacji, artykułów i informacji między muzeami,
wydawnictwami, bibliotekami, stowarzyszeniami i innymi instytucjami
kulturalnymi.
Artykuł IV
Umawiające się Strony będą ułatwiać osobom przybywającym w ramach postanowień
niniejszej umowy dostęp do archiwów, bibliotek i muzeów państwa przyjmującego.
Artykuł V
Umawiające się Strony będą sprzyjać współpracy między agencjami prasowymi,
stowarzyszeniami prasowymi, organizacjami radia i telewizji, a także wydawcami
gazet i periodyków obydwu Państw oraz popierać wymianę dziennikarzy i
reporterów.
Artykuł VI
Umawiające się Strony będą popierać kontakty młodzieży i współpracę między
organizacjami młodzieżowymi obydwu Państw.
Artykuł VII
Umawiające się Strony będą sprzyjać współpracy między organizacjami sportowymi,
udziałowi w zawodach sportowych oraz wymianie trenerów, techników sportowych i
sędziów.
Artykuł VIII
Umawiające się Strony będą ułatwiać udział przedstawicieli drugiej strony w
seminariach, festiwalach, konkursach, konferencjach, sympozjach i spotkaniach,
dotyczących dziedzin objętych niniejszą umową, a odbywających się w
którymkolwiek z obydwu Państw.
Artykuł IX
Umawiające się Strony uczynią wszystko, co będzie w ich mocy, na rzecz
realizacji niniejszej umowy, zawierając w tym celu, na ustalone okresy, programy
współpracy i wymiany, a także będą uzgadniać postanowienia finansowe i inne
związane z ich realizacją. Ich treść uzgadniana będzie na spotkaniach
przedstawicieli Umawiających się Stron organizowanych przed upływem danego
okresu. Negocjacje takie odbywać się będą na przemian w każdym z obydwu Państw.
Częstsze spotkania przeglądowe mogą być organizowane za obopólnym porozumieniem.

Artykuł X
Wszelkie działania podejmowane w ramach niniejszej umowy będą pozostawać w
zgodzie z ustawodawstwem i przepisami obowiązującymi na terytorium Umawiającej
się Strony, na którym będą podejmowane.
Artykuł XI
Umawiające się Strony będą sprzyjać jak najszerszemu udziałowi oraz wsparciu ze
strony instytucji rządowych, jak i pozarządowych na rzecz programów i działań
objętych niniejszą umową, zdążając jednocześnie do nawiązywania w ramach tych
programów bezpośrednich kontaktów między osobami, organizacjami rządowymi,
pozarządowymi i społecznymi. Kontakty takie mogą obejmować zawieranie protokołów
w sprawach wzajemnie korzystnych działań.
Artykuł XII
Umowa niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po upływie 30 dni od dnia
wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, która nastąpi w Warszawie.
Artykuł XIII
Umowa niniejsza zawarta jest na okres pięciu lat. Ulega ona automatycznemu
przedłużaniu na dalsze pięcioletnie okresy, jeśli żadna z Umawiających się Stron
nie wypowie jej w drodze notyfikacji na sześć miesięcy przed upływem danego
okresu.
Umowę niniejszą sporządzono w Ankarze dnia 24 października 1990 r., w dwóch
egzemplarzach, każdy w językach polskim, tureckim i angielskim, przy czym
wszystkie teksty są jednakowo autentyczne. W razie rozbieżności przy ich
interpretacji tekst angielski uważany będzie za rozstrzygający.
Po zaznajomieniu się z powyższą umową w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie, dnia 12 grudnia 1991 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 19 kwietnia 1995 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Turcji o współpracy w dziedzinach
nauki, oświaty i kultury, sporządzonej w Ankarze dnia 24 października 1990 r.
(Dz. U. Nr 106, poz. 522)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z art. XII Umowy między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Turcji o współpracy w dziedzinach
nauki, oświaty i kultury sporządzonej w Ankarze dnia 24 października 1990 r.,
nastąpiła w Warszawie dnia 28 marca 1995 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych
wymienionej umowy.
Powyższa umowa wchodzi w życie dnia 28 kwietnia 1995 r.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 sierpnia 1995 r.
w sprawie ustalenia dla producentów cukru minimalnej ceny zbytu cukru na rynku
krajowym.
(Dz. U. Nr 106, poz. 523)
Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku
cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98,
poz. 473) zarządza się, co następuje:
ż 1. Dla producentów cukru cena minimalna zbytu cukru na rynku krajowym,
obowiązująca od dnia 1 października 1995 r. do dnia 30 września 1996 r., wynosi
1,16 zł za kg.
ż 2. Przez cenę minimalną, o której mowa w ust. 1, rozumie się cenę loco magazyn
cukrowni, bez podatku od towarów i usług.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA
dotycząca cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę, sporządzona w
Hadze dnia 25 października 1980 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 108, poz. 528)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 25 października 1980 r. została sporządzona w Hadze Konwencja dotycząca
cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę w następującym brzmieniu:
Przekład
KONWENCJA
dotycząca cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę,
Państwa-sygnatariusze niniejszej konwencji,
głęboko przekonane, że interes dziecka ma podstawowe znaczenie we wszystkich
sprawach dotyczących opieki nad nim,
pragnąc chronić dziecko na płaszczyźnie międzynarodowej przed szkodliwymi
skutkami, wynikającymi z bezprawnego uprowadzenia go lub zatrzymania, i pragnąc
ustalić zasady postępowania w celu zagwarantowania niezwłocznego powrotu dziecka
do państwa jego stałego pobytu oraz pragnąc zapewnić ochronę prawa do odwiedzin,
postanowiły zawrzeć w tym celu konwencję i zgodziły się na następujące
postanowienia:
Rozdział I
Zakres stosowania konwencji
Artykuł 1
Przedmiotem niniejszej konwencji jest:
a) zapewnienie niezwłocznego powrotu dzieci bezprawnie uprowadzonych lub
zatrzymanych w jednym z Umawiających się Państw oraz
b) zapewnienie poszanowania praw do opieki i odwiedzin określonych przez
ustawodawstwo jednego Umawiającego się Państwa w innych Umawiających się
Państwach.
Artykuł 2
Umawiające się Państwa podejmą wszelkie stosowne środki dla zapewnienia w
granicach ich terytoriów realizacji celów niniejszej konwencji. Dla osiągnięcia
tego wykorzystają one dostępne sposoby postępowania w nagłych wypadkach.
Artykuł 3
Uprowadzenie lub zatrzymanie dziecka będzie uznane za bezprawne, jeżeli;
a) nastąpiło naruszenie prawa do opieki przyznanego określonej osobie,
instytucji lub innej organizacji, wykonywanego wspólnie lub indywidualnie, na
mocy ustawodawstwa państwa, w którym dziecko miało miejsce stałego pobytu
bezpośrednio przed uprowadzeniem lub zatrzymaniem, oraz
b) w chwili uprowadzenia lub zatrzymania prawa te były skutecznie wykonywane
wspólnie lub indywidualnie albo byłyby tak wykonywane, gdyby nie nastąpiło
uprowadzenie lub zatrzymanie.
Prawo do opieki określone w punkcie a) może wynikać w szczególności z mocy
samego prawa, z orzeczenia sądowego lub administracyjnego albo z ugody mającej
moc prawną w świetle przepisów ustawodawstwa tego państwa.
Artykuł 4
Konwencję stosuje się do każdego dziecka, które miało miejsce stałego pobytu w
Umawiającym się Państwie bezpośrednio przed naruszeniem praw do opieki lub
odwiedzin. Konwencja przestaje obowiązywać, kiedy dziecko osiąga wiek 16 lat.
Artykuł 5
W rozumieniu niniejszej konwencji:
a) "prawo do opieki" obejmuje prawo dotyczące opieki nad osobą dziecka, w
szczególności prawo do decydowania o miejscu pobytu dziecka;
b) "prawo do odwiedzin" obejmuje prawo do zabrania dziecka na czas ograniczony w
inne miejsce aniżeli miejsce jego stałego pobytu.
Rozdział II
Organy centralne
Artykuł 6
Każde Umawiające się Państwo wyznaczy organ centralny w celu realizacji
obowiązków wynikających dla niego z konwencji.
Państwo federalne, państwo, w którym obowiązuje kilka systemów prawnych, lub
państwo posiadające autonomiczne organizmy terytorialne może wyznaczyć więcej
niż jeden organ centralny oraz określić zasięg terytorialny każdego z tych
organów. Państwo, które uczyni użytek z tego uprawnienia, wyznaczy organ
centralny, któremu będą przesyłane wnioski w celu ich przekazania właściwemu
organowi centralnemu w tym państwie.
Artykuł 7
Organy centralne powinny ze sobą współdziałać i popierać współpracę między
właściwymi władzami w ich odnośnych państwach w celu zapewnienia niezwłocznego
powrotu dzieci oraz realizacji innych celów niniejszej konwencji.
W szczególności powinny one bezpośrednio lub przy pomocy jakiegokolwiek
pośrednictwa podejmować wszelkie odpowiednie środki w celu:
a) ustalenia miejsca przebywania dziecka bezprawnie uprowadzonego lub
zatrzymanego;
b) zapobieżenia dalszemu zagrożeniu dla dziecka lub dalszym szkodom dla
zainteresowanych stron przez podjęcie lub spowodowanie podjęcia środków
tymczasowych;
c) zapewnienia dobrowolnego wydania dziecka lub doprowadzenia do polubownego
rozwiązania sporu;
d) jeżeli okaże się to potrzebne - wymiany informacji dotyczących sytuacji
społecznej dziecka;
e) przekazywania informacji o charakterze ogólnym dotyczących przepisów
ustawodawstwa ich państwa, odnoszących się do stosowania konwencji;
f) wszczęcia lub ułatwienia wszczęcia postępowania sądowego lub
administracyjnego w celu uzyskania powrotu dziecka, a w stosownych wypadkach -
ustalenia lub skutecznego wykonywania prawa do odwiedzin;
g) przyznania lub ułatwienia, w stosownych wypadkach, pomocy sądowej i prawnej,
łącznie z udziałem adwokata i doradcy prawnego;
h) podjęcia niezbędnych działań administracyjnych, jakie mogą być konieczne i
pożądane do zapewnienia bezpiecznego powrotu dziecka;
i) wzajemnego informowania się na temat funkcjonowania konwencji oraz, tak
dalece jak to jest możliwe, usuwania wszelkich przeszkód powstałych przy jej
stosowaniu.
Rozdział III
Powrót dziecka
Artykuł 8
Jakakolwiek osoba, instytucja lub inna organizacja utrzymująca, że dziecko
zostało uprowadzone lub zatrzymane z naruszeniem prawa do opieki, może zwrócić
się bądź do organu centralnego miejsca stałego pobytu dziecka, bądź organu
centralnego każdego innego Umawiającego się Państwa o pomoc w zapewnieniu
powrotu dziecka.
Wniosek powinien zawierać:
a) informacje dotyczące tożsamości wnioskodawcy, dziecka oraz osoby, co do
której istnieje domniemanie, że uprowadziła lub zatrzymała dziecko;
b) datę urodzenia dziecka, jeśli jest to możliwe do ustalenia;
c) podstawy, na które powołuje się wnioskodawca, żądając powrotu dziecka;
d) wszelkie dostępne informacje dotyczące miejsca przebywania dziecka oraz
tożsamości osoby, co do której istnieje domniemanie, że dziecko z nią przebywa.
Do wniosku można dołączyć lub uzupełnić go o:
e) uwierzytelnione odpisy jakiegokolwiek orzeczenia lub ugody, przydatne dla
sprawy;
f) zaświadczenie lub poświadczone oświadczenie pochodzące od organu centralnego
lub innej właściwej władzy państwa stałego pobytu dziecka lub osoby
kompetentnej, dotyczące przepisów ustawodawstwa tego państwa w tym zakresie;
g) wszelkie inne przydatne dokumenty.
Artykuł 9
Jeżeli organ centralny, który otrzymał wniosek określony w artykule 8, ma
podstawy, by sądzić, że dziecko przebywa w innym Umawiającym się Państwie,
przekazuje bezpośrednio i niezwłocznie ten wniosek do organu centralnego tego
Umawiającego się Państwa, informując o tym wzywający organ centralny lub, w
stosownych wypadkach, wnioskodawcę.
Artykuł 10
Organ centralny państwa, w którym znajduje się dziecko, podejmuje lub powoduje
podjęcie wszelkich stosownych środków w celu zapewnienia jego dobrowolnego
wydania.
Artykuł 11
Władze sądowe lub administracyjne każdego Umawiającego się Państwa powinny
podejmować niezwłoczne działania w celu powrotu dziecka. Jeżeli dana władza
sądowa lub administracyjna nie podejmie decyzji w ciągu sześciu tygodni od daty
wpłynięcia wniosku, wnioskodawca lub organ centralny państwa wezwanego, z
własnej inicjatywy lub na wniosek organu centralnego państwa wzywającego, może
żądać przedstawienia powodów zwłoki. Jeżeli organ centralny państwa wezwanego
otrzyma odpowiedź, organ ten przekazuje ją organowi centralnemu państwa
wzywającego lub, w stosownych wypadkach, wnioskodawcy.
Artykuł 12
Jeżeli dziecko zostało bezprawnie uprowadzone lub zatrzymane w rozumieniu
artykułu 3, a w chwili wpłynięcia wniosku do władzy sądowej lub administracyjnej
Umawiającego się Państwa, w którym znajduje się dziecko, upłynął okres krótszy
niż jeden rok od dnia uprowadzenia lub zatrzymania, zainteresowana władza
zarządza niezwłoczne wydanie dziecka.
Władza sądowa lub administracyjna powinna również zarządzić wydanie dziecka,
nawet po upływie jednego roku, o którym mowa w ustępie poprzedzającym, chyba że
zostało ustalone, że dziecko przystosowało się już do swego nowego środowiska.
Jeżeli władza sądowa lub administracyjna państwa wezwanego ma podstawy, by
sądzić, że dziecko zostało zabrane do innego państwa, może ona zawiesić
działanie lub oddalić wniosek o wydanie dziecka.
Artykuł 13
Bez względu na postanowienia artykułu poprzedzającego władza sądowa lub
administracyjna państwa wezwanego nie jest obowiązana zarządzić wydanie dziecka,
jeżeli osoba, instytucja lub organizacja sprzeciwiająca się wydaniu dziecka
wykaże, że:
a) osoba, instytucja lub organizacja opiekująca się dzieckiem faktycznie nie
wykonywała prawa do opieki w czasie uprowadzenia lub zatrzymania albo zgodziła
się lub później wyraziła zgodę na uprowadzenie lub zatrzymanie; lub
b) istnieje poważne ryzyko, że powrót dziecka naraziłby je na szkodę fizyczną
lub psychiczną albo w jakikolwiek inny sposób postawiłby je w niekorzystnej
sytuacji.
Władza sądowa lub administracyjna może również odmówić zarządzenia powrotu
dziecka, jeżeli stwierdzi, że dziecko sprzeciwia się powrotowi oraz że osiągnęło
ono wiek i stopień dojrzałości, przy którym właściwe jest uwzględnienie jego
opinii.
Przy ocenie okoliczności określonych w niniejszym artykule władza sądowa lub
administracyjna powinna brać pod uwagę informacje dotyczące sytuacji społecznej
dziecka, dostarczone przez organ centralny lub inną właściwą władzę państwa
miejsca stałego pobytu dziecka.
Artykuł 14
Dla stwierdzenia, że miało miejsce bezprawne uprowadzenie lub zatrzymanie w
rozumieniu artykułu 3, władza sądowa lub administracyjna państwa wezwanego może
brać bezpośrednio pod uwagę przepisy ustawodawstwa i orzeczenia sądowe lub
administracyjne formalnie uznane lub nie uznane w państwie miejsca stałego
pobytu dziecka, bez uciekania się do szczególnych trybów postępowania dla
stwierdzenia właściwości tego ustawodawstwa lub dla uznania zagranicznych
orzeczeń, które w innym wypadku miałyby zastosowanie.
Artykuł 15
Władze sądowe lub administracyjne Umawiającego się Państwa mogą, przed
zarządzeniem powrotu dziecka, żądać przedłożenia przez wnioskodawcę orzeczenia
lub oświadczenia pochodzącego od władz państwa miejsca stałego pobytu dziecka,
stwierdzającego, że uprowadzenie lub zatrzymanie było bezprawne w rozumieniu
artykułu 3 konwencji, jeżeli takie orzeczenie lub oświadczenie może być uzyskane
w tym państwie. Organy centralne Umawiających się Państw udzielą wnioskodawcy
wszelkiej możliwej pomocy w uzyskaniu takiego orzeczenia lub oświadczenia.
Artykuł 16
Po otrzymaniu zawiadomienia o bezprawnym uprowadzeniu lub zatrzymaniu dziecka w
rozumieniu artykułu 3 władze sądowe lub administracyjne Umawiającego się
Państwa, do którego dziecko zostało uprowadzone lub w którym zostało zatrzymane,
nie będą mogły decydować merytorycznie o prawie do opieki, dopóki nie zostanie
ustalone, że wymogi określone przez niniejszą konwencję co do zwrotu dziecka nie
zostały spełnione lub jeżeli w stosownym czasie po tym zawiadomieniu nie wpłynął
wniosek sporządzony na podstawie niniejszej konwencji.
Artykuł 17
Okoliczność, że orzeczenie dotyczące opieki zostało wydane lub że może być
uznane w państwie wezwanym, nie może sama w sobie uzasadniać odmowy zwrotu
dziecka na mocy niniejszej konwencji, jednakże władze sądowe lub administracyjne
państwa wezwanego mogą wziąć pod uwagę, przy stosowaniu niniejszej konwencji,
przyczyny wydania takiego orzeczenia.
Artykuł 18
Postanowienia niniejszego rozdziału nie ograniczają uprawnienia władzy sądowej
lub administracyjnej do zarządzenia zwrotu dziecka w każdym czasie.
Artykuł 19
Orzeczenie dotyczące zwrotu dziecka, wydane zgodnie z niniejszą konwencją, nie
narusza istoty prawa do opieki.
Artykuł 20
Można odmówić zwrotu dziecka zgodnie z postanowieniami artykułu 12, jeżeli zwrot
nie byłby dopuszczony w świetle podstawowych zasad państwa wezwanego,
dotyczących ochrony praw człowieka i podstawowych wolności.
Rozdział IV
Prawo do odwiedzin
Artykuł 21
Wniosek o zorganizowanie lub ochronę skutecznego wykonywania prawa do odwiedzin
może być skierowany do organu centralnego Umawiającego się Państwa w ten sam
sposób, jak wniosek o zwrot dziecka.
Organy centralne związane są obowiązkiem współpracy, określonym w artykule 7, w
celu zapewnienia spokojnego korzystania z prawa do odwiedzin i spełnienia
wszelkich warunków związanych z korzystaniem z tego prawa, jak również
obowiązkiem podjęcia wszelkich możliwych działań dla usunięcia przeszkód w
wykonywaniu tego prawa.
Organy centralne mogą bądź bezpośrednio lub przez pośrednika wszczynać lub
popierać postępowanie prawne mające na celu organizowanie lub ochronę prawa do
odwiedzin oraz warunków, od których może zależeć korzystanie z tego prawa.
Rozdział V
Postanowienia ogólne
Artykuł 22
Nie można wymagać, niezależnie od tytułu, składania jakiejkolwiek kaucji lub
jakiegokolwiek depozytu na poczet zabezpieczenia kosztów i opłat związanych z
postępowaniem sądowym lub administracyjnym, określonym w niniejszej konwencji.
Artykuł 23
Nie wymaga się żadnej legalizacji ani innej podobnej formalności w ramach
niniejszej konwencji.
Artykuł 24
Wszelkie wnioski, pisma lub inne dokumenty będą przekazywane organowi
centralnemu pastwa wezwanego w języku oryginalnym, wraz z tłumaczeniem na język
urzędowy lub jeden z języków urzędowych tego państwa, albo - jeżeli jest to
trudne do wykonania - wraz z tłumaczeniem na język francuski lub angielski.
Jednak Umawiające się Państwo może, składając zastrzeżenie określone w artykule
42, sprzeciwić się użyciu języka francuskiego lub angielskiego, ale nie obu tych
języków, we wszelkich wnioskach, pismach lub innych dokumentach kierowanych do
jego organu centralnego.
Artykuł 25
Obywatele Umawiającego się Państwa oraz osoby, które stale przebywają w tym
państwie, będą mieli prawo - w sprawach, które wiążą się z stosowaniem
niniejszej konwencji - do pomocy sądowej i prawnej w każdym innym Umawiającym
się Państwie na tych samych warunkach, jak obywatele danego państwa oraz osoby
stale tam przebywające.
Artykuł 26
Każdy organ centralny ponosi własne koszty związane ze stosowaniem niniejszej
konwencji.
Organ centralny i inne służby publiczne Umawiających się Państw nie będą żądały
żadnych opłat w związku z wnioskami złożonymi w wyniku stosowania konwencji. w
szczególności nie będą mogły żądać od wnioskodawcy zwrotu kosztów i wydatków
związanych z postępowaniem sądowym lub kosztów związanych z ewentualnym udziałem
adwokata lub doradcy prawnego. Jednakże mogą one żądać pokrycia wydatków, które
zostały lub będą poniesione w wyniku działań podjętych dla powrotu dziecka.
Umawiające się Państwo może jednak, składając zastrzeżenie określone w artykule
42, oświadczyć, że jest zobowiązane do ponoszenia kosztów określonych w ustępie
poprzedzającym, związanych z udziałem adwokata lub doradcy prawnego, albo
kosztów sądowych tylko w takim zakresie, w jakim koszty te mogą być pokryte
przez jego system pomocy sądowej i prawnej.
Zarządzając zwrot dziecka lub rozstrzygając w przedmiocie prawa do odwiedzin,
zgodnie z niniejszą konwencją, władza sądowa lub administracyjna może, w
stosownych wypadkach, nałożyć na osobę, która uprowadziła lub zatrzymała dziecko
albo która przeszkodziła w wykonaniu prawa do odwiedzin, obowiązek pokrycia
wszelkich niezbędnych wydatków, poniesionych przez wnioskodawcę lub w jego
imieniu, w szczególności kosztów podróży, kosztów związanych z zastępstwem
sądowym i powrotem dziecka oraz wszelkich kosztów i wydatków poczynionych w celu
ustalenia miejsca przebywania dziecka.
Artykuł 27
Jeżeli jest oczywiste, że warunki określone przez niniejszą konwencję nie
zostały spełnienie lub wniosek nie jest wystarczająco umotywowany, organ
centralny nie jest zobowiązany do przyjęcia takiego wniosku. W takim wypadku
zawiadamia on niezwłocznie wnioskodawcę o przyczynach nieprzyjęcia lub, w
stosownych wypadkach, organ centralny, który przekazał mu wniosek.
Artykuł 28
Organ centralny może żądać, by do wniosku było załączone pisemne upoważnienie
umożliwiające działanie w imieniu wnioskodawcy lub by został wyznaczony
przedstawiciel uprawniony do działania w imieniu wnioskodawcy.
Artykuł 29
Konwencja nie wyłącza uprawnienia osoby, instytucji lub organizacji twierdzącej,
iż nastąpiło naruszenie prawa do opieki lub prawa do odwiedzin w rozumieniu
artykułów 3 lub 21, do zwracania się bezpośrednio do władz sądowych lub
administracyjnych Umawiającego się Państwa, w wyniku stosowania lub
niestosowania postanowień niniejszej konwencji.
Artykuł 30
Każdy wniosek przedłożony organowi centralnemu lub bezpośrednio władzom sądowym
lub administracyjnym Umawiającego się Państwa w wyniku zastosowania postanowień
niniejszej konwencji, jak również wszelkie dokumenty lub informacje do niego
dołączone lub przekazane przez organ centralny będą przyjmowane przez sądy lub
organy administracyjne Umawiających się Państw.
Artykuł 31
W stosunku do państwa, w którym w zakresie opieki nad dziećmi obowiązują dwa lub
więcej systemy prawne mające zastosowanie w różnych częściach jego terytorium:
a) wszelkie odniesienie do stałego pobytu w tym państwie dotyczy stałego pobytu
na części terytorium tego państwa;
b) wszelkie odniesienie do prawa państwa stałego pobytu należy rozumieć jako
odnoszące się do prawa tej części terytorium tego państwa, w której dziecko ma
miejsce stałego pobytu.
Artykuł 32
W stosunku do państwa, w którym w zakresie opieki nad dziećmi obowiązują dwa lub
więcej systemy prawne mające zastosowanie do różnych kategorii osób, wszelkie
odniesienie do prawa tego państwa należy rozumieć jako odnoszące się do systemu
prawnego wskazanego przez prawo tego państwa.
Artykuł 33
Państwo, w którym poszczególne części terytorium posiadają własne uregulowania
prawne w zakresie opieki nad dziećmi, nie będzie obowiązane do stosowania
konwencji, jeżeli państwo, w którym obowiązuje jednolity system prawny, nie
byłoby obowiązane do jej stosowania.
Artykuł 34
W sprawach, do których niniejsza konwencja ma zastosowanie, posiada ona
pierwszeństwo przed Konwencją z dnia 5 października 1961 r. o właściwości
organów i prawie właściwym w zakresie ochrony małoletnich w stosunkach między
państwami, które są stronami obu konwencji. Ponadto niniejsza konwencja nie stoi
na przeszkodzie powoływaniu się na inne postanowienia międzynarodowe wiążące
państwo wzywające i państwo wezwane lub na prawo państwa wezwanego dla uzyskania
zwrotu dziecka, które zostało bezprawnie uprowadzone lub zatrzymane, albo dla
ustalenia prawa do odwiedzin.
Artykuł 35
Konwencję stosuje się w stosunkach między Umawiającymi się Państwami wyłącznie w
przypadkach bezprawnych uprowadzeń lub zatrzymań, które miały miejsce po jej
wejściu w życie w tych państwach.
Jeżeli zostało złożone oświadczenie zgodnie z artykułem 39 lub 40, odniesienie
do Umawiającego się Państwa w ustępie poprzedzającym dotyczy jednej lub kilku
części jego terytorium, do których konwencja ma zastosowanie.
Artykuł 36
Nic w niniejszej konwencji nie stoi na przeszkodzie, by dwa lub więcej
Umawiających się Państw, w celu ograniczenia restrykcji, którym może być poddany
powrót dziecka, uzgodniły pomiędzy sobą uchylenie obowiązywania tych jej
postanowień, które mogą pociągać za sobą takie restrykcje.
Rozdział VI
Postanowienia końcowe
Artykuł 37
Konwencja jest otwarta do podpisu dla państw, które były członkami Konferencji
Haskiej Prawa Międzynarodowego Prywatnego w czasie jej Czternastej Sesji.
Konwencja podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu, a dokumenty
ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia będą złożone w Ministerstwie Spraw
Zagranicznych Królestwa Holandii.
Artykuł 38
Każde inne państwo będzie mogło przystąpić do konwencji.
Dokument przystąpienia będzie złożony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych
Królestwa Holandii.
Dla każdego przystępującego państwa konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia
trzeciego miesiąca kalendarzowego po złożeniu jego dokumentu przystąpienia.
Przystąpienie będzie skuteczne tylko w stosunkach między państwem przystępującym
a tymi Umawiającymi się Państwami, które złożą oświadczenie o wyrażeniu zgody na
to przystąpienie. Takie oświadczenie będzie musiało być również złożone przez
każde państwo członkowskie, które ratyfikuje, przyjmuje lub zatwierdzi konwencję
w terminie późniejszym do przystąpienia. Takie oświadczenie będzie złożone w
Ministerstwie Spraw Zagranicznych Królestwa Holandii; to ostatnie przekaże jego
poświadczone odpisy w drodze dyplomatycznej każdemu z Umawiających się Państw.
Konwencja wejdzie w życie pomiędzy państwem przystępującym a państwem, które
złoży oświadczenie o wyrażeniu zgody na to przystąpienie, pierwszego dnia
trzeciego miesiąca kalendarzowego po złożeniu oświadczenia o wyrażaniu zgody.
Artykuł 39
Każde Państwo może w chwili podpisania, ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia
lub przystąpienia oświadczyć, że konwencja będzie się rozciągać na całość
terytoriów, które reprezentuje w stosunkach międzynarodowych, albo na jedno,
albo na kilka z nich. Oświadczenie takie nabierze mocy w chwili wejścia w życie
konwencji dla tego państwa.
O takim oświadczeniu, jak również o wszelkich późniejszych rozciągnięciach
należy zawiadomić Ministerstwo Spraw Zagranicznych Królestwa Holandii.
Artykuł 40
Umawiające się państwo, w którego skład wchodzą dwie lub więcej części
terytorium, w którym obowiązują różne systemy prawne w sprawach regulowanych
przez niniejszą konwencję, będzie mogło, w chwili podpisania, ratyfikacji,
przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia oświadczyć, że niniejsza konwencja ma
zastosowanie do wszystkich części jego terytorium lub tylko do jednej albo
więcej spośród nich, oraz będzie mogło w każdym terminie zmienić to oświadczenie
przez złożenie nowego oświadczenia.
O takich oświadczeniach należy zawiadomić Ministerstwo Spraw Zagranicznych
Królestwa Holandii i wyraźnie określić w nich te części terytorium, do których
konwencja ma zastosowanie.
Artykuł 41
Jeżeli Umawiające się Państwo posiada system ustrojowy, w którym władza
wykonawcza, sądownicza i ustawodawcza są podzielone między organy centralne i
inne organy tego państwa, podpisanie, ratyfikacja, przyjęcie lub zatwierdzenie
konwencji albo przystąpienie do niej, a także złożenie jakiegokolwiek
oświadczenia na mocy artykułu 40 nie wywrze żadnego skutku w zakresie
wewnętrznego podziału władzy, obowiązującego w tym państwie.
Artykuł 42
Każde Umawiające się Państwo będzie mogło, najpóźniej w chwili ratyfikacji,
przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia albo w chwili składania oświadczenia
na mocy artykułu 39 lub 40, złożyć jedno lub oba zastrzeżenia przewidziane w
artykułach 24 i 26 ustęp 3. Żadne inne zastrzeżenie nie będzie dopuszczalne.
Każde państwo będzie mogło w każdym czasie wycofać złożone zastrzeżenie. O
wycofaniu zastrzeżenia należy zawiadomić Ministerstwo Spraw Zagranicznych
Królestwa Holandii.
Zastrzeżenie przestanie obowiązywać pierwszego dnia trzeciego miesiąca
kalendarzowego po zawiadomieniu wymienionym w ustępie poprzedzającym.
Artykuł 43
Konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia trzeciego miesiąca kalendarzowego po
złożeniu trzeciego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia, wymienionych w artykułach 37 i 38.
Następnie konwencja wejdzie w życie:
1) w stosunku do każdego państwa ratyfikującego, przyjmującego, zatwierdzającego
lub przystępującego do niej w terminie późniejszym - pierwszego dnia trzeciego
miesiąca kalendarzowego po złożeniu przez nie dokumentu ratyfikacyjnego,
przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia;
2) w stosunku do terytoriów lub części terytorium, na które niniejsza konwencja
została rozciągnięta zgodnie z artykułem 39 lub 40 - pierwszego dnia trzeciego
miesiąca kalendarzowego po zawiadomieniu określonym w tych artykułach.
Artykuł 44
Konwencja będzie obowiązywała przez pięć lat, poczynając od daty jej wejścia w
życie, zgodnie z artykułem 43 ustęp 1, również państwa, które ją ratyfikują,
przyjmą, zatwierdzą lub do niej przystąpią w terminie późniejszym.
Konwencja będzie odnawiana w sposób milczący co pięć lat na pięć lat, jeśli nie
nastąpi jej wypowiedzenie.
O wypowiedzeniu należy zawiadomić Ministerstwo Spraw Zagranicznych Królestwa
Holandii co najmniej sześć miesięcy przed upływem okresu pięcioletniego.
Wypowiedzenie będzie mogło ograniczyć się do niektórych terytoriów lub części
terytorium, do których konwencja ma zastosowanie.
Wypowiedzenie będzie obowiązywało tylko w odniesieniu do państwa, które o nim
zawiadomiło. Konwencja pozostanie w mocy dla innych Umawiających się Państw.
Artykuł 45
Ministerstwo Spraw Zagranicznych Królestwa Holandii zawiadomi Państwa
Członkowskie Konferencji, jak również państwa, które do konwencji przystąpiły
zgodnie z postanowieniami artykułu 38, o:
1) podpisaniach, ratyfikacjach, przyjęciach i zatwierdzeniach wymienionych w
artykule 37;
2) przystąpieniach wymienionych w artykule 38;
3) dacie, z którą konwencja wejdzie w życie, zgodnie z postanowieniami artykułu
43;
4) rozciągnięciach wymienionych w artykule 39;
5) oświadczeniach wymienionych w artykułach 38 i 40;
6) zastrzeżeniach wymienionych w artykułach 24 i 26 ustęp 3 oraz o wycofaniach
zastrzeżeń określonych w artykule 42;
7) wypowiedziach określonych w artykule 44.
Na dowód czego, niżej podpisani, należycie upełnomocnieni, podpisali niniejszą
konwencję.
Sporządzono w Hadze dnia 25 października 1980 r. w językach angielskim i
francuskim, przy czym oba teksty mają jednakową moc, w jednym egzemplarzu, który
zostanie złożony w archiwach Rządu Królestwa Holandii i którego poświadczony
odpis zostanie przekazany w drodze dyplomatycznej każdemu z państw członkowskich
Konferencji Haskiej Międzynarodowego Prawa Prywatnego w czasie jej Czternastej
Sesji.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- konwencja została uznana za słuszną,
- Rzeczpospolita polska postanawia przystąpić do tej konwencji, zgłaszając
przedstawione w załączeniu zastrzeżenie do artykułu 26 ustęp 3 konwencji,
- z uwzględnieniem załączonego zastrzeżenia konwencja będzie niezmiennie
zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 6 lipca 1992 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski
Zastrzeżenie
"Na mocy artykułu 42 i w związku z artykułem 26 ustęp 3 powyższej konwencji
Rzeczpospolita polska oświadcza, że ponosić ona będzie koszty związane z
wykonaniem wniosków konwencyjnych i wynikłe z udziału adwokata lub doradcy
prawnego albo koszty sądowe tylko w takim zakresie, w jakim koszty te mogą być
pokryte przez polski system pomocy sądowej i prawnej".
CONVENTION
on the Civil Aspects of International Child Abduction
The States signatory to the present Convention,
Firmly convinced that the interests of children are of paramount importance in
matters relating to their custody,
Desiring to protect children internationally from the harmful effects of their
wrongful removal or retention and to establish procedures to ensure their prompt
return to the State of their habitual residence, as well as to secure protection
for rights of access,
Have resolved to conclude a Convention to this effect, and have agreed upon the
following provisions:
Chapter I
Scope of the Convention
Article 1
The objects of the present Convention are -
a) to secure the prompt return of children wrongfully removed to or retained in
any Contracting State; and
b) to ensure that rights of custody and of access under the law of one
Contracting State are effectively respected in the other Contracting States.
Article 2
Contracting States shall take all appropriate measures to secure within their
territories the implementation of the objects of the Convention. For this
purpose they shall use the most expeditious procedures available.
Article 3
The removal or the retention of a child is to be considered wrongful where -
a) it is in breach of rights of custody attributed to a person, an institution
or any other body, either jointly or alone, under the law of the State in which
the child was habitually resident immediately before the removal or retention;
and
b) at the time of removal or retention those rights were actually exercised,
either jointly or alone, or would have been so exercised but for the removal or
retention.
The rights of custody mentioned in sub-paragraph a above, may arise in
particular by operation of law or by reason of a judicial or administrative
decision, or by reason of an agreement having legal effect under the law of that
State.
Article 4
The Convention shall apply to any child who was habitually resident in a
Contracting State immediately before any breach of custody or access rights. The
Convention shall cease to apply when the child attains the age of 16 years.
Article 5
For the purposes of this Convention -
a) 'rights of custody' shall include rights relating to the care of the person
of the child and, in particular, the right to determine the child's place of
residence;
b) 'rights of access' shall include the right to take a child for a limited
period of time to a place other than the child's habitual residence.
Chapter II
Central Authorities
Article 6
A Contrating State shall designate a Central Authority to discharge the duties
which are imposed by the Convention upon such authorities.
Federal States, States with more than one system of law or States having
autonomous territorial organizations shall be free to appoint more than one
Central Authority and to specify the territorial extent of their powers. Where a
State has appointed more than one Central Authority, it shall designate the
Central Authority to which applications may be addressed for transmission to the
appropriate Central Authority within that State.
Article 7
Central Authorities shall co-operate with each other and promote co-operation
amongst the competent authorities in their respective State to secure the prompt
return of children and to achieve the other objects of this Convention.
In particular, either directly or through any intermediary,
they shall take all appropriate measures -
a) to discover the whereabouts of a child who has been wrongfully removed or
retained;
b) to prevent further harm to the child or prejudice to interested parties by
taking or causing to be taken provisional measures;
c) to secure the voluntary return of the child or to bring about an amicable
resolution of the issues;
d) to exchange, where desirable, information relating to the social background
of the child;
e) to provide information of a general character as to the law of their State in
connection with the application of the Convention;
f) to initiate of facilitate the institution of judicial or administrative
proceedings with a view to obtaining the return of the child and, in a proper
case, to make arrangements for organizing or securing the effective exercise of
rights of access;
g) where the circumstances so require, to provide or facilitate the provision of
legal aid and advice, including the participation of legal counsel and advisers;
h) to provide such administrative arrangements as may be necessary and
appropriate to secure the safe return of the child;
i) to keep each other informed with respect to the operation of this Convention
and, as far as possible, to eliminate any obstacles to its application.
Chapter III
Return of children
Article 8
Any person, institution or other body claiming that a child has been removed or
retained in breach of custody rights may apply either to the Central Authority
of the child's habitual residence or to the Central Authority of any other
Contracting State for assistance in securing the return of the child.
The application shall contain -
a) information concerning the identity of the applicant, of the child and of the
person alleged to have removed or retained the child;
b) where available, the date of birth of the child;
c) the grounds on which the aplicant's claim for return of the child is based;
d) all available information relating to the whereabouts of the child and the
identity of the person with whom the child is presumed to be.
The application may be accompanied or supplemented by -
e) an authenticated copy of any relevant decision or agreement;
f) a certificate or an affidavit emanating from a Central Authority, or other
competent authority of the State of the child's habitual residence, or from a
qualified person, concerning the relevant law of that State;
g) any other relevant document.
Article 9
If the Central Authority which receives an application referred to in Article 8
has reason to believe that the child is in another Contracting State, it shall
directly and without delay transmit the application to the Central Authority of
that Contracting State and inform the requesting Central Authority, or the
applicant, as the case may be.
Article 10
The Central Authority of the State where the child is shall take or cause to be
taken all appropriate measures in order to obtain the voluntary return of the
child.
Article 11
The judicial or administrative authorities of Contracting States shall act
expeditiously in proceedings for the return of children. If the judicial or
administrative authority concerned has not reached a decision within six weeks
from the date of commencement of the proceedings, the applicant or the Central
Authority of the requested State, on its own initiative or if asked by the
Central Authority of the requesting State, shall have the right to request a
statement of the reasons for the delay. If a reply is received by the Central
Authority of the requested State, that Authority shall transmit the reply to the
Central Authority of the requesting State, or to the applicant, as the case may
be.
Article 12
Where a child has been wrongfully removed or retained in terms of Article 3 and,
at the date of the commencement of the proceedings before the judicial or
administrative authority of the Contracting State where the child is, a period
of less than one year has elapsed from the date of the wrongful removal or
retention, the authority concerned shall order the return of the child
forthwith.
The judicial or administrative authority, even where the proceedings have been
commenced after the expiration of the period of one year referred to in the
preceding paragraph, shall also order the return of the child, unless it is
demonstrated that the child is now settled in its new environment.
Where the judicial or administrative authority in the requested State has reason
to believe that the child has been taken to another State, it may stay the
proceedings or dismiss the application for the return of the child.
Article 13
Notwithstanding the provisions of the preceding Article, the judicial or
administrative authority of the requested State is not bound to order the return
of the child if the person, institution or other body which opposes its return
establishes that -
a) the person, institution or other body having the care of the person of the
child was not actually exercising the custody rights at the time of removal or
retention, or had consented to or subsequently acquiesced in the removal or
retention; or
b) there is a grave risk that his or her return would expose the child to
physical or psychological harm or otherwise place the child in an intolerable
situation.
The judicial or administrative authority may also refuse to order the return of
the child if it finds that the child objects to being returned and has attained
an age and degree of maturity at which it is appropriate to take account of its
views.
In considering the circumstances referred to in this Article, the judicial and
administrative authorities shall take into account the information relating to
the social background of the child provided by the Central Authority or other
competent authority of the child's habitual residence.
Article 14
In ascertaining whether there has been a wrongful removal or retention within
the meaning of Article 3, the judicial or administrative authorities of the
requested State may take notice directly of the law of, and of judicial or
administrative decisions, formally recognized or not in the State of the
habitual residence of the child, without recourse to the specific procedures,
for the proof of that law or for the recognition of foreign decisions which
would otherwise be applicable.
Article 15
The judicial or administrative authorities of a Contracting State may, prior to
the making of an order for the return of the child, request that the applicant
obtain from the authorities of the State of the habitual residence of the child
a decision or other determination that the removal or retention was wrongful
within the meaning of Article 3 of the Convention, where such a decision or
determination may be obtained in that State. The Central Authorities of the
Contracting States shall so far as practicable assist applicants to obtain such
a decision or determination.
Article 16
After receiving notice of a wrongful removal or retention of a child in the
sense of Article 3, the judicial or administrative authorities of the
Contracting State to which the child has been removed or in which it has been
retained shall not decide on the merits of rights of custody until it has been
determined that the child is not to be returned under this Convention or unless
an application under this Convention is not lodged within a reasonable time
following receipt of the notice.
Article 17
The sole fact that a decision relating to custody has been given in or is
entitled to recognition in the requested State shall not be a ground for
refusing to return a child under this Convention, but the judicial or
administrative authorities of the requested State may take account of the
reasons for that decision in applying this Convention.
Article 18
The provisions of this Chapter do not limit the power of a judicial or
administrative authority to order the return of the child at any time.
Article 19
A decision under this Convention concerning the return of the child shall not be
taken to be a determination on the merits of any custody issue.
Article 20
The return of the child under the provisions of Article 12 may be refused if
this would not be permitted by the fundamental principles of the requested State
relating to the protection of human rights and fundamental freedoms.
Chapter IV
Rights of access
Article 21
An application to make arrangements for organizing or securing the effective
exercise of rights of access may be presented to the Central Authorities of the
Contracting States in the same way as an application for the return of a child.
The Central Authorities are bound by the obligations of co-operation which are
set forth in Article 7 to promote the peaceful enjoyment of access rights and
the fulfilment of any conditions to which the exercise of those rights may be
subject. The Central Authorities shall take steps to remove, as far as possible,
all obstacles to the exercise of such rights.
The Central Authorities, either directly or through intermediaries, may initiate
or assist in the institution of proceedings with a view to organizing or
protecting these rights and securing respect for the conditions to which the
exercise of these rights may be subject.
Chapter V
General provisions
Article 22
No security, bond or deposit, however described, shall be required to guarantee
the payment of costs and expenses in the judicial or administrative proceedings
falling within the scope of this Convention.
Article 23
No legalization or similar formality may be required in the context of this
Convention.
Article 24
Any application, communication or other document sent to the Central Authority
of the requested State shall be in the original language, and shall be
accompanied by a translation into the official language or one of the official
languages of the requested State or, where that is not feasible, a translation
into French or English.
However, a Contracting State may, be making a reservation in accordance with
Article 42, object to the use of either French or English, but not both, in any
application, communication or other document sent to its Central Authority.
Article 25
Nationals of the Contracting States and persons who are habitually resident
within those States shall be entitled in matters concerned with the application
of this Convention to legal aid and advice in any other Contracting State on the
same conditions, as if they themselves were nationals of and habitually resident
in that State.
Article 26
Each Central Authority shall bear its own costs in applying this Convention.
Central Authorities and other public services of Contracting States shall not
impose any charges in relation to applications submitted under this Convention.
In particular, they may not require any payment from the applicant towards the
costs and expenses of the proceedings or, where applicable, those arising from
the participation of legal counsel or advisers. However, they may require the
payment of the expenses incurred or to be incurred in implementing the return of
the child.
However, a Contracting State may, by making a reservation in accordance with
Article 42, declare that it shall not be bound to assume any costs referred to
in the preceding paragraph resulting from the participation of legal counsel or
advisers or from court proceedings, except insofar as those costs may be covered
by its system of legal aid and advice.
Upon ordering the return of a child or issuing an order concerning rights of
access under this Convention, the judicial or administrative authorities may,
where appropriate, direct the person who removed or retained the child, or who
prevented the exercise of rights of access, to pay necessary expenses incurred
by or on behalf of the applicant, including travel expenses, any costs incurred
or payments made for locating the child, the costs of legal representation of
the applicant, and those of returning the child.
Article 27
When it is manifest that the requirements of this Convention are not fulfilled
or that the application is otherwise not well founded, a Central Authority is
not bound to accept the application. In that case, the Central Authority shall
forthwith inform the applicant or the Central Authority through which the
application was submitted, as the case may be, of its reasons.
Article 28
A Central Authority may require that the application be accompanied by a written
authorization empowering it to act on behalf of the applicant, or to designate a
representative so to act.
Article 29
This Convention shall not preclude any person, institution or body who claims
that there has been a breach of custody or access rights within the meaning of
Article 3 or 21 from applying directly to the judicial or administrative
authorities of a Contracting State, whether or not under the provisions of this
Convention.
Article 30
Any application submitted to the Central Authorities or directly to the judicial
or administrative authorities of a Contracting State in accordance with the
terms of this Convention, together with documents and any other information
appended thereto or provided by a Central Authority, shall be admissible in the
courts or administrative authorities of the Contracting States.
Article 31
In relation to a State which in matters of custody of children has two or more
systems of law applicable in different territorial units -
a) any reference to habitual residence in that State shall be construed as
referring to habitual residence in a territorial unit of that State;
b) any reference to the law of the State of habitual residence shall be
construed as referring to the law of the territorial unit in that State where
the child habitually resides.
Article 32
In relation to a State which in matters of custody of children has two or more
systems of law applicable to different categories of persons, any reference to
the law of that State shall be construed as referring to the legal system
specified by the law of that State.
Article 33
A State within which different territorial units have their own rules of law in
respect of custody of children shall not be bound to apply this Convention where
a State with a unified system of law would not be bound to do so.
Article 34
This Convention shall take priority in matters within its scope over the
Convention of 5 October 1961 concerning the powers of authorities and the law
applicable in respect of the protection of minors, as between Parties to both
Conventions. Otherwise the present Convention shall not restrict the application
of an international instrument in force between the State of origin and the
State addressed or other law of the State addressed for the purposes of
obtaining the return of a child who has been wrongfully removed or retained or
of organizing access rights.
Article 35
This Convention shall apply as between Contracting States only to wrongful
removals or retentions occurring after its entry into force in those States.
Where a declaration has been made under Article 39 or 40, the reference in the
preceding paragraph to a Contracting State shall be taken to refer to the
territorial unit or units in relation to which this Convention applies.
Article 36
Nothing in this Convention shall prevent two or more Contracting States, in
order to limit the restrictions to which the return of the child my be subject,
from agreeing among themselves to derogate from any provisions of this
Convention which may imply such a restriction.
Chapter VI
Final clauses
Article 37
The Convention shall be open for signature by the States which were Members of
the Hague Conference on Private International Law at the time of its Fourteenth
Session.
It shall be ratified, accepted or approved and the instruments of ratification,
acceptance or approval shall be deposited with the Ministry of Foreign Affairs
of the Kingdom of the Netherlands.
Article 38
Any other State may accede to the Convention.
The instrument of accession shall be deposited with the Ministry of Foreign
Affairs of the Kingdom of the Netherlands.
The Convention shall enter into force for a State acceding to it on the first
day of the third calendar month after the deposit of its instrument of
accession.
The accession will have effect only as regards the relations between the
acceding State and such Contracting States as will have declared their
acceptance of the accession. Such a declaration will also have to be made by any
Member State ratifying, accepting or approving the Convention after an
accession. Such declaration shall be deposited at the Ministry of Foreign
Affairs of the Kingdom of the Netherlands; this Ministry shall forward, through
diplomatic channels, a certified copy to each of the Contracting States.
The Convention will enter into force as between the acceding State and the State
that has declared its acceptance of the accession on the first day of the third
calendar month after the deposit of the declaration of acceptance.
Article 39
Any State may, at the time of signature, ratification, acceptance, approval or
accession, declare that the Convention shall extend to all the territories for
the international relations of which it is responsible, or to one or more of
them. Such a declaration shall take effect at the time the Convention enters
into force for that State.
Such declaration, as well as any subsequent extension, shall be notified to the
Ministry of Foreign Affairs of the Kingdom of the Netherlands.
Article 40
If a Contracting State has two or more territorial units in which different
systems of law are applicable in relation to matters dealt with in this
Convention, it may at the time of signature, ratification, acceptance, approval
or accession declare that this Convention shall extend to all its territorial
units or only to one or more of them and may modify this declaration at
submitting another declaration at any time.
Any such declaration shall be notified to the Ministry of Foreign Affairs of the
Kingdom of the Netherlands and shall state expressly the territorial units to
which the Convention applies.
Article 41
Where a Contracting State has a system of government under which executive,
judicial and legislative powers are distributed between central and other
authorities within that State, its signature or ratification, acceptance or
approval of, or accession to this Convention, or its making of any declaration
in terms of Article 40 shall carry no implication as to the internal
distribution of powers within that State.
Article 42
Any State may, not later than the time of ratification, acceptance, approval or
accession, or at the time of making a declaration in terms of Article 39 or 40,
make one or both of the reservations provided for in Article 24 and Article 26,
third paragraph. No other reservations shall be permitted.
Any State may at any time withdraw a reservation it has made. The withdrawal
shall be notified to the Ministry of Foreign Affairs of the Kingdom of the
Netherlands.
The reservation shall cease to have effect on the first day of the third
calendar month after the notification referred to in the preceding paragraph.
Article 43
The Convention shall enter into force on the first day of the third calendar
month after the deposit of the third instrument of ratification, acceptance,
approval or accession referred to in Articles 37 and 38.
Thereafter the Convention shall enter into force -
1) for each State ratifying, accepting, approving or acceding to it
subsequently, on the first day of the third calendar month after the deposit of
its instrument of ratification, acceptance, approval or accession.
2) for ant territory or territorial unit to which the Convention has been
extended in conformity with Article 39 or 40, on the first day of the third
calendar month after the notification referred to in that Article.
Article 44
The Convention shall remain in force for five years from the date of its entry
into force in accordance with the first paragraph of Article 43 even for States
which subsequently have ratified, accepted, approved it or acceded to it.
If there has been no denunciation, it shall be renewed tacitly every five years.
Any denunciation shall be notified to the Ministry of Foreign Affairs of the
Kingdom of the Netherlands at least six months before the expiry of the five
year period. It may be limited to certain of the territories or territorial
units to which the Convention applies.
The denunciation shall have effect only as regards the State which has notified
it. The Convention shall remain in force for the other Contracting States.
Article 45
The Ministry of Foreign Affairs of the Kingdom of the Netherlands shall notify
the States Members of the Conference, and the States which have acceded in
accordance with Article 38, of the following -
1) the signatures and ratifications, acceptances and approvals referred to in
Article 37;
2) the accessions referred to in Article 38;
3) the date on which the Convention enters into force in accordance with Article
43;
4) the extension referred to in Article 39;
5) the declarations referred to in Articles 38 and 40;
6) the reservations referred to in Article 24 and Article 26, third paragraph,
and the withdrawals referred to in Article 42;
7) the denunciations referred to in Article 44.
In witness whereof the undersigned, being duly authorized thereto, have signed
this Convention.
Done at The Hague, on the 25th day of October 1980 in the English and French
languages, both texts being equally authentic, in a single copy which shall be
deposited in the archives of the Government of the Kingdom of the Netherlands,
and of which a certified copy shall be sent, through diplomatic channels, to
each of the States Members of the Hague Conference on Private International Law
at the date of its Fourteenth Session.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 17 maja 1995 r.
w sprawie przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Konwencji dotyczącej
cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę, sporządzonej w Hadze dnia 25
października 1980 r.
(Dz. U. Nr 108, poz. 529)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 38 Konwencji
dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę, sporządzonej w
Hadze dnia 25 października 1980 r., złożony został Ministerstwu Spraw
Zagranicznych Królestwa Holandii, jako depozytariuszowi powyższej konwencji,
dnia 10 sierpnia 1992 r. dokument przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do
powyższej konwencji.
Do dokumentu przystąpienia zostało załączone zastrzeżenie, zgłoszone w
następującym brzmieniu:
Zastrzeżenie:
"Na mocy artykułu 42 i w związku z artykułem 26 ustęp 3 powyższej konwencji
Rzeczpospolita polska oświadcza, że ponosić ona będzie koszty związane z
wykonaniem wniosków konwencyjnych i wynikłe z udziału adwokata lub doradcy
prawnego albo koszty sądowe tylko w takim zakresie, w jakim koszty te mogą być
pokryte przez polski system pomocy sądowej i prawnej".
Zgodnie z artykułem 38 konwencji weszła ona w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 1 listopada 1992 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem 43 konwencji weszła ona w życie dnia 1 grudnia 1983 r.
2. Następujące państwa stały się stronami konwencji w podanych niżej datach, po
złożeniu przez nie dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia lub zatwierdzenia;
Argentyna 1 czerwca 1991 r.
Australia 1 stycznia 1987 r.
Austria 1 października 1988 r.
Bośnia i Hercegowina x) 1 grudnia 1991 r.
b. Jugosłowiańska Republika Macedonii x)1 grudnia 1991 r.
Chorwacja x)1 grudnia 1991 r.
Dania 1 lipca 1991 r.
Finlandia 1 sierpnia 1994 r.
Francja 1 grudnia 1983 r.
Grecja 1 czerwca 1993 r.
Hiszpania 1 września 1987 r.
Holandia 1 września 1990 r.
Irlandia 1 października 1991 r.
Izrael 1 grudnia 1991 r.
Kanada 1 grudnia 1983 r.
Luksemburg 1 stycznia 1987 r.
Norwegia 1 kwietnia 1989 r.
Portugalia 1 grudnia 1983 r.
Republika Federalna Niemiec 1 grudnia 1990 r.
Stany Zjednoczone Ameryki 1 lipca 1988 r.
Szwajcaria 1 stycznia 1984 r.
Szwecja 1 czerwca 1989 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii 1 sierpnia 1986 r.
3. Następujące państwa stały się stronami konwencji w podanych niżej datach, po
złożeniu przez nie dokumentów przystąpienia:
Belize 1 września 1989 r.
Burkina Faso 1 sierpnia 1992 r.
Chile 1 maja 1994 r.
Cypr 1 lutego 1995 r.
Ekwador 1 kwietnia 1992 r.
Honduras 1 marca 1994 r.
Mauritius 1 czerwca 1993 r.
Meksyk 1 września 1991 r.
Monako 1 lutego 1993 r.
Nowa Zelandia 1 sierpnia 1991 r.
Panama 1 maja 1994 r.
Rumunia 1 lutego 1994 r.
Saint Kitts i Nevis 1 sierpnia 1994 r.
Słowenia 1 czerwca 1994 r.
Węgry 1 lipca 1986 r.
Wyspy Bahama 1 stycznia 1994 r.
4. Podczas składania dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia oraz w terminach późniejszych zostały złożone przez następujące
państwa podane niżej oświadczenia i zastrzeżenia:
ARGENTYNA
Zgodnie z artykułem 6 ustęp 1 Argentyna wyznaczyła jako organ centralny:
Ministerio de Relaciones Exteriores y Culto
Direccion de Asuntos Juridicos
AUSTRALIA
Konwencja rozciąga się na system prawny, który ma zastosowanie tylko w stanach
australijskich i na terytorium kontynentalnym.
Zgodnie z artykułem 6 Australia wyznaczyła następujące organy centralne:
A. Commonwealth Central Authority Secretary
Attorney-General's Department
Canberra
B. Stanowe organy centralne
(i) Director,
Department of Children's Services,
Queensland
(ii) Secretary
Department of Community Development
Northern Territory
(iii) Director-General
Department of Community Services
Victoria
(iv) Director-General
Department of Youth and Community Services
New South Wales
(v) Director of Community Welfare
Department for
Community Welfare
Tasmania
(vi) Commissioner
Western Australian Police Department
Western Australia
(vii) Commissioner
South Australian Police Department
South Australia
(viii) Director of Welfare
Department of Territories
Australian Capital Territory
Wnioski powinny być przekazywane do centralnego organu Wspólnoty dla wstępnego
zbadania w celu ich przesłania do Sekretarza, Departamentu Generalnego
Prokuratora, National Circuit, Barton A.C.T. 2600.
AUSTRIA
Zgodnie z artykułem 6 ustęp 2 Austria wyznaczyła jako organ centralny
Das Bundesministerium f�r Justiz
A-1016 Wien
Postfach 63.
DANIA
Dania oświadczyła, że:
1) na podstawie postanowień artykułu 39 ustęp 1 konwencja nie będzie miała
zastosowania do terytoriów Wysp Owczych i Grenlandii;
2) na podstawie postanowień artykułu 42 ustęp 1
a) Królestwo Danii sprzeciwia się używaniu języka francuskiego w jakichkolwiek
wnioskach, pismach lub innych dokumentach skierowanych do jego organu
centralnego (artykuł 24 ustęp 2); oraz
b) jest zobowiązane do ponoszenia kosztów związanych z udziałem adwokata lub
doradcy prawnego albo kosztów sądowych tylko w takim zakresie, w jakim koszty te
mogą być pokryte przez jego system pomocy sądowej i prawnej (artykuł 26 ustęp
3);
c) w wykonaniu postanowień artykułu 6 ustęp 1 Królestwo Danii wyznaczyło jako
organ centralny
Justitsministeriet
Civilretsdirectorat
Aebelogade 1
DK-2100 Copenhague 0.
FRANCJA
Zastrzeżenia i oświadczenia:
1. Zgodnie z postanowieniami artykułu 6 Ministerstwo Sprawiedliwości,
reprezentowane przez Biuro Międzynarodowej Pomocy Sądowej przy Dyrekcji Spraw
Cywilnych i Pieczęci (le Ministère de la Justice, repr�sent� par le bureau de
l'Entraide Judiciaire internationale à la Direction des Affaires Civiles et du
Sceau) wyznaczone zostało jako organ centralny.
2. Zgodnie z postanowieniami artykułu 42 i przy zastosowaniu artykułu 24 ustęp 2
Rząd oświadcza, że będzie uwzględniał tylko wnioski sporządzone w języku
francuskim lub te, do których dołączone zostanie tłumaczenie na język francuski,
i będzie domagał się tłumaczenia na język francuski wszystkich pism lub
dokumentów skierowanych do jego organu centralnego.
3. Zgodnie z postanowieniami artykułu 42 i przy zastosowaniu artykułu 26 ustęp 3
Rząd oświadcza, że będzie ponosił koszty określone w artykule 26 ustęp 2 tylko w
takim zakresie, w jakim koszty te są pokrywane przez francuski system pomocy
sądowej.
4. Zgodnie z postanowieniami artykułu 39 Rząd oświadcza, że konwencja będzie
miała zastosowanie do całości terytorium Republiki Francuskiej.
HISZPANIA
Hiszpania wyznaczyła jako organ centralny, wymieniony w artykule 6 konwencji
La Secretaria General Tecnica
del Ministerio de Justicia
San Bernardo, 45
28015 Madrid.
HOLANDIA
Zastrzeżenie:
Królestwo Holandii będzie ponosiło wszelkie koszty określone w artykule 26 ustęp
2 Konwencji dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę,
sporządzonej w Hadze dnia 25 października 1980 r., związane z udziałem adwokata
lub doradcy prawnego albo koszty sądowe tylko w takim zakresie, w jakim koszty
te mogą być pokryte przez jego system pomocy sądowej i prawnej.
Zgodnie z artykułem 6 konwencji organem centralnym wyznaczonym dla Królestwa
Holandii w Europie jest
The Ministry of Justice
The Hague.
Holandia oświadcza, że konwencja dotyczy tylko Królestwa w Europie.
IRLANDIA
Zgodnie z artykułem 6 ustęp 1 Irlandia wyznaczyła jako organ centralny
The Minister for Justice
Department of Justice
St. Stephen's Green
Dublin 2
telefon: [phone].
IZRAEL
Zastrzeżenie:
Zgodnie z artykułami 26 i 42 konwencji Państwo Izrael niniejszym oświadcza, że w
postępowaniu wynikającym z konwencji będzie ponosiło wszelkie koszty związane z
udziałem adwokata lub doradcy prawnego albo koszty sądowe tylko w takim
zakresie, w jakim koszty te mogą być pokryte przez jego system pomocy sądowej i
prawnej.
Zgodnie z artykułem 6 ustęp 1 Izrael wyznaczył jako organ centralny:
The Attorney General
Ministry of Justice
P.O. Box 1087
Jerusalem 91010.
KANADA
Zgodnie z postanowieniami artykułu 40 konwencji Rząd Kanady rozciągnął ją, z
ważnością od podanych niżej dat, na następujące prowincje i terytoria:
Ontario, Nowy Brunswick,
Kolumbia Brytyjska
i Manitobapocząwszy od dnia 1 grudnia 1983 r.
Nowa Szkocjapocząwszy od dnia 1 maja 1984 r.
Nowa Fundlandiapocząwszy od dnia 1 października 1984 r.
Quebecpocząwszy od dnia 1 stycznia 1985 r.
Jukonpocząwszy od dnia 1 lutego 1985 r.
Wyspa Księcia Edwardapocząwszy od dnia 1 maja 1985 r.
Saskatchewanpocząwszy od dnia 1 listopada 1986 r.
Albertapocząwszy od dnia 1 lutego 1987 r.
Terytoria Północno-Zachodniepocząwszy od dnia 1 kwietnia 1988 r.

Oświadczenia i zastrzeżenia:
Organy centralne:
1. Zgodnie z postanowieniami artykułu 6 ustęp 2
The Minister of Justice and Attorney General of Canada reprezentowany przez the
Domestic Legal Services in the Department of External Affairs został wyznaczony
jako organ centralny, do którego można kierować wnioski celem ich przekazania do
właściwego organu centralnego wewnątrz Kanady.
2. Zgodnie z artykułem 6 ustęp 2 organy centralne dla poszczególnych prowincji
zostały wyznaczone, jak następuje:
1. The Ministry of the Attorney General of Ontario
Ontario
2. The Attorney General of New Brunswick
New Brunswick
3. The Attorney General of British Columbia
Kolumbia Brytyjska
4. The Attorney General of Manitoba
Manitoba
5. The Attorney General of Nova Scotia
Nowa Szkocja
6. The Attorney General of New Foundland
Nowa Fundlandia
7. The Department of Justice of Quebec
Quebec
Zgodnie z postanowieniami artykułów 42 i 24 ustęp 2 wymagane jest tłumaczenie na
język francuski wszelkich wniosków, pism lub innych dokumentów dotyczących
prowincji Quebec, jeżeli język oryginalny nie jest językiem francuskim ani
angielskim.
8. The Minister of Justice of the Yukon Territory
Terytorium Jukonu
9. Department of Justice and Attorney General of Prince Edward Island
Wyspa Księcia Edwarda
10. The Minister of Justice of Saskatchewan
Saskatchewan
11. The Attorney General of Alberta
Alberta
12. The Minister of Justice of the Northwest Territories
Terytoria Północno-Zachodnie.
Zgodnie z postanowieniami artykułów artykułów 42 i 26 ustęp 3 Rząd Kanady
oświadcza że odnośnie do wniosków przedłożonych na mocy konwencji dotyczących
prowincji: Ontario, Nowy Brunswick, Kolumbia Brytyjska, Manitoba, Nowa Szkocja,
Nowa Fundlandia, Quebec, Terytorium Jukonu, Wyspa Księcia Edwarda, Saskatchewan,
Alberta, Terytoria Północno-Zachodnie - Kanada będzie ponosić koszty określone w
artykule 26 ustęp 2 tylko w takim zakresie, w jakim są one pokrywane przez
system pomocy sądowej danej prowincji.
Rząd Kanady oświadcza ponadto, że może on w jakimkolwiek terminie przedłożyć
inne oświadczenia lub zastrzeżenia zgodnie z artykułami 6, 40 i 42 konwencji
odnośnie do innych części terytorium.
LUKSEMBURG
Zastrzeżenie:
Wielkie Księstwo Luksemburga oświadcza, że będzie ponosiło wszelkie koszty
określone w artykule 26 ustęp 2 konwencji, a mianowicie koszty związane z
udziałem adwokata lub doradcy prawnego albo koszty sądowe tylko w takim
zakresie, w jakim koszty te są pokrywane przez system pomocy sądowej i prawnej
Luksemburga.
Organem centralnym, wymienionym w artykule 6 konwencji, wyznaczony został Le
Procureur general d'Etat.
NORWEGIA
Zastrzeżenie:
1. Zgodnie z artykułami 24 i 42 Rząd Norweski zastrzega sobie prawo do
nieprzyjmowania wniosków, pism lub innych dokumentów przekazanych do organu
centralnego w języku francuskim.
2. Zgodnie z artykułami 26 i 42 Norwegia zgłasza zastrzeżenie, że będzie
ponosiła wszelkie koszty związane z udziałem adwokata lub doradcy prawnego albo
koszty sądowe tylko w takim zakresie, w jakim koszty te mogą być pokryte zgodnie
z Ustawą z dnia 13 czerwca 1980 r. dotyczącą bezpłatnej pomocy sądowej.
Norweskim organem centralnym przewidzianym w artykule 6 konwencji jest
Justisdepartementet
Rettshjelpskontor
Postboks 8005 dep
0030 Oslo 1
tel. [phone].
PORTUGALIA
Portugalskim organem centralnym przewidzianym w artykule 6 konwencji jest
Dire�cao-General dos Servicos Tutelares de Menores do Ministerio da Justica.
REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC
Zastrzeżenie:
Republika Federalna Niemiec oświadcza, zgodnie z artykułem 26 ustęp 3, że będzie
ponosiła wszelkie koszty określone w artykule 26 ustęp 2, związane z udziałem
adwokata lub doradcy prawnego albo koszty sądowe tylko w takim zakresie, w jakim
koszty te mogą być pokryte zgodnie z przepisami dotyczącymi pomocy sądowej i
prawnej.
Oświadczenie:
Republika Federalna Niemiec przyjmuje, że zgodnie z artykułem 24 ustęp 1 do
wniosków pochodzących od innych Umawiających się Państw dołączone będzie
zazwyczaj tłumaczenie na język niemiecki.
Zgodnie z artykułem 6 ustęp 1 Republika Federalna Niemiec wyznaczyła jako organ
centralny
Der Generalbundesanwalt beim Bundesgerichtshof - zentrale Beh�rde nach dem
Sorgerechts�bereinkommens-Ausf�hrungsgesetz
Neuenburger Strasse 15
1000 Berlin 61
Adres pocztowy:
Postfach 11 06 29
D-1000 Berlin 11.
STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI
Zastrzeżenia:
1) Zgodnie z artykułem 24 ustęp 2 i artykułem 42 Stany Zjednoczone zgłaszają
następujące zastrzeżenie:
Do wszelkich wniosków, pism i innych dokumentów przekazywanych do organu
centralnego Stanów Zjednoczonych powinno być dołączone ich tłumaczenie na język
angielski.
2) Zgodnie z artykułem 26 ustęp 3 Stany Zjednoczone oświadczają, że będą uważać
się za zobowiązane do ponoszenia kosztów lub wydatków związanych z udziałem
adwokata lub doradcy prawnego albo kosztów sądowych wynikających ze starań o
powrót dzieci ze Stanów Zjednoczonych zgodnie z konwencją tylko w takim
zakresie, w jakim koszty te lub wydatki pokrywane są przez program pomocy
sądowej.
Stany Zjednoczone Ameryki wyznaczyły jako organ centralny wymieniony w artykule
6 konwencji
Office of Citizens Consular Services
(CA/OCS/CCS)
Room 4817, Department of State
Washington, D.C. 20520.
SZWAJCARIA
Szwajcarskim organem centralnym, przewidzianym w artykule 6 konwencji, jest
L'Office f�d�ral de Justice du D�partement f�d�ral de Justice et Police.
SZWECJA
Zastrzeżenie:
Zgodnie z postanowieniami artykułów 42 i 26 Szwecja oświadcza, że będzie
ponosiła wszelkie koszty określone w artykule 26 ustęp 2, związane z udziałem
adwokata lub doradcy prawnego, albo koszty sądowe tylko w takim zakresie, w
jakim koszty te mogą być pokryte przez szwedzki system pomocy sądowej. Zgodnie z
postanowieniami artykułu 6 organem centralnym wyznaczone zostało Ministry of
Foreign Affairs.
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I PÓŁNOCNEJ IRLANDII
Ratyfikacja dotyczy jedynie Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i
Północnej Irlandii,
- z następującym zastrzeżeniem:
Zgodnie z postanowieniami artykułu 42 konwencji Zjednoczone Królestwo oświadcza,
że będzie ponosiło wszelkie koszty wymienione w artykule 26 ustęp 2 konwencji,
związane z udziałem adwokata lub doradcy prawnego, albo koszty sądowe tylko w
takim zakresie, w jakim koszty te mogą być pokryte przez jego system pomocy
sądowej i prawnej.
- i oświadczeniami:
a) Zgodnie z artykułem 6 ustęp 2 konwencji Zjednoczone Królestwo wyznaczyło
następujące organy centralne:
- dla Anglii i Walii,
The Lord Chancellor's Department
Official Solicitor's Office
81 Chancery Lane
London WC 2A IDD
tel. [phone]
fax [phone]
- dla Szkocji:
Central Authority for Scotland
The Scottish Courts Administration
26/27 Royal Terrace
Edinburgh
EH7 5 AH
tel. [phone]
fax [phone]
- dla Irlandii Północnej:
Central Authority for Northern Ireland
Northern Ireland Court Service
Legal Adviser's Division
Windsor House
9-15 Bedford Street
Belfast
tel. [phone]
fax [phone]
- Isle of Man
Central Authority for the Isle of Man
H.M. Attorney-General for the Isle of Man
Attorney General's Chambers
Douglas
Isle of Man,
b) Zgodnie z artykułem 39 konwencji Zjednoczone Królestwo zawiadomi
depozytariusza we właściwym czasie o terytoriach, za których stosunki
międzynarodowe odpowiada i na które ma być rozciągnięta ta konwencja,
c) Rząd Zjednoczone Królestwa rozciągnął konwencje na wyspę Man na mocy
oświadczenia, które weszło w życie dnia 1 września 1991 r.
BELIZE
Zastrzeżenia;
1) Do wszelkich wniosków lub innych dokumentów przekazywanych do organu
centralnego w wykonaniu konwencji musi być dołączone tłumaczenie na język
angielski, a nie na francuski; oraz
2) Belize będzie ponosić wszelkie koszty dotyczące wniosków w wykonaniu
konwencji związane z udziałem adwokata lub doradcy prawnego albo koszty sądowe
tylko w takim zakresie, w jakim koszty te mogą być pokryte przez system pomocy
sądowej i prawnej Belize.
Zgodnie z artykułem 6 ustęp 1 konwencji Belize wyznaczyło jako organ centralny
dnia 13 lipca 1990 r. The Minister of Social Services and Community Development
Belmopan
Belize
tel. [phone].
BURKINA FASO
Zgodnie z artykułem 6 ustęp 1 wyznaczony został przez Burkina Faso jako organ
centralny
Le Ministère d�legu� charg� de l'Action Sociale
et de la Famille du Burkina Faso
CHILE
Chile interpretuje artykuł 3 konwencji rozumiejąc, że nie jest on sprzeczny z
ustawodawstwem wewnętrznym, które przewiduje, że prawo do opieki i nadzoru
przysługuje do osiemnastego roku życia.
EKWADOR
Zgodnie z artykułem 6 ustęp 1 Ekwador wyznaczył jako organ centralny
The Ministry of Welfare
Robles No 850 and Amazonas Avenue
Quito
Ecuadorfax 563-469.
HONDURAS
Honduras wyznaczył jako organ centralny
Junta Nacional de Bienestar Social
MEKSYK
Zgodnie z artykułem 6 ustęp 1 Meksyk wyznaczył jako organ centralny
Ministry of Foreign Affairs
Juridical Consultancy
Homero 213, 16th floor
Colonia Chapultepec-Morales
Mexico-City 11570
tel. [phone]
fax [phone].
MONAKO
Zastrzeżenie:
Zgodnie z artykułem 26 ustęp 3 konwencji Księstwo Monako oświadcza, że będzie
ponosić wszelkie koszty określone w artykule 26 ustęp 2 związane z udziałem
adwokata lub doradcy prawnego albo koszty sądowe tylko w takim zakresie, w jakim
koszty te mogą być pokryte przez jego system pomocy sądowej i prawnej.
Organem centralnym wyznaczone zostało
Direction des Services Judiciaires
Palais de Justice
5, rue Colonel Bellando de Castro
MC 98000 Monaco
tel. [phone].
NOWA ZELANDIA
Oświadczenia:
Rząd Nowej Zelandii niniejszym oświadcza, zgodnie z artykułami 24 i 42
konwencji, że wszelkie wnioski, pisma lub inne dokumenty przekazane do jego
organu centralnego powinny być sporządzone w języku angielskim lub musi być
dołączone ich tłumaczenie na język angielski.
Rząd Nowej Zelandii oświadcza następnie, iż zgodnie z artykułami 26 i 42
konwencji zastrzega sobie prawo do ponoszenia kosztów określonych w artykule 26,
związanych z udziałem adwokata lub doradcy prawnego, albo kosztów sądowych tylko
w takim zakresie, w jakim koszty te mogą być pokryte przez jego system pomocy
sądowej i prawnej.
Zgodnie z artykułem 6 ustęp 1 Nowa Zelandia wyznaczyła jako organ centralny
The Secretary
Department of Justice
PO BOX 180
Wellington
tel. [phone]
fax [phone].
RUMUNIA
Zgodnie z artykułem 6 ustęp 2 Rumunia wyznaczyła jako organ centralny
The Romanian Ministry of Justice.
SAINT KITTS I NEVIS
Zastrzeżenie:
Saint Kitts i Nevis ponosić będzie wszelkie koszty związane z udziałem adwokata
lub doradcy prawnego albo koszty sądowe w myśl artykułu 26 ustęp 3 konwencji
tylko w takim zakresie, w jakim koszty te mogą być pokryte przez system pomocy
sądowej i prawnej Saint Kitts i Nevis.
SŁOWENIA
Zgodnie z artykułem 6 ustęp 1 konwencji Słowenia wyznaczyła jako organ centralny
The Ministry of Labour, Family and Social Affairs
Section for Social Affairs
61000 Ljubljana
Kotnikova 5
tel. [phone]
fax [phone].
WĘGRY
Zgodnie z artykułem 6 ustęp 1 Węgry wyznaczyły jako organ centralny
The Ministry of Justice
1366, Budapest
V, Szalay utca 16.
WYSPY BAHAMA
Organem centralnym Wysp Bahama jest
Minister of Foreing Affairs
Of the Commonwealth of Bahama.
5. Ministerstwo Spraw Zagranicznych informuje, że zgodnie z artykułem 38
konwencji następujące Umawiające się Państwa wyraziły zgodę na przystąpienie do
niej Rzeczypospolitej Polskiej. Konwencja obowiązuje między Rzecząpospolitą
polską a tymi Państwami począwszy od podanych niżej dat:
Holandia
(dla Królestwa w Europie) dnia 1 listopada 1992 r.
Stany Zjednoczone Ameryki dnia 1 listopada 1992 r.
Luksemburg dnia 1 stycznia 1993 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii dnia 1 lutego 1993
r.
z następującym oświadczeniem:
Niezależnie od postanowień artykułu 38 dotyczącego wejścia w życie konwencji
między państwem przystępującym a państwem oświadczającym o zgodzie na
przystąpienie, zostaną wprowadzone zmiany do brytyjskiego ustawodawstwa
wewnętrznego w celu realizacji konwencji między Wielką Brytanią a
Rzecząpospolitą Polską począwszy od dnia 1 listopada 1992 r., tj. od wejścia w
życie konwencji dla Polski.
Francja dnia 1 lutego 1993 r.
Republika Federalna Niemiec dnia 1 lutego 1993 r.
Holandia dnia 1 kwietnia 1993 r.
Norwegia dnia 1 lipca 1993 r.
Izrael dnia 1 listopada 1993 r.
Szwecja dnia 1 grudnia 1993 r.
Australia dnia 1 stycznia 1994 r.
Argentyna dnia 1 lutego 1994 r.
Kanada dnia 1 lutego 1994 r.
Finlandia dnia 1 sierpnia 1994 r.
Szwajcaria dnia 1 października 1994 r.
Austria dnia 1 listopada 1994 r.
Hiszpania dnia 1 grudnia 1994 r.
6. Zgodnie z artykułem 6 konwencji organem centralnym obowiązanym do realizacji
postanowień konwencji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zostało wyznaczone
Ministerstwo Sprawiedliwości
05-567 Warszawa
Aleje Ujazdowskie 11
tel. [phone]
fax [phone].
7. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski




x) Zgodnie z notyfikacją depozytariusza w przypadku Bośni i Hercegowiny,
Chorwacji i byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii data wejścia konwencji w
życie dla Jugosławii została uznana za datę wejścia w życie konwencji dla
wymienionych państw.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w
zakresie podatków od dochodu i majątku,
sporządzona w Warszawie dnia 23 czerwca 1994 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 109, poz. 530)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 23 czerwca 1994 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków
od dochodu i majątku w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w
zakresie podatków od dochodu i majątku
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Rumunii, pragnąc popierać i umacniać
wzajemne stosunki gospodarcze poprzez eliminowanie przeszkód podatkowych,
uzgodniły co następuje:
Artykuł 1
Zakres podmiotowy
Niniejsza umowa dotyczy osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w
jednym lub w obu Umawiających się Państwach.
Artykuł 2
Podatki, których dotyczy umowa
1. Niniejsza umowa dotyczy, bez względu na sposób poboru, podatków od dochodu i
od majątku, które pobiera się na rzecz każdego Umawiającego się Państwa, jego
jednostek administracyjno-terytorialnych lub władz lokalnych.
2. Za podatki od dochodu i od majątku uważa się wszystkie podatki, które pobiera
się od całego dochodu, od całego majątku albo od części dochodu lub majątku,
włączając podatki od zysku z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego
lub nieruchomego, jak również podatki od przyrostu majątku.
3. Do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy umowa, należą w
szczególności:
a) w Polsce:
1) podatek dochodowy od osób prawnych,
2) podatek dochodowy od osób fizycznych,
(zwane dalej "podatkami polskimi").
b) w Rumunii:
1) podatek od dochodu osiąganego przez osoby fizyczne,
2) podatek od zysków osób prawnych,
3) podatek od płac i innych podobnych wynagrodzeń,
4) podatek dochodowy z działalności rolniczej,
5) podatek od dywidend,
(zwane dalej "podatkami rumuńskimi").
4. Niniejsza umowa ma także zastosowanie do wszystkich podatków takiego samego
lub podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej umowy będą wprowadzone
obok istniejących podatków lub w ich miejsce. Właściwe władze Umawiających się
Państw będą informowały się wzajemnie w końcu każdego roku o zasadniczych
zmianach, jakie zaszły w ich ustawodawstwach podatkowych.
Artykuł 3
Ogólne definicje
1. W rozumieniu niniejszej umowy, jeżeli z jej treści nie wynika inaczej:
a) określenie "Polska" użyte w sensie geograficznym oznacza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w tym każdy obszar poza jej wodami terytorialnymi, na
którym na mocy ustawodawstwa Polski i zgodnie z prawem międzynarodowym Polska
może sprawować suwerenne prawa do dna morskiego, jego podglebia i ich zasobów
naturalnych;
b) określenie "Rumunia" oznacza Rumunię i użyte w sensie geograficznym oznacza
terytorium Rumuni, w tym morze terytorialne, jak również wyłączną strefę
ekonomiczną, na których Rumunia sprawuje suwerenność, suwerenne prawa lub
jurysdykcję zgodnie ze swoim wewnętrznym ustawodawstwem i prawem
międzynarodowym, w zakresie poszukiwania i wydobywania naturalnych,
biologicznych i mineralnych zasobów wód morskich, dna morskiego i jego
podglebia;
c) określenia "Umawiające się Państwo" i "drugie Umawiające się Państwo"
oznaczają, zależnie od kontekstu, Polskę lub Rumunię;
d) określenie "obywatel" obejmuje wszelkie osoby fizyczne posiadające
obywatelstwo Umawiającego się Państwa oraz wszelkie osoby prawne, spółki osobowe
i stowarzyszenia utworzone na podstawie ustawodawstwa obowiązującego w
Umawiającym się Państwie;
e) określenie "osoba" oznacza osobę fizyczną, spółkę lub inne zrzeszenie osób;
f) określenia "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" i
"przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio
przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie;
g) określenie "spółka" oznacza każdą osobę prawną lub inną jednostkę, którą dla
celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną;
h) określenie "stała placówka" oznacza stałe miejsce, w którym prowadzona jest
działalność zawodowa;
i) określenie "transport międzynarodowy" oznacza wszelki przewóz statkiem
powietrznym, statkiem, barką, koleją lub pojazdem drogowym eksploatowanym przez
przedsiębiorstwo, którego miejsce faktycznego zarządu znajduje się w Umawiającym
się Państwie, z wyjątkiem przypadku, gdy taki przewóz wykonywany jest wyłącznie
między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie;
j) określenie "właściwa władza" oznacza:
1) w Polsce - Ministra Finansów lub jego upoważnionego przedstawiciela,
2) w Rumunii - Ministra Finansów lub jego upoważnionego przedstawiciela.
2. Przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z
treści przepisu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane
będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa danego Państwa w
zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa.
Artykuł 4
Miejsce zamieszkania lub siedziba
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania
lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z
prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania,
miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym
charakterze. Określenie powyższe nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu
w tym Umawiającym się Państwie w zakresie dochodu i majątku osiąganego ze źródła
tylko w tym Państwie.
2. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna
ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa
się w następujący sposób:
a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się
Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania;
b) jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, to uważa się, że ma
ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym znajduje się ośrodek jej
interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych);
c) jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek
interesów życiowych albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w
żadnym z Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym
się Państwie, w którym zwykle przebywa;
d) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w
żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie,
którego jest obywatelem;
e) jeżeli jej statusu nie można określić zgodnie z postanowieniami niniejszego
ustępu pod literami a)-d), to właściwe władze Umawiających się Państw
rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
3. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba nie
będąca osobą fizyczną ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się
ją za mającą siedzibę w tym Państwie, w którym znajduje się miejsce jej
faktycznego zarządu. W przypadku wątpliwości właściwe władze Umawiających się
Państw mogą rozstrzygnąć zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.
Artykuł 5
Zakład
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "zakład" oznacza stałą placówkę,
poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza
przedsiębiorstwa.
2. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:
a) miejsce zarządu,
b) filię,
c) biuro,
d) fabrykę,
e) warsztat oraz
f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce
wydobywania zasobów naturalnych.
3. Określenie "zakład" obejmuje również plac budowy, prace budowlane,
instalacyjne, montażowe lub związaną z nimi działalność nadzorczą lub doradczą,
jednak tylko wtedy, gdy takie miejsce, prace lub działalność trwają dłużej niż
dziewięć miesięcy.
4. Bez względu na postanowienia ustępów 1, 2 i 3 tego artykułu, określenie
"zakład" nie obejmuje:
a) użytkowania urządzeń, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub
wydawania dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa;
b) utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania;
c) utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w
celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
e) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu reklamy, gromadzenia
informacji, prowadzenia badań naukowych lub podobnej działalności, mającej
przygotowawczy lub pomocniczy charakter dla przedsiębiorstwa;
f) sprzedaży dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa, wystawianych na
targach lub wystawach po zakończeniu tych targów lub wystaw;
g) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek
połączenia rodzajów działalności, o których mowa pod literami od a) do f), pod
warunkiem jednak, że całkowita działalność placówki, wynikająca z takiego
połączenia rodzajów działalności, posiada przygotowawczy lub pomocniczy
charakter.
5. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 tego artykułu, jeżeli osoba, z
wyjątkiem niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa w
Umawiającym się Państwie na rzecz przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się
Państwa, to przedsiębiorstwo posiada zakład w pierwszym Umawiającym się
Państwie, jeżeli osoba ta posiada i zwykle wykonuje pełnomocnictwo do zawierania
w tym Państwie umów w imieniu przedsiębiorstwa, chyba że jej działalność
ogranicza się tylko do zakupu dóbr lub towarów.
6. Nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się Państwie
tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym Państwie czynności przez brokera,
generalnego przedstawiciela albo każdego innego niezależnego przedstawiciela,
pod warunkiem że te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności.
7. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub
jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany
tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby jakąkolwiek z tych spółek
uważać za zakład drugiej spółki.
Artykuł 6
Dochód z nieruchomości
1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa
rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być
opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Określenie "majątek nieruchomy" posiada w niniejszej umowie takie znaczenie,
jakie przyjmuje się według prawa tego Umawiającego się Państwa, w którym majątek
ten jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne
do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstwa rolnego lub
leśnego, prawa, do których stosuje się przepisy prawa powszechnego dotyczące
własności gruntów, budynków, prawa użytkowania nieruchomości, jak również prawa
do stałych i zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji
pokładów mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych. Barki, statki, statki
powietrzne, pojazdy drogowe i kolejowe nie stanowią majątku nieruchomego.
3. Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu stosuje się do dochodu osiąganego
z bezpośredniego używania, dzierżawy, jak również każdego innego rodzaju
użytkowania majątku nieruchomego.
4. Postanowienia ustępów 1 i 3 niniejszego artykułu stosuje się również do
dochodu osiąganego z majątku nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodu z
majątku nieruchomego służącego do wykonywania wolnego zawodu.
Artykuł 7
Zyski przedsiębiorstw
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko
w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim
Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo
prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane
w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane
temu zakładowi.
2. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 tego artykułu, jeżeli przedsiębiorstwo
Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie
przez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać
temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą
lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne
przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem,
którego jest zakładem.
3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczenie nakładów ponoszonych
dla tego zakładu włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami
administracyjnymi niezależnie od tego, czy koszty powstały w tym Państwie, w
którym położony jest zakład, czy gdzie indziej. Jednakże takie odliczenie będzie
stosowane z zastrzeżeniem odpowiednich postanowień ustawodawstwa podatkowego
Państwa, w którym zakład jest położony.
4. Jeżeli w Umawiającym się Państwie istnieje zwyczaj ustalania zysków zakładu
przez podział całkowitych zysków przedsiębiorstwa na jego poszczególne części,
żadne postanowienie ustępu 2 nie wyklucza ustalenia przez to Umawiające się
Państwo zysku do opodatkowania według zwykle stosowanego podziału. Sposób
zastosowanego podziału zysku musi być jednak taki, aby wynik był zgodny z
zasadami zawartymi w niniejszym artykule.
5. Nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub
towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa.
6. Przy stosowaniu poprzednich ustępów ustalanie zysków zakładu powinno być
dokonywane każdego roku w ten sam sposób, chyba że istnieją uzasadnione powody,
aby postąpić inaczej.
7. Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w
innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia innych artykułów nie będą
naruszane przez postanowienia tego artykułu.
Artykuł 8
Transport międzynarodowy
1. Zyski pochodzące z eksploatacji w komunikacji międzynarodowej statków,
statków powietrznych, pojazdów drogowych i kolejowych mogą podlegać
opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się
miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
2. Zyski osiągane z eksploatacji barek w transporcie śródlądowym podlegają
opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się
miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
3. Jeżeli miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa żeglugowego morskiego lub
śródlądowego znajduje się na pokładzie statku lub barki, uważa się, że znajduje
się ono w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się port macierzysty
statku lub barki, a jeżeli statek lub barka nie ma portu macierzystego, to
miejsce zarządu znajduje się w tym Umawiającym się Państwie, w którym osoba
eksploatująca statek lub barkę ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.
4. Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu stosuje się także do zysków
pochodzących z uczestnictwa w umowie polowej, we wspólnym przedsiębiorstwie lub
w międzynarodowym związku eksploatacyjnym.
Artykuł 9
Przedsiębiorstwa powiązane
1. Jeżeli:
a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa uczestniczy bezpośrednio lub
pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w majątku przedsiębiorstwa drugiego
Umawiającego się Państwa albo
b) te same osoby bezpośrednio lub pośrednio uczestniczą w zarządzaniu, kontroli
lub majątku przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa
drugiego Umawiającego się Państwa
i jeżeli w tych przypadkach, między dwoma przedsiębiorstwami w zakresie ich
stosunków handlowych lub finansowych, zostaną umówione lub narzucone warunki,
różniące się od warunków, które by ustaliły między sobą niezależne
przedsiębiorstwa, to zyski, które osiągałoby jedno z przedsiębiorstw bez tych
warunków, ale z powodu tych warunków ich nie osiągnęło, mogą być włączone do
zysków tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.
2. Jeżeli Umawiające się Państwo włącza do zysków własnego przedsiębiorstwa i
odpowiednio opodatkowuje zyski przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się
Państwa, z których tytułu przedsiębiorstwo to zostało opodatkowane w tym drugim
Państwie, a zyski w ten sposób połączone są zyskami, które osiągnęłoby
przedsiębiorstwo pierwszego Państwa, gdyby warunki ustalone między tymi dwoma
przedsiębiorstwami były warunkami, które byłyby uzgodnione między niezależnymi
przedsiębiorstwami, wówczas to drugie Państwo dokona odpowiedniej korekty kwoty
podatku nałożonego w tym Państwie od tych zysków. Przy dokonywaniu takiej samej
korekty powinny być uwzględniane inne postanowienia niniejszej umowy, a właściwe
władze Umawiających się Państw mogą w razie konieczności przeprowadzać między
sobą konsultacje.
Artykuł 10
Dywidendy
1. Dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Dywidendy mogą być jednak opodatkowane także w Umawiającym się Państwie i
zgodnie z prawem tego Państwa, w którym spółka (inna niż spółka osobowa)
wypłacająca dywidendy posiada swoją siedzibę, ale jeżeli odbiorca dywidend jest
ich właścicielem, podatek ten nie może przekroczyć:
a) 5 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli ich właścicielem jest spółka (inna
niż spółka osobowa), której bezpośredni udział w kapitale spółki wypłacającej
dywidendy wynosi co najmniej 25 procent,
b) 15 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.
Postanowienia tego ustępu nie naruszają opodatkowania spółki w odniesieniu do
zysków, z których dywidendy są wypłacane.
3. Określenie "dywidendy" użyte w tym artykule oznacza dochód z akcji lub innych
praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również dochód z
innych praw spółki, które według prawa podatkowego państwa, w którym spółka
wypłacająca dywidendy ma siedzibę, są pod względem podatkowym traktowane jak
dochody z akcji.
4. Postanowień ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie stosuje się, jeżeli
właściciel dywidend, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie, wykonuje w drugim Państwie, w którym znajduje się siedziba spółki
wypłacającej dywidendy, działalność gospodarczą przez zakład tam położony bądź
wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o stałą placówkę, która
jest w nim położona, i gdy udział, z którego tytułu wypłaca się dywidendy,
rzeczywiście wiąże się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W
takim przypadku w zależności od konkretnej sytuacji stosuje się postanowienia
artykułu 7 lub artykułu 15.
5. Jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie,
osiąga zyski albo dochód w drugim Umawiającym się Państwie, wówczas to drugie
Państwo nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę, z
wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie, lub przypadku, gdy udział z
tytułu którego dywidendy są wypłacane, rzeczywiście wiąże się z działalnością
zakładu lub stałej placówki położonej w drugim Państwie, ani też obciążać nie
wydzielonych zysków spółki podatkiem od nie wydzielonych zysków, nawet gdy
wypłacone dywidendy lub nie wydzielone zyski całkowicie lub częściowo pochodzą z
zysków albo dochodów osiągniętych w tym drugim Państwie.
Artykuł 11
Odsetki
1. Odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże odsetki, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, mogą być również
opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z
ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli odbiorca odsetek jest ich właścicielem,
podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych
odsetek.
3. Bez względu na postanowienia ustępu 2, odsetki powstałe w Umawiającym się
Państwie i osiągane przez rząd drugiego Umawiającego się Państwa, w tym jego
jednostki terytorialne lub władze lokalne, Bank Centralny lub każdą instytucję
finansową kontrolowaną przez ten rząd, lub odsetki osiągane z pożyczek
gwarantowanych przez ten rząd będą zwolnione od opodatkowania w pierwszym
wymienionym Państwie.
4. Określenie "odsetki" użyte w tym artykule oznacza dochód z wszelkiego rodzaju
roszczeń wynikających z długów zarówno zabezpieczonych, jak i nie
zabezpieczonych hipoteką lub prawem uczestnictwa w zyskach dłużnika, a w
szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji lub
skryptów dłużnych włącznie z premiami i nagrodami mającymi związek z takimi
skryptami dłużnymi, obligacjami lub pożyczkami. Opłaty karne z tytułu opóźnionej
zapłaty nie są uważane w rozumieniu tego artykułu za odsetki.
5. Postanowień ustępu 1 i 2 niniejszego artykułu nie stosuje się, jeżeli
właściciel odsetek mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, w którym powstają odsetki,
działalność gospodarczą przez zakład tam położony bądź wykonuje wolny zawód w
oparciu o stałą placówkę w nim położoną i jeżeli wierzytelność, z której tytułu
płacone są odsetki, jest faktycznie związana z takim zakładem lub taką stałą
placówką. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się
odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 15 niniejszej umowy.
6. Uważa się, ze odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem
jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna lub osoba mająca w
tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca
odsetki, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą
placówkę, w związku z których działalnością powstało zadłużenie, z tytułu
którego są wypłacane odsetki, i zapłata tych odsetek jest ponoszona przez ten
zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w Państwie, w
którym położony jest zakład lub stała placówka.
7. Jeżeli między dłużnikiem a właścicielem odsetek lub między nimi a osobą
trzecią istnieją szczególne powiązania i dlatego kwota odsetek, związanych z
zadłużeniem, z którego tytułu są wypłacane, przekracza kwotę, którą dłużnik i
właściciel odsetek uzgodniliby bez tych powiązań, to postanowienia tego artykułu
stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W tym przypadku nadwyżka
ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu według prawa każdego Umawiającego się
Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 12
Należności licencyjne
1. Należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu,
mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i
zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności jest ich
właścicielem, ustalony podatek nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto
należności licencyjnych.
3. Określenie "należności licencyjne", użyte w niniejszym artykule, oznacza
wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania
dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin
oraz filmami i taśmami nadawanymi przez radio lub telewizję, transmisjami
satelitarnymi lub kablowymi rozpowszechnianymi publicznie przez jakikolwiek
rodzaj elektronicznych środków przekazu, albo patentu, znaku towarowego, wzoru
lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również
za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub
naukowego, lub za informacje związane z doświadczeniem w dziedzinie
przemysłowej, handlowej lub naukowej.
4. Postanowień ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie stosuje się, jeżeli
właściciel należności licencyjnych, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, z którego
pochodzą należności licencyjne, działalność gospodarczą przez zakład w nim
położony bądź wykonuje wolny zawód za pomocą stałej placówki tam położonej, a
prawa lub majątek, z których tytułu wypłacane są należności licencyjne,
rzeczywiście wiążą się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W
takim przypadku stosuje się odpowiednio, w zależności od konkretnej sytuacji,
postanowienia artykułu 7 lub artykułu 15 niniejszej umowy.
5. Uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, gdy
płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna lub
osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak
osoba wypłacająca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona miejsce
zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się
Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z których działalnością powstał
obowiązek zapłaty tych należności licencyjnych, i zakład lub stała placówka
pokrywają te należności, to uważa się, że należności licencyjne powstają w
Państwie, w którym położony jest zakład lub stała placówka.
6. Jeżeli między płatnikiem a właścicielem należności licencyjnych lub między
nimi a osobą trzecią istnieją szczególne powiązania i dlatego kwota opłaty
licencyjnej za użytkowanie, prawo lub informację, za które jest płacona,
przekracza kwotę, którą płatnik i właściciel należności licencyjnych uzgodniliby
bez tych powiązań, to postanowienia niniejszego artykułu stosuje się tylko do
tej ostatniej wymienionej kwoty. W takim przypadku nadwyżka ponad tę kwotę
podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego Umawiającego się Państwa i z
uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 13
Prowizja
1. Prowizja osiągana w Umawiającym się Państwie i wypłacana osobie mającej
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie może być
opodatkowana w tym drugim Państwie.
2. Jednakże taka prowizja może być także opodatkowana w Umawiającym się
Państwie, w którym jest osiągana, i na podstawie ustawodawstwa tego Państwa;
jeżeli jednak odbiorca jest jej właścicielem, ustalony podatek nie może
przekroczyć dziesięciu procent kwoty brutto tej prowizji.
3. Określenie "prowizja" użyte w niniejszym artykule oznacza płatności na rzecz
brokera, generalnego agenta komisowego lub innej osoby, która w świetle
ustawodawstwa podatkowego Umawiającego się Państwa, w którym taka należność jest
osiągana, jest traktowana jak broker lub agent.
4. Postanowień ustępu 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli właściciel prowizji mający
miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, posiada w drugim
Umawiającym się Państwie, w którym osiągana jest prowizja, zakład, z którego
działalnością wypłacana prowizja rzeczywiście jest związana i jest ponoszona
przez ten zakład. W takim przypadku stosuje się postanowienia artykułu 7.
5. Uważa się, że prowizja powstaje w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem
jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna lub osoba mająca
miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie. Jeżeli jednak osoba
wypłacająca prowizję, bez względu na to, czy ma miejsce zamieszkania lub
siedzibę w Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład,
w związku z którego działalnością płacona jest przez ten zakład prowizja, to
uważa się, że prowizja powstaje w tym Umawiającym się Państwie, w którym
położony jest zakład.
6. Jeżeli między płatnikiem i właścicielem lub między nimi a osobą trzecią
istnieją szczególne powiązania i dlatego kwota prowizji płacona za taką
działalność przekracza kwotę, którą płatnik i właściciel uzgodniliby bez tych
powiązań, to postanowienia niniejszego artykułu stosuje się tylko do tej
ostatniej wymienionej kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega
opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego Umawiającego się Państwa i z
uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 14
Zyski ze sprzedaży majątku
1. Zyski osiągnięte przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego,
o którym mowa w artykule 6, a położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą
być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część
majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w
drugim Umawiającym się Państwie, albo z przeniesienia tytułu własności majątku
ruchomego należącego do stałej placówki, którą osoba zamieszkała w Umawiającym
się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania wolnego
zawodu, łącznie z zyskami osiągniętymi z przeniesienia tytułu własności takiego
zakładu (odrębnie albo razem z całym przedsiębiorstwem) lub takiej stałej
placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
3. Zyski osiągnięte z przeniesienia tytułu własności statków, statków
powietrznych, barek, pojazdów kolejowych lub drogowych, eksploatowanych w
transporcie międzynarodowym, lub majątku ruchomego związanego z eksploatacją
takich środków transportu podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się
Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
4. Zyski z przeniesienia tytułu własności jakiegokolwiek majątku innego niż
wymieniony w ustępach 1, 2 i 3 tego artykułu podlegają opodatkowaniu tylko w tym
Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce
zamieszkania lub siedzibę.
Artykuł 15
Wolne zawody
1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym
charakterze podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Dochód taki, z wyjątkiem
postanowień ustępu 2 tego artykułu, będzie zwolniony od opodatkowania w drugim
Umawiającym się Państwie.
2. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie z wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym
charakterze w drugim Umawiającym się Państwie może być opodatkowany w tym drugim
Państwie, jeżeli osoba ta przebywa w tym drugim Państwie przez okres lub okresy
przekraczające łącznie 183 dni w roku kalendarzowym, niezależnie od tego, czy
osoba taka posiada stałą placówkę w tym drugim Państwie.
3. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną
działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak
również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów,
architektów oraz dentystów i księgowych.
Artykuł 16
Praca najemna
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułów 17, 19, 20 i 21 niniejszej umowy,
płace, uposażenia i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce
zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają
opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim
Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to wypłacane za nią
wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1 tego artykułu, wynagrodzenie, które
osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy
najemnej wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu
tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:
a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające
łącznie 183 dni w roku kalendarzowym, i
b) wynagrodzenie jest wypłacane przez osobę lub w imieniu osoby, która nie ma
miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
c) wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą
pracodawca posiada w drugim Państwie.
3. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu, wynagrodzenia,
otrzymywane przez osobę z tytułu pracy najemnej, wykonywanej na pokładzie
statku, statku powietrznego lub na pojazdach kolejowych lub drogowych
eksploatowanych w transporcie międzynarodowym lub na pokładzie barki w
transporcie śródlądowym, mogą być opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w
którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
Artykuł 17
Wynagrodzenia dyrektorów
Wynagrodzenia i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce zamieszkania
w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej
spółki mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane
w tym drugim Państwie.
Artykuł 18
Artyści i sportowcy
1. Bez względu na postanowienia artykułów 15 i 16 niniejszej umowy, dochód
uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z
tytułu działalności artystycznej osobiście wykonywanej w drugim Umawiającym się
Państwie w charakterze na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub
telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca może być opodatkowany w tym drugim
Państwie.
2. Jeżeli dochód mający związek z osobiście wykonywaną działalnością takiego
artysty lub sportowca nie jest wypłacany temu artyście lub sportowcowi, lecz
innej osobie, to dochód taki - bez względu na postanowienia artykułów 7, 15 i 16
- będzie opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego
artysty lub sportowca jest wykonywana.
3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 tego artykułu, dochód, o którym
mowa w tym artykule, będzie zwolniony do opodatkowania w tym Umawiającym się
Państwie, w którym działalność artysty lub sportowca jest wykonywana, jeżeli ta
działalność jest finansowana w istotnym stopniu z funduszów publicznych tego
Państwa lub drugiego Państwa albo jeżeli działalność ta jest wykonywana w ramach
umowy lub porozumienia o współpracy kulturalnej między rządami Umawiających się
Państw.
Artykuł 19
Emerytury
Z uwzględnieniem postanowień artykułu 20 ustęp 2, emerytury i inne podobne
świadczenia z tytułu poprzedniej pracy najemnej, wypłacane osobie mającej
miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w
tym Umawiającym się Państwie, w którym odbiorca emerytury posiada miejsce
zamieszkania.
Artykuł 20
Funkcje publiczne
1. Wynagrodzenie, inne niż emerytura, wypłacane przez Umawiające się Państwo,
jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie fizycznej z tytułu usług
świadczonych na rzec tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy
lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jednakże wynagrodzenie
takie będzie opodatkowane tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli usługi
te są świadczone w tym Państwie, a osoba otrzymująca takie wynagrodzenie ma
miejsce zamieszkania w tym drugim Umawiającym się Państwie oraz osoba ta:
a) jest obywatelem tego Państwa lub
b) nie stała się osobą mającą miejsce zamieszkania z tym Państwie wyłącznie w
celu świadczenia tych usług.
2. Jakakolwiek emerytura, wypłacana przez Umawiające się Państwo, jego jednostkę
terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez to Państwo,
jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie fizycznej z tytułu usług
świadczonych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy
lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jednakże taka emerytura
podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba ją
otrzymująca jest obywatelem tego Państwa i posiada w nim miejsce zamieszkania.
3. Postanowienia artykułów 16, 17 i 19 mają zastosowanie do wynagrodzeń i
emerytur z tytułu usług świadczonych w związku z działalnością gospodarczą
Umawiającego się Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej.
Artykuł 21
Studenci i praktykanci
Należności otrzymywane przez studenta, stypendystę, praktykanta, który posiada
lub posiadał bezpośrednio przed przybyciem do Umawiającego się Państwa miejsce
zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie i który przebywa w pierwszym
wymienionym Państwie wyłącznie w celu kształcenia lub odbywania praktyki, nie
będą opodatkowane w tym Państwie przez okres nie przekraczający sześciu lat, pod
warunkiem że należności takie pochodzą ze źródła spoza tego Państwa.
Artykuł 22
Profesorowie i pracownicy naukowo-badawczy
1. Osoba fizyczna, która przebywa czasowo w Umawiającym się Państwie w celu
nauczania lub prowadzenia prac badawczych w uniwersytecie, szkole pomaturalnej
bądź innej placówce oświatowej, a która ma lub bezpośrednio przed tą wizytą
miała miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, będzie zwolniona
od opodatkowania w pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie z tytułu
wynagrodzenia za nauczanie lub prowadzenie prac badawczych, jeżeli okres pobytu
tej osoby nie przekracza dwu lat, licząc od dnia jej pierwszego przyjazdu w tym
celu.
2. Postanowienia niniejszego artykułu nie mają zastosowania do dochodów z tytułu
prac badawczych, jeżeli takie prace są podejmowane nie w interesie publicznym,
ale głównie dla prywatnej korzyści określonej osoby lub określonych osób.
Artykuł 23
Inne dochody
1. Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie,
które nie zostały wymienione w poprzednich artykułach niniejszej umowy,
podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
2. Postanowień ustępu 1 nie stosuje się do dochodu nie będącego dochodem z
majątku nieruchomego określonego w artykule 6 ustęp 2, jeżeli osoba uzyskująca
taki dochód, posiadająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą
przez zakład tam położony lub wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w
oparciu o stałą placówkę tam położoną i gdy prawa lub dobra, z których tytułu
wypłacany jest dochód, są rzeczywiście związane z działalnością takiego zakładu
lub stałej placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji,
stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 15.
Artykuł 24
Majątek
1. Majątek nieruchomy, określony w artykule 6, który jest własnością osoby
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, a położony
w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Majątek ruchomy, stanowiący część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo
Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, lub majątek
ruchomy należący do stałej placówki, którą osoba, mająca miejsce zamieszkania w
Umawiającym się Państwie, posiada w drugim Umawiającym się Państwie w celu
wykonywania wolnego zawodu, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
3. Majątek, który stanowią statki, pojazdy drogowe lub kolejowe, lub statki
powietrzne, eksploatowane w komunikacji międzynarodowej, oraz barki w żegludze
śródlądowej, jak również majątek ruchomy służący do eksploatacji takich statków,
statków powietrznych, pojazdów kolejowych lub drogowych i barek podlega
opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się
miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
4. Wszelkie inne części majątku osoby, mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie, będą opodatkowane tylko w tym Państwie.
Artykuł 25
Postanowienia o unikaniu podwójnego opodatkowania
1. W przypadku osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce,
podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący:
a) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód,
który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w
Rumunii, to Polska zwolni, z uwzględnieniem postanowień pod literą b), taki
dochód lub majątek od opodatkowania. Polska przy obliczaniu podatku od
pozostałego dochodu lub majątku tej osoby może zastosować stawkę podatkową,
która byłaby zastosowana, gdyby zwolniony dochód nie był zwolniony od
opodatkowania;
b) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód,
który zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11, 12 i 13 może być opodatkowany
w Rumunii, to Polska zezwoli na odliczenie od podatku dochodowego tej osoby
kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Rumunii. Jednakże takie odliczenie nie może
przekroczyć tej części podatku, jaka została obliczona przed dokonaniem
odliczenia i która odpowiednio przypada na dochód, który może być opodatkowany w
Rumunii.
2. W przypadku osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rumunii,
podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący:
a) podatki płacone przez osoby mające miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Rumunii z tytułu dochodu lub majątku podlegającego zgodnie z postanowieniami
niniejszej umowy opodatkowaniu w Polsce, będą odliczane od podatków rumuńskich
zgodnie z rumuńskim ustawodawstwem podatkowym;
b) jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu
lub majątku, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która
odpowiednio przypada na dochód, który może być opodatkowany w Polsce.
Artykuł 26
Równe traktowanie
1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w Umawiającym się
Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub
bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub
mogą być poddani w tych samych okolicznościach obywatele tego drugiego Państwa.
Niniejsze postanowienie stosuje się również, bez względu na postanowienia
artykułu 1, do osób, które nie mają miejsca zamieszkania lub siedziby w jednym
lub w obu Umawiających się Państwach.
2. Opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa
posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie może być w tym drugim Państwie
mniej korzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa
prowadzących taką samą działalność. Postanowienie to nie może być rozumiane jako
zobowiązujące Umawiające się Państwo do udzielania osobom mającym miejsce
zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie jakichkolwiek osobistych
zwolnień, ulg i obniżek dla celów podatkowych z uwagi na stan cywilny i
rodzinny, których udziela się osobom mającym miejsce zamieszkania na jego
terytorium.
3. Z wyjątkiem przypadku stosowania postanowień artykułu 9, artykułu 11 ustęp 7
lub artykułu 12 ustęp 6 i artykułu 13 niniejszej umowy, odsetki, należności
licencyjne, prowizja i inne koszty ponoszone przez przedsiębiorstwo Umawiającego
się Państwa na rzecz osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim
Umawiającym się Państwie są odliczane przy określaniu podlegających
opodatkowaniu zysków tego przedsiębiorstwa na takich samych warunkach, jakby
były one płacone na rzecz osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym
pierwszym wymienionym Państwie. Podobnie długi przedsiębiorstwa Umawiającego się
Państwa, zaciągnięte wobec osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w
drugim Umawiającym się Państwie, są odliczane przy określaniu podlegającego
opodatkowaniu majątku tego przedsiębiorstwa na takich samych warunkach, jakby
były one zaciągnięte wobec osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym
pierwszym wymienionym Państwie.
4. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których majątek jest własnością w
całości lub w części jednej lub więcej osób mających miejsce zamieszkania lub
siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie albo jest przez te osoby kontrolowany
bezpośrednio lub pośrednio, nie mogą być w pierwszym Umawiającym się Państwie
poddane ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub
bardziej uciążliwe aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są
lub mogą być poddane przedsiębiorstwa pierwszego wymienionego Państwa.
5. Postanowienia niniejszego artykułu mają zastosowanie, bez względu na
postanowienia artykułu 2 niniejszej umowy, do wszystkich podatków bez względu na
ich rodzaj i nazwę.
Artykuł 27
Procedura wzajemnego porozumiewania się
1. Jeżeli osoba jest zdania, że czynności jednego lub obu Umawiających się
Państw wprowadziły lub wprowadzą dla niej opodatkowanie, które jest niezgodne z
postanowieniami niniejszej umowy, to może ona, niezależnie od środków
odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją
sprawę właściwej władzy tego Umawiającego się Państwa, w którym ma ona miejsce
zamieszkania lub siedzibę, lub jeżeli w danej sprawie mają zastosowanie
postanowienia artykułu 26 ustęp 1 - właściwej władzy Umawiającego się Państwa,
którego jest obywatelem. Sprawa powinna być przedstawiona w ciągu trzech lat,
licząc od pierwszego urzędowego zawiadomienia o czynności pociągającej za sobą
opodatkowanie niezgodne z postanowieniami niniejszej umowy.
2. Właściwa władza, jeżeli uzna zarzut za uzasadniony, ale nie może sama
spowodować zadowalającego rozwiązania, podejmie starania, aby przypadek ten
uregulować w drodze wzajemnego porozumienia z właściwą władzą drugiego
Umawiającego się Państwa, tak aby uniknąć opodatkowania niezgodnego z niniejszą
umową.
3. Właściwe władze Umawiających się Państw będą czynić starania, aby w drodze
wzajemnego porozumienia usuwać trudności lub wątpliwości, które mogą powstawać
przy interpretacji lub stosowaniu niniejszej umowy. Mogą one również konsultować
się wzajemnie w celu zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu w przypadkach, które
nie są uregulowane w niniejszej umowie.
4. Właściwe władze Umawiających się Państw mogą porozumiewać się bezpośrednio
lub pośrednio w celu osiągnięcia porozumienia w sprawach objętych
postanowieniami poprzednich ustępów. Jeżeli w celu osiągnięcia porozumienia
istnieje potrzeba bezpośredniej wymiany opinii, może to nastąpić w ramach
komisji złożonej z przedstawicieli właściwych władz Umawiających się Państw.
Artykuł 28
Wymiana informacji
1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały informacje, konieczne
do stosowania postanowień niniejszej umowy, a także informacje o ustawodawstwach
wewnętrznych Umawiających się Państw, dotyczących podatków objętych niniejszą
umową, w takim zakresie, w jakim opodatkowanie, które ono przewiduje, nie jest
sprzeczne z umową. Wymiana informacji nie jest ograniczona postanowieniami
artykułu 1. Wszelkie informacje uzyskane przez Umawiające się Państwo będą
stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak informacje uzyskane przy
zastosowaniu ustawodawstwa wewnętrznego tego Państwa, i będą udzielane tylko
osobom lub władzom (w tym również sądom albo organom administracyjnym)
zajmującym się ustalaniem, poborem albo ściąganiem podatków, których dotyczy
umowa, lub organom rozpatrującym środki odwoławcze w sprawach tych podatków.
Wyżej wymienione osoby lub władze będą wykorzystywać informacje tylko w tych
celach. Mogą one udostępnić te informacje w postępowaniu sądowym lub do
wydawania orzeczeń. Uzyskana informacja będzie traktowana jako tajna, jeżeli
zażąda tego Umawiające się Państwo, które ją przekazało.
2. Postanowienia ustępu 1 tego artykułu nie mogą być w żadnym przypadku
interpretowane tak, jak gdyby zobowiązywały właściwe władze Umawiających się
Państw do:
a) stosowania środków administracyjnych, które nie są zgodne z ustawodawstwem
lub praktyką administracyjną tego lub drugiego Umawiającego się Państwa;
b) udzielania informacji, których uzyskanie nie byłoby możliwe na podstawie
własnego ustawodawstwa albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego
lub drugiego Umawiającego się Państwa;
c) udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę urzędową, handlową,
gospodarczą, lub informacji, których udzielanie sprzeciwiałoby się porządkowi
publicznemu.
Artykuł 29
Przedstawiciele dyplomatyczni i urzędnicy konsularni
Postanowienia niniejszej umowy nie naruszają przywilejów podatkowych,
przysługujących przedstawicielom dyplomatycznym lub urzędnikom konsularnym na
podstawie ogólnych zasad prawa międzynarodowego lub postanowień umów
szczególnych.
Artykuł 30
Wejście w życie
1. Umawiające się Państwa przekażą sobie wzajemnie noty o spełnieniu wymogów
konstytucyjnych niezbędnych do wejścia w życie niniejszej umowy.
2. Niniejsza umowa wejdzie w życie po upływie sześćdziesięciu dni, licząc od
daty noty późniejszej, o której mowa w ustępie 1, i jej postanowienia będą miały
zastosowanie:
a) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła - do dochodów uzyskanych dnia
1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym
niniejsza umowa weszła w życie;
b) w odniesieniu do innych podatków od dochodu i majątku - do podatków należnych
za każdy rok podatkowy rozpoczynający się dnia 1 stycznia lub po tym dniu w roku
kalendarzowym, następującym bezpośrednio po roku, w którym umowa weszła w życie.
3. W pierwszym dniu stosowania niniejszej umowy przestaną obowiązywać w
stosunkach wzajemnych między Rumunią a Rzecząpospolitą Polską postanowienia
wielostronnego Porozumienia o unikaniu podwójnego opodatkowania dochodu i
majątku osób fizycznych, podpisanego w Miszkolcu dnia 27 maja 1977 r., oraz
wielostronnego Porozumienia o unikaniu podwójnego opodatkowania dochodu i
majątku osób prawnych, podpisanego w Ułan Bator dnia 19 maja 1979 r.
Artykuł 31
Wypowiedzenie
Niniejsza umowa pozostanie w mocy do czasu wypowiedzenia jej przez Umawiające
się Państwo. Każde z Umawiających się Państw może wypowiedzieć niniejszą umowę,
przekazując w drodze dyplomatycznej notyfikację o wypowiedzeniu co najmniej
sześć miesięcy przed końcem roku kalendarzowego rozpoczynającego się po upływie
pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszej umowy.
W takim wypadku umowa przestanie obowiązywać:
a) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła - do dochodów uzyskanych dnia
1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym
przekazano notyfikację o wypowiedzeniu,
b) w odniesieniu do innych podatków od dochodu i majątku - do podatków należnych
za każdy rok podatkowy rozpoczynający się dnia 1 stycznia lub po tym dniu w roku
kalendarzowym następującym po roku, w którym przekazano notyfikację o
wypowiedzeniu.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni, podpisali niniejszą
umowę.
Sporządzono w Warszawie w dwóch egzemplarzach dnia 23 czerwca 1994 r. w językach
polskim, rumuńskim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo
autentyczne. W przypadku rozbieżności przy interpretacji, tekst angielski będzie
rozstrzygający.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej: A. Olechowski
Z upoważnienia Rządu Rumunii: T. Melescanu
PROTOKÓŁ
do umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Rumunii w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania
w zakresie podatków od dochodu i majątku.
Podpisując Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Rumunii w
sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylania się od
opodatkowania, sygnatariusze, należycie upoważnieni przez swoje Rządy,
uzgodnili, co następuje:
Postanowień artykułu 13 ustęp 2 nie stosuje się dopóty, dopóki Polska nie
wprowadzi do swojego ustawodawstwa podatku od prowizji, płaconego przez osoby
nie mające na jej terytorium miejsca zamieszkania lub siedziby, a prowizja
podlega opodatkowaniu tylko w miejscu zamieszkania lub siedziby właściciela
prowizji.
Niniejszy protokół stanowi integralną część wyżej wymienionej umowy.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni, podpisali niniejszy
protokół.
Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Warszawie dnia 23 czerwca 1994 r. w językach
polskim, rumuńskim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo
autentyczne. W przypadku rozbieżności przy interpretacji, tekst angielski będzie
rozstrzygający.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej: A. Olechowski
Z upoważnienia Rządu Rumunii: T. Melescanu
Po zapoznaniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 6 września 1994 r.
Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 2 sierpnia 1995 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się
od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w
Warszawie dnia 23 czerwca 1994 r.
(Dz. U. Nr 109, poz. 531)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 30 ustęp 2 Umowy
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w
zakresie podatków od dochodu i majątku dokonane zostały przewidziane w tym
artykule notyfikacje i w związku z powyższym umowa wchodzi w życie dnia 15
września 1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii o współpracy w zakresie
nauki, szkolnictwa i kultury,
sporządzona w Warszawie dnia 23 czerwca 1994 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 109, poz. 532)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 23 czerwca 1994 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii o współpracy w zakresie nauki,
szkolnictwa i kultury w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii o współpracy w zakresie
nauki, szkolnictwa i kultury
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Rumunii, zwane dalej Stronami:
- nawiązując do Układu między Rzeczpospolitą Polską i Rumunią o przyjaznych
stosunkach i współpracy, podpisanego w Bukareszcie dnia 25 stycznia 1993 r.,
- dążąc do rozwoju i umocnienia współpracy w zakresie nauki, szkolnictwa,
kultury, środków masowego przekazu i sportu oraz w innych pokrewnych
dziedzinach,
- pragnąc przyczynić się do lepszego wzajemnego zrozumienia między obywatelami
obu Państw,
- zgodnie z postanowieniami Aktu końcowego Konferencji Bezpieczeństwa i
Współpracy w Europie oraz Paryskiej karty Nowej Europy,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Strony będą rozwijać współpracę w zakresie nauki, szkolnictwa, kultury i sportu
oraz w innych dziedzinach pokrewnych. Strony będą umożliwiać wymianę materiałów
i dokumentacji oraz ułatwiać kontakty między zainteresowanymi instytucjami i
osobami prywatnymi.
Artykuł 2
Strony będą popierać bezpośrednią współpracę między akademiami nauk oraz innymi
instytucjami naukowymi i naukowcami obu Państw.
Artykuł 3
Strony będą dążyć do zawarcia odrębnej umowy w zakresie nauki i techniki.
Artykuł 4
Strony będą popierać współpracę i wymianę doświadczeń w zakresie szkolnictwa
przez:
a) wymianę profesorów akademickich i innych specjalistów w celu prowadzenia
wykładów i badań naukowych;
b) popieranie bezpośredniej współpracy między placówkami oświatowymi wszystkich
szczebli;
c) udostępnianie, w miarę możliwości, miejsc i stypendiów na studia
uniwersyteckie, doktoranckie i podyplomowe w dziedzinach uzgodnionych przez obie
Strony;
d) popieranie i ułatwianie obywatelom obu Państw studiowania literatury i języka
drugiej Strony przez tworzenie katedr i lektoratów w swoich uczelniach wyższych
i placówkach oświatowych, wysyłanie wykładowców, wymianę książek i publikacji
specjalistycznych, udział w kursach letnich;
e) podejmowanie wspólnych przedsięwzięć, w tym przekazywanie materiałów i
dokumentacji, mających na celu prawidłowe przedstawianie w podręcznikach
szkolnych i uniwersyteckich historii, geografii i życia społeczno-gospodarczego
obu Państw.
Strony są zgodne co do tego, aby w duchu niniejszej umowy współpraca w zakresie
szkolnictwa objęła różnorodne struktury systemów oświatowych obu Państw.
Artykuł 5
Strony będą dążyć do wzajemnego uznawania świadectw, dyplomów, stopni oraz
tytułów akademickich nadawanych przez ich placówki oświatowe i naukowe. Warunki
i tryb wzajemnego uznawania będą przedmiotem oddzielnego porozumienia.
Artykuł 6
Strony będą sprzyjać wzajemnemu zrozumieniu wartości kultury i sztuki obu
narodów przez:
a) wymianę twórców i wykonawców, zarówno profesjonalistów jak i amatorów, oraz
innych osób działających w dziedzinach objętych niniejszą umową;
b) organizowanie przez jedną ze Stron na terytorium drugiej Strony imprez
kulturalnych i artystycznych, takich jak wystawy, pokazy filmów, programy
radiowe i telewizyjne, wystawianie sztuk teatralnych, organizowanie festiwali
muzycznych i tanecznych, w tym także na warunkach komercyjnych;
c) współpracę muzeów i bibliotek;
d) wymianę publikacji z zakresu kultury i sztuki między placówkami kulturalnymi
- filmów, książek, czasopism, nagrań i wydawnictw muzycznych, płyt i kaset;
e) współpracę między wydawnictwami, w tym dystrybucję i sprzedaż książek;
f) wspólne organizowanie imprez kulturalnych (wystaw, sympozjów itp.);
g) uwzględnianie utworów dramatycznych i muzycznych autorów drugiej Strony w
repertuarze własnych placówek kulturalnych;
h) popieranie tłumaczeń i publikacji ważnych dzieł naukowych i literackich
autorów drugiej Strony i upowszechnianie ich na własnym terytorium.
Artykuł 7
Strony zobowiązują się do właściwej ochrony własności intelektualnej, zgodnie z
przepisami obowiązującymi w państwach członkowskich Unii Europejskiej.
Artykuł 8
Strony będą popierać i ułatwiać współpracę między stowarzyszeniami i fundacjami
działającymi w obu państwach na rzecz rozwoju różnych dziedzin sztuki.
Artykuł 9
Doceniając rolę, jaką spełniają obywatele rumuńscy narodowości polskiej w
Rumunii oraz obywatele polscy narodowości rumuńskiej w Rzeczypospolitej Polskiej
w rozwoju stosunków między oboma Państwami, Strony będą popierać działania
umożliwiające swobodny dostęp do wychowania i kultury w językach ojczystych oraz
będą sprzyjać, na zasadzie wzajemności, zachowaniu języka, tradycji i tożsamości
kulturowej tych obywateli.
Artykuł 10
Strony będą popierać wzajemne zapraszanie osobistości z dziedziny nauki,
szkolnictwa, kultury i sztuki drugiej Strony do udziału w spotkaniach,
konferencjach, festiwalach i innych międzynarodowych imprezach organizowanych na
terytorium jednej ze Stron.
Artykuł 11
Strony zobowiązują się do wzajemnej pomocy w zakresie ochrony, konserwacji i
zapewnienia integralności dziedzictwa kulturalnego.
Artykuł 12
Strony uzgadniają, że dobra kultury nielegalnie wywiezione z terytorium jednej
ze Stron i nielegalnie wwiezione na terytorium drugiej Strony podlegają
zwrotowi.
Artykuł 13
Strony będą popierać bezpośrednią współpracę między swoimi komitetami narodowymi
do spraw UNESCO oraz ich stałymi przedstawicielami w UNESCO, a także współpracę
Stron na forum organizacji międzynarodowych w zakresie kultury.
Artykuł 14
Strony będą popierać jak najszerszą współpracę między archiwami obu Państw,
zapewniając przedstawicielom drugiej Strony dostęp do odpowiednich źródeł,
zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym.
Artykuł 15
Strony będą popierać współpracę między agencjami prasowymi, redakcjami gazet i
czasopism, stowarzyszeniami dziennikarzy i reporterów.
Artykuł 16
Strony będą popierać współpracę w dziedzinie audiowizualnej przez wymianę
audycji i programów radiowych i telewizyjnych, a także przez wymianę
specjalistów i dziennikarzy.
Artykuł 17
Strony będą popierać współpracę między instytucjami wyspecjalizowanymi w
prezentacji i koprodukcji filmów oraz udział w międzynarodowych festiwalach
filmowych organizowanych na terytorium drugiej Strony.
Artykuł 18
Strony będą popierać rozwój kontaktów między organizacjami i stowarzyszeniami
młodzieżowymi oraz instytucjami prowadzącymi działalność w tej dziedzinie.
Artykuł 19
Strony będą popierać współpracę w dziedzinie kultury fizycznej i sportu,
realizowaną na podstawie porozumień zawieranych między odpowiednimi
organizacjami.
Artykuł 20
Strony będą popierać rozwój współpracy w dziedzinie turystyki.
Artykuł 21
Strony będą popierać bezpośrednie kontakty i współpracę w dziedzinie ochrony
zdrowia i nauk medycznych.
Artykuł 22
Strony będą się wzajemnie informować o imprezach naukowych, kulturalnych,
artystycznych, sportowych i innych, organizowanych w Rzeczypospolitej Polskiej i
Rumunii, umożliwiając wzajemny udział w nich swoich przedstawicieli.
Artykuł 23
Strony będą popierać współpracę kulturalną, oświatową i sportowo-turystyczną na
szczeblu terenowym.
Artykuł 24
W celu realizacji niniejszej umowy Strony będą zawierać okresowe programy
współpracy i wymiany na szczeblu rządowym i/lub ministerialnym, w których
uzgodnią konkretne przedsięwzięcia i warunki finansowe.
Artykuł 25
Niniejsza umowa nie narusza zobowiązań wynikających z innych umów zawartych
między Stronami.
Artykuł 26
Niniejsza umowa podlega przyjęciu, zgodnie z prawem każdej ze Stron, co zostanie
stwierdzone w drodze notyfikacji. Umowa wejdzie w życie po upływie 30 dni od
dnia otrzymania noty późniejszej.
Artykuł 27
Niniejsza umowa zawarta jest na okres pięciu lat. Ulega ona automatycznemu
przedłużaniu na dalsze pięcioletnie okresy, jeżeli żadna ze Stron nie wypowie
jej w drodze notyfikacji na sześć miesięcy przed upływem danego okresu.
W przypadku wypowiedzenia niniejszej umowy, zgodnie z postanowieniami powyższej
klauzuli, wszelkie programy wymiany będące w toku realizacji zostaną
doprowadzone do końca.
Artykuł 28
Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy traci moc Umowa o współpracy
kulturalnej i naukowej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem
Rumuńskiej Republiki Ludowej, podpisana w Warszawie dnia 26 listopada 1964 r.
Sporządzono w Warszawie dnia 23 czerwca 1994 r. w dwóch oryginalnych
egzemplarzach, każdy w językach polskim i rumuńskim, przy czym oba teksty mają
jednakową moc.
Po zapoznaniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 6 września 1994 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 9 sierpnia 1995 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Rumunii o współpracy w zakresie nauki, szkolnictwa i kultury, sporządzonej w
Warszawie dnia 23 czerwca 1994 r.
(Dz. U. Nr 109, poz. 533)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 26 Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii o współpracy w zakresie nauki,
szkolnictwa i kultury, sporządzonej w Warszawie dnia 23 czerwca 1994 r.,
dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z powyższym
umowa weszła w życie dnia 1 marca 1995 r.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską o pomocy prawnej i stosunkach
prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych, pracowniczych i karnych,
sporządzona w Rydze dnia 23 lutego 1994 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 110, poz. 534)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 23 lutego 1994 r. w Rydze sporządzona została Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską o pomocy prawnej i stosunkach
prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych, pracowniczych i karnych w
następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską o pomocy prawnej i stosunkach
prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych, pracowniczych i karnych
Rzeczpospolita Polska i Republika Łotewska,
przywiązując duże znaczenie do rozwoju wzajemnej współpracy w zakresie pomocy
prawnej i stosunków prawnych,
uzgodniły, co następuje:
CZĘŚĆ PIERWSZA
Postanowienia ogólne
Artykuł 1
Ochrona prawna
1. Obywatele jednej Umawiającej się Strony korzystają na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony z takiej samej ochrony prawnej w sprawach osobistych i
majątkowych, jaka przysługuje obywatelom drugiej Umawiającej się strony.
2. Obywatele jednej Umawiającej się Strony mają prawo swobodnego i
nieskrępowanego zwracania się do sądów i prokuratur, zwanych dalej "organami
wymiaru sprawiedliwości", i innych organów drugiej Umawiającej się Strony,
właściwych w sprawach cywilnych, rodzinnych, pracowniczych i karnych,
występowania przed nimi, wytaczania powództw, składania wniosków, jak również
dokonywania innych czynności procesowych na tych samych warunkach, co obywatele
tej Umawiającej się Strony.
3. Postanowienia niniejszej umowy dotyczące obywateli Umawiających się Stron
stosuje się odpowiednio do osób prawnych utworzonych zgodnie z prawem tej
Umawiającej się Strony, na której terytorium mają swoją siedzibę.
Artykuł 2
Udzielanie pomocy prawnej
1. Organy wymiaru sprawiedliwości Umawiających się Stron udzielają sobie
wzajemnie pomocy prawnej w sprawach cywilnych, rodzinnych, pracowniczych i
karnych, zgodnie z niniejszą umową.
2. Organy wymiaru sprawiedliwości udzielają pomocy prawnej również innym organom
Umawiających się Stron w sprawach wymienionych w ustępie 1.
3. Inne organy właściwe w sprawach wymienionych w ustępie 1 przekazują wnioski o
udzielenie pomocy prawnej za pośrednictwem organów wymiaru sprawiedliwości.
Artykuł 3
Zakres pomocy prawnej
Pomoc prawna obejmuje dokonywanie czynności procesowych przewidzianych przez
prawo wezwanej Umawiającej się Strony, a w szczególności przesłuchiwanie stron,
pokrzywdzonych, podejrzanych, oskarżonych, świadków i biegłych, sporządzanie
opinii, oględziny, wydawanie dowodów rzeczowych, doręczanie i przesyłanie
dokumentów oraz przesyłanie informacji o karalności.
Artykuł 4
Tryb porozumiewania się
1. W sprawach o udzielenie pomocy prawnej organy wymiaru sprawiedliwości
Umawiających się Stron porozumiewają się za pośrednictwem: w Rzeczpospolitej
Polskiej - Ministerstwa Sprawiedliwości, w Republice Łotewskiej - Ministerstwa
Sprawiedliwości i Prokuratury.
2. Organy centralne Umawiających się Stron, o których mowa w ustępie 1, mogą
zawrzeć dodatkowe porozumienie, że organy wymiaru sprawiedliwości porozumiewają
się bezpośrednio.
Artykuł 5
Język w obrocie prawnym
1. Wnioski o udzielenie pomocy prawnej sporządza się w języku urzędowym Strony
wzywającej, dołączając tłumaczenie na język urzędowy Strony wezwanej lub na
język angielski albo rosyjski.
2. Przy wykonywaniu pomocy prawnej dokumenty sporządza się w języku urzędowym
Strony wezwanej, dołączając tłumaczenie na język urzędowy Strony wzywającej lub
na język angielski albo rosyjski.
3. Jeżeli według postanowień niniejszej umowy wymagane jest dołączenie do
przesyłanych pism ich tłumaczenia, tłumaczenia te powinny być poświadczone przez
tłumacza przysięgłego, notariusza, właściwy organ lub przedstawicielstwo
dyplomatyczne albo urząd konsularny.
Artykuł 6
Sporządzanie pism
Pisma sporządzane na podstawie niniejszej umowy przez organy jednej z
Umawiających się Stron powinny być opatrzone pieczęcią urzędową właściwego
organu i podpisem uprawnionej osoby.
Artykuł 7
Forma wniosku o udzielenie pomocy prawnej
1. Wniosek o udzielenie pomocy prawnej powinien zawierać:
1) oznaczenie organu wzywającego,
2) oznaczenie organu wezwanego,
3) oznaczenie sprawy, w której występuje się o udzielenie pomocy prawnej,
4) imiona i nazwiska, obywatelstwo, zawód, miejsce zamieszkania lub pobytu stron
albo innych osób, w sprawie których wystąpiono z wnioskiem, a co do osób
prawnych - ich nazwę i siedzibę,
5) imiona, nazwiska i adresy przedstawicieli osób,
6) treść wniosku, a w sprawach karnych - dodatkowo opis i kwalifikację prawną
popełnionego czynu przestępnego.
2. Do wniosków o udzielenie pomocy prawnej mogą być używane druki w językach
polskim i łotewskim, które zostaną uzgodnione przez organy centralne
Umawiających się Stron.
Artykuł 8
Tryb wykonywania wniosku
1. Przy wykonywaniu wniosku o udzielenie pomocy prawnej organ wezwany stosuje
przepisy prawne swego państwa. Zastosuje on jednak na wniosek organu wzywającego
przepisy procesowe Strony wzywającej, jeżeli nie jest to sprzeczne z prawem
wezwanej Umawiającej się Strony.
2. Jeżeli organ wezwany nie jest właściwy do wykonania wniosku, przekazuje
wniosek organowi właściwemu, zawiadamiając o tym organ wzywający.
3. Organ wezwany zawiadamia organ wzywający o terminie i miejscu wykonania
wniosku, jeżeli zwrócił się o to organ wzywający.
4. Po wykonaniu wniosku organ wezwany przesyła dokumenty organowi wzywającemu;
jeżeli wniosek nie może być wykonany, organ wezwany zwraca wniosek organowi
wzywającemu, zawiadamiając o przyczynie niewykonania wniosku.
5. Jeżeli adres osoby, której dotyczy wniosek, jest niedokładny lub nie znany,
organ wezwany podejmie odpowiednie czynności zmierzające do jego ustalenia.
Artykuł 9
Doręczanie dokumentów
Organ wezwany doręcza dokumenty zgodnie z przepisami prawnymi obowiązującymi w
jego państwie, jeżeli doręczane dokumenty zostały sporządzone w języku urzędowym
Strony wezwanej albo jeżeli dołączono uwierzytelnione tłumaczenie na język tej
Strony. Jeżeli dokumenty nie zostały sporządzone w języku Strony wezwanej ani
nie dołączono tłumaczenia, doręcza się je adresatowi, jeżeli zgadza się
dobrowolnie je przyjąć.
Artykuł 10
Dowód doręczenia
Dowodem doręczenia jest potwierdzenie odbioru, opatrzone datą doręczenia,
podpisami odbiorcy i doręczającego oraz pieczęcią organu doręczającego, albo
zaświadczenie organu doręczającego stwierdzające datę, miejsce i sposób
doręczenia. Jeżeli pismo doręczono w dwóch egzemplarzach, potwierdzenie odbioru
można również umieścić na jednym z tych egzemplarzy.
Artykuł 11
Doręczanie dokumentów i przesłuchiwanie obywateli przez przedstawicielstwa
dyplomatyczne lub urzędy konsularne
Umawiające się Strony są uprawnione do doręczania dokumentów własnym obywatelom
i ich przesłuchiwania za pośrednictwem swych przedstawicielstw dyplomatycznych
lub urzędów konsularnych. W tych wypadkach nie można stosować środków przymusu.
Artykuł 12
Wezwanie świadka, pokrzywdzonego lub biegłego oraz ich ochrona
1. Jeżeli organ wymiaru sprawiedliwości jednej Umawiającej się Strony uzna, że
zachodzi potrzeba osobistego stawiennictwa świadka lub biegłego, przebywającego
na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, zwróci się do właściwego organu
wymiaru sprawiedliwości tej Umawiającej się Strony o doręczenie wezwania.
2. Wezwanie nie może zawierać zagrożenia zastosowania środków przymusu na
wypadek niestawiennictwa.
3. Świadek lub biegły, bez względu na posiadane obywatelstwo, który stawił się
na wezwanie przed organem wzywającej Umawiającej się Stromy, nie może być na
terytorium tej Strony pociągnięty do odpowiedzialności za przestępstwo lub
wykroczenie ani aresztowany, ani nie może odbywać kary z powodu przestępstwa
będącego przedmiotem postępowania, w związku z którym został wezwany, ani z
powodu innego przestępstwa popełnionego przed przekroczeniem granicy państwowej
wzywającej Umawiającej się Strony albo będącego w związku ze złożeniem zeznania
lub opinii.
4. Świadek lub biegły traci ochronę, jeżeli nie opuści terytorium wzywającej
Umawiającej się Strony w terminie pięciu dni od dnia zawiadomienia go przez
organ wzywający, że jego obecność nie jest już potrzebna. Do tego terminu nie
wlicza się czasu w ciągu którego świadek lub biegły nie mógł opuścić terytorium
wzywającej Umawiającej się Strony bez własnej winy.
5. Świadek lub biegły ma prawo do zwrotu kosztów podróży, pobytu za granicą i
utraconego zarobku, a biegły ponadto prawo do wynagrodzenia za wydanie opinii. W
wezwaniu podaje się rodzaj i wysokość należności, do jakich mają prawo osoby
wezwane. Na ich wniosek wzywająca Umawiająca się Strona udzieli zaliczki na
pokrycie kosztów.
6. Postanowienia ustępów 1-5 stosuje się także do pokrzywdzonego, który ma być
wezwany w celu złożenia zeznań.
Artykuł 13
Uznawanie dokumentów
1. Dokumenty, które sporządził lub uwierzytelnił właściwy organ jednej z
Umawiających się Stron opatrzone pieczęcią urzędową i podpisem osoby
uprawnionej, posiadają moc dowodową na terytorium drugiej Umawiającej się Strony
bez potrzeby legalizacji. Dotyczy to także odpisów i tłumaczeń dokumentów, które
uwierzytelnił właściwy organ.
2. Dokumenty, które na terytorium jednej z Umawiających się Stron traktowane są
jako dokumenty urzędowe, uważane są za takie również na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony.
Artykuł 14
Koszty pomocy prawnej
1. Każda z Umawiających się Stron ponosi koszty powstałe na swym terytorium w
związku z udzieleniem pomocy prawnej.
2. Organ wezwany zawiadamia organ wzywający o wysokości powstałych kosztów.
Jeżeli organ wzywający pobierze należną kwotę od osoby zobowiązanej do jej
zapłacenia, kwota ta przypada tej Umawiającej się Stronie, która ją pobrała.
Artykuł 15
Przekazywanie informacji
1. Organy centralne Umawiających się Stron przekazują sobie wzajemnie ważniejsze
akty ustawodawcze z zakresu prawa cywilnego, rodzinnego, pracy i karnego.
2. Organy centralne Umawiających się Stron udzielają sobie wzajemnie na wniosek,
informacji o swych przepisach prawnych, jak również o praktyce.
Artykuł 16
Przekazywanie przedmiotów i wartości dewizowych
Jeżeli w wykonaniu niniejszej umowy następuje przekazanie przedmiotów lub
wartości dewizowych z terytorium jednej Umawiającej się Strony na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony albo przedstawicielstwu dyplomatycznemu lub
urzędowi konsularnemu drugiej Umawiającej się Strony, odbywa się to z
zachowaniem odpowiednich przepisów prawa tej Umawiającej się Strony, której
organ dokonuje przekazania.
Artykuł 17
Ustalanie adresów i innych danych
1. Organy wymiaru sprawiedliwości Umawiających się Stron udzielają sobie, na
wniosek, pomocy przy ustalaniu adresów osób przebywających na ich terytorium.
2. Jeżeli przed sądem jednej z Umawiających się Stron wszczęte zostanie
postępowanie w sprawie o alimenty od osoby przebywającej na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony, organ wymiaru sprawiedliwości tej Umawiającej się Strony
udzieli, na wniosek, pomocy przy ustalaniu miejsca pracy i wysokości dochodów
osoby zobowiązanej.
Przesyłanie aktów stanu cywilnego i innych dokumentów
Artykuł 18
1. Właściwe organy Umawiających się Stron przesyłają sobie wzajemnie wypisy z
aktów stanu cywilnego, dotyczących obywateli drugiej Umawiającej się Strony.
Bezpłatne przesyłanie tych wypisów następuje niezwłocznie po dokonaniu wpisu w
akcie stanu cywilnego.
2. Postanowienie ustępu 1 stosuje się również w wypadku dokonania w akcie stanu
cywilnego wzmianki dodatkowej, sprostowania lub uzupełnienia. Przesyła się
wówczas wypis z aktu stanu cywilnego z dokonanymi zmianami.
3. Urzędy stanu cywilnego jednej Umawiającej się Strony przesyłają na wniosek
organów wymiaru sprawiedliwości drugiej Umawiającej się Strony również inne
wypisy z aktów stanu cywilnego.
4. Wnioski obywateli jednej Umawiającej się Strony o nadesłanie wypisów z akt
stanu cywilnego można przesyłać bezpośrednio właściwemu urzędowi stanu cywilnego
drugiej Umawiającej się Strony. Dokumenty te wnioskodawca otrzymuje za
pośrednictwem przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego tej
Umawiającej się Strony, której organ wydał te dokumenty, po pobraniu należnej
opłaty.
Artykuł 19
Umawiające się Strony przesyłają sobie wzajemnie odpisy prawomocnych orzeczeń
dotyczących stanu cywilnego obywateli drugiej Umawiającej się Strony.
Artykuł 20
Podania obywateli jednej Umawiającej się Strony o wydanie i nadesłanie
dokumentów dotyczących wykształcenia, stażu pracy i innych dokumentów
dotyczących osobistych lub majątkowych praw i interesów tych obywateli mogą być
przesłane bezpośrednio do właściwych organów drugiej Umawiającej się Strony.
Dokumenty przesyła się obywatelowi za pośrednictwem przedstawicielstwa
dyplomatycznego lub urzędu konsularnego tej Umawiającej się Strony, której organ
dokumenty te wydał. Przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny,
przekazując obywatelowi dokumenty, pobiera opłatę za ich wystawienie.
CZĘŚĆ DRUGA
Sprawy cywilne, rodzinne i pracownicze
Artykuł 21
Postanowienia ogólne
Jeżeli zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy właściwe są organy obu
Umawiających się Stron, a wniosek o wszczęcie postępowania wniesiony został do
organu jednej z nich, wyłączona jest właściwość organu drugiej Umawiającej się
Strony.
Rozdział pierwszy
SPRAWY Z ZAKRESU PRAWA OSOBOWEGO
Artykuł 22
Zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych
1. Zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych osoby fizycznej określa
prawo tej Umawiającej się Strony, której osoba ta jest obywatelem.
2. Zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych osoby prawnej określa prawo
tej Umawiającej się Strony, na której terytorium osoba ta została utworzona.
Ubezwłasnowolnienie całkowite lub częściowe
Artykuł 23
Jeżeli niniejsza umowa nie stanowi inaczej, do ubezwłasnowolnienia właściwy jest
sąd tej Umawiającej się Strony, której obywatelem jest osoba mająca być
ubezwłasnowolniona. Sąd ten stosuje prawo swego państwa.
Artykuł 24
1. Jeżeli sąd jednej Umawiającej się Strony stwierdzi, że zachodzą przesłanki do
ubezwłasnowolnienia obywatela drugiej Umawiającej się Strony, mającego miejsce
zamieszkania na terytorium pierwszej Umawiającej się Strony, zawiadomi o tym
właściwy sąd drugiej Umawiającej się Strony. Jeżeli sąd drugiej Umawiającej się
Strony, po otrzymaniu zawiadomienia, oznajmi, że pozostawia dalsze czynności
sądowi miejsca zamieszkania tej osoby albo nie wypowie się w terminie trzech
miesięcy, to sąd miejsca zamieszkania tej osoby może przeprowadzić postępowanie
o ubezwłasnowolnienie według prawa swego państwa, jeśli taką samą przesłankę
ubezwłasnowolnienia przewiduje również prawo tej Umawiającej się Strony, której
dana osoba jest obywatelem. Orzeczenie o ubezwłasnowolnieniu przesyła się
właściwemu sądowi drugiej Umawiającej się Strony.
2. W wypadkach nie cierpiących zwłoki sąd miejsca zamieszkania osoby może podjąć
czynności potrzebne do ochrony tej osoby lub jej majątku. Odpisy postanowień
dotyczące tych czynności przesyła się właściwemu sądowi tej Umawiającej się
Strony, której obywatelem jest ta osoba.
Artykuł 25
Postanowienia artykułów 23 i 24 stosuje się odpowiednio do uchylenia
ubezwłasnowolnienia.
Artykuł 26
Uznanie osoby za zaginioną lub zmarłą i stwierdzenie zgonu
1. Do uznania osoby za zaginioną lub zmarłą i do stwierdzenia zgonu właściwe
jest prawo tej Umawiającej się Strony, której obywatelem była ta osoba w czasie,
gdy według ostatnich wiadomości pozostawała przy życiu.
2. Do uznania osoby za zaginioną lub zmarłą i do stwierdzenia zgonu właściwy
jest sąd tej Umawiającej się Strony, której obywatelem była ta osoba w czasie,
gdy według ostatnich wiadomości pozostawała przy życiu.
3. Sąd jednej Umawiającej się Strony może uznać obywatela drugiej Umawiającej
się Strony za zaginionego lub zmarłego i stwierdzić jego zgon:
1) na wniosek osoby zamierzającej zrealizować swoje uprawnienia wynikające z
dziedziczenia lub stosunków majątkowych między małżonkami co do majątku
nieruchomego osoby zaginionej lub zmarłej, znajdującego się na terytorium tej
Umawiającej się Strony, której sąd ma wydać orzeczenie;
2) na wniosek małżonka osoby zaginionej lub zmarłej, zamieszkującego w czasie
złożenia wniosku na terytorium tej Umawiającej się Strony, której sąd ma wydać
orzeczenie.
4. Orzeczenie wydane na podstawie ustępu 3 wywiera skutki prawne wyłącznie na
terytorium tej Umawiającej się Strony, której sąd wydał orzeczenie.
Rozdział drugi
SPRAWY Z ZAKRESU PRAWA RODZINNEGO
Artykuł 27
Zawarcie małżeństwa
1. Warunki zawarcia małżeństwa ocenia się dla każdej z osób zawierających
małżeństwo według prawa tej Umawiającej się Strony, której osoba ta jest
obywatelem.
2. Forma zawarcia małżeństwa podlega prawu tej Umawiającej się Strony, na której
terytorium małżeństwo jest zawierane.
3. Forma zawarcia małżeństwa przed uprawnionym do tego przedstawicielem
dyplomatycznym lub urzędnikiem konsularnym podlega prawu Umawiającej się Strony
wysyłającej przedstawiciela dyplomatycznego lub urzędnika konsularnego.
Artykuł 28
Stosunki osobiste i majątkowe między małżonkami
1. Stosunki osobiste i majątkowe między małżonkami podlegają prawu tej
Umawiającej się Strony, której obywatelami są małżonkowie w czasie zgłoszenia
wniosku.
2. Jeżeli w czasie zgłoszenia wniosku jeden z małżonków jest obywatelem jednej
Umawiającej się Strony, drugi zaś obywatelem drugiej Umawiającej się Strony, w
sprawach dotyczących stosunków osobistych i majątkowych między nimi właściwe
jest prawo tej Umawiającej się Strony, na której terytorium mają oni miejsce
zamieszkania. Jeżeli jeden z małżonków ma miejsce zamieszkania na terytorium
jednej Umawiającej się Strony, a drugi - na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony, właściwe jest prawo tej Umawiającej się Strony, przed której sądem toczy
się postępowanie.
3. W sprawach dotyczących stosunków osobistych i majątkowych między małżonkami w
wypadku przewidzianym w ustępie 1 właściwy jest sąd tej Umawiającej się Strony,
której obywatelami są małżonkowie w czasie zgłoszenia wniosku. Jeżeli
małżonkowie mają miejsce zamieszkania na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony, właściwy jest również sąd tej Umawiającej się Strony.
4. W sprawach dotyczących stosunków osobistych i majątkowych między małżonkami w
wypadku przewidzianym w ustępie 2 właściwy jest sąd tej Umawiającej się Strony,
na której terytorium małżonkowie mają miejsce zamieszkania. Jeżeli jeden z
małżonków ma miejsce zamieszkania na terytorium jednej Umawiającej się Strony, a
drugi - na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, właściwe są sądy obu
Umawiających się Stron.
Artykuł 29
Rozwód
1. Rozwód podlega prawu tej Umawiającej się Strony, której obywatelami są
małżonkowie w chwili wszczęcia postępowania.
2. Jeżeli w chwili wszczęcia postępowania jeden z małżonków jest obywatelem
jednej Umawiającej się Strony, drugi zaś - obywatelem drugiej Umawiającej się
Strony, rozwód podlega prawu tej Umawiającej się Strony, na której terytorium
mają oni miejsce zamieszkania. Jeżeli jeden z małżonków ma miejsce zamieszkania
na terytorium jednej Umawiającej się Strony, a drugi - na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony, właściwe jest prawo tej Umawiającej się Strony, przed
której sądem toczy się postępowanie.
3. W sprawach o rozwód w wypadku przewidzianym w ustępie 1 właściwy jest sąd tej
Umawiającej się Strony, której obywatelami są małżonkowie w chwili wszczęcia
postępowania. Jeżeli małżonkowie mają miejsce zamieszkania na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony, właściwy jest również sąd tej Umawiającej się Strony.
4. W sprawach o rozwód w wypadku przewidzianym w ustępie 2 właściwy jest sąd tej
Umawiającej się Strony, na której terytorium małżonkowie mają miejsce
zamieszkania. Jeżeli jeden z małżonków ma miejsce zamieszkania na terytorium
jednej Umawiającej się Strony, a drugi - na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony, właściwe są sądy obu Umawiających się Stron.
5. Sąd właściwy do orzekania w sprawie o rozwód jest również właściwy do
orzekania o władzy rodzicielskiej i alimentach na rzecz małoletnich dzieci.
Artykuł 30
Ustalenie istnienia małżeństwa i nieważność małżeństwa
1. W sprawach o ustalenie istnienia małżeństwa oraz unieważnienie małżeństwa
stosuje się prawo tej Umawiającej się Strony, któremu podlegało zawarcie
małżeństwa.
2. W zakresie właściwości sądu stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu
29.
Artykuł 31
Stosunki prawne między rodzicami i dziećmi
1. Stosunki prawne między rodzicami i dziećmi, w tym również roszczenia
alimentacyjne na rzecz dzieci, podlegają prawu tej Umawiającej się Strony,
której obywatelem jest dziecko.
2. Ustalenie i zaprzeczenie ojcostwa lub macierzyństwa oraz uznanie dziecka
podlega prawu tej Umawiającej się Strony, której obywatelem jest matka dziecka w
chwili jego urodzenia. Wystarczy jednak zachowanie formy uznania dziecka
przewidzianej przez prawo tej Umawiającej się Strony, na której terytorium
uznanie ma być lub było dokonane.
3. W sprawach wymienionych w ustępach 1 i 2 właściwe są organy tej Umawiającej
się Strony, której obywatelem jest dziecko, jak również organy tej Umawiającej
się Strony, na której terytorium dziecko ma miejsce zamieszkania.
Artykuł 32
Inne roszczenia alimentacyjne
1. W sprawach o inne roszczenia alimentacyjne z zakresu prawa rodzinnego
właściwe jest prawo tej Umawiającej się Strony, na której terytorium ma miejsce
zamieszkania osoba dochodząca alimentów.
2. W sprawach, o których mowa w ustępie 1, właściwy jest sąd tej Umawiającej się
Strony, na której terytorium ma miejsce zamieszkania osoba dochodząca alimentów.
Artykuł 33
Przysposobienie
1. Do przysposobienia właściwe jest prawo tej Umawiającej się Strony, której
obywatelem jest przysposabiający w czasie zgłoszenia wniosku. Jeżeli
przysposabiający jest obywatelem jednej Umawiającej się Strony, a ma miejsce
zamieszkania na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, właściwe jest prawo
tej Umawiającej się Strony.
2. Do przysposobienia stosuje się także prawo tej Umawiającej się Strony, której
obywatelem jest przysposabiany, jeżeli prawo to wymaga zgody przysposabianego,
jego przedstawiciela ustawowego oraz zgody lub zezwolenia właściwego organu
państwowego, oraz uwzględnia się ograniczenia z powodu zmiany dotychczasowego
miejsca zamieszkania przysposabianego na miejsce zamieszkania w innym państwie.
3. Jeżeli dziecko przysposabiają małżonkowie, z których jeden jest obywatelem
jednej Umawiającej się Strony, drugi zaś - obywatelem drugiej Umawiającej się
Strony, muszą być spełnione wymagania przewidziane przez prawo obu Umawiających
się Stron. Jeżeli jednak małżonkowie mają miejsce zamieszkania na terytorium
jednej z Umawiających się Stron, właściwe jest prawo tej Umawiającej się Strony.
4. Postanowienia ustępów poprzedzających stosuje się odpowiednio do rozwiązania
przysposobienia (zmiany przysposobienia).
5. Właściwy w sprawach o przysposobienie i rozwiązanie przysposobienia (zmianę
przysposobienia) jest sąd tej Umawiającej się Strony, której obywatelem jest
przysposabiany w czasie zgłoszenia wniosku. Jeżeli przysposabiany jest
obywatelem jednej Umawiającej się Strony, a ma miejsce zamieszkania na
terytorium drugiej Umawiającej się Strony, gdzie ma miejsce zamieszkania także
przysposabiający, właściwy jest również sąd tej Umawiającej się Strony.
Opieka i kuratela
Artykuł 34
1. Do opieki i kurateli właściwe jest, jeżeli niniejsza umowa nie stanowi
inaczej, prawo tej Umawiającej się Strony, której obywatelem jest osoba, dla
której jest lub ma być ustanowiony opiekun lub kurator.
2. Stosunki prawne między opiekunem lub kuratorem a osobą pozostającą pod opieką
lub kuratelą podlegają prawu tej Umawiającej się Strony, której sąd ustanowił
opiekę lub kuratelę.
3. Obowiązek przyjęcia opieki lub kurateli podlega prawu tej Umawiającej się
Strony, której obywatelem jest osoba mająca zostać opiekunem lub kuratorem.
4. Dla obywatela jednej Umawiającej się Strony może być ustanowiony opiekun lub
kurator będący obywatelem drugiej Umawiającej się Strony, jeżeli zamieszkuje on
na terytorium tej Umawiającej się Strony, na której terytorium opieka lub
kuratela ma być sprawowana, i jeżeli jego ustanowienie najbardziej odpowiada
interesom osoby podlegającej opiece lub kurateli.
5. Do opieki i kurateli właściwy jest sąd tej Umawiającej się Strony, której
obywatelem jest osoba, dla której jest albo ma być ustanowiona opieka lub
kuratela.
Artykuł 35
1. Jeżeli dla ochrony interesów obywatela jednej Umawiającej się Strony, którego
miejsce zamieszkania lub pobytu albo którego majątek znajduje się na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony, zachodzi potrzeba podjęcia środków w zakresie
opieki lub kurateli, sąd tej Umawiającej się Strony zawiadomi o tym niezwłocznie
sąd właściwy wymieniony w artykule 34 ustęp 5.
2. W wypadkach nie cierpiących zwłoki sąd drugiej Umawiającej się Strony
zastosuje odpowiednie środki tymczasowe według własnego prawa i niezwłocznie
zawiadomi o tym sąd właściwy wymieniony w artykule 34 ustęp 5. Tymczasowe środki
pozostają w mocy do czasu podjęcia przez ten sąd innych zarządzeń.
Artykuł 36
1. Sąd właściwy w myśl artykułu 34 ustęp 5 może przekazać sprawowanie opieki lub
kurateli sądowi drugiej Umawiającej się Strony, jeżeli osoba pozostająca pod
opieką lub kuratelą ma miejsce zamieszkania lub pobytu albo majątek na
terytorium tej Umawiającej się Strony. Przekazanie stanie się skuteczne, gdy sąd
wezwany przejmie sprawowanie opieki lub kurateli i zawiadomi o tym sąd
wzywający.
2. Sąd, który stosownie do ustępu 1 podjął się ustanowienia opieki lub kurateli,
stosuje prawo obowiązujące w jego państwie.
Rozdział trzeci
SPRAWY MAJĄTKOWE
Artykuł 37
Forma czynności prawnej
1. Forma czynności prawnej podlega prawu tej Umawiającej się Strony, które
właściwe jest dla samej czynności. Wystarczy jednak zachowanie formy
przewidzianej przez prawo tej Umawiającej się Strony, na której terytorium
czynność zostaje dokonana.
2. Forma czynności prawnej odnoszącej się do nieruchomości podlega prawu tej
Umawiającej się Strony, na której terytorium nieruchomość jest położona.
Artykuł 38
Nieruchomości
Do stosunków prawnych dotyczących nieruchomości właściwe są prawo i organy tej
Umawiającej się Strony, na której terytorium nieruchomość jest położona.
Artykuł 39
Zobowiązania ze stosunków umownych
1. Zobowiązania ze stosunków umownych podlegają prawu tej Umawiającej się
Strony, na której terytorium została zawarta umowa, chyba że uczestnicy stosunku
zobowiązaniowego poddadzą ten stosunek wybranemu przez siebie prawu.
2. W sprawach wymienionych w ustępie 1 właściwy jest sąd tej Umawiającej się
Strony, na której terytorium ma miejsce zamieszkania lub siedzibę pozwany.
Właściwy jest również sąd tej Umawiającej się Strony, na której terytorium ma
miejsce zamieszkania lub siedzibę powód, jeżeli na tym terytorium znajduje się
przedmiot sporu albo majątek pozwanego.
3. Właściwość określoną w ustępie 2 uczestnicy stosunku zobowiązaniowego mogą
zmienić w drodze umowy.
Artykuł 40
Odpowiedzialność z czynów niedozwolonych
1. Odpowiedzialność z tytułu wyrządzenia szkody nie wynikającej ze stosunków
umownych (czyny niedozwolone) podlega prawu tej Umawiającej się Strony, na
której terytorium nastąpiło zdarzenie będące źródłem zobowiązania. Jednakże gdy
powód i pozwany są obywatelami tej samej Umawiającej się Strony, właściwe jest
prawo tej strony.
2. W sprawach wymienionych w ustępie 1 właściwy jest sąd tej Umawiającej się
Strony, na której terytorium nastąpiło zdarzenie będące źródłem zobowiązania lub
na której terytorium pozwany ma miejsce zamieszkania. Właściwy jest również sąd
tej Umawiającej się Strony, na której terytorium ma miejsce zamieszkania powód,
jeżeli na tym terytorium znajduje się majątek pozwanego.
Rozdział czwarty
SPRAWY SPADKOWE
Artykuł 41
Zasada równości
1. Obywatele jednej Umawiającej się Strony mogą nabywać na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony majątek i inne prawa w drodze dziedziczenia z mocy ustawy
lub rozporządzenia na wypadek śmierci, na tych samych warunkach i w tym samym
zakresie co obywatele tej Strony.
2. Obywatele jednej Umawiającej się Strony mogą dokonywać rozporządzeń na
wypadek śmierci w stosunku do mienia znajdującego się na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony.
Artykuł 42
Prawo właściwe
1. Stosunki prawne w zakresie dziedziczenia mienia ruchomego podlegają prawu tej
Umawiającej się Strony, której obywatelem był spadkodawca w chwili śmierci.
2. Stosunki prawne w zakresie dziedziczenia mienia nieruchomego podlegają prawu
tej Umawiającej się Strony, na której terytorium mienie to jest położone.
3. Ustalenie, czy rzecz wchodząca w skład spadku jest ruchomością czy
nieruchomością, podlega prawu tej Umawiającej się Strony, na której terytorium
rzecz ta się znajduje.
Artykuł 43
Przejście spadku na rzecz państwa
Jeżeli według prawa Umawiającej się Strony określonego w artykule 42 nie ma
spadkobierców, to mienie ruchome przypada tej Umawiającej się Stronie, której
obywatelem był spadkodawca w chwili śmierci, a mienie nieruchome przypada tej
Umawiającej się Stronie, na której terytorium jest położone.
Artykuł 44
Testament
1. Zdolność do sporządzenia lub odwołania testamentu podlega prawu tej
Umawiającej się Strony, której obywatelem był spadkodawca w chwili sporządzenia
lub odwołania testamentu.
2. Forma sporządzenia lub odwołania testamentu podlega prawu tej Umawiającej się
Strony, której obywatelem był spadkodawca w chwili sporządzenia lub odwołania
testamentu. Wystarczy jednak zachowanie prawa tej Umawiającej się Strony, na
której terytorium testament został sporządzony lub odwołany.
Artykuł 45
Właściwość organów w sprawach spadkowych
1. W sprawach spadkowych dotyczących mienia ruchomego właściwy jest sąd tej
Umawiającej się Strony, której obywatelem był spadkodawca w chwili śmierci.
2. W sprawach spadkowych dotyczących mienia nieruchomego właściwy jest sąd tej
Umawiającej się Strony, na której terytorium mienie to jest położone.
3. W wypadku gdy całe mienie ruchome, pozostałe po śmierci obywatela jednej
Umawiającej się Strony, znajduje się na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony, to na wniosek spadkobiercy postępowanie przeprowadzi sąd drugiej
Umawiającej się Strony, jeżeli wyrażą na to zgodę wszyscy znani spadkobiercy.
Artykuł 46
Otwarcie i ogłoszenie testamentu
Testament otwiera i ogłasza sąd tej Umawiającej się Strony, na której terytorium
znajduje się testament. Odpis testamentu oraz odpis protokołu otwarcia i
ogłoszenia przesyła się sądowi właściwemu do przeprowadzenia postępowania
spadkowego.
Rozdział piąty
SPRAWY Z ZAKRESU PRAWA PRACY
Artykuł 47
1. Strony stosunku pracy mogą poddać ten stosunek wybranemu przez siebie prawu.
2. Jeżeli nie dokonano wyboru prawa, powstanie, zmiana, rozwiązanie i
wygaśnięcie stosunku pracy oraz roszczenia z niego wynikające podlegają prawu
tej Umawiającej się Strony, na której terytorium praca jest, była lub miała być
wykonywana. Jeżeli pracownik wykonuje pracę na terytorium jednej Umawiającej się
Strony na podstawie stosunku pracy łączącego go z zakładem pracy, który ma
siedzibę na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, powstanie, zmiana,
rozwiązanie i wygaśnięcie stosunku pracy oraz roszczenia z niego wynikające
podlegają prawu tej Umawiającej się Strony.
3. W sprawach, o których mowa w ustępie 2, właściwe są sądy tej Umawiającej się
Strony, na której terytorium praca jest, była lub miała być wykonywana. Właściwe
są również sądy tej Umawiającej się Strony, na której terytorium ma miejsce
zamieszkania pozwany, jak również, na której terytorium ma miejsce zamieszkania
powód, jeżeli na tym terytorium znajduje się przedmiot sporu albo majątek
pozwanego.
4. Właściwość określoną w ustępie 3 strony stosunku pracy mogą zmienić w drodze
umowy.
Rozdział szósty
KOSZTY PROCESU I UŁATWIENIA PROCESOWE
Artykuł 48
Zwolnienie od złożenia kaucji na zabezpieczenie kosztów postępowania
Obywatelom jednej z Umawiających się Stron, którzy zamieszkują lub przebywają na
terytorium którejkolwiek z tych Stron i występują przed sądami drugiej
Umawiającej się Strony, nie można nakazać złożenia kaucji na zabezpieczenie
kosztów postępowania tylko z tego powodu, że są cudzoziemcami lub że nie mają
miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium tej Umawiającej się Strony, przed
której sądem występują.
Zwolnienie od kosztów sądowych
Artykuł 49
1. Obywatele jednej Umawiającej się Strony korzystają na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony ze zwolnienia z opłat, zaliczek i innych wydatków w
postępowaniu oraz z bezpłatnego zastępstwa procesowego na tych samych warunkach
i w takim samym zakresie co obywatele tej Umawiającej się Strony.
2. Zwolnienia, o których mowa w ustępie 1, dotyczą wszystkich czynności
postępowania, łącznie z czynnościami egzekucyjnymi.
3. Zwolnienie od kosztów udzielone w określonej sprawie przez sąd jednej
Umawiającej się Strony rozciąga się również na koszty powstałe w razie
dokonywania czynności postępowania w tej samej sprawie na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony.
Artykuł 50
1. Dla uzyskania zwolnienia od kosztów lub przyznania bezpłatnego zastępstwa
procesowego należy złożyć zaświadczenie o sytuacji osobistej, rodzinnej i
majątkowej wnioskodawcy. Zaświadczenie takie wydaje właściwy organ tej
Umawiającej się Strony, na której terytorium ma miejsce zamieszkania lub pobytu
wnioskodawca.
2. Jeśli wnioskodawca nie zamieszkuje ani nie przebywa na terytorium
którejkolwiek z Umawiających się Stron, zaświadczenie może wydać
przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny tej Umawiającej się
Strony, której obywatelem jest wnioskodawca.
3. Sąd orzekający o zwolnieniu od kosztów może żądać od organu, który wydał
zaświadczenie, dodatkowych wyjaśnień lub uzupełnienia danych.
Artykuł 51
1. Obywatel jednej Umawiającej się Strony, zamierzający ubiegać się o zwolnienie
od kosztów lub bezpłatne zastępstwo procesowe przed sądem drugiej Umawiającej
się Strony, może zgłosić taki wniosek pisemnie lub ustnie do protokołu w sądzie
właściwym według swego miejsca zamieszkania lub pobytu. Sąd ten przesyła
właściwemu sądowi drugiej Umawiającej się Strony wniosek wraz z zaświadczeniem
określonym w artykule 50.
2. Wniosek wymieniony w ustępie 1 może być zgłoszony jednocześnie z pozwem lub
wnioskiem wszczynającym postępowanie.
Artykuł 52
Sąd jednej Umawiającej się Strony, wzywając stronę procesową lub uczestnika
postępowania zamieszkałego lub przebywającego na terytorium drugiej Umawiającej
się Strony do uiszczenia kosztów sądowych lub do uzupełnienia braków pozwu lub
wniosku, wyznaczy równocześnie termin nie krótszy niż jeden miesiąc. Bieg
terminu rozpoczyna się od daty doręczenia pisma w tym przedmiocie.
Artykuł 53
Terminy
1. Jeżeli sąd jednej Umawiającej się Strony wyznaczy stronie procesowej lub
uczestnikowi postępowania, zamieszkałym na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony, termin do dokonania czynności procesowej, o zachowaniu terminu
rozstrzyga data stempla urzędu pocztowego tej Umawiającej się Strony, z której
terytorium zostanie wysłane pismo stanowiące wykonanie czynności.
2. W wypadku przekazania w zakreślonym terminie żądanych przez sąd opłat i
zaliczek na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, o zachowaniu wyznaczonego
terminu rozstrzyga data wpłacenia ich do banku tej Umawiającej się Strony, na
której terytorium zamieszkuje strona procesowa lub uczestnik postępowania.
3. Do skutków uchybienia terminu sąd rozpoznający sprawę stosuje prawo swego
państwa.
Rozdział siódmy
UZNAWANIE I WYKONYWANIE ORZECZEŃ (POSTANOWIEŃ I WYROKÓW)
Artykuł 54
Uznawanie orzeczeń w sprawach niemajątkowych
Prawomocne orzeczenia niemajątkowe w sprawach cywilnych, rodzinnych i
pracowniczych, a w sprawach dotyczących władzy rodzicielskiej - również
orzeczenia nieprawomocne, jeśli są wykonalne - wydane przez sądy jednej
Umawiającej się Strony podlegają uznaniu na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony bez przeprowadzania postępowania o uznanie, jeżeli sądy drugiej
Umawiającej się Strony nie wydały wcześniej prawomocnego orzeczenia w tej samej
sprawie ani też nie były wyłącznie właściwe na podstawie niniejszej umowy, a w
wypadku braku takiego uregulowania w umowie - na podstawie prawa wewnętrznego
tej Umawiającej się Strony.
Uznawanie i wykonywanie orzeczeń w sprawach majątkowych i w sprawach
niemajątkowych wymagających wykonania
Artykuł 55
1. Na warunkach przewidzianych niniejszą umową Umawiające się Strony uznają i
wykonują na swym terytorium następujące orzeczenia wydane na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony:
1) orzeczenia sądów w sprawach cywilnych, rodzinnych i pracowniczych,
2) orzeczenia sądów w sprawach karnych w części dotyczącej naprawienia szkody
spowodowanej przestępstwem.
2. Za orzeczenia sądowe w rozumieniu ustępu 1 uważa się również ugody zawarte
przed sądami w sprawach cywilnych, rodzinnych i pracowniczych o charakterze
majątkowym.
Artykuł 56
Orzeczenia wymienione w artykule 55 podlegają uznaniu i wykonaniu na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony, jeżeli:
1) według prawa tej Umawiającej się Strony, na której terytorium orzeczenie
zostało wydane, jest ono prawomocne i wykonalne, a w sprawach dotyczących
zobowiązań alimentacyjnych - również orzeczenie nieprawomocne, jeśli jest
wykonalne,
2) sąd, który wydał orzeczenie, był właściwy na podstawie niniejszej umowy, a w
wypadku braku takiego uregulowania w umowie - na podstawie prawa wewnętrznego
tej Umawiającej się Strony, na której terytorium orzeczenie ma być uznane i
wykonane,
3) strona nie była pozbawiona możności obrony swych praw, a w szczególności
strona, która nie uczestniczyła w postępowaniu, otrzymała wezwanie na rozprawę
we właściwym czasie i trybie, a w razie posiadania ograniczonej zdolności
procesowej strona nie była pozbawiona należytego przedstawicielstwa,
4) ta sprawa między tymi samymi stronami nie została już prawomocnie osądzona
przez sąd tej Umawiającej się Strony, na której terytorium orzeczenie ma być
uznane i wykonane, i jeżeli między tymi samymi stronami nie zostało wcześniej
wszczęte postępowanie w tej sprawie przed sądem tej Umawiającej się Strony, na
której terytorium orzeczenie ma być uznane i wykonane,
5) orzeczenie organu państwa trzeciego między tymi samymi stronami i w tej samej
sprawie nie było już uznane lub wykonane na terytorium tej Umawiającej się
Strony, gdzie orzeczenie ma być uznane i wykonane,
6) zastosowano prawo właściwe na postawie niniejszej umowy, a w wypadku gdy
umowa nie reguluje kwestii prawa właściwego - zastosowano prawo właściwe na
podstawie prawa kolizyjnego (prywatnego międzynarodowego) tej Umawiającej się
Strony, na której terytorium orzeczenie ma być uznane i wykonane.
Artykuł 57
1. Wniosek o uznanie i wykonanie orzeczenia może być złożony bezpośrednio we
właściwym sądzie tej Umawiającej się Strony, na której terytorium orzeczenie ma
być uznane i wykonane, lub też za pośrednictwem sądu, który rozpoznawał sprawę w
pierwszej instancji.
2. Do wniosku należy dołączyć:
1) orzeczenie lub jego uwierzytelniony odpis, wraz ze stwierdzeniem, że
orzeczenie jest prawomocne i wykonalne, a w sprawach dotyczących zobowiązań
alimentacyjnych, jeżeli orzeczenie jest nieprawomocne - wraz ze stwierdzeniem,
że jest ono wykonalne, jeżeli nie wynika to z samego orzeczenia,
2) dokument stwierdzający, że strona, przeciwko której wydane zostało orzeczenie
i która nie uczestniczyła w postępowaniu, otrzymała wezwanie na rozprawę we
właściwym czasie i trybie, zgodnie z prawem tej Umawiającej się Strony, na
której terytorium orzeczenie zostało wydane; natomiast w wypadku ograniczonej
zdolności procesowej strony - dokument stwierdzający, że strona ta była
należycie reprezentowana;
3) uwierzytelnione tłumaczenie wniosku oraz dokumentów wymienionych w punktach 1
i 2 na język tej Umawiającej się Strony, na której terytorium orzeczenie ma być
uznane lub wykonane.
Artykuł 58
1. W postępowaniu o uznanie i wykonanie orzeczenia sąd ustala jedynie, czy
zostały spełnione warunki przewidziane w artykułach 56 i 57.
2. Do uznania i wykonania orzeczenia stosuje się prawo tej Umawiającej się
Strony, na której terytorium orzeczenie ma być uznane i wykonane; dotyczy to
także formy wniosku o uznanie i wykonanie orzeczenia. Do wniosku o uznanie i
wykonanie orzeczenia należy dołączyć jego odpisy i odpisy załączników dla
doręczenia uczestnikom postępowania.
3. Jeżeli na terytorium tej Umawiającej się Strony, której sąd wydał orzeczenie,
wykonanie orzeczenia zostało wstrzymane, na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony zawiesza się postępowanie w sprawie o uznanie i wykonanie orzeczenia lub
postępowanie egzekucyjne.
4. W sprawie o uznanie i wykonanie orzeczenia sąd może żądać od stron wyjaśnień
oraz dodatkowych informacji od sądu, który wydał orzeczenie.
Wykonywanie orzeczeń o kosztach
Artykuł 59
1. Jeżeli osoba, która na postawie artykułu 49 była zwolniona od kosztów
postępowania, zostanie prawomocnym orzeczeniem wydanym na terytorium jednej
Umawiającej się Strony zobowiązana do zapłaty tych kosztów uczestnikowi
postępowania, właściwy sąd drugiej Umawiającej się Strony, na której terytorium
ma nastąpić ściągnięcie kosztów, orzeknie bezpłatnie, na wniosek, o wykonalności
tego orzeczenia.
2. Kosztami postępowania są również koszty poświadczenia prawomocności i
wykonalności orzeczenia oraz koszty tłumaczenia wymaganych dokumentów.
Artykuł 60
1. Sąd, który rozstrzyga o wykonaniu orzeczenia o kosztach, sprawdza jedynie,
czy orzeczenie to jest prawomocne i wykonalne.
2. Do wniosku o wykonanie orzeczenia dołącza się orzeczenie lub uwierzytelniony
odpis części orzeczenia ustalającej wysokość kosztów, wraz ze stwierdzeniem, że
orzeczenie to jest prawomocne i wykonalne, oraz uwierzytelnione tłumaczenie tych
dokumentów.
3. Organ tej Umawiającej się Strony, na której terytorium koszty postępowania
zostały wyłożone zaliczkowo przez państwo, zwróci się do właściwego sądu drugiej
Umawiającej się Strony o ściągnięcie tych kosztów. Sąd ten ściągnie koszty
zgodnie ze swym prawem, bez pobierania opłat, i przekaże ściągnięte kwoty
przedstawicielstwu dyplomatycznemu lub urzędowi konsularnemu drugiej Umawiającej
się Strony. Postanowienia ustępów 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
CZĘŚĆ TRZECIA
Sprawy karne
Rozdział pierwszy
PRZEJĘCIE ŚCIGANIA KARNEGO
Artykuł 61
Obowiązek przejęcia ścigania karnego
1. Każda z Umawiających się Stron zobowiązuje się na wniosek drugiej Umawiającej
się Strony do ścigania karnego swych obywateli oraz osób mających miejsce
stałego pobytu na jej terytorium, podejrzanych o popełnienie przestępstwa na
terytorium wzywającej Umawiającej się Strony.
2. W wypadkach, o których mowa w ustępie 1, właściwe organy wymiaru
sprawiedliwości wezwanej Umawiającej się Strony stosują prawo swego państwa.
3. Jeżeli z czynu, którego dotyczy przejęte ściganie karne, wynikają roszczenia
odszkodowawcze i złożone zostały odpowiednie wnioski o odszkodowanie, włącza się
je do przejętego postępowania.
Artykuł 62
Postanowienia szczególne
1. Jeżeli zgodnie z prawem wzywającej Umawiającej się Strony czyn wymieniony w
artykule 61 ustęp 1 jest przestępstwem, a według prawa wezwanej Umawiającej się
Strony - jest wykroczeniem, wezwana Umawiająca się Strona zgodnie ze swym prawem
nada bieg otrzymanemu wnioskowi.
2. Każda z Umawiających się Stron zobowiązuje się na wniosek drugiej Umawiającej
się Strony do przejęcia i rozpatrzenia sprawy zgodnie z artykułem 61 ustęp 1,
jeżeli dotyczy to osób nieletnich podejrzanych o popełnienie czynów
naruszających prawo.
Artykuł 63
Wniosek o przejęcie ścigania karnego
1. Wniosek o przejęcie ścigania karnego powinien zawierać:
1) oznaczenie organu wzywającego,
2) imię i nazwisko osoby podejrzanej, jej obywatelstwo oraz inne dane osobowe,
3) opis i kwalifikację prawną czynu, w związku z którym zostaje złożony wniosek
o przejęcie ścigania karnego.
2. Ponadto do wniosku dołącza się:
1) tekst przepisów karnych, a w miarę potrzeby - i innych przepisów Strony
wzywającej istotnych do ścigania karnego,
2) akta sprawy lub ich uwierzytelnione odpisy oraz dowody,
3) wnioski o odszkodowanie oraz w miarę możliwości informacje dotyczące
wysokości szkody,
4) wnioski osób pokrzywdzonych o ściganie, jeżeli prawo Strony wezwanej tego
wymaga.
Artykuł 64
Odesłanie podejrzanego
1. Jeżeli w chwili złożenia wniosku o przejęcie ścigania karnego podejrzany jest
tymczasowo aresztowany na terytorium wzywającej Umawiającej się Strony, należy
spowodować jego odesłanie na terytorium wezwanej Umawiającej się Strony.
2. Jeżeli w chwili złożenia wniosku o przejęcie ścigania karnego podejrzany
przebywa na wolności na terytorium wzywającej Umawiającej się Strony, Strona ta,
w razie potrzeby, podejmie zgodnie ze swoim prawem działanie w celu jego powrotu
na terytorium wezwanej Umawiającej się Strony.
Artykuł 65
Zawiadomienie o końcowym wyniku rozpoznania przejętej sprawy
Wezwana Umawiająca się Strona zawiadomi wzywającą Umawiającą się Stronę o
orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie. Na wniosek wzywającej Umawiającej
się Strony przesyła się odpis tego orzeczenia.
Artykuł 66
Następstwa przejęcia ścigania karnego
Po przejęciu ścigania karnego organy wymiaru sprawiedliwości Strony wzywającej
nie mogą prowadzić postępowania przeciwko tej samej osobie o ten sam czyn, z
wyjątkiem wypadków, gdy wzywająca Umawiająca się Strona zastrzegła we wniosku,
że zachowuje prawo podjęcia ścigania karnego w tej sprawie, jeżeli wezwana
Umawiająca się Strona odmówi wszczęcia ścigania karnego lub umorzy postępowanie.
Rozdział drugi
WYDANIE W CELU ŚCIGANIA I WYKONANIA WYROKU
Podstawy wydania
Artykuł 67
1. Umawiające się Strony wydają sobie wzajemnie, na wniosek, stosownie do
postanowień niniejszej umowy, osoby znajdujące się na ich terytorium w celu
przeprowadzenia postępowania karnego lub wykonania wyroku.
2. Wydanie w celu przeprowadzenia postępowania karnego następuje tylko z powodu
takich przestępstw, które według prawa obu Umawiających się Stron zagrożone są
karą na czas powyżej jednego roku pozbawienia wolności lub karą surowszą.
3. Wydanie w celu wykonania wyroku następuje tylko z powodu takich czynów, które
są przestępstwami według prawa obu Umawiających się Stron, i jeżeli osoba,
której wydania się żąda, została skazana na karę co najmniej sześciu miesięcy
pozbawienia wolności lub na karę surowszą.
Artykuł 68
1. Wydanie nie następuje, jeżeli:
1) osoba, której wydania zażądano, jest obywatelem wezwanej Umawiającej się
Strony lub osoba ta korzysta na jej terytorium z prawa azylu,
2) przestępstwo zostało popełnione na terytorium wezwanej Umawiającej się
Strony,
3) zgodnie z prawem wezwanej Umawiającej się Strony postępowanie karne nie może
być wszczęte lub wyrok nie może być wykonany z powodu przedawnienia lub innych
ustawowych przyczyn,
4) na terytorium wezwanej Umawiającej się Strony przeciwko osobie, której
wydania zażądano, o ten sam czyn przestępny toczy się postępowanie karne lub
został wydany prawomocny wyrok albo postępowanie karne zostało prawomocnie
umorzone,
5) postępowanie karne może być wszczęte z oskarżenia prywatnego,
6) przestępstwo ma charakter polityczny; nie będzie uważane za przestępstwo o
charakterze politycznym takie przestępstwo, które przy wzięciu pod uwagę
wszystkich okoliczności konkretnego wypadku, a w szczególności: pobudek
działania, sposobu dokonania czynu, środków użytych lub których użyciem grożono,
jak również skutków rzeczywistych lub zamierzonych, ma charakter bardziej
kryminalny niż polityczny,
7) przestępstwo polega wyłącznie na naruszeniu obowiązków wojskowych,
8) naruszałoby to porządek publiczny lub zasady porządku prawnego.
2. Jeżeli wydanie nie następuje, wezwana Umawiająca się Strona zawiadomi
wzywającą Umawiającą się Stronę o podstawach odmowy wydania.
Artykuł 69
Ograniczenie wydania dotyczące kary śmierci
Jeżeli przestępstwo zagrożone jest karą śmierci przez prawo Strony wzywającej, a
nie jest zagrożone taką karą przez prawo Strony wezwanej, na terytorium Strony
wzywającej nie można orzec lub wykonać kary śmierci.
Artykuł 70
Wniosek o wydanie
1. Do wniosku o wydanie w celu przeprowadzenia postępowania karnego dołącza się
uwierzytelniony odpis postanowienia o tymczasowym aresztowaniu z opisem czynu
przestępnego oraz tekst przepisów prawnych dotyczących czynu popełnionego przez
osobę, której wydania się żąda. Przy przestępstwie przeciwko mieniu należy
ponadto podać wysokość szkody, jaka powstała lub mogła powstać na skutek czynu
przestępnego.
2. Do wniosku o wydanie w celu wykonania wyroku dołącza się uwierzytelniony
odpis prawomocnego wyroku oraz tekst przepisów prawnych dotyczących czynu
popełnionego przez skazanego. Jeżeli skazany rozpoczął odbywanie kary, należy
podać, jaką część odbył.
3. Do wniosku o wydanie należy również dołączyć, w miarę możliwości, rysopis
osoby, której wydania się żąda, dane o jej obywatelstwie, sytuacji rodzinnej i
miejscu pobytu, jeśli dane te nie wynikają z wyroku lub postanowienia o
tymczasowym aresztowaniu, a ponadto jej fotografię i odciski palców.
Artykuł 71
Uzupełnienie wniosku o wydanie
Jeżeli otrzymane dane nie są wystarczające do rozstrzygnięcia wniosku o wydanie,
wezwana Umawiająca się Strona może żądać ich uzupełnienia, zakreślając w tym
celu termin do dwóch miesięcy. Termin ten może być przedłużony z ważnych
przyczyn.
Aresztowanie w celu wydania
Artykuł 72
Po otrzymaniu wniosku o wydanie wezwana Umawiająca się Strona podejmie
niezwłocznie środki celem aresztowania osoby, której wydania się żąda, z
wyjątkiem wypadków, gdy jest oczywiste, że zgodnie z niniejszą umową wydanie nie
może nastąpić.
Artykuł 73
1. Aresztowanie może nastąpić także przed otrzymaniem wniosku o wydanie, jeżeli
wzywająca Umawiająca się Strona wyraźnie o to wystąpi, powołując się na
postanowienie o tymczasowym aresztowaniu lub na wyrok stanowiący podstawę
wniosku o wydanie. O aresztowanie wystąpić można pocztą, telegramem lub za
pomocą innych środków wykluczających jakiekolwiek wątpliwości.
2. O aresztowaniu dokonanym stosownie do ustępu 1 należy niezwłocznie zawiadomić
drugą Umawiającą się Stroną.
Artykuł 74
Zwolnienie osoby aresztowanej
1. Wezwana Umawiająca się Strona może zwolnić osobę aresztowaną stosownie do
artykułu 72, jeżeli w terminie określonym w artykule 71 nie nadesłano
uzupełniających danych, o które ta Strona wystąpiła.
2. Osobę aresztowaną, stosownie do artykułu 73 ustęp 1, zwalnia się, jeżeli
wniosek o jej wydanie nie wpłynie w terminie jednego miesiąca od dnia, w którym
druga Umawiająca się Strona została powiadomiona o tymczasowym aresztowaniu.
Artykuł 75
Odroczenie wydania
Jeżeli na terytorium wezwanej Umawiającej się Strony przeciwko osobie, której
wydania się żąda, toczy się postępowanie karne lub została ona skazana za inne
przestępstwo, wydanie może ulec odroczeniu do czasu zakończenia postępowania
karnego lub całkowitego wykonania orzeczonej kary albo do chwili zwolnienia tej
osoby przed ukończeniem odbywania kary.
Artykuł 76
Wydanie czasowe
1. Wydanie czasowe osoby, której wydania się żąda, następuje na uzasadniony
wniosek wzywającej Umawiającej się Strony wtedy, gdy odroczenie wydania
spowodowałoby przedawnienie postępowania karnego lub poważnie utrudniałoby
postępowanie w sprawie o przestępstwo popełnione przez tę osobę.
2. Osoba wydana czasowo zostanie przekazana z powrotem niezwłocznie po
zakończeniu czynności procesowych, dla których przeprowadzenia została wydana,
nie później jednak niż w ciągu trzech miesięcy od dnia wydania czasowego.
Artykuł 77
Zbieg wniosków o wydanie
Jeżeli wydania tej samej osoby domaga się kilka państw, wezwana Umawiająca się
Strona rozstrzygnie, któremu z państw osobę tę wyda. Przy podejmowaniu takiej
decyzji bierze się pod uwagę wszystkie okoliczności, w szczególności
obywatelstwo danej osoby, miejsce popełnienia i charakter przestępstwa.
Artykuł 78
Ograniczenie ścigania osoby wydanej
1. Przeciwko osobie wydanej nie można bez zgody wezwanej Umawiającej się Strony
wszcząć postępowania karnego ani wykonać w stosunku do niej kary; nie może ona
być również wydana trzeciemu państwu z powodu czynu przestępnego popełnionego
przed wydaniem innego aniżeli ten, za który została wydana.
2. Zgoda wezwanej Umawiającej się Strony nie jest wymagana, jeżeli:
1) osoba wydana nie opuściła w ciągu trzydziestu dni po zakończeniu postępowania
karnego lub po wykonaniu kary terytorium wzywającej Umawiającej się Strony. Do
tego terminu nie wlicza się czasu, w którym osoba wydana nie mogła bez swej winy
opuścić terytorium wzywającej Umawiającej się Strony,
2) osoba wydana opuściła terytorium wzywającej Umawiającej się Strony, lecz na
terytorium to dobrowolnie powróciła.
Artykuł 79
Wykonanie wydania
Wezwana Umawiająca się Strona zawiadomi wzywającą Umawiającą się Stronę o
miejscu i dacie wydania. Jeżeli wzywająca Umawiająca się Strona nie przejmie
osoby podlegającej wydaniu w terminie piętnastu dni od daty ustalonej dla
wydania, osoba ta może być zwolniona.
Artykuł 80
Ponowne wydanie
Jeżeli osoba wydana uchyli się w jakikolwiek sposób od postępowania karnego lub
od wykonania kary i powróci na terytorium wezwanej Umawiającej się Strony,
zostanie ona wydana na ponowny wniosek bez potrzeby przesyłania dokumentów
przewidzianych w artykule 70.
Artykuł 81
Zawiadomienie o wyniku postępowania karnego
Wzywająca Umawiająca się Strona zawiadomi niezwłocznie wezwaną Umawiającą się
Stronę o wyniku postępowania karnego przeciwko osobie wydanej. W razie wydania
prawomocnego orzeczenia, przesyła się jego odpis.
Artykuł 82
Tranzyt
1. Jedna z Umawiających się Stron zezwoli na wniosek drugiej Umawiającej się
Strony na tranzyt przez swoje terytorium osób wydanych przez państwo trzecie
wzywającej Umawiającej się Stronie. Wezwana Umawiająca się Strona może nie
udzielić zezwolenia, jeżeli stosownie do niniejszej umowy nie istnieje obowiązek
wydania.
2. Wniosek o zezwolenie na tranzyt składa się i rozpatruje w takim samym trybie,
jak wniosek o wydanie.
3. Wezwana Umawiająca się Strona dokonuje tranzytu w taki sposób, jaki jej
najbardziej odpowiada.
4. Zezwolenie na tranzyt nie jest wymagane w razie jego dokonywania drogą
powietrzną bez międzylądowania.
Artykuł 83
Koszty wydania i tranzytu
Koszty wydania ponosi ta Umawiająca się Strona, na której terytorium koszty te
powstały. Koszty tranzytu ponosi wzywająca Umawiająca się Strona.
Rozdział trzeci
POSTANOWIENIA SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE POMOCY PRAWNEJ W SPRAWACH KARNYCH
Artykuł 84
Czasowe przekazywanie osób pozbawionych wolności
1. Jeżeli osoba wezwana przez organy wymiaru sprawiedliwości w charakterze
świadka, którego przesłuchanie jest konieczne, jest pozbawiona wolności na
terytorium wezwanej Umawiającej się Strony, właściwe organy tej Umawiającej się
Strony zarządzą przekazanie osoby na terytorium wzywającej Umawiającej się
Strony. Osoba ta będzie pozostawać w areszcie i po zakończeniu przesłuchania
zostanie niezwłocznie przekazana z powrotem.
2. Jeżeli wyniknie potrzeba przesłuchania w charakterze świadka osoby
pozbawionej wolności na terytorium Państwa trzeciego, właściwe organy wezwanej
Umawiającej się Strony udzielą zezwolenia na tranzyt tej osoby przez terytorium
swego państwa.
Artykuł 85
Wydawanie przedmiotów
1. Wezwana Umawiająca się Strona wydaje przedmioty uzyskane przez sprawcę w
wyniku przestępstwa, jak również przedmioty mogące stanowić dowody rzeczowe w
postępowaniu karnym tej Umawiającej się Stronie, która wystąpiła z wnioskiem.
2. Wezwana Umawiająca się Strona może czasowo odroczyć wydanie przedmiotów,
jeżeli są one niezbędne w innym postępowaniu karnym.
3. Prawa osób trzecich do przedmiotów, które zostały wydane drugiej Umawiającej
się Stronie, pozostają nienaruszone. Po zakończeniu postępowania karnego
przedmioty te zostają zwrócone tej Umawiającej się Stronie, która je wydała, lub
za zgodą tej Strony zostają wydane bezpośrednio osobom uprawnionym.
4. Przy wydawaniu przedmiotów stosownie do niniejszego artykułu nie mają
zastosowania przepisy ograniczające wwóz i wywóz przedmiotów i wartości
dewizowych.
Zawiadomienia o wyrokach
Artykuł 86
Umawiające się Strony zawiadamiają się wzajemnie o prawomocnych wyrokach
wydanych przez sądy jednej Umawiającej się Strony wobec obywateli drugiej
Umawiającej się Strony.
Artykuł 87
Umawiające się Strony udzielają sobie, na uzasadniony wniosek, informacji o
prawomocnych wyrokach wydanych przez sądy jednej Umawiającej się Strony wobec
osób nie będących obywatelami wzywającej Umawiającej się Strony.
Artykuł 88
Umawiające się Strony przesyłają sobie wzajemnie, na wniosek, odciski palców
osób wymienionych w artykułach 86 i 87.
Artykuł 89
Informacje z rejestru skazanych
Umawiające się Strony przesyłają sobie, na wniosek, pełne informacje z rejestru
skazanych dotyczące obywateli drugiej Umawiającej się Strony, jak również
informacje o późniejszych orzeczeniach dotyczących wyroków, jeśli skazania te
podlegają wpisaniu do rejestru skazanych według prawa tej Umawiającej się
Strony, której sąd orzekał.
Artykuł 90
Obecność przedstawicieli przy udzielaniu pomocy prawnej
Przedstawiciele jednej Umawiającej się Strony za zgodą organu centralnego
drugiej Umawiającej się Strony, o którym mowa w artykule 4 ustęp 1, mogą być
obecni przy podejmowaniu czynności z zakresu pomocy prawnej na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony.
Rozdział czwarty
WYKONYWANIE ORZECZEŃ SĄDOWYCH W SPRAWACH KARNYCH
Artykuł 91
Definicje
1. W rozumieniu niniejszego rozdziału wyrażenie "medyczny środek
zabezpieczający" oznacza:
1) w Rzeczypospolitej Polskiej - umieszczenie sprawcy w szpitalu psychiatrycznym
albo w innym odpowiednim zakładzie i umieszczenie sprawcy w zakładzie leczenia
odwykowego,
2) w Republice Łotewskiej - umieszczenie sprawcy w szpitalu psychiatrycznym.
2. W rozumieniu niniejszego rozdziału następujące wyrażenia oznaczają:
"Państwo wydania wyroku" - Państwo, w którym zostało wydane orzeczenie sądowe
określające karę pozbawienia wolności lub medyczny środek zabezpieczający, które
mają być wykonane.
"Państwo wykonania wyroku" - Państwo, które przejęło lub ma przejąć wykonanie
kary pozbawienia wolności lub medycznych środków zabezpieczających.
Artykuł 92
Zasada ogólna
1. Umawiające się Strony zobowiązują się wzajemnie, na wniosek, zgodnie z
postanowieniami niniejszej umowy, do przejmowania wykonania orzeczeń w sprawach
karnych, na mocy których sądy jednej Umawiającej się Strony orzekły prawomocnie
wobec obywateli drugiej Umawiającej się Strony karę pozbawienia wolności lub
medyczne środki zabezpieczające.
2. Z wnioskami, o których mowa w ustępie 1, mogą wystąpić określone w artykule 4
ustęp 1 organy centralne zarówno Państwa wydania wyroku , jak i Państwa
wykonania wyroku.
Artykuł 93
Prawo skazanego
1. Skazany, jego przedstawiciel ustawowy, pełnomocnik, współmałżonek, krewni w
linii prostej lub rodzeństwo mogą występować z inicjatywą podjęcia czynności, o
których mowa w artykule 92, do każdej z Umawiających się Stron.
2. Każdy skazany, do którego może mieć zastosowanie niniejsza umowa, zostanie
powiadomiony przez Państwo wydania wyroku o postanowieniach niniejszego
rozdziału.
Artykuł 94
Wymóg karalności sądowej
Przejęcie wykonania orzeczenia nastąpi tylko w wypadku, gdy czyn stanowiący
podstawę orzeczenia jest karalny sądownie również według prawa Państwa wykonania
wyroku lub byłby karalny sądownie, gdy czyn taki został popełniony na terytorium
Państwa wykonania wyroku.
Artykuł 95
Przestępstwa polityczne
1. Przejęcie wykonania orzeczenia nie nastąpi, jeżeli czyn stanowiący podstawę
orzeczenia jest przestępstwem o charakterze politycznym.
2. Nie będzie uważane za przestępstwo o charakterze politycznym takie
przestępstwo, które przy wzięciu pod uwagę wszystkich okoliczności konkretnego
wypadku, a w szczególności: pobudek działania, sposobu dokonania czynu, środków
użytych lub których użyciem grożono, jak również skutków rzeczywistych lub
zamierzonych, ma bardziej charakter kryminalny niż polityczny.
Artykuł 96
Przestępstwa wojskowe
Przejęcie wykonania orzeczenia nie nastąpi, jeżeli czyn stanowiący podstawę
orzeczenia polega wyłącznie na naruszeniu obowiązków wojskowych.
Artykuł 97
Przestępstwa skarbowe
W sprawach o przestępstwa skarbowe nie może nastąpić odmowa przejęcia wykonania
orzeczenia z tego tylko powodu, że prawo Państwa wykonania wyroku nie zawiera
takich samych przepisów regulujących podatki, cła, monopole, obrót dewizowy,
handel zagraniczny lub reglamentację towarów, jakie są w Państwie wydania
wyroku.
Artykuł 98
Przedawnienie
Przejęcie wykonania orzeczenia nie nastąpi, jeżeli wykonanie kary lub medycznych
środków zabezpieczających uległo przedawnieniu według prawa jednej z
Umawiających się Stron.
Artykuł 99
Sądy szczególne
Przejęcie wykonania orzeczenia nie nastąpi, jeżeli wyrok został wydany przez sąd
szczególny.
Artykuł 100
Wyroki wobec nieobecnych
Przejęcie wykonania orzeczenia nie nastąpi, jeżeli wyrok został wydany pod
nieobecność skazanego.
Artykuł 101
Zakaz podwójnego karania
Przejęcie wykonania orzeczenia nie nastąpi, jeżeli skazany został w Państwie
wykonania wyroku prawomocnie skazany lub uniewinniony za ten sam czyn.
Artykuł 102
Zasada przestrzegania porządku publicznego
Przejęcie wykonania orzeczenia nie nastąpi, jeżeli naruszałoby to porządek
publiczny lub zasady porządku prawnego.
Artykuł 103
Przesłanki przejęcia
1. Przejęcie wykonania orzeczenia może nastąpić tylko za zgodą skazanego; jeżeli
skazany nie jest zdolny do wyrażenia skutecznej prawnie zgody, konieczna jest
zgoda jego przedstawiciela ustawowego.
2. Przejęcie wykonania orzeczenia nie nastąpi, jeżeli skazany jest pozbawiony
wolności w Państwie wydania wyroku i w dniu wpłynięcia wniosku pozostała do
odbycia kara pozbawienia wolności lub medyczny środek zabezpieczający, nie
przekraczające 4 miesięcy. Przy ocenie tej przesłanki dodaje się wszystkie kary
pozbawienia wolności i medyczne środki zabezpieczające albo ich części pozostałe
do wykonania. Jeżeli czas trwania medycznych środków zabezpieczających nie
został określony, to przyjmuje się dzień, w którym według prawa Państwa wydania
wyroku doszłoby najpóźniej do ich uchylenia.
Artykuł 104
Rozstrzyganie wniosku
Wezwana Umawiająca się Strona zawiadamia w możliwie krótkim czasie wzywającą
Umawiającą się Stronę, w jakim zakresie wniosek o przejęcie wykonania orzeczenia
został uwzględniony. Całkowita lub częściowa odmowa wymaga uzasadnienia.
Artykuł 105
Wykonywanie orzeczeń
1. Jeżeli nastąpi przejęcie wykonania orzeczenia, to sąd Państwa wykonania
wyroku określi według swego prawa okres podlegającej wykonaniu kary pozbawienia
wolności lub stosowania medycznych środków zabezpieczających w takim wymiarze,
jak w orzeczeniu sądu Państwa wydania wyroku. Jeżeli jednak prawo Państwa
wykonania wyroku przewiduje za to przestępstwo najwyższy wymiar kary pozbawienia
wolności niższy od kary orzeczenia sądu Państwa wydania wyroku, to sąd Państwa
wykonania wyroku określi karę pozbawienia wolności w najwyższym wymiarze
przewidzianym przez prawo tego Państwa za to przestępstwo.
2. Na skutek przejęcia wykonania orzeczenia przez Państwa wykonania wyroku
skazany nie może być w żadnym wypadku w sytuacji bardziej niekorzystnej od tej,
w jakiej by się znajdował w razie dalszego wykonywania orzeczenia w Państwie
wydania wyroku.
2. Wykonanie orzeczenia, włącznie z warunkowym zwolnieniem, następuje zgodnie z
prawem Państwa wykonania wyroku. Jeżeli przepisy prawa Państwa wydania wyroku
dotyczące warunkowego zwolnienia są dla skazanego korzystniejsze, podlegają one
zastosowaniu.
4. Na poczet kary pozbawienia wolności lub medycznych środków zabezpieczających
zalicza się w Państwie wykonania wyroku okres pozbawienia wolności lub
stosowania medycznych środków zabezpieczających w Państwie wydania wyroku.
Artykuł 106
Wykonanie części orzeczenia
Jeżeli nastąpiło skazanie za nie więcej niż jedno przestępstwo, a przejęcie
wykonania orzeczenia dotyczy tylko kary pozbawienia wolności lub medycznego
środka zabezpieczającego, odnoszących się do niektórych z tych przestępstw, to
sąd państwa wykonania wyroku określi w postępowaniu, o którym mowa w artykule
105, karę pozbawienia wolności lub medyczny środek zabezpieczający, podlegające
wykonaniu w odniesieniu do tych przestępstw.
Artykuł 107
Skutki przejęcia wykonania
1. W czasie wykonywania kary pozbawienia wolności lub medycznego środka
zabezpieczającego w Państwie wykonania wyroku Państwo wydania wyroku nie
podejmuje dalszych czynności związanych z ich wykonaniem.
2. Państwo wydania wyroku jest uprawnione do wykonania pozostałej części kary
lub medycznego środka zabezpieczającego, jeżeli skazany, uchylając się od
wykonania orzeczenia w Państwie wykonania wyroku, opuścił jego terytorium.
Państwo wykonania wyroku zawiadamia niezwłocznie Państwo wydania wyroku o tych
okolicznościach.
3. Uprawnienie Państwa wydania wyroku, o którym mowa w ustępie 2, wygasa
ostatecznie, jeżeli kara pozbawienia wolności lub medyczne środki
zabezpieczające zostały wykonane lub darowane.
Artykuł 108
Ułaskawienie i amnestia
1. Ułaskawienie skazanego może nastąpić w Państwie wykonania wyroku. Państwo
wydania wyroku może zwrócić się do Państwa wykonania wyroku z postulatem
ułaskawienia. Postulat ten będzie życzliwie potraktowany przez Państwo wykonania
wyroku. Państwo wydania wyroku ma prawo ułaskawienia ze skutecznością na swoim
terytorium.
2. Państwo wykonania wyroku stosuje wobec skazanego amnestię wydaną zarówno w
Państwie wykonania wyroku, jak i w Państwie wydania wyroku.
Artykuł 109
Uchylenie lub zmiana orzeczenia
Do uchylenia lub zmiany orzeczenia przejętego do wykonania właściwe wyłącznie
jest Państwo wydania wyroku.
Artykuł 110
Zawiadomienie
1. Umawiające się Strony zawiadamiają się wzajemnie w możliwie krótkim czasie o
wszystkich okolicznościach, które mogłyby mieć wpływ na wykonanie orzeczenia.
2. Państwo wydania wyroku zawiadamia Państwo wykonania wyroku w szczególności o
amnestii oraz uchyleniu lub zmianie orzeczenia przejętego do wykonania.
3. Państwo wykonania wyroku zawiadamia Państwo wydania wyroku w szczególności o
wykonaniu orzeczenia.
Artykuł 111
Przekazanie
1. Jeżeli skazany przebywa na terytorium Państwa wydania wyroku, Państwo to
podejmuje w możliwie krótkim czasie wszelkie konieczne środki do przekazania
skazanego organom Państwa wykonania wyroku.
2. Państwo wydania wyroku i Państwo wykonania wyroku porozumiewają się co do
czasu i miejsca przekazania skazanego organom Państwa wykonania wyroku, a w
miarę konieczności organom państwa tranzytowego.
3. Osoby eskortujące jednej z Umawiających się Stron, które mają doprowadzić
drogą powietrzną skazanego na terytorium drugiej Umawiającej się Strony lub go z
tego terytorium odebrać, są uprawnione do zastosowania na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony niezbędnych środków w celu uniemożliwienia ucieczki
skazanego, aż do jego przekazania lub po jego przejęciu.
4. Państwo wydania wyroku może po przejęciu wykonania orzeczenia przez Państwo
wykonania wyroku odroczyć przekazanie skazanego w celu przeprowadzenia
postępowania karnego w związku z innym przestępstwem albo w celu wykonania kary
pozbawienia wolności lub medycznego środka zabezpieczającego, orzeczonych przez
jej sądy za inne przestępstwo.
Artykuł 112
Ochrona skazanego
1. Jeżeli skazany został przekazany zgodnie z niniejszą umową z Państwa wydania
wyroku do Państwa wykonania wyroku, nie może być on w Państwie wykonania wyroku
ścigany, skazany ani poddany w inny sposób ograniczeniu wolności w związku z
czynem popełnionym przed przekazaniem, którego nie dotyczy zgoda na przejęcie
wykonania.
2. Ograniczeń, o których mowa w ustępie 1, nie stosuje się, jeżeli:
1) Państwo wydania wyroku wyrazi zgodę na wszczęcie postępowania karnego,
wykonanie kary lub medycznych środków zabezpieczających,
2) przekazany skazany pozostał w Państwie wykonania wyroku dłużej niż 30 dni po
ostatecznym zwolnieniu, chociaż miał prawo i mógł terytorium tego Państwa
opuścić, albo gdyby po opuszczeniu tego Państwa dobrowolnie tam powrócił.
Artykuł 113
Wniosek i załączniki
1. Wnioski przewidziane w niniejszym rozdziale sporządza się w formie pisemnej.
2. Do wniosku Państwa wydania wyroku załącza się:
1) oryginał albo poświadczony odpis lub kopię orzeczenia z potwierdzeniem
prawomocności i wykonalności,
2) tekst zastosowanych przepisów prawnych, jak również przepisów dotyczących
warunkowego zwolnienia,
3) możliwe dokładne dane o skazanym, jego obywatelstwie oraz miejscu
zamieszkania lub pobytu,
4) zaświadczenie o okresie pozbawienia wolności lub stosowania medycznych
środków zabezpieczających, który podlega zaliczeniu,
5) dokument, z którego wynika zgoda skazanego lub jego przedstawiciela
ustawowego na przejęcie wykonania kary pozbawienia wolności lub medycznych
środków zabezpieczających,
6) inne dokumenty, które mogą mieć znaczenie dla rozstrzygnięcia wniosku,
7) tłumaczenie na język drugiej Umawiającej się Strony wniosku i dokumentów
wymienionych w niniejszym ustępie.
3. Do wniosku Państwa wykonania wyroku załącza się informacje i materiały
wymienione w ustępie 2 punkty 3, 6 i 7.
4. W wypadku uwzględnienia wniosku określonego w ustępie 3, Państwo wydania
wyroku przekazuje dokumenty wymienione w ustępie 2 punkty 1, 2, 4 i 5, wraz z
ich tłumaczeniem na język drugiej Umawiającej się Strony.
Artykuł 114
Uzupełnienie wniosku
Jeżeli wezwana Umawiająca się Strona uzna przekazane dane i dokumenty za
niewystarczające, zwraca się o konieczne uzupełnienie. Dla uzyskania tego
uzupełnienia wezwana Umawiająca się Strona może ustalić stosowny termin; na
uzasadniony wniosek termin ten można przedłużyć. W braku uzupełnienia rozstrzyga
się wniosek na podstawie posiadanych danych i dokumentów.
CZĘŚĆ CZWARTA
Postanowienia końcowe
Artykuł 115
Umowa niniejsza nie narusza zobowiązań wynikających z innych umów obowiązujących
jedną lub obie Umawiające się Strony.
Artykuł 116
Umowa niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po upływie sześćdziesięciu
dni od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych. Wymiana dokumentów
ratyfikacyjnych nastąpi w Warszawie.
Artykuł 117
Niniejsza umowa zawarta jest na czas nieokreślony. Może być ona wypowiedziana w
drodze notyfikacji przez każdą z Umawiających się Stron. W takim wypadku utraci
moc po upływie sześciu miesięcy od dnia wypowiedzenia.
Sporządzono w Rydze dnia 23 lutego 1994 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w języku
polskim i łotewskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
Na dowód czego pełnomocnicy Umawiających się Stron podpisali niniejszą umowę i
opatrzyli ją pieczęciami.
w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej: I. Byczewski
w imieniu Republiki Łotewskiej: G. Andrejevs
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych;
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona;
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 7 października 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 12 lipca 1995 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską
a Republiką Łotewską o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach
cywilnych, rodzinnych, pracowniczych i karnych, sporządzonej w Rydze dnia 23
lutego 1994 r.
(Dz. U. Nr 110, poz. 535)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 116 Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską o pomocy prawnej i stosunkach
prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych, pracowniczych i karnych, sporządzonej
w Rydze dnia 23 lutego 1994 r., nastąpiła w Warszawie dnia 7 lipca 1995 r.
wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionej umowy.
Powyższa umowa wchodzi w życie dnia 5 września 1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 22 września 1995 r.
w sprawie przekształcenia Państwowego Przedsiębiorstwa Wydawniczego
RZECZPOSPOLITA z siedzibą w Warszawie w jednoosobową spółkę akcyjną Skarbu
Państwa.
(Dz. U. Nr 111, poz. 537)
Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253
oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685) zarządza się, co następuje:
ż1. Przekształca się Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnicze RZECZPOSPOLITA z
siedzibą w Warszawie w jednoosobową spółkę akcyjną Skarbu Państwa.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie wzajemnego
popierania i ochrony inwestycji,
sporządzona w Budapeszcie dnia 23 września 1992 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 113, poz. 542)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 23 września 1992 r. została sporządzona w Budapeszcie Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie wzajemnego popierania i
ochrony inwestycji w następującym brzmieniu:
Przekład
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie wzajemnego
popierania i ochrony inwestycji
PREAMBUŁA
Rzeczpospolita Polska i Republika Węgierska (zwane dalej "Umawiającymi się
Stronami"),
dążąc do rozszerzenia współpracy gospodarczej z wzajemną korzyścią dla obu
państw,
mając na celu stworzenie i utrzymanie korzystnych warunków do inwestowania przez
inwestorów jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony,
uznając potrzebę popierania i ochrony inwestycji zagranicznych w celu
przyczyniania się do rozkwitu gospodarczego obydwu państw,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Definicje
W rozumieniu niniejszej umowy:
1) pojęcie "inwestor" oznacza w odniesieniu do każdej z Umawiających się Stron:
a) osoby fizyczne posiadające obywatelstwo danej Umawiającej się Strony,
b) osoby prawne, w szczególności spółki, korporacje, stowarzyszenia handlowe i
inne organizacje utworzone lub zorganizowane należycie w inny sposób zgodnie z
prawem tej Umawiającej się Strony, na której terytorium mają swoją siedzibę i
prowadzą rzeczywistą działalność gospodarczą;
c) osoby prawne utworzone zgodnie z prawem któregokolwiek państwa i znajdujące
się pod bezpośrednią lub pośrednią kontrolą obywateli tej Umawiającej się Strony
lub przez inne osoby prawne mające swoją siedzibę wraz z rzeczywistą
działalnością gospodarczą na terytorium tej Umawiającej się Strony;
d) inwestor w rozumieniu definicji zawartej pod literą c) w celu uznania go
przez Umawiającą się Stronę, na której terytorium inwestycja została dokonana
lub ma być dokonana, za inwestora drugiej Umawiającej się Strony, może być
poproszony o przedłożenie dowodu, iż pozostaje on pod taką kontrolą;
e) inwestorzy, o których mowa pod literą c), nie mogą wysuwać roszczeń na
podstawie artykułu 6 niniejszej umowy, jeżeli odszkodowanie zostało wypłacone
zgodnie z podobnym postanowieniem innej umowy o ochronie inwestycji zawartej
przez Umawiającą się Stronę, na której terytorium inwestycja została dokonana;
2) pojęcie "inwestycja" oznacza wszelkie mienie, a w szczególności, lecz nie
wyłącznie:
a) własność ruchomości i nieruchomości, jak również wszelkie inne prawa
rzeczowe, takie jak służebność, hipoteka, kupieckie prawo zatrzymania, zastaw;
b) akcje, udziały lub wszelkie inne rodzaje udziałów w spółce;
c) roszczenia pieniężne lub roszczenia do innych świadczeń mających wartość
ekonomiczną;
d) prawa autorskie, prawa własności przemysłowej (takie jak patenty, wzory
użytkowe, projekty i wzory przemysłowe, znaki handlowe lub usługowe, nazwy
handlowe, oznaczenia pochodzenia), know-how i goodwill;
e) koncesje na mocy prawa publicznego, w tym koncesje na poszukiwanie,
wybudowanie lub eksploatację zasobów naturalnych, jak również inne prawa nadane
z mocy prawa, umowy lub decyzji administracyjnej wydanej zgodnie z prawem;
3) zmiana formy inwestycji dopuszczonej zgodnie z ustawodawstwem i przepisami
Umawiającej się Strony, na której terytorium inwestycja została dokonana, nie
zmienia jej charakteru jako inwestycji;
4) określenie "przychody" oznacza kwoty uzyskane z inwestycji, a w
szczególności, choć nie wyłącznie, obejmuje zyski, odsetki, dochody z kapitału,
dywidendy, należności licencyjne, honoraria lub inny bieżący dochód.
Artykuł 2
Zakres obowiązywania
1. Niniejsza umowa ma zastosowanie do inwestycji na terytorium jednej
Umawiającej się Strony dokonanych zgodnie z jej ustawodawstwem i przepisami
przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony, jeżeli dane inwestycje są
związane z działalnością gospodarczą i jeżeli zostały dokonane po 31 grudnia
1972 r.
2. Niniejsza umowa nie ma zastosowania do inwestycji dokonanych na mocy umów
międzyrządowych w ramach byłej Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej, chyba że
takie inwestycje zostały przekształcone zgodnie z ustawodawstwem w sprawie
inwestycji zagranicznych Umawiających się Państw.
3. Niniejsza umowa nie narusza praw i zobowiązań Umawiających się Stron w
odniesieniu do inwestycji nie objętych umową.
Artykuł 3
Popieranie i dopuszczanie inwestycji
1. Każda z Umawiających się Stron będzie popierać
na swoim terytorium inwestycje inwestorów drugiej Umawiającej się Strony i
dopuszczać takie inwestycje zgodnie ze swoim ustawodawstwem i przepisami.
2. Jeżeli Umawiająca się Strona dopuściła inwestycje na swoje terytorium, ta
Strona przyzna zgodnie ze swoim ustawodawstwem i przepisami niezbędne zezwolenia
związane z taką inwestycją, z wykonaniem umów licencyjnych i umów o pomocy
technicznej, handlowej lub administracyjnej. Każda z Umawiających się Stron
będzie w razie potrzeby dokładać wszelkich starań w celu wydania niezbędnych
zezwoleń na działalność doradców i innych wykwalifikowanych osób posiadających
obywatelstwo zagraniczne.
Artykuł 4
Ochrona i traktowanie inwestycji
1. Każda z Umawiających się Stron będzie ochraniać na swoim terytorium
inwestycje dokonane zgodnie z jej ustawodawstwem i przepisami przez inwestorów
drugiej Umawiającej się Strony i nie będzie naruszać w sposób nieuzasadniony lub
dyskryminacyjny prawa inwestora drugiej Umawiającej się Strony do zarządzania,
utrzymywania, wykorzystywania, osiągania korzyści, rozszerzania działalności,
sprzedaży i w razie potrzeby likwidacji takich inwestycji.
2. Każda z Umawiających się Stron zapewni sprawiedliwe i równe traktowanie na
swoim terytorium inwestycjom inwestorów drugiej Umawiającej się Strony.
Traktowanie to będzie nie mniej korzystnie niż przyznane przez każdą Umawiającą
się Stronę inwestycjom dokonanym na jej terytorium przez jej własnych inwestorów
lub takie, jakie zostanie przyznane przez każdą z Umawiających się Stron
inwestycjom dokonanym na jej terytorium przez inwestorów najbardziej
uprzywilejowanego państwa, jeśli to drugie traktowanie będzie bardziej
korzystne.
3. Klauzula najwyższego uprzywilejowania nie będzie miała zastosowania do
przywilejów, jakie którakolwiek z Umawiających się Stron przyzna inwestorom
państwa trzeciego ze względu na ich członkostwo lub przynależność do strefy
wolnego handlu, unii celnej, wspólnego rynku lub organizacji wzajemnej pomocy
gospodarczej, lub z tytułu jakiejkolwiek istniejącej albo przyszłej konwencji w
sprawie podwójnego opodatkowania lub innych spraw podatkowych.
Artykuł 5
Transfer
1. Każda z Umawiających się Stron, na której terytorium dokonane zostały
inwestycje przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony, przyzna tym
inwestorom swobodny transfer płatności związanych z tymi inwestycjami, a w
szczególności:
a) odsetek, dywidend, zysków i innych bieżących przychodów;
b) spłaty pożyczek;
c) kwot przeznaczonych na pokrycie kosztów związanych z zarządzaniem inwestycją;
d) należności licencyjnych i innych płatności pochodzących z praw wymienionych w
artykule 1 ustęp 2 litery c), d) i e) niniejszej umowy;
e) dodatkowych kwot kapitałowych niezbędnych do utrzymania lub rozwoju
inwestycji;
f) wpływów pochodzących ze sprzedaży lub częściowej albo całkowitej likwidacji
inwestycji, w tym z przyrostu kapitału.
2. Transfery będą dokonywane bez zwłoki w walucie wymienialnej według
oficjalnego kursu stosowanego w dniu transferu i zgodnie z procedurą
przewidzianą w ustawodawstwie Umawiającej się Strony, na której terytorium
została dokonana inwestycja, nie prowadzącą do odmowy lub zawieszenia transferu.

Artykuł 6
Wywłaszczenie i odszkodowanie
1. Żadna z Umawiających się Stron nie podejmie bezpośrednio lub pośrednio
działań wywłaszczeniowych, nacjonalizacji lub innych działań o takim samym
charakterze lub równoznacznym skutku w stosunku do inwestycji należących do
inwestorów drugiej Umawiającej się Strony, chyba że działania te zostały podjęte
w interesie publicznym i nie mają charakteru dyskryminacyjnego, a podjęte
zostały zgodnie z właściwą procedurą prawną i za skutecznym i właściwym
odszkodowaniem. Odszkodowanie takie będzie odpowiadać wartości rynkowej
wywłaszczonej inwestycji, ustalonej według stanu przed wywłaszczeniem lub zanim
decyzja o wywłaszczeniu stała się publicznie wiadoma, i będzie obejmować odsetki
od daty wywłaszczenia, i będzie podlegać wolnemu transferowi. Kwota
odszkodowania ustalona zostanie w walucie wymienialnej i będzie wypłacona bez
zbędnej zwłoki osobie uprawnionej bez względu na jej miejsce pobytu czy
zamieszkania. Transfer "bez zbędnej zwłoki" uważany będzie wówczas, gdy będzie
dokonany w okresie wymaganym normalnie dla wypełnienia formalności związanych z
transferem. Okres ten zacznie biec w dniu, w którym został złożony wniosek, i
nie może przekroczyć 3 miesięcy.
2. Inwestorzy jednej z Umawiających się Stron, których inwestycje poniosły
straty z powodu wojny albo jakiegokolwiek innego konfliktu zbrojnego, rewolty,
zamieszek, stanu wyjątkowego lub innych podobnych wydarzeń, które miały miejsce
na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, będą traktowani przez tę drugą
Umawiającą się Stronę zgodnie z artykułem 4 ustęp 2 niniejszej umowy w zakresie
przywrócenia, odszkodowania, kompensacji lub innego wartościowego wynagrodzenia.
Artykuł 7
Klauzula korzystniejszego traktowania
Jeżeli prawo wewnętrzne Umawiającej się Strony lub istniejące albo przyszłe
zobowiązania powstałe między Umawiającymi się Stronami, zgodnie z prawem
międzynarodowym, zawierają dodatkowe regulacje, które ogólnie lub szczegółowo
przewidują w odniesieniu do inwestycji dokonanych przez inwestorów drugiej
Umawiającej się Strony traktowanie bardziej korzystne od przewidzianego w
niniejszej umowie, to takie regulacje w zakresie, w jakim są korzystniejsze,
będą miały pierwszeństwo przed niniejszą umową.
Artykuł 8
Subrogacja
1. Jeżeli Umawiająca się Strona lub jakakolwiek jej agencja dokona płatności
któremukolwiek z jej inwestorów w ramach gwarancji lub ubezpieczenia zawartego w
związku z inwestycją, druga Umawiająca się Strona uzna przejęcie przez pierwszą
Umawiającą się Stronę lub jej agencję wszelkich praw lub roszczeń
przysługujących inwestorowi. Umawiająca się Strona lub jakakolwiek jej agencja,
która przejęła prawa inwestora, jest uprawniona do korzystania z tych samych
praw, jakie posiada inwestor, i do dochodzenia takich praw w tym samym zakresie,
z zastrzeżeniem zobowiązań inwestora związanych z ubezpieczoną w ten sposób
inwestycją.
2. W przypadku subrogacji określonej w ustępie 1 niniejszego artykułu inwestor
nie będzie wysuwał roszczeń, jeżeli nie będzie do tego upoważniony przez
Umawiającą się Stronę lub jakąkolwiek jej agencję.
Artykuł 9
Spory między Umawiającymi się Stronami
1. Spory między Umawiającymi się Stronami dotyczące interpretacji i stosowania
postanowień niniejszej umowy będą rozstrzygane w drodze dyplomatycznej.
2. Jeżeli obie Umawiające się Strony nie osiągną porozumienia w ciągu dwunastu
miesięcy od powstania sporu, spór zostanie na żądanie którejkolwiek Umawiającej
się Strony przedłożony trybunałowi arbitrażowemu w składzie trzech członków.
Każda Umawiająca się Strona wyznaczy jednego arbitra, a wybrani arbitrzy
dokonają nominacji przewodniczącego, który będzie obywatelem państwa trzeciego
utrzymującego stosunki dyplomatyczne z obydwiema Umawiającymi się Stronami.
3. Jeżeli jedna z Umawiających się Stron nie dokona wyboru swojego arbitra i nie
przystanie na zaproszenie drugiej Umawiającej się Strony do dokonania takiego
wyboru w ciągu dwóch miesięcy, arbiter zostanie wyznaczony na żądanie tej
Umawiającej się Strony przez Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału
Sprawiedliwości.
4. Jeżeli obaj arbitrzy nie mogą osiągnąć porozumienia co do wyboru
przewodniczącego w ciągu dwóch miesięcy od ich wyznaczenia, zostanie on
wyznaczony na żądanie którejkolwiek z Umawiających się Stron przez
Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.
5. Jeżeli w wypadkach określonych w ustępach 3 i 4 niniejszego artykułu
Przewodniczący Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości nie może wypełnić
wymienionej funkcji lub jeżeli jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron,
wyznaczenia dokona Wiceprzewodniczący, a jeżeli on nie może lub jest obywatelem
jednej z Umawiających się Stron, wyznaczenia dokona najstarszy rangą sędzia
Trybunału, który nie jest obywatelem żadnej z Umawiających się Stron.
6. Nie naruszając innych postanowień między Umawiającymi się Stronami, trybunał
ustali swój tryb postępowania. Trybunał orzeka większością głosów.
7. Każda z Umawiających się Stron ponosi koszty własnego członka trybunału oraz
swojego udziału w postępowaniu arbitrażowym; koszty przewodniczącego i pozostałe
koszty pokrywają w równych częściach Umawiające się Strony. Trybunał może jednak
w swoim orzeczeniu ustalić większy udział w kosztach jednej z Umawiających się
Stron i orzeczenie takie będzie wiążące dla obydwu Umawiających się Stron.
8. Orzeczenia trybunału są ostateczne i wiążące dla każdej z Umawiających się
Stron.
Artykuł 10
Spory między Umawiającą się Stroną a inwestorem drugiej Umawiającej się Strony
1. W celu rozwiązania sporu między Umawiającą się Stroną a inwestorem drugiej
Umawiającej się Strony w odniesieniu do inwestycji, nie uchybiając
postanowieniom artykułu 9 niniejszej umowy, między zainteresowanymi stronami
odbędą się konsultacje.
2. Jeżeli konsultacje nie zakończą się rozstrzygnięciem w ciągu sześciu miesięcy
od daty pisemnego wniosku wszczęcia konsultacji, strony sporu mogą postąpić, jak
następuje:
a) jeżeli spór dotyczy zobowiązania z artykułu 5 i artykułu 6 niniejszej umowy,
zostanie on na żądanie inwestora przekazany do rozstrzygnięcia trybunałowi
arbitrażowemu;
b) spór nie wymieniony w ustępie 2 litera a) tego artykułu zostanie przekazany
za porozumieniem obu stron sporu do rozstrzygnięcia trybunałowi arbitrażowemu.
3. Trybunał arbitrażowy będzie utworzony dla każdej indywidualnej sprawy. Jeśli
strony biorące udział w sporze nie uzgodnią inaczej, każda z nich wyznaczy
jednego arbitra. Wyznaczeni arbitrzy wybiorą przewodniczącego, który będzie
obywatelem państwa trzeciego. Arbitrzy powinni zostać wyznaczeni w ciągu dwóch
miesięcy od otrzymania żądania przekazania sporu do rozstrzygnięcia trybunałowi
arbitrażowemu, a przewodniczący - w ciągu następnych dwóch miesięcy.
4. Jeżeli terminy wymienione w ustępie 3 tego artykułu nie zostały zachowane,
którakolwiek ze stron sporu może, z braku innych ustaleń, zwrócić się do
Przewodniczącego Sądu Arbitrażowego przy Międzynarodowej Izbie Handlowej w
Paryżu o dokonanie koniecznych nominacji. Jeżeli Przewodniczący nie może spełnić
wymienionych funkcji lub jest obywatelem Umawiającej się Strony, to mają
zastosowanie mutatis mutandis postanowienia artykułu 9 ustęp 5 niniejszej umowy.
5. Jeżeli strony sporu nie uzgodniły inaczej, trybunał ustala swój tryb
postępowania. Decyzje są ostateczne i wiążące. Każda z Umawiających się Stron
zapewni uznanie i wykonanie orzeczeń arbitrażowych.
6. Każda ze stron sporu poniesie koszty swojego członka trybunału i własnego
udziału w postępowaniu arbitrażowym; koszty przewodniczącego i pozostałe koszty
zostaną poniesione w równych częściach przez strony sporu. Jednakże trybunał w
swoim orzeczeniu może orzec inną proporcję podziału kosztów ponoszonych przez
jedną ze stron i to orzeczenie będzie wiążące dla obu stron.
7. Umawiająca się Strona będąca stroną sporu nie może w żadnym stadium
postępowania ugodowego lub wykonania orzeczenia powoływać się na fakt, iż
inwestor otrzymał w wyniku umowy ubezpieczenia odszkodowanie obejmujące całość
lub część doznanej szkody.
8. W przypadku gdy obie Umawiające się Strony staną się stronami Konwencji z
dnia 18 marca 1965 r. o rozstrzyganiu sporów inwestycyjnych między państwami a
obywatelami drugich państw, spory będą przedkładane Międzynarodowemu Centrum
Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych, jak następuje: spory wymienione w ustępie 2
litera a) niniejszego artykułu na żądanie inwestora, a spory wymienione w
ustępie 2 litera b) niniejszego artykułu - za obopólną zgodą stron.
Artykuł 11
Przestrzeganie zobowiązań
Każda Umawiająca się Strona będzie stale gwarantować przestrzeganie zobowiązań
przyjętych w odniesieniu do inwestycji dokonanych przez inwestorów drugiej
Umawiającej się Strony.
Artykuł 12
Postanowienia końcowe
1. Niniejsza umowa wejdzie w życie z dniem notyfikacji przez obie Umawiające się
Strony o wypełnieniu wymogów prawnych odnośnie do zawierania i wejścia w życie
umów międzynarodowych i pozostanie w mocy przez okres dziesięciu lat. Jeżeli
żadna z Umawiających się Stron nie wypowie niniejszej umowy w drodze notyfikacji
na sześć miesięcy przed upływem tego terminu, ulega ona przedłużeniu na dalsze
okresy pięcioletnie.
2. W wypadku wypowiedzenia niniejszej umowy postanowienia artykułów od 1 do 11
pozostaną w mocy przez dalszy okres dziesięciu lat w stosunku do inwestycji
dokonanych przed złożeniem notyfikacji.
Na dowód czego, niżej podpisani, należycie upoważnieni, podpisali niniejszą
umowę.
Sporządzono w Budapeszcie dnia 23 września 1992 r. w dwóch egzemplarzach w
języku angielskim.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej
I. Byczewski
Z upoważnienia Rządu Republiki Węgierskiej T. Pongr�cz
Po zaznajomieniu się z powyższą umową w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 12 lipca 1993 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski
AGREEMENT
between the Republic of Poland and the Republic of Hungary on the reciprocal
promotion and protection of investments
PREAMBLE
The Republic of Poland and the Republic of Hungary (hereinafter referred to as
"the Contracting Parties"),
Desiring to intensify economic cooperation to the mutual benefit of both States,
Intending to create and maintain favourable conditions for investments by
investors of one Contracting Party in the territory of the other Contracting
Party,
Recognizing the need to promote and protect foreign investments with the aim to
foster the economic prosperity of both States,
Have agreed as follows:
Article 1
Definitions
For the purpose of this Agreement:
(1). The term "investor" refers with regard to either Contracting Party to:
a) natural persons who, according to the law of that Contracting Party, are
considered to be its nationals;
b) legal entities, including companies, corporations, business associations and
other organizations, which are constituted or otherwise duly organized under the
law of that Contracting Party and have their seat, together with real economic
activities, in the territory of that same Contracting Party;
c) legal entities established under the law of any country which are, directly
or indirectly, controlled by nationals of that Contracting Party or by legal
entities having their seat, together with real economic activities, in the
territory of that Contracting Party;
d) an investor according to sub-paragraph c) may be required to submit proof of
such control in order to be recognized by the Contracting Party in the territory
of which the investment has been or is to be made as an investor of the other
Contracting Party;
e) investors referred to in subparagraph c) may not raise a claim based on
Article 6 of this Agreement if compensation has been paid pursuant to a similar
provision in another Investment Protection Agreement concluded by the
Contracting Party in the territory of which the investment has been made.
(2). The term "investments" shall include every kind of assets and particularly:
a) movable and immovable property as well as any other rights in rem, such as
servitudes, mortgages, liens, pledges;
b) shares, parts or any other kinds of participation in companies;
c) claims to money or to any performance having an economic value;
d) copyrights, industrial property rights (such as patents, utility models,
industrial designs or models, trade or service marks, trade names, indications
of origin), know-how and goodwill;
e) concessions under public law, including concessions to search for, extract or
exploit natural resources as well as all other rights given by law, by contract
or by decision of the authority in accordance with the law.
(3). Any change in the from of an investment, admitted in accordance with laws
and regulations of the Contracting Party in whose territory the investment was
made, does not affect its character as an investment.
(4). The term "returns" means all amounts yielded by an investment and in
particular, through not exclusively, profits, interests, capital gains,
dividends, royalties, fees or other current income.
Article 2
Scope of application
(1). The present Agreement shall apply to investments in the territory of one
Contracting Party, made in accordance with its laws and regulations, by
investors of the other Contracting Party if such investments are connected with
an economic activity and have been effectuated later than 31 December 1972.
(2). The present Agreement shall not apply to investments made under
intergovernmental agreements within the framework of the former Council for
Mutual Economic Assistance, unless such investments are transformed according to
foreign investment laws of the Contracting Parties.
(3). The present Agreement shall not affect the rights and obligations of the
Contracting Parties with respect to investments that are not within the scope of
the Agreement.
Article 3
Promotion and admission of investments
(1). Each Contracting Party shall in its territory promote as far as possible
investments by investors of the other Contracting Party and admit such
investments in accordance with its laws and regulations.
(2). When a Contracting Party shall have admitted an investment in its
territory, it shall, in accordance with its laws and regulations, grant the
necessary permits in connection with such an investment and with the carrying
out of licensing agreements and contracts for technical, commercial or
administrative assistance. Each Contracting Party shall, whenever needed,
endeavour to issue the necessary authorizations concerning the activities of
consultants and other qualified persons of foreign nationality.
Article 4
Protection and treatment of investments
(1). Each Contracting Party shall protect within its territory investments made
in accordance with its laws and regulations by investors of the other
Contracting Party and shall not impair by unreasonable or discriminatory
measures the management, maintenance, use, enjoyment, extension, sale and,
should it so happen, liquidation of such investments.
(2). Each Contracting Party shall ensure fair and equitable treatment within its
territory of the investments of the investors of the other Contracting Party.
This treatment shall not be less favourable than that granted by each
Contracting Party to investments made in its territory by its own investors, or
than that granted by each Contracting Party to the investments made in its
territory by investors of the most favoured nation, if this latter treatment is
more favourable.
(3). The treatment of the most favoured nation shall not apply to privileges
which either Contracting Party accords to investors of a third State because of
its membership in, or association with a free trade area, a customs or an
economic union, or to an existing or future convention on the avoidance of
double taxation or a convention on other fiscal matters.
Article 5
Repatriation and transfer
(1). Each Contracting Party in whose territory investments have been made by
investors of the other Contracting Party shall grant those investors the free
transfer of the payments relating to these investments, particularly:
a) of interests, dividends, benefits and other current returns;
b) of repayments of loans;
c) of amounts assigned to cover expenses relating to the management of the
investment;
d) of royalties and other payments deriving from rights enumerated in Article 1,
paragraph (2), letters c), d) and e) of this Agreement;
e) additional contributions of capital necessary for the maintenance or
development of the investment;
f) of the proceeds of the sale or of the partial or total liquidation of the
investment, including capital appreciation.
(2). Transfers shall be effected without delay in freely convertible currency in
the normal applicable exchange rate at the date of the transfer, in accordance
with the procedures established by the Contracting Party in whose territory the
investment was made, which shall not imply a rejection or a suspension of such
transfer.
Article 6
Expropriation and compensation
(1). Neither of the Contracting Parties shall take, either directly or directly,
measures of expropriation, nationalization or any other measure having the same
nature or an equivalent effect against investments belonging to investors of the
other Contracting Party, unless the measures are taken in the public interest,
on a non-discriminatory basis and under due process of law and provided that
provisions be made for effective and adequate compensation. Such compensation
shall amount to the market value of the expropriated investment immediately
before the expropriation or before the impending expropriation became public
knowledge, shall include interest from the date of expropriation and be freely
transferable.
The amount of compensation shall be settled in the convertible currency and paid
without undue delay to the person entitled thereto without regard to its
residence or domicile. A transfer shall be deemed to be made "without undue
delay" if effected within such period as is normally required for completion of
transfer formalities.
The said period shall commence on the day on which the relevant request has been
submitted and may not exceed three months.
2) The investors of one Contracting Party whose investments have suffered losses
due to a war or any other armed conflict, revolution, state of emergency or
rebellion, which took place in the territory of other Contracting Party shall
benefit, on the part of this latter, from a treatment in accordance with Article
4, paragraph (2) of this Agreement as regards restitution, idemnification,
compensation or other valuable consideration.
Article 7
More favourable provisions
If the domestic law of either Contracting Party or obligations under
international law existing at present or established hereinafter between the
Contracting Parties in addition to this Agreement contain a regulation, whether
general or specific entitling investments by investors of the other Contracting
Party to a treatment more favourable than is provided for by this Agreement,
such regulation shall to the extent that it is more favourable prevail over this
Agreement.
Article 8
Subrogation
(1). If a Contracting Party or any agency thereof makes a payment to any of its
investors under a guarantee or insurance it has contracted in respect of an
investment, the other Contracting Party shall recognize the subrogation in
favour of the former Contracting Party or agency thereof to any right or title
held by the investors. The Contracting Party or any agency thereof which is
subrogated in the rights of an investors shall be entitled to the same rights as
those of the investors and to the extend that they exercise such rights they
shall do so subject to the obligations of the investors pertaining to such
insured investment.
(2). In the case of subrogation as defined in paragraph (1) above the investors
shall not pursue a claim unless authorized to do so by the Contracting Party or
any agency thereof.
Article 9
Settlement of disputes between Contracting Parties
(1). Disputes between Contracting Parties regarding the interpretation or
application of the provisions of this Agreement shall be settled through
diplomatic channels.
(2). If both Contracting Parties cannot reach an agreement within twelve months
after the beginning of the dispute between themselves, the latter shall, upon
request of either Contracting Party, be submitted to an arbitral tribunal of
three members. Each Contracting Party shall appoint one arbitrator, and these
two arbitrators shall nominate a chairman who shall be a national of a third
State.
(3). If one of the Contracting Parties has not appointed its arbitrator and has
not followed the invitation of the other Contracting Party to make that
appointment within two months, the arbitrator shall be appointed upon the
request of the Contracting Party by the President of the International Court of
Justice.
(4). If both arbitrators cannot reach an agreement about the choice of the
chairman within two months after their appointment, the latter shall be
appointed upon the request of either Contracting Party by the President of the
International Court of Justice.
(5). If, in the cases specified under paragraphs (3) and (4) of this Article,
the President of the International Court of Justice is prevented from carrying
out the said function or if he is a national of either Contracting Party, the
appointment shall be made by the Vice-President, and if the latter is prevented
or if he is a national of either Contracting Party, the appointment shall be
made by the most senior Judge of the Court who is not a national of either
Contracting Party.
(6). Subject to other provisions made by the Contracting Parties, the tribunal
shall determine its procedure. The tribunal shall reach its decisions by
majority of votes.
(7). Each Contracting Party shall bear the costs of its own member of the
tribunal and of its representation in the arbitral proceedings; the costs of the
chairman and remaining costs shall be borne in equal parts by the Contracting
Parties. The tribunal may, however, decide that a higher proportion of costs
shall be borne by one of the two Contracting Parties and this award shall be
binding on both Contracting Parties.
(8). The decisions of the tribunal are final and binding for each Contracting
Party.
Article 10
Settlement of disputes between a Contracting Party and an investors of the other
Contracting Party
(1). For the purpose of solving disputes with respect to investments between a
Contracting Party and an investor of the other Contracting Party and without
prejudice to Article 9 of this Agreement consultations will take place between
the parties concerned.
(2). If these consultations do not results in a solution within six months the
written request to enter into consultations, the parties to the dispute may
proceed as follows:
a) A dispute concerning an obligation under Article 5 and Article 6 of this
Agreement shall upon request of the investor be submitted to an arbitral
tribunal;
b) In the event of a dispute not referred to in paragraph (2) letter a) of this
Article the dispute shall be submitted upon agreement on such submission by both
parties to an arbitral tribunal.
(3). The arbitral tribunal shall be constituted for each individual case. Unless
the parties to the dispute have agreed otherwise each of them shall appoint one
arbitrator and these two arbitrators shall nominate a chairman who shall be
national of a third State. The arbitrators are to be appointed within two months
of the receipt of the request for arbitration and the chairman is to be
nominated within further two months.
(4). If the periods specified in paragraph (3) of this Article have not been
observed, either party to the dispute may, in the absence of any other
arrangements, invite the President of the Court of Arbitration of the
International Chamber of Commerce in Paris to make the necessary appointments.
If the President is prevented from carrying out the said function or if he is a
national of a Contracting Party the provisions in paragraph (5) of Article 10 of
this Agreement shall be applied mutatis mutandis.
(5). Unless the parties to the dispute have agreed otherwise, the tribunal shall
determine its procedure, its decisions are final and binding. Each Contracting
Party shall ensure the recognition and execution of the arbitral judgement.
(6). Each party to the dispute shall bear the costs of its own member of the
tribunal and of its representation in the arbitral proceedings; the costs of the
chairman and the remaining cost shall be borne in equal parts by both parties to
the dispute. The tribunal may, however, in its award decide on a different
proportion of costs to be borne by one of the parties and this award shall be
binding on both parties.
(7). The Contracting Party which is party to the dispute can, at no time
whatever during the settlement procedure or the execution of the sentence,
alledge the fact that the investor has received, by virtue of an insurance
contract a compensation covering the whole or part of the incurred damage.
(8). In the event of both Contracting Parties having become members of the
Convention of 18 March 1965 on Settlement of Investment Disputes between States
and Nationals of other States, disputes shall be submitted to the International
Center for Settlement of Investment Disputes as follows: disputes referred to in
paragraph (2) letter a) of this Article upon request of the investor and
disputes referred to in paragraph (2) letter b) of this Article upon agreement
of both parties.
Article 11
Observance of commitments
Either Contracting Party shall constantly guarantee the observance of the
commitments it has entered into with respect to the investments of the investors
of the other Contracting Party.
Article 12
Final provisions
(1). This Agreement shall enter into force on the day when both Governments have
notified each other that they have complied with the internal legal requirements
for the conclusion and entry into force of international agreements, and shall
remain binding for a period of ten years. Unless written notice of termination
is given six month before the expiration of this period, the Agreement shall be
considered as renewed on the same terms for a period of five years, and so
forth.
(2). In case of official notice as to the termination of the present Agreement,
the provisions of Articles 1 to 11 shall continue to be effective for a further
period of ten years for investments made before official notice was given.
In witness whereof the undersigned, duly authorized hereto, have signed this
Agreement.
Done at Budapest, on the 23rd day of September, 1992 in duplicate, in the
English language.
For the Government
of the Republic of Poland
I. Byczewski
For the Government
of the Republic of Hungary
T. Pongr�cz

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 30 czerwca 1995 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką
Węgierską w sprawie wzajemnego popierania i ochrony inwestycji, sporządzonej w
Budapeszcie dnia 23 września 1992 r.
(Dz. U. Nr 113, poz. 543)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 12 ustęp 1 Umowy
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie wzajemnego
popierania i ochrony inwestycji, sporządzonej w Budapeszcie dnia 23 września
1992 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z
powyższym umowa weszła w życie dnia 16 czerwca 1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
POROZUMIENIE
sporządzone w Wilnie dnia 30 stycznia 1995 r.
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej o
współpracy i pomocy wzajemnej w sprawach celnych,
(Dz. U. Nr 113, poz. 544)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 30 stycznia 1995 r. zostało sporządzone w Wilnie Porozumienie między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej o współpracy i
pomocy wzajemnej w sprawach celnych w następującym brzmieniu:
POROZUMIENIE
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej o
współpracy i pomocy wzajemnej w sprawach celnych
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Litewskiej, zwane dalej
"Umawiającymi się Stronami",
pragnąc rozwijać współpracę w dziedzinie cła,
dążąc do rozwoju ruchu osobowego i towarowego między obydwoma państwami,
biorąc pod uwagę, że działania sprzeczne z przepisami celnymi przynoszą szkodę
ekonomicznym interesom obydwu państw,
przekonane o tym, że przestrzeganie przepisów w sprawach celnych oraz walka z
działaniami sprzecznymi z przepisami celnymi mogą być bardziej skutecznie
realizowane przy współpracy organów celnych obu państwa,
mając na uwadze zalecenie Rady Współpracy Celnej z dnia 5 grudnia 1953 r.,
dotyczące wzajemnej pomocy administracyjnej,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Definicje
Dla celów niniejszego porozumienia stosuje się następujące terminy:
1. "Przepisy celne" - przepisy prawne obowiązujące na terytoriach
Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Litewskiej, dotyczące przywozu, wywozu i
tranzytu towarów, jak również poddania ich wszelkim procedurom celnym, łącznie
ze środkami zakazu, kontroli i ograniczeniami stosowanymi przez Umawiające się
Strony;
2. "Organy celne" - w Rzeczypospolitej Polskiej: Prezes Głównego Urzędu Ceł, a w
Republice Litewskiej: Departament Ceł przy Ministerstwie Finansów (Muitines
Departamentas prie Lietuvos Respublikos Finansu Ministerijos);
3. "Działania sprzeczne z przepisami celnymi" - zarówno dokonane, jak i
usiłowane czyny naruszające przepisy celne.
Artykuł 2
Zakres porozumienia
1. Organy celne będą wzajemnie sobie pomagać w zapobieganiu, prowadzeniu
dochodzeń i zwalczaniu wszelkich działań sprzecznych z przepisami celnymi.
Niniejsze porozumienie nie narusza sfer współpracy przewidzianych przez inne
międzynarodowe zobowiązania Umawiających się Stron, a w szczególności
dotyczących pomocy prawnej w sprawach karnych.
2. Pomoc w ramach niniejszego porozumienia będzie obejmowała, na wniosek, wymiar
ceł, podatków, opłat i wszelkich innych należności, ustalanych i pobieranych
zgodnie z przepisami celnymi.
3. Pomoc, o której mowa w ustępach 1 i 2 niniejszego artykułu, będzie udzielana
w postępowaniu administracyjnym oraz sądowym, włączając w to postępowanie
prowadzone przez prokuraturę lub pod jej nadzorem.
4. Pomoc w ramach niniejszego porozumienia udzielana będzie zgodnie z przepisami
prawnymi państwa Umawiającej się Strony proszonej o pomoc i w ramach kompetencji
oraz możliwości organów celnych.
5. Organy celne będą udzielać sobie wzajemnej pomocy technicznej w szczególności
poprzez:
- wymianę funkcjonariuszy celnych w celu zapoznania się z wykorzystywanymi
środkami technicznymi, będącymi przedmiotem wzajemnego zainteresowania;
- szkolenie i pomoc w doskonaleniu zawodowych umiejętności funkcjonariuszy
celnych;
- wymianę ekspertów w sprawach celnych;
- wymianę informacji zawodowych, naukowych i technicznych dotyczących spraw
celnych.
Artykuł 3
Przekazywanie informacji
1. Organy celne będą, z własnej inicjatywy lub na wniosek, udzielać sobie
wzajemnie wszelkich dostępnych informacji dotyczących osób, towarów, środków
transportu, o których wiadomo lub podejrzewa się, że spowodowały lub mogą
spowodować naruszenie przepisów celnych drugiej Umawiającej się Strony.
2. Organy celne będą, na wniosek, informować się wzajemnie, czy towary
wywiezione z terytorium państwa jednej z Umawiających się Stron zostały
wprowadzone na terytorium państwa drugiej Umawiającej się Strony zgodnie z
prawem, czy też nielegalnie. Informacja ta, na wniosek, będzie zawierać
szczegóły na temat odprawy celnej lub czynności kontrolnych zastosowanych w
odniesieniu do tych towarów oraz szczegóły dotyczące tych towarów.
3. Organy celne, na wniosek, przekazują sobie dokumentację związaną z
transportem i załadunkiem towarów, zawierającą informację o wartości,
dysponowaniu towarem i jego przeznaczeniu.
4. Jeżeli organy celne proszone o pomoc nie posiadają informacji, o które
poproszono zgodnie z postanowieniami swoich przepisów celnych, podejmą działania
w celu uzyskania tych informacji.
5. Organy celne proszone o pomoc przekazują dokumenty, informacje i inne
wiadomości we własnym języku, z dołączonym tłumaczeniem w języku możliwym do
przyjęcia przez organ celny proszący o pomoc.
Artykuł 4
Akta i dokumenty
1. Organy celne przekazują sobie wzajemnie, na wniosek, raporty, dowody lub
poświadczone kopie dokumentów, zawierające wszelkie dostępne informacje
dotyczące ujawnionych lub planowanych transakcji, będących lub mogących być
działaniami sprzecznymi i przepisami celnymi.
2. Na wyraźny wniosek kopie takich akt, dokumentów i innych materiałów będą
odpowiednio poświadczane.
3. Dokumenty, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, mogą być
zastąpione informacjami komputerowymi sporządzonymi w dowolnej formie.
Wyjaśnienia dotyczące stosowania dokumentów lub informacji komputerowych powinny
być przekazywane jednocześnie.
Artykuł 5
Nadzór nad osobami, towarami i środkami transportu
W ramach swoich możliwości organy celne będą, na wniosek, sprawować szczególny
nadzór nad:
- określonymi osobami, o których wiadomo lub które podejrzewa się, że biorą
udział w działaniach sprzecznych z przepisami celnymi,
- środkami transportu, o których wiadomo lub podejrzewa się, że są
wykorzystywane do działań sprzecznych z przepisami celnymi,
- towarami wskazanymi przez organy celne jako przedmiot znaczącego przemytu do
lub z terytorium ich państwa.
Artykuł 6
Dochodzenia
1. Jeżeli organy celne jednej Umawiającej się Strony wystąpią z wnioskiem,
organy celne drugiej Umawiającej się Strony podejmą wszelkie oficjalne czynności
wyjaśniające, dotyczące działań, które naruszają lub mogą naruszać przepisy
celne. Wyniki czynności wyjaśniających przekażą one organom celnym występującym
z wnioskiem.
2. Jeżeli organy celne proszone o pomoc uznają, że przedstawiciel organów
celnych występujących z wnioskiem powinien być obecny podczas prowadzenia
dochodzenia, powiadomią o tym organy celne występujące z wnioskiem.
3. Jeżeli przedstawiciel organów celnych występujących z wnioskiem ma być obecny
podczas prowadzenia dochodzenia, organy celne występujące z wnioskiem powinny
być powiadomione o czasie i miejscu działań podjętych w celu realizacji wniosku.
4. Jeżeli w okolicznościach przewidzianych niniejszym porozumieniem
przedstawiciele organów celnych jednej Umawiającej się Strony znajdują się na
terytorium państwa drugiej Umawiającej się Strony, powinni oni być zdolni do
przedstawienia zakresu swoich uprawnień urzędowych. Nie mogą być umundurowani i
uzbrojeni.
Artykuł 7
Wykorzystanie informacji i dokumentów
1. Informacje, dokumenty oraz inne wiadomości otrzymane w ramach wzajemnej
pomocy mogą być wykorzystane dla celów wymienionych w niniejszym porozumieniu,
łącznie z wykorzystaniem w postępowaniu administracyjnym i sądowym, włączając w
to postępowanie prowadzone przez prokuraturę lub pod jej nadzorem. Informacje,
dokumenty oraz inne wiadomości otrzymane w ramach wzajemnej pomocy mogą być
użyte do innych celów tylko wówczas, gdy organy celne przekazujące wyrażą na to
zgodę na piśmie.
2. Wszelkie informacje, dokumenty lub inne wiadomości przekazane albo otrzymane
zgodnie z niniejszym porozumieniem będą podlegały w państwie je otrzymującym
takiej samej ochronie w zakresie poufności i tajemnicy służbowej, jakiej w tym
państwie podlegają tego samego rodzaju informacje, dokumenty i inne wiadomości
uzyskane na jego terytorium.
3. Wykorzystanie takich informacji i dokumentów jako dowodu w sądach oraz
znaczenie, jakie ma im być nadane, powinno być określone zgodnie z przepisami
prawnymi państwa je otrzymującego.
Artykuł 8
Eksperci i świadkowie
Na wniosek organów celnych jednej Umawiającej się Strony organy celne drugiej
Umawiającej się Strony mogą upoważnić funkcjonariuszy celnych do występowania w
charakterze świadka lub eksperta w ramach udzielonego przez organy celne
pełnomocnictwa w postępowaniach objętych niniejszym porozumieniem. Wniosek musi
zawierać szczegółowe dane dotyczące przedmiotu prowadzonego postępowania i
zakresu wyjaśnień, które świadkowie lub eksperci powinni przedstawić. We wniosku
należy podać, jakie przedmioty, dokumenty lub poświadczone kopie dokumentów mogą
być potrzebne do przedstawienia w toczącym się postępowaniu.
Artykuł 9
Forma i treść wniosku o pomoc
1. Wnioski o pomoc, stosownie do niniejszego porozumienia, przekazywane będą w
formie pisemnej. Do wniosków będą załączane dokumenty niezbędne do ich
realizacji. Jeśli wymagać tego będzie pilność sytuacji, mogą być przyjmowane
także wnioski w formie ustnej. Muszą być one potwierdzone na piśmie tak szybko,
jak to możliwe.
2. Wnioski, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, będą zawierać
następujące informacje:
a) określenie organów celnych występujących z wnioskiem,
b) charakter postępowania,
c) przedmiot postępowania,
d) nazwy i adresy stron, których dotyczy postępowanie, jeśli są znane, oraz
e) krótki opis sprawy, która jest rozpatrywana, oraz kwestie prawne z nią
związane.
Artykuł 10
Wyjątki od obowiązku udzielania pomocy
1. Jeżeli organy celne proszone o pomoc uznają, że realizacja wniosku może
przynieść szkodę suwerenności, bezpieczeństwu, porządkowi publicznemu, interesom
gospodarczym lub innym istotnym interesom ich państwa, to mogą one odmówić
udzielenia pomocy całkowicie lub częściowo albo uzależnić realizację wniosku od
spełnienia określonych warunków.
2. Jeżeli prośba o pomoc nie może być spełniona, organy celne występujące z
wnioskiem będą o tym niezwłocznie powiadomione i poinformowane o przyczynach
odmowy udzielenia pomocy.
Artykuł 11
Koszty
Umawiające się Strony zrzekną się wszelkich roszczeń o zwrot kosztów
poniesionych przy wykonywaniu niniejszego porozumienia, z wyjątkiem wydatków
poniesionych na świadków, ekspertów i tłumaczy innych niż urzędnicy państwowi.
Zwrot kosztów związanych z realizacją postanowień ustępu 5 artykułu 2 może być
przedmiotem odrębnych uzgodnień między organami celnymi Umawiających się Stron.
Artykuł 12
Pomoc
1. Współpraca i pomoc wzajemna przewidziana niniejszym porozumieniem będą
realizowane bezpośrednio między organami celnymi. Organy te dokonają wzajemnie
szczegółowych ustaleń co do jej stosowania.
2. Wszelka współpraca między lokalnymi organami celnymi powinna być podejmowana
zgodnie z zasadami uzgodnionymi przez ich centralne organy celne.
3. Jeśli organ celny proszony o pomoc nie jest właściwym organem do realizacji
wniosku, przekaże on wniosek do właściwego organu. Wszelka pomoc udzielana w ten
sposób będzie przekazywana za pośrednictwem organu celnego proszonego o pomoc.
Artykuł 13
Stosowanie porozumienia
1. Porozumienie niniejsze będzie miało zastosowanie na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i terytorium Republiki Litewskiej.
2. Prezes Głównego Urzędu Ceł Rzeczypospolitej Polskiej i Departament Ceł przy
Ministerstwie Finansów Republiki Litewskiej będą kontaktować się bezpośrednio w
celu rozpatrywania spraw wynikających z realizacji niniejszego porozumienia w
ramach ich kompetencji.
Artykuł 14
Wejście w życie i wypowiedzenie
1. Umawiające się Strony notyfikują sobie wzajemnie w drodze not dyplomatycznych
spełnienie wszelkich koniecznych do wejścia w życie porozumienia wymogów
prawnych państw Umawiających się Stron. Porozumienie wejdzie w życie po upływie
trzydziestu dni od dnia otrzymania noty późniejszej.
2. Porozumienie niniejsze zawarte jest na czas nieokreślony. Może być
wypowiedziane w formie notyfikacji w drodze dyplomatycznej i utraci moc po
upływie sześciu miesięcy od dnia otrzymania takiej noty przez drugą Umawiającą
się Stronę.
3. Postanowienia niniejszego porozumienia mogą być zmienione lub uzupełnione za
zgodą Umawiających się Stron.
Sporządzono w Wilnie dnia 30 stycznia 1995 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim i litewskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc
obowiązującą.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej I. Sekuła
Z upoważnienia Rządu Republiki Litewskiej G. Vitalijus
Po zapoznaniu się z powyższym porozumieniem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- zostało ono uznane za słuszne zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
nim zawartych,
- jest przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone,
- będzie niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 30 maja 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 30 czerwca 1995 r.
w sprawie wejścia w życie Porozumienia między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a
Rządem Republiki Litewskiej o współpracy i pomocy wzajemnej w sprawach celnych,
sporządzonego w Wilnie dnia 30 stycznia 1995 r.
(Dz. U. Nr 113, poz. 545)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 14 ustęp 1
Porozumienia między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki
Litewskiej o współpracy i pomocy wzajemnej w sprawach celnych, sporządzonego w
Wilnie dnia 30 stycznia 1995 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule
notyfikacje i w związku z powyższym porozumienie wchodzi w życie dnia 9 lipca
1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 10 lipca 1995 r.
w sprawie określenia wzoru powszechnego świadectwa udziałowego.
(Dz. U. Nr 114, poz. 546)
Na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych
funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202 i z 1994 r.
Nr 84, poz. 385) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustala się wzór powszechnego świadectwa udziałowego, określony w załączniku
do rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 lipca 1995 r. (poz. 546)
WZÓR POWSZECHNEGO ŚWIADECTWA UDZIAŁOWEGO
Wymiary (w milimetrach)PapierKolory zasadniczeCechy
graficzneZabezpieczenia widoczne w paśmie promieniowania
nadfioletowegoNumeracja
kolorznak wodnynitka zabezpieczającawłókna zabezpieczającestrona
przedniaStrona odwrotnakolorserianumerrozmieszczenie
12345678910111213
148,5 x 210białypas z lewej strony świadectwa przedstawiający powtarzający
się wizerunek orła, pod nim napis RP NFInitka w prawej części świadectwa z
powtarzającym się napisem RP NFI oraz jego odbiciem lustrzanymwłókna w
kolorach niebieskim, czerwonym i zielonymbrązowy, zielonyW środkowej
części świadectwa udziałowego napis - POWSZECHNE ŚWIADECTWO UDZIAŁOWE, po
jego lewej stronie oznaczenie serii i numeru świadectwa. Pod nim,
oddzielony brązową linią, tekst następującej treści: NINIEJSZE ŚWIADECTWO
UDZIAŁOWE ZOSTAŁO WYEMITOWANE PRZEZ SKARB PAŃSTWA RZECZYPOSPOLITEJ
POLSKIEJ ZGODNIE Z ART. 29 USTAWY Z DNIA 30 KWIETNIA 1993 R. O NARODOWYCH
FUNDUSZACH INWESTYCYJNYCH I ICH PRYWATYZACJI (DZ. U. NR 44, POZ. 202 Z
PÓŹN. ZM.) Poniżej napis MINISTER PRZEKSZTAŁCEŃ WŁASNOŚCIOWYCH i podpis
Pod podpisem wizerunek orła (ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej)
na tle brązowego koła, w otoku napis RZECZPOSPOLITA POLSKA w kolorze
brązowym, po obu stronach orła znaki graficzne kształtem przypominające
trójkąty, wydrukowane farbą metalizowaną. W lewym dolnym rogu brązowa
rozeta, z widocznymi w zależności od kąta patrzenia literami RP, obok niej
napis WARSZAWA, 10 KWIETNIA 1995 r. W prawym dolnym rogu zielona rozeta,
zmieniająca kolor na miedzianozłoty w zależności od kąta patrzenia. W
centralnej części świadectwa kompozycja linii giloszowych w kolorach
brązowym i zielonym tworząca rozetę. W środkowej części rozety element
graficzny z efektem płynnej zmiany kolorów szarego i zielonego. Tło
świadectwa stanowi układ linii giloszowych w kolorze jasnobrązowym,
układających się w powtarzające się napisy RP NFI (z wizualnym elementem
reliefu). W lewym górnym rogu litery RP w kolorze białym, obwiedzione
brązową linią, wypełnienie liter RP na stronie odwrotnej świadectwa
kolorem brązowym, w całości widoczne pod światło. W prawym górnym rogu
wielopłaszczyznowy znak holograficzny w kształcie koła o średnicy 22
milimetrów, przedstawiający wizerunek orła na kartuszu i napisy RP NFI
widoczne przy zmianie kąta patrzenia, zawierający elementy półtonowe,
mikrolitery RP NFI, mikrolinie i elementy animowane, wykonany w tęczowych
kolorach zmieniających się w zależności od kąta patrzenia, ulegający
zniszczeniu przy próbie oderwania od podłoża. Całość świadectwa obramowana
układem linii w kolorach zielonym i szarozielonym, tworzących ramkę. Po
wewnętrznej stronie ramki powtarzające się napisy mikrodrukiem - RP NFI.
Na zewnątrz ramki biały, nie zadrukowany margines tworzący w dolnej części
dokumentu pas o szerokości 15 milimetrów. Na nim umieszczone symetrycznie
dwa oznaczenia serii i numeru świadectwa wydrukowane w kodzie OCR-B,
służące do maszynowego odczytu.Centralnie umieszczony tekst pouczenia w
kolorze szarozielonym następującej treści: W papierze czarnydwie duże
literysiedmiocyfrowylitery serii i cyfry numeracji w układzie poziomym w
lewej górnej części strony przedniej świadectwa, wewnątrz ramki; na
zewnątrz ramki w dolnej części świadectwa dwa oznaczenia serii i numeru
wydrukowane w kodzie OCR-B, służące do mszynowego odczytu
Nitka w prawej części w kolorach niebieskim i czerwonym. Włókna w kolorach
niebieskim, czerwonym i zielonym. Broki w kolorze seledynowym.
POUCZENIE Strona przednia
1. Niniejsze świadectwo udziałowe jest papierem wartościowym na okaziciela
w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o
publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz.
U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239 z późniejszymi zmianami).W środkowej części
symetrycznie umieszczone dwa wizerunki orła na tle tarczy w kolorze
seledynowym. Znaki graficzne przypominające trójkąty,wydrukowane farbą
metalizowaną - w kolorze seledynowym. Numeracja wewnątrz ramki - w kolorze
seledynowym. Fragmenty rozety.
2. Niniejsze świadectwo udziałowe jest zbywalne i podlega dziedziczeniu.
Przeniesienie własności niniejszego świadectwa udziałowego jest wolne od
opłaty skarbowej.
3. Na podstawie art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o
narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44,
poz. 202 z późniejszymi zmianami) niniejsze świadectwo udziałowe z mocy
prawa dopuszczone jest do publicznego obrotu papierami wartościowymi.
4. Z zastrzeżeniem art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o
narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44,
poz. 202 z późniejszymi zmianami), do publicznego obrotu świadectwami
udziałowymi stosuje się przepisy ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o
publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz.
U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239 z późniejszymi zmianami).
5. Zgodnie z art. 37 i 38 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych
funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202 z
późniejszymi zmianami) niniejsze świadectwo udziałowe podlega wymianie na
jednakową liczbę akcji w każdym z Narodowych Funduszy Inwestycyjnych,
istniejących w dniu emisji niniejszego świadectwa udziałowego i
wyznaczonych do przeprowadzenia tej wymiany w drodze rozporządzenia
Ministra Przekształceń Własnościowych. Z chwilą wymiany świadectwa
udziałowego na akcje Narodowych Funduszy Inwestycyjnych wygasają wszelkie
prawa reprezentowane przez świadectwo udziałowe.
6. Zgodnie z art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych
funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202 z
późniejszymi zmianami) Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia,
określić termin utraty ważności niniejszego świadectwa udziałowego.
Ogłoszenie terminu utraty ważności świadectwa udziałowego może nastąpić
nie później niż na rok przed upływem tego terminu.
7. W ZAMIAN ZA UTRACONE ŚWIADECTWO UDZIAŁOWE NIE BĘDZIE WYDANY JEGO
DUPLIKAT ANI ŻADEN INNY DOKUMENT ZASTĘPCZY. Tlo stanowi układ linii
giloszowych w kolorze beżowym, ukladających się w powtarzające się napisy
RP NFI. Całość obramowana układem linii w kolorze zielonoszarym tworzących
ramkę


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 września 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie dokumentów stwierdzających tożsamość.
(Dz. U. Nr 114, poz. 547)
Na podstawie art. 44 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i
dowodach osobistych (Dz. U. z 1984 r. Nr 32, poz. 174, z 1989 r. Nr 35, poz. 192
i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 19 czerwca 1984 r. w sprawie
dokumentów stwierdzających tożsamość (Dz. U. z 1987 r. Nr 34, poz. 192, z 1988
r. Nr 30, poz. 209, z 1989 r. Nr 48, poz. 265 i z 1993 r. Nr 27, poz. 120)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 8 w ust. 1 dodaje się 13 w brzmieniu:
"13) o wydaniu powszechnego świadectwa udziałowego.",
2) po ż 20 dodaje się ż 20a w brzmieniu:
"ż 20a. 1. Wpisów potwierdzających wydanie powszechnego świadectwa udziałowego
dokonuje bank lub inna instytucja, której właściwy minister powierzył czynności
związane z emisją świadectw udziałowych na podstawie art. 29 ust. 4 ustawy z
dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich
prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202 i z 1994 r. Nr 84, poz. 385).
2. Wpisów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się na stronie "Adnotacje urzędowe"
z użyciem stempla określonego w załączniku nr 15 do rozporządzenia, jako wzór nr
1 oraz na wewnętrznej stronie pierwszej części okładki przez wstemplowanie
napisu "RP NFI", określonego w załączniku nr 15 do rozporządzenia jako wzór nr
2.",
3) dodaje się załącznik nr 15 w brzmieniu ustalonym w załączniku do niniejszego
rozporządzenia.
ż 2. Minister Spraw Wewnętrznych ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej
Polskiej jednolity tekst rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 czerwca 1984 r.
w sprawie dokumentów stwierdzających tożsamość, z uwzględnieniem zmian
wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 września 1995 r. (poz. 547)
WZORY STEMPLI DO DOKONYWANIA W DOKUMENTACH STWIERDZAJĄCYCH TOŻSAMOŚĆ WPISÓW O
WYDANIE POWSZECHNEGO ŚWIADECTWA UDZIAŁOWEGO
wzór nr 1 i wzór nr 2
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 września 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia morskich i stałych lotniczych
przejść granicznych.
(Dz. U. Nr 114, poz. 548)
Na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o ochronie
granicy państwowej (Dz. U. Nr 78, poz. 461) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 22 listopada 1994 r. w sprawie
ustalenia morskich i stałych lotniczych przejść granicznych (Dz. U. Nr 131, poz.
659) w ż 1 wprowadza się następujące zmiany:
1) w pkt 1 dodaje się lit. p) w brzmieniu:
"p) Elbląg",
2) w pkt 2 dodaje się lit. h) w brzmieniu:
"h) Szczecin-Goleniów".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 27 września 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia okręgowych urzędów górniczych
oraz ustalenia ich siedzib i właściwości miejscowej.
(Dz. U. Nr 114, poz. 551)
Na podstawie art. 108 ust. 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne
i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 26 sierpnia 1994 r. w
sprawie utworzenia okręgowych urzędów górniczych oraz ustalenia ich siedzib i
właściwości miejscowej (Dz. U. Nr 92, poz. 435) w ż 1 wprowadza się następujące
zmiany:
1) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) Okręgowy Urząd Górniczy w Bytomiu dla obszaru miast: Bytom, Miasteczko
Śląskie, Ruda Śląska, Tarnowskie Góry oraz gmin: Krupski Młyn, Świerklaniec,
Tąpkowice, Tworóg i Zbrosławice w województwie katowickim,"
2) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) Okręgowy Urząd Górniczy w Katowicach dla obszaru miast: Chorzów, Imielin,
Katowice, Mysłowice, Świętochłowice oraz gminy Chełm Śląski w województwie
katowickim,"
3) pkt 10 otrzymuje brzmienie:
"10) Okręgowy Urząd Górniczy w Rybniku dla obszaru miast: Jastrzębie-Zdrój,
Pszów, Racibórz, Rybnik, Rydułtowy, Wodzisław Śląski, Żory oraz gmin: Gaszowice,
Godów, Gorzyce, Jejkowice, Kornowac, Krzanowice, Krzyżanowice, Kuźnia
Raciborska, Lubomia, Lyski, Marklowice, Mszana, Nędza, Pawłowice, Pietrowice
Wielkie, Rudnik, Suszec, Świerklany i Zebrzydowice w województwie katowickim".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej polskiej a Rządem Republiki Uzbekistanu w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania
w zakresie podatków od dochodu i majątku,
sporządzona w Warszawie dnia 11 stycznia 1995 r.
(Dz. U. Nr 116, poz. 559)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 11 stycznia 1995 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej polskiej a Rządem Republiki Uzbekistanu w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w
zakresie podatków od dochodu i majątku w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej polskiej a Rządem Republiki Uzbekistanu w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania
w zakresie podatków od dochodu i majątku
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Uzbekistanu,
pragnąc zawrzeć Umowę w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania
uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Zakres podmiotowy
Niniejsza umowa dotyczy osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w
jednym lub w obu Umawiających się Państwach.
Artykuł 2
Podatki, których dotyczy umowa
1. Niniejsza umowa dotyczy, bez względu na sposób poboru, podatków od dochodu i
majątku, które pobiera się na rzecz każdego Umawiającego się Państwa lub jego
władz lokalnych.
2. Za podatki od dochodu i od majątku uważa się wszystkie podatki, które pobiera
się od całego dochodu, od całego majątku albo od części dochodu lub majątku,
włączając podatki od zysku z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego
lub nieruchomego, i podatki od ogólnych kwot wynagrodzeń wypłaconych przez
przedsiębiorstwa.
3. Do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy umowa, należą w
szczególności:
a) w Rzeczypospolitej Polskiej:
1) podatek dochodowy od osób prawnych,
2) podatek dochodowy od osób fizycznych,
zwane dalej "podatkami polskimi";
b) w Republice Uzbekistanu:
1) podatek od dochodu (zysku) przedsiębiorstw, zjednoczeń i organizacji,
2) podatek dochodowy od obywateli Republiki Uzbekistanu, cudzoziemców i osób nie
posiadających obywatelstwa,
3) podatek od majątku,
zwane dalej "podatkami Uzbekistanu".
4. Niniejsza umowa będzie miała także zastosowanie do wszystkich podatków
takiego samego lub podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej umowy będą
wprowadzone obok istniejących podatków lub w ich miejsce. Właściwe władze
Umawiających się Państw będą informowały się wzajemnie o zasadniczych zmianach,
jakie zaszły w ich ustawodawstwach podatkowych.
Artykuł 3
Ogólne definicje
1. W rozumieniu niniejszej umowy, jeżeli z jej kontekstu nie wynika inaczej:
a) określenie "Polska" użyte w sensie geograficznym oznacza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w tym każdy obszar poza jej wodami terytorialnymi, na
którym na mocy ustawodawstwa Polski i zgodnie z prawem międzynarodowym Polska
może sprawować suwerenne prawa do dna morskiego, jego podglebia i ich zasobów
naturalnych;
b) określenie "Uzbekistan" oznacza Republikę Uzbekistanu, a użyte w sensie
geograficznym obejmuje jego terytorium, wody wewnętrzne, przestrzeń powietrzną
nad nimi, na których Republika Uzbekistanu może sprawować suwerenne prawa i
jurysdykcję, w tym prawa do eksploatacji zasobów naturalnych, zgodnie z prawem
międzynarodowym i obowiązującym na tych obszarach ustawodawstwem Republiki
Uzbekistanu;
c) określenie "osoba" obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie
osób;
d) określenie "spółka" oznacza każdą osobę prawną lub każdą spółkę osobową,
wspólne przedsiębiorstwo lub każdą inną jednostkę, którą dla celów podatkowych
traktuje się jako osobę prawną zgodnie z ustawodawstwem Umawiającego się
Państwa;
e) określenia "przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa" i "przedsiębiorstwo
drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo
prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce
zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie;
f) określenie "transport międzynarodowy" oznacza wszelki przewóz statkiem
morskim, powietrznym, środkiem transportu kolejowego lub samochodowego
eksploatowanym przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, z wyjątkiem
przypadku, gdy statki morskie, powietrzne lub środki transportu kolejowego i
samochodowego są eksploatowane wyłącznie między miejscami położonymi na
terytorium drugiego Umawiającego się Państwa;
g) określenie "właściwa władza" oznacza w Polsce - Ministra Finansów lub jego
upoważnionego przedstawiciela, a w Republice Uzbekistanu - Komitet Państwowy do
Spraw Podatków Republiki Uzbekistanu;
h) określenie "obywatel" oznacza każdą osobę fizyczną posiadającą obywatelstwo
Umawiającego się Państwa oraz każdą osobę prawną, spółkę osobową, stowarzyszenie
lub inną jednostkę, których status prawny wynika z obowiązującego w Umawiającym
się Państwie ustawodawstwa;
i) określenie "Umawiające się Państwo" i "drugie Umawiające się Państwo"
oznaczają, zależnie od kontekstu, Polskę lub Uzbekistan.
2. Przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z
kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane będzie
miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa tego Państwa w zakresie
podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa.
Artykuł 4
Miejsce zamieszkania lub siedziba dla celów podatkowych
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania
lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z
prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania,
jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym
charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega
opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie z tytułu dochodu uzyskiwanego tylko w
tym Państwie lub z tytułu majątku znajdującego się w danym Państwie. Określenie
to obejmuje również rząd Umawiającego się Państwa lub jego władze lokalne,
pełnomocne jednostki rządu lub władz.
2. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce
zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według
następujących zasad:
a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się
Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe
miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą
miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste
i gospodarcze (ośrodek jej interesów życiowych);
b) jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek
interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w
żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania
w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
c) jeżeli osoba przebywa zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj
w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie,
którego jest obywatelem;
d) jeżeli każde z Umawiających się Państw uważa osobę za mającą w nim miejsce
zamieszkania lub jeżeli żadne z Państw nie uważa osoby za mającej w nim miejsce
zamieszkania, to właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w
drodze wzajemnego porozumienia;
e) jeżeli osoba jest obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z
nich, to właściwe władze Umawiających się Państw będą starały się ustalić w
drodze konsultacji, w którym Państwie dana osoba ma miejsce zamieszkania.
3. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba, nie będąca osobą fizyczną, ma
siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą siedzibę w
tym Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu.
Artykuł 5
Zakład
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "zakład" oznacza stałą placówkę,
przez którą całkowicie albo częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza
przedsiębiorstwa w drugim Umawiającym się Państwie.
2. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:
a) miejsce zarządu;
b) filię;
c) biuro;
d) zakład fabryczny;
e) warsztat oraz
f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce
wydobywania kopalnych zasobów naturalnych.
3. Określenie "zakład" obejmuje również plac budowy albo obiekt montażowy lub
instalacyjny, lecz tylko wtedy, gdy okres ich prowadzenia trwa dłużej niż 6
miesięcy. Właściwe władze Umawiającego się Państwa, w którym prowadzone są takie
prace, mogą w wyjątkowych przypadkach, na wniosek osoby prowadzącej takie prace,
nie traktować jako zakładu takiej działalności, gdy okres trwania tych prac
przekracza 6 miesięcy, lecz nie przekracza 12 miesięcy.
4. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu, nie stanowią zakładu:
a) placówki, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania albo wydawania
dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
b) utrzymywanie zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania;
c) utrzymywanie zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
d) stała placówka utrzymywana wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w
celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
e) stała placówka utrzymywana wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa
jakiejkolwiek innej działalności mającej przygotowawczy lub pomocniczy
charakter;
f) utrzymywanie stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek
połączenia rodzajów działalności wymienionych pod literami od a) do e), pod
warunkiem jednak, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z takiego
połączenia rodzajów działalności, posiada przygotowawczy lub pomocniczy
charakter.
5. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba, z wyjątkiem
niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa w imieniu
przedsiębiorstwa i osoba ta posiada pełnomocnictwo do zawierania umów w
Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa i pełnomocnictwo to stale
realizuje, to uważa się, że przedsiębiorstwo to posiada zakład w tym Państwie w
zakresie prowadzenia każdego rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla
przedsiębiorstwa, chyba że działalność wykonywana przez tę osobę ogranicza się
do działalności wymienionej w ustępie 4 i jest takim rodzajem działalności,
która jest wykonywana za pośrednictwem stałej placówki i zgodnie z
postanowieniami tego ustępu nie powoduje uznania tej placówki za zakład.
6. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu, uważa się, że
przedsiębiorstwo ubezpieczeniowe Umawiającego się Państwa, z wyjątkiem
reasekuracji, posiada zakład w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli pobiera
ono w tym drugim Państwie składki lub ubezpiecza od ryzyka w tym Państwie za
pośrednictwem osoby innej niż niezależny przedstawiciel, do którego mają
zastosowanie postanowienia ustępu 7.
7. Nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w jednym z Umawiających się
Państw tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym Umawiającym się Państwie
czynności przez maklera, generalnego przedstawiciela handlowego albo każdego
innego niezależnego przedstawiciela, pod warunkiem że te osoby działają w ramach
swojej zwykłej działalności.
8. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub
jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany
tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby jakąkolwiek z tych spółek
uważać za zakład drugiej spółki.
Artykuł 6
Dochody (zyski) z nieruchomości
1. Dochody osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochody z
eksploatacji gospodarstwa rolnego lub leśnego) położonego w drugim Umawiającym
się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Określenie "majątek nieruchomy" posiada takie znaczenie, jakie przyjmuje się
według prawa tego Państwa, w którym majątek ten jest położony. Określenie to
obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i
martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, gospodarstwa rybne każdego
rodzaju, prawa, do których zastosowanie mają przepisy prawa powszechnego
dotyczące własności gruntów, prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również
prawa do zmiennych lub stałych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do
eksploatacji pokładów mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych; statki
morskie, powietrzne oraz środki transportu kolejowego i samochodowego nie
stanowią majątku nieruchomego.
3. Określenie "użytkowanie" w rozumieniu tego artykułu oznacza prawo do
dożywotniego korzystania z obcego majątku nieruchomego i osiąganych z niego
dochodów.
4. Postanowienia ustępu 1 tego artykułu stosuje się do dochodów z bezpośredniego
użytkowania najmu, jak również każdego innego rodzaju użytkowania majątku
nieruchomego.
5. Postanowienia ustępów 1 i 3 tego artykułu stosuje się również do dochodów z
majątku nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodu z majątku nieruchomego, który
służy do wykonywania wolnego zawodu.
Artykuł 7
Zyski przedsiębiorstw
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa będą podlegać opodatkowaniu
tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim
Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo
prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane
w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane:
a) temu zakładowi;
b) sprzedaży w tym drugim Państwie towarów lub dobór takiego samego lub
podobnego rodzaju, jak sprzedane za pośrednictwem zakładu;
c) innej działalności gospodarczej prowadzonej w tym drugim Państwie takiego
samego rodzaju, jak działalność prowadzona przez zakład.
2. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego
się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez
położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu
zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub
podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne
przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem,
którego jest zakładem.
3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się potrącenie nakładów ponoszonych
dla tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami
administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym
leży zakład, czy gdzie indziej. Jednakże nie zezwala się na takie potrącenie w
odniesieniu do kwot wypłaconych przez zakład na rzecz głównego oddziału
przedsiębiorstwa lub innego oddziału z tytułu należności licencyjnych,
honorariów lub innych podobnych płatności za wykorzystanie patentów lub innych
praw, lub z tytułu prowizji za szczególne usługi, lub z tytułu zarządzania albo
z tytułu odsetek od kwoty pieniężnej pożyczonej zakładowi.
4. Jeżeli w Umawiającym się Państwie istnieje zwyczaj ustalania zysków zakładu
przez podział całkowitych zysków przedsiębiorstwa na jego poszczególne części,
żadne postanowienie ustępu 2 tego artykułu nie wyklucza ustalenia przez to
Umawiające się Państwo zysku do opodatkowania według zwykle stosowanego
podziału; zastosowany sposób podziału zysku musi jednak być taki, żeby wynik był
zgodny z zasadami zawartymi w tym artykule.
5. Nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub
towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa.
6. Przy stosowaniu poprzednich ustępów, ustalanie zysków zakładu powinno być
dokonywane każdego roku w ten sam sposób, chyba że istnieją uzasadnione powody,
aby postąpić inaczej.
7. Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w
innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych innych artykułów nie będą
naruszane przez postanowienia tego artykułu.
Artykuł 8
Transport międzynarodowy
1. Zyski osiągane przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa z eksploatacji
w transporcie międzynarodowym statków morskich i powietrznych oraz środków
transportu kolejowego i samochodowego będą podlegały opodatkowaniu tylko w tym
Państwie.
2. W rozumieniu tego artykułu zyski pochodzące z eksploatacji w transporcie
międzynarodowym statków morskich, statków powietrznych lub środków transportu
kolejowego i samochodowego obejmują:
a) dochód z wydzierżawienia statków morskich i powietrznych oraz środków
transportu kolejowego i samochodowego;
b) dochód uzyskany z użytkowania, utrzymywania lub wydzierżawiania kontenerów (w
tym przyczep i towarzyszącego wyposażenia służącego do transportu kontenerów)
używanych do transportu towarów i dóbr,
gdy takie wydzierżawienie, użytkowanie lub utrzymywanie jest działalnością
uboczną w stosunku do eksploatacji statków morskich lub powietrznych albo
środków transportu kolejowego lub samochodowego eksploatowanych w transporcie
międzynarodowym.
3. Postanowienia ustępów 1 i 2 mają również zastosowanie do zysków osiąganych z
uczestnictwa w umowie poolowej, we wspólnym przedsiębiorstwie lub w
międzynarodowym związku eksploatacyjnym.
4. Z uwzględnieniem postanowień artykułu 7 zyski przedsiębiorstw Umawiającego
się Państwa zajmujących się eksploatacją środków transportu samochodowego lub
kolejowego, które powstają:
a) z tytułu przewozu pasażerów lub mienia między punktami znajdującymi się za
granicami drugiego Umawiającego się Państwa i dowolnym innym punktem lub
b) z oddania w dzierżawę środków transportu samochodowego (w tym przyczep) lub
ruchomych środków transportu kolejowego, eksploatowanych dla przewozu pasażerów
lub mienia między punktami położonymi za granicą drugiego Umawiającego się
Państwa i dowolnym punktem,
zwalnia się od podatku w tym drugim Państwie.
Artykuł 9
Przedsiębiorstwa powiązane
1. Jeżeli:
a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa bierze udział bezpośrednio lub
pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w kapitale przedsiębiorstwa drugiego
Umawiającego się Państwa albo
b) te same osoby bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu, kontroli
lub kapitale przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa
drugiego Umawiającego się Państwa
i jeżeli w jednym i w drugim przypadku między dwoma przedsiębiorstwami w
zakresie ich stosunków handlowych lub finansowych zostaną umówione lub narzucone
warunki, różniące się od warunków, które by ustaliły między sobą niezależne
przedsiębiorstwa, to zyski, które osiągałoby jedno z przedsiębiorstw bez tych
warunków, ale z powodu tych warunków ich nie osiągnęło, mogą być uznane za zyski
tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.
2. Jeżeli zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa opodatkowane w tym
Państwie są włączone także do zysków przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się
Państwa oraz odpowiednio opodatkowane, a zyski w ten sposób włączone są zyskami,
które narosłyby na rzecz przedsiębiorstwa drugiego Państwa, jeśliby warunki
uzgodnione między tymi dwoma przedsiębiorstwami były warunkami, które byłyby
uzgodnione między niezależnymi przedsiębiorstwami, wtedy to drugie Państwo
powinno dokonać odpowiedniego zmniejszenia kwoty podatku pobieranego od tego
dochodu. Przy ustaleniu takiej poprawki powinny być wzięte pod uwagę inne
postanowienia niniejszej umowy, a właściwe władze Umawiających się Państw mogą w
razie konieczności przeprowadzać między sobą konsultacje.
Artykuł 10
Dywidendy
1. Dywidendy, wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Dywidendy te mogą być jednak opodatkowane także w Umawiającym się Państwie i
według prawa tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją
siedzibę, ale jeżeli odbiorca dywidend jest uprawniony do ich otrzymania,
pobierany podatek nie może przekroczyć:
a) 5 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli odbiorcą dywidend jest spółka, której
udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy wynosi co najmniej 20 procent,
b) 15 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.
Właściwe władze Umawiających się Państw ustalą w drodze wzajemnego porozumienia
sposób stosowania tych ograniczeń. Postanowienia niniejszego ustępu nie
naruszają opodatkowania spółki w odniesieniu do zysków, z których dywidendy są
wypłacane.
3. Użyte w tym artykule określenie "dywidendy" oznacza dochód z akcji, akcji w
kopalnictwie, akcji członków założycieli lub innych praw, z wyjątkiem
wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również dochody z innych praw spółki,
które według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka wydzielająca dywidendy
ma siedzibę, zrównane są z wpływami z akcji.
4. Postanowień ustępów 1 i 2 tego artykułu nie stosuje się, jeżeli osoba
uprawniona do dywidendy, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, wykonuje w drugim Państwie, w którym znajduje się siedziba spółki
wypłacającej dywidendy, działalność zarobkową przez zakład położony w tym
Państwie bądź wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o położoną w
nim stałą placówkę, i gdy udział, z tytułu którego wypłaca się dywidendy,
rzeczywiście wiąże się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W
takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się postanowienia
artykułu 7 lub artykułu 14.
5. Jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie,
osiąga zyski albo dochody z drugiego Umawiającego się Państwa, wówczas to drugie
Państwo nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę, z
wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie, lub przypadku, gdy udział, z
tytułu którego dywidendy są wypłacane, rzeczywiście wiąże się z działalnością
zakładu lub stałej placówki położonej w drugim Państwie, ani też obciążać nie
wydzielonych zysków spółki podatkiem od nie wydzielonych zysków, nawet gdy
wypłacone dywidendy lub nie wydzielone zyski całkowicie lub częściowo pochodzą z
zysków albo dochodów osiągniętych w drugim Umawiającym się Państwie.
6. Żadne postanowienie niniejszej umowy nie może być interpretowane jako
zabraniające Umawiającemu się Państwu ustalenia specjalnego podatku od zysku
spółki przypisanego zakładowi w tym Państwie dodatkowo do podatku, który byłby
pobrany od zysku spółki mającej siedzibę w tym Państwie, pod warunkiem że taki
podatek nie przekroczy 5 procent kwoty zysku, który nie był opodatkowany
dodatkowym podatkiem w latach poprzednich. W tym celu zysk określa się po
odliczeniu wszystkich podatków, innych niż podatek specjalny, o którym mowa w
tym ustępie, i pobieranych w Umawiającym się Państwie, w którym położony jest
zakład.
Artykuł 11
Odsetki
1. Odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Państwie, mogą być
opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże odsetki takie mogą być opodatkowane także w Umawiającym się
Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli
odbiorca odsetek jest osobą uprawnioną do ich otrzymania, podatek w ten sposób
ustalony nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych odsetek. Właściwe
władze Umawiających się Państw ustala w drodze wzajemnego porozumienia sposób
stosowania tych ograniczeń.
3. Bez względu na postanowienia ustępu 2, odsetki powstałe w Umawiającym się
Państwie zwalnia się od podatku w tym Państwie, jeżeli:
a) faktycznym odbiorcą odsetek jest rząd drugiego Umawiającego się Państwa lub
lokalne organy władzy albo jakiekolwiek inne organy tego rządu lub władz
lokalnych;
b) faktycznym odbiorcą odsetek jest Narodowy Bank Polski lub Bank Centralny
Republiki Uzbekistanu (bank centralny Umawiającego się Państwa), instytucja do
spraw ubezpieczenia kredytów eksportowych i importowych lub inne podobne
instytucje, które zgodnie z ustawodawstwem Umawiającego się Państwa posiadają
odpowiednie uprawnienia.
4. Użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochody z wszelkiego
rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i nie
zabezpieczonych prawem zastawu hipotecznego lub prawem uczestnictwa w zyskach
dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z
obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami mającymi
związek z takimi skryptami dłużnymi, obligacjami lub pożyczkami. Opłat karnych z
tytułu opóźnionych zapłat nie uważa się w rozumieniu tego artykułu za odsetki.
5. Postanowień ustępu 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli osoba uprawniona do odsetek,
mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w
drugim Państwie, w którym powstają odsetki, działalność zarobkową za pomocą
zakładu położonego w tym Państwie bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą
placówkę, która jest w nim położona, i jeżeli wierzytelność, z której tytułu są
płacone odsetki, rzeczywiście należy do takiego zakładu lub takiej stałej
placówki. W takim przypadku w zależności od konkretnej sytuacji stosuje się
odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
6. Uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem
jest to Państwo, władza lokalna lub osoba mająca w tym Państwie miejsce
zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca odsetki, bez względu
na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie,
posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z
których działalnością powstało zadłużenie, z tytułu którego są wypłacane
odsetki, i zapłata tych odsetek jest pokrywana przez ten zakład lub stałą
placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w Państwie, w którym położony
jest zakład lub stała placówka.
7. Jeżeli między dłużnikiem a osobą uprawnioną do odsetek lub między nimi
obydwoma a osobą trzecią istnieją szczególne powiązania i dlatego odsetki mające
związek z roszczeniem wynikającym z długu, z którego tytułu są wypłacane,
przekraczają kwotę, którą dłużnik i osoba uprawniona do odsetek uzgodniliby bez
tych powiązań, to postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej
wymienionej kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu
według prawa każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych
postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 12
Należności licencyjne
1. Należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie, jeżeli taka osoba jest
uprawniona do tych należności.
2. Jednakże należności licencyjne mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym
się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz jeżeli
beneficjentem jest osoba do nich uprawniona, to podatek ustalony w ten sposób
nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto należności licencyjnych. Właściwe
władze Umawiających się Państw uzgodnią między sobą sposób stosowania tych
ograniczeń.
3. Określenie "należności licencyjne", użyte w niniejszym artykule, oznacza
wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do
użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub
naukowego (włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla radia lub
telewizji), patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy
technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do
użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, lub za
informacje (know-how) związane z doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej,
handlowej lub naukowej.
4. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli odbiorca należności
licencyjnych mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie
wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności
licencyjne, działalność zarobkową przez zakład w nim położony bądź wykonuje
wolny zawód za pomocą położonej tam stałej placówki, a prawa lub majątek, z
których tytułu wypłacane są należności licencyjne, rzeczywiście wiążą się z
działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. w takim przypadku stosuje się
odpowiednio, w zależności od konkretnej sytuacji, postanowienia artykułu 7 lub
artykułu 14.
5. Uważa się, że należności licencyjne dla celów podatkowych powstają w
Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem jest to Państwo, władza lokalna albo
osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak
osoba wypłacająca należności licencyjne, niezależnie od tego, czy ma ona w
Umawiającym się Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę, posiada w
Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z których
działalnością powstał obowiązek zapłaty tych należności licencyjnych, i zakład
lub stała placówka pokrywają te należności, to uważa się, że należności
licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, w którym położony jest ten
zakład lub ta stała placówka.
6. Jeżeli między płatnikiem a odbiorcą należności licencyjnych lub między nimi
obydwoma a osobą trzecią istnieją szczególne stosunki i dlatego zapłacone opłaty
licencyjne, mające związek z użytkowaniem, prawem lub informacją, za które są
płacone, przekraczają kwotę, którą płatnik i właściciel należności licencyjnych
uzgodniliby bez tych stosunków, to postanowienia niniejszego artykułu stosuje
się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę
kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego Umawiającego się Państwa i
z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.
7. Postanowienia tego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli głównym celem lub
jednym z głównych celów jakiejkolwiek osoby mającej związek ze stworzeniem lub
przeniesieniem praw, z których tytułu wypłaca się należności licencyjne, było
uzyskanie przywilejów (korzyści) na podstawie tego artykułu w drodze stworzenia
lub przeniesienia takich praw.
Artykuł 13
Zyski ze sprzedaży majątku
1. Dochody osiągnięte przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z przeniesienia własności majątku nieruchomego, o
którym mowa w artykule 6, a położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą
być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Dochody z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część
majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w
drugim Umawiającym się Państwie, albo z przeniesienia własności majątku
ruchomego należącego do stałej placówki, którą osoba zamieszkała w Umawiającym
się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania wolnego
zawodu, łącznie z zyskami, które zostaną uzyskane przy przeniesieniu własności
takiego zakładu (odrębnie albo razem z całym przedsiębiorstwem) lub takiej
stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
3. Dochody osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z przeniesienia tytułu własności statków morskich i
powietrznych lub środków transportu kolejowego i samochodowego eksploatowanych w
transporcie międzynarodowym, lub majątku ruchomego związanego z eksploatacją
takich statków morskich, powietrznych oraz pojazdów transportu kolejowego i
samochodowego podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie.
4. Dochody z przeniesienia tytułu własności jakiegokolwiek majątku innego niż
wymieniony w ustępach 1, 2 i 3 tego artykułu podlegają opodatkowaniu tylko w tym
Państwie, w którym osoba przenosząca tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub
siedzibę.
Artykuł 14
Wolne zawody
1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o podobnym
charakterze podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, z wyjątkiem
następujących okoliczności, w których taki dochód może być opodatkowany również
w drugim Umawiającym się Państwie:
a) jeżeli osoba ta dla wykonywania swojej działalności dysponuje zwykle stałą
placówką w drugim Umawiającym się Państwie, to dochód może być opodatkowany w
tym drugim Umawiającym się Państwie, lecz tylko w takim zakresie, w jakim może
być przypisany tej stałej placówce, lub
b) jeżeli osoba przebywa w drugim Umawiającym się Państwie przez okres lub
okresy wynoszące ponad 120 dni w każdorazowym dwunastomiesięcznym okresie
rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku kalendarzowym, to może być
opodatkowany tylko dochód uzyskany z działalności wykonywanej w tym Państwie w
ciągu danego roku.
2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną
działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak
również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, dentystów, prawników,
inżynierów, architektów oraz księgowych.
Artykuł 15
Praca najemna
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18 i 19 niniejszej umowy, płace,
uposażenia i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania
w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Państwie, jeżeli praca nie jest wykonywana w drugim Umawiającym się
Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenia
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenia, jakie osoba mająca
miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej,
wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w
pierwszym Państwie, jeżeli:
a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające
łącznie 183 dni w ciągu każdorazowego dwunastomiesięcznego okresu
rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku kalendarzowym;
b) wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który
nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, oraz
c) wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą
pracodawca posiada w drugim Państwie.
3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 tego artykułu, wynagrodzenia
uzyskiwane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z
tytułu pracy najemnej wykonywanej na pokładzie statku morskiego i powietrznego
lub środka transportu kolejowego i samochodowego mogą podlegać opodatkowaniu
tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się siedziba
przedsiębiorstwa eksploatującego statki morskie lub powietrzne.
Artykuł 16
Wynagrodzenia dyrektorów
Wynagrodzenia i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce zamieszkania
w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w zarządzie spółki lub
w innym podobnym organie spółki mającej siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Artykuł 17
Artyści i sportowcy
1. Bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15 niniejszej umowy, dochód
uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z
tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego,
radiowego lub telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście
wykonywanej w tym charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie,
może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Jeżeli dochód mający związek z osobiście wykonywaną działalnością takiego
artysty lub sportowca nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej
osobie, to dochód taki - bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15
niniejszej umowy - może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w
którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana.
3. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania do dochodu z działalności
artysty lub sportowca wykonywanej w Umawiającym się Państwie, jeżeli ta
działalność jest finansowana w istotnym stopniu z funduszów publicznych tego
Państwa albo Państwa drugiego, albo władzy lokalnej. W danym przypadku taki
dochód podlega opodatkowaniu tylko w Umawiającym się Państwie, w którym artysta
lub sportowiec ma miejsce zamieszkania.
Artykuł 18
Emerytury i renty
1. Emerytury i renty dożywotnie powstałe w Umawiającym się Państwie i wypłacane
osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie podlegają
opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.
2. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "dożywotnia renta" oznacza ustaloną
kwotę wypłacaną osobie fizycznej dożywotnio w ustalonych terminach lub wypłacaną
w określonym lub ustalonym czasie w wyniku zobowiązań dokonywania płatności w
zamian za uprzednio w pełni wykonane zobowiązanie, inne niż świadczenie usług,
ale nie obejmuje emerytury lub płatności nie dokonywanych okresowo.
3. Alimenty i inne podobne świadczenia obejmujące kwoty na utrzymanie dzieci,
powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce
zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w
tym drugim Państwie.
Artykuł 19
Funkcje publiczne
1. a) Wynagrodzenie, inne niż renta i emerytura, wypłacane przez Umawiające się
Państwo lub jego władzę lokalną osobie fizycznej z tytułu funkcji wykonywanych
na rzecz tego Państwa lub jego władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w
tym Państwie.
b) Bez względu na postanowienia ustępu 2 litera a) tego artykułu, wynagrodzenie
takie może podlegać opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie,
jeżeli funkcje te są wykonywane w tym Państwie, a osoba otrzymująca takie
wynagrodzenie ma miejsce zamieszkania w tym drugim Państwie oraz osoba ta:
1) jest obywatelem tego Państwa lub
2) nie stała się osobą mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie wyłącznie dla
celów świadczenia tych usług.
2.
a) Jakakolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez Umawiające się Państwo, jego
jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez to
Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie fizycznej z
tytułu funkcji wykonywanych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej
lub władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
b) Jednakże taka renta lub emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim
Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba ją otrzymująca posiada w nim miejsce
zamieszkania i jest jego obywatelem.
3. Postanowienia artykułów 15, 16 i 17 niniejszej umowy mają zastosowanie do
wynagrodzeń, rent i emerytur mających związek z funkcjami wykonywanymi w związku
z działalnością handlową Umawiającego się Państwa lub jego władzy lokalnej.
Artykuł 20
Studenci
Należności otrzymywane na utrzymanie się, kształcenie się lub odbywanie praktyki
przez studenta lub stażystę, który przebywa w Umawiającym się Państwie wyłącznie
w celu kształcenia się lub odbywania praktyki i który ma albo bezpośrednio przed
przybyciem do tego Państwa miał miejsce zamieszkania w drugim Państwie, nie
podlegają opodatkowaniu w pierwszym Państwie, jeżeli należności te pochodzą ze
źródeł spoza tego pierwszego Państwa.
Artykuł 21
Inne dochody
1. Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie zostały
wymienione w poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Państwie.
2. Postanowienia ustępu 1 tego artykułu nie mają zastosowania do dochodów nie
będących dochodami z majątku nieruchomego, jeżeli osoba uzyskująca takie
dochody, posiadająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie działalność zarobkową przez
zakład w nim położony lub wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o
stałą placówkę w nim położoną i gdy prawa lub dobra, z których tytułu wypłacany
jest dochód, są rzeczywiście związane z działalnością takiego zakładu lub stałej
placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się
odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14 niniejszej umowy.
Artykuł 22
Majątek
1. Majątek nieruchomy, który jest własnością osoby mającej miejsce zamieszkania
lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, a który jest położony w drugim
Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Majątek ruchomy, stanowiący część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo
Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, lub majątek
ruchomy należący do stałej placówki, którą osoba mająca miejsca zamieszkania w
Umawiającym się Państwie posiada w drugim Umawiającym się Państwie w celu
wykonywania wolnego zawodu, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
3. Majątek, który stanowią statki morskie i powietrzne, rzeczne albo środki
transportu kolejowego lub samochodowego eksploatowane w transporcie
międzynarodowym, jak również majątek ruchomy służący do eksploatacji takich
statków morskich, powietrznych lub środków transportu kolejowego lub
samochodowego, do których mają zastosowanie postanowienia artykułu 8 ustęp 2,
podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
4. Wszelkie inne części majątku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane tylko w tym Państwie.
Artykuł 23
Unikanie podwójnego opodatkowania
1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie uzyskuje dochód lub posiada dochód, który zgodnie z postanowieniami
niniejszej umowy może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, to
pierwsze Państwo zezwoli na:
a) odliczenie od podatku dochodowego takiej osoby kwoty równej podatkowi
dochodowemu zapłaconemu w tym drugim Państwie;
b) odliczenie od podatku od majątku takiej osoby kwoty równej podatkowi od
majątku zapłaconemu w tym drugim Państwie.
Takie odliczenia nie mogą w żadnym razie przekroczyć tej części podatku od
dochodu lub majątku obliczonego przed dokonaniem potrącenia, która odnosi się do
dochodu lub majątku podlegającego opodatkowaniu w tym drugim Państwie.
2. Jeżeli zgodnie z jakimikolwiek postanowieniami niniejszej umowy uzyskany
dochód lub majątek, posiadany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub
siedzibę w Umawiającym się Państwie, będzie zwolniony od opodatkowania w tym
Państwie, wówczas to Państwo może, tym niemniej, przy obliczaniu kwoty podatku
od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby wziąć pod uwagę zwolniony od
podatku dochód lub majątek.
3. W rozumieniu ustępów 1 i 2 tego artykułu zysk, dochód i przyrost majątku
nieruchomego należącego do osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie, które zgodnie z niniejszą umową mogą być opodatkowane
w drugim Umawiającym się Państwie, będą traktowane jako powstające ze źródeł
położonych w tym drugim Umawiającym się Państwie.
Artykuł 24
Równe traktowanie
1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym
się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne
lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są
lub mogą być poddani w tych samych okolicznościach obywatele tego drugiego
Państwa. Niniejsze postanowienie stosuje się również - bez względu na
postanowienia artykułu 1 - do osób fizycznych, które nie mają miejsca
zamieszkania w jednym lub w obu Umawiających się Państwach.
2. Opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa
posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie może być w tym drugim Państwie
mniej korzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa
prowadzących taką samą działalność. Postanowienie to nie może być rozumiane jako
zobowiązujące Umawiające się Państwo do udzielania osobom mającym miejsce
zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie jakichkolwiek osobistych
zwolnień, ulg i obniżek dla celów podatkowych, z uwagi na stan rodzinny lub
obywatelstwo, których udziela ono osobom mającym miejsce zamieszkania na jego
terytorium.
3. Z wyjątkiem przypadku stosowania postanowień artykułu 9 ustęp 1, artykułu 11
ustęp 7 lub artykułu 12 ustęp 6 niniejszej umowy, odsetki, należności licencyjne
i inne opłaty ponoszone przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa na rzecz
osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie są odliczane przy określaniu podlegających opodatkowaniu zysków tego
przedsiębiorstwa na takich samych warunkach, jakby były one płacone na rzecz
osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym Państwie.
Podobnie długi przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, zaciągnięte wobec
osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, są odliczane przy określaniu podlegającego opodatkowaniu majątku tego
przedsiębiorstwa na takich samych warunkach, jakby były one zaciągnięte wobec
osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym Państwie.
4. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których kapitał należy w całości
lub częściowo albo jest kontrolowany bezpośrednio lub pośrednio przez jedną lub
więcej osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, nie mogą być w pierwszym Umawiającym się Państwie poddane ani
opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej
uciążliwe aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub mogą
być poddane podobne przedsiębiorstwa pierwszego Państwa.
5. Postanowienia ustępu 3 nie mogą wpływać na postanowienia ustaw podatkowych
Umawiającego się Państwa, których celem jest zapobieżenie operacjom lub
porozumieniom zmierzającym do uchylania się od podatków.
Artykuł 25
Procedura wzajemnego porozumiewania się
1. Jeżeli osoba jest zdania, że czynności jednego lub obu Umawiających się
Państw wprowadziły lub wprowadzą dla niej opodatkowanie, które jest niezgodne z
postanowieniami niniejszej umowy, to może ona, niezależnie od środków
odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją
sprawę właściwej władzy tego Państwa, w którym ma ona miejsce zamieszkania lub
siedzibę, lub jeżeli w danej sprawie mają zastosowanie postanowienia artykułu 24
ustęp 1 - właściwej władzy tego Państwa, którego jest obywatelem. Sprawa powinna
być przedawniona w ciągu trzech lat, licząc od pierwszego urzędowego
zawiadomienia o czynności pociągającej za sobą opodatkowanie, które jest
niezgodne z postanowieniami niniejszej umowy.
2. Właściwa władza, jeżeli uzna zarzut za uzasadniony, ale nie może sama
spowodować zadowalającego rozwiązania, podejmie starania, aby przypadek ten
uregulować w drodze wzajemnego porozumienia z właściwą władzą drugiego
Umawiającego się Państwa, tak aby zapobiec opodatkowaniu niezgodnemu z niniejszą
umową. Osiągnięte w ten sposób rozwiązanie zostanie wprowadzone w życie bez
względu na terminy przewidziane przez ustawodawstwa wewnętrzne Umawiających się
Państw.
3. Właściwe władze Umawiających się Państw będą czynić starania, aby w drodze
wzajemnego porozumienia usuwać trudności lub wątpliwości, które mogą powstawać
przy interpretacji lub stosowaniu umowy. Mogą one również konsultować się
wzajemnie, w jaki sposób można zapobiec podwójnemu opodatkowaniu w przypadkach,
które nie są uregulowane w niniejszej umowie.
4. Właściwe władze Umawiających się Państw mogą porozumiewać się ze sobą
bezpośrednio w celu osiągnięcia porozumienia w sprawach objętych postanowieniami
poprzednich ustępów. Jeżeli w celu osiągnięcia porozumienia zajdzie potrzeba
bezpośredniej wymiany opinii, może to nastąpić w ramach komisji złożonej z
przedstawicieli właściwych władz Umawiających się Państw.
Artykuł 26
Wymiana informacji
1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały informacje niezbędne
do stosowania postanowień niniejszej umowy, a także informacje o ustawodawstwie
wewnętrznym Umawiających się Państw, dotyczące podatków wymienionych w
niniejszej umowie, w takim zakresie, w jakim opodatkowanie, jakie ono
przewiduje, nie jest sprzeczne z umową, jak również informacje zapobiegające
uchylaniu się od opodatkowania. Wszelkie informacje uzyskane przez Umawiające
się Państwo będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak informacje
uzyskane przy zastosowaniu ustawodawstwa wewnętrznego tego Państwa, i będą
udzielane tylko osobom i władzom (w tym sądom albo organom administracyjnym)
zajmującym się ustalaniem, poborem albo ściąganiem podatków, których dotyczy
umowa, lub organom rozpatrującym środki odwoławcze w sprawach tych podatków.
Wyżej wymienione osoby lub władze będą wykorzystywać informacje tylko do tych
celów. Mogą one udostępniać te informacje w postępowaniu sądowym lub do
wydawania orzeczeń.
2. Postanowienia ustępu 1 tego artykułu nie mogą być w żadnym przypadku
interpretowane tak, jak gdyby zobowiązywały jedno z Umawiających się Państw do:
a) stosowania środków administracyjnych, które nie są zgodne z ustawodawstwem
lub praktyką administracyjną tego lub drugiego Państwa;
b) udzielania informacji, których uzyskanie nie byłoby możliwe na podstawie
własnego ustawodawstwa albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego
lub drugiego Umawiającego się Państwa;
c) udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową, gospodarczą,
przemysłową lub zawodową albo tryb działalności przedsiębiorstw, lub informacji,
których udzielanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym.
Artykuł 27
Przedstawiciele dyplomatyczni i urzędnicy konsularni
Postanowienia niniejszej umowy nie naruszają przywilejów podatkowych
przysługujących przedstawicielom dyplomatycznym lub urzędnikom konsularnym na
podstawie ogólnych norm prawa międzynarodowego lub postanowień umów
szczególnych.
Artykuł 28
Wejście życie
Umawiające się Państwa poinformują się wzajemnie w drodze dyplomatycznej o
spełnieniu wymogów prawnych wymaganych przez ich ustawodawstwo w zakresie
wejścia w życie niniejszej umowy. Niniejsza umowa wejdzie w życie w dniu
otrzymania noty późniejszej i jej postanowienia będą miały zastosowanie:
a) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła - do dochodów uzyskanych od
dnia 1 stycznia roku następującego po roku, w którym niniejsza umowa wejdzie w
życie;
b) w odniesieniu do podatków od innych dochodów i majątku, pobieranych za każdy
rok podatkowy - od dnia 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym
następującym po roku, w którym niniejsza umowa wejdzie w życie.
Artykuł 29
Wypowiedzenie
Niniejsza umowa pozostanie w mocy do czasu wypowiedzenia jej przez jedno z
Umawiających się Państw. Każde z Umawiających się Państw może wypowiedzieć
umowę, przekazując w drodze dyplomatycznej notyfikacje o wypowiedzeniu co
najmniej sześć miesięcy przed końcem roku kalendarzowego rozpoczynającego się po
upływie pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszej umowy.
W takim wypadku umowa przestanie obowiązywać :
a) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od uzyskanych dochodów - od
dnia 1 stycznia roku następującego po roku, w którym została złożona nota o
wypowiedzeniu;
b) jeżeli chodzi o podatki od innych dochodów i majątku, pobierane za każdy rok
podatkowy - od dnia 1 stycznia lub po tym dniu w roku następującym po roku, w
którym została przekazana nota o wypowiedzeniu.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni, podpisali niniejszą
umowę.
Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Warszawie dnia 11 stycznia 1995 r., każdy w
językach polskim, uzbeckim i rosyjskim, przy czym wszystkie teksty mają
jednakową moc obowiązującą. W przypadku rozbieżności przy interpretacji
postanowień niniejszej umowy, za podstawę przyjmuje się tekst rosyjski.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej polskiej: K. Kalicki
Z upoważnienia Rządu Republiki Uzbekistanu: U. Sułtanov
Po zapoznaniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 9 marca 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 17 maja 1995 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Republiki Uzbekistanu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania
uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku,
sporządzonej w Warszawie dnia 11 stycznia 1995 r.
(Dz. U. Nr 116, poz. 560)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 28 Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Uzbekistanu w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania
w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 11
stycznia 1995 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w
związku z powyższym umowa weszła w życie dnia 29 kwietnia 1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą polską a Republiką Uzbekistanu o wzajemnym popieraniu i
ochronie inwestycji,
sporządzona w Warszawie dnia 11 stycznia 1995 r.
(Dz. U. Nr 166, poz. 561)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 11 stycznia 1995 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między
Rzecząpospolitą polską a Republiką Uzbekistanu o wzajemnym popieraniu i ochronie
inwestycji, w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą polską a Republiką Uzbekistanu o wzajemnym popieraniu i
ochronie inwestycji
Rzeczpospolita polska i Republika Uzbekistanu, zwane dalej "Umawiającymi się
Stronami",
dążąc do rozszerzenia współpracy gospodarczej z wzajemną korzyścią dla obu
Państw,
uznając konieczność popierania i ochrony inwestycji zagranicznych w celu
stworzenia i utrzymania korzystnych warunków do inwestowania przez inwestorów
jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się Strony,
uznając konieczność popierania i ochrony inwestycji zagranicznych w celu
współdziałania na rzecz rozkwitu gospodarczego obu Państw,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Definicje
W rozumieniu niniejszej umowy:
1) pojęcie "inwestor" oznacza w odniesieniu do każdej z Umawiających się Stron:
a) osoby fizyczne posiadające obywatelstwo Państwa danej Umawiającej się Strony;
b) osoby prawne, w szczególności spółki, korporacje, stowarzyszenia handlowe i
inne organizacje, utworzone lub zorganizowane należycie w inny sposób, zgodnie z
prawem państwa, na którego terytorium mają one siedzibę i prowadzą rzeczywistą
działalność gospodarczą;
2) pojęcie "inwestycja" oznacza mienie, a w szczególności:
a) własność ruchomości i nieruchomości, jak również wszelkie inne prawa
rzeczowe, takie jak hipoteka, kupieckie prawo zatrzymania, zastaw;
b) akcje, udziały, wkłady i obligacje lub wszelkie inne rodzaje udziałów w
spółce;
c) roszczenia pieniężne lub roszczenia do innych świadczeń mających wartość
ekonomiczną;
d) prawa własności intelektualnej, handlowej i przemysłowej, takie jak prawa
autorskie, patenty, wzory użytkowe, projekty i wzory przemysłowe, znaki
towarowe, nazwy handlowe, tajemnice produkcyjne i handlowe, technologie
produkcji, know-how i goodwill;
e) prawa do prowadzenia działalności gospodarczej, w tym koncesje na
poszukiwanie, wydobywanie lub eksploatację zasobów naturalnych;
3) zmiana formy inwestycji nie zmienia jej charakteru jako inwestycji;
4) określenie "przychody" oznacza kwoty pieniężne uzyskane z inwestycji, o
których mowa w punkcie 2 tego artykułu, i obejmuje w szczególności zyski,
odsetki, dywidendy, należności licencyjne, honoraria lub inne formy wynagrodzeń;
5) określenie "terytorium" oznacza odpowiednio terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej lub terytorium Republiki Uzbekistanu, nad którymi każda z Umawiających
się Stron sprawuje, zgodnie z prawem międzynarodowym, suwerenne prawa i
jurysdykcję.
Artykuł 2
Zakres obowiązywania
Niniejsza umowa ma zastosowanie do inwestycji na terytorium jednej Umawiającej
się Strony, dokonanych zgodnie z jej ustawodawstwem i innymi przepisami prawnymi
przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony, jeżeli zostały dokonane po dniu
1 września 1992 r.
Artykuł 3
Popieranie i dopuszczanie inwestycji
1. Każda z Umawiających się Stron będzie popierać na terytorium swojego Państwa
inwestycje inwestorów Państwa drugiej Umawiającej się Strony i będzie dopuszczać
takie inwestycje.
2. Jeżeli Umawiająca się Strona dopuściła inwestycje na swoim terytorium, to
strona ta przyzna, zgodnie ze swoim ustawodawstwem, niezbędne zezwolenia
związane z takimi inwestycjami.
Artykuł 4
Ochrona i traktowanie inwestycji
1. Każda z Umawiających się Stron gwarantuje, zgodnie z własnym ustawodawstwem,
pełną i bezwarunkową ochronę prawną inwestycjom dokonanym przez inwestorów
drugiej Umawiającej się Strony.
2. Każda z Umawiających się Stron zapewni na swoim terytorium sprawiedliwe i
równe traktowanie inwestycjom i przychodom inwestorów drugiej Umawiającej się
Strony, które będzie nie mniej korzystne niż przyznane przez nią inwestycjom i
przychodom własnych inwestorów oraz inwestycjom i przychodom inwestorów
któregokolwiek państwa trzeciego.
3. Postanowienia niniejszej umowy dotyczące klauzuli najwyższego
uprzywilejowania nie mogą być interpretowane jako zobowiązujące jedną z
Umawiających się Stron do rozszerzenia na inwestorów drugiej Umawiającej się
Strony ulg, preferencji i przywilejów wynikających z:
a) członkostwa w istniejącej lub przyszłej unii celnej, strefie wolnego handlu,
wspólnym rynku lub wszelkiej innej formie regionalnej integracji gospodarczej;
b) jakiegokolwiek porozumienia o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych
porozumień w sprawach podatkowych.
Artykuł 5
Transfer
1. Każda z Umawiających się Stron, na której terytorium dokonane zostały
inwestycje przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony, przyzna tym
inwestorom swobodny transfer płatności związanych z tymi inwestycjami, a w
szczególności;
a) odsetek, dywidend, zysków i innych bieżących przychodów;
b) spłaty pożyczek;
c) kwot przeznaczonych na pokrycie kosztów związanych z zarządzaniem inwestycją;
d) należności licencyjnych i innych płatności wynikających z praw, o których
mowa w artykule 1 punkt 2 litery c), d) i e) niniejszej umowy;
e) kapitału i kwot dodatkowych niezbędnych do utrzymania lub rozszerzenia
inwestycji;
f) wpływów pochodzących ze sprzedaży lub częściowej albo całkowitej likwidacji
inwestycji, w tym z przyrostu kapitału;
g) wynagrodzenia uzyskiwanego przez obywatela drugiej Umawiającej się Strony,
zatrudnionego w związku z inwestycją dokonaną na terytorium pierwszej
Umawiającej się Strony.
2. Transfery będą dokonywane bez zwłoki w walucie wymienialnej według kursu
stosowanego w dniu transferu i zgodnie z procedurą przewidzianą w ustawodawstwie
Państwa Umawiającej się Strony, na którego terytorium została dokonana
inwestycja.
Artykuł 6
Wywłaszczenie i odszkodowanie
1. Żadna z Umawiających się Stron nie podejmie bezpośrednio lub pośrednio
działań wywłaszczeniowych, nacjonalizacyjnych lub innych działań o takim samym
charakterze lub równoznacznym skutku w stosunku do inwestycji należących do
inwestorów Państwa drugiej Umawiającej się Strony, chyba że działania te zostaną
podjęte w interesie publicznym i nie będą miały charakteru dyskryminacyjnego, i
zostaną podjęte zgodnie z właściwą procedurą prawną, a także za skutecznym i
właściwym odszkodowaniem. Odszkodowanie takie będzie odpowiadać wartości
rynkowej wywłaszczonej inwestycji bezpośrednio przed wywłaszczeniem lub zanim
wywłaszczenie stało się publicznie znane (w zależności od tego, która z tych
okoliczności nastąpiła wcześniej) i będzie obejmować odsetki od wartości
wywłaszczonej inwestycji od daty wywłaszczenia oraz będzie podlegać swobodnemu
transferowi. Kwota odszkodowania ustalona zostanie w walucie wymienialnej i
będzie wypłacona bez zbędnej zwłoki osobie uprawnionej, bez względu na jej
miejsce pobytu czy zamieszkania. Określenie "transfer bez zbędnej zwłoki"
oznacza transfer dokonany w okresie normalnie wymaganym do wypełnienia
formalności związanych z transferem. Okres rozpoczyna się w dniu, w którym
został złożony wniosek, i nie może przekroczyć 3 miesięcy.
2. Inwestorzy Państwa jednej z Umawiających się Stron, których inwestycje
poniosły straty z powodu wojny lub jakiegokolwiek innego konfliktu zbrojnego,
zamieszek, stanu wyjątkowego lub innych podobnych wydarzeń, które miały miejsce
na terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony, będą traktowani - w
zakresie odtworzenia, odszkodowania, kompensacji lub innego zadośćuczynienia z
tytułu poniesionych strat - zgodnie z postanowieniami artykułu 4 ustęp 1 i 2
niniejszej umowy.
Artykuł 7
Klauzula korzystniejszego traktowania
Jeżeli ustawodawstwo lub inne przepisy prawne Państwa Umawiającej się Strony lub
istniejące zobowiązania między Umawiającymi się Stronami zgodnie z prawem
międzynarodowym zawierają dodatkowe regulacje, które ogólnie lub szczegółowo
przewidują w odniesieniu do inwestycji dokonanych przez inwestorów Państwa
drugiej Umawiającej się Strony traktowanie bardziej korzystne od przewidzianego
w niniejszej umowie, to takie regulacje w zakresie, w jakim są korzystniejsze,
będą miały pierwszeństwo przed niniejszą umową.
Artykuł 8
Subrogacja
1. Jeżeli Umawiająca się Strona lub jakakolwiek jej agencja dokona płatności
któremukolwiek z jej inwestorów w ramach gwarancji lub ubezpieczenia zawartego w
związku z inwestycją, to druga Umawiająca się Strona uzna przejęcie przez
pierwszą Umawiającą się Stronę lub jej agencję wszelkich praw lub roszczeń
przysługujących inwestorowi. Umawiająca się Strona lub jakakolwiek jej agencja,
która przejęła prawa inwestora, jest uprawniona do tych samych praw, jakie
posiada inwestor, i do dochodzenia takich praw w tym samym zakresie, z
zastrzeżeniem zobowiązań inwestora związanych z ubezpieczoną w ten sposób
inwestycją.
2. W przypadku subrogacji określonej w ustępie 1 niniejszego artykułu inwestor
nie będzie wysuwał roszczeń, jeżeli nie będzie do tego upoważniony przez
Umawiającą się Stronę lub jakąkolwiek jej agencję.
Artykuł 9
Spory między Umawiającymi się Stronami
1. Spory między Umawiającymi się Stronami dotyczące interpretacji i stosowania
postanowień niniejszej umowy będą rozstrzygane w drodze dyplomatycznej.
2. Jeżeli obie Umawiające się Strony nie osiągną porozumienia w ciągu dwunastu
miesięcy od daty powstania sporu, to spór zostanie na żądanie którejkolwiek
Umawiającej się Strony przedłożony trybunałowi arbitrażowemu w składzie trzech
członków. Każda Umawiająca się Strona wyznaczy jednego arbitra, a wybrani
arbitrzy dokonają nominacji przewodniczącego, który będzie obywatelem państwa
trzeciego utrzymującego stosunki dyplomatyczne z obydwiema Umawiającymi się
Stronami.
3. Jeżeli jedna z Umawiających się Stron nie dokona wyboru swojego arbitra i nie
przystanie na zaproszenie drugiej Umawiającej się Strony do dokonania takiego
wyboru w ciągu dwóch miesięcy, to arbiter zostanie wyznaczony na żądanie tej
Umawiającej się Strony przez Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału
Sprawiedliwości.
4. Jeżeli obaj arbitrzy nie mogą osiągnąć porozumienia co do wyboru
przewodniczącego w ciągu dwóch miesięcy od daty ich wyznaczenia, to zostanie on
wyznaczony na żądanie którejkolwiek z Umawiających się Stron przez
Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.
5. Jeżeli w przypadkach określonych w ustępach 3 i 4 tego artykułu
Przewodniczący Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości nie może wypełnić
wymienionej funkcji lub jeżeli jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron,
wyznaczenia dokona Wiceprzewodniczący, a jeżeli on nie może wypełnić tej funkcji
lub jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron, to wyznaczenia dokona
najstarszy rangą sędzia Trybunału, który nie jest obywatelem Państwa żadnej z
Umawiających się Stron.
6. Nie naruszając innych postanowień między Umawiającymi się Stronami, trybunał
ustali swój tryb postępowania. Trybunał orzeka większością głosów.
7. Każda z Umawiających się Stron ponosi koszty własnego arbitra trybunału oraz
swojego udziału w postępowaniu arbitrażowym; koszty przewodniczącego i pozostałe
koszty pokrywają w równych częściach Umawiające się Strony. Trybunał może jednak
w swoim orzeczeniu ustalić większy udział w kosztach jednej z Umawiających się
Stron i orzeczenie takie będzie wiążące dla obu Umawiających się Stron.
8. Orzeczenia trybunału są ostateczne i wiążące dla każdej z Umawiających się
Stron.
Artykuł 10
Spory między Umawiającą się Stroną a inwestorem drugiej Umawiającej się Strony
1. W celu rozstrzygnięcia sporu między Umawiającą się Stroną a inwestorem
Państwa drugiej Umawiającej się Strony w odniesieniu do inwestycji, z
zastrzeżeniem postanowień artykułu 9 niniejszej umowy, zainteresowane strony
przeprowadzą między sobą konsultacje.
2. Jeżeli konsultacje nie zakończą się rozstrzygnięciem w ciągu sześciu miesięcy
od daty pisemnego wniosku o wszczęcie konsultacji, strony sporu mogą postąpić,
jak następuje:
a) Spór dotyczący zobowiązania z artykułu 5 i artykułu 6 niniejszej umowy
zostanie na żądanie inwestora przekazany do rozstrzygnięcia trybunałowi
arbitrażowemu.
b) Spór nie wymieniony w ustępie 2 litera a) tego artykułu zostanie przekazany
za zgodą obu stron do rozstrzygnięcia trybunałowi arbitrażowemu.
3. Trybunał arbitrażowy będzie utworzony dla każdej indywidualnej sprawy. Jeżeli
strony biorące udział w sporze nie uzgodnią inaczej, każda z nich wyznaczy
jednego arbitra. Wyznaczeni arbitrzy wybiorą przewodniczącego, który będzie
obywatelem państwa trzeciego. Arbitrzy powinni zostać wyznaczeni w ciągu dwóch
miesięcy od daty otrzymania żądania przekazania sporu do rozstrzygnięcia
trybunałowi arbitrażowemu, a przewodniczący - w ciągu następnych dwóch miesięcy.

4. Jeżeli terminy wymienione w ustępie 3 tego artykułu nie zostaną zachowane, to
jedna ze stron sporu może, z braku innych ustaleń, zwrócić się do
Przewodniczącego Sądu Arbitrażowego przy Międzynarodowej Izbie Handlowej w
Paryżu o dokonanie koniecznych nominacji. Jeżeli Przewodniczący nie może wykonać
wymienionej funkcji lub jest obywatelem państwa Umawiającej się Strony, to będą
miały zastosowanie mutatis mutandis postanowienia artykułu 9 ustęp 5 niniejszej
umowy.
5. Jeżeli strony sporu nie uzgodniły inaczej, trybunał ustala swój tryb
postępowania. Orzeczenia są ostateczne i wiążące. Każda z Umawiających się Stron
zapewni uznanie i wykonanie orzeczeń arbitrażowych.
6. Każda ze stron sporu poniesie koszty swojego członka trybunału i własnego
udziału w postępowaniu arbitrażowym; koszty przewodniczącego i pozostałe koszty
zostaną poniesione w równych częściach przez strony sporu. Jednakże trybunał w
swoim orzeczeniu może orzec inną proporcję podziału kosztów ponoszonych przez
jedną ze stron i to orzeczenie będzie wiążące dla obu stron.
7. Umawiająca się Strona, będąca stroną sporu, nie może w żadnym stadium
postępowania arbitrażowego lub wykonywania orzeczenia powoływać się na fakt, iż
inwestor otrzymał w wyniku umowy ubezpieczenia odszkodowanie obejmujące całość
lub część doznanej szkody.
8. W przypadku gdy obie Umawiające się Strony staną się stronami Konwencji z
dnia 18 marca 1965 r. o rozstrzyganiu sporów inwestycyjnych między państwami a
obywatelami drugich państw, spory będą przedkładane Międzynarodowemu Centrum
Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych, jak następuje: spory wymienione w ustępie 2
litera a) niniejszego artykułu - na żądanie inwestora, a spory wymienione w
ustępie 2 litera b) niniejszego artykułu - za zgodą obu stron sporu.
Artykuł 11
Postanowienia końcowe
1. Umawiające się Strony dokonają wymiany not o spełnieniu wymogów prawnych
przewidzianych w ustawodawstwie każdej z Umawiających się Stron odnośnie do
wejścia w życie umów międzynarodowych. Niniejsza umowa wejdzie w życie w dniu
otrzymania noty późniejszej.
2. Niniejsza umowa pozostanie w mocy przez okres dziesięciu lat. Jej ważność
ulega automatycznemu przedłużaniu na kolejne pięcioletnie okresy, jeżeli żadna z
Umawiających się Stron nie zawiadomi pisemnie drugiej Umawiającej się Strony, na
dwanaście miesięcy przed upływem danego okresu ważności, o intencji
wypowiedzenia niniejszej umowy.
3. W odniesieniu do inwestycji dokonanych przed datą wygaśnięcia niniejszej
umowy w wypadku jej wypowiedzenia postanowienia artykułów od 1 do 10 pozostają w
mocy na dalszy okres dziesięciu lat od daty jej wygaśnięcia.
Sporządzono w Warszawie dnia 11 stycznia 1995 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim, uzbeckim i rosyjskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo
obowiązujące.
W przypadku rozbieżności przy interpretacji postanowień umowy, Umawiające się
Strony przyjmują za miarodajny tekst rosyjski.
W imieniu Rządu Rzeczypospolitej Polskiej K. Kalicki
W imieniu Rządu Republiki Uzbekistanu U. Sułtanov
Po zapoznaniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 9 marca 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 17 maja 1995 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rzecząpospolitą polską a Republiką
Uzbekistanu o wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji, sporządzonej w
Warszawie dnia 11 stycznia 1995 r.
(Dz. U. Nr 116, poz. 562)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 11 ustęp 1 Umowy
między Rzecząpospolitą polską a Republiką Uzbekistanu o wzajemnym popieraniu i
ochronie inwestycji, sporządzonej w Warszawie dnia 11 stycznia 1995 r., dokonane
zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z powyższym umowa
weszła w życie dnia 29 kwietnia 1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 31 sierpnia 1995 r.
o ratyfikacji Konwencji o różnorodności biologicznej.
(Dz. U. Nr 118, poz. 565)
Art. 1. Upoważnia się Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do ratyfikowania
Konwencji o różnorodności biologicznej, podpisanej w Rio de Janeiro dnia 5
czerwca 1992 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UKŁAD
o przyjaźni i współpracy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Turecką,
sporządzony w Warszawie dnia 3 listopada 1993 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 118, poz. 566)
(W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej)
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 3 listopada 1993 r. został sporządzony w Warszawie układ o przyjaźni i
współpracy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Turecką w następującym
brzmieniu:
UKŁAD
o przyjaźni i współpracy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Turecką
Rzeczpospolita polska i Republika Turecka, zwane dalej "Stronami",
- pragnąc zacieśniać wzajemne więzi oparte na długotrwałych stosunkach
dyplomatycznych, współpracy i przyjaźni między obu narodami,
- potwierdzając swoje zobowiązania wynikające ze wszystkich obowiązujących umów
dwustronnych, a w szczególności z Traktatu o przyjaźni między Polską i Turcją z
dnia 23 lipca 1923 r.,
- podkreślając wolę uzupełnienia tego traktatu umową dostosowaną do
współczesnych potrzeb,
- przekonane o konieczności poszanowania zasad demokracji i sprawiedliwości oraz
popierania i przestrzegania praw człowieka i podstawowych swobód,
- zdecydowane umacniać pokój, stabilizację oraz bezpieczeństwo i współpracę w
Europie,
- świadome znaczącej roli, jaką Organizacja Traktatu Północnoatlantyckiego i
Unia Zachodnioeuropejska odgrywają w zakresie bezpieczeństwa w Europie,
- wierni prawu międzynarodowemu, w szczególności Karcie Narodów Zjednoczonych,
- uznając zasadnicze znaczenie postanowień Aktu końcowego Konferencji
Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie z dnia 1 sierpnia 1975 r., Paryskiej karty
Nowej Europy z dnia 21 listopada 1990 r. i innych dokumentów Konferencji
Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
1. Strony zobowiązują się umacniać przyjaźń i współpracę oraz pogłębiać
zrozumienie i zaufanie istniejące między nimi.
2. Strony będą postępować we wzajemnych stosunkach zgodnie z zasadami suwerennej
równości, zakazu stosowania siły lub groźby jej użycia, nienaruszalności granic,
integralności terytorialnej państw, pokojowego rozstrzygania sporów,
nieingerencji w sprawy wewnętrzne, przestrzegania praw człowieka i podstawowych
swobód, równych praw narodów oraz ich prawa do samostanowienia.
Artykuł 2
1. Strony będą dążyć do umocnienia międzynarodowej stabilizacji, bezpieczeństwa
i współpracy, w szczególności na kontynencie europejskim. Będą wspierały
skuteczne funkcjonowanie zintegrowanych europejskich i transatlantyckich
instytucji i mechanizmów zapewniających bezpieczeństwo i budujących zaufanie.
Strony będą także współdziałać w wypracowywaniu dalszych środków w ramach
współpracy dwustronnej i regionalnej.
2. Strony będą współpracować na rzecz osiągnięcia możliwie najniższego poziomu
sił zbrojnych i uzbrojenia w Europie w celu eliminacji potencjału
umożliwiającego agresję zbrojną, uwzględniając jednocześnie potrzeby uzasadnione
obroną i bezpieczeństwem państw, zgodnie z postanowieniami Karty Narodów
Zjednoczonych.
3. Strony będą działać wspólnie na rzecz umocnienia międzynarodowych mechanizmów
mających na celu nierozprzestrzenianie oraz eliminację wszystkich broni masowego
rażenia, a także na rzecz popierania uczestnictwa wszystkich państw w tych
mechanizmach oraz ich pełnego stosowania.
Artykuł 3
1. Strony będą dążyć do trwałego przekształcenia Europy w kontynent, na którym
będą przestrzegane prawa człowieka i podstawowe swobody oraz fundamentalne
zasady demokracji i sprawiedliwości. W tym celu będą one współpracować w ramach
Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, Rady Europy oraz innych
organizacji międzynarodowych.
2. Strony będą działać na rzecz usuwania dzielących Europę różnic w poziomie
rozwoju oraz przekształcania kontynentu europejskiego w obszar wspólnego
dobrobytu i współpracy.
Artykuł 4
Strony będą prowadzić regularne konsultacje na różnych szczeblach w celu
zapewnienia dalszego rozwoju i pogłębiania stosunków dwustronnych. Konsultacje
te będą dotyczyć w szczególności bezpieczeństwa europejskiego i regionalnego.
Artykuł 5
Strony będą popierać bezpośrednie kontakty między parlamentami, partiami
politycznymi, stowarzyszeniami, organizacjami gospodarczymi oraz związkami
zawodowymi.
Artykuł 6
Strony będą popierać współpracę między ich terenowymi jednostkami administracji
oraz będą zachęcać do powstawania związków miast bliźniaczych.
Artykuł 7
Strony będą sprzyjać rozwojowi współpracy kulturalnej. Strony otoczą szczególną
opieką historyczne miejsca i dobra kultury związane z historią i tradycjami
drugiej Strony.
Artykuł 8
1. Strony będą sprzyjać wzajemnie korzystnej współpracy gospodarczej, włączając
wymianę handlową opartą na zasadach rynkowych. Stworzą one dogodne warunki
takiej współpracy, z uwzględnieniem ochrony inwestycji, technologii, praw
autorskich i patentowych; zawrą odpowiednie umowy w zakresie współpracy
gospodarczej.
2. Strony będą sprzyjać współpracy naukowej i technicznej.
Artykuł 9
1. Strony potwierdzają swoje stanowisko przeciwne wszelkim rodzajom terroryzmu,
niezależnie od motywów i celów działania sprawców. Strony uznają, że terroryzm
nie może być usprawiedliwiony żadnymi okolicznościami.
2. Strony będą współpracować w zwalczaniu międzynarodowego terroryzmu,
zorganizowanej przestępczości oraz przemytu broni, narkotyków i przedmiotów
narodowego dziedzictwa, zgodnie z obowiązującym ustawodawstwem wewnętrznym
każdej ze Stron.
Artykuł 10
Niniejszy układ nie jest wymierzony przeciwko jakiemukolwiek państwu i nie
narusza jakichkolwiek praw ani zobowiązań wynikających z umów dwustronnych i
wielostronnych obowiązujących w stosunkach każdej ze Stron z innymi państwami.
Artykuł 11
1. Niniejszy układ podlega ratyfikacji i wejdzie w życie w dniu wymiany
dokumentów ratyfikacyjnych.
2. Układ niniejszy zostaje zawarty na okres 10 lat. Będzie on automatycznie
przedłużany na kolejne okresy pięcioletnie, jeżeli żadna ze Stron nie wypowie go
w drodze pisemnej notyfikacji skierowanej do drugiej Strony przynajmniej na rok
przed upływem kolejnego okresu ważności.
Sporządzono w Warszawie dnia 3 listopada 1993 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim, tureckim i angielskim, przy czym wszystkie teksty mają
jednakową moc. W razie rozbieżności przy ich interpretacji, rozstrzygający
będzie tekst w języku angielskim.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
W imieniu Republiki Tureckiej: S. Demirel
Po zapoznaniu się z powyższym układem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim
zawartych,
- jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony,
- będzie niezmiennie zachowywany.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 1 grudnia 1993 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 30 czerwca 1995 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Układu o przyjaźni i współpracy
między Rzecząpospolitą polską a Republiką Turecką, sporządzonego w Warszawie
dnia 3 listopada 1993 r.
(Dz. U. Nr 118, poz. 567)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 11 ustęp 1 Układu o
przyjaźni i współpracy między Rzecząpospolitą polską a Republiką Turecką,
sporządzonego w Warszawie dnia 3 listopada 1993 r., nastąpiła w Ankarze dnia 15
czerwca 1995 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionego układu.
Powyższy układ wszedł w życie dnia 15 czerwca 1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą polską a Republiką Mołdowa o wzajemnym popieraniu i
ochronie inwestycji,
sporządzona w Warszawie dnia 16 listopada 1994 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 118, poz. 568)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
w dniu 16 listopada 1994 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między
Rzecząpospolitą polską a Republiką Mołdowa o wzajemnym popieraniu i ochronie
inwestycji w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą polską a Republiką Mołdowa o wzajemnym popieraniu i
ochronie inwestycji
Rzeczpospolita polska i Republika Mołdowa, zwane dalej "Umawiającymi się
Stronami",
dążąc do rozszerzenia współpracy gospodarczej z wzajemną korzyścią dla obu
państw,
mając na celu stworzenie i utrzymanie korzystnych warunków dla inwestowania
przez inwestorów jednego państwa na terytorium drugiego państwa,
uznając potrzebę popierania i ochrony inwestycji zagranicznych w celu
przyczyniania się do rozkwitu gospodarczego obu państw,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
W rozumieniu niniejszej umowy:
1) pojęcie "inwestor" oznacza w odniesieniu do każdej z Umawiających się Stron:
a) osoby fizyczne posiadające obywatelstwo danej Umawiającej się Strony;
b) osoby prawne, w szczególności spółki, korporacje, stowarzyszenia handlowe i
inne organizacje, utworzone należycie, zgodnie z prawem państwa, na którego
terytorium mają swoją siedzibę i prowadzą rzeczywistą działalność gospodarczą,
2) pojęcie "inwestycja" oznacza wszelkie mienie, a w szczególności:
a) ruchomości i nieruchomości, jak również wszelkie prawa rzeczowe, takie jak
hipoteka, kupieckie prawo zatrzymania i zastaw;
b) akcje, udziały lub wszelkie inne rodzaje udziałów w spółkach i w osobach
prawnych, o których mowa w punkcie 1 litera b);
c) roszczenia pieniężne lub roszczenia do innych świadczeń, mające wartość
ekonomiczną;
d) prawa własności intelektualnej, takie jak prawa autorskie, patenty, wzory
użytkowe, projekty i wzory przemysłowe, znaki towarowe, nazwy handlowe,
tajemnice produkcyjne i handlowe, technologie produkcji, kow-how i goodwill;
e) prawa do prowadzenia działalności gospodarczej, w tym koncesje na
poszukiwanie, wydobywanie lub eksploatację zasobów naturalnych, jak również inne
prawa nadane z mocy prawa, umowy lub decyzji właściwej władzy, wydanej zgodnie z
ustawodawstwem państwa, na którego terytorium inwestycja została dokonana,
3) zmiana formy inwestycji dopuszczonej zgodnie z ustawodawstwem i innymi
przepisami państwa Umawiającej się Strony, na którego terytorium inwestycja
została dokonana, nie zmienia jej charakteru jako inwestycji,
4) określenie "przychody" oznacza kwoty uzyskane z inwestycji, a w szczególności
obejmuje zyski, odsetki z kapitału, dywidendy, należności licencyjne, honoraria
lub inne bieżące dochody,
5) określenie "terytorium" oznacza odpowiednio terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej lub terytorium Republiki Mołdowa, nad którymi każda z Umawiających się
Stron sprawuje zgodnie z prawem międzynarodowym suwerenne prawa i jurysdykcję.
Artykuł 2
Zakres obowiązywania
1. Niniejsza umowa ma zastosowanie do inwestycji dokonanych na terytorium jednej
Umawiającej się Strony, zgodnie z jej ustawodawstwem, przez inwestorów drugiej
Umawiającej się Strony zarówno przed, jak i po wejściu w życie niniejszej umowy.
2. Niniejsza umowa nie będzie miała zastosowania do inwestycji dokonanych na
podstawie porozumień międzyrządowych w ramach byłej Rady Wzajemnej Pomocy
Gospodarczej do czasu przekształcenia ich zgodnie z ustawodawstwem Umawiających
się Państw w zakresie inwestycji zagranicznych.
Artykuł 3
Popieranie i dopuszczanie inwestycji
1. Każda z Umawiających się Stron będzie popierać na swoim terytorium inwestycje
inwestorów drugiej Umawiającej się Strony i będzie dopuszczać takie inwestycje
zgodnie ze swoim wewnętrznym ustawodawstwem.
2. Jeżeli Umawiająca się Strona dopuści inwestycje na swoim terytorium, to
Strona ta przyzna, zgodnie ze swoim ustawodawstwem, niezbędne zezwolenia
dotyczące realizacji umów licencyjnych, o pomocy technicznej, handlowej lub
administracyjnej, związane z tymi inwestycjami. Każda z Umawiających się Stron
będzie w razie konieczności dokładać wszelkich starań w celu wydania niezbędnych
zezwoleń obywatelom drugiej Umawiającej się Strony na działalność związaną z
takimi inwestycjami.
Artykuł 4
Ochrona i traktowanie inwestycji
1. Każda z Umawiających się Stron będzie ochraniać na swoim terytorium
inwestycje dokonane zgodnie z jej wewnętrznym ustawodawstwem przez inwestorów
drugiej Umawiającej się Strony i nie będzie naruszać w sposób nieuzasadniony lub
dyskryminacyjny prawa inwestora drugiej Umawiającej się Strony do zarządzania,
utrzymywania, wykorzystania, osiągania korzyści, rozszerzania działalności,
sprzedaży i w razie konieczności do likwidacji takich inwestycji.
2. Każda z Umawiających się Stron zapewni na swoim terytorium sprawiedliwe i
równe traktowanie inwestycji dokonywanych przez inwestorów drugiej Umawiającej
się Strony. Traktowanie to będzie nie mniej korzystne niż przyznane przez każdą
Umawiającą się Stronę inwestycjom dokonanym na jej terytorium przez inwestorów
jakiegokolwiek państwa trzeciego.
3. Klauzula najwyższego uprzywilejowania nie będzie miała zastosowania do
przywilejów i ulg, jakie którakolwiek z Umawiających się Stron przyzna
inwestorom państwa trzeciego ze względu na jej członkostwo lub przynależność do
strefy wolnego handlu, unii celnej, wspólnego rynku lub innej formy regionalnej
integracji gospodarczej albo z tytułu jakiejkolwiek umowy w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania lub innych spraw podatkowych.
Artykuł 5
Transfer
1. Każda z Umawiających się Stron, na której terytorium dokonane zostały
inwestycje przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony, przyzna tym
inwestorom, po zapłaceniu przez nich podatków, ceł i opłat, swobodny transfer
płatności związanych z tymi inwestycjami, a w szczególności:
a) odsetek, dywidend zysków i innych bieżących przychodów;
b) spłaty pożyczek związanych z inwestycjami;
c) kwot przeznaczonych na pokrycie kosztów związanych z zarządzaniem inwestycją;
d) należności licencyjnych i innych płatności wynikających z praw, o których
mowa w artykule 1 punkt 2 litery c), d) i e) niniejszej umowy;
e) dodatkowych kwot kapitałowych niezbędnych do utrzymania lub rozwoju
inwestycji;
f) wpływów pochodzących ze sprzedaży lub częściowej albo całkowitej likwidacji
inwestycji, w tym przyrostu kapitału.
2. Transfery będą dokonywane bez zwłoki w walucie wymienialnej według kursu
stosowanego w dniu transferu i zgodnie z procedurą przewidzianą w ustawodawstwie
Umawiającej się Strony, na której terytorium została dokonana inwestycja.
Artykuł 6
Wywłaszczenie i odszkodowanie
1. Żadna z Umawiających się Stron nie podejmie bezpośrednio lub pośrednio
działań wywłaszczeniowych, nacjonalizacyjnych lub innych działań o takim samym
charakterze lub równoznacznym skutku w stosunku do inwestycji należących do
inwestorów drugiej Umawiającej się Strony, chyba że działania te zostaną podjęte
w interesie publicznym i nie będą miały charakteru dyskryminacyjnego i podjęte
zostaną zgodnie z właściwą procedurą prawną, a także za skutecznym i właściwym
odszkodowaniem. Odszkodowanie takie będzie odpowiadać wartości rynkowej
wywłaszczonej inwestycji bezpośrednio przed wywłaszczeniem lub zanim
wywłaszczenie stało się publicznie znane (w zależności od tego, która z tych
okoliczności nastąpiła wcześniej) i będzie obejmować odsetki od wartości
wywłaszczonej inwestycji od daty wywłaszczenia oraz będzie podlegać swobodnemu
transferowi. Kwota odszkodowania ustalona zostanie w walucie wymienialnej i
będzie wypłacona bez nieuzasadnionej zwłoki. Określenie "bez nieuzasadnionej
zwłoki" oznacza transfer dokonany w okresie normalnie wymaganym dla wypełnienia
formalności związanych z transferem. Okres rozpoczyna się w dniu, w którym
został złożony wniosek, i nie może przekroczyć 3 miesięcy.
2. Inwestorzy jednej z Umawiających się Stron, których inwestycje poniosły
straty z powodu wojny lub jakiegokolwiek innego konfliktu zbrojnego, zamieszek,
stanu wyjątkowego lub innych podobnych wydarzeń, które miały miejsce na
terytorium drugiej Umawiającej się Strony, będą traktowani - w zakresie
odtworzenia, odszkodowania, kompensacji lub innego zadośćuczynienia z tytułu
poniesionych strat - zgodnie z postanowieniami artykułu 4 ustęp 1 i 2 niniejszej
umowy.
Artykuł 7
Klauzula korzystniejszego traktowania
Jeżeli ustawodawstwo Umawiającej się Strony lub istniejące zobowiązania między
Umawiającymi się Stronami zgodnie z prawem międzynarodowym zawierają dodatkowe
regulacje, które ogólnie lub szczegółowo przewidują w odniesieniu do inwestycji
dokonanych przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony traktowanie bardziej
korzystne od przewidzianego w niniejszej umowie, wówczas takie regulacje w
zakresie, w jakim są korzystniejsze, będą miały pierwszeństwo przed niniejszą
umową.
Artykuł 8
Subrogacja
1. Jeżeli Umawiająca się Strona lub jakakolwiek jej agencja dokona płatności
któremukolwiek z jej inwestorów w ramach gwarancji lub ubezpieczenia zawartego w
związku z inwestycją, druga Umawiająca się Strona uzna przejęcie przez pierwszą
Umawiającą się Stronę lub jej agencję wszelkich praw lub roszczeń
przysługujących inwestorowi. Umawiająca się Strona lub jakakolwiek jej agencja,
która przejęła prawa inwestora, jest uprawniona do tych dawnych praw, jakie
posiada inwestor, i do dochodzenia takich praw w takim samym zakresie, z
zastrzeżeniem zobowiązań inwestora, związanych z ubezpieczoną w ten sposób
inwestycją.
2. W przypadku subrogacji, określonej w ustępie 1 tego artykułu, inwestor nie
będzie wysuwał roszczeń, jeżeli nie będzie do tego upoważniony przez Umawiającą
się Stronę lub jakąkolwiek jej agencję.
Artykuł 9
Spory między Umawiającymi się Stronami
1. Spory między Umawiającymi się Stronami dotyczące interpretacji i stosowania
postanowień niniejszej umowy będą rozstrzygane w drodze dyplomatycznej.
2. Jeżeli obie Umawiające się Strony nie osiągną porozumienia w ciągu sześciu
miesięcy od daty powstania sporu, to spór zostanie na żądanie którejkolwiek
Umawiającej się Strony przedłożony trybunałowi arbitrażowemu w składzie trzech
członków. Każda Umawiająca się Strona wyznaczy jednego arbitra, a wybrani
arbitrzy dokonają nominacji przewodniczącego, który będzie obywatelem państwa
trzeciego, utrzymującego stosunki dyplomatyczne z obydwiema Umawiającymi się
Stronami.
3. Jeżeli jedna z Umawiających się Stron nie dokona wyboru swojego arbitra i nie
przystanie na zaproszenie drugiej Umawiającej się Strony do dokonania takiego
wyboru w ciągu dwóch miesięcy, to arbiter zostanie wyznaczony na żądanie tej
Umawiającej się Strony przez Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału
Sprawiedliwości.
4. Jeżeli obaj arbitrzy nie mogą osiągnąć porozumienia co do wyboru
przewodniczącego w ciągu dwóch miesięcy od ich wyznaczenia, to zostanie on
wyznaczony na żądanie którejkolwiek z Umawiających się Stron przez
Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.
5. Jeżeli w przypadkach określonych w ustępach 3 i 4 tego artykułu
Przewodniczący Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości nie może wypełnić
wymienionej funkcji lub jeżeli jest on obywatelem państwa jednej z Umawiających
się Stron, to wyznaczenia dokona Wiceprzewodniczący, a jeżeli on nie może
wypełnić funkcji lub jeżeli jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron, to
wyznaczenia dokona najstarszy rangą sędzia Trybunału, który nie jest obywatelem
państwa żadnej z Umawiających się Stron.
6. W razie braku innych uzgodnień między Umawiającymi się Stronami, trybunał
ustali swój tryb postępowania. Trybunał orzeka większością głosów.
7. Każda z Umawiających się Stron ponosi koszty własnego arbitra trybunału oraz
swojego udziału w postępowaniu arbitrażowym; koszty przewodniczącego i pozostałe
koszty pokrywają w równych częściach Umawiające się Strony.
8. Orzeczenia trybunału są ostateczne i wiążące dla każdej z Umawiających się
Stron.
Artykuł 10
Spory między Umawiającą się Stroną a inwestorem drugiej Umawiającej się Strony
1. W celu rozstrzygnięcia sporu między Umawiającą się Stroną a inwestorem
państwa drugiej Umawiającej się Strony w odniesieniu do inwestycji, z
zastrzeżeniem postanowień artykułu 9 niniejszej umowy, między zainteresowanymi
stronami odbędą się konsultacje.
2. Jeżeli konsultacje nie zakończą się rozstrzygnięciem w ciągu sześciu miesięcy
od daty pisemnego wniosku o wszczęcie konsultacji, jedna ze stron może przekazać
spór do rozstrzygnięcia przez trybunał arbitrażowy.
3. Trybunał arbitrażowy będzie utworzony dla każdej indywidualnej sprawy. Jeżeli
strony biorące udział w sporze nie uzgodnią inaczej, każda z nich wyznaczy
jednego arbitra. Wyznaczeni arbitrzy wybiorą przewodniczącego, który będzie
obywatelem państwa trzeciego. Arbitrzy powinni zostać wyznaczeni w ciągu dwóch
miesięcy od daty otrzymania żądania przekazania sporu do rozstrzygnięcia
trybunałowi arbitrażowemu, a przewodniczący w ciągu następnych dwóch miesięcy.
4. Jeżeli terminy wymienione w ustępie 3 tego artykułu nie zostaną zachowane,
którakolwiek ze stron sporu może, z braku innych ustaleń, zwrócić się do
przewodniczącego Sądu Arbitrażowego przy Międzynarodowej Izbie Handlowej w
Paryżu o dokonanie koniecznych nominacji. Jeżeli Przewodniczący nie może wykonać
wymienionej funkcji lub jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron, mają
zastosowanie mutatis mutandis postanowienia artykułu 9 ustęp 5 niniejszej umowy.
5. Jeżeli strony sporu nie uzgodniły inaczej, trybunał ustali swój tryb
postępowania. Orzeczenia są ostateczne i wiążące. Każda z Umawiających się Stron
zapewni uznanie i wykonanie na swoim terytorium orzeczeń trybunału
arbitrażowego.
6. Każda ze stron sporu poniesie koszty swojego członka trybunału i własnego
udziału w postępowaniu arbitrażowym; koszty przewodniczącego i pozostałe koszty
zostaną poniesione w równych częściach przez strony sporu.
7. Umawiająca się Strona będąca stroną sporu nie może w żadnym stadium
postępowania ugodowego lub wykonania orzeczenia powoływać się na fakt, iż
inwestor otrzymał w wyniku umowy ubezpieczenia odszkodowanie obejmujące całość
lub część doznanej szkody.
8. W przypadku gdy obie Umawiające się Strony staną się stronami Konwencji z
dnia 18 marca 1965 r. o rozstrzyganiu sporów inwestycyjnych między państwami i
obywatelami drugich państw, spory będą przedkładane Międzynarodowemu Centrum
Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych.
Artykuł 11
Postanowienia końcowe
1. Umawiające się Strony dokonają wymiany not o spełnieniu wymogów prawnych
przewidzianych w ustawodawstwie państwa każdej z Umawiających się Stron odnośnie
do wejścia w życie umów międzynarodowych. Niniejsza umowa wejdzie w życie w dniu
otrzymania noty późniejszej.
2. Niniejsza umowa pozostanie w mocy przez okres dziesięciu lat. Jej ważność
ulega automatycznemu przedłużeniu na kolejne pięcioletnie okresy, jeżeli żadna z
Umawiających się Stron nie zawiadomi pisemnie drugiej Umawiającej się Strony na
dwanaście miesięcy przed upływem danego okresu ważności o intencji wypowiedzenia
niniejszej umowy.
3. W odniesieniu do inwestycji dokonanych przed datą wygaśnięcia niniejszej
umowy postanowienia artykułów od 1 do 10 pozostają w mocy na dalszy okres
dziesięciu lat od tej daty.
Sporządzono w Warszawie dnia 16 listopada 1994 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim, mołdawskim i rosyjskim, przy czym wszystkie teksty są
jednakowo obowiązujące. W razie rozbieżności przy interpretacji niniejszej umowy
Strony opierać się będą na tekście rosyjskim.
Za Rzeczpospolitą polską: K. Kalicki
Za Republikę Mołdowa: V. Bobutac
Po zapoznaniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 6 lutego 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 8 września 1995 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rzecząpospolitą polską a Republiką
Mołdowa o wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji, sporządzonej w Warszawie
dnia 16 listopada 1994 r.
(Dz. U. Nr 118, poz. 569)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z Artykułem 11 ustęp 1 Umowy
między Rzecząpospolitą polską a Republiką Mołdowa o wzajemnym popieraniu i
ochronie inwestycji, sporządzonej w Warszawie dnia 16 listopada 1994 r.,
dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z powyższym
umowa weszła w życie dnia 27 lipca 1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 28 września 1995 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo przewozowe
(Dz. U. Nr 119, poz. 575)
1. Na podstawie art. 4 ustawy z dnia 2 września 1994 r. o zmianie ustawy - Prawo
przewozowe (Dz. U. Nr 111, poz. 536) ogłasza się w załączniku do niniejszego
obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo
przewozowe (Dz. U. Nr 53, poz. 272) z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 19 października 1991 r. o zmianie ustawy o kolejach i ustawy -
Prawo przewozowe (Dz. U. Nr 107, poz. 462),
2) ustawą z dnia 2 września 1994 r. o zmianie ustawy - Prawo przewozowe (Dz. U.
Nr 111, poz. 536)
oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego
tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie
obejmuje:
1) art. 88 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz. U. Nr 53,
poz. 272), który stanowi:
"Art. 88. 1. W ustawie z dnia 27 listopada 1961 r. o transporcie drogowym i
spedycji krajowej (Dz. U. Nr 53, poz. 297) art. 5 i 40 skreśla się.
2. W ustawie z dnia 31 maja 1962 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 32, poz. 153):
art. 66-70; w dziale VII rozdział 2 zatytułowany "Odpowiedzialność przewoźnika
lotniczego", obejmujący art. 74-87; art. 89, a także art. 90 ust. 2, 4, 5 i 6 -
skreśla się.
3. Do czasu uregulowania spraw dotyczących najmu pojazdów, usług spedycyjnych
oraz czynności ładunkowych, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 1985 r.,
Minister Komunikacji może utrzymać w mocy niektóre przepisy rozporządzeń
wydanych lub utrzymanych w mocy na podstawie upoważnień zawartych w przepisach,
o których mowa w ust. 1 i 2.";
2) art. 3 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o zmianie ustawy o kolejach i
ustawy - Prawo przewozowe (Dz. U. Nr 107, poz. 462), który stanowi:
"Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.";
3) art. 2, 3 i 5 ustawy z dnia 2 września 1994 r. o zmianie ustawy - Prawo
przewozowe (Dz. U. Nr 111, poz. 536), które stanowią:
"Art. 2. W ustawie z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27,
poz. 195; z 1990 r. Nr 34, poz. 198; z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i z 1993 r. Nr
11, poz. 50) w art. 18:
a) dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrem
Finansów może, w drodze zarządzenia, w wypadkach społecznie uzasadnionych,
ustalać ceny urzędowe za niektóre usługi przewozowe, z wyjątkiem usług
przewozowych lokalnego transportu zbiorowego oraz za przewozy taksówkami.",
b) ust. 3a otrzymuje brzmienie:
"3a. Rada gminy ustala ceny urzędowe za usługi przewozowe lokalnego transportu
zbiorowego oraz może ustalać ceny urzędowe za przewozy taksówkami. W mieście
stołecznym Warszawie uprawnienie to przysługuje Radzie Warszawy.",
Art. 3. Do czasu wydania przepisów wykonawczych, przewidzianych w ustawie, nie
dłużej jednak niż przez okres roku od dnia wejścia w życie ustawy, zachowują moc
przepisy dotychczasowe, jeżeli nie są z nią sprzeczne." ,
"Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem przepisu art. 1 pkt 31, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od
dnia ogłoszenia.".
Załącznik do obwieszczenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 28
września 1995 r. (poz. 575).
USTAWA
z dnia 15 listopada 1984 r.
Prawo przewozowe
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. 1) Ustawa reguluje przewóz osób i rzeczy, wykonywany odpłatnie na
podstawie umowy, przez uprawnionych do tego przewoźników, z wyjątkiem przewozu
morskiego i konnego.
2. Przepisy ustawy stosuje się odpowiednio do przewozu nieodpłatnego
wykonywanego przez przewoźnika.
3. Przepisy ustawy stosuje się do przewozów międzynarodowych, jeżeli umowa
międzynarodowa nie stanowi inaczej.
Art. 2. 2) 1. Przewoźnik jest obowiązany podać do publicznej wiadomości - w
sposób zwyczajowo przyjęty - zakres swojego działania, a w szczególności adresy
punktów odprawy i sposób zawierania umowy przewozu.
2. Przewoźnik osób w regularnej komunikacji publicznej jest obowiązany w
szczególności podać do wiadomości publicznej rozkład jazdy środków
transportowych.
Art. 3. 2) 1. W zakresie podanym do wiadomości publicznej przewoźnik jest
obowiązany do przewozu osób i rzeczy.
2. Przewoźnik jest obowiązany użyć środków transportowych odpowiednich do danego
przewozu.
Art. 4. 2) Przewoźnik może wydawać regulaminy określające warunki obsługi
podróżnych, odprawy oraz przewozu osób i rzeczy.
Art. 5. Przewoźnik może powierzać wykonanie przewozu innym przewoźnikom na całej
przestrzeni przewozu lub jej części, jednakże ponosi odpowiedzialność za ich
czynności jak za swoje własne.
Art. 6. 1. Przewóz może być wykonywany przez kilku przewoźników tej samej lub
różnej gałęzi transportu na podstawie jednej umowy przewozu i jednego dokumentu
przewozowego; odpowiedzialność przewoźników jest solidarna.
2. W sprawach nie uregulowanych odrębnie stosuje się przepisy obowiązujące
przewoźnika na przestrzeni wykonywanego przez niego przewozu.
3. Przewoźnik, który zapłacił odszkodowanie, ma roszczenie zwrotne do
przewoźnika ponoszącego odpowiedzialność za okoliczności, z których szkoda
wynikła. Jeżeli okoliczności tych ustalić nie można, odpowiedzialność ponoszą
wszyscy przewoźnicy stosownie do wysokości przypadającego im przewoźnego; od
odpowiedzialności jest wolny przewoźnik, który udowodni, że szkoda nie powstała
w czasie wykonywanie przez niego przewozu.
Art. 7. Przewoźnik jest zwolniony od obowiązku przewozu, jeżeli:
1) zachodzą uniemożliwiające przewóz okoliczności, których przewoźnik nie mógł
uniknąć ani zapobiec ich skutkom,
2) klient nie zastosował się do przepisów przewozowych,
3) ze względu na przedmiot przewozu nie ma możliwości jego wykonania przy użyciu
posiadanych środków i urządzeń transportowych.
Art. 8. 3) 1. Obowiązek przewozu może być ograniczony przez:
1) Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, a w odniesieniu do lokalnego
transportu zbiorowego przez wojewodę - ze względu na potrzeby obronności lub
bezpieczeństwa państwa bądź w wypadku klęski żywiołowej,
2) przewoźnika - w razie klęski żywiołowej, przerwy w eksploatacji, szczególnych
trudności spowodowanych przez klienta, z przyczyn ekonomicznych, których
przewoźnik nie mógł wcześniej przewidzieć, jak również z uwagi na bezpieczeństwo
ruchu - za zgodą i na warunkach ustalonych przez:
a) Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej (wojewodę) - w odniesieniu do
przewoźników, dla których jest organem założycielskim,
b) zarząd gminy - w odniesieniu do lokalnego transportu zbiorowego.
Zgoda nie jest wymagana, jeżeli ograniczenie obowiązku przewozu następuje na
okres nie dłuższy niż 7 dni.
2. Ograniczenia mogą polegać na całkowitym lub częściowym zawieszeniu przewozu,
wyłączeniu z przewozu określonych kategorii przesyłek, relacji przewozowych lub
punktów odprawy, zawieszeniu przewozu we wskazanych dniach albo uzależnieniu
przewozu od spełnienia określonych warunków.
3. Ograniczenia przewozu podaje się do wiadomości publicznej w sposób zwyczajowo
przyjęty.
Art. 9. 3) 1. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może nałożyć na
przewoźnika obowiązek wykonania zadania dotyczącego przewozu, jeżeli jest to
niezbędne ze względu na potrzeby obronności lub bezpieczeństwa państwa bądź w
wypadku klęski żywiołowej.
2. W wypadkach określonych w ust. 1 Minister Transportu i Gospodarki Morskiej
zapewnia przewoźnikowi środki finansowe z budżetu państwa niezbędne do wykonania
nałożonego zadania lub wskazuje podmiot, który na podstawie umowy z
przewoźnikiem zapewni środki finansowe na wykonanie tego zadania.
Art. 10. (skreślony) 4).
Art. 11. 5) 1. Przewoźnik jest obowiązany podać do publicznej wiadomości, w
sposób zwyczajowo przyjęty, ustalone lub stosowane przez niego taryfy lub
cenniki.
2. Przewoźnik zapewnia zainteresowanym bezpłatny wgląd do obowiązujących go
przepisów przewozowych.
Art. 12. 1. Rada Ministrów może określać zakres stosowania przepisów ustawy do
przewozów:
1) wojskowych,
2) wykonywanych na rzecz jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Spraw
Wewnętrznych.
2. 6) Minister Transportu i Gospodarki Morskiej.w drodze zarządzenia, określa
zasady:
1) przewozu kolejami linowymi, linowo-terenowymi oraz na liniach pozostających w
budowie,
2) przewozu koleją na bocznice i z bocznic,
3) przewozu koleją do i z morskich portów handlowych,
4) przewozu w wagonach nie należących do przewoźnika kolejowego i włączania ich
do taboru kolejowego.
Rozdział 2
Przewóz osób i przesyłek bagażowych
Art. 13. 7) Przewoźnicy osób w regularnej komunikacji publicznej, przy ustalaniu
rozkładów jazdy, są obowiązani do wzajemnego uzgadniania połączeń.
Art. 14. 1. 8) Przewoźnik jest obowiązany do zapewnienia podróżnym odpowiednich
warunków bezpieczeństwa i higieny oraz wygody i należytej obsługi.
2. 9) Przewoźnik powinien podejmować działania ułatwiające korzystanie ze
środków transportowych, punktów odprawy, przystanków i peronów osobom
niepełnosprawnym, w tym również poruszającym się na wózkach inwalidzkich.
Art. 15. 1. Podróżny jest obowiązany do przestrzegania przepisów porządkowych
obowiązujących w transporcie.
2. Osoby zagrażające bezpieczeństwu lub porządkowi w transporcie mogą być nie
dopuszczone do przewozu lub usunięte ze środka transportowego.
3. Osoby uciążliwe dla podróżnych lub odmawiające zapłacenia należności za
przewóz mogą być usunięte ze środka transportowego, chyba że naruszałoby to
zasady współżycia społecznego.
4. 10) Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w porozumieniu z Ministrem
Spraw Wewnętrznych, w drodze rozporządzenia, może określać przepisy porządkowe
związane z przewozem osób i bagażu poszczególnymi rodzajami środków transportu
publicznego.
Art. 16. 1. 11) Umowę przewozu zawiera się przez nabycie biletu na przejazd lub
spełnienie innych określonych przez przewoźnika warunków dostępu do środka
transportowego, a w razie ich nieustalenia - przez samo zajęcie miejsca w środku
transportowym.
2. W bilecie na przejazd określa się wysokość należności za przejazd oraz dane
potrzebne do ustalenia zakresu uprawnień podróżnego.
Art. 17. 1. Podróżny może zmienić umowę przewozu lub odstąpić od niej przed
rozpoczęciem podróży albo w miejscu zatrzymania środka transportowego na drodze
przewozu.
2. Zmiana umowy przewozu może dotyczyć:
1) terminu odjazdu,
2) miejscowości przeznaczenia,
3) klasy środka transportowego.
3. W celu dokonania zmian, o których mowa w ust. 2, podróżny powinien uzyskać od
przewoźnika odpowiednie poświadczenie oraz ewentualnie otrzymać zwrot lub
dopłacić różnicę należności.
4. Podróżnemu, który odstąpił od umowy przewozu albo którego na podstawie art.
15 nie dopuszczono do przewozu lub usunięto ze środka transportowego,
przysługuje zwrot należności stosowny do nie wykorzystanego świadczenia
przewozowego po potrąceniu części należności (odstępnego). Potrącenia nie
stosuje się, jeżeli podróżny odstąpi od umowy przewozu z przyczyn występujących
po stronie przewoźnika.
5. 12) Przepisy ust. 1-4 nie dotyczą komunikacji komunalnej.
Art. 18. 1. Jeżeli przed rozpoczęciem przewozu lub w czasie jego wykonywania
zaistnieją okoliczności uniemożliwiające jego wykonanie zgodnie z treścią umowy,
przewoźnik jest obowiązany niezwłocznie powiadomić o tym podróżnych oraz
zapewnić im bez dodatkowej opłaty przewóz do miejsca przeznaczenia przy użyciu
własnych lub obcych środków transportowych (przewóz zastępczy).
2. 13) W razie przerwy w ruchu lub utraty połączenia przewidzianego w rozkładzie
jazdy, podróżnemu przysługuje zwrot należności za cały przerwany przejazd, a
ponadto może on bezpłatnie powrócić do miejsca wyjazdu, chyba że przewoźnik nie
ma możliwości zorganizowania takiego przewozu.
3. 13) Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przejazdów odbywanych na podstawie
biletów uprawniających do przejazdów wielokrotnych oraz w zbiorowej komunikacji
komunalnej.
Art. 19. 14) Umowę grupowego przewozu osób zawiera z przewoźnikiem organizator
takiego przewozu, zwany dalej "organizatorem".
2. (skreślony) 15).
3. (skreślony) 15).
Art. 20. (skreślony) 16).
Art. 21. 17) W grupowym przewozie osób do obowiązków organizatora należy nadzór
nad przestrzeganiem przez uczestników przewozu grupowego przepisów porządkowych;
organizator i uczestnik ponoszą odpowiedzialność solidarną za wyrządzone szkody
w mieniu przewoźnika, chyba że strony umówią się inaczej.
Art. 22. 18) Do grupowego przewozu osób stosuje się odpowiednio przepisy art. 17
i 18.
Art. 23. 1. Podróżny może zabrać ze sobą do środka transportowego rzeczy, jak
również oddać je do przewozu jako przesyłkę bagażową.
2. Z przewozu określonego w ust. 1 są wyłączone:
1) rzeczy, których przewóz jest zabroniony na podstawie odrębnych przepisów,
2) rzeczy niebezpieczne lub mogące wyrządzić szkodę osobom lub mieniu,
3) zwłoki i szczątki zwłok ludzkich.
3. W razie uzasadnionego podejrzenia, przewoźnik może sprawdzić, czy zawartość
przesyłki bagażowej nie narusza przepisu ust. 2; jeżeli podróżny nie zgłosi się
do uczestnictwa w sprawdzeniu lub nie można go odszukać, sprawdzenia dokonuje
się w obecności osób zaproszonych do tej czynności przez przewoźnika.
4. W razie ujawnienia naruszenia przepisu ust. 2 koszty związane ze sprawdzeniem
przesyłki ponosi podróżny.
Art. 24. 1. Przewoźnik przyjmuje przesyłki bagażowe w punktach odprawy podanych
do wiadomości publicznej lub bezpośrednio w środku transportowym, którym
przesyłka ma być przewieziona.
2. Przewoźnik ustala masę i liczbę sztuk przesyłki oraz przypadające do zapłaty
należności przewozowe i w dowód przyjęcia przesyłki do przewozu oraz opłacenia
należności wydaje podróżnemu kwit bagażowy.
3. Przy nadaniu przesyłki bagażowej bezpośrednio do środka transportowego masa
przesyłki może być dla celów taryfowych określona szacunkowo.
4. Przewoźnik może odmówić przyjęcia jako przesyłki bagażowej rzeczy, które ze
względu na ich stan lub właściwości mogą ulec w czasie przewozu uszkodzeniu lub
zniszczeniu, jeżeli ich opakowanie jest niewystarczające, albo przy których brak
wymaganego opakowania. W razie przyjęcia takich rzeczy do przewozu przewoźnik
zamieszcza o tym odpowiednią wzmiankę w kwicie bagażowym.
Art. 25. 1. Kwit bagażowy powinien zawierać dane niezbędne do ustalenia
tożsamości przesyłki oraz wysokość należności przewozowych.
2. Umowę przewozu przesyłki bagażowej uważa się za zawartą z chwilą przekazania
przesyłki przewoźnikowi i przyjęcia przez podróżnego kwitu bagażowego.
Art. 26. Przewoźnik jest obowiązany do wykonania czynności ładunkowych w
wyznaczonych punktach odprawy (art. 24 ust. 1), chyba że przesyłka bagażowa jest
nadawana bezpośrednio do środka transportowego lub z niego wydawana.
Art. 27. 1. Podróżny może zadeklarować wartość całej przesyłki bagażowej lub
każdej jej sztuki oddzielnie; deklarowana wartość nie powinna przewyższać
rzeczywistej wartości przesyłki.
2. Przewoźnik może sprawdzić zgodność deklarowanej wartości z rzeczywistą i w
wypadku zastrzeżeń zaznaczyć to w kwicie bagażowym.
3. W razie sporu co do wysokości deklarowanej wartości przesyłki, podróżny może
zażądać, aby jej wartość określił rzeczoznawca. Jeżeli deklarowana wartość
przewyższa więcej niż o dwadzieścia procent wartość ustaloną przez rzeczoznawcę,
koszty ekspertyzy ponosi podróżny.
Art. 28. 1. Przewoźnik jest obowiązany ogłosić w rozkładach jazdy lub w inny
odpowiedni sposób ograniczenia możliwości przewozu przesyłek bagażowych w
poszczególnych kursach środków transportowych przeznaczonych do przewozu osób.
2. Podróżny może wskazać kurs lub kursy środków transportowych, którymi
przesyłka bagażowa ma być przewieziona; w przeciwnym razie przewozu dokonuje się
w pierwszym możliwym kursie.
3. Przewoźnik może odmówić przyjęcia przesyłki bagażowej na wskazany przez
podróżnego kurs środka transportowego, jeżeli załadowanie jej mogłoby opóźnić
odjazd tego środka.
4. (skreślony) 19).
5. Jeżeli przeszkoda w przewozie powstała z przyczyn występujących po stronie
przewoźnika, podróżny może żądać:
1) zwrotu przesyłki do miejsca nadania lub wydania przesyłki w miejscu powstania
przeszkody; w takich wypadkach przepis art. 18 ust. 2 stosuje się odpowiednio,
2) przewozu przesyłki do miejsca przeznaczenia inną drogą; w takim wypadku
przewoźnikowi nie przysługują dodatkowe należności.
W razie braku możliwości zawiadomienia podróżnego o przeszkodzie w przewozie lub
nieotrzymania od niego odpowiedniego polecenia, przewozu dokonuje się zgodnie z
przepisem pkt 2.
Art. 29. 1. Termin przewozu przesyłki bagażowej określa się według rozkładu
jazdy środka transportowego, którym przesyłka ma być przewieziona, a dla
przesyłek wydawanych w punktach odprawy - z doliczeniem czasu niezbędnego na
przygotowanie przesyłki do wydania, nie więcej jednak niż 1 godziny.
2. Termin przewozu przesyłki bagażowej przedłuża się, jeżeli przewoźnik nie
ponosi winy, o okres jej zatrzymania wskutek:
1) sprawdzenia przesyłki stosownie do przepisu art. 23 ust. 3, gdy stwierdzono w
niej rzeczy wyłączone z przewozu,
2) wykonywania czynności wymaganych w przepisach szczególnych,
3) zmiany umowy przewozu lub przeszkody w przewozie,
4) ograniczeń wprowadzonych na podstawie przepisu art. 8.
3. Opóźnienie w dostarczeniu przesyłki bagażowej liczy się od zgłoszenia żądania
jej wydania po upływie terminu określonego w ust. 1, z uwzględnieniem okresów
zatrzymania określonych w ust. 2.
Art. 30. 1. Przewoźnik wydaje przesyłkę bagażową posiadaczowi kwitu bagażowego
za jego zwrotem i nie jest obowiązany do sprawdzenia, czy osoba zgłaszająca się
z kwitem bagażowym jest uprawniona do odbioru przesyłki.
2. Przewoźnik może wydać przesyłkę bagażową osobie, która nie może okazać kwitu
bagażowego, lecz udowodni swoje uprawnienie do odbioru; w razie wątpliwości
przewoźnik może żądać odpowiedniego zabezpieczenia.
3. W razie opóźnienia w przewozie przesyłki bagażowej przewoźnik jest
obowiązany, na żądanie posiadacza kwitu bagażowego, odnotować w tym dokumencie
datę i godzinę żądania wydania przesyłki, a następnie zawiadomić go o nadejściu
przesyłki.
Art. 31. Do odstąpienia podróżnego od umowy przewozu przesyłki bagażowej stosuje
się odpowiednio przepisy art. 17.
Art. 32. 20) Do przesyłek bagażowych nadawanych przez organizatora przewozu
grupowego stosuje się odpowiednio przepisy art. 23-28, z wyjątkiem przepisu art.
25 ust. 2.
Art. 33. Przesyłkę bagażową, która nie nadeszła do miejsca przeznaczenia w ciągu
14 dni po upływie terminu przewozu, uważa się za utraconą.
Art. 33a. 21) 1. Przewoźnik lub osoba przez niego upoważniona może dokonywać
kontroli dokumentów przewozu osób lub bagażu.
2. W razie stwierdzenia braku odpowiedniego dokumentu przewozu bądź dokumentu
uprawniającego do przejazdu bezpłatnego lub ulgowego, przewoźnik może pobrać
właściwą należność i opłatę dodatkową. W razie nieuiszczenia należności
przewoźnik lub osoba przez niego upoważniona ma prawo żądać okazania dokumentu
umożliwiającego stwierdzenie tożsamości w celu dochodzenia roszczenia.
Art. 34. 1. 22) Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w drodze
rozporządzenia, określa:
1) treść, sposób i terminy ogłaszania rozkładów jazdy oraz tryb ich uzgadniania
i koordynacji w tym zakresie, 1)
2) warunki przewozu rzeczy zabieranych przez podróżnych do środków
transportowych, warunki zmiany umowy przewozu przez podróżnych, 1)
3) sposób obliczania zwracanych należności, tryb dokonywania zwrotów oraz
wysokość odstępnego, 1)
4) rzeczy przewożone w warunkach szczególnych, 1)
5) terminy odbioru przesyłek bagażowych oraz tryb postępowania przy odbiorze
przesyłki bez kwitu bagażowego,
6) sposób ustalenia opłat dodatkowych w razie niedopełnienia obowiązku zapłaty
należności przewozowych z tytułu przewozu osób, naruszenia przepisów o
zabieraniu ze sobą do środka transportowego zwierząt i rzeczy oraz spowodowania
zatrzymania lub zmiany trasy środka transportowego bez uzasadnionej przyczyny.
2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej 23) może określać:
1) warunki i tryb odstąpienia od umowy dotyczącej przewozów wielokrotnych,
2) szczególne warunki wykonywania przewozów zastępczych,
3) szczególne warunki przewozów wykonywanych przez kilku przewoźników na
podstawie jednej umowy oraz relacje takich przewozów.
Rozdział 3
Przewóz przesyłek towarowych
Art. 35. 24) 1. Przesyłkę towarową stanowią rzeczy przyjęte do przewozu na
podstawie jednego listu przewozowego lub innego dokumentu przewozowego, zwanego
dalej także "listem przewozowym".
2. Rodzaje przesyłek w zależności od masy lub objętości oraz ze względu na
termin przewozu określa taryfa lub cennik.
Art. 36. 1. Z przewozu są wyłączone rzeczy:
1) których przewóz jest zabroniony na podstawie odrębnych przepisów,
2) które z powodu swoich rozmiarów, masy lub innych właściwości albo ze względu
na urządzenia przewoźnika lub warunki drogowe danej gałęzi transportu nie nadają
się do przewozu środkami transportowymi,
3) niebezpieczne w rozumieniu odrębnych przepisów, chyba że zostały dopuszczone
do przewozu na warunkach szczególnych.
2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej 23) w porozumieniu z
zainteresowanymi ministrami, w drodze rozporządzenia, może określać:
1) wykaz rzeczy niebezpiecznych wyłączonych z przewozu,
2) szczególne warunki przewozu:
a) innych rzeczy niebezpiecznych,
b) rzeczy łatwo psujących się,
c) zwłok i szczątków zwłok ludzkich,
d) żywych zwierząt.
Art. 37. (skreślony) 25).
Art. 38. 1. 26) Nadawca składa przewoźnikowi na przesyłkę towarową list
przewozowy, a jeżeli przy danym rodzaju przewozu jest to powszechnie przyjęte, w
inny sposób dostarcza informacji niezbędnych do prawidłowego wykonania przewozu.

2. W liście przewozowym nadawca zamieszcza:
1) nazwę i adres nadawcy, jego podpis oraz określenie placówki przewoźnika
zawierającej umowę,
2) miejsce przeznaczenia przesyłki oraz nazwę i adres odbiorcy,
3) określenie rzeczy, masy, liczby sztuk przesyłki, sposobu opakowania i
oznaczenia,
4) inne wskazania i oświadczenia, wymagane albo dopuszczone zgodnie z przepisami
ze względu na warunki danej umowy lub sposób rozliczeń.
Art. 39. 1. Nadawca dołącza do listu przewozowego dokumenty wymagane w
przepisach szczególnych, a w razie niemożności ich dołączenia dostarcza je w
odpowiednim czasie w miejscu załatwiania wymaganych czynności, zamieszczając w
liście przewozowym odpowiednią wzmiankę o dołączeniu dokumentów lub miejscu ich
złożenia.
2. Czynności wymagane w przepisach szczególnych jest obowiązany załatwić:
1) nadawca przesyłki - w miejscu nadania,
2) przewoźnik - w czasie przewozu,
3) odbiorca - w miejscu przeznaczenia.
Art. 40. 1. Jeżeli wartość przewożonych rzeczy nie wynika z rachunku sprzedawcy
lub dostawcy ani z obowiązującego cennika, nadawca może zadeklarować ich wartość
w liście przewozowym.
2. W razie deklarowania wartości przesyłki towarowej mają odpowiednie
zastosowanie przepisy art. 27 ust. 2 i 3.
Art. 41. 1. Nadawca jest obowiązany oddać przewoźnikowi rzeczy w stanie
umożliwiającym ich prawidłowy przewóz i wydanie bez ubytku i uszkodzenia.
2. Rzeczy, które ze względu na ich właściwości wymagają opakowania, nadawca jest
obowiązany oddać przewoźnikowi w opakowaniu określonym w przepisach o
normalizacji, a w razie braku przepisów w tym zakresie - w sposób określony
przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej. 23)
Art. 42. 1. Przewoźnik może odmówić przyjęcia do przewozu rzeczy, których stan
jest wadliwy lub opakowanie niedostateczne albo nie mających wymaganego
opakowania.
2. Przewoźnik może uzależnić przyjęcie do przewozu rzeczy, których opakowanie
nie odpowiada warunkom określonym w art. 41 lub ze śladami uszkodzenia, od
zamieszczenia przez nadawcę w liście przewozowym odpowiedniego oświadczenia o
stanie przesyłki.
Art. 43. Jeżeli umowa lub przepis szczególny nie stanowią inaczej, czynności
ładunkowe należą odpowiednio do obowiązków nadawcy i odbiorcy.
Art. 44. Nadawca i odbiorca są obowiązani doprowadzić do czystości i porządku
teren oraz środek transportowy przewoźnika zanieczyszczony w związku z
czynnościami ładunkowymi. Taki sam obowiązek ciąży na przewoźniku, jeżeli
dokonuje on czynności ładunkowych na terenie nadawcy lub odbiorcy przesyłki.
Art. 45. (skreślony) 27).
Art. 46. 1. Drogę przewozu przesyłki ustala przewoźnik, uwzględniając w miarę
możliwości żądania nadawcy.
2. Przewoźne oblicza się według odległości najkrótszej dostępnej drogi przewozu,
a jeżeli uwzględniono żądanie nadawcy co do drogi dłuższej albo zaszła
konieczność przewozu drogą dłuższą ze względu na właściwość przesyłki - według
rzeczywistej drogi przewozu.
Art. 47. 1. (skreślony) 28).
2. Osobę, która oddaje przewoźnikowi przesyłkę do przewozu, uważa się za
upoważnioną przez nadawcę do wykonywania wszelkich czynności związanych z
zawarciem umowy przewozu.
3. 29) Dowodem zawarcia umowy przewozu jest potwierdzony przez przewoźnika list
przewozowy, którym może być także przekaz elektroniczny, wydruk komputerowy lub
inny dokument zawierający dane określone w art. 38. Jeden egzemplarz dokumentu
otrzymuje nadawca.
4. (skreślony) 30).
Art. 48. 1. Przewoźnik może sprawdzić, czy przesyłka odpowiada oświadczeniom
nadawcy zawartym w liście przewozowym oraz czy zachowane zostały przepisy
dotyczące rzeczy dopuszczonych do przewozu na warunkach szczególnych.
2. Sprawdzenia dokonuje się w obecności nadawcy, a jeżeli wezwanie go nie jest
możliwe albo gdy nie zgłosi się w wyznaczonym terminie, przewoźnik dokonuje
sprawdzenia w obecności osób zaproszonych przez siebie do tej czynności.
3. Wynik sprawdzenia zamieszcza się w liście przewozowym albo dołączonym do
niego protokole.
4. W razie stwierdzenia niezgodności oświadczeń zawartych w liście przewozowym
ze stanem rzeczywistym przesyłki, koszty sprawdzenia obciążają przesyłkę.
5. W razie ujawnienia rzeczy wyłączonych z przewozu albo niezachowania przepisów
dotyczących rzeczy dopuszczonych do przewozu na warunkach szczególnych, stosuje
się odpowiednio przepisy art. 55.
Art. 49. 1. Przewoźnik jest obowiązany przewieźć przesyłkę w oznaczonym
terminie.
2. Jeżeli nie zachodzi wina przewoźnika, termin przewozu przesyłki przedłuża się
o okres jej zatrzymania z powodu:
1) sprawdzenia, w którego wyniku stwierdzono niezgodność z danymi z listu
przewozowego, albo niezachowania przepisów dotyczących rzeczy dopuszczonych do
przewozu na warunkach szczególnych,
2) wykonywania czynności wymaganych w przepisach szczególnych,
3) zmiany umowy przewozu albo przeszkody w przewozie lub wydaniu przesyłki,
4) przeładowania lub konieczności poprawienia załadowania,
5) wykonywania szczególnych czynności dotyczących przesyłki,
6) ograniczeń wprowadzonych na podstawie art. 8.
3. Jeżeli przewoźnik nie wykonuje przewozów w dni wolne od pracy, bieg terminu
przewozu zawiesza się na te dni.
4. Przyczynę i czas przedłużenia oraz zawieszenia biegu terminu przewozu
przewoźnik jest obowiązany wskazać w liście przewozowym.
5. Jeżeli termin przewozu upływa w godzinach, w których punkt odprawy
przewoźnika nie jest otwarty dla czynności ekspedycyjnych, zakończenie terminu
następuje po upływie dwóch godzin od najbliższego otwarcia punktu dla tych
czynności.
6. Jeżeli termin przewozu upływa w dniu ustawowo wolnym od pracy, zakończenie
terminu następuje o tej samej godzinie najbliższego dnia roboczego, chyba że
przewoźnik dokonuje czynności ekspedycyjnych również w dniu ustawowo wolnym od
pracy.
7. Termin przewozu przesyłki jest zachowany, jeżeli przed jego upływem
przewoźnik:
1) zawiadomił odbiorcę o nadejściu przesyłki, która ma być wydana w punkcie
odprawy, i przygotował ją do odbioru bądź tylko przygotował ją do odbioru,
jeżeli nie był obowiązany do zawiadomienia,
2) postawił do rozporządzenia odbiorcy przesyłkę, która ma być wydana poza
punktem odprawy.
8. (skreślony) 31).
Art. 50. 1. O nadejściu przesyłki do miejsca przeznaczenia przewoźnik jest
obowiązany niezwłocznie zawiadomić odbiorcę (awizacja), chyba że przesyłkę
dostarczył do lokalu odbiorcy lub na jego bocznicę bądź odbiorca zrzekł się na
piśmie zawiadomienia. W zawiadomieniu określa się datę i godzinę przygotowania
przesyłki do odbioru.
2. Na żądanie odbiorcy przewoźnik może dokonać wstępnego zawiadomienia o
spodziewanym terminie dostarczenia przesyłki (przedawizacja).
3. (skreślony) 32)
Art. 51. 1. Przez przyjęcie przesyłki i listu przewozowego odbiorca zobowiązuje
się do zapłaty należności ciążących na przesyłce.
2. Za równoznaczne z wydaniem przesyłki odbiorcy uważa się oddanie jej organowi
państwowemu dokonującemu zajęcia lub konfiskaty na podstawie odpowiedniego
tytułu prawnego; organ ten uiszcza należności obciążające przesyłkę.
Art. 52. Przesyłkę, która nie nadeszła do miejsca przeznaczenia wskazanego w
liście przewozowym w ciągu 30 dni od upływu terminu przewozu, uważa się za
utraconą.
Art. 53. 1. Nadawca może odstąpić od umowy przewozu lub wprowadzić do niej
zmiany żądając, aby przewoźnik:
1) zwrócił mu przesyłkę w miejscu nadania,
2) wydał przesyłkę w innym miejscu niż miejsce wskazane w liście przewozowym,
3) wydał przesyłkę innej osobie niż odbiorca wskazany w liście przewozowym.
2. Odbiorca jest uprawniony do rozporządzania przesyłką w sposób określony w
ust. 1 pkt 2 i 3, jeżeli nadawca nie zastrzegł inaczej w liście przewozowym.
Zmianę określoną w ust. 1 pkt 2 odbiorca może wprowadzić tylko przed nadejściem
przesyłki do miejsca przeznaczenia wskazanego w liście przewozowym.
3. 33) Nadawca lub odbiorca rozporządzają przesyłką po przedstawieniu
otrzymanego egzemplarza listu przewozowego, składając odpowiednie oświadczenie
pisemne.
4. Uprawnienie nadawcy do rozporządzania przesyłką wygasa, gdy odbiorca
wprowadził zmianę umowy przewozu, przyjął list przewozowy albo odebrał
przesyłkę.
Art. 54. 1. Przewoźnik jest obowiązany do wykonania poleceń nadawcy albo
odbiorcy w zakresie zmiany umowy przewozu, chyba że:
1) polecenie jest niewykonalne,
2) wykonanie polecenia spowodowałoby zakłócenia w eksploatacji,
3) wykonanie polecenia naruszałoby obowiązujące przepisy,
4) nie zachowano szczególnych warunków obowiązujących w tym zakresie.
2. O niemożności wykonania polecenia przewoźnik jest obowiązany niezwłocznie
zawiadomić uprawnionego.
3. Należności wynikłe wskutek zmiany umowy przewozu ponosi odpowiednio nadawca
lub odbiorca zależnie od tego, który z nich wprowadza zmiany.
Art. 55. 1. Nadawca może zamieścić w liście przewozowym wskazówki co do
postępowania z przesyłką na wypadek:
1) przeszkody w przewozie powodującej niemożność wykonania umowy zgodnie z
warunkami określonymi w liście przewozowym,
2) przeszkody w wydaniu powodującej niemożność wydania przesyłki w miejscu
przeznaczenia odbiorcy określonemu w liście przewozowym.
Jeżeli w liście przewozowym brak takich wskazówek, przewoźnik zwraca się o nie
do nadawcy.
2. W razie zmiany drogi przewozu przewoźnik może pobrać przewoźne za rzeczywistą
drogę przewozu i obowiązuje go odpowiadający tej drodze termin przewozu, chyba
że przeszkody w przewozie są zawinione przez przewoźnika.
3. W razie usunięcia przeszkody przed otrzymaniem wskazówek od nadawcy,
przewoźnik kieruje przesyłkę do miejsca przeznaczenia lub wydaje ją odbiorcy,
zawiadamiając o tym nadawcę.
4. Przepis art. 54 ust. 3 stosuje się odpowiednio, chyba że przeszkody w
przewozie lub wydaniu przesyłki nastąpiły z winy przewoźnika.
Art. 56. 1. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej 23), w drodze
rozporządzenia, określa:
1) tryb składania i przyjmowania zamówień na przewozy przesyłek towarowych oraz
wyjątki od obowiązku składania zamówień,
2) zasady i sposób opłacania należności przewozowych,
3) tryb sprawdzania przesyłki,
4) warunki rozporządzania przesyłką przez uprawnionego (art. 53) i postępowanie
w razie przeszkód w przewozie lub wydaniu (art. 55).
2. 34) Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w drodze rozporządzenia, może
określać:
1) przesyłki wymagające dozorowania przez klienta w czasie przewozu oraz
szczególne warunki takiego przewozu,
2) warunki przewozu wykonywanego przez przewoźnika lub operatora przewoźników
posługującego się podwykonawcami,
3) warunki przewozu rzeczy, które ze względu na kształt, rozmiary lub masę albo
drogę przewozu mogą powodować trudności transportowe.
Rozdział 4
Zabezpieczenie roszczeń i likwidacja przesyłek
Art. 57. 1. Przewoźnikowi przysługuje prawo zastawu na przesyłce w celu
zabezpieczenia roszczeń wynikających z umowy przewozu, z wyjątkiem przesyłek
organów władzy i administracji państwowej oraz organów wymiaru sprawiedliwości i
ścigania.
2. Prawo zastawu może być wykonywane, dopóki przesyłka znajduje się u
przewoźnika lub u osoby, która ją dzierży w jego imieniu, albo dopóki może nią
rozporządzać na podstawie dokumentów.
3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej 23), w drodze rozporządzenia,
określa wypadki, w których przewoźnik ma prawo żądać szczególnego zabezpieczenia
swoich roszczeń, oraz sposoby takiego zabezpieczenia.
Art. 58. 1. Przewoźnik likwiduje przesyłkę w razie:
1) braku wykonalnych wskazówek do usunięcia przeszkody w przewozie lub wydaniu
przesyłki,
2) zaginięcia dokumentów przewozowych i braku możliwości ustalenia osoby
uprawnionej do rozporządzania przesyłką.
2. Likwidacji przesyłki dokonuje się w drodze:
1) sprzedaży,
2) nieodpłatnego przekazania właściwej jednostce organizacyjnej,
3) zniszczenia.
3. Przewoźnik przystępuje do likwidacji:
1) niezwłocznie po upływie terminu odbioru żywych zwierząt, rzeczy
niebezpiecznych lub łatwo ulegających zepsuciu,
2) w pozostałych wypadkach - po upływie 30 dni od terminu odbioru przesyłki, nie
wcześniej jednak niż po upływie 10 dni od dnia zawiadomienia uprawnionego o
zamierzonej likwidacji przesyłki.
4. Jeżeli nie ma możliwości przechowania przesyłki albo przechowanie pociąga za
sobą koszty zbyt wysokie w stosunku do wartości przesyłki, przewoźnik może
przystąpić do likwidacji przesyłki przed upływem terminów określonych w ust. 3
pkt 2.
5. Jeżeli przesyłkę sprzedano, uzyskaną kwotę oddaje się uprawnionemu po
potrąceniu należności przewoźnika. Jeżeli należności przewoźnika przewyższają
kwotę uzyskaną, różnicę pokrywa uprawniony. Przy obliczaniu różnicy nie
uwzględnia się należności powstałych z przyczyn niezależnych od uprawnionego.
6. 35) Sposób likwidacji i wartość przesyłki ustala komisja powołana przez
przewoźnika. Jeżeli nie ustalono ceny bądź gdy przesyłka zawiera rzeczy
niepełnowartościowe, komisja ustala wartość likwidowanej przesyłki w sposób
szacunkowy, w razie potrzeby przy udziale rzeczoznawcy.
7. Do likwidacji przesyłek mają odpowiednie zastosowanie przepisy o rzeczach
znalezionych.
Rozdział 5
(skreślony) 36).
Rozdział 6
Odpowiedzialność przewoźnika z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania
umowy przewozu osób
Art. 62. 1. Przewoźnik odpowiada za szkodę, jaką podróżny poniósł wskutek
przedwczesnego odjazdu środka transportowego.
2. Przewoźnik odpowiada za szkodę, jaką poniósł podróżny wskutek opóźnionego
przyjazdu lub odwołania regularnie kursującego środka transportowego, jeżeli
szkoda wynikła z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa przewoźnika.
Art. 63. 1. Za rzeczy, które podróżny przewozi ze sobą pod własnym nadzorem,
przewoźnik ponosi odpowiedzialność, jeżeli szkoda powstała z jego winy.
2. Przewoźnik odpowiada za zabrane przez podróżnego rzeczy jak za przesyłkę,
jeżeli podróżny umieści je bez możliwości sprawowania nad nimi stałego nadzoru -
w miejscu wskazanym przez przewoźnika lub na ten cel przez niego przeznaczonym.
3. Odpowiedzialność określoną w ust. 2 ponosi przedsiębiorstwo eksploatujące
środki transportowe z pomieszczeniami przeznaczonymi do spania za rzeczy
zazwyczaj wnoszone do takich pomieszczeń; odpowiedzialność za inne rzeczy
regulują przepisy Kodeksu cywilnego.
4. Odszkodowanie za utratę, ubytek lub uszkodzenie w wypadkach określonych w
ust. 1-3 nie może przewyższać zwykłej wartości rzeczy lub jej części.
5. Do odszkodowania za utracone lub uszkodzone pieniądze, papiery wartościowe,
kosztowności oraz przedmioty mające wartość naukową lub artystyczną stosuje się
przepisy Kodeksu cywilnego o odpowiedzialności utrzymujących hotele i podobne
zakłady.
Art. 64. W grupowych przewozach osób przewoźnik ponosi odpowiedzialność wobec
uczestników na zasadach określonych w art. 63, a wobec organizatora - na
zasadach określonych w art. 62.
Rozdział 7
Odpowiedzialność przewoźnika z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania
umowy przewozu przesyłek
Art. 65. 1. Przewoźnik ponosi odpowiedzialność za utratę, ubytek lub uszkodzenie
przesyłki powstałe od przyjęcia jej do przewozu aż do jej wydania oraz za
opóźnienie w przewozie przesyłki.
2. Przewoźnik nie ponosi odpowiedzialności określonej w ust. 1, jeżeli utrata,
ubytek lub uszkodzenie albo opóźnienie w przewozie przesyłki powstały z przyczyn
występujących po stronie nadawcy lub odbiorcy, nie wywołanych winą przewoźnika,
z właściwości towaru albo wskutek siły wyższej. Dowód, że szkoda lub
przekroczenie terminu przewozu przesyłki wynikło z jednej z wymienionych
okoliczności, ciąży na przewoźniku.
3. Przewoźnik jest zwolniony od odpowiedzialności określonej w ust. 1, jeżeli
utrata, ubytek lub uszkodzenie przesyłki powstały co najmniej z jednej z
następujących przyczyn:
1) nadania pod nazwą niezgodną z rzeczywistością, nieścisłą lub niedostateczną
rzeczy wyłączonych z przewozu lub przyjmowanych do przewozu na warunkach
szczególnych albo niezachowania przez nadawcę tych warunków,
2) braku, niedostateczności lub wadliwości opakowania rzeczy, narażonych w tych
warunkach na szkodę wskutek ich naturalnych właściwości,
3) szczególnej podatności rzeczy na szkodę wskutek wad lub naturalnych
właściwości,
4) ładowania, rozmieszczenia lub wyładowywania rzeczy przez nadawcę lub
odbiorcę,
5) przewozu przesyłek, które zgodnie z przepisami lub umową powinny być
dozorowane, jeżeli szkoda wynikła z przyczyn, którym miał zapobiec dozorca.
4. Jeżeli przewoźnik na podstawie okoliczności danego wypadku wykaże, że utrata,
ubytek lub uszkodzenie mogły powstać wskutek co najmniej jednej z przyczyn
określonych w ust. 3, domniemywa się, że szkoda z nich wynikła.
Art. 66. 37) 1. Przewoźnik nie odpowiada za ubytek przesyłki, której masy i
liczby sztuk nie sprawdził przy nadaniu, jeżeli dostarczy ją bez śladu
naruszenia, a w razie przewozu w zamkniętym środku transportowym - również z
nienaruszonymi plombami nadawcy, chyba że osoba uprawniona udowodni, że szkoda
powstała w czasie od przyjęcia przesyłki do przewozu aż do jej wydania.
2. Jeżeli przesyłka nadeszła do miejsca przeznaczenia w pojemniku transportowym,
nie naruszonym, zamkniętym przez nadawcę i z założonymi przez niego plombami,
domniemywa się, że szkoda nie nastąpiła w czasie przewozu.
Art. 67. 1. Przy przesyłkach, które z powodu swoich właściwości tracą na masie,
przewoźnik odpowiada tylko za tę część ubytku, która przewyższa normy ubytków
ustalone zgodnie z obowiązującymi przepisami lub zwyczajowo przyjęte, chyba że
szkoda nie wynikła z przyczyn uzasadniających zastosowanie norm dopuszczalnego
ubytku.
2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej 23), w porozumieniu z właściwymi
ministrami, może określić normy ubytków, o których mowa w ust. 1, dla
poszczególnych gałęzi transportu.
Art. 68. Jeżeli szkoda powstała tylko częściowo wskutek okoliczności, za które
przewoźnik odpowiada, odpowiedzialność jego ogranicza się do zakresu, w jakim
okoliczności te przyczyniły się do powstania szkody.
Art. 69. 1. Na żądanie uprawnionego przewoźnik stwierdza w liście przewozowym
niemożność wydania przesyłki po upływie terminu określonego w art. 52, chyba że
wcześniej stwierdzono nieodwracalny charakter utraty.
2. Jeżeli przesyłka zostanie odnaleziona w ciągu roku od wypłaty odszkodowania,
przewoźnik powinien niezwłocznie zawiadomić o tym uprawnionego.
3. W terminie 30 dni od dnia otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2,
uprawniony może żądać, aby wydano mu odnalezioną przesyłkę w jednym z punktów
odprawy przesyłek za zwrotem otrzymanego od przewoźnika odszkodowania. W takim
wypadku uprawniony zachowuje roszczenia z tytułu zwłoki w przewozie.
4. Jeżeli odnalezienie nastąpiło po upływie roku albo uprawniony nie zgłosił się
w terminie określonym w ust. 3, przesyłka ulega likwidacji.
Art. 70. Przewoźnik ponosi odpowiedzialność za szkody wynikłe wskutek
niewykonania lub nienależytego wykonania polecenia zmiany umowy przewozu, chyba
że zachodzą okoliczności wymienione w art. 54 ust. 1 i 2.
Rozdział 8
Odpowiedzialność z innych tytułów
Art. 71. Przewoźnik odpowiada za szkodę wynikłą z utraty, niewykorzystania lub
nienależytego wykorzystania dokumentów wymienionych w liście przewozowym i do
tego listu dołączonych albo złożonych u przewoźnika, chyba że nie ponosi winy.
Art. 72. Nadawca ponosi odpowiedzialność za szkodę wynikłą z:
1) podania w liście przewozowym lub w innej formie wskazań i oświadczeń
niezgodnych z rzeczywistością i nieścisłych, niedostatecznych lub wpisanych w
niewłaściwym miejscu, a także za brak, niekompletność lub nieprawidłowość
dokumentów wymaganych w przepisach szczególnych,
2) wadliwego stanu przesyłki, braku lub niewłaściwego opakowania albo
nienależytego wykonania czynności ładunkowych.
Art. 73. Za uszkodzenie mienia przewoźnika spowodowane czynnościami ładunkowymi
ponosi odpowiedzialność odpowiednio nadawca lub odbiorca.
Rozdział 9
Ustalenie stanu przesyłki, dochodzenie roszczeń
Art. 74. 1. Jeżeli przed wydaniem przesyłki okaże się, że doznała ona ubytku lub
uszkodzenia, przewoźnik ustala niezwłocznie protokolarnie stan przesyłki oraz
okoliczności powstania szkody. Przewoźnik wykonuje te czynności także na żądanie
uprawnionego, jeżeli twierdzi on, że przesyłka jest naruszona.
2. Ustalenia protokolarne powinny być dokonane w obecności uprawnionego, a
jeżeli wezwanie go nie jest możliwe albo nie zgłosi się on w wyznaczonym
terminie, przewoźnik dokonuje ustaleń w obecności osób zaproszonych przez siebie
do tej czynności.
3. Jeżeli po wydaniu przesyłki ujawniono ubytek lub uszkodzenie nie dające się z
zewnątrz zauważyć przy odbiorze, przewoźnik ustala stan przesyłki na żądanie
uprawnionego zgłoszone niezwłocznie po ujawnieniu szkody, nie później jednak niż
w ciągu 7 dni od dnia odbioru przesyłki.
4. Protokół podpisują osoby uczestniczące w ustaleniu stanu przesyłki. Jeżeli
uprawniony nie zgadza się z treścią protokołu, może zamieścić w nim zastrzeżenie
z uzasadnieniem; w razie odmowy podpisania protokołu przez uprawnionego
przewoźnik stwierdza w nim fakt i przyczyny odmowy. Uprawniony otrzymuje
bezpłatnie egzemplarz protokołu.
5. Jeżeli ustalenia protokolarne, podjęte na żądanie uprawnionego, nie wykażą
szkody w przesyłce albo wykażą jedynie szkodę stwierdzoną już uprzednio przez
przewoźnika, uprawniony ponosi opłaty określone w taryfie.
6. W razie trudności w ustaleniu danych dotyczących czasu, rodzaju, rozmiarów
lub przyczyny szkody, dane te określa rzeczoznawca powołany przez przewoźnika w
porozumieniu z uprawnionym.
Art. 75. 1. 38) Dochodzenie roszczeń w postępowaniu sądowym na podstawie ustawy
lub przepisów wydanych w jej wykonaniu przysługuje uprawnionemu po bezskutecznym
wyczerpaniu drogi reklamacji, przewoźnikowi zaś - po bezskutecznym wezwaniu
zobowiązanego do zapłaty.
2. Reklamacje lub wezwanie do zapłaty uważa się za bezskuteczne, jeżeli dłużnik
nie zapłacił dochodzonych należności w terminie 3 miesięcy od dnia doręczenia
reklamacji lub wezwania do zapłaty.
3. Roszczenia przeciwko przewoźnikowi przysługują:
1) z tytułu umowy przewozu osób, zabieranych przez nie rzeczy oraz z tytułu
umowy przewozu przesyłek bagażowych - podróżnemu, a przy przewozie grupowym -
organizatorowi i uczestnikom, z tym że:
a) organizator jest uprawniony do dochodzenia roszczeń z tytułu niewykonania lub
nienależytego wykonania umowy przewozu grupowego, umowy o przewóz przesyłki
bagażowej (art. 32), jak również roszczeń o różnicę należności, z wyjątkiem
roszczeń przysługujących uczestnikowi (lit. b),
b) uczestnik jest uprawniony do dochodzenia roszczeń z tytułu szkód, różnicy
należności w związku z przewozem zabranych przez siebie rzeczy oraz
indywidualnie zawartej umowy przewozu przesyłki bagażowej,
2) z tytułu umowy przewozu przesyłek towarowych:
a) o zwrot należności lub jej części - nadawcy lub odbiorcy zależnie od tego,
który z nich dokonał zapłaty,
b) o inne roszczenia z tytułu umowy przewozu - nadawcy lub odbiorcy zależnie od
tego, któremu z nich przysługuje prawo rozporządzania przesyłką,
3) z tytułu innych stosunków prawnych określonych w ustawie lub przepisach
wydanych w jej wykonaniu - podmiotowi takiego stosunku.
Art. 76. Przyjęcie przesyłki przez uprawnionego bez zastrzeżeń powoduje
wygaśnięcie roszczeń z tytułu ubytku lub uszkodzenia, chyba że:
1) szkodę stwierdzono protokolarnie przed przyjęciem przesyłki przez
uprawnionego,
2) zaniechano takiego stwierdzenia z winy przewoźnika,
3) ubytek lub uszkodzenie wynikło z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa
przewoźnika,
4) szkodę nie dającą się z zewnątrz zauważyć uprawniony stwierdził po przyjęciu
przesyłki i w terminie 7 dni zażądał ustalenia jej stanu oraz udowodnił, że
szkoda powstała w czasie między przyjęciem przesyłki do przewozu a jej wydaniem.

Art. 77. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2 oraz art. 78 roszczenia dochodzone na
podstawie ustawy lub przepisów wydanych w jej wykonaniu przedawniają się z
upływem roku.
2. Roszczenia z tytułu zwłoki w przewozie, która nie spowodowała ubytku lub
uszkodzenia przesyłki, przedawniają się z upływem 2 miesięcy od dnia wydania
przesyłki.
3. Przedawnienie biegnie dla roszczeń z tytułu:
1) utraty przesyłki - od dnia, w którym uprawniony mógł uznać przesyłkę za
utraconą,
2) ubytku, uszkodzenia lub zwłoki w dostarczeniu - od dnia wydania przesyłki,
3) szkód nie dających się z zewnątrz zauważyć - od dnia protokolarnego ustalenia
szkody,
4) zapłaty lub zwrotu należności - od dnia zapłaty, a gdy jej nie było - od
dnia, w którym powinna była nastąpić,
5) niedoboru lub nadwyżki przy likwidacji przesyłek - od dnia dokonania
likwidacji,
6) innych zdarzeń prawnych - od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.
4. Bieg przedawnienia zawiesza się na okres od dnia wniesienia reklamacji lub
wezwania do zapłaty do dnia udzielenia odpowiedzi na reklamację lub wezwania do
zapłaty i zwrócenia załączonych dokumentów, najwyżej jednak na okres
przewidziany do załatwienia reklamacji lub wezwania do zapłaty.
Art. 78. 1. Roszczenia przysługujące przewoźnikowi przeciwko innym przewoźnikom
(art. 5 i 6) przedawniają się z upływem 6 miesięcy od dnia, w którym przewoźnik
naprawił szkodę, albo od dnia, w którym wytoczono przeciwko niemu powództwo.
2. Do roszczeń określonych w ust. 1 przepisu art. 75 ust. 1 nie stosuje się.
Art. 79. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej 23), w drodze rozporządzenia,
określa:
1) szczegółowy tryb i sposób ustalania stanu przesyłek,
2) warunki, jakim powinny odpowiadać reklamacje i wezwania do zapłaty, oraz
szczegółowy tryb załatwiania reklamacji.
Rozdział 10
Odszkodowania
Art. 80. 1. Wysokość odszkodowania za utratę lub ubytek przesyłki nie może
przewyższać wartości, którą ustala się na podstawie i w następującej kolejności:

1) ceny wskazanej w rachunku dostawcy lub sprzedawcy albo
2) ceny wynikającej z cennika obowiązującego w dniu nadania przesyłki lub
przewozu bądź
3) wartości rzeczy tego samego rodzaju i gatunku w miejscu i czasie ich nadania.

2. W razie niemożności ustalenia wysokości odszkodowania w sposób określony w
ust. 1, wysokość tę ustala rzeczoznawca.
3. W razie utraty przesyłki z deklarowaną wartością należy się odszkodowanie w
wysokości deklarowanej, a w razie ubytku - w odpowiedniej części, chyba że
przewoźnik udowodni, że wartość deklarowana przewyższa wartość ustaloną w sposób
określony w ust. 1.
Art. 81. 1. W razie uszkodzenia przesyłki odszkodowanie ustala się w wysokości
odpowiadającej procentowemu zmniejszeniu się wartości.
2. Wysokość odszkodowania, o którym mowa w ust. 1, nie może jednak przewyższać
kwoty odszkodowania przysługującego za:
1) utratę całej przesyłki, jeżeli doznała ona obniżenia wartości wskutek
uszkodzenia,
2) ubytek tej części przesyłki, która doznała obniżenia wartości wskutek
uszkodzenia.
Art. 82. Oprócz odszkodowań określonych w art. 80 i 81 przewoźnik jest
obowiązany zwrócić przewoźne i inne koszty związane z przewozem przesyłki:
1) w razie utraty - w pełnej wysokości,
2) w razie ubytku - w odpowiedniej części,
3) w razie uszkodzenia - w wysokości odpowiadającej procentowi obniżenia
wartości przesyłki wskutek uszkodzenia.
Art. 83. 1. Jeżeli wskutek zwłoki w przewozie powstała szkoda inna niż w
przesyłce, przewoźnik jest obowiązany do zapłacenia odszkodowania do wysokości
podwójnej kwoty przewoźnego.
2. Jeżeli wskutek zwłoki w przewozie powstała również szkoda w przesyłce,
odszkodowanie ustalone według przepisów art. 81 przysługuje niezależnie od
odszkodowania określonego w ust. 1.
Art. 84. Odszkodowanie za szkody spowodowane niewykonaniem lub nienależytym
wykonaniem polecenia zmiany umowy przewozu nie może przewyższać wysokości
odszkodowania przysługującego w razie utraty przesyłki (art. 80).
Art. 85. Odszkodowanie za szkody spowodowane utratą, niewykorzystaniem lub
nienależytym wykorzystaniem przez przewoźnika dokumentów oddanych mu przez
nadawcę nie może przewyższać wysokości poniesionych strat.
Art. 86. Przewidziane w ustawie ograniczenia wysokości odszkodowania nie mają
zastosowania, jeżeli szkoda wynikła z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa
przewoźnika.
Art. 87. 39) 1. Kwoty przysługujące z tytułu nie zapłaconych należności,
odszkodowań i wyrównania różnic należności - podlegają oprocentowaniu w
wysokości ustawowej.
2. Odsetki oblicza się:
1) z tytułu nie zapłaconych należności - od dnia, w którym należność powinna być
zapłacona,
2) z innych tytułów - od dnia wniesienia reklamacji lub doręczenia wezwania do
zapłaty.
Rozdział 11
Zmiany w przepisach obowiązujących oraz przepisy szczególne, przejściowe i
końcowe
Art. 88. (pominięty) 40).
Art. 89. (skreślony) 41).
Art. 90. W sprawach nie unormowanych w ustawie oraz w przepisach wydanych w jej
wykonaniu i w przepisach szczególnych stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego.
Art. 91. Do przewozów międzynarodowych w żegludze śródlądowej, do konosamentu,
awarii wspólnej oraz czarteru na czas stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu
morskiego.
Art. 92. Do umów czarteru lotniczego stosuje się postanowienia umów
międzynarodowych.
Art. 93. Do stosunków prawnych powstałych przed dniem wejścia w życie ustawy
stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 94. Traci moc dekret z dnia 24 grudnia 1952 r. o przewozie przesyłek i osób
kolejami (Dz. U. z 1953 r. Nr 4, poz. 7).
Art. 95. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1985 r.




1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 września 1994 r. o
zmianie ustawy - Prawo przewozowe (Dz. U. Nr 111, poz. 536), która weszła w
życie z dniem 21 stycznia 1995 r.
2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1.
3) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1.
4) Przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1.
5) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 1.
6) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1.
7) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 1.
8) Według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 8 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
9) Dodany przez art. 1 pkt 8 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
10) Dodany przez art. 1 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 1.
11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 1.
12) Dodany przez art. 1 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 1.
13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 1.
14) Oznaczenie ust. 1 skreślone przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w
przypisie 1.
15) Przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 1.
16) Przez art. 1 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 1.
17) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy wymienionej w przypisie 1.
18) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 ustawy wymienionej w przypisie 1.
19) Przez art. 1 pkt 17 ustawy wymienionej w przypisie 1.
20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 ustawy wymienionej w przypisie 1.
21) Dodany przez art. 1 pkt. 19 ustawy wymienionej w przypisie 1.
22) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 ustawy wymienionej w przypisie 1.
23) Stosownie do ustalenia art. 1 pkt 36 ustawy wymienionej w przypisie 1.
24) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 ustawy wymienionej w przypisie 1.
25) Przez art. 1 pkt 22 ustawy wymienionej w przypisie 1.
26) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 ustawy wymienionej w przypisie 1.
27) Przez art. 1 pkt 24 ustawy wymienionej w przypisie 1.
28) Przez art. 1 pkt 25 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1.
29) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
30) Przez art. 1 pkt 25 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1.
31) Przez art. 1 pkt 26 ustawy wymienionej w przypisie 1.
32) Przez art. 1 pkt 27 ustawy wymienionej w przypisie 1.
33) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 ustawy wymienionej w przypisie 1.
34) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 ustawy wymienionej w przypisie 1.
35) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 ustawy wymienionej w przypisie 1.
36). Przez art. 1 pkt 31 ustawy wymienionej w przypisie 1, który wszedł w życie
z dniem 5 listopada 1994 r.
37) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 ustawy wymienionej w przypisie 1.
38) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 ustawy wymienionej w przypisie 1.
39) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 34 ustawy wymienionej w przypisie 1.
40) Zamieszczony w obwieszczeniu.
41) Przez art. 1 pkt 35 ustawy wymienionej w przypisie 1.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 25 sierpnia 1995 r.
o zmianie ustawy o zawodzie lekarza weterynarii i izbach
lekarsko-weterynaryjnych.
(Dz. U. Nr 120, poz. 576)
Art. 1. W ustawie z dnia 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza weterynarii i
izbach lekarsko-weterynaryjnych (Dz. U. z 1991 r. Nr 8, poz. 27) dodaje się art.
66a w brzmieniu:
"Art. 66a. Uchwały okręgowych zjazdów lekarzy weterynarii odbywanych w 1995 r.
podejmowane są zwykłą większością głosów członków obecnych na zjeździe."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od ogłoszenia.
Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej: L. Wałęsa

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 października 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad umarzania i udzielania ulg w
spłacaniu należności państwowych.
(Dz. U. Nr 120, poz. 578)
Na podstawie art. 2 dekretu z dnia 16 maja 1956 r. o umarzaniu i udzielaniu ulg
w spłacaniu należności państwowych (Dz. U. Nr 17, poz. 92 i z 1975 r. Nr 10,
poz. 56) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 15 września 1982 r. w sprawie zasad
umarzania i udzielania ulg w spłacaniu należności państwowych (Dz. U. Nr 30,
poz. 211 i z 1984 r. Nr 56, poz. 284) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 2 skreśla się pkt 2, a dotychczasowe pkt 3 i 4 oznacza się jako pkt 2 i 3
oraz dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
"4) przeciętnym wynagrodzeniu - rozumie się przez to kwotę wynagrodzenia
miesięcznego określoną w obwieszczeniu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w
celu naliczania odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, dla roku
poprzedzającego rok wydania decyzji, o której mowa w pkt 1.",
2) w ż 3 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) dłużnik zmarł nie pozostawiając żadnego majątku lub pozostawił ruchomości
nie podlegające egzekucji na podstawie odrębnych przepisów albo pozostawił
przedmioty codziennego użytku domowego, których łączna wartość nie przekracza
kwoty stanowiącej 3-krotność przeciętnego wynagrodzenia,"
3) ż 8 otrzymuje brzmienie:
"ż 8. 1. Należność przysługującą państwowej jednostce budżetowej oraz
gospodarstwu pomocniczemu państwowej jednostki budżetowej umarza kierownik tej
jednostki, jeżeli należność ta nie przekracza kwoty stanowiącej 10-krotność
przeciętnego wynagrodzenia.
2. Należność przysługującą państwowemu zakładowi budżetowemu umarza kierownik
tego zakładu, jeżeli należność ta nie przekracza kwoty stanowiącej 20-krotność
przeciętnego wynagrodzenia.
3. Jeżeli należność przekracza kwoty określone w ust. 1 i 2, o umorzeniu
decyduje właściwy naczelny organ administracji państwowej albo wojewoda.
4. Organ wymieniony w ust. 3 może upoważnić kierowników bezpośrednio podległych
państwowych jednostek budżetowych lub zakładów budżetowych do umarzania
należności nie przekraczających 2-krotności kwot określonych w ust. 1 i 2.",
4) ż 9 otrzymuje brzmienie:
"ż 9. 1. Należności przysługujące państwowej jednostce organizacyjnej nie
wymienionej w ż 8, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej, umarza kierownik
tej jednostki.
2. Kierownik ten może upoważnić podległe mu osoby do umarzania należności w
pełnym lub ograniczonym zakresie, jeżeli jednostka nie jest finansowana z
udziałem środków budżetowych.",
5) skreśla się ż 10-17.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie również
do spraw wszczętych przed jego wejściem w życie, a nie zakończonych decyzją
uprawnionego organu.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
z dnia 10 października 1995 r.
w sprawie trybu, rodzaju i wysokości udzielania nagród za znaleziska i
wykopaliska archeologiczne
(Dz. U. Nr 120, poz. 580)
Na podstawie art. 24 ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr
kultury i o muzeach (Dz. U. Nr 10, poz. 48; z 1983 r. Nr 38, poz. 173; z 1989 r.
Nr 35, poz. 192 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 56, poz. 322) zarządza się,
co następuje:
ż 1. Znalazcy przedmiotu archeologicznego lub odkrywcy wykopaliska przysługuje
nagroda pieniężna lub dyplom.
ż 2. 1. Nagrody pieniężne za znaleziska lub wykopaliska oraz dyplomy przyznaje
Minister Kultury i Sztuki na wniosek konserwatora.
2. Decyzja o przyznaniu nagrody pieniężnej lub dyplomu powinna być podjęta w
terminie 3 miesięcy od daty zawiadomienia konserwatora o znalezisku lub
dokonaniu odkrycia wykopaliska.
ż 3. Przez użyte w rozporządzeniu określenie "konserwator" należy rozumieć
wojewódzkiego konserwatora zabytków właściwego ze względu na miejsce znaleziska
lub wykopaliska.
ż 4. 1. Nagrodę pieniężną przyznaje się, gdy znalezisko lub wykopalisko posiada
wartość materialną.
2. Wysokość nagrody pieniężnej nie może przekroczyć 25-krotnego przeciętnego
wynagrodzenia w sferze przedsiębiorstw, określonego obwieszczeniem Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego, publikowanym w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", obowiązującym w dniu wypłaty
nagrody.
3. W wyjątkowych wypadkach, gdy znalezisko lub wykopalisko posiada wartość
materialną, a także znaczną wartość historyczną, naukową lub artystyczną, na
wniosek konserwatora, wysokość nagrody pieniężnej może ulec podwyższeniu do
30-krotnego przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 2.
ż 5. Jeżeli kilka osób znalazło przedmiot archeologiczny lub dokonało
wykopaliska, nagrodę dzieli się w określonym przez te osoby stosunku, a w braku
ich zgody - w częściach równych.
ż 6. W przypadku gdy wykopalisko lub znalezisko archeologiczne posiada wyłącznie
wartość naukową, historyczną lub artystyczną, Minister Kultury i Sztuki
przyznaje dyplom.
ż 7. W ciągu 3 dni po otrzymaniu zawiadomienia o znalezisku lub dokonaniu
odkrycia wykopaliska konserwator:
1) sprawdza okoliczności faktyczne dotyczące znaleziska lub odkrycia wykopaliska
i stanu ich zabezpieczenia,
2) podejmuje w razie potrzeby właściwe działania zabezpieczające.
ż 8. Po dokonaniu czynności, o których mowa w ż 7, konserwator obowiązany jest
przy udziale rzeczoznawców Ministra Kultury i Sztuki dokonać oceny wartości
znaleziska lub wykopaliska pod względem historycznym, naukowym i artystycznym
oraz dokonać oszacowania ich wartości materialnej.
ż 9. Nagroda nie przysługuje:
1) osobom zajmującym się zawodowo poszukiwaniami archeologicznymi,
2) osobom zatrudnionym w grupach zorganizowanych dla poszukiwań archeologicznych
przez państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne.
ż 10. Nagrody pieniężne wypłaca się ze środków przewidzianych na ochronę
zabytków w budżecie Ministra Kultury i Sztuki.
ż 11. Ewidencję przyznanych dyplomów i nagród pieniężnych prowadzi Generalny
Konserwator Zabytków.
ż 12. Traci moc rozporządzenie Ministra Kultury i Sztuki z dnia 12 kwietnia 1963
r. w sprawie nagród za znaleziska i wykopaliska archeologiczne (Dz. U. Nr 21,
poz. 111 i z 1988 r. Nr 2, poz. 6).
ż 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 10 października 1995 r.
w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie telekomunikacyjnym
(Dz. U. Nr 120, poz. 581)
Na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.
U. Nr 89, poz. 414) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
ż 1. Za samodzielną funkcję techniczną w budownictwie telekomunikacyjnym uważa
się działalność określoną w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo
budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414), zwanej dalej "ustawą".
ż 2. Uprawnienia budowlane w telekomunikacji są udzielane w specjalnościach
instalacyjnych w zakresie sieci, linii, instalacji i urządzeń dla:
1) telekomunikacji przewodowej wraz z infrastrukturą towarzyszącą,
2) telekomunikacji radiowej.
Rozdział 2
Zakres uprawnień budowlanych w telekomunikacji
ż 3. 1. Do uzyskania uprawnień budowlanych w telekomunikacji wymagane jest, w
zależności od zakresu tych uprawnień, posiadanie odpowiedniego lub pokrewnego
wykształcenia wyższego albo odpowiedniego wykształcenia średniego, odbycie
wymaganej praktyki zawodowej i zdanie egzaminu lub posiadanie co najmniej
wykształcenia zasadniczego zawodowego, dyplomu mistrza i zdanie egzaminu.
2. Za wykształcenie odpowiednie dla uzyskania uprawnień budowlanych w
telekomunikacji uważa się:
1) studia o kierunku elektronika i telekomunikacja w specjalności z zakresu
telekomunikacji,
2) studia o kierunku elektrotechnika w specjalności z zakresu telekomunikacji,
3) szkołę średnią w zawodzie technik telekomunikacji,
4) szkołę średnią w zawodzie technik elektronik w specjalności z zakresu
telekomunikacji.
3. Za wykształcenie pokrewne dla uzyskania uprawnień budowlanych w
telekomunikacji uważa się inne studia dzienne, które w obowiązkowym programie
nauczania zawierają zagadnienia związane z telekomunikacją.
4. Zasady uznawania wykształcenia uzyskanego za granicą za równorzędne z
wykształceniem technicznym uzyskanym w kraju określają odrębne przepisy.
ż 4. 1. Uprawnienia budowlane w telekomunikacji mogą być wydawane w zakresie
ograniczonym do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi lub nie
ograniczonym łącznie do projektowania i kierowania.
2. Ustanawia się specjalizacje w ramach specjalności instalacyjnych w zakresie
sieci, linii, instalacji i urządzeń w telekomunikacji:
1) przewodowej wraz z infrastrukturą towarzyszącą, dotyczącej urządzeń liniowych
i stacyjnych,
2) radiowej, dotyczącej obiektów nadawczych radiofonii i telewizji naziemnej
oraz nadawczych i odbiorczych obiektów radiokomunikacyjnych.
ż 5. Uprawnienia do projektowania bez ograniczeń w danej specjalności stanowią
również podstawę do sprawdzania projektów w specjalizacjach objętych tymi
uprawnieniami.
ż 6. Uprawnienia budowlane do wykonywania pracy na stanowisku majstra i
kierowania w powierzonym zakresie robotami w budownictwie telekomunikacyjnym
stanowią podstawę do wykonywania tych czynności w zakresie objętym rzemiosłem
określonym w dyplomie mistrza.
Rozdział 3
Praktyka zawodowa
ż 7. Uzyskanie uprawnień budowlanych w telekomunikacji wymaga spełnienia
następujących warunków:
1) do projektowania bez ograniczeń:
a) posiadanie odpowiedniego wyższego wykształcenia,
b) odbycia 2-letniej praktyki przy sporządzaniu projektów,
c) odbycia rocznej praktyki na budowie,
2) do projektowania w ograniczonym zakresie:
a) posiadania odpowiedniego średniego wykształcenia lub pokrewnego wyższego,
b) odbycia 5-letniej praktyki przy sporządzaniu projektów,
c) odbycia rocznej praktyki na budowie,
3) do kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń:
a) posiadania odpowiedniego wyższego wykształcenia,
b) odbycia 2-letniej praktyki na budowie,
4) do kierowania robotami budowlanymi w ograniczonym zakresie:
a) posiadania odpowiedniego średniego wykształcenia lub pokrewnego wyższego,
b) odbycia 5-letniej praktyki na budowie,
5) do wykonywania pracy na budowie na stanowisku majstra i kierowania w
powierzonym zakresie robotami budowlanymi:
a) posiadania co najmniej wykształcenia zasadniczego i dyplomu mistrza w
zawodzie,
b) odbycia 3-letniej praktyki na budowie.
ż 8. 1. Praktyka zawodowa, o której mowa w art. 14 ust. 4 ustawy, powinna być
odbyta po uzyskaniu dyplomu lub świadectwa ukończenia szkoły albo w czasie
zaocznych lub wieczorowych studiów technicznych.
2. Do praktyki zawodowej zalicza się także praktykę odbywaną po ukończeniu
trzeciego roku dziennych studiów wyższych, jeżeli spełnia ona warunki, o których
mowa w art. 14 ust. 4 ustawy, i nie wchodzi w zakres praktyki objętej programem
studiów.
3. Rodzaj prac wykonywanych przez cały okres odbywania praktyki zawodowej
powinien odpowiadać specjalnościom nabywanych uprawnień. W stosunku do osób z
wykształceniem pokrewnym dla danej specjalności dopuszcza się zaliczenie 2 lat
praktyki, o której mowa w ż 7 pkt 2 lit. b) oraz pkt 4 lit. b), w specjalności
innej niż specjalność nabywanych uprawnień.
4. Jeżeli praktykę zawodową odbywa się w niepełnym wymiarze czasu pracy, okres
praktyki zawodowej podlega odpowiedniemu wydłużeniu, wynikającemu z różnicy
czasu w stosunku do jego pełnego wymiaru.
5. Za praktykę zawodową może być również uznana praktyka wykonywana w ramach
umowy o dzieło lub umowy zlecenia, jeżeli okres jej wykonywania w ramach jednej
umowy nie jest krótszy niż 1 miesiąc w odniesieniu do praktyki projektowej i 3
miesiące w odniesieniu do praktyki na budowie. Łączny okres takiej praktyki nie
może przekroczyć połowy wymaganego wymiaru czasu praktyki zawodowej.
6. Osoba nadzorująca praktykę projektową powinna posiadać uprawnienia budowlane
w telekomunikacji bez ograniczeń w danej specjalności.
7. Za równoważną z praktyką, o której mowa w ust. 1-6, może być uznana praktyka
zawodowa odbyta za granicą pod kierunkiem osoby uprawnionej do wykonywania
zawodu w danym kraju.
ż 9. 1. Osoba odbywająca praktykę zawodową powinna udokumentować jej przebieg.
2. Dokumentacja praktyki zawodowej powinna zawierać:
1) wykaz obiektów telekomunikacyjnych, przy których projektowaniu lub realizacji
brała udział osoba odbywająca praktykę zawodową, z określeniem rodzaju,
przeznaczenia, lokalizacji i konstrukcji obiektu oraz odpowiednio do
specjalności uzyskiwanych uprawnień inne charakterystyczne dane techniczne,
2) potwierdzenie okresów odbywania praktyki oraz ogólną ocenę teoretycznej i
praktycznej znajomości zawodu, dokonaną przez osobę nadzorującą praktykę.
Rozdział 4
Wnioski o nadanie uprawnień budowlanych w telekomunikacji, zakres i sposób
przeprowadzenia egzaminu i opłaty za postępowanie kwalifikacyjne
ż 10. 1. Wniosek o nadanie uprawnień budowlanych w telekomunikacji składa się
Głównemu Inspektorowi Państwowej Inspekcji Telekomunikacyjnej i Pocztowej.
2. Do wniosku należy dołączyć:
1) odpis dyplomu inżyniera, dyplomu technika albo świadectwa potwierdzającego
uzyskanie średniego wykształcenia technicznego lub dyplomu mistrza i świadectwa
ukończenia szkoły zasadniczej,
2) udokumentowanie praktyki zawodowej,
3) dowód uiszczenia pierwszej raty opłaty za postępowanie kwalifikacyjne.
3. W razie stwierdzenia braków we wniosku, Główny Inspektor Państwowej Inspekcji
Telekomunikacyjnej i Pocztowej nakłada, w drodze postanowienia, na osobę
ubiegającą się o uprawnienia obowiązek usunięcia wskazanych braków w określonym
terminie.
4. Główny Inspektor Państwowej Inspekcji Telekomunikacyjnej i Pocztowej wydaje
decyzję o odmowie nadania uprawnień budowlanych w telekomunikacji bez
przeprowadzenia egzaminu:
1) po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 3,
2) jeżeli przygotowanie zawodowe osoby ubiegającej się o uprawnienia nie
odpowiada wymaganiom, o których mowa w ż 4 ust. 1, oraz , nie odbyła ona
wymaganej w ż 9 praktyki zawodowej.
ż 11. Główny Inspektor Państwowej Inspekcji Telekomunikacyjnej i Pocztowej
wydaje decyzję o nadaniu uprawnień budowlanych w telekomunikacji po:
1) ustaleniu na podstawie dokumentów złożonych przez ubiegającego się o
uprawnienia, że spełnił on warunki w zakresie przygotowania zawodowego
niezbędnego do uzyskania uprawnień we wnioskowanym zakresie,
2) złożeniu egzaminu przez ubiegającego się o uprawnienia budowlane w
telekomunikacji przed komisją egzaminacyjną.
ż 12. 1. Egzamin składany na uprawnienia budowlane w telekomunikacji zawiera
część ustną oraz pisemną w formie testu i obejmuje sprawdzenie:
1) znajomości przepisów prawnych i norm telekomunikacyjnych w zakresie objętym
uprawnieniami oraz umiejętności praktycznego posługiwania się tymi przepisami,
2) umiejętności praktycznego zastosowania wiedzy technicznej, polegającej na
wyjaśnieniu określonych przez komisję egzaminacyjną zagadnień technicznych,
wchodzących w zakres praktyki zawodowej.
2. Komisja może żądać przedstawienia wykazu prac projektowych, wykonanych w
ramach praktyki zawodowej.
3. Główny Inspektor Państwowej Inspekcji Telekomunikacyjnej i Pocztowej ustala
szczegółowy program egzaminu, który zatwierdza Główny Inspektor Nadzoru
Budowlanego.
ż 13. 1. W zależności od posiadanego wykształcenia i praktyki egzamin
przeprowadza się:
1) odrębnie na uprawnienia budowlane w telekomunikacji do projektowania lub
kierowania robotami budowlanymi w danej specjalności,
2) łącznie na oba rodzaje uprawnień budowlanych w telekomunikacji w danej
specjalności, jeżeli ubiegający się o te uprawnienia spełnia wymagania odnoszące
się do obu rodzajów uprawnień,
3) łącznie na uprawnienia budowlane w telekomunikacji bez ograniczeń w danej
specjalności i uprawnienia z ograniczeniem w innej specjalności, jeżeli
ubiegający się o te uprawnienia spełnia wymagania odnoszące się do obu
specjalności.
2. Przy ubieganiu się o uprawnienia budowlane w telekomunikacji innego rodzaju
lub w innej specjalności niż posiadane obowiązuje egzamin w zakresie
ograniczonym do zagadnień nie objętych programem egzaminu obowiązującego przy
ubieganiu się o już posiadane uprawnienia oraz znajomość zmian w stanie prawnym
objętym zakresem egzaminu.
ż 14. 1. Egzaminy na uprawnienia przeprowadza się dwa razy w roku: w lutym i w
październiku; w razie zachodzących potrzeb może być ustalony dodatkowy termin
egzaminu. Zakres, tryb, miejsce oraz termin egzaminu ustala Główny Inspektor
Państwowej Inspekcji Telekomunikacyjnej i Pocztowej.
2. Osoba dopuszczona do egzaminu ma prawo przystąpić do niego w najbliższym
terminie przypadającym po upływie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku
spełniającego wymogi rozporządzenia.
3. Osoba dopuszczona do egzaminu powinna być zawiadomiona o jego terminie listem
poleconym co najmniej na miesiąc przed tym terminem.
ż 15. 1. Postępowanie kwalifikacyjne i egzaminy na uprawnienia budowlane w
telekomunikacji przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez Głównego
Inspektora Państwowej Inspekcji Telekomunikacyjnej i Pocztowej.
2. W skład komisji wchodzą:
1) przewodniczący komisji i jego zastępcy,
2) członkowie komisji.
3. Przewodniczącym, jego zastępcami i członkami komisji mogą być osoby
posiadające wyższe wykształcenie techniczne w dziedzinie telekomunikacji oraz
osoby z wyższym wykształceniem prawniczym i praktyką w organach państwowego
nadzoru budowlanego.
4. Przewodniczącego komisji wyznacza Główny Inspektor Państwowej Inspekcji
Telekomunikacyjnej i Pocztowej w porozumieniu z Ministrem Łączności.
5. Główny Inspektor Państwowej Inspekcji Telekomunikacyjnej i Pocztowej ustala
regulamin działania komisji i zapewnia jej obsługę administracyjną.
ż 16. 1. Główny Inspektor Państwowej Inspekcji Telekomunikacyjnej i Pocztowej
prowadzi rejestr wydanych uprawnień budowlanych w telekomunikacji.
2. Kopię wydanych uprawnień przekazuje się Głównemu Inspektorowi Nadzoru
Budowlanego w celu wpisania uprawnień do centralnego rejestru.
ż 17. 1. Opłatę za postępowanie kwalifikacyjne ustala się w wysokości 50% kwoty
przeciętnego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym złożenie wniosku,
ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów
o rewaloryzacji oraz zasadach ustalania emerytur i rent.
2. Wysokość wynagrodzenia członka komisji ustala się procentowo od kwoty
przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, w wysokości:
1) za udział w postępowaniu kwalifikacyjnym - 1,5% od jednego wniosku,
2) za przeprowadzenie egzaminu - 3% od jednej osoby egzaminowanej.
3. Opłata za postępowanie kwalifikacyjne jest wnoszona na konto Państwowej
Inspekcji Telekomunikacyjnej i Pocztowej w dwóch ratach.
4. Ubiegający się o uprawnienia budowlane w telekomunikacji przy składaniu
wniosku o ich nadanie wpłaca pierwszą ratę opłaty w wysokości połowy opłaty
obowiązującej w terminie ostatniego egzaminu przed złożeniem wniosku. Drugą ratę
opłaty uiszcza się po otrzymaniu zawiadomienia o dopuszczeniu do egzaminu. Kwotę
drugiej raty określa się w wyżej wymienionym zawiadomieniu.
5. Pierwsza rata opłaty nie podlega zwrotowi. Druga rata podlega zwrotowi w
wypadku usprawiedliwionego niestawienia się na egzamin lub usprawiedliwionego
odstąpienia od egzaminu.
ż 18. Osoba posiadająca uprawnienia, potwierdzając wykonanie czynności
związanych z pełnioną samodzielną funkcją techniczną w telekomunikacji,
posługuje się pieczątką; wzór pieczątki określa załącznik do rozporządzenia.
Rozdział 5
Rzeczoznawcy w budownictwie telekomunikacyjnym
ż 19. 1. Rzeczoznawcą w budownictwie telekomunikacyjnym może być osoba, która:
1) korzysta w pełni z praw publicznych,
2) posiada:
a) dyplom ukończenia wyższej uczelni technicznej o kierunku elektronika i
telekomunikacja lub elektrotechnika,
b) uprawnienia budowlane w telekomunikacji oraz co najmniej 5 lat praktyki przy
projektowaniu lub kierowaniu robotami w budownictwie telekomunikacyjnym,
c) opinię dwóch rzeczoznawców w budownictwie telekomunikacyjnym odpowiedniej
specjalności lub opinię Stowarzyszenia Elektryków Polskich.
2. Główny Inspektor Państwowej Inspekcji Telekomunikacyjnej i Pocztowej, na
wniosek zainteresowanego, orzeka, w drodze decyzji, o nadaniu tytułu
rzeczoznawcy w budownictwie telekomunikacyjnym, określając zakres, w którym
funkcja rzeczoznawcy może być wykonywana. Zakres ten nie może wykraczać poza
specjalność techniczno-budowlaną objętą posiadanymi uprawnieniami.
3. Kopię decyzji o nadaniu tytułu rzeczoznawcy w budownictwie telekomunikacyjnym
przekazuje się Głównemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w celu wpisania do
centralnego rejestru rzeczoznawców.
4. Podstawę do podjęcia czynności rzeczoznawcy w budownictwie telekomunikacyjnym
stanowi dokonanie wpisu do centralnego rejestru rzeczoznawców budowlanych.
5. Rejestr rzeczoznawców w budownictwie telekomunikacyjnym prowadzi Główny
Inspektor Państwowej Inspekcji Telekomunikacyjnej i Pocztowej.
6. Skreślenie z rejestru rzeczoznawców w budownictwie telekomunikacyjnym
następuje w wypadkach określonych w art. 15 ust. 4 ustawy.
Rozdział 6
Przepisy końcowe
ż 20. Podmioty odpowiedzialne za bezpieczeństwo w ruchu kolejowym przy zlecaniu
zadań z zakresu objętego rozporządzeniem, mających wpływ na bezpieczeństwo, mogą
uzależnić powierzenie realizacji zadań od spełnienia dodatkowych wymogów.
ż 21. Wykształcenie, uzyskane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia,
którego kierunek lub zawód techniczny był określany w sposób odbiegający od
przyjętego w rozporządzeniu, podlega indywidualnemu rozpatrzeniu i
zakwalifikowaniu przez Głównego Inspektora Państwowej Inspekcji
Telekomunikacyjnej i Pocztowej jako wykształcenie odpowiednie lub pokrewne dla
danej specjalności.
ż 22. W odniesieniu do praktyki zawodowej, odbytej w jednostkach podległych
Ministrowi Obrony Narodowej i Ministrowi Spraw Wewnętrznych, zaświadczenie
potwierdzające odbycie praktyki zawodowej wydaje właściwy organ
specjalistycznego nadzoru budowlanego, podając w nim okres praktyki oraz ogólną
ocenę teoretycznej i praktycznej znajomości zawodu.
ż 23. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 10 października 1995 r.
(poz. 581)
WZORY PIECZĘCI IMIENNYCH
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 17 października 1995 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Katolickiemu Stowarzyszeniu Młodzieży
Diecezji Drohiczyńskiej.
(Dz. U. Nr 120, poz. 582)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 3) i w związku z art. 7 ust. 4a ustawy z dnia 12 listopada 1985 r.
o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r.
Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i
434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w
Rzeczpospolitej Polskiej pod nazwą "Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Diecezji
Drohiczyńskiej" z siedzibą w Drohiczynie, erygowanej przez Biskupa
Drohiczyńskiego.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów: wz. G. Rydlewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 17 października 1995 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Federacji Bibliotek Kościelnych - Fides z
siedzibą w Warszawie.
(Dz. U. Nr 120, poz. 583)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 3) i w związku z art. 7 ust. 4a ustawy z dnia 12 listopada 1985 r.
o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r.
Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i
434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w
Rzeczpospolitej Polskiej pod nazwą "Federacja Bibliotek Kościelnych - Fides" z
siedzibą w Warszawie, erygowanej przez Konferencję Episkopatu Polski.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów: wz. G. Rydlewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej polskiej a Rządem Republiki Kazachstanu o
popieraniu i wzajemnej ochronie inwestycji,
sporządzona w Ałmaty dnia 21 września 1994 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 121, poz. 584)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 21 września 1994 r. w Ałmaty została sporządzona Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej polskiej a Rządem Republiki Kazachstanu o popieraniu i
wzajemnej ochronie inwestycji w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej polskiej a Rządem Republiki Kazachstanu o
popieraniu i wzajemnej ochronie inwestycji
Rząd Rzeczypospolitej polskiej i Rząd Republiki Kazachstanu, zwane dalej
"Umawiającymi się Stronami",
dążąc do umacniania i rozszerzania współpracy gospodarczej między obu
Umawiającymi się Stronami,
dążąc do stworzenia korzystnych warunków do inwestowania przez inwestorów jednej
Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, uznając, że
popieranie i wzajemna ochrona inwestycji zagranicznych zgodnie z postanowieniami
niniejszej umowy będzie sprzyjać rozwojowi gospodarczemu Umawiających się Stron,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Definicje
W rozumieniu niniejszej umowy:
1. Określenie "inwestycja" oznacza wszelkiego rodzaju mienie i obejmuje w
szczególności, ale nie wyłącznie:
- mienie ruchome i nieruchome oraz wszelkie inne związane z nim prawa majątkowe,
w tym zastaw, prawo zatrzymania, hipotekę, składy towarów i środki na rachunkach
bankowych i innych instytucji finansowych;
- akcje, udziały, obligacje lub wszelkie inne rodzaje udziałów w spółkach
osobowych, akcyjnych, organizacjach gospodarczych, zjednoczeniach i innych
uznanych przez ustawodawstwo osobach prawnych zarejestrowanych zgodnie z
ustawodawstwem Umawiających się Stron;
- pożyczki, kredyty, wkłady bankowe i finansowe i inne roszczenia pieniężne
związane z dokonaną inwestycją;
- prawa własności intelektualnej i przemysłowej, w tym prawa autorskie, patenty,
znaki towarowe, wzory użytkowe, nazwy handlowe, wzory przemysłowe, projekty,
tajemnice gospodarcze i know-how;
- organizację produkcji i zasady zarządzania produkcją; reinwestowanie
przychodów oraz spłaty długu i odsetek zgodnie z umowami kredytowymi.
2. Określenie "inwestor" oznacza:
a) osobę fizyczną będącą obywatelem jednej z Umawiających się Stron, zgodnie z
jej ustawodawstwem;
b) osobę prawną utworzoną zgodnie z ustawodawstwem jednej z Umawiających się
Stron;
c) osobę prawną nie utworzoną zgodnie z ustawodawstwem jednej z Umawiających się
Stron, lecz pozostającą pod bezpośrednią lub pośrednią kontrolą osób fizycznych
lub prawnych tej Umawiającej się Strony, ale która będzie podlegać
postanowieniom niniejszej dwustronnej umowy.
3. Określenie "przychody" oznacza środki uzyskane w wyniku dokonanej inwestycji
lub z nią związane w formie pieniężnej lub w naturze, w tym zyski, dywidendy,
wynagrodzenie za zarządzanie przedsiębiorstwem i obsługę techniczną oraz
wszelkie inne dochody uzyskane zgodnie z prawem.
4. Zmiana formy inwestycji dopuszczonej zgodnie z ustawodawstwem i innymi
przepisami prawnymi państwa Umawiającej się Strony, na którego terytorium
inwestycja została dokonana, nie zmienia jej charakteru jako inwestycji.
Artykuł 2
Popieranie i ochrona inwestycji
1. Każda z Umawiających się Stron będzie popierać inwestycje dokonywane przez
osoby fizyczne i prawne drugiej Umawiającej się Strony i będzie dopuszczać takie
inwestycje zgodnie z jej ustawodawstwem.
2. Każda z Umawiających się Stron będzie zapewniać sprawiedliwe i równe
traktowanie inwestycji dokonanych przez osoby fizyczne i prawne drugiej
Umawiającej się Strony i nie będzie stosować arbitralnych lub dyskryminacyjnych
środków w zakresie zarządzania i funkcjonowania, osiągania korzyści lub
dysponowania takimi inwestycjami.
Artykuł 3
Ochrona i traktowanie inwestycji
1. Każda z Umawiających się Stron zapewni na swoim terytorium inwestycjom
traktowanie nie mniej korzystne niż przyznane przez nią inwestycjom dokonanym
przez jej własne osoby fizyczne i prawne lub inwestycjom dokonanym przez osoby
fizyczne lub prawne państwa trzeciego.
2. Traktowanie to nie będzie miało zastosowania:
a) do przywilejów, które jedna z Umawiających się Stron przyzna osobom fizycznym
lub prawnym innych państw w związku ze wspólnym członkostwem w unii celnej lub w
unii wolnego handlu;
b) do przywilejów, które jedna z Umawiających się Stron przyzna osobom fizycznym
lub prawnym innych państw na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania
lub umowy w innych sprawach podatkowych.
Artykuł 4
Wywłaszczenie
Inwestycje inwestorów jednej z Umawiających się Stron nie mogą być rekwirowane,
znacjonalizowane, wywłaszczone lub poddane innym działaniom mającym analogiczny
skutek jak w wyniku rekwizycji, nacjonalizacji, wywłaszczenia (określane dalej
jako wywłaszczenie), z wyjątkiem przypadku, gdy wywłaszczenie jest podjęte w
celach publicznych, jest dokonane w sposób niedyskryminujący i za niezwłoczną
wypłatą adekwatnego odszkodowania. Odszkodowanie powinno odpowiadać wartości
rynkowej wywłaszczonej inwestycji według stanu przed dokonaniem wywłaszczenia
lub zanim decyzja o wywłaszczeniu stała się publicznie znana, w zależności od
tego, która z tych okoliczności nastąpiła wcześniej.
Rekompensata powinna obejmować odsetki odpowiadające obowiązującej stopie
procentowej i obliczone za okres między datą, o której mowa wyżej w tym artykule
niniejszej umowy, a datą wypłaty rekompensaty. Rekompensata podlega wypłacie w
tej walucie, w której inwestycja została dokonana, lub - w porozumieniu z
inwestorem - w innej walucie. Rekompensata podlega transferowi za granicę bez
ograniczeń i bez zbędnej zwłoki.
Artykuł 5
Inwestorzy jednej z Umawiających się Stron, których inwestycje na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony poniosły straty z powodu wojny lub innego
konfliktu zbrojnego, stanu wyjątkowego, zamieszek lub podobnych zdarzeń, będą
traktowani przez drugą Stronę nie mniej korzystnie niż jej własne osoby fizyczne
i prawne w zakresie wypłaty odszkodowania z tytułu poniesionych przez nie strat
w wyniku wymienionych wyżej okoliczności. Kwoty odszkodowania podlegają
swobodnemu przekazowi za granicę.
Artykuł 6
Transfer płatności związanych z inwestycjami
1. Umawiające się Strony gwarantują swobodny i bez zbędnej zwłoki transfer
środków związanych z inwestycjami zgodnie z procedurą przewidzianą w
ustawodawstwie Umawiającej się Strony, która może ustalić:
- zasady formalne dokonywania takich transferów, z uwzględnieniem wymogu, aby
takie zasady nie naruszały samego prawa do transferu;
- ochronę praw wierzycieli lub zabezpieczenie wykonania decyzji sądowych
podjętych w trakcie postępowania sądowego;
procedura, o której mowa w tym artykule, powinna być sprawiedliwa i
niedyskryminacyjna;
W rozumieniu niniejszej umowy transfery obejmują:
- kapitał pierwotny oraz kwoty dodatkowe niezbędne dla utrzymania i rozszerzenia
inwestycji;
- zysk;
- rekompensatę w rozumieniu postanowień artykułu 4 niniejszej umowy;
- płatności wynikające z wyroku rozstrzygającego spór inwestycyjny;
- płatności wynikające z umów kredytowych oraz z tytułu praw własności
intelektualnej i przemysłowej, płatności z tytułu świadczonych usług w zakresie
zarządzania i obsługi technicznej;
- płatności z tytułu odszkodowania za straty, zgodnie z postanowieniami artykułu
5 niniejszej umowy;
- części wynagrodzenia za pracę osób fizycznych drugiej Umawiającej się Strony,
podejmujących pracę w związku z dokonaną inwestycją;
- kwoty pochodzące z całkowitej lub częściowej sprzedaży inwestycji, pod
warunkiem jednak, że:
a) w przypadku częściowej lub całkowitej sprzedaży inwestycji kwota ze sprzedaży
może być przekazana swobodnie przed upływem przewidzianego okresu tylko po
uzyskaniu zezwolenia banku centralnego Umawiającej się Strony, na której
terytorium inwestycje zostały dokonane;
b) w przypadku likwidacji części lub całości inwestycji pochodząca stąd kwota
może być przekazana tylko po upływie roku od daty likwidacji.
2. Transfery będą dokonywane bez zbędnej zwłoki w walucie wymienialnej według
kursu stosowanego w dniu transferu. Transferem "bez zbędnej zwłoki" jest
transfer dokonany w okresie normalnie wymaganym do wypełnienia formalności
związanych z transferem. Okres rozpoczyna się w dniu złożenia wniosku i nie może
przekroczyć trzech miesięcy.
Artykuł 7
Klauzula korzystniejszego traktowania
Jeżeli ustawodawstwo lub inne przepisy prawne państwa Umawiającej się Strony lub
istniejące zobowiązania między Umawiającymi się Stronami zgodnie z prawem
międzynarodowym zawierają dodatkowe regulacje, które ogólnie lub szczegółowo
przewidują w odniesieniu do inwestycji dokonanych przez inwestorów państwa
drugiej Umawiającej się Strony traktowanie bardziej korzystne od przewidzianego
w niniejszej umowie, to takie regulacje, w zakresie, w jakim są korzystniejsze,
będą miały pierwszeństwo przed niniejszą umową.
Artykuł 8
Subrogacja
1. Jeżeli Umawiająca się Strona lub jakakolwiek jej agencja dokona płatności
któremukolwiek z jej inwestorów w ramach gwarancji lub ubezpieczenia zawartego w
związku z inwestycją, druga Umawiająca się Strona uzna przejęcie przez pierwszą
Umawiającą się Stronę lub jej agencję wszelkich praw lub roszczeń
przysługujących inwestorowi. Umawiająca się Strona lub jakakolwiek jej agencja,
która przejęła prawa inwestora, jest uprawniona do tych samych praw, jakie
posiada inwestor, i do dochodzenia takich praw w tym samym zakresie, z
zastrzeżeniem zobowiązań inwestora związanych z ubezpieczoną w ten sposób
inwestycją.
2. W przypadku subrogacji, określonej w ustępie 1 niniejszego artykułu, inwestor
nie będzie wysuwał roszczeń, jeżeli nie będzie do tego upoważniony przez
Umawiającą się Stronę lub jakąkolwiek jej agencję.
Artykuł 9
Spory między Umawiającymi się Stronami
1. Spory między Umawiającymi się Stronami dotyczące interpretacji i stosowania
postanowień niniejszej umowy będą rozstrzygane w drodze dyplomatycznej.
2. Jeżeli obie Umawiające się Strony nie osiągną porozumienia w ciągu sześciu
miesięcy od daty powstania sporu, spór zostanie na żądanie którejkolwiek
Umawiającej się Strony przedłożony trybunałowi arbitrażowemu w składzie trzech
członków. Każda Umawiająca się Strona wyznaczy jednego arbitra, a wybrani
arbitrzy dokonają nominacji przewodniczącego, który będzie obywatelem państwa
trzeciego utrzymującego stosunki dyplomatyczne z obydwiema Umawiającymi się
Stronami.
3. Jeżeli jedna z Umawiających się Stron nie dokona wyboru swojego arbitra i nie
przystanie na zaproszenie drugiej Umawiającej się Strony do dokonania takiego
wyboru w ciągu dwóch miesięcy, to arbiter zostanie wyznaczony na żądanie tej
Umawiającej się Strony przez Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału
Sprawiedliwości w Hadze.
4. Jeżeli obaj arbitrzy nie mogą osiągnąć porozumienia co do wyboru
przewodniczącego w ciągu dwóch miesięcy od ich wyznaczenia, to zostanie on
wyznaczony na żądanie którejkolwiek z Umawiających się Stron przez
Wiceprzewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.
5. Jeżeli w przypadkach określonych w ustępach 3 i 4 niniejszego artykułu
Wiceprzewodniczący Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości nie może wypełnić
wymienionej funkcji lub jeżeli jest on obywatelem państwa jednej z Umawiających
się Stron, wyznaczenia dokona najstarszy rangą sędzia Trybunału, który nie jest
obywatelem państwa żadnej z Umawiających się Stron.
6. Nie naruszając innych postanowień między Umawiającymi się Stronami, trybunał
ustali swój tryb postępowania. Trybunał orzeka większością głosów.
7. Każda z Umawiających się Stron ponosi koszty własnego arbitra trybunału i
swojego udziału w postępowaniu arbitrażowym; koszty przewodniczącego i pozostałe
koszty pokrywają w równych częściach Umawiające się Strony. Trybunał może jednak
w swoim orzeczeniu ustalić większy udział w kosztach jednej z Umawiających się
Stron i orzeczenie takie będzie wiążące dla obu Umawiających się Stron.
8. Orzeczenia trybunału są ostateczne i wiążące dla każdej z Umawiających się
Stron.
Artykuł 10
Spory między Umawiającą się Stroną a inwestorem drugiej Umawiającej się Strony
1. W celu rozstrzygnięcia sporu między Umawiającą się Stroną a inwestorem
państwa drugiej Umawiającej się Strony, w odniesieniu do inwestycji, między
zainteresowanymi stronami odbędą się konsultacje.
2. Jeżeli konsultacje nie zakończą się rozstrzygnięciem w ciągu sześciu miesięcy
od daty pisemnego wniosku o wszczęcie konsultacji, strony sporu mogą postąpić,
jak następuje:
a) jeżeli spór dotyczy zobowiązania z artykułów 4, 5 i 6 niniejszej umowy, to
zostanie on na żądanie inwestora przekazany do rozstrzygnięcia trybunałowi
arbitrażowemu,
b) spór nie wymieniony w ustępie 2 litera a) niniejszego artykułu zostanie
przekazany za zgodą obu stron sporu do rozstrzygnięcia trybunałowi
arbitrażowemu.
3. Trybunał arbitrażowy będzie utworzony dla każdej indywidualnej sprawy. Jeżeli
strony biorące udział w sporze nie uzgodnią inaczej, każda z nich wyznaczy
jednego arbitra. Wyznaczeni arbitrzy wybiorą przewodniczącego, który będzie
obywatelem państwa trzeciego. Arbitrzy powinni zostać wyznaczeni w ciągu dwóch
miesięcy od daty otrzymania żądania przekazania sporu do rozstrzygnięcia
trybunałowi arbitrażowemu, a przewodniczący - w ciągu następnych dwóch miesięcy.

4. Jeżeli terminy wymienione w ustępie 3 tego artykułu nie zostaną zachowane,
którakolwiek ze stron sporu może, z braku innych ustaleń, zwrócić się do
Przewodniczącego Sądu Arbitrażowego przy Międzynarodowej Izbie Handlowej w
Paryżu o dokonanie koniecznych nominacji. Jeżeli Przewodniczący nie może wykonać
wymienionej funkcji lub jest obywatelem państwa Umawiającej się Strony, mają
zastosowanie mutatis mutandis postanowienia artykułu 9 ustęp 5 niniejszej umowy.
5. Jeżeli strony sporu nie uzgodnią inaczej, trybunał ustali swój tryb
postępowania. Orzeczenia są ostateczne i wiążące. Każda z Umawiających się Stron
zapewni uznanie i wykonanie orzeczeń arbitrażowych.
6. Każda ze stron sporu poniesie koszty swojego członka trybunału i własnego
udziału w postępowaniu arbitrażowym; koszty przewodniczącego i pozostałe koszty
zostaną poniesione w równych częściach przez strony sporu. Jednakże trybunał w
swoim orzeczeniu może orzec inną proporcję podziału kosztów ponoszonych przez
jedną ze stron i to orzeczenie będzie wiążące dla obu stron.
7. Umawiająca się Strona, będąca stroną sporu, nie może w żadnym stadium
postępowania ugodowego lub wykonania orzeczenia powoływać się na fakt, iż
inwestor otrzymał w wyniku umowy ubezpieczenia odszkodowanie obejmujące całość
lub część doznanej szkody.
8. W przypadku gdy obie Umawiające się Strony staną się stronami Konwencji z
dnia 18 marca 1965 r. o rozstrzyganiu sporów inwestycyjnych między państwami a
obywatelami drugich państw, spory będą przedkładane Międzynarodowemu Centrum
Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych, jak następuje: spory wymienione w ustępie 2
litera a) niniejszego artykułu - na żądanie inwestora, a spory wymienione w
ustępie 2 litera b) niniejszego artykułu - za zgodą obu stron.
Artykuł 11
Postanowienia końcowe
1. Umawiające się Strony dokonają wymiany not o spełnieniu wymogów prawnych
przewidzianych w ustawodawstwie państwa każdej z Umawiających się Stron odnośnie
do wejścia w życie umów międzynarodowych. Niniejsza umowa wejdzie w życie w dniu
otrzymania noty późniejszej.
2. Niniejsza umowa pozostaje w mocy przez okres dziesięciu lat i będzie
obowiązywać nadal po upływie tego okresu dopóty, dopóki nie zostanie
wypowiedziana zgodnie z postanowieniami ustępu 5 tego artykułu.
3. Postanowienia niniejszej umowy po jej wejściu w życie obejmą inwestycje
dokonane od dnia 16 grudnia 1991 r.
4. W odniesieniu do inwestycji dokonanych przed wygaśnięciem niniejszej umowy
postanowienia wszystkich poprzednich jej artykułów pozostaną w mocy w ciągu
dalszych dziesięciu lat od daty jej wygaśnięcia.
5. Każda z Umawiających się Stron może pisemnie wypowiedzieć umowę na jeden rok
przed upływem terminu jej ważności po upływie pierwszych dziesięciu lat jej
obowiązywania lub w dowolnym czasie po tym terminie.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni, podpisali niniejszą
umowę.
Sporządzono w Ałmaty dnia 21 września 1994 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim, kazaskim i rosyjskim, przy czym wszystkie teksty mają
jednakową moc obowiązującą.
W przypadku rozbieżności przy interpretacji postanowień umowy Umawiające się
Strony będą uważać za miarodajny tekst rosyjski.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej: W. Pawlak
Z upoważnienia Rządu Republiki Kazachstanu: I. Tereszczenko
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 18 listopada 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 16 czerwca 1995 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Republiki Kazachstanu o popieraniu i wzajemnej ochronie inwestycji, sporządzonej
w Ałmaty dnia 21 września 1994 r.
(Dz. U. Nr 121, poz. 585)
Podaje się do wiadomości, że zgodnie z artykułem 11 ustęp 1 Umowy między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Kazachstanu o popieraniu i
wzajemnej ochronie inwestycji, sporządzonej w Ałmaty dnia 21 września 1994 r.,
dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z powyższym
umowa weszła w życie dnia 25 maja 1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Kazachstanu w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania
w zakresie podatków od dochodu i majątku,
sporządzona w Ałmaty dnia 21 września 1995 r.
(Dz. U. Nr 121, poz. 586)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 21 września 1994 r. w Ałmaty została sporządzona Konwencja między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Kazachstanu w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w
zakresie podatków od dochodu i majątku w następującym brzmieniu:
KONWENCJA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Kazachstanu w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania
w zakresie podatków od dochodu i majątku
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Kazachstanu,
dążąc do umacniania i rozwijania gospodarczych, naukowych, technicznych i
kulturalnych stosunków między obydwoma Państwami i pragnąc zawrzeć konwencję w
sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od
podatków od dochodu i majątku,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Zakres podmiotowy
Niniejsza konwencja dotyczy osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w
jednym lub w obu Umawiających się Państwach.
Artykuł 2
Podatki, których dotyczy konwencja
1. Niniejsza Konwencja dotyczy, bez względu na sposób poboru, podatków od
dochodu i od majątku, które pobiera się na rzecz każdego Umawiającego się
Państwa, jego jednostek terytorialnych lub władz lokalnych.
2. Za podatki od dochodu i od majątku uważa się wszystkie podatki, które pobiera
się od całego dochodu, od całego majątku albo od części dochodu lub majątku,
włączając podatki od zysku z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego
lub nieruchomego, podatki od ogólnych kwot wynagrodzeń wypłacanych przez
przedsiębiorstwa, jak również podatki od przyrostu majątku.
3. Do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy konwencja, należą w
szczególności:
a) w Rzeczypospolitej Polskiej:
(i) podatek dochodowy od osób fizycznych,
(ii) podatek dochodowy od osób prawnych, (zwane dalej "podatkami polskimi"),
b) w Republice Kazachstanu:
(i) podatek od zysku i dochodu przedsiębiorstw,
(ii) podatek dochodowy od osób fizycznych
(iii) podatek od majątku osób fizycznych, (zwane dalej "podatkami kazaskimi").
4. Niniejsza konwencja będzie miała także zastosowanie do wszystkich podatków
takiego samego lub podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej konwencji
będą wprowadzone obok istniejących podatków lub w ich miejsce. Właściwe władze
Umawiających się Państw będą informowały się wzajemnie o zasadniczych zmianach,
jakie zaszły w ich ustawodawstwach podatkowych.
Artykuł 3
Ogólne definicje
1. W rozumieniu niniejszej konwencji, jeżeli z jej kontekstu nie wynika inaczej:
a) określenia:
(i) "Polska" użyte w sensie geograficznym oznacza terytorium Rzeczypospolitej
polskiej, w tym każdy obszar poza jej wodami terytorialnymi, na którym na mocy
ustawodawstwa Polski i zgodnie z prawem międzynarodowym Polska może sprawować
suwerenne prawa do dna morskiego, jego podglebia i ich zasobów naturalnych,
(ii) "Kazachstan" oznacza Republikę Kazachstanu, a użyte w sensie geograficznym
obejmuje wody terytorialne oraz strefę ekonomiczną i szelf kontynentalny, na
których Kazachstan może w określonych celach sprawować suwerenne prawa i
jurysdykcję zgodnie z prawem międzynarodowym i na których ma zastosowanie
ustawodawstwo podatkowe Kazachstanu;
b) określenie "osoba" obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie
osób;
c) określenie "spółka" oznacza każdą osobę prawną lub każdą jednostkę
gospodarczą, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną, i
obejmuje w szczególności spółkę akcyjną, spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością
lub każdą inną osobę prawną albo organizację, która podlega podatkom od dochodu;
d) określenia "Umawiające się Państwo" i "drugie Umawiające się Państwo"
oznaczają, zależnie od kontekstu, Polskę lub Kazachstan;
e) określenia "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" i
"przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio
przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie;
f) określenie "transport międzynarodowy" oznacza wszelki przewóz statkiem
morskim lub powietrznym, pojazdem kolejowym lub drogowym eksploatowanym przez
przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, z wyjątkiem przypadku, gdy statki
morskie, powietrzne lub środki transportu kolejowego i drogowego są
eksploatowane wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się
Państwie;
g) określenie "właściwa władza" oznacza:
(i) W Polsce - Ministra Finansów lub jego upoważnionego przedstawiciela,
(ii) w Kazachstanie - Ministerstwo Finansów lub jego upoważnionego
przedstawiciela;
h) określenie "obywatele" oznacza:
(i) wszelkie osoby fizyczne posiadające obywatelstwo Umawiającego się Państwa,
(ii) wszelkie osoby prawne, spółki, spółki osobowe i stowarzyszenia, których
status prawny wynika z obowiązującego w Umawiającym się Państwie ustawodawstwa;
i) określenie "majątek" oznacza w rozumieniu artykułu 22 majątek ruchomy i
nieruchomy oraz obejmuje (ale nie wyłącznie) środki pieniężne w gotówce, akcje i
papiery potwierdzające prawa majątkowe, weksle, obligacje lub inne prawa do
roszczeń pieniężnych, jak również patenty, znaki towarowe, prawa autorskie lub
inne podobne prawa lub mienie.
2. Przy stosowaniu niniejszej konwencji przez Umawiające się Państwo, jeżeli z
kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane będzie
miało takie znaczenie, jakie przyjmie się według prawa tego Państwa w zakresie
podatków, do których ma zastosowanie niniejsza konwencja.
Artykuł 4
Miejsce zamieszkania lub siedziba
1. W rozumieniu niniejszej konwencji określenie "osoba mająca miejsce
zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która
zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce
zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o
podobnym charakterze. Określenie to obejmuje również rząd Umawiającego się
Państwa, jego jednostki administracyjne lub władze lokalne oraz wykorzystywane
przez rząd lub władze instytucje finansowe. Jednakże określenie to nie obejmuje
osoby, która podlega opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie z tytułu dochodu
uzyskiwanego tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku znajdującego się w tym
Państwie.
2. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 tego artykułu osoba fizyczna ma
miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie
określony według następujących zasad:
a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się
Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe
miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą
miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ona silniejsze powiązania
osobiste lub gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
b) jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek
interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w
żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania
w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w
żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym
się Państwie, którego jest obywatelem;
d) jeżeli jest ona obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich,
to właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze
wzajemnego porozumienia.
3. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba nie będąca osobą fizyczną ma
siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to właściwe władze Umawiających się
Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia; lecz jeżeli władze
nie osiągną porozumienia, to taką osobę uważa się za nie mającą siedziby w
żadnym z Umawiających się Państw i nie będzie ona mogła uzyskać ułatwień na mocy
niniejszej konwencji.
Artykuł 5
Zakład
1. W rozumieniu niniejszej konwencji określenie "zakład" oznacza stałą placówkę,
przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność
przedsiębiorstwa. Placówka oznacza również miejsce produkcyjne.
2. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:
a) miejsce zarządu,
b) filię,
c) biuro,
d) zakład fabryczny,
e) warsztat oraz
f) kopalnię - źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce
wydobywania kopalnych zasobów naturalnych.
3. Określenie "zakład" obejmuje również:
a) plac budowy, prace budowlane, montażowe lub instalacyjne albo związaną z nimi
działalność nadzorczą, jeżeli taki plac, prace lub działalność nadzorcza trwają
dłużej niż 12 miesięcy;
b) instalację lub wyposażenie wykorzystywane do poszukiwania zasobów naturalnych
lub działalność usługową związaną z nadzorowaniem takich prac albo platformę lub
statek wykorzystywany do poszukiwań zasobów naturalnych, jeżeli wykorzystywanie
takich urządzeń lub działalność usługowa trwa dłużej niż 12 miesięcy, oraz
c) świadczenie usług, w tym usług konsultacyjnych, przez personel osoby mającej
miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie albo przez
inny personel wynajęty w tym celu przez taką osobę, jeżeli działalność takiego
rodzaju (w związku z danym lub związanym z nim projektem) trwa w granicach kraju
dłużej niż 12 miesięcy.
4. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu zakładu nie stanowią:
a) użytkowanie urządzeń, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania albo
wydawania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
b) utrzymywanie zapasów dóbr albo towarów przedsiębiorstwa, wyłącznie dla
składowania, wystawiania lub wydawania;
c) utrzymywanie zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
d) stała placówka utrzymywana wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w
celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
e) stała placówka utrzymywana wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa
jakiejkolwiek innej działalności mającej charakter przygotowawczy lub
pomocniczy;
f) utrzymywanie stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek
połączenia rodzajów działalności wymienionych pod literami od a) do e), pod
warunkiem jednak, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z takiego
połączenia rodzajów działalności, posiada przygotowawczy lub pomocniczy
charakter.
5. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba, z wyjątkiem
niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa w Umawiającym się
Państwie w imieniu przedsiębiorstwa i osoba ta posiada pełnomocnictwo do
zawierania umów w Umawiających się Państwach w imieniu przedsiębiorstwa i
pełnomocnictwo to stale realizuje, to uważa się, że przedsiębiorstwo to posiada
zakład w tym Państwie w zakresie prowadzenia każdego rodzaju działalności, który
osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że działalność wykonywana przez
tę osobę ogranicza się do działalności wymienionej w ustępie 4 i jest takim
rodzajem działalności, która jest wykonywana za pośrednictwem stałej placówki i
nie powoduje uznania tej placówki za zakład.
6. Nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w jednym z Umawiających się
Państw tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym Państwie czynności przez
maklera, generalnego przedstawiciela handlowego albo każdego innego niezależnego
przedstawiciela, pod warunkiem, że te osoby działają w ramach swojej zwykłej
działalności.
7. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub
jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany
tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby jakąkolwiek z tych spółek
uważać za zakład drugiej spółki.
Artykuł 6
Dochody z nieruchomości
1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z eksploatacji
gospodarstwa rolnego i leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie,
może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Określenie "majątek nieruchomy" posiada takie znaczenie, jakie przyjmuje się
według prawa tego Umawiającego się Państwa, w którym majątek ten jest położony.
Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku
nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do
których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi,
prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do zmiennych lub
stałych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji pokładów
mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych; statki morskie i powietrzne
nie stanowią majątku nieruchomego.
3. Postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodu osiąganego z bezpośredniego
użytkowania, najmu, jak również z każdego innego rodzaju użytkowania majątku
nieruchomego.
4. Postanowienia ustępów 1 i 3 stosuje się również do dochodu z majątku
nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodu z majątku nieruchomego, który służy
do wykonywania wolnego zawodu.
Artykuł 7
Zyski przedsiębiorstw
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa będą podlegać opodatkowaniu
tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą
w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli
przedsiębiorstwo prowadzi lub prowadziło działalność gospodarczą w ten sposób,
zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w
takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane:
a) takiemu zakładowi;
b) sprzedaży w tym drugim Państwie towarów lub dóbr, które są identyczne lub
podobne do towarów sprzedawanych przez zakład, lub
c) innej działalności gospodarczej wykonywanej w tym drugim Państwie, która ze
względu na jej rodzaj jest identyczna lub podobna do działalności gospodarczej
prowadzonej przez zakład.
2. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego
się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez
położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu
zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub
podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne
przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem,
którego jest zakładem.
3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczenie nakładów ponoszonych
dla tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami
administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym
położony jest zakład, czy gdzie indziej. Nie dopuszcza się odliczenia zakładowi
kwot wypłaconych jego głównemu zarządowi lub innej podobnej jednostce z tytułu
należności licencyjnych, honorariów lub innych podobnych tytułów, za korzystanie
z patentów lub innych praw albo z tytułu prowizji za konkretne usługi, albo za
pomoc w zarządzaniu lub z tytułu odsetek od kwoty pożyczonej zakładowi.
4. Nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub
towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa.
5. Jeżeli informacja, którą posiada właściwa władza jednego z Umawiających się
Państw lub która może być łatwo dostępna, nie stanowi dostatecznej podstawy dla
określenia zysków lub wydatków zakładu, to zysk może być określony zgodnie z
ustawodawstwem podatkowym tego Państwa.
W rozumieniu tego ustępu informację uważa się za łatwo dostępną, jeżeli podatnik
dostarcza informację właściwej władzy w ciągu 91 dni od daty żądania przez ten
organ dostarczenia informacji.
6. Jeżeli w zyskach mieszczą się różne dochody lub dochody od przyrostu majątku,
które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej konwencji,
postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia
niniejszego artykułu.
7. Przy stosowaniu poprzednich ustępów ustalanie zysków zakładu powinno być
dokonywane każdego roku w ten sam sposób, chyba że istnieją uzasadnione powody,
aby postąpić inaczej.
Artykuł 8
Transport międzynarodowy
1. Zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków
morskich lub powietrznych albo środków transportu kolejowego lub drogowego
podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
2. Postanowienia ustępu 1 stosuje się także do zysków pochodzących z
uczestnictwa w umowie poolowej, we wspólnym przedsiębiorstwie lub w
międzynarodowym związku eksploatacyjnym.
Artykuł 9
Przedsiębiorstwa powiązane
1. Jeżeli:
a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa ma udział bezpośrednio lub
pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w kapitale przedsiębiorstwa drugiego
Umawiającego się Państwa albo
b) te same osoby bezpośrednio lub pośrednio mają udział w zarządzaniu, kontroli
lub kapitale przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa
drugiego Umawiającego się Państwa
i jeżeli w jednym i w drugim przypadku między dwoma przedsiębiorstwami w
zakresie ich stosunków handlowych lub finansowych zostaną umówione lub narzucone
warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne
przedsiębiorstwa, to zyski, które osiągałoby jedno z przedsiębiorstw bez tych
warunków, ale których z powodu tych warunków nie osiągnęło, mogą być uznane za
zyski tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.
2. Jeżeli Umawiające się Państwo włącza do zysków własnego przedsiębiorstwa i
odpowiednio opodatkowuje zyski przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się
Państwa, z tytułu których przedsiębiorstwo zostało opodatkowane w tym drugim
Państwie, a zyski w ten sposób połączone są zyskami, które osiągnęłoby
przedsiębiorstwo pierwszego Państwa, gdyby warunki uzgodnione między tymi dwoma
przedsiębiorstwami były warunkami, które byłyby uzgodnione między
przedsiębiorstwami niezależnymi - wtedy to drugie Państwo powinno dokonać
odpowiedniego zmniejszenia kwoty podatku pobieranego od tego dochodu. Przy
ustalaniu takiej poprawki powinny być wzięte pod uwagę inne postanowienia
niniejszej konwencji, a właściwe władze Umawiających się Państw mogą w razie
konieczności przeprowadzać między sobą konsultacje.
Artykuł 10
Dywidendy
1. Dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Dywidendy te mogą być jednak opodatkowane także w Umawiającym się Państwie i
według prawa tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją
siedzibę, ale jeżeli odbiorca dywidend jest uprawniony do ich otrzymania,
pobierany podatek nie może przekroczyć:
a) 10 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli odbiorcą dywidend jest spółka,
której udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy wynosi bezpośrednio lub
pośrednio co najmniej 20 procent,
b) 15 procent dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.
Postanowienia tego ustępu nie naruszają opodatkowania spółki w odniesieniu do
zysków, z których dywidendy są wypłacane.
3. Użyte w tym artykule określenie "dywidendy" oznacza dochód z akcji lub innych
praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również dochód z
innych praw spółki, który według prawa podatkowego państwa, w którym spółka
wydzielająca dywidendy ma siedzibę, zrównany jest z wpływami z akcji.
4. Postanowień ustępów 1 i 2 tego artykułu nie stosuje się, jeżeli osoba
uprawniona do dywidendy, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, wykonuje w drugim Państwie, w którym znajduje się siedziba spółki
wypłacającej dywidendy, działalność zarobkową przez zakład położony w tym
Państwie bądź wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o położoną w
nim stałą placówkę, i gdy udział, z tytułu którego wypłaca się dywidendy,
rzeczywiście wiąże się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W
takim przypadku w zależności od konkretnej sytuacji stosuje się postanowienia
artykułu 7 (zyski przedsiębiorstw) lub artykułu 14 (wolne zawody).
5. Jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie,
osiąga zyski albo dochody z drugiego Umawiającego się Państwa, to drugie Państwo
nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę, z
wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie, lub przypadku, gdy udział, z
tytułu którego dywidendy są wypłacane, rzeczywiście wiąże się z działalnością
zakładu lub stałej placówki położonej w drugim Państwie, ani też obciążać nie
wydzielonych zysków spółki podatkiem od nie wydzielonych zysków, nawet gdy
wypłacone dywidendy lub nie wydzielone zyski całkowicie lub częściowo pochodzą z
zysków albo dochodów osiągniętych w tym drugim Państwie.
6. Spółka posiadająca siedzibę w Umawiającym się Państwie i posiadająca zakład w
drugim Umawiającym się Państwie może podlegać opodatkowaniu w tym drugim
Państwie dodatkowo oprócz podatku od zysku. Jednakże taki podatek nie może
przekroczyć 10 procent zysków spółki podlegającej opodatkowaniu w drugim
Umawiającym się Państwie.
Artykuł 11
Odsetki
1. Odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie, jeżeli osoba ta jest uprawniona do
ich otrzymania.
2. Jednakże odsetki takie mogą być również opodatkowane w Umawiającym się
Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale gdy
odbiorca odsetek jest ich właścicielem, podatek w ten sposób ustalony nie może
przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych odsetek.
3. Użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochody z wszelkiego
rodzaju roszczeń wynikających z długów zarówno zabezpieczonych, jak i nie
zabezpieczonych prawem zastawu hipotecznego lub prawem uczestnictwa w zyskach
dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z
obligacji lub skryptów dłużnych, wyłącznie z premiami i nagrodami mającymi
związek z takimi skryptami dłużnymi, obligacjami lub pożyczkami. Opłaty karne z
tytułu opóźnionej zapłaty nie są uważane w rozumieniu niniejszego artykułu za
odsetki.
4. Postanowień ustępów 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli osoba uprawniona do
odsetek, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie,
wykonuje w drugim Państwie, w którym powstają odsetki, działalność zarobkową za
pomocą zakładu położonego w tym Państwie bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o
położoną w nim stałą placówkę, i jeżeli wierzytelność, z której tytułu płacone
są odsetki, rzeczywiście należy do takiego zakładu lub takiej stałej placówki. W
takim przypadku w zależności od konkretnej sytuacji stosuje się postanowienia
artykułu 7 (zyski przedsiębiorstw) lub artykułu 14 (wolne zawody).
5. Uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem
jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna lub osoba mająca w
tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca
odsetki, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą
placówkę, w związku z których działalnością powstało zadłużenie, z tytułu
którego są wypłacane odsetki, i zapłata tych odsetek jest pokrywana przez ten
zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w Państwie, w
którym położony jest zakład lub stała placówka.
6. Jeżeli między dłużnikiem a właścicielem odsetek lub między nimi obydwoma a
osobą trzecią istnieją szczególne powiązania i dlatego kwota odsetek, mająca
związek z roszczeniem wynikającym z długu, z tytułu którego są wypłacane,
przekracza kwotę, którą dłużnik i właściciel odsetek uzgodniliby bez tych
powiązań, to postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej
wymienionej kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu
według prawa każdego Umawiającego się Państwa i przy uwzględnieniu innych
postanowień niniejszej konwencji.
7. Postanowienia tego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli głównym celem lub
jednym z głównych celów jakiejkolwiek osoby mającej związek z powstawaniem lub
przeniesieniem wierzytelności, z tytułu której wypłacane są odsetki, było
uzyskanie przywilejów (korzyści) z tego tytułu w drodze stworzenia lub
przeniesienia takiej wierzytelności.
8. Bez względu na postanowienia ustępu 2 tego artykułu odsetki powstałe w
Umawiającym się Państwie, należne rządowi drugiego Umawiającego się Państwa,
jego władzy lokalnej lub jakiejkolwiek jego agencji albo powstałe dzięki pomocy
tego rządu lub władzy lokalnej, podlegają zwolnieniu od opodatkowania w tym
pierwszym Państwie.
Artykuł 12
Należności licencyjne
1. Należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże należności licencyjne mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym
się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy
odbiorca będący właścicielem należności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w
drugim Umawiającym się Państwie, to podatek ustalony w ten sposób nie może
przekroczyć 10 procent kwoty brutto należności licencyjnych.
3. Określenie "należności licencyjne", użyte w tym artykule, oznacza wszelkiego
rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania
każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego,
włącznie z programami komputerowymi, filmami dla kin, patentu, znaku towarowego,
wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za
informacje związane z doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej i
naukowej, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia
przemysłowego, handlowego lub naukowego.
4. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli odbiorca należności
licencyjnych mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie
wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności
licencyjne, działalność zarobkową przez zakład w nim położony bądź wolny zawód
za pomocą położonej tam stałej placówki, a prawa lub majątek, z tytułu których
wypłacane są należności licencyjne, rzeczywiście wiążą się z działalnością
takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku stosuje się odpowiednio,
w zależności od konkretnej sytuacji, postanowienia artykułu 7 (zyski
przedsiębiorstw) lub artykułu 14 (wolne zawody).
5. Jeżeli między płatnikiem a odbiorcą należności licencyjnych lub między nimi
obydwoma a osobą trzecią istnieją szczególne powiązania i dlatego zapłacone
należności licencyjne mające związek z użytkowaniem, prawem lub informacją, za
które są płacone, przekraczają kwotę, którą płatnik i właściciel należności
licencyjnych uzgodniliby bez tych powiązań, to postanowienia niniejszego
artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W tym przypadku
nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego
Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej
konwencji.
6. Postanowienia tego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli głównym celem lub
jednym z głównych celów jakiejkolwiek osoby mającej związek ze stworzeniem lub
przeniesieniem praw, z tytułu których wypłaca się należności licencyjne, było
uzyskanie przywilejów (korzyści) z tego tytułu w drodze stworzenia lub
przeniesienia takich praw.
Artykuł 13
Zyski ze sprzedaży majątku
1. Dochody osiągnięte przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z przeniesienia własności majątku nieruchomego, o
którym mowa w artykule 6, a położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą
być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Dochody osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z tytułu przeniesienia:
a) własności akcji innych niż notowane na uznanej giełdzie, uzyskujących swoją
wartość lub większą część wartości bezpośrednio lub pośrednio z tytułu
nieruchomości położonej w drugim Umawiającym się Państwie, lub
b) udziału w spółce osobowej lub powierniczej, której dochód pochodzi głównie z
nieruchomości położonych w drugim Umawiającym się Państwie lub z akcji
określonych pod literą a),
mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.
3. Dochody z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część
majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w
drugim Umawiającym się Państwie, albo z przeniesienia własności majątku
ruchomego należącego do stałej placówki, którą osoba zamieszkała w Umawiającym
się Państwie posiada w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania wolnego
zawodu, łącznie z zyskami, które zostaną uzyskane przy przeniesieniu własności
takiego zakładu (odrębnie albo razem z całym przedsiębiorstwem) lub takiej
stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
4. Dochody osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z przeniesienia tytułu własności statków morskich lub
powietrznych i środków transportu kolejowego i samochodowego, eksploatowanych w
transporcie międzynarodowym, lub majątku ruchomego związanego z eksploatacją
takich statków morskich lub powietrznych albo środków transportu kolejowego lub
samochodowego podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie.
5. Dochody z przeniesienia tytułu własności jakiegokolwiek majątku innego niż
wymieniony w ustępach 1, 2, 3 i 4 podlegają opodatkowaniu tylko w tym
Umawiającym się Państwie, w którym osoba przenosząca tytuł własności ma miejsce
zamieszkania lub siedzibę.
Artykuł 14
Wolne zawody
1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie
osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym
charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że działalność
taka jest wykonywana lub była wykonywana w drugim Umawiającym się Państwie, i
a) dochód związany jest ze stałą placówką, którą osoba fizyczna posiada lub
regularnie posiadała w drugim Umawiającym się Państwie, lub
b) osoba fizyczna przebywa lub przebywała w tym drugim Umawiającym się Państwie
przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni w ciągu bieżących 12
miesięcy.
W takim przypadku dochód związany z taką działalnością może być opodatkowany w
tym drugim Umawiającym się Państwie zgodnie z zasadami zawartymi w artykule 7
(zyski przedsiębiorstw) określającymi kwotę zysku związanego z zakładem.
2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną
działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak
również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów,
architektów oraz dentystów i księgowych.
Artykuł 15
Praca najemna
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułów 16 (wynagrodzenia dyrektorów), 18
(emerytury i renty) i 19 (funkcje publiczne), płace, uposażenia i inne podobne
wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym
Umawiającym się Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym
się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią
wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenia, jakie osoba mająca
miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej,
wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w
pierwszym Państwie, jeżeli:
a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające
łącznie 183 dni w ciągu 12-miesięcznego okresu, i
b) wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który
nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, oraz
c) wynagrodzenia nie są wypłacane przez zakład lub stałą placówkę, którą
pracodawca posiada w drugim Państwie.
3. Bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu wynagrodzenia
uzyskiwane przez osobę z tytułu pracy najemnej wykonywanej na pokładzie statku
morskiego lub powietrznego albo przez osobę obsługującą kolejowy lub samochodowy
środek transportu, eksploatowany w transporcie międzynarodowym, mogą podlegać
opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się
siedziba przedsiębiorstwa eksploatującego statki morskie lub powietrzne albo
środki transportu kolejowego lub samochodowego.
Artykuł 16
Wynagrodzenie dyrektorów
Wynagrodzenia i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce zamieszkania
w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w zarządzie spółki lub
w innym podobnym organie spółki mającej siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Artykuł 17
Artyści i sportowcy
1. Bez względu na postanowienia artykułów 14 (wolne zawody) i 15 (praca najemna)
dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie z tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego,
filmowego, radiowego lub telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z
osobiście wykonywanej w tym charakterze działalności w drugim Umawiający się
Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Jeżeli dochód mający związek z osobiście wykonywaną działalnością takiego
artysty lub sportowca nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej
osobie, dochód taki - bez względu na postanowienia artykułów 7 (zyski
przedsiębiorstw), 14 (wolne zawody) i 15 (praca najemna) - może być opodatkowany
w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca
jest wykonywana.
3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 dochód, o którym mowa w tym
artykule, będzie zwolniony od opodatkowania w tym Umawiającym się Państwie, w
którym działalność artysty lub sportowca jest wykonywana, jeżeli ta działalność
jest finansowana w istotnym stopniu z funduszów publicznych tego Państwa albo,
Państwa drugiego lub jeżeli działalność ta jest wykonywana na podstawie zawartej
między Umawiającymi się Państwami umowy o współpracy kulturalnej.
Artykuł 18
Emerytury i renty
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 (funkcje publiczne)
niniejszej konwencji, emerytury i inne podobne wynagrodzenia z tytułu
poprzedniej pracy najemnej, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w
Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
2. Określenie "renta" oznacza ustaloną kwotę wypłacaną osobie fizycznej
dożywotnio w ustalonych terminach lub wypłacaną w określonym lub ustalonym
czasie w wyniku zobowiązań dokonywania płatności zwrotnych jako rekompensaty w
postaci pieniężnej lub w równoważniku pieniężnym.
3. Alimenty i inne podobne kwoty (włącznie ze środkami na utrzymanie dzieci)
powstałe w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce
zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie podlegają opodatkowaniu tylko w
tym drugim Państwie.
Artykuł 19
Funkcje publiczne
1.
a) Wynagrodzenie, inne niż renta lub emerytura, wypłacane przez Umawiające się
Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie fizycznej z
tytułu funkcji wykonywanych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej
lub władzy lokalnej podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
b) Jednakże wynagrodzenie takie może podlegać opodatkowaniu tylko w drugim
Umawiającym się Państwie, jeżeli funkcje te są wykonywane w tym Państwie, a
osoba otrzymująca takie wynagrodzenie ma miejsce zamieszkania w tym Państwie
oraz osoba ta:
1) jest obywatelem tego Państwa lub
2) nie stała się osobą mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie wyłącznie w
celu świadczenia tych usług.
2.
a)Jakakolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez Umawiające się Państwo, jego
jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez to
Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną, osobie fizycznej z
tytułu funkcji wykonywanych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej
lub władzy lokalnej podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
b) Jednakże taka renta lub emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim
Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba ją otrzymująca posiada w nim miejsce
zamieszkania lub jest jego obywatelem.
3. Postanowienia artykułów 15 (praca najemna), 16 (wynagrodzenia dyrektorów) i
18 (emerytury i renty) niniejszej konwencji mają zastosowanie do wynagrodzeń,
rent i emerytur mających związek z funkcjami wykonywanymi w związku z
działalnością gospodarczą Umawiającego się Państwa, jego jednostki terytorialnej
lub władzy lokalnej.
Artykuł 20
Studenci, stażyści, wykładowcy, pracownicy naukowo-badawczy
1. Osoba fizyczna posiadająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie,
która przybywa na pobyt czasowy do drugiego Umawiającego się Państwa w celu:
a) odbycia studiów w uniwersytecie lub innej uznanej uczelni w tym drugim
Państwie lub
b) odbycia stażu niezbędnego dla wykonywania wyspecjalizowanej pracy bądź w celu
podwyższenia kwalifikacji, lub
c) odbycia studiów albo przeprowadzenia badań w charakterze stypendysty
organizacji rządowych, religijnych, charytatywnych, naukowych, literackich lub
oświatowych,
podlega zwolnieniu od opodatkowania w tym drugim Państwie w odniesieniu do
uzyskanych z zagranicy kwot w celu pokrycia kosztów utrzymania, studiów,
praktyki przeprowadzania badań, a także w odniesieniu do stypendiów, zasiłków i
innych podobnych płatności.
2. Zwolnienie, o którym mowa w ustępie 1, stosuje się tylko przez taki okres,
jaki jest niezbędny dla zakończenia nauki, stażu lub badań, przy czym w
odniesieniu do stażu lub prowadzenia badań zwolnienie nie może przekroczyć
pięciu lat.
3. Osoba fizyczna, która przebywa czasowo w Umawiającym się Państwie w celu
nauczania lub prowadzenia prac badawczych w uniwersytecie, szkole pomaturalnej
bądź innej placówce oświatowej, a która ma lub bezpośrednio przed tą wizytą
miała stałe miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, będzie
zwolniona od opodatkowania w pierwszym wymienionym Państwie z tytułu
wynagrodzenia za nauczanie lub prowadzenie prac badawczych, jeżeli okres pobytu
tej osoby nie przekracza dwu lat, licząc od dnia jej pierwszego przyjazdu w tym
celu.
4. Postanowienia niniejszego artykułu nie mają zastosowania do dochodów z tytułu
prac badawczych, jeżeli takie prace są podejmowane nie w interesie publicznym,
ale głównie dla prywatnej korzyści określonej osoby lub określonych osób.
Artykuł 21
Inne dochody
Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie,
uzyskiwane w drugim Umawiającym się Państwie, a nie wymienione w poprzednich
artykułach niniejszej konwencji, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Artykuł 22
Majątek
1. Majątek nieruchomy, określony w artykule 6 (dochody z nieruchomości), który
jest własnością osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, a który jest położony w drugim Umawiającym się Państwie, może być
opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Majątek ruchomy, stanowiący część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo
Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, lub majątek
ruchomy należący do stałej placówki, którą osoba mająca miejsce zamieszkania w
Umawiającym się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie dla celów
wykonywania wolnego zawodu, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
3. Majątek, który stanowią statki morskie lub powietrzne albo środki transportu
kolejowego i samochodowego będące własnością osoby mającej miejsce zamieszkania
lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, eksploatowane w transporcie
międzynarodowym, jak również majątek ruchomy służący do eksploatacji takich
statków morskich, powietrznych lub środków transportu kolejowego i
samochodowego, może podlegać opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie.
4. Wszelkie inne części majątku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane tylko w tym Państwie.
Artykuł 23
Unikanie podwójnego opodatkowania
1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami
niniejszej konwencji może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, to
pierwsze Państwo zezwoli na:
a) odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu
zapłaconemu w tym drugim Państwie;
b) odliczenie od podatku od majątku tej osoby kwoty równej podatkowi od majątku
zapłaconemu w tym drugim Państwie.
Jednakże takie odliczenia nie mogą w żadnym przypadku przekroczyć tej części
podatku od dochodu i majątku, obliczonej przed dokonaniem odliczeń od podatku od
dochodu i majątku, która może podlegać opodatkowaniu w tym drugim Państwie.
2. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie uzyskuje dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami
niniejszej konwencji podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się
Państwie, to pierwsze Umawiające się Państwo może włączyć taki dochód lub
majątek do podstawy opodatkowania, lecz tylko w celu ustalenia stawki podatku od
drugiego dochodu lub majątku, który podlega opodatkowaniu w pierwszym
Umawiającym się Państwie.
Artykuł 24
Równe traktowanie
1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym
się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne
lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są
lub mogą być poddani w tych samych okolicznościach obywatele tego drugiego
Państwa. Niniejsze postanowienie stosuje się również - bez względu na
postanowienia artykułu 1 (zakres podmiotowy) - do osób fizycznych, które nie
mają miejsca zamieszkania w jednym lub obu Umawiających się Państwach.
2. Osoby nie posiadające obywatelstwa, które posiadają miejsce zamieszkania w
Umawiającym się Państwie, nie będą poddane w żadnym z Umawiających się Państw
ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej
uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub mogą być
poddani w tych samych okolicznościach obywatele tego drugiego Umawiającego się
Państwa.
3. Opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa
posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie może być w tym drugim Państwie
bardziej niekorzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa
prowadzących taką samą działalność.
4. Z wyjątkiem przypadku stosowania postanowień artykułu 9 ustęp 1
(przedsiębiorstwa powiązane), artykułu 11 ustęp 6 (odsetki) lub artykułu 12
ustęp 6 (należności licencyjne) niniejszej konwencji, odsetki, należności
licencyjne i inne opłaty ponoszone przez przedsiębiorstwo Umawiającego się
Państwa na rzecz osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim
Umawiającym się Państwie są odliczane przy określaniu podlegających
opodatkowaniu zysków tego przedsiębiorstwa na takich samych warunkach, jakby
były one płacone na rzecz osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym
pierwszym Państwie. Podobnie długi przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa,
zaciągnięte wobec osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim
Umawiającym się Państwie, są odliczane przy określaniu podlegającego
opodatkowaniu majątku tego przedsiębiorstwa na takich samych warunkach, jakby
były one zaciągnięte wobec osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym
pierwszym Państwie.
5. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których majątek należy w całości
lub częściowo lub jest kontrolowany bezpośrednio lub pośrednio przez jedną lub
więcej osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, nie mogą być w pierwszym Umawiającym się Państwie poddane ani
opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej
uciążliwe, aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub mogą
być poddane przedsiębiorstwa pierwszego wymienionego Państwa.
6. Postanowienia tego artykułu nie mogą być rozumiane jako zobowiązujące
Umawiające się Państwo do udzielania osobom nie mającym miejsca zamieszkania w
drugim Umawiającym się Państwie jakichkolwiek osobistych zwolnień, ulg i obniżek
dla celów podatkowych, których udziela ono osobom mającym miejsce zamieszkania
na jego terytorium.
7. Bez względu na postanowienia artykułu 2 (podatki, których dotyczy konwencja),
postanowienia niniejszego artykułu mają zastosowanie do wszystkich podatków, bez
względu na ich rodzaj i nazwę.
Artykuł 25
Procedura wzajemnego porozumiewania się
1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie jest zdania, że czynności jednego lub obu Umawiających się Państw
wprowadziły lub wprowadzą dla niej opodatkowanie, które jest niezgodne z
postanowieniami niniejszej konwencji, to może ona, niezależnie od środków
odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją
sprawę właściwej władzy tego Państwa, w którym ma ona miejsce zamieszkania lub
siedzibę, lub gdy w danej sprawie mają zastosowanie postanowienia artykułu 24
ustęp 1 - właściwej władzy Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem.
Sprawa powinna być przedstawiona w ciągu trzech lat, licząc od pierwszego
urzędowego zawiadomienia o czynności pociągającej za sobą opodatkowanie, które
jest niezgodne z postanowieniami niniejszej konwencji.
2. Właściwa władza, jeżeli uzna zarzut za uzasadniony, ale nie może sama
spowodować zadowalającego rozwiązania, podejmie starania, aby przypadek ten
uregulować w drodze wzajemnego porozumienia z właściwą władzą drugiego
Umawiającego się Państwa, tak aby zapobiec opodatkowaniu niezgodnemu z niniejszą
konwencją. Osiągnięte porozumienie podlega wykonaniu bez względu na terminy
zawite, przewidziane w ustawodawstwach wewnętrznych Umawiających się Państw.
3. Właściwe władze Umawiających się Państw będą czynić starania, aby w drodze
wzajemnego porozumienia usuwać trudności lub wątpliwości, które mogą powstawać
przy interpretacji lub stosowaniu konwencji.
4. Właściwe władze Umawiających się Państw mogą porozumiewać się ze sobą
bezpośrednio w celu osiągnięcia porozumienia w sprawach objętych postanowieniami
poprzednich ustępów. Jeżeli w celu osiągnięcia porozumienia istnieje potrzeba
ustnej wymiany poglądów, to może to nastąpić w ramach komisji złożonej z
przedstawicieli właściwych władz Umawiających się Państw.
Artykuł 26
Wymiana informacji
1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały informacje konieczne
do stosowania postanowień niniejszej konwencji, a także informacje o
ustawodawstwie wewnętrznym Umawiających się Państw, dotyczące podatków
wymienionych w niniejszej konwencji, w takim zakresie, w jakim opodatkowanie,
jakie ono przewiduje, nie jest sprzeczne z konwencją. Wymiana informacji nie
jest ograniczona postanowieniami artykułu 1. Wszelka informacja uzyskana przez
Umawiające się Państwo będzie stanowiła tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak
informacje uzyskane przy zastosowaniu ustawodawstwa wewnętrznego tego Państwa i
będzie udzielana tylko osobom i władzom (w tym sądowym albo organom
administracyjnym) zajmującym się ustalaniem, poborem albo ściąganiem podatków,
których dotyczy konwencja, lub organom rozpatrującym środki odwoławcze w
sprawach tych podatków. Wyżej wymienione osoby lub władze będą wykorzystywać
informacje tylko dla tych celów. Mogą one udostępniać te informacje w
postępowaniu sądowym lub do wydawania orzeczeń.
2. Postanowienia ustępu 1 nie mogą być w żadnym przypadku interpretowane tak,
jak gdyby zobowiązywały właściwe władze Umawiających się Państw do:
a) stosowania środków administracyjnych, które nie są zgodne z ustawodawstwem
lub praktyką administracyjną tego lub drugiego Umawiającego się Państwa;
b) udzielania informacji, której uzyskanie nie byłoby możliwe na podstawie
własnego ustawodawstwa albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego
lub drugiego Umawiającego się Państwa;
c) udzielania informacji, która ujawniłaby tajemnicę urzędową lub gospodarczą
albo tryb działalności przedsiębiorstw, lub informacji, których udzielanie
byłoby sprzeczne z praktyką państwa (porządkiem publicznym).
Artykuł 27
Przedstawiciele dyplomatyczni i urzędnicy konsularni
Postanowienia niniejszej konwencji nie naruszają przywilejów podatkowych
przysługujących przedstawicielom dyplomatycznym lub urzędnikom konsularnym na
podstawie ogólnych norm prawa międzynarodowego lub postanowień umów
szczególnych.
Artykuł 28
Wejście w życie
Umawiające się Państwa poinformują się wzajemnie, w drodze dyplomatycznej, o
spełnieniu wymogów prawnych wymaganych przez ich ustawodawstwa dla wejścia w
życie niniejszej konwencji. Niniejsza konwencja wejdzie w życie w dniu
otrzymania noty późniejszej i jej postanowienia będą miały zastosowanie:
a) w odniesieniu do podatków uzyskiwanych u źródła od dywidend, odsetek,
należności licencyjnych - do kwot uzyskanych lub należnych od pierwszego dnia
lub po tym dniu drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym konwencja
weszła w życie;
b) w odniesieniu do innych podatków - do okresów podatkowych zaczynających się
dnia 1 stycznia lub po tym dniu w roku następującym po roku, w którym konwencja
weszła w życie.
Artykuł 29
Wypowiedzenie
Niniejsza konwencja pozostaje w mocy do czasu wypowiedzenia jej przez jedno z
Umawiających się Państw. Każde z Umawiających się Państw może wypowiedzieć
konwencję, przekazując w drodze dyplomatycznej notyfikację o wypowiedzeniu co
najmniej sześć miesięcy przed końcem każdego roku kalendarzowego. W takim
wypadku konwencja przestanie obowiązywać:
a) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła - do kwot uzyskanych lub
należnych od dnia 1 stycznia lub po tym dniu w roku następującym po upływie
sześciomiesięcznego okresu;
b) w odniesieniu do innych podatków - do okresu podatkowego rozpoczynającego się
w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku następującym po dniu wygaśnięcia
sześciomiesięcznego okresu.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni przez ich odnośne rządy,
podpisali niniejszą konwencję.
Sporządzono w Ałmaty dnia 21 września 1994 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim, kazaskim i rosyjskim, przy czym wszystkie trzy teksty mają
jednakową moc. W przypadku rozbieżności przy interpretacji tekstów miarodajny
będzie tekst rosyjski.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej: R. Michalski
Z upoważnienia Rządu Republiki Kazachstanu: K.Z. Derbisow
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 18 listopada 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 16 czerwca 1995 r.
w sprawie wejścia w życie Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej polskiej a
Rządem Republiki Kazachstanu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i
zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i
majątku, sporządzonej w Ałmaty dnia 21 września 1994 r.
(Dz. U. Nr 121, poz. 587)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 28 Konwencji między
Rządem Rzeczypospolitej polskiej a Rządem Republiki Kazachstanu w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania
w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Ałmaty dna 21 września
1994 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z
powyższym konwencja weszła w życie dnia 13 maja 1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 10 października 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie niektórych obowiązków i uprawnień
pracowników zatrudnionych w zakładach służby zdrowia.
(Dz. U. Nr 123, poz. 595)
Na podstawie art. 298 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie
niektórych obowiązków i uprawnień pracowników zatrudnionych w zakładach służby
zdrowia (Dz. U. Nr 51, poz. 326, z 1990 r. Nr 65, poz. 387, z 1991 r. Nr 69,
poz. 294, z 1992 r. Nr 20, poz. 79 i z 1994 r. Nr 31, poz. 112) po ż 16 dodaje
się ż 16a w brzmieniu:
"ż 16a. 1. Publiczny zakład opieki zdrowotnej może kwaterować zatrudnionych
pracowników w hotelach pracowniczych, a w przypadku braku miejsc w hotelach
pracowniczych - w kwaterach prywatnych.
2. Pracownicy, których miejsce zamieszkania uniemożliwia codzienne dojazdy do
pracy, zajmujący lokale, o których mowa w ust. 1, ponoszą opłaty za
zakwaterowanie w wysokości nie mniejszej niż 1/3 pełnych kosztów miejsca
hotelowego lub miejsca w kwaterze prywatnej.
3. Pozostałą część kosztów pokrywa zakład pracy w formie zapłaty za usługi
świadczącemu usługi hotelarskie."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 12 maja
1995 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku,
sporządzona w Budapeszcie dnia 23 września 1992 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 125, poz. 602)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 23 września 1992 r. została sporządzona w Budapeszcie Konwencja między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku w następującym brzmieniu:
Przekład
KONWENCJA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Węgierskiej,
pragnąc zawrzeć Konwencję w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie
podatków od dochodu i majątku
i dążąc do rozwoju i ułatwiania wzajemnych stosunków gospodarczych,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Zakres podmiotowy
Niniejsza konwencja dotyczy osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w
jednym lub w obu Umawiających się Państwach.
Artykuł 2
Podatki, których dotyczy konwencja
1. Niniejsza konwencja dotyczy, bez względu na sposób poboru, podatków od
dochodu i majątku, które pobiera się na rzecz każdego Umawiającego się Państwa,
jego jednostek terytorialnych lub władz lokalnych.
2. Za podatki od dochodu i od majątku uważa się wszystkie podatki, które pobiera
się od całego dochodu, od całego majątku albo od części dochodu lub majątku,
włączając podatki od zysku z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego
lub nieruchomego, podatki od ogólnych kwot wynagrodzeń wypłaconych przez
przedsiębiorstwa, jak również podatki od przyrostu majątku.
3. Do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy konwencja, należą w
szczególności:
a) w Polsce:
(i) podatek dochodowy od osób fizycznych,
(ii) podatek dochodowy od osób prawnych,
(iii) podatek rolny,
(zwane dalej "podatkami polskimi");
b) na Węgrzech:
(i) podatek dochodowy od osób fizycznych,
(ii) podatek dochodowy od osób prawnych,
(iii) podatek od własności ziemi,
(iv) podatek budowlany,
(v) lokalny podatek od działalności gospodarczej,
(zwane dalej "podatkami węgierskimi").
4. Niniejsza konwencja będzie miała także zastosowanie do wszystkich podatków
takiego samego lub podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej konwencji
będą wprowadzone obok istniejących podatków lub w ich miejsce. Właściwe władze
Umawiających się Państw będą informowały się wzajemnie o wszystkich zasadniczych
zmianach, jakie zaszły w ich ustawodawstwach podatkowych.
Artykuł 3
Ogólne definicje
1. W rozumieniu niniejszej konwencji, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej:
a) określenie "Polska" użyte w sensie geograficznym oznacza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w tym każdy obszar poza jej wodami terytorialnymi, na
którym na mocy ustawodawstwa Polski i zgodnie z prawem międzynarodowym Polska
może sprawować suwerenne prawa do dna morskiego, jego podglebia i ich zasobów
naturalnych;
b) określenie "Węgry" użyte w sensie geograficznym oznacza terytorium Republiki
Węgierskiej;
c) określenia "Umawiające się Państwo" i "drugie Umawiające się Państwo"
oznaczają, zależnie od kontekstu, Polskę lub Węgry;
d) określenie "osoba" obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie
osób;
e) określenie "spółka" oznacza każdą osobę prawną lub każdą jednostkę, którą dla
celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną;
f) określenie "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" i
"przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio
przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie;
g) określenie "obywatele" oznacza:
(i) wszelkie osoby fizyczne posiadające obywatelstwo Umawiającego się Państwa;
(ii) wszelkie osoby prawne, spółki osobowe i stowarzyszenia utworzone na
podstawie ustawodawstwa obowiązującego w Umawiającym się Państwie;
h) określenie "komunikacja międzynarodowa" oznacza wszelki przewóz statkiem,
barką, pojazdem drogowym lub samolotem eksploatowanym przez przedsiębiorstwo,
którego siedziba lub miejsce faktycznego zarządu znajduje się w Umawiającym się
Państwie, z wyjątkiem przypadku, gdy statki, barki, pojazdy drogowe lub samoloty
są eksploatowane wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się
Państwie;
i) określenie "właściwa władza nazwa" oznacza:
(i) w przypadku Polski - Ministra Finansów lub jego upoważnionego
przedstawiciela;
(ii) na Węgrzech - Ministra Finansów lub jego upoważnionego przedstawiciela.
2. Przy stosowaniu niniejszej konwencji przez Umawiające się Państwo, jeżeli z
kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane będzie
miało takie znaczenie, jakie przyjmie się według prawa tego Państwa w zakresie
podatków, do których ma zastosowanie niniejsza konwencja.
Artykuł 4
Miejsce zamieszkania dla celów podatkowych
1. W rozumieniu niniejszej konwencji określenie "osoba mająca miejsce
zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która
zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce
zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o
podobnym charakterze.
2. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce
zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony
według następujących zasad:
a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma
ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu
Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się
Państwie, w którym znajduje się jej ośrodek interesów życiowych;
b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów
życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z
Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym
zwykle przebywa;
c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w
żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym
Państwie, którego jest obywatelem;
d) jeżeli jest ona obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich,
właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze
wzajemnego porozumienia.
3. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba nie będąca osobą fizyczną ma
siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą siedzibę w
tym Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu.
Artykuł 5
Zakład
1. W rozumieniu niniejszej konwencji określenie "zakład" oznacza stałą placówkę,
przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność
przedsiębiorstwa. Placówka oznacza również miejsce produkcyjne.
2. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:
a) miejsce zarządu,
b) filię,
c) biuro,
d) zakład fabryczny,
e) warsztat oraz
f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce
wydobywania zasobów naturalnych.
3. Budowa, montaż lub instalacja stanowi zakład tylko wtedy, gdy okres ich
prowadzenia trwa dłużej niż dwanaście miesięcy.
4. Bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, nie stanowią
zakładu:
a) placówki, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania albo wydawania
dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
b) utrzymanie zapasów dóbr lub towarów przedsiębiorstwa wyłącznie dla
składowania, wystawiania lub wydawania;
c) utrzymywanie zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
d) stałe placówki utrzymywane wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w
celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
e) stałe placówki utrzymywane wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa
jakiejkolwiek innej działalności mającej przygotowawczy lub pomocniczy
charakter;
f) prowadzenie przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa placówki
montażowej w drugim Umawiającym się Państwie, w związku z dokonywaną przez to
przedsiębiorstwo dostawą maszyn lub urządzeń do drugiego Umawiającego się
Państwa;
g) utrzymywanie stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek
połączenia rodzajów działalności wymienionych pod literami od a) do f), pod
warunkiem jednak, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z takiego
połączenia rodzajów działalności, posiada przygotowawczy lub pomocniczy
charakter.
5. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba, z wyjątkiem
niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa w imieniu
przedsiębiorstwa i osoba ta posiada pełnomocnictwo do zawierania umów w
Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, to uważa się, że
przedsiębiorstwo to posiada zakład w tym Państwie w zakresie prowadzenia każdego
rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że
czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności
wymienionych w ustępie 4 i są takimi rodzajami działalności, które gdyby były
wykonywane za pośrednictwem stałej placówki, nie powodowałyby uznania tej
placówki za zakład na podstawie postanowień niniejszego ustępu.
6. Nie będzie się uważać, że przedsiębiorstwo posiada zakład w jednym z
Umawiających się Państw tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym Państwie
czynności przez maklera, generalnego przedstawiciela handlowego albo każdego
innego niezależnego przedstawiciela, pod warunkiem że te osoby działają w ramach
swojej zwykłej działalności.
7. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub
jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany
tam zakład lub w inny sposób), nie wystarcza, aby jakąkolwiek z tych spółek
uważać za zakład drugiej spółki.
Artykuł 6
Dochody z nieruchomości
1. Dochody osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego, położonego w drugim Umawiającym
się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Określenie "majątek nieruchomy" posiada takie znaczenie, jakie przyjmuje się
według prawa tego Państwa, w którym majątek ten jest położony. Statki, barki,
pojazdy drogowe i samoloty nie stanowią majątku nieruchomego.
Artykuł 7
Zyski przedsiębiorstw
Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa będą podlegać opodatkowaniu
tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim
Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. W tym ostatnim przypadku
zyski mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w
jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.
2. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego
się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez
położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu
zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub
podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne
przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem,
którego jest zakładem.
3. Przy ustalaniu zysków dopuszcza się potrącenie nakładów ponoszonych dla tego
zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi,
niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym leży zakład, czy
gdzie indziej.
4. Jeżeli w Umawiającym się Państwie istnieje zwyczaj ustalania zysków zakładu
przez podział całkowitych zysków przedsiębiorstwa na jego poszczególne części,
żadne postanowienie ustępu 2 nie wyklucza ustalenia przez to Umawiające się
Państwo zysku do opodatkowania według zwykle stosowanego podziału. Sposób
stosowanego podziału zysku musi jednak być taki, żeby wynik był zgodny z
zasadami zawartymi w niniejszym artykule.
5. Nie może przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub
towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa.
6. Przy stosowaniu następnych ustępów ustalanie zysków zakładu powinno być
dokonywane każdego roku w ten sam sposób, chyba że istnieją uzasadnione powody,
aby postąpić inaczej.
7. Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w
innych artykułach niniejszej konwencji, postanowienia tych innych artykułów nie
będą naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu.
Artykuł 8
Transport międzynarodowy
1. Zyski pochodzące z eksploatacji w komunikacji międzynarodowej statków,
pojazdów drogowych lub samolotów mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym
Państwie, w którym znajduje się siedziba faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
2. Zyski osiągane z eksploatacji barek w transporcie śródlądowym podlegają
opodatkowaniu tylko w Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się siedziba
faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
3. Jeżeli miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa zajmującego się
transportem morskim lub przedsiębiorstwa zajmującego się transportem na wodach
śródlądowych znajduje się na pokładzie statku lub barki, uważa się, że znajduje
się ono w tym Państwie, w którym znajduje się port macierzysty statku lub barki,
a jeżeli statek lub barka nie ma portu macierzystego - w Umawiającym się
Państwie, w którym osoba eksploatująca statek lub barkę ma miejsce zamieszkania
lub siedzibę.
4. Postanowienia ustępu 1 dotyczą także zysków pochodzących z uczestnictwa w
umowie poolowej, we wspólnym przedsiębiorstwie lub międzynarodowym związku
eksploatacyjnym.
Artykuł 9
Przedsiębiorstwa powiązane
Jeżeli:
a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa bierze udział bezpośrednio lub
pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w kapitale przedsiębiorstwa drugiego
Umawiającego się Państwa albo
b) te same osoby bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu, kontroli
lub kapitale przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa
drugiego Umawiającego się Państwa i w jednym, i drugim przypadku między dwoma
przedsiębiorstwami w zakresie ich stosunków handlowych lub finansowych zostaną
umówione lub narzucone warunki, różniące się od warunków, które by ustaliły
między sobą niezależne przedsiębiorstwa, wówczas zyski, które osiągałoby jedno z
przedsiębiorstw bez tych warunków, ale z powodu tych warunków ich nie osiągnęło,
mogą być uznane za zyski tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.
Artykuł 10
Dywidendy
1. Dywidendy, wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.
2. Dywidendy te mogą być jednak opodatkowane także w Umawiającym się Państwie i
według prawa tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją
siedzibę, ale jeżeli odbiorca dywidend jest ich właścicielem, to podatek ten nie
może przekroczyć 10 procent kwoty dywidendy brutto. Postanowienia niniejszego
ustępu nie naruszają opodatkowania spółki w odniesieniu do zysków, z których
dywidendy są wypłacane.
3. Użyte w tym artykule określenie "dywidendy" oznacza dochód z akcji, akcji w
kopalnictwie, akcji członków założycieli lub innych praw, z wyjątkiem
wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również dochody z innych praw spółki,
które według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma
siedzibę, są pod względem podatkowym traktowane jak dochody z akcji.
4. Postanowień ustępów 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli odbiorca dywidend, mający
miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim
Państwie, w którym znajduje się siedziba spółki płacącej dywidendy, działalność
zarobkową przez zakład położony w tym Państwie bądź wykonuje w tym drugim
Państwie wolny zawód w oparciu o stałą placówkę, która jest w nim położona, i
gdy udział, z tytułu którego wypłaca się dywidendy, rzeczywiście wiąże się z
działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku w
zależności od konkretnej sytuacji stosuje się postanowienia artykułu 7 lub
artykułu 14.
5. Jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie,
osiąga zyski albo dochody z drugiego Umawiającego się Państwa, wówczas to drugie
Państwo nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę, z
wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie, lub przypadku, gdy udział, z
tytułu którego dywidendy są wypłacane, rzeczywiście wiąże się z działalnością
zakładu lub stałej placówki położonej w drugim Państwie, ani też obciążać nie
wydzielonych zysków spółki podatkiem od nie wydzielonych zysków, nawet gdy
wypłacane dywidendy lub nie wydzielone zyski całkowicie lub częściowo pochodzą z
zysków albo dochodów osiągniętych w drugim Państwie.
Artykuł 11
1. Odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże odsetki takie mogą być również opodatkowane w Umawiającym się
Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli
odbiorca odsetek jest ich właścicielem, podatek w ten sposób ustalony nie może
przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych odsetek.
3. Niezależnie od postanowień ustępu 2, odsetki powstałe w Umawiającym się
Państwie i wypłacane na rzecz rządu drugiej Umawiającej się Strony, w tym na
rzecz jej jednostek terytorialnych, jej Banku Centralnego lub jakiejkolwiek
instytucji finansowej kontrolowanej przez ten rząd, lub odsetki uzyskane od
pożyczek gwarantowanych przez dany rząd będą zwolnione od opodatkowania w
pierwszym Państwie.
4. Użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochody z wszelkiego
rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i nie
zabezpieczonych prawem zastawu hipotecznego lub prawem uczestnictwa w zyskach
dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z
obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami mającymi
związek z takimi skryptami dłużnymi, obligacjami lub pożyczkami.
5. Postanowień ustępu 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli właściciel odsetek mający
miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie wykonuje w drugim
Państwie, w którym powstają odsetki, działalność zarobkową przy pomocy zakładu
położonego w tym Państwie, bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą placówkę,
która jest w nim położona, i jeżeli wierzytelność, z tytułu której są płacone
odsetki, rzeczywiście należy do takiego zakładu lub takiej stałej placówki. W
takim przypadku w zależności od konkretnej sytuacji stosuje się odpowiednio
postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
6. Uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem
jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna lub osoba mająca w
tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca
odsetki, bez względu na to czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą
placówkę, w związku z których działalnością powstało zadłużenie, z tytułu
którego są wypłacane odsetki, i zapłata tych odsetek jest pokrywana przez ten
zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w Państwie, w
którym położony jest zakład lub stała placówka.
7. Jeżeli między dłużnikiem a właścicielem odsetek lub między nimi obydwoma a
osobą trzecią istnieją szczególne stosunki i dlatego odsetki, mające związek z
roszczeniem wynikającym z długu, z tytułu którego są wypłacane, przekraczają
kwotę, którą dłużnik i właściciel odsetek uzgodniliby bez tych stosunków, to
postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej
kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu według
prawa każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień
niniejszej konwencji.
Artykuł 12
Należności licencyjne
1. Należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże należności licencyjne mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym
się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy
odbiorca tych należności lub opłat jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten
sposób nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto należności licencyjnych.
3. Określenie "należności licencyjne", użyte w niniejszym artykule, oznacza
wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do
użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub
naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla radia lub
telewizji, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy
technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do
użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, lub za
informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej,
handlowej i naukowej.
4. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli właściciel
należności licencyjnych mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą
należności licencyjne, działalność zarobkową przez zakład w nim położony bądź
wolny zawód za pomocą tam położonej stałej placówki, a prawa lub majątek, z
tytułu których wypłacane są należności licencyjne, rzeczywiście wiążą się z
działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku stosuje się
odpowiednio, w zależności od konkretnej sytuacji, postanowienia artykułu 7 lub
artykułu 14.
5. Uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, gdy
płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna albo
osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak
osoba wypłacająca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona w
Umawiającym się Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę, posiada w
Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z których
działalnością powstał obowiązek zapłaty tych należności licencyjnych, i zakład
lub stała placówka pokrywają te należności, to uważa się, że należności
licencyjne powstają w Państwie, w którym położony jest ten zakład lub ta stała
placówka.
6. Jeżeli między płatnikiem a właścicielem należności licencyjnych lub między
nimi obydwoma a osobą trzecią istnieją szczególne stosunki i dlatego zapłacone
opłaty licencyjne mające związek z użytkowaniem, prawem lub informacją, za które
są płacone, przekraczają kwotę, którą płatnik i właściciel należności
licencyjnych uzgodniliby bez tych stosunków, to postanowienia niniejszego
artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W tym przypadku
nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego
Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej
konwencji.
Artykuł 13
Zyski ze sprzedaży majątku
1. Zyski osiągnięte przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z przeniesienia własności majątku nieruchomego, o
którym mowa w artykule 6, a położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą
być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część
majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w
drugim Umawiającym się Państwie, albo z przeniesienia własności majątku
ruchomego należącego do stałej placówki, którą osoba zamieszkała w Umawiającym
się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania wolnego
zawodu, łącznie z zyskami, które zostaną uzyskane przy przeniesieniu własności
takiego zakładu (odrębnie albo razem z całym przedsiębiorstwem) lub takiej
stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
3. Zyski osiągnięte z przeniesienia tytułu własności statków, barek, pojazdów
drogowych lub samolotów eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej lub
majątku ruchomego związanego z eksploatacją takich statków, barek, pojazdów
drogowych lub samolotów podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym
znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
4. Zyski z przeniesienia tytułu własności jakiegokolwiek majątku innego niż
wymienione w ustępach 1, 2 i 3 podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w
którym przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.
Artykuł 14
Wolne zawody
1. Dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie
osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym
charakterze, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta
dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie dla
wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to
dochody mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie,
w jakim mogą być przypisane tej stałej placówce.
2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną
działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak
również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów,
architektów oraz dentystów i księgowych.
Artykuł 15
Praca najemna
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19, 20 i 21 płace, uposażenia
i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w
Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko
w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się
Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie
może być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenia, jakie osoba mająca
miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej,
wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w
pierwszym Państwie, gdy:
a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające
łącznie 183 dni podczas danego roku kalendarzowego oraz
b) wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który
nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, oraz
c) wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą
pracodawca posiada w drugim Państwie.
3. Bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu wynagrodzenia
uzyskiwane przez osobę z tytułu pracy najemnej wykonywanej na pokładzie statku,
barki, pojazdu samochodowego lub samolotu eksploatowanego w komunikacji
międzynarodowej, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się
Państwie, w którym znajduje się miejsce rzeczywistego zarządu przedsiębiorstwa.
Artykuł 16
Wynagrodzenia dyrektorów
Wynagrodzenia i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce zamieszkania
w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w zarządzie spółki lub
w innym podobnym organie spółki mającej siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Artykuł 17
Artyści i sportowcy
1. Bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15 dochód uzyskany przez osobę
mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu działalności
artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub
telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście wykonywanej w tym
charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie może być opodatkowany
w tym drugim Państwie.
2. Jeżeli dochód mający związek z osobiście wykonywaną działalnością takiego
artysty lub sportowca nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej
osobie, dochód taki - bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15 - może
być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego
artysty lub sportowca jest wykonywana, jeżeli taka osoba jest bezpośrednio lub
pośrednio kontrolowana przez artystę lub sportowca.
3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 dochód, o którym mowa w tym
artykule, będzie zwolniony od opodatkowania w tym Umawiającym się Państwie, w
którym działalność artysty lub sportowca jest wykonywana, jeżeli ta działalność
jest finansowana w istotnym stopniu z funduszy publicznych tego Państwa lub
Państwa drugiego lub gdy działalność ta jest wykonywana na podstawie zawartej
między Umawiającymi się Państwami umowy o współpracy kulturalnej.
Artykuł 18
Emerytury i renty
Z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2, renty, emerytury i inne
podobne wynagrodzenia z tytułu poprzedniej pracy najemnej, wypłacane osobie
mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Państwie.
Artykuł 19
Funkcje publiczne
1.
a) Wynagrodzenie, inne niż renta lub emerytura, wypłacane przez Umawiające się
Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie fizycznej z
tytułu funkcji wykonywanych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej
lub władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
b) Jednakże wynagrodzenie takie może podlegać opodatkowaniu tylko w drugim
Umawiającym się Państwie, jeżeli funkcje te są wykonywane w tym Państwie, a
osoba otrzymująca takie wynagrodzenie ma miejsce zamieszkania w tym drugim
Państwie oraz osoba ta:
(i) jest obywatelem tego Państwa, lub
(ii) nie stała się osobą mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie wyłącznie
dla celów świadczenia tych usług.
2.
a) Jakakolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez Umawiające się Państwo, jego
jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez to
Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie fizycznej z
tytułu funkcji wykonywanych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej
lub władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
b) Jednakże taka renta lub emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim
Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba ją otrzymująca jest obywatelem tego
Państwa i posiada w nim miejsce zamieszkania.
3. Postanowienia artykułów 15, 16 i 18 mają zastosowanie do wynagrodzeń, rent i
emerytur mających związek z funkcjami wykonywanymi w związku z działalnością
handlową Umawiającego się Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy
lokalnej.
Artykuł 20
Studenci
1. Należności otrzymywane na utrzymanie się, kształcenie lub odbywanie praktyki
przez studenta lub praktykanta, który przebywa w Umawiającym się Państwie
wyłącznie w celu kształcenia się lub odbywania praktyki i który ma albo
bezpośrednio przed przybyciem do tego Państwa miał miejsce zamieszkania w drugim
Państwie, nie podlegają opodatkowaniu w pierwszym Państwie, jeżeli należności te
pochodzą ze źródeł spoza tego pierwszego Państwa.
2. Dochód uzyskany przez studenta lub praktykanta w związku z działalnością
wykonywaną w Umawiającym się Państwie, w którym przebywa wyłącznie w celu nauki
lub szkolenia, nie będą opodatkowane w tym Państwie, chyba że dochód przekracza
kwotę niezbędną na własne utrzymanie, naukę lub praktykę.
Artykuł 21
Profesorowie i pracownicy naukowo-badawczy
1. Osoba fizyczna, która przebywa czasowo w Umawiającym się Państwie w celu
nauczania lub prowadzenia prac badawczych w uniwersytecie, szkole pomaturalnej
bądź innej uznanej placówce oświatowej, a która ma lub bezpośrednio przed tą
wizytą miała stałe miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie,
będzie zwolniona od opodatkowania w pierwszym wymienionym Umawiającym się
Państwie z tytułu wynagrodzenia za nauczanie lub prowadzenie prac badawczych,
jeżeli okres pobytu tej osoby nie przekracza dwu lat, licząc od dnia jej
pierwszego przyjazdu w tym celu.
2. Postanowienia niniejszego artykułu nie mają zastosowania do dochodów z tytułu
prac badawczych, jeżeli takie prace są podejmowane nie w interesie publicznym,
ale głównie dla prywatnej korzyści określonej osoby lub określonych osób.
Artykuł 22
Inne dochody
1. Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie,
bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie zostały wymienione w
poprzednich artykułach niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym
Państwie.
2. Postanowienia ustępu 1 nie mają zastosowania do dochodów nie będących
dochodami z majątku nieruchomego określonego w artykule 6 ustęp 2, jeżeli osoba
uzyskująca takie dochody, posiadająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie działalność
zarobkową przez zakład w nim położony lub wykonuje w tym drugim Państwie wolny
zawód w oparciu o stałą placówkę w nim położoną i gdy prawa lub dobra, z tytułu
których wypłacany jest dochód, są rzeczywiście związane z działalnością takiego
zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku w zależności od konkretnej
sytuacji stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
Artykuł 23
Majątek
1. Majątek nieruchomy określony w artykule 6, który jest własnością osoby
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, a położony
w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Majątek ruchomy, stanowiący część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo
Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, lub majątek
ruchomy należący do stałej placówki, którą osoba, mająca miejsce zamieszkania w
Umawiającym się Państwie, dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie dla celów
wykonywania wolnego zawodu, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
3. Majątek, który stanowią statki, barki, pojazdy drogowe lub samoloty
eksploatowane w komunikacji międzynarodowej, jak również majątek ruchomy służący
do eksploatacji takich statków, barek, pojazdów drogowych lub samolotów, może
podlegać opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje
się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
4. Wszelkie inne części majątku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane tylko w tym Państwie.
Artykuł 24
Postanowienia o unikaniu podwójnego opodatkowania
1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym
się Państwie uzyskuje dochód lub posiada majątek, który zgodnie z
postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w drugim Umawiającym
się Państwie, to Państwo pierwsze zwolni taki dochód lub majątek od podatku
zgodnie z postanowieniami ustępów 2 i 3.
2. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym
się Państwie uzyskuje dochody, które zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11
i 12 mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie, to Państwo
pierwsze zezwoli na potrącenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty równej
podatkowi zapłaconemu w tym drugim Państwie. Takie potrącenie nie może jednak
przekroczyć części podatku obliczonego przed dokonaniem potrącenia, która
przypada od wszystkich dochodów pochodzących z tego drugiego Państwa.
3. Jeżeli zgodnie z jakimikolwiek postanowieniami niniejszej konwencji uzyskany
dochód lub majątek posiadany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub
siedzibę w Umawiającym się Państwie będzie zwolniony od opodatkowania w tym
Państwie, wówczas to Państwo może, mimo to, przy obliczaniu kwoty podatku od
pozostałego dochodu lub majątku tej osoby wziąć pod uwagę zwolniony od podatku
dochód lub majątek.
Artykuł 25
Równe traktowanie
1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym
się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne
lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są
lub mogą być poddani w tych samych okolicznościach obywatele tego drugiego
Państwa.
2. Opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa
posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie może być w tym drugim Państwie
bardziej niekorzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa
prowadzących taką samą działalność. Postanowienie to nie może być rozumiane jako
zobowiązujące Umawiające się Państwo do udzielania osobom mającym miejsce
zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie jakichkolwiek osobistych
zwolnień, ulg i obniżek, dla celów podatkowych, z uwagi na stan cywilny i
rodzinny, których udziela osobom mającym miejsce zamieszkania na jego
terytorium.
3. Z wyjątkiem przypadku stosowania postanowień artykułu 9, artykułu 11 ustęp 7
lub artykułu 12 ustęp 6, odsetki, należności licencyjne i inne koszty ponoszone
przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa na rzecz osoby mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, są odliczane przy
określaniu podlegających opodatkowaniu zysków tego przedsiębiorstwa na takich
samych warunkach, jakby były one płacone na rzecz osoby mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym Państwie. Podobnie długi
przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, zaciągnięte wobec osoby mającej
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, są
odliczane przy określaniu podlegającego opodatkowaniu majątku tego
przedsiębiorstwa na takich samych warunkach, jakby były one zaciągnięte wobec
osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym Państwie.
4. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których kapitał należy w całości
lub częściowo albo jest kontrolowany bezpośrednio lub pośrednio przez jedną lub
więcej osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, nie mogą być w pierwszym Umawiającym się Państwie poddane ani
opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej
uciążliwe, aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub mogą
być poddane przedsiębiorstwa pierwszego wymienionego Państwa.
5. Postanowienia niniejszego artykułu mają zastosowanie, bez względu na
postanowienia artykułu 2, do wszystkich podatków bez względu na ich rodzaj i
nazwę.
Artykuł 26
Procedura wzajemnego porozumiewania się
1. Jeżeli osoba jest zdania, że czynności jednego lub obu Umawiających się
Państw wprowadziły lub wprowadzą dla niej opodatkowanie, które jest niezgodne z
postanowieniami niniejszej konwencji, to może ona, niezależnie od środków
odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją
sprawę właściwej władzy tego Państwa, w którym ma ona miejsce zamieszkania lub
siedzibę, lub jeżeli w danej sprawie mają zastosowanie postanowienia artykułu 25
ustęp 1 - właściwej władzy tego Państwa, którego jest obywatelem. Sprawa powinna
być przedstawiona w ciągu trzech lat, licząc od pierwszego urzędowego
zawiadomienia o czynności pociągającej za sobą opodatkowanie, które jest
niezgodne z postanowieniami niniejszej konwencji.
2. Właściwa władza, jeżeli uzna zarzut za uzasadniony, ale nie może sama
spowodować zadowalającego rozwiązania, podejmie starania, aby przypadek ten
uregulować w drodze wzajemnego porozumienia z właściwą władzą drugiego
Umawiającego się Państwa, tak aby zapobiec opodatkowaniu niezgodnemu z niniejszą
konwencją. Osiągnięte w ten sposób rozwiązanie zostanie wprowadzone w życie bez
względu na terminy przewidziane przez ustawodawstwo wewnętrzne Umawiającego się
Państwa.
3. Właściwe władze Umawiających się Państw będą czynić starania, aby w drodze
wzajemnego porozumienia usuwać trudności lub wątpliwości, które mogą powstawać
przy interpretacji lub stosowaniu konwencji. Mogą one również konsultować się
wzajemnie, w jaki sposób można zapobiec podwójnemu opodatkowaniu w przypadkach,
które nie są uregulowane w niniejszej konwencji.
4. Właściwe władze Umawiających się Państw mogą porozumiewać się ze sobą
bezpośrednio w celu osiągnięcia porozumienia w sprawach objętych postanowieniami
poprzednich ustępów. Jeżeli w celu osiągnięcia porozumienia zajdzie potrzeba
bezpośredniej wymiany opinii, może to nastąpić w ramach komisji złożonej z
przedstawicieli właściwych władz Umawiających się Państw.
Artykuł 27
Wymiana informacji
1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały informacje konieczne
do stosowania postanowień niniejszej konwencji, a także informacje o
ustawodawstwie wewnętrznym Umawiających się Państw, dotyczące podatków
wymienionych w niniejszej konwencji, w takim zakresie, w jakim opodatkowanie,
jakie ono przewiduje, nie jest sprzeczne z konwencją, jak również informacje
zapobiegające uchylaniu się od opodatkowania. Wymiana informacji nie jest
ograniczona postanowieniami artykułu 1. Wszelkie informacje uzyskane przez
Umawiające się Państwo będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak
informacje uzyskane przy zastosowaniu ustawodawstwa wewnętrznego tego Państwa i
będą udzielane tylko osobom i władzom (w tym sądowym albo organom
administracyjnym) zajmującym się ustalaniem, poborem albo ściąganiem podatków,
których dotyczy konwencja, lub organom rozpatrującym środki odwoławcze w
sprawach tych podatków. Wyżej wymienione osoby lub władze będą wykorzystywać
informacje tylko dla tych celów. Mogą one udostępnić te informacje w
postępowaniu sądowym lub do wydawania orzeczeń. Uzyskana informacja będzie
traktowana jako tajna, jeżeli zażąda tego Umawiające się Państwo, które ją
przekazało.
2. Postanowienia ustępu 1 nie mogą być w żadnym przypadku interpretowane tak,
jak gdyby zobowiązywały jedno z Umawiających się Państw do:
a) stosowania środków administracyjnych, które nie są zgodne z ustawodawstwem
lub praktyką administracyjną tego lub drugiego Państwa;
b) udzielania informacji, których uzyskanie nie byłoby możliwe na podstawie
własnego ustawodawstwa albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego
lub drugiego Umawiającego się Państwa;
c) udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową, gospodarczą,
przemysłową lub zawodową albo tryb działalności przedsiębiorstw, lub informacji,
których udzielanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym.
Artykuł 28
Pracownicy dyplomatyczni i konsularni
Postanowienia niniejszej konwencji nie naruszają przywilejów podatkowych
przysługujących pracownikom dyplomatycznym lub konsularnym na podstawie ogólnych
zasad prawa międzynarodowego lub postanowień umów szczególnych.
Artykuł 29
Wejście w życie
1. Rządy Umawiających się Państw przekażą sobie wzajemnie noty o tym, że wymogi
prawne niezbędne do wejścia w życie niniejszej konwencji zostały spełnione.
2. Niniejsza konwencja wejdzie w życie sześćdziesiąt dni, licząc od daty noty
późniejszej, o której mowa w ustępie 1, i jej postanowienia będą miały
zastosowanie w obu Umawiających się Państwach:
a) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła - do dochodów uzyskanych od
dnia 1 stycznia w roku następującym po roku, w którym niniejsza konwencja
wejdzie w życie;
b) w odniesieniu do innych podatków od dochodu i majątku - do podatków należnych
za każdy rok podatkowy rozpoczynający się dnia 1 stycznia lub po tym dniu w roku
kalendarzowym następującym bezpośrednio po roku, w którym konwencja weszła w
życie.
3. W dniu wejścia w życie niniejszej konwencji traci moc Konwencja między
Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Węgier o unikaniu podwójnego opodatkowania w
zakresie podatków bezpośrednich, podpisana w Warszawie dnia 12 maja 1928 r.
Artykuł 30
Wypowiedzenie
Niniejsza konwencja pozostanie w mocy do czasu wypowiedzenia jej przez jedno z
Umawiających się Państw. Każde z Umawiających się Państw może wypowiedzieć
konwencję, przekazując w drodze dyplomatycznej notyfikację o wypowiedzeniu co
najmniej sześć miesięcy przed końcem roku kalendarzowego rozpoczynającego się po
upływie pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszej konwencji. W takim wypadku
konwencja przestanie obowiązywać:
a) w odniesieniu do podatków pobranych u źródła - w stosunku do dochodów
uzyskanych od dnia 1 stycznia w roku kalendarzowym następującym po roku, w
którym przekazano notyfikację o wypowiedzeniu,
b) jeśli chodzi o inne podatki od dochodu i majątku - w stosunku do podatków
należnych za każdy rok podatkowy rozpoczynający się dnia 1 stycznia lub po tym
dniu w roku kalendarzowym następującym bezpośrednio po roku, w którym przekazano
notyfikację o wypowiedzeniu.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni podpisali niniejszą
konwencję.
Sporządzono w Budapeszcie dnia 23 września 1992 r. w dwóch egzemplarzach w
języku angielskim.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych;
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 12 lipca 1993 r.
Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
CONVENTION
between the Republic of Poland and the Republic of Hungary for the avoidance of
double taxation and the prevention of fiscal evasion with respect to taxes on
income and on capital
The Government of the Republic of Poland and the Government of the Republic of
Hungary
Desiring to conclude a Convention for the avoidance of double taxation and the
prevention of fiscal evasion with respect to taxes on income and on capital
and to further develop and facilitate their economic relationships
have agreed as follows:
Article 1
Personal scope
This Convention shall apply to persons who are residents of one or both of the
Contracting States.
Article 2
Taxes covered
1. This Convention shall apply to taxes on income and on capital imposed on
behalf of a Contracting State or of its political subdivisions or local
authorities, irrespective of the manner in which they are levied.
2. There shall be regarded as taxes on income and on capital all taxes imposed
on total income, on total capital or on elements of income, or of capital
including taxes on gains from the alienation of movable or immovable property,
taxes on the total amounts of wages or salaries paid by enterprises as well as
taxes on capital appreciation.
3. The existing taxes to which the Convention shall apply are in particular:
a) in Poland:
(i) the personal income tax;
(ii) the corporate income tax;
(iii) the agricultural tax;
(hereinafter referred to as "Polish tax");
b) in Hungary:
(i) the income tax on individuals;
(ii) the corporation tax;
(iii) taxes on landed property;
(iv) the building tax;
(v) local business tax
(hereinafter referred to as "Hungarian tax");
4. This Convention shall apply also to any identical or substantially similar
taxes which are imposed by either Contracting State after the date of signature
of this Convention in addition to, or in place of, the existing taxes. The
competent authorities of the Contracting States shall notify to each other any
significant changes which have been made in their respective taxation laws.
Article 3
General definitions
1. For the purposes of this Convention, unless the context otherwise requires:
a) the term "Poland" when used in a geographical sense means the territory of
the Republic of Poland, including any area beyond its territorial waters, within
which under the laws of Poland and in accordance with international law, Poland
may exercise its sovereign rights over the sea-bed, its subsoil and their
natural resources.
b) the term "Hungary" when used in geographical sense means the territory of the
Republic of Hungary;
c) the terms "a Contracting State" and "the other Contracting State" mean Poland
or Hungary as the context requires;
d) the term "person" includes an individual, a company or any other body of
persons;
e) the term "company" means any body corporate or any entity which is treated as
a body corporate for tax purposes;
f) the terms "enterprise of a Contracting State" and "enterprise of the other
Contracting State" mean respectively an enterprise carried on by a resident of a
Contracting State and an enterprise carried on by a resident of the other
Contracting State;
g) the term "nationals" means:
(i) all individuals possessing the nationality of a Contracting State;
(ii) all legal persons, partnerships and associations deriving their status as
such from the law in force in a Contracting State;
h) the term "international traffic" means any transport by ships, boats, road
vehicles or aircraft operated by an enterprise which has its place of effective
management in a Contracting State, except when the ships, boats, road vehicles
or aircraft are operated solely between places in the other Contracting State;
i) the term "competent authority" means:
(i) in the case of Poland, the Minister of Finance or his authorized
representative;
(ii) in the case of Hungary, the Minister of Finance or his authorized
representative.
2. As regards the application of this Convention by a Contracting State any term
not defined therein, shall, unless the context otherwise requires, have the
meaning which it has under the law of that State concerning the taxes to which
the Convention applies.
Article 4
Fiscal domicile
1. For the purposes of this Convention, the term "resident of the Contracting
State" means a person who, under the laws of that State, is liable to tax
therein by reason of his domicile, residence, place of management or any other
criterion of a similar nature.
2. Where by reason of the provisions of paragraph 1 an individual is a resident
of both Contracting States, then his status shall be determined as follows:
a) He shall be deemed to be a resident of the State in which he has a permanent
home available to him. If he has a permanent home available to him in both
States, he shall be deemed to be a resident of the State in which he has his
centre of vital interests;
b) If the State in which he has his centre of vital interests cannot be
determined, or if he has not a permanent home available to him in either State,
he shall be deemed to be a resident of the State in which he has an habitual
abode;
c) If he has an habitual abode in both States or in neither of them, he shall be
deemed to be a resident of the State of which he is a national;
d) If he is a national of both States or of neither of them, the competent
authorities of the Contracting States shall settle the question by mutual
agreement.
3. Where by reason of the provisions of paragraph 1 a person other than an
individual is a resident of both Contracting States, then it shall be deemed to
be a resident of the State in which its place of effective management is
situated.
Article 5
Permanent establishment
1. For the purposes of this Convention, the term "permanent establishment" means
a fixed place of business through which the business of an enterprise is wholly
or partly carried on. A place of business also means a place of production.
2. The term "permanent establishment" includes especially:
a) a place of management;
b) a branch;
c) an office;
d) a factory;
e) a workshop, and
f) a mine, an oil or gas well, a quarry or any other place of extraction of
natural resources.
3. A building site, or construction or installation or assembly project
constitutes a permanent establishment only if it lasts more than 12 months.
4. Notwithstanding the preceding provisions of this Article the term "permanent
establishment" shall be deemed not to include:
a) the use of facilities solely for the purpose of storage, display or delivery
of goods or merchandise belonging to the enterprise;
b) the maintenance of a stock of goods or merchandise belonging to the
enterprise solely for the purpose of storage, display or delivery;
c) the maintenance of a stock of goods or merchandise belonging to the
enterprise solely for the purpose of processing by another enterprise;
d) the maintenance of a fixed place of business solely for the purpose of
purchasing goods or merchandise or of collecting information, for the
enterprise;
e) the maintenance of a fixed place of business solely for the purpose of
carrying on, for the enterprise, any other activity of a preparatory or
auxiliary character;
f) a building site or construction or installation or assembly project carried
on by an enterprise of a Contracting State in connection with the delivery of
materials, machinery or equipment from that State to the other Contracting
State;
g) the maintenance of a fixed place of business solely for any combination of
activities mentioned in subparagraphs a) to f), provided that the overall
activity of the fixed place of business resulting from this combination is of a
preparatory or auxiliary character.
5. Notwithstanding the provisions of paragraphs 1 and 2, where a person-other
than an agent of an independent status to whom paragraph 6 applies-is acting on
behalf of an enterprise and has, and habitually exercises, in a Contracting
State an authority to conclude contracts in the name of the enterprise, that
enterprise shall be deemed to have a permanent establishment in that State in
respect of any activities which that person undertakes for the enterprise,
unless the activities of such person are limited to those mentioned in paragraph
4 which, if exercised through a fixed place of business, would not make this
fixed place of business a permanent establishment under the provisions of that
paragraph.
6. An enterprise shall not be deemed to have a permanent establishment in a
Contracting State merely because it carries on business in that State through a
broker, general commission agent or any other agent of an independent status,
provided that such persons are acting in the ordinary course of their business.
7. The fact that a company which is a resident of a Contracting State controls
or is controlled by a company which is a resident of the other Contracting
State, or which carries on business in that other State (whether through a
permanent establishment or otherwise), shall not of itself constitute either
company a permanent establishment of the other.
Article 6
Income from immovable property
1. Income derived by a resident of a Contracting State from immovable property
situated in the other Contracting State may be taxed in that other State.
2. The term "immovable property" shall have the meaning which it has under the
law of the Contracting State in which the property in question is situated.
Ships, boats, roads vehicles and aircraft shall not be regarded as immovable
property.
Article 7
Business profits
1. The profits of an enterprise of a Contracting State shall be taxable only in
that State unless the enterprise carries on business in the other Contracting
State through a permanent establishment situated therein. If the enterprise
carries on business as aforesaid, the profits of the enterprise may be taxed in
the other State but only so much of them as is attributable to that permanent
establishment.
2. Subject to the provisions of paragraph 3, where an enterprise of a
Contracting State carries on business in the other Contracting State through a
permanent establishment situated therein, there shall in each Contracting State
be attributed to that permanent establishment the profits which it might be
expected to make if it were a distinct and separate enterprise engaged in the
same or similar activities under the same or similar conditions and dealing
wholly independently with the enterprise of which it is a permanent
establishment.
3. In determining the profits of a permanent establishment, there shall be
allowed as deductions expenses which are incurred for the purposes of the
permanent establishment, including executive and general administrative expenses
so incurred, whether in the State in which the permanent establishment is
situated or elsewhere.
4. Insofar as it has been customary in a Contracting State to determine the
profits to be attributed to a permanent establishment on the basis of an
apportionment of the total profits of the enterprise to its various parts,
nothing in paragraph 2 shall preclude that Contracting State from determining
the profits to be taxed by such an apportionment as may be customary. The method
of apportionment adopted shall, however, be such that the result shall be in
accordance with the principles contained in this Article.
5. No profits shall be attributed to a permanent establishment by reason of the
mere purchase by that permanent establishment of goods or merchandise for the
enterprise.
6. For the purpose of the preceding paragraphs, the profits to be attributed to
the permanent establishment shall be determined by the same method year by year
unless there is good and sufficient reason to the contrary.
7. Where profits include items of income which are dealt which separately in
other Articles of this Convention, then the provisions of those Articles shall
not be affected by the provisions of this Article.
Article 8
International transport
1. Profits from the operation of ships, road vehicles or aircraft in
international traffic shall be taxable only in the Contracting State in which
the place of effective management of the enterprise is situated.
2. Profits from the operation of boats engaged in inland waterways transport
shall be taxable only in the Contracting State in which the place of effective
management of the enterprise is situated.
3. If the place of effective management of a shipping enterprise or of an inland
waterways transport enterprise is aboard a ship or boat, then it shall be deemed
to be situated in the Contracting State in which the home harbour of the ship or
boat is situated, or, if there is no such home harbour, in the Contracting State
of which the operator of the ship or boat is a resident.
4. The provisions of paragraph 1 shall also apply to profits from the
participation in a pool, a joint business or an international operating agency.
Article 9
Associated enterprises
Where
a) an enterprise of a Contracting State participates directly or indirectly in
the management, control or capital of an enterprise of the other Contracting
State, or
b) the same persons participate directly or indirectly in the management,
control or capital of an enterprise of a Contracting State and an enterprise of
the other Contracting State,
and in either case conditions are made or imposed between the two enterprises in
their commercial or financial relations which differ from those which would be
made between independent enterprises, then any profits which would, but for
those conditions, have accrued to one of the enterprises, but, by reason of
those conditions, have not so accrued, may be included in the profits of that
enterprise and taxed accordingly.
Article 10
Dividends
1. Dividends paid by a company which is a resident of a Contracting State to a
resident of the other Contracting State may be taxed in that other State.
2. However, such dividends may also be taxed in the Contracting State of which
the company paying the dividends is a resident and according to the laws of that
State, but if the recipient, is the beneficial owner of the dividends the tax so
charged shall not exceed 10 per cent of the gross amount of the dividends. This
paragraph shall not affect the taxation of the company in respects of the
profits out of which the dividends are paid.
3. The term "dividends" as used in this Article means income from shares, mining
shares, founders shares or other rights, not being debt-claims, participating in
profits, as well as income from other corporate rights which is subjected to the
same taxation treatment as income from shares by the laws of the State of which
the company making the distribution is a resident.
4. The provisions of paragraphs 1 and 2 shall not apply if the recipient of the
dividends, being a resident of a Contracting State, carries on business in the
other Contracting State of which the company paying the dividends is a resident,
through a permanent establishment situated therein, or performs in that other
State independent personal services from a fixed base situated therein, and the
holding in respect of which the dividends are paid is effectively connected with
such permanent establishment or fixed base. In such case the provisions of
Article 7 or Article 14, as the case may be, shall apply.
5. Where a company which is a resident of a Contracting State derives profits or
income from the other Contracting State, that other State may not impose any tax
on the dividends paid by the company, except insofar as such dividends are paid
to a resident of that other State or insofar as the holding in respect of which
the dividends are paid is effectively connected with a permanent establishment
or a fixed base situated in that other State, nor subject the company's
undistributed profits to a tax on the company's undistributed profits, even if
the dividends paid or the undistributed profits consist wholly or partly of
profits or income arising in such other State.
Article 11
Interest
1. Interest arising in a Contracting State and paid to a resident of the other
Contracting State may be taxed in that other State.
2. However, such interest may also be taxed in the Contracting State in which it
arises, and according to the laws of that State, but if the recipient is the
beneficial owner of the interest the tax so charged shall not exceed 10 per cent
of the gross amount of the interest.
3. Notwithstanding the provisions of paragraph 2, interest arising in a
Contracting State and derived by the Government of the other Contracting State
including local authorities thereof, the Central Bank or any financial
institution controlled by that Government, or interest derived on loans
guaranteed by that Government shall be exempt from tax in the first-mentioned
State.
4. The term "interest" as used in this Article means income from debt-claims of
every kind, whether or not secured by mortgage and whether or not carrying a
right to participate in the debtor's profits and in particular, income from
government securities and income from bonds or debentures, including premiums
and prizes attaching to such securities, bonds or debentures.
5. The provisions of paragraphs 1 and 2 shall not apply if the recipient of the
interest, being a resident of a Contracting State, carries on business in the
other Contracting State in which the interest arises, through a permanent
establishment situated therein, or performs in that other State independent
personal services from a fixed base situated therein, and the debt-claim in
respect of which the interests is paid is effectively connected with such
permanent establishment or fixed base. In such case the provisions of Article 7
or Article 14, as the case may be, shall apply.
6. Interest shall be deemed to arise in a Contracting State when the payer is
that State itself, a political subdivision, a local authority or a resident of
that State. Where, however, the person paying the interest, whether he is a
resident of a Contracting State or not, has in a Contracting State a permanent
establishment or a fixed base in connection with which the indebtedness on which
the interest is paid was incurred, and such interest is borne by such permanent
establishment or fixed base, then such interest shall be deemed to arise in the
State in which the permanent establishment or fixed base is situated.
7. Where by reason of a special relationship between the payer and the recipient
or between both of them and some other person, the amount of the interest,
having regard to the debt-claim for which it is paid, exceeds the amount which
would have been agreed upon by the payer and the recipient in the absence of
such relationship, the provisions of this Article shall apply only to the
last-mentioned amount. In such case, the excess part of the payments shall
remain taxable according to the laws of each Contracting State, due regard being
had to the other provisions of this Convention.
Article 12
Royalties
1. Royalties arising in a Contracting State and paid to a resident of the other
Contracting State may be taxed in that other State.
2. However, such royalties may also be taxed in the Contracting State in which
they arise and according to the laws of that State, but if the recipient is the
beneficial owner of the royalties the tax so charged shall not exceed 10 per
cent of the gross amount of the royalties.
3. The term "royalties" as used in this Article means payments of any kind as a
consideration for the use of, or the right to use, any copyright of literary,
artistic or scientific work (including cinematograph films, and films or tapes
for radio or television broadcasting), any patent, trade mart, design or model,
plan, secret formula or process, or for the use of or the right to use
industrial, commercial, or scientific equipment, or for information concerning
industrial, commercial or scientific experience.
4. The provisions of paragraphs 1 and 2 shall not apply if the recipient of the
royalties, being a resident of a Contracting State, carries on business in the
other Contracting State in which the royalties arise, through a permanent
establishment situated therein, or performs in that other State independent
personal services from a fixed base situated therein, and the right or property
in respect of which the royalties are paid is effectively connected with such
permanent establishment or fixed base. In such case the provisions of Article 7
or Article 14 as the case may be, shall apply.
5. Royalties shall be deemed to arise in a Contracting State when the payer is
that State itself, a political subdivision, a local authority or a resident of
that State. Where, however, the person paying the royalties, whether he is a
resident of a Contracting State or not, has in a Contracting State a permanent
establishment or a fixed base in connection with which the liability to pay the
royalties was incurred, and such royalties are borne by such permanent
establishment or fixed base, then such royalties shall be deemed to arise in the
State in which the permanent establishment or fixed base is situated.
6. Where, by reason of a special relationship between the payer and the
recipient or between both of them and some other person the amount of the
royalties, having regard to the use, right or information for which they are
paid, exceeds the amount which would have been agreed upon by the payer and the
recipient in the absence of such relationship, the provisions of this Article
shall apply only to the last-mentioned amount. In such case, the excess part of
the payments shall remain taxable according to the laws of each Contracting
State, due regard being had to the other provisions of this Convention.
Article 13
Capital gains
1. Gains derived by a resident of a Contracting State from the alienation of
immovable property referred to in Article 6, and situated in the other
Contracting State may be taxed in that other State.
2. Gains from the alienation of movable property forming part of business
property of a permanent establishment which an enterprise of a Contracting State
has in the other Contracting State or of movable property pertaining to a fixed
base available to a resident of a Contracting State in the other Contracting
State for the purpose of performing independent personal services, including
such gains from the alienation of such a permanent establishment (alone or with
the whole enterprise) or of such fixed base, may be taxed in that other State.
3. Gains from the alienation of ships, boats, road vehicles or aircraft operated
in international traffic, or movable property pertaining to the operation of
such ships, boats, road vehicles or aircraft shall be taxable only in the
Contracting State in which the place of effective management of the enterprise
is situated.
4. Gains from the alienation of any property other than that referred to in
paragraphs 1, 2 and 3, shall be taxable only in the Contracting State of which
the alienator is a resident.
Article 14
Independent personal services
1. Income derived by a resident of a Contracting State in respect of
professional services or other activities of an independent character shall be
taxable in that State unless he has a fixed base regularly available to him in
the other Contracting State for the purpose of performing his activities. If he
has such a fixed base, the income may be taxed in the other State but only so
much of it as is attributable to that fixed base.
2. The term "professional services" includes especially independent scientific,
literary, artistic, educational or teaching activities as well as the
independent activities of physicians, lawyers, engineers, architects, dentists
and accountants.
Article 15
Dependent personal services
1. Subject to the provisions of Articles 16, 18, 19, 20 and 21 salaries, wages
and other similar remuneration derived by a resident of a Contracting State in
respect of an employment shall be taxable only in that State unless the
employment is exercised in the other Contracting State. If the employment is so
exercised, such remuneration as is derived therefrom may be taxed in that other
State.
2. Notwithstanding the provisions of paragraph 1, remuneration derived by a
resident of a Contracting State in respect of an employment exercised in the
other Contracting State shall be taxable only in the first-mentioned State if:
a) the recipient is present in the other State for a period or periods not
exceeding in the aggregate 183 days in the fiscal year concerned, and
b) the remuneration is paid by, or on behalf of an employer who is not a
resident of the other State, and
c) the remuneration is not borne by a permanent establishment or a fixed base
which the employer has in the other State.
3. Notwithstanding the preceding provisions of this Article, remuneration
derived in respect of an employment exercised aboard a ship, boat, road vehicle
or aircraft operated in international traffic, may be taxed in the Contracting
State in which the place of effective management of the enterprise is situated.
Article 16
Directors fees
Directors fees and other similar payments derived by a resident of a Contracting
State in his capacity as a member of the board of directors or any other similar
organ of a company which is a resident of the other Contracting State may be
taxed in that other State.
Article 17
Artistes and athletes
1. Notwithstanding the provisions of Articles 14 and 15, income derived by a
resident of a Contracting State as an entertainer, such as a theatre, motion
picture, radio or television artiste, or a musician, or as an athlete, from his
personal activities as such exercised in the other Contracting State, may be
taxed in that other State.
2. Where income in respect of personal activities exercised by an entertainer or
an athlete in his capacity as such accrues not to the entertainer or athlete
himself but to another person, that income may, notwithstanding the provisions
of Articles 7, 14 and 15, be taxed in the Contracting State in which the
activities of the entertainer or athlete are exercised, if that person is
directly or indirectly controlled by the entertainer or athlete.
3. Notwithstanding the provisions of paragraphs 1 and 2 of this Article, income
mentioned is this Article shall be exempt from tax in the Contracting State in
which the activity of the entertainer or athlete is exercised provided that this
activity is supported in a considerable part out of public funds of this State
or of the other State or the activity is exercised under a cultural agreement or
arrangement between the Contracting States.
Article 18
Pensions
Subject to the provisions of paragraph 2 of Article 19, pensions and other
similar remuneration paid to a resident of a Contracting State in consideration
of past employment shall be taxable only in that State.
Article 19
Government service
1.
a) Remuneration, other that a pension, paid by a Contracting State or a
political subdivision or a local authority thereof to an individual in respect
of services rendered to that State or subdivision or local authority shall be
taxable only in that State.
b) However, such remuneration shall be taxable only in the other Contracting
State if the services are rendered in that State and the individual is a
resident of that State who:
(i) is a national of that State; or
(ii) did not become a resident of that state solely for the purpose of rendering
the services.
2.
a) Any pension paid by, or out of funds created by, a Contracting State or a
political subdivision or a local authority thereof to any individual in respect
of services rendered to that State or subdivision or authority shall be taxable
only in that State.
b) However, such pension shall be taxable only in the other Contracting State if
the individual is a resident of and a national of that State.
3. The provisions of Articles 15, 16 and 18 shall apply to remuneration and
pensions in respect of services rendered in connection with a business carried
on by a Contracting State or a political subdivision or a local authority
thereof.
Article 20
Students
1. Payments which a student, or an apprentice who is or was immediately before
visiting a Contracting State a resident of the other Contracting State and who
is present in the first-mentioned State solely for the purpose of his education
or training receives for the purpose of his maintenance, education or training
shall not be taxed in that State, provided that such payments arise from sources
outside that State.
2. Income derived by a university student or a post graduate apprentice in
respect of activities exercised in a Contracting State in which he is present
solely for the purpose of his education or training, shall not be taxable in
that State, unless it exceeds the amount reasonably necessary for maintenance,
education or training of a student or apprentice.
Article 21
Teachers
1. An individual who visits one of the Contracting States for a period not
exceeding two years for the purpose of teaching or engaging in research at a
university, college or other recognized educational institution in that
Contracting State, and who was immediately before that visit a resident of the
other Contracting State, shall be exempted from tax by the first-mentioned
Contracting State on any remuneration for such teaching or research for a period
not exceeding two years from the date he first visits that State for such
purpose.
2. This Article shall only apply to income from research if such research is
undertaken by the individual in the public interest and not primarily for the
benefit of some other private person or persons.
Article 22
Other income
1. Items of income of a resident of a Contracting State, wherever arising, not
dealt with in the foregoing Articles of this Convention shall be taxable only in
that State.
2. The provisions of paragraph 1 shall not apply to income, other than income
from immovable property as defined in paragraph 2 of Article, if the recipient
of such income, being a resident of a Contracting State, carries on business in
the other Contracting State through a permanent establishment situated therein,
or performs in that other State independent personal services from a fixed base
situated therein, and the right or property in respect of which the income is
paid is effectively connected with such permanent establishment or fixed base.
In such case, the provisions of Article 7 or Article 14, as the case may be,
shall apply.
Article 23
Capital
1. Capital represented by immovable property, referred to in Article 6, owned by
a resident of a Contracting State, and situated in the other Contracting State
may be taxed in that other State.
2. Capital represented by movable property forming part of the business property
of a permanent establishment which an enterprise of a Contracting State has in
the other Contracting State or by movable property pertaining to a fixed base
available to a resident of a Contracting State in the other Contracting State
for the purpose of performing independent personal services, may be taxed in
that other State.
3. Capital represented by ships, boats, road vehicles or aircraft operated in
international traffic, and by movable property pertaining to the operation of
such ships, boats, road vehicles, or aircraft shall be taxable only in the
Contracting State in which the place of effective management of the enterprise
is situated.
4. All other elements of capital of a resident of a Contracting State shall be
taxable only in that State.
Article 24
Elimination of double taxation
1. Where a resident of a Contracting State derives income or owns capital,
which, in accordance with the provisions of this Convention, may be taxed in the
other Contracting State, the first mentioned State shall, subject to the
provisions of paragraphs 2 and 3, exempt such income or capital from tax.
2. Where a resident of a Contracting State derives items of income which, in
accordance with the provisions of Articles 10, 11 and 12, my be taxed in the
other Contracting State, the first-mentioned State shall allow as a deduction
from the tax on the income of that resident an amount equal to the tax paid in
that other State. Such deduction shall not, however, exceed that part of the
tax, as computed before the deduction is given, which is attributable to such
items of income derived from that other State.
3. Where in accordance with any provisions of this Convention income derived or
capital owned by a resident of a Contracting State is exempted form tax in that
State, such State may nevertheless, in calculating the amount of tax on the
remaining income or capital of such resident, take into account the exempted
income or capital.
Article 25
Non discrimination
1. Nationals of a Contracting State shall not be subjected in the other
Contracting State to any taxation or any requirement connected therewith, which
is other or more burdensome than the taxation and connected requirements to
which nationals of that other State in the same circumstances are or may be
subjected.
2. The taxation on a permanent establishment which an enterprise of a
Contracting State has in the other Contracting State shall not be less
favourably levied in that other State than the taxation levied on enterprises of
that other State carrying on the same activities. This provision shall not be
construed as obliging a Contracting State to grant to residents of the other
Contracting State any personal allowances, reliefs and reductions for taxation
purposes on account of civil status or family responsibilities which it grants
to its own residents.
3. Except where the provisions of Article 9, paragraph 7 of Article 11, or
paragraph 6 of Article 12, apply, interest, royalties and other disbursements
paid by an enterprise of a Contracting State to a resident of the other
Contracting State shall, for the purpose of determining the taxable profits of
such enterprise, be deductible under the same conditions as if they had been
paid to a resident of the first-mentioned State. Similarly, any debts of an
enterprise of a Contracting State to a resident of the other Contracting State
shall, for the purpose of determining the taxable capital of such enterprise, be
deductible under the same conditions as if they had been contracted to a
resident of.
4. Enterprise of a Contracting State, the capital of which is wholly or partly
owned or controlled, directly or indirectly by one or more residents of the
other Contracting State, shall not be subjected in the first-mentioned State to
any taxation or any requirement connected therewith which is more burdensome
than the taxation and connected requirements to which other similar enterprises
of the first-mentioned State are or may be subjected.
5. The provisions of this Article shall, notwithstanding the provisions of
Article 2, apply to taxes of every kind and description.
Article 26
Mutual agreement procedure
1. Where a person considers that the actions of one or both of the Contracting
States result or will result for him in taxation not in accordance with the
provisions of this Convention, he may, irrespective of the remedies provided by
the domestic law of those States, present his case to the competent authority of
the Contracting State of which he is a resident or, if his case comes under
paragraph 1 of Article 25, to that of Contracting State of which he is a
national. The case must be presented within there years from the first
notification of the action resulting in taxation not in accordance with the
provisions of the Convention.
2. The competent authority shall endeavour, if the objection appears to it to be
justified and if it is not itself able to arrive at a satisfactory solution, to
resolve the case by mutual agreement with the competent authority of the other
Contracting State, with a view to the avoidance of taxation which is not in
accordance with the Convention. Any Agreement reached shall be implemented
notwithstanding any time limits in the domestic law the Contracting States.
3. The competent authorities of the Contracting States shall endeavour to
resolve by mutual agreement any difficulties or doubts arising as to the
interpretation or application of the Convention. They may also consult together
for the elimination of double taxation in cases not provided for in the
Convention.
4. The competent authorities of the Contracting States may communicate with each
other directly for the purpose of reaching an agreement in the sense of the
preceding paragraphs. When it seems advisable in order to reach an agreement to
have an oral exchange of opinions, such exchange may take place through a
Commission consisting of representatives of the competent authorities of the
Contracting States.
Article 27
Exchange of information
1. The competent authorities of the Contracting States shall exchange such
information as is necessary for carrying out the provisions of this Convention
or of the domestic laws of the Contracting States concerning taxes covered by
the Convention insofar as the taxation thereunder is not contrary to the
Convention. The exchange of information is not restricted by Article 1. Any
information received by a Contracting State shall be treated as secret in the
same manner as information obtained under the domestic laws of that State and
shall be disclosed only to persons or authorities (including courts and
administrative bodies) involved in the assessment or collection of, the
enforcement or prosecution in respect of, or the determination of appeals in
relation to, the taxes covered by the Convention. Such persons or authorities
shall use the information only for such purposes. They may disclose the
information in public court proceedings or in judicial decisions. The
information received will be treated as secret on request of the Contracting
State giving the information.
2. In no case shall the provisions of paragraph 1 be construed so as to impose
on a Contracting States the obligation:
a) to carry out administrative measures at variance with the laws and
administrative practice of that or of the other Contracting State;
b) to supply information which is not obtainable under the laws or in the normal
course of the administration of that or of the other Contracting State;
c) to supply information which would disclose any trade, business, industrial,
commercial or professional secret or trade process, or information, the
disclosure of which would be contrary to public policy (ordre public).
Article 28
Members of diplomatic or consular missions
Nothing in the Convention shall affect the fiscal privileges of members of
diplomatic or consular missions under the general rules in international law or
under the provisions of special agreements.
Article 29
Entry into force
1. The Contracting States shall notify each other that the internal legal
requirements for entry into force of this Convention have been complied with.
2. This Convention shall enter into force sixty days after the date of the later
of the notifications referred to in paragraph 1 and its provisions shall apply:
a) in respect of taxes withheld at source, to amounts of income derived on or
after 1 January in the calendar year next following that year in which the
Convention enters into force;
b) in respect of other taxes on income, and taxes on capital, to such taxes
chargeable for any taxable year beginning on or after 1 January in the calendar
year next following the year in which the Convention enters into force.
3. The Convention between the Kingdom of Hungary and the Republic of Poland for
the avoidance of double taxation with respect to direct taxes, signed at Warsaw,
on 12th May, 1928, shall terminate upon the entry into force of this Convention.
Article 30
Termination
This Convention shall remain in force until terminated by one of the Contracting
States. Either Contracting State may terminate the Convention, through
diplomatic channels, by giving notice of termination at least six months before
the end of any calendar year following after the period of five years from the
date on which the Convention enters into force. In such event, the Convention
shall cease to have effect:
a) in respect of taxes withheld at source, to amounts of income derived on or
after 1 January in the calendar year next following the year in which the notice
is given;
b) in respect of other taxes on income, and taxes on capital, to such taxes
chargeable for any taxable year beginning on or after 1 January in the calendar
year next following the year in which the notice is given.
In witness whereof the undersigned, duly authorized hereto, have signed this
Convention.
Done at Budapest, on the 23rd day of September, 1992 in duplicate, in the
English language.
For the Government of the Republic of the Poland
For the Government of The Republic of Hungary

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 25 lipca 1995 r.
w sprawie wejścia w życie Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Republiką
Węgierską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od
dochodu i majątku, sporządzonej w Budapeszcie dnia 23 września 1992 r.
(Dz. U. Nr 125, poz. 603)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 29 ustęp 1 Konwencji
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej
w Budapeszcie dnia 23 września 1992 r., dokonane zostały przewidziane w tym
artykule notyfikacje i w związku z powyższym konwencja wchodzi w życie dnia 10
września 1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 25 października 1995 r.
w sprawie specjalistycznego nadzoru budowlanego w dziedzinie obronności państwa
oraz organów właściwych do orzekania w sprawach odpowiedzialności zawodowej w
budownictwie objętym tym nadzorem
(Dz. U. Nr 127, poz. 609)
Na podstawie art. 85 ust. 6 i art. 102 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo
budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414) zarządza się, co następuje:
ż 1. Organami specjalistycznego nadzoru budowlanego w dziedzinie obronności
państwa w sprawach określonych ustawą - Prawo budowlane, zwanej dalej "ustawą",
są:
1) szef wojskowej inspekcji architektoniczno-budowlanej okręgu wojskowego oraz
Garnizonu Stołecznego, jako organ pierwszej instancji,
2) Szef Wojskowej Inspekcji Architektoniczno-Budowlanej Ministerstwa Obrony
Narodowej - Naczelny Architekt Wojska Polskiego, jako organ drugiej instancji.
ż 2. 1. Właściwość miejscowa wojskowej inspekcji architektoniczno-budowlanej
okręgu wojskowego obejmuje obszar okręgu wojskowego, określonego w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 czerwca 1992 r. w sprawie utworzenia
okręgów wojskowych oraz określenia ich siedzib i terytorialnego zasięgu
działania (Dz. U. Nr 48, poz. 217).
2. Właściwość miejscowa Wojskowej Inspekcji Architektoniczno-Budowlanej
Garnizonu Stołecznego obejmuje obszar administrowany przez Dowództwo Garnizonu
m. st. Warszawy.
ż 3. Do zakresu działania organów wymienionych w ż 1 należą obowiązki określone
w ustawie, a także:
1) uczestnictwo w działalności właściwych terytorialnie organów wojskowych w
uzgadnianiu projektów miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego,
dotyczących terenów będących pod zarządem Ministerstwa Obrony Narodowej,
2) udział w komisjach odbiorów robót budowlanych wybranych obiektów usytuowanych
na terenach zamkniętych, zarządzanych przez Ministerstwo Obrony Narodowej,
3) prowadzenie ewidencji oraz dokonywanie ocen utrzymania pod względem
konserwatorskim obiektów zabytkowych, usytuowanych na terenach będących w
zarządzie Ministerstwa Obrony Narodowej,
4) udział w pracach komisji określających potrzebę ustanowienia lub zmiany
granic stref ochronnych dla istniejących obiektów wojskowych.
ż 4. 1. Organem właściwym do orzekania w sprawach odpowiedzialności zawodowej w
budownictwie objętym specjalistycznym nadzorem budowlanym w dziedzinie
obronności państwa jest Szef Wojskowej Inspekcji Architektoniczno-Budowlanej
Ministerstwa Obrony Narodowej - Naczelny Architekt Wojska Polskiego, jako organ
pierwszej instancji.
2. Minister Obrony Narodowej jest organem drugiej instancji w sprawach
określonych w ust. 1.
ż 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
z dnia 31 października 1995 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Katolickiemu Stowarzyszeniu Kolejarzy
Polskich z siedzibą w Lublinie.
(Dz. U. Nr 127, poz. 613)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 3) oraz w związku z art. 7 ust. 4a ustawy z dnia 12 listopada 1985
r. o zmianach w organizacji oraz w zakresie działania niektórych naczelnych i
centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r.
Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i
434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Katolickie Stowarzyszenie Kolejarzy
Polskich" z siedzibą w Lublinie, erygowanej przez Konferencję Episkopatu Polski.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów: wz. G. Rydlewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 20 października 1995 r.
w sprawie organizowania zajęć rehabilitacyjnych w szpitalach psychiatrycznych i
nagradzania uczestników tych zajęć.
(Dz. U. Nr 127, poz. 614)
Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia
psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Szpital psychiatryczny organizuje zajęcia rehabilitacyjne w
szczególności:
1) w oddziałach całodobowych lub dziennych,
2) na wyznaczonych stanowiskach pracy,
3) w wyodrębnionych ośrodkach rehabilitacji.
2. W szpitalach psychiatrycznych liczących powyżej 150 łóżek zajęcia
rehabilitacyjne organizowane są również w wyodrębnionych oddziałach
rehabilitacji.
ż 2. 1. Dla organizacji zadań określonych w ż 1 kierownik szpitala
psychiatrycznego tworzy zespół rehabilitacyjny. W skład zespołu wchodzą: lekarz
psychiatra, psycholog, terapeuta zajęciowy, pracownik socjalny oraz
przedstawiciel administracji szpitala.
2. Do zadań zespołu rehabilitacyjnego należy:
1) planowanie, koordynacja i okresowa ocena skuteczności zajęć
rehabilitacyjnych,
2) ustalanie miejsc zajęć rehabilitacyjnych dla pacjentów.
ż 3. Zajęcia rehabilitacyjne odbywają się zgodnie z indywidualnym programem
przygotowanym przez terapeutów zajęciowych we współdziałaniu z pacjentem.
ż 4. 1. W oddziale całodobowym i dziennym tworzy się pracownie terapii
zajęciowej.
2. Zajęcia rehabilitacyjne w pracowni powinny być prowadzone 5 razy w tygodniu,
co najmniej przez 4 godziny dziennie.
3. Zajęcia rehabilitacyjne obejmują: ćwiczenia samoobsługi i rozwijanie
umiejętności społecznych, działania edukacyjne, różnorodne formy terapii poprzez
pracę oraz inne formy terapii dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta.
ż 5. 1. Ośrodek rehabilitacji lub oddział rehabilitacji zapewniają warunki
konieczne do pełnej realizacji programów rehabilitacji. Zajęcia rehabilitacyjne
dla pacjentów powinny być prowadzone 5 razy w tygodniu po 2 do 5 godzin
dziennie.
2. Terapeuta zajęciowy w ośrodku lub w oddziale powinien prowadzić zajęcia
rehabilitacyjne z nie więcej niż 10 uczestnikami tych zajęć.
ż 6. 1. Uczestniczący aktywnie w zajęciach rehabilitacyjnych otrzymują nagrody
pieniężne.
2. Wysokość nagrody wynosi od 5% do 30% najniższego wynagrodzenia, określonego
przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie Kodeksu pracy.
3. Nagrodę przyznaje i określa jej wysokość kierownik szpitala psychiatrycznego.
ż 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 29 września 1995 r.
o ratyfikacji Porozumienia między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Organizacją
Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury w sprawie utworzenia i
funkcjonowania Międzynarodowego Instytutu Biologii Molekularnej i Komórkowej w
Warszawie
(Dz. U. Nr 128, poz. 618)
Art. 1. Upoważnia się Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do ratyfikowania
Porozumienia między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Organizacją Narodów
Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury w sprawie utworzenia i
funkcjonowania Międzynarodowego Instytutu Biologii Molekularnej i Komórkowej w
Warszawie, podpisanego w Paryżu dnia 26 maja 1995 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą polską a Republiką Białoruś o pomocy prawnej i stosunkach
prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych, pracowniczych i karnych,
sporządzona w Mińsku dnia 26 października 1994 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 128, poz. 619)
W imieniu Rzeczypospolitej polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 26 października 1994 r. została sporządzona w Mińsku Umowa między
Rzecząpospolitą polską a Republiką Białoruś o pomocy prawnej i stosunkach
prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych, pracowniczych i karnych w
następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą polską a Republiką Białoruś o pomocy prawnej i stosunkach
prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych, pracowniczych i karnych
Rzeczpospolita polska i Republika Białoruś, zwane dalej Umawiającymi się
Stronami,
kierując się pragnieniem dalszego rozwoju przyjacielskich stosunków między
obydwoma państwami oraz dążąc do pogłębienia i udoskonalenia wzajemnej
współpracy między obydwoma państwami w dziedzinie stosunków prawnych,
postanowiły zawrzeć niniejszą umowę i uzgodniły, co następuje:
CZĘŚĆ PIERWSZA
POSTANOWIENIA OGÓLNE
Artykuł 1
Ochrona prawna
1. Obywatele jednej Umawiającej się Strony korzystają na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony z takiej samej ochrony prawnej w sprawach majątkowych i
niemajątkowych, jaka przysługuje obywatelom tej Umawiającej się Strony.
2. Obywatele jednej Umawiającej się Strony mają prawo swobodnego zwracania się
do organów drugiej Umawiającej się Strony, właściwych w sprawach cywilnych,
rodzinnych, pracowniczych i karnych, występowania przed nimi, wytaczania
powództw, składania wniosków, jak również dokonywania innych czynności
procesowych na tych samych warunkach, co obywatele tej Umawiającej się Strony.
3. Postanowienia niniejszej umowy dotyczące obywateli Umawiających się Stron
stosuje się odpowiednio do osób prawnych utworzonych zgodnie z prawem tej
Umawiającej się Strony, na której terytorium mają swoją siedzibę.
Artykuł 2
Udzielanie pomocy prawnej
Sądy i prokuratury oraz inne organy Umawiających się Stron właściwe w sprawach
cywilnych, rodzinnych, pracowniczych i karnych udzielają sobie w tych sprawach
wzajemnie pomocy prawnej.
Artykuł 3
Tryb porozumiewania się
1. W sprawach objętych niniejszą umową sądy, prokuratury i organy notariatu
Umawiających się Stron porozumiewają się za pośrednictwem organów centralnych,
chyba że niniejsza umowa stanowi inaczej.
2. Inne organy Umawiających się Stron, właściwe w sprawach cywilnych,
rodzinnych, pracowniczych i karnych, porozumiewają się za pośrednictwem sądów i
prokuratur, chyba że niniejsza umowa stanowi inaczej,
3. Organy centralne mogą uzgodnić, że w sprawach należących do ich właściwości
sądy i prokuratury Umawiających się Stron porozumiewają się bezpośrednio.
4. W rozumieniu niniejszej umowy organami centralnymi są: ze strony
Rzeczypospolitej polskiej - Ministerstwo Sprawiedliwości, a ze strony Republiki
Białoruś - Ministerstwo Sprawiedliwości, Prokuratura Republiki, Sąd Najwyższy i
Naczelny Sąd Gospodarczy.
Artykuł 4
Język we wzajemnym obrocie
1. W sprawach objętych niniejszą umową wnioski sporządza się w języku urzędowym
wzywającej Umawiającej się Strony, dołączając tłumaczenie na język urzędowy
wezwanej Umawiającej się Strony, język rosyjski lub angielski.
2. Tłumaczenie wniosku, a także, jeżeli zgodnie z postanowieniami niniejszej
umowy jest to wymagane, tłumaczenie dołączanych pism i dokumentów powinno być
sporządzone i uwierzytelnione przez tłumacza przysięgłego lub urzędowego.
Artykuł 5
Zakres pomocy prawnej
Umawiające się Strony udzielają sobie wzajemnie pomocy prawnej przez dokonywanie
czynności procesowych, sporządzanie, przesyłanie i doręczanie dokumentów,
przesyłanie akt w sprawach cywilnych, karnych i innych, udzielanie informacji o
praktyce sądowej i o obowiązującym ustawodawstwie, a także udzielają sobie
wzajemnie pomocy prawnej w innych wypadkach przewidzianych niniejszą umową.
Artykuł 6
Treść i forma wniosku o udzielenie pomocy prawnej
1. Wniosek o udzielenie pomocy prawnej powinien zawierać:
1) oznaczenie organu wzywającego,
2) oznaczenie organu wezwanego,
3) oznaczenie sprawy, w której występuje się o udzielenie pomocy prawnej,
4) imiona i nazwiska stron, podejrzanych, oskarżonych lub skazanych, ich miejsce
stałego lub czasowego pobytu, obywatelstwo, zawód, a w sprawach karnych, w miarę
możliwości, również miejsce i datę urodzenia, imiona ich rodziców, a co do osób
prawnych - ich nazwę i siedzibę,
5) imiona, nazwiska i adresy przedstawicieli osób wymienionych w punkcie 4,
6) treść wniosku i informacje niezbędne do jego wykonania, a zwłaszcza imiona,
nazwiska i adresy świadków, jeśli są one znane,
7) w sprawach karnych - dodatkowo opis i kwalifikację prawną popełnionego czynu
przestępnego.
2. Wniosek o udzielenie pomocy prawnej powinien być opatrzony podpisem osoby
upoważnionej i pieczęcią urzędową organu wzywającego.
3. Przy zwracaniu się o udzielenie pomocy prawnej Umawiające się Strony
korzystają z wzajemnie uzgodnionych formularzy, sporządzonych w językach obu
Umawiających się Stron.
Artykuł 7
Tryb wykonywania wniosku o udzielenie pomocy prawnej
1. Przy wykonywaniu wniosku o udzielenie pomocy prawnej organ wezwany stosuje
przepisy prawne swego państwa. Może on jednak zastosować na wniosek organu
wzywającego przepisy procesowe wzywającej Umawiającej się Strony, jeżeli nie są
one sprzeczne z prawem wezwanej Umawiającej się Strony.
2. Jeżeli organ wezwany nie jest właściwy do wykonania wniosku, to przekazuje on
wniosek organowi właściwemu, zawiadamiając o tym organ wzywający.
3. Jeżeli dokładny adres osoby, której dotyczy wniosek, jest nieznany, to organ
wezwany podejmie odpowiednie czynności zmierzające do jego ustalenia.
4. Na wniosek organu wzywającego organ wezwany zawiadamia we właściwym czasie
organ wzywający i strony o terminie i miejscu wykonania wniosku.
5. Po wykonaniu wniosku organ wezwany przesyła materiały organowi wzywającemu; w
wypadku gdy wniosek nie może być wykonany, organ wezwany zwraca wniosek organowi
wzywającemu, zawiadamiając o przyczynie niewykonania wniosku.
Artykuł 8
Tryb doręczania pism
Organ wezwany doręcza pisma zgodnie z przepisami prawnymi obowiązującymi w jego
państwie, jeżeli doręczane pisma zostały sporządzone w języku urzędowym wezwanej
Umawiającej się Strony lub jeżeli dołączono uwierzytelnione tłumaczenie na język
tej Umawiającej się Strony. W innym wypadku doręcza się pisma adresatowi, jeżeli
on dobrowolnie je przyjmie.
Artykuł 9
Dowód doręczenia
Dowodem doręczenia dokumentu jest potwierdzenie doręczenia, opatrzone podpisami
odbiorcy i osoby doręczającej oraz informacją o sposobie, miejscu i dacie
doręczenia, albo zaświadczenie organu doręczającego stwierdzające fakt, sposób i
datę doręczenia. Takie potwierdzenie lub zaświadczenie powinno być opatrzone
pieczęcią urzędową organu wezwanego. Jeżeli dokument dołączono w dwóch
egzemplarzach, potwierdzenie odbioru można umieścić na jednym z nich.
Artykuł 10
Doręczanie dokumentów i przesłuchiwanie obywateli przez przedstawicielstwa
dyplomatyczne lub urzędy konsularne
Umawiające się Strony są uprawnione do doręczania pism własnym obywatelom i
przesłuchiwania ich za pośrednictwem swych przedstawicielstw dyplomatycznych lub
urzędów konsularnych. Stosowanie środków przymusu jest niedopuszczalne.
Artykuł 11
Uznawanie dokumentów
1. Dokumenty, które we właściwej formie sporządził lub uwierzytelnił właściwy
organ jednej z Umawiających się Stron, opatrzone pieczęcią urzędową i podpisem
osoby uprawnionej, posiadają moc dowodową na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony bez potrzeby legalizacji. Dotyczy to także odpisów i tłumaczeń
dokumentów, które uwierzytelnił właściwy organ.
2. Dokumenty, które na terytorium jednej z Umawiających się Stron traktowane są
jako dokumenty urzędowe, uważane są za takie również na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony.
Artykuł 12
Ochrona świadków, biegłych i pokrzywdzonych
1. Jeżeli w toku postępowania przygotowawczego lub sądowego na terytorium jednej
Umawiającej się Strony zajdzie potrzeba osobistego wstawiennictwa świadka lub
biegłego przebywającego na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, należy
zwrócić się do właściwego organu tej Umawiającej się Strony z wnioskiem o
doręczenie wezwania.
2. Wezwanie nie może zawierać zagrożenia zastosowania środków przymusu na
wypadek niestawiennictwa.
3. Świadek lub biegły, który stawił się na wezwanie przed organem wzywającej
Umawiającej się Strony, nie może być na terytorium tej Umawiającej się Strony,
bez względu na posiadane obywatelstwo, pociągnięty do odpowiedzialności za
przestępstwo lub wykroczenie, aresztowany, pozbawiony wolności ani nie może
odbywać kary - za czyn popełniony przed przekroczeniem granicy państwowej
wzywającej Umawiającej się Strony.
4. Świadek lub biegły traci ochronę, o której mowa w ustępie 3, jeżeli nie
opuści terytorium wzywającej Umawiającej się Strony w terminie siedmiu dni od
dnia zawiadomienia go przez organ wzywający, że jego obecność nie jest już
potrzebna. Do tego terminu nie wlicza się czasu, w którym świadek lub biegły nie
mógł opuścić terytorium wzywającej Umawiającej się Strony bez własnej winy.
5. Świadek lub biegły ma prawo do zwrotu kosztów podróży, pobytu i utraconego
zarobku, a biegły - ponadto prawo do wynagrodzenia za czynności biegłego. W
wezwaniu zamieszcza się informację o rodzaju i wysokości kosztów, jakie należą
się świadkowi lub biegłym. Na wniosek świadka lub biegłego wzywająca Umawiająca
się Strona udzieli zaliczki na pokrycie kosztów.
6. Postanowienia ustępów 1-5 stosuje się do pokrzywdzonego, który ma złożyć
zeznania, oraz do przedstawiciela osoby nie mającej pełnej zdolności do
czynności prawnych, jeżeli jego obecność jest niezbędna.
Przesyłanie odpisów aktów stanu cywilnego i innych dokumentów
Artykuł 13
1. Właściwe organy Umawiających się Stron przesyłają sobie wzajemnie, na wniosek
odpisy aktów stanu cywilnego.
2. Obywatele jednej Umawiającej się Strony mogą zwracać się z wnioskami o
nadesłanie odpisów akt stanu cywilnego bezpośrednio do właściwego urzędu stanu
cywilnego drugiej Umawiającej się Strony. Dokumenty te wnioskodawca otrzymuje za
pośrednictwem przedstawiciela dyplomatycznego lub urzędu konsularnego tej
Umawiającej się Strony, której organ wydał te dokumenty, za pobraniem należnej
opłaty.
Artykuł 14
Podania obywateli jednej Umawiającej się Strony o wydanie i nadesłanie
dokumentów dotyczących wykształcenia, stażu pracy i innych dokumentów
dotyczących niemajątkowych lub majątkowych praw i interesów tych obywateli mogą
być przesyłane bezpośrednio do właściwych organów drugiej Umawiającej się
Strony. Dokumenty przesyła się obywatelowi za pośrednictwem przedstawicielstwa
dyplomatycznego lub urzędu konsularnego tej Umawiającej się Strony, której organ
wydał te dokumenty, za pobraniem należnej opłaty.
Artykuł 15
Informacje o prawie
1. Organy centralne Umawiających się Stron przekazują sobie wzajemnie ważniejsze
akty ustawodawcze z zakresu prawa cywilnego, rodzinnego, pracy i karnego.
2. Organy centralne Umawiających się Stron udzielają sobie wzajemnie, na
wniosek, informacji o obowiązujących wcześniej lub obecnie przepisach prawnych,
jak również o praktyce sądowej, notarialnej i prokuratorskiej.
Artykuł 16
Przekazywanie przedmiotów i wartości dewizowych
Jeżeli w wykonaniu niniejszej umowy następuje przekazanie przedmiotów lub
wartości dewizowych z terytorium jednej Umawiającej się Strony na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony albo przedstawicielstwu dyplomatycznemu lub
urzędowi konsularnemu drugiej Umawiającej się Strony, odbywa się to z
zachowaniem odpowiednich przepisów prawa tej Umawiającej się Strony, której
organ dokonuje przekazania.
Artykuł 17
Ustalanie adresów i innych danych
1. Sądy i prokuratury Umawiających się Stron udzielają sobie, na wniosek, pomocy
przy ustalaniu adresów osób przebywających na ich terytorium.
2. Jeżeli przed sądem jednej z Umawiających się Stron toczy się postępowanie w
sprawie z zakresu prawa cywilnego, rodzinnego lub pracy przeciwko osobie
zamieszkałej na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, to sąd tej
Umawiającej się Strony udzieli, na wniosek, pomocy przy ustalaniu miejsca pracy
i wysokości dochodów tej osoby.
Artykuł 18
Koszty pomocy prawnej
1. Każda z Umawiających się Stron ponosi koszty powstałe na swym terytorium w
związku z udzieleniem pomocy prawnej.
2. Organ wezwany jednej Umawiającej się Strony zawiadamia organ wzywający
drugiej Umawiającej się Strony o wysokości powstałych kosztów. Jeżeli organ
wzywający pobierze należną kwotę od osoby zobowiązanej do jej zapłacenia, kwota
ta przypada tej Umawiającej się Stronie, która ją brała.
Artykuł 19
Odmowa udzielenia pomocy prawnej
Pomocy prawnej nie udziela się, jeżeli jej udzielenie może zagrozić suwerenności
lub bezpieczeństwu państwa albo pozostawałoby w sprzeczności z podstawowymi
zasadami prawa wezwanej Umawiającej się Strony.
CZĘŚĆ DRUGA
STOSUNKI PRAWNE W SPRAWACH CYWILNYCH, RODZINNYCH I PRACOWNICZYCH
Artykuł 20
Postanowienia ogólne
Jeżeli zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy do wszczęcia postępowania
właściwe są organy obu Umawiających się Stron, a wniosek o wszczęcie
postępowania wniesiony został do organu jednej z nich, to wyłączona jest
właściwość w tej sprawie organu drugiej Umawiającej się Strony.
Rozdział 1
Stosunki prawne w sprawach z zakresu prawa osobowego
Artykuł 21
Zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych
1. Zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych osoby fizycznej ocenia się
według prawa tej Umawiającej się Strony, której osoba ta jest obywatelem.
2. Zdolność prawną osoby prawnej ocenia się według prawa tej Umawiającej się
Strony, zgodnie z którym osoba ta została utworzona.
Ubezwłasnowolnienie
Artykuł 22
Z wyjątkiem wypadków, o których mowa w artykule 23, do ubezwłasnowolnienia
właściwe są prawo i sądy tej Umawiającej się Strony, której obywatelem jest
osoba mająca być ubezwłasnowolniona.
Artykuł 23
1. Jeżeli sąd jednej Umawiającej się Strony stwierdzi, że zachodzą przesłanki do
ubezwłasnowolnienia obywatela drugiej Umawiającej się Strony mającego miejsce
zamieszkania lub pobytu na terytorium jednej Umawiającej się Strony, to
zawiadomi o tym właściwy sąd drugiej Umawiającej się Strony.
2. W wypadkach nie cierpiących zwłoki sąd tej Umawiającej się Strony, na której
terytorium osoba ma miejsce zamieszkania lub pobytu, może wydać według swego
prawa zarządzenia potrzebne do ochrony tej osoby lub jej majątku i niezwłocznie
zawiadomi o tym właściwy sąd tej Umawiającej się Strony, której obywatelem jest
ta osoba. Zarządzenia te pozostają w mocy do czasu podjęcia innych zarządzeń
przez sąd tej Umawiającej się Strony, której obywatelem jest ta osoba.
3. Jeżeli sąd drugiej Umawiającej się Strony zawiadomiony zgodnie z ustępem 1
oznajmi, że pozostawia dalsze czynności sądowi miejsca zamieszkania lub pobytu
tej osoby albo nie wypowie się w terminie trzech miesięcy, sąd miejsca
zamieszkania lub pobytu tej osoby może przeprowadzić postępowanie o
ubezwłasnowolnienie według prawa swego państwa, jeśli taką samą przyczynę
ubezwłasnowolnienia przewiduje również prawo tej Umawiającej się Strony, której
dana osoba jest obywatelem. Orzeczenie o ubezwłasnowolnieniu przesyła się
właściwemu sądowi drugiej Umawiającej się Strony.
Artykuł 24
Postanowienia artykułów 22 i 23 stosuje się odpowiednio do uchylenia orzeczenia
o ubezwłasnowolnieniu.
Artykuł 25
Uznanie za zaginionego lub zmarłego i stwierdzenie zgonu
1. Do uznania osoby za zaginioną lub zmarłą i do stwierdzenia zgonu właściwe
jest prawo tej Umawiającej się Strony, której obywatelem była ta osoba w czasie,
gdy według ostatnich wiadomości pozostawała przy życiu.
2. Do uznania za zaginioną lub zmarłą i do stwierdzenia zgonu właściwy jest sąd
tej Umawiającej się Strony, której obywatelem była ta osoba w czasie, gdy według
ostatnich wiadomości pozostawała przy życiu.
3. Sąd jednej Umawiającej się Strony może uznać obywatela drugiej Umawiającej
się Strony za zaginionego lub zmarłego i stwierdzić jego zgon:
1) na wniosek osoby zamierzającej zrealizować swoje uprawnienia wynikające z
dziedziczenia lub stosunków majątkowych między małżonkami co do majątku
nieruchomego osoby zaginionej lub zmarłej, znajdującego się na terytorium tej
Umawiającej się Strony, której sąd ma wydać orzeczenie;
2) na wniosek małżonka osoby zaginionej lub zmarłej zamieszkującego w czasie
złożenia wniosku na terytorium tej Umawiającej się Strony, której sąd ma wydać
orzeczenie.
4. Orzeczenie wydane na podstawie ustępu 3 wywiera skutki prawne wyłącznie na
terytorium tej Umawiającej się Strony, której sąd wydał orzeczenie.
Rozdział 2
Stosunki prawne w sprawach z zakresu prawa rodzinnego
Artykuł 26
Zawarcie małżeństwa
1. Przesłanki zawarcia małżeństwa ocenia się dla każdej z osób zawierających
małżeństwo według prawa tej Umawiającej się Strony, której osoba ta jest
obywatelem.
2. Forma zawarcia małżeństwa podlega prawu tej Umawiającej się Strony, na której
terytorium małżeństwo jest zawierane.
3. Forma zawarcia małżeństwa przed uprawnionym do tego przedstawicielem
dyplomatycznym lub urzędnikiem konsularnym podlega prawu Umawiającej się Strony
wysyłającej przedstawiciela dyplomatycznego lub urzędnika konsularnego.
Artykuł 27
Stosunki osobiste i majątkowe między małżonkami
1. Stosunki osobiste i majątkowe między małżonkami podlegają prawu tej
Umawiającej się Strony, której obywatelami są małżonkowie.
2. Jeżeli jeden z małżonków jest obywatelem jednej Umawiającej się Strony, drugi
zaś obywatelem drugiej Umawiającej się Strony, w sprawach dotyczących stosunków
osobistych i majątkowych między nimi właściwe jest prawo tej Umawiającej się
Strony, na której terytorium mają oni miejsce zamieszkania; jeżeli jeden z
małżonków ma miejsce zamieszkania na terytorium jednej Umawiającej się Strony, a
drugi - na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, właściwe jest prawo tej
Umawiającej się Strony, przed której sądem toczy się postępowanie.
3. W sprawach dotyczących stosunków osobistych i majątkowych między małżonkami w
wypadku przewidzianym w ustępie 1 właściwy jest sąd tej Umawiającej się Strony,
której obywatelami są małżonkowie. Jeżeli małżonkowie mają miejsce zamieszkania
na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, właściwy jest również sąd tej
Umawiającej się Strony.
4. W sprawach dotyczących stosunków osobistych i majątkowych między małżonkami w
wypadku przewidzianym w ustępie 2 właściwy jest sąd tej Umawiającej się Strony,
na której terytorium małżonkowie mają miejsce zamieszkania; jeżeli jeden z
małżonków ma miejsce zamieszkania na terytorium jednej Umawiającej się Strony, a
drugi - na terytorium drugiej Umawiającej się Strony - właściwe są sądy obu
Umawiających się Stron.
Artykuł 28
Rozwód
1. Rozwód podlega prawu tej Umawiającej się Strony, której obywatelami są
małżonkowie w chwili wszczęcia postępowania. Jeżeli mają oni miejsce
zamieszkania na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, stosuje się prawo tej
Umawiającej się Strony.
2. Jeżeli w chwili wszczęcia postępowania jeden z małżonków jest obywatelem
jednej Umawiającej się Strony, drugi zaś - obywatelem drugiej Umawiającej się
Strony, rozwód podlega prawu tej Umawiającej się Strony, na której terytorium
mają oni miejsce zamieszkania. Jeżeli jeden z małżonków ma miejsce zamieszkania
na terytorium jednej Umawiającej się Strony, a drugi - na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony, właściwe jest prawo tej Umawiającej się Strony, przed
której organem toczy się postępowanie.
3. W sprawach o rozwód w wypadku przewidzianym w ustępie 1 właściwy jest organ
tej Umawiającej się Strony, której obywatelami są małżonkowie w chwili wszczęcia
postępowania. Jeżeli małżonkowie mają miejsce zamieszkania na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony, właściwy również jest organ tej Umawiającej się Strony.
4. W sprawach o rozwód w wypadku przewidzianym w ustępie 2 właściwy jest organ
tej Umawiającej się Strony, na której terytorium małżonkowie mają miejsce
zamieszkania. Jeżeli jeden z małżonków ma miejsce zamieszkania na terytorium
jednej Umawiającej się Strony, a drugi - na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony, właściwe są organy obu Umawiających się Stron.
5. Sąd właściwy do orzekania w sprawie o rozwód jest również właściwy do
orzekania o władzy rodzicielskiej i alimentach na rzecz dzieci, które nie
ukończyły 18 roku życia.
Artykuł 29
Uznanie małżeństwa za nieważne
1. W sprawach o uznanie małżeństwa za nieważne stosuje się prawo tej Umawiającej
się Strony, któremu podlegało zawarcie małżeństwa.
2. W zakresie właściwości sądu w takich sprawach stosuje się odpowiednio
postanowienia artykułu 28.
Artykuł 30
Stosunki prawne między rodzicami i dziećmi
1. Stosunki prawne między rodzicami i dziećmi, w tym również roszczenia
alimentacyjne na rzecz dzieci, podlegają prawu tej Umawiającej się Strony,
której obywatelem jest dziecko.
2. Ustalenie i zaprzeczenie pochodzenia dziecka od określonej osoby podlega
prawu tej Umawiającej się Strony, której obywatelem jest dziecko w chwili jego
urodzenia.
3. W sprawach wymienionych w ustępach 1 i 2 właściwe są organy tej Umawiającej
się Strony, której obywatelem jest dziecko, jak również organy tej Umawiającej
się Strony, na której terytorium dziecko ma miejsca zamieszkania.
Artykuł 31
Inne roszczenia alimentacyjne
1. W sprawach o inne roszczenia alimentacyjne właściwe jest prawo tej
Umawiającej się Strony, na której terytorium ma miejsce zamieszkania osoba
ubiegająca się o alimenty.
2. W sprawach, o których mowa w ustępie 1, właściwy jest sąd tej Umawiającej się
Strony, na której terytorium ma miejsce zamieszkania osoba ubiegająca się o
alimenty.
Artykuł 32
Przysposobienie
1. Do przysposobienia właściwe jest prawo tej Umawiającej się Strony, której
obywatelem jest przysposabiający w czasie zgłoszenia wniosku. Jeżeli
przysposabiający jest obywatelem jednej Umawiającej się Strony, a ma miejsce
zamieszkania na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, właściwe jest prawo
tej Umawiającej się Strony.
2. Do przysposobienia stosuje się prawo tej Umawiającej się Strony, której
obywatelem jest przysposabiany - w zakresie jego zgody, zgody jego
przedstawiciela ustawowego, zezwolenia właściwego organu państwowego oraz
ograniczeń przysposobienia z powodu zmiany miejsca zamieszkania przysposabianego
na miejsce zamieszkania w innym państwie.
3. Jeżeli dziecko przysposabiają małżonkowie, z których jeden jest obywatelem
jednej Umawiającej się Strony, drugi zaś - obywatelem drugiej Umawiającej się
Strony, muszą być spełnione wymagania przewidziane przez prawo obu Umawiających
się Stron.
4. Postanowienia ustępów 1-3 stosuje się odpowiednio do zmiany i rozwiązania
przysposobienia.
5. Właściwym w sprawach o przysposobienie, zmianę i rozwiązanie przysposobienia
jest organ tej Umawiającej się Strony, której obywatelem jest przysposabiany w
czasie zgłoszenia wniosku. Jeżeli przysposabiany jest obywatelem jednej
Umawiającej się Strony, a ma miejsce zamieszkania na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony, na której terytorium ma miejsce zamieszkania także
przysposabiający - właściwy jest również organ tej Umawiającej się Strony.
Opieka i kuratela
Artykuł 33
1. W sprawach opieki i kurateli właściwe jest, jeżeli niniejsza umowa nie
stanowi inaczej, prawo tej Umawiającej się Strony, której obywatelem jest osoba,
dla której ustanawia się opiekę lub kuratelę.
2. W sprawach opieki i kurateli właściwy jest organ tej Umawiającej się Strony,
której obywatelem jest osoba, dla której ustanawia się opiekę lub kuratelę.
Artykuł 34
1. Jeżeli dla ochrony interesów obywatela jednej Umawiającej się Strony, którego
miejsce zamieszkania lub pobytu albo którego majątek znajduje się na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony, zachodzi potrzeba podjęcia środków w zakresie
opieki lub kurateli, organ tej Umawiającej się Strony zawiadomi o tym
niezwłocznie organ wymieniony w artykule 33 ustęp 2.
2. W wypadkach nie cierpiących zwłoki właściwy organ drugiej Umawiającej się
Strony, o którym mowa w ustępie 1, zastosuje konieczne środki tymczasowe według
własnego prawa i niezwłocznie zawiadomi o tym organ wymieniony w artykule 33
ustęp 2. Tymczasowe środki pozostają w mocy do czasu podjęcia zarządzeń przez
organ wymieniony w artykule 33 ustęp 2.
Artykuł 35
Jeżeli organ jednej Umawiającej się Strony, zawiadomiony zgodnie z artykułem 34
ustęp 1, oznajmi, że pozostawia dalsze czynności organowi drugiej Umawiającej
się Strony, na której terytorium znajduje się miejsce zamieszkania, miejsce
pobytu tej osoby lub gdzie znajduje się jej majątek, albo nie wypowie się w
terminie trzech miesięcy, organ drugiej Umawiającej się Strony może
przeprowadzić postępowanie dotyczące opieki i kurateli według prawa swego
państwa.
Rozdział 3
Stosunki prawne w sprawach majątkowych
Artykuł 36
Nieruchomości
Do stosunków prawnych dotyczących nieruchomości właściwe są prawo i organy tej
Umawiającej się Strony, na której terytorium nieruchomość jest położona.
Artykuł 37
Forma czynności prawnej
1. Forma czynności prawnej podlega prawu tej Umawiającej się Strony, na której
terytorium czynność ta zostaje dokonana.
2. Forma czynności prawnej odnoszącej się do nieruchomości podlega prawu tej
Umawiającej się Strony, na której terytorium nieruchomość jest położona.
Artykuł 38
Zobowiązania ze stosunków umownych
1. Zobowiązania ze stosunków umownych podlegają prawu tej Umawiającej się
Strony, na której terytorium została zawarta umowa, chyba że uczestnicy stosunku
zobowiązaniowego poddadzą ten stosunek wybranemu przez siebie prawu.
2. W sprawach wymienionych w ustępie 1 właściwy jest sąd tej Umawiającej się
Strony, na której terytorium ma miejsce zamieszkania lub siedzibę pozwany.
Właściwy jest również sąd tej Umawiającej się Strony, na której terytorium ma
miejsce zamieszkania lub siedzibę powód, jeżeli na tym terytorium znajduje się
przedmiot sporu albo majątek pozwanego.
3. Właściwość określoną w ustępie 2 uczestnicy stosunku zobowiązaniowego mogą
zmienić w drodze umowy.
Artykuł 39
Zobowiązania powstające wskutek czynów niedozwolonych (wyrządzenia szkody)
1. Zobowiązania powstające wskutek czynów niedozwolonych (wyrządzenia szkody)
podlegają prawu tej Umawiającej się Strony, na której terytorium nastąpiło
zdarzenie, które spowodowało powstanie szkody. Jeżeli jednak powód i pozwany są
obywatelami tej samej Umawiającej się Strony, właściwe jest prawo tej
Umawiającej się Strony.
2. W sprawach wymienionych w ustępie 1 właściwy jest sąd tej Umawiającej się
Strony, na której terytorium nastąpiło zdarzenie, które spowodowało powstanie
szkody, lub na której terytorium pozwany ma miejsce zamieszkania. Właściwy jest
również sąd tej Umawiającej się Strony, na której terytorium ma miejsce
zamieszkania powód, jeżeli na tym terytorium znajduje się majątek pozwanego.
Artykuł 40
Przedawnienie roszczeń
Przedawnienie roszczenia ocenia się zgodnie z prawem tej Umawiającej się Strony,
które jest właściwe dla danego stosunku prawnego.
Rozdział 4
Stosunki prawne w sprawach spadkowych
Artykuł 41
Zasada równości
1. Obywatele jednej Umawiającej się Strony, mogą nabywać na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony majątek i inne prawa w drodze dziedziczenia z mocy ustawy
lub rozporządzenia na wypadek śmierci na tych samych warunkach i w tym samym
zakresie, jak obywatele tej Umawiającej się Strony.
2. Obywatele jednej Umawiającej się Strony mogą dokonywać rozporządzeń na
wypadek śmierci w stosunku do mienia znajdującego się na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony.
Artykuł 42
Prawo właściwe
1. Stosunki prawne w zakresie dziedziczenia mienia ruchomego podlegają prawu tej
Umawiającej się Strony, której obywatelem był spadkodawca w chwili śmierci.
2. Stosunki prawne w zakresie dziedziczenia mienia nieruchomego podlegają prawu
tej Umawiającej się Strony, na której terytorium mienie to jest położone.
3. Ustalenie, czy rzecz wchodząca w skład spadku jest ruchomością czy
nieruchomością, podlega prawu tej Umawiającej się Strony, na której terytorium
rzecz ta się znajduje.
Artykuł 43
Przejście spadku na rzecz państwa
Jeżeli według prawa Umawiającej się Strony, określonej w artykule 42, nie ma
spadkobierców, to mienie ruchome przypada tej Umawiającej się Stronie, której
obywatelem był spadkodawca w chwili śmierci, a mienie nieruchome przypada tej
Umawiającej się Stronie, na której terytorium jest położone.
Artykuł 44
Testament
1. Zdolność do sporządzenia lub odwołania testamentu, jak również skutki prawne
wad oświadczenia woli podlegają prawu tej Umawiającej się Strony, której
obywatelem był spadkodawca w chwili sporządzenia lub odwołania testamentu.
2. Forma sporządzenia lub odwołania testamentu podlega prawu tej Umawiającej się
Strony, której obywatelem był spadkodawca w chwili sporządzenia lub odwołania
testamentu. Wystarczy jednak zachowanie prawa tej Umawiającej się Strony, na
której terytorium testament został sporządzony lub odwołany.
Artykuł 45
Właściwość organów w sprawach spadkowych
1. W sprawach spadkowych dotyczących mienia ruchomego właściwy jest organ tej
Umawiającej się Strony, której obywatelem był spadkodawca w chwili śmierci.
2. W sprawach spadkowych dotyczących mienia nieruchomego właściwy jest organ tej
Umawiającej się Strony, na której terytorium mienie to jest położone.
3. Jeżeli całe mienie ruchome pozostałe po śmierci obywatela jednej Umawiającej
się Strony znajduje się na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, to na
wniosek spadkobiercy postępowanie przeprowadzi organ drugiej Umawiającej się
Strony, jeżeli wyrażą na to zgodę wszyscy znani spadkobiercy.
Artykuł 46
Otwarcie i ogłoszenie testamentu
Testament otwiera i ogłasza organ tej Umawiającej się Strony, na której
terytorium znajduje się testament. Odpis testamentu oraz odpis protokołu
otwarcia i ogłoszenia testamentu przesyła się organowi właściwemu do
przeprowadzenia postępowania spadkowego.
Rozdział 5
Stosunki prawne w sprawach z zakresu prawa pracy
Artykuł 47
1. Jeżeli strony stosunku pracy nie postanowiły inaczej, powstanie, zmiana,
rozwiązanie i wygaśnięcie stosunku pracy oraz roszczenia z niego wynikające
podlegają prawu tej Umawiającej się Strony, na której terytorium praca jest,
była lub miała być wykonywana.
2. W sprawach, o których mowa w ustępie 1, właściwe są sądy tej Umawiającej się
Strony, na której terytorium praca jest, była lub miała być wykonywana. Właściwe
są również Sądy tej Umawiającej się Strony, na której terytorium ma miejsce
zamieszkania lub siedzibę pozwany, jak również na której terytorium ma miejsce
zamieszkania powód, jeżeli na tym terytorium znajduje się przedmiot sporu albo
majątek pozwanego.
3. Właściwość określoną w ustępie 2 strony stosunku pracy mogą zmienić w drodze
umowy.
Rozdział 6
Koszty procesu i ułatwienia
Artykuł 48
Zwolnienie od zabezpieczenia kosztów postępowania
Obywatelom jednej z Umawiających się Stron, którzy zamieszkują lub przebywają na
terytorium którejkolwiek z Umawiających się Stron i występują przed właściwymi
organami drugiej Umawiającej się Strony w sprawach cywilnych, rodzinnych i
pracowniczych, nie można nakazać zabezpieczenia kosztów postępowania tylko z
tego powodu, że są cudzoziemcami lub że nie mają miejsca zamieszkania lub pobytu
na terytorium tej Umawiającej się Strony, przed której organem występują.
Artykuł 49
Zwolnienie od kosztów sądowych i kosztów zastępstwa adwokackiego
1. Obywatele jednej Umawiającej się Strony korzystają na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony ze zwolnienia od kosztów sądowych oraz z bezpłatnego
zastępstwa procesowego na tych samych warunkach i w takim samym zakresie, co
obywatele tej Umawiającej się Strony.
2. Zwolnienia, o których mowa w ustępie 1, dotyczą wszystkich czynności
postępowania, łącznie z czynnościami egzekucyjnymi.
3. Zwolnienie od kosztów udzielone w określonej sprawie przez sąd jednej
Umawiającej się Strony rozciąga się również na koszty powstałe w razie
dokonywania czynności postępowania w tej samej sprawie na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony.
Artykuł 50
1. Dla uzyskania zwolnienia od kosztów, o którym mowa w artykule 49, należy
złożyć zaświadczenie o sytuacji osobistej, rodzinnej i majątkowej wnioskodawcy.
Zaświadczenie takie wydaje właściwy organ tej Umawiającej się Strony, na której
terytorium ma miejsce zamieszkania lub pobytu wnioskodawca.
2. Jeżeli wnioskodawca nie zamieszkuje ani nie przebywa na terytorium
którejkolwiek z Umawiających się Stron, zaświadczenie może wydać
przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny tej Umawiającej się
Strony, której obywatelem jest wnioskodawca.
3. Sąd orzekający o zwolnieniu od kosztów, o których mowa w artykule 49, może
żądać od organu, który wydał zaświadczenie, dodatkowych wyjaśnień lub
uzupełnienia danych.
4. W wypadku gdy prawo Umawiającej się Strony, której sąd orzeka o zwolnieniu od
kosztów, nie wymaga złożenia zaświadczenia o sytuacji osobistej, rodzinnej i
majątkowej, wnioskodawca powinien złożyć oświadczenie.
Artykuł 51
1. Obywatel jednej Umawiającej się Strony zamierzający ubiegać się o zwolnienie
od kosztów, o których mowa w artykule 49, przed sądem drugiej Umawiającej się
Strony, może zgłosić taki wniosek pisemnie w sądzie właściwym według swego
miejsca zamieszkania lub pobytu. Sąd ten przesyła właściwemu sądowi drugiej
Umawiającej się Strony dokumenty określone w artykule 50.
2. Wniosek wymieniony w ustępie 1 może być zgłoszony jednocześnie z pozwem.
Artykuł 52
Terminy
1. Sąd Umawiającej się Strony, wzywając stronę procesową lub uczestnika
postępowania zamieszkałego lub przebywającego na terytorium drugiej Umawiającej
się Strony do uiszczenia kosztów sądowych lub do uzupełnienia braków pozwu lub
wniosku, wyznaczy równocześnie termin nie krótszy niż jeden miesiąc. Bieg
terminu rozpoczyna się od daty doręczenia pisma w tym przedmiocie.
2. Jeżeli sąd jednej Umawiającej się Strony wyznaczy stronie procesowej lub
uczestnikom postępowania zamieszkałym lub przebywającym na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony termin do dokonania czynności procesowej, o zachowaniu
terminu rozstrzyga data stempla urzędu pocztowego tej Umawiającej się Strony, z
której terytorium zostało wysłane pismo stanowiące wykonanie czynności.
3. W wypadku przekazania w zakreślonym terminie żądanych przez sąd kosztów na
terytorium drugiej Umawiającej się Strony, o zachowaniu wyznaczonego terminu
rozstrzyga data wpłacenia ich do banku tej Umawiającej się Strony, na której
terytorium zamieszkuje strona procesowa lub uczestnik postępowania.
4. Do skutków uchybienia terminu sąd rozpoznający sprawę stosuje prawo swego
państwa.
Rozdział 7
Uznawanie i wykonywanie orzeczeń
Artykuł 53
Uznawanie orzeczeń w sprawach nie nadających się do wykonania
1. Prawomocne orzeczenia w sprawach cywilnych, rodzinnych i pracowniczych, nie
nadające się do wykonania, wydane przez sądy jednej Umawiającej się Strony,
podlegają uznaniu na terytorium drugiej Umawiającej się Strony bez
przeprowadzania postępowania o uznanie, jeżeli sądy drugiej Umawiającej się
Strony nie wydały wcześniej prawomocnego orzeczenia w tej samej sprawie, ani też
nie były wyłącznie właściwe na podstawie niniejszej umowy, a w razie braku
takiego uregulowania w umowie - na podstawie prawa wewnętrznego tej Umawiającej
się Strony.
2. Prawomocne orzeczenia w sprawach cywilnych, rodzinnych i pracowniczych, nie
nadające się do wykonania, wydane przez organy inne niż sądy jednej Umawiającej
się Strony, podlegają uznaniu na terytorium drugiej Umawiającej się Strony na
zasadach określonych w artykułach 54-57.
Uznawanie i wykonywanie orzeczeń sądowych
Artykuł 54
1. Na warunkach przewidzianych niniejszą umową Umawiające się Strony uznają i
wykonują na swym terytorium orzeczenia sądów wydane na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony:
1) w sprawach cywilnych, rodzinnych i pracowniczych,
2) w sprawach karnych - w części dotyczącej naprawienia szkody spowodowanej
przestępstwem.
2. Za orzeczenia sądowe w rozumieniu ustępu 1 uważa się również ugody sądowe
zawarte w ustalonym trybie w sprawach cywilnych, rodzinnych i pracowniczych o
charakterze majątkowym.
Artykuł 55
Orzeczenia wymienione w artykule 54 podlegają uznaniu i wykonaniu na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony, jeżeli:
1) według prawa tej Umawiającej się Strony, na której terytorium orzeczenie
zostało wydane, jest ono prawomocne i wykonalne, a w sprawach dotyczących
zobowiązań alimentacyjnych - również orzeczenie nieprawomocne, jeśli jest
wykonalne,
2) na podstawie niniejszej umowy, a w razie braku takiego uregulowania w umowie
- na podstawie prawa wewnętrznego tej Umawiającej się Strony, na której
terytorium orzeczenie ma być uznane i wykonane - sprawa nie należy do wyłącznej
właściwości organów wezwanej Umawiającej się Strony,
3) strona nie została pozbawiona możności obrony swych praw, a w razie
posiadania ograniczonej zdolności procesowej - należytego przedstawicielstwa, a
w szczególności, jeżeli strona, która nie uczestniczyła w postępowaniu,
otrzymała wezwanie na rozprawę we właściwym czasie i trybie,
4) sprawa między tymi samymi stronami o to samo roszczenie i na tej samej
podstawie nie została już prawomocnie osądzona przez sąd tej Umawiającej się
Strony, na której terytorium orzeczenie ma być uznane i wykonane, i jeżeli
między tymi samymi stronami nie zostało wcześniej wszczęte postępowanie przed
sądem tej Umawiającej się Strony, na której terytorium orzeczenie ma być uznane
i wykonane,
5) orzeczenie sądu państwa trzeciego w sprawie między tymi samymi stronami o to
samo roszczenie i na tej samej podstawie nie było już uznane lub wykonane na
terytorium tej Umawiającej się Strony, gdzie orzeczenie ma być uznane i
wykonane,
6) przy wydaniu orzeczenia zastosowano prawo właściwe na podstawie niniejszej
umowy, a w razie braku takiego uregulowania w umowie - na podstawie prawa
wewnętrznego tej Umawiającej się Strony, na której terytorium orzeczenie ma być
uznane i wykonane.
Artykuł 56
1. Wniosek o uznanie i wykonanie orzeczenia może być złożony bezpośrednio we
właściwym sądzie tej Umawiającej się Strony, na której terytorium orzeczenie ma
być uznane i wykonane, jak również za pośrednictwem sądu, który wydał orzeczenie
w pierwszej instancji. Sąd, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji,
przesyła wniosek właściwemu sądowi drugiej Umawiającej się Strony.
2. Do wniosku należy dołączyć:
1) orzeczenie lub jego uwierzytelniony odpis wraz ze stwierdzeniem, że
orzeczenie jest prawomocne i wykonalne, w całości lub w części, a w sprawach
dotyczących zobowiązań alimentacyjnych, jeżeli orzeczenie jest nieprawomocne,
wraz ze stwierdzeniem, że jest ono wykonalne, jeżeli nie wynika to z samego
orzeczenia,
2) dokument stwierdzający, że strona, przeciwko której wydane zostało orzeczenie
i która nie uczestniczyła w postępowaniu, otrzymała wezwanie na rozprawę we
właściwym czasie i trybie, zgodnie z prawem tej Umawiającej się Strony, na
której terytorium orzeczenie zostało wydane; natomiast w wypadku ograniczonej
zdolności procesowej strony - dokument stwierdzający, że strona ta była
należycie reprezentowana,
3) uwierzytelnione tłumaczenie wniosku oraz dokumentów wymienionych w punktach 1
i 2 na język tej Umawiającej się Strony, na której terytorium orzeczenie ma być
uznane lub wykonane,
4) odpisy wniosku i załączników, wymienionych w punktach 1-3, w celu doręczenia
uczestnikom postępowania.
Artykuł 57
Tryb uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych
1. Do uznania i wykonania orzeczenia właściwy jest sąd tej Umawiającej się
Strony, na której terytorium orzeczenie ma być uznane i wykonane.
2. W postępowaniu o uznanie i wykonanie orzeczenia sądowego sąd ogranicza się do
zbadania, czy zostały spełnione warunki przewidziane w artykułach 54-56.
3. Do uznania i wykonania orzeczenia stosuje się prawo tej Umawiającej się
Strony, na której terytorium orzeczenie ma być uznane i wykonane; dotyczy to
także formy wniosku o uznanie i wykonanie orzeczenia.
4. Jeżeli na terytorium tej Umawiającej się Strony, której sąd wydał orzeczenie,
zostało zgodnie z prawem tej Strony wstrzymane wykonanie orzeczenia, na
terytorium drugiej Umawiającej się Strony zawiesza się postępowanie o uznanie i
wykonanie orzeczenia lub postępowanie egzekucyjne.
5. Orzekając w sprawie o uznanie i wykonanie orzeczenia, sąd może żądać od stron
wyjaśnień. Sąd ten może również żądać dodatkowych wyjaśnień od sądu, który wydał
orzeczenie.
Wykonywanie orzeczeń o kosztach
Artykuł 58
1. Jeżeli osoba, która na podstawie artykułu 49 była zwolniona od kosztów
postępowania, zostanie prawomocnym orzeczeniem wydanym na terytorium jednej
Umawiającej się Strony zobowiązana do zapłaty tych kosztów uczestnikowi
postępowania, właściwy sąd drugiej Umawiającej się Strony, na której terytorium
ma nastąpić ich egzekucja, orzeknie bezpłatnie, na wniosek, o wykonalności tego
orzeczenia.
2. Kosztami postępowania są również koszty poświadczenia prawomocności i
wykonalności orzeczenia oraz koszty tłumaczenia wymaganych dokumentów.
Artykuł 59
1. Do wniosku o wykonanie orzeczenia dołącza się orzeczenie lub uwierzytelniony
odpis części orzeczenia ustalającej wysokość kosztów wraz ze stwierdzeniem, że
orzeczenie to jest prawomocne i wykonalne, oraz uwierzytelnione tłumaczenie tych
dokumentów.
2. Sąd, który rozstrzyga o wykonaniu orzeczenia o kosztach, ogranicza się do
sprawdzenia, czy orzeczenie to jest prawomocne i wykonalne.
3. Sąd tej Umawiającej się Strony, na której terytorium koszty postępowania
zostały wyłożone zaliczkowo przez państwo, może zwrócić się do właściwego sądu
drugiej Umawiającej się Strony o ściągnięcie tych kosztów. Sąd ten przeprowadzi
egzekucje zgodnie ze swym prawem bez pobierania opłat i przekaże wyegzekwowane
kwoty przedstawicielstwu dyplomatycznemu lub urzędowi konsularnemu drugiej
Umawiającej się Strony. Postanowienia ustępów 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
CZĘŚĆ TRZECIA
STOSUNKI PRAWNE W SPRAWACH KARNYCH
Rozdział 1
Przejęcie ścigania karnego
Artykuł 60
Obowiązek przejęcia ścigania karnego
1. Każda z Umawiających się Stron zobowiązuje się, na wniosek drugiej
Umawiającej się Strony, do ścigania karnego swych obywateli oraz osób mających
miejsce zamieszkania lub stałego pobytu na jej terytorium, podejrzanych o
popełnienie przestępstwa na terytorium wzywającej Umawiającej się Strony, jeżeli
czyn ten jest przestępstwem według prawa obu Umawiających się Stron.
2. Postanowienie ustępu 1 stosuje się odpowiednio w wypadku popełnienia przez
nieletnich czynów naruszających prawo.
3. Umawiającej się Strony mogą składać wnioski o przejęcie ścigania karnego
również w związku z takimi naruszeniami prawa, które według prawa wzywającej
Umawiającej się Strony uważane są za przestępstwa, a według prawa wezwanej
Umawiającej się Strony - tylko za wykroczenia.
4. W wypadkach, o których mowa w ustępach 1-3, właściwe organy wezwanej
Umawiającej się Strony stosują prawo swego państwa.
5. Jeżeli z czynu, którego dotyczy przejęte ściganie karne, wynikają roszczenia
odszkodowawcze i złożone zostały odpowiednie wnioski osób poszkodowanych, włącza
się je do przejętego postępowania.
Artykuł 61
Przejęcie ścigania karnego dotyczące zbrodni wojennych i przeciwko ludzkości
W sprawach dotyczących zbrodni wojennych i zbrodni przeciwko ludzkości artykuł
60 ustęp 1 stosuje się także wówczas, gdy zostały one popełnione poza terytorium
wzywającej Umawiającej się Strony.
Artykuł 62
Wniosek o przejęcie ścigania karnego
1. Wniosek o przejęcie ścigania karnego powinien zawierać:
1) oznaczenie organu wzywającego,
2) imię i nazwisko osoby podejrzanej, dane o jej obywatelstwie i miejscu
zamieszkania oraz inne dane osobowe,
3) opis i kwalifikację prawną czynu, w związku z którym zostaje złożony wniosek
o przejęcie ścigania karnego.
2. Ponadto do wniosku dołącza się:
1) tekst przepisów karnych, a w miarę potrzeby - innych przepisów wzywającej
Umawiającej się Strony istotnych dla ścigania karnego,
2) akta sprawy lub ich uwierzytelnione odpisy oraz dowody rzeczowe,
3) wnioski o odszkodowanie oraz w miarę możności informacje dotyczące wysokości
szkody,
4) wnioski osób pokrzywdzonych o ściganie, jeżeli prawo wezwanej Umawiającej się
Strony tego wymaga.
Artykuł 63
Odesłanie podejrzanego lub oskarżonego
1. Jeżeli w chwili złożenia wniosku o przejęcie ścigania karnego podejrzany lub
oskarżony jest tymczasowo aresztowany lub zatrzymany na terytorium wzywającej
Umawiającej się Strony, należy spowodować jego przekazanie na terytorium
wezwanej Umawiającej się Strony.
2. Jeżeli w chwili złożenia wniosku o przejęcie ścigania karnego podejrzany lub
oskarżony przebywa na wolności na terytorium wzywającej Umawiającej się Strony,
to wzywająca Umawiająca się Strona, w razie potrzeby, podejmie zgodnie ze swoim
prawem działanie w celu jego powrotu na terytorium wezwanej Umawiającej się
Strony.
Artykuł 64
Obowiązek zawiadomień
Wezwana Umawiająca się Strona zawiadomi wzywającą Umawiającą się Stronę o
sposobie rozstrzygnięcia wniosku o przejęcie ścigania karnego oraz o wyniku
postępowania karnego prowadzonego przeciwko osobie, której dotyczy wniosek o
przejęcie ścigania karnego. Na wniosek wzywającej Umawiającej się Strony
przesyła się odpisy orzeczeń dotyczących tych zagadnień.
Artykuł 65
Następstwa przejęcia ścigania karnego
Po przejęciu ścigania karnego na podstawie artykułu 60 właściwe organy
wzywającej Umawiającej się Strony nie mogą prowadzić postępowania karnego
przeciwko tej osobie o ten sam czyn. Właściwe organy wzywającej Umawiającej się
Strony mogą jednak podjąć postępowanie karne przeciwko tej samej osobie o ten
sam czyn w wypadku wydania przez organy wezwanej Umawiającej się Strony decyzji
o odmowie wszczęcia postępowania lub o umorzeniu postępowania.
Rozdział 2
Wydanie w celu ścigania karnego i wykonania kary
Artykuł 66
Wydanie osób
1. Umawiające się Strony wydają sobie wzajemnie, na wniosek, stosownie do
postanowień niniejszej umowy, osoby znajdujące się na ich terytorium w celu
pociągnięcia do odpowiedzialności karnej lub wykonania kary.
2. Wydanie w celu pociągnięcia do odpowiedzialności karnej następuje tylko z
powodu takich przestępstw, które według prawa obu Umawiających się Stron
zagrożone są karą, której górna granica przekracza jeden rok pozbawienia
wolności, lub karą surowszą.
3. Wydanie w celu wykonania kary następuje tylko z powodu takich czynów, które
są przestępstwami według prawa obu Umawiających się Stron, i jeżeli osoba,
której wydania się żąda, została skazana na karę co najmniej sześciu miesięcy
pozbawienia wolności lub na karę surowszą.
Artykuł 67
Ograniczenie dotyczące kary śmierci
Jeżeli przestępstwo zagrożone jest karą śmierci przez prawo wzywającej
Umawiającej się Strony, a nie jest zagrożone taką karą przez prawo wezwanej
Umawiającej się Strony, na terytorium wzywającej Umawiającej się Strony nie
można orzec kary śmierci lub wykonać takiej kary.
Artykuł 68
Odmowa wydania
1. Wydanie nie następuje, jeżeli:
1) osoba, której dotyczy wniosek, jest obywatelem wezwanej Umawiającej się
Strony lub korzysta z prawa azylu,
2) przestępstwo zostało popełnione na terytorium wezwanej Umawiającej się
Strony,
3) zgodnie z prawem wezwanej Umawiającej się Strony postępowanie karne nie może
być wszczęte lub wyrok nie może być wykonany z powodu przedawnienia lub innych
ustawowych przyczyn,
4) na terytorium wezwanej Umawiającej się Strony przeciwko osobie, której
wydania zażądano, o ten sam czyn przestępny toczy się postępowanie karne, wydany
został prawomocny wyrok lub postanowienie o umorzeniu postępowania karnego albo
odmówiono jego wszczęcia,
5) czyn jest uważany przez wezwaną Umawiającą się Stronę za przestępstwo
polityczne lub wojskowe.
2. Wezwana Umawiająca się Strona zawiadomi wzywającą Umawiającą się Stronę o
wyniku rozpatrzenia wniosku o wydanie. W wypadku odmowy wydania wezwana
Umawiająca się Strona zawiadomi wzywającą Umawiającą się Stronę o podstawach
takiej odmowy.
Artykuł 69
Wniosek o wydanie
1. Wniosek o wydanie powinien być sporządzony na piśmie i zawierać:
1) oznaczenie organu wzywającego,
2) tekst przepisów prawnych wzywającej Umawiającej się Strony, na podstawie
których popełniony czyn uznaje się za przestępstwo,
3) imię i nazwisko osoby, której wydania się żąda, dane o jej obywatelstwie,
miejscu zamieszkania lub pobytu i inne dane o niej oraz, w miarę możliwości,
rysopis tej osoby, jej fotografię i odciski palców,
4) oznaczenie wysokości szkody powstałej na skutek czynu przestępnego.
2. Do wniosku o wydanie w celu pociągnięcia do odpowiedzialności karnej dołącza
się uwierzytelniony odpis postanowienia o tymczasowym aresztowaniu z opisem
czynu przestępnego. Do wniosku o wydanie w celu wykonania kary dołącza się
uwierzytelniony odpis prawomocnego wyroku. Jeżeli skazany rozpoczął odbywanie
kary, należy podać, jaką część odbył.
3. Wniosek o wydanie i załączane dokumenty sporządza się w języku urzędowym
wzywającej Umawiającej się Strony, dołączając ich tłumaczenie na język urzędowy
wezwanej Umawiającej się Strony.
Artykuł 70
Uzupełnienie wniosku o wydanie
Wezwana Umawiająca się Strona może żądać uzupełnienia danych, jeżeli otrzymane
informacje nie są wystarczające do rozstrzygnięcia wniosku o wydanie. W tym celu
wezwana Umawiająca się Strona może zakreślić wzywającej Umawiającej się Stronie
termin do jednego miesiąca. Termin ten może być przedłużony z ważnych przyczyn o
jeden miesiąc na wniosek wzywającej Umawiającej się Strony.
Aresztowanie w celu wydania
Artykuł 71
Po otrzymaniu wniosku o wydanie wezwana Umawiająca się Strona podejmie
niezwłocznie środki celem aresztowania osoby, której dotyczy wniosek, z
wyjątkiem wypadków, gdy jest oczywiste, że zgodnie z niniejszą umową wydanie nie
jest dopuszczalne.
Artykuł 72
1. Aresztowanie może nastąpić także przed otrzymaniem wniosku o wydanie, jeżeli
wzywająca Umawiająca się Strona o to wystąpi, powołując się na postanowienie o
aresztowaniu lub na wyrok, stanowiące podstawę wniosku o wydanie. O aresztowanie
wystąpić można pocztą, telegramem lub za pomocą innych środków wykluczających
jakiekolwiek wątpliwości.
2. O aresztowaniu dokonanym stosownie do ustępu 1 lub jego odmowie należy
niezwłocznie zawiadomić wzywającą Umawiającą się Stronę.
Artykuł 73
Zwolnienie osoby aresztowanej
1. Wezwana Umawiająca się Strona może zwolnić osobę aresztowaną stosownie do
artykułu 71, jeżeli w terminie określonym w artykule 70 nie nadesłano
uzupełniających danych.
2. Osobę aresztowaną stosownie do artykułu 72 ustęp 1 zwalnia się, jeżeli
wniosek o jej wydanie nie wpłynie w ciągu jednego miesiąca od dnia, w którym
wzywająca Umawiająca się Strona została powiadomiona o tymczasowym aresztowaniu.
Artykuł 74
Odroczenie wydania
Jeżeli na terytorium wezwanej Umawiającej się Strony przeciwko osobie, której
wydania się żąda, toczy się postępowanie karne lub została ona skazana za inne
przestępstwo, wydanie może ulec odroczeniu do czasu zakończenia postępowania
karnego lub całkowitego wykonania orzeczonej kary albo do chwili zwolnienia tej
osoby przed ukończeniem odbywania kary.
Artykuł 75
Wydanie czasowe
1. Wydanie czasowe osoby następuje na uzasadniony wniosek wzywającej Umawiającej
się Strony wtedy, gdy odroczenie wydania spowodowałoby przedawnienie
postępowania karnego lub poważnie utrudniałoby postępowanie w sprawie o
przestępstwo popełnione przez tę osobę.
2. Osoba wydana czasowo zostanie przekazana z powrotem niezwłocznie po
zakończeniu czynności procesowych, dla których przeprowadzenia została wydana,
nie później jednak niż w ciągu trzech miesięcy od dnia wydania czasowego. W
uzasadnionych wypadkach termin ten nie może być przedłużony przez wezwaną
Umawiającą się Stronę.
Artykuł 76
Zbieg wniosków o wydanie
Jeżeli wydania tej samej osoby domaga się kilka państw, wezwana Umawiająca się
Strona rozstrzygnie, któremu z państw osobę tę wyda. Przy podejmowaniu takiej
decyzji bierze pod uwagę wszystkie okoliczności, w szczególności obywatelstwo
danej osoby, miejsce popełnienia i wagę przestępstwa.
Artykuł 77
Ograniczenie ścigania osoby wydanej
1. Przeciwko osobie wydanej nie można bez zgody wezwanej Umawiającej się Strony
wszcząć postępowania karnego ani wykonać w stosunku do niej kary, nie może ona
być również wydana trzeciemu państwu z powodu innego czynu przestępnego
popełnionego przed wydaniem, aniżeli ten, za który została wydana.
2. Zgoda wezwanej Umawiającej się Strony na podjęcie działań, o których mowa w
ustępie 1, nie jest wymagana, jeżeli:
1) osoba wydana nie opuściła w ciągu jednego miesiąca po zakończeniu
postępowania karnego lub po wykonaniu kary terytorium wzywającej Umawiającej się
Strony; do tego terminu nie wlicza się czasu, w którym osoba wydana nie mogła
bez swojej winy opuścić terytorium wzywającej Umawiającej się Strony;
2) osoba wydana opuściła terytorium wzywającej Umawiającej się Strony, lecz na
terytorium to dobrowolnie powróciła.
Artykuł 78
Wykonanie wydania
Wezwana Umawiająca się Strona zawiadomi wzywającą Umawiającą się Stronę o
miejscu i dacie wydania osoby. Jeżeli wzywająca Umawiająca się Strona nie
przejmie osoby podlegającej wydaniu w ustalonym terminie, to może ona zostać
zwolniona po upływie piętnastu dni od daty ustalonej dla wydania.
Artykuł 79
Ponowne wydanie
Jeżeli osoba wydana uchyli się w jakikolwiek sposób od postępowania karnego lub
od wykonania kary i powróci na terytorium wezwanej Umawiającej się Strony,
zostanie ona wydana na ponowny wniosek bez potrzeby przesyłania dokumentów
przewidzianych w artykule 69.
Artykuł 80
Zawiadomienie o wyniku postępowania karnego
Wzywająca Umawiająca się Strona zawiadomi niezwłocznie wezwaną Umawiającą się
Stronę o wyniku postępowania karnego przeciwko osobie wydanej. W razie wydania
prawomocnego orzeczenia, przesyła się jego odpis.
Artykuł 81
Tranzyt
1. Umawiająca się Strona wezwana o wyrażenie zgody na tranzyt zezwoli, na
wniosek wzywającej Umawiającej się Strony, na przewóz przez swoje terytorium
osób wydanych przez państwo trzecie wzywającej Umawiającej się Stronie. Wezwana
Umawiająca się Strona może nie wyrazić zgody na tranzyt osób, jeżeli stosownie
do niniejszej umowy obowiązek wydania osób nie istnieje.
2. Wniosek o wyrażenie zgody na tranzyt składa się i rozpatruje w takim samym
trybie jak wniosek o wydanie.
3. Wezwana Umawiająca się Strona dokonuje tranzytu w taki sposób, jaki jej
najbardziej odpowiada.
4. Wyrażenie zgody na tranzyt nie jest wymagane w razie jego dokonywania drogą
powietrzną bez międzylądowania.
Artykuł 82
Koszty wydania i tranzytu
Koszty wydania ponosi ta Umawiająca się Strona, na której terytorium koszty te
powstały. Koszty tranzytu ponosi wzywająca Umawiająca się Strona.
Rozdział 3
Inne postanowienia dotyczące udzielania pomocy prawnej w sprawach karnych
Artykuł 83
Czasowe przekazywanie osób pozbawionych wolności
1. Jeżeli osoba wezwana w charakterze świadka, którego przesłuchanie jest
konieczne, jest pozbawiona wolności na terytorium wezwanej Umawiającej się
Strony, właściwe organy tej Umawiającej się Strony, mogą, na wniosek, zarządzić
czasowe przekazanie osoby na terytorium wzywającej Umawiającej się Strony. Osoba
ta będzie pozostawać w areszcie i po zakończeniu przesłuchania zostanie
niezwłocznie przekazana wezwanej Umawiającej się Stronie.
2. Jeżeli wyniknie potrzeba przesłuchania w charakterze świadka osoby
pozbawionej wolności na terytorium państwa trzeciego, właściwe organy wezwanej
Umawiającej się Strony udzielą, na wniosek, zezwolenia na tranzyt tej osoby
przez terytorium swego państwa.
Artykuł 84
Wydawanie przedmiotów
1. Przedmioty uzyskane w wyniku przestępstwa lub przedmioty uzyskane w drodze
ich wymiany, jak również inne przedmioty stanowiące dowody rzeczowe w
postępowaniu karnym wydaje się wzywającej Umawiającej się Stronie.
2. Wezwana Umawiająca się Strona może czasowo odroczyć wydanie przedmiotów
wymienionych w ustępie 1, jeżeli są one niezbędne w innym postępowaniu karnym.
3. Prawa osób trzecich do przedmiotów wymienionych w ustępie 1, które zostały
wydane drugiej Umawiającej się Stronie, pozostają nienaruszone.
4. Po zakończeniu postępowania karnego przedmioty te zostają zwrócone tej
Umawiającej się Stronie, która je wydała, lub za zgodą tej Umawiającej się
Strony zostają wydane bezpośrednio osobom uprawnionym.
5. Przy wydawaniu przedmiotów stosownie do niniejszego artykułu nie mają
zastosowania przepisy ograniczające wwóz i wywóz przedmiotów i wartości
dewizowych.
Zawiadomienia o skazaniach
Artykuł 85
Umawiające się Strony zawiadamiają się wzajemnie o prawomocnych wyrokach
wydanych przez sądy jednej Umawiającej się Strony wobec obywateli drugiej
Umawiającej się Strony.
Artykuł 86
Umawiające się Strony przesyłają sobie wzajemnie, na uzasadniony wniosek, pełne
informacje o skazaniach, które nastąpiły na ich terytoriach.
Artykuł 87
Umawiające się Strony przesyłają sobie wzajemnie, na wniosek, odciski palców
osób wymienionych w artykułach 85 i 86.
Artykuł 88
Udział przedstawicieli Umawiających się Stron przy udzielaniu pomocy prawnej
Przedstawiciele właściwych organów jednej Umawiającej się Strony mogą być obecni
przy wykonywaniu wniosków o udzielenie pomocy prawnej w sprawach karnych na
terytorium drugiej Umawiającej się Strony. Udział ten wymaga zgody: ze strony
Rzeczypospolitej polskiej - Ministerstwa Sprawiedliwości, a ze strony Republiki
Białoruś - Ministerstwa Sprawiedliwości lub Prokuratury Republiki.
Rozdział 4
Wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach karnych
Artykuł 89
Definicje
1. W rozumieniu niniejszego rozdziału wyrażenie "środek zabezpieczający"
oznacza:
1) w Rzeczypospolitej polskiej - umieszczenie w szpitalu psychiatrycznym albo w
innym odpowiednim zakładzie i umieszczenie w zakładzie leczenia odwykowego,
2) w Republice Białoruś - umieszczenie w szpitalu psychiatrycznym o charakterze
ogólnym lub specjalnym.
2. W rozumieniu niniejszego rozdziału następujące wyrażenia oznaczają:
"Państwo wydania wyroku" - Państwo, w którym zostało wydane orzeczenie sądowe,
które ma być wykonane,
"Państwo wykonania wyroku" - Państwo, które przejęło lub ma przejąć wykonanie
orzeczenia sądowego.
Artykuł 90
Zasada podstawowa
1. Umawiające się Strony zobowiązują się wzajemnie, na wniosek, zgodnie z
postanowieniami niniejszej umowy, do przejmowania wykonania orzeczeń w sprawach
karnych, na mocy których sądy jednej Umawiającej się Strony orzekły prawomocnie
wobec obywateli drugiej Umawiającej się Strony karę pozbawienia wolności lub
środki zabezpieczające.
2. Z wnioskami, o których mowa w ustępie 1, mogą występować właściwe organy
centralne zarówno Państwa wydania wyroku, jak i właściwe organy centralne
Państwa wykonania wyroku.
Artykuł 91
Prawa skazanego
1. Skazany, jego przedstawiciel ustawowy, współmałżonek, krewni w linii prostej,
rodzeństwo lub pełnomocnik skazanego mogą występować z inicjatywą podjęcia
czynności, o których mowa w artykule 90, do właściwych organów centralnych
Państwa wydania wyroku, jak również Państwa wykonania wyroku.
2. Każdy skazany, do którego może mieć zastosowanie niniejszy rozdział, zostanie
powiadomiony przez Państwo wydania wyroku o jego istotnych postanowieniach.
3. Właściwe centralne organy Umawiających się Stron zawiadamiają pisemnie
skazanego o decyzjach dotyczących przejęcia wykonania orzeczenia.
Artykuł 92
Przesłanki przejęcia wykonania orzeczenia sądowego
Przejęcie wykonania orzeczenia nastąpi tylko wówczas, gdy:
1) skazany jest obywatelem Państwa wykonania wyroku,
2) skazany wyraził zgodę na przekazanie go Państwu wykonania wyroku w celu
wykonania kary; jeżeli skazany lub osoba, wobec której zastosowano środek
zabezpieczający, nie jest zdolna do wyrażenia zgody, to taką zgodę wyraża jej
przedstawiciel ustawowy,
3) czyn, za który orzeczono karę lub zastosowano środek zabezpieczający, jest
karalny sądownie również według prawa Państwa wykonania wyroku lub byłby karalny
sądownie, gdyby został popełniony na jego terytorium,
4) orzeczenie jest prawomocne,
5) w dniu wpłynięcia wniosku o przejęcie wykonania orzeczenia sądowego osobie
pozostała do odbycia kara pozbawienia wolności lub środek zabezpieczający co
najmniej 6 miesięcy; zasada ta nie ma zastosowania, jeżeli osoba, o której mowa,
przebywa na terytorium Państwa wykonania wyroku.
Artykuł 93
Przestępstwa skarbowe
W sprawach o przestępstwa podatkowe, celne, dewizowe i inne przestępstwa
skarbowe nie może nastąpić odmowa przejęcia wykonania orzeczenia sądowego z tego
tylko powodu, że prawo Państwa wykonania wyroku nie przewiduje takiego samego
rodzaju opłaty lub podatku, ceł albo nie reguluje w ten sam sposób opłat,
podatków, ceł i obrotu dewizowego, jak prawo Państwa wydania wyroku.
Artykuł 94
Podstawy odmowy przejęcia wykonania orzeczenia sądowego
Przejęcie wykonania orzeczenia sądowego nie nastąpi, jeżeli:
1) czyn jest uważany przez wezwaną Umawiającą się Stronę za przestępstwo
polityczne lub wojskowe,
2) wykonanie orzeczenia uległo przedawnieniu według prawa jednej z Umawiających
się Stron,
3) wyrok został wydany przez sąd szczególny,
4) wyrok został wydany pod nieobecność skazanego,
5) skazany został w Państwie wykonania wyroku prawomocnie skazany lub orzeczono
wobec niego środek zabezpieczający albo uniewinniono go za ten sam czyn,
6) zdaniem wezwanej Umawiającej się Strony wykonanie orzeczenia zagrażałoby jego
suwerenności lub bezpieczeństwu albo pozostawałoby w sprzeczności z podstawowymi
zasadami prawa tego państwa.
Artykuł 95
Wniosek o przejęcie wykonania orzeczenia sądowego
1. Wnioski o przejęcie wykonania orzeczeń sądowych przewidziane w niniejszym
rozdziale sporządza się w formie pisemnej.
2. Do wniosku Państwa wydania wyroku załącza się:
1) oryginał albo poświadczony odpis orzeczenia sądowego zaopatrzony w
potwierdzenie prawomocności i że podlega ono wykonaniu,
2) tekst zastosowanych przepisów prawnych, jak również przepisów dotyczących
warunkowego zwolnienia,
3) możliwie dokładne dane o skazanym, jego obywatelstwie oraz miejscu
zamieszkania lub pobytu,
4) zaświadczenie o okresie pozbawienia wolności lub stosowania środków
zabezpieczających, który podlega zaliczeniu,
5) jeżeli skazany lub osoba, wobec której zastosowano środek zabezpieczający,
przebywa w Państwie wydania wyroku - protokół sporządzony z udziałem skazanego
lub osoby, o której mowa wyżej, a w wypadkach przewidzianych niniejszą umową - z
udziałem przedstawiciela ustawowego, z którego wynika jego zgoda na przejęcie
wykonania orzeczenia sądowego,
6) inne dokumenty, które mogą mieć znaczenie dla rozstrzygnięcia wniosku,
7) tłumaczenie na język drugiej Umawiającej się Strony wniosku i dokumentów
wymienionych w niniejszym ustępie.
3. Do wniosku Państwa wykonania wyroku załącza się informacje i materiały
wymienione w punktach 3, 6 i 7 ustępu 2 oraz pismo zawierające zgodę skazanego
na przekazanie wykonania orzeczenia.
4. W wypadku uwzględnienia wniosku określonego w ustępie 3 Państwo wydania
wyroku dołącza do swojej zgody dokumenty wymienione w punktach 1, 2 i 4 ustępu
2.
Artykuł 96
Uzupełnienie wniosku
Jeżeli wezwana Umawiająca się Strona uzna przekazane dane i dokumenty za
niewystarczające, zwraca się o konieczne uzupełnienie i może wzywającej
Umawiającej się Stronie ustalić stosowny termin. Na uzasadniony wniosek termin
ten można przedłużyć. W braku uzupełnienia rozpoznaje się wniosek na podstawie
posiadanych danych i dokumentów.
Artykuł 97
Zawiadomienia
1. Umawiające się Strony zawiadamiają się wzajemnie niezwłocznie o wszystkich
okolicznościach, które mogłyby mieć wpływ na wykonanie orzeczenia sądowego, a w
szczególności o ułaskawieniu, amnestii oraz uchyleniu lub zmianie orzeczenia
przejętego do wykonania.
2. Państwo wykonania wyroku zawiadamia Państwo wydania wyroku w szczególności o
wykonaniu orzeczenia.
Artykuł 98
Wykonywanie orzeczeń
1. Jeżeli nastąpi przejęcie wykonania orzeczenia sądowego, to sądy Państwa
wykonania wyroku określą według swego prawa podlegającą wykonaniu karę
pozbawienia wolności lub środki zabezpieczające, biorąc pod uwagę w możliwie
największym stopniu karę pozbawienia wolności lub środki zabezpieczające
orzeczone w Państwie wydania wyroku. Skazany nie może być w żadnym wypadku w
sytuacji mniej korzystnej od tej, w jakiej by się znajdował w razie dalszego
wykonywania orzeczenia w Państwie wydania wyroku.
2. Wykonanie orzeczenia sądowego włącznie z warunkowym zwolnieniem następuje
zgodnie z prawem Państwa wykonania wyroku. Jeżeli przepisy prawa Państwa wydania
wyroku dotyczące warunkowego zwolnienia są dla skazanego korzystniejsze,
podlegają one zastosowaniu.
3. Na poczet kary pozbawienia wolności lub środków zabezpieczających zalicza się
w Państwie wykonania wyroku okres pozbawienia wolności lub stosowania środków
zabezpieczających w Państwie wydania wyroku.
4. W wypadku przekształcenia kary lub środka zabezpieczającego stosuje się
przepisy prawne Państwa wykonania wyroku. Przy przekształceniu kary właściwe
sądy:
1) są związane ustaleniami stanu faktycznego, wynikającymi w sposób wyraźny lub
dorozumiany z orzeczenia sądowego Państwa wydania wyroku,
2) nie mogą zamienić kary pozbawienia wolności na karę grzywny.
Artykuł 99
Skutki przejęcia wykonania
1. W czasie wykonywania orzeczenia sądowego w Państwie wykonania wyroku Państwo
wydania wyroku nie podejmie dalszych czynności związanych z ich wykonaniem.
2. Państwo wydania wyroku jest uprawnione do wykonania pozostałej części kary
lub środka zabezpieczającego, jeżeli skazany uchylając się od wykonania
orzeczenia sądowego w Państwie wykonania wyroku opuścił jego terytorium. Państwo
wykonania wyroku zawiadamia niezwłocznie Państwo wydania wyroku o tych
okolicznościach.
3. Uprawnienie Państwa wydania wyroku, o którym mowa w ustępie 2, wygasa
ostatecznie, jeżeli kara pozbawienia wolności lub środek zabezpieczający zostały
wykonane albo nastąpiło zwolnienie od wykonania kary lub środka
zabezpieczającego.
Artykuł 100
Ułaskawienie i amnestia
1. Ułaskawienie skazanego może nastąpić zarówno w Państwie wydania wyroku, jak i
w Państwie wykonania wyroku.
2. Amnestia może być wydana zarówno przez Państwo wykonania wyroku, jak i przez
Państwo wydania wyroku. Amnestię wobec skazanego stosuje Państwo wykonania
wyroku.
Artykuł 101
Uchylenie lub zmiana orzeczenia sądowego
Do uchylenia lub zmiany orzeczenia przejętego do wykonania właściwe wyłącznie
jest Państwo wydania wyroku.
Artykuł 102
Zawiadomienie o przejęciu wykonania orzeczenia
Wezwana Umawiająca się Strona zawiadamia w możliwie krótkim czasie wzywającą
Umawiającą się Stronę, w jakim zakresie wniosek o przejęcie wykonania orzeczenia
został uwzględniony. Całkowita lub częściowa odmowa wymaga uzasadnienia.
Artykuł 103
Przekazanie
1. Jeżeli skazany lub osoba, wobec której zastosowano środek zabezpieczający,
przebywa na terytorium Państwa wydania wyroku, Państwo to podejmie w możliwie
krótkim czasie wszelkie konieczne środki do ich przekazania organom Państwa
wykonania wyroku.
2. Państwo wydania wyroku i Państwo wykonania wyroku porozumiewają się co do
czasu i miejsca przekazania skazanego lub osoby, wobec której zastosowano środek
zabezpieczający, organom Państwa wykonania wyroku, a w miarę konieczności
organom państwa tranzytowego.
3. Osoby eskortujące jednej z Umawiających się Stron, które mają doprowadzić
drogą powietrzną skazanego lub osobę, wobec której zastosowano środek
zabezpieczający, na terytorium drugiej Umawiającej się Strony lub je z tego
terytorium odebrać, są uprawnione do zastosowania na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony, zgodnie z prawem tej Strony, niezbędnych środków w celu
uniemożliwienia ucieczki skazanego lub osoby, wobec której zastosowano środek
zabezpieczający - aż do jej przekazania lub po ich przejęciu.
4. Państwo wydania wyroku może po przejęciu wykonania orzeczenia sądowego przez
Państwo wykonania wyroku odroczyć przekazanie skazanego w celu przeprowadzenia
postępowania karnego w związku z innym przestępstwem albo w celu wykonania
orzeczenia sądowego wydanego w innej sprawie.
Artykuł 104
Zasada specjalności
1. Jeżeli skazany został przekazany zgodnie z niniejszą umową z Państwa wydania
wyroku do Państwa wykonania wyroku, nie może być on ścigany, skazany ani poddany
w inny sposób ograniczeniom wolności w związku z czynem popełnionym przed
przekazaniem, którego nie dotyczy zgoda na przejęcie wykonania.
2. Ograniczeń, o których mowa w ustępie 1, nie stosuje się, jeżeli:
1) Państwo wydania wyroku wyrazi zgodę na wszczęcie postępowania karnego,
wykonanie kary lub środków zabezpieczających,
2) przekazany skazany pozostał w Państwie wykonania wyroku dłużej niż 45 dni po
ostatecznym zwolnieniu, chociaż miał prawo i mógł terytorium tego Państwa
opuścić, albo gdy po opuszczeniu tego Państwa dobrowolnie tam powrócił.
CZĘŚĆ CZWARTA
POSTANOWIENIA OGÓLNE
Artykuł 105
Stosunek do innych umów międzynarodowych
Postanowienia niniejszej umowy nie naruszają praw i obowiązków wynikających z
innych umów zawartych przez każdą z Umawiających się Stron.
Artykuł 106
Wejście umowy w życie
Umowa niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po upływie sześćdziesięciu
dni od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych. Wymiana dokumentów
ratyfikacyjnych nastąpi w Warszawie.
Artykuł 107
Czas obowiązywania umowy
Umowa niniejsza zawarta jest na okres pięciu lat. Ulega ona przedłużeniu na
dalsze pięcioletnie okresy, jeżeli żadna z Umawiających się Stron nie wypowie
jej w drodze notyfikacji na sześć miesięcy przed upływem danego okresu.
Sporządzono w Mińsku dnia 26 października 1994 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim i białoruskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
Na dowód czego wyżej wymienieni pełnomocnicy Umawiających się Stron podpisali
niniejszą umowę i opatrzyli ją pieczęciami.
W imieniu Rzeczypospolitej polskiej: A. Olechowski
W imieniu Republiki Białoruś: W. Sienka
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zwartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
polskiej.
Dano w Warszawie dnia 9 marca 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 7 czerwca 1995 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą polską
a Republiką Białoruś o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach
cywilnych, rodzinnych, pracowniczych i karnych, sporządzonej w Mińsku dnia 26
października 1994 r.
(Dz. U. Nr 128, poz. 620)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 106 Umowy między
Rzecząpospolitą polską a Republiką Białoruś o pomocy prawnej i stosunkach
prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych, pracowniczych i karnych, sporządzonej
w Mińsku dnia 26 października 1994 r., nastąpiła w Warszawie dnia 31 maja 1995
r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionej umowy.
Powyższa umowa wchodzi w życie dnia 1 sierpnia 1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 7 listopada 1995 r.
w sprawie określenia wysokości opłaty za powszechne świadectwo udziałowe i trybu
jej wniesienia.
(Dz. U. Nr 128, poz. 623)
Na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych
funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202 i z 1994 r.
Nr 84, poz. 385) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustala się opłatę za powszechne świadectwo udziałowe w wysokości 20 zł.
ż 2. Opłata za powszechne świadectwo udziałowe jest wnoszona w gotówce, w
punkcie wydawania świadectw.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rada Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 3 listopada 1995 r.
w sprawie wielkości powierzchni przeznaczonej pod uprawy maku i konopi w 1996 r.
(Dz. U. Nr 128, poz. 624)
Na podstawie art. 12 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o
zapobieganiu narkomanii (Dz. U. Nr 4, poz. 15 i Nr 15, poz. 66, z 1987 r. Nr 33,
poz. 180, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 89, poz. 517
oraz z 1991 r. Nr 105, poz. 452) zarządza się, co następuje:
ż 1. Wielkość powierzchni przeznaczonej w roku 1996 pod uprawy maku, prowadzone
na podstawie umów kontraktacji zawartych z uprawnionymi jednostkami gospodarki
uspołecznionej, ustala się na 11 100 ha w skali kraju, w tym dla województw:
1) bialskopodlaskiego - 85 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Drelów, Huszlew, Łosice, Międzyrzec Podlaski, Milanów, Radzyń Podlaski i Wohyń,
2) bydgoskiego - 1 000 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Dąbrowa, Dąbrowa Biskupia, Dobrcz, Gąsawa, Gniewkowo, Inowrocław, Janikowo,
Janowiec Wielkopolski, Jeziora Wielkie, Jeżewo, Kcynia, Kruszwica, Mogilno,
Mrocza, Pakość, Rogowo, Rojewo, Sadki, Sośno, Strzelno, Złotniki Kujawskie i
Żnin,
3) chełmskiego - 710 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Białopole, Dubienka, Hańsk, Kamień, Krasnystaw, Kraśniczyn, Leśniowice,
Łopiennik Górny, Rejowiec Fabryczny, Ruda-Huta, Sawin, Siedliszcze, Siennica
Różana, Wierzbica, Wojsławice, Wola Uhruska i Żmudź,
4) elbląskiego - 535 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach: Elbląg,
Gardeja, Kwidzyn, Lichnowy, Malbork, Markusy, Miłoradz, Nowy Dwór Gdański, Nowy
Staw, Ostaszewo, Ryjewo, Sadlinki, Stare Pole, Stegna, Sztum i Sztutowo,
5) kaliskiego - 390 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach: Blizanów,
Ceków--Kolonia, Czermin, Mycielin, Nowe Skalmierzyce, Opatówek, Rychtal,
Stawiszyn, Szczytniki i Żelazków,
6) kieleckiego - 470 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach: Bejsce,
Busko-Zdrój, Chmielnik, Czarnocin, Działoszyce, Gnojno, Górno, Imielno,
Jędrzejów, Kazimierza Wielka, Kije, Koszyce, Książ Wielki, Kunów, Michałów,
Miechów, Nagłowice, Nowa Słupia, Nowy Korczyn, Oleśnica, Pacanów, Pałecznica,
Pawłów, Pińczów, Racławice, Sędziszów, Skalbmierz, Słaboszów, Słupia, Sobków,
Solec-Zdrój, Stopnica, Waśniów, Wiślica, Wodzisław i Złota,
7) konińskiego - 600 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach: Babiak,
Chodów, Dąbie, Grabów, Grzegorzew, Kłodawa, Koło, Lądek, Olszówka, Ostrowite,
Powidz, Przedecz, Pyzdry, Skulsk, Słupca, Sompolno, Strzałkowo, Świnice Warckie,
Wierzbinek, Witkowo i Zagórów,
8) koszalińskiego - 75 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Będzino, Białogard, Biesiekierz, Drawsko Pomorskie, Karlino, Malechowo,
Połczyn-Zdrój, Rymań, Siemyśl i Tychowo,
9) krakowskiego - 480 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach: Drwina,
Gołcza, Iwanowice, Kłaj, Kocmyrzów-Luborzyca, Koniusza, Michałowice,
Niepołomice, Nowe Brzesko, Proszowice, Radziemice, Skała, Słomniki, Sułoszowa,
Trzyciąż i Zielonki,
10) lubelskiego - 400 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Bełżyce, Borzechów, Bychawa, Fajsławice, Garbów, Jabłonna, Jastków, Karczmiska,
Konopnica, Krzczonów, Kurów, Ludwin, Markuszów, Mełgiew, Niedrzwica Duża,
Niemce, Opole Lubelskie, Piaski, Poniatowa, Puchaczów, Rybczewice, Serniki,
Spiczyn, Strzyżewice, Trawniki, Wilkołaz, Wojciechów, Wólka, Zakrzówek i Żyrzyn,
11) pilskiego - 150 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Białośliwie, Budzyń, Chodzież, Czarnków, Damasławek, Drawsko, Gołańcz, Kaczory,
Lipka, Lubasz, Łobżenica, Margonin, Miasteczko Krajeńskie, Połajewo, Rogoźno,
Ryczywół, Szamocin, Ujście, Wapno, Wronki, Wyrzysk, Wysoka i Zakrzewo,
12) płockiego - 660 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach: Bedlno,
Bielsk, Bodzanów, Brudzeń Duży, Czerwińsk nad Wisłą, Daszyna, Dąbrowice, Drobin,
Gąbin, Gostynin, Góra Św. Małgorzaty, Kiernozia, Krośniewice, Krzyżanów, Kutno,
Łanięta, Łąck, Łęczyca, Nowe Ostrowy, Oporów, Pacyna, Piątek, Radzanowo,
Sanniki, Słubice, Słupno, Stara Biała, Staroźreby, Strzelce, Szczawin Kościelny,
Witonia, Wyszogród, Zawidz i Żychlin,
13) poznańskiego - 190 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Duszniki, Granowo, Grodzisk Wielkopolski, Kiszkowo, Kleszczewo, Kłecko, Kuślin,
Lwówek, Łubowo, Mieścisko, Niechanowo, Nowy Tomyśl, Obrzycko, Opalenica, Pniewy,
Rakoniewice, Skoki, Szamotuły, Środa Wielkopolska i Września,
14) przemyskiego - 700 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Bircza, Chłopice, Cieszanów, Dubiecko, Gać, Jarosław, Jawornik Polski, Kańczuga,
Krzywcza, Laszki, Medyka, Narol, Oleszyce, Orły, Pawłosiów, Pruchnik, Przeworsk,
Radymno, Rokietnica, Roźwienica, Sieniawa, Stubno, Tryńcza, Wiązownica, Zarzecze
i Żurawica,
15) radomskiego - 120 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Ciepielów, Iłża, Kazanów, Lipsko, Rzeczniów, Sienno i Solec nad Wisłą,
16) rzeszowskiego - 200 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Błażowa, Boguchwała, Borowa, Chmielnik Rzeszowski, Czermin, Czudec,
Gawłuszowice, Głogów Małopolski, Grodzisko Dolne, Iwierzyce, Kamień, Kolbuszowa,
Kuryłówka, Leżajsk, Lubenia, Mielec, Niebylec, Niwiska, Ostrów, Przecław,
Ropczyce, Sędziszów Małopolski, Sokołów Małopolski, Strzyżów, Świlcza,
Trzebownisko, Tuszów Narodowy, Tyczyn, Wielopole Skrzyńskie i Wiśniowa,
17) sieradzkiego - 265 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Błaszki, Brzeźnio, Buczek, Burzenin, Goszczanów, Kiełczygłów, Klonowa, Lututów,
Łask, Mokrsko, Pątnów, Pęczniew, Poddębice, Rusiec, Sędziejowice, Siemkowice,
Sieradz, Skomlin, Szadek, Warta, Wieluń, Wierzchlas, Wróblew, Zadzim, Zduńska
Wola i Złoczew,
18) tarnobrzeskiego - 700 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Annopol, Baćkowice, Batorz, Bogoria, Chrzanów, Ćmielów, Dwikozy, Dzwola,
Godziszów, Gorzyce, Gościeradów, Grębów, Iwaniska, Janów Lubelski, Klimontów,
Koprzywnica, Lipnik, Łoniów, Łubnice, Modliborzyce, Obrazów, Opatów, Ożarów,
Padew Narodowa, Połaniec, Potok Wielki, Radomyśl, Sadowie, Samborzec, Staszów,
Szastarka, Tarłów, Trzydnik Duży, Wilczyce, Wojciechowice, Zaklików, Zaleszany i
Zawichost,
19) tarnowskiego - 110 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Bolesław, Czarna, Czchów, Gręboszów, Gromnik, Łapanów, Mędrzechów, Radgoszcz,
Szczucin, Wadowice Górne, Wierzchosławice, Wojnicz, Zakliczyn i Żabno,
20) toruńskiego - 495 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Biskupiec, Chełmno, Chełmża, Golub-Dobrzyń, Grodziczno, Grudziądz, Gruta, Kijewo
Królewskie, Kowalewo Pomorskie, Książki, Lisewo, Lubicz, Łasin, Łubianka,
Łysomice, Osiek, Papowo Biskupie, Płużnica, Radomin, Radzyń Chełmiński, Rogóźno,
Stolno, Świecie nad Osą, Unisław, Wąbrzeźno, Wąpielsk i Zławieś Wielka,
21) włocławskiego - 1 200 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Aleksandrów Kujawski, Baruchowo, Bądkowo, Boniewo, Brześć Kujawski, Bytoń,
Choceń, Chodecz, Chrostkowo, Czernikowo, Dobre, Dobrzyń nad Wisłą, Fabianki,
Izbica Kujawska, Kikół, Koneck, Kowal, Lipno, Lubanie, Lubień Kujawski,
Lubraniec, Osięciny, Piotrków Kujawski, Raciążek, Radziejów, Rypin, Skępe,
Tłuchowo, Topólka, Waganiec, Wielgie, Włocławek, Zakrzewo i Zbójno,
22) zamojskiego - 1 415 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Adamów, Bełżec, Dołhobyczów, Goraj, Gorzków, Grabowiec, Horodło, Izbica,
Jarczów, Komarów-Osada, Krynice, Księżpol, Lubycza Królewska, Łabunie, Łaszczów,
Miączyn, Mircze, Nielisz, Rachanie, Radecznica, Rudnik, Skierbieszów, Stary
Zamość, Sułów, Tarnawatka, Telatyn, Tereszpol, Trzeszczany, Turobin, Tyszowice,
Uchanie, Ulhówek, Werbkowice, Wysokie, Zakrzew i Żółkiewka,
23) zielonogórskiego - 150 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Babimost, Siedlec, Sława, Sulechów, Szczaniec, Świebodzin, Wolsztyn, Zbąszynek i
Zbąszyń.
ż 2. Wielkość powierzchni przeznaczonej w roku 1996 pod uprawy konopi,
prowadzone na podstawie umów kontraktacji zawartych z uprawnionymi jednostkami
gospodarki uspołecznionej, ustala się na 4 790 ha w skali kraju, w tym dla
województw:
1) chełmskiego - 100 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Krasnystaw, Kraśniczyn, Leśniowice i Łopiennik Górny,
2) kieleckiego - 90 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Działoszyce, Gnojno, Kije, Michałów i Pińczów,
3) legnickiego - 2 000 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Chocianów, Gaworzyce, Głogów, Grębocice, Jerzmanowa, Kotla, Legnica, Pęcław,
Polkowice, Przemków, Radwanice, Rudna i Żukowice,
4) lubelskiego - 150 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach: Bychawa,
Krzczonów, Rybczewice i Zakrzówek,
5) ostrołęckiego - 20 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach: Lelis i
Łyse,
6) radomskiego - 110 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Ciepielów, Iłża, Kazanów, Orońsko, Skaryszew, Wolanów i Zakrzew,
7) tarnobrzeskiego - 500 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Batorz, Chrzanów, Dzwola, Godziszów, Janów Lubelski i Szastarka,
8) wałbrzyskiego - 1 000 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Ciepłowody, Dzierżoniów, Pieszyce, Przeworno, Strzegom, Świdnica, Ząbkowice
Śląskie i Ziębice,
9) wrocławskiego - 220 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach: Kąty
Wrocławskie, Kobierzyce, Środa Śląska i Żórawina,
10) zamojskiego - 600 ha, w którym uprawy mogą być prowadzone w gminach:
Radecznica, Skierbieszów, Turobin, Wysokie, Zakrzew i Żółkiewka.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
EUROPEJSKA KONWENCJA
w sprawie przemocy i ekscesów widzów w czasie imprez sportowych, a w
szczególności meczów piłki nożnej, sporządzona w Strasburgu dnia 19 sierpnia
1985 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 129, poz. 625)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 19 sierpnia 1985 r. została sporządzona w Strasburgu Europejska konwencja
w sprawie przemocy i ekscesów widzów w czasie imprez sportowych, a w
szczególności meczów piłki nożnej, w następującym brzmieniu:
Przekład
EUROPEJSKA KONWENCJA
w sprawie przemocy i ekscesów widzów w czasie imprez sportowych, a w
szczególności meczów piłki nożnej
Państwa członkowskie Rady Europy oraz inne państwa będące stronami Europejskiej
konwencji kulturalnej, sygnatariusze niniejszej konwencji;
mając na względzie cel Rady Europy, jakim jest osiągnięcie większej jedności jej
członków;
zaniepokojone aktami przemocy i wybrykami widzów w czasie imprez sportowych, a w
szczególności w czasie meczów piłki nożnej, oraz wynikającymi z nich skutkami;
świadome faktu, że zjawisko to zagraża zasadom wyrażonym w Rezolucji (76) 41
Komitetu Ministrów Rady Europy, określanej jako "Europejska karta sportu dla
wszystkich";
podkreślając duże znaczenie sportu dla porozumienia międzynarodowego, zwłaszcza
ze względu na częstotliwość meczów piłki nożnej między europejskimi
reprezentacjami narodowymi i drużynami klubowymi;
zważywszy, że zarówno odpowiednie władze państwowe, jak i samodzielne
organizacje sportowe ponoszą odrębną i jednocześnie wzajemnie uzupełniającą się
odpowiedzialność za zwalczanie aktów przemocy i wybryków widzów, i uwzględniając
okoliczność, że organizacje sportowe są również odpowiedzialne za zapewnienie
bezpieczeństwa i, ogólnie biorąc, prawidłowego przebiegu organizowanych przez
siebie imprez; zważywszy ponadto, że powyższe władze i organizacje powinny
współpracować ze sobą w tym zakresie na wszelkich niezbędnych szczeblach;
zważywszy, że przemoc stanowi obecnie zjawisko społeczne wywierające szerokie
skutki, którego źródła mają w przeważającej mierze charakter pozasportowy, oraz
że sport stanowi często scenerię, w której dochodzi do przejawów przemocy;
zdecydowane podjąć współpracę i wspólne działanie w celu zapobiegania i
kontrolowania aktów przemocy i wybryków w czasie imprez sportowych,
postanawiają, co następuje:
Artykuł 1
Cel konwencji
1. Dla zapobiegania i kontrolowania zjawiska przemocy i wybryków widzów w czasie
meczów piłki nożnej Strony zobowiązują się, w granicach dopuszczalnych przez ich
wewnętrzne ustawodawstwo, do podjęcia działań niezbędnych dla realizacji
postanowień niniejszej konwencji.
2. Strony będą stosować postanowienia niniejszej konwencji do innych dyscyplin i
imprez sportowych, z uwzględnieniem ich specyfiki, w ramach których należy
obawiać się wystąpienia aktów przemocy i wybryków widzów.
Artykuł 2
Koordynacja działań na płaszczyźnie wewnętrznej
Strony będą koordynować politykę i działania podejmowane przez organy rządowe i
inne instytucje publiczne, w niezbędnych wypadkach poprzez utworzenie stosownego
organu koordynującego, dla zapobieżenia aktom przemocy i wybrykom widzów.
Artykuł 3
Środki działania
1. Strony zobowiązują się dopilnować, aby zostały określone i podjęte środki
działania mające na celu zapobieganie i kontrolowanie aktów przemocy i wybryków
widzów, w tym w szczególności:
a) zapewniać zatrudnienie odpowiednich sił porządkowych dla przeciwstawienia się
aktom przemocy i wybrykom widzów zarówno w obrębie stadionów, jak i wzdłuż tras
dojazdowych wykorzystywanych przez widzów;
b) ułatwiać ścisłą współpracę i wymianę niezbędnych informacji między siłami
policyjnymi wchodzących lub mogących wchodzić w grę miejscowości;
c) stosować lub, w niezbędnych wypadkach, wprowadzić przepisy prawne
przewidujące wymierzanie określonych kar lub stosować odpowiednie środki
administracyjne wobec osób winnych popełnienia przestępstw wynikających z aktów
przemocy lub wybryków widzów.
2. Strony zobowiązują się zachęcać kluby kibiców do właściwego organizowania
się, zachowania oraz wyznaczania spośród ich członków osób odpowiedzialnych za
kierowanie klubem i informowanie widzów w czasie meczów, a także za
towarzyszenie grupom kibiców udających się na mecze wyjazdowe.
3. Strony będą zachęcać, jeśli będzie to prawnie dopuszczalne, do takiego
organizowania - we współpracy z klubami, organizacjami kibiców i biurami podróży
- przejazdów na mecze, aby uniemożliwić udanie się na nie potencjalnym sprawcom
zakłócania porządku.
4. Strony będą starały się dopilnować, w niezbędnych wypadkach, przez
wprowadzenie odpowiednich przepisów prawnych lub w inny właściwy sposób, by w
razie groźby wystąpienia aktów przemocy lub wybryków widzów organizacje sportowe
i kluby oraz, w razie konieczności, właściciele stadionów i odpowiednie władze,
w ramach ich uprawnień określonych przez przepisy prawa wewnętrznego, podjęły
praktyczne działania na i w obrębie stadionu w celu zapobiegania i kontrolowania
aktów przemocy lub wybryków; w tym będą starały się:
a) zapewniać, aby materiały użyte do budowy i rozplanowanie stadionów
uwzględniały bezpieczeństwo widzów, nie sprzyjały aktom przemocy wśród widzów,
umożliwiały skuteczną kontrolę tłumu, uwzględniały rozmieszczenie niezbędnych
barier lub parkanów i umożliwiały skuteczną działalność służb bezpieczeństwa
oraz sił policyjnych;
b) zapewniać skuteczne oddzielenie od siebie rywalizujących ze sobą grup kibiców
przez przydzielenie grupom kibiców zamiejscowych, w wypadku ich dopuszczenia,
oddzielnych sektorów;
c) zapewniać powyższe oddzielenie przez ścisłą kontrolę sprzedawanych biletów i
podjęcie szczególnych środków ostrożności w okresie bezpośrednio poprzedzającym
mecz;
d) usuwać lub zakazać wstępu na mecze i stadiony, jeśli będzie to prawnie
dopuszczalne, znanym lub potencjalnym sprawcom zakłócania porządku lub osobom
pozostającym pod wpływem alkoholu lub narkotyków;
e) wyposażyć stadiony w skuteczny system informowania publiczności i zapewniać
skuteczne wykorzystanie tego systemu oraz programu meczu i innych środków
propagandowych dla zachęcenia publiczności do właściwego zachowania;
f) zakazać widzom wnoszenia napojów alkoholowych na stadiony; ograniczyć, a
nawet zakazać sprzedaży i rozprowadzania napojów alkoholowych na stadionach i
zapewnić, by wszelkie dostępne napoje były w bezpiecznych opakowaniach;
g) przeprowadzać kontrolę, aby zapobiec wnoszeniu przez widzów na stadiony
przedmiotów mogących posłużyć do aktów przemocy, sztucznych ogni lub innych
podobnych rzeczy;
h) upewnić się, że odnośni łącznicy współpracują z właściwymi władzami w okresie
przed meczami na bazie ustaleń przyjętych w zakresie kontroli tłumu w celu ich
realizacji w formie skoordynowanego działania.
5. Uwzględniając potencjalne znaczenie środków przekazu społecznego, Strony
podejmą właściwe działania społeczne i wychowawcze w celu zapobieżenia aktom
przemocy w sporcie i w powiązaniu ze sportem, w szczególności przez propagowanie
ideałów sportowych w ramach kampanii wychowawczych i innych, popierając zasadę
fair-play, zwłaszcza wśród młodzieży, dla kształtowania wzajemnego poszanowania
wśród widzów i sportowców oraz zachęcania do aktywnego udziału w imprezach
sportowych.
Artykuł 4
Współpraca międzynarodowa
1. Strony będą ze sobą ściśle współpracować w sprawach regulowanych niniejszą
konwencją oraz zachęcać do takiej współpracy zainteresowane narodowe władze
sportowe.
2. Przed meczami lub turniejami międzynarodowymi drużyn klubowych i
reprezentacji narodowych zainteresowane Strony będą zwracać się do odnośnych
władz, a w szczególności do organizacji sportowych, o wskazanie meczów, w czasie
których istniałaby obawa wystąpienia aktów przemocy lub wybryków widzów. Po
wskazaniu takiego meczu właściwe władze państwa-gospodarza zorganizują
konsultacje między zainteresowanymi. Konsultacje powinny odbyć się jak
najszybciej, nie później niż na dwa tygodnie przed przewidywanym terminem meczu,
i powinny doprowadzić do uzgodnienia działań i środków ostrożności, które należy
podjąć przed, w czasie i po meczu, w tym w niezbędnych wypadkach, środków
wykraczających poza ustalenia niniejszej konwencji.
Artykuł 5
Wykrywanie sprawców oraz postępowanie wobec nich
1. Respektując obowiązujące procedury prawne i zasadę niezawisłości sądownictwa,
Strony zapewnią, by widzowie, którzy dopuścili się aktów przemocy lub innych
czynów o charakterze przestępnym, byli ścigani i pociągani do odpowiedzialności
w trybie określonym przez przepisy prawne.
2. W stosownych wypadkach, a w szczególności w odniesieniu do widzów
przyjezdnych, i zgodnie z postanowieniami właściwych umów międzynarodowych
Strony rozważą:
a) przekazanie postępowania karnego przeciwko osobom zatrzymanym, w związku z
dopuszczeniem się aktów przemocy lub innych czynów przestępnych w czasie imprez
sportowych, do państwa ich zamieszkania;
b) wystąpienie z wnioskiem o ekstradycję osób podejrzanych o dopuszczenie się
podczas imprez sportowych aktów przemocy lub innych czynów przestępnych;
c) przekazanie osób skazanych za popełnienie przestępstw, polegających na
dopuszczeniu się aktów przemocy lub innych czynów przestępnych w czasie imprez
sportowych, do innego państwa w celu odbycia tam orzeczonej kary.
Artykuł 6
Dodatkowe działania
1. Strony zobowiązują się do ścisłej współpracy z właściwymi krajowymi
organizacjami sportowymi i klubami oraz, w stosownych przypadkach, z
właścicielami stadionów w zakresie ustaleń dotyczących projektowania i
dokonywania zmian w materiałach używanych do budowy stadionów lub innych zmian,
w tym zmian dotyczących układu wejść i wyjść ze stadionów, niezbędnych dla
zwiększenia bezpieczeństwa i zapobiegania aktom przemocy.
2. Strony zobowiązują się, w niezbędnych i stosownych wypadkach, stosować system
określający wymagania dotyczące wyboru stadionów, które uwzględniają sprawę
bezpieczeństwa widzów i zapobiegania aktom przemocy, w szczególności w
odniesieniu do stadionów, na których rozgrywane są mecze mogące przyciągnąć duże
i niespokojne tłumy kibiców.
3. Strony zobowiązują się zachęcać swoje krajowe władze sportowe do stałego
dostosowywania obowiązujących przepisów, aby kontrolować te czynniki, które
prowadzą do aktów przemocy wśród sportowców lub widzów.
Artykuł 7
Dostarczanie informacji
Każda ze Stron przekaże Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, w jednym z języków
urzędowych Rady, wszelkie stosowne informacje dotyczące działań legislacyjnych
lub innych podjętych w celu dostosowania się do postanowień niniejszej
konwencji, w zakresie dotyczącym piłki nożnej lub innych dyscyplin sportowych.
Artykuł 8
Stały Komitet
1. Dla celów niniejszej konwencji, tworzy się niniejszy Stały Komitet.
2. Każda ze Stron może być reprezentowana w Stałym Komitecie przez jednego lub
więcej przedstawicieli. Każda ze Stron będzie dysponować jednym głosem.
3. Każde państwo członkowskie Rady Europy lub inne państwo będące stroną
Europejskiej konwencji kulturalnej i nie będące stroną niniejszej konwencji może
być reprezentowane w Komitecie w charakterze obserwatora.
4. Stały Komitet może, w drodze jednomyślnej decyzji, zaprosić państwo nie
będące członkiem Rady Europy i nie będące stroną niniejszej konwencji oraz
wszelką zainteresowaną organizację sportową do delegowania jednego obserwatora
na jedno lub więcej swoich posiedzeń.
5. Posiedzenia Stałego Komitetu będą zwoływane przez Sekretarza Generalnego Rady
Europy. Jego pierwsze posiedzenie zostanie zwołane w ciągu jednego roku od daty
wejścia w życie niniejszej konwencji. Kolejne jego posiedzenia będą odbywały się
przynajmniej raz w roku. Dodatkowo posiedzenie Komitetu będzie zwoływane na
każdorazowy wniosek większości Stron.
6. Większość Stron będzie stanowić quorum dla odbycia posiedzenia Stałego
Komitetu.
7. Z zastrzeżeniem postanowień niniejszej konwencji Stały Komitet opracuje i
uchwali, w drodze consensusu, swój własny Regulamin wewnętrzny.
Artykuł 9
1. Stały Komitet będzie sprawował nadzór nad stosowaniem niniejszej konwencji.
Może on w szczególności:
a) stale badać postanowienia niniejszej konwencji i rozważać wszelkie niezbędne
poprawki do nich;
b) odbywać konsultacje z zainteresowanymi organizacjami sportowymi;
c) zalecać stronom działania, jakie powinny podejmować, aby dostosować się do
niniejszej konwencji;
d) zalecać środki, jakie należy podjąć, aby opinia publiczna była poinformowana
o działaniach podejmowanych w ramach niniejszej konwencji;
e) formułować zalecenia dla Komitetu Ministrów dotyczące państw nie będących
członkami Rady Europy, które mają być zaproszone do przystąpienia do niniejszej
konwencji;
f) formułować wszelkie propozycje mające na celu zwiększenie skuteczności
niniejszej konwencji.
2. W celu wypełniania swoich zadań Stały Komitet może, z własnej inicjatywy,
organizować spotkania grup ekspertów.
Artykuł 10
Po każdym swoim posiedzeniu Stały Komitet przekaże Komitetowi Ministrów Rady
Europy raport na temat swoich prac i funkcjonowania konwencji.
Artykuł 11
Poprawki
1. Poprawki do niniejszej konwencji mogą zostać zaproponowane przez Stronę,
Komitet Ministrów Rady Europy lub Stały Komitet.
2. Każda propozycja poprawki zostanie przekazana przez Sekretarza Generalnego
Rady Europy państwom członkowskim Rady Europy, innym państwom będącym stronami
Europejskiej konwencji kulturalnej oraz każdemu państwu nie będącemu członkiem
Rady Europy, które przystąpiło lub zostało zaproszone do przystąpienia do
niniejszej konwencji zgodnie z postanowieniem artykułu 14.
3. Każda propozycja poprawki zgłoszona przez Stronę lub Komitet Ministrów
zostanie przekazana Stałemu Komitetowi co najmniej na dwa miesiące przed jego
posiedzeniem, na którym będzie rozważana. Stały Komitet przekaże Komitetowi
Ministrów swoją opinię na temat zaproponowanej poprawki, w stosownych wypadkach
po konsultacji z właściwymi organizacjami sportowymi.
4. Komitet Ministrów rozważy wnioskowaną poprawkę oraz opinię Stałego Komitetu i
może uchwalić jej przyjęcie.
5. Treść poprawki przyjętej przez Komitet Ministrów w trybie ustępu 4
niniejszego artykułu zostanie przekazana Stronom do akceptacji.
6. Każda poprawka przyjęta w trybie ustępu 4 niniejszego artykułu wejdzie w
życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie jednego miesiąca od
daty, w której wszystkie strony zawiadomiły Sekretarza Generalnego o swoim
przyjęciu poprawki.
Artykuł 12
Postanowienia końcowe
1. Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisu przez państwa członkowskie Rady
Europy i inne państwa będące stronami Europejskiej konwencji kulturalnej, które
mogą wyrazić swoją zgodę na związanie się postanowieniami konwencji poprzez:
a) podpisanie jej bez zastrzeżenia ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia;
b) podpisanie jej z zastrzeżeniem ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, po
którym nastąpi ratyfikacja, przyjęcie lub zatwierdzenie.
2. Dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia zostaną złożone u
Sekretarza Generalnego Rady Europy.
Artykuł 13
1. Konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie
jednego miesiąca od daty, w której trzy państwa członkowskie Rady Europy wyrażą
swoją zgodę na związanie się postanowieniami konwencji w trybie postanowień
artykułu 12.
2. W odniesieniu do każdego państwa-sygnatariusza, które w terminie późniejszym
wyrazi swoją zgodę na związanie się postanowieniami konwencji, wejdzie ona w
życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie jednego miesiąca od daty
podpisania lub złożenia dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia.
Artykuł 14
1. Po wejściu w życie niniejszej konwencji, Komitet Ministrów Rady Europy, po
konsultacji ze Stronami, może zaprosić do przystąpienia do konwencji wszelkie
państwa nie będące członkami Rady Europy na mocy uchwały przyjętej większością
głosów określoną w artykule 20 pod literą d) Statutu Rady Europy przy
jednomyślnym głosowaniu przedstawicieli Umawiających się Państw, uprawnionych do
zasiadania w Komitecie Ministrów.
2. W odniesieniu do każdego państwa przystępującego konwencja wejdzie w życie
pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie jednego miesiąca od daty
złożenia dokumentu przystąpienia u Sekretarza Generalnego Rady Europy.
Artykuł 15
1. Każde państwo może, przy podpisywaniu lub przy składaniu swojego dokumentu
ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, określić terytorium
lub terytoria, do których niniejsza konwencja będzie miała zastosowanie.
2. Każde państwo może, w dowolnym późniejszym terminie, w drodze oświadczenia
skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, rozszerzyć stosowanie
niniejszej konwencji do wszelkich innych terytoriów określonych w oświadczeniu.
W odniesieniu do takich terytoriów konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia
miesiąca następującego po upływie jednego miesiąca od daty otrzymania
oświadczenia przez Sekretarza Generalnego.
3. Każde oświadczenie, złożone w trybie obu ustępów poprzedzających, może w
odniesieniu do określonych w nim terytoriów zostać cofnięte w drodze
zawiadomienia skierowanego do Sekretarza Generalnego. Takie cofnięcie wejdzie w
życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie sześciu miesięcy od daty
otrzymania zawiadomienia przez Sekretarza Generalnego.
Artykuł 16
1. Każde państwo może, w dowolnym czasie, wypowiedzieć niniejszą konwencję w
drodze zawiadomienia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy.
2. Takie wypowiedzenie wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po
upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania zawiadomienia przez Sekretarza
Generalnego.
Artykuł 17
Sekretarz Generalny Rady Europy zawiadamia państwa członkowskie Rady Europy,
inne państwa będące stronami Europejskiej konwencji kulturalnej oraz każde
państwo, które przystąpiło do niniejszej konwencji, o:
a) każdym podpisaniu dokonanym w trybie postanowień artykułu 12;
b) każdym złożeniu dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia, dokonanym w trybie postanowień artykułu 12 lub 14;
c) każdej dacie wejścia w życie niniejszej konwencji w trybie artykułów 13 i 14;
d) każdej informacji przekazanej w trybie postanowień artykułu 7;
e) każdym raporcie sporządzonym w trybie artykułu 10;
f) każdej propozycji poprawki lub każdym przyjęciu poprawki w trybie postanowień
artykułu 11 oraz dacie wejścia w życie poprawki;
g) każdym oświadczeniu złożonym w trybie postanowień artykułu 15;
h) każdym zawiadomieniu dokonanym w trybie postanowień artykułu 16 i dacie
wejścia w życie wypowiedzenia.
Na dowód czego, niżej podpisani, mający do tego wszelkie pełnomocnictwa,
podpisali niniejszą konwencję.
Sporządzono w Strasburgu dnia 19 sierpnia 1985 r., w językach angielskim i
francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu,
który zostanie złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy
przekaże uwierzytelnione kopie konwencji wszystkim państwom członkowskim Rady
Europy, wszystkim państwom będącym stronami Europejskiej konwencji kulturalnej
oraz każdemu państwu zaproszonemu do przystąpienia do niniejszej konwencji.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
polskiej.
Dano w Warszawie dnia 9 marca 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: L. Wałęsa
S.L.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
EUROPEAN CONVENTION
on spectator violence and misbehaviour at sports events and in particular at
football matches
The member States of the Council of Europe and the other States party to the
European Cultural Convention, signatory hereto,
Considering that the aim of the Council of Europe is to achieve a greater unity
between its members;
Concerned by violence and misbehaviour amongst spectators at sports events, and
in particular at football matches, and the consequences thereof;
Aware that this problem is likely to put at risk the principles embodied in
Resolution (76) 41 of the Committee of Ministers of the Council of Europe known
as the "European for All Charter";
Emphasising the important contribution made to international understanding by
sport, and especially, because of their frequency, by football matches between
national and club teams from European states;
Considering that both public authorities and the independent sports
organisations have separate but complementary responsibilities to combat
violence and misbehaviour by spectators, bearing in mind that the sports
organisations also have responsibilities in matters of safety and that more
generally they should ensure the orderly conduct of the events they organise;
considering moreover that these authorities and organisations should work
together for this purpose at all appropriate levels;
Considering that violence is a current social phenomenon with wide
repercussions, whose origins lie mainly outside sport, and that sport is often
the scene for outbreaks of violence;
Being resolved to take common and co-operative action to prevent and control the
problem of violence and misbehaviour by spectators at sports events,
Have agreed as follows:
Article 1
Aim of the Convention
1. The Parties, with a view to preventing and controlling violence and
misbehaviour by spectators at football matches, undertake, within the limits of
their respective constitutional provisions, to take the necessary steps to give
effect to the provisions of this Convention.
2. The Parties shall apply the provisions of this Convention to other sports and
sports events in which violence and misbehaviour by spectators is to be feared,
as appropriate to the specific requirements of such sports and sports events.
Article 2
Domestic co-ordination
The Parties shall co-ordinate the policies and actions of their government
departments and other public agencies against violence and misbehaviour by
spectators, where appropriate through setting up co-ordinating bodies.
Article 3
Measures
1. The Parties undertake to ensure the formulation and implementation of
measures designed to prevent and control violence and misbehaviour by
spectators, including in particular:
a. to secure that adequate public order resources are employed to counter
outbreaks of violence and misbehaviour, both within the immediate vicinity of
and inside stadia and along the transit routes used by spectators;
b. to facilitate close co-operation and exchange of appropriate information
between the police forces of the different localities involved or likely to be
involved;
c. to apply or, if need be, to adopt legislation which provides for those found
guilty of offences related to violence and misbehaviour by spectators to receive
appropriate penalties or, as the case may be, appropriate administrative
measures.
2. The Parties undertake to encourage the responsible organisation and good
conduct of supporters' clubs and the appointment of stewards from within their
membership to help manage and inform spectators at matches and to accompany
parties of supporters travelling to away fixtures.
3. The Parties shall encourage the co-ordination, insofar as legally possible,
of the organisations of travel arrangements from the place of departure, with
the co-operation of clubs, organised supporters, and travel agencies, so as to
inhibit potential trouble-makers from leaving to attend matches.
4. The Parties shall seek to ensure, where necessary by introducing appropriate
legislation which contains sanctions for non-compliance or by any other
appropriate means, that, where outbreaks of violence and misbehaviour by
spectators are to be feared, sports organisations and clubs, together with,
where appropriate, stadium owners and public authorities, in accordance with
responsibilities defined in domestic law, take practical measures at and within
stadia to prevent or control such violence and misbehaviour, including:
a. to secure that the design and physical fabric of stadia provide for the
safety of spectators, do not readily facilitate violence between spectators,
allow effective crowd control, contain appropriate barriers or fencing, and
allow security and police forces to operate;
b. to segregate effectively groups of rival supporters, when they are admitted,
specific terraces;
c. to ensure this segregation by strictly controlling the sale of tickets and to
take particular precautions in the period immediately preceding the match;
d. to exclude from or forbid access to matches and stadia, insofar as it is
legally possible, known or potential trouble-makers, or people who are under the
influence of alcohol or drugs;
e. to provide stadia with an effective public address system and to see that
full use is made of this, of the match programme and of other publicity outlets
to encourage spectators to behave correctly;
f. to prohibit the introduction of alcoholic drinks by spectators into stadia;
to restrict, and preferably ban, the sale and any distribution of alcoholic
drinks at stadia, and to ensure that all beverages available are in safe
containers;
g. to provide controls so as to ensure that spectators do not bring into stadia
objects that are likely to be used in acts of violence, or fireworks or similar
devices;
h. to ensure that liaison officers co-operate with the authorities concerned
before matches on arrangements to be taken for crowd control so that the
relevant rules are enforced through concerted action.
5. The Parties shall take appropriate social and educational measures, bearing
in mind the potential importance of the mass media, to prevent violence in and
associated with sport, in particular by promoting the sporting ideal through
educational and other campaigns, by giving support to the notion of fair play,
especially among young people, so as to enhance mutual respect both amongst
spectators and between sports players and also by encouraging increased action
participation in sport.
Article 4
International co-operation
1. The Parties shall co-operate closely on the matters covered by this
Convention and encourage similar co-operation as appropriate between national
sports authorities involved.
2. In advance of international club and representative matches or tournaments,
the Parties concerned shall invite their competent authorities, especially the
sports organisations, to identify those matches at which violence or
misbehaviour by spectators is to be feared. Where such a match is identified,
the competent authorities of the host country shall arrange consultations
between those concerned. Such consultation shall take place as soon as possible
and should not be later two weeks before the match is due to take place, and
shall encompass arrangements, measures and precautions to be taken before,
during, and after the math, including, where necessary, measures additional to
those included in this Convention.
Article 5
Identification and treatment of offenders
1. The Parties, respecting existing legal producers and the principle of the
independence of the judiciary, shall seek to ensure that spectators committing
acts of violence or other criminal behaviour are identified and prosecuted in
accordance with the due process of the law.
2. Where appropriate, particularly in the case of visiting spectators, and in
accordance with the applicable international agreements, the Parties shall
consider:
a. transferring proceedings against persons apprehended in connection with
violence or other criminal behaviour committed at sports events to their country
of residence;
b. seeking the extradition of persons suspected of violence or other criminal
behaviour committed at sports events;
c. transferring persons convicted of offences of violence or other criminal
behaviour committed at sports events to serve their sentences in the relevant
country.
Article 6
Additional measures
1. The Parties undertake to co-operate closely with their appropriate national
sports organisations and clubs and where appropriate, stadium owners, on
arrangements regarding the planning and execution of alternations to the
physical fabric of stadia or other alterations, including access to and egress
from stadia, necessary to improve safety and to prevent violence.
2. The Parties undertake to promote, where necessary and in appropriate cases, a
system laying down requirements for the selection of stadia which take into
account the safety of spectators and the prevention of violence amongst them,
especially for those stadia used for matches likely to attract large or unruly
crowds.
3. The Parties undertake to encourage their national sports organisations to
review their regulations continuously in order to control factors which may lead
to outbreaks of violence by players or spectators.
Article 7
Provision of information
Each Party shall forward to the Secretary General of the Council of Europe, in
one of the official languages of the Council of Europe, all relevant information
concerning legislative and other measures taken by it for the purpose of
complying with the terms of this Convention, whether with regard to football or
to other sports.
Article 8
Standing Committee
1. For the purposes of this Convention, a Standing Committee is hereby
established.
2. Any Party may be represented on the Standing Committee by one or more
delegates. Each Party shall have one vote.
3. Any member State of the Council of Europe or other State party to the
European Cultural Convention which is not a Party to this Convention may be
represented on the Committee as an observer.
4. The Standing Committee may, by unanimous decision, invite any non-member
State of the Council of Europe which is not a Party to the Convention and any
sports organisation concerned to be represented by an observer at one or more of
its meetings.
5. The Standing Committee shall be convened by the Secretary General of the
Council of Europe. Its first meeting shall be held within one year of the date
of the entry into force of the Convention. It shall subsequently meet at least
every year. In addition it shall meet whenever a majority of the Parties so
request.
6. A majority of the Parties shall constitute a quorum for holding a meeting of
the Standing Committee.
7. Subject to the provisions of this Convention, the Standing Committee shall
draw up and adopt by consensus its own Rules of Procedure.
Article 9
1. The Standing Committee shall be responsible for monitoring the application of
this Convention. It may in particular:
a. keep under review the provisions of this Convention and examine any
modification necessary;
b. hold consultations with relevant sports organisations;
c. make recommendations to the Parties concerning measures to be taken for the
purposes of this Convention;
d. recommend the appropriate measures to keep the public informed about the
activities undertaken within the framework of this Convention;
e. make recommendations to the Committee of Ministers concerning non-member
States of the Council of Europe to be invited to accede to this Convention;
f. make any proposal for improving the effectiveness of this Convention.
2. In order to discharge its function, the Standing Committee may, on its own
initiative, arrange for meetings of groups of experts.
Article 10
After each meeting, the Standing Committee shall forward to the Committee of
Ministers of the Council of Europe a report on its work and on the functioning
of the Convention.
Article 11
Amendments
1. Amendments to this Convention may be proposed by a Party, the Committee of
Ministers of the Council of Europe or the Standing Committee.
2. Any proposal for amendment shall be communicated by the Secretary General of
the Council of Europe to the Member States of the Council of Europe, to the
other States party to the European Cultural Convention, and to every non-member
State which has acceded to or has been invited to accede to this Convention in
accordance with the provisions of Article 14.
3. Any amendment proposed by a Party or the Committee of Ministers shall be
communicated to the Standing Committee at least two months before the meeting at
which it is to be considered. The Standing Committee shall submit to the
Committee of Ministers its opinion on the proposed amendment, where appropriate
after consultation with the relevant sports organisations.
4. The Committee of Ministers shall consider the proposed amendment andy any
opinion submitted by the Standing Committee and may adopt the amendment.
5. The text of any amendment adopted by the Committee of Ministers in accordance
with paragraph 4 of this Article shall be forwarded to the Parties for
acceptance.
6. Any amendment adopted in accordance with paragraph 4 of this Article shall
come into force on the first day of the month following the expiration of a
period of one month after all Parties have informed the Secretary General of
their acceptance thereof.
Article 12
Final clauses
1. This Convention shall be open for signature by member States of the Council
of Europe and other States party to the European Cultural Convention, which may
express their consent to be bound by:
a. signature without reservation as to ratification, acceptance or approval, or;
b. signature subject to ratification, acceptance or approval, followed by
ratification, acceptance or approval.
2. Instruments of ratification, acceptance or approval shall be deposited with
the Secretary General of the Council of Europe.
Article 13
1. The Convention shall enter into force on the first day of the month following
the expiration of a period of one month after the date on which three member
States of the Council of Europe have expressed their consent to be bound by the
Convention in accordance with the provisions of Article 12.
2. In respect of any signatory State which subsequently expresses its consent to
be bound by it, the Convention shall enter into force on the first day of the
month following the expiration of a period of one month after the date of
signature or of the deposit of the instrument of ratification, acceptance or
approval.
Article 14
1. After the entry into force of this Convention, the Committee of Ministers of
the Council of Europe, after consulting the Parties, may invite to accede to the
Convention any non-member State of the Council of Europe by a decision taken by
the majority provided for in Article 20.d of the Statute of the Council of
Europe and by the unanimous vote of the representatives of the Contracting
States entitled to sit on the Committee of Ministers.
2. In respect of any acceding State, the Convention shall enter into force on
the first day of the month following the expiration of a period of one month
after the date of the deposit of the instrument of accession with the Secretary
General of the Council of Europe.
Article 15
1. Any State may, at the time of signature or when depositing its instrument of
ratification, acceptance, approval or accession, specify the territory or
territories to which this Convention shall apply.
2. Any Party may, at any later date, by declaration addressed to the Secretary
General of the Council of Europe, extend the application of this Convention to
any other territory specified in the declaration. In respect of such territory
the Convention shall enter into force on the first day of the month following
the expiration of a period of one month after the date of receipt of such
declaration by the Secretary General.
3. Any declaration made under the two preceding paragraphs may, in respect of
any territory mentioned in such declaration, be withdrawn by a notification
addressed to the Secretary General. Such withdrawal shall become effective on
the first day month following the expiration of a period of six months after the
date of receipt of the notification by the Secretary General.
Article 16
1. Any Party may, at any time, denounce this Convention by means of a
notification addressed to the Secretary General of the Council of Europe.
2. Such denunciation shall become effective on the first day of the month
following the expiration of a period of six months after the date of receipt of
the notification by the Secretary General.
Article 17
The Secretary General of the Council of Europe shall notify member States of the
Council of Europe, the other States party to the European Cultural Convention
and any State which has acceded to this Convention, of:
a. any signature in accordance with Article 12;
b. the deposit of any instrument of ratification, acceptance, approval or
accession in accordance with Article 12 or 14;
c. any date of entry into force of this Convention in accordance with Articles
13 and 14;
d. any information forwarded under the provisions of Article 7;
e. any report established in pursuance of the provisions of Article 10;
f. any proposal for amendment or any amendment adopted in accordance with
Article 11 and the date on which the amendment comes into force;
g. any declaration made under the provisions of Article 15;
h. any notification made under the provisions of Article 16 and the date on
which the denunciation takes effect.
In witness whereof the undersigned, being duly authorised thereto, have signed
this Convention.
Done at Strasbourg, this 19th of August 1985, in English and French, both texts
being equally authentic, in a single copy which shall be deposited in the
archives of the Council of Europe. The Secretary General of the Council of
Europe shall transmit certified copies to each member State of the Council of
Europe, to each State party to the European Cultural Convention, and any State
invited to accede to this Convention.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 31 maja 1995 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Europejskiej konwencji w
sprawie przemocy i ekscesów widzów w czasie imprez sportowych, a w szczególności
meczów piłki nożnej, sporządzonej w Strasburgu dnia 19 sierpnia 1985 r.
(Dz. U. Nr 129, poz. 626)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że:
1. Zgodnie z artykułem 12 ustęp 2 Europejskiej konwencji w sprawie przemocy i
ekscesów widzów w czasie imprez sportowych, a w szczególności meczów piłki
nożnej, sporządzonej w Strasburgu dnia 19 sierpnia 1985 r., został złożony dnia
21 kwietnia 1995 r. Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, jako depozytariuszowi
powyższej konwencji, dokument ratyfikacji wymienionej konwencji przez
Rzeczpospolitą Polską. Zgodnie z artykułem 13 konwencja wchodzi w życie w
stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 1 czerwca 1995 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, że zgodnie z artykułem 13 ustęp 1 weszła
ona w życie dnia 1 listopada 1985 r.
Następujące państwa stały się jej stronami, składając dokumenty ratyfikacyjne
lub dokumenty przystąpienia w niżej podanych datach:
Austria 4 lutego 1988 r.
Belgia 24 sierpnia 1990 r.
Cypr 22 czerwca 1987 r.
Dania 19 sierpnia 1985 r.
Finlandia 16 stycznia 1987 r.
Francja 17 marca 1987 r.
Grecja 26 października 1988 r.
Węgry 18 kwietnia 1990 r.
Islandia 23 stycznia 1986 r.
Włochy 8 listopada 1986 r.
Luksemburg 10 lutego 1988 r.
Holandia 30 grudnia 1988 r.
Norwegia 14 kwietnia 1987 r.
Portugalia 26 czerwca 1987 r.
Republika Słowacka 6 maja 1993 r.
Słowenia 2 lipca 1992 r.
Hiszpania 16 lipca 1987 r.
Szwecja 13 września 1985 r.
Szwajcaria 24 września 1990 r.
Turcja 30 listopada 1990 r.
Wielka Brytania 19 sierpnia 1985 r.
Chorwacja 27 stycznia 1993 r.
Była Jugosłowiańska Republika Macedonii 30 marca 1994 r.
Rosja 12 lutego 1991 r.
Bośnia i Hercegowina 29 grudnia 1994 r.
2. Następujące państwa złożyły poniższe oświadczenia:
FRANCJA
Oświadczenie wyjaśniające złożone podczas składania podpisu w dniu 12 marca 1986
r.
Do artykułu 3
Przeprowadzanie kontroli przewidzianych w artykule 3 ustęp 4 lit. g), jak
również stosowanie niezbędnych zakazów i ograniczeń wynikających z dyspozycji
artykułu 3 ustęp 4 lit. f), będzie się odbywało zgodnie z istniejącym
ustawodawstwem francuskim.
Za naczynia bezpieczne uznaje się te, które wykonano z materiałów innych niż
szkło i metal (artykuł 3 ustęp 4 lit. a).
Oświadczenie złożone w dniu 17 marca 1987 r. w trakcie składania dokumentu
ratyfikacyjnego
- Środki działania przewidziane w artykule 3 ustęp 4 lit. a) i artykule 6 ustęp
1 powinny być zgodne z tymi, które są przyjęte na wypadek ryzyka pożaru oraz
paniki, a gdyby zaistniała konieczność, powinny również umożliwiać szybką
ewakuację publiczności.
- Zgodnie w artykułem 15 ustęp 1 konwencji Rząd Republiki Francuskiej oświadcza,
że konwencja będzie miała zastosowanie na terenie jej departamentów europejskich
i zamorskich.
GRECJA
Oświadczenie zamieszczone w piśmie Stałego Przedstawicielstwa Grecji z dnia 6
lipca 1994 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym dnia 7 lipca 1994 r.
Rząd Republiki Greckiej oświadcza, że przystąpienie byłej Jugosłowiańskiej
Republiki Macedonii do konwencji Rady Europy, których Republika Grecka jest
stroną, nie powoduje uznania byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii przez
Republikę Grecką.
LUKSEMBURG
Oświadczenie złożone w trakcie składania dokumentu ratyfikacji w dniu 10 lutego
1988 r.
Do artykułu 8
Wielkie Księstwo Luksemburga wyznacza Ministerstwo Edukacji Fizycznej i Sportu
do reprezentowania Luksemburga w Stałym Komitecie.
HOLANDIA
Oświadczenie złożone w trakcie składania dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 30
grudnia 1988 r.
Królestwo Holandii oświadcza, że konwencja będzie stosowana na terytorium
Królestwa w Europie.
3. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 2 listopada 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg
wojewódzkich w województwach bydgoskim, elbląskim, gdańskim, gorzowskim,
legnickim, krakowskim, łódzkim, skierniewickim, toruńskim, wałbrzyskim,
włocławskim i wrocławskim.
(Dz. U. Nr 129, poz. 627)
Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych
(Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z
1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i
z 1994 r. Nr 127, poz. 627) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Komunikacji z dnia 11 września 1986 r. w sprawie
zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach bydgoskim,
elbląskim, gdańskim, gorzowskim, legnickim, krakowskim, łódzkim, skierniewickim,
toruńskim, wałbrzyskim, włocławskim i wrocławskim (Dz. U. Nr 35, poz. 179) w
załączniku nr 3 Wykaz dróg wojewódzkich - Województwo gdańskie, w części "A.
Drogi zamiejskie" w nazwie drogi nr 10345 Miłobądz-Mieścin wyraz "Mieścin"
zastępuje się wyrazami "Dąbrówka Tczewska".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 13 października 1995 r.
o zmianie ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej.
(Dz. U. Nr 130, poz. 629)
Art. 1. W ustawie z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz.
U. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 7, poz. 25 i z 1992
r. Nr 33, poz. 144) w art. 41 wyrazy "1 września 1995 r." zastępuje się wyrazami
"1 września 1997 r."
Art. 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej ogłosi w Dzienniku Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o
Państwowej Inspekcji Sanitarnej, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów
ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 września 1995
r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 17 października 1995 r.
w sprawie nadania statutu Ministerstwu Przemysłu i Handlu.
(Dz. U. Nr 130, poz. 630)
Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 28 czerwca 1991 r. o utworzeniu urzędu
Ministra Przemysłu i Handlu (Dz. U. Nr 66, poz. 286) zarządza się, co następuje:

ż 1. Ministerstwu Przemysłu i Handlu nadaje się statut stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
ż 2. Minister Przemysłu i Handlu może, w uzasadnionych wypadkach, łączyć,
likwidować lub przekształcać departamenty (komórki równorzędne) wymienione w
statucie, zawiadamiając o tym Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów.
ż 3. Traci moc uchwała nr 125/91 Rady Ministrów z dnia 27 sierpnia 1991 r. w
sprawie nadania statutu Ministerstwu Przemysłu i Handlu, zmieniona uchwałą nr
75/92 Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1992 r.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów Polskiej : L. Wałęsa
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 października 1995 r.
(poz.630)
STATUT MINISTERSTWA PRZEMYSŁU I HANDLU
ż 1. Ministerstwo Przemysłu i Handlu, zwane dalej "Ministerstwem", jest aparatem
wykonawczym Ministra Przemysłu i Handlu, zwanego dalej "Ministerstwem",
działającym zgodnie z jego zarządzeniami, wytycznymi, decyzjami i poleceniami
oraz pod jego bezpośrednim nadzorem i kierownictwem.
ż 2. 1. Minister kieruje Ministerstwem przy pomocy sekretarza stanu,
podsekretarzy stanu, dyrektorów generalnych i dyrektorów departamentów (komórek
równorzędnych).
2. Minister może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, do podejmowania
decyzji w imieniu Ministra w określonych przez niego sprawach.
ż 3. Minister może powoływać organy doradcze oraz opiniodawcze i zespoły,
określając ich nazwę, skład osobowy, zakres i tryb działania.
ż 4. 1. W skład Ministerstwa wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Gabinet Ministra,
2) Departament Prawny i Legislacji,
3) Departament Strategii i Polityki Gospodarczej,
4) Departament Analiz i Prognoz,
5) Departament Współpracy z Zagranicą,
6) Departament Instrumentów Realizacyjnych,
7) Departament Zmian Strukturalnych i Własnościowych,
8) Departament Polityki Konsumenckiej,
9) Departament Sektorów Gospodarczych,
10) Departament Paliw i Energii,
11) Departament Spraw Obronnych,
12) Departament Nadzoru Założycielskiego i Własnościowego,
13) Departament Górnictwa Węgla Kamiennego,
14) Biuro Kadr i Szkolenia,
15) Biuro do Spraw Integracji z Unią Europejską,
16) Biuro Budżetu,
17) Biuro Prasowe.
2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych
oraz tryb pracy Ministerstwa określa regulamin organizacyjny nadany przez
Ministra.
ż 5. 1. Minister nadzoruje jednostki organizacyjne oraz pełni funkcję organu
założycielskiego przedsiębiorstw państwowych. Wykaz tych jednostek i
przedsiębiorstw stanowi załącznik do statutu.
2. Minister aktualizuje wykaz, o którym mowa w ust. 1, stosownie do zmian
zachodzących po nadaniu niniejszego statutu, dokonywanych na podstawie odrębnych
przepisów.
Załącznik do Statutu Ministerstwa Przemysłu i Handlu
WYKAZ JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH
I. Przedsiębiorstwa państwowe, dla których Minister Przemysłu i Handlu jest
organem założycielskim:
1. Kopalnia Węgla Kamiennego SATURN w Czeladzi
2. Kopalnia Węgla Kamiennego SOSNOWIEC w Sosnowcu
3. Kopalnia Węgla Kamiennego ŻORY w Żorach
4. Kopalnia Węgla Kamiennego NOWA RUDA w Nowej Rudzie
5. Przedsiębiorstwo Spedycyjno-Transportowe Przemysłu Węglowego TRANSGÓR w
Mysłowicach - w likwidacji
6. Przedsiębiorstwo Spedycyjno-Transportowe Przemysłu Węglowego TRANSGÓR w
Sosnowcu
7. Przedsiębiorstwo Remontowo-Budowlane Przemysłu Węglowego w Tychach
8. Przedsiębiorstwo Remontowo-Budowlane Przemysłu Węglowego w Sosnowcu
9. Zakłady Naprawcze Przemysłu Węglowego REMAG w Katowicach
10. Dąbrowskie Zakłady Naprawcze Przemysłu Węglowego w Dąbrowie Górniczej
11. Przedsiębiorstwo Gospodarki Materiałowej Przemysłu Węglowego w
Tychach-Lędzinach
12. Przedsiębiorstwo Spedycyjno-Transportowe Przemysłu Węglowego TRANSGÓR w
Chorzowie
13. Przedsiębiorstwo Spedycyjno-Transportowe Przemysłu Węglowego TRANSGÓR w
Bytomiu
14. Przedsiębiorstwo Remontowo-Budowlane Przemysłu Węglowego w
Katowicach-Szopienicach - w likwidacji
15. Zakłady Naprawcze Przemysłu Węglowego w Siemianowicach Śląskich
16. Przedsiębiorstwo Spedycyjno-Transportowe Przemysłu Węglowego TRANSGÓR w
Zabrzu
17. Przedsiębiorstwo Remontowo-Budowlane Przemysłu Węglowego w Zabrzu
18. Przedsiębiorstwo Transportu Kolejowego i Gospodarki Kamieniem PW w
Rybniku-Boguszowicach
19. Przedsiębiorstwo Rekultywacji i Gospodarki Wodno-Ściekowej Przemysłu
Węglowego w Jastrzębiu-Zdroju
20. Przedsiębiorstwo Materiałów Budowlanych Przemysłu Węglowego w Katowicach - w
likwidacji
21. Przedsiębiorstwo Surowców Mineralnych w Januszkowicach - w likwidacji
22. Bytomskie Zakłady Urządzeń Technicznych w Bytomiu
23. Fabryka Sprzętu Ratunkowego i Lamp Górniczych FASER w Tarnowskich Górach
24. Śląska Fabryka Urządzeń Górniczych MONTANA w Katowicach
25. Tarnogórska Fabryka Urządzeń Górniczych TAGÓR w Tarnowskich Górach
26. Zakłady Mechaniczne Górnictwa i Energetyki WIROMET w Mikołowie
27. Zakłady Urządzeń Górniczych GLIMAG w Gliwicach
28. Przedsiębiorstwo Poszukiwań i Eksploatacji Złóż Ropy i Gazu PETROBALTIC w
Gdańsku
29. Przedsiębiorstwo Remontowo-Produkcyjne Górniczych Maszyn Elektrycznych DAMEL
w Dąbrowie Górniczej
30. Mazurska Fabryka Urządzeń Górniczych MAFAG w Morągu
31. Zakład Elektroniki Przemysłowej ELWEX w Wodzisławiu Śląskim
32. Sosnowieckie Odlewnie Staliwa SOSTAL w Sosnowcu
33. Przedsiębiorstwo Robót Górniczych MYSŁOWICE w Mysłowicach
34. Przedsiębiorstwo Robót Górniczych ROW w Rybniku
35. Przedsiębiorstwo Robót Górniczych w Gliwicach
36. Przedsiębiorstwo Robót Górniczo-Wiertniczych w Sosnowcu
37. Przedsiębiorstwo Robót Górniczych w Wałbrzychu
38. Przedsiębiorstwo Robót Górniczych KATOWICE w Katowicach
39. Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Remontowe Urządzeń Górniczych PRUG w
Mysłowicach
40. Przedsiębiorstwo Transportu i Sprzętu TRANSGÓR w Wodzisławiu Śląskim
41. Przedsiębiorstwo Miernictwa Górniczego w Katowicach
42. Biuro Studiów i Projektów Górniczych w Katowicach
43. Biuro Studiów i Projektów Górniczych w Krakowie
44. Biuro Studiów i Projektów Górniczych w Gliwicach
45. Przedsiębiorstwo Remontu Taboru Kolejowego w Pyskowicach
46. Przedsiębiorstwo Remontu Urządzeń Eksploatacyjnych w Sosnowcu
47. Przedsiębiorstwo Budownictwa Wodnego i Rekultywacji w Siemianowicach
Śląskich
48. Przedsiębiorstwo Transportowo-Produkcyjno-Handlowe Przemysłu Węglowego
TRANSSTER w Katowicach
49. Przedsiębiorstwo Transportu, Handlu i Usług Przemysłu Węglowego TRANSGOP w
Katowicach
50. Gliwickie Przedsiębiorstwo Transportowo-Spedycyjne w Gliwicach - w
likwidacji
51. Przedsiębiorstwo Transportowo-Spedycyjne Budownictwa Węglowego w Mikołowie
52. Przedsiębiorstwo Transportowo-Spedycyjne w Jastrzębiu-Zdroju
53. Przedsiębiorstwo Transportowo-Spedycyjne TRANSROW w Rybniku - w likwidacji
54. Przedsiębiorstwo Transportowo-Spedycyjne UNITRANS w Siemianowicach Śląskich
55. Przedsiębiorstwo Obsługi Górnictwa POMAG w Katowicach - w likwidacji
56. Rudzkie Zakłady Odzieżowe w Rudzie Śląskiej
57. Przedsiębiorstwo Utylizacji Odpadów Powęglowych Przemysłu Węglowego CERG w
Gliwicach
58. Zakłady Drzewne Przemysłu Węglowego w Katowicach
59. Centralna Stacja Ratownictwa Górniczego w Bytomiu
60. Przedsiębiorstwo Budowlano-Inżynieryjne Przemysłu Węglowego w Katowicach
61. Przedsiębiorstwo Robót Antykorozyjnych i Budowlanych Przemysłu Węglowego
PRABUD w Świętochłowicach - w likwidacji
62. Wodzisławskie Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjnych Przemysłu Węglowego w
Wodzisławiu Śląskim
63. Świętochłowickie Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjnych Przemysłu Węglowego
PRINZBUD w Świętochłowicach
64. Bytomskie Przedsiębiorstwo Montażu Instalacji Przemysłu Węglowego WĘGLOSAN w
Bytomiu
65. Przedsiębiorstwo Budownictwa Mieszkaniowego Przemysłu Węglowego FAMONT w
Gliwicach - w likwidacji
66. Przedsiębiorstwo Budownictwa Mieszkaniowego Przemysłu Węglowego KOMBUD w
Mysłowicach
67. Przedsiębiorstwo Robót Elektromontażowych Przemysłu Węglowego ELROW w
Rybniku
68. Chorzowskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Węglowego BUDOMONT w Chorzowie
69. Biuro Studiów i Projektów Przemysłu Węglowego PROGOR w Katowicach - w
likwidacji
70. Główne Biuro Studiów i Projektów Przeróbki Węgla SEPARATOR w Katowicach
71. Elektrownia BEŁCHATÓW w Bełchatowie
72. Zespół Elektrowni OSTROŁĘKA w Ostrołęce
73. Zakład Wykonawstwa Sieci Elektrycznych w Białymstoku
74. Zakład Wykonawstwa Sieci Elektrycznych w Pruszkowie
75. Zakład Transportu Energetyki ZTISZE w Warszawie
76. Zespół Elektrowni DOLNA ODRA w Nowym Czarnowie
77. Elektrownia TURÓW w Bogatyni
78. Zakłady Remontowe Energetyki we Wrocławiu
79. Zakład Wykonawstwa Sieci Elektrycznych w Poznaniu - w likwidacji
80. Zakład Wykonawstwa Sieci Elektrycznych GORZÓW w Gorzowie Wielkopolskim
81. Elektrownia KOZIENICE w Świerzu Górnym
82. Elektrownia im. Tadeusza Kościuszki w Połańcu
83. Elektrownia STALOWA WOLA w Stalowej Woli
84. Zakład Wykonawstwa Sieci Elektrycznych w Rzeszowie
85. Zakład Prefabrykatów Betonowych Energetyki w Kozienicach
86. Elektownia RYBNIK w Rybniku
87. Elektrownia ŁAGISZA w Będzinie
88. Elektrownia SIERSZA w Trzebini
89. Elektrownia ŁAZISKA w Łaziskach Górnych
90. Elektrownia JAWORZNO 3 w Jaworznie
91. Zespół Elektrowni JAWORZNO w Jaworznie
92. Elektrownia HALEMBA w Rudzie Śląskiej
93. Elektrownia SKAWINA w Skawinie
94. Elektrownia BLACHOWNIA w Kędzierzynie-Koźlu
95. Zakład Remontowo-Budowlany Energetyki w Łaziskach Górnych
96. Zakład Remontowy Maszyn Elektrycznych w Gliwicach
97. Zakład Informatyki, Automatyki i Doskonalenia Zawodowego ZIAD w
Bielsku-Białej
98. Kopalnia Węgla Brunatnego TURÓW w Bogatyni
99. Kopalnia Węgla Brunatnego KONIN w Kleczewie
100. Kopalnia Węgla Brunatnego ADAMÓW w Turku
101. Kopalnia Węgla Brunatnego BEŁCHATÓW w Bełchatowie
102. Zakład Górniczego Wykonawstwa Budowlano-Montażowego MEGABUD we Wrocławiu
103. Zakład Robót Górniczych, Odwodnieniowych i Rekultywacyjnych we Wrocławiu
104. Główne Biuro Studiów i Projektów Energetycznych ENERGOPROJEKT w Warszawie
105. Zakład Produkcji Urządzeń Automatyki we Wrocławiu
106. Centrum Informatyki Energetyki w Warszawie
107. Centrala Zaopatrzenia Energetyki i Węgla Brunatnego w Warszawie
108. Przedsiębiorstwo Budownictwa Elektroenergetycznego ELBUD w Lublinie
109. Przedsiębiorstwo Stalowych Konstrukcji Elektroenergetycznych ELBUD w
Krakowie
110. Przedsiębiorstwo Konstrukcji Elektroenergetycznych ELBUD w Wieleniu n.
Notecią
111. Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Remontowe Energetyki ELBUD w Rawiczu
112. Przedsiębiorstwo Prefabrykatów Elektroenergetycznych ELBUD w Przemyślu
113. Przedsiębiorstwo Techniczno-Usługowe ELBUD w Krakowie
114. Przedsiębiorstwo Państwowe "Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo" w
Warszawie
115. Huta im. Tadeusza Sendzimira w Krakowie
116. Huta BAILDON w Katowicach
117. Huta CZĘSTOCHOWA w Częstochowie
118. Huta BOBREK w Bytomiu
119. Huta im. E. Cedlera w Sosnowcu
120. Huta FLORIAN w Świętochłowicach
121. Kombinat Koksochemiczny ZABRZE w Zabrzu
122. Huta KOŚCIUSZKO w Chorzowie
123. Huta ŁABĘDY w Gliwicach
124. Huta ŁAZISKA w Łaziskach Górnych
125. Zakłady Koksownicze PRZYJAŹŃ w Dąbrowie Górniczej
126. Huta ANDRZEJ w Zawadzkiem
127. Huta ZAWIERCIE w Zawierciu
128. Huta 1 MAJA w Gliwicach
129. Huta SZCZECIN w Szczecinie-Glinkach
130. Hutnicze Przedsiębiorstwo Remontowe w Katowicach
131. Hutnicze Przedsiębiorstwo Remontowe w Chorzowie - w likwidacji
132. Hutnicze Przedsiębiorstwo Remontowe w Gliwicach
133. Hutnicze Przedsiębiorstwo Remontowe w Krakowie
134. Hutnicze Przedsiębiorstwo Remontowe w Dąbrowie Górniczej
135. Hutnicze Przedsiębiorstwo Remontowe w Rudzie Śląskiej - w likwidacji
136. Hutnicze Przedsiębiorstwo Remontowe w Warszawie
137. Przedsiębiorstwo Transportowo-Sprzętowe HPR w Rudzie Śląskiej - w
likwidacji
138. Centralne Zakłady Automatyzacji Hutnictwa CZAH w Katowicach
139. Przedsiębiorstwo Remontowe Urządzeń Koksowniczych KOKSOREM w Knurowie
140. Przedsiębiorstwo Eksploatacji Hałd Hutniczych EHAZET w Katowicach
141. Zakłady Koksownicze WAŁBRZYCH w Wałbrzychu
142. Zakłady Górniczo-Hutnicze BOLESŁAW W Bukownie
143. Zakłady Metalurgiczne SILESIA w Katowicach
144. Huta Cynku MIASTECZKO ŚLĄSKIE w Miasteczku Śląskim
145. Zakłady Metalurgiczne SKAWINA w Skawinie
146. Huta BĘDZIN w Będzinie
147. Przedsiębiorstwo Przerobu Wtórnych Metali Nieżelaznych WTÓRMET w Bytomiu
148. Przedsiębiorstwo Budowy Kopalń w Bytomiu
149. Przedsiębiorstwo Transportowe Przemysłu Metali Nieżelaznych TRANSMET w
Mysłowicach
150. Huta Metali Nieżelaznych SZOPIENICE w Katowicach-Szopienicach
151. Zakłady Metalurgiczne TRZEBINIA w Trzebini
152. Walcownia Metali DZIEDZICE w Czechowicach-Dziedzicach
153. Dolnośląskie Zakłady Metalurgiczne DOZAMET w Nowej Soli
154. Koneckie Zakłady Odlewnicze im. Gwardii Ludowej w Końskich
155. Śląskie Zakłady Armatury Przemysłowej ARMAK w Katowicach
156. Zakłady Górniczo-Metalowe ZĘBIEC w Zębcu
157. Zakłady Wytwórcze Urządzeń Wodociągowych w Mławie
158. Zakłady Zmechanizowanego Sprzętu Domowego PREDOM-TERMET w Świebodzicach
159. Polskie Zakłady Optyczne w Warszawie
160. Jeleniogórskie Zakłady Optyczne w Jeleniej Górze
161. Fabryka Urządzeń Mechanicznych WYKROMET w Częstochowie
162. Fabryka Wodomierzy i Zegarów METRON w Toruniu
163. Fabryka Pras Automatycznych PLASOMAT w Warszawie-Włochach
164. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego GORZYCE w Gorzycach k. Sandomierza
165. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-KALISZ w Kaliszu
166. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-POZNAŃ w Poznaniu
167. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-KROSNO w Krośnie
168. Warszawskie Zakłady Mechaniczne PZL-WZM w Warszawie
169. Zakłady Radiowe im. M. Kasprzaka w Warszawie
170. Naukowo-Produkcyjne Centrum Półprzewodników CEMI w Warszawie
171. Krakowskie Zakłady Elektroniczne TELPOD w Krakowie
172. Zakłady Rezystorów w Szczucinie
173. Zakład Podzespołów i Urządzeń Technologicznych w Krakowie
174. Zakłady Kineskopowe ZELOS w Piasecznie - w likwidacji
175. Warszawskie Zakłady Telewizji ELEMIS w Warszawie
176. Zakłady Wytwórcze Magnetofonów UNITRA-LUBARTÓW w Lubartowie - w likwidacji
177. Przedsiębiorstwo Techniczno-Produkcyjne UNITRA-UNITECH w Warszawie
178. Zakład Zespołów Elektronicznych UNICON w Białogardzie
179. Zakład Podzespołów Elektro-Mechanicznych UNITRA-ZAPEL w Mławie - w
likwidacji
180. Przedsiębiorstwo Produkcyjne UNITRA-LIPSK w Lipsku n. Biebrzą - w
likwidacji
181. Przedsiębiorstwo Urządzeń Elektro-Mechanicznych TOMIO w Żurominie
182. Zakłady Ceramiki Radiowej CERAD w Warszawie
183. Fabryka Podzespołów Radiowych ELWA w Warszawie
184. Zakłady Maszyn i Urządzeń Technologicznych UNITRA-UNIMA w Warszawie
185. Przedsiębiorstwo Modernizacji Przemysłu Podzespołów i Materiałów
Elektronicznych UNITRA-CEMONT w Warszawie
186. Krakowskie Zakłady Teleelektroniczne TELKOM-TELOS w Krakowie
187. Toruński Ośrodek Mikroelektroniki UNITRA-TOMI w Toruniu
188. Gdańskie Zakłady Teleelektroniczne TELKOM-TELMOR w Gdańsku
189. Zakłady Radiowe i Telewizyjne ZARAT w Warszawie
190. Zakład Elektro-Automatyki ELMECH w Górze Śląskiej
191. Zakłady Mechaniczno-Precyzyjne MERA-BŁONIE w Błoniu k. Warszawy
192. Fabryka Mierników i Komputerów ERA w Warszawie
193. Przedsiębiorstwo Systemów Komputerowych MERA-SYSTEM w Warszawie
194. Zakłady Systemów Automatyki MERAMONT w Poznaniu
195. Poznańskie Przedsiębiorstwo Automatyki MERAMONT w Poznaniu
196. Lubuskie Zakłady Aparatów Elektrycznych MERA-LUMEL w Zielonej Górze
197. Podhalańskia Fabryka Aparatury Pomiarowej LIMATHERM w Limanowej
198. Tarnowskie Przedsiębiorstwo Automatyki Przemysłowej MERA-TARNÓW w Tarnowie
199. Przedsiębiorstwo Doświadczalno-Produkcyjne Elektronicznej Aparatury
Pomiarowej EUREKA w Warszawie
200. Przedsiębiorstwo Projektowania i Modernizacji Przemysłu Automatyki i
Aparatury Pomiarowej MERAL w Warszawie
201. Przedsiębiorstwo Produkcji Aparatury Badawczej PRESS w Warszawie
202. Śląskie Zakłady Mechaniczno-Optyczne OPTA w Katowicach-Wełnowicach
203. Fabryka Elementów Łożyskowych PREMA-PUTKA w Putce k. Grodziska
204. Kombinat Przemysłu Narzędziowego VIS w Warszawie
205. Fabryka Obrabiarek Precyzyjnych AVIA w Warszawie
206. Dąbrowska Fabryka Obrabiarek PONAR-DEFUM im. St. Krzynówka w Dąbrowie
Górniczej
207. Fabryka Urządzeń Mechanicznych PORĘBA w Porębie
208. Zakład Produkcyjno-Remontowy w Porębie
209. Fabryka Aparatury Elektromechanicznej FANINA w Przemyślu
210. Fabryka Obrabiarek MECHANICY w Pruszkowie
211. Fabryka Form Metalowych FORMET w Bydgoszczy
212. Odlewnia Staliwa STALCHEMAK w Siedlcach
213. Zakłady Przemysłu Ciągnikowego URSUS w Warszawie
214. Przedsiębiorstwo Inwestycyjno-Usługowe INVEST-SERVICE w Warszawie
215. AGROMET Fabryka Maszyn Rolniczych w Brzegu
216. AGROMET-DOLZAMET Fabryka Maszyn Rolniczych w Chojnowie
217. AGROMET Fabryka Maszyn Rolniczych w Czarnej Białostockiej
218. AGROMET-WARFAMA Warmińska Fabryka Maszyn Rolniczych w Dobrym Mieście
219. AGROMET-UNIA Fabryka Maszyn Rolniczych w Grudziądzu
220. AGROMET Fabryka Maszyn Rolniczych w Kunowie
221. Fabryka Maszyn Rolniczych KRAJ w Kutnie
222. AGROMET Fabryka Maszyn Żniwnych w Płocku
223. Zakłady Metalowe WKRA w Żurominie - w likwidacji
224. AGROMET-ROFAMA Fabryka Maszyn Rolniczych w Rogoźnie Wielkopolskim
225. Fabryka Maszyn i Urządzeń AGROMET-PIONIER w Strzelcach Opolskich
226. Poznańska Fabryka Maszyn Żniwnych AGROMET w Poznaniu
227. Przedsiębiorstwo Handlu Sprzętem Rolniczym AGROMA w Szczecinie
228. Fabryka Maszyn i Urządzeń FAMAK w Kluczborku
229. Warszawska Fabryka Sprzętu Spawalniczego PERUN w Warszawie
230. Fabryka Maszyn Budowlanych BUMAR-FAMABA w Głogowie
231. Fabryka Maszyn Budowlanych BUMAR-MRĄGOWO w Mrągowie
232. Fabryka Maszyn Budowlanych BUMAR-PROMA w Ostrówku Węgrowskim
233. Kozielska Fabryka Maszyn KOFAMA w Kędzierzynie-Koźlu
234. Przedsiębiorstwo Programowania Rozwoju Przemysłu Maszyn Budowlanych
BUMAR-PROJEKT w Warszawie - w likwidacji
235. Odlewnia Żeliwa KOLUSZKI w Koluszkach
236. Fabryka Maszyn Budowlanych ZREMB w Jasieniu k. Lubska
237. Fabryka Wentylatorów FAWENT w Mysłowicach-Chełmie
238. Gliwicka Fabryka Urządzeń Wentylacyjnych GLIWENT w Gliwicach
239. Biuro Projektów Klimatyzacji i Wentylacji PROWENT we Wrocławiu
240. Fabryka Samochodów Osobowych w Warszawie
241. Fabryka Samochodów w Lublinie
242. Fabryka Samochodów Specjalizowanych POLMO-SHL im. St. Staszica w Kielcach
243. Zakłady Metalurgiczne ZAMTAL w Końskich
244. Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe UNIMETAL W Złotowie
245. Zakłady Produkcji Przyczep AWROL w Barwicach
246. Fabryka Przewodów Energetycznych w Będzinie
247. Zakłady Elektrochemiczne EMA-BRZEZIE w Raciborzu
248. Zakłady Wytwórcze Lamp Elektrycznych POLAMP-WARSZAWA w Warszawie - w
likwidacji
249. Śląska Fabryka Lamp Żarowych HELIOS w Katowicach
250. Przedsiębiorstwo Specjalnych Maszyn Elektrycznych Małej Mocy MIKROMA we
Wrześni
251. Dolnośląskie Zakłady Usługowo-Produkcyjne DOZAMEL we Wrocławiu
252. Zakłady Wytwórcze Aparatury Wysokiego Napięcia ZWAR w Warszawie
253. Zakłady Budowy Urządzeń Kotłowych w Katowicach
254. Gliwicka Fabryka Konstrukcji Stalowych w Gliwicach
255. ZELMER w Rzeszowie
256. Rybnickie Zakłady Wyrobów Metalowych HUTA SILESIA w Rybniku
257. Zakłady Zmechanizowanego Sprzętu Domowego POLAR we Wrocławiu
258. Fabryka Drutu i Wyrobów z Drutu w Gliwicach
259. Fabryka Elementów Złącznych w Siemianowicach Śląskich
260. Fabryka Urządzeń Transportowych FUT w Suchedniowie
261. Czechowickie Zakłady Przemysłu Zapałczanego w Czechowicach-Dziedzicach
262. Kopalnie i Zakłady Przetwórcze Siarki SIARKOPOL w Tarnobrzegu
263. Kopalnie i Zakłady Chemiczne Siarki SIARKOPOL w Grzybowie
264. Kopalnia Soli WIELICZKA w Wieliczce
265. Kopalnia Soli BOCHNIA w Bochni
266. Kopalnia Soli KŁODAWA w Kłodawie
267. Warszawskie Zakłady Przemysłu Nieorganicznego STOCHEM w Warszawie
268. Toruńskie Zakłady Przemysłu Nieorganicznego POLCHEM w Toruniu
269. Szczecińskie Zakłady Nawozów Fosforowych w Szczecinie
270. Zakłady Chemiczne POLICE w Policach k. Szczecina
271. Zakłady Chemiczne ORGANIKA-ZACHEM w Bydgoszczy
272. Zakłady Chemiczne ORGANIKA-SARZYNA w Nowej Sarzynie
273. Zakłady Tworzyw Sztucznych GAMRAT w Jaśle
274. Zakłady Tworzyw Sztucznych ERG w Tychach-Bieruniu Starym
275. Chodakowskie Zakłady Włókien Chemicznych CHEMITEX w Sochaczewie
276. Warszawska Fabryka Tworzyw Sztucznych POLLENA w Warszawie
277. Biuro Projektów i Realizacji Inwestycji POLLENA w Katowicach
278. Pabianickie Zakłady Farmaceutyczne POLFA w Pabianicach
279. Starogardzkie Zakłady Farmaceutyczne POLFA w Starogardzie Gdańskim
280. Grodziskie Zakłady Farmaceutyczne POLFA w Grodzisku Mazowieckim
281. Warszawskie Zakłady Farmaceutyczne POLFA w Warszawie
282. Łódzkie Zakłady Farmaceutyczne POLFA w Łodzi
283. Lubelskie Zakłady Farmaceutyczne POLFA w Lublinie
284. Zakłady Chemiczno-Farmaceutyczne FARMAPOL w Poznaniu
285. Bydgoskie Zakłady Przemysłu Gumowego STOMIL w Bydgoszczy
286. Piastowskie Zakłady Przemysłu Gumowego STOMIL w Piastowie
287. Krakowskie Zakłady Przemysłu Gumowego STOMIL w Krakowie
288. Grudziądzkie Zakłady Przemysłu Gumowego STOMIL w Grudziądzu
289. Zakłady Tkanin Technicznych STOMIL w Zawierciu
290. Przedsiębiorstwo Projektowania i Realizacji Inwestycji Przemysłu Gumowego
BUDOPROJEKT-STOMIL w Piastowie
291. Zakłady Urządzeń Chemicznych METALCHEM w Sosnowcu
292. Zakłady Urządzeń Chemicznych METALCHEM w Rudkach
293. Biuro Projektów i Dostaw Inwestycyjnych METALCHEM w Gliwicach
294. Śląskie Zakłady Rafineryjne im. Ludwika Waryńskiego w
Czechowicach-Dziedzicach
295. Podkarpackie Zakłady Rafineryjne im. Ignacego Łukasiewicza w Jaśle
296. Rafineria Nafty TRZEBINIA w Trzebini-Sierszy
297. Rafineria Nafty JEDLICZE w Jedliczach
298. Rafineria Nafty GLIMAR w Gorlicach
299. Przedsiębiorstwo Doświadczalno-Produkcyjne NAFTOCHEM w Krakowie
300. Centrala Produktów Naftowych CPN w Warszawie
301. Przedsiębiorstwo Eksploatacji Rurociągów Naftowych PRZYJAŹŃ w Płocku
302. Huta Szkła WOŁOMIN w Wołominie
303. Huta Szkła Gospodarczego ZAWIERCIE w Zawierciu
304. Zespół Zakładów Płytek Ceramicznych OPOCZNO w Opocznie
305. Wytwórnia Form Szklarskich VITROFORM w Jaworznie
306. Biuro Studiów i Projektów Maszyn Szklarskich i Ceramicznych w Sosnowcu
307. Głuchołaskie Zakłady Papiernicze w Głuchołazach
308. Kaletańskie Zakłady Celulozowo-Papiernicze w Kaletach
309. Ostrołęckie Zakłady Celulozowo-Papiernicze w Ostrołęce
310. Poznańskie Zakłady Papiernicze w Poznaniu
311. Zakłady Mechaniczne Przemysłu Papierniczego w Krapkowicach
312. Pilskie Fabryki Mebli w Trzciance
313. Częstochowskie Zakłady Przemysłu Bawełnianego CEBA w Częstochowie - w
likwidacji
314. Zakłady Przemysłu Bawełnianego CONPOL w Żarach - w likwidacji
315. Zakłady Przemysłu Wełnianego im. A. Struga w Łodzi - w likwidacji
316. Przędzalnia Czesankowa ARELAN w Łodzi
317. Zakłady Przemysłu Wełnianego WOLANA w Zduńskiej Woli
318. Zakłady Przemysłu Wełnianego PLEDAN w Skoczowie - w likwidacji
319. Przędzalnia Czesankowa im. A. Kowalczyka INTERTEX w Sosnowcu
320. Sosnowiecka Przędzalnia Czesankowa POLITEX w Sosnowcu
321. Fabryka Wyrobów Włókienniczych MELTON w Żarach
322. Olsztyńskie Zakłady Sieci Rybackich w Korszach
323. Zakłady Konfekcji Technicznej GUMOWNIA w Trzebini-Sierszy
324. Zakłady Sprzętu Technicznego i Turystycznego AVIOTEX w Legionowie
325. Zakłady Konfekcji Technicznej POLNAM w Częstochowie
326. Zakłady Tekstylno-Konfekcyjne TEOFILÓW w Łodzi
327. Zakłady Przemysłu Dziewiarskiego BISTONA w Łodzi - w likwidacji
328. Zakłady Przemysłu Dziewiarskiego KARO w Siedlcach
329. Zakłady Technicznych Wyrobów Włókienniczych ROLTEX w Łodzi - w likwidacji
330. Zakłady Przemysłu Odzieżowego DANA w Szczecinie
331. Zakłady Przemysłu Odzieżowego POLDRES w Żyrardowie
332. Pomorskie Zakłady Przemysłu Skórzanego KOBRA w Bydgoszczy - w likwidacji
333. Nowotarskie Zakłady Przemysłu Skórzanego PODHALE w Nowym Targu
334. Skarżyskie Zakłady Przemysłu Skórzanego FOSKO w Skarżysku-Kamiennej
335. Rzeszowskie Zakłady Przemysłu Skórzanego RESPAN w Rzeszowie - w likwidacji
336. Fabryka Obuwia BUTBĘDZIN w Będzinie
337. Przedsiębiorstwo Usługowo-Produkcyjne Przemysłu Skórzanego BARBUT w
Barcinie
338. Lidzbarskie Zakłady Przemysłu Skórzanego WEL w Lidzbarku
339. Przedsiębiorstwo Handlowo-Produkcyjne ZAMSKÓR w Chełmku
340. Biuro Projektowania Dokumentacji Technologiczno-Konstrukcyjnej PROTEX w
Łodzi - w likwidacji
341. Przedsiębiorstwo Budowy Instalacji i Urządzeń Elektrycznych Przemysłu
Chemicznego ELEKTROCHEM w Grudziądzu
342. Biuro Projektów Gospodarki Wodnej i Ściekowej BIPROWOD w Warszawie
343. Łódzkie Zakłady Remontowo-Montażowe Przemysłu Lekkiego w Łodzi - w
likwidacji
344. Wrocławskie Zakłady Remontowo-Montażowe Przemysłu Lekkiego we Wrocławiu
345. Przedsiębiorstwo Transportu i Sprzętu Budowlanego w Opolu - w likwidacji
346. PROMASZ Biuro Studiów i Doradztwa Gospodarczego w Warszawie
347. Przedsiębiorstwo Projektowania i Realizacji Inwestycji Specjalnych
BIPROMASZ w Warszawie
348. Zakład Badań i Atestacji ZETOM w Katowicach
349. Wydawnictwa Przemysłowe WEMA w Warszawie
350. Śląskie Przedsiębiorstwo Wdrażania i Upowszechniania Postępu Technicznego i
Organizacyjnego POSTEOR w Katowicach
351. Resortowy Ośrodek Informatyki Przemysłu i Handlu ETOCHEM w Warszawie
352. Przedsiębiorstwo Wydawnictw i Reklamy CHEMIL w Warszawie
353. Przedsiębiorstwo Produkcji i Organizacji Dostaw Surowców Mineralnych
KRUSZMIN w Warszawie
354. Zakłady Wyrobów Azbestowo-Cementowych w Wierzbicy
355. Cementownia CHEŁM w Chełmie
356. Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe POLICEMENT w Sosnowcu
357. Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe CEMENTOWNIA WARSZAWA w Warszawie
358. Zakład Organizacji Pracy i Informatyki Przemysłu Cementowego, Wapienniczego
i Gipsowego w Sosnowcu - w likwidacji
359. Kornickie Zakłady Kredowe w Kornicy
360. Zakłady Prefabrykacji Gipsowej PREGIPS w Krakowie
361. Zakłady Przemysłu Wapienniczego TRZUSKAWICA w Sitkówce
362. Kopalnia Wapienia CZATKOWICE w Czernej
363. Krotoszyńskie Przedsiębiorstwo Ceramiki Budowlanej CERBUD w Krotoszynie
364. Przedsiębiorstwo Remontowo-Budowlane Przemysłu Ceramiki Budowlanej
CERBUDOWA w Poznaniu - w likwidacji
365. Katowickie Przedsiębiorstwo Przemysłu Drzewnego w Katowicach
366. Olsztyńskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Drzewnego w Olsztynie
367. Wielkopolskie Tartaki WITAR w Poznaniu
368. Radomskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Drzewnego w Radomiu
369. Przedsiębiorstwo Państwowe MODA POLSKA w Warszawie
370. Przedsiębiorstwo Eksportu Wewnętrznego PEWEX w Warszawie
371. Centralna Składnica Harcerska w Warszawie
372. Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe JUBILER w Warszawie
373. Przedsiębiorstwo Handlu Opałem i Materiałami Budowlanymi w Bytomiu
374. Państwowy Ośrodek Organizacji i Usług ORGPOST w Warszawie
375. Przedsiębiorstwo Państwowe POLMOZBYT w Kielcach
376. Przedsiębiorstwo Państwowe POLMOZBYT w Opolu
377. Przedsiębiorstwo Państwowe POLMOZBYT w Szczecinie
378. Przedsiębiorstwo Obrotu Samochodami i Częściami Zamiennymi POLMOZBYT w
Jelczu-Laskowicach
379. Przedsiębiorstwo Państwowe POLMOZBYT we Wrocławiu
380. Przedsiębiorstwo Państwowe POLMOZBYT w Zielonej Górze
381. Przedsiębiorstwo Obrotu Samochodami i Częściami Zamiennymi POLMOZBYT w
Warszawie
382. Centrala Techniczno-Handlowa Elektroniki UNITRA-SERWIS w Warszawie - w
likwidacji
383. Centrala Techniczno-Handlowa Przemysłu Precyzyjnego PREMA w Warszawie
384. Wydawnictwo Rynku Wewnętrznego LIBRA w Warszawie
385. Hajnowskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Drzewnego w Hajnówce - w likwidacji
386. Fabryka Automatów Tokarskich PONAR-BYDGOSZCZ w Bydgoszczy
387. Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe w Poraju - w likwidacji
388. Myszkowskie Zakłady Papiernicze w Myszkowie
389. Fabryka Maszyn Budowlanych BUMAR-CHOSZCZNO w Choszcznie
390. Powszechna Agencja Handlowa w Warszawie - w likwidacji
391 Zakład Urządzeń Automatyki Przemysłowej MERA-ZUAP w Sosnowcu - w likwidacji
392. Gliwickie Zakłady Chemiczne CARBOCHEM w Gliwicach
393. Biuro Projektów i Realizacji Inwestycji Kopalnictwa Surowców Chemicznych
BIPROKOP w Chorzowie - w likwidacji
394. Przedsiębiorstwo Budowlano-Montażowe Hutnictwa w Krakowie
395. Przedsiębiorstwo Projektowo-Technologiczne Przemysłu Lotniczego i
Silnikowego PZL-KRAKÓW w Krakowie
396. Biuro Projektów Górnictwa Skalnego BIPROKRUSZ w Krakowie - w likwidacji
397. Przedsiębiorstwo Gastronomiczno-Handlowe GASTROPOL w Krakowie
398. Zakłady Płyt Wiórowych w Jaśle - w likwidacji
399. Przedsiębiorstwo Modernizacji Przemysłu Maszynowego TECHMA-LUBLIN w
Lublinie - w likwidacji
400. Przedsiębiorstwo Remontowo-Produkcyjne Przemysłu Betonowego
PREFABET-OLSZTYN w Olsztynie
401. Łambinowicka Fabryka Maszyn CELPA w Łambinowicach
402. Mazowieckie Przedsiębiorstwo Materiałów Izolacji Budowlanej IZOLACJA w
Małkini - w likwidacji
403. Fabryka Maszyn i Urządzeń Przemysłu Spożywczego SPOMASZ we Wronkach
404. Pomorskie Zakłady Przemysłu Wełnianego w Okonku
405. Przedsiębiorstwo Gastronomiczno-Handlowe GASTROPOL w Poznaniu - w
likwidacji
406. Zakłady Radiowe UNITRA-RZESZÓW w Rzeszowie - w likwidacji
407. Przedsiębiorstwo Remontowe Obrabiarek w Łukowie
408. Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Montażowe Konstrukcji Stalowych STALKON w
Toruniu
409. Zakłady Przemysłu Wełnianego LUWENA w Lubsku - w likwidacji
410. Niedomickie Zakłady Produkcji Celulozy w Niedomicach
411. Przedsiębiorstwo Transportu Przemysłu Maszynowego POLAM w Warszawie
412. Zakłady Lamp Profesjonalnych w Piasecznie
413. Warszawskie Zakłady Urządzeń Automatyki Meramat w Warszawie
414. Zakład Elektronicznej Aparatury Pomiarowej MERATRONIK w Warszawie
415. HYDOMAT - Przedsiębiorstwo Państwowe w Warszawie
416. Biuro Projektów Przemysłu Szklarskiego i Ceramicznego VITROCERPROJEKT w
Warszawie
417. Przedsiębiorstwo Modernizacji i Remontów Przemysłu Chemicznego BUDOCHEM w
Warszawie - w likwidacji
418. Biuro Projektów Przemysłu Betonowego BIPRODEX w Warszawie
419. Żywieckie Zakłady Futrzarskie w Żywcu - w likwidacji
420. Przedsiębiorstwo Hurtu Spożywczego w Oświęcimiu - w likwidacji
421. AGROMET Fabryka Maszyn Rolniczych w Chełmie - w likwidacji
422. Hutnicze Przedsiębiorstwo Usługowo-Produkcyjne HUTMAR w Częstochowie
423. Biuro Projektów Budownictwa Przemysłu i Kopalnictwa Rud BIPRORUD w
Częstochowie
424. Częstochowskie Zakłady Materiałów Ogniotrwałych w Częstochowie
425. Częstochowskie Zakłady Przemysłu Zapałczanego w Częstochowie
426. Przedsiębiorstwo Tworzyw Sztucznych ERG w Kłobucku
427. Przedsiębiorstwo Transportowe Przemysłu Lniarskiego TRANSLEN w Lublińcu - w
likwidacji
428. Centrum Techniki Okrętowej w Gdańsku
429. Dolnośląskie Przedsiębiorstwo Transportu TRANSLEN w Kamiennej Górze
430. Biuro Projektów Przemysłu Materiałów Ogniotrwałych BIRPROMOG w Gliwicach -
w likwidacji
431. Zakłady Chemiczne TARNOWSKIE GÓRY w Tarnowskich Górach - w likwidacji
432. Przedsiębiorstwo Specjalistyczne Budowlano-Montażowe Przemysłu Chemicznego
BUDOERG w Bytomiu - w likwidacji
433. Huta Szkła Gospodarczego ZĄBKOWICE w Dąbrowie Górniczej
434. Zakład Badawczo-Projektowy ENERGOCHEM w Gliwicach
435. Zakład Wapienniczy w Płazie k. Chrzanowa
436. Przedsiębiorstwo Materiałów Izolacji Budowlanej IZOLACJA w Ogrodzieńcu
437. Cementownia WIEK w Ogrodzieńcu
438. Przedsiębiorstwo Handlu Spożywczego w Chrzanowie
439. Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe MERKURION w Bytomiu
440. Przedsiębiorstwo Dostaw Materiałów Odlewniczych PEDMO w Tychach
441. Przedsiębiorstwo Hurtu Spożywczego w Końskich
442. Przedsiębiorstwo Hurtu Spożywczego w Busku-Zdroju
443. Przedsiębiorstwo Projektowania i Dostaw Kompletnych Obiektów CHEMADEX w
Krakowie
444. Krakowskie Zakłady Przemysłu Nieorganicznego BONARKA w Krakowie
445. Przedsiębiorstwo Produkcji i Eksportu KAMBUD w Krakowie - w likwidacji
446. Krakowskie Zakłady Kamienia Budowlanego w Krzeszowicach
447. Fabryka Aparatury Przemysłu Spożywczego SPOMASZ w Gostyniu
448. Lubelskie Przedsiębiorstwo Przemysłowo-Handlowe ODCZYNNIKI CHEMICZNE w
Lublinie
449. Przedsiębiorstwo Usług Informatyczno-Księgowych CEKAR w Łodzi - w
likwidacji
450. Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe GASTROPOL w Łodzi - w likwidacji
451. Przedsiębiorstwo Remontowo-Produkcyjne PREBUT w Opolu
452. Zakład Produkcji Wyrobów z Metali i Kamieni Szlachetnych NAMYSŁÓW w
Namysłowie - w likwidacji
453. Przedsiębiorstwo Kompleksowej Automatyzacji MERAMONT we Wrześni
454. Rzeszowskie Zakłady Lamp Wyładowczych POLAM-RZESZÓW w Zaczerniu - w
likwidacji
455. Przedsiębiorstwo Remontowo-Budowlane CERBUDOWA w Łowiczu - w likwidacji
456. Zakłady Płyt Wiórowych w Suwałkach
457. Przedsiębiorstwo Handlu Spożywczego w Augustowie
458. Zakłady Produkcji Metalowej METALCHEM w Annopolu
459. Zakłady Mechaniczne Przemysłu Lniarskiego METALEN w No w likwidacji
460. Fabryka Urządzeń Mechanicznych i Sprężyn FUMIS-BUMAR w Wadowicach
461. Przedsiębiorstwo Usług Transportowych i Motoryzacyjnych TRANS-SERVICE w
Gliwicach
462. Przedsiębiorstwo Budowlano-Montażowe SOWI-ŁABĘDY w Gliwicach
463. Zakłady Mechaniczne PZL-BRANICA w Branicy Suchowolskiej
464. Krakowskie Zakłady Garbarskie w Krakowie-Bieżanowie
465. Przedsiębiorstwo Budowlano-Montażowe w Grudziądzu
466. Gdańskie Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe JUBILER w Gdyni
467. Krakowskie Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe JUBILER w Krakowie
468. Przedsiębiorstwo Usług Technicznych w Zawierciu
469. Niedomickie Zakłady Materiałów Higieniczno-Sanitarnych w Niedomicach
470. Niedomickie Zakłady Usługowo-Handlowe w Niedomicach
471. Zakłady Elektrotechniczne ERA w Warszawie
472. Kopalnia i Prażalnia Dolomitu ŻELATOWA w Chrzanowie
473. Przedsiębiorstwo Handlu Sprzętem Rolniczym AGROMA w Szczecinku
474. Państwowe Przedsiębiorstwo Remontów i Eksploatacji Domów ŁABĘDY w Gliwicach

475. Fabryka Bieżnikowania Opon STOMIL w Wolbromiu
476. Fabryka Artykułów Technicznych STOMIL w Wolbromiu - w likwidacji
477. Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowe GALSKÓR w Głuchołazach
478. Zakłady Przemysłu Odzieżowego VENA w Mszczonowie - w likwidacji
479. Przedsiębiorstwo Handlu Sprzętem Rolniczym AGROMA w Jaworze
480. Przedsiębiorstwo Usług Techniczno-Socjalnych w Jelczu-Laskowicach
481. Zakłady Elektrotechniczne w Krakowie
482. Przedsiębiorstwo Produkcji Drzewnej SENKPOL w Warszawie
483. Przedsiębiorstwo Produkcji Elektronicznej ELPAR w Parczewie
484. Zakład Produkcji Materiałów Budowlanych w Krzeszowicach
485. Przedsiębiorstwo Handlu Sprzętem Rolniczym AGROMA w Żmigrodzie
486. Przedsiębiorstwo Handlu Sprzętem Rolniczym AGROMA w Głogowie
487. Przedsiębiorstwo Handlu Sprzętem Rolniczym AGROMA w Międzyrzecu Podlaskim
488. Mikołowskie Zakłady Papiernicze w Mikołowie
489. Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowe Przemysłu Węglowego RADOCHA w
Sosnowcu
490. Przedsiębiorstwo Badawczo-Produkcyjne Przemysłu Kablowego ENERGOKABEL w
Ożarowie Mazowickim
491. Zakłady Chemiczne PIROTECHNIKA w Sochaczewie
491. Ośrodek Pomiarów i Automatyki Przemysłu Węglowego w Zabrzu
493. Zakład Garbarski WOLBROM w Wolbromiu
494. Skierniewickie Przedsiębiorstwo Przemysłu Skórzanego PROBUT w
Skierniewicach
495. "Zakłady Ostrowieckie" Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Wdrożeniowe w Ostrowcu
Świętokrzyskim
496. Przedsiębiorstwo Budowy Maszyn i Konstrukcji HUTA OSTROWIEC w Ostrowcu
Świętokrzyskim
497. Wytwórnia Konstrukcji Stalowych HUTA OSTROWIEC w Ostrowcu Świętokrzystkim
498. Przedsiębiorstwo Handlu Sprzętem Rolniczym AGROMA w Lęborku (woj. słupskie)

499. Lubuskie Zakłady Metalowe STABIL w Brojcach Lubuskich
500. Zakład Sprężyn PZL-WARSZAWA w Warszawie
501. Przedsiębiorstwo Odzieżowe MIKON w Miłosławiu
502. Zakład Przemysłu Odzieżowego PIŁA w Pile
503. Przedsiębiorstwo Handlu Sprzętem Rolniczym AGROMA w Nysie
504. Wałbrzyskie Kopalnie Węgla Kamiennego w Wałbrzychu
505. Przedsiębiorstwo Handlu Sprzętem Rolniczym AGROMA w Iławie
506. Przedsiębiorstwo Przemysłu Drzewnego w Zagnańsku
507. Kopalnie Siarki MACHÓW w Tarnobrzegu
508. Cementownia SATURN w Wojkowicach
509. Zakład Wykonawstwa Sieci Elektrycznych ZAMOŚĆ w Zamościu
510. Podlaskie Przedsiębiorstwo Konfekcyjne w Bielsku Podlaskim
511. Centrum Badań i Dozoru Górnictwa Podziemnego w Tychach-Lędzinach
512. Białostockie Zakłady Garbarskie w Białymstoku
513. Kopalnia Węgla Brunatnego SIENIAWA w Sieniawie
514. Biuro Racjonalizacji Gospodarki Materiałowej BRAMAT w Warszawie
II. Jednostki badawczo rozwojowe:
1. Główny Instytut Górnictwa w Katowicach
2. Instytut Górnictwa Naftowego i Gazownictwa w Krakowie
3. Instytut Górnictwa Odkrywkowego POLTEGOR-INSTUT we Wrocławiu
4. Instytut Energetyki w Warszawie
5. Instytut Techniki Cieplnej w Łodzi
6. Instytut Automatyki Systemów Energetycznych we Wrocławiu
7. Instytut Organizacji i Zarządzania w Przemyśle ORGMASZ w Warszawie
8. Instytut Metalurgii Żelaza im. St. Staszica w Gliwicach
9. Instytut Chemicznej Przeróbki Węgla w Zabrzu
10. Instytut Metali Nieżelaznych w Gliwicach
11. Instytut Mechaniki Precyzyjnej w Warszawie
12. Instytut Spawalnictwa w Gliwicach
13. Instytut Technologii Elektronowej w Warszawie
14. Przemysłowy Instytut Elektroniki w Warszawie
15. Instytut Technologii Materiałów Elektronicznych w Warszawie
16. Instytut Elektrotechniki w Warszawie
17. Instytut Tele- i Radiotechniczny w Warszawie
18. Przemysłowy Instytut Telekomunikacji w Warszawie
19. Instytut Lotnictwa w Warszawie
20. Instytut Automatyki i Pomiarów MERA-PIAP w Warszawie
21. Instytut Systemów Sterowania w Katowicach
22. Instytut Komputerowych Systemów Automatyki i Pomiarów we Wrocławiu
23. Instytut Maszyn Matematycznych w Warszawie
24. Przemysłowy Instytut Motoryzacji w Warszawie
25. Instytut Materiałów Ogniotrwałych w Gliwicach
26. Instytut Obróbki Skrawaniem w Krakowie
27. Instytut Obróbki Plastycznej w Poznaniu
28. Przemysłowy Instytut Maszyn Budowlanych w Kobyłce
29. Instytut Maszyn Spożywczych w Warszawie
30. Przemysłowy Instytut Maszyn Rolniczych w Poznaniu
31. Instytut Odlewnictwa w Krakowie
32. Instytut Ekonomiki Przemysłu Chemicznego w Warszawie
33. Instytut Chemii Przemysłowej im. Prof. Ignacego Mościckiego w Warszawie
34. Instytut Włókiennictwa w Łodzi
35. Instytut Włókien Naturalnych w Poznaniu
36. Instytut Przemysłu Skórzanego w Łodzi
37. Instytut Ciężkiej Syntezy Organicznej BLACHOWNIA w Kędzierzynie-Koźlu
38. Instytut Technologii Nafty im. Prof. St. Pilata w Krakowie
39. Instytut Nawozów Sztucznych w Puławach
40. Instytut Przemysłu Organicznego w Warszawie
41. Instytut Chemii Nieorganicznej w Gliwicach
42. Instytut Przemysłu Tworzyw i Farb w Gliwicach
43. Instytut Włókien Chemicznych w Łodzi
44. Instytut Farmaceutyczny w Warszawie
45. Instytut Przemysłu Gumowego STOMIL w Piastowie
46. Instytut Szkła i Ceramiki w Warszawie
47. Instytut Celulozowo-Papierniczy w Łodzi
48. Instytut Mineralnych Materiałów Budowlanych w Opolu
49. Instytut Technologii Drewna w Poznaniu
50. Instytut Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego w Warszawie
51. Instytut Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie
52. Instytut Rynku Wewnętrznego i Konsumpcji w Warszawie
53. Instytut Gospodarki Odpadami w Katowicach
54. Instytut Logistyki i Magazynowania w Poznaniu
55. Centrum Elektryfikacji i Automatyzacji Górnictwa EMAG w Katowicach
56. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budownictwa Górniczego BUDOKOP w Mysłowicach
57. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budownictwa Węglowego w Katowicach
58. Centrum Mechanizacji Górnictwa KOMAG w Gliwicach
59. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Gospodarki Energetycznej w Katowicach
60. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Gospodarki Remontowej Energetyki we Wrocławiu
61. Instytut Technologii Próżniowej w Warszawie
62. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Elektrycznego Sprzętu Powszechnego
Użytku w Warszawie - w likwidacji
63. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Sprzętu Gospodarstwa Domowego DOMGOS w Chorzowie
- w likwidacji
64. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy POLAM w Warszawie
65. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Elementów i Układów Pneumatyki w Kielcach
66. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Obrabiarek i Urządzeń Specjalnych w Poznaniu
67. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Motoreduktorów i Reduktorów REDOR w
Bielsku-Białej
68. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Hutniczych w Bytomiu - w likwidacji
69. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budowy Urządzeń Chemicznych CEBEA w Krakowie
70. Centralny Ośrodek Chłodnictwa COCH w Krakowie
71. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Armatury Przemysłowej w Kielcach
72. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Dźwignic i Urządzeń Transportowych DETRANS w
Bytomiu
73. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Pakujących w Poznaniu - w likwidacji
74. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn dla Przemysłu Mięsnego we Wrocławiu
75. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn dla Przetwórstwa Płodów Rolnych w
Pleszewie
76. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Suszarnictwa Płodów Rolnych SUPROL w Rogoźnie
Wielkopolskim
77. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Pojazdów Szynowych w Poznaniu
78. Ośrodek Badawczo-Konstrukcyjny KOPROTECH w Warszawie
79. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Urządzeń Gastronomicznych GASTROMASZ w Bydgoszczy

80. Centrum Techniki Morskiej w Gdańsku
81. Centrum Badawczo-Konstrukcyjne Obrabiarek w Pruszkowie
82. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Ziemnych i Transportowych w Stalowej Woli
83. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Samochodów Małolitrażowych BOSMAL w
Bielsku-Białej
84. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Podstaw Technologii i Konstrukcji Maszyn TEKOMA w
Warszawie
85. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Stosowania i Obróbki Tworzyw Sztucznych PROPLAST
w Poznaniu - w likwidacji
86. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Przędzalnictwa Wełny BEFAMATEX w
Bielsku-Białej
87. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Środków Organizacyjno-Technicznych PREBOT w
Radomiu
88. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy PREDOM-OBR w Warszawie
89. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Automatyki i Urządzeń Precyzyjnych w Łodzi
90. Instytut Techniki i Aparatury Medycznej ITAM w Zabrzu
91. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Aparatury Manewrowej ORAM w Łodzi
92. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Urządzeń Sterowania Napędów w Toruniu
93. Branżowy Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Elektrycznych KOMEL w Katowicach
94. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Mikroelektroniki Hybrydowej i Rezystorów w
Krakowie
95. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Włókienniczych POLMATEX-CENARO w
Łodzi
96. Instytut Techniki Grzewczej i Sanitarnej w Radomiu
97. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Urządzeń Klimatyzacyjno-Wentylacyjnych
i Odpylających BAROWENT w Katowicach
98. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Urządzeń Mechanicznych w Gliwicach
99. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Sprzętu Mechanicznego w Tarnowie
100. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy SKARŻYSKO w Skarżysku-Kamiennej
101. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Obróbki Plastycznej Metali PLASOMET w Warszawie
102. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Bawełnianego w Łodzi
103. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Wełnianego PÓŁNOC w Łodzi -
w likwidacji
104. Beskidzki Instytut Tekstylny w Bielsku-Białej
105. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przetwórstwa Lnu w Żyrardowie
106. Instytut Inżynierii Materiałów Włókienniczych w Łodzi
107. Instytut Technik i Technologii Dziewiarskich w Łodzi
108. Instytut Technicznych Wyrobów Włókienniczych MORATEX w Łodzi
109. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Odzieżowego w Łodzi
110. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Artykułów Technicznych i
Galanteryjnych w Łodzi - w likwidacji
111. Centralne Laboratorium Przemysłu Obuwniczego w Krakowie
112. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Rafineryjnego w Płocku
113. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Siarkowego SIARKOPOL w Tarnobrzegu
114. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Górnictwa Surowców Chemicznych CHEMKOP w
Krakowie
115. Instytut Barwników i Produktów Organicznych w Zgierzu
116. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Kauczuków i Tworzyw Winylowych w Oświęcimiu
117. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy ERG w Jaśle
118. Instytut Biotechnologii i Automatyki w Warszawie
119. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Oponiarskiego STOMIL w Poznaniu
120. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn i Urządzeń Chemicznych METALCHEM w
Toruniu
121. Resortowy Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Automatyzacji CHEMOAUTOMATYKA w
Warszawie - w likwidacji
122. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Meblarstwa w Poznaniu - w likwidacji
123. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Mechanizacji Pakowania EMPAK w Krakowie
124. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Izolacji Budowlanej w
Katowicach
125. Centrum Badań i Promocji Biznesu EKORNO w Łodzi
126. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Płyt Drewnopochodnych w Czarnej Wodzie

127. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Metrologii Elektrycznej LUMEL w Zielonej Górze
128. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Opakowań w Warszawie
129. Międzyresortowe Centrum Naukowe Eksploatacji Majątku Trwałego w Radomiu
130. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Maszynowego Leśnictwa we Wrocławiu
131. Instytut Optyki Stosowanej w Warszawie
132. Centralne Laboratorium Akumulatorów i Ogniw w Poznaniu
133. Centralne Biuro Konstrukcji Kotłów w Tarnowskich Górach - w likwidacji
134. Centralne Laboratorium Naftowe w Warszawie
III. Jednostki organizacyjne podporządkowane Ministrowi Przemysłu i Handlu:
1. Urząd Dozoru Technicznego w Warszawie
2. Państwowa Inspekcja Handlowa w Warszawie
3. Główny Zarząd Rezerw Państwowych w Warszawie
3.1. Zarząd Organizacji Dostaw "Intermat" w Warszawie, gospodarstwo pomocnicze
przy Głównym Zarządzie Rezerw Państwowych
4. Biuro Uruchomień Sprzętu Specjalnego w Warszawie - w likwidacji
5. Okręgowy Inspektorat Gospodarki Energetycznej w Warszawie
6. Okręgowy Inspektorat Gospodarki Energetycznej w Bydgoszczy
7. Okręgowy Inspektorat Gospodarki Energetycznej w Gdańsku
8. Okręgowy Inspektorat Gospodarki Energetycznej w Katowicach
9. Okręgowy Inspektorat Gospodarki Energetycznej w Krakowie
10. Okręgowy Inspektorat Gospodarki Energetycznej w Poznaniu
11. Okręgowy Inspektorat Gospodarki Energetycznej w Radomiu
12. Okręgowy Inspektorat Gospodarki Energetycznej we Wrocławiu
13. Centrum Doskonalenia Kadr Kierowniczych Ministerstwa Przemysłu i Handlu
DOSKO w Łodzi
14. Ośrodek Doskonalenia Kadr Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Konstancinie
15. Ośrodek Doskonalenia Kadr Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Kępnie
16. Ośrodek Doskonalenia Kadr Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Mysłowicach
17. Ośrodek Doskonalenia Kadr Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Chorzowie
18. Ośrodek Doskonalenia Kadr Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Warszawie - w
likwidacji
19. Ośrodek Doskonalenia Kadr Specjalistycznych Ministerstwa Przemysłu i Handlu
w Łodzi
20. Ośrodek Doskonalenia Kadr Specjalistycznych Ministerstwa Przemysłu i Handlu
w Chorzowie Batorym
21. Ośrodek Doskonalenia Kadr Specjalistycznych Ministerstwa Przemysłu i Handlu
w Tychach
22. Ośrodek Doskonalenia Kadr Specjalistycznych Ministerstwa Przemysłu i Handlu
w Krośnie n. Wisłokiem
23. Ośrodek Doskonalenia Kadr Specjalistycznych Ministerstwa Przemysłu i Handlu
w Bytomiu
24. Muzeum Węgla Kamiennego w Zabrzu
25. Muzeum Papiernictwa w Dusznikach.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 15 listopada 1995 r.
w sprawie sposobu sporządzania, przechowywania i udostępniania protokołów zeznań
zawierających wiadomości o świadku, którego dane umożliwiające ujawnienie
tożsamości podlegają zachowaniu w tajemnicy, oraz sposobu powoływania się na
takie zeznania w orzeczeniach i pismach procesowych.
(Dz. U. Nr 130, poz. 634)
Na podstawie art. 164a ż 6 Kodeksu postępowania karnego zarządza się, co
następuje:
ż 1. 1. Wniosek o zachowanie w tajemnicy danych umożliwiających ujawnienie
tożsamości świadka może być złożony w zawiadomieniu o przestępstwie do protokołu
przesłuchania świadka lub w innej formie. Jeżeli wniosek nie jest złożony na
piśmie, z jego przyjęcia sporządza się protokół.
2. Wniosek powinien zawierać dane osobowe świadka oraz adres do korespondencji.
ż 2. W postanowieniu o zachowaniu w tajemnicy danych umożliwiających ujawnienie
tożsamości świadka pomija się dane osobowe świadka oraz okoliczności, które
mogłyby umożliwić ujawnienie jego tożsamości.
ż 3. Wniosek, o którym mowa w ż 1, wyłącza się z akt sprawy. Z akt sprawy
wyłącza się również wcześniej sporządzone protokoły, a także inne dokumenty i
materiały lub ich fragmenty umożliwiające ujawnienie tożsamości świadka.
ż 4. W razie złożenia zażalenia na postanowienie o zachowaniu w tajemnicy danych
umożliwiających ujawnienie tożsamości świadka, zaskarżone postanowienie wraz z
wnioskiem, o którym mowa w ż 1, przesyła się sądowi właściwemu do rozpoznania
sprawy.
ż 5. 1. Z dokumentów i materiałów wymienionych w ż 1 i 3 sporządza się
uwierzytelnione odpisy z pominięciem danych osobowych oraz okoliczności, które
mogłyby umożliwić ujawnienie tożsamości świadka. Na odpisach zamieszcza się
wzmiankę o postanowieniu, o którym mowa w ż 2, i o zarządzeniu o utajnieniu
fragmentu tego dokumentu z podaniem daty postanowienia i zarządzenia oraz numeru
porządkowego postanowienia w dzienniku ewidencji wykonanych dokumentów tajnych,
pod którym dane osobowe zawarte we wniosku lub protokole zostały po raz pierwszy
zarejestrowane. Odpisy załącza się do akt sprawy.
2. Fragmenty dokumentów i materiałów, o których mowa w ust. 1, podlegające
pominięciu, określa w formie zarządzenia sędzia lub prokurator.
ż 6. Dokumenty i materiały wymienione w ż 1 i 3 oraz zarządzenie, o którym mowa
w ż 5 ust. 2, przechowuje się i udostępnia jako zawierające tajemnicę państwową
- z zachowaniem przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9
października 1970 r. w sprawie przechowywania protokołów zeznań i innych
dokumentów oraz przedmiotów stanowiących tajemnicę państwową, służbową lub
zawodową (Dz. U. Nr 27, poz. 217).
ż 7. Do odpowiedzi na pytania skierowane do świadka, zawierające treści
umożliwiające ujawnienie jego tożsamości, stosuje się odpowiednio ż 5 ust. 1 i ż
6.
ż 8. Protokołowanie zeznań świadka oraz sporządzanie odpisów protokołów może
wykonywać wyłącznie wyznaczona osoba upoważniona do dostępu do wiadomości
stanowiących tajemnicę państwową.
ż 9. W orzeczeniach i pismach procesowych przy przytaczaniu zeznań świadka
przesłuchiwanego w trybie art. 164a Kodeksu postępowania karnego w miejsce
danych osobowych przytacza się numer określony w ż 5 ust. 1.
ż 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 27 października 1995 r.
o zmianie ustawy - Prawo dewizowe.
(Dz. U. Nr 132, poz. 641)
Art. 1. W ustawie z dnia 2 grudnia 1994 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 136, poz.
703) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2:
a) w ust. 1 pkt 1:
- w lit. a) skreśla się wyrazy "oraz ich oddziały i przedstawicielstwa za
granicą, z zastrzeżeniem pkt 2 lit. b),"
- w lit. b) na końcu dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem pkt 2 lit. c),"
b) w ust. 1 w pkt 2:
- lit. b) otrzymuje brzmienie:
"b) oddziały i przedstawicielstwa za granicą osób krajowych, o których mowa w
pkt 1 lit. a),"
- dotychczasową treść lit. c) oznacza się jako lit. d),
- dodaje się nową lit. c) w brzmieniu:
"c) oddziały i przedstawicielstwa w kraju osób zagranicznych utworzone na
podstawie umów międzynarodowych zawartych przez rząd polski,"
c) w ust. 1 po pkt 17 przecinek zastępuje się kropką,
d) w ust. 1 skreśla się pkt 18,
e) skreśla się ust. 2;
2) w art. 5:
a) skreśla się ust. 4,
b) w ust. 5 wyrazy "w ust. 1-4" zastępuje się wyrazami "w ust. 1-3";
3) art. 6 otrzymuje brzmienie:
"Art. 6. 1. Podmioty gospodarujące, z wyjątkiem osób krajowych, o których mowa w
art. 11 ust. 1, mogą sprzedawać zagraniczne środki płatnicze jedynie bankom
upoważnionym do dokonywania ich skupu.
2. Wykaz banków, o których mowa w ust. 1, ogłasza Prezes Narodowego Banku
Polskiego w drodze obwieszczeń zamieszczanych w Dzienniku Urzędowym Prezesa
Narodowego Banku Polskiego.";
4) w art. 7 w ust. 1 wyrazy "pochodzące z odprzedaży" zastępuje się wyrazami
"pochodzące ze sprzedaży";
5) art. 8 otrzymuje brzmienie:
"Art. 8. Banki, o których mowa w art. 6 ust. 1, mogą sprzedawać zagraniczne
środki płatnicze na cele określone w ustawie lub w zezwoleniu dewizowym.";
6) w art. 9:
a) w ust. 1:
- pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) udzielanie przez osoby krajowe osobom zagranicznym kredytów i pożyczek w
wartościach dewizowych, a także zaciągnie przez osoby krajowe takich kredytów i
pożyczek od osób zagranicznych, w tym związanych z emisją i obrotem papierami
wartościowym o charakterze dłużnym,"
- w pkt 4 skreśla się wyrazy "a także poręczeń i gwarancji spłaty kredytów
handlowych,"
- pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) ustalanie oraz dokonywanie w kraju - z wyjątkiem obrotu z zagranicą
towarami, usługami i prawami na dobrach niematerialnych - płatności w
wartościach dewizowych za nabywane towary i nieruchomości, prawa na dobrach
niematerialnych lub świadczone usługi oraz pracę."
b) w ust. 3 po wyrazach "Minister Finansów" dodaje się wyrazy "w porozumieniu z
Prezesem Narodowego Banku Polskiego";
7) w art. 11:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Osoby krajowe mogą uzyskać zezwolenie oraz prowadzić działalność, o której
mowa w ust. 1, pod warunkiem niekaralności za przestępstwo skarbowe, przeciwko
mieniu lub inne przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści
majątkowej.",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Czynności określone w zezwoleniu, o którym mowa w ust. 1, mogą być
dokonywane tylko przez osoby posiadające fachowe przygotowanie.",
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Osoby, o których mowa w ust. 1, mogą sprzedawać i kupować waluty obce oraz
złoto dewizowe i platynę dewizową osobom i od osób fizycznych krajowych i
zagranicznych, a także zawierać transakcje kupna-sprzedaży tych wartości
dewizowych z bankami upoważnionymi do ich dokonywania.",
d) w ust. 7 w pkt 2 wyrazy "ust. 2" zastępuje się wyrazami "ust. 2a";
8) art. 14 otrzymuje brzmienie:
"Art. 14. Prezes Narodowego Banku Polskiego w porozumieniu z Ministrem Finansów,
w drodze zarządzenia, może określić maksymalne granice, w jakich kursy, o
których mowa w art. 13 ust. 1, mogą odchylać się od kursu złotego ustalanego w
stosunku do koszyka walut wymienialnych (kursu centralnego).";
9) w art. 22:
a) w ust. 1 na końcu skreśla się kropkę i dodaje wyrazy "oraz na podstawie
odrębnych przepisów.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Organy kontroli skarbowej wykonujące kontrolę dewizową są uprawnione, na
podstawie upoważnienia wydanego przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej,
do żądania informacji o mieniu podlegającym zgłoszeniu zgodnie z art. 15 ust. 1
i 2 oraz o obrotach i stanach środków na rachunkach bankowych w walutach obcych
i rachunkach zagranicznych wolnych, z wyjątkiem rachunków oszczędnościowych.",
c) skreśla się ust. 4.
Art. 2. W ustawie karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z 1984
r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 86,
poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 107, poz. 458, z 1992 r. Nr 21, poz.
85 i Nr 68, poz. 341 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 160, Nr 126, poz. 615 i Nr 136,
poz. 703) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 50 otrzymuje brzmienie:
"Art. 50. Kto wbrew przepisom ustawy sprzedaje zagraniczne środki płatnicze
innej osobie niż bank upoważniony do dokonywania ich skupu - podlega karze
grzywny do 25 000 złotych.";
2) w art. 60 skreśla się ż 2;
3) art. 62 otrzymuje brzmienie:
"Art. 62. Kto będąc w banku odpowiedzialnym za sprzedaż zagranicznych środków
płatniczych na cele określone w ustawie lub w zezwoleniu dewizowym sprzedaje te
środki na inne cele - podlega karze grzywny do 25 000 złotych."
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 9 listopada 1995 r.
zmieniająca ustawę o zmianie Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
(Dz. U. Nr 150, poz. 730)
Art. 1. W ustawie z dnia 29 grudnia 1989 r. o zmianie Konstytucji Polskiej
Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 75, poz. 444) w art. 4 w ust. 3 wyrazy "31
grudnia 1995 r." zastępuje się wyrazami "31 grudnia 1997 r."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 9 listopada 1995 r.
o zmianie ustawy o znakach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
(Dz. U. Nr 150, poz. 731)
Art. 1. W ustawie z dnia 19 lutego 1993 r. o znakach Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 34, poz. 154) w art. 27 wyrazy "31 grudnia
1995 r." zastępuje się wyrazami "31 grudnia 1997 r."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 23 listopada 1995 r.
regulujące szczegółowy sposób działania szpitala psychiatrycznego w sprawach
przyjmowania oraz wypisywania ze szpitala psychiatrycznego
(Dz. U. Nr 150, poz. 736)
Na podstawie art. 49 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia
psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535) zarządza się, co następuje:
ż 1. Skierowanie do szpitala psychiatrycznego wydaje lekarz po zbadaniu osoby z
zaburzeniami psychicznymi, ze szczególnym uwzględnieniem jej stanu psychicznego
i zachowania. Wzór skierowania określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
ż 2. Osoba ze skierowaniem do szpitala psychiatrycznego jest poddawana badaniu
psychiatrycznemu przez lekarza izby przyjęć.
ż 3. W nagłych przypadkach osoba z zaburzeniami psychicznymi może być przyjęta
do szpitala psychiatrycznego bez skierowania, po osobistym jej zbadaniu przez
lekarza izby przyjęć.
ż 4. 1. O przyjęciu do szpitala psychiatrycznego postanawia lekarz izby przyjęć
lub inny lekarz wyznaczony przez kierownika szpitala, po stwierdzeniu wskazań do
przyjęcia.
2. Lekarz, który zdecydował o przyjęciu do szpitala, odnotowuje niezwłocznie w
dokumentacji medycznej pacjenta wskazania uzasadniające to przyjęcie.
3. W przypadkach, o których mowa w art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994
r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535), zwanej dalej
"ustawą", w dokumentacji odnotowuje się również opinię drugiego lekarza
psychiatry albo psychologa oraz informację o braku takiej opinii, a także treść
wyjaśnień i informacji, o których mowa w art. 23 ust. 3 ustawy.
ż 5. W razie braku wskazań do przyjęcia do szpitala psychiatrycznego lekarz, o
którym mowa w ż 4 ust. 1, odnotowuje w dokumentacji medycznej rodzaj udzielonej
porady i uzasadnienie odmowy przyjęcia.
ż 6. O przyjęciu do szpitala psychiatrycznego osoby chorej psychicznie bez jej
pisemnej zgody na podstawie art. 23 ust. 1 ustawy lub osoby z zaburzeniami
psychicznymi na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy - ordynator (lekarz kierujący
oddziałem) zawiadamia kierownika szpitala, wskazując, że zachowanie tej osoby
zagraża bezpośrednio jej życiu albo życiu lub zdrowiu innych osób. Wzór
zawiadomienia określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
ż 7. 1. Kierownik szpitala psychiatrycznego zawiadamia sąd opiekuńczy miejsca
siedziby szpitala o przyjęciu do szpitala osoby chorej psychicznie lub z
zaburzeniami psychicznymi - bez jej zgody - wskazując, że zachowanie tej osoby
zagraża bezpośrednio jej życiu albo życiu lub zdrowiu innych osób lub że
zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 22 ust. 6 ustawy. Wzór
zawiadomienia określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
2. Od obowiązku zawiadomienia sądu o przyjęciu do szpitala psychiatrycznego
osoby bez jej zgody nie zwalnia okoliczność, że po przyjęciu do szpitala osoba
ta wyraziła potem tę zgodę, będąc na oddziale.
ż 8. Lekarz kierujący oddziałem szpitala psychiatrycznego (oddziałem szpitala)
prowadzi rejestr osób przyjętych do szpitala:
1) bez zgody,
2) bez zgody, jeśli zgoda na pobyt została potem wyrażona na oddziale szpitala,
3) niezdolnych do wyrażenia zgody,
4) w przypadku poważnych wątpliwości co do zdolności wyrażenia zgody.
Wzór rejestru określa załącznik nr 4 rozporządzenia.
ż 9. 1. O wypisaniu ze szpitala psychiatrycznego osoby przebywającej bez jej
zgody postanawia lekarz kierujący oddziałem, jeżeli stan zdrowia tej osoby
wskazuje, że ustąpiły przyczyny przyjęcia i pobytu w szpitalu psychiatrycznym
bez jej zgody. Okoliczności te odnotowuje się w dokumentacji medycznej, w
szczególności uzasadnia się okoliczność ustąpienia bezpośredniego zagrożenia dla
życia tej osoby albo życia lub zdrowia innych osób. To samo dotyczy osoby
przyjętej do szpitala psychiatrycznego za jej zgodą, jeśli przy przyjęciu lub
podczas pobytu w szpitalu zagrażała ona bezpośrednio swojemu życiu albo życiu
lub zdrowiu innych osób.
2. O wypisaniu ze szpitala psychiatrycznego w okolicznościach, o których mowa w
ust. 1, kierownik szpitala zawiadamia sąd opiekuńczy. Wzór zawiadomienia określa
załącznik nr 5 do rozporządzenia.
3. W razie stwierdzenia, że dalszy pobyt w szpitalu psychiatrycznym osoby
przebywającej bez jej zgody jest celowy, może ona pozostać w tym szpitalu po
wyrażeniu na to zgody. Okoliczności te odnotowuje się w dokumentacji medycznej.
4. Kierownik szpitala psychiatrycznego zawiadamia sąd opiekuńczy o pozostaniu w
szpitalu osoby, o której mowa w ust. 3. Wzór zawiadomienia określa załącznik nr
6 do rozporządzenia.
ż 10. W przypadku zarządzenia przez sędziego wizytującego szpital psychiatryczny
natychmiastowego wypisania osoby przebywającej w tym szpitalu w okolicznościach,
o których mowa w art. 45 ust. 2 ustawy, kierownik szpitala niezwłocznie wypisuje
ze szpitala osobę, której zarządzenie dotyczy, powiadamiając o tym sędziego.
ż 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żuchowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 23
listopada 1995 r. (poz. 736)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Załącznik nr 6
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 15 grudnia 1995 r.
w sprawie wysokości opłaty od kasacji w sprawach karnych
(Dz. U. Nr 153, poz. 785)
Na podstawie art. 465 ż 1 Kodeksu postępowania karnego zarządza się, co
następuje:
ż 1. Opłatę od kasacji ustala się na kwotę:
1) 300 zł w sprawie, w której w pierwszej instancji orzeczenie wydał sąd
rejonowy,
2) 500 zł w sprawie, w której w pierwszej instancji orzeczenie wydał sąd
wojewódzki.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Minister Sprawiedliwości: J. Jaskiernia
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 20 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie regulaminu wykonywania kary pozbawienia
wolności.
(Dz. U. Nr 153, poz. 788)
Na podstawie art. 212 ż 1 Kodeksu karnego wykonawczego zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 2 maja 1989 r. w sprawie
regulaminu wykonywania kary pozbawienia wolności (Dz. U. Nr 31, poz. 166, z 1991
r. Nr 3, poz. 14 i z 1994 r. Nr 72, poz. 320) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 1 w ust. 1 po wyrazach "zobowiązaniach alimentacyjnych" dodaje się wyrazy
"oraz poddać się wykonaniu zdjęcia dla celów identyfikacyjnych";
2) w ż 5 skreśla się ust. 2 oraz oznaczenie ust. 1;
3) w ż 7 skreśla się wyrazy "odbywających karę w rygorze złagodzonym i
zasadniczym,";
4) ż 9 otrzymuje brzmienie:
"ż 9. 1. Skazany ma prawo, w sposób nie zakłócający spokoju i ustalonego w
zakładzie karnym porządku, wykonywać praktyki religijne i posiadać przedmioty
niezbędne do ich wykonywania, słuchać nabożeństw transmitowanych przez środki
masowego przekazu, uczestniczyć w nabożeństwach odprawianych w zakładzie karnym
oraz korzystać z posług religijnych udzielanych przez kapelana albo innego
kanonicznie uprawnionego przedstawiciela kościoła lub wyznania.
2. Kapelan albo inny kanonicznie uprawniony przedstawiciel kościoła lub wyznania
może odwiedzać tymczasowo aresztowanych w celach i innych pomieszczeniach.
3. Działalność wyznaczonego kapelana albo innego kanonicznie uprawnionego
przedstawiciela kościoła lub wyznania na terenie zakładu karnego wymaga zgody
naczelnika.";
5) w ż 10:
a) wyraz "kontrola" użyty w odpowiednim przypadku zastępuje się użytym w tym
samym przypadku wyrazem "przeszukanie",
b) w ust. 1 wyraz "przedmioty" zastępuje się wyrazem "rzeczy";
c) w ust. 2 wyraz "przeprowadzona" zastępuje się wyrazem "przeprowadzone", a
wyraz "przedmiotów" - wyrazem "rzeczy";
6) w ż 11
a) w ust. 1:
- w pkt 8 przed wyrazem "rodzaj" dodaje się wyrazy "ilości i",
- w pkt 9 wyraz "terminy" zastępuje się wyrazami "dni, godziny",
- w pkt 10 po wyrazach "czas i porządek przeprowadzania widzeń" skreśla się
przecinek i dodaje się wyrazy "oraz korzystania z samoinkasujących aparatów
telefonicznych",
- pkt 12 otrzymuje brzmienie:
"12) terminy i miejsce odprawiania nabożeństw oraz korzystania z posług
religijnych,",
b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "co najmniej raz w miesiącu";
7) ż 111 otrzymuje brzmienie:
"ż 111. 1. W razie korzystania przez skazanego z:
1) nagrody wymienionej w ż 62 ust. 1 pkt 14,
2) nagrody wymienionej w ż 62 ust. 1 pkt 15,
3) zezwolenia, w przypadkach losowych, na opuszczenie zakładu karnego bez asysty
funkcjonariusza Służby Więziennej na czas nie przekraczający 5 dni
- ma on obowiązek bezzwłocznego zgłoszenia się do jednostki Policji właściwej
terytorialnie dla miejsca jego przebywania w okresie korzystania z zezwolenia w
celu potwierdzenia miejsca pobytu.
2. Skazany korzystający ze zwolnień, o których mowa w ust. 1, w każdym przypadku
zmiany miejsca pobytu ma obowiązek bezzwłocznego zgłoszenia się do jednostki
Policji właściwej terytorialnie dla nowego miejsca jego przebywania.
3. W uzasadnionych przypadkach naczelnik może zobowiązać skazanego
korzystającego z zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, do częstszego
zgłaszania się do jednostki Policji.";
8) ż 13 otrzymuje brzmienie:
"ż 13. 1. Skazany otrzymuje z zakładu karnego odzież, bieliznę i obuwie
odpowiednie do pory roku.
2 Skazany może otrzymać zezwolenie na korzystanie z własnej odzieży, bielizny i
obuwia.
3. W czasie dokonywania czynności procesowych oraz w innych uzasadnionych
przypadkach skazany korzysta poza terenem zakładu karnego z własnej odzieży,
bielizny i obuwia, chyba że są one nieodpowiednie ze względu na porę roku lub
zniszczone albo jeżeli przemawiają przeciwko temu względy bezpieczeństwa.
4. Skazany otrzymuje od administracji zakładu karnego środki do utrzymania
higieny osobistej oraz pościel.",
9) ż 14 otrzymuje brzmienie:
"ż 14. 1. Skazany otrzymuje, w określonych godzinach, trzy posiłki dziennie, w
tym co najmniej jeden gorący, o wartości odżywczej zgodnej z obowiązującymi
normami żywienia określonymi w odrębnych przepisach, jak również napój do
zaspokojenia pragnienia, przygotowane i podane w miarę możliwości z
uwzględnieniem wymogów kulturowych i religijnych.
2. Skazany, którego stan zdrowia tego wymaga, otrzymuje wyżywienie według
wskazań lekarza.
3. Skazany w wieku do lat 18 otrzymuje wyżywienie powiększone o normę dodatkową.
4. Dzienną stawkę budżetową dla wszystkich norm żywienia określają odrębne
przepisy.";
10) ż 17 otrzymuje brzmienie:
"ż 17. Z pieniędzy tymczasowo aresztowanego, znajdujących się w depozycie
zakładu karnego, nie podlegają egzekucji:
1) kwoty otrzymane od osób najbliższych - w danym miesiącu do wysokości 50%
najniższego wynagrodzenia pracowników,
2) 40% otrzymanej emerytury lub renty, jeżeli egzekucja jest prowadzona na
poczet świadczeń alimentacyjnych, albo 75% emerytury lub renty, jeżeli egzekucja
jest prowadzona na poczet innych należności,
3) zapomogi,
4) inne wpływy - w danym miesiącu do wysokości 50% najniższego wynagrodzenia
pracowników.";
11) po ż 17 dodaje się ż 171 i 172 w brzmieniu:
"ż 171. 1. Skazanym gromadzi się kwotę niezbędną na pokrycie kosztów przejazdu z
zakładu karnego do miejsca zamieszkania i na wyżywienie w ciągu najbliższych dni
po zwolnieniu, odpowiadającą wysokości najniższego wynagrodzenia pracowników,
jeżeli skazany odbywa karę pozbawienia wolności przez okres krótszy niż jeden
rok, oraz dwukrotnej wysokości tego wynagrodzenia, jeżeli odbywa karę dłużej.
2. Skazany nie może dysponować kwotą, o której mowa w ust. 1. W szczególnie
uzasadnionych przypadkach naczelnik może wyrazić zgodę na dysponowanie tą kwotą.
3. Na cel, o którym mowa w ust. 1, przeznacza się 50% kwoty zdeponowanej przez
skazanego przy przyjęciu do zakładu karnego, jednak nie więcej niż kwotę
odpowiadającą wysokości najniższego wynagrodzenia pracowników.
4. Z przypadającej skazanemu części należności za pracę gromadzeniu podlega
kwota odpowiadająca 8,5% najniższego wynagrodzenia pracowników.
5. Z innych niż należność za pracę wpływów pieniężnych skazanego gromadzi się
50% każdego wpływu, jednak nie więcej niż kwotę odpowiadającą 8,5% najniższego
wynagrodzenia pracowników.
6. Jeżeli gromadzenie kwoty w wysokości określonej w ust. 4 i 5 powoduje znaczne
ograniczenie możliwości dokonywania przez skazanego zakupów, naczelnik może, w
uzasadnionych przypadkach, na prośbę skazanego, wysokość tej kwoty obniżyć.
7. Gromadzenia w kwotach wyższych od określonych w ust. 4 i 5 można dokonywać na
podstawie pisemnej zgody skazanego.
8. Gromadzenia kwot wymienionych w ust. 4-7 dokonuje się po potrąceniach
należności dochodzonych na podstawie tytułów egzekucyjnych.
ż 172. Na wniosek skazanego gromadzi się na książeczce oszczędnościowej
następujące kwoty:
1) środki, o których mowa w ż 171,
2) deklarowane środki pieniężne będące w dyspozycji skazanego, nie wykorzystane
w danym miesiącu, jeżeli nie podlegają egzekucji.";
12) w ż 21 w ust. 2 skreśla się wyrazy ",a jej nadwaga zaliczona na poczet
następnej paczki";
13) w ż 23:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1, a wyrazy "zakłady społeczne
służby zdrowia" zastępuje się wyrazami "inne zakłady opieki zdrowotnej",
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Skazany może, za zgodą naczelnika, korzystać ze świadczeń zdrowotnych
udzielanych przez niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej, prywatnie
praktykujących lekarzy lub inne osoby wykonujące zawody medyczne, polegających
na: badaniach i poradach lekarskich, leczeniu, działaniach diagnostycznych i
analityce medycznej, protezowaniu oraz z dodatkowych leków i środków medycznych.
W tym przypadku skazany zobowiązany jest do pokrycia wszelkich kosztów
związanych z udzielonymi świadczeniami zdrowotnymi, dodatkowymi lekami i
środkami medycznymi.";
14) w ż 28 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. W razie naruszenia przez skazanego ustalonych zasad odbywania spaceru,
spacer może być zakończony przed czasem na niego przeznaczonym.";
15) w ż 30 skreśla się ust. 2;
16) w ż 31:
a) w ust. 1 po wyrazach "i ścigania" stawia się przecinek i dodaje wyrazy
"Rzecznikiem Praw Obywatelskich" oraz dodaje zdanie drugie w brzmieniu: "Nie
podlega cenzurze korespondencja z międzynarodowymi instytucjami ochrony praw
człowieka, działającymi na podstawie umów międzynarodowych, które zostały
ratyfikowane przez Rzeczpospolitą Polską.",
b) skreśla się ust. 4;
17) w ż 32 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. W czasie widzenia, o którym mowa w ust. 3, zezwala się na spożywanie
artykułów żywnościowych i napojów zakupionych na terenie zakładu karnego.";
18) ż 36 otrzymuje brzmienie:
"ż 36. 1. Skazany ma prawo korzystać, na własny koszt, z samoinkasującego
aparatu telefonicznego.
2. W uzasadnionych przypadkach naczelnik może zezwolić skazanemu na skorzystanie
z innego niż określony w ust. 1 aparatu na koszt abonenta lub skazanego, a
jeżeli nie posiada on pieniędzy - na koszt zakładu karnego.
3. Rozmowy, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą być kontrolowane. Rozmowa może być
przerwana, jeżeli godzi w interes społeczny lub bezpieczeństwo zakładu karnego.
4. W przypadkach szczególnego zagrożenia interesu społecznego lub bezpieczeństwa
zakładu karnego naczelnik może, na czas określony, pozbawić skazanego
uprawnienia, o którym mowa w ust. 1.";
19) w ż 38 skreśla się ust. 2 oraz oznaczenie ust. 1;
20) skreśla się ż 43;
21) ż 44 otrzymuje brzmienie:
"ż 44. Skazany otrzymuje, bez potrąceń na cele pomocy postpenitencjarnej i
zapobiegania przestępczości oraz na rzecz budżetu państwa, dodatek za pracę
uciążliwą, niebezpieczną lub szkodliwą dla zdrowia, nagrody regulaminowe i z
funduszu mistrzowskiego, wynagrodzenie za racjonalizatorstwo i wynalazczość,
należność za pracę wykonaną ponad określoną normę pracy lub normę czasu pracy.";
22) ż 49 otrzymuje brzmienie:
"ż 49. Naczelnik zakładu karnego:
1) podejmuje decyzje o skierowaniu oraz wycofaniu skazanych z zatrudnienia,
2) określa system konwojowania skazanych zatrudnionych poza terenem zakładu
karnego,
3) ustala należność za pracę.";
23) w ż 50 w pkt 2 skreśla się wyrazy "lub dodatkowej paczki żywnościowej";
24) w ż 51 w ust. 2 wyrazy "gospodarki narodowej" zastępuje się wyrazami "rynku
pracy";
25) w ż 58 w ust. 2 po wyrazie "artystycznych" skreśla się przecinek oraz wyraz
"propagandowych";
26) tytuł podrozdziału 4 w rozdziale 5 otrzymuje brzmienie:
"4. Zespoły i rzecznicy skazanych";
27) ż 60 otrzymuje brzmienie:
"ż 60. 1. W celu wyrabiania umiejętności społecznego działania w zakładach
karnych mogą być tworzone zespoły skazanych.
2. Tworząc zespoły, o których mowa w ust. 1, naczelnik określa cel i zakres ich
działania.
3. Zespołom, o których mowa w ust. 1, naczelnik może powierzyć w szczególności:
1) współdziałanie z administracją zakładu karnego w utrzymywaniu właściwej
atmosfery wychowawczej i rozwiązywaniu określonych problemów funkcjonowania tego
zakładu,
2) organizowanie zajęć kulturalno-oświatowych i sportowych,
3) organizowanie dokształcania i samokształcenia skazanych oraz samopomocy w
nauce,
4) inicjowanie tworzenia funduszu samopomocy skazanych oraz zarządzanie
zgromadzonymi w nim środkami,
5) organizowanie imprez i uroczystości szkolnych oraz zakładowych,
4. Zespoły skazanych mogą składać prośby, skargi i wnioski z zakresu ich
działania."
28) po ż 60 dodaje się ż 601 w brzmieniu:
"ż 601. 1. W zakładach karnych typu półotwartego i otwartego powoływani są
rzecznicy skazanych.
2. Naczelnik powołuje rzecznika wybranego przez ogół skazanych albo rzeczników
wybranych przez skazanych z poszczególnych oddziałów lub pawilonów mieszkalnych.
3. Rzecznikowi skazanych naczelnik powierza zadania opiniodawcze o
konsultacyjne, a w szczególności:
1) inicjowanie nowych form działalności zespołów skazanych,
2) prezentowanie poglądów i wniosków skazanych na okresowych spotkaniach z
naczelnikiem.";
29) w ż 62 w ust. 1:
a) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) zezwolenie na widzenie w oddzielnym pomieszczeniu bez osoby dozorującej",
b) skreśla się pkt 7,
c) w pkt 8 wyraz "nadzorującej" zastępuje się wyrazem "dozorującej",
d) skreśla się pkt 11,
e) w pkt 13 skreśla się wyrazy "według rygoru, w którym odbywa karę,"
f) w pkt 14 po wyrazie "najbliższą" dodaje się wyrazy "lub osobą godną
zaufania";
30) po ż 62 dodaje się ż 621 w brzmieniu:
"ż 621. 1. Z nagrody wymienionej w ż 62 ust. 1 pkt 14 może skorzystać jedynie
skazany wyróżniający się dobrym zachowaniem i postępami w resocjalizacji, po
odbyciu co najmniej połowy tej części kary pozbawienia wolności, po której może
być warunkowo przedterminowo zwolniony.
2. Przyznanie nagród wymienionych w ż 62 ust. 1 pkt 14 i 15 tymczasowo
aresztowanemu mającemu obowiązki i prawa skazanego, odbywającego karę
pozbawienia wolności, wymaga zgody organu, do którego dyspozycji pozostaje.";
31) po ż 63 dodaje się ż 631 w brzmieniu:
"ż 631. Przyznanie po raz pierwszy nagrody wymienionej w ż 62 ust. 1 pkt 14
skazanemu odbywającemu karę pozbawienia wolności w zakładzie karnym typu
zamkniętego wymaga zgody sędziego penitencjarnego.";
32) w ż 64:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Skazanemu, który korzystając z nagród wymienionych w ż 62 ust. 1 pkt 14 i 15
nadużył zaufania, nie udziela się tych nagród przez okres co najmniej 6
miesięcy.";
33) w 66 w ust. 1:
a) w pkt 4 po wyrazach "otrzymania paczki żywnościowej" dodaje się wyrazy "przez
okres do 3 miesięcy",
b) skreśla się pkt 7,
c) w pkt 9 skreśla się wyrazy "według rygoru, w którym odbywa karę";
34) w ż 69 w ust. 1:
a) wyrazy "w celi pojedynczej" zastępuje się wyrazami "pojedynczo, w wyznaczonej
celi wyposażonej w dodatkowe urządzenia techniczno-ochronne",
b) w pkt 1 skreśla się przecinek i dodaje wyrazy "i samoinkasujących aparatów
telefonicznych,";
35) w ż 74 w ust. 1 skreśla się wyrazy "albo otrzymywanie paczek z żywnością";
36) tytuł podrozdziału 1 w rozdziale 6 otrzymuje brzmienie:
"1. Wykonywanie kary pozbawienia wolności w poszczególnych typach zakładów
karnych";
37) ż 76 otrzymuje brzmienie:
"ż 76. 1. Skazanych zalicza się do grup klasyfikacyjnych: młodocianych,
odbywających karę po raz pierwszy, recydywistów penitencjarnych, wymagających
stosowania szczególnych środków leczniczo-wychowawczych, odbywających karę
aresztu wojskowego.
2. Skazani zaliczeni do poszczególnych grup klasyfikacyjnych mogą odbywać karę
pozbawienia wolności w zakładach karnych typu zamkniętego, półotwartego lub
otwartego.";
38) skreśla się ż 77;
39) w ż 79:
a) w ust. 1 wyrazy "do ośrodków pracy" zastępuje się wyrazami "do zakładów
karnych typu półotwartego" oraz skreśla się wyrazy "zdrowotne lub",
b) w ust. 2 wyrazy "w ośrodku pracy" zastępuje się wyrazami "w zakładach karnych
typu półotwartego", a po wyrazach "przenoszeni są do odpowiednich zakładów
karnych" skreśla się wyrazy "zwykłych" i dodaje wyrazy "typu zamkniętego.";
40) ż 80 otrzymuje brzmienie:
"ż 80. 1. Do zakładów karnych typu otwartego można kierować skazanych
wyróżniających się wzorową postawą i postępami w resocjalizacji, po odbyciu
przez nich co najmniej 6 miesięcy orzeczonej kary w zakładach typu półotwartego,
nie wcześniej jednak niż po odbyciu połowy tej części kary pozbawienia wolności,
po której może być warunkowo zwolniony.
2. Skazani, którzy w zakładzie karnym typu otwartego nie stosują się do wymagań
w zakresie samodyscypliny, przenoszeni są do zakładów karnych typu półotwartego
lub zamkniętego.";
41) skreśla się tytuł podrozdziału 2 w rozdziale 6;
42) skreśla się ż 81;
43) ż 82 otrzymuje brzmienie:
"ż 82. 1. Skazani zakwalifikowani do zakładu karnego typu zamkniętego odbywają
karę w warunkach podstawowego zakresu obowiązków i uprawnień.
2. Cele mieszkalne skazanych mogą być otwarte w porze dziennej przez określony
czas, jeśli względy bezpieczeństwa nie stoją temu na przeszkodzie.
3. Skazani mogą być zatrudniani poza terenem zakładu karnego w zasadniczym
systemie konwojowania.
4. Zajęcia kulturalno-oświatowe i sportowe oraz nauczanie organizuje się w
obrębie zakładu karnego.
5. Ruch skazanych po terenie zakładu karnego odbywa się w sposób zorganizowany i
pod dozorem.";
44) ż 83 otrzymuje brzmienie:
"ż 83. Skazani zakwalifikowani do odbywania kary w zakładzie karnym typu
zamkniętego mają prawo korzystać z dwóch widzeń w miesiącu.";
45) ż 84 otrzymuje brzmienie:
"ż 84. 1. Skazani zakwalifikowani do zakładu karnego typu półotwartego odbywają
karę w warunkach samodyscypliny, zmniejszonej izolacji oraz zwiększonych
uprawnień.
2. Cele mieszkalne skazanych pozostają otwarte w porze dziennej, natomiast w
porze nocnej mogą być zamknięte.
3. Skazani mogą poruszać się po terenie zakładu karnego w czasie i miejscach
ustalonych w porządku dnia.
4. Skazani mogą być zatrudniani poza terenem zakładu karnego w systemie
zmniejszonego konwojowania lub bez konwojenta, w tym również na pojedynczych
stanowiskach pracy.
5. Korespondencja skazanych nie podlega cenzurze.";
46) ż 85 otrzymuje brzmienie:
"ż 85. 1. Skazani zakwalifikowani do odbywania kary w zakładzie karnym typu
półotwartego mają prawo korzystać:
1) z trzech widzeń w miesiącu,
2) z własnej odzieży, bielizny i obuwia.
2. Za zezwoleniem naczelnika skazani mogą:
1) uczestniczyć w nauczaniu i szkoleniu organizowanym poza terenem zakładu
karnego,
2) brać udział w organizowanych przez administrację poza terenem zakładu karnego
grupowych zajęciach kulturalno-oświatowych lub sportowych.
3. Wobec skazanych odbywających karę w zakładach karnych typu półotwartego nie
stosuje się kar dyscyplinarnych określonych w ż 66 ust. 1 pkt 5 i 11, a w pkt 10
- w zakresie pozbawienia widzeń.";
47) ż 86 otrzymuje brzmienie:
"ż 86. 1. Skazani zakwalifikowani do zakładu karnego typu otwartego odbywają
karę w warunkach samodyscypliny, najmniejszej izolacji oraz najszerszego zakresu
uprawnień.
2. Cele mieszkalne skazanych pozostają otwarte przez całą dobę.
3. Skazani mogą poruszać się po terenie zakładu karnego w czasie i miejscach
ustalonych w porządku dnia.
4. Skazanych zatrudnia się poza terenem zakładu karnego bez konwojenta, przede
wszystkim na pojedynczych stanowiskach pracy.
5. Korespondencja skazanych nie podlega cenzurze.";
48) ż 87 otrzymuje brzmienie:
"ż 87. 1. Skazani zakwalifikowani do odbywania kary w zakładzie karnym typu
otwartego mają prawo:
1) korzystać z nieograniczonej ilości widzeń,
2) korzystać z własnej odzieży, bielizny i obuwia,
3) dysponować czasem wolnym po pracy i nauce,
4) brać udział w organizowanych przez administrację poza terenem zakładu karnego
grupowych zajęciach kulturalno-oświatowych lub sportowych,
5) brać udział za zezwoleniem naczelnika w zajęciach i imprezach
kulturalno-oświatowych lub sportowych organizowanych poza terenem zakładu
karnego,
6) otrzymywać z depozytu zakładu karnego pieniądze pozostające do ich
dyspozycji.
2. Wobec skazanych odbywających karę w zakładach karnych typu otwartego nie
stosuje się kar dyscyplinarnych określonych w ż 66 ust. 1 pkt 4, 5, 6, 10 i
11.";
49) ż 88 otrzymuje brzmienie:
"ż 88. Postępy skazanych w resocjalizacji poddaje się ocenom okresowym co
najmniej raz na 6 miesięcy.";
50) skreśla się ż 89-93;
51) dotychczasowy podrozdział 3 rozdziału 6 oznacza się jako podrozdział 2;
52) w ż 94 skreśla się ust. 3;
53) ż 95 otrzymuje brzmienie:
"ż 95. 1. W zakładach karnych dla młodocianych odbywają karę skazani, którzy nie
ukończyli lat 21.
2. W zakładach karnych dla młodocianych mogą nadal odbywać karę skazani, którzy
ukończyli 21 lat, jeżeli jest to celowe ze względów resocjalizacyjnych, nie
dłużej jednak niż do ukończenia 25 roku życia.
3. Skazanych, którzy ukończyli 21 lat i wobec których nie zastosowano przepisu
ust. 2, przenosi się do zakładów karnych dla odbywających karę po raz
pierwszy.";
54) w ż 96 wyrazy "dorośli nierecydywiści" zastępuje się wyrazami "odbywający
karę po raz pierwszy";
55) w ż 98:
a) w ust. 1 wyrazy "niezależnie od rygoru" zastępuje się wyrazami "niezależnie
od typu zakładu karnego",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Wobec młodocianych nie stosuje się kary dyscyplinarnej określonej w ż 66
ust. 1 pkt 6, z wyjątkiem pozbawienia prawa zakupu wyrobów tytoniowych.",
c) skreśla się ust. 3;
56) dotychczasowy podrozdział 4 rozdziału 6 oznacza się jako podrozdział 3, a
jego tytuł otrzymuje brzmienie:
"3. Wykonywanie kary pozbawienia wolności wobec skazanych recydywistów
penitencjarnych.";
57) w ż 100:
a) w ust. 1 po wyrazie "recydywistów" dodaje się wyraz "penitencjarnych",
b) skreśla się ust. 2 oraz oznaczenie ust. 1;
58) ż 101 otrzymuje brzmienie:
"ż 101. Do zakładu karnego dla recydywistów penitencjarnych kieruje się
dorosłych, skazani za przestępstwo umyślne na zasadniczą lub zastępczą karę
pozbawienia wolności oraz ukaranych za wykroczenia umyślne na zasadniczą lub
zastępczą karę aresztu, którzy uprzednio odbywali już takie kary za umyślne
przestępstwa lub wykroczenia, chyba że względy resocjalizacyjne przemawiają za
skierowaniem ich do zakładu karnego dla odbywających karę po raz pierwszy.";
59) dotychczasowy podrozdział 5 rozdziału 6 oznacza się jako podrozdział 4, a
jego tytuł otrzymuje brzmienie:
"4. Wykonywanie kary aresztu wojskowego.";
60) ż 103 otrzymuje brzmienie:
"ż 103. Skazani na karę aresztu wojskowego odbywają karę w zakładzie karnym typu
otwartego.";
61) ż 104 otrzymuje brzmienie:
"ż 104. W czasie odbywania kary aresztu wojskowego skazani podlegają szkoleniu
wojskowemu.";
62) dotychczasowy podrozdział 6 rozdziału 6 oznacza się jako podrozdział 5;
63) ż 106 otrzymuje brzmienie:
"ż 106. 1. Skazanych za przestępstwa nieumyślne kieruje się do zakładów karnych
typu półotwartego, chyba że przeciwko skierowaniu do tych zakładów przemawiają
względy resocjalizacyjne lub bezpieczeństwa.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli chociaż jedna z odbywanych kar
orzeczona została za przestępstwo lub wykroczenie umyślne.
3. Do zakładu karnego typu otwartego można skierować skazanych za przestępstwo
nieumyślne, jeżeli ich właściwości i warunki osobiste oraz sposób życia przed
popełnieniem przestępstwa i zachowanie po popełnieniu przestępstwa za tym
przemawiają.
4. Skazani za przestępstwo nieumyślne, którzy nie zostali skierowani do zakładu
karnego typu półotwartego, odbywają karę w zakładzie karnym typu zamkniętego
odpowiedniego rodzaju.";
64) dotychczasowy podrozdział 7 rozdziału 6 oznacza się jako podrozdział 6;
65) w ż 108:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Kobiety kieruje się do zakładów karnych typu półotwartego, chyba że
przeciwko skierowaniu do tych zakładów przemawiają względy resocjalizacyjne lub
bezpieczeństwa.",
b) skreśla się ust. 3;
66) w ż 109 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Kobiety mogą korzystać z własnej odzieży, bielizny i obuwia.";
67) w ż 110 w ust. 1 skreśla się pkt 2 i 3;
68) w ż 111 w ust. 1 wyraz "małego" zastępuje się wyrazami "matki", a wyrazy "za
zgodą" zastępuje się wyrazami "na wniosek";
69) ż 113 otrzymuje brzmienie:
"ż 113. Skazani, o których mowa w ż 112, niezależnie od typu zakładu karnego, w
którym odbywają karę, mają prawo do dodatkowych widzeń z dziećmi.";
70) dotychczasowy podrozdział 8 rozdziału 6 oznacza się jako podrozdział 7;
71) w ż 116 po wyrazach "kieruje się do odbywania kary w zakładach karnych"
dodaje się wyrazy "typu zamkniętego";
72) po ż 121 dodaje się podrozdział 8 w brzmieniu:
"8. Wykonywanie kary pozbawienia wolności wobec skazanych wykazujących znaczny
stopień demoralizacji lub zagrożenia społecznego albo skazanych za przestępstwo
popełnione w zorganizowanej grupie.
ż 1211. Skazanych wykazujących znaczny stopień demoralizacji lub zagrożenia
społecznego albo skazanych za przestępstwo popełnione w zorganizowanej grupie
kwalifikuje się do "niebezpiecznych".
2. Zakwalifikowanie skazanego podlega okresowej weryfikacji.
3. O zakwalifikowaniu skazanego powiadamia się sędziego penitencjarnego.
ż 1212. 1. Skazanych, o których mowa w ż 1211 ust. 1, osadza się w oddziałach
lub celach dla nich przeznaczonych.
2. Cele mieszkalne pozostają zamknięte całą dobę. Wyposaża się w dodatkowe
urządzenia technicznoochronne.
3. Ruch skazanych po terenie zakładu karnego odbywa się pod wzmożonym dozorem i
ograniczony jest do niezbędnych potrzeb.
4. Skazanych poddaje się przeszukaniu, o którym mowa w ż 10, przy każdorazowym
wyjściu i powrocie do celi.
5. Spacery odbywają się w wyznaczonych miejscach wyposażonych w dodatkowe
urządzenia technicznoochronne i pod wzmożonym dozorem.
6. Skazanych można zatrudnić tylko w oddziale, w którym są osadzeni.
7. Skazani nie mogą korzystać z:
1) nagród, o których mowa w ż 62 ust. 1 pkt 5, 8, 14 i 15,
2) widzeń w pomieszczeniach wspólnie z innymi skazanymi,
3) własnej odzieży i obuwia,
4) uprawnienia, o którym mowa w ż 36 ust. 1,
5) uprawnienia, o którym mowa w ż 36 ust. 2, bez kontrolowania rozmowy,
6) zajęć kulturalno-oświatowych i sportowych organizowanych poza oddziałem, w
którym są osadzeni,
7) nabożeństw odprawianych poza oddziałem, w którym są osadzeni.
ż 1213. Skazanych, o których mowa w ż 1211 ust. 1, poddaje się wzmożonemu
oddziaływaniu penitencjarno-wychowawczemu, zgodnemu z indywidualnym programem
wychowawczym.";
73) w ż 128:
a) w ust. 1 wyrazy "zakładu społecznego służby zdrowia" zastępuje się wyrazami
"publicznego zakładu opieki zdrowotnej",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Przepis ust. 1 ma zastosowanie, jeżeli osoba zwolniona wyraża zgodę na
dalsze leczenie w zakładzie karnym, co powinno być potwierdzone jej podpisem w
dokumentacji medycznej.";
74) w ż 130 w ust. 1 po wyrazach "w zakresie widzeń" wyraz "i" zastępuje się
przecinkiem, a po wyrazie "korespondencji" dodaje się wyrazy "oraz korzystania z
aparatów telefonicznych";
75) w ż 131 w ust. 1:
a) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) wstrzymać lub ograniczyć odprawianie nabożeństw i udzielanie posług
religijnych,",
b) w pkt 8 kropkę zastępuje się przecinkiem,
c) dodaje się pkt 9, 10 i 11 w brzmieniu:
"9) wstrzymać lub ograniczyć korzystanie z samoinkasujących aparatów
telefonicznych,
10) wstrzymać lub ograniczyć zatrudnienie skazanych,
11) zawiesić funkcjonowanie rzecznika skazanych.";
76) ż 133 otrzymuje brzmienie:
"ż 133. 1. Przepisy regulaminu stosuje się również do osoby odbywającej karę
aresztu orzeczoną za wykroczenie, karę porządkową i wobec osoby, do której
zastosowano środki przymusu, określone w art. 276 ż 2 i art. 1053-1059 Kodeksu
postępowania cywilnego, zwanych ukaranymi.
2. Osobę, do której zastosowano środki przymusu, umieszcza się w oddzielnej
celi."
ż 2. Wymóg określony w ż 1 pkt 30 odbycia przez skazanego co najmniej połowy tej
części kary pozbawienia wolności, po której może być warunkowo przedterminowo
zwolniony, nie dotyczy tych skazanych, którzy przed dniem wejścia w życie
rozporządzenia korzystali z nagród wymienionych w ż 62 ust. 1 pkt 14 regulaminu
wykonywania kary pozbawienia wolności.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: J. Jaskiernia
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA

46--z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim
powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.
47--z dnia 15 grudnia 1994 r. w sprawie warunków i trybu postępowania przy
rozbiórkach nie użytkowanych, zniszczonych lub nie wykończonych obiektów
budowlanych oraz udzielania pozwoleń na zmianę sposobu użytkowania
obiektów budowlanych lub ich części.
48--z dnia 19 grudnia 1994 r. w sprawie aprobat i kryteriów technicznych
dotyczących wyrobów budowlanych

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

PROTOKÓŁ

517--sporządzony w Helsinkach dnia 28 kwietnia 1994 r. zmieniający Umowę
między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki
Finlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie
podatków od dochodu i majątku, podpisaną w Helsinkach dnia 26 października
1977 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

518--z dnia 10 lutego 1995 r. w sprawie wejścia w życie Protokołu
sporządzonego w Helsinkach dnia 28 kwietnia 1994 r., zmieniającego Umowę
między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki
Finlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie
podatków od dochodu i majątku, podpisaną w Helsinkach dnia 26 października
1977 r.

KONWENCJA

519--o właściwości organów i prawie właściwym w zakresie ochrony
małoletnich, sporządzona w Hadze dnia 5 października 1961 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

520--z dnia 30 marca 1995 r. w sprawie przystąpienia Rzeczypospolitej
Polskiej do Konwencji o właściwości organów i prawie właściwym w zakresie
ochrony małoletnich, sporządzonej w Hadze dnia 5 października 1961 r.

UMOWA

521--sporządzona w Ankarze dnia 24 października 1990 r. między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Turcji o współpracy w
dziedzinach nauki, oświaty i kultury,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

522--z dnia 19 kwietnia 1995 r. w sprawie wymiany dokumentów
ratyfikacyjnych Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Republiki Turcji o współpracy w dziedzinach nauki, oświaty i kultury,
sporządzonej w Ankarze dnia 24 października 1990 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

523--z dnia 23 sierpnia 1995 r. w sprawie ustalenia dla producentów cukru
minimalnej ceny zbytu cukru na rynku krajowym.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

KONWENCJA

528--dotycząca cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę,
sporządzona w Hadze dnia 25 października 1980 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

529--z dnia 17 maja 1995 r. w sprawie przystąpienia Rzeczypospolitej
Polskiej do Konwencji dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka
za granicę, sporządzonej w Hadze dnia 25 października 1980 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

UMOWA

530--sporządzona w Warszawie dnia 23 czerwca 1994 r. między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie
podatków od dochodu i majątku,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

531--z dnia 2 sierpnia 1995 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w
zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 23
czerwca 1994 r.

UMOWA

532--sporządzona w Warszawie dnia 23 czerwca 1994 r. między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii o współpracy w zakresie nauki,
szkolnictwa i kultury,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

533--z dnia 9 sierpnia 1995 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii o współpracy w zakresie
nauki, szkolnictwa i kultury, sporządzonej w Warszawie dnia 23 czerwca
1994 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ

49--z dnia 25 stycznia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
stanowisk pracy oraz zasad wynagradzania pracowników szkół wyższych nie
będących nauczycielami akademickimi.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I
LEŚNICTWA

50--z dnia 30 stycznia 1995 r. w sprawie uznania niektórych gatunków
dzikich zwierząt za łowne oraz wyłączenia niektórych gatunków ze spisu
dzikich zwierząt łownych

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

51--z dnia 31 stycznia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wynagradzania pracowników jednostek organizacyjnych Polskiej Akademii
Nauk.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

52--z dnia 31 stycznia 1995 r. w sprawie obowiązków wytwórcy i importera
leków w zakresie wprowadzania do obrotu środków farmaceutycznych i
materiałów medycznych stosowanych wyłącznie u zwierząt oraz ich kontroli
seryjnej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA - SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW

53--z dnia 7 lutego 1995 r. w sprawie nadania osobowości prawnej
Katolickiemu Hospicjum Świętego Jerzego im. dr Aleksandry Gabrysiak w
Elblągu.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

54--z dnia 2 lutego 1995 r. w sprawie określenia wysokości opłat za
uprawnienia przewozowe w międzynarodowym transporcie drogowym oraz trybu
ich wnoszenia

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

UMOWA

534--sporządzona w Rydze dnia 23 lutego 1994 r. między Rzecząpospolitą
Polską a Republiką Łotewską o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w
sprawach cywilnych, rodzinnych, pracowniczych i karnych,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

535--z dnia 12 lipca 1995 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych
Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską o pomocy prawnej
i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych, pracowniczych i
karnych, sporządzonej w Rydze dnia 23 lutego 1994 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

UMOWA

542--sporządzona w Budapeszcie dnia 23 września 1992 r. między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie wzajemnego
popierania i ochrony inwestycji,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

543--z dnia 30 czerwca 1995 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie wzajemnego
popierania i ochrony inwestycji, sporządzonej w Budapeszcie dnia 23
września 1992 r.

POROZUMIENIE

544--sporządzone w Wilnie dnia 30 stycznia 1995 r. między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej o współpracy i
pomocy wzajemnej w sprawach celnych,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

545--z dnia 30 czerwca 1995 r. w sprawie wejścia w życie Porozumienia
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej o
współpracy i pomocy wzajemnej w sprawach celnych, sporządzonego w Wilnie
dnia 30 stycznia 1995 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

UMOWA

559--sporządzona w Warszawie dnia 11 stycznia 1995 r. między Rządem
Rzeczypospolitej polskiej a Rządem Republiki Uzbekistanu w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od
opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

560--z dnia 17 maja 1995 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Uzbekistanu w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od
opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w
Warszawie dnia 11 stycznia 1995 r.

UMOWA

561--między Rzecząpospolitą polską a Republiką Uzbekistanu o wzajemnym
popieraniu i ochronie inwestycji, sporządzona w Warszawie dnia 11 stycznia
1995 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

562--z dnia 17 maja 1995 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rzecząpospolitą polską a Republiką Uzbekistanu o wzajemnym popieraniu i
ochronie inwestycji, sporządzonej w Warszawie dnia 11 stycznia 1995 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

OBWIESZCZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

575--z dnia 28 września 1995 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu
ustawy - Prawo przewozowe

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

UMOWA

584--między Rządem Rzeczypospolitej polskiej a Rządem Republiki
Kazachstanu o popieraniu i wzajemnej ochronie inwestycji, sporządzona w
Ałmaty dnia 21 września 1994 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

585--z dnia 16 czerwca 1995 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Kazachstanu o
popieraniu i wzajemnej ochronie inwestycji, sporządzonej w Ałmaty dnia 21
września 1994 r.

KONWENCJA

586--między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki
Kazachstanu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania
uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku,
sporządzona w Ałmaty dnia 21 września 1995 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

587--z dnia 16 czerwca 1995 r. w sprawie wejścia w życie Konwencji między
Rządem Rzeczypospolitej polskiej a Rządem Republiki Kazachstanu w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od
opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w
Ałmaty dnia 21 września 1994 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

KONWENCJA

602--sporządzona w Budapeszcie dnia 23 września 1992 r. między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

603--z dnia 25 lipca 1995 r. w sprawie wejścia w życie Konwencji między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w
Budapeszcie dnia 23 września 1992 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

59--z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli.
60--z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania niektórych
kredytów bankowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I
LEŚNICTWA

61--z dnia 6 stycznia 1995 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

UMOWA

677--sporządzona w Słubicach dnia 23 kwietnia 1993 r. między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu
autostrad w rejonie Świecka i Frankfurtu nad Odrą,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

678--z dnia 29 maja 1995 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych
Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o
połączeniu autostrad w rejonie Świecka i Frankfurtu nad Odrą, sporządzonej
w Słubicach dnia 23 kwietnia 1993 r.

UMOWA

679--sporządzona w Warszawie dnia 11 kwietnia 1994 r. między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Bułgarii w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

680--z dnia 29 maja 1995 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych
Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Bułgarii w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i
majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 11 kwietnia 1994 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU

686--z dnia 14 listopada 1995 r. w sprawie warunków technicznych, jakim
powinny odpowiadać sieci gazowe

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

KONWENCJA NARODÓW ZJEDNOCZONYCH

69--sporządzona w Wiedniu dnia 20 grudnia 1988 r. o zwalczaniu
nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

70--z dnia 1 września 1994 r. w sprawie ratyfikowania przez Rzeczpospolitą
Polską Konwencji Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu
środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, sporządzonej w
Wiedniu dnia 20 grudnia 1988 r.

TRAKTAT

71--sporządzony w Wilnie dnia 26 kwietnia 1994 r. między Rzecząpospolitą
Polską a Republiką Litewską o przyjaznych stosunkach i dobrosąsiedzkiej
współpracy,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

72--z dnia 29 listopada 1994 r. w sprawie wymiany dokumentów
ratyfikacyjnych Traktatu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką
Litewską o przyjaznych stosunkach i dobrosąsiedzkiej współpracy,
sporządzonego w Wilnie dnia 26 kwietnia 1994 r.

TRAKTAT

73--podpisany w Paryżu dnia 19 listopada 1990 r. o konwencjonalnych siłach
zbrojnych w Europie,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

74--z dnia 6 lipca 1994 r. w sprawie przystąpienia Rzeczypospolitej
Polskiej do Traktatu o konwencjonalnych siłach zbrojnych w Europie,
podpisanego w Paryżu dnia 19 listopada 1990 r.

UMOWA

75--sporządzona w Tallinie dnia 2 lipca 1992 r. między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Estońskiej o współpracy
kulturalnej i naukowej,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

76--z dnia 9 listopada 1994 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Estońskiej o
współpracy kulturalnej i naukowej, sporządzonej w Tallinie dnia 2 lipca
1992 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

77--z dnia 3 lutego 1995 r. o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z
ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz o zmianie
ustawy - Kodeks pracy.
78--z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych
79--z dnia 3 lutego 1995 r. o zmianie ustawy o denominacji złotego.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

80--z dnia 17 lutego 1995 r. w sprawie zniesienia urzędu Pełnomocnika
Rządu do Spraw Zadłużenia Zagranicznego wobec Zachodnich Banków
Komercyjnych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI

81--z dnia 30 stycznia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad
wynagradzania pracowników instytucji kultury prowadzących gospodarkę
finansową na zasadach ustalonych dla zakładów budżetowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

82--z dnia 7 lutego 1995 r. w sprawie wysokości wynagrodzenia notariusza
oraz wysokości wpisów sądowych za czynności związane z przekazywaniem
zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH

83--z dnia 13 stycznia 1995 r. w sprawie zasad pobierania opłat
konsularnych oraz ich wysokości

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

TRAKTAT O PRZYJAŹNI I WSPÓŁPRACY

84--między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii, sporządzony w
Madrycie dnia 26 października 1992 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

85--z dnia 9 listopada 1994 r. w sprawie wymiany dokumentów
ratyfikacyjnych Traktatu o przyjaźni i współpracy między Rzecząpospolitą
Polską a Królestwem Hiszpanii, sporządzonego w Madrycie dnia 26
października 1992 r.

KONWENCJA

86--sporządzona w Hadze w dniu 25 października 1980 r. o ułatwieniu
dostępu do wymiaru sprawiedliwości w stosunkach międzynarodowych,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

87--Z dnia 20 października 1994 r. w sprawie przystąpienia
Rzeczypospolitej Polskiej do Konwencji o ułatwieniu dostępu do wymiaru
sprawiedliwości w stosunkach międzynarodowych, sporządzonej w Hadze dnia
25 października 1980 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

4--z dnia 14 grudnia 1994 r. o Radiofonicznym Ośrodku Nadawczym w
Konstantynowie
5--z dnia 14 grudnia 1994 r. o spisie ludności i mieszkań w 1995 r.
6--z dnia 16 grudnia 1994 r. zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o
samorządzie terytorialnym.

UCHWAŁA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

7--z dnia 6 stycznia 1995 r. zmieniająca uchwałę Sejmu Polskiej
Rzeczypospolitej Ludowej w sprawie szczegółowego trybu postępowania przed
Trybunałem Konstytucyjnym.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

8--z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie określenia niektórych stanowisk
pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym
przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

9--z dnia 15 grudnia 1994 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
obowiązku stosowania norm branżowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

10--z dnia 21 grudnia 1994 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustalenia zakresów właściwości miejscowej istniejących kolegiów do spraw
wykroczeń oraz powołania kolegiów do spraw wykroczeń przy Sądzie Rejonowym
w Muszynie i przy Sądzie Rejonowym w Ostrzeszowie.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

11--z dnia 9 grudnia 1994 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
zarządzania ruchem na drogach.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU

119--z dnia 11 stycznia 1995 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy,
prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego
w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

120--z dnia 5 stycznia 1995 r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach.
121--z dnia 5 stycznia 1995 r. o fundacji - Zakład Narodowy imienia
Ossolińskich.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

122--z dnia 7 lutego 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego na
cukier przywożony z zagranicy
123--z dnia 7 lutego 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego
ilościowego na kukurydzę przywożoną z zagranicy.
124--z dnia 28 lutego 1995 r. w sprawie Roztoczańskiego Parku Narodowego

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

125--z dnia 21 lutego 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
rodzajów dokumentacji medycznej i sposobu jej prowadzenia oraz
szczegółowych warunków udostępniania tej dokumentacji w jednostkach
organizacyjnych resortu obrony narodowej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I
LEŚNICTWA

126--z dnia 20 lutego 1995 r. w sprawie okresów polowań na zwierzęta
łowne.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

127--z dnia 21 lutego 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
struktury organizacyjnej Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz ustalenia
siedzib, właściwości i organizacji środków zamiejscowych tego Sądu.
128--z dnia 22 lutego 1995 r. w sprawie kontroli przestrzegania praw osób
z zaburzeniami psychicznymi przebywających w szpitalach psychiatrycznych i
domach pomocy społecznej
129--z dnia 23 lutego 1995 r. w sprawie sposobu prowadzenia sądowego
rejestru spółdzielni

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

KONWENCJA

130--otwarta do podpisu w Paryżu dnia 15 lipca 1982 r. o utworzeniu
Europejskiej Organizacji Łączności Satelitarnej EUTELSAT,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

131--z dnia 5 czerwca 1994 r. w sprawie przystąpienia przez Rzeczpospolitą
Polską do Konwencji o utworzeniu Europejskiej Organizacji Łączności
Satelitarnej EUTELSAT, otwartej do podpisu w Paryżu 15 lipca 1982 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

138--z dnia 10 marca 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego
ilościowego na jęczmień przywożony z zagranicy.
139--z dnia 10 marca 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego
ilościowego na pszenicę przywożoną z zagranicy.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

140--z dnia 27 lutego 1995 r. w sprawie uprawnień do nabycia leku,
preparatów diagnostycznych i sprzętu jednorazowego użytku bezpłatnie, za
opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością, w przypadku niektórych
chorób przewlekłych wrodzonych, nabytych lub zakaźnych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

143--z dnia 3 lutego 1995 r. o zmianie ustawy o uznaniu za nieważne
orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz
niepodległego bytu Państwa Polskiego.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

144--z dnia 14 marca 1995 r. w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rady
Ministrów do Spraw Reformy Centrum Gospodarczego Rządu.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

145--z dnia 8 lutego 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku
akcyzowego.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

146--z dnia 3 marca 1995 r. w sprawie regulaminu wykonywania kary
dyscyplinarnej aresztu.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

12--z dnia 28 grudnia 1994 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku
dochodowego od osób prawnych.
13--z dnia 10 stycznia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia list usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i
usług w wysokości 7%, usług zwolnionych od tego podatku oraz towarów i
usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia podatkowe.
14--z dnia 11 stycznia 1995 r. w sprawie wykazu towarów dla celów poboru
podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego w imporcie.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW OBRONY NARODOWEJ ORAZ ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

15--z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie świadczeń zdrowotnych dla
żołnierzy, członków ich rodzin oraz emerytów i rencistów wojskowych i
członków ich rodzin.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

16--z dnia 23 grudnia 1994 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla
zdrowia w środowisku pracy.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

EUROPEJSKA KONWENCJA

160--sporządzona w Strasburgu z dnia 5 maja 1989 r. o telewizji
ponadgranicznej,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

161--z dnia 15 czerwca 1994 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą
Polską Europejskiej konwencji o telewizji ponadgranicznej, sporządzonej w
Strasburgu dnia 5 maja 1989 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU

162--z dnia 8 lutego 1995 r. w sprawie organizacji, zadań i wyposażenia
ratownictwa górniczego przedsiębiorcy i podmiotu zawodowo trudniącego się
ratownictwem górniczym oraz prowadzenia akcji ratowniczych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

180--z dnia 21 marca 1995 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu
łączenia, podziału, reorganizacji i likwidacji jednostek
badawczo-rozwojowych

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU

181--z dnia 1 marca 1995 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy
produkcji, stosowaniu, magazynowaniu i transporcie wewnątrzzakładowym
nadtlenków organicznych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

182--z dnia 22 marca 1995 r. w sprawie sposobu tworzenia i gromadzenia
środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych dla pracowników
zatrudnionych w jednostkach sfery budżetowej więziennictwa, nie będących
funkcjonariuszami Służby Więziennej, oraz wysokości odpisu na ten fundusz.

183--z dnia 27 marca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia sądów rejonowych prowadzących księgi wieczyste oraz obszarów
ich właściwości miejscowej.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

EUROPEJSKIE POROZUMIENIE

194--sporządzone w Strasburgu z dnia 22 stycznia 1965 r. o zapobieganiu
audycjom nadawanym ze stacji znajdujących się poza terytorium państwowym,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

195--z dnia 17 listopada 1994 r. w sprawie ratyfikacji przez
Rzeczpospolitą Polską Europejskiego porozumienia o zapobieganiu audycjom
nadawanym ze stacji znajdujących się poza terytorium państwowym,
sporządzonego w Strasburgu dnia 22 stycznia 1965 r.

UMOWA

196--sporządzona w Warszawie dnia 6 maja 1993 r. między Rzecząpospolitą
Polską a Republiką Estońską o wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

197--z dnia 9 listopada 1994 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską o wzajemnym popieraniu i
ochronie inwestycji, sporządzonej w Warszawie dnia 6 maja 1993 r.

UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

198--z dnia 7 marca 1995 r. w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej
wykładni art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale
Konstytucyjnym.
199--z dnia 8 marca 1995 r. w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej
wykładni art. 24 ust. 7 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

232--z dnia 11 kwietnia 1995 r. w sprawie określenia trybu wnoszenia akcji
jednoosobowych spółek Skarbu Państwa do narodowych funduszy
inwestycyjnych.
233--z dnia 11 kwietnia 1995 r. w sprawie ustalenia terminu udostępnienia
akcji (udziałów) należących do Skarbu Państwa w niektórych spółkach
powstałych w wyniku przekształcenia przedsiębiorstw państwowych.
234--z dnia 18 kwietnia 1995 r. w sprawie zatwierdzenia wysokości ceny
minimalnej skupu mleka, według której będzie realizowany interwencyjny
skup masła i mleka odtłuszczonego w proszku.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA

235--z dnia 12 kwietnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych Polskich Norm z zakresu
budownictwa, gospodarki przestrzennej i komunalnej oraz geodezji i
kartografii.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

236--z dnia 11 kwietnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
warunków technicznych i badań pojazdów.
237--z dnia 19 kwietnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wysokości opłat za sprawdzenie kwalifikacji osób ubiegających się o
uprawnienie do kierowania pojazdami oraz wysokości wynagrodzenia
egzaminatorów.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

EUROPEJSKA KONWENCJA

238--sporządzona w Strasburgu w dniu 26 listopada 1987 r. o zapobieganiu
torturom oraz nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu albo karaniu,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

239--z dnia 30 grudnia 1994 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą
Polską Europejskiej konwencji o zapobieganiu torturom oraz nieludzkiemu
lub poniżającemu traktowaniu albo karaniu, sporządzonej w Strasburgu w
dniu 26 listopada 1987 r.

KONWENCJA KONSULARNA

240--sporządzona w Vientiane w dniu 23 listopada 1983 r. między Polską
Rzecząpospolitą Ludową a Laotańską Republiką Ludowo-Demokratyczną,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

241--z dnia 6 stycznia 1995 r. w sprawie wymiany dokumentów
ratyfikacyjnych Konwencji konsularnej między Polską Rzecząpospolitą Ludową
a Laotańską Republiką Ludowo-Demokratyczną, sporządzonej w Vientiane w
dniu 23 listopada 1983 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

UMOWA

256--sporządzona w La Valetta dnia 7 stycznia 1994 r. między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Malty w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie
podatków od dochodu,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

257--z dnia 30 grudnia 1994 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Malty w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w
zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w La Valetta dnia 7 stycznia
1994 r.

UMOWA

258--między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Socjalistycznej
Republiki Wietnamu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i
zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od
dochodu, sporządzona w Warszawie dnia 31 sierpnia 1994 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

259--z dnia 3 stycznia 1995 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Socjalistycznej Republiki
Wietnamu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania
uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu,
sporządzonej w Warszawie dnia 31 sierpnia 1994 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

260--z dnia 12 maja 1995 r. w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do
Spraw Rodziny i Kobiet.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

261--z dnia 21 kwietnia 1995 r. o zmianie ustawy o uprawnieniach do
bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu
zbiorowego.

POROZUMIENIE

262--podpisane w Genewie dnia 10 grudnia 1992 r. w formie wymiany listów
między Rzecząpospolitą Polską i Republiką Islandii,
263--podpisane w Genewie dnia 10 grudnia 1992 r. w formie wymiany listów
między Rzecząpospolitą Polską i Królestwem Norwegii dotyczące handlu
produktami rolnymi,
264--podpisane w Genewie dnia 10 grudnia 1992 r. w formie wymiany listów
między Rzecząpospolitą Polską i Konfederacją Szwajcarską dotyczące
produktów rolnych,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

265--z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą
Polską porozumień dwustronnych zawartych z 3 państwami Europejskiego
Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA), podpisanych w Genewie dnia 10
grudnia 1992 r.

TRAKTAT

266--sporządzony w Warszawie dnia 25 sierpnia 1993 r. między
Rzecząpospolitą Polską i Federacją Rosyjską o handlu i współpracy
gospodarczej,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

267--z dnia 27 lutego 1995 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych
Traktatu między Rzecząpospolitą Polską i Federacją Rosyjską o handlu i
współpracy gospodarczej, sporządzonego w Warszawie dnia 25 sierpnia 1993
r.

UMOWA KULTURALNA

268--sporządzona w Warszawie dnia 9 czerwca 1993 r. między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Republiki Korei,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

269--z dnia 25 stycznia 1995 r. w sprawie wejścia w życie Umowy
kulturalnej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Republiki
Korei, sporządzonej w Warszawie dnia 9 czerwca 1993 r.
270--z dnia 30 marca 1995 r. w sprawie wejścia w życie zmian do
załączników A i B do Umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego
przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), sporządzonej w Genewie
dnia 30 września 1957 r.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI

271--z dnia 21 kwietnia 1995 r. w sprawie warunków technicznych zasilania
energią elektryczną obiektów budowlanych łączności

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

272--z dnia 26 kwietnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad
i trybu uzyskiwania przez żołnierzy w czynnej służbie wojskowej zezwoleń
na wyjazd i pobyt za granicą oraz właściwości organów wojskowych w tych
sprawach.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I
LEŚNICTWA

273--z dnia 26 kwietnia 1995 r. w sprawie wprowadzenia obowiązku
stosowania wybranych Polskich Norm z zakresu ochrony środowiska, zasobów
naturalnych i leśnictwa.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

274--z dnia 24 kwietnia 1995 r. w sprawie wzoru informacji zamieszczanej w
graficznej formie reklamy wyrobów tytoniowych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

UMOWA

275--między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Grecji w sprawie popierania
i wzajemnej ochrony inwestycji, sporządzona w Atenach dnia 14 października
1992 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

276--z dnia 10 marca 1995 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Grecji w sprawie popierania i wzajemnej
ochrony inwestycji, sporządzonej w Atenach dnia 14 października 1992 r.

UMOWA

277--między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej
w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się
od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w
Warszawie dnia 20 stycznia 1994 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

278--z dnia 10 marca 1995 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w
zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 20
stycznia 1994 r.

KONWENCJA

279--sporządzona w Strasburgu dnia 21 marca 1983 r. o przekazywaniu osób
skazanych,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

280--z dnia 8 marca 1995 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą
Polską Konwencji o przekazywaniu osób skazanych, sporządzonej w Strasburgu
dnia 21 marca 1983 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

281--z dnia 12 maja 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia jednoosobowych spółek Skarbu Państwa w celu wniesienia ich
akcji lub udziałów do narodowych funduszy inwestycyjnych.
282--z dnia 12 maja 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz przedsiębiorstw
państwowych, które zostaną przekształcone w spółki w celu wniesienia ich
akcji lub udziałów do narodowych funduszy inwestycyjnych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

283--z dnia 13 maja 1995 r. w sprawie nadania statutu Agencji Budowy i
Eksploatacji Autostrad.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I
LEŚNICTWA

284--z dnia 13 maja 1995 r. w sprawie określenia rodzajów inwestycji
szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi oraz ocen oddziaływania na
środowisko

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

UMOWA

285--między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w
zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie dnia 17
listopada 1993 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

286--z dnia 4 stycznia 1995 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie
podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 17 listopada
1993 r.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

287--z dnia 12 maja 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
tworzenia, organizacji i kontroli zakładów opieki zdrowotnej utworzonych
przez Ministra Spraw Wewnętrznych, rodzajów dokumentacji medycznej,
sposobów prowadzenia i szczegółowych warunków jej udostępniania w tych
zakładach.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

UMOWA

289--między Rzecząpospolitą Polską a Socjalistyczną Republiką Wietnamu o
pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i
karnych, sporządzona w Warszawie dnia 22 marca 1993 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

290--z dnia 4 stycznia 1995 r. w sprawie wymiany dokumentów
ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Socjalistyczną
Republiką Wietnamu o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach
cywilnych, rodzinnych i karnych, sporządzonej w Warszawie dnia 22 marca
1993 r.

UMOWA

291--między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Wschodniej Republiki
Urugwaju w sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji, sporządzona
w Montevideo dnia 2 sierpnia 1991 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

292--z dnia 31 stycznia 1995 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Wschodniej Republiki Urugwaju w
sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji, sporządzonej w
Montevideo dnia 2 sierpnia 1991 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

293--z dnia 18 kwietnia 1995 r. w sprawie zasad działania Krajowego
Depozytu Papierów Wartościowych
294--z dnia 16 maja 1995 r. w sprawie określenia na 1995 r. rodzajów
kontraktów, które mogą być objęte ubezpieczeniem przez Korporację
Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych, oraz wytycznych w zakresie ustalania
wysokości stawek za ubezpieczenia kontraktów eksportowych.
295--z dnia 22 maja 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre surowce i półprodukty
przywożone z zagranicy dla przemysłu farmaceutycznego.

ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

296--z dnia 26 maja 1995 r. w sprawie zmian w składzie Polskiego Komitetu
Normalizacyjnego.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI

297--z dnia 19 maja 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków
i trybu wydawania świadectwa radiooperatora oraz wysokości opłat za te
świadectwa.

ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI

298--z dnia 9 marca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat
abonamentowych za używanie odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

29--z dnia 2 grudnia 1994 r. o zmianie ustawy - Kodeks wykroczeń.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

30--z dnia 10 stycznia 1995 r. w sprawie kwot na podwyżki wynagrodzeń w
państwowej sferze budżetowej w 1995 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

UMOWA

318--między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Zimbabwe w
sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu,
majątku i zysków majątkowych, sporządzona w Harare dnia 9 lipca 1993 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

319--z dnia 25 stycznia 1995 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Zimbabwe w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, majątku
i zysków majątkowych, sporządzonej w Harare dnia 9 lipca 1993 r.

UMOWA

320--sporządzona w Warszawie dnia 14 lutego 1994 r. między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Republiki Słowenii o współpracy w
dziedzinach oświaty, kultury i nauki,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

321--z dnia 25 stycznia 1995 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Republiki Słowenii o współpracy
w dziedzinach oświaty, kultury i nauki, sporządzonej w Warszawie dnia 14
lutego 1994 r.

UMOWA

322--między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Bułgarii w
sprawie wzajemnego popierania i ochrony inwestycji, sporządzona w
Warszawie dnia 11 kwietnia 1994 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

323--z dnia 27 marca 1995 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Bułgarii w sprawie wzajemnego
popierania i ochrony inwestycji, sporządzonej w Warszawie dnia 11 kwietnia
1994 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

PROTOKÓŁ DODATKOWY

324--sporządzony w Brukseli dnia 5 stycznia 1994 r., do Umowy przejściowej
dotyczącej handlu i spraw związanych z handlem między Rzecząpospolitą
Polską a Europejską Wspólnotą Gospodarczą i Europejską Wspólnotą Węgla i
Stali oraz do Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między
Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami
Członkowskimi, sporządzonych w Brukseli dnia 16 grudnia 1991 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

325--z dnia 2 lutego 1995 r. w sprawie wejścia w życie Protokołu
dodatkowego do Umowy przejściowej dotyczącej handlu i spraw związanych z
handlem między Rzecząpospolitą Polską a Europejską Wspólnotą Gospodarczą i
Europejską Wspólnotą Węgla i Stali oraz do Układu Europejskiego
ustanawiającego stowarzyszenie między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotami
Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, sporządzonych w Brukseli dnia
16 grudnia 1991 r.

POROZUMIENIE

326--zawarte dnia 11 marca 1994 r. w formie wymiany listów między
Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotą Europejską dotyczące załącznika IVb
Umowy przejściowej dotyczącej handlu i spraw związanych z handlem między
Rzecząpospolitą Polską a Europejską Wspólnotą Gospodarczą i Europejską
Wspólnotą Węgla i Stali oraz Układu Europejskiego ustanawiającego
stowarzyszenie między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi i
ich Państwami Członkowskimi, sporządzonych w Brukseli dnia 16 grudnia 1991
r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

327--z dnia 1 lutego 1995 r. w sprawie wejścia w życie Porozumienia
zawartego dnia 11 marca 1994 r. w formie wymiany listów między
Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotą Europejską, dotyczącego załącznika IVb
do Umowy przejściowej dotyczącej handlu i spraw związanych z handlem
między Rzecząpospolitą Polską a Europejską Wspólnotą Gospodarczą i
Europejską Wspólnotą Węgla i Stali oraz Układu Europejskiego
ustanawiającego stowarzyszenie między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotami
Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, sporządzonych w Brukseli dnia
16 grudnia 1991 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU

342--z dnia 14 kwietnia 1995 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy,
prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego
w podziemnych zakładach górniczych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

355--z dnia 14 czerwca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad sporządzania
przez jednostki inne niż banki skonsolidowanych sprawozdań finansowych
356--z dnia 14 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
kwalifikacji i innych wymagań, których spełnienie uprawnia do usługowego
prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

EUROPEJSKA KONWENCJA

381--o zniesieniu wymogu legalizacji dokumentów sporządzonych przez
przedstawicieli dyplomatycznych lub urzędników konsularnych, sporządzona w
Londynie dnia 7 czerwca 1968 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

382--z dnia 31 stycznia 1995 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą
Polską Europejskiej konwencji o zniesieniu wymogu legalizacji dokumentów
sporządzonych przez przedstawicieli dyplomatycznych lub urzędników
konsularnych, sporządzonej w Londynie dnia 7 czerwca 1968 r.

POROZUMIENIE

383--sporządzone w Budapeszcie dnia 8 grudnia 1993 r. pomiędzy Republiką
Austrii, Republiką Bułgarii, Republiką Węgierską, Rzecząpospolitą Polską,
Republiką Słowacką i Republiką Słowenii ustanawiające współpracę w
dziedzinie edukacji i kształcenia w ramach Środkowoeuropejskiego programu
wymiany uniwersyteckiej (CEEPUS),

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

384--z dnia 22 marca 1995 r w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą
Polską Porozumienia pomiędzy Republiką Austrii, Republiką Bułgarii,
Republiką Węgierską, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowacką i
Republiką Słowenii, ustanawiającego współpracę w dziedzinie edukacji i
kształcenia w ramach Środkowoeuropejskiego programu wymiany
uniwersyteckiej (CEEPUS), sporządzonego w Budapeszcie dnia 8 grudnia 1993
r.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

385--z dnia 24 czerwca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wprowadzenia obowiązku stosowania Polskich Norm i norm branżowych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

UMOWA

386--między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie
popierania i wzajemnej ochrony inwestycji, sporządzona w Warszawie dnia 23
czerwca 1994 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

387--z dnia 23 stycznia 1995 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie popierania i
wzajemnej ochrony inwestycji, sporządzonej w Warszawie dnia 23 czerwca
1994 r.

UMOWA

388--między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w
zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Tallinie dnia 9 maja
1994 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

389--z dnia 9 lutego 1995 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie
podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Tallinie dnia 9 maja 1994 r.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

36--z dnia 10 stycznia 1995 r. w sprawie trybu sporządzania programów oraz
negocjacji warunków wprowadzenia zadań rządowych do miejscowych planów
zagospodarowania przestrzennego
37--z dnia 24 stycznia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wynagradzania pracowników samorządowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA

38--z dnia 30 grudnia 1994 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych
w budownictwie
39--z dnia 30 grudnia 1994 r. w sprawie uprawnień urbanistycznych
40--z dnia 30 grudnia 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad sporządzania i
prowadzenia wojewódzkiego rejestru

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

41--z dnia 16 stycznia 1995 r. w sprawie zasad orzekania o inwalidztwie
funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej,
Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, emerytów i rencistów
policyjnych, trybu postępowania i właściwości komisji lekarskich w tych
sprawach, sposobu przeprowadzania kontrolnych badań lekarskich oraz
wzywania inwalidów na te badania.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

42--z dnia 14 stycznia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad
wynagradzania pracowników publicznych zakładów opieki zdrowotnej.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 24 listopada 1994 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Europejskiej konwencji o
akademickim uznaniu kwalifikacji uniwersyteckich, sporządzonej w Paryżu dnia 14
grudnia 1959 r.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 40, poz. 205)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 10 ustęp 1
Europejskiej konwencji o akademickim uznaniu kwalifikacji uniwersyteckich,
sporządzonej w Paryżu dnia 14 grudnia 1959 r., został złożony dnia 10
października 1994 r. Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, jako depozytariuszowi
powyższej konwencji, dokument ratyfikacyjny wymienionej konwencji przez
Rzeczpospolitą Polską.
Zgodnie z artykułem 10 ustęp 3 tej konwencji weszła ona w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 11 listopada 1994 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem 10 ustęp 2 weszła ona w życie dnia 27 listopada 1961 r.
Do dnia 1 marca 1993 r. następujące państwa stały się jej stronami, składając
dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia w niżej podanych datach:
Austria - 6 grudnia 1960 r.
Belgia - 5 czerwca 1972 r.
Dania - 26 października 1961 r.
Finlandia - 16 września 1991 r.
Francja - 26 czerwca 1978 r.
Republika Federalna Niemiec - 30 stycznia 1970 r.
Islandia - 5 kwietnia 1963 r.
Irlandia - 17 kwietnia 1964 r.
Włochy - 6 sierpnia 1963 r.
Liechtenstein - 22 maja 1991 r.
Malta - 6 maja 1969 r.
Norwegia - 5 kwietnia 1963 r.
Portugalia - 3 sierpnia 1982 r.
Hiszpania - 17 grudnia 1976 r.
Szwecja - 11 grudnia 1967 r.
Szwajcaria - 25 kwietnia 1991 r.
Wielka Brytania - 13 lutego 1961 r.
Chorwacja - 27 stycznia 1993 r.
Republika Czeska - 26 marca 1991 r.
Watykan - 21 czerwca 1979 r.
Republika Słowacka - 26 marca 1991 r.
Słowenia - 2 lipca 1992 r.
2. Oświadczenia, zastrzeżenia, deklaracje.
AUSTRIA
Oświadczenie zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Austrii z dnia 25 sierpnia
1986 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 29 sierpnia 1986 r.
Organ władzy kompetentny w sprawach równoważności kwalifikacji akademickich:
Bundesministerium f�r Wissenschaft und Forschung Abteilung I/4
A-1014 Wien
Tel.:[phone]
BELGIA
Zastrzeżenie dokonane w chwili złożenia dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 5
czerwca 1972 r.
Składając dokumenty ratyfikacyjne, Stały Przedstawiciel oświadczył w imieniu
Rządu, że konwencje oraz protokół ratyfikowano z zastrzeżeniem co do
rzeczywistego zastosowania przez każde państwo członkowskie zasady wzajemności w
uznawaniu dyplomów, świadectw oraz okresów studiów belgijskich.
DANIA
Oświadczenie zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Danii z dnia 14 listopada
1986 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 17 listopada 1986 r.
Organy władzy kompetentne w sprawach równoważności kwalifikacji akademickich:
1. We współpracy z różnymi odpowiednimi instytucjami szkolnictwa wyższego:
The Danish National Equivalence Information Centre
Frederiksholms Kanal 25 D
DK - COPENHAGEN K
2. W sprawach dotyczących architektury, sztuk pięknych, muzyki oraz
bibliotekoznawstwa:
The Ministry of Cultural Affairs
Nybrogade 2
DK - 1203 COPENHAGEN K
3. Upoważnienia dla personelu medycznego:
National Board of Health
St. Kongensgade 1
DK - 1264 COPENHAGEN K
4. Upoważnienia dla weterynarzy chirurgów itd.:
Veterinary Department
Frederiksgade 21
DK - 1265 COPENHAGEN K
FRANCJA
Oświadczenie zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Francji z dnia 19
listopada 1986r.
Organy władzy kompetentne w sprawach równoważności kwalifikacji akademickich:
uniwersytety oraz inne instytucje szkolnictwa wyższego w ramach ich autonomii
REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC
Oświadczenie dokonane w chwili złożenia dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 30
stycznia 1970 r.
Konwencja dotyczy w równym stopniu Landu Berlina od dnia jej wejścia w życie
wobec Republiki Federalnej Niemiec.
Oświadczenie zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Republiki Federalnej
Niemiec z dnia 5 sierpnia 1986 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w
dniu 7 sierpnia 1986 r.
Organy władzy kompetentne w sprawach równoważności kwalifikacji akademickich:
państwo lub szkoła wyższa, w zależności od przypadku.
GRECJA
Zastrzeżenie dokonane w chwili podpisana w dniu 14 grudnia 1959 r.
Rząd grecki zastrzega sobie prawo niestosowania wobec własnych obywateli
postanowień art. 3 konwencji.
ISLANDIA
Oświadczenie zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Islandii z dnia 14
września 1986 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 8 września
1986 r.
Organy władzy kompetentne w sprawach równoważności kwalifikacji akademickich:
The Ministry of Culture and Education
Hverfisgata 4-6
IC-101 REYKJAVIK
WŁOCHY
Oświadczenie zawarte w liście Ministra Spraw Zagranicznych Włoch z dnia 17
stycznia 1981 r., przekazane przy piśmie Stałego Przedstawiciela Włoch z dnia 29
stycznia 1981 r.
Organy władzy kompetentne w sprawach równoważności kwalifikacji akademickich:
państwo lub szkoła wyższa, w zależności od przypadku.
HOLANDIA
Oświadczenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym w dniu 26 kwietnia
1962 r.
W imieniu Królestwa w Europie aprobujemy wszystkie postanowienia niniejszej
konwencji.
Oświadczenie zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Holandii z dnia 20 lutego
1986 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 21 lutego 1986 r.
W ślad za listem Stałego Przedstawiciela Holandii nr 1799 z dnia 24 grudnia 1985
r. mam zaszczyt poinformować Pana jako depozytariusza umów wymienionych w
aneksie:
Wymienione w aneksie umowy, w tym Europejska konwencja o akademickim uznaniu
kwalifikacji uniwersyteckich, których stroną jest Królestwo Holandii (w imieniu
Królestwa w Europie), dotyczą również Aruby od dnia 1 stycznia 1986 r.
Adnotacja Sekretariatu
Treść listu nr 1799 z dnia 24 grudnia 1985 r. jest następująca:
Wyspa Aruba, będąca obecnie nadal częścią Antyli Holenderskich, uzyska autonomię
wewnętrzną jako państwo wewnątrz Królestwa Holandii z dniem 1 stycznia 1986 r.,
na skutek czego od tego dnia Królestwo nie będzie składało się już z dwóch
państw, tj. z Holandii (Królestwo w Europie) oraz Antyli Holenderskich (leżących
w regionie Karaibów), lecz z trzech państw, tj. z dwóch wymienionych oraz Aruby.
Ponieważ zmiany mające nastąpić 1 stycznia 1986 r. dotyczą jedynie modyfikacji
wewnętrznych relacji konstytucyjnych w obrębie Królestwa Holandii, Królestwo zaś
pozostaje podmiotem prawa międzynarodowego, z którym zostały zawarte umowy, ww.
zmiany nie spowodują wynikających z prawa międzynarodowego skutków w odniesieniu
do umów zawartych przez Królestwo, obowiązujących już wobec Antyli Holenderskich
z Arubą włącznie. Umowy te pozostaną w mocy wobec Aruby jako nowego państwa w
obrębie Królestwa Holandii. Z powyższych powodów, w zakresie dotyczącym
Królestwa Holandii, umowy te wejdą w życie z dniem 1 stycznia 1986 r. w stosunku
do Antyli Holenderskich (bez Aruby) oraz Aruby.
W konsekwencji, w zakresie dotyczącym Królestwa Holandii, wymienione w aneksie
układy, których stroną jest Królestwo Holandii oraz które obowiązują w stosunku
do Antyli Holenderskich, będą obowiązywać od dnia 1 stycznia 1986 r. w stosunku
do Antyli Holenderskich oraz Aruby.
Oświadczenie zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Holandii z dnia 24
listopada 1986 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 27
listopada 1986 r.
Organy władzy w Holandii kompetentne w sprawach równoważności kwalifikacji
akademickich, stosownie do artykułu 2 konwencji:
a) rady szkół wyższych (organy wykonawcze) - przy podejmowaniu decyzji o uznaniu
studiów zagranicznych w celu umożliwienia podjęcia dalszych studiów lub
uzyskania doktoratu w holenderskiej szkole wyższej;
b) The Ministry of Education and Science (Central Administration and
Implementation Department - CDBU/BDW, Postbus 888, 9700 AW Groningen) - przy
podejmowaniu decyzji o uznaniu kwalifikacji akademickich uzyskanych za granicą
jako upoważniających ich posiadaczy do używania tytułu akademickiego
poprzedzającego nazwisko - zgodnie ze zwyczajem przyjętym w Holandii. Dotyczy to
następujących tytułów akademickich: doktor (dr.), inżynier (ir.), magister prawa
(mr), magister psychologii lub literatury (nauk ścisłych) (drs).
NORWEGIA
Oświadczenie zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Norwegii z dnia 20
sierpnia 1986 r.
Organ władzy kompetentny w sprawach równoważności kwalifikacji akademickich:
The Ministry of Culture and Science
Postboks 8030 Dep. 0030
N-OSLO 1
WIELKA BRYTANIA
Oświadczenie zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Wielkiej Brytanii z dnia
30 sierpnia 1961 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 31
sierpnia 1961 r.
Konwencja znajdzie zastosowanie w Federacji Rodezji i Niasy.
WIELKA BRYTANIA
Oświadczenie zawarte w liście Stałego Przedstawiciela Wielkiej Brytanii z dnia
24 września 1971 r.
Organ władzy kompetentny w sprawach równoważności kwalifikacji akademickich:
The Committee of Vice Chancellors and Principals
of Universities of the United Kingdom
29, Tavistock Square
GB-LONDON WC1
Tel.: [phone]
WATYKAN
Oświadczenie zawarte w liście Specjalnego Wysłannika Watykanu z dnia 28
października 1986 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym w dniu 29
października 1961 r.
Organ władzy kompetentny w sprawach równoważności kwalifikacji akademickich:
Congregation pour I'Education Catholique
Piazza Pio XII, 3
00120 CITE DU VATICAN
Tel.: [phone]
2. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

EUROPEJSKA KONWENCJA

200--o równoważności dyplomów uprawniających do przyjęcia do szkół
wyższych, sporządzona w Paryżu dnia 11 grudnia 1953 r., oraz Protokół do
Europejskiej konwencji o równoważności dyplomów uprawniających do
przyjęcia do szkół wyższych, sporządzony w Strasburgu dnia 3 czerwca 1964
r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

201--z dnia 17 listopada 1994 r. w sprawie ratyfikacji przez
Rzeczpospolitą Polską Europejskiej konwencji o równoważności dyplomów
uprawniających do przyjęcia do szkół wyższych, sporządzonej w Paryżu dnia
11 grudnia 1953 r., oraz Protokołu do Europejskiej konwencji o
równoważności dyplomów uprawniających do przyjęcia do szkół wyższych,
sporządzonego w Strasburgu dnia 3 czerwca 1964 r.

EUROPEJSKA KONWENCJA

202--sporządzona w Paryżu dnia 15 grudnia 1956 r. o równoważności okresów
studiów uniwersyteckich,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

203--z dnia 17 listopada 1994 r. w sprawie ratyfikacji przez
Rzeczpospolitą Polską Europejskiej konwencji o równoważności okresów
studiów uniwersyteckich, sporządzonej w Paryżu dnia 15 grudnia 1956 r.

EUROPEJSKA KONWENCJA

204--sporządzona w Paryżu dnia 14 grudnia 1959 r. o akademickim uznaniu
kwalifikacji uniwersyteckich,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

205--z dnia 24 listopada 1994 r. w sprawie ratyfikacji przez
Rzeczpospolitą Polską Europejskiej konwencji o akademickim uznaniu
kwalifikacji uniwersyteckich, sporządzonej w Paryżu dnia 14 grudnia 1959
r.

EUROPEJSKA KONWENCJA

206--sporządzona w Rzymie dnia 6 listopada 1990 r. o ogólnej równoważności
okresów studiów uniwersyteckich,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

207--z dnia 12 grudnia 1994 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą
Polską Europejskiej konwencji o ogólnej równoważności okresów studiów
uniwersyteckich, sporządzonej w Rzymie dnia 6 listopada 1990 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 16 grudnia 1994 r.
o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń w
podmiotach gospodarczych oraz o zmianie niektórych ustaw.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 2)
Art. 1. Komisja Trójstronna do Spraw Społeczno-Gospodarczych, stanowiąca forum
współdziałania naczelnych organów administracji państwowej, związków zawodowych
i organizacji pracodawców, zwana dalej "Komisją Trójstronną", jest upoważniona
do uzgadniania i ustalania wskaźników przyrostu wynagrodzeń zaliczanych w ciężar
kosztów w podmiotach gospodarczych zatrudniających powyżej 50 osób.
Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) podmioty gospodarcze - podmioty gospodarki narodowej prowadzące działalność
gospodarczą, w tym również jednostki organizacyjne działające na podstawie prawa
bankowego, prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach
powierniczych oraz na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej,
zatrudniające powyżej 50 osób.
2) wynagrodzenie - wydatki pieniężne oraz wartość świadczeń w naturze, wypłacane
pracownikom z tytułu zatrudnienia w podmiocie gospodarczym, obliczane według
zasad statystyki zatrudnienia i wynagrodzeń określonych przez Główny Urząd
Statystyczny jako "wynagrodzenia bez wypłat z zysku",
3) przeciętne miesięczne wynagrodzenie - iloraz wynagrodzenia, o którym mowa w
pkt. 2, i przeciętnego miesięcznego zatrudnienia ustalonego zgodnie z
obowiązującą metodologią Głównego Urzędu Statystycznego oraz liczby miesięcy za
okres sprawozdawczy,
4) wskaźnik inflacji - roczny wskaźnik wzrostu cen towarów i usług
konsumpcyjnych prognozowany przy opracowywaniu projektu ustawy budżetowej na
następny rok.
Art. 3. 1. Rada Ministrów, w terminie do dnia 20 lipca każdego roku, przedstawia
Komisji Trójstronnej informację o prognozowanych wielkościach makroekonomicznych
stanowiących podstawę do opracowania projektu ustawy budżetowej na rok następny.
2. Wielkości makroekonomiczne, o których mowa w ust. 1, obejmują przewidywane na
rok następny: wzrost realny produktu krajowego brutto, wielkość wskaźnika
inflacji oraz proponowany maksymalny roczny wskaźnik przyrostu przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia.
3. Po otrzymaniu informacji, o której mowa w ust. 1, Komisja Trójstronna, w
terminie do dnia 31 sierpnia każdego roku, ustala maksymalny roczny wskaźnik
przyrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia oraz orientacyjne wskaźniki
przyrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kolejnych kwartałach roku w
stosunku do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z roku poprzedniego.
4. Przewodniczący Komisji Trójstronnej przedstawia niezwłocznie Radzie Ministrów
do wiadomości ustalone wskaźniki przyrostu przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia, o których mowa w ust. 3. Wskaźniki te podlegają ogłoszeniu w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" w terminie do
dnia 1 grudnia każdego roku, w drodze obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów.
5. Jeżeli Komisja Trójstronna nie ustali wskaźników, o których mowa w ust. 3,
Rada Ministrów ustala te wskaźniki, w drodze rozporządzenia, w terminie do dnia
1 grudnia każdego roku.
6. Przeciętne miesięczne wynagrodzenie za rok poprzedni, obliczone zgodnie z
przepisem art. 2 pkt. 3, stanowi wielkość bazową do ustalania przyrostu
wynagrodzeń na rok następny.
Art. 4. 1. W podmiotach gospodarczych przyrost przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia w danym roku ustalają, w drodze porozumienia, strony uprawnione do
zawarcia zakładowego układu zbiorowego pracy. Porozumienie to powinno
uwzględniać sytuację i możliwości finansowe podmiotu gospodarczego oraz
wskaźniki ustalone zgodnie z art. 3 ust. 3 lub art. 3 ust. 5.
2. Porozumienie, o którym mowa w ust. 1, powinno być zawarte w terminie do końca
lutego każdego roku.
3. W podmiotach gospodarczych, w których porozumienie, o którym mowa w ust. 1,
nie zostało zawarte, przyrost przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ustala, w
terminie do dnia 10 marca każdego roku, pracodawca w drodze zarządzenia.
4. Przepisy ust. 1-3 nie naruszają odrębnych przepisów w sprawie zasad ustalania
warunków wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z
pracą.
5. W podmiotach gospodarczych, utworzonych w wyniku przekształcenia lub podziału
podmiotu gospodarczego, wskaźniki, o których mowa w art. 3, odnoszą się do
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w podmiocie gospodarczym przed
przekształceniem lub podziałem.
Art. 5. 1. Komisja Trójstronna dokonuje kwartalnej oceny kształtowania się
przyrostu przeciętnych wynagrodzeń w podmiotach gospodarczych. Wnioski
wynikające z tej oceny Komisja Trójstronna przedstawia Radzie Ministrów.
2. Oceny, o której mowa w ust. 1, Komisja Trójstronna dokonuje na podstawie
informacji Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. Informacja ta obejmuje w
szczególności dane o wysokości przyrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia
w podmiotach gospodarczych w podziale na sektory, sekcje i działy. Komisja
Trójstronna może wystąpić do Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego o dodatkowe
informacje.
3. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego, w terminie do 60 dni po upływie
kwartału, przedstawia informację, o której mowa w ust. 2.
Art. 6. Na podstawie przeprowadzonych ocen i uzyskanych informacji, o których
mowa w art. 5, Komisja Trójstronna może:
1) zwrócić się do właścicieli i organów założycielskich podmiotów gospodarczych
z wnioskiem o udzielenie wyjaśnień w określonym terminie,
2) wystąpić do pracodawców i organizacji związkowych o zdyscyplinowanie polityki
płacowej,
3) wystąpić do właściciela lub organu założycielskiego o przeprowadzenie
kontroli gospodarki finansowej podmiotu gospodarczego.
Art. 7. 1. Maksymalny roczny wskaźnik przyrostu przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia na rok 1995 oraz orientacyjne wskaźniki przyrostu przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia w kolejnych kwartałach Komisja Trójstronna uzgodni, w
terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy, na podstawie informacji
przewidzianej w art. 3 ust. 1 i 2, przedstawionej przez Radę Ministrów w
terminie 15 dni od dnia wejścia w życie ustawy.
2. Ogłoszenie wskaźników, o których mowa w ust. 1, nastąpi w terminie 45 dni od
dnia wejścia w życie ustawy, w trybie określonym w art. 3 ust. 4.
3. Jeżeli Komisja Trójstronna nie ustali wskaźników, o których mowa w ust. 1,
Rada Ministrów ustali te wskaźniki, w drodze rozporządzenia, w terminie 45 dni
od dnia wejścia w życie ustawy.
4. W podmiotach gospodarczych przyrost przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia
na rok 1995 ustala się na zasadach określonych w art. 4, w terminie 90 dni od
dnia wejścia w życie ustawy.
Art. 8. W ustawie z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych
(Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz. 329, Nr 101, poz. 444 i Nr 107,
poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz. 280 oraz z 1994 r. Nr 1, poz.
3, Nr 80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 37:
a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Rada pracownicza może odwołać dyrektora przedsiębiorstwa za zgodą organu
założycielskiego. Organ założycielski przedstawia stanowisko w terminie jednego
miesiąca od dnia wystąpienia rady pracowniczej w tej sprawie.
2. Odwołanie dyrektora bez zgody organu założycielskiego jest nieważne.",
b) skreśla się ust. 3;
2) w art. 37a:
a) w ust. 1 w pkt. 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt. 4 w
brzmieniu:
"4) przedsiębiorstwo państwowe przekroczyło wskaźniki przyrostu przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia, ustalone przez Komisję Trójstronną do Spraw
Społeczno-Gospodarczych lub Radę Ministrów, w trybie określonym w ustawie z dnia
16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych
wynagrodzeń w podmiotach gospodarczych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z
1995 r. Nr 1, poz. 2), co spowodowało pogorszenie sytuacji finansowej
przedsiębiorstwa.",
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Odwołanie dokonane z przyczyn, o których mowa w ust. 1 pkt. 4, pociąga za
sobą skutki, jakie przepisy prawa wiążą z rozwiązaniem umowy o pracę przez
zakład pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika.";
3) w art. 43 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. W wypadku, o którym mowa w art. 37a ust. 1 pkt. 4, organ założycielski może
osoby wymienione w ust. 1 pozbawić prowizji lub zmniejszyć im prowizję od zysku
przedsiębiorstwa.";
4) w art. 45c w ust. 1 w pkt. 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się
pkt. 4 w brzmieniu:
"4) zachodzi wypadek, o którym mowa w art. 37a ust. 1 pkt. 4.";
5) w art. 65:
a) w ust. 1 skreśla się zdanie drugie,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:
"1a. Z przyczyn określonych w art. 37a ust. 1 pkt. 4 organ założycielski może
wszcząć postępowanie naprawcze, ustanawiając nad przedsiębiorstwem zarząd
komisaryczny.
1b. Od decyzji organu założycielskiego, o których mowa w ust. 1 i 1a, nie
przysługuje sprzeciw.".
Art. 9. W ustawie z dnia 29 września 1994 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy
oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 113, poz. 547) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 8 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Zmiany w regulaminie, o którym mowa w ust. 1, wprowadza pracodawca w
uzgodnieniu z zakładową organizacją związkową, a w przypadku braku takiej
organizacji zmiany te wprowadza pracodawca. Przepis art. 24113 ż 2 Kodeksu pracy
stosuje się odpowiednio.";
2) dodaje się art. 12a w brzmieniu:
"Art. 12a. 1. Do postępowania w sprawie rejestracji układu zbiorowego pracy
zgłoszonego do rejestracji przed dniem 26 listopada 1994 r., a nie
zarejestrowanego do tego dnia, stosuje się przepisy obowiązujące przed tym
dniem.
2. Nie podlega zarejestrowaniu i nie nabiera mocy obowiązującej układ zbiorowy
pracy zawarty przed dniem 26 listopada 1994 r., a nie zgłoszony przed tym dniem
do rejestracji."
Art. 10. Postępowanie w sprawie odwołania dyrektora przedsiębiorstwa
państwowego, wszczęte i nie zakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy, toczy się na dotychczasowych zasadach.
Art. 11. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 14 grudnia 1994 r.
o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym.
(Dz. U. Nr 4, poz.18)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa:
1) zasady tworzenia i funkcjonowania systemów obowiązkowego i umownego
gwarantowania środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych oraz
2) rodzaje działań, które mogą być podejmowane w celu udzielania bankom pomocy
do wysokości środków gwarantowanych w sytuacjach zagrożenia utratą
wypłacalności.
Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) deponent - osobę fizyczną, osobę prawną i jednostkę organizacyjną nie mającą
osobowości prawnej, posiadającą środki pieniężne na rachunku bankowym, z
wyłączeniem:
a) Skarbu Państwa,
b) banków oraz spółek wykonujących czynności bankowe zgodnie z art. 111 ustawy z
dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359, z
1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1994 r. Nr 80,
poz. 369 i Nr 121, poz. 591),
c) podmiotów działających na podstawie ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o
publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z
1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591),
d) podmiotów działających na podstawie ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o
działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 59, poz. 344, z 1993 r. Nr 5, poz. 21 i
Nr 44, poz. 201 oraz z 1994 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 121, poz. 591),
e) akcjonariuszy banku posiadających w dniu złożenia wniosku o ogłoszenie
upadłości pakiet akcji uprawniający do wykonywania ponad 5% głosów podczas
walnego zgromadzenia akcjonariuszy, a także osób, które w stosunku do nich są
podmiotami dominującymi lub zależnymi w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 22
marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach
powierniczych,
f) członków zarządu, rady (rady nadzorczej) banku w stanie upadłości oraz osób
pełniących w tym banku funkcje dyrektorów departamentów oraz funkcje
równorzędne, jak również dyrektorów oddziałów banku w stanie upadłości,
2) środki gwarantowane - środki pieniężne zgromadzone w banku objętym ustawowym
systemem gwarantowania środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach
bankowych, przez tego samego deponenta, na które wystawiono dowody imienne, w
walucie polskiej oraz w walutach obcych, bez względu na liczbę umów zawartych z
tym bankiem, do wysokości określonej ustawą.
3) podmioty objęte obowiązkowym systemem gwarantowania środków pieniężnych
zgromadzonych na rachunkach bankowych, zwane dalej podmiotami objętymi systemem
gwarantowania:
a) banki prowadzące w Rzeczypospolitej Polskiej działalność na podstawie ustawy
z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe, z wyjątkiem banków spółdzielczych,
będących uczestnikami zrzeszeń regionalnych, o których mowa w ustawie z dnia 24
czerwca 1994 r. o restrukturyzacji banków spółdzielczych i Banku Gospodarki
Żywnościowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 80, poz. 369), od dnia
konsolidacji sprawozdań finansowych,
b) zrzeszenia regionalne, o których mowa w ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o
restrukturyzacji banków spółdzielczych i Banku Gospodarki Żywnościowej oraz o
zmianie niektórych ustaw, od dnia konsolidacji sprawozdań finansowych,
4) dzień spełnienia warunku gwarancji:
a) dzień wydania postanowienia o ogłoszeniu upadłości banku lub
b) dzień uprawomocnienia się postanowienia o oddaleniu wniosku o ogłoszenie
upadłości ze względu na to, że majątek banku oczywiście nie wystarcza nawet na
zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego,
c) w przypadku zrzeszenia regionalnego, o którym mowa w art. 2 pkt 3 lit. b),
dzień stwierdzenia niemożności wywiązania się z zobowiązania pokrycia ryzyka z
tytułu wierzytelności i zobowiązań zaciągniętych przez banki spółdzielcze na
podstawie ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o restrukturyzacji banków
spółdzielczych i Banku Gospodarki Żywnościowej oraz o zmianie niektórych ustaw
wobec banku spółdzielczego - uczestnika zrzeszenia regionalnego, co do którego
zaistniała sytuacja, o której mowa w pkt 4 lit. a) i b),
5) suma aktywów ważonych ryzykiem - suma aktywów oraz udzielonych gwarancji i
poręczeń, którym w zależności od rodzaju podmiotu będącego stroną umowy zawartej
z bankiem Prezes Narodowego Banku Polskiego nadaje, na podstawie odrębnych
przepisów, wyrażoną procentowo wagę ryzyka.
Rozdział 2
Tworzenie, organizacja, zadania i źródła finansowania Bankowego Funduszu
Gwarancyjnego
Art. 3. 1. Tworzy się Bankowy Fundusz Gwarancyjny, zwany dalej "Funduszem".
2. Fundusz posiada osobowość prawną.
3. Siedzibą Funduszu jest Warszawa.
4. Rada Ministrów na uzgodniony wniosek Ministra Finansów i Prezesa Narodowego
Banku Polskiego nadaje Funduszowi statut określający szczegółowo jego zadania,
sposób organizacji oraz zasady gospodarki finansowej.
5. Nadzór nad działalnością Funduszu sprawuje Minister Finansów w oparciu o
kryterium legalności i zgodności ze statutem.
Art. 4. 1. Do zadań Funduszu w zakresie funkcjonowania systemów obowiązkowego i
umownego gwarantowania zgromadzonych środków pieniężnych należy:
1) określanie na dany rok, zgodnie z art. 25, wysokości środków wyodrębnionych
przez podmioty objęte systemem gwarantowania, w związku z obowiązkiem tworzenia
funduszu ochrony środków gwarantowanych,
2) wykonywanie obowiązków wynikających z gwarantowania środków pieniężnych na
zasadach określonych w ustawie,
3) gromadzenie i analizowanie informacji o podmiotach objętych systemem
gwarantowania,
4) nadzór nad umownym systemem gwarantowania środków pieniężnych.
2. Do zadań Funduszu w zakresie udzielania pomocy podmiotom objętym systemem
gwarantowania należy:
1) udzielanie zwrotnej pomocy finansowej, zgodnie z zasadami określonymi w art.
19 i art. 20 ustawy, w przypadku powstania sytuacji zagrożenia wypłacalności
bądź na nabycie akcji lub udziałów banków,
2) kontrola nad prawidłowością wykorzystania pomocy, o której mowa w pkt 1,
3) określanie wysokości obowiązkowych opłat rocznych, o których mowa w art. 13
ust. 1 i art. 14, wnoszonych przez podmioty objęte systemem gwarantowania na
rzecz Funduszu,
4) kontrola realizacji postępowania mającego na celu uzdrowienie gospodarki
podmiotu objętego systemem gwarantowania, w sytuacjach określonych w ustawie.
3. Rada Ministrów, na uzgodniony wniosek Prezesa Narodowego Banku Polskiego i
Ministra Finansów, może określić, w drodze rozporządzenia, dodatkowe zadania
Funduszu w zakresie udzielania pomocy podmiotom objętym systemem gwarantowania
oraz tryb ich wykonania.
Art. 5. 1. Organami Funduszu są: Rada Funduszu i Zarząd Funduszu.
2. Osoby pełniące funkcje w organach Funduszu nie mogą pełnić funkcji w organach
lub być pracownikami banków (zrzeszeń regionalnych).
Art. 6. 1. Rada Funduszu składa się z przewodniczącego oraz 9 członków,
posiadających odpowiednie wykształcenie wyższe i doświadczenie zawodowe.
2. Przewodniczącego Rady Funduszu powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na
uzgodniony wniosek Ministra Finansów i Prezesa Narodowego Banku Polskiego, po
zaopiniowaniu przez właściwą komisję sejmową.
3. Członków Rady Funduszu powołuje i odwołuje:
1) trzech - Minister Finansów,
2) trzech - Prezes Narodowego Banku Polskiego,
3) trzech - Związek Banków Polskich, na zasadach określonych w statucie
Funduszu.
4. Zasady i wysokość wynagrodzenia osób wchodzących w skład Rady Funduszu
określa Prezes Narodowego Banku Polskiego w uzgodnieniu z Ministrem Finansów.
5. Kadencja Rady Funduszu trwa 4 lata.
Art. 7. 1. Rada Funduszu sprawuje kontrolę i nadzór nad działalnością Funduszu.
2. Do zadań Rady Funduszu ponadto należy:
1) wykonywanie nadzoru nad działalnością Zarządu Funduszu,
2) uchwalanie planów działalności i planu finansowego Funduszu,
3) przedkładanie Radzie Ministrów sprawozdania z działalności Funduszu za rok
poprzedni,
4) zatwierdzanie wniosków Zarządu Funduszu w sprawie zaciągania kredytu, o
którym mowa w art. 34 ust. 3,
5) określanie, na wniosek Zarządu Funduszu, wysokości obowiązkowej opłaty
rocznej uiszczanej przez podmioty objęte systemem gwarantowania na rzecz
Funduszu oraz wysokości Funduszu ochrony środków gwarantowanych,
6) określanie zasad i form udzielania pomocy finansowej podmiotom objętym
systemem gwarantowania, o której mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1,
7) określanie zasad i form zabezpieczania i dochodzenia zwrotu środków należnych
Funduszowi z tytułu udzielania pomocy, o której mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1,
8) ustalanie wynagrodzeń członków Zarządu Funduszu,
9) reprezentowanie Funduszu przy czynnościach dokonywanych między Funduszem a
członkami Zarządu, w szczególności związanych z prawem pracy, a także
zawieszanie w czynnościach członków Zarządu Funduszu,
10) uchwalanie regulaminu określającego organizację pracy oraz zasady i tryb
działania Zarządu Funduszu.
Art. 8. 1. Rada podejmuje uchwały większością głosów przy obecności co najmniej
7 osób wchodzących w skład Rady Funduszu. W przypadku równego rozkładu głosów w
głosowaniu decyduje głos przewodniczącego Rady Funduszu.
2. Minister Finansów po zasięgnięciu opinii Prezesa Narodowego Banku Polskiego
ustala regulamin określający organizację pracy oraz zasady i tryb działania Rady
Funduszu.
Art. 9. 1. Zarząd Funduszu składa się z 5 członków, w tym z prezesa i jego
zastępcy.
2. Zarząd powoływany jest przez Radę Funduszu spośród osób posiadających
odpowiednie wyższe wykształcenie oraz 5-letni staż pracy w bankowości.
3. Rada Funduszu wybiera Prezesa Zarządu i jego zastępcę spośród członków
Zarządu.
4. Kadencja Zarządu Funduszu trwa 3 lata od dnia ukonstytuowania się, z tym że
Zarząd pełni swoje funkcje do czasu ukonstytuowania się nowego Zarządu.
5. Członek Zarządu Funduszu, w tym prezes lub jego zastępca, mogą być w każdej
chwili odwołani z pełnionej funkcji przez organ, który ich powołał.
Art. 10. 1. Zarząd Funduszu kieruje Funduszem i reprezentuje go na zewnątrz.
2. Do zadań Zarządu Funduszu należy:
1) opracowywanie projektów planów działalności i planu finansowego Funduszu,
2) gospodarowanie środkami Funduszu, z zastrzeżeniem uprawnień Rady Funduszu,
3) składanie Radzie Funduszu kwartalnych i rocznych sprawozdań z działalności,
4) składanie wniosków do Rady Funduszu w sprawach, o których mowa w art. 7 ust.
2 pkt 4,
5) wykonywanie innych czynności nie zastrzeżonych dla Rady Funduszu.
Art. 11. Do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych
Funduszu upoważnieni są dwaj członkowie Zarządu Funduszu działający łącznie.
Art. 12. Rada Funduszu i Zarząd Funduszu wykonują swoje funkcje przy pomocy
Biura Funduszu, którego strukturę organizacyjną oraz zasady działania określa
Zarząd Funduszu w uzgodnieniu z Radą Funduszu.
Art. 13. 1. Podmioty objęte systemem gwarantowania wnoszą na rzecz Funduszu
obowiązkowe opłaty roczne w wysokości nie przekraczającej 0,4% sumy aktywów
ważonych ryzykiem.
2. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, na kolejny rok określa i przekazuje
podmiotom objętym systemem gwarantowania Rada Funduszu, nie później niż do końca
roku kalendarzowego poprzedzającego rok, w którym opłata ma być wniesiona.
3. Podmioty objęte systemem gwarantowania obowiązane są do wnoszenia opłaty, o
której mowa w ust. 1, w terminach określonych przez Fundusz, nie później niż do
dnia 31 marca każdego roku.
4. Wniesiona opłata roczna, o której mowa w ust. 1, stanowi koszt uzyskania
przychodu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482, Nr 134, poz. 646
oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406,
Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627).
5. Z dniem spełnienia warunków gwarancji przez podmiot objęty systemem
gwarantowania podmiot ten jest zwolniony z obowiązku wnoszenia opłat rocznych, o
których mowa w ust. 1
Art. 14. Dla banków Polska Kasa Opieki SA, Powszechna Kasa Oszczędności - Bank
Państwowy oraz Banku Gospodarki Żywnościowej SA obowiązkowa opłata roczna, o
której mowa w art. 13 ust. 1, naliczana jest do dnia 31 grudnia 1999 r. w
wysokości nie przekraczającej 0,2% sumy aktywów ważonych ryzykiem.
Art. 15. Źródłami finansowania Funduszu są:
1) obowiązkowe opłaty roczne, o których mowa w art. 13 ust. 1, wnoszone przez
podmioty objęte systemem gwarantowania,
2) kwoty przekazane z funduszu ochrony środków gwarantowanych, o którym mowa w
art. 25 ust. 1, pochodzące z wpłat podmiotów objętych systemem gwarantowania,
dokonywanych zgodnie z uchwałą Zarządu Funduszu na wyodrębniony rachunek
specjalny Funduszu w Narodowym Banku Polskim,
3) dochody z oprocentowania pożyczek udzielanych przez Fundusz oraz dochody z
oprocentowania papierów wartościowych, o których mowa w art. 16 ust. 3,
4) środki uzyskane w ramach bezzwrotnej pomocy zagranicznej,
5) środki z dotacji udzielonych, na wniosek Funduszu, z budżetu państwa, na
zasadach określonych w prawie budżetowym,
6) środki z kredytu udzielonego przez Narodowy Bank Polski na uzgodnionych z
Funduszem warunkach,
7) inne dochody.
Art. 16. 1. Środki Funduszu przeznacza się na:
1) finansowanie zadań Funduszu związanych z gwarantowaniem środków pieniężnych,
2) finansowanie zadań Funduszu w zakresie udzielania podmiotom objętym systemem
gwarantowania pomocy, o której mowa w rozdziale 3, przy czym pomoc ta może być
udzielana jedynie ze środków, o których mowa w art. 15 pkt 1, 4 i 7,
pomniejszonych o kwoty wydatków, o których mowa w ust. 5.
2. Nadwyżka bilansowa Funduszu w danym roku powiększa jego fundusze własne.
3. Fundusz może nabywać jedynie skarbowe papiery wartościowe oraz bony pieniężne
Narodowego Banku Polskiego.
4. Środki Funduszu gromadzone są na wyodrębnionym rachunku bieżącym Funduszu w
Narodowym Banku Polskim lub Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych.
5. Koszty działalności biura Funduszu oraz inne wydatki związane z wykonywaniem
zadań Funduszu pokrywane są ze środków, o których mowa w art. 15 pkt 1 i pkt
3-7.
Art. 17. 1. Prezes Narodowego Banku Polskiego w porozumieniu z Ministrem
Finansów określi, w drodze zarządzenia, szczególne zasady rachunkowości
Funduszu, w tym także terminy sporządzania sprawozdań finansowych.
2. Sprawozdanie finansowe Bankowego Funduszu Gwarancyjnego podlega badaniu przez
uprawniony, w trybie odrębnych przepisów, podmiot wybrany przez Prezesa
Narodowego Banku Polskiego w drodze przetargu.
3. Do dnia 31 maja każdego roku sprawozdanie z działalności Funduszu i załączone
do niego sprawozdanie finansowe, wraz z wynikami badania, o którym mowa w ust.
2, za rok poprzedni Rada Ministrów przedstawia Sejmowi do rozpatrzenia.
4. Odrzucenie przez Sejm sprawozdania z działalności Funduszu jest równoznaczne
z wygaśnięciem mandatu wszystkich członków organów Funduszu, z tym
zastrzeżeniem, że pełnią oni swoje funkcje do czasu powołania nowych członków
organów Funduszu.
Art. 18. Bankowy Fundusz Gwarancyjny zwolniony jest od podatku dochodowego od
osób prawnych.
Rozdział 3
Udzielanie pomocy podmiotom objętym systemem gwarantowania
Art. 19. 1. Realizując zadania Funduszu, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1,
Fundusz może w szczególności udzielać podmiotom objętym systemem gwarantowania
pożyczek, gwarancji lub poręczeń na warunkach korzystniejszych od ogólnie
stosowanych przez banki.
2. Środki uzyskane przez podmioty objęte systemem gwarantowania w wyniku
udzielenia przez Fundusz pożyczek, gwarancji lub poręczeń, o których mowa w ust.
1, mogą być przeznaczone tylko na przywrócenie wypłacalności lub zakup udziałów
albo akcji banku przejmowanego, o ile spełnione zostały warunki, o których mowa
w art. 20.
3. Do gwarancji, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy
dotyczące gwarancji udzielanych przez banki.
4. Czynności cywilnoprawne, poprzez które dochodzi do realizacji zadań, o
których mowa w ust. 1, wolne są od opłaty skarbowej.
Art. 20. 1. Warunkiem udzielenia przez Fundusz pomocy, o której mowa w art. 4
ust. 2 pkt 1, jest w szczególności:
1) przedstawienie Zarządowi Funduszu przez podmiot objęty systemem gwarantowania
wyników przeprowadzonego badania audytorskiego, uznanego przez Zarząd Funduszu,
2) przedstawienie Zarządowi Funduszu przez podmiot objęty systemem gwarantowania
pozytywnie zaopiniowanego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego planu
wykorzystania pomocy w celu uzdrowienia gospodarki banku lub połączenia z innym
bankiem,
3) wykazanie, że wysokość wnioskowanych przez podmiot objęty systemem
gwarantowania pożyczek, gwarancji lub poręczeń byłaby niższa aniżeli łączna
maksymalna kwota z tytułu gwarancji w tym podmiocie liczona jako suma środków
gwarantowanych na rachunkach deponentów banku, o którym mowa w art. 2 pkt 3 lit.
a), lub w bankach spółdzielczych będących członkami zrzeszenia regionalnego, o
którym mowa w art. 2 pkt 3 lit. b), a w przypadkach wniosku o udzielenie pomocy
finansowej w celu połączenia z innym bankiem niższa aniżeli suma środków
gwarantowanych na rachunkach deponentów w banku przejmowanym,
4) uprzednie wykorzystanie kapitału dotychczasowych właścicieli na pokrycie
strat banku ubiegającego się o pomoc lub przejmowanego.
2. Prezes Narodowego Banku Polskiego informuje niezwłocznie Zarząd Funduszu o
nałożeniu na bank obowiązku wszczęcia postępowania uzdrawiającego, o którym mowa
w art. 104 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe.
3. Fundusz informuje niezwłocznie Prezesa Narodowego Banku Polskiego o przyjęciu
planu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, oraz wysokości i warunkach udzielonej
podmiotowi objętemu systemem gwarantowania pomocy lub o odmowie przyjęcia tego
planu i udzielenia pomocy, załączając uzasadnienie.
4. Fundusz, na wniosek skierowany do Prezesa Narodowego Banku Polskiego, jest
ustanowiony kuratorem, o którym mowa w art. 1051 ustawy z dnia 31 stycznia 1989
r. - Prawo bankowe, w stosunku do banku objętego ustawowym systemem
gwarantowania środków pieniężnych, o ile udzieli temu bankowi pomocy, o której
mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1. Z tytułu pełnionej funkcji kuratora Fundusz nie
pobiera wynagrodzenia, o którym mowa w art. 1051 ustawy z dnia 31 stycznia 1989
r. - Prawo bankowe.
Rozdział 4
Obowiązkowy system gwarantowania środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach
bankowych
Art. 21. Celem obowiązkowego systemu gwarantowania środków pieniężnych
zgromadzonych na rachunkach bankowych jest zapewnienie deponentom wypłaty
środków zgromadzonych na tych rachunkach, do wysokości określonej ustawą, w
przypadku utraty przez podmiot objęty systemem gwarantowania możliwości ich
zwrotu.
Art. 22. 1. Podmiotami stosunku gwarancji są:
1) Fundusz,
2) deponent.
2. Przedmiotem gwarancji jest wierzytelność deponenta, w związku z którą z dniem
spełnienia warunków gwarancji nabywa on w stosunku do Funduszu, na warunkach
określonych w ustawie, uprawnienie do świadczenia pieniężnego.
Art. 23. 1. Objęcie środków pieniężnych na rachunkach bankowych obowiązkowym
systemem gwarantowania następuje:
1) w stosunku do środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych - w
dniu wejścia w życie ustawy,
2) w stosunku do środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych po
dniu wejścia w życie ustawy - w dniu wpłaty na rachunek bankowy.
2. Obowiązkowy system gwarantowania środków pieniężnych obejmuje środki
gwarantowane do wysokości (łącznie z odsetkami naliczonymi do dnia spełnienia
warunków gwarancji):
1) równowartości w złotych 1.000 ECU - w 100% wartości środków gwarantowanych,
2) przekraczające równowartość w złotych 1.000 ECU, a nie przekraczające
równowartości w złotych 3.000 ECU - w 90% wartości środków gwarantowanych.
3. Dla wyliczenia równowartości w złotych ECU przyjmuje się kurs według
średniego kursu Narodowego Banku Polskiego zgodnie z tabelą kursową ogłaszaną
przez Narodowy Bank Polski, obowiązującą w dniu ogłoszenia upadłości.
4. Kwoty, o których mowa w ust. 2, określają maksymalną wysokość roszczeń
deponenta w stosunku do Funduszu, niezależnie od tego, w jakiej wysokości i na
ilu rachunkach posiadał deponent środki pieniężne w danym banku.
5. Roszczenia z tytułu gwarancji przedawniają się po upływie 10 lat od dnia
spełnienia warunków gwarancji.
Art. 24. Deponent nie traci prawa do dochodzenia swych roszczeń od banku ponad
kwotę określoną w art. 23 ust. 2.
Art. 25. 1. Podmiot objęty systemem gwarantowania obowiązany jest tworzyć
fundusz ochrony środków gwarantowanych na zaspokojenie roszczeń deponentów w
przypadku spełnienia warunków gwarancji przez którykolwiek podmiot objęty tym
systemem.
2. Wysokość funduszu ochrony środków gwarantowanych ustalana jest, z
zastrzeżeniem ust. 3 i 4, nie później niż do końca roku kalendarzowego, jako
iloczyn stawki w wysokości do 0,4% i sumy środków pieniężnych, zgromadzonych w
banku (zrzeszeniu regionalnym) na wszystkich rachunkach, stanowiącej podstawę
obliczania kwoty rezerwy obowiązkowej stosownie do art. 30 ust. 2 ustawy z dnia
31 stycznia 1989 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 360,
z 1993 r. Nr 6, poz. 29 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 80, poz. 369, Nr 121,
poz. 591 i Nr 136, poz. 703).
3. Wysokość funduszu ochrony środków gwarantowanych w odniesieniu do banków:
Powszechna Kasa Oszczędności - Bank Państwowy, Polska Kasa Opieki SA, Bank
Gospodarki Żywnościowej SA do dnia 31 grudnia 1999 r. ustalana jest jako iloczyn
stawki do 0,2% i sumy środków pieniężnych, o których mowa w ust. 2.
4. Wysokość funduszu ochrony środków gwarantowanych w odniesieniu do banków
spółdzielczych do dnia 31 grudnia 1995 r. ustalana jest jako iloczyn stawki d
wysokości 0,2% i sumy środków pieniężnych, o których mowa w ust. 2.
5. Fundusz ochrony środków gwarantowanych jest sukcesywnie zwiększany lub
zmniejszany, odpowiednio do zmian sumy, o której mowa w ust. 2, w dniu 20
czerwca i 20 grudnia każdego roku.
6. Z dniem spełnienia warunków gwarancji podmiot objęty systemem gwarantowania
zwolniony jest z obowiązku tworzenia funduszu ochrony środków gwarantowanych.
Art. 26. 1. Aktywa stanowiące pokrycie funduszu ochrony środków gwarantowanych
banki obowiązane są lokować w skarbowych papierach wartościowych i bonach
pieniężnych Narodowego Banku Polskiego oraz zdeponować na wyodrębnionym dla
każdego banku rachunku depozytowym w Narodowym Banku Polskim lub Krajowym
Depozycie Papierów Wartościowych.
2. Banki spółdzielcze, z wyjątkiem banków, o których mowa w art. 1 ust. 3 ustawy
z dnia 24 czerwca 1994 r. o restrukturyzacji banków spółdzielczych i Banku
Gospodarki Żywnościowej oraz o zmianie niektórych ustaw, obowiązane są deponować
aktywa stanowiące pokrycie funduszu ochrony środków gwarantowanych zrzeszenia
regionalnego na wyodrębnionym rachunku we właściwych dla nich bankach
regionalnych.
3. Aktywa stanowiące pokrycie funduszu ochrony środków gwarantowanych nie mogą
być przedmiotem zastawu ani być obciążane w jakikolwiek sposób.
4. Banki objęte obowiązkowym systemem gwarantowania środków pieniężnych
obowiązane są przekazywać Zarządowi Funduszu, w terminie do 15 lipca i 31
grudnia każdego roku, informacje o sumie wkładów na rachunkach objętych
obowiązkowym systemem gwarantowania środków pieniężnych i wysokości funduszu
ochrony środków gwarantowanych według stanu na dzień 20 czerwca i 20 grudnia
każdego roku, według wzoru określonego przez Zarząd Funduszu.
5. W przypadku banków spółdzielczych, o których mowa w ust. 2, obowiązek, o
którym mowa w ust. 4, wykonuje właściwy, zgodnie z ustawą z dnia 24 czerwca 1994
r. o restrukturyzacji banków spółdzielczych i Banku Gospodarki Żywnościowej oraz
o zmianie niektórych ustaw, bank zrzeszający.
Art. 27. Syndyk masy upadłości obowiązany jest, w terminie 30 dni od dnia
spełnienia warunku gwarancji, ustalić na podstawie ksiąg banku i przedstawić w
formie pisemnej Funduszowi:
1) listę deponentów, wraz z wyszczególnieniem kwot środków gwarantowanych,
2) kwotę płynnych środków banku, wchodzących w skład masy upadłości,
3) wysokość utworzonego przez ten bank funduszu ochrony środków gwarantowanych.
Art. 28. 1. Zarząd Funduszu po otrzymaniu listy, o której mowa w art. 27 pkt 1,
nie później niż w ciągu 7 dni, podejmuje i podaje do publicznej wiadomości oraz
przekazuje podmiotom objętym systemem gwarantowania uchwałę o przekazaniu
syndykowi kwot na wypłatę środków gwarantowanych.
2. Uchwała, o której mowa w ust. 1, określa:
1) kwotę środków przekazywaną syndykowi na wypłatę środków gwarantowanych,
stanowiącą różnicę sumy środków gwarantowanych i środków płynnych banku,
pomniejszonych o bieżące wydatki związane z kosztami postępowania upadłościowego
oraz wypłatą wynagrodzeń pracowników upadłego banku, znajdujących się w
dyspozycji syndyka,
2) udział w kwocie, o której mowa w ust. 1, poszczególnych podmiotów objętych
systemem gwarantowania proporcjonalnie do wysokości utworzonego funduszu ochrony
środków gwarantowanych w danym podmiocie, z tym zastrzeżeniem, że fundusz
ochrony środków gwarantowanych banku w stanie upadłości uwzględnia się w tej
kwocie w całości,
3) szczegółowe zasady dokonywania przez syndyka masy upadłości wypłat środków
gwarantowanych,
4) wysokość wpłat dokonywanych przez podmioty objęte systemem gwarantowania na
wyodrębniony rachunek specjalny Funduszu w Narodowym Banku Polskim.
3. Syndyk masy upadłości obowiązany jest do dokonywania wypłat środków
gwarantowanych na warunkach określonych ustawą oraz w uchwale Zarządu Funduszu,
o której mowa w ust. 1, bez zbędnej zwłoki, po otrzymaniu środków Funduszu.
Art. 29. 1. Dokonywane przez podmioty objęte systemem gwarantowania wpłaty
środków przeznaczonych na wypłatę środków gwarantowanych, w wysokości określonej
zgodnie z art. 28 ust. 2 pkt 2, podmioty obowiązane są wnieść na wyodrębniony
rachunek specjalny Funduszu w Narodowym Banku Polskim w terminie 7 dni od
otrzymania uchwały Zarządu Funduszu.
2. Środki pochodzące z wpłat, o których mowa w ust. 1, wniesione na wyodrębniony
rachunek specjalny Funduszu w Narodowym Banku Polskim, przechodzą na własność
Funduszu.
3. Wpłaty, o których mowa w ust. 1, pomniejszają fundusze ochrony środków
gwarantowanych podmiotów objętych systemem gwarancji.
Art. 30. Z tytułu przekazania środków syndykowi masy upadłości Funduszowi
przysługuje roszczenie do masy upadłości o zwrot przekazanych kwot, które
podlegają zaspokojeniu w pierwszej kolejności po pokryciu bieżących kosztów
postępowania upadłościowego, należności za pracę pracowników banku (zrzeszenia
regionalnego) i innych roszczeń tych pracowników, o których mowa w art. 204 ż 1
pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r.
- Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512 oraz z 1994 r. Nr 1,
poz. 1).
Art. 31. Środki na wypłatę depozytów, przekazane na podstawie uchwały Zarządu
Funduszu syndykowi masy upadłości, nie wchodzą do masy upadłości i nie mogą być
wykorzystane przez syndyka na żaden inny cel niż wypłata środków gwarantowanych.
Art. 32. Kwota na wypłatę środków gwarantowanych, przekazana na podstawie
uchwały Zarządu Funduszu, o której mowa w art. 28, na wyodrębniony rachunek
specjalny Funduszu w Narodowym Banku Polskim, stanowi dla podmiotu objętego
systemem gwarancji koszt uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy z
dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.
Art. 33. 1. Po zatwierdzeniu listy wierzytelności przez sędziego-komisarza lub
po ich stwierdzeniu prawomocnym wyrokiem sądowym listę deponentów, o której mowa
w art. 27 pkt 1, uzupełnia się o wierzytelności deponentów nie ujęte w księgach
banku w dniu sporządzenia listy deponentów.
2. W przypadku uzupełnienia listy deponentów podmioty objęte systemem gwarancji
dokonują dodatkowych wpłat na rachunek specjalny Funduszu w Narodowym Banku
Polskim. Przepisy art. 28 stosuje się odpowiednio, z tym że wypłata należności
deponentów następuje w pierwszej kolejności z bieżących wpływów powiększających
masę upadłości.
Art. 34. 1. W przypadku gdy wielkość roszczeń z tytułu gwarantowanych środków
pieniężnych przekroczy kwotę, o której mowa w art. 15 pkt 2, roszczenia te
Fundusz pokrywa z innych źródeł, o których mowa w art. 15.
2. Po wyczerpaniu środków finansowych Funduszu wypłaty na podstawie roszczeń
deponentów zaspokajane są ze środków własnych Funduszu, o których mowa w art.
45.
3. Po wyczerpaniu środków, o których mowa w art. 45, Prezes Narodowego Banku
Polskiego może udzielić Funduszowi kredytu na uzgodnionych z Funduszem
warunkach. Wysokość kredytu nie może przekroczyć kwoty równej połowie przychodów
Funduszu z tytułu opłat rocznych wnoszonych przez podmioty objęte systemem
gwarantowania.
4. Po wyczerpaniu środków, o których mowa w ust. 1 i 2, Rada Ministrów w drodze
rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Prezesa Narodowego Banku Polskiego, może
podwyższyć poziom obciążeń, o których mowa w art. 13 ust. 1, art. 14 i art. 25
ust. 2, 3 i 4, stosując stawkę opłaty do wysokości 0,8%.
Art. 35. 1. Na Fundusz przechodzą, z mocy prawa, wierzytelności przysługujące
deponentowi w stosunku do masy upadłości, w wysokości kwot wypłaconych z tytułu
gwarantowania środków pieniężnych.
2. Kwoty uzyskane przez Fundusz z masy upadłości przekazywane są w pierwszej
kolejności na spłatę kredytu, o którym mowa w art. 34 ust. 3, oraz uzupełnienie
środków Funduszu, o których mowa w art. 45.
3. Pozostałe kwoty Fundusz obowiązany jest rozdzielić pomiędzy podmioty objęte
systemem gwarantowania, proporcjonalnie do kosztów poniesionych przez nie w
związku z zaspokajaniem roszczeń deponentów.
Art. 36. Z tytułu opóźnienia w dokonywaniu opłat rocznych, o których mowa w art.
13 ust. 1, oraz wpłat, o których mowa w art. 29 i 33 ust. 2, Funduszowi
przysługują odsetki w wysokości odsetek pobieranych od zaległości podatkowych.
Art. 37. 1. Wyciągi z ksiąg Funduszu, podpisane przez upoważnionych członków
Zarządu Funduszu i opatrzone jego pieczęcią, stwierdzające istnienie
zobowiązania podmiotu objętego systemem gwarancji na rzecz Funduszu i
zaopatrzone w oświadczenie, że oparte na nich roszczenia są wymagalne, mają moc
tytułów wykonawczych bez potrzeby uzyskiwania dla nich klauzul wykonalności.
2. Egzekucja należności stwierdzonych dokumentami wymienionymi w ust. 1 odbywa
się, w zależności od charakteru zobowiązań, w trybie określonym w Kodeksie
postępowania cywilnego bądź w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji.
3. Dłużnik, w drodze powództwa, może żądać umorzenia w całości lub w części
egzekucji prowadzonej przez Fundusz, według Kodeksu postępowania cywilnego bądź
przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, jeżeli egzekwowana
wierzytelność nie istnieje lub istnieje w kwocie mniejszej albo gdy dłużnik
zgłasza wzajemne roszczenia nadające się do potrącenia z wierzytelności
egzekwowanej.
4. W trybie zabezpieczenia powództwa sąd na wniosek powoda może zawiesić
postępowanie egzekucyjne.
Art. 38. 1. Narodowy Bank Polski, na wniosek Zarządu Funduszu, przekazuje
Funduszowi posiadane informacje o sytuacji podmiotów objętych systemem
gwarantowania, które wystąpiły do Funduszu z wnioskiem o udzielenie pomocy
finansowej, w zakresie niezbędnym do oceny planu wykorzystania pomocy Funduszu w
celu uzdrowienia gospodarki banku lub połączenia z innym bankiem.
2. Narodowy Bank Polski przekazuje Funduszowi roczne bilanse banków objętych
systemem gwarantowania środków pieniężnych w terminie 30 dni od dnia ich
otrzymania oraz kwartalną analizę funkcjonowania sektora bankowego.
3. Narodowy Bank Polski przekazuje Funduszowi informacje o stanie finansowym
podmiotu objętego systemem gwarantowania i podejmowanych w stosunku do niego
działaniach na podstawie ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe, w
razie powzięcia wiadomości, iż w banku powstała strata, groźba jej wystąpienia
lub powstało niebezpieczeństwo niewypłacalności banku.
4. Funduszowi przysługuje prawo uzyskiwania informacji mających wpływ na
realizację jego zadań, posiadanych przez Narodowy Bank Polski, Ministra Finansów
i Najwyższą Izbę Kontroli.
Rozdział 5
Umowny system gwarantowania środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach
bankowych
Art. 39. 1. Podmioty objęte systemem gwarantowania, które wywiązują się z
obowiązków nałożonych na nie zgodnie z przepisami niniejszej ustawy, mogą w
ramach ustawowego systemu gwarantowania środków pieniężnych zobowiązać się do
rozszerzenia obowiązku gwarancji środków pieniężnych ponad minimum określone w
obowiązkowym systemie gwarantowania środków pieniężnych.
2. Środki objęte umownym systemem gwarantowania przekazywane są na zaspokajanie
roszczeń deponentów po wykorzystaniu środków obowiązkowego systemu
gwarantowania.
Art. 40. 1. Umowa o utworzeniu umownego funduszu gwarantowania środków
pieniężnych i zasadach jego działania powinna w szczególności określać:
1) uczestników funduszu,
2) zasady przystępowania i występowania z funduszu, w tym wysokość opłaty na ten
fundusz,
3) zasady wykorzystywania środków funduszu ochrony wkładów i lokat bankowych.
2. Umowa o powołaniu umownego funduszu gwarantowania środków pieniężnych może
stanowić o objęciu ochroną także środków pieniężnych gromadzonych na rachunkach
bankowych innych niż te, o których mowa w art. 2 pkt 2.
Art. 41. Umowa o utworzeniu umownego funduszu gwarantowania środków pieniężnych
i zasadach jego działania wymaga, dla swej ważności, zatwierdzenia przez Radę
Bankowego Funduszu Gwarancyjnego.
Rozdział 6
Odpowiedzialność karna
Art. 42. 1. Kto będąc członkiem zarządu lub rady banku (organu zrzeszenia
regionalnego) objętego ustawowym systemem gwarantowania środków pieniężnych
doprowadza do powstania straty po stronie Funduszu w wyniku tego, iż aktywa
przeznaczone na fundusz ochrony środków gwarantowanych nie były lokowane w
skarbowych papierach wartościowych lub bonach pieniężnych Narodowego Banku
Polskiego lub deponowane w sposób, o którym mowa w art. 26 ust. 1 i 2,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo karze
grzywny.
2. Tej samej karze podlega członek zarządu lub rady banku (organu zrzeszenia
regionalnego) objętego ustawowym systemem gwarantowania depozytów bankowych,
który doprowadza do powstania straty po stronie Funduszu, obciążając aktywa
stanowiące pokrycie funduszu gwarancji depozytowej prawami osób trzecich.
Rozdział 7
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 43. 1. Fundusz ochrony środków gwarantowanych, o którym mowa w art. 25,
jest tworzony w ostatnim sprawozdawczym dniu miesiąca, w którym niniejsza ustawa
wchodzi w życie, a w bankach powstałych po dniu wejścia w życie niniejszej
ustawy - w ostatnim sprawozdawczym dniu miesiąca, w którym uprawomocniło się
postanowienie sądu o wpisie banku do rejestru.
2. W zrzeszeniach regionalnych, o których mowa w ustawie z dnia 24 czerwca 1994
r. o restrukturyzacji banków spółdzielczych i Banku Gospodarki Żywnościowej oraz
o zmianie niektórych ustaw, fundusz ochrony środków gwarantowanych jest tworzony
w ostatnim sprawozdawczym dniu miesiąca, na który przypada dzień konsolidacji
sprawozdań finansowych.
3. W przypadku spełnienia warunku gwarancji przez podmioty objęte ustawowym
systemem gwarantowania środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych
przed utworzeniem funduszy ochrony środków gwarantowanych, z zachowaniem
terminów określonych w niniejszej ustawie, terminy dokonywania wpłat, zgodnie z
procedurą, o której mowa w art. 27 i 28, liczone są od dnia utworzenia funduszy
gwarantowania środków pieniężnych, zgodnie z ustawą.
Art. 44. Bankowy Fundusz Gwarancyjny nie jest państwowym funduszem celowym w
rozumieniu ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r.
Nr 72, poz. 344 oraz z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz.
685).
Art. 45. Narodowy Bank Polski i Minister Finansów w terminie 14 dni od dnia
ukonstytuowania się Zarządu Bankowego Funduszu Gwarancyjnego wpłacają na rzecz
Funduszu kwotę po 500.000.000.000 złotych.
Art. 46. Odpowiedzialność Skarbu Państwa z tytułu wkładów oszczędnościowych
zgromadzonych w bankach, z zastrzeżeniem art. 47 pkt 3, ocenia się według
przepisów obowiązujących w dniu ogłoszenia upadłości banku.
Art. 47. W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r.
Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646
oraz z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591) wprowadza się następujące
zmiany:
1) art. 49 otrzymuje brzmienie:
"Art. 49. Skarb Państwa nie odpowiada za zobowiązania banków, z wyjątkiem
zobowiązań:
1) z tytułu wkładów oszczędnościowych, na które wystawiono dowody imienne,
zgromadzonych w bankach Powszechna Kasa Oszczędności - Bank Państwowy, Polska
Kasa Opieki SA i Bank Gospodarki Żywnościowej SA, w zakresie przekraczającym
gwarancje ustawowego systemu gwarantowania środków pieniężnych, określone ustawą
z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 1995 r. Nr
4, poz. 18) - do dnia 31 grudnia 1999 r.,
2) z tytułu wkładów oszczędnościowych zgromadzonych na książeczkach
mieszkaniowych wystawionych do dnia 23 października 1990 r., w zakresie
przekraczającym gwarancje ustawowego systemu gwarantowania środków pieniężnych,
określone ustawą z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym - do
dnia 31 grudnia 1999 r.,
3) za które przyjął odpowiedzialność z tytułu gwarancji i poręczeń.":
2) po art. 105 dodaje się art. 1051 w brzmieniu:
"Art. 1051. 1. Prezes Narodowego Banku Polskiego, z zastrzeżeniem art. 20 ustawy
z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, może ustanowić
kuratora nadzorującego wykonanie programu uzdrawiającego przez bank.
2. Kuratorowi przysługuje prawo uczestniczenia w posiedzeniach organów banku
oraz prawo do uzyskiwania wszelkich informacji niezbędnych do wykonywania tej
funkcji. Przepis art. 102 pkt 2 stosuje się odpowiednio.
3. Kuratorowi przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu wobec uchwał i decyzji
zarządu i rady (rady nadzorczej) banku do właściwego sądu gospodarczego.
Wniesienie sprzeciwu wstrzymuje wykonanie uchwały (decyzji).
4. Kurator może zaskarżyć uchwałę walnego zgromadzenia akcjonariuszy (walnego
zgromadzenia) naruszającą interes banku. Przepisy art. 414 i 415 rozporządzenia
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 czerwca 1934 r. - Kodeks handlowy
(Dz. U. Nr 57, poz. 502, z 1946 r. Nr 57, poz. 321, z 1950 r. Nr 34, poz. 312, z
1964 r. Nr 16, poz. 94, z 1969 r. Nr 13, poz. 95, z 1988 r. Nr 41, poz. 326, z
1990 r. Nr 17, poz. 98 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 35, poz. 155, Nr 94, poz.
418 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591) stosuje się. W przypadku
zaskarżenia uchwały walnego zgromadzenia banku spółdzielczego stosuje się
odpowiednio art. 42 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz.
U. Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 39, poz. 176, z 1986 r. Nr 39, poz. 192, z 1987
r. Nr 33, poz. 181 z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 3, poz. 12 i Nr 6,
poz. 33, z 1990 r. Nr 6, poz. 36 i 37 i Nr 14, poz. 87, z 1991 r. Nr 83, poz.
373, Nr 111, poz. 480 i Nr 115, poz. 496, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 oraz z 1994
r. Nr 90, poz. 419).
5. Decyzja Prezesa Narodowego Banku Polskiego w sprawie ustanowienia kuratora
jest natychmiast wykonalna i nie podlega zaskarżeniu.
6. Funkcję kuratora może pełnić osoba posiadająca kwalifikacje i doświadczenie
zawodowe w zakresie organizacji i zasad działalności banku. Kuratorem może być
również osoba prawna.
7. Kurator składa Prezesowi Narodowego Banku Polskiego kwartalne sprawozdania ze
swojej działalności, zawierające ocenę realizacji przez zarząd banku programu
uzdrawiającego.
8. Wynagrodzenie kuratora ustala Prezes Narodowego Banku Polskiego. Koszty
związane z wykonywaniem funkcji kuratora obciążają koszty działalności banku.";
3) art. 115 otrzymuje brzmienie:
"Art. 115. Przy zaspokajaniu należności przypadających od upadłego banku i nie
objętych przepisem art. 113 ust. 4 stosuje się odpowiednio art. 1025 Kodeksu
postępowania cywilnego, z tym że:
1) należności Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, o których mowa w art. 30 ustawy
z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, oraz należności
Skarbu Państwa powstałe wskutek zaspokojenia roszczeń z tytułu jego
odpowiedzialności za wkłady oszczędnościowe zgromadzone w bankach ulegają
zaspokojeniu po zaspokojeniu należności z art. 1025 ż 1 pkt 1 i 2 Kodeksu
postępowania cywilnego,
2) należności przypadające z tytułu wkładów oszczędnościowych, lokat i rachunków
bieżących ulegają zaspokojeniu po zaspokojeniu należności, o których mowa w pkt
1,
3) należności Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego powstałe z tytułu
udzielonych gwarancji na wypłatę części wkładów oszczędnościowych ulegają
zaspokojeniu po zaspokojeniu należności, o których mowa w pkt 2, przed
zaspokojeniem należności z tytułu podatków."
Art. 48. W ustawie z dnia 5 czerwca 1992 r. o ograniczeniu prowadzenia
działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. Nr 56,
poz. 274) w art. 4 w ust. 1 po wyrazach "być członkami" dodaje się wyrazy
"organów Bankowego Funduszu Gwarancyjnego oraz".
Art. 49. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 10 marca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie klasyfikacji dochodów i wydatków
budżetowych oraz innych przychodów i rozchodów.
(Dz. U. Nr 29, poz. 148)
Na podstawie art. 9 ust. 5 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe
(Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344 oraz z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz.
591 i Nr 133, poz. 685) zarządza się, co następuje:
ż 1. Załączniki nr 1 i nr 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 kwietnia
1991 r. w sprawie klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych oraz innych
przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 39, poz. 169, Nr 60, poz. 257, Nr 69, poz. 297
i Nr 81, poz. 356, z 1992 r. Nr 22, poz. 91 i Nr 103, poz. 523, z 1993 r. Nr 42,
poz. 194, Nr 59, poz. 276 i Nr 109, poz. 489 oraz z 1994 r. Nr 9, poz. 33 i Nr
66, poz. 286) otrzymują brzmienie ustalone w załącznikach nr 1 i nr 2 do
niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że podmioty
stosujące w roku bieżącym dotychczasowe podziałki klasyfikacji budżetowej
dostosują szczegółowe plany finansowe na rok 1995 r. i ich wykonanie do treści
niniejszego rozporządzenia.
Minister Finansów: G. W. Kołodko
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 marca 1995 r. (poz. 148)

Załącznik nr 1
KLASYFIKACJA DOCHODÓW I WYDATKÓW BUDŻETOWYCH
I. Klasyfikacja resortowa (części)
01. Kancelaria Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
02. Najwyższa Izba Kontroli
03. Sąd Najwyższy
04. Naczelny Sąd Administracyjny
05. Urząd Rady Ministrów
06. Centralny Urząd Planowania
06. Rzecznik Praw Obywatelskich
07. Ministerstwo Finansów
08. Ministerstwo Pracy i Polityki Socjalnej
09. Kancelaria Sejmu
10. Kancelaria Senatu
11. Trybunał Konstytucyjny
12. Ministerstwo Przemysłu i Handlu
13. Ministerstwo Przekształceń Własnościowych
14. Komisja Papierów Wartościowych
15. Krajowe Biuro Wyborcze
18. Ministerstwo Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa
19. Ministerstwo Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej
21. Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej
22. Ministerstwo Łączności
23. Urząd Zamówień Publicznych
25. Ministerstwo Współpracy Gospodarczej z Zagranicą
28. Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
30. Ministerstwo Obrony Narodowej
31. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych
32. Ministerstwo Spraw Zagranicznych
33. Ministerstwo Edukacji Narodowej
34. Ministerstwo Kultury i Sztuki
35. Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej
36. Ministerstwo Sprawiedliwości
37. Urząd Antymonopolowy
38. Polska Akademia Nauk
39. Agencja Rynku Rolnego
40. Polskie Centrum Badań i Certyfikacji
41. Obsługa zadłużenia zagranicznego
42. Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych
43. Państwowa Inspekcja Pracy
44. Obsługa długu krajowego
45. Urząd Kultury Fizycznej i Turystyki
46. Krajowy Urząd Pracy
47. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji
48. Komitet Badań Naukowych
50. Główny Urząd Statystyczny
51. Główny Urząd Ceł
52. Państwowa Agencja Atomistyki
53. Wyższy Urząd Górniczy
54. Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej
55. Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego
56. Polska Agencja Prasowa
57. Polski Komitet Normalizacyjny
58. Zakład Ubezpieczeń Społecznych
59. Główny Urząd Miar
80. Regionalne izby obrachunkowe
81. Rezerwy ogólne
82. Subwencje ogólne dla gmin
83. Rezerwy celowe
85/00 Symbolem tym oznakowane są części budżetów wojewodów
86/00 Symbolem tym oznakowane są części budżetów samorządowych kolegiów
odwoławczych.
Celem oznakowania poszczególnych części budżetów wojewodów i samorządowych
kolegiów odwoławczych jako trzecią i czwartą cyfrę symbolu (w miejsce 00)
przyjmuje się symbol województwa, ustalony przez Główny Urząd Statystyczny w
systemie REGON; nazwę części stanowi nazwa województwa lub samorządowego
kolegium odwoławczego, na przykład: 85/01 Województwo warszawskie, 85/97
Województwo zielonogórskie, 86/01 Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie,
86/97 Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Zielonej Górze.
98. Przychody i rozchody związane z finansowaniem niedoboru i rozdysponowaniem
nadwyżki budżetowej.
II. Klasyfikacja działów
Symbole branż według Klasyfikacji gospodarki narodowej
01. Przemysł011 - 291
31. Budownictwo311 - 391
40. Rolnictwo401 - 441
45. Leśnictwo451 - 491
50. Transport501 - 581
59. Łączność591 - 599
61. Handel wewnętrzny611 - 638 i 651
64. Handel zagraniczny641 - 651
66. Różne usługi materialne661 - 691
70. Gospodarka komunalna701 - 731
74. Gospodarka mieszkaniowa oraz nie materialne usługi komunalne741 - 761
77. Nauka771 - 788
79. Oświata i wychowanie791 - 807, 821 - 824
81. Szkolnictwo wyższe811 - 812
83. Kultura i sztuka831 - 849
85. Ochrona zdrowia851 - 855
86. Opieka społeczna861 - 862
87. Kultura fizyczna i sport871 - 872
88. Turystyka i wypoczynek881 - 889
89. Różna działalność891 - 899, 961 - 972
90. Dochody od osób prawnych, od osób fizycznych i od innych jednostek nie
posiadających osobowości prawnej
91. Administracja państwowa i samorządowa911 - 914
92. Wymiar sprawiedliwości i prokuratura921 - 924
93. Bezpieczeństwo publiczne931
94. Finanse941 - 942 i 951
95. Ubezpieczenia społeczne952
96. Dotacje na finansowanie zadań gospodarczych
97. Różne rozliczenia
98. Obrona narodowa931
99. Urzędy naczelnych organów władzy, kontroli i sądownictwa911, 912, 914
i 921

III Klasyfikacja rozdziałów
Dział 01 - Przemysł
2712 Drukarnie
2994 Zadania w zakresie bezpiecznego wykorzystania energii jądrowej
2995 Pozostała działalność
2997 Gospodarstwa pomocnicze
Dział 31 - Budownictwo
3611 Ośrodki dokumentacji geodezyjno-kartograficznej
3731 Zespoły usług projektowych
3882 Centralny Ośrodek Informacji Budownictwa
3991 Roboty geologiczne (nieinwestycyjne)
3992 Prace geodezyjne i kartograficzne (nieinwestycyjne)
3993 Szkody górnicze
3995 Pozostała działalność
3997 Gospodarstwa pomocnicze
Dział 40 - Rolnictwo
4001 Centrum Doradztwa i Edukacji w Rolnictwie
4002 Państwowa Inspekcja Skupu i Przetwórstwa
Artykułów Rolnych
4003 Inspektorat Kwarantanny Roślin
4004 Inspekcja Nasienna
4005 Stacje chemiczno-rolnicze
4006 Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych
4007 Centralna Stacja Hodowli Zwierząt
4008 Wojewódzkie biura geodezji i terenów rolnych
4009 Wojewódzka Stacja Kwarantanny i Ochrony Roślin
4010 Wojewódzkie ośrodki doradztwa rolniczego
4011 Wojewódzkie zarządy melioracji i urządzeń wodnych
4013 Wojewódzka Państwowa Inspekcja Weterynaryjna
4331 Wojewódzkie zakłady konserwacji urządzeń melioracyjnych
4332 Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
4401 Postęp biologiczny w produkcji roślinnej
4402 Postęp biologiczny w produkcji zwierzęcej
4403 Upowszechnianie doradztwa rolniczego
4404 Zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt
4405 Nawozy wapniowe
4406 Utrzymanie urządzeń melioracji wodnych
4407 Usługi geodezyjne
4408 Chemizacja rolnictwa
4409 Spółki wodne
4410 Monitoring jakości gleb, roślin, produktów rolniczych i spożywczych
4411 Finansowanie innych zadań budżetowych
4495 Pozostała działalność
4497 Gospodarstwa pomocnicze
Dział 45 - Leśnictwo
4711 Parki narodowe
4712 Parki krajobrazowe
4995 Pozostała działalność
4997 Gospodarstwa pomocnicze
Dział 50 - Transport
5231 Urzędy morskie
5232 Spółki maklerskie
5233 Biuro Hydrograficzne Rzeczypospolitej Polskiej
5331 Inspektoraty żeglugi śródlądowej
5421 Główny Inspektorat Lotnictwa Cywilnego
5611 Jednostki dróg publicznych krajowych
5612 Utrzymanie dróg publicznych wojewódzkich
5613 Utrzymanie dróg publicznych gminnych
5895 Pozostała działalność
5897 Gospodarstwa pomocnicze
Dział 59 - Łączność
5922 Państwowa Inspekcja Telekomunikacyjna
5995 Pozostała działalność
Dział 61 - Handel wewnętrzny
6131 Agencja Rynku Rolnego
6182 Państwowa Inspekcja Handlowa
6595 Pozostała działalność
6597 Gospodarstwa pomocnicze
Dział 64 - Handel zagraniczny
6492 Promocja eksportu
6495 Pozostała działalność
Dział 66 - Różne usługi materialne
6611 Polska Agencja Prasowa
6621 Instytucje filmowe
6711 Zakłady techniki obliczeniowej
6712 Inne jednostki usług informatycznych
6811 Państwowa Inspekcja Ochrony Środowiska
6814 Polskie Centrum Badań i Certyfikacji
6822 Okręgowe dyrekcje gospodarki wodnej
6824 Państwowa służba hydrologiczno-meteorologiczna
6831 Zakłady wielobranżowe usług materialnych
6995 Pozostała działalność
6997 Gospodarstwa pomocnicze
Dział 70 - Gospodarka komunalna
7011 Zakłady gospodarki komunalnej
7221 Oczyszczanie miast
7231 Zieleń w miastach
7261 Ulice, place, mosty i wiadukty
7262 Oświetlenie ulic
7281 Jednostki wielobranżowe gospodarki komunalnej
73 93 Pracownicze ogrody działkowe
7395 Pozostała działalność
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa oraz niematerialne usługi komunalne
7411 Zakłady gospodarki mieszkaniowej
7415 Naprawy prywatnych domów wielomieszkaniowych
7416 Dopłaty do energii cieplnej (z własnych kotłowni)
prywatnych domów wielomieszkaniowych
7421 Różne jednostki obsługi gospodarki mieszkaniowej i komunalnej
7521 Jednostki ochrony przeciwpożarowej (z wyjątkiem Państwowej Straży Pożarnej)
7523 Ochotnicze straże pożarne
7541 Jednostki organizacji i nadzoru inwestycyjnego
7542 Biuro planowania przestrzennego
7543 Zarząd Rewaloryzacji Zespołów Zabytkowych Miasta Krakowa
7551 Opracowania geodezyjne i kartograficzne
7552 Gospodarka gruntami i nieruchomościami
7695 Pozostała działalność
7697 Gospodarstwa pomocnicze
Dział 77 - Nauka
7711 Finansowanie i dofinansowywanie działalności statutowej jednostek naukowych
i badawczo-rozwojowych oraz badań własnych szkół wyższych
7712 Finansowanie projektów badawczych
7713 Dofinansowywanie prac badawczo-rozwojowych
7714 Współpraca naukowa i naukowo-techniczna z zagranicą
7715 Działalność ogólnotechniczna i wspomagająca badania oraz dofinansowywanie
innych podmiotów działających na rzecz nauki
7795 Pozostała działalność
Dział 79 - Oświata i wychowanie
7911 Szkoły podstawowe
7913 Dowożenie uczniów do szkół
7921 Licea ogólnokształcące
7931 Szkoły ogólnokształcące specjalne
7941 Internaty i stypendia dla uczniów
7961 Zespoły ekonomiczno-administracyjne szkół
7971 Stowarzyszenia oświatowe i wychowawcze
8011 Szkoły zawodowe
8022 Szkoły artystyczne
8041 Szkoły zawodowe specjalne
8061 Ośrodki szkolenia, dokształcania i doskonalenia kadr
8071 Jednostki pomocnicze szkolnictwa
8211 Przedszkola
8213 Przedszkola przy szkołach podstawowych
8221 Zakłady opiekuńczo-wychowawcze
8222 Pomoc dzieciom w rodzinach zastępczych i własnych
8231 Placówki wychowania pozaszkolnego
8232 Świetlice dziecięce
8241 Kolonie, obozy i dziecińce wiejskie
8242 Domy wczasów dziecięcych
8295 Pozostała działalność
8297 Gospodarstwa pomocnicze
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe
8111 Działalność dydaktyczna
8112 Jednostki pomocnicze szkolnictwa wyższego
8121 Pomoc materialna dla studentów
8195 Pozostała działalność
Dział 83 - Kultura i sztuka
8311 Muzea
8312 Konserwacja zabytków
8313 Ochrona zabytków
8314 Biura wystaw artystycznych
8315 Filmoteka Narodowa
8316 Pracownie sztuk plastycznych
8317 Centra sztuki
8322 Biblioteki
8331 Domy kultury
8332 Ośrodki kultury
8333 Świetlice i kluby
8341 Stowarzyszenia muzyczne, artystyczne i kulturalne
8351 Ogniska artystyczne
8411 Teatry, opery i operetki
8412 Estrady
8421 Filharmonie, orkiestry, chóry i kapele
8422 Krajowe Biuro Koncertowe
8431 Zespoły pieśni i tańca
8451 Instytucje filmowe
8495 Pozostała działalność
Dział 85 - Ochrona zdrowia
8511 Szpitale ogólne
8512 Szpitale kliniczne
8513 Lecznictwo ambulatoryjne
8514 Wojewódzkie zespoły specjalistyczne psychiatryczne oraz zakłady dla nerwowo
i psychicznie chorych
8515 Pogotowie ratunkowe
8516 Sanatoria
8517 Profilaktyczne domy zdrowia
8518 Zakłady rehabilitacji zawodowej inwalidów
8519 Stacje krwiodawstwa
8521 Żłobki
8531 Stacje sanitarno-epidemiologiczne
8533 Zakłady leczniczo-opiekuńcze
8534 Zapobieganie i zwalczanie AIDS
8535 Zwalczanie narkomanii
8536 Przeciwdziałanie alkoholizmowi
8541 Uzdrowiska
8551 Kolumny transportu sanitarnego
8552 Zakłady dezynfekcji, dezynsekcji i deratyzacji
8553 Zakłady naprawcze sprzętu medycznego
8554 Wojewódzkie zespoły metodyczne opieki zdrowotnej
8591 Leki dla uprawnionych
8592 Leczenie sanatoryjno-klimatyczne
8593 Stowarzyszenia ochrony zdrowia
8595 Pozostała działalność
8596 Kolejowa służba zdrowia
8597 Gospodarstwa pomocnicze
Dział 86 - Opieka społeczna
8611 Domy pomocy społecznej
8612 - Usługi opiekuńcze
8613 Zasiłki i pomoc w naturze
(z wyjątkiem zaliczanych do rozdziału 8617)
8614 Wojewódzkie zespoły pomocy społecznej
8615 Terenowe ośrodki pomocy społecznej
8616 Dodatki mieszkaniowe
8617 Zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne
8621 Stowarzyszenie opieki społecznej
8692 Fundusz Pracy
8693 Państwowy Fundusz Kombatantów
8694 Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych
8695 Pozostała działalność
8697 Gospodarstwa pomocnicze
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport
8711 Instytucje kultury fizycznej
8721 Stowarzyszenie kultury fizycznej
8795 Pozostała działalność
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek
8811 Szkolne schroniska młodzieżowe
8825 Zadania w zakresie upowszechniania turystyki
8826 Ośrodki informacji turystycznej
8841 Ośrodki wczasowe
8851 Stowarzyszenia turystyczne
8895 Pozostała działalność
Dział 89 - Różna działalność
8934 Spis powszechny i inne
8971 Zakłady wielobranżowe usług niematerialnych
8972 Ośrodek Organizacji Pracy i Ekonomiki
8973 Jednostki i zadania wielobranżowe
Rozdział ten obejmuje gospodarstwa pomocnicze powołane do obsługi gospodarczej
urzędów administracji państwowej.
8974 Muzea, biblioteki i archiwa naukowe
8975 Jednostki pomocnicze i obsługi nauki
8981 Izby wytrzeźwień
8982 Obrona cywilna
8983 Pozostałe wydatki obronne
8985 Okręgowe inspektoraty gospodarki energetycznej
8991 Działalność normalizacyjna
8992 Drogowe przejścia graniczne
8995 Pozostała działalność
8997 Gospodarstwa pomocnicze (z wyjątkiem zaliczanych do rozdziałów 8973 i 8992)
9631 Stowarzyszenia
9721 Fundusz Kościelny
Dział 90 - Dochody od osób prawnych, od osób fizycznych i od innych jednostek
nie posiadających osobowości prawnej
9013 Wpływy z podatku rolnego, podatku leśnego oraz podatków i opłat lokalnych
od osób prawnych
9014 Wpływy z różnych rozliczeń
9015 Udziały w podatkach
Rozdział ten stosuje się do klasyfikacji dochodów z tytułu udziałów gmin w
podatkach stanowiących dochód budżetu państwa.
9016 Wpływy od banków
9017 Wpływy z podatku importowanego od towarów sprowadzanych lub nadsyłanych z
zagranicy
9018 Wpływy z podatku dochodowego od spółek prawa handlowego, fundacji,
zagranicznych przedsiębiorstw drobnej wytwórczości i przedstawicielstw
zagranicznych
W rozdziale tym ujmowane są wpływy z podatków od spółek z udziałem podmiotów
krajowych, w których udział Skarbu Państwa, przedsiębiorstw państwowych,
spółdzielni i jednostek samorządu terytorialnego nie przekracza 50%, oraz od
spółek z udziałem podmiotów zagranicznych, zagranicznych przedsiębiorstw drobnej
wytwórczości prowadzonych przez osoby prawne (dochody od zagranicznych
przedsiębiorstw drobnej wytwórczości prowadzonych przez osoby fizyczne ujmowane
są w rozdziale 9019).
9019 Podatki i opłaty od osób fizycznych
9020 Wpływy z opłaty skarbowej
Dział ten nie zawiera rozdziałów dla rozliczeń osób prawnych z tytułu podatku
obrotowego i podatku dochodowego (z wyjątkiem wymienionych w rozdziałach 9016 i
9018), dywidendy od przedsiębiorstw państwowych, opłat sanacyjnych za
przekroczenie wzrostu wynagrodzeń oraz innych podatków (poza wymienionymi w
odrębnych rozdziałach).
Numery rozdziałów dla tych rozliczeń osoby prawne ustalają w porozumieniu z
właściwymi urzędami skarbowymi według następującej zasady:
a) jako dwie pierwsze cyfry numeru rozdziału należy przyjąć symbol działu 90, to
jest liczbę 90,
b) jako dwie następne cyfry numeru rozdziału należy przyjąć symbol działu
wymienionego w części II Klasyfikacja działów, do którego osoba prawna jest
zaliczana zgodnie z zaklasyfikowaniem branżowym osoby prawnej przez Główny Urząd
Statystyczny w systemie REGON (np. osoby prawne zaklasyfikowane do branż "011 -
291" stosują rozdział " 9001", do branż "501 - 581" - "9050" itd.), z wyjątkiem
przedsiębiorstw przemysłu paliw, dla których ustala się symbol "02"
przedsiębiorstw przemysłu tytoniowego - "03", przedsiębiorstw przemysłu
spirytusowego i drożdżowego - "04".
Nazwa rozdziału powinna brzmieć "Wpływy od osób prawnych zaliczanych do działu
.............................................".
(podać nazwę działu)
Dla przedsiębiorstwa wielozakładowego ustala się jeden numer rozdziału z numeru
odpowiadającego działalności podstawowej.
9021 Wpływy z podatków od jednostek gospodarki pozabudżetowej
9022 Wpływy z gier
9023 Wpływy z podatku od towarów i usług
W rozdziale tym ujmuje się wpływy od wszystkich podatników wymienionych w
ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku
akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599 oraz z 1994
r. Nr 132, poz. 670).
9024 Wpływy z podatku akcyzowego od wyrobów spirytusowych
9025 Wpływy z podatku akcyzowego od wyrobów winiarskich
9026 Wpływy z podatku akcyzowego od piwa
9027 Wpływy z podatku akcyzowego od paliw silnikowych
9028 Wpływy z podatku akcyzowego od samochodów osobowych
9029 Wpływy z podatku akcyzowego od wyrobów tytoniowych
9030 Wpływy z podatku akcyzowego od pozostałych wyrobów akcyzowych
9032 Wpływy z podatku obrotowego od usług polegających na skupie i sprzedaży
walut obcych
9033 Wpływy z podatku od sprzedaży akcji w publicznym obrocie
Dział 91 - Administracja państwowa i samorządowa
9111 Jednostki centralne (centrale ministerstw i urzędów centralnych)
9113 Komitet Kinematografii
9114 Główny Urząd Nadzoru Budowlanego
9115 Krajowa Szkoła Administracji Publicznej
9116 Państwowy Inspektorat Bezpieczeństwa Jądrowego i Ochrony Radiologicznej
9121 Placówki zagraniczne
9122 Współpraca naukowo-techniczna i gospodarcza z zagranicą
9131 Jednostki terenowe podległe organom centralnym
9132 Urzędy skarbowe
9133 Urzędy kontroli skarbowej
9134 Rejonowe urzędy pracy
9141 Biura wyborcze
9142 Urzędy wojewódzkie
9143 Urzędy rejonowe
9144 Rady gmin (miast)
9146 Urzędy gmin (miast)
9147 Regionalne izby obrachunkowe
9148 Sejmiki samorządowe
9149 Samorządowe kolegia odwoławcze
9188 Wybory do Sejmu i Senatu
9189 Wybory do rad gmin
9191 Wybory uzupełniające i referenda
9192 Komisje poborowe
9193 Komisje egzaminacyjne
9195 Pozostała działalność
Dział 92 - Wymiar sprawiedliwości i prokuratura
9211 Jednostki naczelne sądownictwa
9212 Sądownictwo powszechne
9215 Różne jednostki wymiaru sprawiedliwości
9222 Prokuratury wojewódzkie i rejonowe
9231 Więziennictwo
9232 Zakłady dla nieletnich
9295 Pozostała działalność
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne
9311 Jednostka centralna
9312 Policja
9313 Urząd Ochrony Państwa
9314 Straż Graniczna
9315 Nadwiślańskie Jednostki Wojskowe Ministerstwa Spraw Wewnętrznych
9316 Państwowa Straż Pożarna
9395 Pozostała działalność
9397 Gospodarstwa pomocnicze
Dział 94 - Finanse
9410 Dopłaty do odsetek od kredytów na finansowanie kontraktów eksportowych
9411 Dopłaty do odsetek od kredytów na cele rolne
9412 Dopłaty do odsetek od kredytów na cele gospodarki rybnej
9413 Uzupełnianie funduszy statutowych banków i innych instytucji finansowych
9414 Dopłata do odsetek od kredytów na zakup samochodów i wózków dla inwalidów
9415 Wykup rachunków clearingowych i różnice koeficjentowe
9416 Rozliczenia z tytułu poręczeń
9417 Umorzenie kredytów mieszkaniowych
9418 Refundacja premii gwarancyjnych od wkładów mieszkaniowych
9419 Premie za systematyczne oszczędzanie na mieszkaniowych książeczkach
oszczędnościowych
9420 Wykup odsetek od kredytów mieszkaniowych
9421 Loteria i gry liczbowe
9432 Rozliczenie z międzynarodowymi organizacjami finansowymi
9434 Rozliczenie kosztów przedsięwzięć realizowanych za granicą
9435 Obsługa zadłużenia zagranicznego
9491 Obsługa skarbowych i komunalnych papierów wartościowych i kredytów
9492 Odsetki od środków na rachunkach bankowych
9493 Rozliczenia z tytułu odpowiedzialności Skarbu Państwa
za wkłady oszczędnościowe ludności
9494 Rozliczenie z tytułu gwarantowanych przez Skarb Państwa
ubezpieczeń kontraktów eksportowych
9495 Pozostała działalność
9511 Instytucje ubezpieczeń majątkowych i osobowych
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne
9592 Świadczenia pieniężne z zaopatrzenia emerytalnego
9594 Fundusz prewencji i rehabilitacji
9595 Pozostała działalność
9597 Fundusz Ubezpieczeń Społecznych
9598 Fundusz emerytalno-rentowy
9599 Fundusz alimentacyjny
Dział 96 - Dotacje na finansowanie zadań gospodarczych
9611 Dotacje dla górnictwa
9612 Dotacje do samochodów osobowych sprzedawanych w ramach przedpłat
9613 Dotacje do wypłaty rekompensat w wypadku rezygnacji z zakupu samochodu w
ramach przedpłat
9614 Dotacje do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych
9616 Dotacje do przejazdów pasażerskich kolejowych
9617 Dotacje do przejazdów pasażerskich autobusowych
9618 Dotacje do podręczników
9619 Dotacje dla podmiotów gospodarczych realizujących zadania z zakresu
gospodarki komunalnej
9620 Dotacje dla podmiotów gospodarczych realizujących zadania z zakresu
gospodarki mieszkaniowej
9621 Dotacje dla spółdzielni mieszkaniowych
9625 Inne dotacje
Dział 97 - Różne rozliczenia
9711 Subwencje ogólne dla gmin
9712 Rozliczenia między budżetami gmin
9713 Różne rozliczenia finansowe
9714 Wpływy do wyjaśnienia
9715 Wpływy do rozliczenia
9716 Prywatyzacja
9717 Ogólna rezerwa budżetowa Rady Ministrów
9718 Rezerwy ogólne i celowe
W rozdziale tym ujmuje się tylko te rezerwy, których nie można podzielić na
działy i rodzaje wydatków w okresie uchwalania budżetu, oraz rezerwy subwencji
ogólnej dla gmin.
Dział 98 - Obrona narodowa
9811 Obrona narodowa
9897 Gospodarstwa pomocnicze
Dział 99 - Urzędy naczelnych organów władzy, kontroli i sądownictwa
9911 Urzędy naczelnych organów władzy i kontroli
9912 Naczelne organy sądownictwa
9914 Współpraca naukowo-techniczna z zagranicą
9915 Odznaczenia państwowe
9991 Wybory do Sejmu i Senatu
9992 Wybory do rad gmin
9993 Wybory uzupełniające i referenda
9995 Pozostała działalność
9997 Gospodarstwa pomocnicze
W rozdziałach "Pozostała działalność" - występujących w poszczególnych działach
- należy ujmować wyłącznie te wydatki, których nie można zaklasyfikować do
rozdziałów wyodrębnionych w działach.
IV. Klasyfikacja paragrafów dochodów (z objaśnieniami)
Dochody należne budżetowi państwa, zaliczane do działu 90, ujmowane są w części
08, z wyjątkiem dywidend od udziału Skarbu Państwa w spółkach, ujmowanych we
właściwych częściach.
Paragrafy
11 Podatek obrotowy
12 Wpłaty z zysku Narodowego Banku Polskiego
15 Podatek dochodowy od osób fizycznych
16 Podatek dochodowy od osób prawnych
17 Dywidendy od przedsiębiorstw państwowych
18 Opłaty sankcyjne za przekroczenie wzrostu wynagrodzeń
19 Różne rozliczenia
Paragraf ten dotyczy rozliczeń osób prawnych, nie wyodrębnionych w
poszczególnych paragrafach, i obejmuje między innymi:
- kary za naruszenie dyscypliny finansowej,
- kary za przekroczenie limitów zużycia niektórych paliw oraz energii
elektrycznej,
- rozliczenia z lat ubiegłych.
20 Opłaty wyrównawcze od niektórych towarów rolnych i spożywczych przywożonych z
zagranicy
21 Podatek od gier
22 Cła
23 Podatek od towarów i usług od importu towarów (VAT)
24 Zryczałtowany podatek od towarów i usług od okazjonalnych przewozów osób
25 Podatek od towarów i usług (VAT)
Paragraf ten obejmuje wpływy poza wpływami ujmowanymi w paragrafach 23 i 24.
26 Podatek akcyzowy od wyrobów akcyzowych produkcji krajowej
27 Podatek akcyzowy od wyrobów akcyzowych importowanych
28 Podatek importowy
29 Podatek od sprzedaży akcji w publicznym obrocie
31 Dochody ze sprzedaży akcji i udziałów Skarbu Państwa lub gmin
32 Dochody ze sprzedaży likwidowanych przedsiębiorstw lub części składników
majątkowych
Paragraf ten obejmuje wpływy z prywatyzacji przedsiębiorstw, realizowanej na
podstawie art. 37 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw
państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz.
480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685).
33 Dochody z dzierżawy i leasingu
34 Wpłaty środków pozostałych po likwidacji przedsiębiorstw
Paragraf ten obejmuje wpłaty środków po zakończeniu likwidacji przedsiębiorstw
państwowych, prowadzonej na podstawie art. 19 ustawy z dnia 25 września 1981 r.
o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz.
329, Nr 101, poz. 444 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz.
280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547 oraz z 1995 r.
Nr 1, poz. 2).
35 Wpływy ze sprzedaży mienia komunalnego
38 Wpływy ze składek na państwowe fundusze celowe
42 Wpływy z usług
43 Wpływy ze sprzedaży wyrobów i składników majątkowych
Paragraf ten obejmuje wpływy, poza wpływami z prywatyzacji, które klasyfikowane
są w paragrafach 32 i 35.
44 Wpływy z Funduszu Prywatyzacji
49 Dotacje celowe otrzymane z budżetu państwa na finansowanie zadań bieżących
powierzonych gminom (związkom gmin)
50 Dotacje celowe otrzymane z budżetu państwa na finansowanie zadań
inwestycyjnych powierzonych gminom (związkom gmin)
51 Podatek rolny
52 Wpływy z karty podatkowej
53 Podatek leśny
55 Podatek od nieruchomości
56 Podatek od spadków i darowizn
57 Opłaty lokalne
58 Opłata skarbowa
59 Podatek od posiadania psów
61 Podatek od środków transportowych
64 Różne opłaty
Paragraf ten obejmuje opłaty pobierane przez jednostki administracji państwowej
i samorządowej, wymiaru sprawiedliwości oraz inne jednostki budżetowe, a w
szczególności:
- opłaty paszportowe,
- opłaty sądowe,
- należności i opłaty z tytułu przejmowania użytków rolnych na cele nierolnicze,
- opłaty za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych, stanowiących
własność państwa,
- opłaty za czynności egzekucyjne i opłaty za zabezpieczenie należności,
- zwrot kosztów postępowania administracyjnego,
- opłaty egzaminacyjne,
- opłaty turystyczne,
- opłaty za legitymacje, druki meldunkowe, różne druki,
- opłaty za kształcenie studentów zagranicznych w Polsce na podstawie umów,
- opłatę eksploatacyjną,
- opłaty za zarząd, użytkowanie i użytkowanie wieczyste nieruchomości.
69 Zaległości z podatków zniesionych
Paragraf ten obejmuje podatki zniesione, tj. wpływy z zaległości podatków i
opłat, których podstawy wymiaru wygasły, i należności z nimi zrównanych, jak
również z zaległości przeniesionych do ewidencji zaległości zabezpieczonych
hipotecznie na nieruchomościach.
70 Środki na dofinansowanie zadań inwestycyjnych gmin (związków gmin) ze źródeł
pozabudżetowych
71 Środki na dofinansowanie zadań bieżących gmin (związków gmin) ze źródeł
pozabudżetowych
72 Nadwyżki zakładów budżetowych, środków specjalnych, gospodarstw pomocniczych,
funduszy celowych
W gospodarce środkami pozabudżetowymi paragraf ten powinien mieć nazwę "Dotacje
z budżetu" i należy obejmować nim dotacje otrzymane z budżetu.
73 Dywidendy od spółek
74 Oprocentowanie kapitału w jednoosobowych spółkach Skarbu Państwa
75 Wpłaty z zysku jednoosobowych spółek Skarbu Państwa lub gminy
76 Grzywny i kary
Paragraf ten obejmuje grzywny oraz kary od ludności, wymierzone i pobierane
przez sądy oraz właściwe organy administracji państwowej i samorządowej, między
innymi grzywny wymierzone przez kolegia do spraw wykroczeń, grzywny nakładane w
formie mandatu karnego oraz grzywny i kary pieniężne wymierzane na podstawie
ustawy karnej skarbowej.
77 Różne dochody
Paragraf ten obejmuje wszystkie pozostałe dochody jednostek i zakładów
budżetowych nie objęte poszczególnymi paragrafami, a w szczególności:
- rozliczenie z lat ubiegłych,
- zobowiązania przedawnione,
- kary za naruszenie dyscypliny finansowej,
- kary za naruszenie przepisów o ochronie środowiska,
- spłatę stypendiów i zasiłków zwrotnych wypłaconych w okresie studiów, zwrot
kosztów kształcenia w razie niepodjęcia przez absolwenta pracy itp.,
- opłaty za pobyt i dowóz osób w stanie nietrzeźwości do jednostek Policji,
- wpłaty z konfiskaty mienia i przepadku przedmiotów na rzecz Skarbu Państwa,
- kary pieniężne za zajęcie pasa drogowego lub umieszczenie w nim urządzeń nie
związanych z funkcjonowaniem drogi,
- wpływy ze składek na rzecz sejmików samorządowych,
- wpływy ze składek gmin warszawskich na rzecz miasta stołecznego Warszawy.
78 Pieniężne darowizny, spadki i zapisy na rzecz Skarbu Państwa i gminy
79 Prowizje z tytułu gwarancji i poręczeń Skarbu Państwa
81 Odsetki
82 Odsetki od udzielonych pożyczek zagranicznych
83 Odsetki za nieterminowe rozliczenia, płacone przez urząd skarbowy
W budżecie państwa kwoty ujmowane w tym paragrafie wykazywane będą w każdym
przypadku ze znakiem ujemnym, w gminach - ze znakiem dodatnim.
85 Dotacje celowe otrzymane z budżetu państwa na finansowanie
zadań inwestycyjnych zleconych gminom (związkom gmin)
86 Dotacje celowe otrzymane z budżetu państwa na dofinansowanie własnych zadań
inwestycyjnych gmin (związków gmin)
87 Wpływy z wpłat gmin na rzecz związków komunalnych
88 Dotacje celowe otrzymane z budżetu państwa na finansowanie zadań bieżących
zleconych gminom (związkom gmin)
89 Dotacje celowe otrzymane z budżetu państwa na dofinansowanie własnych zadań
bieżących gmin (związków gmin)
90 Subwencje ogólne z budżetu państwa
91 Wpływy z rozliczeń pozostałości środków publicznych zakładów opieki
zdrowotnej
Paragraf ten występuje w środkach specjalnych i obejmuje wpływy z tytułu
rozliczeń środków finansowych nie wykorzystanych w danym roku przez publiczne
zakłady opieki zdrowotnej (art. 50 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach
opieki zdrowotnej - Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315 oraz z
1994 r. Nr 121, poz. 591).
92 Subwencja oświatowa z budżetu państwa
93 Dotacje celowe otrzymane z budżetu państwa na finansowanie zadań
inwestycyjnych przekazanych gminom o statusie miasta
94 Dotacje celowe otrzymane z budżetu państwa na finansowanie zadań bieżących
przekazanych gminom o statusie miasta
95 Środki otrzymane z budżetu gmin
Paragraf ten występuje w budżetach gmin i obejmuje dochody wynikające z
rozliczeń między budżetami gmin.
96 Przelewy redystrybucyjne
Paragraf ten występuje tylko w zakładach budżetowych, środkach specjalnych i
funduszach celowych i obejmuje przelewy środków między poszczególnymi
dysponentami tego samego rodzaju środków pozabudżetowych.
97 Różne przelewy
Paragraf ten występuje tylko w zakładach budżetowych, środkach specjalnych i
funduszach celowych i obejmuje przelewy między różnymi rodzajami środków
pozabudżetowych.
98 Wpływy do wyjaśnienia
V. Klasyfikacja paragrafów wydatków (z objaśnieniami)
Uwaga:
Wymienione niżej paragrafy łączy się w grupy w następujący sposób:
Dotacje i subwencje46 do 48, 49, 51 do 53, 55, 61 - rozdz. 9410, 9411,
9412, 9414, 81, 88 do 90, 92, 94
Świadczenia na rzecz osób fizycznych21 do 25, 27, 33 - rozdz. 8591, 81
Wydatki bieżące11, 12, 13, 14, 15, 17, 28, 29, 31, 32, 33 - bez rozdz.
8591, 34 do 45, 62, 65 do 67, 69, 81, 83, 84
w tym:
Wynagrodzenia osobowe pracowników11
Uposażenia żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy12
Uposażenie żołnierzy niezawodowych i funkcjonariuszy w służbie
kandydackiej oraz pozostałe należności żołnierzy zawodowych i
funkcjonariuszy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Służby Więziennej15
Nagrody z zakładowego funduszu nagród17
Wydatki majątkowe50, 72 do 74, 78, 80, 85, 86, 93
Rozliczenia z bankami61 - bez. rozdz. 9410, 9411, 9412, 9414, 9416, 9491,
9493
Obsługa długu publicznego61 - rozdz. 9416, 9491, 9493, 63, 64, 68, 75, 79

Paragrafy:
11 Wynagrodzenia osobowe pracowników
12 Uposażenia żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy
Paragraf ten obejmuje uposażenia zasadnicze wraz z dodatkami oraz nagrody
uznaniowe i zapomogi żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy Ministerstwa Spraw
Wewnętrznych i Służby Więziennej.
13 Honoraria
14 Wynagrodzenia agencyjno-prowizyjne
15 Uposażenia żołnierzy niezawodowych i funkcjonariuszy w służbie kandydackiej
oraz pozostałe należności żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy Ministerstwa
Spraw Wewnętrznych i Służby Więziennej
Paragraf ten obejmuje zaliczane do wynagrodzeń:
- uposażenia, nagrody i zapomogi oraz inne należności żołnierzy niezawodowych i
funkcjonariuszy w służbie kandydackiej,
- uposażenia wypłacane przez rok żołnierzom i funkcjonariuszom zwolnionym ze
służby,
- inne należności (świadczenia) przysługujące żołnierzom zawodowym i
funkcjonariuszom, nie zaliczone do paragrafu 12,
- równoważniki przysługujące funkcjonariuszom Służby Więziennej.
17 Nagrody z zakładowego funduszu nagród
Zasady klasyfikacji wynagrodzeń objętych paragrafami 11, 13, 14 i 17 określa
uchwała nr 33 Rady Ministrów z dnia 25 marca 1983 r. w sprawie klasyfikacji
wynagrodzeń w jednostkach gospodarki uspołecznionej (Monitor Polski Nr 15, poz.
85, z 1985 r. Nr 16, poz. 126, z 1986 r. Nr 27, poz. 184, z 1987 r. Nr 9, poz.
78 oraz z 1990 r. Nr 46, poz. 350).
21 Nagrody i wydatki osobowe nie zaliczone do wynagrodzeń
Paragraf ten obejmuje wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń w naturze lub ich
ekwiwalenty nie zaliczone do wynagrodzeń, wymienione w ż 1 ust. 2 pkt 5, 6, 9,
10, 13 - 16, 18, 19, 21 - 25 i 29 uchwały nr 33 Rady Ministrów z dnia 25 marca
1983 r. w sprawie klasyfikacji wynagrodzeń w jednostkach gospodarki
uspołecznionej (Monitor Polski Nr 15, poz. 85, z 1985 r. Nr 16, poz. 126, z 1986
r. Nr 27, poz. 184, z 1987 r. Nr 9, poz. 78 oraz z 1990 r. Nr 46, poz. 350).
22 Świadczenia społeczne
Paragraf ten obejmuje świadczenia społeczne na rzecz osób fizycznych,
przewidziane w obowiązujących przepisach i układach zbiorowych pracy, a w
szczególności:
- emerytury i renty,
- świadczenia z tytułu ubezpieczeń społecznych pokrywane ze środków funduszów
celowych,
- świadczenia wypłacane ze środków Funduszu Pracy,
- zapomogi dla podopiecznych,
- zasiłki dla rodzin osób odbywających służbę wojskową,
- zapomogi dla dzieci w rodzinach zastępczych i własnych,
- zaopatrzenie inwalidów w przedmioty ortopedyczne,
- doraźne zaopatrzenie inwalidów w sprzęt domowy, bieliznę, pościel, odzież i
inne,
- świadczenia wypłacane w ramach pomocy społecznej,
- dodatki mieszkaniowe,
- zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne.
23 Stypendia dla uczniów
Paragraf ten obejmuje:
- stypendia dla uczniów szkół podstawowych i średnich wszelkiego typu, zwrot
przez szkołę zawodową kosztów przejazdu oraz ryczałt na wyżywienie dla uczniów
praktykantów odbywających praktyki zawodowe w zakładach pracy w czasie roku
szkolnego,
- wydatki na zakupy umundurowania dla uczniów oraz inne świadczenia w naturze
(np. leczenie, przejazdy).
24 Stypendia różne
Paragraf ten obejmuje w szczególności:
- stypendia doktoranckie i stypendia naukowe,
- stypendia ministra dla studentów za osiągnięcia w nauce,
- stypendia dla osób kierowanych: za granicę w celu prowadzenia badań naukowych,
na studia wyższe, studia doktoranckie i podyplomowe, staże naukowe, artystyczne,
habilitacyjne i inne staże i kursy podnoszące kwalifikacje,
- stypendia dla osób nie będących obywatelami polskimi, przyjeżdżających do
Polski w celu odbycia studiów, studiów doktoranckich i podyplomowych, stażu
naukowego, artystycznego oraz specjalizacyjnego, praktyk zawodowych oraz
przewodów kwalifikacyjnych I II stopnia,
- świadczenia w zakresie zakwaterowania i wyżywienia w czasie kilkudniowych
konsultacji, przysługujące nauczycielom studiującym zaocznie.
25 Różne wydatki na rzecz osób fizycznych
Paragraf ten obejmuje wydatki osobowe nie zaliczane do paragrafów 11-17, 21-24
oraz 27, między innymi:
- diety poselskie, senatorskie,
- diety dla radnych gmin i członków komisji rad gmin,
- czynsze za mieszkania nauczycieli,
- pomoc finansową państwa na bieżące naprawy prywatnych domów
wielomieszkaniowych oraz dopłaty do energii cieplnej (z kotłowni własnych),
- odszkodowania za przejęte mienie,
- rekompensaty dla kandydatów do spółdzielni mieszkaniowych z tytułu rezygnacji
z uzyskania mieszkania spółdzielczego,
- świadczenia wypłacane osobom fizycznym za wykonywanie określonych czynności na
polecenie właściwych organów, np. biegłym w postępowaniu sądowym i
administracyjnym, oraz za udział w komisjach, jury w konkursach, radach
naukowych i naukowo-technicznych (określone w uchwale nr 33 Rady Ministrów z
dnia 25 marca 1983 r. w sprawie klasyfikacji wynagrodzeń w jednostkach
gospodarki uspołecznionej - Monitor Polski Nr 15, poz. 85, z 1985 r. Nr 16, poz.
126, z 1986 r. Nr 27, poz. 184, z 1987 r., Nr 9, poz. 78 oraz z 1990 r. Nr 46,
poz. 350 jako wynagrodzenia bezosobowe).
27 Stypendia fundowane
Paragraf ten obejmuje wydatki na stypendia fundowane, wypłacane stypendystom
przez jednostki i zakłady budżetowe w wyniku umów zawartych na podstawie ustawy
z dnia 14 grudnia 1982 r. o zatrudnieniu absolwentów (Dz. U. Nr 40, poz. 270).
Wydatki te są ujmowane w dziale i rozdziale właściwym do finansowania bieżącej
działalności jednostki lub zakładu budżetowego, w którym stypendysta, zgodnie z
zawartą umową, ma być zatrudniony.
28 Podróże służbowe krajowe
Paragraf ten obejmuje wydatki na podróże służbowe krajowe, ponoszone zgodnie z
przepisami zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 sierpnia
1990 r. w sprawie diet i innych należności z tytułu podróży służbowych na
obszarze kraju (Monitor Polski Nr 32, poz. 257 i Nr 48, poz. 368, z 1991 r. Nr
8, poz. 59 i Nr 42, poz. 290, z 1992 r. Nr 5, poz. 28, Nr 14, poz. 107 i Nr 35,
poz. 253, z 1993 r. Nr 10, poz. 69 i Nr 56, poz. 521 oraz z 1994 r. Nr 6, poz.
55, Nr 43, poz. 357, Nr 61, poz. 539 i Nr 64, poz. 572), i inne wydatki
zaliczone na podstawie odrębnych przepisów do wydatków na podróże służbowe
krajowe, np. ryczałty i zwrot kosztów za używanie przez pracowników własnych
pojazdów do celów służbowych w granicach administracyjnych miasta lub gminy,
przejazdy miejscowe pracowników, wyrównanie wydatków ponoszonych przez
pracowników w związku z wykonywaniem pracy poza stałym miejscem pracy lub poza
stałym miejscem zamieszkania oraz przeniesieniem do pracy w innej miejscowości.
29 Podróże służbowe zagraniczne
Paragraf ten obejmuje wydatki na podróże służbowe zagraniczne, a w
szczególności:
- podróże służbowe i wyjazdy szkoleniowe zagraniczne pracowników własnych
(przejazdy, diety i noclegi),
- podróże służbowe zagraniczne osób nie będących pracownikami własnymi.
31 Materiały i wyposażenie
Nie zalicza się do tego paragrafu zakupów dokonywanych z paragrafów 32, 33, 34 i
38, a także zakupów dóbr przekazywanych osobom fizycznym w ramach deputatów i
innych świadczeń w naturze dokonywanych z wydatków osobowych.
32 Środki żywności
Paragraf ten obejmuje pełne wydatki na zakup produktów żywnościowych dla osób
korzystających z internatów i stołówek, dla dzieci w żłobkach i przedszkolach,
chorych w szpitalach, krwiodawców, podopiecznych w zakładach opiekuńczych,
uczestników obozów, więźniów itp., z wyjątkiem wydatków na wyżywienie personelu,
ujętych w paragrafie 21. Opłaty za wyżywienie obejmują odpowiednie podziałki
dochodów. Paragraf ten obejmuje także wydatki na zakup i utrzymanie inwentarza
żywnego, przeznaczonego do uboju na własne potrzeby wymienionych zakładów, w
razie gdy wydatki te nie są objęte planem finansowym gospodarstwa pomocniczego.
33 Leki i środki pomocnicze
Paragraf ten obejmuje dopłatę do kosztów leków dla uprawnionych, wydatki
zakładów leczniczych i sanitarnych, zakładów dla podopiecznych, zakładów dla
nieuleczalnie chorych, wydatki zakładów weterynaryjnych na zakup leków, wydatki
na zakup: krwi od krwiodawców, środków opatrunkowych, opakowań do leków, błon,
papierów i chemikaliów rentgenowskich, materiałów do analiz itp.
34 Sprzęt medyczny
35 Energia
Paragraf ten obejmuje opłaty za dostawę energii elektrycznej, cieplnej i innej,
gazu oraz wody.
36 Usługi materialne
Paragraf ten obejmuje wydatki na zakup usług materialnych (z wyjątkiem wydatków
na zakup usług świadczonych przez osoby fizyczne, objęte paragrafami 11-15), a w
szczególności:
- usługi obce w charakterze przemysłowym, polegające głównie na przywracaniu
wartości użytkowej wyrobów przemysłowych bądź powiększaniu wartości użytkowej
tych wyrobów, między innymi usługi konserwacyjne i naprawcze wyrobów
przemysłowych, np. maszyn, środków transportu, urządzeń, sprzętu, odzieży, oraz
usługi drukarskie, introligatorskie, powielanie, kopiowanie,
- usługi budowlano-montażowe w zakresie remontów i konserwacji pomieszczeń i
budynków, a także koszty zleconego opracowania dokumentacji typowej oraz
zleconego opracowania założeń projektowych,
- usługi transportowe związane z przewozem rzeczy, miedzy innymi: opłaty za
przewóz wszelkich towarów obcymi środkami transportu przy zakupach loco magazyn
dostawcy, wraz z kosztami załadowania i wyładowania, jeśli nie zostały one
wyodrębnione w rachunku za transport, np. transport opału z dostawa do piwnic,
- opłaty za usługi pocztowe, telegraficzne i telefoniczne,
- usługi w zakresie modernizacji, remontów i utrzymania dróg,
- usługi pralnicze,
- usługi kominiarskie, wywóz śmieci, utrzymanie parków i zieleńców,
- usługi środków mechanicznego i automatycznego przetwarzania danych,
- dopłaty do biletów dla uczniów dojeżdżających do szkół,
- usługi świadczone odpłatnie przez gospodarstwa pomocnicze na rzecz
macierzystej jednostki budżetowej (poza zakresem dotowania określonym w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 kwietnia 1992 r. w sprawie zakresu i
zasad udzielania dotacji z budżetu państwa na dofinansowanie działalności
prowadzonej w formie gospodarki pozabudżetowej - Dz. U. Nr 44, poz. 193 oraz z
1993 r. Nr 91, poz. 419),
-świadczenia wypłacane osobom fizycznym na podstawie umowy o dzieło lub umowy
zlecenia (określone w uchwale nr 33 Rady Ministrów z dnia 25 marca 1983 r. w
sprawie klasyfikacji wynagrodzeń w jednostkach gospodarki uspołecznionej -
Monitor Polski Nr 15, poz. 85, z 1985 r. Nr 16, poz. 126, z 1986 r. Nr 27, poz.
184, z 1987 r. Nr 9, poz. 78 oraz z 1990 r. Nr 46, poz. 350 jako wynagrodzenia
bezosobowe).
37 Usługi niematerialne
Paragraf ten obejmuje wydatki na zakup usług niematerialnych (z wyjątkiem
wydatków na zakup usług świadczonych przez osoby fizyczne, objętych paragrafami
11-15), a w szczególności:
- usługi komunalne i mieszkaniowe, między innymi: opłaty za wynajem sal, wydatki
związane z zakwaterowaniem uczestników kursów szkoleniowych, wydatki na
utrzymanie cudzoziemców (np. hotele, wyżywienie, przejazdy), czynsze lokalowe,
opłaty za usługi pogrzebowe, np. dotyczące osób zasłużonych, podopiecznych,
- usługi w zakresie oświaty i wychowania oraz szkolnictwa wyższego, między
innymi zwroty kosztów wyżywienia w internatach wychowanków domów dziecka i
innych zakładów opiekuńczo-wychowawczych, wydatki dotyczące przejazdów,
zakwaterowania, wyżywienia uczniów i dzieci na wycieczkach oraz imprezach
urządzanych w ramach programów nauczania i wychowania, opłaty za studia w
zakresie dokształcania kadr, organizowane przez szkoły wyższe,
- usługi w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej, między innymi: zwrot
kosztów leczenia osobom ubezpieczonym korzystającym w uzasadnionych wypadkach z
prywatnej pomocy lekarskiej, wydatki dotyczące analiz lekarskich, zlecanych
obcym jednostkom, prześwietleń, kąpieli chorych itp.,
- usługi w zakresie kultury i sztuki, kultury fizycznej i sportu oraz turystyki
i wypoczynku, między innymi: opłaty radiofoniczne i telewizyjne, opłaty za
usługi rozrywkowe, turystyczne i inne,
- usługi naukowo-badawcze,
- usługi różne, między innymi: usługi reklamowe, usługi dotyczące ogłoszeń,
obwieszczeń, ekspertyz wykonywanych przez osoby prawne, rozprowadzania pism,
przeglądów samochodów, zakupu tablic rejestracyjnych,
- koszty i prowizje bankowe,
- świadczenia wypłacane osobom fizycznym na podstawie umowy o działo lub umowy
zlecenia (określone w uchwale nr 33 Rady Ministrów z dnia 25 marca 1983 r. w
sprawie klasyfikacji wynagrodzeń w jednostkach gospodarki uspołecznionej -
Monitor Polski Nr 15, poz. 85, z 1985 r. Nr 16, poz. 126, z 1986 r. Nr 27, poz.
184, z 1987 r. Nr 9, poz. 78 oraz z 1990 r. Nr 46, poz. 350 jako wynagrodzenia
bezosobowe).
38 Pomoce naukowe, dydaktyczne i książki
39 Kary i odszkodowania
Paragraf ten obejmuje wydatki o charakterze odszkodowawczo-sankcyjnym, np.
zapłacone kary, grzywny, odszkodowania, koszty postępowania sądowego, odsetki za
zwłokę. Ponadto paragraf ten obejmuje straty nadzwyczajne oraz rezerwy na
należności w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.
U. Nr 121, poz. 591).
Paragrafu tego nie stosuje się na etapie planowania budżetu, a tylko w toku jego
wykonywania - w planie po zmianach.
40 Różne opłaty i składki
Paragraf ten obejmuje różnego rodzaju płatności oraz składki wpłacane na rzecz
instytucji krajowych i zagranicznych, między innymi:
- opłaty za ubezpieczenia samochodów i innych pojazdów (łącznie z kierowcą i
pasażerami),
- opłaty za patenty krajowe,
- opłaty za zgłaszane wynalazki,
- składki na rzecz stowarzyszeń krajowych, inne,
- składki z tytułu ubezpieczeń osobowych, wpłacane instytucjom ubezpieczeniowym,
- kaucje i wkłady mieszkaniowe,
- koszty ubezpieczeń chorobowych praktykantów,
- różne ubezpieczenia rzeczowe,
- składki na rzecz sejmików samorządowych,
- udział w kosztach utrzymania (eksploatacji) budynków,
- składki gmin warszawskich na rzecz miasta stołecznego Warszawy.
41 Składki na ubezpieczenia społeczne
Paragraf ten obejmuje składki z tytułu ubezpieczeń społecznych, jakie pracodawca
opłaca z tytułu zatrudnienia pracowników.
42 Składki na Fundusz Pracy
Paragraf ten obejmuje wydatki z tytułu składek na Fundusz Pracy, uiszczanych
zgodnie z przepisami ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1).
43 Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych
Paragraf ten obejmuje wydatki ponoszone zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4
marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. Nr 43, poz.
163, Nr 80, poz. 368, i Nr 90, poz. 419), klasyfikowane przed wejściem w życie
powyższej ustawy do ż 43 - Odpisy na zakładowy fundusz socjalny i ż 44 - Odpisy
na zakładowy Fundusz mieszkaniowy.
44 Opłaty za świadczenia zdrowotne
Paragraf ten obejmuje wydatki na zakup usług medycznych świadczonych przez
niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej na rzecz uprawnionych na podstawie umów
zawieranych w trybie rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia
5 sierpnia 1993 r. w sprawie ogólnych warunków, trybu zawierania i rozwiązywania
umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych oraz trybu ustalania i rozliczania
należności za te świadczenia (Dz. U. Nr 76, poz. 363).
45 Różne wydatki
Paragraf ten obejmuje:
- równowartość złotową wydatków dewizowych na: utrzymanie placówek
zagranicznych, działalność inwestycyjno-remontową tych placówek, wynagrodzenia i
inne świadczenia wypłacane w dewizach pracownikom delegowanym do pracy w
organizacjach międzynarodowych za granicą,
- wydatki zdrowotne na utrzymanie palcówek zagranicznych oraz na działalność
inwestycyjno-remontową tych placówek, a w szczególności: wydatki na zakup
materiałów i inwentarza dla placówek zagranicznych, na podróże przesiedleniowe i
urlopowe pracowników oraz na podróże kurierskie
46 Dotacje dla jednostek niepaństwowych na zadania państwowe
47 Dotacje dla jednostek gospodarki pozabudżetowej i funduszy celowych
Paragraf ten obejmuje dotacje z budżetów dla zakładów budżetowych, gospodarstw
pomocniczych, środków specjalnych i funduszy celowych. W gospodarce środkami
pozabudżetowymi paragraf ten powinien mieć nazwę "Wypłata nadwyżek" i należy
obejmować nim wpłaty nadwyżek do budżetu.
48 Pozostałe dotacje
Paragraf ten obejmuje dotacje nie objęte innymi paragrafami, a w szczególności:
- dotacje o charakterze dopłat do stołówek szkolnych, świetlicowych itp.,
- dotacje dla szkół wyższych,
- dotacje dla szkół i innych placówek oświatowo-wychowawczych,
- dotacje na finansowanie zadań budżetowych rolnictwa,
- dotacje na finansowanie i dofinansowywanie działalności statutowej jednostek
badawczo-rozwojowych oraz na finansowanie badań własnych szkół wyższych,
- dotacje dla instytucji kultury.
49 Dotacje celowe na finansowanie zadań bieżących powierzonych gminom (związkom
gmin)
50 Dotacje celowe na finansowanie zadań inwestycyjnych powierzonych gminom
(związkom gmin)
51 Dotacje przedmiotowe
Paragraf ten obejmuje dotacje na sfinansowanie sprzedaży artykułów i usług
(określonych w ustawie budżetowej) po cenach niższych od kosztów własnych
produkcji lub cen zbytu.
52 Dotacje podmiotowe
Paragraf ten obejmuje dotacje podmiotowe udzielane w ustawowo określonym
zakresie lub w zakresie określonym w przepisach wydanych na podstawie ustaw.
53 Różne dotacje dla przedsiębiorstw
55 Dotacje dla gospodarki komunalnej i mieszkaniowej
Paragraf ten obejmuje:
- dotacje udzielane podmiotom gospodarczym zajmującym się administrowaniem
zasobami mieszkaniowymi oraz dla gospodarki komunalnej na wyrównanie różnic
między cenami a kosztami świadczonych usług, powiększonymi o narzut zysku,
- dotacje udzielane spółdzielniom mieszkaniowym na częściowe pokrycie kosztów
związanych z utrzymaniem spółdzielczych zasobów mieszkaniowych.
61 Rozliczenia z bankami
Paragraf ten obejmuje w szczególności rozliczenia z bankami z tytułu:
- umorzeń kredytów na gospodarkę mieszkaniową i rolnictwo, a także różnic
oprocentowania tych kredytów,
- refundacji premii gwarancyjnych od wkładów mieszkaniowych,
- różnic koeficjentowych w płatnościach niehandlowych,
- refundacji umorzeń kredytów przeznaczonych na zagospodarowanie lekarzom,
nauczycielom itp.,
- odsetek od kredytów na inwestycje, spłacanych ze środków budżetu,
- dopłat do odsetek od kredytów na zakup wózków i samochodów inwalidzkich,
- przejściowego wykupu odsetek od kredytów mieszkaniowych,
- zasilenia Funduszu Hipotecznego,
- różnic oprocentowania kredytów na finansowanie kontraktów eksportowych.
62. Podatek od towarów i usług (VAT)
63. Odsetki od otrzymanych pożyczek i kredytów zagranicznych
64. Wypłaty z tytułu udzielanych poręczeń spłaty kredytów zagranicznych
65. Odsetki
Paragraf obejmuje odsetki nie objęte innymi paragrafami.
66. Podatki i opłaty na rzecz budżetu państwa
67. Podatki i opłaty na rzecz budżetów gmin
68. Odsetki i dyskonto od papierów wartościowych oraz od krajowych pożyczek i
kredytów
69. Składki do organizacji międzynarodowych
72 Wydatki na finansowanie inwestycji jednostek budżetowych i zakładów
budżetowych
73 Dotacje na finansowanie inwestycji innych jednostek organizacyjnych
74 Dotacje na finansowanie inwestycji podmiotów gospodarczych
Dotacje na inwestycje należy ujmować w dziale i rozdziale właściwym dla
finansowania podstawowej działalności jednostki otrzymującej dotację, w
przypadku braku takiego rozdziału - w rozdziale "Pozostała działalność", a w
zakresie inwestycji melioracyjnych - w rozdziale 4406 "Utrzymanie urządzeń
melioracji wodnych". Dotacje na finansowanie inwestycji centralnych
klasyfikowane są w paragrafach odpowiadających jednostkom realizującym te
inwestycje.
75 Wypłaty z tytułu udzielanych poręczeń spłaty kredytów krajowych przez Skarb
Państwa lub gminę
78 Udziały w spółkach
79 Pokrycie zobowiązań przedsiębiorstw państwowych przejętych przez Skarb
Państwa
80 Rezerwy na inwestycje
81 Rezerwy
Paragraf ten obejmuje środki rezerwowe na wydatki bieżące stanowiące element
planu; wykorzystywanie tych środków następuje w toku wykonywania budżetu w
trybie przeniesień.
83 Wydatki specjalne
Paragraf ten stosuje się wyłącznie w planowaniu i dotyczy wydatków
przeciwpowodziowych.
84 Fundusz dyspozycyjny
Paragraf ten obejmuje wydatki dyspozycyjne, planowanie wyłącznie na podstawie
szczególnych przepisów.
85 Dotacje celowe na finansowanie zadań inwestycyjnych zlecanych gminom
(związkom gmin)
Paragraf ten obejmuje dotacje celowe z budżetu państwa na finansowanie
inwestycji realizowanych w gminach w związku z realizacją zadań administracji
rządowej zalecanych gminom (związkom gmin) oraz dotacje z funduszów celowych.
86 Dotacje celowe na dofinansowanie własnych zadań inwestycyjnych gmin (związków
gmin)
Paragraf ten obejmuje dotacje celowe z budżetu państwa oraz z funduszów celowych
na dofinansowanie własnych zadań inwestycyjnych gmin (związków gmin).
87 Wpłaty gmin na rzecz związków komunalnych
88 Dotacje celowe na finansowanie zadań bieżących zleconych gminom (związkom
gmin)
Paragraf ten obejmuje dotacje celowe z budżetu państwa oraz z funduszów celowych
na finansowanie zadań bieżących zleconych gminom (związkom gmin).
89 Dotacje celowe na dofinansowanie własnych zadań bieżących gmin (związków
gmin)
Paragraf ten obejmuje dotacje celowe z budżetu państwa oraz funduszów celowych
na dofinansowanie własnych zadań bieżących gmin (związków gmin).
90 Subwencje ogólne dla gmin
91 Rozliczenia pozostałości środków publicznych zakładów opieki zdrowotnej
Paragraf ten występuje tylko w publicznych zakładach opieki zdrowotnej i
obejmuje rozliczenia środków finansowych nie wykorzystanych w danym roku (art.
50 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej - Dz. U. Nr
91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315 i z 1994 r. Nr 121, poz. 591).
92 Subwencja oświatowa dla gmin
93 Dotacje celowe na finansowanie zadań inwestycyjnych przekazanych gminom o
statusie miasta
94 Dotacje celowe na finansowanie zadań bieżących przekazanych gminom o statusie
miasta
Paragrafy 93 i 94 obejmują dotacje celowe z budżetu państwa na finansowanie
przekazanych do wykonania organom samorządu terytorialnego we wskazanych
miastach na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 lipca 1993 r. w
sprawie określenia zadań i kompetencji z zakresu rządowej administracji ogólnej
i specjalnej, które mogą być przekazane niektórym gminom o statusie miasta, wraz
z mieniem służącym do ich wykonywania, a także zasad i trybu przekazania (Dz. U.
Nr 65, poz. 309, Nr 81, poz. 384, Nr 92, poz. 426, Nr 101, poz. 463, Nr 103,
poz. 471 i Nr 115, poz. 510).
95 Środki przekazywane na rzecz budżetów gmin
Paragraf ten występuje w budżetach gmin i obejmuje wydatki wynikające z
rozliczeń między budżetami gmin.
96 Przelewy redystrybucyjne
Paragraf ten występuje tylko w zakładach budżetowych, środkach specjalnych i
funduszach celowych i obejmuje przelewy środków między poszczególnymi
dysponentami tego samego rodzaju środków pozabudżetowych.
97 Różne przelewy
Paragraf ten występuje tylko w zakładach budżetowych, środkach specjalnych i
funduszach celowych i obejmuje przelewy między różnymi rodzajami środków
pozabudżetowych.
Załącznik nr 2
KLASYFIKACJA POZYCJI PRZYCHODÓW I ROZCHODÓW
WYMIENIONYCH W ART. 9 UST. 4 USTAWY - PRAWO BUDŻETOWE
Dział 00 Przychody i rozchody związane z finansowaniem niedoboru i
rozdysponowania nadwyżki budżetowej
0011 Nadwyżki z lat ubiegłych
0021 Obligacja państwowej pożyczki jednorocznej
0022 Obligacja państwowej pożyczki trzyletniej
0023 Obligacja państwowej pożyczki dwuletniej
0024 Obligacja państwowej pożyczki pięcioletniej
0025 Obligacja nominowana w dolarach USD
0026 Obligacja restrukturyzacyjna serii A, B, C, D
0027 Obligacja konwersyjna
0030 Bony skarbowe o terminie wykupu 1, 2, 3, 6 dni oraz dwóch tygodni
0031 Bony skarbowe 4-tygodniowe
0032 Bony skarbowe 8-tygodniowe
0033 Bony skarbowe 13-tygodniowe
0034 Bony skarbowe 26-tygodniowe
0035 Bony skarbowe 39-tygodniowe
0036 Bony skarbowe 52-tygodniowe
0037 Obligacja na pozyskanie środków Narodowego Banku Polskiego na wdrożenie
umowy z bankami komercyjnymi serii I, II, III
0041 Inne papiery wartościowe
0043 Lokaty (w bankach)
0051 Kredyty krajowe związane z obsługą długu publicznego (art. 9 ust. 4 pkt 3)
0055 Pożyczki krajowe (art. 9 ust. 4 pkt 4)
0061 Inne cele
0065 Spłata zobowiązań długoterminowych
0071Kredyty zagraniczne związane z obsługą długu publicznego (art. 9 ust. 4 pkt
3)
0080 Inne rozliczenia zagraniczne z tytułu obsługi długu publicznego
0085 Kredyty zagraniczne udzielone/spłacone (art. 9 ust. 4 pkt 4)
0087 Wpływy od podmiotów gospodarczych na spłatę odpożyczonych kredytów
zagranicznych
0089 Emisja obligacji skarbowych na rynkach zagranicznych
Paragrafy:
01 Przychody
02 Rozchody
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA
z dnia 15 marca 1995 r.
w sprawie sposobu podziału oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji
dla spółdzielni mieszkaniowych w 1995 r.
(Dz. U. Nr 29, poz. 149)
Na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1995 z dnia 30 grudnia 1994
r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 27, poz. 141) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o spółdzielni rozumie się przez to:
1) spółdzielnię mieszkaniową, prowadzącą gospodarkę zasobami mieszkaniowymi
stanowiącymi własność spółdzielni,
2) spółdzielnię, o której mowa w art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 19 października
1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie
niektórych ustaw (Dz. U. Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 5, poz. 23 i Nr 6, poz.
29 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 90, poz. 419, Nr 105, poz. 509 i Nr 127, poz.
627).
ż 2. 1. W 1995 r. spółdzielni przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 3, dotacja z
budżetu państwa na częściowe pokrycie kosztów dostarczania energii cieplnej na
potrzeby centralnego ogrzewania i dostawy ciepłej wody do mieszkań
spółdzielczych i mieszkań stanowiących własność członków spółdzielni oraz do
podłączonych do spółdzielczej sieci cieplnej domów jednorodzinnych i mieszkań w
domach stanowiących własność osób fizycznych.
2. Spółdzielni, o której mowa w ż 1 pkt 1, może być w 1995 r. przyznana dotacja
na dofinansowanie kosztów remontów polegających na:
1) usuwaniu wad:
a) o których mowa w uchwale nr 260 Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1981 r. w
sprawie usuwania wad w spółdzielczych budynkach mieszkalnych oraz likwidacji
zaległości w wykonywaniu elewacji (Monitor Polski Nr 32, poz. 290 i z 1982 r. Nr
17, poz. 137), w budynkach, których montaż został zakończony do dnia 31 grudnia
1981 r., z wyjątkiem wymiany wykładzin podłogowych typu "lenteks",
b) związanych z wydzielaniem się związków toksycznych o nadmiernym stężeniu w
pomieszczeniach przeznaczonych na stały pobyt ludzi w wielorodzinnym
budownictwie mieszkaniowym, pękaniem i kruszeniem się ścian działowych i
konstrukcyjnych w budynkach mieszkalnych wykonanych w technologii ślizgowej z
zastosowaniem betonów lekkich na terenach szkód górniczych oraz z pękaniem,
odspajaniem i zapadaniem się posadzek wskutek zniszczenia podłoży
podposadzkowych w wielorodzinnym budownictwie mieszkaniowym,
c) występujących w budynkach typu "Leningrad", zmontowanych z prefabrykatów i
według technologii z byłego ZSRR, w zakresie wymiany ścianek działowych
wykonanych z płyt azbestowo-cementowych oraz instalacji centralnego ogrzewania i
instalacji zimnej i ciepłej wody, z wyłączeniem elementów sanitarnego
wyposażenia mieszkań,
d) w wielorodzinnych budynkach mieszkalnych ze zbiorczymi przewodami spalinowymi
w wypadkach, w których ma miejsce cofanie spalin, stanowiące zagrożenie dla
życia ludzi,
2) instalacji grzejnikowych zaworów termostatycznych w mieszkaniach budynków
oddanych do użytku przed dniem 1 lipca 1991 r.,
3) instalacji wodomierzy ciepłej wody w mieszkaniach budynków oddanych do użytku
przed dniem 1 stycznia 1992 r.,
4) instalacji liczników ciepła, wraz z urządzeniami automatycznej regulacji, w
węzłach cieplnych budynków stanowiących własność spółdzielni, oddanych do użytku
przed dniem 1 stycznia 1991 r.
3. Dotacja na cele, o których mowa w ust. 1, nie przysługuje, jeżeli należne
spółdzielni opłaty od użytkowników lokali mieszkalnych za energię cieplną
dostarczaną na potrzeby centralnego ogrzewania i dostawy ciepłej wody, ustalone,
na podstawie odrębnych przepisów, według cen urzędowych, w pełni pokrywają
koszty dostarczania energii cieplnej na potrzeby określone w ust. 1.
ż 3. 1. Dotacja na cele, o których mowa w ż 2 ust. 1, jest ustalana w wysokości
różnicy między ponoszonymi przez spółdzielnię kosztami zakupu energii cieplnej
ze źródeł zewnętrznych, z uwzględnieniem podatku od towarów i usług, lub
kosztami jej wytworzenia w urządzeniach własnych, z uwzględnieniem podatku od
towarów i usług, a opłatami wymierzonymi użytkownikom mieszkań według cen
urzędowych, z zastrzeżeniem ust. 2-4.
2. W spółdzielniach będących podatnikami podatku od towarów i usług różnica, o
której mowa w ust. 1, może być ustalana po odliczeniu uwzględnionych w kosztach
i opłatach kwot tego podatku, podlegających rozliczeniu z właściwym organem
podatkowym zgodnie z odrębnymi przepisami.
3. Kwotę dotacji należnej spółdzielni za 1995 r. stanowi suma dotacji obliczonej
odrębnie dla:
1) budynków objętych centralnym ogrzewaniem, w tym odrębnie dla budynków:
a) w których jest dokonywany pomiar poboru energii cieplnej według wskazań
urządzeń pomiarowych zainstalowanych w węzłach cieplnych,
b) nie wymienionych pod lit. a),
2) budynków objętych centralnym ogrzewaniem i dostawą ciepłej wody, w tym
odrębnie dla budynków:
a) w których jest dokonywany pomiar poboru energii cieplnej według wskazań
urządzeń pomiarowych zainstalowanych w węzłach cieplnych,
b) nie wymienionych pod lit. a).
4. Do dnia 31 grudnia 1995 r. w kwocie dotacji obliczonej dla budynków, o
których mowa w ust. 3 pkt 2 lit. b), mogą być uwzględnione opłaty za zużycie
ciepłej wody według wskazań urządzeń pomiarowych zainstalowanych w mieszkaniach.

5. Kwotę dotacji na cele, o których mowa w ż 2 ust. 2, ustalają wojewodowie w
wysokości nie niższej w skali województwa niż 25% kwoty wydatków zaplanowanych w
budżecie wojewody na dotacje dla spółdzielni mieszkaniowych, z zastrzeżeniem
ust. 7, zapewniając pierwszeństwo w uzyskaniu dotacji spółdzielniom realizującym
kompleksowe przedsięwzięcie w zakresie poszanowania energii.
6. Udział dotacji w finansowaniu nakładów poniesionych przez spółdzielnię nie
może przekroczyć, z zastrzeżeniem ust. 7:
1) 80% na cele, o których mowa w ż 2 ust. 2 pkt 1 lit. a), b) i c),
2) 70% na cele, o których mowa w ż 2 ust. 2 pkt 1 lit. d),
3) 50% na cele, o których mowa w ż 2 ust. 2 pkt 2, w wypadku stosowania wyrobów
produkcji krajowej,
4) 30% na cele, o których mowa w ż 2 ust. 2 pkt 2, w wypadku stosowania wyrobów
z importu,
5) 30% na cele, o których mowa w ż 2 ust. 2 pkt 3, w wypadku stosowania wyrobów
produkcji krajowej,
6) 10% na cele, o których mowa w ż 2 ust. 2 pkt 3, w wypadku stosowania wyrobów
z importu,
7) 50% na cele, o których mowa w ż 2 ust. 2 pkt 4.
7. Wojewoda za zgodą Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, może:
1) zmniejszyć określoną w ust. 5 kwotę dotacji na cele, o których mowa w ż 2
ust. 2, jeżeli wynika to z zapotrzebowania spółdzielni mieszkaniowych na dotację
na cele, o których mowa w ż 2 ust. 1,
2) w szczególnie uzasadnionych wypadkach zwiększyć wysokość dotacji na cele, o
których mowa w ż 2 ust. 2 pkt 1 lit. a), jeżeli nie spowoduje to niedoboru
dotacji na cele, o których mowa w ż 2 ust. 1.
ż 4. 1. Wojewodowie przekazują dotacje spółdzielniom i ustalają terminy oraz
sposób rozliczeń dotacji przez spółdzielnie.
2. O wysokości dotacji przyznanej na cele, o których mowa w ż 2 ust. 2,
wojewodowie powiadomią spółdzielnie nie później niż w ciągu miesiąca od daty
ogłoszenia rozporządzenia.
3. Rozliczenia dotacji są dokonywane w okresach kwartalnych
4. Nadpłaty dotacji w części, o której mowa w ż 2 ust. 1, mogą być zaliczane na
poczet dotacji należnej na następny kwartał.
5. W rozliczeniu rocznym oraz w rozliczeniu za kwartał, w którym nastąpiło
zrównanie poziomu opłat wymierzonych użytkownikom lokali mieszkalnych według cen
urzędowych z kosztami zakupu energii cieplnej ze źródeł zewnętrznych lub
kosztami jej wytworzenia w urzędach własnych, nadpłaty dotacji na cele, o
których mowa w ż 2 ust. 1, podlegają zwrotowi przez spółdzielnię na rachunek
właściwego urzędu wojewódzkiego.
6. Do nadpłat dotacji w rozliczeniu rocznym w skali województwa stosuje się
przepisy w sprawie szczegółowych zasad i trybu wykonywania budżetu państwa.
ż 5. 1. Kwartalne rozliczenia z wykorzystaniem dotacji, według wzoru
stanowiącego załącznik do rozporządzenia, wojewodowie przedstawiają Ministrowi
Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w terminie 20 dni po zakończeniu
kwartału.
2. Rozliczenie dotacji za 1995 r. wojewodowie przedstawiają Ministrowi
Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w terminie do dnia 15 lutego 1996 r.
3. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa przedstawia Ministrowi
Finansów zbiorcze rozliczenie dotacji w ciągu 15 dni po terminie wyznaczonym dla
wojewodów.
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa: B. Blida
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z
dnia 15 marca 1995 r. (poz. 149)
Pieczęć jednostki
sporządzającej rozliczenie
ROZLICZENIE DOTACJI NA CZĘŚCIOWE POKRYCIE KOSZTÓW UTRZYMANIA SPÓŁDZIELCZYCH
ZASOBÓW MIESZKANIOWYCH ZA OKRES OD 1 STYCZNIA DO
........................................ 1995 R.
A. Dotacja do centralnego ogrzewania i ciepłej wody
Lp.WyszczególnienieJednostka miaryCentralne ogrzewanie (c.o.)Ciepła woda
(c.w.)Razem
123456
I. Budynki wyposażone w instalację c.o. - objęte pomiarem energii cieplnej
w węzłach cieplnych
1Powierzchnia użytkowa lokali mieszkalnychtys.m2 xx
1.1.w tym: objętych rozliczeniem według wskazań urządzeń pomiarowych w
mieszkaniachtys. m2xx
2Koszt zakupu energii cieplnej ze źródeł zewnętrznychtys. złxx
3Koszt wytworzenia energii cieplnej w urządzeniach własnych-''-xx
4Łączne koszty dostarczania energii cieplnej (2+3)-''-xx
5Opłaty ustalone w formie stawek ryczałtowych-''-xx
6Opłaty według wskazań urządzeń pomiarowych w mieszkaniach-''-xx
7Opłaty ogółem (5+6)-''-xx
8Dotacja za okres sprawozdawczy (4-7)-''-xx
II. Budynki wyposażone w instalacje c.o. - nie objęte pomiarem energii
cieplnej w węzłach cieplnych
9Powierzchnia użytkowa lokali mieszkalnychtys. m2xx
10Koszt zakupu energii cieplnej ze źródeł zewnętrznychtys. złxx
11Koszt wytworzenia energii cieplnej w urządzeniach własnych-''-xx
12Łączne koszty dostarczania energii cieplnej (10+11)-''-xx
13Opłaty (ustalone w formie stawek ryczałtowych)-''-xx
14Dotacja za okres sprawozdawczy (12-13)-''-xx
III. Budynki wyposażone w instalacje c.o. i c.w. - objęte pomiarem energii
cieplnej w węzłach cieplnych
15Powierzchnia użytkowa lokali mieszkalnychtys. m2xx
15.1.w tym: objętych rozliczeniem według wskazań urządzeń pomiarowych w
mieszkaniach-''-xx
16Przeciętna liczba osób zamieszkałych w lokalach objętych dostawą
c.w.osobyxx
16.1.w tym: objętych rozliczeniem według wskazań urządzeń pomiarowych w
mieszkaniach-''-xx
17Koszt zakupu energii cieplnej ze źródeł zewnętrznychtys. zł
18Koszt wytworzenia energii cieplnej w urządzeniach własnych-''-
19Łączne koszty dostarczania energii cieplnej (17+18)-''-
20Opłaty ustalone w formie stawek ryczałtowych-''-
21Opłaty według wskazań urządzeń pomiarowych w mieszkaniach-''-
22Opłaty ogółem (20+21)-''-
23Dotacja za okres sprawozdawczy (19-22)-''-xx
IV. Budynki wyposażone w instalacje c.o. i c. w. - nie objęte pomiarem
energii cieplnej w węzłach cieplnych
24Powierzchnia użytkowa lokali mieszkalnychtys. m2xx
24.1.w tym: objętych rozliczeniem według wskazań urządzeń pomiarowych w
mieszkaniach-''-xx
25Przeciętna liczba osób zamieszkałych w lokalach objętych dostawą
c.w.osobyxx
25.1.w tym: objętych rozliczeniem według wskazań urządzeń pomiarowych w
mieszkaniach-''-xx
26Koszt zakupu energii cieplnej ze źródeł zewnętrznychtys. zł
27Koszt wytworzenia energii cieplnej w urządzeniach własnych-''-
28Łączne koszty dostarczania energii cieplnej (26+27)-''-
29Opłaty ustalone w formie stawek ryczałtowych-''-
30Opłaty według wskazań urządzeń pomiarowych w mieszkaniachtys. zł
31Opłaty ogółem (29+30)-''-
32Dotacja za okres sprawozdawczy (28-31)-''-xx
V. Rozliczenie dotacji do c.o. i c.w.
33Dotacja za okres sprawozdawczy (8+14+23+32)tys. złxx
34Niedobór dotacji na dzień 1 stycznia 1995 r.-''-xx
35Odsetki za nieterminowe regulowanie faktur-''-xx
36Dotacja należna (33+34+35)-''-xx
37Dotacja otrzymana-''-xx
38Niedobór dotacji (-)-''-xx
39Nadpłata dotacji (+)-''-xx

B. Dotacje do kosztów remontu
Ilustracja
Ilustracja

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 2 marca 1995 r.
w sprawie określenia wysokości opłat drogowych pobieranych od zagranicznych
podmiotów gospodarczych
(Dz. U. Nr 29, poz. 151)
Na podstawie art. 16 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o warunkach
wykonywania międzynarodowego transportu drogowego (Dz. U. Nr 75, poz. 332 i z
1992 r. Nr 75, poz. 369) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Zagraniczne podmioty gospodarcze wykonujące międzynarodowy przewóz
drogowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pojazdami zarejestrowanymi za
granicą uiszczają opłaty drogowe za przejazd tych pojazdów po drogach
publicznych.
2. Opłaty wnosi się za każdy jednorazowy pobyt na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej w wysokości stanowiącej równowartość kwoty opłaty wyrażonej w ECU,
przeliczonej na złote przy zastosowaniu kursu sprzedaży ECU w złotych,
ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski i obowiązującego w dniu przeliczenia:
1) od autobusu łącznie z przyczepą:
a) o liczbie miejsc siedzących do 30 włącznie - 25 ECU,
b) o liczbie miejsc siedzących powyżej 30 - 40 ECU,
2) od ciężarowego pojazdu łącznie z przyczepą lub naczepą:
a) o ładowności do 10 t włącznie - 65 ECU,
b) o ładowności powyżej 10 t do 24 t włącznie - 100 ECU,
c) o ładowności powyżej 24 t - 160 ECU.
3. Opłaty określone w ust. 1 pkt 2 pobiera się niezależnie od miejsca
rejestracji przyczepy (naczepy).
4. Zwalnia się z uiszczania opłat określonych w ust. 2 zagraniczne podmioty
gospodarcze tych państw, na których terenie nie są pobierane takie same opłaty
od podmiotów polskich.
ż 2. 1. W przypadku gdy przejazd wykonywany jest pojazdem samochodowym, którego
wymiary z ładunkiem lub bez ładunku albo nacisk osi lub ciężar przekraczają
dopuszczalne normy, określone w przepisach o ruchu drogowym, pobiera się opłaty
zgodnie z ż 1 podwyższone o kwotę opłaty wyrażonej w ECU przeliczonej na złote,
przy zastosowaniu kursu sprzedaży ECU w złotych, ogłaszanego przez Narodowy Bank
Polski i obowiązującego w dniu przeliczenia:
1) za każdy rozpoczęty metr długości ponad dopuszczalną długość - 15 ECU,
2) za przekroczenie wysokości ponad dopuszczalną wysokość pojazdu:
a) do 4,5 m włącznie - 30 ECU,
b) za każdy rozpoczęty decymetr ponad 4,5 m - 50 ECU,
3) za przekroczenie dopuszczalnej szerokości pojazdu:
a) do 3,2 m włącznie - 40 ECU,
b) ponad 3,2 m do 4,5 m włącznie - 65 ECU,
c) ponad 4,5 m - 150 ECU,
4) za przekroczenie dopuszczalnego nacisku osi pojazdu:
a) do 5% włącznie - 100 ECU,
b) ponad 5% do 15% włącznie - 200 ECU,
c) ponad 15% do 25% włącznie - 300 ECU,
d) ponad 25% do 40% włącznie - 450 ECU,
e) ponad 40% - za każde rozpoczęte 10% - dodatkowo 250 ECU,
5) za przekroczenie dopuszczalnej masy całkowitej:
a) pojazdu pojedynczego do 5 t włącznie, pojazdu członowego i zespołu pojazdów
składającego się z pojazdu silnikowego i przyczepy do 10 t włącznie - 100 ECU,
b) pojazdu pojedynczego ponad 5 t do 10 t włącznie, pojazdu członowego i zespołu
pojazdów składającego się z pojazdu silnikowego i przyczepy powyżej 10 t do 24 t
włącznie - 200 ECU,
c) pojazdu pojedynczego ponad 10 t do 20 t włącznie, pojazdu członowego i
zespołu pojazdów składającego się z pojazdu silnikowego i przyczepy powyżej 24 t
do 40 t włącznie - 400 ECU,
d) pojazdu pojedynczego ponad 20 t, pojazdu członowego i zespołu pojazdów
składającego się z pojazdu silnikowego i przyczepy ponad 40 t - 600 ECU.
2. W przypadku jednoczesnego przekroczenia więcej niż jednego parametru opłatę
pobiera się za każde przekroczenie.
3. W razie stwierdzenia dokonania przejazdu pojazdem o wymiarach, naciskach osi
lub masie całkowitej przekraczającej dopuszczalne normy określone w przepisach o
ruchu drogowym, pobiera się opłaty, o których mowa w ust. 1, podwyższone
dziesięciokrotnie.
4. Opłaty określone w ust. 1-3 nie podlegają zwolnieniu, o którym mowa w ż 1
ust. 4.
ż 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia
24 września 1993 r. w sprawie opłat za uprawnienia przewozowe oraz opłat
drogowych w międzynarodowym transporcie drogowym (Dz. U. Nr 92, poz. 428, z 1994
r. Nr 132, poz. 680 i z 1995 r. Nr 11, poz. 54).
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 7 marca 1995 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym
górników i ich rodzin.
(Dz. U. Nr 30, poz. 154)
1. Na podstawie art. 9 z dnia 30 czerwca 1994 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu
emerytalnym górników i ich rodzin oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U.
Nr 84, poz. 385) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity
tekst ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich
rodzin (Dz. U. Nr 5, poz. 32), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie upoważnień do wydawania aktów
wykonawczych (Dz. U. Nr 35, poz. 192),
2) ustawą z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu
emerytalnym (Dz. U. Nr 36, poz. 206),
3) ustawą z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o
zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr
104, poz. 450),
4) ustawą z dnia 30 czerwca 1994 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym
górników i ich rodzin oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 84, poz.
385).
5) ustawa z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz.
U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17)
oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego
tekstu.
2. W myśl art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji
emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych
ustaw - od dnia wejścia w życie ustawy - przepisy ustaw i dekretu, wymienionych
w art. 1 tej ustawy, stosuje się, o ile nie są sprzeczne z jej postanowieniami.
W związku z tym załączony do obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 1
lutego 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin nie obejmuje,
jako sprzecznych z tą ustawą, przepisów art. 8, 11, 13 ust. 1-3, art. 16 ust.
2-5, art. 17, 18 i 25 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin w
brzmieniu:
"Art. 8. Podstawę wymiaru górniczej emerytury, renty inwalidzkiej i renty
rodzinnej ustala się na zasadach określonych w ustawie wymienionej w art. 3."
"Art. 11. 1. Górnicza emerytura wynosi miesięcznie 100% podstawy jej wymiaru do
kwoty 3 000 zł oraz 55% nadwyżki ponad tę kwotę.
2. Górniczą emeryturę zwiększa się o 1% podstawy jej wymiaru za każdy pełny rok
pracy górniczej wraz z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do pracy górniczej
ponad okres wynoszący 20 lat.
3. (skreślony a))
4. Górniczą emeryturę ustaloną w myśl ust. 1-3 zwiększa się o 15% podstawy jej
wymiaru.
5. Zamiast wzrostu przewidzianego w ust. 2 i 3 przyznaje się, jeżeli jest to
korzystniejsze dla pracownika, wzrost emerytury przewidziany w ustawie
wymienionej w art. 3."
"Art. 13. 1. Górnicza renta inwalidzka wynosi miesięcznie dla górników
zaliczonych:
1) do I i II grupy inwalidów - 100% podstawy jej wymiaru do kwoty 3 000 zł oraz
55% nadwyżki ponad tę kwotę,
2) do III grupy inwalidów - 85% podstawy jej wymiaru do kwoty 3 000 zł oraz 50%
nadwyżki ponad tę kwotę.
2. Górniczą rentę inwalidzką zwiększa się o 1% podstawy jej wymiaru za każdy
pełny rok pracy górniczej wraz z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do pracy
górniczej ponad okres wynoszący 20 lat. Przepis art. 11 ust. 5 stosuje się
odpowiednio.
3. Górniczą rentę inwalidzką ustaloną w myśl ust. 1 i 2 zwiększa się o 15%
podstawy jej wymiaru."
"Art. 16. 2. Górnicza renta rodzinna dla jednej osoby wynosi miesięcznie 85%
podstawy jej wymiaru do kwoty 3 000 zł oraz 50% nadwyżki ponad tę kwotę.
3. Na każdą następną osobę uprawnioną do górniczej renty rodzinnej przysługuje
zwiększenie tej renty o 5% podstawy jej wymiaru.
4. Górniczą rentę rodzinną zwiększa się o 1% podstawy jej wymiaru za każdy pełny
rok pracy górniczej wraz z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do pracy
górniczej zmarłego pracownika ponad okres wynoszący 20 lat. Przepis art. 11 ust.
5 stosuje się odpowiednio.
5. Górniczą rentę rodzinną ustaloną w myśl ust. 1-4 zwiększa się o 15% podstawy
jej wymiaru."
"Art. 17. 1. Kwota górniczej emerytury, renty inwalidzkiej i renty rodzinnej,
bez uwzględnienia dodatków rodzinnych, dodatku pielęgnacyjnego oraz dodatku dla
sierot zupełnych, nie może przekraczać 100% podstawy jej wymiaru.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do:
1) emerytur i rent wypłacanych w kwotach najniższych, określonych na podstawie
przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin,
2) (skreślony b))
Art. 18 c) Górnicze emerytury, renty inwalidzkie i renty rodzinne podlegają
podwyższeniu na zasadach i w terminach określonych w przepisach o zaopatrzeniu
emerytalnym pracowników i ich rodzin."
"Art. 25. Do górniczych emerytur i rent przyznanych w myśl ustawy nie
przysługują dotychczas wypłacane rekompensaty z tytułu podwyżek cen."
3. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie
obejmuje następujących przepisów:
1) art. 22 i 23 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
górników i ich rodzin (Dz. U. Nr 5, poz. 32) w brzmieniu:
"Art. 22. Górnikom pobierającym w dniu wejścia w życie ustawy górnicze emerytury
i renty inwalidzkie oraz wdowom pobierającym górnicze renty wdowie na podstawie
ustawy z dnia 28 maja 1957 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin
(Dz. U. z 1968 r. Nr 3, poz. 19, z 1972 r. Nr 53, poz. 341, z 1974 r. Nr 21,
poz. 116, z 1977 r. Nr 11, poz. 43 oraz z 1982 r. Nr 7, poz. 60), zwanej dalej
"ustawą dotychczasową", przyznaje się, z uwzględnieniem art. 23, zamiast tych
świadczeń odpowiednie górnicze emerytury i renty określone w niniejszej ustawie,
z zastosowaniem zasad określonych w art. 121-125 ustawy wymienionej w art. 3.
Art. 23. 1. Wdowom pobierającym w dniu wejścia w życie ustawy górnicze renty
wdowie na podstawie ustawy dotychczasowej oraz innym członkom rodziny górnika
pobierającym renty rodzinne na podstawie ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o
powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 3, poz.
6 z późniejszymi zmianami) przyznaje się - z zastosowaniem zasad wymienionych w
art. 2 - zamiast tych świadczeń jedną łączną górniczą rentę rodzinną.
2. Innym niż wdowa członkom rodziny górnika, którym zamiast poprzednio
pobieranych świadczeń przyznano rentę rodzinną w myśl art. 121-125 ustawy
wymienionej w art. 3, przyznaje się na ich wniosek - zamiast tej renty -
górniczą rentę rodzinną, jeżeli górnik w chwili śmierci spełniał warunki, o
których mowa w art. 14 niniejszej ustawy.";
2) art. 81 ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie upoważnień do wydawania aktów
wykonawczych (Dz. U. Nr 35, poz. 192) w brzmieniu:
"Art. 81. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1989 r."
3) art. 19-24, 28 i 31 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych
przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 36, poz. 206) w brzmieniu:
"Art. 19. Przepisy ustaw z dekretu, o których mowa w art. 1-10 oraz w art. 11 i
13, w brzmieniu nadanym niniejsza ustawą, stosuje się do:
1) wniosków o świadczenia zgłoszonych poczynając od dnia ogłoszenia niniejszej
ustawy,
2) wniosków o świadczenia zgłoszonych przed dniem ogłoszenia niniejszej ustawy,
jeżeli choćby jeden z warunków do przyznania świadczenia został spełniony od
tego dnia,
3) świadczeń przysługujących na podstawie przepisów dotychczasowych, z
zastrzeżeniem art. 20-26.
Art. 20. Świadczenia przysługujące na podstawie przepisów dotychczasowych nie
podlegają rewizji, jeżeli zmiany wprowadzone niniejszą ustawą powodowałyby
ustanie prawa do świadczeń albo obniżenie ich wysokości.
Art. 21. 1. W stosunku do osób, które z uwzględnieniem zmian wprowadzonych
niniejszą ustawą odpowiadają warunkom do uzyskania prawa do świadczenia, a nie
odpowiadały warunkom wymaganym do uzyskania prawa do świadczenia na podstawie
przepisów dotychczasowych, przyznanie świadczenia następuje na wniosek osoby
zainteresowanej.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również do osób, które z uwzględnieniem zmian
wprowadzonych niniejszą ustawą odpowiadają warunkom do uzyskania wzrostu
(wyższego wzrostu) emerytury lub renty z tytułu stażu pracy, jeżeli przed
ogłoszeniem niniejszej ustawy wzrost ten im nie przysługiwał lub przysługiwał w
niższej wysokości.
3. Jeżeli wniosek o przyznanie wzrostu emerytury lub renty z tytułu stażu pracy
albo o ponowne ustalenie wysokości tego wzrostu - z uwzględnieniem okresów
zatrudnienia oraz okresów równorzędnych i zaliczanych do okresu zatrudnienia
przypadających przed dniem wyzwolenia danego obszaru spod okupacji hitlerowskiej
- zgłoszony zostanie w okresie do dnia 31 grudnia 1992 r., podwyższenie
świadczenia następuje od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, nie wcześniej
jednak niż od dnia przyznania świadczenia.
Art. 22. 1. Zasady ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent od wynagrodzeń
(dochodu, przychodu, podstawy wymiaru składek) wprowadzone niniejszą ustawą
stosuje się, z uwzględnieniem ust. 2-5, do wniosków o przyznanie świadczenia na
podstawie przepisów ustaw i dekretu, o którym mowa w art. 1-10, oraz do wniosków
o ponowne ustalenie podstawy wymiaru świadczenia od wyższego wynagrodzenia
(dochodu, przychodu, podstawy wymiaru składek) uzyskanego po jego przyznaniu -
zgłoszonych:
1) poczynając od dnia 1 stycznia 1990 r. oraz
2) do dnia 31 grudnia 1989 r., jeżeli:
a) choćby jeden z warunków do przyznania świadczenia został spełniony po tym
dniu,
b) do podstawy wymiaru przyjęto wynagrodzenie (dochód, przychód, podstawę
wymiaru składek) choćby za jeden miesiąc przypadający po tym dniu.
2. Wysokość świadczeń przyznanych na podstawie wniosków, o których mowa w ust. 1
pkt 1 i pkt 2 lit. b), ustala się od podstawy wymiaru obliczonej z
uwzględnieniem zmian wprowadzonych niniejszą ustawą również za okres przed dniem
1 stycznia 1990 r.
3. Do wniosków, o których mowa w ust. 1 pkt 1, zgłoszonych do dnia ogłoszenia
niniejszej ustawy, oraz do wniosków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosuje się
jednak - na żądanie osoby zainteresowanej - dotychczasowe zasady ustalania
podstawy wymiaru emerytur i rent, obowiązujące w dniu 31 grudnia 1989 r.
4. Do obliczania zwaloryzowanego przeciętnego wynagrodzenia (dochodu, przychodu,
podstawy wymiaru składek), stanowiącego podstawę wymiaru emerytury lub renty, w
pierwszym kwartale 1990 r. przyjmuje się kwotę 360 000 zł, a w drugim kwartale
1990 r. kwotę 730 000 zł.
5. Przepis art. 16 ust. 2 pkt 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do wniosków zgłoszonych do dnia 31 marca
1991 r., jeżeli warunki do przyznania świadczenia zostały spełnione do tego
dnia.
Art. 23. 1. Podwyżkę przewidzianą na dzień 1 marca 1990 r. w myśl art. 74
ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym do dnia ogłoszenia
niniejszej ustawy, zastąpiły podwyżki świadczeń przeprowadzone na podstawie
rozporządzeń Rady Ministrów z dnia 15 czerwca 1989 r. w sprawie podwyższenia
świadczeń emerytalno-rentowych od dnia 1 lipca 1989 r. (Dz. U. Nr 38, poz. 208 i
Nr 50, poz. 291 oraz z 1990 r. Nr 3, poz. 17) oraz z dnia 9 listopada 1989 r. w
sprawie podwyższenia świadczeń emerytalno-rentowych od dnia 1 października 1989
r. (Dz. U. Nr 61, poz. 362).
2. Waloryzacji świadczeń przysługujących na podstawie przepisów ustawy, o której
mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, dokonuje się na zasadach
określonych w art. 74-742 tej ustawy, począwszy od pierwszego kwartału 1990 r.,
z tym że:
1) świadczenia podwyższone na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8
lutego 1990 r. w sprawie podwyższenia świadczeń emerytalno-rentowych od dnia 1
stycznia 1990 r. (Dz. U. Nr 9, poz. 52) uważa się za zwaloryzowane w pierwszym
kwartale 1990 r.,
2) podstawę wymiaru świadczeń nie podwyższonych na podstawie rozporządzenia, o
którym mowa w pkt 1, podwyższa się od dnia 1 stycznia 1990 r., nie wcześniej
jednak niż od dnia przyznania świadczenia, o 102,78% nie więcej jednak niż o
kwotę 740 000 zł, jeżeli podstawa wymiaru została obliczona z uwzględnieniem
wynagrodzeń osiągniętych w okresie poprzedzającym dzień 1 stycznia 1990 r.
3. Realizacja podwyżki przewidzianej na pierwszy kwartał 1990 r. w stosunku do
świadczeń, o których mowa w ust. 2 pkt 2, nastąpi z wyrównaniem od dnia 1
stycznia 1990 r., nie wcześniej jednak niż od dnia przyznania świadczenia.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do waloryzacji świadczeń
przysługujących na podstawie przepisów ustaw i dekretu, o których mowa w art.
2-10, ilekroć przepisy te odsyłają do zasad waloryzacji określonych w ustawie, o
której mowa w art. 1.
Art. 24. 1. Ilekroć w dotychczasowych przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym lub
o ubezpieczeniu społecznym jest mowa o "współczynniku waloryzacyjnym", należy
przez to rozumieć "wskaźnik indywidualnego wymiaru świadczenia".
2. Współczynnik waloryzacyjny - ustalony w decyzjach o przyznaniu świadczenia,
wydanych na podstawie ustaw i dekretu, o którym mowa w art. 1, 2 i 5-10, w
brzmieniu obowiązującym do dnia ogłoszenia niniejszej ustawy, z uwzględnieniem
wszystkich podwyżek, które nastąpiły na podstawie ustaw oraz rozporządzeń i
uchwał Rady Ministrów ogłoszonych do dnia 28 lutego 1990 r. - uważa się za
"wskaźnik indywidualnego wymiaru świadczenia"."
"Art. 28. 1. W celu przygotowania do mającej się rozpocząć w 1991 r.
rewaloryzacji emerytur i rent przyznanych na podstawie przepisów ustaw i
dekretu, o których mowa w art. 1-10, dla każdego emeryta i rencisty, który ma
obliczone świadczenie od podstawy wymiaru ustalonej na zasadach obowiązujących
do dnia ogłoszenia niniejszej ustawy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych oraz
kolejowe organy rentowe ustalają:
1) wskaźnik wysokości wynagrodzenia (dochodu, przychodu, podstawy wymiaru
składek) przyjętego do obliczania podstawy wymiaru świadczenia - na zasadach
określonych w ust. 2 i 3,
2) okresy zatrudnienia (ubezpieczenia) oraz okresy równorzędne i zaliczane do
okresów zatrudnienia.
2. Wskaźnik wysokości wynagrodzenia (dochodu, przychodu, podstawy wymiaru
składek) ustala się, wyrażając w procentach z zaokrągleniem do setnych części
procentu stosunek podstawy wymiaru świadczenia do przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia w gospodarce uspołecznionej z okresów, z których wynagrodzenie
zostało przyjęte do obliczenia podstawy wymiaru.
3. Przy ustalaniu wskaźnika wysokości wynagrodzenia za podstawę wymiaru uważa
się:
1) przyjęte do ustalania wysokości świadczenia po raz pierwszy faktyczne
przeciętne miesięczne wynagrodzenie ustalone na podstawie zaświadczenia zakładu
pracy o wysokości zarobku stanowiącego podstawę wymiaru świadczeń lub przeciętne
miesięczne wynagrodzenie (dochód, przychód, podstawa wymiaru składek), od
którego ustalono składki na ubezpieczenie społeczne,
2) ostatnio przyjęte do ustalenia wysokości świadczenia faktyczne przeciętne
miesięczne wynagrodzenie (dochód, przychód, podstawa wymiaru składek) określone
w pkt 1, jeżeli dla zainteresowanego byłoby to korzystniejsze.
Art. 31. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1990 r., z tym że art. 17 uzyskuje moc od dnia 27 marca 1990 r.";
4) art. 46 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i
rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.
U. Nr 104, poz. 450) w brzmieniu:
"Art. 46. 1. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że przepisy art.
22, 24, 34 i 40 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1992 r., z uwzględnieniem
ust. 2 i 3.
2. Przepisy art. 24 w stosunku do osób wykonujących pracę nauczyciela wchodzą w
życie z dniem 1 września 1992 r.
3. Przepisy art. 39 mają zastosowanie do nagród wypłacanych z zakładowego
funduszu nagród, poczynając od nagród wypłaconych za 1991 r.";
5) art. 2-8 i 10 ustawy z dnia 30 czerwca 1994 r. o zmianie ustawy o
zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin oraz o zmianie niektórych innych
ustaw (Dz. U. Nr 84, poz. 385) w brzmieniu:
"Art. 2. 1. Osobie, która nie spełnia warunków wymaganych do uzyskania górniczej
emerytury na podstawie art. 9 lub 10 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym górników
i ich rodzin i która ma co najmniej 5 lat:
1) pracy pod ziemią, o której mowa w art. 10 ust. 1 tej ustawy, albo
2) pracy wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na odkrywce w
kopalniach siarki i węgla brunatnego, jak też w kopalniach otworowych siarki, o
której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 i 5 tej ustawy,
- przy ustalaniu uprawnień do emerytury na podstawie przepisów o zaopatrzeniu
emerytalnym lub ubezpieczeniu społecznym, o których mowa w art. 1 pkt 1-5 i 7
ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o
zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr
104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 oraz z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr
129, poz. 602), obniża się powszechnie obowiązujący wiek emerytalny, wynoszący
60 lat dla kobiety i 65 lat dla mężczyzny, o 6 miesięcy za każdy pełny rok
takiej pracy, nie więcej jednak niż o 15 lat.
2. Przy ustalaniu wysokości emerytur i rent przysługujących na podstawie
przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym lub ubezpieczeniu społecznym, o których
mowa w art. 1 pkt 1-5, 7 i 9 ustawy o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach
ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw stosuje się
następujące przeliczniki:
1) 1,5 za każdy rok pracy górniczej pod ziemią, o której mowa w art. 10 ust. 1
ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin,
2) 1,8 za każdy rok pracy górniczej pod ziemią, o której mowa w art. 6 ust. 1
ustawy wymienionej w pkt 1,
- pod warunkiem wykonywania takiej pracy co najmniej przez 5 lat, z
zastrzeżeniem ust. 3.
3. Przy ustalaniu wysokości emerytur i rent łączny okres pracy obliczony z
zastosowaniem przeliczników, o których mowa w ust. 2, uwzględnia się w wymiarze
nie dłuższym niż 40 lat.
Art. 3. Przepisy ustawy stosuje się do wniosków:
1) zgłoszonych począwszy od dnia wejścia w życie ustawy,
2) zgłoszonych przez osoby, które nie spełniały warunków wymaganych do uzyskania
prawa do emerytury lub renty na podstawie przepisów dotychczasowych, jeżeli
osoby te odpowiadają warunkom do uzyskania świadczeń na podstawie niniejszej
ustawy,
3) osób, które przedstawią dowody mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich
wysokość.
Art. 4. 1. Na wniosek osoby uprawnionej do emerytury lub renty na podstawie
przepisów ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin, której:
1) świadczenie zrewaloryzowano w myśl art. 27-30 i 32 ustawy o rewaloryzacji
emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych
ustaw,
2) ustalono prawo do świadczenia w okresie od dnia 15 listopada 1991 r. do dnia
wejścia w życie niniejszej ustawy dokonuje się ponownego obliczenia emerytury
lub renty, z zastosowaniem art. 10a ust. 1 pkt 3 ustawy o zaopatrzeniu
emerytalnym górników i ich rodzin. Jeżeli wniosek zostanie zgłoszony w ciągu 12
miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, podwyższenie świadczenia
następuje:
a) od dnia 1 listopada 1991 r., jeżeli świadczenie podlegało rewaloryzacji,
b) od dnia, od którego ustalono prawo do świadczenia.
2. Na wniosek osoby uprawnionej do emerytury lub renty na podstawie przepisów o
zaopatrzeniu emerytalnym lub ubezpieczeniu społecznym, o których mowa w art. 1
pkt 1-5, 7 i 9 ustawy o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania
emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw, dokonuje się ponownego
obliczenia wysokości świadczenia na zasadach określonych w art. 2 ust. 2 pkt 1 i
2 niniejszej ustawy. Świadczenie w nowej wysokości wypłaca się za okres nie
dłuższy niż trzy miesiące kalendarzowe poprzedzające miesiąc zgłoszenia wniosku
i nie wcześniej niż od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 5. 1. Emerytom i rencistom, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o
narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji, spełniającym warunki do
podwyższenia emerytury lub renty na podstawie:
1) art. 10a ust. 1 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin,
2) art. 4 ust. 2 niniejszej ustawy
- przysługują, na ich wniosek, zamiast tego podwyższenia, rekompensacyjne
świadectwa udziałowe.
2. Emerytom i rencistom, którzy otrzymali rekompensacyjne świadectwa udziałowe,
nie przysługuje podwyższenie emerytury lub renty na podstawie przepisów
powołanych w ust. 1.
Art. 6. W ustawie z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu
ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1989 r. Nr 25, poz. 137, Nr 74, poz. 441, z
1990 r. Nr 36, poz. 206 oraz z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 104, poz. 450 i Nr 110,
poz. 474) po art. 33 dodaje się art. 33a w brzmieniu:
"Art. 33a. Zakłady pracy opłacają również składki na ubezpieczenie społeczne w
wysokości, terminach i trybie określonych dla pracowników w przepisach, o
których mowa w art. 33 ust. 2, od częściowego wynagrodzenia (świadczenia
socjalnego) w okresie urlopu górniczego oraz od zasiłku socjalnego -
przewidzianych w układzie zbiorowym pracy."
Art. 7. W ustawie z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i
rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.
U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr
129, poz. 602) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 6 skreśla się ust. 5,
2) w art. 29 w ust. 3 skreśla się wyrazy "z uwzględnieniem art. 33 ust. 3",
3) w art. 33 skreśla się ust. 3.
Art. 8. W ustawie z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych funduszach
inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202) w art. 30 w ust. 1
pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Emeryci i renciści uprawnieni przed dniem 15 listopada 1991 r. do wzrostów
lub dodatków z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym
charakterze na podstawie przepisów wymienionych w art. 1 ustawy z dnia 17
października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania
emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450, z 1992
r. Nr 21, poz. 84 oraz z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr 129, poz. 602), którzy
nie zachowali prawa do wzrostów lub dodatków i którym nie podwyższono emerytury
lub renty na podstawie:
a) art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur
i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw,
b) art. 10a ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i
ich rodzin (Dz. U. Nr 5, poz. 32, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 36,
poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450 i z 1994 r. Nr 84, poz. 385) lub
c) art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 1994 r. o zmianie ustawy o
zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin oraz o zmianie niektórych innych
ustaw (Dz. U. Nr 84, poz. 385).""
"Art. 10. Ustawa wchodzi w życie od pierwszego dnia miesiąca przypadającego po
upływie trzech miesięcy od dnia jej ogłoszenia.";
6) art. 61 ustawy z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i
pielęgnacyjnych (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17) w brzmieniu:
"Art. 61. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 marca 1995 r., z tym że przepisy art.
13 ust. 3-8 wchodzą w życie z dniem 1 marca 1996 r."
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller
Załącznik do obwieszczenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 7 marca
1995 r. (poz. 154)
USTAWA
z dnia 1 lutego 1983 r.
o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin.
Art. 1. 1. Na zasadach określonych w ustawie przysługuje prawo do:
1) górniczej emerytury i górniczej renty inwalidzkiej - pracownikom, którzy
wykonywali pracę górniczą, zwanym dalej "górnikami",
2) górniczej renty rodzinnej - członkom rodziny pozostałym po górnikach.
2. Górnikom oraz członkom ich rodzin przysługuje - na zasadach i w wysokości
określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin -
również prawo do:
1) dodatków do emerytury i renty:
a) (skreślony 1)),
b) pielęgnacyjnego 2),
c) (utracił moc 3)),
d) dla sierot zupełnych 2),
2) zasiłku pogrzebowego,
3) świadczeń leczniczych, położniczych i rehabilitacyjnych,
4) zaopatrzenia w leki, przedmioty ortopedyczne, protezy, środki opatrunkowe i
pomocnicze,
5) pobytu w domu pomocy społecznej.
3. Do górniczej emerytury i renty przysługuje również dodatek kombatancki oraz
dodatek z tytułu tajnego nauczania na zasadach i wysokości określonych w
odrębnych przepisach.
Art. 2. 1. Uprawnienia górników i członków ich rodzin do świadczeń w razie
inwalidztwa lub śmierci spowodowanych wypadkiem przy pracy, wypadkiem w drodze
do pracy lub z pracy albo chorobą zawodową określają odrębne przepisy.
2. Świadczenia na warunkach i w wysokości określonych w ustawie przysługują
jednak:
1) górnikom i członkom ich rodzin uprawnionym do renty inwalidzkiej lub renty
rodzinnej na podstawie przepisów, o których mowa w ust. 1, jeżeli świadczenia
określone w niniejszej ustawie są dla nich korzystniejsze,
2) członkom rodziny pozostałym po górniku, uprawnionym do renty inwalidzkiej na
podstawie przepisów, o których mowa w ust. 1, jeżeli zmarł on z innych przyczyn
niż wypadek przy pracy, wypadek w drodze do pracy lub z pracy albo choroba
zawodowa, nawet chociażby górnik nie miał okresu pracy górniczej wymaganego do
przyznania po nim renty rodzinnej w myśl przepisów niniejszej ustawy.
Art. 3. Górnikom i członkom ich rodzin, którzy nie spełniają warunków do
świadczeń określonych niniejszą ustawą, przysługują świadczenia na zasadach i w
wysokości określonych w ustawie z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267, z 1984 r. Nr 52,
poz. 268 i 270, z 1986 r. Nr 1, poz. 1 z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192, z 1990
r. Nr 10, poz. 58 i 61, Nr 36, poz. 206, Nr 66, poz. 390 i Nr 87, poz. 506, z
1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 80, poz. 350 i Nr 94, poz. 422 z 1992 r. Nr 21, poz.
84 i Nr 64, poz. 321, z 1994 r. Nr 74, poz. 339 i Nr 108, poz. 516 oraz z 1995
r. Nr 4, poz. 17), przy czym pracę górniczą uważa się za pracę wykonywaną w
szczególnych warunkach, uprawniających do świadczeń określonych w art. 54 tej
ustawy.
Art. 4. Przy ustalaniu prawa do świadczeń określonych w ustawie uwzględnia się
okresy pracy górniczej (art. 5 ust. 1) i pracy równorzędnej z pracą górniczą
(art. 5 ust. 2) oraz okresy zaliczane do pracy górniczej (art. 7).
Art. 5. 1. 4) Za pracę górniczą uważa się zatrudnienie:
1) pod ziemią w kopalniach węgla, rud, kruszców, surowców ogniotrwałych, glin
szlachetnych, kaolinów, magnezytów, gipsu, anhydrytu, soli kamiennej i
potasowej, fosforytów oraz barytu,
2) pod ziemią przy głębieniu szybów w przedsiębiorstwach budowy kopalń
określonych w pkt 1 oraz pod ziemią w przedsiębiorstwach i innych podmiotach
wykonujących dla tych kopalń roboty górnicze lub przy budowie szybów,
3) pod ziemią w przedsiębiorstwach montażowych, przedsiębiorstwach maszyn
górniczych, zakładach naprawczych i innych podmiotach wykonujących dla kopalń
określonych w pkt 1 podziemne roboty budowlano-montażowe, roboty przy naprawie
maszyn i wdrażaniu nowych urządzeń; pracownikom zatrudnionym w tych
przedsiębiorstwach, zakładach i innych podmiotach uznaje się za pracę górniczą
te miesiące zatrudnienia, w których co najmniej połowę dniówek roboczych
przepracowali pod ziemią,
4) na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego przy ręcznym lub
zmechanizowanym urabianiu, ładowaniu oraz przewozie nadkładu i złoża, przy
pomiarach w zakresie miernictwa górniczego oraz przy bieżącej konserwacji
agregatów i urządzeń wydobywczych, jak też w kopalniach otworowych siarki oraz w
przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń
siarki i węgla brunatnego,
5) pod ziemią na stanowiskach dozoru ruchu oraz kierownictwa ruchu kopalń,
przedsiębiorstw i innych podmiotów określonych w pkt 1-3, a także w kopalniach
siarki i węgla brunatnego oraz w przedsiębiorstwach i innych podmiotach, o
których mowa w pkt 4, określonych przez właściwych ministrów,
6) w charakterze członków drużyn ratowniczych kopalń określonych w pkt 1 i 4,
mechaników sprzętu ratowniczego tych drużyn oraz w charakterze ratowników
zawodowych w stacjach ratownictwa górniczego,
7) na stanowiskach maszynistów wyciągowych na szybach oraz na stanowiskach
sygnalistów na nadszybiach szybów w kopalniach, przedsiębiorstwach i innych
podmiotach określonych w pkt 1 i 2,
8) na stanowiskach pracy pod ziemią w nieczynnych kopalniach wymienionych w pkt
1,
9) na stanowiskach nauczycieli (instruktorów) zawodu w górniczych polach
szkoleniowych pod ziemią oraz w kopalniach siarki i węgla brunatnego,
10) w urzędach górniczych, jeżeli zatrudnienie jest związane z wykonywaniem
czynności inspekcyjno-technicznych w kopalniach, przedsiębiorstwach i innych
podmiotach określonych w pkt 1-4,
11) w przedsiębiorstwach i innych podmiotach miernictwa górniczego lub
geologicznych, jeżeli zatrudnienie jest wykonywane bezpośrednio przy podmiotach
z zakresu miernictwa górniczego, geologii i hydrologii; pracownikom zatrudnionym
w tych przedsiębiorstwach i podmiotach uznaje się za pracę górniczą te miesiące
zatrudnienia, w których co najmniej połowę dniówek roboczych przepracowali pod
ziemią,
12) w charakterze lekarzy i felczerów w górniczych zespołach opieki zdrowotnej,
w zakładach górniczej służby zdrowia przy kopalniach węgla kamiennego i rud oraz
w zakładach służby zdrowia kopalń siarki lub węgla brunatnego, jeżeli pracownicy
ci są zatrudnieni w tych zakładach w łącznym wymiarze co najmniej 30 godzin
tygodniowo oraz wykonują systematyczną kontrolę sanitarnohigieniczną stanowisk
pracy pod ziemią, w kopalniach siarki lub węgla brunatnego - co najmniej przez
20 godzin w ciągu miesiąca, przy czym do okresu 20 godzin kontroli
sanitarnohigienicznej stanowisk pracy pod ziemią wlicza się również czas zużyty
na zjazd i wyjazd ze stanowisk pracy pod ziemią.
1a. 5) Na równi z okresami pracy górniczej określonej w ust. 1 traktuje się
okres urlopu górniczego do lat trzech, przewidzianego w układzie zbiorowym
pracy.
2. 6) Za pracę równorzędną z pracą górniczą uważa się:
1) pełnienie przez pracowników funkcji z wyboru w organach związku zawodowego
zrzeszającego pracowników kopalń, przedsiębiorstw i innych podmiotów określonych
w ust. 1 pkt 1-4, jeżeli pracownicy ci bezpośrednio przed objęciem tych funkcji
wykonywali pracę górniczą, o której mowa w ust. 1,
2) zatrudnienie na stanowiskach wymagających kwalifikacji inżyniera lub technika
w zakresie górnictwa:
a) w administracji kopalń, przedsiębiorstw i innych podmiotów określonych w ust.
1 pkt 1-4 oraz w zarządach spółek węglowych, byłych gwarectwach, zrzeszeniach i
zjednoczeniach tych kopalń i przedsiębiorstw,
b) w urzędach górniczych,
c) na stanowiskach nauczycieli w górniczych szkołach zawodowych i technikach,
d) w urzędach naczelnych i centralnych organów administracji państwowej oraz w
urzędach terenowych organów administracji, będących organami założycielskimi
kopalń i przedsiębiorstw określonych w ust. 1 pkt 1-4, jak również w jednostkach
podległych tym organom, jeżeli jednostki te działają w zakresie przemysłów
określonych w ust. 1-4
- pod warunkiem uprzedniego przepracowania w kopalniach, przedsiębiorstwach i
innych podmiotach określonych w ust. 1 pkt 1-4 co najmniej 5 lat pod ziemią, na
odkrywce w kopalniach siarki lub węgla brunatnego, jak też w kopalniach
otworowych siarki albo na stanowiskach dozoru lub kierownictwa ruchu,
3) zatrudnienie na stanowiskach wymagających kwalifikacji inżyniera lub technika
w zakresie górnictwa, pracowników przeniesionych z prac wymienionych w ust. 1
oraz w pkt 1, 2 i 4 niniejszego ustępu do urzędów naczelnych i centralnych
organów administracji państwowej nie wymienionych w pkt 2 lit. d), do instytutów
podporządkowanych tym organom, do pracy w wyższych szkołach górniczych i
wydawnictwach górniczo-hutniczych, jeżeli pracownicy ci przepracowali uprzednio
w kopalniach, przedsiębiorstwach lub innych podmiotach określonych w ust. 1 pkt
1-4 co najmniej 5 lat pod ziemią, na odkrywce w kopalniach siarki lub węgla
brunatnego, jak też w kopalniach otworowych siarki albo na stanowiskach dozoru
lub kierownictwa ruchu,
4) zatrudnienie przy innych pracach, nie dłuższe niż 5 lat, do których
pracownicy wykonujący prace określone w ust. 1 i w niniejszym ustępie przeszli w
drodze wyboru lub zalecenia jednostki nadrzędnej albo w związku z likwidacją
kopalni, zakładu górniczego, przedsiębiorstwa lub innego podmiotu, o których
mowa w ust. 1 pkt 1-4.
3. 7) Za pracowników zatrudnionych na stanowiskach wymagających kwalifikacji
inżyniera lub technika w zakresie górnictwa w jednostkach organizacyjnych
określonych w ust. 2 pkt 2 i 3 uważa się osoby, które:
1) posiadają tytuł inżyniera lub technika i są zatrudnione zgodnie z posiadanymi
kwalifikacjami w zakresie górnictwa albo
2) 8) nie posiadają tytułu inżyniera lub technika, lecz mają praktyczne
przygotowanie nabyte w czasie wykonywanej uprzednio co najmniej 5-letniej pracy
na stanowiskach w dozorze ruchu lub w innej pracy pod ziemią albo w kopalniach
siarki lub węgla brunatnego oraz wykonują czynności, które wymagają kwalifikacji
inżyniera lub technika i normalnie są powierzane inżynierom lub technikom.
4. Okresy pracy górniczej wymienione w ust. 1 pkt 1-4 wykonywanej za granicą
traktuje się na równi z okresami takiej pracy wykonywanej w kraju, jeżeli
spełnione są warunki określone w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym
pracowników i ich rodzin, wymagane do uwzględnienia tego okresu pracy przy
ustalaniu prawa do świadczeń.
5. Minister Pracy i Polityki Socjalnej 9) w porozumieniu z właściwymi
ministrami, w drodze rozporządzenia, określa stanowiska pracy w kopalniach i w
przedsiębiorstwach wymienionych w ust. 1 pkt 4, na których zatrudnienie uważa
się za pracę górniczą określoną w ust. 1 pkt 4.
Art. 6. 1. 10) Przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury, renty inwalidzkiej i
renty rodzinnej pracownikom zatrudnionym pod ziemią oraz w kopalniach siarki lub
węgla brunatnego zalicza się w wymiarze półtorakrotnym następujące okresy pracy
na obszarze Państwa Polskiego:
1) 11) w przodkach bezpośrednio przy urabianiu i ładowaniu urobku oraz przy
innych pracach przodkowych, przy montażu, likwidacji i transporcie obudów,
maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach oraz przy
głębieniu szybów i robotach szybowych,
2) w drużynach ratowniczych,
3) w charakterze mechaników sprzętu ratowniczego drużyn, o których mowa w pkt 2.
2. 12) Okresy pracy wymienione w ust. 1 pkt 2 i 3 zalicza się w wymiarze
półtorakrotnym również tym pracownikom dozoru ruchu i kierownictwa ruchu kopalń,
którzy pracują co najmniej przez połowę dniówek roboczych w miesiącu pod ziemią,
w kopalniach siarki lub w kopalniach węgla brunatnego.
3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej 9) w porozumieniu z właściwymi
ministrami, w drodze rozporządzenia, określa szczegółowo stanowiska pracy, na
których zatrudnienie zalicza się w myśl ust. 1 i 2 w wymiarze półtorakrotnym.
4. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do okresów pracy górniczej wykonywanej
w czasie służby wojskowej pełnionej przed dniem 1 stycznia 1960 r.
Art. 7. Do okresów pracy górniczej zalicza się okresy wymienione w art. 11 ust.
2 pkt 1-6, 9, 10 i 14 oraz w art. 13 ust. 1, 2 i 3 pkt 1 i 2 ustawy wymienionej
w art. 3. 13)
Art. 8. (pominięty 14)).
Art. 9. 1. Górnicza emerytura przysługuje górnikowi, który spełnia łącznie
następujące warunki:
1) ukończył 55 lat życia,
2) (skreślony 15)),
3) ma okres pracy górniczej wynoszący łącznie z okresami pracy równorzędnej i
okresami zaliczalnymi do pracy górniczej co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat
dla mężczyzn, w tym co najmniej 5 lat pracy górniczej określonej w art. 5 ust.
1.
2. 16) Wiek emerytalny wymagany od pracowników mających: kobieta 20 lat, a
mężczyzna 25 lat pracy górniczej, równorzędnej i okresów zaliczalnych do pracy
górniczej, w tym co najmniej 15 lat pracy górniczej, o której mowa w art. 5 ust.
1, wynosi:
1) 54 lata - w okresie do dnia 30 czerwca 1983 r.,
2) 53 lata - w okresie od dnia 1 lipca 1983 r.,
3) 52 lata - w okresie od dnia 1 lipca 1984 r.,
4) 51 lat - w okresie od dnia 1 lipca 1985 r.
5) 50 lat - w okresie od dnia 1 stycznia 1986 r.
3. (skreślony 17)).
Art. 10.18) 1. Prawo do górniczej emerytury, bez względu na wiek i zajmowane
stanowisko, przysługuje górnikom, którzy pracę górniczą wykonywali pod ziemią
stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, przez okres wynoszący co najmniej 25 lat,
z uwzględnieniem ust. 2 i 3.
2. Do okresów pracy górniczej, o której mowa w ust. 1, zalicza się także:
1) okresy niezdolności do pracy z tytułu wypadku przy pracy, wypadku w drodze do
pracy lub z pracy albo z tytułu choroby zawodowej, za które wypłacone zostało
wynagrodzenie lub zasiłek chorobowy albo świadczenie rehabilitacyjne,
2) inne niż wymienione w pkt 1 okresy niezdolności do pracy z powodu choroby lub
odosobnienia w związku z chorobą zakaźną, za które wypłacone zostało
wynagrodzenie lub zasiłek chorobowy w wymiarze do 35 dni w roku kalendarzowym
- bezpośrednio poprzedzone pracą górniczą wykonywaną pod ziemią stale i w pełnym
wymiarze czasu pracy, przypadające w czasie trwania stosunku pracy.
3. Przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury na podstawie ust. 1 uwzględnia
się również, w wymiarze do lat trzech, okres urlopu górniczego, o którym mowa w
art. 5 ust. 1a.
Art. 10a. 19) 1. Przy ustalaniu wysokości górniczych emerytur i rent stosuje
się, z zastrzeżeniem ust. 2, następujące przeliczniki:
1) 1,5 za każdy rok pracy górniczej pod ziemią, o której mowa w art. 10 ust. 1,
2) 1,8 za każdy rok pracy, o której mowa w art. 6,
3) 1,4 za każdy rok pracy, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1-3 i 5-11,
wykonywanej częściowo na powierzchni i częściowo pod ziemią,
4) 1,2 za każdy rok pracy, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 i 5, wykonywanej
w kopalniach siarki i węgla brunatnego oraz w przedsiębiorstwach i innych
podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń siarki i węgla brunatnego.
2. Przy ustalaniu wysokości górniczych emerytur i rent łączny okres pracy
obliczony z zastosowaniem przeliczników, o których mowa w ust. 1, uwzględnia się
w wymiarze nie dłuższym niż 45 lat.
Art. 11. (pominięty 14)).
Art. 12. Górnicza renta inwalidzka przysługuje górnikowi, który spełnia łącznie
następujące warunki:
1) jest inwalidą,
2) ma okres pracy określony w ust. 2,
3) inwalidztwo jego powstało w czasie pracy górniczej lub równorzędnej z pracą
górniczą albo w czasie pobierania z tytułu tej pracy zasiłków z ubezpieczenia
społecznego z powodu choroby lub macierzyństwa.
2. Okres pracy górniczej wraz z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do pracy
górniczej, wymagany do renty inwalidzkiej, wynosi co najmniej 5 lat w okresie
ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę inwalidzką, a
jeżeli inwalidztwo powstało w wieku poniżej 30 lat - okres krótszy,
uzasadniający prawo do renty inwalidzkiej w myśl przepisów o zaopatrzeniu
emerytalnym pracowników i ich rodzin.
Art. 13. 1. (pominięty 14))
2. (pominięty 14))
3. (pominięty 14))
4. 20) Minister Pracy i Polityki Socjalnej, w drodze rozporządzenia określa
wypadki, w których górnikom zaliczonym do III grupy inwalidów wypłaca się
górnicze renty inwalidzkie w wysokości przewidzianej dla górników zaliczonych do
II grupy inwalidów, jeżeli nie mogą uzyskać pracy odpowiedniej do ich stanu
zdrowia i posiadanych kwalifikacji.
Art. 14. 1. Górnicza renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny
pozostałym po górniku, który do chwili śmierci wykonywał pracę górniczą i miał
okres tej pracy wymagany do uzyskania górniczej emerytury lub górniczej renty
inwalidzkiej.
2. Górnicza renta rodzinna przysługuje również po górniku, który nie pozostawał
do chwili śmierci w pracy górniczej, jeżeli miał ustalone prawo do górniczej
emerytury lub górniczej renty inwalidzkiej albo spełniał warunki wymagane do
uzyskania jednego z tych świadczeń. Przy ocenie prawa do górniczej renty
inwalidzkiej przyjmuje się, że osoba zmarła była inwalidą.
Art. 15. Górnicza renta rodzinna przysługuje:
1) wdowie oraz
2) dzieciom, wnukom, rodzeństwu i innym dzieciom przyjętym na wychowanie i
utrzymanie oraz wdowcom i rodzicom, jeżeli spełniają warunki do renty rodzinnej
określone w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.
Art. 16. 1. Wszystkim uprawnionym członkom rodziny przysługuje jedna łączna
górnicza renta rodzinna.
2. (pominięty 14)).
3. (pominięty 14)).
4. (pominięty 14)).
5. (pominięty 14)).
Art. 17. (pominięty 14)).
Art. 18. (pominięty 14)).
Art. 19. 1. 21) Prawo do górniczej emerytury, renty inwalidzkiej i renty
rodzinnej podlega - z uwzględnieniem ustawy 3 - zawieszeniu na zasadach
określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.
2. (skreślony 22)).
3. W razie zawarcia ponownego związku małżeńskiego przez wdowę uprawnioną do
górniczej renty rodzinnej prawo do renty rodzinnej dla tej wdowy ulega
zawieszeniu na czas trwania małżeństwa, chyba że wdowa spełnia jeden z
następujących warunków:
1) osiągnęła wiek 50 lat życia,
2) jest inwalidką,
3) wychowuje co najmniej jedno z dzieci, wnuków lub rodzeństwa, uprawnione do
renty rodzinnej po zmarłym mężu.
Art. 20. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może objąć uprawnieniami
wynikającymi z niniejszej ustawy również pracowników zatrudnionych pod ziemią w
innych kopalniach niż wymienione w art. 5 ust. 1 pkt 1.
Art. 21. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, na wniosek właściwego ministra
lub Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego, może przyznać w wypadkach szczególnie
uzasadnionych górniczą emeryturę, rentę inwalidzką lub rentę rodzinną osobom,
które nie spełniają wszystkich warunków wymaganych do uzyskania tych świadczeń.
Art. 22. (pominięty 23)).
Art. 23. (pominięty 23)).
Art. 24. 1. W sprawach nie unormowanych niniejszą ustawą stosuje się odpowiednio
przepisy: art. 4, 5, 10, 12, 14, 16-25, 31, 33, 34, 36, 43, 45, 67, 68 ust. 3,
art. 69-80, 85-112, 115-120, i 126 ustawy wymienionej w art. 3 24).
2. Ilekroć ustawa odsyła do przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i
ich rodzin, uzależniających prawo do świadczeń lub ich wysokość do posiadania
ustalonego okresu zatrudnienia, przy ustalaniu prawa do świadczeń na podstawie
ustawy lub ich wysokości uwzględnia się odpowiednio okresy pracy górniczej,
pracy równorzędnej z pracą górniczą i okresy zaliczane do pracy górniczej.
Art. 25. (pominięty 14)).
Art. 26. (skreślony 25)).
Art. 27. Traci moc ustawa z dnia 26 maja 1957 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
górników i ich rodzin (Dz. U. z 1968 r. Nr 3, poz. 19, z 1972 r. Nr 53, poz.
341, z 1974 r. Nr 21, poz. 116, z 1977 r. Nr 11, poz. 43 oraz z 1982 r. Nr 7,
poz. 60).
Art. 28. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1983 r.



a) Przez art. 8 pkt 5 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych
przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 36, poz. 206), która weszła w
życie z mocą od dnia 1 stycznia 1990 r.
b) Przez art. 8 pkt 6 ustawy wymienionej w przepisie a) .
c) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 7 ustawy wymienionej w przepisie a).
1) Przez art. 46 ustawy z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i
pielęgnacyjnych (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17), która weszła w życie z dniem 1
marca 1995 r.
2) Sprawę dodatków: pielęgnacyjnego oraz dla sierot zupełnych od dnia wejścia w
życie ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o
zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr
104, poz. 450) reguluje ta ustawa, która weszła w życie z dniem 15 listopada
1991 r.
3) Gdyż przewidywał prawo do dodatku z tytułu odznaczeń państwowych, które to
uprawnienie zostało zniesione ustawą powołaną w przepisie 2; dodatek ten wypłaca
się nadal osobom, których świadczenia podlegały rewaloryzacji na podstawie
przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o rewaloryzacji emerytur i rent dla
osób, które ukończyły 80 lat, oraz o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu
emerytalnym (Dz. U. Nr 92, poz. 540), która weszła w życie z dniem 31 grudnia
1990 r. z mocą od dnia 1 października 1990 r.
4) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 30 czerwca
1994 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin oraz o
zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 84, poz. 385), która weszła w życie z
dniem 1 listopada 1994 r.
5) Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 4.
6) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 4.
7) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit d) tiret pierwsze ustawy
wymienionej w przypisie 4.
8) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. d) tiret drugie ustawy
wymienionej w przypisie 4.
9) W brzmieniu wynikającym z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 23 października 1987 r.
o utworzeniu urzędu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej (Dz. U. Nr 33, poz.
175), która weszła w życie z dniem 24 października 1987 r.
10) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 24 maja 1990
r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 36, poz.
206), która weszła w życie z mocą od dnia 1 stycznia 1990 r. oraz art. 1 pkt 2
lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 4.
11) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 24 maja 1990
r. wymienionej w przypisie 10.
12) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 4.
13) Przy zaliczaniu określonych w tym przepisie okresów do okresów pracy
górniczej stosuje się przepisy dotyczące okresów składkowych i okresów
nieskładkowych przewidziane w ustawie wymienionej w przypisie 2.
14) Zamieszczony w obwieszczeniu. Sprawy, których dotyczą przepisy przeniesione
do obwieszczenia w związku z art. 45 ust. 1 ustawy wymienionej w przypisie 2, są
obecnie uregulowane odpowiednimi przepisami tej ustawy.
15) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 3 ustawy z dnia 24 maja 1990 r.
wymienionej w przypisie 10.
16) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 3 ustawy z dnia 24 maja 1990 r.
wymienionej w przypisie 10.
17) Przez art. 1 pkt 3 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 4.
19) Dodany przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 4.
20) W brzmieniu ustalonym przez art. 56 ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie
upoważnień do wydawania aktów wykonawczych (Dz. U. Nr 35, poz. 192), która
weszła w życie z dniem 1 lipca 1989 r.
21) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 24 maja 1990
r. wymienionej w przypisie 10, z tym, że w świetle art. 45 ust. 1 ustawy
wymienionej w przypisie 2 zasady zawieszania lub zmniejszania wysokości
świadczeń z tytułu osiągniętych dochodów reguluje ustawa wymieniona w przypisie
2.
22) Przez art. 8 pkt 8 lit. b) ustawy z dnia 24 maja 1990 r. wymienionej w
przypisie 10.
23) Zamieszczony w obwieszczeniu.
24) Powołane w tym przepisie art. 16-21, 31, 67, 68 ust. 3, art. 74 i 75 nie
obowiązują w świetle art. 45 ustawy wymienionej w przypisie 2. Problematykę tę
reguluje ustawa wymieniona w przypisie 2.
25) Przez art. 8 pkt 9 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. wymienionej w przypisie 10.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 marca 1995 r.
w sprawie zasad i trybu przejściowego wykupienia w 1995 r. należności banków z
tytułu odsetek od kredytów mieszkaniowych oraz sposobu rozliczeń z tego tytułu
(Dz. U. Nr 31, poz. 159)
Na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1995 z dnia 30 grudnia 1994
r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 27, poz. 141) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) gospodarstwie domowym - rozumie się przez to gospodarstwo prowadzone przez
osoby stale tam zamieszkujące, bez względu na stopień pokrewieństwa i fakt, czy
wspólnie, czy oddzielnie się utrzymują,
2) dochodzie gospodarstwa domowego - rozumie się przez to sumę przychodów
członków gospodarstwa domowego, pomniejszonych o koszty ich uzyskania (dochód
brutto), a także stałych przychodów nie podlegających opodatkowaniu podatkiem
dochodowym do osób fizycznych, w wypadku zaś rolników - dochód wynikający z
przemnożenia liczby posiadanych przez rolnika hektarów przeliczeniowych przez
dochód z 1 hektara przeliczeniowego, ogłaszany przez Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej w Monitorze Polskim,
3) udokumentowaniu dochodu gospodarstwa domowego - rozumie się przez to
podpisanie przez kredytobiorcę (członka spółdzielni mieszkaniowej) oświadczenia
o dochodach jego gospodarstwa domowego.
ż 2. 1. W 1995 r. ze środków budżetu państwa zostaną przejściowo wykupione
należności banków z tytułu odsetek od kredytów mieszkaniowych zaciągniętych do
dnia 31 maja 1992 r. na:
1) budowę mieszkań spółdzielczych,
2) budowę domów jednorodzinnych albo lokali w domach wielomieszkaniowych na
zaspokojenie potrzeb właścicieli domów lub lokali,
3) nadbudowę lub rozbudowę budynków mieszkalnych,
4) przebudowę strychów, suszarń bądź innych pomieszczeń niemieszkalnych na cele
mieszkalne,
5) remonty, modernizację i rewaloryzację lokali i budynków mieszkalnych, z
wyjątkiem bieżącej konserwacji i odnawiania mieszkań.
2. W 1995 r. ze środków budżetu państwa zostaną również przejściowo wykupione
należności banków z tytułu odsetek od kredytów mieszkaniowych zaciągniętych na
warunkach określonych w ż 3a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 maja 1994
r. w sprawie zasad i trybu wykupienia w 1994 r. należności banków z tytułu
odsetek od kredytów mieszkaniowych oraz sposobu rozliczeń z tego tytułu (Dz. U.
Nr 61, poz. 256 i Nr 139, poz. 750).
3. Przejściowe wykupienie ze środków budżetu państwa należności banków z tytułu
nie spłaconych przez kredytobiorcę odsetek od kredytów zaciągniętych przez
spółdzielnie mieszkaniowe następuje, jeżeli spółdzielnia spłaca kredyt, wraz z
należnymi odsetkami, w kwocie nie mniejszej od iloczynu powierzchni użytkowej
lokali obciążonych kredytem oraz normatywnej wielkości spłaty za 1 m2
powierzchni użytkowej, określonej w ust. 6.
4. Członek spółdzielni zajmujący mieszkanie obciążone kredytem, o którym mowa w
ust. 3, jest zobowiązany do wnoszenia na poczet spłaty kredytu, wraz z należnymi
odsetkami, w części przypadającej na zajmowany przez niego lokal, wpłat w
wysokości nie niższej od iloczynu powierzchni użytkowej tego lokalu oraz
normatywnej wielkości spłaty za 1 m2 powierzchni użytkowej, określonej w ust. 6.
5. Przejściowe wykupienie ze środków budżetu państwa należności banków z tytułu
nie spłaconych przez kredytobiorcę odsetek od kredytów zaciągniętych przez osoby
fizyczne na cele określone w ust. 1 pkt 2-5 następuje, jeżeli kredytobiorca
spłaca kredyt, wraz z należnymi odsetkami, w wysokości nie niższej od iloczynu
powierzchni użytkowej zajmowanego przez niego lokalu oraz normatywnej wielkości
spłaty za 1 m2 powierzchni użytkowej, określonej w ust. 6.
6. Normatywną wielkość spłaty kredytu, wraz z odsetkami za 1 m2 powierzchni
użytkowej lokalu, stanowi jedna trzysta pięćdziesiąta przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia brutto w sektorze przedsiębiorstw (bez Polskich Kolei Państwowych,
Poczty Polskiej i Telekomunikacji Polskiej S.A.) w danym województwie w drugim
miesiącu kwartału poprzedzającego kwartał, za który jest dokonywana spłata
kredytu. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa ogłasza w Monitorze
Polskim normatywną wielkość spłaty na podstawie danych Głównego Urzędu
Statystycznego.
7. Przejściowe wykupienie ze środków budżetu państwa należności banków z tytułu
nie spłaconych przez kredytobiorców odsetek od kredytów, o których mowa w ust. 3
i 5, następuje, jeżeli:
1) bank ograniczy roszczenia wobec kredytobiorcy z tytułu spłaty kredytu i
odsetek do kwoty określonej w ust. 3 i 5, a kredytobiorca będzie spłacał, z
zachowaniem zasad określonych w ust. 3-5, odsetki przejściowo wykupione ze
środków budżetu państwa w kwocie zwaloryzowanej, zgodnie z zasadami określonymi
w ż 7,
2) oprocentowanie kredytu w 1995 r. nie przekroczy:
a) na inwestycje rozliczone - stopy procentowej kredytu lombardowego ustalanej
przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego, powiększonej o 4,5 punktu
procentowego,
b) na inwestycje w trakcie realizacji - 125% stopy procentowej kredytu
lombardowego ustalanej przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego.
8. W 1995 r. przejściowemu wykupieniu ze środków budżetu państwa podlega ta
część naliczonych przez bank odsetek, której nie pokrywają spłaty wnoszone przez
kredytobiorców według zasad określonych w ust. 3 i 5:
1) w wysokości 100% należności banku z tytułu odsetek od kredytów na inwestycje
rozliczone,
2) w wysokości 10% należności banku z tytułu odsetek od kredytów na inwestycje w
trakcie realizacji.
9. Środki wpłacone przez kredytobiorcę na poczet spłaty zadłużenia bank będzie
przeznaczał, z zastrzeżeniem ż 4, na spłatę w następującej kolejności:
1) raty kapitałowej,
2) zadłużenia kredytobiorcy wobec banku i zadłużenia kredytobiorcy z tytułu
przejściowego wykupienia odsetek oraz zadłużenia z tytułu naliczonych w 1995 r.
kwot waloryzacji, proporcjonalnie do stanów zadłużenia na koniec poprzedniego
kwartału.
10. Środki przeznaczone przez bank na spłatę zadłużenia kredytobiorcy z tytułu
przejściowego wykupienia odsetek oraz zadłużenia z tytułu naliczonych w 1995 r.
kwot waloryzacji, o których mowa w ust. 9 pkt 2, w pierwszej kolejności
pomniejszają zadłużenie kredytobiorcy z tytułu przejściowego wykupienia odsetek.
11. Sposób rozliczeń z bankami z tytułu przejściowego wykupienia odsetek
określają umowy zawarte przez Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa
oraz Ministra Finansów z bankami kredytującymi budownictwo mieszkaniowe.
ż 3. 1. W 1995 r. ze środków budżetu państwa zostaną przejściowo wykupione
należności banków z tytułu odsetek od kredytów udzielonych w okresie od dnia 20
października 1991 r. do dnia 31 marca 1995 r. osobom fizycznym na zaspokojenie
własnych potrzeb mieszkaniowych kredytobiorców, przez:
1) budowę albo zakup domów jednorodzinnych lub lokali w domu wielomieszkaniowym,
zasiedlanych po raz pierwszy,
2) nadbudowę lub rozbudowę budynków mieszkalnych,
3) przebudowę strychów, suszarń bądź innych pomieszczeń niemieszkalnych na cele
mieszkalne,
4) remonty, modernizację lub rewaloryzację lokali i budynków mieszkalnych, z
wyjątkiem bieżącej konserwacji i odnawiania mieszkań.
2. Do kosztów budowy domów i lokali, o których mowa w ust. 1 pkt 1 zalicza się
również koszty budowy studni i szamb.
3. Przejściowe wykupienie ze środków budżetu państwa należności banku z tytułu
odsetek nie spłaconych przez kredytobiorcę następuje, jeżeli:
1) kwota kredytu nie przekracza:
a) czterdziestosiedmiokrotności miesięcznego udokumentowanego dochodu
gospodarstwa domowego kredytobiorcy w kwartale poprzedzającym dzień zawarcia
umowy kredytowej, jeżeli kredyt został udzielony na inwestycje mieszkaniowe
realizowane na podstawie umów kredytowych zawartych do dnia 31 grudnia 1989 r.,
b) trzydziestosześciokrotności miesięcznego udokumentowanego dochodu
gospodarstwa domowego kredytobiorcy w kwartale poprzedzającym dzień zawarcia
umowy kredytowej, jeżeli kredyt został udzielony na inwestycje mieszkaniowe
realizowane na podstawie umów kredytowych zawartych po dniu 31 grudnia 1989 r.,
2) kwota kredytu nie przekracza 80% kosztów inwestycji i robót wymienionych w
ust. 1 i 2,
3) kredyt jest zabezpieczony hipotecznie lub, do czasu założenia księgi
wieczystej i wpisu hipoteki, w inny sposób określony przez bank,
4) kredytobiorca spłaca kredyt wraz z należnymi odsetkami w wysokości nie
mniejszej niż 25% udokumentowanych miesięcznych dochodów swojego gospodarstwa
domowego w całym okresie spłaty, z zastrzeżeniem ust. 4, i umożliwi bankowi
kontrolę spełnienia tego warunku,
5) bank ograniczy roszczenia wobec kredytobiorcy z tytułu spłaty kredytu i
odsetek do kwoty określonej w pkt 4 i ust. 4, a kredytobiorca będzie spłacał, z
zachowaniem zasad określonych w pkt 4 i ust. 4, odsetki przejściowo wykupione ze
środków budżetu państwa w kwocie zwaloryzowanej zgodnie z zasadami określonymi w
ż 7,
6) oprocentowanie kredytu w 1995 r. nie przekroczy stopy procentowej kredytu
lombardowego ustalanej przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego, powiększonej o
4,5 punktu procentowego.
4. Jeżeli kredytobiorca lub członek jego gospodarstwa domowego prowadzi
działalność gospodarczą lub wykonuje wolny zawód, kwota przeznaczona przez niego
na spłatę kredytu wraz z odsetkami nie może być niższa niż 25% kwoty stanowiącej
150% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w poprzednim kwartale, ogłaszanego
przez Główny Urząd Statystyczny do celów emerytalnych.
5. W 1995 r. przejściowemu wykupieniu ze środków budżetu państwa podlega ta
część naliczonych przez bank odsetek, której nie pokrywają spłaty wnoszone przez
kredytobiorców według zasad określonych w ust. 3 pkt 4 i ust. 4.
6. Środki wpłacone przez kredytobiorcę na poczet spłaty zadłużenia bank będzie
przeznaczał, z zastrzeżeniem ż 4, na spłatę w następującej kolejności:
1) odsetek od zadłużenia kredytobiorcy wobec banku,
2) zadłużenia kredytobiorcy wobec banku i zadłużenia kredytobiorcy z tytułu
przejściowego wykupienia odsetek oraz zadłużenia z tytułu naliczonych w 1995 r.
kwot waloryzacji, proporcjonalnie do stanów zadłużenia na koniec poprzedniego
kwartału.
7. Środki przeznaczone przez bank na spłatę zadłużenia kredytobiorcy z tytułu
przejściowego wykupienia odsetek oraz zadłużenia z tytułu naliczonych w 1995 r.
kwot waloryzacji, o którym mowa w ust. 6 pkt 2, w pierwszej kolejności
pomniejszają zadłużenie kredytobiorcy z tytułu przejściowego wykupienia odsetek.
8. Sposób rozliczeń z bankami z tytułu przejściowego wykupienia odsetek
określają umowy zawarte przez Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa
oraz Ministra Finansów z bankami kredytującymi budownictwo mieszkaniowe.
ż 4. 1. Jeżeli kredytobiorca (członek spółdzielni mieszkaniowej) w okresie
spłaty kredytu wykorzystanego na budowę mieszkania lub domu jednorodzinnego
wnosi wpłaty przekraczające poziom określony w ż 2 ust. 3-5 oraz w ż 3 ust. 3
pkt 4 i ust. 4, bank zalicza te dodatkowe wpłaty na spłatę kredytu.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również do osób fizycznych spłacających kredyty
wykorzystane na cele wymienione w ż 2 ust. 1 pkt 2-5.
3. Środki wpłacone przez kredytobiorcę na poczet spłaty zadłużenia w wysokości
określonej w ż 7 rozporządzenia, o którym mowa w ż 2 ust. 2, są przeznaczane na
spłatę kredytu.
ż 5. 1. Jeżeli dochód gospodarstwa domowego kredytobiorcy zajmującego
mieszkanie, na które wykorzystano kredyty określone w ż 2 ust. 1 i 2 i ż 3 ust.
1, w przeliczeniu na członka gospodarstwa domowego spadnie poniżej 75%
najniższej emerytury, na wniosek kredytobiorcy (członka spółdzielni
mieszkaniowej) bank jednorazowo zawiesza spłatę kredytu wraz z odsetkami na
okres nie dłuższy niż do końca 1995 r., a należności banku z tytułu odsetek
zostaną przejściowo wykupione ze środków budżetu państwa.
2. Jeżeli osoby, o których mowa w ust. 1, korzystały z zawieszenia spłaty w
latach poprzednich, spłacają kredyt wraz z odsetkami w wysokości 50% normatywnej
wielkości spłaty.
3. W okresie zawieszenia spłaty, o którym mowa w ust. 1 i 2, kredytobiorca jest
zobowiązany do dokumentowania co kwartał dochodów swojego gospodarstwa domowego.
4. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą osób, o których mowa w ż 3 ust. 4.
5. Spółdzielnia mieszkaniowa zawiadamia każdorazowo właściwy urząd skarbowy o
zawieszeniu, na wniosek kredytobiorcy (członka spółdzielni mieszkaniowej),
spłaty kredytu.
ż 6. Jeżeli mieszkanie w budynku wielorodzinnym lub domu jednorodzinnym uzyskuje
osoba otrzymująca premię gwarancyjną od wkładu zgromadzonego na książeczce
mieszkaniowej, przejściowe wykupienie ze środków budżetu państwa odsetek od
kredytu następuje pod warunkiem przeznaczenia całości wkładu zgromadzonego na
książeczce, wraz z odsetkami i premią gwarancyjną, na pokrycie wkładu
mieszkaniowego lub zaliczki na wkład budowlany, a następnie na spłatę w
następującej kolejności:
1) kredytu w części przypadającej na dany lokal lub dom jednorodzinny,
2) zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek,
3) zadłużenia z tytułu naliczonych kwot waloryzacji.
ż 7. 1. Nie spłacone przez kredytobiorcę i podlegające przejściowemu wykupieniu
ze środków budżetu państwa odsetki za dany kwartał stanowią zadłużenie
kredytobiorcy z tego tytułu od dnia otrzymania przez bank środków z budżetu
państwa na ten cel.
2. Zadłużenie kredytobiorców z tytułu przejściowego wykupienia odsetek jest
waloryzowane kwartalnie stopą kredytu lombardowego ustalaną przez Prezesa
Narodowego Banku Polskiego.
3. Kwoty dokonywanej zgodnie z ust. 2 waloryzacji zadłużenia za poszczególne
kwartały 1995 r. są ewidencjonowane w ostatnim dniu kwartału, za który zostały
naliczone, i dopisywane do stanu zadłużenia kredytobiorcy z tytułu przejściowego
wykupienia odsetek w ostatnim dniu 1995 r.
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po
miesiącu, w którym zostało ogłoszone. Do tego czasu obowiązują zasady spłat
kredytów ustalone w rozporządzeniu, o którym mowa w ż 2 ust. 2.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 marca 1995 r.
w sprawie nadania statutu urzędowi Komitetu Badań Naukowych
(Dz. U. Nr 34, poz. 166)
Na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o utworzeniu
Komitetu Badań Naukowych (Dz. U. Nr 8, poz. 28, z 1993 r. Nr 52, poz. 240 i z
1995 r. Nr 30, poz. 152) zarządza się, co następuje:
ż 1. Urzędowi Komitetu Badań Naukowych nadaje się statut stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
ż 2. Przewodniczący Komitetu Badań Naukowych może w razie potrzeby
przekształcać, łączyć lub likwidować departamenty (komórki równorzędne)
wymienione w statucie, zawiadamiając o tym Ministra - Szefa Urzędu Rady
Ministrów.
ż 3. 1. Traci moc uchwała nr 17/91 Rady Ministrów z dnia 12 lutego 1991 r. w
sprawie nadania statutu urzędowi Komitetu Badań Naukowych.
2. Wydane na podstawie uchwały, o której mowa w ust. 1, zarządzenia i decyzje
powołujące kolegialne organy opiniodawcze i doradcze Przewodniczącego Komitetu
Badań Naukowych oraz udzielone pełnomocnictwa zachowują moc do czasu wydania
nowych na podstawie statutu stanowiącego załącznik do rozporządzenia.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 marca 1995 r. (poz. 166)
STATUT URZĘDU KOMITETU BADAŃ NAUKOWYCH
ż 1. 1. Urząd Komitetu Badań Naukowych, zwany dalej "urzędem", jest aparatem
wykonawczym Komitetu Badań Naukowych, zwanego dalej "Komitetem", oraz
Przewodniczącego Komitetu, działającym zgodnie z zarządzeniami, decyzjami i
poleceniami Przewodniczącego Komitetu oraz pod jego bezpośrednim nadzorem i
kierownictwem.
2. Urząd zapewnia obsługę prac Komitetu, Przewodniczącego Komitetu, komisji
Komitetu, zespołów komisji Komitetu, zespołów opiniodawczo-doradczych oraz
sekcji specjalistycznych.
ż 2. 1. Przewodniczący Komitetu kieruje działalnością urzędu przy pomocy
Sekretarza Komitetu, a także podsekretarzy stanu oraz dyrektorów departamentów
(komórek równorzędnych).
2. Przewodniczący Komitetu może upoważniać osoby, o których mowa w ust. 1, oraz
innych pracowników urzędu zatrudnionych na stanowiskach kierowniczych i
samodzielnych do podejmowania decyzji w imieniu Przewodniczącego Komitetu, w
określonych przez niego sprawach.
ż 3. 1. Organem doradczym i opiniodawczym Przewodniczącego Komitetu jest
Kolegium urzędu, w skład którego wchodzą Sekretarz Komitetu, podsekretarze stanu
oraz członkowie powołani spośród dyrektorów departamentów (komórek
równorzędnych) i innych pracowników urzędu zatrudnionych na stanowiskach
kierowniczych.
2. W zależności od potrzeb Przewodniczący Komitetu może powoływać inne organy
doradcze i opiniodawcze.
3. Zakres i tryb działania organów wymienionych w ust. 1 i 2 oraz nazwę i skład
osobowy organów tworzonych w trybie ust. 2 określa Przewodniczący Komitetu.
ż 4. 1. W skład urzędu wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Gabinet Przewodniczącego,
2) Departament Prawny,
3) Departament Badań,
4) Departament Studiów i Promocji Nauki,
5) Departament Ekonomiczny,
6) Departament Współpracy z Zagranicą i Integracji Europejskiej,
7) Departament Systemów Informatycznych,
8) Biuro Spraw Obronnych,
9) Biuro Administracyjno-Gospodarcze.
2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych
oraz tryb pracy urzędu określa regulamin organizacyjny nadany przez
Przewodniczącego Komitetu.
ż 5. Przewodniczący Komitetu sprawuje nadzór nad niżej wymienionymi jednostkami
badawczo-rozwojowymi:
1) Naukowa i Akademicka Sieć Komputerowa,
2) Ośrodek Przetwarzania Informacji.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 marca 1995 r.
w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do
oprocentowania kredytów bankowych na skup i przechowywanie zapasów ryb morskich.
(Dz. U. Nr 34, poz. 167)
Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do
oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60) zarządza
się, co następuje:
ż 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady, zakres i tryb udzielania, ze
środków budżetu państwa, dopłat do oprocentowania kredytów bankowych na skup i
przechowywanie zapasów ryb morskich, zwanych dalej "dopłatami".
ż 2. Dopłaty są udzielane do kredytów zaciąganych przez krajowe podmioty
gospodarcze prowadzące skup i przechowywanie ryb morskich złowionych lub
skupionych przez krajowe podmioty gospodarcze.
ż 3. Warunkiem uzyskania dopłaty jest przedstawienie przez kredytobiorcę:
1) dokumentu stwierdzającego przekazanie ryb na statek transportowy,
2) dokumentu zakupu ryb lub dokumentu przekazania ryb z połowów własnych do
przechowania.
ż 4. Dopłaty są udzielane do kredytów o oprocentowaniu w stosunku rocznym dla
kredytobiorców w wysokości 0,7 stopy oprocentowania kredytu redyskontowego i nie
mniejszej niż 7%.
ż 5. Czynności związane z dokonywaniem dopłat Minister Transportu i Gospodarki
Morskiej powierzy, w drodze umowy, bankom.
ż 6. W umowach, o których mowa w ż 5, ustalone zostaną w szczególności:
1) limity dopłat,
2) terminy, forma i zakres przekazywania informacji o kredytach udzielanych w
ramach limitów dopłat.
ż 7. Wnioski o kredyty objęte dopłatami krajowe podmioty gospodarcze składają w
bankach, z którymi Minister Transportu i Gospodarki Morskiej zawarł umowy
określone w ż 5.
ż 8. Dopłaty są przekazywane po złożeniu przez bank informacji, o której mowa w
ż 6 pkt 2.
ż 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU
z dnia 1 marca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykroczeń, za które
funkcjonariusze organów Państwowej Inspekcji Handlowej upoważnieni są do
nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, oraz zasad i sposobu wydawania
upoważnień.
(Dz. U. Nr 34, poz. 170)
Na podstawie art. 67 ż 2 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks postępowania w
sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 12, poz. 116, z 1972 r. Nr 49, poz. 312, z
1975 r. Nr 16, poz. 91 i Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 16, poz. 125 i Nr 45,
poz. 291, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1985 r. Nr 23, poz. 100,
z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 34, poz. 180,
z 1990 r. Nr 20, poz. 121, Nr 43, poz. 251 i Nr 72, poz. 422, z 1991 r. Nr 32,
poz. 131 i Nr 94, poz. 419, z 1992 r. Nr 24, poz. 101 oraz z 1994 r. Nr 27, poz.
96) i w związku z ż 1 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20
lutego 1987 r. w sprawie nadania funkcjonariuszom niektórych organów uprawnień
do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego (Dz. U. Nr 6, poz. 34 i z 1991
r. Nr 11, poz. 41) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 24 lutego 1993 r. w
sprawie określenia wykroczeń, za które funkcjonariusze organów Państwowej
Inspekcji Handlowej upoważnieni są do nakładania grzywien w drodze mandatu
karnego, oraz zasad i sposobu wydawania upoważnień (Dz. U. Nr 24, poz. 107 i z
1994 r. Nr 53, poz. 218) w ż 1 dodaje się pkt 12 w brzmieniu:
"12) art. 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o denominacji złotego (Dz. U. Nr 84,
poz. 386 i z 1995 r. Nr 16, poz. 79)."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Przemysłu i Handlu: M. Pol
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 16 marca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie umundurowania strażaków Państwowej Straży
Pożarnej.
(Dz. U. Nr 34, poz. 171)
Na podstawie art. 37 pkt 1-3 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej
Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz.
254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 24 września 1992 r w
sprawie umundurowania strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 93, poz.
461) wprowadza się następujące zmiany:
1) użyty w ż 2 w ust. 3 w pkt 1-3 i 5 oraz w ust. 4 w pkt 1 wyraz "granatowym"
zastępuje się wyrazem "ciemnogranatowym";
2) w ż 16:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Absolwenci Szkoły Głównej Służby Pożarniczej i szkół aspirantów otrzymują na
promocję przedmioty umundurowania zgodnie z normami określonymi w załączniku nr
6 do rozporządzenia.",
b) dotychczasowy ust. 2 oznacza się jako ust. 3;
3) w ż 19 w ust. 1:
a) po wyrazach "ich używalności" stawia się kropkę i skreśla się pozostałą część
zdania,
b) dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"W wypadku niewydania przedmiotów umundurowania wypłaca się równoważnik
pieniężny na zasadach określonych w odrębnych przepisach.";
4) w ż 21 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Strażacy zwolnieni ze służby są obowiązani oddać do magazynu przedmioty
odzieży specjalnej i wyekwipowania osobistego lub uiścić ich równowartość według
cen detalicznych obowiązujących w dniu rozliczenia za czas, jaki pozostał do
końca ich używalności. Nie zwraca się wydanych przedmiotów osobistego użytku.";
5) ż 26 otrzymuje brzmienie:
"ż 26. Dopuszcza się noszenie przez strażaków przedmiotów umundurowania i
odzieży specjalnej według dotychczas obowiązujących wzorów, aż do wyczerpania
zapasów, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 1995 r.";
6) załącznik nr 6 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1995 r.
Minister Spraw Wewnętrznych: A. Milczanowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 16 marca 1995.
(poz. 171)
NORMY UMUNDUROWANIA, ODZIEŻY I SPECJALNEJ WYEKWIPOWANIA OSOBISTEGO STRAŻAKÓW
Norma umundurowania nr 1 dla strażaków mianowanych na stałe (kobiet i mężczyzn)
Lp.PrzedmiotJednostka miaryLiczbaOkres używalności w latachUwagi
123456
1Czapka gabardynowa rogatywkaszt.13dla kobiet kapelusz
2Czapka tropikowa rogatywkaszt.13
3Czapka zimowa uszankaszt.15
4Czapka służbowa (beret)szt.13
5Płaszcz sukiennyszt.17
6Kurtka 3/4 z podpinkąszt.13
7Płaszcz letni z podpinkąszt.14
8Mundur wyjściowy gabardynowykpl.13dla kobiet kurtka i spódnica
9Mundur wyjściowy tropikowykpl.13dla kobiet kurtka i spódnica
10Mundur służbowy gabardynowy (bluza z klamrą)kpl.13dla kobiet bluza i
spódnica
11Wiatrówka letniaszt.13
12Spodnie letnie tropikoweszt.13dla kobiet spódnica
13Peleryna przeciwdeszczowa lub płaszczszt.17
14Krawatszt.23
15Szalik zimowyszt.13
16Szalik letniszt.13
17Sweterszt.14
18Rękawiczki skórzane zimowepara13
19Rękawiczki skórzane letniepara14
20Nausznikiszt.14
21Koszula wyjściowa biała*szt.12dla kobiet damska
22Koszula wyjściowa biała krótki rękaw*szt.12dla kobiet damska
23Koszula służbowa niebieska*szt.22dla kobiet damska
24Koszula służbowa niebieska krótki rękaw*szt.12dla kobiet damska
25Podkoszulek z długim rękawem*szt.22dla kobiet damski
26Podkoszulek letni*szt.22dla kobiet damski
27Kalesony zimowe*szt.22dla kobiet rajstopy
28Kalesony letnie*szt.22dla kobiet rajstopy
29Skarpety zimowe*para21dla kobiet rajstopy
30Skarpety letnie*para21dla kobiet rajstopy
31Botki ocieplanepara13dla kobiet botki damskie
32Półbuty służbowepara22dla kobiet damskie
33Półbuty wyjściowepara12dla kobiet damskie
34Sznur galowyszt.17
35Pasek do spodni lub szelkiszt.17nie dotyczy kobiet
36Teczka, czarna (neseser)szt.14
37Raportówka skórzanaszt.16
38Walizka (torba podróżna)szt.17
39Oznaki stopnia i służby, baretkikpl.dla każdego przedmiotu według
przepisów ubiorczych
40Pas główny skórzanyszt.17
41Identyfikator osobistyszt.1jednorazowo

* Przedmiot osobistego użytku.
Uwagi:
1. Strażakowi mianowanemu na stałe wypłaca się ryczałt pieniężny na dwukrotne
pranie chemiczne umundurowania w ciągu jednego roku oraz na renowację
oporządzenia.
2. Strażacy mianowani na kolejny stopień służbowy otrzymują komplet dystynkcji
do umundurowania oraz sznur galowy w przypadku zmiany korpusu.
Norma umundurowania nr 2 dla strażaków w służbie kandydackiej
Lp.PrzedmiotJednostka miaryPodchorążowieKadeciUwagi
liczbaokres używalności w latachliczbaokres używalności w latach
12345678
1Czapka gabardynowa rogatywkaszt.1jednorazowo1jednorazowo
2Czapka zimowa uszankaszt.1jednorazowo1jednorazowo
3Czapka służbowa (beret)szt.1jednorazowo1jednorazowo
4Płaszcz sukiennyszt.1jednorazowo1jednorazowotylko dla kompanii honorowej
5Płaszcz letni z podpinkąszt.1jednorazowo15
6Mundur wyjściowy gabardynowykpl.1jednorazowo13
7Mundur wyjściowy tropikkpl.1jednorazowo13
8Wiatrówka letniaszt.1jednorazowo1jednorazowo
9Spodnie letnieszt.2jednorazowo1jednorazowo
10Krawatszt.2jednorazowo1jednorazowo
11Szalik zimowyszt.1jednorazowo1jednorazowo
12Szalik letniszt.1jednorazowo1jednorazowo
13Rękawiczki zimowe skórzanepara1313
14Koszula wyjściowa biała*szt.2jednorazowo1jednorazowo
15Koszula wyjściowa biała krótki rękaw*szt.1jednorazowo1jednorazowo
16Koszula służbowa niebieska*szt.4jednorazowo2jednorazowo
17Koszula służbowa niebieska krótki rękaw*szt.2jednorazowo1jednorazowo
18Podkoszulek z długim rękawem*szt.4jednorazowo2jednorazowo
19Kalesony zimowe*szt.4jednorazowo2jednorazowo
20Koszulka gimnastyczna*szt.4jednorazowo2jednorazowo
21Spodenki gimnastyczne*szt.4jednorazowo2jednorazowo
22Spodenki kąpielowe - slipy*szt.2jednorazowo1jednorazowo
23Piżama dwuczęściowa*szt. 4jednorazowo2jednorazowo
24Ręcznik frotte*szt.3jednorazowo2jednorazowo
25Ręcznik zwykły*szt.3jednorazowo2jednorazowo
26Chusteczka do nosa*szt.5jednorazowo2jednorazowo
27Skarpety zimowe*para8jednorazowo4jednorazowo
28Skarpety letnie*para8jednorazowo4jednorazowo
29Botki ocieplanepara2jednorazowo1jednorazowo
30Półbuty wyjściowepara2jednorazowo1jednorazowo
31Sznur galowyszt.1717
32Pasek do spodniszt.1717
33Teczka skórzana czarna neseserszt.1616
34Oznaki stopnia i służby, baretkikpl.do każdego przedmiotu według
przepisów ubiorczych
37Pas główny skórzanyszt.1717
38Kurtka 3/4 z podpinkąszt.1313

*Przedmiot osobistego użytku.
Uwaga: Strażacy po odbyciu służby kandydackiej i mianowani na stałe przy
przejściu do innej jednostki zabierają ze sobą przedmioty umundurowania, których
okres używalności jest dłuższy niż okres szkolenia.
Norma nr 3 dla strażaków w służbie przygotowawczej (kobiet i mężczyzn)
Lp.PrzedmiotJednostka miaryLiczbaOkres Używalności w latachUwagi
123456
1Czapka zimowaszt.13
2Czapka służbowa (beret)szt.13
3Mundur służbowykpl.13dla kobiet kurtka i spódnica
4Kurtka 3/4 z podpinkąszt.13
5Sweterszt.14
6Koszula służbowa niebieska*szt.22dla kobiet damska
7Podkoszulek z długim rękawem*szt.22dla kobiet damski
8Podkoszulek letni*szt.22dla kobiet damski
9Kalesony zimowe*szt.22dla kobiet reformy
10Kalesony letnie*szt.22dla kobiet reformy
11Skarpety zimowe*para21dla kobiet rajstopy
12Skarpety letnie*para2**1dla kobiet rajstopy
13Półbuty służbowepara22dla kobiet damskie
14Pasek do spodniszt.17nie dotyczy kobiet
15Oznaki stopnia i służby, baretkikpl.do każdego przedmiotu według
przepisów ubiorczych
16Krawatszt.23

* Przedmiot osobistego użytku.
** Dla kobiet 3 pary.
Norma umundurowania nr 4 dla nadbrygadiera
Lp.PrzedmiotJednostka miaryLiczbaOkres używalności w latachUwagi
123456
IUmundurowanie
1Czapka gabardynowa rogatywkaszt.14
2Czapka tropikowa rogatywkaszt.14
3Czapka zimowa uszankaszt.15
4Płaszcz sukiennyszt.13
5Płaszcz letni z podpinkąszt.14
6Peleryna przeciwdeszczowaszt.15
7Mundur galowy gabardynowykpl.15
8Mundur wyjściowy gabardynowykpl.13,
9Mundur wyjściowy letnikpl.13
10Kurtka służbowa gabardynowaszt.13
11Spodnie do butów nadbrygadieraszt.13
12Wiatrówka letniaszt.24
13Spodnie letnieszt.12
14Krawatszt.22
15Szalik zimowyszt.13
16Szalik letniszt.12
17Sweterszt.16
18Rękawiczki skórzane zimowepara12
19Rękawiczki skórzane letniepara12
20Nausznikiszt.14
21Oznakikpl.do każdego przedmiotu według przepisów ubiorczych
IIBielizna
22Koszula wyjściowa biała*szt.23
23Koszula wyjściowa biała krótki rękaw*szt.12
24Koszula służbowa niebieska*szt.21
25Koszula służbowa niebieska krótki rękaw*szt.12
26Podkoszulek zimowy długi rękaw*szt.22
27Podkoszulek letni krótki rękaw*szt.22
28Kalesony zimowe długie*szt.33
29Kalesony letnie krótkie*szt.21
30Skarpety letnie*para31
31Skarpety zimowe*para31
IIIObuwie
32Butypara14
33Trzewiki-botki ocieplanepara12
34Półbuty wyjściowe galowepara12
35Półbutypara22
36Zelówki skórzanepara21
IVOporządzenie
37Sznur galowykpl.15
38Pas głównyszt.17
39Teczka oficera z aktówkąkpl.110
40Identyfikator osobistyszt.1jednorazowo

* Przedmiot osobistego użytku.
Uwagi: Starszy brygadier mianowany na stopień nadbrygadiera otrzymuje z
zaliczeniem okresu używalności od dnia mianowania przedmioty wymienione w
pozycjach 1, 2, 3, 6, 11, 13, 22 i 36 oraz buty z prawidłami i walizkę -
zasobnik nadbrygadiera.
Norma nr 5 odzieży specjalnej dla strażaków (mianowanych na stałe, w służbie
kandydackiej i przygotowawczej)
Lp.PrzedmiotJednostka miaryLiczbaOkres używalności w latachUwagi
123456
1Ubranie specjalnekpl.15
2Ubranie koszarowekpl.21dla słuchaczy szkół pożarniczych według odrębnego
wzoru
3Sweter do ubrania koszarowegoszt.13
4Rękawice 5-palcowe specjalne*para1do zużycia
5Buty specjalnepara15
6Pas bojowyszt.1według normy producenta
7Hełm strażackiszt.1według normy producenta
8Toporek strażackiszt.1do zużycia
9Latarka specjalnaszt.1do zużycia
10Nóż specjalnyszt.1do zużycia
11Rękawice jednorazowe*szt.1do zużycia
12Gwizdek*szt.1do zużycia
13Podpinka linkowaszt.1do zużycia
14Zatrzaśnikszt.1do zużycia
15Przywoływacz osobisty (sygnalizator)szt.1do zużycia
16Maska do aparatu oddechowegoszt.1według normy producenta
17Podkoszulek letni*szt.21
18Podkoszulek zimowy*szt.21
19Kalesony letnie*szt.21
20Obuwie koszarowe*para22
21Czapka dżokejka koszarowaszt.12
22Kombinezon roboczyszt.13
23Kurtka robocza ocieplanaszt.13
24Czapka dżokejka roboczaszt.13
25Kominiarka niepalnaszt.15

* Przedmiot osobistego użytku.
Uwaga:
1. Norma dotyczy strażaków stosownie do zakresów ich obowiązków służbowych.
2. Dla sekcji specjalnych przewiduje się wydanie przedmiotów odzieży specjalnej
odpowiedniej do wykonywanych zadań, takich jak: ratownictwo wysokościowe,
ekologiczne, wodne, chemiczne itp., według regulaminów działań.
Norma nr 6 wyekwipowania osobistego dla strażaków mianowanych na stałe i w
służbie przygotowawczej
Lp.PrzedmiotJednostka miaryLiczbaOkres używalności w latach dla systemów
pełnienia służbyUwagi
codzienny, stanowiska kierowaniazmianowy, powołani do pełnienia służby
operacyjnej
1234567
1Pantofle gimnastyczne (trampki)*para122
2Ubranie treningowekpl.122
3Spodenki gimnastyczne*szt.222
4Koszulka gimnastyczna*szt.222
5Buty filcowe gumowe*para1-4
6Kominiarka dziana*szt.143
7Rękawiczki ocieplane*para132
8Szalik zimowy*szt.143
9Skarpety wełniane*para111
10Ręcznik*szt.211
11Mydło toaletowe*gram240011
12Pasta do rąk*gram2000-1
13Pasta do obuwia*gram50021
14Mazak do pasty*szt.153
15Szczotka do butów*szt.153
16Szczotka do ubrania*szt.153
Odzież dyżurna na 10 osób na zmianie
17Peleryna przeciwdeszczowaszt.2-4na każde następne 10 osób na zmianie po
1 sztuce
18Kożuch 3/4 lub długiszt.1-7

* Przedmiot osobistego użytku.
Norma nr 7 wyekwipowania osobistego dla strażaków w służbie kandydackiej
Lp.PrzedmiotJednostka miaryLiczbaOkres używalności w latachUwagi
123456
1Ubranie treningowekpl.11,5
2Pantofle gimnastyczne*para11,5
3Pantofle nocne*para13
4Trampki*para11,5
5Kocszt.28
6Koperta na kocszt.22
7Poduszka z pierzaszt.18
8Poszewka na poduszkęszt.22
9Prześcieradłoszt.22
10Materacszt.18
11Podkład pod materacszt.17
12Torba polowa brezentowaszt.15
13Tornister-plecak z szelkamikpl.18
14Manierka z przesuwką i pokrowcemkpl.18
15Menażkaszt.18
16Niezbędnik (nóż, łyżka, widelec)kpl.18
17Szczotka do ubrania*szt.1na okres służby
18Szczotka do obuwia*szt.1na okres służby
19Mazak do pasty*szt.1na okres służby
20Wieszak ramiączkoszt.6na okres służby
21Woreczek na przybory*szt.1na okres służby
22Pasta do obuwia*gram5001
23Żelazkoszt.1do zużyciana 25 słuchaczy
24Igły krawieckie*szt.2na okres służby
25Nici ą 25 m.*szp.2na okres służby
26Maszynka do golenia*szt.1na okres służby
27Pędzel do golenia*szt.1na okres służby
28Szczotka do zębów z futerałem*kpl.1na okres służby
29Kubek do mycia zębów*szt.1na okres służby
30Szczotka do rąk*szt.1na okres służby
31Żyletki do golenia*szt.241
32Krem do golenia*szt.61
33Pasta do zębów*tub.121
34Proszek do prania*gram12001
35Mydelniczka*szt.1na okres służby
36Mydło toaletowe*gram30001
37Woreczek na środki higieny*szt.1na okres służby
38Skarpety wełniane*para11
39Rękawice ocieplane*para12
40Kominiarka dziana*szt.1na okres służby
41Szalik zimowy*szt.1na okres służby
Fundusz dyspozycyjny komendanta szkoły
42Namiot uniwersalny NS-64kpl.181 namiot na 8 słuchaczy
43Łóżko poloweszt.18na 100% stanu osobowego
44Materac polowo-koszarowyszt.18na 100% stanu osobowego
45Śpiwórszt.18na 100% stanu osobowego
46Worek marynarzaszt.18na 100% stanu osobowego
47Peleryna przeciwdeszczowaszt.12na 10 słuchaczy
48Kożuch 3/4szt.17na 30 słuchaczy
49Buty filcowe-gumowepara14na 30 słuchaczy
50Buty gumowepara14na 10 słuchaczy
Wyposażenie kompanii honorowej
51Spodnie zwężane lub bryczesyszt.1do zużyciana cały stan kompanii
honorowej
52Trzewiki bukatowe z gwoździami lub oficerskiepara1do zużyciana cały stan
kompanii honorowej
53Rękawiczki letnie białepara1do zużyciana cały stan kompanii honorowej
54Sznur galowyszt.1do zużyciana cały stan kompanii honorowej

* Przedmiot osobistego użytku.
Norma nr 8 umundurowania na promocję dla absolwentów Szkoły Głównej Służby
Pożarniczej
Lp.PrzedmiotLiczbaJednostka miary
1234
1Czapka gabardynowa łącznie z haftowanymi dystynkcjami1szt.
2Mundur wyjściowy gabardynowy łącznie z haftowanymi dystynkcjami1szt.
3Koszula wyjściowa biała*1szt.
4Krawat1szt.
5Sznur galowy1szt.
6Skarpety letnie*1para
7Półbuty wyjściowe1para
8Odznaka ukończenia szkoły (absolwentka)1szt.

* Przedmiot osobistego użytku.
Norma nr 9 umundurowania na promocję dla absolwentów szkół aspirantów
Lp.PrzedmiotLiczbaJednostka miary
1234
1Czapka gabardynowa rogatywka łącznie z haftowanymi dystynkcjami1szt.
2Koszula wyjściowa biała*1szt.
3Krawat1szt.
4Sznur galowy1szt.
5Skarpety letnie*1para
6Półbuty wyjściowe1para
7Odznaka ukończenia szkoły (absolwentka)1szt.

* Przedmiot osobistego użytku.
Uwaga: Przedmioty określone w normach nr 8 i 9 wydaje się na poczet należności
ujętych w normie nr 1.
Norma nr 10 określająca ilość tkanin wydawanych w zamian gotowych przedmiotów
umundurowania
1. Na płaszcz sukienny (według rozmiarów)
GrupaObwód klatki piersiowej (cm)Wzrost (cm)Ilość sukna płaszczowego (przy
szerokości tkaniny 1,42 metra)
1234
a)89 -92160 -1652,55
b)88 - 921702,65
96160
c)921752,75
96165 - 170
100165
d)961752,85
100170 - 175
104165 - 170
e)96 - 1001802,95
104175
108165
f)96 - 1001853,00
104180
108170
g)1041853,10
108175
112 - 116170
h)1041903,20
108180 - 185
112175 - 180
116175
i)1081903,30
112185
116180
j)1121903,40
116185
120180
i więceji więcej

2. Na kurtkę i spodnie (spódnicę) z tkaniny gabardynowej i tropikowej (według
rozmiarów)
GrupaObwód klatki piersiowej (cm)Wzrost (cm)Ilość tkaniny zasadniczej w
metrach (przy szerokości tkaniny 1,42 metra)
na kurtkęna spodniena spódnicę
123456
a)88 - 96160 - 1651,551,10na wzrost do 170 cm-0,80 m
b)88 - 921701,601,15,
96165
92
96
1001751,651,20na wzrost powyżej 170 cm-0,90 m.
170
160 - 165
d)961751,701,20
100170
e)1001751,751,25
104165 - 170
f)961801,801,25
g)1001801,801,30
104175
108165
h)96 - 1001851,851,30
104180
108170
i)1041851,901,35
108175
112 - 116170
j)1041901,951,40
108180 - 185
112175 - 180
116175
k)1081902,051,45
112185
116180
l)1121902,101,50
ł)1161852,151,55
120180
i więceji więcej

Uwaga: W przypadku stwierdzenia, że obwód klatki piersiowej, pasa użytkownika
lub jego wzrost przekracza o 2 cm rozmiar podany w jednej z grup, materiał
wydaje się według należności przewidzianej dla najbliższej większej grupy
rozmiarów.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 24 marca 1995 r.
w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych.
(Dz. U. Nr 35, poz. 173)
Na podstawie art. 2 ust. 5, art. 12 ust. 8, art. 21 ust. 3, art. 22 ust. 8, art.
24 ust. 7, art. 26 ust. 12 i ust. 14 oraz art. 53 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.
o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr
134, poz. 646 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547,
Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25) zarządza się,
co następuje:
Rozdział 1
Działy specjalne produkcji rolnej
ż 1. 1. Ustala się minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i
roślin, przy zachowaniu których działalność uznawana jest za działalność
rolniczą:
1) miesiąc - w przypadku uprawy roślin,
2) 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi i kaczek,
3) 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4) 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt
- licząc od dnia nabycia.
2. Nie stanowią działu specjalnego produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów
zwierząt w rozmiarach nie przekraczających wielkości określonych w kolumnie 2
tabeli stanowiącej załącznik do rozporządzenia oraz hodowla i chów innych
zwierząt poza gospodarstwem rolnym nie wymienionych pod lp. 15 tego załącznika.
ż 2. Normy szacunkowe dochodu rocznego z działów specjalnych produkcji rolnej
określa załącznik do rozporządzenia.
ż 3. 1. Normy szacunkowe dochodu rocznego stosuje się od jednostek powierzchni
upraw lub innych jednostek rodzajów produkcji określonych w kolumnie 3 tabeli
stanowiącej załącznik do rozporządzenia, z tym że w przypadku:
1) upraw w szklarniach i tunelach foliowych - od 1 m2 powierzchni ogólnej
obliczanej według wewnętrznej długości ścian,
2) upraw grzybów i ich grzybni - od 1 m2 powierzchni zajętej pod te uprawy,
3) wylęgarni drobiu - od 1 sztuki pisklęcia uzyskanego z wylęgu,
4) zwierząt laboratoryjnych - od 1 sztuki sprzedanych zwierząt,
5) hodowli i chowu zwierząt wymienionych pod lp. 15 lit. b)-h) załącznika - od 1
sztuki zwierząt sprzedanych,
6) hodowli ryb akwariowych - od 1 dm3 objętości akwarium, obliczonej według
wewnętrznych długości krawędzi.
2. Jeżeli rozmiary działów specjalnych produkcji rolnej przekraczają wielkości
określone w kolumnie 2 tabeli stanowiącej załącznik do rozporządzenia,
opodatkowaniu podlegają dochody ustalone z całej powierzchni upraw lub
wszystkich jednostek produkcji.
3. Jeżeli w ciągu rocznego cyklu produkcji na tej samej powierzchni są
prowadzone różne uprawy, dla których są ustalane różne normy szacunkowe dochodu,
dochód z każdego rodzaju uprawy oblicza się, z zastrzeżeniem ust. 5, przy
zastosowaniu właściwej dla niej normy, proporcjonalnie do liczby miesięcy, w
których była prowadzona taka uprawa, wliczając w to okres przygotowania do
zaprowadzenia tej uprawy.
4. Przepis ust. 3 stosuje się również w razie rozpoczęcia lub zaprzestania w
ciągu roku prowadzenia działów specjalnych.
5. W szklarniach nie ogrzewanych stosuje się normę roczną bez względu na okres i
rodzaj prowadzonej uprawy.
ż 4. 1. W ewidencji księgowej dochodów i kosztów, prowadzonej przez rolnicze
spółdzielnie produkcyjne lub inne spółdzielnie zajmujące się produkcją rolną,
powinny być wyodrębnione dochody i koszty dotyczące produkcji rolniczej
roślinnej i zwierzęcej nie polegającej na prowadzeniu działów specjalnych
produkcji rolnej.
2. Przy ustalaniu wyodrębnionych dochodów i kosztów z działalności rolniczej
roślinnej i zwierzęcej nie polegającej na prowadzeniu działów specjalnych
produkcji rolnej stosuje się odpowiednio zasady obowiązujące przy
ewidencjonowaniu dochodów i kosztów z całokształtu działalności spółdzielni.
Rozdział 2
Ewidencjonowanie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
ż 5. 1. Podatnicy dokonujący odpisów na zużycie środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, prowadzić
ewidencję tych środków i wartości. Ewidencją powinny także być objęte w pełni
zamortyzowane środki trwałe znajdujące się w przedsiębiorstwie (zakładzie) oraz
składniki majątku zaliczone do środków trwałych od dnia 1 stycznia 1995 r.,
jeżeli zostały nabyte przed tym dniem i nie były uznawane za środki trwałe albo
wartości niematerialne i prawne.
2. Nie podlegają objęciu ewidencją budynki mieszkalne i lokale mieszkalne,
których wartość początkową ustala się zgodnie z ż 4 ust. 9 rozporządzenia
Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995 r. w sprawie amortyzacji środków
trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także aktualizacji wyceny
środków trwałych (Dz. U. Nr 7, poz. 34), zwanego dalej "rozporządzeniem w
sprawie amortyzacji".
3. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać co najmniej następujące
dane: liczbę porządkową, datę nabycia, datę przekazania do używania, określenie
środka trwałego albo wartości niematerialnej lub prawnej, symbol z Klasyfikacji
rodzajowej środków trwałych, wartość początkową ustaloną według zasad
określonych w odrębnych przepisach oraz stawkę amortyzacyjną i wysokość odpisu
amortyzacyjnego za dany rok podatkowy. Jeżeli zgodnie z odrębnymi przepisami
dokonuje się aktualizacji wyceny wartości początkowej środków trwałych,
ewidencja powinna zawierać ponadto, co do każdego środka trwałego,
zaktualizowaną wartość początkową, zaktualizowaną wartość dotychczasowych
odpisów amortyzacyjnych oraz kwotę odpisu amortyzacyjnego obliczonego na dany
rok od zaktualizowanej wartości początkowej.
4. W latach 1995-1997 kwota odpisu amortyzacyjnego, obliczona na dany rok od
zaktualizowanej na dzień 1 stycznia 1995 r. wartości początkowej środka
trwałego, powinna uwzględniać postanowienia ż 10 rozporządzenia w sprawie
amortyzacji.
Rozdział 3
Odliczenia od dochodu
ż 6. Za wydatki na cele szkoły, poniesione z tytułu prowadzenia szkoły
niepublicznej w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, jeżeli nie zostały
zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, uważa się wydatki na:
1) zakup stanowiących środki trwałe pomocy dydaktycznych i innych urządzeń
niezbędnych do prowadzenia szkoły,
2) wydatki związane z organizowaniem wypoczynku wakacyjnego uczniów, w części
stanowiącej wynagrodzenie personelu wychowawczego i obsługi, jeżeli nie zostało
ono pokryte przez wpłaty rodziców.
ż 7. 1. Za wydatki poniesione przez podatnika na jego odpłatne dokształcanie i
doskonalenie zawodowe, podlegające odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały
zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, uważa się wydatki z tytułu:
1) udziału w kursach i konferencjach oraz innych pozaszkolnych formach szkolenia
zawodowego,
2) poddania się egzaminowi na tytuł kwalifikacyjny,
3) dokształcania w formach szkolnych,
4) nauki języka obcego w formach zorganizowanych przez podmioty prowadzące
działalność w tym zakresie.
2. Warunkiem odliczenia wydatków wymienionych w ust. 1 jest przedstawienie
dowodu poniesienia ich przez podatnika.
ż 8. 1. Za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne przez podatnika będącego
osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby
niepełnosprawne, uważa się wydatki na:
1) adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do
potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
2) przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z
niepełnosprawności,
3) zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych
niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych,
stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
4) zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb
wynikających z niepełnosprawności,
5) odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjno-usprawniającym,
6) odpłatność za pobyt na leczeniu sanatoryjnym, za pobyt w placówkach
leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych
oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjno-usprawniające,
7) opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób
z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie
nie przekraczającej w roku podatkowym trzykrotnego najniższego wynagrodzenia
pracowników, określonego w odrębnych przepisach, za grudzień roku
poprzedzającego rok podatkowy,
8) utrzymanie przez osoby niewidome, o których mowa w pkt. 7, psa przewodnika -
w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty określonej w pkt. 7,
9) opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej
choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla
osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa,
10) opłacenie tłumacza języka migowego,
11) kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób
niepełnosprawnych,
12) leki - w wysokości stanowiącej różnice pomiędzy faktycznie poniesionymi
wydatkami a wartością odpowiadającą 20% najniższego wynagrodzenia, jeśli lekarz
specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki
(stale lub czasowo), których wartość w skali miesiąca przekracza 20% najniższego
wynagrodzenia pracowników, określonego w odrębnych przepisach, za grudzień roku
poprzedzającego rok podatkowy,
13) odpłatny, konieczny przewóz osoby niepełnosprawnej karetką transportu
sanitarnego na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne,
14) odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem na:
a) turnusie rehabilitacyjno-usprawniającym,
b) leczeniu sanatoryjnym w placówkach leczniczo-sanatoryjnych,
rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych,
c) koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób
niepełnosprawnych.
2. Wydatki na cele rehabilitacyjne wymienione w ust. 1 podlegają odliczeniu od
dochodu, jeżeli nie były finansowane ze środków zakładowego funduszu
rehabilitacji osób niepełnosprawnych lub Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób
Niepełnosprawnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek innej
formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo finansowane z tych funduszy,
odlicza się różnicę pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną z
zakładowego albo państwowego funduszu rehabilitacji lub zwróconą w jakichkolwiek
środków.
3. Podstawą do odliczenia wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne jest
posiadanie dowodu poniesienia tych wydatków, z wyjątkiem wydatków, o których
mowa w ust. 1 pkt 8.
4. Warunkiem odliczenia, o którym mowa w ust. 3, jest posiadanie przez osobę,
której dotyczy wydatek, orzeczenia o niepełnosprawności wydanego przez właściwy
organ, a w odniesieniu do dzieci do lat 16 - orzeczenia o niepełnosprawności
wydanego przez lekarza specjalistę lub właściwą przychodnię specjalistyczną
publicznego zakładu opieki zdrowotnej.
5. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do podatników, na których
utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci
własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie,
rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe
- jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają
dwunastokrotności kwoty najniższego wynagrodzenia pracowników za grudzień roku
poprzedzającego rok podatkowy.
Rozdział 4
Zwolnienia od podatku
ż 9. 1. Zwalnia się od podatku dochodowego:
1) dodatki do rent rodzinnych dla sierot zupełnych,
2) stypendia socjalne, dopłaty do zakwaterowania w domach studenckich i
internatach oraz do wyżywienia, przyznane na mocy odrębnych przepisów studentom
studiów dziennych i uczniom, a także jednorazowe zasiłki (zapomogi) wypłacane
tym osobom w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, w tym również
jednorazowe zasiłki (zapomogi) ze środków rad rodziców,
3) zasiłki chorobowe wypłacane na podstawie odrębnych przepisów o ubezpieczeniu
społecznym rolników oraz ubezpieczeniu społecznym członków rolniczych
spółdzielni produkcyjnych, spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin, w
części odpowiadającej udziałowi dochodu z tytułu działalności rolniczej, z
wyjątkiem polegającej na prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, w
dochodzie podzielnym spółdzielni,
4) dodatki z tytułu wzrostu cen podstawowych artykułów żywnościowych, wypłacane
na podstawie odrębnych przepisów,
5) wypłacane po dniu 1 stycznia 1992 r.:
a) wynagrodzenia i nagrody dla twórców pracowniczych projektów wynalazczych,
b) kwoty stanowiące zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych przez twórców
pracowniczych projektów wynalazczych przy opracowywaniu i realizacji projektów,
zgłoszonych i przyjętych do realizacji przed tym dniem,
6) dochody osób fizycznych określonych w art. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o
podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr
134, poz. 646 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547,
Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25), zwanej dalej
"ustawą", ze źródeł przychodów położonych w państwie, z którym Rzeczpospolita
Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania dochodów, jeżeli
podlegają one w tym państwie podatkowi tego samego rodzaju i państwo to
postępuje według zasad wzajemności co do takich samych dochodów ze źródeł
położonych na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej,
7) dochody osób fizycznych przybyłych do Rzeczypospolitej Polskiej na pobyt
czasowy, otrzymywane z bezzwrotnych środków pochodzących z funduszy
międzypaństwowych instytucji finansowych oraz z bezzwrotnych środków przyznanych
przez państwa obce, na podstawie umów zawartych przez Radę Ministrów
Rzeczypospolitej Polskiej lub ministra za zgodą Rady Ministrów z tymi
instytucjami i państwami, za pracę wykonywaną w Polsce,
8) wartość rzeczowych świadczeń okolicznościowych do wysokości nie
przekraczającej w roku podatkowym kwoty najniższego wynagrodzenia pracowników
obowiązującego w grudniu roku poprzedzającego rok podatkowy, określonego
odrębnymi przepisami; rzeczowymi świadczeniami okolicznościowymi są w
szczególności paczki świąteczne dla dzieci, bilety na imprezy sportowe i
kulturalne,
9) wartość wygranych w konkursach i grach organizowanych i emitowanych
(ogłaszanych) przez środki masowego przekazu (prasa, radio i telewizja) oraz
konkursach z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu, a także
nagród związanych ze sprzedażą premiową - jeżeli jednorazowa wartość tych
wygranych i nagród nie przekracza kwoty trzykrotnego najniższego wynagrodzenia
pracowników, określonego w odrębnych przepisach, za grudzień roku
poprzedzającego rok podatkowy,
10) wartość posiłków spożywanych w stołówce zakładowej prowadzonej przez zakład
pracy lub inną wyspecjalizowaną jednostkę organizacyjną na zlecenie zakładu
pracy, z wyjątkiem ekwiwalentu za te posiłki,
11) diety i inne należności, otrzymywane przez osoby uzyskujące przychody z
tytułów wymienionych w art. 13 pkt. 2-4 i 6-8 ustawy, do wysokości diet i innych
należności przysługujących pracownikom, określonych w odrębnych ustawach lub
przepisach wydanych przez właściwego ministra,
12) dodatki dewizowe wypłacane na podstawie odrębnych przepisów marynarzom i
rybakom zatrudnionym w krajowych przedsiębiorstwach żeglugi i rybołówstwa
morskiego - w części nie przekraczającej 25% tych dodatków,
13) dochody ze sprzedaży produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z
własnej uprawy lub hodowli, nie stanowiących działów specjalnych produkcji
rolnej, przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu
produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i
obróbce poubojowej tych zwierząt, w tym również na rozbiorze, podziale i
klasyfikacji mięsa; zwolnienie nie dotyczy dochodów uzyskiwanych przez osoby,
które dokonują sprzedaży towarów i produktów innych niż pochodzące z własnej
uprawy lub hodowli,
14) dochody ze sprzedaży surowców roślin zielarskich (SWW 4033), jagód owoców
leśnych i grzybów (SWW 4361) i ziół dziko rosnących leśnych (SWW 4362) - ze
zbioru dokonywanego osobiście albo z udziałem członków najbliższej rodziny,
15) kwoty jednorazowej pomocy finansowej wypłacanej ofiarom prześladowań
hitlerowskich przez Fundację "Polsko-Niemieckie Pojednanie",
16) otrzymywane z zagranicy:
a) renty inwalidzkie z tytułu inwalidztwa wojennego,
b) kwoty zaopatrzenia przyznane ofiarom wojny oraz członkom ich rodzin,
c) renty wypadkowe osób, których inwalidztwo powstało w związku z przymusowym
pobytem na robotach w III Rzeszy Niemieckiej w latach 1939-1945, pod warunkiem
przedstawienia płatnikowi dokumentu instytucji zagranicznej stwierdzającego
charakter przyznanego świadczenia,
17) renty kombatanckie osób represjonowanych i członków ich rodzin, przyznane na
zasadach określonych w przepisach o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i
wojskowych oraz ich rodzin,
18) kwoty diet i kieszonkowego dla gości zagranicznych przybywających do Polski
w ramach programów i umów oraz wartość wyżywienia dla tłumaczy (pilotów)
towarzyszących tym gościom, z wyjątkiem ekwiwalentów za to wyżywienie,
19) równoważniki pieniężne za brak kwatery, wypłacane przeniesionym służbowo:
żołnierzom zawodowym, funkcjonariuszom Policji i Służby Więziennej, Urzędu
Ochrony Państwa, Straży Granicznej oraz strażakom Państwowej Straży Pożarnej -
do wysokości odpowiadającej dodatkom za rozłąkę, określonym w odrębnych
przepisach dla pracowników przedsiębiorstw państwowych,
20) zapomogi losowe z tytułu indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych,
długotrwałej choroby lub śmierci, wypłacane z innych źródeł niż określone w art.
21 ust. 1 pkt 26 ustawy,
21) dopłaty z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i innych źródeł do:
a) zorganizowanego wypoczynku w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w
tym również połączonego z nauką,
b) pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych,
rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych,
c) przejazdów związanych z wypoczynkiem i pobytem na leczeniu, o których mowa
pod lit. a) i b)
- dzieci i młodzieży do lat 18,
22) świadczenia z pomocy społecznej na inne cele niż wymienione w ustawie
23) część dochodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy, przebywających
czasowo za granicą i uzyskujących tam dochody z innych tytułów niż stosunek
pracy lub stypendium - w wysokości odpowiadającej równowartości diet,
określonych w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez właściwego
ministra w sprawie diet i innych należności z tytułu podróży służbowej poza
granicami kraju, obliczonych za okres, w którym osoby te uzyskiwały dochód,
24) dochody stanowiące równowartość wydatków na zakwaterowanie, poniesionych
przez osoby przebywające czasowo za granicą i uzyskujące tam dochody - jeżeli
nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów - w wysokości stwierdzonej
rachunkiem hotelowym (lub równorzędnym dokumentem), do wysokości ustalonego na
ten cel limitu na koszty hotelu, określonego w odrębnych ustawach lub przepisach
wydanych przez właściwego ministra w sprawie diet i innych należności z tytułu
podróży służbowych poza granicami kraju, a w razie braku rachunku - w wysokości
25% tego limitu; zwolnienie nie dotyczy osób, którym zapewniono bezpłatne
zakwaterowanie,
25) uposażenia funkcjonariuszy Organizacji Narodów Zjednoczonych, organizacji
wyspecjalizowanych oraz innych międzynarodowych instytucji i organizacji,
których Rzeczpospolita Polska jest członkiem i których statuty przewidują
zwolnienie od podatku wypłacanych przez nie uposażeń, jeżeli funkcjonariusze
znajdują się w wykazie Ministerstwa Spraw Zagranicznych,
26) należności pieniężne wypłacane żołnierzom i pracownikom cywilnym w związku z
wyznaczeniem ich do składu osobowego polskiego kontyngentu wojskowego w ramach
misji specjalnych organizacji międzynarodowych,
27) wartość świadczeń z tytułu uprawnień do bezpłatnych i ulgowych przejazdów
środkami publicznego transportu zbiorowego kolejowego i autobusowego,
wynikających z ustawy o uprawnieniach do bezpłatnych i ulgowych przejazdów
środkami publicznego transportu zbiorowego,
28) wartość świadczeń z tytułu realizacji uprawnień do ulgowych lub bezpłatnych
przejazdów środkami komunikacji miejskiej, przysługujących na podstawie
odrębnych przepisów,
29) kwoty wypłacane nauczycielom z tytułu częściowego zwrotu czynszu i opłat
eksploatacyjnych wynikających z Karty Nauczyciela,
30) wartość świadczeń przysługujących na podstawie odrębnych przepisów
dotyczących emerytów, rencistów i kombatantów oraz niektórych osób będących
ofiarami represji wojennych i okresu powojennego z tytułu abonamentowych opłat
telewizyjnych i radiowych, telefonicznych jednostek licznikowych oraz abonamentu
telefonicznego,
31) ekwiwalenty pieniężne otrzymywane przez emerytów i rencistów w zamian
świadczeń rzeczowych przysługujących w związku z łączącym ich poprzednio z
zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym
stosunkiem pracy,
32) wartość świadczeń przysługujących od uczelni, na podstawie odrębnych
przepisów, studentom kierowanym przez uczelnię na studenckie praktyki zawodowe,
33) kwoty ustalane zgodnie z odrębnymi przepisami i wypłacane pracownikom
państwowego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej "Poczta Polska" i
pracownikom Telekomunikacji Polskiej S.A. za używanie do celów służbowych
(produkcyjnych) własnych pojazdów (samochodów osobowych o pojemności skokowej
silnika do 900 cm3, motocykli i motorowerów),
34) wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez zakład
pracy na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego
pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego
oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom
podejmującym naukę w szkołach lub podnoszących kwalifikacje zawodowe w formach
pozaszkolnych na podstawie skierowania z zakładu pracy,
35) przychody ze stosunku służbowego otrzymywane w służbie kandydackiej przez
funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej,
36) wypłacane, za pośrednictwem płatnika, przy emeryturach i rentach
zagranicznych podwyżki (zwiększenia) mające charakter dodatków rodzinnych, pod
warunkiem przedstawienia płatnikowi dokumentu stwierdzającego wysokość podwyżki,
37) świadczenia rzeczowe (w naturze) lub ekwiwalenty pieniężne w zamian tych
świadczeń, przysługujące na podstawie odrębnych przepisów członkom rodzin
zmarłych pracowników oraz zmarłych emerytów i rencistów,
38) dochody uzyskane z tytułu zakupu zakładowych budynków mieszkalnych lub
lokali mieszkalnych - w wysokości odpowiadającej różnicy między ceną rynkową
tych budynków lub lokali a ceną zakupu,
39) wynagrodzenia otrzymywane przez członków rolniczych spółdzielni
produkcyjnych z tytułu użytkowania przez spółdzielnie wniesionych wkładów
gruntowych,
40) odsetki od obligacji emitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego,
41) dochód uzyskiwany przez pracownika z tytułu ulgi w opłacie za energię
elektryczną - w wysokości odpowiadającej różnicy pomiędzy ceną ustaloną dla
innych odbiorców a ceną ustaloną dla pracownika,
42) dodatki mieszkaniowe i ryczałty na zakup opału, przyznane na podstawie
przepisów o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych.
2. Jeżeli podatnik oprócz dochodów określonych w ust. 1 pkt. 6 i 7 osiąga
również dochody ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, podatek od tych dochodów ustala się w sposób określony w art. 27 ust.
5 ustawy.
Rozdział 5
Ulgi z tytułu nauki zawodu
ż 10. 1. Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, w tym również w
formie spółki prawa cywilnego, spółki komandytowej lub spółki jawnej, uprawnione
na mocy odrębnych przepisów do szkolenia uczniów i zatrudniające w ramach
prowadzonej działalności pracowników w celu nauki zawodu, zwalnia się w części
od podatku dochodowego przez obniżenie tego podatku o kwotę ustaloną w wysokości
i na warunkach określonych w rozporządzeniu, zwaną dalej "ulgą".
2. Ulga przysługuje, jeżeli szkolenie zostało zakończone pozytywnym wynikiem
egzaminu.
3. Ulga nie przysługuje za wyszkolenie pracownika będącego już wykwalifikowanym
pracownikiem (czeladnikiem) w tym samym lub innym zawodzie.
ż 11. 1. Wysokość ulgi za wyszkolenie jednego pracownika zależy od zakresu
szkolenia wynikającego z umowy o pracę.
2. Ulga z tytułu wyszkolenia jednego pracownika polega na obniżeniu podatku, o
którym mowa w ż 10 ust. 1, należnego za okres od miesiąca następującego po
miesiącu, w którym została wydana decyzja o przyznaniu ulgi, o kwotę
odpowiadającą:
1) sześciokrotnemu najniższemu wynagrodzeniu miesięcznemu pracowników,
określonemu za miesiąc, w którym zakończono szkolenie pozytywnym wynikiem
egzaminu - przy okresie szkolenia do 24 miesięcy,
2) dziesięciokrotnemu miesięcznemu wynagrodzeniu, o którym mowa w pkt. 1 - przy
okresie szkolenia ponad 24 miesiące.
3. Kwoty ulg określone w ust. 2 podwyższa się o 20% podatnikom, którzy prowadzą
działalność gospodarczą w miejscowości o liczbie mieszkańców do 5000 oraz w
gminach o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym, określonych
w odrębnych przepisach.
4. Kwoty ulg określone w ust. 2 i 3 podwyższa się o 20% podatnikom, którzy w
danym roku podatkowym zakończyli szkolenie więcej niż jednego pracownika;
podwyżka przysługuje z tytułu ukończenia szkolenia pozytywnym wynikiem egzaminu
każdego następnego pracownika.
ż 12. 1. Ulga przysługuje, jeżeli zatrudnienie pracownika w celu nauki zawodu
trwało przez cały okres szkolenia wynikający z umowy o pracę w celu nauki
zawodu.
2. Jeżeli umowa o pracę w celu nauki zawodu została przedwcześnie rozwiązana z
przyczyn niezależnych od podatnika, a pracownik został skierowany przez organ
właściwy w sprawach podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracowników do
dokończenia nauki zawodu u innego podatnika - przysługującą z tytułu wyszkolenia
ulgę dzieli się między obydwu podatników, proporcjonalnie do liczby miesięcy
prowadzonego przez nich szkolenia. Jeżeli jednak rozwiązanie umowy nastąpiło z
winy szkolącego podatnika, ulga przysługuje w wysokości proporcjonalnej do
okresu szkolenia tylko temu podatnikowi, u którego pracownik ukończył naukę
zawodu.
ż 13. 1. Podatnikom wymienionym w ż 10, jeżeli na podstawie umowy zawartej ze
szkołą prowadzą zajęcia praktyczne lub praktyki zawodowe uczniów zasadniczych
szkół zawodowych, techników, liceów i policealnych szkół zawodowych dla
niepracujących, zwane dalej "praktyczną nauką zawodu", i z tego tytułu wypłacają
uczniom ekwiwalent pieniężny, przysługuje ulga w wysokości 50% tego ekwiwalentu
wypłaconego każdemu uczniowi.
2. Stawki ekwiwalentu pieniężnego za jedną godzinę praktycznej nauki zawodu oraz
zasady i terminy ich wypłacania określają odrębne przepisy.
3. Ulga polega na obniżeniu podatku, o którym mowa w ż 10 ust. 1, za okres
jednego miesiąca następującego po miesiącu, w którym została wydana decyzja o
przyznaniu ulgi.
ż 14. Wniosek o przyznanie ulg, o których mowa w ż 10 i 13, podatnik powinien
złożyć do urzędu skarbowego właściwego w sprawach podatków obrotowego i
dochodowego, w terminie jednego miesiąca od daty złożenia przez pracownika
egzaminu kończącego naukę zawodu lub od daty zakończenia przez ucznia odbywania
u podatnika praktycznej nauki zawodu. Do wniosku powinien być dołączony dokument
stwierdzający datę złożenia przez pracownika egzaminu kończącego naukę zawodu
wynikiem pozytywnym. W przypadkach, o których mowa w ż 12 ust. 2, do wniosku
powinno być również dołączone oświadczenie podatnika stwierdzające przyczyny
krótszego okresu szkolenia. Wniosek o ulgę, o której mowa w ż 13, powinien
zawierać następujące dane: datę zawarcia ze szkołą umowy o praktyczną naukę
zawodu, imię i nazwisko ucznia, liczbę godzin praktycznej nauki zawodu w
zakładzie podatnika, wysokość wypłaconego uczniowi ekwiwalentu oraz datę
rozpoczęcia i zakończenia przez ucznia odbywania u podatnika praktycznej nauki
zawodu.
Rozdział 6
Przepisy przejściowe i końcowe
ż 15. Do spraw wszczętych na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra
Finansów z dnia 22 listopada 1989 r. w sprawie częściowego zwolnienia od
podatków obrotowego i dochodowego podatników zatrudniających pracowników w celu
nauki zawodu lub prowadzących praktyczną naukę zawodu (Dz. U. Nr 64, poz. 395) i
nie zakończonych decyzją ostateczną przed dniem 1 stycznia 1992 r. stosuje się
te przepisy, z tym że kwoty obniżki podatku nie wyczerpane do dnia 31 grudnia
1991 r. odlicza się od podatku dochodowego pobieranego na podstawie ustawy.
ż 16. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z 21 grudnia 1991 r. w sprawie
wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
(Dz. U. Nr 124, poz. 553, z 1992 r. Nr 52, poz. 239, z 1993 r. Nr 66, poz. 312 i
Nr 133, poz. 641, z 1994 r. Nr 76, poz. 345 i Nr 126, poz. 623 oraz z 1995 r. Nr
7, poz. 34) - z tym że ż 12 ust. 1 pkt 34 traci moc z dniem ogłoszenia
niniejszego rozporządzenia.
ż 17. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
stycznia 1995 r., z tym że ż 9 ust. 1 pkt 42 z mocą od dnia 12 listopada 1994 r.
Minister Finansów: wz. K. Kalicki
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 marca 1995 r. (poz. 173)
TABELA RODZAJÓW I ROZMIARÓW DZIAŁÓW SPECJALNYCH PRODUKCJI ROLNEJ ORAZ NORM
SZACUNKOWYCH DOCHODU ROCZNE
Lp.Rodzaje upraw i produkcjiJednostka powierzchni upraw lub rodzajów
produkcjiNorma szacunkowa dochodu rocznego
złgr
1234
1 Uprawy w szklarniach ogrzewanych powyżej 25 m2:
a) rośliny ozdobne 1 m2 7
b) pozostałe 1 m2 260
2 Uprawy w szklarniach nie ogrzewanych powyżej 25 m2 1 m2 160
3 Uprawy w tunelach foliowych ogrzewanych powyżej 50 m2:
a) rośliny ozdobne 1 m2 520
b) pozostałe 1 m2 320
4 Uprawy grzybów i ich grzybni - powyżej 25 m2 powierzchni uprawowej 1 m2
3
5 Drób rzeźny - powyżej 100 szt.:
a) kurczęta 1 sztuka 10
b) gęsi 1 sztuka 79
c) kaczki 1 sztuka 21
d) indyki 1 sztuka 51
6 Drób nieśny powyżej 80 szt:
a) kury nieśne (w stadzie reprodukcyjnym) 1 sztuka 198
b) kury mięsne (w stadzie reprodukcyjnym) 1 sztuka 166
c) gęsi (w stadzie reprodukcyjnym) 1 sztuka 110
d) kaczki (w stadzie reprodukcyjnym) 1 sztuka 205
e) indyki (w stadzie reprodukcyjnym) 1 sztuka 870
f) kury (produkcja jaj konsumpcyjnych) 1 sztuka 145
7 Wylęgarnie drobiu:
a) kurczęta 1 sztuka 1
b) gęsi 1 sztuka 5
c) kaczki 1 sztuka 2
d) indyki 1 sztuka 5
8 Zwierzęta futerkowe:
a) listy i jenoty od 1 samicy stada podstawowego 25
b) norki od 1 samicy stada podstawowego 11
c) tchórzofretki od 1 samicy stada podstawowego 850
d) szynszyle od 1 samicy stada podstawowego 13
e) nutrie powyżej 50 sztuk samic stada podstawowego od 1 samicy stada
podstawowego 3
f) króliki powyżej 50 sztuk samic stada podstawowego od 1 samicy stada
podstawowego 3
9 Zwierzęta laboratoryjne:
a) szczury białe 1 sztuka 9
b) myszy białe 1 sztuka 2
10 Jedwabniki - produkcja kokonów 1 dm3 20
11 Pasieki powyżej 80 rodzin 1 rodzina 2
12 Uprawy roślin in vitro - powierzchnia półek 1 m2 120
13 Hodowla entomofagów - powierzchnia upraw roślin żywicielskich 1 m2 100
14 Hodowla dżdżownic - powierzchnia łoża hodowlanego 1 m2 50
15 Hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym:
a) krowy powyżej 5 sztuk 1 sztuka 200
b) cielęta powyżej 10 sztuk 1 sztuka 42
c) bydło rzeźne powyżej 10 sztuk (z wyjątkiem opasów) 1 sztuka 22
d) tuczniki powyżej 50 sztuk 1 sztuka 25
e) prosięta i warchlaki powyżej 50 sztuk 1 sztuka 10
f) chów i hodowla owiec powyżej 10 sztuk od 1 matki 4
g) tucz owiec powyżej 15 sztuk 1 sztuka 6
h) konie rzeźne 1 sztuka 300
i) konie hodowlane 1 sztuka stada podstawowego 240
j) hodowla ryb akwariowych powyżej 700 dm3 1 dm3 90
k) hodowla psów rasowych 1 sztuka stada podstawowego 27
l) hodowla kotów rasowych 1 sztuka stada podstawowego 10


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 24 marca 1995 r.
w sprawie szczegółowych zasad udzielania pożyczek z Funduszu Pracy, wysokości
stopy procentowej oraz warunków spłaty
(Dz. U. Nr 35, poz. 174)
Na podstawie art. 18 ust. 9 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1) zarządza się, co
następuje:
ż 1. Pożyczki udzielane są przez kierownika rejonowego urzędu pracy ze środków
Funduszu Pracy.
ż 2. 1. Ubiegający się o uzyskanie pożyczki na podjęcie działalności
gospodarczej lub rolniczej, zwanej dalej "działalnością", składa w rejonowym
urzędzie pracy wniosek określający:
1) kwotę wnioskowanej pożyczki,
2) rodzaj zamierzonej działalności,
3) kalkulację wydatków na uruchomienie działalności w ramach wnioskowanej
pożyczki, środków własnych oraz innych źródeł finansowania,
4) szczegółową specyfikację i harmonogram zakupów w ramach wnioskowanej
pożyczki,
5) przewidywane koszty i dochody prowadzenia działalności,
6) proponowany okres karencji oraz termin spłaty pożyczki,
7) proponowane formy zabezpieczenia spłaty pożyczki.
2. Pracodawca lub jednoosobowy podmiot gospodarczy, ubiegający się o uzyskanie
pożyczki na utworzenie dodatkowych miejsc pracy, składa w rejonowym biurze pracy
wniosek zawierający dane, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 4, 6 i 7, oraz
dodatkowo następujące informacje:
1) liczbę deklarowanych do utworzenia dodatkowych miejsc pracy dla skierowanych
bezrobotnych,
2) kalkulację wydatków utworzenia dodatkowych miejsc pracy w ramach wnioskowanej
pożyczki, środków własnych oraz innych źródeł finansowania,
3) rodzaj pracy oraz wymagania kwalifikacyjne i inne w stosunku do bezrobotnych,
którzy będą mogli być skierowani na utworzone dodatkowe miejsca pracy,
4) stan zatrudnienia w zakładzie pracy w poszczególnych miesiącach w okresie
ostatnich 12 miesięcy lub krótszym okresie, jeżeli zakład działa krócej niż 12
miesięcy,
5) informacje o sytuacji finansowej wnioskodawcy, wraz z opinią banku
prowadzącego obsługę rachunków oraz właściwego urzędu skarbowego.
3. Wnioskodawca obowiązany jest złożyć zabezpieczenie spłaty pożyczki w formie
poręczenia, weksla, hipoteki, gwarancji bankowej, zastawu na prawach lub
rzeczach, blokady rachunków bankowych lub w innej wiarygodnej formie.
ż 3. 1. Umowy o udzielenie pożyczek zawierane są w formie pisemnej pod rygorem
nieważności.
2. Kierownik rejonowego urzędu pracy wywiesza w siedzibie urzędu, na okres nie
krótszy niż 14 dni, wykaz osób i pracodawców, którym udzielono pożyczki.
ż 4. 1. Pożyczka na podjęcie działalności może być udzielona w wysokości
przewidzianej na utworzenie jednego miejsca pracy.
2. Pożyczka na utworzenie dodatkowych miejsc pracy może być udzielona, jeżeli:
1) pracodawca w okresie ostatnich 12 miesięcy nie zmniejszył zatrudnienia, chyba
że wynikało to z sezonowości produkcji lub usług,
2) pracodawcy nie udzielono dotychczas pożyczki na utworzenie dodatkowych miejsc
pracy lub jeżeli pracodawca dotrzymał warunków umowy i spłacił poprzednią
pożyczkę wraz z oprocentowaniem,
3) pracodawcy lub jednoosobowemu podmiotowi gospodarczemu nie udzielono pożyczki
na podjęcie działalności albo jeżeli pracodawca lub podmiot gospodarczy
dotrzymał warunków umowy i spłacił tę pożyczkę wraz z oprocentowaniem.
3. Pożyczka na utworzenie 20 lub więcej dodatkowych miejsc pracy może być
udzielona po uzyskaniu pozytywnej opinii rejonowej rady zatrudnienia.
4. Umowa o udzielenie pożyczki może przewidywać:
1) wypłacanie pożyczkobiorcy środków w kilku ratach oraz uzależnienie
uruchomienia kolejnych rat od rozliczenia się pożyczkobiorcy z wykorzystania
uprzednio przekazanych środków,
2) przekazywanie środków z udzielonej pożyczki na rachunek bankowy dostawców
przewidzianych w specyfikacji, o której mowa w ż 2 ust. 1 pkt 4, zakupów przez
pożyczkobiorcę.
5. O przyznaniu lub odmowie udzielenia pożyczki rejonowy urząd pracy powiadamia
wnioskodawcę w formie pisemnej w okresie nie przekraczającym 30 dni od złożenia
wniosku i innych niezbędnych do jego rozpatrzenia dokumentów. W przypadku gdy
wniosek wymaga rozpatrzenia przez rejonową radę zatrudnienia, zawiadomienie
wnioskodawcy powinno nastąpić w okresie nie przekraczającym 20 dni od wyrażenia
opinii przez tę radę.
ż 5. 1. Pożyczki na podjęcie działalności oraz utworzenie dodatkowych miejsc
pracy są oprocentowane od dnia ich wypłacenia przez rejonowy urząd pracy.
2. Oprocentowanie pożyczki na działalność w stosunku rocznym wynosi:
1) 60 % zmiennej stopy oprocentowania kredytu refinansowego - na działalność
produkcyjną i usługową,
2) 80 % zmiennej stopy oprocentowania kredytu refinansowego - na pozostałą
działalność.
3. Oprocentowanie pożyczki w stosunku rocznym na utworzenie dodatkowych miejsc
pracy wynosi:
1) 80 % zmiennej stopy oprocentowania kredytu refinansowego - na miejsca pracy
bezpośrednio w produkcji lub usługach,
2) 100 % zmiennej stopy oprocentowania kredytu refinansowego - na utworzenie
pozostałych miejsc pracy
4. Odsetki od udzielanych pożyczek nie podlegają kapitalizacji.
5. W przypadku niedotrzymania warunków umowy pożyczkobiorca obowiązany jest
niezwłocznie zwrócić pożyczkę wraz z odsetkami w wysokości 120% zmiennej stopy
oprocentowania kredytu refinensowego, naliczonymi od dnia wypłacenia pożyczki
przez rejonowy urząd pracy.
ż 6. 1. Umowy o udzielenie pożyczki na działalność mogą przewidywać możliwość
jej umorzenia w wysokości do 50% kwoty udzielanej pożyczki pod warunkiem
prowadzenia działalności przez okres co najmniej 24 miesięcy.
2. Kwota umorzenia pożyczki nie może przekroczyć, w dniu jej umorzenia, nie
spłaconej części pożyczki.
3. W przypadku umorzenia kwoty pożyczki, umorzeniu podlegają również odsetki,
jakie przysługiwałyby od kwoty umorzonej.
ż 7. 1. Umowy o udzielenie pożyczki na podjęcie działalności mogą przewidywać
okres karencji spłaty kapitału i odsetek od udzielonej pożyczki nie
przekraczający 12 miesięcy. Okres całkowitej spłaty pożyczki nie może
przekroczyć 4 lat od dnia jej wypłacenia przez rejonowy urząd pracy.
2. Umowy o udzielenie pożyczki na utworzenie dodatkowych miejsc pracy mogą
przewidywać okres karencji spłaty kapitału i odsetek od udzielonej pożyczki nie
przekraczający 6 miesięcy, a na utworzenie miejsc pracy w gospodarstwie rolnym
12 miesięcy. Okres całkowitej spłaty pożyczki nie może przekroczyć 3 lat, a
okres spłaty pożyczki udzielonej na utworzenie dodatkowych miejsc pracy w
gospodarstwie rolnym - 4 lat.
ż 8. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17
grudnia 1991 r. w sprawie zasad udzielania pożyczek z Funduszu Pracy (Dz. U. Nr
122, poz. 539).
ż 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 16 lutego 1995 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Protokołu nr 4 i Protokołu nr
9 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.
(Dz. U. Nr 36, poz. 179)
I.
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 7 ustęp 2 Protokołu
nr 4 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności,
zapewniającego niektóre prawa i wolności inne niż już zawarte w Konwencji i
Protokole nr 1 do Konwencji, sporządzonego w Strasburgu dnia 16 września 1963
r., został założony w dniu 10 października 1994 r. Sekretarzowi Generalnemu Rady
Europy, jako depozytariuszowi Protokołu nr 4, dokument ratyfikacyjny
wymienionego Protokołu nr 4 przez Rzeczpospolitą Polską.
1. Zgodnie z artykułem 7 ustęp 1 Protokół nr 4 wszedł w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 10 października 1994 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, że zgodnie z artykułem 7 ustęp 1
Protokołu nr 4 wszedł on w życie dnia 2 maja 1968 r.
Według stanu na dzień 10 listopada 1994 r. następujące państwa stały się jego
stronami, składając dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia w niżej
podanych datach:
Austria - 18 września 1964 r.
Belgia - 21 września 1970 r.
Cypr - 3 października 1989 r.
Dania - 30 września 1964 r.
Finlandia -10 maja 1990 r.
Francja - 3 maja 1974 r.
Republika Federalna Niemiec - 1 czerwca 1968 r.
Węgry - 5 listopada 1992 r.
Islandia - 16 listopada 1967 r.
Irlandia - 29 października 1968 r.
Włochy - 27 maja 1982 r.
Luksemburg - 2 maja 1968 r.
Holandia - 23 czerwca 1968 r.
Norwegia - 12 czerwca 1964 r.
Polska - 10 października 1994 r.
Portugalia - 9 listopada 1978 r.
Rumunia - 20 czerwca 1974 r.
San Marino - 22 marca 1989 r.
Szwecja - 13 czerwca 1964 r.
Republika Czeska *) - 18 marca 1992 r.
Republika Słowacka *) - 18 marca 1992 r.
Słowenia - 28 czerwca 1994 r.
*) Data ratyfikacji dokonanej przez Czeską i Słowacką Republikę Federacyjną
2. Następujące państwa złożyły poniższe oświadczenia:
AUSTRIA
Zastrzeżenie złożone dnia 16 września 1963 r. podczas podpisywania i powtórzone
w trakcie składania dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 18 września 1969 r.
Protokół nr 4 został podpisany z zastrzeżeniem artykułu 3, który nie będzie miał
zastosowania do ustawy z dnia 3 kwietnia 1919 r. STGBL (dziennik ustaw) Nr 209,
odnoszącej się do wygnania i konfiskaty dóbr Domu Panującego Habsburg - Lorraine
zgodnie z ustawą z dnia 30 października 1919 r., STGBL Nr 501, Ustawy
konstytucyjnej z dnia 30 lipca 1925 r., BGBL Nr 292, Federalnej ustawy
konstytucyjnej z dnia 26 stycznia 1928 r. BGBL Nr 30, i zbioru Federalnego prawa
konstytucyjnego z dnia 4 lipca 1963 r., BGBL Nr 172.
CYPR
Oświadczenie złożone w trakcie składania podpisu w dniu 6 października 1988 r. i
potwierdzone podczas składania dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 3 października
1989 r.
Rząd Republiki Cypru jest przekonany, iż dyspozycje artykułu 4 Protokołu nr 4
nie mają zastosowania do cudzoziemców, którzy znajdują się nielegalnie na
terytorium Republiki Cypru w wyniku inwazji i okupacji wojskowej dokonanej przez
Turcję.
FRANCJA
Oświadczenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym w dniu 3 maja 1974 r.
Protokół nr 4 będzie miał zastosowanie do całości terytorium Republiki,
natomiast odnośnie do terytoriów zamorskich jego postanowienia będą stosowane
odpowiednio do miejscowych wymogów zgodnie z artykułem 63 Konwencji o ochronie
praw człowieka i podstawowych wolności.
REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC
Oświadczenie przekazane w trakcie składania dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 1
czerwca 1974 r.
Z chwilą wejścia w życie Protokołu nr 4 dla Republiki Federalnej Niemiec będzie
on miał również zastosowanie do Berlina Zachodniego
IRLANDIA
Oświadczenie złożone w trakcie podpisywania Protokołu nr 4 dokonanego w dniu 16
września 1963 r.
W nawiązaniu do punktu 21 sprawozdania Komitetu Ekspertów oraz powołując się na
treść ustępu 1 artykułu 3 Protokołu nr 4, zakaz wydania odnosi się również do
wykonywania na swoim terytorium przez Umawiające się Strony prawa przewidującego
ekstradycję na podstawie listów gończych dostarczonych przez organy drugiej
Umawiającej się Strony.
WŁOCHY
Oświadczenie złożone przy okazji składania dokumentu ratyfikacyjnego w dniu 27
maja 1982 r.
Ustęp 2 artykułu 3 nie może stanowić przeszkody w stosowaniu przejściowych
dyspozycji, jakie zawiera Konstytucja włoska odnośnie do zakazu prawa wjazdu i
pobytu na terytorium Włoch dla niektórych członków Rodziny Panującej Savoie.
HOLANDIA
Oświadczenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym w dniu 23 czerwca 1982
r.
W imieniu Królestwa w Europie i Antyli Holenderskich ratyfikujemy wymieniony
Protokół nr 4.
Oświadczenie zawarte w piśmie Ministra Spraw Zagranicznych Holandii z dnia 9
czerwca 1982 r., wręczonym Sekretarzowi Generalnemu przy składaniu dokumentu
ratyfikacyjnego w dniu 23 czerwca 1982 r.
Protokół nr 4 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności,
zapewniający niektóre prawa i wolności inne niż już zawarte w Konwencji oraz
Protokole nr 1 do Konwencji, obowiązuje w Holandii oraz na Antylach
Holenderskich w oparciu o dokonana ratyfikację. Zgodnie z dyspozycjami zawartymi
w ustępie 4 artykułu 5, Holandia i Antyle Holenderskie są uznawane jako
terytoria odrębne w świetle odniesień do terytorium Państwa, ujętych w art. 2 i
3 Protokołu nr 4.
Zgodnie z art. 3 nikt nie może być wydalony z terytorium państwa, którego jest
obywatelem, i nikt nie może być pozbawiony prawa wjazdu na terytorium państwa,
którego jest obywatelem. W ramach Królestwa Holandii istnieje więcej niż jedna
przynależność państwowa związana z posiadaniem obywatelstwa. Dyspozycje artykułu
3 Protokołu nr 4 będą stosowane rozróżniająco w zależności od miejsca
zamieszkania obywateli holenderskich.
Przedstawiając powyższe Holandia, zgodnie z istniejącymi przepisami prawnymi,
rezerwuje sobie możliwość stosowania dyspozycji zawartych w artykule 3 Protokołu
nr 4 odnośnie do obywateli holenderskich w zależności od ich przynależności bądź
do Holandii, bądź do Antyli Holenderskich.
Oświadczenie zamieszczone w piśmie Stałego Przedstawiciela Holandii z dnia 24
grudnia 1985 r., zarejestrowane w Sekretariacie Generalnym w dniu 3 stycznia
1986 r.
Wyspa Aruba, która w chwili obecnej nadal stanowi część Antyli Holenderskich,
uzyska w dniu 1 stycznia 1986 r. autonomię wewnętrzną jako kraj w ramach
Królestwa Holandii. W konsekwencji, od tego czasu Królestwo nie będzie się już
składać z dwóch krajów, tj. Holandii (Królestwa w Europie) i Antyli
Holenderskich (położonych w regionie Karaibów), lecz składać się będzie z trzech
krajów, tj. dwóch wyżej wymienionych oraz z kraju Aruby. Zmiany, jakie zajdą w
dniu 1 stycznia 1986 r., dotyczą również przesunięć w wewnętrznych stosunkach
konstytucyjnych w ramach Królestwa Holandii, a Królestwo jako takie pozostaje
podmiotem prawa międzynarodowego, z którym zawierane są umowy. Wspomniane zmiany
nie będą miały wpływu w zakresie prawa międzynarodowego na umowy zawarte przez
Królestwo, mające już zastosowanie do Antyli Holenderskich, włączywszy Arubę.
Umowy te pozostaną w mocy wobec Aruby w jej nowym charakterze jako kraju w
ramach Królestwa. Umowy te od dnia 1 stycznia 1986 r. w zakresie dotyczącym
Królestwa Holandii będą miały zastosowanie wobec Antyli Holenderskich i Aruby.
3. Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z ustępem 2 artykułu 6
Protokołu nr 4 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności,
sporządzonego w Strasburgu dnia 16 września 1963 r., zostały złożone dnia 13
lutego 1995 r. Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy deklaracje w sprawie uznania
kompetencji Europejskiej Komisji Praw Człowieka oraz o uznaniu jurysdykcji
Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w zakresie dotyczącym Protokołu nr 4 do
wymienionej Konwencji.
Zgodnie z treścią tych deklaracji, obowiązują one przez okres trzech lat
począwszy od dnia 1 lutego 1995 r., przy czym ich ważność będzie automatycznie
przedłużana na kolejne okresy trzyletnie.
Teksty deklaracji Rządu Rzeczypospolitej Polskiej złożonych Sekretarzowi
Generalnemu Rady Europy:
Minister Spraw Zagranicznych
Warszawa, dnia 31 stycznia 1995 r.
DEKLARACJA
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z artykułem 25 Konwencji o ochronie praw
człowieka i podstawowych wolności i ustępem ustępem 2 artykułu 6 Protokołu nr 4
do tej Konwencji, sporządzonego w Strasburgu dnia 16 września 1963 r., uznaje na
okres trzech lat, począwszy od 1 lutego 1995 r., kompetencje Europejskiej
Komisji Praw Człowieka w zakresie przyjmowania skarg skierowanych do Sekretarza
Generalnego Rady Europy przez każdą osobę, organizację pozarządową lub grupę
jednostek, uważających się za ofiary naruszenia przez Polskę praw wynikających z
artykułów od 1 do 4 Protokołu nr 4 do wymienionej Konwencji. Skargi te będą
mogły odnosić się do wszystkich czynów, decyzji i faktów, które nastąpią po 31
stycznia 1995 r.
Ważność niniejszej deklaracji będzie automatycznie przedłużana na dalsze
3-letnie okresy, jeśli Rząd Rzeczypospolitej Polskiej, w drodze notyfikacji
skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady Europy, nie wypowie jej co najmniej 6
miesięcy przed upływem pierwszego i następnych takich okresów.
(-) Andrzej Olechowski
Minister Spraw Zagranicznych
Warszawa, dnia 31 stycznia 1995 r.
DEKLARACJA
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z artykułem 46 Konwencji o ochronie praw
człowieka i podstawowych wolności i artykułem 6 ustępem 2 Protokołu nr 4 do
wyżej wymienionej Konwencji, sporządzonego w Strasburgu dnia 16 września 1963
r., uznaje na okres trzech lat, począwszy od 1 lutego 1995 r., za obowiązującą z
mocy deklaracji Rządu Rzeczypospolitej Polskiej i bez konieczności zawierania
specjalnego porozumienia jurysdykcję Europejskiego Trybunału Praw Człowieka we
wszystkich sprawach dotyczących interpretacji i stosowania artykułów od 1 do 4
wyżej wspomnianego Protokołu nr 4, pod warunkiem wzajemności ze strony Wysokich
Układających się Stron.
Ważność niniejszej deklaracji będzie automatycznie przedłużana na dalsze
3-letnie okresy, jeśli Rząd Rzeczypospolitej Polskiej, w drodze notyfikacji
skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady Europy, nie wypowie jej co najmniej 6
miesięcy przed upływem pierwszego i następnych takich okresów.
(-) Andrzej Olechowski
4. Do dnia 10 listopada 1994 r. deklaracje związane z wykonywaniem artykułu 25 i
artykułu 46 w zakresie dotyczącym Protokołu nr 4 złożyły następujące
państwa-strony Protokołu nr 4: Austria, Belgia, Cypr, Republika Czeska, Dania,
Finlandia, Francja, Niemcy, Grecja, Irlandia, Islandia, Włochy, Luksemburg,
Holandia, Norwegia, Portugalia, Rumunia, San Marino, Słowacja, Słowenia i
Szwecja.
II.
Zgodnie z artykułem 6 ustęp 2 Protokołu nr 9 do Konwencji o ochronie praw
człowieka i podstawowych wolności, sporządzonego w Rzymie dnia 6 listopada 1990
r., został złożony dnia 10 października 1994 r. Sekretarzowi Generalnemu Rady
Europy, jako depozytariuszowi powyższego Protokołu nr 9, dokument ratyfikacyjny
Protokołu nr 9 przez Rzeczpospolitą Polską.
1. Zgodnie z artykułem 7 ustęp 2 Protokołu nr 9, wszedł on w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 1 lutego 1995 r.
Zgodnie z artykułem 7 ustęp 1 wszedł on w życie dnia 1 października 1994 r.
Do dnia 10 listopada 1994 r. następujące państwa stały się jego stronami
składając dokumenty przystąpienia w niżej podanych datach:
Austria 27 kwietnia 1992 r.
Cypr 26 września 1994 r.
Finlandia 11 grudnia 1992 r.
Republika Federalna Niemiec 7 lipca 1994 r.
Węgry 5 listopada 1992 r.
Irlandia 24 czerwca 1994 r.
Włochy 13 grudnia 1993 r.
Luksemburg 9 lipca 1992 r.
Holandia 23 listopada 1992 r.
Norwegia 15 stycznia 1992 r.
Polska 10 października 1994 r.
Rumunia 20 czerwca 1994 r.
Republika Czeska*) 7 maja 1992 r.
Republika Słowacka*) 7 maja 1992 r.
2. Następujące państwa złożyły poniższe oświadczenia:
HOLANDIA
Oświadczenie zamieszczone w dokumencie przystąpienia złożonym w dniu 23
listopada 1992 r.
Wymieniony Protokół nr 9 posiada moc obowiązującą w Królestwie Holandii w
Europie, na Antylach Holenderskich i Arubie.
III.
Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami wyżej
wymienionych Protokołu nr 4 i Protokołu nr 9, można uzyskać w Departamencie
Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
*) Data ratyfikacji dokonanej przez Czeską i Słowacką Republikę Federacyjną.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 21 marca 1995 r.
w sprawie organizacji, szczegółowych zasad i zakresu działania Krajowego Urzędu
Pracy oraz wojewódzkich i rejonowych urzędów pracy
(Dz. U. Nr 38, poz. 187)
Na podstawie art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1) zarządza się, co
następuje:
Rozdział 1
Organizacja urzędów pracy
ż 1. 1. Krajowym Urzędem Pracy kieruje Prezes Krajowego Urzędu Pracy, zwany
dalej "Prezesem", przy pomocy wiceprezesów i dyrektorów departamentów (komórek
równorzędnych).
2. Wiceprezesów Krajowego Urzędu Pracy powołuje i odwołuje Minister Pracy i
Polityki Socjalnej na wniosek Prezesa.
3. Stałym organem doradczym i opiniodawczym Prezesa jest Kolegium Krajowego
Urzędu Pracy, którego skład osobowy oraz zakres i tryb działania określa Prezes.
4. W zależności od potrzeb Prezes może powoływać zespoły doradcze, opiniodawcze
i robocze, określając ich nazwę, skład osobowy oraz zakres i tryb działania.
5. Szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych oraz tryb pracy Krajowego
Urzędu Pracy określa regulamin organizacyjny nadany przez Prezesa.
ż 2. 1. Wojewódzkim urzędem pracy kieruje dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy
przy pomocy wicedyrektorów oraz kierowników podległych komórek organizacyjnych.
2. Dyrektora powołuje i odwołuje Prezes po zasięgnięciu opinii wojewódzkiej rady
zatrudnienia.
3. Wicedyrektorów wojewódzkiego urzędu pracy powołuje i odwołuje Prezes, na
wniosek dyrektora.
4. Szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych oraz tryb pracy
wojewódzkiego urzędu pracy określa regulamin organizacyjny nadany przez
dyrektora tego urzędu. Regulamin podlega zatwierdzeniu przez Prezesa.
5. Regulamin, o którym mowa w ust. 4, jest opracowywany na podstawie ramowego
regulaminu organizacyjnego dla wojewódzkich urzędów pracy, określonego przez
Prezesa.
ż 3. 1. Rejonowym urzędem pracy kieruje kierownik rejonowego urzędu pracy przy
pomocy zastępców oraz kierowników podległych komórek organizacyjnych.
2. Kierownika rejonowego urzędu pracy powołuje i odwołuje dyrektor wojewódzkiego
urzędu pracy, po zasięgnięciu opinii rejonowej rady zatrudnienia.
3. Zastępców kierownika rejonowego urzędu pracy powołuje i odwołuje, na wniosek
tego kierownika, dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy.
4. Szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych oraz tryb pracy rejonowego
urzędu pracy określa regulamin organizacyjny nadany przez kierownika. Regulamin
podlega zatwierdzeniu przez dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy.
5. Regulamin, o którym mowa w ust. 4, jest opracowywany na podstawie ramowego
regulaminu organizacyjnego dla rejonowych urzędów pracy, określonego przez
Prezesa.
ż 4. 1. Na terenie działania rejonowych urzędów pracy mogą być tworzone filie,
które wykonują wybrane zadania przewidziane dla rejonowych urzędów pracy.
2. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, na wniosek kierownika rejonowego urzędu
pracy, zaopiniowany przez wojewódzką radę zatrudnienia, po zatwierdzeniu przez
Prezesa tworzy, przekształca i znosi filie, o których mowa w ust. 1, oraz
określa ich zasięg terytorialny i szczegółowy zakres zadań.
Rozdział 2
Zakres działania urzędów pracy
ż 5. Do zakresu działania Krajowego Urzędu Pracy należą w szczególności sprawy:
1) współtworzenia i realizacji polityki rynku pracy, obejmujące w szczególności:
a) opiniowanie projektów programów rządowych i innych dokumentów dotyczących
problematyki rynku pracy, w szczególności w zakresie systemu edukacji i
kształcenia dorosłych,
b) opracowywanie analiz, ocen i prognoz sytuacji na rynku pracy, zmierzających
do racjonalnego rozmieszczenia i struktury szkolnictwa zawodowego stosownie do
potrzeb rynku pracy oraz do racjonalnego wykorzystania zasobów pracy,
c) współdziałanie z partnerami rynku pracy w celu kształtowania pożądanej
struktury kwalifikacyjnej zasobów pracy,
d) współdziałanie z organami, organizacjami i instytucjami zajmującymi się
problematyką przeciwdziałania bezrobociu,
2) tworzenia i wykorzystania instrumentów polityki rynku pracy, obejmujące w
szczególności:
a) organizowanie, rozwijanie i koordynowanie działań w zakresie pośrednictwa
pracy, poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej,
b) wydawanie upoważnień do prowadzenia pośrednictwa pracy na terenie kraju i do
kierowania obywateli polskich do pracy za granicą oraz inicjowanie działań
kontrolnych w jednostkach upoważnionych do prowadzenia pośrednictwa pracy,
c) promowanie i koordynowanie działań w zakresie szkolenia zawodowego
bezrobotnych i osób zagrożonych utratą pracy,
d) określanie zasad organizacji szkolenia bezrobotnych oraz metod badania
efektywności szkolenia,
e) wyposażenie w zbiory informacji zawodowej, metody i techniki poradnictwa
zawodowego dla rozwoju informacji zawodowej i poradnictwa zawodowego w
wojewódzkich i rejonowych urzędach pracy,
f) prowadzenie działalności informacyjnej i wydawniczej, dotyczącej rynku pracy,
g) określanie procedur prowadzenia prac interwencyjnych i robót publicznych,
h) opracowywanie i opiniowanie programów:
- promowania rozwoju drobnej przedsiębiorczości,
- zwiększających możliwości zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu,
i) inicjowanie i koordynowanie programów specjalnych,
j) wspieranie działalności klubów pracy,
3) organizacji i funkcjonowania wojewódzkich i rejonowych urzędów pracy,
obejmujące w szczególności:
a) koordynowanie, nadzór i kontrolę działalności wojewódzkich urzędów pracy oraz
kontrolę podległych im urzędów,
b) opracowywanie zasad kontroli zatrudniania cudzoziemców,
c) opracowywanie zasad polityki kadrowej wojewódzkich i rejonowych urzędów
pracy,
d) dokonywanie czynności prawnych w zakresie stosunków pracy dyrektorów i
wicedyrektorów wojewódzkich urzędów pracy,
4) planowania, organizacji i zarządzania systemem informatycznym w urzędach
pracy,
5) gospodarowania i kontroli wydatkowania środków z Funduszu Pracy i Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,
6) nadzoru i kontroli nad realizacją zadań wynikających z przepisów o
zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych, w zakresie
należącym do zadań urzędów pracy,
7) koordynacji współpracy z zagranicą, obejmujące:
a) wykorzystanie pomocy zagranicznej dla Polski w dziedzinie rynku pracy w
ramach umów rządowych i porozumień resortowych,
b) uzgadnianie i realizację rocznych protokołów wykonawczych z partnerami
zagranicznymi,
c) uczestnictwo w pracach organizacji międzynarodowych na rzecz międzynarodowej
współpracy służb zatrudnienia oraz przedsięwzięć prowadzonych w Polsce,
d) dokonywanie oceny celowości prowadzenia współpracy z poszczególnymi
partnerami w wybranych dziedzinach,
8) podejmowania zatrudnienia przez obywateli polskich za granicą u pracodawców
zagranicznych oraz przez cudzoziemców w Polsce, obejmujące w szczególności:
a) nadzór nad realizacją umów i porozumień o zatrudnieniu obywateli polskich za
granicą oraz cudzoziemców w Polsce,
b) opracowanie analiz i ocen zatrudniania obywateli polskich za granicą,
c) ocenę funkcjonowania przepisów dotyczących zatrudniania cudzoziemców w
Polsce,
9) opiniowania projektów umów z partnerami zagranicznymi oraz uczestnictwa w
negocjacjach,
10) realizacji zadań wynikających z przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych
w razie niewypłacalności pracodawcy, obejmujące w szczególności:
a) obsługę Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,
b) obsługę Rady Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,
11) koordynowania działań z zakresu służby zastępczej, wykonywanych przez
wojewódzkie urzędy pracy,
12) wykonywania zadań dysponenta Funduszu Pracy w zakresie określonym w
przepisach o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu,
13) inicjowania i koordynowania kontroli przestrzegania przepisów o zatrudnieniu
i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz opracowywania zbiorczych wyników
przeprowadzonych kontroli i ocen przestrzegania tych przepisów.
ż 6. Do zakresu działania wojewódzkiego urzędu pracy należą sprawy:
1) współdziałania z wojewódzką radą zatrudnienia oraz organami, organizacjami i
instytucjami zajmującymi się problematyką zatrudnienia i przeciwdziałania
bezrobociu w zakresie współtworzenia i realizacji lokalnej polityki rynku pracy,
2) realizacji lokalnej polityki zatrudnienia, obejmujące w szczególności:
a) opracowywanie programów promocji stałego zatrudnienia na rzecz osób
zakwalifikowanych do grup ryzyka na lokalnych rynkach pracy oraz dokonywanie
ocen ich realizacji,
b) współdziałanie z właściwymi instytucjami w opracowywaniu analiz i ocen
struktury i rozmieszczenia szkolnictwa ponadpodstawowego,
c) współdziałanie z kuratoriami oświaty oraz instytucjami szkolącymi w zakresie
kształcenia zawodowego i szkolenia bezrobotnych,
d) opracowywanie analiz z zakresu szkolenia bezrobotnych,
e) współpracę z partnerami rynku pracy w zakresie łagodzenia skutków zwolnień z
pracy,
f) współdziałanie z wojewódzkim zespołem pomocy społecznej w zakresie realizacji
zadań osłonowych w stosunku do bezrobotnych i ich rodzin,
g) udzielanie pomocy rejonowym urzędom pracy w zakresie planowania,
organizowania i kontroli szkolenia bezrobotnych,
h) opiniowanie wniosków o wydanie upoważnienia do prowadzenia pośrednictwa pracy
- krajowego i zagranicznego,
i) wydawanie zezwoleń i zgód na zatrudnianie cudzoziemców w Polsce,
j) promowanie drobnej przedsiębiorczości,
3) opracowywania analiz, ocen, prognoz i opinii dotyczących wojewódzkiego rynku
pracy,
4) opracowywania sprawozdań i informacji dotyczących wojewódzkiego rynku pracy,
5) koordynowania działań rejonowych urzędów pracy w zakresie informacji
zawodowej i poradnictwa zawodowego, obejmujące:
a) informacje zawodowe o zasięgu wojewódzkim i ich popularyzację,
b) instruktaż dla doradców zawodowych rejonowych urzędów pracy,
c) nadzór merytoryczny nad działalnością doradców zawodowych rejonowych urzędów
pracy,
6) wspierania działalności klubów pracy,
7) realizacji zadań wynikających z przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w
razie niewypłacalności pracodawcy,
8) realizacji działań określonych w przepisach o służbie zastępczej,
9) realizacji zadań określonych w przepisach o zatrudnieniu i rehabilitacji
zawodowej osób niepełnosprawnych,
10) rozwoju systemu informatycznego, wspierającego obsługę rynku pracy,
11) kontroli przestrzegania przepisów o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu
bezrobociu,
12) wykonywania zadań dysponenta II stopnia Funduszu Pracy w zakresie określonym
w przepisach o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu,
13) wykonywania czynności prawnych w zakresie stosunków pracy kierowników
rejonowych urzędów pracy i ich zastępców,
14) koordynowania działalności, nadzoru i kontroli nad funkcjonowaniem
rejonowych urzędów pracy.
ż 7. Do zakresu działania rejonowego urzędu pracy należą sprawy:
1) wykonywania zadań w zakresie pośrednictwa pracy i aktywizacji zawodowej,
obejmujące w szczególności:
a) rejestrację bezrobotnych i poszukujących pracy,
b) pozyskiwanie i ewidencjonowanie ofert pracy,
c) współudział w tworzeniu miejsc pracy oraz inicjowanie i finansowanie prac
interwencyjnych i robót publicznych,
d) udzielanie pożyczek z Funduszu Pracy oraz pomocy bezrobotnym w podejmowaniu
działalności na własny rachunek,
e) realizację programów specjalnych,
f) informowanie o wolnych miejscach pracy,
g) udzielanie informacji pracodawcom o liczbie i kwalifikacjach osób
poszukujących pracy,
h) współpracę z pracodawcami w zakresie łagodzenia negatywnych skutków zwolnień
grupowych,
i) współdziałanie z ośrodkami pomocy społecznej w celu zapewnienia bezrobotnym i
ich rodzinom niezbędnego zabezpieczenia socjalnego,
j) wymianę ofert pracy z innymi rejonowymi urzędami pracy,
k) opracowywanie analiz i sprawozdań dotyczących rynku pracy,
l) inicjowanie, organizowanie i wspieranie działalności klubów pracy,
2) udzielania pomocy w rozwiązywaniu problemów zawodowych bezrobotnym i innym
osobom poszukującym pracy oraz pracodawcom przy doborze kandydatów na stanowiska
wymagające szczególnych predyspozycji, a w szczególności:
a) udzielania indywidualnych i grupowych porad zawodowych,
b) upowszechniania informacji zawodowych ułatwiających wybór zawodu, zmianę
kwalifikacji, pozyskanie lub zmianę pracy,
c) zlecania badań lekarskich oraz specjalistycznych badań psychologicznych
umożliwiających udzielanie indywidualnych porad zawodowych i wydawanie opinii o
przydatności zawodowej, kierunku szkolenia,
3) diagnozowania potrzeb szkoleniowych rynku pracy i bezrobotnych,
4) inicjowania i finansowania szkoleń bezrobotnych, kontroli ich przebiegu oraz
badania efektywności szkolenia bezrobotnych,
5) wydatkowania środków z Funduszu Pracy, z uwzględnieniem kryterium
efektywności ich wydatkowania, oraz sporządzania informacji, analiz i sprawozdań
dotyczących wykorzystania środków tego Funduszu,
6) pomocy w uzyskaniu zatrudnienia przez osoby niepełnosprawne, obejmujące w
szczególności:
a) gromadzenie informacji o wolnych miejscach pracy oraz inicjowanie tworzenia
nowych miejsc pracy,
b) prowadzenie poradnictwa zawodowego oraz inicjowanie szkolenia i
przekwalifikowania,
c) prowadzenie pośrednictwa pracy,
7) kontroli przestrzegania przepisów ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu
bezrobociu,
8) współpracy z samorządami terytorialnymi w zakresie tworzenia miejsc pracy i
przeciwdziałania bezrobociu i jego skutkom.
Rozdział 3
Zasady realizacji zadań urzędów pracy
ż 8. 1. Urzędy pracy realizują swoje zadania na podstawie rocznych planów pracy,
opracowywanych w oparciu o założenia określane przez Prezesa, z uwzględnieniem
specyfiki lokalnego rynku pracy.
2. W wypadku gdy określone zadanie wymaga współdziałania kilku wojewódzkich
(rejonowych) urzędów pracy, Prezes (dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy)
wyznacza urząd wiodący oraz osobę, która koordynuje wykonywanie zadania i
odpowiada za jego realizację.
3. Analiza i ocena działalności urzędów pracy odbywa się okresowo na podstwie
zasad ustalanych przez Prezesa.
4. Prezes w terminie do 15 marca każdego roku przedkłada Ministrowi Pracy i
Polityki Socjalnej sprawozdanie z działalności Krajowego Urzędu Pracy za rok
poprzedni, zaopiniowane przez Naczelną Radę Zatrudnienia.
ż 9. Urzędy pracy są państwowymi jednostkami budżetowymi.
Rozdział 4
Przepisy końcowe
ż 10. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 16
grudnia 1992 r. w sprawie organizacji, szczegółowych zasad i zakresu działania
Urzędu Pracy oraz wojewódzkich i rejonowych urzędów pracy (Dz. U. Nr 97, poz.
482 i z 1994 r. Nr 136, poz. 708).
ż 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 21 marca 1995 r.
w sprawie organizacji i trybu działania rad zatrudnienia oraz zasad uczestnictwa
w posiedzeniach rad zatrudnienia innych organów oraz przedstawicieli nauki,
organizacji i instytucji nie reprezentowanych w radach zatrudnienia
(Dz. U. Nr 38 poz.188)
Na podstawie art. 10 ust. 7 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1) zarządza się, co
następuje:
ż 1. Naczelna Rada Zatrudnienia wybiera spośród swoich członków przewodniczącego
i wiceprzewodniczącego na okres jednego roku. Funkcję przewodniczącego pełnią na
przemian przedstawiciele reprezentujący organizacje związków zawodowych i
organizacje pracodawców, a wiceprzewodniczącego - przedstawiciele organów
administracji państwowej oraz samorządu terytorialnego.
ż 2. Wojewódzkie i rejonowe rady zatrudnienia wybierają spośród swoich członków
wiceprzewodniczącego na okres jednego roku. Funkcję tę pełnią kolejno
przedstawiciele organizacji związków zawodowych, organizacji pracodawców,
organów administracji rządowej oraz samorządu terytorialnego.
ż 3. 1. Pracami Naczelnej, wojewódzkiej i rejonowej rady zatrudnienia, zwanych
dalej "radami zatrudnienia", kieruje przewodniczący, we współdziałaniu z
prezydium rady, w którego skład wchodzą przewodniczący i wiceprzewodniczący rady
zatrudnienia oraz po jednym przedstawicielu organizacji i organów, których
przedstawiciel aktualnie nie pełni funkcji przewodniczącego lub
wiceprzewodniczącego. Przewodniczący reprezentuje radę w stosunku do innych
organów i instytucji.
2. Do kompetencji przewodniczącego rady zatrudnienia należy w szczególności:
1) ustalanie przedmiotu i terminu obrad rady,
2) przewodniczenie obradom rady oraz jej prezydium,
3) reprezentowanie rady w stosunku do innych organów i instytucji,
4) zapraszanie na posiedzenia rady przedstawicieli nauki oraz przedstawicieli
organów i instytucji nie reprezentowanych w radzie,
5) inicjowanie i organizowanie prac rady.
3. W razie nieobecności przewodniczącego rady zatrudnienia zastępuje go
wiceprzewodniczący.
4. Rada zatrudnienia może powołać stałe lub doraźne zespoły problemowe w celu
opracowania projektu opinii lub stanowiska rady w określonych sprawach.
ż 4. 1. Na posiedzenia plenarne rady zatrudnienia, na których omawiane będą w
szczególności problemy dotyczące przeciwdziałania bezrobociu i jego skutków,
powinni być zapraszani, w celu prezentacji stanowiska w omawianych sprawach,
przedstawiciele nauki oraz innych organów, organizacji i instytucji nie
reprezentowanych w radzie zatrudnienia.
2. Na wniosek organizacji społecznych, a w szczególności organizacji
bezrobotnych zainteresowanych udziałem w posiedzeniach rad zatrudnienia,
właściwych ze względu na zasięg ich działania, organizacje te powiadamiane są o
terminach i przedmiocie posiedzeń rady zatrudnienia.
3. Organizacje, o których mowa w ust. 2, upoważnione są do delegowania na
posiedzenia rady zatrudnienia swego przedstawiciela w celu prezentacji
stanowiska w sprawach będących przedmiotem obrad rady.
ż 5. 1. Posiedzenia plenarne rady zatrudnienia powinny odbywać się co najmniej
raz na kwartał.
2. Posiedzenia rady zwołuje przewodniczący z własnej inicjatywy, na wniosek co
najmniej połowy członków prezydium rady lub na wniosek co najmniej 1/3 liczby
członków rady. Przewodniczący jest obowiązany wyznaczyć termin posiedzenia rady
w ciągu 14 dni od dnia zgłoszenia wniosku.
ż 6. 1. Rada zatrudnienia wyraża swoją opinię w sprawach należących do zakresu
jej kompetencji w formie odrębnej uchwały lub odpowiedniego zapisu w protokole
posiedzenia rady.
2. Opinie rady zatrudnienia zapadają zwykłą większością głosów w obecności co
najmniej połowy członków rady.
3. Głosowania są jawne. Na wniosek członka rady przewodniczący zarządza
głosowanie tajne.
ż 7. Rada zatrudnienia podejmuje działania na wniosek organu, przy którym
działa, lub z własnej inicjatywy w wypadkach przewidzianych w ustawie o
zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu.
ż 8. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17
grudnia 1991 r. w sprawie organizacji i trybu działania Naczelnej Rady
Zatrudnienia (Dz. U. Nr 122, poz. 538).
ż 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 21 marca 1995 r.
w sprawie szczegółowych zasad organizowania prac interwencyjnych i robót
publicznych oraz przyznawania zaliczek i finansowania rzeczowych kosztów
organizacji robót publicznych
(Dz. U. Nr 38, poz. 189)
Na podstawie art. 22 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1) zarządza się, co
następuje:
ż 1. 1. Rejonowe urzędy pracy w razie braku propozycji odpowiedniego
zatrudnienia mogą kierować bezrobotnych do prac interwencyjnych lub robót
publicznych, jeżeli ich wykonywanie jest gospodarczo lub społecznie użyteczne.
2. Roboty publiczne powinny być organizowane w szczególności w ramach
realizowanych na terenie gminy lub województwa inwestycji infrastrukturalnych
oraz zadań związanych z opieką społeczną i obsługą bezrobocia.
3. Prace interwencyjne oraz roboty publiczne nie mogą być organizowane, jeżeli
spowodowałoby to likwidację lub upadłość podmiotów gospodarczych realizujących
takie same zadania jak wykonywane przez skierowanych bezrobotnych w ramach prac
interwencyjnych lub robót publicznych.
ż 2. Roboty publiczne mogą być organizowane na wniosek organu samorządu
terytorialnego lub terenowego organu administracji rządowej, zwanych dalej
"organizatorami".
ż 3. 1. Organizatorzy ubiegający się o skierowanie bezrobotnych do wykonywania
robót publicznych składają wniosek do rejonowego urzędu pracy właściwego ze
względu na miejsce wykonywania robót, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Wniosek powinien zawierać następujące dane:
1) nazwę i lokalizację inwestycji infrastrukturalnej, rodzaj robót lub zadań,
przy których mają być zatrudnieni bezrobotni,
2) liczbę bezrobotnych proponowanych do zatrudnienia w ramach robót publicznych
oraz okres tego zatrudnienia,
3) informacje o stopniu zaawansowania i łącznych kosztach inwestycji lub robót,
źródłach ich finansowania oraz aktualnej lub przewidzianej w okresie realizacji
liczbie zatrudnionych pracowników (poza bezrobotnymi w ramach robót
publicznych),
4) miejsce i rodzaj prac wykonywanych przez skierowanych bezrobotnych, pożądane
kwalifikacje oraz inne wymogi,
5) informacje dotyczące wysokości proponowanego wynagrodzenia dla skierowanych
bezrobotnych oraz wnioskowaną wysokość (procent przeciętnego wynagrodzenia)
refundowanych wynagrodzeń z tytułu zatrudnienia skierowanych bezrobotnych,
6) informacje dotyczące możliwości zakwaterowania skierowanych bezrobotnych oraz
dowozu ich do miejsca pracy,
7) ewentualny wniosek o udzielenie zaliczek, o których mowa w ż 8 ust. 1.
3. Organizator ubiegający się o skierowanie bezrobotnych do wykonywania robót
publicznych na terenie rejonów uznanych za szczególnie zagrożone wysokim
bezrobociem strukturalnym, wnioskujący o refundowanie z Funduszu Pracy także
części rzeczowych kosztów organizacji tych robót, dołącza do wniosku, o którym
mowa w ust. 2 adresowany do dyrektora właściwego wojewódzkiego urzędu pracy
wniosek o refundację tych kosztów, wraz z ich kalkulacją.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, kierownik rejonowego urzędu pracy wraz z
opinią rejonowej rady zatrudnienia przekazuje do rozpatrzenia dyrektorowi
wojewódzkiego urzędu pracy, który powiadamia o podjętej decyzji kierownika
rejonowego urzędu pracy i organizatora.
ż 4. 1. Wnioski, o których mowa w ż 3 ust. 2, rejonowe urzędy pracy przedkładają
do zaopiniowania rejonowej radzie zatrudnienia, jeżeli rada podjęła taką
uchwałę.
2. Kierownik rejonowego urzędu pracy po podjęciu decyzji o realizacji wniosku
dokonuje szczegółowych uzgodnień z organizatorem i zawiera z nim umowę, o której
mowa w ż 7.
3. Kierownik rejonowego urzędu pracy jest obowiązany zawiadomić na piśmie
organizatora robót publicznych w razie odmowy realizacji wniosku.
ż 5. Do prac interwencyjnych lub robót publicznych rejonowe urzędy pracy powinny
w szczególności kierować bezrobotnych:
1) którzy po upływie okresu wykonywania prac interwencyjnych lub robót
publicznych zostaną zatrudnieni na dalszy okres,
2) samotnie wychowujących dzieci, na które przysługuje zasiłek rodzinny,
3) których małżonek jest również bezrobotnym,
4) którzy pozostają bez pracy przez okres dłuższy niż 12 miesięcy,
5) których zatrudnienie jest wskazane ze względów społecznych.
ż 6. 1. Prace interwencyjne, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, nie mogą być
organizowane, jeżeli:
1) w okresie ostatnich 6 miesięcy liczba zatrudnionych pracowników uległa
zmniejszeniu o 10%, chyba że było to wynikiem sezonowości produkcji lub usług,
2) pracodawca jest w stanie likwidacji lub upadłości.
2. W szczególnie uzasadnionych wypadkach dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, po
zasięgnięciu opinii wojewódzkiej rady zatrudnienia, może wyrazić zgodę na
organizowanie prac interwencyjnych u pracodawców, o których mowa w ust. 1.
3. Prace interwencyjne nie mogą być organizowane u pracodawców będących:
1) partiami lub organizacjami politycznymi,
2) biurami poselsko-senatorskimi,
3) organizacjami związków zawodowych, z wyjątkiem upoważnionych do prowadzenia
pośrednictwa pracy związkowych biur pracy oraz klubów pracy,
4) organizacjami pracodawców, z wyjątkiem upoważnionych do prowadzenia
pośrednictwa pracy biur oraz klubów pracy,
5) urzędami naczelnych i centralnych organów administracji państwowej,
6) kościołami lub związkami wyznaniowymi,
7) przedstawicielstwami obcych państw.
ż 7. 1. Rejonowy urząd pracy zawiera z pracodawcą, u którego bezrobotni
wykonywać będą prace interwencyjne, oraz organizatorem robót publicznych lub
wskazanym przez niego pracodawcą umowę określającą w szczególności:
1) liczbę bezrobotnych oraz okres, na jaki zostaną zatrudnieni,
2) rodzaj i miejsce wykonywanych prac oraz niezbędne lub pożądane kwalifikacje
bezrobotnych,
3) terminy i wysokość refundowanych z Funduszu Pracy przez rejonowy urząd pracy
kosztów wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne oraz rzeczowych kosztów
organizacji robót publicznych,
4) zasady rozliczania udzielonych zaliczek, o których mowa w ż 8 ust. 1,
5) obowiązek informowania rejonowego urzędu pracy o wypadkach wcześniejszego
rozwiązania umowy o pracę ze skierowanym bezrobotnym.
2. Pracodawca, u którego skierowani przez rejonowy urząd pracy bezrobotni będą
wykonywać prace interwencyjne, oraz organizator robót publicznych lub
upoważniony przez niego pracodawca zawiera z bezrobotnymi umowy o pracę na czas
określony wynikający z umowy, o której mowa w ust. 1.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w wypadku organizowania prac interwencyjnych
i robót publicznych w wojewódzkich i rejonowych urzędach pracy.
ż 8. 1. Kierownik rejonowego urzędu pracy, na wniosek organizatora robót
publicznych, może przyznawać temu organizatorowi lub uprawnionemu przez niego
pracodawcy ze środków Funduszu Pracy zaliczki na poczet wypłat wynagrodzeń oraz
składki na ubezpieczenie społeczne skierowanych bezrobotnych zatrudnionych w
ramach robót publicznych.
2. Kwota zaliczek, o których mowa w ust. 1, nie może przekroczyć należnej
organizatorowi robót publicznych kwoty podlegających refundacji za dany miesiąc
wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne z tytułu zatrudnienia
skierowanych bezrobotnych.
3. Zaliczka może być przekazana w okresie umożliwiającym terminową wypłatę
wynagrodzeń skierowanym bezrobotnym i opłacenie składek na ubezpieczenie
społeczne, nie wcześniej jednak niż 5 dni przed terminem tych płatności.
ż 9. 1. Do rzeczowych kosztów organizacji robót publicznych zaliczają się, z
zastrzeżeniem ust. 2-5, faktycznie poniesione koszty ich organizacji, z
wyłączeniem kosztów wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne.
2. Nie podlegają zaliczeniu do rzeczowych kosztów organizacji robót publicznych
wydatki poniesione przed zawarciem umowy, o której mowa w ż 7 ust. 1, oraz po
upływie okresu, na jaki umowa ta została zawarta.
3. Wydatki poniesione na zakup materiałów i środków trwałych o charakterze
wyposażenia zalicza się do poniesionych rzeczowych kosztów organizacji robót
publicznych w części faktycznego ich wykorzystania lub zużycia w okresie
realizacji robót publicznych.
4. Koszty poniesione na zakup środków trwałych zalicza się do rzeczowych kosztów
organizacji robót publicznych w kwocie odpowiadającej odpisowi amortyzacyjnemu
lub umorzeniu dokonanemu na zasadach sezonowego użytkowania majątku trwałego za
okres ich wykorzystania przy realizacji robót publicznych.
5. Jeżeli koszty poniesione przez organizatora robót publicznych obejmują także
wydatki związane z zatrudnieniem innych, poza skierowanymi bezrobotnymi, osób,
to rzeczowe koszty organizacji robót publicznych ustala się proporcjonalnie do
udziału zatrudnionych w ramach tych robót skierowanych bezrobotnych w liczbie
zatrudnionych ogółem.
6. Refundacja z Funduszu Pracy rzeczowych kosztów organizacji robót publicznych
dokonywana jest do wysokości i w terminach określonych w umowie, po przedłożeniu
przez organizatora rozliczenia faktycznie poniesionych rzeczowych kosztów ich
organizacji.
ż 10. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17
grudnia 1991 r. w sprawie zasad organizowania prac interwencyjnych oraz robót
publicznych (Dz. U. Nr 122, poz. 540 i z 1992 r. Nr 69, poz. 348).
ż 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 31 marca 1995 r.
w sprawie szczegółowych zasad refundacji kosztów wynagrodzenia za czas
zwolnienia od pracy, wypłaconego członkowi rady zatrudnienia, oraz kosztów jego
przejazdów w celu wzięcia udziału w posiedzeniu tej rady
(Dz. U. Nr 38, poz. 190)
Na podstawie art. 10 ust. 10 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1) zarządza się, co
następuje:
ż 1. Na wniosek pracodawcy koszty wynagrodzenia wypłaconego pracownikowi
będącemu członkiem Naczelnej Rady Zatrudnienia, wojewódzkiej lub rejonowej rady
zatrudnienia, zwanych dalej "radami zatrudnienia", za czas zwolnienia od pracy w
celu wzięcia udziału w posiedzeniu rady zatrudnienia mogą być refundowane z
Funduszu Pracy. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
ż 2. 1. Na wniosek członka rady zatrudnienia koszty przejazdów publicznymi
środkami komunikacji na posiedzenie rady zatrudnienia, odbywające się w innej
miejscowości niż miejsce jego zamieszkania i z powrotem, finansowane są ze
środków Funduszu Pracy. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.
2. Koszty przejazdów ustala się dla celów refundacji na zasadach określonych w
przepisach w sprawie diet i innych należności z tytułu podróży służbowych na
obszarze kraju.
ż 3. Koszty wynagrodzenia i koszty przejazdów członków rad zatrudnienia
refundują z Funduszu Pracy odpowiednio: Krajowy Urząd Pracy oraz wojewódzkie lub
rejonowe urzędy pracy.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 marca
1995 r. (poz. 190)
Załącznik nr 1
WZÓR WNIOSKU
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
WZÓR WNIOSKU
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 31 marca 1995 r.
w sprawie szczegółowych zasad przyznawania świadczeń określonych w ustawie o
zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu
(Dz. U. Nr 38, poz.191)
Na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o
zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1)
zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Prawo do zasiłku dla bezrobotnych, zwanego dalej "zasiłkiem", i zasiłku
szkoleniowego ustala kierownik rejonowego urzędu pracy, w którym bezrobotny jest
zarejestrowany, na podstawie karty rejestracyjnej oraz innych dokumentów
przedstawionych przez bezrobotnego.
2. Decyzje dotyczące zasiłku wydaje kierownik rejonowego urzędu pracy
niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 30 dni od daty zarejestrowania się
bezrobotnego.
3. Termin określony w ust. 2 może ulec przesunięciu, jeżeli z przyczyn
niezależnych od rejonowego urzędu pracy decyzja nie może być wydana z powodu
konieczności przeprowadzenia dodatkowego postępowania wyjaśniającego. W tych
wypadkach decyzja powinna być wydana niezwłocznie po zakończeniu postępowania
wyjaśniającego, nie później jednak niż w ciągu 7 dni:
1) od dnia wyjaśnienia okoliczności niezbędnych do wydania decyzji,
2) od upływu terminu wyznaczonego do przedstawienia niezbędnych dokumentów.
4. Rejonowy urząd pracy informuje bezrobotnego o każdym przesunięciu terminu
wydania decyzji, podając przyczyny zwłoki, oraz ustala nowy termin jej wydania.
ż 2. 1. Zasiłek i zasiłek szkoleniowy wypłaca się z dołu za okresy miesięczne w
terminach ustalonych przez rejonowy urząd pracy, z zastrzeżeniem ust. 2
2. W razie gdy do dnia poprzedzającego termin wypłaty zasiłku lub zasiłku
szkoleniowego bezrobotny nie przedłoży oświadczenia o dochodach, rejonowy urząd
pracy wstrzymuje ich wypłatę. Po przedłożeniu oświadczenia o dochodach wypłata
zasiłku lub zasiłku szkoleniowego następuje w terminie ustalonym przez rejonowy
urząd pracy, nie później jednak niż w ciągu 7 dni od dnia złożenia tego
oświadczenia.
3. Wypłata pierwszego zasiłku następuje w terminie, o którym mowa w ust. 1, nie
później jednak niż w następnym miesiącu po dniu zarejestrowania bezrobotnego.
ż 3. 1. Zasiłek i zasiłek szkoleniowy wypłaca się bezrobotnemu po okazaniu przez
niego dokumentu potwierdzającego jego tożsamość.
2. W razie choroby bezrobotnego lub w innych szczególnie uzasadnionych
przypadkach losowych kierownik rejonowego urzędu pracy może wyrazić zgodę na
wypłatę zasiłku lub zasiłku szkoleniowego innej osobie, na podstawie pisemnego
upoważnienia bezrobotnego, zawierającego potwierdzenie autentyczności jego
podpisu.
ż 4. 1. Za okres niezdolności do pracy, przypadający w czasie pobierania zasiłku
lub zasiłku szkoleniowego, rejonowy urząd pracy wypłaca zasiłki po dostarczeniu
zaświadczenia o niezdolności do pracy, w rozumieniu przepisów o świadczeniach
pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
2. O niezdolności do pracy bezrobotny jest obowiązany zawiadomić rejonowy urząd
pracy nie później niż w ciągu 3 dni od daty wystawienia zaświadczenia, o którym
mowa w ust. 1, oraz dostarczyć to zaświadczenie bezzwłocznie po ustaniu
przyczyny niezdolności do pracy.
ż 5. 1. Prawo do zasiłku szkoleniowego za okres objęty programem szkolenia
przysługuje od dnia rozpoczęcia szkolenia, a ustaje z dniem jego zakończenia lub
zaprzestania uczestnictwa bezrobotnego w szkoleniu, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Za okres nie usprawiedliwionej nieobecności na szkoleniu zasiłek szkoleniowy
nie przysługuje.
ż 6. 1. Rejonowy urząd pracy informuje na piśmie osobę kierowaną na szkolenie,
przed jego rozpoczęciem, o obowiązku zwrotu kosztów szkolenia, w razie gdy z
własnej winy nie ukończy szkolenia, chyba że nastąpiło to z powodu podjęcia
zatrudnienia.
2. Osoba skierowana na szkolenie jest obowiązana niezwłocznie przedstawić we
właściwym rejonowym urzędzie pracy świadectwo lub zaświadczenie o ukończeniu
szkolenia.
ż 7. 1. Rejonowy urząd pracy wydaje bezpłatnie bezrobotnemu, na jego wniosek,
legitymację ubezpieczeniową oraz dokonuje w niej wpisów na zasadach określonych
w przepisach o legitymacjach ubezpieczeniowych.
2. Wpis w legitymacji ubezpieczeniowej uprawnia bezrobotnego i członków jego
rodziny do korzystania, na zasadach przewidzianych dla pracowników, ze świadczeń
publicznych zakładów opieki zdrowotnej.
ż 8. Bezrobotnemu uprawnionemu do zasiłku porodowego, rodzinnego,
pielęgnacyjnego lub pogrzebowego rejonowy urząd pracy wypłaca te zasiłki na
zasadach określonych w przepisach o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz
w przepisach o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie
choroby i macierzyństwa.
ż 9. 1. Rejonowy urząd pracy, który kieruje bezrobotnego do pracy poza miejsce
stałego zamieszkania, jest obowiązany do wydania biletu kredytowego. Wzór biletu
stanowi załącznik nr 1 i 2 do rozporządzenia.
2. Bilet kredytowy uprawnia do przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca
przyszłego zatrudnienia najtańszym środkiem komunikacji publicznej.
3. W przypadku rezygnacji, po wydaniu skierowania, z wyjazdu do pracy poza
miejsce zamieszkania, bilet należy niezwłocznie zwrócić do urzędu pracy, który
go wydał.
4. W razie niepodjęcia zatrudnienia z przyczyn nie zawinionych przez osobę
skierowaną, bilet kredytowy powrotny wydaje rejonowy urząd pracy właściwy dla
siedziby pracodawcy, do którego bezrobotny został skierowany. Przepis ust. 2
stosuje się odpowiednio.
5. Bilet kredytowy staje się drukiem ścisłego zarachowania po wystawieniu i
nadaniu numeru przez rejonowy urząd pracy.
6. Bilet kredytowy uprawnia do przejazdu po potwierdzeniu wyjazdu przez kasjera
w kasie biletowej lub przez konduktora.
7. Rejonowy urząd pracy, który wystawił bilet kredytowy, pokrywa przewoźnikowi,
ze środków Funduszu Pracy, koszty związane z przejazdem - po przedstawieniu
przez niego odpowiedniego rozliczenia.
ż 10. Tracą moc ż 9, ż 11 oraz rozdział 6 rozporządzenia Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad
prowadzenia pośrednictwa pracy, orientacji i poradnictwa zawodowego, rejestracji
i ewidencji bezrobotnych oraz poszukujących pracy, a także przyznawania
świadczeń określonych w przepisach o zatrudnieniu i bezrobociu (Dz. U. Nr 122,
poz. 541).
ż 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 marca
1995 r. (poz. 191)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 31 marca 1995 r.
w sprawie trybu dokonywania wpłat na Fundusz Pracy, opłacania składek na
ubezpieczenie społeczne oraz szczegółowych zasad nabywania uprawnień i trybu
wypłat zasiłków z ubezpieczenia społecznego obywatelom
polskim zatrudnionym za granicą u pracodawców zagranicznych
(Dz. U. Nr 38, poz. 192)
Na podstawie art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1) zarządza się, co
następuje:
ż 1. 1. Obywatel polski, zatrudniony za granicą na podstawie umowy zawartej
bezpośrednio lub za pośrednictwem jednostki kierującej z pracodawcą
zagranicznym, składkę na Fundusz Pracy wpłaca na konto wojewódzkiego urzędu
pracy właściwego ze względu na miejsce zamieszkania w Polsce, począwszy od
miesiąca wskazanego, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zawiadomił
ten urząd o przystąpieniu do płatności składki.
2. Składkę, o której mowa w ust. 1, opłaca się bez uprzedniego wezwania do 10
dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, z zaznaczeniem na przekazie "wpłata
z tytułu zatrudnienia za granicą za okres...".
3. Po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, wojewódzki urząd pracy
przekazuje zainteresowanemu informację o sposobie opłacania składki.
ż 2. 1. Obywatel polski, zatrudniony za granicą na podstawie umowy zawartej
bezpośrednio lub za pośrednictwem jednostki kierującej z pracodawcą
zagranicznym, opłaca składkę na ubezpieczenie społeczne w oddziale Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych, zwanym dalej "oddziałem ZUS", właściwym ze względu na
miejsce zamieszkania w Polsce, począwszy od miesiąca wskazanego, nie wcześniej
jednak niż od miesiąca, w którym zawiadomił ten oddział ZUS o przystąpieniu do
opłacenia składki.
2. Składkę, o której mowa w ust. 1, zwaną dalej "składką", opłaca się bez
uprzedniego wezwania do 10 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni.
3. Po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, oddział ZUS przekazuje
zainteresowanemu legitymację ubezpieczeniową oraz informację o sposobie
opłacania składki.
4. Dyrektor właściwego oddziału ZUS może w uzasadnionych przypadkach wyrazić
zgodę na opłacenie składki za okres poprzedni, nie dłuższy jednak niż trzy
miesiące licząc od miesiąca następującego po ostatnim miesiącu, za który
opłacona została składka.
ż 3. 1. Obywatelowi polskiemu, o którym mowa w ż 2 ust. 1, wypłacane są
następujące zasiłki z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa:

1) chorobowy,
2) macierzyński,
3) porodowy,
4) opiekuńczy,
5) pogrzebowy oraz świadczenie rehabilitacyjne, zwane dalej "świadczeniami".
2. Świadczenia wypłaca się na zasadach i w wysokości określonych w przepisach o
świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i
macierzyństwa, z zastrzeżeniem przepisów ż 4-6.
ż 4. Świadczenia przysługują jedynie za okresy pobytu w kraju, z tym że zasiłek
porodowy i pogrzebowy przysługuje także w przypadku, gdy poród lub śmierć
nastąpiły za granicą.
ż 5. 1. Świadczenia przysługują, jeżeli okoliczność uprawniająca do ich
przyznania wystąpiła po dniu przystąpienia do opłacania składki, nie później
jednak niż w ostatnim dniu miesiąca, za który została opłacona składka, z
uwzględnieniem ust. 2 i 3.
2. Wypłata świadczenia następuje po opłaceniu składki za miesiąc, w którym
wystąpiła okoliczność uprawniająca do przyznania świadczenia.
3. Zasiłek chorobowy przysługuje także wówczas, gdy niezdolność do pracy
powstała w ciągu 30 dni od ostatniego dnia miesiąca, za który została opłacona
składka, a niezdolność do pracy trwała bez przerwy co najmniej 30 dni.
ż 6. 1. Podstawę wymiaru świadczeń stanowi przeciętna miesięczna podstawa
wymiaru składki z okresu 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w
którym powstało prawo do zasiłku, a jeżeli opłacanie składki trwało krócej - z
okresu, za który składka została opłacona.
2. Świadczenie nie może być ustalone od niższej kwoty niż przeciętne
wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru składki za miesiąc kalendarzowy, w
którym powstało prawo do świadczenia.
ż 7. Świadczenia wypłaca oddział ZUS, w którym opłacana jest składka.
ż 8. Tracą moc:
1) rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 grudnia 1991 r.
w sprawie trybu dokonywania wpłat na Fundusz Pracy z tytułu zatrudnienia za
granicą u pracodawców zagranicznych oraz trybu uiszczania składek na
ubezpieczenie społeczne (Dz. U. Nr 122, poz. 542),
2) rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 grudnia 1991 r.
w sprawie szczegółowych zasad nabywania uprawnień i trybu wypłat zasiłków z
ubezpieczenia społecznego obywatelom polskim w związku z zatrudnieniem za
granicą u pracodawców zagranicznych (Dz. U. Nr 122, poz. 543).
ż 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 30 marca 1995 r.
w sprawie wysokości funduszu socjalnego oraz zakresu i zasad korzystania ze
świadczeń socjalnych przez osoby uprawnione do policyjnego zaopatrzenia
emerytalnego i członków ich rodzin w resorcie spraw wewnętrznych.
(Dz. U. Nr 38, poz. 193)
Na podstawie art. 27 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej
Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 214 i z
1995 r. Nr 4, poz. 17) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Dla osób uprawnionych do policyjnego zaopatrzenia emerytalnego oraz
członków ich rodzin w resorcie spraw wewnętrznych tworzy się fundusz socjalny,
zwany dalej "funduszem", przeznaczony na finansowanie świadczeń socjalnych.
2. Fundusz tworzy się w wysokości 0,5% planowanych w budżecie, w części
dotyczącej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, wydatków na emerytury i renty.
3. Środki funduszu nie wykorzystane w danym roku kalendarzowym przechodzą na rok
następny.
ż 2. 1, Prawo do korzystania ze świadczeń socjalnych, zwanych dalej
"świadczeniami", przysługuje:
1) emerytom policyjnym,
2) rencistom policyjnym,
3) osobom uprawnionym do policyjnej renty rodzinnej,
4) członkom rodzin osób wymienionych w pkt 1-3.
2. Za członków rodziny osób wymienionych w ust. 1 pkt 1-3, uprawnionych do
korzystania ze świadczeń, uważa się:
1) małżonka,
2) dzieci własne, dzieci małżonka, dzieci przysposobione, dzieci przyjęte na
wychowanie, które:
a) nie przekroczyły 18. roku życia, a w razie uczęszczania do szkoły - 24 lata
albo 25 lat, jeżeli odbywają studia w szkole wyższej, a ukończenie 24 lat
przypada na ostatni lub przedostatni rok studiów, albo
b) stały się inwalidami I lub II grupy przed osiągnięciem wieku określonego w
lit. a).
ż 3. Osoby, o których mowa w ż 2, mają prawo do korzystania z następujących
świadczeń:
1) zapomóg pieniężnych,
2) dopłaty do kosztów leczenia,
3) zwrotów części kosztów pogrzebu emeryta lub rencisty, niezależnie od
przysługującego z tego tytułu zasiłku pogrzebowego,
4) pobytu i żywienia w ośrodkach wczasowych resortu spraw wewnętrznych,
5) kolonii i obozów wypoczynkowych dla dzieci i młodzieży, zagranicznych
wczasów, kolonii i obozów wymiennych, a także innych form działalności socjalnej
organizowanej przez jednostki organizacyjne resortu spraw wewnętrznych.
ż 4. 1. Przy przyznawaniu świadczeń uwzględnia się sytuację życiową, rodzinną i
materialną osoby uprawnionej.
2. Zapomogi pieniężne mogą być przyznawane w wypadku zdarzeń losowych lub innych
zdarzeń powstałych z przyczyn niezależnych od osoby uprawnionej, powodujących
znaczne pogorszenie warunków materialnych.
ż 5. 1. Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych
dokonuje rozdziału środków funduszu pomiędzy dysponentów, o których mowa w ust.
2.
2. Dysponentami środków funduszu są:
1) Komendant Główny Policji,
2) Szef Urzędu Ochrony Państwa,
3) Komendant Główny Straży Granicznej,
4) Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej.
3. Dysponenci środków funduszu otrzymują te środki stosownie do liczby emerytów
i rencistów uprawnionych do korzystania ze świadczeń i dokonują na tych samych
zasadach rozdziału środków pomiędzy jednostki organizacyjne, o których mowa w ż
6.
ż 6. 1. Świadczenia przyznaje się na wniosek osoby uprawnionej, organizacji
społecznej lub urzędu.
2. Wnioski, o których mowa w ust. 1, kieruje się do komórki socjalnej lub osoby
wyznaczonej do załatwiania spraw socjalnych w jednostce organizacyjnej Policji,
Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej lub Państwowej Straży Pożarnej
właściwej ze względu na miejsce zamieszkania zainteresowanego.
3. Świadczenia przyznają kierownicy jednostek organizacyjnych, o których mowa w
ust. 2
ż 7. Warunki korzystania ze świadczeń, wysokość środków przeznaczonych w
jednostkach organizacyjnych Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej i
Państwowej Straży Pożarnej na poszczególne rodzaje tych świadczeń określają
dysponenci, o których mowa w ż 5, w regulaminach wydanych po uzgodnieniu z
organizacjami zrzeszającymi emerytów i rencistów.
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych: A. Milczanowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 7 kwietnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na taśmę stalową przywożoną z
zagranicy
(Dz. U. Nr 41, poz. 211)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1995 r. ustanawia się kontyngenty celne ilościowe na
przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28
grudnia 1994 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 138,
poz. 730 i z 1995 r. Nr 31, poz. 156)
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 kwietnia 1995 r. (poz. 211)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE ILOŚCIOWE
Poz.Kod PCNWyszczególnienieIlość (tony)
72087208Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości 600 mm
lub większej, walcowane na gorąco, nie platerowane, nie pokrywane ani nie
powlekane:
- Pozostałe, zwinięte, nie obrobione więcej oprócz walcowania na gorąco:
7208 21-- O grubości powyżej 10 mm (ECSC:
7208 21 90 0--- Pozostałe
ex7208 21 90 0Taśma do zwijania rur spiralnie spawanych, walcowana na
gorąco ze stali niestopowej o grubości: 10,2, 11,0, 12,5 mm i szerokości
od 900 do 1250 mm15 000
7208 22-- O grubości 4,75 mm lub większej, lecz nie przekraczającej 10 mm:
--- Pozostałe:
7208 22 98 0---- Pozostałe
ex7208 22 98 0Taśma do zwijania rur spiralnie spawanych, walcowana na
gorąco, ze stali niestopowej o grubości: 6,3, 7,1, 8,0, 8,8 mm i
szerokości od 900 do 1250 mm5 000


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 31 marca 1995 r.
w sprawie szczegółowych zasad finansowania wydatków na zasiłki rodzinne i
pielęgnacyjne.
(Dz. U. Nr 41, poz. 213)
Na podstawie art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach
rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17) zarządza się, co
następuje:
ż 1. Finansowanie wydatków na zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne odbywa się na
zasadach określonych w przepisach Prawa budżetowego oraz w przepisach
wykonawczych określających zasady, tryb i terminy opracowywania materiałów do
projektu budżetu państwa na dany rok, zasady i tryb wykonywania budżetu państwa
oraz zasady i terminy sporządzania sprawozdawczości budżetowej, z uwzględnieniem
przepisów niniejszego rozporządzenia.
ż 2. 1. Środkami budżetowymi na zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne dysponują:
1) Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego - w zakresie dotyczącym osób
podlegających ubezpieczeniu społecznemu rolników oraz osób pobierających
emerytury lub renty wypłacane przez Kasę,
2) Zakład Ubezpieczeń Społecznych - w zakresie dotyczącym zarejestrowanych
bezrobotnych, osób podlegających ubezpieczeniu społecznemu pracowników,
ubezpieczonych innych niż rolnicy, osób pobierających emerytury i renty
wypłacane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych i kolejowe organy rentowne oraz
żołnierzy i funkcjonariuszy nie wymienionych w pkt 3-5,
3) Ministerstwo Obrony Narodowej - w zakresie dotyczącym żołnierzy pełniących
czynną służbę wojskową i osób odbywających służbę zastępczą w jednostkach
budżetowych Ministerstwa Obrony Narodowej oraz osób pobierających emerytury i
renty wypłacane przez wojskowe organy emerytalne,
4) Ministerstwo Spraw Wewnętrznych - w zakresie dotyczącym funkcjonariuszy
Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej,
żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową i osób odbywających służbę zastępcza
w jednostkach budżetowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych oraz osób
pobierających emerytury i renty wypłacane przez właściwe dla tych służb organy
emerytalne,
5) Ministerstwo Sprawiedliwości - w zakresie dotyczącym funkcjonariuszy Służby
więziennej oraz osób pobierających emerytury i renty wypłacane przez właściwy
dla tych funkcjonariuszy organ emerytalny,
6) wojewodowie - w zakresie dotyczącym pozostałych osób uprawnionych do zasiłków
rodzinnych i pielęgnacyjnych, nie wymienionych w pkt 1-5.
2. Dysponenci, o których mowa w ust. 1 pkt 1-5, mogą ustanowić dysponentów
drugiego i trzeciego stopnia spośród jednostek im podległych.
ż 3. 1. Środki pieniężne na wypłatę zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych
Minister Finansów przekazuje dysponentom głównym w terminach zapewniających
bieżącą wypłatę zasiłków.
2. Środki, o których mowa w ust. 1, obejmują koszty ustalania uprawnień, wypłaty
oraz dochodzenia nienależnie pobranych zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych
ponoszone przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Kasę Rolniczego Ubezpieczenia
Społecznego oraz przez gminy.
3. Zakład Ubezpieczeń Społecznych - w przypadku zasiłków wypłacanych z
zaliczeniem na poczet należnych składek na ubezpieczenie społeczne - otrzymuje
środki, o których mowa w ust. 1 i 2, w miesiącu, w którym następuje rozliczenie
składek.
ż 4. Wojewodowie przekazują gminom środki na wypłatę zasiłków rodzinnych i
pielęgnacyjnych oraz na koszty ustalania uprawnień, wypłaty i dochodzenia
nienależnie pobranych zasiłków - w formie dotacji celowej na zadania zlecone z
zakresu administracji rządowej - w terminach zapewniających bieżącą wypłatę
zasiłków.
ż 5. 1. Gmina składa wojewodzie raz na kwartał, w terminie do 15 dnia miesiąca
poprzedzającego dany kwartał, informację o planowanej na okres tego kwartału
liczbie zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych, sporządzą według wzoru
określonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia, z zastrzeżeniem ż 7.
2. Na podstawie informacji, o której mowa w ust. 1, wojewoda - w ramach
planowanej dotacji - ustala i przekazuje środki na realizację zleconego gminie
zadania z uwzględnieniem zmian wysokości zasiłków w wyniku ich waloryzacji oraz
zmian liczby zasiłków.
3. Gmina prowadzi bieżącą ewidencję wypłacanych zasiłków rodzinnych i
pielęgnacyjnych.
ż 6. 1. Gmina przedstawia wojewodzie kwartalną informację o wykorzystaniu
dotacji, w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po upływie danego
kwartału, według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia.
2. Różnica między łączną sumą wydatków a otrzymaną dotacją jest uwzględniana
przy przekazywaniu gminom środków na następny okres.
3. Wojewoda przekazuje Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej zbiorczą informację
o wykorzystaniu dotacji w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po upływie
danego kwartału.
4. Minister Pracy i Polityki Socjalnej przekazuje Ministrowi Finansów zbiorcze
zestawienie informacji o wykorzystaniu dotacji według województw - w terminie do
10 dnia drugiego miesiąca następującego po upływie danego kwartału.
ż 7. W 1995 r.:
1) gminy przedkładają wojewodom informację o planowanej na dany miesiąc liczbie
zasiłków, w terminie do 15 dnia poprzedniego miesiąca,
2) wojewodowie - na podstawie informacji, o której mowa w pkt 1, ustalają i
przekazują gminom środki na realizację zleconego zadania.
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, przy czym ż 1-4 i 6 mają
zastosowanie od dnia 1 marca 1995 r.
Minister Finansów: G. W. Kołodko
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 marca 1995 r. (poz. 213)

Załącznik nr 1
INFORMACJA o planowanej liczbie zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych
Ilustracja
Załącznik nr 2
INFORMACJA o wykorzystaniu dotacji celowej na sfinansowanie wypłaty zasiłków
rodzinnych i pielęgnacyjnych
Ilustracja

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 31 marca 1995 r.
w sprawie szczegółowych zasad finansowania wydatków z Funduszu Pracy oraz
sposobu współpracy organów zatrudnienia z bankami i instytucjami finansującymi.
(Dz. U. Nr 41, poz. 215)
Na podstawie art. 57 ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1) zarządza się, co
następuje:
ż 1. 1. Limity wydatków z Funduszu Pracy na finansowanie wszystkich lub
niektórych zadań określonych w przepisach ustawy o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu ustalają oraz przekazują środki na ich realizację:
1) Prezes Krajowego Urzędu Pracy, zwany dalej "dysponentem pierwszego stopnia",
dla dyrektorów wojewódzkich urzędów pracy zwanych dalej "dysponentami drugiego
stopnia",
2) dysponenci drugiego stopnia dla kierowników rejonowych urzędów pracy zwanych
dalej "dysponentami trzeciego stopnia".
2. Limity, o których mowa w ust. 1, ustalane są z uwzględnieniem sytuacji na
lokalnych rynkach pracy, niezbędnych potrzeb, możliwości ich zaspokojenia oraz
efektywnego wykorzystania.
3. Dysponent pierwszego stopnia ustala limity dla dysponentów drugiego stopnia,
po akceptacji przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej kryteriów i zasad ich
rozdziału oraz po uwzględnieniu kwot przewidzianych w planie finansowym Funduszu
Pracy, określonym w ustawie budżetowej na dany rok.
ż 2. Środki Funduszu Pracy mogą być przeznaczone wyłącznie na finansowanie zadań
określonych w ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1), zwanej dalej
"ustawą", do wysokości limitu ustalonego przez dysponenta wyższego stopnia.
ż 3. Przeznaczenie środków Funduszu Pracy na finansowanie:
1) części kosztów realizacji zadań na rzecz bezrobotnych, wykonywanych w ramach
działań statutowych przez organizacje i instytucje,
2) udziałów i wkładów finansowych wnoszonych do spółek, fundacji i innych osób
prawnych,
3) nabywania bonów skarbowych i obligacji emitowanych lub gwarantowanych przez
Skarb Państwa lub przez Narodowy Bank Polski
może nastąpić za zgodą dysponenta pierwszego stopnia, po zasięgnięciu opinii
Naczelnej Rady Zatrudnienia i pod warunkiem niezgłoszenia sprzeciwu Ministra
Pracy i Polityki Socjalnej.
ż 4. Wydatki ze środków Funduszu Pracy należy odpowiednio udokumentować i
udostępnić do kontroli przedstawicielom: Ministra Pracy i Polityki Socjalnej,
dysponentów wyższego stopnia oraz innych upoważnionych organów i instytucji.
ż 5. Dysponenci drugiego i trzeciego stopnia, po uzyskaniu pozytywnej opinii
właściwej rady zatrudnienia oraz zgody dysponenta Funduszu Pracy wyższego
stopnia, mogą zlecić bankom i innym instytucjom finansującym:
1) dokonywanie wypłat zasiłków i zasiłków szkoleniowych dla bezrobotnych i
innych uprawnionych osób, jeżeli koszty ich wypłaty nie przekroczą 0,5%
wypłaconych kwot,
2) rozliczeń, spłaty i egzekucji pożyczek udzielonych z Funduszu Pracy, jeżeli
koszty ich obsługi nie przekroczą 0,8% spłaconych kwot.
ż 6. 1. Dysponenci Funduszu Pracy są obowiązani sporządzać informacje,
rozliczenia i analizy dotyczące Funduszu Pracy dla Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej oraz dla dysponentów wyższego stopnia w zakresie przez nich ustalonym.
2. Dysponent pierwszego stopnia sporządza roczną analizę gospodarki środkami
Funduszu Pracy oraz efektywności ich wykorzystania i przekazuje ją Ministrowi
Pracy i Polityki Socjalnej do 31 marca następnego roku za rok poprzedni.
ż 7. Traci moc zarządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 27 maja
1992 r. w sprawie zasad finansowania wydatków z Funduszu Pracy oraz współpracy
organów zatrudnienia z bankami i instytucjami finansującymi (Monitor Polski Nr
18, poz. 137).
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 31 marca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia list usług podlegających
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 7%, usług zwolnionych od
tego podatku oraz towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia
podatkowe.
(Dz. U. Nr 42, poz. 216)
Na podstawie art. 14 ust. 11, art. 47 i art. 50 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia
1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11,
poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599 oraz z 1994 r. Nr 132, poz. 670)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 11 stycznia 1994 r. w sprawie
określenia list usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w
wysokości 7%, usług zwolnionych od tego podatku oraz towarów i usług, do których
nie mają zastosowania zwolnienia podatkowe (Dz. U. Nr 5, poz. 20 i Nr 130, poz.
649 oraz z 1995 r. Nr 3, poz. 13)
- w załączniku nr 3 nagłówek i część II otrzymują brzmienie:
PozycjaSymbol Systematycznego wykazu wyrobówNazwa wyrobu lub usługi
123
II. Usługi
38Usługi jubilerskie
39 Rzeczoznawstwo, z wyłączeniem doradztwa:
1) rolniczego, związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także
związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji
gospodarstwa rolnego,
2) finansowego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej
40Usługi notarialne, z wyłączeniem wymienionych w załączniku nr 2
41Usługi adwokackie, z wyłączeniem wymienionych w załączniku nr 2.

ż 2. Klasyfikacja usług, wprowadzona zarządzeniem nr 47 Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego z dnia 29 grudnia 1993 r. w sprawie Klasyfikacji wyrobów i usług
(Dz. Urz. Głównego Urzędu Statystycznego Nr 24, poz. 132 i z 1994 r. Nr 5, poz.
52), nie powoduje zmian w zakresie przedmiotu opodatkowania określonego w
załączniku nr 3 do rozporządzenia wymienionego w ż 1.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia
1995 r.
Minister Finansów: G. W. Kołodko

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 4 kwietnia 1995 r.
w sprawie trybu opłacania składek na Fundusz Pracy przez osoby podlegające
ubezpieczeniu społecznemu lub zaopatrzeniu emerytalnemu.
(Dz. U. Nr 42, poz. 219)
Na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o
zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1)
zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Osoby, o których mowa w art. 53 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia
1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1,
poz. 1), opłacają składki na Fundusz Pracy za siebie i osoby współpracujące, w
trybie i na zasadach przewidzianych dla składek na ubezpieczenie społeczne lub
zaopatrzenie emerytalne.
2. Składkę na Fundusz Pracy wpłaca się do oddziału Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych łącznie ze składką na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie
emerytalne.
3. Wysokość deklarowanej podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub
zaopatrzenie emerytalne, kwotę tej składki oraz kwotę składki na Fundusz Pracy
należy podać na odwrocie blankietu książeczki wpłat składek na ubezpieczenie
społeczne lub zaopatrzenie emerytalne.
ż 2. Osoby, o których mowa w ż 1 ust. 1, dokonują wpłat składek na Fundusz Pracy
bez uprzedniego wezwania, w terminach określonych dla składek na ubezpieczenie
społeczne lub zaopatrzenie emerytalne.
ż 3. Do rozliczenia i opłacania składek na Fundusz Pracy w zakresie nie
unormowanym w rozporządzeniu stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące składek
na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne.
ż 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 27 maja
1992 r. w sprawie trybu pobierania składek na Fundusz Pracy od osób
podlegających ubezpieczeniu społecznemu z tytułu innej pozarolniczej
działalności (Dz. U. Nr 50, poz. 230).
ż 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 2 marca 1995 r.
o zmianie ustawy o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych
wynagrodzeń w podmiotach gospodarczych oraz o zmianie niektórych ustaw.
(Dz. U. Nr 43, poz. 221)
Art. 1. W ustawie z dnia 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie
kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń w podmiotach gospodarczych oraz
o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 2) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 3 po ust. 5 dodaje się ust. 5a i 5b w brzmieniu:
"5a. Wskaźniki, ustalone w trybie określonym w ust. 3 i ust. 5, mogą zostać
zmienione w przypadku, gdy w roku, którego dotyczą, przewidywane wykonanie:
realnego wzrostu produktu krajowego brutto lub wielkości wskaźnika inflacji
będzie różne od ich prognozy, przedstawionej w informacji, o której mowa w ust.
1, w stopniu uzasadniającym taką zmianę.
5b. Zmiana, której mowa w ust. 5a, podlega ogłoszeniu w terminie 14 dni od dnia
jej przyjęcia. Jeżeli zmiana wskaźników została ustalona przez Komisję
Trójstronną, to Przewodniczący Komisji Trójstronnej przedstawia niezwłocznie
Radzie Ministrów, do wiadomości, ich wysokość.";
2) w art. 4:
a) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. Ustalenie przyrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, dokonane
zgodnie z przepisem ust. 1 lub ust. 3, może ulec zmianie, jeżeli uzasadnia to
zmiana sytuacji i możliwości finansowych podmiotu gospodarczego.",
b) w ust. 4 wyrazy "ust. 1-3" zastępuje się wyrazami "ust. 1-3a".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 11 kwietnia 1995 r.
w sprawie wprowadzenia okresowego zakazu podwyższania cen umownych energii
cieplnej.
(Dz. U. Nr 44, poz. 227)
Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz.
U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz.
442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50 i z 1994 r. Nr 111, poz. 536) zarządza się, co
następuje:
ż 1. 1. Wprowadza się, na okres do dnia 31 grudnia 1995 r., zakaz podwyższania
cen umownych energii cieplnej, z zastrzeżeniem ż 2 i 4.
2. Zakaz podwyższania cen dotyczy cen stosowanych przez producentów energii
cieplnej i dystrybutorów tej energii, zakupywanej od producentów, jak i
pochodzącej z własnej produkcji, oraz cen stosowanych przez nowo utworzone
jednostki organizacyjne, kontynuujące działalność gospodarczą jednostek
zlikwidowanych, podzielonych lub przekształconych.
3. Za cenę energii cieplnej w rozumieniu niniejszego rozporządzenia uważa się
także ceny za ogrzewanie i dostawę ciepłej wody ustalone w formie opłat
ryczałtowych (np. opłata za 1 m2 powierzchni, za 1 osobę).
ż 2. 1. Ceny umowne energii cieplnej, o których mowa w ż 1, mogą być podwyższone
w razie wzrostu, po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, kosztów
własnych produkcji energii cieplnej z przyczyn niezależnych od sprzedawcy,
spowodowanych podwyższeniem:
1) cen paliw technologicznych, jednak w wysokości nie wyższej niż określona na
podstawie danych publikowanych przez Ministerstwo Przemysłu i Handlu lub
upoważnioną przez nie jednostkę,
2) kosztów składowania paliw technologicznych oraz kosztów składowania i wywozu
odpadów paleniskowych,
3) opłat za wodę i energię elektryczną,
4) opłat transportowych, a w przypadku korzystania z transportu własnego - cen
paliw i olejów silnikowych,
5) stawek: podatków, opłat i funduszy obciążających koszty, z wyjątkiem
podwyższenia stawek o charakterze sankcyjnym (kary),
6) odpisów amortyzacyjnych związanych z aktualizacją wyceny środków trwałych na
dzień 1 stycznia 1995 r.,
7) wynagrodzeń zaliczanych w ciężar kosztów, zgodnie z ustawą z dnia 16 grudnia
1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych
wynagrodzeń w podmiotach gospodarczych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z
1995 r. Nr 1, poz. 2),
8) cen materiałów zaopatrzeniowych i usług powodujących wzrost kosztów remontów
i konserwacji, jednakże w skali nie wyższej niż wskaźnik inflacji.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do cen umownych energii cieplnej
zakupywanej przez dystrybutorów od producentów. W takim przypadku za przyczynę
wzrostu kosztów własnych niezależnych od sprzedawcy uznaje się również wzrost
cen energii cieplnej dokonany przez producentów, według zasad określonych w
niniejszym rozporządzeniu.
3. Przy podwyższaniu cen energii cieplnej przez dystrybutorów, w części
odnoszącej się do skutków podwyżek cen energii cieplnej dokonywanych przez
producentów, należy przyjmować strukturę zakupu tej energii według
poszczególnych producentów w 1994 r.
4. W cenie energii cieplnej uwzględnia się 97% skutków wzrostu kosztów własnych,
o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 7, natomiast skutki wzrostu kosztów własnych
spowodowanych pozostałymi czynnikami określonymi w ust. 1 uwzględnia się w
pełnej wysokości.
ż 3. 1. Jednostka gospodarcza, która po dniu wejścia w życie rozporządzenia
zamierza podwyższyć cenę, jest zobowiązana do sporządzenia kalkulacji wzrostu
kosztów zgodnie z przepisami ż 2.
2. W kalkulacji, o której mowa w ust. 1, uwzględnia się skutki wzrostu kosztów z
przyczyn wymienionych w ż 2, przyjmując proporcjonalny ich udział w strukturze
rodzajowej kosztów według wykonania za 1994 r.
3. W przypadku stosowania przez jednostkę gospodarczą różnych cen energii
cieplnej w okresie grzewczym i poza tym okresem, kwota wzrostu cen powinna być
odnoszona odpowiednio do cen stosowanych w poszczególnych okresach roku.
ż 4. W przypadku stosowania rozliczeń według wskazań przyrządów pomiarowych w
systemie taryfy dwuczłonowej (opłata stała i opłata zmienna), sprzedawca może
dokonywać zmiany relacji opłaty stałej i opłaty zmiennej według zasad
określonych w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
ż 5. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się w przypadku zawarcia, na podstawie
art. 13 ust. 5 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27,
poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr
11, poz. 50 i z 1994 r. Nr 111, poz. 536), przez Ministra Finansów porozumień w
sprawach cen umownych energii cieplnej z jednostkami gospodarczymi.
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 1995 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 kwietnia 1995 r. (poz. 227)
ZASADY DOKONYWANIA ZMIAN RELACJI OPŁATY STAŁEJ I ZMIENNEJ W SYSTEMIE TARYFY
DWUCZŁONOWEJ
Sprzedawcy energii cieplnej powinni dążyć do tego, aby udział opłaty stałej,
stosowanej w rozliczeniach za energię cieplną według wskazań przyrządów
pomiarowych w systemie taryfy dwuczłonowej (opłata stała i opłata zmienna), nie
przekraczał poziomu 40% łącznej opłaty za energię cieplną.
W przypadkach, gdy udział opłaty stałej jest wyższy, tj. gdy przekracza 40%
łącznej opłaty, można dokonać zmiany relacji tych opłat, jednakże zmiana ta nie
może spowodować wzrostu łącznej opłaty za energię cieplną.
Zależność poziomu opłaty stałej i opłaty zmiennej za energię cieplną określają
wzory:
Pł = Psd + Pzd = Psn + Pzn
Psn ≤ 0,4Pł
Ps = CMW x JMW x N
Pz = CGJ x Q,
gdzie:
Pł - łączna opłata za energię cieplną w skali roku,
Psd - opłata stała dotychczasowa,
Pzd - opłata zmienna dotychczasowa,
Psn - opłata stała nowa,
Pzn - opłata zmienna nowa,
Ps - opłata stała,
CMW - dotychczas stosowana opłata jednostkowa (cena) stała za 1 MW mocy cieplnej
zamówionej przez odbiorcę,
JMW - moc cieplna zamówiona przez odbiorcę w MW według stanu na dzień 31 grudnia
1994 r.
N - liczba okresów pobierania opłaty stałej w ciągu roku,
Pz - opłata zmienna,
CGJ - opłata jednostkowa (cena) zmienna za 1 GJ dostarczonej energii cieplnej,
Q - ilość energii cieplnej pobranej w 1994 r. w GJ.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 12 kwietnia 1995 r.
w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania świadczeń leczniczych osobom
uprawnionym do policyjnego zaopatrzenia emerytalnego oraz członkom ich rodzin
(Dz. U. Nr 44, poz. 230)
Na podstawie art. 28 ust. 3 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej,
Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53,
poz. 214 i z 1995 r. Nr 4, poz. 17) zarządza się, co następuje:
ż 1. Zakłady opieki zdrowotnej tworzone i utrzymywane przez Ministra Spraw
Wewnętrznych udzielają bezpłatnie świadczeń leczniczych osobom uprawnionym do
emerytury policyjnej, policyjnej renty inwalidzkiej oraz policyjnej renty
rodzinnej, zwanym dalej "osobami uprawnionymi do policyjnego zaopatrzenia
emerytalnego", oraz członkom ich rodzin.
ż 2. Za członków rodziny osoby uprawnionej do policyjnego zaopatrzenia
emerytalnego uważa się:
1) małżonka,
2) dzieci, jeżeli spełniają warunki określone odrębnymi przepisami regulującymi
uprawnienia dzieci funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży
Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej lub Służby Więziennej do korzystania ze
świadczeń służby zdrowia podległej Ministrowi Spraw Wewnętrznych.
ż 3. 1. Członkowie rodzin osób uprawnionych do policyjnego zaopatrzenia
emerytalnego zachowują uprawnienia do bezpłatnych świadczeń leczniczych zakładów
opieki zdrowotnej, tworzonych i utrzymywanych przez Ministra Spraw Wewnętrznych,
również po śmierci emeryta lub rencisty, jeżeli są uprawnieni do renty
rodzinnej.
2. Nieuprawnione do renty rodzinnej wdowy (wdowcy) po osobach uprawnionych do
policyjnego zaopatrzenia emerytalnego zachowują uprawnienia do świadczeń
leczniczych zakładów opieki zdrowotnej tworzonych i utrzymywanych przez Ministra
Spraw Wewnętrznych, jeżeli wychowują dziecko zmarłego emeryta lub rencisty,
które nie ukończyło 18 lat.
ż 4. 1. Świadczenia lecznicze zakładów opieki zdrowotnej tworzonych i
utrzymywanych przez Ministra Spraw Wewnętrznych obejmują:
1) opiekę zdrowotną profilaktyczną, leczniczą i rehabilitacyjną w formach
ambulatoryjnej i stacjonarnej, a także świadczenia położnicze,
2) zaopatrzenie w leki, artykuły sanitarne oraz w protezy ortopedyczne i środki
pomocnicze na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
2. Osobie uprawnionej do policyjnego zaopatrzenia emerytalnego, która doznała
uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem
służby albo wskutek choroby pozostającej w związku ze szczególnymi
właściwościami lub warunkami służby, przysługuje uprawnienie do otrzymania
bezpłatnie protezy ortopedycznej i środka pomocniczego, jeżeli przydzielenie
protezy ortopedycznej i środka pomocniczego jest niezbędne w procesie leczniczym
następstw doznanego uszczerbku.
ż 5. W razie obłożnej choroby osoby uprawnionej do świadczeń leczniczych
zakładów opieki zdrowotnej tworzonych i utrzymywanych przez Ministra Spraw
Wewnętrznych, przewóz jej do zakładu opieki zdrowotnej odbywa się na koszt
resortu spraw wewnętrznych.
ż 6. 1. Osoby uprawnione do świadczeń leczniczych zakładów opieki zdrowotnej
tworzonych i utrzymywanych przez Ministra Spraw Wewnętrznych mogą korzystać
bezpłatnie ze świadczeń leczniczych innych publicznych zakładów opieki
zdrowotnej, jeżeli:
1) w miejscowości, w której przebywają, nie ma zakładu opieki zdrowotnej
tworzonego i utrzymywanego przez Ministra Spraw Wewnętrznych lub istniejący taki
zakład nie udziela świadczeń leczniczych w potrzebnym zakresie albo korzystanie
z tych świadczeń jest utrudnione lub niemożliwe,
2) konieczne jest udzielenie natychmiastowej pomocy leczniczej,
3) przewóz chorego do zakładu opieki zdrowotnej, o którym mowa w pkt 1,
zagrażałby jego życiu lub zdrowiu,
4) zachodzi konieczność korzystania ze świadczeń konsultacyjnych, których nie
zapewnia zakład opieki zdrowotnej, o którym mowa w pkt 1, albo leczenia
specjalistycznego, którego nie mogą zapewnić zakłady opieki zdrowotnej tworzone
i utrzymywane przez Ministra Spraw Wewnętrznych.
2. W przypadkach określonych w ust. 1 inne publiczne zakłady opieki zdrowotnej
udzielają świadczeń leczniczych bezpłatnie w formie opieki ambulatoryjnej,
domowej, doraźnej i stacjonarnej.
3. Świadczenia lecznicze udzielane w przypadkach, o których mowa w ust. 1, nie
obejmują:
1) środków pomocniczych i protez ortopedycznych,
2) zwrotu kosztów przejazdu do zakładu opieki zdrowotnej,
3) leczenia uzdrowiskowego.
ż 7. Dokumentem uprawniającym do korzystania ze świadczeń leczniczych
publicznych zakładów opieki zdrowotnej, innych niż tworzone i utrzymywane przez
Ministra Spraw Wewnętrznych, w przypadkach określonych w ż 6 jest dokument
uprawniający do korzystania ze świadczeń zakładów opieki zdrowotnej tworzonych i
utrzymywanych przez Ministra Spraw Wewnętrznych.
ż 8. Osoby uprawnione do policyjnego zaopatrzenia emerytalnego oraz członkowie
ich rodzin mogą korzystać ze świadczeń wojskowej służby zdrowia. Zasady i tryb
korzystania ze świadczeń wojskowej służby zdrowia określają przepisy regulujące
warunki korzystania ze świadczeń tej służby przez funkcjonariuszy Policji,
Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej i strażaków Państwowej Straży
Pożarnej.
ż 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 16 marca 1995 r.
o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki.
(Dz. U. Nr 47, poz. 243)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Do zapobiegania zanieczyszczaniu morza przez statki stosuje się:
1) postanowienia następujących umów międzynarodowych, wraz ze zmianami
obowiązującymi od daty ich wejścia w życie w stosunku do Rzeczypospolitej
Polskiej, podanymi do publicznej wiadomości we właściwy sposób:
a) Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki,
1973, sporządzonej w Londynie dnia 2 listopada 1973 r., zmienionej Protokołem
uzupełniającym, sporządzonym w Londynie dnia 17 lutego 1978 r. (Dz. U. z 1987 r.
Nr 17, poz. 101), zwanej dalej "Konwencją MARPOL 1973/78",
b) Konwencji o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego,
sporządzonej w Helsinkach dnia 22 marca 1974 r. (Dz. U. z 1980 r. Nr 18, poz.
64), zwanej dalej "Konwencją helsińską",
c) Konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i
innych substancji, sporządzonej w Moskwie, Waszyngtonie, Londynie i Meksyku dnia
29 grudnia 1972 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 11, poz. 46), zwanej dalej "Konwencją o
zatapianiu",
2) przepisy niniejszej ustawy.
Art. 2. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, przepisy ustawy stosuje się do:
1) statków znajdujących się w polskich obszarach morskich,
2) statków o polskiej przynależności znajdujących się poza granicami tych
obszarów.
2. Postanowienia umów międzynarodowych, o których mowa w art. 1, stosuje się na
polskich obszarach morskich również do statków o przynależności do państwa nie
będącego stroną którejkolwiek z nich; jednakże postanowienia tych konwencji będą
stosowane do takich statków tylko w zakresie, w jakim jest to niezbędne do
zapewnienia, że statki te nie spowodują zanieczyszczenia.
3. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, poddać wszystkim lub niektórym
przepisom ustawy jednostki pływające Marynarki Wojennej, Straży Granicznej i
Policji oraz statki pełniące specjalną służbę państwową i inne statki nie objęte
umowami międzynarodowymi wymienionymi w art. 1.
Art. 3. Przepisów ustawy nie stosuje się, jeżeli umowa międzynarodowa, której
Rzeczypospolita Polska jest stroną, stanowi inaczej.
Art. 4. W rozumieniu niniejszej ustawy:
1) statek - oznacza urządzenie pływające używane w środowisku morskim, w tym
również wodoloty, poduszkowce, statki podwodne oraz umocowane i pływające
platformy wiertnicze,
2) armator - oznacza osobę, która przy użyciu własnego lub cudzego statku
prowadzi działalność w środowisku morskim we własnym imieniu,
3) kapitan - oznacza osobę kierującą pracą na statku.
Rozdział 2
Zanieczyszczenia eksploatacyjne ze statków
Art. 5. Do zapobiegania zanieczyszczaniu morza związanego z uprawianiem żeglugi
lub prowadzeniem innej działalności morskiej przez statki stosuje się
postanowienia Konwencji MARPOL 1973/78, a na Morzu Bałtyckim - również
postanowienia Konwencji helsińskiej.
Art. 6. Statek nie może być używany do żeglugi morskiej lub innej działalności
na morzu, jeżeli nie odpowiada wymaganiom w zakresie zapobiegania
zanieczyszczaniu morza, określonym:
1) dla statków objętych Konwencją MARPOL 1973/78 - w postanowieniach tej
Konwencji,
2) dla innych jednostek - w przepisach ustawy lub przepisach wydanych na jej
podstawie.
Art. 7. 1. W celu zapewnienia przestrzegania przez statek wymagań, o których
mowa w art. 6, statek podlega przeglądom i inspekcjom w zakresie i terminach
określonych w umowach międzynarodowych lub przepisach ustawy.
2. Niezależnie od przeglądów i inspekcji, o których mowa w ust. 1, statek może
być poddawany inspekcjom doraźnym.
3. Organami inspekcyjnymi są dyrektorzy urzędów morskich, a za granicą również
konsulowie.
4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może powierzyć, w drodze
rozporządzenia, określone zadania organu inspekcyjnego instytucji
klasyfikacyjnej.
5. Organ inspekcyjny może upoważnić każdorazowo do dokonywania określonych
przeglądów lub czynności inspekcyjnych wyznaczone w tym celu osoby lub
instytucje klasyfikacyjne, również zagraniczne.
6. Minister Obrony Narodowej oraz Minister Spraw Wewnętrznych, każdy w zakresie
swojego działania, określą, w drodze rozporządzenia, organy inspekcyjne dla
jednostek pływających Marynarki Wojennej, Straży Granicznej i Policji oraz tryb
przeprowadzania przeglądów i inspekcji, a także ich rodzaje.
Art. 8. 1. Organ inspekcyjny w razie pozytywnego wyniku przeglądów i inspekcji
wydaje statkowi międzynarodowe świadectwa przewidziane w Konwencji MARPOL
1973/78, ważne na okres 5 lat, oraz potwierdza ich ważność na podstawie
inspekcji rocznych i pośrednich.
2. Polski organ inspekcyjny może wydać międzynarodowe świadectwa potwierdzające
spełnienie wymagań przewidzianych w Konwencji MARPOL 1973/78 statkowi o obcej
przynależności na wniosek właściwego organu państwa przynależności statku,
będącego stroną tej Konwencji.
3. Świadectwa, o których mowa w ust. 1 i 2, tracą ważność przed upływem okresu,
na który zostały wystawione, jeżeli:
1) bez zgody organu inspekcyjnego wprowadzono istotne zmiany w konstrukcji,
wyposażeniu, systemach, osprzęcie, urządzeniach lub materiałach,
2) nie została potwierdzona ich ważność,
3) nastąpiła zmiana przynależności statku.
4. Za przeprowadzenie przeglądów, inspekcji oraz wystawienie lub potwierdzenie
międzynarodowych świadectw pobiera się opłaty.
Art. 9. Kapitan statku jest obowiązany sprawdzić i zapewnić, aby:
1) statek przed rozpoczęciem i w czasie żeglugi lub innej działalności morskiej
odpowiadał wymaganiom w zakresie zapobiegania zanieczyszczaniu morza,
potwierdzonym odpowiednimi świadectwami, oraz posiadał plan zabezpieczenia przed
zanieczyszczaniem morza,
2) prowadzono na bieżąco wymagane zapisy olejowe lub ładunkowe,
3) statek był obsadzony załogą mającą należyte przeszkolenie w zakresie
czynności służących zapobieganiu zanieczyszczaniu morza.
Art. 10. 1. Statek podczas postoju w porcie lub stoczni remontowej powinien
korzystać z urządzeń odbiorczych, jeżeli objętość pozostałych na statku
substancji szkodliwych przekracza pojemność statkowych urządzeń przy
uwzględnieniu możliwości technicznych do nieszkodliwego ich usuwania.
2. Organy portowej inspekcji sanitarnej mogą uzależnić przyjęcie zanieczyszczeń
ze statków oraz usunięcie wód balastowych od wyniku przeprowadzonej inspekcji.
3. Podmiot zarządzający portem, bazą przeładunkową lub stocznią remontową jest
obowiązany zapewnić na swoim obszarze sprawne urządzenia odbiorcze do
przyjmowania zanieczyszczeń ze statków; urządzenia te powinny być wystarczające
do zaspokojenia potrzeb korzystających z nich statków w zakresie niezbędnym do
usunięcia zanieczyszczeń.
4. W razie niesprawności urządzeń odbiorczych, o których mowa w ust. 3, port,
baza przeładunkowa lub stocznia remontowa są obowiązane niezwłocznie zgłosić o
tym dyrektorowi urzędu morskiego.
Art. 11. 1. Kapitan statku o polskiej przynależności, który zauważy na morzu
zanieczyszczenie lub wypadek powodujący albo mogący spowodować rozlew oleju lub
zanieczyszczenia innego rodzaju, przekazuje niezwłocznie meldunek o tym do
stacji brzegowej najbliższego państwa nadbrzeżnego.
2. Kapitan statku o polskiej przynależności:
1) uczestniczącego w wypadku powodującym zagrożenie zanieczyszczeniem środowiska
morskiego lub zanieczyszczenie środowiska morskiego,
2) na którym nastąpiło zdarzenie powodujące zagrożenie zanieczyszczeniem
środowiska morskiego lub zanieczyszczenie środowiska morskiego,
powinien niezwłocznie powiadomić o tym stację brzegową najbliższego państwa
nadbrzeżnego oraz przekazać sprawozdanie dyrektorowi urzędu morskiego właściwego
dla portu macierzystego statku, stosując się do wytycznych zawartych w Protokole
I do Konwencji MARPOL 1973/78.
3. Jeżeli kapitan, z uzasadnionego powodu, nie mógł złożyć sprawozdania, o
którym mowa w ust. 2, obowiązek ten spoczywa na armatorze.
Art. 12. Kapitan statku uczestniczącego w wypadku, o którym mowa w art. 11,
powinien niezwłocznie podjąć wszelkie działania konieczne dla:
1) zapobieżenia zanieczyszczaniu środowiska morskiego,
2) ograniczenia zanieczyszczenia środowiska morskiego,
3) usunięcia zanieczyszczenia środowiska morskiego.
Art. 13. 1. Kapitan lub armator statku o polskiej przynależności, w razie
wypadku na statku lub wykrycia uszkodzeń, wpływających poważnie na stan
techniczny statku, jego urządzeń i wyposażenia, powodujących zagrożenie
zanieczyszczeniem środowiska morskiego, powinien niezwłocznie powiadomić o tym
polski organ inspekcyjny.
2. Jeżeli statek o polskiej przynależności znajduje się w porcie państwa strony
Konwencji MARPOL 1973/78, a zaszło zdarzenie, o którym mowa w ust. 1, kapitan
lub armator powinien o tym również niezwłocznie zawiadomić właściwe organy tego
państwa.
Art. 14. 1. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w porozumieniu z
zainteresowanymi ministrami, może określać, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
przepisy w zakresie zapobiegania zanieczyszczaniu morza przez statki.
2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może, w drodze zarządzenia,
wprowadzić do stosowania zalecenia dotyczące zapobiegania zanieczyszczaniu morza
przez statki, uchwalone przez Międzynarodową Organizację Morską lub Komisję
Ochrony Środowiska Morskiego Morza Bałtyckiego, zwaną dalej "Komisją helsińską".
3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może, w drodze rozporządzenia,
uznać za obowiązujące przepisy techniczne w zakresie zapobiegania
zanieczyszczaniu morza, dotyczące projektowania, konstrukcji i wyposażenia
statków, wydane dla:
1) statków klasyfikowanych przez polską instytucję klasyfikacyjną - przez tę
instytucję,
2) statków o przynależności polskiej, będących w klasyfikacji zagranicznych
instytucji klasyfikacyjnych - przez te instytucje.
4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia,
tryb przeprowadzania przeglądów i inspekcji, wzory międzynarodowych świadectw i
sposób ich potwierdzania oraz wysokość opłat za czynności, o których mowa w art.
8 ust. 4.
Rozdział 3
Zatapianie ze statków odpadów i innych substancji
Art. 15. Do zatapiania odpadów i innych substancji ze statków stosuje się
postanowienia Konwencji o zatapianiu, a na Morzu Bałtyckim również postanowienia
Konwencji helsińskiej.
Art. 16. 1. Zabrania się zatapiania odpadów lub innych substancji, z wyjątkiem
przypadków określonych w Konwencji helsińskiej:
1) statkom o polskiej przynależności - na obszarze Morza Bałtyckiego,
2) statkom obcej przynależności - na polskich obszarach morskich.
2. Zabrania się na terytorium Polski ładowania na statki, bez względu na ich
przynależność, odpadów lub innych substancji przeznaczonych do zatapiania na
obszarze Morza Bałtyckiego.
3. Nie zabrania się usuwania do morza urobku z pogłębiania dna, jeżeli zostanie
ono dokonane zgodnie z postanowieniami załącznika V Konwencji helsińskiej - pod
warunkiem uzyskania odpowiedniego zezwolenia.
Art. 17. 1. Zabrania się zatapiania w morzu, ze statków o polskiej
przynależności, odpadów lub innych substancji, wymienionych w załączniku I do
Konwencji o zatapianiu, z wyjątkiem przypadków określonych w art. V ust. 1
Konwencji i stosownie do jego postanowień.
2. Zabrania się ładowania na terytorium Polski na statki, bez względu na ich
przynależność, odpadów lub substancji, o których mowa w ust. 1, z przeznaczeniem
do zatopienia ich w morzu, z wyjątkiem przypadków określonych w art. V ust. 2
Konwencji o zatapianiu oraz stosownie do jego postanowień i na podstawie
przewidzianego tam zezwolenia.
3. Nie zabrania się zatapiania w morzu ze statków o polskiej przynależności lub
ładowania na terytorium Polski na statki, bez względu na ich przynależność, z
przeznaczeniem do zatopienia w morzu, odpadów lub innych substancji,
wymienionych w załączniku II do Konwencji o zatapianiu, jeżeli uzyskano na to
zezwolenie specjalne, a wszelkich odpadów lub substancji innych niż wymienione w
załącznikach I i II do tej Konwencji - jeżeli uzyskano na to zezwolenie ogólne.
Art. 18. 1. Zezwolenia, o których mowa w art. 16 ust. 3 i art. 17 ust. 2 i 3,
wydaje dyrektor urzędu morskiego statkom:
1) ładowanym na terytorium Polski,
2) o polskiej przynależności.
2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w porozumieniu z Ministrem Ochrony
Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, określi, w drodze rozporządzenia,
tryb wydawania zezwoleń, o których mowa w ust. 1.
Art. 19. Dyrektor urzędu morskiego, na podstawie zawiadomienia dokonanego przez
kapitana statku, zgłasza dokonanie zatopienia:
1) w przypadkach określonych w art. 9 ust. 4 Konwencji helsińskiej - Komisji
Helsińskiej,
2) w przypadkach określonych w art. V Konwencji o zatapianiu - Międzynarodowej
Organizacji Morskiej.
Art. 20. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej składa właściwym organizacjom
międzynarodowym okresowe informacje o wydanych zezwoleniach oraz dokonanych, na
ich podstawie, zatopieniach.
Rozdział 4
Zwalczanie zanieczyszczeń morza i współpraca międzynarodowa w tym zakresie
Art. 21. 1. Dyrektor urzędu morskiego, do którego wpłynie meldunek lub
sprawozdanie, o których mowa w art. 11, albo który otrzyma z innego źródła
wiadomość o zanieczyszczeniu lub zagrożeniu zanieczyszczeniem polskich obszarów
morskich, jest obowiązany:
1) dokonać oceny faktycznej sytuacji w celu ustalenia rodzaju i stopnia
zanieczyszczenia morza lub zagrożenia zanieczyszczeniem,
2) w razie potrzeby zarządzić i podjąć odpowiednie działania,
3) niezwłocznie poinformować właściwe organy innych państw stron Konwencji
helsińskiej o istniejącej sytuacji i podjętej lub zamierzonej akcji, jeżeli
rozlew przemieszcza się lub może przemieścić się do obszaru morskiego tych
państw.
2. W przypadku zanieczyszczenia lub zagrożenia zanieczyszczeniem polskiego
obszaru morskiego, dyrektor urzędu morskiego może nakazać kapitanowi:
1) opuszczenie polskich obszarów morskich przez statek,
2) przeholowanie, ratowanie statku lub przeprowadzenie niezbędnych napraw,
3) wyładowanie we właściwym miejscu szkodliwych substancji.
Art. 22. 1. Dyrektor urzędu morskiego, w celu zwalczania zanieczyszczenia na
polskich obszarach morskich, może bezpośrednio zwrócić się o pomoc do właściwych
organów innych państw stron Konwencji helsińskiej, przede wszystkim tych, które
mogą zostać również dotknięte skutkami zanieczyszczenia.
2. Dyrektor urzędu morskiego, wezwany do udzielenia pomocy przez organ innego
państwa strony Konwencji helsińskiej, ma obowiązek podjąć starania w celu
udzielenia takiej pomocy.
3. W przypadkach przewidzianych w ust. 1 i 2 dyrektor urzędu morskiego
powiadamia Komisję Helsińską o podjętych działaniach.
Art. 23. 1. Dyrektor urzędu morskiego, który otrzyma wiadomość o
zanieczyszczeniu na obszarze Morza Bałtyckiego, mogącym stanowić poważną groźbę
dla środowiska tego obszaru lub związanych z tym interesów jakiegokolwiek
państwa strony Konwencji helsińskiej, po sprawdzeniu, przekazuje niezwłocznie
wszystkie odpowiednie informacje właściwym organom państwa, które może być
zagrożone skutkiem zanieczyszczenia, łącznie z informacją o zamierzonych lub
podjętych działaniach, a w odniesieniu do wypadku dotyczącego statku, przekazuje
te informacje również właściwemu organowi państwa przynależności statku.
2. Przesyłanie, do właściwych organów zainteresowanych państw stron Konwencji
helsińskiej, informacji, o których mowa w ust. 1, ponawia się do czasu uzyskania
zawiadomienia o podjętych przez te państwa działaniach.
3. Jeżeli rozmiar zanieczyszczenia to uzasadnia, dyrektor urzędu morskiego
przekazuje informacje, o których mowa w ust. 1, Międzynarodowej Organizacji
Morskiej.
Art. 24. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, organizację i
sposób zwalczania zanieczyszczeń na morzu oraz organy i jednostki organizacyjne
biorące udział w zwalczaniu tych zanieczyszczeń.
2. Dyrektor urzędu morskiego może zlecić wykonanie czynności, określonych w art.
21 ust. 1 pkt 3 oraz w art. 22 i 23, kierownikowi jednostki organizacyjnej,
biorącej udział w zwalczaniu zanieczyszczeń.
Art. 25. 1. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może wydać decyzję o
zastosowaniu na polskich obszarach morskich, w stosunku do statków o polskiej
przynależności, niezbędnych środków, łącznie z zatopieniem lub zniszczeniem
statku, w celu zapobieżenia, ograniczenia lub usunięcia poważnego i
bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego polskim wybrzeżom lub związanym z
nimi interesom, powstałego na skutek zanieczyszczenia lub zagrożenia
zanieczyszczeniem morza.
2. W sytuacji, o której mowa w ust. 1, do obcych statków znajdujących się na
polskich obszarach morskich stosuje się odpowiednio postanowienia
Międzynarodowej konwencji dotyczącej interwencji na morzu pełnym w razie
zanieczyszczenia olejami, sporządzonej w Brukseli dnia 29 listopada 1969 r. (Dz.
U. z 1976 r. Nr 35, poz. 207), oraz uzupełniającego ją Protokołu dotyczącego
interwencji na morzu pełnym w razie zanieczyszczenia morza substancjami innymi
niż olej, sporządzonego w Londynie dnia 2 listopada 1973 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr
24, poz. 116).
Rozdział 5
Nadzór nad statkami
Art. 26. Dyrektor urzędu morskiego może:
1) w stosunku do statku o przynależności do państwa strony Konwencji MARPOL
1973/78:
a) przeprowadzić, na statku w porcie lub w bazie przeładunkowej na morzu,
inspekcje w zakresie i w trybie przewidzianym w art. 28 oraz kontrole książek
zapisów olejowych i ładunkowych w celu ustalenia, czy ze statku nie dokonano
zrzutu szkodliwych substancji z naruszeniem postanowień Konwencji; wyniki
inspekcji ujmuje się w sprawozdaniu, które dyrektor przekazuje armatorowi;
jeżeli stwierdzono naruszenie Konwencji przez statek o obcej przynależności,
dyrektor urzędu morskiego przekazuje sprawozdanie również organom państwa
przynależności statku,
b) odmówić statkowi o obcej przynależności zezwolenia na wejście do portu lub do
bazy przeładunkowej na morzu albo podjąć działania zapewniające, że uprawianie
żeglugi tym statkiem nie będzie stanowiło istotnego zagrożenia dla środowiska
morskiego, jeżeli statek nie odpowiada wymaganiom przewidzianym w Konwencji; o
odmowie dyrektor urzędu morskiego powiadamia konsula lub przedstawiciela
dyplomatycznego państwa przynależności statku, a gdy jest to niemożliwe - inny
właściwy organ tego państwa,
c) odmówić statkowi zezwolenia na opuszczenie portu do czasu doprowadzenia tego
statku do należytego stanu technicznego, jeżeli istnieją podstawy do
podejrzenia, że stan tego statku lub jego wyposażenia w istotny sposób odbiega
od stanu stwierdzonego w posiadanych świadectwach lub gdy statek nie posiada
ważnych świadectw; dyrektor tego urzędu może jednak zezwolić takiemu statkowi
opuszczenie portu w celu przejścia do najbliższej stoczni remontowej,
2) w stosunku do statków o polskiej przynależności, niezależnie od zastosowania
środków przewidzianych w pkt 1 lit. a) i c), także odmówić dopuszczenia statku
do żeglugi lub cofnąć świadectwa, jeżeli statek nie spełnia wymagań
przewidzianych w przepisach ustawy,
3) w stosunku do statków o przynależności do obcego państwa nie będącego stroną
Konwencji MARPOL 1973/78:
a) przeprowadzić inspekcję statku w celu sprawdzenia, czy stan statku odpowiada
podstawowym wymaganiom Konwencji MARPOL 1973/78; w razie stwierdzenia, że stan
statku nie odpowiada tym wymaganiom, a uprawianie żeglugi tym statkiem stanowi
istotne zagrożenie dla środowiska morskiego, może odmówić statkowi zezwolenia na
wejście do portu lub bazy przeładunkowej,
b) jeżeli inspekcja jest przeprowadzona w porcie lub bazie przeładunkowej,
dyrektor urzędu morskiego może zarządzić dokonanie na statku odpowiednich napraw
albo opuszczenie portu lub bazy przeładunkowej.
Art. 27. Dyrektor urzędu morskiego może:
1) zażądać od statku przepływającego przez polskie obszary morskie informacji
dotyczących identyfikacji, portu rejestracji, ostatniego i następnego portu
zawinięcia oraz innych niezbędnych informacji, w razie uzasadnionego
podejrzenia, że statek płynąc przez te obszary naruszył przepisy ustawy,
powodując zanieczyszczenie lub zagrożenie zanieczyszczeniem,
2) przeprowadzić inspekcję statku przepływającego przez polskie obszary morskie,
w razie:
a) uzasadnionego podejrzenia, że naruszył przepisy ustawy wskutek zrzutu
powodującego lub grożącego znacznym zanieczyszczeniem morza,
b) odmowy udzielenia informacji, o których mowa w pkt 1, lub jeżeli informacja
podana przez statek jest w sposób oczywisty różna od stanu faktycznego, a
okoliczności sprawy uzasadniają taką inspekcję.
Art. 28. 1. Inspekcja statku o przynależności do państwa strony Konwencji MARPOL
1973/78 powinna być ograniczona do sprawdzenia świadectw i innych dokumentów
przewidzianych w tej Konwencji.
2. Inspekcja może być rozszerzona po sprawdzeniu dokumentów, o których mowa w
ust. 1, wyłącznie gdy:
1) istnieje uzasadnione podejrzenie, że stan statku lub jego wyposażenie odbiega
w istotny sposób od stanu stwierdzonego w jego dokumentach,
2) treść dokumentów nie jest wystarczająca do potwierdzenia lub sprawdzenia
podejrzanego naruszenia albo
3) statek nie posiada ważnych świadectw z załącznikami.
3. Inspekcja nie może wpłynąć na przetrzymywanie statku w porcie.
Rozdział 6
Zasady postępowania dyrektora urzędu morskiego
Art. 29. Dyrektor urzędu morskiego jest obowiązany przeprowadzić postępowanie, o
którym mowa w niniejszym rozdziale:
1) w odniesieniu do statku o polskiej przynależności:
a) który spowodował zanieczyszczenie środowiska morskiego lub zagrożenie
zanieczyszczeniem, z naruszeniem przepisów ustawy,
b) na wniosek organu każdego państwa, w razie podejrzenia naruszenia przepisów
ustawy, jeżeli zostały zabezpieczone dowody,
2) w odniesieniu do statku o obcej przynależności, przebywającego w porcie
polskim lub bazie przeładunkowej, który spowodował zanieczyszczenie środowiska
morskiego lub zagrożenie zanieczyszczeniem na polskich obszarach morskich,
naruszając przepisy ustawy.
Art. 30. Dyrektor urzędu morskiego jest obowiązany przeprowadzić także
postępowanie w odniesieniu do statku o obcej przynależności, przebywającego w
polskim porcie lub bazie przeładunkowej, na wniosek:
1) organu każdego państwa, w razie podejrzenia zrzutu przez ten statek poza
polskim obszarem morskim, jeżeli zrzut ten spowodował lub zagroził
zanieczyszczeniem na jego wodach wewnętrznych, morzu terytorialnym lub w
wyłącznej strefie ekonomicznej,
2) organu państwa strony Konwencji MARPOL 1973/78 w sprawie takiego zrzutu,
niezależnie od miejsca jego dokonania.
Art. 31. Dyrektor urzędu morskiego może wszcząć postępowanie, w razie
zabezpieczenia dowodów, w odniesieniu do statku o obcej przynależności, który:
1) przebywa w porcie polskim lub w bazie przeładunkowej, jeżeli spowodował
zanieczyszczenie lub zagrożenie zanieczyszczeniem poza polskimi obszarami
morskimi, z naruszeniem uznanych norm międzynarodowych,
2) płynąc po polskim morzu terytorialnym spowodował zanieczyszczenie lub
zagrożenie zanieczyszczeniem tego obszaru morza,
3) płynąc po polskiej wyłącznej strefie ekonomicznej lub morzu terytorialnym,
wskutek zanieczyszczenia w wyłącznej strefie ekonomicznej, spowodował poważną
szkodę lub zagrożenie poważną szkodą dla wybrzeży albo innych istotnych
interesów państwa.
Art. 32. W razie otrzymania wiadomości o:
1) zanieczyszczeniu morza przez statki,
2) zatopieniu odpadów lub innych szkodliwych substancji ze statków
- dyrektor urzędu morskiego powinien niezwłocznie podjąć czynności w celu
wykrycia sprawców i zabezpieczenia dowodów.
Art. 33. Dyrektor urzędu morskiego niezwłocznie zawiadamia właściwy organ
państwa przynależności statku i każdego innego zainteresowanego państwa o
działaniach i środkach podjętych zgodnie z ustawą i przekazuje im odpowiednie
dokumenty dotyczące tych działań i środków.
Art. 34. 1. Dyrektor urzędu morskiego w toku postępowania:
1) dopuszcza dowody zgłoszone przez organy innego państwa,
2) ułatwia udział w postępowaniu przedstawicielom właściwej organizacji
międzynarodowej, państwa przynależności statku oraz każdego państwa dotkniętego
zanieczyszczeniem morza,
3) w przypadku określonym w art. 29 pkt 1, może zwrócić się do właściwych
organów innego państwa o pomoc w wyjaśnieniu sprawy, jak również rozpatrywać
wnioski innych państw w tym zakresie,
4) w przypadkach określonych w art. 29-32, może zatrzymać statek, jednak nie
dłużej niż jest to konieczne do celów postępowania.
2. Jeżeli postępowanie wykaże naruszenie postanowień ustawy, z zastrzeżeniem
art. 26 pkt 1 lit. c), statek zostanie niezwłocznie zwolniony po wpłaceniu
kaucji lub złożeniu innego odpowiedniego zabezpieczenia finansowego.
Art. 35. Do postępowania określonego w przepisach niniejszego rozdziału stosuje
się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.
Rozdział 7
Kary pieniężne
Art. 36. 1. Armatorowi, z którego statku podczas przebywania w polskich
obszarach morskich dokonano, z naruszeniem przepisów ustawy, zanieczyszczenia
środowiska morskiego, w związku z eksploatacją statku lub zatopieniem w morzu
odpadów i innych substancji - wymierza się karę pieniężną o równowartości do 1
000 000 jednostek obliczeniowych, zwanych Specjalnym Prawem Ciągnienia (SDR),
określonych przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy.
2. Karze, o której mowa w ust. 1, podlega armator statku o polskiej
przynależności, z którego dokonano, z naruszeniem przepisów ustawy,
zanieczyszczenia środowiska morskiego poza polskimi obszarami morskimi, w
związku z eksploatacją statku lub zatopieniem w morzu odpadów albo innych
substancji, bez wymaganego zezwolenia lub wbrew jego warunkom.
Art. 37. Jeżeli kapitan lub inny członek załogi statku nie wykonując, ciążących
na nim z mocy prawa, obowiązków:
1) nie dba o zdatność statku do żeglugi lub innej działalności na morzu w
zakresie zapobiegania zanieczyszczaniu morza,
2) nie prowadzi książki zapisów olejowych lub ładunkowych,
3) nie zgłasza statku do przeglądu lub inspekcji, utrudnia bądź uniemożliwia
przegląd lub inspekcję w zakresie przewidzianym w Konwencji MARPOL 1973/78,
4) powoduje zanieczyszczenie morza,
5) nie składa meldunku o zauważonym zanieczyszczeniu albo sprawozdania o wypadku
zagrożenia zanieczyszczeniem lub zanieczyszczenia środowiska morskiego,
6) nie podejmuje koniecznych środków w celu zapobiegania zanieczyszczaniu,
ograniczenia lub usunięcia zanieczyszczenia środowiska morskiego, będącego
skutkiem wypadku,
7) nie przekazuje, na żądanie właściwych organów, informacji w przypadkach
przewidzianych w art. 27,
8) nie zdaje w porcie lub w stoczni remontowej pozostałości substancji
szkodliwych do urządzeń lądowych, jeżeli objętość pozostałych na statku
substancji szkodliwych przekracza pojemność urządzeń statkowych, przy
uwzględnieniu technicznych urządzeń do nieszkodliwego ich usuwania,
9) nie zgłasza organom inspekcyjnym zdarzeń wpływających poważnie na stan
techniczny statku, jego urządzeń lub wyposażenia, powodujących zagrożenie dla
środowiska morskiego,
podlega karze pieniężnej do wysokości nie przekraczającej dwudziestokrotnego
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej za rok
poprzedzający, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.
Art. 38. Właściwość organów oraz tryb wymierzania i ściągania kar pieniężnych z
tytułu naruszenia przepisów, o których mowa w art. 36 i 37, oraz sposób
wykorzystania kwot ściągniętych z tytułu kar pieniężnych regulują przepisy
ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i
administracji morskiej (Dz. U. Nr 32, poz. 131, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i z
1995 r. Nr 7, poz. 31).
Rozdział 8
Zmiany w przepisach obowiązujących i przepisy końcowe
Art. 39. W ustawie z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38,
poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26,
poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991
r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183 oraz z 1994 r.
Nr 27, poz. 96) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 7 otrzymuje brzmienie:
"Art. 7. 1. Przepisy ustawy stosuje się do wód śródlądowych.
2. Przepisy ustawy stosuje się również do morskich wód wewnętrznych i morza
terytorialnego w zakresie ochrony przed zanieczyszczaniem ze źródeł lądowych i
ochrony przed powodzią, a w pozostałym zakresie - w wypadkach w niej
określonych.";
2) w art. 64 ust. 1 skreśla się wyrazy "morskich oraz na statkach".
Art. 40. W ustawie z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej
Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. Nr 32, poz. 131, z 1994 r. Nr 27, poz.
96 i z 1995 r. Nr 7, poz. 31) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 55 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się w przypadkach określonych w przepisach
o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki.";
2) art. 60 otrzymuje brzmienie:
"Art. 60. Ściągnięte kwoty z tytułu kar pieniężnych są przychodami środków
specjalnych będących w dyspozycji Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, z
przeznaczeniem na ochronę środowiska morskiego i żywych zasobów morza."
Art. 41. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 28 kwietnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia dodatkowego kontyngentu celnego na niektóre wyroby
techniki medycznej przywożone z zagranicy
(Dz. U. Nr 47, poz. 246)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1995 r. ustanawia się kontyngent celny wartościowy w
wysokości 1 mln ECU na przywóz towarów wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 138, poz. 730 i z 1995 r. Nr 31, poz. 156).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 kwietnia 1995 r. (poz. 246)

WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ DODATKOWY KONTYNGENT CELNY
WARTOŚCIOWY
PozycjaKod PCNWyszczególnienieWartość (w ECU)
90189018Narzędzia i przyrządy lekarskie, chirurgiczne, stomatologiczne lub
weterynaryjne, w tym także aparaty scyntygraficzne i inne elektromedyczne
oraz przyrządy do badania wzroku:
- Strzykawki, igły, cewniki, kaniule itp.:
9018 39 00 0- - Pozostałe
ex9018 39 00 0Igły do hemodializy1 000 000


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 20 kwietnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za
wyżywienie i ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym
odbywającym służbę zastępczą.
(Dz. U. Nr 47, poz. 247)
Na podstawie art. 193 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr
40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 165) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 20 marca 1992
r. w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz
świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę zastępczą (Dz.
U. Nr 31, poz. 133, Nr 52, poz. 241, Nr 62, poz. 308, Nr 78, poz. 339 i Nr 100,
poz. 504, z 1993 r. Nr 59, poz. 277, Nr 83, poz. 391 i Nr 99, poz. 453, z 1994
r. Nr 12, poz. 45, Nr 33, poz. 124, Nr 88, poz. 411, Nr 99, poz. 481, Nr 138,
poz. 738 i Nr 140, poz. 795 oraz z 1995 r. Nr 19, poz. 96) w ż 1 w ust. 1 wyrazy
"4,44 zł" zastępuje się wyrazami "4,71 zł".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia
1995 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 28 kwietnia 1995 r.
w sprawie szczegółowych zasad wynagradzania osób zajmujących kierownicze
stanowiska państwowe.
(Dz. U. Nr 48, poz. 249)
Na podstawie art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób
zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101, z 1982 r.
Nr 31, poz. 214, z 1985 r. Nr 22, poz. 98 i Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 21,
poz. 123, z 1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1991 r. Nr 100, poz. 443, z 1993 r. Nr 1,
poz. 1 oraz z 1995 r. Nr 34, poz. 163) zarządza się, co następuje:
ż 1. Wynagrodzenie osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe ustala się,
z zastrzeżeniem ż 3, na podstawie prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w
państwowej sferze budżetowej, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 31
lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe,
i mnożników określonych w rozporządzeniu.
ż 2. Wynagrodzenie zasadnicze oraz dodatek funkcyjny ustala się przy
zastosowaniu następujących mnożników:
Lp.StanowiskoMnożnik prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w
państwowej sferze budżetowej
wynagrodzenia zasadniczegododatku funkcyjnego
1234
1Marszałek Sejmu, Marszałek Senatu, Prezes Rady Ministrów6,502,00
2Wicemarszałek Sejmu, wicemarszałek Senatu, wiceprezes Rady Ministrów,
Prezes Najwyższej Izby Kontroli, minister stanu5,701,80
3Szef Kancelarii Prezydenta, minister, Szef Kancelarii Sejmu, Rzecznik
Praw Obywatelskich, wiceprezes Najwyższej Izby Kontroli, Prezes Polskiej
Akademii Nauk, Sekretarz Naukowy Polskiej Akademii Nauk5,601,60
4Zastępca Szefa Kancelarii Prezydenta, sekretarz stanu5,501,40
5Główny Inspektor Pracy, zastępca Prokuratora Generalnego, podsekretarz
stanu (wiceminister), kierownik urzędu centralnego, wiceprezes Polskiej
Akademii Nauk, zastępca Sekretarz Naukowego Polskiej Akademii Nauk,
sekretarz wydziału Polskiej Akademii Nauk, wojewoda5,01,40
6Zastępca kierownika urzędu centralnego, dyrektor generalny, zastępca
Głównego Inspektora Pracy, wicewojewoda4,501,40


Lp.StanowiskoMnożnik prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w
państwowej sferze budżetowej
wynagrodzenia zasadniczegododatku funkcyjnego
1234
1Prezes Trybunału Konstytucyjnego, I Prezes Sądu Najwyższego5,701,80
2Wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego, Prezes Sądu Najwyższego, Prezes
Naczelnego Sądu Administracyjnego5,601,60
3Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego5,501,40

ż 3. Wynagrodzenie Prezesa Narodowego Banku Polskiego i wiceprezesów Narodowego
Banku Polskiego ustala się na podstawie przeciętnego wynagrodzenia w sektorze
bankowym, o którym mowa w art. 49 ust. 7 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o
Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 360, z 1993 r. Nr 6, poz.
29 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369, Nr 121, poz. 591 i Nr 136, poz.
703), przy zastosowaniu następujących mnożników:
Lp.StanowiskoMnożnik przeciętnego wynagrodzenia w sektorze bankowym
wynagrodzenia zasadniczegododatku funkcyjnego
1234
1Prezes Narodowego Banku Polskiego4,201,30
2Pierwszy zastępca Prezesa Narodowego Banku Polskiego3,701,30
3Wiceprezes Narodowego Banku Polskiego3,301,20

ż 4. Kwoty wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego zaokrągla się do 10
groszy w górę.
ż 5. Wynagrodzenie ryczałtowe z tytułu stałej dodatkowej pracy w charakterze
nauczyciela akademickiego w szkole wyższej, pracownika naukowego w instytucie
naukowo-badawczym lub pracownika naukowo-badawczego w placówce naukowej Polskiej
Akademii Nauk dla osób wymienionych w ż 2 i 3, posiadających tytuł profesora
zwyczajnego lub nadzwyczajnego, wynosi połowę stawki wynagrodzenia zasadniczego,
które przysługiwałoby w razie zatrudnienia w wymienionym instytucje lub placówce
w pełnym wymiarze czasu pracy.
ż 6. Traci moc rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30
czerwca 1992 r. w sprawie szczegółowych zasad wynagradzania osób zajmujących
kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 52, poz. 237 i Nr 68, poz. 342).
ż 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia
1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 20 kwietnia 1995 r.
w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy oraz
zakresu jej stosowania
(Dz. U. Nr 48, poz. 253)
Na podstawie art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1) zarządza się, co
następuje:
ż 1. 1. Wprowadza się klasyfikację zawodów i specjalności, zwaną dalej
"klasyfikacją", dla potrzeb rynku pracy.
2. Zasadniczy układ strukturalny klasyfikacji stanowi załącznik do
rozporządzenia.
ż 2. Pełna klasyfikacja składająca się z niżej wymienionych części, oznaczonych
jako tomy, zostanie wydana w formie książkowej:
1) tom I - Układ strukturalny - podział na grupy wielkie, duże, średnie i
elementarne,
2) tom II - Klasyfikacja właściwa - pełna klasyfikacja, układ strukturalny wraz
z określeniem zawodów i specjalności w poszczególnych grupach elementarnych,
3) tom III - Opisy grup zawodów - opisy grup zawodów i specjalności na poziomach
grup wielkich, dużych, średnich i elementarnych,
4) tom IV - Indeks zawodów i specjalności - alfabetyczny wykaz zawodów i
specjalności,
5) tom V - Słownik zawodów i specjalności - opisy zawodów ujęte w klasyfikacji
właściwej i indeksie zawodów i specjalności.
ż 3. Klasyfikację stosują podmioty działające dla potrzeb rynku pracy.
ż 4. Klasyfikacja stosowana jest w szczególności w zakresie:
1) pośrednictwa pracy i poradnictwa zawodowego,
2) szkolenia osób poszukujących pracy oraz dokształcania pracowników,
3) ujednolicenia nazewnictwa zawodów i specjalności występujących na rynku
pracy,
4) gromadzenia danych do określania polityki zatrudnienia, kształcenia i
szkolenia zawodowego,
5) prowadzenia badań, analiz, prognoz i innych opracowań dotyczących rynku
pracy.
ż 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 20
kwietnia 1995 r. (poz. 253)
ZASADNICZY UKŁAD STRUKTURALNY KLASYFIKACJI ZAWODÓW I SPECJALNOŚCI
1 Parlamentarzyści, wyżsi urzędnicy i kierownicy
11 Parlamentarzyści, politycy, wyżsi urzędnicy, zawodowi działacze
111 Parlamentarzyści
112 Politycy zawodowi
113 Wyżsi urzędnicy
114 Zawodowi działacze
12 Kierownicy wielkich organizacji
121 Dyrektorzy generalni, wykonawczy, prezesi i ich zastępcy
122 Kierownicy wewnętrznych jednostek organizacyjnych działalności podstawowej
123 Kierownicy wewnętrznych jednostek organizacyjnych działalności pomocniczej
13 Kierownicy małych i średnich zakładów pracy
131 Kierownicy małych i średnich zakładów pracy
2 Specjaliści
21 Specjaliści nauk fizycznych, matematycznych i technicznych
211 Fizycy, chemicy i pokrewni
212 Matematycy, statystycy i pokrewni
213 Informatycy
214 Architekci, inżynierowie i pokrewni
22 Specjaliści nauk przyrodniczych i ochrony zdrowia
221 Specjaliści nauk przyrodniczych
222 Specjaliści ochrony zdrowia
23 Nauczyciele
231 Nauczyciele szkół wyższych
232 Nauczyciele nauczania ponadelementarnego
233 Nauczyciele nauczania początkowego i przedszkolnego
234 Nauczyciele szkół specjalnych
235 Pozostali specjaliści szkolnictwa i wychowawcy
24 Pozostali specjaliści
241 Specjaliści do spraw biznesu
242 Prawnicy
243 Archiwiści, bibliotekarze i specjaliści do spraw informacji
244 Specjaliści nauk społecznych i pokrewnych
245 Specjaliści kultury i sztuki
246 Specjaliści kultury fizycznej
247 Duchowni
3 Technicy i inny średni personel
31 Średni personel techniczny
311 Technicy
312 Techniczny personel obsługi komputerów
313 Operatorzy sprzętu optycznego i elektronicznego
314 Pracownicy żeglugi i lotnictwa
315 Inspektorzy bezpieczeństwa pracy i jakości wyrobów
32 Średni personel rolnictwa i ochrony zdrowia
321 Technicy rolnicy, leśnicy i pokrewni
322 Średni personel ochrony zdrowia (z wyjątkiem pielęgniarek)
323 Pielęgniarki i położne
33 Nauczyciele praktycznej nauki zawodu i instruktorzy
331 Nauczyciele praktycznej nauki zawodu i instruktorzy
34 Pracownicy pozostałych specjalności
341 Pracownicy do spraw finansowych i handlowych
342 Agenci biur pomagających w prowadzeniu działalności gospodarczej i
pośrednicy handlowi
343 Średni personel biurowy
344 Urzędnicy państwowi do spraw podatków, ceł i pokrewni
345 Policjanci i pokrewni
346 Pracownicy socjalni
347 Pracownicy działalności artystycznej, rozrywki i sportu
348 Pracownicy parafialni i świeccy krzewiciele wiary
4 Pracownicy biurowi
41 Pracownicy obsługi biurowej
411 Sekretarki i operatorzy maszyn biurowych
412 Pracownicy do spraw finansowo-statystycznych
413 Pracownicy do spraw ewidencji materiałowej, transportu i produkcji
414 Pracownicy bibliotek, archiwów, poczty i pokrewni
419 Pozostali pracownicy obsługi biurowej
42 Pracownicy obrotu pieniężnego i obsługi klientów
421 Pracownicy obrotu pieniężnego
422 Informatorzy, pracownicy biur podróży, recepcjoniści i telefoniści
5 Pracownicy usług osobistych i sprzedawcy
51 Pracownicy usług osobistych i ochrony
511 Stewardzi, konduktorzy i przewodnicy
512 Pracownicy usług domowych i gastronomicznych
513 Pracownicy opieki osobistej i pokrewni
514 Pozostali pracownicy usług osobistych
515 Psychotronicy
516 Pracownicy usług ochrony
52 Modelki, sprzedawcy i demonstratorzy
521 Modelki
522 Sprzedawcy i demonstratorzy
6 Rolnicy, ogrodnicy, leśnicy i rybacy
61 Rolnicy, ogrodnicy, leśnicy i rybacy zorientowani na rynek
611 Rolnicy produkcji roślinnej i ogrodnicy
612 Hodowcy zwierząt i pokrewni
613 Rolnicy upraw polowych i produkcji zwierzęcej
614 Robotnicy leśni
615 Rybacy
62 Rolnicy i rybacy pracujący na własne potrzeby
621 Rolnicy i rybacy pracujący na własne potrzeby
7 Robotnicy przemysłowi i rzemieślnicy
71Górnicy i robotnicy budowlani
711 Górnicy i robotnicy obróbki kamienia
712 Robotnicy budowlani robót stanu surowego i pokrewni
713 Robotnicy budowlani robót wykończeniowych
714 Malarze, pracownicy czyszczący konstrukcje budowlane i pokrewni
72 Robotnicy obróbki metali i mechanicy maszyn i urządzeń
721 Formierze, odlewnicy, spawacze, blacharze, monterzy konstrukcji metalowych i
pokrewni
722 Kowale, ślusarze i pokrewni
723 Mechanicy maszyn i urządzeń
724 Elektromonterzy sprzętu elektrycznego i elektronicznego
73 Robotnicy zawodów precyzyjnych, ceramicy, wytwórcy wyrobów galanteryjnych,
robotnicy poligraficzni i pokrewni
731 Robotnicy produkcji wyrobów precyzyjnych z metalu i materiałów pokrewnych
732 Ceramicy, szklarze i pokrewni
733 Wytwórcy wyrobów galanteryjnych, pamiątkarskich i pokrewni
734 Robotnicy poligraficzni i pokrewni
74 Pozostali robotnicy przemysłowi i rzemieślnicy
741 Robotnicy w przetwórstwie spożywczym
742 Robotnicy obróbki drewna, stolarze meblowi i pokrewni
743 Robotnicy produkcji wyrobów włókienniczych, odzieży i pokrewni
744 Robotnicy obróbki skóry
8 Operatorzy i monterzy maszyn i urządzeń
81 Operatorzy maszyn i urządzeń wydobywczych i przetwórczych
811 Operatorzy maszyn i urządzeń wydobywczych i pokrewni
812 Operatorzy maszyn i urządzeń hutniczych i pokrewni
813 Operatorzy urządzeń do produkcji wyrobów szklanych i pokrewni
814 Operatorzy maszyn i urządzeń do obróbki drewna i produkcji papieru
815 Operatorzy urządzeń w przetwórstwie chemicznym i pokrewni
816 Operatorzy urządzeń energetycznych i pokrewni
817 Operatorzy zautomatyzowanych linii produkcyjnych i robotów przemysłowych w
przemyśle elektromaszynowym
82 Operatorzy i monterzy maszyn
821 Operatorzy maszyn do produkcji wyrobów z metali i minerałów
822 Operatorzy maszyn i urządzeń do produkcji wyrobów chemicznych
823 Operatorzy maszyn do produkcji wyrobów z gumy i tworzyw sztucznych
824 Operatorzy maszyn do produkcji wyrobów z drewna
825 Operatorzy maszyn poligraficznych i papierniczo-przetwórczych
826 Operatorzy maszyn do produkcji wyrobów włókienniczych, futrzarskich i
skórzanych
827 Operatorzy maszyn do przetwórstwa żywności i produktów pokrewnych
828 Monterzy
829 Pozostali operatorzy maszyn i monterzy
83 Kierowcy i operatorzy pojazdów i maszyn samojezdnych
831 Maszyniści kolejowi, dyżurni ruchu i pokrewni
832 Kierowcy pojazdów silnikowych
833 Operatorzy samojezdnych maszyn rolniczych i pokrewni
834 Marynarze i pokrewni
9 Pracownicy przy pracach prostych
91 Pracownicy przy pracach prostych w handlu i usługach
911 Sprzedawcy uliczni i pokrewni
912 Czyścibuty i inni świadczący usługi na ulicach
913 Pomoce domowe, sprzątaczki i praczki
914 Gospodarze budynków, zmywacze szyb i pokrewni
915 Gońcy, bagażowi, portierzy i pokrewni
916 Ładowacze nieczystości i pokrewni
92 Robotnicy pomocniczy w rolnictwie, rybołówstwie i pokrewni
921 Robotnicy pomocniczy w rolnictwie, rybołówstwie i pokrewni
93 Robotnicy pomocniczy w górnictwie, przemyśle, budownictwie i transporcie
931 Robotnicy pomocniczy w górnictwie i budownictwie
932 Robotnicy przy pracach prostych w przemyśle przetwórczym
933 Robotnicy pomocniczy transportu i tragarze
UWAGA:
Zasadniczy układ strukturalny klasyfikacji obejmuje grupy: wielkie, duże i
średnie.
W pełnej klasyfikacji zastosowano kod siedmiocyfrowy, pierwsza cyfra oznacza
grupę wielką, druga dużą, trzecia średnią, czwarta i piąta elementarną,
natomiast dwie pozostałe cyfry (szósta i siódma) podają miejsca zawodu czy
specjalności w określonej grupie elementarnej wynikające z układu
alfabetycznego.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 4 maja 1995 r.
w sprawie określenia niektórych spraw, w których pozwolenia na wywóz będą
wydawały organy celne.
(Dz. U. Nr 48, poz. 254)
Na podstawie art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz.
U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się, co następuje:
ż 1. Organy celne będą wydawały pozwolenia na wywóz palet płaskich, określonych
kodem PCN 4415 20 10 0, w stosunku do których zostały ustanowione czasowe
ograniczenia wywozu w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 26 kwietnia 1995 r. w
sprawie ustanowienia czasowego ograniczenia wywozu palet (Dz. U. Nr 48, poz.
251).
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 10 maja 1995 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo spółdzielcze.
(Dz. U. Nr 54, poz. 288)
1. Na podstawie art. 14 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie ustawy - Prawo
spółdzielcze oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 419)
ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z
dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. Nr 30, poz. 210), z
uwzględnieniem zmian wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 21 lipca 1983 r. o szczególnej regulacji prawnej w okresie
przezwyciężania kryzysu społeczno-ekonomicznego oraz o zmianie niektórych ustaw
(Dz. U. Nr 39, poz. 176),
2) ustawą z dnia 24 października 1986 r. o zakładowych funduszach socjalnym i
mieszkaniowym w jednostkach gospodarki uspołecznionej (Dz. U. Nr 39, poz. 192),
3) ustawą z dnia 23 października 1987 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących
zasady funkcjonowania gospodarki narodowej (Dz. U. Nr 33, poz. 181),
4) ustawą z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41,
poz. 324),
5) ustawą z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.
U. Nr 3, poz. 12),
6) ustawą z dnia 15 lutego 1989 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 6, poz. 33),
7) ustawą z dnia 20 stycznia 1990 r. o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze (Dz.
U. Nr 6, poz. 37),
8) ustawą z dnia 24 lutego 1990 r. o zmianie rozporządzenia Prezydenta
Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe (Dz. U. Nr 14, poz. 87),
9) ustawą z dnia 30 sierpnia 1991 r. o waloryzacji udziałów członkowskich w
spółdzielniach i zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 83, poz. 373),
10) ustawą z dnia 19 października 1991 r. o badaniu i ogłaszaniu sprawozdań
finansowych oraz biegłych rewidentach i ich samorządzie ( Dz. U. Nr 111, poz.
480),
11) ustawą z dnia 25 października 1991 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz
ustaw - o księgach wieczystych i hipotece, Prawo spółdzielcze, Kodeks
postępowania cywilnego, Prawo lokalowe (Dz. U. Nr 115, poz. 496),
12) ustawą z dnia 15 lutego 1992 r. o zmianie ustawy - Prawo budżetowe oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 21, poz. 85),
13) ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze oraz o
zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 419)
oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania tekstu
jednolitego.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z
dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze nie obejmuje:
1) art. 268-273 oraz 276-279 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo
spółdzielcze (Dz. U. Nr 30, poz. 210), które stanowią:
"Art. 268. W Kodeksie cywilnym wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 244:
a) w ż 1 wyrazy: �spółdzielcze prawo do lokalu w spółdzielniach
budowlano-mieszkaniowych zastępuje się wyrazami: �własnościowe prawo do lokalu
w spółdzielniach mieszkaniowych,
b) w ż 2 wyrazy: �Spółdzielcze prawo do lokalu zastępuje się wyrazami:
�Własnościowe prawo do lokalu,
2) art. 280-282 skreśla się.
Art. 269. W Kodeksie postępowania cywilnego wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 833 w ż 3 wyrazy: �do wierzytelności członków spółdzielni pracy, jakie
im przypadają z tytułu udziałów w dochodach spółdzielni po rocznym obrachunku
oraz skreśla się,
2) w art. 890:
a) w ż 2 w zdaniu pierwszym po wyrazach: �wynagrodzenie za pracę dodaje się
wyrazy: �w tym także dla członków i ich domowników w rolniczych spółdzielniach
produkcyjnych, rolniczych spółdzielniach specjalistycznych oraz spółdzielniach
osób fizycznych prowadzących gospodarstwo rolne, zrzeszonych w Centralnym
Związku Kółek i Organizacji Rolniczych,
b) ż 3 skreśla się.
Art. 270. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji (Dz. U. Nr 24, poz. 151 i z 1975 r. Nr 16, poz. 91) w art. 9 w ż 3
wyrazy: �do wierzytelności członków spółdzielni, jakie im przypadają z tytułu
udziału w dochodach spółdzielni po rocznym obrachunku oraz skreśla się.
Art. 271. Postępowanie wewnątrzspółdzielcze, postępowanie przed związkami
spółdzielczymi oraz przed organami powołanymi do rozpoznawania sporów, wszczęte
przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, toczy się według przepisów
dotychczasowych.
Art. 272. Do roszczeń powstałych między członkiem a spółdzielnią przed dniem
wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Jednakże do
odpowiedzialności członków zarządu i rady wobec spółdzielni w sprawach nie
zakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy niniejszej
ustawy.
Art. 273. W okresie trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do
podjęcia uchwały, o której mowa w art. 108 ż 1, wystarcza zwykła większość
głosów."
"Art. 276. ż 1. Przysługujące członkom spółdzielni budownictwa mieszkaniowego w
dniu wejścia w życie ustawy spółdzielcze prawa do lokali użytkowych stają się
spółdzielczymi prawami do lokali użytkowych w rozumieniu art. 238 ż 1.
Członkowie, którzy wnieśli wkłady według zasad, jakie obowiązywały w
spółdzielniach mieszkaniowych (lokatorskich), obowiązani są wkłady te uzupełnić
stosownie do przepisów o przekształceniu lokatorskiego prawa do lokalu na
własnościowe.
ż 2. W razie wygaśnięcia spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego, zajętego
przez najemcę, spółdzielnia może zażądać od tego najemcy dokonania w pięciu
ratach rocznych wpłaty odpowiadającej równowartości prawa do lokalu. Wypłata tej
równowartości przez spółdzielnię na rzecz byłego członka lub jego następców
prawnych następuje w takich samych ratach. Na wniosek najemcy, który dokonał
wpłaty, spółdzielnia obowiązana jest przyjąć go w poczet członków i przydzielić
mu lokal użytkowy.
Art. 277. ż 1. Przepisów art. 206 nie stosuje się, jeżeli członkowi przysługują
prawa do dwóch lokali spółdzielczych, z których jeden zajęty jest przez najemcę
na podstawie przepisów prawa lokalowego o szczególnym trybie najmu lokali i
budynków.
ż 2. Jeżeli członkowi przysługują prawa do dwóch lub więcej lokali mieszkalnych
powstałych w wyniku przebudowy dokonanej w czasie odbudowy budynku zniszczonego
wskutek działań wojennych, a ponowne ich połączenie wskutek przeszkód
techniczno-budowlanych nie jest możliwe, może on zachować prawo tylko do jednego
z nich, natomiast za utracone prawa przysługuje mu zwrot ich równowartości.
Art. 278. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w art. 13 i
art. 129 niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 279. ż 1. Organizacje spółdzielcze istniejące w dniu wejścia w życie
niniejszej ustawy dokonają zmian swoich statutów stosownie do wymagań ustawy i w
trybie przez nią przewidzianym. Zgłoszenia do rejestru tych zmian spółdzielnie
dokonają najpóźniej do dnia 1 lipca 1983 r., a związki spółdzielcze najpóźniej
do dnia 1 lipca 1984 r.
ż 2. Do czasu zarejestrowania nowych statutów postanowienia dotychczasowych
statutów pozostają w mocy. Jednakże w razie sprzeczności między nimi a
przepisami niniejszej ustawy stosuje się przepisy tej ustawy.
ż 3. Naczelna Rada Spółdzielcza wystąpi do Sądu Wojewódzkiego w Warszawie o
stwierdzenie zgodności jej statutu z prawem do dnia 1 lipca 1983 r.";
2) art. 25 ustawy z dnia 21 lipca 1983 r. o szczególnej regulacji prawnej w
okresie przezwyciężania kryzysu społeczno-ekonomicznego oraz o zmianie
niektórych ustaw (Dz. U. Nr 39, poz. 176), który stanowi:
"Art. 25. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że przepisy rozdziału
1 ustawy stosuje się począwszy od dnia zniesienia stanu wojennego, wprowadzonego
uchwałą Rady Państwa z dnia 12 grudnia 1981 r. w sprawie wprowadzenia stanu
wojennego ze względu na bezpieczeństwo państwa i zawieszonego uchwałą Rady
Państwa z dnia 19 grudnia 1982 r. w sprawie zawieszenia stanu wojennego.";
3) art. 19 ustawy z dnia 24 października 1986 r. o zakładowych funduszach
socjalnym i mieszkaniowym w jednostkach gospodarki uspołecznionej (Dz. U. Nr 39,
poz. 192), który stanowi:
"Art. 19. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1987 r.";
4) art. 23 ustawy z dnia 23 października 1987 r. o zmianie niektórych ustaw
regulujących zasady funkcjonowania gospodarki narodowej (Dz. U. Nr 33, poz.
181), który stanowi:
"Art. 23. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że przepisy art. 11
pkt 9 i pkt 13 lit. b) wchodzą w życie z dniem 31 marca 1988 r., a przepisy art.
3, art. 5 pkt 5 i 6, art. 7, art. 8 pkt 2, art. 9, 10 i 14 wchodzą w życie z
dniem 1 stycznia 1988 r.";
5) art. 54 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U.
Nr 41, poz. 324), który stanowi:
"Art. 54. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1989 r.";
6) art. 26 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych (Dz. U. Nr 3, poz. 12), który stanowi:
"Art. 26. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do
opodatkowania dochodów osiąganych od dnia 1 stycznia 1989 r.";
7) art. 34 ustawy z dnia 15 lutego 1989 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 6, poz.
33), który stanowi:
"Art. 34. Ustawa wchodzi w życie z dniem 15 marca 1989 r.";
8) art. 2 i 3 ustawy z dnia 20 stycznia 1990 r. o zmianie ustawy - Prawo
spółdzielcze (Dz. U. Nr 6, poz. 37), które stanowią:
"Art. 2. 1. Decyzje ostateczne o ustaleniu spółdzielni produkcji rolnej jako
nabywców własności użytkowanych przez nie nieruchomości rolnych stanowiących
własność Państwa, na podstawie których do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy
nie dokonano przeniesienia własności, podlegają z mocy prawa zmianie przez
organy administracji państwowej, które je wydały, w części dotyczącej
odpłatności za te nieruchomości.
2. Odpłatność za nieruchomości rolne, o których mowa w ust. 1, ustala się na
podstawie przepisów o sprzedaży nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.";
9) art. 4 ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o zmianie rozporządzenia Prezydenta
Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe (Dz. U. Nr 14, poz. 87), który stanowi:
"Art. 4. Ustawa wchodzi w życie w terminie miesiąca od dnia ogłoszenia.";
10) art. 11 i 12 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o waloryzacji udziałów
członkowskich w spółdzielniach i zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 83, poz.
373), które stanowią:
"Art. 11. Do czasu wejścia w życie ustawy nowelizującej Prawo spółdzielcze
uprawnienia przewidziane dla centralnych związków spółdzielczych z art. 114 ż 1
ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze przysługują związkom
rewizyjnym lub Naczelnej Radzie Spółdzielczej.
Art. 12. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.";
11) art. 45 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o badaniu i ogłaszaniu
sprawozdań finansowych oraz biegłych rewidentach i ich samorządzie (Dz. U. Nr
111, poz. 480 i z 1992 r. Nr 21, poz. 85), który stanowi:
"Art. 45. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia jej ogłoszenia, z
wyjątkiem art. 44, który wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 1992 r.";
12) art. 6 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o zmianie ustawy - Kodeks
cywilny oraz ustaw - o księgach wieczystych i hipotece, Prawo spółdzielcze,
Kodeks postępowania cywilnego, Prawo lokalowe (Dz. U. Nr 115, poz. 496), który
stanowi:
"Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od dnia ogłoszenia.";
13) art. 14 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o zmianie ustawy - Prawo budżetowe
oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 21, poz. 85), który stanowi:
"Art. 14. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1992 r., z tym że:
1) art. 1 ust. 1 pkt 5 wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia,
2) art. 7 pkt 1 i 2 wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1992 r.,
3) art. 6 i 11 wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.";
14) art. 2-13 i 15 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie ustawy - Prawo
spółdzielcze oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 419),
które stanowią:
"Art. 2. W ustawie z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom
monopolistycznym (Dz. U. z 1991 r. Nr 89, poz. 403) w art. 5 dotychczasową treść
oznacza się jako ust. 1 oraz dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
�2. Nie uznaje się za praktyki monopolistyczne udzielania przez spółdzielnię
swoim członkom w obrotach z nimi bonifikat, ulg i innych korzyści
ekonomicznych.
Art. 3. a W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1994 r.
Nr 43, poz. 163 i Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126,
poz. 626) w art. 41:
1) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
�5. W razie przeznaczenia dochodu na powiększenie kapitału zakładowego lub
akcyjnego, a w spółdzielniach funduszu udziałowego płatnicy, o których mowa w
ust. 4, pobierają zryczałtowany podatek dochodowy w terminie 14 dni od dnia
uprawomocnienia się postanowienia sądu rejestrowego o dokonaniu wpisu o
podwyższeniu kapitału zakładowego lub akcyjnego, a w spółdzielniach od dnia
uprawomocnienia się uchwały zgromadzenia członków o podwyższeniu funduszu
udziałowego.�,
2) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
�5a. W latach 1995-1997 spółdzielnie nie pobierają zryczałtowanego podatku
dochodowego według zasad określonych w ust. 5: w tym okresie pobierają jednak,
jako płatnicy, zryczałtowany podatek dochodowy od wypłat dokonywanych z funduszu
udziałowego. Podatek wynosi 20% kwoty wypłaty i jest pobierany w dniu jej
dokonania. Rolnicze spółdzielnie produkcyjne i inne spółdzielnie zajmujące się
produkcją rolną ustalają kwotę wypłat podlegającą opodatkowaniu w takim
stosunku, w jakim w roku poprzedzającym te wypłaty pozostają przychody z
działalności innej niż wymieniona w art. 2 ust. 1 pkt 1 w ogólnej kwocie
przychodów.
Art. 4. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o waloryzacji udziałów
członkowskich w spółdzielniach i zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 83, poz.
373, z 1992 r. Nr 18, poz. 74 i Nr 80, poz. 406) w art. 5 ust. 1 otrzymuje
brzmienie:
�1. Kwoty udziałów przeniesione z funduszu zasobowego nie mogą być wypłacone
przed upływem 5 lat od daty podjęcia uchwały, o której mowa w art. 1 ust. 2.
Kwoty te są wypłacane na zasadach i w terminach określonych w statucie
spółdzielni.
Art. 5. W ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu
nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U.
Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 5, poz. 23 i Nr 6, poz. 29 oraz z 1994 r. Nr 1,
poz. 3) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 29 ust.1 otrzymuje brzmienie:
�1. Sprzedaż nieruchomości następuje z uwzględnieniem prawa pierwokupu stosownie
do przepisów Kodeksu cywilnego oraz z uwzględnieniem prawa pierwszeństwa
spółdzielni produkcji rolnej do użytkowanych przez nią nieruchomości rolnych
przed dniem 31 grudnia 1993 r.,
2) w art. 39 w ust. 2 dodaje się drugie zdanie w brzmieniu:
�Dotyczy to również spółdzielni produkcji rolnej, które użytkowały nieruchomości
rolne przed dniem 31 grudnia 1993 r. i złożą wniosek o ich wydzierżawienie..
Art. 6. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych
(Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2,
Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368 i Nr 87, poz. 406) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 12 w ust. 4 w pkt 11 po wyrazach �w spółdzielniach dodaje się wyrazy
�i ich związkach,
2) w art. 16 w ust. 1:
a) pkt 37 otrzymuje brzmienie:
�37) składek na rzecz organizacji, do których przynależność podatnika nie jest
obowiązkowa, z wyjątkiem składek organizacji spółdzielczych na rzecz związków
rewizyjnych i Krajowej Rady Spółdzielczej, z tym że górną granicę składki
określi Minister Finansów na wniosek Krajowej Rady Spółdzielczej,,
b) w pkt 38 na końcu zdania dodaje się wyrazy �z tym że wydatki ponoszone na
rzecz członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i innych spółdzielni
zajmujących się produkcją rolną są kosztem uzyskania przychodów w części
dotyczącej działalności objętej obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku
dochodowego,,
3) b w art. 17 w ust. 1 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:
�6a) dochody spółdzielczych związków rewizyjnych - w części przeznaczonej na
cele statutowe, z wyłączeniem działalności gospodarczej,.
Art. 7. W ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń
socjalnych (Dz. U. Nr 43, poz. 163 i Nr 80, poz. 368) dodaje się art. 21a w
brzmieniu:
�Art. 21a. W rolniczych spółdzielniach produkcyjnych i innych spółdzielniach
zajmujących się produkcją rolną przepisy ustawy stosuje się również do członków
tych spółdzielni.
Art. 8. Postępowania wewnątrzspółdzielcze wszczęte przed dniem wejścia w życie
ustawy toczą się według przepisów dotychczasowych.
Art. 9. Działające w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy Krajowy Związek
Rolników Kółek i Organizacji Rolniczych oraz Związek Rzemiosła Polskiego mogą
przeprowadzać lustrację zgodnie z przepisami niniejszej ustawy. Do organizacji
tych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące związków rewizyjnych.
Art. 10. 1. Spółdzielnie istniejące w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy
dokonują zmian swoich statutów stosownie do wymagań ustawy i w trybie przez nią
przewidzianym. Spółdzielnie dokonują zgłoszenia zmian statutów do sądów
rejestrowych w ciągu roku od dnia wejścia w życie ustawy.
2. Do czasu zarejestrowania zmian statutów postanowienia dotychczasowych
statutów pozostają w mocy. W razie sprzeczności między nimi a przepisami
niniejszej ustawy stosuje się przepisy tej ustawy.
3. Do czasu zarejestrowania zmian statutów walne zgromadzenia mogą podejmować
uchwały również w obecności mniej niż połowy uprawnionych do podejmowania
uchwał, chyba że dotychczasowe statuty stanowią inaczej.
Art. 11. Wysokość wkładu mieszkaniowego członka określoną według zasad art. 218
ż 3 ustawy, o której mowa w art. 1, spółdzielnie mieszkaniowe są obowiązane
wprowadzić do swoich ksiąg rachunkowych i powiadomić o tym członków w terminie
do dnia 31 grudnia 1995 r.
Art. 12. 1. Naczelna Rada Spółdzielcza w porozumieniu z przedstawicielami
związków rewizyjnych i po zasięgnięciu opinii przedstawicieli związków
zawodowych pracowników spółdzielczości oraz przedstawicieli ogólnokrajowych
organizacji spółdzielczych zarejestrowanych w dniu wejścia w życie niniejszej
ustawy ustali zasady i tryb powołania Komitetu Organizacyjnego I Kongresu
Spółdzielczości oraz zasady i tryb wyboru delegatów na Kongres. Kongres powinien
odbyć się w terminie dziewięciu miesięcy od daty wejścia w życie niniejszej
ustawy.
2. Obsługę organizacyjną I Kongresu zapewnia Naczelna Rada Spółdzielcza.
3. Koszty wyboru delegatów oraz organizacji I Kongresu Spółdzielczości pokrywają
organizacje spółdzielcze według zasad ustalonych przez Komitet Organizacyjny.
Wydatki te stanowią koszty działalności organizacji spółdzielczych.
4. Do czasu powołania Krajowej Rady Spółdzielczej jej prawa i obowiązki wykonuje
Naczelna Rada Spółdzielcza.
5. Krajowa Rada Spółdzielcza jest następcą prawnym Naczelnej Rady Spółdzielczej
i przejmuje jej prawa i obowiązki.
Art. 13. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy traci moc art. 10-16, art. 19
ust. 1 oraz 5-7 ustawy z dnia 20 stycznia 1990 r. o zmianach w organizacji i
działalności spółdzielczości (Dz. U. Nr 6, poz. 36, Nr 11, poz. 74, Nr 29, poz.
175 i Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 83, poz. 373, z 1992 r. Nr 18, poz. 74 i Nr
80, poz. 406, z 1993 r. Nr 40, poz. 182 i z 1994 r. Nr 68, poz. 294)."
"Art. 15. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z tym że
art. 3 i 6 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1995 r."
Minister Finansów: G. W. Kołodko
Załącznik do obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 10 maja 1995 r. (poz. 288)
USTAWA
z dnia 16 września 1982 r.
Prawo spółdzielcze.
CZĘŚĆ I
SPÓŁDZIELNIE.
TYTUŁ I
PRZEPISY WSPÓLNE.
Dział I
Spółdzielnia i jej statut.
Art. 1. i ż 1. Spółdzielnia jest dobrowolnym zrzeszeniem nieograniczonej liczby
osób, o zmiennym składzie osobowym i zmiennym funduszu udziałowym, które w
interesie swoich członków prowadzi wspólną działalność gospodarczą.
ż 2. Spółdzielnia może prowadzić działalność społeczną i oświatowo-kulturalną na
rzecz swoich członków i ich środowiska.
Art. 2. 1) Spółdzielnia prowadzi działalność na podstawie niniejszej ustawy,
innych ustaw oraz zarejestrowanego statutu.
Art. 3. 2) Majątek spółdzielni jest prywatną własnością jej członków.
Art. 4. (skreślony) 3) .
Art. 5. 4) ż 1. Statut spółdzielni powinien określać:
1) oznaczenie nazwy z dodatkiem "spółdzielnia" lub "spółdzielczy" i podaniem jej
siedziby,
2) przedmiot działalności spółdzielni oraz czas trwania, o ile założono ją na
czas określony,
3) wysokość wpisowego oraz wysokość i ilość udziałów, które członek obowiązany
jest zadeklarować, terminy wnoszenia i zwrotu oraz skutki niewniesienia udziału
w terminie; jeżeli statut przewiduje wnoszenie więcej niż jednego udziału, może
określać ich górną granicę,
4) prawa i obowiązki członków,
5) zasady i tryb przyjmowania członków, wypowiadania członkostwa, wykreślania i
wykluczania członków,
6) zasady zwoływania walnych zgromadzeń, obradowania na nich i podejmowania
uchwał,
7) zasady i tryb wyboru oraz odwoływania członków organów spółdzielni,
8) zasady podziału nadwyżki bilansowej (dochodu ogólnego) oraz pokrywania strat
spółdzielni.
ż 2. Statut ponadto powinien zawierać postanowienia, których wprowadzenia
wymagają przepisy niniejszej ustawy oraz może zawierać inne postanowienia.
Dział II
Tryb zakładania i rejestrowania spółdzielni.
Art. 6. ż 1. Osoby zamierzające założyć spółdzielnię (założyciele) uchwalają
statut spółdzielni, potwierdzając jego przyjęcie przez złożenie pod nim swoich
podpisów, oraz dokonują wyboru organów spółdzielni, których wybór należy w myśl
statutu do kompetencji walnego zgromadzenia, lub komisji organizacyjnej w
składzie co najmniej trzech osób.
ż 2 5). Liczba założycieli spółdzielni nie może być mniejsza od dziesięciu,
jeżeli założycielami są osoby fizyczne i trzech, jeżeli założycielami są osoby
prawne. W spółdzielniach produkcji rolnej liczba założycieli - osób fizycznych
nie może być mniejsza od pięciu.
ż 3-6. (skreślone 6)).
Art. 7. ż 1. 7) Zarząd spółdzielni powinien wystąpić do sądu rejestrowego, w
którego okręgu spółdzielnia ma mieć siedzibę, z wnioskiem o wpisanie spółdzielni
do rejestru spółdzielni i ich związków, zwanego dalej "rejestrem".
ż 2. Do wniosku dołącza się:
1) dwa odpisy statutu,
2) odpisy dokumentów stwierdzających wybór zarządu i rady,
3) (skreślony 8) ),
4) inne dokumenty, których założenia wymagają przepisy szczególne.
ż 3. 9) Wniosek podpisują wszyscy członkowie zarządu spółdzielni. Podpisy ich
powinny być uwierzytelnione przez sąd rejestrowy lub przez notariusza.
Art. 8. ż 1. Sąd wyda postanowienie o wpisaniu spółdzielni do rejestru po
stwierdzeniu, że uchwalony przez założycieli statut zgodny jest z przepisami
prawa.
ż 2. Jeżeli sąd stwierdzi braki we wniosku lub statucie, to zażąda uzupełnienia
lub zmiany w wyznaczonym terminie. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu
sąd poweźmie postanowienie odmawiające wpisu.
Art. 8a. 10)Krajowa Rada Spółdzielcza prowadzi rejestr spółdzielni. Zasady
prowadzenia rejestru i dane w nim uwidocznione określa Krajowa Rada
Spółdzielcza.
Art. 9. (skreślony 11))
Art. 10. ż 1. Wpis spółdzielni do rejestru powinien zawierać następujące dane:
1) nazwę spółdzielni i jej siedzibę,
2) 12) przedmiot działalności spółdzielni,
3) czas trwania spółdzielni, jeżeli założono ją na czas określony,
4) wysokość i ilość udziałów, które członek powinien wnieść,
5) wzmiankę o prawie lub obowiązku wnoszenia wkładów, jeśli statut przewiduje
takie prawo lub obowiązek,
6) imiona i nazwiska członków zarządu, sposób reprezentowania przez nich
spółdzielni, a także imiona i nazwiska osób pełniących czasowo funkcję członków
zarządu,
7) ograniczenia uprawnień zarządu przewidziane statutem, a także uchwałami
walnego zgromadzenia lub rady podjętymi w ramach ich uprawnień statutowych,
8) imiona i nazwiska pełnomocników, którym udzielono pełnomocnictwa do
dokonywania czynności związanych z kierowaniem bieżącą działalnością gospodarczą
spółdzielni lub jej wyodrębnionej organizacyjnie i gospodarczo jednostki, oraz
granice ich umocowania.
ż 2. 13)Zgłoszenie do rejestru i wpisaniu podlegają także dane dotyczące
połączenia się spółdzielni, podziału spółdzielni, likwidacji, upadłości, imiona
i nazwiska likwidatorów, imię i nazwisko syndyka upadłości oraz zmiany i
uzupełnienia danych wymienionych w niniejszym paragrafie i paragrafie
poprzedzającym.
ż 3. W wypadku zgłoszenia zmiany członków zarządu lub likwidatorów do zgłoszenia
należy dołączyć uwierzytelnione podpisy nowych członków lub likwidatorów.
ż 4. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, do zgłoszenie do rejestru zmian i
uzupełnień danych wymienionych w ż 1 i 2 obowiązani są zarząd lub likwidator w
ciągu dwóch tygodni od dnia powstania tych zmian lub uzupełnień.
ż 5. 14) W razie niedokonania przez członków zarządu lub likwidatorów
spółdzielni obowiązkowych zgłoszeń do rejestru, sąd może nałożyć na nich kary
porządkowe w łącznej wysokości nie przekraczającej dziesięciokrotnej kwoty
najniższego miesięcznego wynagrodzenia.
ż 6. Na postanowienie sądu o nałożeniu kary porządkowej służy zażalenie.
Art. 11. ż 1. Spółdzielnia nabywa osobowość prawną z chwilą wpisania jej do
rejestru.
ż 2. Za czynności dokonane w interesie spółdzielni przed zarejestrowaniem osoby
działające do chwili zarejestrowania spółdzielni odpowiadają wobec osób trzecich
solidarnie. Za zobowiązania wynikające z tych czynności spółdzielnia odpowiada
po jej zarejestrowaniu tak jak za zaciągnięte przez siebie. Jednakże osoby
działające przed zarejestrowaniem spółdzielni odpowiadają wobec niej według
przepisów prawa cywilnego.
Art. 12. ż 1. Osoby trzecie nie mogą zasłaniać się nieznajomością danych, które
zostały wpisane do rejestru, chyba że dowiodą, iż o nich wiedzieć nie mogły.
ż 2. Dane, o których mowa w art. 10 ż 1 i 2, a które nie zostały wpisane do
rejestru, nie wywołują skutków prawnych wobec osób trzecich, chyba że im
udowodniono, iż o nich wiedziały.
Art. 12a. 15)ż 1. Zmiana statutu spółdzielni wymaga uchwały walnego zgromadzenia
podjętej większością 2/3 głosów.
ż 2. Zarząd jest obowiązany uchwałę o zmianie statutu zgłosić w ciągu
trzydziestu dni od daty jej podjęcia do sądu rejestrowego, załączając dwa odpisy
protokołu walnego zgromadzenia. Przepisy art. 8 stosuje się odpowiednio.
ż 3. Zmiana statutu nie wywołuje skutków prawnych przed jej wpisaniem do
rejestru.
Art. 13. 16)Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określi sposób
prowadzenia rejestru spółdzielni oraz tryb postępowania w sprawach dotyczących
tego rejestru..
Art. 14. 17)Organem właściwym do publikowania ogłoszeń spółdzielczych
przewidzianych w przepisach prawa jest "Monitor Spółdzielczy" wydawany przez
Krajową Radę Spółdzielczą.
Dział III
Członkowie, ich prawa i obowiązki.
Art. 15. 18)ż 1. Spółdzielnia musi liczyć co najmniej dziesięciu członków, a
spółdzielnia produkcji rolnej pięciu członków, o ile statut nie wymaga liczby
większej.
ż 2. Członkiem spółdzielni może być każda osoba fizyczna o pełnej zdolności do
czynności prawnych, która odpowiada wymaganiom określonym w statucie, chyba że
ustawa stanowi inaczej.
ż 3. Ponadto statut może określać wypadki, w których dopuszczalne jest
członkostwo osób o ograniczonej zdolności do czynności prawnych lub nie mających
tej zdolności. Osoby takie nie mogą być członkami organów spółdzielni. W walnym
zgromadzeniu biorą one udział przez swoich przedstawicieli ustawowych.
ż 4. 19)Członkami spółdzielni mogą być również osoby prawne, o ile statut nie
stanowi inaczej.
ż 5. Spółdzielnia, której członkami w myśl statutu są wyłącznie osoby prawne,
musi liczyć co najmniej trzech członków.
Art. 16. ż 1. Warunkiem przyjęcia na członka jest złożenie deklaracji.
Deklaracja powinna być złożona pod nieważnością w formie pisemnej. Podpisana
przez przystępującego do spółdzielni deklaracja powinna zawierać jego imię i
nazwisko oraz miejsce zamieszkania, a jeżeli przystępujący jest osobą prawną -
jej nazwę i siedzibę, ilość zadeklarowanych udziałów, dane dotyczące wkładów,
jeżeli statut ich wnoszenie przewiduje, a także inne dane przewidziane w
statucie.
ż 2. W formie pisemnej deklaruje się także dalsze udziały, jak i wszelkie zmiany
danych zawartych w deklaracji.
ż 3. Członek może w deklaracji lub w odrębnym pisemnym oświadczeniu złożonym
spółdzielni wskazać osobę, której spółdzielnia obowiązana jest po jego śmierci
wypłacić udziały. Prawo z tego tytułu nie należy do spadku.
Art. 17. ż 1. Założyciele spółdzielni, którzy podpisali statut, stają się
członkami spółdzielni z chwilą jej zarejestrowania. Przystępujący do spółdzielni
po jej zarejestrowaniu stają się członkami spółdzielni z chwilą przyjęcia ich
przez spółdzielnię.
ż 2. Przyjęcie powinno być stwierdzone na deklaracji podpisem dwóch członków
zarządu lub osób do tego przez zarząd upoważnionych z podaniem daty uchwały o
przyjęciu. Obowiązuje to również przy zmianie danych dotyczących zadeklarowanych
udziałów lub wkładów.
ż 3. Jeżeli statut nie stanowi inaczej, uchwała w sprawie przyjęcia powinna być
podjęta w ciągu miesiąca od dnia złożenia deklaracji. O uchwale o przyjęciu w
poczet członków oraz o uchwale odmawiającej przyjęcia zainteresowany powinien
być zawiadomiony pisemnie w ciągu dwóch tygodni od dnia jej powzięcia.
Zawiadomienie o odmowie przyjęcia powinno zawierać uzasadnienie.
ż 4. Statut spółdzielni powinien wskazywać organ spółdzielni właściwy do
przyjmowania członków. Jeżeli organem tym nie jest walne zgromadzenie, statut
powinien wskazywać także organ, do którego służy odwołanie od decyzji
odmawiającej przyjęcia, oraz określać terminy wniesienia i rozpatrzenia tego
odwołania.
Art. 18. Członek spółdzielni ma prawo korzystać ze świadczeń spółdzielni w
zakresie określonym w statucie.
Art. 19. ż 1. Członek spółdzielni obowiązany jest do wniesienia wpisowego oraz
zadeklarowanych udziałów stosownie do postanowień statutu.
ż 2. Członek spółdzielni uczestniczy w pokrywaniu jej strat do wysokości
zadeklarowanych udziałów.
ż 3. Członek spółdzielni nie odpowiada wobec wierzycieli spółdzielni za jej
zobowiązania.
Art. 20. ż 1. Członek spółdzielni obowiązany jest zadeklarować jeden udział,
jeżeli statut nie zobowiązuje członków do zadeklarowania większej ilości
udziałów.
ż 2. Statut może przewidywać wnoszenie przez członków wkładów na własność
spółdzielni lub do korzystania z nich przez spółdzielnię na podstawie innego
stosunku prawnego. W tym wypadku statut powinien określać charakter i zakres
przysługującego spółdzielni prawa do wkładów, wysokość wkładów oraz ich rodzaj,
jeżeli są to wkłady niepieniężne, terminy ich wnoszenia, zasady wyceny i zwrotu
w wypadku likwidacji spółdzielni, wystąpienia członka lub ustania członkostwa z
innych przyczyn, a także w innych wypadkach przewidzianych w statucie.
Art. 21. 20)Członek spółdzielni nie może przed ustaniem członkostwa żądać zwrotu
wpłat dokonanych na udziały (nie dotyczy to jednak wpłat przekraczających ilość
udziałów, których zadeklarowania wymaga statut obowiązujący w chwili żądania
zwrotu). Zwrot tych wpłat nie może nastąpić przed zatwierdzeniem sprawozdania
finansowego za rok, w którym członek wystąpił z żądaniem oraz w wypadku, gdy
jego udziały zostały przeznaczone na pokrycie strat spółdzielni (art. 19 ż 2).
Sposób i termin zwrotu określa statut.
Art. 22. Członek spółdzielni może wystąpić z niej za wypowiedzeniem.
Wypowiedzenie powinno być dokonane pod nieważnością w formie pisemnej. Termin i
okres wypowiedzenia określa statut. Za datę wystąpienia uważa się następny dzień
po upływie okresu wypowiedzenia.
Art. 23. (skreślony 21)).
Art. 24. ż 1. Wykluczenie członka ze spółdzielni może nastąpić w wypadku, gdy z
jego winy dalsze pozostawanie w spółdzielni nie da się pogodzić z
postanowieniami statutu spółdzielni lub z zasadami współżycia społecznego.
Statut powinien określać bliżej przyczyny wykluczenia.
ż 2. Członek nie wykonujący obowiązków statutowych z przyczyn przez niego nie
zawinionych może być pozbawiony członkostwa przez wykreślenie z rejestru
członków spółdzielni. Statut powinien określać bliżej przyczyny wykreślenia.
ż 3. Wykluczenie lub wykreślenie staje się skuteczne z chwilą doręczenia
członkowi zawiadomienia o wykluczeniu lub wykreśleniu wraz z uzasadnieniem.
Zawiadomienia dokonuje się pisemnie; zawiadomienie zwrócone na skutek
niezgłoszenia przez członka zmiany podanego przez niego adresu ma moc prawną
doręczenia.
ż 4. Wykluczenia lub wykreślenia może dokonać, stosownie do postanowień statutu,
rada nadzorcza lub walne zgromadzenie spółdzielni. Organ podejmujący uchwałę w
tej sprawie powinien wysłuchać wyjaśnień zainteresowanego członka. Jeżeli statut
przewiduje właściwość rady nadzorczej, wówczas wykluczony lub wykreślony członek
ma prawo odwołać się od jej uchwały o wykluczeniu lub wykreśleniu do walnego
zgromadzenia oraz być obecny na jego obradach przy rozpatrywaniu tego odwołania
i je popierać. O terminie walnego zgromadzenia odwołujący się powinien być
zawiadomiony pod wskazanym przez niego w odwołaniu adresem co najmniej na siedem
dni przed tym terminem.
Art. 25. ż 1. Członka zmarłego skreśla się z rejestru członków spółdzielni ze
skutkiem od dnia, w którym nastąpiła śmierć. Osobę prawną będącą członkiem
spółdzielni skreśla się z rejestru członków ze skutkiem od dnia jej ustania.
ż 2. Jeżeli zmarły członek pozostawił więcej niż jednego spadkobiercę,
spadkobiercy powinni w celu wykonywania przechodzących na nich praw majątkowych
zmarłego ustanowić wspólnego pełnomocnika lub wskazać zarządcę ustanowionego
przez sąd przy odpowiednim zastosowaniu przepisów Kodeksu cywilnego o zarządzie
rzeczą wspólną.
Art. 26. 22)ż 1. Udział byłego członka wypłaca się na podstawie zatwierdzonego
sprawozdania finansowego za rok, w którym członek przestał należeć do
spółdzielni. Sposób i terminy wypłaty określa statut.
ż 2. Byłemu członkowi nie przysługuje prawo do funduszu zasobowego oraz do
innego majątku spółdzielni w okresie jej działalności.
Art. 27. ż 1. Członek może rozporządzać swoimi roszczeniami do spółdzielni o
wypłatę udziałów oraz o zwrot wkładów lub o wypłatę ich równowartości ze
skutecznością od dnia, w którym roszczenia te stały się wymagalne.
ż 2. Wierzyciel członka może uzyskać zaspokojenie z jego udziałów dopiero z
chwilą ustania członkostwa.
ż 3. Jeżeli egzekucja z innego majątku członka okaże się bezskuteczna, a przepis
szczególny nie stanowi inaczej, wierzyciel członka może skierować egzekucję do
wniesionych przez członka wkładów. W takim wypadku roszczenie członka o zwrot
wkładów lub ich równowartości staje się wymagalne po upływie sześciu miesięcy od
dnia zajęcia wkładów, chyba że wymagalność tego roszczenia nastąpiła wcześniej
na podstawie innych przepisów.
ż 4. W razie zajęcia przez wierzyciela członka wkładów stanowiących środki
produkcji, spółdzielni służy prawo pierwszeństwa ich nabycia w postępowaniu
egzekucyjnym.
ż 5. Wierzytelności spółdzielni do członka z tytułu wpłat na udziały nie
podlegają zajęciu na rzecz wierzycieli spółdzielni.
Art. 28. W razie otwarcia likwidacji w ciągu sześciu miesięcy lub wszczęcia
postępowania upadłościowego w ciągu roku od dnia, w którym członek przestał
należeć do spółdzielni, obowiązany jest on wobec spółdzielni do uczestniczenia w
pokrywaniu jej strat tak, jak gdyby był nadal członkiem.
Art. 29. ż 1. Roszczenia o wypłatę udziałów, udziału w nadwyżce bilansowej oraz
z tytułu zwrotu wkładów albo ich równowartości pieniężnej ulegają przedawnieniu
z upływem trzech lat.
ż 2. (skreślony 23).
ż 3. Przepis ż 1 nie ma zastosowania do roszczeń o zwrot nieruchomości.
Art. 30. Zarząd spółdzielni prowadzi rejestr członków zawierający ich imiona i
nazwiska oraz miejsce zamieszkania (w odniesieniu do członków będących osobami
prawnymi - ich nazwę i siedzibę), wysokość zadeklarowanych i wniesionych
udziałów, wysokość wniesionych wkładów, ich rodzaj jeżeli są to wkłady
niepieniężne, zmiany tych danych, datę przyjęcia w poczet członków, datę
wypowiedzenia członkostwa i jego ustania, a także inne dane przewidziane w
statucie. Członek spółdzielni, jego małżonek i wierzyciel członka lub
spółdzielni ma prawo przeglądać rejestr.
Art. 31. Zarząd spółdzielni powinien wydać każdemu członkowi na jego żądanie
odpis obowiązującego statutu oraz umożliwić zaznajomienie się z regulaminami
wydanymi na podstawie statutu.
Art. 32. ż 1. 24)Od uchwał w sprawach między członkiem a spółdzielnią członek
może odwołać się w postępowaniu wewnątrzspółdzielczym do organu określonego w
statucie, chyba że statut wyłącza lub ogranicza to uprawnienie. Statut określa
zasady i tryb postępowania wewnątrzspółdzielczego, a w szczególności terminy
wnoszenia i rozpatrzenia odwołania.
ż 1a. 25)W sprawach o wykluczenie lub wykreślenie członka z rejestru członków
spółdzielni, członek może dochodzić na drodze sądowej swych praw po wyczerpaniu
postępowania wewnątrzspółdzielczego przewidzianego w ż 1 i w art. 24 ż 4 lub po
bezskutecznym upływie terminów ustalonych w statucie do podjęcia uchwały przez
organ odwoławczy.
ż 2. Termin do wniesienia odwołania biegnie od dnia zawiadomienia członka o
uchwale w sposób wskazany w ustawie lub statucie spółdzielni. Jeżeli wymagane
jest doręczenie pisemnego zawiadomienia, termin ten biegnie od daty doręczenia
zawiadomienia zawierającego pouczenie o prawie odwołania od uchwały w
przewidzianym w statucie terminie i o skutkach jego niezachowania.
ż 3. Organ odwoławczy powinien rozpatrzyć odwołanie wniesione po upływie
terminu, jeżeli opóźnienie nie przekracza sześciu miesięcy, a odwołujący
usprawiedliwił je wyjątkowymi okolicznościami.
ż 4. Spółdzielnia obowiązana jest doręczyć odwołującemu odpis uchwały organu
odwoławczego wraz z jej uzasadnieniem w terminie dwóch tygodni od daty podjęcia
uchwały.
Art. 33. ż 1. (skreślony 26)
ż 2. Wniesienie odwołania do organów spółdzielni powoduje zawieszenie biegu
przedawnienia lub terminów zawitych do dnia zakończenia postępowania
wewnątrzspółdzielczego, jednakże przez okres nie dłuższy niż rok od dnia, w
którym organ odwoławczy powinien rozpatrzyć odwołanie.
Art. 34. (skreślony 27)
Dział IV
Organy spółdzielni.
Art. 35. ż 1. Organami spółdzielni są:
1) walne zgromadzenie,
2) rada nadzorcza, zwana dalej "radą",
3) zarząd,
4) w spółdzielniach, w których walne zgromadzenie jest zastąpione przez zebranie
przedstawicieli - zebrania grup członkowskich (art. 59).
ż 2. Wybory do organów spółdzielni, o których mowa w paragrafie poprzedzającym,
dokonywane są w głosowaniu tajnym spośród nieograniczonej liczby kandydatów.
Odwołanie członka organu następuje także w głosowaniu tajnym.
ż 3. Statut może przewidywać powołanie także innych organów niż wymienione w ż
1, składających się z członków spółdzielni. W takim wypadku statut określa
zakres uprawnień tych organów oraz zasady wyboru i odwoływania ich członków.
ż 4. Jeżeli statut nie stanowi inaczej, przy obliczaniu wymaganej większości
głosów dla podjęcia uchwały przez organ spółdzielni uwzględnia się tylko głosy
oddane za i przeciw uchwale.
ż 5. Tryb zwoływania posiedzeń organów, o których mowa w ż 1 pkt 2-4 i ż 3, oraz
sposób i warunki podejmowania uchwał przez te organy określa statut lub
przewidziane w nim regulaminy tych organów.
Rozdział 1
Walne zgromadzenie.
Art. 36. ż 1. Walne zgromadzenie jest najwyższym organem spółdzielni.
ż 2. Członek może brać udział w walnym zgromadzeniu tylko osobiście, chyba że
ustawa stanowi inaczej. Osoby prawne będące członkami spółdzielni biorą udział w
walnym zgromadzeniu przez ustanowionego w tym celu pełnomocnika. Pełnomocnik nie
może zastępować więcej niż jednego członka.
ż 3. Każdy członek ma jeden głos bez względu na ilość posiadanych udziałów.
Statut spółdzielni, której członkami mogą być wyłącznie osoby prawne, może
określać inną zasadę ustalania liczby głosów przysługujących członkom.
ż 4. 28)W walnym zgromadzeniu mają prawo uczestniczyć z głosem doradczym
przedstawiciele związku rewizyjnego, w którym spółdzielnia jest zrzeszona oraz
przedstawiciele Krajowej Rady Spółdzielczej.
Art. 37. ż 1. Statut może postanowić, że jeżeli ilość członków przekroczy liczbę
w nim określoną, walne zgromadzenie członków zostaje zastąpione przez zebranie
przedstawicieli. W takim wypadku statut powinien określać zasady ustalania
liczby przedstawicieli i ich wyboru oraz czas trwania przedstawicielstwa.
ż 2. Do zebrania przedstawicieli stosuje się odpowiednio przepisy niniejszej
ustawy i statutu o walnych zgromadzeniach.
ż 3. O czasie, miejscu i porządku obrad zebrania przedstawicieli należy
zawiadomić wszystkich członków spółdzielni w sposób wskazany w statucie.
Art. 38. ż 1. 29)Do wyłącznej właściwości walnego zgromadzenia należy:
1) uchwalanie kierunków rozwoju działalności gospodarczej oraz społecznej i
kulturalnej,
2) rozpatrywanie sprawozdań rady, zatwierdzanie sprawozdań rocznych i sprawozdań
finansowych oraz podejmowanie uchwał co do wniosków członków spółdzielni, rady
lub zarządu w tych sprawach i udzielanie absolutorium członkom zarządu,
3) rozpatrywanie wniosków wynikających z przedstawionego protokołu
polustracyjnego z działalności spółdzielni oraz podejmowanie uchwał w tym
zakresie,
4) podejmowanie uchwał w sprawie podziału nadwyżki bilansowej (dochodu ogólnego)
lub sposobu pokrycia strat,
5) podejmowanie uchwał w sprawie zbycia nieruchomości, zbycia zakładu lub innej
wyodrębnionej jednostki organizacyjnej,
6) podejmowanie uchwał w sprawie przystępowania do innych organizacji
gospodarczych oraz występowania z nich,
7) oznaczanie najwyższej sumy zobowiązań jaką spółdzielnia może zaciągnąć,
8) podejmowanie uchwał w sprawie połączenia się spółdzielni, podziału
spółdzielni oraz likwidacji spółdzielni,
9) rozpatrywanie w postępowaniu wewnątrzspółdzielczym odwołań od uchwał rady,
10) uchwalanie zmian statutu,
11) podejmowanie uchwał w sprawie przystąpienia lub wystąpienia spółdzielni ze
związku oraz upoważnienie zarządu do podejmowania działań w tym zakresie,
12) wybór delegatów na zjazd związku, w którym spółdzielnia jest zrzeszona.
ż 2. Statut może zastrzec do wyłącznej właściwości walnego zgromadzenia
podejmowanie uchwał również w innych sprawach.
Art. 39. ż 1. Walne zgromadzenie zwołuje zarząd przynajmniej raz w roku w ciągu
sześciu miesięcy po upływie roku obrachunkowego.
ż 2. 30)Zarząd zwołuje walne zgromadzenie także na żądanie:
1) rady,
2) przynajmniej jednej dziesiątej, nie mniej jednak niż trzech członków, jeżeli
uprawnienia tego nie zastrzeżono w statucie dla większej liczby członków.
ż 3. 31)W spółdzielniach, w których walne zgromadzenie jest zastąpione przez
zebranie przedstawicieli, zarząd zwołuje je także na żądanie:
1) 1/3 przedstawicieli na zebranie przedstawicieli,
2) zebrań grup członkowskich obejmujących co najmniej 1/5 ogólnej liczby
członków spółdzielni.
ż 4. Żądanie zwołania walnego zgromadzenia powinno być złożone pisemnie z
podaniem celu jego zwołania.
ż 5. 32)W wypadkach wskazanych w ż 2 i 3 walne zgromadzenie (zebranie
przedstawicieli) zwołuje się w takim terminie, aby mogło się ono odbyć w ciągu
sześciu tygodni od dnia wniesienia żądania. Jeżeli to nie nastąpi, zwołuje je
rada nadzorcza, związek rewizyjny, w którym spółdzielnia jest zrzeszona lub
Krajowa Rada Spółdzielcza, na koszt spółdzielni.
Art. 40. ż 1. 33)O czasie, miejscu i porządku obrad walnego zgromadzenia
zawiadamia się członków, związek rewizyjny, w którym spółdzielnia jest zrzeszona
oraz Krajową Radę Spółdzielczą w sposób i w terminach określonych w statucie.
ż 2. Uprawnieni do żądania zwołania walnego zgromadzenia (zebrania
przedstawicieli), w myśl art. 39 ż 2 i 3, mogą również żądać zamieszczenia
oznaczonych spraw na porządku jego obrad, pod warunkiem wystąpienia z tym
żądaniem w terminie przez statut określonym.
Art. 41. ż 1. Walne zgromadzenie może podejmować uchwały jedynie w sprawach
objętych porządkiem obrad podanych do wiadomości członków w terminach i w sposób
określonych w statucie.
ż 2. 34)Uchwały podejmowane są zwykłą większością głosów w obecności co najmniej
połowy uprawnionych do głosowania, chyba że ustawa lub statut stanowią inaczej.
ż 3. Z obrad walnego zgromadzenia sporządza się protokół, który powinien być
podpisany przez przewodniczącego walnego zgromadzenia oraz przez inne osoby
wskazane w statucie.
ż 4. 35)Protokoły są jawne dla członków spółdzielni, przedstawicieli związku
rewizyjnego, w którym spółdzielnia jest zrzeszona oraz dla Krajowej Rady
Spółdzielczej.
ż 5. Protokoły przechowuje zarząd spółdzielni co najmniej przez dziesięć lat, o
ile przepisy w sprawie przechowywania akt nie przewidują terminu dłuższego.
Art. 42. ż 1. Uchwały walnego zgromadzenia obowiązują wszystkich członków
spółdzielni.
ż 2. 36)Członek spółdzielni może zaskarżyć do sądu uchwałę z powodu jej
niezgodności z prawem lub postanowieniami statutu; na tej samej podstawie
uchwałę może zaskarżyć także zarząd spółdzielni.
ż 3. Powództwo o uchylenie uchwały walnego zgromadzenia powinno być wniesione w
ciągu sześciu tygodni od dnia odbycia walnego zgromadzenia, jeżeli zaś powództwo
wnosi członek nieobecny na walnym zgromadzeniu na skutek jego wadliwego zwołania
- w ciągu sześciu tygodni od dnia powzięcia wiadomości przez tego członka o
uchwale, nie później jednak niż przed upływem roku od dnia odbycia walnego
zgromadzenia.
ż 4. Jeżeli ustawa lub statut wymagają zawiadomienia członka o uchwale, termin
sześciotygodniowy wskazany w paragrafie poprzedzającym biegnie od dnia tego
zawiadomienia w sposób wskazany w statucie.
ż 5. Sąd może nie uwzględnić upływu terminu, o którym mowa w ż 3, jeżeli
utrzymanie uchwały walnego zgromadzenia w mocy wywołałoby dla członka
szczególnie dotkliwe skutki, a opóźnienie w zaskarżeniu tej uchwały jest
usprawiedliwione wyjątkowymi okolicznościami i nie jest nadmierne.
ż 6. 37)Przepisy ż 1-5 stosuje się również do wykluczonego lub wykreślonego
członka w wypadku zaskarżenia przez niego uchwały o wykluczeniu lub wykreśleniu.
Prawo zaskarżenia uchwały w sprawie wykluczenia lub wykreślenia przysługuje
wyłącznie członkowi, którego uchwała dotyczy.
ż 6a. 38)Jeżeli powództwo o uchylenie uchwały walnego zgromadzenia wnosi zarząd,
spółdzielnię reprezentuje rada.
ż 7. Orzeczenie sądu uchylające uchwałę walnego zgromadzenia ma moc prawną
względem wszystkich członków spółdzielni.
Art. 43. (skreślony 39).
Rozdział 2
Rada nadzorcza.
Art. 44. Rada sprawuje kontrolę i nadzór nad działalnością spółdzielni.
Art. 45. ż 1. Rada składa się co najmniej z trzech członków wybranych stosownie
do postanowień statutu przez walne zgromadzenie, zebranie przedstawicieli lub
zebrania grup członkowskich.
ż 2. Do rady mogą być wybierani wyłącznie członkowie spółdzielni. Jeżeli
członkiem spółdzielni jest osoba prawna, do rady może być wybrana osoba nie
będąca członkiem spółdzielni, wskazana przez osobę prawną.
ż 3. (skreślony 40).
ż 4. Kadencję rady określa statut.
ż 5. Przed upływem kadencji członek rady może być odwołany większością 2/3
głosów przez organ, który go wybrał.
ż 6. 41)Członkowi rady spółdzielni można wypowiedzieć umowę o pracę albo warunki
pracy lub płacy tylko w wypadkach, w których Kodeks pracy dopuszcza dokonanie
takiej czynności w stosunku do członka zakładowego organu związku zawodowego.
Przepis ten stosuje się odpowiednio do członków rady świadczących pracę na innej
podstawie niż umowa o pracę.
Art. 46. ż 1. 42) Do zakresu działania rady należy:
1) uchwalanie planów gospodarczych i programów działalności społecznej i
kulturalnej,
2) nadzór i kontrola działalności spółdzielni poprzez:
a) badanie okresowych sprawozdań oraz sprawozdań finansowych,
b) dokonywanie okresowych ocen wykonania przez spółdzielnię jej zadań
gospodarczych, ze szczególnym uwzględnieniem przestrzegania przez spółdzielnię
praw jej członków,
c) przeprowadzanie kontroli nad sposobem załatwiania przez zarząd wniosków
organów spółdzielni i jej członków,
3) podejmowanie uchwał w sprawie nabycia i obciążenia nieruchomości oraz nabycia
zakładu lub innej jednostki organizacyjnej,
4) podejmowanie uchwał w sprawie przystępowania do organizacji społecznych oraz
występowania z nich,
5) zatwierdzanie struktury organizacyjnej spółdzielni,
6) rozpatrywanie skarg na działalność zarządu,
7) składanie walnemu zgromadzeniu sprawozdań zawierających w szczególności
wyniki kontroli i ocenę sprawozdań finansowych,
8) podejmowanie uchwał w sprawach czynności prawnych dokonywanych między
spółdzielnią a członkiem zarządu lub dokonywanych przez spółdzielnię w interesie
członka zarządu oraz reprezentowanie spółdzielni przy tych czynnościach; do
reprezentowania spółdzielni wystarczy dwóch członków rady przez nią
upoważnionych.
ż 2. Statut może zastrzec do zakresu działania rady jeszcze inne uprawnienia.
Statut może również przekazać do wyłącznej właściwości walnego zgromadzenia
podejmowanie uchwał we wszystkich lub niektórych sprawach wymienionych w ż 1 pkt
1, 3 oraz 5; w takim wypadku statut może przyjąć dla rady nazwę komisji
rewizyjnej.
ż 3. 43)Statut może przewidywać wybór przez radę jej prezydium z zadaniem
organizowania pracy rady.
ż 4. W celu wykonania swoich zadań rada może żądać od zarządu, członków i
pracowników spółdzielni wszelkich sprawozdań i wyjaśnień, przeglądać księgi i
dokumenty oraz sprawdzać bezpośrednio stan majątku spółdzielni.
Art. 47. (skreślony 44).
Rozdział 3
Zarząd.
Art. 48. ż 1. Zarząd kieruje działalnością spółdzielni oraz reprezentuje ją na
zewnątrz.
ż 2. Podejmowanie decyzji nie zastrzeżonych w ustawie lub statucie innym organom
należy do zarządu.
Art. 49. 45)ż 1. Skład i liczbę członków zarządu określa statut. Statut może
przewidywać zarząd jednoosobowy, którym jest prezes i ustalać wymagania, jakie
powinna spełniać osoba wchodząca w skład zarządu lub prezes w zarządzie
jednoosobowym.
ż 2. Członków zarządu, w tym prezesa i jego zastępców, wybiera i odwołuje
stosownie do postanowień statutu, rada lub walne zgromadzenie. Odwołanie wymaga
pisemnego uzasadnienia.
ż 3. Spółdzielnie, których członkami są wyłącznie osoby prawne, wybierają zarząd
spośród kandydatów będących osobami fizycznymi wskazanymi przez te osoby prawne.
W spółdzielniach, w których członkami są osoby fizyczne i osoby prawne, członków
zarządu wybiera się również spośród kandydatów wskazanych przez osoby prawne.
ż 4. Walne zgromadzenie może odwołać tych członków zarządu, którym nie udzieliło
absolutorium (art. 38 ż 1 pkt 2), niezależnie od tego, który organ stosownie do
postanowień statutu wybiera członków zarządu. W tym wypadku nie stosuje się
przepisu art. 41 ż 1.
ż 5. Zarząd jednoosobowy nie może dokonywać czynności w sprawach wynikających ze
stosunku członkostwa. Czynności takie są dokonywane przez radę nadzorczą, chyba
że statut przewiduje właściwość walnego zgromadzenia.
Art. 50. ż 1. Jeżeli statut tak stanowi, członek zarządu wybierany przez walne
zgromadzenie może być zawieszony w czynnościach przez radę, o ile jego
działalność jest sprzeczna z przepisami prawa lub statutu.
ż 2. Rada zawieszając w czynnościach członka zarządu podejmuje uchwały niezbędne
do prawidłowego prowadzenia działalności spółdzielni oraz zwołuje niezwłocznie
walne zgromadzenie.
ż 3. Członka zawieszonego powiadamia się niezwłocznie w formie pisemnej o jego
zawieszeniu z podaniem przyczyn zawieszenia.
Art. 51. (skreślony 46).
Art. 52. ż 1. Z członkami zarządu zatrudnianymi w spółdzielni rada spółdzielni
nawiązuje stosunek pracy - w zależności od powierzonego stanowiska - na
podstawie umowy o pracę albo powołania (art. 68 Kodeksu pracy). Nie dotyczy to
spółdzielni pracy, w których zatrudnienie członków następuje bez względu na
stanowisko na podstawie spółdzielczej umowy o pracę, oraz tych spółdzielni
produkcji rolnej, w których podstawą świadczenia pracy przez członków jest
stosunek członkostwa.
ż 2. Odwołanie członka zarządu lub zawieszenie go w czynnościach nie narusza
jego uprawnień wynikających ze stosunku pracy lub innego stosunku prawnego,
którego przedmiotem jest świadczenie pracy.
ż 3. W razie odwołania członka zarządu zatrudnionego w spółdzielni na podstawie
powołania, prawo odwołania go ze stanowiska pracy przysługuje zarządowi
spółdzielni.
Art. 53. (skreślony 47).
Art. 54. 48)ż 1. Oświadczenia woli za spółdzielnię składają dwaj członkowie
zarządu lub jeden członek zarządu i pełnomocnik. W spółdzielniach o zarządzie
jednoosobowym, oświadczenie woli mogą składać również dwaj pełnomocnicy.
ż 2. Oświadczenia, o których mowa w ż 1, składa się w ten sposób, że pod nazwą
spółdzielni osoby upoważnione do ich składania zamieszczają swoje podpisy.
ż 3. Oświadczenia pisemne skierowane do spółdzielni, a złożone w jej lokalu albo
jednemu z członków zarządu lub pełnomocnikowi mają skutek prawny względem
spółdzielni.
Art. 55. ż 1. 49)Zarząd może udzielić jednemu z członków zarządu lub innej
osobie pełnomocnictwa do dokonywania czynności prawnych związanych z kierowaniem
bieżącą działalnością gospodarczą spółdzielni lub jej wyodrębnionej
organizacyjnie i gospodarczo jednostki, a także pełnomocnictwa do dokonywania
czynności określonego rodzaju lub czynności szczególnych.
ż 2. Statut spółdzielni może uzależnić udzielenie pełnomocnictwa przez zarząd od
uprzedniej zgody rady.
Rozdział 4
Przepisy wspólne dla rady i zarządu.
Art. 56. ż 1. Nie można być jednocześnie członkiem rady i zarządu tej samej
spółdzielni. W razie konieczności rada może wyznaczyć jednego lub kilku ze
swoich członków do czasowego pełnienia funkcji członka (członków) zarządu.
ż 2. Członkowie zarządu i rady nie mogą brać udziału w głosowaniu w sprawach
wyłącznie ich dotyczących.
ż 3. 50)Członkowie rady i zarządu nie mogą zajmować się interesami
konkurencyjnymi wobec spółdzielni, a w szczególności uczestniczyć jako wspólnicy
lub członkowie władz w podmiotach gospodarczych prowadzących działalność
konkurencyjną wobec spółdzielni. Naruszenie zakazu konkurencji stanowi podstawę
odwołania członka rady lub zarządu oraz powoduje inne skutki prawne przewidziane
w odrębnych przepisach.
ż 4. W wypadku naruszenia przez członka rady nadzorczej zakazu konkurencji
określonego w ż 3 - rada może podjąć uchwałę o zawieszeniu członka tego organu w
pełnieniu czynności. Statut określa termin zwołania posiedzenia organu, który
dokonał wyboru zawieszonego członka rady. Powyższy organ rozstrzyga o uchyleniu
zawieszenia bądź odwołaniu zawieszonego członka rady.
Art. 57. 51)W skład rady nie mogą wchodzić osoby będące kierownikami bieżącej
działalności gospodarczej spółdzielni lub pełnomocnikami zarządu oraz osoby
pozostające z członkami zarządu lub kierownikami bieżącej działalności
gospodarczej spółdzielni w związku małżeńskim albo w stosunku pokrewieństwa lub
powinowactwa w linii prostej i w drugim stopniu linii bocznej.
Art. 58. ż 1. Członek zarządu i rady winny czynu lub zaniedbania, przez które
spółdzielnia poniosła szkodę, odpowiada za nie osobiście.
ż 2. 52)Do odpowiedzialności członków rady i zarządu mają odpowiednio
zastosowanie przepisy Kodeksu pracy o odpowiedzialności materialnej pracowników.
W wypadkach, w których przepisy te przewidują górną granicę odszkodowania,
wynosi ono w stosunku do członków rady lub zarządu, nie zatrudnionych w
spółdzielni kwotę trzykrotnego, przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w
spółdzielni za ostatni kwartał.
Rozdział 5
Zebrania grup członkowskich.
Art. 59. 53)ż 1. W spółdzielniach, w których walne zgromadzenie zostaje
zastąpione przez zebranie przedstawicieli, organami tych spółdzielni są także
zebrania grup członkowskich. Zasady podziału członków na grupy członkowskie i
zasady działania tych zebrań określa statut.
ż 2. Do uprawnień zebrań grup członkowskich należy:
1) wybieranie i odwoływanie przedstawicieli na zebranie przedstawicieli,
2) wybieranie i odwoływanie członków rady spółdzielni, jeśli statut tak stanowi,
3) rozpatrywanie spraw, które mają być przedmiotem obrad najbliższego zebrania
przedstawicieli i zgłaszanie swoich wniosków w tych sprawach,
4) rozpatrywanie okresowych sprawozdań rady i zarządu,
5) wyrażanie swojej opinii i zgłaszanie do właściwych organów spółdzielni
wniosków w sprawach spółdzielni, a zwłaszcza we wspólnych sprawach członków
wchodzących w skład zebrania grupy.
ż 3. Statut może również określać inne zadania i uprawnienia zebrań grup
członkowskich.
Dział V (skreślony 54).
Art. 60-65.(skreślone55) .
Dział VI (skreślony55) .
Art. 66. (skreślony55)
Dział VII
Gospodarka spółdzielni.
Art. 67. 55)Spółdzielnia prowadzi działalność gospodarczą na zasadach rachunku
ekonomicznego przy zapewnieniu korzyści członkom spółdzielni.
Art. 68. Spółdzielnia odpowiada za swoje zobowiązania całym majątkiem.
Art. 69-74.(skreślone 56))
Art. 75. 57)Zysk spółdzielni, po pomniejszeniu o podatek dochodowy i inne
obciążenia obowiązkowe wynikające z odrębnych przepisów ustawowych, stanowi
nadwyżkę bilansową.
Art. 76. 58)Nadwyżka bilansowa podlega podziałowi na podstawie uchwały walnego
zgromadzenia. Co najmniej 5% nadwyżki przeznacza się na zwiększenie funduszu
zasobowego, jeżeli fundusz ten nie osiąga wysokości wniesionych udziałów
obowiązkowych.
Art. 77. 59)ż 1. Część nadwyżki bilansowej pozostałej po dokonaniu odpisu, o
którym mowa w art. 76, przeznacza się na cele określone w uchwale walnego
zgromadzenia.
ż 2. Zasady podziału nadwyżki bilansowej między członków spółdzielni określa
statut.
ż 3. Jeżeli zadeklarowane przez członka udziały nie zostały w pełni wniesione,
kwoty przypadające członkowi z tytułu podziału nadwyżki zalicza się na poczet
jego niepełnych udziałów.
ż 4. Jeżeli podział części nadwyżki bilansowej między członków ma nastąpić w
formie oprocentowania udziałów, w podziale tym uwzględnia się byłych członków
(ich spadkobierców), którym przysługują roszczenia o wypłatę udziałów.
Art. 78. 60)ż 1. Zasadniczymi funduszami własnymi tworzonymi w spółdzielni są:
1) fundusz udziałowy powstający z wpłat udziałów członkowskich, odpisów na
udziały członkowskie z podziału nadwyżki bilansowej lub innych źródeł
określonych w odrębnych przepisach,
2) fundusz zasobowy powstający z wpłat przez członków wpisowego, części nadwyżki
bilansowej lub innych źródeł określonych w odrębnych przepisach.
ż 2. Spółdzielnia tworzy także inne fundusze własne przewidziane w odrębnych
przepisach oraz w jej statucie.
Art. 79. (skreślony 61)).
Art. 80. (skreślony 62)).
Art. 81. (skreślony 63)).
Art. 82. 64)Oprocentowanie wkładów pieniężnych stanowi koszt uzyskania
przychodów.
Art. 83 ż 1. Składki spółdzielni na wykonywanie zadań właściwego centralnego
związku obciążają koszty jej działalności. Składki te są wpłacane przez
spółdzielnię bezpośrednio do centralnego związku.
ż 2. 65)Składki spółdzielni na wykonywanie zadań innych związków, do których
spółdzielnia przystąpiła, są pokrywane z nadwyżki bilansowej.
ż 3. 66)Za wykonywanie funkcji określonych w art. 4 ż 3 Naczelna Rada pobiera
świadczenia według stawek ustalonych uchwałą Ogólnego Zebrania. Świadczenia te
obciążają koszty działalności spółdzielni.
Art. 84 i 85.(skreślone 67)).
Art. 86. (skreślony 68) ).
Art. 87. 69)Spółdzielnia prowadzi rachunkowość na zasadach określonych odrębnymi
przepisami.
Art. 88. (uchylony 70))
Art. 88a. 71)ż 1. Roczne sprawozdania finansowe spółdzielni podlegają badaniu
pod względem rzetelności i prawidłowości. Uchwałę w tym zakresie podejmuje rada
nadzorcza.
ż 2. Roczne sprawozdanie finansowe podlega badaniu w trybie i według zasad
określonych w odrębnych przepisach.
ż 3. Przepis ż 1 i 2 stosuje się odpowiednio do sprawozdań finansowych
stanowiących podstawę przy łączeniu i podziale spółdzielni.
Art. 89. 72)Roczne sprawozdanie z działalności spółdzielni, łącznie ze
sprawozdaniem finansowym i opinią biegłego rewidenta, jeżeli podlega ono
obowiązkowemu badaniu, wykłada się w lokalu spółdzielni co najmniej na
czternaście dni przed terminem walnego zgromadzenia w celu umożliwienia członkom
spółdzielni zapoznania się z nim.
Art. 90. ż 1. Straty bilansowe spółdzielni pokrywa się z funduszu zasobowego, a
w części przekraczającej fundusz zasobowy - z funduszu udziałowego i innych
funduszów własnych spółdzielni według kolejności ustalonej przez statut. Straty
pierwszego roku obrachunkowego po założeniu spółdzielni mogą być pokryte w roku
następnym.
ż 2. Gdyby fundusze własne nie wystarczyły na pokrycie strat, walne zgromadzenie
może podjąć uchwałę zobowiązującą członków do wcześniejszego wpłacenia udziałów,
niż to przewiduje statut.
ż 3. 73)Strata bilansowa w banku spółdzielczym pokrywana jest według zasad i w
terminie określonym w programie uzdrawiającym, o którym mowa w art. 104 ustawy z
dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359, z
1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1994 r. Nr 80,
poz. 369 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 18), zaakceptowanym przez
Prezesa Narodowego Banku Polskiego.
Dział VIII
Lustracja.
Art. 91. 74)ż 1. Każda spółdzielnia obowiązana jest przynajmniej raz na trzy
lata, a w okresie likwidacji corocznie, poddać się lustracyjnemu badaniu
legalności, gospodarności i rzetelności całości jej działania.
ż 2. Spółdzielnia może wystąpić w każdym czasie o przeprowadzenie lustracji
całości lub części jej działalności albo tylko określonych zagadnień. Lustracja
może być przeprowadzona na żądanie walnego zgromadzenia, rady lub 1/5 członków
spółdzielni.
ż 3. Lustrację przeprowadzają właściwe związki rewizyjne w spółdzielniach w nich
zrzeszonych. Spółdzielnie nie zrzeszone zlecają odpłatne przeprowadzenie
lustracji wybranemu związkowi rewizyjnemu lub Krajowej Radzie Spółdzielczej.
ż 4. Lustratora wyznacza związek rewizyjny, w którym spółdzielnia jest zrzeszona
lub Krajowa Rada Spółdzielcza. Obowiązki lustratora może pełnić osoba, która
uzyskała uprawnienia lustracyjne wydane przez Krajową Radę Spółdzielczą.
Kryteria kwalifikacyjne lustratorów oraz tryb przeprowadzania lustracji określa
Krajowa Rada Spółdzielcza.
ż 5. Jeżeli działalność lustratora jest niezgodna z prawem, a także jeżeli
lustrator nie zachowuje w tajemnicy wiadomości o działalności spółdzielni
uzyskanych przy lustracji, Krajowa Rada Spółdzielcza z własnej inicjatywy lub na
wniosek związku rewizyjnego, w którym spółdzielnia jest zrzeszona może go
pozbawić uprawnień lustratora. Zachowanie tajemnicy nie obowiązuje wobec organów
lustrowanej spółdzielni, związku rewizyjnego, który lustratora wyznaczył,
Krajowej Rady Spółdzielczej oraz organów wymiaru sprawiedliwości.
ż 6. Uchwała Krajowej Rady Spółdzielczej w sprawie pozbawienia uprawnień
lustratora jest ostateczną decyzją w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania
administracyjnego, który stosuje się odpowiednio.
Art. 92. ż 1. Lustrator obowiązany jest zawiadomić radę i zarząd o rozpoczęciu
lustracji. Członkowie rady uprawnieni są do uczestniczenia w lustracji.
ż 2. Lustrator uprawniony jest do przeglądania ksiąg i wszelkich dokumentów w
lustrowanej spółdzielni oraz do bezpośredniego sprawdzania jej stanu
majątkowego, a organy spółdzielni i jej pracownicy obowiązani są do udzielania
mu żądanych wyjaśnień i wszelkiej pomocy.
Art. 93. ż 1. 75)Z czynności lustracyjnych lustrator sporządza protokół, który
składa radzie i zarządowi spółdzielni. Protokół sporządzony przez lustratora ma
moc dokumentu urzędowego.
ż 2. Zarząd spółdzielni obowiązany jest na żądanie członka spółdzielni
udostępnić mu protokół lustracji do wglądu.
ż 3. (skreślony 76))
ż 4. 77) Wnioski z przeprowadzonej lustracji powinny być przedstawione przez
radę nadzorczą najbliższemu walnemu zgromadzeniu.
Art. 94 i 95.(skreślone 78)).
Dział IX
Łączenie się spółdzielni.
Art. 96. Spółdzielnia może w każdym czasie połączyć się z inną spółdzielnią na
podstawie uchwał walnych zgromadzeń łączących się spółdzielni, powziętych
większością 2/3 głosów.
Art. 97. Uchwały o połączeniu powinny zawierać:
1) oznaczenie spółdzielni przejmującej,
2) przyjęcie statutu stanowiącego podstawę dalszej jej działalności; statut nie
może uszczuplać nabytych praw majątkowych członków,
3) datę połączenia.
Art. 98. 79)ż 1. Podstawę rachunkową połączenia stanowią sprawozdania finansowe
łączących się spółdzielni, sporządzone na dzień połączenia.
ż 2. Jeżeli walne zgromadzenia łączących się spółdzielni nie postanowią inaczej,
podział nadwyżki bilansowej nastąpi oddzielnie według sprawozdań finansowych
sporządzonych na dzień połączenia.
Art. 99. Połączenie oraz wynikające z niego zmiany statutu wywierają skutek od
chwili wpisania ich do rejestru, z wyjątkiem przewidzianym w art. 102 ż 1.
Art. 100. 80)Członkowie, którzy w chwili połączenia należeli do spółdzielni
przejmowanej, stają się członkami spółdzielni przejmującej. Wpłaty na udziały
wpisuje się członkom spółdzielni przejmowanej w takiej wysokości, jaka wynika z
ustalonej w sprawozdaniu finansowym kwoty przejętego funduszu udziałowego.
Art. 101. Wskutek połączenia majątek spółdzielni przejętej przechodzi na
spółdzielnię przejmującą, a wierzyciele i dłużnicy pierwszej stają się
wierzycielami i dłużnikami drugiej.
Art. 102. ż 1. Niezwłocznie po podjęciu uchwał o połączeniu zamiast zarządu i
rady spółdzielni przejmowanej działa zarząd i rada spółdzielni przejmującej.
ż 2. 81)Zarząd spółdzielni przejmującej obowiązany jest niezwłocznie zgłosić
uchwałę o połączeniu do rejestrów łączących się spółdzielni.
ż 3. Jeżeli uchwały walnych zgromadzeń o połączeniu tak stanowią, po wpisie
połączenia do rejestru spółdzielnia dokonuje niezwłocznie wyborów rady i
zarządu.
Dział X
(skreślony 82) ).
Art. 103-107.(skreślone83).)
Dział XI
Podział spółdzielni.
Art. 108. ż 1. Spółdzielnia może podzielić się na podstawie uchwały walnego
zgromadzenia podjętej większością 2/3 głosów w ten sposób, że z jej wydzielonej
części zostaje utworzona nowa spółdzielnia.
ż 2. Uchwała o podziale spółdzielni powinna zawierać:
1) oznaczenie dotychczasowej spółdzielni i powstającej w wyniku podziału,
2) listę członków lub określenie grup członków przechodzących do powstającej
spółdzielni,
3) 83)zatwierdzenie sprawozdania finansowego spółdzielni i planu podziału
składników majątkowych oraz praw i zobowiązań,
4) datę podziału spółdzielni.
Art. 109. ż 1. Niezwłocznie po podjęciu przez walne zgromadzenie uchwały o
podziale spółdzielni zebranie członków przechodzących do powstałej spółdzielni,
a jeżeli uchwałę o podziale spółdzielni podjęło zebranie przedstawicieli -
zebranie tych przedstawicieli, którzy przechodzą jako członkowie do powstającej
spółdzielni:
1) uchwala statut powstającej spółdzielni; statut ten nie może uszczuplać
nabytych praw majątkowych członków,
2) dokonuje wyboru tych organów spółdzielni, do których wyboru powołane jest
według przyjętego statutu, walne zgromadzenie.
ż 2. Podjęcie uchwał, o których mowa w paragrafie poprzedzającym, wymaga zwykłej
większości głosów.
ż 3. Jeżeli liczba członków przechodzących do powstającej spółdzielni jest
mniejsza od liczby członków uprawniającej według statutu dotychczasowej
spółdzielni do zastąpienia walnego zgromadzenia przez zebranie przedstawicieli,
uchwały, o których mowa w ż 1, podejmuje w ciągu miesiąca od dnia podjęcia
uchwały o podziale spółdzielni zebranie członków przechodzących do powstającej
spółdzielni. Zebranie to zwołuje zarząd dotychczasowej spółdzielni,
powiadamiając pisemnie zainteresowanych członków o terminie zebrania i porządku
jego obrad.
Art. 110. 84)Zarząd spółdzielni powstającej jest obowiązany w terminie
czternastu dni od dnia jego wyboru wystąpić z wnioskiem o wpisanie spółdzielni
do rejestru, a zarząd spółdzielni dotychczasowej - z wnioskiem o wpisanie do
rejestru jej podziału. Przepisy art. 7 oraz art. 8 stosuje się odpowiednio.
Art. 111. Wskutek podziału spółdzielni na powstającą spółdzielnię przechodzą z
chwilą jej zarejestrowania wynikające z planu podziału składniki majątkowe oraz
prawa i zobowiązania. W tym też zakresie wierzyciele i dłużnicy dotychczasowej
spółdzielni stają się wierzycielami i dłużnikami powstającej spółdzielni.
Jednakże za zobowiązania powstałe przed podziałem spółdzielni spółdzielnia
dotychczasowa i nowo powstała odpowiadają solidarnie.
Art. 112. 85)Do podziału spółdzielni stosuje się odpowiednio przepisy art. 98 ż
1 i art. 100.
Dział XII
Likwidacja spółdzielni.
Art. 113. ż 1. Spółdzielnia przechodzi w stan likwidacji:
1) z upływem okresu, na który, w myśl statutu, spółdzielnię utworzono,
2) 86)wskutek zmniejszenia się liczby członków poniżej wskazanej w statucie lub
w ustawie, jeżeli spółdzielnia w terminie jednego roku nie zwiększy liczby
członków do wymaganej wielkości,
3) wskutek zgodnych uchwał walnych zgromadzeń zapadłych większością 3/4 głosów
na dwóch kolejno po sobie następujących walnych zgromadzeniach, w odstępie co
najmniej dwóch tygodni.
ż 2. 87)W wypadkach przewidzianych w ż 1 zarząd spółdzielni (likwidator) zgłosi
do rejestru otwarcie likwidacji spółdzielni i zawiadomi o tym właściwy związek
rewizyjny. Jeżeli zarząd (likwidator) tego nie uczyni, zgłoszenia dokona związek
rewizyjny, w którym spółdzielnia jest zrzeszona.
Art. 114. 88)ż 1. Związek rewizyjny, w którym spółdzielnia jest zrzeszona, może
podjąć uchwałę o postawieniu spółdzielni w stan likwidacji, jeżeli:
1) działalność spółdzielni wykazuje rażące i uporczywe naruszenie prawa lub
postanowień statutu,
2) spółdzielnia została zarejestrowana z naruszeniem prawa,
3) spółdzielnia co najmniej od roku nie prowadzi działalności gospodarczej.
ż 2. Uchwałę związku rewizyjnego, o której mowa w ż 1, spółdzielnia może
zaskarżyć do sądu w ciągu sześciu tygodni od dnia jej doręczenia wraz z
uzasadnieniem. W razie niezaskarżenia uchwały w ustawowym terminie lub
uprawomocnienia się orzeczenia oddalającego powództwo albo umarzającego
postępowanie w sprawie, związek rewizyjny zgłasza do rejestru wniosek o otwarcie
likwidacji, wyznaczając jednocześnie likwidatora.
Art. 115. 89)Jeżeli spółdzielnia nie rozpoczęła działalności gospodarczej w
ciągu roku od dnia jej zarejestrowania i nie posiada majątku, może ulec
wykreśleniu z rejestru na wniosek związku rewizyjnego.
Art. 116. ż 1. Spółdzielnia postawiona w stan likwidacji na podstawie art. 113 ż
1 pkt 3 może przed upływem roku od dnia podjęcia drugiej uchwały walnego
zgromadzenia o likwidacji przywrócić swoją działalność na podstawie uchwały
walnego zgromadzenia podjętej większością 3/4 głosów.
ż 2. Zarząd lub likwidator powinni uchwałę o przywróceniu działalności
spółdzielni zgłosić niezwłocznie do rejestru, dołączając odpis protokołu walnego
zgromadzenia. Dokonany wpis sąd ogłosi w Monitorze Spółdzielczym.
Art. 117. Spółdzielnia w stanie likwidacji może połączyć się z inną spółdzielnią
według zasad przewidzianych w art. 96-102.
Art. 118. ż 1. Likwidatorami spółdzielni mogą być członkowie ostatniego zarządu
lub osoby wybrane przez walne zgromadzenie, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
ż 2. Likwidator może nie być członkiem spółdzielni. Likwidatorem może być także
osoba prawna.
ż 3. 90)Umowę z likwidatorem o wykonanie czynności likwidacyjnych zawiera rada
spółdzielni. W wypadku gdy zwołanie rady napotyka poważne trudności albo gdy
likwidatora wyznacza związek rewizyjny, umowę z likwidatorem zawiera ten
związek, działając w imieniu spółdzielni.
Art. 119. 91)ż 1. Do likwidatora stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące
zarządu spółdzielni i członków zarządu, jeżeli przepisy o likwidacji nie
stanowią inaczej.
ż 2. Likwidator nie może zawierać nowych umów, chyba że jest to konieczne do
przeprowadzenia likwidacji spółdzielni. Dalej idące ograniczenia może ustanowić
organ, który wyznaczył likwidatora. Ograniczenia takie powinny być niezwłocznie
zgłoszone przez likwidatora do rejestru.
ż 3. Jeżeli zwołanie walnego zgromadzenia lub rady spółdzielni napotyka poważne
trudności, związek rewizyjny, w którym spółdzielnia jest zrzeszona, może
upoważnić likwidatora do dokonania czynności określonego rodzaju, które wymagają
uchwały walnego zgromadzenia lub rady spółdzielni.
ż 4. Likwidator może być odwołany w każdej chwili przez organ, który go
wyznaczył. Ponadto likwidatora może odwołać z ważnych przyczyn związek
rewizyjny, w którym spółdzielnia jest zrzeszona.
ż 5. Organ, który odwołuje likwidatora obowiązany jest równocześnie wyznaczyć
innego.
Art. 120. Z dniem wpisania do rejestru otwarcia likwidacji wygasają uprzednio
udzielone pełnomocnictwa podlegające wpisowi do rejestru.
Art. 121. ż 1. Spółdzielnia w likwidacji zachowuje dotychczasową swoją nazwę z
dodaniem wyrazów: "w likwidacji".
ż 2. Osoba prawna wyznaczona na likwidatora składa oświadczenia w imieniu
spółdzielni z zachowaniem przepisów normujących składanie oświadczeń tej osoby.
Art. 122. 92)Likwidator powinien niezwłocznie po wyznaczeniu go:
1) zgłosić do rejestru wniosek o wpisanie otwarcia likwidacji spółdzielni,
jeżeli nie zostało to jeszcze dokonane i zawiadomić o tym związek rewizyjny, w
którym spółdzielnia jest zrzeszona oraz Krajową Radę Spółdzielczą,
2) powiadomić banki finansujące spółdzielnię oraz organy finansowe o otwarciu
likwidacji spółdzielni,
3) ogłosić w "Monitorze Spółdzielczym" zawiadomienie o otwarciu likwidacji
spółdzielni i wezwać wierzycieli do zgłoszenia wierzytelności w terminie trzech
miesięcy od dnia tego ogłoszenia,
4) przystąpić do sporządzenia sprawozdania finansowego na dzień otwarcia
likwidacji oraz listy zobowiązań spółdzielni,
5) sporządzić plan finansowy likwidacji i plan zaspokojenia zobowiązań.
Art. 123. 93) W czasie likwidacji nie stosuje się przepisu art. 90 ż 1, w
zakresie kolejności pokrywania strat bilansowych.
Art. 124. ż 1. O odmowie zaspokojenia zgłoszonych wierzytelności likwidator
powinien zawiadomić wierzyciela pisemnie w ciągu czterech tygodni od dnia
zgłoszenia wierzytelności.
ż 2. Na okres przewidziany w paragrafie poprzedzającym bieg przedawnienia lub
terminu zawitego ulega zawieszeniu.
ż 3. 94)Uznanie przez likwidatora wierzytelności przerywa bieg przedawnienia i
terminu zawitego, jeżeli zostało dokonane pisemnie.
Art. 125. ż 1. Należności przypadające od spółdzielni zaspokaja się w
następującej kolejności:
1) koszty prowadzenia likwidacji,
2) należności ze stosunku pracy i należności, którym przepisy prawa przyznają
taką samą ochronę jak należnościom ze stosunku pracy, oraz odszkodowanie z
tytułu uszkodzenia ciała, wywołania rozstroju zdrowia lub pozbawienia życia, w
tym również odszkodowanie z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych,
3) podatki i inne należności, do których stosuje się przepisy o zobowiązaniach
podatkowych, oraz należności z tytułu kredytów bankowych,
4) inne należności.
ż 2. O ile należności nie są jeszcze wymagalne lub są sporne, kwoty potrzebne na
ich pokrycie powinny być złożone do depozytu sądowego.
ż 3. Z kwot pozostałych po spłaceniu wszystkich należności i po złożeniu do
depozytu sądowego sum całkowicie zabezpieczających należności sporne lub
niewymagalne dokonuje się stosunkowej wypłaty udziałów. Wypłaty tej nie można
jednak dokonać przed upływem sześciu miesięcy od dnia ogłoszenia wzywającego
wierzycieli.
ż 4. Wierzyciele, którzy zgłosili wierzytelności po upływie tego terminu, mogą
ich dochodzić z nie rozdzielonego jeszcze majątku spółdzielni.
ż 5. 95)Pozostały majątek spółdzielni zostaje przeznaczony na cele określone w
uchwale ostatniego walnego zgromadzenia. Roszczenia byłego członka do części
funduszu zasobowego i innego majątku spółdzielni są zaspokajane w postępowaniu
likwidacyjnym. Zasady udziału byłego członka w funduszu zasobowym i innym
majątku spółdzielni określa statut.
ż 6. 96)Jeżeli uchwała walnego zgromadzenia nie zawiera stosownego wskazania,
likwidator przekazuje pozostały majątek nieodpłatnie na cele spółdzielcze lub
społeczne.
Art. 126. 97)ż 1. Po zakończeniu likwidacji likwidator przedstawia walnemu
zgromadzeniu do zatwierdzenia sprawozdanie finansowe na dzień zakończenia
likwidacji.
ż 2. Jeżeli zwołanie walnego zgromadzenia napotyka poważne trudności, likwidator
przedstawia sprawozdanie finansowe do zatwierdzenia związkowi rewizyjnemu, w
którym spółdzielnia jest zrzeszona.
ż 3. Po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego na dzień zakończenia likwidacji,
likwidator zgłasza do rejestru wniosek o wykreślenie spółdzielni z rejestru oraz
przekazuje księgi i dokumenty zlikwidowanej spółdzielni do przechowania.
Wykreślenie powinno być ogłoszone przez sąd.
Art. 127. 98)W razie zaspokojenia wszelkich należności przypadających od
spółdzielni i złożenia do depozytu sądowego kwot na zabezpieczenie należności
spornych lub niewymagalnych, spółdzielnia może ulec wykreśleniu z rejestru przed
zakończeniem prowadzonych przez nią lub przeciwko niej sporów sądowych. W takim
wypadku w miejsce spółdzielni wchodzi jako strona związek rewizyjny, w którym
spółdzielnia jest zrzeszona. Związek rewizyjny obowiązany jest do przekazania
kwot uzyskanych w wyniku sporu na cele określone stosownie do art. 125 ż 5 i 6.
Art. 128. ż 1. Po wykreśleniu spółdzielni z rejestru likwidator odpowiada wobec
wierzycieli spółdzielni za wyrządzone im szkody przez niedopełnienie swoich
ustawowych obowiązków.
ż 2. Przepis paragrafu poprzedzającego stosuje się odpowiednio do członków
ostatniego zarządu spółdzielni wykreślonej z rejestru w trybie określonym w art.
115.
Art. 129. 99)Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z Ministrem Edukacji
Narodowej oraz po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Spółdzielczej, określi w
drodze rozporządzenia sposób i czas przechowywania ksiąg i dokumentów
zlikwidowanych spółdzielni oraz organizacji spółdzielczych.
Dział XIII
Upadłość spółdzielni.
Art. 130. ż 1. Ogłoszenie upadłości spółdzielni następuje w razie jej
niewypłacalności.
ż 2. 100)Jeżeli według sprawozdania finansowego spółdzielni ogólna wartość jej
aktywów nie wystarcza na zaspokojenie wszystkich zobowiązań, zarząd powinien
niezwłocznie zwołać walne zgromadzenie, na którego porządku obrad zamieszcza
sprawę dalszego istnienia spółdzielni.
ż 3. Pomimo niewypłacalności spółdzielni walne zgromadzenie może podjąć uchwałę
o dalszym istnieniu spółdzielni, jeżeli wskaże środki umożliwiające wyjście jej
ze stanu niewypłacalności.
ż 4. W razie podjęcia przez walne zgromadzenie uchwały o postawieniu spółdzielni
w stan upadłości, zarząd spółdzielni obowiązany jest niezwłocznie zgłosić do
sądu wniosek o ogłoszenie upadłości.
Art. 131. Z wnioskiem o ogłoszenie upadłości spółdzielni będącej w stanie
likwidacji obowiązany jest wystąpić do sądu likwidator niezwłocznie po
stwierdzeniu niewypłacalności spółdzielni.
Art. 132. 101)Na wniosek wierzyciela, który zgłosił wniosek o ogłoszenie
upadłości spółdzielni, sąd może zarządzić postawienie jej w stan upadłości
pomimo uchwały walnego zgromadzenia spółdzielni o dalszym jej istnieniu.
Art. 133. 102) Jeżeli ze sprawozdania finansowego sporządzonego przez zarząd lub
przez likwidatora wynika, że majątek spółdzielni, która zaprzestała swej
działalności, nie wystarcza na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego, a
wierzyciele nie wyrażą zgody na ich pokrycie, sąd na wniosek wierzycieli lub
Krajowej Rady Spółdzielczej zarządzi wykreślenie spółdzielni z rejestru,
zawiadamiając o tym wierzycieli i Krajową Radę Spółdzielczą. W takim wypadku nie
przeprowadza się postępowania upadłościowego.
Art. 134. Przepisy o organach spółdzielni stosuje się także podczas postępowania
upadłościowego, jeżeli z przepisów prawa upadłościowego nie wynika inaczej.
Art. 135. Po ogłoszeniu upadłości członkowie spółdzielni, na żądanie syndyka
upadłości, niezwłocznie uiszczają nie wpłaconą jeszcze część udziału.
Art. 136. Po ukończeniu postępowania upadłościowego syndyk upadłości zgłosi do
sądu rejestrowego wniosek o wykreślenie spółdzielni z rejestru.
Art. 137. Do postępowania upadłościowego w sprawach nie uregulowanych niniejszą
ustawą stosuje się przepisy prawa upadłościowego.
TYTUŁ II
PRZEPISY SZCZEGÓLNE DLA SPÓŁDZIELNI PRODUKCJI ROLNEJ, SPÓŁDZIELNI KÓŁEK
ROLNICZYCH, SPÓŁDZIELNI PRACY I SPÓŁDZIELNI MIESZKANIOWYCH.
Dział I
Spółdzielnie produkcji rolnej.
Rozdział 1
Rolnicze spółdzielnie produkcyjne.
Oddział 1
Przedmiot działalności i członkostwo.
Art. 138. 103)Przedmiotem działalności rolniczej spółdzielni jest prowadzenie
wspólnego gospodarstwa rolnego oraz działalności na rzecz indywidualnych
gospodarstw rolnych członków. Spółdzielnia może również prowadzić inną
działalność gospodarczą.
Art. 139. ż 1. Członkami spółdzielni mogą być rolnicy będący:
1) właścicielami lub posiadaczami samoistnymi gruntów rolnych,
2) dzierżawcami, użytkownikami lub innymi posiadaczami zależnymi gruntów
rolnych.
ż 2. Członkami spółdzielni mogą być również inne osoby mające kwalifikacje
przydatne do pracy w spółdzielni.
ż 3. (skreślony 104)).
Art. 140. (skreślony 105) ).
Oddział 2
Wkłady gruntowe i pieniężne.
Art. 141. ż 1. 106)Statut spółdzielni może przewidywać, że członek posiadający
grunty jest obowiązany wnieść je w całości lub części jako wkład do spółdzielni.
ż 2. Przez wkład gruntowy rozumie się grunty oraz budynki lub ich części i inne
urządzenia trwale z gruntem związane, znajdujące się na tych gruntach w chwili
ich wniesienia.
ż 3. Wniesienie wkładu gruntowego przez posiadacza zależnego wymaga zgody
właściciela.
Art. 142. 107)Statut może przewidywać, że członkowi przysługuje prawo do działki
przyzagrodowej. W takim wypadku statut powinien określać, którym członkom
przysługuje prawo do działki przyzagrodowej, wielkość działek i sposób ich
wydzielania.
Art. 143. Użytkowanie przez spółdzielnię wkładów gruntowych jest odpłatne.
Statut określa zasady wynagradzania za użytkowanie tych wkładów.
Art. 144. ż 1. Grunty wniesione jako wkłady ocenia się na zasadzie szacunku
porównawczego ich wartości użytkowej.
ż 2. Budynki i inne urządzenia stanowiące wkład szacuje się w pieniądzach według
stanu i cen z dnia wniesienia.
Art. 145. ż 1. Jeżeli statut lub umowa z członkiem inaczej nie postanawia,
spółdzielnia nabywa prawo użytkowania wkładu gruntowego wniesionego przez
członka, z chwilą przejęcia tego wkładu.
ż 2. Użytkowanie przez spółdzielnię wniesionych przez członka wkładów gruntowych
regulują przepisy Kodeksu cywilnego.
Art. 146. (skreślony 108)).
Art. 147. ż 1. Członek będący właścicielem gruntu stanowiącego jego wkład może
tym gruntem rozporządzać aktami między żyjącymi lub na wypadek śmierci, jednakże
o zamierzonym przeniesieniu własności gruntu na osobę nie będącą członkiem tej
samej spółdzielni powinien spółdzielnię uprzedzić co najmniej na trzy miesiące
przed dokonaniem tej czynności.
ż 2. W razie odpłatnego przeniesienia własności wkładu gruntowego, spółdzielni
przysługuje prawo pierwokupu. Nie dotyczy to wypadku przeniesienia własności
wkładu na rzecz innego członka tej samej spółdzielni.
ż 3. Grunt przeniesiony na własność innego członka tej samej spółdzielni
powiększa wkład nabywcy.
Art. 148. ż 1. 109)Jeżeli statut przewiduje wniesienie wkładu gruntowego,
powinien określać zasady i termin jego wycofania w razie ustania członkostwa w
spółdzielni oraz określać zasady częściowego wycofania wkładu gruntowego w
czasie trwania członkostwa.
ż 2. 110)Statut powinien określać również zasady i termin ostatecznych rozliczeń
między członkiem wycofującym wkład gruntowy a spółdzielnią.
ż 3. 111)Członek wycofujący swój wkład otrzymuje ten sam grunt, który wniósł,
jeżeli potrzeby wspólnej gospodarki nie stoją temu na przeszkodzie. W przeciwnym
wypadku otrzymuje równoważny grunt z uwzględnieniem interesów obu stron.
ż 4. W wypadku gdy występuje różnica w obszarze lub wartości użytkowej
zwracanych gruntów, następuje między stronami rozliczenie według cen rynkowych z
dnia rozliczenia.
ż 5. Przepisy paragrafów poprzedzających stosuje się odpowiednio do budynków i
innych urządzeń stanowiących wkład, przy uwzględnieniu na rzecz spółdzielni
stopnia ich normalnego zużycia na skutek użytkowania zgodnego z przeznaczeniem.
Art. 149. W wypadku gdy grunt został wniesiony przez posiadacza samoistnego, a
do chwili ustania członkostwa zasiedzenie nie nastąpiło, przedmiotem dalszego
zasiedzenia staje się działka zamienna.
Art. 150. (skreślony 112)).
Art. 151. Następcy prawni członka, jak również nie będący członkami właściciele
gruntów wniesionych za ich zgodą do spółdzielni, mogą wycofać wkład gruntowy
według zasad odnoszących się do członka, który wypowiedział członkostwo.
Art. 152. ż 1. 113)Statut spółdzielni może zobowiązywać członków do wniesienia
określonego wkładu pieniężnego. Na poczet tego wkładu spółdzielnia może przyjąć
środki produkcji, jak: inwentarz żywy, pasze, materiał siewny, urządzenia,
maszyny i narzędzia przydatne we wspólnym gospodarstwie. Środki te podlegają
oszacowaniu według stanu i cen z dnia wniesienia.
ż 2. 114)Wkład pieniężny, jak i środki produkcji wniesione na jego poczet są
przeliczane według zasad określonych w statucie.
ż 3. 115)Wkład pieniężny jest oprocentowany w wysokości określonej w statucie.
ż 4. Wypłata odsetek od wkładu pieniężnego następuje raz w roku w terminie
wskazanym w statucie. Strony mogą uzgodnić, że należne na dany rok odsetki
zostaną zaliczone na powiększenie wkładu pieniężnego członka.
Art. 153. 116) ż 1. Wkład pieniężny podlega zwrotowi w wypadku ustania
członkostwa. Zwrot następuje w gotówce przy uwzględnieniu zasad, o których mowa
w art. 152 ż 2.
ż 2. Przepis ż 1 stosuje się do następców prawnych członka.
Art. 154. ż 1. Jeżeli statut dopuszcza możliwość wnoszenia nadobowiązkowego
wkładu pieniężnego - wkład taki może być zwrócony w czasie trwania członkostwa.
ż 2. Do wkładu nadobowiązkowego stosuje się odpowiednio przepisy art. 152 i 153.
Art. 154a. 117)Statut spółdzielni może przewidywać powiększenie wkładów
pieniężnych z dochodu ogólnego. W takim wypadku statut określa uprawnienia
członków do wycofania w czasie trwania członkostwa części wkładu pochodzącego z
odpisów.
Oddział 3
Praca.
Art. 155. ż 1. 118)Zdolny do pracy członek spółdzielni ma prawo i obowiązek
pracować w spółdzielni w rozmiarze ustalanym corocznie przez zarząd, stosownie
do potrzeb wynikających z planu działalności gospodarczej spółdzielni.
ż 2. Przy przydzielaniu pracy członkom spółdzielnia powinna uwzględniać ich
kwalifikacje zawodowe i osobiste.
Art. 156. ż 1. Oprócz członków spółdzielnia może zatrudniać także ich
domowników.
ż 2. Za domownika członka uważa się każdego członka jego rodziny, a także inne
osoby, jeżeli zamieszkują z nim wspólnie i prowadzą z nim wspólne gospodarstwo
domowe.
Art. 157. 119)Spółdzielnia poza członkami i domownikami może zatrudniać
stosownie do swoich potrzeb również inne osoby na podstawie umowy o pracę lub na
podstawie innego stosunku prawnego, którego przedmiotem jest świadczenie pracy.
Art. 158. ż 1. 120)Członkowie wynagradzani są za pracę w formie udziału w
dochodzie podzielnym stosownie do wkładu ich pracy.
ż 2. Statut spółdzielni powinien określać jednostkę stanowiącą miernik oceny
wkładu pracy członków.
ż 3. Szczegółowe zasady oceny wkładu pracy dla określenia udziału członków w
dochodzie podzielnym ustala walne zgromadzenie, uwzględniając warunki pracy,
potrzebne kwalifikacje oraz odpowiedzialność z tytułu powierzonej funkcji.
Art. 159. Domownikowi przysługuje wynagrodzenie za pracę według zasad
odnoszących się do członka, chyba że w umowie zastrzeżono inny sposób
wynagradzania.
Art. 160. Członkom i ich domownikom przysługuje prawo do corocznego urlopu
wypoczynkowego w wymiarze i według zasad określonych w statucie. Statut określa
także sposób obliczania wynagrodzenia przysługującego za czas urlopu.
Art. 161. ż 1. 121)Członkom i ich domownikom pracującym w spółdzielni,
przysługuje prawo do świadczeń związanych z okresem ciąży, urodzeniem i
wychowaniem małego dziecka na zasadach określonych w przepisach prawa pracy.
ż 2. Uprawnienia, o których mowa w paragrafie poprzedzającym, przysługują w
wypadku przepracowania w spółdzielni okresu pracy wymaganego do uzyskania
świadczeń określonych w przepisach o ubezpieczeniu społecznym członków
rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich
rodzin.
Art. 162. ż 1. Członkowie spółdzielni będący emerytami lub rencistami zachowują
prawa członkowskie przewidziane w statucie.
ż 2. Członków, o których mowa w paragrafie poprzedzającym, nieobecnych na walnym
zgromadzeniu nie wlicza się do liczby członków wymaganej w statucie dla ważności
podejmowanych uchwał.
Oddział 4
Dochodzenie i ochrona roszczeń z tytułu pracy.
Art. 163. Roszczeń z tytułu wynagrodzenia za pracę członek może dochodzić w
drodze sądowej bez wyczerpania postępowania wewnątrzspółdzielczego.
Art. 164. 122) Roszczenia członka i domownika z tytułu wykonywanej pracy
przedawniają się z upływem lat trzech od dnia, w którym roszczenie stało się
wymagalne.
Art. 165. Wynagrodzenia członka i domownika za pracę korzystają z takiej samej
ochrony, jaką prawo zapewnia wynagrodzeniu pracownika.
Oddział 5
Fundusze spółdzielni, dochód i jego podział.
Art. 166. 123)Dochód ogólny spółdzielni stanowi różnicę między przychodem
uzyskanym w danym roku obrachunkowym z produkcji i usług oraz zysków
nadzwyczajnych a sumą poniesionych kosztów na tę działalność, pomniejszoną o
straty nadzwyczajne i należne podatki oraz powiększoną lub pomniejszoną o
różnicę wartości zapasów między stanem na koniec roku obrachunkowego a stanem na
początek tego roku. Przy ustalaniu dochodu ogólnego uwzględnia się udział
spółdzielni w wyniku finansowym innych organizacji.
Art. 167. 124)ż 1. Zasadniczymi funduszami własnymi tworzonymi w spółdzielni są:
1) fundusz udziałowy powstający z wpłat udziałów członkowskich, odpisów na
udziały członkowskie z podziału dochodu ogólnego lub innych źródeł określonych w
odrębnych przepisach,
2) fundusz zasobowy powstający z wpłat przez członków wpisowego, części dochodu
ogólnego, wartości majątkowych otrzymanych nieodpłatnie lub innych źródeł
określonych w odrębnych przepisach. Fundusz zasobowy zmniejsza się o straty na
likwidacji środków trwałych oraz straty losowe.
ż 2. Spółdzielnia tworzy także inne fundusze własne przewidziane w odrębnych
przepisach oraz w jej statucie.
Art. 168. 125)Dochód ogólny podlega podziałowi na podstawie uchwały walnego
zgromadzenia. Spółdzielnia przeznacza co najmniej 3% dochodu ogólnego na fundusz
zasobowy, jeżeli fundusz ten nie osiąga wysokości wniesionych udziałów
obowiązkowych.
Art. 169 i 170.(skreślone 126)).
Art. 171. ż 1. 127)Część dochodu ogólnego powstała po dokonaniu odpisów, o
których mowa w art. 154a, 167 i 168, stanowi dochód podzielny podlegający
podziałowi między członków i domowników z tytułu wykonywania pracy.
ż 2. Statut może przewidywać uprawnienie walnego zgromadzenia do dokonywania
odpisów z dochodu podzielnego na rezerwę stabilizacji udziału w dochodzie
członków i domowników w latach następnych. W takim wypadku statut powinien
określać zasady wykorzystywania tej rezerwy.
ż 3. 128)Podział dochodu podzielnego następuje w ciągu miesiąca po zatwierdzeniu
przez walne zgromadzenie sprawozdania finansowego danego roku obrachunkowego. Na
poczet podziału spółdzielnia może wypłacać członkom i domownikom zaliczki według
zasad ustalonych w statucie.
Art. 172. 129)W sprawach nie uregulowanych w art. 166-168 i 171 mają odpowiednio
zastosowanie przepisy Działu VII Części I i Tytułu I niniejszej ustawy, z
wyjątkiem przepisów art. 75, 76, 77 ż 1 i 2 oraz art. 78.
Rozdział 2 (skreślony 130)).
Art. 173-177.(skreślone131)).
Rozdział 3
Inne spółdzielnie zajmujące się produkcją rolną.
Art. 178. ż 1. 131)) Poza spółdzielniami wymienionymi w rozdziale 1 niniejszego
działu mogą być tworzone inne spółdzielnie, których podstawowym przedmiotem
działalności jest prowadzenie wspólnego gospodarstwa rolnego.
ż 2. 132)) Jeżeli w takich spółdzielniach członkowie-osoby fizyczne mają według
statutu wynikający z członkostwa obowiązek wnoszenia w całości lub w części
wkładów gruntowych i pieniężnych oraz pracy w spółdzielni, to - w braku
odmiennych postanowień statutowych - stosuje się do nich odpowiednio przepisy
art. 142-145, 147-149, 151-168, 171 i 172 i odpowiednie przepisy Kodeksu
cywilnego dotyczące rolniczych spółdzielni produkcyjnych. Statut może w
szczególności przewidywać odpowiednie stosowanie wyłącznie przepisów art.
142-145, 147-149, 151-154 i odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego dotyczących
rolniczych spółdzielni produkcyjnych, a w pozostałym zakresie - przepisów części
I tytułu I działu VII i przepisów prawa pracy. Dotyczy to zwłaszcza tworzonych z
inicjatywy kółek rolniczych spółdzielni zrzeszających osoby fizyczne.
Rozdział 4 (skreślony 133)).
Art. 179. (skreślony134)).
Dział II
Spółdzielnie kółek rolniczych (usług rolniczych).
Art. 180. ż 1. Przedmiotem gospodarczej działalności spółdzielni kółek
rolniczych (usług rolniczych) jest świadczenie usług dla rolnictwa i innych
rodzajów usług wynikających z potrzeb środowiska wiejskiego.
ż 2. Spółdzielnia może również zajmować się wytwarzaniem środków i materiałów
dla rolnictwa, przetwórstwem rolnym i produkcją rolną (prowadzeniem gospodarstwa
rolnego).
ż 3. 134)W wypadku gdy spółdzielnia zrzesza obok osób prawnych również osoby
fizyczne i zajmuje się produkcją rolną (prowadzeniem gospodarstwa rolnego), a
jej członkowie-osoby fizyczne mają według statutu wynikający z członkostwa
obowiązek wnoszenia w całości lub w części wkładów gruntowych i pieniężnych, to
w braku odmiennych postanowień statutowych stosuje się do nich odpowiednio
przepisy art. 142-145, 147-149, 151-154 i odpowiednie przepisy Kodeksu cywilnego
dotyczące rolniczych spółdzielni produkcyjnych.
Dział III
Spółdzielnie pracy.
Art. 181. 135)Przedmiotem gospodarczej działalności spółdzielni pracy jest
prowadzenie wspólnego przedsiębiorstwa w oparciu o osobistą pracę członków.
ż 2-4. (skreślone 136) ).
Art. 181a. 136)) ż 1. Przedmiotem działalności spółdzielni inwalidów i
spółdzielni niewidomych jest zawodowa i społeczna rehabilitacja inwalidów i
niewidomych przez pracę w prowadzonym wspólnie przedsiębiorstwie.
ż 2. Spółdzielnie pracy rękodzieła ludowego i artystycznego tworzą nowe i
kultywują tradycyjne wartości kultury materialnej, organizują i rozwijają
rękodzieło ludowe i artystyczne, sztukę i przemysł artystyczny.
ż 3. 137)) W celu zapewnienia warunków wykonywania zadań statutowych, mających
szczególny charakter społeczny, spółdzielnie, o których mowa w ż 1 i 2,
korzystają z wszechstronnej pomocy organów władzy państwowej oraz administracji
rządowej i samorządowej oraz ze zwolnień i ulg w świadczeniach
publicznoprawnych, określonych w odrębnych przepisach.
ż 4. (skreślony 138)).
Art. 182. ż 1. Spółdzielnia i członek spółdzielni mają obowiązek pozostawania ze
sobą w stosunku pracy. Poza wyjątkami przewidzianymi w przepisach ustawy odmowa
nawiązania stosunku pracy lub pozostawania w takim stosunku stanowi naruszenie
istotnych praw i obowiązków wynikających ze stosunku członkostwa.
ż 2. Członek ma prawo do zatrudnienia stosownie do swoich kwalifikacji
zawodowych i osobistych oraz aktualnych możliwości gospodarczych spółdzielni.
ż 3. Stosunek pracy pomiędzy spółdzielnią a jej członkiem nawiązuje się przez
spółdzielczą umowę o pracę.
ż 4. W razie nienawiązania stosunku pracy z winy spółdzielni, członek może
dochodzić przez cały czas trwania członkostwa zawarcia spółdzielczej umowy o
pracę. Niezależnie od tego może on, w ciągu roku od dnia powstania członkostwa,
dochodzić odszkodowania według przepisów prawa cywilnego.
Art. 183. ż 1. 139)Za pracę w spółdzielni członek spółdzielni otrzymuje
wynagrodzenie, na które składa się wynagrodzenie bieżące i udział w części
nadwyżki bilansowej przeznaczonej do podziału między członków zgodnie z zasadami
ustalonymi w statucie.
ż 2. Wynagrodzenie bieżące członka i jego udział w nadwyżce bilansowej
korzystają z ochrony, jaką prawo zapewnia wynagrodzeniu pracownika.
Art. 184. ż 1. Wypowiedzenie członkowi spółdzielni warunków pracy lub płacy jest
dopuszczalne:
1) gdy jest uzasadnione potrzebami gospodarczymi lub organizacyjnymi
spółdzielni, a w szczególności wprowadzeniem nowych zasad wynagradzania,
likwidacją działu pracy, w którym członek jest zatrudniony, likwidacją
zajmowanego przez niego stanowiska pracy albo koniecznością zatrudnienia na
danym stanowisku osoby o wyższych lub specjalnych kwalifikacjach,
2) w razie utraty przez członka zdolności do wykonywania dotychczasowej pracy
stwierdzonej orzeczeniem lekarskim albo niezawinionej przez niego utraty
uprawnień koniecznych do jej wykonywania.
ż 2. Zaproponowane członkowi nowe warunki pracy lub płacy powinny odpowiadać
jego kwalifikacjom i możliwościom gospodarczym spółdzielni.
Art. 185. W razie gospodarczej konieczności walne zgromadzenie, w celu
zapewnienia pracy wszystkim członkom, może skrócić równomiernie czas pracy i
zmniejszyć odpowiednio wynagrodzenie członków bez wypowiedzenia spółdzielczej
umowy o pracę lub jej warunków. Uchwała walnego zgromadzenia powinna dotyczyć co
najmniej jednego działu pracy lub wszystkich członków wykonujących pracę tego
samego rodzaju.
Art. 186. ż 1. Spółdzielcza umowa o pracę wygasa z ustaniem członkostwa oraz w
wypadkach, w których przepisy prawa pracy przewidują wygaśnięcie umowy o pracę z
mocy prawa.
ż 2. Rozwiązanie spółdzielczej umowy o pracę w czasie trwania członkostwa jest
niedopuszczalne, z wyjątkiem wypadków przewidzianych w art. 187 i 189 oraz
rozwiązania tej umowy na skutek nieuzasadnionej odmowy przyjęcia nowych warunków
pracy lub płacy, a także rozwiązania jej na mocy porozumienia stron przy
jednoczesnym wypowiedzeniu przez członka członkostwa.
Art. 187. Spółdzielnia może rozwiązać z członkiem spółdzielczą umowę o pracę w
czasie trwania członkostwa, z zachowaniem przewidzianego w Kodeksie pracy okresu
wypowiedzenia, w razie:
1) zmniejszenia na podstawie uchwały rady spółdzielni stanu zatrudnienia
podyktowanego gospodarczą koniecznością,
2) przyznania członkowi prawa do emerytury.
Art. 188. ż 1. W razie naruszenia przez spółdzielnię przepisów art. 184, art.
187 i art. 191, członkowi spółdzielni służy roszczenie o orzeczenie
bezskuteczności wypowiedzenia spółdzielczej umowy o pracę lub jej warunków, a
jeżeli spółdzielcza umowa o pracę uległa już rozwiązaniu - roszczenie o
przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach.
ż 2. Członkowi spółdzielni, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy,
przysługuje za czas pozostawania bez pracy, nie dłuższy jednak niż sześć
miesięcy, wynagrodzenie obliczone na podstawie przeciętnego wynagrodzenia
bieżącego z ostatnich trzech miesięcy oraz odpowiedni udział w części nadwyżki
bilansowej. Wynagrodzenie to zmniejsza się o wynagrodzenie za pracę, które
członek spółdzielni uzyskał podejmując w tym czasie zatrudnienie w innym
zakładzie pracy.
ż 3. Przepis paragrafu poprzedzającego stosuje się odpowiednio do członka
spółdzielni, który po wypowiedzeniu mu warunków pracy lub płacy z naruszeniem
art. 184 przystąpił do pracy na warunkach określonych w tym wypowiedzeniu.
Art. 189. ż 1. W czasie trwania członkostwa spółdzielnia może rozwiązać
spółdzielczą umowę o pracę bez wypowiedzenia tylko z przyczyn uzasadniających
według przepisów Kodeksu pracy takie rozwiązanie umowy bez winy pracownika.
ż 2. Członkowi, z którym rozwiązano spółdzielczą umowę o pracę bez wypowiedzenia
mimo braku przyczyn, o których mowa w paragrafie poprzedzającym, lub z
naruszeniem przepisu art. 191, służy roszczenie o przywrócenie do pracy na
poprzednich warunkach.
ż 3. Członkowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje
wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy według zasad określonych w art. 188
ż 2, nie mniej jednak niż w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia.
Art. 190. ż 1. Wypowiedzenie albo rozwiązanie spółdzielczej umowy o pracę, jak
również wypowiedzenie warunków pracy lub płacy wymaga przewidzianego w Kodeksie
pracy współdziałania z organami związku zawodowego, jeżeli związek taki działa w
spółdzielni.
ż 2. Przepisy art. 184 oraz art. 187-189 nie wyłączają stosowania
korzystniejszych dla członków spółdzielni przepisów prawa pracy, zakazujących
lub ograniczających wypowiedzenie umowy o pracę, wypowiedzenie przewidzianych tą
umową warunków albo jej rozwiązanie bez wypowiedzenia.
Art. 191. Oświadczenie spółdzielni o wypowiedzeniu spółdzielczej umowy o pracę,
o rozwiązaniu tej umowy bez wypowiedzenia albo o wypowiedzeniu warunków pracy
lub płacy powinno być złożone w formie pisemnej z podaniem przyczyny
uzasadniającej wypowiedzenie albo rozwiązanie.
Art. 192. ż 1. Po ustaniu przyczyn, które uzasadniały wypowiedzenie albo
rozwiązanie przez spółdzielnię spółdzielczej umowy o pracę bez wypowiedzenia w
czasie trwania członkostwa, spółdzielnia i członek spółdzielni obowiązani są
zawrzeć spółdzielczą umowę o pracę.
ż 2. W razie naruszenia przez spółdzielnię obowiązku, o którym mowa w paragrafie
poprzedzającym, członkowi spółdzielni służy roszczenie o nawiązaniu
spółdzielczej umowy o pracę o treści odpowiadającej aktualnym możliwościom
gospodarczym spółdzielni. Członkowi, który podjął pracę, przysługuje
wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy na zasadach określonych w art. 188
ż 2, z tym że za podstawę obliczenia wysokości przeciętnego wynagrodzenia
przyjmuje się wynagrodzenie ustalone dla nowo podjętej pracy.
Art. 193. ż 1. Wykluczenie członka ze spółdzielni może nastąpić:
1) z przyczyn uzasadniających według przepisów prawa pracy rozwiązanie umowy o
pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika,
2) w razie ciężkiego naruszenia obowiązków członkowskich lub umyślnego działania
na szkodę spółdzielni.
ż 2. Przepisy paragrafu poprzedzającego nie wyłączają stosowania art. 24 ż 1.
ż 3. Wykluczenie nie może nastąpić po upływie jednego miesiąca od uzyskania
przez spółdzielnię wiadomości o okolicznościach je uzasadniających.
ż 4. Wykluczenie członka, który był zatrudniony na podstawie spółdzielczej umowy
o pracę, pociąga za sobą skutki, jakie przepisy prawa pracy wiążą z rozwiązaniem
przez zakład pracy umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.
Art. 194. ż 1. Wykreślenie z rejestru członków spółdzielni może nastąpić tylko w
wypadku, gdy:
1) członek nie jest zatrudniony w spółdzielni przez okres dłuższy niż jeden rok
z przyczyn niezawinionych przez spółdzielnię,
2) członek utracił w znacznym stopniu lub całkowicie zdolność do pracy, a
spółdzielnia nie może zatrudnić go na stanowisku odpowiadającym jego
ograniczonej zdolności do pracy,
3) członek utracił pełną zdolność do czynności prawnych, a statut nie przewiduje
członkostwa osób nie mających takiej zdolności.
ż 2. W wypadku wymienionym w ż 1 pkt 2 wykreślenie staje się skuteczne po
upływie okresu przewidzianego w Kodeksie pracy dla wypowiedzenia umowy o pracę.
Art. 195. Jeżeli w spółdzielni działa związek zawodowy, spółdzielnia podejmuje
uchwałę o wykluczeniu członka ze spółdzielni albo o wykreśleniu go z rejestru
członków po zasięgnięciu opinii właściwego organu związku zawodowego.
Art. 196. ż 1. Członkowi spółdzielni zatrudnionemu na podstawie spółdzielczej
umowy o pracę, którego spółdzielnia wykluczyła lub wykreśliła z rejestru
członków z naruszeniem przepisów art. 193-195, przysługują roszczenia
przewidziane w przepisach art. 188 ż 1 i 2 lub, jeżeli jest to dla członka
korzystniejsze, przepisach prawa pracy dotyczących uprawnienia pracownika w
razie niezgodnego z prawem rozwiązania przez zakład pracy umowy o pracę bez
wypowiedzenia.
ż 2. Roszczeń, o których mowa w paragrafie poprzedzającym, członek może
dochodzić tylko wtedy, gdy dochodzi uchylenia uchwały o wykluczeniu albo
wykreśleniu.
ż 3. Jeżeli wykluczenie albo wykreślenie było uzasadnione, lecz nastąpiło z
naruszeniem przepisu art. 193 ż 3 lub art. 195, powództwo członka o uchylenie
uchwały o wykluczeniu albo o wykreśleniu i o przywrócenie do pracy może być
oddalone, o ile dalsze pozostawanie członka w spółdzielni nie dałoby się
pogodzić z zasadami współżycia społecznego.
ż 4. Członkowi spółdzielni, który mimo bezzasadnego wykluczenia ze spółdzielni
albo wykreślenia z rejestru członków nie dochodzi przywrócenia do pracy ani
nawiązania członkostwa, przysługuje odszkodowanie odpowiadające wynagrodzeniu za
okres wypowiedzenia.
Art. 197. 140)) ż 1. Termin do wszczęcia przez członka spółdzielni postępowania
przed sądem w sprawach dotyczących wypowiedzenia spółdzielczej umowy o pracę,
warunków pracy i płacy, rozwiązania oraz odmowy jej nawiązania wynosi
czternaście dni i liczy się od dnia doręczenia pisemnego zawiadomienia członka o
oświadczeniu spółdzielni w tych sprawach wraz z uzasadnieniem.
ż 2. W wypadku wniesienia przez członka odwołania w postępowaniu
wewnątrzspółdzielczym, termin określony w ż 1 biegnie od dnia doręczenia
członkowi spółdzielni zawiadomienia wraz z uzasadnieniem o uchwale organu
odwoławczego lub od upływu terminu ustalonego w statucie do podjęcia uchwały
przez ten organ.
Art. 198. ż 1. Sprawy o istnienie członkostwa, o wykluczenie ze spółdzielni albo
o wykreślenie z rejestru członków, a także sprawy o roszczenia z tytułu
niezgodnego z prawem wykluczenia ze spółdzielni albo wykreślenia z rejestru
członków rozpoznają sądy właściwe dla spraw o prawa niemajątkowe.
ż 2. Członek może dochodzić w drodze sądowej uchylenia uchwały rady spółdzielni
o wykluczeniu lub wykreśleniu bez wyczerpania postępowania
wewnątrzspółdzielczego. W takim wypadku zaskarżeniu przez członka podlega
uchwała rady spółdzielni; termin do wniesienia powództwa o uchylenie tej uchwały
wynosi sześć tygodni i liczy się od dnia doręczenia członkowi zawiadomienia o
wykluczeniu albo wykreśleniu wraz z uzasadnieniem.
ż 3. Termin określony w paragrafie poprzedzającym dotyczy również dochodzenia
przez członka roszczenia o odszkodowanie z tytułu bezzasadnego wykluczenia lub
wykreślenia.
Art. 199. 141)W sprawach nie uregulowanych przepisami art. 182-198 do
spółdzielczej umowy o pracę stosuje się odpowiednio przepisy prawa pracy, z
wyjątkiem przepisów Kodeksu pracy o zawieraniu umów o pracę na okres próbny.
Art. 200. ż 1. 142)Statut spółdzielni może uzależnić przyjęcie na członka od
odbycia okresu kandydackiego. W takim wypadku statut powinien wskazywać organ
spółdzielni uprawniony do przyjmowania kandydatów i określać czas trwania okresu
kandydackiego.
ż 2. W stosunku do kandydatów na członków spółdzielni termin przewidziany w art.
17 ż 3 biegnie od dnia zakończenia okresu kandydackiego.
ż 3. Do kandydatów na członków spółdzielni stosuje się przepisy kodeksu pracy
dotyczące osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę zawartej na czas
określony, jednakże stosunek pracy między kandydatem a spółdzielnią może być
rozwiązany wcześniej, z zachowaniem terminów i zasad przewidzianych w przepisach
Kodeksu pracy dla rozwiązania umowy zawartej na czas nieokreślony.
ż 4. Statut może przyznać kandydatom niektóre prawa i obowiązki członków
spółdzielni.
ż 5. Pracownicy spółdzielni zatrudnieni co najmniej dwanaście miesięcy na
podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony, ubiegający się o
przyjęcie na członków spółdzielni, są zwolnieni od odbycia okresu kandydackiego.
Spółdzielnia nie może odmówić przyjęcia takiego pracownika na członka, jeżeli
spełnia on wymagania statutowe, a spółdzielnia ma możność dalszego jego
zatrudnienia.
Art. 201. ż 1. Statut może przewidywać zatrudnienie wszystkich lub niektórych
członków nie na podstawie spółdzielczej umowy o pracę, lecz na podstawie umowy o
pracę nakładczą, umowy zlecenia lub umowy o dzieło, jeżeli jest to uzasadnione
rodzajem działalności spółdzielni. Spółdzielnia ma obowiązek równomiernie
rozdzielać pracę między tych członków, z uwzględnieniem ich kwalifikacji.
ż 2. Do członków spółdzielni, o których mowa w paragrafie poprzedzającym,
stosuje się odpowiednio przepisy art. 182 ż 1, 2 i 4, art. 183 oraz art. 186 ż
1.
Art. 202. ż 1. Do członków zatrudnionych na podstawie umowy o pracę nakładczą,
poza przepisami, o których mowa w art. 201 ż 2, stosuje się odpowiednio także
przepisy art. 184, 185, 187-198 i 200.
ż 2. W sprawach nie uregulowanych w art. 201 oraz w paragrafie poprzedzającym
stosuje się w zakresie wypowiedzenia umowy o pracę nakładczą, jej rozwiązania
bez wypowiedzenia i jej wygaśnięcia odpowiednie przepisy prawa pracy dotyczące
umowy o pracę. W pozostałym zakresie stosuje się przepisy tego prawa dotyczące
umowy o pracę nakładczą.
Art. 203. Statut spółdzielni powinien określać szczegółowe prawa i obowiązki
członków zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia albo umowy o dzieło oraz
przyczyny uzasadniające wykluczenie tych członków ze spółdzielni lub wykreślenie
ich z rejestru członków.
Dział IV
Spółdzielnie mieszkaniowe.
Rozdział 1
Przepisy ogólne.
Art. 204. ż 1. Przedmiotem działalności spółdzielni mieszkaniowej jest
zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych członków i ich rodzin oraz potrzeb
gospodarczych i kulturalnych, wynikających z zamieszkiwania w spółdzielczym
osiedlu lub budynku.
ż 2. Dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych spółdzielnia może:
1) przydzielać członkom lokale mieszkalne w budynkach stanowiących własność
spółdzielni,
2) budować domy jednorodzinne w celu przeniesienia na rzecz członków własności
tych domów lub inne domy w celu przeniesienia na rzecz członków znajdujących się
w nich lokali mieszkalnych,
3) udzielać pomocy członkom w budowie przez nich domów mieszkalnych.
ż 3. Statut spółdzielni powinien określać, w jakich formach, spośród
wymienionych w paragrafie poprzedzającym, spółdzielnia zaspokaja potrzeby
mieszkaniowe członków.
ż 4. 143)Spółdzielnia może przejmować nie stanowiące jej własności budynki w
administrację.
ż 5. 144)Statut spółdzielni może przewidywać wynajmowanie lokali mieszkalnych i
użytkowych w budynkach stanowiących własność spółdzielni.
Art. 205. 145) ż 1. Statut spółdzielni powinien określać zasady ustalania
kolejności przydziału lokali członkom, a także zasady doboru najemców lokali w
budynkach stanowiących własność spółdzielni.
ż 2. Statut spółdzielni może określać przypadki, w których osoba prawna może
uzyskać przydział lokalu mieszkalnego lub być najemcą takiego lokalu w budynkach
stanowiących własność spółdzielni.
Art. 206. (skreślony 146)).
Art. 207. Członkiem spółdzielni mieszkaniowej może być osoba ubezwłasnowolniona.
W razie nabycia prawa do lokalu mieszkalnego w drodze dziedziczenia lub na
podstawie zapisu oraz w innych wypadkach określonych w statucie (art. 15 ż 3), w
poczet członków spółdzielni mieszkaniowej może być przyjęta także osoba
małoletnia.
Art. 208. ż 1. Członkowie spółdzielni obowiązani są uczestniczyć w kosztach
budowy, eksploatacji i utrzymania nieruchomości spółdzielczych, działalności
społeczno-wychowawczej oraz w zobowiązaniach spółdzielni z innych tytułów przez
wnoszenie wkładów mieszkaniowych lub budowlanych oraz uiszczanie innych opłat
zgodnie z postanowieniami statutu.
ż 2. Jeżeli spółdzielnia zaspokaja potrzeby członków w różnych formach, statut
powinien określać sposób rozłożenia kosztów działalności spółdzielni na
poszczególne grupy członków.
ż 3. Wartość środków trwałych i innych finansowanych bezpośrednio z funduszu
udziałowego lub wkładów mieszkaniowych i budowlanych nie zwiększa funduszu
zasobowego; umorzenie wartości tych środków trwałych obciąża odpowiednio fundusz
udziałowy lub wkłady mieszkaniowe i budowlane.
ż 4. Różnica między kosztami a dochodami gospodarki zasobami mieszkaniowymi
spółdzielni zwiększa odpowiednio koszty lub dochody tej gospodarki w roku
następnym.
ż 5, 5a i 6. (skreślone 147)).
Art. 209. ż 1. Jeżeli lokal lub budynek wymaga remontu obciążającego
spółdzielnię, przebudowy lub przeprowadzania modernizacji, spółdzielnia może
żądać od osób korzystających z tego lokalu lub budynku jego udostępnienia w celu
wykonania koniecznych robót.
ż 2. Jeżeli rodzaj remontu lub zamierzonej modernizacji budynku tego wymaga,
osoby zajmujące lokal (budynek) obowiązane są na żądanie i koszt spółdzielni
przenieść się do lokalu zamiennego, a w razie niemożności dostarczenia takiego
lokalu - do pomieszczenia zastępczego na okres wykonywania naprawy lub
modernizacji ściśle oznaczony i podany do wiadomości zainteresowanych. Okres ten
w wypadku przeniesienia do pomieszczenia zastępczego nie może być dłuższy niż
dwanaście miesięcy.
ż 3. W okresie zamieszkiwania w lokalu zamiennym lub pomieszczeniu zastępczym
członek wnosi opłaty jedynie za używanie tego lokalu lub pomieszczenia.
ż 4. W wypadku modernizacji budynku członek spółdzielni obowiązany jest
uzupełnić wkład budowlany lub mieszkaniowy.
ż 5. Spółdzielnia może tworzyć fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Odpisy
na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi.
Art. 210. ż 1. Po wygaśnięciu prawa do lokalu mieszkalnego członek oraz
zamieszkujące w tym lokalu osoby, które prawa swoje od niego wywodzą, obowiązane
są do opróżnienia lokalu. Spółdzielnia nie ma obowiązku dostarczenia lokalu
zamiennego.
ż 2. Statut powinien przewidywać termin, nie krótszy niż trzy miesiące, do
opróżnienia lokalu po wygaśnięciu prawa, jakie do tego lokalu przysługiwało.
Art. 211. Przepisów art. 29 ż 1 nie stosuje się do wkładów mieszkaniowych i
budowlanych, a gdy chodzi o wkłady mieszkaniowe, nie stosuje się także przepisów
art. 27 ż 3. W razie ustania członkostwa zwrot udziałów powinien być dokonany
równocześnie ze zwrotem wkładu mieszkaniowego lub budowlanego (równowartości
własnościowego prawa do lokalu); w takim wypadku przepisu art. 26 ż 1 nie
stosuje się.
Art. 212. W sprawach nie uregulowanych niniejszą ustawą prawa i obowiązki
członka spółdzielni, a zwłaszcza zasady wnoszenia i ustalania wysokości wkładu
mieszkaniowego i budowlanego, przyznawania prawa do lokalu mieszkalnego,
rozliczeń z tytułu dodatkowego wyposażenia lokalu przez członka spółdzielni oraz
uprawnień członka do zamiany lokalu, określają postanowienia statutu. W
odniesieniu do lokali mieszkalnych wybudowanych z pomocą funduszy państwowych
(społecznych) zasady wnoszenia i ustalania wysokości wkładów powinny odpowiadać
warunkom, na których spółdzielnia skorzystała z tej pomocy.
Rozdział 2
Spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego.
Oddział 1
Przepisy ogólne.
Art. 213. ż 1. W budynkach stanowiących własność spółdzielni mieszkaniowej
członkom przysługuje prawo używania przydzielonych im lokali mieszkalnych o
powierzchni odpowiadającej wysokości wkładu mieszkaniowego lub budowlanego i
innym kryteriom określonym w statucie (spółdzielcze prawo do lokalu
mieszkalnego).
ż 2. Członek spółdzielni mieszkaniowej w zależności od rodzaju wniesionego
wkładu (mieszkaniowego lub budowlanego) i zgłoszonego wniosku może uzyskać
spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego:
1) lokatorskie albo
2) własnościowe.
ż 3. Spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego powstaje z chwilą przydziału
lokalu. Oświadczenie spółdzielni pod nieważnością powinno być złożone w formie
pisemnej.
ż 4. Przed wygaśnięciem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego
przydzielenie lokalu innemu członkowi jest nieważne.
Art. 214. (skreślony 148)).
Art. 215. ż 1. Spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego może należeć tylko do
jednej osoby albo do małżonków.
ż 2. Spółdzielcze prawo do lokalu przydzielonego obojgu małżonkom lub jednemu z
nich w czasie trwania małżeństwa dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych rodziny
należy wspólnie do obojga małżonków bez względu na istniejące między nimi
stosunki majątkowe. Jeżeli między małżonkami istnieje rozdzielność majątkowa, do
wspólności spółdzielczego prawa do lokalu w kwestiach nie uregulowanych w
przepisach niniejszego artykułu przepisy o wspólności ustawowej stosuje się
odpowiednio.
ż 3. Ustanie wspólności majątkowej w czasie trwania małżeństwa nie pociąga za
sobą ustania wspólności spółdzielczego prawa do lokalu. Jednakże sąd, stosując
odpowiednio przepisy o zniesieniu wspólności majątkowej, może na żądanie jednego
z małżonków z ważnych powodów znieść wspólność tego prawa.
ż 4. Jeżeli stosunki majątkowe między małżonkami podlegają wspólności ustawowej,
wkład mieszkaniowy lub budowlany należy przed przydziałem lokalu wspólnie do
obojga małżonków, niezależnie od pochodzenia środków, z których został
zgromadzony. Przepis ten nie narusza uprawnienia każdego z małżonków do żądania
zwrotu wydatków i nakładów poczynionych z jego majątku odrębnego na majątek
wspólny.
ż 5. Członkami spółdzielni mogą być oboje małżonkowie, choćby spółdzielcze prawo
do lokalu przysługiwało tylko jednemu z nich.
Art. 216. ż 1. Po ustaniu małżeństwa wskutek rozwodu lub unieważnienia
małżeństwa małżonkowie powinni w terminie jednego roku zawiadomić spółdzielnię,
któremu z nich przypadło spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, albo
przedstawić dowód wszczęcia postępowania sądowego o podział tego prawa. Małżonek
nie będący członkiem spółdzielni powinien złożyć deklarację członkowską w
terminie trzech miesięcy od dnia, w którym przypadło mu prawo do lokalu.
ż 2. Jeżeli małżonkowie nie dokonają czynności, o których mowa w paragrafie
poprzedzającym, spółdzielnia wyznaczy im w tym celu dodatkowy termin, nie
krótszy niż trzy miesiące, uprzedzając o skutkach, jakie może spowodować jego
niezachowanie. Po bezskutecznym upływie tego terminu spółdzielnia podejmie
uchwałę o wygaśnięciu spółdzielczego prawa do lokalu.
Art. 217. ż 1. Wynajmowanie lub oddawanie w bezpłatne używanie części lub
całości przydzielonego lokalu mieszkalnego jest dopuszczalne dopiero po
zamieszkaniu członka w tym lokalu.
ż 2. Wynajęcie lub oddanie w bezpłatne używanie całego lokalu mieszkalnego
wymaga zgody spółdzielni.
ż 3. Umowy zawarte przez członka w sprawie korzystania z lokalu mieszkalnego lub
jego części wygasają najpóźniej z chwilą wygaśnięcia spółdzielczego prawa do
tego lokalu.
Oddział 2
Lokatorskie prawo do lokalu.
Art. 218. ż 1. Lokatorskie prawo do lokalu jest niezbywalne, nie przechodzi na
spadkobierców i nie podlega egzekucji.
ż 2. Lokatorskie prawo do lokalu wygasa z chwilą ustania członkostwa. W wypadku
gdy przysługuje ono małżonkom, wygaśnięcie następuje z chwilą ustania
członkostwa obojga małżonków.
ż 3. 149)Obowiązki przewidziane w art. 208 ż 1 członek wykonuje przez:
1) wniesienie wkładu mieszkaniowego według zasad określonych w statucie w
wysokości odpowiadającej różnicy między kosztem budowy przypadającym na jego
lokal a uzyskaną przez spółdzielnię pomocą ze środków publicznych (umorzeniem
części kredytu zaciągniętego przez spółdzielnię na sfinansowanie kosztu budowy
lokalu),
2) uiszczanie innych opłat związanych z używaniem lokalu.
ż 4. 150)W razie wygaśnięcia lokatorskiego prawa do lokalu spółdzielnia zwraca
osobie uprawnionej wkład mieszkaniowy. Należność z tego tytułu powinna stanowić
taką samą część wartości lokalu zaktualizowanej w sposób przewidziany w art. 229
ż 1, jaką część wartości lokalu stanowił wkład mieszkaniowy w dacie przydziału
lokalu. Roszczenie o zwrot wkładu jest zbywalne i podlega egzekucji.
ż 5. 151)Członek otrzymujący przydział lokalu, do którego wygasło prawo innej
osoby, wnosi wkład mieszkaniowy w kwocie wypłaconej osobie uprawnionej.
Art. 218a. 152)ż 1. Członkowi może przysługiwać tylko jedno spółdzielcze
lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego.
ż 2. W razie nabycia prawa do więcej niż jednego spółdzielczego lokatorskiego
prawa do lokalu mieszkalnego członek jest obowiązany w ciągu trzech miesięcy od
daty wezwania go przez spółdzielnię zlikwidować stan sprzeczny z przepisami ż 1.
Po bezskutecznym upływie tego terminu właściwa spółdzielnia podejmie uchwałę o
wygaśnięciu później uzyskanego prawa.
ż 3. Przepis ż 2 stosuje się odpowiednio, gdy prawo do więcej niż jednego
spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego uzyskują małżonkowie,
chyba że mają oni z przyczyn uzasadnionych osobne miejsce zamieszkania.
Art. 219. ż 1. 153)Na pisemne żądanie członka spółdzielnia obowiązana jest, w
terminie określonym w statucie, dokonać przekształcenia przysługującego
członkowi prawa na własnościowe prawo do lokalu. Oświadczenie spółdzielni
powinno być pod rygorem nieważności złożone w formie pisemnej.
ż 1a. 154)Wraz z przekształceniem uprawnień, o których mowa w ż 1, członek jest
obowiązany w terminie określonym przez spółdzielnię wnieść wkład budowlany w
wysokości odpowiadającej równowartości lokalu ustalonej w sposób przewidziany w
art. 229 ż 1. Na poczet wymaganego wkładu budowlanego zalicza się wkład
mieszkaniowy członka przeliczony w sposób przewidziany w art. 218 ż 4.
Szczegółowe zasady rozliczeń z tytułu przekształcenia uprawnień lokatorskich na
własnościowe określa statut spółdzielni.
ż 2. W wypadkach określonych w statucie spółdzielnia może odmówić
przekształcenia lokatorskiego prawa do lokalu na własnościowe.
ż 3. Statut może przewidywać, że w domach dla inwalidów, osób samotnych i w
innych domach o specjalnym przeznaczeniu lokatorskie prawa do lokali nie
podlegają przekształceniu.
Art. 220. Z chwilą śmierci jednego z małżonków lokatorskie prawo do lokalu,
które przysługiwało obojgu małżonkom, przypada drugiemu małżonkowi. Małżonek
ten, jeżeli nie jest członkiem spółdzielni, powinien pod rygorem wygaśnięcia
prawa w terminie jednego roku od dnia śmierci członka złożyć deklarację
członkowską. Przepis ten nie narusza uprawnień spadkobierców do dziedziczenia
wkładu.
Art. 221. ż 1. W razie wygaśnięcia lokatorskiego prawa do lokalu w następstwie
ustania członkostwa i niedokonania czynności, o której mowa w art. 220,
roszczenie o przyjęcie do spółdzielni i o przydział lokalu po byłym członku
przysługuje zamieszkałym z nim razem: małżonkowi, dzieciom i innym osobom
bliskim.
ż 2. W razie ustania członkostwa w okresie oczekiwania na przydzielenie lokalu,
osoby, o których mowa w paragrafie poprzedzającym, mają roszczenie o przyjęcie
do spółdzielni i przydzielenie lokalu w kolejności przysługującej byłemu
członkowi. Małżonkowi roszczenie to przysługuje niezależnie od miejsca
zamieszkania.
ż 3. Dla zachowania roszczeń, o których mowa w paragrafie poprzedzającym,
konieczne jest złożenie w terminie ustalonym w statucie deklaracji członkowskiej
pisemnego wniosku o przydział lokalu. Jeżeli zgłasza się kilku uprawnionych,
rozstrzyga sąd w postępowaniu nieprocesowym. Po bezskutecznym upływie
wyznaczonego przez spółdzielnię terminu do wystąpienia do sądu wyboru dokonuje
spółdzielnia.
Art. 222. 155)Z chwilą zakończenia likwidacji lub postępowania upadłościowego
spółdzielni lokatorskie prawo do lokalu przekształca się w stosunek najmu, chyba
że nabywcą budynku jest inna spółdzielnia mieszkaniowa.
Oddział 3
Własnościowe prawo do lokalu.
Art. 223. ż 1. Własnościowe prawo do lokalu jest prawem zbywalnym, przechodzi na
spadkobierców i podlega egzekucji. Jest ono ograniczonym prawem rzeczowym.
ż 2. 156)Skuteczność zbycia własnościowego prawa do lokalu zależy od przyjęcia
nabywcy w poczet członków spółdzielni.
ż 3. Zbycie własnościowego prawa do lokalu obejmuje także wkład budowlany.
Dopóki prawo to nie wygaśnie, zbycie samego wkładu jest nieważne.
ż 4. Zbycie prawa do części lokalu mieszkalnego jest nieważne.
ż 5. 157)Umowa zbycia własnościowego prawa do lokalu powinna być zawarta w
formie aktu notarialnego.
Art. 2231. 158)Spółdzielnie mieszkaniowe są obowiązane prowadzić rejestr lokali,
dla których zostały założone oddzielne księgi wieczyste, z adnotacją o
ustanowionych hipotekach.
Art. 224. Spółdzielnia nie może odmówić przyjęcia w poczet członków nabywcy
prawa, jeżeli odpowiada on wymaganiom statutu. To samo dotyczy spadkobiercy,
który dopełnił czynności przewidzianych w art. 228, oraz licytanta.
Art. 225. (skreślony 159)).
Art. 226. ż 1. Obowiązki przewidziane w art. 208 ż 1 członek wykonuje przez
wniesienie wkładu budowlanego na zasadach określonych w statucie, w wysokości
odpowiadającej całości kosztów budowy przypadających na jego lokal oraz przez
uiszczanie opłat związanych z używaniem lokalu.
ż 2. Członek otrzymujący przydział lokalu, do którego wygasło prawo innej osoby,
wnosi wkład budowlany w wysokości odpowiadającej równowartości własnościowego
prawa do lokalu ustalonej w sposób przewidziany w art. 229 ż 1.
ż 3. Jeżeli w wyniku ostatecznego rozliczenia kosztów budowy powstała różnica
pomiędzy wysokością wstępnie ustalonego wkładu budowlanego a kosztami budowy
lokalu, uprawnionym albo zobowiązanym z tego tytułu jest członek, któremu w
chwili dokonania tego rozliczenia przysługuje własnościowe prawo do lokalu.
Art. 227. ż 1. Własnościowe prawo do lokalu wygasa z upływem sześciu miesięcy od
dnia ustania członkostwa z innych przyczyn niż śmierć członka, chyba że członek
przed upływem tego terminu wskaże osobę, której zbył prawo, a osoba ta złoży
deklarację członkowską. W tym wypadku prawo wygasa, gdy odmowa przyjęcia tej
osoby na członka spółdzielni stanie się ostateczna, a od dnia ustania
członkostwa upłynęło sześć miesięcy. Nabywca może, w ciągu trzech miesięcy od
dnia doręczenia mu zawiadomienia o ostatecznej odmowie spółdzielni, wystąpić do
sądu o nakazanie przyjęcia go w poczet członków spółdzielni.
ż 2. W razie wykluczenia lub wykreślenia członka termin sześciu miesięcy, o
którym mowa w paragrafie poprzedzającym, biegnie od dnia, w którym decyzja o
pozbawieniu członkostwa stała się ostateczna.
Art. 228. ż 1. W razie śmierci członka spadkobierca powinien, w terminie jednego
roku od dnia otwarcia spadku, przedstawić stwierdzenie nabycia spadku, a jeżeli
postępowanie sądowe o to stwierdzenie nie zostało zakończone w tym terminie,
złożyć dowód jego wszczęcia. Jeżeli spadkobierców jest kilku, powinni oni
ponadto, w terminie trzech miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia o
stwierdzeniu nabycia spadku, wskazać spadkobiercę, któremu własnościowe prawo do
lokalu przypadło w wyniku działu spadku, lub przedstawić dowód wszczęcia
postępowania o dział spadku. W tym ostatnim wypadku wskazanie spadkobiercy
powinno nastąpić w terminie trzech miesięcy od dnia zakończenia postępowania
działowego.
ż 2. Spadkobierca nie będący członkiem spółdzielni powinien złożyć deklarację
członkowską wraz ze stwierdzeniem nabycia spadku, a gdy spadkobierców jest kilku
- wraz z dowodem, że przypadło mu własnościowe prawo do lokalu na mocy działu
spadku.
ż 3. W razie niedopełnienia czynności przewidzianych w paragrafach
poprzedzających lub odmowy przyjęcia spadkobiercy w poczet członków spółdzielni,
prawo do lokalu wygasa.
ż 4. W razie śmierci jednego ze współmałżonków, którym wspólnie przysługiwało
prawo do lokalu, oraz w wypadku zapisu prawa do lokalu, przepisy paragrafów
poprzedzających stosuje się odpowiednio.
Art. 229. ż 1. W razie wygaśnięcia własnościowego prawa do lokalu po
zamieszkaniu w nim przez członka, spółdzielnia obowiązana jest uiścić
uprawnionemu równowartość tego prawa po potrąceniu należności z tytułu nie
wniesionej części wkładu. Równowartość ustala się przyjmując za podstawę wkład
budowlany, z uwzględnieniem:
1) zwyżki lub zniżki kosztów budowy,
2) przypadającej na dany lokal wartości zużycia budynku,
3) zniszczenia lokalu przekraczającego normalne zużycie,
4) innych okoliczności mających wpływ na obniżenie lub podwyższenie wartości
użytkowej lokalu.
ż 1a. 160)Z równowartości własnościowego prawa do lokalu ustalonej w sposób
przewidziany w ż 1 potrąca się nie wniesioną przez członka część wkładu
budowlanego, a w przypadku gdy nie został spłacony kredyt zaciągnięty przez
spółdzielnię na sfinansowanie kosztów budowy danego lokalu - potrąca się kwotę
nie spłaconego kredytu wraz z odsetkami.
ż 1b. Przysługująca uprawnionemu równowartość własnościowego prawa do lokalu
ustalona w sposób przewidziany w ż 1 i 1a, nie może być wyższa od kwoty, jaką
spółdzielnia jest w stanie uzyskać od następcy obejmującego dany lokal w trybie
przetargu.
ż 2. W razie śmierci członka przed przydzieleniem lokalu, wkład budowlany wraz
ze związanymi z nim uprawnieniami przechodzi na spadkobierców. Jeżeli nie
dokonają oni czynności przewidzianych w przepisach art. 228 ż 1 i 2, które
stosuje się odpowiednio, przysługuje im zwrot sum wpłaconych na wkład budowlany.
ż 3. W razie ustania członkostwa z innych przyczyn niż śmierć, przed
przydzieleniem lokalu lub zamieszkaniem przez członka w przydzielonym lokalu:
1) byłemu członkowi przysługuje zwrot sum wpłaconych na wkład budowlany,
2) 161)małżonkowi, dzieciom i innym osobom bliskim byłego członka przysługują
uprawnienia przewidziane w przepisie art. 221, który stosuje się odpowiednio.
Art. 2291. 162)ż 1. W wypadkach gdy ustawa przewiduje wygaśnięcie własnościowego
prawa do lokalu z mocy prawa lub uchwały spółdzielni, prawo to, jeżeli jest
obciążone hipoteką, nie wygasa, lecz przechodzi z mocy prawa lub uchwały
spółdzielni na spółdzielnię.
ż 2. Prawo do lokalu, nabyte w sposób określony w ż 1, spółdzielnia powinna zbyć
w drodze przetargu w terminie sześciu miesięcy; w takim wypadku stosuje się
przepis art. 224.
ż 3. 163)Spółdzielnia jest obowiązana uiścić osobie uprawnionej równowartość
nabytego prawa po potrąceniu należności wymienionych w art. 229 ż 1 i 1a oraz z
tytułu obciążenia hipoteką.
Art. 230. ż 1. 164)Do egzekucji z własnościowego prawa do lokalu przepisy o
egzekucji z nieruchomości stosuje się odpowiednio, z tym że przysądzenie prawa
na rzecz licytanta nie może nastąpić, jeżeli nie został on przyjęty na członka
spółdzielni. W takim wypadku licytantowi przysługuje prawo odstąpienia od
udziału w licytacji i wycofania złożonej rękojmi.
ż 2. 165)Osoba prawna może przejąć własnościowe prawo do lokalu w postępowaniu
egzekucyjnym, jeżeli jest wierzycielem hipotecznym. W tym wypadku własnościowe
prawo do lokalu wygasa z upływem sześciu miesięcy od dnia przejęcia tego prawa
przez wierzyciela, chyba że wierzyciel przed upływem tego terminu wskaże osobę,
której zbył to prawo, a osoba ta złoży deklarację członkowską; przepis art. 227
ż 1 stosuje się odpowiednio.
Art. 231. 166)Z chwilą zakończenia likwidacji lub postępowania upadłościowego
spółdzielni własnościowe prawo do lokalu przekształca się w prawo odrębnej
własności lokalu mieszkalnego lub we własność domu jednorodzinnego, chyba że
nabywcą budynku jest inna spółdzielnia mieszkaniowa.
Rozdział 3
Prawo do domów jednorodzinnych i lokali mieszkalnych budowanych w celu
przeniesienia ich własności na rzecz członków.
Art. 232. ż 1. Spółdzielnia mieszkaniowa podejmująca budowę domów
jednorodzinnych w celu przeniesienia ich własności na rzecz członków może
dokonywać przydziału przyszłych domów z chwilą, gdy ze względu na stan
przygotowania inwestycji do realizacji możliwe jest ich oznaczenie.
ż 2. Po wybudowaniu domu jednorodzinnego spółdzielnia obowiązana jest
przydzielić go członkowi lub wyrazić zgodę na zamieszkanie w nim członka, jeśli
przydziału dokonano wcześniej.
ż 3. Z chwilą zamieszkania członka w przydzielonym domu prawo do tego domu staje
się prawem dziedzicznym, zbywalnym i podlega egzekucji. Skuteczność
przeniesienia prawa zależy od przyjęcia nabywcy w poczet członków spółdzielni.
ż 4. Do prawa do domu jednorodzinnego przepisy rozdziału 2 oddziału 1 i 3
niniejszego działu stosuje się odpowiednio z zachowaniem przepisów poniższych.
Art. 233. ż 1. Jeżeli prawo do domu jednorodzinnego przeszło na kilku
spadkobierców, powinni oni, w terminie jednego roku od dnia otwarcia spadku,
wyznaczyć spośród siebie pełnomocnika w celu dokonywania czynności prawnych
związanych z wykonywaniem tego prawa, włącznie z zawarciem w ich imieniu umowy o
przeniesienie własności domu. W razie bezskutecznego upływu tego terminu, na
wniosek spadkobierców lub spółdzielni, sąd w postępowaniu nieprocesowym wyznaczy
przedstawiciela. Pełnomocnik (przedstawiciel) uprawniony jest do udziału w
walnym zgromadzeniu.
ż 2. W razie śmierci jednego z małżonków, którym prawo do domu jednorodzinnego
przysługiwało wspólnie, przepisy paragrafu poprzedzającego stosuje się
odpowiednio.
Art. 234. ż 1. Statut może przewidzieć podjęcie przez spółdzielnię uchwały o
wygaśnięciu prawa do domu jednorodzinnego, jeżeli członek lub jego spadkobierca
z przyczyn leżących po jego stronie nie dokonał czynności prawnych lub
faktycznych, bez których dalsza realizacja programu inwestycyjnego lub
przeniesienie na własność członków domów wzniesionych w ramach wspólnie
realizowanego zadania inwestycyjnego byłoby poważnie utrudnione. Statut powinien
określać bliżej wypadki, w których podjęcie takiej uchwały jest dopuszczalne. W
razie wygaśnięcia prawa z przyczyn przez członka nie zawinionych, spółdzielnia
powinna zaproponować mu przydział lokalu mieszkalnego (własnościowe prawo do
lokalu), jeżeli w danej miejscowości wznosi budynki wielomieszkaniowe, przy
uwzględnieniu zasad określonych w art. 205.
ż 2. Statut może przewidywać ograniczenie terminu wymienionego w art. 227 ż 1,
nie więcej jednak niż do trzech miesięcy.
ż 3. W razie niemożności znalezienia kandydata na miejsce członka, którego prawo
do domu jednorodzinnego wygasło z przyczyn zachodzących po jego stronie przed
zamieszkaniem w spółdzielczym domu, należność z tytułu zwrotu sum wniesionych na
wkład budowlany może być pomniejszona o rzeczywiście poniesione koszty na
przygotowanie budowy domu przeznaczonego dla niego.
Art. 235. ż 1. Po przeprowadzeniu rozliczenia kosztów budowy i ostatecznym
ustaleniu wkładów budowlanych, wniesieniu przez członków tych wkładów bądź też
ich części i przejęciu zobowiązań spółdzielni pokrywających resztę należności z
tytułu wkładów spółdzielnia przenosi na członków własność przydzielonych domów
wraz z prawami do działek.
ż 2. Przeniesienie własności domu może nastąpić także na rzecz spadkobierców
członka lub małżonków, jeżeli prawo do domu przysługuje im obojgu.
ż 3. Członkowie, poza wkładem budowlanym, obowiązani są pokryć koszty
przeniesienia własności domu, a także udział w kosztach likwidacji spółdzielni,
gdy przeniesienie własności następuje w ramach postępowania likwidacyjnego.
ż 4. Po przeniesieniu własności domów wspólne urządzenia wodne, kanalizacyjne,
ogrzewcze oraz inne urządzenia podobne stają się współwłasnością właścicieli
domów. Do tej współwłasności przepisy art. 136 ż 2 Kodeksu cywilnego stosuje się
odpowiednio. 167a)
Art. 236. Statut może przewidywać prowadzenie administracji domów przez
spółdzielnię po przeniesieniu ich własności na członków.
Art. 237. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się także w wypadku, gdy
spółdzielnia mieszkaniowa buduje małe domy mieszkalne w celu ustanowienia na
rzecz członków odrębnej własności lokali w tych domach.
Rozdział 4
Lokale użytkowe i garaże.
Art. 238. ż 1. 167)) Spółdzielnia mieszkaniowa może lokale użytkowe przydzielać
członkom (osobom fizycznym lub prawnym) lub wynajmować zgodnie z postanowieniami
statutu. Z chwilą przydziału powstaje spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
jako ograniczone prawo rzeczowe, do którego stosuje się odpowiednio przepisy
dotyczące spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu.
ż 2. (skreślony 168)).
ż 3. Członek, któremu przysługuje spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, może
ten lokal w całości lub w części wynająć albo oddać w bezpłatne używanie tylko
za zgodą spółdzielni.
ż 4. (skreślony169) ).
Art. 239. 169) ) Postanowienia art. 238 stosuje się odpowiednio do garaży
stanowiących samodzielne lokale użytkowe oraz do miejsc postojowych w
wielostanowiskowych lokalach garażowych.
CZĘŚĆ II
ZWIĄZKI SPÓŁDZIELCZE I KRAJOWA RADA SPÓŁDZIELCZA 170)
TYTUŁ I
ZWIĄZKI SPÓŁDZIELCZE.
Art. 240. 171)) ż 1. Spółdzielnie mogą zakładać związki rewizyjne i przystępować
do takich związków. Liczba założycieli związku rewizyjnego nie może być mniejsza
niż dziesięć.
ż 2. Celem związku rewizyjnego jest zapewnienie zrzeszonym w nim spółdzielniom
pomocy w ich działalności statutowej.
ż 3. Do zadań związku rewizyjnego należy:
1) przeprowadzanie lustracji zrzeszonych spółdzielni,
2) prowadzenie na rzecz zrzeszonych spółdzielni działalności instruktażowej,
doradczej, kulturalno-oświatowej, szkoleniowej i wydawniczej,
3) reprezentowanie interesów zrzeszonych spółdzielni wobec organów administracji
państwowej i organów samorządu terytorialnego,
4) reprezentowanie zrzeszonych spółdzielni za granicą,
5) inicjowanie i rozwijanie współpracy między spółdzielniami oraz współdziałanie
z placówkami naukowo-badawczymi,
6) wykonywanie innych zadań przewidzianych w niniejszej ustawie oraz statucie.
ż 4. Związek rewizyjny nabywa osobowość prawną z chwilą wpisania do rejestru
sądowego i działa na podstawie niniejszej ustawy oraz statutu, który powinien w
szczególności określać:
1) nazwę i siedzibę związku,
2) cel i przedmiot działania związku,
3) zasady i tryb przyjmowania, wykreślania, wykluczania członków oraz
wypowiadania członkostwa,
4) zasady i tryb wyboru organów związku oraz ich zadania i kompetencje,
5) zasady i tryb wyznaczania lustratorów.
ż 5. Statut związku nie może zastrzegać dla organów związku uprawnień
stanowiących i nadzorczych wobec zrzeszonych spółdzielni, z wyjątkiem
określonych w niniejszej ustawie.
Art. 240a. 172)) Związki rewizyjne mogą przeprowadzać badanie sprawozdań
finansowych w trybie ustawy z dnia 19 października 1991 r. o badaniu i
ogłaszaniu sprawozdań finansowych oraz biegłych rewidentach i ich samorządzie
(Dz. U. z 1991 r. Nr 111, poz. 480, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i z 1994 r. Nr 4,
poz. 17), bez obowiązku spełnienia wymagań, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3
lit. b) i c) tej ustawy.
Art. 241. 173)) Krajowa Rada Spółdzielcza prowadzi rejestr związków rewizyjnych.
Zasady prowadzenia rejestru i dane w nim uwidocznione określa Krajowa Rada
Spółdzielcza.
Art. 242. 174) ) ż 1. Związek rewizyjny ulega likwidacji:
1) wskutek zmniejszenia się liczby członków, poniżej wskazanej w statucie lub w
ustawie,
2) na mocy uchwały ogólnego zebrania przedstawicieli (zjazdu) podjętej zwykłą
większością głosów,
3) na podstawie orzeczenia sądu wydanego na wniosek Krajowej Rady Spółdzielczej,
w wypadku gdy związek swoją działalnością rażąco narusza prawo lub postanowienia
statutu.
ż 2. W wypadku określonym w ż 1 pkt 1 i 2 zarząd związku rewizyjnego
niezwłocznie zawiadamia sąd rejestrowy, Krajową Radę Spółdzielczą i wyznacza
likwidatora. Likwidatorem może być członek ostatniego zarządu.
ż 3. Wniosek Krajowej Rady Spółdzielczej, o którym mowa w ż 1 pkt 3, powinien
zawierać wskazanie likwidatora związku rewizyjnego.
Art. 243. 175)) ż 1. Spółdzielnie mogą zakładać związki gospodarcze i
przystępować do takich związków.
ż 2. Celem tych związków jest prowadzenie działalności gospodarczej na rzecz lub
w interesie zrzeszonych spółdzielni.
ż 3. Do związków gospodarczych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące
spółdzielni, których członkami zgodnie ze statutem są wyłącznie osoby prawne,
oraz art. 241.
Art. 244-256.(skreślone 176)).
Art. 257. 177) ż 1. W sprawach nie uregulowanych w niniejszym Tytule stosuje się
odpowiednio przepisy Części I z wyjątkiem art. 24 ż 4, art. 32 i 33, a w
odniesieniu do związków rewizyjnych także art. 67, 75-78 oraz przepisów ustawy
dotyczących udziałów i wkładów. Przepisy art. 42 stosuje się odpowiednio również
do uchwał rady związku.
ż 2. Lustrację związków spółdzielczych, na podstawie przepisów określonych w
art. 91-93, przeprowadza Krajowa Rada Spółdzielcza.
TYTUŁ II
KRAJOWY SAMORZĄD SPÓŁDZIELCZY 178)
Art. 258. 179)ż 1. Najwyższym organem samorządu spółdzielczego jest Kongres
Spółdzielczości zwoływany co 4 lata.
ż 2. Kongres Spółdzielczości zwołuje Krajowa Rada Spółdzielcza, która określa
liczbę, zasady i tryb wyboru delegatów na Kongres.
Art. 258a. 180)) Kongres Spółdzielczości dokonuje oceny stanu spółdzielczości w
Rzeczypospolitej Polskiej oraz warunków i możliwości jej rozwoju, uchwala statut
Krajowej Rady Spółdzielczej, zasady finansowania jej działalności przez
organizacje spółdzielcze, dokonuje wyboru członków Rady oraz określa zasady
odwoływania jej członków.
Art. 259. 181)ż 1. Naczelnym organem samorządu spółdzielczego jest Krajowa Rada
Spółdzielcza.
ż 2. Do zadań Rady należy:
1) reprezentowanie polskiego ruchu spółdzielczego w kraju i za granicą,
2) współdziałanie z naczelnymi organami państwowymi w sprawach dotyczących ruchu
spółdzielczego,
3) inicjowanie i opiniowanie aktów prawnych dotyczących spółdzielczości i
mających dla niej istotne znaczenie,
4) badanie i ocena form, warunków, kierunków oraz wyników działalności ruchu
spółdzielczego i przedstawianie informacji i wniosków naczelnym organom
państwowym,
5) organizowanie działalności naukowo-badawczej, szkoleniowej i informacyjnej,
propagowanie działalności kulturalno-oświatowej członków, podejmowanie inicjatyw
związanych z rozwojem ruchu spółdzielczego w Rzeczypospolitej Polskiej, w tym
rozwoju spółdzielczości uczniowskiej oraz kształtowanie sprzyjających warunków
dla rozwoju ruchu spółdzielczego,
6) inicjowanie i rozwijanie współpracy międzyspółdzielczej i szerzenie idei
spółdzielczego współdziałania,
7) organizowanie postępowania rozjemczego w sporach między organizacjami
spółdzielczymi,
8) współdziałanie ze związkami rewizyjnymi w realizacji zadań wynikających z
niniejszej ustawy,
9) wykonywanie innych zadań przewidzianych w niniejszej ustawie i innych
ustawach oraz zleconych przez Kongres.
ż 3. Krajowa Rada Spółdzielcza wykonuje przewidziane w ustawie funkcje związku
rewizyjnego w stosunku do spółdzielni nie zrzeszonych w takim związku.
Art. 259a. 182)ż 1. Krajowa Rada Spółdzielcza posiada osobowość prawną.
ż 2. Krajowa Rada Spółdzielcza działa na podstawie statutu, który określa
szczegółowe zasady i tryb jej działania.
ż 3. Statut i jego zmiany stają się skuteczne po stwierdzeniu przez Sąd
Wojewódzki w Warszawie w postępowaniu nieprocesowym ich zgodności z prawem. W
razie stwierdzenia niezgodności Sąd wyznaczy Radzie termin do usunięcia lub
zmiany postanowień niezgodnych z prawem.
ż 4. Statut podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
"Monitor Polski".
ż 5. W pracach organów Rady mogą uczestniczyć z głosem doradczym przedstawiciele
naczelnych organów administracji państwowej oraz przedstawiciele związków
rewizyjnych.
Art. 260-265.(skreślone 183)).
Art. 266. 184)) Wydatki Krajowej Rady Spółdzielczej pokrywa się ze składek
organizacji spółdzielczych według zasad określonych przez Kongres oraz z innych
dochodów i darowizn.
Art. 267. (skreślony 185) ).
CZĘŚĆ III
ZMIANY W PRZEPISACH OBOWIĄZUJĄCYCH ORAZ PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE
Rozdział 1
Zmiany w przepisach obowiązujących.
Art. 268-270.(pominięte 186)).
Rozdział 2
Przepisy przejściowe i końcowe.
Art. 271-273. (pominięte 187) ).
Art. 274. (skreślony 187).)
Art. 275. (skreślony 188)).
Art. 276-279. (pominięte 187)).
Art. 280. Traci moc ustawa z dnia 17 lutego 1961 r. o spółdzielniach i ich
związkach (Dz. U. Nr 12, poz. 61 i z 1974 r. Nr 47, poz. 281).
Art. 281. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1983 r.



a W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 2 grudnia 1994 r. o
zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania oraz niektórych
innych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 5, poz. 25), która weszła w życie z dniem 1
stycznia 1995 r.
b W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie a).
i W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o
zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.
U. Nr 90, poz. 419), która weszła w życie z dniem 26 września 1994 r.
1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1.
2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1.
3) Przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1.
4) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 1.
5) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1.
6) Przez art. 11 pkt 2 ustawy z dnia 23 października 1987 r. o zmianie
niektórych ustaw regulujących zasady funkcjonowania gospodarki narodowej (Dz. U.
Nr 33, poz. 181), która weszła w życie z dniem 24 października 1987 r.
7) W brzmieniu ustalonym przez art. 11 pkt 3 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 6.
8) Przez art. 11 pkt 3 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 6.
9) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 1.
10) Dodany przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 1.
11) Przez art. 11 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 6.
12) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
15) Dodany przez art. 1 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 1.
16) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 1.
17) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 1.
18) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
19) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 lit. b) ustawy wymienioneŚ w
przypisie 1.
20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 1.
21) Przez art. 1 pkt 15 ustawy wymienionej w przypisie 1.
22) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 ustawy wymienionej w przypisie 1.
23) Przez art. 1 pkt 17 ustawy wymienionej w przypisie 1.
24) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
25) Dodany przez art. 1 pkt 18 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
26) Przez art. 1 pkt 19 ustawy wymienionej w przypisie 1.
27) Przez art. 1 pkt 20 ustawy wymienionej w przypisie 1.
28) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 ustawy wymienionej w przypisie 1.
29) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 ustawy wymienionej w przypisie 1.
30) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
31) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
32) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
33) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 24 ustawy wymienionej w przypisie 1.
34) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
35) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
36) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 26 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
37) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 26 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
38) Dodany przez art. 1 pkt 26 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1.
39) Przez art. 1 pkt 27 ustawy wymienionej w przypisie 1.
40) Przez art. 1 pkt 28 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1.
41) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
42) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
43) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
44) Przez art. 1 pkt 30 ustawy wymienionej w przypisie 1.
45) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 ustawy wymienionej w przypisie 1.
46) Przez art. 1 pkt 32 ustawy wymienionej w przypisie 1.
47) Przez art. 1 pkt 33 ustawy wymienionej w przypisie 1.
48) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 34 ustawy wymienionej w przypisie 1.
49) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 35 ustawy wymienionej w przypisie 1.
50) Dodany przez art. 1 pkt 36 ustawy wymienionej w przypisie 1.
51) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 37 ustawy wymienionej w przypisie 1.
52) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 38 ustawy wymienionej w przypisie 1.
53) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 ustawy wymienionej w przypisie 1.
54) Przez art. 1 pkt 40 ustawy wymienionej w przypisie 1.
55) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 41 ustawy wymienionej w przypisie 1.
56) Przez art. 1 pkt 42 ustawy wymienionej w przypisie 1.
57) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 43 ustawy wymienionej w przypisie 1.
58) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 44 ustawy wymienionej w przypisie 1.
59) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 45 ustawy wymienionej w przypisie 1.
60) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 46 ustawy wymienionej w przypisie 1.
61) Przez art. 1 pkt 47 ustawy wymienionej w przypisie 1.
62) Przez art. 24 pkt 4 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym
od osób prawnych (Dz. U. Nr 3, poz. 12), która weszła w życie z dniem 7 lutego
1989 r.
63) Przez art. 1 pkt 48 ustawy wymienionej w przypisie 1.
64) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 49 ustawy wymienionej w przypisie 1.
65) W brzmieniu ustalonym przez art. 11 pkt 9 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 6, który wszedł w życie z dniem 3 marca 1988 r.
66) Dodany przez art. 11 pkt 9 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 6, który
wszedł w życie z dniem 31 marca 1988 r.; obecnie utracił aktualność w związku z
art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1.
67) Przez art. 1 pkt 50 ustawy wymienionej w przypisie 1.
68) Przez art. 29 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1989 r. - Prawo dewizowe (Dz. U.
Nr 6, poz. 33), która weszła w życie z dniem 15 marca 1989 r.
69) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 51 ustawy wymienionej w przypisie 1.
70) Przez art. 44 pkt 1 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o badaniu i
ogłaszaniu sprawozdań finansowych oraz biegłych rewidentach i ich samorządzie
(Dz. U. Nr 111, poz. 480), który wszedł w życie z dniem 31 grudnia 1992 r.
zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o zmianie ustawy - Prawo
budżetowe oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 21, poz. 85).
71) Dodany przez art. 1 pkt 52 ustawy wymienionej w przypisie 1.
72) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 53 ustawy wymienionej w przypisie 1.
73) Dodany przez art. 1 pkt 54 ustawy wymienionej w przypisie 1.
74) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 55 ustawy wymienionej w przypisie 1.
75) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 56 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
76) Przez art. 1 pkt 56 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
77) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 56 lit. e) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
78) Przez art. 1 pkt 57 ustawy wymienionej w przypisie 1.
79) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 58 ustawy wymienionej w przypisie 1.
80) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 59 ustawy wymienionej w przypisie 1.
81) W brzmieniu ustalonym przez art. 11 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 6.
82) Przez art. 1 pkt 60 ustawy wymienionej w przypisie 1.
83) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 61 ustawy wymienionej w przypisie 1.
84) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 62 ustawy wymienionej w przypisie 1.
85) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 63 ustawy wymienionej w przypisie 1.
86) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 64 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
87) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 64 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
88) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 65 ustawy wymienionej w przypisie 1.
89) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 66 ustawy wymienionej w przypisie 1.
90) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 67 ustawy wymienionej w przypisie 1.
91) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 68 ustawy wymienionej w przypisie 1.
92) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 69 ustawy wymienionej w przypisie 1.
93) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 70 ustawy wymienionej w przypisie 1.
94) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 71 ustawy wymienionej w przypisie 1.
95) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 72 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
96) Dodany przez art. 1 pkt 72 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
97) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 73 ustawy wymienionej w przypisie 1.
98) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 74 ustawy wymienionej w przypisie 1.
99) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 75 ustawy wymienionej w przypisie 1.
100) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 76 ustawy wymienionej w przypisie 1.
101) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o
zmianie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe (Dz. U.
Nr 14, poz. 87), która weszła w życie z dniem 13 kwietnia 1990 r.
102) W brzmieniu ustalonym przez art.1 pkt 77 ustawy wymienionej w przypisie 1.
103) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 78 ustawy wymienionej w przypisie 1.
104) Przez art. 1 pkt 79 ustawy wymienionej w przypisie 1.
105) Przez art. 1 pkt 80 ustawy wymienionej w przypisie 1.
106) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 81 ustawy wymienionej w przypisie 1.
107) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 82 ustawy wymienionej w przypisie 1.
108) Przez art. 1 pkt 83 ustawy wymienionej w przypisie 1.
109) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 84 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
110) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 84 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
111) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 84 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
112) Przez art. 1 pkt 85 ustawy wymienionej w przypisie 1.
113) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 86 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
114) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 86 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
115) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 86 lit. e) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
116) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 87 ustawy wymienionej w przypisie 1.
117) Dodany przez art. 1 pkt 88 ustawy wymienionej w przypisie 1.
118) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 89 ustawy wymienionej w przypisie 1.
119) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 90 ustawy wymienionej w przypisie 1.
120) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 91 ustawy wymienionej w przypisie 1.
121) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 92 ustawy wymienionej w przypisie 1.
122) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 93 ustawy wymienionej w przypisie 1.
123) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 94 ustawy wymienionej w przypisie 1.
124) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 95 ustawy wymienionej w przypisie 1.
125) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 96 ustawy wymienionej w przypisie 1.
126) Przez art. 1 pkt 97 ustawy wymienionej w przypisie 1.
127) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 98 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
128) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 98 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
129) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 99 ustawy wymienionej w przypisie 1.
130) Przez art. 1 pkt 100 ustawy wymienionej w przypisie 1.
131) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 101 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
132) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 101 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
133) Przez art. 1 pkt 102 ustawy wymienionej w przypisie 1.
134) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 103 ustawy wymienionej w przypisie
1.
135) Oznaczenie ż 1 oraz ż 2-4 skreślone przez art. 42 pkt 1 ustawy z dnia 23
grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324), która
weszła w życie z dniem 1 stycznia 1989 r.
136) Dodany przez art. 42 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 135.
137) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 104 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
138) Przez art. 1 pkt 104 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
139) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 105 ustawy wymienionej w przypisie
1.
140) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 106 ustawy wymienionej w przypisie
1.
141) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 107 ustawy wymienionej w przypisie
1.
142) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 108 ustawy wymienionej w przypisie
1.
143) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 109 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
144) Dodany przez art. 1 pkt 109 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
145) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 110 ustawy wymienionej w przypisie
1.
146) Przez art. 1 pkt 111 ustawy wymienionej w przypisie 1.
147) Przez art. 1 pkt 112 ustawy wymienionej w przypisie 1: ż 5a był dodany
przez art. 11 pkt 13 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 6 -- artykuł ten
wszedł w życie z dniem 31 marca 1988 r.
148) Przez art. 1 pkt 1 i 3 ustawy wymienionej w przypisie 1.
149) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 114 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
150) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 114 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
151) Dodany przez art. 1 pkt 114 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1.
152) Dodany przez art. 1 pkt 115 ustawy wymienionej w przypisie 1.
153) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 116 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
154) Dodany przez art. 1 pkt 116 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
155) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 117 ustawy wymienionej w przypisie
1.
156) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 25
października 1991 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz ustaw - o księgach
wieczystych i hipotece, Prawo spółdzielcze, Kodeks postępowania cywilnego, Prawo
lokalowe (Dz. U. Nr 115, poz. 496), która weszła w życie z dniem 15 marca 1992
r.
157) Dodany przez art. 3 pkt 1 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 156.
158) Dodany przez art. 3 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 156.
159) Przez art. 1 pkt 118 ustawy wymienionej w przypisie 1.
160) Dodany przez art. 1 pkt 119 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1.
161) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 119 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
162) Dodany przez art. 3 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 156.
163) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 120 ustawy wymienionej w przypisie
1.
164) Według numeracji oznaczonej przez art. 3 pkt 4 ustawy wymienionej w
przypisie 156.
165) Dodany przez art. 3 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 156.
166) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 121 ustawy wymienionej w przypisie
1.
167a) Artykuł 136 k.c. został skreślony przez art. 34 ustawy z dnia 24 czerwca
1994 r. o własności lokali (Dz. U. Nr 85, poz. 388), która weszła w życie z
dniem 1 stycznia 1995 r.
167) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 122 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
168) Przez art. 1 pkt 122 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
169) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 123 ustawy wymienionej w przypisie
1.
170) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 124 ustawy wymienionej w przypisie
1.
171) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 125 ustawy wymienionej w przypisie
1.
172) Dodany przez art. 1 pkt 126 ustawy wymienionej w przypisie 1. Powołana
ustawa z dnia 19 października 1991 r. utraciła moc w związku z art. 35 ust. 1,
ale z zastrzeżeniem ust. 2, ustawy z dnia 13 października 1994 r. o biegłych
rewidentach i ich samorządzie (Dz. U. Nr 121, poz. 592), która weszła w życie z
dniem 1 stycznia 1995 r.
173) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 127 ustawy wymienionej w przypisie
1.
174) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 128 ustawy wymienionej w przypisie
1.
175) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 129 ustawy wymienionej w przypisie
1.
176) Przez art. 1 pkt 130 ustawy wymienionej w przypisie 1.
177) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 131 ustawy wymienionej w przypisie
1.
178) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 132 ustawy wymienionej w przypisie
1.
179) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 133 ustawy wymienionej w przypisie
1.
180) Dodany przez art. 1 pkt 134 ustawy wymienionej w przypisie 1.
181) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 135 ustawy wymienionej w przypisie
1.
182) Dodany przez art. 1 pkt 136 ustawy wymienionej w przypisie 1.
183) Przez art. 1 pkt 137 ustawy wymienionej w przypisie 1.
184) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 138 ustawy wymienionej w przypisie
1.
185) Przez art. 1 pkt 139 ustawy wymienionej w przypisie 1.
186) Teksty przepisów zawiera obwieszczenie.
187) Przez art. 1 ustawy z dnia 20 stycznia 1990 r. o zmianie ustawy - Prawo
spółdzielcze (Dz. U. Nr 6, poz. 37), która weszła w życie z dniem 7 lutego 1990
r.
188) Przez art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o zmianie ustawy - Prawo
budżetowe oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 21, poz. 85), która weszła w
życie z mocą od dnia 1 stycznia 1992 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 12 maja 1995 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami
rolnymi Skarbu Państwa.
(Dz. U. Nr 57, poz. 299)
1. Na podstawie art. 20 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o zmianie ustawy o
gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych
ustaw (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 3) ogłasza się w załączniku do niniejszego
obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 19 października 1991 r. o
gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych
ustaw (Dz. U. Nr 107, poz. 464), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 12 grudnia 1992 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu
nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U.
z 1993 r. Nr 5, poz. 23),
2) ustawą z dnia 19 grudnia 1992 r. o zmianie ustawy - Prawo bankowe i
niektórych innych ustaw (Dz. U. z 1993 r. Nr 6, poz. 29),
3) ustawą z dnia 29 grudnia 1993 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu
nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U.
z 1994 r. Nr 1, poz. 3),
4) ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze oraz o
zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 419),
5) ustawą z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach
mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509),
6) ustawą z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych (Dz. U. Nr 127,
poz. 627)
oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego
tekstu.
2. Podany w załączniku do obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie obejmuje:
1) art. 58-66 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu
nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U.
Nr 107, poz. 464), które stanowią:
"Art. 58. W ustawie z dnia 12 marca 1958 r. o sprzedaży nieruchomości
Państwowego Funduszu Ziemi oraz uporządkowaniu niektórych spraw związanych z
przeprowadzeniem reformy rolnej i osadnictwa rolnego (Dz. U. z 1989 r. Nr 58,
poz. 348 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) wprowadza się następujące zmiany:
1) tytuł ustawy otrzymuje brzmienie: �o uporządkowaniu niektórych spraw
związanych z przeprowadzeniem reformy rolnej i osadnictwa rolnego,
2) skreśla się rozdziały 1 i 2.
Art. 59. W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16,
poz. 93, z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11,
poz. 81, Nr 19, poz. 147, Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r.
Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55,
poz. 321 i Nr 79, poz. 464) skreśla się art. 276.
Art. 60. W ustawie z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji
określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji
rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 198, Nr 43, poz.
253 i Nr 87, poz. 506 oraz z 1991 r. Nr 95, poz. 425) w art. 3 skreśla się pkt
2.
Art. 61. W ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników
(Dz. U. z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 45, poz. 199, Nr 103, poz. 448 i Nr 104,
poz. 450) wprowadza się następujące zmiany:
w art. 58:
1) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
�2. Przejęcie nieruchomości i ustalenie odpłatności następuje w drodze decyzji
rejonowego organu administracji rządowej..
2) dodaje się nowy ust. 3 w brzmieniu:
�3. Przejęte nieruchomości przekazuje się na rzecz Agencji Własności Rolnej
Skarbu Państwa.,
3) dotychczasowe ust. 3 i 4 otrzymują oznaczenie ust. 4 i 5.
Art. 62. W ustawie z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych
(Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz. 329 i Nr 101, poz. 444) w art. 49
wprowadza się następujące zmiany:
1) w ust. 1 skreśla się kropkę po zdaniu pierwszym i dodaje wyrazy �lub Agencja
Własności Rolnej Skarbu Państwa, po zdaniu drugim skreśla się kropkę i dodaje
wyrazy �chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej,
2) ust. 2 i 3 skreśla się.
Art. 63. 1. W ustawie z dnia 26 marca 1982 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny
oraz o uchyleniu ustawy o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych (Dz. U. Nr
11, poz. 81) w art. 8 skreśla się ż 4.
2. Do ostatecznych decyzji wydanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 26
października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych (Dz. U. Nr 27,
poz. 250 i z 1975 r. Nr 16, poz. 91) nie stosuje się przepisów Kodeksu
postępowania administracyjnego dotyczących wznowienia postępowania, stwierdzenia
nieważności i uchylenia lub zmiany decyzji.
3. Postępowanie administracyjne toczące się w sprawach, o których mowa w ust. 2,
podlega umorzeniu.
Art. 64. W ustawie z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych
(Dz. U. z 1991 r. Nr 44, poz. 194) w art. 64 w ust. 1 w pkt 1 po wyrazie
�grunty dodaje się wyraz �nierolne.
Art. 65. W ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. Nr 4,
poz. 18, Nr 34, poz. 150 i Nr 94, poz. 421) w art. 3 w ust. 1 w pkt 9 po wyrazie
�państwa dodaje się wyrazy �o ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej.
Art. 66. W ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i
wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127 i Nr 103, poz.
446) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w ust. 1 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy �o ile
przepisy szczególne nie stanowią inaczej.,
2) w art. 61 w ust. 1 po wyrazie �przyznać dodaje się wyrazy �z Zasobu
Własności Rolnej Skarbu Państwa.";
2) art. 2 ustawy z dnia 12 grudnia 1992 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu
nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U.
z 1993 r. Nr 5, poz. 23), który stanowi:
"Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.";
3) art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 1992 r. o zmianie ustawy - Prawo bankowe i
niektórych innych ustaw (Dz. U. z 1993 r. Nr 6, poz. 29), który stanowi:
"Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.";
4) art. 12-19 i art. 21 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o zmianie ustawy o
gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych
ustaw (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 3), które stanowią:
"Art. 12. Lasy podlegające zarządowi Lasów Państwowych, nie wydzielone
geodezyjnie z nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi oraz z nieruchomości
pozostałych po zlikwidowanych państwowych przedsiębiorstwach gospodarki rolnej,
z dniem wejścia w życie ustawy przechodzą do Zasobu Własności Rolnej Skarbu
Państwa.
Art. 13. Z dniem wejścia w życie ustawy:
1) grunty rolne Skarbu Państwa pozostające w zarządzie Polskiej Akademii Nauk
stają się przedmiotem użytkowania wieczystego Polskiej Akademii Nauk,
2) budynki i urządzenia związane trwale z gruntami, o których mowa w pkt 1,
stają się własnością Polskiej Akademii Nauk.
Art. 14. Nieruchomości oraz inne składniki mienia pozostałe po likwidacji
zjednoczeń, zrzeszeń państwowych przedsiębiorstw gospodarki rolnej, podlegają
przekazaniu do Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, jeżeli w dniu wejścia w
życie ustawy stanowiły własność Skarbu Państwa. Przekazanie nieruchomości
następuje w drodze decyzji wojewody właściwego ze względu na miejsce jej
położenia, w terminie trzech miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Z
przekazania nieruchomości sporządza się protokół zdawczo-odbiorczy.
Art. 15. 1. Obowiązek ponoszenia opłat rocznych z tytułu wykonywania zarządu
nieruchomościami rolnymi lub użytkowania wieczystego nieruchomości rolnych
powstaje od 1994 r.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli przekazanie nieruchomości w zarząd
nastąpiło w drodze decyzji Prezesa Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa.
Art. 16. 1. Na wniosek nabywcy nieruchomości wymienionych w art. 42 ustawy, o
której mowa w art. 1, należność z tytułu umowy, zawartej po dniu 31 grudnia 1991
r., nie spłacona do dnia złożenia wniosku, podlega umorzeniu w części
przekraczającej tę należność, ustaloną z zastosowaniem obniżek określonych w tym
przepisie.
2. Wnioski, o których mowa w ust. 1, mogą być złożone w okresie 6 miesięcy od
dnia wejścia w życie ustawy. We wniosku nabywca jest obowiązany udokumentować
okoliczności uzasadniające umorzenie należności.
Art. 17. Do czasu uregulowania w odrębnej ustawie form zadośćuczynienia z tytułu
utraty mienia i zasad przywracania własności osobom, które na podstawie art. 81
ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu
nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz.
464 oraz z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629) złożyły wnioski o
zaliczenie wartości mienia nieruchomego pozostawionego poza granicami kraju w
związku z wojną rozpoczętą w 1939 r., nie zalicza się wartości tego mienia na
pokrycie ceny sprzedaży nieruchomości wchodzących w skład Zasobu Własności
Rolnej Skarbu Państwa.
Art. 18. Z dniem wejścia w życie ustawy wygasają przyjęte przez Agencję na
podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych i nie zaspokojone zobowiązania
zlikwidowanych państwowych przedsiębiorstw gospodarki rolnej wobec Skarbu
Państwa.
Art. 19. Z dniem wejścia w życie ustawy państwowe przedsiębiorstwa gospodarki
rolnej tracą zdolność upadłościową. Postępowania upadłościowe prowadzone w
stosunku do państwowych przedsiębiorstw gospodarki rolnej ulegają z mocy prawa
umorzeniu."
"Art. 21. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.";
5) art. 15 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze
oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 419), który stanowi:
"Art. 15. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z tym że
art. 3 i 6 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1995 r.";
6) art. 68 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i
dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509), który stanowi:
"Art. 68. 1. Ustawa wchodzi w życie po upływie miesiąca od dnia ogłoszenia, z
zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Do czasu wydania przepisów, o których mowa w art. 26, lecz nie dłużej niż
przez sześć miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, zachowują moc przepisy
wykonawcze, wydane na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy wymienionej w art. 67 pkt
2, w zakresie dotyczącym ustalania wysokości czynszu najmu. W tym samym okresie
osoby, o których mowa w art. 46 ustawy wymienionej w art. 53, opłacają czynsz
najmu w wysokości pokrywającej koszty eksploatacji tych domów i lokali
mieszkalnych.
3. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 54 ust. 4 ustawy wymienionej w
art. 67 pkt 2 zachowują moc nie dłużej niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w
życie ustawy.";
7) art. 71 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych (Dz. U.
Nr 127, poz. 627), który stanowi:
"Art. 71. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia."
Załącznik do Obwieszczenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
12 maja 1995 r. (poz. 299)
USTAWA
z dnia 19 października 1991 r.
o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1) Ustawa reguluje zasady gospodarowania mieniem Skarbu Państwa w
odniesieniu do:
1) nieruchomości rolnych w rozumieniu Kodeksu cywilnego i innych nieruchomości
położonych na obszarach przeznaczonych w planach zagospodarowania przestrzennego
na cele gospodarki rolnej, z wyłączeniem gruntów znajdujących się w zarządzie
Lasów Państwowych i parków narodowych,
2) innych nieruchomości i składników mienia pozostałych po likwidacji
państwowych przedsiębiorstw gospodarki rolnej oraz ich zjednoczeń i zrzeszeń,
3) lasów nie wydzielonych geodezyjnie z nieruchomości, określonych w pkt 1 i 2.
Art. 2. 1. 2) Zasady gospodarowania obejmują mienie, o którym mowa w art. 1,
znajdujące się:
1) w zarządzie państwowych jednostek organizacyjnych,
2) w użytkowaniu wieczystym osób fizycznych i prawnych,
3) w użytkowaniu lub faktycznym władaniu osób fizycznych, osób prawnych oraz
innych jednostek organizacyjnych,
4) w Państwowym Funduszu Ziemi.
2. 3) Zasady gospodarowania obejmują także nieruchomości rolne przejmowane na
własność Skarbu Państwa na podstawie decyzji administracyjnych lub z innych
tytułów.
Art. 2a. 4) Ilekroć w ustawie jest mowa o "państwowych przedsiębiorstwach
gospodarki rolnej", rozumie się przez to przedsiębiorstwa państwowe:
1) których podstawowym przedmiotem działalności - zgodnie z aktem o utworzeniu -
jest produkcja roślinna i zwierzęca, w tym również produkcja materiału siewnego,
szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza
gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych
i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i
owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowego, fermowego oraz chów i
hodowla ryb, a także świadczenie usług w zakresie rozrodu koni,
2) utworzone po dniu 31 grudnia 1989 r. w wyniku podziału przedsiębiorstw
państwowych, określonych w pkt 1, jeżeli na podstawie wydanej przez Główny Urząd
Statystyczny klasyfikacji rodzaju działalności zaliczone zostały do
przedsiębiorstw prowadzących działalność w dziale rolnictwo.
Rozdział 2
Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa
Art. 3. 1. Tworzy się Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa, zwaną dalej
"Agencją". Agencja jest państwową osobą prawną.
2. Nadzór nad Agencją sprawuje Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
Art. 4. Siedzibą Agencji jest miasto stołeczne Warszawa.
Art. 5. 5) 1. Skarb Państwa powierza Agencji wykonywanie prawa własności i
innych praw rzeczowych na jego rzecz w stosunku do mienia, o którym mowa w art.
1 i 2.
2. Agencja, obejmując we władanie składniki mienia Skarbu Państwa, wstępuje w
prawa i obowiązki z nimi związane w stosunku do Skarbu Państwa oraz osób
trzecich.
3. Agencja wstępuje w prawa i obowiązki po zlikwidowanym państwowym
przedsiębiorstwie gospodarki rolnej, w tym również wynikające z decyzji
administracyjnych.
4. Mienie nabyte przez Agencję w celu zapewnienia funkcjonowania Biura Prezesa i
oddziałów terenowych Agencji stanowi jej własność.
Art. 6. Agencja realizuje zadania wynikające z polityki państwa, w szczególności
w zakresie:
1) tworzenia warunków sprzyjających racjonalnemu wykorzystaniu potencjału
produkcyjnego Zasobu Skarbu Państwa,
2) restrukturyzacji oraz prywatyzacji mienia Skarbu Państwa użytkowanego na cele
rolnicze,
3) obrotu nieruchomościami i innymi składnikami majątku Skarbu Państwa
użytkowanego na cele rolne,
4) administrowania zasobami majątkowymi Skarbu Państwa przeznaczonymi na cele
rolne,
5) 6) tworzenia gospodarstw rolnych, a zwłaszcza powiększanie już istniejących
gospodarstw rodzinnych,
6) zabezpieczenia majątku Skarbu Państwa,
7) prowadzenia prac urządzeniowo-rolnych na gruntach Skarbu Państwa oraz
popierania organizowania na gruntach Skarbu Państwa prywatnych gospodarstw
rolnych,
8) tworzenia miejsc pracy w związku z restrukturyzacją państwowej gospodarki
rolnej.
Art. 7. 1. Agencja działa na podstawie niniejszej ustawy oraz statutu
nadawanego, w drodze rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów.
2. Statut Agencji reguluje w szczególności: organizację Biura Prezesa Agencji,
tworzenie oddziałów terenowych, zasady udzielania pełnomocnictw, system kontroli
wewnętrznej oraz zasady gospodarki finansowej Agencji.
Art. 8. Organem Agencji jest Prezes Agencji.
Art. 9. 1. Prezes Agencji jest powoływany i odwoływany przez Prezesa Rady
Ministrów na wniosek Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu
z Ministrem Przekształceń Własnościowych.
2. Agencją kieruje Prezes i reprezentuje ją na zewnątrz.
3. Prezes Agencji składa roczny raport Sejmowi oraz kwartalny raport z
działalności Agencji Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
Art. 10. 1. Organem opiniodawczym i doradczym Prezesa Agencji jest Rada Agencji,
składająca się z 9 członków.
2. Członków Rady Agencji powołuje na okres 4 lat Minister Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej w porozumieniu z Ministrem Przekształceń Własnościowych, Ministrem
Finansów oraz Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej, po pozytywnym zaopiniowaniu
przez odpowiednie komisje sejmowe.
3. Przewodniczącego Rady wybiera i odwołuje Rada Agencji spośród swoich
członków.
Art. 11. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z Ministrem
Finansów zapewni środki finansowe na podjęcie działalności Agencji.
Rozdział 3
Zasób Własności Rolnej Skarbu Państwa
Art. 12. 1. Mienie Skarbu Państwa, o którym mowa w art. 1 i 2, przejęte w trybie
niniejszej ustawy tworzy Zasób Własności Rolnej Skarbu Państwa, zwany dalej
"Zasobem".
2. 7) Zasób tworzy także mienie nabyte przez Agencję, z zastrzeżeniem art. 5
ust. 4.
3. 8) Zasobem dysponuje Agencja na zasadach określonych w ustawie, z
zastrzeżeniem ust. 4-6.
4. 9) Nieruchomością przeznaczoną w planach zagospodarowania przestrzennego na
cele nie związane z prowadzeniem gospodarki rolnej i leśnej oraz nieruchomością,
która nie jest nieruchomością rolną w rozumieniu Kodeksu cywilnego, Agencja
dysponuje stosując odpowiednio przepisy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu
nieruchomości, uwzględniając przepisy art. 24 ust. 1 pkt 4, ust. 5 i ust. 6,
art. 38a oraz art. 42-50.
5.9) Jeżeli dysponowanie nieruchomością rolną następuje łącznie z innymi
nieruchomościami, Agencja stosuje zasady określone w ustawie.
6.9) Agencja, dysponując nieruchomością rolną łącznie z obiektem wpisanym do
rejestru zabytków, stosuje przepisy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu
nieruchomości w zakresie pierwszeństwa nabycia, a w stosunku do tego obiektu,
także w zakresie obniżki ceny sprzedaży.
Art. 13. 1. 10) Przejęcie przez Agencję praw i obowiązków wynikających z
wykonania prawa własności w stosunku do mienia, o którym mowa w art. 1 i 2,
nastąpi niezwłocznie po utworzeniu Agencji, nie później jednak niż po upływie
trzech lat.
2. (skreślony 11))
3. (skreślony11))
Art. 14. 1. W odniesieniu do państwowych przedsiębiorstw gospodarki rolnej
wykreślenie przedsiębiorstwa z rejestru przedsiębiorstw państwowych następuje z
dniem podjęcia przez organ założycielski decyzji o likwidacji przedsiębiorstwa.
2. 12) Z chwilą wykreślenia z rejestru wygasa zarząd ustanowiony na państwowych
nieruchomościach rolnych i innych nieruchomościach oraz składnikach mienia
określonych w art. 1 pkt 2, a także ustaje obowiązek wpłaty dywidendy. Agencja
wyznacza tymczasowego zarządcę majątku po zlikwidowanym przedsiębiorstwie.
3. 13) Organ założycielski przekazuje Agencji mienie oraz wierzytelności i
zobowiązania po zlikwidowanym przedsiębiorstwie - według stanu na dzień
wykreślenia przedsiębiorstwa z rejestru, z wyjątkiem zobowiązań przedsiębiorstwa
wobec Skarbu Państwa, które wygasają z dniem podjęcia decyzji o likwidacji.
3a. 14) Egzekucja należności, przypadających od Agencji z tytułu przyjętego
zobowiązania, może być prowadzona tylko z mienia i pożytków z niego
uzyskiwanych, przekazanego Agencji po tym zlikwidowanym przedsiębiorstwie, które
zaciągnęło zobowiązanie.
4. Przekazanie, o którym mowa w ust. 3, następuje w trybie określonym w art. 19.
5. Mieniem Skarbu Państwa przejętym w trybie ust. 3 Agencja gospodaruje na
zasadach określonych w rozdziale 5.
6. Do likwidacji określonej w ust. 1-4 nie stosuje się art. 63 ustawy z dnia 25
września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz.
80, Nr 75, poz. 329, Nr 101, poz. 444 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz.
82 i Nr 60, poz. 280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547
oraz z 1995 r. Nr 1, poz. 2).
Art. 15. 1. Decyzję o likwidacji przedsiębiorstwa państwowego w celu przekazania
Agencji majątku przedsiębiorstwa podejmuje organ założycielski:
1) z własnej inicjatywy,
2) na wspólny wniosek dyrektora przedsiębiorstwa i rady pracowniczej,
3) na wniosek Agencji.
2. Likwidacja na wniosek Agencji jest obligatoryjna.
3. Decyzja, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, jest podejmowana za zgodą Agencji.
4. Decyzja, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, jest podejmowana po wyrażeniu
opinii przez radę pracowniczą.
Art. 16. 1. Nieruchomości rolne Skarbu Państwa znajdujące się w użytkowaniu
spółdzielni, osób fizycznych, a także innych niepaństwowych jednostek
organizacyjnych, pozostają nadal w ich władaniu na dotychczasowych warunkach do
chwili zawarcia z Agencją nowych umów, o których mowa w rozdziałach 6 i 8.
2. Jeżeli zmiana warunków dotychczasowego użytkowania nieruchomości nie nastąpi
w terminie określonym w art. 13 ust. 1, wygasa dotychczasowe użytkowanie
ustanowione na podstawie umowy lub decyzji administracyjnej.
3. Stwierdzenie wygaśnięcia dotychczasowych decyzji oraz przekazanie mienia do
Zasobu następuje w drodze decyzji właściwego ze względu na położenie
nieruchomości rejonowego organu rządowej administracji ogólnej.
4. Za części składowe nieruchomości oraz nie pobrane pożytki, które zostaną
przejęte wraz z nieruchomością, przysługuje dotychczasowemu użytkownikowi
odszkodowanie ustalone odpowiednio na zasadach art. 30 ust. 2.
Art. 17. 15) 1. Nieruchomości, określone w art. 1 i 2, nie stanowiące składników
majątku państwowych przedsiębiorstw gospodarki rolnej, podlegają przekazaniu
Agencji w drodze decyzji wojewody właściwego ze względu na położenie
nieruchomości, z zastrzeżeniem art. 16, art. 18 i art. 33.
2. O wydaniu decyzji, o której mowa w ust. 1, zawiadamia się niezwłocznie osoby
i jednostki organizacyjne, władające nieruchomościami.
Art. 17a. 16) 1. Z zastrzeżeniem art. 16, mienie Skarbu Państwa, które w dniu
przejęcia przez Agencję znajduje się na podstawie umów lub decyzji
administracyjnych we władaniu osób fizycznych i prawnych, pozostaje nadal w ich
władaniu na dotychczasowych warunkach do chwili zawarcia z Agencją umów, o
których mowa w rozdziale 6 albo 8 ustawy.
2. Jeżeli zmiana warunków dotychczasowego władania nie nastąpi w terminie roku
od dnia przejęcia mienia przez Agencję, umowy i decyzje, o których mowa w ust.
1, wygasają, nie wcześniej jednak niż z dniem 31 grudnia 1994 r.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się również do zarządu nieruchomościami rolnymi
Skarbu Państwa wykonywanego przez państwowe osoby prawne, inne niż określone w
art. 14.
4. Nieruchomości rolne, pozostające w dniu przejęcia przez Agencję w zarządzie
państwowych jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej,
pozostają nadal w ich zarządzie. Do zarządu tego stosuje się przepisy art. 35
ust. 2-5 i art. 36 oraz przepisy wydane na podstawie art. 37.
5. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą prawa wieczystego użytkowania oraz prawa
służebności i użytkowania, określonych w przepisach o ubezpieczeniu społecznym
rolników.
Art. 17b.16) 1. Do użytkowania wieczystego nieruchomości rolnych przejętych
przez Agencję stosuje się odpowiednio przepisy art. 35 ust. 3 i 4.
2. Polska Akademia Nauk, szkoły wyższe oraz jednostki badawczo-rozwojowe ponoszą
opłaty z tytułu wieczystego użytkowania nieruchomości rolnych, wykorzystywanych
wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej.
3. Za zgodą Prezesa Agencji użytkownik wieczysty nieruchomości rolnej może zrzec
się swego prawa przez złożenie Agencji oświadczenia w formie aktu notarialnego.
W takim przypadku użytkowanie wieczyste wygasa. Oświadczenie stanowi podstawę do
wykreślenia w księdze wieczystej prawa wieczystego użytkowania.
Art. 18. 17) W odniesieniu do nieruchomości rolnych przejmowanych na rzecz
Skarbu Państwa na podstawie przepisów szczególnych ich przekazanie Agencji
następuje w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia uprawomocnienia się
orzeczenia lub decyzji o ich przejęciu przez państwo.
Art. 19. 18) 1. Z przekazania mienia, o którym mowa w art. 14 ust. 3, art. 16,
art. 17, 17a, 17b i art. 18, podmiot przekazujący i Agencja sporządzają protokół
zdawczo-odbiorczy.
2. Protokół zdawczo-odbiorczy zawiera spis z natury przejmowanych składników
majątku. Spisu z natury dokonuje się według zasad prowadzenia rachunkowości.
Rozdział 4
Gospodarka finansowa Agencji
Art. 20. 1. Agencja prowadzi samodzielną gospodarkę finansową.
2. Dochodami Agencji są:
1) 19)należności z tytułu sprzedaży mienia Skarbu Państwa,
2) 19) opłaty z tytułu zarządu, użytkowania, użytkowania wieczystego, czynszu
dzierżawnego oraz z tytułu najmu,
3) zysk uzyskany z gospodarowania majątkiem Skarbu Państwa,
4) inne dochody.
3. 20) Środki finansowe Agencji są przeznaczone na realizację zadań określonych
w ustawie oraz na funkcjonowanie Agencji.
Art. 21. Roczny plan finansowy Agencji i kierunki rozdysponowania środków
finansowych ustala Prezes Agencji w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej oraz Ministrem Finansów.
Art. 22. 1. Dla pełnego pokrycia wydatków Agencja może zaciągać kredyty
krótkoterminowe.
2. Zaciąganie kredytów długoterminowych wymaga zgody Ministra Finansów.
3. Agencja może dokonywać za zgodą Ministra Finansów emisji obligacji.
Art. 22a. 21) Przy ustalaniu, określonych w ustawie - Prawo bankowe, granic
koncentracji kredytów i innych zobowiązań Agencji wobec Banku Gospodarki
Żywnościowej nie uwzględnia się zobowiązań przejmowanych na podstawie art. 14
ust. 3.
Art. 23. 22) 1. Agencja może udzielać poręczeń i gwarancji kredytowych, w tym
dewizowych, do wysokości określonej w planie finansowym.
2. Do gwarancji, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy
dotyczące gwarancji kredytowych udzielanych przez banki.
Rozdział 5
Gospodarowanie Zasobem Własności Rolnej Skarbu Państwa
Art. 24. 1. Agencja gospodaruje Zasobem w drodze:
1) sprzedaży mienia w całości lub jego części na zasadach określonych w
rozdziale 6,
2) oddania na czas oznaczony do odpłatnego korzystania osobom prawnym lub
fizycznym na zasadach określonych w rozdziale 8,
3) wniesienia mienia lub jego części do spółki,
4) oddania na czas oznaczony administratorowi całości lub części mienia w celu
gospodarowania, na zasadach określonych w art. 25,
5) przekazania w zarząd.
2. Mienie, które nie zostało zagospodarowane w trybie określonym w ust. 1,
Agencja zabezpiecza lub przeznacza na inne cele w trybie określonym w statucie
Agencji.
3. Grunty rolne wchodzące w skład Zasobu mogą być w uzasadnionych gospodarczo
przypadkach odłogowane.
4. Na wniosek Agencji właściwy ze względu na miejsce położenia nieruchomości
rejonowy organ rządowej administracji ogólnej przekazuje nieodpłatnie w drodze
decyzji Lasom Państwowym grunty wchodzące w skład Zasobu w celu zalesienia. Art.
19 stosuje się odpowiednio.
5. 23) Nieruchomości wchodzące w skład Zasobu Agencja może w drodze umowy
nieodpłatnie przekazać na własność:
1) gminie - na cele związane z inwestycjami infrastrukturalnymi służącymi
wykonywaniu zadań własnych gminy,
2) Polskiej Akademii Nauk, szkole wyższej lub jednostce badawczo-rozwojowej - na
cele służące wykonywaniu ich zadań statutowych.
W razie przeznaczenia przez nabywcę nieruchomości na inne cele niż określone w
umowie, Agencji przysługuje zwrot równowartości pieniężnej, ustalonej według
zasad określonych w art. 30.
6. 24) Z zastrzeżeniem art. 44 ust. 1, urządzenia, obiekty i sieci:
energetyczne, wodnokanalizacyjne, ciepłownicze oraz telekomunikacyjne Agencja
może w drodze umowy przekazać, wraz z niezbędnymi gruntami, na własność
jednostkom prowadzącym działalność w tym zakresie. Przekazanie na rzeczy
jednostek państwowych i komunalnych może nastąpić nieodpłatnie.
7. 25) Agencja, w drodze umowy, przekaże nieodpłatnie Agencji Budowy i
Eksploatacji Autostrad grunty wchodzące w skład Zasobu na pasy drogowe
autostrad.
Art. 25. 26) 1. Administrowanie polega na gospodarowaniu wydzieloną częścią
mienia Zasobu, w imieniu Agencji, na podstawie umowy, za wynagrodzeniem przez
czas oznaczony.
2. Administratorem może być osoba prawna lub fizyczna. Umowa między
administratorem a Agencją powinna być zawarta na piśmie i określać w
szczególności:
1) składniki mienia stanowiące przedmiot gospodarowania,
2) zasady wynagradzania administratora, w tym jego prawo do pobierania pożytków
lub udziału w zyskach,
3) obowiązki administratora,
4) kryteria oceny efektywności administrowania,
5) zakres odpowiedzielności za powierzone mienie,
6) okres, na który umowa została zawarta.
Art. 26. 1. Minister Przekształceń Własnościowych może, w terminie określonym w
art. 13 ust. 1, przekształcić państwowe przedsiębiorstwo gospodarki rolnej w
jednoosobową spółkę Skarbu Państwa na wniosek Agencji lub wniosek dyrektora i
rady pracowniczej, po zasięgnięciu opinii Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej.
2. Prawa Skarbu Państwa wobec spółek, o których mowa w ust. 1, reprezentuje
Agencja.
3. Do spółek, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy ustawy z dnia 13
lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz.
298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz.
591 i Nr 133, poz. 685), z tym że udostępnianie osobom trzecim akcji tych spółek
lub zbywanie udziałów w tych spółkach nie jest dopuszczalne.
Art. 26a. 27) 1. Nie pobiera się opłaty skarbowej od czynności cywilnoprawnych,
których stroną jest Agencja.
2. Do czynności notarialnych związanych z utworzeniem jednoosobowych spółek
Agencji stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące czynności notarialnych
związanych z przekształceniem przedsiębiorstwa państwowego w spółkę.
3. Agencja nie ma obowiązku uiszczania opłat w sprawach cywilnych dotyczących
mienia stanowiącego Zasób Własności Rolnej Skarbu Państwa.
Rozdział 6
Sprzedaż i nabywanie nieruchomości
Art. 27. Sprzedaż i nabywanie nieruchomości, z zastrzeżeniem art. 33, prowadzi
Agencja lub upoważniony przez nią w drodze umowy zlecenia inny podmiot, w tym
gmina.
Art. 28. 1. 28) Dla nieruchomości będących przedmiotem sprzedaży Agencja
sporządza wykaz, ogłoszony w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości na
okres 14 dni przed dniem ogłoszenia przetargu.
2. Wykaz, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) oznaczenie i powierzchnie nieruchomości według danych z ewidencji gruntów,
2) rodzaj użytków i ich klasy,
3) oznaczenie księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości,
4) opis budynków i innych składników majątkowych przeznaczonych do sprzedaży.
3. 29) Informację o zamiarze sprzedaży nieruchomości, której wartość szacunkowa
przekracza równowartość dziesięciu tysięcy kwintali żyta, ustaloną stosownie do
przepisów o podatku rolnym, Agencja ogłasza w prasie o zasięgu co najmniej
wojewódzkim.
Art. 29. 1. 30) Sprzedaż nieruchomości następuje z uwzględnieniem prawa
pierwokupu stosownie do przepisów Kodeksu cywilnego oraz z uwzględnieniem prawa
pierwszeństwa spółdzielni produkcji rolnej do użytkowanych przez nią
nieruchomości rolnych przed dniem 31 grudnia 1993 r.
2. 31) Nieruchomości, które nie zostały zbyte na zasadzie ust. 1 bądź co do
których nie ma zastosowania prawo pierwokupu, podlegają sprzedaży w trybie
publicznego przetargu ustnego (licytacja).
3. 32) W przypadkach uzasadnionych względami gospodarczymi można ustalić osobę
nabywcy na podstawie przetargu ofert pisemnych (konkurs ofert). W razie
zgłoszenia kilku równorzędnych ofert, pierwszeństwo ma osoba podlegająca
przepisom o ubezpieczeniu społecznym rolników oraz pracownik i spółka
pracowników zlikwidowanego państwowego przedsiębiorstwa gospodarki rolnej,
nabywający nieruchomość rolną w celu powiększenia albo utworzenia gospodarstwa
rolnego. Jeżeli więcej niż jednemu z oferentów przysługuje pierwszeństwo,
nabywcę ustala się dokonując wyboru tego spośród oferentów, który daje najlepszą
gwarancję należytego prowadzenia gospodarstwa.
3a. 33) W przypadku nierozstrzygnięcia przetargu, Agencja, ogłaszając kolejne
przetargi, może ustalić niższą cenę wywoławczą, nie niższą jednak niż połowa
ceny ustalonej według zasad określonych w art. 30. Jeżeli kolejny przetarg nie
doprowadzi do wyłonienia osoby nabywcy, Agencja może sprzedać nieruchomość bez
przetargu za cenę nie niższą niż cena wywoławcza ostatniego przetargu.
4. Agencji przysługuje prawo pierwokupu przy odsprzedaży nieruchomości przez
nabywcę w okresie 5 lat od nabycia tej nieruchomości od Agencji.
Art. 30. 1. 34) Cenę jednego hektara gruntu przeznaczonego do sprzedaży na
zasadach art. 29 ustala się:
1) przy uwzględnieniu cen rynkowych lub
2) mnożąc stawkę szacunkową jednego hektara przez cenę jednego kwintala żyta
ustaloną stosownie do przepisów o podatku rolnym.
2. Wartość innego mienia przeznaczonego do sprzedaży ustala się w odniesieniu
do:
1) drzewostanów, plantacji kultur wieloletnich oraz upraw i zasiewów - według
zasad stosowanych przy wywłaszczaniu nieruchomości,
2) 35)budynków, urządzeń i maszyn - według cen rynkowych albo według wartości
ich odtworzenia pomniejszonych o stopień zużycia, a w przypadku likwidacji -
według wartości materiałów porozbiórkowych,
3) zapasów inwentarza żywego - według cen rynkowych.
Art. 31. 36) 1. Agencja może rozłożyć spłatę należności na raty z zastosowaniem
oprocentowania. Jeżeli należność pieniężna została ustalona w umowie według
innego miernika wartości niż pieniądz, Agencja nie stosuje oprocentowania.
2. Agencja może nie stosować oprocentowania w razie rozłożenia na raty
należności z tytułu sprzedaży mienia lub niektórych składników tego mienia
położonego na terenie gminy uznanej na podstawie przepisów o zatrudnieniu i
bezrobociu za zagrożoną szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się również do sprzedaży dokonywanej na podstawie
przepisów o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości.
4. Wysokość oprocentowania oraz rodzaje mierników wartości ustala Minister
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z Ministrem Finansów po
zasięgnięciu opinii Prezesa Agencji. Minister Finansów w tym samym trybie ustali
szczegółowe kryteria niestosowania oprocentowania w przypadku, o którym mowa w
ust. 2.
Art. 32. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z Ministrem
Finansów, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowy tryb sprzedaży
nieruchomości i ich części składowych, warunki rozkładania ceny tryb sprzedaży
na raty oraz stawkę szacunkową, o której mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2.
Art. 33. 1. Państwowe jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej
mogą nabywać nieruchomości rolne na własność Skarbu Państwa, jeżeli wymaga tego
realizacja zadań statutowych tych jednostek.
2. Nieruchomości nabyte w drodze umowy przez państwowe jednostki organizacyjne
nie posiadające osobowości prawnej pozostają w ich zarządzie na czas
nieokreślony.
3. Państwowe jednostki organizacyjne, o których mowa w ust. 1, powiadamiają
Agencję w terminie jednego miesiąca o nabyciu nieruchomości rolnych na własność
Skarbu Państwa.
Rozdział 7
Zarząd
Art. 34. 37) Mienie Skarbu Państwa wchodzące w skład Zasobu może być przekazane
w zarząd państwowym jednostkom organizacyjnym nie posiadającym osobowości
prawnej.
Art. 35. 38) 1. Przekazanie w zarząd mienia następuje na czas oznaczony lub
nieoznaczony, w drodze decyzji Prezesa Agencji.
2. Przekazanie w zarząd mienia może nastąpić również na podstawie umowy,
zawartej za zgodą Prezesa Agencji, między jednostkami, o których mowa w art. 34.
Jednostce przekazującej przysługuje od jednostki przejmującej zwrot nakładów
poniesionych na budynki i inne części składowe nieruchomości. Wartość nakładów
ustala się na zasadach określonych w art. 30.
3. Jednostki, o których mowa w art. 34, ponoszą z tytułu wykonywania zarządu
opłaty roczne równe cenie jednego kwintala żyta z hektara przeliczeniowego,
stosownie do przepisów o podatku rolnym.
4. Szkoły i inne placówki systemu oświaty ponoszą opłaty z tytułu wykonywania
zarządu nieruchomościami rolnymi wykorzystywanymi wyłącznie do prowadzenia
działalności gospodarczej.
5. Opłaty, o których mowa w ust. 3, za dany rok uiszcza się w terminie do 15
lutego następnego roku.
Art. 36. 1. 39) Wygaśnięcie zarządu następuje w drodze decyzji Prezesa Agencji:
1) w razie upływu czasu, na jaki zarząd został ustanowiony,
2) jeżeli nieruchomość lub jej część stała się zbędna dotychczasowemu zarządcy,
3) w przypadku wykonywania zarządu niezgodnie z zasadami prawidłowej gospodarki,
4) jeżeli ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
uniemożliwiają wykorzystanie nieruchomości zgodnie z jej dotychczasowym
przeznaczeniem.
2. 40) Decyzja o wygaśnięciu zarządu przysługującego jednostkom organizacyjnym:
1) resortu obrony narodowej - wymaga zgody Ministra Obrony Narodowej lub
upoważnionego przez niego organu,
2) resortu spraw wewnętrznych - wymaga zgody Ministra Spraw Wewnętrznych.
3.40) Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się również do nieruchomości rolnych
pozostających w zarządzie państwowych jednostek organizacyjnych nie
posiadających osobowości prawnej, które nabyły te nieruchomości na własność
Skarbu Państwa.
Art. 37. 41) Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w drodze
rozporządzenia, tryb przekazywania mienia w razie ustanowienia lub wygaśnięcia
zarządu oraz tryb ustalania i wnoszenia opłat.
Rozdział 8
Dzierżawa i najem
Art. 38. 1. 42) Mienie wchodzące w skład Zasobu może być wydzierżawiane lub
wynajmowane osobom fizycznym lub prawnym, na zasadach Kodeksu cywilnego, z
zastrzeżeniem art. 38a.
2. Do nieruchomości będących przedmiotem dzierżawy i najmu art. 28 stosuje się
odpowiednio.
3. 43) Zawieranie z podmiotami zagranicznymi umów dzierżawy nieruchomości
rolnych wchodzących w skład Zasobu nie jest dozwolone w okresie pięciu lat od
dnia wejścia w życie ustawy, z zastrzeżeniem zawartym w ust. 4.
4. W wyjątkowych, szczególnie uzasadnionych przypadkach nieruchomości rolne
wchodzące w skład Zasobu mogą być wydzierżawione podmiotowi zagranicznemu za
zgodą Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
Art. 38a. 44) 1. Mienie wchodzące w skład Zasobu może być wydzierżawiane lub
wynajmowane osobom fizycznym lub prawnym z zapewnieniem dzierżawcy lub najemcy
prawa kupna przedmiotu dzierżawy lub najmu najpóźniej z upływem okresu, na jaki
została zawarta umowa.
2. W umowie, o której mowa w ust. 1, określa się w szczególności:
1) wartość przedmiotu dzierżawy lub najmu,
2) czynsz roczny w wysokości równej sumie wartości przedmiotu dzierżawy lub
najmu podzielonej przez liczbę lat, na którą została zawarta umowa, i
oprocentowania nie spłaconej części tej wartości.
3. W umowie sprzedaży cenę ustala się jako sumę wartości przedmiotu dzierżawy
lub najmu i oprocentowania należnego za okres do dnia zawarcia tej umowy. Na
poczet ceny zalicza się wpłacony czynsz.
4. Jeżeli wartość przedmiotu dzierżawy lub najmu została ustalona w umowie, o
której mowa w ust. 1, według innego miernika wartości niż pieniądze, Agencja nie
stosuje oprocentowania.
5. W przypadku rozwiązania umowy dzierżawy lub najmu przed upływem okresu, na
jaki została zawarta, wpłacony czynsz nie podlega zwrotowi.
6. Wysokość oprocentowania oraz rodzaje mierników wartości ustala Minister
Finansów w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej po
zasięgnięciu opinii Prezesa Agencji.
Art. 39. 1. 45) Umowę dzierżawy zawiera się po przeprowadzeniu przetargu ofert
pisemnych lub publicznego przetargu ustnego. Art. 29 ust. 2, 3 i 3a stosuje się
odpowiednio.
2. 46) Przetargu nie stosuje się, gdy wydzierżawienie następuje na rzecz
jednoosobowej spółki utworzonej przez Agencję, a także, jeżeli dotychczasowy
dzierżawca nieruchomości rolnej złoży Agencji oświadczenie o zamiarze dalszego
dzierżawienia tej nieruchomości na nowych warunkach uzgodnionych między
dzierżawcą i Agencją, z tym że czynsz nie może być mniejszy od dotychczasowego.
Dotyczy to również spółdzielni produkcji rolnej, które użytkowały nieruchomości
rolne przed dniem 31 grudnia 1993 r. i złożą wniosek o ich wydzierżawienie.
3.45) W razie niezłożenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 2, najpóźniej na
trzy miesiące przed zakończeniem dzierżawy albo nieuzgodnienia nowych warunków
dzierżawy w terminie miesiąca od złożenia oświadczenia, wydzierżawienie
nieruchomości rolnej następuje na zasadach określonych w ust. 1.
Art. 39a. 47) 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z
Ministrem Finansów, w drodze rozporządzenia, określi tryb przeprowadzania
przetargów na dzierżawę.
2. Wysokość oprocentowania oraz rodzaje mierników wartości ustala Minister
Finansów w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej po
zasięgnięciu opinii Prezesa Agencji.
Art. 40. 1. Nie pobiera się czynszu za użytki rolne klasy VI.
2. Agencja może zwolnić dzierżawcę z opłat czynszowych na warunkach określonych
w umowie:
1) w okresie pierwszych trzech lat dzierżawy użytków rolnych odłogowanych co
najmniej przez okres jednego roku przed dniem zawarcia umowy dzierżawy,
2) 48)na okres nie dłuższy niż pięć lat, w przypadkach uzasadnionych stanem
przedmiotu dzierżawy lub realizacją inwestycji tworzących nowe miejsca pracy.
Art. 41. (skreślony 49)).
Rozdział 9
Gospodarka mieszkaniowa i socjalna
Art. 42. 1. 50) Agencja może przeznaczyć do sprzedaży najemcom domy, lokale
mieszkalne i budynki gospodarcze wraz z niezbędnymi gruntami.
2.50) Sprzedaż następuje po cenie rynkowej:
1) pomniejszonej o 4% za każdy rok pracy najemcy w państwowym przedsiębiorstwie
gospodarki rolnej oraz innym państwowym zakładzie pracy, którego podstawowym
przedmiotem działalności jest produkcja wymieniona w art. 2a pkt 1, albo
2) pomniejszonej o 3% za każdy rok najmu mieszkania od zakładów pracy, o których
mowa w pkt 1,
- nie więcej jednak niż o 90%.
3.50) Do okresu pracy albo najmu, od których zależy pomniejszenie ceny
sprzedaży, wlicza się także odpowiednio okres pracy albo najmu w zlikwidowanym
zakładzie pracy, którego mienie zostało przejęte przez przedsiębiorstwo
określone w ust. 2 pkt 1.
4. 51) Na wniosek osoby bliskiej, która pozostała w lokalu po śmierci najemcy,
cenę sprzedaży pomniejsza się, uwzględniając, zamiast okresu własnej pracy albo
okresu najmu, okres pracy najemcy w zakładach pracy, o których mowa w ust. 2 pkt
1.
5.50) W rozumieniu ust. 4 za osoby bliskie zmarłego najemcy uważa się dzieci
własne i przysposobione, małżonka (wdowę i wdowca), rodziców oraz dzieci własne
i przysposobione tych osób.
6.50) Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do sprzedaży ogródków
przydomowych i garaży osobom, które z nich korzystają.
Art. 43.
50)
1. O przeznaczeniu do sprzedaży nieruchomości, określonych w art. 42, Agencja
zawiadamia na piśmie najemców i osoby, o których mowa w art. 42 ust. 6, którzy w
terminie dwóch miesięcy od dnia zawiadomienia mogą złożyć pisemne oświadczenie o
zamiarze nabycia nieruchomości.
2. W razie niezłożenia oświadczenia w terminie określonym w ust. 1, Agencja
może, w drodze umowy, nieodpłatnie przekazać na własność gminie nieruchomość
wraz z towarzyszącą infrastrukturą.
3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi tryb sprzedaży domów, lokali
mieszkalnych, budynków gospodarczych, ogródków przydomowych i garaży wraz z
niezbędnymi gruntami.
Art. 44.50) 1. W przypadku utworzenia przez nabywców, o których mowa w art. 42,
spółdzielni w celu eksploatacji nabytych mieszkań, Agencja przekazuje, w drodze
umowy, nieodpłatnie na własność spółdzielni urządzenia wchodzące w skład
towarzyszącej mieszkaniom infrastruktury.
2. Spółdzielni, określonej w ust. 1, przysługuje dotacja z budżetu państwa na
częściowe pokrycie kosztów związanych z dostawą energii cieplnej na potrzeby
centralnego ogrzewania i dostawy ciepłej wody, na zasadach określonych w
odrębnych przepisach dla spółdzielni mieszkaniowych.
Art. 45.50) 1. Agencja może rozłożyć spłaty należności, o których mowa w art.
42, na raty. Jeżeli należność pieniężna została ustalona w umowie według innego
miernika wartości niż pieniądz, Agencja nie stosuje oprocentowania. Rata
należności wraz z oprocentowaniem podlega na wniosek nabywcy umorzeniu, jeżeli
termin jej płatności przypada w okresie, w którym nabywca ma ustalone przez
właściwy organ prawo do świadczeń z pomocy społecznej.
2. Wysokość oprocentowania oraz rodzaje mierników wartości ustala Minister
Finansów w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej po
zasięgnięciu opinii Prezesa Agencji.
Art. 46.50) 1. Najemcy domów i lokali mieszkalnych przyjętych do Zasobu, z
którymi zawarto umowy najmu przed przejęciem, zachowują prawo do dalszego
zamieszkiwania na czas nie określony. Nie dotyczy to najemców:
1) zajmujących domy i lokale w obiektach wpisanych do rejestru zabytków,
2) zajmujących lokale w budynkach nie służących wyłącznie zaspokajaniu potrzeb
mieszkaniowych oraz domy i lokale funkcjonalnie związane z działalnością
gospodarczą.
2. Najemcy, określonemu w ust. 1 pkt 1 i 2, przysługuje pierwszeństwo w najmie
innego mieszkania wchodzącego w skład Zasobu.
Art. 47. 52) Emeryci i renciści, którzy nabyli prawo do bezpłatnego mieszkania z
tytułu pracy w państwowych gospodarstwach rolnych, są zwolnieni z czynszu najmu
lokali mieszkalnych.
Art. 48. 1. 53) Agencja może wydzielić majątek z niezbędnymi gruntami, służący
wykonywaniu innej działalności niż gospodarcza, w celu nieodpłatnego
przekazania, w drodze umowy, na własność gminie.
2. Wraz z przejęciem działalności, o której mowa w ust. 1, gminy wstępują w
dotychczasowe zobowiązania wynikające ze stosunku pracy z zatrudnionymi
pracownikami.
3. 54) Przekazanie majątku określonego w ust. 1 w okresie, o którym mowa w art.
13 ust. 1, do czasu przejęcia przez Agencję, następuje na wniosek gminy na
podstawie decyzji organu założycielskiego wydanej za zgodą Prezesa Agencji. Art.
19 stosuje się odpowiednio.
Art. 49. (skreślony 55)).
Art. 50. 56) 1. Grunty niezbędne do korzystania z budynków i lokali, o których
mowa w art. 42-44 i art. 48, uważa się za grunty wyłączone z produkcji rolnej w
rozumieniu przepisów ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych.
2. Grunty określone w ust. 1 podlegają ujawnieniu w miejscowym planie
zagospodarowania przestrzennego jako grunty zabudowane.
Rozdział 10
Przepisy końcowe i przejściowe
Art. 51. (skreślony 57)).
Art. 52. 1. 58) Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy uprawnienia wynikające
z art. 42 przysługują państwowym przedsiębiorstwom gospodarki rolnej do czasu
przejęcia mienia Skarbu Państwa na podstawie art. 12 ust. 1.
2. Do postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio
przepisy art. 43-47, z tym że środki uzyskane z tytułu sprzedaży mieszkań, wraz
z budynkami gospodarczymi, garażami i przynależnymi do nich gruntami,
przekazywane są na rzecz Agencji.
Art. 53. Postępowania likwidacyjne wszczęte przed dniem wejścia w życie ustawy
na podstawie odrębnych przepisów są prowadzone na ich podstawie, chyba że organ
założycielski przekaże Agencji za jej zgodą majątek likwidowanego
przedsiębiorstwa. Art. 14 ust. 1-4 stosuje się odpowiednio.
Art. 54. W sprawach nie uregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu
cywilnego, o ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej.
Art. 55. 1. Należności za nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi, sprzedane
przed dniem wejścia w życie ustawy, po potrąceniu prowizji należnej bankowi w
wysokości 5%, pobiera bank spółdzielczy. Należności te bank przekazuje na
rachunek Agencji.
2. Należności za sprzedane nieruchomości po dniu wejścia w życie ustawy pobiera
Agencja.
Art. 56. 1. Sprzedaż nieruchomości kandydatowi ustalonemu na nabywcę w myśl
dotychczasowych przepisów następuje na warunkach niniejszej ustawy.
2. Nieruchomość, co do której toczy się postępowanie w związku z zarzutem o
sprzeczne z prawem przejęcie na rzecz Skarbu Państwa, nie może być sprzedana
przed zakończeniem postępowania.
Art. 57. W sprawach wszczętych, dotyczących ustalenia kandydata na nabywcę
nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi oraz przekazywania nieruchomości w
zarząd lub użytkowanie, nie zakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy,
stosuje się przepisy niniejszej ustawy. Postępowanie administracyjne w tych
sprawach umarza się.
Art. 58-66. (pominięte 59)).
Art. 67. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1992 r., z tym że art. 64
wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.



1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o
zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o
zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 3), która weszła w życie z
dniem 19 stycznia 1994 r.
2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
3) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
4) Dodany przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1.
5) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1.
6) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 1.
7) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
8) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
9) Dodany przez art. 1 pkt 6 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1.
10) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
11) Przez art. 1 pkt 7 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
12) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
14) Dodany przez art. 1 pkt 8 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1.
15) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 1.
16) Dodany przez art. 1 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 1.
17) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 1.
18) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 1.
19) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
21) Dodany przez art. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1992 r. o zmianie ustawy -
Prawo bankowe i niektórych innych ustaw (Dz. U. z 1993 r. Nr 6, poz. 29), która
weszła w życie z dniem 10 lutego 1993 r.
22) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 1.
23) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
24) Dodany przez art. 1 pkt 15 lit. b) ustawy wymienione w przypisie 1.
25) Dodany przez art. 68 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach
płatnych (Dz. U. Nr 127, poz. 627), która weszła w życie z dniem 2 stycznia 1995
r.
26) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 ustawy wymienionej w przypisie 1.
27) Dodany przez art. 1 pkt 17 ustawy wymienionej w przypisie 1.
28) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
29) Dodany przez art. 1 pkt 18 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
30) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o
zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.
U. Nr 90, poz. 419), która weszła w życie z dniem 26 września 1994 r.
31) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
32) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
33) Dodany przez art. 1 pkt 19 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1.
34) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
35) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
36) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 ustawy wymienionej w przypisie 1.
37) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 ustawy wymienionej w przypisie 1.
38) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 ustawy wymienionej w przypisie 1.
39) Według numeracji i w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 24 lit. a) ustawy
wymienionej w przypisie 1.
40) Dodany przez art. 1 pkt 24 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
41) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 ustawy wymienionej w przypisie 1.
42) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 26 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
43) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 26 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
44) Dodany przez art. 1 pkt 27 ustawy wymienionej w przypisie 1.
45) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 ustawy wymienionej w przypisie 1.
46) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 ustawy wymienionej w przypisie 1
oraz przez art. 5 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 30.
47) Dodany przez art. 1 pkt 29 ustawy wymienionej w przypisie 1.
48) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 ustawy wymienionej w przypisie 1.
49) Przez art. 53 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali
mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509), która weszła
w życie z dniem 12 listopada 1994 r.
50) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 ustawy wymienionej w przypisie 1.
51) W brzmieniu ustalonym przez art. 53 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 49.
52) W brzmieniu ustalonym przez art. 53 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 49.
53) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
54) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
55) Przez art. 1 pkt 33 ustawy wymienionej w przypisie 1.
56) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 34 ustawy wymienionej w przypisie 1.
57) Przez art. 1 pkt 35 ustawy wymienionej w przypisie 1.
58) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 36 ustawy wymienionej w przypisie 1.
59) Zamieszczone w obwieszczeniu.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 maja 1995 r.
w sprawie trybu składania wniosków oraz zasad przyznawania dotacji z budżetu
państwa na 1995 r. na dofinansowanie inwestycji określonych w regionalnych
programach restrukturyzacyjnych.
(Dz. U. Nr 58, poz. 300)
Na podstawie art. 19 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1995 z dnia 30 grudnia 1994
r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 27, poz. 141 i 142) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Rozporządzenie określa tryb składania wniosków oraz zasady przyznawania,
z rezerwy budżetu państwa określonej w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy budżetowej na
rok 1995 z dnia 30 grudnia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 27, poz. 141 i 142),
dotacji na dofinansowanie inwestycji określonych w regionalnych programach
restrukturyzacyjnych.
2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) dotacji lub dotacji z rezerwy - rozumie się przez to dotację z rezerwy
budżetu państwa, o której mowa w ust. 1,
2) regionalnym programie restrukturyzacyjnym - rozumie się przez to:
a) program restrukturyzacji województwa łódzkiego,
b) program obejmujący inwestycje realizowane w województwach olsztyńskim i
suwalskim, które są objęte Programem ochrony środowiska - MASTERPLAN dla regionu
Wielkich Jezior Mazurskich i finansowane z udziałem środków Fundacji Ochrony
Wielkich Jezior Mazurskich w Giżycku,
c) program obejmujący inwestycje restrukturyzacyjne realizowane w mikroregionie
mieleckim (rejon Urzędu Pracy w Mielcu w województwie rzeszowskim),
d) program restrukturyzacji regionu wałbrzyskiego,
3) wojewodach - rozumie się przez to wojewodów województw, w których są
realizowane programy wymienione w pkt 2,
4) inwestycjach - rozumie się przez to inwestycje, które są określone w
regionalnych programach restrukturyzacyjnych,
5) wnioskodawcach - rozumie się przez to inwestorów ubiegających się o uzyskanie
dotacji na dofinansowanie inwestycji, o których mowa w pkt 4, w tym również
zarządy gmin, jeżeli inwestycje są zadaniami własnymi gmin,
6) ustawie o finansowaniu gmin - rozumie się przez to ustawę z dnia 10 grudnia
1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600 i z 1994 r. Nr 105, poz.
509).
ż 2. Rezerwę budżetu państwa na 1995 r., o której mowa w ż 1 ust. 1, rozdziela
się pomiędzy niżej wymienione województwa, przeznaczając dla:
1) województwa łódzkiego - kwotę 9 800 000 zł,
2) województw olsztyńskiego i suwalskiego - kwotę 9 800 000 zł,
3) województwa rzeszowskiego - kwotę 2 000 000 zł,
4) województwa wałbrzyskiego - kwotę 8 400 000 zł.
ż 3. 1. Kwoty dotacji na dofinansowanie poszczególnych inwestycji są ustalane
przez wojewodów, w granicach kwoty dotacji określonej dla województwa w ż 2, z
zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Kwoty dotacji na dofinansowanie inwestycji, o których mowa w ż 1 ust. 2 pkt 2
lit. b), są wstępnie określane przez wojewodę olsztyńskiego i wojewodę
suwalskiego w drodze porozumienia, po rozpatrzeniu wniosków, o których mowa w ż
4, i zasięgnięciu opinii Fundacji Ochrony Wielkich Jezior Mazurskich; po
wstępnym określeniu kwot dotacji wymienieni wojewodowie podejmują działania, o
których mowa w ż 5, w odniesieniu do inwestycji realizowanych w danym
województwie.
3. Łączna kwota dotacji z rezerwy i innych dotacji z budżetu państwa na
dofinansowanie w 1995 r.:
1) inwestycji będącej zadaniem własnym gminy, która jest realizowana w okresie
dłuższym niż 1 rok - nie może przekroczyć kwoty ustalonej według zasad
określonych w art. 21 ust. 3 i 4 ustawy o finansowaniu gmin, a jeżeli inwestycja
jest rozpoczynana i kończona w 1995 r. - nie może przekroczyć 100% środków
planowanych w budżecie gminy na finansowanie tej inwestycji i 50% jej wartości
kosztorysowej,
2) inwestycji nie będącej zadaniem własnym gminy, która jest realizowana w
okresie dłuższym niż 1 rok lub jest rozpoczynana i kończona w 1995 r. - nie może
przekroczyć 100% środków innych niż dotacje z budżetu państwa, planowanych na
finansowanie tej inwestycji w 1995 r., z tym że łączna kwota dotacji z budżetu
państwa na dofinansowanie takich inwestycji nie może przekroczyć 50% ich
wartości kosztorysowej.
ż 4. 1. Wnioski o przyznanie dotacji na dofinansowanie inwestycji są składane
przez wnioskodawców właściwym wojewodom, w terminie określonym przez wojewodów,
nie później jednak niż w ciągu 14 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia.
2. Właściwi wojewodowie zawiadomią inwestorów, których inwestycje są określone w
regionalnym programie restrukturyzacyjnym, o ustalonym terminie składania
wniosków.
3. Wniosek o przyznanie dotacji na dofinansowanie inwestycji jest sporządzany
według wzoru stanowiącego załącznik do rozporządzenia.
4. Część opisowa wniosku powinna zawierać w szczególności uzasadnienie potrzeby
inwestycji objętej wnioskiem oraz informacje o:
1) zakresie rzeczowym inwestycji, wykonanym do końca miesiąca poprzedzającego
miesiąc, w którym jest składany wniosek, jeżeli inwestycja jest w toku
realizacji,
2) zakresie rzeczowym inwestycji, planowanym do wykonania do terminu jej
zakończenia określonego w części A poz. 4 wniosku (w tym w 1995 r., jeżeli
inwestycja jest planowana do zakończenia po 1995 r.),
3) stanie przygotowania inwestycji do realizacji,
4) uwzględnieniu wymogów ochrony środowiska związanych z realizacją inwestycji,
5) planowanych efektach gospodarczych i społecznych inwestycji, innych niż
określone w części A poz. 5 wniosku,
6) przewidywanych kwotach i źródłach środków zagranicznych, które w 1995 r. mają
być przeznaczone na finansowanie inwestycji,
7) wnioskach o przyznanie dotacji z państwowych funduszów celowych albo z
budżetu wojewody lub z innego źródła, złożonych przez wnioskodawcę, lecz nie
rozpatrzonych do dnia, w którym jest składany wniosek.
5. Wnioskodawca do wniosku załącza:
1) pisemne potwierdzenie banku o udzieleniu lub zapewnieniu udzielenia
wnioskodawcy kredytu na finansowanie inwestycji oraz o kwocie tego kredytu,
jeżeli w części B poz. 1 wniosku jest wykazany kredyt jako źródło finansowania
tej inwestycji; w razie wykazania w części B poz. 1 wniosku pożyczki - do
takiego wniosku wnioskodawca załącza pisemne potwierdzenie pożyczkodawcy,
zawierające odpowiednie informacje,
2) zobowiązanie wnioskodawcy do zwrotu dotacji wraz z odsetkami, w wysokości
ustalonej od zaległości podatkowych, naliczonymi od dnia otrzymania dotacji, w
wypadkach, o których mowa w ż 6 ust. 4 pkt 1, ż 6 ust. 5 i 7, oraz po upływie
terminu określonego w ż 9 ust. 1.
6. Przy sporządzaniu i rozpatrywaniu wniosków w pierwszej kolejności powinny być
uwzględnione inwestycje planowane do zakończenia w 1995 i 1996 r.
ż 5. 1. Wojewoda, z zastrzeżeniem ż 3 ust. 2, po rozpatrzeniu wniosków o
przyznanie dotacji na dofinansowanie inwestycji, w terminie 35 dni od dnia
wejścia w życie rozporządzenia:
1) ustala kwotę dotacji na dofinansowanie poszczególnych inwestycji oraz
planowane terminy ich przekazania wnioskodawcom; jeżeli dotacje mają być
przekazane w ratach - wojewoda określa wysokość rat i planowane terminy ich
przekazania wnioskodawcom,
2) przekazuje Ministrowi-Kierownikowi Centralnego Urzędu Planowania oraz
Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej wykaz inwestycji, które będą dofinansowane
dotacją, zawierający również dane o ustalonych kwotach dotacji i planowanych
terminach ich przekazania wnioskodawcom,
3) informuje wnioskodawców o ustalonych kwotach dotacji i planowanych terminach
ich przekazania,
4) występuje do Ministra Finansów z wnioskiem o dokonanie odpowiednich zmian w
budżecie państwa.
2. Wojewoda przekazuje wnioskodawcy dotację w kwocie i terminie, które ustalił
po rozpatrzeniu wniosków, chyba że:
1) w wypadku, o którym mowa w ż 6 ust. 3 - zmieni ustalony termin przekazania
dotacji,
2) w wypadku, o którym mowa w ż 6 ust. 4 pkt 2 - dane raty dotacji nie podlegają
przekazaniu wnioskodawcy.
ż 6. 1. Wojewoda kontroluje:
1) prawidłowość wykorzystania dotacji przekazanych wnioskodawcom,
2) przestrzeganie przez wnioskodawców obowiązku zwrotu dotacji w wypadkach
określonych w ust. 4 pkt 1, w ust. 5 i 7 oraz w ż 9 ust. 1.
2. Jeżeli wojewoda stwierdzi nieprawidłowości polegające w szczególności na:
1) wstrzymaniu lub zaniechaniu realizacji kontynuowanej inwestycji,
nierozpoczęciu inwestycji w planowanym terminie albo zaawansowania realizacji
inwestycji w stopniu zagrażającym jej zakończeniu w planowanym terminie,
2) wykorzystaniu dotacji niezgodnie z jej przeznaczeniem,
podejmuje działania mające na celu wyjaśnienie przyczyn wystąpienia
nieprawidłowości oraz ustala dla wnioskodawcy termin, do którego wnioskodawca
jest zobowiązany usunąć nieprawidłowości i zawiadomić o tym wojewodę.
3. Wojewoda w czasie podejmowania działań wobec wnioskodawcy może zmienić
ustalone terminy przekazania pozostałych rat dotacji.
4. Jeżeli wnioskodawca nie usunie nieprawidłowości w ustalonym przez wojewodę
terminie, o którym mowa w ust. 2:
1) dotacja przekazana na dofinansowanie inwestycji podlega zwrotowi w całości
przez wnioskodawcę, w ciągu 14 dni po upływie tego terminu, do budżetu wojewody,
2) wojewoda nie przekazuje wnioskodawcy pozostałych rat dotacji.
5. Dotacja przekazana na dofinansowanie inwestycji podlega zwrotowi w całości do
budżetu wojewody, również gdy:
1) inwestycja przewidziana do zakończenia w 1995 r. nie zostanie zakończona do
dnia 31 grudnia 1995 r.,
2) inwestycja przewidziana do zakończenia po 1995 r. nie zostanie zrealizowana w
zakresie rzeczowym planowanym, w części C wniosku, do wykonania w 1995 r.
6. W wypadkach, o których mowa w ust. 5, dotacja podlega zwrotowi przez
wnioskodawcę, w terminie uzgodnionym z wojewodą, nie później niż do dnia 31
grudnia 1996 r.
7. Wnioskodawca realizujący:
1) inwestycję będącą zadaniem własnym gminy zwraca całą dotację również:
a) w wypadku określonym w art. 21 ust. 6 ustawy o finansowaniu gmin,
b) gdy gmina w 1995 r. nie przeznaczy na finansowanie inwestycji rozpoczętej i
zakończonej w 1995 r. środków z budżetu gminy w kwocie wymaganej dla takiej
inwestycji na podstawie ż 3 ust. 3 pkt 1,
2) inwestycję nie będącą zadaniem własnym gminy zwraca całą dotację, również gdy
w 1995 r. nie przeznaczy na finansowanie inwestycji środków innych niż dotacje z
budżetu państwa w kwocie wymaganej na podstawie ż 3 ust. 3 pkt 2.
8. Przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio do dotacji, o których mowa w ust. 7.
ż 7. 1. Dotacje, które w 1995 r. będą ustalone dla wnioskodawców, lecz nie
zostaną im przekazane w wypadku określonym w ż 6 ust. 4 pkt 2, oraz dotacje
przyznane i przekazane wnioskodawcom w 1995 r., a następnie w ciągu 1995 r.
zwrócone do budżetu wojewody, wojewoda w 1995 r. może przeznaczyć:
1) na zwiększenie kwot dotacji ustalonych na dofinansowanie inwestycji, o
których mowa w ż 5 ust. 1 pkt 1,
2) na dofinansowanie innych inwestycji objętych wnioskami złożonymi w terminie
określonym w ż 4 ust. 1.
2. Wojewoda w ciągu 1995 r. może, na wniosek wnioskodawcy, zmienić również
przeznaczenie całej lub części dotacji przyznanej w 1995 r. na dofinansowanie
inwestycji, jeżeli wnioskodawca planuje przeznaczyć tę dotację na dofinansowanie
innej inwestycji objętej wnioskiem złożonym w terminie określonym w ż 4 ust. 1.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli dotacja podlega zwrotowi do budżetu
wojewody.
4. W wypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio również
pozostałe przepisy rozporządzenia.
ż 8. 1. Wnioskodawca, który otrzymał dotację na dofinansowanie inwestycji, jest
zobowiązany do sporządzania i przekazywania właściwemu wojewodzie, w terminie 15
dni po upływie III i IV kwartału 1995 r., zwanego dalej "okresem
sprawozdawczym", informacji o przebiegu realizacji i finansowania tej
inwestycji, zawierającej w szczególności:
1) nazwę i adres wnioskodawcy,
2) nazwę i lokalizację inwestycji,
3) wartość kosztorysową inwestycji,
4) planowaną i rzeczywistą wartość nakładów poniesionych na inwestycję w okresie
sprawozdawczym,
5) kwotę środków z budżetu gminy, planowaną i rzeczywiście przeznaczoną na
finansowanie inwestycji realizowanej jako zadanie własne gminy,
6) kwotę przyznanej i otrzymanej dotacji,
7) planowane i rzeczywiste efekty społeczne i gospodarcze inwestycji lub jej
części (etapu), zakończonej w okresie sprawozdawczym.
2. Wnioskodawca do informacji, o której mowa w ust. 1, załącza:
1) kopię protokołu końcowego odbioru inwestycji zakończonej w okresie
sprawozdawczym, a po upływie IV kwartału 1995 r. również kopię protokołu
częściowego odbioru inwestycji przewidzianej do zakończenia po 1995 r. w
zakresie rzeczowym planowanym, w części C wniosku, do wykonania w 1995 r.,
2) część opisową, zawierającą w szczególności analizę przebiegu realizacji i
finansowania inwestycji oraz dane dotyczące wykonanego zakresu rzeczowego
inwestycji, który w części C wniosku był planowany do wykonania w 1995 r.
3. Wojewoda po upływie III i IV kwartału 1995 r. przekaże
Ministrowi-Kierownikowi Centralnego Urzędu Planowania informację zbiorczą,
sporządzoną na podstawie danych zawartych w informacjach otrzymanych od
wnioskodawców, która powinna zawierać w szczególności następujące dane:
1) liczbę inwestycji dofinansowanych dotacją,
2) wartość kosztorysową inwestycji dofinansowanych dotacją,
3) planowaną i rzeczywistą wartość nakładów poniesionych na inwestycje
dofinansowane dotacją,
4) kwotę dotacji na dofinansowanie inwestycji, przyznaną przez wojewodę i
przekazaną wnioskodawcom,
5) kwotę środków z budżetu gmin, planowaną i rzeczywiście przeznaczoną na
finansowanie inwestycji realizowanych jako zadania własne gmin,
6) planowane i rzeczywiste efekty społeczne i gospodarcze inwestycji
zakończonych w okresie sprawozdawczym.
4. Informacja zbiorcza sporządzona przez wojewodę po upływie III kwartału 1995
r. jest przekazywana do dnia 31 października 1995 r., a sporządzona po upływie
IV kwartału 1995 r. - do dnia 25 lutego 1996 r.
5. Przed sporządzeniem informacji zbiorczej dane zawarte w informacjach
otrzymanych od wnioskodawców są weryfikowane przez wojewodę.
6. Informacja zbiorcza sporządzona przez wojewodę po upływie IV kwartału 1995 r.
jest przekazywana łącznie z:
1) analizą nieprawidłowości występujących w 1995 r. podczas realizacji i
finansowania inwestycji,
2) informacją o działaniach podjętych przez wojewodę w celu usunięcia
nieprawidłowości, o których mowa w pkt 1, i wynikach tych działań,
3) informacją o łącznych kwotach dotacji podlegających zwrotowi przez
wnioskodawców do budżetu wojewody w 1995 i w 1996 r. oraz dotacji zwróconych do
dnia 31 grudnia 1995 r.
7. Kopie informacji i analizy, o których mowa w ust. 6, wojewoda przekazuje
Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrowi Finansów.
ż 9. 1. Dotacja przekazana wnioskodawcy na dofinansowanie inwestycji, lecz nie
wykorzystana na ten cel w całości w 1995 r., jest w 1996 r. przez wnioskodawcę
przeznaczana, w kwocie pozostałej w dniu 31 grudnia 1995 r., na finansowanie
zobowiązań związanych z zakresem rzeczowym tej inwestycji, planowanym i
wykonanym w 1995 r., a po sfinansowaniu zobowiązań podlega zwrotowi do budżetu
wojewody w terminie 14 dni od dnia zakończenia finansowania zobowiązań.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli wnioskodawca jest zobowiązany do
zwrotu całej dotacji do budżetu wojewody, w wypadkach określonych w ż 6 ust. 4
pkt 1 oraz ż 6 ust. 5 i 7.
ż 10. 1. Dotacje zwrócone do budżetu wojewody w 1995 r., lecz nie przeznaczone
przez wojewodę do dnia 31 grudnia 1995 r. na cele określone w ż 7 ust. 1,
zmniejszają wydatki budżetowe na 1995 r.
2. Dotacje zwrócone do budżetu wojewody w 1996 r. podlegają przekazaniu na
dochody budżetu państwa.
3. Dotacje, o których mowa w ust. 1, wpływają na rachunek bieżący, subkonto
wydatków, właściwego urzędu wojewódzkiego, a dotacje, o których mowa w ust. 2,
na rachunek bieżący, subkonto dochodów, właściwego urzędu wojewódzkiego.
ż 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 maja 1995 r. (poz. 300)
WNIOSEK O PRZYZNANIE DOTACJI Z REZERWY BUDŻETOWEJ PAŃSTWA NA 1995 R. NA
DOFINANSOWANIE INWESTYCJI OKREŚLONEJ W REGIONALNYM PROGRAMIE RESTRUKTURYZACYJNYM
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 maja 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego
ilościowego na pszenicę przywożoną z zagranicy.
(Dz. U. Nr 58, poz. 304)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 marca 1995 r. w sprawie
ustanowienia kontyngentu celnego ilościowego na pszenicę przywożoną z zagranicy
(Dz. U. Nr 26, poz. 139) w ż 1 wyrazy "Do dnia 31 maja 1995 r." zastępuje się
wyrazami "Do dnia 30 czerwca 1995 r."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 12 maja 1995 r.
w sprawie określenia terminów składania wniosków, zasad podziału i trybu
przekazywania dotacji budżetowej na restrukturyzację zadłużenia z tytułu składek
na ubezpieczenia społeczne.
(Dz. U. Nr 59, poz. 307)
Na podstawie art. 14 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1995 z dnia 30 grudnia 1994
r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 27, poz. 141 i 142) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Dotacja, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy budżetowej na rok 1995 z
dnia 30 grudnia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 27, poz. 141 i 142), jest
przeznaczona na restrukturyzację zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenia
społeczne wraz z odsetkami, zwanego dalej "zadłużeniem", w przedsiębiorstwach
państwowych i spółkach z udziałem Skarbu Państwa, w stosunku do których do dnia
31 grudnia 1994 r. uprawomocniły się:
1) postanowienia sądu o zatwierdzeniu układu na podstawie rozporządzenia
Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo o
postępowaniu układowym (Dz. U. Nr 93, poz. 836, z 1950 r. Nr 38, poz. 349 i z
1990 r. Nr 55, poz. 320),
2) ugoda bankowa zawarta na podstawie ustawy z dnia 3 lutego 1993 r. o
restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych
ustaw (Dz. U. Nr 18, poz. 82).
2. Restrukturyzacją jest objęte zadłużenie powstałe do dnia uprawomocnienia się
postanowienia sądu o zatwierdzeniu układu lub dnia uprawomocnienia się ugody
bankowej.
ż 2. 1. Wysokość dotacji budżetowej na spłatę zadłużenia określa się w kwocie
nie wyższej od iloczynu tego zadłużenia i wskaźnika zmniejszenia wierzytelności
objętych sądowym postępowaniem układowym, wynikającego z tego postępowania, lub
wskaźnika umorzenia wierzytelności, wynikającego z bankowego postępowania
ugodowego, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.
2. Przez wskaźnik umorzenia wierzytelności, o którym mowa w ust. 1, rozumie się
wskaźnik umorzenia wierzytelności, w tym odsetek, lub wskaźnik zamiany
wierzytelności, w tym odsetek, na akcje (udziały), lub wskaźnik sumy umorzenia
wierzytelności i zamiany wierzytelności na akcje (udziały), jeśli były
zastosowane łącznie.
3. Wysokość dotacji, o której mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 50%
zadłużenia.
4. W spółkach z udziałem Skarbu Państwa wysokość dotacji, o której mowa w ust.
1, jest ustalona wprost proporcjonalnie do udziału Skarbu Państwa na dzień
uprawomocnienia się postanowienia sądu o zatwierdzeniu układu lub na dzień
uprawomocnienia się ugody bankowej.
ż 3. 1. Przedsiębiorstwa i spółki spełniające warunki, o których mowa w ż 1,
przedstawiają wniosek o przyznanie dotacji na restrukturyzację zadłużenia
organowi założycielskiemu lub organowi reprezentującemu Skarb Państwa w spółce,
w terminie 60 dni od dnia wejścia rozporządzenia w życie. Wniosek złożony po tym
terminie nie podlega rozpatrzeniu.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:
1) kwotę zadłużenia, o którym mowa w ż 1 ust. 2, według stanu tego zadłużenia na
dzień wejścia rozporządzenia w życie,
2) informacje niezbędne do określenia wysokości dotacji według zasad, o których
mowa w ż 2.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, powinny być dołączone:
1) kopia ugody bankowej, wraz z ogłoszeniem banku o zawarciu ugody, lub
postanowienia sądu o zatwierdzeniu układu oraz kopia zawartego porozumienia z
oddziałem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w sprawie spłaty zadłużenia, o ile
porozumienie takie zostało zawarte,
2) informacja o realizacji ugody bankowej lub układu,
3) wstępne porozumienie z właściwym miejscowo oddziałem Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych w sprawie ratalnej spłaty pozostałego zadłużenia oraz informacja o
opłacaniu bieżących składek na ubezpieczenia społeczne,
4) sprawozdanie finansowe - bilans na dzień 31 grudnia 1994 r. i rachunek zysków
i strat za 1994 r. oraz sprawozdanie o przychodach, kosztach i wyniku finansowym
(F-01) za okres od początku roku 1995 do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc,
w którym składany jest wniosek.
ż 4. Organ założycielski lub organ reprezentujący Skarb Państwa w spółce, po
rozpatrzeniu wniosku i stwierdzeniu, że wnioskodawca spełnia warunki, o których
mowa w ż 1, występuje do Ministra Finansów o przyznanie dotacji na spłatę
zadłużenia, w terminie 30 dni od dnia wpływu wniosku.
ż 5. 1. Minister Finansów dokonuje podziału dotacji według zasad określonych w ż
2 i wydaje decyzje o przyznaniu z rezerwy celowej budżetu państwa środków na
zwiększenie wydatków budżetowych organu założycielskiego lub organu
reprezentującego Skarb Państwa w spółce na restrukturyzację zadłużenia dla
przedsiębiorstw i spółek z udziałem Skarbu Państwa.
2. Organ założycielski lub organ reprezentujący Skarb Państwa w spółce:
1) powiadamia przedsiębiorstwo państwowe lub spółkę z udziałem Skarbu Państwa o
wysokości przyznanej dotacji,
2) przekazuje dotację do Centrali Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na spłatę
zadłużenia przedsiębiorstw państwowych lub spółek z udziałem Skarbu Państwa,
którym przyznana została dotacja na ten cel.
3. Przedsiębiorstwo państwowe lub spółka z udziałem Skarbu Państwa, po
otrzymaniu zawiadomienia o wysokości przyznanej dotacji, zawiera ostateczne
porozumienie z właściwym miejscowo oddziałem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w
sprawie warunków i terminów spłaty pozostałego zadłużenia.
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 maja 1995 r.
w sprawie trybu składania wniosków i zasad przyznawania dotacji z budżetu
państwa na 1995 r. na dofinansowanie inwestycji infrastrukturalnych
realizowanych w systemie robót publicznych, jako zadania własne gmin, w
regionach zagrożonych wysokim bezrobociem strukturalnym
(Dz. U. Nr 59, poz. 308)
Na podstawie art. 19 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1995 z dnia 30 grudnia 1994
r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 27, poz. 141 i 142) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Rozporządzenie określa tryb składania wniosków oraz zasady przyznawania
z rezerwy budżetu państwa, określonej w art. 19 ust. 1 pkt. 1 ustawy budżetowej
na rok 1995 z dnia 30 grudnia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 27, poz. 141 i 142),
dotacji na dofinansowanie inwestycji infrastrukturalnych realizowanych w
systemie robót publicznych, jako zadania własne gmin, w regionach zagrożonych
wysokim bezrobociem strukturalnym.
2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie budżetowej - rozumie się przez to ustawę budżetową na rok 1995 z dnia
30 grudnia 1994 r.,
2) ustawie o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu - rozumie się przez to
ustawę z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu
(Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1),
3) ustawie o finansowaniu gmin - rozumie się przez to ustawę z dnia 10 grudnia
1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600 i z 1994 r. Nr 105, poz.
509),
4) dotacji lub dotacji z rezerwy - rozumie się przez to dotację z rezerwy
budżetu państwa, określonej w art. 19 ust. 1 pkt. 1 ustawy budżetowej,
5) inwestycjach infrastrukturalnych - rozumie się przez to inwestycje
realizowane jako zadania własne gminy, w zakresie zaopatrzenia w wodę, energię
elektryczną i energię cieplną, kanalizacji i oczyszczania ścieków komunalnych,
urządzeń sanitarnych, wysypisk i utylizacji odpadów komunalnych, gminnych dróg i
ulic oraz urządzeń sportowo-rekreacyjnych,
6) regionach zagrożonych wysokim bezrobociem strukturalnym - rozumie się przez
to gminy wymienione w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 24 stycznia 1995 r. w sprawie określenia wykazu gmin
zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 14, poz.
64),
7) wnioskodawcach - rozumie się przez to zarządy gmin, o których mowa w pkt 6,
ubiegających się o uzyskanie dotacji na dofinansowanie inwestycji
infrastrukturalnych realizowanych w roku 1995,
8) robotach publicznych - rozumie się przez to roboty, o których mowa w art. 2
ust. 1 pkt. 21 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu,
9) kosztach podlegających refundacji ze środków Funduszu Pracy - rozumie się
przez to:
a) koszty wynagrodzeń, nagród, zasiłków z ubezpieczenia społecznego bezrobotnych
i składek na ubezpieczenia społeczne bezrobotnych, o których mowa w art. 20 ust.
1 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu,
b) rzeczowe koszty organizacji robót publicznych, o których mowa w art. 20 ust.
4 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu,
10) liczbie bezrobotnych przewidzianych do zatrudnienia przy realizacji
inwestycji infrastrukturalnej - rozumie się przez to liczbę bezrobotnych w
przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy, określoną w umowie zawartej między
rejonowym urzędem pracy a wnioskodawcą,
11) rzeczywistej liczbie bezrobotnych zatrudnionych przy realizacji inwestycji
infrastrukturalnej - rozumie się przez to liczbę bezrobotnych w przeliczeniu na
pełny wymiar czasu pracy, skierowanych przez właściwy dla siedziby wnioskodawcy
rejonowy urząd pracy i zatrudnionych na podstawie umowy o pracę przez
wnioskodawcę lub upoważniony przez niego zakład pracy przy realizacji inwestycji
infrastrukturalnej.
ż 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej:
1) dokona podziału kwoty rezerwy budżetu państwa, określonej w ż 1 ust. 1,
pomiędzy województwa, w których występują regiony zagrożone wysokim bezrobociem
strukturalnym, rozdzielając 50% tej kwoty proporcjonalnie do liczby bezrobotnych
zarejestrowanych w rejonowych urzędach pracy w tych regionach na koniec kwartału
poprzedzającego kwartał, w którym jest dokonywany podział, a 50% tej kwoty -
proporcjonalnie do kwot środków z Funduszu Pracy przeznaczonych w 1995 r. w tych
regionach na finansowanie robót publicznych,
2) poinformuje właściwych wojewodów i dyrektorów wojewódzkich urzędów pracy o
kwocie dotacji ustalonej dla województwa,
3) przekaże Ministrowi Finansów wykaz kwot dotacji ustalonych dla poszczególnych
województw.
ż 3. 1. Kwoty dotacji na dofinansowanie poszczególnych inwestycji
infrastrukturalnych są ustalane przez wojewodę, po zasięgnięciu opinii dyrektora
wojewódzkiego urzędu pracy i wojewódzkiej rady zatrudnienia, w granicach kwoty
dotacji ustalonej dla województwa.
2. Dotacja może być przyznana na dofinansowanie inwestycji infrastrukturalnej
będącej zadaniem własnym gminy, jeżeli taka inwestycja jest zlokalizowana w
regionie zagrożonym wysokim bezrobociem strukturalnym i realizowana z udziałem
bezrobotnych kierowanych do robót publicznych przez rejonowy urząd pracy,
właściwy dla siedziby wnioskodawcy.
3. Łączna kwota dotacji z rezerwy i innych dotacji z budżetu państwa na
dofinansowanie w 1995 r. inwestycji infrastrukturalnej realizowanej w okresie
dłuższym niż rok - nie może przekroczyć kwoty ustalonej według zasad określonych
w art. 21 ust. 3 i 4 ustawy o finansowaniu gmin, a jeżeli inwestycja
infrastrukturalna jest rozpoczynana i kończona w ciągu 1995 r. - nie może
przekroczyć 100% środków planowanych w budżecie gminy na 1995 r. na finansowanie
tej inwestycji i 50% jej wartości kosztorysowej, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Przed określeniem kwoty dotacji na dofinansowanie inwestycji
infrastrukturalnej w 1995 r., kwoty środków planowanych w budżecie gminy na 1995
r. na dofinansowanie tej inwestycji i wykazanych w części B rubr. 2 wniosku,
jest odejmowana kwota środków z Funduszu Pracy na refundację kosztów
wymienionych w ż 1 ust. 2 pkt 9, która jest ustalona w umowie zawartej przez
wnioskodawcę z właściwym wojewódzkim lub rejonowym urzędem pracy i wykazana w
części B rubr. 3 wniosku.
ż 4. 1. Wnioski o przyznanie dotacji na dofinansowanie inwestycji
infrastrukturalnych są składane przez wnioskodawców właściwym wojewodom, w
terminie określonym przez wojewodów, nie później jednak niż w ciągu 21 dni od
dnia wejścia w życie rozporządzenia.
2. Właściwi wojewodowie zawiadomią zarządy gmin zagrożonych wysokim bezrobociem
strukturalnym o ustalonym terminie składania wniosków, o których mowa w ust. 1.
3. Wniosek o przyznanie dotacji na dofinansowanie inwestycji infrastrukturalnej
jest sporządzany według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia.
4. Część opisowa wniosku powinna zawierać w szczególności uzasadnienie potrzeby
realizacji inwestycji infrastrukturalnej objętej wnioskiem oraz informacje o:
1) zakresie rzeczowym inwestycji infrastrukturalnej wykonanym do końca miesiąca
poprzedzającego miesiąc, w którym jest składany wniosek, jeżeli inwestycja
infrastrukturalna jest w toku realizacji,
2) zakresie rzeczowym inwestycji infrastrukturalnej planowanym do wykonania do
terminu jej zakończenia, określonego w części A, poz. 5 wniosku (w tym w 1995
r., jeżeli inwestycja infrastrukturalna jest planowana do zakończenia po 1995
r.),
3) stanie przygotowania inwestycji infrastrukturalnej do realizacji,
4) uwzględnieniu wymogów ochrony środowiska, związanych z realizacją inwestycji
infrastrukturalnej,
5) planowanych efektach gospodarczych i społecznych inwestycji
infrastrukturalnej, innych niż określone w części A poz. 6 wniosku,
6) wnioskach o przyznanie dotacji z państwowych funduszów celowych albo z
budżetu wojewody lub z innego źródła, złożonych przez wnioskodawcę, lecz nie
rozpatrzonych do dnia, w którym jest składany wniosek.
5. Do wniosku należy załączyć:
1) kopię umowy, o której mowa w ż 3 ust. 4,
2) opinię rejonowego urzędu pracy właściwego dla siedziby wnioskodawcy,
3) zobowiązanie wnioskodawcy do zwrotu dotacji wraz z odsetkami w wysokości
ustalonej jak od zaległości podatkowych, naliczonymi od dnia otrzymania dotacji
- w wypadkach, o których mowa w ż 8 ust. 4 pkt 1, ż 9 ust. 2 i ż 10 ust. 1, oraz
po upływie terminu określonego w ż 12 ust. 1.
6. Przy sporządzaniu i rozpatrywaniu wniosków w pierwszej kolejności powinny być
uwzględnione inwestycje infrastrukturalne wymagające najniższej kwoty dotacji na
jednego bezrobotnego, przewidzianego do zatrudnienia przy realizacji takiej
inwestycji w 1995 r., oraz stwarzające warunki do powstania po zakończeniu
inwestycji największej liczby miejsc pracy w regionie zagrożonym wysokim
bezrobociem strukturalnym.
ż 5. 1. Wojewoda po otrzymaniu opinii, o których mowa w ż 3 ust. 1, oraz
rozpatrzeniu wniosków o przyznanie dotacji na dofinansowanie inwestycji
infrastrukturalnych, w ciągu 40 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia:
1) ustala kwoty dotacji na dofinansowanie poszczególnych inwestycji
infrastrukturalnych oraz planowane terminy ich przekazywania wnioskodawcom;
jeżeli dotacje mają być przekazane w ratach - wojewoda określa wysokość rat i
planowane terminy ich przekazania wnioskodawcom,
2) przekazuje Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej oraz dyrektorowi
wojewódzkiego urzędu pracy wykaz inwestycji infrastrukturalnych, które będą
dofinansowane dotacją, zawierający również dane o ustalonych kwotach dotacji i
planowanych terminach ich przekazania wnioskodawcom,
3) informuje wnioskodawców o ustalonych kwotach dotacji i planowanych terminach
ich przekazania,
4) występuje do Ministra Finansów z wnioskiem o dokonanie odpowiednich zmian w
budżecie państwa.
2. Wojewoda przekazuje wnioskodawcy dotację w kwocie i terminie, które ustalił
po rozpatrzeniu wniosków, chyba że:
1) w wypadku, o którym mowa w ż 8 ust. 2 - zmieni ustalony termin przekazania
dotacji,
2) w wypadku, o którym mowa w ż 8 ust. 4 pkt 2 - raty nie podlegają przekazaniu
wnioskodawcy.
ż 6. 1. Wnioskodawca, który otrzymał dotację na dofinansowanie inwestycji
infrastrukturalnych, jest zobowiązany do sporządzania i przekazywania właściwemu
wojewodzie oraz dyrektorowi wojewódzkiego urzędu pracy, w terminie 15 dni po
upływie III i IV kwartału 1995 r., informacji o przebiegu realizacji i
finansowania tych inwestycji, sporządzonej według wzoru stanowiącego załącznik
nr 2 do rozporządzenia.
2. Wnioskodawca do informacji, o której mowa w ust. 1, załącza:
1) kopie protokołów końcowego odbioru inwestycji infrastrukturalnych
zakończonych w danym kwartale 1995 r., a po upływie IV kwartału 1995 r. -
również kopie protokołów częściowego odbioru inwestycji infrastrukturalnych
przewidzianych do zakończenia po 1995 r., w zakresie rzeczowym określonym w
części C wniosków, planowanym do wykonania w 1995 r.,
2) część opisową zawierającą w szczególności analizę przebiegu realizacji i
finansowania każdej inwestycji infrastrukturalnej oraz dane dotyczące wykonanego
zakresu rzeczowego poszczególnych inwestycji infrastrukturalnych, który jest
określony w części C wniosków.
3. Właściwi wojewodowie, w porozumieniu z dyrektorami wojewódzkich urzędów
pracy, przekazują Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej informacje zbiorcze
sporządzone według wzoru, o którym mowa w ust. 1, na podstawie danych zawartych
w informacjach otrzymanych od wnioskodawców, z zastrzeżeniem ust. 4-6.
4. Przed sporządzeniem informacji zbiorczych przekazywanych Ministrowi Pracy i
Polityki Socjalnej dane zawarte w informacjach otrzymanych od wnioskodawców są
weryfikowane przez wojewodów.
5. Informacje zbiorcze, o których mowa w ust. 3, sporządzone po III kwartale
1995 r., są przekazywane Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej do dnia 31
października 1995 r.
6. Informacje zbiorcze, o których mowa w ust. 3, sporządzone po IV kwartale 1995
r., są przekazywane Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej do dnia 25 lutego 1996
r., łącznie z analizą nieprawidłowości występujących w ciągu 1995 r. podczas
realizacji i finansowania inwestycji infrastrukturalnych oraz działań podjętych
w celu usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości i wyników tych działań.
7. Kopie informacji zbiorczych i analizy, o których mowa w ust. 5 i 6,
wojewodowie przesyłają Ministrowi Finansów.
8. Minister Pracy i Polityki Socjalnej przedstawi Radzie Ministrów, w terminie
do dnia 31 marca 1996 r., informację o realizacji i finansowaniu inwestycji
infrastrukturalnych, dofinansowanych dotacją w 1995 r., która będzie zawierała w
szczególności następujące dane:
1) liczbę inwestycji infrastrukturalnych dofinansowanych dotacją,
2) liczbę bezrobotnych zatrudnionych przy realizacji inwestycji
infrastrukturalnych dofinansowanych dotacją,
3) wartość kosztorysową inwestycji infrastrukturalnych dofinansowanych dotacją,
4) kwotę dotacji na dofinansowanie inwestycji infrastrukturalnych przyznaną
przez wojewodów i przekazaną wnioskodawcom,
5) kwotę środków z budżetu gmin planowaną i rzeczywiście przeznaczoną na
finansowanie inwestycji infrastrukturalnych,
6) kwotę środków z Funduszu Pracy wydatkowanych na finansowanie robót
publicznych,
7) liczbę wnioskodawców zobowiązanych do zwrotu dotacji do budżetu wojewody w
1995 r. i w 1996 r. oraz łączne kwoty dotacji podlegających zwrotowi w tych
latach.
ż 7. 1. Właściwi wojewodowie kontrolują prawidłowość wykorzystania dotacji
przekazanych na finansowanie inwestycji infrastrukturalnych i sporządzania
informacji, o których mowa w ż 6 ust. 1, oraz przestrzeganie przez wnioskodawców
obowiązku zwrotu dotacji w wypadkach określonych w ż 8 ust. 4 pkt 1, ż 9 ust. 2,
ż 10 ust. 1 i ż 12 ust. 1.
2. Kontrole dotyczące nieprawidłowości w realizacji robót publicznych są
dokonywane przez wojewodę w porozumieniu z dyrektorem wojewódzkiego urzędu
pracy.
ż 8. 1. Jeżeli wojewoda w wyniku kontroli albo na podstawie informacji
otrzymanych od innego organu kontrolnego lub od wnioskodawcy stwierdzi
nieprawidłowości polegające w szczególności na:
1) wstrzymaniu lub na zaniechaniu realizacji kontynuowanej inwestycji
infrastrukturalnej, nierozpoczęciu inwestycji infrastrukturalnej w planowanym
terminie albo zaawansowaniu realizacji inwestycji infrastrukturalnej w stopniu
zagrażającym zakończeniu inwestycji w planowanym terminie,
2) wykorzystywaniu dotacji przekazanej na dofinansowanie inwestycji
infrastrukturalnej niezgodnie z jej przeznaczeniem,
3) zatrudnianiu bezrobotnych przy robotach publicznych w liczbie mniejszej od
określonej we wniosku na podstawie umowy, o której mowa w ż 3 ust. 4
- podejmuje działania mające na celu wyjaśnienie przyczyn wystąpienia
nieprawidłowości oraz ustala dla wnioskodawcy termin, do którego wnioskodawca
jest zobowiązany usunąć nieprawidłowości i zawiadomić o tym wojewodę.
2. Wojewoda, w czasie podejmowania działań wobec wnioskodawcy, może zmienić
ustalone terminy przekazania pozostałych rat dotacji.
3. W razie występowania nieprawidłowości, o której mowa w ust. 1 pkt 3, wojewoda
podejmuje działania wobec wnioskodawcy w porozumieniu z dyrektorem wojewódzkiego
urzędu pracy.
4. Jeżeli wnioskodawca nie usunie nieprawidłowości w ustalonym przez wojewodę
terminie, o którym mowa w ust. 1:
1) dotacja przekazana na finansowanie inwestycji infrastrukturalnej podlega
zwrotowi w całości przez wnioskodawcę, w ciągu 14 dni po upływie tego terminu,
do budżetu wojewody,
2) wojewoda nie przekazuje wnioskodawcy pozostałych rat dotacji.
5. Wojewodowie informują bezzwłocznie Ministra Finansów, Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej oraz dyrektorów wojewódzkich urzędów pracy o przypadkach, o
których mowa w ust. 1, 2 i 4, oraz o kwotach dotacji podlegających zwrotowi do
budżetu wojewodów przez wnioskodawców, kwotach rat dotacji nie przekazanych tym
wnioskodawcom i dokonanych zmianach terminów przekazania wnioskodawcom
pozostałych rat dotacji.
ż 9. 1. Właściwi wojewodowie po upływie w 1995 r. planowanego terminu
zakończenia każdej inwestycji infrastrukturalnej oraz po dniu 31 grudnia 1995 r.
dokonują ponownej kontroli prawidłowości wykorzystania dotacji przekazanych na
dofinansowanie inwestycji infrastrukturalnych.
2. Jeżeli wojewoda, w wyniku kontroli albo na podstawie informacji otrzymanych
od innego organu kontrolnego lub od wnioskodawcy, stwierdzi wystąpienie choćby
tylko jednej z następujących nieprawidłowości:
1) liczba bezrobotnych zatrudnionych w 1995 r. przy realizacji inwestycji
infrastrukturalnej była mniejsza o więcej niż 5% od liczby bezrobotnych
przewidzianych do zatrudnienia w 1995 r., określonej w części A poz. 2 wniosku,
2) inwestycja infrastrukturalna planowana do zakończenia w 1995 r. nie została
zakończona do dnia 31 grudnia 1995 r.,
3) inwestycja infrastrukturalna przewidziana do zakończenia po 1995 r. nie
została zrealizowana w zakresie rzeczowym planowanym, w części C wniosku, do
wykonania w 1995 r.
- cała dotacja przekazana na dofinansowanie inwestycji infrastrukturalnej
podlega zwrotowi do budżetu wojewody, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. W wypadkach, o których mowa w ust. 2, dotacja podlega zwrotowi przez
wnioskodawcę ze środków budżetu gminy w terminie uzgodnionym z wojewodą, nie
później niż do dnia 31 grudnia 1996 r.
4. Wojewodowie informują bezzwłocznie Ministra Finansów, Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej oraz dyrektorów wojewódzkich urzędów pracy o kwotach i
terminach zwrotu dotacji do budżetu wojewody, w wypadkach określonych w ust. 2.
ż 10. 1. Wnioskodawca zwraca całą dotację również:
1) w wypadku określonym w art. 21 ust. 6 ustawy o finansowaniu gmin,
2) gdy gmina w 1995 r. nie przeznaczy na finansowanie inwestycji
infrastrukturalnej rozpoczętej i zakończonej w 1995 r. środków z budżetu gminy w
kwocie wymaganej dla takiej inwestycji na podstawie ż 3 ust. 3.
2. Przepisy ż 9 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio również do dotacji zwracanych
w wypadkach wymienionych w ust. 1.
ż 11. 1. Dotacje, które w 1995 r. będą ustalone dla wnioskodawców, lecz nie
zostaną im przekazane w wypadku określonym w ż 8 ust. 4 pkt 2, oraz dotacje
przyznane i przekazane wnioskodawcom w 1995 r., a następnie w ciągu 1995 r.
zwrócone do budżetu wojewody, wojewoda w 1995 r., na wniosek wnioskodawcy, może
przeznaczyć:
1) na zwiększenie dotacji ustalonych na dofinansowanie inwestycji
infrastrukturalnych, o których mowa w ż 5 ust. 1 pkt 1,
2) na dofinansowanie innych inwestycji infrastrukturalnych objętych wnioskami
złożonymi w terminie określonym w ż 4 ust. 1.
2. Wojewoda w ciągu 1995 r., na wniosek wnioskodawcy, może również zmienić
przeznaczenie całej lub części dotacji przyznanej w 1995 r. na dofinansowanie
inwestycji infrastrukturalnej, jeżeli wnioskodawca planuje przeznaczyć tę
dotację na dofinansowanie innej inwestycji infrastrukturalnej, objętej wnioskiem
złożonym w terminie określonym w ż 4 ust. 1.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli dotacja podlega zwrotowi do budżetu
wojewody.
4. W wypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio również
pozostałe przepisy rozporządzenia.
ż 12. 1. Dotacja przekazana wnioskodawcy na dofinansowanie inwestycji
infrastrukturalnej, lecz nie wykorzystana na ten cel w całości w 1995 r., jest w
1996 r. przez wnioskodawcę przeznaczana, w kwocie pozostałej w dniu 31 grudnia
1995 r., na finansowanie zobowiązań związanych z zakresem rzeczowym tej
inwestycji, planowanym i wykonanym w 1995 r., a po sfinansowaniu zobowiązań
podlega zwrotowi do budżetu wojewody w terminie 14 dni od dnia zakończenia
finansowania zobowiązań.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli wnioskodawca jest zobowiązany do
zwrotu całej dotacji do budżetu wojewody, w wypadkach określonych w ż 8 ust. 4
pkt 1, ż 9 ust. 2 i ż 10 ust. 1.
ż 13. 1. Dotacje zwrócone do budżetu wojewody w 1995 r., lecz nie przeznaczone
przez wojewodę do dnia 31 grudnia 1995 r. na cele określone w ż 11 ust. 1,
zmniejszają wydatki budżetowe na 1995 r.
2. Dotacje zwrócone do budżetu wojewody w 1996 r. podlegają przekazaniu na
dochody budżetu państwa.
3. Dotacje, o których mowa w ust. 1, wpływają na rachunek bieżący, subkonto
wydatków, właściwego urzędu wojewódzkiego, a dotacje, o których mowa w ust. 2 -
na rachunek bieżący, subkonto dochodów, właściwego urzędu wojewódzkiego.
ż 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 maja 1995 r. (poz. 308)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 maja 1995 r.
w sprawie Ochotniczych Hufców Pracy
(Dz. U. Nr 59, poz. 309)
Na podstawie art. 45 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1) oraz art. 69 ust. 3
ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. Nr 95, poz. 425, z
1992 r. Nr 26, poz. 113 i Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 127, poz. 585 oraz z
1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 53, poz. 215) zarządza się co następuje:
ż 1. Ochotnicze Hufce Pracy, zwane dalej "OHP", wykonują zadania państwa w
zakresie zatrudniania i wychowania młodzieży w wieku powyżej 15 lat. Do zadań
tych w szczególności należy:
1) organizowanie hufców pracy oraz ośrodków szkolenia i wychowania w celu
umożliwienia młodzieży zaniedbanej wychowawczo i wymagającej specjalnej troski
uzupełnienia wykształcenia i zdobycia kwalifikacji zawodowych,
2) organizowanie ośrodków szkolenia zawodowego i innych form działalności
umożliwiających podwyższanie kwalifikacji zawodowych oraz przekwalifikowanie
zawodowe młodzieży,
3) współudział w organizowaniu praktyk szkolnych i zawodowych młodzieży w kraju
i za granicą,
4) organizowanie zatrudnienia, w tym wakacyjnego i śródrocznego, młodzieży szkół
ponadpodstawowych,
5) poszukiwanie i przygotowywanie ofert zatrudnienia indywidualnego i grupowego
młodzieży pozostającej bez pracy,
6) współuczestnictwo w organizowaniu dla młodzieży prac interwencyjnych i robót
publicznych,
7) inicjowanie i organizowanie międzynarodowej współpracy w celu zatrudnienia
młodzieży polskiej za granicą i młodzieży innych krajów w Rzeczypospolitej
Polskiej,
8) prowadzenie działalności wychowawczej, profilaktycznej i resocjalizacyjnej
wśród młodzieży zagrożonej i niedostosowanej społecznie, wymagającej specjalnych
oddziaływań.
ż 2. 1. Jednostkami organizacyjnymi OHP są:
1) Komenda Główna OHP,
2) komendy regionalne OHP, wraz z ich delegaturami, obejmujące swoim zasięgiem
obszar co najmniej dwóch województw, oraz komendy wojewódzkie OHP w
województwach nie objętych działalnością komend regionalnych,
3) hufce pracy, ośrodki szkolenia i wychowania.
2. Komendą Główną OHP kieruje Komendant Główny, powoływany przez Ministra Pracy
i Polityki Socjalnej. Komendant Główny:
1) określa struktury organizacyjne OHP i zakres ich działania,
2) tworzy i znosi jednostki organizacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2,
3) powołuje komendantów regionalnych i wojewódzkich OHP oraz ich zastępców,
4) może tworzyć i znosić jednostki organizacyjne inne niż wymienione w ust. 1.
3. Komendami regionalnymi i wojewódzkimi OHP kierują komendanci regionalni i
wojewódzcy. Komendanci regionalni i wojewódzcy:
1) tworzą i znoszą - za zgodą Komendanta Głównego - hufce pracy oraz ośrodki
szkolenia i wychowania,
2) nawiązują stosunek pracy z komendantami hufców pracy oraz kierownikami
ośrodków szkolenia i wychowania, a także innych jednostek organizacyjnych, o
których mowa w ust. 2 pkt 4.
ż 3. Mogą być tworzone w szczególności następujące hufce pracy:
1) stacjonarne lub bez zakwaterowania dla niepracującej i nieuczącej się
młodzieży w wieku od 15 do 18 lat, w których zdobywa ona przygotowanie zawodowe
i uzupełnia wykształcenie,
2) stacjonarne lub bez zakwaterowania dla niepracującej i nieuczącej się
młodzieży w wieku powyżej 18 lat, w których zdobywa ona zawód lub przyucza się
do wykonywania określonej pracy oraz uzupełnia wykształcenie,
3) wakacyjne i śródrocz
ne dla młodzieży szkolnej w kraju i za granicą,
4) dla uczestników międzynarodowych obozów młodzieży.
ż 4. Ośrodki szkolenia i wychowania tworzy się jako stacjonarne lub bez
zakwaterowania dla młodzieży zaniedbanej wychowawczo i wymagającej specjalnej
troski w celu umożliwienia jej uzupełnienia wykształcenia i zdobycia zawodu albo
przekwalifikowania zawodowego, w zależności od potrzeb miejscowego rynku pracy.
ż 5. Zatrudnienie uczestników hufca pracy w zakładzie pracy odbywa się zgodnie z
warunkami określonymi w umowie zawartej z pracodawcą przez komendanta
regionalnego lub wojewódzkiego OHP, która ustala w szczególności:
1) rodzaj hufca pracy,
2) okres, na jaki została zawarta umowa,
3) liczbę zatrudnionych osób,
4) rodzaj i miejsce przygotowania zawodowego,
5) zasady organizacji, zakwaterowania i wyżywienia,
6) zakres i tryb dokonywania rozliczeń związanych z działalnością hufca pracy.
ż 6. 1. Kuratorzy oświaty i inne organy prowadzące szkoły, na wniosek
komendantów regionalnych lub wojewódzkich OHP, zapewniają:
1) warunki do organizacji i działalności OHP wśród młodzieży szkół
ponadpodstawowych;
2) kształcenie uczestników hufców pracy i uczestników ośrodków szkolenia i
wychowania, w zależności od posiadanego wykształcenia, w następujących typach
szkół publicznych:
a) w szkołach podstawowych dla dorosłych,
b) w podstawowych studiach zawodowych,
c) w szkołach i klasach przysposabiających do pracy zawodowej,
d) w zasadniczych szkołach dla dorosłych oraz na kursach w zakresie szkoły
podstawowej.
2. Wnioski, o których mowa w ust. 1, powinny być zgłoszone w terminach
umożliwiających kuratorom oświaty i innym organom prowadzącym szkoły ich
realizację.
3. Kształcenie uczestników hufców pracy oraz uczestników ośrodków szkolenia i
wychowania jest prowadzone według planów i programów nauczania obowiązujących w
określonych typach szkół.
4. Kuratorzy oświaty sprawują nadzór pedagogiczny nad działalnością, o której
mowa w ż 1 pkt 1 i 2.
5. Kuratorzy oświaty i dyrektorzy szkół publicznych współpracują z komendantami
regionalnymi i wojewódzkimi OHP w zakresie:
1) organizacji zatrudniania młodzieży szkolnej w ramach OHP,
2) organizowania praktyk zawodowych w ramach wakacyjnych i śródrocznych hufców
pracy,
3) korzystania przez hufce pracy z obiektów szkolnych.
6. Uczestnikom hufców pracy oraz ośrodków szkolenia i wychowania, pobierającym
naukę w formach kształcenia wymienionych w ust. 1, przysługują uprawnienia
przewidziane dla uczniów szkół.
7. Nauczyciele, wychowawcy i inni pracownicy pedagogiczni zatrudnieni w OHP
uczestniczą w doskonaleniu zawodowym na zasadach dotyczących nauczycieli szkół i
placówek publicznych.
ż 7. Komenda Główna OHP, komendy regionalne OHP oraz komendy wojewódzkie OHP są
państwowymi jednostkami budżetowymi działającymi na zasadach prawa budżetowego.
ż 8. 1. OHP ponoszą wydatki związane z funkcjonowaniem hufców pracy oraz
ośrodków szkolenia i wychowania, a w szczególności:
1) wydatki na wynagrodzenia oraz składki na ubezpieczenie społeczne młodocianych
uczestników hufców pracy za okres nauki zawodu, a także za okres przyuczenia do
wykonywania określonej pracy i za następujący po nim bezpośrednio okres
zatrudnienia do czasu ukończenia szkoły podstawowej, nie dłużej jednak łącznie
niż za okres 18 miesięcy, w zakresie nie podlegającym refundacji z Funduszu
Pracy,
2) koszty środków dydaktycznych związanych ze szkoleniem zawodowym,
3) koszty szkolenia w formach pozaszkolnych młodocianych i pełnoletnich
uczestników hufców pracy oraz ośrodków szkolenia i wychowania,
4) 50% kosztów wyżywienia i zakwaterowania uczestników stacjonarnych hufców
pracy,
5) koszty organizacji i funkcjonowania ośrodków szkolenia i wychowania,
6) wydatki związane z organizacją wakacyjnych i śródrocznych hufców pracy.
2. Część kosztów wyżywienia i zakwaterowania uczestników stacjonarnych hufców
pracy ponoszą zakłady pracy oraz uczestnicy tych hufców.
ż 9. Wojewódzkie i rejonowe urzędy pracy współdziałają z jednostkami
organizacyjnymi OHP w zakresie rekrutacji uczestników do hufców pracy,
organizowania kształcenia zawodowego, poradnictwa zawodowego, przyuczenia do
zawodu, przekwalifikowania, pośrednictwa pracy, organizowania prac
interwencyjnych i robót publicznych oraz tworzenia miejsc pracy dla młodzieży.
ż 10. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w ramach sprawowanego nadzoru nad OHP:
1) nadaje OHP statut,
2) określa normy wyżywienia dla uczestników hufców pracy oraz ośrodków szkolenia
i wychowania,
3) określa wysokość i zasady ponoszenia kosztów wyżywienia i zakwaterowania, o
których mowa w ż 8 ust. 2,
4) określa rodzaj ubioru organizacyjnego przydzielanego bezpłatnie uczestnikom
hufców pracy oraz ośrodków szkolenia i wychowania.
ż 11. 1. Rządowa administracja ogólna oraz państwowe jednostki organizacyjne
tworzą warunki do działalności OHP.
2. Publiczne zakłady opieki zdrowotnej przeprowadzają badania profilaktyczne
stanu zdrowia oraz zapewniają właściwą opiekę lekarską uczestnikom hufców pracy,
a także uczestnikom ośrodków szkolenia i wychowania.
3. Minister Sprawiedliwości współdziała z Komendantem Głównym OHP w zakresie
rekrutacji do hufców pracy oraz ośrodków szkolenia i wychowania młodzieży
zaniedbanej, zagrożonej demoralizacją, która w celu profilaktyki i
resocjalizacji wymaga zorganizowanej opieki na wolności.
4. Minister Spraw Wewnętrznych zapewnia współpracę jednostek Policji z
jednostkami organizacyjnymi OHP w zakresie realizacji zadań określonych w ż 1
pkt 8.
5. Organy rządowej administracji ogólnej zapewnią obiekty zakwaterowania i inne
lokale niezbędne do działalności jednostek organizacyjnych OHP.
ż 12. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 września 1992 r. w
sprawie Ochotniczych Hufców Pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 347).
ż 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 12 maja 1995 r.
o zmianie ustawy o łączności oraz niektórych innych ustaw.
(Dz. U. Nr 60, poz. 310)
Art. 1. W ustawie z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. Nr 86, poz.
504, z 1991 r. Nr 69, poz. 293 i Nr 105, poz. 451 oraz z 1993 r. Nr 7, poz. 34)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) pocztowych usługach o charakterze powszechnym - rozumie się przez to
działalność gospodarczą polegającą na przyjmowaniu, przewozie i doręczaniu
zwykłych i poleconych przesyłek listowych, listów wartościowych i paczek
pocztowych oraz nadawaniu i doręczaniu przekazów pocztowych,
2) przesyłkach listowych - rozumie się przez to listy, kartki pocztowe, druki,
druki bezadresowe i ankiety,
3) listach wartościowych - rozumie się przez to listy o wymiarach ustalonych dla
przesyłek listowych, o zadeklarowanej przez nadawcę wartości, nadawane,
przewożone i doręczane z zapewnieniem szczególnej ochrony zawartości,
4) paczkach pocztowych - rozumie się przez to przesyłki z rzeczami dopuszczonymi
do przewozu drogą pocztową, przyjęte na podstawie adresu pomocniczego lub innego
dokumentu pocztowego,
5) przekazach pocztowych - rozumie się przez to polecenie wypłaty adresatom
określonej kwoty pieniężnej,
6) korespondencji pisemnej - rozumie się przez to informacje pisemne o
charakterze bieżącym i osobistym, mające walor niepowtarzalności, przesyłane w
listach lub na kartkach pocztowych,
7) usługach kurierskich - rozumie się przez to usługi nie mające charakteru
powszechnego, polegające na zarobkowym, przyspieszonym przewozie i doręczaniu w
gwarantowanym terminie przesyłek,
8) telekomunikacji - rozumie się przez to nadawanie, transmisję i odbiór znaków,
sygnałów, pisma, obrazów i dźwięków albo informacji jakiejkolwiek natury poprzez
przewody, systemy radiowe, optyczne lub jakiekolwiek inne urządzenia
wykorzystujące energię elektromagnetyczną,
9) urządzeniach telekomunikacyjnych - rozumie się przez to urządzenia, w tym
kable, przewody oraz osprzęt, stosowane w telekomunikacji,
10) linii telekomunikacyjnej - rozumie się przez to zespół współpracujących ze
sobą urządzeń telekomunikacyjnych służących do przekazu informacji pomiędzy
dwoma ściśle określonymi punktami sieci telekomunikacyjnej,
11) sieci telekomunikacyjnej - rozumie się przez to zespół współpracujących ze
sobą linii i urządzeń telekomunikacyjnych,
12) międzynarodowej sieci telekomunikacyjnej - rozumie się przez to dowolny
rodzaj sieci telekomunikacyjnej, w której co najmniej jedno urządzenie
telekomunikacyjne, z wyłączeniem urządzeń usytuowanych na sztucznych satelitach
Ziemi, jest zainstalowane poza obszarem Rzeczypospolitej Polskiej,
13) systemie telekomunikacyjnym - rozumie się przez to zespół urządzeń
telekomunikacyjnych i zasad ich współdziałania,
14) usługach telekomunikacyjnych - rozumie się przez to działalność gospodarczą
polegającą na zapewnieniu przekazu informacji za pomocą sieci i linii
telekomunikacyjnych,
15) sieci telekomunikacyjnych użytku publicznego - rozumie się przez to sieć
telekomunikacyjną służącą do świadczenia usług telekomunikacyjnych każdemu
użytkownikowi na obszarze działania operatora tej sieci,
16) wydzielonej sieci telekomunikacyjnej - rozumie się przez to sieć służącą do
świadczenia usług telekomunikacyjnych dla ograniczonego zbioru użytkowników,
17) wewnętrznej sieci telekomunikacyjnej - rozumie się przez to sieć
telekomunikacyjną nie służącą do świadczenia usług telekomunikacyjnych,
18) usługach telekomunikacyjnych o charakterze powszechnym - rozumie się przez
to usługi telekomunikacyjne polegające na zapewnieniu przekazu telefonicznego i
telegraficznego w sieciach telekomunikacyjnych użytku publicznego, z
zastrzeżeniem ust. 2,
19) międzynarodowej usłudze telekomunikacyjnej - rozumie się przez to
zapewnienie przekazu informacji międzynarodowej sieci telekomunikacyjnej,
20) operatorze - rozumie się przez to podmiot uprawniony do świadczenia usług
telekomunikacyjnych na mocy ustawy lub koncesji lub działający na podstawie
zezwolenia,
21) sieciach i urządzeniach radiokomunikacyjnych - rozumie się przez to sieci i
urządzenia telekomunikacyjne służące do przesyłania, nadawania i odbioru
wszelkiego rodzaju informacji za pomocą fal radiowych,
22) satelitarnych sieciach telekomunikacyjnych - rozumie się przez to sieci
telekomunikacyjne wykorzystujące urządzenia telekomunikacyjne umieszczone na
sztucznym satelicie Ziemi,
23) gospodarowaniu widmem częstotliwości fal radiowych - rozumie się przez to
prowadzenie działań technicznych, administracyjno-ekonomicznych oraz
inspekcyjno-kontrolnych, których celem jest racjonalizacja wykorzystania tego
widma dla potrzeb świadczenia usług telekomunikacyjnych oraz dla zapewnienia
obronności i bezpieczeństwa państwa,
24) służbie radiowej - rozumie się przez to dokonywane za pomocą fal radiowych
nadawanie, transmisję, odbiór informacji służących wypełnieniu zadania lub
zadań, określonych dla danej służby w międzynarodowym prawie telekomunikacyjnym,
którego sygnatariuszem jest Rzeczpospolita Polska,
25) kompatybilności elektromagnetycznej - rozumie się przez to zdolność
urządzenia do zadowalającego działania w środowisku elektromagnetycznym bez
szkodliwego wytwarzania zakłóceń elektromagnetycznych, które utrudniałyby lub
uniemożliwiały działanie innych urządzeń istniejących w tym środowisku.";
2) art. 3 otrzymuje brzmienie:
"Art. 3. 1. Działalność gospodarczą w dziedzinie poczty wykonują:
1) państwowe przedsiębiorstwo użyteczności publicznej �Poczta Polska zwane
dalej �Pocztą Polską, a w zakresie usług kurierskich po otrzymaniu koncesji,
2) podmioty, które uzyskały koncesję - w zakresie objętym koncesją,
3) podmioty, które uzyskały wpis do ewidencji działalności gospodarczej lub do
rejestru sądowego - w zakresie określonym ustawą.
2. Koncesję, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, wydaje, odmawia wydania,
ogranicza przedmiot, zakres lub obszar działalności oraz cofa Minister
Łączności, stosując odpowiednio przepisy art. 14 ust. 1 i 3-6, art. 14a, art.
15, art. 17 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) oraz pkt 7 i 8, ust. 3 pkt 1, art. 18
pkt 1, 2, 5 i 6, art. 19 ust. 1 pkt 1 i 4, ust. 3, ust. 5 i 6 oraz art. 20a.
3. Wykonywanie pocztowych usług o charakterze powszechnym, polegających na
przyjmowaniu, przewozie i doręczaniu w obrocie krajowym i zagranicznym przesyłek
listowych - z wyjątkiem druków bezadresowych i ankiet - o masie do 2000 g,
listów wartościowych o masie do 2000 g, paczek pocztowych oraz nadawaniu i
doręczaniu przekazów pocztowych - należy wyłącznie do Poczty Polskiej.
4. Nie wymaga koncesji przyjmowanie, przewóz i doręczanie druków bezadresowych i
ankiet.
5. Usługi polegające na przewozie paczek, nie będących paczkami pocztowymi w
rozumieniu ustawy, świadczone są na podstawie odrębnych przepisów.
6. Paczki, o których mowa w ust. 5, nie mogą zawierać korespondencji pisemnej.
7. Poczta Polska oraz podmioty, które uzyskały koncesję, są zobowiązane do
wykonywania zadań na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa. Obowiązek ten
może być nałożony przez Ministra Łączności także na podmioty, o których mowa w
ust. 1 pkt 3.";
3) art. 4 otrzymuje brzmienie:
"Art. 4. 1. Działalność w dziedzinie telekomunikacji wykonują:
1) Telekomunikacja Polska - Spółka Akcyjna,
2) jednostki organizacyjne podległe Ministrom Obrony Narodowej i Spraw
Wewnętrznych - w zakresie własnych potrzeb zaspokajanych za pomocą własnych
sieci telekomunikacyjnych,
3) jednostka organizacyjna podległa Ministrowi Spraw Zagranicznych - w zakresie
potrzeb polskiej służby dyplomatyczno-konsularnej zaspokajanych za pomocą
radiowej sieci telekomunikacyjnej,
4) jednostki organizacyjne podległe Ministrowi Spraw Wewnętrznych - w zakresie
łączności rządowej, w porozumieniu z Ministrem Łączności,
5) podmioty, które otrzymały koncesję lub zezwolenie - w zakresie objętym
koncesją lub zezwoleniem.
2. Telekomunikacja Polska - Spółka Akcyjna oraz podmioty, które uzyskały
koncesję, są zobowiązane do wykonywania zadań na rzecz obronności i
bezpieczeństwa państwa. Obowiązek ten może być nałożony przez Ministra Łączności
także na podmioty, które uzyskały zezwolenie.";
4) skreśla się art. 5;
5) art. 6 otrzymuje brzmienie:
"Art. 6. Podmiot świadczący usługę pocztową lub telekomunikacyjną o charakterze
powszechnym zapewni osobom niepełnosprawnym dostęp do świadczonych usług co
najmniej w zakresie określonym przez Ministra Łączności w drodze
rozporządzenia.";
6) tytuł rozdział 2 otrzymuje brzmienie:
"Zasady prowadzenia działalności w dziedzinie telekomunikacji, koordynacja i
kontrola tej działalności oraz kontrola działalności w dziedzinie poczty";
7) art. 7 otrzymuje brzmienie:
"Art. 7. 1. Urządzenia telekomunikacyjne przeznaczone do pracy w sieciach
telekomunikacyjnych użytku publicznego lub do współpracy z tymi sieciami oraz
wszystkie urządzenia radiokomunikacyjne nadawcze i nadawczo-odbiorcze mogą być
zakładane i używane tylko po uzyskaniu świadectwa homologacji, z zastrzeżeniem
ust. 2.
2. Minister Łączności określa, w drodze rozporządzenia, wykaz urządzeń, których
zakładanie i używanie nie wymaga świadectwa homologacji.";
8) po art. 7 dodaje się art. 7a w brzmieniu:
"Art. 7a. 1. Świadectwo homologacji wydaje na podstawie opinii Minister
Łączności lub upoważniony przez niego podległy mu organ, w drodze decyzji, na
wniosek zainteresowanej osoby.
2. Opinia, o której mowa w ust. 1, dotyczy stwierdzenia, że urządzenie spełnia
wymagania zawarte w obowiązujących przepisach prawnych oraz Polskich Normach
wprowadzonych do obowiązkowego stosowania. Minister Łączności wyznacza podmioty
uprawnione do wydania opinii i prowadzi rejestr tych podmiotów. Za
przeprowadzone badania i inne czynności związane z wystawieniem opinii podmioty
te pobierają opłaty według ustalonego przez siebie i udostępnionego do
wiadomości publicznej cennika.
3. Minister Łączności określa, w drodze rozporządzenia, warunki wydania
świadectw homologacji oraz zakres ich obowiązywania.
4. Minister Łączności może cofnąć świadectwo homologacji w razie zmiany
parametrów technicznych urządzenia telekomunikacyjnego.
5. Minister Łączności lub upoważniony przez niego podległy mu organ może odmówić
wydania świadectwa homologacji w przypadkach:
1) niespełnienia warunków wydawania świadectw homologacji określonych przepisami
prawa,
2) negatywnej lub zawierającej zastrzeżenia opinii, o której mowa w ust. 1.
6. Świadectwo homologacji na typ urządzenia wydaje się producentowi urządzeń lub
podmiotowi upoważnionemu przez producenta. Świadectwo homologacji może być
wydane również użytkownikowi na określone egzemplarze urządzenia.
7. Urządzenia telekomunikacyjne nie objęte wykazem, o którym mowa w art. 7 ust.
2, będące przedmiotem obrotu handlowego, powinny być odpowiednio oznakowane.
Sposób oznakowania określa Minister Łączności w drodze rozporządzenia.
8. Minister Łączności w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, Ministrem
Spraw Wewnętrznych oraz Ministrem Spraw Zagranicznych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób realizacji przepisów ust. 1-7 wobec jednostek
organizacyjnych, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2-4.";
9) art. 8 otrzymuje brzmienie:
"Art. 8. Minister Łączności może w drodze decyzji zezwolić na czasowe używanie
urządzeń, o których mowa w art. 7 ust. 1, bez świadectwa homologacji:
1) na czas przygotowania i prowadzenia procedury homologacyjnej,
2) w celach eksperymentalnych,
3) w przypadkach, o których mowa w art. 16 ust. 5 pkt 1,
4) wobec urządzeń będących w eksploatacji przed dniem 1 stycznia 1995 r.,
określając jednocześnie warunki tego używania.";
10) w art. 9:
a) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) wymagania w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej",
b) dodaje się pkt 4 i 5 w brzmieniu:
"4) przeznaczenie zakresów częstotliwości dla poszczególnych służb radiowych
oraz warunki ich wykorzystania,
5) rodzaje zezwoleń na używanie urządzeń radiokomunikacyjnych w służbach
radiowych i zasady uznawania zezwoleń wydanych przez administracje łączności
innych krajów.";
11) w art. 10:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Operator sieci telekomunikacyjnej jest zobowiązany uzgadniać z Ministrem
Łączności plany budowy, przebudowy lub rozbudowy sieci telekomunikacyjnych.",
b) dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:
"3. Do wniosku o uzgodnienie planów operator jest zobowiązany dołączyć opinię,
której zakres określi Minister Łączności. Minister Łączności wyznacza podmioty
uprawnione do wydawania takich opinii i prowadzi ich rejestr.
4. Za wystawienie opinii, o której mowa w ust. 3, podmiot wystawiający opinię
pobiera należność według cen umownych.";
12) art. 12 otrzymuje brzmienie:
"Art. 12. 1. Na zasadach określonych w art. 14-19 są wydawane:
1) koncesje na świadczenie usług telekomunikacyjnych,
2) zezwolenia na zakładanie i używanie radiokomunikacyjnych urządzeń nadawczych
lub nadawczo-odbiorczych,
3) zezwolenia na zakładanie i używanie urządzeń lub sieci telekomunikacyjnych.
2. Koncesja, o której mowa w ust. 1 pkt 1, może być wydana łącznie z
zezwoleniem, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i 3.";
13) art. 13 otrzymuje brzmienie:
"Art. 13. Minister Łączności może określić w drodze rozporządzenia:
1) usługi telekomunikacyjne, których świadczenie nie wymaga koncesji,
2) rodzaje urządzeń radiokomunikacyjnych, których zakładanie i używanie nie
wymaga zezwolenia lub przydziału częstotliwości,
3) rodzaje urządzeń oraz wewnętrznych i wydzielonych sieci telekomunikacyjnych,
których zakładanie i używanie nie wymaga zezwolenia.";
14) art. 14 otrzymuje brzmienie:
"Art. 14. 1. Wydanie, odmowa wydania, ograniczenie przedmiotu, zakresu lub
obszaru działalności oraz cofanie koncesji należy do Ministra Łączności i
następuje w drodze decyzji.
2. Zezwolenia wydaje, odmawia wydania, ogranicza przedmiot, zakres lub obszar
działalności oraz cofa w drodze decyzji:
1) Minister Łączności,
2) Państwowa Agencja Radiokomunikacyjna, zwana dalej "PAR", w zakresie
określonym przez Ministra Łączności.
3. Koncesje i zezwolenia są wydawane na pisemny wniosek wnioskodawcy,
zawierający w szczególności:
1) oznaczenie wnioskodawcy i jego siedziby,
2) określenie przedmiotu działalności,
3) określenie obszaru działania,
4) przewidywaną datę rozpoczęcia działalności.
4. Minister Łączności może zobowiązać wnioskodawcę do przedstawienia w
wyznaczonym terminie składu kapitałowego wnioskodawcy oraz dokumentów i
informacji mogących uprawdopodobnić, że spełni on warunki, które będą określone
w koncesji lub zezwoleniu oraz wynikające z odrębnych przepisów.
5. Wydanie koncesji może być uzależnione od złożenia zabezpieczenia majątkowego
roszczeń osób trzecich do wnioskodawcy z tytułu prowadzenia działalności
gospodarczej.
6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób realizacji czynności,
o której mowa w ust. 5.";
15) po art. 14 dodaje się art. 14a w brzmieniu:
"Art. 14a. 1. Minister Łączności zarządza przeprowadzenie przetargu w celu
wyboru podmiotu, któremu wyda koncesję, określając jednocześnie tryb i warunki
przeprowadzenia przetargu.
2. Minister Łączności może odstąpić od przeprowadzenia przetargu, o którym mowa
w ust. 1, jeżeli:
1) po ogłoszeniu w prasie ukazującej się na obszarze, którego koncesja dotyczy,
o możliwości jej uzyskania, przystąpienie do przetargu zgłosi mniej niż dwóch
zainteresowanych, spełniających warunki otrzymania koncesji, a w przypadku gdy
przetarg dotyczy większej liczby koncesji na świadczenie tej samej usługi na tym
samym obszarze - nie więcej zainteresowanych niż wynosi liczba koncesji objętych
przetargiem,
2) wniosek o wydanie koncesji obejmuje działalność prowadzoną uprzednio na
podstawie innej koncesji, z wyjątkiem przypadku, gdy wniosek dotyczy
rozszerzenia przedmiotu lub obszaru działalności,
3) świadczenie danej usługi na danym obszarze nie wymaga ograniczania liczby
wydawanych koncesji.
3. W przypadku gdy po wybraniu podmiotu w drodze przetargu, o którym mowa w ust.
1, zajdą okoliczności, o których mowa w art. 18 pkt 1, 2, 5-7, lub podmiot ten
nie spełnia warunków, o których mowa w art. 15 i 16, koncesja może być wydana
kolejnemu podmiotowi spełniającemu warunki przetargu, a gdy kolejność podmiotów
wyłonionych w wyniku przetargu nie została ustalona, przetarg uznaje się za nie
rozstrzygnięty.";
16) art. 15 otrzymuje brzmienie:
"Art. 15. Koncesje lub zezwolenia mogą być wydawane podmiotom, które na
podstawie odrębnych przepisów mogą prowadzić działalność na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 16.";
17) art. 16 otrzymuje brzmienie:
"Art. 16. 1. Nie można wydać koncesji na świadczenie międzynarodowych usług
telekomunikacyjnych o charakterze powszechnym.
2. Nie można wydać, z zastrzeżeniem ust. 3-5, podmiotowi zagranicznemu lub
spółce z udziałem podmiotów zagranicznych:
1) koncesji na świadczenie usług telekomunikacyjnych za pomocą:
a) nadawczych urządzeń radiokomunikacyjnych przeznaczonych do rozpowszechniania
lub rozprowadzania programów radiofonicznych lub telewizyjnych dla równoczesnego
i bezpośredniego odbioru tych programów, a także zezwolenia na zakładanie i
używanie takich urządzeń,
b) sieci telekomunikacyjnych nie będących urządzeniami, o których mowa w lit.
a), przeznaczonych do rozpowszechniania lub rozprowadzania programów
radiofonicznych lub telewizyjnych, a także zezwolenia na zakładanie i używanie
takich sieci,
2) koncesji na świadczenie usług telekomunikacyjnych w:
a) sieciach telefonicznych użytku publicznego pomiędzy różnymi strefami
numeracyjnymi, określonymi w planie numeracji krajowej dla sieci telefonicznych
użytku publicznego,
b) sieciach telefonii ruchomej typu komórkowego,
c) sieciach telekomunikacyjnych użytku publicznego, różnych od wymienionych w
lit. a) i b), o zasięgach przekraczających geograficzny obszar jednej strefy
numeracyjnej, określonej w planie numeracji krajowej dla sieci telefonicznych
użytku publicznego,
d) wydzielonych sieciach telekomunikacyjnych o zasięgach przekraczających
geograficzny obszar jednej strefy numeracyjnej, określonej w planie numeracji
krajowej dla sieci telefonicznych użytku publicznego,
3) koncesji ma świadczenie międzynarodowych usług telekomunikacyjnych,
4) zezwolenia na zakładanie i używanie:
a) urządzeń radiokomunikacyjnych do realizacji łączności radiowej o zasięgu
przekraczającym granice Rzeczypospolitej Polskiej,
b) międzynarodowych sieci telekomunikacyjnych,
c) sieci, o których mowa w pkt 2.
3. Przepisu ust. 2 pkt 1 lit. a) nie stosuje się, gdy udział podmiotów
zagranicznych w kapitale zakładowym lub akcyjnym spółki nie przekracza 33% oraz
gdy umowa lub statut spółki przewidują:
1) że członkami zarządu spółki i rady nadzorczej będą w większości obywatele
polscy zamieszkali w Polsce oraz
2) że w zgromadzeniu wspólników lub walnym zgromadzeniu udział głosów podmiotu
zagranicznego i podmiotów kontrolowanych przez podmioty zagraniczne nie może
przekroczyć 33%.
4. Przepisów ust. 2 pkt 1 lit. b), pkt 2 i 3 oraz pkt 4 lit. c) nie stosuje się,
gdy udział podmiotów zagranicznych w kapitale zakładowym lub akcyjnym spółki nie
przekracza 49% oraz gdy umowa lub statut spółki przewidują:
1) że członkami zarządu spółki i rady nadzorczej będą w większości obywatele
polscy zamieszkali w Polsce oraz
2) że w zgromadzeniu wspólników lub walnym zgromadzeniu udział głosów podmiotu
zagranicznego i podmiotów kontrolowanych przez podmioty zagraniczne nie może
przekroczyć 49%.
5. Przepisu ust. 2 pkt 4 nie stosuje się do urządzeń wykorzystywanych w:
1) satelitarnych sieciach radiokomunikacyjnych w celu krótkookresowego
prowadzenia transmisji okolicznościowych o charakterze doświadczalnym,
kulturalnym, religijnym, politycznym, naukowym, sportowym i innym podobnym,
2) radiowej służbie amatorskiej prowadzonej zgodnie z przepisami i warunkami
ustalonymi dla tego typu działalności przez międzynarodowe organizacje, których
członkiem jest Rzeczpospolita Polska,
3) sieciach radiokomunikacji ruchomej, których rodzaj i zakres usług w nich
świadczonych określi Minister Łączności w drodze rozporządzenia.";
18) art. 17 otrzymuje brzmienie:
"Art. 17. 1. W koncesji lub zezwoleniu określa się:
1) osobę upoważnioną i jej siedzibę,
2) przedmiot, zakres oraz obszar wykonywanej działalności,
3) datę rozpoczęcia działalności,
4) czas trwania koncesji lub zezwolenia.
2. W koncesji i zezwoleniu mogą być ponadto określone:
1) warunki wykonywania działalności, dotyczące w szczególności:
a) formy świadczenia usług,
b) wymagań technicznych dotyczących urządzeń telekomunikacyjnych,
c) rodzaju i rozmiaru sieci telekomunikacyjnej,
2) założenia i warunki współpracy z sieciami telekomunikacyjnymi użytku
publicznego,
3) podstawowe parametry techniczne,
4) przyznane numeracje,
5) przyznane częstotliwości i zakresy częstotliwości oraz techniczne warunki ich
wykorzystania,
6) sygnały identyfikacyjne, znaki wywoławcze,
7) sposób uiszczania opłat, o których mowa w art. 20 ust. 1 i w art. 20a ust. 1,
8) zasady działania w przypadkach klęsk żywiołowych,
9) skład kapitałowy osoby upoważnionej.
3. Sposób wykonywania obowiązków na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa:
1) określa się w koncesji,
2) może być określony w zezwoleniu.
4. Obowiązki, o których mowa w art. 19a ust. 2 i 5, mogą być nałożone w koncesji
lub zezwoleniu.";
19) art. 18 otrzymuje brzmienie:
"Art. 18. Minister Łączności odmawia wydania koncesji lub zezwolenia, jeżeli:
1) wydanie koncesji lub zezwolenia zagrażałoby interesowi gospodarki narodowej,
obronności lub bezpieczeństwu państwa albo bezpieczeństwu lub dobrom osobistym
obywateli,
2) wydanie koncesji lub zezwolenia byłoby sprzeczne z umowami międzynarodowymi,
których Rzeczpospolita Polska jest stroną,
3) używanie urządzenia zakłócałoby pracę już działających urządzeń lub nie ma
technicznych możliwości podłączenia do sieci telekomunikacyjnych użytku
publicznego sieci, linii lub urządzeń telekomunikacyjnych, które zamierza
wykorzystywać wnioskodawca, lub gdy utworzenie takich sieci może spowodować
niekorzystne skutki dla rozwoju danej usługi na określonym obszarze,
4) nie można przydzielić wnioskodawcom numeracji lub częstotliwości niezbędnych
do wykonywania działalności w zakresie, o który ubiega się wnioskodawca,
5) wnioskodawcy lub podmiotowi, w stosunku do którego wnioskodawca jest
podmiotem zależnym, w okresie pięciu lat przed złożeniem wniosku cofnięto
koncesję lub zezwolenie na podstawie art. 19 ustawy,
6) wnioskodawca nie daje rękojmi należytego wykonywania działalności,
7) podmiot wyłoniony w drodze przetargu nie spełni warunków, o których mowa w
art. 14 ust. 3-6,
8) wybór podmiotu, któremu zostanie wydana koncesja, nastąpi drogą przetargu,
9) w wyniku przetargu podmiot nie został wybrany jako ten, któremu zostanie
wydana koncesja.";
20) art. 19 otrzymuje brzmienie:
"Art. 19. 1. Na zasadach określonych w ust. 5 i 6 Minister Łączności cofa
koncesję lub zezwolenie, jeżeli:
1) działalność objęta koncesją lub zezwoleniem jest wykonywana w sposób
sprzeczny z ustawą, warunkami określonymi w koncesji lub w zezwoleniu lub
zagraża obronności lub bezpieczeństwu państwa,
2) podmiot posiadający koncesję lub zezwolenie nie wykonuje decyzji wydanych w
trybie art. 29 ust. 6 i art. 32 ust. 1 ustawy lub w sposób uporczywy uchyla się
od uiszczania opłat przewidzianych w ustawie,
3) zmiany struktury kapitałowej podmiotu posiadającego koncesję lub zezwolenie
nastąpiły z naruszeniem przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z
udziałem zagranicznym (Dz. U. Nr 60, poz. 253, Nr 80, poz. 350 i Nr 111, poz.
480 oraz z 1993 r. Nr 136, poz. 646) lub przepisów art. 19a ust. 1, 2 i 5, o ile
obowiązek, o którym mowa w tym artykule, został na ten podmiot nałożony w
koncesji lub zezwoleniu,
4) podjęto decyzję o likwidacji podmiotu posiadającego koncesję lub zezwolenie.
2. Na zasadach określonych w ust. 5 i 6 Minister Łączności cofa koncesję albo
ogranicza przedmiot, zakres lub obszar działalności, jeżeli w wyniku zmian
struktury kapitałowej podmiotu zagranicznego lub spółki z udziałem podmiotów
zagranicznych lub jej umowy, lub statutu, podmiot lub spółka nie spełnia wymagań
określonych w art. 16 ust. 3 i 4.
3. Na zasadach określonych w ust. 5 i 6 Minister Łączności może cofnąć koncesję
lub zezwolenie albo ograniczyć przedmiot, zakres lub obszar działalności,
jeżeli:
1) podmiot posiadający koncesję lub zezwolenie nie rozpoczął działalności w
oznaczonym terminie,
2) nastąpiło przejęcie bezpośredniej lub pośredniej kontroli nad działalnością
objętą koncesją lub zezwoleniem przez inną osobę,
3) ogłoszono upadłość podmiotu posiadającego koncesję lub zezwolenie.
4. Przepis ust. 3 wobec podmiotów, które otrzymały koncesję lub zezwolenie na
używanie urządzeń radiokomunikacyjnych przeznaczonych do rozpowszechniania lub
rozprowadzania programów radiofonicznych lub telewizyjnych, Minister Łączności
stosuje na wniosek lub w porozumieniu z Przewodniczącym Krajowej Rady Radiofonii
i Telewizji.
5. Decyzja o cofnięciu koncesji lub zezwolenia albo o ograniczeniu przedmiotu,
zakresu lub obszaru działalności następuje po uprzednim wezwaniu podmiotu
posiadającego koncesję lub zezwolenie do usunięcia przyczyn uzasadniających
wydanie takiej decyzji, z wyłączeniem przypadków nie cierpiących zwłoki, w
szczególności ze względu na zagrożenie obronności i bezpieczeństwa państwa,
trwałego przerwania ciągłości świadczenia usług oraz w przypadkach
przewidzianych w ust. 1 pkt 4.
6. Decyzja, o której mowa w ust. 5, określa w szczególności warunki zachowania
ciągłości świadczenia usług.";
21) po art. 19 dodaje się art. 19a w brzmieniu:
"Art. 19a. 1. Osoba zamierzająca nabyć akcje lub prawa akcji podmiotu
posiadającego koncesję lub zezwolenie jest zobowiązana, o ile podmiotu tego
dotyczy obowiązek, o którym mowa w ust. 2:
1) uzyskać za pośrednictwem podmiotu, którego akcje zamierza nabyć, zgodę
Ministra Łączności na przeniesienie tych akcji lub praw z tych akcji, jeżeli
akcje te wraz z akcjami będącymi w jej dyspozycji stanowić będą pakiet
uprawniający do wykonywania ponad: 10%, 25%, 33%, 50% głosów podczas walnego
zgromadzenia akcjonariuszy,
2) powiadomić o fakcie nabycia akcji lub praw z akcji podmiot, którego akcje
nabyła, jeżeli akcje te wraz z akcjami będącymi w jej dyspozycji stanowić będą
pakiet uprawniający do wykonywania ponad 5% głosów podczas walnego zgromadzenia
akcjonariuszy.
2. Podmiot posiadający koncesję lub zezwolenie jest zobowiązany, o ile obowiązek
taki został na ten podmiot nałożony w koncesji lub zezwoleniu, niezwłocznie:
1) zgłaszać Ministrowi Łączności przypadki posiadania przez jednego
akcjonariusza pakietu akcji dającego prawo ponad 10% głosów podczas walnego
zgromadzenia akcjonariuszy tego podmiotu,
2) wystąpić w imieniu osoby, o której mowa w ust. 1, do Ministra Łączności o
wydanie zgody na nabycie akcji lub praw z akcji, a następnie przekazać rzeczoną
decyzję wnioskodawcy.
3. Decyzja, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 2, nie może być wydana,
jeżeli wskutek jej wydania zajdą przesłanki, o których mowa w art. 18 i 19,
uzasadniające odmowę wydania koncesji lub zezwolenia lub ograniczenie
przedmiotu, zakresu lub obszaru działalności, określonych w koncesji lub
zezwoleniu.
4. Nabycie lub posiadanie akcji przez podmiot zależny uważa się za nabycie lub
posiadanie przez podmiot dominujący w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 22
marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach
powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz.
591).
5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio do nabywania udziałów lub praw z
udziałów w podmiotach, posiadających koncesje lub zezwolenia, nie mających formy
spółki akcyjnej.
6. Przepisy ust. 1-5 nie naruszają przepisów ustawy, o której mowa w ust. 4,
oraz ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom
monopolistycznym (Dz. U. z 1991 r. Nr 89, poz. 403, z 1994 r. Nr 90, poz. 419 i
z 1995 r. Nr 41, poz. 208).";
22) w art. 20 ust. 2-4 otrzymują brzmienie:
"2. Minister Łączności w porozumieniu z Ministrem Finansów określa, w drodze
rozporządzenia, wysokość i sposób uiszczania opłat, o których mowa w ust. 1, a
także zakres zwolnień od tych opłat.
3. Opłaty, o których mowa w ust. 1, są pobierane przez Państwową Inspekcję
Telekomunikacyjną i Pocztową, zwana dalej �PITiP, oraz Państwową Agencję
Radiokomunikacyjną odpowiednio do zakresu ich działania. Opłaty te stanowią
dochód Skarbu Państwa.
4. Do opłat pobieranych przez PITiP i PAR stosuje się przepisy o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze
pieniężnym.";
23) po art. 20 dodaje się art. 20a w brzmieniu:
"Art. 20a. 1. Za udostępnienie dokumentacji przetargu, o którym mowa w art. 14a
ust. 1, oraz za udzielenie koncesji pobiera się opłaty. Opłatę za udostępnienie
dokumentacji uiszcza się jednorazowo, a opłatę za udzielenie koncesji -
jednorazowo lub ratalnie.
2. Minister Łączności w porozumieniu z Ministrem Finansów określa, w drodze
rozporządzenia, wysokość i sposób uiszczania opłat, o których mowa w ust. 1, z
uwzględnieniem zakresu działalności objętej koncesją.
3. Opłaty, o których mowa w ust. 1, są pobierane przez organ wydający koncesję.
Opłaty stanowią dochód Skarbu Państwa.
4. Do opłat, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze
pieniężnym.";
24) art. 21 otrzymuje brzmienie:
"Art. 21. 1. Minister Łączności ustala dla sieci telekomunikacyjnej użytku
publicznego plany numeracji krajowej.
2. Minister Łączności przydziela numerację operatorom sieci telekomunikacyjnych
użytku publicznego w drodze decyzji.
3. W uzasadnionych przypadkach Minister Łączności może przydzielić numerację
operatorom innych sieci telekomunikacyjnych.
4. Do przydziału numeracji stosuje się odpowiednio przepisy art. 14 ust. 1 i 3,
art. 15, art. 16 ust. 1, ust. 2 pkt 2 i 3, ust. 4, art. 17 ust. 1, ust. 2 pkt 4,
art. 18, art. 19 ust. 1-3 oraz 5 i 6.
5. Przydział numeracji może być poprzedzony przetargiem. Przetarg zarządza
Minister Łączności, określając jednocześnie tryb i warunki przeprowadzenia
przetargu.";
25) art. 22 otrzymuje brzmienie:
"Art. 22. 1. Minister Łączności określa politykę gospodarowania widmem
częstotliwości fal radiowych w kraju z uwzględnieniem potrzeb wynikających z
zapewnienia bezpieczeństwa i obronności państwa.
2. Minister Łączności powołuje Radę do Spraw Wykorzystania Częstotliwości,
będącą opiniodawczo-inicjującym ciałem doradczym Ministra Łączności w sprawach
gospodarowania widmem częstotliwości fal radiowych, złożoną z osób
reprezentujących zainteresowanych ministrów oraz Krajową Radę Radiofonii i
Telewizji.
3. Minister Łączności ustala skład i nadaje statut Radzie do Spraw Wykorzystania
Częstotliwości.
4. Minister Łączności wypełnia postanowienia ust. 1 po zasięgnięciu opinii Rady
do Spraw Wykorzystania Częstotliwości.";
26) art. 23 otrzymuje brzmienie:
"Art. 23. 1. Używanie radiokomunikacyjnych urządzeń nadawczych lub
nadawczo-odbiorczych wymaga uzyskania przydziału częstotliwości lub zakresu
częstotliwości, a także - w przypadkach określonych przepisami w dziedzinie
telekomunikacji - sygnału identyfikacyjnego lub znaku wywoławczego.
2. Do przydziału częstotliwości stosuje się, z zastrzeżeniem art. 24 i 25,
odpowiednio przepisy art. 14 ust. 2-4, art. 15, art. 16 ust. 1, ust. 2 pkt 2-4,
ust. 3-5 oraz art. 17-19.
3. Do przydziału sygnałów identyfikacyjnych i znaków wywoławczych stosuje się, z
zastrzeżeniem ust. 5, odpowiednio przepisy art. 14 ust. 2 i 3, art. 15, art. 16
ust. 1, ust. 2 pkt 2-4, ust. 3-5, art. 17 ust. 1, ust. 2 pkt 6, art. 18 pkt 1,
2, 4 i 5 oraz art. 19 ust. 1 pkt 1 i 4 i ust. 3-5.
4. Przydział częstotliwości, sygnałów identyfikacyjnych lub znaków wywoławczych
może być poprzedzony przetargiem. Przetarg zarządza Minister Łączności
określając jednocześnie tryb i warunki przeprowadzenia przetargu.
5. Przepisów ust. 3 i 4 nie stosuje się do jednostek organizacyjnych, o których
mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2-4, które przepisy te wykonują we własnym zakresie.
6. Niezależnie od przyczyn określonych w art. 18 można odmówić przydzielenia
częstotliwości lub zakresów częstotliwości w przypadku:
1) braku wolnych częstotliwości lub zakresów częstotliwości na obszarze, na
którym zamierza działać wnioskodawca,
2) braku możliwości zapewnienia ochrony wolnych częstotliwości lub zakresów
częstotliwości przed zakłóceniami.";
27) art. 25 otrzymuje brzmienie:
"Art. 25. Minister Łączności w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, Spraw
Wewnętrznych, Spraw Zagranicznych ustala politykę przydziałów częstotliwości lub
zakresów częstotliwości dla jednostek organizacyjnych, o których mowa w art. 4
ust. 1 pkt 2-4.";
28) art. 26 otrzymuje brzmienie:
"Art. 26. 1. Podmioty, które uzyskały przydział częstotliwości lub zakresu
częstotliwości, uiszczają roczne opłaty za ich używanie, a w razie opóźnienia w
uiszczaniu tych opłat - płacą odsetki ustawowe.
2. Minister Łączności w porozumieniu z Ministrem Finansów określi, w drodze
rozporządzenia, wysokość, terminy i sposób uiszczania opłat, o których mowa w
ust. 1, z uwzględnieniem specyfiki wykorzystywania częstotliwości przez
jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2-4.
3. Opłaty, o których mowa w ust. 1, są pobierane i stanowią przychód PAR.
4. Do opłat pobieranych przez PITiP i PAR stosuje się przepisy o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji, w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze
pieniężnym.";
29) art. 27 otrzymuje brzmienie:
"Art. 27. 1. Minister Łączności w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami
określa, w drodze rozporządzenia, rodzaje oraz warunki i tryb wydawania
świadectw uprawniających do obsługi urządzeń radiokomunikacyjnych w radiowej
służbie lotniczej, w radiowej służbie morskiej i żeglugi śródlądowej, a także w
radiowej służbie amatorskiej oraz wysokość opłat za te świadectwa.
2. Egzaminy osób ubiegających się o wydanie określonego rodzaju świadectwa
przeprowadza PAR.
3. Minister Łączności określa, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat za
egzaminy. Opłaty za przeprowadzony egzamin stanowią przychód PAR.";
30) w art. 28:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Operatorzy dostarczają zbiorczych danych potrzebnych do ewidencji.",
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do jednostek organizacyjnych, o których
mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2-4, które zadania określone w tych przepisach wykonują
we własnym zakresie.";
31) art. 29 otrzymuje brzmienie:
"Art. 29. 1. Organy Ministra Łączności wykonują kontrolę urządzeń i sieci
telekomunikacyjnych w celu:
1) wykrywania działalności prowadzonej bez wymaganej koncesji lub w sposób
niezgodny z warunkami podanymi w koncesji,
2) określenia jakości funkcjonowania urządzeń i sieci telekomunikacyjnych oraz
zgodności ich pracy z obowiązującymi przepisami,
3) wykrywania i lokalizacji urządzeń i sieci telekomunikacyjnych:
a) używanych bez zezwolenia lub w sposób niezgodny z warunkami podanymi w
zezwoleniu,
b) powodujących zakłócenia w pracy innych urządzeń telekomunikacyjnych,
4) kontroli oznakowania urządzeń telekomunikacyjnych oraz posiadania przez nie
świadectwa homologacji,
5) kontroli przestrzegania wykorzystania przydzielonych częstotliwości, znaków
wywoławczych oraz sygnałów identyfikacyjnych.
2. Państwowa Inspekcja Telekomunikacyjna i Pocztowa wykonuje również kontrolę
działalności w dziedzinie poczty:
1) w zakresie świadczenia usług przez Pocztę Polską,
2) w zakresie naruszania przez inne podmioty uprawnień zastrzeżonych dla Poczty
Polskiej,
3) wykonywanej na podstawie koncesji,
4) podlegającej wpisowi do ewidencji działalności gospodarczej lub wpisowi do
rejestru sądowego.
3. Kontrola, o której mowa w ust. 2, jest wykonywana w trybie określonym
przepisami o prowadzeniu działalności gospodarczej, o ile ustawa nie stanowi
inaczej.
4. Pracownikom organów kontroli przysługuje, po okazaniu legitymacji służbowej i
pisemnego upoważnienia prawo:
1) wstępu do pomieszczeń kontrolowanej jednostki oraz obiektów i nieruchomości,
na których znajduje się bądź są zakładane urządzenia i sieci telekomunikacyjne
albo wykonywana jest działalność w dziedzinie poczty,
2) przeprowadzania oględzin przesyłek pocztowych, urządzeń i sieci
telekomunikacyjnych oraz dokonywania badań i pomiarów, z zachowaniem tajemnicy
przekazu informacji.
5. Kierownicy kontrolowanych jednostek oraz kontrolowane osoby fizyczne są
zobowiązani zapewnić warunki sprawnego przeprowadzenia kontroli oraz udostępnić
pracownikom kontroli materiały i dokumenty niezbędne do kontroli, a także
udzielić potrzebnych informacji.
6. W razie stwierdzenia, że:
1) stan rzeczowy lub techniczny albo praca urządzeń telekomunikacyjnych:
a) są niezgodne z obowiązującymi przepisami w dziedzinie telekomunikacji lub
warunkami koncesji, zezwolenia lub przydziału częstotliwości, zakresów
częstotliwości, sygnału identyfikacyjnego lub znaku wywoławczego,
b) powodują zakłócenia w działaniu innych urządzeń telekomunikacyjnych,
2) naruszono obowiązujące przepisy w dziedzinie poczty lub telekomunikacji,
3) naruszono warunki ustalone w koncesji, w zezwoleniu lub przydziale
częstotliwości, zakresów częstotliwości, sygnału identyfikacyjnego lub znaku
wywoławczego,
organ przeprowadzający kontrolę wydaje decyzję, w której określa zakres naruszeń
i termin usunięcia nieprawidłowości.
7. W przypadku stwierdzenia używania urządzenia radiokomunikacyjnego bez
wymaganego zezwolenia lub bez świadectwa homologacji, PAR wydaje decyzję
nakazującą w trybie natychmiastowym wstrzymanie używania urządzeń oraz
zabezpiecza urządzenia przed dalszym używaniem w miejscu instalacji bądź je
deponuje.
8. Organ przeprowadzający kontrolę jest organem egzekucyjnym w rozumieniu
przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, w zakresie egzekucji
obowiązków o charakterze niepieniężnym.
9. Organ przeprowadzający kontrolę jest zobowiązany sporządzić protokół
przeprowadzonej kontroli, podpisany przez pracownika przeprowadzającego kontrolę
oraz kierownika kontrolowanej jednostki lub kontrolowaną osobę fizyczną.
10. Przepisów ust. 1-9 nie stosuje się do jednostek organizacyjnych, o których
mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2-4, które zadania określone w tych przepisach wykonują
we własnym zakresie.";
32) art. 30 otrzymuje brzmienie:
"Art. 30. 1. Organami Ministra Łączności powołanymi do kontroli, o której mowa w
art. 29, są: Państwowa Inspekcja Telekomunikacyjna i Pocztowa, powołana do
kontroli przewodowych sieci i urządzeń telekomunikacyjnych, a także działalności
w dziedzinie poczty, oraz Państwowa Agencja Radiokomunikacyjna, powołana w
szczególności do kontroli sieci, linii i urządzeń radiokomunikacyjnych oraz
kontroli wykorzystania częstotliwości.
2. Minister Łączności może zlecić PITiP i PAR wykonanie innych czynności i zadań
z zakresu administracji państwowej.
3. Minister Łączności sprawuje nadzór nad PITiP i PAR.";
33) w art. 31:
a) w ust. 1 dodaje się pkt 4 i 5 w brzmieniu:
"4) wydawania, odmowy wydania, ograniczania przedmiotu, zakresu lub obszaru
działalności oraz cofania, w zakresie określonym przez Ministra Łączności:
a) zezwoleń, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 2,
b) przydziałów częstotliwości i zakresów częstotliwości,
c) znaków wywoławczych i sygnałów identyfikacyjnych,
5) wydawania świadectw, o których mowa w art. 27, a także prowadzenia egzaminów
uprawniających do wydawania tych świadectw.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. W sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 4, Minister Łączności jest organem
odwoławczym w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.";
34) art. 32 otrzymuje brzmienie:
"Art. 32. 1. W razie stwierdzenia, że maszyny i urządzenia techniczne
wytwarzające pole elektromagnetyczne wielkiej częstotliwości powodują zakłócenia
pracy urządzeń telekomunikacyjnych, PAR wydaje decyzję nakazującą usunięcie
nieprawidłowości w określonym terminie.
2. W decyzjach, o których mowa w ust. 1, PAR może w szczególności nakazać
wstrzymanie używania urządzeń i maszyn, nakazać zmiany w sposobie ich używania
oraz zobowiązać do usunięcia stwierdzonych zakłóceń, uszkodzeń lub usterek.
3. Właściwy organ PAR wydający decyzję, o której mowa w ust. 1, jest organem
egzekucyjnym w rozumieniu przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji,
w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym.
4. Maszyny i urządzenia techniczne, o których mowa w ust. 1, mogą być deponowane
przez PAR w celu przeprowadzenia badań technicznych, pozwalających na określenie
przyczyn zakłóceń i sposobu ich usunięcia. PAR może uzależnić wydanie
zdeponowanych maszyn i urządzeń od zgody ich użytkownika na usunięcie, na koszt
użytkownika, stwierdzonych nieprawidłowości w ich pracy.
5. Przepisów ust. 1-4 nie stosuje się do jednostek organizacyjnych, o których
mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2-4, które zadania określone w tych przepisach wykonują
we własnym zakresie.
6. Sposób realizacji przepisów ust. 1-4 oraz art. 29 ust. 1-9 wobec jednostek
organizacyjnych Służby Więziennej określi Minister Łączności w porozumieniu z
Ministrem Sprawiedliwości.";
35) art. 33 otrzymuje brzmienie:
"Art. 33. Minister Łączności określa, w drodze rozporządzenia, strukturę
organizacyjną i szczegółowy zakres działania PITiP.";
36) art. 34 otrzymuje brzmienie:
"Art. 34. Do pracowników Państwowej Inspekcji Telekomunikacyjnej i Pocztowej
oraz Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej stosuje się przepisy ustawy z dnia
16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214,
z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24,
Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr
88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451 oraz
z 1994 r. Nr 136, poz. 704).";
37) art. 36 otrzymuje brzmienie:
"Art. 36. 1. Minister Łączności określi, w drodze rozporządzenia, ogólne warunki
świadczenia usług telekomunikacyjnych w sieci telekomunikacyjnej użytku
publicznego.
2. Podmiot świadczący usługi telekomunikacyjne o charakterze powszechnym określa
zakres i warunki wykonywania tych usług w regulaminie podanym do publicznej
wiadomości.
3. Podmiot świadczący usługi telekomunikacyjne o charakterze powszechnym nie
może nikomu odmówić wykonania tych usług, gdy żądający wykonania usługi spełni
warunki określone w regulaminie, o których mowa w ust. 2.
4. W przypadku braku możliwości technicznych do wykonania usług
telekomunikacyjnych o charakterze powszechnym, podmiot świadczący te usługi
uzgadnia z żądającym sposób wykonania żądanych usług, w szczególności określa
możliwy termin ich wykonania.
5. Nie stanowi odmowy, o której mowa w ust. 3, cesja abonentów między
operatorami, o ile zostanie zachowana ciągłość wykonywania tych usług, abonent
nie poniesie dodatkowych kosztów związanych z cesją, a warunki wykonywania usług
nie ulegną pogorszeniu.";
38) art. 37 otrzymuje brzmienie:
"Art. 37. Właściciele nieruchomości lub inne osoby mające tytuł prawny do
władania nieruchomością mają obowiązek umożliwić:
1) operatorom sieci telekomunikacyjnych użytku publicznego umieszczenie na
nieruchomościach urządzeń i instalacji telekomunikacyjnych oraz tabliczek
informacyjnych o urządzeniach - na warunkach określonych w umowie,
2) osobom, mającym tytuł prawny do korzystania z nieruchomości lub jej części,
dostęp do usług telekomunikacyjnych świadczonych przez operatorów sieci
telekomunikacyjnych użytku publicznego.";
39) art. 38 otrzymuje brzmienie:
"Art. 38. 1. Operator sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego nie może
odmówić przyłączenia do swojej sieci innej sieci telekomunikacyjnej, o ile ta
sieć została wybudowana zgodnie z przepisami.
2. Minister Łączności określi, w drodze rozporządzenia, ogólne warunki
przyłączenia sieci telekomunikacyjnych do sieci telekomunikacyjnych użytku
publicznego oraz zasady rozliczeń między operatorami lub użytkownikami sieci.
3. Warunki współpracy między operatorami lub użytkownikami sieci
telekomunikacyjnych obejmujące przyłączenie ich sieci oraz szczegółowe warunki
rozliczeń są ustalane w drodze umów zawieranych pomiędzy tymi operatorami lub
użytkownikami.
4. Minister Łączności, na wniosek jednej ze stron, ustala, w drodze decyzji,
warunki współpracy i rozliczeń między operatorami lub użytkownikami sieci
telekomunikacyjnych w przypadku, gdy jeden z nich jest operatorem sieci
telekomunikacyjnej użytku publicznego oraz gdy umowa, o której mowa w ust. 3,
nie została zawarta w ciągu trzech miesięcy od daty wystąpienia o przyłączenie
do sieci telekomunikacyjnej albo gdy umowa zawarta w tym terminie nie określa
warunków współpracy koniecznych do wykonywania koncesji.
5. Decyzję, o której mowa w ust. 4, Minister Łączności wydaje po zasięgnięciu
opinii Prezesa Urzędu Antymonopolowego.";
40) art. 39 otrzymuje brzmienie:
"Art. 39. 1. Opłaty za usługi telekomunikacyjne ustala operator, z zastrzeżeniem
ust. 2 i 3.
2. Minister Łączności może wprowadzić opłaty maksymalne za usługi
telekomunikacyjne o charakterze powszechnym.
3. Wysokość opłat za wykonywanie międzynarodowych usług telekomunikacyjnych o
charakterze powszechnym ustalana jest w uzgodnieniu z Ministrem Łączności.
4. Od opłat zwolnione są:
1) rozmowy telefoniczne, radiotelefoniczne i telegramy, których treścią są
wezwania o pomoc w razie klęski żywiołowej lub innego stanu wyższej
konieczności, a w szczególności w wypadku: katastrofy, przymusowego lądowania
statku powietrznego, zagrożenia życia lub mienia na morzu, pożaru, powodzi,
nadzwyczajnego zagrożenia środowiska lub innej klęski spowodowanej żywiołowym
zdarzeniem oraz zagrożenia bezpieczeństwa lub obronności państwa,
2) zawiadomienia o epidemii, masowych zatruciach pokarmowych, zaraźliwej
chorobie zwierzęcej i pojawieniu się szkodników roślin, podlegających prawnemu
obowiązkowi zgłaszania,
3) połączenia telefoniczne inicjowane przez osoby fizyczne do organów powołanych
ustawowo dla niesienia pomocy.
5. Zwolnienia, o których mowa w ust. 4, nie obejmują rozmów telefonicznych,
radiotelefonicznych i telegramów organów administracji, powołanych do niesienia
pomocy oraz zwalczania zaraźliwych chorób ludzi, zwierząt i roślin.";
41) po art. 39 dodaje się art. 39a w brzmieniu:
"Art. 39a. Użytkowanie wyposażenia centralowego systemu alarmowania organów
ustawowo powołanych do niesienia pomocy przez specjalnie wydzielone urządzenia o
skróconej numeracji jest wolne od opłat.";
42) art. 40 otrzymuje brzmienie:
"Art. 40. 1. Operatorzy sieci telekomunikacyjnych użytku publicznego są
zobowiązani do realizacji postanowień Konwencji wiedeńskiej o stosunkach
dyplomatycznych oraz innych umów międzynarodowych zawartych przez Rzeczpospolitą
Polską, w zakresie zapewnienia środków łączności przedstawicielstwom
dyplomatycznym, urzędom konsularnym, misjom specjalnym oraz przedstawicielstwom
organizacji międzynarodowych, korzystających z przywilejów i immunitetów na
podstawie ustaw, umów i zwyczajów międzynarodowych, mających siedziby na terenie
ich działania.
2. Minister Łączności w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych określa, w
drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady postępowania w sprawach objętych
niniejszym rozdziałem, dotyczące podmiotów, o których mowa w ust. 1, członków
ich personelu, jak również innych osób zrównanych z nimi.";
43) art. 42 otrzymuje brzmienie:
"Art. 42. 1. Poczcie Polskiej przysługuje wyłączne prawo używania wyrazu
�poczta w nazwie podmiotu gospodarczego.
2. Ilekroć w ustawie lub przepisach odrębnych używa się dla określenia podmiotu
gospodarczego wyrazu �poczta, rozumie się przez to Pocztę Polską.";
44) po art. 42 dodaje się art. 42a w brzmieniu:
"Art. 42a. W przypadku gdy wymagają tego względy ciągłości i dostępności usług,
Poczta Polska może świadczyć usługi pocztowe za pośrednictwem agencji,
działających na podstawie Kodeksu cywilnego.";
45) w art. 43:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Wysokość i formy opłat za usługi pocztowe Poczty Polskiej ustala Dyrektor
Poczty Polskiej.",
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Wysokość opłat za wykonywanie międzynarodowych usług pocztowych o
charakterze powszechnym jest ustalana w uzgodnieniu z Ministrem Łączności.";
46) w art. 44:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Poczcie Polskiej przysługuje wyłączne prawo emisji, wprowadzania do obiegu i
wycofywania z obiegu znaczków pocztowych, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4. Dyrektor
Poczty Polskiej może wycofać znaczki pocztowe wprowadzone do obiegu przed dniem
wejścia w życie ustawy.",
b) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. Poczcie Polskiej przysługuje prawo handlu walorami filatelistycznymi.";
47) w art. 47 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Minister Łączności określa, w drodze rozporządzenia, sposób wykonywania
ustawowego prawa zastawu na przesyłkach pocztowych.";
48) w art. 56 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w
brzmieniu:
"2. Minister Łączności w porozumieniu z Ministrem Budownictwa i Gospodarki
Przestrzennej określa w drodze rozporządzenia, warunki techniczne, jakim powinny
odpowiadać skrzynki do doręczania korespondencji, oraz zasady zakładania i
użytkowania tych skrzynek.";
49) w art. 71 ust. 3-5 otrzymują brzmienie:
"3. Drogę postępowania reklamacyjnego uważa się za wyczerpaną, jeżeli dłużnik
nie zapłacił dochodzonej należności w terminie 3 miesięcy od dnia wniesienia
reklamacji.
4. Bieg przedawnienia zawiesza się na okres od dnia wniesienia reklamacji do
dnia udzielenia odpowiedzi na reklamację i zwrócenia załączonych dokumentów,
najwyżej jednak na okres przewidziany do załatwienia reklamacji.
5. W odniesieniu do usług o charakterze powszechnym, pocztowych i
telekomunikacyjnych, Minister Łączności określi, w drodze rozporządzenia,
warunki, jakim powinna odpowiadać reklamacja, oraz szczegółowy tryb postępowania
reklamacyjnego.";
50) po art. 75 dodaje się nowy rozdział w brzmieniu:
"Rozdział 5a
Przepisy karne
Art. 75a. 1. Kto bez wymaganego zezwolenia zakłada, bądź używa
radiokomunikacyjne urządzenia nadawcze lub nadawczo-odbiorcze albo bez
wymaganego przydziału wykorzystuje częstotliwości lub zakres częstotliwości,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo grzywny.
2. Sąd może orzec przepadek przedmiotów służących do popełnienia czynu
określonego w ust. 1, chociażby nie były własnością sprawcy.
3. Sąd orzeka przepadek przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa
określonego w ust. 1, chociażby nie były własnością sprawcy, jeśli ich użycie
zagraża życiu lub zdrowiu ludzkiemu.";
51) skreśla się art. 86 i 87.
Art. 2. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz.
114, z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz.
35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr
23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz.
324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr
86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz.
101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600 i z 1995 r. Nr 6, poz. 29) w art. 63 ż 2-5
otrzymują brzmienie:
"ż 2. Kto bez wymaganej koncesji pocztowej lub telekomunikacyjnej albo wbrew
warunkom określonym w koncesji świadczy usługi pocztowe lub telekomunikacyjne,
podlega karze aresztu, ograniczenia wolności lub grzywny.
ż 3. Tej samej karze podlega ten, kto bez wymaganego zezwolenia zakłada lub
używa urządzenia lub sieci telekomunikacyjne, z wyłączeniem radiokomunikacyjnych
urządzeń nadawczych lub nadawczo-odbiorczych.
ż 4. Kto zakłada bądź używa urządzenia telekomunikacyjne nie posiadające
świadectwa homologacji lub wprowadza do obrotu handlowego nie oznakowane
odpowiednio urządzenia telekomunikacyjne, które wymagają świadectwa homologacji,
podlega karze grzywny.
ż 5. Można orzec przepadek przedmiotów służących do popełnienia czynów
określonych w ż 1-4, chociażby nie stanowiły własności sprawcy.".
Art. 3. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U.
Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr
106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i
Nr 134, poz. 646 oraz z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie pocztowych usług o
charakterze powszechnym, polegających na przyjmowaniu, przewozie i doręczaniu w
obrocie krajowym i zagranicznym: przesyłek listowych - z wyjątkiem druków
bezadresowych i ankiet - o masie do 2000 g, listów wartościowych o masie do 2000
g, paczek pocztowych oraz nadawaniu i doręczaniu przekazów pocztowych, jest
zastrzeżone dla Poczty Polskiej.";
2) w art. 11:
a) w ust. 1:
- pkt 12 otrzymuje brzmienie:
"12) usług kurierskich, a także pocztowych usług o charakterze powszechnym,
polegających na przewozie i doręczaniu w obrocie krajowym i zagranicznym:
a) przesyłek listowych o masie powyżej 2000 g,
b) listów wartościowych o masie powyżej 2000 g",
- dodaje się pkt 14 w brzmieniu:
"14) usług telekomunikacyjnych.",
b) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Zasady udzielania koncesji, o których mowa w ust. 1 pkt 12 i 14, określają
przepisy o łączności.".
Art. 4. W ustawie z dnia 1 grudnia 1989 r. o utworzeniu urzędu Ministra
Łączności (Dz. U. Nr 67, poz. 408 oraz z 1990 r. Nr 86, poz. 504) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 4 w ust. 1 skreśla się pkt 5,
2) skreśla się art. 8.
Art. 5. 1. Minister Łączności, w terminie dwóch lat od dnia wejścia w życie
ustawy, dostosuje do jej przepisów dotychczas wydane koncesje pocztowe i
zezwolenia telekomunikacyjne, z zastrzeżeniem ust. 5.
2. Podmioty gospodarcze wykonujące działalność w zakresie przewozu i doręczania
przesyłek listowych, paczek i druków są zobowiązane do przedłożenia Ministrowi
Łączności w terminie 18 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy posiadanych
zezwoleń, koncesji lub zgody uprawnionych organów celem sprawdzenia ich
zgodności z wymaganiami niniejszej ustawy.
3. Minister Łączności, w razie stwierdzenia niezgodności zezwoleń i koncesji
określonych w ust. 2 z wymaganiami niniejszej ustawy, zwróci się w trybie
określonym w odrębnych przepisach do organów, które je wydały, o ich cofnięcie
lub uchylenie.
4. Przepisu art. 19a ustawy, o której mowa w art. 1, nie stosuje się wobec osób
zamierzających nabyć akcje lub prawa z tych akcji w podmiotach, które uzyskały
zezwolenie telekomunikacyjne przed dniem wejścia w życie ustawy, do czasu
dostosowania tych zezwoleń do wymogów, o których mowa w ust. 1.
5. Przepisu art. 16 ust. 2 pkt 1 lit. b) ustawy, o której mowa w art. 1, nie
stosuje się do zezwoleń telekomunikacyjnych wydanych przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy.
6. Do podmiotów świadczących w dniu wejścia w życie ustawy usługi kurierskie na
podstawie dotychczasowych przepisów przepisy art. 3 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2
ustawy, o której mowa w art. 1, stosuje się od dnia 1 stycznia 1996 r.
Art. 6. Wnioski w sprawie wydania zezwolenia telekomunikacyjnego albo koncesji
na świadczenie usług polegających na zarobkowym przewozie i doręczaniu
korespondencji pisemnej, złożone, lecz nie rozpatrzone do dnia wejścia w życie
ustawy, podlegają rozpatrzeniu w trybie i na zasadach określonych w niniejszej
ustawie.
Art. 7. Minister Łączności ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej
jednolity tekst ustawy o łączności, z uwzględnieniem zmian wynikających z
przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
Art. 8. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 maja 1995 r.
w sprawie ustanowienia dodatkowego kontyngentu celnego na niektóre artykuły
budowlane przywożone z zagranicy
(Dz. U. Nr 61, poz. 312)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1995 r. ustanawia się dodatkowy kontyngent celny
ilościowy na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 29 listopada 1994 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów
celnych na niektóre artykuły budowlane przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 137,
poz. 720), w wysokości określonej w załączniku do niniejszego rozporządzenia,
dla których ustanawia się preferencyjną zerową stawkę celną.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 138, poz. 730 i z 1995 r. Nr 31, poz. 156).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 maja 1995 r. (poz. 312)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ DODATKOWY KONTYNGENT CELNY
ILOŚCIOWY
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość (tony)
39033903Polimery styrenu, w formach podstawowych:
- Polistyren:
3903 11 00 0- - Do spieniania30 000


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 maja 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego na skrobie: ziemniaczaną,
kukurydzianą i pszenną, przywożone z zagranicy.
(Dz. U. Nr 61, poz. 313)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 15 sierpnia 1995 r. ustanawia się kontyngent celny ilościowy w
wysokości 16 440 ton na przywóz towarów wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 138, poz. 730 i z 1995 r. Nr 31, poz. 156).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 maja 1995 r. (poz. 313)
WYKAZ TOWARÓW NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENT CELNY ILOŚCIOWY
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość (tony)
11081108- Skrobie:
1108 11 00 0- - Skrobia pszenna1000
1108 12 00 0- - Skrobia kukurydziana13 440
1108 13 00 0- - Skrobia ziemniaczana2000


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 maja 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego na specjalistyczne pojazdy strażackie
przywożone z zagranicy
(Dz. U. Nr 61, poz. 314)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1995 r. ustanawia się kontyngent celny wartościowy w
wysokości 16,4 mln zł na przywóz towarów wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 138, poz. 730 i z 1995 r. Nr 31, poz. 156).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 maja 1995 r. (poz. 314)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENT CELNY WARTOŚCIOWY
PozycjaKod PCNWyszczególnienieWartość (w mln zł)
1234
87058705Pojazdy samochodowe specjalnego przeznaczenia, różne od tych,
które zostały zasadniczo zbudowane do przewozu osób lub towarów (np.
pojazdy pogotowia technicznego, dźwigi samochodowe, pojazdy strażackie,
betoniarki samochodowe, zamiatarki, polewaczki, przewoźne warsztaty,
ruchome stacje radiologiczne):
8705 30 00 0- Pojazdy strażackie
Ex8705 30 00 0Samochód strażacki z drabiną o długości 37 m, wyposażony w
sprzęt ratowniczo-gaśniczy3,6
8705 90- Pozostałe:
8705 90 90 0- - Pozostałe
Ex8705 90 90 0Samochód z podnośnikiem hydraulicznym o maksymalnym wysięgu
68 m2,2
Ex8705 90 90 0Samochód wyposażony w sprzęt ratownictwa
techniczno-chemicznego5,6
Ex8705 90 90 0Samochód wyposażony w sprzęt ratownictwa
chemiczno-ekologicznego5,0


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 31 maja 1995 r.
w sprawie podatku od towarów i usług od usług międzynarodowego przewozu
drogowego, wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez niektórych
podatników.
(Dz. U. Nr 64 poz. 329)
Na podstawie art. 5 ust. 5, art. 6 ust. 10 pkt 2 i art. 47 ustawy z dnia 8
stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U.
Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599 oraz z 1994 r. Nr 132, poz.
670) oraz art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach
podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1995 r.
Nr 5, poz. 25) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Podatnicy, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 8 stycznia
1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11,
poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599 oraz z 1994 r. Nr 132, poz. 670),
płacą zryczałtowany podatek od towarów i usług, zwany dalej podatkiem, z tytułu
świadczenia usług międzynarodowego przewozu drogowego, wykonywanych na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pojazdami zarejestrowanymi za granicą.
2. Stawka podatku wynosi 5 zł od jednorazowego przewozu towarów na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Podatek może być również płacony za okresy tygodniowe, miesięczne lub roczne,
jeżeli podatnik złoży taki wniosek w chwili powstania po raz pierwszy obowiązku
podatkowego, według następujących stawek:
Poz.OkresKwota podatku
123
1tydzień15 zł
2miesiąc50 zł
3rok480 zł

4. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej pojazdu, o którym mowa w ust. 1, a w wypadku gdy pojazd wjechał na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez ładunku - z chwilą wyjazdu z terytorium
z ładunkiem.
ż 2. Zwalnia się od podatku usługi międzynarodowego przewozu drogowego
wykonywane następującymi pojazdami:
1) samochodami osobowymi i kempingowymi,
2) samochodami służb specjalnych, takimi jak: straży pożarnej, pogotowia
ratunkowego i technicznego, służby więziennej, a także samochodami urzędów
celnych,
3) samochodami przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych państw
obcych pod warunkiem wzajemności oraz misji specjalnych i organizacji
międzynarodowych korzystających z immunitetów i przywilejów dyplomatycznych,
4) pojazdami innymi niż wymienione w pkt 1-3, których dopuszczalna ładowność
wraz z przyczepą nie przekracza 1500 kg.
ż 3. 1. Urząd celny obowiązany jest do poboru podatku oraz do jego wpłaty na
rachunek urzędu skarbowego, właściwego ze względu na siedzibę urzędu celnego, za
okresy pięciodniowe, w terminie do siedmiu dni po upływie każdego okresu.
2. Urząd celny wydaje pokwitowanie zapłaty podatku.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1995 r.
Minister Finansów: G. W. Kołodko
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 16 maja 1995 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o ubezpieczeniu społecznym osób
wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia.
(Dz. U. Nr 65, poz. 333)
1. Na podstawie art. 3 ustawy z dnia 18 listopada 1994 r. o zmianie ustawy o
ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na rzecz jednostek gospodarki
uspołecznionej na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (Dz. U. Nr 133,
poz. 686) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst
ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących
pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (Dz. U. z 1983 r. Nr 31,
poz. 146), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 24 maja 1989 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym
rzemieślników i niektórych innych osób prowadzących działalność zarobkową na
własny rachunek oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 32, poz. 169),
2) ustawą z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu
emerytalnym i o świadczeniach z ubezpieczenia społecznego (Dz. U. Nr 35, poz.
190),
3) ustawą z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu
emerytalnym (Dz. U. Nr 36, poz. 206),
4) ustawą z dnia 16 października 1991 r. o zmianie niektórych przepisów o
ubezpieczeniu społecznym (Dz. U. Nr 110, poz. 474),
5) ustawą z dnia 18 listopada 1994 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu
społecznym osób wykonujących pracę na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej
na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (Dz. U. Nr 133, poz. 686),
6) ustawą z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz.
U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17)
oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego
tekstu.
2. W myśl art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji
emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych
ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450) - od dnia wejścia w życie ustawy - przepisy
ustaw i dekretu wymienionych w art. 1 tej ustawy stosuje się, o ile nie są
sprzeczne z jej postanowieniami. W związku z tym załączony do obwieszczenia
jednolity tekst ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób
wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia nie
obejmuje, jako sprzecznych z tą ustawą, następujących przepisów ustawy o
ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej
lub umowy zlecenia, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie
niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 36, poz. 206):
Art. 6. "3. Podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi przeciętny dochód
stanowiący podstawę wymiaru składek za okres, o którym mowa w ust. 4, ustalony i
zwaloryzowany w sposób określony w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym
pracowników i ich rodzin.
4. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty przyjmuje się dochód, od
którego ustalono składki za okres kolejnych 3 lat kalendarzowych wybranych przez
zainteresowanego z ostatnich 12 lat, licząc wstecz od roku, w którym zgłoszono
wniosek o emeryturę lub rentę."
"6. Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 4, ubezpieczony był pracownikiem albo
wykonywał działalność, z tytułu której był objęty ubezpieczeniem społecznym na
podstawie odrębnych przepisów, przy ustalaniu podstawy wymiaru uwzględnia się,
na jego wniosek, wynagrodzenie lub dochód, który stanowił podstawę wymiaru
składek na to ubezpieczenie.
7. Emerytury, renty inwalidzkie i renty rodzinne podlegają podwyższeniu na
zasadach i w terminach określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym
pracowników i ich rodzin."
3. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie
obejmuje:
1) art. 41 i 42 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób
wykonujących na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej na podstawie umowy
agencyjnej lub umowy zlecenia (Dz. U. Nr 45, poz. 232), jako dotyczących zmian w
przepisach wygasłych;
2) art. 42 ustawy z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym
rzemieślników i niektórych innych osób prowadzących działalność zarobkową na
własny rachunek oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 235) w brzmieniu:
"Art. 42. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 marca 1977 r.";
3) art. 78 ustawy z dnia 27 października 1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym oraz
innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin (Dz. U. Nr 32, poz. 140) w
brzmieniu:
"Art. 78. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1978 r.";
4) art. 1 ust. 1 i art. 15 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. o zmianie niektórych
przepisów o świadczeniach z ubezpieczenia społecznego i o zaopatrzeniu
emerytalnym (Dz. U. Nr 5, poz. 33) w brzmieniu:
"Art. 1. 1. Osobom pobierającym w dniu wejścia w życie ustawy emerytury, renty
inwalidzkie lub renty rodzinne przysługujące na podstawie przepisów:
1) ustawy z dnia 27 września 1973 r. o zaopatrzeniu emerytalnym twórców i ich
rodzin (Dz. U. Nr 38, poz. 225, z 1974 r. Nr 21, poz. 117 i z 1977 r. Nr 11,
poz. 43),
2) ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy
i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105 i z 1977 r. Nr 11, poz. 43),
3) ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących
pracę na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej na podstawie umowy agencyjnej
lub umowy zlecenia (Dz. U. Nr 45, poz. 232, z 1976 r. Nr 40, poz. 235, i z 1977
r. Nr 11, poz. 43 oraz Nr 32, poz. 140),
4) dekretu z dnia 4 marca 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym członków rolniczych
spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin (Dz. U.
Nr 10, poz. 54, z 1977 r. Nr 11, poz. 43 oraz Nr 32, poz. 140),
5) ustawy z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym rzemieślników i
niektórych innych osób prowadzących działalność zarobkową na własny rachunek
oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 235 i z 1977 r. Nr 11, poz. 43 oraz Nr 32,
poz. 140)
przyznaje się zamiast tych świadczeń odpowiednio emerytury lub renty określone w
tych przepisach ze zmianami wprowadzonymi niniejszą ustawą oraz z zastosowaniem
zasad określonych w art. 122-126 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267)."
"Art. 15. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1983 r. z tym, że przepisy tej ustawy dotyczące zasiłku chorobowego oraz art. 8
pkt 1 i art. 9 pkt 1 wchodzą w życie z dniem 1 marca 1983 r.";
5) art. 42-45 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób
wykonujących pracę na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej na podstawie
umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (tekst jednolity: Dz. U. z 1983 r. Nr 31,
poz. 146) w brzmieniu:
"Art. 42. Osoby, które przed dniem wejścia w życie ustawy osiągnęły wiek
emerytalny lub wiek ten osiągną do dnia 31 grudnia 1980 r. i mają wymagany do
emerytury okres ubezpieczenia wraz z okresami zaliczonymi do okresu
ubezpieczenia, lecz nie mają pięcioletniego okresu ubezpieczenia, o którym mowa
w art. 15 pkt 1, nabywają prawo do emerytury w wysokości najniższej emerytury
określonej na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich
rodzin.
Art. 43. 1. Osobom, które z tytułu współpracy pobierają emerytury i renty
określone przepisami o ubezpieczeniu społecznym rzemieślników, przyznaje się z
urzędu - zamiast tych emerytur i rent - odpowiednio emerytury i renty
przewidziane w art. 6 ust. 1 pkt 4 lub 5 niniejszej ustawy.
2. Podstawą wymiaru świadczeń określonych w ust. 1 jest podstawa wymiaru
emerytury lub renty przyznanej w myśl dotychczasowych przepisów.
3. Emerytura lub renta przeliczona w myśl ust. 1 nie może być niższa od
najniższej emerytury lub renty określonej odpowiednio przepisami o zaopatrzeniu
emerytalnym pracowników i ich rodzin albo przepisami oświadczeniach pieniężnych
z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.
Art. 44. 1. Osobom pobierającym w dniu wejścia w życie ustawy zasiłki o
charakterze emerytur i rent z Funduszu Socjalnego Agentów �Społem Centralnego
Związku Spółdzielni Spożywców przy Naczelnej Radzie Zrzeszeń Prywatnego Handlu i
Usług przyznaje się:
1) emerytury - jeżeli przed dniem wejścia w życie ustawy osiągnęły wiek
emerytalny,
2) renty inwalidzkie - jeżeli zostały zaliczone do I lub II grupy inwalidów.
2. Emerytury lub renty inwalidzkie, o których mowa w ust. 1, przysługują w
wysokości dotychczas pobieranych zasiłków, co najmniej jednak w wysokości
najniższych emerytur i rent określonych przepisami o zaopatrzeniu emerytalnym
pracowników i ich rodzin.
3. Emerytury i renty, o których mowa w ust. 1, przysługują od miesiąca
następującego po miesiącu, w którym zakończono wykonywanie umowy lub współpracę,
nie wcześniej jednak niż od dnia 1 lutego 1976 r.
4. Osobom uprawnionym:
1) w dniu 31 grudnia 1975 r. do zasiłku o charakterze emerytury lub renty z
Funduszu Socjalnego Agentów �Społem Centralnego Związku Spółdzielni Spożywców,
2) w dniu 30 czerwca 1973 r. do zasiłku o charakterze emerytury lub renty z
Funduszu Socjalnego Sprzedawców �Ruchu,
które posiadają lub nabędą prawo do emerytury lub renty na podstawie przepisów o
zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin lub o zaopatrzeniu emerytalnym
innych grup osób, wypłaca się emeryturę lub rentę powiększoną o kwotę zasiłku,
jaki przysługuje im z jednego z tych funduszy.
Art. 45. 1. Dysponenci funduszy wymienionych w art. 44 ust. 4 przekażą Zakładowi
Ubezpieczeń Społecznych odpowiednie kwoty na wypłaty emerytur i rent przyznanych
zamiast zasiłków z tych funduszy.
2. Kwoty o których mowa w ust. 1, określi Minister Pracy, Plac i Spraw
Socjalnych po uzgodnieniu z ich dysponentami.";
6) art. 6 ustawy z dnia 24 maja 1989 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu
społecznym rzemieślników i niektórych innych osób prowadzących działalność
zarobkową na własny rachunek oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 32, poz. 169) w
brzmieniu:
"Art. 6. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.";
7) art. 9 ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie niektórych przepisów o
zaopatrzeniu emerytalnym i o świadczeniach z ubezpieczenia społecznego (Dz. U.
Nr 35, poz. 190) w brzmieniu:
"Art. 9. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.";
8) art. 31 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o
zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 36, poz. 206) w brzmieniu:
"Art. 31. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1990 r. z tym, że art. 17 uzyskuje moc od dnia 27 marca 1990 r.";
9) art. 6 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zmianie niektórych przepisów o
ubezpieczeniu społecznym (Dz. U. Nr 110, poz. 474) w brzmieniu:
"Art. 6. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.";
10) art. 4 ustawy z dnia 18 listopada 1994 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu
społecznym osób wykonujących pracę na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej
na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (Dz. U. Nr 133, poz. 686) w
brzmieniu:
"Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie dwóch miesięcy od dnia ogłoszenia.";
11) art. 61 ustawy z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i
pielęgnacyjnych (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17) w brzmieniu:
"Art. 61. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 marca 1995 r. z tym, że przepisy art.
13 ust. 3-8 wchodzą w życie z dniem 1 marca 1996 r."
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller
Załącznik do obwieszczenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 16 maja
1995 r. (poz. 333)
USTAWA
z dnia 19 grudnia 1975 r.
o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej
lub umowy zlecenia 1).
Rozdział 1.
Przepisy ogólne
Art. 1.1. 2) Obowiązkowe ubezpieczenie społeczne określone ustawą, zwane dalej
"ubezpieczeniem", obejmuje osoby wykonujące odpłatnie pracę na podstawie umowy
agencyjnej lub umowy zlecenia zawartej na okres co najmniej 15 dni.
1a. 3) Ubezpieczenie obejmuje również osoby wykonujące na rzecz jednego
zleceniodawcy pracę na podstawie umów agencyjnych lub zlecenia krótszych niż 15
dni, jeżeli łączny okres, na który umowy zostały zawarte, wynosi co najmniej 15
dni. Obowiązek ubezpieczenia powstaje wówczas od pierwszego dnia tej umowy, z
której wynika, że łączny okres wykonywania umów wyniesie co najmniej 15 dni.
1b.3) Przepisu ust. 1a nie stosuje się, jeżeli między ostatnim dniem ostatniej
umowy a pierwszym dniem następnej upłynęło co najmniej 60 dni.
2. Umową agencyjną lub umową zlecenia w rozumieniu ustawy, zwaną dalej "umową",
jest umowa, na podstawie której osoba ją zawierająca zobowiązuje się do
wykonywania określonych czynności w imieniu jednostki gospodarki uspołecznionej
lub na rzecz tej jednostki.
3. (skreślony 4)).
Art. 2.1. Ubezpieczenie nie obejmuje jednak osób, które zawarły umowę, jeżeli
osoby te:
1) nie ukończyły 18 lat,
2) 5) są równocześnie pracownikami zatrudnionymi co najmniej w pełnym wymiarze
czasu pracy obowiązującego w danym zawodzie albo objęte są odrębnymi przepisami
w zakresie zaopatrzenia emerytalnego lub ubezpieczenia społecznego, z
zastrzeżeniem ust. 3,
3) mają ustalone prawo do emerytury lub renty, chyba że zgłoszą wniosek o
objęcie ubezpieczeniem.
2. 6) Osoby spełniające równocześnie warunki do objęcia ubezpieczeniem
społecznym określonym ustawą i ubezpieczeniem społecznym rolników indywidualnych
i członków ich rodzin podlegają ubezpieczeniu określonemu ustawą.
3. 7) Dochód z tytułu wykonywania umowy zawartej ze zleceniodawcą, u którego
osoba wykonująca umowę jest równocześnie pracownikiem, traktuje się w zakresie
ubezpieczeń społecznych jak wynagrodzenie z tytułu zatrudnienia, niezależnie od
okresu, na który umowa była zawarta, oraz wymiaru czasu pracy w ramach stosunku
pracy.
Art. 3. 8) Osoby spełniające równocześnie warunki do objęcia ubezpieczeniem
społecznym określonym niniejszą ustawą i ubezpieczeniem społecznym osób
prowadzących działalność gospodarczą podlegają ubezpieczeniu społecznemu osób
prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin.
Art. 4. Obowiązek ubezpieczenia powstaje z dniem oznaczonym w umowie jako dzień
rozpoczęcia jej wykonywania.
Art. 5.1. Obowiązek ubezpieczenia powstaje z dniem rozwiązania lub wygaśnięcia
umowy.
2. Osoba, która podlegała obowiązkowi ubezpieczenia, może kontynuować
ubezpieczenie bezpośrednio po jego ustaniu, przez okres nie przekraczający
sześciu miesięcy.
Art. 6.1. Osobom objętym ubezpieczeniem, zwanym dalej "ubezpieczonymi",
przysługują:
1) świadczenia lecznicze i położnicze, zaopatrzenie w leki, przedmioty
ortopedyczne, protezy, środki opatrunkowe i pomocnicze,
2) świadczenia pieniężne w razie choroby i macierzyństwa: zasiłek porodowy,
świadczenia rehabilitacyjne, zasiłek porodowy i zasiłek macierzyński,
3) (skreślony 9)),
4) świadczenia emerytalne: emerytura, renta inwalidzka i renta rodzinna,
5) świadczenia pieniężne z tytułu wypadku przy wykonywaniu umowy oraz w razie
choroby zawodowej; jednorazowe odszkodowanie, renta inwalidzka, renta rodzinna,
6) dodatki do emerytury i renty,
7) zasiłek pogrzebowy,
8) świadczenia w naturze z tytułu pobierania emerytury lub renty: świadczenia
lecznicze, położnicze, rehabilitacyjne, zaopatrzenie w leki, przedmioty
ortopedyczne, protezy, środki opatrunkowe i pomocnicze oraz pobyt w domu pomocy
społecznej.
2. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, prawo do świadczeń, o których mowa w ust.
1, ustala się na zasadach, w wysokości i w trybie określonych przepisami: 10)
1) o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i
macierzyństwa,
2) 11),
3) o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin,
4) o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.
3. (pominięty 12)).
4. (pominięty
12)
).
5. 13) Do orzekania i wydawania zwolnień lekarskich oraz kontroli orzecznictwa
lekarskiego w sprawach czasowej niezgodności do pracy osób objętych
ubezpieczeniem stosuje się przepisy w sprawach orzekania o czasowej niezdolności
do pracy pracowników.
6. (pominięty
12)
).
7. (pominięty
12)
).
Art. 7. 14) Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
ustalania podstawy wymiaru świadczeń, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2 i 7,
i składek na to ubezpieczenie.
Rozdział 2
Świadczenia lecznicze
Art. 8. Świadczenia lecznicze, położnicze, rehabilitacyjne, zaopatrzenie w leki,
przedmioty ortopedyczne, protezy, środki opatrunkowe i pomocnicze przysługują:
1) ubezpieczonemu oraz członkom jego rodziny - w zakresie i na warunkach
przewidzianych dla pracowników i ich rodzin,
2) osobie pobierającej emeryturę lub rentę określoną ustawą oraz członkom jej
rodziny - w zakresie i na warunkach przewidzianych dla osób pobierających
emerytury i renty na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników
i ich rodzin.
Rozdział 3
Świadczenia pieniężne w razie choroby i macierzyństwa
Art. 9.1. 15) Ubezpieczony nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie 6
miesięcy ubezpieczenia. Przerwa w ubezpieczeniu trwająca nie dłużej niż 30 dni
nie przerywa biegu 6 miesięcy.
2. Jeżeli niezdolność do wykonywania umowy została spowodowana wypadkiem przy
wykonywaniu umowy albo chorobą zawodową - prawo do zasiłku chorobowego
przysługuje bez względu na okres ubezpieczenia.
3. Zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu za każdy tydzień niezdolności do
wykonywania umowy z powodu choroby trwającej nieprzerwanie co najmniej 30
kolejnych dni. Jeżeli jednak niezdolność do wykonywania umowy spowodowana
została wypadkiem przy wykonywaniu umowy, chorobą zawodową, pobytem w zamkniętym
zakładzie leczniczym społecznej służby zdrowia 15a) albo odsunięciem od pracy w
myśl przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych, zasiłek chorobowy przysługuje,
choćby niezdolność taka trwała krócej niż 30 dni.
4. Jeżeli przepisy, o których mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1, uzależniają wysokość
zasiłku chorobowego od stażu pracy - rozumie się przez to okres ubezpieczenie
wraz z okresami zaliczanymi do okresu ubezpieczenia, przewidziany dla uzyskania
świadczeń emerytalnych.
Art. 10.1. Zasiłek porodowy i zasiłek macierzyński przysługuje ubezpieczonej u
tytułu urodzenia dziecka w okresie ubezpieczenia albo w okresie pobierania
zasiłku chorobowego po ustaniu ubezpieczenia.
2. Zasiłek porodowy i zasiłek macierzyński przysługuje również z tytułu:
1) 16) urodzenia dziecka po ustaniu ubezpieczenia trwającego nieprzerwanie sześć
miesięcy, jeżeli umowa została rozwiązana lub wygasła w okresie ciąży, chyba że
rozwiązanie lub wygaśnięcie umowy nastąpiło z wyłącznej winy ubezpieczonej;
przepis art. 9 ust. 1 stosuje się odpowiednio,
2) przyjęcia, w okresie ubezpieczenia, dziecko w wieku do jednego roku na
wychowanie z zamiarem jego przysposobienia, jeżeli do sądu opiekuńczego został
zgłoszony wniosek o przysposobienie.
3. Zasiłek porodowy przysługuje również nie pracującej żonie ubezpieczonego,
pozostającej z nim we wspólności małżeńskiej.
Art. 11. Zasiłek macierzyński przysługuje przez okres ustalony przepisami prawa
pracy jako okres urlopu macierzyńskiego albo urlopu na warunkach urlopu
macierzyńskiego.
Rozdział 4
(skreślony 17))
Art. 12 (skreślony
17)
).
Art. 13.1. (skreślony
17)
).
2. (skreślony 18)).
3. (skreślony
18)
).
Art. 14. (skreślony 19)).
Rozdział 5
Świadczenia emerytalne
Art. 15.1. Emerytura przysługuje ubezpieczonemu, który:
1) ma okres ubezpieczenia wynoszący, wraz z okresami zaliczonymi do tego okresu,
co najmniej dwadzieścia lat dla kobiet i dwadzieścia pięć lat dla mężczyzn, w
tym co najmniej pięć lat ubezpieczenia,
3) (skreślony 20)).
2. (skreślony
20)
).
Art. 16.1. Renta inwalidzka przysługuje ubezpieczonemu, który:
1) ma okres ubezpieczenia wynoszący, wraz z okresami zaliczonymi do tego okresu,
co najmniej pięć lat; okres ten powinien przypadać na ostatnie dziesięć lat
przed dniem powstania inwalidztwa lub przed dniem zgłoszenia wniosku o rentę,
2) został zaliczony do I lub II grupy inwalidów z tytułu inwalidztwa powstałego
w okresie ubezpieczenia albo w okresie pobierania zasiłku chorobowego lub
macierzyńskiego po ustaniu ubezpieczenia albo w ciągu osiemnastu miesięcy po
upływie jednego z tych okresów.
2. Jednakże przy ustalaniu okresu ubezpieczenia wymaganego do uzyskania renty
inwalidzkiej przez osobę, której inwalidztwo powstało przed ukończeniem 30 lat
życia, stosuje się odpowiednio przepisy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i
ich rodzin.
3. (skreślony 21)).
4. (skreślony
21)
).
5. 22) Ubezpieczonemu, który stał się inwalidą I lub II grupy przed objęciem
ubezpieczeniem, renta inwalidzka przysługuje po osiągnięciu okresu ubezpieczenia
wynoszącego wraz z okresami zaliczalnymi do tego okresu 5 lat w ciągu ostatniego
dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę inwalidzką.
6. 23) Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do ubezpieczonego, który stał się
inwalidą I lub II grupy po upływie 18 miesięcy od ustania poprzedniego
ubezpieczenia.
Art. 17. Renta rodzina przysługuje po ubezpieczonym, który w chwili śmierci
spełniał warunki do uzyskania emerytury lub renty inwalidzkiej albo miał
ustalone prawo do jednego z tych świadczeń.
Art. 18. Okresami zaliczanymi do okresu ubezpieczenia wymaganego do uzyskania
emerytury lub renty inwalidzkiej są okresy:
1) 24) wykonywania umowy przed dniem 1 stycznia 1976 r., jeśli wykonywanie umowy
odpowiadało warunkom ubezpieczenia obowiązującym w tym dniu,
2) zatrudnienia, okresy równorzędne z okresami zatrudnienia i okresy zaliczalne
do okresów zatrudnienia w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym
pracowników i ich rodzin,
3) ubezpieczenia społecznego na podstawie odrębnych przepisów,
4) pobierania po ustaniu obowiązku ubezpieczenia zasiłku chorobowego lub
macierzyńskiego albo renty chorobowej przyznanej na podstawie przepisów
obowiązujących przed dniem 1 stycznia 1983 r.
Art. 19. (skreślony 25)).
Rozdział 6
Świadczenia z tytułu wypadków przy wykonywaniu umowy oraz z tytułu chorób
zawodowych
Art. 20.1. Za wypadek przy wykonywaniu umowy, zwany dalej "wypadkiem", uważa się
nagle zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, które nastąpiło w związku z
wykonywaniem umowy:
1) podczas lub w związku z wykonywaniem zwykłych czynności wynikających z umowy,
2) podczas lub w związku z wykonywaniem czynności w interesie jednostki
gospodarki uspołecznionej, która zawarła umowę, chociażby czynności te nie
wynikały bezpośredni z umowy,
3) w drodze do miejsca wykonywania umowy albo z tego miejsca,
4) podczas lub w związku z wykonywaniem zadań zleconych przez organizacje
polityczne lub zawodowe działające w jednostce gospodarki uspołecznionej, z
którą zawarto umowę, albo w związku z uczestnictwem w organizowanych przez nie
czynach społecznych.
2. Za choroby zawodowe uważa się choroby określone przepisami wydanymi na
podstawie art. 231 pkt 2 Kodeksu pracy.
Art. 21. Świadczenia pieniężne przewidziane w art. 6 ust. 1 pkt 5 stanowią
zaspokojenie wszelkich roszczeń z tytułu uszczerbku na zdrowiu lub z tytułu
śmierci w związku z wypadkiem lub chorobą zawodową w stosunku do jednostki
gospodarki uspołecznionej, która zawarła umowę, oraz w stosunku do Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych.
Art. 22. Jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku albo choroby zawodowej
przysługuje od jednostki gospodarki uspołecznionej, która zawarła umowę.
Art. 23. W sprawach ustalania okoliczności i przyczyn wypadków oraz w sprawach
zgłaszania i stwierdzania chorób zawodowych stosuje się odpowiednio przepisy
wydane na podstawie art. 231 Kodeksu pracy.
Rozdział 7
Zasiłek pogrzebowy
Art. 24. Zasiłek pogrzebowy przysługuje w razie śmierci:
1) ubezpieczonego,
2) osoby pobierającej zasiłek chorobowy lub macierzyński po ustaniu
ubezpieczenia,
3) osoby uprawnionej do emerytury lub renty inwalidzkiej,
4) osoby pobierającej rentę rodzinną,
5) członka rodziny osoby określonej w pkt 1-3, który w chwili śmierci zarobkował
i pozostawał z tą osobą we wspólnym gospodarstwie domowym albo do którego
utrzymania osoba ta się przyczyniała.
Rozdział 8
Składki na ubezpieczenie
Art. 25.1. Składkę na ubezpieczenie opłacają w odpowiednich częściach jednostka
gospodarki uspołecznionej, która zawarła umowę, i ubezpieczony.
2. Składkę na ubezpieczenie w okresie kontynuowania ubezpieczenia w myśl art. 5
ust. 2 opłaca w całości ubezpieczony.
Art. 26.1. Składkę na ubezpieczenie opłaca się za każdy miesiąc, w którym
istniało ubezpieczenie.
2. Składek na ubezpieczenie nie opłaca się w okresie pobierania przez
ubezpieczonego zasiłku chorobowego lub macierzyńskiego.
Art. 27. (skreślony 26)).
Art. 28.1. Rada Ministrów w drodze rozporządzenia określa:
1) wysokość składki na ubezpieczenie oraz wysokość części składki opłacanej
przez jednostki gospodarki uspołecznionej i przez osoby, które zawarły umowę,
2) 27) zasady, terminy i tryb opłacania składek oraz zasady pokrywania i
rozliczania świadczeń pieniężnych wypłacanych przez jednostki gospodarki
uspołecznionej, a także tryb postępowania w sprawach kontynuowania
ubezpieczenia.
2. Rada Ministrów może zwolnić z obowiązku częściowego opłacania składki na
ubezpieczenie niektóre kategorie osób bądź osoby wykonujące niektóre rodzaje
prac na podstawie umów, obciążając obowiązkiem opłacania całości składki
jednostki gospodarki uspołecznionej, które zawarły umowy z takimi osobami.
Rozdział 9.
Ubezpieczenie osób współpracujących
Art. 29.1. Ubezpieczenie obejmuje również:
1) członków najbliższej rodziny osób, która zawarła umowę,
2) inne osoby pozostające we wspólnym gospodarstwie domowym z osobą, która
zawarła umowę,
jeżeli współpracują przy wykonywaniu umowy stale i w wymiarze co najmniej połowy
czasu pracy obowiązującego pracowników jednostki gospodarki uspołecznionej
będącej stroną tej umowy i gdy na ich współpracę jednostka ta udzieliła zgody na
wniosek osoby, która zawarła umowę. Osoby te zwane są dalej "osobami
współpracującymi".
2. Członkami najbliższej rodziny w rozumieniu ust. 1 pkt 1 są: małżonek, dzieci
własne i przysposobione, pasierbowie, dzieci obce przyjęte na wychowanie,
rodzice, osoby przysposabiające, ojczym, macocha, teściowie, dziadkowe, wnuki,
rodzeństwo, zięciowie, synowe, szwagierki i szwagrowie.
3. 28) Współpracę uważa się za wykonywaną stale, jeżeli trwa nieprzerwanie co
najmniej 30 dni.
Art. 30. Ubezpieczenie nie obejmuje osób współpracujących, jeżeli zachodzą
okoliczności, o których mowa w art. 2.
Art. 31. Do ubezpieczenia osób współpracujących stosuje się przepisy ustawy ze
zmianami wynikającymi z art. 32-34.
Art. 32.1. Obowiązek ubezpieczenia osoby współpracującej powstaje z dniem
oznaczonym w piśmie jednostki gospodarki uspołecznionej udzielającej zgody na
stałą współpracę przy wykonywaniu umowy.
2. Obowiązek ubezpieczenia osoby współpracującej ustaje z dniem:
1) ustania obowiązku ubezpieczenia osoby, na której wniosek została udzielona
zgodna na współpracę,
2) cofnięcia zgodny na współpracę,
3) zakończenia współpracy.
Art. 33.1. Okresami zaliczanymi do okresów ubezpieczenia wymaganych do uzyskania
emerytury lub renty są również okresy stałej współpracy przed dniem objęcia
ubezpieczeniem, jeżeli współpraca ta odpowiadała warunkom określonym w art. 29.
2. Ilekroć przepisy ustawy uzależniają prawo do świadczeń od osiągnięcia
określonego dochodu z wykonywania umowy - w odniesieniu do osób współpracujących
należy przez to rozumieć dochód osiągnięty ze współpracy.
3. Dla osoby współpracującej, która rozpoczęła współpracę po osiągnięciu wieku
45 lat, okres ubezpieczenia łącznie z okresami zaliczanymi do okresu
ubezpieczenia, wymagany do uzyskania renty inwalidzkiej, wynosi co najmniej
dziesięć lat. Okres ten powinien przypadać na ostatnie dwadzieścia lat przed
dniem powstania inwalidztwa lub przed dniem zgłoszenia wniosku o rentę.
4. Za wypadek przy współpracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną
zewnętrzną, które nastąpiło w związku ze współpracą w okolicznościach
określonych w art. 20.
5. Jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy współpracy oraz z tytułu
choroby zawodowej osoby współpracującej przysługuje od jednostki gospodarki
uspołecznionej, która udzieliła zgody na współpracę.
Art. 34. Składkę na ubezpieczenie osób współpracujących opłacają w odpowiednich
częściach jednostka gospodarki uspołecznionej, która udzieliła zgody na
współpracę, oraz osoba, na której wniosek została udzielona taka zgoda.
Rozdział 10
Przepisy szczególne
Art. 35. (skreślony 29)).
Art. 36. Ubezpieczenie wykonuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych, a w zakresie
pomocy leczniczej i położniczej oraz protezowania - społeczne zakłady służby
zdrowia. 29a)
Art. 37. Rada Ministrów może w drodze rozporządzenia:
1) podwyższać wysokość świadczeń przewidzianych ustawą,
2) rozszerzać zakres świadczeń przez wprowadzenie nowych świadczeń albo zmianę
ustalonych w ustawie warunków do przyznania świadczeń, a w szczególności:
a) obniżać wiek emerytalny dla niektórych grup ubezpieczonych, ustalając przy
tym warunki wymagane do uzyskania przez nich emerytury,
b) określać zasady wcześniejszego przejścia na emeryturę osób, które nie
spełniają niektórych warunków określonych ustawą,
c) określać wypadki, w których zasiłki chorobowe przysługują w razie choroby
trwającej krócej niż 30 dni,
d) określać wypadki, w których zasiłki chorobowe przysługują wcześniej niż od
siódmego miesiąca ubezpieczenia,
3) rozciągnąć przepisy ustawy na osoby wykonujące pracę na podstawie umowy
innych niż określone w art. 1, zawartych z jednostkami gospodarki
uspołecznionej, oraz na osoby współpracujące z takimi osobami.
Art. 38.1. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa w drodze rozporządzenia
tryb postępowania w sprawach zgłoszeń do ubezpieczenia, szczegółowe zasady
ustalania prawa do świadczeń i wypłaty świadczeń pieniężnych.
2. 31) Minister Pracy i Polityki Socjalnej po zasięgnięciu opinii
zainteresowanych ministrów (kierowników urzędów centralnych) i zarządów
centralnych związków spółdzielni określi, jakim warunkom powinny odpowiadać
umowy agencyjne i umowy zlecenia w zakresie ustalania obowiązku ubezpieczenia.
3. (skreślony 32)).
4. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ustala wzory zgłoszeń do ubezpieczenia
i legitymacji ubezpieczniowych.
Art. 381. 33) Przepisy ustawy stosuje się odpowiednio do osób wykonujących pracę
na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia na rzecz innych niż
uspołecznione zakłady pracy i osób fizycznych oraz do osób z nimi
współpracujących.
Rozdział 11
Przepisy przejściowe
Art. 39.1. Przepisy ustawy stosuje się w wypadkach, gdy zdarzenia lub
okoliczności uzasadniające prawo do świadczeń nastąpiły począwszy od dnia jej
wejścia w życie.
2. W wypadkach, gdy zdarzenia lub okoliczności uzasadniające prawo do świadczeń
nastąpiły przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się, z uwzględnieniem art.
40, przepisy obowiązujące w dniu, w którym te zdarzenia lub okoliczności
nastąpiły.
Art. 40.1. W razie niezdolności do wykonywania pracy objętej umową lub do
współpracy powstałej przed dniem wejścia w życie ustawy zasiłek chorobowy
przysługuje od dnia 1 lipca 1976 r., jednak okres zasiłkowy liczy się od dnia
powstania niezdolności do pracy lub współpracy.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w razie niezgodności do pracy
powstałej po dniu wejścia w życie ustawy, lecz przed dniem 1 lipca 1976 r.
3. Jeżeli jednak niezdolność do pracy spowodowana była wypadkiem przy
wykonywaniu umowy lub przy współpracy, zaistniałym po dniu 1 stycznia 1976 r.,
lub stwierdzoną po tym dniu chorobą zawodową, zasiłek wypłaca się od dnia
powstania takiej niezdolności.
4. Zasiłek macierzyński z tytułu urodzenia dziecka przed dniem wejścia w życie
ustawy przysługuje od dnia jej wejścia w życie, jednak tylko do upływu okresu
równego okresowi urlopu macierzyńskiego lub urlopu na warunkach urlopu
macierzyńskiego, liczonego od dnia porodu.
Art. 41. Okresy ubezpieczenia określone dotychczasowymi przepisami, normującymi
zasady ubezpieczenia społecznego osób wykonujących pracę na podstawie umowy
agencyjnej lub umowy zlecenia, są okresami ubezpieczenia w rozumieniu ustawy.
Art. 42-45. (pominięte 34)).
Rozdział 12
Przepisy końcowe
Art. 46. Tracą moc przepisy wydane na podstawie art. 47 ustawy z dnia 29 marca
1965 r. o ubezpieczeniu społecznym rzemieślników (Dz. U. Nr 13, poz. 90) i art.
65 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o ubezpieczeniu społecznym rzemieślników (Dz.
U. Nr 23, poz. 165, z 1974 r. Nr 21, poz. 117 i Nr 47, poz. 280 oraz z 1975 r.
Nr 5, poz. 31), normujące ubezpieczenie społeczne:
1) osób prowadzących zakłady gastronomiczne oraz stacje benzynowe na podstawie
umowy zlecenia lub umowy agencyjnej,
2) osób prowadzących urządzenia turystyczne i kolektury Państwowego
Przedsiębiorstwa "Totalizator Sportowy" oraz przewodników turystycznych,
3) osób prowadzących uspołecznione sklepy i księgarnie na podstawie umowy
zlecenia lub umowy agencyjnej,
4) osób prowadzących na podstawie umowy agencyjnej działalność na rzecz
przedsiębiorstw upowszechniania prasy i książki Robotniczej Spółdzielni
Wydawniczej "Prasa - Książka - Ruch".
Art. 51. 35) Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1976 r.




1) Tytuł ustawy w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18
listopada 1994 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących
pracę na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej na podstawie umowy agencyjnej
lub umowy zlecenia (Dz. U. Nr 133, poz. 686), która weszła w życie z dniem 22
lutego 1995 r.
2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
3) Dodany przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
4) Przez art. 1 pkt 2 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1.
5) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
6) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 24 maja 1989 r. o
zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rzemieślników i niektórych innych osób
prowadzących działalność zarobkową na własny rachunek oraz ich rodzin (Dz. U. Nr
32, poz. 169), która weszła w życie z dniem 31 maja 1989 r.
7) Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
8) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1.
9) Przez art. 41 pkt 1 ustawy z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i
pielęgnacyjnych (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17), która weszła w życie z dniem 1
marca 1995 r.
10) W świetle art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o
rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o
zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450), która weszła w życie z dniem
15 listopada 1991 r., aktualnie wysokość emerytur, rent oraz dodatków do
emerytur i rent jest ustalana na zasadach określonych w tej ustawie.
11) Dekret z dnia 28 października 1947 r. o ubezpieczeniu rodzinnym (Dz. U. Nr
66, poz. 414, z 1950 r. Nr 20, poz. 170 i Nr 36, poz. 333 oraz z 1989 r. Nr 35,
poz. 192) został uchylony przez art. 58 ustawy wymienionej w przypisie 9.
12) Zamieszczony w obwieszczeniu. W świetle art. 45 ust. 1 ustawy wymienionej w
przypisie 10 aktualnie podstawę wymiaru emerytur i rent ustala się na zasadach
określonych w tej ustawie.
13) Dodany przez art. 2 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 6.
14) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o
zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 36, poz.
206), która weszła w życie z mocą od dnia 1 stycznia 1990 r.
15) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 1.
15a) Obecnie: publicznym zakładzie opieki zdrowotnej stosownie do art. 71 ust. 2
ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91,
poz. 408), która weszła w życie z dniem 15 stycznia 1992 r.
16) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1.
17) Przez art. 41 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 9.
18) Przez art. 1 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 1.
19) Przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 1.
20) Przez art. 5 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 14.
21) Przez art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie niektórych
przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym i o świadczeniach z ubezpieczenia
społecznego (Dz. U. Nr 35, poz. 190), która weszła w życie z dniem 8 czerwca
1989 r.
22) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 21.
23) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 21
oraz przez art. 5 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 14.
24) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 1.
25) Przez art. 2 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 6.
26) Przez art. 1 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 1.
27) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 16 października 1991
r. o zmianie niektórych przepisów o ubezpieczeniu społecznym (Dz. U. Nr 110,
poz. 474), która weszła w życie z dniem 29 listopada 1991 r.
28) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 27.
29) Przez art. 1 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 1.
29a) Obecnie; publiczne zakłady opieki zdrowotnej stosownie do art. 71 ust. 2
ustawy wymienionej w przypisie 15a.
30).W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 6 lit a) ustawy wymienionej w
przypisie 6 oraz przez art. 2 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 27.
31) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 6 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 6.
31a).Centralne związki spółdzielcze przeszły w stan likwidacji stosownie do art.
1 ust. 1 ustawy z dnia 20 stycznia 1990 r. o zmianach w organizacji i
działalności spółdzielczości (Dz. U. Nr 6, poz. 36), która weszła w życie z
dniem 7 lutego 1990 r.
32) Przez art. 2 pkt 6 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 6.
33) Dodany przez art. 2 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 27.
34) Zamieszczone w obwieszczeniu.
35) Numeracja tekstu pierwotnego ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. nie zmieniona
w tekście jednolitym z 1983 r. (Dz. U. Nr 31, poz. 146).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 12 czerwca 1995 r.
w sprawie ustanowienia dodatkowego kontyngentu celnego ilościowego na sery
przywożone z zagranicy.
(Dz. U. Nr 66, poz. 336)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 lipca 1995 r. ustanawia się dodatkowy kontyngent celny ilościowy
na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne stawki celne, w wysokości określonej w tym
załączniku.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 138, poz. 730 i z 1995 r. Nr 31, poz. 156).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 czerwca 1995 r. (poz. 336)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ DODATKOWY KONTYNGENT CELNY
ILOŚCIOWY
PozycjaKod PCNWyszczególnienieStawka celna w ramach kontyngentuWielkość
kontyngentu
12345
04060406Sery i twarogi: 500 t
0406 20- Ser tarty lub proszkowany, wszystkich rodzajów:
0406 20 10 0- - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z
odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami17,5
0406 20 90 0- - Pozostały17,5
0406 30- Ser przetworzony (ser topiony) inny niż tarty lub proszkowany:

0406 30 10 0- - Do produkcji którego nie użyto innych serów, jak
Emmentaler Gruy�re i Appenzell i który może zawierać jako dodatek ziołowy
ser Glarus (znany jako Schabziger); przygotowany do sprzedaży detalicznej,
o zawartości tłuszczu nie przekraczającej 56% suchej masy17,5
- - Pozostały:
- - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 36% i o
zawartości tłuszczu w suchej masie:
0406 30 31 0- - - - Nie przekraczającej 48%17,5
0406 30 39 0- - - - Powyżej 48%17,5
0406 30 90 0- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 36%17,5
0406 40- Ser z przerostami pleśni:
0406 40 10 0- - Roquefort17,5
0406 40 50 0- - Gorgonzola17,5
0406 40 90 0- - Pozostałe17,5
0406 90- Pozostałe sery:
0406 90 11 0- - Do dojrzewania17,5
- - Pozostałe:
0406 90 13 0- - - Emmentaler17,5
0406 90 15 0- - - Gruy�re, Sbrinz17,5
0406 90 17 0- - - Bergk�se, Appenzell, Fromage fribourgeois, Vacherin,
Mont d'Or i Tete de Moine17,5
0406 90 19 0- - - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z
odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami17,5
0406 90 21 0- - - Cheddar17,5
0406 90 23 0- - - Edam17,5
0406 90 25 0- - - Tilsit17,5
0406 90 27 0- - - Butterk�se17,5
0406 90 29 0- - - Kashkaval17,5
- - - Feta:
0406 90 31 0- - - - Z mleka owiec albo mleka bawołów w pojemnikach
zawierających solankę albo w butelkach z owczej lub koziej skóry17,5
0406 90 33 0- - - - Pozostałe17,5
0406 90 35 0- - - Kefalo-Tyri17,5
0406 90 37 0- - - Finlandia17,5
0406 90 39 0- - - Jarlsberg17,5
- - - Pozostałe:
0406 90 50 0- - - - Ser z mleka owiec albo mleka bawołów w pojemnikach
zawierających solankę albo w butelkach z owczej lub koziej skóry17,5
- - - - Pozostałe:
- - - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 40% i o
zawartości masy wody w substancji beztłuszczowej:
- - - - - - Nie przekraczającej 47%:
0406 90 61 0- - - - - - - Grana Padano, Permigiano Reggiano17,5
0406 90 63 0- - - - - - - Fiore Sardo, Pecorino17,5
0406 90 69 0- - - - - - - Pozostałe17,5
- - - - - - Powyżej 47%, ale nie przekraczającej 72%
0406 90 73 0- - - - - - - Provolone17,5
0406 90 75 0- - - - - - - Asiago, Caciocavallo, Montasio, Ragusano17,5
0406 90 76 0- - - - - - - Danbo, Fontal, Fontina, Fynbo, Havarti, Maribo,
Samsoe17,5
0406 90 78 0- - - - - - - Gouda17,5
0406 90 79 0- - - - - - - Esrom, Italico, Kernhem, Saint-Nectaire,
Saint-Paulin, Taleggio17,5
0406 90 81 0- - - - - - - Cantal, Cheshire, Wensleydale, Lancashire,
Double Gloucester, Blarney, Colby, Monterey17,5
0406 90 82 0- - - - - - - Camembert17,5
0406 90 84 0- - - - - - - Brie17,5
0406 90 85 0- - - - - - - Kefalograviera, Kasseri17,5
- - - - - - - Pozostałe sery, o zawartości wody w masie serowej
beztłuszczowej:
0406 90 86 0- - - - - - - - Powyżej 47%, ale nie przekraczającej 52%17,5

0406 90 87 0- - - - - - - - Powyżej 52%, ale nie przekraczającej 62%17,5

0406 90 88 0- - - - - - - - Powyżej 62%, ale nie przekraczającej 72%17,5

0406 90 93 0- - - - - - Powyżej 72%17,5
0406 90 99 0- - - - - Pozostałe17,5


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 12 czerwca 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego ilościowego na przywożone z zagranicy
opakowania kartonowe do soków owocowych i mleka
(Dz. U. Nr 66, poz. 337)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1995 r. ustanawia się kontyngent celny ilościowy w
wysokości 8.600 ton na przywóz towarów wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjną zerową stawkę celną.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 138, poz. 730 i z 1995 r. Nr 31, poz. 156).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 czerwca 1995 r. (poz. 337)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENT CELNY ILOŚCIOWY
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość (w tonach)
1234
48194819Kartony, pudła, pudełka, torby i inne pojemnika opakowaniowe z
papieru, tektury, waty celulozowej lub wstęg włókien celulozowych,
segregatory, pudełka na listy i podobne wyroby z papieru lub tektury
stosowane w biurach, sklepach itp.:
4819 20- Składane kartony, pudła i pudełka nie z falistego papieru lub
tektury:
4819 20 10 0- - O masie jednostkowej papieru lub tektury poniżej 600 g/m�
ex4819 20 10 0- - Dotyczy opakowań kartonowych stosowanych do napełniania
produktami przemysłu mleczarskiego i owocowo-warzywnego, z wyjątkiem
napojów alkoholowych8 600


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 czerwca 1995 r.
w sprawie ustanowienia dodatkowego kontyngentu celnego ilościowego na niektóre
gatunki zbóż przywożone z zagranicy przez Agencję Rynku Rolnego na cele
stabilizacji rynku niektórych produktów rolnych.
(Dz. U. Nr 66, poz. 338)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) w związku z art. 4 ust. 2
pkt 1 ustawy z dnia 7 czerwca 1990 r. o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego (Dz. U.
Nr 39, poz. 223) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 15 lipca 1995 r. ustanawia się dodatkowy kontyngent celny ilościowy
w wysokości 200 tys. ton na przywóz, przez Agencję Rynku Rolnego, towarów
wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się
preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. Kontyngent, o którym mowa w ż 1, przeznacza się na realizację
interwencyjnej polityki rolnej państwa w celu stabilizacji rynku zbóż.
ż 3. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 138, poz. 730 i z 1995 r. Nr 31, poz. 156).
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 czerwca 1995 r. (poz. 338)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ DODATKOWY KONTYNGENT CELNY
ILOŚCIOWY
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość (w tonach)
1234
10011001Pszenica i mieszanka żyta z pszenicą:
1001 90- Pozostałe:
- - Pozostały orkisz, pszenica zwykła i mieszanka żyta z pszenicą:
1001 90 99 0- - - Pozostałe200 000


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 czerwca 1995 r.
w sprawie ustanowienia dodatkowego kontyngentu celnego ilościowego na cukier
przywożony z zagranicy przez Agencję Rynku Rolnego na cele stabilizacji rynku
niektórych produktów rolnych.
(Dz. U. Nr 66, poz. 339)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312), w związku z art. 4 ust. 2
pkt 1 ustawy z dnia 7 czerwca 1990 r. o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego (Dz. U.
Nr 39, poz. 223) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 30 września 1995 r. ustanawia się dodatkowy kontyngent celny
ilościowy w wysokości 100 tys. ton na przywóz, przez Agencję Rynku Rolnego,
towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się
preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. Kontyngent, o którym mowa w ż 1, przeznacza się na realizację
interwencyjnej polityki rolnej państwa, w celu stabilizacji rynku cukru.
ż 3. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 138, poz. 730 i z 1995 r. Nr 31, poz. 156).
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 czerwca 1995 r. (poz. 339)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ DODATKOWY KONTYNGENT CELNY
ILOŚCIOWY
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość (w tonach)
1234
17011701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w
postaci stałej:
- Pozostały:
1701 99- - Pozostały:
1701 99 10 0- - - Cukier biały100 000


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 24 kwietnia 1995 r.
w sprawie trybu zatrudniania cudzoziemców przy realizacji usług eksportowych
świadczonych przez pracodawców zagranicznych w Polsce.
(Dz. U. Nr 66, poz. 340)
Na podstawie art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1) zarządza się, co
następuje:
ż 1. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do cudzoziemców nie posiadających
karty stałego pobytu lub statusu uchodźcy, zatrudnianych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej przez jednostkę zagraniczną, która zawarła z polskim
podmiotem gospodarczym umowę o dzieło, zwaną dalej "pracodawcą zagranicznym".
2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do cudzoziemców zatrudnianych na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach:
1) umów z radiofoniami zagranicznymi,
2) prac związanych z urządzaniem wystaw i targów promocyjnych,
3) umów eksportowych, których przedmiotem jest montaż maszyn i urządzeń.
ż 2. Pracodawca zagraniczny przed przystąpieniem do realizacji umowy o dzieło
składa w wojewódzkim urzędzie pracy właściwym dla miejsca realizacji tej umowy
wniosek o wydanie zezwolenia na zatrudnienie cudzoziemców mających realizować tę
umowę, imienny wykaz oraz kopię umowy. Wzory wniosku, imiennego wykazu
cudzoziemców i zezwolenia stanowią załączniki nr 1, 2 i 3 do rozporządzenia.
ż 3. 1. Zezwolenie na zatrudnienie cudzoziemców, zwane dalej "zezwoleniem",
wydaje dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, uwzględniając sytuację na rynku
pracy.
2. Zezwolenie dotyczy wykonywania pracy w ramach konkretnie oznaczonej umowy o
dzieło, w określonym czasie i miejscu.
3. Zezwolenie wydaje się na pracę cudzoziemców posiadających specjalistyczne
kwalifikacje zawodowe niezbędne do wykonywania prac określonych umową o dzieło;
w szczególnie uzasadnionych przypadkach zezwolenie może być udzielone na pracę
cudzoziemców niewykwalifikowanych.
4. Zezwolenie wydaje się na okres do 24 miesięcy, z możliwością przedłużenia do
30 miesięcy.
5. Zezwolenie na pracę cudzoziemców na stanowiskach kierowniczych, nadzoru
technicznego oraz administracyjnych może być wydane na pełny okres realizacji
dzieła określonego w umowie.
6. Zezwolenie wydaje się pod warunkiem, że wynagrodzenie cudzoziemców nie będzie
niższe od wynagrodzenia przysługującego polskim pracownikom za wykonywanie
porównywalnej pracy.
7. Oryginał zezwolenia otrzymuje pracodawca zagraniczny. Kopie zezwolenia
wojewódzki urząd pracy przesyła wraz z kopią wniosku, o którym mowa w ż 2,
oddziałowi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i urzędowi skarbowemu właściwym ze
względu na miejsce wykonywania umowy, a jeżeli pracodawca zagraniczny wykonuje
działalność przy pomocy zorganizowanego zakładu - ze względu na siedzibę tego
zakładu.
ż 4. Zezwolenie stanowi podstawę do ubiegania się przez cudzoziemca w polskim
przedstawicielstwie dyplomatycznym bądź w urzędzie konsularnym o prawo pobytu w
celu wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
ż 5. 1. Na wniosek pracodawcy zagranicznego, który uzyskał zezwolenie, dyrektor
wojewódzkiego urzędu pracy wydaje zgodę na pracę dla cudzoziemca, jeżeli
cudzoziemiec uzyskał prawo pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z tym
związane, zwane dalej "zgodą", po złożeniu dwóch egzemplarzy kwestionariusza
osobowego cudzoziemca. Wzór zgody i kwestionariusza stanowią załączniki nr 4 i 5
do rozporządzenia.
2. Kopie kwestionariuszy osobowych cudzoziemców, którym wydano zgodę, przekazuje
się wojewodzie właściwemu dla wojewódzkiego urzędu pracy.
ż 6. 1. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, który udzielił zezwolenia i zgody,
cofa je, jeżeli cudzoziemiec podejmie pracę u innego pracodawcy lub w innym
miejscu niż określone w zezwoleniu.
2. Jeżeli zakończenie pracy przez cudzoziemca nastąpiło przed upływem terminu,
na który została wydana zgoda, pracodawca zagraniczny obowiązany jest
niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu trzech dni, zawiadomić o tym na
piśmie dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy, który wydał zezwolenie i zgodę.
ż 7. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy zawiadamia na piśmie w ciągu trzech dni
wojewodę właściwego ze względu na miejsce zameldowania cudzoziemca o cofnięciu
zezwolenia i zgody lub o wcześniejszym, niż określono w zezwoleniu, zakończeniu
pracy przez cudzoziemca.
ż 8. 1. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, który wydał zezwolenie i zgodę,
może je przedłużyć na pisemny wniosek pracodawcy zagranicznego.
2. Przedłużenie zezwolenia stanowi podstawę do wystąpienia przez cudzoziemca o
przedłużenie prawa pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do wojewody
właściwego ze względu na miejsce zameldowania cudzoziemca. W razie pozytywnej
decyzji wojewody, dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy wydaje zgodę na dalszy
okres pracy cudzoziemca.
3. Przepis ż 3 ust. 7 stosuje się odpowiednio.
ż 9. Wojewódzkie urzędy pracy prowadzą rejestr wydanych zezwoleń i zgód.
ż 10. Zezwolenia i zgody na zatrudnienie cudzoziemców przy realizacji umów o
dzieło, wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, zachowują ważność do
upływu okresu, na jaki zostały wydane.
ż 11. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 5 maja
1992 r. w sprawie trybu i zasad zatrudniania cudzoziemców przy realizacji usług
eksportowych świadczonych przez jednostki zagraniczne w Polsce (Dz. U. Nr 43,
poz. 189).
ż 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 24
kwietnia 1995 r. (poz. 340)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 12 czerwca 1995 r.
w sprawie służby wojskowej oraz uposażenia żołnierzy zawodowych wyznaczonych na
stanowiska służbowe w jednostkach organizacyjnych poza Ministerstwem Obrony
Narodowej.
(Dz. U. Nr 68, poz. 343)
Na podstawie art. 20 ust. 5 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej
żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 8, poz. 31 i Nr 54, poz. 254 oraz z
1994 r. Nr 10, poz. 36) i art. 22 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu
żołnierzy (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 18 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34,
poz. 163) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do żołnierzy zawodowych pełniących
czynną służbę wojskową jako służbę stałą lub służbę kontraktową, wyznaczonych na
stanowiska służbowe w jednostkach organizacyjnych poza Ministerstwem Obrony
Narodowej, zwanych dalej "instytucjami cywilnymi".
2. Zgodę na wyznaczenie do pełnienia czynnej służby wojskowej na stanowisku
służbowym w instytucji cywilnej, o której mowa w art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 30
czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 8,
poz. 31 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 10, poz. 36), żołnierz zawodowy
wyraża w formie pisemnego oświadczenia wskazującego również instytucję cywilną i
stanowisko służbowe, na którym godzi się pełnić czynną służbę wojskową.
ż 2. Żołnierze zawodowi mogą być wyznaczeni do pełnienia czynnej służby
wojskowej w instytucjach cywilnych na stanowiskach służbowych, na których są
wykonywane:
1) zadania w ramach powszechnego obowiązku obrony, o których mowa w art. 2, 18,
95 i 96 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr
54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 165),
2) prace związane z realizacją dostaw, robót i usług oraz innych zadań na rzecz
Sił Zbrojnych,
3) zadania produkcyjne przemysłu zbrojeniowego,
4) zadania w zakresie obrony cywilnej,
5) zadania związane z planowaniem podwyższania gotowości obronnej państwa oraz
przygotowywaniem warunków jego funkcjonowania w czasie wojny,
6) zadania związane z nadzorowaniem oraz wykonywaniem czynności kontrolnych w
zakresie obronności i bezpieczeństwa państwa.
ż 3. Instytucjami cywilnymi, w których mogą pełnić czynną służbę wojskową
żołnierze zawodowi, są:
1) Kancelaria Sejmu, Kancelaria Senatu i Kancelaria Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej,
2) Najwyższa Izba Kontroli i urzędy innych organów kontroli państwowej,
3) Biuro Bezpieczeństwa Narodowego przy Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej,
4) urzędy naczelnych, centralnych i terenowych organów administracji rządowej, w
których znajdują się komórki organizacyjne do spraw obronnych (wojskowych) lub
inne komórki organizacyjne wykonujące zadania w zakresie obronności państwa,
5) przedsiębiorstwa państwowe i jednostki badawczo-rozwojowe, wykonujące zadania
na potrzeby obronności państwa, a także inne podmioty gospodarcze, w których
Skarb Państwa posiada udziały, a podmioty te są zaliczane do przedsiębiorstw, o
których mowa w art. 310 Kodeksu handlowego,
6) banki państwowe i inne banki, w których Skarb Państwa posiada co najmniej 51%
udziałów,
7) Krajowy Ośrodek Analizy Skażeń Obrony Cywilnej oraz Zarząd Artykułów
Sanitarnych,
8) wojewódzkie i gminne (miejskie, dzielnicowe) inspektoraty obrony cywilnej,
9) studia wojskowe, zakłady medycyny katastrof w akademiach medycznych i inne
jednostki organizacyjne szkół wyższych,
10) zakłady karne dla odbywających karę aresztu wojskowego,
11) jednostki organizacyjne tworzone na podstawie odrębnych przepisów przez
Ministra Spraw Wewnętrznych, nie będące jednostkami wojskowymi,
12) stowarzyszenia prowadzące działalność bezpośrednio związaną z obronnością
państwa, której zakres, stosownie do odrębnych przepisów, został uzgodniony z
Ministrem Obrony Narodowej,
13) fundacje, co do których, ze względu na ich cel, Minister Obrony Narodowej
został wskazany, stosownie do odrębnych przepisów, jako właściwy dla nich
minister,
14) inne jednostki organizacyjne, w których są wykonywane zadania określone w ż
2.
ż 4. Żołnierze zawodowi mogą pełnić czynną służbę wojskową:
1) w jednostkach i komórkach organizacyjnych wymienionych w ż 3 pkt 1, 3, 4 i 8
- na stanowiskach służbowych określonych w przepisach o wynagradzaniu
pracowników urzędów państwowych i pracowników samorządowych, z wyjątkiem
stanowisk referenta i starszego referenta (równorzędnych),
2) w Najwyższej Izbie Kontroli - na stanowiskach służbowych związanych z
wykonywaniem funkcji nadzoru i kontroli w zakresie obrony narodowej i spraw
wewnętrznych,
3) w jednostkach badawczo-rozwojowych wymienionych w ż 3 pkt 5 - na stanowisku
dyrektora i jego zastępców oraz na stanowiskach pracowników naukowych,
badawczo-technicznych i inżynieryjno-technicznych, określonych w odrębnych
przepisach,
4) w jednostkach organizacyjnych wymienionych w ż 3 pkt 9 - na stanowiskach
nauczycieli akademickich szkół wyższych, określonych w odrębnych przepisach,
5) w pozostałych jednostkach organizacyjnych wymienionych w ż 3 - na
odpowiednich stanowiskach służbowych
- jeżeli na tych stanowiskach są wykonywane zadania określone w ż 2.
ż 5. 1. Z wnioskiem o skierowanie żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe w
instytucjach cywilnych występują do Ministra Obrony Narodowej:
1) szefowie Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu i Kancelarii Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej,
2) Prezes Najwyższej Izby Kontroli,
3) Szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego przy Kancelarii Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej,
4) ministrowie (kierownicy urzędów centralnych) lub wojewodowie w odniesieniu do
instytucji cywilnych podległych lub nadzorowanych,
5) dyrektorzy przedsiębiorstw państwowych i jednostek badawczo-rozwojowych oraz
dyrektorzy (prezesi) podmiotów gospodarczych - za pośrednictwem właściwego
ministra lub wojewody,
6) dyrektorzy (prezesi) banków,
7) rektorzy szkół wyższych - za pośrednictwem ministrów sprawujących nadzór nad
tymi szkołami,
8) wójtowie, burmistrzowie (prezydenci miast) - za pośrednictwem wojewody,
9) właściwe organy statutowe stowarzyszeń i fundacji
- zwani dalej "kierownikami instytucji cywilnych".
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, określa nazwę instytucji cywilnej i komórki
organizacyjnej oraz nazwę i liczbę stanowisk służbowych przeznaczonych dla
żołnierzy zawodowych, a także kwalifikacje wymagane do zajmowania tych stanowisk
i zakres wykonywanych na nich zadań.
ż 6. Minister Obrony Narodowej może odmówić uwzględnienia wniosku, o którym mowa
w ż 5 ust. 2, jeżeli na wskazanych stanowiskach służbowych nie będą wykonywane
zadania określone w ż 2 albo jest to uzasadnione potrzebami Sił Zbrojnych.
ż 7. 1. W razie uwzględnienia wniosku, o którym mowa w ż 5 ust. 2, Minister
Obrony Narodowej lub organ wojskowy przez niego upoważniony:
1) zalicza - do celów związanych z pełnieniem zawodowej służby wojskowej oraz
obliczania uposażenia i innych należności pieniężnych żołnierzy zawodowych -
stanowiska służbowe, określone we wniosku, do odpowiednich grup uposażenia
żołnierzy oraz ustala etatowe stopnie wojskowe, do których zaszeregowuje te
stanowiska, stosownie do równorzędnych lub odpowiednich stanowisk służbowych
występujących w etatach jednostek wojskowych,
2) przedstawia kierownikowi instytucji cywilnej imienne propozycje obsady
stanowisk służbowych określonych we wniosku, po uprzednim odebraniu od tych
żołnierzy zawodowych oświadczeń, o których mowa w ż 1 ust. 2.
2. Imienne propozycje obsady stanowisk służbowych określonych we wniosku, o
którym mowa w ż 5 ust. 2, może przedstawić Ministrowi Obrony Narodowej lub
organowi wojskowemu przez niego upoważnionemu również kierownik instytucji
cywilnej. Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio.
3. Stanowiska służbowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ujmuje się w "Wykazie
stanowisk służbowych w jednostkach organizacyjnych poza Ministerstwem Obrony
Narodowej, przeznaczonych dla żołnierzy zawodowych", prowadzonym przez organ
wojskowy wyznaczony przez Ministra Obrony Narodowej.
4. W razie uzgodnienia obsady stanowisk służbowych między Ministrem Obrony
Narodowej a kierownikiem instytucji cywilnej, Minister Obrony Narodowej zwalnia
wytypowanych żołnierzy zawodowych z zajmowanych stanowisk i kieruje ich do tego
kierownika w celu wyznaczenia ich na określone stanowiska służbowe.
ż 8. 1. Żołnierzy zawodowych, o których mowa w ż 7 ust. 4, wyznacza na wskazane
stanowiska służbowe kierownik instytucji cywilnej w formie przewidzianej dla
tych stanowisk, określonej w odrębnych przepisach.
2. Kierownik instytucji cywilnej może przenosić skierowanych do niego żołnierzy
zawodowych na inne stanowiska służbowe, jeżeli zostały one przeznaczone dla
żołnierzy zawodowych, po odebraniu od nich oświadczeń, o których mowa w ż 1 ust.
2, i uzgodnieniu z Ministrem Obrony Narodowej.
3. W wypadku, o którym mowa w ust. 2, kierownik instytucji cywilnej zawiadamia
Ministra Obrony Narodowej lub organ wojskowy przez niego upoważniony o dokonanym
przeniesieniu, przesyłając jednocześnie stosowne oświadczenie żołnierza
zawodowego.
ż 9. 1. W razie reorganizacji instytucji cywilnej lub komórki organizacyjnej, w
której pełnią czynną służbę wojskową żołnierze zawodowi, powodującej zmianę
stanowisk służbowych, na których pełnią służbę ci żołnierze, kierownik
instytucji cywilnej występuje do Ministra Obrony Narodowej z wnioskiem o
skierowanie tych żołnierzy na nowe stanowiska służbowe, chyba że są one
przeznaczone dla pracowników nie będących żołnierzami zawodowymi. Przepis ż 5
ust. 2 stosuje się odpowiednio.
2. W razie konieczności zamiany stanowiska służbowego przeznaczonego dla
żołnierza zawodowego na stanowisko przeznaczone dla pracownika, Minister Obrony
Narodowej, na wniosek kierownika instytucji cywilnej, skreśla to stanowisko z
wykazu, o którym mowa w ż 7 ust. 3.
ż 10. 1. Jeżeli jest to uzasadnione potrzebami Sił Zbrojnych, Minister Obrony
Narodowej może odwołać żołnierza zawodowego z pełnienia czynnej służby wojskowej
na stanowisku służbowym w instytucji cywilnej, nawet bez zgody żołnierza,
zawiadamiając o tym kierownika instytucji cywilnej i żołnierza z co najmniej
trzymiesięcznym wyprzedzeniem.
2. Kierownik instytucji cywilnej może skierować żołnierza zawodowego, pełniącego
służbę wojskową na stanowisku służbowym w instytucji cywilnej, do dyspozycji
Ministra Obrony Narodowej nawet bez zgody żołnierza, zawiadamiając o tym
Ministra Obrony Narodowej i żołnierza z co najmniej trzymiesięcznym
wyprzedzeniem.
3. Minister Obrony Narodowej odwołuje żołnierza zawodowego z pełnienia czynnej
służby wojskowej na stanowisku służbowym w instytucji cywilnej, na jego wniosek,
nawet bez zgody kierownika instytucji cywilnej. Odwołanie następuje po upływie
trzech miesięcy od końca miesiąca kalendarzowego, w którym żołnierz złożył
wniosek, a jeżeli wniosek wiąże się z wypowiedzeniem stosunku służbowego przez
żołnierza, odwołanie następuje z dniem upływu okresu wypowiedzenia.
4. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w razie konieczności przeniesienia
żołnierza zawodowego w stan nieczynny albo zwolnienia go z zawodowej służby
wojskowej w wypadkach określonych w przepisach o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych, z tym że jeżeli z tych przepisów wynika obowiązek dokonania tych
czynności bezzwłocznie, odwołanie żołnierza z czynnej służby wojskowej w
instytucji cywilnej następuje bez wcześniejszego zawiadomienia kierownika tej
instytucji.
5. W wypadkach, o których mowa w ust. 1-4, kierownik instytucji cywilnej zwalnia
żołnierza zawodowego z zajmowanego stanowiska służbowego z upływem terminu
określonego w tych przepisach lub w zawiadomieniu oraz kieruje żołnierza z tym
dniem do dyspozycji Ministra Obrony Narodowej, chyba że w tym dniu upływa okres
wypowiedzenia stosunku służbowego.
ż 11. 1. Żołnierzom zawodowym pełniącym czynną służbę wojskową na stanowiskach
służbowych w instytucjach cywilnych przysługują uprawnienia i świadczenia, w tym
uposażenie i inne należności pieniężne, określone w przepisach odnoszących się
do żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową w jednostkach wojskowych, z
zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Do żołnierzy zawodowych pełniących służbę w instytucjach cywilnych stosuje
się odpowiednio obowiązujące na zajmowanych przez nich stanowiskach służbowych
przepisy prawa pracy (pragmatyk służbowych), dotyczące obowiązków zakładu pracy
i pracownika, regulaminów pracy, wyróżnień i kar, odpowiedzialności materialnej
pracowników, rozkładu czasu pracy oraz bezpieczeństwa i higieny pracy, jak
również tworzenia funduszu nagród, a także przyznawania nagród i zapomóg, z
zastrzeżeniem ust. 3.
3. W wypadku gdy wypłacona żołnierzowi zawodowemu przez instytucję cywilną
nagroda z zakładowego funduszu nagród jest niższa od nagrody rocznej obliczonej
w myśl przepisów, o których mowa w ust. 1, żołnierzowi przysługuje odpowiednie
wyrównanie od organów wojskowych.
ż 12. 1. Z tytułu pełnienia czynnej służby wojskowej w instytucjach cywilnych
żołnierze zawodowi podlegają Ministrowi Obrony Narodowej lub bezpośrednio
organowi wojskowemu przez niego upoważnionemu.
2. Jeżeli w instytucji cywilnej lub podległych (nadzorowanych) jej jednostkach
organizacyjnych pełni czynną służbę wojskową co najmniej dwóch żołnierzy
zawodowych, ten z nich, który zajmuje stanowisko służbowe zaszeregowane do
wyższego etatowego stopnia wojskowego, jest przełożonym pozostałych żołnierzy i
przysługują mu uprawnienia dowódcy jednostki wojskowej, odpowiadające temu
stopniowi. W sprawach spornych decyzję w tym zakresie podejmuje Minister Obrony
Narodowej.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie naruszają uprawnień przełożonych służbowych, którym
żołnierz zawodowy podlega w instytucji cywilnej z tytułu zajmowania w niej
stanowiska służbowego.
ż 13. 1. Żołnierze zawodowi pełniący czynną służbę wojskową na stanowiskach
służbowych w instytucjach cywilnych mogą być kierowani przez organy wojskowe, po
uzgodnieniu z kierownikami instytucji cywilnych, na szkolenia odbywane w trybie
stacjonarnym oraz na praktyki w jednostkach wojskowych, na okres do sześciu
miesięcy.
2. Żołnierze zawodowi, o których mowa w ust. 1, w czasie odbywania szkolenia lub
praktyki otrzymują od instytucji cywilnych uposażenie określone w ż 16.
3. Koszty związane z odbywaniem przez żołnierzy zawodowych szkolenia lub
praktyki ponoszą organy wojskowe na zasadach obowiązujących w Siłach Zbrojnych.
ż 14. Minister Obrony Narodowej lub organ wojskowy przez niego upoważniony, na
zasadach określonych w odrębnych przepisach dla żołnierzy zawodowych, w stosunku
do żołnierzy zawodowych pełniących czynną służbę wojskową na stanowiskach
służbowych w instytucjach cywilnych:
1) sprawuje władzę dyscyplinarną oraz kontrolę przestrzegania dyscypliny
wojskowej przez tych żołnierzy,
2) podejmuje decyzje w sprawach związanych z pełnieniem zawodowej służby
wojskowej przez tych żołnierzy,
3) sporządza opinie okresowe o żołnierzach, którzy posiadają uprawnienia dowódcy
jednostki wojskowej, z uwzględnieniem oceny realizacji przez nich zadań
służbowych, dokonanej przez kierownika instytucji cywilnej,
4) sprawuje nadzór nad przebiegiem szkolenia wojskowego tych żołnierzy,
5) przydziela tych żołnierzy na zaopatrzenie do określonych jednostek
wojskowych.
ż 15. Żołnierzom zawodowym pełniącym czynną służbę wojskową na stanowiskach
służbowych w instytucjach cywilnych udzielają urlopów ich przełożeni, o których
mowa w ż 12 ust. 3, na zasadach i w wymiarze określonych w przepisach o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych.
ż 16. 1. Uposażenie i inne należności pieniężne przysługujące żołnierzom
zawodowym pełniącym czynną służbę wojskową na stanowiskach służbowych w
instytucjach cywilnych wypłacają z własnych środków:
1) instytucja cywilna:
a) uposażenie,
b) nagrody jubileuszowe,
c) nagrody z zakładowego funduszu nagród,
d) nagrody uznaniowe i zapomogi,
2) właściwe organy wojskowe:
a) zasiłek na zagospodarowanie,
b) należności za przeniesienia służbowe,
c) należności w związku ze zwolnieniem z czynnej służby wojskowej,
d) należności z tytułu doznania uszczerbku na zdrowiu i należności pośmiertne,
e) wyrównanie, o którym mowa w ż 11 ust. 3.
2. Świadczenia w naturze i ich ekwiwalenty oraz nie wymienione w ust. 1
należności i świadczenia wynikające z tytułu pełnienia zawodowej służby
wojskowej żołnierze zawodowi pełniący czynną służbę wojskową na stanowiskach
służbowych w instytucjach cywilnych otrzymują od właściwych organów wojskowych.
3. Organ wojskowy upoważniony przez Ministra Obrony Narodowej zawiadamia
instytucje cywilne, w których żołnierze zawodowi pełnią czynną służbę wojskową
na stanowiskach służbowych, o wysokości przysługujących im uposażeń i nagród
jubileuszowych.
4. Żołnierze pełniący czynną służbę wojskową na stanowiskach służbowych w
instytucjach cywilnych otrzymują uposażenie w terminach płatności przewidzianych
dla żołnierzy zawodowych pełniących czynną służbę wojskową w jednostkach
wojskowych.
5. Wydatki, o których mowa w ust. 1, wynikające z przeprowadzanych w ciągu roku
budżetowego podwyżek uposażeń lub zmian organizacyjnych, zwiększają się, w
ramach przeniesień środków finansowych między częściami i działami budżetu, na
zasadach określonych w odrębnych przepisach.
ż 17. Żołnierzy zawodowych pełniących czynną służbę wojskową na stanowiskach
służbowych w instytucjach cywilnych nie wlicza się do stanów liczbowych Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, określonych w odrębnych przepisach.
ż 18. 1. Minister Spraw Wewnętrznych może, na zasadach określonych w
rozporządzeniu, wyznaczać żołnierzy zawodowych pełniących czynną służbę wojskową
w podporządkowanych mu jednostkach wojskowych na stanowiska służbowe w
jednostkach organizacyjnych resortu spraw wewnętrznych nie będących jednostkami
wojskowymi.
2. Minister Spraw Wewnętrznych w odniesieniu do żołnierzy zawodowych pełniących
czynną służbę wojskową na stanowiskach służbowych w jednostkach organizacyjnych
resortu spraw wewnętrznych nie będących jednostkami wojskowymi posiada
uprawnienia Ministra Obrony Narodowej w zakresie pełnienia tej służby, określone
w rozporządzeniu.
ż 19. Przepisy rozporządzenia nie naruszają przepisów dotyczących opiniowania
kandydatów na stanowiska w organach rządowej administracji specjalnej.
ż 20. Żołnierze zawodowi, którzy w dniu wejścia w życie rozporządzenia pełnią
czynną służbę wojskową na stanowiskach służbowych w instytucjach cywilnych i do
dnia 31 lipca 1995 r. złożą oświadczenie, o którym mowa w ż 1 ust. 2 - pozostają
nadal na zajmowanych stanowiskach służbowych; żołnierze ci pełnią dalszą służbę
na tych stanowiskach na zasadach określonych w rozporządzeniu.
ż 21. Minister Finansów, na wniosek Ministra Obrony Narodowej, w celu wykonania
przepisów rozporządzenia dokona odpowiednich przeniesień środków finansowych
między częściami i działami budżetu.
ż 22. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym
że ż 16 ust. 1 pkt 1 wchodzi w życie z dniem 31 sierpnia 1995 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 31 maja 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości i warunków przyznawania strażakom
Państwowej Straży Pożarnej równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie.
(Dz. U. Nr 68, poz. 347)
Na podstawie art. 61 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej
Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz.
254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 12 października 1992 r.
w sprawie wysokości i warunków przyznawania strażakom Państwowej Straży Pożarnej
równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie (Dz. U. Nr 79, poz. 402 i z
1994 r. Nr 72, poz. 322) ż 1 otrzymuje brzmienie:
"ż 1. Strażacy Państwowej Straży Pożarnej, zwani dalej "strażakami", mianowani
na stałe, którym nie wydaje się przedmiotów umundurowania w naturze, otrzymują
równoważnik pieniężny w zamian za umundurowanie w następującej wysokości:
1) oficer, aspirant, podoficer, szeregowy - 620 zł
2) nadbrygadier - 927,28 zł."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia
1995 r.
Minister Spraw Wewnętrznych: w z. J. Zimowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 6 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży
Pożarnej.
(Dz. U. Nr 68, poz. 348)
Na podstawie art. 88 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży
Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z
1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163) zarządza
się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 23 czerwca 1992 r. w
sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 51, poz. 236,
z 1993 r. Nr 74, poz. 352 i Nr 93, poz. 430, z 1994 r. Nr 39, poz. 147, Nr 62,
poz. 262 i Nr 119, poz. 583 oraz z 1995 r. Nr 19, poz. 100) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w ż 1 w pkt 4 lit. h) otrzymuje brzmienie:
"h) jednorazowego dodatku z tytułu urodzenia dziecka",
2) skreśla się ż 9-16,
3) w ż 17 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W razie urodzenia dziecka przez kobietę-strażaka lub przez nie zatrudnioną
żonę strażaka albo przyjęcia przez strażaka na wychowanie dziecka w wieku do
jednego roku i wystąpienia do sądu opiekuńczego z wnioskiem o jego
przysposobienie - strażak otrzymuje jednorazowy dodatek w wysokości zasiłku
porodowego ustalonego w przepisach o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa.",
4) dotychczasowe ż 17-23 otrzymują kolejną numerację ż 9-15,
5) w dotychczasowym ż 18 oznaczenia "ż 9-17" zastępuje się oznaczeniem "ż 9".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 marca
1995 r.
Minister Spraw Wewnętrznych: A. Milczanowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 6 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie świadczeń socjalnych w zakresie korzystania
z wczasów i rekreacji, przysługujących strażakom Państwowej Straży Pożarnej i
członkom ich rodzin.
(Dz. U. Nr 68, poz. 349)
Na podstawie art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej
Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz.
254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 16 października 1992 r.
w sprawie świadczeń socjalnych w zakresie korzystania z wczasów i rekreacji,
przysługujących strażakom Państwowej Straży Pożarnej i członkom ich rodzin (Dz.
U. Nr 81, poz. 421 oraz z 1993 r. Nr 23, poz. 102 i Nr 133, poz. 644), w ż 2
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Dopłatę do wypoczynku wypłaca się również na małżonka i dzieci. Za dzieci
uważa się dzieci własne, dzieci małżonka, dzieci przysposobione, dzieci przyjęte
na wychowanie, które:
1) nie przekroczyły 18 roku życia, a w razie uczęszczania do szkoły - 24 lat
albo 25 lat, jeżeli odbywają studia w szkole wyższej, a ukończenie 24 lat
przypada na ostatni lub przedostatni rok studiów,
albo
2) stały się inwalidami I lub II grupy przed osiągnięciem wieku określonego w
pkt 1."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 marca
1995 r.
Minister Spraw Wewnętrznych: A. Milczanowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 17 maja 1995 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników
szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy.
(Dz. U. Nr 69, poz. 351)
1. Na podstawie ż 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23
grudnia 1994 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie najwyższych
dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku
pracy (Dz. U. z 1995 r. Nr 3, poz. 16) ogłasza się w załączniku do niniejszego
obwieszczenia jednolity tekst rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej
z dnia 1 grudnia 1989 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń
czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 417), z
uwzględnieniem zmian wprowadzonych:
1) rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 21 października
1991 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń
i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz. U. Nr 114,
poz. 495),
2) obwieszczeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 stycznia 1992 r. o
sprostowaniu błędów (Dz. U. Nr 6, poz. 26),
3) rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 r.
zmieniającym rozporządzenie w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i
natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz. U. z 1995 r.
Nr 3, poz. 16)
i zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego
tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst nie
obejmuje:
1) ż 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 21 października
1991 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń
i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz. U. Nr 114,
poz. 495) w brzmieniu:
"ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.",
2) ż 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994
r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i
natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz. U. z 1995 r.
Nr 3, poz. 16) w brzmieniu:
"ż3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia".
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller
Załącznik do obwieszczenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 maja
1995 r. (poz. 351)
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 1 grudnia 1989 r.
w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla
zdrowia w środowisku pracy.
Na podstawie art. 208 ż 1 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Ustala się wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń chemicznych i
pyłowych czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy, określone w
wykazie stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Ustala się wartości najwyższych dopuszczalnych natężeń fizycznych czynników
szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy, określone w wykazie stanowiącym
załącznik nr 2 do rozporządzenia.
ż 2. Wartości, o których mowa w ż 1 ust. 1, określają najwyższe dopuszczalne
stężenia czynników szkodliwych dla zdrowia, ustalone jako:
1) najwyższe dopuszczalne stężenia (NDS) średnie ważone, których oddziaływanie
na pracownika w ciągu 8-godzinnego czasu pracy przez okres jego aktywności
zawodowej nie powinno spowodować ujemnych zmian w jego stanie zdrowia oraz w
stanie zdrowia jego przyszłych pokoleń,
2) najwyższe dopuszczalne stężenia chwilowe (NDSCh) - jako wartości średnie -
które nie powinny spowodować ujemnych zmian w stanie zdrowia pracownika oraz w
stanie zdrowia jego przyszłych pokoleń, jeżeli utrzymują się w środowisku pracy
nie dłużej niż 30 minut w czasie zmiany roboczej,
3) najwyższe dopuszczalne stężenia progowe (NDSP), które ze względu na
zagrożenie zdrowia lub życia pracownika nie mogą być w środowisku pracy
przekroczone w żadnym momencie.
ż 3. Wartości, o których mowa w ż 1 ust. 2, określają najwyższe dopuszczalne
natężenia fizycznych czynników szkodliwych dla zdrowia - ustalone jako wartości
średnie - których oddziaływanie na pracownika w ciągu 8-godzinnego czasu pracy,
przez cały okres jego aktywności zawodowej, nie powinno spowodować ujemnych
zmian w jego stanie zdrowia oraz w stanie zdrowia jego przyszłych pokoleń.
ż 4. Określone w załącznikach wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń i
natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia stanowią wytyczne dla projektantów
nowych i modernizowanych technologii i wyrobów, kryteria do oceny warunków pracy
oraz podstawę do prowadzenia planowej działalności profilaktycznej w zakładach
pracy.
ż 51). Zakłady pracy powinny dążyć do eliminacji w procesach technologicznych
substancji rakotwórczych o udowodnionym epidemiologicznie działaniu na ludzi lub
utrzymywania ich stężeń poniżej wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń na
możliwie najniższym poziomie.
2. (skreślony 1))
3. (skreślony 1))
ż 6. (skreślony 2))
ż 7. W razie stwierdzenia przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń i
natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia, zakłady pracy obowiązane są do:
1) wprowadzenia środków technicznych, zmian technologicznych i organizacyjnych
wpływających na ograniczenie stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia
co najmniej do poziomu określonego w wykazie,
2) podejmowania przedsięwzięć zmierzających do ograniczenia narażenia
pracowników na szkodliwe dla zdrowia czynniki przez zastosowanie odpowiednich
środków ochrony indywidualnej oraz zapewnienie wzmożonej opieki lekarskiej osób
narażonych.
ż 8. Tracą moc:
1) rozporządzenie Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 22 grudnia 1982
r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych
dla zdrowia w środowisku pracy (Dz. U. Nr 43, poz. 287, z 1985 r. Nr 40, poz.
195 i z 1987 r. Nr 1, poz. 4),
2) rozporządzenie Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 27 listopada
1985 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń chwilowych i progowych
czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz. U. Nr 56, poz. 290 i z
1987 r. Nr 1, poz. 5).
ż 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1
grudnia 1989 r.
Załącznik nr 1 3)
WYKAZ WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ CZYNNIKÓW SZKODLIWYCH DLA
ZDROWIA W ŚRODOWISKU PRACY
A. Związki chemiczne
Lp.Nazwa czynnika szkodliwego dla zdrowiaNajwyższe dopuszczalne stężenie
wyrażone w mg/m3 w zależności od czasu narażenia w ciągu zmiany roboczej
NDSNDSCha)NDSPUwagi
123456
1Aceton2001600-,
2Akroleina0,20,5-,
3Akrylonitryl210-S
4Aldrin (1, 2, 3, 4, 10, 10-sześciochloro-1, 4, 4a, 5, 8,
8a-sześciohydroendo-1, 4-egzo-5, 8-dwumetanonaftalen)0,010,08-S
5Allilowy alkohol210-S
6Amoniak2027-,
7Amylowy alkohol (alkohol izoamylowy)100450-,
8Amylu octan100800-
9Anilina520-S
10Antymon i jego związki nieorganiczne (w przeliczeniu na Sb)0,51,5-
11Antymonowodór0,21,5-
12Arsen i jego związki nieorganiczne (w przeliczeniu na As)0,050,3-R
13Arsenowodór0,20,6-,
14Azotowy kwas10--
15Azotu tlenki510-
16Bar i jego związki rozpuszczalne (w przeliczeniu na Ba)0,51,5-
17Benzen1040-R, S
18Benzydyna00-R, S
19Benzyna:
a) ekstrakcyjnab)5001500-
b) do lakierów300900-
20Beryl i jego związki (w przeliczeniu na Be)0,0010,003-
21Brom0,72-
22Bromowodór721-
23Butadien100800-
24Butoksyetylowy alkohol100360-S
25Butylu akrylan2070-
26n-Butylowy alkohol50150-S
27n-Butylu octan200950-
28Chlor1,59-
29Chloru dwutlenek0,30,9-
30Chlorfenwinfos0,010,1-
31Chlorobenzen50150-
32Chloroetylowy alkohol (chlorohydryna etylenowa)13-S
33p-Chlorofenol13-
34Chloroform50225-
35Chloronitropropan (1-chloro-1-nitropropan)50--
36Chloropren (2-chloro-1, 3-butadien)216-S
37p-Chlorostyren50400-
38Chlorowodór5-7
39Chromiany0,10,3-Rc)
40Cyjanowodór i cyjanki (w przeliczeniu na HCN)0,3-10Sd)
41Cykloheksan80640-
42Cykloheksanol2060-
43Cykloheksanon20160-
44Cykloheksen300900-
45Cynku tlenek (w przeliczeniu na Zn) - dymy510-
46Cyrkon i jego związki (w przeliczeniu na Zr)510-
471,1,2, 2-czterochloroetan535-S
48Czterochloroetylen (perchloroetylen)60480-
49DDT (dwuchlorodwufenylotrójchloroetan)0,10,8-
50Dekalina (dekahydronaftalen)100300-
51Dichlorofos (DDVP) (0,0-dwumetylo-0/2,2-dwuchlorowinylo/-fosforan)13-S
52Dieldrin (1, 2, 3, 4, 10, 10-sześciochloro-6,7-epoksy-1, 4, 4a, 5, 6, 7,
8, 8a-ośmiohydroendo-1, 4, egzo-5, 8-dwumetanonaftalen)0,010,08-S
53Dioksan (dwutlenek dwuetylenu)1080-S
541,3-dioksolan1050-
55Dwufenyl12-S
561,2-Dwubromoetan0,5--S
57Dwuchlorobenzen (izomery orto i para)20-300e)
58Dwuchloroczterofluoroetan (Freon 114)50008750-
59Dwuchlorodwuetylowy eter1060-S
60Dwuchlorodwufluorometan (Freon 12)40006200-
61Dwuchloroetylen5080f)-
62Dwuchloroetan5060g)-
63Dwuchlorofenoksyoctowy kwas (2,4-D)720-
64Dwuchlorofluorometan (Freon 21)40200-
65Dwuchloronitroetan (1,1-dwuchloro-1-nitroetan)3060-
66Dwuchloropropan50400-
67Dwuchlorostyren50150-
68Dwuetyloamina3075-
69Dwuetylowy eter3001500-
70Dwufenylu pochodne chlorowane1--S
71Dwumetyloanilina (N-dwumetyloanilina)540-S
72Dwumetyloformamid1060-S
73Dwumetylowy siarczan1--S
74Dwunitrobenzen13-S
75Dwunitrochlorobenzen13-
76Dwunitrofenol0,050,15-
77Dwunitroizopropylofenol (DNPP)0,050,15-
78Dwunitro-o-krezol (DNOC)0,050,40-S
79Dwunitrotoluen15-S
80Endrin (1, 2, 3, 4, 10, 10-sześciochloro-6, 7-epoksy-1, 4, 4a, 5, 6, 7,
8, 8a-ośmiohydroendo-1, 4-endo-5, 8-dwumetanonaftalen)0,010,08-S
81Epichlorohydryna18-S
82Etoksyetylowy alkohol2080-S
83Etoksyetylu octan100--S
84Etylenodwuamina26-
85Etylenu tlenek13-
86Etyloamina515-
87Etylobenzen100350-S
88Etylowy alkohol10003000-
89Etylu akrylan2080-S
90Etylu bromek50400-
91Etylu chlorek2001600-
92Etylu krzemian80250-
93Etylu mrówczan100450-
94Etylu octan200600-S
952-etyloheksylu akrylan35100-S
96Fenol1020-S
97p-Fenylenodwuamina0,10,3-S
98Fluor0,050,4-
99Fluorki (jako HF, np. CaF2 i Kriolit)13-
100Fluorotrójchlorometan (Freon 11)500-5600
101Fluorowodór0,54-
102Formaldehyd0,51-
103Fosforu pięciochlorek0,30,9-
104Fosforu pięciotlenek13-
105Fosforu trójchlorek3--
106Fosforowodór0,10,8-
107Fosfor żółty0,030,24-
108Fosgen0,51,5-
109Ftalowy bezwodnik (pary i aerozole kondensacyjne)18-
110Furfurol1040-S
111Glinu tlenek216-
112n-Heksan100400-
113Heksan (pozostałe izomery)4003200-
114Heksogen (cyklo-trójmetyleno-trójnitroamina)13-
115n-Heptan12002000-
116Hydrochinon (p-dwuhydroksybenzen)24-
117Izobutylowy alkohol100200-S
118Izoforon (2,5,5-trójmetylocykloheksanon)5-25
119Izopren100300-
120Izopropylowy eter10001300-
121Jod1--
122Kadm i jego związki (w przeliczeniu na Cd):
a) dymy0,020,05-
b) pyły0,040,2-
123Kaprolaktam (cykloheksanoizooksym)10--
124Karbaryl (1-naftylo-N-metylokarbaminian)18-
125Kobalt metaliczny (pyły i dymy)0,0,50,2-
126Krezol (mieszanina izomerów)515-S
127Ksylen100350-S
128Magnezu tlenek:
a) dymy5--
b) pyły10--
129Malation (0,0-dwumetylo-S/1,2-dwukarboetoksyetylo/-dwutiofosforan)110-S

130Mangan i jego związki nieorganiczne (w przeliczeniu na Mn)0,3-5h)
131Metylodemeton
(0,0-dwumetylo-S-2/etylomerkapto-etylo/triofosforan)0,10,8-S
132Metoksychlor (2,2-dwu/p-metoksyfenylo/-1,1,1-trójchloroetan)1545-
133Metoksyetylowy alkohol1560-S
134Metoksyetylu octan25100-S
135Metylal (dwumetoksymetan)10003500-
136Metyleno-bis-fenyloizocyjanian0,05-0,2
137N-Metyloanilina2--S
138Metyloamina515-
139Metylo-n-butyloketon1050-
140Metylocykloheksan5002000-
141Metylocykloheksanol50350-
142Metylocykloheksanon50340-S
143Metyloetyloketon200850-
144Metyloizobutyloketon (hekson)200300-
145Metyloparation (0, 0-dwumetylo-0/-p-nitrofenylo/-tionofosforan)0,10,6-S

146Metylopropyloketon (pentanon)100800-
147Metylowy alkohol (metanol)100300-S
148Metylu akrylan2070-S
149Metylu bromek540-S
150Metylu chlorek20160-
151Metylu jodek1030-S
152Metylu metakrylan50400-
153Metylu octan100750-
154Mezytylu tlenek20100-
155Miedź i jej związki (w przeliczeniu na Cu):
a) dymy tlenków i sole rozpuszczalne0,10,3-
b) pyły tlenków i sole nierozpuszczalne12-
156 Molibden i jego związki (w przeliczeniu na Mo)410
157Nafta100300-
158Naftalen2075-
159Naftalenu pochodne chlorowane0,51,5-
160α-Naftyloamina00-
161β-Naftyloamina00-R
162Nikotyna0,51,5-S
163Nitrobenzen310-S
164Nitrochlorobenzen13-S
165Nitroetan30240-
166Nitrogliceryna0,51-S
167Nitrometan30240-
168Nitropropan3070-
169Nitrotoluen39-S
170Octowy aldehyd540-
171Octowy bezwodnik10-20
172Octowy kwas535-
173n-Oktan10001800-
174Oleje mineralne (faza ciekła aerozolu)510-
175Ołów i jego związki nieorganiczne (w przeliczeniu na Pb)0,050,4-
176Ołowiu czteroetylek0,050,1-S
177Ozon0,10,6-
178n-Pentan18002300-
179Pikrynowy kwas0,10,3-S
180Pirydyna530-
181Potasowy wodorotlenek0,51-
182Propoksur0,52-
183Propylowy alkohol200600-
184Propylu octan2001000-
185Rtęć i jej związki (w przeliczeniu na Hg):
a) organiczne0,010,03-S
b) nieorganiczne0,050,15-S
c) pary rtęci0,0250,2-S
186Selen i jego związki (w przeliczeniu na Se)0,10,3-
187Siarki chlorek515-
188Siarki dwutlenek25-
189Siarki trójtlenek13-
190Siarkowodór1020-
191Siarkowy kwas13-
192Sodowy wodorotlenek0,51-
193Styren50200-
194Sześciochlorocykloheksan0,050,4-
195Sześciometylenodwuizocyjanian0,050,15-
196Tal i jego związki (w przeliczeniu na Tl)0,10,3-
197Tellur i jego związki (w przeliczeniu na Te)0,010,03-
198Terpentyna300840-
199Tetralina (czterohydronaftalen)100300-
200Tiuram (dwusiarczek czterometylotiuramu)0,52-
201Toluen100350-S
202Toluenodwuamina0,040,1-
203o-Toluidyna39-S
204Toluilenodwuizocyjanian0,0350,070-
2051, 3, 5-trioksan1575-
206Trójchlorobenzen10-40
2071, 1, 1-trójchloroetan3001400-S
2081, 1, 2-trójchloroetan45100-S
209Trójchloroetylen50400-
210Trójkrezylu fosforan0,10,3-
211Trójnitrotoluen (TNT)13-S
212Tytan i jego związki (w przeliczeniu na Ti)1030-
213Uran i jego związki (w przeliczeniu na U):
a) związki nierozpuszczalne0,0750,6-
b) związki rozpuszczalne0,0150,12-
214Wanadu pięciotlenek:
a) dymy0,050,1-
b) pyły0,050,5-
215Wapniowy tlenek26-
216Węgla dwusiarczek1830-S
217Węgla czterochlorek20100-
218Węgla tlenek30180-
219Winylu chlorek530-R
220Winylu octan1030-
221Żelaza tlenki (w przeliczeniu na Fe) - dymy510-
222Akrylowy kwas2050-
223n-Butylowy merkaptan12-
224o-Chloroanilina310-S
225m-Chloroanilina310-S
226p-Chloroanilina310-S
227Dwu-2-etyloheksylu ftalan15-
228Dwubutylu ftalan510-
229Dwuchlorometan2050-
230Dwuetylu ftalan515-
231Dwumetylu ftalan510-
232Etylenowy glikol1550-
233Etylowy merkaptan12-
234Fenitrotion (tiofosforan 0,
0-dimetylo-0-3-metylo-4-nitrofenylu)0,020,1-
235N-fenylo-2-naftyloamina0,02--
236Halotan (2-bromo-2-chloro-1,1,1-trójfluoroetan)40100-
237Hydrazyna0,050,1-
238Maleinowy bezwodnik0,51-S
239MCPA [kwas (4-chloro-2-metylofenoksy) octowy]15-S
240Metylowy merkaptan12-
241Mrówkowy kwas515-
242o-Nitroanilina310-S
243m-Nitroanilina310-S
244p-Nitroanilina310-S
245Nitroglikol0,30,4-S
246Pięciochlorofenol0,51,5-S
247Szczawiowy kwas12-
248Trichlorfon (2,2,2-trichloro-1-hydroksyetylofosfonian-di-metylu)0,52-S
249Trójetylenoczteroamina13-
250Acetonitryl70140-S
251Akrylamid0,1--S
2522-Aminopirydyna2--
253o-Anizydyna (o-metoksyanilina)0,5--S
254p-Anizydyna (p-metoksyanilina)0,5--S
255Asfalt naftowy - dymy510-
256Benzoesowy aldehyd1040-
257Benzo(a)piren0,002--
258Benzylu chlorek3-5
259Borowy tlenek:
a) pył całkowity10--
b) pył respirabilny5--
260Bromfenwinfos [fosforan 0-2-bromo-1-(2, 4-dichlorofenylo)
winylo-0,0-dietylu]0,01--
261Bromochlorometan10001300-
262Bromoform5--S
263n-Butan19003000-
264p-tert-Butylotoluen30--S
265sec-Butylowy alkohol300450-
266tert-Butylowy alkohol300450-
267sec-Butylu octan900900-
268tert-Butylu octan900900-
269Chlorooctowy kwas24-
270Cyjanurowy chlorek (pary i aerozole)0,050,1-,
271Cyklopentadien-1, 3200--
272Cyna i jej związki nieorganiczne, z wyjątkiem cyny wodorku (w
przeliczeniu na Sn) - dymy i pyły2--
273Czterowodorofuran600750-S
2742-Dwuetyloaminoetylowy alkohol50--S
275Dwufenylowy eter - pary714-
275N, N-Dwumetyloacetamid35--S
277Etanoloamina310-S
278Fention (tiofosforan 0, 0-dimetylo-0-3-metylo-4-metylotiofenylu)0,2--S
279Fenyloglicydowy eter6--
280Fenylohydrazyna20--S
281Fosforowy kwas13-
282Fosforu pięciosiarczek13-
283Izobutylometylokarbinol100160-S
284Izopropylowy alkohol9001200-S
285Keten (etenon)0,51,5-
286Krotonowy aldehyd612-S
287Kumen (izopropylobenzen)100350-S
288Litu wodorek0,025--
289Morfolina (czterowodoro-1, 4-oksazyna)70100-S
290Nikiel i jego związki, z wyjątkiem niklu karbonylku (w przeliczeniu na
Ni)0,25--R
291Srebro - dymy i pyły0,05--
292Srebro - związki nierozpuszczalne (w przeliczeniu na Ag)0,05--
293Srebro - związki rozpuszczalne (w przeliczeniu na Ag)0,01--
294Strychnina0,15--
295Sześciochlorobenzen0,5--S
296Sześciochloroetan1030-
297Tantal5--
298Trójmetylobenzen (mieszanina izomerów)100170-S
299Węgla dwutlenek9000*27000*-
300Wolfram - dymy i pyły5--
301Wolfram - związki nierozpuszczalne (w przeliczeniu na W)5--
302Wolfram - związki rozpuszczalne (w przeliczeniu na W)1--
303Żelazowanad - pyły13-

a) Najwyższe dopuszczalne stężenie chwilowe może być określone jako wartość
średnia ważona lub arytmetyczna w zależności od metody i sposobu pobierania
próbek,
b) Obowiązuje równoległe oznaczanie stężeń benzenu w powietrzu,
c) Dotyczy przetwórstwa rudy chromitowej,
d) Dotyczy cyjanowodoru,
e) Dotyczy o-dwuchlorobenzenu,
f) Dotyczy 1, 1-dwuchloroetylenu,
g) Dotyczy 1, 2-dwuchloroetanu,
h) Dotyczy pyłów,
Znak "*" przy lp. 299 w kol. 3 i 4 - nie dotyczy środowiska pracy w podziemnych
wyrobiskach zakładów górniczych,
R - substancja o udowodnionym epidemiologicznie działaniu rakotwórczym na ludzi,
S - substancja wchłaniająca się przez skórę.
Znak "-" w rubryce 4 i 5 oznacza, że brak jest danych lub że nie zachodzi
konieczność oznaczania wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego
lub progowego.
Uwaga: Wszystkie substancje są wchłaniane przez drogi oddechowe, a ponadto
niektóre - także przez skórę lub wykazują działanie rakotwórcze, co oznaczono w
rubryce 6.
B. Pyły
Lp.Nazwa czynnika szkodliwego dla zdrowiaNajwyższe dopuszczalne
stężenieUwagi
mg/m3włókien w cm3
12345
1Pyły zawierające wolną (krystaliczną) krzemionkę powyżej 50%:
a) pył całkowity2,0-
b) pył respirabilny1)0,3-
2Pyły zawierające wolną (krystaliczną) krzemionkę od 2% do 50%:
a) pył całkowity4,0-
b) pył respirabilny1)1,0-
3Pyły zawierające azbest:
a) pyły zawierające azbest i inne materiały włókniste, z wyjątkiem
krokidolitu i antygorytu włóknistego:
- pył całkowity1,0-R
- włókna o długości powyżej 5 μm-0,5R
b) pyły zawierające krokidolit i antygoryt włóknisty:
- pył całkowity0,5-R
- włókna o długości powyżej 5 μm-0,2R
4Pyły grafitu:
a) pyły grafitu naturalnego:
- pył całkowity4,0-
- pył respirabilny*1,0-
b) pyły grafitu syntetycznego:
- pył całkowity6,0-
5Inne nietrujące pyły przemysłowe - w tym zawierające wolną (krystaliczną)
krzemionkę poniżej 2% - pył całkowity10,0-
6Pyły organiczne pochodzenia zwierzęcego i roślinnego:
a) zawierające 10% lub więcej wolnej krzemionki: ,
- pył całkowity20-
- pył respirabilny1,0-
b) zawierające poniżej 10% wolnej krzemionki:
- pył całkowity4,0-
- pył respirabilny2,0-
7Pyły talku i talku zawierającego włókna mineralne (w tym azbest):
a) talk nie zawierający włókien mineralnych (w tym azbestu):
- pył całkowity4,0-
- pył respirabilny*1,0-
b) talk zawierający włókna mineralne (w tym azbest):
- pył całkowity1,0-R
- włókna o długości powyżej 5 μm-0,5R
8Pyły sztucznych włókien mineralnych:
- pył całkowity4,0-
- włókna respirabilne**-2
9Pyły cementów portlandzkiego i hutniczego:
- pył całkowity6,0-
- pył respirabilny*2,0-
10Pyły apatytów i fosforytów zawierające wolną krystaliczną krzemionkę
poniżej 2%
- pył całkowity6,0-
- pył respirabilny*2,0-
Pyły apatytów i fosforytów zawierające wolną krystaliczną krzemionkę
powyżej 2%:
- pył całkowity4,0-
- pył respirabilny*1,0-
11Pyły sadzy technicznej***:
- pył całkowity4,0-
12Pyły węgla kamiennego i brunatnego:
a) zawierające wolną krystaliczną krzemionkę powyżej 50%: ,
- pył całkowity1,0-
- pył respirabilny*0,3-
b) zawierające wolną krystaliczną krzemionkę powyżej 10% do 50%:
- pył całkowity2,0-
- pył respirabilny*1,0-
c) zawierające wolną krystaliczną krzemionkę od 2% do 10%:
- pył całkowity4,0-
- pył respirabilny*2,0-
d) zawierające wolną krystaliczną krzemionkę poniżej 2%:
- pył całkowity10,0
13Pyły drewna:
a) pyły drewna, z wyjątkiem pyłów drewna twardego, takiego jak buk i dąb:

- pył całkowity4,0-
b) pyły drewna twardego, takiego jak buk i dąb:
- pył całkowity2,0-R
c) pyły drewna mieszane zawierające pył drewna twardego takiego jak buk i
dąb:
- pył całkowity2,0-R

1) Frakcja pyłu przenikającego do pęcherzyków płucnych.
znak * przy lp. 4, 7, 9, 10 i 12 określa - pył respirabilny - zbiór cząstek
przechodzących przez selektor wstępny o charakterystyce przepuszczalności według
wymiarów cząstek opisanej logarytmiczno-normalną funkcją prawdopodobieństwa ze
średnią wartością średnicy aerodynamicznej 3,5ą0,3 μm i z geometrycznym
odchyleniem standardowym 1,5ą0,1.
znak ** przy lp. 8 określa - włókna respirabilne - włókna o długości powyżej 5
μm o maksymalnej średnicy poniżej 3 μm i o stosunku długości do średnicy powyżej
3 do 1.
znak *** przy lp. 11 określa sadzę techniczną nie zawierającą więcej
benzo(a)pirenu niż 35 mg w 1 kg sadzy.
R - oznacza pył o udowodnionym epidemiologicznie działaniu rakotwórczym.
Załącznik nr 2 4)
WYKAZ WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH NATĘŻEŃ CZYNNIKÓW SZKODLIWYCH DLA
ZDROWIA W ŚRODOWISKU PRACY
A.Hałas, hałas infradźwiękowy i hałas ultradźwiękowy.
1. Hałas
1.1. Hałas w środowisku pracy jest charakteryzowany przez:
- poziom ekspozycji na hałas odniesiony do 8-godzinnego dnia pracy i
odpowiadającą mu ekspozycję dzienną na poziom ekspozycji na hałas odniesiony do
tygodnia pracy i odpowiadającą mu ekspozycję tygodniową (wyjątkowo w przypadku
hałasu oddziałującego na organizm człowieka w sposób nierównomierny w
poszczególnych dniach w tygodniu),
- maksymalny poziom dźwięku A,
- szczytowy poziom dźwięku C.
1.2. Dopuszczalne ze względu na ochronę słuchu wartości hałasu obowiązują
jednocześnie i nie powinny przekraczać wartości podanych w pkt. 1.3 lub 1.4, 1.5
i 1.6.
1.3. Poziom ekspozycji na hałas odniesiony do 8-godzinnego dnia pracy nie
powinien przekraczać wartości 85 dB, a odpowiadająca mu ekspozycja dzienna nie
powinna przekraczać wartości
1.4. Poziom ekspozycji na hałas odniesiony do tygodnia pracy nie powinien
przekraczać wartości 85 dB, a odpowiadająca mu ekspozycja tygodniowa nie powinna
przekraczać wartości
1.5. Maksymalny poziom dźwięku A nie powinien przekraczać wartości 115 dB.
1.6. Szczytowy poziom dźwięku C nie powinien przekraczać wartości 135 dB.
1.7. W przypadku gdy ze względów technicznych nie ma możliwości zmniejszenia
hałasu poniżej wartości określonych w pkt. 1.3 do 1.6, pracownicy są obowiązani
stosować ochronniki słuchu dobrane do wielkości charakteryzujących hałas. Strefy
pracy wymagające stosowania ochronników słuchu powinny być oznakowane i
odgrodzone, a dostęp do nich powinien być ograniczony.
1.8. Podane wyżej wartości normatywne obowiązują, jeżeli inne szczegółowe
przepisy nie określają wartości niższych.
1.9. Terminologia, aparatura i wymagania dotyczące wykonywania pomiarów
określone są w Polskich Normach.
2. Hałas infradźwiękowy
2.1. Hałas infradźwiękowy na stanowiskach pracy jest charakteryzowany przez
poziomy ciśnienia akustycznego w pasmach oktawowych o częstotliwościach
środkowych: 8; 16 i 31,5 Hz.
2.2. Na wszystkich stanowiskach pracy, ze względu na ochronę zdrowia, dla
8-godzinnej ekspozycji na hałas infradźwiękowy poziomy ciśnienia akustycznego
nie mogą przekraczać wartości podanych w tabeli 1.
Tabela 1
Częstotliwość środkowa pasm oktawowych HzDopuszczalny poziom ciśnienia
akustycznego dB
8; 16110
31,5105

2.3. Maksymalne dopuszczalne poziomy ciśnienia akustycznego nie mogą przekraczać
wartości podanych w tabeli 2.
Tabela 2
Częstotliwość środkowa pasm oktawowych HzMaksymalny dopuszczalny poziom
ciśnienia akustycznego dB
8; 16137
31,5132

2.4. Podane wyżej wartości normatywne obowiązują, jeżeli inne szczegółowe
przepisy nie określają wartości niższych.
2.5. Terminologia, aparatura i wymagania dotyczące wykonywania pomiarów
określone są w Polskich Normach.
3. Hałas ultradźwiękowy
3.1. Hałas ultradźwiękowy na stanowiskach pracy jest charakteryzowany przez
poziomy ciśnienia akustycznego w pasmach tercjowych o częstotliwościach
środkowych: 10; 12,5; 16; 20; 25; 31,5; 40; 50; 63; 80 i 100 kHz.
3.2. Na wszystkich stanowiskach pracy, ze względu na ochronę zdrowia, dla
8-godzinnej ekspozycji na hałas ultradźwiękowy poziomy ciśnienia akustycznego
nie mogą przekraczać wartości podanych w tabeli 3.
Tabela 3
Częstotliwość środkowa pasm tercjowych kHzDopuszczalny poziom ciśnienia
akustycznego dB
10,080
12,580
16,080
20,090
25,0105
31,5; 40; 50; 63; 80; 100110

3.3. Maksymalne dopuszczalne poziomy ciśnienia akustycznego nie mogą przekraczać
wartości podanych w tabeli 4.
Tabela 4
Częstotliwość środkowa pasm tercjowych kHzMaksymalny dopuszczalny poziom
ciśnienia akustycznego dB
10100
12,5100
16100
20110
25125
31,5; 40; 50; 63; 80; 100130

3.4. Podane wyżej wartości normatywne obowiązują, jeżeli inne szczegółowe
przepisy nie określają wartości niższych.
3.5. Terminologia, aparatura i ogólne wymagania dotyczące wykonywania pomiarów
określone są w Polskich Normach.
B. Drgania oddziałujące na organizm człowieka przez kończyny górne i drgania o
ogólnym oddziaływaniu na organizm człowieka
1. Drgania oddziałujące na organizm człowieka przez kończyny górne
1.1. Drgania oddziałujące na organizm człowieka przez kończyny górne są
charakteryzowane przez:
- zakres częstotliwości,
- wartość współczynnika szczytu,
- wartości skuteczne przyspieszenia drgań, ważone w dziedzinie częstotliwości
(wartości ważone przyspieszenia drgań),
- czas oddziaływania drgań na organizm człowieka.
1.2. Dopuszczalne, ze względu na ochronę zdrowia, wartości ważone przyspieszenia
drgań oddziałujących na organizm człowieka przez kończyny górne nie powinny
przekraczać wartości podanych w tabeli 1 dla drgań o różnej wartości
współczynnika szczytu k, przy ciągłym 480-minutowym oddziaływaniu drgań na
organizm człowieka.
Tabela 1
Składowe drgańDopuszczalne wartości ważone przyspieszenia drgań m/s2
k≤223
X, Y, Z (x, y, z)0,81,82,8

1.3 Podane wyżej wartości normatywne obowiązują, jeżeli inne szczegółowe
przepisy nie określają wartości niższych.
1.4. Terminologia, zakres częstotliwości, układy odniesienia, metody pomiaru,
aparatura, metody oceny narażenia na oddziaływanie drgań określone są w Polskich
Normach.
2. Drgania o ogólnym oddziaływaniu na organizm człowieka
2.1. Drgania o ogólnym oddziaływaniu na organizm człowieka są charakteryzowane
przez:
- zakres częstotliwości,
- wartość współczynnika szczytu,
- wartości skuteczne przyspieszenia drgań w pasmach częstotliwości o szerokości
1/3 oktawy lub wartości skuteczne przyspieszenia drgań ważone w dziedzinie
częstotliwości (wartości ważone przyspieszenia drgań),
- czas oddziaływania drgań na organizm człowieka.
2.2. Wartości skuteczne przyspieszenia drgań o ogólnym oddziaływaniu na organizm
człowieka, mierzone w pasmach częstotliwości o szerokości 1/3 oktawy, nie
powinny na wszystkich stanowiskach pracy przekraczać wartości podanych w tabeli
2 przy ciągłym 480-minutowym oddziaływaniu na organizm człowieka.
Tabela 2
Częstotliwość środkowego pasma 1/3-oktawowego HzDopuszczalna wartość
skuteczna przyspieszenia drgań m/s2
składowa pionowa Z (z)składowa pozioma X (x), Y (y)
1,00,630,224
1,250,560,224
1,60,500,224
2,00,450,224
2,50,400,280
3,160,3550,355
4,00,3150,450
5,00,3150,560
6,30,3150,710
8,00,3150,900
10,00,401,12
12,50,501,40
16,00,631,80
20,00,802,24
25,01,002,80
31,51,253,55
40,01,604,50
50,02,005,60
63,02,507,10
80,03,159,00

2.3. Wartości ważone przyspieszenia drgań o ogólnym oddziaływaniu na organizm
człowieka nie powinny na wszystkich stanowiskach pracy przekraczać wartości
podanych w tabeli 3 przy ciągłym 480-minutowym oddziaływaniu drgań na organizm
człowieka. Kryteria powyższe są słuszne dla drgań, dla których wartość
współczynnika szczytu nie przekracza 6.
Tabela 3
Składowe drgańDopuszczalna wartość ważona przyspieszenia drgań, m/s2
k≤22 Poziome X (x) Y (y)0,3150,450,9
Pionowe Z (z)0,40,631,25

2.4. Podane wyżej wartości normatywne obowiązują, jeżeli inne szczegółowe
przepisy nie określają wartości niższych.
2.5. Terminologia, zakresy częstotliwości, układy odniesienia, metody pomiaru,
aparatura i metody oceny narażenia na oddziaływanie drgań określone są w
Polskich Normach.
C. Mikroklimat
Mikroklimat gorący
1. Mikroklimat gorący na stanowiskach pracy charakteryzowany jest przez wskaźnik
obciążenia termicznego WBGT w oC.
2. Dopuszczalne wartości wskaźnika obciążenia termicznego WBGT, umożliwiające
realizację podstawowych funkcji przez pracownika na danym stanowisku pracy, nie
powinny przekraczać wartości podanych w tabeli 1.
Tabela 1
Poziom ciężkości pracyPoziom metabolizmu (M)*) w stosunku do powierzchni
skóry W/m2Dopuszczalne wartości WBGT w oC
osoba zaaklimatyzowana w środowisku gorącymosoba nie zaaklimatyzowana w
środowisku gorącym
SpoczynekM≤653332
Praca lekka65 Praca umiarkowana130 Praca ciężka200 powietrza 26nieodczuwalny ruch powietrza 22odczuwalny ruch powietrza 23
Praca bardzo ciężkaM>26023251820

*) Poziom metabolizmu organizmu pracownika w czasie wykonywania czynności
roboczych wzrasta wraz z ciężkością pracy.
3. W przypadku stanowisk pracy chronionej podane wyżej wartości normatywne
należy obniżyć zgodnie z zaleceniami lekarza lub innymi przepisami
szczegółowymi.
Mikroklimat zimny
1. Miejscowe działanie zimnego środowiska termicznego należy oceniać za pomocą
wskaźnika siły chłodzącej powietrza WCI.
2. Dozwolony czas ekspozycji umożliwiający realizację podstawowych funkcji przez
pracownika na danym stanowisku pracy należy przyjąć zgodnie z wartościami
podanymi w tabeli 1.
Tabela 1
Ilustracja
3. Ochrony osobiste powinny być każdorazowo zastosowane dla zabezpieczenia przed
ogólnym działaniem środowiska zimnego zgodnie z Polską Normą.
D. Promieniowanie
1. Promieniowanie podczerwone
1.1. Narażenie pracowników na promieniowanie podczerwone charakteryzowane jest
przez wartości średnie i najwyższe chwilowe natężenia napromienienia oczu i
skóry, odniesione do temperatury 20oC.
Średnie natężenie napromienienia jest to iloraz napromienienia oczu lub skóry w
czasie ekspozycji i czasu trwania tej ekspozycji

gdzie: Eśr - średnie natężenie napromienienia w W/m2,
N - napromienienie w J/m2,
t - czas trwania ekspozycji w s.
Najwyższe chwilowe natężenie napromienienia jest to największa chwilowa wartość
natężenia napromienienia występująca podczas ekspozycji, trwająca nie dłużej niż
60 s.
1.2. Najwyższe dopuszczalne średnie natężenie napromienienia wynosi:
w odniesieniu do oka - 150 W/m2,
w odniesieniu do skóry - 700 W/m2.
1.3. Najwyższe dopuszczalne chwilowe natężenie napromienienia oka i skóry
wyznacza się za pomocą wzoru:

gdzie: E - najwyższe chwilowe natężenie napromienienia w W/m2,
t - czas ekspozycji w sekundach, przy czym t≤60 s,
a - stała, wynosząca:

1.4. Wielkości napromienienia i natężenia napromienienia wyznacza się w sposób
podany w Polskich Normach.
2. Promieniowanie nadfioletowe
2.1. Narażenie pracowników na promieniowanie nadfioletowe charakteryzowane jest
przez wartości skuteczne napromienienia erytemalnego (wywołującego rumień skóry)
i koniunktywalnego (wywołującego zapalenie spojówki lub rogówki oka).
2.2. Najwyższa dopuszczalna wartość skuteczna napromienienia koniunktywalnego w
ciągu 8-godzinnego dnia pracy wynosi 30 J/m2 w przypadku narażenia nie
powtarzającego się w następnym dniu, a 18 J/m2 w przypadku ekspozycji
powtarzających się w kolejnych dniach.
2.3. Najwyższa dopuszczalna wartość skuteczna napromienienia erytemlanego dla
8-godzinnego dnia pracy wynosi 30 J/m2, bez względu na powtarzalność ekspozycji.
2.4. Wielkość napromienienia wyznacza się w sposób podany w Polskich Normach.
3. Promieniowanie laserowe
3.1. Oddziaływanie promieniowania laserowego na organizm człowieka jest zależne
od długości fali promieniowania, czasu ekspozycji, rozbieżności wiązki
laserowej, wielkości napromienienia i luminacji energetycznej zintegrowanej.
3.2. Maksymalne dopuszczalne ekspozycje (MDE) oka na promieniowanie laserowe
źródeł punktowych określa tabela 1, a maksymalne dopuszczalne ekspozycje oka na
promieniowanie laserowe źródeł rozciągłych określa tabela 2.
3.3. Maksymalne dopuszczalne ekspozycje skóry na promieniowanie laserowe określa
tabela 3.
3.4. W przypadku źródeł laserowych emitujących promieniowanie impulsowe
powtarzalne lub promieniowanie zmodulowane maksymalną dopuszczalną ekspozycję
oka i skóry określają następujące warunki:
a) ekspozycja na dowolny pojedynczy impuls w ciągu impulsów nie powinna
przekraczać wartości dozwolonych dla pojedynczego impulsu, podanych w tabelach
1, 2 i 3,
b) średnie natężenie napromienienia ciągiem impulsów trwających przez czas T nie
powinno przekraczać wartości dozwolonych dla pojedynczego impulsu o czasie
trwania T, podanych w tabelach 1, 2 i 3,
c) dla promieniowania laserowego o długości fali zawartej w przedziale 400-1400
nm powinien być spełniony dodatkowo następujący warunek:
maksymalna dozwolona ekspozycja na dowolny pojedynczy impuls w ciągu impulsów
(MDEimp) nie powinna przekraczać wartości MDE miarodajnej dla pojedynczego
impulsu podanej w tabelach 1, 2 i 3, pomnożonej przez liczbę impulsów (N)
działających na oczy lub skórę, podniesioną do potęgi minus 1/4:

Tabela 1
MAKSYMALNE DOPUSZCZALNE EKSPOZYCJE (MDE) OKA NA PROMIENIOWANIE LASEROWE ŹRÓDEŁ
PUNKTOWYCH (patrzenie w wiązkę)
Ilustracja
Tabela 2
MAKSYMALNE DOPUSZCZALNE EKSPOZYCJE (MDE) OKA NA PROMIENIOWANIE LASEROWE ŹRÓDEŁ
ROZCIĄGŁYCH
Ilustracja
Tabela 3
MAKSYMALNE DOPUSZCZALNE EKSPOZYCJE (MDE) SKÓRY NA PROMIENIOWANIE LASEROWE
Ilustracja
Współczynniki korelacji C1 do C4 i punkty czasowe T1 i T2 stosowane w tabelach
1-3
ParametrZakres widmowy
302,5 do 400 nm
302,5 do 315 nm
302,5 do 315 nm
550 do 700 nm
550 do 700 nm
700 do 1050 nm


ParametrCzas ekspozycji (t)
<10-9s


>10s

Uwaga: dla należy zwiększyć 1,4 razy.
E. Pola magnetyczne stałe i o częstotliwości 50 Hz.
1. W otoczeniu źródeł pól magnetycznych stałych i o częstotliwości przemysłowej
50 Hz, wyróżnia się 3 strefy oddziaływania pola zdefiniowane w Polskiej Normie:
- strefę niebezpieczną, w której przebywanie pracowników jest zabronione,
- strefę zagrożenia, w której dopuszczalny czas przebywania pracowników zależy
od natężenia działającego pola,
- strefę bezpieczną, w której przebywanie pracowników jest dozwolone bez
ograniczeń czasowych.
2. Za strefę niebezpieczną uważa się obszar, w którym natężenie pola
magnetycznego stałego przekracza 80 kA/m (co odpowiada indukcji magnetycznej ok.
100 mT), a pola magnetycznego o częstotliwości przemysłowej 50 Hz - 4 kA/m (ok.
5 mT).
3. W przypadku gdy narażenie dotyczy wyłącznie kończyn (od stóp do kolan i od
dłoni do łokci), granice strefy niebezpiecznej, podane w ust. 2, podwyższa się
5-krotnie.
4. Za strefę zagrożenia uważa się obszar, w którym natężenie pola H (indukcja B)
zawiera się w granicach:
8 kA/m (ok. 10 mT) ≤ H (B) ≤ 80 kA/m (ok. 100 mT) - dla pola magnetycznego
stałego,
0,4 kA/m (ok. 0,5 mT) ≤ H (B) ≤ 4 kA/m (ok. 5 mT) - dla pola magnetycznego o
częstotliwości przemysłowej 50 Hz.
Dopuszczalne narażenie na wpływ pól magnetycznych w tej strefie określane jest
wartością wyrażenia:
D=H2t(b)
w którym: H - natężenie pola magnetycznego działające na pracownika w czasie t,
przy czym t(b) ≤ 8 h.
Dla pól strefy zagrożenia wartość wyrażenia nie może przekraczać:
512 (kA/m)2 h - dla pól magnetycznych stałych,
1,28 (kA/m)2h dla pól magnetycznych o częstotliwości przemysłowej 50 Hz.
5. W przypadku gdy narażenie w strefie zagrożenia dotyczy wyłącznie kończyn (od
stóp do kolan i od dłoni do łokci) odpowiednie wartości wyrażenia, o których
mowa w ust. 4, podwyższa się 25-krotnie.
6. Za strefę bezpieczną uważa się obszar, w którym natężenie pola magnetycznego
stałego jest mniejsze od 8 kA/m (ok. 10 mT), a pola magnetycznego o
częstotliwości przemysłowej 50 Hz - mniejsze od 0,4 kA/m (ok. 0,5 mT).
7. W otoczeniu źródeł pól magnetycznych należy wyznaczyć i oznakować zasięgi
strefy niebezpiecznej i zagrożenia w odniesieniu do ekspozycji całego ciała.
8. Badania warunków pracy powinny być wykonywane w sposób określony w Polskich
Normach.
F. Pola elektromagnetyczne w zakresie częstotliwości 1-100 kHz.
1. Najwyższe dopuszczalne natężenie dotyczy pól o przebiegach okresowych,
powtarzalnych z częstotliwością zawartą w przedziale 1-100 kHz, ogranicza dobowe
narażenie pracowników na działanie równoważnych natężeń pól elektrycznych i
magnetycznych dla przypadków występowania na stanowiskach pracy pól
elektromagnetycznych wielkiej, średniej i małej impedancji.
2. W przypadku pól elektromagnetycznych wielkiej impedancji natężenie pola
elektrycznego na stanowisku pracy nie powinno przekraczać Ed=1000 V/m. W polach
o mniejszych natężeniach doza całkowita (DrE) pola elektrycznego działającego na
pracownika nie powinna przekraczać dozy dopuszczalnej DdE=80000 (V/m)2h, według
której w ciągu ośmiu godzin pracownik może przebywać w polu elektrycznym o
natężeniu do 100 V/m.
3. W przypadku pól elektromagnetycznych małej impedancji natężenie pola
magnetycznego na stanowisku pracy nie powinno przekraczać Hd=100 A/m. W polach o
mniejszych natężeniach doza całkowita (DrH) nie powinna przekraczać dozy
dopuszczalnej DdH=800 (A/m)2h, według której w ciągu ośmiu godzin pracownik może
przebywać w polu magnetycznym o natężeniu do 10 A/m.
4. W przypadku pól elektromagnetycznych średniej impedancji natężenia pól
elektrycznych (E) i magnetycznych (H) na stanowisku pracy nie powinny
przekraczać wartości, przy których:

W polach o mniejszych natężeniach wskaźnik ekspozycji (kEH) nie powinien
przekraczać jedności. Powinna być spełniona zależność:

5. W otoczeniu źródeł pól powinny być wyznaczone i oznakowane zasięgi strefy
niebezpiecznej (E>1000V/m, H>100 A/m) i strefy zagrożenia (E≥100 V/m i H≥10
A/m).
Definicje strefy niebezpiecznej i strefy zagrożenia określone są w Polskiej
Normie.
6. Użyte powyżej określenia: równoważne natężenia pola, pole elektromagnetyczne
wielkiej, średniej i małej impedancji, doza dopuszczalna i całkowita pola
elektrycznego (magnetycznego), wskaźnik ekspozycji w polu elektromagnetycznym
zdefiniowane zostały w Polskiej Normie.
7. Badania warunków pracy powinny być wykonywane w sposób określony w Polskiej
Normie.



1) Zmiana oznaczenia i skreślenia dokonane przez ż 1 pkt 1 rozporządzenia
Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 r. zmieniającego
rozporządzenie w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników
szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz. U. z 1995 r. Nr 3, poz. 16),
które weszło w życie z dniem 31 stycznia 1995 r.
1) Zmiana oznaczenia i skreślenia dokonane przez ż 1 pkt 1 rozporządzenia
Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 r. zmieniającego
rozporządzenie w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników
szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz. U. z 1995 r. Nr 3, poz. 16),
które weszło w życie z dniem 31 stycznia 1995 r.
2) Przez ż 1 pkt rozporządzenia powołanego w przepisie 1.
3) W brzmieniu ustalonym przez ż 1pkt 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej z dnia 21 października 1991 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie
najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w
środowisku pracy (Dz. U. Nr. 114, poz. 495), które weszło w życie z dniem 12
grudnia 1991 r., oraz przez ż 1 pkt 3 rozporządzenia powołanego w przypisie 1.
4) W brzmieniu ustalonym przez ż 1 pkt 4 rozporządzenia powołanego w przypisie 2
i sprostowanym przez pkt 2 obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20
stycznia 1992 r. o sprostowaniu błędów (Dz. U. Nr. 6, poz. 26), a następnie
ustalonym przez ż 1 pkt 4 rozporządzenia powołanego w przypisie 1.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 13 czerwca 1995 r.
w sprawie środków i limitów na podwyżki wynagrodzeń w państwowej sferze
budżetowej w 1995 r.
(Dz. U. Nr 70, poz. 353)
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu
środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie
niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Podział środków rezerwy na podwyżki wynagrodzeń w państwowych
jednostkach budżetowych i limitu wynagrodzeń na podwyżki dla jednostek
gospodarki pozabudżetowej, szkół wyższych i innych jednostek prowadzących
gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie o szkolnictwie wyższym
oraz jednostek prowadzących gospodarkę finansową na zasadach ustalonych dla
zakładów budżetowych, z uwzględnieniem terminów podwyżek wynagrodzeń, w podziale
na poszczególne grupy osób, działy klasyfikacji budżetowej i formy finansowania
określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. W ramach środków i limitów określonych na podwyżki wynagrodzeń dla
pracowników cywilnych od dnia 1 lipca 1995 r. podwyższone zostaną od dnia 1
kwietnia 1995 r. wynagrodzenia osób zajmujących kierownicze stanowiska
państwowe.
ż 2. 1. Środki i limity, o których mowa w ż 1, obejmują wypłaty wszystkich
składników wynagrodzeń osobowych i honorariów wynikających ze stosunku pracy.
2. Ze środków określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, w pozycji A.
Pracownicy cywilni, w dziale 91 - Administracja państwowa - jednostki budżetowe
- od dnia 1 stycznia 1995 r. przeznacza się kwotę 2.740.000 zł na realizację
art. 15 ustawy budżetowej na rok 1995 z dnia 30 grudnia 1994 r. (Dz. U. z 1995
r. Nr 27, poz. 142).
ż 3. Środki na podwyżki wynagrodzeń określone w załączniku nr 1 do
rozporządzenia w pozycji C. Orzecznictwo - w odniesieniu do:
1) działu 91 - Administracja państwowa - jednostki budżetowe, dotyczą części 21
- Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej,
2) działu 92 - Wymiar sprawiedliwości i prokuratura - jednostki budżetowe,
dotyczą części 36 - Ministerstwo Sprawiedliwości.
ż 4. Środki i limity na podwyżki wynagrodzeń od dnia 1 stycznia i od dnia 1
lipca 1995 r., o których mowa w ż 1, według poszczególnych części budżetu w
podziale na działy i formy finansowania, określają załączniki nr 2, 3, 4 i 5 do
rozporządzenia.
ż 5. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 stycznia 1995 r. w
sprawie kwot na podwyżki wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej w 1995 r.
(Dz. U. Nr 6, poz. 30).
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1995 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 czerwca 1995 r. (poz. 353)

Załącznik nr 1
ŚRODKI I LIMITY NA PODWYŻKI WYNAGRODZEŃ W 1995 R., Z UWZGLĘDNIENIEM TERMINÓW
PODWYŻEK, W PODZIALE NA GRUPY OSÓB, DZIAŁY I FORMY FINANSOWANIA
WyszczególnienieRezerwa na podwyżki*) w tys. złz tego od dnia:
1 stycznia1 lipca
1234
OGÓŁEM30019141547171,41454742,6
- jednostki budżetowe26427481363187,91279560,1
- gospodarka pozabudżetowa dotowana2793014025,413904,6
- gospodarka pozabudżetowa nie dotowana13274070710,162029,9
- szkoły wyższe19849699248,099248,0
A. PRACOWNICY CYWILNI23624651250687,41111777,6
- jednostki budżetowe20138451071977,4941867,6
- gospodarka pozabudżetowa dotowana2793014025,413904,6
- gospodarka pozabudżetowa nie dotowana13262170650,161970,9
- szkoły wyższe18806994034,594034,5
Dział 01 - PRZEMYSŁ76603830,03830,0
- jednostki budżetowe457228,5228,5
- gospodarka pozabudżetowa nie dotowana72033601,53601,5
Dział 31 - BUDOWNICTWO29651482,51482,5
- jednostki budżetowe275137,5137,5
- gospodarka pozabudżetowa nie dotowana26901345,01345,0
Dział 40 - ROLNICTWO5217026085,026085,0
- jednostki budżetowe2368911844,511844,5
- gospodarka pozabudżetowa nie dotowana2848114240,514240,5
Dział 45 - LEŚNICTWO24981249,01249,0
- jednostki budżetowe1827913,5913,5
- gospodarka pozabudżetowa dotowana620310,0310,0
- gospodarka pozabudżetowa nie dotowana5125,525,5
Dział 50 - TRANSPORT170458522,58522,5
- jednostki budżetowe166768338,08338,0
- gospodarka pozabudżetowa nie dotowana369184,5184,5
Dział 59 - ŁĄCZNOŚĆ1021510,5510,5
- jednostki budżetowe19396,596,5
- gospodarka pozabudżetowa nie dotowana828414,0414,0
Dział 61 - HANDEL WEWNĘTRZNY26411320,51320,5
- jednostki budżetowe1495747,5747,5
- gospodarka pozabudżetowa dotowana651325,5325,5
- gospodarka pozabudżetowa nie dotowana495247,5247,5
Dział 66 - RÓŻNE USŁUGI MATERIALNE152527626,07626,0
- jednostki budżetowe121486074,06074,0
- gospodarka pozabudżetowa dotowana1457728,5728,5
- gospodarka pozabudżetowa nie dotowana1647823,5823,5
Dział 70 - GOSPODARKA KOMUNALNA62063103,03103,0
- jednostki budżetowe39441972,01972,0
- gospodarka pozabudżetowa nie dotowana22621131,01131,0
Dział 74 - GOSPODARKA MIESZKANIOWA ORAZ NIEMATERIALNE USŁUGI
KOMUNALNE30231511,51511,5
- jednostki budżetowe23111155,51155,5
- gospodarka pozabudżetowa nie dotowana712356,0356,0
Dział 79 - OŚWIATA I WYCHOWANIE837695449162,4388532,6
- jednostki budżetowe835924448237,8387686,2
- gospodarka pozabudżetowa nie dotowana1771924,6846,4
Dział 81 - SZKOLNICTWO WYŻSZE18512792563,592563,5
- jednostki budżetowe320160,0160,0
- gospodarka pozabudżetowa nie dotowana396198,0198,0
- szkoły wyższe18441192205,592205,5
Dział 83 - KULTURA I SZTUKA2262211311,011311,0
- jednostki budżetowe2613,013,0
- gospodarka pozabudżetowa dotowana2259611298,011298,0
Dział 85 - OCHRONA ZDROWIA725679397330,2328348,8
- jednostki budżetowe720135394498,8325636,2
- gospodarka pozabudżetowa dotowana708413,4294,6
- gospodarka pozabudżetowa nie dotowana48362418,02418,0
Dział 86 - OPIEKA SPOŁECZNA5054624051,826494,2
- jednostki budżetowe5005223803,826248,2
- gospodarka pozabudżetowa dotowana106,04,0
- gospodarka pozabudżetowa nie dotowana484242,0242,0
Dział 87 - KULTURA FIZYCZNA I SPORT1888944,0944,0
- gospodarka pozabudżetowa dotowana1223609,4613,6
- gospodarka pozabudżetowa dotowana665334,6330,4
Dział 88 - TURYSTYKA I WYPOCZYNEK606303,0303,0
- jednostki budżetowe509254,5254,5
- gospodarka pozabudżetowa nie dotowana9748,548,5
Dział 89 - RÓŻNA DZIAŁALNOŚĆ183879193,59193,5
- jednostki budżetowe64383219,03219,0
- gospodarka pozabudżetowa nie dotowana119495974,55974,5
Dział 91 - ADMINISTRACJA PAŃSTWOWA17374888444,085304,0
- jednostki budżetowe17313288136,084996,0
- gospodarka pozabudżetowa nie dotowana444222,0222,0
- szkoły wyższe17286,086,0
Dział 92 - WYMIAR SPRAWIEDLIWOŚCI I PROKURATURA4007020035,020035,0
- jednostki budżetowe4005420027,020027,0
- gospodarka pozabudżetowa nie dotowana168,08,0
Dział 93 - BEZPIECZEŃSTWO PUBLICZNE4025620128,020128,0
- jednostki budżetowe3724118620,518620,5
- gospodarka pozabudżetowa nie dotowana30151507,51507,5
Dział 95 - UBEZPIECZENIA SPOŁECZNE5431731459,022858,0
- jednostki budżetowe768384,0384,0
- gospodarka pozabudżetowa nie dotowana5354931075,022474,0
Dział 98 - OBRONA NARODOWA10104350521,550521,5
- jednostki budżetowe8623143115,543115,5
- gospodarka pozabudżetowa nie dotowana113265663,05663,0
- szkoły wyższe34861743,01743,0
B. ŻOŁNIERZE I FUNKCJONARIUSZE592967296484,0296483,0
- jednostki budżetowe582421291210,5291210,5
- gospodarka pozabudżetowa nie dotowana11960,059,0
- szkoły wyższe104275213,55213,5
Dział 50 - TRANSPORT3618,018,0
- jednostki budżetowe3618,018,0
Dział 81 - SZKOLNICTWO WYŻSZE10150,550,5
- szkoły wyższe10150,550,5
Dział 89 - RÓŻNA DZIAŁALNOŚĆ10,50,5
- jednostki budżetowe10,50,5
Dział 91 - ADMINISTRACJA PAŃSTWOWA32661633,01633,0
- jednostki budżetowe32661633,01633,0
Dział 92 - WYMIAR SPRAWIEDLIWOŚCI I PROKURATURA3504217521,017521,0
- jednostki budżetowe3504217521,017521,0
Dział 93 - BEZPIECZEŃSTWO PUBLICZNE283802141901,0141901,0
- jednostki budżetowe283802141901,0141901,0
Dział 95 - UBEZPIECZENIA SPOŁECZNE304152,0152,0
- jednostki budżetowe304152,0152,0
Dział 98 - OBRONA NARODOWA270415135208,0135207,0
- jednostki budżetowe259970129985,0129985,0
- gospodarka pozabudżetowa nie dotowana11960,059,0
- szkoły wyższe103265163,05163,0
C. ORZECZNICTWO46482**) 46482,0**)
- jednostki budżetowe46482**) 46482,0**)
Dział 91 - ADMINISTRACJA PAŃSTWOWA50 50,0
- jednostki budżetowe50 50,0
Dział 92 - WYMIAR SPRAWIEDLIWOŚCI I PROKURATURA46432 46432,0
- jednostki budżetowe46432 46432,0

Uwaga:
*) łącznie ze środkami na podwyżki dla osób realizujących zadania wynikające z
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 lipca 1993 r. w sprawie określenia zadań
i kompetencji z zakresu rządowej administracji ogólnej i specjalnej, które mogą
być przekazane niektórym gminom o statusie miasta, wraz z mieniem służącym do
ich wykonywania, a także zasad i trybu przekazania (Dz. U. Nr 65, poz. 309),
oraz na podwyżki dla pracowników zatrudnionych w szkołach samorządowych
finansowanych w ramach subwencji oświatowych.
**) od 1 kwietnia 1995 r.
Załącznik nr 2
ŚRODKI I LIMITY NA PODWYŻKI WYNAGRODZEŃ PRACOWNIKÓW CYWILNYCH OD DNIA 1 STYCZNIA
1995 R. WEDŁUG POSZCZEGÓLNYCH CZĘŚCI BUDŻETU, W PODZIALE NA DZIAŁY I FORMY
FINANSOWANIA
WyszczególnienieRezerwa na podwyżki wynagrodzeń w złotych*)
jednostki budżetowegospodarka pozabudżetowa dotowanagospodarka
pozabudżetowa nie dotowanaszkoły wyższe
12345
CZĘŚĆ 05 - URZĄD RADY MINISTRÓW
dział 83 - Kultura i sztuka13000
dział 89 - Różna działalność52890 943251
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu787074
- szkoły wyższe 86000
CZĘŚĆ 06 - CENTRALNY URZĄD PLANOWANIA
dział 66 - Różne usługi materialne 75503
dział 89 - Różna działalność 63323
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu427462
CZĘŚĆ 08 - MINISTERSTWO FINANSÓW
dział 79 - Oświata i wychowanie 45000
dział 85 - Ochrona zdrowia4200
dział 89 - Różna działalność 211689
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa1066394
- urzędy podległe29695680
CZĘŚĆ 09 - MINISTERSTWO PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
dział 01 - Przemysł50428
dział 79 - Oświata i wychowanie188400
dział 89 - Różna działalność1538855 346006
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa480613
CZĘŚĆ 13 - MINISTERSTWO PRZEMYSŁU I HANDLU
Dział 01 - Przemysł 32988
Dział 61 - Handel wewnętrzny747500325500
Dział 79 - Oświata i wychowanie 166200
Dział 83 - Kultura i sztuka 37672
Dział 89 - Różna działalność238381 92175
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa433117
- urzędy podległe70694
CZĘŚĆ 14 - MINISTERSTWO PRZEKSZTAŁCEŃ WŁASNOŚCIOWYCH
dział 89 - Różna działalność 86664
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa525847
CZĘŚĆ 15 - KOMISJA PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala urzędu164539
CZĘŚĆ 18 - MINISTERSTWO GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA
dział 31 - Budownictwo 146567
dział 66 - Różne usługi materialne27867
Dział 79 - Oświata i wychowanie 36600
dział 89 - Różna działalność 55435
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa279321
- Główny Urząd Nadzoru Budowlanego89779
- pozostałe urzędy7595
CZĘŚĆ 19 - MINISTERSTWO ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
dział 40 - Rolnictwo1040724 6741260
Dział 79 - Oświata i wychowanie12826800 65400
dział 83 - Kultura i sztuka 109970
dział 89 - Różna działalność 68510
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa454603
CZĘŚĆ 21 - MINISTERSTWO TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
dział 50 - Transport8338000 133375
dział 79 - Oświata i wychowanie2193600 1200
dział 81 - Szkolnictwo wyższe455 1032384
dział 83 - Kultura i sztuka 47259
dział 89 - Różna działalność11157 28312
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa332471
- urzędy podległe14606
CZĘŚĆ 22 - MINISTERSTWO ŁĄCZNOŚCI
dział 59 - Łączność96500 414000
dział 83 - Kultura i sztuka 15114
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa218255
CZĘŚĆ 23 - URZĄD ZAMÓWIEŃ PUBLICZNYCH
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu41193
CZĘŚĆ 25 - MINISTERSTWO WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
dział 89 - Różna działalność65442 65484
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa384490
- urzędy podległe33947 222000
CZĘŚĆ 28 - MINISTERSTWO OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I
LEŚNICTWA
dział 31 - Budownictwo 240905
dział 45 - Leśnictwo6195373100002491
dział 66 - Różne usługi materialne3376384 181401
Dział 79 - Oświata i wychowanie568200 24600
dział 89 - Różna działalność 31986
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa309854
CZĘŚĆ 30 - MINISTERSTWO OBRONY NARODOWEJ
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa630185
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne267275
Dział 98 - Obrona narodowa43115500 56630001743000
CZĘŚĆ 31 - MINISTERSTWO SPRAW WEWNĘTRZNYCH
Dział 86 - Opieka społeczna30600
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa1149449
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne18606474 1507500
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne116725
CZĘŚĆ 32 - MINISTERSTWO SPRAW ZAGRANICZNYCH
Dział 79 - Oświata i wychowanie12000
Dział 89 - Różna działalność 154741
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa692082
CZĘŚĆ 33 - MINISTERSTWO EDUKACJI NARODOWEJ
Dział 01 - Przemysł 2834352
Dział 40 - Rolnictwo 6431
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 2938
Dział 79 - Oświata i wychowanie403327800 318000
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe129545 19800071281622
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek240436 14683
dział 89 - Różna działalność:
Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych
- centrala Dyrekcji49144
- jednostki podległe708268
Pozostałe jednostki 53381
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa352826
- urzędy podległe2636123
CZĘŚĆ 34 - MINISTERSTWO KULTURY I SZTUKI
Dział 79 - Oświata i wychowanie6857400
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe1932 3206150
dział 83 - Kultura i sztuka 3470755
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek 3888
dział 89 - Różna działalność 42143
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa218255
- Państwowa Służba Ochrony Zabytków561867
- Komitet Kinematografii50699
CZĘŚĆ 35 - MINISTERSTWO ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
Dział 79 - Oświata i wychowanie5330400 1800
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe7159 13990146
Dział 85 - Ochrona zdrowia42648000154800157871
Dział 89 - Różna działalność 81369
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa315508
- urzędy podległe373921
CZĘŚĆ 36 - MINISTERSTWO SPRAWIEDLIWOŚCI
Dział 01 - Przemysł 563682
Dział 31 - Budownictwo 240905
Dział 40 - Rolnictwo 127645
Dział 61 - Handel wewnętrzny 6576
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 6382
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek 26041
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa355338
Dział 92 - Wymiar sprawiedliwości i prokuratura20027000 8000
CZĘŚĆ 37 - URZĄD ANTYMONOPOLOWY
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu155265
CZĘŚĆ 38 - POLSKA AKADEMIA NAUK
Dział 40 - Rolnictwo 440083
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe19773
Dział 86 - Opieka społeczna27600
Dział 89 - Różna działalność257906 158847
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu198196
- urzędy podległe62515
CZĘŚĆ 39 - AGENCJA RYNKU ROLNEGO
Dział 61 - Handel wewnętrzny
- centrala Agencji 107100
- jednostki podległe 113757
CZĘŚĆ 40 - POLSKIE CENTRUM BADAŃ I CERTYFIKACJI
Dział 66 - Różne usługi materialne 161065
CZĘŚĆ 42 - URZĄD DS. KOMBATANTÓW I OSÓB REPRESJONOWANYCH
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu133084
CZĘŚĆ 45 - URZĄD KULTURY FIZYCZNEJ I TURYSTYKI
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 2330
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe1136 2695198
Dział 83 - Kultura i sztuka 17708
Dział 85 - Ochrona zdrowia1200
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 609350
Dział 89 - Różna działalność 2918
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu135197
CZĘŚĆ 46 - KRAJOWY URZĄD PRACY
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu162359
- urzędy podległe8310207
CZĘŚĆ 48 - KOMITET BADAŃ NAUKOWYCH
Dział 89 - Różna działalność 26367
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu260096
CZĘŚĆ 50 - GŁÓWNY URZĄD STATYSTYCZNY
Dział 01 - Przemysł178072
Dział 66 - Różne usługi materialne2556938
Dział 79 - Oświata i wychowanie 18000
Dział 89 - Różna działalność23066 75750
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu716120
- urzędy podległe1521598
CZĘŚĆ 51 - GŁÓWNY URZĄD CEŁ
Dział 79 - Oświata i wychowanie 48600
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu774014
- urzędy podległe7040311
CZĘŚĆ 52 - PAŃSTWOWA AGENCJA ATOMISTYKI
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu71823
- urzędy podległe22849
CZĘŚĆ 53 - WYŻSZY URZĄD GÓRNICZY
Dział 89 - Różna działalność 13183
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu8968151)
- urzędy podległe23422232)
1) w tym 750000 zł na dodatkowe podwyższenie wynagrodzeń dla pracowników
inspekcyjno-technicznych.
2) w tym 1990000 zł na dodatkowe podwyższenie wynagrodzeń dla pracowników
inspekcyjno-technicznych.
CZĘŚĆ 54 - URZĄD PATENTOWY RP
Dział 89 - Różna działalność 21072
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu336509
CZĘŚĆ 55 - KASA ROLNICZEGO UBEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne
- centrala Urzędu 126504
- jednostki podległe 3041045
CZĘŚĆ 56 - POLSKA AGENCJA PRASOWA
Dział 66 - Różne usługi materialne 728500
CZĘŚĆ 57 - POLSKI KOMITET NORMALIZACYJNY
Dział 89 - Różna działalność273891
CZĘŚĆ 58 - ZAKŁAD UBEZPIECZEŃ SPOŁECZNYCH
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne
- centrala Urzędu 906046
- jednostki podległe 27001405
CZĘŚĆ 59 - GŁÓWNY URZĄD MIAR
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu352659
- urzędy podległe830673
CZĘŚĆ 80 - REGIONALNE IZBY OBRACHUNKOWE
Dział 91 - Administracja państwowa693957
CZĘŚĆ 85/01 - WOJEWÓDZTWO WARSZAWSKIE
Dział 31 - Budownictwo 75949
Dział 40 - Rolnictwo216396 132619
Dział 45 - Leśnictwo11750
Dział 66 - Różne usługi materialne 7356
Dział 70 - Gospodarka komunalna601818 296432
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa13632 2938
Dział 79 - Oświata i wychowanie 6000
Dział 83 - Kultura i sztuka 368934
Dział 85 - Ochrona zdrowia22647600 173135
Dział 86 - Opieka społeczna1113600 5077
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 122391
Dział 89 - Różna działalność 123620
Dział 91 - Administracja państwowa921373
CZĘŚĆ 85/03 - WOJEWÓDZTWO BIALSKOPODLASKIE
Dział 40 - Rolnictwo176252 121335
Dział 70 - Gospodarka komunalna54721 8012
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa20989
Dział 83 - Kultura i sztuka 78276
Dział 85 - Ochrona zdrowia3394800
Dział 86 - Opieka społeczna129600
Dział 89 - Różna działalność 51544
Dział 91 - Administracja państwowa258420
CZĘŚĆ 85/05 - WOJEWÓDZTWO BIAŁOSTOCKIE
Dział 40 - Rolnictwo245753 364005
Dział 45 - Leśnictwo11438
Dział 66 - Różne usługi materialne 7356
Dział 70 - Gospodarka komunalna11807
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa22829
Dział 79 - Oświata i wychowanie 10200
Dział 83 - Kultura i sztuka 182042
Dział 85 - Ochrona zdrowia6338400 49098
Dział 86 - Opieka społeczna484800 2787
Dział 89 - Różna działalność 74561
Dział 91 - Administracja państwowa439284
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne449
CZĘŚĆ 85/07 - WOJEWÓDZTWO BIELSKIE
Dział 01 - Przemysł 15166
Dział 40 - Rolnictwo154791 82144
Dział 45 - Leśnictwo5199
Dział 66 - Różne usługi materialne 16009
Dział 70 - Gospodarka komunalna14986 3724
Dział 79 - Oświata i wychowanie897000
Dział 83 - Kultura i sztuka 151815
Dział 85 - Ochrona zdrowia8256600
Dział 86 - Opieka społeczna495000 2290
Dział 89 - Różna działalność 96065
Dział 91 - Administracja państwowa431242
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
CZĘŚĆ 85/09 - WOJEWÓDZTWO BYDGOSKIE
Dział 01 - Przemysł 19040
Dział 40 - Rolnictwo243751 205178
Dział 45 - Leśnictwo21005
Dział 61 - Handel wewnętrzny 11338
Dział 66 - Różne usługi materialne 28016
Dział 70 - Gospodarka komunalna16121
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa51500
Dział 79 - Oświata i wychowanie1706400
Dział 83 - Kultura i sztuka 191742
Dział 85 - Ochrona zdrowia9773400 296631
Dział 86 - Opieka społeczna829800 23493
Dział 89 - Różna działalność 65268
Dział 91 - Administracja państwowa447788
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
CZĘŚĆ 85/11 - WOJEWÓDZTWO CHEŁMSKIE
Dział 40 - Rolnictwo150120 58241
Dział 45 - Leśnictwo7383
Dział 70 - Gospodarka komunalna146339 50665
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa36569
Dział 83 - Kultura i sztuka 97901
Dział 85 - Ochrona zdrowia2698800 7692
Dział 86 - Opieka społeczna229200 1394
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek2925
Dział 89 - Różna działalność 52085
Dział 91 - Administracja państwowa248399
CZĘŚĆ 85/13 - WOJEWÓDZTWO CIECHANOWSKIE
Dział 40 - Rolnictwo196157 234298
Dział 66 - Różne usługi materialne16004
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa20448
Dział 83 - Kultura i sztuka 76584
Dział 85 - Ochrona zdrowia3841200 6430
Dział 86 - Opieka społeczna309600 3683
Dział 89 - Różna działalność 98550
Dział 91 - Administracja państwowa335417
CZĘŚĆ 85/15 - WOJEWÓDZTWO CZĘSTOCHOWSKIE
Dział 40 - Rolnictwo176252 78504
Dział 45 - Leśnictwo5199
Dział 66 - Różne usługi materialne 23581
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa14281
Dział 83 - Kultura i sztuka 103992
Dział 85 - Ochrona zdrowia6746400 12440
Dział 86 - Opieka społeczna251400 896
Dział 89 - Różna działalność 60946
Dział 91 - Administracja państwowa449320
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne224
CZĘŚĆ 85/17 - WOJEWÓDZTWO ELBLĄSKIE
Dział 31 - Budownictwo 10555
Dział 40 - Rolnictwo203497 228353
Dział 45 - Leśnictwo10086
Dział 70 - Gospodarka komunalna13396
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa12767
Dział 83 - Kultura i sztuka 135911
Dział 85 - Ochrona zdrowia45744007200
Dział 86 - Opieka społeczna367200 2290
Dział 89 - Różna działalność 37821
Dział 91 - Administracja państwowa334324
CZĘŚĆ 85/19 - WOJEWÓDZTWO GDAŃSKIE
Dział 40 - Rolnictwo168802 269485
Dział 45 - Leśnictwo20277
Dział 66 - Różne usługi materialne 28557
Dział 79 - Oświata i wychowanie2970600 1800
Dział 83 - Kultura i sztuka 269228
Dział 85 - Ochrona zdrowia78966005700093749
Dział 86 - Opieka społeczna894000 8860
Dział 89 - Różna działalność 116812
Dział 91 - Administracja państwowa571084
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne1234
CZĘŚĆ 85/21 - WOJEWÓDZTWO GORZOWSKIE
Dział 01 - Przemysł 14170
Dział 31 - Budownictwo 19368
Dział 40 - Rolnictwo216396 199232
Dział 45 - Leśnictwo10294
Dział 70 - Gospodarka komunalna7493
Dział 79 - Oświata i wychowanie669000 10800
Dział 83 - Kultura i sztuka 114707
Dział 85 - Ochrona zdrowia6023400900014002
Dział 86 - Opieka społeczna547800 6072
Dział 89 - Różna działalność 97254
Dział 91 - Administracja państwowa368550
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
CZĘŚĆ 85/23 - WOJEWÓDZTWO JELENIOGÓRSKIE
Dział 31 - Budownictwo 14689
Dział 40 - Rolnictwo158016 68433
Dział 45 - Leśnictwo2704
Dział 70 - Gospodarka komunalna18732 18619
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa16121
Dział 79 - Oświata i wychowanie 5400
Dział 83 - Kultura i sztuka 99255
Dział 85 - Ochrona zdrowia5559600 2704
Dział 86 - Opieka społeczna435600
Dział 89 - Różna działalność 107843
Dział 91 - Administracja państwowa295080
CZĘŚĆ 85/25 WOJEWÓDZTWO KALISKIE
Dział 40 - Rolnictwo309137 80931
Dział 70 - Gospodarka komunalna12829
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa23694 9726
Dział 79 - Oświata i wychowanie579600
Dział 83 - Kultura i sztuka 137377
Dział 85 - Ochrona zdrowia58992004200
Dział 86 - Opieka społeczna568800 7167
Dział 89 - Różna działalność 37172
Dział 91 - Administracja państwowa388395
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne224
CZĘŚĆ 85/27 - WOJEWÓDZTWO KATOWICKIE
Dział 01 - Przemysł 68855
Dział 31 - Budownictwo65908
Dział 40 - Rolnictwo367406 117210
Dział 45 - Leśnictwo17989
Dział 66 - Różne usługi materialne 32127
Dział 79 - Oświata i wychowanie5438400 20400
Dział 83 - Kultura i sztuka 277800
Dział 85 - Ochrona zdrowia40433400 165863
Dział 86 - Opieka społeczna1261800 6471
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 22098
Dział 89 - Różna działalność 126646
Dział 91 - Administracja państwowa1243082
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne3254
CZĘŚĆ 85/29 - WOJEWÓDZTWO KIELECKIE
Dział 40 - Rolnictwo251535 86269
Dział 45 - Leśnictwo15702
Dział 66 - Różne usługi materialne 23040
Dział 70 - Gospodarka komunalna18846
Dział 83 - Kultura i sztuka 251408
Dział 85 - Ochrona zdrowia1054440036600214961
Dział 86 - Opieka społeczna933600 18615
Dział 89 - Różna działalność 92175
Dział 91 - Administracja państwowa482347
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne224
CZĘŚĆ 85/31 - WOJEWÓDZTWO KONIŃSKIE
Dział 31 - Budownictwo 36669
Dział 40 - Rolnictwo197492 111871
Dział 70 - Gospodarka komunalna12375 8012
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa27914 19654
Dział 83 - Kultura i sztuka 68012
Dział 85 - Ochrona zdrowia3293400 2644
Dział 86 - Opieka społeczna266400 896
Dział 89 - Różna działalność 39874
Dział 91 - Administracja państwowa291387
CZĘŚĆ 85/33 - WOJEWÓDZTWO KOSZALIŃSKIE
Dział 40 - Rolnictwo249533 61881
Dział 45 - Leśnictwo5199
Dział 50 - Transport 5776
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa25209
Dział 79 - Oświata i wychowanie 10800
Dział 83 - Kultura i sztuka 91359
Dział 85 - Ochrona zdrowia4379400 19291
Dział 86 - Opieka społeczna511800 11149
Dział 89 - Różna działalność 49167
Dział 91 - Administracja państwowa316678
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
CZĘŚĆ 85/35 - WOJEWÓDZTWO KRAKOWSKIE
Dział 31 - Budownictwo 36669
Dział 40 - Rolnictwo160573 118908
Dział 45 - Leśnictwo5199
Dział 66 - Różne usługi materialne 28124
Dział 70 - Gospodarka komunalna365337 341455
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa71407
Dział 79 - Oświata i wychowanie1566000
Dział 83 - Kultura i sztuka 324495
Dział 85 - Ochrona zdrowia1132740039000320789
Dział 86 - Opieka społeczna120480060007864
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 39324
Dział 89 - Różna działalność 119622
Dział 91 - Administracja państwowa516778
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne2020
CZĘŚĆ 85/37 - WOJEWÓDZTWO KROŚNIEŃSKIE
Dział 40 - Rolnictwo196825 89788
Dział 45 - Leśnictwo5823
Dział 70 - Gospodarka komunalna12261
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa32241 21680
Dział 83 - Kultura i sztuka 141325
Dział 85 - Ochrona zdrowia4954200 13221
Dział 86 - Opieka społeczna243000
Dział 89 - Różna działalność 57488
Dział 91 - Administracja państwowa303919
CZĘŚĆ 85/39 - WOJEWÓDZTWO LEGNICKIE
Dział 31 - Budownictwo 21436
Dział 40 - Rolnictwo181812 217069
Dział 45 - Leśnictwo5303
Dział 66 - Różne usługi materialne 11574
Dział 70 - Gospodarka komunalna9764
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa48362
Dział 79 - Oświata i wychowanie211200
Dział 83 - Kultura i sztuka 108165
Dział 85 - Ochrona zdrowia5340600
Dział 86 - Opieka społeczna396000
Dział 89 - Różna działalność 60946
Dział 91 - Administracja państwowa301826
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
CZĘŚĆ 85/41 - WOJEWÓDZTWO LESZCZYŃSKIE
Dział 40 - Rolnictwo171804 51810
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa19367
Dział 79 - Oświata i wychowanie 13200
Dział 83 - Kultura i sztuka 52673
Dział 85 - Ochrona zdrowia3337800 1983
Dział 86 - Opieka społeczna256200 5575
Dział 89 - Różna działalność 33390
Dział 91 - Administracja państwowa322872
CZĘŚĆ 85/43 - WOJEWÓDZTWO LUBELSKIE
Dział 40 - Rolnictwo279669 212337
Dział 45 - Leśnictwo8111
Dział 66 - Różne usługi materialne 40564
Dział 70 - Gospodarka komunalna18959 141163
Dział 79 - Oświata i wychowanie149400 12000
Dział 83 - Kultura i sztuka 339270
Dział 85 - Ochrona zdrowia8855400 90203
Dział 86 - Opieka społeczna624600 11647
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek 3888
Dział 89 - Różna działalność 71751
Dział 91 - Administracja państwowa509587
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne337
CZĘŚĆ 85/45 - WOJEWÓDZTWO ŁOMŻYŃSKIE
Dział 40 - Rolnictwo229740 255774
Dział 45 - Leśnictwo2080
Dział 70 - Gospodarka komunalna57900 17039
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa26832 2127
Dział 79 - Oświata i wychowanie 1200
Dział 83 - Kultura i sztuka 92487
Dział 85 - Ochrona zdrowia3026400 5469
Dział 86 - Opieka społeczna117000
Dział 89 - Różna działalność 37497
Dział 91 - Administracja państwowa251487
CZĘŚĆ 85/47 - WOJEWÓDZTWO ŁÓDZKIE
Dział 31 - Budownictwo 47115
Dział 40 - Rolnictwo153345 78504
Dział 66 - Różne usługi materialne 14170
Dział 70 - Gospodarka komunalna45525
Dział 83 - Kultura i sztuka 366340
Dział 85 - Ochrona zdrowia79164001680011659
Dział 86 - Opieka społeczna1159200 2787
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 76948
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek2363
Dział 89 - Różna działalność 114111
Dział 91 - Administracja państwowa500489
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne1346
CZĘŚĆ 85/49 - WOJEWÓDZTWO NOWOSĄDECKIE
Dział 31 - Budownictwo 26223
Dział 40 - Rolnictwo218175 84449
Dział 45 - Leśnictwo3743
Dział 66 - Różne usługi materialne 17415
Dział 70 - Gospodarka komunalna7493
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa69352
Dział 83 - Kultura i sztuka 162191
Dział 85 - Ochrona zdrowia6223200 12921
Dział 86 - Opieka społeczna372000 896
Dział 89 - Różna działalność 62566
Dział 91 - Administracja państwowa358862
CZĘŚĆ 85/51 - WOJEWÓDZTWO OLSZTYŃSKIE
Dział 40 - Rolnictwo350059 306250
Dział 45 - Leśnictwo5303
Dział 50 - Transport 12086
Dział 66 - Różne usługi materialne 5625
Dział 70 - Gospodarka komunalna11807
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa34946
Dział 83 - Kultura i sztuka 209337
Dział 85 - Ochrona zdrowia7281600300024579
Dział 86 - Opieka społeczna551400 7964
Dział 89 - Różna działalność 63431
Dział 91 - Administracja państwowa427632
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne224
CZĘŚĆ 85/53 - WOJEWÓDZTWO OPOLSKIE
Dział 31 - Budownictwo 26223
Dział 40 - Rolnictwo355730 103499
Dział 45 - Leśnictwo4887
Dział 66 - Różne usługi materialne 12331
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 20161
Dział 79 - Oświata i wychowanie159600 1800
Dział 83 - Kultura i sztuka 137377
Dział 85 - Ochrona zdrowia9205200 135515
Dział 86 - Opieka społeczna574200 3186
Dział 89 - Różna działalność 83098
Dział 91 - Administracja państwowa457192
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
CZĘŚĆ 85/55 - WOJEWÓDZTWO OSTROŁĘCKIE
Dział 40 - Rolnictwo183480 80324
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa10819 31304
Dział 79 - Oświata i wychowanie 17400
Dział 83 - Kultura i sztuka 77486
Dział 85 - Ochrona zdrowia3295800
Dział 86 - Opieka społeczna279600 10652
Dział 89 - Różna działalność 53814
Dział 91 - Administracja państwowa283750
CZĘŚĆ 85/57 - WOJEWÓDZTWO PILSKIE
Dział 40 - Rolnictwo169914 71345
Dział 50 - Transport 11123
Dział 70 - Gospodarka komunalna3292
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa26940
Dział 79 - Oświata i wychowanie 11400
Dział 83 - Kultura i sztuka 61470
Dział 85 - Ochrona zdrowia4332000102007031
Dział 86 - Opieka społeczna465000 8760
Dział 89 - Różna działalność 49491
Dział 91 - Administracja państwowa339134
CZĘŚĆ 85/59 - WOJEWÓDZTWO PIOTRKOWSKIE
Dział 40 - Rolnictwo177809 87483
Dział 45 - Leśnictwo13830 7472
Dział 70 - Gospodarka komunalna11807
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa26832
Dział 83 - Kultura i sztuka 53349
Dział 85 - Ochrona zdrowia5672400120004988
Dział 86 - Opieka społeczna390600 7864
Dział 89 - Różna działalność 52193
Dział 91 - Administracja państwowa351564
CZĘŚĆ 85/61 - WOJEWÓDZTWO PŁOCKIE
Dział 40 - Rolnictwo186261 105926
Dział 66 - Różne usługi materialne 12223
Dział 70 - Gospodarka komunalna14532
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa26940 34546
Dział 83 - Kultura i sztuka 147416
Dział 85 - Ochrona zdrowia5337000240017007
Dział 86 - Opieka społeczna538200 9756
Dział 89 - Różna działalność 37497
Dział 91 - Administracja państwowa307308
CZĘŚĆ 85/63 - WOJEWÓDZTWO POZNAŃSKIE
Dział 31 - Budownictwo 99452
Dział 40 - Rolnictwo225181 440083
Dział 66 - Różne usługi materialne 31694
Dział 70 - Gospodarka komunalna211732 62401
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa42953
Dział 79 - Oświata i wychowanie 19800
Dział 83 - Kultura i sztuka 146175
Dział 85 - Ochrona zdrowia12325200 101742
Dział 86 - Opieka społeczna390000
Dział 89 - Różna działalność 121783
Dział 91 - Administracja państwowa512419
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne898
CZĘŚĆ 85/65 - WOJEWÓDZTWO PRZEMYSKIE
Dział 31 - Budownictwo18472
Dział 40 - Rolnictwo196825 85056
Dział 45 - Leśnictwo4263
Dział 50 - Transport 8984
Dział 66 - Różne usługi materialne 5192
Dział 70 - Gospodarka komunalna19300 70864
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa22071 35762
Dział 83 - Kultura i sztuka 122376
Dział 85 - Ochrona zdrowia4068000
Dział 86 - Opieka społeczna385800 2090
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek1800
Dział 89 - Różna działalność 64295
Dział 91 - Administracja państwowa274036
CZĘŚĆ 85/67 - WOJEWÓDZTWO RADOMSKIE
Dział 40 - Rolnictwo253648 81537
Dział 45 - Leśnictwo3120
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa25750
Dział 79 - Oświata i wychowanie264600
Dział 83 - Kultura i sztuka 148656
Dział 85 - Ochrona zdrowia6563400 4808
Dział 86 - Opieka społeczna612600 4181
Dział 89 - Różna działalność 53597
Dział 91 - Administracja państwowa399509
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne224
CZĘŚĆ 85/69 - WOJEWÓDZTWO RZESZOWSKIE
Dział 01 - Przemysł 22915
Dział 31 - Budownictwo25795
Dział 40 - Rolnictwo238080 154702
Dział 66 - Różne usługi materialne 7356
Dział 70 - Gospodarka komunalna12375
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa29537
Dział 79 - Oświata i wychowanie1197600 21000
Dział 83 - Kultura i sztuka 243287
Dział 85 - Ochrona zdrowia7885200 49519
Dział 86 - Opieka społeczna404400 1394
Dział 89 - Różna działalność 62350
Dział 91 - Administracja państwowa405165
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
CZĘŚĆ 85/71 - WOJEWÓDZTWO SIEDLECKIE
Dział 40 - Rolnictwo312473 91001
Dział 66 - Różne usługi materialne 8437
Dział 70 - Gospodarka komunalna61192 3272
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa27914
Dział 79 - Oświata i wychowanie 7200
Dział 83 - Kultura i sztuka 90232
Dział 85 - Ochrona zdrowia4210200 2885
Dział 86 - Opieka społeczna295800 6869
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek1125
Dział 89 - Różna działalność 32310
Dział 91 - Administracja państwowa446387
CZĘŚĆ 85/73 - WOJEWÓDZTWO SIERADZKIE
Dział 31 - Budownictwo 31337
Dział 40 - Rolnictwo196825 76684
Dział 45 - Leśnictwo6759
Dział 70 - Gospodarka komunalna14986 63981
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa24127
Dział 83 - Kultura i sztuka 69027
Dział 85 - Ochrona zdrowia4463400 421
Dział 86 - Opieka społeczna288000 3385
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek1800
Dział 89 - Różna działalność 48086
Dział 91 - Administracja państwowa283822
CZĘŚĆ 85/75 - WOJEWÓDZTWO SKIERNIEWICKIE
Dział 40 - Rolnictwo222957 149849
Dział 45 - Leśnictwo3639
Dział 66 - Różne usługi materialne12646
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa53664
Dział 83 - Kultura i sztuka 67222
Dział 85 - Ochrona zdrowia3579000 14663
Dział 86 - Opieka społeczna203400 4679
Dział 89 - Różna działalność 51328
Dział 91 - Administracja państwowa298355
CZĘŚĆ 85/77 - WOJEWÓDZTWO SŁUPSKIE
Dział 31 - Budownictwo 18280
Dział 40 - Rolnictwo162130 89181
Dział 45 - Leśnictwo8735
Dział 50 - Transport 13156
Dział 70 - Gospodarka komunalna5449
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa21530 52174
Dział 83 - Kultura i sztuka 114594
Dział 85 - Ochrona zdrowia4125000 19170
Dział 86 - Opieka społeczna267600 5077
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek1463
Dział 89 - Różna działalność 58136
Dział 91 - Administracja państwowa288985
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne224
CZĘŚĆ 85/79 - WOJEWÓDZTWO SUWALSKIE
Dział 40 - Rolnictwo223846 158828
Dział 45 - Leśnictwo15494
Dział 61 - Handel wewnętrzny 8730
Dział 66 - Różne usługi materialne 5625
Dział 70 - Gospodarka komunalna16121
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa27373
Dział 83 - Kultura i sztuka 99819
Dział 85 - Ochrona zdrowia4830000 1803
Dział 86 - Opieka społeczna327600 1394
Dział 89 - Różna działalność 60405
Dział 91 - Administracja państwowa394807
CZĘŚĆ 85/81 - WOJEWÓDZTWO SZCZECIŃSKIE
Dział 31 - Budownictwo 106199
Dział 40 - Rolnictwo313362 296179
Dział 45 - Leśnictwo13414 5574
Dział 66 - Różne usługi materialne 25204
Dział 70 - Gospodarka komunalna7493
Dział 79 - Oświata i wychowanie131400 10800
Dział 83 - Kultura i sztuka 321563
Dział 85 - Ochrona zdrowia8927400 22956
Dział 86 - Opieka społeczna603000 6968
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 73888
Dział 89 - Różna działalność 104926
Dział 91 - Administracja państwowa500199
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne224
CZĘŚĆ 85/83 - WOJEWÓDZTWO TARNOBRZESKIE
Dział 31 - Budownictwo 23612
Dział 40 - Rolnictwo218620 83236
Dział 45 - Leśnictwo3120
Dział 66 - Różne usługi materialne19249
Dział 70 - Gospodarka komunalna13964 29339
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa32782
Dział 83 - Kultura i sztuka 100608
Dział 85 - Ochrona zdrowia5193000120005288
Dział 86 - Opieka społeczna279600 4181
Dział 89 - Różna działalność 32742
Dział 91 - Administracja państwowa414769
CZĘŚĆ 85/85 - WOJEWÓDZTWO TARNOWSKIE
Dział 01 - Przemysł 18044
Dział 40 - Rolnictwo226181 146937
Dział 70 - Gospodarka komunalna53586 16023
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa24668
Dział 79 - Oświata i wychowanie819000
Dział 83 - Kultura i sztuka 107150
Dział 85 - Ochrona zdrowia5637000
Dział 86 - Opieka społeczna441000 3285
Dział 89 - Różna działalność 59109
Dział 91 - Administracja państwowa393723
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
CZĘŚĆ 85/87 - WOJEWÓDZTWO TORUŃSKIE
Dział 40 - Rolnictwo227182 139778
Dział 45 - Leśnictwo7487
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa42953 1013
Dział 83 - Kultura i sztuka 227947
Dział 85 - Ochrona zdrowia6084600210003666
Dział 86 - Opieka społeczna425400 6072
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek2588
Dział 89 - Różna działalność 69914
Dział 91 - Administracja państwowa346115
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
CZĘŚĆ 85/89 - WOJEWÓDZTWO WAŁBRZYSKIE
Dział 31 - Budownictwo 16757
Dział 40 - Rolnictwo190153 80324
Dział 45 - Leśnictwo5199
Dział 70 - Gospodarka komunalna8061
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa12983
Dział 83 - Kultura i sztuka 98465
Dział 85 - Ochrona zdrowia7713000 9195
Dział 86 - Opieka społeczna448800 2290
Dział 89 - Różna działalność 85907
Dział 91 - Administracja państwowa436877
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
CZĘŚĆ 85/91 - WOJEWÓDZTWO WŁOCŁAWSKIE
Dział 31 - Budownictwo 20892
Dział 40 - Rolnictwo149120 99980
Dział 45 - Leśnictwo10398
Dział 70 - Gospodarka komunalna16121
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa23153
Dział 79 - Oświata i wychowanie52200
Dział 83 - Kultura i sztuka 108729
Dział 85 - Ochrona zdrowia400260054004387
Dział 86 - Opieka społeczna289200 5575
Dział 89 - Różna działalność 37605
Dział 91 - Administracja państwowa284621
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne224
CZĘŚĆ 85/93 - WOJEWÓDZTWO WROCŁAWSKIE
Dział 31 - Budownictwo 85198
Dział 40 - Rolnictwo287564 160526
Dział 45 - Leśnictwo4783
Dział 66 - Różne usługi materialne64911
Dział 70 - Gospodarka komunalna16121
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa42520 73044
Dział 79 - Oświata i wychowanie111000 13200
Dział 83 - Kultura i sztuka 299005
Dział 85 - Ochrona zdrowia13336200 252281
Dział 86 - Opieka społeczna552000 6471
Dział 89 - Różna działalność 64187
Dział 91 - Administracja państwowa502714
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne1346
CZĘŚĆ 85/89 - WOJEWÓDZTWO ZAMOJSKIE
Dział 40 - Rolnictwo237635 90395
Dział 45 - Leśnictwo6863 9963
Dział 70 - Gospodarka komunalna13964
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa21530 40220
Dział 83 - Kultura i sztuka 116399
Dział 85 - Ochrona zdrowia4401600420021574
Dział 86 - Opieka społeczna297600
Dział 89 - Różna działalność 51760
Dział 91 - Administracja państwowa361575
CZĘŚĆ 85/97 - WOJEWÓDZTWO ZIELONOGÓRSKIE
Dział 01 - Przemysł 12288
Dział 31 - Budownictwo27325
Dział 40 - Rolnictwo225514 137351
Dział 45 - Leśnictwo2184
Dział 66 - Różne usługi materialne 13954
Dział 70 - Gospodarka komunalna13396
Dział 79 - Oświata i wychowanie10200 4800
Dział 83 - Kultura i sztuka 148544
Dział 85 - Ochrona zdrowia60942001860041766
Dział 86 - Opieka społeczna432000
Dział 89 - Różna działalność 69158
Dział 91 - Administracja państwowa367126
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne224
OGÓŁEM1071977429140254007065010094034500

Uwaga*)
łącznie ze środkami na podwyżki dla osób realizujących zadania wynikające z
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 lipca 1993 r. w sprawie określenia zadań
i kompetencji z zakresu rządowej administracji ogólnej i specjalnej, które mogą
być przekazane niektórym gminom o statusie miasta wraz z mieniem służącym do ich
wykonywania, a także zasad i trybu przekazania (Dz. U. Nr 65, poz. 309), oraz na
podwyżki dla pracowników zatrudnionych w szkołach samorządowych finansowanych w
ramach subwencji oświatowych.
Załącznik nr 3
ŚRODKI I LIMITY NA PODWYŻKI WYNAGRODZEŃ ŻOŁNIERZY I FUNKCJONARIUSZY OD DNIA 1
STYCZNIA 1995 R. WEDŁUG POSZCZEGÓLNYCH CZĘŚCI BUDŻETU, W PODZIALE NA DZIAŁY I
FORMY FINANSOWANIA
WyszczególnienieRezerwa na podwyżki wynagrodzeń w złotych
jednostki budżetowegospodarka pozabudżetowa nie dotowanaszkoły wyższe
1234
CZĘŚĆ 21 - MINISTERSTWO TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
Dział 50 - Transport18000
CZĘŚĆ 30 - MINISTERSTWO OBRONY NARODOWEJ
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala MON885000
- pozostałe urzędy748000
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne37000
Dział 98 - Obrona narodowa129985000600005163000
CZĘŚĆ 31 - MINISTERSTWO SPRAW WEWNĘTRZNYCH
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne141901000
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne100000
CZĘŚĆ 33 - MINISTERSTWO EDUKACJI NARODOWEJ
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe 18000
CZĘŚĆ 35 - MINISTERSTWO ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe 32500
CZĘŚĆ 36 - MINISTERSTWO SPRAWIEDLIWOŚCI
Dział 92 - Wymiar sprawiedliwości i prokuratura17521000
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne15000
CZĘŚĆ 57 - POLSKI KOMITET NORMALIZACYJNY
Dział 89 - Różna działalność500
Ogółem291210500600005213500

Załącznik nr 4
ŚRODKI I LIMITY NA PODWYŻKI WYNAGRODZEŃ PRACOWNIKÓW CYWILNYCH OD DNIA 1 LIPCA
1995 R. WEDŁUG POSZCZEGÓLNYCH CZĘŚCI BUDŻETU, W PODZIALE NA DZIAŁY I FORMY
FINANSOWANIA
WyszczególnienieRezerwa na podwyżki wynagrodzeń w złotych*)
jednostki budżetowegospodarka pozabudżetowa dotowanagospodarka
pozabudżetowa nie dotowanaszkoły wyższe
12345
CZĘŚĆ 05 - URZĄD RADY MINISTRÓW
dział 83 - Kultura i sztuka13000
dział 89 - Różna działalność51054 944135
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu1638616
- szkoły wyższe 86000
CZĘŚĆ 06 - CENTRALNY URZĄD PLANOWANIA
dział 66 - Różne usługi materialne 75712
dział 89 - Różna działalność 63400
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu503943
CZĘŚĆ 08 - MINISTERSTWO FINANSÓW
dział 79 - Oświata i wychowanie 41194
dział 85 - Ochrona zdrowia3467
dział 89 - Różna działalność 211925
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa1195718
- urzędy podległe27425985
CZĘŚĆ 09 - MINISTERSTWO PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
dział 01 - Przemysł50428
dział 79 - Oświata i wychowanie162949
dział 89 - Różna działalność1487057 365212
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa606668
CZĘŚĆ 13 - MINISTERSTWO PRZEMYSŁU I HANDLU
Dział 01 - Przemysł 32988
Dział 61 - Handel wewnętrzny747500325500
Dział 79 - Oświata i wychowanie 152143
Dział 83 - Kultura i sztuka 37672
Dział 89 - Różna działalność230357 92284
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa576966
- urzędy podległe66018
CZĘŚĆ 14 - MINISTERSTWO PRZEKSZTAŁCEŃ WŁASNOŚCIOWYCH
dział 89 - Różna działalność 86767
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa644339
CZĘŚĆ 15 - KOMISJA PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala urzędu201911
CZĘŚĆ 18 - MINISTERSTWO GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA
dział 31 - Budownictwo 146567
dział 66 - Różne usługi materialne27867
Dział 79 - Oświata i wychowanie 33504
dział 89 - Różna działalność 55499
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa405597
- Główny Urząd Nadzoru Budowlanego94652
- pozostałe urzędy7093
CZĘŚĆ 19 - MINISTERSTWO ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
dział 40 - Rolnictwo1040724 6747998
Dział 79 - Oświata i wychowanie11094052 59869
dział 83 - Kultura i sztuka 109970
dział 89 - Różna działalność 68593
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa561016
CZĘŚĆ 21 - MINISTERSTWO TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
dział 50 - Transport8338000 133375
dział 79 - Oświata i wychowanie1897271 1099
dział 81 - Szkolnictwo wyższe455 1032384
dział 83 - Kultura i sztuka 47259
dział 89 - Różna działalność10782 28347
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa396017
- urzędy podległe13640
CZĘŚĆ 22 - MINISTERSTWO ŁĄCZNOŚCI
dział 59 - Łączność96500 414000
dział 83 - Kultura i sztuka 15114
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa290633
CZĘŚĆ 23 - URZĄD ZAMÓWIEŃ PUBLICZNYCH
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu85741
CZĘŚĆ 25 - MINISTERSTWO WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
dział 89 - Różna działalność61707 56171
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa516442
- urzędy podległe 222000
CZĘŚĆ 28 - MINISTERSTWO OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I
LEŚNICTWA
dział 31 - Budownictwo 240905
dział 45 - Leśnictwo6195373100002491
dział 66 - Różne usługi materialne3376384 182010
Dział 79 - Oświata i wychowanie491443 22519
dział 89 - Różna działalność 32025
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa408768
CZĘŚĆ 30 - MINISTERSTWO OBRONY NARODOWEJ
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa693238
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne267275
Dział 98 - Obrona narodowa43115500 56630001743000
CZĘŚĆ 31 - MINISTERSTWO SPRAW WEWNĘTRZNYCH
Dział 86 - Opieka społeczna33742
Dział 91- Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa1143248
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne18606474 1507500
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne116725
CZĘŚĆ 32 - MINISTERSTWO SPRAW ZAGRANICZNYCH
Dział 79 - Oświata i wychowanie10379
Dział 89 - Różna działalność 138148
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa781365
CZĘŚĆ 33 - MINISTERSTWO EDUKACJI NARODOWEJ
Dział 01 - Przemysł 2834352
Dział 40 - Rolnictwo 6438
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 2938
Dział 79 - Oświata i wychowanie348843007 291104
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe129545 19800071281622
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek240436 16277
dział 89 - Różna działalność:
Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych
- centrala Dyrekcji111271
- jednostki podległe682375
Pozostałe jednostki 53443
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa416299
- urzędy podległe2461510
CZĘŚĆ 34 - MINISTERSTWO KULTURY I SZTUKI
Dział 79 - Oświata i wychowanie5931047
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe1932 3206150
dział 83 - Kultura i sztuka 3470755
dział 89 - Różna działalność 42195
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa324504
- Państwowa Służba Ochrony Zabytków524710
- Komitet Kinematografii79941
CZĘŚĆ 35 - MINISTERSTWO ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
Dział 79 - Oświata i wychowanie4610326 1648
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe7159 13990146
Dział 85 - Ochrona zdrowia35203485110315236807
Dział 89 - Różna działalność 81463
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa414048
- urzędy podległe349185
CZĘŚĆ 36 - MINISTERSTWO SPRAWIEDLIWOŚCI
Dział 01 - Przemysł 563682
Dział 31 - Budownictwo 240905
Dział 40 - Rolnictwo 113206
Dział 61 - Handel wewnętrzny 5780
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 6382
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek 28901
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa452509
Dział 92 - Wymiar sprawiedliwości i prokuratura20027000 8000
CZĘŚĆ 37 - URZĄD ANTYMONOPOLOWY
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu193250
CZĘŚĆ 38 - POLSKA AKADEMIA NAUK
Dział 40 - Rolnictwo 440548
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe19773
Dział 86 - Opieka społeczna30434
Dział 89 - Różna działalność249225 159054
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu391312
- urzędy podległe58379
CZĘŚĆ 39 - AGENCJA RYNKU ROLNEGO
Dział 61 - Handel wewnętrzny
- centrala Agencji 125453
- jednostki podległe 98629
CZĘŚĆ 40 - POLSKIE CENTRUM BADAŃ I CERTYFIKACJI
Dział 66 - Różne usługi materialne 161381
CZĘŚĆ 42 - URZĄD DS. KOMBATANTÓW I OSÓB REPRESJONOWANYCH
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu160432
CZĘŚĆ 45 - URZĄD KULTURY FIZYCZNEJ I TURYSTYKI
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 2330
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe1136 2695198
Dział 83 - Kultura i sztuka 17708
Dział 85 - Ochrona zdrowia991
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 613650
Dział 89 - Różna działalność 2921
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu190173
CZĘŚĆ 46 - KRAJOWY URZĄD PRACY
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu200844
- urzędy podległe7759544
CZĘŚĆ 48 - KOMITET BADAŃ NAUKOWYCH
Dział 89 - Różna działalność 26399
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu293691
CZĘŚĆ 50 - GŁÓWNY URZĄD STATYSTYCZNY
Dział 01 - Przemysł178072
Dział 66 - Różne usługi materialne2556938
Dział 79 - Oświata i wychowanie 16478
Dział 89 - Różna działalność24996 75837
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu748311
- urzędy podległe1421021
CZĘŚĆ 51 - GŁÓWNY URZĄD CEŁ
Dział 79 - Oświata i wychowanie 44490
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu833675
- urzędy podległe6574265
CZĘŚĆ 52 - PAŃSTWOWA AGENCJA ATOMISTYKI
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu99668
- urzędy podległe21336
CZĘŚĆ 53 - WYŻSZY URZĄD GÓRNICZY
Dział 89 - Różna działalność 13199
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu201022
- urzędy podległe328890
CZĘŚĆ 54 - URZĄD PATENTOWY RP
Dział 89 - Różna działalność 21097
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu362493
CZĘŚĆ 55 - KASA ROLNICZEGO UBEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne
- centrala Urzędu 173862
- jednostki podległe 3019334
CZĘŚĆ 56 - POLSKA AGENCJA PRASOWA
Dział 66 - Różne usługi materialne 728500
CZĘŚĆ 57 - POLSKI KOMITET NORMALIZACYJNY
Dział 89 - Różna działalność310176
CZĘŚĆ 58 - ZAKŁAD UBEZPIECZEŃ SPOŁECZNYCH
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne
- centrala Urzędu 1011763
- jednostki podległe 18269041
CZĘŚĆ 59 - GŁÓWNY URZĄD MIAR
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu393240
- urzędy podległe775663
CZĘŚĆ 80 - REGIONALNE IZBY OBRACHUNKOWE
Dział 91 - Administracja państwowa647990
CZĘŚĆ 85/01 - WOJEWÓDZTWO WARSZAWSKIE
Dział 31 - Budownictwo 75949
Dział 40 - Rolnictwo216396 132758
Dział 45 - Leśnictwo11769
Dział 66 - Różne usługi materialne 7377
Dział 70 - Gospodarka komunalna602580 296432
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa13632 2938
Dział 79 - Oświata i wychowanie 5493
Dział 83 - Kultura i sztuka 368934
Dział 85 - Ochrona zdrowia18694299 86568
Dział 86 - Opieka społeczna1227955 5077
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 120818
Dział 89 - Różna działalność 123782
Dział 91 - Administracja państwowa866691
CZĘŚĆ 85/03 - WOJEWÓDZTWO BIALSKOPODLASKIE
Dział 40 - Rolnictwo176252 121462
Dział 70 - Gospodarka komunalna54790 8012
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa20989
Dział 83 - Kultura i sztuka 78276
Dział 85 - Ochrona zdrowia2802213
Dział 86 - Opieka społeczna142909
Dział 89 - Różna działalność 51614
Dział 91 - Administracja państwowa266577
CZĘŚĆ 85/05 - WOJEWÓDZTWO BIAŁOSTOCKIE
Dział 40 - Rolnictwo245753 364385
Dział 45 - Leśnictwo11459
Dział 66 - Różne usługi materialne 7377
Dział 70 - Gospodarka komunalna11822
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa22829
Dział 79 - Oświata i wychowanie 9337
Dział 83 - Kultura i sztuka 182042
Dział 85 - Ochrona zdrowia5231987 49400
Dział 86 - Opieka społeczna534584 2787
Dział 89 - Różna działalność 74662
Dział 91 - Administracja państwowa437515
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne449
CZĘŚĆ 85/07 - WOJEWÓDZTWO BIELSKIE
Dział 01 - Przemysł 15166
Dział 40 - Rolnictwo154791 82230
Dział 45 - Leśnictwo5209
Dział 66 - Różne usługi materialne 16055
Dział 70 - Gospodarka komunalna15005 3724
Dział 79 - Oświata i wychowanie775826
Dział 83 - Kultura i sztuka 151815
Dział 85 - Ochrona zdrowia6815351
Dział 86 - Opieka społeczna545831 2290
Dział 89 - Różna działalność 96196
Dział 91 - Administracja państwowa437515
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
CZĘŚĆ 85/09 - WOJEWÓDZTWO BYDGOSKIE
Dział 01 - Przemysł 19040
Dział 40 - Rolnictwo243751 205392
Dział 45 - Leśnictwo21042
Dział 61 - Handel wewnętrzny 9965
Dział 66 - Różne usługi materialne 28097
Dział 70 - Gospodarka komunalna16142
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa51500
Dział 79 - Oświata i wychowanie1475886
Dział 83 - Kultura i sztuka 191742
Dział 85 - Ochrona zdrowia8067383 447315
Dział 86 - Opieka społeczna915012 23493
Dział 89 - Różna działalność 65355
Dział 91 - Administracja państwowa446002
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
CZĘŚĆ 85/11 - WOJEWÓDZTWO CHEŁMSKIE
Dział 40 - Rolnictwo150120 58302
Dział 45 - Leśnictwo7396
Dział 70 - Gospodarka komunalna146524 50665
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa36569
Dział 83 - Kultura i sztuka 97901
Dział 85 - Ochrona zdrowia2227705 7692
Dział 86 - Opieka społeczna252736 1394
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek2925
Dział 89 - Różna działalność 52156
Dział 91 - Administracja państwowa258697
CZĘŚĆ 85/13 - WOJEWÓDZTWO CIECHANOWSKIE
Dział 40 - Rolnictwo196157 234543
Dział 66 - Różne usługi materialne16004
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa20448
Dział 83 - Kultura i sztuka 76584
Dział 85 - Ochrona zdrowia3170691 3800
Dział 86 - Opieka społeczna341393 3683
Dział 89 - Różna działalność 98676
Dział 91 - Administracja państwowa345378
CZĘŚĆ 85/15 - WOJEWÓDZTWO CZĘSTOCHOWSKIE
Dział 40 - Rolnictwo176252 78586
Dział 45 - Leśnictwo5209
Dział 66 - Różne usługi materialne 23646
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa14281
Dział 83 - Kultura i sztuka 103992
Dział 85 - Ochrona zdrowia5568767
Dział 86 - Opieka społeczna277216 896
Dział 89 - Różna działalność 61021
Dział 91 - Administracja państwowa449032
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne224
CZĘŚĆ 85/17 - WOJEWÓDZTWO ELBLĄSKIE
Dział 31 - Budownictwo 10555
Dział 40 - Rolnictwo203497 228591
Dział 45 - Leśnictwo10104
Dział 70 - Gospodarka komunalna13413
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa12767
Dział 83 - Kultura i sztuka 135911
Dział 85 - Ochrona zdrowia37759065131
Dział 86 - Opieka społeczna404908 2290
Dział 89 - Różna działalność 37871
Dział 91 - Administracja państwowa343560
CZĘŚĆ 85/19 - WOJEWÓDZTWO GDAŃSKIE
Dział 40 - Rolnictwo168802 269767
Dział 45 - Leśnictwo20312
Dział 66 - Różne usługi materialne 28638
Dział 79 - Oświata i wychowanie2569307 1648
Dział 83 - Kultura i sztuka 269228
Dział 85 - Ochrona zdrowia65181924062093749
Dział 86 - Opieka społeczna985804 8860
Dział 89 - Różna działalność 116973
Dział 91 - Administracja państwowa564203
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne1234
CZĘŚĆ 85/21 - WOJEWÓDZTWO GORZOWSKIE
Dział 01 - Przemysł 14170
Dział 31 - Budownictwo 19368
Dział 40 - Rolnictwo216396 199440
Dział 45 - Leśnictwo10313
Dział 70 - Gospodarka komunalna7502
Dział 79 - Oświata i wychowanie578626 9887
Dział 83 - Kultura i sztuka 114707
Dział 85 - Ochrona zdrowia497197264145400
Dział 86 - Opieka społeczna604053 6072
Dział 89 - Różna działalność 97371
Dział 91 - Administracja państwowa375080
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
CZĘŚĆ 85/23 - WOJEWÓDZTWO JELENIOGÓRSKIE
Dział 31 - Budownictwo 14689
Dział 40 - Rolnictwo158016 68504
Dział 45 - Leśnictwo2708
Dział 70 - Gospodarka komunalna18756 18619
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa16121
Dział 79 - Oświata i wychowanie 4943
Dział 83 - Kultura i sztuka 99255
Dział 85 - Ochrona zdrowia4589132 2704
Dział 86 - Opieka społeczna480332
Dział 89 - Różna działalność 107990
Dział 91 - Administracja państwowa306584
CZĘŚĆ 85/25 WOJEWÓDZTWO KALISKIE
Dział 40 - Rolnictwo309137 81015
Dział 70 - Gospodarka komunalna12845
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa23694 9726
Dział 79 - Oświata i wychowanie501303
Dział 83 - Kultura i sztuka 137377
Dział 85 - Ochrona zdrowia48694522993
Dział 86 - Opieka społeczna627210 7167
Dział 89 - Różna działalność 37223
Dział 91 - Administracja państwowa395084
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne224
CZĘŚĆ 85/27 - WOJEWÓDZTWO KATOWICKIE
Dział 01 - Przemysł 68855
Dział 31 - Budownictwo65908
Dział 40 - Rolnictwo367406 117332
Dział 45 - Leśnictwo18022
Dział 66 - Różne usługi materialne 32216
Dział 79 - Oświata i wychowanie4703737 18675
Dział 83 - Kultura i sztuka 277800
Dział 85 - Ochrona zdrowia33375460
Dział 86 - Opieka społeczna1391374 6471
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 21815
Dział 89 - Różna działalność 126818
Dział 91 - Administracja państwowa1172792
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne3254
CZĘŚĆ 85/29 - WOJEWÓDZTWO KIELECKIE
Dział 40 - Rolnictwo251535 86359
Dział 45 - Leśnictwo15729
Dział 66 - Różne usługi materialne 23105
Dział 70 - Gospodarka komunalna18870
Dział 83 - Kultura i sztuka 251408
Dział 85 - Ochrona zdrowia870379926082370058
Dział 86 - Opieka społeczna1029471 18615
Dział 89 - Różna działalność 92297
Dział 91 - Administracja państwowa479341
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne224
CZĘŚĆ 85/31 - WOJEWÓDZTWO KONIŃSKIE
Dział 31 - Budownictwo 36669
Dział 40 - Rolnictwo197492 111988
Dział 70 - Gospodarka komunalna12390 8012
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa27914 19654
Dział 83 - Kultura i sztuka 68012
Dział 85 - Ochrona zdrowia2718513 2395
Dział 86 - Opieka społeczna293756 896
Dział 89 - Różna działalność 39928
Dział 91 - Administracja państwowa305978
CZĘŚĆ 85/33 - WOJEWÓDZTWO KOSZALIŃSKIE
Dział 40 - Rolnictwo249533 61945
Dział 45 - Leśnictwo5209
Dział 50 - Transport 5776
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa25209
Dział 79 - Oświata i wychowanie 9887
Dział 83 - Kultura i sztuka 91359
Dział 85 - Ochrona zdrowia3614944 19595
Dział 86 - Opieka społeczna564356 11149
Dział 89 - Różna działalność 49235
Dział 91 - Administracja państwowa330224
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
CZĘŚĆ 85/35 - WOJEWÓDZTWO KRAKOWSKIE
Dział 31 - Budownictwo 36669
Dział 40 - Rolnictwo160573 119033
Dział 45 - Leśnictwo5209
Dział 66 - Różne usługi materialne 28205
Dział 70 - Gospodarka komunalna365803 341455
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa71407
Dział 79 - Oświata i wychowanie1354452
Dział 83 - Kultura i sztuka 324495
Dział 85 - Ochrona zdrowia935012127792458910
Dział 86 - Opieka społeczna132852040007864
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 38819
Dział 89 - Różna działalność 119784
Dział 91 - Administracja państwowa506012
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne2020
CZĘŚĆ 85/37 - WOJEWÓDZTWO KROŚNIEŃSKIE
Dział 40 - Rolnictwo196825 89882
Dział 45 - Leśnictwo5833
Dział 70 - Gospodarka komunalna12277
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa32241 21680
Dział 83 - Kultura i sztuka 141325
Dział 85 - Ochrona zdrowia4089409 13221
Dział 86 - Opieka społeczna267954
Dział 89 - Różna działalność 57564
Dział 91 - Administracja państwowa316889
CZĘŚĆ 85/39 - WOJEWÓDZTWO LEGNICKIE
Dział 31 - Budownictwo 21436
Dział 40 - Rolnictwo181812 217295
Dział 45 - Leśnictwo5313
Dział 66 - Różne usługi materialne 11607
Dział 70 - Gospodarka komunalna9776
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa48362
Dział 79 - Oświata i wychowanie182669
Dział 83 - Kultura i sztuka 108165
Dział 85 - Ochrona zdrowia4408360
Dział 86 - Opieka społeczna436665
Dział 89 - Różna działalność 61023
Dział 91 - Administracja państwowa310221
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
CZĘŚĆ 85/41 - WOJEWÓDZTWO LESZCZYŃSKIE
Dział 40 - Rolnictwo171804 51864
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa19367
Dział 79 - Oświata i wychowanie 12084
Dział 83 - Kultura i sztuka 52673
Dział 85 - Ochrona zdrowia2755163
Dział 86 - Opieka społeczna282509 5575
Dział 89 - Różna działalność 33435
Dział 91 - Administracja państwowa331437
CZĘŚĆ 85/43 - WOJEWÓDZTWO LUBELSKIE
Dział 40 - Rolnictwo279669 212558
Dział 45 - Leśnictwo8125
Dział 66 - Różne usługi materialne 38325
Dział 70 - Gospodarka komunalna16481 141163
Dział 79 - Oświata i wychowanie129218 10985
Dział 83 - Kultura i sztuka 339270
Dział 85 - Ochrona zdrowia7309626 83119
Dział 86 - Opieka społeczna688740 11647
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek 3322
Dział 89 - Różna działalność 71849
Dział 91 - Administracja państwowa500556
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne337
CZĘŚĆ 85/45 - WOJEWÓDZTWO ŁOMŻYŃSKIE
Dział 40 - Rolnictwo229740 256041
Dział 45 - Leśnictwo2083
Dział 70 - Gospodarka komunalna57973 17039
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa26832 2127
Dział 79 - Oświata i wychowanie 1099
Dział 83 - Kultura i sztuka 92487
Dział 85 - Ochrona zdrowia2498120 5469
Dział 86 - Opieka społeczna129015
Dział 89 - Różna działalność 37546
Dział 91 - Administracja państwowa267789
CZĘŚĆ 85/47 - WOJEWÓDZTWO ŁÓDZKIE
Dział 31 - Budownictwo 47115
Dział 40 - Rolnictwo153345 78586
Dział 66 - Różne usługi materialne 14211
Dział 70 - Gospodarka komunalna45583
Dział 83 - Kultura i sztuka 366340
Dział 85 - Ochrona zdrowia65345361197211659
Dział 86 - Opieka społeczna1278238 2787
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 75959
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek2363
Dział 89 - Różna działalność 114267
Dział 91 - Administracja państwowa475097
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne1346
CZĘŚĆ 85/49 - WOJEWÓDZTWO NOWOSĄDECKIE
Dział 31 - Budownictwo 26223
Dział 40 - Rolnictwo218175 84537
Dział 45 - Leśnictwo3750
Dział 66 - Różne usługi materialne 17464
Dział 70 - Gospodarka komunalna7502
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa69352
Dział 83 - Kultura i sztuka 162191
Dział 85 - Ochrona zdrowia5136896 12921
Dział 86 - Opieka społeczna410200 896
Dział 89 - Różna działalność 62651
Dział 91 - Administracja państwowa369625
CZĘŚĆ 85/51 - WOJEWÓDZTWO OLSZTYŃSKIE
Dział 40 - Rolnictwo350059 306570
Dział 45 - Leśnictwo5313
Dział 50 - Transport 12086
Dział 66 - Różne usługi materialne 5641
Dział 70 - Gospodarka komunalna11822
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa34946
Dział 83 - Kultura i sztuka 209337
Dział 85 - Ochrona zdrowia6010544213828500
Dział 86 - Opieka społeczna608023 7964
Dział 89 - Różna działalność 63516
Dział 91 - Administracja państwowa430241
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne224
CZĘŚĆ 85/53 - WOJEWÓDZTWO OPOLSKIE
Dział 31 - Budownictwo 26223
Dział 40 - Rolnictwo355730 103607
Dział 45 - Leśnictwo4376
Dział 66 - Różne usługi materialne 12367
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 20161
Dział 79 - Oświata i wychowanie138040 1648
Dział 83 - Kultura i sztuka 137377
Dział 85 - Ochrona zdrowia7598366 135515
Dział 86 - Opieka społeczna633164 3186
Dział 89 - Różna działalność 83211
Dział 91 - Administracja państwowa464186
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
CZĘŚĆ 85/55 - WOJEWÓDZTWO OSTROŁĘCKIE
Dział 40 - Rolnictwo183480 80408
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa10819 31304
Dział 79 - Oświata i wychowanie 15928
Dział 83 - Kultura i sztuka 77486
Dział 85 - Ochrona zdrowia2720494
Dział 86 - Opieka społeczna308312 10652
Dział 89 - Różna działalność 53886
Dział 91 - Administracja państwowa297491
CZĘŚĆ 85/57 - WOJEWÓDZTWO PILSKIE
Dział 40 - Rolnictwo169914 71420
Dział 50 - Transport 11123
Dział 70 - Gospodarka komunalna3296
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa26940
Dział 79 - Oświata i wychowanie 10436
Dział 83 - Kultura i sztuka 61470
Dział 85 - Ochrona zdrowia357581872697031
Dział 86 - Opieka społeczna512751 8760
Dział 89 - Różna działalność 49558
Dział 91 - Administracja państwowa351440
CZĘŚĆ 85/59 - WOJEWÓDZTWO PIOTRKOWSKIE
Dział 40 - Rolnictwo177809 87574
Dział 45 - Leśnictwo13853 7472
Dział 70 - Gospodarka komunalna11822
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa26832
Dział 83 - Kultura i sztuka 53349
Dział 85 - Ochrona zdrowia46822428552
Dział 86 - Opieka społeczna430711 7864
Dział 89 - Różna działalność 52263
Dział 91 - Administracja państwowa364169
CZĘŚĆ 85/61 - WOJEWÓDZTWO PŁOCKIE
Dział 40 - Rolnictwo186261 106036
Dział 66 - Różne usługi materialne 12259
Dział 70 - Gospodarka komunalna14550
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa26940 34546
Dział 83 - Kultura i sztuka 147416
Dział 85 - Ochrona zdrowia4405388171017007
Dział 86 - Opieka społeczna593467 9756
Dział 89 - Różna działalność 37546
Dział 91 - Administracja państwowa322344
CZĘŚĆ 85/63 - WOJEWÓDZTWO POZNAŃSKIE
Dział 31 - Budownictwo 99452
Dział 40 - Rolnictwo225181 440542
Dział 66 - Różne usługi materialne 29481
Dział 70 - Gospodarka komunalna212000 62401
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa42953
Dział 79 - Oświata i wychowanie 18125
Dział 83 - Kultura i sztuka 146175
Dział 85 - Ochrona zdrowia10173748 101742
Dział 86 - Opieka społeczna430049
Dział 89 - Różna działalność 121947
Dział 91 - Administracja państwowa502375
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne898
CZĘŚĆ 85/65 - WOJEWÓDZTWO PRZEMYSKIE
Dział 31 - Budownictwo18472
Dział 40 - Rolnictwo196825 85145
Dział 45 - Leśnictwo4271
Dział 50 - Transport 8984
Dział 66 - Różne usługi materialne 5207
Dział 70 - Gospodarka komunalna19324 70864
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa22071 35762
Dział 83 - Kultura i sztuka 122376
Dział 85 - Ochrona zdrowia3357901
Dział 86 - Opieka społeczna425418 2090
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek1800
Dział 89 - Różna działalność 64383
Dział 91 - Administracja państwowa285974
CZĘŚĆ 85/67 - WOJEWÓDZTWO RADOMSKIE
Dział 40 - Rolnictwo253648 81622
Dział 45 - Leśnictwo3125
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa25750
Dział 79 - Oświata i wychowanie228856
Dział 83 - Kultura i sztuka 148656
Dział 85 - Ochrona zdrowia5417711 4808
Dział 86 - Opieka społeczna675508 4181
Dział 89 - Różna działalność 53670
Dział 91 - Administracja państwowa404176
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne224
CZĘŚĆ 85/69 - WOJEWÓDZTWO RZESZOWSKIE
Dział 01 - Przemysł 22915
Dział 31 - Budownictwo25795
Dział 40 - Rolnictwo238080 154864
Dział 66 - Różne usługi materialne 7377
Dział 70 - Gospodarka komunalna12390
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa29537
Dział 79 - Oświata i wychowanie1035818 19224
Dział 83 - Kultura i sztuka 243287
Dział 85 - Ochrona zdrowia6508782 62849
Dział 86 - Opieka społeczna445928 1394
Dział 89 - Różna działalność 62436
Dział 91 - Administracja państwowa405995
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
CZĘŚĆ 85/71 - WOJEWÓDZTWO SIEDLECKIE
Dział 40 - Rolnictwo312473 91096
Dział 66 - Różne usługi materialne 10832
Dział 70 - Gospodarka komunalna61270 3272
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa27914
Dział 79 - Oświata i wychowanie 6591
Dział 83 - Kultura i sztuka 90232
Dział 85 - Ochrona zdrowia3475279 2885
Dział 86 - Opieka społeczna326176 6869
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek1125
Dział 89 - Różna działalność 32352
Dział 91 - Administracja państwowa449639
CZĘŚĆ 85/73 - WOJEWÓDZTWO SIERADZKIE
Dział 31 - Budownictwo 31337
Dział 40 - Rolnictwo196825 76764
Dział 45 - Leśnictwo6771
Dział 70 - Gospodarka komunalna15005 63981
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa24127
Dział 83 - Kultura i sztuka 69027
Dział 85 - Ochrona zdrowia3684281
Dział 86 - Opieka społeczna317575 3385
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek1800
Dział 89 - Różna działalność 48152
Dział 91 - Administracja państwowa290218
CZĘŚĆ 85/75 - WOJEWÓDZTWO SKIERNIEWICKIE
Dział 40 - Rolnictwo222957 150005
Dział 45 - Leśnictwo3646
Dział 66 - Różne usługi materialne12646
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa53664
Dział 83 - Kultura i sztuka 67222
Dział 85 - Ochrona zdrowia2954260
Dział 86 - Opieka społeczna224287 4679
Dział 89 - Różna działalność 51398
Dział 91 - Administracja państwowa310827
CZĘŚĆ 85/77 - WOJEWÓDZTWO SŁUPSKIE
Dział 31 - Budownictwo 18280
Dział 40 - Rolnictwo162130 89274
Dział 45 - Leśnictwo8750
Dział 50 - Transport 13156
Dział 70 - Gospodarka komunalna5456
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa21530 52174
Dział 83 - Kultura i sztuka 114594
Dział 85 - Ochrona zdrowia3404952 19170
Dział 86 - Opieka społeczna295080 5077
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek1463
Dział 89 - Różna działalność 58215
Dział 91 - Administracja państwowa302947
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne224
CZĘŚĆ 85/79 - WOJEWÓDZTWO SUWALSKIE
Dział 40 - Rolnictwo223846 158993
Dział 45 - Leśnictwo15522
Dział 61 - Handel wewnętrzny 7673
Dział 66 - Różne usługi materialne 5641
Dział 70 - Gospodarka komunalna16142
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa27373
Dział 83 - Kultura i sztuka 99819
Dział 85 - Ochrona zdrowia3986889 1803
Dział 86 - Opieka społeczna361241 1394
Dział 89 - Różna działalność 60484
Dział 91 - Administracja państwowa395690
CZĘŚĆ 85/81 - WOJEWÓDZTWO SZCZECIŃSKIE
Dział 31 - Budownictwo 106199
Dział 40 - Rolnictwo313362 296488
Dział 45 - Leśnictwo13438 5574
Dział 66 - Różne usługi materialne 25277
Dział 70 - Gospodarka komunalna7502
Dział 79 - Oświata i wychowanie113649 9887
Dział 83 - Kultura i sztuka 321563
Dział 85 - Ochrona zdrowia7369058 32610
Dział 86 - Opieka społeczna664922 6968
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 72939
Dział 89 - Różna działalność 105069
Dział 91 - Administracja państwowa487221
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne224
CZĘŚĆ 85/83 - WOJEWÓDZTWO TARNOBRZESKIE
Dział 31 - Budownictwo 23612
Dział 40 - Rolnictwo218620 83323
Dział 45 - Leśnictwo3125
Dział 66 - Różne usługi materialne19249
Dział 70 - Gospodarka komunalna13982 29339
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa32782
Dział 83 - Kultura i sztuka 100608
Dział 85 - Ochrona zdrowia428652585525288
Dział 86 - Opieka społeczna308312 4181
Dział 89 - Różna działalność 32786
Dział 91 - Administracja państwowa418118
CZĘŚĆ 85/85 - WOJEWÓDZTWO TARNOWSKIE
Dział 01 - Przemysł 18044
Dział 40 - Rolnictwo226181 147090
Dział 70 - Gospodarka komunalna53654 16023
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa24668
Dział 79 - Oświata i wychowanie708363
Dział 83 - Kultura i sztuka 107150
Dział 85 - Ochrona zdrowia4653021
Dział 86 - Opieka społeczna486286 3285
Dział 89 - Różna działalność 59188
Dział 91 - Administracja państwowa396296
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
CZĘŚĆ 85/87 - WOJEWÓDZTWO TORUŃSKIE
Dział 40 - Rolnictwo227182 139924
Dział 45 - Leśnictwo7500
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa42953 1013
Dział 83 - Kultura i sztuka 227947
Dział 85 - Ochrona zdrowia502248914965
Dział 86 - Opieka społeczna469084 6072
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek2588
Dział 89 - Różna działalność 70009
Dział 91 - Administracja państwowa359320
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
CZĘŚĆ 85/89 - WOJEWÓDZTWO WAŁBRZYSKIE
Dział 31 - Budownictwo 16757
Dział 40 - Rolnictwo190153 80408
Dział 45 - Leśnictwo5209
Dział 70 - Gospodarka komunalna8071
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa12983
Dział 83 - Kultura i sztuka 98465
Dział 85 - Ochrona zdrowia6366640 7830
Dział 86 - Opieka społeczna494887 2290
Dział 89 - Różna działalność 86024
Dział 91 - Administracja państwowa432666
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne112
CZĘŚĆ 85/91 - WOJEWÓDZTWO WŁOCŁAWSKIE
Dział 31 - Budownictwo 20892
Dział 40 - Rolnictwo149120 100084
Dział 45 - Leśnictwo10416
Dział 70 - Gospodarka komunalna16142
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa23153
Dział 79 - Oświata i wychowanie45148
Dział 83 - Kultura i sztuka 108729
Dział 85 - Ochrona zdrowia330391738487186
Dział 86 - Opieka społeczna318898 5575
Dział 89 - Różna działalność 37654
Dział 91 - Administracja państwowa298098
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne224
CZĘŚĆ 85/93 - WOJEWÓDZTWO WROCŁAWSKIE
Dział 31 - Budownictwo 85198
Dział 40 - Rolnictwo287564 160694
Dział 45 - Leśnictwo4792
Dział 66 - Różne usługi materialne64911
Dział 70 - Gospodarka komunalna16142
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa42520 73044
Dział 79 - Oświata i wychowanie96005 12084
Dział 83 - Kultura i sztuka 299005
Dział 85 - Ochrona zdrowia11008270 29900
Dział 86 - Opieka społeczna608685 6471
Dział 89 - Różna działalność 64271
Dział 91 - Administracja państwowa492070
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne1346
CZĘŚĆ 85/89 - WOJEWÓDZTWO ZAMOJSKIE
Dział 40 - Rolnictwo237635 90489
Dział 45 - Leśnictwo6874 9963
Dział 70 - Gospodarka komunalna13982
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa21530 40220
Dział 83 - Kultura i sztuka 116399
Dział 85 - Ochrona zdrowia3633269299321574
Dział 86 - Opieka społeczna328160
Dział 89 - Różna działalność 51830
Dział 91 - Administracja państwowa369019
CZĘŚĆ 85/97 - WOJEWÓDZTWO ZIELONOGÓRSKIE
Dział 01 - Przemysł 12288
Dział 31 - Budownictwo27325
Dział 40 - Rolnictwo225514 137495
Dział 45 - Leśnictwo2187
Dział 66 - Różne usługi materialne 13994
Dział 70 - Gospodarka komunalna13413
Dział 79 - Oświata i wychowanie8822 4394
Dział 83 - Kultura i sztuka 148544
Dział 85 - Ochrona zdrowia50304141325521520
Dział 86 - Opieka społeczna476362
Dział 89 - Różna działalność 69251
Dział 91 - Administracja państwowa372050
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne224
OGÓŁEM941867571139046006197090094034500

Uwaga*)
łącznie ze środkami na podwyżki dla osób realizujących zadania wynikające z
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 lipca 1993 r. w sprawie określenia zadań
i kompetencji z zakresu rządowej administracji ogólnej i specjalnej, które mogą
być przekazane niektórym gminom o statusie miasta wraz z mieniem służącym do ich
wykonywania, a także zasad i trybu przekazania (Dz. U. Nr 65, poz. 309), oraz na
podwyżki dla pracowników zatrudnionych w szkołach samorządowych finansowanych w
ramach subwencji oświatowych.
Załącznik nr 5
ŚRODKI I LIMITY NA PODWYŻKI WYNAGRODZEŃ ŻOŁNIERZY I FUNKCJONARIUSZY OD DNIA 1
LIPCA 1995 R. WEDŁUG POSZCZEGÓLNYCH CZĘŚCI BUDŻETU, W PODZIALE NA DZIAŁY I FORMY
FINANSOWANIA
WyszczególnienieRezerwa na podwyżki wynagrodzeń w złotych
jednostki budżetowegospodarka pozabudżetowa nie dotowanaszkoły wyższe
1234
CZĘŚĆ 21 - MINISTERSTWO TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
Dział 50 - Transport18000
CZĘŚĆ 30 - MINISTERSTWO OBRONY NARODOWEJ
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala MON885000
- pozostałe urzędy748000
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne37000
Dział 98 - Obrona narodowa129985000590005163000
CZĘŚĆ 31 - MINISTERSTWO SPRAW WEWNĘTRZNYCH
Dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne141901000
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne100000
CZĘŚĆ 33 - MINISTERSTWO EDUKACJI NARODOWEJ
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe 18000
CZĘŚĆ 35 - MINISTERSTWO ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe 32500
CZĘŚĆ 36 - MINISTERSTWO SPRAWIEDLIWOŚCI
Dział 92 - Wymiar sprawiedliwości i prokuratura17521000
Dział 95 - Ubezpieczenia społeczne15000
CZĘŚĆ 57 - POLSKI KOMITET NORMALIZACYJNY
Dział 89 - Różna działalność500
Ogółem291210500590005213500


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 13 czerwca 1995 r.
w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy
(Dz. U. Nr 72, poz. 357)
Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne
(Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Ustanawia się stawki celne na towary przywożone z zagranicy w wysokości
określonej w Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Stawki celne są określone w procentach od wartości celnej towaru (ad
valorem), chyba że Taryfa celna stanowi inaczej.
ż 2. 1. Taryfa celna określa stawki celne:
1) konwencyjne (podstawowe), które stosuje się, z zastrzeżeniem pkt 3 lit. a),
do towarów pochodzących z krajów i regionów:
a) członków Światowej Organizacji Handlu (WTO), ustanowionej dnia 15 kwietnia
1994 r. na podstawie podpisanej w Marakeszu Umowy o ustanowieniu Światowej
Organizacji Handlu,
b) do których stosuje się również klauzulę największego uprzywilejowania,
wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia,
2) preferencyjne, które stosuje się, z zastrzeżeniem pkt 3 lit. b), do
niektórych towarów pochodzących z:
a) pozaeuropejskich krajów i regionów rozwijających się (stawki celne
preferencyjne DEV), wymienionych w załączniku nr 3 do rozporządzenia, w których
wartość produktu krajowego brutto przypadającego na jednego mieszkańca nie
przekracza wartości produktu krajowego brutto przypadającego na jednego
mieszkańca w Polsce,
b) krajów i regionów najmniej rozwiniętych (stawki celne preferencyjne LDC),
wymienionych w załączniku nr 4 do rozporządzenia,
3) autonomiczne, które stosuje się do towarów pochodzących:
a) z krajów i regionów, o których mowa w pkt 1, jeżeli stawka celna konwencyjna
(podstawowa) jest wyższa od określonej dla tego towaru stawki celnej
autonomicznej lub gdy stawka celna konwencyjna (podstawowa) nie została
określona,
b) z krajów i regionów, o których mowa w pkt 2, jeżeli stawka celna
preferencyjna nie została określona, a towar nie pochodzi z kraju lub regionu
wymienionego również w załączniku nr 2 do rozporządzenia; jeżeli towar pochodzi
z kraju lub regionu wymienionego w załączniku nr 2 do rozporządzenia, przepis
pkt 1 i pkt 3 lit. a) stosuje się odpowiednio,
c) z krajów i regionów innych niż te, o których mowa w pkt 1 i 2,
4) obniżone, wynikające z zawartych przez Polskę umów międzynarodowych,
dotyczących tworzenia stref wolnego handlu, które stosuje się z zastrzeżeniem
ust. 2, do niektórych towarów pochodzących z:
a) państw członkowskich Unii Europejskiej (obniżone stawki celne UE),
wymienionych w załączniku nr 5 do rozporządzenia,
b) Republiki Czeskiej i Republiki Słowackiej (obniżone stawki celne Czechy,
Słowacja),
c) Republiki Węgier (obniżone stawki celne Węgry),
d) państw członkowskich Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (obniżone
stawki celne EFTA), wymienionych w załączniku nr 6 do rozporządzenia,
2. Jeżeli na towary pochodzące z państw, o których mowa w ust. 1 pkt 4, nie
została określona obniżona stawka celna lub nie zostało udokumentowane
pochodzenie towarów zgodnie z wymogami określonymi w umowach, o których mowa w
tym przepisie, przepis ust. 1 pkt 1 i 3 stosuje się odpowiednio.
3. Do towarów, dla których nie można ustalić kraju lub regionu pochodzenia
towaru, stosuje się stawkę celną autonomiczną, podwyższoną o 100% lub stawkę
celną konwencyjną (podstawową), podwyższoną o 100%, jeżeli jest wyższa od stawki
celnej autonomicznej.
ż 3. Stawki celne konwencyjne (podstawowe) stawki celne autonomiczne oraz
obniżone stawki celne, o których mowa w ż 2, stosuje się po udokumentowaniu
pochodzenia towarów zgodnie z wymogami i kryteriami określonymi w wiążących
Polskę umowach międzynarodowych i w ustawie - Prawo celne oraz ustalonymi przez
Prezesa Głównego Urzędu Ceł na podstawie przepisów tej ustawy.
ż 4. 1. Preferencyjne stawki celne określone w ż 2 ust. 1 pkt 2 stosuje się do
towarów bezpośrednio zakupionych w krajach i regionach, wymienionych w
załączniku nr 3 lub nr 4 do rozporządzenia, oraz bezpośrednio przywożonych z
tych krajów i regionów, po przedstawieniu dokumentu potwierdzającego pochodzenie
towaru, wystawionego w kraju pochodzenia zgodnie z wymogami określonymi w
Porozumieniu o ujednoliceniu zasad określania pochodzenia towarów z krajów
rozwijających się w celu udzielania preferencji celnych w ramach ogólnego
systemu preferencji (Dz. U. z 1982 r. Nr 15, poz. 116) oraz ustalonymi przez
Prezesa Głównego Urzędu Ceł na podstawie przepisów ustawy - Prawo celne.
2. Za towary bezpośrednio zakupione uważa się towary, zakupione w
przedsiębiorstwie zarejestrowanym i mającym siedzibę w kraju lub regionie,
wymienionym w załączniku nr 3 lub nr 4 do rozporządzenia, i które jednocześnie
pochodzą z tego kraju lub regionu.
3. Za towary bezpośrednio przywożone uważa się również towary, których transport
z przyczyn geograficznych, transportowych, technicznych lub ekonomicznych
odbywał się nawet przez terytoria kilku krajów i regionów, również wtedy, gdy
towary te były czasowo magazynowane na terytoriach tych krajów lub regionów, pod
warunkiem że pozostawały one przez cały czas pod dozorem celnym. Bezpośredni
przywóz musi być potwierdzony dokumentami transportowymi, natomiast przekazanie
towarów pod dozorem celnym w trakcie tranzytu musi być potwierdzone przez władze
celne kraju tranzytu.
ż 5. Przy ustalaniu należności celnych zaokrągla się:
1) wartość celną towaru - według zasad określonych dla zaokrąglania podstawy
opodatkowania podatkiem od towarów i usług,
2) kwotę cła - według zasad określonych dla zaokrąglania kwot podatku od towarów
i usług,
3) kwotę odsetek za zwłokę - według zasad określonych dla zaokrąglania kwot
odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych.
ż 6. 1. Przy przywozie towarów uprzednio wywiezionych czasowo za granicę w celu
naprawienia, uszlachetnienia, przerobu lub przetworzenia stosuje się stawkę
celną właściwą dla towaru według jego stanu w dniu zgłoszenia do odprawy celnej
przywozowej, a za wartość celną przyjmuje się wartość wykonanej naprawy,
uszlachetnienia, przerobu lub przetworzenia oraz wartość materiałów kontrahenta
zagranicznego zużytych w wykonywanym procesie, powiększone o koszty wymienione w
art. 25 ust. 1 pkt 1- 6 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z
1994 r. Nr 71, poz. 312); jeżeli taki przywóz dotyczy pojazdów samochodowych
wywiezionych uprzednio w celu naprawienia lub towarów, od których pobiera się
dodatkowe cło cukrowe (DCC), to zamiast stawki celnej właściwej dla towaru,
wynikającej z taryfy celnej, stosuje się wyłącznie stawkę ad valorem.
2. Przy przywozie towarów uprzednio wywiezionych czasowo za granicę w celu
naprawienia lub uszlachetnienia, wymienionych w załączniku nr 7 do
rozporządzenia, stosuje się zerową stawkę celną pod warunkiem uzyskania
pozwolenia na przywóz, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie.
ż 7. 1. Do towarów objętych kontraktami zawartymi nie później niż przed dniem
wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się stawki celne określone w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie ceł na towary
przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 138, poz. 730 oraz z 1995 r. Nr 31, poz. 156),
jeżeli stawka celna określona w Taryfie celnej, o której mowa w ż 1 niniejszego
rozporządzenia, jest wyższa albo kraj lub region pochodzenia towaru był objęty
preferencjami celnymi, które zostały ograniczone lub zniesione na mocy
niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że towary te zostały zgłoszone do
odprawy celnej w ciągu trzech miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia.
2. Przez kontrakty, o których mowa w ust. 1, rozumie się kontrakty potwierdzone
fakturami, wystawionymi nie później niż w terminie 7 dni od dnia wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do towarów objętych opłatą wyrównawczą
na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia oraz do towarów objętych następującymi pozycjami taryfy celnej:
2204, 2205, 2206, 2207 i 2208.
4. Ilekroć w rozporządzeniach Rady Ministrów:
1) z dnia 29 czerwca 1993 r. w sprawie wprowadzenia dodatkowych zwolnień celnych
w obrocie towarowym pomiędzy wolnym obszarem celnym a pozostałym polskim
obszarem celnym (Dz. U. Nr 56, poz. 260 i Nr 130, poz. 622),
2) z dnia 29 listopada 1994 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
przywóz niektórych towarów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej
(Dz. U. Nr 133, poz. 687),
3) z dnia 29 listopada 1994 r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od
niektórych towarów (Dz. U. Nr 137, poz. 714),
4) z dnia 29 listopada 1994 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
niektóre towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 137, poz. 718),
5) z dnia 29 listopada 1994 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
niektóre pojazdy samochodowe specjalnego przeznaczenia przywożone z zagranicy
(Dz. U. Nr 137, poz. 719),
6) z dnia 29 listopada 1994 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
niektóre artykuły budowlane przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 137, poz. 720),
7) z dnia 29 listopada 1994 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
niektóre komponenty do produkcji źródeł światła przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 137, poz. 721),
8) z dnia 29 listopada 1994 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
wyposażenie oczyszczalni ścieków, aparaturę kontrolno-pomiarową na potrzeby
ochrony środowiska oraz na niektóre środki owadobójcze i urządzenia techniczne
dla leśnictwa, przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 137, poz. 722),
9) z dnia 29 listopada 1994 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
niektóre urządzenia i aparaturę na potrzeby ochrony powietrza przywożone z
zagranicy (Dz. U. Nr 137, poz. 723),
10) z dnia 29 listopada 1994 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
niektóre surowce do produkcji środków ochrony roślin, przywożone z zagranicy
(Dz. U. Nr 137, poz. 724),
11) z dnia 29 listopada 1994 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Czeskiej, Republiki
Słowackiej i Republiki Węgier (Dz. U. Nr 137, poz. 725),
12) z dnia 29 listopada 1994 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego na
przywóz niektórych towarów pochodzących z Konfederacji Szwajcarskiej, Królestwa
Norwegii, Księstwa Liechtenstein i Republiki Islandii (Dz. U. Nr 137, poz. 726),

13) z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu elektronicznego (Dz. U. Nr
139, poz. 754),
14) z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
niektóre maszyny i urządzenia technologiczne przywożone z zagranicy dla
przemysłu elektronicznego (Dz. U. Nr 139, poz. 755),
15) z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
niektóre wyroby przemysłu elektronicznego oraz niektóre towary przywożone z
zagranicy dla przemysłu komputerowego (Dz. U. Nr 139, poz. 756),
16) z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
niektóre surowce przywożone z zagranicy dla przemysłu kablowego (Dz. U. Nr 139,
poz. 757),
17) z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
części do montażu urządzeń telekomunikacyjnych przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr
139, poz. 758),
18) z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu motoryzacyjnego (Dz. U. Nr
139, poz. 759),
19) z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
przywóz niektórych towarów dla potrzeb lotnictwa cywilnego (Dz. U. Nr 139, poz.
760),
20) z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
niektóre towary przywożone z zagranicy do celów wojskowych, policyjnych i
więziennictwa (Dz. U. Nr 139, poz. 761),
21) z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu elektrotechnicznego (Dz. U.
Nr 139, poz. 762),
22) z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
niektóre towary przywożone z zagranicy do naprawy taboru kolejowego (Dz. U. Nr
139, poz. 763),
23) z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
niektóre wyroby techniki medycznej przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 139, poz.
764),
24) z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
niektóre surowce i półprodukty przywożone z zagranicy dla przemysłu
farmaceutycznego (Dz. U. Nr 139, poz. 765 i z 1995 r. Nr 56, poz. 295),
25) z dnia 7 lutego 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego na cukier
przywożony z zagranicy (Dz. U. Nr 23, poz. 122),
26) z dnia 7 kwietnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
taśmę stalową przywożoną z zagranicy (Dz. U. Nr 41, poz. 211),
27) z dnia 28 kwietnia 1995 r. w sprawie ustanowienia dodatkowego kontyngentu
celnego na niektóre wyroby techniki medycznej przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr
47, poz. 246),
28) z dnia 30 maja 1995 r. w sprawie ustanowienia dodatkowego kontyngentu
celnego na niektóre artykuły budowlane przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 61,
poz. 312),
29) z dnia 30 maja 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego na
skrobie: ziemniaczaną, kukurydzianą i pszenną, przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr
61, poz. 313),
30) z dnia 30 maja 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego na
specjalistyczne pojazdy strażackie przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 61, poz.
314),
31) z dnia 12 czerwca 1995 r. w sprawie ustanowienia dodatkowego kontyngentu
celnego ilościowego na sery przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 66, poz. 336),
32) z dnia 12 czerwca 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego
ilościowego na przywożone z zagranicy opakowania kartonowe do soków owocowych i
mleka (Dz. U. Nr 66, poz. 337),
jest mowa o stawkach celnych określonych w Taryfie celnej stanowiącej załącznik
nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1993 r. w sprawie ceł na
towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 128, poz. 591 oraz z 1994 r. Nr 25,
poz. 85, Nr 75, poz. 340, Nr 77, poz. 352, Nr 88, poz. 413, Nr 94, poz. 449 i
451 oraz Nr 129, poz. 642) albo stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia
Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie ceł na towary przywożone z
zagranicy (Dz. U. Nr 138, poz. 730 i z 1995 r. Nr 31, poz. 156), należy przez to
rozumieć stawki celne określone w Taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do
niniejszego rozporządzenia.
ż 8. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie
ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 138, poz. 730 i z 1995 r. Nr 31,
poz. 156).
ż 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1995 r.
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrówz dnia 13 czerwca 1995 r. (poz. 357)
Załącznik nr 1
(załącznik nr 1 do rozporządzenia stanowi oddzielne wydawnictwo)
Załącznik nr 2
WYKAZ KRAJÓW I REGIONÓW CZŁONKÓW ŚWIATOWEJ ORGANIZACJI HANDLU (WTO) ORAZ INNYCH
KRAJÓW I REGIONÓW, WOBEC KTÓRYCH RZECZPOSPOLITA POLSKA STOSUJE KLAUZULĘ
NAJWIĘKSZEGO UPRZYWILEJOWANIA
Ameryka Północna
Grenlandia
Kanada
St. Pierre i Miquelon
Stany Zjednoczone Ameryki (USA)
Ameryka Środkowa i Południowa
Anguilla
Antigua i Barbuda
Antyle Holenderskie
Argentyna
Aruba
Bahamy
Barbados
Belize
Bermudy
Boliwia
Brazylia
Chile
Dominika
Dominikana
Dziewicze Wyspy Brytyjskie
Dziewicze Wyspy USA
Ekwador
Falklandy-Malwiny
Grenada
Gujana
Gujana Francuska
Gwadelupa
Gwatemala
Haiti
Honduras
Jamajka
Kajmany
Kolumbia
Kostaryka
Kuba
Martynika
Meksyk
Montserrat
Nikaragua
Panama
Paragwaj
Peru
Puerto Rico
St. Christopher i Nevis
St. Lucia
St. Vincent i Grenadyny
Salwador
Surinam
Trynidad i Tobago
Turks i Caicos
Urugwaj
Wenezuela
Afryka
Algieria
Angola
Benin
Botswana
Brytyjskie Terytorium Pacyfiku
Burkina Faso
Burundi
Cote d'Ivoire
Czad
Dżibuti
Egipt
Etiopia
Gabon
Gambia
Ghana
Gwinea
Gwinea-Bissau
Gwinea Równikowa
Kamerun
Kenia
Komory
Kongo
Lesotho
Liberia
Libia
Madagaskar
Malawi
Mali
Maroko
Mauretania
Mauritius
Mozambik
Namibia
Niger
Nigeria
Republika Południowej Afryki
Republika Środkowoafrykańska
Republika Zielonego Przylądka
Reunion
Rwanda
Sahara Zachodnia
Senegal
Seszele
Sierra Leone
Somalia
Suazi (Swaziland)
Sudan
Tanzania
Togo
Tunezja
Uganda
Wyspa Świętej Heleny
Wyspy Św. Tomasza i Książęca
Zair
Zambia
Zimbabwe
Azja
Afganistan
Arabia Saudyjska
Bahrajn
Bangladesz
Bhutan
Brunei
Chiny
Cypr
Filipiny
Hongkong
Indie
Indonezja
Irak
Iran
Izrael
Japonia
Jemen
Jordania
Kambodża
Katar
Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna
Kuwejt
Laos
Liban
Makau
Malediwy
Malezja
Mongolia
Myanmar
Nepal
Oman
Pakistan
Republika Korei
Singapur
Sri Lanka
Strefa Neutralna
Syria
Tajlandia
Tajwan
Wietnam
Zjednoczone Emiraty Arabskie
Europa
Albania
Armenia
Austria
Azerbejdżan
Belgia
Białoruś
Bośnia i Hercegowina
Bułgaria
Chorwacja
Czechy
Dania
Estonia
Finlandia
Francja
Gibraltar
Grecja
Gruzja
Hiszpania
Holandia
Irlandia
Islandia
Kazachstan
Kyrgystan
Liechtenstein
Litwa
Luksemburg
Łotwa
Macedonia
Malta
Mołdowa
Monako
Niemcy (Republika Federalna Niemiec)
Norwegia
Portugalia
Rosja (Federacja Rosyjska)
Rumunia
Federalna Republika Jugosławii (Serbia i Czarnogóra)
Słowacja
Słowenia
Szwajcaria
Szwecja
Tadżykistan
Turcja
Turkmenistan
Ukraina
Uzbekistan
Watykan
Węgry
Wielka Brytania
Włochy
Wyspy Owcze
Australia i Oceania
Australia
Fidżi
Francuskie Terytorium Południowe
Guam
Kiribati
Minor
Norfolk
Nowa Kaledonia
Nowa Zelandia
Palau
Papua-Nowa Gwinea
Samoa Zachodnie
Samoa Amerykańskie
Tonga
Tuvalu
Vanuatu
Wallis i Futuna
Wyspa Bożego Narodzenia
Wyspy Cooka
Wyspy Kokosowe
Wyspy McDonalda i Heard
Wyspy Salomona
Antarktyda
Antarktyda
Załącznik nr 3
WYKAZ POZAEUROPEJSKICH KRAJÓW I REGIONÓW ROZWIJAJĄCYCH SIĘ, WOBEC KTÓRYCH
STOSUJE SIĘ STAWKI CELNE PREFERENCYJNE DEV
Ameryka Środkowa i Południowa
Boliwia
Dominikana
Ekwador
Gujana
Gwatemala
Honduras
Jamajka
Kolumbia
Kostaryka
Kuba
Nikaragua
Paragwaj
Peru
St. Vincent i Grenadyny
Salwador
Turks i Caicos
Azja
Chiny
Filipiny
Indie
Indonezja
Jordania
Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna
Liban
Mongolia
Pakistan
Sri Lanka
Tajlandia
Wietnam
Afryka
Algieria
Angola
Cote d'Ivoire
Egipt
Ghana
Kamerun
Kenia
Kongo
Maroko
Namibia
Nigeria
Senegal
Suazi (Swaziland)
Tunezja
Zimbabwe
Australia i Oceania
Papua-Nowa Gwinea
Tonga
Załącznik nr 4
WYKAZ KRAJÓW I REGIONÓW NAJMNIEJ ROZWINIĘTYCH, WOBEC KTÓRYCH STOSUJE SIĘ STAWKI
CELNE PREFERENCYJNE LDC
Ameryka Środkowa i Południowa
Haiti
Azja
Afganistan
Bangladesz
Bhutan
Jemen
Kambodża
Laos
Malediwy
Myanmar
Nepal
Afryka
Benin
Burkina Faso
Burundi
Czad
Dżibuti
Etiopia
Gambia
Gwinea
Gwinea-Bissau
Gwinea Równikowa
Komory
Lesotho
Liberia
Madagaskar
Malawi
Mali
Mauretania
Mozambik
Niger
Republika Środkowoafrykańska
Republika Zielonego Przylądka
Rwanda
Sierra Leone
Somalia
Sudan
Tanzania
Togo
Uganda
Wyspy Św. Tomasza i Książęca
Zair
Zambia
Australia i Oceania
Kiribati
Samoa Zachodnie
Tuvalu
Vanuatu
Wyspy Salomona
Załącznik nr 5
WYKAZ PAŃSTW CZŁONKOWSKICH UNII EUROPEJSKIEJ (UE)
1. Austria
2. Belgia
3. Dania
4. Finlandia
5. Francja
6. Grecja
7. Hiszpania
8. Holandia
9. Irlandia
10. Luksemburg
11. Portugalia
12. Republika Federalna Niemiec
13. Szwecja
14. Wielka Brytania
15. Włochy
Załącznik nr 6
WYKAZ PAŃSTW CZŁONKOWSKICH EUROPEJSKIEGO STOWARZYSZENIA WOLNEGO HANDLU (EFTA)
1. Islandia
2. Lichtenstein
3. Norwegia
4. Szwajcaria
Załącznik nr 7
WYKAZ TOWARÓW UPRZEDNIO CZASOWO WYWIEZIONYCH ZA GRANICĘ W CELU NAPRAWIENIA LUB
USZLACHETNIENIA, W STOSUNKU DO KTÓRYCH STOSUJE SIĘ ZEROWĄ STAWKĘ CELNĄ
Lp.WyszczególnienieKod PCN
123
ITowary oraz ich części produkowane według specjalnych warunków
technicznych i technologicznych, przeznaczone do celów wojskowych:
1. Materiały wybuchowe; produkty pirotechniczne; stopy piroforyczne;
niektóre materiały łatwo palne dział 36, z wyłączeniem ex. 1)3605
2. Bomby, granaty, torpedy, miny, rakiety i podobne uzbrojenie wojenne
oraz jego części; nabojepociski i inna amunicja oraz jej części, w tym
przybitki nabojów śrutowych i kulowych, 9306
3. Czołgi oraz inne opancerzone samobieżne pojazdy bojowe z uzbrojeniem
lub bez, oraz części tych pojazdów8710
4. Samoloty i śmigłowce oraz ich częściex. 1)8802, 8803
5. Okręty wojenne i ich częściex. 8906, 8908
6. Broń i amunicja, ich części i akcesoriadział 93
7. Łączność specjalna (z urządzeniami szyfrującymi i deszyfrującymi)ex.
dział 85
8. Pozostały sprzęt wyposażony w ogniowe środki rażenia, również części
aktywnych środków ogniowychex. sekcja XVII
IISprzęt pomocniczy i wyposażenie aktywnych środków ogniowych produkowane
według specjalnych warunków technicznych i technologicznych, przeznaczone
do celów wojskowych:
1. Sprzęt i systemy kierowania ogniem, radiolokacyjne, obserwacyjne i
nawigacyjneex. sekcja XVI, ex. dział 90, 91
2. Sprzęt i systemy łącznościex. sekcja XVI, ex. dział 90
3. Trenażery i urządzenia testowesekcje różne
4. Maszyny, urządzenia, systemy elektryczne i elektroniczne oraz ich
częściex. sekcja XVI
5. Specjalne źródła zasilaniaex. dział 85
6. Narzędzia i aparaty optyczne, fotograficzne, kinematograficzne,
pomiarowe, kontrolne i precyzyjneex. dział 90, 91
7. Środki transportuex. sekcja XVII
8. Inny sprzęt pomocniczy do celów wojskowychsekcje różne





1) Dotyczy niektórych towarów z działów lub sekcji.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 13 czerwca 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary rolne przywożone
z zagranicy
(Dz. U. Nr 72, poz. 360)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1995 r. ustanawia się kontyngenty celne ilościowe na
przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne stawki celne w wysokości określonej w tym
załączniku.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 13 czerwca 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 72, poz. 357).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1995 r.
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 czerwca 1995 r. (poz. 360)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE ILOŚCIOWE
Poz.Kod PCNWyszczególnienieStawka celnaIlość
12345
02010201Mięso wołowe świeże lub chłodzone:1700 t
0201 10 00 0- Tusze i półtusze30
0201 20- Inne kawałki mięsa z kośćmi:
0201 20 20 0- - Ćwierci "kompensowane"30
0201 20 30 0- - Ćwierci przednie nie rozdzielone lub rozdzielone30
0201 20 50 0- - Ćwierci tylne nie rozdzielone lub rozdzielone30
0201 20 90 0- - Pozostałe30
0201 30 00 0- Bez kości30
02020202Mięso wołowe mrożone:5280 t
0202 10 00 0- Tusze i półtusze30
0202 20- Inne kawałki mięsa z kośćmi:
0202 20 10 0- - Ćwierci "kompensowane"30
0202 20 30 0- - Ćwierci przednie nie rozdzielone lub rozdzielone30
0202 20 50 0- - Ćwierci tylne nie rozdzielone lub rozdzielone30
0202 20 90 0- - Pozostałe30
0202 30- Bez kości:
0202 30 10 0- - Ćwierci przednie całe lub pokrojone na maksymalnie pięć
części, a każda ćwiartka stanowi pojedynczy blok; ćwierci "kompensowane" w
dwóch blokach, z których jeden zawiera ćwierć przednią całą lub pokrojoną
na maksymalnie 5 kawałków, a drugi ćwierć tylną w jednym kawałku, ale bez
polędwicy.30
0202 30 50 0- - Rostbef, antrykot i szponder - kawałki30
0202 30 90 0- - Pozostałe30
02030203Mięso wieprzowe świeże, chłodzone lub mrożone:13 965 t
- Świeże lub chłodzone:
0203 11- - Tusze i półtusze:
0203 11 10 0- - - Ze świń domowych30
0203 12- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi:
- - - Ze świń domowych:
0203 12 11 0- - - - Szynki i ich kawałki30
0203 12 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki30
0203 19- - Pozostałe:
- - - Ze świń domowych:
0203 19 11 0- - - - Przodki i ich kawałki30
0203 19 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi30
0203 19 15 0- - - - Boczek i jego kawałki30
- - - - Pozostałe:
0203 19 55 0- - - - - Bez kości30
0203 19 59 0- - - - - Pozostałe30
- Mrożone:
0203 21- - Tusze i półtusze:
0203 21 10 0- - - Ze świń domowych30
0203 22- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi:
- - - Ze świń domowych:
0203 22 11 0- - - - Szynki i ich kawałki30
0203 22 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki30
0203 29- - Pozostałe:
- - - Ze świń domowych:
0203 29 11 0- - - - Przodki i ich kawałki30
0203 29 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi30
0203 29 15 0- - - - Boczek i jego kawałki30
- - - - Pozostałe:
0203 29 55 0- - - - - Bez kości30
0203 29 59 0- - - - - Pozostałe30
02070207Mięso i jadalne podroby z drobiu z pozycji nr 0105, świeże,
chłodzone lub mrożone:21 750 t
0207 10- Drób nie cięty na kawałki, świeży lub chłodzony:
- - Ptactwo gatunku Gallus domesticus:
0207 10 11 0- - - Oskubane i bez jelit, z głowami i łapami, znane jako
"kurczaki 83%"30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 10 15 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"30 minimum 0,3
ECU/kg
0207 10 19 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,3 ECU/kg
- - Indyki:
0207 10 31 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"30 minimum 0,3
ECU/kg
0207 10 39 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,3 ECU/kg
- - Kaczki:
0207 10 51 0- - - Oskubane, bez krwi i jelit, ale nie wypatroszone, z
głowami i łapami, znane jako "kaczki 85%"30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 10 55 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"30 minimum 0,3
ECU/kg
0207 10 59 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej prezentowane30
minimum 0,3 ECU/kg
- - Gęsi:
0207 10 71 0- - - Oskubane, bez krwi, nie wypatroszone, z głowami i
łapami, znane jako "gęsi 82%"30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 10 79 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i
żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 10 90 0- - Perliczki 30 minimum 0,3 ECU/kg
- Drób nie cięty na kawałki, mrożony:
0207 21- - Ptactwo gatunku Gallus domesticus:
0207 21 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"30 minimum 0,3
ECU/kg
0207 21 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 22- - Indyki:
0207 22 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"30 minimum 0,3
ECU/kg
0207 22 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 23- - Kaczki, gęsi i perliczki:
- - - Kaczki:
0207 23 11 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z
szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"30 minimum
0,3 ECU/kg
0207 23 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - Gęsi:
0207 23 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, nie wypatroszone, z głowami i
łapami, znane jako "gęsi 82%"30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 23 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i
żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 23 90 0- - - Perliczki30 minimum 0,3 ECU/kg
- Drób w kawałkach i podroby (łącznie z wątrobami), świeże lub chłodzone:
0207 31- - Otłuszczone wątroby gęsi i kaczek:
0207 31 10 0- - - Z gęsi30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 31 90 0- - - Z kaczek30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 39- - Pozostałe:
- - - Z ptactwa gatunku Gallus domesticus:
- - - - Kawałki:
0207 39 11 0- - - - - Bez kości30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - - - Z kośćmi:
0207 39 13 0- - - - - - Połówki i ćwiartki30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 39 15 0- - - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,3
ECU/kg
0207 39 17 0- - - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry
i końce skrzydeł30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 39 21 0- - - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 39 23 0- - - - - - Nogi i ich kawałki30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 39 25 0- - - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 39 27 0- - - - Podroby inne niż wątroby30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - Z indyków:
- - - - Kawałki:
0207 39 31 0- - - - - Bez kości30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - - - Z kośćmi:
0207 39 33 0- - - - - - Połówki albo ćwiartki30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 39 35 0- - - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,3
ECU/kg
0207 39 37 0- - - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry
i końce skrzydeł30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 39 41 0- - - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 39 43 0- - - - - - - Uda i ich kawałki30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 39 45 0- - - - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 39 47 0- - - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 39 51 0- - - - Podroby inne niż wątroby30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - Z kaczek, gęsi i perliczek:
- - - - Kawałki:
- - - - - Bez kości:
0207 39 53 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 39 55 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - - - Z kośćmi:
- - - - - - Połówki i ćwiartki:
0207 39 57 0- - - - - - - Z kaczek30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 39 61 0- - - - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 39 63 0- - - - - - - Z perliczek 30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 39 65 0- - - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,3
ECU/kg
0207 39 67 0- - - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry
i końce skrzydeł30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - - - - Piersi i ich kawałki:
0207 39 71 0- - - - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 39 73 0- - - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 39 75 0- - - - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 39 77 0- - - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 39 81 0- - - - - - Tusze gęsie i kacze30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 39 83 0- - - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 39 85 0- - - - Podroby inne niż wątroby30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 39 90 0- - - Wątroby drobiowe inne niż otłuszczone wątroby gęsie i
kacze30 minimum 0,3 ECU/kg
- Drób w kawałkach i podroby inne niż wątroby, mrożone:
0207 41- - Z ptactwa gatunku Gallus domesticus:
- - - Kawałki:
0207 41 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - - Z kośćmi:
0207 41 11 0- - - - - Połówki i ćwiartki30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 41 21 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,3
ECU/kg
0207 41 31 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 41 41 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 41 51 0- - - - - Nogi i ich kawałki30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 41 71 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 41 90 0- - - Podroby inne niż wątroby30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 42- - Z indyków:
- - - Kawałki:
0207 42 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - - Z kośćmi:
0207 42 11 0- - - - - Połówki i ćwiartki30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 42 21 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,3
ECU/kg
0207 42 31 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 42 41 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 42 51 0- - - - - - Uda i ich kawałki30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 42 59 0- - - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 42 71 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 42 90 0- - - Podroby inne niż wątroby30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 43- - Z kaczek, gęsi i perliczek:
- - - Kawałki:
- - - - Bez kości:
0207 43 11 0- - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 43 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - - Z kośćmi:
- - - - - Połówki i ćwiartki:
0207 43 21 0- - - - - - Kaczek30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 43 23 0- - - - - - Gęsi30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 43 25 0- - - - - - Perliczek30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 43 31 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,3
ECU/kg
0207 43 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - - - Piersi i ich kawałki:
0207 43 51 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 43 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,3 ECU/kg
Nogi i ich kawałki:
0207 43 61 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 43 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 43 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 43 81 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 43 90 0- - - Podroby inne niż wątroby30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 50- Wątroby drobiowe, mrożone:
0207 50 10 0- - Otłuszczone wątroby gęsie i kacze30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 50 90 0 - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg
04020402Mleko i śmietana, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub
innego środka słodzącego: 1 650 t
0402 10- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości
tłuszczu w masie nie przekraczającej 1,5%:
- - Nie zawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego:
0402 10 11 0- - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg30
0402 10 19 0- - - Pozostałe30
- - Pozostałe:
0402 10 91 0- - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg30
0402 10 99 0- - - Pozostałe30
- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu
w masie powyżej 1,5%:
0402 21- - Nie zawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego:
- - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 27%:
0402 21 11- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg:
0402 21 11 9- - - - - Pozostałe40
- - - - Pozostałe:
0402 21 17- - - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 11%:

0402 21 17 9- - - - - - Pozostałe40
0402 21 19- - - - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 11%, ale nie
przekraczającej 27%:
0402 21 19 9- - - - - - Pozostałe40
- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 27%:
0402 21 91- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg:
0402 21 91 9- - - - - Pozostałe40
0402 21 99- - - - Pozostałe:
0402 21 99 9- - - - - Pozostałe40
- Pozostałe:
0402 91- - Nie zawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego:
- - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 8%:
0402 91 11 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 91 19 0- - - - Pozostałe40
- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 8%, ale nie przekraczającej
10%:
0402 91 31 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 91 39 0- - - - Pozostałe40
- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 10%, ale nie przekraczającej
45%:
0402 91 51 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 91 59 0- - - - Pozostałe40
- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 45%:
0402 91 91 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 91 99 0- - - - Pozostałe40
0402 99- - Pozostałe:
- - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 9,5%:
0402 99 11 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 99 19 0- - - - Pozostałe40
- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 9,5%, ale nie przekraczającej
45%:
0402 99 31 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 99 39 0- - - - Pozostałe40
- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 45%:
0402 99 91 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 99 99 0- - - - Pozostałe40
04080408Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, świeże, suszone, gotowane
na parze lub w wodzie, formowane, mrożone lub inaczej zakonserwowane,
zawierające lub nie dodatek cukru albo innego środka słodzącego:25 t
- Żółtka jaj:
0408 11- - Suszone:
0408 11 20 0- - - Nie nadające się do spożycia przez ludzi25 minimum 2
ECU/kg
0408 11 80 0- - - Pozostałe25 minimum 2 ECU/kg
- Pozostałe:
0408 91- - Suszone:
0408 91 20 0- - - Nie nadające się do spożycia przez ludzi35 minimum 2
ECU/kg
0408 91 80 0- - - Pozostałe35 minimum 2 ECU/kg
04090409 00 00 0Miód naturalny35102 t
05040504 00 00Jelita, pęcherze i żołądki zwierzęce (oprócz rybich), całe
lub w kawałkach:100 t
0504 00 00 1- Żołądki drobiowe15
05060506Kości i rdzenie rogów, nie obrobione, odtłuszczone, wstępnie
przygotowane (ale nie przycięte dla nadania kształtu), poddane działaniu
kwasu lub odżelatynowane; proszek i odpadki tych produktów:
0506 10 00 0- Osseina i kości poddane działaniu kwasu06 tys. t
0506 90 00 0- Pozostałe012 tys. t
07070707 00Ogórki i korniszony, świeże lub chłodzone:
- Ogórki:
0707 00 19 0- - Od 16 maja do 31 października6050 t
08100810Pozostałe owoce, świeże:4 t
0810 10- Truskawki i poziomki:
0810 10 10 0- - Od 1 maja do 31 lipca20
09100910Imbir, szafran, kurkuma, tymianek, liście laurowe, curry i inne
przyprawy korzenne:25 t
0910 10 00 0- Imbir10
0910 20- Szafran:
0910 20 10 0- - Nie rozgniatany ani nie mielony10
0910 20 90 0- - Rozgniatany lub mielony10
0910 30 00 0- Kurkuma10
0910 40- Tymianek; liście laurowe:
- - Tymianek:3 t
- - - Nie rozgniatany ani nie mielony:
0910 40 11 0- - - - Tymianek dziki (Thymus serpyllum)10
0910 40 13 0- - - - Pozostały10
0910 40 19 0- - - Rozgniatany lub mielony10
0910 40 90 0- - Liście laurowe1018,85 t
0910 50 00 0- Curry10
- Inne przyprawy korzenne:
0910 91- - Mieszanki wymienione w uwadze 1(b) do niniejszego działu:
0910 91 10 0- - - Nie rozgniatane ani nie mielone10
0910 91 90 0- - - Rozgniatane lub mielone10
0910 99- - Pozostałe:
0910 99 10 0- - - Nasiona kozieradki100,15 t
- - - Pozostałe:
0910 99 91 0- - - - Nie rozgniatane ani nie mielone105 t
0910 99 99 0- - - - Rozgniatane lub mielone10
11011101 00 00 0Mąka pszenna i żytnio-pszenna253 300 t
11021102Mąka ze zbóż innych niż pszenica i mieszanka żyta z pszenicą:
1102 10 00 0- Mąka żytnia25570 t
12091209Nasiona, owoce i zarodniki, siewne:2 t
- Nasiona buraków:
1209 11 00 0- - Nasiona buraków cukrowych10
1209 19 00 0- - Pozostałe10
15141514Olej rzepakowy, rzepikowy i gorczycowy oraz ich frakcje,
rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie:3 700 t
1514 10- Olej surowy:
1514 10 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż
produkcja artykułów spożywanych przez ludzi35
1514 10 90 0- - Pozostały35
1514 90- Pozostałe:
1514 90 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż
produkcja artykułów spożywanych przez ludzi35
1514 90 90- - Pozostałe:300 t
1514 90 90 1- - - Rafinowane, konfekcjonowane45
1514 90 90 9- - - Pozostałe40
19011901Ekstrakt słodowy; przetwory spożywcze z mąki, grysiku, skrobi lub
ekstraktu słodowego, nie zawierające proszku kakaowego lub zawierające w
masie proszek kakaowy w ilości mniejszej niż 50%, gdzie indziej nie
wymienione ani nie włączone; przetwory spożywcze z towarów objętych
pozycjami od 0401 do 0404, nie zawierające proszku kakaowego lub
zawierające w masie proszek kakaowy w ilości mniejszej niż 10%, gdzie
indziej nie wymienione ani nie włączone:
1901 90- Pozostałe:
1901 90 90 0- - Pozostałe54 000 t
20022002Pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą
octu lub kwasu octowego:1 000 t
2002 90- Pozostałe:
- - O zawartości suchej masy poniżej 12%:
2002 90 11- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1
kg:
2002 90 11 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg30 minimum 0,35 ECU/kg
2002 90 11 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 199 kg25 minimum 0,3 ECU/kg
2002 90 19 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 1 kg30 minimum 0,35 ECU/kg
- - O zawartości suchej masy nie mniejszej niż 12%, ale nie
przekraczającej 30%:
2002 90 31- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1
kg:
2002 90 31 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg30 minimum 0,35 ECU/kg
2002 90 31 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 199 kg25 minimum 0,3 ECU/kg
2002 90 39 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 1 kg30 minimum 0,35 ECU/kg
- - O zawartości suchej masy powyżej 30%:
2002 90 91- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1
kg:
2002 90 91 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg30 minimum 0,35 ECU/kg
2002 90 91 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 199 kg25 minimum 0,3 ECU/kg
2002 90 99 0 - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 1 kg30 minimum 0,35 ECU/kg
20052005Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za
pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożone:40 t
2005 20- Ziemniaki:
- - Pozostałe:
2005 20 20 0- - - Pocięte w cienkie plasterki, smażone lub pieczone, także
solone lub z przyprawami, w hermetycznych opakowaniach, nadające się do
bezpośredniego spożycia50
2005 20 80 0- - - Pozostałe50
21032103Sosy i przetwory z nich; zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy
korzenne; mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda:
2103 90- Pozostałe:
2103 90 30 0- - Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu
od 44,2 do 49,2% obj., zawierające w masie od 1,5 do 6% goryczki, przypraw
i różnych składników oraz 4 do 10% cukru, w pojemnikach zawierających 0,5
litra lub mniej35 minimum 0,35 ECU/kgwielkość kontyngentu włączona do kodu
2208 10 00 0
22042204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009:3 500 hl
2204 10- Wino musujące:
- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%
objętościowych:
2204 10 11- - - Szampan:
2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
objętościowych30(a) minimum 42 ECU/hl
2204 10 19- - - Pozostałe:
2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
objętościowych30 (a) minimum 42 ECU/hl
- Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub
zatrzymaną przez dodanie alkoholu:
2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonej w temperaturze 20�C:
2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
objętościowych30 (a) minimum 42 ECU/hl
- - - Pozostałe:
2204 21 90 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.75 (b) minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU%/hl
2204 29- - Pozostałe:
2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczone inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w
roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20�C:
2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.25 minimum 42 ECU/hl
- - - Pozostałe:
2204 29 90 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.75 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl
2204 30- Pozostały moszcz winogronowy:
2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej
niż przez dodanie alkoholu:
2204 30 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.45 (c)
- - Pozostałe:
2204 30 99- - - Pozostałe:
2204 30 99 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.65 (d)
22052205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi:wielkość kontyn-
gentu włączona do kodu 2208 20
2205 10- W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2205 10 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.:

2205 10 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
objętościowych75 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl
2205 90- Pozostałe:
2205 90 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.:

2205 90 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
objętościowych75 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl
22062206 00Pozostałe napoje fermentowane (na przykład jabłecznik, moszcz
gruszkowy i miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki
napojów fermentowanych i napojów bezalkoholowych nie wymienione ani nie
włączone gdzie indziej:
2206 00 10- Wzbudzone:
2206 00 10 9- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
objętościowych45 minimum 14 ECU/hl
- Pozostałe:
- - Musujące:
2206 00 31- - - Z jabłek lub gruszek:
2206 00 31 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
objętościowych45 minimum 14 ECU/hl
2206 00 39- - - Pozostałe:
2206 00 39 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
objętościowych45 minimum 14 ECU/hl
- - Spokojne, w pojemnikach zawierających:
- - - 2 litry lub mniej:
2206 00 51- - - - Z jabłek lub gruszek:
2206 00 51 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% objętościowych45 minimum 14 ECU/hl
2206 00 59- - - - Pozostałe:
2206 00 59 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% objętościowych45 minimum 14 ECU/hl
- - - Więcej niż 2 litry:
2206 00 81- - - - Z jabłek lub gruszek:
2206 00 81 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% objętościowych45 minimum 14 ECU/hl
2206 00 89- - - - Pozostałe:
2206 00 89 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% objętościowych45 minimum 14 ECU/hl
22072207Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu
wynoszącej 80% obj. lub więcej; alkohol etylowy i pozostałe alkohole,
skażone, o dowolnej mocy:
2207 10 00 0- Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu
wynoszącej 80% obj. lub więcej105 minimum 58 ECU/hl100 000 dmł
2207 20 00 0- Alkohol etylowy i pozostałe alkohole, skażone, o dowolnej
mocy65 minimum 50 ECU/hl50 hl
22082208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej
niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe; złożone preparaty
alkoholowe w rodzaju używanych do produkcji napojów:290 000 dmł 100%,
łącznie z kodem 2103 90 30 0
2208 10 00 0- Złożone preparaty alkoholowe w rodzaju używanych do
produkcji napojów55 + 2,5 ECU %/hl
2208 20- Napoje alkoholowe otrzymywane przez destylację wina z winogron
lub wytłoków z winogron:1 900 000 dmł 100%, łącznie z pozycjami 2205 i
2206
- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2208 20 12 0- - - Cognac75 minimum 21 ECU/hl + 2 ECU %/hl
2208 20 14 0- - - Armagnac75 minimum 21 ECU/hl + 2 ECU %/hl
2208 20 26 0- - - Grappa75 minimum 21 ECU/hl + 2 ECU %/hl
2208 20 28 0- - - Pozostałe75 minimum 21 ECU/hl + 2 ECU %/hl
- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry:
2208 20 40 0- - - Surowy destylat75 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl
- - - Pozostałe:
2208 20 62 0- - - - Cognac75 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl
2208 20 64 0- - - - Armagnac75 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl
2208 20 86 0- - - - Grappa75 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl
2208 20 88 0- - - - Pozostałe75 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl
2208 30- Whisky:550 000 dmł 100%
- - Whisky burbońskie, w pojemnikach zawierających:
2208 30 11 0- - - 2 litry lub mniej85 minimum 21 ECU/hl + 2 ECU %/hl
2208 30 19 0- - - Więcej niż 2 litry85 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl
- - Whisky "pure malt", w pojemnikach zawierających:
2208 30 31 0- - - 2 litry lub mniej85 minimum 21 ECU/hl + 2 ECU %/hl
2208 30 39 0- - - Więcej niż 2 litry85 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl
- - Whisky "blended", w pojemnikach zawierających:
2208 30 51 0- - - 2 litry lub mniej85 minimum 21 ECU/hl + 2 ECU %/hl
2208 30 59 0- - - Więcej niż 2 litry85 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl
- - Pozostałe, w pojemnikach zawierających:
2208 30 81 0- - - 2 litry lub mniej85 minimum 21 ECU/hl + 2 ECU %/hl
2208 30 89 0- - - Więcej niż 2 litry85 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl
2208 40- Rumy:148 000 dmł 100%
2208 40 10 0- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej80 minimum
12,5 ECU/hl + 1,3 ECU %/hl
2208 40 90 0- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry80 minimum 9
ECU/hl + 0,9 ECU %/hl
2208 50- Giny i gin Geneva:292 000
dmł 100%
- - Gin w pojemnikach zawierających:
2208 50 11 0- - - 2 litry lub mniej85 minimum 12,5 ECU/hl + 1,3 ECU %/hl
2208 50 19 0- - - Więcej niż 2 litry85 minimum 9 ECU/hl + 0,9 ECU %/hl
- - Gin Geneva, w pojemnikach zawierających:
2208 50 91 0- - - 2 litr lub mniej85 minimum 12,5 ECU/hl + 1,3 ECU %/hl
2208 50 99 0 - - - Więcej niż 2 litry85 minimum 9 ECU/hl + 0,9 ECU %/hl
2208 90- Pozostałe:292 000 dmł 100%
- Arak, w pojemnikach zawierających:
2208 90 11 0- - - 2 litry lub mniej105 + 2,5 ECU %/hl
2208 90 19 0- - - Więcej niż 2 litry105 + 2,5 ECU %/hl
- - Wódka czysta o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 45,4% obj. lub
mniej oraz napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe lub wiśniowe (z
wyłączeniem likierów), w pojemnikach zawierających:
- - - 2 litry lub mniej:
2208 90 31 0- - - - Wódka czysta105 + 2,5 ECU %/hl
2208 90 33 0- - - - Napoje alkoholowe, śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z
wyłączeniem likierów)105 + 2,5 ECU %/hl
- - - Więcej niż 2 litry:
2208 90 35 0- - - - Wódka czysta105 + 2,5 ECU %/hl
2208 90 38 0- - - - Napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z
wyłączeniem likierów)105 + 2,5 ECU %/hl
- - Pozostałe wódki, likiery i inne napoje alkoholowe, w pojemnikach
zawierających:
- - - 2 litry lub mniej:
2208 90 41 0- - - - Ouzo105 + 2,5 ECU %/hl
- - - - Pozostałe:
- - - - - Wódki i napoje alkoholowe (z wyłączeniem likierów):
- - - - - - Destylowane z owoców:
2208 90 45 0- - - - - - - Calvados105 + 2,5 ECU %/hl
2208 90 48 0- - - - - - - Pozostałe105 + 2,5 ECU %/hl
- - - - - - Pozostałe:
2208 90 52 0- - - - - - - Korn105 + 2,5 ECU %/hl
2208 90 58 0- - - - - - - Pozostałe105 + 2,5 ECU %/hl
2208 90 65 0- - - - - Likiery105 + 2,5 ECU %/hl
2208 90 69 0- - - - - Pozostałe napoje alkoholowe105 + 2,5 ECU %/hl
- - - Więcej niż 2 litry:
- - - - Wódki (z wyłączeniem likierów):
2208 90 71 0- - - - - Destylowane z owoców105 + 2,5 ECU %/hl
2208 90 73 0- - - - - Pozostałe105 + 2,5 ECU %/hl
2208 90 79 0- - - - Likiery i inne napoje alkoholowe105 + 2,5 ECU %/hl
- - Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż
80% obj., w pojemnikach zawierających:
2208 90 91 0- - - 2 litry lub mniej105 + 2,5 ECU %/hl
2208 90 99 0- - - Więcej niż 2 litry105 + 2,5 ECU %/hl
24022402Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy, z
tytoniu lub namiastek tytoniu:
2402 10 00 0- Cygara, również z obciętymi końcami i cygaretki, z
tytoniu5510 mln szt.
2402 20 00 0- Papierosy z tytoniu90 minimum 9 ECU/tys. szt.3 mld szt.
2402 90 00 0- Pozostałe9010 mln szt.
24032403Pozostały przetworzony tytoń i przetworzone namiastki tytoniu;
tytoń "homogenizowany" i "odtworzony"; ekstrakty i esencje tytoniowe:150 t

2403 10- Tytoń do palenia, nawet zawierający namiastki tytoniu w dowolnej
proporcji:
2403 10 10 0- - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 500 g120
2403 10 90 0- - Pozostałe120
- Pozostałe:
2403 91 00 0- - Tytoń "homogenizowany" lub "odtworzony"55 minimum 1,13
ECU/kg
2403 99- - Pozostałe:
2403 99 10 0- - - Tytoń do żucia i tabaka65
2403 99 90 0- - - Pozostałe55 minimum 1,13 ECU/kg
35033503 00Żelatyna (łącznie z żelatyną w arkuszach prostokątnych/nawet
kwadratowych/, barwionych lub nie i obrobionych powierzchniowo lub nie)
oraz pochodne żelatyny; karuk; inne kleje pochodzenia zwierzęcego,
wyłączając kleje kazeinowe z pozycji nr 3501:
3503 00 10 0- Żelatyna i jej pochodne1520,5 t
3503 00 80 0- Pozostałe1520,5 t

(a) Dla towarów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej stosuje
się, po udokumentowaniu pochodzenia zgodnie z wymogami określonymi odrębnie,
stawkę celną w wysokości 20% minimum 42 ECU/hl.
(b) Dla towarów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej stosuje
się, po udokumentowaniu pochodzenia zgodnie z wymogami określonymi odrębnie,
stawkę celną w wysokości 65% minimum 21 ECU/hl + 2 ECU %/hl.
(c) Dla towarów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej stosuje
się, po udokumentowaniu pochodzenia zgodnie z wymogami określonymi odrębnie,
stawkę celną w wysokości 35%.
(d) Dla towarów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej stosuje
się, po udokumentowaniu pochodzenia zgodnie z wymogami określonymi odrębnie,
stawkę celną w wysokości 55%
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 14 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych, a także aktualizacji wyceny środków trwałych.
(Dz. U. Nr 73, poz. 362)
Na podstawie art. 15 ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym
od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994
r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz.
419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 5,
poz. 25) oraz art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym
od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994
r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr
126, poz. 626 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995 r. w sprawie
amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także
aktualizacji wyceny środków trwałych (Dz. U. Nr 7, poz. 34) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w ż 2 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Przepis ust. 3 pkt 2 stosuje się odpowiednio w przypadku zaliczenia wydatków
na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątkowych o wartości
początkowej przekraczającej 2.000 zł do kosztów uzyskania przychodów, a
następnie zaliczenia tych składników do środków trwałych lub wartości
niematerialnych przed upływem roku od dnia ich nabycia lub wytworzenia.";
2) w ż 3 w ust. 3 w pkt 7 po wyrazach "z wyjątkiem nabycia" dodaje się wyrazy
"przez osoby fizyczne";
3) w ż 5 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Odpisów amortyzacyjnych od ujawnionych środków trwałych lub wartości
niematerialnych i prawnych, nie objętych dotychczas ewidencją lub wykazem,
dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te
lub wartości zostały wprowadzone do ewidencji lub wykazu.";
4) w ż 7 w ust. 9 na końcu dodaje się zdanie w brzmieniu:
"W przypadkach określonych w ż 2 ust. 3 i 4 odpisów amortyzacyjnych, w całym
okresie amortyzacji, dokonuje się według stawek, o których mowa w ż 7 ust. 1.";
5) w ż 8:
a) w ust. 3 skreśla się wyraz "użytkowego",
b) w ż 4 skreśla się wyraz "korekty";
6) w ż 9 w ust. 1 wyrazy "30 czerwca 1995 r." zastępuje się wyrazami "30
września 1995 r.";
7) w ż 10 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Jeżeli środek trwały w 1994 r. nie był amortyzowany lub był amortyzowany
tylko przez część roku, przy ustalaniu kwoty odpisów amortyzacyjnych zaliczanych
do kosztów uzyskania przychodów w 1995 r. zgodnie z ust. 2 pkt 1 przyjmuje się
wysokość odpisów amortyzacyjnych, jaka wystąpiłaby, gdyby ten środek był
amortyzowany przez cały 1994 r. Wysokość tę ustala się odpowiednio przy
zastosowaniu stawki amortyzacji stosowanej przed przerwaniem dokonywania odpisów
amortyzacyjnych lub stawki faktycznie stosowanej w 1994 r."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do
obliczania odpisów amortyzacyjnych od dnia 1 stycznia 1995 r., z wyjątkiem ż 1
pkt 3 i 5, które mają zastosowanie od dnia 1 sierpnia 1995 r.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 16 czerwca 1995 r.
w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia rejestracji i ewidencji bezrobotnych
oraz innych osób poszukujących pracy.
(Dz. U. Nr 73, poz. 363)
Na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o
zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1)
zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Bezrobotny lub inna osoba poszukująca pracy zgłasza się, w celu
dokonania rejestracji, do rejonowego urzędu pracy właściwego ze względu na stałe
lub czasowe zameldowanie, a jeżeli nie jest zameldowana - do rejonowego urzędu
pracy, na którego terenie przebywa.
2. Bezrobotny, który nie jest zameldowany lub posiada stałe zameldowanie w innej
miejscowości niż miejsce czasowego zameldowania, przy dokonywaniu rejestracji
składa oświadczenie, że nie jest zarejestrowany w innym rejonowym urzędzie
pracy.
3. Rejonowy urząd pracy zawiadamia wojewódzki urząd pracy, na którego terenie
funkcjonuje, o zarejestrowaniu bezrobotnego nie posiadającego zameldowania,
podając następujące dane:
1) nazwisko i imiona,
2) datę i miejsce urodzenia,
3) adres,
4) numer ewidencyjny - PESEL,
5) datę zarejestrowania.
4. Wojewódzki urząd pracy zawiadamia inne rejonowe urzędy pracy funkcjonujące na
terenie województwa oraz za pośrednictwem wojewódzkich urzędów pracy pozostałe
rejonowe urzędy pracy o zarejestrowaniu we wskazanym rejonowym urzędzie pracy
bezrobotnego nie posiadającego zameldowania, podając dane, o których mowa w ust.
3.
ż 2. 1. Rejestracja bezrobotnego lub innej osoby poszukującej pracy następuje w
dniu przedłożenia kompletu dokumentów, o których mowa w ż 3 ust. 1 i 2, po
wypełnieniu przez tę osobę karty rejestracyjnej oraz po poświadczeniu
własnoręcznym podpisem w obecności pracownika rejonowego urzędu pracy
prawdziwości danych i oświadczeń zamieszczonych przez niego w karcie
rejestracyjnej.
2. Bezrobotny jest zobowiązany do niezwłocznego informowania rejonowego urzędu
pracy o wszelkich zmianach danych zawartych w karcie rejestracyjnej, podanych
przez bezrobotnego.
ż 3. 1. Osoba rejestrująca się przedkłada do wglądu pracownikowi rejonowego
urzędu pracy dokonującemu rejestracji:
1) dowód osobisty, a w przypadku osób niepełnoletnich - tymczasowy dowód
osobisty lub legitymację szkolną,
2) dyplom, świadectwo ukończenia szkoły lub świadectwo szkolne albo
zaświadczenie o ukończeniu kursu lub szkolenia,
3) świadectwa pracy oraz inne dokumenty niezbędne do ustalenia jej uprawnień,
4) dokument o przeciwwskazaniach do wykonywania określonych prac, jeżeli taki
dokument posiada.
2. Osoba niepełnosprawna, oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 1, przedkłada
orzeczenie komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia.
3. Rejonowy urząd pracy może sporządzać odpisy lub kserokopie z dokumentów, o
których mowa w ust. 1 i 2.
4. Rejestracji nie dokonuje się w przypadku nieprzedłożenia dokumentów, o
których mowa w ust. 1 pkt 1-3 i ust. 2, lub odmowy złożenia podpisu na karcie
rejestracyjnej przez osobę rejestrującą się.
5. W szczególnie uzasadnionych przypadkach kierownik rejonowego urzędu pracy
może wyrazić zgodę na rejestrację osoby nie posiadającej kompletu dokumentów.
ż 4. 1. Rejonowy urząd pracy wyłącza z ewidencji bezrobotnych lub innych osób
poszukujących pracy osobę, która zmieniła zameldowanie albo miejsce pobytu.
2. Na wniosek osoby, o której mowa w ust. 1, rejonowy urząd pracy przesyła
odpisy karty rejestracyjnej oraz innych dokumentów do rejonowego urzędu pracy
właściwego ze względu na aktualne miejsce zameldowania lub pobytu tej osoby.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, bezrobotny lub inna osoba poszukująca
pracy obowiązana jest zgłosić się w rejonowym urzędzie pracy właściwym dla
aktualnego miejsca zameldowania lub pobytu niezwłocznie, nie później jednak niż
w ciągu 7 dni od dnia zmiany zameldowania lub pobytu.
ż 5. 1. Ewidencję bezrobotnych i innych osób poszukujących pracy stanowi zbiór
kart rejestracyjnych z załączoną dokumentacją. Wzory kart rejestracyjnych
bezrobotnych oraz innych osób poszukujących pracy stanowią załączniki nr 1 i 2
do rozporządzenia.
2. W zbiorze kart rejestracyjnych bezrobotnych wyodrębnia się podzbiory kart
rejestracyjnych bezrobotnych, którym:
1) przysługuje zasiłek lub zasiłek szkoleniowy,
2) nie przysługuje zasiłek lub zasiłek szkoleniowy.
3. Rejonowy urząd pracy może dokonywać w zbiorach, o których mowa w ust. 2,
dodatkowych podziałów.
ż 6. Kartę rejestracyjną bezrobotnego wyłącza się z ewidencji w przypadku utraty
statusu bezrobotnego.
ż 7. 1. Kartę rejestracyjną osoby poszukującej pracy wyłącza się z ewidencji w
szczególności:
1) na wniosek osoby poszukującej pracy,
2) w przypadku niestawienia się w rejonowym urzędzie pracy w okresie 2 miesięcy
od dnia ostatniego stawienia się.
2. O wyłączeniu z ewidencji karty rejestracyjnej osoby poszukującej pracy
rejonowy urząd pracy zawiadamia na piśmie tę osobę.
ż 8. Prowadzenie ewidencji bezrobotnych i innych osób poszukujących pracy przy
użyciu komputera nie zwalnia rejonowego urzędu pracy z obowiązku prowadzenia
kart rejestracyjnych i innej dokumentacji dotyczącej tych osób.
ż 9. Rejonowy urząd pracy wydaje osobie zarejestrowanej jako bezrobotna
zaświadczenie o okresach zarejestrowania oraz pobierania zasiłku i zasiłku
szkoleniowego. Wzór zaświadczenia stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia.
ż 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 16
czerwca 1995 r. (poz. 363)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 16 czerwca 1995 r.
w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia pośrednictwa pracy, poradnictwa
zawodowego, organizowania szkoleń bezrobotnych, tworzenia zaplecza metodycznego
dla potrzeb informacji zawodowej i poradnictwa zawodowego oraz organizowania i
finansowania klubów pracy
(Dz. U. Nr 73, poz. 364)
Na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 1 i 5 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o
zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1)
zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Pośrednictwo pracy
ż 1. 1. Z pośrednictwa pracy rejonowych urzędów pracy korzystają bezrobotni i
inne osoby poszukujące pracy oraz pracodawcy.
2. Wykonywane przez rejonowe urzędy pracy pośrednictwo pracy polega w
szczególności na:
1) udzielaniu pomocy bezrobotnym i innym osobom poszukującym pracy w uzyskaniu
odpowiedniego zatrudnienia oraz pracodawcom w uzyskaniu pracowników o
poszukiwanych kwalifikacjach zawodowych,
2) pozyskiwaniu ofert pracy,
3) udzielaniu pracodawcom informacji o możliwościach zatrudnienia pracowników na
zgłoszonych wolnych miejscach zatrudnienia i miejscach przygotowania zawodowego,
4) informowaniu bezrobotnych i innych osób poszukujących pracy oraz pracodawców
o sytuacji na lokalnym rynku pracy i przewidywanych zmianach,
5) inspirowaniu i organizowaniu kontaktów bezrobotnych i innych osób
poszukujących pracy z pracodawcami,
6) współdziałaniu z innymi rejonowymi urzędami pracy w zakresie wymiany
informacji o możliwościach uzyskania zatrudnienia i szkolenia na terenie ich
działania,
7) informowaniu bezrobotnych o przysługujących im prawach i obowiązkach.
3. Przy wykonywaniu pośrednictwa pracy rejonowy urząd pracy bierze pod uwagę
kwalifikacje zawodowe i umiejętności bezrobotnych i innych osób poszukujących
pracy oraz oczekiwania pracodawców.
ż 2. 1. Rejonowy urząd pracy jest obowiązany przyjąć każde zgłoszenie pracodawcy
o wolnym miejscu zatrudnienia i miejscu przygotowania zawodowego. Wzór
zgłoszenia stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić na piśmie, telefonicznie
lub w innej formie.
3. Przyjęcie zgłoszenia zobowiązuje rejonowy urząd pracy do poszukiwania
kandydata do pracy, który spełniłby oczekiwania pracodawcy.
4. Pracodawca informuje na bieżąco rejonowy urząd pracy o zmianach dotyczących
zgłoszonych wolnych miejsc zatrudnienia oraz miejsc przygotowania zawodowego.
ż 3. 1. Rejonowy urząd pracy udostępnia bezrobotnym i innym osobom poszukującym
pracy posiadane informacje o wolnych miejscach zatrudnienia i miejscach
przygotowania zawodowego.
2. Rejonowy urząd pracy po sprawdzeniu aktualności zgłoszonego wolnego miejsca
zatrudnienia lub miejsca przygotowania zawodowego oraz ustaleniu, że bezrobotny
lub inna osoba poszukująca pracy spełnia oczekiwania pracodawcy, wydaje kartę
referencyjną. Wzór karty stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.
3. Pracodawca jest obowiązany zawiadomić rejonowy urząd pracy w terminie 7 dni
od dnia zgłoszenia się skierowanego kandydata o zatrudnieniu lub niezatrudnieniu
tego kandydata, przesyłając odcinek "B" karty referencyjnej.
4. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio do bezrobotnych i innych osób
poszukujących pracy skierowanych na miejsca zatrudnienia utworzone w ramach prac
interwencyjnych, robót publicznych oraz na inne miejsca zatrudnienia finansowane
z Funduszu Pracy, a także z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób
Niepełnosprawnych.
Rozdział 2
Poradnictwo zawodowe i informacja zawodowa
ż 4. 1. Bezrobotnym i innym osobom poszukującym pracy, mającym trudności w
wyborze zatrudnienia, zawodu lub kierunku szkolenia, rejonowy urząd pracy
udziela pomocy w zakresie poradnictwa zawodowego.
2. Poradnictwo zawodowe polega w szczególności na:
1) udzielaniu informacji o zawodach, rynku pracy oraz możliwościach szkolenia,
2) udzielaniu porad ułatwiających wybór zawodu, zmianę kwalifikacji, podjęcie
lub zmianę zatrudnienia,
3) skierowaniu na specjalistyczne badania psychologiczne i lekarskie
umożliwiające wydawanie opinii o przydatności zawodowej do pracy i zawodu albo
kierunku szkolenia,
4) inspirowaniu, organizowaniu i prowadzeniu grupowych porad zawodowych dla
bezrobotnych i innych osób poszukujących pracy,
5) udzielaniu informacji i doradztwa pracodawcom w zakresie doboru kandydatów do
pracy na stanowiska wymagające szczególnych predyspozycji psychofizycznych.
ż 5. 1. Porady zawodowe udzielane są na wniosek:
1) bezrobotnych lub innych osób poszukujących pracy,
2) pracowników rejonowego urzędu pracy realizujących zadania w zakresie
pośrednictwa pracy, kierowania bezrobotnych na szkolenia oraz inne formy
aktywizowania bezrobotnych,
3) pracodawców zamierzających zatrudnić pracowników.
2. Porad zawodowych udzielają doradcy zawodowi rejonowego urzędu pracy.
3. Doradca zawodowy prowadzi rejestr i dokumentację udzielonych porad
zawodowych.
4. Udzielenie porady zawodowej odnotowuje się w karcie ewidencyjnej osoby
korzystającej z poradnictwa zawodowego, szkolenia i uczestnictwa w klubach
pracy. Wzór karty stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia.
ż 6. 1. Rejonowe urzędy pracy opracowują, gromadzą, aktualizują i upowszechniają
informacje zawodowe.
2. Informacje zawodowe mogą mieć w szczególności formę materiałów pisemnych,
audiowizualnych lub komputerowych baz danych.
3. Informacje zawodowe przeznaczone są dla pracowników rejonowych urzędów pracy
zajmujących się aktywizowaniem zawodowym bezrobotnych i innych osób
poszukujących pracy oraz dla pracodawców, a także dla instytucji
współdziałających z rejonowymi urzędami pracy.
ż 7. Prezes Krajowego Urzędu Pracy utworzy centrum informacji zawodowej i
poradnictwa zawodowego, stanowiące zaplecze metodyczne.
Rozdział 3
Organizacja szkolenia bezrobotnych
ż 8. 1. Rejonowy urząd pracy podejmuje następujące działania w zakresie
organizacji szkolenia bezrobotnych i innych uprawnionych osób:
1) prognozuje potrzeby w celu dostosowania kierunków szkolenia do przewidywanych
ofert zatrudnienia,
2) dokonuje wyboru instytucji szkoleniowych,
3) ustala kryteria rekrutacji na szkolenie bezrobotnych i innych uprawnionych
osób,
4) udostępnia bezrobotnym i innym uprawnionym osobom informacje o możliwościach
i warunkach szkolenia,
5) dokonuje oceny kwalifikacji kandydatów oraz kieruje na szkolenie,
6) prowadzi kontrolę przebiegu szkolenia.
2. Rejonowy urząd pracy prowadzi systematyczną ocenę efektywności szkolenia.
Rozdział 4
Kluby pracy
ż 9. Rejonowy urząd pracy może utworzyć klub pracy.
ż 10. 1. Zajęcia w klubie pracy przeznaczone są przede wszystkim dla
bezrobotnych napotykających trudności w uzyskaniu zatrudnienia.
2. Kluby pracy działają na zasadzie dobrowolności uczestnictwa.
3. Uczestnicy zajęć w klubie pracy nieodpłatnie korzystają ze sprzętu
stanowiącego jego wyposażenie.
4. Rejonowy urząd pracy przygotowuje i udostępnia nieodpłatnie uczestnikom zajęć
materiały informacyjne i podręczniki, a także artykuły piśmienne niezbędne przy
realizacji programu klubu pracy.
5. Rejonowy urząd pracy odnotowuje w karcie, o której mowa w ż 5 ust. 4,
uczestnictwo bezrobotnego w zajęciach klubu pracy.
6. Klub pracy działa opierając się na regulaminie i programie zatwierdzonym
przez kierownika rejonowego urzędu pracy.
ż 11. Wydatki na utworzenie klubu pracy i prowadzenie w nim zajęć są finansowane
z budżetu rejonowego urzędu pracy oraz ze środków Funduszu Pracy do wysokości
limitu określonego przez dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy.
ż 12. 1. Rejonowy urząd pracy inicjuje i wspiera tworzenie klubów pracy przez
inne instytucje lub organizacje.
2. Do klubów pracy, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy ż
10 ust. 1-3.
ż 13. Urzędy pracy udzielają pomocy organizacyjnej i metodologicznej instytucjom
i organizacjom tworzącym i prowadzącym kluby pracy.
Rozdział 5
Przepisy końcowe
ż 14. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17
grudnia 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia pośrednictwa pracy,
orientacji i poradnictwa zawodowego, rejestracji i ewidencji bezrobotnych oraz
poszukujących pracy, a także przyznawania świadczeń określonych w przepisach o
zatrudnieniu i bezrobociu (Dz. U. Nr 122, poz. 541 i z 1995 r. Nr 38, poz. 191).
ż 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia .
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 16
czerwca 1995 r. (poz. 364)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 9 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu towarów i usług, którymi obrót z
zagranicą wymaga koncesji.
(Dz. U. Nr 73, poz. 366)
Na podstawie art. 11 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o
działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr
34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr
73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r.
Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i
Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 60, poz. 310) zarządza się co następuje:
ż 1. W załączniku do rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą
z dnia 29 czerwca 1993 r. w sprawie wykazu towarów i usług, którymi obrót z
zagranicą wymaga koncesji (Dz. U. Nr 60, poz. 282), wprowadza się następujące
zmiany:
1) lp. VIII - X otrzymują brzmienie:
Lp.WyszczególnienieKod PCN
123
VIIIWino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 20092204 10 11 9, 2204 10 19 9, 2204 21
10 9, 2204 29 10 9, 2204 30 10 9, 2204 30 99 9
IXWermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi2205 10 90 9, 2205 90 90 9
XPozostałe napoje fermentowane (na przykład jabłecznik, moszcz gruszkowy i
miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki napojów
fermentowanych i napojów bezalkoholowych nie wymienione ani nie włączone
gdzie indziej2206 00 10 9, 2206 00 31 9, 2206 00 39 9, 2206 00 51 9, 2206
00 59 9, 2206 00 81 9, 2206 00 89 9

2) skreśla się zamieszczone po lp. XIV wyrazy "ex. Dotyczy win i napojów winnych
o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1995 r.
Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: J. Buchacz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 11 maja 1995 r.
o Naczelnym Sądzie Administracyjnym
(Dz. U. Nr 74, poz. 368)
Rozdział 1
Przepisy ogólne i organizacyjne
Art. 1. Naczelny Sąd Administracyjny, zwany dalej "Sądem", sprawuje wymiar
sprawiedliwości przez sądową kontrolę wykonywania administracji publicznej, na
zasadach określonych w niniejszej ustawie.
Art. 2. Sąd działa w Warszawie i w ośrodkach zamiejscowych Sądu tworzonych dla
jednego lub kilku województw.
Art. 3. 1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, w drodze rozporządzenia, ustala
strukturę organizacyjną Naczelnego Sądu Administracyjnego i regulamin jego
działania.
2. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, po zasięgnięciu opinii Ministra
Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, twory i znosi ośrodki zamiejscowe
Naczelnego Sądu Administracyjnego, określa ich siedziby oraz właściwości
miejscową i rzeczową.
Art. 4. 1. W skład Sądu wchodzą: Prezes, wiceprezesi tego Sądu, prezesi izb,
prezesi ośrodków zamiejscowych oraz sędziowie.
2. Prezesa i wiceprezesów Sądu powołuje i odwołuje Prezydent Rzeczypospolitej
Polskiej spośród sędziów tego Sądu, za zgodą Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu.
Art. 5. 1. Naczelny Sąd Administracyjny dzieli się na izby. Sędzia Sądu może być
członkiem tylko jednej izby.
2. Sąd w Warszawie dzieli się na wydziały. W Sądzie tym działa Biuro Prezydialne
i Biuro Orzecznictwa. Biura mogą dzielić się na wydziały.
3. Ośrodki zamiejscowe mogą dzielić się na wydziały.
Art. 6. 1. Na czele Sądu stoi Prezes Sądu, który kieruje jego pracami i
reprezentuje Sąd na zewnątrz.
2. Prezes pełni czynności przewidziane w niniejszej ustawie i w odrębnych
przepisach, a także wykonuje czynnościami administracji sądowej w stosunku do
Sądu.
3. Sprawowanie przez Prezesa jego funkcji nie może wkraczać w dziedzinę, w
której w myśl Konstytucji i ustaw sędziowie są niezawiśli.
Art. 7. Prezes Sądu w drodze zarządzenia:
1) określa stanowiska i kwalifikacje pracowników administracyjnych, pomocniczych
i obsługi,
2) ustala zasady biurowości,
3) wydaje zbiór urzędowy orzeczeń Sądu.
Art. 8. 1. Pracami izby kieruje jej prezes. Prezesem izby może być jeden z
wiceprezesów Sądu lub inny sędzia.
Pracami ośrodków zamiejscowych kierują ich prezesi, biur - dyrektorzy, wydziałów
- ich przewodniczący, zaś wydziałów biur - naczelnicy.
2. Prezesów izb, prezesów ośrodków zamiejscowych, dyrektorów biur i
przewodniczących wydziałów powołuje i odwołuje Prezes Sądu za zgodą Kolegium
Sądu. Prezes Sądu może także powoływać i odwoływać zastępców dyrektorów biur i
przewodniczących wydziałów.
Art. 9. W Sądzie działaj następujące organy kolegialne: Zgromadzenie Ogólne
Sędziów Sądu oraz Kolegium Sąd.
Art. 10. 1. Sędziowie tworzą Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu.
2. Zgromadzenie Ogólne:
1) rozpatruje i opiniują sprawy przedłożone przez Prezesa Sądu lub zgłoszone
przez członków Zgromadzenia,
2) przedstawia Krajowe j Radzie Sądownictwa kandydatów na sędziów Sądu,
3) wyraża zgodę, o której mowa w art. 4 ust. 2, w sprawie kandydatów na
stanowiska Prezesa i wiceprezesów Sądu oraz ich odwołania,
4) ustala skład liczbowy Kolegium, wybiera na okres 3 lat jego członków i
dokonuje zmian w składzie Kolegium,
5) opiniują projekt utworzenia bądź likwidacji izby,
6) rozpatruje informacje Prezesa o rocznej działalności Sądu.
3. Przewodniczącym Zgromadzenia Ogólnego jest Prezes Sądu.
4. Zgromadzenie Ogólne zwołuje Prezes Sądu co najmniej raz w roku.
5. Do podjęcia uchwał Zgromadzenia Ogólnego wymagana jest obecność przynajmniej
połowy liczby jej członków. Uchwały zapadają bezwzględną większością głosów.
Art. 11. 1. Kolegium jest organem opiniodawczym i doradczym Prezesa Sądu, a gdy
przepisy prawa tak stanowią - współdecydującym.
2. Kolegium:
1) rozpatruje sprawy przedstawiane Zgromadzeniu Ogólnemu,
2) rozpatruje sprawy przedstawione mu przez Prezesa Sądu do wypowiedzenia się, a
także przedstawia sprawy Prezesowi z własnej inicjatywy,
3) wyraża zgodę na wydanie przez Prezesa Sądu aktów, o których mowa w art. 7 pkt
1 i 2.
3. Kolegium wybiera ze swego grona zastępcę przewodniczącego Kolegium.
4. Do podejmowania uchwał przez Kolegium stosuje się odpowiednio art. 10 ust. 5.
Art. 12. 1. Na stanowisko sędziego Sądu może być powołany ten, kto:
1) posiada obywatelstwo polskie i korzysta w pełni z praw cywilnych i
obywatelskich,
2) jest nieskazitelnego charakteru,
3) ukończył wyższe studia prawnicze i uzyskał tytuł magistra prawa,
4) ukończył 35 lat życia,
5) pozostawał co najmniej przez dziesięć lat na stanowisku sędziego bądź
prokuratora albo przynajmniej przez dziesięć lat wykonywał zawód adwokata,
notariusza albo radcy prawnego lub w instytucjach publicznych pozostawał na
stanowiskach związanych ze stosowaniem lub tworzeniem prawa administracyjnego,
6) wykazuje się wysokim poziomem wiedzy w dziedzinie administracji publicznej
oraz prawa administracyjnego i innych dziedzin prawa związanych z działaniem
organów administracji publicznej.
2. Wymaganie, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, nie dotyczy osób z tytułem naukowym
profesora oraz ze stopniem naukowym doktora habilitowanego nauk prawnych.
3. W wyjątkowych przypadkach Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek
Krajowej Rady Sądownictwa może powołać kandydata na stanowisko sędziego mimo
krótszych, niż określone w ust. 1 pkt 5, okresów pozostawania na stanowiskach
wymienionych w tym przepisie oraz wykonywania zawodu adwokata, notariusza albo
rady prawnego.
4. Osoby, o których mowa w ust. 2, mogą być zatrudniane na podstawie powołania
na stanowisku sędziego również w niepełnym wymiarze czasu pracy.
Art. 13. W Sądzie są zatrudniani pracownicy administracyjni, pomocniczy i
obsługi.
Art. 14. O działalności Sądu i sprawach wynikających z tej działalności Prezes
Sądu informuje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i Krajową Radę Sądownictwa.
O problemach związanych z funkcjonowaniem organów administracji publicznej, a
wiadomych Sądowi z rozpatrywanych spraw, Prezes Sądu informuje Prezesa Rady
Ministrów.
Art. 15. W sprawach nie uregulowanych w niniejszej ustawie do Sądu, sędziów i
innych jego pracowników stosuje się odpowiednio przepisy o Sądzie Najwyższym i
przepisy o ustroju sądów powszechnych, jednakże w sprawach wynagrodzeń stosuje
się odpowiednio przepisy dotyczące Sądu Najwyższego; uprawnienia Pierwszego
Prezesa Sądu Najwyższego i Ministra Sprawiedliwości przysługują odpowiednio
Prezesowi Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Rozdział 2
Właściwość i zakres działania Sądu
Art. 16. 1. Sąd orzeka w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne,
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy
zażalenie albo kończące postępowanie, a także rozstrzygające sprawę co do
istoty,
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które
służy zażalenie,
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji
publicznej dotyczące przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub
obowiązku wynikających z przepisów prawa,
5) uchwały organów gmin stanowiących przepisy gminne oraz akty terenowych
organów administracji rządowej stanowiących przepisy prawa miejscowego,
6) uchwały organów gmin i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane
w sprawach z zakresu administracji publicznej,
7) akty nadzoru nad działalnością organów samorządu terytorialnego.
2. Sąd orzeka także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują
sądową kontrolę, stosuje środki określone w tych przepisach.
Art. 17. Sąd rozpoznaje skargi na bezczynność organów w przypadkach określonych
w art. 16 ust. 1 pkt 1-4.
Art. 18. 1. Sąd rozstrzyga spory o właściwość między organami samorządu
terytorialnego terenowymi organami administracji rządowej.
2. Sąd udziela odpowiedzi na pytania prawne przedstawiane do rozstrzygnięcia
przez samorządowe kolegia odwoławcze.
Art. 19. Sąd nie jest właściwych w sprawach:
1) należących do właściwości innych sądów,
2) wynikających z nadrzędności i podległości organizacyjnej w stosunkach
pomiędzy organami administracji publicznej oraz wynikających z podległości
służbowej pomiędzy przełożonymi i podwładnymi w urzędach tych organów, a także w
jednostkach wojskowych,
3) dyscyplinarnych,
4) odmowy mianowania na stanowiska lub powołania do pełnienia funkcji w organach
administracji publicznej, chyba że obowiązek mianowania lub powołania wynika z
przepisów prawa,
5) wiz i zezwoleń na przekroczenie przez cudzoziemca granicy państwa, zezwoleń
na pobyt stały i wydalania z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem
przypadków dotyczących cudzoziemców przebywających legalnie na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej,
6) należących do właściwości Komisji Odwoławczej przy Urzędzie Patentowym
Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 20. 1. Sąd jest właściwy w sprawach określonych w art. 16 i 17, gdy skargę
wniesiono na działanie lub bezczynność organu będącego organem administracji
publicznej w rozumieniu ust. 2.
2. organami administracji publicznej w rozumieniu niniejszej ustawy są naczelne
i centralne organy administracji państwowej, terenowe organy administracji
rządowej, organy samorządu terytorialnego oraz inne organy w zakresie, w jakim
zostały powołane z mocy prawa do załatwiania spraw z zakresu administracji
publicznej.
3. Ilekroć w niniejszej ustawie jest mowa o decyzjach, postanowieniach, innych
aktach lub czynnościach oraz o sprawach z zakresu administracji publicznej,
należy przez to rozumieć wszelkie akty, czynności, działania i sprawy załatwiane
przez organy wymienione w ust. 2, które nie mają charakteru cywilnoprawnego.
Art. 21. Sąd sprawuje w zakresie swojej właściwości kontrolę pod względem
zgodności z prawem, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
Art. 22. 1. Są uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie:
1) uchyla decyzję lub postanowienie w całości albo w części,
2) stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia,
3) stwierdza niezgodność z prawem decyzji lub postanowienia.
2. Decyzja lub postanowienie podlega uchyleniu, jeżeli Sąd stwierdzi:
1) naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy,
2) naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania
administracyjnego,
3) inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło mieć ono istotny wpływ
na wynik sprawy.
3. Sąd stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia, jeżeli zachodzą przyczyny
określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych
przepisach.
4. W sprawach skarg na decyzję i postanowienia wydane w innym postępowaniu, niż
uregulowane w Kodeksie postępowania administracyjnego i w przepisach
postępowaniu egzekucyjnym w administracji, przepisy ust. 1-3 stosuje się z
uwzględnieniem przepisów regulujących postępowanie, w którym wydano zaskarżoną
decyzję lub postanowienie.
Art. 23. Sąd uwzględniając skargę na akt lub czynność, o których mowa w art. 16
ust. 1 pkt 4, orzeka o istnieniu lub nieistnieniu obowiązku lub uprawnienia i
stwierdzając niezgodność aktu lub czynności z prawem uchyla zaskarżony akt lub
stwierdza bezskuteczność czynności.
Art. 24. 1. Sąd uwzględniając skargę na uchwałę organu gminy albo związku gmin
lub na akt prawa miejscowego stwierdza nieważność tej uchwały lub aktu w całości
lub w części.
2. Sąd uwzględniając skargę organu gminy na akt nadzoru uchyla ten akt.
3. Rozstrzygnięcia w sprawach indywidualnych, wydane na podstawie uchwały lub
aktu, o których mowa w ust. 1, podlegają wzruszeniu w trybie określonym w
postępowaniu administracyjnym albo w postępowaniu szczególnym.
Art. 25. Sąd uwzględniając wniosek strony w sprawach, o których mowa w art. 16
ust. 1 pkt 4, wydaje wyrok przyznający, stwierdzający albo uznający uprawnienie
lub obowiązek, wynikające z przepisów prawa.
Art. 26. Sąd uwzględniając skargę na bezczynność organów w sprawach określonych
w art. 16 ust. 1 pkt 1-4 zobowiązuje organ do wydania aktu lub dokonania
czynności bądź przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku
wynikających z przepisów prawa.
Art. 27. 1. W razie nieuwzględnienia skargi Sąd skargą oddala.
2. Sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia,
niedopuszczalną z innych przyczyn, a także gdy nie uzupełniono w wyznaczonym
terminie braków skargi.
Art. 28. Spory kompetencyjne, o których mowa w art. 18 ust. 1, Sąd rozstrzyga
postanowieniem przez wskazanie organu właściwego do rozpoznania sprawy.
Art. 29. Sąd może podjąć przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia
prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich
postępowaniach prowadzonych w granicach danej sprawy, jeżeli jest to niezbędne
dla końcowego jej załatwienia.
Art. 30. Ocena prawna wyrażona w orzeczeniu Sądu wiąże w sprawie ten Sąd oraz
organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.
Art. 31. 1. W razie stwierdzenia, że organ, którego działania lub bezczynności
dotyczy orzeczenie Sądu, nie wykonał w całości lub w części tego orzeczenia, Sąd
może orzec o wymierzeniu temu organowi grzywny. Orzeczenie Sądu o ukaraniu
grzywną podlega wykonaniu w drodze egzekucji sądowej bez opatrywania go klauzulą
wykonalności.
2. Sąd, w przypadku, o którym mowa w ust. 1, może ponadto orzec o istnieniu lub
nieistnieniu uprawnienia lub obowiązku, jeżeli pozwala na to charakter sprawy
oraz niesporne okoliczności jej stanu faktycznego i prawnego.
3. Sąd stosuje przepisy ust. 1 lub 2 w przypadku uwzględnienia skargi wniesionej
przez uprawniony podmiot, który uprzednio zwrócił się do właściwego organu z
pisemnym wezwaniem do wykonania orzeczenia Sądu.
4. Osobie, która poniosła szkodę wskutek niewykonania orzeczenia Sądu, służy
roszczenie o odszkodowanie na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym, z
wyłączeniem art. 418 tego kodeksu.
5. Odszkodowanie, o którym mowa w ust. 4, przysługuje od organu, który nie
wykonał orzeczenia Sądu. Organ ten orzeka o odszkodowaniu przez wydanie decyzji
w terminie 3 miesięcy od dnia wniesienia wniosku o odszkodowanie; strona, która
w tym terminie nie otrzymała decyzji lub jest niezadowolona z przyznanego jej
odszkodowania, może wnieść powództwo do sądu powszechnego w terminie 30 dni od
dnia pozostawiania organu w zwłoce lub doręczenia jej decyzji w tej sprawie.
6. grzywnę, o której mowa w ust. 1, wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw za ostatni
miesiąc kwartału poprzedzającego dzień wydania orzeczenia o ukaraniu grzywną,
ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych
przepisów.
Art. 32. 1. O stwierdzonych w roku rozpoznawania spraw istotnych naruszeniach
prawa lub okoliczności mających wpływ na ich powstanie oraz o przypadkach
niewykonania orzeczeń Sądu, Prezes Sądu lub skład orzekający informuje właściwe
organy lub ich organy zwierzchnie w formie wystąpienia.
2. Organ, który otrzymał wystąpienie, obowiązany jest je rozpatrzyć i powiadomić
w terminie 30 dni Sąd o zajętym stanowisku.
Rozdział 3
Postępowanie przed Sądem
Art. 33. 1. Sąd wszczyna postępowanie na podstawie skargi wniesionej przez
uprawniony podmiot.
2. Uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny,
prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie
jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych
osób.
Art. 34. 1. Skargę można wnieść po wyczerpaniu środków odwoławczych, jeżeli
służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba
że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich.
2. Przez wyczerpanie środków odwoławczych należy rozumieć sytuację, w której
stronie nie przysługuje żaden środek odwoławczy przewidziane w ustawie.
3. Jeżeli ustawa nie przewiduje środków odwoławczych w sprawie będącej
przedmiotem skargi, należy przed wniesieniem jej do Sądu zwrócić się do
właściwego organu z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa. Skarga może być
wniesiona po upływie 30 dni od dnia doręczenia wezwania.
Art. 35. 1. Skargę wnosi się bezpośrednio do Sądu w terminie 30 dni od dnia
doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie, a w innych przypadkach w
terminie 30 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się
dowiedzieć o podjęciu aktu lub innej czynności organu uzasadniającej wniesienie
skargi.
2. Prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich mogą wnieść skargę w terminie 6
miesięcy od dnia doręczenia stronie rozstrzygnięcia w sprawie indywidualnej, a w
pozostałych przypadkach w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie aktu lub
podjęcia innej czynności uzasadniającej wniesienie skargi.
3. Sąd z ważnych powodów przywróci na wniosek strony termin do wniesienia
skargi.
4. Nie można wnieść skargi do Sądu, jeżeli toczy się postępowanie w celu zmiany,
uchylenia lub stwierdzenia nieważności aktu albo innej czynności.
Art. 36. 1. Od skargi pobiera się wpis.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz zasady
pobierania wpisu.
3. W sprawach skarg stosuje się odpowiednio przepisy o kosztach sądowych w
sprawach cywilnych.
Art. 37. Skarga powinna zawierać:
1) oznaczenie skarżącego, jego miejsca zamieszkania lub siedziby,
2) wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności,
3) oznaczenie organu, którego działania lub bezczynności skarga dotyczy,
4) określenie naruszenia prawa bądź interesu prawnego,
5) podpis osoby wnoszącej skargę, a w przypadku wniesienia jej przez
pełnomocnika - jego podpis z załączeniem do skargi pełnomocnictwa.
Art. 38. 1. Po otrzymaniu skargi Sąd przesyła jej odpis organowi, którego
działanie lub bezczynność zaskarżono, i zobowiązuje go do udzielenia odpowiedzi
na skargę w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpisu skargi oraz do nadesłania
w tym terminie akt sprawy.
2. Organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może uwzględnić skargę w
całości do dnia wyznaczenia przez Sąd terminu rozprawy.
Art. 39. 1. W razie nienadesłania przez organ odpowiedzi na skargę i akt sprawy
w terminie określonym w art. 38 ust. 1, Sąd może orzec w sprawie na podstawie
stanu faktycznego i prawnego przedstawionego w skardze, gdy nie budzi o
uzasadnionych wątpliwości w świetle ustaleń poczynionych przez Sąd w toku
rozpoznania sprawy.
2. Od orzeczenia wydanego w przypadku, o którym mowa w ust. 1, strona przeciwna
może wnieść do Sądu sprzeciw w terminie 14 dni od daty doręczenia orzeczenia,
jeżeli jednocześnie doręczy odpowiedź na skargę wraz z aktami sprawy.
3. Do rozpoznania sprzeciwu stosuje się odpowiednio przepis art. 47 ust. 4.
Art. 40. 1. Wniesienie skargi do Sądu nie wstrzymuje wykonania aktu lub
zawieszenia czynności, jednakże Sąd może na wniosek strony lub z urzędu wydać
postanowienie o wstrzymaniu wykonania tego aktu lub zawieszeniu czynności,
zwłaszcza jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej
szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
2. Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności następuje z mocy prawa,
jeżeli organ, który wydał akt bądź dokonał czynności, nie przedstawił Sądowi
podpowiedzi na skargą wraz z aktami sprawy w terminie, o którym mowa w art. 38
ust. 1.
Art. 41. 1. W postępowaniu przed Sądem stroną przeciwną w stosunku do skarżącego
jest organ, którego działanie lub bezczynność jest przedmiotem skargi.
2. Osoby, których interesu prawnego dotyczy wynik postępowania sądowego, mogą
wziąć w nim udział na prawach strony.
Art. 42. 1. osoby fizyczne mogą działać osobiście lub przez pełnomocników.
2. Osoby prawne i inne jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości
prawnej działają przez organy uprawnione do działania w ich imieniu lub przez
pełnomocników.
Art. 43. 1. Postępowanie przed Sądem toczy się z udziałem prokuratora, gdy
prokurator wniósł skargę albo gdy zgłosił swój udział w postępowaniu przed
Sądem.
2. Nieobecność prokuratora na rozprawie nie wstrzymuje rozpoznania sprawy przez
Sąd.
Art. 44. Orzeczenia Sądu zapadają w składzie trzech sędziów, chyba że ustawa
niniejsza stanowi inaczej.
Art. 45. 1. Przewodniczący wydziału, prezes ośrodka zamiejscowego lub wyznaczony
sędzia:
1) zarządza skompletowanie akt niezbędnych do rozpoznania sprawy, a w razie
potrzeby także innych dowodów,
2) wyznacza skład sędziowski orzekający w sprawie,
3) zarządza doręczenie stronie przeciwnej odpisów skargi z załącznikami dla
przedstawienia odpowiedzi na skargę wraz z aktami sprawy, wyznaczając w tym celu
termin nie przekraczający 30 dni od dnia doręczenia odpisu skargi,
4) wyznacza termin posiedzenia niejawnego lub rozprawy, w którym sprawa ma być
rozpoznana,
5) zarządza zawiadomienie o rozprawie stron i innych osób, których udział w
rozprawie jest konieczny.
2. Zmiana składu orzekającego może nastąpić z uzasadnionych przyczyn w drodze
zarządzenia przewodniczącego wydziału, prezesa ośrodka zamiejscowego lub
wyznaczonego sędziego.
Art. 46. 1. Skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi nie wiąże Sądu, chyba
że rozpatrzenie sprawy stało się bezprzedmiotowe lub wydanie orzeczenia stało
się z innych przyczyn zbędne.
2. W razie cofnięcia skargi i umorzenia przez Sąd postępowania przed rozprawą,
skarżącemu zwraca się wpis; w razie cofnięcia skargi na rozprawie - połowę
wpisu.
Art. 47. 1. Sąd rozpoznaje skargę na rozprawie, jeżeli nie zachodzą okoliczności
uzasadniające rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym.
2. Przewodniczący wydziału lub prezes ośrodka zamiejscowego może skierować
sprawę do rozpoznania na posiedzeniu niejawnym co do jej istoty, jeżeli w sposób
oczywisty decyzja jest dotknięta wadą, o której mowa w art. 156 ż 1 pkt. 1,3 i 4
Kodeksu postępowania administracyjnego.
3. Uczestnik postępowania może zgłosić sprzeciw od wyroku wydanego na
posiedzeniu niejawnym w terminie 14 dni od daty doręczenia wyroku.
4. Wniesienie sprzeciwu w terminie określonym w ust. 3 powoduje rozpoznanie
sprawy na rozprawie. Sąd w orzeczeniu wydanym po rozpoznaniu sprzeciwu wydaje
wyrok utrzymujący w mocy w całości lub w części wyrok wydany na posiedzeniu
niejawnym albo uchyla go i wydaje wyrok rozstrzygający sprawę co do istoty bądź
też sprzeciw odrzuca i postępowanie umarza.
Art. 48. 1. O czasie i miejscu rozprawy zawiadamia się uczestników postępowania
w terminie umożliwiającym otrzymanie zawiadomienia na siedem dni przed rozprawą.
2. Sąd może uznać stawiennictwo uczestnika postępowania na rozprawie za
obowiązkowe.
Art. 49. 1. Skład orzekający może wystąpić do Prezesa Sądu o rozpoznanie sprawy
przez skład siedmiu sędziów z uwagi na występujące w sprawie istotne wątpliwości
prawe.
2. Z przyczyn określonych w ust. 1 skład orzekający może wystąpić do Prezesa
Sądu o wyjaśnienie wątpliwości prawnych przez skład siedmiu sędziów, izbę lub
połączone izby. Wyjaśnienie wątpliwości następuje w drodze uchwały.
3. Prezes Sądu po otrzymaniu postanowienia Sądu w sprawie, o której mowa w ust.
1, wyznacza skład siedmiu sędziów, przewodniczącego składu oraz termin
rozpoznania sprawy.
4. Prezes Sądu po otrzymaniu postanowienia Sądu, o którym mowa w ust. 2,
przekazuje przedstawione wątpliwości prawne do wyjaśnienia przez skład siedmiu
sędziów, izbę lub połączone izby. przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.
5. Uchwała Sądu wyjaśniająca wątpliwość prawną wiąże w danej sprawie.
Art. 50. Przy rozpoznawaniu pytań prawnych, o których mowa w art. 18 ust. 2,
stosuje się odpowiednio art. 49 ust. 4 i 5. Sąd rozpoznaje pytania prawne w
składzie pięciu sędziów.
Art. 51. Sąd nie jest związany granicami skargi. Sąd nie może jednak wydać
orzeczenia na niekorzyść skarżącego, chyba że stwierdzi naruszenie prawa
skutkujące stwierdzenie nieważności zaskarżonego aktu.
Art. 52. 1. Sąd orzeka na podstawie akt sprawy, chyba że zachodzą okoliczności,
o których mowa w art. 39 ust. 1.
2. Sąd może z urzędu lub na wniosek uczestnika postępowania przeprowadzić dowody
uzupełniające z dokumentów, jeżeli jest to niezbędne o wyjaśnienia istotnych
wątpliwości i nie spowoduje nadmiernego przedłużenia postępowania w sprawie; w
przeciwnym razie uchyli zaskarżony akt lub czynność i zwróci akta organowi,
którego działanie zostało zaskarżone, wskazując w uzasadnieniu orzeczenia zakres
postępowania dowodowego, które organ ten ma uzupełniać.
Art. 53. 1. Sąd rozstrzyga sprawy wyrokiem lub postanowieniem.
2. Wyrok rozstrzyga sprawę co do stwierdzenia naruszenia prawa i skutków
prawnych tego naruszenia.
3. Postanowienie wydaje się w razie odrzucenia skargi, umorzenia postępowania na
posiedzeniu niejawnym lub na rozprawie oraz w celu rozstrzygnięcia innych
kwestii procesowych związanych ze sprawą, wynikających w toku postępowania
sądowego, oraz w innych przypadkach określonych w niniejszej ustawie.
Art. 54. 1. Sąd wydaje orzeczenie po niejawnej naradzie sędziów bezpośrednio po
zamknięciu rozprawy lub zakończeniu posiedzenia; może też odroczyć ogłoszenie
orzeczenia do dwóch tygodni, podając uczestnikom postępowania termin i miejsce
jego ogłoszenia.
2. Jeżeli wyniki narady to uzasadniają, Sąd może otworzyć rozprawę na nowo,
wyznaczając termin nowej rozprawy.
3. Uzasadnienie orzeczenia sporządza się w terminie 30 dni od dnia ogłoszenia
sentencji orzeczenia.
4. Orzeczenie wraz z uzasadnieniem doręcza się uczestnikom postępowania.
Art. 55. 1. Orzeczenie powinno zawierać również rozstrzygnięcie w sprawie
kosztów postępowania. W orzeczeniu uwzględniającym skargę Sąd orzeknie zwrot
kosztów na rzecz skarżącego od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął
zaskarżoną czynność albo dopuścił się bezczynności.
2. Sąd może w uzasadnionych przypadkach zasądzić od organu tylko część kosztów,
jeżeli skarga została uwzględniona w części niewspółmiernej w stosunku do
wartości przedmiotu sporu ustalonej w celu pobrania wpisu.
3. Sąd może określić wysokość kosztów zastępstwa uczestnika postępowania
reprezentowanego przez adwokata lub radcę prawnego w zależności od charakteru
sprawy i wkładu pełnomocnika w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i
rozstrzygnięcia.
Art. 56. 1. W razie uchylania się organu od zastosowania się do orzeczenia
sądowego, Sąd na wniosek uczestnika postępowania podejmie, w zależności od
charakteru sprawy i uchybienia organu, środki przewidziane w art. 31.
2. Środek, o którym mowa w art. 31 ust. 1, Sąd podejmuje na posiedzeniu
niejawnym w formie postanowienia.
Art. 57. 1. Orzeczenia Sądu są prawomocne, z wyjątkiem orzeczeń, od których
wniesiono sprzeciw na podstawie art. 39 ust. 2 i art. 47 ust. 3.
2. Minister Sprawiedliwości, Prokurator Generalny, Pierwszy Prezes Sądu
Najwyższego, Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego, Rzecznik Praw
Obywatelskich, a w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych
także Minister Pracy i Polityki Socjalnej mogą wnieść od orzeczenia Sądu rewizję
nadzwyczajną do Sądu Najwyższego, jeżeli orzeczenie rażąco narusza prawo lub
interes Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 58. W sprawie zakończonej prawomocnym orzeczeniem Sądu może być wznowione
postępowanie na wniosek uczestnika postępowania lub z urzędu. Wniosek o
wznowienie postępowania rozpoznaje Sąd w innym składzie.
Art. 59. W sprawach nie unormowanych w niniejszej ustawie do postępowania przed
Sądem stosuje się odpowiednio art. 7-9, 11-14 ż 1, 29-32, 39-49, 57-60, 73, 74 ż
1, 75-85, 97, 98, 101 ż 1 i 2, 103 i 146 Kodeksu postępowania administracyjnego,
a w pozostałym zakresie stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania
cywilnego.
Art. 60. W przypadku gdy Sąd w orzeczeniu:
1) uchyli zaskarżoną decyzję, a organ rozpatrując sprawę ponownie umorzy
postępowanie,
2) stwierdzi nieważność aktu albo ustali przeszkodę prawną uniemożliwiającą
stwierdzenie nieważności aktu,
stronie, która poniosła szkodę, służy odszkodowanie od organu, który wydał
decyzję. Art. 160 Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się
odpowiednio.
Rozdział 4
Zmiany w przepisach obowiązujących oraz przepisy przejściowe i końcowe
Art. 61. W ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania
administracyjnego (Dz. U. z 1980 r. Nr 9, poz. 26 i Nr 27, poz. 111, z 1982 r.
Nr 7, poz. 55 i Nr 45, poz. 289, z 1983 r. Nr 41, poz. 185, z 1984 r. Nr 34,
poz. 183, z 1986 r. Nr 47, poz. 228, z 1987 r. Nr 21, poz. 123 i Nr 33, poz.
186, z 1989 r. Nr 20, poz. 107, z 1990 r. Nr 34, poz. 201, z 1991 r. Nr 100,
poz. 442 i Nr 119, poz. 513, z 1994 r. Nr 122, poz. 593 i z 1995 r. Nr 1, poz.
1) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 22 po ż 2 dodaje się ż 3 w brzmieniu:
"ż 3. Z wnioskiem o rozpatrzenie sporu, o którym mowa w ż 2, może wystąpić:
1) organ samorządu terytorialnego lub terenowy organ administracji rządowej -
gdy uznają się równocześnie za właściwe do załatwienia sprawy (spór pozytywny),
2) strona - gdy w sprawie za niewłaściwy uznaje się zarówno organ samorządu
terytorialnego, jak i terenowy organ administracji rządowej (spór negatywny),
3) minister właściwy do spraw administracji,
4) Minister Sprawiedliwości, Prokurator Generalny.";
2) art. 126 otrzymuje brzmienie:
"Art. 126. Do postanowień stosuje się odpowiednio przepisy art. 107 ż 2-5 oraz
art. 101-13, a do postanowień, od których przysługuje zażalenie - również art.
145-152 oraz art. 156-159, z tym, że zamiast decyzji, o której mowa w art. 149 ż
3, 151 ż 1, 157 ż 1 i 158, wydaje się postanowienie.";
3) skreśla się dział VI.
Art. 62. W ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr
16, poz. 95, Nr 32, poz. 191, Nr 34, poz. 199, Nr 43, poz. 253 i Nr 89, poz.
518, z 1991 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 110, poz. 473, z 1992 r. Nr 85, poz. 428, Nr
100, poz. 499, z 1993 r. Nr 17, poz. 78 oraz z 1994 r. Nr 122, poz. 593) w art.
101 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Skargę na uchwałę, o której mowa w ust. 1, można wnieść do sądu
administracyjnego w imieniu własnym lub reprezentując grupę mieszkańców gminy,
którzy na to wyrażą pisemną zgodę."
Art. 63. W ustawie z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej
administracji ogólnej (Dz. U. Nr 21, poz. 123 i z 1991 r. Nr 75, poz. 328)
wprowadza się następujące zmiany:
1) po art. 25 dodaje się art. 25a w brzmieniu:
"Art. 25a. 1. Każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone
przepisem prawa miejscowego, może - po bezskutecznym wezwaniu organu, który
wydał przepis, lub organu upoważnionego do uchylenia przepisu w trybie nadzoru -
zaskarżyć przepis do sądu administracyjnego.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli w sprawie orzekał już są
administracyjny i skargę oddalił.
3. W sprawie wezwania do usunięcia naruszenia stosuje się przepisy o terminach
załatwiania spraw w postępowaniu administracyjnym.
4. Nie stwierdza się nieważności przepisu prawa miejscowego, jeżeli:
1) przepis ten utracił moc przed wydaniem wyroku przez Sąd,
2) skargę wniesiono po upływie roku od daty ogłoszenia przepisu w wojewódzkim
dzienniku urzędowym,
3) naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia nie było istotne.
5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio do przepisów powszechnie
obowiązujących, wydawanych przez terenowe organy administracji, o których mowa w
art. 1 pkt. 2.";
2) w art. 26 w ust. 2 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
"5) wyroki sądu administracyjnego uwzględniające skargi na akty prawa
miejscowego."
Art. 64. W ustawie z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach
odwoławczych (Dz. U. Nr 122, poz. 593) w art. 21 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Kontrolę orzecznictwa kolegiów sprawuje sąd administracyjny na zasadach i w
trybie określonych przepisami ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym".
Art. 65. Prezes Sądu ustali termin, nie dłuższy niż 6 miesięcy od dnia wejścia w
życie niniejszej ustawy, w którym podejmą działalność izby Sądu.
Art. 66. Dotychczasowe ośrodki zamiejscowe Sądu stają się z dniem wejścia w
życie ustawy ośrodkami zamiejscowymi Sądu w rozumieniu niniejszej ustawy.
Art. 67. W zakresie uregulowanym niniejszą ustawą traci moc ustawa z dnia 31
stycznia 1980 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym oraz o zmianie ustawy -
Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. Nr 4, poz. 4, Nr 19, poz. 68 i Nr
27, poz. 111, z 1989 r. Nr 73, poz. 436, z 1990 r. Nr 53, poz. 306 oraz z 1994
r. Nr 122, poz. 593).
Art. 68. Sprawy, w których skargi zostały wniesione do Sądu przed dniem wejścia
w życie niniejszej ustawy, podlegają rozpoznaniu według przepisów
dotychczasowych.
Art. 69. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 22 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagradzania nauczycieli akademickich.
(Dz. U. Nr 74, poz. 371)
Na podstawie art. 105 ust. 7, art. 106 ust. 3, art. 108 ust. 6, art. 116 ust. 1
oraz w związku z art. 77 ust. 1, art. 188 ust. 5, art. 190 i 191 ustawy z dnia
12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr
54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr
105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 maja 1994 r. w
sprawie wynagradzania nauczycieli akademickich (Dz. U. Nr 68, poz. 297 i Nr 125,
poz. 610 oraz z 1995 r. Nr 12, poz. 57) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 5 skreśla się ust. 2,
2) w ż 7 w ust. 1 tabela otrzymuje brzmienie:
Lp. StanowiskoStawka za godzinę w złotych
1Profesor zwyczajny, profesor nadzwyczajny, profesor kontraktowy7,70-25,00

2Docent, adiunkt posiadający stopień naukowy doktora
habilitowanego6,60-20,00
3Adiunkt posiadający stopień naukowy doktora, starszy wykładowca5,60-16,00

4Asystent, wykładowca, lektor, instruktor3,40-14,00

3) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr
1 do niniejszego rozporządzenia,
4) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr
2 do niniejszego rozporządzenia,
5) załącznik nr 4 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr
3 do niniejszego rozporządzenia,
6) w załączniku nr 5 do rozporządzenia w ust. 5 po wyrazie "otrzymuje" dodaje
się wyrazy "wynagrodzenie lub",
7) w załączniku nr 6 do rozporządzenia ż 2 otrzymuje brzmienie:
"ż 2. Dodatek wypłaca się miesięcznie z dołu w wysokości:
1) od 5,50 zł do 25,00 zł - przy pierwszym stopniu szkodliwości lub
uciążliwości,
2) od 11,00 zł do 35,00 zł - przy drugim stopniu szkodliwości lub uciążliwości,
3) od 15,00 zł do 50,00 zł - przy trzecim stopniu szkodliwości lub
uciążliwości."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1995 r.
Minister Edukacji Narodowej: R. M. Czarny
Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 22 czerwca 1995
r. (poz. 371)
Załącznik nr 1
TABELA A
STAWEK MIESIĘCZNEGO WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO NAUCZYCIELI AKADEMICKICH
StanowiskoStawka miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego w złotych
12
Profesor zwyczajny680-1.600
Profesor nadzwyczajny posiadający tytuł naukowy630-1.400
Profesor nadzwyczajny posiadający stopień doktora lub doktora
habilitowanego, profesor kontraktowy560-1.280
Docent, adiunkt posiadający stopień naukowy doktora habilitowanego510-940
Adiunkt posiadający stopień naukowy doktora, starszy wykładowca
posiadający stopień naukowy doktora430-810
Starszy wykładowca nie posiadający stopnia naukowego350-710
Asystent, wykładowca, lektor, instruktor340-670

TABELA B
STAWEK MIESIĘCZNEGO WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO BIBLIOTEKARZY DYPLOMOWANYCH I
DYPLOMOWANYCH PRACOWNIKÓW DOKUMENTACJI I INFORMACJI NAUKOWEJ
Lp.StanowiskoStawka miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego w złotych
123
1Starszy kustosz dyplomowany, starszy dokumentalista dyplomowany410-940
2Kustosz dyplomowany, dokumentalista dyplomowany370-850
3Adiunkt biblioteczny, adiunkt dokumentacji i informacji naukowej330-660
4Asystent biblioteczny, asystent dokumentacji i informacji naukowej320-560

Załącznik nr 2
ZASADY WYNAGRADZANIA ZA DODATKOWE ZAJĘCIA NALEŻĄCE DO OBOWIĄZKÓW NAUCZYCIELI
AKADEMICKICH
ż 1. Do zajęć należących do obowiązków nauczycieli akademickich, za które
przysługuje dodatkowe wynagrodzenie, zalicza się:
1) udział w pracach komisji rekrutacyjnej,
2) recenzowanie rozpraw doktorskich, recenzowanie rozpraw habilitacyjnych i
opracowywanie ocen dorobku naukowego, związanych z przewodami habilitacyjnymi,
oraz opracowywanie ocen całokształtu dorobku naukowo-badawczego, artystycznego
lub dydaktyczno-wychowawczego kandydatów do tytułu naukowego,
3) działalność leczniczą, profilaktyczną i diagnostyczną, prowadzoną przez
wydziały weterynaryjne uczelni rolniczych.
ż 2. 1. Nauczycielom akademickim biorącym udział w pracach uczelnianej komisji
rekrutacyjnej przysługuje następujące wynagrodzenie w zależności od liczby
kandydatów:
1) do 2000 osób - do 82,00 zł,
2) do 4000 osób - do 102,00 zł,
3) ponad 4000 osób - do 122,00 zł.
2. Rektor może ustalić wynagrodzenie ryczałtowe dla sekretarza uczelnianej
komisji wyższe od stawek określonych w ust. 1, nie wyższe jednak niż o 50%.
3. Nauczycielom akademickim biorącym udział w pracach wydziałowych komisji
rekrutacyjnych przysługuje wynagrodzenie w wysokości:
1) przewodniczącym - 18,00 zł za każdych 50 kandydatów,
2) sekretarzom komisji - przy liczbie kandydatów:
a) do 200 osób - do 150,00 zł,
b) od 201 do 400 osób - do 180,00 zł,
c) ponad 400 osób - do 230,00 zł,
3) pozostałym członkom komisji - do 7,50 zł za każdych 50 kandydatów.
4. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1 i 3, oblicza się na podstawie
liczby kandydatów, którzy przystąpili do postępowania kwalifikacyjnego,
zaokrąglając ją do najbliższej wartości dzielącej się przez 50.
5. Za przeprowadzenie jednego egzaminu ustnego lub rozmowy kwalifikacyjnej
każdego kandydata egzaminator otrzymuje wynagrodzenie w wysokości do 1,80 zł.
Wynagrodzenie to może być wypłacone tylko jednej osobie - egzaminatorowi
prowadzącemu egzamin lub rozmowę z danego przedmiotu, niezależnie od liczby
członków komisji egzaminacyjnej.
6. Za sprawdzenie pracy pisemnej jednego kandydata egzaminator otrzymuje
wynagrodzenie w wysokości 1,80 zł. W razie potrzeby sprawdzenia jednej pracy
pisemnej przez kilku egzaminatorów, ich łączne wynagrodzenie nie może być
większe od 3,70 zł.
7. Egzaminator biorący równocześnie udział w pracach uczelnianej lub wydziałowej
komisji rekrutacyjnej otrzymuje tylko jedno (wyższe) z wynagrodzeń wymienionych
w ust. 1-6.
8. Za przeprowadzenie wchodzącej w skład postępowania kwalifikacyjnego z
wychowania fizycznego jednej próby sprawnościowej każdego kandydata komisja
egzaminacyjna otrzymuje wynagrodzenie w wysokości do 1,80 zł, niezależnie od
liczby jej członków.
9. Rektor może przyznać członkom komisji egzaminacyjnej, przeprowadzającym
egzamin z umiejętności praktycznych, wynagrodzenie w wysokości do 1,80 zł za
przeprowadzenie jednego egzaminu praktycznego każdego kandydata.
10. Wysokość wynagrodzenia członków komisji ustala rektor.
ż 3. Zasady wynagradzania za recenzowanie rozpraw doktorskich, recenzowanie
rozpraw habilitacyjnych i opracowywanie ocen dorobku naukowego związanych z
przewodami habilitacyjnymi oraz opracowywanie ocen całokształtu dorobku
naukowo-badawczego, artystycznego lub dydaktyczno-wychowawczego kandydatów do
tytułu naukowego - regulują odrębne przepisy.
ż 4. 1. Nauczycielom akademickim zatrudnionym w wydziałach weterynaryjnych
uczelni rolniczych za każdą godzinę dyżuru pełnionego w ambulatoriach klinik
weterynaryjnych, wykonywanego poza rozkładem zajęć dydaktycznych,
organizacyjnych i naukowo-badawczych, przysługuje odrębne wynagrodzenie w
wysokości godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego pracownika, a za każdą
godzinę dyżuru w niedziele, święta i dodatkowe dni wolne od pracy - 200% tej
stawki.
2. Za usługową działalność leczniczą, profilaktyczną i diagnostyczną, prowadzoną
przez wydziały weterynaryjne uczelni rolniczych na rzecz ludności lub innych
podmiotów gospodarczych, nauczyciele akademiccy mogą otrzymywać dodatkowe
wynagrodzenie w ramach kwoty odpisu nie przekraczającej 50% wartości wpływów
uzyskanych z tytułu wykonanych usług, pomniejszonej o wartość zużytych pasz,
leków i kosztów transportu, liczoną według bieżących cen. Wynagrodzenie, o
którym mowa wyżej, wypłaca się niezależnie od innych składników wynagrodzenia, w
tym również od dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1.
3. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, oraz wysokość
kwoty odpisu, o której mowa w ust. 2, i zasady podziału tej kwoty ustala rektor.
ż 5. 1. Kierownik studenckich praktyk zawodowych otrzymuje, z tytułu wykonywania
prac administracyjnych związanych z praktykami, wynagrodzenie w wysokości
ustalonej przez rektora, nie wyższe jednak niż 250,00 zł miesięcznie.
2. Opiekun studenckiej praktyki zawodowej otrzymuje, z tytułu pełnienia tej
funkcji, dodatkowe wynagrodzenie w wysokości ustalonej przez rektora, nie wyższe
jednak niż 180,00 zł miesięcznie.
3. Wynagrodzenia, o których mowa w ust. 1 i 2, nie przysługują, jeżeli senat
uczelni obniżył nauczycielom akademickim obowiązkowy wymiar zajęć dydaktycznych
z tytułu pełnienia określonych wyżej funkcji.
Załącznik nr 3
TABELA DODATKÓW FUNKCYJNYCH NAUCZYCIELI AKADEMICKICH ORAZ BIBLIOTEKARZY
DYPLOMOWANYCH I DYPLOMOWANYCH PRACOWNIKÓW DOKUMENTACJI I INFORMACJI NAUKOWEJ
Lp.FunkcjaMiesięczne stawki dodatku w złotych
123
1Rektordodatek według kategorii I 750-1.100
dodatek według kategorii II 520-740
2Prorektordodatek według kategorii I 420-660
dodatek według kategorii II 330-560
31) Dziekan
2) Dyrektor międzyuczelnianego instytutu (zakładu, ośrodka), dyrektor
instytutu na prawach wydziału, dyrektor centrum uczelniano-przemysłowego
3) Dyrektor biblioteki głównej
4) Dziekan (kierownik) wydziału zamiejscowego (filii)110-490
41) Prodziekan
2) Dyrektor instytutu wchodzącego w skład wydziału lub międzywydziałowego
(pozawydziałowego)
3) Zastępca dyrektora instytutu na prawach wydziału
4) Dyrektor nauczycielskiego kolegium języków obcych
5) Kierownik międzyuczelnianego ośrodka metodycznego
6) Dyrektor zespołu studiów podyplomowych
7) Kierownik ogrodu botanicznego zatrudniającego ponad 30 pracowników
8) Kierownik uniwersytetu otwartego100-220
51) Zastępca dyrektora instytutu wchodzącego w skład wydziału lub
międzywydziałowego (pozawydziałowego)
2) Zastępca dyrektora międzyuczelnianego instytutu (zakładu, ośrodka),
zastępca kierownika wydziału zamiejscowego (filii), zastępca dyrektora
centrum uczelniano-przemysłowego
3) Zastępca dyrektora biblioteki głównej
4) Kierownik zakładu (ośrodka) poza wymienionym w lp. 3
5) Kierownik katedry (zespołu przedmiotowego)
6) Kierownik studium doktoranckiego, podyplomowego lub innego studium
specjalnego
7) Kierownik terenowego oddziału podlegającego wydziałowi
8) Kierownik ośrodka metodycznego
9) Kierownik kliniki
10) Zastępca dyrektora nauczycielskiego kolegium języków obcych (liczącego
co najmniej 12 piętnastoosobowych grup studenckich)
11) Kierownik studium praktycznej nauki języków obcych, kierownik studium
nauk społecznych, kierownik studium pedagogicznego
12) Opiekun nauczycielskiego kolegium prowadzonego poza uczelnią
13) Zastępca kierownika międzyuczelnianego ośrodka metodycznego
14) Kierownik ogrodu botanicznego zatrudniającego do 30 pracowników43-170
61) Kierownik pracowni, laboratorium, muzeum - nie wchodzących w skład
instytutu, katedry, zespołu przedmiotowego lub zakładu (ośrodka)
2) Kierownik biblioteki wydziału lub instytutu
3) Kierownik oddziału (sekcji) w bibliotece lub ośrodku informacji
naukowej
4) Kierownik naukowo-dydaktyczny terenowego punktu konsultacyjnego dla
uczestników studiów dla pracujących
5) Zastępca kierownika studium wychowania fizycznego, kierownik zespołu
lektorów
6) Kierownik studium wiejskiego gospodarstwa domowego w uczelni rolniczej,
zastępca kierownika studium praktycznej nauki języków obcych
7) Kierownik studenckiego domu marynarza30-110


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 22 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie stanowisk pracy oraz zasad wynagradzania
pracowników szkół wyższych nie będących nauczycielami akademickimi.
(Dz. U. Nr 74, poz. 372)
Na podstawie art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie
wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314
oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz.
591) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 października 1990 r.
w sprawie stanowisk pracy oraz zasad wynagradzania pracowników szkół wyższych
nie będących nauczycielami akademickimi (Dz. U. Nr 75, poz. 448, z 1991 r. Nr
24, poz. 99, z 1992 r. Nr 54, poz. 262 i Nr 96, poz. 474, z 1993 r. Nr 42, poz.
192, z 1994 r. Nr 28, poz. 99, Nr 68, poz. 298 i Nr 120, poz. 585 oraz z 1995 r.
Nr 11, poz. 49) wprowadza się następujące zmiany:
1) skreśla się ż 5,
2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr
1 do niniejszego rozporządzenia,
3) załącznik nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr
2 do niniejszego rozporządzenia,
4) załącznik nr 9 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr
3 do niniejszego rozporządzenia,
5) w załączniku nr 13 do rozporządzenia w ust. 7 po wyrazie "otrzymuje" dodaje
się wyrazy "wynagrodzenie lub".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1995 r.
Minister Edukacji Narodowej: R. M. Czarny
Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 22 czerwca 1995
r. (poz. 372)
Załącznik nr 1
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW
NAUKOWO-TECHNICZNYCH, INŻYNIERYJNYCH, ADMINISTRACYJNYCH I OBSŁUGI
KategoriaMiesięczna stawka w złotych
I225-280
II230-285
III235-295
IV240-310
V245-335
VI250-365
VII255-395
VIII260-430
IX270-465
X280-500
XI290-535
XII305-575
XIII330-610
XIV350-650
XV370-695
XVI390-745
XVII415-805
XVIII440-880
XIX465-1025
XX550-1170
XXI730-1320

Załącznik nr 2
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO
KategoriaMiesięczna stawka dodatku w złotych
122-50
224-60
332-90
440-120
555-150
673-210
7128-450
8275-610

Załącznik nr 3
TABELA GODZINOWYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH
NA STANOWISKACH ROBOTNICZYCH
KategoriaStawka wynagrodzenia w złotych
I1,26-1,57
II1,29-1,63
III1,32-1,76
IV1,35-1,92
V1,38-2,09
VI1,41-2,26
VII1,45-2,44
VIII1,49-2,62
IX1,53-2,81
X1,59-3,00
XI1,65-3,18

Do kategorii X i XI mogą być zaszeregowani robotnicy posiadający kwalifikacje
zawodowe wymagane od robotników zaszeregowanych do kategorii IX, wykonujący
prace o wysokim stopniu trudności.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 13 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów pracy i ubezpieczeń
społecznych (wydziałów pracy i ubezpieczeń społecznych) w sądach wojewódzkich i
sądów pracy (wydziałów pracy) w sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i
obszarów właściwości.
(Dz. U. Nr 74, poz. 373)
Na podstawie art. 17 ż 1 i 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju
sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz.
421 i Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 34, poz. 163) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 sierpnia 1991 r. w
sprawie utworzenia sądów pracy i ubezpieczeń społecznych (wydziałów pracy i
ubezpieczeń społecznych) w sądach wojewódzkich i sądów pracy (wydziałów pracy) w
sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr
77, poz. 342 i Nr 119, poz. 523, z 1992 r. Nr 58, poz. 291 i Nr 73, poz. 365, z
1993 r. Nr 129, poz. 606 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 20) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w ż 1 w ust. 1:
a) dodaje się nowy pkt 12 w brzmieniu:
"12) w Sądzie Wojewódzkim w Krośnie - Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych -
do spraw z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, obejmujący obszar
właściwości tego Sądu;"
b) dotychczasowe pkt 12-21 oznacza się jako pkt 13-22,
c) pkt 18 otrzymuje brzmienie:
"18) w Sądzie Wojewódzkim w Rzeszowie - składający się z trzech wydziałów:
a) Wydziału Pracy - do spraw z zakresu prawa pracy, obejmującego obszar
właściwości Sądów Wojewódzkich w Przemyślu, Rzeszowie i Tarnobrzegu z tymczasową
siedzibą w Sandomierzu,
b) Wydziału Ubezpieczeń Społecznych - do spraw z zakresu ubezpieczeń
społecznych, obejmującego obszar właściwości tego Sądu,
c) Wydziału Ubezpieczeń Społecznych - do spraw z zakresu ubezpieczeń
społecznych, obejmującego obszar właściwości Sądów Wojewódzkich w Przemyślu i
Tarnobrzegu z tymczasową siedzibą w Sandomierzu;",
2) w ż 2 w ust. 3 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) w województwie ciechanowskim:
a) w Sądzie Rejonowym w Ciechanowie, obejmujący obszar właściwości Sądów
Rejonowych w Ciechanowie, Płońsku i Pułtusku,
b) w Sądzie Rejonowym w Działdowie, obejmujący obszar właściwości Sądów
Rejonowych w Działdowie i Mławie;".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1995 r.
Minister Sprawiedliwości: J. Jaskiernia

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 21 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów.
(Dz. U. Nr 74, poz. 374)
Na podstawie art. 58 ust. 1 pkt 1 i art. 67 pkt 1 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r.
- Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 1 lutego
1993 r. w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 21, poz. 91
i Nr 134, poz. 656, z 1994 r. Nr 116, poz. 557 oraz z 1995 r. Nr 45, poz. 236) w
ż 63 w ust. 2 w pkt 2 wyrazy "do dnia 30 czerwca 1995 r." zastępuje się wyrazami
"do dnia 31 grudnia 1995 r.".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: w z. S. Rybak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 27 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie okresowego zwolnienia z podatku od
sprzedaży akcji w publicznym obrocie.
(Dz. U. Nr 75, poz. 377)
Na podstawie art. 5 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 21 października 1994 r. o podatku
od sprzedaży akcji w publicznym obrocie (Dz. U. Nr 123, poz. 602) zarządza się,
co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 lutego 1995 r. w sprawie
okresowego zwolnienia z podatku od sprzedaży akcji w publicznym obrocie (Dz. U.
Nr 19, poz. 93) w ż 1 wyrazy "30 czerwca" zastępuje się wyrazami "31 grudnia".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1995 r.
Minister Finansów: G. W. Kołodko
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 29 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu towarów dla celów poboru podatku od
towarów i usług oraz podatku akcyzowego w imporcie.
(Dz. U. Nr 75, poz. 378)
Na podstawie art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz.127
i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz. 231)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 11 stycznia 1995 r. w sprawie
wykazu towarów dla celów poboru podatku od towarów i usług oraz podatku
akcyzowego w imporcie (Dz. U. Nr 3, poz. 14) wprowadza się następujące zmiany:
1) w wykazie towarów, których przywóz z zagranicy jest objęty stawką podatku w
wysokości 7%, stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia:
a) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2106 90 59 0 dodaje się pozycje
towarowe określone kodami PCN 2106 90 91 0 i 2106 90 99 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
- - Pozostałe:
*2106 90 91 0- - - Nie zawierające tłuszczów i protein mleka, sacharozy,
izoglukozy, glukozy lub skrobi lub zawierające mniej niż 1,5% tłuszczu
mleka, 2,5% protein mleka, 5% sacharozy lub izoglukozy, 5% glukozy lub
skrobi29
*2106 90 99 0- - - Pozostałe29

b) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 8437 10 00 0 i 8437 80 00
0,
c) w zamieszczonych pod tabelą objaśnieniach do podpozycji oznaczonych symbolem
* umieszczonym w kolumnie Pozycja po wyrazach "28 urządzenia do zapisywania i
odczytywania tekstów w alfabecie Braille'a" dodaje się wyrazy "29 nie dotyczy
gumy do żucia i kremów w proszku",
2) w wykazie wyrobów akcyzowych, stanowiącym załącznik nr 5 do rozporządzenia,
po pozycji towarowej określonej kodem PCN 9605 00 00 0 dodaje się pozycję w
brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
Bez względu na kod PCNOpakowania z tworzyw sztucznych, w tym również
zastosowane do towarów w nich importowanych

ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1995 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 23 czerwca 1995 r.
w sprawie kryteriów rozdziału limitu zatrudnienia pracowników polskich w celu
realizacji umów o dzieło przez polskie podmioty gospodarcze w Republice
Federalnej Niemiec.
(Dz. U. Nr 75, poz. 380)
Na podstawie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1) zarządza się, co
następuje:
ż 1. 1. Realizacja umów o dzieło w Republice Federalnej Niemiec dokonywana jest
przez polskie podmioty gospodarcze, zwane dalej "podmiotami", w ramach limitu
zatrudnienia, zwanego dalej "limitem", określonego w Umowie między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec z dnia 31
stycznia 1990 r. o oddelegowaniu pracowników polskich przedsiębiorstw do
realizacji umów o dzieło (Dz. U. z 1994 r. Nr 98, poz. 474, 475 i 476).
2. Limit dzieli się na sublimity obejmujące:
1) prace budowlane,
2) prace izolacyjne,
3) prace w zakresie konserwacji zabytków,
4) prace pozostałe.
ż 2. 1. Rozdziału limitu dokonuje się w drodze wydawania zezwoleń.
2. Zezwolenia w sprawie przydziału limitu, zwane dalej "zezwoleniami", wydawane
są na wniosek podmiotu, składany w Ministerstwie Współpracy Gospodarczej z
Zagranicą. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
ż 3. 1. Zezwolenie może być wydane, jeżeli podmiot spełnia następujące kryteria:
1) prowadził przez okres 2 lat poprzedzających złożenie wniosku działalność w
zakresie prac, o których mowa w ż 1 ust. 2,
2) posiada odpowiedni, w stosunku do wykorzystania wnioskowanego limitu,
potencjał gospodarczy, finansowy i kadrowy, wyrażający się w szczególności
wartością sprzedaży, wartością majątku trwałego i wielkością zatrudnienia,
3) daje rękojmię należytego wykonywania zobowiązań wynikających z umów o dzieło
oraz innych zobowiązań związanych z realizacją takich umów.
2. Udzielenie kolejnego zezwolenia może nastąpić, jeżeli podmiot spełnia
kryteria określone w ust. 1 oraz przedłoży oryginał poprzedniego zezwolenia z
potwierdzeniem przez właściwy niemiecki urząd pracy stopnia wykorzystania
dotychczasowego limitu, a także harmonogram zatrudnienia przy realizacji umów o
dzieło, których dotyczy poprzednio udzielone zezwolenie. Wzór harmonogramu
określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
3. Nieznaczny stopień wykorzystania limitu przydzielonego na podstawie
poprzedniego zezwolenia może być podstawą do odmowy udzielenia kolejnego
zezwolenia, chociażby kryteria określone w ust. 1 i 2 były spełnione.
4. Jeżeli niespełnienie kryterium, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jest
następstwem przekształcenia formy prawnej, połączenia lub podziału podmiotu, to
kryterium to może być uznane za spełnione, gdy podmiot, który powstał w wyniku
przekształcenia, połączenia lub podziału, podjął działalność określoną w ż 1
ust. 2 i prowadzi ją do dnia złożenia wniosku.
ż 4. 1. Do wniosku powinny być dołączone następujące dokumenty:
1) odpis z rejestru handlowego lub innego rejestru (dokumentu) stwierdzającego
status oraz przedmiot przedsiębiorstwa osoby prawnej lub spółki prawa handlowego
nie mającej osobowości prawnej, lecz podlegającej wpisowi do rejestru
handlowego, albo zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej -
w przypadku podmiotu nie będącego osobą prawną,
2) zaświadczenie właściwego urzędu skarbowego, że podmiot nie zalega z
realizacją ciążących na nim zobowiązań podatkowych,
3) kopia zaświadczenia o numerze identyfikacyjnym (REGON) wydanego przez
właściwy urząd statystyczny,
4) zaświadczenie właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o średniej
liczbie osób zgłoszonych do ubezpieczenia społecznego w okresie ostatnich 12
miesięcy poprzedzających złożenie wniosku oraz o niezaleganiu z opłacaniem
składek na ubezpieczenie społeczne,
5) wypełniony arkusz informacyjny, którego wzór stanowi załącznik nr 3 do
rozporządzenia,
6) kopia bilansu za ostatni rok kalendarzowy, a w przypadku podmiotów nie
zobowiązanych do sporządzania bilansu - rachunek wyników działalności
gospodarczej za ostatni rok kalendarzowy,
7) pisemna informacja dotycząca umowy o dzieło, której realizacja uwarunkowana
jest wydaniem zezwolenia,
8) pisemne oświadczenie o znajomości polskich i niemieckich przepisów związanych
z realizacją umów o dzieło oraz zobowiązanie do przestrzegania tych przepisów.
2. Wnioski są rozpatrywane w kolejności zgłoszeń.
ż 5. 1. Przydział limitu określa się w zezwoleniu w osobomiesiącach. Jeden
osobomiesiąc oznacza zatrudnienie 1 osoby w okresie 1 miesiąca.
2. Zezwolenie, w odniesieniu do jednego okresu obliczeniowego, może dotyczyć nie
więcej niż 500 osobomiesięcy albo - gdy jest to korzystniejsze dla wnioskodawcy
- nie więcej niż 100% wykorzystanych osobomiesięcy w poprzednim okresie
obliczeniowym. Okres obliczeniowy liczy się od dnia 1 października do dnia 30
września roku następnego.
3. Zezwolenia wydaje się do czasu całkowitego rozdziału limitu.
4. Jeżeli w terminie 3 miesięcy od dnia doręczenia zezwolenia podmiot nie dokona
wszczęcia postępowania przed właściwym urzędem pracy w Republice Federalnej
Niemiec w sprawie dopuszczenia do realizacji umowy o dzieło, zezwolenie traci
ważność z mocy prawa.
5. Podmiot obowiązany jest niezwłocznie zawiadomić Ministerstwo Współpracy
Gospodarczej z Zagranicą o wszczęciu postępowania, o którym mowa w ust. 4, oraz
udokumentować ten fakt; niedopełnienie tych warunków w terminie 14 dni od dnia
wszczęcia postępowania może być podstawą do odmowy udzielenia kolejnego
zezwolenia.
6. Podmiot jest obowiązany zawiadomić Ministerstwo Współpracy Gospodarczej z
Zagranicą o wydaniu decyzji przez właściwy niemiecki urząd pracy o dopuszczeniu
do realizacji umowy o dzieło oraz o każdej zmianie takiej decyzji w terminie 14
dni od dnia jej doręczenia.
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1995 r.
Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: J. Buchacz
Załączniki do rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia
23 czerwca 1995 r. (poz. 380)
Załącznik nr 1
WNIOSEK O UDZIELENIE ZEZWOLENIA W SPRAWIE PRZYDZIAŁU LIMITU ZATRUDNIENIA W CELU
REALIZACJI UMOWY O DZIEŁO W REPUBLICE FEDERALNEJ NIEMIEC
Ilustracja
Załącznik nr 2
HARMONOGRAM ZATRUDNIENIA
Ilustracja
Załącznik nr 3
ARKUSZ INFORMACYJNY
Ilustracja

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 21 czerwca 1995 r.
w sprawie wynagrodzeń sędziów sądów powszechnych oraz asesorów i aplikantów
sądowych.
(Dz. U. Nr 78, poz. 391)
Na podstawie art. 71 ż 2 w związku z art. 115 ż 3 i art. 116 ustawy z dnia 20
czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7,
poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr
34, poz. 163) zarządza się, co następuje:
ż 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do sędziów sądów powszechnych oraz
asesorów i aplikantów sądowych.
ż 2. Ustala się wynagrodzenie zasadnicze osób wymienionych w ż 1 przy
zastosowaniu mnożników prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej
sferze budżetowej:
Lp.StanowiskoMnożnik
1Sędzia sądu apelacyjnego3,5
2Sędzia sądu wojewódzkiego3,0
3Sędzia sądu rejonowego2,5
4Asesor sądowy1,8
5Aplikant sądowy
- w pierwszym roku pracy0,8
- w drugim roku pracy0,8-1,0

ż 3. Ustala się stawki dodatku funkcyjnego przy zastosowaniu następujących
mnożników prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze
budżetowej:
StawkaMnożnik
10,30
20,30-0,45
30,35-0,50
40,40-0,55
50,45-0,60
60,50-0,65
70,60-0,75
80,70-0,80
90,80-1,1

ż 4. Tabelę stanowisk i stawek dodatku funkcyjnego zawiera załącznik do
rozporządzenia.
ż 5. 1. Dodatek funkcyjny przysługuje osobie wymienionej w ż 1, którą powołano
do pełnienia funkcji kierowniczych lub której powierzono pełnienie obowiązków
kierowniczych, w okresie ich sprawowania.
2. Sędziemu sprawującemu patronat nad co najmniej jednym aplikantem i przez
okres nie krótszy niż jeden miesiąc przysługuje dodatek w wysokości 0,15
prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej.
3. Dodatek określony w ust. 2 przysługuje sędziemu niezależnie od dodatku
funkcyjnego z tytułu sprawowania funkcji kierowniczej w sądzie.
4. W razie zbiegu uprawnień do dodatków funkcyjnych przysługuje jeden, wyższy
dodatek.
ż 6. Sędzia delegowany do pełnienia czynności administracyjnych w Ministerstwie
Sprawiedliwości lub Głównej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
- Instytucie Pamięci Narodowej zachowuje wynagrodzenie zasadnicze określone w
niniejszym rozporządzeniu. W okresie delegacji sędziemu przysługuje dodatek
funkcyjny i dodatek służbowy, określone w przepisach w sprawie zasad
wynagradzania pracowników państwowych.
ż 7. Kwoty wynagrodzenia zasadniczego, dodatku funkcyjnego oraz dodatku za
sprawowanie patronatu nad aplikantami zaokrągla się do 10 groszy w górę.
ż 8. Osoba powołana na stanowisko sędziego otrzymuje wynagrodzenie określone w
niniejszym rozporządzeniu z dniem objęcia stanowiska.
ż 9. W sprawach nie uregulowanych niniejszym rozporządzeniem do osób
wymienionych w ż 1 mają odpowiednio zastosowanie przepisy ustawy o pracownikach
urzędów państwowych w zakresie przyznawania dodatków za wieloletnią pracę i
nagród jubileuszowych.
ż 10. Traci moc rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10
marca 1994r. w sprawie wynagrodzeń sędziów sądów powszechnych oraz asesorów i
aplikantów sądowych (Dz. U. Nr 36, poz. 135 i Nr 113, poz. 548).
ż 11. Mnożniki wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu wojewódzkiego, sędziego
sądu rejonowego i aplikantów, o których mowa w ż 2 lp. 2, 3 i 5 tabeli, wchodzą
w życie z dniem 1 września 1995 r.
ż 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
kwietnia 1995 r., z zastrzeżeniem ż 11.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. L. Wałęsa
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21
czerwca 1995 r. (poz. 391)
TABELA STANOWISK I STAWEK DODATKÓW FUNKCYJNYCH DLA SĘDZIÓW SĄDÓW POWSZECHNYCH
Lp.StanowiskoStawka dodatku
1Prezes sądu apelacyjnego, prezes sądu wojewódzkiego9
2Wiceprezes sądu apelacyjnego, wiceprezes sądu wojewódzkiego8
3Przewodniczący wydziału w sądzie apelacyjnym, przewodniczący wydziału w
sądzie wojewódzkim, prezes sądu rejonowego7
4Wizytator w sądzie apelacyjnym, wizytator w sądzie wojewódzkim6
5Wiceprezes sądu rejonowego5
6Kierownik sekcji w sądzie apelacyjnym, kierownik sekcji w sądzie
wojewódzkim, wojewódzki kierownik szkolenia, rzecznik prasowy, rzecznik
dyscyplinarny4
7Przewodniczący wydziału w sądzie rejonowym, konsultant3
8P. o. przewodniczącego wydziału na stałych rokach sądowych2
9Kierownik sekcji w sądzie rejonowym1


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 20 czerwca 1995 r.
w sprawie zasad i trybu ustalania kar pieniężnych za naruszanie warunków, jakim
powinny odpowiadać ścieki wprowadzane do wód lub do ziemi, oraz współczynników
różnicujących wysokość kar pieniężnych.
(Dz. U. Nr 79, poz. 400)
Na podstawie art. 130 ust. 6 i 6a ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo
wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz.
201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr
39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz.
183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 oraz z 1995 r. Nr 47, poz. 243) zarządza się, co
następuje:
ż 1. Za wprowadzanie do wód lub do ziemi ścieków, które nie odpowiadają warunkom
określonym w pozwoleniu wodnoprawnym, wymierza się karę pieniężną.
ż 2. Zakładom, które wprowadzają ścieki do wód lub do ziemi bez pozwolenia
wodnoprawnego, wymierza się karę pieniężną za:
1) cały ładunek zanieczyszczeń zawarty w odprowadzanych ściekach,
2) przekroczenie dozwolonej wartości temperatury i odczynu ścieków, określonych
w przepisach o klasyfikacji wód oraz o warunkach, jakim powinny odpowiadać
ścieki wprowadzane do wód lub do ziemi,
3) przekroczenie w ściekach poziomu zawartości sztucznych substancji
promieniotwórczych, powodujące - w myśl odrębnych przepisów - ich
zakwalifikowanie do odpadów promieniotwórczych.
ż 3. Wysokość kary pieniężnej jest zależna od ilości, stanu i składu ścieków
wprowadzanych do wód lub do ziemi. Przez stan ścieków rozumie się temperaturę,
odczyn (pH) i zawartość sztucznych substancji promieniotwórczych, a przez skład
ścieków - stężenie zawartych w nich zanieczyszczeń.
ż 4. 1. Podstawę stwierdzenia przekroczenia warunków określonych w ż 1 i 2
stanowią wyniki trzykrotnych, w ciągu godziny, pomiarów stanu i składu ścieków
wprowadzanych przez zakład, dokonanych przez organ właściwy do wymierzania i
ustalania kary pieniężnej, zwany dalej "organem". W przypadku stwierdzenia
przekroczenia tych warunków, organ przekazuje zakładowi wyniki analiz w terminie
21 dni od dnia pobrania ścieków.
2. Przekroczenie składu ścieków oraz poziomów zawartości sztucznych substancji
promieniotwórczych ustala się na podstawie wartości średniej z trzech pomiarów.
Przekroczenie dozwolonej temperatury i dozwolonej wartości pH ścieków ustala
się, przyjmując wartość średnią z wielkości stwierdzonych przekroczeń z trzech
pomiarów. Przekroczenie składu ścieków może być ustalone na podstawie analizy
próby ścieków powstałej ze zlania trzech prób ścieków o jednakowej objętości,
pobranych w ciągu godziny.
3. Podstawę ustalenia przekroczenia stanu i składu ścieków może stanowić jeden
pomiar, gdy odprowadzanie ścieków trwa krócej niż jedną godzinę.
ż 5. 1. Podział wskaźników zanieczyszczeń na grupy i kategorie oraz wielkość
jednostkowego ładunku zanieczyszczeń wprowadzanych do wód lub do ziemi określa
załącznik do rozporządzenia, zwany dalej "załącznikiem".
2. Wskaźniki zanieczyszczeń nie wymienione w załączniku zalicza się do
kategorii, w której jest umieszczony wskaźnik o zbliżonym stopniu szkodliwości.
ż 6. 1. Po stwierdzeniu naruszenia wymaganych warunków wprowadzania ścieków
organ, w drodze decyzji, określa termin rozpoczęcia naliczania kary pieniężnej
oraz dobowy wymiar kary pieniężnej.
2. Karę pieniężną nalicza się za okres naruszania warunków wprowadzania ścieków.
ż 7. 1. Dobowy wymiar kary pieniężnej może ulec zmianie na wniosek zakładu
ukaranego, w trybie określonym w ż 6 ust. 1, w przypadku gdy stopień naruszeń
dokonywanych przez zakład ulegnie zmianie.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawierający:
1) wyniki pomiarów stanu i składu ścieków dokonanych w miejscach i przy
zachowaniu warunków pomiarów zastosowanych przez organ do stwierdzenia danego
przekroczenia,
2) dane o ilości wprowadzanych ścieków,
3) dane o sposobie osiągnięcia przez zakład ograniczenia przekroczenia
- zakład składa organowi w terminie 30 dni od dnia dokonania własnych pomiarów.
3. W przypadku gdy organ nie zakwestionuje w ciągu 30 dni zasadności złożonego
wniosku, nowy dobowy wymiar kary pieniężnej organ ustala w drodze decyzji,
począwszy od dnia wykonania pomiarów przez zakład.
ż 8. 1. Łączną karę pieniężną za naruszanie wymaganych warunków wprowadzania
ścieków ustala się, w drodze decyzji, po stwierdzeniu, z urzędu lub na wniosek
zakładu, że naruszenie ustało. Jeżeli jednak do dnia 31 grudnia danego roku
naruszenie to nie zostało usunięte, wysokość pieniężnej kary łącznej organ
ustala za okres do dnia 31 grudnia tego roku, natomiast od dnia 1 stycznia
następnego roku dobowy wymiar kary stanowi podstawę do ustalenia następnej
łącznej kary pieniężnej.
2. Wniosek zakładu, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać dane określone w ż
7 ust. 2. W przypadku gdy organ nie zakwestionuje w ciągu 30 dni zasadności
złożonego wniosku, łączną karę pieniężną organ ustala za okres trwania
przekroczenia.
3. Organ nie wszczyna postępowania w sprawie ustalenia łącznej kary pieniężnej,
jeżeli jej przewidywana wysokość nie przekroczy kwoty 300 zł.
4. Łączną karę pieniężną ustala się, gdy decyzja określająca dobowy wymiar kary
pieniężnej stanie się ostateczna.
ż 9. Jeżeli organ, badając zasadność wniosku złożonego zgodnie z ż 7 ust. 1 lub
ż 8 ust. 1, stwierdzi w ciągu 30 dni od jego zgłoszenia, że przekroczenie nie
ustało albo przekroczenie jest wyższe, niż wynika to z przedstawionych wyników
pomiarów, wymierza zakładowi, w drodze decyzji, od dnia stwierdzenia
bezzasadności wniosku, karę pieniężną, stosując stawki kar pieniężnych pomnożone
przez współczynnik 2.
ż 10. 1. Stawki kar pieniężnych za jednostkę ładunku zanieczyszczeń w ściekach
wprowadzanych do wód lub do ziemi w ciągu doby, z zastrzeżeniem ust. 2, wynoszą:
1) 1,42 zł dla I kategorii wskaźników zanieczyszczeń,
2) 1,13 zł dla II kategorii wskaźników zanieczyszczeń,
3) 0,85 zł dla III kategorii wskaźników zanieczyszczeń,
4) 0,57 zł dla IV kategorii wskaźników zanieczyszczeń,
5) 0,29 zł dla V kategorii wskaźników zanieczyszczeń,
6) 0,05 zł dla VI kategorii wskaźników zanieczyszczeń.
2. Stawki kar pieniężnych za jednostkę ładunku zanieczyszczeń w ściekach
wprowadzanych do wód lub do ziemi w ciągu doby przez jednostki organizacyjne
utworzone przez gminę w celu wykonywania zadań komunalnych i inne jednostki
wykonujące te zadania, zakłady opieki zdrowotnej i opieki społecznej, szkoły i
placówki oraz inne jednostki organizacyjne systemu oświaty, a także jednostki
organizacyjne więziennictwa, zakłady poprawcze i schroniska dla nieletnich -
wynoszą:
1) 0,12 zł dla I kategorii wskaźników zanieczyszczeń,
2) 0,10 zł dla II kategorii wskaźników zanieczyszczeń,
3) 0,07 zł dla III kategorii wskaźników zanieczyszczeń,
4) 0,05 zł dla IV kategorii wskaźników zanieczyszczeń,
5) 0,02 zł dla V kategorii wskaźników zanieczyszczeń.
3. Stawki kar pieniężnych określone w ust. 2 stosuje się również w odniesieniu
do gmin, które nie utworzyły wyodrębnionych jednostek organizacyjnych,
zajmujących się eksploatacją urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych, a także w
odniesieniu do zakładów wprowadzających ścieki komunalne na podstawie umowy z
gminą.
4. W przypadku stwierdzenia, że zakłady, o których mowa w ust. 2 i 3,
odprowadzają równocześnie określone ilości ścieków z zakładów przemysłowych,
wysokość kar za wprowadzane ścieki przemysłowe oblicza się według stawek
określonych w ust. 1, a za przekroczenie temperatury i dozwolonej wartości pH -
według stawek określonych w ż 11 ust. 1 i ż 12 ust. 1.
5. W przypadku przekroczenia dopuszczalnych wartości równocześnie w dwóch lub
więcej wskaźnikach zanieczyszczeń grupy I, wymienionych w załączniku pod poz.
2-8, dobowy wymiar kary pieniężnej ustala się, przyjmując ten ze wskaźników
zanieczyszczeń, którego przekroczenie pociąga za sobą najwyższą karę.
6. W przypadku przekroczenia dopuszczalnych wartości równocześnie w dwóch lub
więcej wskaźnikach zanieczyszczeń grupy II, wymienionych w załączniku pod poz.
9-13, i 25-40, dobowy wymiar kary pieniężnej ustala się łącznie za wszystkie
wskaźniki zanieczyszczeń.
7. W przypadku przekroczenia dopuszczalnych wartości równocześnie we wskaźnikach
zanieczyszczeń grupy I i II, wymienionych w ust. 5 i 6, stosuje się karę wyższą.
8. Do kary pieniężnej ustalonej według zasad określonych w ust. 5-7 dolicza się
w każdym przypadku karę za przekroczenie:
1) dozwolonej temperatury,
2) dozwolonych wartości pH,
3) dozwolonych parametrów zawartości sztucznych substancji promieniotwórczych,
4) dopuszczalnych wartości wskaźnika zanieczyszczeń wymienionego w załączniku
pod poz. 1 albo wszystkich wskaźników zanieczyszczeń wymienionych w załączniku
pod poz. 14-24, stosując karę wyższą.
ż 11. 1. Dobowy wymiar kary pieniężnej za przekroczenie dozwolonej temperatury
ścieków, z zastrzeżeniem ust. 2, ustala się, stosując następujące stawki kar za
1 m3 ścieków:
1) stawka kary pieniężnej za ścieki, których temperatura przekracza wielkość
dozwoloną o mniej niż 5�C - 0,03 zł,
2) stawka kary pieniężnej za ścieki, których temperatura przekracza wielkość
dozwoloną o 5�C i więcej - 0,57 zł.
2. Dobowy wymiar kary pieniężnej za przekroczenie dozwolonej temperatury ścieków
dla zakładów wymienionych w ż 10 ust. 2 i 3 ustala się, stosując następujące
stawki kar za 1 m3 ścieków:
1) stawka kary pieniężnej za ścieki, których temperatura przekracza wielkość
dozwoloną o mniej niż 5�C - 0,01 zł,
2) stawka kary pieniężnej za ścieki, których temperatura przekracza wielkość
dozwoloną o 5�C i więcej - 0,14 zł.
ż 12. 1. Dobowy wymiar kary pieniężnej za przekroczenie dozwolonej wartości pH
ścieków, z zastrzeżeniem ust. 2, ustala się, stosując następujące stawki kar za
1 m3 ścieków:
1) stawka kary pieniężnej za ścieki, których pH jest wyższe od górnej albo
niższe od dolnej wartości dopuszczalnej o mniej niż 0,5 pH - 0,57 zł,
2) stawka kary pieniężnej za ścieki, których pH jest wyższe od górnej albo
niższe od dolnej wartości dopuszczalnej o 0,5 do 1,5 pH - 1,14 zł,
3) stawka kary pieniężnej za ścieki, których pH jest wyższe od górnej albo
niższe od dolnej wartości dopuszczalnej o 1,5 do 2,5 pH - 2,30 zł,
4) stawka kary pieniężnej za ścieki, których pH jest wyższe od górnej albo
niższe od dolnej wartości dopuszczalnej o 2,5 i więcej pH - 4,60 zł.
2. Dobowy wymiar kary pieniężnej za przekroczenie dozwolonej wartości pH ścieków
o mniej niż 0,5 pH dla zakładów wymienionych w ż 10 ust. 2 i 3 ustala się,
stosując stawkę kary za 1 m3 ścieków - 0,14 zł.
ż 13. 1. Dobowy wymiar kary pieniężnej za przekroczenie dozwolonej zawartości
sztucznych substancji promieniotwórczych ustala się, przyjmując stawkę kary za 1
m3 ścieków w wysokości 2,84 zł.
2. Pomiary zawartości substancji promieniotwórczych w ściekach wykonują
uprawnione placówki służby pomiarów skażeń promieniotwórczych.
ż 14. Do rozpatrzenia spraw powstałych lub wszczętych przed dniem wejścia w
życie niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe.
ż 15. W przypadku gdy stwierdzone naruszenie warunków, jakim powinny odpowiadać
ścieki, nie ustało do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, z dniem
tym organ ustala, w drodze decyzji, nowy wymiar kary pieniężnej dobowej,
stosując stawki kar określone w niniejszym rozporządzeniu.
ż 16. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1991 r. w
sprawie kar pieniężnych za naruszanie warunków, jakim powinny odpowiadać ścieki
wprowadzane do wód lub do ziemi (Dz. U. Nr 125, poz. 557).
ż 17. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia .
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 1995 r. (poz. 400)
PODZIAŁ WSKAŹNIKÓW ZANIECZYSZCZEŃ NA GRUPY I KATEGORIE WRAZ Z OKREŚLENIEM
WIELKOŚCI ŁADUNKU JEDNOSTKOWEGO
Poz.WskaźnikGrupaKategoriaJednostka ładunku
12345
1Suma metali ciężkichII100 g
2BZT5III1 kg O2
3Zawiesina ogólna, z wyjątkiem zawiesiny ogólnej pochodzącej z odwodnienia
kopalń1 kg
4Substancje ekstrahujące się eterem naftowym1 kg
5Chemiczne zapotrzebowanie tlenu metodą dwuchromianowąIV1 kg O
6Zawiesina ogólna pochodząca z odwodnienia kopalńV1 kg
7Zawiesina łatwo opadająca1 l
8Substancje rozpuszczone1 kg
9Cyjanki, z wyjątkiem cyjanków związanych (kompleksowych)III10 g CN
10Cyjanki związane (kompleksowe)100 g Me (CN)
11Fenole lotne500 g
12Chlor wolny100 g Cl
13Aldehyd mrówkowy100 g HCHO
14Ołów60 g Pb
15Rtęć60 g Hg
16Miedź60 g Cu
17Kadm60 g Cd
18Cynk60 g Zn
19Arsen60 g As
20Chrom+660 g C+6
21NikielII60 g Ni
22Wanad60 g V
23Srebro60 g Ag
24Chrom+3250 g Cr+3
25Bor60 g B
26Detergenty (substancje powierzchniowo czynne)1 kg
27Siarczki500 g S
28Rodanki50 g CNS
29Akrylonitryl500 g
30Kaprolaktam250 g
31Azot amonowyIII1 kg NH4
32Azot azotanowy1 kg NO3
33Azot ogólny1 kg N
34Fosfor ogólny320 g P
35Żelazo ogólneIV1 kg Fe
36Mangan250 g Mn
37ChlorkiV1 kg Cl
38/Siarczany (z wyjątkiem chlorków i siarczanów pochodzących z odwodnienia
kopalń)1 kg SO4
39ChlorkiVI1 kg Cl
40Siarczany (pochodzące z odwodnienia kopalń)1 kg SO4


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 27 czerwca 1995 r.
w sprawie szczegółowych zasad i trybu wydawania zezwoleń i zgód dotyczących
zatrudnienia lub wykonywania innej pracy zarobkowej przez cudzoziemców na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
(Dz. U. Nr 79, poz. 402)
Na podstawie art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1) zarządza się, co
następuje:
ż 1. 1. Zezwolenie na zatrudnienie cudzoziemca lub na powierzenie mu innej pracy
zarobkowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie posiadającego karty
stałego pobytu lub statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej
"zezwoleniem", wydaje dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy na pisemny wniosek
pracodawcy. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Jeżeli odrębne przepisy uzależniają wykonywanie zawodu lub innej pracy
zarobkowej od uzyskania zgody właściwego organu, pracodawca jest obowiązany
uzyskać taką zgodę i przedłożyć wraz z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1.
3. Jeżeli praca ma być wykonywana przez cudzoziemca w innym województwie niż
województwo, na którego terenie znajduje się siedziba pracodawcy, dyrektor
wojewódzkiego urzędu pracy wydaje zezwolenie po zasięgnięciu opinii dyrektora
wojewódzkiego urzędu pracy właściwego dla miejsca wykonywania pracy przez
cudzoziemca.
ż 2. 1. Zezwolenie wydaje się na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy. Wzór
zezwolenia stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.
2. Zezwolenie wystawiane jest w czterech egzemplarzach, z których dwa otrzymuje
pracodawca, w tym jeden przeznaczony jest dla cudzoziemca. Trzeci egzemplarz
wraz z kopią wniosku przekazuje się wojewodzie właściwemu dla wojewódzkiego
urzędu pracy.
3. Zezwolenie stanowi podstawę do ubiegania się przez cudzoziemca w polskim
przedstawicielstwie dyplomatycznym bądź w urzędzie konsularnym o prawo pobytu w
celu wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
ż 3. 1. Na wniosek pracodawcy, który uzyskał zezwolenie, dyrektor wojewódzkiego
urzędu pracy wydaje zgodę na pracę dla cudzoziemca, zwaną dalej "zgodą", jeżeli
cudzoziemiec uzyskał prawo pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wzór
zgody stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia.
2. Jeżeli zakończenie pracy nastąpiło przed upływem terminu, na który
cudzoziemcowi została wydana zgoda, pracodawca jest obowiązany niezwłocznie, nie
później jednak niż w ciągu trzech dni, zawiadomić o tym na piśmie dyrektora
wojewódzkiego urzędu pracy, który tę zgodę wydał.
3. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy zawiadamia na piśmie w ciągu trzech dni
wojewodę, właściwego ze względu na miejsce zameldowania cudzoziemca, o cofnięciu
zezwolenia i zgody lub o wcześniejszym niż określono w zezwoleniu zakończeniu
pracy przez cudzoziemca.
ż 4. 1. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, który wydał zezwolenie i zgodę,
może je przedłużyć na pisemny wniosek pracodawcy.
2. Przedłużenie zezwolenia stanowi podstawę wystąpienia przez cudzoziemca o
przedłużenie pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do wojewody
właściwego ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca. W razie pozytywnej decyzji
wojewody dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy wydaje zgodę na dalszy okres pracy
cudzoziemca.
ż 5. Wojewódzkie urzędy pracy prowadzą rejestr wydanych zezwoleń i zgód.
ż 6. Zezwolenia wydane przed wejściem w życie rozporządzenia zachowują swą
ważność do upływu okresu, na który zostały wydane.
ż 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 27
czerwca 1995 r. (poz. 402)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 28 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagradzania pracowników jednostek
organizacyjnych Polskiej Akademii Nauk.
(Dz. u. Nr 79, poz. 403)
Na podstawie art. 64 i 65 ustawy z nią 17 lutego 1960 r. o Polskiej Akademii
Nauk (Dz. u. z 1970 r. Nr 4, poz. 35, z 1973 r. Nr 12, poz. 89, z 1974 r. Nr 50,
poz. 319, z 1989 r. Nr 34, poz. 178 i Nr 35, poz. 192 oraz z 1992 r. Nr 54, poz.
254)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 kwietnia
1991 r. w sprawie wynagradzania pracowników jednostek organizacyjnych Polskiej
Akademii Nauk (Dz. U. Nr 40, poz. 175, z 1992 r. Nr 63, poz. 320, z 1993 r. Nr
61, poz. 294, z 1994 r. Nr 28, poz. 103, Nr 69, poz. 302, i Nr 120, poz. 588
oraz z 1995 r. Nr 11, poz. 51)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 24 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje
wynagrodzenie. Dodatek ten przysługuje również za dni nieobecności w pracy z
powodu niezdolności do pracy wskutek choroby lub konieczności osobistego
sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które
pracownik otrzymuje wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.";
2) załączniki nr 1, 2 i 3 do rozporządzenia otrzymują brzmienie ustalone w
załącznikach nr 1, 2 i 3 do niniejszego rozporządzenia;
3) w załączniku nr 8 do rozporządzenia w ust. 7 po wyrazie "otrzymuje" dodaje
się wyrazy "wynagrodzenie lub".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca
1995 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28
czerwca 1995 r. (poz. 403)
Załącznik nr 1
TABELA STAWEK MIESIĘCZNEGO WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW
NAUKOWO-BADAWCZYCH
StanowiskoMiesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego w złotych
1. Profesor zwyczajny700-1600
2. Profesor nadzwyczajny630-1400
3. Docent, adiunkt posiadający stopień naukowy doktora
habilitowanego525-990
4. Starszy kustosz dyplomowany, starszy dokumentalista dyplomowany490-990
5. Adiunkt465-820
6. Kustosz dyplomowany, dokumentalista dyplomowany415-850
7. Adiunkt biblioteczny, adiunkt dokumentacji naukowej415-740
8. Starszy asystent415-745
9. Asystent355-6670

Załącznik nr 2
TABELE MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
I. Pracowników inżynieryjnych, technicznych, organizacyjno-ekonomicznych,
administracyjnych i pracowników obsługi
Kategoria zaszeregowaniaMiesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego w
złotych
I260-290
II265-295
III270-300
IV275-320
V280-340
VI285-370
VII290-400
VIII295-440
IX300-480
X305-520
XI310-560
XII320-600
XIII330-640
XIV340-680
XV350-720
XVI380-760
XVII410-800
XVIII440-840
XIX470-880
XX500-950

II. Pracowników działalności podstawowej zatrudnionych w bibliotekach, Archiwum,
Muzeum Ziemi
Kategoria zaszeregowaniaMiesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego w
złotych
V250-415
VI255-430
VII270-450
VIII285-490
IX300-530
X330-570
XI360-610
XII390-650
XIII420-690
XIV450-740
XV480-790
XVI520-840
XVII560-890
XVIII620-950

Załącznik nr 3
TABELA GODZINOWYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO, ROBOTNIKÓW, KIEROWCÓW I
PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH PRZY PILNOWANIU
Kategoria zaszeregowaniaStawka wynagrodzenia zasadniczego w zł/godz.
I1,35-2,20
II1,40-2,30
III1,45-2,40
IV1,50-2,55
V1,55-2,70
VI1,60-2,85
VII1,65-3,00
VIII1,70-3,15
IX1,80-3,30
X1,90-3,50
XI2,10-3,80


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 4 lipca 1995 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o przeciwdziałaniu praktykom
monopolistycznym
(Dz. U. Nr 80, poz. 405)
1. Na podstawie art. 3 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o zmianie ustawy o
przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. Nr 41, poz. 208) ogłasza się
w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 24
lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. z 1991 r.
Nr 89, poz. 403), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze oraz o
zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 419),
2) ustawą z dnia 3 lutego 1995 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu praktykom
monopolistycznym (Dz. U. Nr 41, poz. 208)
i zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego
tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie
obejmuje następujących przepisów:
1) art. 25-30 oraz art. 32 i 33 ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o
przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. Nr 14, poz. 88), które
stanowią:
"Art. 25. W Kodeksie postępowania cywilnego wprowadza się następujące zmiany:
1) w dziale IVa tytułu VII księgi pierwszej części pierwszej po wyrazach
�Postępowanie w sprawach gospodarczych dodaje się wyrazy �Rozdział 1. Przepisy
ogólne,
2) w art. 4791 w ż 2 w pkt 3 wyrazy �w gospodarce narodowej skreśla się,
3) w art. 4793 w ż 1 po wyrazie �rejonowych dodaje się wyrazy �lub sądu
antymonopolowego,
4) po art. 47927 dodaje się rozdział 2 w brzmieniu:
�Rozdział 2. Postępowanie w sprawach z zakresu przeciwdziałania praktykom
monopolistycznym
Art. 47928. ż 1. Od decyzji Urzędu Antymonopolowego lub jego delegatury można
wnieść do Sądu Wojewódzkiego w Warszawie - sądu antymonopolowego odwołanie w
terminie dwutygodniowym od dnia doręczenia decyzji.
ż 2. Sąd odrzuci odwołanie wniesione po upływie terminu.
Art. 47929. ż 1. Urząd Antymonopolowy przekazuje niezwłocznie odwołanie wraz z
aktami sprawy do sądu.
ż 2. Jeżeli Urząd Antymonopolowy uzna odwołanie za słuszne, może - nie
przekazując akt sądowi - uchylić albo zmienić swoją decyzję w całości lub w
części, o czym bezzwłocznie powiadamia stronę, przesyłając jej nową decyzję, od
której stronie służy odwołanie.
Art. 47930. Odwołanie od decyzji Urzędu Antymonopolowego powinno czynić zadość
wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego oraz zawierać oznaczenie
zaskarżonej decyzji, przytoczenie zarzutów, zwięzłe ich uzasadnienie, wskazanie
dowodów, a także zawierać wniosek o uchylenie albo zmianę decyzji w całości lub
w części.
Art. 47931. ż 1. W sprawach z zakresu przeciwdziałania praktykom
monopolistycznym stronami są także Urząd Antymonopolowy i zainteresowany.
ż 2. Zainteresowanym jest ten, czyje prawa lub obowiązki zależą od
rozstrzygnięcia procesu. Jeżeli zainteresowany nie został wezwany do udziału w
sprawie, sąd wezwie go na wniosek strony albo z urzędu.
Art. 47932.Pełnomocnikiem Urzędu Antymonopolowego może być pracownik tego
Urzędu.
Art. 47933. W razie wniesienia odwołania od decyzji Urzędu Antymonopolowego, sąd
może, na wniosek powoda, wstrzymać wykonanie decyzji do czasu rozstrzygnięcia
sprawy. Postanowienie może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Art. 47934. ż 1. Sąd oddala odwołanie od decyzji Urzędu Antymonopolowego, jeżeli
nie ma podstaw do jego uwzględnienia.
ż 2. W razie uwzględnienia odwołania, sąd zaskarżoną decyzję albo uchyla, albo
zmienia w całości lub w części i orzeka co do istoty sprawy.
Art. 47935. Orzeczenia Sądu Antymonopolowego są prawomocne.
Art. 26. W ustawie z dnia 29 grudnia 1982 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz
urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 45, poz. 289; z 1985 r. Nr 12, poz. 50;
z 1987 r. Nr 3, poz. 18 i Nr 33, poz. 180 oraz z 1988 r. Nr 16, poz. 112 i Nr
19, poz. 132) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 pkt.11 skreśla się,
2) art. 5a skreśla się.
Art. 27. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów
powszechnych (Dz. U. Nr 31, poz. 137 oraz z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 33, poz.
175 i Nr 73, poz. 436) po art. 191 dodaje się art. 192 w brzmieniu:
. �Art. 192. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, utworzy w Sądzie
Wojewódzkim w Warszawie odrębną jednostkę organizacyjną do spraw
antymonopolowych (sąd antymonopolowy).
Art. 28. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o Funduszu Rozwoju Rynku i
Demonopolizacji Handlu (Dz. U. Nr 30, poz. 159) w art. 3 w ust. 1 pkt 4 skreśla
się.
Art. 29. W ustawie z dnia 24 maja 1989 r. o rozpoznawaniu przez sądy spraw
gospodarczych (Dz. U. Nr 33, poz. 175 i Nr 41, poz. 229) w art. 2 ust. 2 pkt 5
skreśla się.
Art. 30. 1. Nie zakończone prawomocnie do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy
sprawy, rozpatrywane przez Ministra Finansów, przekazuje się do dalszego
rozpoznania Urzędowi Antymonopolowemu.
2. Skargi na decyzje Ministra Finansów, wydane przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy, rozpatruje Naczelny Sąd Administracyjny według przepisów
dotychczasowych. W razie uchylenia decyzji, Naczelny Sąd Administracyjny
przekazuje do rozpoznania sprawę Urzędowi Antymonopolowemu.
3. Wznowienie postępowania, uchylenie, zmiana lub stwierdzenie nieważności
decyzji, wydanej przez Ministra Finansów przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy, następuje według przepisów dotychczasowych, z tym że właściwym do
rozpoznania sprawy jest Urząd Antymonopolowy.";
"Art. 32. Traci moc ustawa z dnia 28 stycznia 1987 r. o przeciwdziałaniu
praktykom monopolistycznym w gospodarce narodowej (Dz. U. Nr 3, poz. 18 oraz z
1989 r. Nr 10, poz. 57, Nr 30, poz. 159 i Nr 35, poz. 192).
Art. 33. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.";
2) art. 47 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji
określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji
rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 198), który
stanowi:
"Art. 47. Ustawa wchodzi w życie z dniem 27 maja 1990 r.";
3) art. 2 i 4 ustawy z dnia 28 czerwca 1991 r. o zmianie ustawy o
przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. Nr 65, poz. 279), które
stanowią:
"Art. 2. W ustawie z dnia 25 lutego 1958 r. o Państwowej Inspekcji Handlowej
(Dz. U. z 1969 r. Nr 26, poz. 206; z 1975 r. Nr 16, poz. 91 i z 1990 r. Nr 14,
poz. 88) w art. 1 skreśla się pkt 4."
"Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.";
4) art. 15 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze
oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 419), który stanowi:
"Art. 15. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z tym że
art. 3 i 6 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1995 r.";
5) art. 2 i 4 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu
praktykom monopolistycznym (Dz. U. Nr 41, poz. 208), które stanowią:
"Art. 2. 1. Do stosunków prawnych dotyczących przeciwdziałania praktykom
monopolistycznym, powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy,
stosuje się przepisy dotychczasowe, z wyjątkiem art. 11-11c.
2. Postępowanie przed Urzędem Antymonopolowym wszczęte i nie zakończone
ostateczną decyzja przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy toczy się
według przepisów tej ustawy."
"Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia."
Załącznik do obwieszczenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 lipca 1995 r. (poz.
405)
USTAWA
z dnia 24 lutego 1990 r.
o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym
W celu zapewnienia rozwoju konkurencji, ochrony podmiotów gospodarczych
narażonych na stosowanie praktyk monopolistycznych oraz ochrony interesów
konsumentów stanowi się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1) Ustawa reguluje zasady i tryb przeciwdziałania praktykom
monopolistycznym podmiotów gospodarczych oraz ich związków, które wywołują lub
mogą wywołać skutki na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także określa
organy właściwe w tych sprawach.
Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) 2) podmiotach gospodarczych - rozumie się przez to osoby fizyczne i prawne, a
także jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, prowadzące
działalność gospodarczą albo organizujące lub świadczące usługi o charakterze
użyteczności publicznej, które nie są działalnością gospodarczą w rozumieniu
ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz.
324; z 1990 r. Nr 26, poz. 149 i Nr 86, poz. 504; z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr
41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz.
460; z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646; z 1994 r. Nr
27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 60, poz. 310),
2) związkach - rozumie się przez to izby, zrzeszenia i inne organizacje
zrzeszające podmioty gospodarcze,
3) porozumieniach - rozumie się przez to sprzeczne z niniejszą ustawą:
a) 3) umowy zawierane między podmiotami gospodarczymi, między związkami tych
podmiotów oraz między podmiotami gospodarczymi i związkami, albo niektóre
postanowienia tych umów,
b) podjęte w jakiejkolwiek formie uzgodnienia dwóch lub więcej podmiotów
gospodarczych lub ich związków,
c) uchwały lub inne akty związków podmiotów gospodarczych,
4) cenach - rozumie się przez to również opłaty o charakterze cen, marże
handlowe, prowizje i narzuty do cen,
5) towarach - rozumie się przez to rzeczy, wszelkie formy energii, usługi,
obiekty i roboty budowlane, papiery wartościowe oraz inne prawa majątkowe,
6) pozycji monopolistycznej - rozumie się przez to pozycję podmiotu
gospodarczego, polegającą na tym, że podmiot ten nie spotyka się z konkurencją
na rynku krajowym lub lokalnym,
7) pozycji dominującej - rozumie się przez to pozycję podmiotu gospodarczego,
polegającą na tym, że podmiot ten nie spotyka się z istotną konkurencją na rynku
krajowym lub lokalnym; domniemywa się, że podmiot gospodarczy ma pozycję
dominującą , jeżeli jego udział w rynku przekracza 40%,
8) 4) konkurentach - rozumie się przez to podmioty gospodarcze, które
wprowadzają lub mogą wprowadzić albo nabywają lub mogą nabyć, w tym samym czasie
i na tym samym rynku, towary takie same lub inne, jeżeli przez ich odbiorców
uznane są za substytuty,
9) 4) przeciętnym wynagrodzeniu - rozumie się przez to przeciętne miesięczne
wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw, za ostatni miesiąc kwartału
poprzedzającego dzień wydania decyzji Prezesa Urzędu Antymonopolowego, ogłaszane
przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów,
10) 4) przychodzie - rozumie się przez to 1/12 przychodu uzyskanego w roku
podatkowym poprzedzającym dzień wydania decyzji Prezesa Urzędu Antymonopolowego,
w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych lub od osób
fizycznych.
Art. 3. 5) 1. Ustawa nie narusza praw wyłącznych wynikających z przepisów
dotyczących ochrony własności intelektualnej i przemysłowej, w szczególności
przepisów o wynalazczości, znakach towarowych, wzorach zdobniczych, ochronie
topografii układów scalonych, prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz
porozumień zawieranych przez pracowników i związki zawodowe z pracodawcami,
mających na celu ochronę praw pracowniczych.
2. Ustawę stosuje się do:
1) umów licencyjnych i innych aktów wykonywania praw wyłącznych wymienionych w
ust. 1,
2) umów dotyczących informacji technicznych lub technologicznych nie ujawnionych
do wiadomości publicznej, do których podjęto niezbędne działania w celu
zachowania ich poufności,
jeżeli skutkiem tych umów jest nieuzasadnione ograniczenie swobody działalności
gospodarczej stron oraz istotne ograniczenie konkurencji na rynku.
Rozdział 2
Praktyki monopolistyczne
Art. 4. 6) Praktykami monopolistycznymi są porozumienia polegające w
szczególności na:
1) ustalaniu, bezpośrednio lub pośrednio, cen oraz zasad ich kształtowania
między konkurentami w stosunkach z osobami trzecimi,
2) podziale rynku według kryteriów terytorialnych, asortymentowych lub
przedmiotowych,
3) ustaleniu lub ograniczeniu wielkości produkcji, sprzedaży lub skupu towarów,
4) ograniczeniu dostępu do rynku lub eliminowaniu z rynku podmiotów
gospodarczych nie objętych porozumieniem,
5) ustaleniu przez konkurentów lub ich związki warunków umów zawieranych z
osobami trzecimi.
Art. 5. 1. 7) Za praktyki monopolistyczne uznaje się także nadużywanie pozycji
dominującej na rynku, a w szczególności:
1) przeciwdziałanie ukształtowaniu się stosunków niezbędnych do powstania bądź
rozwoju konkurencji,
2) podział rynku według kryteriów terytorialnych, asortymentowych lub
podmiotowych,
3) sprzedaż towarów w sposób powodujący uprzywilejowanie niektórych podmiotów
gospodarczych lub innych podmiotów,
4) odmowę sprzedaży lub skupu towarów, dyskryminującą niektóre podmioty
gospodarcze przy braku alternatywnych źródeł zaopatrzenia lub zbytu,
5) nieuczciwe oddziaływanie na kształtowanie cen, w tym cen odsprzedaży, oraz
sprzedaż poniżej kosztów w celu eliminacji konkurentów,
6) 8) narzucanie uciążliwych warunków umów, przynoszących podmiotowi
gospodarczemu narzucającemu te warunki nieuzasadnione korzyści,
7) 8) uzależnianie zawarcia umowy od przyjęcia lub spełnienia przez drugą stronę
innego świadczenia nie związanego z przedmiotem umowy, którego nie przyjęłaby
lub nie spełniłaby mając zapewnioną możliwość wyboru.
2. 9) Nie uznaje się za praktyki monopolistyczne udzielanie przez spółdzielnię
swoim członkom w obrotach z nimi bonifikat, ulg i innych korzyści ekonomicznych.

Art. 6. 10) Zakazuje się stosowania praktyk określonych w art. 4 i 5, chyba że
są one niezbędne ze względów techniczno-organizacyjnych lub ekonomicznych do
prowadzenia działalności gospodarczej i nie powodują istotnego ograniczenia
konkurencji; ciężar udokumentowania tych okoliczności spoczywa na podmiocie,
który się na nie powołuje.
Art. 7. 1. Podmiotom gospodarczym zajmującym pozycję monopolistyczną zakazuje
się również:
1) ograniczania, mimo posiadanych możliwości, produkcji, sprzedaży lub skupu
towarów, w szczególności prowadzącego do podwyższania cen sprzedaży lub
obniżania cen skupu,
2) wstrzymywania sprzedaży towarów prowadzącego do podwyższania cen,
3) pobierania nadmiernie wygórowanych cen.
2. Zakazy określone w ust. 1 dotyczą również podmiotów gospodarczych zajmujących
pozycję dominującą, o ile ich udział w rynku i stosowane przez nie praktyki
wywołują podobne skutki do skutków zachowań podmiotów gospodarczych o pozycji
monopolistycznej.
Art. 8. 1. 11) W razie stwierdzenia praktyk monopolistycznych wymienionych w
art. 4, art. 5 i art. 7, Prezes Urzędu Antymonopolowego wydaje decyzję
nakazującą zaniechanie tych praktyk oraz może określić warunki tego zaniechania.

2. Umowy zawarte z naruszeniem art. 4, art. 5 oraz art. 7 są w całości lub w
odpowiedniej części nieważne.
3. 12) Jeżeli wskutek stosowania praktyk monopolistycznych, o których mowa w
ust. 1, nastąpiło podwyższenie cen, Urząd Antymonopolowy może wydać decyzję o
obniżeniu cen oraz określić w niej czas obowiązywania ceny i warunki jej zmiany
przez podmiot gospodarczy w tym czasie. W decyzji za dotychczasowy okres
stosowania ceny podwyższonej Prezes Urzędu Antymonopolowego może określić
również kwotę nienależną albo kwotę nienależną i kwotę dodatkową; przepisy art.
20 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195; z
1990 r. Nr 34, poz. 198; z 1991 r. Nr 100, poz. 442; z 1993 r. Nr 11, poz. 50
oraz z 1994 r. Nr 111, poz. 536) stosuje się odpowiednio.
Art. 9. 1. Prezes Urzędu Antymonopolowego może wydać decyzję zakazującą
wykonywania porozumienia, które:
1) wprowadza specjalizację asortymentową produkcji lub sprzedaży towarów albo
2) przewiduje wspólną sprzedaż lub wspólne zakupy towarów,
jeżeli porozumienie takie godzi w interes innych podmiotów gospodarczych lub
konsumentów.
2. Prezes Urzędu Antymonopolowego wyda decyzję zakazującą wykonywania
porozumienia określonego w ust. 1, jeżeli prowadzi ono do istotnego ograniczenia
konkurencji lub warunków do jej powstania na danym rynku, a nie przynosi
korzyści gospodarczych polegających w szczególności na:
1) znacznym obniżeniu kosztów produkcji lub sprzedaży albo
2) poprawie jakości towarów.
Art. 10. 1. 13) Od decyzji Prezesa Urzędu Antymonopolowego służy odwołanie do
Sądu Wojewódzkiego w Warszawie - sądu antymonopolowego w terminie dwutygodniowym
od dnia doręczenia decyzji. 5)
2. Postępowanie w sprawach odwołań od decyzji Prezesa Urzędu Antymonopolowego
toczy się według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu w
sprawach gospodarczych. 5)
3. Prezes Urzędu Antymonopolowego może nadać decyzji rygor natychmiastowej
wykonalności. 5)
4. 14) Do postanowień Prezesa Urzędu Antymonopolowego, od których służy
zażalenie, stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 i 2, z tym że zażalenie wnosi
się w terminie 7 dni.
Rozdział 3
Oddziaływanie na kształtowanie struktur podmiotów gospodarczych 15)
Art. 11. 16) 1. Zamiar łączenia podmiotów gospodarczych, w wypadkach określonych
w ust. 2 i 3, podlega zgłoszeniu Prezesowi Urzędu Antymonopolowego w terminie 14
dni od dokonania czynności, z którą ustawa wiąże ten obowiązek.
2. Wynikający z ust. 1 obowiązek zgłoszenia zamiaru łączenia dotyczy:
1) połączenia podmiotów gospodarczych, których łączna wartość rocznej sprzedaży
towarów - w roku kalendarzowym poprzedzającym rok zgłoszenia zamiaru łączenia -
przekracza 5 milionów ECU,
2) nabycia lub przejęcia w posiadanie przez podmiot gospodarczy, jednorazowo lub
wielokrotnie w ciągu 12 kolejnych miesięcy, zorganizowanej części mienia innego
podmiotu gospodarczego, jeżeli łączna wartość tego mienia przekracza 2 miliony
ECU,
3) objęcia lub nabycia akcji albo udziałów innego podmiotu gospodarczego,
powodującego osiągnięcie lub przekroczenie 10%, 25%, 33% lub 50% głosów na
walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników, jeżeli łączna wartość rocznej
sprzedaży towarów obu podmiotów - w roku kalendarzowym poprzedzającym rok
zgłoszenia zamiaru - przekracza 5 milionów ECU,
4) objęcia lub nabycia przez instytucje finansowe, dla których obrót papierami
wartościowymi jest przedmiotem działalności gospodarczej, akcji lub udziałów
innego podmiotu gospodarczego, powodującego osiągnięcie lub przekroczenie 10%,
25%, 33% lub 50% głosów na walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników,
jeżeli łączna wartość rocznej sprzedaży towarów podmiotu nabywanego - w roku
kalendarzowym poprzedzającym rok zgłoszenia zamiaru - przekracza 5 milionów ECU,
chyba że objęcie albo nabycie akcji lub udziałów dokonane zostało z zamiarem
zbycia ich przed upływem 1 roku i z równoczesnym niewykonywaniem do tego czasu
praw wynikających z posiadania akcji lub udziałów, poza prawem do dywidendy oraz
prawem zbycia akcji lub udziałów,
5) objęcia przez tę samą osobę funkcji dyrektora, wicedyrektora, członka
zarządu, członka rady nadzorczej, członka komisji rewizyjnej albo głównego
księgowego w konkurujących ze sobą podmiotach gospodarczych, jeżeli łączna
wartość rocznej sprzedaży towarów - w roku kalendarzowym poprzedzającym rok
zgłoszenia zamiaru - przekracza 5 milionów ECU,
6) przejęcia w inny sposób, bezpośrednio lub pośrednio, kontroli nad innym
podmiotem gospodarczym, jeżeli łączna wartość rocznej sprzedaży towarów - w roku
kalendarzowym poprzedzającym rok zgłoszenia zamiaru - przekracza 5 milionów ECU.

3. Obowiązek zgłoszenia zamiaru łączenia banków, w zakresie określonym w ust. 2,
dotyczy banków, jeżeli łączna wartość ich funduszy własnych przekracza 50
milionów ECU na koniec roku kalendarzowego poprzedzającego rok zgłoszenia
zamiaru łączenia.
4. Łączna wartość rocznej sprzedaży towarów, o której mowa w ust. 2, obejmuje
zarówno sprzedaż dokonywaną przez podmiot dominujący, jak i zależny w rozumieniu
art. 2 pkt. 9 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie
papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz.
239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591).
5. Wartość ECU, wymieniona w ust. 2 i 3, podlega przeliczeniu na złote według
kursu kupna walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski:
1) z ostatniego dnia roku kalendarzowego poprzedzającego rok zgłoszenia zamiaru,
o którym mowa w ust. 2 pkt.1 i 3-6 oraz ust. 3,
2) z dnia poprzedzającego zgłoszenie zamiaru nabycia mienia, o którym mowa w
ust. 2 pkt. 2.
6. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do nabywania akcji dopuszczonych do
publicznego obrotu.
7. Zgłoszenia zamiaru łączenia podmiotów gospodarczych dokonują organy podmiotów
gospodarczych, o których mowa w art. 11e.
8. Zgłoszenie zamiaru łączenia powinno zawierać informacje dotyczące wpływu
łączenia na zmianę pozycji podmiotów gospodarczych i jego skutków dla
konkurencji, a zwłaszcza:
1) rodzaj, przyczynę i zakres łączenia podmiotów gospodarczych,
2) dane charakteryzujące podmioty gospodarcze uczestniczące w łączeniu, ich
związki z innymi podmiotami gospodarczymi oraz zakres i obszar ich działania,
3) udział podmiotów gospodarczych w poszczególnych rynkach.
Art. 11a. 17) 1. Prezes Urzędu Antymonopolowego może:
1) zwrócić w terminie 14 dni zgłoszenie zamiaru łączenia, jeżeli nie spełnia ono
warunków określonych w art. 11 ust. 8 oraz warunków, jakim powinno odpowiadać
zgłoszenie zamiaru łączenia i przekształcenia podmiotów gospodarczych,
2) wezwać zgłaszającego zamiar łączenia do usunięcia wskazanych braków w
zgłoszeniu lub uzupełnienia niezbędnych informacji, z pouczeniem, że
bezskuteczny upływ wyznaczonego terminu może spowodować nałożenie kary
pieniężnej w myśl art. 16 ust. 2 pkt. 1.
2. Prezes Urzędu Antymonopolowego może również przedstawić podmiotom
gospodarczym - przed wydaniem decyzji zakazującej łączenia - warunki, na jakich
łączenie może nastąpić, wyznaczając termin na ustosunkowanie się do zgłoszonej
propozycji; brak odpowiedzi w terminie lub negatywne ustosunkowanie się do
przedstawionych warunków skutkuje wydaniem zawiadomienia lub decyzji, o których
mowa w ust. 3 i 4.
3. W wypadku braku zastrzeżeń co do zamiaru łączenia, Prezes Urzędu
Antymonopolowego, w terminie nie dłuższym niż 2 miesiące, zawiadamia o tym
zgłaszającego zamiar.
4. Prezes Urzędu Antymonopolowego, w terminie nie dłuższym niż 2 miesiące, może
wydać decyzję:
1) zakazującą łączenia podmiotów gospodarczych, jeżeli w jego wyniku podmioty te
uzyskałyby lub umocniły pozycję dominującą na rynku,
2) zakazującą objęcie przez tę samą osobę funkcji wymienionych w art. 11 ust. 2
pkt. 5, jeżeli w wyniku tego nastąpiłoby istotne osłabienie konkurencji;
domniemywa się, że istotne osłabienie konkurencji ma miejsce, jeżeli łączny
udział tych podmiotów w rynku przekracza 10%.
5. W wypadku zamiaru łączenia banków Prezes Urzędu Antymonopolowego, w terminie
nie dłuższym niż 2 tygodnie, zawiadamia zgłaszającego zamiar o braku zastrzeżeń
bądź w tym terminie może wydać decyzję zakazującą łączenia banków.
6. Do terminów określonych w ust. 3-5 nie wlicza się okresów oczekiwania na
usunięcie braków, uzupełnienie informacji lub ustosunkowanie się do zgłoszonych
przez Prezesa Urzędu Antymonopolowego warunków, o których mowa w ust. 1 pkt. 2 i
ust. 2.
Art. 11b. 17) Sąd rejestrowy, działając na podstawie odrębnych przepisów, dokona
wpisu w rejestrze, jeżeli:
1) Prezes Urzędu Antymonopolowego zawiadomi wnioskodawcę o braku zastrzeżeń co
do zamiaru łączenia, o którym mowa w art. 11a ust. 3 i 5,
2) podmiot gospodarczy wykaże, że zamiar łączenia podmiotów gospodarczych nie
podlega obowiązkowi zgłoszenia.
Art. 11c. 17) 1. Zamiar przekształcenia spółek prawa handlowego,
przedsiębiorstwa państwowego w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa oraz
przedsiębiorstwa komunalnego w spółkę gminy podlega zgłoszeniu Prezes Urzędu
Antymonopolowego w terminie 14 dni od dokonania czynności, z którą ustawa wiąże
ten obowiązek.
2. Wynikający z ust. 1 obowiązek zgłoszenia zamiaru przekształcenia dotyczy
podmiotów, których wartość rocznej sprzedaży towarów w roku kalendarzowym
poprzedzającym rok zgłoszenia tego zamiaru przekracza 5 milionów ECU.
3. Prezes Urzędu Antymonopolowego może, w terminie nie dłuższym niż 2 miesiące,
wydać decyzję zakazującą przekształcenia, jeżeli spółka powstała w wyniku tego
przekształcenia zachowałaby pozycję dominującą na rynku.
4. Przepisy art. 11 ust. 4, ust. 5 i 7, art. 11a ust. 1-3, ust. 5 i 6 oraz art.
11b stosuje się odpowiednio.
Art. 11d. 17) Podmioty gospodarcze, których zamiar łączenia lub przekształcenia
podlega zgłoszeniu, do czasu otrzymania zawiadomienia Prezesa Urzędu
Antymonopolowego o braku zastrzeżeń co do zamiaru łączenia bądź przekształcenia,
lub upływu terminu na wydanie decyzji zakazującej łączenia bądź przekształcenia,
są obowiązane wstrzymać się z podejmowaniem czynności, które powodują lub mogą
spowodować uzyskanie bądź umocnienie pozycji dominującej na rynku przez łączące
się lub przekształcane podmioty albo przez jednego z nich, chociażby czynności
te nie stanowiły praktyk monopolistycznych w rozumieniu przepisów ustawy.
Art. 11e. 17) Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
warunki, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie zamiaru łączenia i przekształcenia
podmiotów gospodarczych, oraz organy podmiotów zobowiązanych do dokonania
zgłoszenia zamiaru.
Art. 12. 1. Przedsiębiorstwa państwowe i spółdzielnie oraz spółki prawa
handlowego posiadające pozycję dominującą na rynku mogą ulec podziałowi lub
rozwiązaniu, leżeli trwale ograniczają konkurencję lub warunki jej powstawania.
2. 18) W razie stwierdzenia, że podmioty gospodarcze spełniają warunki, o
których mowa w ust. 1, Urząd Antymonopolowy może wydać decyzję nakazującą
podział przedsiębiorstwa lub spółdzielni albo rozwiązanie spółki, określając
warunki i termin tego podziału lub rozwiązania. Przed wydaniem decyzji
nakazującej podział przedsiębiorstwa państwowego lub rozwiązanie jednoosobowej
spółki Skarbu Państwa Prezes Urzędu Antymonopolowego zasięga opinii organu
założycielskiego lub organu reprezentującego Skarb Państwa.
3. 19) Wykonanie decyzji należy do organów przedsiębiorstwa państwowego lub do
organów spółdzielni albo władz spółki i następuje z zastosowaniem odpowiednio
przepisów określających tryb podziału lub rozwiązanie danego podmiotu; dokonanie
podziału nie wymaga zgody lub opinii przewidzianych w tych przepisach.
Przedsiębiorstwo państwowe, powstające w wyniku podziału, tworzy organ
założycielski.
4. W razie stwierdzenia, że podmiot gospodarczy posiada pozycję dominującą na
rynku, Prezes Urzędu Antymonopolowego może wydać decyzję nakazującą ograniczenie
jego działalności gospodarczej, określając warunki i termin tego ograniczenia.
5. Przepis ust. 1 nie wyłącza możliwości podziału i rozwiązania podmiotów
gospodarczych, uregulowanych w odrębnych ustawach.
Art. 13. 20) Przepisy art. 10 stosuje się odpowiednio do decyzji i postanowień
wydanych w sprawach łączenia, przekształcenia, podziału i rozwiązania podmiotów
gospodarczych oraz ograniczenia ich działalności gospodarczej.
Rozdział 4
Odpowiedzialność za naruszenie przepisów ustawy 21)
Art. 14. 1. 22) W decyzjach wydanych na podstawie art. 8 ust. 1 i 3 oraz art. 9
Urząd Antymonopolowy może ustalić karę pieniężną, płatną do budżetu państwa.
Kary tej nie stosuje się w wypadku, gdy Prezes Urzędu Antymonopolowego wydał
decyzję ustalającą wysokość kwoty nienależnej i kwoty dodatkowej, o której mowa
w art. 8 ust. 3.
2. 23) Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, można ustalić w wysokości do 15%
przychodu ukaranego podmiotu gospodarczego.
3. Kara pieniężna, o której mowa w ust. 1, jest płatna z dochodu po
opodatkowaniu lub z innej formy nadwyżki przychodów nad wydatkami, zmniejszonej
o podatki.
4. 24) Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do związków. W wypadku gdy
związek nie osiąga przychodu, karę pieniężną Prezes Urzędu Antymonopolowego może
ustalić do wysokości pięćdziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia.
Art. 15. 1. 25) W wypadku gdy podmiot gospodarczy nie wykonuje decyzji, o
których mowa w art. 8 ust. 1 i 3, art. 9, art. 11a ust. 4 i 5 oraz w art. 11c,
lub wyroków sądów zmieniających taką decyzję, jest obowiązany wpłacić za każdy
rozpoczęty miesiąc niewykonania w terminie decyzji lub wyroku sądu karę
pieniężną w wysokości 1% przychodu. Decyzję w tej sprawie wydaje Prezes Urzędu
Antymonopolowego, z tym że nie może być ona wydana, jeżeli od daty wydania
decyzji, o których mowa w zdaniu poprzednim, upłynęły trzy lata.
2. W przypadku niewykonania decyzji, o których mowa w art. 12 ust. 2 i 4, lub
wyroku sądu zmieniającego te decyzje, kara wynosi od 1 do 10%; przepis ust. 1
stosuje się odpowiednio.
3. Kary, o których mowa w ust. 1 i 2, podlegają wpłacie do budżetu państwa.
4. Przepisy art. 10 i art. 14 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
5. 26) Przepisu ust. 1 stosuje się odpowiednio do związków. W wypadku gdy
związek nie osiąga przychodu, karę pieniężną za każdy rozpoczęty miesiąc
niewykonania w terminie decyzji lub wyroku sądu Prezes Urzędu Antymonopolowego
ustala do wysokości pięćdziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia.
Art. 15a. 27) 1. Prezes Urzędu Antymonopolowego może w drodze decyzji nałożyć na
podmiot gospodarczy karę pieniężną do wysokości:
1) 1% przychodu za każdy rozpoczęty miesiąc niewykonania obowiązku zgłoszenia, o
którym mowa w art. 11 i art. 11c, z zastrzeżeniem pkt. 3 i 4,
2) 15% przychodu z tytułu wykonania czynności, o których mowa w art. 11d,
3) 15% przychodu, jeżeli po objęciu lub nabyciu akcji bądź udziałów wykonuje
prawa wynikające z tych akcji lub udziałów z naruszeniem art. 11 ust. 2 pkt. 4,
4) 1% przychodu za każdy rozpoczęty miesiąc posiadania akcji lub udziałów po
upływie roku, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt. 4, chyba że wykaże, iż przy
zachowaniu należytej staranności nie mógł wcześniej ich zbyć z powodu
okoliczności, za które odpowiedzialności nie ponosi.
2. Prezes Urzędu Antymonopolowego może w drodze decyzji nałożyć na osobę nie
wykonującą obowiązku zgłoszenia, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt. 5, karę
pieniężną w wysokości do pięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia za każdy
rozpoczęty miesiąc niewykonania tego obowiązku.
3. Przepisy art. 10, art. 14 ust. 3 i art. 15 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
Art. 16. 1. 28) W razie gdy osoba kierująca podmiotem gospodarczym lub związkiem
nie wykonuje decyzji wydanych na podstawie niniejszej ustawy i wyroków sądów,
Prezes Urzędu Antymonopolowego może wydać decyzję nakładającą na nią karę
pieniężną, do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia.
2. Karze pieniężnej, o której mowa w ust. 1, może podlegać:
1) 29) osoba kierująca podmiotem gospodarczym lub związkiem za nieudzielenie
danych i informacji na żądanie Prezesa Urzędu Antymonopolowego bądź jeżeli dane
te i informacje są nierzetelne,
2) 30) osoba działająca w imieniu osób prawnych lub spółek i innych jednostek
organizacyjnych nie mających osobowości prawnej podejmujących działania
zmierzające do łączenia lub przekształcenia podmiotów gospodarczych, jeżeli nie
zgłosi zamiaru, o którym mowa w art. 11 i art. 11c, bądź zgłoszenie zamiaru
zawiera dane i informacje nierzetelne.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli funkcję kierownika podmiotu
gospodarczego pełni osoba prowadząca działalność gospodarczą we własnym imieniu.

4. Przepisy art. 10 i art. 15 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 5
Organ antymonopolowy
Art. 17. 1. Tworzy się Urząd Antymonopolowy jako centralny organ administracji
państwowej w sprawach przeciwdziałania praktykom monopolistycznym, podległy
Radzie Ministrów.
2. Urzędem Antymonopolowym kieruje Prezes, powoływany i odwoływany przez Prezesa
Rady Ministrów.
3. Wiceprezesa Urzędu Antymonopolowego powołuje i odwołuje, na wniosek Prezesa
Urzędu Antymonopolowego, Prezes Rady Ministrów.
4. Organizację Urzędu Antymonopolowego określa statut, nadany przez Radę
Ministrów.
Art. 18. 1. Prezes Urzędu Antymonopolowego może utworzyć delegatury Urzędu
Antymonopolowego oraz określić ich siedziby, właściwość terytorialną i rzeczową.
2. Delegaturami Urzędu Antymonopolowego kierują dyrektorzy, powoływani i
odwoływani przez Prezesa Urzędu Antymonopolowego.
3. Wicedyrektorów delegatur Urzędu Antymonopolowego powołuje i odwołuje, na
wniosek dyrektorów tych delegatur, Prezes Urzędu Antymonopolowego.
Art. 19. 1. Do zakresu działania Prezesa Urzędu Antymonopolowego należy:
1) sprawowanie kontroli przestrzegania przez podmioty gospodarcze przepisów o
przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym,
2) badanie kształtowania się cen w warunkach ograniczenia konkurencji,
3) wydawanie, w wypadkach przewidzianych ustawą, decyzji w sprawach
przeciwdziałania praktykom monopolistycznym, kształtowania struktur
organizacyjnych podmiotów gospodarczych oraz decyzji określających
odpowiedzialność podmiotów za stosowanie tych praktyk,
4) prowadzenie rejestru podmiotów gospodarczych, których udział w rynku krajowym
przekracza 80%,
5) prowadzenie badań stanu koncentracji gospodarki oraz przedstawienie
zainteresowanym podmiotom wniosków w sprawie działań zmierzających do
zrównoważenia rynku,
6) opracowywanie lub opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących praktyk
monopolistycznych, rozwoju konkurencji lub warunków jej powstawania,
7) przygotowywanie rządowych projektów polityki rozwoju konkurencji
8) wykonywanie innych zadań przewidzianych w niniejszej ustawie lub w odrębnych
ustawach.
2. Decyzje, o których mowa w ust. 1 pkt. 3, podpisuje Prezes Urzędu
Antymonopolowego lub osoba przez niego upoważniona.
Art. 19a. 31) 1. Każdy podmiot gospodarczy i związek podmiotów gospodarczych,
posiadający dokumenty, dane i informacje niezbędne do rozstrzygnięcia sprawy
toczącej się przed Urzędem Antymonopolowym, jest obowiązany do ich udostępnienia
lub przekazania Urzędowi Antymonopolowemu na jego żądanie.
2. Wynikający z ust. 1 obowiązek odnosi się również do spraw wymienionych w art.
19 ust. 1 pkt. 2, 4 i 5.
3. Do wiadomości uzyskanych na podstawie ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio art.
20 ust. 4.
Art. 20. 1. 32) Podmioty gospodarcze oraz ich związki są obowiązane na żądanie
Urzędu Antymonopolowego przeprowadzającego kontrolę zapewnić mu warunki do jej
wykonania.
2. Przedmiotem kontroli, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt. 1, jest ustalenie,
czy kontrolowany podmiot gospodarczy przestrzega przepisów o przeciwdziałaniu
praktykom monopolistycznym, a w razie naruszenia tych przepisów i wydania
decyzji lub wyroków - czy decyzje te i wyroki zostały wykonane.
3. Upoważnieni do przeprowadzania kontroli pracownicy Urzędu Antymonopolowego
mają prawo:
1) wstępu do wszystkich pomieszczeń kontrolowanego podmiotu gospodarczego,
2) wglądu do dokumentu kontrolowanego podmiotu oraz żądania odpisów i wyciągów z
tych dokumentów,
3) żądania wyjaśnień, także pisemnych, od pracowników kontrolowanego podmiotu,
4) zbierania danych i informacji dotyczących działalności podmiotu
kontrolowanego również w innych jednostkach organizacyjnych bez potrzeby
uzyskiwania dodatkowego upoważnienia,
5) udziału w posiedzeniach organów kolegialnych podmiotu kontrolowanego,
6) zabezpieczenia dokumentów i innych dowodów,
7) korzystania z opinii biegłych i rzeczoznawców.
4. Wiadomości uzyskane w toku czynności kontrolnych przez pracowników Urzędu
Antymonopolowego i osoby upoważnione przez ten organ objęte są tajemnicą
służbową.
Art. 20a. 33) 1. Wiadomości uzyskane w toku czynności służbowej przez
pracowników Urzędu Antymonopolowego i osoby upoważnione przez ten organ objęte
są tajemnicą przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów o zwalczaniu nieuczciwej
konkurencji, jeżeli podmiot gospodarczy lub związek podjął niezbędne działania w
celu zachowania ich poufności.
2. Wiadomości, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wykorzystane na potrzeby
innych postępowań, prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów, z
zastrzeżeniem ust. 3.
3. Przepis ust. 2 nie dotyczy postępowań karnych prowadzonych przez organy
prokuratury lud sądy, z wyłączeniem postępowań z oskarżenia prywatnego.
Art. 21. 1. 34) Postępowanie administracyjne w wypadkach przewidzianych w
niniejszej ustawie wszczyna się z urzędu lub na wniosek uprawnionego. Nie
wszczyna się postępowania, jeżeli od końca roku, w którym zaprzestano stosowania
praktyki monopolistycznej, upłynął rok. Odmowa wszczęcia postępowania następuje
w drodze decyzji.
2. Uprawnionymi do żądania wszczęcia postępowania są:
1) podmioty gospodarcze, których interes został lub może być naruszony przez
praktykę monopolistyczną, oraz związki takich podmiotów gospodarczych,
2) organy kontroli państwowej i społecznej,
3) organizacje społeczne, do których zadań statutowych należy ochrona interesów
konsumentów,
4) organy gmin.
3. Żądanie wszczęcia postępowania wnosi się na piśmie wraz z uzasadnieniem.
4. 35) Nie wszczyna się postępowania administracyjnego, jeżeli z zawartych w
żądaniu (wniosku) oraz posiadanych przez Urząd Antymonopolowy informacji wynika,
iż nie zostały naruszone przepisy art. 4, art. 5, art. 7, art. 9, art. 11a ust.
4 i 5, art. 11c oraz art. 12 ust. 2 i 4. W tym wypadku Urząd Antymonopolowy
informuje na piśmie występującego z żądaniem (wnioskiem) o niewszczynaniu
postępowania administracyjnego, podając uzasadnienie. Postępowanie jednak
wszczyna się, jeżeli w terminie dwutygodniowym uprawniony lub zobowiązany
żądanie (wniosek) podtrzyma.
Art. 21a. 36) 1. Prezes Urzędu Antymonopolowego na wniosek strony lub z urzędu
może w niezbędnym zakresie ograniczyć pozostałym stronom prawo wglądu w materiał
dowodowy załączony przez strony do akt sprawy, jeżeli udostępnienie tego
materiału groziłoby ujawnieniem istotnych tajemnic przedsiębiorstwa.
2. Prezes Urzędu Antymonopolowego może w drodze postanowienia zobowiązać
wnioskodawcę lub stronę, która wniosła o podjęcie czynności połączonej z
kosztami, o złożenie zaliczki na poczet kosztów postępowania, pod rygorem
pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia lub niewykonania tej czynności dowodowej.

3. Prezes Urzędu Antymonopolowego postanowieniem rozstrzyga o kosztach
postępowania.
4. W postępowaniu przed Urzędem Antymonopolowym stosuje się odpowiednio art.
98-110 i art. 235-315 Kodeksu postępowania cywilnego.
Art. 21b. 36) Od postanowień wydanych na podstawie art. 21a ust. 1 i 3 służy
zażalenie. Przepis art. 10 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 6
Przepisy szczególne, przejściowe i końcowe
Art. 22. 1. Udostępnienie przez podmiot gospodarczy danych lub złożenie
wyjaśnień w zagranicznym postępowaniu, opartym na zarzucie dokonania działań
ograniczających konkurencję, może być objęte zakazem wydanym przez Ministra
Współpracy Gospodarczej z Zagranicą.
2. Podmiot gospodarczy zawiadamia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą o
wszczętym za granicą postępowaniu, o którym mowa w ust. 1, jeżeli w toku
postępowania został zobowiązany do udostępnienia danych lub składania wyjaśnień.

3. Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą wydaje zakaz, o którym mowa w
ust. 1, jeżeli w toku postępowania zagranicznego mogłoby zapaść orzeczenie lub
decyzja, powodujące negatywne następstwa dla gospodarki polskiej lub polskich
podmiotów gospodarczych w dziedzinie handlu zagranicznego lub działalności
gospodarczej prowadzonej w całości albo w części na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
4. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, może:
1) być skierowany do poszczególnych podmiotów gospodarczych, grupy podmiotów
gospodarczych lub ich związków,
2) odnosić się do określonego postępowania zagranicznego lub różnych postępowań
danego rodzaju,
3) obejmować poszczególne dane i wyjaśnienia lub ich rodzaje.
5. Przepisy ust. 1-4 mają także zastosowanie do danych udostępnionych i
wyjaśnień składanych przez podmioty gospodarcze polskim organom wymiaru
sprawiedliwości, w ramach pomocy prawnej wykonywanej na wniosek organów państw
obcych na podstawie umów międzynarodowych.
Art. 23. W razie złożenia, w wypadkach przewidzianych w niniejszej ustawie,
odwołania od decyzji Prezesa Urzędu Antymonopolowego do sądu antymonopolowego,
stronie nie przysługują środki prawne wzruszenia decyzji, przewidziane w
Kodeksie postępowania administracyjnego, w szczególności dotyczące wznowienia
postępowania, uchylenia, zmiany oraz stwierdzenia nieważności decyzji.
Art. 24. Ilekroć w odrębnych przepisach jest mowa o organie antymonopolowym,
rozumie się przez to Urząd Antymonopolowy.



1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o
zmianie ustawy o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. Nr 41, poz.
208), która weszła w życie z dniem 19 maja 1995 r.
2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
3) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
4) Dodany przez art. 1 pkt 2 lit c) ustawy wymienionej w przypisie 1.
5) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1.
6) Z uwzględnieniem zmiany numeracji dokonanej przez art. 1 pkt 4 ustawy
wymienionej przypisie 1 i w brzmieniu ustalonym przez tenże przepis.
7) Oznaczenie ustalone przez art. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie
ustawy - Prawo spółdzielcze oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr
90, poz. 419), która weszła w życie z dniem 26 września 1994 r.
8) Dodany przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 1.
9) Dodany przez art. 2 ustawy wymienionej w przypisie 7.
10) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1.
11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
12) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 lit a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
14) Dodany przez art. 1 pkt 8 lit b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
15) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 1.
16) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 1.
17) Dodany przez art. 1 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 1.
18) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 lit a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
19) Dodany przez art. 2 ustawy wymienionej w przypisie 7.
20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 1.
21) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 1.
22) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 lit a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
23) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 lit b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
24) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 lit c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
25) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
26) Dodany przez art. 1 pkt 16 lit b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
27) Dodany przez art. 1 pkt 17 ustawy wymienionej w przypisie 1.
28) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
29) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit b) tiret pierwsze ustawy
wymienionej w przypisie 1.
30) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit b) tiret drugie ustawy
wymienionej w przypisie 1.
31) Dodany przez art. 1 pkt 19 ustawy wymienionej w przypisie 1.
32) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 ustawy wymienionej w przypisie 1.
33) Dodany przez art. 1 pkt 21 ustawy wymienionej w przypisie 1.
34) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
35) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
36) Dodany przez art. 1 pkt 23 ustawy wymienionej w przypisie 1.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 11 maja 1995 r.
o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych.
(Dz. U. Nr 81, poz. 406)
Art. 1. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych
(Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz.
509 oraz z 1995 r. Nr 34, poz. 163) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 291 dodaje się ż 1 w brzmieniu:
"ż 1. Prezesa sądu apelacyjnego powołuje i odwołuje Minister Sprawiedliwości
spośród sędziów sądu apelacyjnego, Naczelnego Sądu Administracyjnego bądź Sądu
Najwyższego, po zasięgnięciu opinii zgromadzenia ogólnego sędziów danego sądu
apelacyjnego, zastrzeżeniem ż 2.";
2) w art. 30 dodaje się ż 1 w brzmieniu:
"ż 1. Prezesa sądu wojewódzkiego powołuje i odwołuje Minister Sprawiedliwości
spośród sędziów sądu wojewódzkiego, sądu apelacyjnego, Naczelnego Sądu
Administracyjnego bądź Sądu Najwyższego, po zasięgnięciu opinii zgromadzenia
ogólnego sędziów danego sądu wojewódzkiego i opinii prezesa danego sądu
apelacyjnego. Przepis art. 291 ż 2 stosuje się odpowiednio."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 czerwca 1995 r.
w sprawie organizacji i trybu przeprowadzania przez urzędy pracy kontroli
oraz zasad współdziałania z innymi organami
(Dz. U. Nr 81, poz. 408)
Na podstawie art. 61 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1) zarządza się, co
następuje:
ż 1. Kontrolę przestrzegania przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o
zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1),
zwanej dalej "ustawą", wykonują wojewódzkie urzędy pracy oraz, na ich zlecenie,
rejonowe urzędy pracy.
ż 2. 1. Czynności kontrolne wykonywane są jednoosobowo lub przez zespół osób, po
okazaniu legitymacji służbowych i upoważnienia do przeprowadzenia kontroli.
2. Legitymacje służbowe dla pracowników wykonujących kontrole wydaje Prezes
Krajowego Urzędu Pracy.
3. Upoważnienia do przeprowadzenia kontroli wydaje dyrektor wojewódzkiego urzędu
pracy lub jego zastępca dla pracowników tego urzędu oraz kierownik urzędu pracy
lub jego zastępca dla pracowników rejonowego urzędu pracy.
4. Upoważnienie powinno zawierać podstawę prawną kontroli, numer i datę
wystawienia, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe kontrolującego, nazwę i
adres jednostki kontrolowanej, termin upływu ważności upoważnienia oraz temat
kontroli.
ż 3. 1. Kontrola może być wykonywana w dniach i w godzinach pracy jednostki
kontrolowanej, a także w dniach wolnych od pracy lub poza normalnymi godzinami
pracy, jeżeli na terenie jednostki kontrolowanej przebywa osoba lub osoby
wykonujące pracę.
2. Kontrolujący jest uprawniony do wstępu i poruszania się po terenie jednostki
kontrolowanej i nie podlega rewizji osobistej.
3. Kontrolujący stosuje się do przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy
obowiązujących w jednostce kontrolowanej.
4. Przy wykonywaniu czynności kontrolnych kontrolujący może korzystać z
pomieszczeń do pracy jednostki kontrolowanej.
ż 4. 1. Kontrolujący przeprowadza kontrolę w siedzibie jednostki kontrolowanej i
w innych miejscach wykonywania pracy przez pracowników lub przez inne osoby
świadczące pracę na jej rzecz.
2. Czynności kontrolne polegające na badaniu dokumentów bądź sporządzaniu ich
odpisów, przesłuchiwaniu świadków, żądaniu składania pisemnych lub ustnych
wyjaśnień mogą być, za zgodą jednostki kontrolowanej, prowadzone w siedzibie
wojewódzkiego lub rejonowego urzędu pracy.
ż 5. W toku kontroli kontrolujący uprawniony jest w szczególności do:
1) dokonania oględzin miejsc wykonywania pracy,
2) sprawdzania dokumentów tożsamości pracowników i osób wykonujących inne prace
zarobkowe oraz innych osób przebywających na terenie jednostki kontrolowanej,
3) badania dokumentów znajdujących się w jednostce kontrolowanej,
4) wykonywania zdjęć fotograficznych i wykorzystywania innych środków
audiowizualnych do udokumentowania stanu faktycznego,
5) przesłuchiwania świadków,
6) żądania od kierującego jednostką kontrolowaną oraz od osób, o których mowa w
pkt 2, składania pisemnych i ustnych wyjaśnień.
ż 6. 1. Kontrolujący może sporządzać odpisy, wyciągi lub kserokopie z
dokumentów.
2. Zgodność odpisów i wyciągów oraz kserokopii z dokumentów poświadcza kierujący
jednostką kontrolowaną lub inna upoważniona osoba.
ż 7. 1. Ustalenia z kontroli opisuje się w protokole kontroli, który powinien
zawierać:
1) zastrzeżenie, że służy tylko do użytku służbowego,
2) imię i nazwisko kierującego jednostką kontrolowaną, pełną nazwę i dokładny
adres tej jednostki,
3) imię i nazwisko kontrolującego oraz numer i datę upoważnienia do
przeprowadzenia kontroli,
4) datę rozpoczęcia i zakończenia kontroli,
5) fakty ustalone w toku kontroli, a w szczególności dotyczące stwierdzonych
nieprawidłowości,
6) wskazanie osób odpowiedzialnych za stwierdzone nieprawidłowości,
7) adnotację o sporządzeniu odpisów, wyciągów i kserokopii,
8) wyszczególnienie załączników do protokołu,
9) datę i miejsce podpisania protokołu.
2. Protokół kontroli podpisuje kontrolujący i kierujący jednostką kontrolowaną,
a w razie jego nieobecności - osoba pełniąca jego obowiązki.
3. Jeżeli przed podpisaniem protokołu kierujący jednostką kontrolowaną lub osoba
pełniąca jego obowiązki zgłosi na piśmie umotywowane zastrzeżenia do ustaleń
zawartych w protokole, kontrolujący jest obowiązany dokonać ich analizy, zbadać
przedstawione dowody i w uzasadnionych przypadkach uzupełnić protokół.
4. Jeżeli kierujący jednostką kontrolowaną lub osoba pełniąca jego obowiązki
odmówi podpisania protokołu, powinna wówczas podać na piśmie przyczyny tej
odmowy, a kontrolujący zamieszcza w protokole odpowiednią adnotację.
5. Protokół sporządza się w dwóch egzemplarzach - po jednym dla kierującego
jednostką kontrolowaną i dla kontrolującego.
6. Jeżeli stwierdzone nieprawidłowości zostały usunięte przed zakończeniem
kontroli, kontrolujący zamieszcza o tym w protokole odpowiednią adnotację.
7. W protokole nie można dokonywać poprawek, skreśleń ani uzupełnień bez
omówienia ich na końcu protokołu, z wyjątkiem sprostowania oczywistych omyłek
pisarskich i rachunkowych, które parafuje kontrolujący.
ż 8. W razie przeprowadzenia kontroli, w wyniku której nie stwierdzono
nieprawidłowości, nie stosuje się przepisu ż 7. W tym przypadku kontrolujący
sporządza notatkę z kontroli zawierającą informacje, o których mowa w ż 7 ust. 1
pkt 1-4, oraz o zakresie przeprowadzonej kontroli. Kopię notatki kontrolujący
przekazuje kierującemu jednostką kontrolowaną.
ż 9. 1. W przypadku stwierdzenia w toku kontroli naruszenia przepisów ustawy,
dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy występuje z wnioskiem do właściwego kolegium
do spraw wykroczeń o ukaranie kierującego jednostką kontrolowaną.
2. Niezależnie od działań, o których mowa w ust. 1, dyrektor wojewódzkiego
urzędu pracy zawiadamia o naruszeniu przepisów ustawy właściwe organy, a w
szczególności:
1) Zakład Ubezpieczeń Społecznych - gdy chodzi o naruszenie przepisów w zakresie
ubezpieczenia społecznego oraz składek na Fundusz Pracy,
2) Państwową Inspekcję Pracy - gdy chodzi o naruszenie przepisów prawa pracy,
3) izbę skarbową - gdy chodzi o naruszenie przepisów prawa podatkowego,
4) policję i wojewodę - gdy chodzi o naruszenie przepisów o cudzoziemcach,
5) prokuraturę - gdy chodzi o podejrzenie popełnienia przestępstwa.
ż 10. 1. Wojewódzkie i rejonowe urzędy pracy współdziałają w zakresie kontroli w
szczególności ze związkami zawodowymi, Państwową Inspekcją Pracy, policją,
Zakładem Ubezpieczeń Społecznych oraz urzędami kontroli skarbowej - zwanymi
dalej "jednostkami współdziałającymi".
2. Wojewódzkie i rejonowe urzędy pracy oraz jednostki współdziałające:
1) przekazują sobie uwagi i informacje o uchybieniach ujawnionych w toku
kontroli, mogące stanowić materiał do wykorzystania w zakresie wykonywania przez
nie zadań,
2) mogą, na podstawie porozumienia, organizować wspólne kontrole, o ile nie
naruszy to innych przepisów.
3. Wojewódzkie i rejonowe urzędy pracy mogą występować do jednostek
współdziałających z wnioskami o przeprowadzenie kontroli lub o delegowanie przez
te jednostki swoich przedstawicieli do udziału w inicjowanych przez siebie
kontrolach.
4. Wojewódzkie urzędy pracy i jednostki współdziałające mogą organizować wspólne
szkolenia i narady w sprawie zadań, form i metod kontroli lub dokonywania ocen
wyników przeprowadzonych kontroli.
ż 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 4 lipca 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre autobusy przywożone z
zagranicy.
(Dz. U. Nr 81, poz. 410)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 sierpnia 1995 r. ustanawia się kontyngenty celne ilościowe w
wysokości 40 sztuk na przywóz towarów wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 13 czerwca 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 72, poz. 357).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 lipca 1995 r. (poz.
410)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE ILOŚCIOWE
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
1234
87028702Pojazdy samochodowe do przewozu dziesięciu lub więcej osób razem z
kierowcą:40 szt.
8702 10- Wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie
samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne):
- - O pojemności skokowej przekraczającej 2500 cm3:
8702 10 11 0- - - Nowe


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 4 lipca 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre gatunki papieru
przywożone z zagranicy
(Dz. U. Nr 81, poz. 411)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1995 r. ustanawia się kontyngenty celne ilościowe na
przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 13 czerwca 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 72, poz. 357).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 lipca 1995 r. (poz. 411)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE ILOŚCIOWE
Poz.Kod PCNWyszczególnienieIlość (tony)
48094809Kalka maszynowa, papier samokopiujący oraz inne papiery do
kopiowania lub papiery przedrukowe (łącznie z powlekanym lub impregnowanym
papierem na matryce do powielania lub płyty offsetowe), drukowane lub nie,
w zwojach o szerokości przekraczającej 36 cm lub w postaci arkuszy
prostokątnych (w tym kwadratowych), w których po rozprostowaniu co
najmniej jeden bok przekracza 36 cm:
4809 20- Papier samokopiujący:
4809 20 10 0- - W zwojachwielkość kontyngentu włączona do kodu 4816 20 00
0
48104810Papier i karton powlekany jedno- lub obustronnie glinką kaolinową
lub innymi substancjami nieorganicznymi, ze spoiwem lub bez spoiwa oraz
bez innej powłoki, nawet barwione powierzchniowo, dekorowane na
powierzchni lub z nadrukiem, w zwojach lub arkuszach:
- Pozostałe papiery i kartony:
4810 91- - Wielowarstwowe:
4810 91 30 0- - - Tylko jedna zewnętrzna warstwa bielona
ex4810 91 30 0Papier nie zadrukowany o masie jednostkowej powyżej 220
g/m�2 500
4810 91 90 0- - - Pozostałe
ex4810 91 90 0Papier nie zadrukowany o masie jednostkowej powyżej 220
g/m�6 000
4810 99- - Pozostałe:
4810 99 10 0- - - Bielony papier i karton, powlekane kaolinem
ex4810 99 10 0Papier nie zadrukowany o masie jednostkowej powyżej 250
g/m�1 000
48164816Kalka maszynowa, papier samokopiujący oraz inne papiery do
kopiowania lub papiery przedrukowe (z wyjątkiem z pozycji nr 4809),
matryce powielaczowe i płyty offsetowe wykonane z papieru, nawet w
pudełkach:
4816 20 00 0- Papier samokopiujący1 500 łącznie z kodem 4809 20 10 0


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 20 czerwca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży
Pożarnej.
(Dz. U. Nr 81, poz. 414)
Na podstawie art. 88 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży
Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z
1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163) zarządza
się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 23 czerwca 1992 r. w
sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 51, poz. 236,
z 1993 r. Nr 74, poz. 352 i Nr 93, poz. 430, z 1994 r. Nr 39, poz. 147, Nr 62,
poz. 262 i Nr 119, poz. 583 oraz z 1995 r. Nr 19, poz. 100 i Nr 68, poz. 348)
załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do
niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca
1995 r.
Minister Spraw Wewnętrznych: wz. H. Jasik
Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 20 czerwca 1995
r. (poz. 414)
TABELA STAWEK MIESIĘCZNEGO UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO STRAŻAKÓW WEDŁUG GRUP
UPOSAŻENIA
Grupa uposażeniaMiesięczna stawka uposażenia zasadniczego w zł
02.500
002.300
011.720
021.565
031.420
041.290
051.170
06950
07900
08850
09800
10750
11710
12670
13630
14600
15570
16540
17510
18480
19450
20420
21400
22360
23330


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 4 lipca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia jednoosobowych spółek Skarbu
Państwa w celu wniesienia ich akcji lub udziałów do narodowych funduszy
inwestycyjnych.
(Dz. U. Nr 82, poz. 415)
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych
funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202 i z 1994 r.
Nr 84, poz. 385) zarządza się, co następuje:
ż 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 sierpnia 1993 r. w
sprawie określenia jednoosobowych spółek Skarbu Państwa w celu wniesienia ich
akcji lub udziałów do narodowych funduszy inwestycyjnych (Dz. U. Nr 78, poz. 368
i z 1994 r. Nr 113, poz. 549 i z 1995 r. Nr 51, poz. 281) otrzymuje brzmienie
określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
WYKAZ JEDNOOSOBOWYCH SPÓŁEK SKARBU PAŃSTWA, KTÓRYCH AKCJE LUB UDZIAŁY ZOSTANĄ
WNIESIONE DO NARODOWYCH FUNDUSZY INWESTYCYJNYCH
Lp.RegonBRANazwa przedsiębiorstwaMiasto
1350534331122Zakłady Chemiczne ALWERNIA S.A.Alwernia
271000677191Andrychowskie Zakłady Przemysłu Bawełnianego ANDROPOL
S.A.Andrychów
37002825471Wytwórnia Silników Wysokoprężnych ANDORIA S.A.Andrychów
4270238695325MOSTOSTAL Będzin S.A.Będzin
5590019382137STOMIL BEŁCHATÓW S.A.Bełchatów
650511227174Białostockie Fabryki Mebli S.A.Białystok
750511575191Białostockie Zakłady Przemysłu Bawełnianego FASTY
S.A.Białystok
850504457195Fabryka Wyrobów Runowych BIRUNA S.A.Białystok
95002428981SPOMASZ Białystok S.A.Białystok
10890528565191Bielawskie Zakłady Przemysłu Bawełnianego BIELTEX
S.A.Bielawa
11890528750191Zakłady Przemysłu Bawełnianego BIELBAW S.A.Bielawa
1270539470192Zakłady Przemysłu Wełnianego WELUX S.A.Bielsko-Biała
13950011666201Zakłady Dziewiarskie MEWA S.A.Biłgoraj
1485001732484Zakłady Produkcji Urządzeń Chłodniczych S.A.Bochnia
15950014541249BOLMAR Tłuszcze roślinne S.A. w BodaczowieBodaczów
16230519072191Zakłady Bawełniane DOLTEX S.A.Bogatynia
17230518256122Zakłady Chemiczne WIZÓW S.A.Bolesławiec
18530544669221Garbarnia BRZEG S.A.Brzeg
19930613932124Zakłady Chemiczne ROKITA S.A.. Brzeg Dolny
209053722484Bydgoska Fabryka Urządzeń Chłodniczych BYFUCH S.A.Bydgoszcz
219054938076Pomorskie Zakłady Budowy Maszyn MAKRUM S.A.Bydgoszcz
2227064715253Zakłady Górniczo-Hutnicze ORZEŁ S.A.Bytom
23570064263161Zakłady Porcelany i Porcelitu CHODZIEŻ S.A.Chodzież
249006492662Wytwórnia Konstrukcji Stalowych MOSTOSTAL S.A.Chojnice
25271565350147Chrzanowskie Zakłady Materiałów Ogniotrwałych S.A.Chrzanów
26270609358101Fabryka Maszyn Budowlanych i Lokomotyw BUMAR-FABLOK
S.A.Chrzanów
27150029390207Częstochowskie Zakłady Przemysłu Lniarskiego STRADOM
S.A.Częstochowa
28150022710207Zakłady Przemysłu Lekkiego WIGOLEN S.A.Częstochowa
2967008142067GERLACH S.A.Drzewica
30281305574Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowe ELZAM S.A.Elbląg
31190040319261BACUTIL Zakłady Przemysłu Paszowego S.A.Gdańsk
32271570842321Gliwickie Przedsiębiorstwo Budownictwa Węglowego S.A.Gliwice

33271563380133Przedsiębiorstwo Przemysłowo-Handlowe Polskie Odczynniki
Chemiczne S.A.Gliwice
34271555222136Zakłady Tworzyw Sztucznych IZO-ERG S.A.Gliwice
3553054502561fabryka armatur głuchołazy s.A.Głuchołazy
3649001867072Fabryka Maszyn Wiertniczych i Górniczych GLINIK S.A.Gorlice
37210517657127STILON S.A. Zakłady Włókien ChemicznychGorzów Wielkopolski
38210038448194Zakłady Przemysłu Jedwabniczego SILWANA S.A.Gorzów
Wielkopolski
3987000342487HYDRO-VACUUM S.A.Grudziądz
40650012646201Zakłady Przemysłu Dziewiarskiego
JARLAN S.A.Jarosław
4139055769082AGROMET-JAWOR Zakłady Kuziennicze i Maszyn Rolniczych
S.A.Jawor
4270057646174Fabryki Mebli Giętych w Jasienicy S.A.Jaworze
43250022261195Fabryka Firanek i Koronek HAFT S.A.Kalisz
44250022545195Fabryka Wyrobów Runowych RUNOTEX S.A.Kalisz
45250024679194Zakłady Przemysłu Jedwabniczego WISTIL S.A.Kalisz
46271577420324ELEKTROMONTAŻ-1 Katowice S.A.Katowice
47271076705323instal s.a.Katowice
48271570397321Katowickie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego BUDUS
S.A.Katowice
49271549049321Przedsiębiorstwo Budowlane Przemysłu Węglowego PBPW
S.A.Katowice
50271548742261Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe Pasz Przemysłowych
BACUTIL S.A.Katowice
51271111761343Przedsiębiorstwo Robót Inżynierskich S.A.Katowice
52530563448195Zakłady Tkanin Dekoracyjnych WELUR S.A.Kietrz
5315003285472Zakłady Budowy Maszyn i Górnictwa CZĘSTOCHOWA S.A.Kłobuck
54271219197136Zakłady Tworzyw Sztucznych KRYWAŁD-ERG S.A.Knurów
5531050789785Fabryka Urządzeń Górnictwa Odkrywkowego FUGO S.A.Konin
5611002878182Warszawskie Zakłady Papiernicze S.A.Konstancin-Jeziorna
57410519035102Przedsiębiorstwo Przemysłowe METALCHEM-KOŚCIAN S.A.Kościan
58410510904231Zakłady Mięsne w Kościanie S.A.Kościan
59230024726195Fabryka Dywanów KOWARY S.A.Kowary
6035150609394Krakowska Fabryka Aparatów Pomiarowych KFAP S.A.Kraków
61350523959321PBP BUDOSTAL-2 S.A.Kraków
6235101052971Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego KRAKÓW S.A.Kraków
6335100484287Zakłady Budowy Maszyn i Aparatury im. Zieleniewskiego
S.A.Kraków
64970517930172Zakłady Płyt Pilśniowych S.A.Krosno Odrzańskie
6525000451871Wytwórnia Sprzętu Mechanicznego KROTOSZYN S.A.Krotoszyn
6661000835761Odlewnia Żeliwa S.A.Kutno
67610020460115Zakłady Podzespołów Radiowych MIFLEX S.A.Kutno
6869002666365Fabryka Śrub w Łańcucie ŚRUBEX S.A.Łańcut
69390554874201Przedsiębiorstwo HANKA S.A.Legnica
70470593540191ARIADNA S.A.Łódź
71470647482231CANOE-NEZT S.A.Łódź
72470599783194ORTAL S.A.Łódź
73471007247191Widzewskie Zakłady Przemysłu Bawełnianego WI-MA S.A.Łódź
74470017858201Zakłady Wyrobów Obiciowych VERA S.A.Łódź
75190037085161Zakład Porcelany Stołowej LUBIANA S.A.Łubiana
76430068516222Lubelskie Zakłady Przemysłu Skórzanego S.A.Lublin
77631515520245Wielkopolskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Ziemniaczanego
S.A.Luboń
78710021136222Łukowskie Zakłady Przemysłu Skórzanego ŁUKBUT S.A.Łuków
79290505040142Cementownia Małogoszcz S.A.Małogoszcz
8027156952071Fabryka Palenisk Mechanicznych S.A.Mikołów
8127124141772Mikołowska Fabryka Maszyn MIFAMA S.A.Mikołów
8227114311772Wytwórnia Sprzętu Górniczego DEHAK S.A.Mysłowice
8315051649267Myszkowska Fabryka Naczyń Emaliowanych ŚWIATOWID S.A.Myszków
8410543744344HYDROBUDOWA-1 S.A.Nowy Dwór
8549001946872Nowosądecka Fabryka Urządzeń Górniczych NOWOMAG S.A.Nowy Sącz

8653054479375Zakłady Urządzeń Przemysłowych S.A.Nysa
8727156951467Olkuska Fabryka naczyń Emaliowanych EMALIA S.A.Olkusz
88530532169174Opolskie Fabryki Mebli S.A.Opole
89470565318115Pabianicka Fabryka Żarówek POLAM-PABIANICE S.A.Pabianice
90470565933191Pabianickie Zakłady Przemysłu Bawełnianego PAMOTEX
S.A.Pabianice
91470568914202Pabianickie Zakłady Środków Opatrunkowych PASO S.A.Pabianice

9212578735113Zakłady Akumulatorowe ZAP S.A.Piastów
9327156961062Zakłady Remontowo-Montażowe MONTOMET S.A.Piekary Śląskie
94670537480362CHEMOMONTAŻ S.A.Pionki
9559001981572Fabryka Maszyn Górniczych PIOMA S.A.Piotrków Trybunalski
96590017437201Zakłady Przemysłu Dziewiarskiego SIGMATEX S.A.Piotrków
Trybunalski
9743004799767EDZ S.A.Poniatowa
98630007112132Fabryka Kosmetyków POLLENA LECHIA S.A.Poznań
99630010901261POZBAC Przedsiębiorstwo Przemysłu Paszowego S.A.Poznań
100630007106311Poznańska Korporacja Budowlana OE-KA-BEX S.A.Poznań
101630004651211ZPO MODENA S.A.Poznań
102530559530191Zakłady Przemysłu Bawełnianego FROTEX S.A.Prudnik
10365000998691Zakłady Automatyki POLNA S.A.Przemyśl
104650021906136Zakłady Wyrobów Powlekanych SANWIL S.A.Przemyśl
105850022800126Zakłady Tworzyw Sztucznych ERG w Pustkowie S.A.Pustków
106271187824124Zakłady Elektrod Węglowych S.A.Racibórz
107670553496326Przedsiębiorstwo Remontowo-Montażowe REMUR S.A.Radom
10859002721742METALURGIA S.A.Radomsko
109590015823174Zakłady Mebli Giętych FAMEG S.A.Radomsko
110590017756136Zakłady Tworzyw Sztucznych CEFOL-ERG S.A.Radomsko
111110008427142Cementownia REJOWIEC S.A.Rejowiec Fabryczny
112690026060174Zakłady Magnetyzowe ROPCZYCE S.A.Ropczyce
11327152673042Huta POKÓJ S.A.Ruda Śląska
114150508357142Cementownia RUDNIKI S.A.Rudniki
115690021269323INSTAL-RZESZÓW S.A.Rzeszów
116271144909311Przedsiębiorstwo Kompleksowej Realizacji Budownictwa FABUD
S.A.Siemianowice Śląskie
11775001098686RAWENT S.A.Skierniewice
118830020595195Fabryka Firanek WISAN S.A.Skopanie
11931051079362Wytwórnia Konstrukcji Stalowych MOSTOSTAL-SŁUPCA S.A.Słupca
12077052397782Fabryka Maszyn Rolniczych AGROMET-FAMAROL S.A.Słupsk
121770669988241Przedsiębiorstwo Zbożowo-Młynarskie PZZ w Słupsku
S.A.Słupsk
12250500896173Zakłady Stolarki Budowlanej STOLBUD S.A.Sokółka
123271253900111Fabryka Silników Elektrycznych Małej Mocy SILMA
S.A.Sosonowiec
12429052745561Odlewnia Żeliwa STRĄPORKÓW S.A.Strąporków
12589053063994Fabryka Aparatury Pomiarowej PAFAL S.A.Świdnica
126890528418101Fabryka Wagonów ŚWIDNICA S.A.Świdnica
12789002395478Świdnicka Fabryka Urządzeń Przemysłowych S.A.Świdnica
128890528980113Zakłady Elektrotechniki Motoryzacyjnej ELMOT S.A.Świdnica
12927062819571Zakłady Urządzeń Technicznych ZGODA S.A.Świętochłowice
130810534281102Fabryka Mechanizmów Samochodowych POLMO S.A.Szczecin
131810107225261PP i OP PASZUTIL S.A.Szczecin
132830014063321Tarnobrzeskie Przedsiębiorstwo Budownictwa BUDOCOP S.A.
Tarnobrzeg
133850035693111Fabryka Sprzętu Elektromechanicznego TAMEL S.A.Tarnów
13427157065875Zakłady Aparatury Chemicznej CHEMET S.A.Tarnowskie Góry
13519055897394METRIX S.A.Tczew
136590015591195Fabryka Dywanów WELTOM S.A.Tomaszów Mazowiecki
137870003861115Fabryka Obwodów Drukowanych TORAL S.A.Toruń
138870000064231TORMIĘS Przedsiębiorstwo Przemysłu Mięsnego S.A.Toruń
13927124390751Zakłady Górnicze TRZEBIONKA S.A.Trzebinia
140271577436147Zakłady Surowców Ogniotrwałych GÓRKA S.A.Trzebinia
141870530595136Zakłady Tworzyw Sztucznych ERG Wąbrzeźno S.A.Wąbrzeźno
1421152504091MERA-PNEFAL S.A. Warszawa
14311543947343Przedsiębiorstwo Robót Kolejowych Nr 7 S.A.Warszawa
14412607164501Przedsiębiorstwo Transportowo-Spedycyjne CEMET S.A.Warszawa
1457100030661Fabryka Armatury i Odlewania WĘGIERSKA GÓRKA S.A.Węgierska
Górka
14673001636174Zakłady Urządzeń Galwanicznych i Lakierniczych ZUGIL
S.A.Wieluń
147931023049324Elektromontaż ELMOT Wrocław S.A.Wrocław
14893102453474Fabryka Automatów Tokarskich S.A.Wrocław
14993102363581Fabryka Maszyn FADROMA S.A.Wrocław
150930067234211INTERMODA S.A.Wrocław
151931589325326mostostal WROCŁAW S.A.Wrocław
152930055366531ODRATRANS S.A.Wrocław
15393102258774Przedsiębiorstwo Aparatury Spawalniczej ASPA S.A.Wrocław
154931023084321Wrocławskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego Nr 2
WOROBIS S.A.Wrocław
155930588690321Wrocławskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego Nr 1
JEDYNKA WROCŁAWSKA S.A.Wrocław
156931021932134Zakłady Chemiczne VISCOPLAST S.A.Wrocław
15793060431867Zakłady Sprzętu Grzejnego WROZAMET S.A.Wrocław
15827155054973Huta ZABRZE S.A.Zabrze
159359874242Śląskie Zakłady Lin i Drutu LINODRUT S.A.Zabrze
16027113489788Zabrzańskie Zakłady Naprawcze Przemysłu Węglowego S.A.Zabrze

16195001225262METALPLAST-ZAMOŚĆ S.A.Zamość
162950012312174Zamojskie Fabryki Mebli S.A.Zamość
163890542520147Żarnowskie Zakłady Materiałów Ogniotrwałych S.A.Żarów
164970035125195Zakłady Tkanin Dekoracyjnych DEKORA S.A.Żary
165730020836146Materiały Izolacyjne IZOLACJA S.A.Zduńska Wola
166470611946124Zakłady Przemysłu Barwników BORUTA S.A.Zgierz
16723051750072Fabryka Maszyn Górnictwa Odkrywkowego FAMAGO S.A.Zgorzelec
168970038750192Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowe POLSKA WEŁNA
S.A.Zielona Góra
169970039471174Zielonogórskie Fabryki Mebli ZEFAM S.A.Zielona Góra
170970516190141zielonogórskie Kopalnie Surowców Mineralnych S.A.Zielona
Góra
171970038709323ZINSTAL S.A.Zielona Góra
172750014820206Zakłady Technicznych Wyrobów Włókienniczych S.A.Żyrardów
17371011161181Żywieckie Zakłady Papiernicze SOLALI S.A.Żywiec



Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 4 lipca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia jednoosobowych spółek Skarbu
Państwa oraz przedsiębiorstw państwowych, które zostaną przekształcone w spółki
w celu wniesienia ich akcji lub udziałów do narodowych funduszy inwestycyjnych.
(Dz. U. Nr 82, poz.416)
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych
funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202 i z 1994 r.
Nr 84, poz. 385) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 września 1993 r. w sprawie
określenia jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz przedsiębiorstw
państwowych, które zostaną przekształcone w spółki w celu wniesienia ich akcji
lub udziałów do narodowych funduszy inwestycyjnych (Dz. U. Nr 89, poz. 412, z
1994 r. Nr 113, poz. 549 i z 1995 r. Nr 51, poz. 282), wprowadza się następujące
zmiany:
1) załącznik nr 1 otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego
rozporządzenia,
2) załącznik nr 2 otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego
rozporządzenia.
ż 2. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 października 1994 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia jednoosobowych spółek Skarbu
Państwa w celu wniesienia ich akcji lub udziałów do narodowych funduszy
inwestycyjnych oraz rozporządzenie w sprawie określenia jednoosobowych spółek
Skarbu Państwa oraz przedsiębiorstw państwowych, które zostaną przekształcone w
spółki w celu wniesienia ich akcji lub udziałów do narodowych funduszy
inwestycyjnych (Dz. U. Nr 113, poz. 549).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 lipca 1995 r. (poz. 416)
Załącznik nr 1
WYKAZ JEDNOOSOBOWYCH SPÓŁEK SKARBU PAŃSTWA, KTÓRYCH AKCJE LUB UDZIAŁY ZOSTANĄ
WNIESIONE DO NARODOWYCH FUNDUSZY INWESTYCYJNYCH
Lp.RegonBRANazwa przedsiębiorstwaMiasto
130389105Zakłady Urządzeń Okrętowych BOMET S.A.Barlinek
2122737174Bialskie Fabryki Mebli S.A.Biała Podlaska
362225321Białostockie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego
PRZEMYSŁÓWKA S.A.Białystok
461349323Przedsiębiorstwo Instalacji Przemysłowych INSTAL w Białymstoku
S.A.Białystok
5122944172Zakłady Przemysłu Sklejek w Białymstoku S.A.Białystok
662001321Bielskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego
S.A.Bielsko-Biała
747243202Bielskie Zakłady Wyrobów Filcowych S.A.Bielsko-Biała
87002556387Fabryka Reduktorów i Motoreduktorów BEFARED S.A.Bielsko-Biała
946539207LENKO S.A.Bielsko-Biała
1022415113Zakłady Wytwórcze Sprzętu Sieciowego BELOS S.A.Bielsko-Biała
1143972154Bolesławiecka Fabryka Materiałów Medycznych POLFA
S.A.Bolesławiec
12567511241Przedsiębiorstwo Zbożowo-Młynarskie PZZ w Bolesławcu
S.A.Bolesławiec
13230179593202Zakłady Tkanin Technicznych BONITEX S.A.Bolesławiec
1447993211MODUS Przedsiębiorstwo Odzieżowe S.A.Bydgoszcz
1551061241Przedsiębiorstwo Przemysłu Zbożowo-Młynarskiego PZZ w Bydgoszczy
S.A.Bydgoszcz
16178465271Zakłady Graficzne im. Komisji Edukacji Narodowej S.A.Bydgoszcz
1791196587231Zakłady Mięsne w Bydgoszczy S.A.Bydgoszcz
1830395113Zakłady Urządzeń Okrętowych FAMOR S.A.Bydgoszcz
191940788BEZETEN S.A.Bytom
2030900141Górnicze Zakłady Dolomitowe w Bytomiu S.A.Bytom
2127150556673Huta ZYGMUNT S.A.Bytom
2222881341Przedsiębiorstwo Robót Górniczych S.A.Bytom
23272592171341Przedsiębiorstwo Budowy Kopalń PEBEKA S.A.Bytom
2422852341Przedsiębiorstwo Budowy Szybów S.A.Bytom
251410881312Przedsiębiorstwo Remontowo-Budowlane BYTOM S.A.Bytom
2623165136Zakłady Gumowe Górnictwa S.A.Bytom
2712276665Fabryka Akcesoriów Meblowych S.A.Chełmno
283300561Fabryka Urządzeń Mechanicznych CHOFUM w Chocianowie S.A.Chocianów

29566718231Zakłady Mięsne w Chojnicach S.A.Chojnice
30123576182Dolnośląskie Zakłady Wyrobów Papierowych DOLPAKART S.A.Chojnów
3129950101KONSTAL S.A.Chorzów
32272549956324Przedsiębiorstwo Elektromontażowe Przemysłu Węglowego ELKOP
S.A.Chorzów
3351664233Śląskie Zakłady Drobiarskie S.A.Chorzów
3443541131Zakłady Chemiczne HAJDUKI S.A.Chorzów
3538310113Fabryka Sprzętu Elektrotechnicznego KONTAKT S.A.Czechowice
362521865Zakłady Górniczo-Hutnicze SABINÓW S.A.Częstochowa
3756466151Huta Szkła Okiennego ZĄBKOWICE S.A.Dąbrowa Górnicza
383445375141Kopalnia Piasku KUŹNICA WARĘŻYŃSKA S.A.Dąbrowa Górnicza
3927173979072Przedsiębiorstwo Produkcji Przemysłowej BUDOSTAL-4
S.A.Dąbrowa Górnicza
40866700132Zakłady Chemiczne STREM S.A.Dąbrowa Górnicza
4142790136Zakłady Tworzyw Sztucznych ZĄBKOWICE-ERG S.A.Dąbrowa Górnicza
42865444131POLIFARB Dębicka Fabryka Farb i Lakierów S.A.Dębica
432950684Wytwórnia Urządzeń Chłodniczych PZL-DĘBICA S.A.Dębica
44670768618134Drwalewskie Zakłady Przemysłu Bioweterynaryjnego BIOWET
S.A.Drwalew
45654820246Zakłady Przemysłu Owocowo-Warzywnego DWIKOZY S.A.Dwikozy
46890529754241Przedsiębiorstwo Przemysłu Zbożowo-Młynarskiego PZZ
S.A.Dzierżoniów
47890500153191SILESIANA S.A.Dzierżoniów
48790150331256Przedsiębiorstwo Spożywcze CHŁODNIA EŁK S.A.Ełk
4962857321Gdyńskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego S.A.Gdynia
50144495234Zakłady Rybne GIŻYCKO S.A.Giżycko
512661448Przedsiębiorstwo Przerobu Złomu Metali CENTROZŁOM S.A.Gliwice
52272498791108Zakłady Naprawcze Lokomotyw Elektrycznych S.A.Gliwice
53124707108ZNTK S.A.Gliwice
54878139174Głuchołaska Fabryka Mebli S.A.Głuchołazy
55990623108Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego w Gniewczynie
S.A.Gniewczyna Łańcucka
5656199146Przedsiębiorstwo Materiałów Izolacyjnych IZOLACJA-MATIZOL
S.A.Gorlice
5757827173Zakłady Stolarki Budowlanej STOLBUD S.A.Gorzów Wielkopolski
58123211172Zakłady Płyt Wiórowych S.A.Grajewo
5948857222Lubuskie Zakłady Przemysłu Skórzanego CARINA S.A.Gubin
60125144108Iławskie Zakłady Napraw Samochodów S.A.Iława
61970408299202Zakłady Tkanin Technicznych ESKORD S.A.Iłowa Żagańska
6290511070231Zakłady Mięsne Janowiec Wielkopolski S.A.Janowiec Wlkp.
63122418174Jarocińskie Fabryki Mebli S.A.Jarocin
6412390379JAROMA S.A.Jarocin
65890292140141Górniczo-Przetwórcze Zakłady Surowców Ogniotrwałych
S.A.Jaroszów
66141628251Zakłady Przemysłu Cukierniczego LIWOCZ S.A.Jasło
67815104341Przedsiębiorstwo Robót Górniczych "ROW" S.A.Jastrzębie Zdrój
68390339667132Jaworskie Zakłady Chemii Gospodarczej POLLENA w Jaworze
S.A.Jawor
6956495151Huta Szkła Okiennego SZCZAKOWA S.A.Jaworzno
703445369141Kopalnia Piasku SZCZAKOWA S.A.Jaworzno
7142369124Zakłady Chemiczne ORGANIKA-AZOT S.A.Jaworzno
721410295136Zakłady Chemiczne JELCHEM S.A.Jelenia Góra
73250027666136METALPLAST KALISZ sp. z o.o.Kalisz
74879423131POLIFARB-KALISZ S.A.Kalisz
7549348222Zakłady Przemysłu Skórzanego KARKONOSZE S.A.Kamienna Góra
76142177231Stołeczne Zakłady Spożywcze KARCZEW w Karczewie S.A.Karczew
77271011255632Centrala Zaopatrzenia Górnictwa S.A.Katowice
7827064152872Fabryka Maszyn Górniczych FAMUR S.A.Katowice
7927156953772Fabryka Sprzętu i Narzędzi Górniczych FASING S.A.Katowice
8027258176042Huta FERRUM S.A.Katowice
8160781313Katowickie Przedsiębiorstwo Instalacji Sanitarnych S.A.Katowice
82122393174Katowickie Przedsiębiorstwo Meblowe AGATA S.A.Katowice
83271933598324Przedsiębiorstwo Montażu Urządzeń Elektrycznych PW
S.A.Katowice
84272555840145Przedsiębiorstwo Prefabrykacji Przemysłu Węglowego PREFBET
S.A.Katowice
8550417231Przedsiębiorstwo Przemysłu Mięsnego S.A.Katowice
8641275124Zakłady Chemiczne BLACHOWNIA S.A.Kędzierzyn-Koźle
87250011205231Zakłady Mięsne w Kępnie S.A.Kępno
88756086632Przedsiębiorstwo Centralna Składnica Zaopatrzenia PKS
S.A.Kielce
893683710613Przedsiębiorstwo Handlu Opałem i Materiałami Budowlanymi w
Kielcach S.A.Kielce
9050423231Przedsiębiorstwo Przemysłu Mięsnego S.A.Kielce
91603738285Zakład Wykonawstwa Sieci Elektrycznych S.A.Kielce
9255857145PREFABET-KOLBUSZOWA S.A.Kolbuszowa
93150920738172Koniecpolskie Zakłady Płyt Pilśniowych S.A.Koniecpol
94310002973311Konińskie Przedsiębiorstwo Budowlane S.A.Konin
954501331141Kopalnia Piasku KOTLARNIA S.A.Kotlarnia
96290573343241Przedsiębiorstwo Przemysłu Zbożowo-Młynarskiego PZZ w
Kozłowie S.A.Kozłów
9763064321BUDOSTAL-1 S.A.Kraków
9855113142Cementownia NOWA HUTA S.A.Kraków
99274140271Drukarnia Wydawnicza im. Władysława Ludwika Antycza S.A.Kraków
Lp.RegonBRANazwa przedsiębiorstwaMiasto
100350539831326Kolejowe Zakłady Automatyki S.A.Kraków
10151003241Okręgowe Przedsiębiorstwo Przemysłu Zbożowo-Młynarskiego PZZ
S.A.Kraków
102350652579613POLMOZBYT Kraków S.A.Kraków
10341335326Przedsiębiorstwo Inwestycyjno-Remontowe Przemysłu Chemicznego
NAFTOBUDOWA S.A.Kraków
10463503512Przedsiębiorstwo Transp.-Sprzęt. Bud. TRANSBUD NOWA HUTA
S.A.Kraków
10522125342Przedsiębiorstwo Budownictwa Elektroenergetycznego ELBUD
S.A.Kraków
10663118381Przedsiębiorstwo Robót Zmechanizowanych BUDOSTAL-8 S.A.Kraków
107603690285Zakład Wykonawstwa Sieci Elektrycznych KRAKÓW S.A.Kraków
108350509310231Zakłady Mięsne w Krakowie S.A.Kraków
10935895102Fabryka Amortyzatorów S.A.Krosno
110250019023241Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe ELMŁYN S.A.Krotoszyn
111566658231Przedsiębiorstwo Przemysłu Mięsnego w Legnicy S.A.Legnica
11246976194Zakłady Przemysłu Jedwabniczego DOLWIS S.A.Leśna k. Lubania
Śląskiego
113124831108Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego w Lubaniu S.A.Lubań
11451693233Lubelskie Zakłady Drobiarskie S.A.Lublin
115566977231Zakłady Mięsne w Lublinie S.A.Lublin
11641921123Zakłady Chemiczne LUBOŃ S.A.Luboń
117124802108Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego w Łapach S.A.Łapy
11853344245PEPEES S.A.Łomża
11947869201Przesiębiorstwo Produkcyjno-Handlowo-Usługowe SYNTEX S.A.Łowicz

12044144137FAGUM-STOMIL S.A.Łódź
121470006263196Zakłady Przemysłu Pasmanteryjnego LENTA S.A.Łódź
12260002311Mieleckie Przedsiębiorstwo Budowlane S.A.Mielec
1233160193246Zakłady Przemysłu Owocowo-Warzywnego MIĘDZYCHÓD
S.A.Międzychód
1241099472597Fabryka Narzędzi Chirurgicznych i Dentystycznych MIFAM
S.A.Milanówek
1252898485Fabryka Urządzeń Dźwigowych S.A.Mińsk Mazowiecki
12656489151Huta Szkła Okiennego MURÓW S.A.Murów
12746597193Zakłady Lniarskie ORZEŁ S.A.Mysłakowice
1282999561Myszkowskie Zakłady Metalurgiczne MYSTAL S.A.Myszków
129566747231Zakłady Mięsne w Nakle S.A.Nakło n. Notecią
13038132113Zakłady Sprzętu Instalacyjnego POLAM-NAKŁO S.A.Nakło n. Notecią

13156288146IZOLACJA NIDZICA S.A.Nidzica
13253456245Szczecińskie Zakłady Przemysłu Ziemniaczanego S.A.Nowogard
133124699108ZNTK NOWY SĄCZ S.A.Nowy Sącz
13455426144Cegielnie Olsztyńskie CE-OL S.A.Olsztyn
13542777136Zakłady Tworzyw Sztucznych ERG S.A.Oława
136530562555142Cementownia GROSZOWICE sp. z o.o.Opole
137530556313256Przedsiębiorstwo Przemysłu Chłodniczego FRIGOOPOL S.A.Opole

138124713108ZNTK S.A.Opole
Lp.RegonBRANazwa przedsiębiorstwaMiasto
139250072313233DROP S.A.Ostrów Wlkp.
140124759108Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego S.A.Ostrów Wlkp.
14141223126Zakłady Chemiczne OŚWIĘCIM w Oświęcimiu S.A.Oświęcim
14247390191Pabianickie Zakłady Tkanin Technicznych im. Gen. Władysława
Sikorskiego S.A.Pabianice
14337954111Karkonoskie Zakłady Maszyn Elektrycznych KARELMA S.A.Piechowice

14443340131Fabryka Farb i Lakierów POLIFARB-PILAWA S.A.Pilawa
145570190460108Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego w Pile S.A.Piła
146867970174Piotrkowska Fabryka Mebli S.A.Piotrków Trybunalski
1474051978Fabryka Maszyn Spożywczych SPOMASZ Pleszew S.A.Pleszew
1481350848182Pleszewskie Zakłady Papiernicze S.A.Pleszew
149250018897241Zakłady Zbożowo-Młynarskie PZZ w Pleszewie S.A.Pleszew
150610227131241Przedsiębiorstwo Przemysłu Zbożowo-Młynarskiego PZZ Płock
S.A.Płock
15159826311Korporacja Budowlana POZNAŃ-PÓŁNOC S.A.Poznań
152125612343Poznańskie Przedsiębiorstwo Robót Drogowych S.A.Poznań
15322154342Przedsiębiorstwo Budownictwa Elektroenergetycznego ELBUD
S.A.Poznań
154125747343Przedsiębiorstwo Robót Komunikacyjnych w Poznaniu S.A.Poznań
1552998961Zakłady Metalurgiczne POMET S.A.Poznań
156630006087108Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego w Poznaniu S.A.Poznań
157124676108ZNTK S.A.Pruszków
158123062172Zakłady Płyt Pilśniowych S.A.Przemyśl
159970019623231Zakłady Mięsne PRZYLEP S.A.Przylep
16062308321Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego PUŁAWY S.A.Puławy
16158620311Przedsiębiorstwo Budownictwa Ogólnego S.A.Radom
162879541311Radomskie Przedsiębiorstwo Budowlane S.A.Radom
16358590313Radomskie Przedsiębiorstwo Robót Instalacyjnych S.A.Radom
16449035221Radomskie Zakłady Garbarskie S.A.Radom
16519784312Przedsiębiorstwo Remontowo-Budowlane S.A.Rybnik
16619790512Przedsiębiorstwo Spedycyjno-Transportowe TRANSGÓR S.A.Rybnik
1672228972Rybnicka Fabryka Maszyn RYFAMA S.A.Rybnik
1681973288Zakłady Naprawcze S.A.Rybnik
16936570613POLMOZBYT Rzeszów S.A.Rzeszów
17051144241PPZM PZZ S.A.Rzeszów
17126844632Przedsiębiorstwo Obrotu Wyrobami Hutniczymi CENTROSTAL w
Rzeszowie S.A.Rzeszów
17263354632Rzeszowska Centrala Materiałów Budowlanych S.A.Rzeszów
17362509321Rzeszowskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego i
Ogólnego RESBUD S.A.Rzeszów
1745135035311Rzeszowskie Przedsiębiorstwo Budowlane S.A.Rzeszów
17560031311Rzeszowskie Przedsiębiorstwo Budowlano-Monatażowe S.A.Rzeszów
17660060313Rzeszowskie Przedsiębiorstwo Instalacji Sanitarnych S.A.Rzeszów

17751730233Rzeszowskie Zakłady Drobiarskie Res-drob S.A.Rzeszów
178141812113Zakłady Elektrotechniki Motoryzacyjnej S.A.Rzeszów
179567043231Zakłady Mięsne RESMIĘS w Rzeszowie S.A.Rzeszów
1802830065Zakłady Wyrobów Metalowych S.A.Sławków
181145224102KAPENA S.A.Słupsk
18230432105Zakłady Urządzeń Okrętowych SEZAMOR S.A.Słupsk
18327201962663Fabryka Łożysk Tocznych PREMA-MILMET S.A.Sosnowiec
1842221472Fabryka Maszyn Górniczych NIWKA S.A.Sosnowiec
1852559542Huta im. Mariana Buczka S.A.Sosnowiec
1863445352343Przedsiębiorstwo Robót Kolejowo-Budowlanych S.A.Sosnowiec
187810451000201Zakłady Przemysłu Dziewiarskiego LUXPOL S.A.Stargard
Szczeciński
188124819108ZNTK STARGARD S.A.Stargard Szczeciński
1892519371Zakłady Urządzeń Kotłowych STĄPORKÓW S.A.Stąporków
1901396780174Strzyżowska Fabryka Mebli S.A.Strzyżów
191630317195241Przedsiębiorstwo Zbożowo-Młynarskie w Szamotułach
S.A.Szamotuły
19281072459687Fabryka Maszyn Budowlanych BUMAR-HYDROMA S.A.Szczecin
193810021481523Przedsiębiorstwo Robót Czerpalnych i Podwodnych DRAGMOR sp.
z o.o.Szczecin
19443050127WISKORD S.A.Szczecin
195330343097171Koszalińskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Drzewnego
S.A.Szczecinek
1961108314132Przedsiębiorstwo Chemii Gospodarczej POLLENA-ŚCINAWA
S.A.Ścinawa
19730834147Dolnośląskie Zakłady Magnezytowe S.A.Świdnica
1986081034233Lubuskie Zakłady Drobiarskie ELDROB S.A.Świebodzin
1992244472Fabryka Zmechanizowanych Obudów Ścianowych FAZOS S.A.Tarnowskie
Góry
200850017436246Zakłady Przemysłu Owocowo-Warzywnego OWINTAR sp. z
o.o.Tarnów
201950202797321Tomaszowskie Przedsiębiorstwo Budowlane TOMBUD S.A.Tomaszów
Lubelski
20243104127ELANA S.AToruń
20336498613Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe POLMOZBYT Toruń S.A.Toruń
20456911161Fabryka Porcelitu TUŁOWICE S.A.Tułowice
20546924201Zakłady Przemysłu Jedwabniczego MIRANDA S.A.Turek
20622705381Przedsiębiorstwo Ciężkiego Sprzętu Budowlanego PW S.A.Tychy
207490540969246Podhalańskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Spożywczego TYMBARK
S.A.Tymbark
208570178794154Huta Szkła UJŚCIE S.A.Ujście
2097101130487Fabryka Elementów Hydrauliki PONAR-WADOWICE S.A.Wadowice
2101987372Zakłady Urządzeń Górniczych WAMAG S.AWałbrzych
211122306634COD - Przedsiębiorstwo Handlowe S.A.Warszawa
21212030279613Przedsiębiorstwo Handlowo-Wytwórcze POSTI S.AWarszawa
213125776342Przedsiębiorstwo Kolejowych Robót Elektryfikacyjnych
S.A.Warszawa
2142941787Warszawska Fabryka Pomp i Armatury S.A.Warszawa
21562320321Warszawskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego
KABLOBETON S.A.Warszawa
21642429133Warszawskie Zakłady Fotochemiczne FOTON S.A.Warszawa
217568516113Zakłady Elektrotechniki Motoryzacyjnej ZELMOT S.A.Warszawa
21855188142Cementownia WIERZBICA S.A.Wierzbica
219910202831241Przedsiębiorstwo Polskie Zakłady Zbożowe S.A. we
WłocławkuWłocławek
2203382182AGROMET-PILMET S.A.Wrocław
221930644453231Przedsiębiorstwo Przemysłu Mięsnego we Wrocławiu sp. z
o.o.Wrocław
222125724343Przedsiębiorstwo Robót Kolejowych i Inżynieryjnych S.A.Wrocław

22393102041882Wrocławski Zakład Przemysłu Maszynowego Leśnictwa DOLPIMA
S.A.Wrocław
22421611285Zakład Wykonawstwa Sieci Elektrycznych S.A.Wrocław
22551084241Śląskie Zakłady Zbożowo-Młynarskie S.A.Zabrze
22659097311Przedsiębiorstwo Budownictwa Ogólnego w Zamościu S.A.Zamość
2272783261Odlewnia Żeliwa Ciągliwego i Wytwórnia Łączników S.A.Zawiercie
22845617191Zakłady Przemysłu Bawełnianego ZAWTEX S.A.Zawiercie
229970020342248Zakłady Piwowarskie S.A.Zielona Góra
230390342468222Złotoryjskie Zakłady Obuwia S.A.Złotoryja
23142406124Zakłady Chemiczne ORGANIKA w Żarowie S.A.Żarów
2324046578Fabryka Maszyn i Urządzeń Przemysłu Spożywczego SPOMASZ S.A.Żnin

2332836965Fabryka Śrub ŚRUBENA S.A.Żywiec

Załącznik nr 2
WYKAZ PRZEDSIĘBIORSTW PAŃSTWOWYCH, KTÓRE ZOSTANĄ PRZEKSZTAŁCONE W JEDNOOSOBOWE
SPÓŁKI SKARBU PAŃSTWA W CELU WNIESIENIA ICH AKCJI LUB UDZIAŁÓW DO NARODOWYCH
FUNDUSZY INWESTYCYJNYCH
Lp.RegonBRANazwa przedsiębiorstwaMiasto
122898341Przedsiębiorstwo Robót Górniczych w GliwicachGliwice
236535613POLMOZBYTKoszalin
346670193Śląskie Zakłady Przemysłu Lniarskiego LENTEXLubliniec
452623248Zakłady Piwowarskie w Lwówku ŚląskimLwówek Śląski
5122140171Przemyskie Przedsiębiorstwo Przemysłu DrzewnegoPrzemyśl
64730965241Przedsiębiorstwo Przemysłu Zbożowo-Młynarskiego PZZSierpc
754674141Szydłowieckie Kopalnie Kamienia Budowlanego SKALBUDSzydłowiec


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 26 maja 1995 r.
o zmianie ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych.
(Dz. U. Nr 83, poz. 418)
Art. 1. W ustawie z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania
niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60) w art. 6 ust. 7 wyrazy
,,0,2%'' zastępuje się wyrazem ,,0,2''.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia z mocą od
dnia 1 stycznia 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 29 czerwca 1995 r.
o obligacjach
(Dz. U. Nr 83, poz. 420)
Art. 1. Ustawa określa zasady emisji, zbywania, nabywania i wykupu obligacji.
Art. 2. 1. Obligacje mogą emitować:
1) podmioty prowadzące działalność gospodarczą, posiadające osobowość prawną,
2) gminy, związki międzygminne (związki komunalne) oraz miasto stołeczne
Warszawa,
3) inne podmioty posiadające osobowość prawną, upoważnione do emisji obligacji
na podstawie innych ustaw,zwane dalej "emitentami".
2. Banki emitują obligacje na zasadach określonych ustawą z dnia 31 stycznia
1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz.
29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz.
591 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 18), a w zakresie w niej nie uregulowanym mają
odpowiednie zastosowanie przepisy niniejszej ustawy.
Art. 3. Przepisy ustawy nie mają zastosowania do obligacji emitowanych przez:
1) Skarb Państwa,
2) Narodowy Bank Polski.
Art. 4. 1. Obligacja jest papierem wartościowym emitowanym w serii, w którym
emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji (obligatariusza) i
zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia (wykupu
obligacji).
2. (1) Świadczenie, o którym mowa w ust. 1, może mieć charakter pieniężny lub
napieniężny.
3. Świadczenie pieniężne polega na zapłacie należności głównej lub należności
ubocznych (odsetek) w sposób i w terminach określonych w warunkach emisji. Za
należności uboczne uważa się również różnicę między ceną nominalną a ceną
emisyjną obligacji.
4. (2) Świadczenie napieniężne może w szczególności polegać na realizacji
przyznanego obligatariuszowi:
1) prawa do udziałów w przyszłych zyskach emitenta,
2) prawa do zamiany obligacji na akcje spółki będącej emitentem tych obligacji
(obligacje zamienne),
3) prawa pierwszeństwa do objęcia emitowanych w przyszłości akcji spółki będącej
emitentem tych obligacji (obligacje z prawem pierwszeństwa).
Art. 5. 1. Obligacja powinna zawierać w szczególności:
1) powołanie podstawy prawnej emisji,
2) nazwę (firmę) i siedzibę emitenta, miejsce i numer wpisu do właściwego
rejestru lub wskazanie gminy będącej emitentem,
3) nazwę obligacji i cel jej wyemitowania,
4) wartość nominalną i numer kolejny obligacji oraz serię,
5) oznaczenie obligatariusza - przy obligacji imiennej,
6) ewentualny zakaz lub ograniczenie zbywania obligacji imiennej,
7) datę, od której nalicza się oprocentowanie, wysokość oprocentowania, terminy
jego wypłaty i miejsce płatności - jeżeli warunki emisji przewidują
oprocentowanie, oraz warunki wykupu,
8) wysokość i zasady udzielania gwarancji oraz oznaczenie podmiotu
gwarantującego,
9) zakres i formę zabezpieczenia albo informację o jego braku,
10) miejsce i datę wystawienia obligacji oraz datę nabycia obligacji,
11) podpisy osób uprawnionych do zaciągania zobowiązań w imieniu emitenta, przy
czym podpisy te mogą być odtwarzane sposobem mechanicznym.
2. Warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, w stosunku do obligacji dopuszczonych
do publicznego obrotu uważa się za spełniony przez wystawienie świadectwa
depozytowego określającego te dane.
3. Emitenci obligacji zabezpieczonych całkowicie, w sposób, o którym mowa w art.
6 ust. 2, mają obowiązek i wyłączne prawo używania w nazwie obligacji wyrazu
"zabezpieczona".
4. Do obligacji dołącza się arkusz kuponowy oprocentowania, jeśli warunki emisji
to przewidują, oraz arkusz wykupu obligacji.
Art. 6. 1. Wynikające z obligacji wierzytelności mogą być zabezpieczone
całkowicie lub częściowo albo nie zabezpieczone.
2. Zabezpieczenie całkowite polega na:
1) ustanowieniu zastawu lub hipoteki albo
2) udzieleniu gwarancji przez Narodowy Bank Polski lub bank posiadający kapitał
własny w wysokości nie niższej niż równowartość 10.000.000 ECU w walucie
polskiej, albo
3) udzieleniu zabezpieczenia przez Skarb Państwa, albo
4) udzieleniu zabezpieczenia przez bank zagraniczny lub międzynarodową
instytucję finansową posiadające kapitał własny w wysokości nie niższej niż
równowartość 10.000.000 ECU, albo
5) udzieleniu poręczenia przez gminy, z zastrzeżeniem ust. 5 - i obejmuje
wartość nominalną emitowanych obligacji wraz z sumą należnego oprocentowania.
3. Emitentem obligacji nie zabezpieczonych zgodnie z ust. 2 może być podmiot,
który sporządził sprawozdanie finansowe za ostatnie trzy kolejne lata obrotowe,
a wartość jego kapitału i funduszy własnych wynosi co najmniej pięciokrotność
minimalnego kapitału akcyjnego określonego przepisami Kodeksu handlowego. W
przypadku gdy emitentem obligacji jest spółka akcyjna, wymóg ten dotyczy
opłaconej części kapitału akcyjnego, a gdy spółdzielnia - opłaconej części
funduszu udziałowego.
4. Wymagania, o których mowa w ust. 3, nie dotyczą:
1) gmin, związków międzygminnych (związków komunalnych) oraz miasta stołecznego
Warszawy,
2) banków, które emitują obligacje w ramach programu postępowania uzdrawiającego
zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 2 ust. 2, a ich nabywcą jest
Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski.
5. Gminy oraz miasto stołeczne Warszawa mogą poręczać zobowiązania wynikające z
obligacji emitowanych przez:
1) inne gminy oraz związki, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2,
2) spółki prawa handlowego, w których dana gmina lub miasto stołeczne Warszawa
dysponuje ponad 50% głosów na zgromadzeniu wspólników lub walnym zgromadzeniu
akcjonariuszy,
3) przedsiębiorstwa, dla których organem założycielskim jest dana gmina lub
miasto stołeczne Warszawa,do wysokości 15% dochodów gminy planowanych w roku, w
którym następuje udzielenie poręczenia.Udzielenie poręczenia wymaga uchwały
organu stanowiącego gminy lub Rady miasta stołecznego Warszawy.
Art. 7. 1. Do ustanowienia hipoteki, o której mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1,
wystarcza oświadczenie woli właściciela nieruchomości. Wpis w księdze wieczystej
powinien wskazywać w szczególności:
1) uchwałę lub oświadczenie emitenta o emisji obligacji i jej datę,
2) sumę, na którą ustanawia się hipotekę,
3) liczbę, serie, numery i wartość nominalną obligacji,
4) sposób i wysokość oprocentowania obligacji, o ile jest ono przewidziane,
5) terminy i sposób wykupu obligacji.
Obligatariuszy imiennie się nie oznacza.
2. Protokół umorzenia wykupionych obligacji, sporządzony przez notariusza, jest
tytułem do wykreślenia hipoteki, ustanowionej w celu zabezpieczenia
wierzytelności obligatariuszy.
3. Do przeniesienia obligacji zabezpieczonej hipoteką przepisu art. 2451 Kodeksu
cywilnego nie stosuje się.
Art. 8. 1. Emitent odpowiada całym swoim majątkiem za zobowiązania wynikające z
obligacji.
2. Podmioty, które udzieliły zabezpieczeń, o których mowa w art. 6 ust. 2,
odpowiadają do wysokości udzielonego zabezpieczenia.
Art. 9. 1. Emisja obligacji może nastąpić poprzez:
1) publiczną subskrypcję,
2) propozycję nabycia skierowaną do indywidualnych adresatów, w liczbie nie
większej niż 300 osób.
2. Do publicznej subskrypcji i publicznego obrotu obligacjami, w zakresie nie
uregulowanym przepisami niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy z dnia 22
marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach
powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz.
591).
Art. 10. 1. Propozycja nabycia, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2, zawiera
dane, które stosownie do rodzaju emitenta i obligacji pozwalają na ocenę
sytuacji finansowej emitenta. Emitent zobowiązany jest do udostępnienia
informacji dotyczących w szczególności:
1) celów emisji - określenia przedsięwzięcia, na które będą przeznaczane środki
pochodzące z emisji,
2) wielkości emisji,
3) wartości nominalnej i ceny emisyjnej obligacji,
4) warunków wykupu,
5) warunków wypłaty oprocentowania,
6) wysokości i formy ewentualnego zabezpieczenia i oznaczenia podmiotu
udzielającego zabezpieczenia,
7) zysku bilansowego osiągniętego w roku poprzedzającym emisję i perspektywy
kształtowania wyników finansowych emitenta w wyniku realizacji przedsięwzięcia
sfinansowanego z emisji obligacji do czasu całkowitego ich wykupu,
8) danych umożliwiających potencjalnym nabywcom obligacji orientację w efektach
przedsięwzięcia, które ma być sfinansowane z emisji obligacji, oraz zdolności
emitenta do wywiązania się z zobowiązań wynikających z obligacji,
9) (3)zasad przeliczania wartości świadczenia napieniężnego na świadczenie
pieniężne.
2. W przypadku ustanowienia zastawu lub hipoteki jako zabezpieczenia
wierzytelności wynikających z obligacji, emitent zobowiązany jest poddać
przedmiot zastawu lub hipoteki wycenie przez uprawnionego biegłego. Wycena
przedmiotu zastawu lub hipoteki powinna być udostępniona wraz z danymi, o
których mowa w ust. 1.
3. Emitent zobowiązany jest udostępnić osobom, o których mowa w art. 9 ust. 1
pkt 2, sprawozdanie finansowe za ostatni rok obrotowy, wraz z opinią biegłego
rewidenta.
4. Emitent zobowiązany jest do udostępniania obligatariuszom sprawozdań
finansowych i rocznych sprawozdań wraz z opinią biegłego rewidenta w okresie od
dokonania emisji do czasu całkowitego wykupu obligacji.
5. W przypadku emisji obligacji przez gminy, związki międzygminne (związki
komunalne) oraz miasto stołeczne Warszawę wymagania określone w ust. 1 pkt 7
oraz w ust. 3 i 4 uważa się za spełnione poprzez udostępnienie sprawozdania z
wykonania budżetu gminy za rok poprzedzający emisję obligacji wraz z opinią
regionalnej izby obrachunkowej.
Art. 11. 1. Informacje wskazane w art. 10 emitent udostępnia w warunkach emisji
ogłaszanych w dwóch dziennikach ogólnopolskich, w przypadku gdy termin
realizacji praw z obligacji emitowanych w sposób, o którym mowa w art. 9 ust. 1
pkt 1, jest krótszy niż rok od daty emisji, a obligacje te nie znajdują się w
publicznym obrocie.
2. W przypadku emisji obligacji, o których mowa w ust. 1, obowiązki informacyjne
określone w art. 13 ust. 3 pkt 1 i art. 20 ust. 6 uważa się za spełnione poprzez
opublikowanie informacji w dwóch dziennikach ogólnopolskich, w których ogłoszone
zostały warunki emisji.
Art. 12. 1. Termin do zapisywania się na obligacje nie może być dłuższy niż trzy
miesiące od dnia otwarcia publicznej subskrypcji.
2. W ciągu dwóch tygodni od dnia zamknięcia publicznej subskrypcji emitent
dokona przydziału obligacji, zgodnie z zasadami określonymi w warunkach emisji.
3. W przypadku emisji, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2:
1) termin na przyjęcie propozycji nabycia wynosi trzy tygodnie od jej
otrzymania,
2) termin kierowania kolejnych propozycji nabycia obligacji nie może być dłuższy
niż sześć tygodni od skierowania pierwszej propozycji,
3) termin na dokonanie przydziału obligacji wynosi sześć tygodni od dnia
skierowania ostatniej propozycji nabycia.
Art. 13. 1. Emisję uważa się za niedoszłą do skutku, jeżeli w terminie
wyznaczonym do zapisywania się na obligacje nie zostanie subskrybowane co
najmniej 80% emisji. W przypadku emisji obligacji zabezpieczonych całkowicie, w
warunkach emisji emitent może określić inny próg dojścia subskrypcji do skutku.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do emisji obligacji, o której mowa w
art. 9 ust. 1 pkt 2.
3. O niedojściu emisji do skutku emitent:
1) informuje poprzez ogłoszenie w dwóch dziennikach, wskazanych w treści
prospektu emisyjnego lub memorandum informacyjnego - w terminie dwóch tygodni od
upływu terminu, o którym mowa w art. 12 ust. 1, albo
2) zawiadamia listami poleconymi indywidualnych adresatów propozycji nabycia,
wzywając do odbioru wpłaconych kwot - w terminie dwóch tygodni od upływu
terminu, o którym mowa w art. 12 ust. 3 pkt 1.
Art. 14. Obligacje mogą być imienne lub na okaziciela.
Art. 15. Obligacje nie mogą być wydawane przed ustanowieniem zabezpieczeń
przewidzianych w warunkach emisji.
Art. 16. 1. Obligację można zbyć jedynie bezwarunkowo.
2. Emitent może, w warunkach emisji, wprowadzić zakaz lub ograniczenie zbywania
obligacji imiennych.
Art. 17. Obligacje z tej samej emisji dają obligatariuszom jednakowe uprawnienia
wynikające z obligacji.
Art. 18. Do oprocentowania obligacji nie stosuje się przepisów o odsetkach
maksymalnych.
Art. 19. 1. Szczegółowe zasady ustalania udziału obligatariuszy w zyskach
emitenta powinny być określone w warunkach emisji i zgłoszone celem wpisania do
właściwego rejestru.
2. Zakazany jest podział, wypłata lub inne dysponowanie zyskami, o których mowa
w ust. 1, jeżeli miałoby to sprzeciwiać się warunkom emisji obligacji.
Art. 20. 1. Emisja obligacji zamiennych jest dopuszczalna, o ile statut spółki -
emitenta tak stanowi.
2. Obligacje zamienne nie mogą być emitowane poniżej wartości nominalnej i nie
mogą być wydawane przed pełną wpłatą.
3. Uchwała o emisji obligacji zamiennych podlega wpisowi do rejestru handlowego.
Uchwała przed zarejestrowaniem nie wywołuje skutków prawnych.
4. Uchwała o emisji obligacji zamiennych powinna określać w szczególności:
1) zakres przyznawanego prawa oraz warunki jego realizacji, w tym rodzaj akcji
wydawanych w zamian za obligacje,
2) sposób przeliczenia obligacji na akcje, z tym jednak, że na każdy jeden złoty
wartości nominalnej obligacji może przypadać najwyżej jeden złoty wartości
nominalnej akcji,
3) maksymalną wysokość podwyższenia kapitału akcyjnego w drodze zamiany
obligacji na akcje.
5. Termin zamiany obligacji na akcje nie może być dłuższy niż termin wykupu
obligacji. Uchwała o emisji obligacji może określić krótszy termin.
6. Emitent obligacji zamiennych obowiązany jest w warunkach emisji określić
szczegółowo:
1) termin, w jakim zamiana będzie dopuszczalna,
2) sposób przeliczenia obligacji na akcje,
3) sposób postępowania w przypadku przekształcenia lub likwidacji emitenta lub
zmiany wartości nominalnej akcji przed dniem, gdy roszczenie do zamiany stanie
się wymagalne,
4) informację o obowiązku zgłoszenia przez obligatariuszy Urzędowi
Antymonopolowemu zamiaru nabycia akcji w drodze zamiany obligacji na akcje oraz
o skutkach jego niedopełnienia, wynikającym z ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o
przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. z 1995 r. Nr 80, poz. 405).
7. Oświadczenie obligatariusza o zmianie obligacji na akcje wymaga formy
pisemnej i powinno zostać złożone spółce. Do podwyższenia kapitału akcyjnego w
drodze zamiany obligacji na akcje stosuje się odpowiednio przepis art. 439
Kodeksu handlowego. Do zgłoszenia podwyższenia kapitału akcyjnego do rejestru
handlowego należy dołączyć oświadczenia obligatariuszy o zamianie obligacji na
akcje.
Art. 21. 1. Opłacenie podwyższanego kapitału akcyjnego w drodze zamiany
obligacji na akcje następuje sukcesywnie do oświadczeń obligatariuszy o zamianie
obligacji na akcje.
2. Oświadczenie obligatariusza o zamianie obligacji na akcje stanowi potrącenie
wierzytelności obligatariusza z wierzytelności spółki z tytułu opłacenia
kapitału akcyjnego.
3. Do akcji wydawanych z zamian za obligacje zamienne przepisu art. 347 Kodeksu
handlowego nie stosuje się.
4. W przypadku emisji obligacji zamiennych na akcje przepisu art. 432 ż 2
Kodeksu handlowego nie stosuje się.
5. Nie zalicza się do przychodu spółki kwoty kapitału akcyjnego opłaconego w
drodze zamiany obligacji na akcje.
Art. 22. Uprawnienia obligatariuszy wynikające z przyznanego prawa pierwszeństwa
wygasają z dniem rozpoczęcia wykupu obligacji. Uchwała o emisji obligacji może
określić krótszy termin.
Art. 23. Uchwała o emisji obligacji z prawem pierwszeństwa i obligacji
zamiennych powinna przewidywać, że stosowne podwyższenie kapitału akcyjnego
spółki nastąpi z wyłączeniem dotychczasowych akcjonariuszy w całości albo w
odpowiedniej części od prawa poboru akcji nowej emisji w trybie art. 435 ż 2
Kodeksu handlowego. Uchwała powinna określać zakres przyznawanego prawa oraz
warunki jego realizacji, a w szczególności liczbę akcji przypadających na jedną
obligację oraz cenę akcji lub sposób jej ustalenia.
Art. 24. 1. Z chwilą wykupu obligacje podlegają umorzeniu.
2. Jeżeli emitent nie wypełni w terminie zobowiązań wynikających z obligacji,
obligacje mogą podlegać natychmiastowemu wykupowi, po przedstawieniu ich do
wykupu w trybie określonym w art. 35 ust. 2 pkt 2.
3. W razie likwidacji emitenta obligacje stają się płatne z dniem otwarcia
likwidacji, chociażby termin ich wykupu jeszcze nie nastąpił. W przypadku
zniesienia lub podziału gminy będącej emitentem obligacji, odpowiedzialność za
zobowiązania wynikające z emisji obligacji ponoszą solidarnie gminy, które
przejęły jej mienie.
4. Jeżeli emitent obligacji zobowiązał się do spełnienia świadczenia
niepieniężnego, opóźnienie w jego spełnieniu powoduje przekształcenie się tego
świadczenia w świadczenie pieniężne. Zasady przeliczania wartości takiego
świadczenia pieniężnego określają warunki emisji.
Art. 25. 1. Emitent może nabywać własne obligacje jedynie w celu ich umorzenia.
2. Emitent nie może nabywać własnych obligacji po upływie terminu do spełnienia
wszystkich zobowiązań z obligacji, określonego w warunkach emisji.
Art. 26. W razie utraty obligacji imiennej, podlega ona odtworzeniu przez sąd, w
trybie właściwym dla umarzania utraconych dokumentów.
Art. 27. Czynności związane ze zbywaniem, wykupem oraz wypłatą oprocentowania
obligacji, wyemitowanych zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 2, emitent może powierzyć
bankowi w drodze umowy.
Art. 28. Środków pochodzących z emisji obligacji emitent nie może przeznaczyć na
inne cele niż określone w warunkach emisji.
Art. 29. 1. Dla ochrony interesów obligatariuszy emitent powinien przed
rozpoczęciem emisji obligacji zawrzeć z bankiem umowę o reprezentację
obligatariuszy wobec emitenta, zwaną dalej "umową o reprezentację".
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do obligacji, o których mowa w art. 9 ust. 1
pkt 2, oraz do obligacji, dla których termin realizacji praw jest krótszy niż
rok od daty emisji.
Art. 30. 1. Bank, o którym mowa w art. 29 ust. 1, zwany dalej
"bankiem-reprezentantem", pełni funkcję przedstawiciela ustawowego
obligatariuszy na zasadach określonych w ustawie oraz w umowie o reprezentację.
2. Przy wykonywaniu obowiązków wobec obligatariuszy bank-reprezentant powinien
działać z zachowaniem najwyższej staranności zawodowej.
Art. 31. 1. Funkcję banku-reprezentanta może pełnić wyłącznie bank posiadający
kapitał własny w wysokości nie niższej niż równowartość 10.000.000. ECU w
walucie polskiej, utworzony w formie spółki akcyjnej, lub bank państwowy.
2. Bankiem-reprezentantem w ramach danej emisji obligacji nie może być bank:
1) którego członkowie organów nadzoru lub zarządu są dłużnikami emitenta,
2) będący w stosunku do emitenta wprowadzającym papiery wartościowe do
publicznego obrotu w rozumieniu art. 2 pkt 2a ustawy, o której mowa w art. 9
ust. 2, lub oferującym w publicznym obrocie papiery wartościowe tego emitenta,
3) którego więcej niż 20% członków organów nadzoru lub zarządu pełni
jednocześnie funkcje członka organu stanowiącego, nadzoru lub zarządu emitenta,
4) posiadający więcej niż 10% akcji lub udziałów emitenta lub podmiotu
dominującego lub zależnego w stosunku do emitenta,
5) którego więcej niż 10% akcji lub udziałów jest łącznie w posiadaniu emitenta,
członków jego organów stanowiących, nadzoru lub zarządu oraz któregokolwiek z
właścicieli emitenta, albo gdy więcej niż 10% akcji lub udziałów podmiotu
dominującego lub zależnego w stosunku do banku znajduje się w posiadaniu tych
podmiotów lub osób.
3. Ograniczenia, o których mowa w ust. 2 pkt 5, nie mają zastosowania do
posiadanych przez Skarb Państwa akcji lub udziałów:
1) emitenta,
2) banku-reprezentanta,
3) podmiotu dominującego lub zależnego w stosunku do podmiotów określonych w pkt
1 i 2.
4. W przypadku wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 2,
bank-reprezentant zobowiązany jest, w terminie 30 dni od ich wystąpienia, do
usunięcia powstałych przeszkód. Jeżeli usunięcie tych przeszkód nie jest
możliwe, emitent powinien rozwiązać umowę o reprezentację w terminie nie
dłuższym niż kolejne 60 dni, nie wcześniej jednak niż przed zawarciem umowy o
reprezentację z nowym bankiem.
5. W terminie 60 dni od zawieszenia działalności banku-reprezentanta lub
otwarcia jego likwidacji emitent zobowiązany jest do zawarcia umowy o
reprezentację z nowym bankiem. Do chwili zawarcia nowej umowy obowiązki
reprezentanta obligatariuszy pełni bank dotychczasowy.
Art. 32. 1. Umowa o reprezentację powinna określać szczegółowo uprawnienia i
obowiązki banku-reprezentanta wobec emitenta oraz obowiązki wobec
obligatariuszy, jak również obowiązki emitenta wobec banku-reprezentanta.
2. Istotne postanowienia umowy z bankiem-reprezentantem powinny być zamieszczone
w prospekcie emisyjnym lub memorandum informacyjnym danej emisji obligacji.
Art. 33. Emitent zobowiązany jest do:
1) przekazywania bankowi-reprezentantowi informacji bieżących i okresowych
przygotowanych zgodnie z art. 52 ż 2 ustawy, o której mowa w art. 9 ust. 2,
2) składania bankowi-reprezentantowi, w odstępach czasu nie dłuższych niż trzy
miesiące, okresowego sprawozdania z wypełnienia obowiązków wynikających z
warunków emisji,
3) zawiadamiania banku-reprezentanta - w przypadku ustanowienia zabezpieczenia
emisji - o wszelkich zmianach dotyczących ustanowionych zabezpieczeń, w tym
także o istotnych zmianach wartości rzeczy lub praw stanowiących podstawę
zabezpieczenia.
Art. 34. Do obowiązków banku-reprezentanta wobec obligatariuszy należy w
szczególności:
1) okresowa analiza sytuacji finansowej emitenta z punktu widzenia jego
zdolności do wykonywania obowiązków wynikających z warunków emisji,
2) udzielanie odpowiedzi na pytania obligatariuszy dotyczące emisji,
3) składanie obligatariuszom, nie rzadziej niż raz na sześć miesięcy,
oświadczenia o braku okoliczności, o których mowa w art. 31 ust. 2,
4) niezwłoczne zawiadamianie obligatariuszy o sytuacji finansowej emitenta -
przed wystąpieniem okoliczności stanowiących naruszenie obowiązków emitenta
ciążących na nim w ramach emisji - o ile zdaniem banku-reprezentanta sytuacja ta
stwarza realne zagrożenie dla zdolności wykonywania tych obowiązków przez
emitenta.
Art. 35. 1. Do obowiązków banku-reprezentanta, po stwierdzeniu naruszenia przez
emitenta obowiązków wynikających z warunków emisji, należy:
1) niezwłoczne zawiadomienie obligatariuszy o zaistnieniu okoliczności
stanowiących naruszenie obowiązków emitenta wobec obligatariuszy,
2) zastosowanie środków mających na celu ochronę praw obligatariuszy danej
emisji oraz niezwłoczne zawiadomienie obligatariuszy o zastosowanych środkach.
2. Środki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą obejmować w szczególności:
1) podjęcie działań mających na celu ustanowienie przez emitenta dodatkowych
zabezpieczeń,
2) zawiadomienie emitenta o wymagalności całego długu głównego na wypadek
opóźnienia w spłacie określonej części tego długu lub raty odsetek, jeżeli
spłatę taką przewidują warunki emisji, albo
3) wystąpienie z właściwym powództwem przeciwko emitentowi, albo
4) zgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości emitenta.
Art. 36. Udostępnienie obligatariuszom przez bank-reprezentanta informacji
wymaganych przez ustawę lub umowę o reprezentację obligatariuszy odbywa się w
drodze publikacji w co najmniej 2 dziennikach, wskazanych w treści prospektu
emisyjnego lub memorandum informacyjnego.
Art. 37. Wierzytelności banku-reprezentanta wobec emitenta, w tym także
roszczenie o wynagrodzenia przewidziane w umowie o reprezentację, nie mogą
zostać zaspokojone w stopniu wyższym niż ten, w którym następuje zaspokojenie
wierzytelności obligatariuszy wobec emitenta.
Art. 38. 1. Kto dokonuje emisji obligacji nie będąc do tego uprawnionym lub przy
emisji nie zachowuje warunków określonych w ustawie,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5 i grzywny do 5.000.000
zł.
2. Tej samej karze podlega, kto działając w imieniu lub w interesie osoby
prawnej albo jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej
dopuszcza się czynu określonego w ust. 1.
Art. 39. 1. Kto, przy emisji obligacji, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2,
podaje nieprawdziwe lub zataja prawdziwe dane, które mogą w istotny sposób
wpłynąć na ocenę zdolności emitenta do wywiązania się z zobowiązań wynikających
z obligacji,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5 i grzywny do 5.000.000
zł.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1,
działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej
nie posiadającej osobowości prawnej.
Art. 40. 1. Kto nie udostępnia sprawozdań finansowych, o których mowa w art. 10
ust. 3 i 4, albo w przypadku, o którym mowa w art. 10 ust. 5, nie udostępnia
rocznego sprawozdania z wykonania budżetu za rok poprzedzający emisję wraz z
opinią regionalnej izby obrachunkowej,
podlega karze pozbawienia wolności do roku, ograniczenia wolności albo grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1,
działając w imieniu lub w interesie emitenta.
Art. 41. Kto przeznacza środki pochodzące z emisji obligacji na cele inne niż
określone w warunkach emisji,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 2 lub grzywny do 5.000.000 zł albo obu
tym karom łącznie.
Art. 42. 1. Kto wbrew warunkom emisji obligacji dokonuje podziału i wypłaty lub
w inny sposób dysponuje zyskami, o których mowa w art. 4 ust. 4 pkt 1,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 2 lub grzywny do 5.000.000 zł albo obu
tym karom łącznie.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1,
działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej
nie posiadającej osobowości prawnej.
Art. 43. Kto działając w imieniu banku-reprezentanta nie dopełnia obowiązków, o
których mowa w art. 35 ust. 1,
podlega karze grzywny do 5.000.000 zł.
Art. 44. Do obligacji wyemitowanych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje
się przepisy dotychczasowe.
Art. 45. Traci moc ustawa z dnia 27 września 1988 r. o obligacjach (Dz. U. Nr
34, poz. 254).
Art. 46. Ustawa wchodzi w życie po upływie miesiąca od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów:
J. Oleksy


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 13 czerwca 1995 r.
w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do
oprocentowania kredytów bankowych przeznaczonych na finansowanie kontraktów
eksportowych.
(Dz. U. Nr 83, poz. 421)
Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do
oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60 i Nr 83,
poz. 418) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Dopłata do oprocentowania kredytów bankowych przeznaczonych na
finansowanie kontraktów eksportowych może być udzielona, jeżeli przedmiotami
tych kontraktów jest dostawa:
1) gotowych obiektów,
2) pojazdów, statków powietrznych, jednostek pływających i urządzeń
transportowych,
3) maszyn, urządzeń i sprzętu elektrycznego,
4) przyrządów, narzędzi i aparatury pomiarowej,
5) usług budowlano-montażowych i technicznych.
2. Dopłata może być udzielona do oprocentowania kredytów na finansowanie
kontraktów eksportowych na sprzedaż, innych niż wymienione w ust. 1, towarów
przetworzonych i usług, jeżeli wartość kontraktu jest nie niższa niż
równowartość 0,5 miliona ECU.
ż 2. Dopłatę może otrzymać bank krajowy udzielający kredytu na finansowanie
kontraktu eksportowego, jeżeli wartość kredytu wynosi co najmniej 100 tys. ECU,
a okres kredytowania jest nie krótszy niż 6 miesięcy.
ż 3. 1. Koszt pozyskania kredytu udzielanego w walucie polskiej lub obcej
przyjmuje się odpowiednio w wysokości stopy oprocentowania kredytu
redyskontowego lub w wysokości stawki LIBOR dla depozytów 6-miesięcznych w
walucie kredytu, obowiązujących w dniu przedstawienia przez bank dokumentów, o
których mowa w ż 5 ust. 1, z zastrzeżeniem ż 4 ust. 3 pkt 4.
2. Marżę banku dla kredytów, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się w wysokości
2%.
ż 4. 1. Dopłaty udziela się na podstawie umowy zawartej między bankiem a
Ministrem Współpracy Gospodarczej z Zagranicą.
2. Przed zawarciem umowy Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą zasięga
opinii Ministra Finansów oraz innych właściwych ministrów.
3. Umowa określa w szczególności:
1) okres, na który udzielana jest dopłata,
2) wysokość dopłaty,
3) terminy przekazywania dopłaty na rachunek banku, zgodne z terminami spłaty
odsetek określonymi w umowie kredytowej,
4) wartość dopłaty w kolejnym roku budżetowym,
5) tryb postępowania w wypadku wystąpienia opóźnień w spłacie odsetek oraz w
innych wypadkach naruszenia przez kredytobiorcę warunków umowy kredytowej lub
jej rozwiązania,
6) tryb informowania Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą o realizacji
umowy kredytowej i o wykorzystaniu przez bank środków otrzymanych z tytułu
dopłat.
ż 5. 1. Umowa może być zawarta po przedstawieniu przez bank:
1) uzasadnienia konieczności przyznania dopłaty,
2) kopii kontraktu eksportowego,
3) kopii umowy kredytowej,
4) kopii umowy ubezpieczenia kontraktu eksportowego przez Korporację Ubezpieczeń
Kredytów Eksportowych S.A.,
5) uzasadnienia celowości finansowania kontraktu eksportowego z wykorzystaniem
kredytu bankowego.
2. Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą może zażądać przedstawienia
dodatkowych dokumentów i informacji.
ż 6. Należności banku z tytułu opóźnienia w spłacie odsetek przez kredytobiorcę
nie mogą być pokryte ze środków przeznaczonych na dopłaty.
ż 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 11 lipca 1995 r.
w sprawie wynagrodzeń prokuratorów oraz asesorów i aplikantów prokuratury.
(Dz. U. Nr 84, poz. 422)
Na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz.
U. z 1994 r. Nr 19, poz. 70 i Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 34, poz. 163)
zarządza się, co następuje:
ż 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do prokuratorów, asesorów i aplikantów
powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury.
ż 2. Ustala się wynagrodzenie zasadnicze osób wymienionych w ż 1 przy
zastosowaniu następujących mnożników prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w
państwowej sferze budżetowej:
Lp.StanowiskoMnożnik
1Prokurator prokuratury apelacyjnej3,4
2Prokurator prokuratury wojewódzkiej2,9
3Prokurator prokuratury rejonowej2,4
4Asesor1,8
5Aplikant
- w pierwszym roku pracy0,8
- w drugim roku pracy0,8-1,0

ż 3. Ustala się stawki dodatku funkcyjnego przy zastosowaniu następujących
mnożników prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze
budżetowej
StawkaMnożnik
10,30
20,30-0,45
30,35-0,50
40,40-0,55
50,45-0,60
60,50-0,65
70,60-0,75
80,70-0,80
90,80-1,1

ż 4. Tabelę stawek dodatku funkcyjnego dla prokuratorów powszechnych jednostek
organizacyjnych prokuratury określa załącznik do rozporządzenia.
ż 5. 1. Dodatek funkcyjny przysługuje osobie wymienionej w ż 1, którą powołano
do pełnienia funkcji kierowniczych lub której powierzono pełnienie obowiązków
kierowniczych, w okresie ich sprawowania.
2. Prokuratorowi sprawującemu patronat nad co najmniej jednym aplikantem i przez
okres nie krótszy niż jeden miesiąc przysługuje dodatek w wysokości 0,15
prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej.
3. Dodatek określony w ust. 2 przysługuje prokuratorowi niezależnie od dodatku
funkcyjnego z tytułu sprawowania funkcji kierowniczej.
4. W razie zabiegu uprawnień do dodatków funkcyjnych, przysługuje jeden, wyższy
dodatek.
ż 6. Prokurator delegowany do pełnienia czynności w Ministerstwie
Sprawiedliwości i Głównej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu -
Instytucie Pamięci Narodowej zachowuje wynagrodzenie zasadnicze określone w
rozporządzeniu. W okresie delegowania prokuratorowi przysługuje dodatek
funkcyjny i dodatek służbowy, określone w przepisach w sprawie zasad
wynagradzania pracowników urzędów państwowych.
ż 7. Kwoty wynagrodzenia zasadniczego, dodatku funkcyjnego oraz dodatku za
sprawowanie patronatu nad aplikantami zaokrągla się do 10 groszy w górę.
ż 8. Osoba powołana na stanowisko prokuratora otrzymuje wynagrodzenie określone
w rozporządzeniu z dniem objęcia stanowiska.
ż 9. 1. Tworzy się fundusz nagród w wysokości 3% planowanego funduszu
wynagrodzeń osobowych prokuratorów, asesorów i aplikantów oraz fundusz
indywidualnych nagród Prokuratora Generalnego, przyznawanych wyróżniającym się
prokuratorom zwłaszcza prowadzącym śledztwa, w wysokości 2% planowanego funduszu
wynagrodzeń osobowych prokuratorów, asesorów i aplikantów.
2. Fundusze nagród, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższane przez
Prokuratora Generalnego w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia.
ż 10. W sprawach nie uregulowanych w rozporządzeniu do osób wymienionych w ż 1
mają odpowiednio zastosowanie przepisy ustawy o pracownikach urzędów państwowych
w zakresie przyznawania dodatków za wieloletnią pracę i nagród jubileuszowych.
ż 11. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 marca 1994 r. w sprawie
wynagrodzeń prokuratorów oraz asesorów i aplikantów prokuratury (Dz. U. Nr 36,
poz. 136).
ż 12. Mnożniki wynagrodzenia zasadniczego prokuratora prokuratury wojewódzkiej,
prokuratora prokuratury rejonowej i aplikantów, o których mowa w ż 2 lp. 2, 3 i
5 tabeli, wchodzą w życie z dniem 1 września 1995 r.
ż 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
kwietnia 1995 r., z zastrzeżeniem ż 12.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 lipca 1995 r. (poz. 422)
TABELA STAWEK DODATKÓW FUNKCYJNYCH DLA PROKURATORÓW POWSZECHNYCH JEDNOSTEK
ORGANIZACYJNYCH PROKURATURY
Lp.FunkacjaStawka dodatku
123
1Prokurator apelacyjny, prokurator wojewódzki9
2Zastępca prokuratora apelacyjnego, zastępca prokuratora wojewódzkiego8
3Naczelnik wydziału, kierownik ośrodka zamiejscowego prokuratury
wojewódzkiej, kierownik samodzielnego działu, prokurator rejonowy7
4Kierownik działu w prokuraturze apelacyjnej i wojewódzkiej, wizytator6
5Zastępca prokuratora rejonowego, kierownik ośrodka zamiejscowego
prokuratury rejonowej5
6Kierownik szkolenia, rzecznik prasowy, rzecznik dyscyplinarny4
7Kierownik działu w prokuraturze rejonowej, konsultant3
8Kierownik sekcji poza działem w prokuraturze rejonowej2
9Kierownik sekcji w dziale prokuratury rejonowej1


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 6 lipca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników publicznych
zakładów opieki zdrowotnej.
(Dz. U. Nr 84, poz. 424)
Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki
zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315 i z 1994 r. Nr
121, poz. 591) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 2 lipca 1992
r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników publicznych zakładów opieki
zdrowotnej (Dz. U. Nr 55, poz. 273, z 1993 r. Nr 41, poz. 190, z 1994 r. Nr 21,
poz. 75, Nr 69, poz. 303 i Nr 125, poz. 614 oraz z 1995 r. Nr 8, poz. 42)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 8 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Odrębne wynagrodzenie przysługuje za wykonywanie zadań poza czasem pracy
wynikającym z umowy o pracę, z wyjątkiem zadań określonych w części I lp. 5, 6,
6a i 21-23 załącznika nr 4 do rozporządzenia. Za wykonywanie tych zadań w ramach
czasu pracy przysługuje odrębne wynagrodzenie.",
2) w ż 11:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Za każdą godzinę pełnienia dyżuru zakładowego przysługuje odrębne
wynagrodzenie w wysokości stawki godzinowej nie niższej niż wynikająca z
wynagrodzenia zasadniczego pracownika.",
b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Za każdą godzinę pełnienia dyżuru zakładowego w porze nocnej przysługuje
dodatek w wysokości 20% stawki godzinowej ustalonej na podstawie ust. 1.",
3) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr
1 do niniejszego rozporządzenia,
4) załącznik nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr
2 do niniejszego rozporządzenia,
5) w załączniku nr 3 do rozporządzenia w części I dodaje się lp. 6 w brzmieniu:
6. Zastępczyni pielęgniarki (położnej) oddziałowejdo 20%
Zastępca kierownika zespołu techników medycznych

6) w załączniku nr 4 do rozporządzenia:
a) w części I pod lp. 6a w rubryce 2 skreśla się wyrazy "zatrudnionego w pełnym
wymiarze czasu pracy",
b) w części II:
- skreśla się ust. 4,
- ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Wynagrodzenie określone pod lp. 6 może być przyznane lekarzowi stomatologowi
wykonującemu zadania planowej opieki stomatologicznej, zatrudnionemu w poradni
stomatologicznej dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także w innych poradniach
stomatologicznych, pod warunkiem sprawowania udokumentowanej planowej opieki nad
dziećmi i młodzieżą w rejonie działania poradni stomatologicznej, w ramach
godzin wydzielonych na opiekę planową.".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca
1995 r., z wyjątkiem przepisu ż 1 pkt 2 lit. b), który wchodzi w życie z dniem 1
września 1995 r.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 6 lipca
1995 r. (poz. 424)
Załącznik nr 1
TABELA STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
Kategoria zaszeregowaniaMiesięczna kwota w złotych
I245-280
II250-290
III255-300
IV260-310
V265-320
VI270-340
VII275-365
VIII280-390
IX285-415
X290-440
XI295-465
XII305-500
XIII315-540
XIV330-580
XV355-620
XVI385-660
XVII415-700
XVIII445-750
XIX475-800
XX505-860
XXI535-920
XXII570-980

Załącznik nr 2
TABELA ZASZEREGOWANIA STANOWISK PRACY
I. Pracownicy działalności podstawowej
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowania
123
1Państwowy wojewódzki inspektor sanitarnyXXI-XXII
2Państwowy terenowy (portowy) inspektor sanitarnyXX-XXI
Wojewódzki lekarz kontroli nad orzecznictwem lekarskim
Zastępca kierownika do spraw lecznictwa w zakładzie o obszarze działania:
ogólnokrajowym, ponadwojewódzkim lub międzywojewódzkim
Zastępca kierownika do spraw lecznictwa w zespole zakładów
Ordynator
Kierownik apteki zakładowej ze specjalizacją II stopnia
Kierownik działu diagnostyki medycznej
3Zastępca kierownika zakładu (jednostki organizacyjnej zespołu zakładów)
do spraw lecznictwa nie wymieniony w lp. 2XIX-XX
Zastępca ordynatora
Kierownik apteki zakładowej nie wymieniony w lp. 2
Kierownik: działu nie wymieniony w lp. 2, pracowni i innych komórek
organizacyjnych
Naczelna pielęgniarka w zakładach wymienionych w lp. 2, w zespole zakładów
oraz w zakładzie obejmującym opieką ponad 30 tys. osób
4Zastępca kierownika komórki organizacyjnej wymienionej w lp. 3XVIII-XIX
Zastępca kierownika apteki zakładowej
Starszy asystent
Starszy specjalista
5Zastępczyni naczelnej pielęgniarki w zakładach wymienionych w lp. 2 oraz
w zespole zakładówXVII-XVIII
Asystent
Specjalista
Specjalista terapii uzależnień
Inspektor ochrony radiologicznej Io
6Młodszy asystentXVI-XVII
7Lekarz w pierwszym roku pracyXV
Farmaceuta w pierwszym roku pracy
8Starszy felczer, felczerXVI
Przełożona pielęgniarek szpitala, wojewódzkiej stacji pogotowia
ratunkowego, przychodni specjalistycznej o zasięgu wojewódzkim, przychodni
rejonowej i przychodni specjalistycznej, obejmujących opieką ponad 20 tys.
osóbXV-XVI
Kierownik techniczny pracowni stomatologicznej
Kierownik zespołu techników medycznych
Inspektor ochrony radiologicznej IIo i IIIo
9Zastępczyni przełożonej pielęgniarek szpitala lub wojewódzkiej stacji
pogotowia ratunkowegoXIV-XV
Pielęgniarka (położna) koordynująca i nadzorująca pracę innych
pielęgniarek i położnych
Pielęgniarka (położna) oddziałowa
Zastępczyni pielęgniarki (położnej) oddziałowej
Zastępca kierownika zespołu techników medycznych
Specjalistka pielęgniarka (położna)
Specjalista technik dentystyczny
Specjalista technik radioterapii
Instruktorka przychodni wojewódzkiej do spraw pielęgniarstwa
Perfuzjonista
Kapelan szpitalny
10Kierownik komórki organizacyjnej z wykształceniem średnimXIII-XIV
Starsza: pielęgniarka, położna, pielęgniarka środowiskowa, położna
środowiskowa
Starsza: higienistka stomatologiczna, higienistka szkolna
Starszy: technik medyczny, instruktor higieny, instruktor terapii
zajęciowej
Starszy instruktor terapii uzależnień
Starszy dyspozytor w pogotowiu ratunkowym
Starszy ratownik medyczny
11Pielęgniarka, położna, pielęgniarka środowiskowa, położna
środowiskowaXII-XIII
Higienistka stomatologiczna, higienistka szkolna
Technik medyczny, instruktor higieny, instruktor terapii zajęciowej
Dyspozytor w pogotowiu ratunkowym
Ratownik medyczny
Starszy: ortoptysta, statystyk medyczny, pracownik socjalny i inni z
wykształceniem średnim, zawodowym, nie wymienieni w lp. 10
12Instruktor terapii uzależnień, ortoptysta, opiekunka dziecięca,
dietetyczka i inni z wykształceniem średnim zawodowym, nie wymienieni w
lp. 11XI-XII
13Starsza: sekretarka medyczna, rejestratorka medyczna i inni z
wykształceniem średnimX-XI
Statystyk medyczny
Asystentka pielęgniarska
14Sekretarka medyczna, rejestratorka medyczna i inni z wykształceniem
średnimIX-X
Sanitariusz szpitalny
15Wykwalifikowana pomoc dentystyczna, dezynfektor, laborant i inni z
przeszkoleniem zawodowymVIII-IX
16Pracownicy z wykształceniem podstawowym przyuczeni do wykonywania
zawoduVII-VIII


123
II. Pracownicy techniczni, ekonomiczni i administracyjni
1Kierownik zakładu o obszarze działania ogólnokrajowym, ponadwojewódzkim,
wojewódzkim lub międzywojewódzkimXXI -XXII
Kierownik zespołu zakładów
2Zastępca kierownika zakładu wymienionego w lp. 1XX-XXI
Zastępca kierownika zespołu zakładów
Kierownik jednostki organizacyjnej zespołu zakładów
Główny księgowy zakładów wymienionych w lp. 1
Kierownik zakładu (z wyjątkiem wymienionych w lp. 1 i 4)
3Główny księgowy zakładów wymienionych w lp. 2XIX-XX
Zastępca kierownika zakładu wymienionego w lp. 2
Zastępca kierownika jednostki organizacyjnej zespołu zakładów
4Kierownik zakładu: leczniczo-wychowawczego, opiekuńczo-leczniczego,
opiekuńczo-rehabilitacyjnego, żłobkaXVIII -XIX
Zastępca głównego księgowego zakładów wymienionych w lp. 1 i 2
5Zastępca kierownika zakładu wymienionego w lp. 4XVII-XVIII
Główny księgowy w zakładach wymienionych w lp. 4
Radca prawny
6Kierownik komórki organizacyjnejXV-XVI
Asystent kierownika zakładu
Główny specjalista
Zastępca głównego księgowego zakładów wymienionych w lp. 4
7Starszy specjalista, starszy informatykXIV-XV
8Specjalista, informatykXIII-XIV
Specjalista do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy
9Starszy: inspektor, księgowy, mistrz, rewident zakładowyXII-XIII
Inspektor bezpieczeństwa i higieny pracy
Inspektor ochrony przeciwpożarowej
Technik informatyk
10Mistrz, inspektor, księgowy, starszy kasjerXI-XII
11Starszy referentX-XI
Kierownik kancelarii
Starszy magazynier
Kasjer, intendent
12Referent, archiwista, sekretarkaIX-X
13MagazynierVIII-IX
14Starsza maszynistkaVII-VIII
Maszynistka, telefonistka

III. Pracownicy gospodarczy i obsługi
123
1Konserwator urządzeń technicznych
Starszy mistrz w zawodzieX-XII
Laborant w kotłowni
2Palacz, mistrz w zawodzieIX-XI
3Pracownik wykwalifikowany na stanowisku robotniczymVIII-X
Pomocnik palacza
4Pracownik przyuczony na stanowisku robotniczym, robotnik
gospodarczyVI-VII
5Dozorca, strażnik i inni pracownicy z wykształceniem podstawowymIII-V
6Pracownik w okresie nauki zawodu lub przyuczenia do zawoduII-III


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 22 czerwca 1995 r.
o zmianie ustawy o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych oraz o
zmianie niektórych innych ustaw.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 85, poz. 426)
Art. 1. W ustawie z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu
ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1989 r. Nr 25, poz. 137 i Nr 74, poz. 441, z
1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 104, poz. 450 i Nr 110,
poz. 474, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 4:
a) w ust. 2 skreśla się pkt 3,
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Osoby wymienione w ust. 2 pkt 4 podlegają jednak ubezpieczeniu społecznemu
określonemu ustawą, mimo pozostawania we wspólnym gospodarstwie domowym, jeżeli
została z nimi zawarta umowa o pracę w celu przygotowania zawodowego
młodocianych.",
c) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
"5a. Minister Pracy i Polityki Socjalnej może w drodze decyzji wyłączać z
obowiązku ubezpieczenia społecznego określonego w ustawie nie wymienionych w
ust. 2 pkt 1 obywateli państw obcych.";
2) w art. 11 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Do zakresu działania Zakładu należy także prowadzenie prewencji rentowej, a
w szczególności:
1) orzekanie o potrzebie rehabilitacji leczniczej ubezpieczonych pobierających
przez dłuższy okres świadczenia z tytułu czasowej niezdolności do pracy i
zagrożonych stałą lub długoterminową niezdolnością do pracy,
2) kierowanie osób, o których mowa w pkt 1, na rehabilitację leczniczą oraz
pokrywanie części kosztów tej rehabilitacji na zasadach określonych przez Radę
Ministrów w drodze rozporządzenia,
3) prowadzenie we własnym zakresie badań i analiz przyczyn inwalidztwa, w
szczególności z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, oraz inicjowanie
i wspieranie finansowo lub w innej formie badań naukowych dotyczących tej
problematyki,
4) współdziałanie z organami i instytucjami właściwymi do spraw prewencji
rentowej, rehabilitacji leczniczej i zawodowej oraz zatrudniania osób
niepełnosprawnych,
5) wspieranie finansowo lub w innej formie działań mogących przyczynić się do
zmniejszenia wydatków na świadczenia z tytułu niezdolności do pracy.";
3) po art. 12 dodaje się art. 12a w brzmieniu:
"Art. 12a. 1. Zakład ma prawo do występowania z wnioskiem o założenie księgi
wieczystej dla nieruchomości dłużnika zalegającego z opłatą składek na
ubezpieczenie społeczne także wtedy, gdy dłużnikiem jest państwowa jednostka
organizacyjna nie będąca jednostką budżetową.
2. Wystawione przez Zakład dokumenty stwierdzające istnienie zobowiązania z
tytułu składek na ubezpieczenie społeczne oraz jego wysokość są podstawą wpisu
hipoteki do księgi wieczystej nieruchomości stanowiącej własność zobowiązanego:
jeżeli nieruchomość nie posiada księgi wieczystej, zabezpieczenie jest
dokonywane przez złożenie tych dokumentów do zbioru dokumentów.";
4) w art. 14 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) rozpatrywanie projektu plan6w prewencji rentowej oraz akceptowanie wniosków
dotyczących wspierania działań, o których mowa w art. 11 ust. 2 pkt 3 i 5";
5) w art. 18 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. W skład Naczelnej Rady Nadzorczej wchodzą:
1) w jednej drugiej - przedstawiciele ubezpieczonych oraz emerytów i rencistów,
2) w jednej czwartej - przedstawiciele pracodawców,
3) w jednej czwartej - osoby wskazane przez Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej.";
6) w art. 19:
a) w ust. 1 wyrazy "27 osób" zastępuje się wyrazami "24 osób",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. W skład rady nadzorczej wchodzą:
1) w jednej drugiej - przedstawiciele ubezpieczonych oraz emerytów i rencistów,
2) w jednej czwartej - przedstawiciele pracodawców,
3) w jednej czwartej - osoby wskazane przez wojewodę (właściwy terenowy organ
administracji rządowej stopnia wojewódzkiego).";
7) art. 20 otrzymuje brzmienie:
"Art. 20. Członków Naczelnej Rady Nadzorczej oraz jej przewodniczącego powołuje,
na okres czterech lat, Prezes Rady Ministrów spośród kandydatów zgłoszonych
przez:
1) organizacje związkowe, organizacje zrzeszające ubezpieczonych nie będących
pracownikami oraz organizacje zrzeszające emerytów i rencistów, z wyłączeniem
partii politycznych,
2) organizacje pracodawców,
3) Ministra Pracy i Polityki Socjalnej.";
8) art. 21 otrzymuje brzmienie:
"Art. 21. Członków rady nadzorczej oraz jej przewodniczącego powołuje na okres
czterech lat właściwy terenowy organ administracji rządowej o właściwości
ogólnej stopnia wojewódzkiego spośród kandydatów zgłoszonych przez działające na
terenie danego województwa:
1) organizacje związków zawodowych, organizacje zrzeszające ubezpieczonych nie
będących pracownikami oraz organizacje zrzeszające emerytów i rencistów, z
wyłączeniem partii politycznych,
2) organizacje pracodawców,
3) terenowe organy administracji rządowej oraz organy samorządu
terytorialnego.";
9) po art. 21 dodaje się art. 21a w brzmieniu:
"Art. 21a. Prawo zgłaszania kandydatów reprezentujących organizacje związków
zawodowych, o których mowa w art. 20 pkt 1 i art. 21 pkt 1, przysługuje
ogólnokrajowej organizacji międzyzwiązkowej i ogólnokrajowemu związkowi
zawodowemu, o których mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o
związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55, poz. 234 i z 1994 r. Nr 43, poz. 163).",
10) w art. 27 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) wydatki związane z działalnością, o której mowa w art. 11 ust. 2, w
wysokości nie przekraczającej 0,5% wydatków Funduszu na świadczenia pieniężne, a
w tym na działalność określoną w art. 11 ust. 2 pkt 3 i 5 w wysokości nie
wyższej niż 10% wydatków Funduszu przeznaczonych na działalność określoną w art.
11 ust. 2, po uprzedniej akceptacji Naczelnej Rady Nadzorczej.";
11) po art. 36 dodaje się art. 36a w brzmieniu:
"Art. 36a. 1. Należności Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu składek na
ubezpieczenie społeczne pracowników oraz składek na Fundusz Pracy i na Fundusz
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z odsetkami za zwłokę i kosztami
egzekucji, są wyłączone z postępowania układowego, o którym mowa w
rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. -
Prawo o postępowaniu układowym (Dz. U. Nr 93, poz. 836, z 1950 r. Nr 38, poz.
349 i z 1990 r. Nr 55, poz. 320).
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do należnych na podstawie odrębnych
przepisów składek na ubezpieczenie społeczne osób nie będących pracownikami oraz
składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za te
osoby.";
12) w art. 39 dodaje się ust. 4-7 w brzmieniu:
"4. Organy administracji rządowej oraz organy samorządu terytorialnego
obowiązane są udzielać Zakładowi pomocy w sprawach, o których mowa w ust. 1-3.
5. Do pracowników Zakładu przeprowadzających kontrole stosuje się przepis art.
17, 18 i art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej
(Dz. U. Nr 100, poz. 442 oraz z 1992 r. Nr 21, poz. 85).
6. Pracownikom Zakładu przeprowadzającym kontrole przysługuje miesięczny dodatek
kontrolerski do wynagrodzenia w wysokości do 50% wynagrodzenia.
7. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, w drodze zarządzenia, określi wysokość i
tryb przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 6.";
13) w art. 40 w ust. 1 i 2 po wyrazach "w art. 11 ust. 2" dodaje się wyrazy "pkt
2-5";
14) dotychczasową treść art. 41 oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w
brzmieniu:
"2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do należnych na podstawie odrębnych
przepisów składek na ubezpieczenie społeczne osób nie będących pracownikami."
Art. 2. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934
r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512 oraz z 1994 r. Nr 1,
poz. 1) w art. 204 w ż 1 wprowadza się następujące zmiany:
1) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) podatki i inne daniny publiczne oraz należności z tytułu składek na
ubezpieczenie społeczne należne za ostatnie dwa lata przed datą ogłoszenia
upadłości wraz ze wszystkimi dodatkami, wszelkimi odsetkami i kosztami
egzekucji";
2) skreśla się pkt 4.
Art. 3. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78 i z
1993 r. Nr 28, poz. 127) w art. 112 wprowadza się następujące zmiany:
1) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1;
2) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do należności z tytułu składek na
ubezpieczenie społeczne i zobowiązań podatkowych."
Art. 4. W ustawie z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U.
z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25) w
art. 47 w ust. 2 po wyrazach "nie ma zastosowania" dodaje się wyrazy "z
wyłączeniem zobowiązań z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne".
Art. 5. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U.
Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31,
poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i
Nr 107, poz. 460 oraz z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz.
646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 60, poz. 310)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 dodaje się ust. 3c w brzmieniu:
"3c. Podmiot gospodarczy jest obowiązany do przekazywania informacji, o których
mowa w ust. 3, także oddziałowi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w którym opłaca
składki na ubezpieczenie społeczne.";
2) w art. 25g po wyrazach "w art. 3 ust. 3 pkt 2-4" dodaje się wyrazy "i w ust.
3c".
Art. 6. W ustawie z dnia 16 października 1991 r. o zmianie niektórych przepisów
o ubezpieczeniu społecznym (Dz. U. Nr 110, poz. 474) skreśla się art. 5.
Art. 7. Pierwsza kadencja rad nadzorczych, powołanych w trybie określonym w art.
20 i 21 ustawy z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu
ubezpieczeń społecznych w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, rozpoczyna się z
dniem 1 stycznia 1996 r.
Art. 8. Kadencja rad nadzorczych, działających dotychczas na podstawie przepisów
ustawy z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń
społecznych (Dz. U. z 1989 r. Nr 25, poz. 137 i Nr 74, poz. 441, z 1990 r. Nr
36, poz. 206, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 104, poz. 450 i Nr 110, poz. 474, z
1994 r. Nr 84, poz. 385 i z 1995 r. Nr 4, poz. 17), wygasa z dniem 31 grudnia
1995 r.; z tym samym dniem wygasają stosunki pracy członków rad nadzorczych,
którzy pełnili swe funkcje na ich podstawie.
Art. 9. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem
przepisów art. 3, 6 i 7 ustawy, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 11 lipca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad i trybu przejściowego wykupienia w
1995 r. należności banków z tytułu odsetek od kredytów mieszkaniowych oraz
sposobu rozliczeń z tego tytułu.
(Dz. U. Nr 85, poz. 430)
Na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1995 z dnia 30 grudnia 1994
r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 27, poz. 141 i 142) zarządza się co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 21 marca 1995 r. w sprawie zasad i
trybu przejściowego wykupienia w 1995 r. należności banków z tytułu odsetek od
kredytów mieszkaniowych oraz sposobu rozliczeń z tego tytułu ( Dz. U. Nr 31,
poz. 159) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 2 ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Normatywną wielkość miesięcznej spłaty kredytu wraz z odsetkami, o której
mowa w ust. 3-5, stanowi jedna trzysta pięćdziesiąta przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia brutto w sektorze przedsiębiorstw (bez Polskich Kolei Państwowych,
Poczty Polskiej i Telekomunikacji Polskiej S.A.) w danym województwie, jednak
nie wyższego niż 110% takiego wynagrodzenia w kraju. Minister Gospodarki
Przestrzennej i Budownictwa ogłasza co kwartał w Monitorze Polskim normatywną
miesięczną wielkość spłaty kredytu na podstawie danych Głównego Urzędu
Statystycznego o wysokości przeciętnego wynagrodzenia w drugim miesiącu kwartału
poprzedzającego dany kwartał.",
2) w ż 4 w ust. 2 po wyrazach "w ż 2 ust. 1 pkt 2-5" skreśla się kropkę i dodaje
wyrazy "oraz w ż 3 ust. 1 pkt 2-4".
ż 2. Nadpłaty wynikające z ustalenia normatywnej wielkości spłaty kredytów na
podstawie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w danym województwie,
wyższego niż 110% takiego wynagrodzenia w kraju, zalicza się na poczet spłat
kredytu na okres następny.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca
1995 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 10 lipca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za
wyżywienie i ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym
odbywającym służbę zastępczą.
(Dz. U. Nr 85, poz. 431)
Na podstawie art. 193 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr
40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 165) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 20 marca 1992
r. w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz
świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę zastępczą (Dz.
U. Nr 31, poz. 133, Nr 52, poz. 241, Nr 62, poz. 308, Nr 78, poz. 399 i Nr 100,
poz. 504, z 1993 r. Nr 59, poz. 277, Nr 83, poz. 391 i Nr 99, poz. 453, z 1994
r. Nr 12, poz. 45, Nr 33, poz. 124, Nr 88, poz. 411, Nr 99, poz. 481, Nr 138,
poz. 738 i Nr 140, poz. 795 oraz z 1995 r. Nr 19, poz. 96 i Nr 47, poz. 247)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 1 w ust. 1 wyrazy "4,71 zł" zastępuje się wyrazami "5,16 zł",
2) w ż 3 wyrazy "42 zł" zastępuje się wyrazami "48 zł".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca
1995 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 13 lipca 1995 r.
w sprawie określenia wykroczeń, za które funkcjonariusze niektórych organów
realizujących zadania z zakresu rolnictwa i gospodarki żywnościowej są
upoważnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, oraz zasad i
sposobu wydawania upoważnień
(Dz. U. Nr 85, poz. 432)
Na podstawie art. 67 ż 2 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks postępowania w
sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 12, poz. 116, z 1972 r. Nr 49, poz. 312, z
1975 r. Nr 16, poz. 91 i Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 16, poz. 125 i Nr 45,
poz. 291, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1985 r. Nr 23, poz. 100,
z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 34, poz. 180,
z 1990 r. Nr 20, poz. 121, Nr 43, poz. 251 i Nr 72, poz. 422, z 1991 r. Nr 32,
poz. 131 i Nr 94, poz. 419, z 1992 r. Nr 24, poz. 101 oraz z 1994 r. Nr 27, poz.
96) w związku z ż 1 pkt 15-17 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20
lutego 1987 r. w sprawie nadania funkcjonariuszom niektórych organów uprawnień
do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego (Dz. U. Nr 6, poz. 34 i z 1991
r. Nr 11, poz. 41) i art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1989 r. o utworzeniu
Urzędu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa (Dz. U. Nr
73, poz. 433 oraz z 1991 r. Nr 101, poz. 444 i Nr 114, poz. 492) zarządza się,
co następuje:
ż 1. Funkcjonariusze służby weterynaryjnej są upoważnieni do nakładania grzywien
w drodze mandatu karnego za wykroczenia określone w:
1) art. 110-112 Kodeksu wykroczeń w zakresie środków spożywczych pochodzenia
zwierzęcego,
2) art. 98 i 99 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 sierpnia
1927 r. o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych (Dz. U. Nr 77, poz. 673 i Nr
114, poz. 975, z 1928 r. Nr 26, poz. 229, z 1932 r. Nr 26, poz. 229, Nr 60, poz.
573 i Nr 67, poz. 622, z 1934 r. Nr 110, poz. 976, z 1938 r. Nr 27, poz. 245, z
1948 r. Nr 49, poz. 373, z 1951 r. Nr 1, poz. 4 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198),
3) art. 52 pkt 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1959 r. o hodowli, ochronie zwierząt
łownych i prawie łowieckim (Dz. U. z 1973 r. Nr 33, poz. 197, z 1990 r. Nr 34,
poz. 198 i z 1991 r. Nr 101, poz. 444),
4) art. 32 pkt 7 ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach zdrowotnych
żywności i żywienia (Dz. U. Nr 29, poz. 245, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1985
r. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1992 r. Nr 33, poz. 144 i Nr
91, poz. 456) w zakresie środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego,
5) art. 23 i 24 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 55,
poz. 251) w zakresie środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego.
ż 2. Funkcjonariusze jednostek organizacyjnych właściwych w sprawach melioracji
wodnych oraz zaopatrzenia rolnictwa i wsi w wodę podporządkowanych wojewodom są
upoważnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego za wykroczenia
określone w:
1) art. 80 Kodeksu wykroczeń,
2) art. 127 pkt 1, 3 i 4, art. 128 ust. 1 pkt 1, 2, 3 i 4 oraz art. 129 ust. 1
pkt 3 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz.
230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz.
139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr
32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr 27, poz.
96 i z 1995 r. Nr 47, poz. 243),
3) art. 92 i 93 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89,
poz. 414) w zakresie urządzeń zabezpieczających przed powodzią, melioracji
wodnych, zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorczych kanalizacji wsi oraz
oczyszczalni ścieków.
ż 3. Funkcjonariusze Państwowej Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych
są upoważnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego za wykroczenia
określone w:
1) art. 111 ż 1 pkt 1 i ż 2 Kodeksu wykroczeń,
2) art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 16 lutego 1961 r. o ochronie roślin uprawnych
przed chorobami, szkodnikami i chwastami (Dz. U. Nr 10, poz. 55, z 1989 r. Nr
35, poz. 192 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) w zakresie dopuszczenia do obrotu
handlowego i stosowania chemicznych środków ochrony roślin,
3) art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o Państwowej Inspekcji Skupu i
Przetwórstwa Artykułów Rolnych (Dz. U. Nr 16, poz. 137 i z 1975 r. Nr 16, poz.
91),
4) art. 32 pkt 7 ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach zdrowotnych
żywności i żywienia (Dz. U. Nr 29, poz. 245, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1985
r. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1992 r. Nr 33, poz. 144 i Nr
91, poz. 456),
5) art. 23 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. - Prawo o miarach (Dz. U.
Nr 55, poz. 248),
6) art. 23 i 24 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 55,
poz. 251).
ż 4. Upoważnienie do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego wydaje:
1) funkcjonariuszom służby weterynaryjnej oraz jednostek organizacyjnych
właściwych w sprawach melioracji wodnych i zaopatrzenia rolnictwa i wsi w wodę -
wojewoda,
2) funkcjonariuszom Państwowej Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych:

a) Główny Inspektor Państwowej Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych
- dla funkcjonariuszy Głównego Inspektoratu oraz okręgowych inspektoratów,
b) okręgowy inspektor Państwowej Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów
Rolnych - dla funkcjonariuszy okręgowych delegatur.
ż 5. Upoważnienie, o którym mowa w ż 4, powinno zawierać oznaczenie organu
wydającego upoważnienie, datę wydania i termin ważności, podstawę prawną jego
wydania, imię, nazwisko i stanowisko służbowe upoważnionego funkcjonariusza,
numer legitymacji służbowej, określenie wykroczeń, za które funkcjonariusz jest
upoważniony do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, określenie obszaru,
na którym upoważnienie jest ważne. Upoważnienie powinno być podpisane przez
organ, który je wydał, oraz opatrzone odciskiem pieczęci urzędowej.
ż 6. 1. Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki
Żywnościowej z dnia 16 lutego 1988 r. w sprawie określenia wykroczeń, za które
funkcjonariusze niektórych jednostek organizacyjnych resortu rolnictwa,
leśnictwa i gospodarki żywnościowej są upoważnieni do nakładania grzywien w
drodze mandatu karnego (Dz. U. Nr 8, poz. 60), z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Pozostają w mocy przepisy rozporządzenia dotyczące określenia wykroczeń, za
które funkcjonariusze administracji lasów państwowych i parków narodowych są
upoważnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego.
ż 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 22 czerwca 1995 r.
o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz. U. Nr 86, poz. 433)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Zakwaterowanie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej
"Siłami Zbrojnymi", polega na:
1) stałym, tymczasowym lub przejściowym rozmieszczeniu:
a) żołnierzy i innych osób określonych w ustawie,
b) jednostek i instytucji wojskowych podległych Ministrom Obrony Narodowej i
Spraw Wewnętrznych,
2) magazynowaniu lub przechowywaniu urządzeń, uzbrojenia, środków materiałowych
i sprzętu wojskowego
- w budynkach i lokalach oraz na gruntach będących własnością Skarbu Państwa,
pozostających w zarządzie organów wojskowych lub powierzonych Wojskowej Agencji
Mieszkaniowej, uzyskanych czasowo na te cele od właściwych organów administracji
rządowej, gmin, osób prawnych lub fizycznych.
2. Minister Obrony Narodowej, w drodze zarządzenia określi:
1) normy rozmieszczenia jednostek i instytucji wojskowych oraz innych jednostek
organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej, a także urządzeń,
uzbrojenia, środków materiałowych i sprzętu wojskowego,
2) sposób zarządzania budynkami i gruntami przeznaczonymi na zakwaterowanie Sił
Zbrojnych,
3) właściwość organów wojskowych w sprawach związanych z zakwaterowaniem Sił
Zbrojnych.
Art. 2. 1. Rejonowe organy rządowej administracji ogólnej lub inne organy
upoważnione na podstawie odrębnych przepisów, na wniosek organu wojskowego,
przekazują mu w zarząd grunty stanowiące własność Skarbu Państwa bez pierwszej
opłaty rocznej.
2. Przekazanie, o którym mowa w ust. 1, następuje w razie gdy organy wojskowe
nie dysponują w określonej miejscowości dostateczną ilością gruntów niezbędnych
na cele obronności i bezpieczeństwa państwa w rozumieniu przepisów o gospodarce
gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości.
3. Lasy stanowiące własność Skarbu Państwa oraz związane z nimi nieruchomości
podlegają przekazaniu organom wojskowym na zasadach i w trybie określonym w
przepisach o lasach. Przekazaniu nie podlegają grunty objęte ochroną prawną.
Art. 3. 1. Nieruchomość lub jej część pozostająca w zarządzie organów wojskowych
i uznana przez te organy za zbędną na cele obronności i bezpieczeństwa państwa
podlega przejęciu przez rejonowy organ rządowej administracji ogólnej lub inny
organ upoważniony na podstawie odrębnych przepisów, jeżeli wskazane zostaną
przez jedną ze stron możliwości niezwłocznego zagospodarowania nieruchomości lub
jej części.
2. Przejęcie nieruchomości lub jej części, o której mowa w ust. 1, następuje
nieodpłatnie, po wykonaniu na koszt jednostki organizacyjnej podległej
Ministrowi Obrony Narodowej następujących czynności:
1) oczyszczeniu przekazywanej nieruchomości lub jej części z niewybuchów i
niewypałów,
2) rekultywacji gruntów,
3) rozbiórce obiektów budowlanych, które ze względów technicznych nie nadają się
do dalszego użytkowania,
4) geodezyjnym rozgraniczeniu przekazywanej części nieruchomości,
5) uregulowaniu wszystkich wymaganych z jej tytułu należności na rzecz Skarbu
Państwa, gmin, osób prawnych i fizycznych.
3. W razie niemożności zagospodarowania nieruchomości lub jej części w sposób
określony w ust. 1, rejonowy organ rządowej administracji ogólnej lub inny organ
upoważniony na podstawie odrębnych przepisów przejmuje ją z dniem 1 stycznia
roku kalendarzowego, jeżeli wniosek o wygaśnięcie jej zarządu został złożony
przez organ wojskowy do dnia 30 czerwca roku poprzedniego.
4. W szczególnie uzasadnionych wypadkach nieruchomość lub jej część, o której
mowa w ust. 3, może być nadal administrowana przez organ wojskowy, nie dłużej
jednak niż do końca następnego roku kalendarzowego. Szczegółowe warunki
administrowania i tryb przekazywania nieruchomości lub jej części określa umowa
zawarta między rejonowym organem rządowej administracji ogólnej lub innym
organem upoważnionym na podstawie odrębnych przepisów a organem wojskowym. W
okresie tym organ wojskowy jest zwolniony z należnych opłat i podatków, jeżeli
nie zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 5.
5. W wypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, w okresie od dnia złożenia przez
organ wojskowy wniosku o wygaśnięcie zarządu nieruchomością lub jej częścią do
ustalonej w umowie daty jej przejęcia przez rejonowy organ rządowej
administracji ogólnej lub inny organ upoważniony na podstawie odrębnych
przepisów, nieruchomość ta lub jej część może być udostępniona przez organ
wojskowy osobom prawnym lub fizycznym na podstawie umowy najmu lub dzierżawy. Za
budynki, lokale lub grunty wynajęte albo wydzierżawione organy wojskowe ponoszą
opłaty za zarząd w wysokości 3% ich ceny. Przepisów tych nie stosuje się do
lasów, o których mowa w art. 2 ust. 3.
Art. 4. 1. Dowódca jednostki wojskowej może wprowadzić zakaz wstępu na grunty
zajęte na zakwaterowanie Sił Zbrojnych lub wykorzystywane na cele obronności i
bezpieczeństwa państwa, w uzgodnieniu z rejonowym organem rządowej administracji
ogólnej. Zakaz wstępu nie dotyczy pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego
"Lasy Państwowe" upoważnionych do nadzorowania i wykonywania czynności
gospodarczo-leśnych, w zakresie i terminach uzgodnionych z dowódcą jednostki
wojskowej.
2. Grunty objęte zakazem wstępu należy oznaczyć w sposób łatwo dostrzegalny.
3. Grunty objęte zakazem wstępu są wojskowymi terenami zamkniętymi w rozumieniu
przepisów prawa budowlanego.
4. Wokół wojskowych terenów zamkniętych, na wniosek dowódcy jednostki wojskowej,
mogą być ustanawiane strefy ochronne na podstawie przepisów o ochronie i
kształtowaniu środowiska.
Art. 5. Przepisy art. 1-4 ustawy stosuje się również do jednostek wojskowych
podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych, wykorzystujących nieruchomości
na cele obronności i bezpieczeństwa państwa.
Rozdział 2
Zakwaterowanie zbiorowe żołnierzy
Art. 6. 1. Na zakwaterowanie zbiorowe żołnierzy przeznacza się wspólne kwatery
stałe będące pomieszczeniami mieszkalnymi w budynkach położonych na terenach
zamkniętych.
2. Zakwaterowanie żołnierzy we wspólnych kwaterach stałych jest nieodpłatne.
Art. 7. 1. Wspólne kwatery stałe są przeznaczone na zakwaterowanie żołnierzy:
1) pełniących zasadniczą służbę wojskową,
2) pełniących nadterminową zasadniczą służbę wojskową,
3) odbywających przeszkolenie wojskowe,
4) odbywających ćwiczenia wojskowe,
5) pełniących czynną służbę wojskową jako służbę kandydacką,
6) zawodowych lub pełniących okresową służbę wojskową, będących słuchaczami
szkół albo innych form szkolenia w wojsku.
2. Minister Obrony Narodowej, w drodze zarządzenia, określi normy zakwaterowania
żołnierzy we wspólnych kwaterach stałych.
Rozdział 3
Gospodarowanie zasobami mieszkaniowymi i internatowo-hotelowymi
Art. 8. 1. Tworzy się państwową jednostkę organizacyjną pod nazwą "Wojskowa
Agencja Mieszkaniowa", zwaną dalej "Agencją".
2. Nadzór nad Agencją sprawuje Minister Obrony Narodowej.
3. Agencja jest państwową osobą prawną.
4. Siedzibą Agencji jest miasto stołeczne Warszawa.
Art. 9. 1. Agencja działa na podstawie ustawy oraz statutu nadanego, w drodze
rozporządzenia, przez Ministra Obrony Narodowej.
2. Statut Agencji reguluje w szczególności tworzenie oddziałów rejonowych i
terenowych oraz ich szczegółową właściwość rzeczową i terytorialną, a także
zasady udzielania pełnomocnictw w zakresie realizacji zadań własnych, jak
również system kontroli wewnętrznej.
Art. 10. Organami Agencji są:
1) Rada Nadzorcza,
2) Prezes,
3) dyrektorzy oddziałów rejonowych,
4) dyrektorzy oddziałów terenowych.
Art. 11. 1. Organem nadzorczym Agencji jest Rada Nadzorcza, zwana dalej "Radą",
w której skład wchodzi przewodniczący i 10 członków, w tym przedstawiciele
Ministrów: Finansów, Obrony Narodowej z uwzględnieniem przedstawicieli okręgów
wojskowych i rodzajów Sił Zbrojnych oraz Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa.
2. Przewodniczącego Rady oraz jej członków powołuje na okres 4 lat i odwołuje
Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z ministrami delegującymi swoich
przedstawicieli.
3. Rada sprawuje nadzór nad działalnością Agencji, a w szczególności:
1) występuje z wnioskami w sprawie powołania lub odwołania Prezesa Agencji,
2) ocenia wykorzystanie środków finansowych, o których mowa w art. 19 ust. 2 pkt
4,
3) ocenia roczne plany finansowe oraz sprawozdania z rocznej działalności
Agencji,
4) przedstawia propozycje dotyczące zakresu i lokalizacji budownictwa
mieszkaniowego na potrzeby żołnierzy zawodowych, w uzgodnieniu z właściwymi
organami wojskowymi.
Art. 12. 1. Agencją kieruje Prezes, powoływany i odwoływany przez Ministra
Obrony Narodowej.
2. Do zadań Prezesa Agencji należy w szczególności:
1) reprezentowanie Agencji na zewnątrz,
2) realizowanie zadań Agencji, o których mowa w art. 16,
3) w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej ustalanie rocznego planu
finansowego Agencji i kierunków rozdysponowania środków finansowych, a także
występowanie z wnioskami do Ministra Obrony Narodowej w sprawie wysokości
dotacji budżetowej na realizację zadań określonych w art. 19 ust. 2 pkt 4,
4) przedstawianie Radzie Nadzorczej i Ministrowi Obrony Narodowej sprawozdania z
rocznej działalności Agencji.
Art. 13. 1. Oddziałami rejonowymi i terenowymi kierują dyrektorzy powoływani i
odwoływani przez Prezesa Agencji w uzgodnieniu z właściwymi terytorialnie
dowódcami okręgów wojskowych i rodzajów Sił Zbrojnych.
2. Oddziały rejonowe Agencji wykonują zadania własne i zlecone z zakresu
administracji rządowej, związane w szczególności z obrotem i remontami
nieruchomości pozostających w zasobach Agencji oraz inwestycjami polegającymi na
budownictwie mieszkaniowym.
3. Oddziały terenowe Agencji wykonują zadania własne i zlecone z zakresu
administracji rządowej, związane w szczególności z utrzymaniem nieruchomości
pozostających w zasobach Agencji, a także z zakwaterowaniem stałym i tymczasowym
żołnierzy zawodowych oraz wypłatą świadczeń pieniężnych wynikających z prawa do
osobnej kwatery stałej.
4. W ramach wykonywania zadań z zakresu administracji rządowej Prezes Agencji
oraz dyrektorzy oddziałów rejonowych i terenowych wydają decyzje administracyjne
w sprawach określonych w dalszych przepisach ustawy, na zasadach i w trybie
wynikającym z przepisów o postępowaniu administracyjnym.
5. Organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów o postępowaniu
administracyjnym są w stosunku do:
1) dyrektorów oddziałów rejonowych Agencji - Prezes Agencji,
2) dyrektorów oddziałów terenowych Agencji - dyrektorzy oddziałów rejonowych
Agencji.
Art. 14. 1. Skarb Państwa powierza Agencji wykonywanie prawa własności i innych
praw rzeczowych na jego rzecz w stosunku do gruntów, budynków i lokali
mieszkalnych stanowiących, w dniu wejścia w życie ustawy, własność Skarbu
Państwa, pozostających w zarządzie organów wojskowych:
1) wykorzystywanych na zakwaterowanie stałe i tymczasowe żołnierzy zawodowych,
2) zajętych pod urządzenia i obiekty infrastruktury technicznej i społecznej,
związane z nieruchomościami, o których mowa w pkt 1,
3) uznanych za zbędne na cele obronności i bezpieczeństwa państwa, jeżeli w
miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego są lub mogą być przeznaczone
pod budownictwo mieszkaniowe.
2. Agencja gospodaruje nieruchomościami, o których mowa w ust. 1, zgodnie z
przepisami o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości, z wyjątkiem
przepisów dotyczących wywłaszczania nieruchomości.
Art. 15. 1. Agencja, obejmując we władanie składniki mienia Skarbu Państwa, o
których mowa w art. 14 ust. 1, wstępuje w prawa i obowiązki z nimi związane w
stosunku do Skarbu Państwa oraz osób trzecich.
2. Mienie nabyte przez Agencję w celu zapewnienia funkcjonowania Biura Prezesa
Agencji oraz oddziałów rejonowych i terenowych stanowi jej własność.
Art. 16. 1. Zadaniami własnymi Agencji są w szczególności:
1) gospodarowanie powierzonym mieniem Skarbu Państwa w trybie określonym w art.
17,
2) obrót nieruchomościami, o których mowa w art. 14 ust. 1, w tym sprzedaż
zasobów mieszkaniowych oraz związanej z nimi infrastruktury technicznej i
społecznej,
3) dokonywanie remontów i modernizacji budynków mieszkalnych i
internatowo-hotelowych oraz związanej z nimi infrastruktury technicznej i
społecznej.
2. Agencja wykonuje powierzone jej przez Ministra Obrony Narodowej zadania
zlecone w zakresie gospodarki mieszkaniowej i internatowo-hotelowej oraz
wspierania rozwoju budownictwa mieszkaniowego i modernizacji zasobów
mieszkaniowych, a w szczególności dotyczące:
1) tworzenia warunków sprzyjających racjonalnemu wykorzystaniu zasobów
mieszkaniowych i internatowo-hotelowych,
2) planowania i realizowania procesu inwestycyjnego budownictwa mieszkaniowego
na potrzeby żołnierzy zawodowych,
3) wypłacania osobom uprawnionym świadczeń pieniężnych, na które Agencja
otrzymuje dotację budżetową,
4) przydziału osobnych kwater stałych, o których mowa w art. 30, oraz zawierania
umów najmu lokali mieszkalnych i użytkowych,
5) innych zadań z zakresu administracji rządowej w sprawach gospodarki
mieszkaniowej, określonych w przepisach o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu
nieruchomości, o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych oraz o
własności lokali, a także niniejszej ustawy.
Art. 17. Agencja gospodaruje mieniem poprzez:
1) sprzedaż osobnych kwater stałych i lokali mieszkalnych, na zasadach
określonych w rozdziale 6,
2) zawieranie umów sprzedaży, dzierżawy, najmu lub użyczenia lokali użytkowych
oraz elementów infrastruktury technicznej i społecznej,
3) zlecanie, w trybie określonym w przepisach Kodeksu cywilnego, organom
wojskowym i innym osobom prawnym lub fizycznym administrowania całością albo
częścią mienia, a także realizacji innych czynności wynikających z zadań
Agencji, na podstawie umowy, za wynagrodzeniem, przez czas oznaczony,
4) nieodpłatne przekazywanie organom gminy lub innym osobom prawnym budynków
mieszkalnych, w których większość lokali jest zamieszkiwana przez osoby nie
będące żołnierzami zawodowymi,
5) bezprzetargową sprzedaż gruntów spółdzielni lub spółce budownictwa
mieszkaniowego, których wyłącznymi członkami lub udziałowcami są osoby
uprawnione do kwatery lub pracownicy wojska.
Art. 18. 1. Przejęcie przez Agencję praw i obowiązków wynikających z wykonywania
prawa własności w stosunku do mienia, o którym mowa w art. 14, powinno nastąpić
nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia utworzenia Agencji.
2. Podstawą porzekazania nieruchomości oraz innych składników mienia są
protokoły zdawczo-odbiorcze, sporządzane przez organ wojskowy i Agencję.
3. Protokół zdawczo-odbiorczy powinien zawierać spis przejmowanych nieruchomości
wraz z ich częściami składowymi i przynależnościami. Spisu dokonuje się według
zasad prowadzenia rachunkowości.
4. Agencja jest obowiązana zawiadomić rejonowy organ rządowej administracji
ogólnej, w terminie 14 dni, o sporządzeniu protokołu zdawczo-odbiorczego.
5. Protokół zdawczo-odbiorczy stanowi podstawę do wydania decyzji o wygaśnięciu
zarządu ustanowionego na rzecz organów wojskowych.
6. Z dniem uprawomocnienia się decyzji o wygaśnięciu zarządu nieruchomościami
Agencja przejmuje zobowiązania związane z przekazanym mieniem wraz ze środkami
finansowymi przewidzianymi w planie finansowym do końca roku kalendarzowego na
utrzymanie przekazanego mienia, kontynuację inwestycji i remontów, wypłatę
świadczeń pieniężnych wynikających z ustawy, przypadające w dniu podpisania
protokołu zdawczo-odbiorczego.
Art. 19. 1. Agencja prowadzi samodzielną gospodarkę finansową.
2. Przychodami Agencji są:
1) wpływy z opłat czynszowych za kwatery i lokale mieszkalne oraz za najem i
dzierżawę lokali użytkowych, a także dzierżawę gruntów,
2) należności z tytułu sprzedaży kwater, lokali mieszkalnych i użytkowych,
3) przychody z działalności gospodarczej,
4) dotacje budżetowe, ustalane corocznie przez Ministra Obrony Narodowej, na
realizację zadań określonych w art. 16 ust. 2 pkt 2, art. 24 ust. 1 pkt 2 i ust.
2 pkt 1, art. 35 ust. 2, art. 39 ust. 1, art. 42 ust. 3, art. 48 ust. 1, art. 53
ust. 1 i art. 88 ust. 2,
5) inne przychody.
3. Agencja prowadzi rachunkowość według zasad określonych w przepisach o
rachunkowości.
4. Nadwyżki środków finansowych w danym roku kalendarzowym przechodzą na rok
następny i przeznaczone są na realizację zadań Agencji.
5. W celu pełnego pokrycia wydatków Agencja może zaciągać kredyty.
6. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Finansów, w drodze
rozporządzenia, określi szczegółowe zasady gospodarki finansowej Agencji.
Art. 20. 1. Prezes Agencji określi zasady wynagradzania pracowników Agencji.
2. Wynagrodzenie Prezesa Agencji ustala Minister Obrony Narodowej.
3. Żołnierzom zawodowym pełniącym czynną służbę wojskową na stanowiskach
służbowych w Agencji przysługuje uposażenie i świadczenia przewidziane w
odrębnych przepisach.
Rozdział 4
Zakwaterowanie stałe żołnierzy zawodowych
Art. 21. 1. Na zakwaterowanie żołnierzy zawodowych, pełniących czynną służbę
wojskową jako służbę stałą, są przeznaczone osobne kwatery stałe, zwane dalej
"kwaterami".
2. Kwaterą jest samodzielny lokal mieszkalny w rozumieniu przepisów o najmie
lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych.
3. Kwatera zasiedlona przez osobę inną niż określona w art. 24 ust. 1 stanowi
lokal mieszkalny w rozumieniu niniejszej ustawy.
Art. 22. 1. Prawo do kwatery przysługuje żołnierzowi zawodowemu od dnia
powołania go do czynnej służby wojskowej pełnionej jako służba stała. Prawo to
przysługuje również żołnierzowi zawodowemu przeniesionemu w stan nieczynny.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy żołnierzy zawodowych pełniących czynną służbę
wojskową w okresie próbnym oraz słuchaczy akademii wojskowych mianowanych w
czasie odbywania studiów na pierwszy stopień oficerski. Żołnierzom pełniącym
służbę w okresie próbnym prawo do kwatery przysługuje z pierwszym dniem po
zakończeniu tego okresu, a absolwentom akademii wojskowych - z dniem wyznaczenia
na pierwsze stanowisko służbowe.
3. Żołnierzom zawodowym pełniącym czynną służbę wojskową jako służbę stałą i
innym osobom zajmującym kierownicze stanowiska w Ministerstwie Obrony Narodowej
można przydzielić kwaterę funkcyjną na czas zajmowania określonego stanowiska
służbowego. Do kwater tych nie stosuje się norm powierzchni mieszkalnej.
Żołnierz otrzymujący kwaterę funkcyjną może zachować prawo do dotychczas
zajmowanej kwatery. Przepisy art. 36 stosuje się odpowiednio.
4. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, określi wykaz stanowisk
służbowych uprawniających do zajmowania kwater funkcyjnych oraz strukturę tych
kwater.
5. Kwaterę przydziela się w garnizonie, w którym żołnierz pełni służbę, lub za
zgodą dowódcy jednostki wojskowej w miejscowości pobliskiej, jeżeli istnieje z
niej dogodny dojazd publicznymi środkami transportu do miejsca pełnienia służby.
6. Za miejscowość pobliską uważa się miejscowość, do której czas dojazdu
publicznymi środkami transportu przewidziany w rozkładzie jazdy, łącznie z
przesiadkami, nie przekracza w obie strony dwóch godzin, licząc od stacji
(przystanku) najbliższej miejsca pełnienia służby do stacji (przystanku)
najbliższej miejsca zamieszkania. Do czasu tego nie wlicza się dojazdu do i od
stacji (przystanku) w obrębie miejscowości, z której żołnierz dojeżdża, oraz
miejscowości, w której wykonuje obowiązki służbowe.
Art. 23. 1. Żołnierz zawodowy zwolniony z czynnej służby wojskowej, pełnionej
jako służba stała, zachowuje prawo do kwatery, jeżeli nabył uprawnienia do:
1) emerytury wojskowej,
2) wojskowej renty inwalidzkiej z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze
służbą wojskową.
2. W razie śmierci:
1) żołnierza zawodowego pełniącego czynną służbę wojskową jako służbę stałą:
a) spełniającego warunki wymagane do uzyskania emerytury wojskowej lub wojskowej
renty inwalidzkiej z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą
wojskową albo
b) którego śmierć pozostaje w związku ze służbą wojskową,
2) emeryta lub rencisty, o którym mowa w ust. 1
- prawo do kwatery nabywają wspólnie zamieszkali w kwaterze z żołnierzem,
emerytem lub rencistą, w dniu jego śmierci, członkowie rodziny uprawnieni do
wojskowej renty rodzinnej.
3. Prawo do kwatery, o którym mowa w ust. 2, dotyczy jednej wspólnej kwatery i
przysługuje przez czas posiadania uprawnień do wojskowej renty rodzinnej.
4. Zachowanie lub nabycie uprawnień, o których mowa w ust. 1 i 2, stwierdza szef
wojskowego biura emerytalnego w formie decyzji administracyjnej.
Art. 24. 1. Prawo do kwatery realizuje się na wniosek żołnierza zawodowego, o
którym mowa w art. 22 ust. 1 i 3, jak również osoby, o której mowa w art. 23
ust. 1 i 2, zwanych dalej "osobami uprawnionymi", przez:
1) przydział kwatery albo
2) wypłacenie ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z kwatery.
2. Do czasu realizacji prawa do kwatery żołnierz zawodowy otrzymuje:
1) świadczenie finansowe umożliwiające pokrycie kosztów najmu lokalu
mieszkalnego na zasadach określonych w dalszych przepisach albo
2) zakwaterowanie tymczasowe w budynkach lub kwaterach będących w zasobach
Agencji.
3. Przydział kwatery może nastąpić wyłącznie w okresie pełnienia zawodowej
służby wojskowej jako służby stałej, w tym pozostawania w stanie nieczynnym.
4. Jeżeli do czasu zwolnienia z zawodowej służby wojskowej pełnionej jako służba
stała żołnierzowi nie przydzielono kwatery lub nie wypłacono ekwiwalentu, o
którym mowa w ust. 1 pkt 2, z dniem zwolnienia ze służby wypłaca się mu ten
ekwiwalent. Przepis art. 47 stosuje się odpowiednio.
Art. 25. 1. Żołnierz zawodowy zwolniony z czynnej służby wojskowej pełnionej
jako służba kontraktowa zachowuje uprawnienia do świadczenia, o którym mowa w
art. 49 ust. 1 pkt 2, jeżeli zachodzą okoliczności określone w art. 23 ust. 1
pkt 2. Prawo to przysługuje przez czas posiadania uprawnień do wojskowej renty
inwalidzkiej, jednak nie dłużej niż przez okres najmu lokalu mieszkalnego
zajmowanego w dniu zwolnienia ze służby kontraktowej.
2. W razie śmierci żołnierza zawodowego pełniącego czynną służbę wojskową jako
służbę kontraktową, którego śmierć pozostaje w związku ze służbą wojskową, prawo
do świadczenia, o którym mowa w art. 49 ust. 1 pkt 2, nabywają członkowie
rodziny uprawnieni do wojskowej renty rodzinnej, jeżeli świadczenie to było
wypłacane żołnierzowi przed śmiercią. Prawo to przysługuje przez czas posiadania
uprawnień do wojskowej renty rodzinnej po żołnierzu, jednak nie dłużej niż przez
okres najmu lokalu mieszkalnego dotychczas zajmowanego.
3. Przepis art. 23 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
Art. 26. 1. Przy ustalaniu powierzchni mieszkalnej kwatery przysługującej
żołnierzowi zawodowemu uwzględnia się jego stopień wojskowy lub zajmowane
stanowisko służbowe oraz stan rodzinny. Norma powierzchni mieszkalnej
przysługująca osobie uprawnionej do kwatery, z jednego tytułu, wynosi 7-10 m2.
2. Członkami rodziny żołnierza, których uwzględnia się przy ustalaniu
przysługującej powierzchni mieszkalnej kwatery, są:
1) małżonek,
2) dzieci własne, przysposobione oraz przyjęte na wychowanie na podstawie
orzeczenia sądu opiekuńczego, jak również dzieci małżonka, zwane dalej
"dziećmi", do czasu zawarcia związku małżeńskiego, nie dłużej jednak niż do dnia
ukończenia 25 lat życia, chyba że przed tym dniem stały się inwalidami I lub II
grupy i nie zawarły związku małżeńskiego. Ograniczenia wieku dziecka lub stanu
cywilnego nie stosuje się przy przenoszeniu żołnierza zawodowego do innej
miejscowości.
3. Żołnierzowi zawodowemu, który zawarł związek małżeński, przyznaje się
powierzchnię mieszkalną według normy przysługującej przyszłemu dziecku, jeżeli
on lub małżonek, niezależnie od ich wieku, nie posiada dzieci.
4. Przy ustalaniu powierzchni mieszkalnej kwatery uwzględnia się uprawnienia do
dodatkowej powierzchni mieszkalnej przyznane na stałe ze względu na stan zdrowia
emerytom i rencistom wojskowym do stopnia kapitana włącznie, jak również
członkom rodziny żołnierzy zawodowych, emerytów i rencistów wojskowych.
5. W razie zbiegu uprawnień do dodatkowej powierzchni mieszkalnej przysługującej
członkom rodziny, uprawnienie takie może być realizowane tylko w stosunku do
jednej osoby.
6. Uprawnień do dodatkowej powierzchni mieszkalnej nie realizuje się, jeżeli
liczba pokoi w zajmowanej kwaterze odpowiada liczbie zamieszkujących w tej
kwaterze osób uprawnionych i uwzględnionych przy ustalaniu jej powierzchni
mieszkalnej, chyba że zajmowana kwatera nie odpowiada minimalnej normie
powierzchni mieszkalnej.
7. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, określi normy powierzchni
mieszkalnej przysługującej osobie uprawnionej do kwatery oraz osobom
uwzględnianym przy jej przydziale, a także może podwyższyć górną granicę normy,
o której mowa w ust. 1.1
Art. 27. Przyznanie emerytury wojskowej, wojskowej renty inwalidzkiej lub
wojskowej renty rodzinnej w trybie wyjątkowym, przewidzianym w przepisach o
zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin, nie powoduje
powstania prawa do kwatery ani świadczeń wynikających z tego prawa.
Art. 28. 1. W razie orzeczenia rozwodu małżonków zajmujących kwaterę, mogą oni
zamieszkiwać w tej kwaterze, z wyjątkiem kwater w budynkach, o których mowa w
art. 55 ust. 2 pkt 1-3.
2. W wypadku zajmowania kwatery w budynku określonym w art. 55 ust. 2 pkt 1-3:
1) rozwiedzionym małżonkom przysługuje:
a) żołnierzowi zawodowemu, emerytowi i renciście wojskowemu - kwatera,
b) byłemu małżonkowi osoby określonej pod lit. a) - lokal zamienny w rozumieniu
przepisów o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych
- zgodnie z uprawnieniami posiadanymi przez nich w dniu uprawomocnienia się
wyroku orzekającego rozwód,
2) rozwiedzionym osobom, innym niż wymienione w art. 24 ust. 1, przysługuje
jeden lokal zamienny.
3. Rozwiedzionemu żołnierzowi zawodowemu, emerytowi lub renciście wojskowemu
oraz osobie określonej w art. 23 ust. 2, zajmującej, w dniu uprawomocnienia się
wyroku orzekającego rozwód, kwaterę znajdującą się w budynku innym niż
wymieniony w art. 55 ust. 2 pkt 1-3, nie przydziela się nowej kwatery, jeżeli
nie zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 4.
4. Jeżeli powierzchnia mieszkalna zajmowanej kwatery jest mniejsza od minimalnej
powierzchni przysługującej osobie uprawnionej w dniu uprawomocnienia się wyroku
orzekającego rozwód, dyrektor oddziału terenowego Agencji przydziela jedną
kwaterę, jako lokal zamienny, odpowiadającą ich łącznym uprawnieniom - do
dyspozycji rozwiedzionych małżonków albo wypłaca osobie uprawnionej ekwiwalent
pieniężny, o którym mowa w art. 24 ust. 1 pkt 2, w wysokości odpowiadającej
niedoborowi norm powierzchni mieszkalnej.
5. W wypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, zajmowana kwatera może być
zamieniona przez strony we własnym zakresie. W takim wypadku dyrektor oddziału
terenowego Agencji przydziela kwaterę lub oddaje w najem lokal mieszkalny
wskazanej osobie.
6. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowe
warunki i tryb rozkwaterowania osób rozwiedzionych.
Art. 29. 1. W szczególnie uzasadnionych wypadkach dyrektor oddziału terenowego
Agencji może wynająć pracownikowi zatrudnionemu w jednostce organizacyjnej
podległej Ministrowi Obrony Narodowej lokal mieszkalny, przeznaczony na stałe
zakwaterowanie żołnierzy zawodowych.
2. W sytuacji wyjątkowej lokal mieszkalny, przeznaczony na stałe zakwaterowanie
żołnierzy zawodowych, może być, za zgodą Ministra Obrony Narodowej, wynajęty
innej osobie niż określona w ust. 1.
3. Do osób, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio przepisy o
najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych, jeżeli przepisy ustawy
nie stanowią inaczej.
Art. 30. 1. Decyzję o przydziale kwatery osobie uprawnionej wydaje dyrektor
oddziału terenowego Agencji.
2. Z osobami innymi niż wymienione w ust. 1 dyrektor oddziału terenowego Agencji
zawiera umowę najmu.
Art. 31. Kwatera lub lokal mieszkalny nie mogą być oddane w podnajem lub
użyczenie w całości lub części bez zgody dyrektora oddziału terenowego Agencji.
Art. 32. 1. Dyrektor oddziału terenowego Agencji jest obowiązany przekazać
kwaterę lub lokal mieszkalny wyremontowane wraz z pomieszczeniami przynależnymi
oraz sprawnie działającymi instalacjami i urządzeniami technicznymi należącymi
do ich wyposażenia.
2. Przekazanie kwatery lub lokalu mieszkalnego osobie uprawnionej lub najemcy
następuje na podstawie protokołu, w którym określa się stan techniczny kwatery
lub lokalu mieszkalnego oraz stopień zużycia znajdujących się w nich urządzeń
technicznych. Protokół ten jest podstawą rozliczeń dokonywanych przy zwolnieniu
kwatery lub lokalu mieszkalnego.
3. Osoba zajmująca kwaterę lub lokal mieszkalny ponosi pełne koszty zużycia
zamontowanych w nich urządzeń technicznych, z zastrzeżeniem ust. 2.
4. Osoba zajmująca kwaterę lub lokal mieszkalny jest obowiązana używać ich
zgodnie z przeznaczeniem i z należytą starannością oraz stosować się do
regulaminu porządku domowego.
5. Bez zgody dyrektora oddziału terenowego Agencji nie wolno czynić zmian
naruszających strukturę lub konstrukcję kwatery, lokalu mieszkalnego lub
budynku.
6. Ulepszenie standardu technicznego kwatery lub lokalu mieszkalnego wymaga
zgody dyrektora oddziału terenowego Agencji. Sposób rozliczenia nakładów z tego
tytułu określa się w umowie zawartej między osobą uprawnioną lub najemcą a
dyrektorem oddziału terenowego Agencji przed dokonaniem robót.
Art. 33. 1. W razie konieczności natychmiastowego usunięcia awarii grożącej
bezpośrednio powstaniem znacznych szkód w budynku, osoba uprawniona lub najemca
są obowiązani do bezzwłocznego udostępnienia zajmowanej kwatery lub lokalu
mieszkalnego w celu usunięcia awarii.
2. Jeżeli osoba uprawniona lub najemca są nie obecni albo bezzasadnie odmawiają
udostępnienia kwatery lub lokalu mieszkalnego w celu usunięcia awarii,
przedstawiciele Agencji mają prawo wejść do kwatery lub lokalu mieszkalnego w
obecności wojskowego organu porządkowego.
3. W razie otwarcia kwatery lub lokalu mieszkalnego pod nieobecność pełnoletnich
mieszkańców, Agencja jest obowiązana sporządzić protokół z przeprowadzonych
czynności oraz zabezpieczyć mieszkanie i znajdujące się w nim mienie do czasu
przybycia osoby uprawnionej lub najemcy.
Art. 34. 1. Osoby zajmujące kwaterę lub lokal mieszkalny są obowiązane
udostępnić je Agencji, w uzgodnionym terminie, w celu dokonania przeglądu
technicznego albo napraw obciążających Agencję lub osobę uprawnioną, lub
najemcę, jeżeli mimo uprzedniego wezwania nie dokonali oni napraw w wyznaczonym
terminie.
2. Po zakończeniu naprawy Agencja jest obowiązana doprowadzić kwaterę lub lokal
mieszkalny do stanu, w jakim znajdowały się one w chwili udostępnienia. Nie
dotyczy to wypadków, w których dokonanie naprawy obciążało osoby uprawnione lub
najemców.
3. Jeżeli rodzaj naprawy tego wymaga, a konieczność naprawy nie powstała z winy
mieszkańców kwatery lub lokalu mieszkalnego, powinni oni opróżnić kwaterę lub
lokal mieszkalny i przenieść się na koszt Agencji do wskazanego im na oznaczony
i podany do wiadomości czas trwania remontu, nie dłużej jednak niż rok, innego
lokalu zamiennego.
4. W wypadkach, o których mowa w ust. 3, dyrektor oddziału terenowego Agencji
może zaproponować i, za zgodą osoby uprawnionej lub najemcy, przydzielić na
stałe inną kwaterę lub lokal mieszkalny odpowiadające uprawnieniom tej osoby.
5. Właściciel lokalu mieszkalnego, znajdującego się w budynku będącym w zasobach
Agencji, jest obowiązany udostępnić lokal w celu wykonania napraw obciążających
Agencję lub usunięcia awarii. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.
6. Koszty naprawy uszkodzeń powstałych w kwaterze lub lokalu mieszkalnym albo w
urządzeniach służących do wspólnego użytku mieszkańców obciążają osobę
uprawnioną lub najemcę, jeżeli uszkodzenia powstały z ich winy. Odpowiedzialność
osoby uprawnionej i najemcy oraz pełnoletnich osób stale z nimi zamieszkujących
jest solidarna.
Art. 35. 1. Agencja jest obowiązana zapewnić sprawne działanie znajdujących się
w budynku instalacji i urządzeń technicznych oraz pomieszczeń służących do
wspólnego użytku mieszkańców.
2. Agencja wykonuje remont kwatery lub lokalu mieszkalnego tylko przy ich
ponownym zasiedlaniu. Za wykonane roboty malarskie i konserwacyjne, na wniosek
osoby uprawnionej lub najemcy, dyrektor oddziału terenowego Agencji wypłaca
ekwiwalent konserwacyjny.
3. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Finansów, w drodze
rozporządzenia, określi wysokość oraz szczegółowe zasady i tryb przyznawania i
wypłacania ekwiwalentu konserwacyjnego.
Art. 36. 1. Osoby, które zajmują kwatery lub lokale mieszkalne na podstawie
decyzji o przydziale lub umowy najmu w budynkach pozostających w zasobach
Agencji, gmin lub Skarbu Państwa, uiszczają czynsz i opłaty za świadczenia
uzyskiwane od wynajmującego w wysokościach, terminach i na zasadach
obowiązujących dla lokali mieszkalnych stanowiących własność Skarbu Państwa.
2. Osoba uprawniona zajmująca kwaterę w budynku stanowiącym własność osoby
fizycznej lub prawnej albo w budynku, w którym część lokali mieszkalnych została
wykupiona, uiszcza czynsz i opłaty Agencji według zasad określonych w ust. 1.
Agencja wnosi stosowne należności na rzecz właściciela lub zarządcy tego
budynku.
Art. 37. 1. Czynsz i opłaty z tytułu zajmowania kwatery lub lokalu mieszkalnego,
nie uiszczone w ustalonym terminie płatności, podlegają wraz z odsetkami za
zwłokę przymusowemu ściągnięciu na podstawie tytułu wykonawczego, w trybie
przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, a w stosunku do osób
nieuprawnionych do kwatery - w trybie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.
2. Za zapłatę czynszu i opłat z tytułu zajmowania kwatery lub lokalu
mieszkalnego odpowiadają solidarnie pełnoletnie osoby stale w niej
zamieszkujące.
Art. 38. 1. Osobom, które nie uiszczają czynszu i opłat z tytułu zajmowania
kwatery lub lokalu mieszkalnego przez łączny okres dłuższy niż trzy miesiące,
dyrektor oddziału terenowego Agencji wskazuje inną kwaterę lub lokal mieszkalny.
2. W wypadku odmowy przyjęcia wskazanej kwatery lub lokalu mieszkalnego i
dalszego niewnoszenia czynszu i opłat przez kolejne trzy miesiące, dyrektor
oddziału terenowego Agencji zarządza przymusowe przekwaterowanie tych osób wraz
z wszystkimi wspólnie zamieszkującymi osobami do lokalu socjalnego w rozumieniu
przepisów o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych albo do
kwatery zastępczej, o której mowa w art. 50 ust. 3 i 4. Przepis art. 45 stosuje
się odpowiednio.
Art. 39. 1. Osobom uprawnionym, niezależnie od rodzaju zajmowanego lokalu
mieszkalnego, przysługuje równoważnik mieszkaniowy.
2. Równoważnik nie przysługuje osobom, które skorzystały z ekwiwalentu
pieniężnego (pomocy finansowej), o którym mowa w art. 24 ust. 1 pkt 2, albo
nabyły zajmowaną kwaterę w trybie art. 58.
3. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Finansów, w drodze
rozporządzenia, określi szczegółowe zasady ustalania wysokości i tryb
przyznawania równoważnika mieszkaniowego.1
Art. 40. 1. Osobom uprawnionym nie przydziela się kwatery w wypadku:
1) wypłacenia ekwiwalentu pieniężnego, o którym mowa w art. 24 ust. 1 pkt 2,
2) udzielenia pomocy finansowej na budownictwo mieszkaniowe na podstawie
dotychczasowych przepisów,
3) określonym w art. 24 ust. 4.
2. Jeżeli osobie uprawnionej lub jej małżonkowi przysługuje spółdzielcze prawo
do lokalu mieszkalnego albo są oni właścicielami domu mieszkalnego lub lokalu
mieszkalnego nabytego bez pomocy finansowej, o której mowa w ust. 1 pkt 2, prawo
do kwatery tej osoby realizuje się poprzez wypłacenie ekwiwalentu pieniężnego
określonego w art. 24 ust. 1 pkt 2.
Art. 41. 1. Żołnierz zawodowy i osoby wspólnie z nim zamieszkujące są obowiązane
przekazać do dyspozycji Agencji dotychczas zajmowaną kwaterę, jeżeli żołnierz:
1) otrzymał ekwiwalent pieniężny w zamian za rezygnację z kwatery,
2) otrzymał pomoc finansową na budownictwo mieszkaniowe, udzieloną na podstawie
dotychczasowych przepisów; przepis art. 47 ust. 8 stosuje się odpowiednio,
3) został przeniesiony do innej miejscowości i przydzielono mu w tej lub
pobliskiej miejscowości kwaterę lub kwaterę zastępczą,
4) został przeniesiony do innej jednostki wojskowej lub na inne stanowisko
służbowe w tej samej miejscowości, a zajmowana dotychczas kwatera była
przydzielona na czas zajmowania odpowiedniego stanowiska służbowego, w tym
również w trybie art. 22 ust. 3, lub w wypadku pełnienia służby w określonej
jednostce wojskowej i gdy przydzielono mu inną kwaterę odpowiadającą jego
uprawnieniom,
5) został zwolniony z zawodowej służby wojskowej, a kwaterę przydzielono mu na
podstawie dotychczas obowiązujących przepisów tylko na czas pełnienia służby w
tej miejscowości,
6) zajmuje kwaterę znajdującą się w budynku o charakterze użytkowym albo w
budynku przeznaczonym do rozbiórki lub przebudowy i przydzielono mu inną
kwaterę, odpowiadającą jego uprawnieniom,
7) zajmuje kwaterę znajdującą się w budynku stanowiącym własność osoby prawnej
lub fizycznej i przydzielono mu inną kwaterę, odpowiadającą jego uprawnieniom,
8) posiada on i jego małżonek oddzielne kwatery, z których jedna odpowiada co
najmniej ich uprawnieniom; w takim wypadku przysługuje im prawo wyboru kwatery,
9) otrzymał kwaterę odpowiadającą jego uprawnieniom w wypadku, o którym mowa w
art. 28 ust. 2 pkt 1 lit. a),
10) dokonał wypowiedzenia stosunku służbowego w okresie służby obowiązkowej.
2. Osoba, o której mowa w art. 23 ust. 1 lub 2, jest obowiązana przekazać do
dyspozycji Agencji dotychczas zajmowaną kwaterę, jeżeli:
1) występują odpowiednio okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2 lub
5-9,
2) zajmowana kwatera znajduje się w budynku, o którym mowa w art. 55 ust. 2, a
osobie tej przydzielono kwaterę odpowiadającą jej uprawnieniom.
3. Osoby inne niż wymienione w ust. 1 i 2, zajmujące lokale mieszkalne w
zasobach Agencji, są obowiązane przekazać do jej dyspozycji te lokale w razie
posiadania lub uzyskania przez nie albo ich małżonków innego lokalu
mieszkalnego.
4. W wypadku gdy żołnierz zawodowy i jego małżonek posiadają odrębne lokale
mieszkalne w garnizonie, w którym żołnierz pełni służbę, i za jeden z tych
lokali uiszczają czynsz regulowany, są obowiązani przekazać ten lokal do
dyspozycji właściciela (zarządcy) nieruchomości.
5. W stosunku do osób, o których mowa w art. 23 ust. 1 lub 2, przepis ust. 4
stosuje się odpowiednio, niezależnie od miejscowości, w której posiadają lokal.
Art. 42. 1. W wypadkach określonych w art. 38, 41, 43 i 44 dyrektor oddziału
terenowego Agencji wydaje decyzje o zwolnieniu kwatery lub wypowiada umowę
najmu.
2. W wypadku gdy żołnierz buduje lub remontuje dom mieszkalny, decyzje, o
których mowa w ust. 1, dotyczące wypadków określonych w art. 41 ust. 1 pkt 1 lub
2, mogą być wydane po upływie terminu określonego w umowie, o której mowa w art.
47 ust. 1.
3. Koszty przekwaterowania w wypadkach określonych w art. 41 ust. 1 pkt 6 i 7
ponosi Agencja.
4. Po uprawomocnieniu się decyzji lub upływie terminu wypowiedzenia, o których
mowa w ust. 1, dyrektor oddziału terenowego Agencji zarządza przymusowe
przekwaterowanie.
Art. 43. 1. Jeżeli osoba zwalniająca kwaterę lub lokal mieszkalny pozostawi w
nich osoby wspólnie zamieszkujące, dyrektor oddziału terenowego Agencji wzywa do
dobrowolnego opuszczenia zajmowanej kwatery lub lokalu mieszkalnego w
wyznaczonym terminie, a następnie zarządza przymusowe przekwaterowanie
pozostawionych osób do nowego miejsca zamieszkania tej osoby, na jej koszt.
2. W wypadku przeniesienia żołnierza zawodowego do innej miejscowości i
przydzielenia mu tam kwatery, jeżeli dotychczas zamieszkujące osoby nie
przenoszą się wraz z nim i utraciły uprawnienie do powierzchni mieszkalnej
przydzielonej kwatery, dyrektor oddziału terenowego Agencji przydziela im lokal
socjalny.
Art. 44. 1. Żołnierze zwolnieni z zawodowej służby wojskowej pełnionej jako
służba stała, którzy nie zachowują prawa do kwatery, członkowie rodzin zmarłych
żołnierzy oraz emerytów i rencistów wojskowych, którzy nie nabywają prawa do
kwatery, oraz inne osoby, których prawo do kwatery wygasło, mogą zamieszkiwać w
dotychczasowym lokalu na podstawie umowy najmu zawartej z dyrektorem oddziału
terenowego Agencji. Jeżeli osoby te odmawiają zawarcia umowy, podlegają
przymusowemu przekwaterowaniu do lokalu socjalnego na ich koszt.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, zajmujące lokal mieszkalny w budynku
określonym w art. 55 ust. 2 pkt 1-3, podlegają przymusowemu przekwaterowaniu do
lokalu zamiennego.
Art. 45. Przymusowego przekwaterowania z lokali pozostających w zasobach Agencji
dokonuje organ egzekucyjny na wniosek dyrektora oddziału terenowego Agencji w
trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Art. 46. 1. W stosunku do najemców, którzy wykraczają w sposób rażący lub
uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych
lokali, dyrektor oddziału terenowego Agencji może, za wypowiedzeniem, rozwiązać
umowę najmu, zapewniając lokal socjalny, albo wystąpić do sądu o pozbawienie
prawa zajmowania tego lokalu mieszkalnego.
2. W razie samowolnego zajęcia kwatery przedstawiciel Agencji w asyście
wojskowego organu porządkowego lub policji dokonuje usunięcia osób, które zajęły
kwaterę, na ich koszt bez obowiązku dostarczenia lokalu mieszkalnego.
Art. 47. 1. Ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w art. 24 ust. 1 pkt 2, wypłaca
się na podstawie umowy zawartej między dyrektorem oddziału rejonowego Agencji a
osobą uprawnioną.
2. Wysokość ekwiwalentu pieniężnego wynosi 3% wartości przysługującej kwatery za
każdy rok podlegający zaliczeniu do wysługi lat, od której jest uzależniona
wysokość uposażenia według stopnia wojskowego. Wartość przysługującej kwatery
stanowi iloczyn maksymalnej powierzchni mieszkalnej należnej osobie uprawnionej
do kwatery w dniu przyznania ekwiwalentu przez wskaźnik 1,66 i cenę 1 m2
powierzchni użytkowej kwatery. Wysokość ekwiwalentu nie może być niższa niż 45%
i wyższa niż 80% wartości przysługującej kwatery.
3. Dla osób, o których mowa w art. 23 ust. 1 i 2, przyjmuje się wysługę lat
ustaloną na dzień zwolnienia z zawodowej służby wojskowej lub śmierci żołnierza
zawodowego.
4. Cenę 1 m2 powierzchni użytkowej kwatery ustala się według średnich cen
rynkowych zakupu lokalu mieszkalnego w danym garnizonie w dniu przyznania
ekwiwalentu.
5. Ekwiwalent pieniężny wypłaca się według średniej ceny rynkowej 1 m2
powierzchni użytkowej, w miejscowości pełnienia służby lub zamieszkania, chyba
że osoba uprawniona, o której mowa w art. 23 ust. 1 i 2, udokumentuje
zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych w innej miejscowości. W takim wypadku
ekwiwalent wypłaca się według cen stosowanych w tej miejscowości.
6. Wypłacony ekwiwalent pieniężny podlega zabezpieczeniu do czasu, gdy żołnierz
spełni warunki do uzyskania świadczeń emerytalnych.
7. Żołnierz zawodowy, który otrzymał ekwiwalent pieniężny i został zwolniony z
zawodowej służby wojskowej bez zachowania prawa do kwatery, jest obowiązany
zwrócić otrzymany ekwiwalent według stawek obowiązujących w dniu zwolnienia z
zawodowej służby wojskowej, w wypadku zwolnienia:
1) w okresie służby obowiązkowej - w całości,
2) po tym okresie - za lata kalendarzowe brakujące do nabycia uprawnień
emerytalnych.
8. Zwrot ekwiwalentu pieniężnego w innych wypadkach niż określone w ust. 7 nie
daje osobie, która z niego skorzystała, prawa do przydziału kwatery, choćby
nawet żołnierz został przeniesiony do innej miejscowości.
9. Ekwiwalent pieniężny nie przysługuje osobie uprawnionej, która zajmuje lokal
mieszkalny w zasobach gminy lub zakładu pracy, jeżeli lokalu tego nie przekaże
do dyspozycji gminy lub zakładu pracy.
Art. 48. 1. Żołnierze zawodowi zamieszkujący, za zgodą dowódcy jednostki, w
innej miejscowości i dojeżdżający do miejscowości, w której stale pełnią służbę,
otrzymują zwrot kosztów dojazdu najdogodniejszym publicznym środkiem transportu,
jeżeli organy wojskowe nie wykupiły uprawnień do bezpłatnych przejazdów tym
środkiem.
2. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowe
zasady oraz tryb zwrotu kosztów dojazdu do miejscowości, w której pełnią służbę
żołnierze zawodowi.
Rozdział 5
Zakwaterowanie tymczasowe żołnierzy zawodowych
Art. 49. 1. Świadczenie finansowe umożliwiające pokrycie kosztów najmu lokalu
mieszkalnego przysługuje:
1) żołnierzowi zawodowemu w służbie stałej:
a) posiadającemu członków rodziny, których uwzględnia się przy ustalaniu
przysługującej mu powierzchni mieszkalnej kwatery, jeżeli Agencja nie może mu
przydzielić odpowiedniej kwatery lub zapewnić tymczasowego zakwaterowania z
rodziną,
b) nie posiadającemu członków rodziny, jeżeli Agencja nie może mu przydzielić
odpowiedniej kwatery lub zapewnić zakwaterowania w internacie;
2) żołnierzowi zawodowemu w służbie kontraktowej posiadającemu członków rodziny
w rozumieniu art. 26 ust. 2.
2. Warunkiem przyznania świadczenia finansowego jest:
1) zawarcie umowy najmu lokalu z właścicielem lub umowy podnajmu z najemcą,
2) zwolnienie przez żołnierza zawodowego dotychczas zajmowanej kwatery, jeżeli
ją posiada.
3. Świadczenie finansowe nie przysługuje żołnierzowi zawodowemu w służbie
stałej, jeżeli otrzymał ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w art. 24 ust. 1 pkt
2.
4. Wysokość świadczenia finansowego określa się na podstawie średnich kosztów
najmu w danym garnizonie lokalu mieszkalnego odpowiadającego uprawnieniom
żołnierza. Koszty najmu pomniejsza się o należność, jaką uiszczałby żołnierz,
gdyby ten lokal był kwaterą, nie więcej jednak niż wynika to z umowy.
5. Decyzję o przyznaniu i wysokości świadczenia finansowego podejmuje, na
wniosek żołnierza, dyrektor oddziału terenowego Agencji.
6. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowe
zasady ustalania wysokości oraz tryb przyznawania świadczenia finansowego.
Art. 50. 1. Na zakwaterowanie tymczasowe przeznacza się:
1) internaty garnizonowe,
2) kwatery zastępcze,
3) inne pomieszczenia mieszkalne.
2. Internat garnizonowy jest to wyodrębniony budynek lub zespół pomieszczeń
mieszkalnych stanowiących organizacyjną całość, przeznaczony na zakwaterowanie
tymczasowe.
3. Kwaterą zastępczą jest kwatera o powierzchni mieszkalnej mniejszej od
minimalnej normy tej powierzchni przysługującej żołnierzowi zawodowemu.
4. W szczególnie uzasadnionych wypadkach kwatery o niskim standardzie
technicznym i użytkowym mogą być przydzielane jako kwatery zastępcze, również w
razie przekroczenia normy, o której mowa w ust. 3.
Art. 51. 1. Uprawnienie do zakwaterowania tymczasowego w internacie
garnizonowym, bez członków rodziny, przysługuje:
1) żołnierzowi zawodowemu w służbie stałej, w tym pełniącemu ją w okresie
próbnym,
2) żołnierzowi zawodowemu w służbie kontraktowej,
3) żołnierzowi odbywającemu okresową służbę wojskową,
4) pracownikowi wojska zamieszkałemu w miejscowości dalszej niż pobliska.
2. Uprawnienie określone w ust. 1 nie przysługuje, jeżeli żołnierz lub członek
jego rodziny uwzględniany przy ustalaniu przysługującej powierzchni mieszkalnej
kwatery zajmuje w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej kwaterę
albo inny lokal mieszkalny.
3. Uprawnienie do zakwaterowania w internacie przysługuje przez czas pełnienia
służby w garnizonie, nie dłużej jednak niż do 30 dni od daty doręczenia
prawomocnej decyzji o przydziale kwatery lub uzyskania innego lokalu
mieszkalnego.
4. Dyrektor oddziału terenowego Agencji może, w miarę istniejących możliwości,
zakwaterować w internacie garnizonowym dziecko osoby uprawnionej do kwatery lub
pracownika wojska, pobierające naukę poza miejscem zamieszkania, nie będącym
miejscowością pobliską.
Art. 52. 1. W wypadku niemożliwości zapewnienia żołnierzowi miejsca w
internacie, dyrektor oddziału terenowego Agencji kwateruje uprawnionego
żołnierza w kwaterze zastępczej lub w innym pomieszczeniu mieszkalnym.
2. Na wniosek żołnierza zawodowego w służbie stałej, uprawnionego do
zakwaterowania w internacie, dyrektor oddziału terenowego Agencji może
tymczasowo zakwaterować go, wraz z członkami rodziny uwzględnianymi przy
ustalaniu przysługującej powierzchni mieszkalnej kwatery, w kwaterze zastępczej.
3. Dyrektor oddziału terenowego Agencji może, w miarę posiadanych możliwości,
zakwaterować żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej, posiadającego członków
rodziny, w innym pomieszczeniu mieszkalnym wykorzystywanym na zakwaterowanie
tymczasowe.
Art. 53. 1. Zakwaterowanie tymczasowe jest odpłatne. Z opłaty są zwolnieni
żołnierze, którzy posiadają członków rodziny uwzględnianych przy ustalaniu
przysługującej powierzchni mieszkalnej kwatery i zostali przeniesieni do
miejscowości dalszej niż pobliska.
2. Minister Obrony Narodowej, w drodze zarządzenia, określi szczegółowe zasady
zakwaterowania tymczasowego i odpłatności za to zakwaterowanie, a także
szczegółowe zasady przeznaczania kwater i innych pomieszczeń mieszkalnych na
zakwaterowania tymczasowe.
Art. 54. 1. Agencja, w miarę potrzeby, prowadzi hotele garnizonowe przeznaczone
na krótkotrwałe zakwaterowanie tymczasowe żołnierzy zawodowych i pracowników
wojska, związane z czasowym wykonywaniem obowiązków służbowych w danej
miejscowości lub pobytem tych żołnierzy lub pracowników w danej miejscowości z
innego powodu, jak również na zakwaterowanie czasowe innych osób.
2. Minister Obrony Narodowej, w drodze zarządzenia, określi szczegółowe zasady i
tryb tworzenia, prowadzenia i likwidacji hoteli garnizonowych.
Rozdział 6
Sprzedaż osobnych kwater stałych i lokali mieszkalnych
Art. 55. 1. Sprzedaż kwater lub lokali mieszkalnych znajdujących się w budynkach
będących w zasobach Agencji następuje na zasadach obowiązujących przy sprzedaży
lokali mieszkalnych Skarbu Państwa, ze zmianami wynikającymi z przepisów ustawy.
2. Nie podlegają sprzedaży kwatery lub lokale mieszkalne:
1) znajdujące się w budynkach położonych na wojskowych terenach zamkniętych,
2) przeznaczone, na podstawie decyzji dyrektora oddziału rejonowego Agencji, na
zakwaterowanie całości lub części kadry określonej jednostki wojskowej,
3) funkcyjne,
4) w okresie trzech lat od daty oddania budynku do eksploatacji.
Art. 56. 1. Prawo do nabycia zajmowanej kwatery lub lokalu mieszkalnego
przysługuje:
1) osobom uprawnionym, które zajmują kwaterę na podstawie decyzji o przydziale,
2) pracownikom wojska, z wyjątkiem pracowników, którym przydzielono lokal
mieszkalny na czas pracy na określonym stanowisku,
3) osobom innym niż wymienione w pkt 1 i 2, które zajmują lokal mieszkalny na
podstawie decyzji o przydziale lokalu na czas nie oznaczony lub umowy najmu.
2. Osoba, która z mocy przepisów prawa jest obowiązana zwolnić zajmowaną kwaterę
lub lokal mieszkalny, nie jest uprawniona do nabycia tej kwatery lub lokalu
mieszkalnego.
Art. 57. 1. Sprzedaży kwater lub lokali mieszkalnych dokonuje w drodze umowy
dyrektor oddziału rejonowego Agencji, na wniosek osoby uprawnionej lub najemcy,
jeżeli kwatera lub lokal mieszkalny jest położona w budynku wytypowanym do
sprzedaży.
2. Dyrektor oddziału rejonowego Agencji ustala wykazy budynków, w których
kwatery lub lokale mieszkalne są przeznaczone do sprzedaży.
Art. 58. 1. Sprzedaż kwater lub lokali mieszkalnych następuje po cenie ustalonej
na zasadach określonych w ustawie o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu
nieruchomości, pomniejszonej o 3% za każdy rok podlegający zaliczeniu do wysługi
lat, od której uzależniona jest wysokość uposażenia według stopnia wojskowego,
nie więcej niż o 80% tej ceny.
2. Jeżeli powierzchnia użytkowa zajmowanej kwatery jest większa od należnej, do
pomniejszenia przyjmuje się należną maksymalną powierzchnię użytkową, obliczoną
w sposób określony w art. 47 ust. 2.
3. Kwota odpowiadająca wysokości pomniejszenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie
może być niższa niż 45%, z tym że do czasu spełnienia przez żołnierza warunków
uzyskania świadczeń emerytalnych kwota ta podlega zabezpieczeniu.
4. Dla osób, o których mowa w art. 23 ust. 1 i 2, przyjmuje się wysługę lat
ustaloną na dzień zwolnienia z zawodowej służby wojskowej lub śmierci żołnierza
zawodowego.
5. W wypadku zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej bez zachowania
prawa do kwatery, który nabył zajmowaną kwaterę na warunkach określonych w ust.
3, stosuje się odpowiednio przepis art. 47 ust. 7.
6. Na wniosek nabywcy kwatery lub lokalu mieszkalnego należność z tytułu
sprzedaży może być rozłożona na raty roczne w okresie do 5 lat, według zasad
określonych w przepisach o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu
Państwa.
7. Jeżeli nabywca kwatery lub lokalu mieszkalnego dokona jednorazowej wpłaty
należności z tytułu jej nabycia, uzyskuje bonifikatę w wysokości 5% ceny
nabycia.
8. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowe
zasady i tryb sprzedaży osobnych kwater stałych.
Art. 59. 1. W wypadku nabycia kwater i lokali mieszkalnych przez wszystkich
lokatorów w danym budynku, osoby nie uprawnione do kwatery uzyskują bonifikatę w
cenie sprzedaży w wysokości 65% należności za zajmowany lokal mieszkalny.
Przepis art. 58 ust. 7 stosuje się odpowiednio.
2. Jeżeli bonifikata ustalona na podstawie art. 58 jest niższa od określonej w
ust. 1, osoba uprawniona otrzymuje bonifikatę wyższą. Przepis art. 58 ust. 3 i 7
stosuje się odpowiednio.
Art. 60. 1. Do czasu przekazania nabywcom kwater lub lokali mieszkalnych budynku
mieszkalnego wraz z gruntem i związaną z nim infrastrukturą techniczną stosuje
się przepisy o własności lokali.
2. W wypadku utworzenia przez nabywców spółdzielni, dyrektor oddziału rejonowego
Agencji może przekazać, w drodze umowy, nieodpłatnie, na własność spółdzielni
urządzenia wchodzące w skład infrastruktury związanej z budynkami.
3. Spółdzielni, o której mowa w ust. 2, przysługuje dotacja z budżetu państwa na
częściowe pokrycie kosztów związanych z dostawą energii cieplnej na potrzeby
centralnego ogrzewania i ciepłej wody, na zasadach określonych w przepisach dla
spółdzielni mieszkaniowych.
Art. 61. Osoby, które stały się właścicielami kwater lub lokali mieszkalnych,
ponoszą koszty utrzymania nabytego lokalu mieszkalnego na zasadach określonych w
przepisach o własności lokali.
Rozdział 7
Zakwaterowanie przejściowe
Art. 62. 1. Zakwaterowanie przejściowe następuje w razie konieczności czasowego
rozmieszczenia jednostek wojskowych, żołnierzy i pracowników wojska
zatrudnionych w tych jednostkach oraz osób towarzyszących Siłom Zbrojnym, a
także magazynowania lub przechowywania urządzeń, uzbrojenia, środków
materiałowych i sprzętu wojskowego - poza budynkami, lokalami i gruntami
przeznaczonymi na zakwaterowanie stałe.
2. Zakwaterowanie przejściowe następuje w szczególności w razie:
1) ćwiczeń, przemarszów lub przewozów wojska,
2) podróży służbowych lub czasowego wykonywania obowiązków przez żołnierzy i
pracowników wojska poza stałym miejscem służby lub pracy,
3) wprowadzenia stanu wyjątkowego lub wojennego, ogłoszenia mobilizacji albo w
czasie wojny.
Art. 63. Zajęciu na zakwaterowanie przejściowe podlegają nieruchomości Skarbu
Państwa lub gminy, a w szczególnych wypadkach nieruchomości będące własnością
innych osób prawnych lub fizycznych.
Art. 64. 1. Nie podlegają zajęciu na zakwaterowanie przejściowe nieruchomości:
1) Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży
Pożarnej oraz Służby Więziennej,
2) państwowych jednostek organizacyjnych wykonujących zadania szczególnie ważne
dla obronności lub bezpieczeństwa państwa,
3) objęte ochroną ogólną w rozumieniu Konwencji haskiej z dnia 14 maja 1954 r. o
ochronie dóbr kulturalnych w razie konfliktu zbrojnego; zajęcie tych
nieruchomości może nastąpić jedynie za zgodą właściwego organu służby
konserwatorskiej,
4) oznakowane i objęte ochroną w rozumieniu Protokołu dodatkowego do Konwencji
genewskich z dnia 12 sierpnia 1949 r. o ochronie ofiar międzynarodowych
konfliktów zbrojnych - przeznaczone do ochrony ludności cywilnej,
5) szkół wyższych lub jednostek badawczo-rozwojowych,
6) przeznaczone do wykonywania kultu religijnego,
7) w których mają siedzibę domy pomocy społecznej,
8) użytkowane przez:
a) obce misje dyplomatyczne i specjalne oraz urzędy konsularne,
b) członków personelu dyplomatycznego obcych misji dyplomatycznych i specjalnych
oraz personelu konsularnego,
c) członków personelu administracyjnego i technicznego oraz członków personelu
służby obcych misji dyplomatycznych i specjalnych oraz urzędów konsularnych,
jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie posiadają w Rzeczypospolitej Polskiej
stałego miejsca zamieszkania - pod warunkiem wzajemności,
d) inne osoby lub instytucje międzynarodowe korzystające z immunitetów lub
przywilejów dyplomatycznych albo konsularnych na mocy ustaw, umów
międzynarodowych, a także powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych.
2. Zakłady opieki zdrowotnej i weterynaryjne mogą być zajęte wyłącznie na
potrzeby wojskowej służby zdrowia lub wojskowej służby weterynaryjnej.
3. Nie podlegają zajęciu grunty podlegające szczególnym formom ochrony przyrody
w rozumieniu przepisów o ochronie przyrody, z wyjątkiem wypadków, o których mowa
w art. 62 ust. 2 pkt 3 niniejszej ustawy.
Art. 65. Nieruchomości zajęte na zakwaterowanie przejściowe podlegają zwolnieniu
nie później niż w ciągu 6 miesięcy od dnia ich zajęcia. Ograniczenia tego nie
stosuje się w razie wprowadzenia stanu wojennego, ogłoszenia mobilizacji i w
czasie wojny.
Art. 66. Zajęcie nieruchomości na zakwaterowanie przejściowe następuje na
podstawie:
1) decyzji administracyjnej wydanej przez:
a) kierownika rejonowego organu rządowej administracji ogólnej - w stosunku do
nieruchomości Skarbu Państwa, z zastrzeżeniem lit. c) oraz d),
b) wójta (burmistrza, prezydenta miasta) - w stosunku do nieruchomości
stanowiących własność gminy,
c) dyrektora regionalnej dyrekcji lasów państwowych - w stosunku do obiektów i
gruntów leśnych Skarbu Państwa będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa
Leśnego "Lasy Państwowe",
d) Prezesa Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa - w stosunku do nieruchomości
rolnych Skarbu Państwa wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu
Państwa,
2) pisemnej umowy zawartej przez organ wojskowy z osobą fizyczną lub prawną
będącą właścicielem nieruchomości.
Art. 67. 1. Decyzję w sprawie zakwaterowania przejściowego organ wydaje na
wniosek właściwego organu wojskowego.
2. Wniosek powinien zawierać nazwę lub numer jednostki wojskowej, ilość i rodzaj
nieruchomości, czas trwania zakwaterowania oraz termin jego rozpoczęcia i
zakończenia.
Art. 68. Zajęcie nieruchomości następuje po uprawomocnieniu się decyzji.
Przejęcie i zwrot nieruchomości odbywa się na podstawie protokołu
zdawczo-odbiorczego.
Art. 69. 1. Przepisów art. 66-68 nie stosuje się w razie wprowadzenia stanu
wyjątkowego i wojennego, ogłoszenia mobilizacji oraz w czasie wojny.
2. Zajęcie nieruchomości na zakwaterowanie przejściowe w sytuacjach, o których
mowa w ust. 1, następuje na podstawie pisemnej decyzji dowódcy jednostki
wojskowej, określającej nieruchomości zajęte na zakwaterowanie przejściowe, a
także czas jego trwania. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności i
doręcza się ją właścicielowi nieruchomości.
Art. 70. 1. Należność za zakwaterowanie przejściowe ustala się w drodze umowy z
właścicielem nieruchomości przy uwzględnieniu cen rynkowych na danym terenie.
2. Należność wypłaca się właścicielowi nieruchomości po zakończeniu
zakwaterowania przejściowego w terminie do 30 dni od dnia zwolnienia
nieruchomości. W wypadku gdy zakwaterowanie przejściowe trwa dłużej niż miesiąc,
należność wypłaca się co miesiąc z dołu.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się w razie wprowadzenia stanu wyjątkowego i
wojennego, ogłoszenia mobilizacji oraz w czasie wojny; w takich wypadkach zasady
i tryb wypłacania należności za zakwaterowanie przejściowe określi Rada
Ministrów w drodze rozporządzenia.
Art. 71. 1. Wokół nieruchomości zajętych na zakwaterowanie przejściowe może być
utworzona strefa niebezpieczeństwa na podstawie decyzji wojewody, wydanej na
wniosek dowódcy jednostki wojskowej korzystającej z tego zakwaterowania.
2. Strefą niebezpieczeństwa jest obszar gruntu, na którym występuje czasowe
zagrożenie zdrowia lub życia osób w niej przebywających, w związku z działaniami
wojskowymi.
3. W strefie niebezpieczeństwa obowiązuje zakaz wstępu dla osób nieuprawnionych.
4. W razie objęcia strefą niebezpieczeństwa obszarów zamieszkałych, można
zarządzić ewakuację z niej mieszkańców na czas, na jaki obszary te są uznane za
strefę niebezpieczeństwa.
5. Decyzja o utworzeniu strefy niebezpieczeństwa powinna określać obszar tej
strefy, sposób jej oznaczenia i termin czasowej ewakuacji z niej mieszkańców.
6. O utworzeniu strefy niebezpieczeństwa na obszarach zamieszkałych i
wprowadzeniu obowiązku czasowej ewakuacji oraz zakazu wstępu na ten obszar
właściwy wójt (burmistrz, prezydent miasta) jest obowiązany poinformować
mieszkańców.
Art. 72. 1. W razie utworzenia strefy niebezpieczeństwa, rejonowy organ rządowej
administracji ogólnej zapewnia pomieszczenia zastępcze dla mieszkańców czasowo
ewakuowanych z tej strefy oraz organizuje ich przeniesienie do tych pomieszczeń.
2. Mienie pozostawione przez mieszkańców, po uprzednim protokolarnym przejęciu,
zabezpiecza jednostka wojskowa, która zajmuje teren objęty tą strefą.
3. Środki transportu niezbędne do ewakuacji mieszkańców i ich mienia ruchomego
dostarcza jednostka wojskowa.
4. Zwrot mienia zabezpieczonego przez jednostkę wojskową następuje na podstawie
protokołu.
Art. 73. 1. Za szkody wyrządzone w związku z zajęciem nieruchomości na
zakwaterowanie przejściowe lub z utworzeniem strefy niebezpieczeństwa
odpowiedzialność ponosi jednostka wojskowa, o której mowa w art. 72 ust. 2.
2. Za szkodę, o której mowa w ust. 1, uważa się szkodę w mieniu znajdującym się
na nieruchomości zajętej na zakwaterowanie przejściowe oraz powstałą wskutek
przymusowej ewakuacji z terenu objętego strefą niebezpieczeństwa lub w mieniu
pozostającym w tej strefie.
3. Roszczenie o odszkodowanie ulega przedawnieniu po upływie 3 lat od dnia, w
którym szkoda została wyrządzona.
Art. 74. 1. Postępowanie o odszkodowanie wszczyna się na wniosek poszkodowanego.
2. Wniosek o odszkodowanie składa się do dowódcy jednostki wojskowej, która
wyrządziła szkodę, a jeżeli miejsce postoju tej jednostki nie jest znane - do
dowódcy okręgu wojskowego właściwego ze względu na miejsce powstania szkody.
3. Niezwłocznie po otrzymaniu wniosku o odszkodowanie dowódca jednostki
wojskowej zarządza przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego.
4. Z przebiegu postępowania wyjaśniającego sporządza się protokół, który
powinien w szczególności zawierać:
1) opis stanu faktycznego z określeniem rodzaju, rozmiaru i wielkości szkody
oraz miejsce i datę jej powstania albo stwierdzenie, że szkoda nie powstała,
2) określenie wysokości proponowanego odszkodowania.
5. Protokół podpisuje osoba prowadząca postępowanie wyjaśniające oraz
poszkodowany.
Art. 75. 1. Przed wydaniem decyzji dowódca jednostki wojskowej powinien dążyć do
zawarcia z poszkodowanym ugody określającej wielkość szkody i sposób jej
naprawienia.
2. Naprawienie szkody może nastąpić przez przywrócenie stanu poprzedniego lub
zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej.
Art. 76. 1. W razie niezawarcia ugody, dowódca jednostki wojskowej wydaje
decyzję o sposobie załatwienia wniosku o odszkodowanie.
2. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, w terminie miesiąca od daty doręczenia, a
także w wypadku niewydania jej przez organ wojskowy w terminie trzech miesięcy
od dnia zgłoszenia wniosku o przyznanie odszkodowania, poszkodowany może
dochodzić roszczeń na drodze postępowania sądowego.
Art. 77. Przepisów art. 73-76 nie stosuje się w okresie obowiązywania stanu
wyjątkowego i wojennego oraz w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny.
Art. 78. W czasie podróży służbowych i czasowego wykonywania obowiązków poza
stałym miejscem służby lub pracy żołnierze i pracownicy wojska korzystają z
zakwaterowania w służbowych pokojach noclegowych, hotelach garnizonowych lub w
innych placówkach hotelarskich, a w razie braku takich możliwości - z
zakwaterowania przejściowego na zasadach określonych w niniejszym rozdziale.
Rozdział 8
Przepisy karne
Art. 79. Kto narusza zakaz wstępu na teren zajęty na zakwaterowanie Sił
Zbrojnych lub na teren objęty strefą niebezpieczeństwa,
podlega karze grzywny.
Art. 80. 1. Kto wbrew przepisom ustawy zajmuje samowolnie kwaterę lub lokal
mieszkalny albo oddaje je w podnajem lub użycza,
podlega karze grzywny.
2. Osoba przebywająca w kwaterze lub lokalu mieszkalnym, która w sposób złośliwy
lub uporczywy zakłóca osobom zamieszkującym w danym budynku korzystanie z
zajmowanego lokalu mieszkalnego lub pomieszczeń przynależnych do tego lokalu,
podlega karze grzywny.
3. Kto, będąc obowiązany do zwolnienia zajmowanej kwatery lub lokalu
mieszkalnego, opuszcza je bez zawiadomienia o tym Agencji, podlega karze
grzywny.
Art. 81. 1. Kto nie stosuje się do decyzji organu w sprawie oddania na
zakwaterowanie przejściowe nieruchomości albo w sprawie usunięcia mieszkańców z
terenu objętego strefą niebezpieczeństwa, podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto uniemożliwia lub utrudnia korzystanie z
nieruchomości zajętych na zakwaterowanie przejściowe.
Art. 82. Orzekanie w sprawach o wykroczenia określone w art. 79-81 następuje w
trybie przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia. Żołnierze odpowiadają
za te czyny na zasadach określonych w przepisach o dyscyplinie wojskowej.
Rozdział 9
Przepisy szczególne, przejściowe i końcowe
Art. 83. 1. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, określi:
1) szczegółowe zasady i tryb administrowania kwaterami i lokalami mieszkalnymi
przez Agencję,
2) szczegółowy tryb postępowania w sprawach przekwaterowania żołnierzy i innych
osób zamieszkujących w kwaterach lub lokalach mieszkalnych oraz ustalania
kosztów przekwaterowania,
3) szczegółowe warunki i tryb oddawania w najem lokali mieszkalnych pracownikom
zatrudnionym w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony
Narodowej oraz zwalniania tych lokali.
2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może określić szczegółowe zasady i
tryb postępowania w sprawach zakwaterowania przejściowego.
3. Ministrowie Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz Obrony
Narodowej, w drodze rozporządzenia, mogą określić szczegółowe zasady
udostępniania lasów i związanych z nimi nieruchomości stanowiących własność
Skarbu Państwa na potrzeby zakwaterowania Sił Zbrojnych oraz szczegółowe zasady
korzystania z tych lasów i prowadzenia na nich gospodarki leśnej.
Art. 84. 1. Uprawnienia przewidziane w art. 1 ust. 2, art. 22 ust. 4, art. 26
ust. 7, art. 28 ust. 6, art. 35 ust. 3, art. 39 ust. 3, art. 48 ust. 2, art. 49
ust. 6, art. 53 ust. 2, art. 54 ust. 2, art. 58 ust. 8 oraz art. 83 ust. 1 i 3
przysługują odpowiednio Ministrowi Spraw Wewnętrznych w stosunku do żołnierzy
pełniących czynną służbę wojskową w podporządkowanych mu jednostkach wojskowych
oraz emerytów, rencistów wojskowych i członków ich rodzin.
2. Minister Spraw Wewnętrznych może, w odniesieniu do zasobów mieszkaniowych
będących w zarządzie podporządkowanych mu jednostek wojskowych, powołać
jednostkę organizacyjną działającą na zasadach określonych w rozdziale 3. W
takim wypadku Ministrowi Spraw Wewnętrznych przysługują uprawnienia określone w
art. 8 ust. 2, art. 9 ust. 1, art. 11 ust. 2, art. 12, art. 16 ust. 2, art. 19
ust. 2 pkt 4 i ust. 6 oraz art. 20 ust. 2.
Art. 85. Do lokali mieszkalnych przydzielonych na podstawie dotychczas
obowiązujących przepisów pracownikom jednostek organizacyjnych podległych
Ministrowi Obrony Narodowej oraz osobom nieuprawnionym do kwater stosuje się
przepisy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych, o ile przepisy
ustawy nie stanowią inaczej.
Art. 86. 1. Jeżeli gmina lub zakład pracy dokonuje sprzedaży lokalu mieszkalnego
zajmowanego przez osobę uprawnioną do kwatery i udzieli jej ulgi lub obniżki w
cenie nabycia w wysokości niższej niż wynikająca z art. 58 ust. 1, na wniosek
zainteresowanego, Agencja przekazuje tę różnicę właściwej gminie lub zakładowi
pracy.
2. Do ustalenia różnicy, o której mowa w ust. 1, przyjmuje się cenę 1 m2
wskazaną przez sprzedającego.
Art. 87. 1. Pomoc finansowa przyznana na podstawie dotychczas obowiązujących
przepisów stanowi ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w art. 24 ust. 1 pkt 2.
2. Osobie, która otrzymała pomoc finansową na budownictwo mieszkaniowe na
podstawie dotychczas obowiązujących przepisów i zajmuje w dniu wejścia ustawy w
życie lokal spółdzielczy o powierzchni mieszkalnej mniejszej od przysługującej
minimalnej normy, wypłaca się ekwiwalent pieniężny w wysokości odpowiadającej
różnicy między zajmowaną powierzchnią a powierzchnią przysługującą, według zasad
określonych w art. 47.
Art. 88. 1. Przepisów art. 24 ust. 3 i 4 nie stosuje się do żołnierzy zawodowych
pełniących czynną służbę wojskową jako służbę stałą przed dniem wejścia ustawy w
życie.
2. Żołnierze zawodowi, którzy w dniu wejścia ustawy w życie pobierają
równoważnik pieniężny, o którym mowa w art. 27 ust. 1 ustawy powołanej w art. 93
ust. 1, zachowują prawo do jego otrzymywania do czasu zrealizowania uprawnień
wynikających z art. 24 ust. 1 lub 2.
3. Przepis art. 55 ust. 2 pkt 4 stosuje się również do budynków oddanych do
eksploatacji przed dniem wejścia ustawy w życie.
Art. 89. Do czasu uregulowania w odrębnej ustawie form zadośćuczynienia z tytułu
utraty mienia i zasad przywracania własności osobom, które na podstawie art. 81
ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu
nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446, Nr 107, poz.
464; z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629 oraz z 1994 r. Nr 27, poz. 96,
Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415 i Nr 123,
poz. 601) złożyły wniosek o zaliczenie wartości mienia nieruchomego
pozostawionego poza granicami kraju w związku z wojną rozpoczętą w 1939 r., nie
zalicza się wartości tego mienia na pokrycie ceny sprzedaży nieruchomości
wchodzących w skład zasobu Agencji, jeżeli osoby te skorzystały z pomniejszenia
ceny sprzedaży, o której mowa w art. 58, w wysokości równej lub wyższej od
wartości tego mienia.
Art. 90. W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 4,
poz. 23 i Nr 74, poz. 443; z 1992 r. Nr 21, poz. 86 oraz z 1993 r. Nr 11, poz.
50) w art. 3 w ust. 1 w pkt 5 dodaje się lit. c) w brzmieniu:
"c) umowy sprzedaży osobnych kwater stałych i lokali mieszkalnych, których
stroną jest Wojskowa Agencja Mieszkaniowa".
Art. 91. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646; z 1994 r. Nr 1,
poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr
113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25)
w art. 17 w ust. 1 po pkt 4h dodaje się pkt 4i w brzmieniu:
"4
i) dochody Wojskowej Agencji Mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami
mieszkaniowymi i z innych źródeł - w części przeznaczonej na cele związane z
budownictwem i gospodarką zasobami mieszkaniowymi oraz internatowo-hotelowymi,".
Art. 92. W ustawie z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i
dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509) w art. 2 ust. 2 otrzymuje
brzmienie:
"2. Przepisów ustawy nie stosuje się, z wyjątkiem rozdziału 6, do lokali
mieszkalnych będących w dyspozycji jednostek organizacyjnych podległych lub
nadzorowanych przez Ministrów Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych oraz
Ministra Sprawiedliwości w zakresie Służby Więziennej."
Art. 93. 1. Traci moc ustawa z dnia 20 maja 1976 r. o zakwaterowaniu sił
zbrojnych (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 19 i z 1994 r. Nr 10, poz. 36), z
zastrzeżeniem art. 94 ust. 2.
2. Do czasu zrealizowania uprawnień, o których mowa w art. 88 ust. 2, zachowują
moc dotychczas obowiązujące przepisy dotyczące równoważnika pieniężnego.
3. Dotychczasowe przepisy wykonawcze zachowują moc do czasu wydania nowych
przepisów wykonawczych, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia
ogłoszenia ustawy, jeżeli nie są z nią sprzeczne, z zastrzeżeniem ust. 2.
Art. 94. 1. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. Przepisy rozdziałów 4-6 oraz art. 86-91 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia
1996 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 28 czerwca 1995 r.
o zmianie ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności
pracodawcy.
(Dz. U. Nr 87, poz. 435)
Art. 1. W ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w
razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Przepisy ustawy stosuje się do pracodawcy będącego osobą fizyczną, a także
do pracodawcy będącego jednostką organizacyjną, jeżeli odrębne przepisy nie
wyłączają możliwości ogłoszenia jego upadłości i przewidują możliwość jego
likwidacji.";
2) w art. 3:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Niewypłacalność pracodawcy, w rozumieniu ustawy, zachodzi także w razie
niezaspokajania roszczeń pracowniczych z powodu braku środków finansowych:
1) w okolicznościach stanowiących, zgodnie z przepisami o działalności
gospodarczej, podstawę do:
a) wykreślenia z ewidencji działalności gospodarczej wpisu o podjęciu takiej
działalności przez osobę fizyczną,
b) cofnięcia koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej.
2) przez pracodawcę, wobec którego, na podstawie odrębnych przepisów, jest
prowadzone postępowanie likwidacyjne,
3) w przypadku faktycznego zaprzestania działalności przez pracodawcę.",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Za dzień wystąpienia niewypłacalności pracodawcy uważa się datę
postanowienia sądu o ogłoszeniu upadłości, dzień uprawomocnienia się orzeczenia
sądowego wydanego w okolicznościach określonych w ust. 1 pkt 2-4, dzień, w
którym wystąpiły okoliczności określone w ust. 2 pkt 1 lub 3, albo dzień
wszczęcia postępowania likwidacyjnego, o którym mowa w ust. 2 pkt 2.";
3) w art. 4:
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. W zarządzeniu o wypłacie pracownikom jednorazowego świadczenia określa się
warunki jego zwrotu przez pracodawcę.",
b) w ust. 2 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy
"zgodnie z przepisami o rewaloryzacji emerytur i rent.",
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Wypłaty jednorazowego świadczenia dokonuje pracodawca określony w ust. 1, na
podstawie zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, zgodnie z wykazem
pracowników, którym nie wypłacono wynagrodzenia, zatwierdzonym przez dyrektora
wojewódzkiego urzędu pracy właściwego ze względu na siedzibę tego pracodawcy.
Przepisy art. 9 i art. 10 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.";
4) art. 6 otrzymuje brzmienie:
"Art. 6. 1. W razie niewypłacalności pracodawcy nie zaspokojone roszczenia
pracownicze podlegają zaspokojeniu ze środków Funduszu.
2. Zaspokojeniu ze środków Funduszu podlegają należności główne z tytułu:
1) jednorazowego odszkodowania pieniężnego przysługującego na podstawie
przepisów o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych
pracownikowi albo członkom rodziny zmarłego pracownika,
2) wynagrodzenia za pracę,
3) przysługującego pracownikowi na podstawie powszechnie obowiązujących
przepisów prawa pracy:
a) wynagrodzenia za czas nie zawinionego przez pracownika przestoju,
b) wynagrodzenia za czas zwolnienia od pracy, wynagrodzenia, o którym mowa w
art. 92 Kodeksu pracy, oraz wynagrodzenia za czas innej usprawiedliwionej
nieobecności w pracy,
c) świadczenia wyrównawczego przysługującego na podstawie przepisów o
świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych,
d) zasiłku chorobowego finansowanego ze środków na wynagrodzenia,
e) wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego,
f) ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy należny za rok kalendarzowy, w
którym ustał stosunek pracy,
g) odszkodowania, o którym mowa w art. 361 ż 1 Kodeksu pracy,
h) odprawy pieniężnej przysługującej w razie rozwiązania stosunku pracy z
przyczyn dotyczących pracodawcy,
i) odszkodowania, o którym mowa w art. 7a ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o
szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn
dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr
4, poz. 19, Nr 10, poz. 59 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 83, poz. 372, Nr 106,
poz. 457 i Nr 113, poz. 491, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 oraz z 1994 r. Nr 1, poz.
1).
3. Świadczenie wymienione w ust. 2 pkt 1 podlega zaspokojeniu, jeżeli
uprawnienie do tego świadczenia powstało w okresie 3 miesięcy poprzedzających
dzień wystąpienia niewypłacalności pracodawcy albo w okresie poprzedzającym
ustanie stosunku pracy przypadającym w czasie nie dłuższym niż 9 miesięcy
poprzedzających dzień wystąpienia niewypłacalności pracodawcy lub następujących
po tym dniu.
4. Świadczenia wymienione w ust. 2 pkt 2 i pkt 3 lit. a)-d) podlegają
zaspokojeniu za okres nie dłuższy niż 3 miesiące poprzedzające dzień wystąpienia
niewypłacalności pracodawcy albo za okres nie dłuższy niż 3 miesiące
poprzedzające ustanie stosunku pracy, jeżeli ustanie stosunku pracy przypada w
czasie nie dłuższym niż 6 miesięcy poprzedzających dzień wystąpienia
niewypłacalności pracodawcy lub w czasie nie dłuższym niż 9 miesięcy
następujących po tym dniu.
5. Świadczenie wymienione w ust. 2 pkt 3 lit. e) podlega zaspokojeniu, jeżeli
urlop wypoczynkowy został wykorzystany przez pracownika w okresie nie dłuższym
niż 9 miesięcy poprzedzających dzień wystąpienia niewypłacalności pracodawcy lub
w okresie nie dłuższym niż 9 miesięcy poprzedzających ustanie stosunku pracy,
jeżeli okres ten przypada po dniu wystąpienia niewypłacalności pracodawcy.
6. Świadczenia wymienione w ust. 2 pkt 3 lit. f)-i) podlegają zaspokojeniu,
jeżeli ustanie stosunku pracy nastąpiło w okresie nie dłuższym niż 9 miesięcy
poprzedzających dzień wystąpienia niewypłacalności pracodawcy lub w okresie nie
dłuższym niż 9 miesięcy następujących po tym dniu.
7. Świadczenia, o których mowa w ust. 2 podlegają zaspokojeniu także w
przypadku, gdy uprawnienie do tych świadczeń powstanie w dniu wystąpienia
niewypłacalności pracodawcy lub w dniu ustania stosunku pracy.";
5) po art. 6 dodaje się art. 6a i 6b w brzmieniu:
"Art. 6a. 1. Świadczenie, o którym mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1, podlega
zaspokojeniu z Funduszu w pełnej wysokości.
2. Przy wypłacie należności z tytułu świadczeń określonych w art. 6 ust. 2 pkt 2
i pkt 3 lit. a)-e) - ich łączna kwota za okres jednego miesiąca nie może
przekraczać przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 4 ust.
2.
3. Wypłata należności z tytułu świadczenia określonego w art. 6 ust. 2 pkt 3
lit. f) nie może przekraczać kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o
którym mowa w art. 4 ust. 2.
4. Wypłata należności z tytułu świadczeń określonych w art. 6 ust. 2 pkt 3 lit.
g)-i) nie może przekraczać dla każdej z tych należności kwoty przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 4 ust. 2, lub jego
wielokrotności, w przypadku gdy wymiar danego świadczenia stanowi wielokrotność
wynagrodzenia stanowiącego podstawę do jego ustalenia.
Art. 6b. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w uzgodnieniu z Radą Funduszu może
rozszerzyć, w drodze rozporządzenia, zakres świadczeń pracowniczych
podlegających zaspokojeniu ze środków Funduszu oraz wydłużyć okres, za który
wypłaca się świadczenia z Funduszu, a także podnieść maksymalna wysokość tych
świadczeń.";
6) w art. 7:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W ciągu jednego miesiąca od dnia wystąpienia niewypłacalności pracodawcy,
pracodawca, syndyk, likwidator lub inna osoba sprawująca zarząd majątkiem
pracodawcy sporządza zbiorczy wykaz nie zaspokojonych roszczeń pracowniczych,
zwany dalej "wykazem", określając i osoby uprawnione, o których mowa w art. 5,
oraz rodzaje i wysokość należnych im świadczeń podlegających zaspokojeniu ze
środków Funduszu. Wykaz obejmuje świadczenia podlegające zaspokojeniu ze środków
Funduszu z okresów poprzedzających dzień wystąpienia niewypłacalności
pracodawcy.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:
"1a. Jeżeli zaspokojeniu ze środków Funduszu podlegają świadczenia z okresów
następujących po dniu wystąpienia niewypłacalności pracodawcy, podmiot określony
w ust. 1 sporządza niezwłocznie, po ustaniu stosunku pracy osób uprawnionych,
wykazy uzupełniające; wykazy obejmują wskazanie tych osób oraz rodzaje i
wysokość należnych im świadczeń.
1b. Wykaz i wykazy uzupełniające przekazuje się dyrektorowi wojewódzkiego urzędu
pracy, o którym mowa w ust. 2.",
c) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy właściwego ze względu na siedzibę
niewypłacalnego pracodawcy, po stwierdzeniu zgodności wykazu lub wykazu
uzupełniającego z przepisami ustawy, przekazuje niezwłocznie odpowiednie środki
finansowe podmiotowi określonemu w ust. 1, który wypłaca uprawnionym osobom
świadczenia przewidziane w ustawie.",
d) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Wypłata świadczeń pracowniczych może nastąpić także na podstawie wniosku
zgłoszonego przez uprawnioną osobę dyrektorowi wojewódzkiego urzędu pracy.
Wniosek składa się w ciągu dwóch tygodni po upływie terminów przewidzianych do
złożenia wykazu lub wykazu uzupełniającego, o których mowa w ust. 1 i 1a.
Wypłaty dokonuje dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy niezwłocznie po
stwierdzeniu, że wniosek obejmuje roszczenia podlegające zaspokojeniu ze środków
Funduszu.",
e) w ust. 4 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z
wyjątkiem przepisów dotyczących wydawania decyzji i postanowień.";
7) w art. 8 w ust. 1 wyrazy "w art. 7 ust. 1 i 3" zastępuje się wyrazami "w art.
7 ust. 1, 1a i 3", a wyrazy "kierownik wojewódzkiego urzędu pracy" zastępuje się
wyrazami "dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy";
8) w art. 10 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Fundusz może określić warunki zwrotu wypłaconych świadczeń, a także odstąpić
w całości lub w części od dochodzenia zwrotu wypłaconych świadczeń, jeżeli ich
zwrot w całości lub w znacznej części jest niemożliwy lub jest związany z
poniesieniem kosztów znacznie przewyższających wysokość dochodzonej kwoty.";
9) w art. 11 wyrazy "w art. 7 ust. 1 i 3" zastępuje się wyrazami "w art. 7 ust.
1, 1a i 3";
10) w art. 12:
a) w ust. 3 wyrazy "kierownik Urzędu Pracy" zastępuje się wyrazami "Prezes
Krajowego Urzędu Pracy",
b) w ust. 4 wyrazy "kierownik Urzędu Pracy i kierownicy wojewódzkich urzędów
pracy" zastępuje się wyrazami "Prezes Krajowego Urzędu Pracy i dyrektorzy
wojewódzkich urzędów pracy",
c) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Koszty obsługi Funduszu obciążają środki finansowe Funduszu, z wyjątkiem
kosztów związanych z zatrudnieniem pracowników Krajowego Urzędu Pracy i
wojewódzkich urzędów pracy i zatrudnionych bezpośrednio przy obsłudze Funduszu,
które obciążają budżet Krajowego Urzędu Pracy. Koszty poboru składek na Fundusz
obciążają ten Fundusz i są zwracane Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych w
wysokości 0,5% przypisu składek na Fundusz.";
11) w art. 13:
a) w pkt 2 na końcu dodaje się wyrazy "oraz ich równowartość w nieruchomościach
związanych z nimi prawach przejętych przez Fundusz za nie spłacone w terminie
wierzytelności Funduszu z tytułu wypłaconych świadczeń oraz ustanowionych
zabezpieczeń",
b) po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) dodatnia różnica wartości ze sprzedaży nieruchomości i praw z nią
związanych i jej równowartości, o której mowa w pkt 2,";
12) w art. 14 w ust. 1 na końcu dodaje się wyrazy "oraz na pokrycie kosztów, o
których mowa w art. 12 ust. 6.";
13) w art. 15 w ust. 2 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) rozpatrywanie wniosków dyrektorów wojewódzkich urzędów pracy w sprawach, o
których mowa w art. 10 ust. 3,";
14) art. 16 otrzymuje brzmienie:
"Art. 16. 1. Pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy zawodowej pracownika
będącego członkiem Rady Funduszu w celu wzięcia udziału w pracach tej Rady.
2. Za udział w pracach Rady Funduszu członkowi tej Rady przysługuje miesięczne
wynagrodzenie w wysokości najniższego wynagrodzenia pracowników ustalanego przez
Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie Kodeksu pracy.";
15) w art. 17 ust 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Pracodawca niewypłacalny w rozumieniu art. 3 ust. 1, a także zakłady pracy
chronionej określone w odrębnych przepisach - nie mają obowiązku opłacania
składki na Fundusz.";
16) w art. 18 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Jeżeli wysokość składki na Fundusz nie została określona na podstawie ust.
2, wysokość składki wynosi 0,5% podstawy jej wymiaru.";
17) po art. 18 dodaje się art. 18a w brzmieniu:
"Art. 18a. Obowiązek opłacania składki na Fundusz może być zawieszony na
określony czas. Przepisy art. 18 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.";
18) skreśla się art. 21;
19) skreśla się art. 26.
Art. 2. 1. W okresie do dnia 31 grudnia 1997 r. osoba, o której mowa w art. 5
ust. 1 i 2 ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności
pracodawcy, zwanej dalej w niniejszym artykule "ustawą", może wystąpić do
dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy, określonego w art. 7 ust. 2 ustawy, z
pisemnym wnioskiem o wypłatę świadczeń pracowniczych wskazanych w art. 6 ustawy,
jeżeli nie zostały one zaspokojone przez niewypłacalnego pracodawcę.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać określenie niewypłacalnego
pracodawcy oraz rodzaje i wysokość nie zaspokojonych świadczeń pracowniczych,
zgodnie z art. 6 ustawy. Do wniosku należy dołączyć prawomocne orzeczenie sądowe
zasądzające na rzecz uprawnionej osoby należność z tytułu świadczenia
pracowniczego określonego w art. 6 ustawy i dokumenty potwierdzające
przeprowadzenie bezskutecznego postępowania zmierzającego do wyegzekwowania
zasądzonej należności albo dokumenty potwierdzające niezaspokojenie świadczenia
pracowniczego w postępowaniu likwidacyjnym lub upadłościowym prowadzonym wobec
niewypłacalnego pracodawcy.
3. Przepis ust. 1 ma zastosowanie do świadczeń pracowniczych wymienionych w art.
6 ustawy, jeżeli uprawnienie do danego świadczenia powstało w okresie od dnia 21
marca 1990 r. do dnia, w którym świadczenie to może być zaspokojone ze środków
Funduszu na podstawie niniejszej ustawy, a nie mogło być zaspokojone zgodnie z
przepisami ustawy lub rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia
11 stycznia 1995 r. w sprawie rozszerzenia zakresu świadczeń pracowniczych
podlegających zaspokojeniu ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych (Dz. U. Nr 7, poz. 35).
4. Przy realizacji wniosku o wypłatę świadczeń pracowniczych w okolicznościach
określonych w ust. 1 i 3 Fundusz wypłaca kwotę odpowiadającą kwocie należności
głównej świadczenia pracowniczego, zwaloryzowaną w stosunku do przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia z kwartału poprzedzającego kwartał, w którym
następuje wypłata tego świadczenia z Funduszu, ogłaszanego dla celów
rewaloryzacji emerytur i rent przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Wskaźnik
waloryzacji stanowi stosunek procentowy między kwotą należności głównej nie
zaspokojonego świadczenia a kwotą przeciętnego wynagrodzenia w kwartale, w
którym świadczenie było wymagalne.
5. Przy realizacji wniosku o wypłatę świadczeń pracowniczych w okolicznościach
określonych w ust. 1 i 3 przepisy art. 6a, art. 7 ust. 3 i 4, art. 8 i 9 ustawy
stosuje się odpowiednio; przepisy art. 10 ustawy stosuje się odpowiednio, jeżeli
w dniu wypłaty z Funduszu świadczenie pracownicze nie było przedawnione.
6. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi w drodze rozporządzenia wzór
wniosku, o którym mowa w ust. 2, oraz szczegółowy tryb postępowania związany z
dokonywaniem wypłat świadczeń pracowniczych.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem
art. 1 pkt 9 i art. 2 ust. 6, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia, oraz
art. 1 pkt 16, który wchodzi w życie z dniem 1 marca 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 28 czerwca 1995 r.
o zaspokajaniu ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
niektórych świadczeń przysługujących emerytom i rencistom.
(Dz. U. Nr 87, poz. 436)
Art. 1. Ustawa reguluje zasady zaspokajania ze środków Funduszu Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych, o którym mowa w ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o
ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z
1994 r. Nr 1, poz. 1 i z 1995 r. Nr 87, poz. 435), niektórych świadczeń
przysługujących emerytom i rencistom w przypadkach określonych w art. 2.
Art. 2. 1. Ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych podlegają
zaspokojeniu świadczenia przysługujące emerytom i rencistom na podstawie układów
zbiorowych pracy zawartych przed dniem 1 stycznia 1987 r., jeżeli do ich
realizacji są obowiązani pracodawcy, którzy w wyniku zmian
organizacyjno-prawnych przejęli obowiązek realizacji tych świadczeń wobec
emerytów i rencistów nie będących przed ich przejściem na emeryturę lub rentę
pracownikami takiego pracodawcy.
2. Wypłata środków finansowych z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
na zaspokojenie świadczeń określonych w ust. 1 może nastąpić na pisemny wniosek
pracodawcy. Wniosek powinien zawierać oznaczenie pracodawcy, wskazanie jego
rachunku bankowego oraz określenie łącznej kwoty niezbędnej do zaspokojenia
świadczeń; do wniosku należy dołączyć wykaz osób uprawnionych do otrzymania
świadczeń oraz prawomocne orzeczenia sądowe zobowiązujące pracodawcę do wypłaty
na ich rzecz należnych świadczeń.
3. Przy ustalaniu łącznej kwoty, o której mowa w ust. 2, pracodawca uwzględnia,
w odniesieniu do każdej z uprawnionych osób, okres od uprawomocnienia się
orzeczenia sądowego zasądzającego należność główną wraz z odsetkami za zwłokę do
dnia, w którym podjęto decyzję o włączeniu wartości świadczenia przysługującego
na podstawie układu zbiorowego pracy do podstawy wymiaru emerytury lub renty,
nie później jednak niż do dnia 26 listopada 1995 r. Dla osób, które w podstawie
wymiaru emerytury lub renty mają już uwzględnioną wartość świadczenia
określonego w ust. 1, a na podstawie układu zbiorowego pracy zachowały
uprawnienie do tego świadczenia w wymiarze przysługującym emerytom lub
rencistom, pracodawca uwzględnia należność główną wraz z odsetkami do dnia
wejścia w życie porozumienia o odstąpieniu od stosowania tych świadczeń,
zawartego zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o zmianie
ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 113, poz. 547 i
z 1995 r. Nr 1, poz. 2), nie później jednak niż do dnia 26 listopada 1995 r.
4. Wniosek określony w ust. 2, wraz z załącznikami, składa się w dwóch
egzemplarzach do dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy właściwego ze względu na
siedzibę pracodawcy składającego wniosek, w okresie 6 miesięcy od dnia wejścia w
życie ustawy.
5. Przy realizacji wniosku, o którym mowa w ust. 2, przepisy art. 7 ust. 2 i 4
oraz art. 8 ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności
pracodawcy stosuje się odpowiednio.
6. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi w drodze rozporządzenia wzór
wniosku, o którym mowa w ust. 2, oraz szczegółowy tryb postępowania związany z
przekazywaniem środków z Funduszu i dokonywaniem wypłat.
Art. 3. 1. Pracodawca, w ciągu 14 dni od dnia otrzymania środków finansowych na
wypłatę świadczeń określonych w art. 2 ust. 1, dokonuje wypłaty tych świadczeń
zgodnie z wykazem osób uprawnionych.
2. Po dokonaniu wypłaty pracodawca przekazuje na rachunek bankowy Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z którego otrzymał środki finansowe, w
terminie nie przekraczającym 30 dni od dnia ich otrzymania, różnicę między kwotą
otrzymaną a kwotą wypłaconą uprawnionym osobom. W tym samym terminie pracodawca
przekazuje dyrektorowi wojewódzkiego urzędu pracy jeden egzemplarz wykazu osób
uprawnionych zawierający potwierdzenie otrzymania przez te osoby należnych im
świadczeń.
Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem
art. 2 ust. 6, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 13 lipca 1995 r.
w sprawie zlecania zadań państwowych jednostkom niepaństwowym
(Dz. U. Nr 87, poz. 437)
Na podstawie art. 20 ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo
budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121,
poz. 591 i Nr 133, poz. 685 oraz z 1995 r. Nr 78, poz. 390) zarządza się, co
następuje:
ż 1. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do zadań państwowych, zlecanych
jednostkom niepaństwowym przez organy administracji państwowej, wymienionych w
załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 listopada 1994 r. w
sprawie wykazów zadań państwowych, które mogą być zlecone jednostkom
niepaństwowym (Dz. U. Nr 131, poz. 657).
2. Przepisy rozporządzenia określają ogólne warunki i tryb zlecania zadań
państwowych jednostkom niepaństwowym, zasady ustalania i rozliczania dotacji z
budżetu państwa, zwanych dalej "dotacjami", przekazanych na realizowane przez te
jednostki zadania państwowe, tryb dokonywania ocen oraz sprawowania nadzoru i
kontroli realizacji zadań zleconych.
ż 2. Ofertę realizacji zadania państwowego może złożyć zarówno organ
administracji państwowej, jak i jednostka niepaństwowa.
ż 3. 1. Jednostka niepaństwowa, przyjmując ofertę organu administracji
państwowej lub występując z własną ofertą realizacji zadania państwowego, składa
wniosek o realizację zadania państwowego.
2. Wniosek powinien być podpisany przez osobę upoważnioną do składania
oświadczeń woli w imieniu jednostki niepaństwowej.
ż 4. Organ administracji państwowej może wyznaczyć osoby upoważnione do
przyjmowania i rozpatrywania składanych wniosków.
ż 5. 1. Wniosek, o którym mowa w ż 3, powinien zawierać w szczególności:
1) szczegółowy zakres rzeczowy proponowanego do realizacji zadania,
2) termin i miejsce realizacji zadania,
3) kalkulację przewidywanych kosztów realizacji zadania,
4) informację o posiadanych zasobach rzeczowych i kadrowych, wskazujących na
możliwość wykonania zadania, w tym o wysokości środków finansowych uzyskanych od
innych organów administracji państwowej na realizację danego zadania.
2. Organ administracji państwowej lub osoby, o których mowa w ż 4, mogą
uzależnić rozpatrzenie wniosku od złożenia, w określonym terminie, dodatkowych
informacji lub dokumentów.
ż 6. 1. Złożony przez jednostkę niepaństwową wniosek o realizację zadania
państwowego powinien być rozpatrzony przez organ administracji państwowej lub
osoby, o których mowa w ż 4, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku, z tym
że dopuszcza się możliwość przedstawienia innych propozycji dla wnioskodawcy, w
tym w szczególności zmiany zakresu rzeczowego zadania lub terminu jego
realizacji.
2. W wypadku stwierdzenia uchybień formalnoprawnych lub innych wad wniosku organ
administracji państwowej lub osoby, o których mowa w ż 4, wzywa jednostkę
niepaństwową do ich usunięcia w terminie 21 dni. Wniosek nie poprawiony
pozostawia się bez rozpatrzenia.
ż 7. 1. Przy rozpatrywaniu wniosku o realizację zadania państwowego uwzględnia
się w szczególności:
1) znaczenie zadania dla realizacji celów i zadań organu administracji
państwowej,
2) wysokość środków budżetowych, które są przeznaczone w formie dotacji dla
jednostek niepaństwowych na realizowane przez te jednostki zadania państwowe,
3) ocenę przedstawionej we wniosku kalkulacji kosztów realizacji zadania, w tym
relacji do zakresu rzeczowego zadania,
4) ocenę możliwości realizacji zadania przez jednostkę niepaństwową, przy
uwzględnieniu informacji podanych przez tę jednostkę,
5) analizę wykonania zadań zleconych jednostce niepaństwowej w okresie
poprzednim, z uwzględnieniem w szczególności rzetelności i terminowości ich
realizacji.
2. Organ administracji państwowej lub osoby, o których mowa w ż 4, dokonują
wyboru najbardziej korzystnej oferty realizacji zadania państwowego.
ż 8. Warunkiem zlecenia przez organ administracji państwowej, zwany dalej
"zleceniodawcą", zadania państwowego oraz przekazania dotacji na jego realizację
jest zawarcie pisemnej umowy z jednostką niepaństwową reprezentowaną przez
osobę, o której mowa w ż 3 ust. 2, zwaną dalej "zleceniobiorcą".
ż 9. Organ administracji państwowej może wyznaczyć osoby upoważnione do
zawierania umowy z jednostkami niepaństwowymi oraz prowadzenia nadzoru i
kontroli wykonania umowy.
ż 10. Umowa, o której mowa w ż 8, powinna w szczególności zawierać:
1) oznaczenie stron umowy,
2) szczegółowy zakres rzeczowy realizowanego zadania, termin i miejsce jego
realizacji,
3) określenie czasu, na jaki umowa została zawarta,
4) wzory dokumentacji umożliwiającej okresową ocenę realizacji zadania,
5) zobowiązanie zleceniobiorcy do prowadzenia dokumentacji według wymagań
określonych przez zleceniodawcę, w sposób umożliwiający ocenę wykonania zadania
pod względem rzeczowym i finansowym,
6) zobowiązanie zleceniobiorcy do poddania się kontroli przeprowadzanej przez
zleceniodawcę lub osobę przez niego upoważnioną, w zakresie objętym umową,
7) określenie wysokości dotacji, jaką zleceniodawca przekaże zleceniobiorcy z
tytułu realizacji umowy, oraz terminu jej przekazywania,
8) określenie przeznaczenia przychodów uzyskanych przy realizacji zadania,
9) ustalenie zasad rozliczeń,
10) ustalenie trybu przekazywania zleceniodawcy informacji o zakresie i sposobie
realizacji umowy oraz ustalenie zakresu objętego stałym nadzorem zleceniodawcy,
11) warunki wypowiedzenia umowy,
12) sankcje z tytułu nienależytego wykonania zleconego zadania lub wykorzystania
dotacji na cele inne niż określone w umowie, a w szczególności:
a) terminu zwrotu kwoty dotacji przeznaczonej na inne cele,
b) wysokości oprocentowania kwoty dotacji, o której mowa pod lit. a).
ż 11. 1. Umowę zawiera się na czas oznaczony, nie dłuższy niż okres jednego roku
budżetowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Umowa na realizację zadania inwestycyjnego może być zawarta na okres dłuższy
niż jeden rok, jeżeli zostanie wyodrębniona ta część zadania inwestycyjnego,
której realizacja przypada na dany rok budżetowy.
3. Umowa na realizację zadań państwowych w zakresie prowadzenia: placówek
opiekuńczo-leczniczych, leczniczo-wychowawczych, zakładów
rehabilitacyjno-readaptacyjnych, opieki hospicyjnej, domów pomocy społecznej,
ośrodków opiekuńczych - może być zawarta na czas nie oznaczony, z możliwością
jej wypowiedzenia w okresie 6 miesięcy, z tym że określenie wysokości dotacji,
przekazanej na realizację umowy, dokonywane jest corocznie w aneksie do umowy
sporządzonym w formie pisemnej.
ż 12. Zleceniobiorca jest zobowiązany do poinformowania zleceniodawcy przed
zawarciem umowy o zamiarze zawarcia innych umów lub o innych umowach zawartych w
trybie określonym w rozporządzeniu.
ż 13. Prawa i obowiązki stron umowy nie mogą być przenoszone na osoby trzecie.
ż 14. Zleceniobiorca nie może wykorzystywać środków uzyskanych na podstawie
umowy na cele inne niż określone w umowie.
ż 15. 1. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się możliwość zmiany zakresu
rzeczowego oraz warunków realizacji zadania, w tym w szczególności zakresu
finansowego, w ciągu roku za zgodą stron.
2. Zmiany, o których mowa w ust. 1, zawarte są w aneksie do umowy, sporządzonym
również w formie pisemnej.
ż 16. 1. Wysokość dotacji z tytułu realizacji umowy, przekazywanej jednostce
niepaństwowej, jest ustalana w wyniku porozumienia między stronami.
2. Przy ustalaniu wysokości dotacji, o której mowa w ust. 1, należy uwzględnić w
szczególności: planowane koszty bezpośrednie realizowanego zadania, powiększone
o te rodzaje kosztów, których poniesienie jest niezbędne do prawidłowej
realizacji zadania, oraz środki własne zleceniobiorcy i przychody uzyskane przy
realizacji zadania.
ż 17. Zleceniobiorca jest zobowiązany do prowadzenia wyodrębnionej ewidencji
księgowej otrzymanych środków na realizację umowy.
ż 18. 1. W wypadku niewykonania lub częściowego niewykonania umowy, przekazane
kwoty dotacji podlegają zwrotowi w części proporcjonalnej do stopnia
niewykonania umowy.
2. W wypadku wykorzystania na realizację umowy tylko części przekazanej kwoty
dotacji, część niewykorzystana dotacji podlega zwrotowi.
3. Zwrot dotacji, o którym mowa w ust. 1 i 2, następuje nie później niż do końca
lutego następnego roku budżetowego, na rachunek bieżący, subkonto dochody,
zleceniodawcy.
ż 19. Rokiem obrachunkowym jest rok budżetowy, chyba że umowa zostanie zawarta
na okres krótszy.
ż 20. 1. Zleceniobiorca jest obowiązany do przedstawienia zleceniodawcy
rozliczenia realizacji zadania pod względem rzeczowym i finansowym zgodnie z
treścią umowy.
2. Rozliczenie, o którym mowa w ust. 1, powinno nastąpić w terminie do 30 dni po
zakończeniu realizacji zadania.
3. W wypadku realizacji zadania, o którym mowa w ż 11 ust. 2 i 3, którego okres
realizacji jest dłuższy niż jeden rok, zleceniobiorca jest obowiązany do
przedstawienia zleceniodawcy rozliczenia tej części zadania, której realizacja
przypada na dany rok budżetowy.
4. Zatwierdzenie rozliczenia przez zleceniodawcę powinno nastąpić nie później
niż do końca lutego następnego roku budżetowego.
ż 21. Zleceniodawca jest zobowiązany do prowadzenia nadzoru w zakresie
wykonywania umowy na zasadach w niej określonych, a w szczególności w zakresie:
1) sposobu realizacji zadania zleconego,
2) gospodarowania przekazaną dotacją,
3) dokonywanych rozliczeń ustalających koszty realizowanego zadania.
ż 22. Zleceniodawca jest zobowiązany do dokonywania okresowej oceny realizacji
zadania zleconego, w terminach określonych w umowie.
ż 23. 1. W celu dokonania oceny, o której mowa w ż 22, zleceniodawca określa
wzór dokumentacji, którą zobowiązany jest prowadzić zleceniobiorca, oraz tryb
jej przekazywania.
2. Na podstawie przekazanej dokumentacji, o której mowa w ust. 1, zleceniodawca
sporządza sprawozdanie dotyczące:
1) oceny stanu realizacji zleconego zadania,
2) oceny prawidłowości wykorzystania przekazanej zleceniobiorcy dotacji na
realizację zleconego zadania.
ż 24. 1. W wypadku stwierdzenia nieprawidłowości w realizacji zleconego zadania,
w tym w szczególności zmniejszenia zakresu rzeczowego, nieterminowości lub
wykorzystania dotacji na cele inne niż określone w umowie, zleceniodawca
przeprowadza kontrolę w zakresie objętym umową.
2. Kontrola może być przeprowadzona przez osobę upoważnioną przez zleceniodawcę.
3. Celem przeprowadzenia kontroli jest sporządzenie odpowiednich informacji dla
zleceniodawcy, wskazujących na konkretne nieprawidłowości i uchybienia oraz
określających ich przyczyny i skutki.
ż 25. 1. Na podstawie informacji, o których mowa w ż 24 ust. 3, w terminie 14
dni od ich otrzymania, zleceniodawca przekazuje zleceniobiorcy wnioski i
zalecenia zmierzające do usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości.
2. Zleceniobiorca, w terminie 30 dni od otrzymania wniosków i zaleceń, o których
mowa w ust. 1, zawiadamia zleceniodawcę o ich wykonaniu lub przyczynach ich
niewykonania.
ż 26. Umowa wygasa:
1) z upływem terminu określonego w umowie,
2) w wypadku wystąpienia okoliczności, za które strony nie ponoszą
odpowiedzialności, a które uniemożliwiają dalsze wykonanie umowy.
ż 27. Umowa nie może być rozwiązana przed upływem ustalonego terminu, chyba że
zachodzą przyczyny określone w ż 28 lub inne przyczyny określone w umowie.
ż 28. 1. Umowa może być rozwiązana ze skutkiem natychmiastowym w wypadku
nieterminowego wykonywania umowy lub nienależytego jej wykonania, a w
szczególności zmniejszenia zakresu rzeczowego realizowanego zadania,
wykorzystania uzyskanej dotacji na cele inne niż określone w umowie, gdy strona
winna uchybień nie doprowadzi do ich usunięcia w określonym terminie.
2. Podstawę do rozwiązania umowy z przyczyn określonych w ust. 1 stanowią wyniki
kontroli wykonywania umowy, przeprowadzonej przez zleceniodawcę, oraz ocena
realizacji wniosków i zaleceń pokontrolnych, o których mowa w ż 25.
3. Umowa może być rozwiązana w wypadku nieprzekazania lub nieterminowego
przekazywania dotacji z tytułu realizacji zleconego zadania. Rozwiązanie umowy
poprzedza wezwanie do przekazania zaległej dotacji.
ż 29. Zleceniodawca może nie stosować przepisu ż 10 pkt 5, 8, 10 oraz ż 17 i
21-23 w wypadku zlecenia zadania, na którego realizację przekazuje
zleceniobiorcy kwotę dotacji w wysokości nie przekraczającej sumy 15
przeciętnych miesięcznych wynagrodzeń w trzecim kwartale roku poprzedzającego
zlecenie.
ż 30. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do zadań zleconych jednostkom
niepaństwowym po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. Organy administracji państwowej dostosują do przepisów ż 10--29 niniejszego
rozporządzenia warunki i tryb zlecania zadań państwowych, zasady ustalania i
rozliczania dotacji przekazanych na realizowane zadania, tryb dokonywania ocen
oraz sprawowania nadzoru i kontroli zadań państwowych zlecanych jednostkom
niepaństwowym przed terminem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, a
realizowanych po dniu 1 stycznia 1996 r.
ż 31. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 13 lipca 1995 r.
w sprawie określenia szczegółowych warunków, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie
zamiaru łączenia i przekształcenia podmiotów gospodarczych, oraz określenia
organów podmiotów zobowiązanych do dokonania tego zgłoszenia
(Dz. U. Nr 87, poz. 438)
Na podstawie art. 11e ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu
praktykom monopolistycznym (Dz. U. z 1995 r. Nr 80, poz. 405) zarządza się, co
następuje:
ż 1. 1. Zgłoszenia zamiaru łączenia podmiotów gospodarczych, o których mowa w
art. 11 ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom
monopolistycznym (Dz. U. z 1995 r. Nr 80, poz. 405), zwanej dalej "ustawą",
dokonuje organ zarządzający każdego z podmiotów uczestniczących w łączeniu.
2. Przez organ zarządzający, o którym mowa w ust. 1, rozumie się w szczególności
dyrektora przedsiębiorstwa państwowego, zarząd spółki, zarząd spółdzielni oraz
organ kierujący innym podmiotem gospodarczym, z tym że w odniesieniu do:
1) podmiotu zależnego - organ zarządzający podmiotu w stosunku do niego
dominującego,
2) osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą - tę osobę.
3. Podmiot uważa się za dominujący w jednej z następujących sytuacji:
1) posiada większość głosów w organach innego podmiotu (zależnego), a także na
podstawie porozumień z innymi uprawnionymi,
2) jest uprawniony do powoływania albo odwoływania większości członków organów
zarządzających innego podmiotu (zależnego),
3) więcej niż połowa członków zarządu drugiego podmiotu (zależnego) jest
jednocześnie członkami zarządu albo osobami pełniącymi funkcje kierownicze
pierwszego podmiotu lub innego podmiotu pozostającego z tym pierwszym w stosunku
zależności.
4. Zgłoszenie zamiaru łączenia powinno zawierać informacje i dokumenty określone
w wykazie stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia.
ż 2. 1. Zgłoszenia zamiaru przekształcenia podmiotu gospodarczego, o którym mowa
w art. 11c ustawy, dokonuje organ zarządzający podmiotu przekształcanego.
2. Zgłoszenie zamiaru przekształcenia podmiotu gospodarczego powinno zawierać
informacje i dokumenty określone w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
ż 3. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 lipca 1990 r. w sprawie
warunków, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie zamiaru łączenia, przekształcenia
lub utworzenia podmiotów gospodarczych (Dz. U. Nr 46, poz. 271).
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 lipca 1995 r. (poz. 438)
Załącznik nr 1
WYKAZ INFORMACJI I DOKUMENTÓW, KTÓRE POWINNO ZAWIERAĆ ZGŁOSZENIE ZAMIARU
ŁĄCZENIA PODMIOTÓW GOSPODARCZYCH W TRYBIE ART. 11 USTAWY *Z DNIA 24 LUTEGO 1990
R. O PRZECIWDZIAŁANIU PRAKTYKOM MONOPOLISTYCZNYM
1. Opis zamiaru łączenia*
1.1. Nazwy uczestników łączenia i ich statystyczne numery identyfikacyjne REGON.

1.2. Przyczyny łączenia.
1.3. Uzasadnienie zgłoszenie zamiaru łączenia w świetle art. 11 ust. 2-5 ustawy
(rodzaj łączenia, przedstawienie kryteriów ilościowych i wartościowych,
decydujących o zaistnieniu obowiązku zgłoszenie zamiaru łączenia).
2. Informacje podstawowe o podmiocie gospodarczym
2.1. Nazwa i adres oraz statystyczny numer identyfikacyjny REGON.
2.2. Forma prawno-organizacyjna (spółka akcyjna, spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością, przedsiębiorstwo państwowe, spółdzielnia, inne).
2.3. Wielkość kapitału zakładowego.
2.4. Udziałowcy posiadający od 10% do 33% głosów na walnym zgromadzeniu:
a) nazwa (firma) lub imię i nazwisko oraz adres,
b) statystyczny numer identyfikacyjny REGON,
c) posiadany procent głosów na walnym zgromadzeniu.
2.5. Udziałowcy posiadający ponad 33% głosów na walnym zgromadzeniu:
a) nazwa (firma) lub imię i nazwisko oraz adres,
b) statystyczny numer identyfikacyjny REGON,
c) wielkość kapitału zakładowego,
d) posiadany procent głosów na walnym zgromadzeniu,
e) przedmiot faktycznie prowadzonej działalności,
f) nazwy, adresy i statystyczne numery identyfikacyjne REGON udziałowców
podmiotu wymienionego pod lit. a), posiadających ponad 33% głosów na walnym
zgromadzeniu i posiadany przez nich % głosów,
g) nazwy, adresy i statystyczne numery identyfikacyjne REGON innych spółek, w
których podmiot wymieniony pod lit. a) posiada ponad 33% głosów na walnym
zgromadzeniu.
2.6. Podmioty zależne od podmiotu gospodarczego - informacje według pkt 2.5 od
lit. a) do lit. g) oraz wskazanie rodzaju zależności.
2.7. Imiona i nazwiska członków: dyrekcji, zarządu, rady nadzorczej, komisji
rewizyjnej podmiotu gospodarczego.
2.8. Przynależność podmiotu do związków zrzeszających podmioty gospodarcze, w
rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy:
a) nazwa i adres związku,
b) przedmiot działania związku.
2.9. Przedmiot faktycznie prowadzonej działalności.
3. Informacje o organizacji i zakresie działania podmiotu
3.1. Nazwy wyodrębnionych organizacyjnie jednostek produkcyjnych, handlowych
bądź usługowych należących do podmiotu gospodarczego i każdego z podmiotów
zależnych, ze wskazaniem:
a) województwa - w przypadku jednostek produkcyjnych i handlu hurtowego,
b) gminy - w przypadku jednostek sprzedaży detalicznej i usługowych
- na których terenie jednostki te mają swoje siedziby.
3.2. Towary wytwarzane lub sprzedawane przez podmiot gospodarczy i każdą z
wyodrębnionych jednostek, o których mowa w pkt 3.1:
a) nazwa towaru oraz symbol SWW lub innej aktualnie obowiązującej klasyfikacji
wyrobów ze stopniem szczegółowości niezbędnym dla charakterystyki rynku danego
towaru,
b) ilość i wartość sprzedaży poszczególnych towarów, o których mowa pod lit. a),
mających ponad 10% udziału w wartości sprzedaży wyodrębnionej jednostki w roku
kalendarzowym poprzedzającym rok zgłoszenia zamiaru.
3.3. Oznaczenie szczebla produkcji i/lub dystrybucji, na którym występują
wymienione w pkt 3.2. towary w ramach podmiotu gospodarczego, przy wykorzystaniu
następujących oznaczeń:
S - surowiec
P - półprodukt
W - wyrób finalny
H - hurt
D - detal
I - inne.
4. Informacje o rynkach, których dotyczy łączenie
4.1. Nazwy towarów, takich samych lub ich substytutów, sprzedawanych w roku
dokonywania zgłoszenia zamiaru i/lub w okresie ostatnich 3 lat zarówno przez
podmiot gospodarczy zgłaszający zamiar łączenia, jak i inny podmiot gospodarczy
uczestniczący w łączeniu (włączając podmioty zależne).
4.2. Nazwy towarów, które podmiot gospodarczy sprzedał innemu podmiotowi
uczestniczącemu w łączeniu lub od niego zakupił w okresie ostatnich 3 lat. Dla
każdego z tych towarów podać nazwy wyodrębnionych jednostek, o których mowa w
pkt 3.1, dokonujących ich sprzedaży lub zakupu (włączając podmioty zależne).
4.3. Dla każdego z towarów, o których mowa w pkt 4.1 i 4.2, podać ilość i
wartość łącznej sprzedaży podmiotu gospodarczego w każdym z ostatnich 3 lat:
a) na eksport,
b) na rynek krajowy,
c) na rzecz partnerów planowanego łączenia.
Przewidywane zmiany, jakie w tym zakresie mogą się dokonać w następnych 3 latach
w wyniku łączenia.
4.4. Opisać każdy z towarów, o których mowa w pkt 4.1 i 4.2, przedstawiając jego
końcowe zastosowanie z punktu widzenia odbiorcy (konsumenta), poziom i
zróżnicowanie cen, nazwy handlowe (marki), pod którymi jest sprzedawany, oraz
sposób dystrybucji.
4.5. Zasięg geograficzny faktycznie realizowanej sprzedaży każdego z towarów, o
których mowa w pkt 4.1 i 4.2, osobno dla jednostek organizacyjnych wymienionych
w pkt 3.1.
Zasięg sprzedaży określić odpowiednio:
a) w kilometrach, jako odległość od miejsca sprzedaży ze wskazaniem kierunku
geograficznego,
b) wymieniając jednostki podziału terytorialnego (nazwy gmin, miast,
województw), w których lokowana jest sprzedaż,
c) w inny sposób, pozwalający na określenie obszaru geograficznego, na którym
faktycznie dokonywana jest sprzedaż.
Jeżeli obszary sprzedaży wyżej wymienionych jednostek łączą się lub pokrywają,
można przedstawić wspólny dla nich obszar geograficzny, na którym dokonywana
jest sprzedaż. Przedstawić uzasadnienie przyjętego sposobu określenia obszaru,
na którym dokonywana jest sprzedaż.
4.6. Szacunkowa wielkość udziału podmiotu gospodarczego w rynku w zakresie
sprzedaży każdego z wymienionych towarów, o których mowa w pkt 4.1 i 4.2, na
przypisanych im przez ten podmiot obszarach geograficznych (w%).
4.7. Nazwy, adresy i telefony trzech największych konkurentów krajowych i/lub
zagranicznych, działających w każdym z rynków, o których mowa w pkt 4.6.
4.8. Dla każdego z towarów, o których mowa w pkt 4.1 i 4.2, podać nazwy, adresy
i numery telefonów:
a) trzech krajowych dostawców zaopatrujących podmiot gospodarczy, mających
największy udział w wartości dostawy towaru w ostatnim roku kalendarzowym, z
podaniem ich procentowego udziału,
b) trzech krajowych odbiorców mających największy udział w wartości sprzedaży
towaru w ostatnim roku kalendarzowym, z podaniem ich procentowego udziału.
4.9. Czynniki wpływające na możliwość wejścia na każdy z wyróżnionych w pkt 4.6
rynków, a w szczególności:
a) koszt nabycia niezbędnych licencji, patentów, know-how i innych praw
koniecznych dla wejścia na dany rynek,
b) możliwość dostępu do źródeł zaopatrzenia i sieci dystrybucji (nazwy i adresy
firm będących potencjalnymi dostawcami i odbiorcami),
c) koszt wejścia na rynek, pozwalający na uzyskanie w okresie 2 lat 10% udziału
w rynku (podać strukturę kosztów z wyszczególnieniem wielkości nakładów
inwestycyjnych, kosztów promocji i reklamy, kosztów pozyskania zaopatrzenia i
dystrybucji, opłat granicznych itp.).
5. Informacje dodatkowe
5.1. Opisać inne niż wyżej wymienione rodzaje powiązań gospodarczych,
występujące w okresie ostatnich trzech lat między podmiotem gospodarczym i innym
podmiotem biorącym udział w łączeniu, włączając podmioty zależne (np. wspólne
przedsięwzięcia, pożyczki itp.).
5.2. Przedstawić inne informacje istotne dla oceny zamierzonego łączenia.
5.3. Dołączyć kopie następujących opracowań będących w posiadaniu podmiotu
gospodarczego:
a) omawiających stan konkurencji, konkurentów, rynków, zmiany poziomu cen,
importu, eksportu, wejścia na rynek, prognozy sprzedaży i rentowności dotyczące
towarów, o których mowa w pkt 4.1 i 4.2,
b) omawiających planowane zmiany w wyniku łączenia w działalności podmiotu
gospodarczego, w strukturze, polityce produkcyjnej i handlowej, strategii
finansowej, zatrudnieniu oraz innych dziedzinach,
c) zawierających informacje i dane liczbowe za ostatnie 3 lata odpowiadające
zakresowi tematycznemu:
- bilansu i rachunku wyników, sporządzonego w oparciu o rozporządzenie Ministra
Finansów z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości
(Dz. U. Nr 10, poz. 35 i Nr 124, poz. 554; z 1992 r. Nr 96, poz. 476; z 1993 r.
Nr 46, poz. 208 oraz z 1994 r. Nr 94, poz. 457), lub bilansu oraz rachunku
zysków i strat, sporządzonego w oparciu o ustawę z dnia 29 września 1994 r. o
rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591),
- sprawozdania statystycznego P-01.
5.4. Dołączyć kopie dokumentów związanych z zamierzonym łączeniem, w tym: listów
intencyjnych, uchwał władz spółki, zawieranych umów, aktów notarialnych.
5.5. Imię i nazwisko, stanowisko służbowe, adres, numer telefonu i telefaksu
osoby upoważnionej do kontaktów z Urzędem Antymonopolowym w sprawie zgłoszonego
zamiaru łączenia.
6. Data sporządzenia informacji, pieczęć i podpis osoby kierującej podmiotem
gospodarczym.
OBJAŚNIENIA
1. Ilekroć w wykazie jest mowa o:
1) sprzedaży - rozumie się przez to sprzedaż i/lub skup towarów, odpowiednio do
rodzaju prowadzonej przez łączące się podmioty działalności gospodarczej,
2) substytutach - rozumie się przez to towary zaspokajające takie same potrzeby
odbiorców, dzięki podobnym właściwościom, cenom i przeznaczeniu,
3) głosach na walnym zgromadzeniu - rozumie się przez to także głosy na
zgromadzeniu wspólników,
4) udziałowcach - rozumie się przez to odpowiednio udziałowców w spółkach z
ograniczoną odpowiedzialnością, akcjonariuszy w spółkach akcyjnych oraz członków
w spółdzielniach osób prawnych,
5) kapitale zakładowym - rozumie się przez to kapitał zakładowy w spółkach z
ograniczoną odpowiedzialnością, kapitał akcyjny w spółkach akcyjnych, fundusz
udziałowy w spółdzielniach oraz kapitały lub fundusze założycielskie w innych
podmiotach gospodarczych,
6) podmiocie gospodarczym - rozumie się przez to podmiot, którego organ
zarządzający dokonuje zgłoszenia zamiaru łączenia.
2. Podmiot gospodarczy nie ma obowiązku przekazywania informacji i dokumentów
wymienionych w pkt 4 oraz pkt 5.1 i 5.2 wykazu, gdy uczestniczy w łączeniu, o
którym mowa:
1) w art. 11 ust. 2 pkt 1 i 3-6 ustawy, a łączna wartość rocznej sprzedaży
towarów podmiotów gospodarczych uczestniczących w tym łączeniu, w roku
kalendarzowym poprzedzającym rok zgłoszenia zamiaru łączenia, nie przekracza 10
mln ECU,
2) w art. 11 ust. 2 pkt 1 i pkt 6 ustawy, a wartość sprzedaży towarów przez
podmiot gospodarczy, w roku poprzedzającym rok zgłoszenia zamiaru łączenia, nie
przekracza 3 mln ECU,
3) w art. 11 ust. 2 pkt 2 ustawy - jeżeli wartość nabytego lub przejętego w
posiadanie mienia, o których mowa w powołanym artykule, nie przekracza 5 mln
ECU,
4) w art. 11 ust. 2 pkt 3 ustawy, a podmiot gospodarczy obejmuje lub nabywa
akcje albo udziały innego podmiotu do wysokości powodującej osiągnięcie nie
więcej niż 33% głosów na walnym zgromadzeniu.
W przypadkach tych podmiot gospodarczy przedstawia jednak szacunkową wielkość
udziału własnego w poszczególnych rynkach.
3. Jeżeli wartość sprzedaży towarów, o których mowa w pkt 4.1, albo sprzedaży i
zakupu towarów, o których mowa w pkt 4.2, nie przekroczyła 1 mln ECU w żadnym z
3 ostatnich lat - podmiot gospodarczy dokonujący zgłoszenia nie ma obowiązku
przekazania informacji, o których mowa w pkt 4 wykazu.
4. Jeżeli w ramach podmiotu gospodarczego i podmiotów zależnych dany towar
występuje na różnych szczeblach produkcji i/lub dystrybucji, o których mowa w
pkt 3.3, należy mu nadać oznaczenie odpowiadające każdemu szczeblowi (na
przykład towar pozyskiwany jako surowiec do produkcji w stanie nie przetworzonym
może być jednocześnie sprzedawany przez hurtownie i sieć detaliczną należące do
różnych jednostek organizacyjnych podmiotu gospodarczego; w takiej sytuacji
oznacza się go symbolami S-H-D).
5. Podmioty gospodarcze dokonujące kolejnego zgłoszenia zamiaru łączenia przed
upływem 18 miesięcy od daty przekazania ostatniego zgłoszenia przedstawiają
Urzędowi Antymonopolowemu informacje i dokumenty obrazujące zmiany w stosunku do
stanu opisanego uprzednio.
6. Jeżeli bezpośrednim uczestnikiem łączenia jest podmiot zależny, informacje, o
których mowa w pkt 2, 5.3 i 5.5 wykazu, są przedstawiane nie tylko dla podmiotu
gospodarczego dominującego, ale także dla podmiotu zależnego.
7. Zgłaszający zamiar łączenia powinien przekazać wszystkie informacje i
dokumenty kolejno według punktów wykazu. Jeżeli uzna, że dany punkt go nie
dotyczy, powinien uzasadnić nieudzielenie odpowiedzi.
8. Informacje stanowiące tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 11 ust. 4
ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U.
Nr 47, poz. 211) mogą być przekazane Urzędowi Antymonopolowemu w formie
odrębnego dokumentu, z wyjaśnieniem przyczyn uznania ich za tajemnicę
przedsiębiorstwa.
Załącznik nr 2
WYKAZ INFORMACJI I DOKUMENTÓW, KTÓRE POWINNO ZAWIERAĆ ZGŁOSZENIE ZAMIARU
PRZEKSZTAŁCENIA PODMIOTÓW GOSPODARCZYCH W TRYBIE ART. 11c USTAWY Z DNIA 24
LUTEGO 1990 R. O PRZECIWDZIAŁANIU PRAKTYKOM MONOPOLISTYCZNYM
1. Opis zamiaru przekształcenia *
1.1. Przyczyny przekształcenia.
1.2. Uzasadnienie zgłoszenia zamiaru przekształcenia w świetle art. 11c ustawy
(rodzaj przekształcenia, przedstawienie kryteriów wartościowych decydujących o
zaistnieniu obowiązku zgłoszenia zamiaru przekształcenia).
2. Informacje podstawowe o podmiocie gospodarczym
2.1. Nazwa i adres oraz statystyczny numer identyfikacyjny REGON.
2.2. Forma prawno-organizacyjna (spółka akcyjna, spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością, przedsiębiorstwo państwowe, przedsiębiorstwo komunalne,
inne).
2.3. Wielkość kapitału zakładowego.
2.4. Udziałowcy posiadający od 10% do 33% głosów na walnym zgromadzeniu:
a) nazwa (firma) lub imię i nazwisko oraz adres,
b) statystyczny numer identyfikacyjny REGON,
c) posiadany procent głosów na walnym zgromadzeniu.
2.5. Udziałowcy posiadający ponad 33% głosów na walnym zgromadzeniu:
a) nazwa (firma) lub imię i nazwisko oraz adres,
b) statystyczny numer identyfikacyjny REGON,
c) wielkość kapitału zakładowego,
d) posiadany procent głosów na walnym zgromadzeniu,
e) przedmiot faktycznie prowadzonej działalności,
f) nazwy, adresy i statystyczne numery identyfikacyjne REGON udziałowców
podmiotu wymienionego pod lit. a), posiadających ponad 33% głosów na walnym
zgromadzeniu, i posiadany przez nich % głosów,
g) nazwy, adresy i statystyczne numery identyfikacyjne REGON innych spółek, w
których podmiot wymieniony pod lit. a) posiada ponad 33% głosów na walnym
zgromadzeniu.
2.6. Podmioty zależne od podmiotu gospodarczego - informacje według pkt 2.5 od
lit. a) do lit. g) oraz wskazanie rodzaju zależności.
2.7. Imiona i nazwiska członków: dyrekcji, zarządu, rady nadzorczej, komisji
rewizyjnej podmiotu gospodarczego.
2.8. Przynależność podmiotu do związków zrzeszających podmioty gospodarcze, w
rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy:
a) nazwa i adres związku,
b) przedmiot działania związku.
2.9. Przedmiot faktycznie prowadzonej działalności.
3. Informacje o organizacji i zakresie działania podmiotu
3.1. Nazwy wyodrębnionych organizacyjnie jednostek produkcyjnych, handlowych
bądź usługowych należących do podmiotu gospodarczego i każdego z podmiotów
zależnych, ze wskazaniem:
a) województwa - w przypadku jednostek produkcyjnych i handlu hurtowego,
b) gminy - w przypadku jednostek sprzedaży detalicznej i usługowych
- na których terenie jednostki te mają swoje siedziby.
3.2. Przedmiot podstawowej działalności podmiotu gospodarczego:
a) nazwy towarów oraz symbole SWW lub innej aktualnie obowiązującej klasyfikacji
wyrobów ze stopniem szczegółowości niezbędnym dla charakterystyki rynku danego
towaru, wytwarzanych lub sprzedawanych przez podmiot, mających ponad
10-procentowy udział w wartości sprzedaży podmiotu ogółem,
b) ilość i wartość sprzedaży każdego z wymienionych towarów, o których mowa pod
lit. a), przez podmiot gospodarczy w roku kalendarzowym poprzedzającym rok
zgłoszenia zamiaru.
3.3. Zasięg geograficzny faktycznie realizowanej przez podmiot gospodarczy
sprzedaży każdego z towarów, o których mowa w pkt 3.2 lit. b).
Zasięg sprzedaży określić odpowiednio:
a) w kilometrach, jako odległość od miejsca sprzedaży, ze wskazaniem kierunku
geograficznego,
b) wymieniając jednostki podziału terytorialnego (nazwy gmin, miast,
województw), w których lokowana jest sprzedaż,
c) w inny sposób, pozwalający na określenie obszaru geograficznego, na którym
faktycznie dokonywana jest sprzedaż.
Przedstawić uzasadnienie przyjętego sposobu określenia obszaru, na którym
dokonywana jest sprzedaż.
3.4. Szacunkowa wielkość udziału podmiotu gospodarczego w rynku w zakresie
sprzedaży każdego z wymienionych towarów, o których mowa w pkt 3.2 lit. b), na
przypisanych im przez ten podmiot obszarach geograficznych (w %).
3.5. Nazwy, adresy i telefony trzech największych konkurentów krajowych i/lub
zagranicznych, działających w każdym z rynków, o których mowa w pkt 3.4.
4. Informacje dodatkowe
4.1. Dołączyć informacje i dane liczbowe za ostatnie 3 lata odpowiadające
zakresowi tematycznemu bilansu i rachunku wyników, sporządzonego w oparciu o
rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie zasad
prowadzenia rachunkowości (Dz. U. Nr 10, poz. 35 i Nr 124, poz. 554; z 1992 r.
Nr 96, poz. 476; z 1993 r. Nr 46, poz. 208 oraz z 1994 r. Nr 94, poz. 457), lub
bilansu oraz rachunku zysków i strat, sporządzonego w oparciu o ustawę z dnia 29
września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591).
4.2. Dołączyć kopie dokumentów związanych z zamierzonym przekształceniem, w tym:
uchwał władz spółki, rady pracowniczej, stanowiska organu założycielskiego,
aktów notarialnych.
4.3. Imię i nazwisko, stanowisko służbowe, adres, numer telefonu i telefaksu
osoby upoważnionej do kontaktów z Urzędem Antymonopolowym w sprawie zgłoszonego
zamiaru przekształcenia.
5. Data sporządzenia informacji, pieczęć i podpis osoby kierującej podmiotem
gospodarczym.
OBJAŚNIENIA
1. Ilekroć w wykazie jest mowa o:
1) sprzedaży - rozumie się przez to sprzedaż i/lub skup towarów, odpowiednio do
rodzaju prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej,
2) głosach na walnym zgromadzeniu - rozumie się przez to także głosy na
zgromadzeniu wspólników,
3) udziałowcach - rozumie się przez to odpowiednio udziałowców w spółkach z
ograniczoną odpowiedzialnością i akcjonariuszy w spółkach akcyjnych,
4) kapitale zakładowym - rozumie się przez to kapitał zakładowy w spółkach z
ograniczoną odpowiedzialnością i kapitał akcyjny w spółkach akcyjnych,
5) podmiocie gospodarczym - rozumie się przez to podmiot, którego organ
zarządzający dokonuje zgłoszenia zamiaru przekształcenia.
2. Zgłaszający zamiar przekształcenia powinien przekazać wszystkie informacje i
dokumenty kolejno według punktów wykazu. Jeżeli uzna, że dany punkt go nie
dotyczy, powinien uzasadnić nieudzielenie odpowiedzi.
3. Informacje stanowiące tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 11 ust. 4
ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U.
Nr 47, poz. 211) mogą być przekazane Urzędowi Antymonopolowemu w formie
odrębnego dokumentu, z wyjaśnieniem przyczyn uznania ich za tajemnicę
przedsiębiorstwa.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 21 lipca 1995 r.
w sprawie ustalenia zasad wynagradzania Dyrektora Polskiego Centrum Badań i
Certyfikacji.
(Dz. U. Nr 88, poz. 441)
Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i
certyfikacji (Dz. U. Nr 55, poz. 250 i z 1994 r. Nr 27, poz. 96) zarządza się,
co następuje:
ż 1. Wynagrodzenie Dyrektora Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji ustala się
na podstawie prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze
budżetowej, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r.
o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o
zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163).
ż 2. Wynagrodzenie zasadnicze oraz dodatek funkcyjny ustala się przy
zastosowaniu następujących mnożników:
1) wynagrodzenie zasadnicze - 4,50,
2) dodatek funkcyjny - 1,40.
ż 3. Traci moc rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1993 r. w
sprawie ustalania wynagrodzenia Dyrektora Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji
(Dz. U. Nr 123, poz. 556).
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia
1995 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 21 lipca 1995 r.
w sprawie ustalenia zasad wynagradzania Prezesa, zastępców Prezesa i Sekretarza
Polskiego Komitetu Normalizacyjnego.
(Dz. U. Nr 88, poz. 442)
Na podstawie art. 15 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o
normalizacji (Dz. U. Nr 55, poz. 251) zarządza się, co następuje:
ż 1. Wynagrodzenie Prezesa, zastępców Prezesa i Sekretarza Polskiego Komitetu
Normalizacyjnego ustala się na podstawie prognozowanego przeciętnego
wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt
1 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w
państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r.
Nr 34, poz. 163).
ż 2. Wynagrodzenie zasadnicze oraz dodatek funkcyjny ustala się przy
zastosowaniu następujących mnożników:
Lp.StanowiskoMnożnik prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w
państwowej sferze budżetowej do ustalenia
wynagrodzenia zasadniczegododatku funkcyjnego
1Prezes Polskiego Komitetu Normalizacyjnego4,501,40
2Zastępca Prezesa Polskiego Komitetu Normalizacyjnego4,001,40
3Sekretarz Polskiego Komitetu Normalizacyjnego4,001,40

ż 3. Traci moc rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1993 r. w
sprawie ustalenia zasad wynagradzania Prezesa, zastępców Prezesa i Sekretarza
Polskiego Komitetu Normalizacyjnego (Dz. U. Nr 123, poz. 557).
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia
1995 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 13 lipca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych
oraz obniżek podatku dochodowego.
(DZ. U. Nr 89, poz. 445)
Na podstawie art. 26 ust. 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym
od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994
r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr
126, poz. 626 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25) oraz art. 18 ust. 7 ustawy z dnia 15
lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106,
poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80,
poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i
Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 86, poz. 433) zarządza się,
co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25 stycznia 1994 r. w sprawie
odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego
(Dz. U. Nr 18, poz. 62 i Nr 68, poz. 295) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 1:
a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) obniżek o dokonane wydatki inwestycyjne zryczałtowanego podatku dochodowego
od osób fizycznych, uregulowanego rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 23
grudnia 1994 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób
fizycznych (Dz. U. Nr 140, poz. 786 i z 1995 r. Nr 9, poz. 43).",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. W przypadku spółek cywilnych, jawnych i komandytowych prawo do odliczeń lub
obniżek przysługuje wspólnikom lub komandytariuszom spółki, którzy ponieśli
wydatki inwestycyjne; w razie braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały
wspólników w poniesionym wydatku są równe.",
c) w ust. 3 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1995 r. w sprawie odliczeń
od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego w gminach
zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 14, poz.
63),"
d) w ust. 4 w pkt 5:
- w zdaniu pierwszym po wyrazie "na" dodaje się wyrazy "dokonane w tym samym
roku",
- lit. b) otrzymuje brzmienie:
"b) zakup, budowę lub rozbudowę:
- budynków i budowli zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków
trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy I podgrupa 10-13, podgrupa 15,
rodzaj 151 i 152 w zakresie budynków aptek, podgrupa 16 rodzaj 166 i 168,
podgrupa 18 rodzaj 180 i 182-185 oraz do grupy 2 podgrupa 20-23 i 25-27,
- pływalni i basenów sportowych odkrytych oraz kortów tenisowych zaliczonych,
zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu
Statystycznego, do grupy 2 podgrupa 28 rodzaj 281 i 286,"
- pod lit. d) na końcu skreśla się przecinek i dodaje wyrazy "oraz składników
nie podlegających, na podstawie odrębnych przepisów, odpisom amortyzacyjnym,",
- pod lit. e) na końcu dodaje się wyrazy "z wyjątkiem składników nie
podlegających, na podstawie odrębnych przepisów, odpisom amortyzacyjnym,"
- lit. f) otrzymuje brzmienie:
"f) zakup praw majątkowych uznawanych za wartości niematerialne i prawne,
podlegających na podstawie odrębnych przepisów odpisom amortyzacyjnym uznawanym
za koszt uzyskania przychodów,"
e) w ust. 4 pkt 8 otrzymuje brzmienie:
"8) działalność w zakresie przetwórstwa rolnego� - działalność polegającą na
produkcji wyrobów przemysłu spożywczego, pasz przemysłowych i produktów
utylizacyjnych, sklasyfikowanych w gałęziach 23-26 Systematycznego wykazu
wyrobów (SWW) Głównego Urzędu Statystycznego,"
f) w ust. 4 w pkt 9 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 10-12 w
brzmieniu:
"10) działalność w zakresie żeglugi i rybołówstwa� - działalność polegającą na
świadczeniu usług w zakresie przewozu pasażerów lub ładunków (dział 61
Europejskiej klasyfikacji działalności, z wyjątkiem dzierżawienia sprzętu
transportu morskiego, przybrzeżnego i śródlądowego wraz z załogą) oraz w
zakresie pozyskiwania produktów rybołówstwa i rybactwa na wodach morskich,
przybrzeżnych i śródlądowych, wraz z przetwórstwem ryb, skorupiaków i mięczaków,
związanym bezpośrednio z rybołówstwem (sekcja B Europejskiej klasyfikacji
działalności),
11) działalność w zakresie turystyki i wypoczynku� - działalność polegającą na
świadczeniu usług związanych z przygotowaniem i realizacją wycieczek oraz
pobytów turystycznych i wypoczynkowych,
12) działalność w zakresie budownictwa i produkcji materiałów budowlanych� -
działalność obejmującą budowę, przebudowę, rozbudowę, odbudowę, remont,
modernizację i konserwację budynków i budowli, sklasyfikowaną w dziale 45
Europejskiej klasyfikacji działalności, oraz działalność polegającą na produkcji
materiałów budowlanych wymienionych w załączniku do rozporządzenia.",
g) dodaje się ust. 6 i 7 w brzmieniu:
"6. W razie:
1) dokonania przedpłat (zadatków) na poczet wydatków określonych w ż 1 ust. 4
pkt 5 lit. a)-f) oraz i), uznaje się je za wydatki inwestycyjne w roku
podatkowym, w którym następuje przeniesienie własności składników majątkowych
wymienionych w tych przepisach,
2) zawarcia umowy sprzedaży ratalnej lub umowy, w której termin płatności został
określony na dzień późniejszy niż dzień zawarcia tej umowy, za wydatki
inwestycyjne uznaje się również poszczególne raty lub zapłatę ceny; wydatki te
mogą być odliczone od dochodu do opodatkowania lub od zryczałtowanego podatku
dochodowego w roku faktycznego ich poniesienia.
7. Podatnicy, którzy korzystają ze zwolnień od podatku dochodowego zgodnie z
rozporządzeniem wymienionym w ust. 3 pkt 8, mogą zrezygnować z tego prawa i
począwszy od miesiąca, w którym zaprzestali stosować te zwolnienia, mogą
korzystać z odliczeń lub obniżek na zasadach określonych w niniejszym
rozporządzeniu, jeżeli do końca miesiąca, w którym korzystają ze zwolnień, złożą
w urzędzie skarbowym właściwym w sprawach podatku dochodowego zawiadomienie o
rezygnacji z tych zwolnień do końca okresu ich obowiązywania.";
2) w ż 2:
a) w ust. 1:
- w pkt 1 lit. b) otrzymuje brzmienie:
"b) osiągnął wskaźnik udziału dochodu w przychodach w wysokości nie niższej niż:
- 4% z działalności wymienionej w ż 1 ust. 4 pkt 8-12 albo w zakresie produkcji
i sprzedaży towarów objętych urzędowymi cenami lub marżami,
- 8% z pozostałych rodzajów działalności,",
- w pkt 2 na końcu dodaje się wyraz "oraz",
- pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) wydatki inwestycyjne zostały udokumentowane:
a) fakturą (rachunkiem uproszczonym), wystawioną przez podatnika podatku od
towarów i usług nie korzystającego ze zwolnienia na podstawie art. 14 ustawy z
dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym
(Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 598 oraz z 1994 r. Nr
132, poz. 670), lub dowodem odprawy celnej - w przypadku wydatków określonych w
ż 1 ust. 4 pkt 5 lit. a), c) i g), z wyjątkiem wydatków z tytułu spłaty wartości
składników majątku, o których mowa w ż 1 ust. 4 pkt 5 lit. d) i e), albo
b) dowodami wymienionymi pod lit. a) w razie zakupu towarów i usług służących do
wytworzenia, we własnym zakresie lub na zamówienie (zlecenie), środków trwałych
określonych w ż 1 ust. 4 pkt 5 lit. h), albo
c) dowodem przekazania należności i aktem notarialnym - w przypadku wydatków na
zakup budynków, budowli albo przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części,
określonych w ż 1 ust. 4 pkt 5 lit. b), d) i e), albo
d) dowodem przekazania należności - w pozostałych przypadkach.",
b) w ust. 2 w pkt 1 lit. b) otrzymuje brzmienie:
"b) nie był opodatkowany tym podatkiem i osiągnął wskaźnik udziału dochodu w
przychodach w wysokości nie niższej niż:
- 4% z działalności wymienionej w ż 1 ust. 4 pkt 8-12 albo w zakresie produkcji
i sprzedaży towarów objętych urzędowymi cenami lub marżami,
- 8% z pozostałych rodzajów działalności,",
c) w ust. 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) odliczyć całość lub część wydatków inwestycyjnych poniesionych w tym roku od
dochodu do opodatkowania za ten rok podatkowy i rok po nim następujący, jeżeli w
każdym z tych lat osiągnął wskaźnik udziału dochodu w przychodach w wysokości
nie niższej niż:
- 4% z działalności wymienionej w ż 1 ust. 4 pkt 8-12 albo w zakresie produkcji
i sprzedaży towarów objętych urzędowymi cenami lub marżami,
- 8% z pozostałych rodzajów działalności.",
d) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Jeżeli podatnik prowadzi działalność wymienioną w ż 1 ust. 4 pkt 8-12 albo
działalność w zakresie produkcji i sprzedaży towarów objętych urzędowymi cenami
lub marżami, a udział przychodów z tych rodzajów działalności wynosi:
1) w roku poprzedzającym rok podatkowy u podatników wymienionych w ust. 1 i 2
albo
2) w każdym z lat podatkowych u podatników wymienionych w ust. 3
- co najmniej 60% przychodów ogółem, udział dochodu w przychodzie, uprawniający
do odliczeń, nie może być niższy niż 4%.",
e) w ust. 7 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "Odpisów tych dokonuje się do
końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie wysokości sumy odpisów
amortyzacyjnych oraz kwoty dokonanych odliczeń z ich wartością początkową w
rozumieniu odrębnych przepisów.",
f) w ust. 8 wyraz "brutto" zastępuje się wyrazem "początkowej";
3) w ż 3:
a) w ust. 1 wyrazy "ust. 2, 2a i 2b" zastępuje się wyrazami "ust. 2-2d",
b) w ust. 2 kwotę "10 000 000 ECU" zastępuje się kwotą "8 000 000 ECU",
c) dodaje się ust. 2c i 2d w brzmieniu:
"2c. Podatnicy, którzy ponieśli wydatki inwestycyjne na:
1) zakup i montaż maszyn lub urządzeń, o których mowa w ż 1 ust. 4 pkt 5 lit.
a), oraz
2) zakup, budowę, przebudowę, rozbudowę lub odbudowę budynków i budowli
zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu
Statystycznego, do grupy I podgrupa 10 i 13 oraz do grupy 2 podgrupa 20-23
związanych z wdrażaniem systemu produkcji środków farmaceutycznych lub
materiałów medycznych, spełniającego warunki niezbędne do uzyskania koncesji na
ich wytwarzanie, zgodne z wymaganiami przyjętymi przez organizacje
międzynarodowe, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem - mogą odliczyć od
dochodu do opodatkowania wydatki inwestycyjne do wysokości 50% tego dochodu.
2d. Podatnicy, którzy ponieśli wydatki inwestycyjne na zakup i montaż aparatury
kontrolno-pomiarowej, niezbędnej do wdrożenia systemu jakości zgodnego z normami
ISO serii 9000, potwierdzonego certyfikatem wydanym na podstawie odrębnych
przepisów - mogą odliczyć od dochodu do opodatkowania te wydatki, do wysokości
50% tego dochodu.",
d) w ust. 3 wyrazy "ust. 2 i 2a" zastępuje się wyrazami "ust. 2, 2a, 2c i 2d",
e) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Łączna kwota odliczeń od dochodu do opodatkowania dokonanych na podstawie
ust. 1-2d nie może przekroczyć 50% tego dochodu.";
4) w ż 7:
a) w ust. 1:
- w pierwszym zdaniu po wyrazie "jeżeli" dodaje się wyrazy "za rok podatkowy, w
którym z nich skorzystali, albo",
- w pkt 1 wyrazy "w rozumieniu odrębnych przepisów" zastępuje się wyrazami
"przekraczające, odrębnie z każdego tytułu, 0,5% kwoty wpłat dokonanych w tych
latach albo",
- w pkt 2-4 na końcu dodaje się odpowiednio wyraz "albo",
b) dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:
"1a. Podatnicy tracą prawo do odliczeń, o których mowa w ż 3 ust. 2c, jeżeli
przed upływem pięciu lat od końca roku, w którym z nich skorzystali, nie
uzyskają koncesji Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej na wytwarzanie środków
farmaceutycznych lub materiałów medycznych lub ją utracą.
1b. Podatnicy tracą prawo do odliczeń, o których mowa w ż 3 ust. 2d, jeżeli
przed upływem trzech lat od końca roku, w którym z nich skorzystali, nie
uzyskają stosownego certyfikatu lub go utracą.";
c) w ust. 2 wyrazy "ust. 1" zastępuje się wyrazami "ust. 1, 1a i 1b",
d) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. W rozliczeniu, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, uwzględnia się odpowiednio
kwotę odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych
i prawnych, ustalonych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, nie uznaną za
koszt uzyskania przychodów w związku z odliczeniem wydatków inwestycyjnych od
podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym lub od zryczałtowanego podatku
dochodowego.",
e) w ust. 3 wyrazy "ust. 1 i 2" zastępuje się wyrazami "ust. 1, 1a, 1b i 2";
5) dodaje się załącznik do rozporządzenia w brzmieniu ustalonym w załączniku do
niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Podatnicy prowadzący działalność w zakresie przetwórstwa rolnego mogą
dokonać w 1995 r. odliczeń wydatków inwestycyjnych od dochodu do opodatkowania
albo obniżek zryczałtowanego podatku dochodowego, jeżeli w 1994 r. osiągnęli
wskaźnik udziału dochodu w przychodach w wysokości nie niższej niż 3,5%.
ż 3. Minister Finansów ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej
jednolity tekst rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie odliczeń od dochodu
wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego, z uwzględnieniem zmian
wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do
wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1995 r., z tym że:
1) ż 1 pkt 3 lit. b) i pkt 4 lit. b) w części dotyczącej ż 3 ust. 2d i ż 7 ust.
1b mają zastosowanie do wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia
1996 r.,
2) udział dochodu w przychodach z działalności w zakresie budownictwa i
produkcji materiałów budowlanych w wysokości nie niższej niż 4% ma zastosowanie
do odliczania wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1996 r.,
3) ż 1 pkt 4 lit. a) i d) mają zastosowanie do wydatków poniesionych od dnia 1
stycznia 1994 r.
Prezes Rady Ministrów: wz. R. Jagieliński
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 lipca 1995 r. (poz. 445)
WYKAZ MATERIAŁÓW BUDOWLANYCH
Poz.Symbol Systematycznego wykazu wyrobów (SWW)Nazwa materiału
123
10245-5Asfalty z przeróbki ropy naftowej
20245-6Asfalty naturalne
30454-1Pręty i profile średnie
40455Pręty i profile lekkie
5046Rury stalowe
6047Blachy walcowane na zimno, blachy powlekane i inne wyroby przetwórstwa
hutniczego
70491Wyroby hutnictwa żelaza uzdatniane z odpadów
80552Wyroby walcowane z aluminium i stopów aluminium
90553Wyroby walcowane z cynku i stopów cynku
100561-14Rury z miedzi
11ex 0614Wyroby odlewnicze żeliwne, z wyjątkiem armatury, bez wyrobów o
symbolu SWW 0614-7 i -8
12ex 0615Armatura metalowa przemysłowa (bez armatury do olejowej
hydrauliki siłowej i bez armatury okrętowej specjalnej), z wyjątkiem
wyrobów o symbolu SWW 0615-8 i -9
130616-1 i -2Armatura metalowa sanitarna i sieci domowej
140617-1Osprzęt centralnego ogrzewania z metali nieżelaznych
150622Konstrukcje stalowe stanowiące część urządzenia (bez mechanizmów i
osprzętu)
160623-1Konstrukcje zbiornikowe stalowe
170624Elementy i segmenty budowlane aluminiowe
180625Elementy i segmenty budowlane stalowe (ślusarka budowlana)
190626Konstrukcje budowlane aluminiowe
200627Konstrukcje stalowe lekkie do wyposażenia obiektów inwentarskich
210629-4Elementy konstrukcyjne stalowe (bez ślusarki budowlanej)
220629-5Konstrukcje metalowe z kształtowników giętych na zimno
230651-16Sploty i linki do konstrukcji sprężonych
240654-1 do -4Okucia budowlane metalowe
250656-321Grzejniki z blachy do centralnego ogrzewania
260656-5Wyroby przemysłowe z blachy emaliowane
270656-6Wyroby przemysłowe z blachy aluminiowej
280656-7Wyroby przemysłowe z blachy stalowej nierdzewnej
290672-11, -12, -2Kuchnie gazowe oraz piece grzewcze i podgrzewacze
300711 -5Kotły grzewcze
310719Zespoły i części maszyn i urządzeń energetycznych, z wyłączeniem
zespołów i części silników spalinowych tłokowych (SWW: 0719-7)
320871 -111Pompy wirowe odśrodkowe z wirnikiem łopatkowym
330871 -91Hydrofory
340912-111Regulatory temperatury
350915-51Zespoły redukcyjne
360915-52Reduktory membranowe
370918-13Elementy automatyki grzewczej
38091Urządzenia do automatycznej regulacji i sterowania - wyłącznie
urządzenia i zestawy urządzeń do automatycznej regulacji dostaw ciepła
oraz zdalnego sterowania pracą systemów ciepłowniczych, a także części do
tych urządzeń
390941 -42Liczniki elektryczne prądu zmiennego
400943-71Wodomierze
410943-73Gazomierze
420945-12Ciepłomierze
430945-19Przyrządy do pomiaru ilości ciepła pozostałe
441114-11, -13, -17Rozdzielnice prefabrykowane wnętrzowe i napowietrzne
wysokiego napięcia oraz stacje transformatorowe rozdzielcze
prefabrykowane, z wbudowanymi transformatorami
451115-1Urządzenia rozdzielcze i sterownicze niskiego napięcia
461115-281, -282Podstawy i wkładki bezpiecznikowe niskiego napięcia
471119-41, -51Części do urządzeń rozdzielczych wysokiego napięcia
prefabrykowanych oraz części do urządzeń rozdzielczych i sterowniczych
niskiego napięcia
481121 -35, -45Przewody gołe aluminiowe i stalowo-aluminiowe napowietrzne
491123-1, -2, -3Przewody elektroenergetyczne instalacyjne, uzbrojone i
kabelkowe
501126Kable elektroenergetyczne
511131 -31Sprzęt instalacyjny sygnalizacyjny domowy
52ex 1131-9Sprzęt instalacyjny pozostały - z wyjątkiem wyrobów o symbolu
SWW 1131-97, 1131-98, 1131-99
531133-11, -14, -17, -2, -3, -41, -43, -45Oprawy oświetleniowe
541136-11Kuchnie elektryczne
551136-6Urządzenia elektryczne grzejne do podgrzewania wody
561289-7Środki chemiczne do produkcji elementów budowlanych i dodatki do
betonów oraz środki ochrony w budownictwie
57ex 1336-433, -444, -53Kleje dla budownictwa
581361-332Płyty z polistyrenu spienionego (styropianu)
591361-36Płyty z poliuretanów
601361-376Bloki z poliuretanów
611363Rury i armatura z tworzyw sztucznych
62ex 1365Wyroby z tworzyw sztucznych dla budownictwa, z wyjątkiem 1365-45,
-46, -47 i 8
631411Kruszywo budowlane (bez kruszywa z żużla wielkopiecowego)
64ex 1413-9Elementy i materiały budowlane kamienne, z wyjątkiem wyrobów o
symbolu SWW 1413-919
651421Klinkier cementowy
661422Cement
671431Wapno
681433Spoiwa gipsowe
691434Elementy ścienne gipsowe
701435Elementy stropowe gipsowe
711436Elementy gipsowe pozostałe
72144Materiały budowlane ceramiczne (łącznie z wapienno-piaskowymi i
wapienno-żużlowymi)
73145Wyroby z betonu
74146Materiały budowlane izolacyjne i azbestowo-cementowe
751484, 1485Zaprawy i wyprawy (bez ogniotrwałych), mieszanki
mineralno-bitumiczne
76151Szkło budowlane
771623Kamionka kanalizacyjna i sanitarna
781624Kamionka budowlana
791632Wyroby sanitarne ceramiczne
801639-1Płytki i kształtki ceramiczne ścienne szkliwione
811715Materiały podłogowe z drewna
821732Elementy budynków i obiektów budowlanych z drewna i z materiałów
drewnopochodnych (bez kompletów)
831733Stolarka budowlana otworowa (bez okrętowej)
841735-11, -12Komplety elementów budynków mieszkalnych wolno stojących i
szeregowych z drewna i z materiałów drewnopochodnych
851829-91Tapety papierowe


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 12 lipca 1995 r.
o ochronie roślin uprawnych
(Dz. U. Nr 90, poz. 446)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa reguluje zagadnienia z zakresu:
1) ochrony roślin uprawnych przed organizmami szkodliwymi,
2) zapobiegania przenikaniu organizmów szkodliwych przez granicę państwową,
3) zapobiegania zagrożeniom dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz skażeniu
środowiska, które może powstać w wyniku obrotu i stosowania środków ochrony
roślin.
Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) organizmy szkodliwe - zwierzęta, rośliny, grzyby, bakterie, wirusy, wiroidy
oraz inne mikroorganizmy, które mogą spowodować szkody w roślinach uprawnych, w
tym leśnych, i produktach roślinnych,
2) świadectwo fitosanitarne - dokument dotyczący stanu zdrowotności roślin,
produktów roślinnych i przedmiotów, wystawionych przez urzędową organizację
ochrony roślin państwa, z którego są one wywożone,
3) inne wymagania fitosanitarne - środki zapobiegawcze ograniczające potencjalną
możliwość przywozu zainfekowanych organizmami szkodliwymi roślin, produktów
roślinnych i przedmiotów,
4) rośliny - rośliny żywe lub ich części przeznaczone do uprawy i rozmnażania,
5) produkty roślinne - nie przetworzony, nie wyjałowiony lub wysuszony albo
rozdrobniony materiał pochodzenia roślinnego oraz części roślin nie przeznaczone
do dalszej uprawy i rozmnażania,
6) przedmioty - rzeczy nie będące roślinami i produktami roślinnymi, w których
mogą występować organizmy szkodliwe,
7) środki ochrony roślin - substancje lub mieszaniny substancji oraz żywe
organizmy, przeznaczone do:
a) ochrony roślin uprawnych przed organizmami szkodliwymi,
b) niszczenia niepożądanych roślin,
c) regulowania wzrostu, rozwoju i innych procesów biologicznych w roślinach
uprawnych, z wyjątkiem służących wyłącznie do nawożenia,
d) poprawy właściwości lub skuteczności substancji lub mieszanin substancji
przeznaczonych dla celów, o których mowa w lit. a), b) i c),
8) substancja biologicznie czynna - aktywna część środka ochrony roślin
zwalczająca organizmy szkodliwe lub wywołująca działania wymienione w pkt 7 lit.
b), c) i d),
9) karencja - okres, który powinien upłynąć między ostatnim dopuszczalnym
terminem stosowania środka ochrony roślin a zbiorem rośliny uprawnej,
10) prewencja - okres, w ciągu którego ludzie i zwierzęta nie powinni stykać się
z roślinami, na których stosowano środki ochrony roślin, oraz przebywać wśród
roślin i w obiektach, w których stosowano te środki,
11) kontrola fitosanitarna - czynności mające na celu stwierdzenie, czy rośliny,
produkty roślinne, przedmioty i środki transportu służące do ich przywożenia,
wywożenia i przewożenia oraz miejsca ich przechowywania i przeładunku nie
zawierają organizmów szkodliwych,
12) przywóz, wywóz i przewóz roślin, produktów roślinnych oraz przedmiotów -
przywóz z zagranicy, wywóz za granicę i przewóz tranzytem przez terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej roślin, produktów roślinnych oraz przedmiotów,
niezależnie od sposobu przemieszczania ich przez granicę,
13) partia roślin, produktów roślinnych i przedmiotów - ilość roślin, produktów
roślinnych jednego gatunku lub przedmiotów pochodząca od jednego nadawcy,
przewożona tym samym środkiem transportu do jednego odbiorcy,
14) konfekcjonowanie środków ochrony roślin - przepakowywanie ich z większych do
mniejszych opakowań,
15) posiadacze - osoby fizyczne i prawne lub jednostki organizacyjne nie
posiadające osobowości prawnej, które są posiadaczami gruntów, roślin uprawnych,
produktów roślinnych i przedmiotów, z wyłączeniem gruntów leśnych,
16) wojewódzki inspektor - organ Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin stopnia
wojewódzkiego.
Rozdział 2
Ochrona roślin uprawnych przed organizmami szkodliwymi
Art. 3. 1. Organizmy szkodliwe, określone przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej, podlegają obowiązkowi zwalczania.
2. W razie pojawienia się organizmów szkodliwych, o których mowa w ust. 1,
posiadacze są obowiązani do:
1) zawiadamiania właściwego miejscowo wojewódzkiego inspektora lub organu gminy
o ich wystąpieniu albo podejrzeniu wystąpienia,
2) zwalczania ich na własny koszt oraz zapobiegania ich szerzeniu się, w
szczególności przez:
a) nieuprawianie określonych gatunków lub odmian roślin uprawnych, zaniechanie
ich obrotu bądź uzależnienie ich uprawy lub obrotu od spełnienia określonych
warunków,
b) zniszczenie, przerobienie, oczyszczenie lub odkażenie roślin, produktów
roślinnych i przedmiotów,
c) oczyszczenie lub odkażenie przedmiotów, w których znajdują się lub mogą
znajdować się organizmy szkodliwe,
d) odkażenie gleby i podłoży,
e) ograniczenie lub zaniechanie przywożenia i wywożenia roślin i produktów
roślinnych albo uzależnienie ich przywożenia i wywożenia od spełnienia
określonych warunków.
3. Szczegółowe obowiązki, o których mowa w ust. 2 pkt 2, wojewódzki inspektor
określa w drodze decyzji.
4. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego inspektora, może, w drodze rozporządzenia,
wprowadzić na obszarze województwa lub jego części obowiązek zwalczania
organizmów szkodliwych innych niż określone przez Ministra Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.
Art. 4. 1. W razie szczególnego zagrożenia roślin uprawnych przez organizmy
szkodliwe, które mogą spowodować znaczne lub całkowite zniszczenie roślin, oraz
w razie konieczności zastosowania zabiegów wynikających z zobowiązań
międzynarodowych, wojewódzki inspektor może, w drodze decyzji, nakazać
zwalczanie organizmów szkodliwych przez posiadaczy lub wyznaczone jednostki
organizacyjne, całkowicie lub częściowo na koszt Skarbu Państwa, a posiadacze są
obowiązani umożliwić wykonanie tych zabiegów.
2. Posiadaczom, którzy stosując się do decyzji wojewódzkiego inspektora doznali
szkody, przysługuje odszkodowanie od Skarbu Państwa za rzeczywistą szkodę, w
wysokości ustalonej w drodze decyzji przez ten organ.
Art. 5. 1. Organ gminy, który otrzymał zawiadomienie o wystąpieniu lub
podejrzeniu wystąpienia organizmu szkodliwego, podlegającemu zwalczaniu,
przekazuje je niezwłocznie właściwemu miejscowo wojewódzkiemu inspektorowi,
który prowadzi ewidencję występowania tych organizmów.
2. Wojewódzki inspektor sprawdza informacje zawarte w zawiadomieniu i w razie
ich potwierdzenia ustala zasięg występowania organizmów szkodliwych, ilość lub
wielkość partii porażonych roślin, produktów roślinnych i przedmiotów oraz
zawiadamia o tym ich posiadaczy.
Art. 6. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w porozumieniu z Ministrem
Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, określi, w drodze
rozporządzenia, wykaz organizmów szkodliwych podlegających obowiązkowi
zwalczania.
Rozdział 3
Przywóz, wywóz i przewóz roślin, produktów roślinnych i przedmiotów
Art. 7. 1. Przywożone rośliny, produkty roślinne, przedmioty oraz środki ich
transportu powinny być wolne od organizmów szkodliwych określonych przez
Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, a ponadto powinny spełniać inne
wymagania fitosanitarne.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do roślin, produktów roślinnych i
przedmiotów przewożonych w nieszczelnych lub nie zaplombowanych opakowaniach
oraz w razie przeładowywania ich na terenie kraju.
Art. 8. 1. Ze względów fitosanitarnych zabrania się przywozu określonych przez
Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej roślin, produktów roślinnych i
przedmiotów oraz organizmów szkodliwych.
2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może zezwolić na przywóz roślin,
produktów roślinnych, przedmiotów oraz organizmów szkodliwych, których przywóz
jest zabroniony, jeżeli są one przeznaczone dla celów naukowo-badawczych.
Art. 9. 1. Każda partia roślin, produktów roślinnych oraz przedmiotów,
przywożona, wywożona oraz przewożona, powinna być zaopatrzona w świadectwo
fitosanitarne, chyba że przepisy państwa, do którego rośliny i produkty roślinne
oraz przedmioty są wywożone, świadectwa takiego nie wymagają.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy przywożonych roślin, produktów roślinnych i
przedmiotów, określonych przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
3. Świadectwo fitosanitarne dla wywożonych roślin, produktów roślinnych oraz
przedmiotów wystawiają właściwi terenowo wojewódzcy inspektorzy; odpowiedni w
tej sprawie wniosek powinien być złożony co najmniej na pięć dni przed
planowanym wywozem; w razie późniejszego złożenia wniosku, wojewódzki inspektor
może odmówić wydania świadectwa fitosanitarnego.
4. Świadectwo fitosanitarne, o którym mowa w ust, 3, powinno być wystawione
zgodnie z wymaganiami fitosanitarnymi określonymi w przepisach państwa, do
którego rośliny i produkty roślinne oraz przedmioty są wywożone.
5. Wywożone rośliny, produkty roślinne oraz przedmioty powinny być badane w
miejscu ich pochodzenia; dopuszcza się badanie roślin, produktów roślinnych oraz
przedmiotów poza miejscem ich pochodzenia, w razie gdy osoba dokonująca wywozu
przedstawi wojewódzkiemu inspektorowi dowody wskazujące na miejsca ich
pochodzenia.
Art. 10. 1. Granicznej kontroli fitosanitarnej podlegają przywożone i przewożone
rośliny, produkty roślinne i przedmioty, wraz ze środkami ich transportu, chyba
że są przewożone w szczelnych, zaplombowanych opakowaniach lub środkach
transportu i nie będą przeładowywane na terenie kraju.
2. W razie konieczności przeładowywania przewożonych roślin i produktów
roślinnych, przewoźnik jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić wojewódzkiego
inspektora, na którego terenie działania ma nastąpić przeładunek.
3. Przepis ust. 1 nie dotyczy roślin, produktów roślinnych i przedmiotów,
określonych przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
4. Graniczną kontrolę fitosanitarną przeprowadza się w określonych przez
Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej miejscach odpraw celnych.
5. W szczególnie uzasadnionych wypadkach graniczna kontrola fitosanitarna może
być, za zgodą Głównego Inspektora, przeprowadzona w innych miejscach niż
określone zgodnie z ust. 4.
Art. 11. 1. Graniczna kontrola fitosanitarna odbywa się równocześnie z odprawą
celną; urzędy celne mogą dokonać odprawy celnej roślin, produktów roślinnych i
przedmiotów lub przekazać je do odprawy celnej innym urzędom celnym, po
uprzednim przeprowadzeniu granicznej kontroli fitosanitarnej.
2. Urzędy celne są obowiązane niezwłocznie zawiadomić właściwy organ
przeprowadzający graniczna kontrolę fitosanitarną o przywozie roślin, produktów
roślinnych oraz przedmiotów.
3. Zainteresowani posiadacze obowiązani są do współdziałania z wojewódzkim
inspektorem w zakresie wykonywania granicznej kontroli fitosanitarnej.
Art. 12. 1. W zależności od wyników granicznej kontroli fitosanitarnej,
inspektor wojewódzki zezwala na przywóz lub przewóz albo zakazuje przywozu lub
przewozu roślin, produktów roślinnych oraz przedmiotów lub na koszt posiadacza
nakazuje:
1) zatrzymanie roślin, produktów roślinnych i przedmiotów w celu przeprowadzenia
obserwacji i badań wykluczających występowanie określonych organizmów
szkodliwych lub
2) wysadzenie roślin przeznaczonych do sadzenia w miejscu uzgodnionym z
posiadaczem, w celu prowadzenia obserwacji i badań wykluczających porażenie ich
organizmami szkodliwymi, lub
3) odkażanie roślin, produktów roślinnych, przedmiotów, a także miejsc
składowania i przeładunku, lub określa inny sposób postępowania w celu
likwidacji organizmów szkodliwych, lub
4) zniszczenie roślin, produktów roślinnych oraz przedmiotów.
2. Postępowanie, o którym mowa w ust. 1, może być również zastosowane:
1) gdy stan zepsucia roślin i produktów roślinnych nie pozwala na
przeprowadzenie kontroli fitosanitarnej lub
2) w razie ujawnienia organizmów szkodliwych, których przywóz nie jest
zabroniony, gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie, że mogą one spowodować znaczne
szkody.
3. W razie stwierdzenia, że partia przywożonych roślin, produktów roślinnych i
przedmiotów nie jest zaopatrzona w świadectwo fitosanitarne lub gdy świadectwo
nie spełnia obowiązujących wymogów, wojewódzki inspektor, w drodze decyzji,
może:
1) zakazać przywozu roślin i produktów roślinnych oraz przedmiotów lub
2) na koszt posiadacza zatrzymać rośliny, produkty roślinne oraz przedmioty w
miejscu odprawy celnej w celu ustalenia, w drodze badań laboratoryjnych, stanu
ich zdrowotności oraz wydania stosownego zaświadczenia.
4. Decyzje, o których mowa w ust. 1-3, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
Art. 13. 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z
Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wykaz roślin, produktów roślinnych i przedmiotów oraz organizmów szkodliwych,
których przywóz jest zabroniony,
2) wzory świadectw fitosanitarnych i terminy ich wystawiania,
3) rośliny, produkty roślinne i przedmioty, które mogą być przywożone bez
świadectwa fitosanitarnego i nie podlegają granicznej kontroli fitosanitarnej, o
których mowa w art. 9 ust. 2,
4) inne wymagania fitosanitarne dla przywożonych roślin, produktów roślinnych i
przedmiotów oraz które z tych wymagań powinny być potwierdzone w świadectwie
fitosanitarnym.
2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z Ministrami
Współpracy Gospodarczej z Zagranicą oraz Spraw Wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, miejsca odpraw celnych, w których przeprowadza się graniczną
kontrolę fitosanitarną.
Rozdział 4
Obrót i stosowanie środków ochrony roślin
Art. 14. 1. Do obrotu i stosowania mogą być dopuszczone tylko te środki ochrony
roślin, które przy prawidłowym stosowaniu, zgodnie z ich przeznaczeniem, nie
stanowią zagrożenia dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz środowiska.
2. Dopuszczenie środków ochrony roślin do obrotu i stosowania wymaga zezwolenia
Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
3. Materiał siewny zawierający środki ochrony roślin dopuszcza się do obrotu i
stosowania tylko wtedy, jeżeli na te środki zostało wydane zezwolenie na
dopuszczenie do obrotu i stosowania.
Art. 15. 1. Wniosek o wydanie zezwolenia na dopuszczenie środka ochrony roślin
do obrotu i stosowania składa jego producent.
2. Zezwolenie wydaje się po uzyskaniu pozytywnych wyników badań,
stwierdzających, że środek ochrony roślin jest przydatny do zastosowania zgodnie
z przeznaczeniem, oraz pozytywnych opinii, że:
1) środek ochrony roślin, przy prawidłowym stosowaniu, nie wykazuje
bezpośredniego lub pośredniego, szkodliwego działania dla zdrowia ludzi i
zwierząt oraz środowiska,
2) substancja biologicznie czynna jest odpowiedniej jakości.
3. Przepis ust. 2 nie dotyczy organizmów żywych.
4. Na potrzeby badań i opinii, o których mowa w ust. 2, producent środka ochrony
roślin jest obowiązany dostarczyć szczegółową dokumentację tego środka.
5. Badania i opiniowanie, o których mowa w ust. 2, prowadzi się na koszt
producenta środka.
6. W uzasadnionych wypadkach Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w
porozumieniu z Ministrem Finansów, może wyrazić zgodę na finansowanie badań, o
których mowa w ust. 2, na koszt Skarbu Państwa.
Art. 16. 1. Zezwolenie na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu i
stosowania, z zastrzeżeniem ust. 2, powinno określać w szczególności:
1) nazwę środka ochrony roślin i jego producenta,
2) zawartość substancji biologicznie czynnych, z określeniem ich nazw
chemicznych i zwyczajowych oraz ich producenta,
3) wymagania jakościowe środka ochrony roślin,
4) klasę toksyczności dla ludzi, pszczół i ryb,
5) treść etykiety-instrukcji stosowania w języku polskim.
2. Zezwolenie na dopuszczenie do obrotu i stosowania organizmów żywych powinno
określać w szczególności:
1) nazwę i charakterystykę organizmu żywego,
2) organizmy szkodliwe, przeciw którym organizm ten będzie stosowany,
3) treść etykiety-instrukcji stosowania w języku polskim.
Art. 17. 1. Zezwolenie na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu i
stosowania wydaje się na okres 10 lat.
2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, po zasięgnięciu opinii Ministra
Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów
Naturalnych i Leśnictwa, w szczególnie uzasadnionych wypadkach, może jednorazowo
zezwolić na dopuszczenie do obrotu i stosowania, na określonych warunkach,
określonego środka ochrony roślin i w określonej ilości, bez uprzedniego
przeprowadzenia badań, o których mowa w art. 15 ust. 2.
Art. 18. Zezwolenie na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu i stosowania
podlega cofnięciu w razie nieprzestrzegania zawartych w nim warunków,
stwierdzenia nieprzydatności środka ochrony roślin do zastosowania zgodnie z
jego przeznaczeniem lub ujawnienia nieznanych dotychczas okoliczności
dotyczących szkodliwego działania środka ochrony roślin dla zdrowia ludzi i
zwierząt oraz środowiska.
Art. 19. Środki ochrony roślin, znajdujące się w obrocie w dniu upływu ważności
zezwolenia na dopuszczenie ich do obrotu i stosowania, powinny być wycofane z
obrotu.
Art. 20. 1. Środki ochrony roślin, z wyjątkiem organizmów żywych, dopuszczone do
obrotu i stosowania zalicza się, według zasad określonych przez Ministra
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, do następujących klas toksyczności:
1) dla ludzi:
a) I - bardzo toksyczne,
b) II - toksyczne,
c) III - szkodliwe,
d) IV - mało szkodliwe
2) dla pszczół i ryb:
a) I - toksyczne,
b) II - szkodliwe,
c) III - małoszkodliwe,
d) IV - praktycznie nieszkodliwe.
2. Zaliczanie do klas toksyczności dla pszczół nie dotyczy środków ochrony
roślin, których zakres i sposób stosowania wyklucza możliwość styczności środka
z pszczołami.
Art. 21. 1. W obrocie mogą znajdować się środki ochrony roślin wyłącznie w
oryginalnych, szczelnie zamkniętych opakowaniach.
2. Na każdym opakowaniu środka ochrony roślin należy zamieścić
etykietę-instrukcję stosowania wykonaną czytelnym i trwałym pismem oraz datę
produkcji i okres ważności środka ochrony roślin.
3. Termin ważności środka ochrony roślin może być, na wniosek jego posiadacza,
przedłużony przez jednostkę organizacyjną upoważnioną przez Ministra Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej, po przeprowadzeniu badań stwierdzających przydatność
danego środka ochrony roślin do zastosowania zgodnie z przeznaczeniem; koszty
badania ponosi zainteresowany posiadacz.
4. Na opakowaniach wprowadzonego do obrotu materiału siewnego zawierającego
środek ochrony roślin powinna być zamieszczona nazwa tego środka, nazwa jego
substancji biologicznie czynnej i jego klasa toksyczności dla ludzi oraz data
zaprawienia nasion.
Art. 22. 1. Z zagranicy mogą być sprowadzane tylko środki ochrony roślin
dopuszczone do obrotu i stosowania, których okres ważności w dniu przywozu
wynosi co najmniej 18 miesięcy, w szczelnych opakowaniach i z
etykietami-instrukcjami stosowaniu w języku polskim, spełniającymi wymagania
określone w art. 21 ust. 2.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do próbek środków ochrony roślin
przeznaczonych do celów naukowo-badawczych.
Art. 23. 1. Prowadzenie konfekcjonowania i obrotu środkami ochrony roślin wymaga
uzyskania koncesji.
2. Konfekcjonowanie środków ochrony roślin może odbywać się tylko za zgodą
producenta środka i po uzgodnieniu z nim rodzaju opakowań.
3. Czynności związane z konfekcjonowaniem i obrotem środkami ochrony roślin mogą
wykonywać wyłącznie osoby przeszkolone przez jednostki organizacyjne upoważnione
przez wojewódzkiego inspektora i posiadające świadectwo ukończenia szkolenia.
4. Udzielanie, odmowa udzielenia lub cofnięcie koncesji należy do wojewódzkiego
inspektora właściwego ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania podmiotu
gospodarczego.
5. Koncesja na obrót środkami ochrony roślin lub ich konfekcjonowanie podlega
cofnięciu w razie nieprzestrzegania zawartych w niej warunków lub przepisów
dotyczących obrotu i konfekcjonowania tych środków.
Art. 24. 1. Wniosek o udzielenie koncesji na prowadzenie konfekcjonowania i
obrotu środkami ochrony roślin powinien:
1) określać podmiot gospodarczy i jego siedzibę lub miejsce zamieszkania,
2) wskazywać miejsca prowadzenia konfekcjonowania i obrotu oraz pomieszczenia, w
których mają być przechowywane środki ochrony roślin.
2. Do wniosku powinno być dołączone świadectwo ukończenia szkolenia, o którym
mowa w art. 23 ust. 3.
3. W wypadku gdy konfekcjonowanie i obrót środkami ochrony roślin ma być
prowadzone na terenie województwa, które nie jest właściwe ze względu na siedzę
lub miejsce zamieszkania podmiotu gospodarczego, do wniosku powinna być
dołączona pozytywna opinia wojewódzkiego inspektora z tego województwa.
Art. 25. Wojewódzki inspektor odmów udzielenia koncesji, jeżeli:
1) wnioskodawca nie przedstawi świadectwa, o którym mowa w art. 23 ust. 3, oraz
pozytywnej opinii, o której mowa w art. 24 ust. 3,
2) pomieszczenia, w których mają być konfekcjonowane i przechowywane środki
ochrony roślin, nie spełniają wymagań zawartych w przepisach dotyczących
bezpieczeństwa i higieny pracy przy magazynowaniu środków ochrony roślin.
Art. 26. 1. Osoby stosujące środki ochrony roślin oraz nabywające środki ochrony
roślin zaliczone do I i II klasy toksyczności dla ludzi powinny być przeszkolone
przez jednostki organizacyjne upoważnione przez wojewódzkiego inspektora i
posiadać świadectwo ukończenia szkolenia.
2. Osoby prowadzące obrót środkami ochrony roślin są obowiązane prowadzić
ewidencję nabywców środków ochrony roślin zaliczonych do I i II klasy
toksyczności dla ludzi.
Art. 27. 1. Zabrania się:
1) sprzedaży środków ochrony roślin:
a) zaliczonych do I i II klasy toksyczności dla ludzi, osobom nie posiadającym
świadectwa ukończenia szkolenia, o którym mowa w art. 26 ust. 1,
b) po upływie ich terminu ważności,
c) w opakowaniach zastępczych,
d) przy zastosowaniu automatów lub samoobsługi, w handlu okrężnym oraz osobom
nietrzeźwym lub niepełnoletnim,
2) podawania informacji, które mogą wskazywać, że określony środek ochrony
roślin można stosować także na inne rośliny, w większych dawkach, w wyższych
stężeniach, w innych terminach lub z zastosowaniem krótszych okresów karencji i
prewencji, niż to zostało podane w etykiecie-instrukcji stosowania.
2. Przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wyników prac naukowo-badawczych
publikowanych w wydawnictwach naukowych.
Art. 28. W sprawach koncesjonowania obrotu i konfekcjonowania środków ochrony
roślin nie uregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy o
działalności gospodarczej.
Art. 29. 1. Środki ochrony roślin można stosować wyłącznie do celów określonych
w etykiecie-instrukcji stosowania i ściśle według podanych w niej zaleceń w taki
sposób, aby nie dopuścić do zagrożenia zdrowia ludzi, zwierząt i skażenia
środowiska oraz uwzględniając w pierwszej kolejności biologiczne hodowlane i
agrotechniczne metody ochrony roślin, które pozwalają ograniczyć stosowanie
chemicznych środków ochrony roślin do niezbędnego minimum.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy prac naukowo-badawczych i doświadczeń
wdrożeniowych.
Art. 30. 1. Na roślinach uprawianych w strefach ochronnych źródeł, ujęć wody
oraz na terenie uzdrowisk i otulin parków narodowych można stosować tylko
określone środki ochrony roślin.
2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej ogłasza corocznie w Dzienniku
Urzędowym Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej wykaz środków ochrony
roślin dopuszczonych do obrotu i stosowania, z określeniem ich producenta, klasy
toksyczności dla ludzi oraz terminu ważności zezwolenia, w tym również
dopuszczonych do stosowania w strefach ochronnych źródeł i ujęć wody oraz na
terenie uzdrowisk i otulin parków narodowych.
3. Materiał siewny, zawierający środki ochrony roślin dopuszczone do obrotu i
stosowania przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, może być
stosowany tylko do siewu lub sadzenia.
Art. 31. Posiadacze są obowiązani do przestrzegania okresów karencji i prewencji
przy stosowaniu środków ochrony roślin.
Art. 32. Posiadacze są obowiązani do prowadzenia ewidencji wykonywanych zabiegów
środkami ochrony roślin I i II klasy toksyczności, która powinna obejmować
terminy ich wykonywania oraz nazwy zastosowanych środków roślin i ich dawki;
ewidencja powinna być przechowywana przez okres jednego cyklu produkcyjnego.
Art. 33. W razie stwierdzenia, że środek ochrony roślin nie jest dopuszczony do
obrotu i stosowania, jest sfałszowany lub z innej przyczyny nie odpowiada
ustalonym wymaganiom jakościowym, wojewódzki inspektor nakazuje jego wycofanie z
obrotu i stosowania.
Art. 34. W razie zagrożenia zdrowia ludzi. zwierząt lub skażenia środowiska,
wojewoda po zasięgnięciu opinii państwowego wojewódzkiego inspektora
sanitarnego, w drodze rozporządzenia, może:
1) zakazać, ograniczyć lub uzależnić stosowanie środków ochrony roślin od
spełnienia określonych warunków,
2) zakażać uprawy niektórych roślin na gruntach, na których zastosowano
określone środki ochrony roślin.
Art. 35. 1. Środki ochronne roślin należy stosować tylko sprzętem sprawnym
technicznie, który użyty zgodnie z przeznaczeniem zapewni skuteczne zwalczanie
organizmów szkodliwych i nie spowoduje szkodliwego wpływu na zdrowie ludzi i
zwierząt oraz środowisko.
2. Zabiegi w zakresie stosowania środków ochrony roślin w produkcji towarowej
mogą być wykonywane tylko przez osoby przeszkolone przez jednostki organizacyjne
upoważnione przez wojewódzkiego inspektora i posiadające świadectwo ukończenia
szkolenia.
Art. 36. 1. Sprzęt, o którym mowa w art. 35, powinien być badany przez
wyspecjalizowane jednostki organizacyjne upoważnione przez wojewódzkiego
inspektora.
2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe zasady przeprowadzania badań sprzętu, o którym mowa
w ust. 1.
Art. 37. 1. Środki ochrony roślin na terenie otwartym stosuje się:
1) sprzętem naziemnym, jeżeli:
a) prędkość wiatru nie przekracza 3 m/s,
b) miejsce stosowania środka ochrony roślin jest oddalone co najmniej 5 m od
dróg publicznych i co najmniej 20 m od budynków mieszkalnych i zabudowań
inwentarskich, pasiek, upraw zielarskich, ogrodów działkowych, rezerwatów
przyrody, wód powierzchniowych oraz od granicy wewnętrznego terenu ochrony
strefy pośredniej źródeł i ujęć wody, przy kierunku wiatru w stronę tych
obiektów,
2) sprzętem agrolotniczym, jeżeli:
a) wyposażony jest on w specjalne do tego celu urządzenia oraz gdy do środka
ochrony roślin zostanie dodana substancja obciążająca,
b) prędkość wiatru wynosi od 0,5 do 3 m/s, a wilgotność względna powietrza nie
jest mniejsza niż 60%,
c) powierzchnia upraw, na której stosuje się środki ochrony roślin, wynosi co
najmniej 30 ha i jest oddalona od obiektów, o których mowa w pkt 1 lit. b), co
najmniej 500 m, przy kierunku wiatru w stronę tych obiektów.
2. Uprawy, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b) i pkt 2 lit. c), na które
został zniesiony środek ochrony roślin, lub istnieje podejrzenie o takie
zniesienie, powinny być objęte właściwą karencją.
3. Zastrzeżenie określone w ust. 1 pkt 1 lit. b) nie dotyczy dróg publicznych
zaliczonych do kategorii dróg gminnych.
4. Zabrania się:
1) stosowania sprzętem agrolotniczym środków ochrony roślin zaliczonych do klasy
I i II toksyczności dla ludzi oraz środków chwastobójczych i desykantów,
2) zakładania w odległości mniejszej niż 20 m od obiektów, o których mowa w ust.
1 pkt 1 lit. b), upraw wymagających intensywnego stosowania środków ochrony
roślin,
3) stosowania środków ochrony roślin niezgodnie z okresami prewencji dla
pszczół.
Art. 38. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w porozumieniu z
Ministrami Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Ochrony Środowiska, Zasobów
Naturalnych i Leśnictwa, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
wydawania zezwoleń na dopuszczenie środków ochrony roślin do obrotu i
stosowania, a w szczególności:
1) wymagania, jakim powinny odpowiadać wnioski o wydanie zezwoleń na
dopuszczenie środków ochrony roślin do obrotu i stosowania, oraz tryb wydawania
tych zezwoleń,
2) zakres szczegółowej dokumentacji środków ochrony roślin, niezbędnej do
przeprowadzenia badań i wydania opinii w sprawie przydatności środka ochrony
roślin do zwalczania organizmów szkodliwych, bezpieczeństwa środka dla zdrowia
ludzi, zwierząt oraz środowiska,
3) zakres badań mających na celu sprawdzenie przydatności środka ochrony roślin
do zwalczania organizmów szkodliwych i jednostki organizacyjne upoważnione do
prowadzenia tych badań,
4) jednostki organizacyjne upoważnione do wydawania opinii w sprawie
bezpieczeństwa środka dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz środowiska i jakości
substancji biologicznie czynnej,
5) zasady zaliczania środków ochrony roślin do klas toksyczności dla ludzi,
pszczół i ryb oraz jednostki organizacyjne właściwe do klasyfikacji tych
środków,
6) wymagania dotyczące treści etykiet-instrukcji stosowania środków ochrony
roślin,
7) substancje biologicznie czynne, które stanowią szczególne zagrożenie dla
zdrowia ludzi, zwierząt lub środowiska.
Rozdział 5
Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin
Art. 39. 1. Tworzy się Państwową Inspekcję Ochrony Roślin, zwaną dalej
"Inspekcją", jako organ administracji państwowej powołany do sprawowania nadzoru
nad ochrona roślin uprawnych.
2. Inspekcja podlega Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
3. Inspekcja jest finansowana na zasadach określonych w prawie budżetowym dla
państwowych jednostek budżetowych.
Art. 40. Do zadań Inspekcji należy nadzór nad ochroną roślin uprawnych, a w
szczególności:
1) kontrola roślin lub powierzchni pod ich uprawą oraz składowanych roślin i
produktów roślinnych w celu stwierdzenia występowania i rozprzestrzeniania się
organizmów szkodliwych,
2) wydawania świadectw zdrowotności,
3) ocena stanu zagrożenia roślin przez organizmy szkodliwe,
4) pobieranie próbek oraz badanie roślin, produktów roślinnych, gleby i podłoży
na obecność organizmów szkodliwych,
5) ewidencja występowania lub podejrzenia o występowanie organizmów szkodliwych
podlegających zwalczaniu oraz ustalenie obszaru gruntów opanowanych przez te
organizmy,
6) ustalanie i doskonalenie metod oraz terminów zwalczania organizmów
szkodliwych, a także zapobiegania ich rozprzestrzenianiu się,
7) kontrola fitosanitarna roślin, produktów roślinnych, przedmiotów oraz środków
transportu na przejściach granicznych i na terenie kraju,
8) wystawianie świadectw fitosanitarnych,
9) zawiadamianie organizacji ochrony roślin kraju eksportującego o zatrzymaniu
lub zniszczeniu porażonych roślin, produktów roślinnych oraz przedmiotów,
10) kontrola zabiegów oczyszczania, odkażania, przerobu i odkażania obiektów,
przedmiotów, środków transportu i gleby,
11) wydawanie koncesji na konfekcjonowanie i obrót środkami ochrony roślin,
12) nadzór nad obrotem, magazynowaniem i stosowaniem środków ochrony roślin oraz
przestrzeganiem okresów karencji i prewencji,
13) nadzór nad stanem technicznym sprzętu do wykonywania zabiegów ochrony
roślin,
14) upoważnianie jednostek organizacyjnych do prowadzenia szkoleń,
15) wydawanie decyzji i tytułów egzekucyjnych,
16) podejmowanie innych działań przewidzianych przepisami niniejszej ustawy.
Art. 41. Organami Inspekcji są Główny Inspektor i wojewódzcy inspektorzy.
Art. 42. 1. Główny Inspektor kieruje działalnością Inspekcji.
2. Główny Inspektor jest powoływany i odwoływany przez Ministra Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej.
3. Zastępców Głównego Inspektora powołuje i odwołuje Minister Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej, na wniosek Głównego Inspektora.
4. Główny Inspektor wykonuje zadania przy pomocy Głównego Inspektoratu
Inspekcji.
Art. 43. 1. Wojewódzki inspektor działa na terenie województwa.
2. Wojewódzkiego inspektora powołuje i odwołuje Główny Inspektor, za zgodą
właściwego wojewody.
3. Wojewódzki inspektor wykonuje zadania przy pomocy wojewódzkiego inspektoratu.
4. Główny Inspektor na wniosek wojewódzkiego inspektora upoważnia pracowników
Inspekcji do wykonywania kontroli fitosanitarnej.
Art. 44. 1. W postępowaniu administracyjnym organem I instancji jest wojewódzki
inspektor, a organem wyższego stopnia jest Główny Inspektor.
2. Do obowiązków wynikających z decyzji organów Inspekcji stosuje się przepisy o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
3. Organy Inspekcji używają pieczęci okrągłej z wizerunkiem orła.
Art. 45. Organy Inspekcji mogą upoważniać pracowników Inspekcji do wydawania, w
ich imieniu, decyzji administracyjnych.
Art. 46. Główny Inspektor, wojewódzcy inspektorzy oraz upoważnieni przez nich
pracownicy Inspekcji uprawnieni są do:
1) wstępu na grunty, w tym leśne, i do obiektów, w których są lub były uprawiane
lub przechowywane rośliny, produkty roślinne i środki ochrony roślin, oraz do
środków transportu służących do przewożenia roślin i produktów roślinnych, a
także do bezpłatnego pobierania za pokwitowaniem próbek roślin, produktów
roślinnych, gleby, podłoży i środków ochrony roślin, w ilościach niezbędnych do
wykonywania badań,
2) wstępu na teren morskich i rzecznych portów, przystani, a także lotnisk,
stacji kolejowych, urzędów pocztowych, lądowych przejść granicznych,
3) kontroli dokumentów i żądania wyjaśnień dotyczących stanu fitosanitarnego
roślin, uprawy, przewożenia, przechowywania i obrotu roślinami uprawymi,
zwalczania organizmów szkodliwych oraz obrotu i stosowania środków ochrony
roślin.
Art. 47. Pracownicy Inspekcji podczas wykonywania czynności służbowych w
miejscach odpraw celnych są obowiązani do noszenia munduru i odznaki Inspekcji.
Art. 48. Szczegółową organizację i zakres zadań Inspekcji określa statut nadany
przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
Art. 49. Wojewódzcy inspektorzy przy wykonywaniu swoich zadań są obowiązani
współpracować z właściwymi organami rządowej administracji ogólnej, organami
administracji specjalnej i samorządu terytorialnego.
Rozdział 6
Odpowiedzialność karna
Art. 50. 1. Kto:
1) uniemożliwia lub utrudnia Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin wykonywanie
czynności urzędowych,
2) wbrew obowiązkowi nie zawiadamia miejscowo właściwego organu Państwowej
Inspekcji Ochrony Roślin lub organu gminy o wystąpieniu lub podejrzeniu
wystąpienia określonych organizmów szkodliwych (art. 3 ust. 2 pkt 1),
3) przywozi z zagranicy zabronione rośliny, produkty roślinne, przedmioty lub
organizmy szkodliwe (art. 8 ust. 1),
4) przeładowuje na terenie kraju przewożone rośliny i produkty roślinne, nie
zawiadamiając o tym organu Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin stopnia
wojewódzkiego (art. 10 ust. 2),
5) bez wymaganego zezwolenia lub wbrew jego warunkom wprowadza do obrotu lub
stosuje środki ochrony roślin (art. 14 ust. 2),
6) wprowadza do obrotu materiał siewny zawierający środki ochrony roślin nie
dopuszczone do obrotu i stosowania (art. 14 ust. 3),
7) wprowadza do obrotu zaprawiony materiał siewny w opakowaniach nie
odpowiadających warunkom, o których mowa w art. 21 ust. 4,
8) bez wymaganej koncesji lub wbrew jej warunkom prowadzi obrót lub
konfekcjonowanie środków ochrony roślin (art. 23 ust. 1),
9) wbrew obowiązkowi nie prowadzi ewidencji nabywców środków ochrony roślin,
zaliczonych do I i II klasy toksyczności dla ludzi (art. 26 ust. 2),
10) podaje informacje o środkach ochrony roślin w formie mogącej wprowadzić w
błąd co do właściwości tych środków lub sposobu ich stosowania (art. 27 ust. 1
pkt 2),
11) stosuje środki ochrony roślin w sposób niezgodny z etykietą-instrukcją
stosowania lub z obowiązującymi zasadami ich stosowania (art. 29 oraz art. 37),
12) stosuje na roślinach uprawianych w strefach ochronnych źródeł, ujęć wody
oraz na terenie uzdrowisk, otulin parków narodowych niedozwolone środki ochrony
roślin (art. 30 ust. 1 i 2),
13) stosuje materiał siewny zawierający środki ochrony roślin do innych celów
niż siew lub sadzenie (art. 30 ust. 3),
14) stosując środki ochrony roślin nie przestrzega okresów karencji lub
prewencji (art. 31),
15) nie prowadzi ewidencji wykonywanych zabiegów zwalczania organizmów
szkodliwych (art. 32),
16) stosuje środki ochrony roślin lub uprawia rośliny wbrew zakazom,
ograniczeniom lub warunkom określonym przez wojewodę (art. 34),
17) stosuje środki ochrony roślin sprzętem niesprawnym technicznie (art. 35 ust.
1) i uchyla się od obowiązku przeprowadzania technicznego badania tego sprzętu
(art. 36)
- podlega karze aresztu albo grzywny.
2. W razie popełnienia wykroczenia określonego w ust. 1 pkt 3, 4, 5, 7 lub 8 -
można orzec przepadek rzeczy stanowiącej przedmiot wykroczenia choćby nie
stanowiła własności sprawcy.
3. W wypadkach określonych w ust. 1 i 2 orzekanie następuje w trybie przepisów o
postępowaniu w sprawach o wykroczenia.
Rozdział 7
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 51. 1. Do obowiązków w zakresie zwalczania organizmów szkodliwych, które
wynikają z decyzji administracyjnych wydanych przed dniem wejścia w życie
ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.
2. Termin ważności zezwoleń stałych na dopuszczenie środków ochrony roślin do
obrotu, wydanych na podstawie dotychczasowych przepisów - wynosi 10 lat, licząc
od dnia wydania zezwolenia, natomiast zezwoleń tymczasowych - 3 lata od dnia
wydania zezwolenia.
3. Środki ochrony roślin, o których mowa w ust. 2, należy zaliczyć do
odpowiednich klas toksyczności, zgodnie z art. 20, w terminie jednego roku od
dnia wejścia w życie ustawy.
Art. 52. Podmioty gospodarcze, prowadzące w dniu wejścia w życie niniejszej
ustawy konfekcjonowanie i obrót środkami ochrony roślin, tracą prawo do dalszego
prowadzenia tej działalności, jeżeli w terminie jednego roku nie wystąpią do
właściwego wojewódzkiego inspektora o udzielenie wymaganych koncesji.
Art. 53. Do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy, a nie
zakończonych do tego dnia decyzją ostateczną, stosuje się przepisy niniejszej
ustawy.
Art. 54. 1. Wojewódzcy inspektorzy wstępują, z dniem wejścia w życie ustawy, w
stosunki prawne odpowiednich wojewódzkich stacji kwarantanny i ochrony roślin.
2. Mienie stanowiące własność Skarbu Państwa, będące w dniu wejścia w życie
ustawy w zarządzie wojewódzkich stacji kwarantanny i ochrony roślin, przechodzi
z tym dniem w zarząd wojewódzkich inspektoratów.
3. Nabycie zarządu mienia określonego w ust. 1 stwierdzają, w drodze decyzji,
rejonowe organy rządowej administracji ogólnej.
4. Do zarządu, o którym mowa w ust. 1 i 2, stosuje się przepisy o gospodarce
gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości.
Art. 55. Pracownicy dotychczasowych wojewódzkich stacji kwarantanny i ochrony
oraz inspektoratu kwarantanny roślin stają się pracownikami Inspekcji.
Art. 56. W ustawie z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu
środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 15 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w porozumieniu
z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Ministrem Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej określi, w drodze rozporządzenia, sposób, zakres i warunki
stosowania środków ochrony roślin w leśnym użytkowaniu gruntów.";
2) w art. 58 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) szczegółowe obowiązki jednostek organizacyjnych i osób fizycznych wynikające
z art. 53-55 i art. 57, w tym dotyczące sposobu postępowania z odpadami
powstającymi w wyniku obrotu i stosowania środków ochrony roślin,".
Art. 57. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U.
Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr
106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i
Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr
60, poz. 310 i Nr 85, poz. 426) w art. 11:
1) w ust. 1 dodaje się pkt 8b w brzmieniu:
"8b) konfekcjonowania i obrotu środkami ochrony roślin";
2) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. Zasady udzielania koncesji, o których mowa w ust. 1 pkt 8b, określają
przepisy o ochronie roślin uprawnych."
Art. 58. W ustawie z dnia 17maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji
określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji
rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 198, Nr 43, poz.
253 i Nr 87, poz. 506 oraz z 1991 r. Nr 95, poz. 425, Nr 107, poz. 464 i Nr 114,
poz. 492) w art. 3 skreśla się pkt 3.
Art. 59. Traci moc ustawa z dnia 16 lutego 1961 r. o ochronie roślin uprawnych
przed chorobami, szkodnikami i chwastami (Dz. U. Nr 10, poz. 55, z 1989 r. Nr
35, poz. 192 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198).
Art. 60. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem art. 23 ust. 1, art. 25 pkt 1, art. 26 ust. 1, art. 27, ust. 1 pkt 1
lit. a), które wchodzą w życie po upływie roku od dnia ogłoszenia, i art. 36,
który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 19 lipca 1995 r.
w sprawie określenia przypadków oraz zasad zwrotu podatku od towarów i usług
jednostkom poszukującym lub rozpoznającym złoża kopalin oraz wydobywającym
kopaliny ze złóż.
(Dz. U. Nr 90, poz. 447)
Na podstawie art. 23 pkt 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów
i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr
129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz. 231)
zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Podatnikom, którzy zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymali koncesję na
poszukiwanie lub rozpoznawanie złóż kopalin lub wydobywanie kopalin ze złóż,
przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego przy zakupie (imporcie) towarów i
zakupie usług w kraju, zwany dalej "zwrotem podatku".
2. Przepis ust. 1 stosuje się do podatników, którzy nie podjęli czynności
podlegających opodatkowaniu, z wyjątkiem importu usług.
ż 2. Zwrot podatku nie dotyczy kwot podatku naliczonego:
1) o które został pomniejszony podatek należny lub
2) które zostały zwrócone przez właściwy urząd skarbowy według zasad i w trybie
określonych w ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług
oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz.
599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz. 231), zwanej dalej
"ustawą".
ż 3. Zwrot podatku przysługuje podatnikom, którzy:
1) złożyli zgłoszenie rejestracyjne i otrzymali numer identyfikacyjny,
2) prowadzą ewidencję zawierającą dane niezbędne do określenia kwoty zwrotu
podatku,
3) w całości zapłacili należność obejmującą podatek naliczony z tytułu
dokonanych zakupów towarów i usług oraz posiadają oryginał faktury lub faktury
korygującej, a w przypadku importu towarów - dokument stwierdzający zapłatę cła
i podatków pobieranych przez urzędy celne.
ż 4. 1. Zwrot podatku następuje na wniosek podatnika w terminach i w trybie oraz
przy uwzględnieniu warunków określonych w art. 10 ust. 1 i 2a, art. 21 ust. 6 i
7 oraz art. 25 ust. 1 pkt 2-4 ustawy.
2. Wniosek podatnika powinien być dołączony do deklaracji podatkowej dla towarów
i usług.
3. Wniosek w sprawie zwrotu podatku powinien określać:
1) wartość zakupów (importu) dokonanych w danym miesiącu, których dotyczy zwrot
podatku,
2) kwotę podatku, o której zwrot ubiega się podatnik.
ż 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i
dotyczy zakupów (importu) dokonanych po dniu uzyskania koncesji przez
podatników, o których mowa w ż 1.
Minister Finansów: G. W. Kołodko
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 14 lipca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie równoważników pieniężnych przysługujących
strażakom Państwowej Straży Pożarnej za brak lokalu mieszkalnego oraz za remont
zajmowanego lokalu.
(Dz. U. Nr 90, poz. 450)
Na podstawie art. 77 ust. 2 i art. 78 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o
Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i
Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34,
poz. 163) oraz w związku z art. 29 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o
zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży
Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz.
U. Nr 53, poz. 214 i z 1995 r. Nr 4, poz. 17) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 5 czerwca 1992 r. w
sprawie równoważników pieniężnych przysługujących strażakom Państwowej Straży
Pożarnej za brak lokalu mieszkalnego oraz za remont zajmowanego lokalu (Dz. U.
Nr 51, poz. 235, z 1993 r. Nr 24, poz. 110 i z 1994 r. Nr 140, poz. 798)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 5 w ust. 1 w pkt 1 i 2 wyrazy "3 zł 38 groszy" i "3 zł 25 groszy"
zastępuje się odpowiednio wyrazami "5 zł 50 gr" i "5 zł 40 gr",
2) w ż 11 w pkt 1 wyrazy "3 zł" zastępuje się wyrazami "5 zł",
3) w ż 5 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Wypłata równoważnika pieniężnego za remont lokalu mieszkalnego następuje w
formie zaliczki w terminie do dnia 30 czerwca, a jej wyrównania dokonuje się
najpóźniej przy wypłacie zaliczki w roku następnym.".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że przepis ż 1 pkt
1 - z mocą od dnia 1 stycznia 1995 r., a przepis ż 1 pkt 2 - z mocą od dnia 1
lipca 1995 r.
Minister Spraw Wewnętrznych: A. Milczanowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 26 lipca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat.
(Dz. U. Nr 90, poz. 451)
Na podstawie art. 70 ust. 2 pkt 2 i ust. 5 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 28 grudnia
1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 22
sierpnia 1990 r. w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat (Dz. U. z
1995 r. Nr 30, poz. 155) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 18 w ust. 1 wyrazy "10 zł" zastępuje się wyrazami "12 zł";
2) w ż 19:
a) w pkt 1 wyrazy "10 zł" zastępuje się wyrazami "12 zł",
b) w pkt 2 wyrazy "20 zł" zastępuje się wyrazami "24 zł",
c) w pkt 3 wyrazy "40 zł" zastępuje się wyrazami "44 zł",
d) w pkt 4 i 5 wyrazy "60 zł" zastępuje się wyrazami "72 zł",
e) w pkt 6 wyrazy "20 zł" zastępuje się wyrazami "24 zł",
f) w pkt 7 wyrazy "40 zł" zastępuje się wyrazami "48 zł";
3) ż 20a otrzymuje brzmienie:
"ż 20a. Ustala się następujące stawki opłaty manipulacyjnej dodatkowej:
1) opłaty, o której mowa w art. 18:
a) w przypadku czasowego przywozu - 600 zł,
b) w przypadku czasowego wywozu - 120 zł,
2) opłaty, o której mowa w art. 68 ust. 3:
a) w przypadku czasowego przywozu - 120 zł,
b) w przypadku czasowego wywozu - 60 zł,
3) opłaty za niewykonanie w terminie obowiązków, o których mowa w art. 42 oraz
art. 52 ust. 2 i 3 - 480 zł;
jeżeli jednak naruszenie terminu nie przekracza 7 dni - 60 zł,
4) opłaty za naruszenie zastrzeżenia nieodstępowania, o którym mowa w art. 12
ust. 2, art. 14 ust. 1 pkt 12 i art. 122 ust. 1 - 600 zł.";
4) w ż 21:
a) w pkt 1 wyrazy "5 zł" zastępuje się wyrazami "7 zł",
b) w pkt 2 wyrazy "5 zł" zastępuje się wyrazami "10 zł",
c) w pkt 3 wyrazy "10 zł" zastępuje się wyrazami "15 zł",
d) w pkt 4 wyrazy "1 zł" zastępuje się wyrazami "2 zł".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 31 lipca 1995 r.
w sprawie trybu składania wykazów i wniosków o wypłatę świadczeń z Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, przekazywania środków z tego Funduszu
oraz dokonywania wypłat świadczeń.
(Dz. U. Nr 91, poz. 452)
Na podstawie art. 11 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń
pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1
i z 1995 r. Nr 87, poz. 435) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Wniosek, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r.
o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z
1994 r. Nr 1, poz. 1 i z 1995 r. Nr 87, poz. 435), zwanej dalej "ustawą", o
wypłatę jednorazowego świadczenia ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych, zwanego dalej "Funduszem", składa się do Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej.
2. Wniosek składany przez pracodawcę powinien zawierać:
1) określenie pracodawcy,
2) określenie kwoty nie wypłaconych pracownikom wynagrodzeń za pracę,
3) wskazanie daty, od której pracodawca zaprzestał wypłacania wynagrodzeń,
4) wskazanie związku między niewypłaceniem wynagrodzeń a przejściowymi
trudnościami finansowymi.
3. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
4. Do wniosku pracodawca jest obowiązany dołączyć wykaz pracowników, którym nie
wypłacono wynagrodzeń za pracę, zwany dalej "wykazem", wraz z podaniem kwot tych
wynagrodzeń.
5. Wzór wykazu stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.
ż 2. Wniosek, o którym mowa w ż 1 ust. 1, składany przez związek zawodowy,
powinien zawierać:
1) określenie wnioskodawcy,
2) określenie pracodawcy,
3) informację o niewypłaceniu pracownikom wynagrodzeń za pracę.
Do wniosku związek zawodowy dołącza aktualny wyciąg z rejestru związków
zawodowych.
ż 3. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy w ciągu 14 dni od dnia otrzymania
wniosku i wykazu sporządza opinię w sprawie wystąpienia przesłanek, o których
mowa w art. 4 ustawy, i przekazuje ją wraz z jednym egzemplarzem wniosku i dwoma
egzemplarzami zatwierdzonego wykazu Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej.
ż 4. Na żądanie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, działającego z własnej
inicjatywy lub na wniosek związku zawodowego, pracodawca przedstawia w terminie
7 dni wykaz oraz informacje, o których mowa w ż 1 ust. 2 pkt 3 i 4.
ż 5. Wnioski wraz z załącznikami i wykaz składa się w jednym egzemplarzu do
Ministra Pracy i Polityki Socjalnej oraz w dwóch egzemplarzach do dyrektora
wojewódzkiego urzędu pracy właściwego ze względu na siedzibę pracodawcy.
ż 6. 1. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy po otrzymaniu zarządzenia Ministra
Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie dokonania wypłaty jednorazowego
świadczenia, z załączonymi do niego dwoma egzemplarzami wykazu, o którym mowa w
ż 3, niezwłocznie przekazuje pracodawcy zarządzenie, wraz z tymi wykazami, oraz
odpowiednie środki finansowe z Funduszu na wskazany rachunek bankowy pracodawcy.
2. O dacie, sposobie i kwocie wypłaty pracodawca zawiadamia pracowników, a także
związek zawodowy, który składał wniosek. Pracodawca wypłaca jednorazowe
świadczenie w terminie nie przekraczającym 7 dni od dnia otrzymania środków
finansowych w trybie określonym w ust. 1.
3. Po dokonaniu wypłaty pracodawca przekazuje na rachunek bankowy, z którego
otrzymał środki finansowe, w terminie nie przekraczającym 30 dni od dnia ich
otrzymania, różnicę między kwotą otrzymaną w trybie określonym w ust. 1 a kwotą
wypłaconą pracownikom. W tym samym terminie pracodawca zwraca dyrektorowi
wojewódzkiego urzędu pracy jeden egzemplarz wykazu pracowników zawierający
potwierdzenie otrzymania przez nich jednorazowego świadczenia.
4. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy po otrzymaniu wykazu pracowników, o
którym mowa w ust. 3, rozlicza wykonanie zarządzenia Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej w sprawie wykonania wypłaty jednorazowego świadczenia; rozliczenie to
stanowi podstawę do uznania zarządzenia za wykonane.
ż 7. 1. Przekazywany dyrektorowi wojewódzkiego urzędu pracy zbiorczy wykaz nie
zaspokojonych roszczeń pracowniczych, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy,
zwany dalej "zbiorczym wykazem", powinien zawierać:
1) określenie podmiotu, od którego pochodzi,
2) określenie niewypłacalnego pracodawcy,
3) określenie osób uprawnionych w rozumieniu art. 5 ustawy,
4) określenie rodzaju i wysokości świadczeń należnych osobom uprawnionym,
podlegających zaspokojeniu ze środków Funduszu.
2. Składający zbiorczy wykaz dołącza dokumenty świadczące o niewypłacalności
pracodawcy oraz wskazuje numer rachunku bankowego pracodawcy i bank prowadzący
ten rachunek.
3. Zbiorczy wykaz wraz z załącznikami składa się w trzech egzemplarzach.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do wykazu uzupełniającego nie
zaspokojonych roszczeń pracowniczych, o którym mowa w art. 7 ust. 1a ustawy,
zwanego dalej "wykazem uzupełniającym".
5. Wzór zbiorczego wykazu - wykazu uzupełniającego stanowi załącznik nr 3 do
rozporządzenia.
ż 8. 1. Przekazanie odpowiednich środków finansowych z Funduszu podmiotowi
składającemu zbiorczy wykaz następuje, na wskazany rachunek bankowy,
niezwłocznie po przesłaniu składającemu dwóch egzemplarzy sprawdzonego i
zaakceptowanego przez dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy zbiorczego wykazu.
2. Podmiot składający zbiorczy wykaz wypłaca świadczenia osobom uprawnionym
niezwłocznie po otrzymaniu środków finansowych w trybie określonym w ust. 1, nie
później jednak niż w ciągu 14 dni. Wypłat dokonuje się na podstawie zbiorczego
wykazu przesłanego przez dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy, z uwzględnieniem
art. 9 ustawy.
3. Przy realizacji wypłat świadczeń objętych zbiorczym wykazem przepis ż 6 ust.
3 stosuje się odpowiednio.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do wykazu uzupełniającego.
ż 9. 1. Wniosek osoby uprawnionej, o którym mowa w art. 7 ust. 3 ustawy, zwany
dalej "wnioskiem indywidualnym", składany do dyrektora wojewódzkiego urzędu
pracy, powinien zawierać:
1) określenie osoby uprawnionej do złożenia wniosku indywidualnego,
2) określenie pracownika lub osoby wykonującej pracę zarobkową na innej
podstawie niż stosunek pracy, o której mowa w art. 5 ust. 2 ustawy,
3) określenie niewypłacalnego pracodawcy,
4) określenie kwoty oraz rodzaju nie zaspokojonych roszczeń,
5) oświadczenie, że osoba uprawniona nie jest małżonkiem pracodawcy ani jego
krewnym lub powinowatym w rozumieniu art. 5 ust. 4 ustawy.
2. Wniosek wraz z załącznikami składa się w dwóch egzemplarzach.
3. Wzór wniosku indywidualnego stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia.
ż 10. Na żądanie dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy, który otrzymał wniosek
indywidualny, podmioty wymienione w art. 7 ust. 1 ustawy przedstawiają w
terminie 7 dni informacje dotyczące:
1) daty wystąpienia niewypłacalności pracodawcy,
2) łącznej kwoty nie zaspokojonych roszczeń pracowniczych,
3) kwoty nie zaspokojonych roszczeń w stosunku do osoby uprawnionej,
4) obciążenia wynagrodzenia pracownika należnościami alimentacyjnymi,
potrącanymi na zasadach określonych w Kodeksie pracy,
5) źródła finansowania zasiłków chorobowych.
ż 11. 1. Wypłaty świadczeń z Funduszu osobie uprawnionej, która wystąpiła z
wnioskiem indywidualnym, dokonuje dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, z
uwzględnieniem art. 9 ustawy.
2. O dacie, sposobie i kwocie wypłaty dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy
zawiadamia uprawnioną osobę, a także odpowiedni podmiot wymieniony w art. 7 ust.
1 ustawy.
ż 12. 1. W przypadku stwierdzenia przez dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy, że
w okresie między złożeniem zbiorczego wykazu, wykazu uzupełniającego lub wniosku
indywidualnego a dniem wypłaty świadczeń nastąpił wzrost przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 4 ust. 2 ustawy, dokonuje on
odpowiedniej weryfikacji kwot wcześniej zaakceptowanych do wypłaty. Przepisy ż 8
i 11 stosuje się odpowiednio.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do Ministra Pracy i Polityki Socjalnej
działającego w trybie określonym w art. 4 ustawy.
ż 13. Podmioty uprawnione do składania wniosku o wypłatę jednorazowego
świadczenia, podmioty zobowiązane do złożenia zbiorczego wykazu i wykazu
uzupełniającego, a także osoby uprawnione do otrzymania świadczeń ze środków
Funduszu zawiadamiają dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy o każdej zmianie
okoliczności mających wpływ na wypłatę świadczeń ze środków Funduszu.
ż 14. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 4
marca 1994 r. w sprawie trybu składania wykazów i wniosków o wypłatę świadczeń z
Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, przekazywania środków z tego
Funduszu oraz dokonywania wypłat świadczeń (Dz. U. Nr 31, poz. 114 i z 1995 r.
Nr 25, poz. 135).
ż 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 12 sierpnia 1995 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 lipca
1995 r. (poz. 452)
Załącznik nr 1
Wzór wniosku
Ilustracja
Załącznik nr 2
Wzór wykazu
Ilustracja
Załącznik nr 3
Wzór: Zbiorczego wykazu - Wykazu uzupełniającego
Ilustracja
Załącznik do Zbiorczego wykazu
Ilustracja
Załącznik do Wykazu uzupełniającego
Ilustracja
Objaśnienia:
1) Wypełnia pracodawca, likwidator, syndyk lub inna osoba sprawująca zarząd
majątkiem pracodawcy.
2) Właściwy ze względu na siedzibę niewypłacalnego pracodawcy.
3) Wykazać dokładne przesłanki niewypłacalności pracodawcy według art. 3 ustawy.
4) Uwzględnia się osoby, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2 ustawy. W rubryce 4
wskazać datę ustania stosunku pracy osoby uprawnionej, jeżeli z tą datą wiąże
się uprawnienie do otrzymania świadczenia z FGŚP.
5) Stosunek pracy, inna podstawa prawna świadczenia pracy, z tytułu której
powstaje obowiązek ubezpieczenia społecznego.
6) Wypełniać z uwzględnieniem art. 6a ust. 1 ustawy.
7) Obowiązuje zachowanie zgodności liczby porządkowej w kolumnach 1 i 2
Zbiorczego wykazu - Wykazu uzupełniającego z załącznikiem - Wykaz nie
zaspokojonych należności pracowniczych z okresów poprzedzających dzień
niewypłacalności pracodawcy lub z załącznikiem - Wykaz nie zaspokojonych
należności pracowniczych z okresów przypadających po dniu niewypłacalności
pracodawcy.
8) Wypełniać z uwzględnieniem art. 6a ust. 2 ustawy.
9) Wypełniać z uwzględnieniem art. 6a ust. 2 ustawy, ujmując w kolumnach 9-14
wynagrodzenie za czas urlopu wypoczynkowego:
a) w przypadku Zbiorczego wykazu - z okresu od IV do IX miesiąca poprzedzającego
dzień wystąpienia niewypłacalności pracodawcy,
b) w przypadku Wykazu uzupełniającego - z okresu od I do VI miesiąca
następującego po dniu wystąpienia niewypłacalności pracodawcy.
10) Wypełniać z uwzględnieniem art. 6a ust. 3 ustawy.
11) Wypełniać z uwzględnieniem art. 6a ust. 4 ustawy.
12) Kolumny od 1 do 24 Zbiorczego wykazu - Wykazu uzupełniającego oraz kolumny
od 1 do 41 załącznika do Zbiorczego wykazu - Wykazu uzupełniającego wypełnia
podmiot określony w pkt 1 objaśnień.
13) Kolumnę 25 oraz 30 Zbiorczego wykazu - Wykazu uzupełniającego wypełnia
dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy.
14) Kolumny od 26 do 28 Zbiorczego wykazu - Wykazu uzupełniającego wypełnia
podmiot określony w pkt 1 objaśnień.
15) Wynagrodzenia obejmują:
w - wynagrodzenie za pracę,
wp - wynagrodzenie za czas nie zawinionego przez pracownika przestoju,
z - zasiłek chorobowy finansowany ze środków na wynagrodzenia,
ś - świadczenie wyrównawcze przysługujące pracownikowi na podstawie przepisów o
świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych,
wg - wynagrodzenie za czas zwolnienia od pracy, wynagrodzenie, o którym mowa w
art. 92 Kodeksu pracy oraz wynagrodzenie za czas innej usprawiedliwionej
nieobecności w pracy - przysługujące pracownikowi na podstawie powszechnie
obowiązujących przepisów prawa pracy,
wu - wynagrodzenie za czas urlopu wypoczynkowego.
16) Uzupełnić o nazwę miesiąca lub okres rachunkowy.
17) Wypełniać z uwzględnieniem art. 6 ust. 5 ustawy, ujmując w kolumnach 26-31
wynagrodzenie za czas urlopu wypoczynkowego:
a) w przypadku załącznika do Zbiorczego wykazu - z okresu od IV do IX miesiąca
poprzedzającego dzień wystąpienia niewypłacalności pracodawcy, jeżeli
wynagrodzenie to nie zostało wykazane w rubrykach 10, 17, 24,
b) w przypadku załącznika do Wykazu uzupełniającego - z okresu od I do VI
miesiąca następującego po dniu wystąpienia niewypłacalności pracodawcy, jeżeli
wynagrodzenie to nie zostało wykazane w rubrykach 10, 17, 24.
18) Wypełniać z uwzględnieniem art. 6 ust. 6 ustawy.
19) Reprezentacja zgodna z zasadami obowiązującymi do zaciągania zobowiązań
cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem art. 7 ust. 1 ustawy.
Załącznik nr 4
Wzór wniosku indywidualnego
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Objaśnienia:
1) Osoby uprawnione, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2 ustawy.
2) Osoba, z którą związane są zgłoszone należności.
3) Właściwy ze względu na siedzibę niewypłacalnego pracodawcy.
4) Przy składaniu wniosku o wypłatę świadczeń z okresów poprzedzających dzień
wystąpienia niewypłacalności pracodawcy należy wypełniać pkt 4 lit. a), b),
d)-g), zaś przy składaniu wniosku o wypłatę świadczeń z okresów następujących po
dniu wystąpienia niewypłacalności pracodawcy należy wypełniać pkt 4 lit. a),
c)-g).
W obu przypadkach należy uwzględniać przepisy:
- art. 6 ust. 2 ustawy - w zakresie rodzaju świadczeń gwarantowanych ze środków
FGŚP,
- art. 6 ust. 3-7 ustawy - w zakresie okresów, z których Fundusz zaspokaja
świadczenia,
lit. a) podać w rozliczeniu miesięcznym:
- kwotę nie wypłaconych wynagrodzeń za pracę ze stosunku pracy lub za pracę
zarobkową wykonywaną na innej podstawie niż stosunek pracy, jeżeli z tego tytułu
istnieje obowiązek ubezpieczenia społecznego,
- kwotę nie wypłaconego wynagrodzenia za czas nie zawinionego przez pracownika
przestoju,
- kwotę nie wypłaconego wynagrodzenia za czas zwolnienia od pracy,
wynagrodzenia, o którym mowa w art. 92 Kodeksu pracy lub wynagrodzenia za czas
innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy,
- kwotę nie wypłaconego zasiłku chorobowego finansowanego ze środków na
wynagrodzenia,
- kwotę nie wypłaconego świadczenia wyrównawczego należnego na podstawie
przepisów o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych,
- kwotę wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego, jeżeli urlop ten był
wykorzystywany:
- w okresie 3 miesięcy poprzedzających dzień wystąpienia niewypłacalności
pracodawcy lub
- w okresie 3 miesięcy poprzedzających ustanie stosunku pracy,
lit. b) podać w rozliczeniu miesięcznym kwotę nie wypłaconego wynagrodzenia za
czas urlopu wypoczynkowego, jeżeli był on wykorzystywany w okresie od IV do IX
miesiąca poprzedzającego wystąpienie niewypłacalności pracodawcy i kwota ta nie
została ujęta w rozliczeniu pod lit. a),
lit. c) podać w rozliczeniu miesięcznym kwotę nie wypłaconego wynagrodzenia za
czas urlopu wypoczynkowego, jeżeli był on wykorzystywany w okresie od I do VI
miesiąca następującego po dniu wystąpienia niewypłacalności pracodawcy i kwota
ta nie została ujęta w rozliczeniu pod lit. a).
5) Punkty od I do VII wypełnia dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, stosując
przepisy art. 6a ustawy.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 31 lipca 1995 r.
w sprawie postępowania przy dokonywaniu wypłat niektórych świadczeń
pracowniczych z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
(Dz. U. Nr 91, poz. 453)
Na podstawie art. 2 ust. 6 ustawy z dnia 28 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o
ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. Nr
87, poz. 435) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy w ciągu 14 dni od dnia otrzymania
wniosku o wypłatę świadczeń pracowniczych, o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy
z dnia 28 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w
razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. Nr 87, poz. 435), zwanej dalej
"ustawą", sprawdza wniosek pod względem jego zgodności z przepisami ustawy.
2. Wzór wniosku stanowi załącznik do rozporządzenia.
ż 2. 1. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy wypłaca wnioskodawcy świadczenia
pracownicze objęte wnioskiem w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku.
2. O dacie, sposobie i kwocie wypłaty dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy
zawiadamia na piśmie wnioskodawcę oraz podmiot, o którym mowa w art. 7 ust. 1
ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie
niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1 i z 1995 r. Nr 87,
poz. 435), jeżeli zachodzą okoliczności umożliwiające dochodzenie zwrotu
wypłaconych świadczeń.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 12 sierpnia 1995 r.
Załącznik do rozporządzenia Ministra
Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 lipca
1995 r. (poz. 453)
Wzór wniosku
Ilustracja
Ilustracja
Załączniki:
1) dokumenty określone w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 28 czerwca 1995 r. o
zmianie ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności
pracodawcy (Dz. U. Nr 87, poz. 435)
2) oświadczenie wnioskodawcy o zobowiązaniach alimentacyjnych,
3) dokumenty stwierdzające, że roszczenia wymienione we wniosku powstały w
warunkach niewypłacalności pracodawcy, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 28
grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności
pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1 i z 1995 r. Nr 87, poz. 435) oraz w
terminach związanych z datą niewypłacalności pracodawcy, określonych w art. 6
ust. 3-7 tej ustawy.
Objaśnienia:
Rubryki 3 i 4 wypełnia wnioskodawca.
Rubryki 5-11 wypełnia z art. 6 ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie
niewypłacalności pracodawcy.
1) Wypełnić zgodnie z art. 6 ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie
niewypłacalności pracodawcy.
2) Data, w której pracodawca był zobowiązany do wypłaty świadczenia
pracownikowi.
3) Przeciętne miesięczne wynagrodzenie ogłaszane dla celów rewaloryzacji
emerytur i rent przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
4) FGSP - Fundusz gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
5) Ustalona jako iloczyn wartości z rubryk 6 i 7; jeżeli ten przekracza wartość
z rubryki 7 - podać kwotę z rubryki 7.
6) gzp - ustawa z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania
z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o
zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19, z późniejszymi
zmianami).

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 31 lipca 1995 r.
w sprawie postępowania przy dokonywaniu wypłat niektórych świadczeń
przysługujących emerytom i rencistom z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych
(Dz. U. Nr 91, poz. 454)
Na podstawie art. 2 ust. 6 ustawy z dnia 28 czerwca 1995 r. o zaspokajaniu ze
środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych niektórych świadczeń
przysługujących emerytom i rencistom (Dz. U. Nr 87, poz. 436) zarządza się, co
następuje:
ż 1. 1. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy w ciągu 14 dni od dnia otrzymania
wniosku, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 28 czerwca 1995 r. o
zaspokajaniu ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
niektórych świadczeń przysługujących emerytom i rencistom (Dz. U. Nr 87, poz.
436), zwanej dalej "ustawą", sprawdza wniosek pod względem jego zgodności z
przepisami ustawy.
2. Wzór wniosku stanowi załącznik do rozporządzenia.
ż 2. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy w terminie 30 dni od dnia otrzymania
wniosku przekazuje pracodawcy jeden egzemplarz zaakceptowanego wykazu osób
uprawnionych, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy; w tym samym terminie
dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy przekazuje na rachunek bankowy pracodawcy
środki finansowe na wypłatę świadczeń objętych wnioskiem.
ż 3. O dacie, sposobie i kwocie wypłaty świadczeń pracodawca zawiadamia na
piśmie osoby objęte wnioskiem.
ż 4. Świadczenia nie wypłacone przez pracodawcę w terminie określonym w art. 3
ust. 1 ustawy są wypłacane przez dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy właściwego
ze względu na siedzibę pracodawcy składającego wniosek. Zawiadomienie, o którym
mowa w ż 3, powinno zawierać informację w tej sprawie.
ż 5. O dacie i sposobie wypłaty świadczenia w okolicznościach określonych w ż 4
dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy zawiadamia na piśmie uprawnioną osobę.
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 12 sierpnia 1995 r.
Załącznik do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 lipca
1995 r. (poz. 454)
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 2 sierpnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku akcyzowego.
(Dz. U. Nr 92, poz. 456)
Na podstawie art. 6 ust. 10 pkt 2, art. 35 ust. 4, art. 36 ust. 5, art. 37 ust.
3 pkt 2 i ust. 4 oraz art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku
od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz.
127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz.
231) zarządza się, co następuje:
ż 1. W ż 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 października 1994 r. w
sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 125, poz. 611 i z 1995 r. Nr 28, poz. 145)
kwotę "340 zł/t" zastępuje się kwotą "410 zł/t".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 14 sierpnia 1995 r.
Minister Finansów: wz. K. Kalicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
z dnia 10 lipca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników instytucji
kultury prowadzących gospodarkę finansową na zasadach ustalonych dla zakładów
budżetowych.
(Dz. U. Nr 92, poz. 458)
Na podstawie art. 31 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i
prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 114, poz. 493 i z 1994 r. Nr
121, poz. 591) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Kultury i Sztuki z dnia 31 marca 1992 r. w
sprawie zasad wynagradzania pracowników instytucji kultury prowadzących
gospodarkę finansową na zasadach ustalonych dla zakładów budżetowych (Dz. U. Nr
35, poz. 152 i Nr 58, poz. 285, z 1993 r. Nr 42, poz. 197, z 1994 r. Nr 28, poz.
102, Nr 72, poz. 318 i Nr 120, poz. 587 oraz z 1995 r. Nr 17, poz. 81) wprowadza
się następujące zmiany:
1) załącznik nr 1 otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego
rozporządzenia,
2) w załączniku nr 2 cz. I pkt 1 tabela zaszeregowania stanowisk pracy otrzymuje
brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca
1995 r.
Minister Kultury i Sztuki: K. Dejmek
Załączniki do rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 10 lipca 1995 r.
(poz. 458)
Załącznik nr 1
TABELE STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
I. Pracownicy bibliotek, domów kultury, ośrodków i klubów kultury, świetlic,
ognisk artystycznych, galerii i centrów sztuki, ośrodków badań i dokumentacji w
różnych dziedzinach kultury, muzeów, domów pracy twórczej
Kategoria zaszeregowaniaStawki miesięczne w złotych
I260-290
II265-300
III270-310
IV275-320
V280-330
VI285-340
VII290-355
VIII295-380
IX300-410
X310-440
XI320-470
XII330-500
XIII350-530
XIV370-560
XV390-590
XVI410-620
XVII430-660
XVIII450-700
XIX480-740
XX510-780
XXI540-820

II. Pracownicy zatrudnieni na stanowiskach instruktorów amatorskiego ruchu
artystycznego i zespołów zainteresowań
Kategoria instruktorskaStawki godzinowe w złotych
S3,85-6,45
I2,95-5,65
II2,50-5,00
III2,15-4,35

Do czasu pracy instruktora zalicza się zajęcia programowe z uczestnikami - w
wymiarze nie krótszym niż 80% umownego wymiaru czasu pracy - oraz prace
organizacyjno-techniczne.
III. Pracownicy działalności podstawowej, administracji, ekonomiczni i
techniczni w Zamku Królewskim w Warszawie oraz Ośrodku Ochrony Zabytkowego
Krajobrazu w Warszawie
Kategoria zaszeregowaniaStawki miesięczne w złotych
I260-290
II265-300
III270-310
IV275-320
V280-330
VI285-340
VII290-355
VIII295-380
IX300-410
X305-440
XI310-470
XII315-500
XIII325-530
XIV335-560
XV350-590
XVI365-625
XVII385-660
XVIII405-700
XIX425-740
XX445-785
XXI470-840

IV. Pracownicy utrzymania ruchu i pomocniczy w Zamku Królewskim w Warszawie oraz
Ośrodku Ochrony Zabytkowego Krajobrazu w Warszawie
Kategoria zaszeregowaniaStawki godzinowe w złotych
12
I1,46-1,63
II1,49-1,69
III1,52-1,75
IV1,55-1,81
V1,58-1,87
VI1,61-2,03
VII1,64-2,20
12
VIII1,67-2,38
IX1,70-2,56
X1,73-2,76
XI1,76-3,00

V. Pracownicy na stanowiskach nierobotniczych w zakładach (komórkach
organizacyjnych) prowadzących działalność poligraficzną
Kategoria zaszeregowaniaStawki miesięczne w złotych
12
I260-290
II265-300
III270-310
12
IV275-320
V280-330
VI285-340
VII290-350
VIII295-365
IX300-385
X305-405
XI310-430
XII315-455
XIII320-480
XIV325-510
XV330-540
XVI335-570
XVII340-600
XVIII345-630
XIX350-660

VI. Pracownicy na stanowiskach robotniczych w zakładach (komórkach
organizacyjnych) działalność poligraficzną
Kategoria zaszeregowaniaStawki godzinowe w złotych
w normalnym czasie pracyw skróconym czasie pracy
40 godzin tygodniowo36,25 godzin tygodniowo
I1,46-1,631,53-1,711,69-1,89
II1,49-1,691,56-1,771,73-1,96
III1,52-1,751,58-1,841,76-2,03
IV1,55-1,811,63-1,901,79-2,10
V1,58-1,871,66-1,961,83-2,17
VI1,61-2,001,69-2,101,86-2,32
VII1,64-2,211,72-2,321,90-2,56
VIII1,67-2,441,75-2,561,93-2,83
IX1,70-2,671,79-2,801,97-3,09
X1,73-2,901,82-3,052,00-3,36
XI1,76-3,141,85-3,302,04-3,64
XII1,80-3,381,89-3,552,08-3,91

Załącznik nr 2
1. Pracownicy działalności podstawowej
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowania
123
1Starszy kustosz - dyrektor, główny instruktor - dyrektor, główny
specjalista w zakresie działalności podstawowej, np. do spraw ochrony
zbiorów filmowych - dyrektor, główny konserwator zbiorów filmowych -
dyrektor, naczelny filmograf - dyrektorXIX-XXI
2Starszy kustosz, główny instruktor, główny specjalista w zakresie
działalności podstawowej, np. do spraw ochrony zbiorów filmowych, główny
konserwator zbiorów filmowych, naczelny filmografXVIII-XIX
3Starszy konserwator w muzealnictwie oraz przy badaniach i dokumentowaniu
zabytkówXVI-XIX
4 Kustosz zbioru filmowego, przy pracach bibliotecznych, w muzealnictwie
oraz przy badaniach i dokumentowaniu zabytkówXV-XVI
5Konserwator w muzealnictwie oraz przy badaniach i dokumentowaniu
zabytkówXIV-XVI
6Starszy specjalista w zakresie działalności podstawowej, starszy
filmograf, starszy instruktor do spraw programowych filmowych, starszy
konserwator taśmy filmowejXIV-XV
7Starszy bibliotekarz, starszy dokumentalista, starszy konserwator przy
pracach bibliotecznych, adiunkt muzealny, adiunkt konserwatorski, starszy
instruktor w domu, ośrodku, klubie kultury, świetlicy, ognisku
artystycznym, specjalista w zakresie działalności podstawowej w galerii i
centrum sztuki, starszy renowatorXIII-XIV
8Starszy instruktor w galerii i centrum sztuki, renowator, specjalista w
zakresie działalności podstawowejXII-XIII
9Bibliotekarz, dokumentalista, konserwator przy pracach bibliotecznych,
starszy asystent muzealny i konserwatorski, instruktor, instruktor do
spraw programowych filmowych, renowator przyuczony, filmograf, konserwator
taśmy filmowejXI-XII
10Młodszy renowator, samodzielny referent w zakresie działalności
podstawowej, przewodnik muzealny, starszy magazynier bibliotecznyX-XI
11Asystent muzealny i konserwatorskiIX-XI
12Młodszy bibliotekarz, młodszy dokumentalista, młodszy konserwator,
młodszy instruktor, młodszy instruktor do spraw programowych, młodszy
filmograf, magazynier: biblioteczny, zbiorów filmowychIX-X
13Starszy referent w zakresie działalności podstawowejVIII-IX
14Asystent, referent w zakresie działalności podstawowejVI-VII


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 26 lipca 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ławników w sądach wojskowych.
(Dz. U. Nr 92, poz. 459)
Na podstawie art. 48 ż 5 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o ustroju sądów
wojskowych (Dz. U. Nr 23, poz. 166, z 1989 r. Nr 73, poz. 436, z 1991 r. Nr 113,
poz. 491 i z 1995 r. Nr 89, poz. 443) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 1 lipca 1972 r. w sprawie
ławników w sądach wojskowych (Dz. U. Nr 28, poz. 202) skreśla się ż 18.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: Z. W. Okoński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 28 lipca 1995 r
zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia oraz ustalenia siedzib i
terytorialnego zakresu działania prokuratur wojewódzkich i rejonowych.
(Dz. U. Nr 92, poz. 462)
Na podstawie art. 17 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz.
U. z 1994 r. Nr 19, poz. 70 i Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 34, poz. 163)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 lutego 1991 r. w
sprawie utworzenia oraz ustalenia siedzib i terytorialnego zakresu działania
prokuratur wojewódzkich i rejonowych (Dz. U. Nr 23, poz. 95 i Nr 69, poz. 301, z
1992 r. Nr 25, poz. 110 i Nr 64, poz. 327, z 1993 r. Nr 16, poz. 76 oraz z 1994
r. Nr 55, poz. 231 i Nr 140, poz. 796) w ż 2 wprowadza się następujące zmiany:
1) w ust. 1 - w województwie warszawskim pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) Prokuraturę Rejonową dla Dzielnicy Warszawa-Wola dla dzielnicy-gminy Wola
oraz gmin: Izabelin i Stare Babice";
2) w ust. 5 - w województwie bydgoskim:
- pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) Prokuraturę Rejonową Bydgoszcz-Północ w Bydgoszczy dla części miasta
Bydgoszczy położonej po lewej stronie rzeki Brdy oraz gmin: Dąbrowa Chełmińska,
Dobrcz, Koronowo, Osielsko i Sicienko",
- pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) Prokuraturę Rejonową Bydgoszcz-Południe w Bydgoszczy dla części miasta
Bydgoszczy położonej po prawej stronie rzeki Brdy oraz gmin: Białe Błota,
Mrocza, Nakło n. Notecią, Nowa Wieś Wielka, Sadki i Solec Kujawski";
3) ust. 10 otrzymuje brzmienie:
"10. w województwie gdańskim:
1) Prokuraturę Rejonową Gdańsk-Południe w Gdańsku dla części miasta Gdańska w
granicach przebiegających od Falochronu Wschodniego w Zatoce Gdańskiej, kanałem
portowym poprzez Martwą Wisłę i Kanał Kaszubski do wejścia Motławy przy Polskim
Haku, wzdłuż ogrodzenia Stoczni Gdańskiej do mostu przy ul. Jana z Kolna, wzdłuż
torów kolejki elektrycznej Gdańsk-Gdynia, w kierunku północnym do wysokości
Parku im. Kacprzaka, a następnie na zachód do ul. Smoluchowskiego przy
ogrodzeniu KS "Lechia" i Szpitala Zakaźnego, w kierunku północnym ul. Jarową do
ogródków działkowych im. J. Sobieskiego do ul. Krętej, w kierunku zachodnim do
ul. Na Wzgórzu, poniżej zabudowy ul. Romera do Cmentarza Centralnego, starym
nasypem do ul. Słowackiego do północnej granicy ogródków działkowych "Węglisko",
granicą południową Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego do ul. Słowackiego, w
kierunku Obwodnicy Trójmiasta północną granicą osiedla Złota Karczma, wzdłuż
granicy Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego do granic miasta z Sopotem, a
następnie zachodnią, południową i wschodnią granicą administracyjną miasta,
2) Prokuraturę Rejonową Gdańsk-Północ w Gdańsku dla części miasta Gdańska w
granicach przebiegających od Falochronu Wschodniego w Zatoce Gdańskiej, kanałem
portowym poprzez Martwą Wisłę i Kanał Kaszubski do wejścia Motławy przy Polskim
Haku, wzdłuż ogrodzenia Stoczni Gdańskiej do mostu przy ul. Jana z Kolna, wzdłuż
torów kolejki elektrycznej Gdańsk-Gdynia, w kierunku północnym do wysokości
Parku im. Kacprzaka, a następnie na zachód do ul. Smoluchowskiego przy
ogrodzeniu KS "Lechia" i Szpitala Zakaźnego, ul. Jarową w kierunku północnym do
ogródków działkowych im. J. Sobieskiego do ul. Krętej, w kierunku zachodnim do
ul. Na Wzgórzu powyżej zabudowy ul. Romera do Cmentarza Centralnego, starym
nasypem do ul. Słowackiego do północnej granicy ogródków działkowych "Węglisko",
granicą południową Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego do ul. Słowackiego, w
kierunku Obwodnicy Trójmiasta północną granicą osiedla Złota Karczma, wzdłuż
granicy Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego do granic miasta z Sopotem, a
następnie północną granicą administracyjną miasta,
3) Prokuraturę Rejonową w Gdyni dla miast: Gdynia, Reda i Rumia oraz gminy
Kosakowo,
4) Prokuraturę Rejonową w Kartuzach dla gmin: Chmielno, Kartuzy, Przodkowo,
Sierakowice, Somonino, Stężyca, Sulęczyno i Żukowo,
5) Prokuraturę Rejonową w Kościerzynie dla miasta Kościerzyna oraz gmin:
Dziemiany, Karsin, Kościerzyna, Liniewo, Lipusz, Nowa Karczma i Stara Kiszewa,
6) Prokuraturę Rejonową w Pruszczu Gdańskim dla miasta Pruszcz Gdański oraz
gmin: Cedry Wielkie, Kolbudy Górne, Pruszcz Gdański, Przywidz i Trąbki Wielkie,
7) Prokuraturę Rejonową w Sopocie dla miasta Sopot,
8) Prokuraturę Rejonową w Starogardzie Gdańskim dla miast: Czarna Woda, Skórcz i
Starogard Gdański oraz gmin: Bobowo, Kaliska, Lubichowo, Osieczna, Osiek,
Skarszewy, Skórcz, Smętowo Graniczne, Starogard Gdański i Zblewo,
9) Prokuraturę Rejonową w Tczewie dla miasta Tczew oraz gmin: Gniew,
Morzeszczyn, Pelplin, Pszczółki, Subkowy, Suchy Dąb i Tczew,
10) Prokuraturę Rejonową w Wejherowie dla miast: Hel, Jastarnia, Puck, Wejherowo
i Władysławowo oraz gmin: Choczewo, Gniewino, Krokowa, Linia, Luzino, Łęczyce,
Puck, Szemud i Wejherowo;"
4) w ust. 14 - w województwie katowickim:
- pkt 10 otrzymuje brzmienie:
"10) Prokuraturę Rejonową w Mysłowicach dla miast: Imielin i Mysłowice oraz
gminy Chełm Śląski,"
- pkt 17 otrzymuje brzmienie:
"17) Prokuraturę Rejonową w Tarnowskich Górach dla miast: Miasteczko Śląskie,
Piekary Śląskie i Tarnowskie Góry oraz gmin: Krupski Młyn, Świerklaniec,
Tąpkowice, Tworóg i Zbrosławice",
- pkt 19 otrzymuje brzmienie:
"19) Prokuraturę Rejonową w Wodzisławiu Śląskim dla miast: Pszów, Rydułtowy i
Wodzisław Śląski oraz gmin: Godów, Gorzyce, Lubomia, Marklowice i Mszana,";
5) w ust. 15 - w województwie kieleckim:
- pkt 8 otrzymuje brzmienie:
"8) Prokuraturę Rejonową w Skarżysku-Kamiennej dla miasta Skarżysko-Kamienna
oraz gmin: Bliżyn, Łączna i Suchedniów",
- pkt 9 otrzymuje brzmienie:
"9) Prokuraturę Rejonową w Starachowicach dla miasta Starachowice oraz gmin:
Bodzentyn, Brody, Mirzec, Pawłów, Skarżysko Kościelne i Wąchock;"
6) w ust. 16 - w województwie konińskim pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) Prokuraturę Rejonową w Słupcy dla miasta Słupca oraz gmin: Lądek, Orchowo,
Ostrowite, Powidz, Pyzdry, Słupca, Strzałkowo, Witkowo i Zagórów";
7) w ust. 17 - w województwie koszalińskim pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) Prokuraturę Rejonową w Szczecinku dla miasta Szczecinek oraz gmin: Barwice,
Biały Bór, Bobolice, Borne Sulinowo, Grzmiąca i Szczecinek;"
8) w ust. 19 - w województwie krośnieńskim pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) Prokuraturę Rejonową w Krośnie dla miasta Krosno oraz gmin: Chorkówka,
Dukla, Iwonicz-Zdrój, Jedlicze, Korczyna, Krościenko Wyżne, Miejsce Piastowe,
Rymanów i Wojaszówka";
9) w ust. 25 - w województwie nowosądeckim:
- pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) Prokuraturę Rejonową w Nowym Sączu dla miasta Nowy Sącz oraz gmin: Chełmiec,
Gródek n. Dunajcem, Kamionka Wielka, Korzenna, Krynica, Łabowa, Łącko, Łososina
Dolna, Muszyna, Nawojowa, Piwniczna, Podegrodzie, Rytro i Stary Sącz,"
- pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) Prokuraturę Rejonową w Zakopanem dla miasta Zakopane oraz gmin: Biały
Dunajec, Bukowina Tatrzańska, Kościelisko, Poronin i Szaflary;"
10) w ust. 38 - w województwie skierniewickim pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) Prokuraturę Rejonową w Rawie Mazowieckiej dla miasta Rawa Mazowiecka oraz
gmin: Biała Rawska, Cielądz, Głuchów, Kowiesy, Rawa Mazowiecka, Regnów i
Sadkowice";
11) w ust. 43 - w województwie tarnowskim pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) Prokuraturę Rejonową w Bochni dla miasta Bochnia oraz gmin: Bochnia, Lipnica
Murowana, Łapanów, Nowy Wiśnicz, Rzezawa, Trzciana i Żegocina".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: J. Jaskiernia
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 4 sierpnia 1995 r.
w sprawie trybu, warunków, okresu zwolnienia od cła, norm ilościowych,
określenia rzeczy podlegających zastrzeżeniu nieodstępowania oraz dokumentów
wymaganych do stwierdzenia podstawy stosowania zwolnienia od cła rzeczy
stanowiących mienie niektórych krajowych i zagranicznych osób fizycznych
(Dz. U. Nr 92, poz. 463)
Na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne
(Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz.
434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Wolny od cła i od pozwolenia wymaganego zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 28
grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r.
Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434), zwanej dalej "ustawą", jest przywóz:
1) rzeczy stanowiących mienie osoby fizycznej, o której mowa w art. 14 ust. 1
pkt 7 lit. a) ustawy, z zachowaniem następujących norm ilościowych:
a) biżuteria i wyroby jubilerskie ze złota, platyny, kamieni szlachetnych, pereł
prawdziwych - o łącznej wadze do 200 g,
b) biżuteria i wyroby jubilerskie ze srebra - o łącznej wadze do 4 kg,
c) sprzęt elektroniczny powszechnego użytku - po 1 sztuce każdego urządzenia, 1
komputer osobisty wraz z osprzętem oraz 1 zestaw kolumn głośnikowych,
d) zmechanizowany sprzęt gospodarstwa domowego - po 1 sztuce każdego rodzaju,
e) 2 instrumenty muzyczne,
f) 1 samochód osobowy oraz przyczepa,
g) 1 motocykl,
h) 1 łódź turystyczna z silnikiem lub bez,
2) rzeczy stanowiących mienie osoby fizycznej, o której mowa w art. 14 ust. 1
pkt 7 lit. b) ustawy, z zachowaniem następujących norm ilościowych:
a) sprzęt elektroniczny powszechnego użytku - po 1 sztuce każdego urządzenia, 1
komputer osobisty wraz z osprzętem oraz 1 zestaw kolumn głośnikowych,
b) 1 samochód osobowy oraz przyczepa,
c) 1 motocykl,
d) 1 łódź turystyczna z silnikiem lub bez.
ż 2. 1. Dokumentem wymaganym do stwierdzenia podstawy stosowania zwolnienia od
cła, o którym mowa w art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy, jest zaświadczenie polskiego
urzędu konsularnego, zwane dalej "zaświadczeniem", wydawane:
1) osobie, o której mowa w art. 14 ust. 1 pkt 7 lit. a) ustawy - według wzoru
stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia,
2) osobie, o której mowa w art. 14 ust. 1 pkt 7 lit. b) ustawy - według wzoru
stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia.
2. Zaświadczenie wydaje się w jednym egzemplarzu wyłącznie na potrzeby kontroli
celnej.
3. Każde zaświadczenie podlega ewidencjonowaniu w polskim urzędzie konsularnym,
który je wydał, a jego kopia jest w tym urzędzie przechowywana przez okres 5
lat.
ż 3. Rzeczy, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy, wolne są od cła pod
warunkiem dokonania zgłoszenia celnego:
1) przez osobę fizyczną - o której mowa w art. 14 ust. 1 pkt 7 lit. a) ustawy -
w okresie od 1 miesiąca przed dniem zakończenia pobytu za granicą do 5 miesięcy
od tego dnia, określonego w zaświadczeniu,
2) przez osobę fizyczną, o której mowa w art. 14 ust. 1 pkt 7 lit. b) ustawy - w
okresie 6 miesięcy od dnia zameldowania w Polsce na pobyt stały.
ż 4. Zwolnienie określone w art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy stosuje się pod
warunkiem przedłożenia, przy dokonywaniu zgłoszenia celnego, spisu przywożonych
rzeczy sporządzonego w 2 egzemplarzach, a ponadto:
1) oryginału zaświadczenia określonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia -
jeżeli zwolnienie dotyczy osoby, o której mowa w art. 14 ust. 1 pkt 7 lit. a)
ustawy,
2) oryginału zaświadczenia określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia oraz
dowodu osobistego, zawierającego aktualną adnotację o zameldowaniu w Polsce na
pobyt stały - jeżeli zwolnienie dotyczy mającej obywatelstwo polskie osoby, o
której mowa w art. 14 ust. 1 pkt 7 lit. b) ustawy,
3) oryginału zaświadczenia określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia oraz
karty stałego pobytu i zaświadczenia o zameldowaniu w Polsce na pobyt stały -
jeżeli zwolnienie dotyczy nie mającej obywatelstwa polskiego osoby, o której
mowa w art. 14 ust. 1 pkt 7 lit. b) ustawy.
ż 5. Zastrzeżenie nieodstępowania, o którym mowa w art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy,
dotyczy rzeczy wymienionych w ż 1 pkt 1 lit. f)-h) i w ż 1 pkt 2 lit. b)-d).
Treść zastrzeżenia, ze wskazaniem terminu jego obowiązywania, podlega z urzędu
wpisowi w dowodzie odprawy celnej.
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie:
1) z dniem 12 sierpnia 1995 r. w zakresie przepisów ż 1 pkt 1, ż 2, ż 3 pkt 1, a
także ż 4 i ż 5 w części dotyczącej osób, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 7
lit. a) ustawy,
2) z dniem 29 października 1995 r. w zakresie ż 1 pkt 2, ż 3 pkt 2, a także ż 4
i ż 5 w części dotyczącej osób, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 7 lit. b)
ustawy.
Załączniki do rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia
4 sierpnia 1995 r. (poz. 463)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 21 lipca 1995 r.
w sprawie wysokości stawek dotacji dla rolnictwa oraz szczegółowych zasad i
trybu ich udzielania w 1995 r.
(Dz. U. Nr 93, poz. 464)
Na podstawie art. 19a ust. 3 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe
(Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i
Nr 133, poz. 685 oraz z 1995 r. Nr 78, poz. 390) oraz w związku z art. 21 ustawy
budżetowej na rok 1995 z dnia 30 grudnia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 27, poz.
141 i 142), w związku z art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 10 października 1987 r. o
nasiennictwie (Dz. U. Nr 31, poz. 166, z 1989 r. Nr 6, poz. 33 oraz z 1990 r. Nr
34, poz. 198 i Nr 89, poz. 517) oraz w związku z art. 75 i 79 rozporządzenia
Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 sierpnia 1927 r. o zwalczaniu zaraźliwych
chorób zwierzęcych (Dz. U. Nr 77, poz. 673, Nr 114, poz. 975, z 1928 r. Nr 26,
poz. 229, z 1932 r. Nr 26, poz. 229, Nr 60, poz. 573 i Nr 67, poz. 622, z 1934
r. Nr 110, poz. 976, z 1938 r. Nr 27, poz. 245, z 1948 r. Nr 49, poz. 373, z
1951 r. Nr 1, poz. 4 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:

Rozdział 1
Przepisy ogólne
ż 1. Rozporządzenie określa wysokość stawek dotacji oraz zasady i tryb ich
udzielania na dofinansowanie:
1) kosztów niektórych zadań w zakresie:
a) postępu biologicznego w produkcji roślinnej i zwierzęcej,
b) upowszechniania doradztwa rolniczego,
c) zwalczania zaraźliwych i zakaźnych chorób zwierząt,
d) monitoringu jakości gleb, roślin, produktów rolniczych i spożywczych,
e) prac geodezyjno-urządzeniowych na potrzeby rolnictwa,
f) produkcji podstawowej nawozów wapniowych i pozysku lub transportu nawozów
wapniowych z pozysku,
g) chemizacji rolnictwa,
h) utrzymania urządzeń melioracji podstawowych,
i) realizacji zadań melioracyjnych przez spółki wodne,
j) ogrzewania warsztatów szkolnych gospodarstw pomocniczych szkół rolniczych,
wykorzystywanych na cele dydaktyczne,
2) nakładów inwestycyjnych w zakresie:
a) zaopatrzenia wsi w wodę i budowy urządzeń ściekowych,
b) melioracji wodnych podstawowych i szczegółowych, ze szczególnym
uwzględnieniem budowy urządzeń zwiększających retencję wody na potrzeby
rolnictwa.
ż 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o podmiotach gospodarczych - rozumie się
przez to mające miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej osoby fizyczne, osoby prawne, gospodarstwa rolne wchodzące w skład
Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, państwowe zakłady budżetowe i
gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, a także inne jednostki
organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej z wyłączeniem państwowych
jednostek budżetowych.
Rozdział 2
Wysokość stawek dotacji na dofinansowanie postępu biologicznego w produkcji
roślinnej oraz zasady i tryb ich udzielania
ż 3. 1. Podmiotowi gospodarczemu, który realizuje zadania w zakresie:
1) hodowli roślin rolniczych i ogrodniczych,
2) prowadzenia sadów zraźnikowych, nasiennych oraz sadów i plantacji elitarnych,
3) zakupu z importu materiału siewnego do dalszej reprodukcji
- przysługuje dotacja na dofinansowanie kosztów realizacji tych zadań.
2. Dotacje na zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ustala się:
1) w hodowli roślin rolniczych dla poszczególnych gatunków jako sumę:
a) 70% kwoty określonej przez iloczyn wartości jednego punktu i sumy punktów,
skorygowany współczynnikiem trudności hodowli i znaczenia gospodarczego gatunku,
określonych w ust. 1-3 załącznika nr 1 do rozporządzenia oraz
b) sumę kwot określonych przez iloczyn stawki dotacji w wysokości 15.561 zł i
końcowej wartości odmiany ustalonej zgodnie z ust. 5 załącznika nr 1 do
rozporządzenia.
Dla podmiotów gospodarczych prowadzących wyłącznie hodowlę zachowawczą ziemniaka
kwotę dotacji wyliczoną według lit. b) pomniejsza się o 50%.
2) w hodowli roślin ogrodniczych - jako iloczyn wartości jednego punktu i sumy
punktów, skorygowany współczynnikiem trudności hodowli określonych w ust. 1-3
załącznika nr 1 do rozporządzenia.
Liczbę punktów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. h), j), k) i ł) oraz pkt 2
lit. c), d) i e) załącznika nr 1 do rozporządzenia, ustala dla poszczególnych
podmiotów gospodarczych Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
3. Dotację na zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 2, ustala się jako iloczyn
liczby hektarów sadu lub plantacji elitarnych i stawki dotacji na jeden hektar,
określonej w ust. 4 załącznika nr 1 do rozporządzenia.
4. Dotacja na zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 3, przysługuje na
zaakceptowany przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej zakup z importu
materiału siewnego, którego odpowiedniki nie są produkowane w kraju w
niezbędnych ilościach, przeznaczonego do dalszej reprodukcji w kraju, w
wysokości nie większej niż różnica między jego ceną importową z dnia zakupu,
określoną w złotówkach, a ceną sprzedaży do produkcji rolniczej.
ż 4. 1. Podmiotom gospodarczym, o których mowa w art. 44 ustawy z dnia 10
października 1987 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 31, poz. 166, z 1989 r. Nr 6,
poz. 33 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 89, poz. 517), zwanej dalej "ustawą
o nasiennictwie", oraz podmiotom gospodarczym, które sprzedają wyprodukowany we
własnym gospodarstwie kwalifikowany materiał siewny do siewu lub sadzenia mający
świadectwo o uznaniu za kwalifikowany - przysługuje dotacja na bonifikatę w
cenie sprzedaży udzielonej nabywcy kwalifikowanego materiału siewnego do siewu
lub sadzenia w wysokości:
1) 15 zł - za 100 kg zaprawionych odpowiednimi środkami ochrony roślin nasion
zbóż jarych nabytych do dnia 30 kwietnia 1995 r. i zbóż ozimych nabytych do dnia
31 października 1995 r.,
2) 8 zł - za 100 kg nie zaprawionych nasion zbóż jarych nabytych do dnia 30
kwietnia 1995 r. i zbóż ozimych nabytych do dnia 31 października 1995 r.,
3) 8 zł - za 100 kg sadzeniaków ziemniaka nabytych od dnia 1 lutego 1995 r. do
dnia 15 maja 1995 r. oraz nabytych od dnia 1 września 1995 r. do dnia 20
listopada 1995 r.
2. Dotacja nie przysługuje na kwalifikowany materiał siewny przeznaczony do
dalszego wytwarzania tego materiału.
3. Dotacja na kwalifikowany materiał siewny nie wyprodukowany we własnym
gospodarstwie przysługuje, jeżeli cena sprzedaży kwalifikowanego materiału
siewnego do siewu lub sadzenia została zwiększona w porównaniu do ceny zakupu
tego materiału:
1) nie więcej niż o 60%, a następnie zmniejszona o wysokość dotacji na
sfinansowanie bonifikaty w odniesieniu do nasion zbóż zaprawionych środkami
ochrony roślin,
2) nie więcej niż o 40%, a następnie zmniejszona o wysokość dotacji na
sfinansowanie bonifikaty w odniesieniu do pozostałych nasion zbóż i sadzeniaków
ziemniaka.
4. Przez cenę zakupu materiału siewnego zbóż i sadzeniaków ziemniaka, o której
mowa w ust. 3, rozumie się cenę za materiał o parametrach jakościowych zgodnych
z Polskimi Normami - PN-78/R-65023 "Materiał siewny. Nasiona Roślin Rolniczych"
i PN-79/R-65648 "Materiał siewny. Sadzeniaki ziemniaka" - lub cenę zakupionego
surowca nie odpowiadającego tym Polskim Normom, powiększoną o koszty
technologicznego przygotowania do poziomu jakości zgodnej z tą normą. Koszty
technologicznego przygotowania surowca do wymagań normy przekraczające 15% ceny
zakupu surowca powinny być udokumentowane w szczegółowej kalkulacji.
5. Przepisów ust. 3 i 4 nie stosuje się przy udzielaniu dotacji do
kwalifikowanego materiału siewnego zbóż jarych sprzedawanych do dnia 30 kwietnia
1995 r. i sadzeniaków ziemniaka sprzedawanych do dnia 15 maja 1995 r.
ż 5. Dotacje na badania związane z:
1) rejestracją odmian roślin uprawnych i grzybów jadalnych,
2) wpisywaniem odmian do księgi ochrony wyłącznego prawa
- ustala się jako iloczyn liczby punktów, wynikających z pracochłonności i
materiałochłonności prowadzonych prac badawczo-doświadczalnych i stawki dotacji
za 1 punkt w wysokości 64 zł.
ż 6. Dotacje, o których mowa w ż 5, przysługują podmiotom gospodarczym
prowadzącym badania z upoważnienia Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin
Uprawnych.
ż 7. Podmiotom gospodarczym uprawnionym do premii autorskich i pomocniczych
premii autorskich, o których mowa w art. 31 ustawy o nasiennictwie, przysługuje
dotacja na wypłatę tych premii ustalanych według zasad określonych w
rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 17 grudnia
1990 r. w sprawie premii autorskich, hodowlanych i pomocniczych oraz opłat
hodowlanych (Dz. U. Nr 90, poz. 532, z 1992 r. Nr 26, poz. 116 i z 1993 r. Nr 8,
poz. 41).
ż 8. 1. Dotacje są wypłacane przez:
1) Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w odniesieniu do dotacji, o
których mowa:
a) w ż 3 ust. 1 pkt 1 i 2 - w okresach kwartalnych,
b) w ż 3 ust. 1 pkt 3 - na wniosek podmiotu gospodarczego,
2) Centralny Inspektorat Inspekcji Nasiennej za pośrednictwem okręgowych
inspektoratów inspekcji nasiennej w odniesieniu do dotacji, o których mowa w ż 4
ust. 1 - w okresach miesięcznych,
3) Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych w odniesieniu do dotacji, o
których mowa w ż 5 i 7 - w okresach miesięcznych.
2. Środki finansowe na wypłatę dotacji są przekazywane podmiotom, o których mowa
w ust. 1 pkt 2 i 3, w okresach miesięcznych w wysokości 1/12 rocznej kwoty
dotacji.
3. Nie wykorzystane środki finansowe na wypłatę dotacji, o których mowa w ust.
2, według stanu na dzień 31 grudnia 1995 r., są zwracane na rachunek
Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej do dnia 20 stycznia 1996 r.
ż 9. Rozliczenia z wypłaconych dotacji są przekazywane Ministrowi Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej przez:
1) Centralny Inspektorat Inspekcji Nasiennej - w okresach kwartalnych,
2) Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych - za okres roku,
3) podmioty gospodarcze prowadzące hodowlę roślin - w okresach półrocznych.
Rozdział 3
Wysokość stawek dotacji na dofinansowanie postępu biologicznego w produkcji
zwierzęcej oraz zasady i tryb ich udzielania
ż 10. 1. Dotacje, ustalone według stawek określonych w załączniku nr 2 do
rozporządzenia, przysługują:
1) właścicielowi - za rozpłodnika zalicencjonowanego lub zakwalifikowanego i
sprzedanego do rozrodu,
2) stacji hodowli i unasienniania zwierząt - za rozpłodnika zalicencjonowanego i
zakwalifikowanego do wykorzystania w inseminacji, odchowanego we własnej
wychowalni,
3) podmiotowi gospodarczemu, który jest hodowcą - za knura zalicencjonowanego
lub zakwalifikowanego, sprzedanego z przeznaczeniem do prac eksperymentalnych
prowadzonych przez Instytut Zootechniki przy współudziale Centralnej Stacji
Hodowli Zwierząt,
4) podmiotowi gospodarczemu, który jest hodowcą - za buhajka sprzedanego do
wychowalni buhajów lub pozostawionego do odchowu we własnym gospodarstwie.
2. Dotacja, o której mowa w ust. 1 pkt 1, przysługuje wówczas, jeżeli sprzedaż
została udokumentowana zaświadczeniem o celowości zakupu rozpłodnika, wydanym
przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) zawierającym numer i datę wpisu do
rejestru zaświadczeń wydawanych w tym celu; wymóg uzyskania zaświadczenia nie
dotyczy stacji hodowli i unasienniania zwierząt. Zakup rozpłodnika na potrzeby
inseminacji jest potwierdzany kopią dokumentu zakupu dokonanego przez stację
hodowli i unasienniania zwierząt. Zaświadczenie o celowości zakupu rozpłodnika
do krycia naturalnego w stadach hodowlanych dotyczące buhaja i knura hodowlanego
wydaje Centralna Stacja Hodowli Zwierząt lub właściwa okręgowa stacja hodowli
zwierząt, a dotyczące tryka i kozła - właściwy regionalny związek hodowców owiec
i kóz.
ż 11. 1. Podmiotowi gospodarczemu, który jest hodowcą bydła, świń, koni i kóz
przysługuje dotacja w wysokości:
1) 350 zł - za krowę pierwiastkę, pochodzącą po buhaju testowanym rasy
czarno-białej i czerwono-białej, wykorzystywaną do oceny polowej lub
stacjonarnej tego buhaja; dotacja przysługuje po ukończeniu przez krowę
pierwszej laktacji,
2) 100 zł - za buhajka rzeźnego, pochodzącego po buhaju testowanym rasy mięsnej
oraz czerwono-białej i simentalskiej, wykorzystywanego do oceny wartości
hodowlanej w zakresie cech mięsnych buhaja stacjonującego w stacji hodowli i
unasienniania zwierząt,
3) 300 zł - za krowę rasy polskiej czerwonej i simentalskiej, wykorzystywaną w
realizacji programu zachowania rezerwy genetycznej,
4) 150 zł - za krowę pierwiastkę ras mlecznych o udokumentowanym pochodzeniu w
stadach objętych oceną użytkowości, która:
a) wycieliła się w gospodarstwie hodowcy lub została zakupiona z innego stada
ocenianego w kraju i uzyskała wydajność za 100 dni laktacji oraz nie była na nią
wypłacona dotacja z innego tytułu,
b) nie pochodzi ze stada uznanego za stado rezerwy genetycznej,
5) 200 zł - za krowę pierwiastkę rasy mięsnej lub 100 zł - za krowę pierwiastkę
posiadającą co najmniej 50% udziału krwi bydła ras mięsnych, która:
a) wycieliła się w 1995 r. w gospodarstwie hodowcy lub została zakupiona z
innego stada ocenianego i urodziła żywe cielę pochodzące po buhaju rasy mięsnej
lub wpisanym do księgi "0",
b) utrzymywana jest w stadzie objętym oceną użytkowości,
6) 500 zł - za krowę rasy mięsnej lub 300 zł - za krowę posiadającą co najmniej
50% udziału krwi bydła ras mięsnych:
a) wpisaną do ksiąg hodowlanych prowadzonych w kraju dla bydła ras mięsnych,
b) utrzymywaną w stadzie objętym oceną użytkowości,
c) na którą nie była wypłacona w danym roku dotacja, o której mowa w pkt 5,
7) 1.500 zł - za buhaja stacjonującego w stacji hodowli i unasienniania
zwierząt, który po uzyskaniu w 1995 r. pozytywnej oceny na potomstwie został
dopuszczony do rozrodu przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt,
8) 1.500 zł - za buhaja wybranego przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt w
danym roku na ojca buhajów; dotacja nie przysługuje za buhaja pochodzącego z
importu lub importowanego w łonie matki,
9) 140 zł - z lochę rasy puławskiej objętą oceną użytkowości rozpłodowej; przy
naliczaniu dotacji przyjmuje się średni stan loch obliczony na podstawie liczby
loch w stadzie w dniach 1 stycznia, 30 czerwca i 31 grudnia,
10) 60 gr - za 1 punkt wartości hodowlanej loszki krzyżówkowej sprzedanej z
gospodarstwa produkującego wyłącznie loszki; minimalna liczba punktów wynosi 29,
a maksymalna 63,
11) 60 zł - za źrebię spełniające warunki do wpisu do ksiąg głównych koni
zarodowych, z wyjątkiem źrebiąt pochodzących od klaczy wpisanych do rejestru
klaczy elitarnych,
12) 75 zł - za kozę pierwiastkę rasy białej uszlachetnionej, barwnej
uszlachetnionej oraz ras importowanych, dla których są prowadzone w kraju księgi
zwierząt zarodowych, która:
a) pochodzi po matce poddawanej ocenie użytkowości mlecznej i ojcu tej samej
rasy lub innej rasy uznanej w kraju, wpisanym do ksiąg zwierząt hodowlanych,
b) wykociła się w gospodarstwie hodowcy lub została zakupiona z innego stada
ocenianego i uzyskała wydajność za 150 dni laktacji,
c) utrzymywana jest w stadzie objętym oceną wartości użytkowej.
2. Podmiotowi gospodarczemu, który jest hodowcą krowy-matki buhajów w rasach
mlecznych oraz krowy lub jałowicy w rasach mięsnych, wytypowanej przez Centralną
Stację Hodowli Zwierząt lub okręgową stację hodowli zwierząt na dawczynię
zarodków, przysługuje dotacja w wysokości 400 zł na pokrycie kosztów związanych
z przygotowaniem krowy i udokumentowanym pozyskaniem zarodków bydlęcych w celu
ich przeniesienia w stanie świeżym do dróg rodnych biorczyni lub zamrożenia;
pozyskane zarodki pozostają własnością hodowcy.
3. Podmiotowi gospodarczemu, który jest hodowcą i posiadaczem biorczyni zarodków
bydlęcych, przysługuje dotacja w wysokości 200 zł za każdy zarodek, pozyskany w
kraju lub pochodzący z importu, skutecznie przeniesiony do dróg rodnych
biorczyni.
4. Dotacja w wysokości 3.000 zł przysługuje - za buhaja stacjonującego w stacji
hodowli i unasienniania zwierząt oraz uczestniczącego w wycenie stacjonarnej na
podstawie użytkowości mlecznej sióstr i półsióstr, według programów MOET
(MULTIPLE OVULATION EMBRIO TRANSFER) zatwierdzonych przez Ministra Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej.
5. Dotacja przysługuje za wykonanie oznaczenia:
1) genotypu kappa-kazeiny (CASK) - w wysokości 60 zł,
2) genotypu beta-laktoglobuliny - w wysokości 30 zł - u buhaja rasy
czarno-białej i czerwono-białej, dopuszczonego przez Centralną Stację Hodowli
Zwierząt do wykorzystania w unasiennianiu.
6. Dotacja przysługuje za wykonanie badania:
1) grupy krwi i polimorfizmu białek u konia pełnej krwi angielskiej i czystej
krwi arabskiej wpisanego do Polskiej Księgi Stadnej koni pełnej krwi angielskiej
(PSB) i Polskiej Księgi Stadnej koni arabskich czystej krwi (PASB) - w wysokości
46 zł,
2) na nosicielstwo genu BLAD (BOVINE LEUKOCYTE ADHESION DEFICENCY) przez buhaje
rasy czarno-białej i czerwono-białej wykorzystywane w unasiennianiu - w
wysokości 30 zł.
7. Ustala się dotację w wysokości 30 zł - za pobranie krwi i wykonanie testu
celem sprawdzenia pochodzenia:
1) buhajka kwalifikowanego do wychowalni buhajów lub do odchowu we własnym
gospodarstwie,
2) krowy-matki buhajów,
3) buhaja kwalifikowanego do wykorzystania w inseminacji,
4) krowy pierwiastki, cieliczki i buhajka wykorzystywanych do oceny buhajów na
podstawie ich potomstwa.
8. Podmiotowi gospodarczemu, który jest hodowcą, przysługuje dotacja - za loszkę
remontową w stadzie objętym oceną użytkowości pochodzącą z zakupu lub odchowu
własnego, w wysokości:
1) 100 zł - w stadach produkujących knury,
2) 50 zł - w stadach produkujących wyłącznie loszki.
9. Dotacja, o której mowa w ust. 8, przysługuje:
1) za lochy pierwiastki, których pierwsze mioty zostały ocenione w danym roku,
na liczbę nie większą niż 40% stanu loch w stadzie na dzień 1 stycznia, wyrażoną
liczbą całkowitą,
2) po odchowaniu przez lochę do 21 dnia życia co najmniej:
a) 6 prosiąt przez lochę rasy wielkiej białej polskiej, polskiej białej
zwisłouchej, złotnickiej pstrej, złotnickiej białej, puławskiej,
b) 5 prosiąt przez lochę rasy duroc, hampshire, pietrain, belgijskiej
zwisłouchej, linii 990.
W przypadku loch pierwiastek oproszonych po raz pierwszy w 1995 r. jest wymagane
uzyskanie przez podmiot gospodarczy indeksu oceny przyżyciowej lochy na poziomie
1 klasy w stadach produkujących knury lub co najmniej 2 klasy w stadach
produkujących wyłącznie loszki.
10. Podmiotowi gospodarczemu, który jest hodowcą owcy-maciorki przeznaczonej do
dalszego chowu, przysługuje dotacja w wysokości:
1) 100 zł - za owcę-maciorkę przeznaczoną na remont stada hodowlanego,
pochodzącą z odchowu własnego lub zakupu, która:
a) w pierwszym lub drugim roku użytkowania rozpłodowego urodziła jagnię,
b) nie pochodzi ze stada zachowawczego lub rezerwy genetycznej i nie była na nią
wypłacona dotacja z innego tytułu,
2) 70 zł - za owcę-maciorkę stada podstawowego, uczestniczącego w programie
doskonalenia plenności na wszystkich jego poziomach w stadach hodowlanych i
towarowych ras: merynos, polska owca długowełnista, polska owca górska, polska
owca nizinna.
Dotacja przysługuje za owcę-maciorkę przeznaczoną do kojarzenia z trykiem rasy
plennej w poziomie pierwszym, z trykiem 50% krwi rasy plennej w poziomie drugim
oraz z trykiem 37,5% krwi rasy fińskiej, trykiem 50% krwi innej rasy plennej i
plennych linii syntetycznych w poziomie trzecim. Dotacja jest wypłacana po
zakończeniu stanówki w stadzie. Warunkiem wypłacenia dotacji jest prowadzenie
stada zgodnie z instrukcją Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz
wytycznymi do instrukcji wydanymi przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt.
Zgodność prowadzonych prac hodowlanych z instrukcją stwierdza właściwy
regionalny związek hodowców owiec i kóz.
11. Podmiotowi gospodarczemu, który jest hodowcą owcy-maciorki o masie ciała
powyżej 25 kg, zakwalifikowanej do dalszego chowu przez właściwy regionalny
związek hodowców owiec i kóz, przysługuje dotacja w wysokości:
1) 40 zł - za owcę-maciorkę przeznaczoną na remont stada towarowego, pochodzącą
z odchowu własnego, urodzoną z wykotów w 1994/95 r. w stadzie owiec rasy merynos
polski, polska owca nizinna, polska owca długowełnista, polska owca górska,
czystorasową oraz z dolewem krwi rasy plennej lub mięsnej pochodzącą po tryku
hodowlanym.
Dotacja nie przysługuje za maciorkę pochodzącą ze stada uczestniczącego w
programie doskonalenia plenności.
Dotacja przysługuje na pozostawione do dalszego chowu owce-maciorki w liczbie
nie większej niż 30% stanu owiec-matek na dzień 1 marca 1995 r.
Warunkiem udzielenia dotacji jest:
a) zarejestrowanie stada we właściwym regionalnym związku hodowców owiec i kóz,
b) poddanie utrzymywanych owiec-maciorek trwałemu oznakowaniu,
2) 80 zł - za owcę-maciorkę sprzedaną ze stada hodowlanego prowadzonego w
czystości rasy, z wyjątkiem stad ras mięsnych i plennych, do stada towarowego
nie uczestniczącego w programie doskonalenia plenności,
3) 100 zł - za owcę-maciorkę, pochodzącą ze stada hodowlanego uczestniczącego w
programie doskonalenia plenności, sprzedaną do stada towarowego nie
uczestniczącego w programie doskonalenia plenności.
12. Regionalnym związkom hodowców owiec i kóz przysługuje dotacja w wysokości 8
zł - za wybranie, oznakowanie i zaewidencjonowanie jednej owcy-maciorki w
stadzie towarowym oraz nadzór hodowlany nad prawidłowym wykorzystaniem
owcy-maciorki, o której mowa w ust. 11. Prace zootechniczne prowadzone przez
regionalne związki hodowców owiec i kóz w stadach towarowych są nadzorowane
przez Polski Związek Owczarski.
13. Dotacja przysługuje w wysokości nie przekraczającej kwot:
1) 3.500 zł - za wykonanie w testach próby kombinacji krzyżowniczej kur
nieśnych,
2) 6.200 zł - za wykonanie w testach próby kombinacji krzyżowniczej kur
mięsnych, łącznie z trzykrotnym przeprowadzeniem testów brojlerów,
3) 800 zł - za przeprowadzenie testu towarowego kur brojlerów.
14. Dotacja przysługuje w wysokości nie przekraczającej kwoty 11.500 zł - za
wykonanie w teście próby kombinacji krzyżowniczej indyków stada rodzicielskiego,
łącznie z trzykrotnym przeprowadzeniem testów indyków rzeźnych, w Państwowej
Stacji Testowania Indyków.
15. Podmiotowi gospodarczemu, który jest hodowcą utrzymującym zwierzęta
futerkowe w fermie uznanej za zarodową lub reprodukcyjną, przysługuje dotacja w
wysokości:
1) 14 zł - za samicę, która uzyskała nie mniej niż 27 punktów, stada
podstawowego nutrii odmian: standardowa, stalowosrebrzysta, grenladzka, biała
niealbinotyczna, szafirowa, bursztynowozłocista, pastelowa, czarna dominująca,
sobolowa, perłowa,
2) 10 zł - za samicę, która uzyskała nie mniej niż 93 punkty, stada podstawowego
królików ras: Belgijski Olbrzym Biały i Szary, Olbrzym Srokacz, Angora Biała,
Termondzki Biały, Nowozelandzki Biały i Czerwony, Duński Biały, Kalifornijski,
Francuski Srebrzysty, Wiedeński Niebieski i Biały, Szynszyl Wielki,
Popielniański,
3) 35 zł - za samca norek odmian: standard, pastel, platyn, biała Hedlunda,
który uzyskał nie mniej niż 28 punktów; dotacja do samców norek przysługuje w
proporcji jeden samiec na cztery samice.
Przy ustalaniu wysokości dotacji przyjmuje się stan zwierząt na dzień 31 marca
1995 r.
ż 12. 1. Podmiotowi gospodarczemu, który jest posiadaczem pasieki uznanej za
zarodową lub reprodukcyjną, nadzorowanej przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt
lub okręgową stację hodowli zwierząt, przysługuje dotacja w wysokości:
1) za matkę pszczelą użytkową odmiany kampinoskiej lub augustowskiej sprzedaną
nabywcy z rejonu zachowawczego pszczół miejscowych:
a) 8 zł - unasiennioną sztucznie lub naturalnie w centrum rejonu,
b) 5 zł - nie unasiennioną,
2) za matkę pszczelą unasiennioną, o znanym pochodzeniu co najmniej po matce:
a) 5 zł - sprzedaną w grupie liczącej 8 do 12 sztuk, z przeznaczeniem do
terenowej oceny wartości użytkowej,
b) 6 zł - sprzedaną nabywcy z terenu pasa izolacyjnego trutowiska,
3) 10 zł - za wykorzystanie rodziny pszczelej ojcowskiej do sztucznego
unasienniania matek pszczelich, przyjmując jedną rodziną ojcowską na każde 50
matek oraz na rozpoczęte 50 matek pszczelich unasiennianych jedną linią trutni
lub za wykorzystanie rodziny pszczelej ojcowskiej na trutowisku,
4) za utrzymywanie każdej rodziny pszczelej, na realizację programu hodowlanego
zatwierdzonego przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt:
a) w pasiekach zarodowych i reprodukcyjnych kandydujących na zarodowe:
- 50 zł - stanowiącej rezerwę genetyczną,
- 150 zł - stanowiącej stado zachowawcze,
b) w pasiekach zarodowych:
- 80 zł - stanowiącej uznany materiał zarodowy.
Dotacja, o której mowa w pkt 1-2, przysługuje w przypadku sprzedania matki
pszczelej po cenie niższej, co najmniej o wysokość dotacji, od ceny stosowanej w
danej pasiece.
2. Dotacja w wysokości 25 zł przysługuje za każdą rodzinę pszczelą utrzymywaną w
zamkniętych rejonach hodowli zachowawczej i nie zaliczoną do własnego stada
zachowawczego oraz uczestniczącą w programach organizacyjno-hodowlanych dla tych
rejonów, realizowanych przez Stację Hodowli i Unasienniania Zwierząt w Olecku i
Zespół Laboratoriów Biotechnologii i Rozrodu Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt
w Parzniewie. Dotacji udziela się za rodzinę pszczelą utrzymywaną zgodnie z
programem opracowanym przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt i zatwierdzonym
przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
3. Podmiotowi gospodarczemu, który jest posiadaczem pasieki, przysługuje
dotacja:
1) za utrzymywanie każdej rodziny pszczelej spełniającej warunki określone w
programie hodowlano-organizacyjnym, opracowanym przez Centralną Stację Hodowli
Zwierząt i zatwierdzonym przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w
wysokości:
a) 10 zł - na terenie rejonu hodowli zachowawczej pszczół odmiany kampinoskiej
oraz w strefie centralnej rejonu hodowli zachowawczej pszczół odmiany
augustowskiej,
b) 5 zł - na terenie stref ochronnych rejonu hodowli zachowawczej pszczół
odmiany augustowskiej;
dotację przyznaje się na podstawie oświadczenia pszczelarza o stanie zazimowania
pasieki na dzień 1 września 1995 r.,
2) za terenową ocenę wartości użytkowej każdej matki pszczelej z grupy testowej,
a także matki pszczelej z identycznie ocenionej grupy kontrolnej liczącej nie
więcej niż 12 sztuk, prowadzoną pod nadzorem Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt
lub właściwej okręgowej stacji hodowli zwierząt - w wysokości 7 zł.
ż 13. 1. Podmiotowi gospodarczemu, który jest nabywcą uprawnionym do rybactwa,
przysługuje dotacja w wysokości:
1) 2 zł - za 1 kg tarlaków lina, szczupaka, suma, amura, tołpygi białej i
pstrej,
2) 1 zł - za 100 sztuk narybku lina, szczupaka, suma, siei, sandacza, jazia,
bolenia, brzany i klenia, którymi dokonano zarybienia rzek lub jezior,
3) 2 zł - za 1000 sztuk wylęgu ryb roślinożernych,
4) 50 zł - za zarybienie jeziora 1 kg zakupionego z importu materiału
zarybieniowego węgorza - węgorzyka szklistego (montee),
5) 25 zł - za komplet tarlaków karpia nowych linii i ras, zakupiony w Zakładzie
Doświadczalnym PAN w Gołyszu lub Zakładzie Doświadczalnym Instytutu Rybactwa
Śródlądowego w Zatorze,
6) 1,50 zł - za 1 sztukę wyselekcjonowanego rodzajowo tarlaka pstrąga,
zakupionego w Ośrodku Hodowli Pstrąga Instytutu Rybactwa Śródlądowego w Rutkach,
7) 5 zł - za 10 sztuk selekta pstrąga zakupionego w Ośrodku Hodowli Pstrąga
Instytutu Rybactwa Śródlądowego w Rutkach.
2. Podmiotowi gospodarczemu, prowadzącemu zarybianie przyujściowych odcinków
rzek wpadających do Bałtyku, przysługuje dotacja w wysokości 5,50 zł - za 10
sztuk zakupionego w tym celu narybku:
1) łososia,
2) troci w liczbie nie przekraczającej 1.000.000 sztuk rocznie; dotacja nie
dotyczy narybku troci o długości całkowitej nie przekraczającej 15,5 cm.
ż 14. 1. Podmiotowi gospodarczemu utrzymującemu stado ogierów lub prowadzącemu
zakład treningowy, przysługuje dotacja w wysokości:
1) 3.100 zł - za ogiera użytkowanego do rozrodu,
2) 4.200 zł - za ogiera przygotowywanego do próby dzielności w zakładzie
treningowym.
2. Do naliczenia dotacji, o której mowa w ust. 1, przyjmuje się średnioroczny
stan ogierów, ustalony w wyniku podzielenia sumy stanów ogierów na pierwszy
dzień każdego miesiąca i na dzień kończący okres obrachunkowy przez 13.
3. Maksymalną liczbę ogierów w poszczególnych stadach ogierów i zakładach
treningowych, na których utrzymanie przysługuje dotacja, określa załącznik nr 5
do rozporządzenia.
ż 15. 1. Podmiotowi gospodarczemu, prowadzącemu hodowlę koni zarodowych,
przysługuje dotacja w wysokości:
1) za ogiera sprzedanego do stada ogierów lub zakładu treningowego:
a) pełnej krwi angielskiej i czystej krwi arabskiej przeznaczonego do rozrodu w
hodowli:
- koni pełnej krwi angielskiej i czystej krwi arabskiej - 10.000 zł,
- koni półkrwi - 6.000 zł,
b) półkrwi rasy małopolskiej i wielkopolskiej, który otrzymał za ocenę pokroju,
według skali 100 punktowej:
- 80 punktów i więcej - 5.500 zł,
- do 79 punktów - 5.000 zł,
c) zimnokrwistego, hucuła i konika polskiego, który otrzymał za ocenę pokroju,
według skali 100 punktowej:
- 80 punktów i więcej - 4.000 zł,
- do 79 punktów - 3.500 zł,
d) rasy śląskiej, który otrzymał za ocenę pokroju, według skali 100 punktowej:
- 80 punktów i więcej - 4.500 zł,
- do 79 punktów - 4.000 zł,
2) za klacz stadną wyźrebioną:
a) czystej krwi arabskiej, wielkopolskiej, małopolskiej i śląskiej - 600 zł,
b) zimnokrwistej - 360 zł,
3) za dwulatka czystej krwi arabskiej przeznaczonego do treningu wyścigowego -
600 zł,
4) za źrebię urodzone w IV kwartale 1994 r. zakwalifikowane do hodowli rasy:
a) wielkopolskiej, małopolskiej, śląskiej - 250 zł,
b) zimnokrwistej - 200 zł.
2. Podstawę udzielenia dotacji stanowi:
1) dokument sprzedaży ogiera do zakładu treningowego lub stada ogierów (ust. 1
pkt 1),
2) wpis do rejestru klaczy elitarnych koni półkrwi, czystej krwi arabskiej i
zimnokrwistych sporządzony przez prowadzącego Księgi Stadne właściwe dla danych
ras i zatwierdzony przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej (ust. 1
pkt 2),
3) dokument o zakwalifikowaniu i przyjęciu do treningu wyścigowego dwulatka
czystej krwi arabskiej (ust. 1 pkt 3),
4) protokół o zakwalifikowaniu do dalszej hodowli źrebiąt odsadzonych (ust. 1
pkt 4).
ż 16. Podmiotowi gospodarczemu, będącemu hodowcą konia pełnej krwi angielskiej,
który zajął premiowane miejsce w próbach dzielności na krajowych torach
wyścigowych, przysługuje dotacja w wysokości 15% nagrody pieniężnej
przysługującej właścicielowi konia w wyniku wygranej na torze wyścigowym i
otrzymanej przez właściciela konia. Za hodowcę konia pełnej krwi angielskiej
uważa się podmiot gospodarczy, który był właścicielem klaczy-matki tego konia w
chwili jego urodzenia.
ż 17. 1. Podmiotem gospodarczym, utrzymującym stada zachowawcze i stada
stanowiące rezerwę genetyczną zwierząt gospodarskich oraz stada zarodowe drobiu,
przysługuje dotacja na pokrycie części kosztów utrzymania tych zwierząt.
2. Wysokość stawek dotacji, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 3 do
rozporządzenia.
3. Maksymalną liczbę zwierząt gospodarskich w poszczególnych stadach
zachowawczych i stadach stanowiących rezerwę genetyczną oraz w stadach
zarodowych drobiu, na których utrzymanie przysługuje dotacja, określa załącznik
nr 4 do rozporządzenia.
4. Przy naliczaniu dotacji, o której mowa w ust. 1, przyjmuje się średnioroczny
stan ewidencyjny tych zwierząt. Średnioroczny stan ewidencyjny zwierząt ustala
się jako:
1) sumę stanów dziennych sztuk dorosłych (samców i samic), utrzymywanych w
okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia, podzieloną przez 365 - w
odniesieniu do drobiu,
2) sumę stanów owiec-matek, na ostatni dzień każdego kwartału, podzieloną przez
4 - w odniesieniu do owiec,
3) sumę stanów pierwszego dnia każdego miesiąca i na dzień kończący okres
obrachunkowy, podzieloną przez 13 - w odniesieniu do pozostałych zwierząt.
5. Warunkiem udzielenia dotacji, o której mowa w ust. 1, jest potwierdzenie
przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt lub właściwą okręgową stację hodowli
zwierząt utrzymywania stad zachowawczych i stanowiących rezerwę genetyczną
zwierząt gospodarskich oraz stad zarodowych drobiu, z zastrzeżeniem ust. 6.
6. Utrzymywanie stad koników polskich i hucułów potwierdza Polski Związek
Hodowców Koni, a utrzymanie stad owiec - właściwy regionalny związek hodowców
owiec i kóz.
7. W wypadku zmiany właściciela stada, o którym mowa w ust. 1, dotacja
przysługuje nowemu właścicielowi i obejmuje okres od dnia zakupu, wymienionego w
dokumencie kupna-sprzedaży, tego stada oraz odnosi się do liczby zwierząt
zakupionych.
ż 18. Polskiemu Związkowi Hodowców Koni, upoważnionemu przez Ministra Rolnictwa
i Gospodarki Żywnościowej na podstawie odrębnych przepisów, przysługuje dotacja
na pokrycie kosztów prowadzenia oceny wartości użytkowej i hodowlanej koni w
hodowli terenowej oraz na opracowanie i wydanie drukiem ksiąg koni zarodowych i
rejestrów ogierów uznanych i państwowych w wysokości:
1) 32 zł - za klacz starszą wpisaną do księgi, podlegającą ocenie wartości
hodowlanej,
2) 62 zł - za klacz młodą podlegającą kwalifikacji i wpisowi do ksiąg koni
zarodowych,
3) 26 zł - za źrebię podlegające opisowi w celu wystawienia dokumentu
hodowlanego,
4) 13,60 zł - za źrebię roczne i dwuletnie podlegające selekcji hodowlanej,
5) 40 zł - za ogiera uznanego podlegającego przeglądowi i selekcji hodowlanej,
6) 83 zł - za ogiera młodego podlegającego kwalifikacji i wpisowi do ksiąg koni
zarodowych,
7) 80 zł - za ogiera poddanego próbie dzielności,
8) 114.000 zł - za koszty związane z opracowaniem i wydaniem drukiem ksiąg koni
zarodowych i rejestrów ogierów uznanych i państwowych.
ż 19. Podmiotom gospodarczym może być przyznana dotacja, w wysokości ustalonej w
decyzji Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, na pokrycie części
kosztów:
1) organizowania Krajowej Wystawy Zwierząt Hodowlanych, w tym nagród za
osiągnięcia w hodowli, przyznawanych na tej wystawie,
2) upowszechniania postępu biologicznego oraz innych zadań z zakresu postępu
biologicznego w produkcji zwierzęcej,
3) nabycia z importu rozpłodników, zarodków, nasienia buhajów, knurów, tryków i
kozłów, żeńskiego materiału hodowlanego oraz matek pszczelich, niezbędnych do
realizacji programów hodowlanych,
4) organizacji i akredytacji pilotowych laboratoriów oceny mleka w celu
rozszerzenia zakresu badanych parametrów mleka, wykorzystywanych w ocenie i
selekcji hodowlanej bydła mlecznego.
ż 20. 1. Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt, okręgowym stacjom hodowli zwierząt
oraz stacjom hodowli i unasienniania zwierząt, upoważnionym przez Ministra
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej na podstawie odrębnych przepisów,
przysługuje dotacja na prowadzenie:
1) oceny wartości użytkowej i hodowlanej:
a) świń, drobiu, zwierząt futerkowych i pszczół oraz bydła w stadach stosujących
unasiennienie krów, w których stan liczbowy, bez krów ubyłych, potwierdzony jest
dokumentem "wykaz krów ocenianych". Wymóg unasiennienia nie dotyczy stad bydła
rasy polskiej czerwonej, w których, zgodnie z programem zachowania rezerwy
genetycznej, stosuje się krycie naturalne, oraz bydła ras mięsnych. W stadach
bydła ras mięsnych stan liczbowy potwierdzony jest dokumentem "Raport
zootechnika oceny",
b) owiec i kóz w styczniu 1995 r.,
2) unasienniania zwierząt gospodarskich, w tym na:
a) obniżenie ceny świadczonych usług unasienniania, jeżeli zostały wykonane z
wykorzystaniem:
- nasienia buhajów lub knurów wyprodukowanego w kraju i pochodzącego od
rozpłodników dopuszczonych do rozrodu przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt
lub importowanego na wniosek Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt zaaprobowany
przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej,
- nasienia tryków i kozłów wyprodukowanego w kraju i pochodzącego od
rozpłodników dopuszczonych do rozrodu przez Polski Związek Owczarski lub
importowanego na wniosek Polskiego Związku Owczarskiego zaaprobowany przez
Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej,
b) częściowe pokrycie kosztów realizacji przez poszczególne stacje hodowli i
unasienniania zwierząt programów oceny i selekcji buhajów do hodowli oraz
produkcji nasienia buhajów; dotacja udzielana jest za krowę lub jałowicę
zainseminowane nasieniem, wyprodukowanym w stacji hodowli i unasienniania
zwierząt podległej Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt lub importowanym na
wniosek Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt zaaprobowany przez Ministra Rolnictwa
i Gospodarki Żywnościowej,
c) częściowe pokrycie kosztów produkcji nasienia knurów w stacjach hodowli i
unasienniania zwierząt podległych Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt, z
uwzględnieniem wartości hodowlanej knura,
3) produkcji i unasienniania matek pszczelich,
4) unasienniania owiec, klaczy i kóz.
2. Dotacje, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są udzielane, według stawek
określonych w załączniku nr 6 do rozporządzenia, do zabiegu inseminacyjnego
udokumentowanego wystawionym zaświadczeniem o unasiennieniu.
3. Warunkiem wykonywania usług unasienniania przez osoby prawne i osoby
fizyczne, nie mające upoważnienia, o którym mowa w ust. 1, jest zawarcie umowy
ze stacją hodowli i unasienniania zwierząt określającej w szczególności:
1) zasady świadczenia usług unasienniania,
2) rejon świadczenia tych usług,
3) zobowiązanie do zaopatrywania się w nasienie rozpłodników i środki niezbędne
do prawidłowego wykonywania zabiegów unasienniania,
4) obowiązek prowadzenia dokumentacji dotyczącej wykonywanych zabiegów
unasienniania,
5) tryb dokonywania rozliczeń materiałowych i finansowych, z uwzględnieniem
dotacji, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a).
4. Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt, upoważnionej przez Ministra Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej na podstawie odrębnych przepisów, za realizację zadań z
zakresu hodowli i rozrodu zwierząt gospodarskich, a także na działalność
związaną z realizacją programu rozwoju hodowli bydła mięsnego oraz oceną typu i
pokroju bydła mlecznego - przysługuje dotacja według stawek określonych w
załączniku nr 6 do rozporządzenia.
5. Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt i jej oddziałom, o których mowa w ust. 1,
dotacje są przekazywane w okresach miesięcznych - po przedstawieniu rozliczenia
z wykonanych zadań - w ciągu 25 dni po upływie każdego miesiąca, przy czym w
przypadku unasiennienia i produkcji matek pszczelich podstawą do comiesięcznego
przekazywania dotacji może być 1/12 kwoty dotacji planowanej na te zadania.
Rozliczenie roczne dotacji następuje w ciągu miesiąca od zakończenia wykonywania
zadań. Rozliczenia dotacji są potwierdzane pod względem merytorycznym, formalnym
i rachunkowym przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
6. Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt, w celu zapewnienia ciągłości realizacji
zadań na początku 1995 r. zostanie przekazana 1/12 planowanej kwoty dotacji
rocznej. Kwota ta powinna być rozliczona we wniosku o wypłatę należnych dotacji
za grudzień 1995 r.
7. Wykaz zadań oraz wysokość stawek dotacji na dofinansowanie oceny wartości
użytkowej i hodowlanej oraz usług unasienniania zwierząt gospodarskich określa
załącznik nr 6 do rozporządzenia.
ż 21. 1. Podmiotom gospodarczym, prowadzącym unasiennianie loch, owiec-maciorek,
kóz i klaczy oraz produkującym nasienie rozpłodników lub świadczącym usługi
unasienniania, działającym poza organizacją Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt,
ale pod jej merytorycznym nadzorem i na podstawie zawartego z nią porozumienia,
przysługuje dotacja na:
1) obniżenie ceny świadczonych usług unasienniania na zasadach określonych w ż
20 ust. 1 pkt 2 lit. a),
2) pokrycie części kosztów pozyskania rozpłodników oraz produkcji nasienia
buhajów i knurów pochodzącego od rozpłodników dopuszczonych do rozrodu przez
Centralną Stację Hodowli Zwierząt wyprodukowanego w kraju i użytego do
unasienniania, w zależności od wartości hodowlanej rozpłodnika,
3) pokrycie części kosztów unasienniania owiec-maciorek, kóz i klaczy.
2. Dotacje, o których mowa w ust. 1, są udzielane według stawek określonych w
załączniku nr 6 do rozporządzenia, do wykonanego zabiegu inseminacyjnego
udokumentowanego wystawionym zaświadczeniem o unasiennieniu.
3. Podmioty gospodarcze prowadzące unasiennianie loch oraz świadczące usługi
unasienniania mogą zlecać wykonywanie usług inseminacyjnych osobom prawnym lub
osobom fizycznym na podstawie umowy, o której mowa w ż 20 ust. 3, natomiast
podmioty gospodarcze produkujące nasienie rozpłodników sprzedają wyprodukowane
nasienie do wykorzystania w unasiennianiu, za pośrednictwem lub w porozumieniu z
odpowiednią terenowo stacją hodowli i unasienniania zwierząt.
4. Dotacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane podmiotom gospodarczym za
pośrednictwem Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt, w okresach miesięcznych, po
przedstawieniu rozliczeń potwierdzonych przez odpowiednie terenowo stacje
hodowli i unasienniania zwierząt.
ż 22. 1. Dotacje przysługują regionalnym związkom hodowców owiec i kóz,
upoważnionym przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej na podstawie
odrębnych przepisów, do prowadzonej od dnia 1 lutego 1995 r. oceny wartości
użytkowej i hodowlanej owiec i kóz, według wykazu zadań oraz wysokości stawek
określonych w załączniku nr 6 do rozporządzenia.
2. Dotacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane za pośrednictwem Polskiego
Związku Owczarskiego w okresach miesięcznych, po przedstawieniu rozliczenia w
ciągu 25 dni po upływie każdego miesiąca. Rozliczenia dotacji są potwierdzane
pod względem merytorycznym, formalnym i rachunkowym przez Ministra Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej.
3. Dotacje przysługują od dnia 1 lutego 1995 r. Polskiemu Związkowi
Owczarskiemu, upoważnionemu przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej
na podstawie odrębnych przepisów do realizacji zadań związanych z prowadzeniem
ksiąg zarodowych oraz oceną wartości użytkowej owiec i kóz, według stawek
określonych w załączniku nr 6 do rozporządzenia.
4. Na realizację zadań, o których mowa w ust. 1, Polskiemu Związkowi
Owczarskiemu zostanie przekazana zaliczka stanowiąca 1/11 planowanej dotacji
rocznej. Pobrana zaliczka będzie potrącona przy rozliczeniu dotacji za grudzień
1995 r.
ż 23. 1. Centralna Stacja Hodowli Zwierząt i okręgowe stacje hodowli zwierząt
dokonują wypłat dotacji, o których mowa w:
1) ż 10 ust. 1:
a) pkt 1 - na wniosek właściciela sprzedającego buhaja, knura i ogiera,
zawierający numer identyfikacyjny i informację dotyczącą oceny rozpłodnika z
załączonym zaświadczeniem o celowości nabycia rozpłodnika wydanym przez wójta
(burmistrza, prezydenta miasta), Centralną Stację Hodowli Zwierząt lub właściwą
okręgową stację hodowli zwierząt, a w przypadku sprzedaży rozpłodnika do
wykorzystania w inseminacji - z potwierdzeniem zakupu przez stację hodowli i
unasienniania zwierząt,
b) pkt 2 - na wniosek stacji hodowli i unasienniania zwierząt potwierdzony przez
Centralną Stację Hodowli Zwierząt lub właściwą okręgową stację hodowli zwierząt,
c) pkt 3 - na wniosek hodowcy sprzedającego knura, zawierający informację
dotyczącą oceny rozpłodnika z załączonym zaświadczeniem wydanym przez Centralną
Stację Hodowli Zwierząt potwierdzającym przeznaczenie knura do prac
eksperymentalnych,
d) pkt 4 - na wniosek hodowcy, potwierdzony przez Centralną Stację Hodowli
Zwierząt lub właściwą okręgową stację hodowli zwierząt, o zakwalifikowaniu
buhajka do hodowli i przekazaniu do wychowalni lub o uzyskaniu zgody właściwej
stacji hodowli i unasienniania zwierząt na odchów we własnym gospodarstwie,
2) ż 11:
a) ust. 1:
- pkt 1 - na wniosek hodowcy, w którym wyniki oceny użytkowości mlecznej są
zgodne z danymi okręgowej stacji hodowli zwierząt zawartymi w tabulogramie T-40,
- pkt 2-9 - na wniosek hodowcy,
- pkt 10 - na wniosek hodowcy sprzedającego loszkę, zawierający informację o
uzyskanej liczbie punktów za wartość hodowlaną,
b) ust. 2-3 - na wniosek hodowcy udokumentowany zaświadczeniem wydanym przez
wykonującego czynności związane z przygotowaniem krowy-dawczyni zarodków i
pozyskiwaniem zarodków lub przeniesieniem zarodków do dróg rodnych
krowy-biorczyni,
c) ust. 4 - na wniosek jednostki realizującej program MOET (MULTIPLE OVULATION
EMBRIO TRANSFER),
d) ust. 5 - na wniosek Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie,
e) ust. 6 pkt 2 - na wniosek Instytutu Genetyki i Hodowli Zwierząt PAN w
Jastrzębcu,
f) ust. 7 - na wniosek udokumentowany zestawieniem sporządzonym przez Centralną
Stację Hodowli Zwierząt lub okręgową stację hodowli zwierząt na podstawie
protokołów pobrań prób krwi oraz wyników testów krwi wykonanych przez uprawnione
laboratoria,
g) ust. 8 - na wniosek hodowcy, po złożeniu do okręgowej stacji hodowli zwierząt
metryczki świadczącej o odchowaniu pierwszego miotu lochy,
h) ust. 13 pkt 1 i 2 - na wniosek Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego
Drobiarstwa Oddział Testowania Kur we Wroniawach oraz Zakładu Doświadczalnego
Instytutu Zootechniki Rossocha Spółka z o.o., a ust. 14 - na wniosek Akademii
Rolniczo-Technicznej w Olsztynie, przy czym dotacja może być wypłacana w
czterech ratach: po zakończeniu 8 tygodni odchowu, po zakończeniu całego
odchowu, w połowie cyklu hodowlanego, po zakończeniu cyklu hodowlanego i po
opracowaniu wyników końcowych testów; stawki dotacji są stawkami maksymalnymi;
końcowe rozliczenie kwoty należnej dotacji następuje na podstawie faktycznie
poniesionych kosztów, a warunkiem wypłacania dotacji jest prowadzenie testowania
drobiu zgodnie z metodyką i programem testowania zatwierdzonym przez Ministra
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej,
i) ust. 13 pkt 3 - na wniosek Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego
Drobiarstwa Oddział Testowania Kur we Wroniawach; wypłata dotacji następuje po
zakończeniu testu i opracowaniu wyników; stawki dotacji są stawkami
maksymalnymi; rozliczenie dotacji następuje na podstawie faktycznie poniesionych
kosztów, a warunkiem wypłacenia dotacji jest prowadzenie testowania drobiu
zgodnie z metodyką i programem testowania zatwierdzonym przez Ministra Rolnictwa
i Gospodarki Żywnościowej,
j) ust. 15 - na wniosek hodowcy, po potwierdzeniu przez Centralną Stację Hodowli
Zwierząt lub właściwą okręgową stację hodowli zwierząt, że oceny pokroju
dokonała powołana w tym celu komisja oceny pokroju,
3) ż 12 - na wniosek posiadacza pasieki zgodny z wymogami określonymi w
wytycznych Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt zatwierdzonymi przez Ministra
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej,
4) ż 16 - na wniosek podmiotu gospodarczego wymienionego w załączniku nr 4 do
rozporządzenia w odniesieniu do stad bydła, trzody chlewnej i drobiu, przy czym
dotacja może być wypłacana po zakończeniu każdego miesiąca w wysokości 1/12
rocznej kwoty dotacji, a całkowite rozliczenie należnej dotacji następuje po
zakończeniu roku kalendarzowego,
5) ż 21 - na wniosek podmiotu gospodarczego.
2. Przed dokonaniem wypłat dotacji, o których mowa w ust. 1, wnioski podmiotów
gospodarczych pod względem merytorycznym i rachunkowym sprawdzają i
potwierdzają: Centralna Stacja Hodowli Zwierząt i okręgowe stacje hodowli
zwierząt, a w przypadku dotacji do ogierów-rozpłodników - okręgowe związki
hodowców koni.
3. W ramach środków przewidzianych w budżecie państwa na finansowanie postępu
biologicznego w produkcji zwierzęcej Minister Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej przekazuje Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt na początku roku 1/12
rocznej kwoty dotacji wypłacanych za pośrednictwem Centralnej Stacji Hodowli
Zwierząt i okręgowych stacji hodowli zwierząt oraz stacji hodowli i
unasienniania zwierząt. Kwota ta powinna być rozliczona we wniosku o wypłatę
należnych dotacji w grudniu 1995 r. Rozliczenia dotacji są składane przez
Centralną Stację Hodowli Zwierząt w okresach miesięcznych. Roczne rozliczenie
jest składane przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt do dnia 20 stycznia 1996
r. Nie wykorzystane środki budżetowe na wypłaty dotacji według stanu na dzień 31
grudnia 1995 r. należy przekazać do dnia 20 stycznia 1996 r. na rachunek
Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Kwoty przekazywane na wypłaty
należnych dotacji nie stanowią dochodu Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt i
okręgowych stacji hodowli zwierząt oraz stacji hodowli i unasienniania zwierząt.
ż 24. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej dokonuje wypłat, o których
mowa w:
1) ż 11:
a) ust. 1 pkt 11 - na wniosek Polskiego Związku Hodowców Koni sporządzony na
podstawie wniosków okręgowych związków hodowców koni,
b) ust. 6 pkt 1 - na wniosek Instytutu Genetyki i Hodowli Zwierząt PAN w
Jastrzębcu, zawierający imienny wykaz przetestowanych koni oraz potwierdzenie
zgodności z wpisem w Księdze Stadnej dla ras: pełnej krwi angielskiej i czystej
krwi arabskiej,
2) ż 13:
a) ust. 1 pkt 1, 3 i 5-7 - na wniosek nabywcy na wskazane przez niego konto
bankowe,
b) ust. 1 pkt 2, 4 i ust. 2 - na wniosek nabywcy lub podmiotu gospodarczego wraz
z załączonym protokołem zarybień, na wskazane przez wnioskodawcę konto bankowe,
3) ż 14 - na wniosek podmiotu gospodarczego wymienionego w załączniku nr 5 do
rozporządzenia, przy czym dotacja może być wypłacana w pierwszym miesiącu I, II
i III kwartału w wysokości 1/4 ogólnej kwoty należnej dotacji; całkowite
rozliczenie dotacji następuje we wniosku za IV kwartał,
4) ż 15:
a) ust. 1 pkt 1 - na wniosek:
- podmiotu gospodarczego Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, potwierdzony
przez jej Oddział Terenowy w Warszawie; dotacja może być wypłacana w pierwszym
miesiącu I, II i III kwartału w wysokości 1/4 ogólnej kwoty dotacji, a całkowite
rozliczenie dotacji następuje we wniosku za IV kwartał,
- innego podmiotu gospodarczego, potwierdzony przez Polski Związek Hodowców
Koni; należna dotacja jest wypłacana w IV kwartale,
b) ust. 1 pkt 2:
- na wniosek podmiotu gospodarczego Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa,
- na zbiorczy wniosek Polskiego Związku Hodowców Koni sporządzony na podstawie
wniosków innych podmiotów gospodarczych.
Wnioski powinny zawierać potwierdzenie zgodności z wpisem w Księdze Stadnej;
dotacja może być wypłacana po zakończeniu każdego kwartału.
c) ust. 1 pkt 3 - na wniosek podmiotu gospodarczego zawierający potwierdzenie
zgodności z wpisem w Księdze Stadnej koni czystej krwi arabskiej; wypłata
dotacji może nastąpić:
- w pierwszym miesiącu I, II i III kwartału w wysokości 1/4 ogólnej kwoty
dotacji, a całkowite rozliczenie dotacji następuje we wniosku za IV kwartał -
dla podmiotów gospodarczych Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa,
- dla innych podmiotów gospodarczych - w IV kwartale,
d) ust. 1 pkt 4 - na wniosek podmiotu gospodarczego; dotacja jest wypłacana w
1995 r.,
5) ż 16 - na wniosek hodowcy potwierdzony przez Służewiec Tory Wyścigów Konnych
w Warszawie Spółka z o.o.,
6) ż 17 - na wniosek podmiotu gospodarczego wymienionego w załączniku nr 4 do
rozporządzenia w odniesieniu do koników polskich i hucułów, przy czym dotacja
może być wypłacona w pierwszym miesiącu I, II i III kwartale w wysokości 1/4
ogólnej kwoty należnej dotacji; całkowite rozliczenie dotacji następuje we
wniosku za IV kwartał,
7) ż 18 - na wniosek Polskiego Związku Hodowców Koni,
8) ż 19 - na wniosek podmiotu gospodarczego; w przypadku importu jest wymagana
zgoda Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej na ten import przed
dokonaniem transakcji zakupu,
9) ż 20 - na wniosek Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt,
10) ż 22 - na wniosek Polskiego Związku Owczarskiego.
ż 25. 1. Polski Związek Owczarski i regionalne związki hodowców owiec i kóz
dokonują wypłat dotacji, o których mowa w:
1) ż 10 ust. 1 pkt 1 - na wniosek właściciela sprzedającego tryka lub kozła,
zawierający numer identyfikacyjny rozpłodnika i informację dotyczącą oceny
rozpłodnika, wraz z załączonym zaświadczeniem o celowości nabycia rozpłodnika
wydanym przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) lub właściwy regionalny
związek hodowców owiec i kóz,
2) ż 11:
a) ust. 1 pkt 12 - na wniosek hodowcy,
b) ust. 10 i 11 - na wniosek hodowcy, potwierdzony przez właściwy regionalny
związek hodowców owiec i kóz prowadzący prace hodowlane w stadzie,
c) ust. 12 - na wniosek regionalnego związku hodowców owiec i kóz prowadzącego
prace zootechniczne w stadzie,
3) ż 17 - na wniosek podmiotu gospodarczego, wymienionego w załączniku nr 4 do
rozporządzenia, w odniesieniu do stad owiec, przy czym dotacja może być
wypłacona po zakończeniu każdego miesiąca w wysokości 1/12 rocznej kwoty
dotacji, a całkowite rozliczenie z tytułu dotacji następuje po zakończeniu roku
kalendarzowego.
2. Polski Związek Owczarski i regionalne związki hodowców owiec i kóz
potwierdzają i sprawdzają wnioski, o których mowa w ust. 1, pod względem
merytorycznym i rachunkowym.
3. W ramach środków przewidzianych w budżecie państwa na finansowanie postępu
biologicznego w produkcji zwierzęcej, Minister Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej przekazuje Polskiemu Związkowi Owczarskiemu na początku roku 1/12
rocznej kwoty dotacji wypłacanych za pośrednictwem Polskiego Związku
Owczarskiego i regionalnych związków hodowców owiec i kóz. Kwota ta powinna być
rozliczona we wniosku o wypłatę należnych dotacji w grudniu 1995 r. Rozliczenia
dotacji są składane przez Polski Związek Owczarski w okresach miesięcznych.
Roczne rozliczenie jest składane przez Polski Związek Owczarski do dnia 20
stycznia 1996 r. Nie wykorzystane środki budżetowe na wypłaty dotacji, według
stanu na dzień 31 grudnia 1995 r., należy przekazać do dnia 20 stycznia 1996 r.
na rachunek Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Kwoty przekazywane
na wypłaty dotacji nie stanowią dochodu Polskiego Związku Owczarskiego i
regionalnych związków hodowców owiec i kóz.
Rozdział 4
Wysokość stawek dotacji na dofinansowanie upowszechniania doradztwa rolniczego
oraz zasady i tryb ich udzielania
ż 26. 1. Z dotacji przeznaczonej na upowszechnianie doradztwa rolniczego są
dofinansowywane zadania w zakresie doradztwa:
1) ekonomicznego i marketingowego ze szczególnym uwzględnieniem organizacji i
wdrożenia systemu informacji rynkowej,
2) dotyczącego restrukturyzacji rolnictwa i jego otoczenia, szczególnie w
sferze:
a) usług,
b) przetwórstwa rolno-spożywczego,
c) obrotu produktami i środkami produkcji,
3) technologicznego dotyczącego:
a) produkcji roślinnej i zwierzęcej w warunkach ograniczonych nakładów,
b) proekologicznych technologii produkcji,
4) na rzecz wielofunkcyjnego rozwoju wsi szczególnie w sferze:
a) promowania przedsiębiorczości - wskazywania dodatkowych źródeł dochodu,
b) promowania inicjatyw mających na celu organizację społeczności wiejskiej w
działalności społecznej i kulturalnej,
5) dotyczącego upowszechniania najnowszych wyników badań nauk rolniczych,
6) w prowadzeniu wiejskiego gospodarstwa domowego.
2. Podmiotom gospodarczym, którym Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej
lub wojewoda zleci na podstawie umowy wykonanie zadań z zakresu doradztwa
rolniczego, o których mowa w ust. 1, przysługuje dotacja na dofinansowanie
kosztów, nie wyższa niż wynikająca z liczby zadań i stawek dotacji, których
wysokość określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.
3. Ze środków na upowszechnianie doradztwa rolniczego mogą być dofinansowane
wydatki związane z funkcjonowaniem rad doradztwa rolniczego oraz doskonaleniem
zawodowym kadry doradczej.
4. Z dotacji na wykonanie zadań, o których mowa w ust. 1, mogą być dofinansowane
również zakupy środków produkcji niezbędnych do realizacji tych zadań, z
wyłączeniem zakupów inwestycyjnych.
ż 27. Dotacje na zadania ustalone według stawek określonych w załączniku nr 7 do
rozporządzenia mogą być podwyższone przez dysponenta środków nie więcej niż o
30% na nabycie pomocy dydaktycznych przeznaczonych do realizacji zadań z zakresu
doradztwa rolniczego.
ż 28. 1. Dysponenci środków budżetowych udzielają i rozliczają dotacje przyznane
na realizację zadań, o których mowa w ż 26 i 27.
2. Dotacje za 1995 r. są rozliczane do dnia 31 stycznia 1996 r., przy czym nie
wykorzystane środki budżetowe według stanu na dzień 31 grudnia 1995 r. należy
przekazać do dnia 20 stycznia 1996 r. odpowiednio na rachunek Ministerstwa
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej lub na rachunek właściwego urzędu
wojewódzkiego.
3. Sprawozdania i rozliczenia wykorzystanych środków budżetowych upowszechniania
doradztwa rolniczego, w układzie ustalonym przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej, ośrodki doradztwa rolniczego przekazują właściwemu wojewodzie oraz
Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
Rozdział 5
Wysokość stawek dotacji na dofinansowanie kosztów zwalczania zaraźliwych i
zakaźnych chorób zwierząt oraz zasady i tryb ich udzielania
ż 29. 1. Z dotacji przeznaczonych na zwalczanie zaraźliwych i zakaźnych chorób
zwierząt są dofinansowywane koszty:
1) zapobiegania, wykrywania i tłumienia chorób zwierząt objętych obowiązkiem
zgłaszania i zwalczania, z wyjątkiem kosztów, które zgodnie z obowiązującymi
przepisami ponoszą posiadacze zwierząt lub określone jednostki organizacyjne,
2) badań pozostałości chemicznych, biologicznych i leków weterynaryjnych w
produktach spożywczych pochodzenia zwierzęcego oraz w tkankach i płynach
ustrojowych zwierząt rzeźnych.
2. Dotacje, o których mowa w ust. 1, przysługują:
1) za wykonane zadania zlecone przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej lub właściwego państwowego lekarza weterynarii na poniesione
koszty:
a) usług weterynaryjnych - według stawek określonych w dziale I załącznika nr 8
do rozporządzenia,
b) środków farmaceutycznych, dezynfekcyjnych i innych użytych materiałów, jeżeli
nie zostały dostarczone przez wojewódzki zakład weterynarii,
c) dojazdu do miejsca wykonywania zadania - według stawek określonych w
przepisach w sprawie używania samochodów osobowych, motocykli i motorowerów do
celów służbowych,
d) badań, wykonywanych przez Państwowy Instytut Weterynaryjny w Puławach, w
zakresie wykrywania pozostałości chemicznych, biologicznych i leków
weterynaryjnych w produktach spożywczych pochodzenia zwierzęcego oraz w tkankach
i płynach ustrojowych zwierząt rzeźnych - według stawek określonych w załączniku
nr 9 do rozporządzenia,
e) zakupu przez Państwowy Instytut Weterynaryjny w Puławach biopreparatów
służących do diagnozowania i zwalczania zaraźliwych i zakaźnych chorób zwierząt
oraz utrzymania stałej rezerwy tych biopreparatów i gospodarki ich zasobami,
2) za poniesione przez wojewódzkie zakłady weterynarii wydatki związane z
realizacją zadań, o których mowa w ust. 1, z tytułu:
a) zakupu środków farmaceutycznych i ich transportu, odczynników i materiałów do
diagnostyki laboratoryjnej oraz środków dezynfekcyjnych, sprzętu jednorazowego
użycia do pobierania prób, odzieży ochronnej i środków ochrony osobistej
niezbędnych przy zwalczaniu chorób zwierzęcych, a także utrzymywania rezerwy
epizootycznej tych środków - w wysokości kwot określonych w fakturach,
b) podróży służbowych lekarzy weterynarii w celu zwalczania zaraźliwych i
zakaźnych chorób zwierzęcych oraz dowozu (dostarczania) próbek do badań
laboratoryjnych,
c) przewozu i zabijania zwierząt, utylizacji zwłok zwierzęcych i odpadów
poubojowych, zastosowania określonych procesów technologicznych przerobu mięsa z
nakazu wojewódzkiego lekarza weterynarii - w wysokości kwot określonych w
fakturach,
d) wynagradzania rzeczoznawców ustalających wartość szacunkową zabijanych
zwierząt z nakazu państwowego lekarza weterynarii i dokonujących przeglądu
pasiek podejrzanych o choroby zakaźne - w wysokości określonej w dziale I
załącznika nr 8 do rozporządzenia,
e) wynagrodzenia osób wynajętych do przytrzymywania zwierząt podczas wykonywania
przez lekarzy weterynarii czynności związanych z badaniem zwierząt oraz
zabiegami profilaktycznymi - według zwyczajowo przyjętej na danym terenie
dniówki, nie więcej jednak niż wynikałoby to z wynagrodzenia rzeczoznawcy do
oszacowywania wartości zwierząt,
f) odszkodowań wypłaconych posiadaczom zwierząt za zwierzęta zabite z nakazu
państwowego lekarza weterynarii lub padłe, a także zapomóg i nagród
przyznawanych na podstawie przepisów o zwalczaniu zaraźliwych i zakaźnych chorób
zwierząt oraz związanych z tym opłat pocztowych,
g) wydatków poniesionych przez gminę przy wykonywaniu czynności zarządzonych
przez wojewódzkiego lekarza weterynarii,
h) zakupu aparatury do diagnostyki laboratoryjnej zaraźliwych i zakaźnych chorób
zwierząt oraz do badań środków żywności pochodzenia zwierzęcego - w wysokości
kwot określonych w fakturach,
i) zakupu i transportu odczynników i materiałów do wykonywania badań
laboratoryjnych w zakresie wykrywania pozostałości chemicznych, biologicznych i
leków weterynaryjnych w produktach żywnościowych pochodzenia zwierzęcego oraz
tkankach i płynach ustrojowych zwierząt rzeźnych oraz do badań próbek mleka i
przetworów mlecznych - w wysokości kwot określonych w fakturach, z wyłączeniem
zakładów budżetowych, o których mowa w ż 32.
3. Wartość jednego punktu ustalonego w załącznikach nr 8 i 9 do rozporządzenia
wynosi 8 groszy. Za inne czynności i badania nie wymienione w tych załącznikach,
stosuje się stawkę, jak za czynności podobne pod względem czasochłonności i
stopnia trudności ich wykonania.
4. Stawki określone:
1) w załączniku nr 8 do rozporządzenia obejmują wyłącznie koszty robocizny bez
kosztów użytych materiałów i transportu, o których mowa w ust. 2 pkt 1 lit. b) i
c) oraz pkt 2 lit. a), b) i i),
2) w załączniku nr 9 do rozporządzenia obejmują wszystkie koszty związane z
badaniami.
5. W wypadku wystąpienia choroby zaraźliwej zwierząt o rozmiarach epizootii,
której zwalczanie wymaga uzupełnienia niezbędnych specjalistycznych urządzeń i
samochodów dostosowanych do dezynfekcji, dopuszcza się możliwość ich zakupu
przez wojewódzkie zakłady weterynarii z dotacji, o której mowa w ust. 1, po
uprzednim dokonaniu przeniesień środków budżetowych do właściwego rozdziału i
paragrafu wydatków budżetowych zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z
dnia 18 kwietnia 1991 r. w sprawie klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych
oraz innych przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 39, poz. 169, Nr 60, poz. 257, Nr
69, poz. 297 i Nr 81, poz. 356, z 1992 r. Nr 22, poz. 91 i Nr 103, poz. 523, z
1993 r. Nr 42, poz. 194, Nr 59, poz. 276 i Nr 109, poz. 489, z 1994 r. Nr 9,
poz. 33 i Nr 66, poz. 286 oraz z 1995 r. Nr 29, poz. 148).
ż 30. Dotacje przysługują również na ponoszone koszty:
1) obserwacji i szczepień zwierząt podejrzanych o zarażenie się wścieklizną,
zarządzonych przez właściwego państwowego lekarza weterynarii, w tym również
obserwacji zwierząt, które pokąsały człowieka, oraz utrzymania zwierzęcia w
czasie trwania obserwacji,
2) usypiania psów i kotów nieuleczalnie chorych, psów i kotów nie zaszczepionych
przeciw wściekliźnie, psów pozostających bez opieki (bezpańskich) oraz ślepych
miotów psów i kotów,
3) badań diagnostycznych, w tym szczepień oraz leczenia zwierząt, na podstawie
decyzji Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w przypadkach gdy
zarządzenie tych czynności będzie mieć na celu ograniczenie zasięgu lub skutków
zaraźliwych i zakaźnych chorób zwierząt albo zdobycia odpowiednich doświadczeń
praktycznych w zwalczaniu tych chorób.
ż 31. 1. Dotacjami, o których mowa w ż 29 i 30, dysponują i rozliczają: Minister
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz wojewódzcy lekarze weterynarii.
2. Dotacje są przekazywane przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej,
na podstawie zestawień wykonanych zadań oraz poniesionych kosztów zakupu i
utrzymania stałej rezerwy biopreparatów oraz gospodarki ich zasobami -
Państwowemu Instytutowi Weterynaryjnemu w Puławach oraz przez urzędy wojewódzkie
- wojewódzkim zakładom weterynarii, jako dysponentom niższego stopnia.
3. Wojewódzcy lekarze weterynarii dokonują bieżącej oceny celowości i zasadności
wykorzystywania oraz prawidłowości rozliczenia dotacji budżetowej.
ż 32. Wojewódzkim zakładom weterynarii, stosującym zasady gospodarki finansowej
dla zakładów budżetowych, za wykonane usługi laboratoryjne w zakresie
regulowanym rozporządzeniem przysługują stawki dotacji określone w dziale II
załącznika nr 8 i w załączniku nr 9 do rozporządzenia.
ż 33. Dotacje określone w części 83 - Rezerwy celowe ustawy budżetowej na rok
1995 - są przeznaczone na ponoszone koszty:
1) szczepień profilaktycznych przeciwko wściekliźnie lisów i innych mięsożernych
zwierząt dziko żyjących, zarządzanych przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej,
2) likwidacji skutków nieprzewidzianych epizootii wymagających dofinansowania
wojewódzkich zakładów weterynarii zwalczających te choroby,
3) badań laboratoryjno-diagnostycznych zleconych do wykonania zakładom higieny
weterynaryjnej lub wojewódzkim weterynaryjnym laboratorium diagnostycznym z
terenu innych województw. Badania wykonywane na potrzeby macierzystego
województwa są finansowane ze środków budżetu województwa,
4) badań zleconych do wykonania wojewódzkim zakładom weterynarii w zakresie
pozostałości biologicznych, chemicznych i leków weterynaryjnych w produktach
spożywczych pochodzenia zwierzęcego oraz tkankach i płynach ustrojowych zwierząt
rzeźnych zgodnie z programem ustalonym przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej.
ż 34. Wojewódzkie zakłady weterynarii otrzymane dotacje rozliczają według
odrębnie ustalonego wzoru rozliczeń przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej z urzędami wojewódzkimi w okresach:
1) za I półrocze - do dnia 31 lipca 1995 r.,
2) za 1995 r. - do dnia 20 stycznia 1996 r.
Wojewódzkie zakłady weterynarii kopie rozliczeń przekazują Ministrowi Rolnictwa
i Gospodarki Żywnościowej. Nie wykorzystane dotacje według stanu na dzień 31
grudnia 1995 r. przekażą do dnia 20 stycznia 1996 r. na rachunek wojewody.
Rozdział 6
Wysokość stawek dotacji na dofinansowanie kosztów monitoringu jakości gleb,
roślin, produktów rolniczych i spożywczych oraz zasady i tryb ich udzielania
ż 35. 1. Dotacje na monitoring jakości gleb, roślin, produktów rolniczych i
spożywczych są przeznaczone na dofinansowanie kosztów oznaczania parametrów:
gleby, jakości żywności, produktów rolnych oraz środowiska ich produkcji i
przetwarzania, według stawek określonych w załączniku nr 10 do rozporządzenia.
2. Dotacje przysługują podmiotom gospodarczym, którym Główny Inspektorat
Państwowej Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych, zwany dalej
"Głównym Inspektoratem", zleci wykonanie zadań w zakresie określonym w ust. 1.
3. W ramach środków przewidzianych w budżecie państwa na wykonanie zadań, o
których mowa w ust. 1, Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej przekazuje
Głównemu Inspektoratowi kwotę 1/12 planowanej rocznej dotacji na te zadania.
Dotacja ta powinna być rozliczona we wniosku o wypłatę należnych dotacji w
grudniu 1995 r. Głównemu Inspektoratowi dotacje są przekazywane w okresach
miesięcznych po przedstawieniu rozliczenia w ciągu 25 dni po upływie każdego
miesiąca. Rozliczenie dotacji sprawdza i potwierdza pod względem merytorycznym,
formalnym i rachunkowym Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Roczne
rozliczenie jest składane przez Główny Inspektorat do dnia 20 stycznia 1996 r.
Nie wykorzystane środki budżetowe na wypłaty dotacji według stanu na dzień 31
grudnia 1995 r. należy przekazać do dnia 20 stycznia 1996 r. na rachunek
Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
4. Podmiotom gospodarczym, którym wojewoda, w uzgodnieniu z Głównym
Inspektoratem, zleci realizację na terenie województwa zadań, o których mowa w
ust. 1, mogą być wypłacane dotacje na wykonanie tych zadań, według stawek
określonych w załączniku nr 10 do rozporządzenia, ze środków budżetu wojewody.
Rozdział 7
Wysokość stawek dotacji na dofinansowanie prac geodezyjno-urządzeniowych na
potrzeby rolnictwa oraz zasady i tryb ich udzielania
ż 36. 1. Wojewódzkim biurom geodezji i terenów rolnych za wykonanie zadań
statutowych w zakresie:
1) scalania i wymiany gruntów, opracowania dokumentacji geodezyjnej do złożenia
ksiąg wieczystych po scaleniu i wymianie gruntów (ustawa z dnia 26 marca 1982 r.
o scalaniu i wymianie gruntów - Dz. U. z 1989 r. Nr 58, poz. 349, z 1990 r. Nr
34, poz. 198 i z 1994 r. Nr 127, poz. 627),
2) kontroli terenowej i aktualizacji ewidencji gruntów, aktualizacji operatów
ewidencji gruntów, odnowienia operatów ewidencji gruntów, opracowania map dla
celów odnowienia ewidencji gruntów, zakładania ewidencji gruntów (część opisowa)
na terenach wiejskich w systemie informatycznym w powiązaniu z księgami
wieczystymi, modernizacji map ewidencji gruntów w systemie informatycznym
(ustawa z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne - Dz. U. Nr
30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i z 1991 r. Nr 103,
poz. 446),
3) ponownej gleboznawczej klasyfikacji: gruntów zmeliorowanych, gruntów
zrekultywowanych i ulepszonych, zmienionych klas gruntów i użytków rolnych oraz
kontroli gleboznawczej klasyfikacji gruntów, np. przy scaleniu i wymianie
gruntów (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 czerwca 1956 r. w sprawie
klasyfikacji gruntów - Dz. U. Nr 19, poz. 97, z 1957 r. Nr 5, poz. 21 i z 1972
r. Nr 49, poz. 317),
4) kartografii gleb - mapy glebowo-rolnicze, aktualizacji lub odnowienia map
glebowo-rolniczych (zarządzenie nr 115 Ministra Rolnictwa z dnia 28 lipca 1964
r. w sprawie organizacji prac gleboznawczo- i rolniczo-kartograficznych - Dz.
Urz. Min. Rol. Nr 19, poz. 121),
5) opracowania dokumentacji geodezyjnej na grunty zmeliorowane (tereny
konkurencyjne) do naliczenia opłat melioracyjnych i ustalenia nowego podatku
rolnego (ustawa z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne - (Dz. U. Nr 38,
poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26,
poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991
r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr
27, poz. 96 i z 1995 r. Nr 47, poz. 243), zwana dalej Prawem wodnym, i ustawa z
dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 1993 r. Nr 94, poz. 431 i z
1994 r. Nr 1, poz. 3),
6) opracowania dokumentacji geodezyjnej związanej z rekultywacją na cele rolne
gruntów zdewastowanych i zdegradowanych w wyniku działania nieznanych sprawców,
w tym dokumentacji technicznej (ustawa z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie
gruntów rolnych i leśnych - Dz. U. Nr 16, poz. 78),
7) opracowania dokumentacji geodezyjnej działek gruntów pod budynkami i działek
gruntów pozostawionych rolnikom do dożywotniego użytkowania (ustawa z dnia 20
grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników - Dz. U. z 1993 r. Nr 71,
poz. 342, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i z 1995 r. Nr 4, poz. 17),
8) opracowania dokumentacji geodezyjno-urządzeniowej dotyczącej granicy
polno-leśnej (ustawa z dnia 28 września 1991 r. o lasach - Dz. U. Nr 101, poz.
444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr
127, poz. 627),
9) opracowania części rolnej miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
sporządzenia planów urządzeniowo-rolnych wsi i gospodarstw rolnych w powiązaniu
między innymi z ochroną i kształtowaniem środowiska oraz ochroną gruntów rolnych
(ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym - Dz. U. Nr 89,
poz. 415),
10) opracowania dokumentacji geodezyjnej nieruchomości rolnych Państwowego
Funduszu Ziemi przekazywanych do Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa (ustawa
z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu
Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw - Dz. U z 1995 r. Nr 57, poz. 299)
- przysługuje dotacja w wysokości wynikającej z liczby zadań i stawek dotacji
określonych w załączniku nr 11 do rozporządzenia z uwzględnieniem ust. 2-5.
2. Wojewoda, w uzasadnionych wypadkach, może w drodze przetargu zlecić podmiotom
gospodarczym wykonanie zadań wymienionych w ust. 1 pkt 10. Stawki za wykonanie
zadania ustalone w wyniku przetargu nie mogą być wyższe niż określone w
załączniku nr 10 do rozporządzenia.
3. Do prac związanych ze scaleniem i wymianą gruntów, kontrolą terenową i
aktualizacją ewidencji gruntów oraz opracowaniem map dla celów odnowienia
ewidencji gruntów, stawkę dotacji, określoną w załączniku nr 11 do
rozporządzenia, w województwach:
1) bielskim, krośnieńskim i nowosądeckim, z uwagi na dużą szachownicę gruntów i
warunki terenowe - stosuje się ze współczynnikiem 2,2,
2) krakowskim, przemyskim, rzeszowskim i tarnowskim - stosuje się ze
współczynnikiem 1,9,
3) częstochowskim, jeleniogórskim, katowickim, kieleckim, lubelskim,
piotrkowskim, siedleckim, tarnobrzeskim, wałbrzyskim i zamojskim - stosuje się
ze współczynnikiem 1,5.
4. Do prac związanych z odnowieniem operatu ewidencji gruntów, zakładaniem
ewidencji gruntów i budynków na terenach wiejskich w systemie informatycznym w
powiązaniu z księgami wieczystymi, wykonywanych w województwach, gdzie średnia
powierzchnia działki wynosi powyżej 2,5 ha - stosuje się stawkę dotacji
określoną w załączniku nr 11 do rozporządzenia ze współczynnikiem 1,5.
5. Do prac związanych z klasyfikacją gruntów wykonywanych w miastach na mapach
wielkoskalowych - stosuje się stawkę dotacji określoną w załączniku nr 11 do
rozporządzenia, ze współczynnikiem 1,4 dla skali 1:500 i ze współczynnikiem 1,2
dla skali 1:1000.
6. Dla obszarów leśnych objętych scaleniem i wymianą gruntów, na których szacuje
się drzewostan - stosuje się stawkę dotacji określoną w załączniku nr 11 do
rozporządzenia ze współczynnikiem 1,25.
ż 37. Dotacje, o których mowa w ż 36, są wypłacane w ramach środków budżetowych
zaplanowanych na ten cel w budżetach wojewodów, dział 40 - rolnictwo.
ż 38. 1. Dotacje, o których mowa w ż 36, są przekazywane w okresach miesięcznych
po przedstawieniu rozliczenia w ciągu 25 dni po upływie każdego miesiąca.
2. Na realizację zadań, o których mowa w ż 36, zostanie przekazana kwota
stanowiąca 1/12 planowanej rocznej dotacji na te zadania; kwota ta powinna być
rozliczona we wniosku o wypłatę należnych dotacji za grudzień 1995 r.
3. Rozliczenia dotacji są sprawdzane i zatwierdzane pod względem merytorycznym,
formalnym i rachunkowym przez wojewodę. Jeden egzemplarz rozliczenia jest
przesyłany Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej za I półrocze 1995 r.
- do dnia 31 lipca 1995 r., za rok 1995 - do dnia 20 stycznia 1996 r.
4. Nie wykorzystane środki budżetowe na wypłaty dotacji, według stanu na dzień
31 grudnia 1995 r., należy przekazać do dnia 20 stycznia 1996 r. na rachunek
wojewody.
Rozdział 8
Wysokość stawek dotacji na dofinansowanie nawozów wapniowych z produkcji
podstawowej i z pozysku lub do transportu nawozów z pozysku
ż 39. 1. Dotacje przysługują do nawozów wapniowych i wapniowo-magnezowych o
wymogach określonych w Polskich Normach:
1) PN-93/C-87007/02 "Nawozy sztuczne wapniowe", odmian (symboli) od 01 do 09,
2) PN-88/C-87006/02 "Nawozy sztuczne wapniowo-magnezowe", odmian (symboli) od
301 do 308, 401 i od 501 do 504,
na które podmiot gospodarczy, ubiegający się o dotację, posiada zgodę na
dopuszczenie tych nawozów do obrotu i stosowania w rolnictwie, wydaną przez
Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz ważny dla danej partii, nie
większej niż 2.000 ton atest (zaświadczenie), wystawiony przez właściwą okręgową
stację chemiczno-rolniczą, zawierający nazwę i symbol odmiany danego rodzaju
wapna nawozowego oraz stwierdzający zgodność jego parametrów z warunkami
dopuszczenia do obrotu i stosowania w rolnictwie.
2. W razie wystąpienia opadów atmosferycznych - mających wpływ na wilgotność
danego nawozu wapniowego - atest zgodności danej partii wapna nawozowego z
wymogami obowiązującej normy powinien być powtórzony.
ż 40. 1. Podmiotom gospodarczym, produkującym lub pozyskującym nawozy wapniowe,
przysługuje dotacja do każdej tony tych nawozów odpowiadających wymogom
określonym w ż 39 i sprzedanych producentom rolnym - bezpośrednio lub za
pośrednictwem jednostki handlowej z pominięciem składowania w magazynie - do
wysiewu na użytkach rolnych i gruntach pod stawami, w wysokości 38 zł za tonę
czystego składnika CaO i 69 zł za tonę czystego składnika MgO w masie towarowej
wapna nawozowego, z zastrzeżeniem ż 42 i 44. Ilość czystego składnika oblicza
się według minimalnych zawartości tych składników dla danej odmiany (symbolu)
wapna nawozowego.
2. Dotacja według stawek wymienionych w ust. 1 do nawozów wapniowych określonych
w ż 39 ust. 1 pkt 1 - odmian (symboli) od 01 do 05 i w ż 39 ust. 1 pkt 2 -
przysługuje podmiotom gospodarczym produkującym te nawozy również przy sprzedaży
jednostkom handlowym do magazynu.
3. Podmiot gospodarczy, o którym mowa w ust. 2, zobowiązany jest do zawarcia z
jednostką handlową umowy, w której między innymi:
1) zastrzeże się sprzedaż nawozów wapniowych do wysiewu na użytkach rolnych i
gruntach pod stawami,
2) zobowiąże się jednostkę handlową dla sporządzenia i przekazania podmiotowi
gospodarczemu, w okresach nie dłuższych niż trzy miesiące od zakupu nawozów
wapniowych, wykazu rolników, którym sprzedano te nawozy,
3) określi się warunki i terminy zwrotu równowartości dotacji, o którą obniżono
cenę nawozów wapniowych sprzedanych jednostce handlowej - w przypadku sprzedaży
tych nawozów na inne cele niż określone w pkt 1.
4. W razie sprzedaży dotowanych nawozów wapniowych przez jednostkę handlową na
inne cele niż wymienione w ust. 3 pkt 1 - producent jest zobowiązany do
skorygowania kwoty dotacji przy jej rozliczaniu z izbą skarbową za miesiąc
następny o kwotę dotacji podlegającej zwrotowi.
5. Dotacja, o której mowa w ust. 1, od dnia ogłoszenia rozporządzenia
przysługuje do sprzedanych producentom rolnym nawozów wapniowych w ilości nie
przekraczającej dawki 6 ton czystego składnika CaO w przeliczeniu na 1 ha, z
zastrzeżeniem ż 41 ust. 2 i ż 44 ust. 2.
ż 41. 1. W 1995 r. dotacja do nawozów wapniowych odmian (symboli) od 06 do 09
może być rozliczana według zasad określonych w ż 40 ust. 1 - za czysty składnik
CaO lub w ż 42 - za tonokilometr.
2. Dotacja, o której mowa w ust. 1, przysługuje również podmiotowi
gospodarczemu, pozyskującemu lub transportującemu nawozy wapniowe o symbolach od
06 do 09, do wysiewu na użytkach rolnych i gruntach pod stawami własnego
gospodarstwa, jednak do ilości nie większej, niż to wynika z norm zużycia
zalecanych przez właściwą terytorialnie okręgową stację chemiczno-rolniczą dla
danego gospodarstwa.
3. Podmiot gospodarczy, pozyskujący lub transportujący nawozy wapniowe, składa
wniosek o dotacje w izbie skarbowej do dnia 20 stycznia 1995 r., na której
terenie mieści się siedziba podmiotu pozyskującego nawozy wapniowe. Jeżeli
wniosek o dotację składa podmiot gospodarczy transportujący nawozy wapniowe,
powinien ten podmiot uprzednio uzgodnić wybór zasady dotowania nawozów
wapniowych, według zasad określonych w ust. 1, z podmiotem gospodarczym
pozyskującym te nawozy.
4. Izba skarbowa ustala obowiązującą zasadę dotowania nawozów wapniowych, o
których mowa w ust. 1, oraz informuje o tym zainteresowane podmioty gospodarcze.
ż 42. 1. Dotacja do sprzedanych nawozów wapniowych odmian (symboli) 06 do 09
przysługuje podmiotom gospodarczym pozyskującym lub transportującym te nawozy
wapniowe do producentów rolnych w celu wysiewu na użytkach rolnych i gruntach
pod stawami. Dotacja jest wypłacana podmiotom gospodarczym ustalonym przez izbę
skarbową według stawki 17 groszy za jeden tonokilometr transportowanego wapna
nawozowego.
2. Dotacja, o której mowa w ust. 1, jest naliczana za odległość od najbliżej
położonego miejsca czynnego pozysku lub produkcji tych nawozów do miejsca ich
wyładunku u odbiorcy, przy czym maksymalna odległość, na którą przysługuje
dotacja, wynosi:
1) 50 km - przy transporcie wapna defekacyjnego,
2) 100 km - przy transporcie pozostałych odmian wapna nawozowego, z tym że za
odległość przekraczającą 80 km stawka za tonoklimetr wynosi połowę stawki
określonej w ust. 1.
ż 43. 1. Za sprzedaż nawozów wapniowych, o których mowa w ż 40 ust. 1 i w ż 42
ust. 1 rozumie się zrealizowane dostawy tych nawozów potwierdzone fakturą,
rachunkiem uproszczonym lub innym dowodem sprzedaży zawierającym informację o
cenie sprzedaży nawozów wapniowych.
2. Przez cenę sprzedaży, o której mowa w ust. 1, rozumie się cenę płaconą przez
nabywcę nawozów wapniowych lub w jego imieniu przez właściwy organ na podstawie
odrębnych przepisów, z wyjątkiem podmiotów gospodarczych produkujących,
pozyskujących lub transportujących te nawozy.
ż 44. 1. W miejscowościach, objętych wapnowaniem regeneracyjnym, w których ponad
50% powierzchni gleb właściwa okręgowa stacja chemiczno-rolnicza uznała za
bardzo kwaśne - stawki dotacji, o których mowa w ż 40 ust. 1 w ż 42 ust. 1,
podwyższa się o 10%. Podwyższenie stawek dotacji dotyczy dotacji naliczanej
według zawartości czystego składnika CaO i MgO oraz naliczanej za tonokilometr
transportowanych nawozów wapniowych.
2. Podwyższona dotacja przysługuje podmiotowi gospodarczemu tylko wówczas, gdy
dany nawóz wapniowy został dostarczony i sprzedany, bezpośrednio lub za
pośrednictwem jednostki handlowej, z pominięciem składowania w magazynie, do
gospodarstw rolnych położonych w miejscowościach, o których mowa w ust. 1, w
ilościach nie przekraczających dawek dla danej miejscowości, zalecanych przez
właściwą terytorialnie okręgową stację chemiczno-rolniczą, i po cenie
odpowiednio obniżonej o podwyższoną o 10% stawkę dotacji.
3. Wykaz miejscowości, o których mowa w ust. 1, sporządzają właściwe
terytorialnie okręgowe stacje chemiczno-rolnicze i przekazują do ośrodków
doradztwa rolniczego, izb skarbowych i wójtów (burmistrzów, prezydentów miast).
ż 45. 1. Podmioty gospodarcze zainteresowane korzystaniem z dotacji, o których
mowa w ż 40, 42 i 44, przed rozpoczęciem działalności objętej dotowaniem,
składają wniosek o dotowanie w danym roku do właściwej terytorialnie izby
skarbowej oraz uzgadniają z tą izbą sposób udokumentowania i ewidencjonowania
tej działalności.
2. Właściwą terytorialnie izbą skarbową do wypłaty dotacji jest izba skarbowa,
na której terenie znajduje się siedziba podmiotu gospodarczego produkującego lub
pozyskującego nawozy wapniowe objęte dotowaniem.
3. Izba skarbowa określa, dla podmiotu gospodarczego ubiegającego się o dotację,
plan dotacji na dany rok, w ramach środków budżetowych przyznanych na ten cel
izbie skarbowej.
4. Dotacje są wypłacane podmiotom gospodarczym przez izby skarbowe w okresach
miesięcznych - po przedstawieniu przez te podmioty odpowiednich zestawień
należnych dotacji i niezbędnej dokumentacji źródłowej, a w przypadku dotacji do
nawozów wapniowych z produkcji podstawowej - stwierdzenia, że podmiot ubiegający
się o dotację jest producentem tych nawozów - do wysokości określonego planu
wynikającego z ustawy budżetowej na rok 1995.
5. Podmioty gospodarcze otrzymujące dotacje do nawozów wapniowych mogą we
właściwej izbie skarbowej uzyskać zaliczkę w wysokości do 1/12 planowanej na
1995 r. kwoty dotacji. Zaliczkę rozlicza się, a nie wykorzystaną zwraca
najpóźniej do dnia 31 grudnia 1995 r., a w wypadku zaprzestania w ciągu roku
prowadzenia działalności dotowanej, zaliczkę zwraca się przy rozliczeniu dotacji
za ostatni miesiąc, w którym dotacja przysługiwała.
Rozdział 9
Wysokość stawek dotacji na dofinansowanie prac w zakresie chemizacji rolnictwa
oraz zasady i tryb ich udzielania
ż 46. 1. Z dotacji przeznaczonej na chemizację rolnictwa są dofinansowywane
koszty prac w zakresie:
1) chemizacji rolnictwa,
2) ochrony roślin.
2. Dotacje na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 1, przysługują Okręgowej Stacji
Chemiczno-Rolniczej w Wesołej k. Warszawy oraz jej oddziałom na dofinansowanie
kosztów realizacji zadań, określonych w załączniku nr 12 do rozporządzenia, a
także zadań kontrolnych zleconych przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej.
3. Dotacje na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 2, przysługują Instytutowi
Ochrony Roślin w Poznaniu na dofinansowanie kosztów realizacji zadań określonych
w załączniku nr 13 do rozporządzenia, a także podmiotom gospodarczym, którym
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej zleci wykonanie zadań z zakresu
ochrony roślin innych niż określone w załączniku nr 13 do rozporządzenia - w
wysokości i na warunkach ustalonych w zawartych umowach o wykonanie tych zadań.
4. Okręgowej Stacji Chemiczno-Rolniczej w Wesołej k. Warszawy oraz Instytutowi
Ochrony Roślin w Poznaniu są przekazywane dotacje w okresach miesięcznych po
przedstawieniu rozliczenia w ciągu 25 dni po upływie każdego miesiąca.
Rozliczenia dotacji sprawdza i potwierdza pod względem merytorycznym, formalnym
i rachunkowym Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
5. Okręgowej Stacji Chemiczno-Rolniczej w Wesołej k. Warszawy, w celu
zapewnienia środków na realizację zadań, zostanie przekazana kwota do wysokości
1/3 planowanej rocznej dotacji, która zostanie rozliczona w okresie od września
do grudnia 1995 r. Nie wykorzystane środki budżetowe, według stanu na dzień 31
grudnia 1995 r., należy przekazać do dnia 20 stycznia 1996 r. na rachunek
Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
ż 47. Okręgowej Stacji, o której mowa w ż 46 ust. 2, z tytułu nadzoru nad
działalnością okręgowych stacji chemiczno-rolniczych w zakresie agrochemicznej
obsługi rolnictwa, ochrony środowiska oraz badań jakości płodów rolnych
przysługuje dotacja roczna w wysokości 103.000 zł. Dotacja przekazywana jest
miesięcznie w wysokości 1/12 dotacji rocznej.
Rozdział 10
Wysokość stawek dotacji na dofinansowanie kosztów utrzymania urządzeń melioracji
podstawowych oraz zasady i tryb ich udzielania
ż 48. 1. Podmiotom gospodarczym, którym wojewódzki zarząd melioracji i urządzeń
wodnych zleci zadanie utrzymania i eksploatacji urządzeń melioracji wodnych
podstawowych, o których mowa w art. 91 Prawa wodnego, przysługuje dotacja na
pokrycie kosztów wykonania tego zadania.
2. Umowy na wykonanie zadań, o których mowa w ust. 1, są zawierane na zasadach
określonych w ustawie z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz.
U. Nr 76, poz. 344 i Nr 130, poz. 645).
ż 49. Dotacja, o której mowa w ż 48, jest wypłacana przez wojewódzkie zarządy
melioracji i urządzeń wodnych.
ż 50. Przepisy ż 48 i 49 stosuje się do urządzeń melioracji wodnych, o których
mowa w ż 12 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 maja 1991 r. w sprawie
melioracji wodnych (Dz. U. Nr 40, poz. 173).
Rozdział 11
Wysokość stawek dotacji na dofinansowanie kosztów realizacji zadań
melioracyjnych przez spółki wodne oraz zasady i tryb ich udzielania
ż 51. 1. Spółki wodne, wykonujące konserwacje urządzeń melioracji wodnych
szczegółowych, mogą otrzymać od wojewody dotacje, o których mowa w ż 24
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 lipca 1979 r. w sprawie spółek wodnych i
ich związków (Dz. U. Nr 17, poz. 109 i z 1984 r. Nr 19, poz. 87).
2. Wysokość dotacji, o których mowa w ust. 1, jest ustalana i wypłacana przez
wojewodę na podstawie imiennych wniosków spółek wodnych, pozytywnie
zaopiniowanych przez organy sprawujące nadzór nad ich działalnością lub
jednostki, którym powierzono ten nadzór. W odniesieniu do spółek wodnych
konserwujących urządzenia melioracyjne nawadniające jest niezbędna pozytywna
opinia organów sprawujących nadzór w przedmiocie nawodnień przeprowadzonych w
roku poprzednim.
ż 52. 1. Z dotacji mogą być dofinansowane koszty opracowania projektów i
dokumentacji obiektów budowlanych i urządzeń wodnych, o których mowa w ż 23 pkt
2 rozporządzenia wymienionego w ż 51 ust. 1.
2. Dotacje, o których mowa w ust. 1, są ustalane i wypłacane wojewódzkim
zarządom melioracji i urządzeń wodnych przez wojewodę.
ż 53. Dotacje, o których mowa w ż 51 i 52, są planowane, ustalane i wypłacane
przez wojewodę w ramach środków budżetowych przeznaczonych na ten cel.
Rozdział 12
Wysokość stawek dotacji na dofinansowanie kosztów ogrzewania warsztatów
szkolnych gospodarstw pomocniczych szkół rolniczych, wykorzystywanych na cele
dydaktyczne oraz zasady i tryb ich udzielania
ż 54. 1. Gospodarstwom pomocniczym szkół rolniczych przysługuje dotacja na
dofinansowanie kosztów ogrzewania powierzchni wykorzystywanej do celów
dydaktycznych w wysokości:
1) 5,70 zł w I półroczu 1995 r.,
2) 6,00 zł w II półroczu 1995 r.
za 1 m2 powierzchni.
2. Przez powierzchnię wykorzystywaną do celów dydaktycznych, o której mowa w
ust. 1, rozumie się powierzchnię ogrzewanych pomieszczeń gospodarstw
pomocniczych, przeznaczonych dla uczniów odbywających praktyczną naukę zawodu,
oraz powierzchnię wydzielonych pomieszczeń socjalnych i sal wykładowych
należących do gospodarstw pomocniczych.
3. Za podstawę do naliczenia dotacji w I półroczu przyjmuje się powierzchnię
według stanu na dzień 1 stycznia 1995 r., a w II półroczu - według stanu na
dzień 1 lipca 1995 r., z tym że powierzchnia ta, liczona na jednego ucznia
odbywającego praktyczną naukę zawodu, według stanu na dzień 1 stycznia 1995 r.,
nie może przekroczyć:
1) w obiektach szklarniowych i inwentarskich - 4 m2,
2) w warsztatach mechanicznych - 8 m2.
4. Dotacja w 1995 r. nie może być wyższa niż poniesione koszty ogrzewania
powierzchni, o których mowa w ust. 2.
ż 55. 1. Szkoły rolnicze - dysponenci II stopnia środków budżetowych przesyłają
do Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej zbiorcze wyliczenie należnych
dotacji dla szkół - dysponentów III stopnia według wzoru określonego odrębnie:
1) na I półrocze - do dnia 30 marca 1995 r.,
2) na II półrocze - do dnia 30 lipca 1995 r.
2. Wypłaty dotacji gospodarstwom pomocniczym dokonują za I i II półrocze - w II
półroczu szkoły - dysponenci II stopnia, po otrzymaniu środków budżetowych od
Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
3. Dysponenci III i II stopnia opracowują roczne rozliczenia należnych dotacji
według wzoru określonego przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej i
przedkładają dysponentom wyższego stopnia w terminie:
1) dysponenci III stopnia - do dnia 10 stycznia 1996 r.,
2) dysponenci II stopnia - do dnia 20 stycznia 1996 r.
4. Nadpłaty dotacji przekazuje się w terminie, o którym mowa w ust. 3,
dysponentom wyższego stopnia, jeżeli nadpłata jest przekazywana w danym roku,
lub na konto dochodów jednostki budżetowej (dysponenta III stopnia), jeżeli
nadpłata jest przekazywana w 1996 r.
Rozdział 13
Wysokość stawek dotacji na dofinansowanie nakładów inwestycyjnych w zakresie
zaopatrzenia wsi w wodę i budowy urządzeń ściekowych oraz zasady i tryb ich
udzielania
ż 56. 1. Dotacje mogą być udzielane na dofinansowanie nakładów inwestycyjnych
poniesionych w 1995 r. na zaopatrzenie wsi w wodę i budowę urządzeń ściekowych.
2. Dotacja na inwestycje w gminie w zakresie:
1) zbiorowego zaopatrzenia wsi w wodę,
2) kanalizacji wsi,
3) oczyszczalni ścieków na wsi
może być przyznana wyłącznie na wspomaganie inwestycji kontynuowanej w kwocie
nie przekraczającej wielkości wydatkowanych na tę inwestycję środków finansowych
gminy, w tym środków finansowych wpłacanych do gminy przez komitety społeczne i
rolników, w roku dotowania.
3. Dotacje mogą być udzielane na dofinansowanie do 50% kosztów budowy jednego
punktu czerpalnego wody we wsiach, w których występuje stały lub okresowy (co
najmniej 3-miesięczny) brak wody.
4. Dotacja na modernizację stacji uzdatniania wody wybudowanych przed 1975 r.
może być przyznana w wysokości nie przekraczającej 50% środków wydatkowanych na
ten cel w roku dotowania.
5. Dotacja do wybudowanej oczyszczalni ścieków, służącej jednemu lub grupie
gospodarstw rolnych, może być przyznana przez wojewodę po uzyskaniu pozytywnej
opinii gminy i przedłożeniu rachunków. Wysokość dotacji nie może przekraczać 50%
wartości zakupionych urządzeń i materiałów wbudowanych w ramach inwestycji
zrealizowanej w roku dotowania.
6. Dotacje, o których mowa w ust. 2-4, nie mogą być wykorzystane na inwestycje
wynikające ze szkód górniczych oraz na inwestycje, które pozostają własnością
Skarbu Państwa, z wyjątkiem Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa.
7. Dotacje, o których mowa w ust. 2-5, mogą być przyznane, jeżeli projekt
dotowanego przedsięwzięcia uzyskał pozytywną opinię wojewódzkiego zarządu
melioracji i urządzeń wodnych.
8. Realizacja dotowanych inwestycji w zakresie zaopatrzenia wsi w wodę i budowę
urządzeń ściekowych następuje w trybie ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o
zamówieniach publicznych (Dz. U. Nr 76, poz. 344 i Nr 130, poz. 645).
9. Dotacje, z wyjątkiem dotacji, o której mowa w ust. 5, są przekazywane gminom
sukcesywnie przez wojewodę na wniosek wojewódzkiego zarządu melioracji i
urządzeń wodnych, po uprzednim sprawdzeniu rachunków (faktur) dokumentujących
poniesione nakłady inwestycyjne, z tym że dotacje te nie mogą przekroczyć kwot
wynikających z art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu
gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600 i z 1994 r. Nr 105, poz. 509).
10. Dotacje, o których mowa w ust. 2-5, powinny być rozliczone do dnia 20
stycznia 1996 r. według stanu na dzień 31 grudnia 1995 r.
11. Środki budżetowe, wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem lub nie
wykorzystane, należy przekazać do dnia 20 stycznia 1996 r. na rachunek wojewody.
12. Wojewoda składa Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej sprawozdanie
z wykorzystania dotacji w terminie do dnia 15 lutego 1996 r.
Rozdział 14
Wysokość stawek dotacji na dofinansowanie nakładów inwestycyjnych w zakresie
melioracji wodnych podstawowych i szczegółowych, ze szczególnym uwzględnieniem
budowy urządzeń zwiększających retencję wody na potrzeby rolnictwa oraz zasady i
tryb ich udzielania
ż 57. Dotacja na nakłady inwestycyjne w zakresie budowy i modernizacji urządzeń
melioracji wodnych, o których mowa w art. 91 Prawa wodnego, jest przeznaczona na
następujące kierunki inwestowania:
1) w zakresie melioracji podstawowych:
a) poprawę ochrony terenów rolnych przed powodziami,
b) dostosowanie urządzeń dla prawidłowego funkcjonowania urządzeń szczegółowych,
zwłaszcza w zakresie nawodnień,
c) zwiększenie retencji wodnej na potrzeby rolnictwa przez budowę urządzeń do
piętrzenia i magazynowania wody,
d) uzupełnienie systemów melioracyjnych urządzeniami określonymi w toku
przeprowadzonych w latach 1990-1993 przeglądów pod kątem tworzenia warunków dla
zachowania równowagi przyrodniczej,
2) w zakresie melioracji szczegółowych:
a) odbudowę i modernizację urządzeń,
b) budowę urządzeń w dolinach, pod warunkiem zapewnienia nawodnień,
c) wykonywanie drenowań w wypadkach uzasadnionych rolniczym użytkowaniem gleb o
dużych zdolnościach produkcyjnych; projekty odwodnień w szczególności powinny
być wnikliwie badane pod kątem wpływu na przyrodę i środowisko, a także
uzgodnione z właściwymi służbami wojewody,
d) poprawę warunków ekologicznych na obiektach melioracyjnych.
ż 58. Dotacje na inwestycje, o których mowa w ż 57, są wypłacane przez
wojewódzkie zarządy melioracji i urządzeń wodnych. Umowy na wykonanie zadań są
zawierane na zasadach określonych w ustawie z dnia 10 czerwca 1994 r. o
zamówieniach publicznych (Dz. U. Nr 76, poz. 344 i Nr 130, poz. 645).
Rozdział 15
Przepisy przejściowe i końcowe
ż 59. 1. Na uzasadniony wniosek zainteresowanych jednostek, w ramach posiadanych
środków, stawka dotacji może być podwyższona do 20%.
2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w ramach posiadanych środków,
może zlecić wykonanie ważnych zadań z zakresu określonego w ż 1, dla których nie
ustalono w rozporządzeniu stawek jednostkowych dotacji lub zasad dotowania.
ż 60. Dotacje zaległe za 1994 r. są wypłacane w 1995 r. w ramach środków
przewidzianych w ustawie budżetowej na ten rok, jeżeli wnioski o ich wypłatę
zostały opracowane zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu Ministra
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 24 czerwca 1994 r. w sprawie
wysokości stawek dotacji dla rolnictwa oraz szczegółowych zasad i trybu ich
udzielania w 1994 r. (Dz. U. Nr 83, poz. 383 i Nr 98, poz. 478).
ż 61. 1. Rozliczenia dotacji za 1995 r. podmioty gospodarcze są obowiązane
przedłożyć w terminie do dnia 28 lutego 1996 r., chyba że przepisy
rozporządzenia określają inne terminy rozliczenia.
2. W wypadku pobrania dotacji w kwocie wyższej od należnej, kwoty dotacji
nienależnych wraz z odsetkami, od dnia nieuzasadnionego pobrania, podlegają
zwrotowi na rachunek bieżący:
1) wydatków - odpowiednio, właściwej części budżetu państwa lub izby skarbowej,
jeżeli zwrot nastąpił w roku, w którym dotacja została pobrana,
2) dochodów - odpowiednio, części budżetu państwa lub izby skarbowej, jeżeli
zwrot nastąpił po roku, w którym dotacja została pobrana z zastrzeżeniem pkt 3,
3) dochodów budżetu państwa - odpowiednio we właściwym urzędzie skarbowym,
jeżeli zwrot dotacji następuje w wyniku kontroli skarbowej.
3. W wypadku odmowy zwrotu nienależnej dotacji przez podmiot gospodarczy,
jednostka udzielająca dotacji jest obowiązana wystąpić do właściwego urzędu
skarbowego w celu wydania decyzji administracyjnej dotyczącej zwrotu nienależnej
dotacji.
ż 62. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
stycznia 1995 r.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński
Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
21 lipca 1995 r. (poz. 464)
Załącznik nr 1
WYKAZ ZADAŃ, PUNKTÓW I STAWEK DOTACJI NA DOFINANSOWANIE POSTĘPU BIOLOGICZNEGO W
PRODUKCJI ROŚLINNEJ
1. Za efektywność dotychczasowych prac hodowlanych oraz za perspektywiczną
wartość programu hodowlanego liczba punktów w hodowli roślin wynosi:
1) w hodowli twórczej:
a) roślin rolniczych jednorocznych: za każdą odmianę wpisaną do rejestru odmian
w ciągu ostatnich 8 lat i pozostającą w rejestrze w dniu 31 grudnia 1994 r. - 6
punktów,
b) roślin rolniczych wieloletnich: za każdą odmianę wpisaną do rejestru odmian w
ciągu ostatnich 10 lat i pozostającą w rejestrze w dniu 31 grudnia 1994 r. - 6
punktów,
c) dla roślin warzywnych jednorocznych: za każdą odmianę wpisaną do rejestru
odmian w ciągu ostatnich 5 lat i pozostającą w rejestrze w dniu 31 grudnia 1994
r. - 6 punktów,
d) dla roślin warzywnych wieloletnich: za każdą odmianę wpisaną do rejestru
odmian w ciągu ostatnich 7 lat i pozostającą w rejestrze w dniu 31 grudnia 1994
r. - 6 punktów,
e) dla roślin ozdobnych, z wyjątkiem gatunków: aster chiński, mieczyk, lewkonia
- za każdą odmianę wpisaną do rejestru odmian w ciągu ostatnich 5 lat i
pozostającą w rejestrze w dniu 31 grudnia 1994 r. - 3 punkty,
f) dla gatunków roślin ozdobnych: aster chiński, mieczyk i lewkonia - za każdą
odmianę wpisaną do rejestru odmian w ciągu ostatnich 5 lat i pozostającą w
rejestrze w dniu 31 grudnia 1994 r. - 1 punkt,
g) za każdy ród będący w badaniach rejestrowych Centralnego Ośrodka Badania
Odmian Roślin Uprawnych w dniu 31 grudnia 1994 r.
- roślin rolniczych i warzywnych - 3 punkty,
- roślin ozdobnych - 1 punkt,
h) za hodowlę odpornościową - do 5 punktów,
i) za każdy ród w doświadczeniach wstępnych istotnie lepszy od wzorca - 1 punkt,
j) za wykonanie specjalistycznych analiz jakościowych - do 5 punktów,
k) za stosowanie specjalistycznych technik hodowlanych - do 5 punktów,
l) za prowadzenie doświadczeń wstępnych za 10 obiektów x 4 powtórzenia:
- dla roślin jednorocznych - 1 punkt,
- dla roślin wieloletnich i warzyw do uprawy pod osłonami - 2 punkty,
ł) za koordynację programów hodowlanych i doświadczeń międzystacyjnych gatunków
rolniczych - do 5 punktów,
2) w hodowli zachowawczej:
a) za prowadzenie hodowli zachowawczej odmiany:
- roślin rolniczych - 2 punkty,
- roślin warzywnych - 1,5 punktu,
- roślin ozdobnych, z wyjątkiem gatunków: aster chiński, mieczyk, lewkonia - 1
punkt,
- roślin ozdobnych gatunków: aster chiński, mieczyk, lewkonia - 0,5 punktu,
b) dodatkowo 2 punkty przez okres dwóch lat po wpisaniu odmiany do rejestru,
c) do 3 punktów za wartość gospodarczą odmiany wynikającą z repartycji w 1994
r.,
d) za stosowanie specjalistycznych technik hodowlanych - do 5 punktów,
e) za wykonanie analiz odpornościowych - do 5 punktów.
2. Wartość jednego punktu stawki dotacji wynosi:
4.500 zł dla roślin rolniczych,
4.000 zł dla roślin ogrodniczych.
3. Ustala się następujące współczynniki trudności:
1) żyto - 1,5
2) przenżyto - 1,3
3) pozostałe zboża - 1,0
4) kukurydza - 1,5
5) ziemniak - 1,8
6) burak cukrowy - 1,8
7) burak pastewny - 1,5
8) pozostałe korzeniowe - 0,5
9) strączkowe - 0,7
10) trawy - 0,5
11) motylkowe drobnonasienne - 0,5
12) oleiste (rzepak, mak) - 2,0
13) inne oleiste - 0,5
14) warzywa - 1,0
15) rośliny ozdobne - 0,4.
4. Stawka dotacji na prowadzenie:
1) sadów zraźnikowych i nasiennych wynosi:
- dla sadów w wieku do dwóch lat - 5.400 zł/ha,
- dla sadów w wieku powyżej dwóch lat - 2.400 zł/ha,
2) sadów i plantacji elitarnych - 10.800zł/ha.
5. Końcowa wartość odmiany:

gdzie:
KWO - końcowa wartość odmiany,
G - współczynnik określający wartość gatunku w roślinnej produkcji polowej,
Bo - wartość odmiany wewnątrz gatunku w skali 1-9,
w - liczba lat po zarejestrowaniu odmiany.
Załącznik nr 2
STAWKI DOTACJI DO ROZPŁODNIÓW
Lp.RozpłodnikRasaKlasaStawka dotacji w złotych
1Ogier-I3.000
II2.500
III1.900
- sprzedany z hodowli terenowej do punktu kopulacyjnego lub do stada
ogierów
- sprzedany ze stadniny koni do punktu kopulacyjnego
- sprzedany z punktu kopulacyjnego w wieku powyżej 6 lat do punktu
kopulacyjnego działającego w innym rejonie hodowlanym
2BuhajMleczna i mięsna
- sprzedany do krycia naturalnego -1.000
- sprzedany do stacji hodowli i unasienniania zwierząt -1.500
- wykorzystywany w inseminacji przez stację hodowli i unasienniania
zwierząt, odchowany we własnej wychowalni -1.500
3Buhajek
sprzedany do wychowalni buhajów lub umieszczony przez hodowcę we własnej
wychowalni buhajówMleczna i mięsna-400
4Knur-I340
II290
III210
- sprzedany do krycia naturalnego lub do wykorzystania w inseminacji S600

- sprzedany do stacji hodowli i unasienniania zwierząt SI400
dotacja za klasę indeksu 1160
kojarzenia i oceny ojca na potomstwie*)-2130
370
5TrykPolska
Owca górskaI280
i wrzosówkaII230
PozostałeI330
II280
dotacja do klasy I i II za wysoki indeks mleczności matki**)Polska owca
górska 70
dotacja do klasy I za wysoki indeks selekcyjny**)Pozostałe 100
6Kozioł
wpisany do:
- księgi głównej--220
- księgi wstępnej--150

*) Dotacja za klasę indeksu w okresie od dnia 1 stycznia 1995 r. do dnia wejścia
w życie rozporządzenia dotyczy knura, który uzyskał I, II lub III klasę wyceny
hodowlanej; natomiast z dniem wejścia w życie rozporządzenia dotacja za klasę
indeksu dotyczy knura, który uzyskał I, II lub S i SI klasę wyceny hodowlanej.
Knur może uzyskać dotację za klasę indeksu kojarzenia lub oceny ojca na
potomstwie albo równocześnie za oba indeksy.
**) Dotacja za wysoki indeks dotyczy tryka sprzedanego do dalszej hodowli oraz
pozostawionego na remont własnego stada.
Załącznik nr 3
STAWKI DOTACJI NA POKRYCIE KOSZTÓW UTRZYMANIA ZWIERZĄTGOSPODARSKICH (w zł za 1
sztukę)
I. W stadach zachowawczych i stadach stanowiących rezerwę genetyczną
1. Bydło rasy polskiej czerwonej i simentalskiej 300
2. Trzoda chlewna 140
3. Kury 15
4. Gęsi 33
5. Kaczki 33
6. Owce-matki rasy:
1) wrzosówka i świniarka 45
2) plennej - fińska i olkuska 40
3) leine, kent, texel, pomorska 45
4) booroola 40
5) romanowska 40
7. Koniki polskie i hucuły 300
II. W stadach zarodowych drobiu
1. Kury mięsne i nieśne 10
2. Indyki 23
3. Kaczki 23
4. Gęsi 23
Załącznik nr 4
MAKSYMALNA LICZBA ZWIERZĄT GOSPODARSKICH W POSZCZEGÓLNYCH STADACH ZACHOWAWCZYCH,
STANOWIĄCYCH REZERWĘ GENETYCZNĄ I ZARODOWYCH, NA KTÓRYCH UTRZYMANIE PRZYSŁUGUJE
DOTACJA
Lp.Tytuł (podmiot gospodarczy)Liczba zwierząt w sztukach
123
1Stada zachowawcze
Trzody chlewnej rasy złotnickiej pstrej:
1) Longin Kosiak - Ekologiczne Agrohodowlane Przedsiębiorstwo Handlowe
EKOTYP Spółka z o.o., Zdbowo, woj. pilskie40 loch
2) Krzysztof Pejka, Chraplewo, woj. bydgoskie20 loch
3) Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna, Robakowo, woj. poznańskie20 loch
4) Jan Wieła, Wąsowo, woj. poznańskie30 loch
5) Bieganowo Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe BIEGROL Spółka z o.o.,
Sokolniki, woj. poznańskie20 loch
6) Stacja Badawcza Rolnictwa Ekologicznego i Hodowli Zachowawczej Zwierząt
Polskiej Akademii Nauk w Popielnie, woj. suwalskie20 loch
2Drobiu:
1) Akademia Rolnicza w Lublinie Stacja Doświadczalna w Felinie Katedra
Biologicznych Podstaw Produkcji Zwierzęcej
- kur polbar550 kur
- kur zielononóżka550 kur
2) Hodowla Zarodowa Zwierząt Podzamcze Spółka z o.o., woj. siedleckie
- kur leghorn (G-99)550 kur
- kur rhode island red (R-11)550 kur
- kur sussex (S-66)550 kur
- kur leghorn (H-22)550 kur
- kur żółtonóżka (Ż-33)550 kur
- kur zielononóżka (Z-11)550 kur
3) Rolniczy Zakład Doświadczalny w Brwinowie, woj. Warszawskie, Szkoły
Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
- kur rhode island red550 kur
4) Akademia Rolniczo-Techniczna w Olsztynie
Wydział Zootechniczny
Instytut Hodowli i Technologii Produkcji Zwierzęcej
Kadedra Drobiarstwa
Doświadczalna Ferma Drobiu
- gęsi biłgorajskiej200 gęsi
5) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Drobiarstwa w Poznaniu
- kaczek (A, A-1, A-2, A-3, P-8, P-9, P-33, K-2, Kh-1, O-1, Kho-1)1.980
kaczek
- gęsi (Lu, Ki, Pd, Ka, Ry, Su, Ga, Ro, Go, Po, SD-01, WD-02, ND-12,
SŁ)2.800 gęsi
- kur (K-22, A-33)1.100 kur
6) Regina Jakuta, Łochów, woj. siedleckie
- kur leghorn (L-44)550 kur
3Owiec rasy wrzosówka:
1) Zakłady Produkcyjno-Doświadczalne "Inwestrol IZ" Spółka z o.o.,
Czechnica, woj. wrocławskie100 matek
2) Rolniczy Zakład Doświadczalny w Żelaznej, woj. Skierniewickie, Szkoły
Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie200 matek
3) Irena i Ryszard Szurwiłło Ferma Owiec, Kowalki, woj. suwalskie500 matek

4) Zenon Żwirkowski, Kleszczele, woj. białostockie200 matek
5) Instytut Zootechniki
Zootechniczny Zakład Doświadczalny w Siejniku, woj. suwalskie200 matek
4Owiec rasy świniarka:
Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna, Lasocin, woj. kieleckie100 matek
5Owiec rasy leine:
Ośrodek Hodowli Zarodowej w Cerkwicy Spółka z o.o., Cerkwica, woj.
szczecińskie300 matek
6Owiec rasy pomorskiej:
Ośrodek Hodowli Zarodowej w Bobrownikach Spółka z o.o., Bobrowniki, woj.
słupskie350 matek
7Owiec rasy texel:
Ośrodek Hodowli Zarodowej Skarbu Państwa w Waplewie, woj. elbląskie100
matek
8Koników polskich:
1) Stacja Badawcza Rolnictwa Ekologicznego i Hodowli Zachowawczej Zwierząt
Polskiej Akademii Nauk w Popielnie, woj. suwalskie60
2) Stado Ogierów Skarbu Państwa w Sierakowie Wielkopolskim, woj.
poznańskie40
3)Stadnina Koni Skarbu Państwa, Racot, woj. leszczyńskie60
4) Kombinat Rolno-Przemysłowy "Manieczki" Spółka z o.o., woj. poznańskie30

5) Stadnina Koni Dobrzyniewo Spółka z o.o., woj. pilskie40
9Hucułów:
1) Stadnina Koni Huculskich Gładyszów Spółka z o.o., woj. nowosądeckie100
2) Instytut Zootechniki
Zootechniczny Zakład Doświadczalny Rymanów z siedzibą w Odrzechowej, woj.
krośnieńskie30
Uwaga: Liczby koników polskich i hucułów dotyczą łącznie: klaczy
jednorocznych, dwuletnich, trzyletnich i klaczy-matek, a w Stacji
Badawczej Rolnictwa Ekologicznego i Hodowli Zachowawczej Zwierząt PAN w
Popielnie - również ogierów używanych do rozpłodu w stadzie stajennym.
Stada stanowiące rezerwę genetyczną
10Bydła ras mlecznych:
- polskiej czerwonej:
1) Gospodarstwo Rolno-Hodowlane Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa w
Jodłowniku, woj. nowosądeckie200 krów
2) Gospodarstwo Rolne Opactwa o.o. Cystersów w Szczyrzycu, woj.
nowosądeckie60 krów
3) Stacja Badawcza Rolnictwa Ekologicznego i Hodowli Zachowawczej Zwierząt
Polskiej Akademii Nauk w Popielnie, woj. suwalskie100 krów
- simentalskiej:
1) Instytut Zootechniki Zootechniczny Zakład Doświadczalny Rymanów z
siedzibą w Odrzechowej, woj. krośnieńskie190 krów
2) Ośrodek Hodowli Zarodowej Skarbu Państwa, Brzozów, woj. krośnieńskie100
krów
11Owiec ras plennych:
- fińskiej:
Instytut Zootechniki
Zootechniczny Zakład Doświadczalny w Kołudzie Wielkiej, woj. bydgoskie120
matek
- booroola:
Zakład Doświadczalny Polskiej Akademii Nauk w Jastrzębcu, woj.
warszawskie80 matek
- olkuskiej:
1) Akademia Rolnicza w Poznaniu
Rolnicze Gospodarstwo Doświadczalne, Złotniki, woj. poznańskie15 matek
2) Zakład Doświadczalny Polskiej Akademii Nauk w Jastrzębcu, woj.
warszawskie10 matek
3) Akademia Rolnicza w Lublinie
Stacja Doświadczalna w Bezku, woj. chełmskie
Instytut Hodowli i Technologii Produkcji Zwierzęcej Wydział
Zootechniczny10 matek
4) Rolniczy Zakład Doświadczalny w Żelaznej, woj. Skierniewickie, Szkoły
Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie40 matek
5) Akademia Rolnicza w Krakowie
Wydział Zootechniczny
Stacja Doświadczalna Katedry Hodowli Owiec i Kóz40 matek
- romanowskiej:
Instytut Zootechniki
Zootechniczny Zakład Doświadczalny, Pawłowice, woj. leszczyńskie60 matek
12Drobiu:
1) Akademia Rolnicza w Krakowie
Wydział Zootechniczny
Stacja Doświadczalna Zakładu Hodowli Drobiu, woj. tarnowskie
- gęsi zatorskiej (ZD-1)650 gęsi
2) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Drobiarstwa w Poznaniu
- gęsi (Re, Ku)1.300 gęsi
3) Eugeniusz Warszawski, Lubiewo, woj. bydgoskie
- kaczek (P-44, P-55)1.300 kaczek
4) Ośrodek Hodowli Kaczek Urszula i Franciszek Sroka, Nieciszów, woj.
wrocławskie
- kaczek (P-11, P-22)700 kaczek
Stada zarodowe:
13Drobiu:
1) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Drobiarstwa w Poznaniu
- kur nieśnych (K-66, K-44, A-22, A-88, WJ-44, N-11, P-11)11.550 kur
- kur mięsnych (CE-22, W-77, W-44)4.950 kur
~ kaczek (A-44, A-55, P-77, P-66)2.600 kaczek
2) Stadnina Koni "Iwno" Spółka z o.o., woj. poznańskie
- kur nieśnych (H-77, L-99, N-88, S-22, R-33)8.250 kur
3) Zarodowa Ferma Kur w Mieni Spółka z o.o., woj. siedleckie
- kur nieśnych (N-22, H-33, V-44, M-55)6.600 kur
4) Zarodowa Ferma Kur Rszew Spółka z o.o., woj. łódzkie
- kur nieśnych (R-55, S-11, S-55)4.950 kur
5) Ośrodek Hodowli Indyków w Biesalu Olsztyńskich Zakładów Drobiarskich
"Indykpol" S.A.
- indyków (M-22, J-22, J-33, J-44)2.600 indyków
6) Instytut Zootechniki
Zootechniczny Zakład Doświadczalny w Kołudzie Wielkiej, woj. Bydgoskie
- gęsi (WD-1, WD-3)4.000 gęsi

Załącznik nr 5
LICZBA OGIERÓW, NA KTÓRYCH UTRZYMANIE PRZYSŁUGUJE DOTACJA
1. Stadom Ogierów Skarbu Państwa w:
1) Braniewie - 85 sztuk
2) Gnieźnie - 125 sztuk
3) Kętrzynie - 100 sztuk
4) Klikowej - 170 sztuk
5) Książu - 90 sztuk
6) Łobezie - 105 sztuk
7) Sierakowie - 130 sztuk
8) Starogardzie Gdańskim - 120 sztuk
2. Stadom Ogierów - Spółka z o.o.:
1) w Bogusławicach - 145 sztuk
2) w Łącku - 175 sztuk
3) w Białce - 105 sztuk
3. Zakładom Treningowym Skarbu Państwa w:
1) Białym Borze - 55 sztuk
2) Kwidzynie - 55 sztuk
4. HIPODROM Sopot Spółka z o.o. - 55 sztuk
Załącznik nr 6
WYKAZ ZADAŃ I WYSOKOŚĆ STAWEK DOTACJI NA DOFINANSOWANIE OCENY WARTOŚCI UŻYTKOWEJ
I HODOWLANEJ ORAZ USŁUG UNASIENNIANIA ZWIERZĄT GOSPODARSKICH
Lp.ZadanieStawka w zł za 1 sztukę
Miesięcznaroczna
1234
AOcena zwierząt
1Krowy:
1) rasy mlecznej
- w gospodarstwie do 20 sztuk krów6,8081,60
- w gospodarstwie od 21 do 50 sztuk krów3,0336,36
- w gospodarstwie powyżej 50 sztuk krów1,5018,00
2) rasy mięsnej1,2515,00
2Lochy w hodowli zarodowej:
1) w gospodarstwie do 40 sztuk loch
- produkującym knury i loszki5,1161,32
- produkującym wyłącznie loszki2,0224,24
2) w gospodarstwie powyżej 40 sztuk loch
- produkującym knury i loszki2,4829,76
- produkującym wyłącznie loszki1,4317,16
3Owcy-maciorki stada podstawowego:
- w gospodarstwie do 100 sztuk0,9010,80
- w gospodarstwie powyżej 100 sztuk0,293,48
4Kozy:
- w gospodarstwie do 15 sztuk kóz6,0072,00
- w gospodarstwie powyżej 15 sztuk kóz3,0036,00
5Samicy stada podstawowego zwierząt futerkowych:
- w fermie o stadzie do 100 sztuk samic0,506,00
- w fermie o stadzie powyżej 100 sztuk samic0,404,80
6Pszczół:
- pasieka w ocenie terenowej65,50786,00
- pasieka w ocenie testowej lub w ocenie terenowej na terenie rejonów
zachowawczych198,002.376,00
7Drobiu:
1) stado zarodowe:41,60499,20
- ocena wstępna16,60199,20
- ocena właściwa25,00300,00
2) stado reprodukcyjne:8,90106,80
- ocena wstępna6,6079,20
- ocena właściwa2,3027,60
3) ocena terenowa:*) 214,50
- ocena wstępna 150,00
- ocena właściwa 64,50
Stawka w zł za 1 sztukę
do usługina realizację programu oceny i selekcji buhajów
BUnasiennianie zwierząt
1Krowy i jałowicy nasieniem buhajów:
1) wyprodukowanym w kraju od buhajów ras mlecznych i mięsnych:
a) ocenionych metodą BLUP-Model Zwierzęcia lub stacjonarną i dopuszczonych
do rozrodu przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt, oraz
testowanych3,008,70
b) nie ocenionych, dopuszczonych do rozrodu przez Centralną Stację Hodowli
Zwierząt:
- ras mlecznych3,003,00
- ras mięsnych3,005,00
2) ras mlecznych i mięsnych, importowanym na wniosek Centralnej Stacji
Hodowli Zwierząt akceptowany przez Ministerstwo Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej3,006,50
Stawka w zł za 1 sztukę
Do usługido nasienia
2Lochy:
Nasieniem knurów:
- pochodzących z kojarzeń lub po ojcach pozytywnie ocenionych w Stacji
Kontroli Użytkowości Rzeźnej Trzody Chlewnej i posiadających klasę S lub I
klasę indeksu oceny przyżyciowej3,0013,34
- testowanych na potomstwie w stadach zarodowych lub posiadających
pozytywny indeks użytkowości rzeźnej trzody chlewnej3,0019,90
- pozostałych, według wymagań określonych przez Centralną Stację Hodowli
Zwierząt3,0010,32
3Klaczy: 25,00
Stawka w zł za 1 sztukę do usługi i nasienia
4Owcy-maciorki:
1) z synchronizacją rui:
- w gospodarstwie do 100 sztuk6,00
- w gospodarstwie powyżej 100 sztuk5,00
2) bez synchronizacji rui:
- w gospodarstwie do 100 sztuk2,40
- w gospodarstwie powyżej 100 sztuk1,90
5Kozy:
1)z synchronizacją rui16,00
2) bez synchronizacji rui15,00
6Matki pszczelej:
Unasiennianie (sztuczne i naturalne) w pasiekach stacji hodowli i
unasienniania zwierząt, Okręgowej Stacji Hodowli Zwierząt w Szczecinie i
Zespole Laboratoriów Biotechnologii i Rozrodu Centralnej Stacji Hodowli
Zwierząt w Parzniewie oraz wyprodukowanie każdej matki przeznaczonej do
rejonu zachowawczego przez Stację Hodowli i Unasienniania Zwierząt w
Olecku i Zespół Laboratoriów Biotechnologii i Rozrodu Centralnej Stacji
Hodowli Zwierząt w Parzniewie26,15
CRealizacja zadań z zakresu hodowli i rozrodu zwierząt gospodarskichStawka
miesięczna w zł
1Centralna Stacja Hodowli Zwierząt182.000,00
4.273,00
2Polski Związek Owczarski

*) Dotacja za ocenę terenową drobiu wypłacana jest w pełnej wysokości stawki
rocznej za wykonanie zadania.
Załącznik nr 7
WYSOKOŚĆ STAWEK DOTACJI NA DOFINANSOWANIE KOSZTÓW UPOWSZECHNIANIA DORADZTWA
ROLNICZEGO
Lp.ZadanieStawka w zł
123
1Szkolenie180/1 osobodzień
2Organizowanie zespołowych form gospodarowania1.300/1 zespół
3Pokazy i demonstracje500/1 demonstracja lub pokaz
4Olimpiady, konkursy:
1) o zasięgu krajowym16.000/1 olimpiada lub konkurs
2) o zasięgu makroregionalnym12.000/1 olimpiada lub konkurs
3) o zasięgu wojewódzkim8.000/1 olimpiada lub konkurs
4) o zasięgu gminnym lub rejonowym5.000/1 olimpiada lub konkurs

Załącznik nr 8
DZIAŁ I. STAWKI PUNKTOWE ZA CZYNNOŚCI WETERYNARYJNE
Lp.Rodzaj czynnościLiczba punktów
stawka obniżona*)stawka normalna
1234
1Perlustracja, przegląd zwierząt, nadzór epizootyczny w ognisku choroby
lub nad kwarantanną zwierząt - za godzinę pracy100
21 godzina pracy: 1) rzeczoznawcy pszczelarskiego70
2) rzeczoznawcy do oszacowania wartości zwierząt40
3Badanie alergiczne ssaka (tuberkulinizacja, maleinizacja) od 1 sztuki1520

4Badanie testem terenowym, metodą płytową ptaków - od 1 sztuki34
5Pobieranie krwi lub mleka do badań laboratoryjnych, bez względu na ilość
kierunków badań - od 1 sztuki:
1) bydła, koni, psów i kotów710
2) świń i zwierząt futerkowych1012
3) owiec56
4)drobiu34
6Pobieranie prób do badań parazytologicznych, niezależnie od gatunku
zwierząt - od 1 sztuki46
7Pobranie wymazów od 1 zwierzęcia35
8Szczepienie w formie iniekcji - od 1 sztuki:
1) bydła, koni, psów i kotów711
2) świń46
3) ptaków i ryb23
Przy równoczesnym szczepieniu więcej niż jedną szczepionką, stawkę
powiększa się o 50%
9Doustne podanie szczepionki lub leku dla:
1) ssaka - od 1 sztuki23
2) ptaków (za każde 50 sztuk)55
10Zabieg zwalczania gzawicy u bydła - od 1 sztuki1520
11Odkażenie 1 m2 powierzchni:
1) do 1000 m20,5
0,3
2) powyżej 1000 m2
12Odkażenie środka transportu:
1) samochodu bez przyczepy40
60
2) samochodu z przyczepą lub wagonu
13Sekcja zwierzęcia:
1) bydła, konia i knura - powyżej 6 miesięcy350
200
100
50
2) świni, owcy, kozy, cielęcia, źrebięcia, psa i kota
3) prosięcia i jagnięcia
4) ptaka i ryby
14Obserwacja zwierzęcia podejrzanego o wściekliznę (3-krotne badanie wraz
z wydaniem zaświadczenia):
1) w zakładzie (lecznicy)150
300
2) poza zakładem
15Eutanazja psa lub kota100
16Eutanazja całego miotu (psa lub kota)50

*) Stawkę obniżoną stosuje się przy wykonywaniu czynności w ramach
zorganizowanych w tym celu spędów zwierząt oraz w przypadkach indywidualnych,
gdy podczas jednej wizyty lekarskiej wykonuje się czynności u więcej niż:
1) 50 sztuk koni i bydła,
2) 200 sztuk świń i owiec,
3) 1000 sztuk ptaków, piskląt lub ryb.
DZIAŁ II. STAWKI PUNKTOWE ZA WETERYNARYJNE BADANIA LABORATORYJNE
Lp.Rodzaj badaniaLiczba punktów
123
17Bakterioskopia30
18Badanie bakteriologiczne wraz z antybiogramem150
19Badanie bakteriologiczne w kierunku beztlenowców wraz z antybiogramem250

20Badanie parazytologiczne40
21Badanie serologiczne:
1) mikroaglutynacja bez względu na liczbę antygenów40
2) aglutynacja płytowa20
3) aglutynacja probówkowa45
4) odczyn antyglobulinowy90
5) próba merkaptoetanolowa90
6) OWD100
7) seroneutralizacja lub ELISA100
8) immunodyfuzja30
9) immunofluorescencja200
10) hemaglutynacja bierna60
22Kompleksowe badanie w kierunku wścieklizny z neutralizacją materiału500
23Próba biologiczna30
24Badanie w kierunku chlamydiozy na zarodkach kurzych300
25Badanie histologiczne150
26Hodowla tkankowa z izolacją wirusa300
27Badanie w kierunku gruźlicy500
28Próba Ascoliego50
29Badanie mikrobiologiczne i fizykochemiczne próbki mleka i przetworów
mlecznych300

Załącznik nr 9
STAWKI PUNKTOWE ZA BADANIA WYKONYWANE W ZAKRESIE WYKRYWANIA POZOSTAŁOŚCI
CHEMICZNYCH, BIOLOGICZNYCH I LEKÓW WETERYNARYJNYCH W PRODUKTACH SPOŻYWCZYCH
POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO ORAZ W TKANKACH I PŁYNACH USTROJOWYCH ZWIERZĄT RZEŹNYCH
Lp.Rodzaj badaniaLiczba punktów
123
1Oznaczanie arsenu410
2Oznaczanie kadmu i ołowiu475
3Oznaczanie rtęci400
4Oznaczanie pozostałości insektycydów fosforoorganicznych625
5Oznaczanie pozostałości sulfonamidów625
6Oznaczanie pozostałości chloroamfenikolu500
7Oznaczanie pozostałości insektycydów polichlorowych800
8Oznaczanie pozostałości leków (jedna grupa związków)825
9Oznaczanie pozostałości hormonów w moczu1.375
10Oznaczanie pozostałości hormonów w tkankach zwierząt1.375
11Oznaczanie tapazolu w tkankach850
12Oznaczanie pozostałości jednego antybiotyku w mięsie mikrobiologiczną
metodą ilościową350
13Wykrywanie antybiotyków w tkankach zwierzęcych mikrobiologiczną metodą
jakościową250
14Wykrywanie pozostałości substancji hamujących w mleku125

Załącznik nr 10
STAWKI PUNKTOWE ZA BADANIA MONITOROWE WYKONYWANE W ZAKRESIE JAKOŚCI GLEB,
ROŚLIN, PRODUKTÓW ROLNICZYCH I SPOŻYWCZYCH
Lp.Rodzaj badaniaLiczba punktów próbobraniaLiczba punktów
1234
1Oznaczanie parametrów fizykochemicznych gleby, w tym metali
ciężkich100500
2Oznaczanie pozostałości metali ciężkich100145
3Oznaczanie azotanów i azotynów w:
- roślinach 40
- produktach mięsnych10050
4Oznaczanie pozostałości pestycydów100150
5Oznaczanie witamin100150
6Oznaczanie cholesterolu10040
7Oznaczanie kwasów tłuszczowych w przetworach mięsnych10040
8Oznaczanie zawartości WWA100100
9Oznaczanie przeciwutleniaczy10060
10Oznaczanie zawartości środków hamujących w mleku10030
11Oznaczanie zawartości metali ciężkich, azotanów, azotynów, mykotoksyn,
pozostałości pestycydów w importowanych warzywach, owocach i ziarnie
zbóż10345

Wartość jednego punktu wynosi 1 zł.
Załącznik nr 11
STAWKI DOTACJI NA DOFINANSOWANIE PRAC GEODEZYJNO-URZĄDZENIOWYCH
Lp.ZadanieJednostkaStawka dotacji w zł
1234
1Scalanie i wymiana gruntówHa196,00
2Kontrola terenowa i aktualizacja ewidencji gruntówHa16,50
3Aktualizacja operatów ewidencji gruntówDziałka14,50
4Odnowienie operatów ewidencji gruntówDziałka39,50
5Opracowanie map dla celów odnowienia ewidencji gruntówHa165,50
6Zakładanie ewidencji gruntów (część opisowa) na terenach wiejskich w
systemie informatycznym w powiązaniu z księgami wieczystymiDziałka2,50
7Modernizacja map ewidencji gruntów w systemie informatycznymPkt5,00
8Opracowanie dokumentacji geodezyjnejdziałek gruntów pod budynkami i
działek gruntów pozostawionych rolnikom do dożywotniego
użytkowaniaDziałka310,00
na grunty zmeliorowane (tereny konkurencyjne) na potrzeby naliczania opłat
melioracyjnychha9,50
związanej z rekultywacją na cele rolne gruntów zdewastowanych i
zdegradowanych w wyniku działania nieznanych sprawców, w tym dokumentacji
technicznejha480,00
km580,00
nieruchomości rolnych Państwowego Funduszu Ziemi przekazywanych do Zasobu
Własności Rolnej Skarbu Państwadziałka310,00
do złożenia ksiąg wieczystych po scaleniu i wymianie gruntówHa48,00
9Opracowanie części rolnej miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennegoHa4,50
10Sporządzanie planów urządzeniowo-rolnych wsi i gospodarstw rolnych w
powiązaniu między innymi z ochroną i kształtowaniem środowiska oraz
ochroną gruntów rolnychHa144,00
11Ponowna gleboznawcza klasyfikacjagruntów zmeliorowanychHa14,50
Gruntów zrekultywowanych i ulepszonychHa58,50
Zmienionych klas gruntów i użytków rolnychHa58,50
12Kontrola gleboznawczej klasyfikacji gruntów (np. scalenie i wymiana
gruntów)Ha14,50
13Kartografia gleb - mapy glebowo-rolnicze 1:5000Ha0,50
14Aktualizacja lub odnowienie map glebowo-rolniczych 1:5000Ha2,00
15Opracowanie dokumentacji geodezyjno-urządzeniowej dotyczącej granicy
polno-leśnejHa32,50

Załącznik nr 12
STAWKI DOTACJI NA DOFINANSOWANIE PRAC W ZAKRESIE CHEMIZACJI ROLNICTWA
Lp.Zadanie dotowaneJednostkaStawka dotacji w zł
1234
1Badanie gleb na potrzeby doradztwa rolniczegopróbka5,50
2Określenie rejonów i zalecanych dawek dla potrzeb wapnowania
regeneracyjnegomiejscowość20,00
3Badanie ziemi i gleb ogrodniczychpróbka3,60
4Badanie części wskaźnikowych roślin do dokarmiania dolistnegopróba7,00
5Badanie zawartości azotanów w płodach rolnychpróbka9,00
6Analiza pasz gospodarskichpróbka16,00
7Kontrola jakości nawozówpróbka35,00
8Badanie gleb na zawartość mikroelementówpróbka26,00
9Kontrola odczynu i zasobności glebpróbka33,00
10Badania na rzecz ochrony środowiska i produkcji nieskażonej żywności:
a) określenie stopnia zanieczyszczenia środowiska rolniczego skażeniami
chemicznymi i radiologicznymipunkt390,00
b) badanie jakości płodów rolnych na zawartość metali ciężkichpróbka90,00

Załącznik nr 13
STAWKI DOTACJI NA DOFINANSOWANIE ZADAŃ W ZAKRESIE OCHRONY ROŚLIN
Lp.Zadania dotowaneJednostkaStawka dotacji w zł
1234
1Rejestracja, sygnalizacja i prognozowanie agrofagów1 gatunek
agrofaga1.200
2Kontrola jakości środków ochrony roślin dla gospodarstw rolnych:
- analiza parametrów fizykochemicznych form użytkowych środków ochrony
roślinpróbka45
- analiza zawartości substancji aktywnejpróbka90
- ocena skuteczności biologicznej środków ochrony roślin metodą
laboratoryjnąpróbka70
- ocena fitotoksyczności środka ochrony roślinpróbka90
3Urzędowe badanie kontrolne środków ochrony roślin znajdujących się w
obrocie towarowym:
- analiza parametrów fizykochemicznych form użytkowych środków ochrony
roślinpróbka90
- analiza zawartości substancji aktywnejpróbka180
- ocena skuteczności biologicznej środków ochrony roślin metodą
laboratoryjnąpróbka130
- ocena fitotoksyczności środka ochrony roślinpróbka180
4Analiza pozostałości środków ochrony roślin w płodach rolnych:
- badanie pozostałości insektycydów chloroorganicznychpróbka50
- badanie pozostałości insektycydów fosforoorganicznychpróbka40
- badanie pozostałości insektycydów pyretroidowychpróbka50
- badanie pozostałości insektycydów karbaminianowychpróbka50
- badanie pozostałości innych insektycydówpróbka53
- badanie pozostałości fungicydów karbaminianowychpróbka37
- badanie pozostałości fungicydów dwutiokarbaminianowychpróbka22
- badanie pozostałości innych fungicydówpróbka55
- badanie pozostałości herbicydów z grupy arylofenoksykwasówpróbka70
- badanie pozostałości herbicydów fenylomocznikowychpróbka50
- badanie pozostałości innych herbicydówpróbka40


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 11 lipca 1995 r.
w sprawie określenia wypadków, w których wynagrodzenia w gospodarce
pozabudżetowej, szkołach wyższych i innych jednostkach prowadzących gospodarkę
finansową na zasadach określonych w ustawie o szkolnictwie wyższym oraz
jednostkach prowadzących gospodarkę finansową na zasadach ustalonych dla
zakładów budżetowych mogą być wypłacane poza limitem.
(Dz. U. Nr 94, poz. 465)
Na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu
środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie
niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163) zarządza się, co następuje:
ż 1. W jednostkach gospodarki pozabudżetowej, w szkołach wyższych i innych
jednostkach prowadzących gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie
o szkolnictwie wyższym oraz w jednostkach prowadzących gospodarkę finansową na
zasadach ustalonych dla zakładów budżetowych, dla których limity wynagrodzeń
ustala się na podstawie ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków
na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw
(Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163), mogą być wypłacane wynagrodzenia poza
limitem w następujących wypadkach:
1) w szkołach wyższych, ze środków uzyskanych na ten cel z innych źródeł niż
określone w art. 24 ust. 1 pkt 1 oraz art. 152 ust. 1 ustawy z dnia 12 września
1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz.
254 i Nr 63, poz. 314 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz.
509 i Nr 121, poz. 591), w szczególności z tytułu prowadzenia działalności
wymienionych w art. 23 ust. 2 pkt 1 tej ustawy,
2) w instytucjach kultury, o których mowa w art. 32 ustawy z dnia 25
października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz.
U. Nr 114, poz. 493 i z 1994 r. Nr 121, poz. 591), ze środków uzyskanych z
prowadzenia działalności, o której mowa w art. 13 ust. 2 pkt 6 tej ustawy, pod
warunkiem sfinansowania wszystkich kosztów tej działalności z uzyskanych
dochodów,
3) premii dla pracowników organów i urzędów podległych Ministrowi Finansów, a w
szczególności dla pracowników, którzy przyczynił się bezpośrednio do uzyskania
dodatkowych wpływów - w ramach środków, o których mowa w art. 9a ustawy z dnia
29 grudnia 1982 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz urzędach i izbach
skarbowych (Dz. U. z 1994 r. Nr 106, poz. 511) - do wysokości określonej w
odrębnych przepisach,
4) premii dla pracowników podległych Prezesowi Głównego Urzędu Ceł, a w
szczególności dla tych, którzy przyczynili się bezpośrednio do wykrycia
przestępstw lub wykroczeń celnych i dewizowych - w ramach środków, o których
mowa w art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z
1994 r. Nr 71, poz. 312) - do wysokości określonej w odrębnych przepisach,
5) nagród dla pracowników Agencji Rynku Rolnego za szczególne osiągnięcia w
wykonywaniu zadań Agencji, na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16
października 1990 r. w sprawie systemu wynagradzania pracowników Agencji Rynku
Rolnego (Dz. U. Nr 72, poz. 425 i z 1992 r. Nr 91, poz. 457),
6) wynagrodzenia prowizyjnego wypłacanego na podstawie przepisów w sprawie
wynagrodzenia prowizyjnego pracowników urzędów skarbowych wykonujących egzekucję
administracyjną należności pieniężnych,
7) wynagrodzenia prowizyjnego wypłacanego na podstawie przepisów w sprawie
wynagrodzenia prowizyjnego komorników sądowych za czynności egzekucyjne,
8) wynagrodzeń wypłacanych żołnierzom na podstawie przepisów rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 24 marca 1992 r. w sprawie żołnierzy zawodowych wyznaczonych do
pełnienia służby poza granicami państwa w składzie misji specjalnych organizacji
międzynarodowych (Dz. U. Nr 34, poz. 147 i z 1993 r. Nr 44, poz. 203) oraz
wynagrodzeń wypłacanych na podstawie odrębnych przepisów pracownikom cywilnym
pracującym poza granicami państwa w składzie misji specjalnych organizacji
międzynarodowych,
9) wynagrodzenia prowizyjnego wypłacanego za podstawie przepisów w sprawie
wynagrodzenia prowizyjnego pracowników oddziałów Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
wykonujących czynności egzekucyjne,
10) wynagrodzenia radców prawnych z tytułu zastępstwa w postępowaniu sądowym, o
którym mowa w ż 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z
dnia 18 sierpnia 1992 r. w sprawie dodatkowego wynagrodzenia radców prawnych
(Dz. U. Nr 64, poz. 326),
11) wyrównania do wysokości kwoty najniższego wynagrodzenia, o którym mowa w
przepisach w sprawie najniższego wynagrodzenia pracowników,
12) w jednostkach gospodarki pozabudżetowej oraz w jednostkach prowadzących
gospodarkę finansową na zasadach ustalonych dla zakładów budżetowych, jeżeli
osiągają dochody ponadplanowe, za ponadplanową produkcję lub usługi - w
rozliczeniu całorocznym - w maksymalnej wysokości 0,6% wynagrodzeń za każdy 1%
przekroczenia planowanych dochodów (w jednostkach dotowanych - łącznie z
dotacją):
a) w jednostkach dotowanych przedmiotowo, jeżeli spełniają następujące warunki:
- uzyskanie procentowego wzrostu udziału dochodów własnych w dochodach ogółem,
- nieprzekroczenie 20% rocznego limitu wynagrodzeń osobowych,
- sfinansowanie z ponadplanowych dochodów wszystkich kosztów związanych z
uzyskaniem tych dochodów,
b) w pozostałych jednostkach, jeżeli spełniają drugi i trzeci warunek wymieniony
pod lit. a).
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1995 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 8 sierpnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z
zagranicy do produkcji baterii galwanicznych.
(Dz. U. Nr 94, poz. 466)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1995 r. ustanawia się kontyngenty celne wartościowe na
przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 13 czerwca 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 72, poz. 357).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1995 r. (poz. 466)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE
Poz.Kod PCNWyszczególnienieWartość (ECU)
1234
82078207Narzędzia wymienne do narzędzi ręcznych nawet napędzanych
mechanicznie lub do obrabiarek (np. do prasowania, tłoczenia, kucia na
prasach, przebijania, wykrawania, gwintowania otworów i wałków, wiercenia,
wytaczania, przeciągania, frezowania, toczenia lub wkręcania wkrętów),
nawet ciągadła, ciągowniki bądź matryce do wyciskania metalu oraz
narzędzia do wiercenia w kamieniu lub do wierceń ziemnych:
8207 30- Narzędzia do prasowania, tłoczenia, kucia na prasach, przebijania
lub wykrawania:
8207 30 10 0- - Do metalu
ex8207 30 10 0Matryca do tłoczenia i wykrawania nakładek metalowych z
blachy o grubości 0,2 mm311 700
ex8207 30 10 0Matryca do wykrawania osłonek metalowych baterii z blachy o
grubości 0,2 mm87 000
ex8207 30 10 0Matryca do wykrawania krążków technologicznych z taśmy
cynkowej o grubości 5,8 mm41 120
84138413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe;
podnośniki do cieczy:
8413 60- Pozostałe obrotowe pompy wyporowe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8413 60 90 0- - - - Pozostałe
ex8413 60 90 0Pompa obrotowa kwasoodporna do przemieszczania masy
elektrolitycznej, o wydajności 1,0-1,8 l/h9 510
ex8413 60 90 0Pompa obrotowa kwasoodporna do rozpylania masy
elektrolitycznej, o wydajności 1,0-1,8 l/h28 910
84178417Piece i paleniska przemysłowe lub laboratoryjne, także piece do
spopielania, nieelektryczne:
8417 10 00 0- Piece do prażenia, topienia lub innej obróbki cieplnej rud,
pirytów lub metali
ex8417 10 00 0Piec gazowy do ciągłego przetopu cynku w temperaturze 480
ą10�C260 070
84198419Maszyny, instalacje lub sprzęt laboratoryjny, z podgrzewaniem
elektrycznym lub bez, do poddawania materiałów procesom wymagającym zmiany
temperatury, takim jak: grzanie, gotowanie, prażenie, destylowanie,
rektyfikowanie, sterylizowanie, pasteryzowanie, poddawanie działaniu pary
wodnej, suszenie, odparowywanie, parowanie, skraplanie lub chłodzenie,
inne niż urządzenia lub instalacje w rodzaju stosowanych do celów
domowych; urządzenia do podgrzewania wody przepływowe lub pojemnościowe,
nieelektryczne:
- Pozostałe maszyny, instalacje i urządzenia:
8419 89- - Pozostałe:
8419 89 80 0- - - Pozostałe
ex8419 89 80 0Urządzenia do roztapiania, mieszania, wzbogacania i
przesyłania asfaltu do różnych linii montażowych, wyposażone w zbiornik i
mieszadło34 490
84218421Wirówki, także suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do
filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów:
- Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy:
8421 29- - Pozostałe:
8421 29 90 0- - - Pozostałe
ex8421 29 90 0Urządzenia filtracyjne do odsączania i dozowania masy
elektrolitycznej, o przepustowości 10-18 tys. l/h21 790
84228422Zmywarki do naczyń; urządzenia do czyszczenia lub suszenia butelek
lub innych pojemników; urządzenia do napełniania, zamykania,
uszczelniania, kapslowania lub etykietowania butelek, puszek, pudełek,
worków lub innych pojemników; pozostałe urządzenia do pakowania lub
zawijania; urządzenia do gazowania napojów:
8422 30 00 0- Urządzenia do napełniania, zamykania, uszczelniania,
kapslowania lub etykietowania butelek, puszek, pudełek, worków lub innych
pojemników; maszyny do gazowania napojów
ex8422 30 00 0Urządzenie do naklejania kodu paskowego na opakowaniach
baterii, o wydajności 1200 szt./min76 240
8422 40 00 0- Pozostałe urządzenia do pakowania lub zawijania
ex8422 40 00 0Urządzenie do owijania folią termokurczliwą opakowań z
bateriami (po 3-5 pudełek)96 690
ex8422 40 00 0Urządzenie do pakowania baterii w pudełka (po 500 szt.)238
070
ex8422 40 00 0Urządzenie do pakowania baterii w folię termokurczliwą (po 4
szt.)241 920
84288428Pozostałe urządzenia do podnoszenia, przenoszenia, załadunku lub
rozładunku (np. windy, schody ruchome, przenośniki, kolejki linowe):
- Pozostałe wyciągi i przenośniki o pracy ciągłej, do transportu towarów
lub materiałów:
8428 33- - Pozostałe, taśmowe:
8428 33 90 0- - - Pozostałe
ex8428 33 90 0Przenośnik taśmowo-magnetyczny z czujnikami do automatycznej
kontroli i sterowania1 294 490
8428 39- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8428 39 99 0- - - - Pozostałe
ex8428 39 99 0Podajnik w kształcie stołu obrotowego o średnicy 1200 mm z
czujnikami do automatycznej kontroli i sterowania, przemieszczający
elementy baterii na stanowiska montażowe208 160
ex8428 39 99 0Podajnik z zasobnikiem obrotowo-wstrząsowym362 220
ex8428 39 99 0Urządzenie do wyjmowania osłonek metalowych z opakowań
technologicznych i umieszczania ich na stole obrotowym117 660
ex8428 39 99 0Urządzenie do wyjmowania baterii z pojemników
technologicznych i przekazywania ich do dalszej obróbki103 460
84398439Urządzenia do wytwarzania masy włóknistego materiału celulozowego
lub do wytwarzania bądź obróbki wykańczającej papieru lub tektury:
8439 30 00 0- Urządzenia do obróbki wykańczającej papieru lub tektury
ex8439 30 00 0Urządzenie do impregnowania parafiną przekładek papierowych,
metodą kąpieli86 560
84418441Pozostałe urządzenia do wytwarzania masy papierniczej, papieru lub
tektury, także krajarki i krajalnice wszelkich typów:
8441 10- Krajarki:
8441 10 90 0- - Pozostałe
ex8441 10 90 0Urządzenie z nożem obrotowym do okrawania opakowań
blistrowych baterii14 050
8441 40 00 0- Maszyny do formowania przedmiotów z masy papierniczej,
papieru lub tektury
ex8441 40 00 0Urządzenie do formowania kartonowych opakowań do baterii107
370
84548454Konwertory, kadzie, wlewnice i maszyny odlewnicze w rodzaju
stosowanych w hutnictwie lub w odlewniach metali:
8454 30- Maszyny odlewnicze:
8454 30 90 0- - Pozostałe
ex8454 30 90 0Urządzenie do ciągłego odlewania cynku92 670
84558455Walcarki do metali oraz ich walce:
- Pozostałe walcarki:
8455 21 00 0- - Do walcowania na gorąco lub kombinowane do walcowania na
gorąco i na zimno
ex8455 21 00 0Walcarka z obcinarką, chłodzona wodą, do ciągłego walcowania
taśmy cynkowej, o wydajności 720 kg/h165 620
84588458Tokarki do metalu, usuwające jego nadmiar:
- Pozostałe tokarki:
8458 99- - Pozostałe:
8458 99 90 0- - - Pozostałe
ex8458 99 90 0Urządzenie do okrawania kubków cynkowych, o wydajności 600
szt./min236 260
84628462Obrabiarki (także prasy) do obróbki metalu metodą kucia,
młotkowania lub kucia matrycowego; obrabiarki (także prasy) do obróbki
metalu metodą gięcia, składania, prostowania, rozpłaszczania, ścinania,
przebijania, dziurkowania lub nacinania; prasy do obróbki metali lub
węglików metali nie wymienione powyżej:
- Nożyce mechaniczne (także prasy), inne niż kombinowane dziurkarki i
wykrawarki:
8462 39- - Pozostałe:
8462 39 10 0- - - Do obróbki wyrobów płaskich
ex8462 39 10 0Nożyca podwójna do cięcia blachy stalowej ocynkowanej na
arkusze przeznaczone do wyrobu osłonek metalowych baterii87 300
- Maszyny do przebijania, dziurkowania lub nacinania (także prasy), także
kombinowane dziurkarki i wykrawarki:
8462 49- - Pozostałe:
8462 49 10 0- - - Do obróbki wyrobów płaskich
ex8462 49 10 0Prasa mimośrodowa o nacisku 60 ton i wydajności 600 szt./min
do wycinania krążków technologicznych z taśmy cynkowej185 410
ex8462 49 10 0Prasa mimośrodowa o nacisku 150 ton i wydajności 600
szt./min do tłoczenia kubków cynkowych513 390
ex8462 49 10 0Prasa mimośrodowa o nacisku 30 ton i wydajności 400 szt./min
do wycinania osłonek metalowych baterii482 700
ex8462 49 10 0Prasa mimośrodowa o nacisku 32 tony i częstotliwości 250-300
cykli/min do wycinania nakładek metalowych i uszczelek papierowych287 180
- Pozostałe:
8462 99- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
8462 99 99 0- - - - - Pozostałe
ex8462 99 99 0Prasa pneumatyczna o nacisku 20 kg do zamykania opakowań
blistrowych z bateriami22 640
ex8462 99 99 0Urządzenie do nadawania kształtu cylindrycznego osłonkom
metalowym, o wydajności 300 szt./min410 290
84668466Części i akcesoria nadające się do stosowania wyłącznie lub
głównie do maszyn z pozycji nr 8456 do 8465, także uchwyty przedmiotów
obrabianych, uchwyty narzędzi, samootwieralne głowice gwinciarskie,
podzielnice i inne urządzenia specjalne do obrabiarek; uchwyty do narzędzi
wszelkich typów do obróbki ręcznej:
8466 20- Uchwyty przedmiotów obrabianych:
8466 20 10 0- - Przyrządy i uchwyty do celów specjalnych; zestawy
znormalizowanych części przyrządów i uchwytów
ex8466 20 10 0Uchwyt obróbczy o wymiarach fi 26x22 mm, umożliwiający
transport i obróbkę kubków cynkowych19 600
84748474Maszyny do sortowania, klasyfikowania, przesiewania, oddzielania,
płukania, przemywania, zgniatania, kruszenia, mielenia, mieszania lub
ugniatania ziemi, kamieni, rud lub innych substancji mineralnych, w
postaci stałej (także w formie proszku lub pasty); maszyny do
aglomerowania, kształtowania lub formowania stałych paliw mineralnych, mas
ceramicznych, nie utwardzonego cementu, materiałów gipsowych lub innych
produktów mineralnych w postaci proszku lub pasty; maszyny do wykonywania
piaskowych form odlewniczych:
8474 10 00 0- Maszyny do sortowania, klasyfikowania, przesiewania,
rozdzielania, płukania lub przemywania
ex8474 10 00 0Przesiewacz suchej mieszanki anodowej20 090
ex8474 10 00 0Urządzenie do rozdrabniania i przesiewania proszku
acetylenowego15 150
8474 20 00 0- Maszyny do zgniatania, kruszenia lub mielenia
ex 8474 20 00 0Młyn kulowy ceramiczny do rozdrabniania proszku
grafitowego, o wydajności 2 kg/h10 100
84778477Maszyny do obróbki gumy lub tworzyw sztucznych lub do produkcji
wyrobów z tych materiałów, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w
niniejszym dziale:
8477 20 00 0- Wytłaczarki
ex8477 20 00 0Urządzenie do kształtowania opakowań blistrowych baterii32
980
8477 80- Pozostałe maszyny:
8477 80 90 0- - Pozostałe
ex8477 80 90 0Urządzenie do obkurczania folii PVC na kubku cynkowym
baterii w temperaturze 180ą5�C, o wydajności 1200 szt./min52 530
84798479Maszyny i urządzenia mechaniczne przeznaczone do wykonywania
funkcji specjalnych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w
niniejszym dziale:
- Pozostałe maszyny i urządzenia mechaniczne:
8479 82 00 0- - Maszyny do sporządzania mieszanek, ugniatania, zgniatania,
kruszenia, mielenia, klasyfikowania, przesiewania, ujednorodniania,
emulsyfikowania lub mieszania obrabianej substancji
ex8479 82 00 0Mieszarka (36 CTF) do substancji sypkich i ciekłych
przeznaczonych na anodę baterii, o wydajności 2 m3/h193 380
ex8479 82 00 0Urządzenie obrotowe do wtłaczania i ugniatania mieszanki
anodowej w kubku cynkowym445 100
ex8479 82 00 0Mieszadło do sporządzania masy elektrolitycznej, podgrzewane
parą wodną33 270
8479 89- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8479 89 80 0- - - - Pozostałe
ex8479 89 80 0Urządzenie do montowania pierścieniowej przekładki
izolacyjnej i dociskania mieszanki anodowej w kubku cynkowym64 940
ex8479 89 80 0Urządzenie obrotowe do pokrywania grafitem krążków cynkowych
przed operacją tłoczenia55 210
ex8479 89 80 0Urządzenie do otwierania i opróżniania opakowań foliowych z
mieszanką anodową100 410
ex8479 89 80 0Urządzenie do zaokrąglania dolnej krawędzi cylindra osłonki
metalowej baterii210 170
ex8479 89 80 0Urządzenie do mocowania kubków cynkowych w uchwytach
obróbczych, o wydajności 1200-1500 szt./min80 440
ex8479 89 80 0Urządzenie do selekcji i montażu przekładek izolacyjnych
wewnątrz kubka cynkowego, o wydajności 1200-1500 szt./min171 340
ex8479 89 80 0Urządzenie do montowania elektrody węglowej, zaprasowania
mieszanki anodowej i zaokrąglania górnej krawędzi kubka cynkowego140 210
ex8479 89 80 0Urządzenie do pokrywania asfaltem końcówek elektrod
węglowych77 000
ex8479 89 80 0Urządzenie do podgrzewania i przemieszczania asfaltu w linii
montażowej, wyposażone w zbiornik i pompę zębatą14 960
ex8479 89 80 0Urządzenie do montowania uszczelki polietylenowej na
elektrodzie węglowej72 750
ex8479 89 80 0Zespół urządzeń do odłączania uchwytu obróbczego, nakładania
osłonki foliowej z PVC i przygotowania do jej obkurczenia na kubku
cynkowym171 730
ex8479 89 80 0Urządzenie do montażu nakładki metalowej i pierścienia
izolacyjnego na denku kubka cynkowego55 090
ex8479 89 80 0Urządzenie do zakładania osłonki metalowej na kubek, do
montażu nakładki metalowej i pierścienia izolacyjnego na górnej części
kubka cynkowego oraz do testowania baterii180 680
85378537Tablice, panele (w tym panele do sterowania cyfrowego), konsole,
pulpity, szafy i inne układy wsporcze wyposażone co najmniej w dwa
urządzenia z pozycji nr 8535 lub 8536, służące do elektrycznego sterowania
lub rozdziału energii elektrycznej, łącznie z układami zawierającymi
przyrządy lub aparaturę wymienioną w dziale 90, różniącą się od aparatury
łączeniowej wymienionej w pozycji nr 8517:
8537 10- Do napięć nie większych niż 1000 V:
- - Pozostałe:
8537 10 91 0- - - Urządzenia sterujące z programowalną pamięcią
ex8537 10 91 0Układ elektroniczny sterujący procesem montażu baterii827
670
90259025Hydrometry oraz podobne przyrządy pływające; termometry,
pirometry, barometry, higrometry, psychrometry, zapisujące lub nie, oraz
dowolna kombinacja tych przyrządów:
9025 80- Pozostałe przyrządy:
- - Pozostałe:
9025 80 99 0- - - Pozostałe
ex9025 80 99 0Urządzenie testujące skład mieszanki elektrolitycznej33 520
90309030Oscyloskopy, analizatory widma oraz inne przyrządy i aparaty do
pomiaru lub kontroli wielkości elektrycznych, z wyjątkiem mierników
objętych pozycją nr 9028; przyrządy i aparaty do pomiaru lub wykrywania
promieniowania alfa, beta, gamma lub rentgena, promieni kosmicznych lub
innych promieni jonizujących:
- Pozostałe przyrządy i aparaty:
9030 89- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
9030 89 99 0- - - - Pozostałe
ex9030 89 99 0Urządzenie do kontroli jakości i selekcji baterii, o
wydajności 1200-1500 szt./min204 920
ex9030 89 99 0Urządzenie do automatycznego pomiaru parametrów
elektrycznych i trwałości baterii292 610


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 8 sierpnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych.
(Dz. U. Nr 94, poz. 467)
Na podstawie art. 20 ust. 2 i art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o
pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 21, poz. 124 i Nr 43, poz. 253 oraz z 1994
r. Nr 98, poz. 471) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1990 r. w sprawie
wynagradzania pracowników samorządowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 111, poz. 493 i Nr
132, poz. 631, z 1994 r. Nr 33, poz. 121 i Nr 117, poz. 562 oraz z 1995 r. Nr 8,
poz. 37) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 8 ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie:
"5. W wypadku gdy praca w urzędzie lub jednostce, o których mowa w art. 1
ustawy, stanowi dodatkowe zatrudnienie, prawo do dodatku za wysługę lat ustala
się odrębnie dla każdego stosunku pracy. Do okresu dodatkowego zatrudnienia nie
podlegają zaliczeniu okresy zatrudnienia podstawowego.
6. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje
wynagrodzenie, oraz za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy
wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem
lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu
wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.",
2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca
1995 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1995 r. (poz. 467)
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
I270-290
II275-310
III280-330
IV285-350
V290-370
VI295-400
VII300-430
VIII305-460
IX310-490
X315-520
XI320-560
XII325-600
XIII330-640
XIV340-680
XV350-720
XVI360-760
XVII370-800
XVIII390-850
XIX410-900
XX430-950
XXI450-1.000
XXII500-1.100


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 10 listopada 1995 r.
w sprawie podatku akcyzowego.
(Dz. U. Nr 135, poz. 663)
Na podstawie art. 6 ust. 10 pkt 2, art. 32 ust. 5, art. 35 ust. 4, art. 36 ust.
5, art. 37 ust. 3 pkt 2 i ust. 4 oraz art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia
1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11,
poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z
1995 r. Nr 44, poz. 231) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustala się tabele stawek podatku akcyzowego, stanowiące załączniki nr 1 i 2
do rozporządzenia, dla wyrobów akcyzowych produkowanych w kraju oraz
importowanych, wymienionych w pozycjach 2-12, 14-16, 18 i 20 załącznika nr 6 do
ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku
akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r.
Nr 132, poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz. 231), zwanej dalej "ustawą".
ż 2. 1. Podatek akcyzowy od nadmiernych ubytków i zawinionych niedoborów wpłaca
się w przypadku wystąpienia tych ubytków i niedoborów w czasie produkcji,
magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu spirytusu i wyrobów spirytusowych
(SWW: 244), wyrobów winiarskich (SWW: 247) oraz piwa (SWW: 2483).
2. Przepis ust. 1 stosuje się w przypadku stwierdzenia nadmiernych ubytków i
zawinionych niedoborów:
1) przed powstaniem obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym,
2) w czasie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu spirytusu
nabytego po cenie niższej od określonej w odrębnych przepisach najwyższej
urzędowej ceny zbytu.
3. Do nadmiernych ubytków i zawinionych niedoborów stosuje się najwyższą stawkę
podatku akcyzowego, ustaloną dla wyrobu akcyzowego wytworzonego przez
producenta, u którego powstały te ubytki lub niedobory.
4. Do nadmiernych ubytków lub niedoborów spirytusu nabytego po cenie niższej od
najwyższej ceny urzędowej stosuje się stawkę podatku akcyzowego w wysokości
różnicy między najwyższą ceną urzędową, pomniejszoną o podatek od towarów i
usług, a ceną nabycia pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z zastrzeżeniem
ust. 3.
5. Podatek akcyzowy od nadmiernych ubytków wyrobów winiarskich pomniejsza się o
podatek akcyzowy zawarty w cenach zakupu zużytych do ich wytworzenia wyrobów
winiarskich i podatek akcyzowy pobrany przez urzędy celne od tych surowców.
ż 3. W przypadku gdy producent oddaje wyrób akcyzowy w odpłatne użytkowanie,
obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym powstaje nie później niż w dniu
opuszczenia przez wyrób pomieszczenia producenta.
ż 4. Przy sprzedaży paliw do silników przesyłanych do odbiorcy rurociągiem za
datę opuszczenia pomieszczenia producenta przyjmuje się datę odbioru paliw
potwierdzoną pisemnym protokołem komisyjnego przyjęcia paliwa przez odbiorcę.
ż 5. 1. Zwalnia się od podatku akcyzowego:
1) opakowania z tworzyw sztucznych dla środków farmaceutycznych i materiałów
medycznych dopuszczonych do obrotu na podstawie art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia
10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych,
aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U. Nr 105, poz. 452 oraz z
1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211),
2) opakowania z tworzyw sztucznych produkowane przez zakłady pracy chronionej,
3) odzież futrzaną i inne wyroby futrzarskie wytworzone z wyprawionych skór
zwierząt szlachetnych, zakupionych po cenach zawierających podatek akcyzowy lub
od których podatek ten został pobrany przez urząd celny,
4) rozlew piwa zakupionego po cenach zawierających podatek akcyzowy lub od
których podatek ten został pobrany przez urząd celny,
5) rozlew importowanych wódek gatunkowych, od których podatek ten został pobrany
przez urząd celny,
6) wyroby akcyzowe sprzedawane do wolnych obszarów celnych, umiejscowionych na
terenie lotniczego, morskiego lub rzecznego przejścia granicznego, z
przeznaczeniem do odsprzedaży podróżnym.
2. Podatnicy, którzy przed sprzedażą wyrobów winiarskich:
1) dokonują ich rozlewu,
2) poddają je leżakowaniu, kupażowaniu, tzn. mieszaniu win w celu osiągnięcia
właściwych efektów barwy, smaku i aromatu, dosładzaniu, doprawianiu nalewką
ziołową, nasycaniu dwutlenkiem węgla, podbarwianiu karmelem, doalkoholizowaniu
lub maderyzacji, tzn. przyspieszeniu procesu dojrzewania wina przez zastosowanie
oddziaływania termicznego, mogą obniżyć podatek akcyzowy należny od sprzedaży
tych wyrobów o podatek akcyzowy zawarty w cenach zakupu zużytych wyrobów
winiarskich i podatek akcyzowy pobrany przez urzędy celne od surowców
winiarskich.
3. W przypadku sprzedaży wyrobów wymienionych w poz. 8 załącznika nr 1 do
rozporządzenia, podatek akcyzowy należny od tych wyrobów obniża się o podatek
akcyzowy zawarty w cenach zakupu zużytych do ich wytwarzania materiałów
zaliczanych według Systematycznego wykazu wyrobów do grupy 1324-4, -5, -9 oraz
podatek akcyzowy pobrany przez urzędy celne od tych materiałów.
4. Podatek akcyzowy należny od sprzedaży soli (SWW: 1212) obniża się o podatek
akcyzowy zawarty w cenach zakupu zużytych do jej wytwarzania surowców oraz
podatek akcyzowy pobrany przez urzędy celne od tych surowców.
ż 6. Podatek akcyzowy należny od sprzedaży wódek gatunkowych obniża się o
podatek akcyzowy pobrany przez urzędy celne od napojów alkoholowych otrzymanych
przez destylację wina z winogron lub wytłoków z winogron oraz złożonych
preparatów i koncentratów alkoholowych, zakupionych z przeznaczeniem do
produkcji tych wódek.
ż 7. 1. Zwalnia się od podatku akcyzowego opakowania z tworzyw sztucznych
wytwarzane w całości z następujących surowców:
1) polietylenu (PE) i polipropylenu (PP) - w części odpowiadającej 90%,
2) poliwęglanu (PC), polistyrenu (PS), politereftalanu etylenu (PET) - w części
odpowiadającej 80%
kwoty podatku obliczonego według stawek określonych w załącznikach do
rozporządzenia.
2. Zwolnienia od podatku akcyzowego dla opakowań z tworzyw sztucznych
importowanych stosuje się w przypadku, gdy importer przedstawi w urzędzie celnym
dokument stwierdzający, że opakowania te zostały wytworzone z surowców
wymienionych w ust. 1.
ż 8. Stawki podatku akcyzowego określone w poz. 15 pkt 1-3 załącznika nr 1 do
rozporządzenia obniża się o:
1) 0,10 zł/l przy sprzedaży piwa w ilości do 20.000 hl w każdym roku podatkowym,
2) 0,06 zł/l przy sprzedaży piwa w ilości powyżej 20.000 hl do 200.000 hl w
każdym roku podatkowym,
3) 0,11 zł/l przy sprzedaży piwa w pojemnikach cylindrycznych ze stali
nierdzewnej wykonanych według norm "EURO" lub "DIN" z wbudowanym zaworem typu
"Fiting", dostosowanych do sterylnego mycia i napełniania (pojemniki KEG i
KEG+).
ż 9. W przypadku:
1) zlecenia wykonania wyrobu akcyzowego, podatnikiem podatku akcyzowego jest
zleceniobiorca; jeżeli stawka podatku akcyzowego została wyrażona w formie
procentowej, zleceniobiorca oblicza podatek od wartości wyrobu akcyzowego,
obliczonej na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na
danym rynku w dniu wykonania świadczenia, zmniejszonych o podatek od towarów i
usług,
2) ustalenia, na podstawie odrębnych przepisów, stawek podatku akcyzowego od
spirytusu w formie różnicy cen lub jej części, podatnikiem jest podmiot, u
którego różnice te powstały,
3) gdy producent opakowań z tworzyw sztucznych zużywa je do pakowania
(rozlewania) wyrobów gotowych, obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym powstaje
w momentach określonych w art. 6 ust. 1 i 2 ustawy,
4) importu towarów w opakowaniach z tworzyw sztucznych, wymienionych w poz. 27
załącznika nr 2 do rozporządzenia, podatek akcyzowy od tych opakowań jest
płacony według zasad i w terminach określonych w art. 11 i 12 ustawy.
ż 10. 1. Podatnikami podatku akcyzowego są również osoby fizyczne, jednostki
organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby prawne posiadające
importowane wyroby akcyzowe, od których nie pobrano podatku akcyzowego.
2. Obowiązek podatkowy dla podatników, o których mowa w ust. 1, powstaje z
chwilą nabycia wyrobów podlegających opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.
3. W przypadku gdy stawka podatku została wyrażona w formie procentowej
podatnicy, o których mowa w ust. 1, obliczają podatek od wartości wyrobu
akcyzowego, obliczonej na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej
miejscowości lub na danym rynku w dniu nabycia wyrobu.
4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do osób fizycznych nabywających wyroby
akcyzowe na własne cele konsumpcyjne.
ż 11. Podatnikami podatku akcyzowego są również organy likwidacyjne, wymienione
w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 8 marca 1967 r. w sprawie zbywania
niektórych ruchomości stanowiących własność Państwa lub podlegających sprzedaży
przez organy administracji państwowej na podstawie przepisów szczególnych (Dz.
U. Nr 9, poz. 41 i z 1984 r. Nr 14, poz. 61); organy te uiszczają podatek
akcyzowy według stawek właściwych dla sprzedaży poszczególnych wyrobów
akcyzowych, z tym że w przypadku sprzedaży wyrobów spirytusowych i spirytusu
stosuje się stawkę właściwą dla spirytusu butelkowanego.
ż 12. W przypadku gdy podatnik dokonuje sprzedaży oleju napędowego do silników
szybkoobrotowych armatorom rybołówstwa morskiego według zasad określonych
odrębnie przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, podatnik ten może
zwiększyć podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o kwotę
418,80 zł/t.
ż 13. 1. W przypadku gdy eksportowany wyrób akcyzowy został nabyty po cenach
zawierających podatek akcyzowy, kwota tego podatku u eksportera zwiększa podatek
naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy; dotyczy to również podatku
akcyzowego zawartego w cenach surowców i materiałów zużytych do wytworzenia
wyeksportowanych towarów.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku eksportu wyrobu
akcyzowego, od którego podatek akcyzowy został pobrany przez urząd celny.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą eksportu wyrobów akcyzowych oznaczonych
znakami skarbowymi akcyzy.
ż 14. Podatnicy nabywający paliwo lotnicze mogą zwiększyć podatek naliczony, o
którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o kwotę podatku akcyzowego zawartego w
cenach zakupu oraz o kwotę podatku akcyzowego pobranego przez urzędy celne od
paliw zużytych do napędu silników stosowanych w środkach transportu lotniczego.
ż 15. Podatnicy nabywający wyroby wymienione w poz. 7 załącznika nr 1 do
rozporządzenia, z przeznaczeniem do ich chemicznego przerobu, mogą zwiększyć
podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o kwotę podatku
akcyzowego zawartego w cenach tych wyrobów.
ż 16. Podatnicy importujący wyroby akcyzowe wymienione w poz. 1 załącznika 6 do
ustawy z przeznaczeniem do ich chemicznego przerobu w procesie pirolizy, mogą
zwiększyć podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o kwotę
podatku akcyzowego pobranego przez urzędy celne.
ż 17. 1. W przypadku gdy wyrób akcyzowy jest sprzedawany podróżnym na
pasażerskich statkach pełnomorskich, promach pasażersko-samochodowych i w
samolotach, obsługujących linie międzynarodowe, kwota podatku akcyzowego
zwiększa podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wyrobów akcyzowych, podawanych
pasażerom statków pełnomorskich, promów pasażersko-samochodowych i samolotów,
obsługujących linie międzynarodowe.
ż 18. Podatnicy uiszczają podatek akcyzowy od wyrobów wytwarzanych w kraju za
okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w
którym powstał obowiązek zapłaty podatku, na rachunek właściwego urzędu
skarbowego, z zastrzeżeniem ż 19, 20 i 21.
ż 19. 1. Podatnicy wytwarzający wyroby akcyzowe określone w poz. 1, 2, 13, 15 i
17 załącznika nr 6 do ustawy uiszczają podatek akcyzowy:
1) wstępnie - za okresy dzienne,
2) za okresy miesięczne.
2. Wpłaty dzienne, o których mowa w ust. 1 pkt 1, są dokonywane przy
zastosowaniu procentowej stawki obliczonej według następującego wzoru (z
dokładnością do 0,01%):
stawka % =
gdzie:
PA - oznacza kwotę podatku akcyzowego przypadającego do zapłaty w urzędzie
skarbowym z miesiąca poprzedzającego ostatni miesiąc rozliczeniowy,
Ws - oznacza wartość sprzedaży wyrobów akcyzowych, od których płacony jest
podatek akcyzowy, nie zawierającą podatku od towarów i usług z miesiąca
poprzedzającego ostatni miesiąc rozliczeniowy.
3. Przy ustalaniu stawki procentowej, o której mowa w ust. 2, nie uwzględnia się
wyrobów akcyzowych, dla których stawki podatku akcyzowego zostały wyrażone w
formie różnicy cen.
4. Podatek za okresy dzienne stanowi iloczyn wartości sprzedaży w danym dniu
wyrobów akcyzowych, od których płacony jest podatek akcyzowy, pomniejszonej o
należny podatek od towarów i usług oraz stawki procentowej, wynikającej ze wzoru
określonego w ust. 2.
5. Wpłaty kwot określonych zgodnie z ust. 4 powinny być dokonywane nie później
niż do 25 dnia, licząc od dnia następującego po dniu opuszczenia przez wyrób
pomieszczenia producenta.
6. Podatek akcyzowy jest rozliczany ostatecznie za okresy miesięczne w terminie
do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek
podatkowy w tym podatku, z uwzględnieniem wstępnych wpłat dziennych.
ż 20. W przypadku gdy na podstawie odrębnych przepisów producenci spirytusu i
wyrobów spirytusowych obowiązani są do rozliczenia podatku akcyzowego w formie
różnicy cen od spirytusu surowego lub spirytusu o obniżonej jakości, obowiązek
podatkowy powstaje w momencie przekazania tych spirytusów do przerobu; przepis ż
18 stosuje się odpowiednio.
ż 21. 1. Podatnicy podejmujący działalność w zakresie wytwarzania wyrobów
akcyzowych, o których mowa w ż 19 ust. 1, rozliczają podatek akcyzowy za okres
dwóch miesięcy kalendarzowych od dokonania pierwszej czynności podlegającej
opodatkowaniu wyłącznie za okresy miesięczne. Obowiązek dokonywania wstępnych
wpłat dziennych powstaje w pierwszym dniu trzeciego miesiąca kalendarzowego od
dokonania po raz pierwszy czynności podlegających opodatkowaniu.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku wznowienia wytwarzania
wyrobów akcyzowych, o których mowa w ż 19 ust. 1, zawieszonego na okres dłuższy
niż trzy miesiące.
ż 22. Wpłaty dzienne, o których mowa w ż 19 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, zmniejszane
są o kwotę zaliczki na podatek akcyzowy, zapłaconej za nabycie banderol
podatkowych stosowanych na podstawie odrębnych przepisów. Jeżeli kwota zaliczki
została zwrócona podatnikowi przez urząd skarbowy, kwota ta zwiększa podatek
akcyzowy należny za miesiąc, w którym dokonano zwrotu.
ż 23. 1. Podatek akcyzowy należny od sprzedaży wyrobów winiarskich obniża się o
kwotę zaliczki na podatek akcyzowy zapłaconej za nabycie banderol, o których
mowa w ż 22, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W przypadku gdy różnica między kwotą należnego podatku akcyzowego od
sprzedaży wyrobów winiarskich i kwotą zaliczek na nabycie banderol stanowi kwotę
ujemną, kwota ta zwiększa podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2
ustawy.
3. Przepis ż 22 stosuje się odpowiednio.
ż 24. Na żądanie nabywcy podatnik podatku akcyzowego jest obowiązany określić w
fakturze kwotę podatku akcyzowego zawartą w wartości sprzedaży towarów
wykazanych w tej fakturze.
ż 25. Tracą moc:
1) rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 6 września 1995 r. w sprawie podatku
akcyzowego (Dz. U. Nr 105, poz. 516), z wyjątkiem przepisu ż 10 i stawek podatku
akcyzowego określonych w poz. 1 załącznika nr 1 i w poz. 8 załącznika nr 2,
które tracą moc z dniem 31 grudnia 1995 r.,
2) rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 6 czerwca 1995 r. w sprawie podatku
akcyzowego od opakowań z tworzyw sztucznych (Dz. U. Nr 64, poz. 331).
ż 26. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 11 grudnia 1995 r., z wyjątkiem
przepisów ż 10, 12, 14 i 23 oraz stawek podatku akcyzowego określonych w poz. 1
załącznika nr 1 i w poz. 8 załącznika nr 2, które wchodzą w życie z dniem 1
stycznia 1996 r.
Minister Finansów: G. W. Kołodko
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 listopada 1995 r. (poz.
663)
Załącznik nr 1
TABELA STAWEK PODATKU AKCYZOWEGO DLA NIEKTÓRYCH WYROBÓW AKCYZOWYCH PRODUKOWANYCH
W KRAJU
Poz.Symbol Systematycznego Wykazu Wyrobów (SWW)Nazwa grupy towarów
(towaru)Stawka podatku akcyzowego w % obrotu lub w zł na jednostkę wyrobu
1234
10243Oleje smarowe i specjalne:
1) oleje silnikowe, z wyjątkiem olejów DS-M do silników okrętowych (SWW:
0243-135), olejów DS-H do silników okrętowych (SWW: 0243-136), olejów
SC-22 do silników okrętowych (SWW: 0243-137), olejów do silników z
zapłonem samoczynnym (wysokoprężnych) pozostałych (SWW: 0243-139), olejów
do silników lotniczych (SWW: 0243-14), olejów silnikowych pozostałych
(SWW: 0243-19) oraz olejów do silników okrętowych określonych przez Polską
Normę PN-75C-96089/01-04 jako Marinol typu CA, CB, CC, CD.15
2) pozostałe, w tym także oleje silnikowe wytwarzane z udziałem
komponentów uzyskiwanych z regeneracji zużytych olejów smarowych, w
których udział komponentów z regeneracji w produkcie gotowym stanowi
minimum 10%wolne od podatku
20675-931, -991Broń palna myśliwska, pistolety obronne na naboje gazowe20
30844-9Wyposażenie specjalistyczne obiektów działalności rozrywkowej
osobno nie wymienione:
1) rulety wraz ze stołami do rulety15
2) stoły do gry w karty15
3) automaty hazardowe15
4) maszyny i urządzenia losujące15
5) elektroniczne maszyny i urządzenia do gry15
41021, 1022Samochody osobowe ogólnego przeznaczenia oraz osobowe
specjalizowane:
1) których cena jest wyższa od równowartości 7 000 ECU10
2) pozostałewolne od podatku
51055-1Jachty pełnomorskie:
1) których cena jest wyższa od równowartości 2 400 ECU20
2) pozostałewolne od podatku
61153Sprzęt elektroniczny powszechnego użytku:
1) odbiorniki telewizyjne z ekranem do odbioru kolorowego, których cena
jest wyższa od równowartości 750 ECU10
2) magnetowidy i odtwarzacze, których cena jest wyższa od równowartości
350 ECU10
3) kamery wideo, których cena jest wyższa od równowartości 600 ECU10
4) zestawy sprzętu elektronicznego składające się z:
a) odbiornika telewizyjnego i magnetowidu lub odtwarzacza, których cena
jest wyższa od równowartości 1 100 ECU10
b) odbiornika telewizyjnego i kamery wideo, których cena jest wyższa od
równowartości 1 350 ECU
c) odbiornika telewizyjnego, magnetowidu lub odtwarzacza i kamery wideo,
których cena jest wyższa od równowartości 1 700 ECU10
5) zestawy do odbioru programów satelitarnych oraz poszczególne części
składowe tych zestawów10
6) pozostaływolny od podatku
71212Sól:
1) sól warzona zwykła (SWW: 1212-111)15
2) sól warzona jodowana (SWW: 1212-112, -122)7
3) sól kamienna zwykła (SWW: 1212-211)15
4) sól kamienna z mikroelementami (SWW: 1212-232)7
5) pozostaławolna od podatku
81324-4, -5, -9Środki upiększające i wyroby perfumeryjne oraz wyroby
kosmetyczne i perfumeryjne (bez ziołowych) pozostałe20
91364-1, -2Opakowania z tworzyw sztucznych:
1364-111) balony z tworzyw sztucznych0,50 zł/szt.
1364-122) beczki z tworzyw sztucznych5,00 zł/szt.
1364-133) bębny z tworzyw sztucznych6,00 zł/szt.
1364-144) skrzynki z tworzyw sztucznych0,75 zł/szt.
1364-165) kanistry z tworzyw sztucznych0,40 zł/szt.
1364-176) transporterki z tworzyw sztucznych0,75 zł/szt.
1364-217) butelki z tworzyw sztucznych:
a) o pojemności do 1,5 l włącznie0,03 zł/szt.
b) o pojemności powyżej 1,5 l0,05 zł/szt.
1364-228) fiolki z tworzyw sztucznych1,00 zł/1000 szt.
1364-239) tuby z tworzyw sztucznych1,00 zł/1000 szt.
1364-2410) puszki i pudełka z tworzyw sztucznych0,01 zł/szt.
1364-2511) słoje i słoiki z tworzyw sztucznych0,02 zł/szt.
12) pozostałewolne od podatku
101761Zapałki0,06 zł/1000 szt.
111829-13Karty do gry, z wyłączeniem kart do gry dla dzieci25
122215-2Skóry futrzane zwierząt szlachetnych wyprawione:
1) norek, lisów, piżmaków, kun, tchórzy, tchórzofretek i fretek20
2) pozostałewolne od podatku
132233, 2234, 2239Odzież futrzana i inne wyroby futrzarskie:
1) ze skór wymienionych w poz. 12 pkt 115
2) pozostaławolna od podatku
14247Wyroby winiarskie:
1) wina gronowe i gronowo-ziołowe0,80 zł/l
2) wina owocowe0,65 zł/l
3) miody pitne0,50 zł/l
4) osady winiarskiewolne od podatku
5) pozostałe0,65 zł/l
152483Piwo:
1) do 11,0o Blg0,54 zł/l
2) od 11,1o do 15,0o Blg0,60 zł/l
3) powyżej 15,0o Blg0,92 zł/l
4) piwo bezalkoholowe5
162519-7Guma do żucia20
17niezależnie od symbolu SWWŁodzie żaglowe, łodzie z silnikiem i łodzie z
dostosowaniem do silników (drewniane, z tworzyw sztucznych i innych
materiałów), z wyłączeniem łodzi rybackich, roboczych i ratowniczych:
1) których cena jest wyższa od równowartości 2 400 ECU15
2) pozostałewolne od podatku
18 Wyroby nie wymienione w poz. 1-17wolne od podatku

Objaśnienia
1. Zwolnienie od podatku olejów silnikowych wytwarzanych z udziałem komponentów
uzyskiwanych z regeneracji zużytych olejów smarowych, o których mowa w poz. 1
pkt 2, dotyczy producentów posiadających specjalistyczne instalacje do
regeneracji olejów przepracowanych, składające się co najmniej z destylacji i
rafinacji.
2. Za cenę wyrobu, o której mowa w poz. 4, 5, 6 i 17 tabeli, uważa się cenę nie
zawierającą podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego. Podstawą
ustalenia równowartości tej ceny w ECU jest kurs średni ogłaszany przez Narodowy
Bank Polski z dnia sprzedaży wyrobu.
Załącznik nr 2
TABELA STAWEK PODATKU AKCYZOWEGO DLA NIEKTÓRYCH IMPORTOWANYCH TOWARÓW
Poz.Kod PCNNazwa grupy towarów (towaru)Stawka podatku akcyzowego w zł na
jednostkę wyrobu lub w % podstawy opodatkowania*)
1234
11704 10Guma do żucia, również pokryta cukrem25
ex 2106 90 91 0
ex 2106 90 99 0
2ex 2202 90Piwo bezalkoholowe7
32203 00Piwo otrzymywane ze słodu0,92 zł/l
42204Wino ze świeżych winogron, łącznie z winami wzmocnionymi, moszcz
winogronowy inny niż objęty pozycją nr 2009 w tym: 0,80 zł/l
a) w pojemnikach zawierających 2 l lub mniej1,32 zł/l
b) o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.13,00 zł/l
52205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi w tym:0,80 zł/l
a) w pojemnikach zawierających 2 l lub mniej1,32 zł/l
b) o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.12,50 zł/l
62206 00 Pozostałe napoje fermentowane jabłecznik, moszcz gruszkowy i
miód, (np. pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki napojów
fermentowanych i napojów bezalkoholowych nie wymienione ani nie włączone
gdzie indziej w tym: 0,65 zł/l
a) w pojemnikach zawierających 2 l lub mniej1,32 zł/l
b) o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.13,00 zł/l
72501 00 91 0Sól odpowiednia do spożycia przez ludzi20
8ex 2710 00 87 0Oleje silnikowe20
93303 00Perfumy i wody toaletowe25
10ex 3304Preparaty do upiększania i makijażu oraz preparaty do pielęgnacji
skóry (z wyjątkiem leków), łącznie z preparatami do opalania, do manicure
i pedicure, z wyłączeniem towarów o symbolu 3304 99 00 025
11ex 3506 99 00 0Kleje do rzęs i peruk25
123605 00 00 0Zapałki, inne niż artykuły pirotechniczne z pozycji nr
36040,06/1000 szt.
13ex 4302Garbowane lub wykończone skóry futerkowe (łącznie z łbami,
ogonami, łapami i innymi kawałkami lub ścinkami), nawet połączone (bez
dodatku z innych materiałów), z wyjątkiem króliczych i zajęczych, z owiec
i jagniąt, z jagniąt astrachańskich, szerokoogonowych karakułowych,
perskich i podobnych jagniąt indyjskich, chińskich, mongolskich lub
tybetańskich, z wydr morskich lub nutrii25
14ex 4303Artykuły odzieżowe, dodatki do ubiorów i pozostałe wyroby
futrzarskie - z wyjątkiem wytworzonych ze skór króliczych i zajęczych, z
owiec i jagniąt astrachańskich, szerokoogonowych karakułowych, perskich i
podobnych jagniąt indyjskich, chińskich, mongolskich lub tybetańskich, z
wydr morskich lub nutrii20
158521 10 31 0Kamery wideo, których wartość celna jest wyższa od
równowartości 600 ECU15
16ex 8521 10 39 0Magnetowidy i odtwarzacze, których wartość celna jest
wyższa od równowartości 350 ECU15
17ex 8528Odbiorniki telewizyjne z ekranem do odbioru kolorowego (barwne),
których wartość celna jest wyższa od równowartości 750 ECU15
18ex 8528Zestawy sprzętu elektronicznego:
1) odbiornika telewizyjnego i magnetowidu lub odtwarzacza, jeżeli wartość
celna zestawu jest wyższa od równowartości 1 100 ECU15
2) odbiornika telewizyjnego i kamery wideo, jeżeli wartość celna zestawu
jest wyższa od równowartości 1 350 ECU15
3) odbiornika telewizyjnego, magnetowidu lub odtwarzacza i kamery wideo,
jeżeli wartość celna zestawu jest wyższa od równowartości 1 700 ECU15
19niezależnie od kodu PCNZestawy do odbioru programów satelitarnych oraz
poszczególne części składowe tych zestawów15
20ex 8703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone
zasadniczo do przewozu osób (inne niż objęte pozycją 8702), łącznie z
samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi,
których wartość celna jest wyższa od równowartości 7 000 ECU15
21ex 8903Jachty i inne jednostki pływające wypoczynkowe lub sportowe,
których wartość celna jest wyższa od równowartości 2 400 ECU25
22ex 9303Broń myśliwska25
23ex 9304 00 00 0Broń gazowa25
24ex 9504 40 00 0Karty do gry, z wyłączeniem kart do gry dla dzieci30
25ex 9504Wyposażenie specjalistyczne obiektów działalności rozrywkowej:
1) rulety wraz ze stołami do rulety20
2) automaty hazardowe20
3) stoły do gry w karty20
4) maszyny i urządzenia losujące20
5) elektroniczne maszyny i urządzenia do gry20
26niezależnie od kodu PCNZestawy zawierające preparaty do upiększania i
makijażu oraz preparaty do pielęgnacji skóry, wymienione w poz. 9 i 1025
27niezależnie od kodu PCNOpakowania z tworzyw sztucznych:
1) balony z tworzyw sztucznych0,50 zł/szt.
2) beczki z tworzyw sztucznych5,00 zł/szt.
3) bębny z tworzyw sztucznych6,00 zł/szt.
4) skrzynki z tworzyw sztucznych0,75 zł/szt.
5) kanistry z tworzyw sztucznych0,40 zł/szt.
6) transporterki z tworzyw sztucznych0,75 zł/szt.
7) butelki z tworzyw sztucznych:
a) o pojemności do 1,5 l włącznie0,03 zł/szt.
b) o pojemności powyżej 1,5 l0,05 zł/szt.
8) fiolki z tworzyw sztucznych1,00 zł/1000 szt.
9) tuby z tworzyw sztucznych1,00 zł/1000 szt.
10) puszki i pudełka z tworzyw sztucznych0,01 zł/szt.
11) słoje i słoiki z tworzyw sztucznych0,02 zł/szt.
12) pozostałewolne od podatku
28 Pozostałe towary nie wymienione w poz. 1-27wolne od podatku

Objaśnienia:
ex - zamieszczony przy kodzie PCN oznacza, że stawka podatku akcyzowego jest
ustalana tylko dla niektórych towarów objętych danym kodem, określonym w
kolumnie 3
*) - określonej w art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127
i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz. 231).

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 24 listopada 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie oznaczania wyrobów znakami akcyzy.
(Dz. U. Nr 135, poz. 664)
Na podstawie art. 1 ust. 2, art. 5 ust. 6, art. 6 ust. 5 pkt 1, art. 7 ust. 6
pkt 1, art. 8 ust. 3, art. 12 ust. 2, art. 13 ust. 4, art. 17 i art. 19 ust. 2
ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy
(Dz. U. Nr 127, poz. 584) i art. 9 pkt 4, art. 12 pkt 2 i art. 26 ust. 3 ustawy
z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108,
poz. 486 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426) oraz
art. 6 ust. 10 pkt 2 i art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku
od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz.
127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz.
231) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 19 lutego 1994 r. w sprawie
oznaczania wyrobów znakami akcyzy (Dz. U. Nr 26, poz. 93, Nr 43, poz. 167, Nr
71, poz. 313 i Nr 127, poz. 629) wprowadza się następujące zmiany:
1) ż 1 otrzymuje brzmienie:
"ż 1. 1. Obowiązek oznaczania znakami akcyzy wprowadza się w następujących
terminach w stosunku do następujących wyrobów:
1) z dniem 1 kwietnia 1994 r. - w stosunku do importowanych i krajowych wyrobów:
a) przemysłu tytoniowego (SWW 2552-1, -2, -5, -8, -9),
b) przemysłu spirytusowego (SWW 2443),
2) z dniem 1 stycznia 1996 r. - w stosunku do importowanych i krajowych wyrobów
winiarskich (SWW 2471, 2472-1, -2, 2473, 2474-1).
2. Zwalnia się do dnia 31 grudnia 1996 r. z obowiązku oznaczania znakami akcyzy
następujące importowane i krajowe wyroby:
1) paliwa do silników (SWW 0242-2),
2) oleje smarowe i specjalne (SWW 0243),
3) wyroby przemysłu spirytusowego i drożdżowego (SWW 2441, 2442, 2444, 2449),
4) wyroby winiarskie (SWW 2474-2, -3),
5) piwo (SWW 2483),
6) inne niż wymienione w pkt 3-5 napoje alkoholowe o zawartości alkoholu powyżej
1,5% bez względu na symbol SWW, z wyjątkiem wymienionych w ust. 1 pkt 1 lit. b)
i pkt 2,
7) wyroby przemysłu tytoniowego (SWW 2552-3, -4, -6, -7).";
2) w ż 2:
a) w ust. 1 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
"Wzory banderol podatkowych określają załączniki nr 1 i 1a, a wzory banderol
legalizacyjnych określają załączniki nr 2 i 2a do rozporządzenia.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Wysokość zaliczki na podatek akcyzowy odpowiadającej wartości banderol
podatkowych określa załącznik nr 3, z tym że wysokość zaliczki na podatek
akcyzowy odpowiadającej wartości banderoli podatkowej na opakowanie jednostkowe
wyrobu tytoniowego o innej (nietypowej) liczbie papierosów niż określa to
załącznik nr 3 (tabela 1 i 2) - wynosi 25% wysokości podatku akcyzowego od tego
wyrobu w tym opakowaniu. Wysokość odpłatności za sprzedaż banderol
legalizacyjnych określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.";
3) w ż 3 w ust. 2 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
"W szczególnie uzasadnionych przypadkach, a zwłaszcza w razie stosowania
rodzajowo innych (nietypowych) opakowań niż określone w załączniku nr 5,
banderole mogą być z urzędu lub na wniosek podatnika, na podstawie decyzji
właściwego w sprawach banderol urzędu skarbowego, umieszczane przez czas
oznaczony albo nie oznaczony odmiennie niż w sposób ustalony w załączniku nr 5,
przy zachowaniu jednak ogólnych zasad umieszczania znaków akcyzy na wyrobach
(opakowaniach wyrobów).";
4) ż 13 otrzymuje brzmienie:
"ż 13. Dopuszczalne straty (utrata, zniszczenie, uszkodzenie) banderol powstałe
w procesie oznaczania nimi wyrobów (opakowań jednostkowych wyrobów) na
terytorium Rzeczypospolitej polskiej mogą wynosić najwyżej:
1) 1% - dla opakowań jednostkowych wyrobów tytoniowych,
2) 1% - dla opakowań jednostkowych wyrobów spirytusowych,
3) 5% - dla opakowań jednostkowych wyrobów winiarskich.";
5) w ż 14:
a) w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) 14 dni dla przewozu koleją.",
b) w ust. 2 liczbę "21" zastępuje się liczbą "28";
6) po ż 16 dodaje się ż 16a w brzmieniu:
"ż 16a. Na wniosek podatnika może nastąpić wydanie oraz sprzedaż banderol lub
wydanie upoważnień do wydania banderol - przed terminem powstania obowiązku
oznaczania banderolami wyrobów (opakowań wyrobów).W takim wypadku stosuje się w
odpowiednim zakresie przepisy dotyczące znaków akcyzy oraz szczególnego nadzoru
podatkowego.";
7) w załączniku nr 1 do rozporządzenia:
a) w części zatytułowanej "WZORY BANDEROL PODATKOWYCH NA OPAKOWANIA JEDNOSTKOWE
IMPORTOWANYCH I KRAJOWYCH WYROBÓW TYTONIOWYCH (PAPIEROSÓW) I SPIRYTUSOWYCH" po
poz. IV dodaje się objaśnienia w brzmieniu:
"Objaśnienia:
1. Wzory banderol podatkowych, określone w poz. I-IV, dotyczą wyrobów
tytoniowych i spirytusowych, wobec których występuje obowiązek podatkowy w
podatku akcyzowym.
2. Wzory banderol podatkowych, określone w poz. III i IV, dotyczą także
zagranicznych wyrobów tytoniowych i spirytusowych pakowanych albo rozlewanych w
opakowania jednostkowe na terytorium Rzeczypospolitej polskiej - w razie
występowania w tych przypadkach obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym.
3. Wzory banderol podatkowych, określone w poz. II ust. 1 i 2 oraz poz. IV ust.
1 i 2, dotyczą również opakowań jednostkowych wyrobów spirytusowych, z wyjątkiem
opakowań - puszek, innych (nietypowych) niż określone w załączniku nr 5 (rys. 3
i 4) do rozporządzenia.",
b) w części zatytułowanej "OPIS WZORÓW BANDEROL PODATKOWYCH", w objaśnieniach
dodaje się na końcu zdanie w brzmieniu:
"Zmiany innych właściwości wzorów banderol papierowych niż właściwości określone
w tym załączniku oraz zmiany dat wytworzenia banderol nie stanowią zmiany wzorów
banderol.";
8) po załączniku nr 1 do rozporządzenia dodaje się załącznik nr 1a w brzmieniu
ustalonym w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia;
9) w załączniku nr 2 do rozporządzenia:
a) w części zatytułowanej "WZORY BANDEROL LEGALIZACYJNYCH NA OPAKOWANIA
JEDNOSTKOWE IMPORTOWANYCH I KRAJOWYCH WYROBÓW TYTONIOWYCH (PAPIEROSÓW) I
SPIRYTUSOWYCH":
- w poz. I i III wyrazy "miękkie i twarde" zastępuje się wyrazem "wszystkie",
- po poz. IV dodaje się objaśnienia w brzmieniu:
"Objaśnienia:
1. Wzory banderol legalizacyjnych, określone w poz. I-IV, dotyczą wyrobów
tytoniowych i spirytusowych, wobec których nie występuje obowiązek podatkowy w
podatku akcyzowym.
2. Wzory banderol legalizacyjnych, określone w poz. III i IV, dotyczą także
zagranicznych wyrobów tytoniowych i spirytusowych pakowanych albo rozlewanych w
opakowania jednostkowe na terytorium Rzeczypospolitej polskiej - w razie
niewystępowania w tych przypadkach obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym.
3. Wzory banderol legalizacyjnych, określone w poz. II ust. 1 i 2 oraz poz. IV
ust. 1 i 2, dotyczą również opakowań jednostkowych wyrobów spirytusowych, z
wyjątkiem opakowań - puszek, innych (nietypowych) niż określone w załączniku nr
5 (rys. 3 i 4) do rozporządzenia.",
b) w części zatytułowanej "OPIS WZORÓW BANDEROL LEGALIZACYJNYCH" w objaśnieniach
dodaje się na końcu zdanie w brzmieniu:
"Zmiany innych właściwości wzorów banderol papierowych niż właściwości określone
w tym załączniku oraz zmiany dat wytworzenia banderol nie stanowią zmiany wzorów
banderol.";
10) po załączniku nr 2 do rozporządzenia dodaje się załącznik nr 2a w brzmieniu
ustalonym w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia;
11) załączniki nr 3-6 do rozporządzenia otrzymują brzmienie ustalone w
załącznikach nr 3-6 do niniejszego rozporządzenia;
12) w załączniku nr 7 do rozporządzenia, w objaśnieniach:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) Należy wpisać: miękkie albo twarde, albo nietypowe (dla opakowań wyrobów
tytoniowych), albo butelki do 0,25 l, albo powyżej 0,25 l, albo puszki (dla
opakowań wyrobów spirytusowych), albo do 0,5 l, albo powyżej 0,5 l (dla opakowań
wyrobów winiarskich).",
b) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) Należy wpisać: tytoniowych (papierosów) albo spirytusowych, albo
winiarskich.",
c) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) Należy podać zawartość opakowania, w tym rodzaj wyrobu, z odpowiednim
wykorzystaniem załączników nr 1-5 do rozporządzenia.";
13) w załączniku nr 8 do rozporządzenia:
a) wyrazy "banderol...1) na...2) wyroby...3) w opakowaniach jednostkowych...4)"
zastępuje się wyrazami "banderol...1) na...2) wyroby 3) rozlewane, pakowanex) w
kraju, poza krajemx) w opakowania jednostkowe...4)",
b) w objaśnieniu:
- pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) Należy wpisać odpowiednio: tytoniowe (papierosy) albo spirytusowe, albo
winiarskie.",
- pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) Należy wpisać odpowiednio rodzaj i/lub zawartość opakowania z wykorzystaniem
załączników nr 1-5 do rozporządzenia, np.: miękkie po 20 papierosów bez filtra,
albo butelki do 0,25 l z alkoholem o mocy powyżej 25% do 40%, albo do 0,5 l z
alkoholem o mocy powyżej 9% do 12% (dla banderol podatkowych na wyroby
tytoniowe, spirytusowe, winiarskie), albo papierosów importowanych, albo butelki
powyżej 0,25 l, albo powyżej 0,5 l (dla banderol legalizacyjnych na wyroby
tytoniowe, spirytusowe, winiarskie).",
- dodaje się na końcu zdanie w brzmieniu:
"x) Niepotrzebne skreślić.";
14) w załączniku nr 9 do rozporządzenia w objaśnieniu pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) Należy podać odpowiednio: podatkowych lub legalizacyjnych na opakowania
jednostkowe importowanych lub krajowych wyrobów tytoniowych (papierosów),
spirytusowych lub winiarskich - z odpowiednim wykorzystaniem załączników nr 1-5
do rozporządzenia.".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 grudnia 1995 r.
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 listopada 1995 r. (poz.
664)
Załączniki dostępne w formie papierowej (Dz. U z 1995 r. Nr 135, poz. 664)


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 27 listopada 1995 r.
w sprawie skali podatku dochodowego oraz wysokości kwot przychodów podlegających
opodatkowaniu zryczałtowanemu.
(Dz. U. Nr 135, poz. 665)
Na podstawie art. 27 ust. 4 i art. 30 ust. 5, w związku z art. 27 ust. 3 i art.
30 ust. 1 pkt 3 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr
43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz.
626 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25) zarządza się, co następuje:
ż 1. Skalę podatku pochodowego określoną w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca
1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz.
416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz.
547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25), zwanej
dalej "ustawą", ustala się na rok 1996 w wysokości:
Podstawa obliczenia podatku w złotychPodatek wynosi
ponad do
16.38021% podstawy obliczenia minus kwota 218 zł 40 gr
16.38032.7603.221 zł 40 gr + 33% nadwyżki ponad kwotę 16.380 zł
32.760 8.626 zł 80 gr + 45% nadwyżki ponad kwotę 32.760 zł

ż 2. Kwotę przychodu, o której mowa w art. 30 ust. 1 pkt 3 ustawy, ustala się na
1996 r. w wysokości 60 zł.
ż 3. Kwotę przychodu, o której mowa w art. 30 ust. 1 pkt 6 lit. b) ustawy,
określającą wysokość przychodu osiągniętego w 1995 r., od której uzależnia się
zryczałtowane opodatkowanie, ustala się w wysokości 208.000 zł.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Minister Finansów: w z. K. Kalicki

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 24 listopada 1995 r.
w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w
państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie żołnierzy
zawodowych.
(Dz. U. Nr 136, poz. 666)
Na podstawie art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu
żołnierzy (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 18 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34,
poz. 163) zarządza się, co następuje:
ż 1. Wielokrotność prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze
budżetowej, stanowiącą przeciętne uposażenie żołnierzy zawodowych, ustala się na
1,88.
ż 2. Traci moc rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25
lutego 1992 r. w sprawie określenia wielokrotności przeciętnego wynagrodzenia w
sferze produkcji materialnej, stanowiącej przeciętne uposażenie żołnierzy
zawodowych (Dz. U. Nr 18, poz. 75).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 listopada 1995 r.
w sprawie ustanowienia dodatkowego kontyngentu celnego na niektóre surowce
przywożone z zagranicy do produkcji kabli.
(Dz. U. Nr 136, poz. 667)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1995 r. ustanawia się dodatkowy kontyngent celny
wartościowy w wysokości 5 000 000 ECU na przywóz towarów wymienionych w
załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe
stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 13 czerwca 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 72, poz. 357 i Nr 111, poz. 536).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 listopada 1995 r. (poz.
667)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZEWÓZ USTANAWIA SIĘ DODATKOWY KONTYNGENT CELNY
WARTOŚCIOWY
PozycjaKod PCNWyszczególnienieWartość (ECU)
39013901Polimery etylenu, w formach podstawowych:
3901 10- Polietylen o gęstości poniżej 0,94:
3901 10 90 0- - Pozostałe5 000 000


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 listopada 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia jednoosobowych spółek Skarbu
Państwa oraz przedsiębiorstw państwowych podlegających przekształceniu w
jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, których akcje zostaną wniesione do Spółek
Cukrowych.
(Dz. U. Nr 136, poz. 668)
Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku
cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98,
poz. 473) zarządza co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 marca 1995 r. w sprawie
określenia jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz przedsiębiorstw państwowych
podlegających przekształceniu w jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, których
akcje zostaną wniesione do Spółek Cukrowych (Dz. U. Nr 34, poz. 165), wprowadza
się następujące zmiany:
1) w załączniku nr 2 do rozporządzenia dodaje się pkt 48-52 w brzmieniu:
"48) P.P. Cukrownia LEŚMIERZ z siedzibą w Leśmierzu,
49) Cukrownia WIELUŃ P.P. z siedzibą w Wieluniu,
50) P.P. Cukrownia WŁOSTÓW z siedzibą we Włostowie,
51) P.P. Cukrownie Toruńskie z siedzibą w Toruniu,
52) P.P. Cukrownia MAŁOSZYN z siedzibą Malczycach.",
2) w załączniku nr 3 do rozporządzenia skreśla się pkt 6, 7, 12, 13 i 15.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 listopada 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wypadków, w których
wynagrodzenia w gospodarce pozabudżetowej, szkołach wyższych i innych
jednostkach prowadzących gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie
o szkolnictwie wyższym oraz jednostkach prowadzących gospodarkę finansową na
zasadach ustalonych dla zakładów budżetowych mogą być wypłacane poza limitem.
(Dz. U. Nr 136, poz. 669)
Na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu
środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie
niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 lipca 1995 r. w sprawie
określenia wypadków, w których wynagrodzenia w gospodarce pozabudżetowej,
szkołach wyższych i innych jednostkach prowadzących gospodarkę finansową na
zasadach określonych w ustawie o szkolnictwie wyższym oraz jednostkach
prowadzących gospodarkę finansową na zasadach ustalonych dla zakładów
budżetowych mogą być wypłacane poza limitem (Dz. U. Nr 94, poz. 465), w ż 1
dodaje się pkt 13 w brzmieniu:
"13) miesięcznego dodatku kontrolerskiego przysługującego pracownikom Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych za przeprowadzone kontrole, o którym mowa w art. 39 ust.
6 ustawy z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń
społecznych (Dz. U. z 1989 r. Nr 25, poz. 137 i Nr 74, poz. 441, z 1990 r. Nr
36, poz. 206, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 104, poz. 450 i Nr 110, poz. 474, z
1994 r. Nr 84, poz. 385 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 85, poz. 426), za
okres od dnia 24 sierpnia 1995 r. do dnia 31 grudnia 1995 r.".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 24
sierpnia 1995 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 listopada 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego na kukurydzę paszową przywożoną z
zagranicy.
(Dz. U. Nr 136, poz. 671)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1995 r. ustanawia się kontyngent celny ilościowy na
przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 13 czerwca 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 72, poz. 357 i Nr 111, poz. 536).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 listopada 1995 r. (poz.
671)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZEWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENT CELNY ILOŚCIOWY
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość (tony)
10051005Kukurydza (ziarna):
1005 90 00 0- Pozostałe200 000


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA
z dnia 21 listopada 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie aprobat i kryteriów technicznych
dotyczących wyrobów budowlanych.
(Dz. U. Nr 136, poz. 672)
Na podstawie art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.
U. Nr 89, poz. 414) zarządza się, co następuje:
1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 19
grudnia 1994 r. w sprawie aprobat i kryteriów technicznych dotyczących wyrobów
budowlanych (Dz. U. z 1995 r. Nr 70, poz. 48) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 3 w pkt 1 lit. a) po wyrazie "budowlanych" dodaje się następujące zdania:
" , które umożliwiają spełnienie przez te obiekty wymagań podstawowych. Nie są
wyrobami budowlanymi maszyny, urządzenia i instalacje, służące wyłącznie do
celów technologiczno-produkcyjnych, związanych z przeznaczeniem obiektu";
2) w ż 4:
a) w ust. 1:
- skreśla się pkt 1,
- dotychczasowe pkt 2-12 otrzymują oznaczenie pkt 1-11,
- dodaje się pkt 12-15 w brzmieniu:
"12) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Izolacji Budowlanej w
Katowicach - w odniesieniu do wyrobów termo- i hydroizolacyjnych oraz
włókno-cementowych,
13) Centralny Ośrodek Chłodnictwa w Krakowie - w odniesieniu do wyrobów
budowlanych z zakresu chłodnictwa,
14) Główny Instytut Górnictwa w Katowicach - w odniesieniu do wyrobów aparatury
eksplozymetrycznej, dotyczących instalacji gazowych w budynkach,
15) Instytut Techniki Budowlanej w Warszawie - w odniesieniu do pozostałych
wyrobów budowlanych, a także wyrobów termo- i hydroizolacyjnych oraz
włókno-cementowych, wymienionych w pkt 12.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Jednostki aprobujące opracowują wykazy wyrobów, objętych działalnością
aprobacyjną, które po zatwierdzeniu przez Ministra Gospodarki Przestrzennej i
Budownictwa są publikowane w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Gospodarki
Przestrzennej i Budownictwa.";
3) w ż 8 po wyrazie "stosującego" stawia się kropkę, a pozostałe wyrazy skreśla
się;
4) w 23 dodaje się w ust. 3 w brzmieniu:
"3. Odmowa udzielenia aprobaty technicznej uniemożliwia ponowne złożenie wniosku
o udzielenie aprobaty technicznej na ten sam wyrób do inne jednostki
aprobującej.";
5) w ż 24:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Działalność jednostek aprobujących w zakresie objętym rozporządzeniem jest
prowadzona odpłatnie na koszt dostawców ubiegających się o udzielenie aprobat.",
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Zasady kalkulacji stawek godzinowych stosowanych przez jednostki w
działalności aprobacyjnej podlegają zatwierdzeniu przez Ministra Gospodarki
Przestrzennej i Budownictwa.";
6) w ż 28:
a) w ust. 1 po wyrazach "Polskich Norm" pozostała część zdania otrzymuje
brzmienie: "lub ważnych decyzji o dopuszczeniu do stosowania w budownictwie",
b) w ust. 2 po wyrazach "dokumenty techniczne" stawia się kropkę, a pozostałe
wyrazy skreśla się;
7) w ż 29 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) jednostki aprobujące - w odniesieniu do wyrobów, które są przedmiotem
ważnych decyzji o dopuszczeniu do stosowania w budownictwie,";
8) w ż 32 po wyrazach "w dotychczasowym zakresie" dalsza część zdania otrzymuje
brzmienie: "do dnia 31 grudnia 1997 r. włącznie".
2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa: B. Blida
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 15 listopada 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad gospodarki finansowej akademii
wojskowych.
(Dz. U. Nr 136, poz. 673)
Na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 31 marca 1965 r. o wyższym
szkolnictwie wojskowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 10, poz. 40) oraz art. 70 ust. 1
ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz.
344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685 oraz z 1995
r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 22 października 1993 r. w
sprawie zasad gospodarki finansowej akademii wojskowych (Dz. U. Nr 103, poz.
475) wprowadza się następujące zmiany:
1) ż 6 otrzymuje brzmienie:
"ż 6. 1. Do zakładowego funduszu świadczeń socjalnych akademii wojskowych nie
stosuje się przepisów sprawie sposobu tworzenia i gromadzenia środków
zakładowego funduszu świadczeń socjalnych pracowników cywilnych wojska.
2. Na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych akademii wojskowej nie dokonuje się
odpisów od uposażeń pobieranych przez żołnierzy pełniących czynną służbę
wojskową w tej akademii.";
2) w ż 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Żołnierze pełniący czynną służbę wojskową w akademii wojskowej otrzymują
nagrody roczne, uznaniowe i jubileuszowe na zasadach określonych dla żołnierzy
pełniących służbę w wojskowych jednostkach budżetowych."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: Z. W. Okoński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 23 listopada 1995 r.
w sprawie nadania statutu Wojskowej Agencji Mieszkaniowej.
(Dz. U. Nr 136, poz. 674)
Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433) zarządza się, co
następuje:
ż 1. Wojskowej Agencji Mieszkaniowej nadaje się statut stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: Z. W. Okoński
Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 23 listopada 1995
r. (poz. 674)
STATUT WOJSKOWEJ AGENCJI MIESZKANIOWEJ
Rozdział 1
Postanowienia ogólne
ż 1. Wojskowa Agencja Mieszkaniowa, zwana dalej "Agencją", działa na podstawie
ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433), zwanej dalej "ustawą", innych normatywnych
aktów prawnych oraz niniejszego statutu.
ż 2. Agencja, jako państwowa jednostka organizacyjna posiadająca osobowość
prawną, realizuje prawo własności i inne prawa rzeczowe na rzecz Skarbu Państwa
w stosunku do gruntów, budynków i lokali mieszkalnych, określonych w art. 14
ust. 1 ustawy.
ż 3. Zadania wynikające z ustawy Agencja realizuje w ramach samodzielnej
gospodarki finansowej i przychodów, określonych w art. 19 ust. 2 ustawy, na
zasadach określonych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 19 ust. 6
ustawy.
Rozdział 2
Rada Nadzorcza
ż 4. 1. Organem nadzorczym Agencji jest Rada Nadzorcza, zwana dalej "Radą",
powoływana na zasadach określonych w art. 11 ust. 1 i 2 ustawy.
2. Rada działa na podstawie regulaminu Rady Nadzorczej, zatwierdzonego przez
Ministra Obrony Narodowej.
3. W związku z uczestnictwem w posiedzeniach Rady zamiejscowym członkom Rady
oraz innym osobom zaproszonym przysługuje zwrot kosztów podróży i zakwaterowania
oraz diety według przepisów w sprawie diet i innych należności z tytułu podróży
służbowych na obszarze kraju.
ż 5.1. Rada wybiera ze swojego grona członków pełniących funkcje zastępcy
przewodniczącego oraz sekretarza.
2. Zastępca przewodniczącego oraz sekretarz Rady mogą być odwołani z pełnionej
funkcji przed upływem kadencji na wniosek Ministra Obrony Narodowej lub
chociażby jednego członka Rady, w drodze głosowania, większością dwóch trzecich
głosów.
ż 6. 1. Rada może wyrażać opinie we wszystkich sprawach związanych z
działalnością Agencji oraz może występować do Prezesa Agencji z wszelkimi
wnioskami w tym zakresie.
2. Rada podejmuje uchwały bezwzględną większością głosów, w obecności co
najmniej połowy składu Rady.
3. Członkowie Rady wykonują swoje zadania osobiście.
ż 7. 1. Mandat członka Rady wygasa:
1) po upływie kadencji;
2) na własną prośbę.
2. Odwołanie członka Rady przed upływem kadencji może nastąpić na pisemny
wniosek organu delegującego go do składu Rady.
Rozdział 3
Prezes Agencji
ż 8. 1. Prezes Agencji realizuje zadania wynikające z ustawy przy pomocy
wiceprezesów i głównego księgowego Agencji oraz kierowników zespołów i sekcji
Biura Prezesa Agencji, a także dyrektorów oddziałów rejonowych i terenowych,
którzy są przed nim odpowiedzialni za całość spraw objętych ich zakresem
działania.
2. Prezes Agencji może powoływać stałe i doraźne komisje problemowe, w skład
których mogą wchodzić pracownicy Agencji oraz eksperci spośród przedstawicieli
nauki i praktyki gospodarczej.
ż 9. 1. Prezes Agencji:
1) powołuje i odwołuje wiceprezesów i głównego księgowego Agencji, po uzyskaniu
opinii Rady;
2) powołuje i odwołuje kierowników zespołów i sekcji Biura Prezesa Agencji;
3) dokonuje czynności prawnych w zakresie stosunku pracy pracowników Biura
Prezesa Agencji;
4) powołuje i odwołuje dyrektorów oddziałów rejonowych i terenowych Agencji, po
uzgodnieniu z właściwymi terytorialnie dowódcami okręgów wojskowych lub rodzajów
sił zbrojnych;
5) powołuje i odwołuje wicedyrektorów i głównych księgowych oddziałów rejonowych
Agencji;
6) koordynuje działalność oddziałów rejonowych oraz kontroluje i nadzoruje pracę
dyrektorów oddziałów rejonowych i terenowych Agencji;
7) wydaje, jako organ drugiej instancji, decyzje w sprawach odwołań od decyzji
wydanych w pierwszej instancji przez dyrektora oddziału rejonowego Agencji;
8) ustala regulamin organizacyjny Agencji oraz regulamin pracy, po uzyskaniu
opinii Rady.
2. Prezes Agencji może ponadto:
1) zaciągać kredyty krótkoterminowe; kredyty długoterminowe może zaciągać po
uzyskaniu zgody Rady;
2) zezwalać, po uzyskaniu opinii Rady, na bezprzetargowe wynajmowanie lokali
użytkowych i wydzierżawienie gruntów podmiotom gospodarczym i innym jednostkom
organizacyjnym realizującym zadania na rzecz obronności Państwa lub sportu
wojskowego, jeżeli takie zadania będą wykonywane w tych lokalach lub na tych
gruntach; stawki czynszu za najem i dzierżawę powinny odpowiadać średnim stawkom
w danym garnizonie;
3) zezwalać na sprzedaż nieruchomości określonych w art. 14 ust. 1 ustawy, z
wyjątkiem osobnych kwater stałych i lokali mieszkalnych sprzedawanych na
zasadach określonych w rozdziale 6 ustawy.
ż 10. Prezes Agencji jest obowiązany do inicjowania nowelizacji normatywnych
aktów prawnych umożliwiających prawidłową działalność Agencji. Wnioski w tych
sprawach wymagają opinii Rady.
Rozdział 4
Biuro Prezesa Agencji
ż 11. 1. Biuro Prezesa Agencji jest jego organem wykonawczym. W skład Biura
Prezesa Agencji wchodzą zespoły i sekcje.
2. Prezes Agencji kieruje Biurem poprzez dwóch wiceprezesów i głównego
księgowego.
ż 12. 1. Zakres czynności i pełnomocnictw wiceprezesów i głównego księgowego
Agencji oraz kierowników zespołów i sekcji Biura określa Prezes Agencji w
regulaminie organizacyjnym Agencji.
2. Na czas swojej nieobecności Prezes Agencji wyznacza osobę go zastępującą.
3. Szczegółowy wykaz zespołów i sekcji Biura Prezesa Agencji, zakresy ich
działania oraz podporządkowanie określa Prezes Agencji w regulaminie
organizacyjnym Agencji.
Rozdział 5
Właściwość rzeczowa i terytorialna oddziałów Agencji
ż 13. 1. Tworzy się oddziały rejonowe Agencji w garnizonach: Bydgoszcz, Gdynia,
Kraków, Lublin, Olsztyn, Poznań, Szczecin, Warszawa, Wrocław i Zielona Góra oraz
Oddział Rejonowy Garnizonu Warszawa.
2. Obszar działania oddziałów rejonowych Agencji określa Prezes Agencji w
regulaminie organizacyjnym Agencji, po uzyskaniu opinii właściwych terytorialnie
dowódców okręgów wojskowych lub rodzajów sił zbrojnych.
3. Strukturę organizacyjną oddziałów rejonowych Agencji określa Prezes Agencji.
ż 14. 1. Na obszarze działania oddziału rejonowego, gdzie Agencja administruje
zasobem ponad 2000 kwater, tworzy się oddziały terenowe, po uzyskaniu opinii
właściwych terytorialnie dowódców okręgów wojskowych lub rodzajów sił zbrojnych.
2. W szczególnym wypadku, uzasadnionym względami terytorialnymi, jest
dopuszczalne utworzenie oddziału terenowego na obszarze działania oddziału
rejonowego, gdzie Agencja administruje zasobem mniejszym niż 2000 kwater.
3. Dopuszcza się możliwość tworzenia filii oddziałów terenowych lub
samodzielnych stanowisk pracy w garnizonach objętych obszarem działania tych
oddziałów, po uzyskaniu opinii właściwych terytorialnie dowódców garnizonów.
4. Oddziały terenowe Agencji tworzy, łączy, dzieli i znosi Prezes Agencji, który
określa również w regulaminie organizacyjnym Agencji ich obszar działania, po
uzyskaniu opinii właściwych terytorialnie dowódców okręgów wojskowych lub
rodzajów sił zbrojnych.
5. Strukturę organizacyjną oddziałów terenowych Agencji określa Prezes Agencji.
ż 15. 1. Pracami oddziałów rejonowych Agencji kierują dyrektorzy.
2. Pracami oddziałów terenowych Agencji kierują dyrektorzy, którzy ponoszą
odpowiedzialność przed dyrektorami oddziałów rejonowych za całość spraw objętych
ich zakresem działania.
3. W granicach określonych przez ustawę lub statut dyrektorzy oddziałów Agencji
są upoważnieni do podejmowania decyzji i reprezentowania Agencji na zewnątrz, a
także - w ramach pełnomocnictw udzielonych im przez Prezesa Agencji - do
podejmowania decyzji w jego imieniu.
ż 16. Dyrektor oddziału rejonowego Agencji:
1) dokonuje czynności prawnych w zakresie stosunku pracy pracowników oddziału
rejonowego;
2) występuje z wnioskami do Prezesa Agencji o powołanie lub odwołanie
wicedyrektora i głównego księgowego oddziału rejonowego;
3) występuje z wnioskami do Prezesa Agencji o powołanie lub odwołanie dyrektorów
oddziałów terenowych, po uzgodnieniu z właściwym terytorialnie dowódcą okręgu
wojskowego lub rodzaju sił zbrojnych;
4) powołuje i odwołuje wicedyrektorów i głównych księgowych oddziałów terenowych
oraz kierowników hoteli i internatów garnizonowych, na wniosek dyrektora
oddziału terenowego;
5) wydaje, jako organ pierwszej instancji, decyzje w sprawach, o których mowa w
ż 18, z tym że dyrektor Oddziału Rejonowego Garnizonu Warszawa - również w
sprawach, o których mowa w ż 19;
6) wydaje, jako organ drugiej instancji, decyzje w sprawach odwołań od decyzji
wydanych w pierwszej instancji przez dyrektora oddziału terenowego Agencji.
ż 17. Dyrektor oddziału terenowego Agencji:
1) dokonuje czynności prawnych w zakresie stosunku pracy pracowników oddziału
terenowego;
2) występuje z wnioskami do dyrektora oddziału rejonowego o powołanie lub
odwołanie wicedyrektora i głównego księgowego oddziału terenowego oraz
kierowników hoteli i internatów garnizonowych;
3) wydaje, jako organ pierwszej instancji, decyzje w sprawach, o których mowa w
ż 19.
ż 18. 1. Do zadań oddziałów rejonowych Agencji należą zadania wynikające z
ustawy, a w szczególności:
1) dokonywanie obrotu nieruchomościami w zakresie zadań Agencji, a w tym:
a) zawieranie umów sprzedaży osobnych kwater stałych oraz lokali mieszkalnych i
użytkowych, a także gruntów wraz z infrastrukturą techniczną i społeczną
związaną z zasobem mieszkaniowym,
b) zawieranie umów kupna gruntów, budynków i lokali , a także umów najmu
budynków i lokali oraz umów dzierżawy gruntów na potrzeby Agencji,
c) dokonywanie innych czynności cywilnoprawnych dotyczących nieruchomości
określonych w art. 14 ust. 1 ustawy, z wyjątkiem czynności, o których mowa w ż
19 pkt 8;
2) przekazywanie gruntów i budynków właściwym organom lub osobom prawnym w
wypadkach określonych w ustawach;
3) zawieranie umów i wypłacanie ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z
prawa do osobnej kwatery stałej;
4) realizowanie budownictwa mieszkaniowego jako inwestor bezpośredni;
5) realizowanie remontów zasobu mieszkaniowego i hotelowo-internatowego;
6) prowadzenie działalności gospodarczej.
2. Oddział Rejonowy Garnizonu Warszawa realizuje również zadania określone w ż
19 pkt 5-7.
ż 19. Do zadań oddziałów terenowych Agencji należą zadania wynikające z ustawy,
a w szczególności:
1) przydzielanie osobnych kwater stałych;
2) zawieranie umów najmu lokali mieszkalnych z pracownikami zatrudnionymi w
jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej oraz z innymi
osobami nie będącymi żołnierzami zawodowymi;
3) wydawanie decyzji i wypłacanie świadczeń wynikających z prawa do osobnej
kwatery stałej, z zastrzeżeniem ż 18 pkt 3;
4) przekwaterowywanie osób zajmujących osobne kwatery stałe;
5) organizowanie tymczasowego zakwaterowania poprzez tworzenie bazy internatowej
i wydzielanie kwater na to zakwaterowanie, a także współdziałanie z podmiotami
gospodarczymi zajmującymi się pośrednictwem wynajmowania i zamiany mieszkań;
6) tymczasowe zakwaterowanie żołnierzy zawodowych oraz zamiejscowych pracowników
jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej w internatach i
kwaterach;
7) organizowanie i prowadzenie hoteli i internatów garnizonowych w miarę
występujących potrzeb i możliwości;
8) prowadzenie gospodarki budynkami, lokalami użytkowymi i gruntami czasowo nie
wykorzystywanymi, w tym zawieranie umów najmu, dzierżawy i użyczenia tych
budynków, lokali i gruntów;
9) wykonywanie bieżącej konserwacji budynków mieszkalnych,
hotelowo-internatowych oraz infrastruktury technicznej i społecznej siłami
własnymi albo w drodze zlecania jej podmiotom gospodarczym albo jednostkom
organizacyjnym podległym Ministrowi Obrony Narodowej będącym państwowymi
jednostkami budżetowymi lub prowadzącym działalność gospodarczą w formie
gospodarki pozabudżetowej;
10) administrowanie zasobem nieruchomości Agencji w systemie własnym lub
zleconym;
11) świadczenie usług na rzecz lokatorów w budynkach mieszkalnych Agencji;
12) prowadzenie działalności gospodarczej.
Rozdział 6
Udzielanie pełnomocnictw
ż 20. 1. Do wykonywania wszelkich czynności prawnych wynikających z zadań
własnych Agencji Prezes Agencji może udzielać pełnomocnictw wiceprezesom i
głównemu księgowemu Agencji oraz dyrektorom oddziałów rejonowych i terenowych
Agencji.
2. Pełnomocnictwo może upoważniać do ustanawiania innych pełnomocników spośród
pracowników odpowiednio Biura Prezesa Agencji albo oddziałów rejonowych lub
terenowych Agencji.
ż 21. W sprawach nie uregulowanych w statucie do udzielania pełnomocnictw
stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego.
Rozdział 7
System kontroli wewnętrznej
ż 22. Prezes Agencji jest odpowiedzialny za zorganizowanie i prawidłowe
działanie kontroli wewnętrznej, a także za należyte wykorzystanie wyników
kontroli.
ż 23. 1. Czynności kontrolne w zakresie swojego działania wykonują z urzędu:
członkowie Rady, Prezes i wiceprezesi oraz główny księgowy Agencji, kierownicy
zespołów i sekcji Biura Prezesa Agencji, a także dyrektorzy, wicedyrektorzy i
główni księgowi oddziałów rejonowych i terenowych Agencji.
2. W zależności od potrzeb Prezes Agencji oraz dyrektorzy oddziałów rejonowych
Agencji mogą powoływać zespoły kontrolne spośród pracowników odpowiednio Biura
Prezesa Agencji lub oddziału rejonowego.
ż 24. 1. Kontrola wewnętrzna polega na bieżącym badaniu czynności w toku ich
wykonywania pod względem celowości, legalności i oszczędności. Kontrola ta
obejmuje badanie rzeczywistego stanu rzeczowych i pieniężnych składników
majątkowych oraz prawidłowości ich zabezpieczenia przed zniszczeniem,
uszkodzeniem lub innymi szkodami. Kontrola obejmuje także badanie stanu
faktycznego i dokumentów odzwierciedlających czynności już dokonane.
2. Kontrola wewnętrzna obejmuje zespoły i sekcje Biura Prezesa Agencji oraz
oddziały rejonowe i terenowe Agencji.
ż 25. W razie ujawnienia w toku kontroli czynu mającego znamiona przestępstwa,
kontrolujący niezwłocznie zawiadamia o tym odpowiednio Prezesa Agencji albo
dyrektora oddziału rejonowego lub terenowego Agencji, jak również zabezpiecza
dokumenty i przedmioty stanowiące dowód przestępstwa.
ż 26. 1. Podstawą do podjęcia czynności kontrolnych przez członka Rady jest
imienne upoważnienie wystawione przez Przewodniczącego Rady i Prezesa Agencji.
2. Podstawą do podjęcia czynności kontrolnych przez pracowników Agencji jest
imienne upoważnienie wystawione przez Prezesa Agencji lub dyrektora oddziału
rejonowego Agencji.
3. Pracownicy Agencji są obowiązani do udzielania, na żądanie osób
kontrolujących, niezbędnych wyjaśnień i udostępniania posiadanych dokumentów.
ż 27. Wyniki kontroli stanowią dla Prezesa Agencji oraz dyrektorów oddziałów
rejonowych i terenowych Agencji podstawę do podejmowania czynności
zapobiegających powstawaniu nieprawidłowości.
Rozdział 8
Postanowienia przejściowe i końcowe
ż 28. Tryb przejmowania nieruchomości oraz wyposażenia i sprzętu niezbędnego do
rozpoczęcia działalności jednostek organizacyjnych Agencji określa regulamin
organizacyjny Agencji.
ż 29. Do czasu zawarcia układu zbiorowego pracy wynagrodzenie pracowników
Agencji ustala - na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy - Prezes Agencji, w drodze
zarządzenia.
ż 30. 1. Pracownikom zatrudnionym w Agencji w zakresie:
1) wynajmowania lokali mieszkalnych będących w zasobach mieszkaniowych Agencji;
2) korzystania ze świadczeń zdrowotnych udzielanych przez zakłady opieki
zdrowotnej tworzone i utrzymywane przez Ministra Obrony Narodowej, w tym przez
wojskowe szpitale uzdrowiskowe;
3) korzystania z działalności wczasowo-turystycznej prowadzonej w wojsku;
4) korzystania z wojskowych zasobów internatowo-hotelowych;
5) korzystania z wojskowych placówek żywienia zbiorowego;
6) uprawnień do bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego
transportu zbiorowego
- przysługują uprawnienia posiadane przez pracowników przedsiębiorstw
państwowych, dla których organem założycielskim jest Minister Obrony Narodowej.
2. Do żołnierzy zawodowych pełniących czynną służbę wojskową na stanowiskach
służbowych w Agencji stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
12 czerwca 1995 r. w sprawie służby wojskowej oraz uposażenia żołnierzy
zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe w jednostkach organizacyjnych
poza Ministerstwem Obrony Narodowej (Dz. U. Nr 68, poz. 343).
ż 31. Z wnioskami dotyczącymi zmiany statutu może występować Prezes Agencji, po
uzyskaniu pozytywnej opinii Rady.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 13 listopada 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za
wyżywienie i ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym
odbywającym służbę zastępczą.
(Dz. U. Nr 136, poz. 675)
Na podstawie art. 193 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr
40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 165) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 20 marca 1992
r. w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz
świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę zastępczą (Dz.
U. Nr 31, poz. 133, Nr 52, poz. 241, Nr 62, poz. 308, Nr 78, poz. 399 i Nr 100,
poz. 504, z 1993 r. Nr 59, poz. 277, Nr 83, poz. 391 i Nr 99, poz. 453, z 1994
r. Nr 12, poz. 45, Nr 33, poz. 124, Nr 88, poz. 411, Nr 99, poz. 481, Nr 138,
poz. 738 i Nr 140, poz. 795 oraz z 1995 r. Nr 19, poz. 96, Nr 47, poz. 247 i Nr
85, poz. 431) w ż 3 wyrazy "48 zł" zastępuje się wyrazami "51 zł".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
października 1995 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 29 września 1995 r.
o zmianie ustawy o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur
i rent oraz o zmianie niektórych ustaw.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 138, poz. 681)
Art. 1. W ustawie z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i
rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.
U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr
129, poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 95,
poz. 473) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 7:
a) w ust. 5 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w ust. 9 i 10.",
b) dodaje się ust. 9 i 10 w brzmieniu:
"9. Kwota bazowa wynosi 93% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale
kalendarzowym poprzedzającym termin waloryzacji, z uwzględnieniem ust. 10.
10. Podwyższenie kwoty bazowej następuje od pierwszego dnia miesiąca, w którym
jest przeprowadzana waloryzacja. Poczynając od pierwszej waloryzacji w 1996 r.
wskaźnik procentowy, o którym mowa w ust. 9, ulega podwyższeniu o jeden punkt
procentowy w każdym terminie waloryzacji, aż do osiągnięcia kwoty bazowej równej
100% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia.";
2) art. 8 otrzymuje brzmienie:
"Art. 8. 1. Podstawę wymiaru emerytury dla osoby, która wcześniej miała ustalone
prawo do renty inwalidzkiej na podstawie przepisów wymienionych w art. 1,
stanowi:
1) podstawa wymiaru renty inwalidzkiej - w wysokości uwzględniającej wszystkie
kolejne waloryzacje przypadające w okresie następującym po ustaleniu prawa do
renty inwalidzkiej albo
2) podstawa wymiaru ustalona na nowo w myśl art. 7.
2. Przepis ust. 1 pkt 1 stosuje się przy ustalaniu podstawy wymiaru:
1) emerytury dla osoby, która wcześniej miała ustalone prawo do emerytury na
podstawie przepisów wymienionych w art. 1,
2) renty inwalidzkiej dla osoby, która wcześniej miała ustalone prawo do renty
inwalidzkiej albo do emerytury na podstawie przepisów wymienionych w art. 1.";
3) art. 16 otrzymuje brzmienie:
"Art. 16. 1. Kwoty najniższych emerytur i rent - bez uwzględnienia dodatków, o
których mowa w art. 21 - wynoszą:
1) 39% przeciętnego wynagrodzenia w kwartale kalendarzowym poprzedzającym termin
ostatniej waloryzacji emerytur i rent w 1995 r. - w przypadku emerytury, renty
rodzinnej i renty inwalidzkiej dla inwalidy I lub II grupy,
2) 30% przeciętnego wynagrodzenia w kwartale kalendarzowym poprzedzającym termin
ostatniej waloryzacji emerytur i rent w 1995 r. - w przypadku renty inwalidzkiej
dla inwalidy III grupy.
2. Kwoty najniższych emerytur i rent, o których mowa w ust. 1, podwyższa się
przy zastosowaniu wskaźnika waloryzacji od miesiąca, w którym jest
przeprowadzana waloryzacja.
3. Kwota najniższej renty inwalidzkiej z tytułu wypadku przy pracy lub choroby
zawodowej oraz renty rodzinnej przysługującej członkom rodziny pozostałym po
ubezpieczonym lub renciście, który zmarł wskutek wypadku przy pracy lub choroby
zawodowej, wynosi 120% kwoty najniższych świadczeń określonych w ust. 1,
podwyższonych zgodnie z ust. 2.
4. Emerytury i renty ustalone w kwotach niższych niż określone w ust. 1 i 2
podwyższa się do tych kwot z urzędu, a jeżeli ich wypłata była wstrzymana - po
wznowieniu wypłaty.
5. Przepisy art. 19 stosuje się odpowiednio.";
4) po art. 17 dodaje się art. 171 i 172 w brzmieniu:
"Art. 171. 1. W 1996 r. emerytury i renty podlegają waloryzacji poprzez
podwyższenie kwoty świadczenia przysługującego w dniu 31 sierpnia 1996 r.
wskaźnikiem waloryzacji określonym w ustawie budżetowej na 1996 r.
2. Wskaźnik waloryzacji, o którym mowa w ust. 1, ustala się w taki sposób, aby
zapewnił on w 1996 r., w porównaniu do 1995 r. realny wzrost emerytur i rent
wynoszący co najmniej 2,5%, po uwzględnieniu wzrostu kwoty bazowej,
przewidzianego w art. 7 ust. 10.
3. Podwyżki, o których mowa w ust. 1, przeprowadza się od dnia 1 września 1996
r.
4. Równocześnie z podwyższeniem emerytury i renty następuje podwyższenie
podstawy jej wymiaru wskaźnikiem waloryzacji, o którym mowa w ust. 1.
5. Jeżeli realny wzrost przeciętnej emerytury i renty w 1996 r., w porównaniu do
1995 r., wyniesie mniej niż 2,5%, w marcu 1997 r. nastąpi jednorazowa wypłata w
wysokości zapewniającej osiągnięcie tego wzrostu. Ustalenie kwoty jednorazowej
wypłaty następuje przez pomnożenie kwoty zwaloryzowanej w 1996 r. emerytury i
renty przez wskaźnik weryfikacyjny. Kwota jednorazowej wypłaty będzie
oprocentowana planowanym wskaźnikiem wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych
na I kwartał 1997 r.
6. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wskaźnik
weryfikacyjny oraz szczegółowe zasady jednorazowej wypłaty, o których mowa w
ust. 5.
7. Wzrost, o którym mowa w ust. 5, liczony jest jako iloraz wskaźnika
nominalnego wzrostu przeciętnej emerytury i renty brutto przez średnioroczny
wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych ogłoszony przez Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego.
8. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłosi w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" w terminie do dnia 15 lutego 1997 r.
realny wzrost emerytur i rent w 1996 r.
Art. 172. W zakresie uregulowanym w art. 171 nie stosuje się w 1996 r. przepisów
art. 17.";
5) w art. 18 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ogłasza w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" - co najmniej na 14 dni roboczych
przed najbliższym terminem waloryzacji - należne od tego terminu kwoty:
1) najniższej emerytury i renty,
2) dodatków: pielęgnacyjnego, dla sieroty zupełnej, za tajne nauczanie,
kombatanckiego oraz dodatku dla żołnierzy zastępczej służby wojskowej przymusowo
zatrudnionych w kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach wydobywania rud
uranu.";
6) w art. 19 w ust. 1 kropkę zastępuje się przecinkiem oraz dodaje wyrazy "z
uwzględnieniem wszystkich kolejnych waloryzacji przypadających w okresie
wstrzymania wypłaty.";
7) art. 22 otrzymuje brzmienie:
"Art. 22. 1. Dodatek pielęgnacyjny wynosi miesięcznie 10% przeciętnego
wynagrodzenia w kwartale kalendarzowym poprzedzającym termin ostatniej
waloryzacji emerytur i rent w 1995 r.
2. Dodatek dla sieroty zupełnej wynosi miesięcznie 10% przeciętnego
wynagrodzenia w kwartale kalendarzowym poprzedzającym termin ostatniej
waloryzacji emerytur i rent w 1995 r.
3. Kwoty dodatków, o których mowa w ust. 1 i 2, podwyższa się przy zastosowaniu
wskaźnika waloryzacji emerytur i rent od miesiąca, w którym przeprowadzana jest
waloryzacja.";
8) po art. 33 dodaje się art. 331 i 332 w brzmieniu:
"Art. 331. 1. Jeżeli po dniu 31 grudnia 1995 r. emeryt lub rencista zgłosi
wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia przez doliczenie nie
uwzględnionych dotychczas w wymiarze świadczenia okresów składkowych lub
nieskładkowych, kwotę przysługującego świadczenia zwiększa się doliczając:
1) do kwoty emerytury lub renty inwalidzkiej I i II grupy:
a) po 1,3% podstawy wymiaru, ustalonej w wyniku waloryzacji, za każdy rok
okresów składkowych, o których mowa w art. 2,
b) po 0,7 % podstawy wymiaru, ustalonej w wyniku waloryzacji, za każdy rok
okresów nieskładkowych, o których mowa w art. 4,
2) do kwoty renty inwalidzkiej II grupy oraz do kwoty renty rodzinnej część
wzrostu, o którym mowa w pkt 1, ustaloną przy zastosowaniu wskaźnika
procentowego, określonego odpowiednio w art. 11 ust. 2 albo w art. 12.
2. Przy obliczaniu wzrostu, o którym mowa w ust. 1, okresy składkowe i
nieskładkowe ustala się z uwzględnieniem pełnych miesięcy.
Art. 332. Jeżeli po dniu 31 grudnia 1995 r. emeryt lub rencista zgłosi wniosek o
ponowne ustalenie wysokości świadczenia przez ustalenie podstawy wymiaru na nowo
w myśl art. 7, wysokość podstawy wymiaru emerytury i renty ustala się ponownie,
jeżeli obliczony w myśl art. 7 nowy wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest
wyższy od wcześniej obliczonego.";
9) art. 34 otrzymuje brzmienie:
"Art. 34. Zasiłek pogrzebowy przysługuje w wysokości określonej w przepisach o
świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i
macierzyństwa."
Art. 2. W ustawie z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i
wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 13, poz. 68, z 1990 r. Nr 34,
poz. 198 i Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450 i z 1992 r. Nr 21, poz.
84, z 1993 r. Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 10, poz. 37 oraz z 1995 r. Nr 4,
poz. 17) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 11 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Podstawę wymiaru renty inwalidzkiej w dniu jej przyznania stanowi kwota
bazowa służąca do obliczania podstawy wymiaru emerytury i renty na podstawie
przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.
2. Podstawa wymiaru renty inwalidzkiej ulega podwyższeniu na zasadach i w
terminach określonych dla emerytur i rent przysługujących na podstawie przepisów
o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.";
2) w art. 25 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Podstawę wymiaru renty rodzinnej ustala się w myśl art. 11, z tym że w
przypadku renty rodzinnej przyznanej po zmarłym inwalidzie wojennym pobierającym
rentę inwalidzką, o której mowa w art. 10, podstawę wymiaru renty rodzinnej
stanowi podstawa wymiaru tej renty inwalidzkiej w wysokości uwzględniającej
wszystkie kolejne waloryzacje przypadające w okresie poprzedzającym ustalenie
prawa do renty rodzinnej.";
3) art. 46 otrzymuje brzmienie:
"Art. 46. Podstawę wymiaru renty rodzinnej ustala się w myśl art. 11, z tym że w
przypadku renty rodzinnej przyznanej po zmarłym inwalidzie wojskowym
pobierającym rentę inwalidzką, o której mowa w art. 35, podstawę wymiaru renty
rodzinnej stanowi podstawa wymiaru tej renty inwalidzkiej w wysokości
uwzględniającej wszystkie kolejne waloryzacje przypadające w okresie
poprzedzającym ustalenie prawa do renty rodzinnej.";
Art. 3. W ustawie z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 3,
poz. 19, Nr 25, poz. 187 i Nr 31, poz. 214, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1988 r.
Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34,
poz. 197 i 198, Nr 36, poz. 206 i Nr 72, poz. 423, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i
Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 53, poz. 252, Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451,
z 1993 r. Nr 129, poz. 602 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr
113, poz. 547) w art. 90:
1) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Nauczycielom, którzy w czasie okupacji prowadzili tajne nauczanie,
przysługuje dodatek do emerytury lub renty w wysokości 10% przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia w kwartale kalendarzowym poprzedzającym termin
ostatniej waloryzacji emerytur i rent w 1995 r., jeżeli nie pobierają takiego
dodatku z innego tytułu, z uwzględnieniem ust. 4.";
2) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Kwota dodatku za tajne nauczanie, o której mowa w ust. 1, ulega podwyższeniu
przy zastosowaniu wskaźnika waloryzacji emerytur i rent - od miesiąca, w którym
jest przeprowadzana waloryzacja."
Art. 4. W ustawie z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych
osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17,
poz. 75 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 29, poz. 133,
Nr 129, poz. 602 i Nr 134, poz. 645, z 1994 r. Nr 99, poz. 482 oraz z 1995 r. Nr
4, poz. 17) w art. 15:
1) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Kombatantom i innym osobom uprawnionym, pobierającym emeryturę lub rentę,
przysługuje dodatek, zwany dalej �dodatkiem kombatanckim, w wysokości 10%
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale kalendarzowym poprzedzającym
termin ostatniej waloryzacji emerytur i rent w 1995 r., z uwzględnieniem ust.
5.";
2) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Kwota dodatku kombatanckiego, o której mowa w ust. 1, ulega podwyższeniu
przy zastosowaniu wskaźnika waloryzacji emerytur i rent - od miesiąca, w którym
jest przeprowadzana waloryzacja."
Art. 5. W ustawie z dnia 2 września 1994 r. o dodatku i uprawnieniach
przysługujących żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnionym w
kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach wydobywania rud uranu (Dz. U. Nr
111, poz. 537) art. 2 otrzymuje brzmienie:
"Art. 2. 1. Dodatek przysługuje w wysokości 0,5% przeciętnego wynagrodzenia w
kwartale kalendarzowym poprzedzającym termin ostatniej w 1995 r. waloryzacji, za
każdy pełny miesiąc trwania pracy, o której mowa w art. 1 ust. 1, nie więcej
jednak łącznie niż 10% tego wynagrodzenia.
2. Kwota dodatku ulega podwyższeniu przy zastosowaniu wskaźnika waloryzacji
emerytur i rent od miesiąca, w którym jest przeprowadzana waloryzacja."
Art. 6. W ustawie z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i
pielęgnacyjnych (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17) art. 15 otrzymuje brzmienie:
"Art. 15. 1. Zasiłek pielęgnacyjny wynosi 10% przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia w kwartale kalendarzowym, poprzedzającym termin ostatniej w 1995
r. waloryzacji emerytur i rent, z uwzględnieniem ust. 2.
2. Kwota zasiłku ulega podwyższeniu przy zastosowaniu wskaźnika waloryzacji
emerytur i rent - od miesiąca, w którym jest przeprowadzana waloryzacja."
Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 26 października 1995 r.
o zmianie ustawy o podatku importowym od towarów sprowadzanych lub nadsyłanych z
zagranicy.
(Dz. U. Nr 138, poz. 683)
Art. 1. W ustawie z dnia 25 listopada 1993 r. o podatku importowym od towarów
sprowadzanych lub nadsyłanych z zagranicy (Dz. U. Nr 123, poz. 551 i z 1994 r.
Nr 132, poz. 669) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 wyrazy "do dnia 31 grudnia 1995 r." zastępuje się wyrazami "do dnia
31 grudnia 1996 r.";
2) w art. 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Stawka podatku importowego wynosi do dnia 31 grudnia 1995 r. 5% podstawy
opodatkowania, a w okresie od dnia 1 stycznia 1996 r. do dnia 31 grudnia 1996 r.
- 3%";
3) w art. 9 w ust. 1 wyrazy "(Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129,
poz. 599)" zastępuje się wyrazami "(Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr
129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670 i z 1995 r. Nr 44, poz. 231)";
4) w art. 9a wyrazy "nie później niż w dniu 31 grudnia 1997 r." zastępuje się
wyrazami "nie później niż w dniu 31 grudnia 1998 r."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ZARZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 29 listopada 1995 r.
w sprawie przeprowadzenia referendum o powszechnym uwłaszczeniu obywateli.
(Dz. U. Nr 138, poz. 685)
Na podstawie art. 19 ust. 2 pkt 2 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października
1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą
Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz.
426 i z 1995 r. Nr 38, poz. 184) i art. 4 ust. 1 pkt 2 oraz art. 8 ustawy z dnia
29 czerwca 1995 r. o referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487) stanowi się, co
następuje:
ż 1. Zarządzam przeprowadzenie referendum o powszechnym uwłaszczeniu obywateli
zgodnie z treścią karty do głosowania określonej w załączniku nr 1 do
zarządzenia.
ż 2. Termin referendum wyznaczam na niedzielę dnia 18 lutego 1996 r.
ż 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności związanych z
przeprowadzeniem referendum, określa kalendarz stanowiący załącznik nr 2 do
zarządzenia.
ż 4. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Dzienniku Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Załączniki do zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29
listopada 1995 r. (poz. 685)
Załącznik nr 1
KARTA DO GŁOSOWANIA
w referendum o powszechnym uwłaszczeniu obywateli zarządzonym przez Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej
na dzień 18 lutego 1996 r.
Pytanie:
Czy jesteś za przeprowadzeniem powszechnego uwłaszczenia obywateli?
tak nie

miejsce na pieczęć
Państwowej Komisji Wyborczej
Pouczenie o sposobie głosowania
(Zgodnie z art. 23 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum
(Dz. U. Nr 99, poz. 487) szczegółową treść pouczenia ustali Państwowa Komisja
Wyborcza).
Załącznik nr 2
KALENDARZ CZYNNOŚCI ZWIĄZANYCH Z PRZEPROWADZENIEM REFERENDUM W DNIU 18 LUTEGO
1996 R.
Data wykonania czynnościTreść czynności
do 1 stycznia 1996 r.- powołanie wojewódzkich komisji do spraw referendum
do 14 stycznia 1996 r.- podanie do publicznej wiadomości informacji o
granicach i numerach obwodów głosowania oraz siedzibach obwodowych komisji
do spraw referendum
do 28 stycznia 1996 r.- powołanie przez zarządy gmin obwodowych komisji do
spraw referendum
od 28 stycznia do 4 lutego 1996 r.- składanie przez żołnierzy i
policjantów odbywających służbę poza miejscem stałego zamieszkania
wniosków o wpisanie do spisu osób uprawnionych do udziału w referendum w
miejscowości, w której odbywają służbę
do 4 lutego 1996 r.- sporządzenie spisu osób uprawnionych do udziału w
referendum
do 8 lutego 1996 r.- składanie wniosków przez osoby uprawnione
przebywające czasowo na obszarze gminy i nigdzie nie zamieszkujące o
dopisanie do spisu osób uprawnionych do udziału w referendum
16 lutego 1996 r. godz. 2400- zakończenie kampanii referendalnej
18 lutego 1996 r. godz. 600-2200- przeprowadzenie referendum (głosowanie)

Zgodnie z art. 161 ust. 2 ustawy z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do
Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205) odpowiednio stosowanym
przy przeprowadzaniu referendum na podstawie art. 44 ustawy z dnia 29 czerwca
1995 r. o referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487), jeśli koniec terminu do wykonania
czynności określonej w ustawie przypada na dzień ustawowo wolny od pracy, termin
upływa pierwszego roboczego dnia po tym dniu.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 28 listopada 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wprowadzenia okresowego zakazu podwyższania
cen umownych energii cieplnej.
(Dz. U. Nr 140, poz. 689)
Na postawie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz.
U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz.
442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50 i z 1994 r. Nr 111, poz. 536) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 kwietnia 1995 r. w sprawie
wprowadzenia okresowego zakazu podwyższania cen umownych energii cieplnej (Dz.
U. Nr 44, poz. 227) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 1 w ust. 1 wyrazy "31 grudnia 1995 r." zastępuje się wyrazami "31 grudnia
1996 r.";
2) w ż 2:
a) w ust. 1 w pkt 1 wyrazy "jednak w wysokości nie wyższej niż określona na
podstawie danych publikowanych Przez Ministerstwo Przemysłu i Handlu lub
upoważnioną przez nie jednostkę" zastępuje się wyrazami "na podstawie dokumentów
źródłowych zakupu, jednakże pod warunkiem ich zakupu z tego samego źródła i od
tego samego dostawcy",
b) w ust. 1 w pkt 6 po wyrazach "1 stycznia 1995 r." dodaje się wyrazy "oraz od
nowo wprowadzanych środków trwałych w 1996 r. związanych z opomiarowaniem
zużycia energii cieplnej",
c) w ust. 1 w pkt 7 wyrazy "(Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 2)" zastępuje się
wyrazami "(Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 43, poz. 221), oraz narzutów do
płac",
d) w ust. 3 wyrazy "1994 r." zastępuje się wyrazami "1995 r.",
e) dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu:
"5. W cenie umownej energii cieplnej w 1996 r. sprzedawca może uwzględnić 1/12
różnicy między kwotą odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych za rok 1995
(obciążającą koszty), obliczoną od stanu tych środków na dzień 1 stycznia 1995
r., a kwotą odpisów amortyzacyjnych od tych środków uwzględnionych w przychodach
ze sprzedaży energii cieplnej w 1995 r.
6. Ceny umowne energii cieplnej mogą być podwyższane z tytułu zmiany stawki
podatku od towarów i usług.";
3) w ż 3 w ust. 2 wyrazy "1994 r." zastępuje się wyrazami "1995 r.; w przypadku
dokonywania podwyżek cen energii cieplnej w I kwartale 1996 r. sprzedawca może
przyjmować strukturę rodzajową kosztów za 1994 r.";
4) w załączniku do rozporządzenia dwukrotnie użyte wyrazy "1994 r." zastępuje
się wyrazami "1995 r.".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 24 listopada 1995 r.
o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług
publicznych.
(Dz. U. Nr 141, poz. 692)
Rozdział 1
Zadania i kompetencje
Art. 1. Ustawę stosuje się do gmin o statusie miasta, wymienionych w załączniku,
oraz gmin warszawskich.
Art. 2. 1. Gminy, o których mowa w art. 1, przejmują od Ministrów: Kultury i
Sztuki, Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz Zdrowia i
Opieki Społecznej, a także od właściwych kuratorów oświaty, do prowadzenia, jako
zadania własne, publiczne szkoły ponadpodstawowe, szkoły artystyczne I i II
stopnia, przedszkola i szkoły specjalne oraz inne placówki publiczne wymienione
w art. 2 pkt 3 i 5 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U.
Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 26, poz. 113 i Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 127,
poz. 585, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 53, poz. 215 oraz z 1995 r. Nr 101, poz.
504), z wyłączeniem szkół specjalnych i palcówek o zasięgu wojewódzkim lub
ogólnokrajowym.
2. Gminy, o których mowa w art. 1, przejmują od wojewodów do prowadzenia jako
zadania własne:
1) domy pomocy społecznej i ośrodki opiekuńcze,
2) zakłady opieki zdrowotnej, z wyłączeniem specjalistycznych publicznych
zakładów opieki zdrowotnej,
3) instytucje kultury, wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę.
3. Gminy, o których mowa w art. 1, przejmują od wojewodów, do prowadzenia jako
zadania własne, zadania określone w art. 19 ust. 1 pkt 3 lit. a) oraz pkt 4 lit.
a) - w odniesieniu do utrzymania i ochrony dróg, a także w art. 22 ust. 1 pkt 1
ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z
1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z
1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 oraz z 1994 r. Nr 127, poz.
627), z wyłączeniem autostrad i dróg ekspresowych.
Art. 3. Prowadzenie zakładów opieki zdrowotnej, wykonywane jako zadanie zlecone
z zakresu administracji rządowej, określone w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 17
maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych
pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych
ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 198, Nr 43, poz. 253 i Nr 87, poz. 506, z 1991 r. Nr
95, poz. 425, Nr 107, poz. 464 i Nr 114, poz. 492 oraz z 1995 r. Nr 90, poz.
446), staje się zadaniem własnym gmin, o których mowa w art. 1.
Art. 4. 1. Do właściwości organów gmin, o których mowa w art. 1, przechodzą,
jako zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, zadania i odpowiadające
im kompetencje należące dotychczas do rejonowych organów rządowej administracji
ogólnej.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy zadań i kompetencji określonych w:
1) dekrecie z dnia 18 kwietnia 1955 r. o uwłaszczeniu i o uregulowaniu innych
spraw, związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym (Dz. U. z 1959 r. Nr 14,
poz. 78, z 1961 r. Nr 32, poz. 161 oraz z 1971 r. Nr 27, poz. 250),
2) ustawie z dnia 2 grudnia 1960 r. o kolejach (Dz. U. z 1989 r. Nr 52, poz. 310
oraz z 1991 r. Nr 107, poz. 462),
3) art. 93 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr
38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr
26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z
1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r.
Nr 27, poz. 96 oraz z 1995 r. Nr 47, poz. 243),
4) ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu
nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz.
464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr
31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415 i Nr 123, poz.
601 oraz z 1995 r. Nr 99, poz. 486), z wyjątkiem art. 10 ust. 3,
5) ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U.
z 1993 r. Nr 71, poz. 342, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i z 1995 r. Nr 4, poz. 17),
6) art. 10 ust. 1 pkt 2 i art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o
lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254 oraz
1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 127, poz. 627),
7) ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami
rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504),
8) art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach
ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600).
3. W zakresie określonym w ust. 1 właściwość miejscowa rejonowych organów
rządowej administracji ogólnej nie obejmuje obszarów gmin, o których mowa w art.
1.
Art. 5. Do właściwości organów gmin, o których mowa w art. 1, przechodzą, jako
zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, zadania i odpowiadające im
kompetencje należące dotychczas do wojewodów albo do Ministra Transportu i
Gospodarki Morskiej w zakresie, o którym mowa w pkt 3, określone w:
1) art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na
terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w
zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne (Dz. U.
z 1989 r. Nr 27, poz. 148 i Nr 74, poz. 442, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111,
poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591),
2) art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U.
z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr 104, poz. 515) w
zakresie:
a) zatwierdzania projektów organizacji ruchu,
b) prowadzenia ewidencji projektów organizacji ruchu,
c) wydawania zezwoleń na niestosowanie się do niektórych znaków drogowych,
3) art. 19 ust. 1 pkt 2 i 4 lit. a) ustawy o drogach publicznych - w odniesieniu
do modernizacji i budowy dróg, z wyłączeniem autostrad i dróg ekspresowych,
4) art. 40 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i
kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241 oraz z 1991 r. Nr 103,
poz. 446) w zakresie zasobu geodezyjnego i kartograficznego z obszaru gminy.
Art. 6. Do właściwości organów gmin, o których mowa w art. 1, przechodzą, jako
zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, zadania i odpowiadające im
kompetencje należące dotychczas do właściwości wojewódzkich konserwatorów
zabytków, określone w art. 8 ust. 3, art. 20, art. 37 ust. 1 i art. 70 ust. 2
ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury i o muzeach (Dz. U. Nr
10, poz. 48, z 1983 r. Nr 38, poz. 173, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1990 r.
Nr 56, poz. 322).
Art. 7. Do właściwości organów gmin, o których mowa w art. 1, przechodzą, jako
zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, zadania i odpowiadające im
kompetencje należące dotychczas do właściwości państwowych terenowych
inspektorów sanitarnych, określone w art. 4 pkt 2 i 6 ustawy z dnia 14 marca
1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr
35, poz. 192, z 1991 r. Nr 7, poz. 25, z 1992 r. Nr 33, poz. 144 i z 1995 r. Nr
130, poz. 629).
Art. 8. 1. Do właściwości organów gmin, o których mowa w art. 1, przechodzą,
jako zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, zadania i odpowiadające
im kompetencje należące dotychczas do właściwości komendantów wojewódzkich
Państwowej Straży Pożarnej, określone w art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 24 sierpnia
1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 81, poz. 351 oraz z 1994 r. Nr
27, poz. 96 i Nr 89, poz. 414).
2. Do właściwości organów gmin, o których mowa w art. 1, przechodzą, jako
zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, zadania i odpowiadające im
kompetencje należące dotychczas do właściwości komendantów rejonowych Państwowej
Straży Pożarnej, dotyczące:
1) wykonywania czynności kontrolno-rozpoznawczych, o których mowa w art. 10 ust.
1 ustawy wymienionej w ust. 1,
2) wydawania decyzji, o których mowa w art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia
1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21,
poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz.
17 i Nr 34, poz. 163).
3. Zadania i kompetencje, o których mowa w ust. 2, dotyczą:
1) obiektów produkcyjnych i magazynowych o powierzchni do 1000 m2, nie
zagrożonych wybuchem,
2) gospodarstw rolnych i obszarów leśnych,
3) budynków mieszkalnych,
4) obiektów zaliczonych do kategorii ZL III o wysokości do 25 m, o ile nie
istnieje obowiązek instalowania w nich urządzeń sygnalizacyjno-alarmowych lub
stałych urządzeń gaśniczych.
4. Organem odwoławczym od decyzji, o których mowa w ust. 2 pkt 2, jest komendant
wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej.
Art. 9. Do właściwości organów gmin, o których mowa w art. 1, przechodzą, jako
zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, zadania i odpowiadające im
kompetencje, należące dotychczas do właściwości kuratorów oświaty, określone w
art. 31 pkt 3 i 4, art. 72, art. 74 ust. 1 i 2, art. 75, art. 76 ust. 3, art. 80
ust. 1 oraz art. 90 ust. 2 i 6 ustawy o systemie oświaty.
Rozdział 2
Finansowanie zadań
Art. 10. Ilekroć w rozdziale jest mowa o:
1) ustawie o finansowaniu gmin - rozumie się przez to ustawę z dnia 10 grudnia
1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509
oraz z 1995 r. Nr 101, poz. 504 i Nr 124, poz. 601),
2) roku obliczeniowym - rozumie się przez to rok, na który dokonuje się
obliczeń,
3) roku bazowym - rozumie się przez to rok poprzedzający o dwa lata rok
obliczeniowy,
4) ogólnej kwocie wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych - rozumie się
przez to całość wpływów z tego podatku w kraju,
5) wydatkach płacowych - rozumie się przez to wynagrodzenia osobowe, zakładowy
fundusz nagród, składki na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych i Fundusz Pracy oraz
zakładowy fundusz świadczeń socjalnych nauczycieli, w wysokości wynikającej z
budżetu państwa,
6) pozapłacowych wydatkach bieżących - rozumie się przez to, wynikające z
budżetu państwa, wydatki inne niż płacowe, z wyłączeniem wydatków na
modernizację dróg krajowych i wojewódzkich.
Art. 11. 1. Dochody własne gmin, o których mowa w art. 1, przejmujących zadania
i kompetencje jako zadania własne na mocy niniejszej ustawy, zwiększa się o
kwotę równą iloczynowi wskaźnika udziału w podatku dochodowym od osób fizycznych
oraz ogólnej kwoty należnego podatku dochodowego od osób fizycznych w kraju w
roku obliczeniowym.
2. Wskaźnik (U), o którym mowa w ust. 1, oblicza się, z zastrzeżeniem art. 28
ust. 1, odrębnie dla każdej gminy, do ósmego miejsca po przecinku, według wzoru:

gdzie:
R95 - oznacza wydatki płacowe w 1995 r.,
C95 - oznacza pozapłacowe wydatki bieżące w 1995 r.
w następujących 4 działach:
- oświata i wychowanie,
- kultura i sztuka,
- ochrona zdrowia,
- opieka społeczna,
N95 - oznacza pozapłacowe wydatki bieżące w 1995 r.,
Zn - oznacza wskaźnik udziału należnego w roku bazowym podatku dochodowego od
osób fizycznych zamieszkałych na terenie gminy w ogólnej kwocie należnego
podatku w tym samym roku,
Zn-1 - oznacza wskaźnik udziału należnego w roku poprzedzającym rok bazowy
podatku dochodowego od osób fizycznych zamieszkałych na terenie gminy w ogólnej
kwocie należnego podatku w tym samym roku,
K96 - oznacza ogólna kwotę zaplanowanych w projekcie ustawy budżetowej wpływów z
podatku dochodowego od osób fizycznych w kraju w 1996 r.
3. Kwota udziału gmin, o których mowa w art. 1, we wpływach z podatku
dochodowego od osób fizycznych, o której mowa w ust. 1, podlega przekazaniu
przez Ministra Finansów z centralnego rachunku bieżącego budżetu państwa na
rachunki właściwych budżetów gmin w terminie do 10 dnia miesiąca następującego
po miesiącu, w którym podatek wpłynął na rachunek urzędu skarbowego, z
zastrzeżeniem art. 28 ust. 11.
4. Jeżeli dochody zrealizowane na rzecz gminy, o której mowa w art. 1, nie
zostaną przekazane w terminie, o którym mowa w ust. 3, gminie przysługują
odsetki w wysokości ustalanej dla zaległości podatkowych.
5. Minister Finansów informuje gminy, o których mowa w art. 1, o wysokości
wskaźnika udziału danej gminy we wpływach z podatku dochodowego od osób
fizycznych oraz o kwocie tego udziału, będącej iloczynem wskaźnika udziału gminy
i planowanej ogólnej kwoty wpływów z tego podatku w skali kraju, do dnia 31
października roku poprzedzającego rok budżetowy.
Art. 12. Kwota, o której mowa w art. 11 ust. 1, nie jest brana pod uwagę przy
ustalaniu wskaźnika G, o którym mowa w art. 14 ustawy o finansowaniu gmin.
Art. 13. 1. Dotacje celowe na finansowanie przejętych zadań zleconych ustala się
stosując zasady przyjęte do kalkulacji środków finansowych dla tego typu zadań
finansowanych z budżetu państwa.
2. Dotacje, o których mowa w ust. 1, ujmuje się w budżecie państwa, oddzielnie
dla każdej gminy, która przejęła zadania, w budżetach odpowiednich wojewodów.
Rozdział 3
Miejskie strefy usług publicznych
Art. 14. Zadania i kompetencje, o których mowa w art. 2-9 ustawy, mogą być w
całości przekazywane jako zadania zlecone tworzonym w tym celu miejskim strefom
usług publicznych, zwanych dalej "strefami", w których skład wchodzą gminy o
statusie miasta wojewódzkiego oraz związane z nimi inne gminy.
Art. 15. Do strefy stosuje się przepisy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o
samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 16, poz. 95, Nr 32, poz. 191, Nr 34, poz.
199, Nr 43, poz. 253 i Nr 89, poz. 518, z 1991 r. Nr 4, poz. 18, Nr 110, poz.
473, z 1992 r. Nr 85, poz. 428 i Nr 100, poz. 499, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z
1994 r. Nr 122, poz. 593 oraz z 1995 r. Nr 74, poz. 368 i Nr 124, poz. 601),
dotyczące związków komunalnych, chyba że niniejsza ustawa stanowi inaczej.
Art. 16. 1. Obszar strefy ustalają gminy zamierzające wejść w jej skład w
uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw administracji.
2. Gminy składają wniosek o ustanowienie strefy ministrowi właściwemu do spraw
administracji co najmniej na 9 miesięcy przed rozpoczęciem roku budżetowego, w
którym nastąpi przekazanie zadań. Na wniosek gmin minister właściwy do spraw
administracji może skrócić ten termin.
3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
ustanawiania i organizacji stref, zasady i tryb przekazywania im zadań i
kompetencji oraz niezbędnego do ich wykonywania mienia, a także zasady
finansowania tych zadań.
Art. 17. 1. Strefa używa nazwy ustalonej statutem, która obok zwrotu "Miejska
Strefa Usług Publicznych" zawiera określenie pozwalające umiejscowić
geograficznie jej położenie.
2. W skład zgromadzenia wchodzą delegaci gmin w liczbie:
1) z gminy liczącej do 5.000 mieszkańców - jeden delegat,
2) z gminy liczącej ponad 5.000 mieszkańców - po jednym dodatkowym dolegacie na
każde rozpoczęte 10.000 mieszkańców,
wyznaczani przez rady gmin, chyba że statut strefy określa inaczej liczbę
delegatów gmin lub skład zgromadzenia.
3. Do przystąpienia albo wystąpienia gminy ze strefy stosuje się odpowiednio
przepisy art. 16 ust. 1 i 2. Zmiana składu strefy może nastąpić jedynie z
początkiem roku budżetowego, po wysłuchaniu przez rady gmin należących do strefy
opinii zgromadzenia strefy, na mocy jednobrzmiących uchwał większości rad gmin,
podjętych w okresie pierwszego półrocza poprzedniego roku budżetowego.
4. Rozwiązanie strefy może nastąpić:
1) z ostatnim dniem roku budżetowego, o ile w okresie pierwszego półrocza tego
roku:
a) zgromadzenie strefy podejmie większością dwóch trzecich głosów statutowego
składu zgromadzenia stosowną uchwałę albo
b) większość rad gmin należących do strefy podejmie jednobrzmiące uchwały,
2) na skutek uchylenia decyzji o utworzeniu strefy,
3) w drodze ustawy.
5. Uchwały zgromadzenia strefy zapadają zwykłą większością głosów w obecności co
najmniej połowy składu zgromadzenia. W przypadku równej liczby głosów rozstrzyga
głos przewodniczącego zgromadzenia.
6. Statut strefy powinien także zawierać postanowienia o przejęciu wszystkich
zadań i kompetencji, o których mowa w art. 2-9.
7. Do zmiany statutu strefy właściwe jest jej zgromadzenie.
Art. 18. Do finansowania zadań przejętych przez strefę mają zastosowanie
przepisy art. 13.
Art. 19. Zgromadzenie może dokonywać, w drodze uchwały, przeniesień wydatków
między działami, łącznie do wysokości dotacji. O dokonanych zmianach
zgromadzenie informuje właściwego wojewodę, ministra właściwego do spraw
administracji oraz Ministra Finansów.
Art. 20. 1. W przypadku niedoboru środków na wykonanie przejętych zadań strefa
pokrywa ten niedobór z funduszu gwarancyjnego, tworzonego przez wszystkie gminy
wchodzące w jej skład. Fundusz gwarancyjny powstaje z corocznych wpłat gmin, w
wysokości co najmniej 2% ich dochodów własnych w danym roku budżetowym. Składka
ta może być zmniejszona lub zaniechana po osiągnięciu przez fundusz wysokości
nie mniejszej niż 8,5% rocznej dotacji na przejęte zadania.
2. Nie wykorzystane w danym roku budżetowym środki funduszu, o którym mowa w
ust. 1, przechodzą na rok następny.
3. Gminy dokonują wpłat, o których mowa w ust. 1, w równych ratach miesięcznych.
Do wymagalnych wpłat gmin na rachunek funduszu gwarancyjnego i należnych odsetek
stosuje się odpowiednio przepisy o zobowiązaniach podatkowych.
4. Zgromadzenie określa wysokość wpłat poszczególnych gmin wchodzących w skład
strefy na fundusz gwarancyjny, z uwzględnieniem przepisów ust. 1.
5. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia
rachunku funduszu.
6. Przepis ust. 1 nie uchybia możliwości dobrowolnych świadczeń gmin na rzecz
strefy.
Art. 21. 1. Nadzór nad działalnością strefy sprawowany jest na podstawie
kryterium zgodności z prawem. Od decyzji wydawanych przez organy strefy, w
sprawach przejętych na podstawie niniejszej ustawy, służy odwołanie do
samorządowego kolegium odwoławczego.
2. W przypadku stwierdzenia, że strefa nie jest w stanie wykonywać zadań
statutowych lub ogranicza, zagwarantowaną ustawowo, powszechną dostępność usług
publicznych, wojewoda, po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia, może
wystąpić do ministra właściwego do spraw administracji z wnioskiem o uchylenie
decyzji o ustanowieniu strefy, informując o tym Ministra Finansów oraz
regionalną izbę obrachunkową.
Rozdział 4
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 22. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy pracownicy urzędów administracji
rządowej zatrudnieni przy wykonywaniu zadań podlegających przejęciu przez gminy,
o których mowa w art. 1, stają się pracownikami samorządowymi, z wyjątkiem
strażaków Państwowej Straży Pożarnej. Stosunki pracy z tymi pracownikami
wygasają z dniem 30 czerwca 1996 r., jeżeli przed tym terminem nie zostaną z
nimi nawiązanie nowe stosunki pracy na dalszy okres. Wcześniejsze rozwiązanie
stosunku pracy przez zakład pracy może nastąpić w trybie przewidzianym w art.
411 Kodeksu pracy.
2. Pracownicy, o których mowa w ust. 1, zachowują uprawnienia wynikające z
przepisów szczególnych do dnia nawiązania nowych stosunków pracy na dalszy okres
albo do dnia wcześniejszego rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy.
3. W przypadku rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy pracownikom mianowanym
przysługuje wynagrodzenie przewidziane w art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 22 marca
1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 21, poz. 124 i Nr 43, poz. 253
oraz z 1994 r. Nr 98, poz. 471). Pozostałym pracownikom w tych przypadkach
przysługują świadczenia przewidziane w art. 8 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o
szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn
dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr
4, poz. 19, Nr 10, poz. 59 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 83, poz. 372, Nr 106,
poz. 457 i Nr 113, poz. 491, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 oraz z 1994 r. Nr 1, poz.
1).
4. Wojewodowie podpiszą z prezydentami gmin, o których mowa w art. 1, oraz z
burmistrzami gmin warszawskich porozumienia określające imienne wykazy
pracowników, o których mowa w ust. 1.
Art. 23. 1. Mienie służące wykonywaniu zadań własnych, o których mowa w
niniejszej ustawie, staje się z mocy prawa, z dniem wejścia w życie ustawy,
mieniem gmin, o których mowa w art. 1.
2. Do przekazania mienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 16
ust. 1 oraz art. 17-20 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające
ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U.
Nr 32, poz. 191, Nr 43, poz. 253 i Nr 92, poz. 541, z 1991 r. Nr 34, poz. 151, z
1992 r. Nr 6, poz. 20, z 1993 r. Nr 40, poz. 180 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i
Nr 65, poz. 285).
3. Gminom, o których mowa w art. 1, może być przekazane także inne mienie w
trybie art. 5 ust. 4 ustawy, o której mowa w ust. 2.
Art. 24. 1. Państwowe jednostki organizacyjne, które zostały utworzone po
wejściu w życie niniejszej ustawy dla wykonywania zadań i kompetencji, o których
mowa w art. 2 ust. 1 i 2, zostaną przekazane gminom, o których mowa w art. 1, na
zasadach i w trybie określonym w art. 23 ust. 1, z dniem 1 stycznia następnego
roku budżetowego.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dróg lub ich odcinków, określonych
w art. 2 ust. 3.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, Minister Finansów podwyższa
odpowiednio wskaźnik, o którym mowa w art. 11 ust. 1.
Art. 25. 1. Z dniem przejęcia jednostek organizacyjnych gminy przejmują,
określone przepisami szczególnymi, uprawnienia i obowiązki organów prowadzących
lub utrzymujących te jednostki.
2. Dotychczas obowiązujące w przejętych jednostkach organizacyjnych statuty,
regulaminy lub inne przepisy organizacyjne mają zastosowanie do czasu wydania
przez organy gmin nowych przepisów.
Art. 26. Indywidualne sprawy z zakresu administracji publicznej, wszczęte i nie
zakończone decyzją ostateczną przed dniem 1 stycznia 1996 r., są załatwiane w
toku instancji przez dotychczas właściwe organy lub upoważnione podmioty.
Art. 27. 1. Zobowiązaniami Skarbu Państwa są zobowiązania jednostek
przejmowanych, o których mowa w art. 2 i 3:
1) powstałe przed dniem 31 grudnia 1995 r., wynikające z tytułu usług
świadczonych przez zakłady użyteczności publicznej,
2) inne powstałe przed dniem 1 października 1995 r.,
3) powstałe w okresie od dnia 1 października do dnia 31 grudnia 1995 r., z
zastrzeżeniem pkt 1, o ile organ administracji rządowej właściwy w dniu 31
grudnia 1995 r. do prowadzenia jednostki nie uzna ich za nieuzasadnione.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy zobowiązań jednostek prowadzonych przed dniem 1
stycznia 1996 r. przez gminy o statusie miasta, wymienione w załączniku do
ustawy, na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 lipca 1993 r. w
sprawie określenia zadań i kompetencji z zakresu rządowej administracji ogólnej
i specjalnej, które mogą być przekazane niektórym gminom o statusie miasta, wraz
z mieniem służącym do ich wykonywania, a także zasad i trybu przekazania (Dz. U.
Nr 65, poz. 309, Nr 81, poz. 384, Nr 92, poz. 426, Nr 101, poz. 463, Nr 103,
poz. 471 i Nr 115, poz. 510), chyba że gmina wykaże ich zasadność.
3. Spory powstałe między gminami a organami przekazującymi jednostki, wynikające
z realizacji ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2, rozstrzyga Minister Finansów w
porozumieniu z reprezentacją gmin objętych działaniem ustawy, wyłonioną przez
Komisję Wspólną Rządu i Samorządu Terytorialnego, którą powołuje Prezes Rady
Ministrów.
4. Zobowiązania finansowe administracji rządowej wobec jednostek organizacyjnych
przejmowanych przez strefę pozostają zobowiązaniami Skarbu Państwa.
Art. 28. 1. Dla 1996 r. wskaźnik, o którym mowa w art. 11 ust. 1, oblicza się
odrębnie dla każdej gminy według wzoru:

2. W budżecie państwa tworzy się rezerwę celową w wysokości 30 mln zł,
przeznaczoną na realizację zadań wynikających z niniejszej ustawy.
3. Podziału rezerwy dokonuje Minister Finansów w uzgodnieniu z reprezentacją
gmin, o której mowa w art. 27 ust. 3.
4. Informacje, o których mowa w art. 11 ust. 5, dotyczące 1996 r. Minister
Finansów przekaże gminom do dnia 15 grudnia 1995 r.
5. Gmina może zgłosić zastrzeżenia do ustalonego przez Ministra Finansów
wskaźnika, o którym mowa w art. 11 ust. 2, w terminie do dnia 31 stycznia 1996
r.
6. Zgłoszone zastrzeżenia rozpatruje Minister Finansów w porozumieniu z
reprezentacją gmin, o której mowa w art. 27 ust. 3, w terminie do dnia 30
kwietnia 1996 r.
7. W przypadku stwierdzenia zaniżenia wysokości wskaźnika i kwot udziału,
Minister Finansów blokuje stosowne kwoty w budżecie właściwego ministra lub
wojewody na 1996 r. z przeznaczeniem na wyrównanie zaistniałych niedoborów oraz
dokonuje korekty wskaźnika, o którym mowa w ust. 1.
8. Organy przekazujące zadania i kompetencje na mocy ustawy zapewnią, w formie
dotacji celowych w ramach posiadanych środków, finansowanie nakładów
inwestycyjnych na potrzeby przekazywanych jednostek.
9. Przepis ust. 8 stosuje się także do wydatków na modernizację i budowę dróg
krajowych i wojewódzkich przejętych przez gminy na mocy niniejszej ustawy.
10. Do dotacji, o których mowa w ust. 8 i 9, nie ma zastosowania przepis art. 21
ustawy o finansowaniu gmin.
11. W 1996 r. w celu zapewnienia ciągłości finansowania zadań własnych
przekazanych na podstawie niniejszej ustawy gminom, o których mowa w art. 1,
Minister Finansów w terminie do dnia 20 stycznia 1996 r. przekazuje na rachunki
właściwych budżetów gmin jednorazowy udział w podatku dochodowym od osób
fizycznych, którego wysokość ustala się mnożąc wskaźnik (U), o którym mowa w
ust. 1, przez wskaźnik 0,083 i łączną kwotę należnego za 1994 r. podatku
dochodowego od osób fizycznych.
12. Minister Finansów w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
administracji określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, tryb i
zakres przyznawania dotacji, o której mowa w ust. 8 i 9.
Art. 29. Tracą moc porozumienia zawarte poprzednio między organami administracji
rządowej a gminami, wymienionymi w załączniku do ustawy, o ile dotyczą zadań i
kompetencji określonych w art. 2-9 ustawy.
Art. 30. Niezwłocznie po upływie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy Rada
Ministrów przedłoży Sejmowi informacje o skutkach jej obowiązywania wraz z
propozycjami niezbędnych zmian.
Art. 31. Rada Ministrów może w terminie do dnia 15 grudnia 1995 r., a w
odniesieniu do gmin warszawskich w terminie do dnia 30 czerwca 1996 r.,
określić, w drodze rozporządzenia, jednostki organizacyjne oraz drogi lub ich
odcinki, o których mowa w art. 2 ust. 1-3, art. 3, art. 5 pkt 2 i 3, nie
podlegające przejęciu.
Art. 32. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r., z tym że:
1) art. 16 ust. 2 i 3 oraz art. 31 wchodzą w życie z dniem ogłoszenia,
2) w stosunku do gmin warszawskich ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia
1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Załącznik do ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. (poz. 692)
1. Białystok
2. Bielsko-Biała
3. Bydgoszcz
4. Bytom
5. Chorzów
6. Częstochowa
7. Dąbrowa Górnicza
8. Elbląg
9. Gdańsk
10. Gdynia
11. Gliwice
12. Gorzów Wielkopolski
13. Grudziądz
14. Jastrzębie-Zdrój
15. Jaworzno
16. Kalisz
17. Katowice
18. Kielce
19. Koszalin
20. Kraków
21. Legnica
22. Lublin
23. Łódź
24. Mysłowice
25. Olsztyn
26. Opole
27. Płock
28. Poznań
29. Radom
30. Ruda Śląska
31. Rybnik
32. Rzeszów
33. Siemianowice Śląskie
34. Słupsk
35. Sopot
36. Sosnowiec
37. Szczecin
38. Świętochłowice
39. Tarnów
40. Toruń
41. Tychy
42. Wałbrzych
43. Włocławek
44. Wrocław
45. Zabrze
46. Zielona Góra
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 28 listopada 1995 r.
w sprawie ustanowienia wolnego obszaru celnego w Gdańsku
(Dz. U. Nr 141, poz. 693)
Na podstawie art. 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne
(Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz.
434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustanawia się wolny obszar celny w Gdańsku, którego szczegółowy opis granic
stanowi załącznik do rozporządzenia. Przebieg granic tego obszaru jest oznaczony
na mapie w skali 1:5000, przechowywanej i pozostającej do wglądu w Urzędzie
Wojewódzkim w Gdańsku.
ż 2. Jako zarządzającego wolnym obszarem celnym ustanawia się "Zarząd Portu
Gdańsk" Spółka Akcyjna.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 listopada 1995 r. (poz.
693)
SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC WOLNEGO OBSZARU CELNEGO W GDAŃSKU
Poczynając od punktu nr 1, zlokalizowanego na północno-wschodniej krawędzi
falochronu zachodniego Kanału Portowego u ujścia Martwej Wisły, granica biegnie
jego północną, a następnie zachodnią krawędzią w kierunku południowym do punktu
nr 2.
W punkcie nr 2 granica załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i przebiega
brzegiem Zatoki Gdańskiej do punktu nr 3. W punkcie nr 3 ulega wyraźnemu
załamaniu w kierunku południowym i biegnie wzdłuż ogrodzenia do punktu nr 4,
granicząc na tym odcinku od strony zachodniej z pasem technicznym Urzędu
Morskiego w Gdyni, działka nr 142 obręb 34 arkusz 3.
Od punktu nr 4 granica biegnie linią łamaną na południowy zachód wzdłuż
ogrodzenia do punktu nr 5, który stanowi narożnik ogrodzenia, i dalej w kierunku
zachodnim do punktu nr 6, granicząc od strony północnej z pasem technicznym
Urzędu Morskiego w Gdyni, działka nr 142 obręb 34 arkusz 3.
W punkcie nr 6 granica załamuje się w kierunku południowym i tworzy linię prostą
wzdłuż ogrodzenia do punktu nr 7, a następnie załamuje się w kierunku zachodnim
i biegnie po ogrodzeniu do punktu osnowy pomiarowej nr 2340. W punkcie nr 2340
załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i przebiega wzdłuż ogrodzenia do
punktu nr 8.
W punkcie nr 8 granica skręca na południe wzdłuż ogrodzenia do punktu nr 9.
Od punktu nr 9 granica biegnie wzdłuż betonowego parkanu w linii prostej w
kierunku południowo-zachodnim do punktu nr 10, w którym ponownie załamuje się w
kierunku południowym, tworząc prostą do punktu nr 11.
Na odcinku od punktu nr 7 do nr 11 wolny obszar celny graniczy z Parkiem
Brzeźnieńskim.
W punkcie nr 11 granica ulega załamaniu w kierunku wschodnim, tworząc prostą
wzdłuż ogrodzenia betonowego do punktu nr 12.
W punkcie nr 12 granica skręca w kierunku południowym wzdłuż bramy wjazdowej
przy ul. Krasickiego do punktu nr 13.
Od punktu nr 13 granica biegnie w ogólnym kierunku południowo-wschodnim wzdłuż
istniejącego ogrodzenia z siatki metalowej przez punkt graniczny nr 14 do punktu
granicznego nr 15.
W punkcie nr 15 granica wyraźnie załamuje się w kierunku północnym, tworząc
odcinek prosty do punktu granicznego nr 16.
W punkcie nr 16 granica skręca w kierunku wschodnim, przecinając tory bocznicy
kolejowej prowadzące do wolnego obszaru celnego, tworząc linię łamaną przez
punkt graniczny nr 17 do punktu granicznego nr 18.
W punkcie granicznym nr 18 wyraźnie załamuje się w kierunku północnym i biegnie
po łuku na północny wschód, wzdłuż granicy oddzielającej teren wolnego obszaru
celnego od torowiska kolejowego prowadzącego do terenu Nabrzeża Oliwskiego przez
kolejne punkty graniczne nr 19 do nr 27.
W punkcie nr 27 odchyla się w kierunku wschodnim, tworząc odcinek prosty do
punktu nr 28 i dalej ponownie ulega załamaniu, tworząc linię łuku odchylającego
się w kierunku wschodnio-północnym kolejno przez punkty graniczne nr 29 do nr
35.
Punkt nr 35 stanowi słup metalowy ogrodzenia rozdzielającego teren kolejowy od
wolnego obszaru celnego.
Dalej granica biegnie wzdłuż ogrodzenia z siatki metalowej do punktu nr 36.
W punkcie nr 36 załamuje się w kierunku północnym i przebiega wzdłuż bramy
wjazdowej na terenie wolnego obszaru celnego od strony ulicy Przemysłowej oraz
po wschodniej ścianie budynku wartowni do punktu nr 37, gdzie ulega załamaniu w
kierunku wschodnim i biegnie wzdłuż ogrodzenia do punktu nr 38.
W punkcie nr 38 granica załamuje się w kierunku południowym i tworzy prostą po
istniejącym ogrodzeniu do punktu nr 39.
Od punktu nr 39 granica biegnie po istniejącym ogrodzeniu w ogólnym kierunku
wschodnim, tworząc linię łamaną przez punkty nr 40, nr 41 do punktu nr 42.
W punkcie nr 42 granica załamuje się pod kątem prostym w kierunku północnym,
tworząc odcinek prosty wzdłuż ogrodzenia do punktu nr 43. Następnie ulega
załamaniu w kierunku wschodnim, tworząc linię łamaną do punktu nr 44, który
stanowi południowo-wschodni narożnik budynku stolarni.
Od punktu nr 44 granica biegnie wzdłuż wschodniej ściany budynku stolarni w
kierunku północnym, a następnie odchyla się od budynku w kierunku wschodnim i
tworzy linię łamaną do punktu nr 45.
Od punktu nr 45 granica biegnie w ogólnym kierunku północnym wzdłuż ogrodzenia
rozgraniczającego teren Kapitanatu Portu, tworząc linię łamaną przez punkty: nr
46, nr 47, nr 48, nr 49 do punktu nr 50, znajdującego się na południowym
nabrzeżu Basenu Władysława IV.
W punkcie nr 50 granica załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie po
południowym nabrzeżu Basenu Władysława IV do punktu nr 51, który znajduje się na
krawędzi nabrzeża Kanału Portowego.
Od punktu nr 51 granicę tworzy linia prosta do punktu nr 52, który wyznaczony
jest przez narożnik nabrzeża Kanału Portowego na styku z północnym nabrzeżem
Basenu Władysława IV.
Od punktu nr 52, który jest wspólnym punktem rozgraniczającym Kanał Portowy:
- działki nr 2 obręb 278 arkusz 1 i nr 2 obręb 278 arkusz 5,
- Basen Władysława IV działkę nr 4/2 oraz
- działkę nr 3/1 obręb 278 arkusz 2
granica biegnie po zachodnim nabrzeżu Kanału Portowego w kierunku północnym do
punktu nr 1, od którego rozpoczęto opis przebiegu granic.
Wolny obszar celny stanowi własność Skarbu Państwa w użytkowaniu wieczystym
Zarządu Portu Gdańsk Spółka Akcyjna o łącznej powierzchni 33 ha 51a 79 m2,
składający się z następujących działek ewidencyjnych:
l obręb 278 arkusz 2
- działka nr 2 o powierzchni 7202 m2 KW 53669
- działka nr 3/1 o powierzchni 95664 m2 KW 53669
- działka nr 4/1 o powierzchni 382 m2 KW 53669
- działka nr 4/2 o powierzchni 61171 m2 KW 53669
l obręb 278 arkusz 3
- działka nr 1/2 o powierzchni 47084 m2 KW 53669
l obręb 278 arkusz 4
- działka nr 2/3 o powierzchni 74834 m2 KW 53669
l obręb 34
- działka nr 138/3 o powierzchni 1377 m2 KW 53669
- działka nr 143/1 o powierzchni 3303 m2 KW 53669
- działka nr 143/2 o powierzchni 2303 m2 KW 61802
- działka nr 3/8 o powierzchni 120 m2 KW 61801
- działka nr 6/12 o powierzchni 18 m2 KW 61801
- działka nr 6/18 o powierzchni 4 m2 KW 61801
- działka nr 140/1 o powierzchni 10 m2 KW 61801
l obręb 135
- działka nr 3/1 o powierzchni 1062 m2 KW 53669
- działka nr 3/4 o powierzchni 214 m2 KW 53669
- działka nr 5/19 o powierzchni 671 m2 KW 53669
- działka nr 6/21 o powierzchni 25532 m2 KW 53669
- działka nr 7/4 o powierzchni 3539 m2 KW 53669
- działka nr 8/4 o powierzchni 7977 m2 KW 53669
- działka nr 10/4 o powierzchni 28 m2 KW 53669
- działka nr 10/5 o powierzchni 572 m2 KW 53669
- działka nr 10/6 o powierzchni 9 m2 KW 53669
- działka nr 11/9 o powierzchni 2103 m2 KW 53669
__________________________________________________
Razem: powierzchnia 335 179 m2
__________________________________________________
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 5 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia jednoosobowych spółek Skarbu
Państwa oraz przedsiębiorstw państwowych, które zostaną przekształcone w spółki
w celu wniesienia ich akcji lub udziałów do narodowych funduszy inwestycyjnych.
(Dz. U. Nr 141, poz.695)
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych
funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202 i z 1994 r.
Nr 84, poz. 385) zarządza się, co następuje:
ż 1. W załączniku nr 2 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 1993
r. w sprawie określenia jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz
przedsiębiorstw państwowych, które zostaną przekształcone w spółki w celu
wniesienia ich akcji lub udziałów do narodowych funduszy inwestycyjnych (Dz. U.
Nr 89, poz. 412, z 1994 r. Nr 113, poz. 549 oraz z 1995 r. Nr 51, poz. 282, Nr
82, poz. 416 i Nr 114, poz. 550), skreśla się pozycje oznaczone lp. 19 i 21.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 5 grudnia 1995 r.
w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów.
(Dz. U. Nr 141, poz. 696)
Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne
(Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz.
434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1995 r. zawiesza się pobieranie ceł, określonych w
taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 13 czerwca 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 72, poz. 357 i Nr 111, poz. 536), w odniesieniu do towarów wymienionych w
załączniku do rozporządzenia, do wysokości określonej w tym załączniku.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 1995 r. (poz. 696)
PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawki autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), DEV i LDCZawieszenie stawki wynikającej z umów
o strefach wolnego handlu dla:
UEEFTAWęgryCzechy i Słowacja
10011001Pszenica i mieszanka żyta z pszenicą:
1001 90- Pozostałe:
- - Pozostały orkisz, pszenica zwykła i mieszanka żyta z pszenicą:
1001 90 91 0- - - Nasiona pszenicy zwykłej i mieszanki żyta z
pszenicą00000
1001 90 99 0- - - Pozostałe00000
10031003 00Jęczmień:
1003 00 90 0- Pozostały00000
12011201 00Nasiona soi, nawet łamane:
1205 00 90 0- Pozostałe00000


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 5 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre gatunki mięsa przywożone
z zagranicy.
(Dz. U. Nr 141, poz. 697)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1995 r. ustanawia się kontyngenty celne ilościowe na
przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 13 czerwca 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 72, poz. 357 i Nr 111, poz. 536).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 1995 r. (poz. 697)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE ILOŚCIOWE
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość (tony)
02010201Mięso wołowe świeże lub chłodzone:1 000
0201 20- Inne kawałki mięsa z kośćmi:
0201 20 30 0- - Ćwierci przednie nie rozdzielone lub rozdzielone
0201 20 50 0- - Ćwierci tylne nie rozdzielone lub rozdzielone
0201 30 00 0- Bez kości
02020202Mięso wołowe mrożone:
0202 20- Inne kawałki mięsa z kośćmi:
0202 20 30 0- - Ćwierci przednie nie rozdzielone lub rozdzielone
0202 20 50 0- - Ćwierci tylne nie rozdzielone lub rozdzielone
0202 30- Bez kości:
0202 30 10 0- - Ćwierci przednie całe lub pokrojone na maksymalnie pięć
części, a każda ćwiartka stanowi pojedynczy blok; ćwierci "kompensowane" w
dwóch blokach, z których jeden zawiera ćwierć przednią całą lub pokrojoną
na maksymalnie pięć kawałków, a drugi ćwierć tylną w jednym kawałku, ale
bez polędwicy
0202 30 90 0- - Pozostałe


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 14 listopada 1995 r.
w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 2 ust. 1 w związku z
art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 września 1994 r. o dodatku i uprawnieniach
przysługujących żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianym w
kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach wydobywania rud uranu.
(Dz. U. Nr 141, poz. 699)
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
przewodniczący: A. Zoll - prezes Trybunału Konstytucyjnego (sprawozdawca),
sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, S.
Jaworski, K. Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz, J. Skórzewska-Łosiak, W.
Sokolewicz, J. Trzciński, B. Wierzbowski
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 14 listopada 1995 r. w trybie art. 13 ust.
1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z
1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593
i z 1995 r. Nr 13, poz. 59) wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o ustalenie
powszechnie obowiązującej wykładni art. 2 ust. 1 w związku z art. 1 ust. 1 pkt 1
ustawy z dnia 2 września 1994 r. o dodatku i uprawnieniach przysługujących
żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianym w kopalniach
węgla, kamieniołomach i zakładach wydobywania rud uranu (Dz. U. Nr 111, poz.
537) przez wyjaśnienie:
- czy dodatek ten przysługuje za cały okres przymusowego zatrudniania podjętego
w latach 1949-1956, a więc również, gdy okres ten wykracza poza dzień 31 grudnia
1956 r.,
ustalił:
Dodatek pieniężny do emerytury lub renty, o którym mowa w art. 1 ust. 1 i art. 2
ust. 1 ustawy z dnia 2 września 1994 r. o dodatku i uprawnieniach
przysługujących żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianym w
kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach wydobywania rud uranu (Dz. U. Nr
111, poz. 537), przysługuje żołnierzom wymienionym w art. 1 ust. 1 pkt 1 - za
każdy pełny miesiąc trwania tej pracy, którzy zostali powołani do odbycia
zasadniczej służby wojskowej w formie zastępczej służby wojskowej przed 31
grudnia 1956 r., z wyłączeniem tych żołnierzy, którzy po 1 stycznia 1957 r.
ochotniczo kontynuowali zatrudnienie w kopalniach węgla, kamieniołomach i
zakładach pozyskiwania oraz wzbogacania rud uranowych.
Przewodniczący: A. Zoll
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Sędziowie: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, S. Jaworski, K. Kolasiński, W.
Łączkowski, F. Rymarz, J. Skórzewska-Łosiak, W. Sokolewicz, J. Trzciński, B.
Wierzbowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 17 listopada 1995 r.
o utracie mocy obowiązującej art. 25e, 25f, 25g i 25h ustawy o działalności
gospodarczej.
(Dz. U. Nr 141, poz. 700)
W wykonaniu orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 26 kwietnia 1995 r.
sygn. K 11/94 i z mocy art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o
Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47,
poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593 i z 1995 r Nr 13, poz. 59) oraz uchwały
Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 października 1993 r. (Dz. U. Nr 105, poz.
481) ogłaszam utratę mocy obowiązującej art. 25e, 25f, 25g i 25h ustawy z dnia
23 grudnia o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26,
poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41,
poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz.
460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1994
r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz.
426 i Nr 90, poz. 446) w zakresie, w jakim art. 3 ust. 4 tejże ustawy odnosi je
do podmiotów gospodarczych, które zgodnie z odrębnymi przepisami obowiązane są
do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
Obwieszczenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.
Prezes Trybunału Konstytucyjnego: A. Zoll
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 29 czerwca 1995 r.
o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji oraz o zmianie niektórych innych
ustaw.
(Dz. U. Nr 142, poz. 701)
Art. 1. W ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z
1993 r. Nr 7, poz. 34 i z 1995 r. Nr 66, poz. 335) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 1 w ust. 1 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
"3a) upowszechnianie edukacji obywatelskiej,";
2) w art. 4 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) rozprowadzaniem jest przejmowanie w całości i bez zmian programu nadawcy
krajowego lub zagranicznego, z wyjątkiem programu rozpowszechnianego w sieci
kablowej, i równoczesne jego rozpowszechniania,";
3) w art. 7:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Przewodniczącego Krajowej Rady wybierają członkowie Krajowej Rady ze swego
grona.",
b) dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Krajowa Rada może odwołać Przewodniczącego z jego funkcji większością 2/3
głosów ustawowej liczby członków.",
c) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Organ uprawniony do powołania członka Krajowej Rady odwołuje go wyłącznie w
przypadku:
1) zrzeczenia się swej funkcji,
2) choroby trwale uniemożliwiającej sprawowanie funkcji,
3) skazanie prawomocnym wyrokiem za popełnienie przestępstwa z winy umyślnej,
4) naruszenia przepisów ustawy stwierdzonego orzeczeniem Trybunału Stanu.";
4) w art. 8:
a) skreśla się ust. 2,
b) w ust. 3 w pkt. 2 skreśla się wyraz "krajowych",
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Nie można łączyć funkcji członka Krajowej Rady z posiadaniem udziałów albo
akcji spółki bądź w inny sposób uczestniczyć w podmiocie będącym nadawcą lub
producentem radiowym lub telewizyjnym oraz wszelką działalnością zarobkową, z
wyjątkiem pracy dydaktyczno-naukowej w charakterze nauczyciela akademickiego lub
pracy twórczej.";
5) w art. 12 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"Krajowa rada przedstawia corocznie do końca marca Sejmowi, Senatowi i
Prezydentowi sprawozdanie ze swej działalności za rok poprzedzający oraz
informację o podstawowych problemach radiofonii i telewizji.";
6) w art. 15 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Krajowa Rada określa, w drodze rozporządzenia, minimalny udział w programie,
nie mniejszy jednak niż 30% rocznego czasu nadawania programu, audycji
wytworzonych przez producentów krajowych (z wyłączeniem transmisji sportowych,
reklam, przekazów tekstowych, teleturniejów i konkursów radiowych), z
uwzględnieniem charakteru poszczególnych nadawców i ich programów oraz pasm
czasowych emisji.
2. Nadawcy przeznaczają co najmniej 10% rocznego czasu nadawania programu na
audycje (z wyłączeniem transmisji sportowych, reklam, przekazów tekstowych,
teleturniejów i konkursów radiowych) wytworzone przez producentów krajowych
innych niż nadawca. Krajowa Rada może ustalić w koncesji wyższy minimalny udział
tych audycji w czasie antenowym, z uwzględnieniem charakteru poszczególnych
nadawców i ich programów.";
7) w art. 20 w ust. 1 wyrazy "21 dni" zastępuje się wyrazami "28 dni";
8) w art. 21 w ust. 2 dodaje się pkt 7a w brzmieniu:
"7a) służyć kształtowaniu postaw prozdrowotnych,";
9) w art. 22 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Krajowa Rada określa, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania w sprawach,
o których mowa w ust. 2.";
10) w art. 28 skreśla się ust. 7;
11) dodaje się art. 28a w brzmieniu:
"Art. 28a. 1. Rady programowe publicznej radiofonii i telewizji liczą 15
członków, których powołuje Krajowa rada; 10 członków rady programowej
reprezentuje ugrupowania parlamentarne. Pozostałych 5 powołuje z grona osób
legitymujących się dorobkiem i doświadczeniem w sferze kultury i mediów.
2. Kadencja rady programowej trwa 4 lata, a jej członkowie reprezentują
społeczne interesy i oczekiwania związane z działalnością programową spółki.
3. Rada programowa podejmuje uchwały zawierające oceny poziomu i jakości
programu bieżącego oraz programów ramowych. Uchwały w sprawach programowych,
podejmowane większością głosów w obecności co najmniej połowy składu rady, są
przedmiotem obrad i postanowień rady nadzorczej.
4. Członkom rady programowej przysługuje dieta wypłacana przez spółkę w
wysokości ustalonej przez Krajową Radę.
5. Zarząd spółki zapewnia członkom rady programowej organizacyjne i finansowe
warunki dokonywania ocen poziomu i jakości wyemitowanego programu, badania jego
odbioru oraz zlecania niezależnych badań dotyczących percepcji programu i jego
społecznych skutków.";
12) w art. 34 w ust. 1 wyrazy "3 miesiące" zastępuje się wyrazami "1 miesiąc";
13) w art. 37 w ust. 1 w pkt. 3 lit. c) i d) otrzymują brzmienie:
"c) moc nadajnika i maksymalną moc promieniowania,
d) charakterystykę promieniowania anteny,";
14) w art. 38:
a) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) osoba posiadająca koncesje nie rozpocznie działalności w terminie ustalonym
w koncesji lub nie prowadzi działalności przez okres dłuższy niż 3 miesiące,
chyba że opóźnienie rozpoczęcia nadawania lub przerwa zostały spowodowane
okolicznościami nie zależnymi od nadawcy",
b) dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
"6) osoba posiadająca koncesję nie uiści w terminie określonym w koncesji
całości opłaty koncesyjnej.";
15) w art. 43 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Operator sieci kablowej wprowadza programy do sieci kablowej w następującej
kolejności:
1) ogólnokrajowe programy radiofonii i telewizji publicznej,
2) regionalne programy radiofonii i telewizji publicznej dostępne na danym
obszarze,
3) programy innych nadawców krajowych dostępne na danym obszarze,
4) programy innych nadawców zagranicznych.";
16) w art. 44:
a) w ust. 3 skreśla się pkt 5,
b) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. Krajowa Rada, uwzględniając charakter poszczególnych programów, może
określić, w drodze rozporządzenia, zakres wymogów, o których mowa w art. 15, dla
programów telewizyjnych, rozprowadzanych w sieciach kablowych, przeznaczonych
przez nadawców zagranicznych dla odbiorców w kraju.";
17) w art. 45 w ust. 1 skreśla się pkt 4;
18) w art. 48 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Krajowa rada określa, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty abonamentowej
za używanie odbiornika radiofonicznego oraz opłaty abonamentowej za używanie
odbiornika telewizyjnego albo odbiornika radiofonicznego i telewizyjnego, sposób
i tryb wnoszenia tych opłat, a także może określić przypadki, w których umarza
lub rozkłada na raty zaległości w płatności opłat abonamentowych. Krajowa rada
może, ze względów społecznych, przyznać niektórym kategoriom osób zniżki lub
zwolnienia od opłat abonamentowych.";
19) w art. 53 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Jeżeli nadawca narusza obowiązek wynikający z art. 15 ust. 2, art. 16 ust. 1
i 2, art. 20 ust. 1 lub z przepisów wydanych na podstawie art. 15 ust. 1 i 3,
art. 16 ust. 3 i 4, art. 17 ust. 3 i art. 18 ust. 4, Przewodniczący Krajowej
Rady może wydać decyzję nakładającą na nadawcę karę pieniężną w wysokości do 50%
rocznej opłaty za używanie częstotliwości przeznaczonej do nadawania programu, a
w przypadku gdy nadawca nie uiszcza opłaty za częstotliwość, karę pieniężną w
wysokości do 10% przychodu nadawcy, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym."
Art. 2. W ustawie z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących
kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101, z 1982 r. Nr 31, poz.
214, z 1985 r. Nr 22, poz. 98 i Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z
1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1991 r. Nr 100, poz. 443, z 1993 r. Nr 1, poz. 1 i z
1995 r. Nr 34, poz. 163) w art. 2:
1) w pkt 2 po wyrazach "Rzecznika Praw Obywatelskich" dodaje się wyrazy
"Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji,"
2) w pkt 4 po wyrazach "sekretarza stanu" dodaje się wyrazy "członka Krajowej
Rady Radiofonii i Telewizji,".
Art. 3. 1. Krajowa Rady Radiofonii i Telewizji dostosuje swoją organizację do
przepisów ustawy w terminie jednego miesiąca od dnia wejścia ustawy w życie.
2. Posiedzenie w sprawie wyboru Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i
Telewizji zwołuje i przewodniczy mu najstarszy wiekiem członek Krajowej Rady.
Art. 4. 1. Krajowa Rady Radiofonii i Telewizji, w terminie do 60 dni od dnia
wejścia ustawy w życie, powoła rady programowe w tych spółkach publicznej
radiofonii i telewizji, w których nie zostały one dotychczas powołane.
2. Kadencja rad programowych powołanych na podstawie dotychczasowych przepisów
upływa po czterech latach od dnia ich powołania.
Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 13 października 1995 r.
o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników
(Dz. U. Nr 142, poz. 702)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa zasady ewidencji podatników, zasady i tryb nadawania
numerów identyfikacji podatkowej oraz zasady posługiwania się tymi numerami.
Art. 2. Osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające
osobowości prawnej oraz zakłady (oddziały) osób prawnych, które na podstawie
odrębnych przepisów są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz
otrzymują numery identyfikacji podatkowej, zwane dalej "NIP".
Art. 3. 1. Ewidencji podatników dokonują urzędy skarbowe.
2. Nadanie NIP następuje w drodze decyzji administracyjnej urzędu skarbowego.
3. NIP nie może mieć ukrytego lub jawnego charakteru znaczącego, określającego
pewne cechy podatnika.
Art. 4. W sprawach określonych w art. 3 właściwymi urzędami skarbowymi są:
1) dla podatników podatku od towarów i usług, nie korzystających ze zwolnienia
od tego podatku - urząd skarbowy właściwy w sprawach podatku od towarów i usług,
2) dla jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, korzystających
ze zwolnienia od podatku od towarów i usług - urząd skarbowy właściwy ze względu
na siedzibę jednostki lub miejsce wykonywania działalności,
3) dla pozostałych podatników:
a) będących podatnikami podatku dochodowego - urząd skarbowy właściwy w sprawach
tego podatku,
b) nie będących podatnikami podatku dochodowego - urząd skarbowy właściwy ze
względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę podatnika, a jeżeli podatnik nie ma
miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce - Drugi Urząd Skarbowy
Warszawa-Śródmieście.
Rozdział 2
Postępowanie w sprawie nadania numeru identyfikacji podatkowej
Art. 5. 1. Podatnicy obowiązani są do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego;
zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie.
2. Zgłoszenie identyfikacyjne osób fizycznych zawiera nazwisko, imiona, imiona
rodziców, datę i miejsce urodzenia, płeć, nazwisko rodowe, obywatelstwo lub
obywatelstwa, adres miejsca zamieszkania, adres miejsca zameldowania na pobyt
stały lub czasowy, rodzaj i numer dowodu tożsamości oraz numer ewidencyjny
PESEL.
3. Zgłoszenie identyfikacyjne podatników nie będących osobami fizycznymi zawiera
w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną,
adres siedziby, numer REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany
przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania
dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony
według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:
1) w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych - dane dotyczące jednostki
macierzystej, w tym również NIP tej jednostki,
2) w przypadku spółek cywilnych, jawnych oraz komandytowych - dane dotyczące
wspólników, w tym również NIP nadany poszczególnym wspólnikom.
4. Zgłoszenie identyfikacyjne podatników prowadzących działalność gospodarczą
zawiera również informacje dotyczące prowadzonych przez te podmioty
przedsiębiorstw; informacje zawierają dane, o których mowa w ust. 3.
5. Minister Finansów, w drodze zarządzenia, określi wzory formularzy zgłoszeń
identyfikacyjnych.
Art. 6. 1. Podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego
obowiązani są dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego przed dokonaniem pierwszej
czynności podlegającej opodatkowaniu jednym z tych podatków.
2. Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych obowiązani są dokonać
zgłoszenia identyfikacyjnego nie później niż w terminie złożenia pierwszej, od
dnia wejścia w życie ustawy, deklaracji dotyczącej zaliczki na ten podatek.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do podatników, którzy na mocy
odrębnych przepisów są zwolnieni z obowiązku składania deklaracji na podatek
dochodowy od osób prawnych.
4. Jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, nie będące podatnikami
podatku dochodowego od osób prawnych, które:
1) zatrudniają pracowników - dokonują zgłoszenia identyfikacyjnego nie później
niż w terminie złożenia pierwszej, od dnia wejścia w życie ustawy, deklaracji
dotyczącej zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych,
2) nie zatrudniają pracowników - dokonują zgłoszenia identyfikacyjnego w
terminie miesiąca od dnia dokonania wpisu w ewidencji działalności gospodarczej
lub we właściwym rejestrze.
5. Podatnicy, o których mowa w ust. 4 pkt 2, wpisani do ewidencji działalności
gospodarczej lub właściwego rejestru przed dniem wejścia w życie ustawy,
składają zgłoszenie identyfikacyjne w terminie 5 miesięcy od dnia wejścia w
życie ustawy.
6. Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych, którzy samodzielnie
obliczają zaliczki na ten podatek lub opłacają go w formach zryczałtowanych,
dokonują zgłoszenia identyfikacyjnego nie później niż w terminie złożenia
pierwszej, od dnia wejścia w życie ustawy, deklaracji dotyczącej tej zaliczki
albo dokonania wpłaty zryczałtowanego podatku.
7. Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych nie wymienieni w ust. 6
dokonują zgłoszenia identyfikacyjnego nie później niż w terminie złożenia
pierwszego, od dnia wejścia w życie ustawy, zeznania rocznego, z zastrzeżeniem
art. 8.
8. Podatnicy będący wyłącznie podatnikami podatków stanowiących dochody budżetów
gmin dokonują zgłoszenia identyfikacyjnego nie później niż w terminie:
1) złożenia pierwszej deklaracji na podatek rolny, leśny lub od nieruchomości,
2) dokonania pierwszej wpłaty podatków wymienionych w pkt 1
- od dnia wejścia w życie ustawy.
9. Minister Finansów może określić, w drodze rozporządzenia:
1) inne, nie krótsze niż przewidziane w ustawie terminy dokonywania zgłoszenia
identyfikacyjnego,
2) terminy zgłoszenia identyfikacyjnego przez podatników innych podatków niż
wymienione w ust. 1-8.
Art. 7. W przypadku gdy z przepisów art. 6 ust. 1-7 wynikają różne terminy
dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego, podatnik dokonuje zgłoszenia jeden raz,
w terminie najwcześniejszym.
Art. 8. 1. Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych, którym płatnik na
podstawie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych:
1) pobiera zaliczki miesięczne, dokonując zmniejszenia kwot pobieranych
zaliczek, lub
2) dokonuje rocznego rozliczenia podatku, a nie dokonywał zmniejszenia kwot
zaliczek
- dokonują zgłoszenia identyfikacyjnego za pośrednictwem tego płatnika.
2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do podatników, którzy uprzednio dokonali
zgłoszenia identyfikacyjnego.
3. Płatnicy, o których mowa w ust. 1, obowiązani są do zaopatrzenia się w
formularze zgłoszeń w urzędzie skarbowym właściwym ze względu na ich siedzibę, w
terminie wyznaczonym przez ten urząd.
4. Płatnik dostarcza podatnikowi formularz zgłoszenia identyfikacyjnego w
terminie 30 dni od dnia potrącenia pierwszej zaliczki na podatek dochodowy lub
od dnia złożenia oświadczenia w sprawie rozliczenia rocznego, po upływie terminu
określonego na podstawie ust. 3.
5. Podatnik składa płatnikowi zgłoszenie identyfikacyjne w terminie 30 dni od
dnia otrzymania formularza zgłoszenia.
6. Płatnik obowiązany jest przekazać, w tym za pośrednictwem poczty, zgłoszenie
identyfikacyjne urzędowi skarbowemu właściwemu dla podatnika, w terminie 14 dni
od dnia złożenia formularza zgłoszenia przez podatnika.
Art. 9. 1. Podatnicy:
1) wymienieni w art. 6 ust. 1-6 obowiązani są do aktualizowania danych objętych
zgłoszeniem identyfikacyjnym w terminie 60 dni od dnia, w którym nastąpiła
zmiana danych; informację o zmianie danych podatnicy przekazują właściwemu
urzędowi skarbowemu określonemu w art. 4,
2) podatku dochodowego od osób fizycznych, którym płatnik dokonuje rocznego
obliczenia podatku, mają obowiązek aktualizować dane objęte zgłoszeniem
identyfikacyjnym za pośrednictwem płatnika; płatnik jest obowiązany przekazać
informację o zmianie danych urzędowi skarbowemu właściwemu dla podatnika, wraz z
rocznym obliczeniem podatku,
3) podatku dochodowego od osób fizycznych, nie wymienieni w pkt 1 i 2, składają
informację o zmianie danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym w terminie
przewidzianym do złożenia zeznania rocznego.
2. Minister Finansów określi, w drodze zarządzenia, wzór formularza informacji o
zmianie danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym.
Art. 10. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, tryb składania
zgłoszeń identyfikacyjnych oraz składania informacji o zmianie danych objętych
tym zgłoszeniem przez podatników, o których mowa w art. 6 ust. 8.
Rozdział 3
Zasady posługiwania się numerami identyfikacji podatkowej
Art. 11. 1. Podatnicy podają NIP na wszelkich dokumentach związanych z
wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych,
do których poboru obowiązane są organy podatkowe lub celne.
2. W sprawach dotyczących zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności
budżetowych podatnicy mają obowiązek podawać NIP na żądanie:
1) organów administracji rządowej i samorządowej,
2) organów kontroli skarbowej,
3) przedstawicieli Najwyższej Izby Kontroli,
4) banków,
5) stron czynności cywilnoprawnych,
6) płatników oraz inkasentów podatków i niepodatkowych należności budżetowych.
3. Płatnicy i inkasenci, o których mowa w ust. 2 pkt 6, obowiązani są żądać od
podatników podania NIP i przekazywać go organom podatkowym.
Art. 12. 1. NIP nadany podatnikowi nie przechodzi na następcę prawnego, z
wyjątkiem:
1) przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego w jednoosobową spółkę Skarbu
Państwa lub przedsiębiorstwa komunalnego w jednoosobową spółkę gminy,
2) przekształcenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w spółkę akcyjną lub
spółki akcyjnej w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością.
2. W przypadku zgonu lub ustania bytu prawnego podatnika, decyzja o nadaniu NIP
wygasa, z wyjątkiem przypadków wymienionych w ust. 1.
3. Organy prowadzące ewidencję ludności obowiązane są, w terminie 60 dni od dnia
otrzymania aktu zgonu, do przekazania pisemnej informacji o zgonie urzędowi
skarbowemu właściwemu ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania zmarłego
podatnika.
Rozdział 4
Rejestr podatników
Art. 13. 1. Dokumentacja związana z nadaniem NIP oraz aktualizowaniem danych
zawartych w zgłoszeniach identyfikacyjnych jest gromadzona i przechowywana w
urzędach skarbowych.
2. Dokumentacja, o której mowa w ust. 1, nie podlega przekazaniu do archiwów
państwowych.
3. Na wniosek zainteresowanego urząd skarbowy obowiązany jest do potwierdzenia
faktu nadania NIP podmiotowi, który nim się posługuje.
Art. 14. 1. Tworzy się Krajową Ewidencję Podatników, prowadzoną przez Ministra
Finansów.
2. Krajowa Ewidencja Podatników służy:
1) gromadzeniu i weryfikacji danych wynikających ze zgłoszeń identyfikacyjnych
podatników,
2) porównaniu danych wynikających ze zgłoszeń identyfikacyjnych podatników z
innymi rejestrami urzędowymi w celu ustalenia podatników, którzy naruszyli
przepisy ustawy.
3. Urzędy skarbowe obowiązane są niezwłocznie przekazywać do Krajowej Ewidencji
Podatników dane zawarte w dokumentacji, o której mowa w art. 13 ust. 1.
Art. 15. 1. Urzędy skarbowe obowiązane są do zachowania tajemnicy odnośnie do
danych zawartych w dokumentacji, o której mowa w art. 13 ust. 1. 2. Dane, o
których mowa w ust. 1, udostępnia się wyłącznie:
1) sądom, prokuratorom, organom kontroli skarbowej, organom podatkowym, organom
celnym, przedstawicielom Najwyższej Izby Kontroli, Policji, Urzędowi Ochrony
Państwa, Żandarmerii Wojskowej i Wojskowym Służbom Informacyjnym - w związku z
prowadzonym postępowaniem,
2) naczelnym i centralnym organom administracji rządowej - w związku z
postępowaniem w sprawie udzielenia koncesji bądź zezwolenia na prowadzenie
działalności gospodarczej,
3) podatnikowi - w zakresie dotyczącym jego numeru,
4) służbom statystyki publicznej w zakresie i dla potrzeb wynikających z
przepisów o statystyce publicznej.
3. Dane zgromadzone w Krajowej Ewidencji Podatników udostępniane są przez
Ministra Finansów. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 5
Przepisy karne
Art. 16. 1. Kto, wbrew obowiązkowi:
1) w przewidzianym przepisami terminie nie dokonuje zgłoszenia
identyfikacyjnego,
2) dokonuje zgłoszenia identyfikacyjnego więcej niż jednokrotnie,
3) nie podaje numeru identyfikacji podatkowej lub podaje numer fałszywy
- podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega podatnik wymieniony w art. 6 ust. 1-6, który w
przewidzianym przepisami terminie nie dokonuje aktualizacji danych objętych
zgłoszeniem identyfikacyjnym.
Art. 17. 1. Kto, będąc płatnikiem, nie dopełnia obowiązków określonych w art. 8
ust. 3, 4 lub 6 ustawy
- podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega podatnik wymieniony w art. 6 ust. 7 i 8 ustawy, który
w przewidzianym przepisami terminie nie dokonuje aktualizacji danych objętych
zgłoszeniem identyfikacyjnym.
3. Orzekanie w sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2, następuje na zasadach i w
trybie określonych w Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia.
Rozdział 6
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 18. W ustawie z dnia 29 grudnia 1982 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz
urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. z 1994 r. Nr 106, poz. 511) w art. 2 po pkt
19 dodaje się pkt 19a w brzmieniu:
"19a) prowadzenie Krajowej Ewidencji Podatników."
Art. 19. W ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o
podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z
1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz. 231) w art. 9:
1) w ust. 2 skreśla się wyrazy ", i nadaje podatnikowi numer identyfikacyjny";
2) w ust. 3 skreśla się wyrazy "i uzyskać numer identyfikacyjny";
3) w ust. 5 skreśla się pierwsze zdanie;
4) w ust. 5a po wyrazach "z rejestru" skreśla się przecinek i wyrazy "a w
przypadkach określonych w ust. 5 następuje również unieważnienie numeru
identyfikacyjnego";
5) w ust. 6 wyrazy "art. 14 ust. 1, 2 i 5" zastępuje się wyrazami "art. 14 ust.
1 i 5";
6) skreśla się ust. 7;
7) ust. 8 otrzymuje brzmienie:
"8. Podatnik zarejestrowany obowiązany jest umieszczać numer identyfikacji
podatkowej na fakturach i rachunkach uproszczonych oraz w ofertach.";
8) skreśla się ust. 10.
Art. 20. Numery identyfikacyjne nadane na podstawie ustawy wymienionej w art. 19
stają się NIP. Przepis art. 8 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 21. Do zgłoszeń rejestracyjnych, o których mowa w art. 9 ustawy wymienionej
w art. 19, wniesionych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje
się dotychczasowe przepisy o podatku od towarów i usług oraz o podatku
akcyzowym.
Art. 22. 1. Zwalnia się z obowiązku ewidencyjnego, na okres 3 lat, podmioty
będące wyłącznie podatnikami podatków stanowiących dochody budżetów gmin.
2. Minister Finansów może, w drodze rozporządzenia, zwolnić na czas określony
niektóre grupy podatników z obowiązku identyfikacyjnego.
3. Minister Finansów może, w drodze zarządzenia, ze względu na ochronę tajemnicy
państwowej, uregulować odrębnie tryb nadawania numerów identyfikacji podatkowej
oraz warunki posługiwania się tymi numerami.
Art. 23. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 13 października 1995 r.
o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.
(Dz. U. Nr 142, poz. 703)
Art. 1. W ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o
podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127, Nr 129, poz. 599, z
1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz. 231) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 50:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 oraz w tym ustępie:
- w pkt 1 wyrazy "na okres nie dłuższy niż 3 lata" zastępuje się wyrazami "na
okres nie dłuższy niż 6 lat",
- w pkt 2 wyrazy "3 lata" zastępuje się wyrazami "do 31 grudnia 1996 r.",
b) dodaje się ust. 2-4 w brzmieniu:
"2. Do końca 1999 r. stawkę podatku 0% stosuje się do zamawianych przez Ministra
Obrony Narodowej lub osoby przez niego upoważnione i przyjmowanych przez odbiór
wojskowy krajowych towarów i usług określonych w odrębnej liście zatwierdzonej
przez Ministra Finansów.
3. W okresie do 31 grudnia 1998 r. stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się
również do towarów przeznaczonych na cele ochrony przeciwpożarowej, które są
sprzedawane jednostkom ochrony przeciwpożarowej.
4. Minister Finansów ustali, w drodze zarządzenia, listę towarów, o których mowa
w ust. 3.";
2) w art. 51 w ust. 1 w pkt 2 wyrazy "w okresie do 31 grudnia 1995 r." zastępuje
się wyrazami "w okresie do 31 grudnia 1996 r."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej : L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 13 października 1995 r.
o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych
innych ustaw.
(Dz. U. Nr 142, poz. 704)
Art. 1. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych
(Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2,
Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz.
547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86,
poz. 433, Nr 96, poz. 478 i Nr 133, poz. 654) wprowadza się następujące zmiany:
1) po art. 1 dodaje się art. 1a w brzmieniu:
"Art. 1a. 1. Podatnikami mogą być również grupy co najmniej dwóch spółek prawa
handlowego mających osobowość prawną, które pozostają w związkach kapitałowych,
zwane dalej podatkowymi grupami kapitałowymi�.
2. Podatkowa grupa kapitałowa może być podatnikiem, gdy spełnione są łącznie
następujące warunki:
1) podatkową grupę kapitałową tworzą wyłącznie:
a) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjne mające siedzibę na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli kapitał zakładowy (akcyjny)
poszczególnych spółek wynosi co najmniej 1.000.000 zł lub jeżeli suma kapitałów
zakładowych (akcyjnych) wszystkich spółek powoduje, że przeciętny kapitał
zakładowy (akcyjny) przypadający na każdą z tych spółek jest nie niższy niż
1.000.000 zł,
b) jedna ze spółek, zwana dalej spółką dominującą�, która posiada bezpośredni
udział wynoszący 100% kapitału pozostałych spółek, zwanych dalej spółkami
zależnymi�, lub spółka dominująca oraz spółki zależne, w których spółka
dominująca posiada bezpośredni 100% udział w tej części kapitału zakładowego
(akcyjnego), która na podstawie przepisów o prywatyzacji przedsiębiorstw
państwowych nie została nieodpłatnie lub na zasadach preferencyjnych nabyta
przez pracowników, rolników lub rybaków albo która stanowi rezerwę mienia Skarbu
Państwa na cele reprywatyzacji, z tym że spółki zależne nie mogą posiadać
udziałów w kapitale zakładowym (akcyjnym) spółki dominującej ani w innych
spółkach zależnych tworzących tę grupę,
2) spółki tworzące podatkową grupę kapitałową:
a) nie są wspólnikami, udziałowcami lub akcjonariuszami innych spółek, z
wyjątkiem spółek akcyjnych, których akcje są przedmiotem publicznego obrotu na
giełdach papierów wartościowych, z zastrzeżeniem ust. 18,
b) nie korzystają ze zwolnień od podatku dochodowego na podstawie odrębnych
ustaw lub zwolnień od podatku od towarów i usług na podstawie art. 14 ustawy z
dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym
(Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132,
poz. 670 i z 1995 r. Nr 44, poz. 231),
c) przed utworzeniem podatkowej grupy kapitałowej nie mają zaległych zobowiązań,
do których stosuje się przepisy o zobowiązaniach podatkowych,
d) mają opłacony w pełnej wysokości kapitał akcyjny,
e) mają faktycznie wniesione wkłady niepieniężne, z tym że począwszy od dnia 1
stycznia 1996 r. wkłady niepieniężne nie mogą być wniesione w postaci
wierzytelności oraz wartości niematerialnych i prawnych związanych ze zdobytym
doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej
(know-how),
3) spółki tworzące podatkową grupę kapitałową:
a) dokonają w każdym roku podatkowym wydatków inwestycyjnych w wysokości
stanowiącej łącznie co najmniej 50% dochodu grupy po opodatkowaniu, nie mniej
jednak niż 20% sumy dochodów do opodatkowania poszczególnych spółek, bez
pomniejszenia jej o straty pozostałych spółek tworzących tę grupę,
b) nie pozostają w związkach powodujących zaistnienie okoliczności, o których
mowa w art. 11, z osobami lub podmiotami nie wchodzącymi w skład podatkowej
grupy kapitałowej,
4) spółka dominująca i spółki zależne zawarty, na okres co najmniej trzech lat
podatkowych, potwierdzoną notarialnie umowę o utworzeniu podatkowej grupy
kapitałowej, zwaną dalej umową�,
5) umowa zostanie zarejestrowana przez urząd skarbowy.
3. Umowa musi zawierać co najmniej:
1) wykaz spółek tworzących podatkową grupę kapitałową oraz wysokość ich kapitału
zakładowego (akcyjnego),
2) informację o udziałowcach (akcjonariuszach) i wysokości ich udziału w
kapitale zakładowym (akcyjnym) w spółkach zależnych tworzących podatkową grupę
kapitałową,
3) określenie czasu trwania umowy,
4) wskazanie spółki będącej płatnikiem podatku dochodowego, należnego od
podatkowej grupy kapitałowej.
4. Umowa podlega zgłoszeniu przez spółkę będącą płatnikiem, wskazaną zgodnie z
ust. 3 pkt 4, w urzędzie skarbowym właściwym dla jej siedziby, co najmniej na
trzy miesiące przed rozpoczęciem roku podatkowego przyjętego przez podatkową
grupę kapitałową.
5. Urząd skarbowy dokonuje, w formie decyzji, rejestracji umowy. W tej samej
formie urząd skarbowy odmówi zarejestrowania umowy, jeżeli nie zostaną spełnione
warunki, o których mowa w ust. 2 pkt 1, 2, 4 i 5 oraz w ust. 3 i 4.
6. Po rejestracji umowy nie może być ona rozszerzona na spółki zależne,
utworzone po dniu rejestracji umowy.
7. Do przedłużenia okresu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej wymagane
jest zawarcie nowej umowy, podlegającej zgłoszeniu i zarejestrowaniu we
właściwym urzędzie skarbowym.
8. Spółki tworzące podatkową grupę kapitałową odpowiadają solidarnie za jej
zobowiązania z tytułu podatku dochodowego należnego za okres obowiązywania
umowy.
9. Podatek dochodowy oraz zaliczki na ten podatek są obliczane, pobierane i
wpłacane przez płatnika wskazanego w umowie.
10. Spółka będąca płatnikiem jest obowiązana zgłosić właściwemu urzędowi
skarbowemu wszelkie zmiany umowy oraz zmiany w kapitale zakładowym (akcyjnym)
spółek tworzących podatkową grupę kapitałową, w terminie 30 dni od dnia
zaistnienia tych okoliczności.
11. W razie gdy w okresie obowiązywania umowy wystąpią zmiany w stanie
faktycznym lub w stanie prawnym, zależne od którejkolwiek ze stron umowy, które
naruszają warunki uznania podatkowej grupy kapitałowej za podatnika podatku
dochodowego, dzień naruszenia któregokolwiek z tych warunków oznacza utratę
statusu podatnika oraz koniec jej roku podatkowego.
12. Ponowne przystąpienie do innej podatkowej grupy kapitałowej przez
którąkolwiek ze spółek wchodzących uprzednio w skład grupy, która utraciła ten
status, nie jest możliwe przed upływem roku podatkowego spółki, następującego po
roku, w którym podatkowa grupa kapitałowa utraciła prawo do uznania jej za
podatnika ze względu na naruszenie warunków, o których mowa w ust. 1, 2 i 6.
13. Zbycie udziałów (akcji), objętych na podstawie przepisów o prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych lub w związku z reprywatyzacją, nie stanowi
naruszenia warunków uznania podatkowej grupy kapitałowej za podatnika podatku
dochodowego.
14. Z dniem utraty statusu, o którym mowa w ust. 11, powstaje obowiązek korekty
rozliczenia podatku zgodnie z ust. 15 i 16 przez wszystkie spółki tworzące
grupę, za cały okres obowiązywania umowy.
15. W przypadku utraty statusu podatkowej grupy kapitałowej korekty rozliczenia
podatku dochodowego dokonuje odrębnie każda ze spółek byłej podatkowej grupy
kapitałowej, obliczając należne zaliczki na podatek dochodowy oraz należny
podatek za poszczególne lata podatkowe od dochodu ustalonego zgodnie z art. 7
ust. 1-3, odpowiednio za poszczególne miesiące i lata, w których podatek był
rozliczany przez płatnika wskazanego w umowie. W celu skorygowania podatku,
spółki, które tworzyły podatkową grupę kapitałową, uznaje się za odrębnych
podatników podatku dochodowego.
16. W przypadku, o którym mowa w ust. 15:
1) kwoty zaliczek i podatku za poszczególne okresy rozliczeniowe, należne od
podatkowej grupy kapitałowej w okresie jej funkcjonowania, zalicza się
odpowiednio na poczet należnych zaliczek i należnego podatku poszczególnych
spółek, zgodnie z art. 28 ust. 3,
2) jeżeli należne zaliczki lub należny podatek dochodowy od poszczególnych
spółek będą wyższe niż przypadające na nie należne zaliczki lub należny podatek,
obliczone zgodnie z art. 28 ust. 3, od nadwyżki pobiera się odsetki za zwłokę od
zaległości podatkowych.
17. Za wydatki inwestycyjne, o których mowa w ust. 2 pkt 3 lit. a), uważa się
wydatki określone w przepisach wydanych na podstawie art. 18 ust. 7.
18. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może określić inne niż wymienione w
ust. 2 pkt 2 lit. a) rodzaje spółek, których spółki tworzące podatkową grupę
kapitałową mogą być wspólnikami lub udziałowcami albo akcjonariuszami.
19. Informacje o zarejestrowaniu i wykreśleniu podatkowej grupy kapitałowej
podlegają ogłoszeniu w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.";
2) w art. 7 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Stratę przypadającą do pokrycia z dochodu za dany rok podatkowy można
uwzględniać przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy. W tym przypadku kwotę
odliczanych strat przyjmuje się w rachunku narastającym od początku roku
podatkowego, proporcjonalnie do liczby miesięcy tego roku.";
3) po art. 7 dodaje się art. 7a w brzmieniu:
"Art. 7a. 1. W podatkowych grupach kapitałowych przedmiotem opodatkowania
podatkiem dochodowym, obliczanym zgodnie z art. 19, jest osiągnięty w roku
podatkowym dochód stanowiący nadwyżkę sumy dochodów wszystkich spółek tworzących
grupę nad sumą ich strat. Jeżeli za rok podatkowy suma strat przekracza sumę
dochodów spółek, różnica stanowi stratę podatkowej grupy kapitałowej. Dochody i
straty spółek oblicza się zgodnie z art. 7 ust. 1-3.
2. Straty, o której mowa w ust. 1, poniesionej przez podatkową grupę kapitałową
nie pokrywa się z dochodu poszczególnych spółek w razie upływu okresu
obowiązywania umowy lub po utracie statusu podatkowej grupy kapitałowej, z
przyczyn określonych w art. 1a ust. 11.
3. Z dochodu podatkowej grupy kapitałowej nie pokrywa się strat spółek
wchodzących w skład grupy, poniesionych przez nie w okresie przed powstaniem
grupy.";
4) w art. 8 dodaje się ust. 7 w brzmieniu:
"7. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatkowych grup kapitałowych.
Dla poszczególnych spółek tworzących grupę:
1) dzień poprzedzający początek roku podatkowego przyjętego przez grupę jest
dniem kończącym rok podatkowy tych spółek,
2) dzień następujący po dniu, w którym upłynął okres obowiązywania umowy lub w
którym grupa utraciła status podatkowej grupy kapitałowej, jest dniem
rozpoczynającym rok podatkowy tych spółek";
5) w art. 11 dodaje się ust. 7 w brzmieniu:
"7. Przepisy ust. 3, w części dotyczącej związków kapitałowych i majątkowych,
oraz ust. 6 nie mają zastosowania w przypadku świadczeń między spółkami
tworzącymi podatkową grupę kapitałową.";
6) w art. 12:
a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych
zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem
umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy,",
b) w ust. 4 w pkt 11 na początku dodaje się wyraz "zwrotnych";
7) w art. 15:
a) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, określi:
1) składniki majątkowe uznawane za środki trwałe oraz wartości niematerialne i
prawne, sposób ustalania ich wartości początkowej, szczegółowe zasady i stawki
amortyzacji, a także tryb i terminy aktualizacji wyceny środków trwałych,
2) szczegółowe zasady i tryb:
a) zaliczania składników majątkowych do środków trwałych albo wartości
niematerialnych i prawnych, a także zmniejszania kosztów uzyskania przychodów, w
przypadku gdy składniki te, ze względu na przewidywany okres używania, nie
zostały uprzednio zaliczone do tych środków albo wartości,
b) naliczania odsetek za okres, w którym składniki majątkowe określone pod lit.
a) nie byty zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i
prawnych.",
b) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
"5a. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłasza w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej Monitor Polski� wskaźniki przeliczeniowe i określa
sposób ich stosowania w aktualizacji wyceny wartości środków trwałych.";
8) w art. 16 w ust. 1:
a) po pkt 8 dodaje się pkt 8a w brzmieniu:
"8a) wartości akcji lub udziałów w spółce albo wkładów w spółdzielni, objętych
lub nabytych w zamian za wkład niepieniężny; w razie sprzedaży tych udziałów lub
akcji albo wkładów, kosztem ich nabycia ustalanym na dzień objęcia lub nabycia
udziałów lub akcji albo wkładów jest wartość rynkowa składników majątku
stanowiących wkład niepieniężny, z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia,",
b) w pkt 14 na końcu dodaje się wyrazy "z wyjątkiem dokonywanych między spółkami
tworzącymi podatkowa grupę kapitałową,"
c) w pkt 27 przecinek zastępuje się średnikiem i dodaje się wyrazy "nie są
jednak kosztem uzyskania przychodów rezerwy utworzone zgodnie z ustawą z dnia 29
września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591), inne niż określone w
niniejszej ustawie jako taki koszt,"
d) w pkt 40 po wyrazach "Fundusz Pracy" dodaje się wyrazy "i na inne fundusze
celowe utworzone na podstawie odrębnych ustaw",
e) w pkt 55 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 56 i 57 w
brzmieniu:
"56) strat (kosztów) powstałych w wyniku utraty dokonanych przedpłat (zaliczek,
zadatków) w związku z niewykonaniem umowy,
57) nie wypłaconych osobom fizycznym, nie prowadzącym działalności gospodarczej,
należności z tytułów określonych w art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.
o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416, Nr
134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr
123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25).";
9) w art. 17:
a) w ust. 1 w pkt 22 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 23 w
brzmieniu:
"23) dochody pochodzące z międzypaństwowych instytucji finansowych lub ze
środków przyznanych przez rządy obcych państw na podstawie umów zawartych z tymi
instytucjami lub państwami przez Radę Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej,
właściwego ministra lub agencje rządowe.",
b) w ust. 1a w pkt 1 na końcu przecinek zastępuje się średnikiem i dodaje wyrazy
"zwolnieniem objęte są jednak dochody jednostek naukowych i
badawczo-rozwojowych, w rozumieniu odrębnych przepisów, uzyskane z działalności
polegającej na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego,";
10) w art. 18 w ust. 1a po wyrazach "art. 17 ust. 1a pkt 1" dodaje się wyrazy
"oraz darowizny na rzecz osób fizycznych pozostających z darczyńcą w związkach,
o których mowa w art. 11";
11) w art. 22 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Zwalnia się od podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, spółki wchodzące
w skład podatkowej grupy kapitałowej, uzyskujące dochody wymienione w tym
przepisie od spółek tworzących tę grupę, chyba że nastąpiło naruszenie warunków
uznania jej za podatnika. W tym przypadku obowiązek podatkowy, o którym mowa w
art. 26, powstaje z dniem utraty prawa do uznania podatkowej grupy kapitałowej
za podatnika.";
12) w art. 25 w ust. 2a wyrazy "mniej niż 60%" zastępuje się wyrazami "co
najmniej 50%";
13) w art. 28 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do podatkowych grup
kapitałowych.";
14) w art. 37 w ust. 1:
a) w zdaniu pierwszym wyrazy "31 grudnia 1995 r." zastępuje się wyrazami "31
grudnia 1996 r.",
b) skreśla się pkt 4;
15) skreśla się art. 38.
Art. 2. Przepisy wydane na podstawie art. 15 ust. 5 ustawy wymienionej w art. 1
zachowują moc do czasu wydania przepisów na podstawie art. 15 ust. 5 w brzmieniu
nadanym przez art. 1 pkt 7 lit. a) niniejszej ustawy.
Art. 3. W ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o restrukturyzacji banków
spółdzielczych i Banku Gospodarki Żywnościowej oraz o zmianie niektórych ustaw
(Dz. U. Nr 80, poz. 369) w art. 26 w ust. 2 wyrazy "przepis art. 28" zastępuje
się wyrazami "przepisy art. 7a, art. 8 ust. 7, art. 11 ust. 7, art. 16 ust. 1
pkt 14 oraz art. 28".
Art. 4. Traci moc ustawa z dnia 21 października 1994 r. o podatku od sprzedaży
akcji w publicznym obrocie (Dz. U. Nr 123, poz. 602).
Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r., z tym że art. 1 ma
zastosowanie do opodatkowania dochodów uzyskanych od tego dnia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 5 grudnia 1995 r.
w sprawie nadania statutu Państwowemu Urzędowi Nadzoru Ubezpieczeń
(Dz. U. Nr 142, poz. 705)
Na podstawie art. 82c ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności
ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 59, poz. 344; z 1993 r. Nr 5, poz. 21 i Nr 44, poz.
201; z 1994 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1995 r. Nr 96, poz. 478 i
Nr 118, poz. 574) zarządza się, co następuje:
ż 1. Państwowemu Urzędowi Nadzoru Ubezpieczeń nadaje się statut stanowiący
załącznik do rozporządzenia.
ż 2. Prezes Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń może przekształcać, łączyć
lub likwidować komórki organizacyjne określone w statucie, zawiadamiając o tym
Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 15 grudnia 1995 r.
Prezes Rady Ministrów : J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 1995 r. (poz. 705)
STATUT PAŃSTWOWEGO URZĘDU NADZORU UBEZPIECZEŃ
ż 1. Państwowy Urząd Nadzoru Ubezpieczeń, zwany dalej "Urzędem", działa na
podstawie ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U.
Nr 59, poz. 344; z 1993 r. Nr 5, poz. 21 i Nr 44, poz. 201; z 1994 r. Nr 4, poz.
17 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1995 r. Nr 96, poz. 478 i Nr 118, poz. 574) oraz
niniejszego statutu.
ż 2. Urząd działa pod bezpośrednim kierownictwem i nadzorem Prezesa Urzędu,
zwanego dalej "Prezesem".
ż 3. 1. Prezes kieruje Urzędem przy pomocy wiceprezesa oraz dyrektorów biur
(komórek równorzędnych).
2. Prezes może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, oraz innych pracowników
Urzędu zatrudnionych na stanowiskach kierowniczych lub samodzielnych do
wydawania decyzji z upoważnienia i w imieniu Prezesa, w określonych przez niego
sprawach.
ż 4. 1. W skład Urzędu wchodzą następujące biura (równorzędne komórki
organizacyjne):
1) Gabinet Prezesa,
2) Biuro Prawne,
3) Biuro Nadzoru i Statystyki,
4) Biuro Kontroli,
5) Biuro Pośrednictwa Ubezpieczeniowego,
6) Biuro Administracyjne.
2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych
Urzędu oraz tryb pracy Urzędu określa regulamin organizacyjny nadany przez
Prezesa.
3. Prezes może powoływać stałe lub doraźne zespoły opiniodawcze z określeniem
ich nazwy, zakresu, trybu działania oraz składu osobowego.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 27 listopada 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie terytorialnego zasięgu działania oraz
siedzib urzędów skarbowych i izb skarbowych
(Dz. U. Nr 143, poz. 706)
Na podstawie art. 9 ust. 7 ustawy z dnia 29 grudnia 1982 r. o urzędzie Ministra
Finansów oraz urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. z 1994 r. Nr 106, poz. 511),
w związku z art. 51 ust. 3 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach
rządowej administracji ogólnej (Dz. U. Nr 21, poz. 123, z 1991 r. Nr 75, poz.
328 i z 1995 r. Nr 74, poz. 368) oraz w związku z art. 51 ustawy z dnia 25 marca
1994 r. o ustroju miasta stołecznego Warszawy (Dz. U. Nr 48, poz. 195 i Nr 86,
poz. 396 oraz z 1995 r. Nr 124, poz. 601) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 1991 r. w sprawie
terytorialnego zasięgu działania oraz siedzib urzędów skarbowych i izb
skarbowych (Dz. U. Nr 56, poz. 241 i Nr 116, poz. 501, z 1992 r. Nr 44, poz.
195, z 1993 r. Nr 69, poz. 334 i Nr 113, poz. 497 oraz z 1994 r. Nr 26, poz. 92
i Nr 131, poz. 664) wprowadza się następujące zmiany:
1) załącznik nr 1 otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego
rozporządzenia,
2) załącznik nr 3 otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego
rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Minister Finansów: G. W. Kołodko
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 listopada 1995 r. (poz.
706)
Załącznik nr 1
WYKAZ URZĘDÓW SKARBOWYCH, ICH SIEDZIBY ORAZ TERYTORIALNY ZASIĘG DZIAŁANIA
Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu
skarbowego
123
województwo warszawskie
1Urząd Skarbowy Warszawa-Mokotówdzielnica Warszawa-Mokotów gminy
Warszawa-Centrum
2Urząd Skarbowy Warszawa-Pragadzielnice: Warszawa-Praga Południe gminy
Warszawa-Centrum, Warszawa-Praga Północ gminy Warszawa-Centrum
3Pierwszy Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieścieczęść północna dzielnicy
Warszawa-Śródmieście gminy Warszawa-Centrum, dzielnica Warszawa-Żoliborz
gminy Warszawa-Centrum
4Drugi Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieściedzielnica Warszawa-Ochota gminy
Warszawa-Centrum, część południowa dzielnicy Warszawa-Śródmieście gminy
Warszawa-Centrum
Terytorialne zasięgi Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście i
Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście rozgraniczają Aleje
Jerozolimskie.
Strona północna Alej Jerozolimskich (numery parzyste) objęta jest
terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego Urzędu Skarbowego
Warszawa-Śródmieście.
Strona południowa Alej Jerozolimskich (numery nieparzyste) objęta jest
terytorialnym zasięgiem działania Drugiego Urzędu Skarbowego
warszawa-Śródmieście
5. Urząd Skarbowy Warszawa-Woladzielnica Warszawa-Wola gminy
Warszawa-Centrum
6Urząd Skarbowy Warszawa-Targówekgminy: Warszawa-Białołęka,
Warszawa-Targówek
7Urząd Skarbowy Warszawa-Wawermiasta: Sulejówek, Wesoła
gminy: Halinów, Warszawa-Rembertów, Warszawa-Wawer
8Urząd Skarbowy Warszawa-Bielanygminy: Izabelin, Łomianki, Stare Babice,
Warszawa-Bielany
9Urząd Skarbowy Warszawa-Ursynówgminy: Warszawa-Ursynów, Warszawa-Wilanów
10Urząd Skarbowy Warszawa-Bemowogminy: Raszyn, Warszawa-Bemowo,
Warszawa-Ursus, Warszawa-Włochy
11Urząd Skarbowy w Grodzisku Mazowieckimmiasto Milanówek
gminy: Błonie, Grodzisk Mazowiecki, Kampinos, Leszno
12Urząd Skarbowy w Legionowiemiasto Legionowo
gminy: Jabłonna, Nieporęt, Serock, Skrzeszew
13Urząd Skarbowy w Nowym Dworze Mazowieckimmiasto Nowy Dwór Mazowiecki
gminy: Czosnów, Leoncin, Pomiechówek, Tułowice, Zakroczym
14Urząd Skarbowy w Otwockumiasta: Józefów, Otwock
gminy: Celestynów, Karczew, Wiązowna
15Urząd Skarbowy w Piaseczniegminy: Góra Kalwaria, Konstancin-Jeziorna,
Lesznowola, Piaseczno, Prażmów, Tarczyn
16Urząd Skarbowy w Pruszkowiemiasta: Piastów, Podkowa Leśna, Pruszków
gminy: Brwinów, Michałowice, Nadarzyn, Ożarów Mazowiecki
17Urząd Skarbowy w Wołominiemiasta: Kobyłka, Marki, Ząbki, Zielonka
gminy: Radzymin, Wołomin
województwo bialskopodlaskie
18Urząd Skarbowy w Białej Podlaskiejmiasta: Biała Podlaska, Terespol
gminy: Biała Podlaska, Huszlew, Janów Podlaski, Kodeń, Konstantynów, Leśna
Podlaska, Łomazy, Łosice, Olszanka, Piszczac, Platerów, Rokitno, Rossosz,
Sarnaki, Stara Kornica, Terespol, Tuczna, Zalesie
19Urząd Skarbowy w Parczewiegminy: Dębowa Kłoda, Hanna, Jabłoń, Milanów,
Parczew, Podedwórze, Siemień, Sławatycze, Sosnówka, Wisznice
20Urząd Skarbowy w Radzyniu Podlaskimmiasta: Międzyrzec Podlaski, Radzyń
Podlaski
gminy: Czemierniki, Drelów, Kąkolewnica Wschodnia, Komarówka Podlaska,
Międzyrzec Podlaski, Radzyń Podlaski, Ulan-Majorat, Wohyń
województwo białostockie
21Pierwszy Urząd Skarbowy w Białymstokuczęści miasta pod nazwami:
Antoniuk, Bacieczki, Bażantarnia, Białostoczek, Dziesięciny, Marczuk, Nowe
Miasto, Piaski, Starosielce, Śródmieście, Wysoki Stoczek
22Drugi Urząd Skarbowy w Białymstokuczęści miasta pod nazwami: Bagnówka,
Bojary, Dojlidy, Fasty, Pieczurki, Pietrasze, Przemysłowa, Skorupy, Wygoda

gminy: Choroszcz, Czarna Białostocka, Dobrzyniewo Kościelne, Gródek,
Juchnowiec Dolny, Łapy, Michałowo, Poświętne, Supraśl, Suraż, Turośń
Kościelna, Tykocin, Wasilków, Zabłudów
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku
i Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku dzieli granica wyznaczona
ulicami: Szosą Północno-Obwodową, Wasilkowską (od Szosy Północno-Obwodowej
do ul. Sienkiewicza), Sienkiewicza (do ul. Warszawskiej), Warszawską,
Nowowarszawską (do ul. Ciołkowskiego), Ciołkowskiego (od ul.
Nowowarszawskiej), Wiaduktem.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Drugiego
Urzędu Skarbowego w Białymstoku.
23Urząd Skarbowy w Bielsku Podlaskimmiasta: Bielsk Podlaski, Brańsk,
Hajnówka
gminy: Białowieża, Bielsk Podlaski, Boćki, Brańsk, Czeremcha, Czyże,
Dubicze Cerkiewne, Hajnówka, Kleszczele, Narew, Narewka, Orla, Rudka,
Wyszki
24Urząd Skarbowy w Mońkachgminy: Jasionówka, Jaświły, Knyszyn, Krypno,
Mońki
25Urząd Skarbowy w Siemiatyczachmiasto Siemiatycze
gminy: Drohiczyn, Dziadkowice, Grodzisk, Mielnik, Milejczyce,
Nurzec-Stacja, Siemiatycze
26Urząd Skarbowy w Sokółcegminy: Dąbrowa Białostocka, Janów, Korycin,
Krynki, Kuźnica, Nowy Dwór, Sidra, Sokółka, Suchowola, Szudziałowo
województwo bielskie
27Pierwszy Urząd Skarbowy w Bielsku-Białejczęść miasta leżąca na zachodnim
brzegu rzeki Białej
28Drugi Urząd Skarbowy w Bielsku Białejczęść miasta leżąca na wschodnim
brzegu rzeki Białej
miasto Szczyrk
gminy: Buczkowice, Jasienica, Jaworze, Kozy, Porąbka, Wilamowice,
Wilkowice
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w
Bielsku-Białej i Drugiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej dzieli
naturalna granica wyznaczona rzeką Białą.
29Urząd Skarbowy w Cieszyniemiasta: Cieszyn, Ustroń, Wisła
gminy: Brenna, Chybie, Dębowiec, Goleszów, Hażlach, Istebna, Skoczów,
Strumień
30Urząd Skarbowy w Oświęcimiumiasto Oświęcim
gminy: Chełmek, Kęty, Osiek, Oświęcim, Polanka Wielka, Przeciszów, Zator
31Urząd Skarbowy w Suchej Beskidzkiejmiasto Sucha Beskidzka
gminy: Budzów, Maków Podhalański, Stryszawa, Zawoja, Zembrzyce
32Urząd Skarbowy w Wadowicachgminy: Andrychów, Brzeźnica, Kalwaria
Zebrzydowska, Lancokorona, Mucharz, Spytkowice, Stryszów, Tomice,
Wadowice, Wieprz
33Urząd Skarbowy w Żywcumiasto Żywiec
gminy: Czernichów, Gilowice, Jeleśnia, Koszarawa, Lipowa, Łękawica,
Łodygowice, Milówka, Radziechowy-Wieprz, Rajcza, Ślemień, Świnna, Ujsoły,
Węgierska Górka
województwo bydgoskie
34Pierwszy Urząd Skarbowy w Bydgoszczyczęści miasta pod nazwami: Bajka,
Bartodzieje, Bielawy, Bochaterów, Brdyujście, Fordon, Leśne, Mariampol,
Nad Wisłą, Niepodległości, Przylesie, Śródmieście (część wschodnia do ul.
Gdańskiej)
gminy: Dąbrowa Chełmińska, Dobrcz, Osielsko
35Drugi Urząd Skarbowy w Bydgoszczyczęści miasta pod nazwami: Biedaszkowo,
Czersko Polskie, Glinki, Górzyskowo, Kapuściska, Łęgnowo, Stare Miasto
łącznie z Wyspą Młyńską, Szwederowo, Wyżyny, Wzgórze Wolności
gminy: Białe Błota, Nowa Wieś Wielka, Solec Kujawski
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy i
Drugiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy dzieli granica wyznaczona nurtem
rzeki Brdy od mostu Marszałka Focha do ujścia i rzeki Wisły do mostu w
Fordonie.
36Trzeci Urząd Skarbowy w Bydgoszczyczęści miasta pod nazwami: Błonie,
Bocianowo, Czyżkówko, Flisy, Jachcice, Janowo, Jary, Miedzyń, Okole,
Opławiec, Osowa Góra, Piaski, Prądy, Smukała Dolna, Śródmieście (zachodnia
część wzdłuż ul. Gdańskiej), Wilczak, Zawisza
gminy: Koronowo, Sicienko
Terytorialne zasięgi działania Trzeciego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy
wyznacza granica przebiegająca
- z Pierwszym Urzędem Skarbowym w Bydgoszczy od mostu Marszałka Focha, ul.
Marszałka Focha, Gdańską,
- z Drugim Urzędem Skarbowym w Bydgoszczy od mostu Marszałka Focha, ul.
Marszałka Focha, Kruszwicką, Szubińską.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Trzeciego
Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy.
37Urząd Skarbowy w Chojnicachmiasto Chojnice
gminy: Brusy, Chojnice, Czersk, Kamień Krajeński, Sępólno Krajeńskie
81Urząd Skarbowy w Inowrocławiumiasto Inowrocław
gminy: Barcin, Dąbrowa Biskupia, Gniewkowo, Inowrocław, Kruszwica, Pakość,
Rojewo, Złotniki Kujawskie
39Urząd Skarbowy w Mogilniegminy: Dąbrowa, Janikowo, Jeziora Wielkie,
Mogilno, Strzelno, Trzemeszno
40Urząd Skarbowy w Nakle nad Noteciągminy: Kcynia, Mrocza, Nakło nad
Notecią, Sadki, Sośno, Więcbork
41Urząd Skarbowy w Świeciugminy: Bukowiec, Dragacz, Drzycim, Jeżewo,
Lniano, Nowe, Osie, Pruszcz, Świecie, Świekatowo, Warlubie
42Urząd Skarbowy w Tucholigminy: Cekcyn, Gostycyn, Kęsowo, Lubiewo,
Śliwice, Tuchola
43Urząd Skarbowy w Żniniegminy: Gąsawa, Janowiec Wielkopolski, Łabiszyn,
Rogowo, Szubin, Żnin
województwo chełmskie
44Urząd Skarbowy w Chełmiemiasto Chełm
gminy: Białopole, Chełm, Dorohusk, Dubienka, Kamień, Ruda-Huta, Sawin,
Siedliszcze, Wierzbica, Żmudź
45Urząd Skarbowy w Krasnymstawiemiasta: Krasnystaw, Rejowiec Fabryczny
gminy: Krasnystaw, Kraśniczyn, Leśniowice, Łopiennik Górny, Rejowiec,
Rejowiec Fabryczny, Siennica Różana, Wojsławice
46Urząd Skarbowy we Włodawiemiasto Włodawa
gminy: Cyców, Hańsk, Sosnowica, Stary Brus, Urszulin, Włodawa, Wola
Uhruska, Wyryki
województwo ciechanowskie
47Urząd Skarbowy w Ciechanowiemiasto Ciechanów
gminy: Ciechanów, Czernice Borowe, Glinojeck, Gołymin-Ośrodek, Grudusk,
Krasne, Ojrzeń, Opinogóra Górna, Regimin, Sońsk
48Urząd Skarbowy w Działdowiemiasto Działdowo
gminy: Działdowo, Iłowo-Osada, Lidzbark, Lubowidz, Płośnica, Rybno
49Urząd Skarbowy w Mławiemiasta: Mława
gminy: Bieżuń, Dzierzgowo, Kuczbork-Osada, Lipowiec Kościelny, Lutocin,
Radzanów, Strzegowo-Osada, Stupsk, Szreńsk, Szydłowo, Wieczfnia Kościelna,
Wiśniewo, Żuromin
50Urząd Skarbowy w Płońskumiasta: Płońsk, Raciąż
gminy: Baboszewo, Dzierzążnia, Joniec, Naruszewo, Nowe Miasto, Płońsk,
Raciąż, Siemiątkowo Koziebrodzkie, Sochocin, Załuski
51Urząd Skarbowy w Pułtuskugminy: Gzy, Karniewo, Nasielsk, Pokrzywnica,
Pułtusk, Świercze, Winnica
województwo częstochowskie
52Pierwszy Urząd Skarbowy w Częstochowieczęść zachodnia miasta
gminy: Blachownia, Kamienica Polska, Konopiska, Mykanów, Poczesna, Starcza

53Drugi Urząd Skarbowy w Częstochowieczęść wschodnia miasta
gminy: Dąbrowa Zielona, Gidle, Janów, Kłomnice, Koniecpol, Kruszyna,
Mstów, Olsztyn, Przyrów, Rędziny, Secemin, Żytno
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Częstochowie
i Drugiego Urzędu Skarbowego w Częstochowie dzieli granica wyznaczona
ulicami: al. Wojska Polskiego, al. Niepodległości, al. Wolności, al. T.
Kościuszki, Armii Krajowej, Kiedrzyńską, St. Kisielewskiego, Ludową od
skrzyżowania z ul. St. Kisielewskiego.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Drugiego
Urzędu Skarbowego w Częstochowie.
54Urząd Skarbowy w Kłobuckugminy: Kłobuck, Krzepice, Lipie, Miedźno, Nowa
Brzeźnica, Opatów, Pajęczno, Panki, Popów, Przystajń, Strzelce Wielkie,
Wręczyca Wielka
55Urząd Skarbowy w Lublińcumiasta: Kalety, Lubliniec
gminy: Boronów, Ciasna, Dobrodzień, Herby, Kochanowice, Koszęcin,
Pawonków, Woźniki
56Urząd Skarbowy w Myszkowiemiasto Myszków
gminy: Irządze, Koziegłowy, Kroczyce, Lelów, Moskorzew, Niegowa, Poraj,
Radków, Szczekociny, Włodowice, Żarki
57Urząd Skarbowy w Oleśniegminy: Gorzów Śląski, Olesno, Praszka, Radłów,
Rudniki
województwo elbląskie
58Urząd Skarbowy w Braniewiemiasto Braniewo
gminy: Braniewo, Frombork, Godkowo, Lelkowo, Młynary, Orneta, Pieniężno,
Płoskinia, Wilczęta
59Urząd Skarbowy w Elblągumiasta: Elbląg, Krynica Morska
gminy: Elbląg, Gronowo Elbląskie, Markusy, Milejewo, Nowy Dwór Gdański,
Pasłęk, Rychliki, Stegna, Sztutowo, Tolkmicko
60Urząd Skarbowy w Kwidzyniemiasto Kwidzyn
gminy: Gardeja, Kisielice, Kwidzyn, Prabuty, Ryjewo, Sadlinki, Susz
61Urząd Skarbowy w Malborkumiasto Malbork
gminy: Dzierzgoń, Lichnowy, Malbork, Mikołajki Pomorskie, Miłoradz, Nowy
Staw, Ostaszewo, Stare Pole, Stary Dzierzgoń, Stary Targ, Sztum
województwo gdańskie
62Pierwszy Urząd Skarbowy w Gdańskuczęści miasta pod nazwami: Brzeźno,
Chełm, Jasień, Letnica, Lipce, Łostowice, Nowy Port, Nowe Szkoty, Orunia,
Przeróbka, Siedlce, Sienna Grobla, Sobieszewo, Stogi, Suchanino,
Śródmieście, Święty Wojciech, Ujeścisko, Zabornia
gmina Kolbudy Górne
63Drugi Urząd Skarbowy w Gdańskuczęści miasta pod nazwami: Niedźwiednik,
Osowa, Przymorze, Stara Oliwa, Wysoka, Zaspa, Żabianka
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku i
Drugiego urzędu Skarbowego w Gdańsku dzieli granica przebiegająca od
Zatoki Gdańskiej ul. gen. J. Hallera, do skrzyżowania z ul. Uczniowską.
Ulica Graniczna objęta jest terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego
Urzędu Skarbowego w Gdańsku.
64Trzeci Urząd Skarbowy w Gdańskuczęści miasta pod nazwami: Kokoszki,
Migowo, Piecki, Wrzeszcz
Terytorialne zasięgi działania Trzeciego Urzędu Skarbowego w Gdańsku
wyznacza granica przebiegająca ulicami:
- z Pierwszym Urzędem Skarbowym w Gdańsku: gen. J. Hallera, Uczniowską,
trakcją kolejową od stacji Gdańsk-Zaspa Towarowa do stacji
Gdańsk-Stocznia, Bramą Oliwską, gen. A. Giełguda, Powstańców Warszawskich,
L. Beethovena, F. Schuberta, Rakoczego, Piekarniczą, Myśliwską, Kartuską,
do Jasienia,
- z Drugim Urzędem Skarbowym w Gdańsku: gen. J. Hallera od skrzyżowania z
ul. Uczniowską, Bolesława Chrobrego, T. Kościuszki, J. Słowackiego do
granicy administracyjnej miasta.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Trzeciego
Urzędu Skarbowego w Gdańsku.
65Pierwszy Urząd Skarbowy w Gdyniczęści miasta pod nazwami: Bernadowo,
Chwarzno, Dąbrowa, Dąbrówka, Działki Leśne, Gdynia Główna Port, Gołębiewo,
Kacze Buki (część miejska), Kamienna Góra, Karwiny, Kolibki, Krykulec
Leśny, Mały Kack, Orłowo, Redłowo, Redłowo Górne, Wielki Kack, Witomino,
Wiczlino, Wiczlino Wybudowanie, Zielenisz, Wzgórze św. Maksymiliana
66Drugi Urząd Skarbowy w Gdyniczęści miasta pod nazwami: Babie Doły,
Chylonia, Chylońskie Łąki, Cisowa, Demptowo, Grabówek ze stocznią, Kolonia
Rybacka, Leszczynki, Nowe Obłuże, Obłuże, Obłuże Leśne, Oksywie, Osada
Kolejowa, Osada Rybacka, Pogórze Dolne, Pogórze Górne, Pustki Cisowskie
miasto Rumia
gmina Kosakowo
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni i
Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdyni dzieli granica wyznaczona ulicami: od
morza (basen IV marsz. J. Piłsudskiego), Celną, Polską, J. Wiśniewskiego
do torów kolejowych oraz od torów kolejowych ul. Denhoffa częścią ul.
Kapitańskiej od ul. Denhoffa do skrzyżowania ulic prof. Demela i Surmana
prof. Demela poprzez działki leśne do części miasta Chwarzno
Ulice graniczne oraz przystanek kolejki przy Stoczni Gdyńskiej objęte są
terytorialnym zasięgiem działania Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdyni.
67Urząd Skarbowy w Kartuzachgminy: Chmielno, Kartuzy, Przodkowo,
Sierakowice, Somonino, Stężyca, Sulęczyno, Żukowo
68Urząd Skarbowy w Kościerzyniemiasto Kościerzyna
gminy: Dziemiany, Karsin, Kościerzyna, Liniewo, Lipusz, Nowa Karczma,
Przywidz, Stara Kiszewa
69Urząd Skarbowy w Puckumiasta: Hel, Jastarnia, Puck, Władysławowo
gminy: Krokowa, Puck
70Urząd Skarbowy w Sopociemiasto Sopot
71Urząd Skarbowy w Starogardzie Gdańskimmiasta: Czarna Woda, Skórcz,
Starogard Gdański
gminy: Bobowo, Kaliska, Lubichowo, Osieczna, Osiek, Skarszewy, Skórcz,
Smętowo Graniczne, Starogard Gdański, Trąbki Wielkie, Zblewo
72Urząd Skarbowy w Tczewiemiasta: Pruszcz Gdański, Tczew
gminy: Cedry Wielkie, Gniew, Morzeszczyn, Pelplin, Pruszcz Gdański,
Pszczółki, Subkowy, Suchy Dąb, Tczew
73Urząd Skarbowy w Wejherowiemiasta: Reda, Wejherowo
gminy: Choczewo, Gniewino, Linia, Luzino, Łęczyce, Szemud, Wejherowo
województwo gorzowskie
74Urząd Skarbowy w Choszczniegminy: Bierzwnik, Choszczno, Dobiegniew,
Drawno, Krzęcin, Pełczyce, Recz
75Urząd Skarbowy w Gorzowie Wielkopolskimmiasto Gorzów Wielkopolski
gminy: Bogdaniec, Deszczno, Kłodawa, Lubiszyn, Santok, Stare Kurowo,
Strzelce Krajeńskie, Witnica, Zwierzyn
76Urząd Skarbowy w Myśliborzugminy: Barlinek, Boleszkowice, Dębno,
Myślibórz, Nowogródek Pomorski
77Urząd Skarbowy w Międzychodziegminy: Drezdenko, Międzychód, Przytoczna,
Pszczew
78Urząd Skarbowy w Międzyrzeczugminy: Bledzew, Lubniewice, Miedzichowo,
Międzyrzecz, Skwierzyna, Sulęcin, Trzciel
79Urząd Skarbowy w Słubicachmiasto Kostrzyn
gminy: Górzyca, Krzeszyce, Ośno Lubuskie, Rzepin, Słońsk, Słubice
województwo jeleniogórskie
80Urząd Skarbowy w Bolesławcumiasto Bolesławiec
gminy: Bolesławiec, Nowogrodziec, Osiecznica
81Urząd Skarbowy w Jeleniej GórzeMiasta: Jelenia Góra, Karpacz, Kowary,
Piechowice, Szklarska Poręba, Wojcieszów
Gminy: Janowice Wielkie, Jeżów Sudecki, Mysłakowice, Podgórzyn, Stara
Kamienica, Świerzawa
82Urząd Skarbowy w Kamiennej Górzemiasto Kamienna Góra
gminy: Bolków, Kamienna Góra, Lubawka, Marciszów
83Urząd Skarbowy w LubaniuMiasto Lubań
gminy: Leśna, Lubań, Olszyna, Platerówka, Siekierczyn
84Urząd Skarbowy w Lwówku Śląskimmiasto Świeradów-Zdrój
gminy: Gryfów Śląski, Lubomierz, Lwówek Śląski, Mirsk, Wleń
85Urząd Skarbowy w Zgorzelcumiasta: Zawidów, Zgorzelec
gminy: Bogatynia, Pieńsk, Sulików, Węgliniec, Zgorzelec
Województwo kaliskie
86Urząd Skarbowy w Jarociniegminy: Chocz, Czermin, Gizałki, Jaraczewo,
Jarocin, Kotlin, Pleszew, Żerków
87Pierwszy Urząd Skarbowy w Kaliszumiasto Kalisz
88Drugi Urząd Skarbowy w Kaliszugminy: Blizanów, Brzeziny, Ceków-Kolonia,
Godziesze Wielkie, Gołuchów, Koźminek, Lisków, Mycielin, Nowe
Skalmierzyce, Opatówek, Stawiszyn, Szczytniki, Żelazków
89Urząd Skarbowy w Kępniegminy: Baranów, Bolesławiec, Bralin, Czastary,
Dziadowa Kłoda, Galewice, Kępno, Łęka Opatowska, Łubnice, Międzybórz,
Perzów, Rychtal, Sokolniki, Syców, Trzcinica, Wieruszów
90Urząd Skarbowy w Krotoszyniemiasto Sulmierzyce
gminy: Dobrzyca, Koźmin, Krotoszyn, Rozdrażew, Zduny
91Urząd Skarbowy w Ostrowie Wielkopolskimmiasto Ostrów
WielkopolskiKraszewice, Mikstat, Odolanów, Ostrów Wielkopolski,
Ostrzeszów, P
miny: Czajków, Doruchów, Grabów nad Prosną, Kobyla Góra, rzygodzice,
Raszków, Sieroszewice, Sośnie
województwo katowickie
92Urząd Skarbowy w Będziniemiasta: Będzin, Czeladź,
Wojkowicegminy: Bobrowniki, Psary
93Urząd Skarbowy w Bytomiumiasto Bytom
94Urząd Skarbowy w Chorzowiemiasta: Chorzów, Świętochłowice
95Urząd Skarbowy w Chrzanowiegminy: Babice, Chrzanów, Libiąż, Trzebinia
96Urząd Skarbowy w Czechowicach-Dziedzicachgminy: Bestwina, Brzeszcze,
Czechowice-Dziedzice
97Urząd Skarbowy w Dąbrowie Górniczejmiasta: Dąbrowa Górnicza, Sławków
98Pierwszy Urząd Skarbowy w Gliwicachczęść południowa miasta Gliwice
ograniczona od zachodu, południa i wschodu granicami administracyjnymi
miasta, od północy drogą szybkiego ruchu A4 od skrzyżowania z ul.
Wyczółkowskiego do skrzyżowania z rondem ul. Reymonta
99Drugi Urząd Skarbowy w Gliwicachczęść północna miasta Gliwice
ograniczona od zachodu, północy i wschodu granicami administracyjnymi
miasta, od południa drogą szybkiego ruchu A4 od skrzyżowania z ul.
Wyczółkowskiego do skrzyżowania z rondem ul. Reymonta
miasta: Knurów, Pyskowice
gminy: Gierałtowice, Ornontowice, Pilchowice, Rudziniec, Sośnicowice,
Toszek, Wielowieś
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gliwicach i
Drugiego Urzędu Skarbowego w Gliwicach dzieli granica wyznaczona ulicami
Wyczółkowskiego do skrzyżowania z drogą szybkiego ruchu A4, drogą
szybkiego ruchu A4 do skrzyżowania z rondem ul. Reymonta przy czym:
- od południa ulice: Portowa, Toszecka, Tarnogórska, Podlesie,
Szymanowskiego do skrzyżowania z drogą szybkiego ruchu A4 objęte są
terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w
Gliwicach,
- od zachodu ul. Kozielska do skrzyżowania z ul. Wyczółkowskiego objęta
jest terytorialnym zasięgiem działania Drugiego Urzędu Skarbowego w
Gliwicach.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Drugiego
Urzędu Skarbowego w Gliwicach.
100Urząd Skarbowy w Jastrzębiu-Zdrojumiasto Jastrzębie-Zdrój
gminy: Pawłowice, Zebrzydowice
101Urząd Skarbowy w Jaworzniemiasto Jaworzno
102Pierwszy Urząd Skarbowy w Katowicachczęść zachodnia miasta
103Drugi Urząd Skarbowy w Katowicachczęść wschodnia miastaKatowicach i
Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach dzieli granic
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w a wyznaczona
ulicami T. Kościuszki i W. Korfantego.
Ulice graniczne łącznie z ulicami: Pocztową, Św. Jana, Rynkiem objęte są
terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w
Katowicach.
104Urząd Skarbowy w Mikołowiemiasta: Łaziska Górne, Mikołów, Orzesze
105Urząd Skarbowy w Mysłowicachmiasta: Imielin, Mys
łowicegmina Chełm Śląski
106Urząd Skarbowy w Olkuszumiasto Bukowno
gminy: Bolesław, Klucze, Olkusz, Wolbrom, Żarnowiec
107Urząd Skarbowy w Pszczyniegminy: Goczałkowice-Zdrój, Miedźna, Pszczyna
108Urząd Skarbowy w Raciborzumiasto RacibórzPietrowice Wielkie, Rudnik
gminy: Krzanowice, Krzyżanowice, Kuźnia Raciborska, Nędza,
109Urząd Skarbowy w Rudzie Śląskiejmiasto Ruda Śląska
110Urząd Skarbowy w Rybnikumiasto RybnikŚwierklany
gminy: Czerwionka-Leszczyny, Gaszowice, Jejkowice, Kornowac, Lyski,
111Urząd Skarbowy w Siemianowicach Śląskichmiasto Siemianowice Śląskie
112Urząd Skarbowy w Sosnowcumiasto Sosnowiec
113Urząd Skarbowy w Tarnowskich Górachmiasta: Miasteczko Śląskie, Piekary
Śląskie, Tarnowskie Góry
gminy: Krupski Młyn, Świerklaniec, Tąpkowice, Tworóg, Zbrosławice
114Urząd Skarbowy w Tychachmiasta: Bieruń, Lędziny, Tychy
gminy: Bojszowy, Kobiór, Wyry
115Urząd Skarbowy w Wodzisławiu Śląskimmiasta: Pszów, Rydułtowy, Wodzisław
Śląski
gminy: Godów, Gorzyce, Lubomia, Marklowice, Mszana
116Urząd Skarbowy w Zabrzumiasto Zabrze
117Urząd Skarbowy w Zawierciumiasta: Poręba, Zawiercie
gminy: Łazy, Mierzęcice, Ogrodzieniec, Pilica, Siewierz
118Urząd Skarbowy w Żorachmiasto Żory
gmina Suszec
województwo kieleckie
119Urząd Skarbowy w Busku-Zdrojugminy: Busko-Zdrój, Chmielnik, Gnojno,
Nowy Korczyn, Oleśnica, Pacanów, Pierzchnica, Solec-Zdrój, Stopnica,
Szydłów, Tuczępy, Wiślica
120Urząd Skarbowy w Jędrzejowiegminy: Imielno, Jędrzejów, Krasocin,
Małogoszcz, Nagłowice, Oksa, Sędziszów, Słupia, Sobków, Włoszczowa,
Wodzisław
121Pierwszy Urząd Skarbowy w Kielcachczęść wschodnia miasta
gminy: Bieliny, Daleszyce, Górno, Masłów, Morawica, Raków
122Drugi Urząd Skarbowy w Kielcach część zachodnia miasta
gminy: Chęciny, Miedziana Góra, Piekoszów, Sitkówka-Nowiny, Strawczyn,
Zagnańsk.
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach i
Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach dzieli granica wyznaczona ulicami:
Warszawską, Rynek, Dużą, Jana Pawła II, ks. P. Ściegiennego.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego
Urzędu Skarbowego w Kielcach.
123Urząd Skarbowy w Końskichgminy: Końskie, Łopuszno, Mniów, Radoszyce,
Ruda Maleniecka, Słupia (Konecka), Smyków, Stąporków
124Urząd Skarbowy w Miechowiegminy: Charsznica, Kozłów, Książ Wielki,
Miechów, Pałecznica, Racławice, Słaboszów
125Urząd Skarbowy w Ostrowcu Świętokrzyskimmiasto Ostrowiec Świętokrzyski
gminy: Bałtów, Bodzechów, Kunów, Łagów, Nowa Słupia, Waśniów
126Urząd Skarbowy w Pińczowiegminy: Bejsce, Czarnocin, Działoszyce,
Kazimierza Wielka, Kije, Koszyce, Michałów, Opatowiec, Pińczów,
Skalbmierz, Złota
127Urząd Skarbowy w Starachowicachmiasto Starachowice
gminy: Bodzentyn, Brody, Mirzec, Pawłów, Wąchock
128Urząd Skarbowy w Skarżysku-Kamiennejmiasto Skarżysko-Kamienna
gminy: Bliżyn, Łączna, Skarżysko Kościelne, Suchedniów
województwo konińskie
129Urząd Skarbowy w Kolemiasto KołoKościelec, Olszówka, Osiek Mały,
Przedecz, Sompolno, Wierzbinek
gminy: Babiak, Chodów, Dąbie, Grabów, Grzegorzew, Kłodawa, Koło,
130Urząd Skarbowy w Koniniemiasto KoninKrzymów, Rychwał, Rzgów, Skulsk,
Stare Miasto, Ślesin, Wilczyn
gminy: Golina, Grodziec, Kazimierz Biskupi, Kleczew, Kramsk,
131Urząd Skarbowy w Słupcymiasto SłupcaWitkowo, Zagórów
gminy: Lądek, Orchowo, Ostrowite, Powidz, Pyzdry, Słupca, Strzałkowo,
132Urząd Skarbowy w Turkumiasto TurekWarckie, Tuliszków, Turek, Uniejów,
Władysławów
gminy: Brudzew, Dobra, Kawęczyn, Malanów, Przykona, Świnice
województwo koszalińskie
133Urząd Skarbowy w Białogardziemiasta: Białogard, ŚwidwinŚwidwin, Tychowo

gminy: Białogard, Brzeźno, Karlino, Połczyn-Zdrój, Rąbino, Sławoborze,
134Urząd Skarbowy w Drawsku Pomorskimgminy: Czaplinek, Drawsko Pomorskie,
Kalisz Pomorski, Ostrowice, Wierzchowo, Złocieniec
135Urząd Skarbowy w Kołobrzegumiasto Kołobrzeg
gminy: Dygowo, Gościno, Kołobrzeg, Rymań, Siemyśl, Ustronie Morskie
136Urząd Skarbowy w Koszaliniemiasta: Darłowo, KoszalinPolanów, Sianów,
Świeszyno
gminy: Będzino, Biesiekierz, Darłowo, Malechowo, Manowo, Mielno,
137Urząd Skarbowy w Szczecinkumiasto SzczecinekSzczecinek
gminy: Barwice, Biały Bór, Bobolice, Grzmiąca, Borne Sulinowo,
województwo krakowskie
138Urząd Skarbowy1) Kraków-Krowodrzaczęści miasta pod nazwami: Azory,
Bronowice Małe, Bronowice Wielkie, Czarna Wieś, Krowodrza, Łobzów,
Mydlniki, Nowa Wieś, Półwsie Zwierzynieckie
gminy: Jerzmanowice-Przeginia, Skała, Sułoszowa, Trzyciąż
139Urząd Skarbowy1) Kraków-Prądnikczęści miasta pod nazwami: Górka
Narodowa, Olsza II, Osiedle Oświecenia, Park Lotników Polskich (do Ronda
Czyżyńskiego), Prądnik Biały, Prądnik Czerwony, Rakowice, Tonie, Witkowice

gminy: Wielka Wieś, Zielonki
Terytorialne zasięgi działania Urzędu Skarbowego Kraków-Krowodrza i Urzędu
Skarbowego Kraków-Prądnik dzieli granica wyznaczona ulicami: Jasnogórską,
J. Conrada, Opolską do wiaduktu kolejowego, na południe wzdłuż linii
kolejowej do skrzyżowania z al. 29 Listopada, Pilotów do wiaduktu przy
Mogilskiej; Mogilską do osiedla Wieczysta, wzdłuż Parku Lotników Polskich
do al. Pokoju. al. Pokoju do Ronda Czyżyńskiego, al. Jana Pawła II do
Politechniki Krakowskiej, ul. I. Stella-Sawickiego do skrzyżowania z ul.
gen. L. Okulickiego, wzdłuż terenów zielonych do kościoła św. M. M.
Kolbego, Osiedlem Oświecenia do pętli tramwajowej i autobusowej w
Mistrzejowicach do skrzyżowania z ul. ks. K. Jancarza, polami do stacji
kolejowej Kraków-Batowice, od północy wzdłuż granicy miasta.
Ulice, osiedla, parki, ronda graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem
działania Urzędu Skarbowego Kraków-Krowodrza.
140Urząd Skarbowy1) Kraków-Nowa Hutaczęści miasta pod nazwami: Batowice,
Bieńczyce, Czyżyny,Mogiła, Nowa Huta, Zesławice
gminy: Kocmyrzów-Luborzyca, Michałowice
141Urząd Skarbowy1) Kraków-Podgórzeczęści miasta pod nazwami: Bieżanów,
Kosocice, Kurdwanów, Lusina,Podgórze, Prokocim, Przewóz, Rajsko, Rybitwy,
Rżąka, Soboniowice, Swoszowice, Wola Duchacka, Wróblowice, Zbydniowice
gminy: Mogilany, Skawina, Świątniki Górne
142Urząd Skarbowy1) Kraków-Dębnikiczęści miasta pod nazwami: Bielany,
Bodzów, Borek Fałęcki, Cegielniana, Chełm, Dębniki, Kazimierz, Kobierzyn,
Kostrze, Ludwinów, Olszanica, Opatkowice, Przegorzały, Pychowice, Sidzina,
Skotniki, część Stradomia, Tyniec, Wola Justowska, Zakrzówek, Zwierzyniec
gminy: Czernichów, Liszki
Terytorialne zasięgi działania Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze i Urzędu
Skarbowego Kraków-Dębniki dzieli granica wyznaczona ulicami: Zakopiańską,
J. Brożka do rzeki Wilgi, nurtem rzeki Wilgi do ujścia do rzeki Wisły,
nurtem rzeki Wisły do mostu kolejowego, wzdłuż linii kolejowej do wiaduktu
przy ul. Grzegórzeckiej, ul. J. Dietla do Mostu Grunwaldzkiego, nurtem
rzeki Wisły do ujścia rzeki Rudawy. Od północy granicę stanowi rzeka
Rudawa, od zachodu - granice administracyjne miasta.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Urzędu
Skarbowego Kraków-Podgórze.
143Pierwszy Urząd Skarbowy2) Kraków-Śródmieściemiasto KrakówLuborzyca,
Krzeszowice, Liszki, Michałowice, Mogilany, Skała, Skawina
gminy: Alwernia, Czernichów, Jerzmanowice-Przeginia, Kocmyrzów-,
Sułoszowa, Świątniki Górne, Trzyciąż, Wielka Wieś, Zabierzów, Zielonki
144Drugi Urząd Skarbowy1) Kraków-Śródmieścieczęści miasta pod nazwą:
Dąbie, Grzegórzki, Kleparz, Nowy Świat, Olsza, Piasek, część Stradomia,
Stare Miasto, Warszawskie, Wawel, Wesoła
gminy: Alwernia, Krzeszowice, Zabierzów
145Urząd Skarbowy w Myślenicachgminy: Dobczyce, Myślenice, Pcim,
Raciechowice, Siepraw, Sułkowice, Tokarnia, Wiśniowa
146Urząd Skarbowy w Proszowicachgminy: Gołcza, Igołomia-Wawrzeńczyce,
Iwanowice, Koniusza, Nowe Brzesko, Proszowice, Radziemice, Słomniki
147Urząd Skarbowy w Wieliczcegminy: Biskupice, Drwinia, Gdów, Kłaj,
Niepołomice, Wieliczka
województwo krośnieńskie
148Urząd Skarbowy w Brzozowiegminy: Brzozów, Domaradz, Dydnia, Haczów,
Jasienica Rosielna, Nozdrzec
149Urząd Skarbowy w Jaślemiasto JasłoNowy Żmigród, Osiek Jasielski,
Skołyszyn, Tarnowiec
gminy: Biecz, Brzyska, Dębowiec, Jasło, Kołaczyce, Krempna, Lipinki,
150Urząd Skarbowy w Krośniemiasto KrosnoWyżne, Miejsce Piastowe, Rymanów,
Wojaszówka
gminy: Chorkówka, Dukla, Iwonicz-Zdrój, Jedlicze, Korczyna, Krościenko
151Urząd Skarbowy w Leskugminy: Baligród, Cisna, Lesko, Olszanica, Solina
152Urząd Skarbowy w Sanokumiasto SanokZarszyn
gminy: Besko, Bukowsko, Komańcza, Sanok, Tyrawa Wołoska, Zagórz,
153Urząd Skarbowy w Ustrzykach Dolnychgminy: Czarna, Lutowiska, Ustrzyki
Dolne
województwo legnickie
154Urząd Skarbowy w Głogowiemiasto GłogówPrzemków, Radwanice, Żukowice
gminy: Gaworzyce, Głogów, Grębocice, Jerzmanowa, Kotla, Pęcław,
155Urząd Skarbowy w Jaworzemiasto Jawor
gminy: Męcinka, Mściwojów, Paszowice, Udanin, Wądroże Wielkie
156Urząd Skarbowy w Legnicymiasto Legnica
gminy: Krotoszyce, Kunice, Legnickie Pole, Miłkowice, Prochowice, Ruja
157Urząd Skarbowy w Lubiniemiasto Lubin
gminy: Chocianów, Lubin, Polkowice, Rudna, Ścinawa
158Urząd Skarbowy w Złotoryimiasta: Chojnów, Złotoryja Zagrodno, Złotoryja

gminy: Chojnów, Gromadka, Pielgrzymka, Warta Bolesławiecka,
województwo leszczyńskie
159Urząd Skarbowy w Gostyniugminy: Borek Wielkopolski, Gostyń, Krobia,
Krzemieniewo, Pępowo, Piaski, Pogorzela, Poniec
160Urząd Skarbowy w Kościaniemiasto Kościan
gminy: Kościan, Krzywiń, Przemęt, Śmigiel
161Urząd Skarbowy w Leszniemiasto LesznoWijewo, Włoszakowice, Wschowa
gminy: Lipno, Osieczna, Rydzyna, Szlichtyngowa, Święciechowa,
162Urząd Skarbowy w Rawiczugminy: Bojanowo, Góra, Jemielno, Jutrosin,
Kobylin, Miejska Górka, Niechlów, Pakosław, Rawicz, Wąsosz
województwo lubelskie
163Urząd Skarbowy w Kraśnikumiasto KraśnikZakrzówek
gminy: Borzechów, Dzierzkowice, Kraśnik, Urzędów, Wilkołaz,
164Urząd Skarbowy w Lubartowiemiasto LubartówMichów, Niedźwiada, Ostrów
Lubelski, Ostrówek, Serniki, Uścimów
gminy: Abramów, Borki, Firlej, Jeziorzany, Kamionka, Kock, Lubartów,
165Pierwszy Urząd Skarbowy w Lublinieczęści miasta pod nazwami: Błonie,
Bursaki, Centrum, Czwartek - część zachodnia do ul. Lubartowskiej, Górki,
Karłowicza, Konstantynów, Lipniak, Lipińskiego, LSM Południowy, LSM
Północny, Łęgi, Moniuszki, Piastów, Poligon, Poręba, Rury Brygidkowskie,
Ruta, Skarpa, Sławin, Sławinek, Szerokie, Szopena, Tatry, Węglin
Południowy, Węglin Północny, Węglinek, Wieniawa
166Drugi Urząd Skarbowy w Lubliniemiasto Świdnik
gminy: Bychawa, Fajsławice, Głusk, Jabłonna, Jastków, Konopnica,
Krzczonów, Ludwin, Łęczna, Mełgiew, Milejów, Niedrzwica Duża, Niemce,
Piaski, Puchaczów, Rybczewice, Spiczyn, Strzyżewice, Trawniki, Wólka
167Trzeci Urząd Skarbowy w Lublinieczęści miasta pod nazwami: Abramowice,
Bronowice Nowe, Bronowice Stare, Czwartek - część wschodnia od ul.
Lubartowskiej, Dziesiąta, Dziesiąta Stara, Felin, Głusk, Hajdów,
Jakubowice, Kalinowszczyzna, Kośminek, Majdanek, 1 Maja, Ponikwoda,
Rudnik, Rury Jezuickie, Rusałka, Stare Miasto, Stary Gaj, Tatary, Wrotków,
Zadębie, Zemborzyce
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie i
Trzeciego Urzędu Skarbowego w Lublinie dzieli granica wyznaczona: od
granicy miasta linią kolejową z kierunku Dęblina do wiaduktu kolejowego na
rzece Bystrzycy, nurtem rzeki Bystrzycy od wiaduktu kolejowego do mostu
przy ul. Krochmalnej, Krochmalną od mostu do ronda z ul. Jana Pawła II i
ul. Nadbystrzycką, Nadbystrzycką, G. Narutowicza, pl. Wolności,
Bernardyńską do skrzyżowania z ul. Kozią, Kozią, pl. Łokietka,
Lubartowską, al. Spółdzielczości Pracy do granicy miasta.
Ulice graniczne i place objęte są terytorialnym zasięgiem działania
Trzeciego Urzędu Skarbowego w Lublinie
168Urząd Skarbowy w Opolu Lubelskimgminy: Bełżyce, Chodel, Józefów,
Karczmiska, Łaziska, Opole Lubelskie, Poniatowa, Wilków, Wojciechów
169Urząd Skarbowy w Puławachmiasta: Dęblin, PuławyKurów, Markuszów,
Nałęczów, Nowodwór, Puławy, Ryki, Stężyca,
gminy: Baranów, Garbów, Janowiec, Kazimierz Dolny, Końskowola, Ułęż,
Wąwolnica, Żyrzyn
województwo łomżyńskie
170Urząd Skarbowy w Grajewiemiasto GrajewoWąsosz
gminy: Goniądz, Grajewo, Radziłów, Rajgród, Szczuczyn, Trzcianne,
171Urząd Skarbowy w Kolniemiasto Kolno
gminy: Grabowo, Kolno, Mały Płock, Stawiski, Turośl, Zbójna
172Urząd Skarbowy w Łomżymiasto Łomża
gminy: Jedwabne, Łomża, Miastkowo, Nowogród, Piątnica, Przytuły, Śniadowo,
Wizna
173Urząd Skarbowy w Wysokiem Mazowieckiemmiasto Wysokie Mazowieckie
gminy: Ciechanowiec, Klukowo, Kobylin-Borzyny, Kulesze Kościelne, Nowe
Piekuty, Perlejewo, Sokoły, Szepietowo, Wysokie Mazowieckie
174Urząd Skarbowy w Zambrowiemiasto Zambrów
gminy: Andrzejewo, Boguty-Pianki, Czyżew-Osada, Kołaki Kościelne, Nur,
Rutki, Szulborze Wielkie, Szumowo, Zambrów, Zaręby Kościelne, Zawady
województwo łódzkie
175Urząd Skarbowy w Głowniemiasto Głowno
gminy: Głowno, Stryków
176Pierwszy Urząd Skarbowy1) Łódź-Bałutyczęść wschodnia części miasta pod
nazwą Bałuty
177Drugi Urząd Skarbowy1) Łódź-Bałutyczęść zachodnia części miasta pod
nazwą Bałuty
gmina Aleksandrów Łódzki
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty i
Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty dzieli granica wyznaczona: al.
Włókniarzy od skrzyżowania z ul. Drewnowską do ul. Zgierskiej, Zgierską do
północnej granicy miasta.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego
Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty.
178Urząd Skarbowy1) Łódź-Górnaczęść miasta pod nazwą Góna
gmina Rzgów
179Urząd Skarbowy1) Łódź-Polesieczęść miasta pod nazwą Polesie
miasto Konstantynów Łódzki
180Pierwszy Urząd Skarbowy2) Łódź-Śródmieściemiasta: Konstantynów Łódzki,
Łódź
gminy: Aleksandrów Łódzki, Andrespol, Brójce, Nowosolna, Rzgów
181Drugi Urząd Skarbowy2) Łódź-Śródmieścieczęść miasta pod nazwą
Śródmieście
182Urząd Skarbowy1) Łódź-Widzewczęść miasta pod nazwą Widzew
gminy: Andrespol, Brójce, Nowosolna
183Urząd Skarbowy w Pabianicachmiasto Pabianice
gmina Pabianice
184Urząd Skarbowy w Zgierzumiasta: Ozorków, Zgierz
gminy: Ozorków, Parzęczew, Zgierz
województwo nowosądeckie
185Urząd Skarbowy w Gorlicachmiasta: Gorlice, Grybów
gminy: Bobowa, Gorlice, Grybów, Łużna, Moszczenica, Ropa, Sękowa, Uście
Gorlickie
186Urząd Skarbowy w Limanowejmiasta: Limanowa, Mszana Dolna
gminy: Dobra, Jodłownik, Kamienica, Laskowa, Limanowa, Łukowica, Mszana
Dolna, Niedźwiedź, Tymbark
187Urząd Skarbowy w Nowym Sączumiasto Nowy Sącz
gminy: Chełmiec, Gródek nad Dunajcem, Kamionka Wielka, Korzenna, Krynica,
Łabowa, Łącko, Łososina Dolna, Muszyna, Nawojowa, Piwniczna, Podegrodzie,
Rytro, Stary Sącz
188Urząd Skarbowy w Nowym Targumiasta: Jordanów, Nowy Targ, Szczawnica
gminy: Bystra-Sidzina, Czarny Dunajec, Czorsztyn, Jabłonka, Jordanów,
Krościenko nad Dunajcem, Lipnica Wielka, Lubień, Łapsze Niżne, Nowy Targ,
Ochotnica Dolna, Raba Wyżna, Rabka
189Urząd Skarbowy w Zakopanemmiasto Zakopane
gminy: Biały Dunajec, Bukowina Tatrzańska, Kościelisko, Poronin, Szaflary
województwo olsztyńskie
190Urząd Skarbowy w Bartoszycachmiasta: Bartoszyce, Górowo Iławeckie,
Lidzbark Warmiński
gminy: Bartoszyce, Bisztynek, Górowo Iławeckie, Kiwity, Lidzbark
Warmiński, Sępopol
191Urząd Skarbowy w Iławiemiasta: Iława, Lubawa
gminy: Iława, Lubawa, Zalewo
192Urząd Skarbowy w Kętrzyniemiasta: Kętrzyn, Mrągowo
gminy: Barciany, Kętrzyn, Kolno, Korsze, Mrągowo, Piecki, Reszel,
Sorkwity, Srokowo
193Urząd Skarbowy w Olsztyniemiasto Olsztyn
gminy: Barczewo, Biskupiec, Dobre Miasto, Dywity, Gietrzwałd, Jeziorany,
Jonkowo, Lubomino, Olsztynek, Purda, Stawiguda, Świątki
194Urząd Skarbowy w Ostródziemiasto Ostróda
gminy: Dąbrówno, Grunwald, Łukta, Małdyty, Miłakowo, Miłomłyn, Morąg,
Ostróda
195Urząd Skarbowy w Szczytniemiasto Szczytno
gminy: Dźwierzuty, Janowiec Kościelny, Janowo, Jedwabno, Kozłowo, Nidzica,
Pasym, Szczytno, Świętajno, Wielbark
województwo opolskie
196Urząd Skarbowy w Brzegumiasto Brzeg
gminy: Brzeg, Lewin Brzeski, Lubsza, Olszanka, Popielów
197Urząd Skarbowy w Głubczycachgminy: Baborów, Branice, Głubczyce, Kietrz,
Pawłowiczki
198Urząd Skarbowy w Kędzierzynie-Koźlumiasto Kędzierzyn-Koźle
gminy: Bierawa, Cisek, Polska Cerekiew, Reńska Wieś, Walce, Zdzieszowice
199Urząd Skarbowy w Kluczborkugminy: Byczyna, Kluczbork, Lasowice Wielkie,
Murów, Wołczyn, Zębowice
200Urząd Skarbowy w Namysłowiegminy: Domaszowice, Namysłów, Pokój,
Świerczów, Wilków
201Urząd Skarbowy w Nysiegminy: Grodków, Kamiennik, Korfantów,
Łambinowice, Nysa, Otmuchów, Paczków, Pakosławice, Skoroszyce
202Urząd Skarbowy w Opolumiasto Opole
gminy: Chrząstowice, Dąbrowa, Dobrzeń Wielki, Komprachcice, Łubniany,
Niemodlin, Ozimek, Prószków, Tarnów Opolski, Tułowice, Turawa
203Urząd Skarbowy w Prudnikugminy: Biała, Głogówek, Głuchołazy, Lubrza,
Prudnik, Strzeleczki
204Urząd Skarbowy w Strzelcach Opolskichgminy: Gogolin, Izbicko,
Jemielnica, Kolonowskie, Krapkowice, Leśnica, Strzelce Opolskie, Ujazd,
Zawadzkie
województwo ostrołęckie
205Urząd Skarbowy w Makowie Mazowieckimmiasto Maków Mazowiecki
gminy: Czerwonka, Krasnosielc, Młynarze, Płoniawy-Bramura, Różan, Rzewnie,
Sypniewo, Szelków
206Urząd Skarbowy w Ostrołęcemiasto Ostrołęka
gminy: Czarnia, Goworowo, Kadzidło, Lelis, Łyse, Myszyniec, Olszewo-Borki,
Rozogi, Rzekuń, Troszyn
207Urząd Skarbowy w Ostrowi Mazowieckiejmiasto Ostrów Mazowiecka
gminy: Brok, Czerwin, Małkinia Górna, Ostrów Mazowiecka, Stary Lubotyń,
Wąsewo
208Urząd Skarbowy w Przasnyszumiasto Przasnysz
gminy: Baranowo, Chorzele, Jednorożec, Krzynowłoga Mała, Przasnysz
209Urząd Skarbowy w Wyszkowiegminy: Brańszczyk, Dąbrówka, Długosiodło,
Klembów, Obryte, Rząśnik, Somianka, Tłuszcz, Wyszków, Zabrodzie, Zatory
województwo pilskie
210Urząd Skarbowy w Czarnkowiemiasto Czarnków
gminy: Czarnków, Drawsko, Krzyż Wielkopolski, Lubasz, Połajewo, Ryczywół,
Trzcianka, Wieleń, Wronki
211Urząd Skarbowy w Pilemiasta: Chodzież, Piła
gminy: Białośliwie, Chodzież, Kaczory, Miasteczko Krajeńskie, Szydłowo,
Ujście, Wyrzysk, Wysoka
212Urząd Skarbowy w Wałczumiasto Wałcz
gminy: Człopa, Jastrowie, Mirosławiec, Tuczno, Wałcz
213Urząd Skarbowy w Wągrowcumiasto Wągrowiec
gminy: Budzyń, Damasławek, Gołańcz, Margonin, Rogoźno, Szamocin, Wapno,
Wągrowiec
214Urząd Skarbowy w Złotowiemiasto Złotów
gminy: Krajenka, Lipka, Łobżenica, Okonek, Tarnówka, Zakrzewo, Złotów
województwo piotrkowskie
215Urząd Skarbowy w Bełchatowiemiasto Bełchatów
gminy: Bełchatów, Dłutów, Drużbice, Kleszczów, Kluki, Rząśnia, Szczerców,
Zelów
216Urząd Skarbowy w Opoczniegminy: Aleksandrów, Białaczów, Fałków,
Mniszków, Opoczno, Paradyż, Poświętne, Sławno, Żarnów
217Urząd Skarbowy w Piotrkowie Trybunalskimmiasto Piotrków Trybunalski
gminy: Czarnocin, Gorzkowice, Grabica, Łęki Szlacheckie, Moszczenica,
Ręczno, Rozprza, Sulejów, Tuszyn, Wola Krzysztoporska, Wolbórz
218Urząd Skarbowy w Radomskumiasto Radomsko
gminy: Dobryszyce, Gomunice, Kamieńsk, Kluczewsko, Kobiele Wielkie,
Kodrąb, Lgota Wielka, Ładzice, Masłowice, Przedbórz, Radomsko,
Sulmierzyce, Wielgomłyny
219Urząd Skarbowy w Tomaszowie Mazowieckimmiasto Tomaszów Mazowiecki
gminy: Będków, Budziszewice, Czerniewice, Inowłódz, Koluszki, Lubochnia,
Rokiciny, Rzeczyca, Tomaszów Mazowiecki, Ujazd, Żelechlinek
województwo płockie
220Urząd Skarbowy w Kutniemiasta: Kutno, Łęczyca
gminy: Bedlno, Daszyna, Dąbrowice, Góra Świętej Małgorzaty, Krośniewice,
Krzyżanów, Kutno, Łanięta, Łęczyca, Nowe Ostrowy, Oporów, Piątek,
Strzelce, Witonia, Żychlin
221Urząd Skarbowy w Płockumiasto Płock
gminy: Bodzanów, Brudzeń Duży, Bulkowo, Czerwińsk nad Wisłą, Mała Wieś,
Radzanowo, Słupno, Stara Biała, Staroźreby, Wyszogród
222Urząd Skarbowy w Gostyniniemiasto Gostynin
gminy: Gąbin, Gostynin, Iłów, Kiernozia, Łąck, Nowy Duninów, Pacyna,
Sanniki, Słubice, Szczawin Kościelny
223Urząd Skarbowy w Sierpcumiasto Sierpc
gminy: Bielsk, Drobin, Gozdowo, Mochowo, Rościszewo, Sierpc, Szczutowo,
Zawidz
województwo poznańskie
224Urząd Skarbowy w Gnieźniemiasto Gniezno
gminy: Czerniejewo, Gniezno, Kiszkowo, Kłecko, Łubowo, Mieleszyn,
Mieścisko, Niechanowo, Pobiedziska, Skoki
225Urząd Skarbowy w Nowym Tomyślugminy: Buk, Granowo, Grodzisk
Wielkopolski, Kamieniec, Kuślin, Lwówek, Nowy Tomyśl, Opalenica,
Rakoniewice, Wielichowo
226Urząd Skarbowy Poznań-Grunwaldczęść miasta pod nazwą Grunwald
227Urząd Skarbowy Poznań-Jeżyceczęść miasta pod nazwą Jeżyce
228Urząd Skarbowy Poznań-Nowe Miastoczęść miasta pod nazwą Nowe Miasto
229Pierwszy Urząd Skarbowy Poznańmiasta: Luboń, Puszczykowo
gminy: Czerwonak, Dopiewo, Komorniki, Mosina, Murowana Goślina,
Rokietnica, Stęszew, Swarzędz, Suchy Las, Tarnowo Podgórne
230Urząd Skarbowy Poznań-Śródmieścieczęści miasta pod nazwami:
Śródmieście, Garbary ograniczona rzeką Wartą, północną stroną ul. Królowej
Jadwigi i Towarowej do mostu Dworcowego, wschodnią stroną ul. Roosevelta i
Pułaskiego do skrzyżowania ulic Pułaskiego, Obornickiej i Armii Poznań,
al. Armii Poznań do rzeki Warty
231Urząd Skarbowy Poznań-Winogradyczęści miasta pod nazwami: Winogrady,
Piątkowo, Umultowo, Morasko, Naramowice zawarte między rzeką Wartą, al.
Armii Poznań, wschodnią stroną ul. Obornickiej do wiaduktu kolejowego,
granicą miasta Poznania do rzeki Warty
Ulica graniczna - al. Armii Poznań - objęta jest terytorialnym zasięgiem
działania Urzędu Skarbowego Poznań-Śródmieście.
232Urząd Skarbowy Poznań-Wildaczęść miasta pod nazwą Wilda
233Urząd Skarbowy w Szamotułachmiasto Obrzycko
gminy: Chrzypsko Wielkie, Duszniki, Kaźmierz, Kwilcz, Oborniki, Obrzycko,
Ostroróg, Pniewy, Sieraków, Szamotuły
234Urząd Skarbowy w Śremiegminy: Brodnica, Czempiń, Dolsk, Kórnik, Książ
Wielkopolski, Śrem
235Urząd Skarbowy w Środzie Wielkopolskiejgminy: Dominowo, Kleszczewo,
Kostrzyn, Krzykosy, Nowe Miasto nad Wartą, Środa Wielkopolska, Zaniemyśl
236Urząd Skarbowy we Wrześnigminy: Kołaczkowo, Miłosław, Nekla, Września
województwo przemyskie
237Urząd Skarbowy w Jarosławiumiasta: Jarosław, Radymno
gminy: Chłopice, Jarosław, Laszki, Pawłosiów, Pruchnik, Radymno,
Rokietnica, Roźwienica, Wiązownica
238Urząd Skarbowy w Lubaczowiemiasto Lubaczów
gminy: Cieszanów, Horyniec, Lubaczów, Narol, Oleszyce, Stary Dzików,
Wielkie Oczy
239Urząd Skarbowy w Przemyślumiasta: Dynów, Przemyśl
gminy: Bircza, Dubiecko, Dynów, Fredropol, Krasiczyn, Krzywcza, Medyka,
Orły, Przemyśl, Stubno, Żurawica
240Urząd Skarbowy w Przeworskumiasto Przeworsk
gminy: Adamówka, Gać, Jawornik Polski, Kańczuga, Przeworsk, Sieniawa,
Tryńcza, Zarzecze
województwo radomskie
241Urząd Skarbowy w Białobrzegachgminy: Białobrzegi, Goszczyn, Klwów,
Odrzywół, Potworów, Promna, Przytyk, Radzanów, Stara Błotnica, Stromiec,
Wyśmierzyce
242Urząd Skarbowy w Grójcugminy: Belsk Duży, Błędów, Chynów, Grójec,
Jasieniec, Mogielnica, Nowe Miasto nad Pilicą, Pniewy, Warka
243Urząd Skarbowy w Kozienicachmiasto Pionki
gminy: Garbatka-Letnisko, Głowaczów, Gniewoszów, Grabów nad Pilicą,
Kozienice, Magnuszew, Pionki, Sieciechów
244Pierwszy Urząd Skarbowy w Radomiuczęść północna miasta
gminy: Gózd, Iłża, Jastrzębia, Jedlińsk, Jedlnia-Letnisko, Skaryszew,
Zakrzew
245Drugi Urząd Skarbowy w Radomiuczęść południowa miasta
gminy: Kowala, Wolanów
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu i
Drugiego Urzędu Skarbowego w Radomiu dzieli granica wyznaczona na zachód
ulicami: Lubelską, St. Żeromskiego, pl. Kazimierza Wielkiego, M. Reja, pl.
ks. R. Kotlarza, L. Okulickiego, Kielecką na odcinku od ul. L. Okulickiego
do ul. Wolanowskiej, Wolanowską.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego
Urzędu Skarbowego w Radomiu.
246Urząd Skarbowy w Szydłowcugminy: Borkowice, Chlewiska, Drzewica,
Gielniów, Gowarczów, Jastrząb, Mirów, Orońsko, Przysucha, Rusinów,
Szydłowiec, Wieniawa, Wierzbica
247Urząd Skarbowy w Zwoleniugminy: Chotcza, Ciepielów, Kazanów, Lipsko,
Policzna, Przyłęk, Rzeczniów, Sienno, Solec nad Wisłą, Tczów, Zwoleń
województwo rzeszowskie
248Urząd Skarbowy w Kolbuszowejgminy: Cmolas, Kamień, Kolbuszowa, Niwiska,
Raniżów, Sokołów Małopolski, Stary Dzikowiec
249Urząd Skarbowy w Leżajskumiasto Leżajsk
gminy: Grodzisko Dolne, Kuryłówka, Leżajsk, Nowa Sarzyna
250Urząd Skarbowy w Łańcuciemiasto Łańcut
gminy: Białobrzegi, Czarna, Łańcut, Markowa, Rakszawa, Żołynia
251Urząd Skarbowy w Mielcumiasto Mielec
gminy: Borowa, Czermin, Gawłuszowice, Mielec, Przecław, Tuszów Narodowy
252Urząd Skarbowy w Ropczycachgminy: Iwierzyce, Ostrów, Ropczyce,
Sędziszów Małopolski, Wielopole Skrzyńskie
253Urząd Skarbowy w Rzeszowiemiasto Rzeszów
gminy: Błażowa, Boguchwała, Chmielnik Rzeszowski, Głogów Małopolski,
Hyżne, Krasne, Świlcza, Trzebownisko, Tyczyn
254Urząd Skarbowy w Strzyżowiegminy: Czudec, Frysztak, Lubenia, Niebylec,
Strzyżów, Wiśniowa
województwo siedleckie
255Urząd Skarbowy w Garwoliniemiasta: Garwolin, Łaskarzew
gminy: Borowie, Garwolin, Górzno, Kłoczew, Łaskarzew, Maciejowice,
Miastków Kościelny, Osieck, Parysów, Pilawa, Sobienie-Jeziory, Sobolew,
Trojanów, Wilga, Żelechów
256Urząd Skarbowy w Łukowiemiasto Łuków
gminy: Adamów, Krzywda, Łuków, Serokomla, Stanin, Stoczek Łukowski,
Trzebieszów, Wojcieszków, Wola Mysłowska
257Urząd Skarbowy w Mińsku Mazowieckimmiasto Mińsk Mazowiecki
gminy: Cegłów, Dębe Wielkie, Dobre, Jakubów, Kałuszyn, Kołbiel, Latowicz,
Mińsk Mazowiecki, Mrozy, Poświętne, Siennica, Stanisławów, Strachówka
258Urząd Skarbowy w Siedlcachmiasto Siedlce
gminy: Domanice, Korczew, Kotuń, Mokobody, Mordy, Paprotnia, Przesmyki,
Siedlce, Skórzec, Suchożebry, Wiśniew, Wodynie, Zbuczyn Poduchowny
259Urząd Skarbowy w Sokołowie Podlaskimmiasto Sokołów Podlaski
gminy: Bielany, Ceranów, Jabłonna Lacka, Kosów Lacki, Repki, Sabnie,
Sokołów Podlaski, Sterdyń
260Urząd Skarbowy w Węgrowiemiasto Węgrów
gminy: Grębków, Jadów, Korytnica, Liw, Łochów, Miedzna, Sadowne, Stoczek,
Wierzbno
województwo sieradzkie
261Urząd Skarbowy w Łaskugminy: Buczek, Dobroń, Lutomiersk, Łask,
Sędziejowice, Widawa, Wodzierady
262Urząd Skarbowy w Poddębicachgminy: Dalików, Pęczniew, Poddębice,
Wartkowice, Zadzim
263Urząd Skarbowy w Sieradzumiasto Sieradz
gminy: Błaszki, Brąszewice, Brzeźno, Burzenin, Goszczanów, Klonowa,
Sieradz, Warta, Wróblew, Złoczew
264Urząd Skarbowy w Wieluniugminy: Biała, Czarnożyły, Działoszyn,
Kiełczygłów, Konopnica, Lututów, Mokrsko, Osjaków, Ostrówek, Pątnów,
Rusiec, Siemkowice, Skomlin, Wieluń, Wierzchlas
265Urząd Skarbowy w Zduńskiej Wolimiasto Zduńska Wola
gminy: Szadek, Zapolice, Zduńska Wola
województwo skierniewickie
266Urząd Skarbowy w Brzezinachmiasto Brzeziny
gminy: Brzeziny, Dmosin, Jeżów, Lipce Reymontowskie, Rogów, Słupia
267Urząd Skarbowy w Łowiczumiasto Łowicz
gminy: Bielawy, Chąśno, Domaniewice, Kocierzew Południowy, Łowicz,
Łyszkowice, Nieborów, Zduny
268Urząd Skarbowy w Rawie Mazowieckiej, miasto Rawa Mazowieckamiasto Rawa
Mazowiecka
gminy: Biała Rawska, Cielądz, Głuchów, Kowiesy, Rawa Mazowiecka, Regnów,
Sadkowice
269Urząd Skarbowy w Skierniewicachmiasto Skierniewice
gminy: Bolimów, Godzianów, Maków, Nowy Kawęczyn, Puszcza Mariańska,
Skierniewice
270Urząd Skarbowy w Sochaczewiemiasto Sochaczew
gminy: Młodzieszyn, Nowa Sucha, Rybno, Sochaczew, Teresin
271Urząd Skarbowy w Żyrardowiemiasto Żyrardów
gminy: Baranów, Jaktorów, Mszczonów, Radziejowice, Wiskitki, Żabia Wola
województwo słupskie
272Urząd Skarbowy w Bytowiegminy: Borzytuchom, Bytów, Czarna Dąbrówka,
Kołczygłowy, Lipnica, Miastko, Parchowo, Studzienice, Trzebielino,
Tuchomie
273Urząd Skarbowy w Człuchowiemiasto Człuchów
gminy: Czarne, Człuchów, Debrzno, Koczała, Konarzyny, Przechlewo,
Rzeczenica
274Urząd Skarbowy w Lęborkumiasta: Lębork, Łeba
gminy: Cewice, Nowa Wieś Lęborska, Potęgowo, Wicko
275Urząd Skarbowy w Słupskumiasta: Sławno, Słupsk, Ustka
gminy: Damnica, Dębnica Kaszubska, Główczyce, Kępice, Kobylnica,
Postomino, Sławno, Słupsk, Smołdzino, Ustka
województwo suwalskie
276Urząd Skarbowy w Augustowiemiasto Augustów
gminy: Augustów, Bargłów Kościelny, Giby, Lipsk, Nowinka, Płaska, Sztabin
277Urząd Skarbowy w Ełkumiasto Ełk
gminy: Ełk, Kalinowo, Prostki, Stare Juchy
278Urząd Skarbowy w Giżyckumiasto Giżycko
gminy: Banie Mazurskie, Budry, Giżycko, Kruklanki, Mikołajki, Miłki,
Pozezdrze, Ryn, Węgorzewo, Wydminy
279Urząd Skarbowy w Oleckugminy: Gołdap, Kowale Oleckie, Olecko,
Świętajno, Wieliczki
280Urząd Skarbowy w Piszugminy: Biała Piska, Orzysz, Pisz, Ruciane-Nida
281Urząd Skarbowy w Suwałkachmiasta: Sejny, Suwałki
gminy: Bakałarzewo, Dubeninki, Filipów, Jeleniewo, Krasnopol, Przerośl,
Puńsk, Raczki, Rutka-Tartak, Sejny, Suwałki, Szypliszki, Wiżajny
województwo szczecińskie
282Urząd Skarbowy w Goleniowiegminy: Dobra, Goleniów, Maszewo, Nowogard,
Osina, Przybiernów, Stepnica
283Urząd Skarbowy w Gryficachgminy: Brojce, Dziwnów, Golczewo, Gryfice,
Kamień Pomorski, Karnice, Płoty, Radowo Małe, Resko, Rewal, Świerzno,
Trzebiatów
284Urząd Skarbowy w Gryfiniegminy: Banie, Cedynia, Chojna, Gryfino,
Mieszkowice, Moryń, Trzcińsko-Zdrój, Widuchowa
285Urząd Skarbowy w Pyrzycachgminy: Bielice, Dolice, Kozielice, Lipiany,
Przelewice, Pyrzyce, Stare Czarnowo, Warnice
286Urząd Skarbowy w Stargardzie Szczecińskimmiasto Stargard Szczeciński
gminy: Chociwel, Dobrzany, Ińsko, Kobylanka, Łobez, Marianowo, Stara
Dąbrowa, Stargard Szczeciński, Suchań, Węgorzyno
287Pierwszy Urząd Skarbowy w Szczecinieczęści miasta pod nazwami: Gocław,
Golęcino, Glinki, Niebuszewo, Niemierzyn, Osów, Skolwin, Stołczyn,
Warszewo, Żelechowo
gminy: Nowe Warpno, Police
288Drugi Urząd Skarbowy w Szczecinieczęści miasta pod nazwami: Bezrzecze,
Głębokie, Gumieńce, Krzekowo, Pilchowo, Pogodno, Świerczewo
gminy: Dobra, Kołbaskowo
289Trzeci Urząd Skarbowy w Szczecinieczęści miasta pod nazwami: Bukowe,
Dąbie, Drzetowo-część, Grabowo-część, Jezierzyce, Klęskowo, Klucz, Majowe,
Ostrów Grabowski, Płonia, Podjuchy, Pomorzany, Słoneczne, Śmierdnica,
Wielgowo, Wyspa Gryfia, Wyspa Pucka, Załom, Zdroje, Zdunowo, Żydowce
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Szczecinie i
Drugiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie dzieli granica wyznaczona ulicami:
E. Zegadłowicza, Wojska Polskiego, Placem Zwycięstwa, Bramą Portową,
Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Energetyków, Gdańską do nurtu rzeki
Regalicy, stanowiącego granicę z Trzecim Urzędem Skarbowym.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Drugiego
Urzędu Skarbowego.
Terytorialny zasięg działania Trzeciego Urzędu Skarbowego w Szczecinie
wyznacza granica przebiegająca
- z Drugim Urzędem Skarbowym: Bulwarem Piastowskim od mostu długiego,
ulicami: Kolumba, Dąbrowskiego, Mieszka I, Cukrową do południowej granicy
miasta w miejscu przecięcia z ulicą Cukrową,
- z Pierwszym Urzędem Skarbowym od północnej granicy miasta w miejscu
przecięcia z lewym brzegiem Odry, lewym brzegiem Odry do ulicy Grobla,
ulicami: Groblą, Wiszesława, Dębogórską, Ludową, Druckiego-Lubeckiego,
Stalmacha, Nocznickiego, Hutniczą, Firlika, Łady, Bulwarem Piastowskim do
mostu Długiego.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Trzeciego
Urzędu Skarbowego.
290Urząd Skarbowy w Świnoujściumiasto Świnoujście
gminy: Międzyzdroje, Wolin
województwo tarnobrzeskie
291Urząd Skarbowy w Janowie Lubelskimgminy: Batorz, Chrzanów, Dzwola,
Godziszów, Gościeradów, Janów Lubelski, Modliborzyce, Potok Wielki,
Szastarka, Trzydnik Duży
292Urząd Skarbowy w Opatowiegminy: Baćkowice, Ćmielów, Iwaniska, Lipnik,
Opatów, Ożarów, Sadowie, Tarłów, Wojciechowice
293Urząd Skarbowy w Sandomierzumiasto Sandomierz
gminy: Annopol, Dwikozy, Klimontów, Koprzywnica, Łoniów, Obrazów,
Samborzec, Wilczyce, Zawichost
294Urząd Skarbowy w Stalowej Wolimiasto Stalowa Wola
gminy: Bojanów, Harasiuki, Jarocin, Jeżowe, Krzeszów, Nisko, Pysznica,
Radomyśl, Rudnik, Ulanów, Zaklików
295Urząd Skarbowy w Staszowiegminy: Bogoria, Łubnice, Osiek, Połaniec,
Rytwiany, Staszów
296Urząd Skarbowy w Tarnobrzegumiasto Tarnobrzeg
gminy: Baranów Sandomierski, Gorzyce, Grębów, Majdan Królewski, Nowa Dęba,
Padew Narodowa, Zaleszany
województwo tarnowskie
297Urząd Skarbowy w Bochnimiasto Bochnia
gminy: Bochnia, Lipnica Murowana, Łapanów, Nowy Wiśnicz, Rzezawa,
Trzciana, Żegocina
298Urząd Skarbowy w Brzeskugminy: Borzęcin, Brzesko, Czchów, Dębno,
Gnojnik, Iwkowa, Szczurowa, Zakliczyn
299Urząd Skarbowy w Dąbrowie Tarnowskiejgminy: Bolesław, Dąbrowa
Tarnowska, Gręboszów, Mędrzechów, Olesno, Radgoszcz, Szczucin, Wadowice
Górne, Wietrzychowice, Żabno
300Urząd Skarbowy w Dębicymiasto Dębica
gminy: Brzostek, Czarna, Dębica, Jodłowa, Pilzno, Radomyśl Wielki, Żyraków

301Urząd Skarbowy w Tarnowiemiasto Tarnów
gminy: Ciężkowice, Gromnik, Lisia Góra, Pleśna, Radłów, Ryglice,
Rzepiennik Strzyżewski, Skrzyszów, Szerzyny, Tarnów, Tuchów,
Wierzchosławice, Wojnicz
województwo toruńskie
302Urząd Skarbowy w Brodnicymiasto Brodnica
gminy: Bobrowo, Brodnica, Górzno, Grążawy, Jabłonowo Pomorskie, Osiek,
Świedziebnia, Zbiczno
303Urząd Skarbowy w Chełmniemiasto Chełmno
gminy: Chełmno, Kijewo Królewskie, Lisewo, Papowo Biskupie, Stolno,
Unisław
304Urząd Skarbowy w Grudziądzumiasto Grudziądz
gminy: Grudziądz, Gruta, Łasin, Rogóźno, Świecie nad Osą
305Urząd Skarbowy w Nowym Mieście Lubawskimmiasto Nowe Miasto Lubawskie
gminy: Biskupiec, Brzozie, Grodziczno, Kurzętnik, Nowe Miasto Lubawskie
306Pierwszy Urząd Skarbowy w Toruniuzachodnia część miasta pod nazwami:
Bydgoskie, Chełmińskie, Czerniewice, Podgórz, Rudak, Staromiejskie, Wrzosy

gminy: Łubianka, Wielka Nieszawka, Zławieś Wielka
307Drugi Urząd Skarbowy w Toruniuwschodnia część miasta pod nazwami:
Grębocin-Bielawy, Jakuboskie, Kaszczorek, Mokre, Na Skarpie, Rubinkowo
miasto Chełmża
gminy: Chełmża, Lubicz, Łysomice, Obrowo
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Toruniu i
Drugiego Urzędu Skarbowego w Toruniu dzieli granica wyznaczona ulicami:
Grudziądzką, Warneńczyka, Przy Kaszowniku, placem Pokoju Toruńskiego,
wzdłuż torów kolejowych do mostu kolejowego.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego
Urzędu Skarbowego w Toruniu.
308Urząd Skarbowy w Wąbrzeźniemiasta: Golub-Dobrzyń, Wąbrzeźno
gminy: Ciechocin, Dębowa Łąka, Golub-Dobrzyń, Kowalewo Pomorskie, Książki,
Płużnica, Radomin, Radzyń Chełmiński, Wąbrzeźno, Wąpielsk
województwo wałbrzyskie
309Urząd Skarbowy w Bystrzycy Kłodzkiejgminy: Bystrzyca Kłodzka,
Lądek-Zdrój, Międzylesie, Stronie Śląskie
310Urząd Skarbowy w Dzierżoniowiemiasta: Bielawa, Dzierżoniów, Pieszyce,
Piława Górna
gminy: Dzierżoniów, Niemcza
311Urząd Skarbowy w Kłodzkumiasta: Duszniki-Zdrój, Kłodzko, Kudowa-Zdrój,
Polanica-Zdrój
gminy: Kłodzko, Lewin Kłodzki, Szczytna
312Urząd Skarbowy w Nowej Rudziemiasta: Jedlina-Zdrój, Nowa Ruda
gminy: Głuszyca, Nowa Ruda, Radków
313Urząd Skarbowy w Świdnicymiasta: Świdnica, Świebodzice
gminy: Dobromierz, Jaworzyna Śląska, Marcinowice, Strzegom, Świdnica,
Żarów
314Urząd Skarbowy w Wałbrzychumiasta: Boguszów-Gorce, Szczawno-Zdrój,
Wałbrzych
gminy: Czarny Bór, Mieroszów, Stare Bogaczowice, Walim
315Urząd Skarbowy w Ząbkowicach Śląskichgminy: Bardo, Ciepłowody,
Kamieniec Ząbkowicki, Przeworno, Stoszowice, Ząbkowice Śląskie, Ziębice,
Złoty Stok
województwo włocławskie
316Urząd Skarbowy w Aleksandrowie Kujawskimmiasta: Aleksandrów Kujawski,
Ciechocinek, Nieszawa
gminy: Aleksandrów Kujawski, Bądkowo, Koneck, Lubanie, Raciążek, Waganiec,
Zakrzewo
317Urząd Skarbowy w Lipniemiasto Lipno
gminy: Bobrowniki, Chrostkowo, Czernikowo, Dobrzyń nad Wisłą, Kikół,
Lipno, Skępe, Tłuchowo, Wielgie
318Urząd Skarbowy w Radziejowiemiasto Radziejów
gminy: Bytoń, Dobre, Izbica Kujawska, Osięciny, Piotrków Kujawski,
Radziejów, Topólka
319Urząd Skarbowy w Rypiniemiasto Rypin
gminy: Brzuze, Rogowo, Rypin, Skrwilno, Zbójno
320Urząd Skarbowy we Włocławkumiasta: Kowal, Włocławek
gminy: Baruchowo, Boniewo, Brześć Kujawski, Choceń, Chodecz, Fabianki,
Kowal, Lubień Kujawski, Lubraniec, Włocławek
województwo wrocławskie
321Urząd Skarbowy1) Wrocław-Fabrycznaczęść miasta pod nazwą Fabryczna
322Urząd Skarbowy1) Wrocław-Krzykiczęść miasta pod nazwą Krzyki
323Urząd Skarbowy1) Wrocław-Psie Poleczęść miasta pod nazwą Psie Pole
324Urząd Skarbowy1) Wrocław-Stare Miastoczęść miasta pod nazwą Stare
Miasto
gminy: Kobierzyce, Sobótka
325Pierwszy Urząd Skarbowy2) Wrocław-Śródmieściemiasto Wrocław
gminy:: Kobierzyce, Sobótka
326Drugi Urząd Skarbowy1) Wrocław-Śródmieścieczęść miasta pod nazwą
Śródmieście
327Urząd Skarbowy w Miliczugminy: Cieszków, Krośnice, Milicz
328Urząd Skarbowy w Oleśnicymiasto Oleśnica
gminy: Bierutów, Długołęka, Dobroszyce, Oleśnica, Twardogóra
329Urząd Skarbowy w Oławiemiasto Oława
gminy: Czernica, Domaniów, Jelcz-Laskowice, Oława, Święta Katarzyna
330Urząd Skarbowy w Strzeliniegminy: Borów, Jordanów Śląski, Kondratowice,
Łagiewniki, Strzelin, Wiązów, Żórawina
331Urząd Skarbowy w Środzie Śląskiejgminy: Kąty Wrocławskie, Kostomłoty,
Malczyce, Mietków, Miękinia, Środa Śląska
332Urząd Skarbowy w Trzebnicygminy: Brzeg Dolny, Oborniki Śląskie,
Prusice, Trzebnica, Wińsko, Wisznia Mała, Wołów, Zawonia, Żmigród
województwo zamojskie
333Urząd Skarbowy w Biłgorajumiasto Biłgoraj
gminy: Aleksandrów, Biłgoraj, Biszcza, Frampol, Goraj, Józefów, Księżpol,
Łukowa, Obsza, Potok Górny, Tarnogród, Tereszpol, Turobin, Wysokie,
Zakrzew
334Urząd Skarbowy w Hrubieszowiemiasto Hrubieszów
gminy: Dołhobyczów, Grabowiec, Horodło, Hrubieszów, Mircze, Trzeszczany,
Uchanie, Werbkowice
335Urząd Skarbowy w Tomaszowie Lubelskimmiasto Tomaszów Lubelski
gminy: Bełżec, Jarczów, Komarów-Osada, Krynice, Lubycza Królewska,
Łaszczów, Rachanie, Susiec, Tarnawatka, Telatyn, Tomaszów Lubelski,
Tyszowce, Ulhówek
336Urząd Skarbowy w Zamościumiasto Zamość
gminy: Adamów, Gorzków, Izbica, Krasnobród, Łabunie, Miączyn, Nielisz,
Radecznica, Rudnik, Sitno, Skierbieszów, Stary Zamość, Sułów,
Szczebrzeszyn, Zamość, Zwierzyniec, Żółkiewka
województwo zielonogórskie
337Urząd Skarbowy w Krośnie Odrzańskimmiasto Gubin
gminy: Bobrowice, Bytnica, Cybinka, Dąbie, Gubin, Krosno Odrzańskie,
Maszewo
338Urząd Skarbowy w Nowej Solimiasto Nowa Sól
gminy: Bojadła, Bytom Odrzański, Kożuchów, Nowa Sól, Nowe Miasteczko,
Otyń, Siedlisko, Sława
339Urząd Skarbowy w Świebodziniegminy: Lubrza, Łagów, Skąpe, Sulechów,
Szczaniec, Świebodzin, Torzym, Trzebiechów, Zbąszynek
340Urząd Skarbowy w Wolsztyniegminy: Babimost, Kargowa, Kolsko, Siedlec,
Wolsztyn, Zbąszyń
341Pierwszy Urząd Skarbowy w Zielonej Górzeczęść zachodnia miasta Zielona
Góra
342Drugi Urząd Skarbowy w Zielonej Górzeczęść wschodnia miasta Zielona
Góra
gminy: Czerwieńsk, Nowogród Bobrzański, Świdnica, Zabór, Zielona Góra
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Zielonej
Górze i Drugiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze dzieli granica
wyznaczona ulicami: Wrocławską, Kupiecką, Batorego.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Drugiego
Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze.
343Urząd Skarbowy w Żaganiumiasta: Gozdnica, Żagań
gminy: Brzeźnica, Iłowa, Małomice, Niegosławice, Szprotawa, Wymiarki,
Żagań
344Urząd Skarbowy w Żarachmiasta: Łęknica, Żary
gminy: Brody, Jasień, Lipinki Łużyckie, Lubsko, Przewóz, Trzebiel,
Tuplice, Żary

1) Urząd skarbowy właściwy wyłącznie w sprawach ustalania i poboru podatków i
niepodatkowych należności budżetowych od osób fizycznych, od podmiotów nie
będących osobami prawnymi oraz od osób prawnych, z wyłączeniem państwowych i
spółdzielczych.
2) Urząd skarbowy właściwy wyłącznie w sprawach ustalania i poboru podatków i
niepodatkowych należności budżetowych od państwowych i spółdzielczych osób
prawnych.
Załącznik nr 2
WYKAZ URZĘDÓW SKARBOWYCH UPRAWNIONYCH DO WYDAWANIA LUB SPRZEDAŻY BANDEROL, LUB
WYDAWANIA UPOWAŻNIEŃ DO WYDANIA BANDEROL ORAZ ICH TERYTORIALNY ZASIĘG DZIAŁANIA
Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu
skarbowego
1Pierwszy Urząd Skarbowy w Białymstoku, ul. Świętojańska 13województwa:
białostockie, łomżyńskie, ostrołęckie, suwalskie
2Pierwszy Urząd Skarbowy w Gdańsku, ul. Na Stoku 49bwojewództwa: gdańskie,
elbląskie, olsztyńskie, słupskie, toruńskie
3Drugi Urząd Skarbowy w Katowicach, ul. Paderewskiego 32bwojewództwa:
katowickie, bielskie, częstochowskie, opolskie
4Pierwszy Urząd Skarbowy Kraków-Śródmieście, ul. Krowoderskich Zuchów
2województwa: krakowskie, kieleckie, nowosądeckie, tarnowskie
5Pierwszy Urząd Skarbowy w Lublinie, ul. Sądowa 5województwa: lubelskie,
chełmskie, bialskopodlaskie, zamojskie
6Pierwszy Urząd Skarbowy Łódź-Śródmieście, ul. Papiernicza 7województwa:
łódzkie, piotrkowskie, sieradzkie
7Pierwszy Urząd Skarbowy w Poznaniu, ul. Chłapowskiego 17/18województwa:
poznańskie, bydgoskie, kaliskie, konińskie, leszczyńskie, pilskie,
zielonogórskie
8Drugi Urząd Skarbowy w Radomiu, ul. Toruńska 1/3województwo radomskie
9Urząd Skarbowy w Rzeszowie, ul. Zamkowa 8województwa: rzeszowskie,
krośnieńskie, przemyskie, tarnobrzeskie
10Trzeci Urząd Skarbowy w Szczecinie, ul. Rydla 65województwa:
szczecińskie, gorzowskie, koszalińskie
11Pierwszy Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście, ul. Lindleya
14województwa: warszawskie, ciechanowskie, płockie, siedleckie,
skierniewickie, włocławskie
12Pierwszy Urząd Skarbowy Wrocław-Śródmieście, ul. J. Piłsudskiego
38awojewództwa: wrocławskie, jeleniogórskie, legnickie, wałbrzyskie


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 7 grudnia 1995 r.
w sprawie zasad reasekuracji ryzyk ubezpieczeniowych za granicą.
(Dz. U. Nr 143, poz. 707)
Na podstawie art. 58 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności
ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 59, poz. 344, z 1993 r. Nr 5, poz. 21 i Nr 44, poz.
201, z 1994 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1995 r. Nr 96, poz. 478 i
Nr 118, poz. 574) zarządza się, co następuje:
ż 1. Zakłady ubezpieczeń mogą reasekurować swoje ryzyka u reasekuratorów
zagranicznych, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w niniejszym
rozporządzeniu.
ż 2. 1. Zakład ubezpieczeń w zawieranych umowach reasekuracyjnych nie może
zobowiązać się do przekazania:
1) jednemu reasekuratorowi zagranicznemu więcej niż 15% składki przypisanej
brutto ze wszystkich ubezpieczeń bezpośrednich w danym roku obrotowym,
2) łącznie więcej niż 20% składki przypisanej brutto ze wszystkich ubezpieczeń
bezpośrednich w danym roku obrotowym:
a) reasekuratorom zagranicznym należącym do tej samej grupy przedsiębiorstw,
b) reasekuratorom zagranicznym należącym do tej samej grupy przedsiębiorstw co
zakład ubezpieczeń.
2. Przez "tę samą grupę przedsiębiorstw" rozumie się co najmniej dwa
przedsiębiorstwa powiązane w ten sposób, że jedno z nich:
1) posiada większość głosów w organach stanowiących innego przedsiębiorstwa lub
2) jest uprawnione do powoływania lub odwoływania większości członków organów
zarządzających innego przedsiębiorstwa.
ż 3. Zakład ubezpieczeń w zawieranych umowach reasekuracyjnych nie może
zobowiązać się do przekazania reasekuratorom zagranicznym, mającym siedzibę na
terytorium jednego państwa, więcej niż 25% składki przypisanej brutto ze
wszystkich ubezpieczeń bezpośrednich w danym roku obrotowym.
ż 4. Zakład ubezpieczeń w zawieranych umowach reasekuracyjnych nie może
zobowiązać się do przekazania reasekuratorom zagranicznym więcej niż 80% składki
przypisanej brutto ze wszystkich ubezpieczeń bezpośrednich w danym roku
obrotowym.
ż 5. Minister Finansów, na wniosek zakładu ubezpieczeń, może wyrazić zgodę na
odstąpienie od zasad określonych w niniejszym rozporządzeniu, jeżeli z
przedstawionego Ministrowi Finansów programu reasekuracji zagranicznej wynika,
że odstąpienie takie zapewni zwiększenie bezpieczeństwa jego gospodarki
finansowej.
ż 6. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 1990 r. w
sprawie zasad reasekuracji ryzyka u ubezpieczycieli zagranicznych (Dz. U. Nr 90,
poz. 530), z zastrzeżeniem ż 7.
ż 7. Do zobowiązań wynikających z umów reasekuracyjnych, zawartych przed
wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, mają zastosowanie przepisy
rozporządzenia, o którym mowa w ż 6.
ż 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Minister Finansów: w z. K. Kalicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA SĄDU NAJWYŻSZEGO
Sygn. akt III SW 1102/95
z dnia 9 grudnia 1995 r.
o ważności wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej dokonanego w dniu 19
listopada 1995 r.
(Dz. U. Nr 144, poz. 708)
Sąd Najwyższy w składzie całej Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych:
przewodniczący: Prezes Sądu Najwyższego - Jan Wasilewski,
sędziowie Sądu Najwyższego: Teresa Flemming-Kulesza, Józef Iwulski, Kazimierz
Jaśkowski, Adam Józefowicz, Andrzej Kijowski, Jerzy Kuźniar, Jerzy Kwaśniewski,
Janusz Łętowski, Maria Mańkowska, Walery Masewicz, Teresa Romer, Walerian
Sanetra, Jadwiga Skibińska-Adamowicz, Stefania Szymańska, Maria Tyszel, Andrzej
Wróbel,
protokolant: Katarzyna Wróblewska,
z udziałem Zastępcy Prokuratora Generalnego Rzeczypospolitej polskiej Stefana
Śnieżki i Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej Wojciecha Łączkowskiego
na posiedzeniu jawnym w dniu 9 grudnia 1995 r. rozpoznał sprawę ważności wyboru
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
Na podstawie sprawozdania Państwowej Komisji Wyborczej z wyborów Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzonych w dniu 5 listopada 1995 r. i w dniu
19 listopada 1995 r. oraz postanowień wydanych przez Sąd Najwyższy w wyniku
rozpoznania protestów przeciwko wyborowi Prezydenta, a także po wysłuchaniu
wniosków Zastępcy Prokuratora Generalnego Rzeczypospolitej polskiej i
Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej,
Sąd Najwyższy, działając na podstawie art. 76 ust. 1 ustawy z dnia 27 września
1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 398 i
Nr 79, poz. 465 oraz z 1993 r. Nr 45, poz. 205 i z 1995 r. Nr 95, poz. 472),
podjął następującą uchwałę:
wybór Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej dokonany w dniu 19 listopada 1995 r.
jest ważny.
Przewodniczący: Jan Wasilewski
Prezes Sądu Najwyższego
Sędziowie Sądu Najwyższego: Teresa Flemming-Kulesza, Józef Iwulski, Kazimierz
Jaśkowski, Adam Józefowicz, Andrzej Kijowski, Jerzy Kuźniar (ze zdaniem
odrębnym), Jerzy Kwaśniewski (ze zdaniem odrębnym), Janusz Łętowski, Maria
Mańkowska (ze zdaniem odrębnym), Walery Masewicz, Teresa Romer (ze zdaniem
odrębnym), Walerian Sanetra, Jadwiga Skibińska-Adamowicz, Stefania Szymańska,
Maria Tyszel (ze zdaniem odrębnym), Andrzej Wróbel
UZASADNIENIE
1. Podstawą uchwały jest sprawozdanie Państwowej Komisji Wyborczej z wyborów
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz wnioski z postanowień Sądu Najwyższego
wydanych po rozpoznaniu protestów wyborczych.
Państwowa Komisja Wyborcza stwierdziła, że głosowanie przebiegało bez wydarzeń
zakłócających w istotny sposób jego przebieg. Zdarzały się pojedyncze przypadki
komplikacji z terminowym otwarciem lokali wyborczych. Przy czynnościach
głosowania oraz ustalania wyników głosowania w obwodach i województwach
uczestniczyli mężowie zaufania kandydatów. W pierwszej turze głosowania
pełnomocnicy podmiotów wyborczych zgłosili ponad 22 tysiące mężów zaufania do
obwodowych komisji wyborczych.
Zarzuty mężów zaufania i sporadyczne zastrzeżenia członków obwodowych komisji
wyborczych wniesiono w drugiej turze głosowania do 204 obwodowych komisji
wyborczych. Dotyczyły one:
- udziału mężów zaufania we wstępnych czynnościach komisji,
- niedopuszczenia do czynności mężów zaufania, którzy nie zostali odpowiednio
zgłoszeni (dwa przypadki),
- opieczętowania przed rozpoczęciem głosowania jedynie części kart do
głosowania,
- występujących pomyłek w stawianiu znaku "V" przy nazwisku wyborców, którym
wydano karty do głosowania.
Wojewódzkie komisje wyborcze po rozpatrzeniu zarzutów większość z nich uznały za
nieuzasadnione lub dotyczące drobnych uchybień, które nie miały wpływu na wynik
głosowania. Jako uzasadnione uznano:
- próbę nierzetelnego liczenia kart do głosowania w obwodzie nr 324 w Warszawie,
- dopisanie do spisu wyborców i dopuszczenie do głosowania przez Obwodową
Komisję Wyborczą nr 177 w Bydgoszczy dwóch wyborców, którzy nie posiadali
zaświadczeń o prawie do głosowania,
- uniemożliwienie przez męża zaufania członkowi Obwodowej Komisji Wyborczej nr 4
w Krzepiach, woj. bydgoskie, oddania głosu i
- prowadzenie przez męża zaufania agitacji w lokalu wyborczym w Oleśnie.
Podsumowując Państwowa Komisja Wyborcza stwierdza, że w świetle posiadanych
dokumentów z wyborów i informacji o ich przebiegu nie było takich naruszeń przez
organy przeprowadzające wybory przepisów prawa wyborczego, które mogły wywrzeć
wpływ na wynik wyborów.
Protestów wyborczych wpłynęło do Sądu Najwyższego ogółem: a) 25 przed terminem
wyborów; b) 593 238 w ustawowym terminie i c) ponad 1 700 po tym terminie.
Podstawową grupę protestów można podzielić na dwie zasadnicze części, tj. na te,
które zawierały zarzut wprowadzenia wyborców w błąd co do wykształcenia
kandydata wybranego na urząd Prezydenta, i na te, które zawierały inne zarzuty
naruszenia prawa wyborczego, dotyczące:
- niezgodności ustawy o wyborze Prezydenta z postanowieniami Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej przez pozbawienie czynnego prawa wyborczego w drugiej
turze głosowania obywateli zamieszkałych za granicą,
- praktyki niepotwierdzania własnoręcznym podpisem faktu wydania karty do
głosowania,
- praktyk obwodowych komisji wyborczych, a zwłaszcza nierzetelnego obliczania
oddanych głosów lub wręcz zniekształcania wyników głosowania, niewłaściwego
zachowania się członków tych komisji, niewłaściwego zabezpieczania dokumentów
wyborczych,
- bezpodstawnego skreślania uprawnionych wyborców z listy bądź stworzenia
możliwości dwukrotnego głosowania przez poszczególnych wyborców,
- niedopuszczalnej agitacji wyborczej w dniach obowiązywania tzw. "ciszy
wyborczej",
- inne zarzuty będące bądź odwoływaniem się do faktów lub okoliczności mających
- w przekonaniu ich autorów - wpływ na wynik wyborów bądź stanowiących próbę
oceny kwalifikacji osobistych lub cech moralnych wybranego Prezydenta.
Podstawową grupę protestów stanowiły te, w których wyborcy podnosili zarzut
naruszenia art. 41 ust. 1 pkt 1 i art. 43 ustawy o wyborze Prezydenta w dwóch
dokumentach, tj. a) w zgłoszeniu Ogólnopolskiego Komitetu Wyborczego Aleksandra
Kwaśniewskiego jako kandydata na urząd Prezydenta przez podanie nieprawdziwych
danych co do wykształcenia kandydata i b) w liście wyborczej Państwowej Komisji
Wyborczej w części dotyczącej wykształcenia wybranego Prezydenta. Zarzut ten
kwalifikowany był przez niektórych autorów protestów także jako przestępstwo
przeciwko wyborom przez wyłudzenie poświadczenia nieprawdy na liście wyborczej
Państwowej Komisji Wyborczej bądź jako inaczej kwalifikowany czyn karalny
przeciwko wyborom.
Odnosząc się do zasadności zarzutów dotyczących danych o wykształceniu Sąd
Najwyższy w składzie całej Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w pełni podziela stanowisko wyrażone w uzasadnieniu postanowienia
Sądu Najwyższego z dnia 5 grudnia 1995 r. III SW 1094/95 (potwierdzone także w
uzasadnieniach wszystkich innych postanowień orzekających o zasadności dużych
grup protestów), że Aleksander Kwaśniewski nie posiada wyższego wykształcenia, a
więc informacja w tym przedmiocie podana w zgłoszeniu jego kandydatury była
nieprawdziwa. Sąd Najwyższy podkreśla niezgodność tej informacji ze stanem
rzeczywistym, gdyż nie ma potrzeby dokonywać analizy elementów subiektywnych,
leżących u podstaw udzielenia takiej informacji. Kwestia, czy jej podanie było
zawinione czy niezawinione, umyślne czy nieumyślne, nie zmienia bowiem faktu, że
informacja była niezgodna z prawdą. W tej sytuacji należy stwierdzić, że
przekazanie takiej informacji przez Komitet Wyborczy zgłaszający kandydata na
Prezydenta i jej podanie w obwieszczeniu Państwowej Komisji Wyborczej było
naruszeniem przepisów ustawy o wyborze Prezydenta.
Wzajemna zależność między podanym stwierdzeniem faktu, a jego wpływem na wynik
wyborów w postanowieniach składów orzekających Sądu Najwyższego nie została
jednakowo oceniona, co miało wpływ zarówno na treść sentencji w sprawach
rozstrzygających o dużych grupach protestów, jak i w sposobie ich uzasadnienia.
Różnice wyrażają się w tym, że:
a) w sprawie o sygn. akt III SW 38/95 Sąd Najwyższy oddalił protesty, uznając,
że nie jest możliwe stwierdzenie, iż podanie przez Komitet Wyborczy Aleksandra
Kwaśniewskiego nieprawdziwej informacji, jakoby posiadał on wyższe
wykształcenie, zamiast informacji prawdziwej o wykształceniu niepełnym wyższym,
a następnie przeniesienie tej nieprawdziwej informacji do obwieszczenia
Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 10 października 1995 r. spowodowało taki
wpływ na preferencje wyborcze, że Aleksander Kwaśniewski w drugiej turze
głosowania otrzymał o ponad 650 000 głosów więcej niż Lech Wałęsa. Uniemożliwia
to przyjęcie, że gdyby w obwieszczeniu Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 10
października 1995 r. znajdowała się prawdziwa informacja, że Aleksander
Kwaśniewski ma wykształcenie niepełne wyższe, a więc gdyby nie nastąpiło
naruszenie ustawy, to Aleksander Kwaśniewski otrzymałby o tyle głosów mniej
(albo Lecz Wałęsa o tyle głosów więcej), że zostałaby zniwelowana wskazana wyżej
różnica głosów. Prowadzi to do wniosku, że analizowane protesty nie są zasadne,
gdyż wykazane przez nie naruszenie ustawy o wyborze Prezydenta nie mogło wpłynąć
na wynik wyborów.
b) w sprawie o sygn. akt III SW 1091/95 Sąd Najwyższy uznał, że zarzut podania
nieprawdziwej informacji o wykształceniu kandydata na Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej Aleksandra Kwaśniewskiego, zamieszczonej na liście
wyborczej sporządzonej przez Państwową Komisję Wyborczą, jest zasadny i stanowi
naruszenie art. 43 w związku z art. 41 ust. 1 pkt 1 ustawy o wyborze Prezydenta,
które mogło wywrzeć wpływ na wynik wyborów.
W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd Najwyższy zwrócił m. in. uwagę na to, że
podanie nieprawdziwej informacji o wyższym wykształceniu Aleksandra
Kwaśniewskiego wpłynęło na wynik głosowania, tzn. na liczbę głosów oddanych w
pierwszej turze głosowania na Aleksandra Kwaśniewskiego. Kierunek tego wpływu
był w drugiej turze głosowania korzystny dla Aleksandra Kwaśniewskiego, choć
ustalenie, a tym bardziej zmierzenie siły owego wpływu nie jest możliwe. Nie
sposób zatem udzielić naukowo uzasadnionej i stanowczej odpowiedzi na pytanie,
czy informacja o posiadaniu przez Aleksandra Kwaśniewskiego wyższego
wykształcenia wpłynęła na wynik wyborów, jeżeli przez wynik wyborów rozumie się
wybór Aleksandra Kwaśniewskiego na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Sąd
Najwyższy zwrócił uwagę, że druga przesłanka zasadności protestu wyborczego
zostaje spełniona już wtedy, gdy naruszenie przepisów ustawy "mogło" wywrzeć
wpływ na wynik wyborów, bez względu na wymierność skali takiego wpływu. Gdyby
skalę tę utożsamiać z ogólną liczbą protestów, jakie wniesiono do Sądu
Najwyższego, to należałoby zakładać, że informacja Państwowej Komisji Wyborczej
o nieposiadaniu przez Aleksandra Kwaśniewskiego wyższego wykształcenia mogła
nawet zmienić ostateczną kolejność kandydatów. Takie rozumowanie nie jest jednak
uprawnione. Legitymowany do wniesienia protestu jest bowiem wyborca, który w
dniu wyborów był umieszczony w spisie wyborców. Nie można zatem wykluczyć, że
protesty wnieśli również wyborcy faktycznie nie uczestniczący w drugiej turze
głosowania. Ci natomiast, którzy w dniu 19 listopada 1995 r. brali udział w
głosowaniu, najczęściej znali wątpliwości co do wyższego wykształcenia
Aleksandra Kwaśniewskiego, gdyż w niektórych środkach masowego przekazu była już
o tym mowa przed pierwszą turą wyborów, a w okresie poprzedzającym drugą turę
wyborów sprawa ta została upowszechniona i nagłośniona, zwłaszcza przez
telewizję.
Protestów z powodu głosowania na Aleksandra Kwaśniewskiego w związku z
wprowadzeniem w błąd, że ma on wyższe wykształcenie, należałoby więc racjonalnie
oczekiwać tylko ze strony wyborców nie korzystających ze środków masowego
przekazu, względnie wyborców, którzy kwestionowanie jego wyższego wykształcenia
traktowali do końca jako element politycznej gry wyborczej.
Powyższe rozumowanie wzmacnia hipotezę, że naruszenie przepisów ustawy mogło
wywrzeć wpływ na wynik wyborów rozumiany jako różnica pomiędzy liczbą głosów
rzeczywiście oddanych na Aleksandra Kwaśniewskiego a liczbą głosów, jaką
uzyskałby ten kandydat, gdyby sprawa jego wykształcenia została autorytatywnie
rozstrzygnięta przed drugą turą głosowania. Powyższe rozumowanie wyklucza
równocześnie możliwość sformułowania stanowczej konkluzji, że byłaby to różnica
odwracająca ostateczną kolejność kandydatów.
c) w postanowieniu z dnia 4 grudnia 1995 r., sygn. akt III SW 50/95, Sąd
Najwyższy uznając zarzut protestu za zasadny z powodu naruszenia przepisów
ustawy o wyborze Prezydenta, które mogło mieć wpływ na wynik wyborów, w
uzasadnieniu podkreślił, że wpływu tego nie da się ustalić ani oszacować, nie
można tym samym stwierdzić, że analizowane tu naruszenie przepisów wpłynęło na
wynik wyborów.
Stwierdzając w sentencji postanowienia, że ustalone naruszenie przepisów ustawy
o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej mogło mieć wpływ na wynik
wyborów, Sąd Najwyższy dał więc w tej sprawie wyraz jedynie stanowisku, że nie
da się ustalić, jaki wpływ na wynik wyborów miało to naruszenie, oraz że w
pewnym zakresie - co wynika chociażby z doświadczenia życiowego - zadecydowało
ono o wyborze dokonanym przez niektórych wyborców i tylko w tym znaczeniu mogło
mieć wpływ na to, iż wybrany został Aleksander Kwaśniewski.
d) w postanowieniu z dnia 5 grudnia 1995 r., sygn. akt III SW 247/95, Sąd
Najwyższy stwierdził naruszenie art. 41 ust. 1 pkt 1 i art. 43 ustawy o wyborze
Prezydenta zarówno w zgłoszeniu Komitetu Wyborczego Aleksandra Kwaśniewskiego,
jak i na liście wyborczej Państwowej Komisji Wyborczej, podając w uzasadnieniu,
że rozpatrując tę grupę protestów, Sąd Najwyższy podjął próbę ukazania pewnych
uwarunkowań ogólnych, dotyczących zależności między aktem dezinformacji zawartej
w dokumentach publicznych dotyczących osoby Aleksandra Kwaśniewskiego a procesem
indywidualnych ocen i podjętych na tej podstawie decyzji wyborczych. Krytyczna
weryfikacja tej zależności nie daje jednak podstaw do wniosku, że związek między
tymi wydarzeniami jest prosty i bezpośredni, albowiem procesy motywacyjne
poprzedzające decyzję wyborczą nieomal w każdym indywidualnym wypadku były
złożone, niemożliwe obecnie do odtworzenia. Stwierdzenie tego związku wymagałoby
jednak jeżeli nie dowodów bezpośrednich, to w każdym bądź razie przesłanek
motywacyjnych o większej wartości dowodowej niż indywidualny pogląd
przedstawiciela socjologii nie będący przy tym reasumpcją własnych badań
empirycznych. Jedynie w takiej sytuacji uprawniony byłby wniosek ogólny, że w
skali masowej wyborcy głosując w drugiej turze uznawali czynnik wykształcenia
kandydatów za rozstrzygający. Podejmując bowiem decyzje wyborcze nie byli
poinformowani o wątpliwościach dotyczących tej cechy w stosunku do Aleksandra
Kwaśniewskiego, a dokonując wyboru między kandydatami w drugiej turze działali
wyłącznie w zaufaniu do informacji zawartych na liście wyborczej Państwowej
Komisji Wyborczej.
e) w postanowieniu wydanym w sprawie o sygn. akt III SW 43/95, obejmującym także
dalszych 30 spraw, Sąd Najwyższy stwierdził naruszenie przepisu art. 41 ust. 1
ustawy o wyborze Prezydenta nie orzekając jednak w sentencji postanowienia o
jego wpływie na wynik wyborów. Uzasadnienie tego postanowienia stwierdza, że
informacja o wyższym wykształceniu kandydata zawarta w obwieszczeniu Państwowej
Komisji Wyborczej mogła mieć wpływ na ukształtowanie decyzji wyborcy, ale skoro
nie jest możliwa rzetelna ocena rozmiaru tego wpływu, nie można stwierdzić, by
mogła ona wpłynąć na wynik wyborów. Rozstrzygnięcie o spełnieniu drugiej
przesłanki z art. 72 ust. 1 nie może opierać się na odczuciach i
przypuszczeniach co do konsekwencji naruszenia przepisów ustawy.
2. Wyprowadzając wnioski z postanowień Sądu Najwyższego wydanych po rozpoznaniu
protestów oraz ze sprawozdania Państwowej Komisji Wyborczej, Izba
Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego stwierdza, co
następuje: Pomimo rozbieżnych stanowisk składów orzekających co do obowiązku
Państwowej Komisji Wyborczej badania prawdziwości danych zawartych w zgłoszeniu
kandydata na Prezydenta nie ma podstaw do kwestionowania zgodności
przeprowadzonych wyborów z ustawą i wiarygodności ich końcowych wyników,
zawartych w części III obwieszczenia Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 20
listopada 1995 r. o wynikach głosowania i wyniku wyborów Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej w drugiej turze głosowania, przeprowadzonej w dniu 19
listopada 1995 r. (Dz. U. Nr 131, poz. 636).
Sąd Najwyższy orzeka o ważności wyborów na podstawie przesłanek wymienionych w
art. 76 ustawy o wyborze Prezydenta, biorąc pod uwagę rozpoznane protesty jako
jedną z podstaw uchwały. Materiały i dowody, jak i wnioski składów orzekających
Sądu Najwyższego podlegają powtórnej ocenie całej Izby Administracyjnej, Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych. W granicach tej generalnej oceny konieczne było także
dokonanie krytycznej weryfikacji podanych wyżej stwierdzeń i konkluzji co do
wpływu stwierdzonych przypadków naruszenia ustawy na wynik wyborów Prezydenta.
Dotyczyło to w szczególności zależności między stwierdzonymi naruszeniami tej
ustawy a wynikami wyborów.
Odnosząc się do tej kwestii Sąd Najwyższy w składzie całej Izby stwierdza, że w
żadnym z postanowień składów orzekających Sądu Najwyższego w sprawach protestów
nie uznano wymiernego i sprawdzalnego wpływu stwierdzonych naruszeń prawa
wyborczego na wynik wyborów.
Pomimo różnic w rozumieniu tej zależności, żaden ze składów orzekających Sądu
Najwyższego nie uznał, że wykazane naruszenia prawa wyborczego zmieniły lub
chociażby mogły zmienić w decydującym stopniu wzajemne proporcje co do liczby
głosów oddanych na dwóch pretendentów do urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej. Wpływ tych naruszeń rozumiany był jako pośredni dowód pewnych
potencjalnych preferencji przy podejmowaniu decyzji wyborczych w drugiej turze
głosowania, jednakże bez możliwości stwierdzenia jego rzeczywistego wpływu na
bezwzględny wymiar, jak i wzajemną konfigurację liczb podanych w pkt III
obwieszczenia Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 20 listopada 1995 r. Zdaniem
Sądu Najwyższego jedynie wiarygodny, udokumentowany i sprawdzalny wpływ naruszeń
prawa na wynik wyborów daje podstawę do ich unieważnienia. Wyniki postępowania
toczącego się przed Sądem Najwyższym w granicach zakreślonych w rozdziale 10
ustawy o wyborze Prezydenta nie dają jednak podstaw do takiego wniosku.
3. Nie stanowią uzasadnionych podstaw do unieważnienia wyboru Prezydenta także i
inne zarzuty zawarte w pewnej części protestów wyborczych.
Zarzut niezgodności ustawy o wyborze Prezydenta z Konstytucją mógłby być
zasadny, jeżeli porówna się wynikające z art. 95 Konstytucji powszechne prawo
wybierania zagwarantowane dla ogółu obywateli z ograniczeniami wynikającymi z
art. 70 ust. 1 pkt 2 ustawy o wyborze Prezydenta. Jednakże stwierdzenie
nieważności ustawy z powodu jej sprzeczności z Konstytucją przekracza
kompetencje Sądu Najwyższego. Podstawą protestów wyborczych, a zatem także i tej
uchwały, mogą być wyłącznie zarzuty naruszenia ustawy wyborczej o takiej treści
i w takim zakresie, w jakim stanowi ona część systemu prawa Rzeczypospolitej
Polskiej.
Zarzuty naruszenia art. 51 ustawy o wyborze Prezydenta wyrażające się w
twierdzeniu, że sprzeczne z prawem wyborczym było nieprzestrzeganie zasady, by
wyborcy potwierdzali fakt otrzymania karty do głosowania własnoręcznym podpisem
na spisie wyborców, wykraczają poza treść tego przepisu. Ustawa wymaga jedynie,
by komisja wyborcza w spisie zaznaczyła fakt wydania karty do głosowania znakiem
"V" przy nazwisku wyborcy. Możliwość potwierdzenia otrzymania karty do
głosowania własnym podpisem stanowi jedynie dodatkowe, nie przewidziane ustawą,
a wynikające z wytycznych Państwowej Komisji Wyborczej uprawnienie wyborców.
Niejednolitość praktyki obwodowych komisji wyborczych w tym zakresie nie stanowi
naruszenia warunków określonych w ustawie wyborczej.
Zawarte w niektórych protestach zarzuty nieprawdziwości danych dotyczących stanu
majątkowego wybranego Prezydenta, a podanych w jego oświadczeniu złożonym
Marszałkowi Sejmu, dotyczyły jego obowiązków poselskich. Dane te nie stanowiły
integralnej części dokumentów ustalonych przepisami ustawy wyborczej i
aczkolwiek ich ewentualna niezgodność z rzeczywistością charakteryzuje osobę,
która złożyła takie oświadczenie, to jednak nie może ona stanowić podstawy
protestów wyborczych, ani tym bardziej prowadzić do stwierdzenia nieważności
wyborów.
Nie dają także podstaw do kwestionowania ważności wyborów stwierdzone w
postanowieniach poszczególnych składów orzekających Sądu Najwyższego przypadki
naruszenia ustawy wyborczej, polegającej na pominięciu niektórych wyborców w
spisach, dwukrotnym głosowaniu przez poszczególne osoby, niewłaściwym lub wręcz
nierzetelnym sposobie obliczania wyników głosowania w obwodach, braku pełnej
reprezentacji poszczególnych komitetów wyborczych w obwodowych komisjach
wyborczych, jak również na inaczej kwalifikowanych działaniach lub zachowaniach
niezgodnych z regulacjami ustawy o wyborze Prezydenta. Ogólna liczba takich
stwierdzonych przez składy orzekające Sądu Najwyższego przypadków uznanych za
naruszające ustawę wyborczą i ich z natury rzeczy ograniczony wpływ na wyniki
głosowania w poszczególnych obwodach - oceniana całościowo - nie daje podstaw do
kwestionowania wyników wyborów.
Biorąc pod rozwagę całokształt okoliczności wynikających z dokumentów
określonych w art. 76 ustawy o wyborze Prezydenta, a także dokonując oceny
treści postanowień wydanych przy rozpoznawaniu poszczególnych protestów
wyborczych przez składy orzekające Sądu Najwyższego, z uwzględnieniem całego
zebranego w tych sprawach materiału dowodowego, Sąd Najwyższy w składzie całej
Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych stwierdza ważność wyboru
Aleksandra Kwaśniewskiego na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z
treścią pkt III obwieszczenia Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 20 listopada
1995 r. o wynikach głosowania i wyniku wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej w drugiej turze głosowania, przeprowadzonej w dniu 19 listopada 1995 r.
Sąd Najwyższy podkreśla, że uchwała ta jest tylko stwierdzeniem braku podstaw
prawnych do zakwestionowania ważności wyborów. Poza zakresem kompetencji Sądu
Najwyższego pozostaje zatem, podnoszona w protestach, ocena przymiotów
osobistych i cech moralnych osoby wybranej na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej.
Przewodniczący: Jan Wasilewski
Prezes Sądu Najwyższego
Sędziowie Sądu Najwyższego: Teresa Flemming-Kulesza, Józef Iwulski, Kazimierz
Jaśkowski, Adam Józefowicz, Andrzej Kijowski, Jerzy Kuźniar, Jerzy Kwaśniewski,
Janusz Łętowski, Maria Mańkowska, Walery Masewicz, Teresa Romer, Walerian
Sanetra, Jadwiga Skibińska-Adamowicz, Stefania Szymańska, Maria Tyszel, Andrzej
Wróbel


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 5 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Bankowi Gospodarstwa
Krajowego.
(Dz. U. Nr 144, poz. 709)
Na podstawie art. 61 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z
1992 r. Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz.
646, z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i
Nr 133, poz. 654) oraz w związku z art. 16 ust. 2 i art. 22 ust. 1 ustawy z dnia
26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa
mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 marca 1993 r. w
sprawie nadania statutu Bankowi Gospodarstwa Krajowego (Dz. U. Nr 23, poz. 96 i
z 1994 r. Nr 131, poz. 662) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 6 w pkt 12 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 13 i 14 w
brzmieniu:
"13) udzielanie poręczeń spłaty kredytów zaciąganych przez małe i średnie
przedsiębiorstwa,
14) wykonywanie zadań określonych przepisami ustawy z dnia 26 października 1995
r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie
niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654), w szczególności przez udzielanie
kredytów i pożyczek, o których mowa w art. 18 tej ustawy.",
2) w ż 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Rada Nadzorcza składa się z przewodniczącego oraz ośmiu członków
powoływanych, w równej liczbie, przez Ministra Finansów, Ministra Gospodarki
Przestrzennej i Budownictwa, Prezesa Narodowego Banku Polskiego i pracowników
Banku spośród osób nie będących członkami Zarządu.",
3) w ż 12 w ust. 2 w pkt 3 wyraz "specjalnego" zastępuje się wyrazem
"uzupełniającego",
4) w ż 26 w ust. 1 skreśla się wyrazy "zbadaniu i",
5) w ż 27 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:
"3. Zysk do podziału, z zastrzeżeniem ust. 4, przeznacza się na:
1) fundusze statutowy, zapasowy, rezerwowy i uzupełniające, z uwzględnieniem
przepisów ż 29-32,
2) inne cele, stosownie do uchwał Rady Nadzorczej Banku.
4. Zysk netto osiągnięty z działalności Funduszu Poręczeń Kredytowych oraz
Krajowego Funduszu Mieszkaniowego przeznacza się na uzupełnienie tych
funduszy.",
6) ż 28-32 otrzymują brzmienie:
"ż 28. Funduszami własnymi - podstawowymi Banku są:
1) fundusz statutowy,
2) fundusz zapasowy,
3) fundusz rezerwowy.
ż 29. Fundusz statutowy jest podwyższany:
1) z corocznych odpisów z zysku, w wysokości nie mniejszej niż 10% rocznego
zysku netto,
2) z innych źródeł.
ż 30. 1. Fundusz zapasowy jest tworzony z odpisów z rocznego zysku netto, w
wysokości nie niższej niż 8% tego zysku, przy czym dokonywania odpisów można
zaprzestać, gdy fundusz zapasowy osiągnie wysokość co najmniej 1/3 funduszu
statutowego.
2. Fundusz zapasowy jest przeznaczony na pokrycie straty bilansowej.
ż 31. 1. Fundusz rezerwowy jest tworzony z odpisów z rocznego zysku netto bądź z
innych źródeł.
2. Fundusz rezerwowy jest przeznaczony na pokrycie strat Banku lub na inne cele
określone uchwałą Rady Nadzorczej.
ż 32. 1. Bank tworzy następujące fundusze uzupełniające:
1) Krajowy Fundusz Mieszkaniowy,
2) Fundusz Poręczeń Kredytowych.
2. Bank może tworzyć następujące fundusze uzupełniające:
1) fundusz ogólnego ryzyka bankowego,
2) fundusz rezerwy na ryzyko i wydatki,
3) fundusz rezerwy rewaluacyjnej,
4) inne fundusze.
3. Zasady tworzenia i gospodarowania Funduszem Poręczeń Kredytowych określa
umowa zawarta między Bankiem a Ministrem Finansów.
4. Zasady tworzenia i gospodarowania Krajowym Funduszem Mieszkaniowym określa
ustawa z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania
budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz.
654).
5. Zasady funkcjonowania funduszy uzupełniających, o których mowa w ust. 2,
określa uchwała Rady Nadzorczej.",
7) ż 33 otrzymuje brzmienie:
"ż 33. Bank prowadzi rachunkowość zgodnie z odrębnymi przepisami."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 28 grudnia 1995 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 12 grudnia 1995 r.
w sprawie jednostek organizacyjnych oraz dróg nie podlegających przejęciu przez
gminy o statusie miasta.
(Dz. U. Nr 145, poz. 711)
Na podstawie art. 31 ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu
działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz. U.
Nr 141, poz. 692) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nie podlegają przejęciu przez gminy o statusie miasta znajdujące się w
granicach administracyjnych tych gmin publiczne szkoły specjalne i placówki
określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
ż 2. Nie podlegają przejęciu przez gminy o statusie miasta znajdujące się w
granicach administracyjnych tych gmin szkoły artystyczne określone w załączniku
nr 2 oraz instytucje kultury wymienione w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
ż 3. Nie podlegają przejęciu przez gminy o statusie miasta znajdujące się w
granicach administracyjnych tych gmin domy pomocy społecznej i ośrodki
opiekuńcze określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia.
ż 4. Nie podlegają przejęciu przez gminy o statusie miasta znajdujące się w
granicach administracyjnych tych gmin drogi krajowe określone w załączniku nr 5
do rozporządzenia.
ż 5. Nie podlegają przejęciu przez gminy o statusie miasta znajdujące się w
granicach administracyjnych tych gmin publiczne zakłady opieki zdrowotnej
określone w załączniku nr 6 oraz publiczne szkoły medyczne wymienione w
załączniku nr 7 do rozporządzenia.
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 grudnia 1995 r. (poz. 711)

Załącznik nr 1
WYKAZ SZKÓŁ I PLACÓWEK, KTÓRE NIE PODLEGAJĄ PRZEJĘCIU PRZEZ GMINY O STATUSIE
MIASTA
Lp.Nazwa placówkiAdres
123
1. Białystok
1Zasadnicza Szkoła SpecjalnaBiałystok, ul. Lipowa 41
2Szkoła Podstawowa Nr 39 przy Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym im. J.
ŚniadeckiegoBiałystok, ul. M. Curie-Skłodowskiej
3Szkoła Podstawowa Nr 40 przy Wojewódzkim Szpitalu
SpecjalistycznymBiałystok, ul. Żurawia 14
4Szkolne Schronisko MłodzieżoweBiałystok, ul. Piłsudskiego 7b
5Dom Dziecka Nr 1Białystok, ul. Słonimska 8
6Dom Dziecka Nr 2Białystok, ul. 11 Listopada 6
7Zespół Placówek Opiekuńczo-WychowawczychBiałystok, ul. Orla 2
8Bursa SzkolnaBiałystok, ul. Dobra 3
9Świetlica TerapeutycznaBiałystok, ul. Mickiewicza 31/2
10Wojewódzki Ośrodek Dokształcania ZawodowegoBiałystok, ul. Knyszyńska 12
11Ośrodek Dokształcania ZawodowegoBiałystok, ul. Hetmańska 8
12Ośrodek Dokształcania ZawodowegoBiałystok, ul. Stołeczna 21
13Rodzinny Dom Dziecka Nr 2Białystok, ul. Mieszka I 3/47
14Młodzieżowy Dom KulturyBiałystok, ul. Warszawska 79
15Zespół Szkół Budowlano-GeodezyjnychBiałystok, ul. Słonimska 47/1
16Zespół Szkół Elektrycznych im. prof. Janusza GroszkowskiegoBiałystok,
ul. 1000-lecia Państwa Polskiego
17Zespół Szkół Odzieżowych im. Stanisława StaszicaBiałystok, ul. Bema 105
18Zespół Szkół WłókienniczychBiałystok, ul. Mickiewicza 43
19Zespół Szkół MechanicznychBiałystok, ul. Broniewskiego 14
20Zespół Szkół Metalowo-DrzewnychBiałystok, ul. Stołeczna 21
21Zespół Szkół GastronomicznychBiałystok, ul. Knyszyńska 12
22Zespół Szkół Przemysłu SpożywczegoBiałystok, ul. Hetmańska 8
23Zespół Szkół Zawodowych Nr 1Białystok, ul. Zwycięstwa 28
24Zespół Szkół Zawodowych Nr 2 im. kpt. Władysława WysockiegoBiałystok,
ul. Świętojańska 1
25Zespół Szkół Zawodowych Nr 5Białystok, ul. Antoniuk Fabryczny 40
26Zespół Szkół Zawodowych Nr 6Białystok, ul. Transportowa 2
2. Bielsko-Biała
1Zespół Szkół SpecjalnychBielsko-Biała, ul. Wapienicka 46
2Szkolne Schronisko MłodzieżoweBielsko-Biała, ul. Komorowicka 25
3Dom Dziecka Nr 1Bielsko-Biała, ul. Cyprysowa 27
4Dom Dziecka Nr 2Bielsko-Biała, ul. Pocztowa 24
5Pogotowie OpiekuńczeBielsko-Biała, ul. Lompy 7
6Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 1Bielsko-Biała, ul. Starobielska
9
7Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 2Bielsko-Biała, ul. Bystrzańska
52
8Centrum Kształcenia UstawicznegoBielsko-Biała, ul. Sienkiewicza 8
9Wojewódzki Ośrodek PolitechnicznyBielsko-Biała, ul. Listopadowa 9
10Wojewódzki Ośrodek Gimnastyki Korekcyjno-KompensacyjnejBielsko-Biała,
ul. Lompy 7
11Centrum Wychowania Estetycznego Dzieci i MłodzieżyBielsko-Biała, ul.
Słowackiego 27
3. Bydgoszcz
1Szkolne Schronisko MłodzieżoweBydgoszcz, ul. Sowińskiego 5
2Dom DzieckaBydgoszcz, ul. Stolarska 1
3Pogotowie OpiekuńczeBydgoszcz, ul. Traugutta 5
4Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci i Młodzieży
Słabosłyszącej i NiesłyszącejBydgoszcz, ul. Akademicka 3
5Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci i Młodzieży
Słabowidzącej i NiewidomejBydgoszcz, ul. Krasińskiego 10
6Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci i Młodzieży Upośledzonej
UmysłowoBydgoszcz, ul. Graniczna 12
7Centrum Kształcenia UstawicznegoBydgoszcz, ul. Gajowa 98
8Ośrodek Doskonalenia ZawodowegoBydgoszcz, ul. Rajska 1
9Centrum Kształcenia UstawicznegoBydgoszcz, ul. Sobieskiego 19
10Pałac MłodzieżyBydgoszcz, ul. Jagiellońska 27
11Bursa Szkolnictwa ZawodowegoBydgoszcz, ul. Głowackiego 37
12Bursa Szkół PonadpodstawowychBydgoszcz, ul. Gdańska 163
13Świetlica Dworcowa PKPBydgoszcz, Dworzec PKP
4. Bytom
1Młodzieżowy Ośrodek WychowawczyBytom, ul. Sikorskiego 7a
2Centrum Kształcenia UstawicznegoBytom, ul. Powstańców Śl. 10
3Dom Dziecka Nr 1Bytom, ul. Piotra Woźniaka 78
4Dom Dziecka Nr 2Bytom, ul. Wrocławska 46
5Dom Dziecka Nr 3Bytom, pl. Jana 13
6Specjalny Ośrodek Szkolno-WychowawczyBytom, ul. Korfantego 14
7Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 2Bytom, ul. Didura 13
5. Chorzów
1Planetarium ŚląskieChorzów, Wojewódzki Park Kultury i Wypoczynku
2Centrum Orientacji i Poradnictwa ZawodowegoChorzów, ul. Dąbrowskiego 55a
3Rodzinny Dom Dziecka Nr 1Chorzów, ul. Wolności 122
4Rodzinny Dom Dziecka Nr 2Chorzów, ul. Dobrodzieńska 27
5Centrum Kształcenia UstawicznegoChorzów, ul. Urbanowicza 2
6Dom Dziecka Nr 1Chorzów, ul. Siemianowicka 58
6. Częstochowa
1Zasadnicza Szkoła SpecjalnaCzęstochowa, ul. Krótka 22
2Młodzieżowy Dom KulturyCzęstochowa, ul. Spadzista 13
3Szkolne Schronisko Młodzieżowe przy Internacie Centrum Kształcenia
Ustawicznego Nr 2Częstochowa, ul. Powstańców Warszawy 144
4Rodzinny Dom DzieckaCzęstochowa, ul. Gajcego 6 m 1
5Pogotowie OpiekuńczeCzęstochowa, ul. Staszica 5
6Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 5Częstochowa, ul. Słowackiego 35

7Świetlica Dworcowa PKPCzęstochowa, ul. Piłsudskiego 2
8Centrum Kształcenia Ustawicznego Nr 2Częstochowa, ul. Krakowska 19/21
9Centrum Kształcenia Ustawicznego Nr 3Częstochowa, ul. Jana Pawła II
126/132
10Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 5Częstochowa, ul. Sikorskiego 56
11Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 28Częstochowa, ul. św. Barbary 9/11
12Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 43Częstochowa, ul. ks. bpa T. Kubiny
10/12
13Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 45Częstochowa, ul. Pułaskiego 42
7. Dąbrowa Górnicza
1Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Słabowidzących i
NiewidomychDąbrowa Górnicza, ul. Wybickiego 1
2Szkolne Schronisko MłodzieżoweDąbrowa Górnicza, ul. Żołnierska 66
8. Elbląg
1Zasadnicza Szkoła SpecjalnaElbląg, ul. Kopernika 27
2Dom DzieckaElbląg, ul. Chrobrego 4
3Pogotowie OpiekuńczeElbląg, ul. Bema 53
4Bursa SzkolnaElbląg, ul. Zacisze 12
5Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 1Elbląg, ul. Kopernika 27
6Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 2Elbląg, ul. Polna 8a
7Centrum Kształcenia UstawicznegoElbląg, ul. Saperów 14c
8Świetlica Dworcowa PKPElbląg, pl. Dworcowy
9. Gdańsk
1Wojewódzki Międzyszkolny Ośrodek Sportu, Rekreacji i RehabilitacjiGdańsk,
ul. Grunwaldzka 244
2Dom DzieckaGdańsk, ul. Brzegi 55
3Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 1Gdańsk, ul. Tęczowa 1
4Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 2Gdańsk, ul. ks. M. Góreckiego
16
5Centrum Pomocy Dziecku i RodzinieGdańsk, ul. Leczkowa 1
6Ośrodek Pomocy Terapeutycznej dla Osób AutystycznychGdańsk, ul. Śląska 37

7Centrum Kształcenia UstawicznegoGdańsk, ul. Augustyńskiego 1
8Szkolne Schronisko MłodzieżoweGdańsk, ul. Grunwaldzka 244
9Szkolne Schronisko MłodzieżoweGdańsk, ul. Wałowa 21
10Szkolne Schronisko MłodzieżoweGdańsk, ul. Kartuska 245
11Zespół Szkół Zawodowych Nr 8Gdańsk, ul. Uczniowska 22
10. Gdynia
1Dom DzieckaGdynia, ul. Demptowska 6
2Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 1Gdynia, ul. płk. Dąbka 277
3Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 2Gdynia, ul. Kielecka 4
4Szkolne Schronisko MłodzieżoweGdynia, ul. Morska 108c
5Wojewódzki Ośrodek Dokształcania ZawodowegoGdynia, ul. Energetyków 13/7
6Rodzinny Dom DzieckaGdynia, ul. Hodowlana 27/1
11. Gliwice
1Specjalny Ośrodek Szkolno-WychowawczyGliwice, ul. Barbary 4
2Szkolne Schronisko MłodzieżoweGliwice, ul. gen. Andersa 60
3Bursa SzkolnaGliwice, ul. Żwirki i Wigury 85
4Świetlica Dworcowa PKPGliwice, ul. Bohaterów Getta Warszawskiego 12
5Wojewódzki Ośrodek Dokształcania ZawodowegoGliwice, ul. Żwirki i Wigury 8

6Centrum Kształcenia UstawicznegoGliwice, ul. Okrzei 20
7Zespół Szkół Chemicznych i MechanicznychGliwice, ul. Okrzei 20
12. Gorzów Wielkopolski
1Szkolne Schronisko MłodzieżoweGorzów Wielkopolski, ul. Kardynała S.
Wyszyńskiego 3
2Dom DzieckaGorzów Wielkopolski, ul. Walczaka 14
3Pogotowie OpiekuńczeGorzów Wielkopolski, ul. Spokojna 57
4Wojewódzki Ośrodek PolitechnicznyGorzów Wielkopolski, ul. Kardynała S.
Wyszyńskiego 3
5Wojewódzki Ośrodek Dokształcania ZawodowegoGorzów Wielkopolski, ul.
Teatralna 26
6Centrum Kształcenia UstawicznegoGorzów Wielkopolski, ul. Grobla 68a
13. Grudziądz
1Szkolne Schronisko MłodzieżoweGrudziądz, ul. Chełmińska 104
2Dom DzieckaGrudziądz, ul. Mikołaja z Ryńska 2
3Rodzinny Dom DzieckaGrudziądz, ul. Śniadeckich 52/2
4Bursa SzkolnaGrudziądz, ul. Hallera 37
5Centrum Kształcenia UstawicznegoGrudziądz, ul. Legionów 2
6Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 1Grudziądz, ul. Parkowa 25
7Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 2Grudziądz, ul. Kasprowicza 4
14. Jastrzębie-Zdrój
1Szkoła Podstawowa w Wojewódzkim Szpitalu Rehabilitacyjnym dla
DzieciJastrzębie-Zdrój, ul. Kościuszki 14
15. Jaworzno
1Specjalny Ośrodek Szkolno-WychowawczyJaworzno, ul. Wolności 11
2Dom DzieckaJaworzno, ul. Hetmańska 20
16. Kalisz
1Szkolne Schronisko MłodzieżoweKalisz, ul. Wał Piastowski 33
2Dom Dziecka Nr 1Kalisz, ul. Szopena 5
3Dom Dziecka Nr 2Kalisz, ul. Podmiejska 25a
4Bursa Szkolna Nr 2Kalisz, ul. Kordeckiego 19
5Specjalny Ośrodek Szkolno-WychowawczyKalisz, ul. Handlowa 30
17. Katowice
1Zespół Dydaktyczno-Wychowawczy dla Dzieci z Wadami SłuchuKatowice, ul.
Grażyńskiego 17
2Pałac MłodzieżyKatowice, ul. Mikołowska 26
3Centrum Opieki nad Dzieckiem NiepełnosprawnymKatowice, ul. Sokolska 26
4Rodzinny Dom DzieckaKatowice, ul. Magnoliowa 8
5Pogotowie Opiekuńcze Nr 1Katowice, ul. Plebiscytowa 46
6Pogotowie Opiekuńcze Nr 2Katowice, ul. Brynowska 70a
7Zespół Szkół Poligraficzno-MechanicznychKatowice, ul. Armii Krajowej 84
8Śląskie Techniczne Zakłady NaukoweKatowice, ul. Sokolska 26
18. Kielce
1Szkolne Schronisko Młodzieżowe Nr 1Kielce, ul. Szymanowskiego 5
2Dom Dziecka Nr 1Kielce, ul. Toporskiego 12
3Dom Dziecka Nr 2Kielce, ul. Osiedle na Stoku 42a
4Dom Dziecka Nr 3Kielce, ul. Sandomierska 126
5Rodzinny Dom Dziecka Nr 1Kielce, ul. Nowowiejska 14
6Rodzinny Dom Dziecka Nr 2Kielce, ul. Struga 1
7Pogotowie OpiekuńczeKielce, ul. Dobromyśl 44
8Bursa Szkolna Nr 1Kielce, ul. Kołłątaja 4
9Bursa Szkolna Nr 2Kielce, ul. Jagiellońska 30
10Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 1Kielce, ul. Warszawska 96
11Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 2Kielce, ul. Kryształowa 6
12Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci SłabosłyszącychKielce,
ul. Jagiellońska 30
13Wojewódzki Ośrodek Dokształcania ZawodowegoKielce, ul. Ściegiennego 13
14Szkoła Podstawowa Specjalna dla Dzieci Przewlekle Chorych przy
Wojewódzkim Szpitalu DziecięcymKielce, ul. Langiewicza 2
19. Koszalin
1Szkoła Podstawowa Nr 14 (filia w Wojewódzkim Szpitalu
Zespolonym)Koszalin, ul. Chałubińskiego 7
2Szkolne Schronisko MłodzieżoweKoszalin, ul. Gnieźnieńska 3
3Dom DzieckaKoszalin, ul. Hibnera 83
4Rodzinny Dom DzieckaKoszalin, ul. Kniewskiego 5f/1
5Rodzinny Dom DzieckaKoszalin, ul. ZWM 2/3
6Bursa MiędzyszkolnaKoszalin, ul. ZWM 17
7Specjalny Ośrodek Szkolno-WychowawczyKoszalin, ul. Rzeczna 5
8Zespół Szkół Nr 1Koszalin, ul. ZWM 17
20. Kraków
1Zespół Szkół Specjalnych Nr 2 w Specjalistycznym Zespole Matki i Dziecka
w Państwowym Szpitalu Klinicznym CM UJKraków, ul. Kopernika 32
2Zespół Szkół Specjalnych Nr 3 w Polsko-Amerykańskim Instytucie Pediatrii
CM UJKraków, ul. Wielicka 265
3Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 69 i Przedszkole w Krakowskim Szpitalu
OkulistycznymKraków, ul. Dożynkowa 61
4Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 1Kraków, ul. Barska 45
5Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 2Kraków, ul. Zamojskiego 100
6Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 3Kraków, ul. Praska 64
7Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 4Kraków, ul. Wietora 7
8Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci NiesłyszącychKraków, ul.
Spadochroniarzy 1
9Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Niesłyszących im. Janusza
KorczakaKraków, ul. Grochowa 19
10Szkoła Podstawowa Nr 154 dla Dzieci Słabosłyszących (z
internatem)Kraków, ul. Niecała 8
11Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niewidomych i
SłabowidzącychKraków, ul. Tyniecka 7
12Zespół Szkół Ogólnokształcących Mistrzostwa SportowegoKraków, ul.
Grochowska 20
13Szkolne Schronisko MłodzieżoweKraków, ul. Kościuszki 81
14Krakowski Szkolny Ośrodek SportowyKraków, ul. Powstańców Warszawy 6
15Bursa Szkolnictwa Ponadpodstawowego Nr 1Kraków, ul. Focha 39
16Bursa Szkolnictwa Ponadpodstawowego Nr 2Kraków, ul. Grochowa 23
17Bursa Szkolnictwa Ponadpodstawowego Nr 3Kraków, ul. Ułanów 21a
18Centrum Kształcenia UstawicznegoKraków, ul. Łobzowska 20/22
19Wojewódzki Ośrodek Dokształcania ZawodowegoKraków, ul. Łobzowska 20/22
20Zespół Szkół Chemicznych im. Marii Skłodowskiej-CurieKraków, ul.
Krupnicza 44
21Zespół Szkół Ekonomicznych Nr 1 im. Mikołaja KopernikaKraków, ul.
Kapucyńska 2
22Zespół Szkół Gastronomicznych Nr 2 im. Ordona BujwidaKraków, ul.
Zamoyskiego 6
23Zespół Szkół Geodezyjno-Drogowych i Gospodarki WodnejKraków, ul.
Juliusza Lea 235
24Zespół Szkół Geodezyjno-GórniczychKraków, ul. Rzeźna 4
25Zespół Szkół Łączności im. Obrońców Poczty GdańskiejKraków, ul. Monte
Cassino 31
26Zespół Szkół Odzieżowych Nr 1 im. Stanisława WyspiańskiegoKraków, ul.
Syrokomli 21
27Zespół Szkół Odzieżowych Nr 2 im. Jana MatejkiKraków, ul. Bulwarowa 33
28Zespół Szkół Poligraficzno-Księgarskich im. Zenona KlemensiewiczaKraków,
ul. Podwale 6
29Zespół Szkół Przemysłu Skórzanego im. Jana KilińskiegoKraków, ul.
Myślenicka 16
30Zespół Szkół Przemysłu SpożywczegoKraków, ul. Matejki 11
31Zespół Szkół Zawodowych Nr 1 im. Tadeusza SendzimiraKraków, Osiedle
Złota Jesień 2
32Zasadnicza Szkoła Zawodowa Nr 3Kraków, ul. Na Wrzosach 57
33Zespół Szkół Zawodowych Polskiego Górnictwa Naftowego i GazowegoKraków,
ul. Brzozowa 5
34Zespół Szkół Budowlanych Nr 1Kraków, ul. Szablowskiego 1
35Zespół Szkół Mechanicznych Nr 1 im. Szczepana HumbertaKraków, al.
Mickiewicza 5
36Zespół Szkół Mechanicznych Nr 3 im. gen. Władysława SikorskiegoKraków,
al. Solidarności 37
37Zespół Szkół Mechanicznych Nr 2Kraków, al. Skrzyneckiego 12
38Zespół Szkół Elektrycznych Nr 2Kraków, Osiedle Szkolne 26
39Zespół Szkół Elektrycznych Nr 1Kraków, ul. Kamińskiego 49
40Zespół Szkół Budowlanych Nr 2Kraków, ul. Osiedle Szkolne 18
41Międzyszkolny Ośrodek SportowyKraków, Plac na Groblach 8
42Międzyszkolny Ośrodek SportowyKraków, Osiedle Zgody
43Międzyszkolny Ośrodek SportowyKraków, ul. Sokolska 13
44Międzyszkolny Basen PływackiKraków, ul. F. Nullo 23
45Międzyszkolny Basen PływackiKraków, Osiedle Kolorowe 29
46Zespół Szkół Specjalnych im. prof. dr M. GrzegorzewskiejKraków, Osiedle
Sportowe 28
47Zespół Szkół Gastronomicznych Nr 1 im. Majora Henryka
SucharskiegoKraków, Osiedle Złota Jesień 16
21. Legnica
1Szkolne Schronisko MłodzieżoweLegnica, ul. Jordana 17
2Młodzieżowe Centrum Kultury "Harcerz"Legnica, ul. Okrzei 9
3Dom DzieckaLegnica, ul. Wandy 10
4Rodzinny Dom DzieckaLegnica, ul. Heweliusza 12/1
5Pogotowie OpiekuńczeLegnica, ul. Wojska Polskiego 7
6Specjalny Ośrodek Szkolno-WychowawczyLegnica, ul. Rycerska 13
7Młodzieżowy Ośrodek SocjoterapiiLegnica, ul. Wrocławska 183
8Świetlica Dworcowa PKPLegnica, Dworzec Kolejowy
9Centrum Kształcenia UstawicznegoLegnica, pl. Słowiański 5
10Wojewódzki Ośrodek Dokształcania ZawodowegoLegnica, ul. Wrocławska 183
11Liceum Ogólnokształcące Nr 4Legnica, ul. Pancerna 10
12Zespół SzkółLegnica, ul. Złotoryjska 144
13Zasadnicza Szkoła Zawodowa Nr 3Legnica, ul. Lotnicza 28
14Zespół Szkół Elektryczno-MechanicznychLegnica, ul. Skarbka 4
15Zespół Szkół SamochodowychLegnica, ul. Mickiewicza 10
22. Lublin
1Pogotowie OpiekuńczeLublin, ul. Kosmonautów 51
2Rodzinny Dom DzieckaLublin, ul. Jana Pawła II 9/4
3Rodzinny Dom DzieckaLublin, ul. Harnasie 3/27
4Przyszpitalna Szkoła Podstawowa Nr 41Lublin, ul. Chodźki 2
5Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 1Lublin, al. Spółdzielczości
Pracy 65
6Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci SłabowidzącychLublin, ul.
Hirszfelda 6
7Zasadnicza Szkoła Zawodowa Specjalna Nr 2 w ZSM w LublinieLublin, ul.
Długosza 10
8Zasadnicza Szkoła Zawodowa Specjalna dla Słabowidzących w ZSM Nr 3 w
LublinieLublin, ul. Wyścigowa 31
9Szkolne Schronisko MłodzieżoweLublin, ul. Długosza 6
10Dom Dziecka Nr 1Lublin, ul. Pogodna 31
11Dom Dziecka Nr 2Lublin, ul. Narutowicza 32
12Dom Dziecka Nr 3Lublin, ul. Sieroca 15
13Centrum Kształcenia UstawicznegoLublin, ul. Podwale 3
14Centrum Kształcenia UstawicznegoLublin, ul. Pogodna 52
15Wojewódzki Ośrodek Dokształcania ZawodowegoLublin, ul. Pogodna 52
16Bursa Szkolnictwa Zawodowego Nr 1Lublin, ul. ks. J. Popiełuszki 7
17Bursa Szkolnictwa Zawodowego Nr 2Lublin, ul. Dolna Panny Marii 65
18Bursa Szkolnictwa Zawodowego Nr 3Lublin, ul. Weteranów 3
19Bursa Szkolnictwa Zawodowego Nr 4Lublin, ul. Pogodna 54
20Bursa MiędzyszkolnaLublin, ul. Pogodna 54a
21Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 2Lublin, ul. Głuska 5
22Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niesłyszących i
SłabosłyszącychLublin, ul. Herc 4
23Młodzieżowy Ośrodek SocjoterapiiLublin, ul. Zakładowa 11a
24Przedszkole Specjalne Nr 11Lublin, ul. Młodej Polski 30
25Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 26Lublin, ul. Bronowicka 21
26Szkoła Podstawowa Nr 49 dla Dzieci z Deficytami RozwojowymiLublin, ul.
Bronowicka 21
27Zespół Szkół ElektronicznychLublin, ul. Wojciechowska 38
28Zespół Szkół Geodezyjno-DrogowychLublin, ul. Długosza 2a
29Zespół Szkół Przemysłu Spożywczego im. gen. F. KleebergaLublin, Al.
Racławickie 7a
30Państwowe Szkoły BudownictwaLublin, Al. Racławickie 5
31Zespół Szkół ChemicznychLublin, Al. Racławickie 7
32Zespół Szkół GastronomicznychLublin, ul. Spokojna 10
33Zespół Szkół Energetycznych im. prof. K. DrewnowskiegoLublin, ul. Długa
6
34Zespół Szkół Nr 1Lublin, ul. Podwale 11
35Zespół Szkół Ekonomicznych im A. J. VetterówLublin, ul. Bernardyńska 14
36Zespół Szkół Mechaniczno-Energetycznych im. K. K. BaczyńskiegoLublin,
ul. Magnoliowa 8
37Zespół Szkół Zawodowych Nr 3Lublin, ul. Wyścigowa 31
38Zespół Szkół Zawodowych Nr 2Lublin, ul. Pogodna 52
39Zespół Szkół Zawodowych Nr 1Lublin, ul. Diamentowa 2
40Zespół Szkół BudowlanychLublin, ul. Słowicza 3
41Zespół Szkół Nr 2Lublin, ul. Grabskiego 4
23. Łódź
1Zespół Szkół Zawodowych Specjalnych Nr 2Łódź, al. I Dywizji
Kościuszkowskiej 16/18
2Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 210 przy CZMPŁódź, ul. Rzgowska 281
3Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 208 przy Szpitalu im. J. KorczakaŁódź, ul.
Piłsudskiego 15
4Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 197 przy Szpitalu im. BiegańskiegoŁódź,
ul. Kniaziewicza 1/5
5Zespół Szkół Papierniczo-PoligraficznychŁódź, ul. Edwarda 41
6Szkoła Podstawowa Specjalna nr 60 przy Szpitalu Chorób PłucŁódź, ul.
Wycieczkowa 59
7Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 146 przy Szpitalu Klinicznym Nr 1Łódź, ul.
Sporna 36/50
8Wojewódzki Ośrodek PolitechnicznyŁódź, ul. Targowa 77
9Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 201 przy Psychiatrycznym Oddziale
DziennymŁódź, ul. Głogowska 3
10Szkoła Podstawowa Specjalna nr 207 przy Domu Pomocy SpołecznejŁódź, ul.
Spadkowa 4/6
11Szkolne Schronisko Młodzieżowe Nr 1Łódź, ul. Zamenhoffa 13
12Szkolne Schronisko Młodzieżowe Nr 2Łódź, ul. Legionów 27
13Pałac Młodzieży im. J. TuwimaŁódź, ul. Moniuszki 4a
14Dom Dziecka Nr 1Łódź, ul. Aleksandrowska 123
15Dom Dziecka Nr 2Łódź, ul. Aleksandrowska 137
16Dom Dziecka Nr 3 "Słoneczna Polana"Łódź, ul. Sowińskiego 3
17Dom Dziecka Nr 4Łódź, ul. Marysińska 100
18Dom Dziecka Nr 5Łódź, ul. Małachowskiego 74
19Dom Dziecka Nr 6 im. S. JachowiczaŁódź, ul. Bednarska 15 (filia: Łódź,
ul. Dąbrowskiego 40)
20Dom Dziecka Nr 7 im. S. ŻeromskiegoŁódź, ul. Przyszkole 42
21Dom Dziecka Nr 8Łódź, ul. Zuchów 4
22Dom Dziecka dla Małych Dzieci (filia: Łódź, ul. Lniana 27)Łódź, ul.
Drużynowa 3/5
23Rodzinny Dom DzieckaŁódź, ul. Ciechocińska 10
24Rodzinny Dom DzieckaŁódź, ul. Giewont 28
25Rodzinny Dom DzieckaŁódź, ul. Czernika 8
26Pogotowie Opiekuńcze Nr 1Łódź, ul. Krokusowa 15/17
27Pogotowie Opiekuńcze Nr 2Łódź, ul. Pawilońska 2/4
28Młodzieżowy Ośrodek WychowawczyŁódź, ul. Częstochowska 36
29Młodzieżowy Ośrodek WychowawczyŁódź, ul. Łucji 12/16
30Młodzieżowy Ośrodek WychowawczyŁódź, ul. Drewnowska 151
31Bursa Szkolna Nr 1Łódź, ul. Przybyszewskiego 43
32Bursa Szkolna Nr 4Łódź, ul. Dąbrowskiego 40
33Bursa Szkolna Nr 5Łódź, ul. Przyszkole 46/56
34Bursa Szkolna Nr 6Łódź, ul. Dowborczyków 5
35Bursa Szkolna Nr 7Łódź, ul. Kościuszki 3
36Bursa Szkolna Nr 8Łódź, ul. Rodakowskiego 6
37Bursa Szkolna Nr 9Łódź, ul. Żubardzka 2a
38Bursa Szkolna Nr 12Łódź, ul. Podgórna 9/11
39Bursa Szkolna Nr 11Łódź, ul. Drewnowska 153/155
40Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 1Łódź, ul. Siedlecka 7/21
41Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 2 "Reymontówka"Łódź, ul.
Spadkowa 11
42Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 3 Łódź, ul. Tkacka 34/36
43Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci SłabowidzącychŁódź, ul.
Dziewanny 24
44Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci SłabosłyszącychŁódź,
ul. Wólczańska 121/123
45Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci NiesłyszącychŁódź, ul.
Krzywickiego 20
46Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 1Łódź, ul. Ratajska 2/4
47Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 2Łódź, ul. Praussa 2
48Szkolny Ośrodek SocjoterapiiŁódź, ul. Wapienna 24a
49Międzyszkolny Ośrodek SportowyŁódź, ul. Kopcińskiego 50
50Specjalistyczne Ognisko Pracy Pozaszkolnej Planetarium i Obserwatorium
AstronomiczneŁódź, ul. Nowotki 16
51Centrum Kształcenia UstawicznegoŁódź, ul. Żeromskiego 26
52Centrum Kształcenia UstawicznegoŁódź, ul. Różyckiego 5/7
53Zespół Szkół GastronomicznychŁódź, ul. Sienkiewicza 88
54Zespół Szkół Samochodowych Nr 1Łódź, ul. Prożka 3/5
55Zespół Szkół Odzieżowych Nr 1Łódź, ul. Irysowa 2
56Zespół Szkół Budowlanych Nr 2Łódź, ul. Kopcińskiego 5/11
57Zespół Szkół Elektroniczno-EnergetycznychŁódź, ul. Politechniki 38
58Zespół Szkół Mechanicznych Nr 5Łódź, ul. Z. Nałkowskiej 2
24. Mysłowice
1Dom DzieckaMysłowice, ul. Żeromskiego 2
25. Olsztyn
1Bursa SzkolnaOlsztyn, ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 56a
2Dom DzieckaOlsztyn, ul. Korczaka 6
3Rodzinny Dom DzieckaOlsztyn, ul. Mrongowiusza 4/4
4Szkolne Schronisko MłodzieżoweOlsztyn, ul. Kopernika 45
5Zespół Specjalnych Placówek dla Dzieci Przewlekle Chorych przy
Wojewódzkim Specjalistycznym Szpitalu DziecięcymOlsztyn, ul. Żołnierska 18

6Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 21Olsztyn, al. Wojska Polskiego 35
7Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci NiesłyszącychOlsztyn, ul.
Grzegorzewskiej 6
8Zespół Placówek Opiekuńczo-WychowawczychOlsztyn, ul. Pstrowskiego 5a
9Specjalny Ośrodek Szkolno-WychowawczyOlsztyn, ul. Marszałka Józefa
Piłsudskiego 42
10Wojewódzki Ośrodek PolitechnicznyOlsztyn, ul. Kościuszki 68
11Wojewódzki Ośrodek Dokształcania ZawodowegoOlsztyn, ul. Paderewskiego
10/12
26. Opole
1Szkoła Podstawowa Specjalna przy Neuropsychiatrycznym Wojewódzkim
Specjalistycznym Zespole Matki i DzieckaOpole, ul. Kopernika 13
2Dom DzieckaOpole, ul. Powstańców Śląskich 14
3Pogotowie OpiekuńczeOpole, ul. Dambonia 3
4Bursa Szkół PomaturalnychOpole, ul. Torowa 7
5Świetlica DworcowaOpole, Dworzec PKP
6Wojewódzki Ośrodek PolitechnicznyOpole, ul. Głogowska 27
7Centrum Kształcenia UstawicznegoOpole, ul. Osmańczyka 22
8Centrum Kształcenia UstawicznegoOpole, ul. Kościuszki 39
9Liceum Ogólnokształcące dla DorosłychOpole, ul. Ozimska 48
10Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 13Opole, ul. Książąt Opolskich 21
11Zespół Szkół Prymasa 1000-lecia Stefana Kardynała WyszyńskiegoOpole, ul.
Kościuszki 14
12Zespół Szkół BudowlanychOpole, ul. Niemodlińska 50
13Zespół Szkół Zawodowych Nr 4Opole, ul. J. Hallera 4
14Zespół Szkół Zawodowych im. St. StaszicaOpole, ul. Struga 16
15Zespół Szkół Zawodowych Nr 3Opole, ul. Torowa 5
16Przedszkole Nr 53 SpecjalneOpole, ul. Niemodlińska 60
27. Płock
1Zasadnicza Szkoła SpecjalnaPłock, ul. Lasockiego 14
2Szkoła Mistrzostwa Sportowego w Zespole Szkół TechnicznychPłock, ul.
Kilińskiego 4
3Szkolne Schronisko MłodzieżowePłock, ul. Sienkiewicza 13a
4Szkolne Schronisko MłodzieżowePłock, ul. Kolegialna 19
5Pogotowie OpiekuńczePłock, ul. Mościckiego 27
6Bursa Zespołu Szkół i Zakładów Kształcenia i Doskonalenia
NauczycieliPłock, ul. Kolegialna 19
7Bursa Zespołu Szkół i Zakładów Kształcenia i Doskonalenia
NauczycieliPłock, ul. Sienkiewicza 13a
8Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 1 i Szkoła Podstawowa Specjalna
Nr 9Płock, ul. Gradowskiego 24
9Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 2Płock, ul. Lasockiego 14
10Centrum Kształcenia UstawicznegoPłock, ul. Piłsudskiego 6
11Zespół Szkół Petrochemia S.A.Płock, ul. Łukasiewicza 25
12Zespół Szkół EkologicznychPłock, ul. Zglenickiego 42
13Zespół Szkół i Zakładów Kształcenia i DoskonaleniaPłock, ul.
Łukasiewicza 19
14Zespół Szkół TechnicznychPłock, ul. Kilińskiego 4
28. Poznań
1Zasadnicza Szkoła SpecjalnaPoznań, ul. Świt 25
2Zasadnicza Szkoła SpecjalnaPoznań, ul. Żniwna 1
3Przedszkole Specjalne Nr 99 przy Szpitalu RehabilitacyjnymPoznań-Kiekrz,
ul. Sanatoryjna 2
4Przedszkole Specjalne Nr 107 w Państwowym Szpitalu Klinicznym Nr 5Poznań,
ul. Szpitalna 27/33
5Przedszkole Specjalne Nr 108 przy Specjalistycznym Zespole Opieki
Zdrowotnej nad Matką i DzieckiemPoznań, ul. Krysiewicza 7/8
6Zespół Szkół i Placówek Specjalnych w Państwowym Szpitalu Klinicznym Nr
4Poznań, ul. 28 Czerwca 1956 nr 135
7Przedszkole Specjalne Nr 111 w Państwowym Szpitalu Klinicznym Nr 4Poznań,
ul. 28 Czerwca 1956 nr 135
8Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 108 przy Specjalistycznym Zespole Opieki
Zdrowotnej nad Matką i DzieckiemPoznań, ul. Krysiewicza 7/8
9Przedszkole Specjalne Nr 109 przy Szpitalu RehabilitacyjnymPoznań-Kiekrz,
ul. Sanatoryjna 2
10Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 110 przy Państwowym Szpitalu Klinicznym
Nr 5Poznań, ul. Szpitalna 27/28
11Świetlica DworcowaPoznań, ul. Głogowska 32
12Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 111Poznań, ul. 28 Czerwca 1956 nr 135
13Zespół Szkół Mistrzostwa SportowegoPoznań, ul. Cegielskiego 1
14Szkolne Schronisko MłodzieżowePoznań, ul. Borwińskiego 2/3
15Szkolne Schronisko MłodzieżowePoznań, ul. Biskupińska 1
16Szkolne Schronisko MłodzieżowePoznań, ul. Głuszyna 127
17Dom Dziecka Nr 1Poznań, ul. Swoboda 59
18Dom Dziecka Nr 2Poznań, ul. Pamiątkowa 28
19Rodzinny Dom Dziecka Nr 1Poznań, Osiedle Prusa 100/2
20Rodzinny Dom Dziecka Nr 2Poznań, ul. Jugosłowiańska 54 G/1
21Rodzinny Dom Dziecka Nr 3Poznań, Osiedle Bolesława Chrobrego 7/43
22Rodzinny Dom Dziecka Nr 4Poznań, Osiedle Winiary 4/2
23Pogotowie OpiekuńczePoznań, ul. Wojska Polskiego 53
24Bursa Szkolna Nr 1Poznań, ul. Krakowska 17
25Bursa Szkolna Nr 2Poznań, ul. Czeremchowa
26Bursa Szkolna Nr 4Poznań, ul. Młyńska 11
27Bursa Szkolna Nr 5Poznań, ul. Zamenhoffa 142a
28Bursa Szkolna Nr 6Poznań, ul. Przełajowa 6
29Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci NiesłyszącychPoznań,
ul. Bydgoska 4a
30Centrum Kształcenia UstawicznegoPoznań, ul. Kanclerska 31
31Zespół Szkół Mechaniki PrecyzyjnejPoznań, ul. Jawornicka 1
29. Radom
1Zasadnicza Szkoła SpecjalnaRadom, ul. Słowackiego 17
2Szkoła Podstawowa Specjalna i Internat przy Szpitalu
PsychiatrycznymRadom, ul. Krychnowiecka 1
3Dom Dziecka Nr 2Radom, ul. Kolberga 19
4Dom DzieckaRadom, ul. Staromiejska 9
5Rodzinny Dom DzieckaRadom, ul. Gromadzka 21
6Rodzinny Dom DzieckaRadom, ul. Powstańców Śląskich 7 m 41
7Pogotowie OpiekuńczeRadom, ul. Grodzka 8
8Specjalny Ośrodek Szkolno-WychowawczyRadom, ul. Słowackiego 17
9Ośrodek Szkolno-Wychowawczy i Szkoła Podstawowa Specjalna dla Dzieci
GłuchychRadom, ul. Wernera 6
10Ośrodek dla Dzieci Niewidomych i Niedowidzących i Szkoła Podstawowa
SpecjalnaRadom, ul. Struga 86
11Wojewódzki Ośrodek PolitechnicznyRadom, ul. Grzecznarowskiego 2
12Centrum Kształcenia UstawicznegoRadom, ul. Śniadeckich 5
13Zespół Szkół Przemysłu SkórzanegoRadom, ul. Śniadeckich 5
14Bursa Nr 3Radom, ul. Wernera 8
15Bursa Nr 1Radom, ul. Kościuszki 5
16Bursa Nr 2Radom, ul. Kościuszki 5a
17Zespół Szkół MechanicznychRadom, ul. Kościuszki 7
18Zespół Szkół Zawodowych im. St. StaszicaRadom, ul. 11 Listopada 27
19Bursa Nr 4Radom, ul. Limanowskiego 26/30
30. Rybnik
1Zasadnicza Szkoła SpecjalnaRybnik, ul. Karola Miarki 72
2Specjalny Ośrodek Szkolno-WychowawczyRybnik, ul. Piasta 35
3Dom DzieckaRybnik, ul. Powstańców 44
4Rodzinny Dom Dziecka Nr 1Rybnik, ul. Wodzisławska 140
5Rodzinny Dom Dziecka Nr 2Rybnik, ul. Partyzantów 52
31. Rzeszów
1Zespół Szkół SpecjalnychRzeszów, ul. Marszałkowska 24a
2Szkoła Podstawowa Nr 36 przy Szpitalu Wojewódzkim Nr 2Rzeszów, ul.
Lwowska 60
3Dom Dziecka Nr 1Rzeszów, ul. Powstańców Śląskich 2
4Dom Dziecka Nr 2Rzeszów, ul. Nizinna 30
5Pogotowie OpiekuńczeRzeszów, ul. Unii Lubelskiej 4
6Wojewódzki Ośrodek PolitechnicznyRzeszów, ul. Towarnickiego 1a
7Centrum Kształcenia UstawicznegoRzeszów, ul. Sucharskiego 4
32. Słupsk
1Bursa SzkolnaSłupsk, ul. Szczecińska 60a
2Specjalny Ośrodek Szkolno-WychowawczySłupsk, ul. Krasińskiego 19
3Środkowo-Pomorski Ośrodek Dokształcania ZawodowegoSłupsk, ul. Chopina 3
33. Sopot
1Dom Dziecka Nr 1Sopot, ul. 23 Marca 16
2Dom Dziecka Nr 2Sopot, ul. Emilii Plater 1
3Specjalny Ośrodek Szkolno-WychowawczySopot, ul. Polna 16/20
4Centrum Kształcenia UstawicznegoSopot, ul. Kościuszki 22/24
5Szkoła Podstawowa przy Wojewódzkim Zespole ReumatologicznymSopot, ul.
Grunwaldzka 1
34. Sosnowiec
1Dom Dziecka Nr 3Sosnowiec, ul. Szczecińska 11
2Centrum Kształcenia UstawicznegoSosnowiec, ul. Kilińskiego 25
35. Szczecin
1Zasadnicza Szkoła SpecjalnaSzczecin, ul. Kolumba 86
2Szkoła Podstawowa Nr 17 przy Państwowym Szpitalu Klinicznym Nr 1Szczecin,
ul. Unii Lubelskiej 1
3Szkoła Podstawowa Nr 26 przy ZOZ nad Matką i DzieckiemSzczecin, ul.
Mączna 4
4Szkolne Schronisko MłodzieżoweSzczecin, ul. Monte Cassino 19a
5Dom Dziecka Nr 1Szczecin, ul. Arkońska 1
6Dom Dziecka Nr 2Szczecin, ul. Walecznych 23
7Rodzinny Dom Dziecka Nr 2Szczecin, ul. Różowa 8/1
8Rodzinny Dom Dziecka Nr 3Szczecin, ul. Różowa 8/2
9Rodzinny Dom Dziecka Nr 1Szczecin, ul. Mączna 16
10Rodzinny Dom DzieckaSzczecin, ul. Wojska Polskiego 95
11Pogotowie OpiekuńczeSzczecin, ul. Łabędzia 4
12Dom Wczasów DziecięcychSzczecin-Wielgowo, ul. Przylesie 17
13Bursa Szkolna IntegracyjnaSzczecin, ul. Zygmunta Starego 1
14Bursa Szkolna Szkolnictwa PolicealnegoSzczecin, ul. Mickiewicza 18
15Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 1Szczecin, ul. Policka 1
16Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 2Szczecin, ul. Jagiellońska 65
17Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 4Szczecin, ul. Pokoju 45
18Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niesłyszących im.
AndersaSzczecin, ul. Szpitalna 15
19Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Słabosłyszących im. J.
TuwimaSzczecin, ul. Grunwaldzka 6
20Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci z Zaburzeniami w
ZachowaniuSzczecin, ul. Jagiellońska 56
21Młodzieżowy Ośrodek WychowawczySzczecin, ul. Kamienna 28
22Wojewódzki Ośrodek PolitechnicznySzczecin, ul. Piastów 6
23Centrum Kształcenia UstawicznegoSzczecin, ul. Hoża 6
24Zachodniopomorskie Centrum EdukacyjneSzczecin, ul. Hoża 6
25Zespół Szkół BudowlanychSzczecin, ul. Unisławy 32/33
26Zespół Szkół Budowy OkrętówSzczecin, ul. Willowa 2/4
27Zespół Szkół Nr 3Szczecin, ul. Kopernika 16a
28Zespół Szkół Nr 1Szczecin, ul. Szafera 4
29Zespół Szkół Zawodowych Nr 2Szczecin, ul. Niemierzyńska 17a
30Zespół Szkół Nr 4Szczecin, ul. Ku Słońcu 27/30
31Zespół Szkół Ekonomicznych Nr 1Szczecin, ul. Sowińskiego 1
32Zespół Szkół Ekonomicznych Nr 2Szczecin, ul. 3 Maja 1a
33Zespół Szkół GospodarczychSzczecin, ul. Sowińskiego 3
34Zespół Szkół ŁącznościSzczecin, ul. Dworcowa 20a
35Zespół Szkół Elektryczno-ElektronicznychSzczecin, ul. Racibora 60
36Zespół Szkół SamochodowychSzczecin, ul. Klonowicka 14
37Wojewódzki Ośrodek Doskonalenia Zawodowego i Szkoła RzemiosłSzczecin,
ul. Chmielewskiego 19
38Zespół Szkół Nr 5Szczecin, ul. Hoża 3
36. Tarnów
1Szkolne Schronisko MłodzieżoweTarnów, ul. Konarskiego 17
2Dom Dziecka Nr 1Tarnów, ul. Brodzińskiego 14
3Dom Dziecka Nr 2Tarnów, ul. Chyszowska 3
4Pogotowie OpiekuńczeTarnów, ul. Wita Stwosza 6
5Specjalny Ośrodek Szkolno-WychowawczyTarnów, ul. Romanowicza 9
6Centrum Kształcenia UstawicznegoTarnów, ul. Zbylitowska 9
37. Toruń
1Szkolne Schronisko MłodzieżoweToruń, ul. Rudacka 15
2Dom Dziecka Nr 1 "Młody Las"Toruń, ul. Sienkiewicza 12
3Dom Dziecka Nr 2Toruń, ul. Donimirskiego 4
4Dom Dziecka Nr 3Toruń, ul. Bydgoska 74
5Rodzinny Dom DzieckaToruń, ul. Rzepakowa 1
6Pogotowie OpiekuńczeToruń, ul. Szosa Chełmińska 226
7Centrum Kształcenia UstawicznegoToruń, ul. Rybaki 57
8Centrum Kształcenia UstawicznegoToruń, pl. św. Katarzyny 8
9Bursa SzkolnaToruń, ul. Słowackiego 47/48
10Specjalny Ośrodek Szkolno-WychowawczyToruń, ul. Żwirki i Wigury 19/21
11Zespół Szkół Mechanicznych, Elektrycznych i ElektronicznychToruń, ul.
św. Józefa 26
38. Tychy
1Dom DzieckaTychy, ul. Findera 12
2Specjalny Ośrodek Szkolno-WychowawczyTychy, ul. Filaretów 5
39. Wałbrzych
1Zasadnicza Szkoła SpecjalnaWałbrzych, ul. Reymonta 34
2Szkoła Podstawowa PrzyszpitalnaWałbrzych, ul. Moniuszki 110
3Centrum Informacji ZawodowejWałbrzych, ul. Rynek 6
4Dom Dziecka Nr 1Wałbrzych, ul. Asnyka 13
5Dom Dziecka Nr 2Wałbrzych, ul. Moniuszki 118
6Dom Dziecka Nr 3Wałbrzych, ul. Wrocławska 115
7Pogotowie Opiekuńcze i Szkoła Podstawowa SpecjalnaWałbrzych, ul.
Bystrzycka 3
8Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy Nr 2 i Szkoła Podstawowa
SpecjalnaWałbrzych, ul. Strzegomska 20
9Specjalny Ośrodek Szkolno-WychowawczyWałbrzych, ul. Orkana 62
10Centrum Kształcenia UstawicznegoWałbrzych, ul. Niepodległości 88
11Wojewódzki Ośrodek Dokształcania ZawodowegoWałbrzych, ul. Niepodległości
88
12Zespół Szkół Elektroniczno-EnergetycznychWałbrzych, al. Wyzwolenia 5
13Zespół Szkół Technicznych im. M. T. HuberaWałbrzych, ul. Ogrodowa 2
14Zespół Szkół BudowlanychWałbrzych, ul. Kłodzka 29
40. Włocławek
1Zespół Szkół Nr 3 im. M. GrzegorzewskiejWłocławek, ul. Nowomiejska 21
2Szkolne Schronisko MłodzieżoweWłocławek, ul. Mechaników 1
3Dom Dziecka Nr 1Włocławek, ul. Żytnia 55
4Dom Dziecka Nr 2Włocławek, ul. Sielska 3
5Rodzinny Dom DzieckaWłocławek, ul. Promienna 19/44
6Młodzieżowy Ośrodek WychowawczyWłocławek, ul. Leśna 15
7Bursa Szkolna Nr 1Włocławek, ul. Chmielna 24
8Bursa Szkolna Nr 2Włocławek, ul. Mechaników 1
9Centrum Kształcenia UstawicznegoWłocławek, ul. Bukowa 38/40
41. Wrocław
1Specjalny Ośrodek Szkolno-WychowawczyWrocław, ul. Parkowa 27
2Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci NiewidomychWrocław, ul. Kasztanowa
3a/5
3Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci NiesłyszącychWrocław, ul. Dworska
8
4Specjalny Ośrodek Szkolno-WychowawczyWrocław, ul. Kamienna 99/101
5Zespół Szkół SpecjalnychWrocław, ul. Kazimierza Wielkiego 1
6Zasadnicza Szkoła dla SłabosłyszącychWrocław, ul. Dawida 5/7
7Liceum Ogólnokształcące przy Sanatorium
Rehabilitacyjno-OrtopedycznymWrocław, ul. Poświęcka 8
8Przedszkole w Specjalnym Ośrodku Szkolno-WychowawczymWrocław, ul.
Głogowska 30
9Szkoła Podstawowa przy Klinice Hematologii i Chorób Rozrostowych
DzieciWrocław, ul. Bujwida 44
10Szkoła Podstawowa przy Szpitalu im. I. MarciniakaWrocław, ul. Traugutta
116
11Szkoła Podstawowa Nr 32 przy Państwowym Szpitalu Klinicznym Nr 1Wrocław,
ul. Chałubińskiego 1
12Szkoła Podstawowa Nr 62 przy Państwowym Szpitalu Klinicznym Nr 4Wrocław,
ul. Skłodowskiej-Curie 50/52
13Szkoła Podstawowa Nr 114 przy Państwowym Szpitalu Klinicznym Nr
4Wrocław, ul. Wrońskiego 13c
14Szkoła Podstawowa przy Szpitalu Dziecięcym im. J. KorczakaWrocław, ul.
Kasprowicza 64
15Szkoła Podstawowa przy Wojewódzkim Szpitalu im. J. BabińskiegoWrocław,
pl. 1 Maja 8
16Szkoła Podstawowa w Ośrodku Neuropsychiatrii DziecięcejWrocław, ul.
Białowieska 74a
17Szkoła Podstawowa przy Sanatorium Rehabilitacyjno-OrtopedycznymWrocław,
ul. Poświęcka 8
18Szkoła Podstawowa przy Specjalistycznym Zespole Opieki Zdrowotnej nad
Matką i DzieckiemWrocław, ul. Krakowska 28
19Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 48Wrocław, ul. Chopina 9b
20Schronisko Młodzieżowe przy MDK im. M. KopernikaWrocław, ul. Kołłątaja
20
21Schronisko Młodzieżowe przy Lotniczych Zakładach NaukowychWrocław, ul.
Kiełczowska 43
22Dom Dziecka Nr 1Wrocław, ul. Parkowa 2
23Dom Dziecka Nr 3Wrocław, ul. Kielecka 51
24Dom Dziecka Nr 5Wrocław, ul. Chopina 9a
25Dom Dziecka Nr 6Wrocław, ul. Lekcyjna 29
26Pogotowie OpiekuńczeWrocław, ul. Borowska 101-107
27Młodzieżowy Ośrodek WychowawczyWrocław, ul. Akacjowa 10/12
28Bursa Szkolnictwa Zawodowego Nr 1Wrocław, ul. Jemiołowa 44/46
29Bursa Szkolnictwa Zawodowego Nr 3Wrocław, ul. Kościuszki 82
30Specjalny Ośrodek Szkolno-WychowawczyWrocław, ul. Krucza 66
31Specjalny Ośrodek Szkolno-WychowawczyWrocław, ul. Żelazna 57
32Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 2Wrocław, ul. Stanisławowska 44
33Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 3Wrocław, ul. Wałbrzyska 50
34Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 4Wrocław, ul. Miłoszycka 23
35Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 5Wrocław, ul. Kielecka 51
36Centrum Kształcenia UstawicznegoWrocław, ul. Swobodna 71
37Zespół Szkół Mechanicznych Nr 2Wrocław, ul. Słubicka 29
38Zespół Szkół Mechanicznych Nr 1Wrocław, ul. Poznańska 18
39Zespół Szkół Zawodowych "PAFAWAG"Wrocław, ul. Strzegomska 47
40Elektroniczne Zakłady NaukoweWrocław, ul. Ostrowskiego 22
41Zespół Szkół Zawodowych Nr 2Wrocław, ul. Borowska 105
42Lotnicze Zakłady NaukoweWrocław, ul. Kiełczowska 43
43Zespół Szkół ŁącznościWrocław, ul. Hauke-Bosaka 21
44Zespół Szkół Zawodowych Nr 6Wrocław, ul. Tęczowa 60
45Zespół Szkół ChemicznychWrocław, ul. Skwierzyńska 1
42. Zabrze
1Pogotowie OpiekuńczeZabrze, ul. Kruczkowskiego 35
2Dom dzieckaZabrze, ul. Park Hutniczy 2
43. Zielona Góra
1Pogotowie OpiekuńczeZielona Góra, ul. Wojska Polskiego 116
2Wojewódzki Ośrodek PolitechnicznyZielona Góra, ul. Elektoralna 2
3Centrum Kształcenia UstawicznegoZielona Góra, ul. Długa 13
4Wojewódzki Ośrodek Dokształcania ZawodowegoZielona Góra, ul. Botaniczna
66

Załącznik nr 2
WYKAZ SZKÓŁ ARTYSTYCZNYCH, KTÓRE NIE PODLEGAJĄ PRZEJĘCIU PRZEZ GMINY O STATUSIE
MIASTA
1. Białystok
- Zespół Placówek Kształcenia Artystycznego im. Ignacego Jana Paderewskiego
2. Bielsko-Biała:
- Państwowa Szkoła Muzyczna stopnia podstawowego i licealnego im. Stanisława
Moniuszki
- Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Juliana Fałata
3. Bydgoszcz:
- Państwowy Zespół Szkół Muzycznych im. Artura Rubinsteina
- Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Leona Wyczółkowskiego
4. Chorzów
- Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Grzegorza Fitelberga
5. Częstochowa:
- Zespół Szkół Muzycznych
- Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Jacka Malczewskiego
6. Elbląg
- Zespół Państwowych Szkół Muzycznych
7. Gdańsk:
- Zespół Szkół Muzycznych
- Państwowa Szkoła Muzyczna stopnia podstawowego i licealnego im. Feliksa
Nowowiejskiego
- Państwowa szkoła Baletowa
8. Gdynia:
- Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych
- Państwowe Policealne Studium Zawodowe Wokalno-Aktorskie im. Danuty Baduszkowej
9. Gliwice
- Państwowe Policealne Studium Zawodowe Wokalno-Baletowe
10. Grudziądz
- Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Stanisława Moniuszki
11. Jastrzębie-Zdrój
- Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia
12. Katowice:
- Zespół Państwowych Szkół Muzycznych
- Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Mieczysława Karłowicza
- Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych
13. Kielce:
- Zespół Państwowych Szkół Sztuk Plastycznych im. Józefa Szermentowskiego
- Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Ludomira Różyckiego
14. Koszalin:
- Zespół Państwowych Szkół Muzycznych im. Grażyny Bacewicz
- Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych
15. Kraków:
- Zespół Szkół Muzycznych im. Mieczysława Karłowicza
- Państwowe Liceum Muzyczne im. Fryderyka Chopina
- Państwowa Szkoła Muzyczna im. Władysława Żeleńskiego
- Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych
16. Lublin:
- Państwowa Szkoła Muzyczna stopnia Podstawowego i Licealnego im. Karola
Lipińskiego
- Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Cypriana Kamila Norwida
17. Łódź:
- Państwowe Policealne Studium Zawodowe Techniki Teatralno-Filmowej
- Zespół Szkół Muzycznych im. Stanisława Moniuszki
- Państwowa Szkoła Baletowa im. Feliksa Parnella
- Państwowa Podstawowa Szkoła Muzyczna
- Państwowe Liceum Muzyczne im. Henryka Wieniawskiego
- Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych
18. Olsztyn:
- Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Fryderyka Chopina
- Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych
19. Opole:
- Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Fryderyka Chopina
- Zespół Państwowych Placówek Kształcenia Plastycznego im. Jana Cybisa
20. Płock
- Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Karola Szymanowskiego
21. Poznań:
- Zespół Szkół Muzycznych
- Państwowa Szkoła Baletowa im. Olgi Sławskiej-Lipczyńskiej
- Państwowe Liceum Muzyczne im. Mieczysława Karłowicza
- Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Piotra Potworowskiego
22. Rybnik
- Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia
23. Słupsk
- Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Ignacego Jana Paderewskiego
24. Szczecin:
- Zespół Szkół Muzycznych im. Feliksa Nowowiejskiego
- Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Constantina Brancusi
25. Toruń
- Zespół Szkół Muzycznych im. Karola Szymanowskiego
26. Wałbrzych
- Zespół Szkół Muzycznych im. Stanisława Moniuszki
27. Wrocław:
- Państwowa Podstawowa Szkoła Muzyczna im. Karola Szymanowskiego
- Państwowe Liceum Muzyczne im. Karola Szymanowskiego
- Państwowa Szkoła Muzyczna II stopnia im. Ryszarda Bukowskiego
- Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Stanisława Kopystyńskiego
- Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia
28. Zielona Góra:
- Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Mieczysława Karłowicza
- Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych
Załącznik nr 3
WYKAZ INSTYTUCJI KULTURY NIE PODLEGAJĄCYCH PRZEKAZANIU NA RZECZ GMIN O STATUSIE
MIASTA
1. Białystok:
- Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Ł. Górnickiego
- Wojewódzki Ośrodek Animacji Kultury
- Muzeum Okręgowe z Oddziałami
- Teatr Dramatyczny im A. Węgierki
- Państwowa Filharmonia
- Białostocki Teatr Lalek
2. Bielsko-Biała:
- Wojewódzka Biblioteka Publiczna
- Wojewódzki Ośrodek Kultury
- Muzeum Okręgowe
3. Bydgoszcz:
- Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna
- Wojewódzki Ośrodek Kultury
- Opera Nova
- Filharmonia Pomorska im. I. Paderewskiego
- Teatr Polski
- Muzeum Okręgowe im. L. Wyczółkowskiego
4. Bytom, woj. katowickie:
- Państwowa Opera Śląska
- Muzeum Górnośląskie
5. Chorzów, woj. katowickie:
- Górnośląski Park Etnograficzny
- Teatr Rozrywki
6. Częstochowa:
- Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna
- Wojewódzki Ośrodek Kultury
7. Elbląg:
- Wojewódzka Biblioteka Publiczna
- Elbląski Ośrodek Kultury
- Teatr Dramatyczny
8. Gdańsk:
- Wojewódzka Biblioteka Publiczna
- Nadbałtyckie Centrum Kultury
- Centrum Edukacji Teatralnej
- Muzeum Archeologiczne
- Muzeum Narodowe
- Teatr Wybrzeże
- Państwowa Opera Bałtycka
- Państwowa Filharmonia Bałtycka
9. Gdynia, woj. gdańskie
- Teatr Muzyczny im. Danuty Baduszkowej
10. Gorzów Wielkopolski:
- Wojewódzka Biblioteka Publiczna
- Wojewódzki Dom Kultury
- Muzeum Okręgowe
- Państwowy Teatr im J. Osterwy
11. Kalisz:
- Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. A. Asnyka
- Centrum Kultury i Sztuki
- Muzeum Okręgowe Ziemi Kaliskiej
- Państwowy Teatr im. W. Bogusławskiego
12. Katowice:
- Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Katowicach
- Biblioteka Śląska
- Muzeum Śląskie
- Państwowy Teatr Śląski im. S. Wyspiańskiego
- Państwowa Filharmonia Śląska
- Centrum Dziedzictwa Kulturowego Górnego Śląska
- Ars Cameralis Silesiac Superioris - Górnośląski Festiwal Kameralistyki
- Górnośląskie Centrum Kultury
13. Kielce:
- Wojewódzka Biblioteka Publiczna
- Wojewódzki Dom Kultury
- Muzeum Narodowe w Kielcach
- Muzeum Wsi Kieleckiej
- Państwowa Filharmonia im. Oskara Kolberga
- Państwowy Teatr im. Stefana Żeromskiego
- Teatr Lalki i Aktora "Kubuś"
14. Koszalin:
- Wojewódzka Biblioteka Publiczna
- Muzeum Okręgowe
- Bałtycki Teatr Dramatyczny im. J. Słowackiego
15. Kraków:
- Wojewódzka Biblioteka Publiczna
- Wojewódzki Ośrodek Kultury
- Muzeum Archeologiczne
- Muzeum Etnograficzne im. S. Udzieli
- Filharmonia Krakowska im. K. Szymanowskiego
- Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora "Cricoteca"
- Opera i Operetka
- Państwowy Teatr Lalki i Maski "Groteska"
- Teatr im. J. Słowackiego
- Państwowy Teatr Muzyki i Poezji pn. Teatr Ewy Demarczyk
- Muzeum Historii Fotografii
- Państwowy Teatr "Bagatela" im. T. Boya-Żeleńskiego
- Capella Cracoviensis
16. Legnica:
- Wojewódzka Biblioteka Publiczna
- Centrum Sztuki - Teatr Dramatyczny
- Państwowa Galeria Sztuki
17. Lublin:
- Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. H. Łopacińskiego
- Wojewódzki Dom Kultury
- Ośrodek Praktyk Teatralnych "Gardzienice"
- Muzeum Lubelskie
- Muzeum Wsi Lubelskiej
- Państwowy Teatr im. J. Osterwy
- Państwowa Filharmonia im. H. Wieniawskiego
- Teatr Muzyczny
18. Łódź:
- Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. Marszałka J. Piłsudskiego
- Łódzki Dom Kultury
- Muzeum Sztuki
- Muzeum Archeologiczne i Etnograficzne
- Teatr Wielki
- Państwowy Teatr im. S. Jaracza
- Państwowa Filharmonia im. A. Rubinsteina
19. Olsztyn:
- Wojewódzka Biblioteka Publiczna
- Regionalny Ośrodek Kultury
- Centrum Francusko-Polskie
- Muzeum Warmii i Mazur
- Państwowy Teatr im. S. Jaracza
- Państwowa Filharmonia im. F. Nowowiejskiego
- Olsztyński Teatr Lalek
- Biuro Wystaw Artystycznych
20. Opole:
- Wojewódzka Biblioteka Publiczna
- Muzeum Śląska Opolskiego
- Muzeum Wsi Opolskiej
- Teatr im. J. Kochanowskiego
- Państwowa Filharmonia im. J. Elsnera
21. Płock:
- Wojewódzka Biblioteka Publiczna
- Wojewódzki Dom Kultury
- Muzeum Mazowieckie
- Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego
22. Poznań:
- Wojewódzka Biblioteka Publiczna
- Teatr Wielki im. St. Moniuszki
- Państwowa Filharmonia Poznańska
- Polski Teatr tańca
- Teatr Nowy
23. Radom:
- Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. J. i A. Załuskich
- Muzeum Okręgowe
- Muzeum Wsi Radomskiej
- Wojewódzki Ośrodek Kultury i Sztuki "Resursa"
24. Rzeszów:
- Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna
- Wojewódzki Dom Kultury
- Muzeum Okręgowe
- Teatr Lalki i Aktora "Kacperek"
- Państwowy Teatr im. W. Siemaszkowej
- Państwowa Filharmonia im. A. Malawskiego
25. Słupsk:
- Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna
- Muzeum Pomorza Środkowego
- Biuro Wystaw Artystycznych
26. Szczecin:
- Książnica Pomorska
- Zamek Książąt Pomorskich
- Muzeum Narodowe
- Biuro Dokumentacji Zabytków
- Opera i Operetka
- Teatr Polski
27. Tarnów:
- Wojewódzka Biblioteka Publiczna
- Wojewódzki Ośrodek Kultury
- Muzeum Okręgowe
- Centrum Paderewskiego Tarnów - Kąśna Dolna
28. Toruń:
- Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Książnica Miejska
- Wojewódzki Ośrodek Animacji Kultury
- Państwowa Galeria Sztuki i Ośrodek Edukacji Plastycznej
- Muzeum Okręgowe
- Muzeum Etnograficzne
- Teatr im. W. Horzycy
29. Wałbrzych:
- Wojewódzka Biblioteka Publiczna
- Wojewódzki Ośrodek Kultury
- Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego
- Teatr Lalek
- Filharmonia Sudecka
30. Włocławek:
- Wojewódzka Biblioteka Publiczna
- Wojewódzki Dom Kultury
- Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej
31. Wrocław:
- Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna
- Ośrodek Kultury i Sztuki
- Muzeum Narodowe
- Teatr Polski
- Państwowa Opera
- Państwowa Filharmonia im. W. Lutosławskiego
- Wrocławski Teatr Pantomimy
- Ośrodek Badań Twórczości J. Grotowskiego
32. Zielona Góra:
- Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. C. K. Norwida
- Regionalne Centrum Animacji Kultury
- Muzeum Ziemi Lubuskiej
- Filharmonia Zielonogórska im. T. Bairda
- Lubuski Teatr im. L. Kruczkowskiego
- Estrada Ziemi Lubuskiej (w likwidacji)
Załącznik nr 4
WYKAZ DOMÓW POMOCY SPOŁECZNEJ I OŚRODKÓW OPIEKUŃCZYCH NIE PODLEGAJĄCYCH
PRZEJĘCIU PRZEZ GMINY O STATUSIE MIASTA
1. Białystok:
Dom Pomocy Społecznej, ul. Baranowicka 203 oraz filia w Bobrowej
2. Bielsko-Biała:
1) Centrum Dzienne dla Osób Upośledzonych Umysłowo -
Wojewódzki Ośrodek Metodyczno-Szkoleniowy, ul. Sobieskiego 158
2) Ośrodek Interwencji Kryzysowej, ul. ks. Brzózki 3
3) Dom Samotnej Matki, ul. Potok 6
3. Bydgoszcz:
1) Dom Pomocy Społecznej, ul. Dunikowskiego 2
2) Dom Pomocy Społecznej, ul. Łomżyńska 54 i Dzienny Ośrodek
Rehabilitacyjno-Opiekuńczy - ul. Paderewskiego 28/1a3
3) Dom Pomocy Społecznej, ul. Mińska 15 i filia ul. Smukalska 251
4. Bytom:
1) Dom Pomocy Społecznej, ul. Stolarzowicka 33
2) Dom Pomocy Społecznej, ul. ks. Frenzla 204
3) Dom Pomocy Społecznej, ul. Dworcowa 7
5. Chorzów:
1) Dom Pomocy Społecznej, ul. Katowicka 110
2) Dom Pomocy Społecznej, ul. Maciejowicka
3) Dom Pomocy Społecznej, ul. Siemianowicka 101
4) Dom Pomocy Społecznej, ul. Wandy 64
6. Dąbrowa Górnicza
Dom Pomocy Społecznej, ul. Norwida 1
7. Elbląg
Dom Pomocy Społecznej, ul. Toruńska 15
8. Gdańsk:
1) Dom Pomocy Społecznej w Gdańsku-Oruni, ul. Szosa Starogardzka 20
2) Dom Pomocy Społecznej w Gdańsku-Oliwie, ul. Polanki 121
9. Gdynia
Ośrodek Opiekuńczy Gdynia-Witomino, ul. Chwarznieńska 136
10. Gliwice:
1) Dom Pomocy Społecznej, ul. Derkacza 10
2) Dom Pomocy Społecznej, ul. Pszczyńska 100
11. Gorzów Wlkp.:
1) Dom Pomocy Społecznej, ul. Podmiejska-Boczna 10 i filia Dobiegniew, ul.
Gdańska, oraz filia ul. Walczaka 27
2) Dom Pomocy Społecznej w Gorzowie, ul. Okrzei 39
12. Grudziądz:
1) Dom Pomocy Społecznej, ul. Dywizjonu 303 nr 4
2) Dom Pomocy Społecznej, ul. Nadgórna 32
3) Dom Pomocy Społecznej, ul. Parkowa 12
13. Jaworzno
Dom Pomocy Społecznej, ul. Obrońców Poczty Gdańskiej 65
14. Kalisz:
1) Dom Pomocy Społecznej, ul. Wojska Polskiego 124
2) Dom Pomocy Społecznej, ul. Winiarska 26
15. Katowice
Dom Pomocy Społecznej, ul. Traktorzystów 42
16. Kielce:
1) Dom Pomocy Społecznej, ul. Jagiellońska 76
2) Dom Pomocy Społecznej, ul. Tarnowska 10
3) Dom Pomocy Społecznej, ul. Sobieskiego 30
4) Dom Pomocy Społecznej, ul. Bobrowa 15
5) Dom Pomocy Społecznej, ul. Żeromskiego 4/6
17. Kraków:
1) Dom Pomocy Społecznej, ul. Helclów 2
2) Dom Pomocy Społecznej, ul. Zielna 41
3) Dom Pomocy Społecznej, ul. Radziwiłłowska 8
4) Dom Pomocy Społecznej, ul. Łanowa 39
5) Dom Pomocy Społecznej, ul. Krakowska 55
6) Dom Pomocy Społecznej, ul. Babińskiego 25
7) Dom Pomocy Społecznej, ul. Łanowa 41
8) Dom Pomocy Społecznej, ul. Łanowa 43a
9) Dom Pomocy Społecznej, ul. Łanowa 41b
10) Dom Pomocy Społecznej, ul. Łanowa 43b
11) Dom Pomocy Społecznej, ul. Łanowa 43d
12) Dom Pomocy Społecznej, ul. Klauzeka 6
13) Dom Pomocy Społecznej, ul. Praska 25
14) Dom Pomocy Społecznej, Os. Szkolne 28
15) Dom Pomocy Społecznej, ul. Osiedle Sportowe 9
16) Wojewódzki Ośrodek Interwencji Kryzysowych, ul. Radziwiłłowska 8b i filia,
ul. Czechowa 142
18. Legnica:
1) Dom Pomocy Społecznej, ul. Grabskiego
2) Dom Pomocy Społecznej, ul. Kubusia Puchatka 4
3) Dom Pomocy Społecznej, ul. Wojska Polskiego 10
19. Lublin:
1) Dom Pomocy Społecznej, ul. Głowackiego 26
2) Dom Pomocy Społecznej, ul. Wallenroda 2a
3) Dom Pomocy Społecznej, ul. Kosmonautów 78
20. Łódź:
1) Dom Pomocy Społecznej, ul. Rojna 15
2) Dom Pomocy Społecznej, ul. Spadkowa 2/6
3) Dom Pomocy Społecznej, ul. Ciołkowskiego 2
4) Dom Pomocy Społecznej, ul. Narutowicza 114
5) Dom Pomocy Społecznej - Centrum Rehabilitacyjno-Opiekuńcze, ul.
Przybyszewskiego 255/267
6) Dom Pomocy Społecznej, ul. 28 Pułku Strzelców Kaniowskich 32
7) Dom Pomocy Społecznej, ul. Paradna 36, i filia ul. Kosynierów Gdyńskich 20
8) Dom Pomocy Społecznej, ul. Podgórna 6/10
9) Dom Pomocy Społecznej, ul. Sierkowskiego 65
10) Dom Pomocy Społecznej, ul. Kurasia Ognia 10
11) Dom Pomocy Społecznej, ul. Krzemieniecka 7/9
12) Dom Pomocy Społecznej, ul. Przyrodnicza 24/26
13) Dom Pomocy Społecznej, ul. Dojazdowa 5/7
21. Mysłowice:
Dom Pomocy Społecznej, ul. Reja 54
22. Olsztyn:
1) Dom Pomocy Społecznej, Ośrodek Mieszkalno-Rehabilitacyjny, ul. Paukszty 57
2) Dom Pomocy Społecznej, ul. Fałata 23
23. Opole:
Dom Pomocy Społecznej, ul. Chmielowicka 6
24. Płock:
Dom Pomocy Społecznej, ul. Krótka 6a
25. Poznań:
1) Dom Pomocy Społecznej, ul. Ugory 20
2) Dom Pomocy Społecznej, ul. Konarskiego 11/13
3) Dom Pomocy Społecznej, ul. Dolne Chyby 10
4) Dom Pomocy Społecznej, ul. Pokrzywno 1
26. Radom:
1) Dom Pomocy Społecznej, ul. Wyścigowa 16/18
2) Dom Pomocy Społecznej, ul. Struga 88
3) Dom Pomocy Społecznej, ul. Stare Miasto 2
27. Ruda Śląska
Dom Pomocy Społecznej, ul. Puszkina 7
28. Rzeszów:
1) Dom Pomocy Społecznej, ul. Sucharskiego 1 - z filiami
2) Dom Pomocy Społecznej, ul. Załęska 7a
3) Dom Pomocy Społecznej, ul. Powstańców Śląskich
4) Dom Pomocy Społecznej, ul. Powstańców Styczniowych 37
29. Słupsk
Dom Pomocy Społecznej, ul. Leśna 8
30. Sosnowiec
Dom Pomocy Społecznej, ul. Generała Andersa 81b
31. Szczecin:
1) Dom Pomocy Społecznej, ul. Romera 21/29
2) Dom Pomocy Społecznej, ul. Broniewskiego 4/6
32. Tarnów
Dom Pomocy Społecznej, ul. Szpitalna 53
33. Toruń
Dom Pomocy Społecznej, ul. Szosa Chełmińska 220
34. Włocławek:
1) Dom Pomocy Społecznej, ul. Nowomiejska 19
2) Dom Pomocy Społecznej, ul. Dobrzyńska 102
35. Wrocław:
1) Dom Pomocy Społecznej, ul. Karmelkowa 25/27
2) Dom Pomocy Społecznej, ul. Świątnicka 25/27
3) Dom Pomocy Społecznej, ul. Mączna 3
4) Dom Pomocy Społecznej, ul. Rędzińska 66/68
5) Dom Pomocy Społecznej, ul. Kaletnicza 8
36. Zielona Góra:
1) Dom Pomocy Społecznej, ul. Lubuska 11
2) Dom Pomocy Społecznej, ul. Słowackiego 29
Załącznik nr 5
WYKAZ DRÓG KRAJOWYCH I WOJEWÓDZKICH NIE PODLEGAJĄCYCH PRZEJĘCIU PRZEZ GMINY O
STATUSIE MIASTA
Lp.MiastoNumery dróg nie podlegających przejęciu przez gminy o statusie
miasta
123
1Białystok18, 19, 66
2Bielsko-Biała1
3Bydgoszcz245
4Bytom4
5Częstochowa1
6Dąbrowa Górnicza4, 15, 90
7Elbląg7, 50, 508
8Gdańsk1, 6, 7
9Gdynia6
10Gliwice4
11Grudziądz16
12Jastrzębie933
13Jaworzno15
14Katowice1, 15, 93
15Kielce73, 74
16Legnica3
17Mysłowice15
18Płock60, 62, 559
19Poznań2
20Rzeszów4, 9, 19
21Siemianowice4
22Sosnowiec1, 15, 90
23Szczecin3, 6, 10
24Tarnów4
25Toruń1, 10, 52
26Tychy1, 15, 92, 950
017-26
27Włocławek1
28Zabrze4

Załącznik nr 6
WYKAZ PUBLICZNYCH ZAKŁADÓW OPIEKI ZDROWOTNEJ NIE PODLEGAJĄCYCH PRZEJĘCIU PRZEZ
GMINY O STATUSIE MIASTA
1. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy, Białystok, ul. Orzeszkowej 32
2. Wojewódzki Szpital Zespolony, Białystok, ul. Skłodowskiej 26
3. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego, Białystok, ul. Poleska 89
4. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa, Białystok, ul. Krasińskiego
5. Terenowy Zespół Opieki Zdrowotnej w Białymstoku, ul. Słonimska 15/1
6. Wojewódzki Szpital Zespolony, Bielsko-Biała, ul. Widok 5
7. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego, Bielsko-Biała, ul. E. Plater 14
8. Wojewódzki Szpital im. J. Biziela, Bydgoszcz, ul. Ujejskiego 75
9. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego w Bydgoszczy, ul. Markwarta 8
10. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa w Bydgoszczy, ul. Markwarta 8
11. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w Bydgoszczy, ul. Karłowicza 26
12. Miejski Szpital Zespolony Nr 1 w Bytomiu, ul. Żeromskiego 7
13. Miejski Szpital Zespolony Nr 2 w Bytomiu, ul. Batorego 15
14. Górniczy Zakład Opieki Zdrowotnej w Bytomiu
15. Pogotowie Ratunkowe w Zakładzie Lecznictwa Podstawowego, Bytom
16. Szpital im. dr L. Urbanowicza i dr A. Kośnego w Chorzowie, ul. Zjednoczenia
10
17. Pogotowie Ratunkowe w Chorzowie
18. Zespół Opieki Zdrowotnej Nr 1 w Częstochowie
19. Wojewódzki Szpital Zespolony w Częstochowie
20. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa w Częstochowie
21. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego w Częstochowie
22. Zakład Opieki Zdrowotnej, Dąbrowa Górnicza - Gołonóg
23. Wojewódzki Szpital Zespolony Elbląg, ul. Królewiecka 146
24. Szpital Miejski w Gdańsku-Zaspie, ul. Jana Pawła II 50
25. Zespół Opieki Zdrowotnej dla Szkół Wyższych w Gdańsku, ul. Zwycięstwa 30
26. Miejska Stacja Pogotowia Ratunkowego w Gdańsku
27. Przemysłowy Zespół Opieki Zdrowotnej w Gdańsku
28. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa w Gdańsku, ul. Hoene-Wrońskiego 4
29. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w Gdańsku, ul. Jana z Kolna 22/26
30. Zakład Opiekuńczo Leczniczy w Gdańsku, ul. Abrahama 56
31. Wojewódzki Szpital Zespolony w Gdańsku, ul. Wały Jagiellońskie 36
32. Szpital Miejski im. J. Brudzińskiego, Gdynia
33. Miejska Stacja Pogotowia Ratunkowego, Gdynia
34. Szpital Morski im. PCK, Gdynia
35. Miejski Zakład Lecznictwa Zamkniętego Nr 1 w Gliwicach
36. Miejski Zakład Lecznictwa Zamkniętego Nr 2 w Gliwicach
37. Miejski Zakład Lecznictwa Zamkniętego Nr 3 w Gliwicach
38. Wojewódzki Szpital Zespolony, Gorzów Wielkopolski
39. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego w Gorzowie Wlkp.
40. Szpital Miejski O/Węgrowo w Grudziądzu - w budowie
41. Oddział Pomocy Doraźnej w Grudziądzu z podstacją Pogotowia Ratunkowego,
Łasin
42. Szpital Miejski im. dr Władysława Biegańskiego z Zespołem Poradni
Specjalistycznych, Grudziądz, ul. gen. Władysława Sikorskiego 32
43. Górniczy Zespół Opieki Zdrowotnej w Jastrzębiu-Zdroju
44. Wojewódzki Szpital Zespolony w Kaliszu
45. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa w Kaliszu
46. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego w Kaliszu
47. Górnośląskie Centrum Medyczne w Katowicach Ochojcu
48. Zakład Lecznictwa Zamkniętego w Katowicach
49. Wojewódzkie Pogotowie Ratunkowe w Katowicach
50. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa w Katowicach
51. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w Katowicach
52. Górniczy Zespół Opieki Zdrowotnej w Katowicach
53. Wojewódzki Szpital Zespolony, Kielce, ul. Grunwaldzka 45
54. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy, Kielce, ul. Olszewskiego 3
55. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego, Kielce, ul. św. Leonarda 10
56. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa, Kielce, ul. Jagiellońska 56
57. Międzyzakładowy Ośrodek Medycyny Pracy Nr 1 w Kielcach, ul. Olszewskiego 2
58. Międzyzakładowy Ośrodek Medycyny Pracy Nr 2 w Kielcach, ul. Jagiellońska 74
59. Szpital Wojewódzki, Koszalin
60. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego, Koszalin
61. Zespół Opieki Zdrowotnej dla Szkół Wyższych im. Stanisława Hornunga, w
Krakowie, ul. Armii Krajowej 5
62. Dom Spokojnej Starości - Zakład Opiekuńczo-Leczniczy w Krakowie, ul.
Wielicka 267
63. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa, Kraków, ul. Sieroszewskiego 1
64. Przemysłowy Zespół Opieki Zdrowotnej - "Nowa Huta", ul. Ujastek
65. Krakowskie Pogotowie Ratunkowe, Kraków, ul. św. Łazarza 14
66. Szpital Wojewódzki, Legnica
67. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego w Legnicy
68. Zespół Opieki Zdrowotnej dla Szkół Wyższych w Lublinie, ul. Langiewicza 6A
69. Szpital Wojewódzki Nr 2, Lublin, al. Kraśnicka 100
70. Wojewódzki Szpital Zespolony im. Jana Bożego, Lublin, ul. Biernackiego 9
71. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy, Lublin, ul. Nałęczowska 2
72. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego, Lublin, ul. Szkolna 16
73. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa w Lublinie, ul. Armii Wojska Polskiego 8
74. Oddział Pomocy Doraźnej w Łodzi, ul. Mokra 10
75. Oddział Pomocy Doraźnej w Łodzi, ul. Lecznicza 6
76. Oddział Pomocy Doraźnej w Łodzi, ul. Struga 86
77. Oddział Pomocy Doraźnej w Łodzi, ul. Gorkiego 21a
78. Szpital im. Biegańskiego w Łodzi, ul. Kniaziewicza 1/5
79. Wojewódzki Szpital Zespolony im. Kopernika, Łódź, ul. Pabianicka 62
80. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego, Łódź, ul. Sienkiewicza 137/141
81. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w Łodzi, ul. Aleksandrowska 63
82. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa, Łódź, ul. Franciszkańska 17/25
83. Wojewódzki Szpital Zespolony, Olsztyn
84. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa w Olsztynie
85. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego w Olsztynie
86. Wojewódzki Zespół Medycyny Przemysłowej w Olsztynie
87. Szpital Wojewódzki, Opole, al. Witosa 26
88. Wojewódzki Szpital Zespolony, Opole, ul. Kośnego 53
89. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa w Opolu
90. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego w Opolu
91. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w Opolu
92. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy, Płock
93. Wojewódzki Szpital Zespolony, Płock
94. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego, Płock
95. Wojewódzki Szpital Zespolony, Poznań
96. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego, Poznań
97. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa, Poznań
98. Wielkopolskie Centrum Medycyny Pracy w Poznaniu
99. Zakład Opiekuńczo-Leczniczy, Poznań, ul. Grobla
100. Zakład Opiekuńczo-Leczniczy, Poznań, ul. Mogileńska
101. Wojewódzki Szpital Zespolony, Radom
102. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa, Radom
103. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego, Radom
104. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy, Radom
105. Szpital Radom-Józefów - w budowie
106. Zakład Lecznictwa Zamkniętego w Rudzie Śląskiej
107. Rejonowa Stacja Krwiodawstwa w Rybniku
108. Szpital Wojewódzki Nr 1, Rzeszów, ul. Szopena 2
109. Szpital Wojewódzki Nr 2, Rzeszów, ul. Lwowska 60
110. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego, Rzeszów, ul. Poniatowskiego 4
111. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa, Rzeszów, ul. Wierzbowa 4
112. Zespół Opieki Zdrowotnej Nr 2 w Rzeszowie, ul. Batorego 9
113. Centrum Lecznictwa Oparzeń - w budowie, Siemianowice Śląskie
114. Wojewódzki Szpital Zespolony, Słupsk
115. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa w Słupsku, ul. Szarych Szeregów 20
116. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w Słupsku
117. Miejska Stacja Pogotowia Ratunkowego w Sopocie
118. Górniczy Zakład Opieki Zdrowotnej w Sosnowcu
119. Rejonowe Pogotowie Ratunkowe, Sosnowiec
120. Zakład Lecznictwa Zamkniętego w Sosnowcu
121. Wojewódzki Szpital Zespolony, Szczecin
122. Portowy Zespół Opieki Zdrowotnej, Szczecin
123. Stoczniowy Zakład Opieki Zdrowotnej w Szczecinie
124. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego w Szczecinie
125. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa w Szczecinie
126. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w Szczecinie
127. Oddział Pomocy Doraźnej, Świętochłowice
128. Szpital Wojewódzki, Tarnów
129. Wojewódzki Szpital Zespolony, Tarnów
130. Zespół Zakładów Medycyny Pracy w Tarnowie, ul. Kwiatkowskiego 8
131. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego w Tarnowie
132. Wojewódzki Szpital Zespolony, Toruń
133. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy, Toruń
134. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego, Toruń
135. Szpital Miejski z Przychodnią Specjalistyczną, Toruń, ul. Batorego 17/19
136. Górniczy Zakład Opieki Zdrowotnej, Tychy
137. Wojewódzki Szpital Zespolony, Wałbrzych
138. Szpital Wojewódzki im. dr Sokołowskiego w Wałbrzychu
139. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy, Wałbrzych
140. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego, Wałbrzych
141. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa w Wałbrzychu, ul. Chrobrego 38
142. Wojewódzki Szpital, Włocławek
143. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego, Włocławek
144. Wojewódzki Szpital Zespolony im. J. Babińskiego, Wrocław
145. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego, Wrocław
146. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa, Wrocław
147. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy, Wrocław
148. Szpital Nr 2 w Zabrzu, ul. Skłodowskiej-Curie 10
149. Górniczy Zespół Opieki Zdrowotnej w Zabrzu
150. Szpital Nr 1 w Zabrzu
151. Szpital Wojewódzki, Zielona Góra
152. Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego w Zielonej Górze, ul. Chrobrego 2
153. Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa w Zielonej Górze
Załącznik nr 7
WYKAZ PUBLICZNYCH SZKÓŁ MEDYCZNYCH NIE PODLEGAJĄCYCH PRZEJĘCIU PRZEZ GMINY O
STATUSIE MIASTA
1. Białystok
Zespół Szkół Medycznych
15-027 Białystok, ul. Ogrodowa 23
Medyczne Studium Zawodowe
15-230 Białystok, ul. Czackiego 8
2. Chorzów
Liceum Medyczne
41-500 Chorzów, ul. Piotra 14
3. Częstochowa
Zespół Szkół Medycznych
42-200 Częstochowa, ul. Dąbrowskiego 75
4. Elbląg
Zespół Szkół Medycznych
82-300 Elbląg, ul. Saperów 14E
5. Gdańsk
Zespół Szkół Medycznych
80-416 Gdańsk, ul. gen. J. Hallera 122
Zespół Szkół Medycznych
80-401 Gdańsk, ul. gen. J. Hallera 17
Zespół Szkół Medycznych
80-210 Gdańsk, ul. Tuwima 15
Zespół Szkół Medycznych
80-741 Gdańsk, ul. Reduta Miś 5/7
6. Gdynia
Zespół Szkół Medycznych
81-346 Gdynia, ul. Żeromskiego 31
7. Gliwice
Medyczne Studium Zawodowe
44-100 Gliwice, ul. Chudoby 10
Zespół Szkół Medycznych
44-100 Gliwice, ul. Hutnicza 10
8. Gorzów Wielkopolski
Zespół Szkół Medycznych
66-400 Gorzów Wlkp., ul. Dowgielewiczowej 5
9. Grudziądz
Zespół Szkół Medycznych
86-300 Grudziądz, ul. Kosynierów Gdyńskich 17
10. Jastrzębie-Zdrój
Liceum Medyczne
44-335 Jastrzębie, ul. Graniczna 2
11. Jaworzno
Zespół Szkół Medycznych
32-410 Jaworzno, ul. Szczakowska 45
12. Katowice
Zespół Szkół Medycznych
40-304 Katowice, ul. Wiertnicza 3
Medyczne Studium Zawodowe
40-862 Katowice, ul. Gliwicka 276
13. Kielce
Zespół Szkół Medycznych
25-317 Kielce, ul. IX Wieków Kielc 19
14. Koszalin
Zespół Szkół Medycznych
75-582 Koszalin, ul. Leśna 2
15. Kraków
Zespół Szkół Medycznych
31-863 Kraków-Nowa Huta, ul. Kocmyrzowska 4
Medyczne Studium Zawodowe Nr 1
31-126 Kraków, ul. Michałowskiego 12
Zespół Szkół Medycznych
30-523 Kraków, ul. Zamoyskiego 58
Medyczne Studium Zawodowe Nr 3
31-135 Kraków, ul. św. Anny 5
Medyczne Studium Zawodowe Nr 4
31-069 Kraków, ul. Koletek 12
Medyczne Studium Zawodowe Nr 5
31-052 Kraków, ul. Miodowa 36
Medyczne Studium Masażu Leczniczego
30-079 Kraków, ul. Królewska 26
16. Lublin
Medyczne Studium Zawodowe
20-090 Lublin, ul. Jaczewskiego 5
Liceum Medyczne w Zespole Szkół Chemicznych
20-059 Lublin, Al. Racławickie 7
Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Nr 3
20-336 Lublin, ul. Słowicza 5
17. Łódź
Zespół Szkół Medycznych
90-145 Łódź, ul. Narutowicza 122
Liceum Medyczne im. Dr Heleny Wolff
90-745 Łódź, ul. Lipowa 16
Zespół Szkół Medycznych
90-119 Łódź, ul. Narutowicza 58
Medyczne Studium Zawodowe Nr 2
91-738 Łódź, ul. Wielkopolska 72/74
Medyczne Studium Zawodowe Nr 1
90-231 Łódź, ul. Piłsudskiego 159
18. Olsztyn
Zespół Szkół Medycznych
10-052 Olsztyn, ul. Mariańska 1
19. Opole
Liceum Medyczne w Zespole Szkół
45-062 Opole, ul. T. Kościuszki 14
Medyczne Studium Zawodowe
45-060 Opole, ul. Katowicka 68
Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych
45-073 Opole, ul. Struga 16
20. Płock
Zespół Szkół Medycznych
09-402 Płock, ul. 3 Maja 4
21. Poznań
Medyczne Studium Zawodowe
60-658 Poznań, ul. Szamarzewskiego 99
Medyczne Studium Zawodowe
60-501 Poznań, ul. Bukowa 29
Medyczne Studium Zawodowe im. PCK
61-855 Poznań, ul. Mostowa 6
22. Radom
Zespół Szkół Medycznych
26-600 Radom, ul. Kelles-Krauza 3
23. Ruda Śląska
Zespół Szkół Medycznych
41-709 Ruda Śląska, ul. Hallera 61
24. Rybnik
Zespół Szkół Medycznych
44-200 Rybnik, ul. Borki 37d
25. Rzeszów
Medyczne Studium Zawodowe
35-310 Rzeszów, ul. Warzywna 1
26. Słupsk
Zespół Szkół Medycznych
77-200 Słupsk, ul. Bałtycka 29
27. Sosnowiec
Liceum Medyczne
Medyczne Studium Zawodowe
41-200 Sosnowiec, ul. Franciszkańska 5a
28. Szczecin
Centrum Kształcenia Medycznego
70-562 Szczecin, pl. Orła Białego 2
Medyczne Studium Zawodowe Nr 1
71-460 Szczecin, ul. Broniewskiego 9
29. Toruń
Zespół Szkół Medycznych
87-100 Toruń, pl. ks. S. Frelichowskiego 40/42
Medyczne Studium Zawodowe
87-100 Toruń, ul. św. Jana 1/3
30. Wałbrzych
Zespół Szkół Medycznych
58-309 Wałbrzych, ul. Armii Krajowej 35b
31. Włocławek
Zespół Szkół Medycznych
87-800 Włocławek, ul. Lipnowska 7
32. Wrocław
Zespół Szkół Medycznych
51-618 Wrocław, ul. Bartla 5
Medyczne Studium Zawodowe
50-425 Wrocław, ul. Krakowska 28
Medyczne Studium Zawodowe
55-355 Wrocław, ul. Grunwaldzka 2
Medyczne Studium Zawodowe
50-018 Wrocław, ul. Stawowa 24
Liceum Medyczne im. H. Nagórskiej
Medyczne Studium Zawodowe
50-126 Wrocław, ul. św. Mikołaja 78/79
Medyczne Studium Zawodowe
50-448 Wrocław, ul. Worcella 25/27
33. Zabrze
Medyczne Studium Zawodowe
41-800 Zabrze, ul. 3 Maja 63
34. Zielona Góra
Zespół Szkół Medycznych
65-044 Zielona Góra, ul. Wazów 44

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 2 listopada 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji
lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych.
(Dz. U. Nr 146, poz. 712)
Na podstawie art. 26 ust. 2 oraz w związku z art. 40 i art. 86 ustawy z dnia 6
kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i
Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z
1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515), art. 16 ust. 2 oraz
w związku z art. 28 i art. 73 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie
Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107,
poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr
4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515), art. 32 ust. 2 oraz w związku z
art. 44 i art. 90 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz.
U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993
r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr
34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515), art. 29 ust. 2 w związku z art. 71 ust. 5
ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88,
poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214
oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163), w związku z art. 21 ust. 4
ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy
Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i
Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 214 i z 1995 r. Nr 4, poz.
17), art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach
przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w
Milicji Obywatelskiej (Dz. U. Nr 53, poz. 345, z 1983 r. Nr 16, poz. 79, z 1985
r. Nr 20, poz. 85 i Nr 38, poz. 181 oraz z 1989 r. Nr 35, poz. 192) oraz w
związku z art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie Więziennej
(Dz. U. z 1984 r. Nr 29, poz. 149, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 94,
poz. 422 i Nr 105, poz. 453, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz.
214 i Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163) zarządza
się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 9 lipca 1991 r. w
sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych
Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz. U. Nr 79, poz. 349 i z 1992 r. Nr 83, poz.
425) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 4 dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
"4) sprawowania fachowego nadzoru nad merytoryczną działalnością wojewódzkich
komisji lekarskich.",
2) w ż 9 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje ust. 2 w
brzmieniu:
"2. Do skierowania dotyczącego kandydata do służby dołącza się wyniki jego badań
psychologicznych oraz ocenę sprawności fizycznej do służby.",
3) w ż 11:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) kategoria C - zdolny do służby z ograniczeniem, co oznacza, że u osoby
badanej stwierdzono przewlekle schorzenia lub ułomności fizyczne albo
psychiczne, które trwale lub czasowo zmniejszają sprawność fizyczną lub
psychiczną do służby, ale nie stanowią przeszkody do pełnienia służby na
określonych stanowiskach,"
b) w pkt 3 wyraz "trwale" zastępuje się wyrazem "całkowicie",
4) w ż 13 w ust. 1 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
"5) określenie �całkowicie niezdolny do służby - jeżeli w stanie zdrowia
badanego stwierdzono schorzenia, które nie pozwalają na pełnienie służby.",
5) w ż 25 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Niezwłocznie po wydaniu orzeczenia przewodniczący komisji lekarskiej doręcza
osobiście lub przesyła zainteresowanemu treść orzeczenia według wzoru
stanowiącego załącznik nr 10 do rozporządzenia. Jeżeli osoba zainteresowana
ubiega się lub nabyła prawo do emerytury policyjnej lub renty, o treści
orzeczenia przewodniczący komisji powiadamia także właściwy organ emerytalny.
Fakt wręczenia lub przesłania orzeczenia odnotowuje się w księdze orzeczeń.",
6) w ż 28 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. W razie niezatwierdzenia orzeczenia wojewódzkiej komisji lekarskiej,
okręgowa komisja lekarska uchyla je oraz:
1) wydaje nowe orzeczenie, które jest ostateczne, lub
2) zarządza ponowne badanie i wydanie nowego orzeczenia przez wojewódzką komisję
lekarską, z zastrzeżeniem pkt 3, albo
3) gdy uchylone orzeczenie dotyczy spraw, o których mowa w ż 22 ust. 2, zwraca
je wraz ze swoją opinią co do zasadności ustaleń wojewódzkiej komisji lekarskiej
w celu ponownego rozpatrzenia sprawy i wydania nowego orzeczenia. Opinia
okręgowej komisji lekarskiej jest wiążąca dla wojewódzkiej komisji lekarskiej.",
7) w ż 32:)
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. O potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego policjantowi, funkcjonariuszowi:
Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Służby Więziennej oraz strażakowi
Państwowej Straży Pożarnej komisja lekarska orzeka w przypadku, gdy osoba badana
mimo wykorzystania 12 miesięcy zwolnienia od wykonywania obowiązków służbowych z
powodu choroby nie odzyskała zdolności do wykonywania tych obowiązków, a stan
jej zdrowia rokuje poprawę w stopniu umożliwiającym dalsze pełnienie służby.",
b) skreśla się ust. 2,
c) dotychczasowy ust. 3 oznacza się jako ust. 2,
8) ż 33 otrzymuje brzmienie:
"ż 33. Komisja lekarska, orzekając o potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego,
wnioskuje o udzielenie tego urlopu jednorazowo na okres do 2 miesięcy, a łącznie
w ciągu kolejnych 12 miesięcy na okres do 6 miesięcy.",
9) załącznik nr 2 otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego
rozporządzenia,
10) załącznik nr 2a oznacza się jako załącznik nr 3 w brzmieniu określonym w
załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia,
11) załącznik nr 3 oznacza się jako załącznik nr 4,
12) załączniki nr 4 i 5 oznacza się odpowiednio jako załączniki nr 5 i 6 i
nadaje im brzmienie określone w załącznikach nr 3 i 4 do niniejszego
rozporządzenia,
13) załącznik nr 9 oznacza się jako załącznik nr 10 i nadaje mu brzmienie
określone w załączniku nr 5 do niniejszego rozporządzenia,
14) załączniki nr 6, 7, 8 i 10 oznacza się odpowiednio jako załączniki nr 7, 8,
9 i 11.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych: A. Milczanowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 2 listopada 1995
r. (poz. 712)
Załącznik nr 1
WYKAZ CHORÓB I UŁOMNOŚCI
ParagrafPunktChoroby i ułomnościKategorie zdrowia osób badanych i stopień
zdolności
kandydatówpolicjantów, funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa, Straży
Granicznej i Służby Więziennej+Kandy- datów i policjan-tów
do służbyna policjantów w służbie kandydackiejdo służby na stanowiska
kierownicze i specjalistycznedo szkół i ośrodków szkolenia resortu spraw
wewnętrznychpodoficerów i szeregowcówchorążych i oficerów młodszych
(aspirantów i oficerów Policji od stopnia podkomisarza do stopnia
nadkomisarza)oficerów starszych (oficerów Policji od stopnia podinspektora
wzwyż)Do pododdziałów antyterrorystycznych Policji
1234567891011

Dział I - Budowa ciała
1234567891011
11Wzrost powyżej 165 cm przy proporcjonalnej budowie ciałaZZAA---Z
2Słaba budowa ciała nie upośledzająca sprawności ustrojuZZAA---Z
3Słaba budowa ciała nieznacznie upośledzająca sprawność ustrojuNNCCCCA
ZZAAAAN
4Słaba budowa ciała upośledzająca sprawność ustroju CC
NNCDDCCN
5Charłactwo nie rokujące poprawyNNDDDDDN
6Otyłość nie upośledzająca sprawności ustrojuZZ
NNAAAAAZ
7Otyłość upośledzająca nieznacznie sprawność ustrojuNNACCA N
ZZCAACAZ
8Otyłość upośledzająca sprawność ustrojuNNCCCCCN
DD
9Feminizm, infantylizm, eunuchoidyzm, obojnactwoNNDDDDDN
10Odwrotne położenie trzewi, bez zaburzeń sprawności ustroju N
ZZAAAAAZ
11Odwrotne położenie trzewi, z zaburzeniami sprawności ustroju DDDDDN
NNCCCC

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 1 pkt 1. Przy kwalifikowaniu kobiet przyjmuje się minimalne wartości
wzrostu o 5 cm mniejsze od podanych. Przy kwalifikowaniu według rubryki 11 -
wzrost od 160 cm pozwala zaliczyć jako zdolnego.
pkt 2 i 3. Słabą budowę ciała należy oceniać nie tylko na podstawie dysproporcji
między wzrostem i ciężarem ciała, lecz biorąc pod uwagę stan umięśnienia oraz
stan układu krążenia i oddechowego, w oparciu o próby czynnościowe ( próba
bezdechu, spirometria, próba wysiłkowa: mierzenie tętna i ciśnienia krwi w
spoczynku i po 20 przysiadach oraz ustalenie czasu powrotu do wartości
wyjściowych). Ocenę stopnia zdolności do służby przy słabej budowie ciała należy
opierać raczej na stwierdzeniu zaburzeń ogólnej sprawności ustroju niż
odchylenia od wskaźników antropometrycznych.
pkt 6-8. Należy kwalifikować na podstawie różnicy między wagą aktualną i wagą
należną ciała według wzoru:
waga należna = 0,9 x (wzrost w cm - 100)
pkt 6 - waga należna + 10% do 20%
pkt 7 - waga należna + 20% do 30%
pkt 8 - waga należna + 30% i więcej
Przy kwalifikowaniu według rubryki 11 otyłość przy pełnej wydolności ogólnej nie
stanowi przeszkody do służby. Nie dotyczy skoczków spadochronowych i
wysokościowców.
pkt 10-11. W razie stwierdzenia całkowitego odwrotnego położenia trzewi, należy
zwrócić uwagę na układ oddechowy i moczowy ze względu na często występujące w
tych wypadkach rozstrzenie oskrzeli, zapalenie zatok przynosowych i wady
rozwojowe nerek. Przy kwalifikowaniu badanych, u których rozpoznano to
schorzenie, należy przeprowadzić badanie radiologiczne płuc, nerek (urografia) i
zatok przynosowych.
Dział II - Skóra, tkanka podskórna i węzły chłonne
1234567891011
21Przewlekłe choroby skóry nieznacznie szpecące i nie upośledzające
sprawności ustrojuZZAAAAAZ
2Przewlekłe choroby skóry miernie szpecące lub nieznacznie upośledzające
sprawność ustrojuNNCCCCAN
ZZAAA
3Przewlekłe choroby skóry wybitnie szpecące lub upośledzające sprawność
ustrojuNNDDDDCN
CCD
4TatuażeZZAAAAA
NNZ
31Blizny nieznacznie szpecące lub miernie upośledzające sprawność
ustrojuZZAAAAAN
2Blizny upośledzające sprawność ustroju lub znacznie szpecąceNNCCCCCN
D
3Ciała obce wgojone w powłoki zewnętrzne nie upośledzające sprawności
ustrojuZZAAAAAZ
NNN
4Ciała obce wgojone w powłoki zewnętrzne upośledzające sprawność
ustrojuNNCCCCCN
ZA
5Blizny po samouszkodzeniachZZAAAAAN
NN
41Skupienie powiększonych węzłów chłonnych obwodowych nie upośledzające
sprawności ustrojuZZAAAAAN
NN
2Skupienie powiększonych węzłów chłonnych obwodowych upośledzające
sprawność ustrojuNNCCCCCN
DDD
3Przewlekłe zapalenie obwodowych węzłów chłonnych z ropieniemNNDDDDCN
CCCCD
51Słoniowatość ograniczonaNNCCCCAN
Z
2Słoniowatość rozległaNNDDDDDN

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 2. Nowotwory skóry należy kwalifikować według paragrafów działu XVIII -
Nowotwory.
pkt 1-3. Według tych punktów należy kwalifikować różnorodne przewlekłe
uogólnione choroby skóry, jak: świerzbiączka uogólniona (wyprysk endogenny),
wrodzone zaburzenia rogowacenia skóry znacznego stopnia (rogowiec dziedziczny,
rybia łuska), wrodzone dziedziczne oddzielanie się naskórka, pęcherzyca, skóra
pergaminowata barwikowa, uogólnione i nawracające lub oporne na leczenia
postacie łuszczycy, gruźlica skóry oporna na leczenie.
Do ż 3 pkt 1 i 2. Według tych punktów należy kwalifikować między innymi
wyleczoną gruźlicę skóry.
pkt 2. Przez "blizny upośledzające sprawność ustroju" należy rozumieć blizny
utrudniające noszenie umundurowania i oporządzenia, blizny połączone z ubytkami
tkanek miękkich (po zranieniach, oparzeniach itp.) oraz blizny w miejscach
narażonych na tarcie w czasie ruchów i chodzenia.
Do ż 4 pkt 3. Według tego punktu należy kwalifikować również gruźlicę węzłów
chłonnych obwodowych.
Dział III - Czaszka
1234567891011
61Zniekształcenia czaszki nie upośledzające czynności układu
nerwowegoZZAAAAAN
NN
2Zniekształcenia czaszki (guzy, wgniecenia), choroby i ubytki kości,
nieznacznie upośledzające czynność układu nerwowegoNNCCCCAN
ZAC
3Ubytki kości czaszki, zniekształcenia (guzy, wgniecenia) oraz choroby
kości czaszki, upośledzające czynność układu nerwowegoNNDDDDDN
4Przepukliny mózguNNDDDDDN
5Ciała obce w mózguNNDDDDDN

Dział IV - Narząd wzroku
1234567891011
71Zniekształcenie powiek nie upośledzające ich sprawność Z
ZZAAAAA
2Zniekształcenie powiek upośledzające ich sprawnośćNNCCCCCN
A
3Przewlekłe choroby brzegów powiek lub spojówek nie upośledzające lub
nieznacznie upośledzające sprawność okaNNAAAAAN
ZZCCCC
4Przewlekłe choroby brzegów powiek lub spojówek, trudno poddające się
leczeniu i upośledzające sprawność okaNNDDCCCN
CCDDD
5Obwodowe zrosty spojówki gałkowej i powiekowej nie upośledzające ruchów
gałki ocznej lub powiekZZAAAAAN
NNZ
6Zrosty spojówki gałkowej i powiekowej nieznacznie upośledzające ruchomość
gałki ocznejNNCCCCAN
ZZAAAA
7Zrosty spojówki gałkowej i powiekowej upośledzające ruchomość gałki
ocznejNNDDDDCN
CCCCD
81Nieznaczne upośledzenie wydzielania lub odpływu łezNNAAAAAN
ZC
2Znaczne upośledzenie wydzielania lub odpływu łezNNCCDCCN
DDCD
91Ślepota jednego oka lub brak jednej gałki ocznej przy ostrości wzroku
oka drugiego 0,8 lub większej po zastosowaniu szkieł sferycznych do 3,0 D
lub cylindrycznych do 2,0 DNNCDDCCN
DCD
2Ślepota jednego oka lub brak jednej gałki ocznej przy ostrości wzroku oka
drugiego poniżej 0,8 po zastosowaniu szkieł sferycznych do 3,0 D lub
cylindrycznych do 2,0 DNNDDDDDN
3Całkowita ślepota lub brak obu gałek ocznychNNDDDDDN
101Nieznaczny oczopląs przy skierowaniu gałek ocznych w bokNNAAAAAN
ZZCCCC
2Nieznaczny oczopląs przy patrzeniu wprost, wzmagający się przy patrzeniu
w bokNNCCCCCN
DDD
3Wyraźny oczopląs przy patrzeniu wprostNNDDDDDN
111Brak jednoczesnego widzenia obuocznego (zez utajony, zez jawny, stany
po operacji zeza), z ostrością wzroku każdego oka 0,5 lub większą bez
korekcji bądź z korekcją szkłami sferycznymi wklęsłymi do 1,0 D lub
wypukłymi do 3,0 D albo cylindrycznymi wklęsłymi lub wypukłymi do 1,0
DNNCCAAAN
ZZAAC
2Brak jednoczesnego widzenia obuocznego (zezy i stany po operacji zeza) z
ostrością wzroku każdego oka nie mniejszą niż 0,5 z korekcją szkłami
sferycznymi wklęsłymi do 3,0 D lub wypukłymi do 6,0 D albo cylindrycznymi
wklęsłymi lub wypukłymi do 2,0 DNNDDDCCN
CCCDD
3Brak jednoczesnego widzenia obuocznego (zezy i stany po operacji zeza) z
ostrością wzroku jednego oka co najmniej 0,5, a drugiego oka od 0,1 do
0,4, mimo korekcji szkłami sferycznymi wklęsłymi do 3,0 D lub wypukłymi do
6,0 D albo cylindrycznymi wklęsłymi lub wypukłymi do 2,0 DNNDDDCCN
CDD
121Niedowłady lub porażenia mięśni zewnętrznych lub wewnętrznych oka,
nieznacznie upośledzające widzenie obuoczneNNCCCCAN
ZAC
2Niedowłady lub porażenia mięśni zewnętrznych lub wewnętrznych oka
znacznie upośledzające widzenie obuoczne DC
NNDDDCDN
131Ostrość wzroku jednego oka lub obu oczu poniżej 0,8, bez korekcji
szkłamiZZAAAAAN
2Ostrość wzroku każdego oka co najmniej 0,5, z korekcją szkłami
sferycznymi wklęsłymi do 1,0 D lub wypukłymi do 3,0 D albo cylindrycznymi
wklęsłymi lub wypukłymi do 1,0 DZZAAAAAN
N
3Ostrość wzroku każdego oka co najmniej 0,5, z korekcją szkłami
sferycznymi wklęsłymi powyżej 1,0 D do 3,0 D lub wypukłymi powyżej 3,0 D
do 6,0 D albo cylindrycznymi wklęsłymi lub wypukłymi powyżej 1,0 D do 2,0
DNNCCCAAN
ZZAAA
4Ostrość wzroku każdego oka co najmniej 0,5, z korekcją szkłami
sferycznymi wklęsłymi powyżej 3,0 D do 6,0 D lub wypukłymi powyżej 6,0 D
do 10,0 D albo cylindrycznymi wklęsłymi lub wypukłymi powyżej 2,0 D do 3,0
DNNCCCCCN
DDDD
5Ostrość wzroku każdego oka co najmniej 0,5, z korekcją szkłami
sferycznymi wklęsłymi powyżej 6,0 D lub wypukłymi powyżej 10,0 D albo
cylindrycznymi powyżej 3,0 DNNDDDCCN
CDD
6Ostrość wzroku jednego oka co najmniej 0,5, Drugiego oka w granicach od
0,1 do 0,4, z korekcją szkłami sferycznymi do 6,0 D lub cylindrycznymi do
3,0 DNNDDDDCN
CCD
7Ostrość wzroku każdego oka w granicach od 0,1 do 0,4, z korekcją szkłami
sferycznymi powyżej 6,0 D lub cylindrycznymi powyżej 3,0 DNNDDDDDN
141Przebyte przewlekłe choroby rogówki, twardówki, tęczówki i ciałka
rzęskowego, nieznacznie upośledzające czynność okaNNCCCCCN
AAA
2Przebyte przewlekłe choroby tęczówki i ciałka rzęskowego, upośledzające
czynność okaNNDDDCCN
CDD
3Przebyte przewlekłe choroby siatkówki, naczyniówki i nerwu wzrokowego,
nieznacznie upośledzające czynność okaNNCCCCCN
4Przebyte przewlekłe choroby siatkówki, naczyniówki i nerwu wzrokowego,
upośledzające czynność okaNNDDDDC
CDN
5Nieznaczne upośledzenie rozróżniania barwZZAAAAAN
NNCCZ
6Znaczne upośledzenie rozróżniania barwNNDCCCCN
CDD
7Jaskra CCC
NNDDDDDN
8Przebyta operacja zaćmy ze wszczepieniem soczewkiNNDDCCCN

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 7. Według tego paragrafu należy kwalifikować również gruźlicę lub zmiany
pogruźlicze.
pkt 3 i 4. W razie stwierdzenia przewlekłego zapalenia brzegów powiek i spojówek
należy brać pod uwagę wady wzroku przy nieużywaniu szkieł korekcyjnych oraz
czynniki szkodliwe, działające z zewnątrz, jak pył, gazy itp. Podstawą do
uznania badanego za trwale niezdolnego do służby jest opinia lekarza okulisty po
leczeniu szpitalnym.
pkt 5-7. Przy kwalifikowaniu zrostów spojówki gałkowej i powiekowej należy brać
pod uwagę ograniczenie ruchomości oka i upośledzenie widzenia obuocznego. Według
tych punktów należy także kwalifikować następstwa jaglicy.
Do ż 9. Przez ślepotę oka należy rozumieć także ostrość wzroku poniżej 0,1 nie
dającą się poprawić szkłami (bez względu na ich siłę korygującą) albo wypadki, w
których pole widzenia nie przekracza 10%.
Do ż 10. Każdy przypadek oczopląsu podlega konsultacji neurologicznej i
laryngologicznej.
Do ż 11 pkt 3. Jeżeli stwierdzona ostrość wzroku wymaga kwalifikacji niższej niż
określona w tym punkcie, należy kwalifikować równocześnie według zasad podanych
w ż 9 i 13.
Do ż 12. W przypadkach stwierdzenia niedowładów lub porażeń mięśni zewnętrznych
lub wewnętrznych oka konieczna jest konsultacja neurologiczna.
Do ż 13. Jeżeli ostrość wzroku któregokolwiek oka wynosi poniżej 0,5, należy
skierować badanego na badanie okulistyczne w celu stwierdzenia ostrości wzroku i
określenia wady refrakcji. Przy znacznej różnowzroczności należy uwzględniać
szkła, jakie badany znosi przy patrzeniu obuocznym. Przy ocenie ostrości wzroku
nie uwzględnia się szkieł kombinowanych. W przypadku zmętnienia lub
zniekształcenia środowisk załamujących za podstawę kwalifikacji przyjmuje się
ostrość wzroku.
Do ż 14 pkt 1-4. Przy kwalifikacji według tych punktów należy uwzględnić
równocześnie zasady podane w ż 9 i 13.
pkt 1 i 2. Według tych punków należy kwalifikować również gruźlicę oraz zmiany
pogruźliczne.
pkt 3 i 4. W przypadkach zapalenia nerwu wzrokowego konieczna jest konsultacja
neurologiczna; według tych punktów należy kwalifikować również ograniczenia pola
widzenia.
pkt 5 i 6. Przez prawidłowe rozróżnianie barw należy rozumieć umiejętność
rozróżniania czterech barw podstawowych, tj. czerwonej, żółtej, zielonej i
niebieskiej. Stan ten nie stwarza praktycznie ograniczeń do pełnienia służby na
prawie wszystkich stanowiskach służbowych. Prawidłowe rozróżnianie wszystkich
barw jest wymagane jedynie na pojedynczych stanowiskach. Przez nieznaczne
upośledzenie rozróżniania barw należy rozumieć utrudnienie rozróżniania czterech
barw podstawowych, tj. pomyłki przy odczytywaniu pojedynczych tablic z zestawu
Ishihary lub Stillinga bądź przedłużony czas odczytu (ponad 3 sek.).
Nieumiejętność rozróżniania czterech barw podstawowych należy traktować jako
znaczne upośledzenie rozróżniania barw kwalifikujące badanych do kategorii C/D
lub D/C. Ocena należy do okulisty. Kandydatów do szkół ruchu drogowego, u
których stwierdza się nieznaczne upośledzenie rozróżniania barw, należy
kwalifikować jako niezdolnych.
Dział V - Narząd słuchu
1234567891011
151Zniekształcenie małżowiny usznejZZAAAAAZ
N
2Brak bądź znaczny niedorozwój lub znaczne zniekształcenie jednej lub obu
małżowin usznych, bez równoczesnego upośledzenia słuchuNNCCAAAN
AACC
161Jedno- lub obustronne zwężenie przewodu słuchowego zewnętrznego, blizny
błony bębenkowej, przewlekły nieżyt ucha środkowego, bez osłabienia
słuchuNZAAAAAN
ZN
2Jedno- lub obustronne zwężenie przewodu słuchowego zewnętrznego, blizny
błony bębenkowej, przewlekły nieżyt ucha środkowego, z osłabieniem
słuchuNNAAAAAN
ZCCC
3Jednostronne zwężenie przewodu słuchowego zewnętrznego, blizny
zniekształcające błonę bębenkową, upośledzające ruchomość kosteczek
słuchowych, przewlekły nieżyt ucha środkowego, z przytępieniem
słuchuNNCCCCAN
AA
4Obustronne zwężenie przewodu słuchowego zewnętrznego, blizny
zniekształcające błonę bębenkową, upośledzające ruchomość kosteczek
słuchowych, przewlekły nieżyt ucha środkowego, z przytępieniem
słuchuNNDDDCCN
CCDD
5Jednostronne zwężenie lub zarośnięcie przewodu słuchowego zewnętrznego,
blizny zniekształcające błonę bębenkową, upośledzające ruchomość kosteczek
słuchowych, z przytępieniem słuchu graniczącym z głuchotąNNCCDCCN
DDCD
6Obustronne zwężenie lub zarośnięcie przewodu słuchowego zewnętrznego,
blizny zniekształcające błonę bębenkową, upośledzające ruchomość kosteczek
słuchowych, z przytępieniem słuchu graniczącym z głuchotąNNDDDDDN
171Jednostronny suchy ubytek błony bębenkowejNZAAAAAN
ZN
2Obustronny suchy ubytek błony bębenkowejNNCACAAN
ZCA
181Jednostronne przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego, z ubytkiem
błony bębenkowej albo ziarniną, polipami lub perlakiemNNCCCCAN
AC
2Obustronne przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego, z ubytkiem błony
bębenkowej albo ziarniną, polipami lub perlakiemNNCDDCCN
DCCDD
3Jedno- lub obustronne przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego
powikłane - niezależnie od ostrości słuchuNNDDDDDN
4Gruźlica uszu czynnaNNDDDDDN
191Stan po przebytej antromastoidektomii bez upośledzenia słuchuZZAAAAAZ
2Stan po wygojonej jedno- lub obustronnej operacji zachowawczej ucha
środkowego, z osłabieniem słuchu lub bez osłabienia słuchuNNAAAAAN
ZCCC
3Stan po wygojonej jednostronnej operacji zachowawczej ucha środkowego, z
przytępieniem słuchu lub utrzymującym się ropieniemNNCCCCCN
DDDD
4Stan po wygojonej obustronnej operacji zachowawczej ucha środkowego, z
przytępieniem słuchu lub utrzymującym się ropieniemNNDDDDDN
5Stan po jednostronnej operacji doszczętnej ucha środkowego, wygojonej lub
z utrzymującym się ropieniemNNCCDCCN
DDCD
6Stan po obustronnej operacji doszczętnej ucha środkowegoNNDDDDDN
C
7Stan po operacji doszczętnej ucha środkowego, z wygojonym usznopochodnym
ropniem mózgu lub móżdżkuNNDDDDDN
201Jednostronne zwyrodnienie włókniste lub kostne (tympano- lub
otoskleroza) ucha środkowego, z osłabieniem słuchuNNAAAAAN
Z
2Obustronne zwyrodnienie włókniste lub kostne (tympano- lub otoskleroza)
ucha środkowego, z osłabieniem słuchuNNAACAAN
CCCC
3Jednostronne zwyrodnienie włókniste lub kostne (tympano- lub otoskleroza)
ucha środkowego, z przytępieniem słuchuNNCCCCCN
AA
4Obustronne zwyrodnienie włókniste lub kostne (tympano- lub otoskleroza)
ucha środkowego, z jednostronnym przytępieniem słuchu przy drugostronnym
osłabieniu słuchuNNCCDCCN
DDCD
5Obustronne zwyrodnienie włókniste lub kostne (tympano- lub otoskleroza)
ucha środkowego, z przytępieniem słuchuNNDDDDDN
6Obustronne zwyrodnienie włókniste lub kostne (tympano- lub otoskleroza)
ucha środkowego, z przytępieniem słuchu graniczącym z głuchotą (jedno- lub
obustronnym)NNDDDDDN
7Stan po jedno- lub obustronnej operacji ucha środkowego z powodu
włóknistego lub kostnego zwyrodnieniaNNCCDCCN
21DDCDD
1Jednostronne upośledzenie słuchu w zakresie tonów wysokich, pochodzące z
ucha wewnętrznego, z nerwu słuchowego lub ośrodków centralnych, ze
słyszeniem mowy potocznejNZAAAAAN
ZNZ
2Obustronne upośledzenie słuchu w zakresie tonów wysokich, pochodzące z
ucha wewnętrznego, z nerwu słuchowego lub ośrodków centralnych, ze
słyszeniem mowy potocznejNNAAAAAN
ZCCCCC
3Jednostronne osłabienie słuchu pochodzące z ucha wewnętrznego, nerwu
słuchowego lub ośrodków centralnych bez zaburzeń równowagi ciałaNZAAAAAN
N
4Obustronne osłabienie słuchu pochodzące z ucha wewnętrznego, nerwu
słuchowego lub ośrodków centralnych bez zaburzeń równowagi ciałaNNAACAAN
ZCCACC
5Jednostronne przytępienie słuchu pochodzące z ucha wewnętrznego, nerwu
słuchowego lub ośrodków centralnych bez zaburzeń równowagi ciałaNNCCCAAN
AACC
6Jednostronne przytępienie słuchu przy drugostronnym osłabieniu słuchu,
pochodzące z ucha wewnętrznego, nerwu słuchowego lub ośrodków centralnych
bez zaburzeń równowagi ciałaNNCCDCCN
DDCD
7Obustronne przytępienie słuchu pochodzące z ucha wewnętrznego, nerwu
słuchowego lub ośrodków centralnych bez zaburzeń równowagi ciałaNNDDDDDN
8Zaburzenia równowagi ciała wskutek uszkodzenia ucha wewnętrznego lub
nerwu przedsionkowego po jednej lub obu stronach (niezależnie od ostrości
słuchu)NNDDDDDN
9Głuchota lub głuchoniemotaNNDDDDDN

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 15-21. We wszystkich wypadkach obniżenia ostrości słuchu konieczne jest
badanie specjalistyczne w celu określenia rodzaju i stopnia upośledzenia słuchu.
Zaburzenia w zakresie narządu równowagi wymagają zawsze badania
laryngologicznego i neurologicznego. Przez osłabienie słuchu należy rozumieć
upośledzenie zdolności słyszenia lżejszego stopnia (słyszenie szeptu z
odległości 3 m do 1 m); przez przytępienie słuchu - upośledzenie znaczniejszego
stopnia (słyszenie szeptu z odległości mniejszej niż 1 metr); przez przytępienie
słuchu graniczące z głuchotą - upośledzenie dużego stopnia (szept "ad concham").
Do ż 16 pkt 5. Kwalifikacja jest zależna od ostrości słuchu ucha drugiego: przy
osłabieniu - zdolny z ograniczeniem, przy przytępieniu - niezdolny.
Do ż 18 pkt 3. Przez powikłania przewlekłego ropnego zapalenia ucha środkowego
należy rozumieć zmiany w zakresie: nerwu twarzowego (porażenie), błędnika
(zaburzenia równowagi), opon mózgowych, tkanki mózgowej i zatok czołowych.
pkt 4. Wyleczoną gruźlicę uszu należy kwalifikować zgodnie ze stwierdzonymi
zmianami zejściowymi według odpowiednich paragrafów.
Do ż 19 pkt 1. W wypadku upośledzenia słuchu należy kwalifikować zgodnie z
zasadami określonymi w ż 16.
pkt 2. Kwalifikacja - zdolny z ograniczeniem - tylko przy obustronnym osłabieniu
słuchu.
pkt 3. W razie stwierdzenia przytępienia bez utrzymującego się ropienia, należy
kwalifikować - zdolny z ograniczeniem.
pkt 7. Kwalifikacja jest zależna od ostrości słuchu zgodnie z odpowiednimi
punktami tego paragrafu. Rozpoznanie powinno być oparte na dokumentacji
szpitalnej.
Do ż 20 pkt 1 i 2. Kandydatów do służby, która jest związana z koniecznością
posiadania dobrego słuchu, należy poddać badaniom audiometrycznym.
Do ż 21 pkt 8. Rozpoznanie zaburzeń powinno być oparte na wynikach prób
przedsionkowych. W razie stwierdzenia odchyleń w próbach przedsionkowych należy
kwalifikować wspólnie z neurologiem. Przy braku odchyleń w próbach
przedsionkowych należy kwalifikować zależnie od stopnia upośledzenia słuchu.
Dział VI - Jama ustna
1234567891011
221Zniekształcenie warg wrodzone lub nabyte, nieznacznie upośledzające
mowę lub przyjmowanie pokarmówNNAAAAAN
Z
2Zniekształcenie warg wrodzone lub nabyte, upośledzające mowę i
przyjmowanie pokarmówNNCCCCCN
DDDDD
3Warga zajęczaNNCCCCCN
DDDD
4Warga zajęcza z rozszczepieniem szczęki i podniebienia (wilcza
paszcza)NNDDDDDN
5Blizny i ubytki podniebienia miękkiego, przedziurawienie i rozszczepienie
podniebienia twardego i miękkiego, nieznacznie upośledzające mowę lub
przyjmowanie pokarmówNNCCCCCN
DDDD
6Ubytki podniebienia twardego znacznie upośledzające mowę lub przyjmowanie
pokarmówNNDDDDDN
231Zniekształcenie języka nie upośledzające mowy i połykaniaZ N
NZAAAAAZ
2Zniekształcenie języka nieznacznie upośledzające mowę lub
połykanieNNCCCCAN
ZZAC
3Zniekształcenie języka znacznie upośledzające mowę lub połykanieNNDDDDDN
4Torbiele jamy ustnej nie upośledzające albo nieznacznie upośledzające
mowę lub połykanieZZAAAAAN
NN
5Torbiele jamy ustnej upośledzające mowę lub połykanieNNCCCCCN
DDD
6Przewlekłe zapalenie ślinianek nieznacznie upośledzające sprawność
ustrojuNNAAAAAN
ZZ
7Przewlekłe zapalenie ślinianek upośledzające sprawność ustrojuNNCCCCCN
DDD
8Przetoki ślinoweNNDDDDDN
CCCCC
241Braki i wady uzębienia, z utratą zdolności żucia do 50%, przy
zachowanych zębach przednichZZAAAAAZ
2Braki i wady uzębienia, w tym również zębów przednich, z utratą zdolności
żucia do 50%ZZAAAAAZ
NNN
3Braki i wady uzębienia, z utratą zdolności żucia powyżej 50% do
67%ZZAAAAAN
NN
4Braki i wady uzębienia, z utratą zdolności żucia powyżej 67%, nie
upośledzające lub nieznacznie upośledzające stan odżywieniaNNCCCAAN
ZZA
5Braki i wady uzębienia, z utratą zdolności żucia powyżej 67%, znacznie
upośledzające stan odżywieniaNNDDDDCN
CD
6Przewlekłe zapalenie okołozębia z zanikiem tkanki kostnej przyzębia i
częściowym rozchwianiem zębówNNCCCCCN
DDD
251Zniekształcenie szczęki lub żuchwy, wrodzone lub nabyte, nieznacznie
upośledzające żucieNNAAAAAN
Z
2Zniekształcenie szczęki lub żuchwy, wrodzone lub nabyte, znacznie
upośledzające żucieNNCCCCCN
3Złamanie szczęki lub żuchwy nie zrośnięte lub zrośnięte nieprawidłowo,
wybitnie upośledzające żucieNNDDDDDN
4Ograniczenie zwierania szczęk (odległość między górnymi a dolnymi
siekaczami poniżej 2 cm)NNAAAAAN
5Ograniczenie zwierania szczęk znacznego stopnia (odległość między dolnymi
a górnymi siekaczami powyżej 2 cm)NNCCCCCN
DD
6Stany po przebytych operacjach kostnokorekcyjnych lub kostnoodtwórczych
szczęki lub żuchwy, bez upośledzenia żuciaNZAAAAAN
N
7Stany po przebytych operacjach kostnokorekcyjnych lub kostnoodtwórczych
szczęki lub żuchwy, z upośledzeniem żuciaNNCCCCCN
8Przewlekłe schorzenia stawu żuchwowego nie upośledzające żuciaNNAAAAAN
Z
9Przewlekłe schorzenia stawu żuchwowego znacznie upośledzające
żucieNNCCDCCN
DDCDD
10Przewlekłe schorzenia stawu żuchwowego wybitnie upośledzające
żucieNNDDDDDN

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 22 pkt 3. Przez wargę zajęczą należy rozumieć rozszczepienie wargi z
odsłonięciem zębów i dziąseł.
Do ż 23 pkt 1-3. Przez zniekształcenie należy rozumieć także bliznowacenie, z
ubytkami tkanek.
Do ż 24. Przy badaniu uzębienia należy zwrócić uwagę na rodzaj i stan zgryzu
ewentualnie jego zniekształcenia rozwojowe lub nabyte, na stan tkanek okołozębia
i możliwe objawy paradontopatii. Zęby przeznaczone do usunięcia (zęby z miazgą
zgorzelinową, wielokorzeniowe ze znacznie zniszczonymi koronami) należy
traktować jako brakujące. Przy ocenie procentowej utraty zdolności żucia
przyjmuje się tylko 28 zębów w jamie ustnej. Zęby mądrości mogą być brane pod
uwagę, jeśli przy zwarciu odtwarzają w części płaszczyznę żucia ewentualnie
brakujących zębów (siódemek). Procentową utratę zdolności żucia oblicza się
według poniższej tabeli:
ząb 1 234 56 7
wartość procentowa43677 11 12

Przy obliczaniu wartości procentowej zdolności żucia bierze się pod uwagę nie
tylko zęby brakujące, ale również zęby pozbawione antagonistów.
Przykład obliczania:
brak zębów7656= 41%
65

Całkowity brak zębów jednej szczęki stanowi utratę 100% zdolności żucia nawet
przy zachowaniu wszystkich zębów drugiej szczęki. Jeśli braki uzębienia powodują
jednostronną utratę żucia, badanych należy kwalifikować według punktu 3.
Protezy stałe, niezależnie od ich rozległości, należy traktować jako odtworzenie
zdolności żucia. Ocena wartości funkcjonalno-klinicznej protez stałych i zębów
filarowych oraz wynikającej z tego powodu utraty zdolności żucia należy do
lekarza dentysty. Protezy ruchome uzupełniające braki zębów u badanego należy
traktować jako odtworzenie zdolności żucia.
Do ż 25 pkt 1 i 2. Przez zniekształcenie szczęki żuchwy należy rozumieć progenię
prawdziwą, protruzję szczęki lub żuchwy, laterogenię, prognację, zgryz otwarty
lub wady skojarzone szczęki lub żuchwy, jak np. progenię prawdziwą z mikrognacją
i inne.
Dział VII - Nos, gardło i krtań
1234567891011
261Polipy nosa lub przerosty muszli nosowych, nie upośledzające lub
nieznacznie upośledzające drożność nosaNNAAAAAN
ZZ
2Polipy nosa lub przerosty muszli nosowych, upośledzające drożność
nosaNNCCCCCN
AA
3Skrzywienie przegrody nosa nie upośledzające lub nieznacznie
upośledzające drożność nosaZZAAAAAZ
NNN
4Skrzywienie przegrody nosa upośledzające jego drożnośćNNCCCCCN
ZAA
5Zwężenie nozdrzy (przednich i tylnych) nie upośledzające lub nieznacznie
upośledzające drożność nosaZZAAAAAZ
NNN
6Zwężenie nozdrzy (przednich i tylnych) upośledzające drożność
nosaNNCCCCCN
AA
7Zarośnięcie jam nosowych lub jamy nosowo-gardłowej znacznego
stopniaNNDDDDDN
8Zniekształcenie lub zniszczenie części nosa, nieznacznie szpecące lub
nieznacznie upośledzające jego drożnośćNNAAAAAN
Z
9Zniekształcenie lub zniszczenie części nosa, znacznie szpecące lub
upośledzające jego drożnośćNNCCCCCN
DDDD
10Przewlekłe nieżytowe zapalenie zatok przynosowychZZAAAAAN
11Przewlekłe śluzowo-ropne lub ropne zapalenie zatok przynosowychNNCCCCCN
Z
12Przewlekły suchy nieżyt nosa nieznacznie upośledzający sprawność
ustrojuZZAAAAAN
NN
13Przewlekły suchy lub suchy zanikowy nieżyt nosa upośledzający sprawność
ustrojuNNCCCCAN
AC
14Zanikowy cuchnący nieżyt błony śluzowej nosa (ozena)NNDDDDDN
271Przewlekły nieżyt (zwykły, przerostowy lub zanikowy) gardła lub krtani
nieznacznie upośledzający sprawność ustrojuNNAAAAAN
ZZ
2Przewlekły nieżyt (zwykły, przerostowy lub zanikowy) gardła lub krtani
upośledzający sprawność ustrojuNNCCCCAN
AC
3Blizny i zniekształcenia gardła, krtani lub tchawicy, nie upośledzające
lub nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuNNAACAAN
ZCCACC
4Blizny i zniekształcenia gardła, krtani lub tchawicy, upośledzające
sprawność ustrojuNNDDDDDN
281Zaburzenia ruchomości więzadeł głosowych na tle organicznym lub
czynnościowym nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuNNAAAAAN
Z
2Zaburzenia ruchomości więzadeł głosowych na tle organicznym lub
czynnościowym upośledzające sprawność ustrojuNNCCDCCN
DDCDD
291Wady wymowy nieznacznie upośledzające zdolność porozumiewania
sięNNAAAAAN
ZCCC
2Wady wymowy upośledzające zdolność porozumiewania sięNNCCDCCN
DDCDD
3Wady wymowy uniemożliwiające porozumiewanie sięNNDDDDDN
301Przewlekłe alergiczne nieżyty górnych dróg oddechowych nie
upośledzające lub nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuNNAAAAAN
Z
2Przewlekłe alergiczne nieżyty górnych dróg oddechowych znacznie
upośledzające sprawność ustrojuNNCCDCCN
DDC
3Twardziel nosa, gardła, krtani i tchawicyNNDDDDDN
4Gruźlica nosa, gardła, krtani i tchawicy czynnaNNDDDDDN

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 26 pkt 1-4. W razie przerostu muszli nosowej i polipów, a zwłaszcza
skrzywienia przegrody nosowej, decydujące znaczenie przy ocenie zdolności do
służby ma zachowany stopień zdolności oddychania przez nos.
Przez upośledzenie sprawności ustroju w tych wypadkach należy rozumieć trwałe i
wyraźne upośledzenie oddychania przez nos, ze skłonnością do częstych zapaleń
jam przynosowych i ucha środkowego lub do przewlekłych chorób gardła.
Do ż 28. Paragraf niniejszy obejmuje takie zaburzenia głosu, jak niedomoga
głosowa (phonasthenia), znużenie głosowe (pseudophonasthenia), niedomoga głosowa
na tle zaburzeń endokrynologicznych, bezgłos histeryczny oraz bezgłos skurczowy
(aphonia spastica).
Do ż 30 pkt 3 i 4. Twardziel i gruźlicę wyleczoną należy kwalifikować zgodnie ze
stwierdzonymi zmianami zejściowymi według odpowiednich paragrafów.
Dział VIII - Szyja, klatka piersiowa i kręgosłup
1234567891011
311Kręcz karku bez zmian przedmiotowych w układzie nerwowymNNCCCCCN
2Kręcz karku ze zmianami przedmiotowymi w układzie nerwowymNNDDDDDN
3Przetoki oskrzelopochodneNNCDDCCN
DCCDD
321Zniekształcenia obojczyka nie upośledzające sprawności obręczy
barkowejZZAAAAAZ
N
2Zniekształcenia obojczyka upośledzające sprawność obręczy
barkowejNNCCCCAN
A
3Stawy rzekome obojczykaNNCDDCCN
DCCD
331Zniekształcenia lub ubytki kostne klatki piersiowej, nie upośledzające
sprawności ustrojuZZAAAAAN
NNZ
2Zniekształcenia lub ubytki kostne klatki piersiowej, upośledzające
sprawność ustrojuNNCCCCCN
A
3Ciała obce wgojone w narządy klatki piersiowej (oprócz wgojonych w
serce), nie upośledzające sprawności ustrojuNNAAAAAN
Z
4Ciała obce wgojone w narządy klatki piersiowej (oprócz wgojonych w
serce), upośledzające sprawność ustrojuNNCCCCCN
A
5Żebra nadliczbowe szyjneZZAAAAAN
6Przetoki głębokie klatki piersiowejNNDDDDDN
341Skrzywienia i wady kręgosłupa, wrodzone lub nabyte, nie upośledzające
sprawności ustrojuNZAAAAAN
Z
2Skrzywienia i wady kręgosłupa, wrodzone lub nabyte, nieznacznie
upośledzające sprawność ustrojuNNCCCCCN
ZDDD
3Skrzywienia i wady kręgosłupa, wrodzone lub nabyte, znacznie
upośledzające sprawność ustroju (garb)NNDDDDDN
CC
4Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa nieznacznie upośledzająca sprawność
ustrojuNNCCCCAN
AAAC
5Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa znacznie upośledzająca sprawność
ustrojuNNDDDDDN
CCCCC
6Przewlekłe zesztywniające zapalenie kręgosłupaNNDDDDDN
7Gruźlica kręgosłupa czynnaNNDDDDDN
8Inne choroby kręgosłupa nieznacznie upośledzające sprawność
ustrojuNNAAAAAN
ZCCC
9Inne choroby kręgosłupa upośledzające sprawność ustrojuNNDDDDDN

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 31 pkt 2. Rozpoznanie powinno być potwierdzone badaniem specjalistycznym.
pkt 3. Przetoki szyjne mogą być wrodzone i nabyte. Przetoki wrodzone
oskrzelowopochodne bywają zazwyczaj pojedyncze; kanały przetok są wąskie, a
wydzielina - w przypadkach niepowikłanych zakażeniem - rzadka prawie
przezroczysta. Przetoki takie nadają się do zabiegu operacyjnego. Przetoki
nabyte powstają zwykle w toku procesu gruźliczego lub grzybiczego; ich otwory
mają brzegi podminowane, skóra w otoczeniu jest zapalnie zmieniona, a w
sąsiedztwie stwierdza się powiększone węzły chłonne. Przetoki te należy
kwalifikować według ż 4.
Do ż 33 pkt 1 i 2. Zniekształcenia lub ubytki kostne klatki piersiowej mogą być
wrodzone lub nabyte. Podstawą kwalifikowania jest ustalenie stopnia upośledzenia
czynności narządów klatki piersiowej, a więc zaburzenia krążenia, zmniejszenie
pojemności życiowej płuc itp.
pkt. 5. Żebra nadliczbowe, dające zaburzenia czynności kończyny górnej o
charakterze krążeniowym lub neurologicznym, należy kwalifikować dodatkowo według
odpowiednich paragrafów.
Do ż 34 pkt 1. Nabyte pourazowe wady kręgosłupa dyskwalifikują kandydata do
służby. Skrzywienia i wady kręgosłupa, nabyte i wrodzone, dyskwalifikują
kandydatów. W razie niemożności wykluczenia ewentualnego skrzywienia lub wady
należy kandydatów poddać badaniom rentgenologicznym (zdjęcia w 2 płaszczyznach).
pkt 1-3. Za skrzywienie kręgosłupa uważa się wszelkie odchylenia od linii
pionowej, która prawidłowo powinna przebiegać od guzowatości potylicznej
zewnętrznej przez wszystkie wyrostki kolczyste kręgów i szczelinę
międzypośladkową:
- nieznaczne - gdy linia wyrostków kolczystych w swobodnej postawie
wyprostowanej tworzy niewielki, mało widoczny łuk na jednym z odcinków
kręgosłupa lub dwa łuki przebiegające przeciwstawnie w sąsiadujących odcinkach
kręgosłupa; skrzywienie takie wyrównuje się czynnie;
- umiarkowane - gdy linia wyrostków tworzy wyraźnie widoczny łuk, garb żebrowy
jest mało widoczny, zauważalne jest małe zniekształcenie klatki piersiowej i
występuje nieznaczne ograniczenie ruchów kręgosłupa; skrzywienie takie daje się
wyrównać biernie;
- z wyraźnym garbem żebrowym - ze zniekształceniem klatki piersiowej, z
upośledzeniem sprawności oddechowej; skrzywienie nie daje się czynnie, ani
biernie skorygować.
pkt 4 i 5. Ocenę zdolności należy uzależniać od rozległości i nasilenia procesu
chorobowego oraz zaburzeń czynnościowych kręgosłupa.
pkt 7. Stan po, przebytej gruźlicy kręgosłupa (okres wyleczenia klinicznego)
należy kwalifikować według pkt 1-3.
Dział IX - Narząd oddechowy
1234567891011
351Przewlekła nieswoista choroba oskrzelowo-płucna (nieżyt oskrzeli lub
rozedma płuc), z nieznacznym upośledzeniem przepływu powietrza w drogach
oddechowychNNAAAAAN
Z
2Przewlekła nieswoista choroba oskrzelowo-płucna, z dużym upośledzeniem
przepływu powietrza w drogach oddechowychNNCCCCAN
AC
3Przewlekła nieswoista choroba oskrzelowo-płucna, z wybitnym upośledzeniem
przepływu powietrza w drogach oddechowychNNDDDDDN
4Astma oskrzelowa i zespoły astmatyczne, ze sporadycznymi zaostrzeniami o
niewielkim nasileniuNNCDCCCN
DDDD
5Astma oskrzelowa i zespoły astmatyczne, z częstymi zaostrzeniami i
stanami astmatycznymi wymagającymi leczenia stacjonarnego, oraz zespoły
astmatyczne o ciężkim przebiegu u chorych sterydozależnychNNDDDDDN
6Rozstrzenie oskrzeliNNDDDDDN
CCCCC
361Pojedyncze zwapnienia lub niewielkie zwłóknienia po przebytym procesie
gruźliczymZZAAAAAN
NN
2Liczne zwapnienia i zwłóknienia po przebytych rozsiewach krwiopochodnych
gruźlicy, bez upośledzenia sprawności oddechowejNNDDDCCN
CCCDD
3Zmiany bliznowate po przebytej gruźlicy płuc, z upośledzeniem sprawności
oddechowo-krążeniowejNNDDDDDN
4Gruźlica węzłowo-płucna czynnaNNDDDDDN
5Gruźlica prosówkowa ostraNNDDDDDN
6Rozsiana gruźlica płucNNDDDDDN
7Gruźlica płuc naciekowa czynnaNNDDDDDN
CCC
8Gruźlica płuc włóknista, włóknisto-guzkowaNNCCCCCN
DDDDD
9Serowate zapalenie płucNNDDDDDN
10Gruźlica płuc włóknisto-jamistaNNDDDDDN
11Zrosty i zgrubienia opłucnej, nie upośledzające sprawności
oddechowo-krążeniowejNZAAAAAN
ZZ
12Zrosty i zgrubienia opłucnej, upośledzające sprawność
oddechowo-krążeniowąNNDDDCCN
CCCDD
13Zrosty i zgrubienia opłucnej ograniczające ruchomość przepony, z
przemieszczeniem narządów, miernie upośledzające sprawność
oddechowo-krążeniowąNNDDDDDN
14Zrosty i zgrubienia opłucnej ograniczające ruchomość przepony, z
przemieszczeniem narządów, znacznie upośledzające sprawność
oddechowo-krążeniowąNNDDDDDN
371Śródmiąższowe zwłóknienie płuc i inne rzadkie choroby płuc, nie
upośledzające sprawności ustrojuNNCCCCCN
ZAA
2Śródmiąższowe zwłóknienie płuc i inne rzadkie choroby płuc, upośledzające
sprawność ustrojuNNDDDDDN
3Grzybicze lub pasożytnicze choroby płuc lub opłucnejNNDDDDDN
CCCCC
4Ubytki tkanki płucnej po zabiegach operacyjnych nie upośledzające
wydolności oddechowo-krążeniowejNNACCAAN
ZCAACC
5Ubytki tkanki płucnej po zabiegach operacyjnych upośledzające wydolność
oddechowo-krążeniowąNNDDDDDN
CC
6Ubytki tkanki płucnej po zabiegach operacyjnych znacznie upośledzające
wydolność oddechowo-krążeniowąNNDDDDDN

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 35 pkt 1-3. Wspólnymi objawami klinicznymi przewlekłej nieswoistej choroby
oskrzelowo-płucnej są: przewlekły kaszel, odkrztuszanie, duszność i często
występujące objawy zaporowe (obturacyjne) dróg oddechowych. Dla rozpoznania
przewlekłej choroby oskrzelowo-płucnej objawy kaszlu i odkrztuszania muszą
występować w większości dni tygodnia co najmniej 3 miesiące w roku bez przerwy i
łącznie co najmniej przez 2 lata. Ocena stopnia upośledzenia przepływu powietrza
opiera się na badaniu spirometrycznym - FEV1 - natężona pojemność wydechowa 1
sek., FEF25 - 75% - natężony przepływ wydechowy w środku natężonego wydechu.
Nieznaczne upośledzenie przepływu powietrza oznacza FEV1 i FEF25 - 75% poniżej
75% wartości należnej. Duże upośledzenie przepływu powietrza oznacza EFV1 i
FEF25 - 75% od 50 do 35% wartości należnej. Wybitne upośledzenie przepływu
powietrza oznacza FEV1 i FEF25 - 75% poniżej 35% wartości należnej. Rozpoznanie
powinno być oparte na dokumentacji z leczenia ambulatoryjnego lub stacjonarnego
z ostatnich 3 lat.
pkt 4 i 5. Astma oskrzelowa jest chorobą charakteryzującą się rozlanym zwężeniem
dolnych dróg oddechowych, występującym nagle i zmieniającym swe nasilenie w
krótkim odstępie czasu w przebiegu reakcji alergicznej typu wczesnego. Zespół
astmatyczny polega na rozlanym zwężeniu dolnych dróg oddechowych występującym
nagle i zmieniającym swe nasilenie w krótkim odstępie czasu, czego przyczyną
jest reakcja alergiczna typu wczesnego. Istnieją następujące rodzaje zespołów
astmatycznych:
1) zespół astmatyczny w przebiegu zakażenia układu oddechowego (astma
bakteryjna, infekcyjna, częściowo endogenna, astmatyczny nieżyt oskrzeli według
innych kryteriów podziału),
2) zespół astmatyczny powysiłkowy (astma oskrzelowa wysiłkowa według innych
kryteriów podziału),
3) zespół astmatyczny psychogenny (astma psychogenna według innych kryteriów
podziału),
4) zespół astmatyczny odruchowy (wskutek drażnienia podśluzówkowych receptorów
mechanicznie substancjami chemicznymi, zimnem itp.)
5) zespół astmatyczny w przebiegu nieimmunologicznego uwolnienia mediatorów
reakcji alergicznej,
6) zespół astmatyczny w przebiegu nadwrażliwości na salicylany lub niesterydowe
leki przeciwzapalne,
7) zespoły astmatyczne o innej etiologii (np. zespół astmatyczny
nienatychmiastowy, odczyny serotoniczne w rakowiaku itp.).
pkt 6. Podstawą rozpoznania i kwalifikacji zmian jest badanie bronchograficzne
oraz dokumentacja leczenia szpitalnego i ambulatoryjnego w ciągu ostatnich
trzech lat.
Do ż 36. Przypadki czynnej gruźlicy płuc oraz przypadki wątpliwe co do dynamiki
procesu należy poddawać obserwacji i leczeniu. Po zakończeniu leczenia (w ramach
obowiązujących przepisów) badanych należy kwalifikować w zależności od
uzyskanych wyników leczenia.
pkt 1. Przebyta gruźlica płuc w okresie 5 lat od zakończenia leczenia
przeciwprątkowego dyskwalifikuje kandydatów do służby i kandydatów do szkół
resortowych.
pkt 3. Według tego punktu należy kwalifikować marskość płuca po przebytej
gruźlicy.
pkt 11-14. Według tego punktu należy kwalifikować na podstawie oceny
specjalistycznej, obejmującej badanie spirometryczne oraz gazy krwi w spoczynku
i po wysiłku fizycznym.
Do ż 37 pkt 1 i 2. Schorzenia wymienione w tych punktach obejmują zmiany
nieswoiste: zawodowe choroby układu oddechowego (pylice, krzemice), pneumopatie
wywołane pyłami organicznymi (byssinosa, choroba farmerów), pneumopatie wywołane
pyłami nieorganicznymi, działaniem gazów lub par, a ponadto objawy płucne w
chorobach układowych, sarkoidozę oraz niektóre rzadkie choroby płuc
(hemosyderozpę płuc, kamicę pęcherzykową płuc, pierwotną amyloidozę płuc).
pkt 1. Dotyczy chorych z prawidłowymi wynikami badania spirometrycznego i gazów
krwi tętniczej w spoczynku i po submaksymalnym wysiłku fizycznym.
pkt 2. Dotyczy chorych z nieprawidłowymi wynikami badania gazów krwi w
spoczynku.
pkt 4. Za ubytek tkanki płucnej nie upośledzający sprawności ustroju uważa się
brak jednego segmentu. Przy stwierdzeniu zaburzeń związanych z ubytkiem tkanki
płucnej należy dokonać oceny według paragrafu 37 pkt 5 lub 6.
Dział X - Układ krążenia
C234567891011
381Choroby mięśnia sercowego w okresie wydolności układu krążeniaNNDDCCCN
AA
2Choroby mięśnia sercowego z objawami chwiejnej wydolności lub trwałej
niewydolności układu krążeniaNNDDDDDN
3Choroba wieńcowa stabilna bez przebytego zawału sercaNNDDCCCN
CCDDD
4Choroba wieńcowa niestabilna lub z przebytym zawałemNNDDDDCN
CCD
5Wady wrodzone sercaNNDDDDDN
6Zastawkowe wady serca bez powikłań nie upośledzające sprawności fizycznej
(klasa czynnościowa I)NNCDCCCN
DDD
7Wady zastawkowe serca upośledzające sprawność fizycznąNNDDDDDN
8Zaciskające zapalenie osierdzia lub stan po operacji z powodu tej
chorobyNNDDDDDN
9Ciała obce wgojone w serceNNDDDDDN
10Gorączka reumatyczna sercaNN CCCN
DDD
11Wypadanie płatka zastawki dwudzielnej powodujące zaburzenia sprawności
fizycznejNNDDDDDN
12Inne choroby serca upośledzające trwale sprawność fizycznąNNDDDDDN
391Łagodne nadciśnienie tętnicze okresu pierwszego i drugiegoNNCCCAAN
ACC
2Nadciśnienie tętnicze okresu drugiego z przerostem sercaNNDDDDDN
CCCC
3Nadciśnienie tętnicze ciężkie lub złośliwe albo przebiegające z poważnymi
powikłaniami narządowymiNNDDDDDN
4Tętniaki naczyńNNDDDDDN
5Inne choroby naczyń krwionośnych upośledzające nieznacznie sprawność
ustrojuNNDDDDDN
CC
6Choroby naczyń krwionośnych upośledzające sprawność ustroju lub po
zabiegach operacyjnych dużych naczyń ze znaczną poprawą krążeniaNNDDDDDN
CC
7Choroby naczyń krwionośnych znacznie upośledzające sprawność ustroju, w
tym także po operacjach rekonstrukcyjnych bez wyraźnej poprawyNNDDDDDN

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 38 pkt 1-3. Według tych punktów należy kwalifikować zaburzenia rytmu serca
pochodzenia organicznego, potwierdzone badaniami elektrokardiograficznymi.
pkt 4 i 5. Rozpoznanie powinno być potwierdzone obserwacją szpitalną. Wrodzone
wady serca leczone operacyjnie, jeżeli zostały przywrócone prawidłowe stosunki
anatomiczne i hemodynamiczne, należy kwalifikować według pkt 6.
pkt 6 i 7. Zastawkowe zwężenie ujścia aorty powodujące przerost lewej komory
(uchwytne zmiany w obrazie rtg lub ekg) należy kwalifikować jak w pkt 7, przy
zachowanej w pełni sprawności fizycznej. Pozostałe wady zastawkowe należy
kwalifikować jak pkt 7 poczynając od klasy czynnościowej drugiej. Dotyczy to
również wad po przebyciu choroby reumatycznej.
pkt 10. Dotyczy osób po przebytym rzucie choroby reumatycznej pozostających na
leczeniu profilaktycznym (potwierdzonym dokumentacją ewentualnie ze społecznej
służby zdrowia).
pkt 11. Rozpoznanie wymaga potwierdzenia echokardiograficznego albo zapisem
fonokardiograficznym. Nieprawidłowość ta upośledza sprawność fizyczną, jeśli
powoduje bóle lub zaburzenia rytmu. Przypadki przebiegające z niedomykalnością
zastawki dwudzielnej należy kwalifikować jak w pkt 6.
pkt 12. Obejmuje choroby nie wymienione poprzednio, np. nowotwory serca.
Do ż 39 pkt. 1. Łagodne nadciśnienie tętnicze nie utrwalone, ulegające
normalizacji pod wpływem spoczynku lub małych dawek leków oraz potwierdzone
dokumentacją z leczenia specjalistycznego (wymagany wynik badania dna oka).
pkt 3. Rozkurczowe ciśnienie powyżej 110 mg Hg stwierdzone wielokrotnie (lub
zmiany na dnie oka okresu III lub IV według KW).
pkt 5-7. Przez określenie choroby naczyń krwionośnych należy rozumieć przede
wszystkim choroby naczyń obwodowych, jak choroba B�rgera, choroba Raynauda,
czerwienica bolesna, sinica kończyn oraz zmiany zapalno-zakrzepowe naczyń.
Należy kwalifikować chorych zarówno z powikłaniami narządowymi miażdżycy tętnic,
jak i z powikłaniami i następstawami stanów zapalnych i urazów naczyń
krwionośnych. Guzy krwawnicze odbytu należy kwalifikować według ż 47 pkt 3 i 4;
żylaki powrózka nasiennego - według ż 52 pkt 1 i 2; żylaki kończyn dolnych -
według ż 81 pkt 1-3.
Dział XI - Układ trawienny
1234567891011
401Choroby organiczne i czynnościowe przełyku, nieznacznie upośledzające
sprawność ustroju (zwężenia, uchyłki itp.)NNCCCCAN
AAAC
2Choroby organiczne przełyku upośledzające sprawność ustroju (zwężenia,
uchyłki, owrzodzenia itp.)NNDDDDDN
411Ciała obce wgojone w narządy jamy brzusznej nie upośledzające
sprawności ustrojuZZAAAAAN
2Ciała obce wgojone w narządy jamy brzusznej nieznacznie upośledzające
sprawność ustrojuNNCCCCAN
ZZAAAC
3Ciała obce wgojone w narządy jamy brzusznej upośledzające sprawność
ustrojuNNDDDDDN
421Zrosty otrzewnej nie upośledzające sprawności ustrojuZZAAAAAN
2Zrosty otrzewnej upośledzające sprawność ustrojuNZCCCCAN
NAC
431Przewlekły nieżyt żołądka, dwunastnicy lub jelit, bez upośledzenia
sprawności ustrojuZZAAAAAN
NN
2Przewlekły nieżyt żołądka, dwunastnicy lub jelit, z upośledzeniem
sprawności ustrojuNNCCCCCN
DDD
3Choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicyNNCCCCCN
DDDD
4Choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy, z licznymi nawrotami lub
powikłaniamiNNDDDCCN
CD
5Przebyte owrzodzenie żołądka lub dwunastnicy, bez nawrotów i
powikłańNNCCCAAN
ZC
6Stan po częściowej resekcji żołądka z powodu wrzodu lub innych przyczyn,
bez upośledzenia sprawności ustrojuNNCCCCCN
7Stan po częściowej resekcji żołądka z powodu wrzodu lub innych przyczyn,
z upośledzeniem sprawności ustroju, lub całkowity pooperacyjny brak
żołądkaNNDDDDDN
8Rozstrzeń lub niedowład żołądka z zastoiną treści żołądkowejNNDDDDDN
9Stan po zabiegach operacyjnych na jelitach (resekcje itp.), bez zaburzeń
sprawności ustrojuZZAAAAAZ
NN
10Stan po zabiegach operacyjnych na jelitach (resekcje itp.), z
zaburzeniami sprawności ustrojuNNCCCCCN
DDDD
11Opuszczenie żołądka lub jelit, nie upośledzające sprawności
ustrojuNNAAAAAN
Z
12Opuszczenie żołądka lub jelit, upośledzające sprawność ustrojuNNCCCCCN
A
13Zmiany organiczne lub czynnościowe jelita cienkiego, nieznacznie
upośledzające sprawność ustrojuNNCCCAAN
ZAAA
14Zmiany organiczne lub czynnościowe jelita cienkiego, znacznie
upośledzające sprawność ustrojuNNDDDDDN
15Zmiany organiczne lub czynnościowe jelita grubego, upośledzające
sprawność ustrojuNNDDDCCN
CCCD
16Zmiany organiczne lub czynnościowe jelita grubego, znacznie
upośledzające sprawność ustrojuNNDDDDDN
4417Przetoki jelitowe zewnętrzneNNDDDDDN
1Przewlekłe zapalenie pęcherzyka żółciowego lub dróg żółciowych, nie
upośledzające sprawności ustrojuNNAAAAAN
Z
2Przewlekłe zapalenie pęcherzyka żółciowego lub dróg żółciowych,
upośledzające sprawność ustrojuNNCCCCCN
DDD
3Kamica żółciowa lub inne choroby dróg żółciowychNNCCCCCN
DD
4Stan po operacji pęcherzyka żółciowego (dróg żółciowych), bez zaburzeń
sprawności ustrojuNNAAAAAN
ZZ
5Stan po operacji pęcherzyka żółciowego (dróg żółciowych), z zaburzeniami
sprawności ustrojuNNCCCCCN
DDD
6Przewlekłe zapalenie wątrobyNNDDDDDN
7Marskość wątrobyNNDDDDDN
C
8Przewlekła hiperbilirubinemiaNNCCCCCN
DDDDD
9Nosicielstwo antygenu Hbs C
NNCDCCCN
10Ozdrowieńcy po wirusowym zapaleniu wątroby (WZW) bez uszkodzenia wątroby
i nosicielstwa antygenu HbsZZAAAAAZ
NNCCCN
11Przebyte pourazowe uszkodzenie wątroby w okresie wydolnościNNDDDDDN
CC
12Bruceloza oporna na leczenieNNDDDDDN
CCCCC
451Przewlekłe choroby trzustkiNNDDDDDN
461Przepukliny wszelkich rodzajówNNCCCCAN
AAAAC
2Przepukliny w bliźnie pooperacyjnej lub nawrotoweNNCCCCCN
DDDDD
3Przepuklina przeponowa lub zwiotczenie przepony, upośledzające sprawność
ustrojuNNDDDDDN
CCCCC
471Szczeliny i przetoki odbytnicy lub okolicy odbytuNNDDDCCN
CCDD
2Szczeliny i przetoki odbytnicy lub okolicy odbytu, utrzymujące się po
leczeniu operacyjnymNNDDDDDN
3Guzy krwawnicze odbytu bez owrzodzeńNNAAAAAN
Z
4Guzy krwawnicze odbytu z owrzodzeniamiNNCCCCAN
AC
5Wynicowanie i wypadanie śluzówki odbytnicyNNCCCCCN
DDDDD
481Gruźlica narządów jamy brzusznej (otrzewnej, węzłów chłonnych oraz
przewodu pokarmowego) - czynnaNNDDDDDN
2Stan po przebytej gruźlicy narządów jamy brzusznejNNDDDDDN
CC
3Bąblowiec, grzybica narządów jamy brzusznejNNDDDDDN

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 42. Według tego paragrafu należy kwalifikować również gruźlicę otrzewnej w
razie zupełnego ustąpienia objawów chorobowych po zakończonym całkowitym
leczeniu przeciwprątkowym (okres wyleczenia klinicznego).
Do ż 43 pkt 1 i 2. Rozpoznanie przewlekłego nieżytu żołądka lub dwunastnicy
powinno być oparte na badaniu endoskopowym. Według tych punktów należy
kwalifikować stany po wyleczonej gruźlicy przewodu pokarmowego.
pkt 2-10. Według tych punktów należy kwalifikować chorych z okresowymi
biegunkami lub uporczywymi zaparciami i innymi objawami ze strony jamy brzusznej
(wzdęcia, kruczenia itp.)
pkt 3 i 4. Badanie rtg lub endoskopowe z ostatnich sześciu miesięcy powinno
potwierdzać obecność niszy wrzodowej.
pkt 3-7. Rozpoznanie choroby wrzodowej oraz stanu po resekcji żołądka należy w
miarę możliwości opierać na badaniu endoskopowym.
pkt 5. Według tego punktu należy kwalifikować przebytą chorobę wrzodową najwyżej
z jednym nawrotem, bez czynnej niszy wrzodowej w obrazie rtg (lub badaniu
endoskopowym).
pkt 11. Wydłużenie narządów stwierdzone w czasie badania rtg, z niewielkimi
okresowymi dolegliwościami.
pkt 12. Wydłużenie narządów stwierdzone podczas badania radiologicznego z
okresowymi lub stałymi, znacznie nasilonymi dolegliwościami (zgagą, uczuciem
gniecenia w nadbrzuszu itp.), oraz zaburzeniami motoryki i czynności przewodu
pokarmowego.
pkt 13 i 14. Chorzy z nawracającymi biegunkami, trudno poddającymi się leczeniu
farmakologicznemu lub objawami zespołu upośledzonego wchłaniania.
pkt 15. Chorzy z objawami zaburzeń jelita grubego, wymagający stałego stosowania
diety i okresowego leczenia farmakologicznego.
pkt. 16. Chorzy ze zmianami wymagającymi stałego leczenia oraz brakiem remisji
pomimo systematycznego leczenia specjalistycznego przez okres co najmniej 3 lat.
Do ż 44 pkt. 3. Potwierdzone cholecystografią lub cholangiografią lub USG.
pkt 4 i 5. Według tych punktów należy kwalifikować stany po operacjach
pęcherzyka żółciowego lub dróg żółciowych, zależnie od stopnia utrzymujących się
dolegliwości ograniczających sprawność ustroju.
pkt. 6. Rozpoznanie przewlekłego zapalenia wątroby powinno być potwierdzane
klinicznym leczeniem szpitalnym lub wynikiem badania biopsyjnego.
pkt 9. U kandydatów, którzy przebyli WZW konieczne jest wykonanie badania na
nosicielstwo antygenu Hbs. Wykrycie antygenu Hbs czyni ich niezdolnymi do
służby.
Do ż 45 pkt 1. Rozpoznanie przewlekłego zapalenia trzustki należy ustalać na
podstawie dokumentacji szpitalnej, a cukrzycę należy kwalifikować według ż 56
pkt 4.
Do ż 47 pkt 5. Rozpoznanie należy opierać na dokumentacji z leczenia w poradni
specjalistycznej lub z zakładu leczniczego.
Do ż 48 pkt 2. Stan po przebytej gruźlicy należy kwalifikować zgodnie ze
stwierdzonymi zmianami zejściowymi według odpowiednich paragrafów.
Dział XII - Narząd moczowo-płciowy
1234567891011
491Wady rozwojowe nerek lub nerka ruchoma, nie upośledzające sprawności
ustrojuNNAAAAAN
CC
2Wady rozwojowe nerek lub nerka ruchoma, upośledzające sprawność
ustrojuNNDDDDDN
3Skaza kamicowa z okresowym wydalaniem złogówNNCCCCCN
4Kamica układu moczowegoNNCCDCCN
DDCDD
5Śródmiąższowe bakteryjne (odmiedniczkowe) i abakteryjne zapalenie nerek
CCCCC
NNDDDDDN
6Kłębkowe zapalenie nerekNNCCCCCN
DDDDD
7Krwiomocz i białkomocz, o nieustalonej etiologiiNNCDCCCN
DCDDD
8Roponercze lub wodonerczeNNDDDDDN
9Niewydolność nerekNNDDDDDN
^10Wrodzony lub pooperacyjny brak jednej nerki, bez upośledzenia czynności
drugiejNNCCCCCN
DDA
11Wrodzony lub pooperacyjny brak jednej nerki, z upośledzeniem czynności
drugiejNNDDDDDN
501Nietrzymanie moczu ze zmianami w układzie moczowymNNDDDDDN
2Przewlekłe zapalenie pęcherza moczowegoNNCCCCCN
DDDDD
3Przewlekłe organiczne choroby pęcherza moczowego upośledzające sprawność
ustrojuNNDDDDDN
4Przetoki pęcherza moczowegoNNDDDDDN
511Zwężenie cewki moczowej nie utrudniające oddawania moczuNNAAAAAN
Z
2Zwężenie cewki moczowej utrudniające oddawanie moczuNNCCCCCN
DDDDD
3Spodziectwo lub wierzchniactwo, nie powodujące zaburzeń w oddawaniu
moczuNNAAAAAN
ZZ
4Spodziectwo lub wierzchniactwo, powodujące zaburzenia w oddawaniu
moczuNNCCCCCN
DDDDD
5Przetoka prąciowa cewki moczowejNNDDDDDN
6Przetoka mosznowa lub kroczowa cewki moczowejNNDDDDDN
7Zniekształcenia prącia znacznego stopniaNNCCCCCN
8Brak prąciaNNDDDDDN
521Żylaki powrózka nasiennego nie upośledzające sprawności ustrojuZZAAAAAN

2Żylaki powrózka nasiennego upośledzające sprawność ustrojuNNCCCCCN
3Wodniaki jądra, powrózka nasiennego lub torbiele najądrza, nie
upośledzające sprawności ustrojuNZAAAAAN
Z
4Wodniaki jądra, powrózka nasiennego lub torbiele najądrza, upośledzające
sprawność ustrojuNNCCCCCN
5Przewlekłe zapalenie jądra lub najądrza o nieustalonej etiologiiNNCCCCCN
DDDDD
6Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowegoNNCCCCCN
DDDDD
531Brak lub zanik jednego jądraZZAAAAAN
N
2Brak lub zanik obu jąderNNDDDDDN
CCC
3Wnętrostwo jedno- lub obustronneNNAAAAAN
CCCCC
541Gruźlica narządu moczowo-płciowego czynnaNNDDDDDN

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 49 pkt 1 i 2. Według tych punktów należy kwalifikować również przypadki
opuszczenia jednej lub obu nerek. Rozpoznanie powinno być potwierdzone
dokumentacją z zakładu leczniczego lub lekarza specjalisty.
pkt 3 i 4. Rozpoznanie powinno być oparte na dokumentacji leczenia
ambulatoryjnego lub stacjonarnego z badaniem rentgenowskim.
pkt. 6. Rozpoznanie przewlekłego kłębkowego zapalenia nerek powinno być
potwierdzone obserwacją stacjonarną, z biopsją diagnostyczną nerki. Według tego
punktu należy kwalifikować również przypadki długotrwałego białkomoczu.
pkt 7. Według tego punktu należy kwalifikować przypadki krwiomoczu po
wykluczeniu przyczyn urologicznych i kłębkowego zapalenia nerek oraz gruźlicy
nerek; konieczna jest obserwacja szpitalna.
pkt 8. Według tego punktu należy kwalifikować powikłania kamicy oraz wad
rozwojowych nerek.
pkt 9. Rozpoznanie powinno być ustalone po obserwacji szpitalnej.
Do ż 50. Rozpoznanie powinno być potwierdzone dokumentacja z zakładu leczniczego
lub lekarza specjalisty.
pkt 1. Nietrzymanie moczu ze zmianami w ośrodkowym układzie nerwowym należy
kwalifikować według ż 64; moczenie nocne - według ż 68.
pkt 3. Wysiłkowe nietrzymanie moczu u kobiet należy kwalifikować według ż 87 pkt
3 i 4.
Do ż 51 pkt 1 i 2. Rozpoznanie powinno być potwierdzone dokumentacją z zakładu
leczniczego lub lekarza specjalisty.
Do ż 53 pkt 2. Przy stwierdzeniu cech eunuchoidyzmu należy kwalifikować według ż
1 pkt 9.
pkt 3. Kwalifikacja zależna od umiejscowienia jądra: w jamie brzusznej - zdolny;
w kanale pachwinowym - zdolny z ograniczeniem.
Do ż 54 pkt 1. Stan po przebytej gruźlicy należy kwalifikować zgodnie ze
stwierdzonymi zmianami zejściowymi według odpowiednich paragrafów.
Dział XIII - Gruczoły wydzielania wewnętrznego
1234567891011
551Wole nieznacznych rozmiarówZZAAAAAN
NN
2Wole znacznych rozmiarówNNCCCCCN
D
3Wole z objawami matołectwa, obrzęk śluzowatyNNDDDDDN
4Zmiany czynności tarczycy z wolem lub bez wolaNNCCCCCN
DDDD
5Choroba Graves-BasedowaNNDDDDDN
CCC
561Choroby przysadki mózgowejNNDDDDDN
CCC
2Choroby nadnerczyNNDDDDDN
CCC
3Choroby gruczołów przytarczycznychNNDDDDDN
CCC
4CukrzycaNNCDDDCN
DCCD
5Zaburzenia przemiany węglowodanowej nie wymagające stosowania leków
przeciwcukrzycowychNNACAAAN
CAC
6Otyłość bolesnaNNDDDDDN
7Wielogruczołowe zaburzenia czynnościowe nieznacznie upośledzające
sprawność ustrojuNNCDDCCN
DCD
8Wielogruczołowe zaburzenia czynnościowe upośledzające sprawność
ustrojuNNDDDDDN

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 55 pkt 1. Powiększenie gruczołu tarczowego nie upośledzające przepływu
powietrza w drogach oddechowych w czasie wysiłku fizycznego i nie dające objawów
uciskowych na narządy sąsiednie (przełyk, tchawica).
pkt 2. Powiększenie gruczołu tarczowego stwierdzone palpacyjnie lub wole
zamostkowe upośledzające przepływ powietrza w drogach oddechowych (zaburzenia
wentylacji, stridor, zaburzenia ruchomości strun głosowych) w czasie spoczynku
lub po wysiłku fizycznym, lub dające objawy uciskowe na narządy sąsiednie w
badaniu rtg klatki piersiowej.
pkt 4. Obejmuje wszystkie postacie nadczynności tarczycy poza chorobą
Graves-Basedowa w okresie remisji oraz niedoczynności tarczycy wyrównane
leczeniem substytucyjnym.
pkt 5. Udokumentowane leczeniem szpitalnym lub specjalistycznym niezależnie od
aktualnego stanu czynności tarczycy.
Do ż 56. Zaburzenia hormonalne u kobiet dotyczące gruczołów płciowych należy
kwalifikować według ż 86 pkt 3 i 4.
Dział XIV - Inne choroby wewnętrzne
1234567891011
571Niedokrwistość niedobarwliwa stała niewielkiego stopniaNNAAAAAN
ZZ
2Niedokrwistość niedobarwliwa stała znacznego stopniaNNCCCCCN
D
3Wszelkie inne choroby krwi (niedokrwistość złośliwa, aplastyczna,
czerwienica, białaczki, skazy krwiotoczne, ziarnica złośliwa itp.)NNDDDDDN

4Nosicielstwo wirusa HIVNNDDDDDN
5Zespół nabytego upośledzenia odporności (AIDS) i inne defekty
immunologiczne (nabyte i wrodzone)NNDDDDDN
581Powiększenie śledziony bez zmian w wątrobie lub krwiNNACCCAN
ZDAA
2Brak pooperacyjny śledziony bez zmian we krwiNNCCCCCN
591Choroba popromienna - lekka postaćNNCCCCCN
2Choroba popromienna - średnia i ciężka postaćNNDDDDDN
3Skażenie wewnętrzne mało- i średniotoksycznymi substancjamiNNCCCCCN
4Skażenie wewnętrzne wysokotoksycznymi substancjamiNNDDDDDN
5Choroba mikrofalowaNNCDDCCN
DCCDD
601Choroby kolagenowe w okresie czynnym lub w stanie remisjiNNDDDDDN
CCCCC
611Skaza moczanowa (dna) nieznacznie upośledzająca sprawność
ustrojuNNCCCCCN
2Skaza moczanowa (dna) upośledzająca sprawność ustrojuNNDDDDDN
CCC
621Inne choroby przemiany materii nieznacznie upośledzające sprawność
ustrojuNNDDDDCN
CCCCD
2Inne choroby przemiany materii znacznie upośledzające sprawność
ustrojuNNDDDDDN

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 57 pkt 1 i 2. Za wartości graniczne niedokrwistości niedobarwliwej
niewielkiego stopnia należy przyjąć 11 g% hemoglobiny i 3 500 000 krwinek
czerwonych w cm3; wartości niższe należy traktować jako niedokrwistość znacznego
stopnia.
pkt 3. Rozpoznanie schorzenia powinno być potwierdzone dokumentacją zakładu
leczniczego.
pkt 5. Rozpoznanie powinno być potwierdzone obserwacją lub leczeniem szpitalnym.
Do ż 58 pkt 2. W razie stwierdzenia zmian we krwi należy kwalifikować według ż
57. Do ż 59. Rozpoznanie choroby popromiennej wymaga obserwacji szpitalnej.
Do ż 60. Rozpoznanie choroby kolagenu (twardzina, rumień guzowaty, liszaj
rumieniowaty, guzkowe zapalenie okołotętnicze, zapalenie wielomięśniowe itp.)
powinno być ustalone wyłącznie na podstawie dokumentacji szpitalnej.
Do ż 61 pkt 1. Dotyczy osób z podwyższonymi wartościami kwasu moczowego w
surowicy krwi bez powikłań narządowych.
pkt 2. Dotyczy osób z powikłaniami narządowymi skazy moczanowej (artropatia
dnawa, zmiany w układzie moczowym - kamica, stany zapalne, guzki dnawe),
niezależnie od aktualnej wartości kwasu moczowego w surowicy krwi.
Do ż 62. Przez inne choroby przemiany materii należy rozumieć tłuszczakowatość
(lipomatosis), hemosyderozę, porfirię, chorobę glikogenową Gierkego, Gauchera,
Niemann-Piecka i inne potwierdzone obserwacją szpitalną.
Dział XV - Układ nerwowy
1234567891011
631Przewlekłe zespoły bólowe korzeniowe, korzeniowo-nerwowe, splotów
nerwowych, nerwobóle pojedynczych lub licznych nerwów z okresowymi niezbyt
częstymi zaostrzeniamiNNACCAAN
CAACC
2Przewlekłe zespoły bólowe korzeniowe, korzeniowo-nerwowe splotów
nerwowych, nerwobóle i zapalenie pojedynczych lub licznych nerwów, z
częstymi zaostrzeniami i objawami przedmiotowymiNNCDCCCN
DDDD
3Przewlekłe zespoły bólowe korzeniowe, korzeniowo-nerwowe splotów
nerwowych, nerwobóle i zapalenie pojedynczych nerwów, z częstymi
zaostrzeniami lub utrwalonymi objawami ubytkowymiNNDDDDCN
CCD
4Przewlekłe choroby i trwałe następstwa chorób lub urazów nerwów
obwodowych z zaburzeniami ruchowymi, czuciowymi i troficznymi, nieznacznie
upośledzające sprawność ustrojuNNCCCCCN
5Przewlekłe choroby i trwałe następstwa chorób lub urazów nerwów
obwodowych z zaburzeniami ruchowymi (znaczne niedowłady lub porażenia),
czuciowymi i troficznymi, upośledzające sprawność ustrojuNNDDDDDN
C
641Objawy szczątkowe po przebytych chorobach organicznych lub urazach
ośrodkowego układu nerwowego bez wyraźniejszych zaburzeń
mózgowo-rdzeniowych lub z nieznacznymi zaburzeniami, które ze względu na
umiejscowienie bądź mechanizmy wyrównawcze nie upośledzają sprawności
ustrojuNZAAAAAN
ZNC
2Trwałe następstwa chorób lub urazów ośrodkowego układu nerwowego z
zaburzeniami mózgowo-rdzeniowymi, nieznacznie upośledzające sprawność
ustrojuNNCCCCAN
AAC
3Trwałe następstwa chorób lub urazów ośrodkowego układu nerwowego, z
zaburzeniami mózgowo-rdzeniowymi, upośledzające sprawność ustrojuNNDDDDCN
CCCD
4Organiczne postępujące choroby ośrodkowego układu nerwowego, nie rokujące
poprawyNNDDDDDN
5Przebyty krwotok podpajęczynówkowy samoistny (bez stwierdzonego urazu,
tętniaka lub nadciśnienia)NNDDDDDN
651Zaniki po przebytych chorobach lub urazach albo wrodzone braki mięśni,
nie upośledzające sprawności ustrojuNNACAAAN
ZCACC
2Choroby układu mięśniowego i zaniki po przebytych chorobach lub urazach
albo wrodzone braki mięśni, nieznacznie upośledzające sprawność
ustrojuNNCDDCCN
C
3Choroby układu mięśniowego i zaniki po przebytych chorobach lub urazach
albo wrodzone braki mięśni, upośledzające sprawność ustrojuNNDDDDDN
661Napadowe zaburzenia świadomości o nieustalonej etiologii bez zmian
organicznych w układzie nerwowymNNCDDCCN
DCDD
2Padaczka z rzadko występującymi napadami bez zmian w zakresie intelektu i
bez zaburzeń zachowaniaNNDDDDDN
3Padaczka z częstymi napadami niezależnie od ich rodzaju lub ze zmianami w
zakresie intelektu i z zaburzeniami zachowaniaNNDDDDDN

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 63. Rozpoznanie nerwobólów i przewlekłych zapaleń nerwów wymaga
odpowiedniej dokumentacji specjalistycznej. Przy orzekaniu należy brać pod uwagę
nie tylko zmiany przedmiotowe i stopień nasilenia bólów, lecz również częstość
ich występowania. Zakwalifikowanie według właściwego punktu zależy od tego, w
jakim stopniu porażenia (niedowłady), zaburzenia czucia i zaburzenia troficzne -
ze względu na umiejscowienie, rozległość i mechanizmy wyrównawcze - upośledzają
sprawność ustroju.
pkt 3. Za objawy ubytkowe uważa się różnice w odruchach (oraz zaburzenia
czucia).
pkt 1-5. Rozpoznania powinny być potwierdzone dokumentacją po leczeniu
szpitalnym lub z poradni neurologicznej.
Do ż 64. Rozpoznanie powinno być potwierdzone dokumentacją po leczeniu
szpitalnym lub z poradni specjalistycznej neurologicznej, lub z leczenia w
poradni zdrowia psychicznego (PZP).
pkt 1-3. Według tych punktów należy kwalifikować następstwa przebytej gruźlicy
opon mózgowych (zaburzenia mózgowo-rdzeniowe). W razie niestwierdzenia następstw
przed upływem 5 lat od zachorowania, kandydatów do służby należy traktować jako
niezdolnych. Encefalopatię należy kwalifikować według pkt 2 lub 3 w zależności
od nasilenia zespołu neurologicznego.
pkt 4. Według tego punktu należy kwalifikować stwardnienie rozsiane (sclerosis
multiplex). Rozpoznanie powinno być potwierdzone obserwacją szpitalną.
Do ż 65. Według tego paragrafu należy kwalifikować choroby układu mięśniowego,
jak zaniki mięśni postępujące, chorobę Thomsena itp.
Do ż 66. Każdy badany podejrzany o padaczkę powinien w zasadzie przejść
obserwację szpitalną, w tym wszystkie badania dodatkowe mające znaczenie w
rozpoznawaniu tej choroby. Przez rzadko występujące napady należy rozumieć
pojedyncze napady padaczkowe występujące co kilka miesięcy i nie dające żadnych
objawów neurologicznych i psychicznych w okresie między napadami.
Dział XVI - Stan psychiczny
1234567891011
671Nerwice nie upośledzające sprawności ustrojuNZAAAAAN
ZN
2Przewlekłe nerwice nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuNNCCCCAN
ZAAAAC
3Przewlekłe nerwice upośledzające sprawność ustroju i nie poddające się
leczeniuNNDDDDDN
681Przewlekłe nerwice narządowe nie upośledzające lub miernie
upośledzające sprawność ustrojuNNAAAAAN
ZZC
2Przewlekłe nerwice narządowe znacznie upośledzające sprawność
ustrojuNNDDDDDN
CCC
3Moczenie nocneNNDDDDCN
CCD
691Sytuacyjne reakcje dezadaptacyjne nieznacznie upośledzające zdolności
przystosowawczeNNCCAAAN
ZAA
2Sytuacyjne reakcje dezadaptacyjne znacznie upośledzające zdolności
przystosowawczeNNDDDDDN
701Osobowość nieprawidłowa nieznacznie upośledzająca zdolności
adaptacyjneNNCDCCCN
DDDD
2Osobowość nieprawidłowa znacznie upośledzająca zdolności adaptacyjne,
poddająca się korekcjiNNDDDDDN
3Osobowość nieprawidłowa znacznie upośledzająca zdolności adaptacyjne, nie
poddająca się korekcjiNNDDDDDN
711Psychozy reaktywneNNDDDDDN
CCC
2Psychozy egzogenne (pourazowe, infekcyjne, intoksykacyjne, z wyjątkiem
alkoholowych) przebyte bez pozostawienia defektuNNDDDDCN
CCCCD
3Psychozy egzogenne (pourazowe, infekcyjne, intoksykacyjne, z wyjątkiem
alkoholowych) przebyte z pozostawieniem defektuNNDDDDDN
4Psychozy alkoholowe (majaczenia, drżenie, halucynoza, zespół Korsakowa i
inne)NNDDDDDN
5Psychozy endogenne (schizofrenia, paranoja, parafrenia, cyklofrenia) oraz
psychozy inwolucyjne, przedstarcze i starczeNNDDDDDN
721Ociężałość umysłowaNNDDDDDN
2Pogranicze upośledzenia umysłowegoNNDDDDDN
3Upośledzenie umysłoweNNDDDDDN
731Nadużywanie alkoholu i środków odurzających, bez cech
uzależnieniaNNDCCCCN
DA
2Zależność alkoholowa (i od innych środków odurzających) w fazie
początkowejNNDDDDDN
3Zależność alkoholowa (i od innych środków odurzających) z cechami
psychodegradacjiNDDDDDDN
741Zaburzenia psychiczne niepsychotyczne pochodzenia organicznego
nieznacznie upośledzające zdolności adaptacyjneNNDDDDDN
CC
2Zaburzenia psychiczne niepsychotyczne pochodzenia organicznego znacznie
upośledzające zdolności adaptacyjne - w okresie kompensacji
objawówNNDDDDDN
3Zaburzenia psychiczne niepsychotyczne pochodzenia organicznego znacznie
upośledzające zdolności adaptacyjne, nie rokujące wyleczenia lub istotnej
poprawyNNDDDDDN
751Inne przewlekłe zaburzenia psychiczne znacznie upośledzające zdolności
adaptacyjne, rokujące poprawęNNDDDDDN
2Inne przewlekłe zaburzenia psychiczne znacznie upośledzające zdolności
adaptacyjne, nie rokujące wyleczenia lub istotnej poprawyNNDDDDDN

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 67. Przez nerwice należy rozumieć psychogenne zespoły zaburzeń
psychicznych, w których stwierdzamy następujące cechy:
1) urazy psychiczne jako czynnik wywołujący,
2) brak objawów organicznego uszkodzenia tkanek, a w szczególności ośrodkowego
układu nerwowego,
3) zaburzenia psychiczne mieszczące się w zasadzie w ramach zmian ilościowych, a
nie jakościowych, przy nie zmienionej osobowości,
4) zaburzenia dotyczące w większości życia emocjonalnego; zaburzenia te (lęk,
depresja, dysforia) wydają się być objawami pierwotnymi,
5) zachowane, a nawet wyolbrzymione poczucie choroby,
6) zmiany psychiczne, a także fizyczne w zasadzie odwracalne, zejście bez
defektu,
7) przebieg przewlekły, tendencje do nawrotów,
8) obraz kliniczny przeważnie odpowiada jednemu ze znanych zespołów nerwicowych:
neurastenii, histerii, nerwicy lękowej, nerwicy z natręctwami, nerwicy z
przewagą skarg hipochondrycznych, depresji nerwicowej lub innym.
O rozpoznaniu nerwicy decyduje stwierdzenie wszystkich wymienionych wyżej cech.
Według aktualnej terminologii polskiej określenia "nerwice" i "psychonerwice"
traktuje się jako synonimy. Nerwice nieznacznie lub miernie upośledzające
sprawność ustroju należy poddawać leczeniu. O przewlekłej nerwicy upośledzającej
sprawność ustroju mówi się wtedy, kiedy jej obawy uniemożliwiają wykonywanie
obowiązków służbowych.
Do ż 68 pkt 1 i 2. Przewlekłe psychogenne zaburzenia somatyczne, nazywane
"nerwicami narządowymi" należą w zasadzie do zakresu odpowiednich specjalności
lekarskich - chorób wewnętrznych, laryngologii, okulistyki itp., a zatem
rozpoznanie ich jest sprawą odpowiednich specjalistów ze współudziałem neurologa
i psychiatry. Badanych z przewlekłymi nerwicami narządowymi, zwłaszcza z
objawami ze strony układu krążenia lub układu trawienia, dającymi tylko
nieznaczne dolegliwości, bez upośledzenia stanu ogólnego, należy kwalifikować
jako zdolnych. W razie stwierdzenia średniego nasilenia dolegliwości lub
powtarzających się takich objawów, jak częstoskurcz napadowy, zapaść napadowa,
omdlenie, bóle typu dusznicowego, kurcz wpustu, uporczywe wymioty, przewlekła
dyskineza dróg żółciowych itp., należy ich w zasadzie kwalifikować jako zdolnych
z ograniczeniem. Badanych należy kwalifikować indywidualnie, zależnie od stopnia
upośledzenia sprawności ustroju, biorąc pod uwagę opinię służbową oraz lekarską
z miejsca pełnienia służby.
Do ż 69. Sytuacyjne reakcje dezadaptacyjne (tzw. reakcje nerwicowe lub
psychopatyczne) - to:
a) ostre niepsychotyczne zaburzenia, przebiegające najczęściej pod postacią
napadów histerycznych, ucieczek, samouszkodzeń, zaburzeń wegetatywnych itp.,
b) trwające od kilku godzin, dni do kilku miesięcy,
c) występujące pod wpływem trudnych sytuacji,
d) występujące u osób w zasadzie zdrowych psychicznie lub z anomaliami
charakterologicznymi.
pkt 1. Dotyczy osób, u których reakcje dezaptacyjne rokują ustąpienie w ciągu 3
miesięcy.
pkt 2. Odnosi się do przypadków, w których leczenie i wszelkie oddziaływanie
readaptacyjne nie rokują istotnej poprawy.
ż 69. Obejmuje także tzw. infantylizm psychiczny (osobowość niedojrzałą).
Do ż 70. Przez osobowość nieprawidłową (psychopatia, socjopatia,
charakteropatia) należy rozumieć niedorozwój lub defekt jej sfery dążeniowej i
uczuciowej, bez względu na etiologię.
Rozpoznanie ustala się:
a) na podstawie obecności cech nieprawidłowej osobowości,
b) na podstawie trwającej od wczesnej młodości lub dzieciństwa niedostatecznej
adaptacji w zwykłych sytuacjach (defekty osobowości spowodowane uszkodzeniem
ośrodkowego układu nerwowego w wieku dojrzałym; porównaj ż 74),
c) po wykluczeniu niedorozwoju umysłowego,
d) po wykluczeniu psychozy,
e) po wykluczeniu sytuacyjnych reakcji dezadaptacyjnych; porównaj ż 69.
pkt 1. Dotyczy badanych z cechami nieprawidłowej osobowości, bez objawów
trwałego nieprzystosowania.
pkt 2. Stosować u badanych, u których w przeszłości występowały okresy
zadowalającego przystosowania się.
pkt 3. Dotyczy w szczególności tzw. psychopatów antyspołecznych po pobytach w
zakładach karnych oraz osób z zaburzeniami charakterologicznymi na podłożu
encefalopatii ze współistniejącą ociężałością umysłową, alkoholizmem itp.
Rozpoznanie należy ustalać na podstawie dokumentacji specjalistycznej
obiektywizującej wywiad.
Do ż 71. Rozpoznanie ustala się na podstawie odpisu historii choroby z zakładu
psychiatrycznego.
Do ż 72. Upośledzenie umysłowe (niedorozwój umysłowy, oligofrenia) - to stan
charakteryzujący się:
a) wyraźnie niższą od przeciętnej sprawnością intelektualną (I.I.) według skali
Wechslera poniżej 70,
b) zaburzeniami dojrzewania, zdolności uczenia się i umiejętności przystosowania
społecznego;
Oceny sprawności intelektualnej należy dokonywać z udziałem psychologa i lekarza
psychiatry.
Do ż 73. Przez zespół zależności alkoholowej (oraz innych środków odurzających)
należy rozumieć stan charakteryzujący się:
a) nieodpartym wewnętrznym przymusem ciągłego lub okresowego spożywania alkoholu
(przyjmowanie środków odurzających),
b) występowaniem objawów zespołu odstawienia po przerwaniu picia (przyjmowania
środka),
c) zmienionym sposobem reagowania na alkohol (utratą kontroli nad piciem,
zmianami w jego tolerancji, lukami pamięciowymi i innymi), stałym zwiększaniem
dawki środka odurzającego,
d) postępującym przebiegiem, prowadzącym do nieodwracalnych następstw
psychicznych i fizycznych.
Rozpoznanie należy ustalić na podstawie dokumentacji z poradni
przeciwalkoholowej lub poradni zdrowia psychicznego. W wypadkach wątpliwych
należy kierować na badania specjalistyczne.
pkt 1. Według tego punktu należy kwalifikować osoby okresowo nadużywające
alkoholu (przyjmowanie leków) bez cech uzależnienia.
pkt 2. Dotyczy początkowej fazy zależności.
pkt 3. Według tego punktu należy kwalifikować osoby, u których stwierdza się
objawy psychodegradacji oraz zmiany somatyczne typowe dla przewlekłych
intoksykacji.
Do ż 74.
Dotyczy:
a) zaburzeń podobnych do nerwic (cerebrastenia, zespoły rzekomonerwicowe) lub
nieprawidłowych osobowości (charakteropatia, encefalopatia z zaburzeniami
charakteru),
b) zaburzeń spowodowanych chorobami, urazami lub infekcjami centralnego układu
nerwowego (CUN),
c) gdy badanie neurologiczne, EEG, testy psychologiczne, rtg czaszki, tomografia
komputerowa i inne wskazują na organiczne uszkodzenie CUN lub gdy istnieje
poważne podejrzenie takiego uszkodzenia, uzasadnione przebiegiem choroby, urazu
lub infekcji.
ż 74 nie obejmuje następstw uszkodzeń CUN, które miały miejsce we wczesnym
okresie rozwojowym (porównaj ż 70 i 72). Kwalifikacji orzeczniczych należy
dokonywać nie wcześniej niż po upływie 6 miesięcy od ustąpienia objawów ostrej
fazy choroby lub urazu.
pkt 1. Dotyczy zespołów pourazowych i innych z przewagą objawów subiektywnych,
bez somatycznych cech upośledzenia sprawności ustroju.
pkt 2. Odnosi się do stanów, w których nastąpiła częściowa kompensacja skutków
uszkodzenia CUN.
pkt 3. O rozpoznaniu decyduje obecność objawów rozwiniętego zespołu
psychoorganicznego (otępiennych, charakteropatycznych itp.) oraz wieloletni
niepomyślnie rokujący przebieg.
Do ż 75. Dotyczy przypadków z rozpoznaniami nie uwzględnionymi w ż 67-74.
Kwalifikacji do pkt 1 lub pkt 2 należy dokonywać na podstawie dokumentacji z
dotychczasowego leczenia w poradniach zdrowia psychicznego lub szpitalach
specjalistycznych oraz oceny przez komisję stanu psychicznego badanego.
Dział XVII - Kończyny
1234567891011
761Brak kończyny górnejNNDDDDCN
CCCD
2Brak kończyny dolnejNNDDDDDN
CCC
771Zniekształcenie kości miednicy, obręczy barkowej i kończyn (wrodzone,
po złamaniach i po stanach zapalnych), bez upośledzenia sprawnościNNCCCCCN

ZZAAAAAZ
2Zniekształcenie kości miednicy, obręczy barkowej i kończyn (wrodzone, po
złamaniach i po stanach zapalnych), upośledzające sprawnośćNNDDDDCN
CCD
3Przewlekłe stany zapalne kościNNCDDDCN
DCCCD
781Skrócenie kończyny dolnej od 1 cm do 2 cmZZAAAAAN
NN
2Skrócenie kończyny dolnej powyżej 2 cm do 4 cm, z nieznacznym
upośledzeniem sprawności ruchowejNNAAAAAN
C
3Skrócenie kończyny dolnej powyżej 4 cm do 6 cm, z upośledzeniem
sprawności ruchowejNNCDDDCN
DCCD
4Skrócenie kończyny dolnej ze znacznym upośledzeniem sprawności
ruchowejNNDDDDDN
C
791Zwichnięcia nawykoweNNCDDCCN
DCCDD
2Zniekształcenia w obrębie wielkich stawów kończyn nieznacznie
upośledzające sprawność ruchowąNNACCAAN
ZCAACC
3Zniekształcenia w obrębie wielkich stawów kończyn znacznie upośledzające
sprawność ruchowąNNCCDCCN
DDCDD
4Przewlekłe choroby stawów bez zniekształcenia oraz przewlekłe zapalenia
tkanki łącznej rozlane i okołostawoweNNACAAAN
ZCACCC
5Przewlekłe choroby stawów upośledzające sprawność ustrojuNNCDDDCN
DCCCD
6Dawno przebyty rzut choroby reumatycznej, bez zmian sprawności
ustrojuNZAAAAAN
ZCC
7Rzut choroby reumatycznej w okresie leczenia lub postępowania
profilaktycznegoNNDDCCCN
D
8Przewlekłe reumatoidalne zapalenie stawówNNDDDDDN
CCC
9Zmiany zwyrodnieniowe stawów nieznacznie upośledzające sprawność
ruchowąNNAAAAAN
ZCCCC
10Zmiany zwyrodnieniowe stawów upośledzające sprawność ruchowąNNCDCCCN
DCDDD
801Stopa płaska lub wydrążona, bez upośledzenia sprawnościZZAAAAAN
NN
2Stopa płaska, koślawa lub wydrążona, miernie upośledzająca
sprawnośćNNCCCCCN
Z
3Stopa szpotawa, końska, piętowa i inna, znacznie lub wybitnie
upośledzająca sprawnośćNNDDDDCN
CCD
811Żylaki kończyn, bez upośledzenia sprawnościNNAAAAAN
Z
2Rozległe żylaki kończyn, bez zmian troficznych skóry i owrzodzeńNNCCCCAN
AAAC
3Rozległe żylaki kończyn, ze zmianami troficznymi lub
owrzodzeniamiNNDDDDCN
CCD
821Brak jednego palucha lub innych palców stóp, z zachowaniem główek kości
śródstopia, nie upośledzający chodzeniaNNCCCCAN
ZAAAAC
2Brak obu paluchów lub jednego palucha i innych palców stóp, z zachowaniem
główek kości śródstopia, upośledzający chodzenieNNACCCAN
CDC
3Braki palców stóp, z uszkodzeniem główek kości śródstopiaNNDDDDDN
CCCC
4Zniekształcenie palców stóp nie utrudniające noszenia obuwia i
chodzeniaZZAAAAAN
NNZ
5Zniekształcenie palców stóp utrudniające noszenie obuwia i
chodzenieNNCCCCCN
DD
831Brak czwartego lub piątego palca ręki prawej lub brak jednego dowolnego
palca ręki lewej, z wyjątkiem kciukaNZAAAAAN
ZN
2Braki palców rąk nieznacznie upośledzające chwytNNCACCAN
ZA
3Braki palców rąk upośledzające chwytNNDDDCCN
CCDD
4Częściowe braki palców rąk bez upośledzenia chwytuNNAAAAAN
ZZ
5Częściowe braki palców rąk z upośledzeniem chwytuNNCCCCCN
DDDD
6Ograniczenie ruchów palców rąk lub ich przykurcz, bez upośledzenia
chwytuNNAAAAAN
ZZ
7Ograniczenie ruchów palców rąk lub ich przykurcz, z upośledzeniem
chwytuNNCCCCCN
8Zrośnięcie palców rąk lub palce nadliczbowe, bez upośledzenia
chwytuNNCCCCCN
DDDD
9Zrośnięcie palców rąk lub palce nadliczbowe, z upośledzeniem
chwytuNNCCCCCN
DD

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 76. Przez "brak kończyny" należy rozumieć nie tylko brak całej kończyny
(dolnej lub górnej), ale także brak zasadniczej części kończyny: dłoni,
przedramienia, stopy czy podudzia. W razie braku kończyny górnej, jeżeli to
dotyczy personelu dowódczego lub administracyjnego, o zdolności do służby należy
orzekać indywidualnie.
Do ż 77 pkt 1 i 2. Zniekształcenia, ubytki i stawy rzekome obojczyka należy
kwalifikować według ż 32.
pkt 2. Według tego punktu należy kwalifikować również stawy rzekome.
pkt 3. Według tego punktu należy kwalifikować również gruźlicę kości.
Do ż 78. Kończyny dolne należy mierzyć w pozycji leżącej, wyprostowane, z
zsuniętymi stopami. Długość bezwzględną kończyny dolnej mierzy się od szczytu
krawędzi kostki bocznej. Długość względną mierzy się od kolca biodrowego
przedniego górnego do szczytu kostki przyśrodkowej. W wypadkach wątpliwych,
kiedy istnieją różnice w wymiarach obu kończyn, należy wykonać rtg.
pkt 4. Dotyczy skrócenia kończyny powyżej 6 cm.
Do ż 79 pkt 1. Zwichnięcia nawykowe można rozpoznać tylko na podstawie
stwierdzenia w czasie badania albo na podstawie dokumentacji lekarskiej,
stwierdzającej kilkakrotnie przebyte zwichnięcia.
pkt 2 i 3. Według tych punktów należy kwalifikować staw biodrowy szpotawy i
koślawy oraz kolano szpotawe i koślawe. Przez staw biodrowy szpotawy należy
rozumieć takie wzajemne ustawienie szyjki i trzonu kości udowej, które tworzy
kąt zbliżony do prostego, przez staw biodrowy koślawy - które tworzy kąt
nadmiernie rozwarty powyżej 130�. Rozpoznanie stawu biodrowego szpotawego i
koślawego należy opierać na zdjęciu rtg.
Ustawienie koślawego lub szpotawego kolana nie zawsze należy uważać za wadę
powodującą zaburzenia statyki. W prawidłowej ocenie takiego stanu pomocne mogą
być pomiary odległości między kolanami lub stopami, płaskostopie z różnym
nasileniem jako wyraz wyróżnienia koślawości lub szpotawości i dolegliwości
spowodowane rozciąganiem więzadeł stawu kolanowego. Pomiarów dokonuje się w
pozycji stojącej z zestawionymi (złączonymi) kończynami dolnymi. Przy kolanach
szpotawych ( o-kształtnych) miarodajny jest odstęp między kłykciami
przyśrodkowymi kości udowych (przy złączonych stopach), przy kolanach koślawych
(x-kształtnych) - odstęp między wypukłościami kostek wewnętrznych podudzi (przy
złączonych kolanach). Przy odstępie między kolanami do 5 cm lub między stopami
do 3 cm z reguły nie występują zaburzenia statyki. Badanych takich należy
kwalifikować jako zdolnych. Przy odstępie między kolanami do 10 cm lub między
stopami do 6 cm mogą występować nieznaczne zaburzenia statyki, słabo nasilone
dolegliwości więzadeł stawu kolanowego i tendencja do płaskostopia. Badanych
takich należy kwalifikować jako zdolnych z ograniczeniem. Przy odstępie między
kolanami ponad 10 cm lub między stopami ponad 6 cm stwierdza się często
występowanie bólów statycznych kolan i płaskostopie, a nie rzadko również
koślawe ustawienie stóp. Przy bardzo znacznych zniekształceniach i zaburzeniach
statyki, spowodowanych szpotawością lub koślawością kolan, badanych należy
kwalifikować jako niezdolnych. W wypadkach wątpliwych - szczególnie z pogranicza
- badanych należy kierować do ortopedy.
pkt 5. Według tego punktu należy kwalifikować również gruźlicę stawów.
pkt 6 i 7. Według tego punktu należy kwalifikować wyłącznie na podstawie
dokumentacji lekarskiej z przebytego leczenia oraz aktualnych wyników badań
lekarskich dodatkowych. Za dawno przebyty rzut należy uważać ten, który miał
miejsce przed 5 laty.
Do ż 80. Przez stopę płaską należy rozumieć obniżenie sklepienia podłużnego oraz
poprzecznego. Stopa płaska wiotka, bez obciążenia, ma kształt prawidłowy.
Obniżenie sklepienia następuje tylko przy obciążeniu stopy (I�).
Przez stopę płaską z upośledzeniem sprawności należy rozumieć stopę płaską
przykurczoną, ze stałym obniżeniem sklepienia podłużnego, koślawością, bolesnym
napinaniem się mięśni strzałkowych (II�). Przy dalszym nasilaniu się objawów
występują wyraźne zmiany w prawidłowym ustawieniu kości i zmiany w stawach
stępu. Chód jest niezgrabny, męczący (III�).
Do ż 82 pkt 4 i 5. Według tych punktów należy kwalifikować palce młotowate,
przykrywające, nadliczbowe i paluch koślawy.
Do ż 83. Za brak palca uważa się: w przypadku kciuka - przynajmniej brak
paliczka paznokciowego, w przypadku pozostałych palców - przynajmniej dwóch
paliczków.
Przy ocenie lewej ręki osób leworęcznych można stosować kwalifikacje, jakie
obowiązują przy ocenie prawej ręki osób praworęcznych.
pkt 2-7. Wymagana jest ocena lekarza chirurga ortopedy.
pkt 8 i 9. Przez zrośnięcie palców z upośledzeniem sprawności należy rozumieć
zrośnięcie kciuka ze wskazicielem lub wskaziciela z trzecim palcem albo
zrośnięcie ze sobą palców: trzeciego, czwartego i piątego.
Dział XVIII - Nowotwory
1234567891011
841Nowotwory niezłośliwe nie upośledzające sprawności ustrojuNNAAAAAN
ZZZ
2Nowotwory niezłośliwe szpecące lub powodujące zaburzenia czynności
narządówNNCCCCCN
DDDDD
851Nowotwory złośliwe wszystkich rodzajów i stopniNNDDDDDN
2Blizny po usunięciu nowotworów złośliwych lub po leczeniu energią
promienistąNNDDDDDN
CCCCC

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 85 pkt 1. Nowotwory należy rozpoznawać wyłącznie na podstawie badania
histopatologicznego.
pkt 2. Z wyjątkiem blizn po nabłoniakach, które należy traktować według ż 3.
Dział XIX - Narząd rodny
1234567891011
861Wady rozwojowe narządu rodnego nie upośledzające ogólnej sprawności
ustrojuZZAAAAAN
NN
2Wady rozwojowe narządu rodnego upośledzające sprawność ustrojuNNCCCCCN
DDDD
3Zaburzenia hormonalne cyklu miesiączkowego, z nieznacznym upośledzeniem
sprawności ustrojuNNCCCCAN
ZAAC
4Zaburzenia hormonalne cyklu miesiączkowego, ze znacznym upośledzeniem
sprawności ustrojuNNDDDDDN
871Zastarzałe pęknięcia lub blizny krocza, nie upośledzające sprawności
ustrojuNNAAAAAN
Z
2Obniżenie ścian pochwy, z wytworzeniem zachyłka pęcherzowego lub
odbytniczegoNNCDCCCN
CDD
3Obniżenie ścian pochwy, z wytworzeniem zachyłka pęcherzowego i
towarzyszącym wysiłkowym nietrzymaniem moczuNNDDDDDN
4Obniżenie ścian pochwy, z wytworzeniem zachyłka pęcherzowego lub
odbytniczego, z całkowitym nietrzymaniem moczu lub zaburzeniem czynności
zwieracza odbytuNNDDDDDN
5Całkowite wypadanie narządu rodnegoNNDDDDDN
6Guzy przydatków, torbiele sromu, mięśniaki macicyNNCCCCCN
DDDDD
881Nieprawidłowe położenie macicy nie upośledzające sprawności
ustrojuZZAAAAAZ
NNN
2Nieprawidłowe położenie macicy z częściowym upośledzeniem sprawności
ustrojuNNCCCCCN
ZZ
3Przetoki maciczne, pochwowe i kroczoweNNDDDDDN
891Ostre i podostre stany zapalne narządu rodnego wewnętrznego, bez zmian
anatomicznychNNCCCCCN
Z
2Ostre i podostre stany zapalne narządu rodnego wewnętrznego, ze zmianami
anatomicznymi w zakresie przydatków i przymaciczaNNDDDDDN
3Powtarzające się przewlekłe zmiany zapalne narządu rodnego wewnętrznego,
ze znacznymi zmianami anatomicznymi przydatków i przymacicza oraz objawami
otrzewnowymiNNDDDDDN
4Stan po odcięciu nadpochwowym lub wycięciu całkowitym macicy z powodów
innych niż nowotwory złośliweNNDDDDCN
CCD
5Stan po wycięciu całkowitym macicy z powodu nowotworu złośliwego;
nowotwory złośliwe narządu rodnegoNNDDDDDN
901Udokumentowana gruźlica narządu rodnegoNNDDDDDN
911CiążaNN-----N

Objaśnienia szczegółowe
Badania ginekologiczne należy przeprowadzać zarówno przy kwalifikowaniu
kandydatek do służby, jak i funkcjonariuszy kobiet. Badania przeprowadza
specjalista chorób kobiecych.
Do ż 86 pkt 1. Należą tu przegrody i przewężenia pochwy, macica jednorożna,
dwurożna, dwuszyjkowa, podwójna i wady rozwojowe jajowodów.
pkt 2. Dotyczy znacznego niedorozwoju lub braku macicy. Zmiana skojarzona jest
zazwyczaj z niedomogą hormonalną układu rozrodczego, która rzutuje na ogólną
sprawność ustroju.
pkt 3. Obfite miesiączki przy jednoczesnym istnieniu mięśniaków i bolesne
miesiączki przy zmianach o charakterze endometriozy, potwierdzone aktualnym
wynikiem badania ginekologicznego.
Do ż 87 pkt 6. Dotyczy np. torbieli gruczołu przedsionkowego, mięśniaków macicy
i innych zmian.
Do ż 88 pkt 1. Na przykład tyłozgięcie macicy wolne
pkt 2. Na przykład tyłozgięcie macicy umocowane
Załącznik nr 2
WYKAZ CHORÓB I UŁOMNOŚCI
ParagrafPunktChoroby i ułomnościKategoria zdrowia osób badanych i
przydatności w Państwowej Straży Pożarnej
kandydatówfunkcjonariuszy pożarnictwa (strażaków)
do służby*)do szkół i ośrodków szkoleniana kierowników i specjalistówna
ratowników wysokościowych i płetwonurków**)ratowników jednostek
ratowniczo-gaśniczychdowódców i członków sztabów jednostek
ratowniczo-gaśniczychkierowników, specjalistów, szkoleniowcówratowników
wymienionych w rubryce 7
1234567891011

*) Do służby na kierowców obowiązuje rubryka 4 oraz oddzielne przepisy zdrowotne
dla kierowców.
**) Płetwonurków obowiązuje rubryka 7 oraz oddzielne przepisy zdrowotne dla
płetwonurków.
Dział I - Budowa ciała
1234567891011
11Wzrost powyżej 165 cm przy proporcjonalnej budowie ciałaZZAZ----
2Słaba budowa ciała nie upośledzająca sprawności ustrojuZZAAAAAA
3Słaba budowa ciała nieznacznie upośledzająca sprawność ustrojuNNCNCCCC
ZZZ
4Słaba budowa ciała upośledzająca sprawność ustrojuNNDNDCCD
CDD
5Charłactwo nie rokujące poprawyNNDNDDDD
6Otyłość nie upośledzająca sprawności ustrojuZZAZAAAA
NNNC
7Otyłość upośledzająca nieznacznie sprawność ustrojuNNCNCCCC
ZZZ
8Otyłość upośledzająca sprawność ustrojuNNCNDDCD
DD
9Feminizm, infantylizm, eunuchoidyzm, obojnactwoNNDNDDDD
10Odwrotne położenie trzewi bez zaburzeń sprawności ustrojuZZAZAAAA
11Odwrotne położenie trzewi z zaburzeniami sprawności ustrojuNNDNDDCD
CD

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 1. pkt 1. Przy kwalifikowaniu kobiet przyjmuje się minimalne wartości
wzrostu o 5 cm mniejsze od podanych. Przy kwalifikowaniu według rubryki 11 -
wzrost od 160 do 185 cm pozwala zaliczyć jako zdolnego.
pkt 2 i 3. Słabą budowę ciała należy oceniać nie tylko na podstawie dysproporcji
między wzrostem i ciężarem ciała, lecz biorąc pod uwagę stan umięśnienia oraz
stan układu krążenia i oddechowego, na podstawie prób czynnościowych ( próby
bezdechu, spirometria, próba wysiłkowa, mierzenie tętna i ciśnienia krwi w
spoczynku i po 20 przysiadach oraz ustalenie czasu powrotu do wartości
wyjściowych). Ocenę stopnia zdolności do służby przy słabej budowie ciała należy
opierać raczej na stwierdzeniu zaburzeń ogólnej sprawności ustroju niż
odchyleniach od wskaźników antropometrycznych.
pkt 6-8. Kwalifikować na podstawie różnicy między wagą aktualną i wagą należną
ciała według wzoru: waga należna = 0,9 x (wzrost w cm - 100)
pkt 6 - waga należna + 10% do 20%
pkt 7 - waga należna + 20% do 30%
pkt 8 - waga należna + 30% i więcej.
Przy kwalifikowaniu według rubryki 11 otyłość przy pełnej wydolności ogólnej nie
stanowi przeszkody do służby. Nie dotyczy skoczków spadochronowych i
wysokościowców.
pkt 10 i 11. W razie stwierdzenia całkowitego odwrotnego położenia trzewi,
należy zwrócić uwagę na układ oddechowy i moczowy ze względu na często
występujące w tych wypadkach rozstrzenie oskrzeli, zapalenie zatok przynosowych
i wady rozwojowe nerek. Przy kwalifikowaniu badanych, u których rozpoznano to
schorzenie, należy przeprowadzić badanie radiologiczne płuc, nerek (urografia) i
zatok przynosowych.
Dział II - Skóra, tkanka podskórna
1234567891011
21Przewlekłe choroby skóry nieznacznie szpecące i nie upośledzające
sprawności ustrojuZZAZAAAA
2Przewlekłe choroby skóry miernie szpecące lub nieznacznie upośledzające
sprawność ustrojuZZAZAAAA
NNCNCCCC
3Przewlekłe choroby skóry szpecące lub upośledzające sprawność
ustrojuNNDNDDDD
4TatuażeZZAZAAAA
NNN
31Blizny nieznacznie szpecące lub miernie upośledzające sprawność
ustrojuZZAZAAAA
CNCCCC
2Blizny upośledzające sprawność ustroju lub znacznie szpecąceNNDNDDDD
CCCC
3Ciała obce wgojone w powłoki zewnętrzne, nie upośledzające sprawności
ustrojuZZAZAAAA
NNNC
4Ciała obce wgojone w powłoki zewnętrzne, upośledzające sprawność
ustrojuNNCNDDDD
DCCCC
5Blizny po samouszkodzeniachZZAZAAAA
NNCNCCCC
41Skupienie powiększonych węzłów chłonnych obwodowych nie upośledzające
sprawności ustrojuZZAZAAAA
NNNC
2Skupienie powiększonych węzłów chłonnych obwodowych upośledzające
sprawność ustrojuNNDNDDDD
CCC
3Przewlekłe zapalenie obwodowych węzłów chłonnych z ropieniemNNDNDDDD
CCC
51Słoniowatość ograniczonaNNCNDCCD
D
2Słoniowatość rozległaNNDNDDDD

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 2. Nowotwory skóry należy kwalifikować według paragrafów działu XVIII -
Nowotwory.
pkt 1-3. Według tych punktów należy kwalifikować różnorodne przewlekłe
uogólnione choroby skóry, jak: świerzbiączka uogólniona (wyprysk endogenny),
wrodzone zaburzenia rogowacenia skóry znacznego stopnia (rogowiec dziedziczny,
rybia łuska), wrodzone dziedziczne oddzielanie się naskórka, pęcherzyca, skóra
pergaminowata barwnikowa, uogólniona i nawracająca, lub oporne na leczenia
postacie łuszczycy, gruźlica skóry oporna na leczenie.
Do ż 3. pkt 1 i 2. Według tych punktów należy kwalifikować między innymi
wyleczoną gruźlicę skóry.
pkt 2. Przez blizny upośledzające sprawność ustroju należy rozumieć blizny
utrudniające noszenie umundurowania i oporządzenia, blizny połączone z ubytkami
tkanek miękkich (po zranieniach, oparzeniach itp.) oraz blizny w miejscach
narażonych na tarcie w czasie ruchów i chodzenia.
Do ż 4. pkt 3. Według tego punktu należy kwalifikować gruźlicę węzłów chłonnych
obwodowych.
Dział III - Czaszka
1234567891011
61Zniekształcenia czaszki nie upośledzające czynności układu
nerwowegoZZAZAAAA
2Zniekształcenia czaszki (guzy, wgniecenia), choroby i ubytki kości,
nieznacznie upośledzające czynności układu nerwowegoNNCNDCCD
DD
3Ubytki kości czaszki, zniekształcenia (guzy, wgniecenia) oraz choroby
kości czaszki upośledzające czynności układu nerwowegoNNDNDDDD
4Przepukliny mózguNNDNDDDD
5Ciała obce w mózguNNDNDDDD

Dział IV - Narząd wzroku
1234567891011
71Zniekształcenie powiek nie upośledzające ich sprawnościZZAZAAAA
2Zniekształcenie powiek upośledzające ich sprawnośćNNCNCCCC
D
3Przewlekłe choroby brzegów powiek lub spojówek nie upośledzające
sprawności okaNNCNDCCD
DDD
4Przewlekłe choroby brzegów powiek lub spojówek, trudno poddające się
leczeniu i upośledzające sprawność okaNNDNDDDD
5Obwodowe zrosty spojówki gałkowej i powiekowej, nie upośledzające ruchów
gałki ocznej lub powiekZZCNCAAD
NNACC
6Zrosty spojówki gałkowej i powiekowej, nieznacznie upośledzające
ruchomość gałki ocznejNNCNDCCD
DDD
7Zrosty spojówki gałkowej i powiekowej upośledzające ruchomość gałki
ocznejNNDNDDDD
C
81Nieznaczne upośledzenie wydzielania lub odpływu łezNNCNDDCD
DCCD
2Znaczne upośledzenie wydzielania lub odpływu łezNNDNDDDD
C
91Ślepota jednego oka lub brak jednej gałki ocznej przy ostrości wzroku
oka drugiego 0,8 lub większej po zastosowaniu szkieł sferycznych do 3,0 D
lub cylindrycznych do 2,0 DNNDNDDDD
C
2Ślepota jednego oka lub brak jednej gałki ocznej przy ostrości wzroku oka
drugiego poniżej 0,8 po zastosowaniu szkieł sferycznych do 3,0 D lub
cylindrycznych do 2,0 DNNDNDDDD
3Całkowita ślepota lub brak obu gałek ocznychNNDNDDDD
101Nieznaczny oczopląs przy skierowaniu gałek ocznych w bokNNANCCAD
CDDCC
2Nieznaczny oczopląs przy patrzeniu wprost, wzmagający się przy patrzeniu
w bokNNCNCCCD
DDDD
3Wyraźny oczopląs przy patrzeniu wprostNNDNDDDD
111Brak jednoczesnego widzenia obuocznego (zez utajony, zez jawny, stany
po operacji zeza), z ostrością wzroku każdego oka 0,5 lub większą bez
korekcji bądź z korekcją szkłami sferycznymi wklęsłymi do 1,0 D lub
wypukłymi do 3,0 D albo cylindrycznymi wklęsłymi lub wypukłymi do 1,0
DNNCNDDCD
DCD
2Brak jednoczesnego widzenia obuocznego (zez i stany po operacji zeza) z
ostrością wzroku każdego oka nie mniejszą niż 0,5, z korekcją szkłami
sferycznymi wklęsłymi do 3,0 D lub wypukłymi do 6,0 D albo cylindrycznymi
wklęsłymi lub wypukłymi do 2,0 DNNDNDDCD
CD
3Brak jednoczesnego widzenia obuocznego (zezy i stany po operacji zeza) z
ostrością wzroku jednego oka co najmniej 0,5, a drugiego oka od 0,1 do
0,4, mimo korekcji szkłami sferycznymi wklęsłymi do 3,0 D lub wypukłymi do
6,0 D albo cylindrycznymi wklęsłymi lub wypukłymi do 2,0 DNNDNDDDD
C
121Niedowłady lub porażenia mięśni zewnętrznych lub wewnętrznych oka,
nieznacznie upośledzające widzenie obuoczneNNDNDDCD
CCD
2Niedowłady lub porażenia mięśni zewnętrznych lub wewnętrznych oka,
znacznie upośledzające widzenie obuoczneNNDNDDDD
C
131Ostrość wzroku jednego oka lub obu oczu poniżej 0,8, bez korekcji
szkłami A AAAD
NNCNCCC
2Ostrość wzroku każdego oka co najmniej 0,5, z korekcją szkłami
sferycznymi wklęsłymi do 1,0 D lub wypukłymi do 3,0 D albo cylindrycznymi
wklęsłymi lub wypukłymi do 1,0 DNNCNCDCD
DCDD
3Ostrość wzroku każdego oka co najmniej 0,5, z korekcją szkłami
sferycznymi powyżej 1,0 D do 3,0 D lub wypukłymi powyżej 1,0 D do 2,0
DNNCNDDCD
DCD
4Ostrość wzroku każdego oka co najmniej 0,5, z korekcją szkłami
sferycznymi wklęsłymi powyżej 3,0 D do 6,0 D lub wypukłymi powyżej 6,0 D
do 10,0 D albo cylindrycznymi wklęsłymi lub wypukłymi powyżej 2,0 D do 3,0
DNNDNDDCD
CD
5Ostrość wzroku każdego oka co najmniej 0,5, z korekcją szkłami
sferycznymi wklęsłymi powyżej 6,0 D lub wypukłymi powyżej 10,0 D albo
cylindrycznymi powyżej 3,0 DNNDNDDDD
C
6Ostrość wzroku jednego oka co najmniej 0,5, drugiego oka w granicach od
0,1 do 0,4, z korekcją szkłami sferycznymi do 6,0 D lub cylindrycznymi do
3,0 DNNDNDDDD
7Ostrość wzroku każdego oka w granicach od 0,1 do 0,4, z korekcją szkłami
sferycznymi powyżej 6,0 D lub cylindrycznymi powyżej 3,0 DNNDNDDDD
141Przebyte przewlekłe choroby rogówki, twardówki, tęczówki i ciałka
rzęskowego, nieznacznie upośledzające czynność okaNNDNDDCD
CCD
2Przebyte przewlekłe choroby tęczówki i ciałka rzęskowego, upośledzające
czynność okaNNDNDDDD
3Przebyte przewlekłe choroby siatkówki, naczyniówki i nerwu wzrokowego,
nieznacznie upośledzające czynność okaNNCNDDCD
DCCD
4Przebyte przewlekłe choroby siatkówki, naczyniówki, nerwu wzrokowego,
upośledzające czynność okaNNDNDDDD
5Nieznaczne upośledzenie rozróżniania barwZZAZAAAA
6Znaczne upośledzenie rozróżniania barwNNDNDDCD
CCCD
7JaskraNNCNDDCD
DCCD
8Przebyta operacja zaćmy ze wszczepieniem soczewekNNDNDDDD
C

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 7. Według tego paragrafu należy kwalifikować gruźlicę lub zmiany
pogruźlicze.
pkt 3 i 4. W razie stwierdzenia przewlekłego zapalenia brzegów powiek i
spojówek, należy brać pod uwagę wady wzroku przy nieużywaniu szkieł korekcyjnych
oraz czynniki szkodliwe, działające z zewnątrz, jak pył, gazy itp. Podstawą do
uznania badanego za trwale niezdolnego do służby jest opinia lekarza okulisty po
leczeniu szpitalnym.
pkt 5-7. Przy kwalifikowaniu zrostów spojówki gałkowej i powiekowej należy brać
pod uwagę ograniczenie ruchomości oka i upośledzenie widzenia obuocznego. Według
tych punktów należy także kwalifikować następstwa jaglicy.
Do ż 9. Przez ślepotę oka należy rozumieć także ostrość wzroku poniżej 0,1 nie
dającą się poprawić szkłami (bez względu na ich siłę korygującą) albo wypadki, w
których pole widzenia nie przekracza 10%.
Do ż 10. Każdy przypadek oczopląsu podlega konsultacji neurologicznej i
laryngologicznej.
Do ż 11. pkt 3. Jeżeli stwierdzona ostrość wzroku wymaga kwalifikacji niższej
niż określona w tym punkcie, należy kwalifikować równocześnie według zasad
podanych w ż 9 i 13.
Do ż 12. W razie stwierdzenia niedowładów lub porażeń mięśni zewnętrznych lub
wewnętrznych oka, konieczna jest konsultacja neurologiczna.
Do ż 13. Jeżeli ostrość wzroku któregokolwiek oka wynosi poniżej 0,5, należy
skierować badanego na badanie okulistyczne w celu stwierdzenia ostrości wzroku i
określenia wady refrakcji. Przy znacznej różnowzroczności należy uwzględniać
szkła, jakie badany znosi przy patrzeniu obuocznym. Przy ocenie ostrości wzroku
nie uwzględnia się szkieł kombinowanych. W przypadku zmętnienia lub
zniekształcenia środowisk załamujących za podstawę kwalifikacji przyjmuje się
ostrość wzroku.
Do ż 14. pkt 1-4. Przy kwalifikacji według tych punktów należy uwzględniać
równocześnie zasady podane w ż 9 i 13.
pkt 1 i 2. Według tych punków należy kwalifikować również gruźlicę oraz zmiany
pogruźlicze.
pkt 3 i 4. W przypadkach zapalenia nerwu wzrokowego konieczna jest konsultacja
neurologiczna; według tych punktów należy kwalifikować również ograniczenia pola
widzenia.
pkt 5 i 6. Przez prawidłowe rozróżnianie barw należy rozumieć umiejętność
rozróżniania czterech barw podstawowych, tj. czerwonej, żółtej, zielonej i
niebieskiej. Stan ten nie stwarza praktycznie ograniczeń do pełnienia służby
prawie na wszystkich stanowiskach służbowych.
Prawidłowe rozróżnianie wszystkich barw jest wymagane jedynie na pojedynczych
stanowiskach. Przez nieznaczne upośledzenie rozróżniania barw należy rozumieć
utrudnienie rozróżniania czterech barw podstawowych, tj. pomyłki przy
odczytywaniu pojedynczych tablic z zestawu Ishihary lub Stillinga bądź
przedłużony czas odczytu (ponad 3 sek.).
Nieumiejętność rozróżniania czterech barw podstawowych należy traktować jako
znaczne upośledzenie rozróżniania barw kwalifikujące badanych do kategorii C/D
lub D/C. Ocena należy do okulisty.
Dział V - Narząd słuchu
1234567891011
151Zniekształcenie małżowiny usznejZZAZAAAA
2Brak bądź niedorozwój lub znaczne zniekształcenie obu małżowin usznych,
bez równoczesnego upośledzenia słuchuZZAZAAAA
NNCNCCCC
161Jedno- lub obustronne zwężenie przewodu słuchowego zewnętrznego, blizny
błony bębenkowej, przewlekły nieżyt ucha środkowego, bez osłabienia
słuchuNNCNCCCD
DDD
2Jedno- lub obustronne zwężenie przewodu słuchowego zewnętrznego, blizny
błony bębenkowej, przewłekły nieżyt ucha środkowego, z osłabieniem
słuchuNNCNDDCD
CCD
3Jednostronne zwężenie przewodu słuchowego zewnętrznego, blizny
zniekształcające błonę bębenkową, upośledzające ruchomość kosteczek
słuchowych, przewlekły nieżyt ucha środkowego, z przytępieniem
słuchuNNCNDDCD
DCD
4Obustronne zwężenie przewodu słuchowego zewnętrznego, blizny
zniekształcające błonę bębenkową, upośledzające ruchomość kosteczek
słuchowych, przewlekły nieżyt ucha środkowego, z przytępieniem
słuchuNNDNDDDD
CCC
5Jednostronne zwężenie lub zarośnięcie przewodu słuchowego zewnętrznego,
blizny zniekształcające błonę bębenkową, upośledzające ruchomość kosteczek
słuchowych, z przytępieniem słuchu graniczącym z głuchotąNNDNDDDD
CCC
6Obustronne zwężenie lub zarośnięcie przewodu słuchowego zewnętrznego,
blizny zniekształcające błonę bębenkową, upośledzające ruchomość kosteczek
słuchowych, z przytępieniem słuchu graniczącym z głuchotąNNDNDDDD
171Jednostronny suchy ubytek błony bębenkowejNNCNCCCD
ZZ
2Obustronnych suchy ubytek błony bębenkowejNNCNDCCD
DDD
181Jednostronne przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego, z ubytkiem
błony bębenkowej lub ziarniną, polipami albo perlakiemNNDNDDCD
CCD
2Obustronne przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego, z ubytkiem błony
bębenkowej lub ziarniną, polipami albo perlakiemNNDNDDDD
C
3Jedno- lub obustronne przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego
powikłane - niezależnie od ostrości słuchuNNDNDDDD
4Gruźlica uszu czynnaNNDNDDDD
191Stan po przebytej antromastoidektomii bez upośledzenia słuchuZZANCAAD
NNCCC
2Stan po wygojonej jedno- lub obustronnej operacji zachowawczej ucha
środkowego, z osłabieniem słuchu lub bez osłabienia słuchuNNANAAAD
CCCC
3Stan po wygojonej jednostronnej operacji zachowawczej ucha środkowego, z
przytępieniem słuchu lub utrzymującym się ropieniemNNDNDDCD
CCD
4Stan po wygojonej obustronnej operacji zachowawczej ucha środkowego, z
przytępieniem słuchu lub utrzymującym się ropieniemNNDNDDDD
5Stan po jednostronnej operacji doszczętnej ucha środkowego wygojonej lub
z utrzymującym się ropieniemNNDNDCCD
DD
6Stan po obustronnej operacji doszczętnej ucha środkowegoNNDNDDDD
7Stan po operacji doszczętnej ucha środkowego, z wygojonym usznopochodnym
ropniem mózgu lub móżdżkuNNDNDDDD
201Jednostronne zwyrodnienie włókniste lub kostne (tympano- lub
otoskleroza) ucha środkowego, z osłabieniem słuchuNNCNCCCD
DDDD
2Obustronne zwyrodnienie włókniste lub kostne (tympano- lub otoskleroza)
ucha środkowego, z osłabieniem słuchuNNCNDDCD
DCCD
3Jednostronne zwyrodnienie włókniste lub kostne (tympano- lub otoskleroza)
ucha środkowego, z przytępieniem słuchuNNCNCCCD
DDDD
4Obustronne zwyrodnienie włókniste lub kostne (tympano- lub otoskleroza)
ucha środkowego, z jednostronnym przytępieniem słuchu przy drugostronnym
osłabieniu słuchuNNDNDDDD
CC
5Obustronne zwyrodnienie włókniste lub kostne (tympano- lub otoskleroza)
ucha środkowego, z przytępieniem słuchuNNDNDDDD
6Obustronne zwyrodnienie włókniste lub kostne (tympano- lub otoskleroza)
ucha środkowego, z przytępieniem słuchu graniczącym z głuchotą (jedno- lub
obustronnym)NNDNDDDD
7Stan po jedno- lub obustronnej operacji ucha środkowego z powodu
włóknistego lub kostnego zwyrodnieniaNNDNDDDD
CC
211Jednostronne upośledzenie słuchu w zakresie tonów wysokich, pochodzące
z ucha wewnętrznego, z nerwu słuchowego lub ośrodków centralnych, ze
słyszeniem mowy potocznejNNCNAAAD
CCCC
2Obustronne upośledzenie słuchu w zakresie tonów wysokich, pochodzące z
ucha wewnętrznego, z nerwu słuchowego lub ośrodków centralnych, ze
słyszeniem mowy potocznejNNCNAAAD
CCCC
3Jednostronne osłabienie słuchu pochodzące z ucha wewnętrznego, nerwu
słuchowego lub ośrodków centralnych, bez zaburzeń równowagi ciałaNNCNAAAD
CCCC
4Obustronne osłabienie słuchu pochodzące z ucha wewnętrznego, nerwu
słuchowego lub ośrodków centralnych, bez zaburzeń równowagi ciałaNNCNCCAD
CC
5Jednostronne przytępienie słuchu pochodzące z ucha wewnętrznego, nerwu
słuchowego lub ośrodków centralnych, bez zaburzeń równowagi ciałaNNANCAAD
CACCC
6Jednostronne przytępienie słuchu przy drugostronnym osłabieniu słuchu,
pochodzące z ucha wewnętrznego, nerwu słuchowego lub ośrodków centralnych,
bez zaburzeń równowagi ciałaNNCNCCCD
DDDD
7Obustronne przytępienie słuchu pochodzące z ucha wewnętrznego, nerwu
słuchowego, bez zaburzeń równowagi ciałaNNDNDDDD
8Zaburzenia równowagi ciała wskutek uszkodzenia ucha wewnętrznego lub
nerwu przedsionkowego po jednej lub obu stronach (niezależnie od ostrości
słuchu)NNDNDDDD
9Głuchota lub głuchoniemotaNNDNDDDD

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 15. pkt 1 i 2. We wszystkich wypadkach obniżenia ostrości słuchu konieczne
jest badanie specjalistyczne w celu określenia rodzaju i stopnia upośledzenia
słuchu. Zaburzenia w zakresie narządu równowagi wymagają zawsze badania
laryngologicznego i neurologicznego. Przez osłabienie słuchu należy rozumieć
upośledzenie zdolności słyszenia lżejszego stopnia (słyszenie szeptu z
odległości 3 m do 1 m), przez przytępienie słuchu - upośledzenie znaczniejszego
stopnia (słyszenie szeptu z odległości mniejszej niż 1 metr), przez przytępienie
słuchu graniczące z głuchotą - upośledzenie dużego stopnia (szept "ad concham").
Do ż 16. pkt 5. Kwalifikacja jest zależna od ostrości słuchu ucha drugiego: przy
osłabieniu - zdolny z ograniczeniem, przy przytępieniu - niezdolny.
Do ż 18. pkt 3. Przez powikłania przewlekłego ropnego zapalenia ucha środkowego
należy rozumieć zmiany w zakresie: nerwu twarzowego (porażenie), błędnika
(zaburzenia równowagi), opon mózgowych, tkanki mózgowej i zatok czołowych.
pkt 4. Wyleczoną gruźlicę uszu należy kwalifikować zgodnie ze stwierdzonymi
zmianami zejściowymi według odpowiednich paragrafów.
Do ż 19. pkt 1. W wypadku upośledzenia słuchu należy kwalifikować zgodnie z
zasadami określonymi w ż 16.
pkt 2. Kwalifikacja - zdolny z ograniczeniem - tylko przy obustronnym osłabieniu
słuchu.
pkt 3. Przy stwierdzeniu przytępienia bez utrzymującego się ropienia, należy
kwalifikować - zdolny z ograniczeniem.
pkt 7. Kwalifikacja jest zależna od ostrości słuchu zgodnie z odpowiednimi
punktami tego paragrafu. Rozpoznanie powinno być oparte na dokumentacji
szpitalnej.
Do ż 20. pkt 1 i 2. Kandydatów do służby, która jest związana z koniecznością
posiadania dobrego słuchu, należy poddać badaniom audiometrycznym.
Do ż 21. pkt 8. Rozpoznanie zaburzeń równowagi powinno być oparte na wynikach
prób przedsionkowych. Przy stwierdzeniu odchyleń w próbach przedsionkowych
należy kwalifikować wspólnie z neurologiem. Przy braku odchyleń w próbach
przedsionkowych należy kwalifikować zależnie od stopnia upośledzenia słuchu.
Dział VI - Jama ustna
1234567891011
221Zniekształcenie warg wrodzone lub nabyte, nieznacznie upośledzające
mowę lub przyjmowanie pokarmówNNANAAAD
CCCCC
2Zniekształcenie warg wrodzone lub nabyte, upośledzające mowę i
przyjmowanie pokarmówNNDNDDDD
CCCC
3Warga zajęcza - po operacji plastycznejNNCNCCCD
DDDD
4Warga zajęcza z rozszczepieniem szczęki i podniebienia (wilcza
paszcza)NNDNDDDD
5Blizny i ubytki podniebienia twardego i miękkiego, nieznacznie
upośledzające mowę albo przyjmowanie pokarmówNNDNDDDD
CCCCC
6Ubytki podniebienia twardego znacznie upośledzające mowę lub przyjmowanie
pokarmówNNDNDDDD
231Zniekształcenie języka nie upośledzające mowy i połykaniaZZAZAAAA
2Zniekształcenie języka nieznacznie upośledzające mowę lub
połykanieNNCNCCCD
3Zniekształcenie języka znacznie upośledzające mowę lub połykanieNNDNDDDD
4Torbiele jamy ustnej nie upośledzające lub nieznacznie upośledzające mowę
lub połykanieZZANAAAD
NNCCCC
5Torbiele jamy ustnej upośledzające mowę lub połykanieNNDNCCCD
DDD
6Przewlekłe zapalenie ślinianek nieznacznie upośledzające sprawność
ustrojuNNCNCAAD
ACC
7Przewlekłe zapalenie ślinianek upośledzające sprawność ustrojuNNDNCCCD
CDDD
8Przetoki ślinoweNNDNDDDD
CCC
241Braki i wady uzębienia, z utratą zdolności żucia do 50%, przy
zachowanych zębach przednichZZAZAAAA
2Braki i wady uzębienia, w tym również zębów przednich, z utratą zdolności
żucia do 50%ZZAZAAAA
NNNC
3Braki i wady uzębienia z utratą zdolności żucia powyżej 50% do
67%ZZAZAAAA
NNNC
4Braki i wady uzębienia, z utratą zdolności żucia powyżej 67%, nie
upośledzające lub nieznacznie upośledzające stan odżywieniaNNCNCCAD
ZZAA
5Braki i wady uzębienia z utratą zdolności żucia powyżej 67%, znacznie
upośledzające stan odżywieniaNNDNDDCD
CD
6Przewlekłe zapalenie okołozębia, z zanikiem tkanki kostnej przyzębia i
częściowym rozchwianiem zębówNNDNDDCD
CCCD
25 1Zniekształcenie szczęki lub żuchwy, wrodzone lub nabyte, nieznacznie
upośledzające żucieNNANAAAD
CC
2Zniekształcenie szczęki lub żuchwy, wrodzone lub, nabyte znacznie
upośledzające żucieNNDNCCCD
CDDC
3Złamanie szczęki żuchwy nie zrośnięte lub zrośnięte nieprawidłowo,
wybitnie upośledzające żucieNNDNDDDD
4Ograniczenie zwierania szczęk (odległość między górnymi a dolnymi
siekaczami poniżej 2 cm)NNCNCCCD
AAAA
5Ograniczenie zwierania szczęk znacznego stopnia (odległość między dolnymi
a górnymi siekaczami powyżej 2 cm)NNCNCCCD
DDD
6Stany po przebytych operacjach kostnokorekcyjnych lub kostnoodtwórczych
szczęki lub żuchwy, bez upośledzenia żuciaZZAZAAAA
NNNC
7Stany po przebytych operacjach kostnokorekcyjnych lub kostnoodtwórczych
szczęki lub żuchwy, z upośledzeniem żuciaNNCNCCCD
8Przewlekłe schorzenia stawu żuchwowego nie upośledzające żuciaNNANAAAD
CCCC
9Przewlekłe schorzenia stawu żuchwowego znacznie upośledzające
żucieNNDNDDDD
CCCC
10Przewlekłe schorzenia stawu żuchwowego wybitnie upośledzające
żucieNNDNDDDD

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 22. pkt 3. Przez "wargę zajęczą" należy rozumieć rozszczepienie wargi z
odsłonięciem zębów i dziąseł.
Do ż 23. pkt 1-3. Przez zniekształcenie należy rozumieć także bliznowacenie, z
ubytkami tkanek.
Do ż 24. Przy badaniu uzębienia należy zwrócić uwagę na rodzaj i stan zgryzu
ewentualnie jego zniekształcenia rozwojowe lub nabyte, na stan tkanek okołozębia
i możliwe objawy paradontopatii. Zęby przeznaczone do usunięcia (zęby z miazgą
zgorzelinową, wielokorzeniowe ze znacznie zniszczonymi koronami) należy
traktować jako brakujące. Przy ocenie procentowej utraty zdolności żucia
przyjmuje się tylko 28 zębów w jamie ustnej. Zęby mądrości mogą być brane pod
uwagę, jeśli przy zwarciu odtwarzają w części płaszczyznę żucia ewentualnie
brakujących zębów (siódemek). Procentową utratę zdolności żucia oblicza się
według poniższej tabeli:
ząb1234567
wartość procentowa 436771112

Przy obliczaniu wartości procentowej zdolności żucia bierze się pod uwagę nie
tylko żeby brakujące, ale również zęby pozbawione antagonistów.
Przykład obliczania:
brak zębów 7656=41
65

Całkowity brak zębów jednej szczęki stanowi utratę 100% zdolności żucia, nawet
przy zachowaniu wszystkich zębów drugiej szczęki. Jeśli braki uzębienia powodują
jednostronną utratę żucia, badanych należy kwalifikować według pkt 3.
Protezy stałe, niezależnie od ich rozległości, należy traktować jako odtworzenie
zdolności żucia. Ocena wartości funkcjonalno-klinicznej protez stałych i zębów
filarowych oraz wynikającej z tego powodu utraty zdolności żucia należy do
lekarza dentysty. Protezy ruchome uzupełniające braki zębów u badanego należy
traktować jako odtworzenie zdolności żucia.
Do ż 25. pkt 1 i 2. Przez zniekształcenie szczęki żuchwy należy rozumieć:
progenię prawdziwą, protruzję szczęki lub żuchwy, laterogenię, prognację,
mikrognację, zgryz otwarty albo wady skojarzone szczęki lub żuchwy, jak np.:
progenię prawdziwą z mikrognacją i inne.
Dział VII - Nos, gardło i krtań
1234567891011
261Polipy nosa lub przerosty muszli nosowych, nie upośledzające lub
nieznacznie upośledzające drożność nosaNNANAAAD
ZZCCCC
2Polipy nosa lub przerosty muszli nosowych, upośledzające drożność
nosaNNCNDDCD
DCC
3Skrzywienie przegrody nosa nie upośledzające lub nieznacznie
upośledzające drożność nosaNNANAAAD
ZZCZCC
4Skrzywienie przegrody nosa upośledzające jego drożnośćNNCNCCAD
DDC
5Zwężenie nozdrzy (przednich i tylnych) nie upośledzające lub nieznacznie
upośledzające drożność nosaZZCNCCAD
NNAAC
6Zwężenie nozdrzy (przednich i tylnych) upośledzające drożność
nosaNNDNCCCD
DD
7Zarośnięcie jam nosowych lub jamy nosowo-gardłowej znacznego
stopniaNNDNDDDD
8Zniekształcenie lub zniszczenie części nosa, nieznacznie szpecące lub
nieznacznie upośledzające jego drożnośćZZANAAAD
NNCZCCC
9Zniekształcenie lub zniszczenie części nosa, znacznie szpecące lub
upośledzające jego drożnośćNNDNDDCD
CCD
10Przewlekłe nieżytowe zapalenie zatok przynosowychZZANAAAD
NNCCC
11Przewlekłe śluzowo-ropne lub ropne zapalenie zatok przynosowychNNCNCCCD
DD
12Przewłekły suchy nieżyt nosa nieznacznie upośledzający sprawność
ustrojuZZANAAAD
NNCCC
13Przewlekły suchy lub suchy zanikowy nieżyt nosa, upośledzający sprawność
ustrojuNNCNCCCD
DDD
14Zanikowy cuchnący nieżyt błony śluzowej nosa (ozena)NNDNDDDD
271Przewlekły nieżyt (zwykły, przerostowy lub zanikowy) gardła lub krtani,
nieznacznie upośledzający sprawność ustrojuNNANAAAD
ZZCCC
2Przewlekły nieżyt (zwykły, przerostowy lub zanikowy) gardła lub krtani,
upośledzający sprawność ustrojuNNCNCCCD
DDD
3Blizny i zniekształcenia gardła, krtani lub tchawicy, nie upośledzające
lub nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuNNANCCAD
CAAC
4Blizny i zniekształcenia gardła, krtani lub tchawicy, upośledzające
sprawność ustrojuNNDNDDDD
281Zaburzenia ruchomości więzadeł głosowych na tle organicznym lub
czynnościowym, nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuNNCNCCCD
2Zaburzenia ruchomości więzadeł głosowych na tle organicznym lub
czynnościowym, upośledzające sprawność ustrojuNNCNDDCD
DCC
291Wady wymowy nieznacznie upośledzające zdolność porozumiewania
sięNNANCCAD
CAACC
2Wady wymowy upośledzające zdolność porozumiewania sięNNDNDDCD
CCCD
3Wady wymowy uniemożliwiające porozumiewanie sięNNDNDDDD
301Przewlekłe alergiczne nieżyty górnych dróg oddechowych nie
upośledzające lub nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuNNCNCCAD
DDC
2Przewlekłe alergiczne nieżyty górnych dróg oddechowych znacznie
upośledzające sprawność ustrojuNNDNDDCD
D
3Twardziel nosa, gardła, krtani i tchawicyNNDNDDDD
4Gruźlica nosa, gardła, krtani i tchawicy - czynnaNNDNDDDD

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 26. pkt 1-4. W razie przerostu muszli nosowej, polipów, a zwłaszcza
skrzywienia przegrody nosowej, decydujące znaczenie przy ocenie zdolności do
służby ma zachowany stopień zdolności oddychania przez nos. Przez "upośledzenie
sprawności ustroju" w tych wypadkach należy rozumieć trwałe i wyraźne
upośledzenie oddychania przez nos, ze skłonnością do częstych zapaleń jam
przynosowych, ucha środkowego lub do przewlekłych chorób gardła.
Do ż 28. Paragraf ten obejmuje takie zaburzenia głosu, jak niedomoga głosowa
(phonastenia), znużenie głosowe (pseudophonasthenia), niedomoga głosowa na tle
zaburzeń endokrynologicznych, bezgłos histeryczny oraz bezgłos skurczowy
(aphonia spastica).
Do ż 30. pkt 3 i 4. Twardziel i gruźlicę wyleczoną należy kwalifikować zgodnie
ze stwierdzonymi zmianami zejściowymi według odpowiednich paragrafów.
Dział VIII - Szyja, klatka piersiowa i kręgosłup
1234567891011
311Kręcz karku bez zmian przedmiotowych w układzie nerwowymNNDNCCCD
C
2Kręcz karku ze zmianami przedmiotowymi w układzie nerwowymNNDNDDDD
3Przetoki oskrzelopochodneNNDNDDDD
321Zniekształcenia obojczyka nie upośledzające sprawności obręczy
barkowejZZAZAAAA
2Zniekształcenia obojczyka upośledzające sprawność obręczy
barkowejNNDNDDCD
D
3Stawy rzekome obojczykaNNDNDDDD
CC
331Zniekształcenia lub ubytki kostne klatki piersiowej, nie upośledzające
sprawności ustrojuZZAZAAAA
2Zniekształcenia lub ubytki kostne klatki piersiowej, upośledzające
sprawność ustrojuNNDNDDDD
CCC
3Ciała obce wgojone w narządy klatki piersiowej (oprócz wgojonych w
serce), nie upośledzające sprawności ustrojuZZAZAAAA
4Ciała obce wgojone w narządy klatki piersiowej (oprócz wgojonych w
serce), upośledzające sprawność ustrojuNNCNDDCD
DCCD
5Żebra nadliczbowe szyjneZZANAAAD
NN
6Przetoki głębokie klatki piersiowejNNDNDDDD
341Skrzywienia i wady kręgosłupa, wrodzone lub nabyte, nie upośledzające
sprawności ustrojuZZAZAAAA
2Skrzywienia i wady kręgosłupa, wrodzone lub nabyte, nieznacznie
upośledzające sprawność ustrojuNNCNCCAD
AC
3Skrzywienia i wady kręgosłupa, wrodzone lub nabyte, znacznie
upośledzające sprawność ustroju (garb)NNDNDDDD
C
4Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa nieznacznie upośledzająca sprawność
ustrojuNNCNCCAD
ACC
5Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa znacznie upośledzająca sprawność
ustrojuNNDNDDDD
C
6Przewlekłe zesztywniające zapalenie kręgosłupaNNDNDDDD
7Gruźlica kręgosłupa czynnaNNDNDDDD
8Inne choroby kręgosłupa nieznacznie upośledzające sprawność
ustrojuNNCNAAAC
ZZAZCCC
9Inne choroby kręgosłupa upośledzające sprawność ustrojuNNDNDDDD

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 31. pkt 2. Rozpoznanie powinno być potwierdzone badaniem specjalistycznym.
pkt 3. Przetoki szyjne mogą być wrodzone i nabyte. Przetoki wrodzone
oskrzelowopochodne bywają zazwyczaj pojedyncze; kanały przetok są wąskie, a
wydzielina - w przypadkach niepowikłanych zakażeniem - rzadka prawie
przezroczysta. Przetoki takie nadają się do zabiegu operacyjnego. Przetoki
nabyte powstają zwykle w toku procesu gruźliczego lub grzybiczego, ich otwory
mają brzegi podminowane, skóra w otoczeniu jest zmieniona, a w sąsiedztwie
stwierdza się powiększone węzły chłonne. Przetoki te należy kwalifikować według
ż 4.
Do ż 33. pkt 1 i 2. Zniekształcenia lub ubytki kostne klatki piersiowej mogą być
wrodzone lub nabyte. Podstawą kwalifikowania jest ustalenie stopnia upośledzenia
czynności narządów klatki piersiowej, a więc zaburzenia krążenia, zmniejszenie
pojemności życiowej płuc itp.
pkt. 5. Żebra nadliczbowe, dające zaburzenia czynności kończyny górnej o
charakterze krążeniowym lub neurologicznym, należy kwalifikować dodatkowo według
odpowiednich paragrafów.
Do ż 34. pkt 1. Nabyte pourazowe wady kręgosłupa dyskwalifikują kandydata do
służby. Skrzywienia i wady kręgosłupa nabyte i wrodzone dyskwalifikują
kandydatów. W razie niemożności wykluczenia ewentualnego skrzywienia lub wady,
należy kandydatów poddać badaniom rentgenologicznym (zdjęcia w 2 płaszczyznach).
pkt 1-3. Za skrzywienie kręgosłupa uważa się wszelkie odchylenia od linii
pionowej, która prawidłowo powinna przebiegać od guzowatości potylicznej
zewnętrznej przez wszystkie wyrostki kolczyste kręgów i szczelinę
międzypośladkową:
- nieznaczne - gdy linia wyrostków kolczystych w swobodnej postawie
wyprostowanej tworzy niewielki, mało widoczny łuk na jednym z odcinków
kręgosłupa lub dwa łuki przebiegające przeciwstawnie w sąsiadujących odcinkach
kręgosłupa; skrzywienie takie wyrównuje się czynnie,
- umiarkowane - gdy linia wyrostków tworzy wyraźnie widoczny łuk, garb żebrowy
jest mało widoczny, zauważalne jest małe zniekształcenie klatki piersiowej i
występuje nieznaczne ograniczenie ruchów kręgosłupa; skrzywienie takie daje się
wyrównać biernie,
- z wyraźnym garbem żebrowym - ze zniekształceniem klatki piersiowej, z
upośledzeniem sprawności oddechowej; skrzywienie nie daje się ani czynnie, ani
biernie skorygować.
pkt 4 i 5. Ocenę zdolności należy uzależniać od rozległości i nasilenia procesu
chorobowego i zaburzeń czynnościowych kręgosłupa.
pkt 7. Stan po przebytej gruźlicy kręgosłupa (okres wyleczenia klinicznego)
należy kwalifikować według pkt 1-3.
Dział IX - Narząd oddechowy
1234567891011
351Przewlekła nieswoista choroba oskrzelowo-płucna (nieżyt oskrzeli lub
rozedma płuc), z nieznacznym upośledzeniem przepływu powietrza w drogach
oddechowychNNCNCCCD
DDDD
2Przewlekła nieswoista choroba oskrzelowo-płucna, z dużym upośledzeniem
przepływu powietrza w drogach oddechowychNNDNDDDD
3Przewlekła nieswoista choroba oskrzelowo-płucna, z wybitnym upośledzeniem
przepływu powietrza w drogach oddechowychNNDNDDDD
4Astma oskrzelowa i zespoły astmatyczne, ze sporadycznymi zaostrzeniami o
niewielkim nasileniuNNDNDDCD
CCD
5Astma oskrzelowa i zespoły astmatyczne, z częstymi zaostrzeniami i
stanami astmatycznymi wymagającymi leczenia stacjonarnego, oraz zespoły
astmatyczne o ciężkim przebiegu u chorych sterydozależnychNNDNDDDD
6Rozstrzenie oskrzeliNNDNDDDD
CCC
361Pojedyncze zwapnienia lub niewielkie zwłóknienia po przebytym procesie
gruźliczymZZAZAAAA
2Liczne zwapnienia i zwłóknienia po przebytych rozsiewach krwiopochodnych
gruźlicy bez upośledzenia sprawności oddechowejNNCNCCCD
3Zmiany bliznowate po przebytej gruźlicy płuc, z upośledzeniem sprawności
oddechowo-krążeniowejNNDNDDDD
4Gruźlica węzłowo-płucna czynnaNNDNDDDD
5Gruźlica prosówkowa ostraNNDNDDDD
6Rozsiana gruźlica płucNNDNDDDD
7Gruźlica płuc naciekowa czynnaNNDNDDDD
CCC
8Gruźlica płuc włóknista, włóknisto-guzkowaNNDNCCCD
DDD
9Serowate zapalenie płucNNDNDDDD
10Gruźlica płuc włóknisto-jamistaNNDNDDDD
11Zrosty i zgrubienia opłucnej, nie upośledzające sprawności
oddechowo-krążeniowejZZAZAAAA
NC
12Zrosty i zgrubienia opłucnej, upośledzające sprawność
oddechowo-krążeniowąNNDNDDCD
CCD
13Zrosty i zgrubienia opłucnej ograniczające ruchomość przepony, z
przemieszczeniem narządów, miernie upośledzające sprawność
oddechowo-krążeniowąNNDNDDDD
C
14Zrosty i zgrubienia opłucnej ograniczające ruchomość przepony, z
przemieszczeniem narządów, znacznie upośledzające sprawność
oddechowo-krążeniowąNNDNDDDD
371Śródmiąższowe zwłóknienia płuc i inne rzadkie choroby płuc, nie
upośledzające sprawności ustrojuNNCNCCCD
ZZDDA
2Śródmiąższowe zwłóknienia płuc i inne rzadkie choroby płuc, upośledzające
sprawność ustrojuNNDNDDDD
3Grzybicze lub pasożytnicze choroby płuc lub opłucnejNNDNDDDD
CCC
4Ubytki tkanki płucnej po zabiegach operacyjnych, nie upośledzające
wydolności oddechowo-krążeniowejZZANAAAC
NNZCCCA
5Ubytki tkanki płucnej po zabiegach operacyjnych, upośledzające wydolność
oddechowo-krążeniowąNNDNDDDD
6Ubytki tkanki płucnej po zabiegach operacyjnych, znacznie upośledzające
wydolność oddechowo-krążeniowąNNDNDDDD

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 35. pkt 1-3. Wspólnymi objawami klinicznymi przewlekłej nieswoistej choroby
oskrzelowo-płucnej są: przewlekły kaszel, odkrztuszanie, duszność i często
występujące objawy zaporowe (obturacyjne) dróg oddechowych. Dla rozpoznania
przewlekłej choroby oskrzelowo-płucnej objawy kaszlu i odkrztuszania muszą
występować w większości dni tygodnia co najmniej 3 miesiące w roku bez przerwy i
łącznie co najmniej przez 2 lata. Ocena stopnia upośledzenia przepływu powietrza
opiera się na badaniu spirometrycznym - FEV1 - natężona pojemność wydechowa 1
sek: FEF25 - 75% - natężony przepływ wydechowy w środku natężonego wydechu.
Nieznaczne upośledzenie przepływu powietrza oznacza FEV1 i FEF25 - 75% poniżej
75% wartości należnej. Duże upośledzenie przepływu powietrza oznacza EFV1 i
FEF25 - 75% od 50 do 35% wartości należnej. Wybitne upośledzenie przepływu
powietrza oznacza FEV1 i FEF25 - 75% poniżej 35% wartości należnej. Rozpoznanie
powinno być oparte na dokumentacji z leczenia ambulatoryjnego lub stacjonarnego
z ostatnich 3 lat.
pkt 4 i 5. Astma oskrzelowa jest chorobą charakteryzującą się rozlanym zwężeniem
dolnych dróg oddechowych, występującym nagle i zmieniającym swe nasilenie w
krótkim odstępie czasu w przebiegu reakcji alergicznej typu wczesnego. Zespół
astmatyczny polega na rozlanym zwężeniu dolnych dróg oddechowych występującym
nagle i zmieniającym swe nasilenie w krótkim odstępie czasu, czego przyczyną
jest reakcja alergiczna typu wczesnego.
Istnieją następujące rodzaje zespołów astmatycznych:
1) zespół astmatyczny w przebiegu zakażenia układu oddechowego (astma
bakteryjna, infekcyjna, częściowo endogenna, astmatyczny nieżyt oskrzeli według
innych kryteriów podziału),
2) zespół astmatyczny powysiłkowy (astma oskrzelowa wysiłkowa według innych
kryteriów podziału),
3) zespół astmatyczny psychogenny (astma psychogenna według innych kryteriów
podziału),
4) zespół astmatyczny odruchowy (wskutek drażnienia podśluzówkowych receptorów
mechanicznie, substancjami chemicznymi, zimnem itp.),
5) zespół astmatyczny w przebiegu nieimmunologicznego uwolnienia mediatorów
reakcji alergicznej,
6) zespół astmatyczny w przebiegu nadwrażliwości na salicylany lub niesterydowe
leki przeciwzapalne,
7) zespoły astmatyczne o innej etiologii (np. zespół astmatyczny
nienatychmiastowy, odczyny serotoniczne w rakowiaku itp.).
pkt 6. Podstawą rozpoznania i kwalifikacji zmian jest badanie bronchograficzne
oraz dokumentacja leczenia szpitalnego i ambulatoryjnego w ciągu ostatnich
trzech lat.
Do ż 36. Przypadki czynnej gruźlicy płuc oraz przypadki wątpliwe co do dynamiki
procesu należy poddawać obserwacji i leczeniu. Po zakończeniu leczenia (w ramach
obowiązujących przepisów), badanych należy kwalifikować w zależności od
uzyskanych wyników leczenia.
pkt 1. Przebyta gruźlica płuc w okresie 5 lat od zakończenia leczenia
przeciwprątkowego dyskwalifikuje kandydatów do służby i do szkół resortowych.
pkt 3. Według tego punktu należy kwalifikować marskość płuca po przebytej
gruźlicy.
pkt 11-14. Należy kwalifikować na podstawie oceny specjalistycznej obejmującej
badania spirometryczne oraz gazy krwi w spoczynku i po wysiłku fizycznym.
Do ż 37. pkt 1 i 2. Schorzenia wymienione w tych punktach obejmują zmiany
nieswoiste: zawodowe choroby układu oddechowego (pylice, krzemice), pneumopatie
wywołane pyłami organicznymi (byssinosa, choroba farmerów) i pneumopatie
wywołane pyłami nieorganicznymi, działaniem gazów lub par, a ponadto objawy
płucne w chorobach układowych, sarkoidozę oraz niektóre rzadkie choroby płuc
(hemosyderozę płuc, kamicę pęcherzykową płuc, pierwotną amyloidozę płuc).
pkt 1. Dotyczy chorych z prawidłowymi wynikami badania spirometrycznego i gazów
krwi tętniczej w spoczynku i po submaksymalnym wysiłku fizycznym.
pkt 2. Dotyczy chorych z nieprawidłowymi wynikami badania gazów krwi w
spoczynku.
pkt 4. Za ubytek tkanki płucnej nie upośledzający sprawności ustroju uważa się
brak jednego segmentu. Przy stwierdzeniu zaburzeń związanych z ubytkiem tkanki
płucnej należy dokonać oceny według ż 37 pkt 5 lub 6.
Dział X - Układ krążenia
1234567891011
381Choroby mięśnia sercowego w okresie wydolności układu krążeniaNNCNCCCD
ADDA
2Choroby mięśnia sercowego z objawami chwiejnej wydolności lub trwałej
niewydolności układu krążeniaNNDNDDDD
C
3Choroba wieńcowa stabilna bez przebytego zawału sercaNNCNDCCD
DDD
4Choroba wieńcowa niestabilna lub z przebytym zawałemNNDNDDDD
5Wady wrodzone sercaNNDNDDDD
6Zastawkowe wady serca bez powikłań, nie upośledzające sprawności
fizycznej (klasa czynnościowa I)NNCNDCCD
DDD
7Wady zastawkowe serca upośledzające sprawność fizycznąNNDNDDDD
8Zaciskające zapalenie osierdzia lub stan po operacji z powodu tej
chorobyNNDNDDDD
9Ciała obce wgojone w serceNNDNDDDD
10Gorączka reumatyczna sercaNNDNDDCD
CCD
11Wypadanie płatka zastawki dwudzielnej powodujące zaburzenia sprawności
fizycznejNNDNDDDD
12Inne choroby serca upośledzające trwale sprawność fizycznąNNDNDDDD
391Łagodne nadciśnienie tętnicze okresu pierwszego i drugiegoNNCNCCAD
AAC
2Nadciśnienie tętnicze okresu drugiego z przerostem sercaNNDNDDDD
CC
3Nadciśnienie tętnicze, ciężkie lub złośliwe albo przebiegające z
powikłaniami narządowymiNNDNDDDD
4Tętniaki naczyńNNDNDDDD
5Inne choroby naczyń krwionośnych upośledzające nieznacznie sprawność
ustrojuNNCNDDCD
DCCD
6Choroby naczyń krwionośnych upośledzające sprawność ustroju lub po
zabiegach operacyjnych dużych naczyń ze znaczną poprawą krążeniaNNDNDDDD
C
7Choroby naczyń krwionośnych znacznie upośledzające sprawność ustroju, w
tym także po operacjach rekonstrukcyjnych bez wyraźnej poprawyNNDNDDDD

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 38
pkt 1-3. Według tych punktów należy kwalifikować zaburzenia rytmu serca
pochodzenia organicznego, potwierdzone badaniami elektrokardiograficznymi.
pkt 4 i 5. Rozpoznanie powinno być potwierdzone obserwacją szpitalną. Wrodzone
wady serca leczone operacyjnie, jeżeli zostały przywrócone stosunki anatomiczne
i hemodynamiczne, należy kwalifikować według ż 38 pkt 6.
pkt 6 i 7. Zastawkowe zwężenie ujścia aorty powodujące przerost lewej komory
(uchwytne zmiany w obrazie rtg lub ekg) należy kwalifikować jak w pkt 7, przy
zachowaniu w pełni sprawności fizycznej. Pozostałe wady zastawkowe należy
kwalifikować jak pkt 7, poczynając od klasy czynnościowej drugiej. Dotyczy to
również wad po przebyciu choroby reumatycznej.
pkt 10. Dotyczy osób po przebytym rzucie choroby reumatycznej, pozostających na
leczeniu profilaktycznym (potwierdzonym ewentualnie dokumentacją ze społecznej
służby zdrowia).
pkt 11. Rozpoznanie wymaga potwierdzenia echokardiograficznego albo zapisem
fonokardiograficznym. Nieprawidłowość ta upośledza sprawność fizyczną, jeżeli
powoduje bóle lub zaburzenia rytmu. Przypadki przebiegające z niedomykalnością
zastawki dwudzielnej należy kwalifikować jak w pkt 6.
pkt 12. Obejmuje choroby nie wymienione uprzednio, np. nowotwory serca.
Do ż 39. pkt. 1. Łagodne nadciśnienie tętnicze nie utrwalone, ulegające
normalizacji pod wpływem spoczynku lub małych dawek leków, potwierdzone
dokumentacją z leczenia specjalistycznego (wymagany wynik badania dna oka).
pkt 3. Rozkurczowe ciśnienie powyżej 110 mg Hg, stwierdzone wielokrotnie, lub
zmiany na dnie oka okresu III lub IV według K-W.
pkt 5-7. Przez określenie choroby naczyń krwionośnych należy rozumieć przede
wszystkim choroby naczyń obwodowych, jak choroba B�rgera, choroba Raynauda,
czerwienica bolesna, sinica kończyn oraz zmiany zapalno-zakrzepowe naczyń.
Należy kwalifikować chorych z powikłaniami narządowymi miażdżycy tętnic, jak i z
powikłaniami i następstwami stanów zapalnych i urazów naczyń krwionośnych.
Guzy krwawnicze odbytu należy kwalifikować według ż 47 pkt 3 i 4; żylaki
powrózka nasiennego - według ż 52 pkt 1 i 2; żylaki kończyn dolnych - według ż
81.
Dział XI - Układ trawienny
1234567891011
401Choroby organiczne i czynnościowe przełyku, nieznacznie upośledzające
sprawność ustroju (zwężenia, uchyłki itp.)NNANCCAD
CAAC
2Choroby organiczne przełyku upośledzające sprawność ustrojuNNDNDDDD
411Ciała obce wgojone w narządy jamy brzusznej, nie upośledzające
sprawności ustrojuZZAZAAAA
NC
2Ciała obce wgojone w narządy jamy brzusznej, nieznacznie upośledzające
sprawność ustrojuNNANCCAD
CAAC
3Ciała obce wgojone w narządy jamy brzusznej, upośledzające sprawność
ustrojuNNDNDDDD
421Zrosty otrzewnej nie upośledzające sprawności ustrojuZZAZAAAA
2Zrosty otrzewnej upośledzające sprawność ustrojuNNCNCCCD
ADDA
431Przewlekły nieżyt żołądka, dwunastnicy lub jelit, bez upośledzenia
sprawności ustrojuNNCNAAAD
AC
2Przewlekły nieżyt żołądka, dwunastnicy lub jelit, z upośledzeniem
sprawności ustrojuNNCNCCCD
DDDD
3Choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicyNNCNCCCD
DDD
4Choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy, z licznymi nawrotami lub
powikłaniamiNNDNDDCC
CD
5Przebyte owrzodzenie żołądka lub dwunastnicy, bez nawrotów i
powikłańNNCNCCCD
AA
6Stan po częściowej resekcji żołądka z powodu wrzodu lub innych
przyczynNNCNCCCC
AAD
7Stan po częściowej resekcji żołądka z powodu wrzodu lub innych przyczyn,
z upośledzeniem sprawności ustroju, lub całkowity brak żołądkaNNDNDDDD
8Rozstrzeń lub niedowład żołądka z zastoiną treści żołądkowejNNDNDDDD
9Stan po zabiegach operacyjnych na jelitach (resekcje itp.), bez zaburzeń
sprawności ustrojuZZANAAAC
NNCZD
10Stan po zabiegach operacyjnych na jelitach (resekcje itp.), z
zaburzeniami sprawności ustrojuNNDNCCCD
DDD
11Opuszczenie żołądka lub jelit, nie upośledzające sprawności
ustrojuNNANAAAC
ZZCZA
12Opuszczenie żołądka lub jelit, upośledzające sprawność ustrojuNNCNCCCD
DDD
13Zmiany organiczne lub czynnościowe jelita cienkiego, nieznacznie
upośledzające sprawność ustrojuNNCNCCAD
AAA
14Zmiany organiczne lub czynnościowe jelita cienkiego, znacznie
upośledzające sprawność ustrojuNNDNDDDD
15Zmiany organiczne lub czynnościowe jelita grubego, upośledzające
sprawność ustrojuNNDNDDDD
CCC
16Zmiany organiczne lub czynnościowe jelita grubego, znacznie
upośledzające sprawność ustrojuNNDNDDDD
4417Przetoki jelitowe zewnętrzneNNDNDDDD
1Przewlekłe zapalenie pęcherzyka żółciowego lub dróg żółciowych, nie
upośledzające sprawności ustrojuNNCNAAAD
ACC
2Przewlekłe zapalenie pęcherzyka żółciowego lub dróg żółciowych,
upośledzające sprawność ustrojuNNDNCCCD
CDD
3Kamica żółciowa lub inne choroby dróg żółciowychNNCNCCCD
D
4Stan po operacji pęcherzyka żółciowego (dróg żółciowych), bez zaburzeń
sprawności ustrojuZZAZAAAA
NNNC
5Stan po operacji pęcherzyka żółciowego (dróg żółciowych), z zaburzeniami
sprawności ustrojuNNCNCCCD
DDD
6Przewlekłe zapalenie wątrobyNNDNDDDD
7Marskość wątrobyNNDNDDDD
8Przewlekła hiperbilirubinemiaNNDNDDCD
CCD
9Nosicielstwo antygenu HbsNNDNCCCC
C
10Ozdrowieńcy po WZW bez uszkodzenia wątroby i nosicielstwa antygenu
HbsZZAZAAAA
NNCNCCC
11Przebyte pourazowe uszkodzenie wątroby w okresie wydolnościNNCNDCCD
DDD
12Bruceloza oporna na leczenieNNDNDDDD
451Przewlekłe choroby trzustkiNNCNCCCD
DDDD
461Przepukliny wszelkich rodzajówNNDNCCCD
C
2Przepukliny w bliźnie pooperacyjnej lub nawrotoweNNDNCCCD
DDD
3Przepuklina przeponowa lub zwiotczenie przepony, upośledzające sprawność
ustrojuNNDNDDDD
CC
471Szczeliny i przetoki odbytnicy lub okolicy odbytuNNDNDDCD
CCCD
2Szczeliny i przetoki odbytnicy lub okolicy odbytu, utrzymujące się po
leczeniu operacyjnymNNDNDDDD
3Guzy krwawnicze odbytu bez owrzodzeńZNANAAAA
CC
4Guzy krwawnicze odbytu z owrzodzeniamiNNDNCCCD
CDD
5Wynicowanie i wypadanie śluzówki odbytnicyNNDNCCCD
DDD
481Gruźlica narządów jamy brzusznej (otrzewnej, węzłów chłonnych oraz
przewodu pokarmowego) - czynnaNNDNDDDD
2Stan po przebytej gruźlicy narządów jamy brzusznejNNDNDDDD
CC
3Bąblowiec, grzybica narządów jamy brzusznejNNDNDDDD

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 42. Według tego paragrafu należy kwalifikować również gruźlicę otrzewnej w
razie zupełnego ustąpienia objawów chorobowych po zakończonym całkowitym
leczeniu przeciwprątkowym.
Do ż 43. pkt 1 i 2. Rozpoznanie przewlekłego nieżytu żołądka lub dwunastnicy
powinno być oparte na badaniu endoskopowym. Według tych punktów należy
kwalifikować stany po wyleczonej gruźlicy przewodu pokarmowego.
pkt 2-10. Według tych punktów należy kwalifikować chorych z okresowymi
biegunkami lub uporczywymi zaparciami i innymi objawami ze strony jamy brzusznej
(wzdęcia, kruczenia itp.).
pkt 3 i 4. Badanie rtg lub endoskopowe z ostatnich sześciu miesięcy powinno
potwierdzić obecność niszy wrzodowej.
pkt 3-7. Rozpoznanie choroby wrzodowej oraz stanu po resekcji żołądka należy w
miarę możliwości opierać na badaniu endoskopowym.
pkt 5. Według tego punktu należy kwalifikować przebytą chorobę wrzodową najwyżej
z jednym nawrotem bez czynnej niszy wrzodowej w obrazie rtg (lub badaniu
endoskopowym).
pkt 11. Wydłużenie narządów stwierdzone w czasie badania rtg, z niewielkimi
okresowymi dolegliwościami.
pkt 12. Wydłużenie narządów stwierdzone podczas badania radiologicznego, z
okresowymi lub stałymi znacznie nasilonymi dolegliwościami (zgaga, uczucie
gniecenia w nadbrzuszu itp.) oraz zaburzeniami motoryki i czynności przewodu
pokarmowego.
pkt 13 i 14. Chorzy z nawracającymi biegunkami, trudno poddającymi się leczeniu
farmakologicznemu, lub objawami zespołu upośledzonego wchłaniania.
pkt 15. Chorzy z objawami zaburzeń jelita grubego wymagający stałego stosowania
diety i okresowego leczenia farmakologicznego.
pkt. 16. Chorzy ze zmianami wymagającymi stałego leczenia oraz brakiem remisji
pomimo systematycznego leczenia specjalistycznego przez okres co najmniej 3 lat.
Do ż 44. pkt. 3. Potwierdzone cholecystografią, cholaingiografią lub USG.
pkt 4 i 5. Według tych punktów należy kwalifikować stany po operacjach
pęcherzyka żółciowego lub dróg żółciowych, zależnie od stopnia utrzymujących się
dolegliwości ograniczających sprawność ustroju.
pkt. 6. Rozpoznanie przewlekłego zapalenia wątroby powinno być potwierdzone
klinicznym leczeniem szpitalnym lub wynikiem badania biopsyjnego.
pkt 9. U kandydatów, którzy przebyli WZW, jest konieczne wykonanie badania na
nosicielstwo antygenu Hbs. Wykrycie u nich antygenu Hbs czyni ich niezdolnymi do
służby.
Do ż 45. pkt 1. Rozpoznanie przewlekłego zapalenia trzustki należy z reguły
ustalać na podstawie dokumentacji szpitalnej. Cukrzycę należy kwalifikować
według ż 56 pkt 4.
Do ż 47. pkt 5. Rozpoznanie należy opierać na dokumentacji z leczenia w poradni
specjalistycznej lub z zakładu leczniczego.
Do ż 48. pkt 2. Stan przebytej gruźlicy należy kwalifikować zgodnie ze
stwierdzonymi zmianami zejściowymi według odpowiednich paragrafów.
Dział XII - Narząd moczowo-płciowy
1234567891011
491Wady rozwojowe nerek lub nerka ruchoma, nie upośledzające sprawności
ustrojuNNANAAAA
CC
2Wady rozwojowe nerek lub nerka ruchoma, upośledzające sprawność
ustrojuNNDNDDDD
3Skaza kamicowa z okresowym wydalaniem złogówNNCNDCCD
C
4Kamica układu moczowegoNNCNCCCD
DDDD
5Śródmiąższowe bakteryjne (odmiedniczkowe) i abakteryjne zapalenie
nerekNNDNCCCD
DDD
6Kłębkowe zapalenie nerekNNDNCCCD
DDD
7Krwiomocz i białkomocz o nieustalonej etiologiiNNDNDCCD
CCDD
8Roponercze lub wodonerczeNNDNDDDD
9Niewydolność nerekNNDNDDDD
10Wrodzony lub pooperacyjny brak jednej nerki, bez upośledzenia czynności
drugiejNNCNCCCD
D
11Wrodzony lub pooperacyjny brak jednej nerki, z upośledzeniem czynności
drugiejNNDNDDDD
501Nietrzymanie moczu ze zmianami w układzie moczowymNNDNDDDD
2Przewlekłe zapalenie pęcherza moczowegoNNCNCCCD
DDDD
3Przewlekłe organiczne choroby pęcherza moczowego upośledzające sprawność
ustrojuNNDNDDDD
4Przetoki pęcherza moczowegoNNDNDDDD
511Zwężenie cewki moczowej nie utrudniające oddawania moczuZZAZAAAA
2Zwężenie cewki moczowej utrudniające oddawanie moczuNNDNDCCD
CDD
3Spodziectwo lub wierzchniactwo, nie powodujące zaburzeń w oddawaniu
moczuZZAZAAAA
NNN
4Spodziectwo lub wierzchniactwo, powodujące zaburzenia w oddawaniu
moczuNNDNDDCD
CCD
5Przetoka prąciowa cewki moczowejNNDNDDDD
6Przetoka mosznowa lub kroczowa cewki moczowejNNDNDDDD
7Zniekształcenie prącia znacznego stopniaZZAZAAAA
NNCNCCCC
8Brak prąciaNNDNDDDD
521Żylaki powrózka nasiennego nie upośledzające sprawności ustrojuZZAZAAAA

2Żylaki powrózka nasiennego upośledzające sprawność ustrojuNNDNCCCD
DDD
3Wodniaki jądra, powrózka nasiennego lub torbiele najądrza, nie
upośledzające sprawności ustrojuNNANAAAA
ZZCZC
4Wodniaki jądra, powrózka nasiennego lub torbiele najądrza, upośledzające
sprawność ustrojuNNDNCCCD
DDD
5Przewlekłe zapalenie jądra lub najądrza o nie wyjaśnionej
etiologiiNNDNDCCD
CDD
6Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowegoNNDNDCCD
CCDD
531Brak lub zanik jednego jądraZZAZAAAA
2Brak lub zanik obu jąderNNDNDDDD
3Wnętrostwo jedno- lub dwustronneNNANAAAC
CCCC
541Gruźlica narządu moczowo-płciowego czynnaNNDNDDDD

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 49. pkt 1 i 2. Według tych punktów należy kwalifikować również przypadki
opuszczenia jednej lub obu nerek. Rozpoznanie powinno być potwierdzone
dokumentacją z zakładu leczniczego lub lekarza specjalisty.
pkt 3 i 4. Rozpoznanie powinno być oparte na dokumentacji leczenia
ambulatoryjnego lub stacjonarnego, z badaniem rentgenowskim.
pkt. 6. Rozpoznanie przewlekłego kłębkowego zapalenia nerek powinno być
potwierdzone obserwacją stacjonarną z biopsją diagnostyczną nerki. Według tego
punktu należy kwalifikować również przypadki długotrwałego białkomoczu.
pkt 7. Według tego punktu należy kwalifikować przypadki krwiomoczu, po
wykluczeniu przyczyn urologicznych i kłębkowego zapalenia nerek; konieczna jest
obserwacja szpitalna.
pkt 8. Według tego punktu należy kwalifikować powikłania kamicy oraz wad
rozwojowych nerek.
pkt 9. Rozpoznanie powinno być ustalone po obserwacji szpitalnej.
Do ż 50. Rozpoznanie powinno być potwierdzone dokumentacją z zakładu leczniczego
lub lekarza specjalisty.
pkt 1. Nietrzymanie moczu ze zmianami w ośrodkowym układzie nerwowym należy
kwalifikować według ż 64; moczenie nocne - według ż 68.
pkt 3. Wysiłkowe nietrzymanie moczu u kobiet należy kwalifikować według ż 87 pkt
3 i 4.
Do ż 51. pkt 1 i 2. Rozpoznanie powinno być potwierdzone dokumentacją z zakładu
leczniczego lub lekarza specjalisty.
Do ż 53. pkt 2. Przy stwierdzeniu cech eunuchoidyzmu należy kwalifikować według
ż 1 pkt 9.
pkt 3. Kwalifikacja zależna od umiejscowienia jądra: w jamie brzusznej - zdolny,
w kanale pachwinowym - zdolny z ograniczeniem.
Do ż 54
pkt 1. Stan po przebytej gruźlicy należy kwalifikować zgodnie ze stwierdzonymi
zmianami zejściowymi według odpowiednich paragrafów.
Dział XIII - Gruczoły wydzielania wewnętrznego
1234567891011
551Wole nieznacznych rozmiarówZZAZAAAA
2Wole znacznych rozmiarówNNDNCCCD
CDD
3Wole z objawami matołectwa, obrzęk śluzowatyNNDNDDDD
4Zmiany czynności tarczycy z wolem lub bez wolaNNCNCCCD
DDD
5Choroba Graves-BasedowaNNDNDDDD
CC
561Choroba przysadki mózgowejNNDNDDDD
CC
2Choroby nadnerczyNNDNDDDD
CC
3Choroby gruczołów przytarczycznychNNDNDDDD
CC
4Cukrzyca typ I (insulinozależna)NNDNDDDD
C
4aCukrzyca typ IINNDNDDDD
CCC
5Zaburzenia przemiany węglowodanowej nie wymagające stosowania leków
przeciwcukrzycowychNNCNCCCD
6Otyłość bolesnaNNDNDDDD
7Wielogruczołowe zaburzenia czynnościowe nieznacznie upośledzające
sprawność ustrojuNNDNDCCD
CDD
8Wielogruczołowe zaburzenia czynnościowe upośledzające sprawność
ustrojuNNDNDDDD

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 55. pkt 1. Powiększenie gruczołu tarczowego nie upośledzające przepływu
powietrza w drogach oddechowych w czasie wysiłku fizycznego i nie dające objawów
uciskowych na narządy sąsiednie (przełyk, tchawica).
pkt 2. Powiększenie gruczołu tarczowego stwierdzone palpacyjnie lub wole
zamostkowe upośledzające przepływ powietrza w drogach oddechowych (zaburzenia
wentylacji, stridor, zaburzenia ruchomości strun głosowych) w czasie spoczynku
lub po wysiłku fizycznym albo dające objawy uciskowe na narządy sąsiednie w
badaniu rentgenowskim klatki piersiowej.
pkt 4. Obejmuje wszystkie postacie nadczynności tarczycy poza chorobą
Graves-Basedowa w okresie remisji oraz niedoczynności tarczycy wyrównane
leczeniem substytucyjnym.
pkt 5. Udokumentowane leczeniem szpitalnym lub specjalistycznym, niezależnie od
aktualnego stanu czynności tarczycy.
Do ż 56.
Zaburzenia hormonalne u kobiet dotyczące gruczołów płciowych należy kwalifikować
według ż 86 pkt 3 i 4.
Dział XIV - Inne choroby wewnętrzne
1234567891011
571Niedokrwistość niedobarwliwa stała niewielkiego stopniaNNANAAAD
ZZ
2Niedokrwistość niedobarwliwa stała znacznego stopniaNNDNDDDD
CC
3Wszelkie inne choroby krwi (niedokrwistość złośliwa, aplastyczna,
czerwienica, białaczki, skazy krwotoczne, ziarnica złośliwa itp.)NNDNDDDD
4Nosicielstwo wirusa HIVNNDNDDDD
5Zespół nabytego upośledzenia odporności (AIDS) i inne defekty
immunologiczne (nabyte i wrodzone)NNDNDDDD
581Powiększenie śledziony bez zmian w wątrobie lub krwiNNCNCCCD
AAAA
2Brak pooperacyjny śledziony bez zmian we krwiZZDNCCCD
NNC
591Choroba popromienna - lekka postaćNNDNCCCD
DDD
2Choroba popromienna - średnia i ciężka postaćNNDNDDDD
3Skażenie wewnętrzne mało- i średniotoksycznymi substancjamiNNDNCCCD
DDD
4Skażenie wewnętrzne wysokotoksycznymi substancjamiNNDNDDDD
5Choroba mikrofalowaNNDNDDCD
CCD
601Choroby kolagenowe w okresie czynnym lub stanie remisjiNNDNDDCD
CD
611Skaza moczanowa (dna) nieznacznie upośledzająca sprawność
ustrojuNNCNCCCD
D
2Skaza moczanowa (dna) upośledzająca sprawność ustrojuNNDNDDDD
CC
621Inne choroby przemiany materii nieznacznie upośledzające sprawność
ustrojuNNDNDDCD
CCCD
2Inne choroby przemiany materii znacznie upośledzające sprawność
ustrojuNNDNDDDD

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 57. pkt 1 i 2. Za wartości graniczne niedokrwistości niedobarwliwej
niewielkiego stopnia należy przyjąć 11 g% hemoglobiny i 3 500 000 krwinek
czerwonych w 1 mm3; wartości niższe należy traktować jako niedokrwistość
znacznego stopnia.
pkt 3. Rozpoznanie schorzenia powinno być potwierdzone dokumentacją zakładu
leczniczego.
pkt 5. Rozpoznanie powinno być potwierdzone obserwacją lub leczeniem szpitalnym.
Do ż 58. pkt 2. W razie stwierdzenia zmian we krwi, należy kwalifikować według ż
57.
Do ż 59. Rozpoznanie choroby popromiennej wymaga obserwacji szpitalnej.
Do ż 60. Rozpoznanie choroby kolagenu (twardzina, liszaj rumieniowaty, guzkowe
zapalenie okołotętnicze, zapalenie wielomięśniowe itp.) powinno być ustalone
wyłącznie na podstawie dokumentacji szpitalnej.
Do ż 61. pkt 1. Dotyczy osób z podwyższonymi wartościami kwasu moczowego w
surowicy krwi bez powikłań narządowych.
pkt 2. Dotyczy osób z powikłaniami narządowymi skazy moczanowej (artropatia
dnawa, zmiany w układzie moczowym - kamica, stany zapalne, guzki dnawe),
niezależnie od aktualnej wartości kwasu moczowego w surowicy krwi.
Do ż 62. Przez inne choroby przemiany materii należy rozumieć tłuszczakowatość
(lipomatosis), hemosyderozę, porfirię, chorobę glikogenową Gierkiego, Gauchera,
Niemann-Piecka i inne potwierdzone obserwacją szpitalną.
Dział XV - Układ nerwowy
1234567891011
631Przewlekłe zespoły bólowe korzeniowe, korzeniowo-nerwowe, splotów
nerwowych, nerwobóle pojedynczych lub licznych nerwów z okresowymi niezbyt
częstymi zaostrzeniamiNNCNCCAD
AAAC
2Przewlekłe zespoły bólowe korzeniowe, korzeniowo-nerwowe splotów
nerwowych, nerwobóle i zapalenie pojedynczych lub licznych nerwów, z
częstymi zaostrzeniami i objawami przedmiotowymiNNDNCCCD
DDD
3Przewlekłe zespoły bólowe korzeniowe, korzeniowo-nerwowe splotów
nerwowych, nerwobóle i zapalenie pojedynczych nerwów, z częstymi
zaostrzeniami lub utrwalonymi objawami ubytkowymiNNDNDDDD
CC
4Przewlekłe choroby i trwałe następstwa chorób lub urazów nerwów
obwodowych z zaburzeniami ruchowymi, czuciowymi i troficznymi, nieznacznie
upośledzające sprawność ustrojuNNDNCCCD
DDD
5Przewlekłe choroby i trwałe następstwa chorób lub urazów nerwów
obwodowych, z zaburzeniami ruchowymi (znaczne niedowłady lub porażenia),
czuciowymi i troficznymi, upośledzające sprawność ustrojuNNDNDDDD
C
641Objawy szczątkowe po przebytych chorobach organicznych lub urazach
ośrodkowego układu nerwowego, bez wyraźniejszych zaburzeń
mózgowo-rdzeniowych lub z nieznacznymi zaburzeniami, które ze względu na
umiejscowienie bądź mechanizmy wyrównawcze nie upośledzają sprawności
ustrojuNNCNCCCD
D
2Trwałe następstwa chorób lub urazów ośrodkowego układu nerwowego, z
zaburzeniami mózgowo-rdzeniowymi, nieznacznie upośledzające sprawność
ustrojuNNDNDCCD
CDD
3Trwałe następstwa chorób lub urazów ośrodkowego układu nerwowego, z
zaburzeniami mózgowo-rdzeniowymi, upośledzające sprawność ustrojuNNDNDDDD
4Organiczne postępujące choroby ośrodkowego układu nerwowego, nie rokujące
poprawyNNDNDDDD
5Przebyty krwotok podpajęczynówkowy samoistny (bez stwierdzonego urazu,
tętniaka lub nadciśnienia)NNDNDDDD
651Zaniki po przebytych chorobach lub urazach albo wrodzone braki mięśni,
nie upośledzające sprawności ustrojuNNCNCCCD
DAC
2Choroby układu mięśniowego i zaniki po przebytych chorobach lub urazach
albo wrodzone braki mięśni, nieznacznie upośledzające sprawność
ustrojuNNDNCCCD
DD
3Choroby układu mięśniowego i zaniki po przebytych chorobach lub urazach
albo wrodzone braki mięśni, upośledzające sprawność ustrojuNNDNDDDD
661Napadowe zaburzenia świadomości o nie ustalonej etiologii, bez zmian
organicznych w układzie nerwowymNNDNDDDD
2Padaczka z rzadko występującymi napadami, bez zmian w zakresie intelektu
i bez zaburzeń zachowaniaNNDNDDDD
3Padaczka z częstymi napadami, niezależnie od ich rodzaju, lub ze zmianami
w zakresie intelektu i z zaburzeniami zachowaniaNNDNDDDD

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 63. Rozpoznanie nerwobólów i przewlekłych zapaleń nerwów wymaga
odpowiedniej dokumentacji specjalistycznej. Przy orzekaniu należy brać pod uwagę
nie tylko zmiany przedmiotowe i stopień nasilenia bólów, lecz również częstość
ich występowania. Zakwalifikowanie według właściwego punktu zależy od tego, w
jakim stopniu porażenia (niedowłady), zaburzenia czucia i zaburzenia troficzne -
ze względu na umiejscowienie, rozległość i mechanizmy wyrównawcze - upośledzają
sprawność ustroju.
pkt 3. Za objawy ubytkowe uważa się różnice w odruchach (oraz zaburzenia
czucia).
pkt 1-5. Rozpoznania powinny być potwierdzone dokumentacją po leczeniu
szpitalnym lub z poradni neurologicznej.
Do ż 64. Rozpoznanie powinno być potwierdzone dokumentacją po leczeniu
szpitalnym lub z poradni specjalistycznej neurologicznej, lub leczenia w poradni
zdrowia psychicznego.
pkt 1-3. Według tych punktów należy kwalifikować następstwa przebytej gruźlicy
opon mózgowych (zaburzenia mózgowo-rdzeniowe). W razie niestwierdzenia następstw
przed upływem 5 lat od zachorowania, kandydatów do służby należy traktować jako
niezdolnych. Encefalopatię należy kwalifikować według pkt 2 lub 3, w zależności
od nasilenia zespołu neurologicznego.
pkt 4. Według tego punktu należy kwalifikować stwardnienie rozsiane (sclerosis
multiplex). Rozpoznanie powinno być potwierdzone obserwacją szpitalną.
Do ż 65. Według tego paragrafu należy kwalifikować choroby układu mięśniowego,
jak zaniki mięśni postępujące, choroba Thomsena itp.
Do ż 66. Każdy badany podejrzany o padaczkę powinien w zasadzie przejść
obserwację szpitalną, w tym wszystkie badania dodatkowe mające znaczenie w
rozpoznawaniu tej choroby. Przez "rzadko występujące napady" należy rozumieć
napady padaczkowe występujące co kilka miesięcy i nie dające żadnych objawów
neurologicznych i psychicznych w okresie między napadami.
Dział XVI - Stan psychiczny
1234567891011
671Nerwice nie upośledzające sprawności ustrojuZZANAAAA
NZ
2Przewlekłe nerwice nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuNNCNCCAD
AAACC
3Przewlekłe nerwice upośledzające sprawność ustroju i nie poddające się
leczeniuNNDNDDDD
681Przewlekłe nerwice narządowe nie upośledzające lub miernie
upośledzające sprawność ustrojuZZCNAAAD
NNCCCC
2Przewlekłe nerwice narządowe znacznie upośledzające sprawność
ustrojuNNDNDDDD
C
3Moczenie nocneNNDNDDDD
691Sytuacyjne reakcje dezadaptacyjne nieznacznie upośledzające zdolności
przystosowawczeNNANAAAD
ZZCCCC
2Sytuacyjne reakcje dezadaptacyjne znacznie upośledzające zdolności
przystosowawczeNNDNDDDD
701Osobowość nieprawidłowa nieznacznie upośledzająca zdolności
adaptacyjneNNDNDDCD
CCD
2Osobowość nieprawidłowa znacznie upośledzająca zdolności adaptacyjne,
poddająca się korekcjiNNDNDDDD
C
3Osobowość nieprawidłowa znacznie upośledzająca zdolności adaptacyjne, nie
poddająca się korekcjiNNDNDDDD
711Psychozy reaktywneNNDNDDDD
2Psychozy egzogenne (pourazowe, infekcyjne, z wyjątkiem alkoholowych)
przebyte bez pozostawienia defektuNNDNDDDD
CCCC
3Psychozy egzogenne (pourazowe, infekcyjne, z wyjątkiem alkoholowych)
przebyte z pozostawieniem defektuNNDNDDDD
4Psychozy alkoholowe (majaczenia, drżenie, halucynoza, zespół Korsakowa i
inne)NNDNDDDD
5Psychozy endogenne (schizofrenia, paranoja, parafrenia, cyklofrenia) oraz
psychozy inwolucyjne, przedstarcze i starczeNNDNDDDD
721Ociężałość umysłowaNNDNDDDD
2Pogranicze upośledzenia umysłowegoNNDNDDDD
3Upośledzenie umysłoweNNDNDDDD
731Nadużywanie alkoholu i środków odurzających, bez cech
uzależnieniaNNDNCCCD
2Zależność alkoholowa (i od innych środków odurzających) w fazie
początkowejNNDNDDDD
3Zależność alkoholowa (i od innych środków odurzających) z cechami
psychodegradacjiNNDNDDDD
741Zaburzenia psychiczne niepsychotyczne pochodzenia organicznego,
nieznacznie upośledzające zdolności adaptacyjneNNDNDDDD
C
2Zaburzenia psychiczne niepsychotyczne pochodzenia organicznego, znacznie
upośledzające zdolności adaptacyjne w okresie kompensacji objawówNNDNDDDD
3Zaburzenia psychiczne niepsychotyczne pochodzenia organicznego, znacznie
upośledzające zdolności adaptacyjne, nie rokujące wyleczenia lub istotnej
poprawyNNDNDDDD
751Inne przewlekłe zaburzenia psychiczne znacznie upośledzające zdolności
adaptacyjne, rokujące poprawęNNDNDDDD
2Inne przewlekłe zaburzenia psychiczne znacznie upośledzające zdolności
adaptacyjne, nie rokujące wyleczenia lub istotnej poprawyNNDNDDDD

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 67. Przez nerwice należy rozumieć zespoły zaburzeń psychicznych, w których
stwierdzamy następujące cechy:
1) urazy psychiczne jako czynnik wywołujący,
2) brak objawów organicznego uszkodzenia tkanek, a w szczególności ośrodkowego
układu nerwowego,
3) zaburzenia psychiczne mieszczące się w zasadzie w ramach zmian ilościowych, a
nie jakościowych, przy osobowości nie zmienionej,
4) zaburzenia dotyczące w większości życia emocjonalnego; zaburzenia te (lęk,
depresja, dysforia) zdają się być objawami pierwotnymi,
5) zachowane, a nawet wyolbrzymione poczucie choroby,
6) zmiany psychiczne, a także fizyczne, w zasadzie odwracalne; zejście bez
defektu,
7) przebieg przewlekły, tendencje do nawrotów,
8) obraz kliniczny przeważnie odpowiada jednemu ze znanych zespołów nerwicowych:
neurastenii, histerii, nerwicy lękowej, nerwicy z natręctwami, nerwicy z
przewagą skarg hipochondrycznych, depresji nerwicowej lub innym zespołom.
O rozpoznaniu nerwicy decyduje stwierdzenie wszystkich wymienionych wyżej cech.
Według aktualnej terminologii polskiej określenia "nerwice" i "psychonerwice"
traktuje się jako synonimy. Nerwice nieznacznie lub miernie upośledzające
sprawność ustroju należy poddawać leczeniu. O przewlekłej nerwicy upośledzającej
sprawność ustroju mówi się wtedy, kiedy jej obawy uniemożliwiają wykonywanie
obowiązków służbowych.
Do ż 68. pkt 1 i 2. Przewlekłe psychogenne zaburzenia somatyczne, nazywane
"nerwicami narządowymi", należą w zasadzie do zakresu odpowiednich specjalności
lekarskich - chorób wewnętrznych, laryngologii, okulistyki itp., a zatem
rozpoznanie ich jest sprawą odpowiednich specjalistów z udziałem neurologa lub
psychiatry. Badanych z przewlekłymi nerwicami narządowymi, zwłaszcza z objawami
ze strony układu trawienia, dającymi tylko nieznaczne dolegliwości bez
upośledzenia stanu ogólnego, należy kwalifikować jako zdolnych.
W razie stwierdzenia u badanych średniego nasilenia dolegliwości lub
powtarzających się takich objawów, jak częstoskurcz napadowy, zapaść napadowa,
omdlenie, bóle typu dusznicowego, kurcz wpustu, uporczywe wymioty, przewlekła
dyskineza dróg żółciowych itp., należy ich w zasadzie kwalifikować jako zdolnych
z ograniczeniem. Badanych należy kwalifikować indywidualnie zależnie od stopnia
upośledzenia sprawności ustroju, biorąc pod uwagę opinię służbową oraz lekarską
z miejsca pełnienia służby.
Do ż 69. Sytuacyjne reakcje dezadaptacyjne (tzw. reakcje nerwicowe lub
psychopatyczne) - to:
a) ostre niepsychopatyczne zaburzenia przebiegające najczęściej pod postacią
napadów histerycznych, ucieczek, samouszkodzeń, zaburzeń wegetatywnych itp.,
b) trwające od kilku godzin, dni do kilku miesięcy,
c) występujące pod wpływem trudnych sytuacji,
d) występujące u osób w zasadzie zdrowych psychicznie lub z anomaliami
charakterologicznymi.
pkt 1. Dotyczy osób, u których reakcje dezadaptacyjne rokują ustąpienie w ciągu
3 miesięcy.
pkt 2. Odnosi się do przypadków, w których leczenie i wszelkie oddziaływanie
readaptacyjne nie rokują istotnej poprawy.
Do ż 70. Przez osobowość nieprawidłową (psychopatia, socjopatia,
charakteropatia) należy rozumieć niedorozwój lub defekt jej sfery dążeniowej i
uczuciowej, bez względu na etiologię.
Rozpoznanie ustala się:
a) na podstawie obecności cech nieprawidłowej osobowości,
b) na podstawie trwającej od wczesnej młodości lub dzieciństwa niedostatecznej
adaptacji w zwykłych sytuacjach (defekty osobowości spowodowane uszkodzeniem
ośrodkowego układu nerwowego w wieku dojrzałym - porównaj ż 74),
c) po wykluczeniu niedorozwoju umysłowego,
d) po wykluczeniu psychozy,
e) po wykluczeniu sytuacyjnych reakcji dezadaptacyjnych (porównaj ż 69).
pkt 1. Dotyczy badanych z cechami nieprawidłowej osobowości bez objawów trwałego
nieprzystosowania.
pkt 2. Stosować u badanych, u których w przeszłości występowały okresy
zadowalającego przystosowania się.
pkt 3. Dotyczy w szczególności tzw. psychopatów antyspołecznych po pobytach w
zakładach karnych, zaburzeń charakterologicznych na podłożu encefalopatii ze
współistniejącą ociężałością umysłową, alkoholizmem itp. Rozpoznanie należy
ustalać na podstawie dokumentacji specjalistycznej obiektywizującej wywiad.
Do ż 71. Rozpoznanie ustala się na podstawie odpisu historii choroby z zakładu
psychiatrycznego.
Do ż 72. Upośledzenie umysłowe (niedorozwój umysłowy, oligofrenia) jest to stan
charakteryzujący się:
a) wyraźnie niższą od przeciętnej sprawnością intelektualną (I.I.) według skali
Wechslera poniżej 70.
b) zaburzeniami dojrzewania, zdolności uczenia się i umiejętności przystosowania
społecznego (oceny sprawności intelektualnej należy dokonywać z udziałem
psychologa i lekarza specjalisty psychiatry).
Do ż 73. Przez zespół zależności alkoholowej (oraz innych środków odurzających)
należy rozumieć stan charakteryzujący się:
a) nieodpartym wewnętrznym przymusem ciągłego lub okresowego spożywania alkoholu
(przyjmowania środków odurzających),
b) występowaniem objawów zespołu odstawienia po przerwaniu picia (przyjmowanie
środka),
c) zmienionym sposobem reagowania na alkohol (utratą kontroli nad piciem,
zmianami w jego tolerancji, lukami pamięciowymi i innymi), stałym zwiększaniem
dawki środka odurzającego,
d) postępującym przebiegiem, prowadzącym do nieodwracalnych następstw
psychicznych i fizycznych.
Rozpoznanie należy ustalić na podstawie dokumentacji z poradni
przeciwalkoholowej lub poradni zdrowia psychicznego. W wypadkach wątpliwych
badanych należy kierować na badania specjalistyczne.
pkt 1. Według tego punktu należy kwalifikować osoby okresowo nadużywające
alkoholu (przyjmowanie leków) bez cech uzależnienia.
pkt 2. Dotyczy początkowej fazy zależności.
pkt 3. Według tego punktu należy kwalifikować osoby, u których stwierdza się
objawy psychodegradacji oraz zmiany somatyczne typowe dla przewlekłej
intoksykacji.
Do ż 74.
Dotyczy:
a) zaburzeń podobnych do nerwic (cerebrastenia, zespoły rzekomo nerwicowe) lub
nieprawidłowych osobowości (charakteropatia, encefalopatia z zaburzeniami
charakteru);
b) zaburzeń spowodowanych chorobami, urazami lub infekcjami centralnego układu
nerwowego;
c) gdy badanie neurologiczne, EEG, testy psychologiczne, rtg czaszki, tomografia
komputerowa i inne wskazują na organiczne uszkodzenia centralnego układu
nerwowego lub gdy istnieje poważne podejrzenie takiego uszkodzenia, uzasadnione
przebiegiem choroby, urazu lub infekcji.
ż 74. Nie obejmuje następstw uszkodzeń centralnego układu nerwowego, które miały
miejsce we wczesnym okresie rozwojowym (porównaj ż 70 i 72). Kwalifikacji
orzeczniczych należy dokonywać nie wcześniej niż po upływie 6 miesięcy od
ustąpienia objawów ostrej fazy choroby lub urazu.
pkt 1. Dotyczy zespołów pourazowych i innych z przewagą objawów subiektywnych,
bez somatycznych cech upośledzenia sprawności ustroju.
pkt 2. Odnosi się do stanów, w których nastąpiła częściowa kompensacja skutków
uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego.
pkt 3. O rozpoznaniu decyduje obecność objawów rozwiniętego zespołu
psychoorganicznego: (otępiennych, charakteropatycznych itp.) oraz wieloletni
niepomyślnie rokujący przebieg.
Do ż 75.
Dotyczy przypadków z rozpoznaniami nie uwzględnionymi w ż 67-74. Kwalifikacji do
pkt 1 lub 2 należy dokonywać na podstawie dokumentacji z dotychczasowego
leczenia w poradniach zdrowia psychicznego lub szpitalach specjalistycznych oraz
oceny przez komisję stanu psychicznego badanego.
Dział XVII - Kończyny
1234567891011
761Brak kończyny górnejNNDNDDDD
CC
2Brak kończyny dolnejNNDNDDDD
CC
771Zniekształcenie kości miednicy, obręczy barkowej i kończyn (wrodzone,
po złamaniach i po stanach zapalnych), bez upośledzenia sprawnościZZANAAAC

NNZA
2Zniekształcenie kości miednicy, obręczy barkowej i kończyn (wrodzone, po
złamaniach i po stanach zapalnych), upośledzające sprawnośćNNDNDDDD
CC
3Przewlekłe stany zapalne kościNNDNDDDC
CC
781Skrócenie kończyny dolnej od 1 cm do 2 cmZZAZAAAA
NNCN
2Skrócenie kończyny dolnej powyżej 2 cm do 4 cm, z nieznacznym
upośledzeniem sprawności ruchowejNNCNCCAD
AAAC
3Skrócenie kończyny dolnej powyżej 4 cm do 6 cm, z upośledzeniem
sprawności ruchowejNNCNDDCD
DCCD
4Skrócenie kończyny dolnej, ze znacznym upośledzeniem sprawności
ruchowejNNDNDDDD
CC
791Zwichnięcie nawykoweNNCNDDCD
DD
2Zniekształcenia w obrębie wielkich stawów kończyn, nieznacznie
upośledzające sprawność ruchowąNNCNCCCD
ADDA
3Zniekształcenia w obrębie wielkich stawów kończyn, znacznie upośledzające
sprawność ruchowąNNDNDDCD
CD
4Przewlekłe choroby stawów bez zniekształcenia oraz przewlekłe zapalenia
tkanki łącznej rozlane i okołostawoweNNANCCAC
CAAD
5Przewlekłe choroby stawów upośledzające sprawność ustrojuNNDNDDCD
CD
6Dawno przebyty rzut choroby reumatycznej bez zmian sprawności
ustrojuZZANAAAD
7Rzut choroby reumatycznej w okresie leczenia lub postępowania
profilaktycznegoNNDNCCCD
DD
8Przewlekłe reumatoidalne zapalenie stawówNNDNDDDD
CC
9Zmiany zwyrodnieniowe stawów nieznacznie upośledzające sprawność
ruchowąNNANAAAD
CCC
10Zmiany zwyrodnieniowe stawów upośledzające sprawność ruchowąNNDNDDCD
CCD
801Stopa płaska lub wydrążona, bez upośledzenia sprawnościZZANAAAA
NNZC
2Stopa płaska, koślawa lub wydrążona, miernie upośledzająca
sprawnośćNNCNCCAC
AC
3Stopa szpotawa, końska, piętowa i inna, znacznie lub wybitnie
upośledzająca sprawnośćNNDNDDDD
CC
811Żylaki kończynNNANAAAA
CCCCC
2Rozległe żylaki kończyn, bez zmian troficznych skóry i owrzodzeńNNCNCCCD
DDD
3Rozległe żylaki kończyn, ze zmianami troficznymi lub
owrzodzeniamiNNDNDDDD
CC
821Brak jednego palucha lub innych palców stóp, z zachowaniem główek kości
śródstopia, nie upośledzający chodzeniaZZAZAAAA
NNN
2Brak obu paluchów lub jednego palucha i innych palców stóp, z zachowaniem
główek kości śródstopia, upośledzający chodzenieNNCNCCCD
DDA
3Braki palców stóp, z uszkodzeniem główek kości śródstopiaNNDNDDCD
CCD
4Zniekształcenie palców stóp, nie utrudniające noszenia obuwia i
chodzeniaZZAZAAAA
NNCNC
5Zniekształcenie palców stóp utrudniające noszenie obuwia i
chodzenieNNDNDDCD
CCC
831Brak czwartego lub piątego palca ręki prawej lub brak jednego dowolnego
palca ręki lewej, z wyjątkiem kciukaNNANCAAC
CACCA
2Braki palców rąk nieznacznie upośledzające chwytNNCNDDAD
ACC
3Braki palców rąk upośledzające chwytNNDNDDCD
CCD
4Częściowe braki palców rąk bez upośledzenia chwytuNNANCCAD
CAA
5Częściowe braki palców rąk z upośledzeniem chwytuNNDNDCCD
CD
6Ograniczenie ruchów palców rąk lub ich przykurcz, bez upośledzenia
chwytuNNANAAAD
CCC
7Ograniczenie ruchów palców rąk lub ich przykurcz, z upośledzeniem
chwytuNNCNDDCD
DCC
8Zrośnięcie palców rąk lub palce nadliczbowe, bez upośledzenia
chwytuNNCNCCCD
DDD
9Zrośnięcie palców rąk lub palce nadliczbowe, z upośledzeniem
chwytuNNDNDDCD
CCCD

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 76. Przez brak kończyny należy rozumieć nie tylko brak całej kończyny
(dolnej lub górnej), ale także brak zasadniczej części kończyny - dłoni,
przedramienia, stopy czy podudzia.
W razie braku kończyny górnej, jeżeli to dotyczy personelu dowódczego lub
administracyjnego, o zdolności do służby należy orzekać indywidualnie.
Do ż 77. pkt 1 i 2. Zniekształcenia, ubytki i stawy rzekome obojczyka należy
kwalifikować według ż 32.
pkt 2. Według tego punktu należy kwalifikować również stawy rzekome.
pkt 3. Według tego punktu należy kwalifikować również gruźlicę kości.
Do ż 78. Kończyny dolne należy mierzyć w pozycji leżącej, wyprostowane, z
zsuniętymi stopami. Długość bezwzględną kończyny dolnej mierzy się od szczytu
krawędzi kostki bocznej. Długość względną mierzy się od kolca biodrowego górnego
do szczytu kostki przyśrodkowej. W wypadkach wątpliwych, kiedy istnieją różnice
w wymiarach obu kończyn, należy wykonać rtg.
pkt 4. Dotyczy skrócenia kończyny powyżej 6 cm.
Do ż 79. pkt 1. Zwichnięcia nawykowe można rozpoznać tylko na podstawie
stwierdzenia w czasie badania bądź na podstawie dokumentacji lekarskiej,
stwierdzającej kilkakrotnie przebyte zwichnięcia.
pkt 2 i 3. Według tych punktów należy kwalifikować staw biodrowy szpotawy i
koślawy oraz kolano szpotawe i koślawe. Przez staw biodrowy szpotawy należy
rozumieć takie wzajemne ustawienie szyjki i trzonu kości udowej, które tworzy
kąt zbliżony do prostego; przez staw biodrowy koślawy - które tworzy kąt
nadmiernie rozwarty powyżej 130�. Rozpoznanie stawu biodrowego szpotawego i
koślawego należy opierać na zdjęciu rtg. Ustawienia koślawego lub szpotawego
kolana nie należy zawsze uważać za wadę powodującą zaburzenia statyki. W
prawidłowej ocenie takiego stanu pomocne mogą być pomiary odległości między
kolanami lub stopami, płaskostopie z różnym nasileniem jako wyraz wyróżnienia
koślawości lub szpotawości i dolegliwości spowodowane rozciąganiem więzadeł
stawu kolanowego.
Pomiarów dokonuje się w pozycji stojącej z zestawionymi (złączonymi) kończynami
dolnymi. Przy kolanach szpotawych ( o-kształtnych) miarodajny jest odstęp między
kłykciami przyśrodkowymi kości udowych (przy złączonych stopach); przy kolanach
koślawych (x-kształtnych) - odstęp między wypukłościami kostek wewnętrznych
podudzi (przy złączonych kolanach). Przy odstępie między kolanami do 5 cm lub
między stopami do 3 cm z reguły nie występują zaburzenia statyki. Badanych
takich należy kwalifikować jako zdolnych. Przy odstępie między kolanami do 10 cm
mogą występować nieznaczne zaburzenia statyki, słabo nasilone dolegliwości
więzadeł stawu kolanowego i tendencja do płaskostopia. Badanych takich należy
kwalifikować jako zdolnych z ograniczeniem. Przy odstępie między kolanami ponad
10 cm lub między stopami ponad 6 cm stwierdza się często występowanie bólów
statycznych kolan i płaskostopie, a nie rzadko, koślawe ustawienie stóp. Przy
bardzo znacznych zniekształceniach i zaburzeniach statyki, spowodowanych
szpotawością lub koślawością kolan, badanych należy kwalifikować jako
niezdolnych. W wypadkach wątpliwych, szczególnie z pogranicza, badanych należy
kierować do ortopedy.
pkt 5. Według tego punktu należy kwalifikować również gruźlicę stawów.
pkt 6 i 7. Według tych punktów należy kwalifikować wyłącznie na podstawie
dokumentacji lekarskiej z przebytego leczenia oraz aktualnych wyników badań
lekarskich dodatkowych. Za dawno przebyty rzut należy uważać ten, który miał
miejsce przynajmniej przed 5 laty.
Do ż 80. Przez stopę płaską należy rozumieć obniżenie sklepienia podłużnego oraz
poprzecznego. Stopa płaska wiotka, bez obciążenia, ma kształt prawidłowy.
Obniżenie sklepienia następuje tylko przy obciążeniu stopy (I�).
Przez stopę płaską z upośledzeniem sprawności należy rozumieć stopę płaską ze
stałym obniżeniem sklepienia podłużnego, koślawością, bolesnym napinaniem się
mięśni strzałkowych (II�).
Przy dalszym nasilaniu się objawów występują wyraźne zmiany w prawidłowym
ustawieniu kości i zmiany w stawach stępu. Chód jest niezgrabny, męczący (III�).
Do ż 83. Za brak palca uważa się: w przypadku kciuka - brak przynajmniej
paliczka paznokciowego, w przypadku pozostałych palców - przynajmniej dwóch
paliczków.
Przy ocenie lewej ręki osób leworęcznych można stosować kwalifikacje, jakie
obowiązują przy ocenie prawej ręki osób praworęcznych.
pkt 1-7. Według tych punktów należy kwalifikować palce młotowate, przykrywające,
nadliczbowe i paluch koślawy.
pkt 2-7. Wymagana jest ocena lekarza chirurga ortopedy.
pkt 8 i 9. Przez zrośnięcie palców z upośledzeniem sprawności należy rozumieć
zrośnięcie kciuka ze wskazicielem lub wskaziciela z trzecim palcem albo
zrośnięcie za sobą palców trzeciego, czwartego i piątego.
Dział XVIII - Nowotwory
1234567891011
841Nowotwory niezłośliwe nie upośledzające sprawności ustrojuZZAZAAAA
NNN
2Nowotwory niezłośliwe szpecące lub powodujące zaburzenia czynności
narządówNNCNCCCD
DDDD
851Nowotwory złośliwe wszelkich rodzajów i stopniNNDNDDDD
2Blizny po usunięciu nowotworów złośliwych lub po leczeniu energią
promienistąNNDNDDDD
CCCC

Objaśnienia szczegółowe
Do ż 85. pkt 1. Nowotwory należy rozpoznawać wyłącznie na podstawie badania
histopatologicznego.
pkt 2. Z wyjątkiem blizn po nabłoniakach, które należy traktować według ż 3.
Dział XIX - Narząd rodny
1234567891011
861Wady rozwojowe narządu rodnego nie upośledzające ogólnej
sprawnościZZA-AAA-
2Wady rozwojowe narządu rodnego upośledzające sprawność ustrojuNND-CCC-
CDDD
3Zaburzenia hormonalne cyklu miesiączkowego, z nieznacznym upośledzeniem
sprawności ustrojuNNC-CCA-
AAAC
4Zaburzenia hormonalne cyklu miesiączkowego, ze znacznym upośledzeniem
sprawności ustrojuNND-DDD-
C
871Zastarzałe pęknięcia lub blizny krocza, nie upośledzające sprawności
ustrojuNNA-AAA-
2Obniżenie ścian pochwy, z wytworzeniem zachyłka pęcherzowego lub
odbytniczegoNND-CCC-
CDD
3Obniżenie ścian pochwy z wytworzeniem zachyłka pęcherzowego i
towarzyszącym wysiłkowym nietrzymaniem moczuNND-DDD-
4Obniżenie ścian pochwy z wytworzeniem zachyłka pęcherzowego lub
odbytniczego, z całkowitym nietrzymaniem moczu lub zaburzeniem czynności
zwieracza odbytuNND-DDD-
5Całkowite wypadanie narządu rodnegoNND-DDD-
6Guzy przydatków, torbiele sromu, mięśniaki macicyNND-CCC-
DDD
881Nieprawidłowe położenie macicy nie upośledzające sprawności
ustrojuZZA-AAA-
2Nieprawidłowe położenie macicy z częściowym upośledzeniem sprawności
ustrojuNNC-CCC-
ZZD
3Przetoki maciczne, pochwowe i kroczoweNND-DDD-
891Ostre i podostre stany zapalne narządu rodnego wewnętrznego, bez zmian
anatomicznychNNC-CCC-
D
2Ostre i podostre stany zapalne narządu rodnego wewnętrznego, ze zmianami
anatomicznymi w zakresie przydatków i przymaciczaNND-DDD-
3Powtarzające się przewlekłe zmiany zapalne narządu rodnego wewnętrznego,
ze znacznymi zmianami anatomicznymi przydatków i przymacicza oraz objawami
otrzewnowymiNND-DDD-
4Stan po odcięciu nadpochwowym lub wycięciu całkowitym macicy z powodów
innych niż nowotwory złośliweNND-DDC-
CD
5Stan po wycięciu całkowitym macicy z powodu nowotworu złośliwego;
nowotwory złośliwe narządu rodnegoNND-DDD-
901Udokumentowana gruźlica narządu rodnegoNND-DDD-
912CiążaNN------

Objaśnienia szczegółowe
Badania ginekologiczne należy przeprowadzać przy kwalifikowaniu zarówno
kandydatek do służby, jak i strażaków kobiet. Badania przeprowadza specjalista
chorób kobiecych.
Do ż 86. pkt. 1. Należą tu przegrody i przewężenia pochwy, macica jednorożna,
dwurożna, dwuszyjkowa, podwójna, wady rozwojowe jajowodów.
pkt 2. Dotyczy znacznego niedorozwoju lub braku macicy; zmiana skojarzona jest
zazwyczaj z niedomogą hormonalną układu rozrodczego, która rzutuje na ogólną
sprawność ustroju.
pkt 3. Obfite miesiączki przy jednoczesnym istnieniu mięśniaków i bolesne
miesiączki przy zmianach o charakterze endometriozy, potwierdzone aktualnym
wynikiem badania ginekologicznego.
Do ż 87. pkt 6. Dotyczy np. torbieli gruczołu przedsionkowego, mięśniaków macicy
i innych zmian.
Do ż 88. pkt 1. Na przykład tyłozgięcie macicy wolne.
pkt 2. Na przykład tyłozgięcie macicy umocowane.
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Ilustracja

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 13 października 1995 r.
Prawo łowieckie
(Dz. U. Nr 147, poz. 713)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Łowiectwo, jako element ochrony środowiska przyrodniczego, w rozumieniu
ustawy oznacza ochronę zwierząt łownych (zwierzyny) i gospodarowanie ich
zasobami w zgodzie z zasadami ekologii oraz zasadami racjonalnej gospodarki
rolnej, leśnej i rybackiej.
Art. 2. Zwierzęta łowne w stanie wolnym, jako dobro ogólnonarodowe, stanowią
własność Skarbu Państwa.
Art. 3. Celem łowiectwa jest:
1) ochrona, zachowanie różnorodności i gospodarowanie populacjami zwierząt
łownych,
2) ochrona i kształtowanie środowiska przyrodniczego na rzecz poprawy warunków
bytowania zwierzyny,
3) uzyskiwanie możliwie wysokiej kondycji osobniczej i jakości trofeów oraz
właściwej liczebności populacji poszczególnych gatunków zwierzyny przy
zachowaniu równowagi środowiska przyrodniczego,
4) spełnianie potrzeb społecznych w zakresie uprawiania myślistwa, kultywowania
tradycji oraz krzewienia etyki i kultury łowieckiej.
Art. 4. 1. Gospodarka łowiecka jest to działalność w zakresie ochrony, hodowli i
pozyskiwania zwierzyny.
2. Polowanie oznacza:
1) tropienie, strzelanie z myśliwskiej broni palnej, łowienie sposobami
dozwolonymi zwierzyny żywej,
2) łowienie zwierzyny przy pomocy ptaków łowczych, za zezwoleniem Ministra
Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa,
- zmierzające do wejścia w jej posiadanie.
3. Kłusownictwo oznacza działanie zmierzające do wejścia w posiadanie zwierzyny
w sposób nie będący polowaniem albo z naruszeniem warunków dopuszczalności
polowania.
Art. 5. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa po
zasięgnięciu opinii Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Państwowej
Rady Ochrony Przyrody i Polskiego Związku Łowieckiego ustali, w drodze
rozporządzenia, listę gatunków zwierząt łownych.
Rozdział 2
Organy administracji w zakresie łowiectwa
Art. 6. Naczelnym organem administracji rządowej w zakresie łowiectwa jest
Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.
Art. 7. Administrację w zakresie łowiectwa sprawują wojewodowie, o ile ustawa
nie stanowi inaczej.
Rozdział 3
Zasady gospodarki łowieckiej
Art. 8. 1. Gospodarka łowiecka prowadzona jest w obwodach łowieckich przez
dzierżawców lub zarządców.
2. Odstrzały redukcyjne zwierząt łownych w parkach narodowych i rezerwatach,
prowadzone w oparciu o przepisy o ochronie przyrody, odbywają się na zasadach
określonych w ustawie i zgodnie z obowiązującymi okresami ochronnymi i
kryteriami selekcji.
3. Gospodarka łowiecka prowadzona jest na zasadach określonych w ustawie i w
oparciu o:
1) roczne plany łowieckie ustalane przez dzierżawców obwodów łowieckich,
opiniowane przez zarząd gminy i zatwierdzane przez nadleśniczego Państwowego
Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, a w obwodach nie wydzierżawionych ustalane
przez zarządców tych obwodów i zatwierdzane przez dyrektora regionalnej dyrekcji
Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe,
2) wieloletnie łowieckie plany hodowlane ustalane przez dyrektorów regionalnych
dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe w porozumieniu z
wojewodami i Polskim Związkiem Łowieckim.
4. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w porozumieniu z
Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz po zasięgnięciu opinii
Polskiego Związku Łowieckiego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady sporządzania i zatwierdzania planów, o których mowa w ust. 3.
Art. 9. 1. Ochrona zwierzyny - poza zasadami określonymi w przepisach o ochronie
przyrody - obejmuje tworzenie warunków bezpiecznego bytowania zwierzyny, a w
szczególności:
1) zwalczanie kłusownictwa i wszelkich zjawisk szkodnictwa łowieckiego,
2) zakaz - poza polowaniami i odłowami - płoszenia, chwytania, przetrzymywania,
ranienia i zabijania zwierzyny,
3) zakaz wybierania jaj i piskląt oraz niszczenia lęgowisk, nor i gniazd
ptasich.
2. Zakaz chwytania i przetrzymywania zwierzyny, o którym mowa w ust. 1 pkt 2,
nie dotyczy szczególnych przypadków, na które wyrazi uprzednio zgodę wojewoda.
Art. 10. Posiadanie i hodowanie chartów rasowych lub ich mieszańców wymaga
zezwolenia wojewody.
Art. 11. 1. Łowiectwo jest prowadzone zgodnie z podstawowymi kierunkami
użytkowania terenów rolnych, leśnych i rybackich, w warunkach stałego
polepszania zwierzynie środowiska jej bytowania.
2. Gospodarowanie populacjami zwierzyny wymaga w szczególności:
1) tworzenia stałych i okresowych osłon dla zwierzyny (lasy, zadrzewienia,
zakrzewienia, remizy, osłony miejsc lęgowych),
2) wzbogacania naturalnej bazy żerowej dla zwierzyny w lasach,
3) zachowania istniejących naturalnych zbiorników wodnych, rekonstrukcji i
tworzenia nowych,
4) racjonalnego stosowania środków chemicznych w rolnictwie i leśnictwie,
5) stosowania terminów i technik agrotechnicznych nie zagrażających bytowaniu
zwierzyny na danym terenie,
6) utrzymywania korytarzy (ciągów) ekologicznych dla zwierzyny,
7) utrzymywania struktury wiekowej i płciowej oraz liczebności populacji
zwierzyny właściwych dla zapewnienia równowagi ekosystemów oraz realizacji
głównych celów gospodarczych w rolnictwie, leśnictwie i rybactwie,
8) ochrony zwierzyny przed zagrożeniem ruchu pojazdów samochodowych na drogach
krajowych i wojewódzkich.
3. Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich oraz zarządy gmin i nadleśnictwa
Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe współdziałają w sprawach
związanych z zagospodarowaniem obwodów łowieckich, w szczególności w zakresie
ochrony i hodowli zwierzyny.
Art. 12. Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich mogą wznosić urządzenia
związane z prowadzeniem gospodarki łowieckiej, po uzyskaniu zgody właściciela,
posiadacza lub zarządcy gruntu.
Art. 13. Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich obowiązani są dokarmiać
zwierzynę, zwłaszcza w okresach występowania niedostatku żeru naturalnego oraz
wówczas, gdy w sposób istotny może to wpłynąć na zmniejszenie szkód wyrządzanych
przez zwierzynę w uprawach i płodach rolnych oraz w gospodarce leśnej.
Art. 14. Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich oraz właściciele, posiadacze i
zarządcy gruntów są obowiązani zawiadomić urząd gminy lub organy weterynaryjne o
dostrzeżonych objawach chorób zwierząt dziko żyjących, które mogą być
przeniesione na ludzi lub zwierzęta gospodarskie (enzootycznych chorób
zwierzyny), a następnie podporządkować się wydanym rozporządzeniom.
Art. 15. 1. Zwierzyna pozyskana w obwodzie łowieckim zgodnie z przepisami prawa
stanowi własność dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego, a na terenach nie
wchodzących w skład obwodów łowieckich - własność Skarbu Państwa.
2. Zwierzyna bezprawnie pozyskana stanowi własność Skarbu Państwa.
3. Osoby wykonujące polowanie mogą odstąpioną im zwierzynę spożytkować według
własnego uznania, z wyłączeniem odprzedaży.
4. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określa, w
drodze rozporządzenia, wysokość ekwiwalentu za zwierzynę bezprawnie pozyskaną.
Art. 16. 1. Zabrania się hodowli fermowej zwierząt łownych, z wyjątkiem bażanta.
2. Dopuszcza się prowadzenie zagrodowej hodowli zwierząt łownych w celach badań
naukowych, dydaktyki, zasiedleń gatunkami rodzimymi lub eksportu zwierzyny
żywej.
3. Zezwolenie na hodowlę zwierząt łownych określonych w ust. 2 wydaje Minister
Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w porozumieniu z Ministrem
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
Rozdział 4
Koncesje
Art. 17. Uzyskania koncesji wymaga:
1) obrót w kraju i z zagranicą zwierzyną żywą, z wyłączeniem sprzedaży
dokonywanej przez dzierżawców i zarządców obwodów łowieckich na terenie kraju,
2) obrót w kraju i z zagranicą tuszami zwierzyny i ich częściami, z wyłączeniem,
o którym mowa w pkt 1,
3) sprzedaż usług turystycznych obejmujących polowania w kraju dla cudzoziemców
i polowania za granicą.
Art. 18. Organem właściwym do udzielenia, odmowy udzielenia i cofania koncesji
jest Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.
Art. 19. 1. Warunkiem uzyskania koncesji, o których mowa w art. 17, jest
złożenie zabezpieczenia majątkowego roszczeń osób trzecich do wnioskodawcy z
tytułu prowadzenia działalności objętej koncesją, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Warunkiem uzyskania koncesji, o której mowa w art. 17 pkt 3, jest ponadto
zatrudnienie przez organizatora turystyki osób, które złożą egzamin ze
znajomości zasad wykonywania polowania oraz zasad ochrony przyrody.
3. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w
drodze rozporządzenia, sposób i tryb przeprowadzenia egzaminu, o którym mowa w
ust. 2.
Art. 20. 1. Podmiot wykonujący działalność objętą koncesją, o której mowa w art.
17 pkt 1 i 2, jest zobowiązany do:
1) prowadzenia ewidencji skupu,
2) zapewnienia badań zwierzyny i mięsa zgodnie z odrębnymi przepisami.
2. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi w drodze
rozporządzenia, zakres ewidencji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, oraz jej wzór.
Art. 21. Koncesja może być cofnięta w przypadku naruszenia warunków, o których
mowa w art. 19 ust. 1 i 2, lub niedopełnienia obowiązków, o których mowa w art.
20 ust. 1.
Art. 22. W sprawach nie uregulowanych w ustawie do koncesji stosuje się przepisy
o działalności gospodarczej.
Rozdział 5
Obwody łowieckie
Art. 23. 1. Obwód łowiecki stanowi obszar gruntów o ciągłej powierzchni nie
mniejszy niż trzy tysiące hektarów, na którego obszarze istnieją warunki do
prowadzenia łowiectwa.
2. W szczególnych przypadkach, uzasadnionych względami racjonalnej gospodarki
łowieckiej i warunkami terenowymi, mogą być tworzone, za zgodą Ministra Ochrony
Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, obwody łowieckie o mniejszej
powierzchni.
Art. 24. 1. Obwody łowieckie dzielą się na obwody łowieckie leśne i polne.
2. Obwód łowiecki leśny jest to obszar, w którym grunty leśne stanowią co
najmniej 40% ogólnej powierzchni tego obszaru.
3. Obwód łowiecki polny jest to obszar, w którym grunty leśne stanowią mniej niż
40% ogólnej powierzchni tego obszaru.
Art. 25. Obwody łowieckie są tworzone przy uwzględnieniu następujących zasad:
1) optymalnego zaspokojenia potrzeb w zakresie ochrony, zachowania i rozwoju
preferowanych gatunków zwierzyny,
2) unikania dzielenia zbiorników wodnych,
3) ustalania przebiegu granic po naturalnych lub wyraźnych znakach w terenie.
Art. 26. W skład obwodów łowieckich nie wchodzą:
1) parki narodowe i rezerwaty przyrody,
2) tereny w granicach administracyjnych miast; jeżeli jednak granice te obejmują
większe obszary leśne lub rolne, z obszarów tych może być utworzony obwód
łowiecki lub mogą być one włączone do innych obwodów łowieckich,
3) tereny zajęte przez miejscowości nie zaliczane do miast, w granicach
obejmujących zabudowania mieszkalne i gospodarcze z podwórzami, placami i
ulicami oraz drogami wewnątrz tych miejscowości,
4) budowle, zakłady i urządzenia, tereny przeznaczone na cele społeczne, kultu
religijnego, przemysłowe, handlowe, składowe, transportowe i inne cele
gospodarcze oraz obiekty o charakterze zabytkowym i specjalnym, w granicach ich
ogrodzeń.
Art. 27. 1. Podziału obszaru kraju na obwody łowieckie oraz zmiany granic tych
obwodów dokonuje w obrębie województwa właściwy wojewoda, w drodze
rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii właściwego dyrektora regionalnej dyrekcji
Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe i Polskiego Związku Łowieckiego.
2. Jeżeli obwód łowiecki ma się znajdować w obszarze więcej niż jednego
województwa, rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje wojewoda właściwy
dla przeważającego obszaru gruntów w uzgodnieniu z wojewodą właściwym dla
pozostałego gruntu.
3. Podział na obwody łowieckie obszarów gruntów pozostających w zarządzie
organów wojskowych lub przydzielonych tym organom do wykorzystania oraz zmian
granic tych obwodów odbywa się w porozumieniu z tymi organami.
Art. 28. 1. Obwody łowieckie wydzierżawia się kołom łowieckim Polskiego Związku
Łowieckiego.
2. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa może wyłączać
obwody łowieckie z wydzierżawiania i przekazywać je w zarząd z przeznaczeniem na
ośrodki hodowli zwierzyny, w których - oprócz polowania - realizowane są cele
związane w szczególności z:
1) prowadzeniem wzorcowego zagospodarowania łowisk, wdrażania nowych osiągnięć
naukowych i praktycznych z zakresu łowiectwa,
2) prowadzeniem badań naukowych,
3) odtwarzaniem populacji zanikających gatunków zwierząt dziko żyjących,
4) hodowlą rodzimych gatunków zwierząt łownych w celu zasiedlania łowisk,
5) hodowlą zwierząt łownych szczególnie pożytecznych w biocenozach leśnych,
6) prowadzeniem szkoleń z zakresu łowiectwa.
3. Ośrodki hodowli zwierzyny mogą być prowadzone za zgodą Ministra Ochrony
Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa przez: Państwowe Gospodarstwo Leśne
Lasy Państwowe, Polski Związek Łowiecki, instytucje naukowo-dydaktyczne oraz
inne jednostki, które do dnia wejścia w życie ustawy prowadziły takie ośrodki.
Prawo do prowadzenia ośrodków hodowli zwierzyny jest niezbywalne.
4. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa po zasięgnięciu
opinii Polskiego Związku Łowieckiego określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady przekazywania w zarząd obwodów łowieckich wyłączonych z
wydzierżawiania.
Art. 29. 1. Obwody łowieckie wydzierżawiają, na wniosek Polskiego Związku
Łowieckiego, po zasięgnięciu opinii zarządu gminy:
1) obwody łowieckie leśne - dyrektor regionalnej dyrekcji Państwowego
Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe,
2) obwody łowieckie polne - wojewoda.
2. Obwody łowieckie wydzierżawia się na czas nie krótszy niż 10 lat. Po upływie
tego okresu dotychczasowemu dzierżawcy przysługuje pierwszeństwo w zawarciu
umowy dzierżawy na dalszy okres.
3. W przypadku podziału obwodu łowieckiego dotychczasowemu dzierżawcy lub
zarządcy przysługuje prawo wyboru dzierżawy lub zarządzania jednym z obwodów
łowieckich powstałych z podziału.
4. W przypadku podziału obwodu łowieckiego lub zmiany jego granic następuje
rozliczenie z jego dotychczasowym dzierżawcą lub zarządcą z tytułu nadpłaconego
czynszu dzierżawnego oraz nakładów na zagospodarowanie, poniesionych w ostatnich
2 latach przed dokonaniem tego podziału lub zmian. Kwotę ustaloną w rozliczeniu
wypłaca ustępującemu dzierżawcy lub zarządcy dzierżawca lub zarządca nowo
utworzonego obwodu łowieckiego.
Art. 30. 1. W przypadku nieusprawiedliwionego niezrealizowania rocznego planu
łowieckiego dzierżawcy obwodów łowieckich obowiązani są do udziału w kosztach
ochrony lasu przed zwierzyną.
2. Udział w kosztach, o których mowa w ust. 1, uwzględnia się w wysokości
czynszu za dzierżawę obwodu łowieckiego.
3. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w porozumieniu z
Ministrem Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz po zasięgnięciu opinii
Polskiego Związku Łowieckiego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady wydzierżawiania obwodów łowieckich i ustalania czynszu dzierżawnego,
udziału przez dzierżawców obwodów łowieckich w kosztach ochrony lasu przed
zwierzyną, o których mowa w ust. 1, oraz wzór umowy dzierżawnej.
Art. 31. 1. Wydzierżawiający obowiązany jest rozliczyć otrzymany czynsz
dzierżawny między nadleśnictwami i gminami.
2. Nadleśnictwu przypada czynsz odpowiadający powierzchni państwowych gruntów
leśnych, a gminom - odpowiadający pozostałej powierzchni obwodu łowieckiego.
3. Za obwody łowieckie wyłączone z wydzierżawiania zarządcy tych obwodów
uiszczają ekwiwalent równy wysokości średniego czynszu za dzierżawę, stosowanego
w obwodach łowieckich, wydzierżawionych na obszarze danej gminy lub gmin
sąsiednich, a należność rozliczają według zasad określonych w ust. 1 i 2.
Rozdział 6
Polski Związek Łowiecki
Art. 32. 1. Polski Związek Łowiecki jest zrzeszeniem osób fizycznych i prawnych,
które czynnie uczestniczą w ochronie i rozwoju populacji zwierząt łownych oraz
działają na rzecz ochrony przyrody.
2. Polski Związek Łowiecki posiada osobowość prawną i działa na podstawie ustawy
oraz statutu nadanego, w drodze rozporządzenia, przez Ministra Ochrony
Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.
3. Nadzór nad działalnością Polskiego Związku Łowieckiego sprawuje Minister
Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.
Art. 33. 1. Koła łowieckie zrzeszają osoby fizyczne i są podstawowym ogniwem
organizacyjnym w Polskim Związku Łowieckim w realizacji celów i zadań łowiectwa.
2. Koła łowieckie posiadają osobowość prawną i ponoszą odpowiedzialność za swoje
zobowiązania.
3. Członkowie koła łowieckiego odpowiadają solidarnie i bez ograniczeń za
zobowiązania koła.
4. Organizacje wojewódzkie Polskiego Związku Łowieckiego koordynują działalność
kół łowieckich oraz osób fizycznych zrzeszonych w Polskim Związku Łowieckim,
zamieszkujących na terenie regionu, a nie będących członkami kół łowieckich.
Art. 34. Do zadań Polskiego Związku Łowieckiego należy:
1) prowadzenie gospodarki łowieckiej,
2) troska o rozwój łowiectwa i współdziałanie z administracją rządową i
samorządową, jednostkami organizacyjnymi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy
Państwowe i parkami narodowymi oraz organizacjami społecznymi w ochronie
środowiska przyrodniczego, w zachowaniu i rozwoju populacji zwierząt łownych i
innych zwierząt dziko żyjących,
3) pielęgnowanie historycznych wartości kultury materialnej i duchowej
łowiectwa,
4) ustalanie kierunków i zasad rozwoju łowiectwa oraz funkcjonowania organów
zrzeszenia,
5) czuwanie nad przestrzeganiem przez członków Polskiego Związku Łowieckiego
prawa, zasad etyki, obyczajów i tradycji łowieckich,
6) prowadzenie dyscyplinarnego sądownictwa łowieckiego,
7) organizowanie szkolenia w zakresie prawidłowego łowiectwa i strzelectwa
myśliwskiego,
8) prowadzenie i popieranie działalności wydawniczej i wystawienniczej o
tematyce łowieckiej,
9) współpraca z pokrewnymi organizacjami zagranicznymi,
10) wspieranie i prowadzenie prac naukowych w zakresie gospodarowania zwierzyną,
11) prowadzenie i popieranie hodowli użytkowych psów myśliwskich,
12) realizacja innych zadań zleconych przez Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów
Naturalnych i Leśnictwa.
Art. 35. 1. Działalność Polskiego Związku Łowieckiego jest finansowana z
funduszy własnych, składek członkowskich, zapisów darowizn oraz dochodów z
działalności gospodarczej.
2. Dochód z działalności gospodarczej Polskiego Związku Łowieckiego służy
wyłącznie realizacji jego celów statutowych i nie może być przeznaczony do
podziału między członków.
3. Przepisy regulujące zasady gospodarki finansowej stowarzyszeń stosuje się
odpowiednio do gospodarki finansowej Polskiego Związku Łowieckiego.
Rozdział 7
Straż łowiecka
Art. 36. 1. Tworzy się Państwową Straż Łowiecką jako umundurowaną i uzbrojoną
formację podległą wojewodzie.
2. Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich mają obowiązek zatrudnić co najmniej
jednego strażnika, którego zadaniem jest ochrona zwierzyny i prowadzenie
gospodarki łowieckiej.
3. Straż łowiecką stanowią:
1) Państwowa Straż Łowiecka,
2) strażnicy łowieccy zatrudnieni przez dzierżawców i zarządców obwodów
łowieckich.
Art. 37. Zadaniem Państwowej Straży Łowieckiej jest kontrola realizacji
przepisów ustawy, a w szczególności w zakresie:
1) ochrony zwierzyny,
2) zwalczania kłusownictwa i wszelkiego szkodnictwa łowieckiego,
3) zwalczania przestępstw i wykroczeń w zakresie łowiectwa,
4) kontroli legalności skupu i obrotu zwierzyną.
Art. 38. 1. Strażnikiem Państwowej Straży Łowieckiej oraz strażnikiem łowieckim
może być osoba, która:
1) posiada obywatelstwo polskie,
2) ukończyła 21 lat,
3) korzysta z pełni praw publicznych,
4) posiada odpowiednie kwalifikacje zawodowe,
5) cieszy się nienaganną opinią,
6) posiada dobry stan zdrowia,
7) nie była karana sądownie,
8) ukończyła z wynikiem pozytywnym przeszkolenie według programu opracowanego
przez Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w
porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych.
2. Strażnicy Państwowej Straży Łowieckiej są pracownikami urzędów wojewódzkich.
Art. 39. 1. Na terenach obwodów łowieckich ochroną zwierzyny oraz mienia
dzierżawców i zarządców, zwalczaniem przestępstw i wykroczeń w zakresie
szkodnictwa łowieckiego, popełnianych w obwodach łowieckich polnych i leśnych,
zajmują się strażnicy Państwowej Straży Łowieckiej, na zasadach określonych w
Kodeksie postępowania karnego i Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia.
2. Strażnicy Państwowej Straży Łowieckiej przy wykonywaniu zadań określonych w
ust. 1 mają prawo do:
1) legitymowania osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia w
celu ustalenia ich tożsamości,
2) nakładania i ściągania grzywien w drodze mandatu karnego za wykroczenia
popełniane na terenach obwodów łowieckich w zakresie szkodnictwa łowieckiego,
3) dokonywania w obwodach łowieckich oraz w ich bezpośrednim sąsiedztwie
kontroli środków transportu w celu sprawdzenia ich ładunku i przeglądania
zawartości bagaży w razie zaistnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia
przestępstwa lub wykroczenia,
4) przeszukania pomieszczeń i innych miejsc w przypadkach uzasadnionego
podejrzenia o popełnienie przestępstwa, na zasadach określonych w Kodeksie
postępowania karnego,
5) ujęcia sprawcy przestępstwa lub wykroczenia na gorącym uczynku lub w pościgu
podjętym bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa i doprowadzenia do jednostki
Policji,
6) odebrania za pokwitowaniem przedmiotów pochodzących z przestępstwa lub
wykroczenia oraz narzędzi i środków służących do ich popełnienia,
7) prowadzenia dochodzeń oraz wnoszenia i popierania aktu oskarżenia w
postępowaniu uproszczonym, jeżeli przedmiotem przestępstwa jest zwierzyna, w
trybie i na zasadach określonych w Kodeksie postępowania karnego,
8) prowadzenia postępowania w sprawach o wykroczenia oraz udziału w rozprawach
przed kolegium do spraw wykroczeń w charakterze oskarżyciela publicznego i
wnoszenia środków zaskarżania do sądu rejonowego od rozstrzygnięć kolegium do
spraw wykroczeń w sprawach zwalczania wykroczeń w zakresie szkodnictwa
łowieckiego,
9) dokonywania kontroli podmiotów prowadzących skup i przerób dziczyzny w
zakresie sprawdzania źródeł jej pochodzenia,
10) noszenie broni palnej krótkiej,
11) noszenia ręcznego miotacza gazowego,
12) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, zwracania się o taką
pomoc do jednostek gospodarczych, organizacji społecznych, jak również w nagłych
przypadkach do każdego obywatela o udzielenie doraźnej pomocy na zasadach
określonych w przepisach o Policji, określających szczegółowo zasady żądania
takiej pomocy.
3. Strażnik Państwowej Straży Łowieckiej może, wobec osób uniemożliwiających
wykonywanie przez niego czynności określonych w ustawie, stosować środki
przymusu bezpośredniego w postaci:
1) siły fizycznej,
2) chemicznych środków obezwładniających w postaci ręcznego miotacza gazu.
4. Zastosowanie przez strażnika Państwowej Straży Łowieckiej środków przymusu
bezpośredniego, o którym mowa w ust. 3, powinno odpowiadać potrzebom wynikającym
z istniejącej sytuacji i zmierzać do podporządkowania się osoby wydanym
poleceniom.
5. Jeżeli zastosowanie środków przymusu bezpośredniego, o którym mowa w ust. 3,
okazało się niewystarczające lub ich użycie ze względu na okoliczności danego
zdarzenia nie jest możliwe, strażnik Państwowej Straży Łowieckiej ma prawo
użycia broni palnej w następujących przypadkach:
1) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie własne lub
innej osoby,
2) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie, przemocą odebrać broń palną
strażnikowi lub innej osobie uprawnionej do posiadania broni palnej,
3) przeciwko osobie nie podporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego
porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić
może życiu lub zdrowiu strażnika albo innej osobie.
6. Użycie broni palnej powinno następować w sposób wyrządzający najmniejszą
szkodę osobie, przeciwko której użyto broni, i nie może zmierzać do pozbawienia
jej życia, a także narazić na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia innych
osób.
7. Do wykonywania przez strażnika Państwowej Straży Łowieckiej czynności, o
których mowa w ust. 2, a także do użycia przez niego środków przymusu, o których
mowa w ust. 3 i 5, stosuje się odpowiednio przepisy o Policji.
8. Strażnikowi Państwowej Straży Łowieckiej wykonującemu obowiązki na terenach
obwodów łowieckich przysługują uprawnienia określone odrębnymi przepisami
odnoszącymi się do:
1) Straży Ochrony Przyrody - w zakresie przestrzegania przepisów o ochronie
przyrody,
2) Państwowej Straży Rybackiej - w zakresie kontroli legalności dokonywania
połowu,
3) strażników leśnych - w zakresie zwalczania szkodnictwa leśnego.
9. Czynności, o których mowa w ust. 3, powinny być wykonywane w sposób możliwie
najmniej naruszający dobra osobiste osoby, w stosunku do której zostały podjęte.
10. Na sposób przeprowadzenia czynności, o których mowa w ust. 2, przysługuje
zażalenie do prokuratora.
11. Strażnicy Państwowej Straży Łowieckiej przy wykonywaniu czynności służbowych
korzystają z ochrony prawnej przewidzianej w przepisach Kodeksu karnego dla
funkcjonariusza publicznego.
Art. 40. 1. Strażnicy, o których mowa w art. 36 ust. 3 pkt 2, wykonując zadania
współdziałają z Państwową Strażą Łowiecką. Przy wykonywaniu czynności służbowych
przysługują im uprawnienia oraz obowiązują zasady, o których mowa w art. 39 ust.
2 pkt 1, 2, 5, 6, 8 i 11, ust. 3, ust. 4 oraz ust. 8-11.
2. Przy wykonywaniu czynności, o których mowa w ust. 1, strażnik łowiecki ma
obowiązek nosić odznakę strażnika oraz na żądanie okazywać legitymację służbową.
Art. 41. 1. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w
porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Ministrem Sprawiedliwości określi,
w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymogi kwalifikacji zawodowych, wzory
legitymacji oraz umundurowania strażników Państwowej Straży Łowieckiej, a także
szczegółowe kwalifikacje zawodowe, wzór odznaki i legitymacji strażnika
łowieckiego.
2. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w porozumieniu z
Ministrem Spraw Wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady:
1) współdziałania Państwowej Straży Łowieckiej z Policją i Polskim Związkiem
Łowieckim,
2) posiadania, ewidencjonowania i przechowywania broni palnej, amunicji oraz
ręcznych miotaczy gazu w siedzibach straży.
3. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w porozumieniu z
Ministrem Spraw Wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady posiadania, ewidencjonowania, przechowywania i używania w Państwowym
Gospodarstwie Leśnym Lasy Państwowe, w parkach narodowych, w Polskim Związku
Łowieckim oraz u zarządców i dzierżawców obwodów łowieckich, na okaziciela,
broni myśliwskiej o lufach gładkich i gwintowanych oraz amunicji do tej broni.
Rozdział 8
Wykonywanie polowania
Art. 42. 1. Polowanie może być wykonywane za zgodą dzierżawcy lub zarządcy
obwodu łowieckiego.
2. Do wykonywania polowania uprawnia dowód członkostwa Polskiego Związku
Łowieckiego potwierdzający uzyskanie odpowiednich uprawnień oraz pozwolenie na
posiadanie broni myśliwskiej lub inny dokument uprawniający do jej posiadania.
3. Warunkiem uzyskania uprawnień do wykonywania polowania jest złożenie egzaminu
przed komisją powołaną przez Polski Związek Łowiecki.
4. Do wykonywania polowania indywidualnego, poza dokumentami określonymi w ust.
2, jest wymagane pisemne upoważnienie wydane przez dzierżawcę lub zarządcę
obwodu łowieckiego.
5. Bezpośrednio po pozyskaniu zwierzyny, a przed podjęciem przez osobę
uprawnioną do wykonywania polowania czynności transportowych, tusze łosi,
jeleni, danieli, muflonów, saren i dzików podlegają znakowaniu. Obowiązek
znakowania dotyczy również spreparowanych poroży zwierzyny.
Art. 43. 1. Cudzoziemcy nie będący członkami Polskiego Związku Łowieckiego mogą
wykonywać polowanie po wykupieniu polowania w przedsiębiorstwach posiadających
koncesję, o której mowa w art. 17 pkt 3, bądź na podstawie zgody Ministra
Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.
2. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w porozumieniu z
Ministrem Spraw Wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii Polskiego Związku
Łowieckiego, określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe zasady uzyskiwania uprawnień do wykonywania polowania oraz tryb
ich zawieszania i cofania,
2) szczegółowe zasady powoływania komisji egzaminacyjnej oraz zakres i tryb
przeprowadzania egzaminów,
3) wzory dokumentów stwierdzających posiadanie odpowiednich kwalifikacji i
wynikających z nich uprawnień.
3. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa po zasięgnięciu
opinii Polskiego Związku Łowieckiego określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady i warunki wykonywania polowania przez obywateli polskich i
cudzoziemców oraz znakowania, o którym mowa w art. 42 ust. 5.
Art. 44. 1. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w
porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej i po zasięgnięciu
opinii Państwowej Rady Ochrony Przyrody oraz Polskiego Związku Łowieckiego
określi, w drodze rozporządzenia, dla obszaru całego kraju lub jego części,
okresy polowań na zwierzęta łowne.
2. Wojewoda jest uprawniony do skracania, w uzasadnionych przypadkach, okresów
polowań na terenie województwa, po zasięgnięciu opinii Polskiego Związku
Łowieckiego.
3. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, po zasięgnięciu
opinii Państwowej Rady Ochrony Przyrody , może zezwolić na dokonanie odstrzału
lub odłowu zwierzyny dla celów naukowych z pominięciem okresów ochronnych.
4. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa po zasięgnięciu
opinii Państwowej Rady Ochrony Przyrody oraz Polskiego Związku Łowieckiego
określi, w drodze rozporządzenia, listę zwierząt zaliczonych do szkodników
łowieckich oraz sposoby ograniczania ich populacji.
Art. 45. 1. W przypadku nadmiernego zagęszczenia zwierzyny, zagrażającego
trwałości lasów, dyrektor regionalnej dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego
Lasy Państwowe po zasięgnięciu opinii regionalnej organizacji Polskiego Związku
Łowieckiego wydaje decyzję administracyjną, nakazującą dzierżawcy lub zarządcy
obwodu łowieckiego wykonanie odłowu lub odstrzału redukcyjnego zwierzyny.
2. Jeżeli dzierżawca obwodu łowieckiego nie realizuje rocznego planu łowieckiego
w zakresie pozyskania zwierzyny, nadleśniczy Państwowego Gospodarstwa Leśnego
Lasy Państwowe wydaje postanowienie o zastosowaniu odstrzału zastępczego
zwierzyny, według zasad określonych w umowie dzierżawy obwodu łowieckiego.
3. W przypadku szczególnego zagrożenia w prawidłowym funkcjonowaniu obiektów
produkcyjnych i użyteczności publicznej przez zwierzynę, wojewoda, w
porozumieniu z Polskim Związkiem Łowieckim, może wydać decyzję o odłowie lub
odstrzale redukcyjnym zwierzyny.
4. Odstrzały redukcyjne i zastępcze zwierzyny mogą przeprowadzać wyłącznie osoby
uprawnione do wykonywania polowania.
Rozdział 9
Szkody łowieckie
Art. 46. Dzierżawca lub zarządca obwodu łowieckiego obowiązany jest do
wynagradzania szkód wyrządzonych:
1) w uprawach i płodach rolnych przez dziki, łosie, jelenie, daniele i sarny,
2) przy wykonywaniu polowania.
Art. 47. 1. Właściciele lub posiadacze gruntów rolnych i leśnych powinni,
zgodnie z potrzebami, współdziałać z dzierżawcami i zarządcami obwodów
łowieckich w zabezpieczaniu gruntów przed szkodami, o których mowa w art. 46.
2. W przypadku, gdy pomiędzy właścicielem lub posiadaczem gruntu a dzierżawcą
lub zarządcą obwodu łowieckiego powstał spór o wysokość wynagrodzenia za szkody,
o których mowa w art. 46, strony mogą zwrócić się do właściwego ze względu na
miejsce powstałej szkody organu gminy w celu mediacji dla polubownego
rozstrzygnięcia sporu.
Art. 48. Odszkodowanie nie przysługuje:
1) osobom, którym przydzielono grunty stanowiące własność Skarbu Państwa jako
deputaty rolne na gruntach leśnych,
2) posiadaczom uszkodzonych upraw lub płodów rolnych, którzy nie dokonali ich
sprzętu w terminie odbiegającym więcej niż 14 dni od zakończenia okresu zbioru
tego gatunku roślin w danym regionie, określonego przez wojewodę,
3) posiadaczom uszkodzonych upraw lub plonów rolnych, którzy nie wyrazili zgody
na budowę przez dzierżawcę lub zarządcę obwodu łowieckiego urządzeń lub
wykonywanie zabiegów zapobiegających szkodom,
4) za szkody nie przekraczające wartości 100 kg żyta w przeliczeniu na 1 hektar
uprawy,
5) za szkody powstałe w płodach złożonych w sterty, stogi i kopce, w
bezpośrednim sąsiedztwie lasu,
6) za szkody w uprawach rolnych założonych z rażącym naruszeniem zasad
agrotechnicznych.
Art. 49. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w
porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb szacowania szkód oraz wypłat
odszkodowań za szkody w uprawach i płodach rolnych.
Art. 50. 1. Skarb Państwa odpowiada za szkody wyrządzone przez zwierzęta łowne
objęte całoroczną ochroną.
2. Za szkody, o których mowa w ust. 1, wyrządzone na terenach obwodów łowieckich
leśnych, odszkodowania wypłaca Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe ze
środków budżetu państwa, a na terenach obwodów łowieckich polnych i terenach nie
wchodzących w skład obwodów łowieckich - wojewodowie.
Rozdział 10
Przepisy karne
Art. 51. 1. Kto:
1) strzela do zwierzyny w odległości mniejszej niż 500 m od miejsca zebrań
publicznych w czasie ich trwania lub w odległości mniejszej niż 100 m od
zabudowań mieszkalnych,
2) wybiera jaja, pisklęta lub niszczy gniazda ptaków łownych,
3) przetrzymuje zwierzynę bez odpowiedniego zezwolenia,
4) pozyskuje zwierzynę inną lub w większej liczbie, niż przewiduje upoważnienie
wydane przez dzierżawcę lub zarządcę obwodu łowieckiego,
5) niszczy urządzenia łowieckie
- podlega karze grzywny.
2. W przypadkach określonych w ust. 1 orzekanie następuje w trybie przepisów o
postępowaniu w sprawach o wykroczenia.
Art. 52. Kto:
1) wytwarza, przechowuje lub wprowadza do obrotu narzędzia i urządzenia
określone w art. 53 pkt 5, a służące z przeznaczenia do kłusownictwa,
2) wchodzi w posiadanie bezprawnie pozyskanej tuszy lub trofeów zwierząt
łownych,
3) bez posiadania koncesji wprowadza do obrotu zwierzynę żywą lub mięso
zwierzyny ubitej,
4) hoduje lub utrzymuje bez zezwolenia charty rasowe lub ich mieszańce,
5) sprawując zarząd z ramienia dzierżawcy, a w obwodach nie wydzierżawionych z
ramienia zarządcy, zezwala na polowanie osobie nieuprawnionej do wykonywania
polowania lub na przekroczenie zatwierdzonego w planie łowieckim pozyskania
zwierzyny
- podlega karze pozbawienia wolności do roku, ograniczenia wolności albo
grzywny.
Art. 53. Kto:
1) poluje na przelotne ptactwo łowne na wybrzeżu morskim w pasie 3000 m od
brzegu w głąb morza lub 5000 m w głąb lądu,
2) poluje z chartami lub ich mieszańcami,
3) poluje w czasie ochronnym,
4) poluje nie posiadając uprawnień do polowania,
5) wchodzi w posiadanie zwierzyny za pomocą broni i amunicji innej niż
myśliwska, środków i materiałów wybuchowych, trucizn, karmy o właściwościach
odurzających, sztucznego światła, lepów, wnyków, żelaz, sieci, dołów,
samostrzałów lub rozkopywania nor i innych niedozwolonych środków,
6) nie będąc uprawnionym do polowania wchodzi w posiadanie zwierzyny
- podlega karze pozbawienia wolności do lat 5.
Art. 54. 1. W razie skazania za czyny wymienione w art. 52 i art. 53, sąd może
orzec przepadek broni, pojazdów, narzędzi i psów, przy użyciu których dokonane
zostało przestępstwo, a także przepadek trofeów, tusz zwierzyny i ich części.
2. Orzeczenie o przepadku, o którym mowa w ust. 1, może dotyczyć również
przedmiotów nie stanowiących własności sprawcy.
Rozdział 11
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 55. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U.
Nr 41, poz. 324; z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr
106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i
Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr
60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446 i Nr 141, poz. 700) w art. 11:
1) w ust. 1 po pkt 14 dodaje się pkt 15 w brzmieniu:
"15) obrotu w kraju i z zagranicą zwierzyną żywą oraz tuszami zwierzyny i ich
częściami, z wyłączeniem sprzedaży dokonywanej przez dzierżawców i zarządców
obwodów łowieckich na terenie kraju, a także sprzedaży usług turystycznych
obejmujących polowania w kraju dla cudzoziemców i polowania za granicą.";
2) po ust. 6 dodaje się ust. 7 w brzmieniu:
"7. Zasady udzielania koncesji, o których mowa w ust. 1 pkt 15, określają
przepisy prawa łowieckiego."
Art. 56. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444,
z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 127,
poz. 627) w art. 47 w ust. 8 pkt 1 wyrazy "strażników łowieckich" zastępuje się
wyrazami "Państwowej Straży Łowieckiej ".
Art. 57. W ustawie z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr
114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i z 1994 r. Nr 89, poz. 415) w art. 18
w ust. 8 w pkt 1 wyrazy "strażników łowieckich" zastępuje się wyrazami
"Państwowej Straży Łowieckiej".
Art. 58. 1. Przedsiębiorstwa zajmujące się sprzedażą polowań dla cudzoziemców
oraz eksportem, obrotem zwierzyny żywej oraz tusz zwierzyny mogą realizować
umowy zawarte przed dniem wejścia w życie ustawy przez okres 6 miesięcy od dnia
jej wejścia w życie.
2. Po upływie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, działalność, o której
mowa w ust. 1, może być prowadzona po uzyskaniu koncesji.
Art. 59. 1. Dotychczasowe zrzeszenie Polski Związek Łowiecki staje się Polskim
Związkiem Łowieckim w rozumieniu ustawy.
2. Koła łowieckie utworzone na podstawie dotychczasowych przepisów i istniejące
w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy stają się kołami łowieckimi w jej
rozumieniu.
3. Uprawnienia do wykonywania polowania nabyte przed dniem wejścia w życie
ustawy zachowują swoją moc i stają się uprawnieniami do wykonywania polowania w
jej rozumieniu.
Art. 60. 1. Obwody łowieckie utworzone na podstawie dotychczasowych przepisów
stają się obwodami łowieckimi w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Obwody wyłączone z wydzierżawienia na podstawie dotychczasowych przepisów
stają się ośrodkami hodowli zwierzyny w rozumieniu niniejszej ustawy, pod
warunkiem, że w ciągu 1 roku od dnia jej wejścia w życie dostosują realizowane
cele do wymogów określonych w art. 28 ust. 2.
Art. 61. Umowy dzierżawy obwodów łowieckich zawarte przed dniem wejścia w życie
ustawy tracą swoją ważność z dniem 31 marca 1997 r.
Art. 62. Przepisy wydane na podstawie ustawy, o której mowa w art. 63, zachowują
swoją moc, o ile nie są sprzeczne z niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż w
okresie 1 roku od dnia jej wejścia w życie.
Art. 63. Traci moc ustawa z dnia 17 czerwca 1959 r. o hodowli, ochronie zwierząt
łownych i prawie łowieckim (Dz. U. z 1973 r. Nr 33, poz. 197; z 1990 r. Nr 34,
poz. 198 i z 1991 r. Nr 101, poz. 444).
Art. 64. Ustawa wchodzi w życie po upływie 60 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 5 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia oraz ustalenia siedzib i
terytorialnego zakresu działania prokuratur wojewódzkich i rejonowych.
(Dz. U. Nr 147, poz. 717)
Na podstawie art. 17 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz.
U. z 1994 r. Nr 19, poz. 70 i Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 34, poz. 163)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 lutego 1991 r. w
sprawie utworzenia oraz ustalenia siedzib i terytorialnego zakresu działania
prokuratur wojewódzkich i rejonowych (Dz. U. Nr 23, poz. 95 i Nr 69, poz. 301, z
1992 r. Nr 25, poz. 110 i Nr 64, poz. 327, z 1993 r. Nr 16, poz. 76, z 1994 r.
Nr 55, poz. 231 i Nr 140, poz. 796 oraz z 1995 r. Nr 92, poz. 462 i Nr 102, poz.
505) w ż 2 wprowadza się następujące zmiany:
1) w ust. 1 w województwie warszawskim pkt 1-7 otrzymują brzmienie:
"1) Prokuraturę Rejonową Warszawa-Mokotów dla części gminy Warszawa-Centrum
określonej w statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnicy Mokotów
oraz gmin: Warszawa-Ursynów i Warszawa-Wilanów,
2) Prokuraturę Rejonową Warszawa-Ochota dla części gminy Warszawa-Centrum
określonej w statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnicy Ochota
oraz gmin: Warszawa-Ursus, Warszawa-Włochy i Raszyn,
3) Prokuraturę Rejonową Warszawa-Praga Południe dla części gminy
Warszawa-Centrum określonej w statucie tej gminy granicami administracyjnymi
dzielnicy Praga Południe, miast: Sulejówek i Wesoła oraz gmin:
Warszawa-Rembertów, Warszawa-Wawer i Halinów,
4) Prokuraturę Rejonową Warszawa-Praga Północ dla części gminy Warszawa-Centrum
określonej w statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnicy Praga
Północ, miasta Ząbki oraz gmin: Warszawa-Białołęka, Warszawa-Targówek i
Jabłonna,
5) Prokuraturę Rejonową Warszawa-Śródmieście dla części gminy Warszawa-Centrum
określonej w statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnicy
Śródmieście,
6) Prokuraturę Rejonową Warszawa-Wola dla części gminy Warszawa-Centrum
określonej w statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnicy Wola oraz
gmin: Warszawa-Bemowo, Izabelin i Stare Babice,
7) Prokuraturę Rejonową Warszawa-Żoliborz dla części gminy Warszawa-Centrum
określonej w statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnicy Żoliborz
oraz gmin: Warszawa-Bielany i Łomianki.",
2) w ust. 34 - w województwie radomskim:
- pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) Prokuraturę Rejonową w Radomiu dla miasta Radom,"
- dodaje się nowy pkt 6 w brzmieniu:
"6) Prokuraturę Rejonową w Radomiu dla gmin: Gózd, Iłża, Jastrzębia, Jedlińsk,
Jedlnia-Letnisko, Kowala, Orońsko, Przytyk, Skaryszew, Wierzbica, Wolanów i
Zakrzew".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Minister Sprawiedliwości: J. Jaskiernia
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 5 grudnia 1995 r.
w sprawie określenia stopni policyjnych odpowiadających stopniom wojskowym.
(Dz. U. Nr 147, poz. 718)
Na podstawie art. 47 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U.
Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz.
163 i Nr 104, poz. 515) zarządza się, co następuje:
ż 1. Stopniom wojskowym wymienionym w rozporządzeniu odpowiadają następujące
stopnie policyjne:
1) generała broni i generała dywizji - generalny inspektor Policji,
2) generała brygady - nadinspektor Policji,
3) pułkownika - inspektor Policji,
4) podpułkownika - młodszy inspektor Policji,
5) majora - podinspektor Policji,
6) kapitana - nadkomisarz Policji,
7) porucznika - komisarz Policji,
8) podporucznika - podkomisarz Policji,
9) starszego chorążego sztabowego i chorążego sztabowego - aspirant sztabowy
Policji,
10) starszego chorążego - starszy aspirant Policji,
11) chorążego - aspirant Policji,
12) młodszego chorążego - młodszy aspirant Policji,
13) starszego sierżanta sztabowego i sierżanta sztabowego - sierżant sztabowy
Policji,
14) starszego sierżanta - starszy sierżant Policji,
15) sierżanta, plutonowego, starszego kaprala i kaprala - sierżant Policji,
16) starszego szeregowego - starszy posterunkowy,
17) szeregowego - posterunkowy.
ż 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 11 lipca 1990
r. w sprawie określenia stopni policyjnych odpowiadających stopniom wojskowym
(Dz. U. Nr 48, poz. 285).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 12
października 1995 r.
Minister Spraw Wewnętrznych: A. Milczanowski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 14 grudnia 1995 r.
w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych
oraz od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.
(Dz. U. Nr 148, poz. 719)
Na podstawie art. 30 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym
od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994
r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr
126, poz. 626 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654) oraz art. 9 pkt
1, 2 i 4, art. 13 ust. 1, art. 18 ust. 3 i art. 38 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 19
grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486
i Nr 134, poz. 646 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426) zarządza się,
co następuje:
Rozdział 1
Zryczałtowany podatek dochodowy od przychodów ewidencjonowanych
ż 1. 1. Opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów
ewidencjonowanych, zwanym dalej "ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych", z
zastrzeżeniem ż 3, podlegają przychody uzyskane przez osoby fizyczne z
prowadzonej działalności gospodarczej.
2. Opodatkowaniu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych podlegają
również przychody z działalności, o której mowa w ust. 1, jeżeli działalność ta
jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych, zwane dalej "spółką".
3. Podatnicy opłacają w roku podatkowym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych
z działalności określonej w ust. 1, jeżeli:
1) w 1995 r.:
a) uzyskali przychody z tej działalności prowadzonej wyłącznie samodzielnie w
wysokości nie przekraczającej 208 000 zł, lub
b) uzyskali przychody wyłącznie z tytułu udziału w spółce, a suma przychodów
wspólników spółki z tej działalności nie przekroczyła kwoty 208 000 zł,
2) rozpoczną wykonywanie działalności w roku podatkowym i nie korzystają z
opodatkowania przewidzianego w odrębnych przepisach - bez względu na wysokość
przychodów.
4. Jeżeli podatnik w roku poprzedzającym rok podatkowy prowadził działalność
samodzielnie, a także w formie spółki, opłaca w roku podatkowym ryczałt od
przychodów ewidencjonowanych:
1) odrębnie z działalności wykonywanej samodzielnie i odrębnie z działalności
wykonywanej w formie spółki, gdy spełnia warunki określone w ust. 3 pkt 1, albo
2) z działalności wykonywanej samodzielnie, gdy spełnia warunek określony w ust.
3 pkt 1 lit. a), a z działalności wykonywanej w formie spółki - gdy spełnia
warunek określony w ust. 3 pkt 1 lit. b).
5. Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych opłacają również podatnicy, którzy w
roku poprzedzającym rok podatkowy prowadzili działalność samodzielnie lub w
formie spółki, z której przychody były opodatkowane wyłącznie w formie karty
podatkowej lub za część roku były opodatkowane w formie karty podatkowej i za
część roku na zasadach ogólnych, a łączne przychody 1995 r. nie przekroczyły
kwoty 208 000 zł; w tym przypadku przychody opodatkowane w formie karty
podatkowej oblicza się wyłącznie na podstawie wystawionych faktur lub rachunków.
Do podatników tych stosuje się odpowiednio przepisy ust. 3 i 4.
ż 2. Do podatników rozpoczynających działalność gospodarczą w roku podatkowym,
którzy w poprzednim roku podatkowym nie prowadzili tej działalności,
opodatkowanie ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych stosuje się od dnia
uzyskania pierwszego przychodu. W wypadku nowo utworzonej spółki za rozpoczęcie
działalności uważa się datę uzyskania pierwszego przychodu przez spółkę.
ż 3. 1. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do podatników:
1) opłacających podatek na podstawie odrębnych przepisów w sprawie karty
podatkowej,
2) korzystających, na podstawie odrębnych przepisów, z okresowego zwolnieni od
podatku dochodowego.
3) osiągających w całości lub w części przychody z tytułu:
a) prowadzenia aptek,
b) działalności w zakresie udzielania pożyczek pod zastaw (prowadzenia
lombardów),
c) działalności w zakresie kupna i sprzedaży dewiz i wartości dewizowych,
d) wykonywania wolnych zawodów,
e) świadczenia usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia,
4) wytwarzających wyroby opodatkowane podatkiem akcyzowym,
5) o których mowa w ż 18, z zastrzeżeniem ż 21, 24 i 25,
6) podejmujących wykonywanie działalności w roku podatkowym:
a) po całkowitej lub częściowej zmianie branży lub przedmiotu działalności,
b) po zmianie umowy spółki lub zmianie wspólnika,
c) po zmianie działalności wykonywanej samodzielnie na działalność prowadzoną na
imię obojga małżonków, w tym także w formie spółki z małżonkiem,
d) po zmianie działalności wykonywanej na imię obojga małżonków, w tym także w
formie spółki z małżonkiem, na działalność prowadzoną samodzielnie przez jednego
lub każdego z małżonków,
e) po zmianie działalności prowadzonej samodzielnie przez małżonka na
działalność prowadzoną samodzielnie przez drugiego małżonka,
f) jeżeli jeden z małżonków przed zmianą formy prowadzenia działalności był
obowiązany płacić podatek dochodowy na ogólnych zasadach.
2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się również do podatników, którzy
rozpoczęli działalność samodzielnie lub w formie spółki, jeżeli podatnik lub co
najmniej jeden ze wspólników, przed rozpoczęciem działalności w roku podatkowym
lub w roku poprzedzającym rok podatkowy, wykonał w ramach stosunku pracy lub
spółdzielczego stosunku pracy czynności chodzące w zakres działalności podatnika
lub spółki.
3. Jeżeli podatnicy, wymienieni w ust. 2, nie zamierzają wykonywać działalności
na rzecz byłych lub obecnych zakładów pracy, mogą do dnia rozpoczęcia
działalności, o którym mowa w ż 2, zawiadomić właściwy urząd skarbowy o
korzystaniu z opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. W
wypadku gdy podatnik lub spółka dokona sprzedaży towarów handlowych lub wyrobów,
lub uzyska przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego zakładu
pracy, traci prawo do ryczałtu i poczynając od dnia uzyskania tego przychodu
płci podatek dochodowy na ogólnych zasadach.
4. Jeżeli podatnik w roku poprzedzającym rok podatkowy nie uzyskał przychodu z
działalności, o której mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, traci w roku podatkowym prawo do
opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych z dniem
uzyskania przychodów z tych rodzajów działalności i od tego dnia opłaca podatek
dochodowy na ogólnych zasadach.
ż 4. 1. Podatnik może zrzec się opodatkowania w formie ryczałtu, o którym mowa w
ż 1, za dany rok. Zrzeczenie może być dokonane nie później niż do dnia 20
stycznia roku podatkowego lub do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia
działalności, jeżeli podatnik rozpoczyna działalność w roku podatkowym.
2. Zrzeczenia, o którym mowa w ust. 1, podatnik dokonuje przez złożenie
właściwemu urzędowi skarbowemu pisemnego oświadczenia. W wypadku prowadzenia
działalności w formie spółki wszyscy wspólnicy składają wspólne oświadczenie
urzędom skarbowym właściwym ze względu na miejsce zamieszkania każdego ze
wspólników.
3. W razie zrzeczenia się opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów
ewidencjonowanych, podatnik może płacić podatek dochodowy w innej formie
zryczałtowanej, jeżeli spełnia warunki określone w odrębnych przepisach, albo
płacić podatek dochodowy na ogólnych zasadach, prowadząc podatkową księgę
przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą".
ż 5. 1. Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi:
1) 9,5% przychodów z działalności usługowej, w tym z działalności
gastronomicznej w zakresie przychodów ze sprzedaży napojów o zawartości powyżej
1,5% alkoholu, z zastrzeżeniem pkt 2-5,
2) 6,0% przychodów z działalności wytwórczej, usługowej w zakresie budownictwa
lub w zakresie przewozów ładunków taborem samochodowym o ładowności powyżej 2
ton,
3) 3,3% przychodów z działalności:
a) gastronomicznej, z wyjątkiem przychodów ze sprzedaży napojów o zawartości
powyżej 1,5% alkoholu,
b) usługowej w zakresie handlu,
c) ze świadczenia usług związanych z produkcją zwierzęcą, zaliczonych zgodnie z
Klasyfikacją wyrobów i usług do klasy 01.42 - usługi związane z produkcją
zwierzęcą i do klasy 85.20 - usługi weterynaryjne,
d) rybaków morskich i zalewowych w zakresie sprzedaży ryb i innych surowców z
własnych połowów, z wyjątkiem konserw oraz rezerw z ryb i innych surowców z
połowów,
4) 3,3% przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, 2 oraz 5-7 ustawy z
dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r.
Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419,
Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626 oraz z 1995 r. Nr 5, poz.
25 i Nr 133, poz. 654), zwanej dalej "ustawą",
5) 6,0% uzyskanej prowizji z działalności handlowej w zakresie sprzedaży
jednorazowych biletów komunikacji miejskiej, znaczków do biletów miesięcznych,
znaków opłaty skarbowej, znaczków pocztowych, żetonów i kart magnetycznych do
automatów,
6) 9,5% prowizji uzyskanej przez komisanta ze sprzedaży na podstawie umowy
komisu,
7) 9,5% przychodów z działalności polegającej na wytwarzaniu przedmiotów
(wyrobów) z materiału powierzonego przez zamawiającego,
8) 9,5% prowizji uzyskanej przez kolportera prasy na podstawie umowy o kolportaż
prasy.
2. Jeżeli podatnik prowadzi działalność, z której przychody są opodatkowane
różnymi stawkami określonymi w ust. 1, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych
ustala się według stawki właściwej dla przychodów z każdego rodzaju
działalności, pod warunkiem że prowadzi ewidencję przychodów w sposób
umożliwiający określenie przychodów z każdego rodzaju działalności. W razie gdy
podatnik nie prowadzi ewidencji w sposób zapewniający ustalenie przychodów dla
każdego rodzaju działalności, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi
9,5% przychodów.
3. Jeżeli działalność, o której mowa w ust. 1, wykonywana jest przez wspólników,
przychody ustala się osobno dla każdego wspólnika w stosunku, w jakim pozostają
udziały wspólników w dochodach spółki. W braku przeciwnego dowodu przyjmuje się,
że udziały wspólników w przychodach są równe.
ż 6. 1. Za działalność usługową, o której mowa w ż 5 ust. 1, uważa się
działalność gospodarczą, której przedmiotem są czynności określone w
Klasyfikacji wyrobów i usług, wydanej na podstawie odrębnych przepisów.
2. Za działalność gastronomiczną, o której mowa w ż 5 ust. 1, uważa się usługi
związane z przygotowaniem posiłków oraz sprzedażą posiłków i towarów.
3. Za działalność usługową w zakresie handlu, o której mowa w ż 5 ust. 1 pkt 3
lit. b), uważa się sprzedaż w stanie nie przetworzonym nabytych uprzednio
produktów (wyrobów) i towarów, w tym również takich, które zostały przez
sprzedawcę zapakowane lub rozważone w mniejsze opakowania albo rozlane w
butelki, puszki lub mniejsze pojemniki.
4. Sprzedaż wyrobów własnej produkcji, prowadzona przez podatnika, jest
zaliczana do działalności wytwórczej.
ż 7. 1. Podatnicy i spółki, których wspólnicy są opodatkowani w formie ryczałtu
od przychodów ewidencjonowanych, są obowiązani prowadzić ewidencję przychodów,
zwaną dalej "ewidencją", według określonego wzoru, stanowiącego załącznik nr 2
do rozporządzenia, oraz wykaz środków trwałych i wartości niematerialnych i
prawnych, zwany dalej "wykazem", a także posiadać i przechowywać dowody zakupu
towarów.
2. Za towary, o których mowa w ust. 1, uważa się towary handlowe, surowce i
materiały podstawowe, z tym że:
1) towarami handlowymi są towary zakupione z przeznaczeniem do dalszej
odprzedaży w stanie nie przetworzonym,
2) surowcami i materiałami podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji
lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do
materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową
(montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone, z tym że za surowce i
materiały podstawowe nie uważa się paliw i olejów zużywanych w transporcie.
3. Podatnik jest obowiązany zbroszurować ewidencję i kolejno ponumerować jej
karty.
4. Obowiązek prowadzenia ewidencji, z zastrzeżeniem ust. 5, powstaje od dnia, od
którego ma zastosowanie opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów
ewidencjonowanych. Podatnicy są obowiązani zawiadomić właściwy urząd skarbowy o
założeniu ewidencji dla celów podatku od towarów i usług, o której mowa w ż 10,
do dnia 20 stycznia roku podatkowego, w którym będą opłacali ryczałt od
przychodów ewidencjonowanych.
5. Podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności w ciągu roku podatkowego są
obowiązani złożyć zawiadomienie, o którym mowa w ust. 4, w terminie siedmiu dni
od dnia rozpoczęcia działalności, a zapisów ewidencji dokonywać od dnia, o
którym mowa w ż 2.
6. Jeżeli działalność jest prowadzona w formie spółki, zawiadomienie składa
jeden ze wspólników. W przypadku, gdy jeden ze wspólników ma miejsce
zamieszkania na terenie objętym właściwością miejscowego urzędu skarbowego, na
którym również mieści się siedziba spółki, obowiązek złożenia zawiadomienia
określonego w ust. 4 i 5 ciąży na tym wspólniku.
7. Ewidencję oraz dowody, na których podstawie dokonywane są zapisy, należy
przechowywać w miejscu wykonywania działalności lub w miejscu wskazanym przez
podatnika jako jego siedziba, albo w biurze rachunkowym, któremu zostało
powierzone prowadzenie ewidencji. Jeżeli na zlecenie podatnika prowadzenie
ewidencji zostało powierzone biuru rachunkowemu, podatnik jest obowiązany w
terminie siedmiu dni od dnia zawarcia umowy z biurem rachunkowym zawiadomić o
tym urząd skarbowy, w którym zostało złożone zawiadomienie o prowadzeniu
ewidencji, wskazując nazwę i adres biura oraz miejsce (adres) przechowywania
ewidencji i dochodów związanych z jej prowadzeniem.
8. Ewidencję wraz z dowodami należy przechowywać przez okres pięciu lat, licząc
od końca roku podatkowego, którego dotyczy.
ż 8. 1. Zapisy ewidencji są dokonywane na podstawie wystawionych faktur,
rachunków (rachunków uproszczonych), jeżeli sprzedaż jest dokumentowana
fakturami, rachunkami (rachunkami uproszczonymi), a w razie sprzedaży bez
faktur, rachunków (rachunków uproszczonych) - na podstawie wystawionego na
koniec dnia dowodu wewnętrznego, w którym w jednej kwocie jest wykazana wartość
tych przychodów za ten dzień z podziałem na przychody objęte poszczególnymi
stawkami ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. W zakresie pozostałych
przychodów zapisy są dokonywane na podstawie dowodów potwierdzających ich
uzyskanie.
2. Podatnicy, opłacający na podstawie odrębnych przepisów podatek od towarów i
usług, mogą w ciągu roku podatkowego ewidencjonować przychody w dacie
wystawienia faktury (rachunku uproszczonego). W ostatnim dniu roku podatnicy są
obowiązani wpisać do ewidencji przychodów kwoty przychodów (wg poszczególnych
stawek) odnoszące się do wydanych towarów lub wykonanych usług do dnia 31
grudnia danego roku, na które zostaną wystawione faktury (rachunki uproszczone)
w roku następnym, a po ich wystawieniu odnotować w ewidencji przychodów za rok
podatkowy w kolumnie - uwagi, przy każdej pozycji odnoszącej się do danej
transakcji - numery i daty faktur (rachunków uproszczonych). Ewidencjonując
przychody w roku następnym podatnicy nie wykazują wartości przychodów
wynikających z faktur (rachunków uproszczonych) odnoszących się do przychodów z
roku poprzedniego.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w razie likwidacji działalności,
zmiany umowy spółki lub zmiany wspólnika w ciągu roku podatkowego, jeżeli
podatnik ewidencjonował przychody w dacie wystawienia faktury (rachunku
uproszczonego).
4. Zapisy dotyczące przychodów mogą być również dokonywane na podstawie
dziennego zestawienia faktur, rachunków (rachunków uproszczonych). Zestawienie
to musi zawierać co najmniej: datę, numer zestawienia, numery i daty faktur,
rachunków (rachunków uproszczonych) objętych zestawieniem oraz łączną wartość
przychodów wynikającą z tych faktur, rachunków (rachunków uproszczonych), z
podziałem na przychody objęte poszczególnymi stawkami ryczałtu od przychodów
ewidencjonowanych.
5. Zapisy są dokonywane w porządku chronologicznym na podstawie dowodów, o
których mowa w ust. 1-4, w czasie zapewniającym prawidłowe i terminowe
rozliczenie należnego zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów
ewidencjonowanych, jednak nie później niż do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc
poprzedni.
6. Po zakończeniu miesiąca w terminie, o którym mowa w ust. 5, należy zapisy
podsumować oraz obliczyć i wpisać kwotę należnego ryczałtu od przychodów
ewidencjonowanych. W razie prowadzenia więcej niż jednej ewidencji, sumy
miesięczne zapisów z poszczególnych ewidencji należy przenieść do jednej z nich
i podsumować.
7. Jeżeli podatnik w roku podatkowym dokonuje odliczeń od przychodów, o których
mowa w art. 9 i 26 ust. 1 ustawy, jest obowiązany wykazać odliczenia w odrębnych
pozycjach ewidencji i zmniejszyć o te kwoty wartość przychodu stanowiącego
podstawę opodatkowania.
8. Jeżeli podatnik uzyskuje przychody opodatkowane różnymi stawkami i dokonuje
odliczeń przysługujących na podstawie art. 9 i 26 ust. 1 ustawy, odliczeń tych,
do wysokości określonej w stawie, dokonuje od każdego rodzaju przychodu w takim
stosunku, w jakim w roku podatkowym pozostają poszczególne przychody
opodatkowane różnymi stawkami w ogólnej kwocie przychodów.
9. W przypadku prowadzenia ewidencji lub ewidencji dla celów podatku od towarów
i usług, o której mowa w ż 10, przy użyciu komputera, należy zapewnić możliwość
wydruku danych w każdym czasie. Po zakończeniu miesiąca dane dotyczące
przychodów należy wpisać w jednej pozycji do odpowiednich kolumn ewidencji.
10. Podatnicy, o których mowa w art. 30 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o
podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr
28, poz. 127 i Nr 129, poz. 559, z 1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z 1995 r. Nr
44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703) zwanej dalej "ustawą VAT", mogą
ewidencjonować przychody w ewidencji łącznie z podatkiem od towarów i usług, z
tym że na koniec miesiąca pomniejsza się przychód o należny podatek od towarów i
usług.
11. Jeżeli podatnik jest obwiązany do wykazania i doliczania do przychodów roku
podatkowego kwot wydatków w przypadkach, o których mowa w art. 45 ust. 3a
ustawy, doliczeń tych dokonuje się na koniec roku podatkowego do każdego rodzaju
przychodów w takim stosunku, w jakim w roku podatkowym pozostają poszczególne
przychody opodatkowane różnymi stawkami w ogólnej kwocie przychodów. Podatnik
jest obowiązany doliczone kwoty wydatków wykazać w odrębnych pozycjach ewidencji
i zwiększyć o te kwoty wartość przychodów podlegających opodatkowaniu.
ż 9. 1. Podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję prawidłowo, zarówno pod
względem formalnym (niewadliwie), jak i materialnym (rzetelnie). Ewidencja jest
prawidłowa pod względem formalnym (niewadliwa), jeżeli jest prowadzona zgodnie z
przepisami rozporządzenia. Ewidencja jest prawidłowa pod względem materialnym
(rzetelna), jeżeli jest prowadzona zgodnie ze stanem rzeczywistym.
2. Ewidencję uznaje się za rzetelną również, gdy:
1) nie wpisane lub błędnie wpisane kwoty przychodów łącznie nie przekraczają
0,5% przychodu wykazanego w ewidencji za dany rok podatkowy, lub przychodu
wykazanego w roku podatkowym do dnia, w którym urząd skarbowy lub organ kontroli
skarbowej stwierdził te błędy, lub
2) brak właściwych zapisów jest związany z nieszczęśliwym wypadkiem lub
zdarzeniem losowym, które uniemożliwiło podatnikowi prowadzenie ewidencji
przychodu, lub
3) błędy spowodowały podwyższenie kwoty podstawy opodatkowania, lub
4) podatnik uzupełnił zapisy lub dokonał korekty błędnych zapisów w ewidencji
przed rozpoczęciem kontroli przez urząd skarbowy lub organ kontroli skarbowej,
lub
5) błędne zapisy są skutkiem oczywistej omyłki, a podatnik posiada dowody
księgowe, o których mowa w ż 8 ust. 1.
ż 10. Jeżeli podatnik prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 27 ust. 1 lub 4
ust. VAT, może zrezygnować z prowadzenia ewidencji na zasadach określonych w
rozporządzeniu, pod warunkiem że:
1) dane wykazane w tej ewidencji pozwolą na wyodrębnienie z obrotów (w
rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług) przychodów dla celów podatku
dochodowego,
2) po zakończeniu każdego miesiąca sporządzi zestawienie, w którym wykaże
przychody na postawie danych zawartych w tej ewidencji, z uwzględnieniem różnic
między obrotem w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług a przychodem
w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.
ż 11. 1. Podatnicy, o których mowa w ż 1, są obowiązani sporządzić spis z natury
towarów na koniec każdego roku podatkowego i wpisać do ewidencji. Spis z natury
towarów należy również w razie zmiany wspólnika lub likwidacji działalności.
2. Spis z natury musi zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko i imię
właściciela zakładu (nazwę firmy), datę sporządzenia spisu, numer kolejny
pozycji arkusza spisu z natury, szczegółowe określenie towaru, jednostkę miary,
ilość stwierdzoną w czasie spisu, cenę w złotych i groszach za jednostkę miary,
wartość wynikającą z przemnożenia ilości towaru przez jego cenę jednostkową,
łączną wartość spisu z natury oraz klauzulę "Spis zakończono na pozycji...",
podpisy osób sporządzających spis oraz podpis właściciela zakładu (wspólników).
3. Podatnik wycenia spis z natury towarów według cen zakupu albo według cen
rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu, a także
gdy nie jest możliwe ustalenie ceny zakupu. Przez cenę zakupu rozumie się cenę,
jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od
towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy
imporcie - powiększoną o należne cło i podatek akcyzowy, podatek importowy,
opłaty wyrównawcze oraz opłaty celne dodatkowe, zaś w przypadku otrzymania
składnika majątku w drodze darowizny lub spadku - wartość odpowiadającą cenie
zakupu takiego samego lub podobnego składnika.
4. Podatnik jest obowiązany wycenić spis z natury najpóźniej w terminie 14 dni
od jego zakończenia.
5. Podatnik jest obowiązany wpisać do ewidencji spis z natury towarów według
poszczególnych rodzajów jego składników lub w jednej pozycji (sumie), jeżeli na
podstawie spisu zostało sporządzone odrębne szczegółowe zestawienie
poszczególnych jego składników. Zestawienie to powinno być przechowywane łącznie
z ewidencją.
ż 12. 1. Podatnicy są obowiązani przechowywać w porządku chronologicznym wody
zakupu towarów, o których mowa w ż 7 ust. 1, przez okres pięciu lat, licząc od
końca roku podatkowego, którego dotyczą.
2. Za dowody zakupu, o których mowa w ust. 1, uważa się otrzymane faktury,
rachunki (rachunki uproszczone), paragony, dowody wewnętrzne oraz opis
otrzymanego towaru. Do udokumentowania zakupów towarów stosuje się odpowiednio
przepisy dotyczące prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
ż 13. 1. Wykaz, o którym mowa w ż 7 ust. 1, musi zawierać co najmniej
następujące dane: datę nabycia, datę przyjęcia do używania, numer dowodu zakupu,
nazwę środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej, cenę ich nabycia
lub koszt wytworzenia, datę likwidacji (w tym również datę sprzedaży lub
darowizny) oraz przyczynę likwidacji. Za środki trwałe oraz wartości
niematerialne i prawne uważa się składniki majątkowe, o których mowa w odrębnych
przepisach.
2. Zapisów dotyczących nabycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i
prawnych dokonuje się w wykazie najpóźniej w dniu przekazania ich do używania.
ż 14. 1. Podatnicy dokonujący pracownikom wypłat należności ze stosunku pracy, o
których mowa w art. 12 ustawy, są obowiązani prowadzić indywidualne (imienne)
karty przychodów pracowników, zwane dalej "kartami". Karta musi zawierać co
najmniej następujące dane: imię i nazwisko, kwotę osiągniętych w danym miesiącu
przychodów brutto w gotówce i w naturze, koszty uzyskania przychodu, dochód za
miesiąc, razem dochód, narastająco, od początku roku i kwotę należnej zaliczki
na podatek dochodowy.
2. Podatnik jest obowiązany wypełnić karty najpóźniej w terminie przewidzianym
dla przekazania zaliczki na podatek dochodowy do właściwego urzędu skarbowego.
3. Podatnicy wypłacający osobom fizycznym należności, o których mowa w art. 13
pkt 2-8 ustawy, są obowiązani przechowywać listy płac lub dowody wypłat przez
okres pięciu lat, licząc od końca roku podatkowego, którego dotyczą.
ż 15. Podatnicy opłacający ryczałt od przychodów ewidencjonowanych mogą
korzystać z częściowego zwolnienia od tego podatku z tytułu szkolenia uczniów
lub z tytułu zatrudnienia pracowników w celu nauki zawodu, a także w razie
prowadzenia praktycznej nauki zawodu, na zasadach i w trybie określonych w
odrębnych przepisach, z tym że kwotę ulgi odlicza się od zryczałtowanego podatku
dochodowego.
ż 16. 1. Podatnik jest obowiązany za każdy miesiąc obliczać zryczałtowany
podatek dochodowy od przychodów ewidencjonowanych i wpłacać go w terminie do
dnia 20 następnego miesiąca, a za miesiąc grudzień do dnia 31 stycznia
następnego roku - na rachunek właściwego urzędu skarbowego.
2. Podatnik jest obowiązany złożyć we właściwym urzędzie skarbowym informację,
według ustalonego wzoru, o wysokości uzyskanego przychodu i wysokości dokonanych
odliczeń za I półrocze roku podatkowego w terminie do dnia 31 lipca każdego
roku. Po upływie roku podatkowego podatnik jest obowiązany złożyć zeznanie,
według określonego wzoru, o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych
odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w terminie do dnia
31 stycznia następnego roku.
ż 17. 1. Podatnicy, którzy zrzekli się opodatkowania w formie ryczałtu od
przychodów ewidencjonowanych, są obowiązani w terminie siedmiu dni od dnia
złożenia oświadczenia o zrzeczeniu złożyć:
1) wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej, jeżeli
wybiorą tę formę i spełniają warunki określone w odrębnych przepisach, albo
2) zawiadomienie o założeniu księgi od dnia 1 stycznia roku podatkowego lub od
dnia rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego.
2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, może być również złożone w tym samym
oświadczeniu, w którym podatnik zrzeka się opodatkowania w formie ryczałtu od
przychodów ewidencjonowanych.
Rozdział 2
Zryczałtowany podatek dochodowy od niektórych przychodów
ż 18. Opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym podlegają przychody:
1) rolników prowadzących gospodarstwo rolne:
a) ze sprzedaży piasku, żwiru, kamieni, gliny, glinki, torfu i innych minerałów
wydobywanych z gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego,
b) z usług świadczonych osobiście lub z udziałem członków rodziny pozostających
we wspólnym gospodarstwie domowym w zakresie przewozu mleka do punktów skupu,
zrywki i wywozu drewna z lasu do punktów przeładunkowych oraz przewozu uczniów
do szkół,
c) z usług o charakterze agrotechnicznym i przewozowym, świadczonych na rzecz
kół łowieckich,
2) osób fizycznych z tytułu świadczenia usług hotelarskich, polegających na
wynajmie pokoi gościnnych i domków turystycznych, w tym również takich usług
połączonych z wydawaniem posiłków, jeżeli łączna liczba pokoi, w tym w domkach
turystycznych, nie przekracza dwunastu,
3) osób fizycznych z działalności gospodarczej w zakresie wytwórczości ludowej i
artystycznej, wykonywanej osobiście lub z udziałem członków rodziny
pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym, jeżeli:
a) sprzedają wytwarzane przez siebie wyroby lub świadczą usługi w zakresie
wytwórczości ludowej i artystycznej wyłącznie na rzecz osób prawnych i innych
jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej oraz osób fizycznych
będących podmiotami gospodarczymi,
b) ze sprzedaży wyrobów lub świadczenia usług osiągają przychody w kwocie nie
przekraczającej 20 600 zł rocznie,
c) zamówią książkę zamówień.
ż 19. 1. Wytwórczością ludową i artystyczną, o której mowa w ż 18 pkt 3, jest
działalność polegająca na wytwarzaniu w sposób rękodzielniczy, w tym również
przy zastosowaniu wstępnej obróbki maszynowej surowca, wyrobów wymienionych w
Systematycznym wykazie wyrobów Głównego Urzędu Statystycznego w podbranży SWW:
2882, zakwalifikowanych przez komisje etnograficzno-artystyczne Stowarzyszenia
Twórców Ludowych, Fundacji "Cepelia" - Polska Sztuka i Rękodzieło oraz Fundacji
Ochrony i Rozwoju Twórczości Ludowej, których wykaz stanowi załącznik nr 3 do
rozporządzenia.
2. Na równi z usługami, o których mowa w ż 18 pkt 3, traktuje się wytwarzanie
wyrobów o charakterze ludowym i artystycznym z materiałów powierzonych oraz
naprawę tych wyrobów.
ż 20. Zryczałtowany podatek dochodowy wynosi:
1) 6,0% przychodów określonych w ż 18 pkt 1 lit. a),
2) 9,5% przychodów określonych w ż 18 pkt 1 lit. b) i c),
3) 3,3% przychodów określonych w ż 18 pkt 2,
4) od przychodów określonych w ż 18 pkt 3:
a) 6,0% przychodów ze sprzedaży,
b) 9,5% przychodów ze świadczenia usług.
ż 21. 1. Osoby prawne i inne jednostki organizacyjne nie mające osobowości
prawnej oraz osoby fizyczne będące podmiotami gospodarczymi, zwane dalej
"płatnikami", na których rzecz jest wykonywana działalność wymieniona w ż 18, są
zobowiązane do obliczenia i poboru zryczałtowanego podatku dochodowego przy
każdorazowej wypłacie należności.
2. Płatnicy nie są obowiązani do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego,
jeżeli podatnik przed pierwszą wypłatą należności w roku podatkowym zawiadomi,
że:
1) nie spełnia warunków do opodatkowania w formie ryczałtu, lub
2) zrzekł się opodatkowania w formie ryczałtu za dany rok podatkowy.
3. Do podatników, o których mowa w ust. 2 pkt 2, stosuje się odpowiednio
przepisy ż 17.
ż 22. 1. Płatnicy przekazują kwoty pobranego zryczałtowanego podatku dochodowego
w terminie do siódmego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym
dokonano wypłaty należności - na rachunek urzędu skarbowego właściwego dla
siedziby płatnika.
2. W terminie, o którym mowa w ust. 1, płatnicy są obowiązani przesłać właściwym
urzędom skarbowym:
1) o których mowa w ż 18 pkt 1 i 2 - zbiorcze deklaracje, według ustalonego
wzoru,
2) o których mowa w ż 18 pkt 3 - imienne informacje, według ustalonego wzoru.
3. W terminie do dnia 15 marca roku następującego po roku podatkowym płatnicy są
obowiązani przesłać podatnikom określonym w ż 18 pkt 3 oraz urzędowi skarbowemu
właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika imienne informacje o
wysokości przychodu i pobranym zryczałtowanym podatku dochodowym, sporządzone
według ustalonego wzoru.
ż 23. 1. Podatnik jest obowiązany zbroszurować książkę zamówień, o której mowa w
ż 18 pkt 3 lit. c), i kolejno ponumerować jej karty. W książce zamówień dokonuje
się następujących zapisów: liczba porządkowa, nazwa i adres płatnika, data
wystawienia rachunku, kwota należna za wykonanie świadczenia, rodzaj świadczenia
(sprzedaż wyrobów, usług), stawka i kwota ryczałtu, kwota wypłaty netto oraz
rodzaj, numer i data dowodu wpłaty, podpis osoby upoważnionej przez płatnika.
2. Zapisów w książce zamówień, o której mowa w ust. 1, dokonuje płatnik
każdorazowo przy złożeniu rachunku przez podatnika i przy każdej wypłacie
należności.
ż 24. 1. Jeżeli podatnik wykonuje działalność, o której mowa w ż 18 pkt 1 i 2,
wyłącznie na rzecz osób fizycznych nie będących podmiotami gospodarczymi, jest
obowiązany prowadzić ewidencję przychodu, o której mowa w ż 7.
2. W razie nieprowadzenia lub nierzetelnego prowadzenia ewidencji przychodu
podatnik traci prawo do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od
początku roku podatkowego, w którym podatnik nie prowadził ewidencji lub którego
dotyczy stwierdzona nierzetelność.
3. Do podatników, o których mowa w ust. 1, przepisy ż 16 stosuje się
odpowiednio.
ż 25. 1. W razie utraty warunków do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem
dochodowym, podatnicy o których mowa w ż 18 pkt 1 i 2 oraz w ż 24 ust. 2, są
obowiązani płacić podatek dochodowy na ogólnych zasadach, poczynając od dnia, w
którym nastąpiła utrata tych warunków. Za podstawę ustalenia podatku na ogólnych
zasadach przyjmuje się dochód osiągnięty od dnia utraty warunków do
opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym.
2. W razie utraty warunków do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym
przez podatników, o których mowa w ż 18 pkt 3, obowiązek opłacania podatku na
ogólnych zasadach następuje od dnia utraty warunków. Za podstawę ustalenia
podatku na ogólnych zasadach przyjmuje się dochód od początku roku podatkowego,
z tym że pobrana kwota zryczałtowanego podatku dochodowego jest zaliczana na
poczet podatku dochodowego obliczonego na ogólnych zasadach.
3. Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 2, są obowiązani założyć podatkową
księgę przychodów i rozchodów od dnia utraty warunków do opłacania
zryczałtowanego podatku dochodowego. Przepisy ż 17 ust. 1 pkt 2 stosuje się
odpowiednio.
ż 26. Dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w niniejszym
rozporządzeniu, z zastrzeżeniem ż 25 ust. 2, nie łączy się z innymi dochodami.
ż 27. 1. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1994 r. w
sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych (Dz.
U. Nr 140, poz. 786 i z 1995 r. Nr 9, poz. 43), z tym że przepisy ż 13 mają
zastosowanie do rozliczenia zryczałtowanego podatku dochodowego za rok 1995.
2. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 10 sierpnia 1992 r. w
sprawie zryczałtowania podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych
przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 63, poz. 318 i z 1994 r. Nr 126, poz. 621).
ż 28. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r., z tym że
przepisy ż 9 stosuje się także do postępowań wszczętych, lecz nie zakończonych
przed tym dniem decyzją ostateczną, oraz przy kontroli ewidencji prowadzonych
przez podatnika w latach poprzedzających wejście w życie rozporządzenia.
Minister Finansów: w z. J. Kubik
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. (poz.
719)
Załącznik nr 1
WYKAZ USŁUG, KTÓRYCH ŚWIADCZENIE WYŁĄCZA PODATNIKA Z OPODATKOWANIA
ZRYCZAŁTOWANYM PODATKIEM OD PRZYCHODÓW EWIDENCJONOWANYCH OZNACZONYCH WEDŁUG
KLASYFIKACJI WYROBÓW I USŁUG WPROWADZONEJ ZARZĄDZENIEM NR 47 PREZESA GŁÓWNEGO
URZĘDU STATYSTYCZNEGO Z DNIA 29 GRUDNIA 1993 R. W SPRAWIE KLASYFIKACJI WYROBÓW I
USŁUG,
Lp.Symbol KWiUNazwa usługi
123
122.33.10Usługi reprodukcji komputerowych nośników informacji - dotyczy
wyłącznie reprodukcji komputerowych nośników informacji
250.10.30Usługi pośrednictwa w sprzedaży pojazdów mechanicznych
350.30.30Usługi pośrednictwa w sprzedaży części i akcesoriów do pojazdów
mechanicznych
450.40.30Usługi pośrednictwa w sprzedaży motocykli oraz części i
akcesoriów do nich
5grupa 51.1Usługi pośrednictwa w sprzedaży
6grupa 55.1Usługi hoteli
7grupa 55.2Usługi świadczone przez kempingi oraz inne miejsca
krótkotrwałego zakwaterowania
863.12.12Usługi w zakresie magazynowania i przechowywania cieczy i gazów
963.12.14Usługi w zakresie magazynowania i przechowywania towarów,
pozostałe - dotyczy wyłącznie przechowywania towarów w strefach
wolnocłowych
1063.21.24Usługi parkingowe
1163.21.25Usługi wspomagające transport drogowy, pozostałe, gdzie indziej
nie sklasyfikowane - dotyczy wyłącznie obsługi centrali wzywania
radio-taxi
12grupa 63.3Usługi agencji turystycznych i pilotażu, gdzie indziej nie
sklasyfikowane
13sekcja JUsługi pośrednictwa finansowego
14sekcja KUsługi związane z nieruchomościami, wynajmem i prowadzeniem
działalności gospodarczej
z wyjątkiem:
71.3Usługi wynajmu pozostałych maszyn i urządzeń
71.4Usługi wynajmu artykułów użytku osobistego i domowego, gdzie indziej
nie sklasyfikowane
72.40.10Usługi baz danych - dotyczy wyłącznie baz danych dotyczących
informacji handlowej i usługowej
72.5Usługi konserwacji i napraw maszyn biurowych, księgujących i liczących

74.40.12Usługi w zakresie planowania, opracowywania i zamieszczania reklam
- dotyczy wyłącznie reklamy handlowej
74.70.12Usługi w zakresie mycia okien
74.70.13Usługi w zakresie sprzątania tradycyjnego
74.70.14Usługi w zakresie sprzątania specjalistycznego
74.70.15Usługi w zakresie czyszczenia pieców i kominów
74.70.16Usługi w zakresie sprzątania budynków, pozostałe
74.82Usługi związane z pakowaniem
74.84.15Usługi w zakresie organizowania wystaw, targów i kongresów
15sekcja LUsługi w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej,
gwarantowanej prawnie opieki społecznej
z wyjątkiem:
75.25.11Usługi związane ze zwalczaniem pożarów i zapobieganiem pożarom
75.25.12Usługi ochrony przeciwpożarowej pozostałe - dotyczy wyłącznie
pozostałej działalności straży pożarnej
16sekcja MUsługi w zakresie edukacji
z wyjątkiem:
80.10.11Usługi w zakresie wychowania przedszkolnego - dotyczy wyłącznie
przygotowania dzieci do nauki w szkole
1785.1Usługi w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego
1885.32.13Usługi poradnictwa dla dzieci, gdzie indziej nie sklasyfikowane
85.32.14Usługi opieki społecznej świadczone przez instytucje o charakterze
doraźnym
85.32.15Usługi w zakresie przystosowania zawodowego
19dział 91Usługi świadczone przez organizacje członkowskie, gdzie indziej
nie sklasyfikowane
20dział 92Usługi związane z rekreacją, kulturą i sportem
z wyjątkiem:
92.53Usługi ogrodów botanicznych i zoologicznych oraz rezerwatów przyrody
2193.05Usługi pozostałe, gdzie indziej nie sklasyfikowane - dotyczy
wyłącznie biur matrymonialnych, opieki doraźnej, robienia zakupów,
działalności wróżbitów, astrologów, działalności w zakresie usług
towarzyskich.

Załącznik nr 2
EWIDENCJA PRZYCHODÓW
Ilustracja
Załącznik nr 3
WYKAZ WYROBÓW RĘKODZIEŁA LUDOWEGO I ARTYSTYCZNEGO (ATESTOWANYCH PRZEZ KOMISJE
ARTYSTYCZNE I ETNOGRAFICZNE) OBJĘTYCH ZRYCZAŁTOWANYM PODATKIEM DOCHODOWYM
Poz.Symbol Systematycznego wykazu wyrobów (SWW)Nazwa wyrobu
123
12882-1Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego z metalu
- wyroby jubilerskie
- wyroby złotnicze
- wyroby grawerskie i medalierskie
- wyroby brązownicze
- wyroby kowalstwa artystycznego
- wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego z metalu pozostałe
22882-2Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego z ceramiki
- wyroby z gliny
- wyroby z porcelany
- wyroby z kamionki
- wyroby z fajansu
- wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego z ceramiki pozostałe
32882-3Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego ze szkła
- wyroby ze szkła (bez kryształowego)
- wyroby ze szkła kryształowego nie oprawione
- wyroby ze szkła kryształowego oprawione
- wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego ze szkła pozostałe
42882-4Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego z drewna, wikliny,
słomy, rogożyny, trzciny, łuby oraz papieru
- meble regionalne i artystyczne z drewna, wikliny i pozostałych surowców
- wyroby bednarskie
- sprzęt gospodarstwa domowego drewniany
- galanteria z drewna
- wyroby ze słomy, rogożyny, trzciny, wikliny i łuby (bez mebli)
- galanteria papiernicza
- wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego z drewna, wikliny, słomy,
rogożyny, trzciny, łuby oraz papieru osobno nie wymienione
52882-5Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego włókiennicze
- tkaniny bawełniane i bawełnopodobne
- tkaniny wełniane i wełnopodobne
- tkaniny lniane i konopne oraz z pozostałych włókien łykowych
- tkaniny jedwabne i jedwabiopodobne
- wyroby odpasowane i chodniki
- wyroby ażurowe
- taśmy
- wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego włókiennicze pozostałe
62882-6Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego odzieżowe
- okrycia i ubiory z dzianin i tkanin
- bielizna osobista z dzianin i tkanin
- nakrycia głowy z dzianin i tkanin
- galanteria z dzianin i tkanin
- wyroby pończosznicze
- bielizna pościelowa z tkanin
- bielizna stołowa z tkanin
- wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego odzieżowe pozostałe
72882-7Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego skórzane
- obuwie skórzane
- obuwie tekstylne
- odzież skórzana
- odzież futrzana
- wyroby kaletnicze skórzane
- wyroby kaletnicze nieskórzane
- galanteria ze skóry
- wyroby rymarskie
- wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego skórzane pozostałe
82882-9Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego osobno nie wymienione
- instrumenty muzyczne
- zabawki
- obrazy, grafiki, rzeźby, militaria, witraże
- wyroby osobno nie wymienione pozostałe


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 14 grudnia 1995 r.
w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów
(Dz. U. Nr 148, poz. 720)
Na podstawie art. 38 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach
podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1995 r.
Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Osoby fizyczne i spółki cywilne osób fizycznych wykonujące pozarolniczą
działalność gospodarczą, w tym również działalność w zakresie wolnych zawodów,
są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej
"księgą", według wzoru ustalonego w załączniku do rozporządzenia.
2. Obowiązek prowadzenia księgi dotyczy również osób:
1) wykonujących działalność na podstawie umów agencyjnych i umów na warunkach
zlecenia, zawartych na podstawie odrębnych przepisów,
2) prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły
zamiar prowadzenia tych ksiąg.
3. Obowiązek prowadzenia księgi nie dotyczy osób, które:
1) prowadzą księgi rachunkowe (handlowe),
2) opłacają podatek dochodowy w formach zryczałtowanych,
3) wykonują wyłącznie usługi przewozu osób i towarów taborem konnym,
4) wykonują wolny zawód adwokata wyłącznie w zespole adwokackim,
5) dokonują sprzedaży środków trwałych po likwidacji działalności.
4. Obowiązek prowadzenia księgi nie dotyczy rolników prowadzących gospodarstwo
rolne bez zatrudnienia w nim pracowników, członków rolniczych spółdzielni
produkcyjnych oraz pracowników rolnych wykonujących - osobiście lub z udziałem
członków rodziny pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym - działalność
gospodarczą, jeżeli łączny przychód osiągany z tej działalności nie przekracza
5000 zł w roku podatkowym.
ż 2. Określenia użyte w rozporządzeniu oznaczają:
1) "towary" - towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby
(półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpadki oraz materiały przyjęte od
zamawiających do przerobu lub obróbki, z tym że:
a) towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nie
przerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy
prowadzeniu działów specjalnych,
b) materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji
lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do
materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową
(montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania - puszki,
butelki itp.) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery,
palety itp.), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi,
c) materiałami pomocniczymi są materiały nie będące materiałami podstawowymi,
które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają
wyrobowi swoje właściwości,
d) wyrobami gotowymi są wyroby własnej produkcji, których proces przerobu został
całkowicie zakończony, wykonane usługi, prace naukowo-badawcze, prace
projektowe, geodezyjno-kartograficzne, zakończone roboty, w tym także budowlane
itp.,
e) produkcją nie zakończoną jest produkcja w toku oraz półwyroby (półfabrykaty),
to jest nie gotowe jeszcze produkty własnej produkcji, a także wykonywane
roboty, usługi itp. przed ich ukończeniem,
f) brakami są nie odpowiadające wymaganiom technicznym wyroby własnej produkcji,
całkowicie wykończone bądź też doprowadzone do określonej fazy produkcji;
brakami są również towary handlowe, które na skutek uszkodzenia lub zniszczenia
w czasie transportu bądź magazynowania utraciły częściowo swą pierwotną wartość,
g) odpadkami są materiały, które na skutek procesów technologicznych lub na
skutek zniszczenia albo uszkodzenia utraciły całkowicie swą pierwotną wartość
użytkową,
2) "cena zakupu" - cena, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku,
pomniejszona o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z
odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększona o należne cło, podatek
akcyzowy, podatek importowy, opłaty wyrównawcze oraz opłaty celne dodatkowe, zaś
w przypadku otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku - wartość
odpowiadająca cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika,
3) "cena nabycia" - cena zakupu powiększona o koszty uboczne związane z zakupem
towarów i składników majątku trwałego do chwili złożenia w magazynie według ich
cen zakupu, a w szczególności koszty transportu oraz załadunku i wyładunku,
ubezpieczenia w drodze,
4) "koszt wytworzenia" - wszelkie koszty związane bezpośrednio i pośrednio z
przerobem materiałów, z wykonywaniem usług lub pozyskaniem (wydobyciem) kopalin,
z wyłączeniem kosztów sprzedaży wyrobów gotowych i usług,
5) "biuro rachunkowe" - podmiot gospodarczy, który na podstawie umowy zawartej z
podatnikiem świadczy usługi w zakresie prowadzenia ksiąg,
6) "wyposażenie" - rzeczowe składniki majątku, związanego z wykonywaną
działalnością, nie zaliczone zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych,
7) "środki trwałe" - środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne w
rozumieniu odrębnych, wydanych przez Ministra Finansów przepisów w sprawie
amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
8) "przychód" - przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o
podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr
134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr
123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz.
654), zwanej dalej "ustawą",
9) "przedsiębiorstwo wielozakładowe" - działalność prowadzona w oparciu o kilka
zespołów składników materialnych i niematerialnych, jakimi są w szczególności
sklepy, zakłady, punkty usługowe, przeznaczone do realizacji określonych zadań
gospodarczych,
10) "siedziba przedsiębiorstwa" - miejsce położenia przedsiębiorstwa wskazane w
koncesji, zezwoleniu lub zaświadczeniu o wpisie do ewidencji działalności
gospodarczej, a w razie niedopełnienia tych obowiązków albo gdy działalność jest
wykonywana bez posiadania zorganizowanego zakładu - miejsce zamieszkania osoby
fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą; w przypadku spółek cywilnych -
siedziba spółki, a jeśli nie można ustalić siedziby spółki - miejsce
zamieszkania jednego ze wspólników.
ż 3. 1. Podatnicy są obowiązani prowadzić ewidencję środków trwałych zgodnie z
odrębnymi przepisami oraz ewidencję wyposażenia.
2. Ewidencją wyposażenia obejmuje się wyposażenie, którego wartość początkowa, w
rozumieniu odrębnych przepisów o amortyzacji środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych, przekracza 1000 zł.
3. Ewidencja wyposażenia musi zawierać co najmniej następujące dane: datę
nabycia, numer rachunku, nazwę wyposażenia, cenę zakupu wyposażenia lub koszt
wytworzenia, numer pozycji, pod którą wpisano w księdze koszt związany z
nabyciem wyposażenia, datę likwidacji (w tym również datę sprzedaży lub
darowizny) oraz przyczynę likwidacji wyposażenia.
4. Podatnicy, którzy w ciągu roku podatkowego utracili lub zrzekli się prawa do
zryczałtowanego opodatkowania albo zakładają po raz pierwszy ewidencję
wyposażenia, dokonują wyceny wyposażenia według cen zakupu lub według wartości
rynkowej z dnia założenia ewidencji.
ż 4. Podatnicy dokonujący wypłat należności ze stosunku pracy, o których mowa w
art. 12 ustawy, są obowiązani prowadzić indywidualne (imienne) karty przychodów
pracowników, zwane dalej "kartami". Karta musi zawierać co najmniej następujące
dane: imię i nazwisko pracownika, kwotę osiągniętych w danym miesiącu przychodów
brutto (w gotówce i w naturze), koszty uzyskania przychodu, dochód za miesiąc,
razem dochód, narastająco, od początku roku i należną zaliczkę na podatek
dochodowy.
ż 5. Osoby obowiązane do prowadzenia księgi, zwane dalej "podatnikami",
wykonujące działalność w zakresie:
1) kupna i sprzedaży wartości dewizowych - są obowiązane prowadzić również
rejestr kupna i sprzedaży wartości dewizowych, według zasad określonych w
odrębnych przepisach w sprawie prowadzenia działalności gospodarczej polegającej
na kupnie i sprzedaży wartości dewizowych,
2) udzielania pożyczek pod zastaw (prowadzenia lombardów) - są obowiązane
prowadzić również ewidencję pożyczek i zastawionych rzeczy; ewidencja ta musi
zawierać następujące dane: imię i nazwisko pożyczkobiorcy, adres, datę
udzielenia pożyczki, kwotę udzielonej pożyczki, wysokość umówionych odsetek w
złotych, opis zastawionej rzeczy i jej wartość rynkową, termin zwrotu pożyczki
wraz z odsetkami, datę i kwotę zwróconej pożyczki wraz z odsetkami, datę zwrotu
zastawionej rzeczy, datę sprzedaży rzeczy i kwotę należną z tytułu tej
sprzedaży, kwotę prowizji stanowiącej wartość spłaconych odsetek lub różnicę
między kwotą uzyskaną ze sprzedaży zastawionej rzeczy a kwotą udzielonej
pożyczki.
ż 6. W wypadkach uzasadnionych szczególnymi okolicznościami, takimi jak np.:
rodzaj i rozmiary wykonywanej działalności, wiek oraz stan zdrowia, urząd
skarbowy na wniosek podatnika może zwolnić go od obowiązku prowadzenia księgi,
jak również od poszczególnych czynności z zakresu prowadzenia ksiąg. Wniosek
musi być złożony co najmniej na 30 dni przed rozpoczęciem miesiąca, od którego
zwolnienie miałoby być zastosowane, a w razie rozpoczęcia wykonywania
działalności lub powstania obowiązku prowadzenia księgi w ciągu roku podatkowego
- w terminie 14 dni od dnia rozpoczęcia tej działalności lub powstania obowiązku
prowadzenia księgi.
ż 7. 1. Jeżeli na zlecenie podatnika prowadzenie księgi zostało powierzone biuru
rachunkowemu, podatnik jest obowiązany:
1) w terminie siedmiu dni od dnia zawarcia umowy z biurem rachunkowym zawiadomić
o tym urząd skarbowy, o którym mowa w ż 9 ust. 1, wskazując dokładny adres,
nazwę biura, miejsce (adres) prowadzenia oraz przechowywania księgi i dokumentów
związanych z jej prowadzeniem,
2) prowadzić w miejscu wykonywania działalności ewidencję sprzedaży, a w razie
wykonywania działalności określonej w ż 5 - także ewidencje, o których mowa w
tym przepisie.
2. Podatnik jest obowiązany zbroszurować ewidencję sprzedaży, o której mowa w
ust. 1 pkt 2, i kolejno ponumerować jej strony. Ewidencja musi zawierać
następujące dane: liczbę porządkową wpisu, datę uzyskania przychodu nie
dokumentowanego fakturami, rachunkami oraz kwotę tego przychodu.
3. Podatnicy korzystający ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, jeżeli
nie prowadzą odrębnej ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy
z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym
(Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132,
poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703), zwanej dalej
"ustawą VAT", mogą w ewidencji sprzedaży w odrębnej kolumnie wykazywać przychody
podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług określone w art. 2 ust. 3
ustawy VAT oraz łączną kwotę dziennej sprzedaży wynikającą z rachunków.
ż 8. 1. Podatnik jest obowiązany zbroszurować księgę i kolejno ponumerować jej
strony.
2. Księga oraz dowody, na których podstawie są dokonywane w niej zapisy, musi
znajdować się na stałe w miejscu wykonywania działalności lub miejscu wskazanym
przez podatnika jako jego siedziba, z zastrzeżeniem ust. 5, a jeżeli prowadzenie
księgi zostało zlecone biuru rachunkowemu - w miejscu wskazanym przez podatnika
stosownie do ż 7 ust. 1 pkt 1.
3. W wypadku prowadzenia przedsiębiorstwa wielozakładowego księgi muszą
znajdować się w każdym zakładzie. Podatnik może jednak prowadzić jedną księgę w
miejscu wskazanym jako jego siedziba, pod warunkiem że w poszczególnych
zakładach jest prowadzona co najmniej ewidencja sprzedaży, o której mowa w ż 7
ust. 1 pkt 2, a w razie wykonywania działalności określonej w ż 5 - również
ewidencje określone w tym przepisie.
4. W wypadku dokonywania przesunięć (przerzutów) towarów handlowych oraz
materiałów podstawowych między zakładami należącymi do tego samego podatnika,
podatnik dokumentuje te zdarzenia dowodami wewnętrznymi, zwanymi "dowodami
przesunięć". Dowody te sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden
przechowywany jest w zakładzie, z którego dokonano przesunięcia towaru lub
materiału, a drugi - w zakładzie, w którym przyjęto te towary lub materiały.
Dowody przesunięć muszą zawierać następujące dane: liczbę porządkową wpisu, datę
dokonania przesunięcia, nazwę towarów lub materiałów oraz ich ilość i wartość
obliczoną według cen zakupu. Jeżeli podatnik prowadzi jedną księgę dla
przedsiębiorstwa wielozakładowego, a zakupione towary przekazuje tylko do
jednego zakładu (filii), nie ma obowiązku sporządzania dowodu przesunięć, pod
warunkiem że na dowodzie zakupu poda nazwę zakładu, do którego przekazał te
towary.
5. U podatników prowadzących działalność w zakresie handlu obnośnego i obwoźnego
księga musi znajdować się w miejscu wykonywania działalności. Jeżeli podatnik
prowadzi ewidencję, o której mowa w ż 7 ust. 1 pkt 2, w miejscu wykonywania
działalności musi znajdować się co najmniej ta ewidencja. W tym wypadku przepis
ust. 4 stosuje się odpowiednio.
6. Podatnik jest obowiązany przechowywać przez okres pięciu lat księgę wraz z
dowodami stanowiącymi podstawę księgowania i wszystkimi dokumentami wystawionymi
w ramach istniejącego w przedsiębiorstwie systemu kontroli wewnętrznej, licząc
od końca roku podatkowego, którego dotyczą.
ż 9. 1. Podatnicy, o których mowa w ż 1ust. 1 i 2, są obowiązani zawiadomić
urząd skarbowy właściwy ze względu na miejsce zamieszkania podatnika o
prowadzeniu księgi w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, w którym
będą opłacać podatek dochodowy na ogólnych zasadach. Podatnicy, u których
obowiązek prowadzenia księgi powstaje w ciągu roku, powinni złożyć zawiadomienie
w terminie siedmiu dni od dnia założenia księgi. Złożenie zawiadomienia w tym
terminie nie zwalnia podatnika z obowiązku założenia księgi oraz sporządzenia
spisu z natury nadzień 1 stycznia roku podatkowego lub na dzień rozpoczęcia
działalności w ciągu roku.
2. Jeżeli działalność jest prowadzona w formie spółki cywilnej, obowiązku, o
którym mowa w ust. 1, dopełnia jeden ze wspólników; w przypadku gdy jeden ze
wspólników ma miejsce zamieszkania na terenie objętym właściwością miejscową
urzędu skarbowego, na którym również znajduje się siedziba spółki, obowiązek
taki ciąży na tym wspólniku.
ż 10. 1. Podatnik jest obowiązany prowadzić księgę prawidłowo, zarówno pod
względem formalnym (niewadliwie), jak i materialnym (rzetelnie). Księga jest
prawidłowa pod względem formalnym (niewadliwa), jeżeli jest prowadzona zgodnie z
przepisami niniejszego rozporządzenia i objaśnieniami do wzoru księgi. Księga
jest prawidłowa pod względem materialnym (rzetelna), jeżeli jest prowadzona
zgodnie ze stanem rzeczywistym.
2. Księgę uznaje się za rzetelną również, gdy:
1) nie wpisane lub błędnie wpisane kwoty przychodów nie przekraczają łącznie
0,5% przychodu wykazanego w księdze za dany rok podatkowy lub przychodu
wykazanego w roku podatkowym do dnia, w którym urząd skarbowy lub organ kontroli
skarbowej stwierdził te błędy, lub
2) brak właściwych zapisów jest związany z nieszczęśliwym wypadkiem lub
zdarzeniem losowym, które uniemożliwiło podatnikowi prowadzenie księgi, lub
3) błędy spowodowały podwyższenie kwoty podstawy opodatkowania, z wyjątkiem
błędów polegających na niewykazaniu lub zaniżeniu kosztów zakupu materiałów
podstawowych, towarów handlowych oraz kosztów robocizny, lub
4) podatnik uzupełnił zapisy lub dokonał korekty błędnych zapisów w księdze
przed rozpoczęciem kontroli przez urząd skarbowy lub przez organ kontroli
skarbowej, lub
5) błędne zapisy są skutkiem oczywistej omyłki, a podatnik posiada dowody
księgowe odpowiadające warunkom, o których mowa w ż 11 ust. 3.
3. Przepisy ust. 2 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia braku
zapisów lub błędnych zapisów dotyczących kosztów uzyskania przychodu.
ż 11. 1. Zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim i w walucie polskiej w
sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych
dowodów.
2. Stwierdzone błędy w zapisach poprawia się przez:
1) skreślenie dotychczasowej treści i wpisanie nowej, z zachowaniem czytelności
błędnego zapisu, oraz podpisanie poprawki i umieszczenie daty dokonania poprawki
lub
2) wprowadzenie do księgi nie wpisanych dowodów lub dowodów zawierających
korekty błędnych zapisów. Zapisy zmniejszające przychody lub koszty mogą być
dokonywane ze znakiem minus (-) lub kolorem czerwonym.
3. Podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:
1) faktury, rachunki, rachunki uproszczone oraz faktury, rachunki i noty
korygujące, zwane dalej "rachunkami", odpowiadające warunkom określonym w
odrębnych przepisach, lub
2) inne dowody wymienione w ż 12 i 13, stwierdzające fakt dokonania operacji
gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
a) wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy)
uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
b) datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej,
której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej
odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
c) przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie,
jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
d) podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji
gospodarczych,
- oznaczone numerem lub w inny sposób, umożliwiające powiązanie dowodu z
zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.
4. Dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim. Może on być
sporządzony w języku obcym, jeżeli dowód dotyczy operacji gospodarczej z
kontrahentem zagranicznym. Treść dowodu powinna być pełna i zrozumiała;
dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli w dowodzie
podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej,
podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote,
po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie z zasadami
określonymi w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynik
przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu
sporządzonego w walucie obcej.
5. Błędy w dowodach księgowych można poprawiać wyłącznie przez skreślenie
niewłaściwie napisanego tekstu lub liczby, w sposób pozwalający odczytać tekst
lub liczbę pierwotną i wpisanie tekstu lub liczby właściwej. Poprawka dokonana w
dowodzie księgowym powinna być potwierdzona datą i podpisem osoby dokonującej
poprawki.
6. Zasad, o których mowa w ust. 5, nie stosuje się do dowodów księgowych, dla
których ustalono odrębnymi przepisami zakaz dokonywania jakichkolwiek poprawek,
oraz do dowodów obcych. Dowody obce mogą być poprawione przez wystawienie i
przesłanie kontrahentowi dowodu korygującego (noty). Dowody własne zewnętrzne
przesłane uprzednio kontrahentowi mogą być poprawione tylko przez wystawienie
dowodu korygującego (noty).
ż 12. Za dowody księgowe uważa się również:
1) dzienne zestawienia dowodów (rachunków dotyczących sprzedaży) sporządzone do
zaksięgowania ich zbiorczym zapisem,
2) noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji
gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta
podatnika lub przekazane kontrahentowi,
3) dowody przesunięć,
4) dowody opłat pocztowych i bankowych,
5) inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz
dokumenty zawierające dane, o których mowa w ż 11 ust. 3 pkt 2 lit. a)-d (np.
bilety, umowy, listy płac, opłaty targowe, opłaty za parkowanie samochodów).
ż 13. 1. Na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów
(wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób,
które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy
zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych
wypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku). Dowody
takie mogą dotyczyć wyłącznie:
1) zakupu bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy produktów roślinnych
i zwierzęcych, nie przerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych
sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych
lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej
tych zwierząt,
2) wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub
hodowli prowadzonej przez podatnika,
3) zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych,
4) kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz
wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność
gospodarczą i osób z nimi współpracujących,
5) zakupu od ludności odpadków poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z
wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom
samochodów i ich części składowych,
6) wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę,
gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą;
podstawą do sporządzenia tego dowodu musi być dokument obejmujący całość opłat
na te cele,
7) opłat uiszczanych znakami opłaty skarbowej oraz opłat sądowych i
notarialnych.
2. Dowody wewnętrzne dotyczące rozliczenia kosztów podróży służbowych
pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących
działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących muszą zawierać
następujące dane: imię i nazwisko, cel podróży, nazwę miejscowości docelowej,
liczbę godzin i dni przebywania w podróży służbowej (data i godzina wyjazdu oraz
powrotu), stawkę i wartość przysługujących diet.
3. Zakup w jednostkach handlu detalicznego materiałów, środków czystości i bhp,
materiałów biurowych oraz wyposażenia może być, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 3,
dokumentowany paragonami zaopatrzonymi w datę i stempel (oznaczenie) jednostki
wydającej paragon - określającymi ilość, cenę jednostkową oraz wartość, za jaką
dokonano zakupu. Na odwrocie paragonu podatnik musi uzupełnić jego treść
wpisując swoje nazwisko (nazwę zakładu), adres oraz rodzaj (nazwę) zakupionego
towaru.
4. Wydatki poniesione za granicą na zakup paliwa i olejów mogą być dokumentowane
paragonami lub dowodami kasowymi. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.
ż 14. Nie wymaga zaksięgowania materiał powierzony przez zleceniodawcę. Jeżeli
jednak podatnik nie może wskazać zleceniodawcy, uważa się, że materiał został
przez podatnika zakupiony bez udokumentowania.
ż 15. 1. Otrzymanie materiałów podstawowych i pomocniczych, zwanych dalej
"materiałami", i towarów handlowych musi być potwierdzone na dowodzie zakupu
datą i podpisem osoby, która je przyjęła.
2. Jeżeli materiał lub towar handlowy, którego zakup - zgodnie z przepisami
rozporządzenia - dokumentowany jest rachunkami dostawców, został dostarczony do
zakładu lub dokonano nim obrotu przed otrzymaniem rachunku, należy sporządzić
szczegółowy opis otrzymanego materiału (lub towaru handlowego), podając imię,
nazwisko (firmę) i adres dostawcy, ilość i rodzaj oraz cenę jednostkową i
wartość materiału (lub towaru handlowego) i dokonać zapisu w księdze na
podstawie opisu. Opis musi być potwierdzony w sposób określony w ust. 1 oraz
przechowywany jako dowód zakupu i połączony z nadesłanym następnie rachunkiem.
Ewentualna różnica w stosunku do wartości podanej w rachunku musi być wpisana do
księgi (ewidencji) w dniu otrzymania rachunku.
3. Jeżeli podatnik otrzymał materiał lub towar handlowy oraz rachunek na ten
materiał lub towar w tym samym miesiącu, opis, o którym mowa w ust. 2, dołącza
do otrzymanego rachunku, a zapisów w księdze dokonuje na podstawie otrzymanego
rachunku.
4. Podatnik może nie sporządzać opisu, o którym mowa w ust. 2, jeżeli zakup
udokumentowany jest specyfikacją dostawcy, pod warunkiem że specyfikacja spełnia
wymogi określone dla opisu. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
ż 16. 1. Zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych powinien być
wpisany do księgi, z zastrzeżeniem ż 21, niezwłocznie po ich otrzymaniu,
najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży.
2. Zapisów dotyczących pozostałych wydatków oraz przychodów z działalności
gospodarczej dokonuje się, z zastrzeżeniem ż 21, jeden raz dziennie, po
zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu
następnym.
ż 17. 1. Podatnik jest obowiązany dokonywać zapisów w ewidencjach, o których
mowa w ż 5 pkt 1 i w ż 7 ust. 1 pkt 2, jeden raz dziennie, po zakończeniu dnia,
niepóźniej niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym.
2. Kwota udzielonej pożyczki i odsetek umownych oraz przyjęcie zastawionej
rzeczy muszą być niezwłocznie wpisane do ewidencji, o której mowa w ż 5 pkt 2.
3. Podatnik jest obowiązany wypełnić karty przychodów pracowników najpóźniej w
terminie przewidzianym dla przekazania zaliczki od tych przychodów do właściwego
urzędu skarbowego.
4. Podatnik jest obowiązany dokonywać zapisów w ewidencji wyposażenia, o której
mowa w ż 3 ust. 1, najpóźniej w dniu przekazania wyposażenia do używania.
ż 18. 1. Przed zaprowadzeniem księgi i na koniec każdego roku podatkowego, a
także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub
likwidacji działalności musi być sporządzony spis z natury towarów i wpisany do
księgi. Spis towarów podlega wpisaniu do księgi także wówczas, gdy osoby
prowadzące działalność gospodarczą sporządzają go za okresy miesięczne oraz gdy
na podstawie odrębnych przepisów jego sporządzenie zarządził urząd skarbowy.
2. W razie likwidacji działalności spisem z natury należy objąć również
wyposażenie.
ż 19. 1. Spis z natury towarów powinien zawierać co najmniej: imię i nazwisko
właściciela zakładu, datę spisu, numer kolejny pozycji arkusza spisu,
szczegółowe określenie towaru, jednostkę miary, ilość stwierdzoną w czasie
spisu, cenę za jednostkę miary i ogólną wartość wynikającą z pomnożenia ilości
towaru przez cenę jednostkową, z tym że przy prowadzeniu:
1) księgarń i antykwariatów księgarskich - spisem z natury można obejmować jedną
pozycję wydawnictwa o tej samej cenie, bez względu na nazwę i nazwisko autora, z
podziałem na książki, broszury, albumy itp.,
2) działalności w zakresie kupna i sprzedaży wartości dewizowych - spisem z
natury należy objąć nie sprzedane wartości dewizowe,
3) działalności polegającej na udzielaniu pożyczek pod zastaw - spisem z natury
należy objąć rzeczy zastawione pod udzielone pożyczki,
4) działów specjalnych produkcji rolnej - spisem z natury należy objąć nie
zużyte w toku produkcji materiały i surowce oraz ilość zwierząt według gatunków
z podziałem na grupy.
Spis z natury powinien być sporządzony w sposób staranny i trwały oraz
zakończony i zaopatrzony w podpisy osób uczestniczących w spisie.
2. Spis z natury towarów powinien obejmować również towary stanowiące własność
podatnika, znajdujące się w dniu sporządzenia spisu poza zakładem podatnika, a
także towary obce znajdujące się w zakładzie podatnika. Towary obce nie
podlegają wycenie; wystarczające jest ilościowe ich ujęcie w spisie towarów z
podaniem, czyją stanowią własność.
3. O zamiarze sporządzenia spisu z natury towarów, w innym terminie niż na dzień
1 stycznia, 31 grudnia oraz na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej
podatnicy są obowiązani zawiadomić właściwy urząd skarbowy w terminie siedmiu
dni przed datą sporządzenia tego spisu.
ż 20. 1. Podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte
spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia
sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia; spis z
natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji
wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadków użytkowych, które w toku
działalności utraciły swoją pierwotną wartość użytkową, wycenia się według
wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich przydatności do dalszego
użytkowania. Spis z natury nie sprzedanych wartości dewizowych wycenia się
według cen zakupu z dnia sporządzenia spisu, a w dniu kończącym rok podatkowy -
według cen zakupu, jednak w wysokości nie wyższej niż kurs średni ustalony przez
Prezesa Narodowego Banku Polskiego w dniu kończącym rok podatkowy, a wartość
rzeczy zastawionych - według ich wartości rynkowej.
Przy działalności usługowej i budowlanej produkcję nie zakończoną wycenia się
według kosztów wytworzenia, z tym że nie może to być wartość niższa od kosztów
materiałów bezpośrednich zużytych do produkcji nie zakończonej. Produkcję
zwierzęcą objętą spisem z natury wycenia się według cen rynkowych z dnia
sporządzenia spisu, z uwzględnieniem gatunku, grupy i wagi zwierząt.
2. Spis z natury powinien być wpisany do księgi według poszczególnych rodzajów
jego składników lub w jednej pozycji (sumie), jeżeli na podstawie spisu zostało
sporządzone odrębne, szczegółowe zestawienie poszczególnych jego składników.
Zestawienie to powinno być przechowywane łącznie z księgą.
3. Podatnik jest obowiązany wycenić towary objęte spisem z natury najpóźniej w
terminie 14 dni od jego zakończenia.
4. W razie przyjęcia wyceny towarów w kwocie niższej od ceny zakupu lub nabycia
albo od kosztów wytworzenia, np. z powodu uszkodzenia, wyjścia z mody, należy
przy poszczególnych pozycjach uwidocznić również jednostkową cenę zakupu
(nabycia) lub koszt wytworzenia.
5. Podatnik jest obowiązany wycenić towary oraz wyposażenie objęte spisem z
natury, sporządzonym na dzień likwidacji działalności, według cen zakupu.
ż 21. 1. W wypadku prowadzenia księgi przez biuro rachunkowe, zapisy dokonywane
są w porządku chronologicznym na podstawie dowodów, o których mowa w ż 11-15,
oraz sum miesięcznych przychodu wynikających z ewidencji, o której mowa w ż 7
ust. 1 pkt 2, przekazywanych przez podatnika zgodnie z postanowieniami umowy, o
której mowa w ż 7 ust. 1 pkt 1, w czasie zapewniającym prawidłowe i terminowe
rozliczenia z budżetem, lecz nie później niż do dnia dwudziestego każdego
miesiąca za miesiąc poprzedni.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do podatników prowadzących
przedsiębiorstwa wielozakładowe.
3. Podatnicy mogą dokonywać wpisów do księgi na zasadach określonych w ust. 1
pod warunkiem prowadzenia równocześnie ewidencji, o której mowa w ż 7 ust. 1 pkt
2. Warunek ten nie dotyczy podatników dokonujących sprzedaży dokumentowanej
wyłącznie rachunkami.
ż 22. W razie prowadzenie księgi przy użyciu komputera, warunkiem uznania ksiąg
za prawidłowe jest:
1) określenie na piśmie szczegółowej instrukcji obsługi programu komputerowego,
wykorzystywanego do prowadzenia ksiąg,
2) stosowanie programu komputerowego zapewniającego bezzwłoczny wgląd w treść
dokonywanych zapisów oraz wydrukowanie wszystkich danych w porządku
chronologicznym, zgodnie ze wzorem księgi,
3) przechowywanie zapisanych danych na magnetycznych nośnikach informacji, do
czasu wydruku zawartych na nich danych, w sposób chroniący przed zatarciem lub
zniekształceniem tych danych albo naruszeniem ustalonych zasad ich
przetwarzania.
ż 23. 1. Podatnicy, którzy zgodnie z odrębnymi przepisami, zrzekli się
opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów
ewidencjonowanych oraz od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne,
są obowiązani na dzień 1 stycznia roku podatkowego lub na dzień rozpoczęcia
działalności w ciągu roku podatkowego założyć księgę, a w razie obowiązku
prowadzenia ewidencji sprzedaży, o której mowa w ż 7 ust. 1 pkt 2 - również tę
ewidencję, oraz sporządzić spis z natury towarów handlowych, materiałów i
surowców, półwyrobów, wyrobów gotowych, produkcji w toku i wycenić poszczególne
składniki według cen zakupu lub nabycia lub według kosztów wytworzenia.
2. Do podatników, o których mowa w ust. 1, przepis ż 9 stosuje się odpowiednio.
ż 24. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1992 r. w
sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 99, poz.
496, z 1993 r. Nr 59, poz. 274 i Nr 131, poz. 624, z 1994 r., Nr 140, poz. 788
oraz z 1995 r. Nr 9, poz. 44).
ż 25. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r., z tym że
przepisy ż 10 stosuje się także do postępowań wszczętych, lecz nie zakończonych
przed tym dniem decyzją ostateczną, oraz przy kontroli ksiąg prowadzonych przez
podatnika w latach poprzedzających wejście w życie niniejszego rozporządzenia.
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. (poz.
720)
Ilustracja
Ilustracja
OBJAŚNIENIA DO PODATKOWEJ KSIĘGI PRZYCHODÓW I ROZCHODÓW
1. Zapis w księdze dotyczące wydatków (kosztów) są dokonywane na podstawie
dowodów określonych w ż 11-15 rozporządzenia.
2. Zapisy w księdze dotyczące przychodów ze sprzedaży wyrobów, towarów
handlowych i usług są dokonywane na podstawie wystawionych rachunków, a w
przypadku sprzedaży nie udokumentowanej rachunkami - na podstawie wystawionego
na koniec dnia dowodu wewnętrznego, w którym w jednej kwocie wykazana jest
wartość tych przychodów za dany dzień, o ile nie jest prowadzona ewidencja
sprzedaży. Zapisów tych dokonuje się jeden raz dziennie po zakończeniu dnia, nie
później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym, z zastrzeżeniem ż
21 rozporządzenia. Jeżeli w danym dniu podatnik wystawia wiele rachunków,
zapisów w księdze można dokonywać jedną sumą wynikającą z dziennego zestawienia
tych rachunków, zwanego dalej zestawieniem sprzedaży. Zestawienie sprzedaży musi
zawierać co najmniej następujące dane: datę i kolejny numer zestawienia, numery
od - do rachunków objętych zestawieniem, sumę zbiorczą tych rachunków oraz
podpis podatnika lub osoby, która sporządziła zestawienie. Przychody uzyskane ze
sprzedaży na eksport na zasadach umowy komisu muszą być dokonywane na podstawie
Jednolitego Dokumentu Administracyjnego SAD i kopii rachunku wystawionego przez
komisanta na rzecz komitenta z tytułu wykonania usługi w eksporcie. Podatnicy
prowadzący ewidencję, o której mowa w ż 7 ust. 1 pkt 2, mogą dokonywać zapisów
dotyczących przychodu, wykazanych w tej ewidencji, w jednej pozycji na koniec
każdego miesiąca.
3. Jeżeli podatnik prowadzi odrębną ewidencję, o której mowa w art. 27 ust. 1 i
4 ustawy VAT, zapisy w księdze dotyczące przychodów ze sprzedaży towarów i usług
mogą być dokonywane na koniec miesiąca łączną kwotą wynikającą z miesięcznego
zestawienia sporządzonego na podstawie danych wynikających z tej ewidencji.
Zestawienie, o którym mowa w zdaniu poprzedzającym, musi zawierać co najmniej
następujące dane: datę i kolejny numer zestawienia, sumę przychodów ze sprzedaży
pomniejszoną o należny podatek od towarów i usług oraz o wartość towarów i usług
nie stanowiących przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych i powiększoną o przychody nie objęte obowiązkiem ewidencjonowania dla
celów podatku od towarów i usług.
4. Podatnicy, opłacający na podstawie odrębnych przepisów podatek od towarów i
usług, mogą w ciągu roku podatkowego ewidencjonować przychody w dacie
wystawienia rachunku, a w ostatnim dniu roku są obowiązani wpisać do księgi
kwoty przychodów (według poszczególnych stawek) odnoszące się do wydanych
towarów lub wykonanych usług do dnia 31 grudnia danego roku, na które zostaną
wystawione rachunki w roku następnym, a po ich wystawieniu odnotować w księdze w
kolumnie - uwagi, przy każdej pozycji odnoszącej się do danej transakcji -
numery i daty rachunków. Ewidencjonując przychody w roku następnym podatnicy nie
wykazują wartości przychodów wynikających z rachunków odnoszących się do
przychodów z roku poprzedniego.
5. W razie likwidacji działalności, a także w razie zmiany wspólnika lub zmiany
umowy spółki w ciągu roku podatkowego, przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.
6. Podatnicy, o których mowa w art. 30 ustawy VAT, mogą ewidencjonować przychody
w księdze oraz w ewidencji sprzedaży łącznie z podatkiem od towarów i usług, z
tym że na koniec miesiąca muszą dokonać korekty o należny podatek od towarów i
usług.
7. Zapisy w księdze dotyczące pozostałych przychodów muszą być dokonywane na
podstawie dowodów potwierdzających te przychody (np. rachunków, dowodów
bankowych).
8. Wpisów do poszczególnych kolumn księgi należy dokonywać stosownie do
objaśnień podanych w ust. 8-30. Przy dokonywaniu zapisów w księdze, wynikających
z prowadzonych przez podatnika:
a) ewidencji sprzedaży,
b) rejestru kupna i sprzedaży wartości dewizowych,
c) ewidencji pożyczek i zastawionych rzeczy,
d) ewidencji dla potrzeb podatku od towarów i usług,
nie wypełnia się kolumn 3-5 księgi.
9. Kolumna 1 jest przeznaczona do wpisania kolejnego numeru zapisów do księgi.
Tym samym numerem należy oznaczyć dowód stanowiący podstawę dokonania zapisu.
10. W kolumnie 2 należy wpisywać dzień miesiąca wynikający z dokumentu
stanowiącego podstawę dokonywania wpisu (datę poniesienia wydatku, otrzymania
towaru lub uzyskania przychodu albo datę zestawienia sprzedaży).
11. W kolumnie 3 należy wpisywać numer rachunku lub innego dowodu. Jeżeli
zapisów dokonuje się na podstawie dziennego zestawienia sprzedaży, należy
wpisywać numer zestawienia rachunków.
12. Kolumny 4 i 5 są przeznaczone do wpisywania imion i nazwisk (nazw firm) oraz
adresów kontrahentów (dostawców lub odbiorców), z którymi zawarte zostały
transakcje dotyczące zakupu surowców, materiałów, towarów itp. lub sprzedaży
wyrobów gotowych (towarów), gdy transakcje te udokumentowane są rachunkami i
paragonami. Kolumn tych nie wypełnia się w wypadku zapisów dotyczących przychodu
ze sprzedaży na podstawie dziennych zestawień sprzedaży oraz dowodów
wewnętrznych.
13. W kolumnie 6 należy wpisać rodzaje przychodów lub wydatków. Określenie to
powinno zwięźle oddawać istotę dokonanego zdarzenia gospodarczego, np. zakup
blachy, zapłata za poniklowanie obręczy, wypłata wynagrodzeń za okres ..... itp.
14. Kolumna 7 jest przeznaczona do wpisywania przychodów ze sprzedaży wyrobów
(towarów handlowych) i ze sprzedaży usług. Podatnicy prowadzący działalność w
zakresie kupna i sprzedaży wartości dewizowych w kolumnie tej wpisują miesięczną
kwotę przychodu (sprzedaży wartości dewizowych) wynikającą z prowadzonego
rejestru kupna i sprzedaży wartości dewizowych. W wypadku prowadzenia
działalności polegającej na udzielaniu pożyczek pod zastaw (w lombardach), do
kolumny 7 wpisuje się na koniec miesiąca kwotę prowizji stanowiącą wartość
spłaconych w danym miesiącu odsetek lub różnicę między kwotą uzyskaną ze
sprzedaży zastawionych rzeczy a kwotą udzielonych pożyczek.
15. Kolumna 8 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych przychodów.
16. Kolumna 9 jest przeznaczona do wpisywania łącznej kwoty przychodów
zaewidencjonowanych w kolumnach 7 i 8.
17. Kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów
handlowych według cen zakupu. Podatnicy prowadzący działalność w zakresie kupna
i sprzedaży wartości dewizowych w kolumnie tej wpisują miesięczną kwotę
zakupionych wartości dewizowych, wynikającą z prowadzonego rejestru kupna i
sprzedaży wartości dewizowych.
18. Kolumna 11 jest przeznaczona do wpisywania kosztów ubocznych związanych z
zakupem, np. kosztów dotyczących transportu, załadunku i wyładunku,
ubezpieczenia w drodze itp.
19. Kolumna 12 jest przeznaczona do wpisywania kosztów reprezentacji i reklamy
prowadzonej w inny sposób niż w środkach masowego przekazu lub prowadzonych
publicznie w inny sposób. W kolumnie tej wykazuje się tylko koszty reprezentacji
i reklamy, które określone zostały do wysokości 0,25% przychodu.
20. Kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania wynagrodzeń brutto wypłacanych
pracownikom (w gotówce i w naturze). Wynagrodzenia w naturze wpisuje się według
przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości, w dacie wypłaty w obrocie
rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich stanu i stopnia
zużycia, a jeżeli przedmiotem świadczeń w naturze są usługi wchodzące w zakres
działalności gospodarczej pracodawcy - według cen stosowanych wobec innych
odbiorców niż pracownicy. Wpisu dokonuje się na podstawie list płac lub innych
dowodów, na których pracownik potwierdza własnym podpisem kwoty otrzymanych
wynagrodzeń w gotówce i w naturze. W kolumnie tej ewidencjonuje się również
wynagrodzenia wypłacane osobom z tytułu umów zlecenia i umów o dzieło.
21. Kolumna 14 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza
wymienionymi w kolumnach 10-13), z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23
ustawy nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów. W kolumnie tej wpisuje się
w szczególności takie wydatki, jak czynsz za lokal, opłatę za energię
elektryczną, gaz, wodę, c.o., opłatę za telefon, zakup paliw, wydatki dotyczące
remontów, amortyzację środków trwałych, składki na ubezpieczenie społeczne
pracowników, wartość zakupionego wyposażenia. Wydatki z tytułu używania nie
wprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także
stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, na potrzeby
działalności gospodarczej podatnika, należy wpisywać w tej kolumnie po
zakończeniu miesiąca na podstawie miesięcznego zestawienia poniesionych wydatków
wynikających z rachunków zawierających lub uzupełnionych o numer rejestracyjny
pojazdu. Suma wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w
poszczególnych miesiącach ustalona od początku roku podatkowego nie może
przekraczać kwoty wynikającej z ewidencji przebiegu pojazdu za ten sam okres, to
jest kwoty wynikającej z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu
pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych
przepisach przez właściwego ministra. Zapisów dotyczących kosztów podróży
służbowej, w tym również diet właściciela oraz osób z nim współpracujących,
dokonuje się na podstawie rozliczenia tych kosztów sporządzonego na
znormalizowanym formularzu, zwanym popularnie Polecenie wyjazdu służbowego, lub
na dowodzie wewnętrznym, zwanym rozliczeniem delegacji służbowej. Do rozliczenia
należy dołączyć dokumenty (rachunki) potwierdzające poszczególne wydatki. Jeżeli
uzyskanie dokumentu (rachunku) nie było możliwe, pracownik musi złożyć pisemne
oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania. Nie
wymagają udokumentowania rachunkami diety oraz wydatki objęte ryczałtem, a także
koszty przejazdu własnym samochodem pracownika.
22. Kolumna 15 jest przeznaczona do wpisywania łącznej kwoty wydatków wykazanych
w kolumnach 12-14.
23. Podatnicy, o których mowa w art. 20 ustawy VAT, dokonują po zakończeniu
miesiąca w kolumnach 10-12 i 14 korekty zapisów dotyczących kosztów uzyskania
przychodów o tę część naliczonego podatku od towarów i usług, która nie może być
odliczona od podatku należnego. Jeżeli występują trudności w zakwalifikowaniu
podatku do kosztów wpisywanych w wymienionych kolumnach, podatnik może dokonać
pełnej korekty w kolumnie 14.
24. Kolumna 16 jest wolna. W kolumnie tej można wpisywać inne zaszłości
gospodarcze poza wymienionymi w kolumnach 1-14. W kolumnie tej można również
wpisywać wydatki odnoszące się do przychodów miesiąca lub roku następnego (lat
następnych).
25. Kolumna 17 jest przeznaczona do wpisywania uwag co do treści zapisów w
kolumnach 2-16. Kolumna ta może być także wykorzystywana, np. do wpisywania
pobranych zaliczek, obrotu opakowaniami zwrotnymi.
26. Po zakończeniu miesiąca, wpisy dokonane w danym miesiącu należy podkreślić,
a dane z kolumn 7-15 zsumować. Wynikłe z podsumowania kwoty należy podkreślić.
Podatnik może pod podsumowaniem danego miesiąca wpisać w poszczególnych
kolumnach sumy od początku roku do miesiąca poprzedzającego dany miesiąc i w
kolejnej pozycji wpisać w poszczególnych kolumnach sumę od początku roku.
27. W wypadku prowadzenia księgi przy użyciu komputera, po zakończeniu miesiąca
należy sporządzić wydruk komputerowy zawierający podsumowanie zapisów za dany
miesiąc i wpisać do odpowiednich kolumn księgi sumy miesięczne wynikające z tego
wydruku.
28. Jeżeli podatnik nie dokonuje podsumowania zapisów kolejnych miesięcy
narastająco od początku roku, to po zakończeniu roku podatkowego musi na
oddzielnej stronie w księdze sporządzić zestawienie roczne. W tym celu należy
wpisać do właściwych kolumn sumy z poszczególnych miesięcy i dodać je.
29. W celu ustalenia wartości poszczególnych składników spisu z natury
materiałów i towarów handlowych według cen nabycia należy ustalić procentowy
wskaźnik kosztów ubocznych zakupu (kol. 11) w stosunku do ogólnej wartości
zakupu towarów handlowych i materiałów zaewidencjonowanych (w kol. 10) (suma
kosztów ubocznych zakupu pomnożona przez 100 i podzielona przez wartość zakupu).
O tak ustalony wskaźnik należy podwyższyć jednostkowy koszt zakupu, a następnie
ustalić wartość poszczególnych składników spisu z natury. Podatnik może również
dokonać wyceny wartości materiałów i towarów handlowych według cen zakupu, tj.
bez podwyższenia tej ceny o wskaźnik kosztów ubocznych zakupu.
30. W celu ustalenia dochodu osiągniętego w roku podatkowym należy na oddzielnej
stronie księgi:
1) ustalić wartość osiągniętego przychodu w roku podatkowym (kol. 9),
2) ustalić wysokość poniesionych w roku podatkowym kosztów uzyskania przychodów
w sposób następujący:
- do wartości spisu z natury na początek roku podatkowego doliczyć wartość
zakupu towarów handlowych (materiałów) z kolumn 10 i 11, a następnie pomniejszyć
o wartość spisu z natury sporządzonego na koniec roku podatkowego,
- kwotę wynikającą z tego obliczenia powiększyć o kwotę wydatków z kolumny 15
oraz pomniejszyć o wartość wynagrodzeń w naturze w tej części, w której wydatki
(koszty) związane z wynagrodzeniami w naturze zostały zaksięgowane w innych
kolumnach księgi przychodów i rozchodów (np. w gastronomii koszty zakupu
materiałów i towarów handlowych zużytych do przygotowania posiłków dla
pracowników zostały wpisane w kol. 10),
3) wartość osiągniętego przychodu (kol. 9) pomniejszyć o wysokość poniesionych w
roku podatkowym kosztów uzyskania przychodu, obliczonych zgodnie z objaśnieniami
zawartymi w pkt 2; wynikająca z tego obliczenia różnica stanowi kwotę dochodu
osiągniętego w roku podatkowym.
31. Określony w ust. 30 sposób obliczenia dochodu dotyczy również podatników
sporządzających spis z natury (np. na koniec miesiąca lub jeśli sporządzenie
spisu z natury zarządził urząd skarbowy).
32. Przykład obliczenia dochodu zł gr
1. Przychód (kol. 9) 60.805,56
2. Wysokość kosztów uzyskania przychodów poniesionych w roku podatkowym:
a) wartość spisu z natury na początek roku podatkowego 8.241,50
b) plus wydatki na zakup towarów handlowych i materiałów (kol. 10) 19.321,20
c) plus wydatki na koszty uboczne zakupu (kol. 11) 579,63
d) minus wartość spisu z natury na koniec roku podatkowego 2.542,03
e) plus kwota pozostałych wydatków (kol. 15) 27.362,25
f) minus wartość wynagrodzeń w naturze ujętych w innych kolumnach księgi
Razem koszty uzyskania przychodu

3. Ustalenie dochodu osiągniętego w roku podatkowym:
a) przychód (pkt 1) 60.805,56
b) minus koszty uzyskania przychodów (pkt 2)
Dochód (a-b)

33. Zasady określone w ust. 1-32 stosuje się odpowiednio w przypadku prowadzenia
podatkowej księgi przychodów i rozchodów w imieniu podatnika przez biuro
rachunkowe.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 14 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie karty podatkowej.
(Dz. U. Nr 148, poz. 721)
Na podstawie art. 9 pkt 1, art. 18 ust. 3 i art. 38 pkt 2-4 ustawy z dnia 19
grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486
i Nr 134, poz. 646 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426) zarządza się,
co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie
karty podatkowej (Dz. U. Nr 140, poz. 787) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 2:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Do podatników, którzy w roku poprzedzającym rok podatkowy płacili podatek
dochodowy na ogólnych zasadach lub w innej formie niż karta podatkowa albo
którzy w roku podatkowym rozpoczęli działalność, nie stosuje się zwolnień, o
których mowa w ust. 1, w okresie przed doręczeniem decyzji ustalającej
opodatkowanie w formie karty podatkowej, nie dłuższym jednak niż 4 miesiące.
Kwoty podatku dochodowego zapłacone w okresie przed doręczeniem decyzji
ustalającej opodatkowanie w formie karty podatkowej zalicza się na poczet
podatku wynikającego z tej decyzji.",
b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Podatnicy, którzy w roku poprzedzającym rok podatkowy płacili podatek
dochodowy w formie karty podatkowej, obowiązani są do dnia otrzymania decyzji
ustalającej wysokość tego podatku opłacać podatek dochodowy w formie karty
podatkowej, w wysokości stawki określonej w decyzji w sprawie ustalenia jej
wysokości na rok ubiegły. Kwoty podatku dochodowego zapłacone w okresie przed
doręczeniem decyzji ustalającej opodatkowanie w formie karty podatkowej zalicza
się na poczet podatku wynikającego z tej decyzji.";
2) w ż 4:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej mogą płacić
podatnicy prowadzący działalność:
1) usługową lub wytwórczo-usługową, określoną w części I tabeli stanowiącej
załącznik nr 1 do rozporządzenia, zwanej dalej "tabelą", w zakresie wymienionym
w załączniku nr 2 do rozporządzenia - przy zatrudnieniu nie przekraczającym
stanu określonego w tabeli,
2) usługową w zakresie handlu detalicznego żywnością, napojami, wyrobami
tytoniowymi oraz kwiatami, z wyjątkiem napojów o zawartości powyżej 1,5%
alkoholu - w warunkach określonych w części II tabeli,
3) usługową w zakresie obnośnego i obwoźnego handlu detalicznego artykułami
nieżywnościowymi - w warunkach określonych w części III tabeli, z wyjątkiem
handlu paliwami silnikowymi, środkami transportu samochodowego, ciągnikami
rolniczymi i motocyklami oraz z wyjątkiem handlu artykułami nieżywnościowymi
objętego koncesjonowaniem,
4) gastronomiczną - jeżeli nie jest prowadzona sprzedaż napojów o zawartości
powyżej 1,5% alkoholu - w warunkach określonych w części IV tabeli,
5) w zakresie usług transportowych wykonywanych przy użyciu jednego pojazdu - w
warunkach określonych w części V tabeli,
6) w zakresie usług rozrywkowych - w warunkach określonych w części VI tabeli,
7) w zakresie sprzedaży posiłków domowych w mieszkaniach, jeżeli nie jest
prowadzona sprzedaż napojów o zawartości powyżej 1,5% alkoholu - w warunkach
określonych w części VII tabeli,
8) w wolnych zawodach, polegającą na świadczeniu usług w zakresie ochrony
zdrowia ludzkiego - w warunkach określonych w części VIII tabeli,
9) w wolnych zawodach, polegającą na świadczeniu usług weterynaryjnych, w tym
również sprzedaż preparatów weterynaryjnych wymienionych w grupie 1348 SWW w
związku ze świadczonymi usługami - w warunkach określonych w części IX tabeli,
10) w zakresie opieki nad dziećmi i osobami chorymi - w warunkach określonych w
części X tabeli,
11) w zakresie usług edukacyjnych, polegającą na udzielaniu lekcji na godziny -
w warunkach określonych w części XI tabeli.",
b) w ust. 2 wyrazy "handel obnośny i obwoźny" zastępuje się wyrazami
"działalność usługową w zakresie obnośnego i obwoźnego handlu",
c) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Za działalność usługową, o której mowa w ust. 1, uważa się działalność
gospodarczą, w tym także w zakresie wolnych zawodów, której przedmiotem są
czynności określone w Klasyfikacji wyrobów i usług wydanej na podstawie
odrębnych przepisów.";
3) w ż 6 w ust. 4 ostatnie zdanie otrzymuje brzmienie:
"Przepis ten ma odpowiednie zastosowanie do podatników prowadzących działalność
usługową w zakresie handlu detalicznego, gastronomiczną oraz do podatników
wykonujących wolne zawody w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego.";
4) w ż 8 w ust. 1 skreśla się ostatnie zdanie;
5) w ż 10 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Podatnicy, którzy są zatrudnieni na podstawie umowy o pracę w pełnym
wymiarze czasu pracy w służbie weterynaryjnej organów administracji państwowej
lub samorządowej i wykonują równocześnie działalność, o której mowa w ż 4 ust. 1
pkt 9, są obowiązani dołączyć do wniosku oświadczenie o tym zatrudnieniu.";
6) w ż 12:
a) w ust. 1 na końcu dodaje się zdanie w brzmieniu:
"Jeżeli działalność jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych, w
decyzji tej wymienia się wszystkich jej wspólników.",
b) w ust. 2 w pkt 2 wyrazy "osób fizycznych" zastępuje się wyrazem
"ewidencjonowanych",
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Podatnicy, o których mowa w ust. 2, korzystający dotychczas ze zwolnienia od
obowiązku prowadzenia ksiąg albo ewidencji przychodów, są obowiązani do
założenia i prowadzenia ksiąg (rachunkowych, podatkowych) albo ewidencji
przychodów, poczynając od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w
którym została doręczona decyzja odmawiająca im zastosowania opodatkowania w
formie karty podatkowej.";
7) w ż 15:
a) w ust. 1 wyrazy "w zakresie handlu obnośnego i obwoźnego" zastępuje się
wyrazami "usługową w zakresie obnośnego i obwoźnego handlu detalicznego",
b) w ust. 2 wyrazy "handlową w zakresie handlu obnośnego i obwoźnego" zastępuje
się wyrazami "usługową w zakresie obnośnego i obwoźnego handlu detalicznego";
8) po ż 17 dodaje się ż 17a w brzmieniu:
"ż 17a. 1. Lekarze i lekarze dentyści prowadzący praktykę indywidualną, zgodnie
z ustawą z dnia 28 października 1950 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. Nr 50, poz.
458 i Nr 53, poz. 489, z 1956 r. Nr 12, poz. 61, z 1989 r. Nr 30, poz. 158 oraz
z 1993 r. Nr 17, poz. 78) lub rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia
10 czerwca 1927 r. o wykonywaniu praktyki dentystycznej (Dz. U. z 1934 r. Nr 4,
poz. 32 i Nr 110, poz. 976, z 1938 r. Nr 91, poz. 628, z 1947 r. Nr 27, poz. 104
oraz z 1989 r. Nr 30, poz. 158), począwszy od dnia 1 stycznia 1996 r. są
obowiązani prowadzić ewidencję rachunków.
2. Ewidencja rachunków musi zawierać co najmniej następujące dane: liczbę
porządkową, datę wpisu, datę wystawienia rachunku, wartość przychodu
wynikającego z rachunku. Zapisów w ewidencji podatnik musi dokonać nie później
niż przed rozpoczęciem zapisów w dniu następnym.
3. Ewidencję rachunków oraz kopie wystawionych rachunków podatnik musi
przechowywać przez okres pięciu lat, licząc od końca roku, którego dotyczą.";
9) w ż 18 w ust. 1 w pkt 2 wyrazy "o zmianie liczby godzin przyjęć pacjentów
przy prowadzeniu wolnych zawodów w zakresie służby zdrowia" zastępuje się
wyrazami "o zmianie liczby godzin przeznaczonych na wykonywanie wolnego zawodu w
zakresie ochrony zdrowia ludzkiego oraz wolnego zawodu w zakresie usług
weterynaryjnych";
10) w ż 21 w ust. 1 w pkt 2 wyrazy "osób fizycznych" zastępuje się wyrazem
"ewidencjonowanych";
11) w ż 22 w ust. 1:
a) w pkt 2 po wyrazach "tej ewidencji," dodaje się wyrazy "a stwierdzony stan
zatrudnienia jest wyższy od zgłoszonego urzędowi skarbowemu,"
b) dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
"5) prowadzą nierzetelnie (niezgodnie ze stanem faktycznym) ewidencję rachunków
bądź, mimo obowiązku, nie prowadzą tej ewidencji,";
12) skreśla się ż 24;
13) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
nr 1 do niniejszego rozporządzenia;
14) załącznik nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
nr 2 do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. 1. W roku 1996 podatnicy prowadzący usługi w zakresie blacharstwa i
lakiernictwa pojazdowego oraz działalność, o której mowa w ż 4 ust. 1 pkt 2-4, w
warunkach uzasadniających opodatkowanie w tej formie, mogą złożyć wniosek o
zastosowanie opodatkowania w tej formie w terminie do dnia 20 stycznia 1996 r.;
kwoty podatku dochodowego zapłacone w okresie przed doręczeniem decyzji
ustalającej opodatkowanie w formie karty podatkowej zalicza się na poczet
podatku wynikającego z tej decyzji.
2. Podatnicy korzystający w 1995 r. z opodatkowania w formie karty podatkowej z
tytułu wykonywania działalności wymienionej w ż 4 ust. 1 pkt 9, są obowiązani w
terminie do dnia 20 stycznia 1996 r. zawiadomić właściwy urząd skarbowy o
liczbie godzin przeznaczonych na wykonywanie wolnego zawodu w zakresie usług
weterynaryjnych lub o równoczesnym zatrudnieniu na podstawie umowy o pracę w
pełnym wymiarze czasu pracy w służbie weterynaryjnej organów administracji
państwowej lub samorządowej.
ż 3. Podatnicy, o których mowa w ż 17a ust. 1, będą mogli być opodatkowani w
formie karty podatkowej do dnia 31 grudnia 1996 r.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Minister Finansów: w z. J. Kubik
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. (poz.
721)
Załącznik nr 1
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK PODATKÓW W FORMIE KARTY PODATKOWEJ (w złotych)
Część I. Działalność usługowa oraz wytwórczo-usługowa
Objaśnienia:
1. Stawki oznaczone w rubryce 3:
- "0" dotyczą działalności prowadzonej bez zatrudnienia pracowników,
- "1" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 1 pracownika,
- "2" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 2 pracowników,
- "3" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 3 pracowników,
- "4" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 4 pracowników,
- "5" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 5 pracowników,
2. Za pracowników nie uważa się osób wymienionych w ż 5 ust. 6 pkt 2
rozporządzenia.
3. Przy prowadzeniu działalności wymienionej w tej części tabeli dopuszczalne
jest - poza usługami, o których mowa w ż 4 ust. 3 rozporządzenia - wytwarzanie:
a) przedmiotów (wyrobów) z materiału powierzonego przez zamawiającego,
b) przedmiotów (wyrobów) na indywidualne zamówienie z materiałów własnych
wykonawcy, w tym także połączone z czynnościami ich instalowania, uwzględniające
indywidualne cechy przedmiotów (wyrobów) lub życzenia zamawiającego,
- jeżeli przedmioty (wyroby) te nie są przeznaczone przez zamawiającego do
dalszej odprzedaży lub nie służą zamawiającemu do celów wytwórczych lub
usługowych jako surowce.
4. Przy prowadzeniu działalności wymienionej w poz. 71-77 dopuszczalne jest -
poza świadczeniami dla ludności - wykonywanie świadczeń dla innych odbiorców w
rozmiarze nie przekraczającym kwoty 35.000 zł przychodu rocznie.
5. Za świadczenia dla ludności uważa się opłacane ze środków pieniężnych
ludności świadczenia określone w ust. 3 oraz usługi, o których mowa w ż 4 ust. 3
rozporządzenia. Przez pojęcie "ludność" rozumie się osoby fizyczne i
gospodarstwa domowe oraz jednostki gospodarki nieuspołecznionej, tj.
indywidualne gospodarstwa rolne i ogrodnicze, zakłady wytwórcze, budowlane,
handlowe i usługowe oraz zakłady prowadzone przez agentów. Pojęcie "ludność"
obejmuje również organizacje wyznaniowe i zakonne, placówki państw obcych
(wyłącznie w rozumieniu służb dyplomatycznych i konsularnych) oraz rady szkół i
placówek, rady rodziców i inaczej nazwane reprezentacje rodziców.
6. Pojęcie świadczeń dla ludności nie obejmuje czynności związanych z
wytwarzaniem wyrobów (w tym półfabrykatów, elementów, części, obróbki elementów)
przeznaczonych do celów produkcyjnych lub do dalszej odprzedaży oraz wykonywania
robót budowlano-montażowych w ramach tzw. podwykonawstwa, jeżeli inwestorem są
inne osoby i jednostki niż wymienione w ust. 5.
7. Przy prowadzeniu działalności oznaczonej w rubryce 2 tabeli symbolem "*"
dopuszczalne jest prowadzenie również innej działalności wytwórczej (poza
zakresem wymienionym w ust. 3).
8. Przy prowadzeniu działalności wymienionej w poz. 80 w zakresie zbiorowego
wypasu owiec w rejonach górskich w sezonie letnim stawki określone w rubrykach
4-6 dotyczą działalności przy zatrudnieniu nie przekraczającym 4 pracowników.
Lp.Zakres działalnościOznaczenie stawekW miejscowości o liczbie
mieszkańców
do 5 000ponad 5 000 do 50 000powyżej 50 000
123456
1usługi ślusarskie0161186203
1304338381
2389439490
3473533592
2usługi w zakresie wyrobu i naprawy naczyń blaszanych0118127144
1220246270
2296338372
3usługi rusznikarskie08594101
1152178195
4usługi w zakresie złotnictwa-jubilerstwa - dla ludności0186203203
1355398398
2507558558
5usługi grawerskie0169186212
1347389432
6usługi w zakresie wyrobu pieczątek0152178195
1313347389
7usługi pobielania kotłów i naczyń0372372372
1710710710
8usługi kowalskie08594101
1161186203
2220246270
3254287321
9usługi w zakresie elektromechaniki chłodniczej0169195212
1347389432
2499562625
3625702777
10usługi w zakresie kotlarstwa0152178195
1296338372
11usługi w zakresie mechaniki maszyn0135152169
1254280313
2347389432
3406456507
4482541601
12usługi w zakresie mechaniki maszyn i urządzeń rolniczych085101111
1169186212
2229263287
3280313347
4321364406
13usługi w zakresie elektromechaniki sprzętu medycznego i
laboratoryjnego0101118127
1220254280
2313347389
3381423473
14usługi w zakresie mechaniki precyzyjnej0111118135
1220246270
2296338372
3355398439
15usługi w zakresie mechaniki maszyn biurowych0111118135
1229263287
16usługi w zakresie wyrobu i naprawy wag0135152169
1270304338
17usługi zegarmistrzowskie085101111
1178195220
2237270296
3287330364
18usługi w zakresie mechaniki i elektromechaniki pojazdowej0186212237
1372415465
2507575634
3659744828
4761862956
591310311141
19usługi w zakresie antykorozyjnego zabezpieczania pojazdów0246270304
1490550608
2719803896
394610651183
20usługi w zakresie mycia oraz smarowania samochodów i motocykli oraz inne
usługi nie związane z ich naprawą0144161178
1296338372
2398449499
3507575634
4575651719
5693777862
21usługi w zakresie elektromechaniki, z wyjątkiem dźwigowej, chłodniczej i
pojazdowej0178195220
1355406449
2499567625
3592659736
22naprawa i konserwacja urządzeń elektronicznych0118135152
1246270304
2330372415
23usługi w zakresie tele- i radiomechaniki0118127144
1229263287
2313347389
3406456507
4482541601
24usługi w zakresie bieżnikowania opon0237237237
1432432432
2558558558
3642642642
25usługi wulkanizatorskie, z wyjątkiem bieżnikowania opon0161186203
1313347389
2432490541
3524584651
26szklarstwo "*"0144144144
1304304304
2389389389
3456456456
27witrażownictwo "*"0111118135
1220254280
2296338372
3304389432
28usługi stolarskie, z wyjątkiem wyrobu trumien0144161178
1270304338
2372415465
3456507567
29kołodziejstwo "*"0111111111
1212212212
2280280280
30usługi w zakresie pozłotnictwa094111118
1186212237
2246270304
3280313347
31usługi tapicerskie0101118127
1220254280
2304338381
3355406449
32bednarstwo "*"0777777
1152152152
2203203203
33koszykarstwo "*"0178178203
1439439439
2608608608
34wytwarzanie mioteł, wyrobów z gałęzi i słomy "*"0101101101
1212212212
35gręplarstwo "*"0606877
1144161178
2186212237
36kilimiarstwo "*"0127127127
1270270270
2355355355
37koronkarstwo, z wyjątkiem maszynowego "*"0686868
1144144144
38usługi hafciarskie094101101
1178195195
2246270270
3296330330
4330364364
39dziewiarstwo na drutach i szydełkach "*"0434343
1101101101
2135135135
40repasacja pończoch0434343
1101101101
41usługi w zakresie bieliźniarstwa0687785
1152169186
2203229254
42usługi w zakresie gorseciarstwa0687785
1152169186
2203229254
43czapnictwo i kapelusznictwo męskie "*"0101101101
1195195195
2263263263
44modniarstwo "*"0111111111
1212212212
2287287287
45usługi krawieckie0606877
1118135152
2186212237
3246270304
4270304338
5321364406
46cerowanie i naprawa odzieży, obciąganie guzików, okrętkowanie,
mereżkowanie, plisowanie0434343
18594101
2111118135
47usługi w zakresie kożuszkarstwa0127144144
1270304304
2372415415
3473524524
48cholewkarstwo "*"0858585
1178178178
2246246246
49szewstwo miarowe094111118
1203229254
2270304338
3321355398
50szewstwo ortopedyczne "*"0687785
1161186203
2220246270
3270304338
51szewstwo naprawkowe0516068
1118127144
2161186203
52odświeżanie i renowacja wyrobów skórzanych i futrzarskich, z wyjątkiem
mechanicznego czyszczenia i farbowania wyrobów futrzarskich094111118
1178195220
2246270304
3287330364
53usługi w zakresie mechanicznego czyszczenia i farbowania wyrobów
futrzarskich0135152169
1254287321
2347389432
54usługi w zakresie kuśnierstwa0135152152
1280313313
2389432432
3482533533
55rymarstwo, z wyjątkiem produkcji plandek "*"0687785
1144161178
2195220246
56rękawicznictwo - wyrób rękawiczek skórzanych i skóropodobnych, z
wyjątkiem roboczych, ochronnych i sportowych "*"0101101101
1195195195
2263263263
57młynarstwo "*"0606060
1101101101
2144144144
58przemiał i przerób zbóż w wiatrakach oraz śrutowanie zboża "*"0434343
1515151
2777777
59wytwarzanie waty z cukru "*"0435151
194101101
60usługi w zakresie introligatorstwa0101118127
1220246270
2296338372
61usługi w zakresie lutnictwa08594101
1152178195
2220246270
62usługi w zakresie organmistrzostwa0101118127
1195220246
2263296330
63usługowy wyrób i naprawa instrumentów dętych085101111
1169186212
2229263287
64usługowy wyrób i naprawa instrumentów perkusyjnych0101118127
1195220246
2254287321
65usługowy wyrób i naprawa instrumentów harmoniowych i
fortepianowych085101111
1178195220
2246270304
66usługowy wyrób i naprawa instrumentów muzycznych elektrycznych i
elektronicznych0101118127
1212237263
67ortopedyka "*"0515160
1101118127
2152169186
3169186212
68usługi w zakresie lakiernictwa0118118118
1254254254
69usługowe wytwarzanie szyldów0101118127
1220246270
2296338372
70konserwacja i naprawa przedmiotów zabytkowych i artystycznych0111118135
1220246270
2296338372
3355406449
71usługi w zakresie robót budowlanych: murarskich, ciesielskich,
dekarskich, posadzkarskich, malarskich, związanych z wykładaniem i
tapetowaniem ścian, izolatorskich, związanych ze wznoszeniem i montażem
konstrukcji stalowych - dla ludności0144161178
1254280313
2372415465
3499558625
4575642719
5685770854
72usługi w zakresie sztukatorstwa - dla ludności0111118135
1186212237
2263296330
3330372415
73usługi w zakresie odgrzybiania budynków - dla ludności0144161178
1254280313
74usługi w zakresie cyklinowania - dla ludności0111118135
1220246270
75usługi w zakresie zduństwa - dla ludności0111118127
1203229254
2280313347
3372415465
76usługi w zakresie robót budowlanych instalacyjnych związanych z
zakładaniem instalacji: grzewczych, wentylacyjnych, klimatyzacyjnych,
wodnokanalizacyjnych, gazowych, elektrycznych i osprzętu elektrycznego -
dla ludności0186212237
1372415465
2524584651
3625710787
77studniarstwo, z wyjątkiem wiercenia studni o głębokości ponad 30 m - dla
ludności0178178178
1229229229
2473473473
78obsługa maszynowa produkcji rolniczej i ogrodniczej0186186186
1347347347
2482482482
3584584584
79usługi zwalczania szkodników roślin i zwierząt0101101101
1203203203
80usługi utrzymania i pielęgnacji zwierząt, 0161161161
1321321321
z czego:
usługi w zakresie zbiorowego wypasu owiec w rejonach górskich w sezonie
letnim127127127
81usługi w zakresie prania, prasowania i prężenia firanek0118127144
1220254280
2304338381
82usługi w zakresie maglowania0516068
1118127144
2152178195
83usługi w zakresie chemicznego czyszczenia i farbowania, z wyjątkiem
czyszczenia i farbowania wyrobów futrzarskich0111118135
1212237263
2280313347
3355364406
4372406449
84pranie pierza i puchu085101111
1178195220
2246270304
85kominiarstwo0778594
1169186212
2229263287
86usługi odkażania, tępienia owadów i odszczurzania0135152169
1280313347
2381423473
87usługi fryzjerskie dla kobiet i dziewcząt0606877
1144161178
2195220246
3246270304
4270304338
5347389432
88usługi fryzjerskie dla mężczyzn i chłopców0606068
1118135152
2178195220
3220246270
4229263287
5313347389
89usługi kosmetyczne0606877
1144161178
2203229254
3254287321
4280313347
5313347389
90manicure, pedicure0435151
194101101
2111118135
3152178195
4169186212
5229263287
91usługi fotograficzne:
- świadczone z wykorzystaniem urządzeń do samoczynnego automatycznego
naświetlania odbitek (samoczynnych printerów)0254287321
1507567625
2668753837
3770867963
- usługi pozostałe0101118127
1212237263
2280313347
3330372415
4372423463
92wyświetlanie rysunków, planów i tekstów techniką kserografii i
diazotypii0220246270
1456507567
93sprzątanie wnętrz0101118127
1195220246
2263296330
94ważenie osób0343434
95usługi w zakresie radiestezji0606060
96usługi świadczone w gospodarstwach domowych0101118127
97usługi w zakresie blacharstwa i lakiernictwa pojazdowego0186211237
1372423465

Usługi parkingowe
Objaśnienie: Stawki dotyczą działalności bez względu na stan zatrudnienia
Lp.Parkingi o liczbie stanowiskStawka
123
powyżej do
11403 zł od każdego stanowiska
2140 180420 zł + 4 zł od każdego stanowiska powyżej 140
3180580 zł + 5 zł od każdego stanowiska powyżej 180

Część II. Usługi w zakresie handlu detalicznego żywnością, napojami, wyrobami
tytoniowymi oraz kwiatami
Objaśnienia:
1. Stawki oznaczone w rubryce 3:
- "0" dotyczą działalności prowadzonej bez zatrudnienia pracowników,
- "1" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 1 pracownika,
- "2" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 2 pracowników,
- "3" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 3 pracowników.
2. Za pracownika uważa się również pełnoletniego członka rodziny, z wyjątkiem
małżonka.
3. W ramach detalicznej sprzedaży artykułów żywnościowych podatnicy mogą również
dokonywać detalicznej sprzedaży wydawnictw prasowych (SWW 2711), biletów
komunikacji miejskiej (SWW 2713-33), opakowań z tworzyw sztucznych (toreb i
torebek) (SWW 1364-26), zapałek (SWW 1761), zapalniczek (SWW 0671-43) i papieru
toaletowego (SWW 1814-532 i SWW 1829-41).
4. W ramach detalicznej sprzedaży kwiatów podatnicy mogą również dokonywać
detalicznej sprzedaży ziemi i odżywek do kwiatów (bez względu na symbol SWW),
doniczek (bez względu na symbol SWW), kwiatów i wieńców sztucznych (SWW
2881-91), nasion roślin kwiatowych (SWW 4181-21), sadzonek roślin kwiatowych
(SWW 4183-23), zieleni ciętej spod szkła (SWW 4122-5), świec i zniczy (SWW
1323-6), kart okolicznościowych (bez względu na symbol SWW) oraz maskotek (bez
względu na symbol SWW).
Lp.Usługi w zakresie handlu detalicznegoW miejscowości o liczbie
mieszkańców
do 5 000ponad 5 000 do 50 000powyżej 50 000
oddooddooddo
123456789
1żywnością, w tym owocami i warzywami, napojami i wyrobami
tytoniowymi0161254220338254415
1220338254415338516
2254418338516415584
3338516415584540760
2kwiatami0220338254415338516
1254415338516415584
2338516415584540760

Część III. Usługi w zakresie obnośnego i obwoźnego handlu detalicznego
artykułami nieżywnościowymi
Objaśnienia:
1. Stawki oznaczone w rubryce 3:
- "0" dotyczą działalności prowadzonej bez zatrudnienia pracowników,
- "1" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 1 pracownika,
- "2" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 2 pracowników.
2. Za pracownika uważa się również pełnoletniego członka rodziny, z wyjątkiem
małżonka.
Lp.Działalność handlowa w zakresie obnośnej i obwoźnej sprzedaży
detalicznejW miejscowości o liczbie mieszkańców
do 5 000ponad 5 000 do 50 000powyżej 50 000
oddooddooddo
123456789
1artykułów nieżywnościowych02205162545843381 006
12545843381 0064151 429
23307604401 3085401 855

Część IV. Gastronomia
Objaśnienia:
1. Stawki oznaczone w rubryce 3:
- "0" dotyczą działalności prowadzonej bez zatrudnienia pracowników,
- "1" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 1 pracownika,
- "2" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 2 pracowników,
- "3" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 3 pracowników,
- "4" dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu 4 pracowników.
2. Za pracownika uważa się również pełnoletniego członka rodziny, z wyjątkiem
małżonka.
Lp.Prowadzenie działalności gastronomicznej bez sprzedaży napojów o
zawartości powyżej 1,5% alkoholu Stawka
1234
1w zakresie sprzedaży lodów z automatów0212-313
1313-406
2372-456
3423-507
4550-660
2w zakresie pozostałej działalności gastronomicznej0178-263
1263-381
2330-423
3389-473
4505-615

Część V. Usługi transportowe
Objaśnienia:
1. Stawki określone pod lp. 1 i 2 mogą być podwyższone, nie więcej jednak niż o
50%, w razie wykonywania działalności ze zmiennikiem.
2. Za zmiennika uważa się również pełnoletniego członka rodziny, nie wyłączając
małżonka.
3. Stawki określone pod lp. 2 dotyczą działalności z użyciem samochodu
ciężarowego o ładowności do 2 t.
4. Stawki określone pod lp. 4 dotyczą działalności prowadzonej przy zatrudnieniu
nie przekraczającym 1 pracownika lub 1 pełnoletniego członka rodziny, z
wyjątkiem małżonka.
Lp.Rodzaj usługiW miejscowości o liczbie mieszkańców
do 25 000ponad 25 000 do 100 000 ponad 100 000 do 500 000 powyżej 500 000

123456
1Usługi taksówkowe w zakresie przewozu osób95100107114
2Usługi taksówkowe w zakresie przewozu ładunków140152164181
3Przewozy pasażerskie, z wykorzystaniem ludzkiej i zwierzęcej siły
pociągowej62626262
4Usługi transportu wodnego śródlądowego pasażerskiego i towarowego, z
wyjątkiem przewozu jednostkami o napędzie mechanicznym69696969
z czego:
usługi w zakresie transportu osób na rzece Dunajec przez flisaków
pienińskich34-5134-5134-5134-51

Część VI. Usługi rozrywkowe
Objaśnienia:
1. Stawki dotyczą działalności przy zatrudnieniu nie przekraczającym 2
pracowników lub 2 pełnoletnich członków rodziny, z wyjątkiem małżonka.
2. Znak "*" oznacza, że w razie prowadzenia więcej niż jednego urządzenia,
stawkę karty podatkowej określa się dla każdego urządzenia oddzielnie, a
następnie sumę tych stawek podwyższa się o 50%.
3. W razie świadczenia dwu lub więcej rodzajów usług, stawkę karty podatkowej
określa się dla każdego rodzaju usług oddzielnie, a następnie sumę tych stawek
podwyższa się o 30% niezależnie od podwyżki określonej w ust. 2.
Lp.Rodzaj świadczonych usługLiczba urządzeń (samochodów)Stawka
1234
1Automaty zręcznościowe (bilardy elektromechaniczne, gry telewizyjne, gry
elektroniczne), zabawki bujane (ruchome figury) oraz szafy grającedo 220
zł od każdego urządzenia
powyżej 2 do 440 zł + 43 zł od każdego urządzenia ponad 2
powyżej 4 do 6126 zł + 52 zł od każdego urządzenia ponad 4
powyżej 6 do 8 230 zł + 56 zł od każdego urządzenia ponad 6
powyżej 8 do 10342 zł + 64 zł od każdego urządzenia ponad 8
powyżej 10470 zł + 72 zł od każdego urządzenia ponad 10
2Karuzele o obrocie prostym (poziome z wiszącymi lub stojącymi sylwetkami
dla dzieci, poziome gondolowe lub krzesełkowe, pionowe gondolowe) i o
obrocie złożonym (elektrohydrauliczne gondolowe) dla dzieci - o liczbie
miejsc:
do 161*4 zł od każdego miejsca
powyżej 161*64 zł + 4 zł od każdego miejsca ponad 16
3Karuzele o obrocie złożonym (elektrohydrauliczne lub elektropneumatyczne
gondolowe) - o liczbie miejsc:
do 241*12 zł od każdego miejsca
powyżej 241*288 zł + 9 zł od każdego miejsca ponad 24
4Imprezy samochodowe (pawilony, tory, miasteczka samochodowe) - o liczbie
samochodówdo 644 zł od każdego samochodu
powyżej 6 do 12264 zł + 70 zł od każdego samochodu ponad 6
powyżej 12 do 24684 zł + 91 zł od każdego samochodu ponad 12
powyżej 241776 zł + 105 zł od każdego samochodu ponad 24
5Strzelnice1130 zł
2286 zł
powyżej 2286 zł + 286 zł od każdej strzelnicy ponad 2
6Imprezy zręcznościowe inne:
a) rzuty różne, tasiemkarnie, tarcze obrotowe139 zł
288 zł
3196 zł
powyżej 3196 zł + 147 zł od każdego urządzenia ponad 3
b) siłomierze, bajazzo, bilardy ręcznedo 410 zł od każdego urządzenia
powyżej 4 do 640 zł + 13 zł od każdego urządzenia ponad 4
powyżej 666 zł + 23 zł od każdego urządzenia ponad 6
7Huśtawki (wahadłowe i kołowe)140 zł
2179 zł
powyżej 2179 zł + 179 zł od każdego urządzenia ponad 2
8Kolejki torowe1*12 zł
9Zjeżdżalnie:
a) zjeżdżalnie "Gigant"1*38 zł
b) zjeżdżalnie przewoźne1*27 zł
10Imprezy pozostałe:
a) pałac strachów, labirynt1*710 zł
b) ściana emocji1*554 zł
c) ściana lalkowa1*179 zł
d) głowa medium, pokazy gadów1*107 zł
e) gabinet złudzeń, pokazy iluzjonistyczne1*49 zł
f) gabinet luster1*29 zł
g) hipodrom - kuce1*21 zł

Część VII. Sprzedaż posiłków domowych w mieszkaniach
Lp.Rodzaj wykonywanej czynnościW miejscowości o liczbie mieszkańców
do 25 000powyżej 25 000
1234
Sprzedaż śniadań, obiadów i kolacji w liczbie posiłków każdego rodzaju,
licząc w skali średniej tygodniowej
1do 10 na dobę156165
2do 20 na dobę215233
3do 30 na dobę263-
Sprzedaż jednodaniowych posiłków i napojów bezalkoholowych na podstawie
umowy zawartej z jednostką właściwą do prowadzenia działalności
gastronomicznej lub turystycznej
w liczbie:
4do 50 posiłków na dobę186203
5do 100 posiłków na dobę263300

Część VIII. Wolne zawody - świadczenie usług w zakresie ochrony zdrowia
ludzkiego
Objaśnienia:
1. Stawki dotyczą również wykonywania zawodu przy zatrudnieniu jednej pomocy
fachowej lub przyuczonej.
2. Stawki nie dotyczą działalności prowadzonej w formie spółki cywilnej osób
fizycznych.
3. W razie świadczenia usług lekarskodentystycznych przy pomocy jednego lekarza
dentysty odbywającego praktykę przygotowawczą, stawki określone w tabeli
podwyższa się o 10%.
Lp.Rodzaj wykonywanego zawoduLiczba godzin przeznaczonych na wykonywanie
zawodu miesięcznieStawka
1234
1Lekarze i lekarze dentyścido 484,5 zł za każdą godzinę
powyżej 48 do 96216 zł + 6 zł za każdą godzinę ponad 48
powyżej 96504 zł
2Felczer medycyny 1,3 zł za każdą godzinę
3Technik dentystycznydo 243,9 zł za każdą godzinę
powyżej 24 do 9693,6 zł + 5,2 zł za każdą godzinę ponad 24
powyżej 96468 zł
4Pielęgniarka 1,3 zł za każdą godzinę

Część IX. Wolne zawody - świadczenie usług weterynaryjnych
Objaśnienia:
1. Stawki dotyczą również wykonywania zawodu przy zatrudnieniu jednej pomocy
fachowej lub przyuczonej.
2. Za pomoc fachową lub przyuczoną nie uważa się lekarza weterynarii.
3. Stawki nie dotyczą działalności prowadzonej w spółce cywilnej osób
fizycznych.
4. Stawki określone pod lit. b) dotyczą wyłącznie podatników, którzy wykonują
usługi weterynaryjne i są równocześnie zatrudnieni na podstawie umowy o pracę w
pełnym wymiarze czasu pracy w służbie weterynaryjnej organów administracji
państwowej lub samorządowej.
Rodzaj wykonywanego zawoduLiczba godzin przeznaczonych na wykonywanie
zawodu miesięcznieStawka
123
Lekarz weterynarii
a)do 485 zł za każdą godzinę
powyżej 48 do 96120 zł + 3 zł za każdą godzinę ponad 48
powyżej 96264 zł
b)-132 zł

Część X. Opieka nad dziećmi i osobami chorymi
Objaśnienie:
Stawki dotyczą działalności prowadzonej bez zatrudnienia pracowników, z
wyjątkiem małżonka
Liczba godzin przeznaczonych na wykonywanie usług miesięcznieStawka
12
do 481 zł za każdą godzinę
powyżej 48 do 9648 zł + 2 zł za każdą godzinę ponad 48
powyżej 96144 zł

Część XI. Usługi edukacyjne w zakresie udzielania lekcji na godziny
Objaśnienia:
1. Stawki dotyczą działalności prowadzonej bez zatrudnienia pracowników, nie
wyłączając małżonka.
2. Za udzielanie lekcji na godziny uważa się pomoc w nauce, polegającą głównie
na odrabianiu (przygotowaniu) z uczniem zadanych lekcji.
Liczba godzin przeznaczonych na udzielanie lekcji miesięcznieStawka
12
do 482 zł za każdą godzinę
Powyżej 48 do 9696 zł + 4 zł za każdą godzinę ponad 48
Powyżej 96288 zł

Załącznik nr 2
CHARAKTERYSTYKA DZIAŁALNOŚCI USŁUGOWEJ I WYTWÓRCZO-USŁUGOWEJ OBJĘTEJ
OPODATKOWANIEM W FORMIE KARTY PODATKOWEJ
Lp.Zakres działalnościPrzedmiot działalności
123
1usługi ślusarskieWyrób, naprawa i konserwacja wyrobów z metali oraz przy
użyciu elementów z innych surowców, a w szczególności: narzędzi, prostych
narzędzi pomiarowych, mebli, sprzętu gospodarstwa domowego i
rolno-ogrodniczego; sprzętu i urządzeń sportowo-rekreacyjnych;
konstrukcji, okuć, części armatur i innych elementów na potrzeby
budownictwa; kas pancernych i kaset; wózków dziecięcych i gospodarczych,
rowerów, części zamiennych i akcesoriów do pojazdów jednośladowych i
maszyn, ogrodzeń metalowych, wraz z ich montażem, galanterii, artykułów
powszechnego użytku z grupy 1001 drobiazgów oraz naprawa zabawek itp.
Naprawa części mechanicznych maszyn i urządzeń. Naprawa i konserwacja
sprzętu przeciwpożarowego. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne
do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi.
2usługi w zakresie wyrobu i naprawy naczyń blaszanychWyrób i naprawa
naczyń blaszanych. Wyrób przedmiotów z cyny (np. dzbanów, kufli,
kielichów, mis, świeczników). Wyrób rur i kolanek do pieców.
Renowacja przedmiotów zabytkowych z blachy. Obudowa blachą wszelkiego
rodzaju sprzętu. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do
całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi.
3usługi rusznikarskieWyrób, naprawa i konserwacja broni palnej
(myśliwskiej, sportowej krótkiej i gazowej). Dorabianie części zamiennych
do broni i montowanie na niej lunet. Renowacja broni, np. oksydowanie.
Ocena stanu technicznego broni i jej przestrzeliwanie. Zdobienie broni.
Wyrób amunicji do broni myśliwskiej i sportowej. Wyrób kopii dawnej broni
palnej. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego
wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi.
4usługi w zakresie złotnictwa-jubilerstwa - dla ludnościWyrób, naprawa,
przeróbka i konserwacja biżuterii i innych przedmiotów użytkowych i
ozdobnych (np. wyrobów korpusowych) z metali szlachetnych i innych metali.
Obróbka i oprawa kamieni naturalnych i syntetycznych. Zdobienie wyrobów
różnymi technikami. Rytowanie w kamieniach. Usługowa oprawa bursztynów.
Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i
wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi.
5usługi grawerskieZdobienie ręczne i maszynowe przedmiotów użytkowych i
dekoracyjnych z metali szlachetnych, kolorowych i żelaznych technikami
grawerskimi. Grawerowanie wklęsłe, płaskie i wypukłe w metalu, kamieniach
szlachetnych i ozdobnych oraz innych materiałach. Wyrób stempli i matryc.
Wyrób medali, orderów, plakietek, znaczków, monogramów, wizytówek,
szyldzików, numeratorów, cechowników, wzorników itp. oraz różnych ozdób
technikami grawerskimi. Rytowanie walców. Cyzelowanie. Emaliowanie,
inkrustowanie i intarsjowanie. Inne prace i czynności towarzyszące,
niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej
usługi.
6usługi w zakresie wyrobu pieczątekWykonywanie wszelkiego rodzaju
pieczątek. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego
wykonania i wykończenia świadczonej usługi.
7usługi pobielania kotłów i naczyńNakładanie powłoki cynowej na
powierzchnię powierzonych kotłów, naczyń i urządzeń, wraz z pracami
przygotowawczymi i wykończeniowymi, np. trawienie, czyszczenie,
polerowanie. Naprawa pobielanych naczyń i przedmiotów. Inne prace i
czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania świadczonej
usługi.
8usługi kowalskieNaprawa i konserwacja narzędzi, sprzętu i maszyn
rolniczych, przedmiotów gospodarstwa domowego z metali żelaznych, podwozi,
przyczep do pojazdów mechanicznych, pojazdów konnych i wózków ręcznych.
Wyrób części do maszyn rolniczych i pojazdów techniką plastycznej obróbki
metali. Wyrób kutych okuć budowlanych. Wyrób i naprawa kutych parkanów,
bram, balustrad i krat ozdobnych oraz innych zdobniczych przedmiotów
kutych, wykonywanie odkuwek do dalszej obróbki. Podkuwanie koni. Wyrób,
naprawa i konserwacja resorów. Inne prace i czynności towarzyszące,
niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej
usługi.
9usługi w zakresie elektromechaniki chłodniczejMontaż, demontaż i naprawa
podzespołów, zespołów oraz członów funkcjonalnych urządzeń i aparatury
chłodniczej oraz zamrażającej. Wykonywanie, naprawa i konserwacja
instalacji elektrycznej do urządzeń chłodniczych i zamrażających.
Wykonywanie części zamiennych do urządzeń chłodniczych i zamrażających,
wraz z obróbką metali. Napełnianie agregatów środkami chłodniczymi. Inne
prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i
wykończenia świadczonej usługi.
10usługi w zakresie kotlarstwaWyrób, naprawa, konserwacja oraz
instalowanie wszelkiego rodzaju: kotłów centralnego ogrzewania (parowych i
wodnych, nisko-, średnio- i wysokoprężnych), kotłów warzelnych i o innym
przeznaczeniu, aparatów grzewczo-wentylacyjnych, wymienników ciepła
różnych typów i innych zbiorników ciśnieniowych i bezciśnieniowych.
Montowanie na kotłach i zbiornikach osprzętu i aparatury
kontrolno-pomiarowej; czyszczenie kotłów i zbiorników. Wyrób elementów do
kotłów, zbiorników, wymienników ciepła itp. Inne prace i czynności
towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub
świadczonej usługi.
11usługi w zakresie mechaniki maszynWyrób, naprawa, konserwacja, montaż i
demontaż maszyn i urządzeń mechanicznych przemysłowych, hydraulicznych i
gospodarstwa domowego oraz pomp. Wyrób części zamiennych do maszyn.
Obróbka ręczna i maszynowa części maszyn. Regulacja nowych, naprawianych i
konserwowanych maszyn, urządzeń oraz kontrola ich sprawnego działania.
Projektowanie wytwarzanych maszyn i urządzeń mechanicznych i
hydraulicznych. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do
całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi.
12usługi w zakresie mechaniki maszyn i urządzeń rolniczychWyrób, naprawa i
konserwacja maszyn rolniczych i urządzeń zmechanizowanego sprzętu
rolniczego. Wyrób części zamiennych. Inne prace i czynności towarzyszące,
niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej
usługi.
13usługi w zakresie elektromechaniki sprzętu medycznego i
laboratoryjnegoWyrób, instalowanie, naprawa i konserwacja aparatury i
urządzeń elektromedycznych. Wykonywanie, naprawa i konserwacja instalacji
elektromedycznych i uziemień dla urządzeń elektromedycznych. Wyrób
aparatury elektromedycznej, z zastosowaniem podzespołów elektronicznych.
Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i
wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi.
14usługi w zakresie mechaniki precyzyjnejWyrób, naprawa, regeneracja i
konserwacja narzędzi, aparatów precyzyjnych, medycznych, geodezyjnych,
optycznych, nawigacyjnych, foto- i kinotechnicznych, w tym również
liczników samochodowych i taksometrów oraz innych aparatów
specjalistycznych. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do
całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi.
15usługi w zakresie mechaniki maszyn biurowychNaprawa i konserwacja
wszelkich maszyn biurowych, księgujących i liczących oraz urządzeń
poligraficznych. Dorabianie części do naprawianych maszyn i urządzeń. Inne
prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania
świadczonej usługi.
16usługi w zakresie wyrobu i naprawy wagWyrób, naprawa i konserwacja wag.
Dorabianie części do naprawianych wag. Wyrób odważników. Inne prace i
czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia
wyrobu lub świadczonej usługi.
17usługi zegarmistrzowskieWyrób, naprawa, konserwacja i regulacja zegarów,
w tym elektronicznych i kurantów. Dorabianie części zamiennych.
Konstruowanie, wyrób, naprawa i regulacja drobnych mechanizmów
precyzyjnych. Zakładanie i naprawa pasków i bransolet z metali
nieszlachetnych do zegarków, wymiana baterii. Inne prace i czynności
towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub
świadczonej usługi.
18usługi w zakresie mechaniki i elektromechaniki pojazdowejNaprawa,
konserwacja i diagnostyka silników, zespołów, podzespołów i akcesoriów w
środkach transportu. Regeneracja części zamiennych, podzespołów i
zespołów. Naprawa silników spalinowych w pompach i sprężarkach. Wyważanie
kół pojazdów, montaż haków holowniczych. Wykonywanie części zamiennych do
naprawianych pojazdów lub zespołów. Naprawa i konserwacja instalacji
elektrycznych w środkach transportu. Smarowanie i wymiana oleju w środkach
transportowych, konserwacja podwozi. Montaż, naprawa, wymiana i
konserwacja instalacji elektrycznej i gazowej oraz aparatury i innych
urządzeń elektrycznych, elektronicznych, gazowych i urządzeń
zabezpieczających w środkach transportu. Przeprowadzanie badań
diagnostycznych w zakresie działania wyposażenia elektrycznego i gazowego
pojazdów. Wyrób detali i urządzeń elektromechanicznych, elektronicznych i
gazowych do naprawianych pojazdów. Regeneracja, naprawa i ładowanie
akumulatorów. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do
całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi.
19usługi w zakresie antykorozyjnego zabezpieczania pojazdówAntykorozyjne
zabezpieczanie środków transportu.
20usługi w zakresie mycia oraz smarowania samochodów i motocykli oraz inne
usługi nie związane z ich naprawąMycie i czyszczenie środków transportu.
Smarowanie i wymiana oleju w środkach transportu, konserwacja podwozi oraz
inne usługi nie związane z naprawą środków transportu.
21usługi w zakresie elektromechaniki, z wyjątkiem dźwigowej, chłodniczej i
pojazdowejWyrób i naprawa silników i prądnic elektrycznych. Wyrób i
naprawa zmechanizowanego sprzętu gospodarstwa domowego, spawarek i
zgrzewarek elektrycznych, prostowników, stabilizatorów i transformatorów,
aparatury łączeniowej (łączników), urządzeń elektromechanicznych. Wyrób i
naprawa urządzeń grzejnych i oświetleniowych. Wyrób i montaż zapalarek
piezoelektrycznych. Wykonywanie instalacji elektrycznych do maszyn i
urządzeń elektrycznych. Naprawa i konserwacja instalacji elektrycznych.
Wyrób podzespołów i urządzeń elektromechanicznych i elektronicznych oraz
rozdzielni elektroenergetycznych do 1 kV. Pomiary elektryczne i badania
odbiorcze odbiorników elektrycznych. Wyrób, regeneracja, naprawa i
ładowanie akumulatorów. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do
całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi.
22naprawa i konserwacja urządzeń elektronicznychNaprawa zespołów i
kompletnych urządzeń stosowanych w elektronicznym sprzęcie powszechnego
użytku, w energetyce, elektronice, elektrotechnice i automatyce
przemysłowej, jak np. zasilacze, urządzenia sygnalizacyjne, alarmowe,
sterownicze, wzmacniacze elektroakustyczne, magnetowidy, kamery, aparatura
diagnostyczna, naukowa, elektroniczny sprzęt pomiarowo-kontrolny,
urządzenia cyfrowe służące do zbierania i przetwarzania informacji itp.
Naprawa i konserwacja komputerów i urządzeń pomocniczych. Naprawa zegarków
i zegarów elektronicznych (z wyłączeniem analogowych). Inne prace i
czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia
świadczonej usługi.
23usługi w zakresie tele- i radiomechanikiNaprawa i konserwacja oraz
instalowanie urządzeń i aparatów radiowych, telewizyjnych,
teletechnicznych, elektroakustycznych, w tym również domofonów,
sygnalizacyjnych oraz elektronicznych i elektromechanicznych urządzeń
współpracujących, w tym również anten telewizyjnych, z wyjątkiem
instalacji i montażu anten satelitarnych i sieci telewizji kablowej.
Konserwacja i naprawa telefonicznej sieci wewnątrzzakładowej, central
telefonicznych, aparatów telefonicznych i urządzeń dyspozytorskich
wewnątrzzakładowych. Wykonywanie nietypowych urządzeń stabilizacyjnych,
antenowych oraz części zamiennych, elementów i podzespołów. Inne prace i
czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia
wyrobu lub świadczonej usługi.
24usługi w zakresie bieżnikowania oponBieżnikowanie i kolcowanie opon.
25usługi wulkanizatorskie, z wyjątkiem bieżnikowania oponNaprawa
wszelkiego rodzaju opon i dętek, montaż i demontaż opon oraz wyważanie
kół, naprawa wszelkich wyrobów z gumy i gumopodobnych, w tym zabawek i
artykułów sanitarnych, naprawa obuwia gumowego oraz artykułów
gumowo-metalowych; powlekanie tkanin gumą, wykonywanie klejów do gumy.
26szklarstwo "*"Szklenie ram okiennych, drzwiowych, świetlików, wystaw,
inspektów i szklarni. Szklenie akwariów i gablot oraz mebli i pojazdów.
Wykładanie ścian i kolumn szkłem. Łączenie szkła przez klejenie. Oprawa
obrazów, dyplomów, fotografii itp. Sporządzanie kitów szklarskich. Wyrób,
renowacja i osadzanie luster. Inne prace i czynności towarzyszące,
niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej
usługi.
27witrażownictwo "*"Wyrób, rekonstrukcja, naprawa i konserwacja witraży,
wykonywanie kloszy do lamp lub innych kompozycji ze szkła kolorowego
wiązanego metalami. Osadzanie witraży. Barwienie i wypalanie, matowanie,
formatowanie i trawienie szkła, przygotowywanie złączy. Wykonywanie
towarzyszących robót szklarskich. Inne prace i czynności towarzyszące,
niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej
usługi.
28usługi stolarskie, z wyjątkiem wyrobu trumienWyrób, naprawa, renowacja i
konserwacja mebli z drewna i z zastosowaniem innych materiałów oraz
wykonywanie części drewnianych do mebli o mieszanym wykonawstwie. Obudowa
wnętrz drewnem i materiałami drewnopochodnymi. Wyrób i naprawa stolarki
budowlanej z drewna lub materiałów drewnopochodnych. Wykonywanie
drewnianych schodów i balustrad. Wyrób i naprawa przedmiotów
galanteryjnych, artykułów gospodarstwa domowego i sprzętu sportowego z
drewna. Usługowe wykonywanie elementów podłogowych. Wyrób i naprawa
futerałów z drewna itp. Wykonywanie i naprawa budek, altanek i kiosków.
Usługowa stolarska obróbka drewna. Wyrób ram. Inne prace i czynności
towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub
świadczonej usługi.
29kołodziejstwo "*"Wyrób i naprawa drewnianych pojazdów zaprzęgowych, np.
wozów gospodarczych, powozów, karawanów, karet, sań i sanek. Wykonywanie
obudowy drewnianej maszyn rolniczych i przyczep. Wyrób drewnianych
narzędzi rolniczych oraz drewnianego sprzętu gospodarstwa wiejskiego, np.
żłobków, koryt, skrzyń, drabin itp. Naprawa wyrobów bednarskich i z
zakresu tokarstwa w drewnie. Inne prace i czynności towarzyszące,
niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej
usługi.
30usługi w zakresie pozłotnictwaPozłacanie folią i farbą przedmiotów
zabytkowych i użytkowych, np. ram, rzeźb, listew, elementów
sztukatorskich, tablic nagrobkowych, elementów obiektów budowlanych itp.
Wyrób i naprawa pozłacanych ram stylowych i listew ozdobnych. Renowacja i
rekonstrukcja wyżej wymienionych przedmiotów. Oprawa obrazów, dyplomów,
fotografii itp.
31usługi tapicerskieWyrób i renowacja kompletów, zestawów i pojedynczych
mebli tapicerskich konstrukcji skrzyniowej i szkieletowej o różnym
przeznaczeniu. Wyrób i naprawa tapicerskiego sprzętu sportowego.
Wykładanie wnętrz mieszkalnych i w środkach transportu materiałami
przeciwakustycznymi i ciepłochłonnymi oraz wykonywanie dekoracji
okolicznościowych. Szycie i zakładanie zasłon. Szycie pokrowców. Zszywanie
i układanie dywanów i chodników. Wykonywanie i naprawa tapicerki w
środkach transportu. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do
całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi.
32bednarstwo "*"Wyrób, naprawa i impregnowanie drewnianych naczyń
klepkowych (np. wiader, cebrzyków, beczek itp.). Wyrób klepki bednarskiej.

33koszykarstwo "*"Wyrób przedmiotów koszykarskich i plecionkarskich (np.
koszy, mebli, galanterii) z wikliny, trzciny, rogożyny i bambusa oraz z
zastosowaniem innych materiałów. Barwienie wykonywanych wyrobów. Naprawa i
konserwacja mebli wiklinowych, trzcinowych itp.
34wytwarzanie mioteł, wyrobów z gałęzi i słomy "*"Wyrób mioteł i kropideł.
Wyrób mat, słomianek, wycieraczek, koszyków oraz galanterii użytkowej i
ozdobnej z gałęzi i słomy.
35gręplarstwo "*"Usługowe zgrzeblenie (gręplowanie) różnych surowców
włókienniczych, w szczególności wełny. Gręplowanie różnych materiałów i
odpadów produkcyjnych pochodzenia włókienniczego.
36kilimiarstwo "*"Wyrób i naprawa na warsztatach ręcznych: gobelinów i
kilimów, makat, chodników, dywanów itp. oraz tkanin artystycznych przy
użyciu różnych materiałów, np. wełny, lnu, bawełny, skóry, szkła, drewna,
ceramiki, włosia końskiego, włókien syntetycznych, piór itp. Barwienie i
przędzenie surowca do wytwarzania wyrobów.
37koronkarstwo, z wyjątkiem maszynowego "*"Wyrób koronek oraz przedmiotów
użytkowych i ozdobnych metodą koronkarską.
38usługi hafciarskieRęczne i maszynowe haftowanie szat liturgicznych,
bielizny stołowej, pościelowej, osobistej, odzieży itp. przy zastosowaniu
różnych stylów i metod wykonawczych. Szycie i haftowanie sztandarów.
Naprawa i renowacja haftowanych przedmiotów zabytkowych. Wyrób firan,
galonów, taśm, szychów, ozdób i dystynkcji do mundurów, tarcz szkolnych
itp. Szycie strojów ludowych i regionalnych oraz elementów tych strojów,
zdobionych haftem i koronkami. Inne prace i czynności towarzyszące,
niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej
usługi.
39dziewiarstwo na drutach i szydełkach "*"Wyrób na drutach i szydełkach
przedmiotów z przędzy, włóczki, nici, sznurka itp.
40repasacja pończochNaprawa pończoch, rajstop, skarpet oraz innych wyrobów
dziewiarskich metodą podnoszenia oczek.
41usługi w zakresie bieliźniarstwaWyrób, przerabianie i naprawa bielizny
stołowej, pościelowej, niemowlęcej, dziecięcej, damskiej i męskiej
(dziennej i nocnej), liturgicznej, podomek, szlafroków, płaszczy
kąpielowych, bonżurek męskich, czepków pielęgniarskich, kucharskich itp.
Wyrób kołder, śpiworów, poduszek, pierzyn, sienników. Wyrób z materiałów
włókienniczych odzieży, ubiorów i rękawiczek oraz nakryć głowy dla dzieci
do lat 6. Wyrób firanek i zasłon okiennych, pledów, narzut, fartuchów,
bluzek, krawatów, chustek, apaszek, żabotów i muszek, śliniaków, kostiumów
plażowych itp. Usługowe okrętkowanie. Inne prace i czynności towarzyszące,
niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej
usługi.
42usługi w zakresie gorseciarstwaWyrób i naprawa gorsetów (z wyłączeniem
gorsetów ortopedycznych), biustonoszy, pasków do pończoch, pasów
ciążowych, kostiumów plażowych, kąpielowych itp.
43czapnictwo i kapelusznictwo męskie "*"Wyrób, naprawa, przerabianie i
odświeżanie męskich, młodzieżowych, chłopięcych i dziecięcych nakryć
głowy, np. czapek cywilnych, mundurowych, szkolnych, kapeluszy, pilotek,
beretów, biretów itp. z wszelkiego rodzaju materiałów, w tym również ze
skór, futer i ich imitacji.
44modniarstwo "*"Wyrób, naprawa, przerabianie i odświeżanie kapeluszy
damskich, beretów, toczków, czapek i czapeczek dziecięcych itp. nakryć
głowy z wszelkiego rodzaju materiałów, w tym również ze skóry, futer i ich
imitacji. Wyrób sztucznych kwiatów oraz innych ozdób, stroików do
kapeluszy, welonów, wianków itp. z tkanin i skóry. Szycie szalików jako
kompletu z nakryciem głowy. Szycie i upinanie welonów ślubnych, żałobnych
oraz kokard.
45usługi krawieckieSzycie miarowe ubiorów i okryć damskich, męskich i
dziecięcych, np.: kostiumy, kurtki, wdzianka, płaszcze letnie, płaszcze
zimowe, spodnie, marynarki, prochowce z podpinką, ubiory sportowe, fraki,
smokingi, sutanny, mundury itp., z wszelkich materiałów, w tym również ze
skór licowych i materiałów skóropodobnych, oraz pelis z użyciem skór
futerkowych naturalnych i sztucznych. Pokrywanie błamów. Naprawa i
renowacja ubrań i okryć. Wyrób, naprawa i renowacja odzieży lekkiej
damskiej i dziecięcej, jak: bluzki, sukienki, suknie, spódnice, spodnie,
spodniumy, prochowce, wiatrówki, fartuchy, kombinezony, ubiory sportowe,
ubiory plażowe, odzież młodzieżowa lekka itp. Szycie ocieplanej odzieży
dla dzieci do lat 6. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do
całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub świadczonej usługi.
46cerowanie i naprawa odzieży, obciąganie guzików, okrętkowanie,
mereżkowanie, plisowanieCerowanie odzieży, w tym cerowanie artystyczne.
Naprawa odzieży. Obciąganie guzików, klamer i pasków. Ręczne i maszynowe
okrętkowanie, mereżkowanie, plisowanie spódnic, bluzek i innej garderoby
oraz zasłon i firanek. Wszywanie zamków błyskawicznych, obszywanie
maszynowe i ręczne dziurek, nabijanie zatrzasków i nap.
47usługi w zakresie kożuszkarstwaSzycie, naprawa, odświeżanie i zdobienie
kożuchów oraz ich imitacji. Szycie, naprawa i odświeżanie galanterii z
kożucha oraz imitacji. Wykonywanie błamów i wyrobów ze skór baranich z
włosem.
48cholewkarstwo "*"Modelowanie i wykonywanie wierzchnich części obuwia ze
skór, surowców skóropodobnych, materiałów włókienniczych i innych. Naprawa
i przeróbka wierzchnich części obuwia. Naprawa wyrobów kaletniczych.
49szewstwo miaroweUsługowe wykonywanie, naprawa i odświeżanie obuwia ze
skóry, materiałów zastępczych, skóropodobnych, tekstylnych, drewna,
tworzyw sztucznych itp.
50szewstwo ortopedyczne "*"Wykonywanie, naprawa oraz renowacja i
odświeżanie obuwia ortopedycznego (korekcyjnego, protezowego, aparatowego
itp.) ze skór i innych materiałów. Formowanie kopyt i cholewek do obuwia
ortopedycznego, wyrób i regeneracja wkładek ortopedycznych. Naprawy z
zakresu szewstwa.
51szewstwo naprawkoweNaprawa i odświeżanie obuwia.
52odświeżanie i renowacja wyrobów skórzanych i futrzarskich, z wyjątkiem
mechanicznego czyszczenia i farbowania wyrobów futrzarskichOdświeżanie i
renowacja wyrobów skórzanych lub skóropodobnych. Naprawa odzieży skórzanej
i skóropodobnej, drobne przeróbki (np. skracanie, zwężanie, przedłużanie).
Barwienie. Odświeżanie wyrobów futrzarskich lub ich części. Renowacja
wyrobów futrzarskich i naprawa odzieży futrzarskiej, drobne przeróbki, np.
skracanie, przedłużanie. Czyszczenie włosa, czyszczenie skóry (mizdry),
barwienie, zszywanie i wprawianie brakujących części wyrobów.
53usługi w zakresie mechanicznego czyszczenia i farbowania wyrobów
futrzarskichCzyszczenie i farbowanie wyrobów futrzarskich w
zmechanizowanych agregatach pralniczych przy użyciu środków czyszczących
lub farbujących.
54usługi w zakresie kuśnierstwaSzycie, naprawa i renowacja futer,
kołnierzy, czapek, błamów oraz innej odzieży i galanterii futrzanej ze
skór szlachetnych, półszlachetnych i zwykłych oraz z ich imitacji. Szycie
pokrowców, narzut, makat dekoracyjnych, błamów, chodników itp. z futer
oraz z wszelkiego rodzaju ścinków i odpadów futrzarskich.
55rymarstwo, z wyjątkiem produkcji plandek "*"Wyrób i naprawa przedmiotów
użytkowych i ozdobnych (np. uprzęży, siodeł, troków, pasów pędnych i
transmisyjnych, sprzętu sportowego i myśliwskiego, kagańców, smyczy,
biczów, waliz itp.) ze skór rymarskich i materiałów zastępczych. Drobne
naprawy wyrobów kaletniczych i pokryć tapicerskich.
56rękawicznictwo - wyrób rękawiczek skórzanych i skóropodobnych, z
wyjątkiem roboczych, ochronnych i sportowych "*"Wyrób, naprawa i
odświeżanie rękawiczek skórzanych i skóropodobnych damskich, męskich i
dziecięcych oraz wkładów ocieplających do rękawiczek ze skóry i
skóropodobnych.
57młynarstwo "*"Przemiał i przerób zbóż i innych nasion na określone
rodzaje i gatunki mąki, kaszy, śruty i innych przetworów zbożowych.
Przygotowywanie ziarna zbóż i innych nasion do przemiału i przerobu.
58przemiał i przerób zbóż w wiatrakach oraz śrutowanie zboża "*"Przemiał i
przerób zbóż w wiatrakach, śrutownikach i mlewnikach na określone rodzaje
i gatunki mąki, kaszy i śruty. Przygotowywanie ziarna zbóż do przemiału i
przerobu.
59wytwarzanie waty z cukru "*"Wytwarzanie waty z cukru.
60usługi w zakresie introligatorstwaOprawa książek, dokumentów, bloków,
notesów itp., tłoczenie, złocenie i barwienie napisów i ozdób
introligatorskich. Konserwowanie druków i naprawa zniszczonych kart, ksiąg
i opraw. Laminowanie. Naklejanie map, plansz, planów, reprodukcji,
fotografii itp. Wyrób albumów, bloków, ksiąg handlowych, klaserów itp.
Wyrób ozdobnych pudeł i pudełek, etui do biżuterii, futerałów, kaset do
nakryć stołowych itp. Wyrób teczek na akta, obwolut, opakowań z kartonu i
papieru oraz zdobionej galanterii papierniczej. Usługowe krojenie papieru,
tektury i wszelkich materiałów introligatorskich. Inne prace i czynności
towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub
świadczonej usługi.
61usługi w zakresie lutnictwaWyrób, naprawa, korekta, konserwacja i
strojenie instrumentów smyczkowych i szarpanych, w tym z użyciem elementów
elektronicznych. Wyrób części i akcesoriów do instrumentów smyczkowych i
szarpanych. Naprawa futerałów i pulpitów.
62usługi w zakresie organmistrzostwaWyrób, naprawa, rekonstrukcja i
konserwacja organów i części zamiennych do organów (z wyłączeniem organów
elektronicznych). Montaż, instalowanie i strojenie organów. Naprawa
fisharmonii.
63usługowy wyrób i naprawa instrumentów dętychWyrób, przeróbka, naprawa,
renowacja i konserwacja oraz strojenie, przestrajanie i korekta muzycznych
instrumentów dętych blaszanych i drewnianych. Wyrób, przeróbka i
montowanie części zespołów i podzespołów do instrumentów muzycznych dętych
blaszanych i drewnianych. Polerowanie muzycznych instrumentów dętych.
Naprawa pulpitów oraz futerałów do instrumentów dętych.
64usługowy wyrób i naprawa instrumentów perkusyjnychWyrób, przeróbka,
naprawa, konserwacja i strojenie oraz korekta instrumentów perkusyjnych.
Wyrób, przeróbka i montowanie części detali, zespołów i podzespołów do
instrumentów perkusyjnych. Naprawa futerałów, pulpitów i nośników do
instrumentów perkusyjnych.
65usługowy wyrób i naprawa instrumentów harmoniowych i
fortepianowychWyrób, przeróbka, naprawa, korekta, przestrajanie i
strojenie instrumentów, np.: fortepiany, pianina, klawikordy, klawesyny,
pianole, fisharmonie oraz wszelkiego rodzaju harmonie, akordeony i
harmonijki ustne. Wytwarzanie, przeróbka i montowanie części, zespołów i
podzespołów do instrumentów harmoniowych i fortepianowych. Naprawa
pulpitów, futerałów i nośników do instrumentów harmoniowych i
fortepianowych.
66usługowy wyrób i naprawa instrumentów muzycznych elektrycznych i
elektronicznychWyrób, przeróbka, naprawa, konserwacja oraz strojenie,
przestrajanie i korekta instrumentów elektrycznych i elektronicznych, np.
klawisety, organy, gitary elektroakustyczne itp. Wykonywanie, przeróbka i
montaż części, zespołów i podzespołów elektronicznych do naprawianych
instrumentów. Naprawa aparatury nagłaśniającej i sprzętu
elektroakustycznego (np.: wzmacniaczy, głośników, mikrofonów, kamer
pogłosowych, mikserów wielokanałowych stereofonicznych itp.) związanych z
instrumentem. Sprawdzanie i przystosowywanie poprawności działania
instrumentów elektroakustycznych oraz aparatury nagłaśniającej.
67ortopedyka "*"Wykonywanie wszelkich prac z zakresu mechaniki
ortopedycznej i bandażownictwa. Wykonywanie i naprawa protez kończyn
dolnych i górnych, aparatów, gorsetów ortopedycznych, pasów brzusznych i
przepuklinowych, zawieszeń protez, aparatów ortopedycznych itp.
Wykonywanie części do protez, aparatów, gorsetów ortopedycznych itp.
68usługi w zakresie lakiernictwaLakierowanie powierzchni przedmiotów oraz
zabezpieczanie materiałami antykorozyjnymi konstrukcji metalowych, z
wyłączeniem środków transportu i obiektów budowlanych. Lakierowanie mebli
oraz stolarki i elementów budowlanych, np. boazerii, balustrad, lamperii
itp. (nie związanych trwale z budynkiem). Renowacja powłok lakierniczych.
Lakierowanie części, elementów zespołów, przedmiotów przez zanurzanie.
69usługowe wytwarzanie szyldówWytwarzanie szyldów, tablic, wywieszek,
reklam, znaków firmowych, godeł i szablonów na różnych podkładach (blacha,
szkło, drewno sztuczne, płótno i inne), w tym również techniką złocenia i
srebrzenia.
70konserwacja i naprawa przedmiotów zabytkowych i artystycznychWykonywanie
prac konserwatorskich i napraw wszelkiego rodzaju przedmiotów
artystycznych uznanych za zabytkowe, np.: obrazy, ramy, rzeźby, meble,
przedmioty muzealne, broń, zbroje, zegary, tkaniny, stroje itp. Inne prace
i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania świadczonej
usługi.
71usługi w zakresie robót budowlanych: murarskich, ciesielskich,
dekarskich, posadzkarskich, malarskich, związanych z wykładaniem i
tapetowaniem ścian, izolatorskich, związanych ze wznoszeniem i montażem
konstrukcji stalowych - dla ludnościWykonywanie, naprawa i rozbiórka
murowanych obiektów budowlanych, ich części lub elementów, np. murów i
stropów z różnych materiałów. Wykonywanie i naprawa ław fundamentowych,
tynków wewnętrznych i zewnętrznych, elewacji. Wykonywanie, naprawa i
rozbiórka ogrodzeń i kanałów murowanych i betonowych itp. Wykonywanie,
konserwacja i rozbiórka kominów. Układanie płytek ceramicznych itp.
Osadzanie w murach i ściankach stolarki i ślusarki budowlanej. Wykonywanie
podłoży pod posadzki oraz posadzek betonowych i cementowych. Wykonywanie
rusztowań. Wykonywanie wykopów pod obiekty budowlane.
Wykonywanie, przebudowa, naprawa i rozbiórka drewnianych obiektów
budowlanych, konstrukcji dachowych, mostków, ogrodzeń drewnianych.
Wykonywanie napraw i konserwacji drewnianych ścian, pokryć dachowych i
stropów, podłóg z desek i schodów. Wykonywanie konstrukcji drewnianych -
trybun, pomostów estradowych, przystani i drewnianych elementów terenów
osiedlowych i placów zabaw dziecięcych. Deskowanie i stemplowanie
konstrukcji betonowych i żelbetonowych. Montaż i demontaż rusztowań i
pomostów roboczych. Wykonywanie deskowań (szalunków) i zabezpieczeń przy
robotach ziemnych. Zabezpieczanie elementów drewnianych impregnatami,
środkami malarskimi i ognioochronnymi.
Krycie i naprawa wszelkiego rodzaju dachów przy zastosowaniu tradycyjnych
i współczesnych pokryć dachowych. Wykonywanie napraw i konserwacji
drewnianych konstrukcji dachowych. Zakładanie izolacji dachowych.
Impregnacja elementów drewnianych budynków. Zakładanie, naprawa i
konserwacja urządzeń odwadniających. Naprawa i wykonywanie (na własne
potrzeby) rynien dachowych i elementów blacharskich. Zakładanie i naprawa
ław kominowych. Zabezpieczanie antykorozyjne pokryć dachowych i elementów
blacharskich oraz innych stalowych elementów dachów. Montaż żaluzji, folii
antywłamaniowych i przeciwsłonecznych.
Układanie, remont i konserwacja podłóg i posadzek z różnych materiałów,
jak: drewno, kamień, ceramika, tworzywo sztuczne, beton itp. Przygotowanie
podłoży pod posadzki. Układanie płytek ceramicznych na ścianach.
Malowanie elewacji i wnętrz budynków przy zastosowaniu różnych technik
malarskich. Przygotowanie podłoży. Malowanie urządzeń w budynkach.
Lakierowanie otworów i elementów budowlanych, mebli ściennych itp.
Nakładanie różnego rodzaju tapet. Przygotowanie podłoży pod tapety.
Malowanie antykorozyjne obiektów budowlanych o konstrukcji metalowej, np.
ogrodzeń, latarni, słupów wysokiego napięcia, urządzeń energetycznych itp.
Wykonywanie rusztowań i zabezpieczeń bhp. Wykonywanie przeciwwilgociowych,
termicznych, akustycznych, antykorozyjnych i biologicznych izolacji
budowlanych przy użyciu wszelkich materiałów izolacyjnych. Przygotowanie
obiektu budowlanego do wykonania robót izolacyjnych. Sprawdzanie i
kontrola działania urządzeń izolacyjnych. Usuwanie uszkodzeń izolacji.
Naprawa drenażu odwadniającego budynki.
Krycie, naprawa i konserwacja dachów blachą. Wykonywanie, naprawa i
konserwacja wszelkich elementów blacharskich. Naprawa i konserwacja pokryć
dachowych krytych blachą. Malowanie i zabezpieczanie antykorozyjne
elementów dachowych. Wykonywanie i montaż przewodów i elementów z blachy
dla instalacji wentylacyjnych i klimatyzacyjnych. Naprawa i konserwacja
rynien dachowych, rur spustowych itp. elementów. Wykonywanie i naprawa ław
kominowych. Inne prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego
wykonania i wykończenia świadczonej usługi.
72usługi w zakresie sztukatorstwa - dla ludnościWyrób elementów
budowlanych z gipsu, jak gzymsy, stiuki, sztablatury itp. Wytwarzanie
odlewów z gipsu, rzeźb, płaskorzeźb, ornamentów i napisów oraz ich naprawa
i konserwacja. Wyrób gipsowych makiet budynków, modeli i fragmentów
elewacji. Wykonywanie tynków zwykłych, specjalnych i szlachetnych,
dokonywanie ich naprawy i konserwacji. Przygotowanie różnych form
gipsowych. Wyrób przedmiotów zdobniczych z gipsu. Inne prace i czynności
towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania i wykończenia wyrobu lub
świadczonej usługi.
73usługi w zakresie odgrzybiania budynków - dla ludnościOdgrzybianie i
osuszanie wszelkiego rodzaju obiektów budowlanych różnymi technikami.
Wzmacnianie odgrzybionych ścian np. poprzez ściągi. Inne prace i czynności
towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania świadczenia.
74usługi w zakresie cyklinowania - dla ludnościCyklinowanie podłóg,
schodów drewnianych itp. - ręczne lub maszynowe. Inne prace i czynności
towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania świadczenia.
75usługi w zakresie zduństwa - dla ludnościWykonywanie, rozbiórka i
naprawa ceramicznych pieców grzewczych i trzonów kuchennych. Budowa,
rozbiórka i naprawa pieców piekarniczych, wędzarni, suszarni itp. Budowa i
naprawa pieców przenośnych (ceramicznych). Budowa kominków. Wykonywanie
czopuchów. Remont i naprawa kanałów dymowych i kominów. Inne prace i
czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania świadczenia.
76usługi w zakresie robót budowlanych instalacyjnych związanych z
zakładaniem instalacji: grzewczych, wentylacyjnych, klimatyzacyjnych,
wodnokanalizacyjnych, gazowych, elektrycznych i osprzętu elektrycznego -
dla ludnościWykonywanie, naprawa i konserwacja wszelkiego rodzaju
wewnętrznych i zewnętrznych instalacji oraz urządzeń: wodociągowych,
kanalizacyjnych, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, klimatyzacyjnych, w
tym również przemysłowych i specjalnych (np. kuchni parowych, pralni
mechanicznych, suszarni itp.). Czyszczenie wykonanej instalacji i
zabezpieczenie jej przed korozją, a w razie potrzeby położenie izolacji
termicznej. Wykonywanie nietypowych elementów instalacyjnych.
Wykonywanie, naprawa i konserwacja wszelkiego rodzaju wewnętrznych i
zewnętrznych instalacji i urządzeń gazowych, w tym również przemysłowych i
specjalnych (np. instalacji gazów technicznych i sprężonego powietrza,
instalacji bezprzewodowej na gaz płynny itp.). Czyszczenie instalacji i
zabezpieczanie antykorozyjne. Malowanie instalacji gazów technicznych w
kolorach ustalonych przez dozór techniczny. Wykonywanie nietypowych
elementów instalacyjnych.
Wykonywanie, naprawa i konserwacja: instalacji elektroenergetycznych siły,
światła i sygnalizacji sterowania i słaboprądowych, instalacji
piorunochronowej i uziemiającej, linii elektroenergetycznych i
telefonicznych napowietrznych i kablowych, rozdzielnic elektrycznych i
pulpitów sterujących, instalacji w stacjach "trafo" i agregatów
prądotwórczych. Instalowanie i konserwacja odbiorników elektrycznych.
Pomiary i badania odbiorcze instalacji, odbiorników i urządzeń
elektrycznych. Wykonywanie pomiarów stanu izolacji i skuteczności
zerowania, uziemienia itp. Wykonywanie i naprawa instalacji aparatury
kontrolno-pomiarowej, sterowania i automatyki. Inne prace i czynności
towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania świadczenia.
77studniarstwo, z wyjątkiem wiercenia studni o głębokości ponad 30 m - dla
ludnościKopanie szybów studziennych, wraz z wydobywaniem urobku ręcznie
lub za pomocą sprzętu zmechanizowanego. Wykonywanie obudowy z kręgów lub
murowanych z cegły i innych materiałów. Czyszczenie, konserwacja i
dezynfekcja studni. Wykonywanie w otworach studni ekranów wodoszczelnych,
np. z iłu. Wykonywanie ze zbrojonego betonu pokrywy studni z zamykanym
włazem. Montowanie pomp studziennych ręcznych lub hydroforowych. Naprawa
pomp studziennych. Montaż i demontaż pomp głębinowych. Wykonywanie filarów
studziennych. Wiercenie studzien do głębokości 30 m i ich obudowa. Inne
prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania
świadczenia.
78Obsługa maszynowa produkcji rolniczej i ogrodniczejWykonywanie za pomocą
maszyn rolniczych zabiegów agrotechnicznych, np. orek, podorywek,
bronowań, wałowań, rozrzucania obornika, rozsiewania nawozów sztucznych,
siewu zbóż i traw, sadzenia ziemiopłodów, opylania roślin środkami
chemicznymi, koszenia traw, sprzętu zbóż, wykopków ziemniaków, buraków,
omłotów, ustawiania stert, zwożenia plonów itp.
79usługi zwalczania szkodników roślin i zwierzątZwalczanie szkodników
roślin i zwierząt wszelkiego rodzaju sposobami, np. środkami chemicznymi,
biologicznymi i mechanicznymi.
80usługi utrzymania i pielęgnacji zwierzątZapewnienie prawidłowego
utrzymania zwierząt przez przygotowanie i podawanie paszy i pojenie. Wypas
zwierząt. Utrzymywanie w czystości zwierząt i pomieszczeń dla zwierząt.
Ręczne i mechaniczne dojenie zwierząt mlecznych. Wykonywanie podstawowych
zabiegów zootechnicznych. Pielęgnacja zwierząt gospodarskich i domowych.
Strzyżenie psów i owiec.
81usługi w zakresie prania, prasowania i prężenia firanekPranie w wodzie i
prasowanie bielizny, odzieży oraz firanek, zasłon itp. Prężenie firanek i
zasłon.
82usługi w zakresie maglowaniaMaglowanie bielizny oraz firanek, zasłon
itp. na gorąco i na zimno.
83usługi w zakresie chemicznego czyszczenia i farbowania, z wyjątkiem
czyszczenia i farbowania wyrobów futrzarskichChemiczne czyszczenie,
odplamianie oraz pranie odzieży i innych wyrobów włókienniczych. Chemiczne
czyszczenie wyrobów ze skóry. Barwienie, odbarwianie (wybielanie) tkanin,
dzianin, przędzy, wyrobów odzieżowych itp. Apreturowanie wyrobów po praniu
i farbowaniu.
84pranie pierza i puchuPranie pierza i puchu.
85kominiarstwoCzyszczenie, sprawdzanie i wydawanie opinii o stanie:
przewodów kominowych, dymowych, spalinowych i wentylacyjnych, kanałów
łączących paleniska z przewodami kominowymi, kanałów przełazowych i nasad
kominowych. Badanie stanu przewodów kominowych, kominowo-ogrzewczych i
wentylacyjnych, kanałów oraz połączeń paleniskowych w budynkach przed
oddaniem ich do użytku, wyszukiwanie przerw w ścianach przewodów
kominowych i wentylacyjnych oraz sprawdzanie połączeń paleniskowych w
budynkach już użytkowanych. Badanie przyczyn wadliwego działania przewodów
kominowych i kanałów. Wydawanie opinii dotyczących połączenia palenisk i
wentylacji na podstawie przeprowadzonej kontroli przewodów kominowych.
Czyszczenie i sprawdzanie kominów wolno stojących. Czyszczenie i
konserwacja wszelkiego rodzaju palenisk i urządzeń grzewczych oraz pieców
i rur, a także kotłów niskoprężnych i wysokoprężnych oraz kanałów
spalinowych. Czyszczenie wędzarni. Odgruzowywanie przewodów kominowych i
wentylacyjnych. Wypalanie sadzy w przewodach kominowych. Montaż i demontaż
ław kominowych oraz naprawa głowic kominowych.
86usługi odkażania, tępienia owadów i odszczurzaniaTępienie owadów w
pomieszczeniach mieszkalnych, biurowych, produkcyjnych, magazynowych itp.
środkami chemicznymi. Tępienie gryzoni w pomieszczeniach użytkowych za
pomocą środków chemicznych. Odkażanie budynków, pomieszczeń inwentarskich,
klatek dla zwierząt hodowlanych itp. oraz obiektów zagrożonych
epidemiologicznie (szamb, wysypisk śmieci i in.).
87 i 88usługi fryzjerskie dla: kobiet i dziewcząt oraz mężczyzn i
chłopcówStrzyżenie, upinanie i fryzowanie włosów. Strzyżenie oraz
pielęgnacja zarostu (brody, wąsów). Golenie twarzy i głowy. Farbowanie i
rozjaśnianie włosów. Farbowanie wąsów i brody. Farbowanie brwi i rzęs,
regulowanie brwi. Komputerowy dobór fryzur. Wykonywanie masażu twarzy i
głowy, z wyjątkiem masaży leczniczych. Usługowe ostrzenie brzytew.
Usługowy wyrób peruk.
89usługi kosmetyczneWykonywanie zabiegów z zakresu kosmetyki
upiększającej: stosowanie maseczek upiększających, farbowanie rzęs oraz
regulacja i farbowanie brwi, makijaż, manicure i pedicure. Wykonywanie
zabiegów z zakresu kosmetyki zachowawczej, z zastosowaniem odpowiednich
aparatów i preparatów: oczyszczanie skóry twarzy i pleców, masaże
pielęgnacyjne twarzy, szyi, ramion, rąk, głowy itp., maski pielęgnacyjne
(np. ściągające, odżywcze, plastyczne i ziołowe).
Wykonywanie zabiegów z zakresu kosmetyki leczniczej, jak lecznicze
oczyszczanie skóry z zaskórników, usuwanie prosaków oraz wykwitów mięczaka
zakaźnego, masaże lecznicze, masaże refleksyjne, zabiegi z dziedziny
światło-, wodo- i elektroterapii, wchodzące w zakres kosmetyki
zachowawczej i leczniczej
90manicure, pedicureNadawanie kształtu paznokciom przez skracanie i
opiłowanie. Wycinanie naskórka, lakierowanie paznokci. Usuwanie zgrubień
skóry i wycinanie nagniotków.
91usługi fotograficzneWykonywanie w zakładzie i poza zakładem fotografii,
filmów i przeźroczy: portretowych, reportażowych, okolicznościowych,
krajobrazowych, technicznych itp. Wykonywanie fotokopii. Wykonywanie prac
powierzonych. Sporządzanie odbitek fotograficznych na papierze, porcelanie
itp. Przedmiot działalności nie obejmuje prac wykonywanych na kasetach
magnetowidowych.
92wyświetlanie rysunków, planów i tekstów techniką kserografii i
diazotypiiWykonywanie odbitek rysunków, planów, tekstów itp. techniką
światłokopii (diazotypii) i kserografii.
93sprzątanie wnętrzCzyszczenie, mycie i odkurzanie pomieszczeń oraz mebli.
Czyszczenie i mycie urządzeń sanitarnych. Czyszczenie dywanów itp.
Pastowanie - froterowanie podłóg.
94ważenie osóbWażenie osób i mierzenie wzrostu przy użyciu wag osobowych.
95usługi w zakresie radiestezjiWyznaczanie w terenie przebiegu żył
wodnych, kreślenie ich głębokości, wydajności i jakości wody. Wykrywanie
stref zadrażnień. Zabezpieczanie przed różnego rodzaju szkodliwym
promieniowaniem w mieszkaniach, budynkach inwentarskich, zakładach pracy
itp. oraz zabezpieczanie szklarni i ogródków przed szkodliwym dla roślin
promieniowaniem.
96usługi świadczone w gospodarstwach domowychObsługa gospodarstw domowych
w zakresie prowadzenia gospodarstwa domowego.
97usługi w zakresie blacharstwa i lakiernictwa pojazdowegoNaprawa,
dorabianie i montaż elementów karoserii do środków transportu. Naprawa
podzespołów i części środków transportu wykonywanych z blachy.
Lakierowanie nadwozi i podwozi środków transportu. Przygotowanie podłoża
pod lakier. Antykorozyjne zabezpieczanie środków transportu, wykonywane w
ramach czynności towarzyszących. Renowacja powłok lakierniczych. Inne
prace i czynności towarzyszące, niezbędne do całkowitego wykonania
świadczonej usługi.


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 14 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych.
(Dz. U. Nr 148, poz. 722)
Na podstawie art. 2 ust. 5, art. 12 ust. 8, art. 21 ust. 3, art. 22 ust. 8, art.
24 ust. 7, art. 26 ust. 12 i ust. 14 oraz art. 53 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.
o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr
134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr
123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz.
654) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24 marca 1995 r. w sprawie
wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
(Dz. U. Nr 35, poz. 173) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 8:
a) w ust. 1:
- pkt 12 i 13 otrzymuje brzmienie:
"12) leki - w wysokości stanowiącej nadwyżkę pomiędzy faktycznie poniesionymi
wydatkami w danym miesiącu a kwotą odpowiadającą 20% najniższego wynagrodzenia
pracowników, określonego w odrębnych przepisach, za grudzień roku
poprzedzającego rok podatkowy, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba
niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo,
13) odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
a) osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa - również
innymi środkami transportu, niż wymieniony w lit. a),",
- po pkt 13 dodaje się pkt 13a w brzmieniu:
"13a) używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność osoby niepełnosprawnej
zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu
osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa, dla potrzeb
związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne
- w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty określonej w pkt 7,",
b) w ust. 3 wyrazy "w ust. 1 pkt 8" zastępuje się wyrazami "w ust. 1 pkt 7, 8 i
13a";
2) w ż 9:
a) w ust. 1:
- pkt 7 otrzymuje brzmienie:
"7) dochody osób fizycznych przybyłych do Rzeczpospolitej Polskiej na pobyt
czasowy, uzyskane, za pracę wykonywaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
z bezzwrotnych środków pochodzących z funduszy międzynarodowych instytucji
finansowych oraz z bezzwrotnych środków przyznanych przez państwa obce na
podstawie umów zawartych z tymi instytucjami i państwami przez Radę Ministrów
Rzeczypospolitej Polskiej, właściwego ministra lub agencje rządowe,",
- po pkt 7 dodaje się pkt 7a w brzmieniu:
"7a) dochody osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, uzyskane na cele tej działalności ze źródeł i na
zasadach określonych w pkt 7,",
- pkt 11 otrzymuje brzmienie:
"11) diety i inne należności za czas podróży służbowej, otrzymane przez osoby
uzyskujące przychody z tytułów wymienionych w art. 13 pkt 2-4 i 6-8 ustawy, do
wysokości diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników
określonych w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez właściwego
ministra,",
- po pkt 11 dodaje się pkt 11a w brzmieniu:
"11a) diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez członków
komisji, działających na podstawie ustawy o samorządzie terytorialnym, nie
będących radnymi - do wysokości określonej w odrębnych przepisach,",
- w pkt 23 na końcu przecinek zastępuje się średnikiem i dodaje wyrazy
"zwolnienia nie stosuje się w przypadku uzyskania za ten sam okres dochodu ze
stosunku pracy lub stypendium, z którego część zwolniona jest od opodatkowania
na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy,",
- w pkt 24 na końcu skreśla się przecinek i dodaje wyrazy "lub które uzyskały za
ten sam okres dochód ze stosunku pracy lub stypendium, z którego część zwolniona
jest od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy,",
- pkt 29 otrzymuje brzmienie:
"29) kwoty wypłacane nauczycielom na podstawie Karty Nauczyciela, z tytułu
częściowego zwrotu czynszu i opłat eksploatacyjnych oraz jednorazowe zasiłki na
zagospodarowanie,",
- w pkt 34 skreśla się wyrazy "na podstawie skierowania zakładu pracy",
- dodaje się pkt 43 i 44 w brzmieniu:
"43) dodatek kombatancki przyznany na podstawie odrębnych przepisów,
44) zasiłki na zmniejszenie wydatków na leki i artykuły sanitarne, przyznane na
podstawie odrębnych przepisów.",
b) w ust. 2 wyrazy "w ust. 1 pkt 6 i 7" zastępuje się wyrazami "w ust. 1 pkt 6,
7 i 7a";
3) ż 13 otrzymuje brzmienie:
"ż 13. Przepisy ż 10-12 stosuje się odpowiednio do podatników, którzy na
podstawie umowy zawartej ze szkołą prowadzą zajęcia praktyczne lub praktyki
zawodowe uczniów zasadniczych szkół zawodowych, techników, liceów zawodowych
policealnych szkół zawodowych dla niepracujących, zwane dalej "praktyczną nauką
zawodu", pod warunkiem, że praktyczna nauka zawodu trwała nie krócej niż 10
miesięcy w cyklu kształcenia.";
4) ż 14 otrzymuje brzmienie:
"ż 14. Wniosek o przyznanie ulg, o których mowa w ż 10 i 13, podatnik jest
obowiązany złożyć do urzędu skarbowego właściwego w sprawach podatku dochodowego
w terminie jednego miesiąca od daty złożenia przez pracownika egzaminu
kończącego naukę zawodu lub daty zakończenia przez ucznia odbywania u podatnika
praktycznej nauki zawodu. Wnioskodawca jest obowiązany dołączyć do wniosku
dokument stwierdzający datę złożenia przez pracownika egzaminu kończącego naukę
zawodu z wynikiem pozytywnym. W przypadkach, o których mowa w ż 12 ust. 2,
wnioskodawca jest obowiązany dołączyć do wniosku oświadczenie stwierdzające
przyczyny krótszego okresu szkolenia. Wniosek o ulgę, o której mowa w ż 13,
powinien zawierać następujące dane: datę zawarcia ze szkołą umowy o praktyczną
naukę zawodu, imię i nazwisko ucznia, datę rozpoczęcia i zakończenia przez
ucznia odbywania u podatnika praktycznej nauki zawodu.".
ż 2. Do umów, o których mowa w ż 1 pkt 3 rozporządzenia, zawartych przed dniem
jego wejścia w życie, stosuje się przepisy dotychczasowe.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i ma
zastosowanie do dochodów osiągniętych od dnia 1 stycznia 1996 r.
Minister Finansów: wz. J. Kubik

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 14 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie oznaczania wyrobów znakami akcyzy.
(Dz. U. Nr 148, poz. 723)
Na podstawie art. 1 ust. 2, art. 5 ust. 6, art. 6 ust. 5 pkt 1, art. 7 ust. 6
pkt 1, art. 8 ust. 3, art. 12 ust. 2, art. 13 ust. 4, art. 17 i art. 19 ust. 2
ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy
(Dz. U. Nr 127, poz. 584) i art. 9 pkt 4, art. 12 pkt 2 i art. 26 ust. 3 ustawy
z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108,
poz. 486 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426) oraz
art. 6 ust. 10 pkt 2 i art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku
od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz.
127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz.
231 i Nr 142, poz. 702 i 703) zarządza się, co następuje:
ż 1. W załącznikach nr 1-2a do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 lutego
1994 r. w sprawie oznaczania wyrobów znakami akcyzy (Dz. U. Nr 26, poz. 93, Nr
43, poz. 167, Nr 71, poz. 313 i Nr 127, poz. 629 oraz z 1995 r. Nr 135, poz.
664) w częściach ze wzorami banderol - skreśla się w objaśnieniach ust. 1 i 2.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. J. Kubik

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 20 grudnia 1995 r.
w sprawie określenia wydatków budżetowych, których nie zrealizowane planowane
kwoty nie wygasają z upływem roku budżetowego 1995.
(Dz. U. Nr 149, poz. 726)
Na podstawie art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe
(Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i
Nr 133, poz. 685 oraz z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz.
640) zarządza się, co następuje:
ż 1. Nie zrealizowane w 1995 r. kwoty planowanych wydatków budżetowych na:
1) utrzymanie szkół i placówek oświatowych, które zostaną przejęte z dniem 1
stycznia 1996 r. przez gminy do prowadzenia jako zadanie własne, określone w
części budżetu państwa - Ministerstwo Edukacji Narodowej,
2) leki dla uprawnionych, określone w częściach budżetu państwa - budżetach
wojewodów,
nie wygasają z upływem roku budżetowego 1995.
ż 2. Kwoty wydatków, o których mowa w ż 1, podlegają przekazaniu na rachunek sum
depozytowych i będą wykorzystane:
1) w przypadku, o którym mowa w ż 1 pkt 1 - na spłatę zobowiązań wymagalnych
wymienionych jednostek z tytułu nie uregulowanych płatności za rok 1995 wobec
organów podatkowych, składek na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy oraz
dostaw towarów i usług,
2) w przypadku, o którym mowa w ż 1 pkt 2 - na uregulowanie zobowiązań
wymagalnych z tytułu dopłat do leków za rok 1995.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 8 grudnia 1995 r.
w sprawie szczegółowych zasad działania i trybu powoływania Rzecznika
Ubezpieczonych
(Dz. U. Nr 149, poz. 727)
Na podstawie art. 90b ust. 6 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności
ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 59, poz. 344, z 1993 r. Nr 5, poz. 21, Nr 44, poz.
201, z 1994 r. Nr 4, poz. 17, Nr 121, poz. 591 oraz z 1995 r. Nr 96, poz. 478 i
Nr 118, poz. 574) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
ż 1. Rozporządzenie reguluje szczegółowe zasady działania i tryb powoływania
Rzecznika Ubezpieczonych, zwanego dalej "Rzecznikiem".
ż 2. Rzecznik podejmuje czynności, określone w ustawie o działalności
ubezpieczeniowej oraz w rozporządzeniu, z urzędu lub na wniosek ubezpieczonego
bądź uprawnionego z umowy ubezpieczenia, zwanych dalej "ubezpieczonymi".
ż 3. 1. Rzecznik po zapoznaniu się ze skierowanym do niego wystąpieniem może:
1) podjąć sprawę,
2) wskazać przysługujące wnioskodawcy prawne środki działania,
3) przekazać sprawę według właściwości innemu organowi,
4) nie podejmować sprawy i zawiadomić o tym wnioskodawcę.
2. Podejmując sprawę Rzecznik bada, czy wskutek działania lub zaniechania
zakładu ubezpieczeń nie nastąpiło naruszenie prawa lub jego
społeczno-gospodarczego przeznaczenia.
Rozdział 2
Szczegółowe zasady działania Rzecznika
ż 4. Rzecznik może podejmować współpracę z krajowymi i zagranicznymi
organizacjami konsumenckimi oraz z Rzecznikiem Praw Obywatelskich.
ż 5. Rzecznik reprezentując i ochraniając konsumenckie interesy ubezpieczonych w
szczególności może:
1) zwracać się do zakładu ubezpieczeń z żądaniem udzielenia wyjaśnień:
a) w sprawach indywidualnych, na wniosek ubezpieczonych,
b) w sprawach postanowień ogólnych warunków ubezpieczeń, które według Rzecznika
są niekorzystne dla ubezpieczonych,
c) dotyczących wewnętrznych regulacji ubezpieczyciela, które według Rzecznika są
niekorzystne dla ubezpieczonych,
d) na temat nieprawidłowej obsługi ubezpieczonych, świadczonej bezpośrednio
przez zakład ubezpieczeń lub też jego przedstawicieli,
2) zwracać się do Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego oraz Polskiego Biura
Ubezpieczeń Komunikacyjnych z żądaniem udzielenia wyjaśnień:
a) w sprawach indywidualnych na wniosek ubezpieczonych,
b) dotyczących wewnętrznych regulacji Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego
oraz Polskiego Biura Ubezpieczeń Komunikacyjnych, które według Rzecznika są
niekorzystne dla ubezpieczonych,
c) na temat nieprawidłowej obsługi ubezpieczonych świadczonej przez
Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny lub Polskie Biuro Ubezpieczeń
Komunikacyjnych,
3) zwracać się do Ministra Finansów w sprawach dotyczących ubezpieczeń
obowiązkowych i postulować o ewentualną zmianę przepisów regulujących
ubezpieczenia obowiązkowe,
4) przeprowadzać lub zlecać badania na temat sytuacji na rynku ubezpieczeniowym,
5) sporządzać zestawienia ogólnych warunków ubezpieczeń oferowanych przez
zakłady ubezpieczeń posiadające zezwolenie Ministra Finansów na prowadzenie
działalności ubezpieczeniowej w Polsce i udostępniać je opinii publicznej.
ż 6. Po zbadaniu sprawy Rzecznik może:
1) wyjaśnić wnioskodawcy, że nie stwierdził naruszenia prawa ani interesów
ubezpieczonych,
2) zwrócić się do zakładu ubezpieczeń, w którego działalności stwierdził
naruszenie prawa lub interesu ubezpieczonych, o ponowne rozpatrzenie sprawy,
3) zwrócić się o zbadanie sprawy lub niektórych jej aspektów do właściwych
organów, w szczególności do Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń, prokuratury,
kontroli państwowej, zawodowej lub społecznej.
ż 7. 1. Rzecznik informuje Państwowy Urząd Nadzoru Ubezpieczeń o dostrzeżonych
nieprawidłowościach w działalności zakładów ubezpieczeń lub Ubezpieczeniowego
Funduszu Gwarancyjnego, w szczególności o:
1) sprzecznych z prawem postanowieniach ogólnych warunków ubezpieczeń,
2) nieprzestrzeganiu przez zakłady ubezpieczeń lub Ubezpieczeniowy Fundusz
Gwarancyjny terminów spełnienia świadczenia,
3) zaistnieniu zdarzeń wskazujących na utratę płynności finansowej zakładów
ubezpieczeń lub działaniu na szkodę ubezpieczonych.
2. W przypadku powzięcia wiadomości o działalności zakładów ubezpieczeń, nie
posiadających zezwolenia Ministra Finansów na prowadzenie działalności
ubezpieczeniowej w Polsce, Rzecznik zawiadamia Państwowy Urząd Nadzoru
Ubezpieczeń, prokuraturę oraz właściwe organy kontroli państwowej.
ż 8. 1. Rzecznik opiniuje projekty aktów prawnych dotyczących ubezpieczeń.
Opinia powinna być sporządzona w terminie 14 dni od dnia otrzymania projektu
aktu prawnego.
2. Rzecznik może sporządzać projekty aktów prawnych w celu przedstawienia ich
Ministrowi Finansów do ewentualnego wykorzystania.
ż 9. Rzecznik inicjuje i prowadzi działalność edukacyjno-informacyjną w zakresie
ubezpieczeń, w szczególności poprzez:
1) udzielanie informacji na zapytania obywateli dotyczące:
a) zakładów ubezpieczeń oraz innych instytucji ubezpieczeniowych,
b) sposobów rozwiązywania sporów pomiędzy ubezpieczonymi a zakładami
ubezpieczeń,
2) zamieszczanie informacji o wynikach przeprowadzonych interwencji w środkach
masowego przekazu.
Rozdział 3
Tryb powoływania Rzecznika
ż 10. 1. Minister Finansów, na sześć miesięcy przed zakończeniem kadencji
Rzecznika, zwraca się na piśmie o zgłaszanie kandydatów na Rzecznika do:
1) Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń,
2) Rzecznika Praw Obywatelskich,
3) Federacji Konsumentów,
4) Stowarzyszenia Polskich Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych,
5) Polskiej Izby Ubezpieczeń.
2. Podmioty wymienione w ust. 1 zgłaszają kandydatów na Rzecznika w terminie
miesiąca od dnia otrzymania pisma Ministra Finansów.
3. Do wniosku zawierającego kandydaturę na Rzecznika należy dołączyć opis
przebiegu pracy zawodowej oraz posiadanych kwalifikacji, wykaz publikacji, a
także zgodę na kandydowanie.
ż 11. 1. Minister Finansów na cztery miesiące przed zakończeniem kadencji
Rzecznika powołuje Komisję w sprawie wyboru Rzecznika.
2. W skład Komisji wchodzą: po jednym przedstawicielu instytucji wymienionych w
ż 10 ust. 1 oraz trzech przedstawicieli Ministra Finansów.
3. Komisja w terminie dwóch miesięcy od powołania rekomenduje Ministrowi
Finansów dwóch albo trzech kandydatów na Rzecznika.
4. Minister Finansów powołuje Rzecznika spośród kandydatów zaproponowanych przez
Komisję w terminie 14 dni od dnia przedłożenia kandydatur przez Komisję.
5. Dotychczasowy Rzecznik pełni swoje obowiązki do czasu objęcia stanowiska
przez nowego Rzecznika.
ż 12. 1. Minister Finansów, odwołując Rzecznika przed upływem kadencji (oraz w
razie zgonu lub rezygnacji Rzecznika z zajmowanego stanowiska), na podstawie
art. 90b ust. 5 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej
(Dz. U. Nr 59, poz. 344, z 1993 r. Nr 5, poz. 21, Nr 44, poz. 201, z 1994 r. Nr
4, poz. 17, Nr 121, poz. 591 oraz z 1995 r. Nr 96, poz. 478 i Nr 118, poz. 574),
zwraca się do instytucji wskazanych w ż 10 ust. 1 o nadesłanie w terminie 7 dni
wniosków zawierających kandydatury na Rzecznika.
2. Minister Finansów powołuje Komisję w sprawie wyboru Rzecznika, która w
terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosków przedstawi Ministrowi dwóch albo
trzech kandydatów na Rzecznika.
3. W skład Komisji wchodzą: po jednym przedstawicielu instytucji wymienionych w
ż 10 ust. 1 oraz trzech przedstawicieli Ministra Finansów.
4. Minister Finansów powołuje Rzecznika w terminie 7 dni od dnia przedłożenia
kandydatur przez Komisję.
Rozdział 4
Przepisy przejściowe i końcowe
ż 13. Przy powołaniu Pierwszego Rzecznika ż 10-12 nie stosuje się.
ż 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 14 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad finansowania wydatków
na zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne.
(Dz. U. Nr 149, poz. 728)
Na podstawie art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach
rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681)
zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 31 marca 1995 r. w sprawie
szczegółowych zasad finansowania wydatków na zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne
(Dz. U. Nr 41, poz. 213) wprowadza się następujące zmiany:
1) po ż 2 dodaje się ż 21 i ż 22 w brzmieniu:
"ż 21. Środki budżetowe na zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne obejmują:
1) środki na wypłatę zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych,
2) środki na pokrycie kosztów ustalania uprawnień, wypłaty oraz dochodzenia
nienależnie pobranych zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych ponoszonych przez
dysponentów wymienionych w ż 2 ust. 1 pkt 1 i 2.
ż 22. Wojewodowie są dysponentami środków na pokrycie kosztów ustalania
uprawnień, wypłaty oraz dochodzenia nienależnie pobranych zasiłków rodzinnych i
pielęgnacyjnych ponoszonych przez jednostki organizacyjne gmin - ośrodki pomocy
społecznej - w ramach środków na realizację zadań zleconych gminom, wykonywanych
przez te ośrodki.";
2) w ż 3:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
" 1. Minister Finansów przekazuje dysponentom głównym środki budżetowe na
zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne w terminach zapewniających bieżącą wypłatę
zasiłków.",
b) skreśla się ust. 2,
c) dotychczasowy ust. 3 otrzymuje oznaczenie ust. 2;
3) ż 4 otrzymuje brzmienie:
"ż 4. Wojewodowie przekazują gminom środki wymienione w ż 21 pkt 1- w formie
dotacji celowej na zadania zlecone z zakresu administracji rządowej - w
terminach zapewniających bieżącą wypłatę zasiłków.";
4) w ż 6:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Różnicę między łączną sumą wydatków na wypłacone zasiłki rodzinne i
pielęgnacyjne a otrzymaną dotacją wojewodowie uwzględniają przy przekazywaniu
gminom środków na następny kwartał danego roku budżetowego.",
b) dodaje się ust. 21 w brzmieniu:
"21. Gminy rozliczają i zwracają niewykorzystaną w roku budżetowym dotację na
wypłatę zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych w terminie określonym w ż 43 ust.
3 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 sierpnia 1991 r. w sprawie
szczegółowych zasad i trybu wykonywania budżetu państwa (Dz. U. Nr 76, poz. 333
oraz z 1992 r. Nr 6, poz. 22 i Nr 80, poz. 411).",
5) w załączniku nr 1 do rozporządzenia pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Kwota dotacji na wypłatę zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych (zł).";
6) załącznik nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r., przy czym
przepis ż 1 pkt 4 lit. b) ma zastosowanie do rozliczenia dotacji za rok 1995.
Minister Finansów: G. W. Kołodko
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r.(poz.
728)
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA KONSTYTUCYJNA
z dnia 9 listopada 1995 r.
o zmianie ustawy konstytucyjnej o wzajemnych stosunkach między władzą
ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie
terytorialnym.
(Dz. U. Nr 150, poz. 729)
Art. 1. W ustawie konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych
stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej
oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz. 426 i z 1995 r. Nr 38, poz.
184) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 18 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Prezydent podpisuje ustawę w ciągu 30 dni, a ustawę budżetową w ciągu 20
dni, od dnia przedstawienia i zarządza jej ogłoszenie w Dzienniku Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej.";
2) w art. 21 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Jeżeli ustawa budżetowa w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia Sejmowi
projektu odpowiadającego wymaganiom prawa budżetowego nie zostanie przez Sejm
uchwalona i przekazana Senatowi, to Prezydent może rozwiązać Sejm w ciągu 21 dni
od dnia upływu terminu, w którym Sejm powinien przekazać Senatowi uchwaloną
ustawę budżetową."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 12 grudnia 1995 r.
w sprawie warunków i trybu zajmowania oraz zwalniania mieszkań przez osoby
zajmujące kierownicze stanowiska państwowe.
(Dz. U. Nr 150, poz. 732)
Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali
mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r.
Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do osób zajmujących kierownicze
stanowiska państwowe określone w ustawie z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu
osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101, z
1982 r. Nr 31, poz. 214, z 1985 r. Nr 22, poz. 98 i Nr 50, poz. 262, z 1987 r.
Nr 21, poz. 123, z 1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1991 r. Nr 100, poz. 443, z 1993
r. Nr 1, poz. 1 oraz z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 142, poz. 701), zwanych
dalej "osobami uprawnionymi".
2. Rozporządzenie reguluje tryb zajmowania i zwalniania przez osoby uprawnione
lokali mieszkalnych będących w dyspozycji kierowników państwowych jednostek
organizacyjnych oraz lokali w budynkach zarządzanych przez te jednostki.
ż 2. 1. Kierownicy państwowych jednostek organizacyjnych, o których mowa w ż 1
ust. 2, są dysponentami lokali mieszkalnych na rzecz osób uprawnionych,
zatrudnionych w danej jednostce organizacyjnej.
2. Dysponentem lokali mieszkalnych na rzecz osób uprawnionych w państwowych
jednostkach organizacyjnych nie dysponujących lokalami mieszkalnymi na obszarze
miasta stołecznego Warszawy jest Minister - Szef Urzędu Rady Ministrów.
ż 3. Podstawę prawną objęcia lokalu mieszkalnego, o którym mowa w ż 1 ust. 2,
stanowi umowa najmu.
ż 4. Umowę najmu z osobą uprawnioną, skierowaną przez dysponenta lokalu, zawiera
właściwy zarządca budynku mieszkalnego po udokumentowaniu przez tę osobę oraz
osoby mające z nią zamieszkać swoich warunków mieszkaniowych w okresie ostatnich
12 miesięcy.
ż 5. 1. Umowę najmu lokalu mieszkalnego zawiera się na czas zajmowania
stanowiska, jeżeli osoba uprawniona i jej małżonek nie dysponują innym,
samodzielnym lokalem w mieście, w którym objęła stanowisko.
2. W wyjątkowych wypadkach, uzasadnionych sytuacją mieszkaniową osoby
uprawnionej, dysponent lokalu może wyrazić zgodę na zawarcie umowy na czas nie
oznaczony, pod warunkiem że osoba uprawniona:
1) zajmuje kierownicze stanowisko państwowe przez okres co najmniej roku,
2) rozliczyła się, wraz z osobami mającymi z nią zamieszkać, z dotychczas
zajmowanych lokali,
3) nie dysponuje sama ani jej współmałżonek innym, samodzielnym lokalem w
mieście, w którym objęła stanowisko.
3. Umowa, o której mowa w ust. 2, nie może zostać zawarta, jeżeli osoba
uprawniona lub jej współmałżonek w okresie ostatnich 12 miesięcy zbyły
dotychczas zajmowany lokal mieszkalny.
ż 6. Przepisy ż 3-5 nie mają zastosowania do Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej, Marszałka Sejmu, Marszałka Senatu i Prezesa Rady Ministrów, którzy ze
względu na potrzeby reprezentacji oraz zapewnienia bezpieczeństwa mogą zajmować
lokale na czas zajmowania tych stanowisk niezależnie od posiadanych
samodzielnych lokali w Warszawie lub w innej miejscowości. Koszty utrzymania
zajmowanych czasowo przez te osoby lokali są pokrywane odpowiednio z budżetów
właściwych Kancelarii oraz Urzędu Rady Ministrów.
ż 7. 1. Osoby uprawnione, o których mowa w ż 5 ust. 1, po odwołaniu z
zajmowanego stanowiska są obowiązane zwolnić lokal w terminie 2 miesięcy od dnia
odwołania. Dysponent lokalu może w uzasadnionych wypadkach przedłużyć ten termin
na czas określony, nie dłużej jednak niż o 4 miesiące.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również do osób uprawnionych, zajmujących lokale
mieszkalne na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów.
ż 8. Warunki zajmowania i zwalniania lokali mieszkalnych reguluje ustawa o
najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych.
ż 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 grudnia 1995 r.
w sprawie Polskiej Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego (PCN).
(Dz. U. Nr 150, poz. 733)
Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce
publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439) zarządza się, co następuje:
ż 1. Wprowadza się Polską Scaloną Nomenklaturę Towarową Handlu Zagranicznego
(PCN), stanowiącą załącznik do rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
(Polska Scalona Nomenklatura Towarowa Handlu Zagranicznego stanowi oddzielny
załącznik do niniejszego numeru)

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 30 listopada 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów na przywóz benzyn oraz olejów napędowych i
opałowych w 1996 r.
(Dz. U. Nr 150, poz. 734)
Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz.
U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434)
zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustanawia się kontyngenty ilościowe na przywóz w 1996 r. benzyn oraz olejów
napędowych i opałowych, wymienionych w załączniku do rozporządzenia.
ż 2. Kontyngenty ilościowe na towary, o których mowa w ż 1, nie dotyczą towarów
przywożonych z zagranicy wolnych od cła i zwolnionych od wymogu uzyskania
pozwoleń na podstawie art. 12 i art. 14 ust. 1 pkt 16, 17, 20 i 21 ustawy z dnia
28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z
1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996. r.
Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: J. Buchacz
Załącznik do rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia
30 listopada 1995 r. (poz. 734)
WYKAZ KONTYNGENTÓW ILOŚCIOWYCH NA PRZYWÓZ BENZYN, OLEJÓW NAPĘDOWYCH I OPAŁOWYCH
Poz.Kod PCNWyszczególnienieWielkość kontyngentu
I półroczeII półrocze
12345
2710 2710 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów
bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani
nie włączone, zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej
lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje
stanowią składniki zasadnicze:
- Oleje lekkie:
2710 00 11 0- - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2710 00 15 0- - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie
niż wymieniony w podpozycji 2710 00 11


- - Do innych celów:
- - - Benzyny specjalne:
2710 00 21 0- - - - Benzyna lakiernicza
2710 00 25 0- - - - Pozostałe
- - - Pozostałe:
- - - - Benzyna silnikowa: 800 tys. ton800 tys. ton
2710 00 26 0- - - - - Benzyna lotnicza
- - - - - Pozostałe z zawartością ołowiu:
- - - - - - Nie przekraczającą 0,013 g/l:
2710 00 27 0- - - - - - - O liczbie oktanowej poniżej 95
2710 00 29 0- - - - - - - O liczbie oktanowej 95 lub większej, ale
mniejszej niż 98
2710 00 32 0- - - - - - - O liczbie oktanowej 98 lub większej
- - - - - - Przekraczającą 0,013 g/l:
2710 00 34 0- - - - - - - O liczbie oktanowej poniżej 98
2710 00 36 0- - - - - - - O liczbie oktanowej 98 lub większej
2710 00 37 0- - - - Paliwo typu benzyny do silników odrzutowych
2710 00 39 0- - - - Pozostałe oleje lekkie
- Oleje średnie:
2710 00 41 0- - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2710 00 45 0- - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie
niż wymieniony w podpozycji 2710 00 41500 tys. ton
700 tys. ton

- - Do innych celów:
- - - Nafta:
2710 00 51 0- - - - Paliwo do silników odrzutowych
2710 00 55 0- - - - Pozostała
2710 00 59 0- - - Pozostałe
- Oleje ciężkie:
- - Oleje płynne (napędowe):
2710 00 61 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2710 00 65 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie
niż wymieniony w podpozycji 2710 00 61
500 tys. ton
700 tys. ton
2710 00 69- - - Do innych celów:
2710 00 69 1- - - - Oleje napędowe do silników
2710 00 69 9- - - - Pozostałe
- - Oleje opałowe:
2710 00 71 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2710 00 72 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie
niż wymieniony w podpozycji 2710 00 71


- - - Do innych celów:
2710 00 74 0- - - - O zawartości siarki w masie nie przekraczającej 1%
2710 00 76 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 1%, ale nie
przekraczającej 2%
2710 00 77 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 2%, ale nie
przekraczającej 2,8%
2710 00 78 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 2,8%


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 23 listopada 1995 r.
w sprawie określenia wykroczeń, za które funkcjonariusze organów Państwowej
Inspekcji Sanitarnej mogą nakładać grzywny w drodze mandatu karnego, oraz zasad
i sposobu wydawania upoważnień
(Dz. U. Nr 150, poz. 735)
Na podstawie art. 67 ż 2 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia zarządza
się, co następuje:
ż 1. Funkcjonariusze organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej mogą nakładać
grzywny w drodze mandatu karnego za wykroczenia określone w:
1) art. 110-114 i art. 116-117 Kodeksu wykroczeń,
2) art. 26 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 13 listopada 1963 r. o zwalczaniu chorób
zakaźnych (Dz. U. Nr 50, poz. 279, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1974 r. Nr 47,
poz. 280, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198),
3) art. 32 pkt 1, 2, 4-7, 10-12 ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach
zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 29, poz. 245, z 1971 r. Nr 12, poz.
115, z 1985 r. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1992 r. Nr 33,
poz. 144 i Nr 91, poz. 456),
4) art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 maja 1963 r. o substancjach trujących (Dz. U.
Nr 22, poz. 116 i z 1983 r. Nr 6, poz. 35),
5) art. 38 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz.
U. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 7, poz. 25, z 1992 r.
Nr 33, poz. 144 i z 1995 r. Nr 130, poz. 629.
ż 2. 1. Upoważnienie do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego wydaje
państwowy wojewódzki inspektor sanitarny dla podległych mu:
1) państwowych terenowych i portowych inspektorów sanitarnych oraz podległych im
funkcjonariuszy stacji sanitarno-epidemiologicznych,
2) funkcjonariuszy wojewódzkiej stacji sanitarno-epidemiologicznej.
2. Upoważnienia dla funkcjonariuszy terenowej stacji
sanitarno--epidemiologicznej państwowy wojewódzki inspektor sanitarny wydaje na
wniosek państwowego terenowego inspektora sanitarnego, któremu stacja podlega.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do upoważnień dla funkcjonariuszy
portowej stacji sanitarno-epidemiologicznej.
ż 3. Upoważnienie, o którym mowa w ż 2 ust. 1, powinno zawierać:
1) datę wydania,
2) okres ważności,
3) oznaczenie organu, który je wydał,
4) powołanie podstawy prawnej,
5) imię (imiona), nazwisko(a), stanowisko służbowe upoważnionego
funkcjonariusza,
6) określenie wykroczeń, za które funkcjonariusz upoważniony jest do nakładania
grzywien w drodze mandatu karnego,
7) określenie obszaru, na którym upoważnienie jest ważne,
8) podpis państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego oraz pieczęć
urzędową.
ż 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 3
lipca 1972 r. w sprawie wykroczeń, za które funkcjonariusze organów Państwowej
Inspekcji Sanitarnej mogą nakładać grzywny w drodze mandatu karnego, oraz zasad
i sposobu wydawania upoważnień (Dz. U. Nr 30, poz. 209 i z 1984 r. Nr 13, poz.
56).
ż 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żuchowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 grudnia 1995 r.
w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy
(Dz. U. Nr 151, poz. 737)
Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne
(Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz.
434) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Ustanawia się stawki celne na towary przywożone z zagranicy w wysokości
określonej w taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Stawki celne są określone w procentach od wartości celnej towaru (ad
valorem), chyba że taryfa celna stanowi inaczej.
ż 2. 1. Taryfa celna określa stawki celne:
1) konwencyjne (podstawowe), które stosuje się, z zastrzeżeniem pkt 3 lit. a),
do towarów pochodzących z krajów i regionów:
a) członków Światowej Organizacji Handlu (WTO), ustanowionej dnia 15 kwietnia
1994 r. na podstawie podpisanej w Marakeszu Umowy o ustanowieniu Światowej
Organizacji Handlu,
b) do których stosuje się również klauzulę największego uprzywilejowania,
wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia,
2) preferencyjne, które stosuje się, z zastrzeżeniem pkt 3 lit. b), do
niektórych towarów pochodzących z:
a) pozaeuropejskich krajów i regionów rozwijających się (stawki celne
preferencyjne DEV), wymienionych w załączniku nr 3 do rozporządzenia, w których
wartość produktu krajowego brutto przypadającego na jednego mieszkańca nie
przekracza wartości produktu krajowego brutto przypadającego na jednego
mieszkańca w Polsce,
b) krajów i regionów najmniej rozwiniętych (stawki celne preferencyjne LDC),
wymienionych w załączniku nr 4 do rozporządzenia,
3) autonomiczne, które stosuje się do towarów pochodzących:
a) z krajów i regionów, o których mowa w pkt 1, jeżeli stawka celna konwencyjna
(podstawowa) jest wyższa od określonej dla tego towaru stawki celnej
autonomicznej lub gdy stawka celna konwencyjna (podstawowa) nie została
określona,
b) z krajów i regionów, o których mowa w pkt 2, jeżeli stawka celna
preferencyjna nie została określona, a towar nie pochodzi z kraju lub regionu
wymienionego również w załączniku nr 2 do rozporządzenia; jeżeli towar pochodzi
z kraju lub regionu wymienionego w załączniku nr 2 do rozporządzenia, przepis
pkt 1 i pkt 3 lit. a) stosuje się odpowiednio,
c) z krajów i regionów innych niż te, o których mowa w pkt 1 i 2,
4) obniżone, wynikające z zawartych przez Polskę umów międzynarodowych,
dotyczących tworzenia stref wolnego handlu, które stosuje się z zastrzeżeniem
ust. 2, do niektórych towarów pochodzących z:
a) państw członkowskich Unii Europejskiej (obniżone stawki celne UE),
wymienionych w załączniku nr 5 do rozporządzenia,
b) państw członkowskich Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (obniżone
stawki celne EFTA), wymienionych w załączniku nr 6 do rozporządzenia,
c) Republiki Czeskiej i Republiki Słowackiej (obniżone stawki celne Czechy,
Słowacja),
d) Republiki Węgier (obniżone stawki celne Węgry),
e) Republiki Słowenii (obniżone stawki celne Słowenia).
2. Jeżeli na towary pochodzące z państw, o których mowa w ust. 1 pkt 4, nie
została określona obniżona stawka celna lub nie zostało udokumentowane
pochodzenie towarów zgodnie z wymogami określonymi w umowach, o których mowa w
tym przepisie, przepis ust. 1 pkt 1 i pkt 3 stosuje się odpowiednio.
3. Do towarów, dla których nie można ustalić kraju lub regionu pochodzenia
towaru, stosuje się stawkę celną autonomiczną, podwyższoną o 100% lub stawkę
celną konwencyjną (podstawową), podwyższoną o 100%, jeżeli jest wyższa od stawki
celnej autonomicznej.
ż 3. Stawki celne konwencyjne (podstawowe), stawki celne autonomiczne oraz
obniżone stawki celne, o których mowa w ż 2, stosuje się po udokumentowaniu
pochodzenia towarów zgodnie z wymogami i kryteriami określonymi w wiążących
Polskę umowach międzynarodowych i w ustawie - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr
71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434) oraz ustalonymi
przez Prezesa Głównego Urzędu Ceł na podstawie przepisów tej ustawy.
ż 4. 1. Preferencyjne stawki celne określone w ż 2 ust. 1 pkt 2 stosuje się do
towarów bezpośrednio zakupionych w krajach i regionach, wymienionych w
załączniku nr 3 lub nr 4 do rozporządzenia, oraz bezpośrednio przywożonych z
tych krajów i regionów, po przedstawieniu dokumentu potwierdzającego pochodzenie
towaru, wystawionego w kraju pochodzenia zgodnie z wymogami określonymi w
Porozumieniu o ujednoliceniu zasad określania pochodzenia towarów z krajów
rozwijających się w celu udzielania preferencji celnych w ramach ogólnego
systemu preferencji (Dz. U. z 1982 r. Nr 15, poz. 116) oraz ustalonymi przez
Prezesa Głównego Urzędu Ceł na podstawie przepisów ustawy - Prawo celne.
2. Za towary bezpośrednio zakupione uważa się towary zakupione w
przedsiębiorstwie zarejestrowanym i mającym siedzibę w kraju lub regionie
wymienionym w załączniku nr 3 lub nr 4 do rozporządzenia i które jednocześnie
pochodzą z tego kraju lub regionu.
3. Za towary bezpośrednio przywożone uważa się również towary, których transport
z przyczyn geograficznych, transportowych, technicznych lub ekonomicznych
odbywał się nawet przez terytoria kilku krajów i regionów, również wtedy, gdy
towary te były czasowo magazynowane na terytoriach tych krajów lub regionów, pod
warunkiem że pozostawały one przez cały czas pod dozorem celnym. Bezpośredni
przywóz musi być potwierdzony dokumentami transportowymi, natomiast przekazanie
towarów pod dozorem celnym w trakcie tranzytu musi być potwierdzone przez władze
celne kraju tranzytu.
ż 5. Przy ustalaniu należności celnych zaokrągla się:
1) wartość celną towaru - według zasad określonych dla zaokrąglania podstawy
opodatkowania podatkiem od towarów i usług,
2) kwotę cła - według zasad określonych dla zaokrąglania kwot podatku od towarów
i usług,
3) kwotę odsetek za zwłokę - według zasad określonych dla zaokrąglania kwot
odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych.
ż 6. 1. Przy przywozie towarów uprzednio wywiezionych czasowo za granicę w celu
naprawienia, uszlachetnienia, przerobu lub przetworzenia stosuje się stawkę
celną właściwą dla towaru według jego stanu w dniu zgłoszenia do odprawy celnej
przywozowej, a za wartość celną przyjmuje się wartość wykonanej naprawy,
uszlachetnienia, przerobu lub przetworzenia oraz wartość materiałów kontrahenta
zagranicznego zużytych w wykonywanym procesie, skorygowane o koszty wymienione w
art. 30c i 30d ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne; jeżeli taki
przywóz dotyczy pojazdów samochodowych wywiezionych uprzednio w celu naprawienia
lub towarów obciążonym w taryfie stawką celną składającą się ze stawki celnej ad
valorem i DCC (dodatkowego cła cukrowego), które to towary zawierają cukier
uprzednio wywieziony za granicę w celu wyprodukowania tych towarów, to zamiast
stawki celnej właściwej dla towaru, wynikającej z taryfy celnej, stosuje się
wyłącznie stawkę ad valorem.
2. Przy przywozie towarów uprzednio wywiezionych czasowo za granicę w celu
naprawienia lub uszlachetnienia, wymienionych w załączniku nr 7 do
rozporządzenia, stosuje się zerową stawkę celną, pod warunkiem uzyskania
pozwolenia na przywóz, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie.
ż 7. 1. Do towarów objętych kontraktami zawartymi nie później niż przed dniem
wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się stawki celne określone w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 czerwca 1995 r. w sprawie ceł na towary
przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 72, poz. 357 oraz Nr 111, poz. 536), jeżeli
stawka celna określona w taryfie celnej, o której mowa w ż 1 niniejszego
rozporządzenia, jest wyższa albo kraj lub region pochodzenia towaru był objęty
preferencjami celnymi, które zostały ograniczone lub zniesione na mocy
niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że towary te zostały zgłoszone do
odprawy celnej w ciągu trzech miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia.
2. Przez kontrakty, o których mowa w ust. 1, rozumie się kontrakty potwierdzone
fakturami wystawionymi nie później niż w terminie 7 dni od dnia wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia.
ż 8. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 czerwca 1995 r. w sprawie
ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 72, poz. 357 i Nr 111, poz.
536).
ż 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. (poz. 737)

Załącznik nr 1
(taryfa celna stanowiąca załącznik nr 1 do rozporządzenia jest oddzielnym
wydawnictwem)
Załącznik nr 2
WYKAZ KRAJÓW I REGIONÓW CZŁONKÓW ŚWIATOWEJ ORGANIZACJI HANDLU (WTO) ORAZ INNYCH
KRAJÓW I REGIONÓW, WOBEC KTÓRYCH RZECZPOSPOLITA POLSKA STOSUJE KLAUZULĘ
NAJWIĘKSZEGO UPRZYWILEJOWANIA
Ameryka Północna
Grenlandia
Kanada
St. Pierre i Miquelon
Stany Zjednoczone Ameryki (USA)
Ameryka Środkowa i Południowa
Anguilla
Antigua i Barbuda
Antyle Holenderskie
Argentyna
Aruba
Bahamy
Barbados
Belize
Bermudy
Boliwia
Brazylia
Chile
Dominika
Dominikana
Dziewicze Wyspy Brytyjskie
Dziewicze Wyspy USA
Ekwador
Falklandy-Malwiny
Grenada
Gujana
Gujana Francuska
Gwadelupa
Gwatemala
Haiti
Honduras
Jamajka
Kajmany
Kolumbia
Kostaryka
Kuba
Martynika
Meksyk
Montserrat
Nikaragua
Panama
Paragwaj
Peru
Puerto Rico
St. Christopher i Nevis
St. Lucia
St. Vincent i Grenadyny
Salwador
Surinam
Trynidad i Tobago
Turks i Caicos
Urugwaj
Wenezuela
Afryka
Algieria
Angola
Benin
Botswana
Brytyjskie Terytorium Pacyfiku
Burkina Faso
Burundi
C''te d'Ivoire
Czad
Dżibuti
Egipt
Etiopia
Gabon
Gambia
Ghana
Gwinea
Gwinea-Bissau
Gwinea Równikowa
Kamerun
Kenia
Komory
Kongo
Lesotho
Liberia
Libia
Madagaskar
Malawi
Mali
Maroko
Mauretania
Mauritius
Mozambik
Namibia
Niger
Nigeria
Republika Południowej Afryki
Republika Środkowoafrykańska
Republika Zielonego Przylądka
Reunion
Rwanda
Sahara Zachodnia
Senegal
Seszele
Sierra Leone
Somalia
Suazi (Swaziland)
Sudan
Tanzania
Togo
Tunezja
Uganda
Wyspa Świętej Heleny
Wyspy Św. Tomasza i Książęca
Zair
Zambia
Zimbabwe
Azja
Afganistan
Arabia Saudyjska
Bahrajn
Bangladesz
Bhutan
Brunei
Chiny
Cypr
Filipiny
Hongkong
Indie
Indonezja
Irak
Iran
Izrael
Japonia
Jemen
Jordania
Kambodża
Katar
Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna
Kuwejt
Laos
Liban
Makau
Malediwy
Malezja
Mongolia
Myanmar
Nepal
Oman
Pakistan
Republika Korei
Singapur
Sri Lanka
Strefa Neutralna
Syria
Tajlandia
Tajwan
Wietnam
Zjednoczone Emiraty Arabskie
Europa
Albania
Armenia
Austria
Azerbejdżan
Belgia
Białoruś
Bośnia i Hercegowina
Bułgaria
Chorwacja
Czechy
Dania
Estonia
Finlandia
Francja
Gibraltar
Grecja
Gruzja
Hiszpania
Holandia
Irlandia
Islandia
Kazachstan
Kyrgystan
Liechtenstein
Litwa
Luksemburg
Łotwa
Macedonia
Malta
Mołdowa
Monako
Niemcy
(Republika Federalna Niemiec)
Norwegia
Polska
Portugalia
Rosja
(Federacja Rosyjska)
Rumunia
Federalna Republika Jugosławii
(Serbia i Czarnogóra)
Słowacja
Słowenia
Szwajcaria
Szwecja
Tadżykistan
Turcja
Turkmenistan
Ukraina
Uzbekistan
Watykan
Węgry
Wielka Brytania
Włochy
Wyspy Owcze
Australia i Oceania
Australia
Fidżi
Francuskie Terytorium Południowe
Guam
Kiribati
Minor
Norfolk
Nowa Kaledonia
Nowa Zelandia
Palau
Papua-Nowa Gwinea
Samoa Zachodnie
Samoa Amerykańskie
Tonga
Tuvalu
Vanuatu
Wallis i Futuna
Wyspa Bożego Narodzenia
Wyspy Cooka
Wyspy Kokosowe
Wyspy McDonalda i Heard
Wyspy Salomona
Antarktyda
Antarktyda
Załącznik nr 3
WYKAZ POZAEUROPEJSKICH KRAJÓW I REGIONÓW ROZWIJAJĄCYCH SIĘ, WOBEC KTÓRYCH
STOSUJE SIĘ STAWKI CELNE PREFERENCYJNE DEV
Ameryka Środkowa i Południowa
Boliwia
Dominikana
Ekwador
Gujana
Gwatemala
Honduras
Jamajka
Kolumbia
Kostaryka
Kuba
Nikaragua
Paragwaj
Peru
St. Vincent i Grenadyny
Salwador
Turks i Caicos
Azja
Chiny
Filipiny
Indie
Indonezja
Jordania
Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna
Liban
Mongolia
Pakistan
Sri Lanka
Tajlandia
Wietnam
Afryka
Algieria
C''te d'Ivoire
Egipt
Ghana
Kamerun
Kenia
Kongo
Maroko
Namibia
Nigeria
Senegal
Suazi (Swaziland)
Tunezja
Zimbabwe
Australia i Oceania
Papua-Nowa Gwinea
Tonga
Załącznik nr 4
WYKAZ KRAJÓW I REGIONÓW NAJMNIEJ ROZWINIĘTYCH, WOBEC KTÓRYCH STOSUJE SIĘ STAWKI
CELNE PREFERENCYJNE LDC
Ameryka Środkowa i Południowa
Haiti
Azja
Afganistan
Bangladesz
Bhutan
Jemen
Kambodża
Laos
Malediwy
Myanmar
Nepal
Afryka
Angola
Benin
Burkina Faso
Burundi
Czad
Dżibuti
Erytrea
Etiopia
Gambia
Gwinea
Gwinea-Bissau
Gwinea Równikowa
Komory
Lesotho
Liberia
Madagaskar
Malawi
Mali
Mauretania
Mozambik
Niger
Republika Środkowoafrykańska
Republika Zielonego Przylądka
Rwanda
Sierra Leone
Somalia
Sudan
Tanzania
Togo
Uganda
Wyspy Św. Tomasza i Książęca
Zair
Zambia
Australia i Oceania
Kiribati
Samoa Zachodnie
Tuvalu
Vanuatu
Wyspy Salomona
Załącznik nr 5
WYKAZ PAŃSTW CZŁONKOWSKICH UNII EUROPEJSKIEJ (UE)
1. Austria
2. Belgia
3. Dania
4. Finlandia
5. Francja
6. Grecja
7. Hiszpania
8. Holandia
9.Irlandia
10. Luksemburg
11. Portugalia
12. Republika Federalna Niemiec
13. Szwecja
14. Wielka Brytania
15. Włochy
Załącznik nr 6
WYKAZ PAŃSTW CZŁONKOWSKICH EUROPEJSKIEGO STOWARZYSZENIA WOLNEGO HANDLU (EFTA)
1. Islandia
2. Lichtenstein
3. Norwegia
4. Szwajcaria
Załącznik nr 7
WYKAZ TOWARÓW UPRZEDNIO CZASOWO WYWIEZIONYCH ZA GRANICĘ W CELU NAPRAWIENIA LUB
USZLACHETNIENIA, W STOSUNKU DO KTÓRYCH STOSUJE SIĘ ZEROWĄ STAWKĘ CELNĄ
Lp.WyszczególnienieKod PCN
ITowary oraz ich części produkowane według specjalnych warunków
technicznych i technologicznych, przeznaczone do celów wojskowych:
1.Materiały wybuchowe; produkty pirotechniczne; stopy
piroforyczne; niektóre materiały łatwo palne dział 36
z wyłączeniem ex 3605
2.Bomby, granaty, torpedy, miny, rakiety i podobne uzbrojenie wojenne oraz
jego części; naboje pociski i inna amunicja oraz jej części, w tym
przybitki nabojów śrutowych i kulowych9306
3.Czołgi oraz inne opancerzone samobieżne pojazdy bojowe z uzbrojeniem lub
bez oraz części tych pojazdów8710
4.Samoloty i śmigłowce oraz ich częściex 8802, 8803
5.Okręty wojenne i ich częściex 8906, 8908
6.Broń i amunicja, ich części i akcesoriadział 93
7.Łączność specjalna (z urządzeniami szyfrującymi i deszyfrującymi)ex
dział 85
8.Pozostały sprzęt wyposażony w ogniowe środki rażenia również części
aktywnych środków ogniowychex sekcja XVII
IISprzęt pomocniczy i wyposażenie aktywnych środków ogniowych, produkowane
według specjalnych warunków technicznych i technologicznych, przeznaczone
do celów wojskowych:
1.Sprzęt i systemy kierowania ogniem, radiolokacyjne, obserwacyjne i
nawigacyjneex sekcja XVI, ex dział 90, 91
2.Sprzęt i systemy łącznościex sekcja XVI, ex dział 90
3.Trenażery i urządzenia testowesekcje różne
4.Maszyny, urządzenia, systemy elektryczne i elektroniczne oraz ich
częściex sekcja XVI
5.Specjalne źródła zasilaniaex dział 85
6.Narzędzia i aparaty optyczne, fotograficzne, kinematograficzne,
pomiarowe, kontrolne i precyzyjneex działy 90, 91
7.Środki transportuex sekcja XVII
8.Inny sprzęt pomocniczy do celów wojskowychsekcje różne

ex dotyczy niektórych towarów z działów lub sekcji.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na przywóz niektórych pojazdów
samochodowych pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej
(Dz. U. Nr 151, poz. 738)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne ilościowe na
przywóz pojazdów samochodowych, wymienionych w załączniku nr 1 do
rozporządzenia, w wysokości określonej w tym załączniku, pochodzących z państw
członkowskich Unii Europejskiej, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe
stawki celne.
2. Wykaz państw, o których mowa w ust. 1, zawiera załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
ż 2. Jeżeli kontyngent, o którym mowa w ż 1 ust. 1, zostanie wyczerpany w części
dotyczącej pojazdów samochodowych wymienionych w załączniku nr 1 w przypisie
(2), to przywóz takich pojazdów na warunkach określonych w niniejszym
rozporządzeniu może być dokonany w ramach części kontyngentu dotyczącej pojazdów
samochodowych wymienionych w przypisie (1) tego załącznika.
ż 3. Preferencyjne zerowe stawki celne, o których mowa w ż 1 ust. 1, stosuje się
po przedstawieniu świadectwa pochodzenia towaru, określonego odrębnie.
ż 4. W zakresie uregulowanym w ż 1 i 2 nie stosuje się stawek celnych
określonych w taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z
zagranicy (Dz. U. Nr 151, poz. 737).
ż 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik nr 1
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH ILOŚCIOWYMI KONTYNGENTAMI CELNYMI, POCHODZĄCYCH Z PAŃSTW
CZŁONKOWSKICH UNII EUROPEJSKIEJ
Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienieJednostka miaryKontyngent
123456
187038703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone
zasadniczo do przewozu osób (inne niż z pozycji nr 8702)~~ włącznie z
samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami
wyścigowymi:szt.25000
- Pozostałe pojazdy wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym:
8703 21- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1000 cm3:
8703 21 10 0- - - Nowe
8703 22- - O pojemności skokowej powyżej 1000 cm3~~ ale nie
przewyższającej 1500 cm3
- - - Nowe:
8703 22 19 0- - - - Pozostałe
8703 23- - O pojemności skokowej powyżej 1500 cm3~~ ale nie
przewyższającej 3000 cm3:
- - - Nowe:
8703 23 19 0- - - - Pozostałe
8703 24- - O pojemności skokowej powyżej 3000 cm3:
8703 24 10 0- - - Nowe
- Pozostałe pojazdy~~ wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o
zapłonie samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne):
8703 31- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1500 cm3:
8703 31 10 0- - - Nowe
8703 32- - O pojemności skokowej przekraczającej 1500 cm3~~ lecz nie
przekraczającej 2500 cm3:
- - - Nowe:
8703 32 19 0- - - - Pozostałe
8703 33- - O pojemności skokowej powyżej 2500 cm3:
- - - Nowe:
8703 33 19 0- - - - Pozostałe
8703 90- Pozostałe:
8703 90 90- - Pozostałe:
ex8703 90 90 1- - - Do czterech lat(1)
287038703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone
zasadniczo do przewozu osób (inne niż z pozycji nr 8702)~~ włącznie z
samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami
wyścigowymi:szt.12000
- Pozostałe pojazdy wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym:
8703 21- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1000 cm3:
ex8703 21 10 0- - - Nowe(2)
8703 22- - O pojemności skokowej powyżej 1000 cm3~~ ale nie
przewyższającej 1500 cm3:
- - - Nowe:
ex8703 22 19 0- - - - Pozostałe(2)
8703 23- - O pojemności skokowej powyżej 1500 cm3~~ ale nie
przewyższającej 3000 cm3:
- - - Nowe:
ex8703 23 19 0- - - - Pozostałe(2)
8703 24- - O pojemności skokowej powyżej 3000 cm3:
ex8703 24 10 0- - - Nowe(2)
- Pozostałe pojazdy~~ wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o
zapłonie samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne):
8703 31- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1500 cm3:
ex8703 31 10 0- - - Nowe(2)
8703 32- - O pojemności skokowej przekraczającej 1500 cm3~~ lecz nie
przekraczającej 2500 cm3:
- - - Nowe:
ex8703 32 19 0- - - - Pozostałe(2)
8703 33- - O pojemności skokowej powyżej 2500 cm3:
- - - Nowe:
ex8703 33 19 0- - - - Pozostałe(2)
8703 90- Pozostałe:
8703 90 90- - Pozostałe:
ex8703 90 90 1- - - Do czterech lat(1) (2)
387048704Pojazdy samochodowe do transportu towarowego:szt.140
- Pozostałe~~ z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie
samoczynnym (wysoko- lub średnioprężnymi):
8704 21- - O masie całkowitej nie przekraczającej 5 ton:
- - - Pozostałe:
- - - - Z silnikami o pojemności powyżej 2500 cm3:
8704 21 31 0- - - - - Nowe
- - - - Z silnikami o pojemności do 2500 cm3 włącznie:
8704 21 91- - - - - Nowe:
8704 21 91 1- - - - - - O ładowności do 1000 kg~~ zbudowane na bazie
nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi)
8704 21 91 9- - - - - - Pozostałe
8704 22- - O masie całkowitej powyżej 5 ton~~ ale nie więcej niż 20 ton:
- - - Pozostałe:
8704 22 91 0- - - - Nowe
8704 23- - O masie całkowitej powyżej 20 ton:
- - - Pozostałe:
8704 23 91 0- - - - Nowe
- Pozostałe~~ z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie
iskrowym:
8704 31- - O masie całkowitej nie przekraczającej 5 ton:
- - - Pozostałe:
- - - - Z silnikami o pojemności powyżej 2800 cm3:
8704 31 31 0- - - - - Nowe
- - - - Z silnikami o pojemności nie przekraczającej 2800 cm3:
8704 31 91- - - - - Nowe:
8704 31 91 1- - - - - - O ładowności do 1000 kg~~ zbudowane na bazie
nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi)
8704 31 91 9- - - - - - Pozostałe
8704 32- - O masie całkowitej powyżej 5 ton:
- - - Pozostałe:
8704 32 91 0- - - - Nowe

(1) dotyczy tylko pojazdów nowych;
(2) dotyczy tylko pojazdów wyposażonych w urządzenia katalityczne.
Załącznik nr 2
WYKAZ PAŃSTW CZŁONKOWSKICH UNII EUROPEJSKIEJ
1. Austria
2. Belgia
3. Dania
4. Finlandia
5. Francja
6. Grecja
7. Hiszpania
8. Holandia
9. Irlandia
10. Luksemburg
11. Portugalia
12. Republika Federalna Niemiec
13. Szwecja
14. Wielka Brytania
15. Włochy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego na przywóz niektórych towarów
pochodzących z Konfederacji Szwajcarskiej, Królestwa Norwegii, Księstwa
Liechtenstein i Republiki Islandii
(Dz. U. Nr 151, poz. 739)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngent celny ilościowy, w
wysokości 3600 ton na przywóz towarów pochodzących z Konfederacji Szwajcarskiej,
Królestwa Norwegii, Księstwa Liechtenstein i Republiki Islandii, wymienionych w
załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne stawki
celne w wysokości określonej w tym załączniku,
ż 2. Preferencyjne stawki celne, o których mowa w ż 1, stosuje się po
udokumentowaniu pochodzenia towarów, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie.
ż 3. W zakresie uregulowanym w ż 1 i 2 nie stosuje się stawek celnych
określonych w taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z
zagranicy (Dz. U. Nr 151, poz. 739).
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. (poz. 739)
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTEM CELNYM ILOŚCIOWYM, POCHODZĄCYCH Z
KONFEDERACJI SZWAJCARSKIEJ, KRÓLESTWA NORWEGII, KSIĘSTWA LIECHTENSTEIN I
REPUBLIKI ISLANDII (PAŃSTW CZŁONKOWSKICH EFTA)
Pozycja Kod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celna
03020302Ryby świeże lub chłodzone, z wyjątkiem filetów rybnych oraz innego
rybiego mięsa z pozycji nr 0304:
0302 40- Śledzie (Clupea harengus, Clupea pallasii), z wyłączeniem
wątróbek, ikry i mleczu:
0302 40 10- - Od 15 lutego do 15 czerwca:
0302 40 10 1- - - Śledź bałtycki od 1 marca do 15 czerwca3
ex0302 40 10 9- - - Pozostałe 10
0302 40 98- - Od 16 czerwca do 31 grudnia:
0302 40 98 1- - - Śledź bałtycki od 16 czerwca do 30 września3
ex0302 40 98 9- - - Pozostałe20
03030303Ryby mrożone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz innego rybiego
mięsa z pozycji nr 0304:
0303 50- Śledzie (Clupea harengus, Clupea pallasii), z wyłączeniem
wątróbek, ikry i mleczu:
0303 50 10- - Od 15 lutego do 15 czerwca:
0303 50 10 1- - - Śledź bałtycki od 1 marca do 15 czerwca3
ex0303 50 10 9- - - Pozostałe20
0303 50 98- - Od 16 czerwca do 31 grudnia:
0303 50 98 1- - - Śledź bałtycki od 16 czerwca do 30 września3
ex0303 50 98 9- - - Pozostałe2 0
03040304Filety rybne i inne mięso rybie (rozdrobnione lub nie), świeże,
chłodzone lub mrożone:
0304 10- Świeże lub chłodzone:
- - Filety:
- - - Pozostałe:
ex0304 10 38 0- - - - Pozostałe36

1) ex 0302 40 10 9, ex 0303 50 10 9 dotyczy śledzia bałtyckiego od 15 lutego do
28 (29) lutego.
2) ex 03 02 40 98 9, ex 0303 50 98 9 dotyczy śledzia bałtyckiego od 1
października do 14 lutego.
3) ex 0304 10 38 0 dotyczy świeżych lub chłodniczych filetów ze śledzia
bałtyckiego.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na przywóz niektórych towarów
pochodzących z Republiki Słowenii
(Dz. U. Nr 151, poz. 740)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 marca 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne ilościowe na
przywóz towarów pochodzących z Republiki Słowenii, wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne stawki celne w wysokości
określonej w tym załączniku.
ż 2. Preferencyjne stawki celne, o których mowa w ż 1, stosuje się po
udokumentowaniu pochodzenia towarów, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie.
ż 3. W zakresie uregulowanym w ż 1 i 2 nie stosuje się stawek celnych
określonych w taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z
zagranicy (Dz. U. Nr 151, poz. 737).
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. (poz. 740)
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI CELNYMI ILOŚCIOWYMI, POCHODZĄCYCH Z
REPUBLIKI SŁOWENII
Poz.Kod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaKontyngent
02070207Mięso i jadalne podroby z drobiu z pozycji nr 0105, świeże,
chłodzone lub mrożone:125 ton
- Z ptactwa z gatunku Gallus domesticus:
0207 11- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
0207 11 10 0- - - Oskubane i bez jelit, z głowami i łapami, znane jako
"kurczaki 83%"30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 11 30 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami znane jako "kurczaki 70%"30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 11 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 12- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
0207 12 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 12 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, i bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 14- - Kawałki i podroby mrożone:
- - - Kawałki:
0207 14 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - - Z kośćmi:
0207 14 20 0- - - - - Połówki i ćwiartki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 14 30 0- - - - - Całe skrzydła z końcami lub bez30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 14 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 14 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 14 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 14 70 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - Podroby:
0207 14 99 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
- Z indyków:
0207 24- - Nie cięte na kawałki świeże lub chłodzone:
0207 24 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 24 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 25- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
0207 25 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 25 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 27- - Kawałki i podroby, mrożone:
- - - Kawałki:
0207 27 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - - Z kośćmi:
0207 27 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 27 30 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 27 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 27 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 27 60 0- - - - - - Uda i ich kawałki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 27 70 0- - - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 27 80 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
- Z kaczek, gęsi i perliczek:
0207 32- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
- - - Kaczki:
0207 32 11 0- - - - Oskubane, bez krwi i jelit, ale nie wypatroszone, z
głowami i łapami, znane jako "kaczki 85%"30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 32 15 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z
szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"30 minimum
0,30 ECU/kg
0207 32 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - Gęsi:
0207 32 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, nie wypatroszone, z głowami i
łapami, znane jako "gęsi 82%"30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 32 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i
żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 32 90 0- - - Perliczki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 33- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
- - - Kaczki:
0207 33 11 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z
szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"30 minimum
0,30 ECU/kg
0207 33 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków znane jako "kaczki 63%" lub inaczej prezentowane30
minimum 0,30 ECU/kg
- - - Gęsi:
0207 33 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, nie wypatroszone, z głowami i
łapami, znane jako "gęsi 82%"30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 33 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i
żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 33 90 0- - - Perliczki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36- - Pozostałe, mrożone:
- - - Kawałki:
- - - - Bez kości:
0207 36 11 0- - - - - Z gęsi30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - - Z kośćmi:
- - - - - Połówki lub ćwiartki:
0207 36 21 0- - - - - - Z kaczek30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 23 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 25 0- - - - - - Z perliczek30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 31 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 36 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - - - Piersi i ich kawałki:
0207 36 51 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 36 61 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 79 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 89 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 90 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
04020402Mleko i śmietana, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub
innego środka słodzącego: 25 ton
0402 10- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości
tłuszczu w masie nie przekraczającej 1,5%:
- - Nie zawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego:
0402 10 11 0- - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg35
0402 10 19 0- - - Pozostałe35
- - Pozostałe:
0402 10 91 0- - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg35
0402 10 99 0- - - Pozostałe35
- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci o zawartości tłuszczu w
masie powyżej 1,5%:
0402 29- - Pozostałe:
- - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 27%:
0402 29 11 0- - - - Mleko specjalne dla niemowląt, w hermetycznie
zamkniętych pojemnikach o zawartości netto nie przekraczającej 500 g i o
zawartości tłuszczu w masie powyżej 10%5
- - - - Pozostałe:
0402 29 15 0- - - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg5
0402 29 19 0- - - - - Pozostałe5
- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 27%:
0402 29 91 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg5
0402 29 99 0- - - - Pozostałe5
04060406Sery i twarogi:50 ton
0406 90- Pozostałe sery:
- - Pozostałe:
- - - Emmentaler, GruyŁre, Sbrinz, Bergk�se i Appenzell:
- - - - Pozostałe:
0406 90 12 0- - - - - Emmentaler17,5
0406 90 23 0- - - Edam17,5
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
- - - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 40% i o
zawartości masy wody w substancji beztłuszczowej:
- - - - - - Powyżej 47%, ale nie przekraczającej 72%:
0406 90 78 0- - - - - - - Gouda17,5
04070407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, konserwowane albo gotowane:15
ton
- Drobiu:
- - Wylęgowe:
0407 00 11 0- - - Indycze albo gęsie12,5 minimum 0,015 ECU/szt.
0407 00 19 0- - - Pozostałe12,5 minimum 0,015 ECU/szt.
0407 00 30 0- - Pozostałe12,5 minimum 0,015 ECU /szt.
0407 00 90 0- Pozostałe12,5 minimum 0,015 ECU/szt.
08080808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże:100 ton
0808 10- Jabłka:
0808 10 10 0- - Jabłka na sok, luzem, od 16 września do 15 grudnia30
- - Pozostałe:
- - - Od 1 stycznia do 31 marca:
0808 10 51 0- - - - Odmiany Golden Delicious30
0808 10 53 0- - - - Odmiany Grany Smith30
0808 10 59 0- - - - Pozostałe30
- - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca:
0808 10 61 0- - - - Odmiany Golden Delicious10
0808 10 63 0- - - - Odmiany Grany Smith10
0808 10 69 0- - - - Pozostałe10
- - - Od 1 do 31 lipca:
0808 10 71 0- - - - Odmiany Golden Delicious5
0808 10 73 0- - - - Odmiany Grany Smith5
0808 10 79 0- - - - Pozostałe5
- - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia:
0808 10 92 0- - - - Odmiany Golden Delicious30
0808 10 94 0- - - - Odmiany Grany Smith30
0808 10 98 0- - - - Pozostałe30
0808 20- Gruszki i pigwy:25 ton
- - Gruszki:
0808 20 10 0- - - Na wino gruszkowe, luzem, od 1 sierpnia do 31 grudnia25
- - - Pozostałe:
0808 20 31 0- - - - Od 1 stycznia do 31 marca5
0808 20 37 0- - - - Od 1 do 30 kwietnia 5
0808 20 41 0- - - - Od 1 maja do 30 czerwca 5
0808 20 47 0- - - - Od 1 do 15 lipca 5
0808 20 51 0- - - - Od 15 do 31 lipca 5
0808 20 57 0- - - - Od 1 sierpnia do 31 października25
0808 20 67 0- - - - Od 1 listopada do 31 grudnia25
0808 20 90 0- - Pigwy12,5
12091209Nasiona, owoce i zarodniki, siewne:25 ton
- Nasiona buraków:
1209 11 00 0- - Nasiona buraków cukrowych7,5
1209 19 00 0- - Pozostałe7,5
- Nasiona roślin pastewnych inne niż nasiona buraków:
1209 21 00 0- - Nasiona lucerny (alfa alfa)5
1209 22- - Nasiona koniczyny (Trifolium spp.):
1209 22 10 0- - - Koniczyny czerwonej (Trifolium pratense L.)5
1209 22 80 0- - - Pozostałe5
1209 23- - Nasiona kostrzewy:
1209 23 11 0- - - Kostrzewy łąkowej (Festuca pratensis Huds. )5
1209 23 15 0- - - Kostrzewy czerwonej (Festuca rubra L.)5
1209 23 80 0- - - Pozostałe5
1209 24 00 0- - Nasiona wiechliny łąkowej (Poa pratensis L.)5
1209 25- - Nasiona rajgrasu (Lolium multiflorum Lam., Lolium perenne L.):
1209 25 10 0- - - Rajgras włoski (życica wielkokwiatowa) (łącznie z
rajgrasem westerwoldzkim) (Lolium multiflorum Lam.)5
1209 25 90 0- - - Rajgras angielski (życica trwała) (Lolium perenne L.)5
1209 26 00 0- - Nasiona tymotki5
1209 29- - Pozostałe:
1209 29 10 0- - - Nasiona wyki; nasiona wiechliny (błotnej, zwyczajnej
(Poa. palustris L., Poa trivalis L.); nasiona kupkówki (Dactylis glomerata
L.); nasiona mietlicy (Agrostis)5
1209 29 50- - - Ziarno łubinu:
1209 29 50 1- - - - Siewne5
1209 29 50 9- - - - Pozostałe5
1209 29 80 0- - - Pozostałe5
1209 30 00 0- Nasiona roślin zielnych (ziołowych) hodowanych głównie dla
ich kwiatów5
- Pozostałe:
1209 91- - Nasiona warzyw:
1209 91 10 0- - - Nasiona kalarepy (Brassica oleracea L. var. caulorapa i
gongylodes L.)5
1209 91 90 0- - - Pozostałe5
1209 99- - Pozostałe:
1209 99 10 0- - - Nasiona drzew leśnych5
- - - Pozostałe:
1209 99 91 0- - - - Nasiona roślin hodowanych głównie dla ich kwiatów
oprócz objętych podpozycją nr 1209 305
1209 99 99 0- - - - Pozostałe5
12111211Rośliny i ich części (łącznie z nasionami i owocami) używane
głównie w perfumerii, farmacji lub używane do celów owadobójczych lub
podobnych, świeże lub suszone, krojone, kruszone, nawet proszkowane:25 ton

1211 10 00 0- Korzenie lukrecji0
1211 20 00 0- Korzenie żeńszenia5
1211 90- Pozostałe:
1211 90 10 0- - Maruna (kwiaty, liście, łodygi, skórki i korzenie)5
1211 90 30 0- - Fasola tonkińska5
1211 90 40 0- - Mięta (łodygi i liście)5
1211 90 60 0- - Lipa (kwiaty i liście)5
1211 90 65 0- - Werbena (liście i wierzchołki)5
1211 90 70 0- - Lebiodka pospolita (Origanum vulgare) (gałązki, łodyżki i
liście)5
1211 90 75 0- - Szałwia (Salvia officinalis) (liście i kwiaty)5
1211 90 80 0- - Pozostałe5
1601 1601 00Kiełbasy i podobne produkty z mięsa, podrobów lub krwi;
przetwory żywnościowe oparte na tych produktach:10 ton
1601 00 10 0- Z wątroby17,5
- Pozostałe:
1601 00 91 0- - Kiełbasy, suche lub do okładania, nie gotowane17,5
1601 00 99 0- - Pozostałe17,5
16021602Pozostałe przetworzone lub konserwowane mięso, podroby lub
krew:250 ton
1602 10 00 0- Przetwory homogenizowane20
1602 20- Z wątroby dowolnych zwierząt:
- - Z wątroby gęsiej lub kaczej:
1602 20 11 0- - - Zawierające w masie 75% lub więcej otłuszczonej
wątroby20
1602 20 19 0- - - Pozostałe20
1602 20 90 0- - Pozostałe20
- Z drobiu objętego pozycją nr 0105:
1602 31- - Z indyków:
- - - Zawierające w masie 57% lub więcej mięsa lub podrobów:
1602 31 11 0- - - - Zawierające wyłącznie nie gotowane mięso indycze20
1602 31 19 0- - - - Pozostałe20
1602 31 30 0- - - Zawierające w masie 25% lub więcej, ale mniej niż 57%
mięsa lub podrobów20
1602 31 90 0- - - Pozostałe20
1602 39- - Pozostałe:
- - - Zawierające w masie 57% lub więcej mięsa lub podrobów:
1602 39 21 0- - - - Nie gotowane20
1602 39 29 0- - - - Pozostałe20
1602 39 40 0- - - Zawierające w masie 25% lub więcej, ale mniej niż 57%
mięsa drobiowego lub podrobów20
1602 39 80 0- - - Pozostałe20
- Z wieprzowiny:
1602 41- - Szynki i ich części:
1602 41 10 0- - - Ze świń domowych20
1602 41 90 0- - - Pozostałe20
1602 42- - Łopatki i ich części:
1602 42 10 0- - - Ze świń domowych20
1602 42 90 0- - - Pozostałe20
1602 49- - Pozostałe łącznie z mieszankami:
- - - Ze świń domowych:
- - - - Zawierające w masie 80% lub więcej mięsa lub dowolnego rodzaju
podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia:
1602 49 11 0- - - - - Schaby (bez karkowych) i ich części łącznie z
mieszankami schabów i szynek20
1602 49 13 0- - - - - Karki i ich części łącznie z mieszankami obojczyków
i łopatek20
1602 49 15 0- - - - - Pozostałe mieszanki zawierające szynki, łopatki,
schaby lub karki oraz ich części20
1602 49 19 0- - - - - Pozostałe20
1602 49 30 0- - - - Zawierające w masie 40% lub więcej, ale mniej niż 80%
mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów łącznie z tłuszczami dowolnego
rodzaju i pochodzenia20
1602 49 50 0- - - - Zawierające w masie mniej niż 40% mięsa lub dowolnego
rodzaju podrobów łącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia20
1602 49 90 0- - - Pozostałe20
1602 50- Z wołowiny:
1602 50 10 0- - Nie gotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z
nie gotowanym mięsem lub podrobami20
- - Pozostałe:
- - - W opakowaniach hermetycznych:
1602 50 31 0- - - - Wołowina gotowana konserwowana solą20
1602 50 39 0- - - - Pozostałe20
1602 50 80 0- - - Pozostałe20
1602 90- Pozostałe łącznie z przetworami z krwi dowolnych zwierząt:
1602 90 10 0- - Przetwory z krwi dowolnych zwierząt20
- - Pozostałe:
1602 90 31 0- - - Z dziczyzny lub z królików20
- - - Pozostałe:
1602 90 51 0- - - - Zawierającej mięso lub podroby ze świń domowych20
- - - - Pozostałe:
- - - - - Zawierającej mięso wołowe lub podroby:
1602 90 61 0- - - - - - Nie gotowane; mieszanki gotowanego mięso lub
podrobów z nie gotowanym mięsem lub podrobami20
1602 90 69 0- - - - - - Pozostałe20
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - Z baraniny lub koziny:
- - - - - - - Nie gotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z nie
gotowanym mięsem lub podrobami:
1602 90 72 0- - - - - - - - Z baraniny20
1602 90 74 0- - - - - - - - Z koziny20
- - - - - - - Pozostałe:
1602 90 76 0- - - - - - - - Z baraniny20
1602 90 78 0- - - - - - - - Z koziny20
1602 90 98 0- - - - - - Pozostałe20
16041604Przetworzone i konserwowane ryby; kawior i namiastki kawioru
przygotowane z ikry rybiej:100 ton
- Ryby, całe lub w kawałkach, ale nie mielone:
1604 13- - Sardynki, sardynele i szproty:
- - - Sardynki:
1604 13 11 0- - - - W oliwie z oliwek17,5
1604 13 19 0- - - - Pozostałe17,5
1604 13 90 0- - - Pozostałe17,5
1604 15- - Makrele:
- - - Z gatunków Scomber Scombrus i Scomber japonicus:
1604 15 11 0- - - - Filety17,5
1604 15 19 0- - - - Pozostałe17,5
1604 15 90 0- - - Z gatunku Scomber australasicus17,5
1604 20- Pozostałe przetwory lub konserwy z ryb:
1604 20 05 0- - Przetwory z surimi17,5
- - Pozostałe:
1604 20 10 0- - - Z łososia17,5
1604 20 30 0- - - Z łososiowatych innych niż łosoś17,5
1604 20 40 0- - - Z sardeli17,5
1604 20 50 0- - - Z sardynek, bonito śródziemnomorskiego, makreli z
gatunków Scomber scombrus i Scomber japonicus, ryb z gatunku Orcynopsis
unicolor 17,5
1604 20 70 0- - - Z tuńczyków, bonito latających lub pozostałych ryb z
rodzaju Euthynnus17,5
1604 20 90 0- - - Z pozostałych ryb17,5
17041704Wyroby cukiernicze (łącznie z białą czekoladą), nie zawierające
kakao:7,5 tony
1704 10- Guma do żucia, również pokryta cukrem:
- - Zawierająca w masie mniej niż 60% sacharozy (łącznie z cukrem
inwertowanym wyrażonym jako sacharoza):
1704 10 11 0- - - Guma w paskach15 + DCC
1704 10 19 0- - - Pozostała15 + DCC
- - Zawierająca w masie 60% lub więcej sacharozy (łącznie z cukrem
inwertowanym wyrażonym jako sacharoza):
1704 10 91 0- - - Guma w paskach15 + DCC
1704 10 99 0- - - Pozostała15 + DCC
18061806Czekolada i inne przetwory spożywcze zawierające kakao:50 ton
1806 90- Pozostałe:
1806 90 60 0- - Pasty do smarowania zawierające kakao22,5+DCC
19021902Ciasto makaronowe, również gotowane lub nadziewane (mięsem lub
innymi substancjami) lub przygotowane inaczej, takie jak spaghetti,
makaron, nitki, lasagne, gnocchi, ravioli, cannelloni; kuskus,
przygotowany lub nie:50 ton
- Ciasto makaronowe nie gotowane, nie nadziewane ani nie przygotowane
inaczej:
1902 11 00 0- - Zawierające jaja20
1902 19- - Pozostałe:
1902 19 10 0- - - Nie zawierające mąki lub grysiku ze zwykłej pszenicy20
1902 19 90 0- - - Pozostałe20
19051905Chleb, pieczywo cukiernicze, ciasta i ciastka, herbatniki
(biskwity) i inne wyroby piekarnicze, nawet zawierające kakao; opłatki
sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle
wytłaczane, papier ryżowy i podobne wyroby:50 ton
1905 90- Inne:
1905 90 10 0- - Mace12,5
1905 90 20 0- - Opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów
farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne produkty12,5
- - Pozostałe:
1905 90 30 0- - - Chleb nie zawierający dodatku miodu, jajek, sera lub
owoców, a zawierający w suchej masie nie więcej niż 5% cukru i nie więcej
niż 5% tłuszczu12,5 + DCC
1905 90 40 0- - - Wafle i opłatki o zawartości wody w masie powyżej
10%17,5 + DCC
1905 90 45 0- - - Herbatniki (biskwity)12,5 + DCC
1905 90 55 0- - - Produkty wytłaczane lub ekspandowane, pikantne lub
solone12,5
- - - Pozostałe:
1905 90 60 0- - - - Z dodatkiem środka słodzącego20 + DCC
1905 90 90 0- - - - Pozostałe17,5
20052005Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za
pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożone, inne niż produkty objęte
pozycją nr 2006:15 ton
2005 90- Pozostałe warzywa i mieszanki warzywne:
2005 90 10 0- - Owoce z rodzaju Capsicum inne niż słodka papryka lub
pieprz angielski15
20092009Soki owocowe (łącznie z moszczem winogronowym) i soki warzywne nie
sfermentowane i nie zawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru
lub innej substancji słodzącej:50 ton
2009 80- Sok z dowolnego innego pojedynczego owocu lub z dowolnego
warzywa:
- - O gęstości powyżej 1,33 g/cmł przy 20�C:
- - - Sok z gruszek:
2009 80 11 0- - - - O wartości nie przekraczającej 22 ECU za 100 kg masy
netto25 + DCC
2009 80 19 0- - - - Pozostałe25 + DCC
- - - Pozostałe:
- - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy netto:
2009 80 32 0- - - - - Soki z owoców męczennicy i guawy17,5 + DCC
2009 80 33 0- - - - - Soki z mango, owoców smaczeliny, papaya, owoców
tamaryndy, owoców nerkowca, lychees (Lyphii chinensis), jackfruit (owoców
indyjskiego drzewa chlebowego), owoców sączyńca, owoców oskomianu
(carambola) i pitahaya 17,5 + DCC
2009 80 35 0- - - - - Pozostałe17,5 + DCC
- - - - Pozostałe:
2009 80 36 0- - - - - Soki z owoców tropikalnych17,5 + DCC
2009 80 38 0- - - - - Pozostałe17,5 + DCC
- - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cmł przy 20�C:
- - - Sok z gruszek:
2009 80 50 0- - - - O wartości powyżej 18 ECU za 100 kg masy netto,
zawierający dodatek cukru17,5 + DCC
- - - - Pozostałe:
2009 80 61 0- - - - - Z dodatkiem cukru o zawartości powyżej 30% w
masie17,5 + DCC
2009 80 63 0- - - - - O zawartości dodatku cukru nie przekraczającej 30% w
masie17,5 + DCC
2009 80 69 0- - - - - Nie zawierający dodatku cukru17,5
- - - Pozostałe:
- - - - O wartości powyżej 30 ECU za 100 kg masy netto, zawierający
dodatek cukru:
2009 80 71 0- - - - - Sok wiśniowy i czereśniowy17,5 + DCC
2009 80 73 0- - - - - Soki z owoców tropikalnych17,5 + DCC
2009 80 79 0- - - - - Pozostałe17,5 + DCC
- - - - Pozostałe:
- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%:
2009 80 83 0- - - - - - Soki z owoców męczennicy i guawy17,5 + DCC
2009 80 84 0- - - - - - Soki z mango, owoców smaczeliny, papaya, owoców
tamaryndy, owoców nerkowca, lychees (Lyphii chinensis), jackfruit (owoców
indyjskiego drzewa chlebowego), owoców sączyńca, owoców oskomianu
(carambola) i pitahaya17,5 + DCC
2009 80 86 0- - - - - - Pozostałe17,5 + DCC
- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie przekraczającej 30%:
2009 80 88 0- - - - - - Soki z owoców tropikalnych17,5 + DCC
2009 80 89 0- - - - - - Pozostałe17,5 + DCC
- - - - - Nie zawierający dodatku cukru:
2009 80 95 0- - - - - - Soki z owoców z gatunku Vaccinium macrocarpon17,5
2009 80 96 0- - - - - - Sok wiśniowy i czereśniowy17,5
2009 80 97 0- - - - - - Soki z owoców tropikalnych25 + DCC
2009 80 99- - - - - - Pozostałe:
2009 80 99 1- - - - - - - Soki owocowe25 + DCC
2009 80 99 9- - - - - - - Pozostałe25 + DCC
2009 90- Mieszanki soków:
- - O gęstości powyżej 1,33 g/cmł przy 20�C:
- - - Mieszanki soków jabłkowego i gruszkowego:
2009 90 11 0- - - - O wartości nie przekraczającej 22 ECU za 100 kg masy
netto25 + DCC
2009 90 19 0- - - - Pozostałe25 + DCC
- - - Pozostałe:
2009 90 21 0- - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy
netto25 + DCC
2009 90 29 0- - - - Pozostałe25 + DCC
- - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cmł przy 20�C:
- - - Mieszanki soków jabłkowego i gruszkowego:
2009 90 31 0- - - - O wartości nie przekraczającej 18 ECU za 100 kg masy
netto i o zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%17,5 + DCC
2009 90 39 0- - - - Pozostałe17,5 + DCC
- - - Pozostałe:
- - - - O wartości powyżej 30 ECU za 100 kg masy netto:
- - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego:
2009 90 41 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru17,5 + DCC
2009 90 49 0- - - - - - Pozostałe17,5
- - - - - Pozostałe:
2009 90 51 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru17,5 + DCC
2009 90 59 0- - - - - - Pozostałe17,5
- - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy netto:
- - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego:
2009 90 71 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%17,5
+ DCC
2009 90 73 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie
przekraczającej 30%17,5 + DCC
2009 90 79 0- - - - - - Nie zawierające dodatku cukru17,5
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%:
2009 90 92 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych17,5 + DCC
2009 90 94 0- - - - - - - Pozostałe17,5 + DCC
- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie przekraczającej 30%:
2009 90 95 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych17,5 + DCC
2009 90 96 0- - - - - - - Pozostałe17,5 + DCC
- - - - - - Nie zawierające dodatku cukru:
2009 90 97 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych17,5
2009 90 98 0- - - - - - - Pozostałe17,5
21032103Sosy i przetwory z nich; zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy
korzenne; mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda:75 ton
2103 10 00 0- Sos sojowy 10
2103 20 00 0- Ketchup pomidorowy i inne sosy pomidorowe17,5 minimum 0,175
ECU/kg
2103 30- Mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda:
2103 30 10 0- - Mąka i grysik z gorczycy17,5
2103 30 90 0- - Gotowa musztarda22,5
2103 90- Pozostałe:
2103 90 10 0- - Ostry sos z mango w płynie15
2103 90 30 0- - Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu
od 44,2 do 49,2% obj., zawierające w masie od 1,5 do 6% goryczki, przypraw
i różnych składników oraz 4 do 10% cukru, w pojemnikach zawierających 0,5
litra lub mniej65,7 minimum 0,657 ECU/kg
2103 90 90 0- - Pozostałe15
21062106Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone:50 ton
2106 10- Koncentraty proteinowe i teksturowane substancje proteinowe:
2106 10 20 0- - Nie zawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy,
glukozy lub skrobi lub zawierające mniej niż 1,5% tłuszczu mleka, 5%
sacharozy lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi10
2106 10 80 0- - Pozostałe10
2106 90- Pozostałe:
2106 90 10 0- - Fondue z sera10
2106 90 20 0- - Złożone preparaty alkoholowe, inne niż na bazie substancji
zapachowych, w rodzaju używanych do produkcji napojów184,65 minimum 4,35
ECU/% hl
- - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe:
2106 90 30 0- - - Syropy izoglukozowe10 minimum 0,085 ECU/kg
- - - Pozostałe:
2106 90 51 0- - - - Syrop laktozowy10
2106 90 55 0- - - - Syrop glukozowy i z maltodekstryny10 minimum 0,085
ECU/kg
2106 90 59 0- - - - Pozostałe10
- - Pozostałe:
2106 90 92 0- - - Nie zawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy,
glukozy lub skrobi lub zawierające mniej niż 1,5% tłuszczu mleka, 5%
sacharozy lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi10
2106 90 98 0- - - Pozostałe10
22032203 00Piwo otrzymywane ze słodu:1250 hl
- W pojemnikach zawierających nie więcej niż 10 litrów:
2203 00 01 0- - W butelkach15 minimum 0,125 ECU/l
2203 00 09 0- - Pozostałe15 minimum 0,125 ECU/l
2203 00 10 0- W pojemnikach zawierających więcej niż 10 litrów15 minimum
0,125 ECU/l
22042204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009:4250 hl
2204 10- Wino musujące:
- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%
obj.:
2204 10 11- - - Szampan:
2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl
2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 + 66,35 ECU/hl + 0,11 ECU/kg
2204 10 19- - - Pozostałe:
2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl
2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 + 66,35 ECU/hl + 0,11 ECU/kg
- - Pozostałe:
2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 21 ECU/hl
2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 21 ECU/hl
- Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub
zatrzymaną przez dodanie alkoholu:
2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20�C:
2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl
2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 + 66,35 ECU/hl + 0,11 ECU/kg
- - - Pozostałe :
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13%
obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach:
- - - - - - Białe:
2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 25 ECU/hl
2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy) 15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 22 0- - - - - - - Rheinhessen15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 27 0- - - - - - - Trentino Alto Adige i Friuli15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 34 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 69 0- - - - - - - Dao Bairrada i Douro15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 74 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 21 89 0- - - - - Porto15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przekraczającej 22% obj.:
2204 21 95 0- - - - - Porto15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 29- - Pozostałe:
2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w
roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20�C:
2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.12,5 minimum 21 ECU/hl
2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 + 66,35 ECU/hl + 0,11 ECU/kg
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13%
obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
- - - - - - Białe:
2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
ECU/hl
2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy) 12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 5 ECU/hl
2204 29 46 0- - - - - - - C�tes du Rh�ne12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Roussillon12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
ECU/hl
2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - Białe:
2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 29 89 0- - - - - Porto12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 ECU/hl
22052205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi:1250 hl
2205 10- W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2205 10 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18%
obj. lub mniejszej15 minimum 6,25 ECU/hl
2205 90 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18%
obj. lub mniejszej15 minimum 5 ECU/hl


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary rolne przywożone
z zagranicy.
(Dz. U. Nr 151, poz. 741)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne ilościowe na
przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne stawki celne w wysokości określonej w tym
załączniku.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 151, poz. 737).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. (poz. 741)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE ILOŚCIOWE
Poz.Kod PCNWyszczególnienieStawka celnaIlość
12345
01050105Drób domowy żywy - to znaczy ptactwo z gatunków Gallus domesticus,
kaczki, gęsi, indyki i perliczki:5 mln sztuk
- O masie nie przekraczającej 185 g:
0105 11- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus:
- - - Pisklęta płci żeńskiej pochodzące z hodowli w drugim i trzecim
pokoleniu:
0105 11 11 0- - - - Nioski10
0105 11 19 0- - - Pozostałe10
- - - Pozostałe:
0105 11 91 0- - - - Nioski10
0105 11 99 0- - - - Pozostałe10
02010201Mięso wołowe świeże lub chłodzone:3 850 t
0201 10 00 0- Tusze i półtusze30
0201 20- Inne kawałki mięsa z kośćmi:
0201 20 20 0- - Ćwierci "kompensowane"30
0201 20 30 0- - Ćwierci przednie nie rozdzielone lub rozdzielone30
0201 20 50 0- - Ćwierci tylne nie rozdzielone lub rozdzielone30
0201 20 90 0- - Pozostałe30
0201 30 00 0- Bez kości30
02020202Mięso wołowe mrożone:11 957 t
0202 10 00 0- Tusze i półtusze30
0202 20- Inne kawałki mięsa z kośćmi:
0202 20 10 0- - Ćwierci "kompensowawe"30
0202 20 30 0- - Ćwierci przednie nie rozdzielone lub rozdzielone30
0202 20 50 0- - Ćwierci tylne nie rozdzielone lub rozdzielone30
0202 20 90 0- - Pozostałe30
0202 30- Bez kości:
0202 30 10 0- - Ćwierci przednie całe lub pokrojone na maksymalnie pięć
części, a każda ćwiartka stanowi pojedynczy blok; ćwierci "kompensowane" w
dwóch blokach, z których jeden zawiera ćwierć przednią całą lub pokrojoną
na maksymalnie 5 kawałków, a drugi ćwierć tylną w jednym kawałku, ale bez
polędwicy30
0202 30 50 0- - Rostbef, antrykot i szponder - kawałki30
0202 30 90 0- - Pozostałe30
02030203Mięso wieprzowe świeże, chłodne lub mrożone:31 640 t
- Świeże lub chłodzone:
0203 11- - Tusze i półtusze:
0203 11 10 0- - - Ze świń domowych 30
0203 12- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi:
- - - Ze świń domowych:
0203 12 11 0- - - - Szynki i ich kawałki30
0203 12 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki30
0203 19- - Pozostałe:
- - - Ze świń domowych:
0203 19 11 0- - - - Przodki i ich kawałki30
0203 19 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi30
0203 19 15 0- - - - Boczek i jego kawałki30
- - - - Pozostałe:
0203 19 55 0- - - - - Bez kości30
0203 19 59 0- - - - - Pozostałe30
- Mrożone:
0203 21- - Tusze i półtusze:
0203 21 10 0- - - Ze świń domowych30
0203 22- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi:
- - - Ze świń domowych:
0203 33 11 0- - - - Szynki i ich kawałki30
0203 22 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki30
0203 29- - Pozostałe:
- - - Ze świń domowych:
0203 29 11 0- - - - Przodki i ich kawałki30
0203 29 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi30
0203 29 15 0- - - - Boczek i jego kawałki30
- - - - Pozostałe:
0203 29 55 0- - - - - Bez kości30
0203 29 59 0- - - - - Pozostałe30
02070207Mięso i jadalne podroby z drobiu z pozycji nr 0105, świeże,
chłodzone lub mrożone:28 900 t
- Z ptactwa z gatunku Gallus domesticus:
027 11- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
0207 11 10 0- - - Oskubane i bez jelit, z głowami i łapami, znane jako
"kurczaki 83%"30minimum0,3 ECU/kg
0207 11 30 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"30minimum0,3
ECU/kg
0207 11 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej
prezentowane30minimum0,3 ECU/kg
0207 12- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
0207 12 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"30minimum0,3
ECU/kg
0207 12 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, i bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej
prezentowane30minimum0,3 ECU /kg
0207 13- - Kawałki i podroby, świeże lub chłodzone:
- - - Kawałki:
0207 13 10 0- - - - Bez kości30minimum0,3 ECU/kg
- - - - Z kośćmi:
0207 13 20- - - - - Połówki lub ćwiartki30minimum0,3 ECU/kg
0207 13 30 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30minimum0,3 ECU/kg
0207 13 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30minimum0,3 ECU/kg
0207 13 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30minimum0,3 ECU/kg
0207 13 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki30minimum0,3 ECU/kg
0207 13 70 0- - - - - Pozostałe30minimum0,3 ECU/kg
- - - Podroby:
0207 13 91 0- - - - Wątroby30minimum0,3 ECU/kg
0207 13 99 0- - - - Pozostałe30minimum0,3 ECU/kg
0207 14- - Kawałki i podroby mrożone:
- - - Kawałki:
0207 14 10 0- - - - Bez kości30minimum0,3 ECU/kg
- - - - Z kośćmi:
0207 14 20 0- - - - - Połówki i ćwiartki30minimum0,3 ECU/kg
0207 14 30 0- - - - - Całe skrzydła z końcami lub bez30minimum0,3 ECU/kg
0207 14 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30minimum0,3 ECU/kg
0207 14 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30minimum0,3 ECU/kg
0207 14 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki30minimum0,3 ECU/kg
0207 14 70 0- - - - - Pozostałe30minimum0,3 ECU/kg
- - - Podroby:
0207 14 91 0- - - - Wątroby30minimum0,3 ECU/kg
0207 14 99 0- - - - Pozostałe30minimum0,3 ECU/kg
- Z indyków:
0207 24- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
0207 24 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"30minimum0,3 ECU/kg

0207 24 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej
prezentowane30minimum0,3 ECU/kg
0207 25- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
0207 25 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"30minimum0,3 ECU/kg

0207 25 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 72%" lub inaczej
prezentowane30minimum0,3 ECU/kg
0207 26- - Kawałki i podroby, świeże lub chłodzone:
- - - Kawałki:
0207 26 10 0- - - - Bez kości30minimum0,3 ECU/kg
- - - - Z kośćmi:
0207 26 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki30minimum0,3 ECU/kg
0207 26 30 0- - - - - Całe skrzydła z końcami lub bez30minimum0,3 ECU/kg
0207 26 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł, 30minimum0,3 ECU/kg
0207 26 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30minimum0,3 ECU/kg
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 26 60 0- - - - - - Uda i ich kawałki30minimum0,3 ECU/kg
0207 26 70 0- - - - - - Pozostałe30minimum0,3 ECU/kg
0207 26 80 0- - - - - Pozostałe30minimum0,3 ECU/kg
- - - Podroby:
0207 26 91 0- - - - Wątroby30minimum0,3 ECU/kg
0207 26 99 0- - - - Pozostałe30minimum0,3 ECU/kg
0207 27- - Kawałki i podroby, mrożone:
- - - Kawałki:
0207 27 10 0- - - - Bez kości30minimum0,3 ECU/kg
- - - - Z kośćmi:
0207 27 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki30minimum0,3 ECU/kg
0207 27 30 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30minimum0,3 ECU/kg
0207 27 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30minimum0,3 ECU/kg
0207 27 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30minimum0,3 ECU/kg
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 27 60 0- - - - - - Uda i ich kawałki30minimum0,3 ECU/kg
0207 27 70 0- - - - - - Pozostałe30minimum0,3 ECU/kg
0207 27 80 0- - - - - Pozostałe30minimum0,3 ECU/kg
- - - Podroby:
0207 27 91 0- - - - Wątroby30minimum0,3 ECU/kg
0207 27 99 0- - - - Pozostałe30minimum0,3 ECU/kg
- Z kaczek, gęsi i perliczek:
0207 32- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
- - - Kaczki:
0207 32 11 0- - - - Oskubane, bez krwi i jelit, ale nie wypatroszone, z
głowami i łapami, znane jako "kaczki 85%"30minimum0,3 ECU/kg
0207 32 15 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z
szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki
70%"30minimum0,3 ECU/kg
0207 32 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej
prezentowane30minimum0,3 ECU/kg
- - - Gęsi:
0207 32 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, nie wypatroszone z głowami i
łapami, znane jako "gęsi 82%"30minimum0,3 ECU/kg
0207 32 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i
żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej
prezentowane30minimum0,3 ECU/kg
0207 32 90 0- - - Perliczki30minimum0,3 ECU/kg
0207 33- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
- - - Kaczki:
0207 33 11 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z
szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki
70%"30minimum0,3 ECU/kg
0207 33 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej
prezentowane30minimum0,3 ECU/kg
- - - Gęsi:
0207 33 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, nie wypatroszone z głowami i
łapami, znane jako "gęsi 82%"30minimum0,3 ECU/kg
0207 33 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i
żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej
prezentowane30minimum0,3 ECU/kg
0207 33 90 0- - - Perliczki30minimum0,3 ECU/kg
0207 34- - Otłuszczone wątroby świeże lub chłodzone:
0207 34 10 0- - - Z gęsi30minimum0,3 ECU/kg
0207 34 90 0- - - Z kaczek30minimum0,3 ECU/kg
0207 35- - Pozostałe, świeże lub chłodzone:
- - - Kawałki:
- - - - Bez kości:
0207 35 11 0- - - - - Z gęsi30minimum0,3 ECU/kg
0207 35 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek30minimum0,3 ECU/kg
- - - - Z kośćmi:
- - - - - Połówki lub ćwiartki:
0207 35 21 0- - - - - - Z kaczek30minimum0,3 ECU/kg
0207 35 23 0- - - - - - Z gęsi30minimum0,3 ECU/kg
0207 35 25 0- - - - - - Z perliczek30minimum0,3 ECU/kg
0207 35 31 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30minimum0,3 ECU/kg
0207 35 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30minimum0,3 ECU/kg
- - - - - Piersi i ich kawałki:
0207 35 51 0- - - - - - Z gęsi30minimum0,3 ECU/kg
0207 35 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30minimum0,3 ECU/kg
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 35 61 0- - - - - - Z gęsi30minimum0,3 ECU/kg
0207 35 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30minimum0,3 ECU/kg
0207 35 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze30minimum0,3 ECU/kg
0207 35 79 0- - - - - Pozostałe30minimum0,3 ECU/kg
- - - Podroby:
0207 35 91 0- - - - Wątroby drobiowe inne niż otłuszczone
wątroby30minimum0,3 ECU/kg
0207 35 99 0- - - Pozostałe30minimum0,3 ECU/kg
0207 36- - Pozostałe, mrożone:
- - - Kawałki:
- - - - Bez kości:
0207 36 11 0- - - - - Z gęsi30minimum0,3 ECU/kg
0207 36 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek30minimum0,3 ECU/kg
- - - - Z kośćmi:
- - - - - Połówki lub ćwiartki:
0207 36 21 0- - - - - - Z kaczek30minimum0,3 ECU/kg
0207 36 23 0- - - - - - Z gęsi30minimum0,3 ECU/kg
0207 36 25 0- - - - - - Z perliczek30minimum0,3 ECU/kg
0207 36 31 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30minimum0,3 ECU/kg
0207 36 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety, łącznie z szyjami, kupry
i końce skrzydeł30minimum0,3 ECU/kg
- - - - - Piersi i ich kawałki:
0207 36 51 0- - - - - - Z gęsi30minimum0,3 ECU/kg
0207 36 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30minimum0,3 ECU/kg
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 36 61 0- - - - - - Z gęsi30minimum0,3 ECU/kg
0207 36 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30minimum0,3 ECU/kg
0207 36 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze30minimum0,3 ECU/kg
0207 36 79 0- - - - - Pozostałe30minimum 0,3 ECU/kg
- - - Podroby:
- - - - Wątroby:
0207 36 81 0- - - - - Otłuszczone wątroby gęsie30minimum0,3 ECU/kg
0207 36 85 0- - - - - Otłuszczone wątroby kacze30minimum0,3 ECU/kg
0207 36 89 0- - - - - Pozostałe30minimum0,3 ECU/kg
0207 36 90 0- - - - Pozostałe30minimum0,3 ECU/kg
0402 0402Mleko i śmietana, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub
innego środka słodzącego:3 740 t
0402 10- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości
tłuszczu w masie nie przekraczającej 1,5%
- - Nie zawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego:
0402 10 11 0- - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg30
0402 10 19 0- - - Pozostałe30
- - Pozostałe:
0402 10 91 0- - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg30
0402 10 99 0- - - Pozostałe30
- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu
w masie powyżej 1,5%:
0402 21- - Nie zawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego:
- - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 27%:
0402 21 11- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg:
0402 21 11 9- - - - - Pozostałe40
- - - - Pozostałe:
0402 21 17- - - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 11%:

0402 21 17 9- - - - - - Pozostałe40
0402 21 19- - - - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 11%, ale nie
przekraczającej 27%:
0402 21 19 9- - - - - - Pozostałe40
0402 21 19 9- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 27%:
0402 21 91- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg:
0402 21 91 9- - - - - Pozostałe40
0402 21 99- - - - Pozostałe:
0402 21 99 9- - - - - Pozostałe40
- Pozostałe:
0402 91- - Nie zawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego:
- - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 8%:
0402 91 11 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 91 19 0- - - - Pozostałe40
- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 8%, ale nie przekraczającej
10%:
0402 91 31 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 91 39 0- - - - Pozostałe40
0402 91 39 0- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 10%, ale nie
przekraczającej 45%:
0402 91 51 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 91 59 0- - - - Pozostałe40
- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 45%:
0402 91 91 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 91 99 0- - - - Pozostałe40
0402 99- - Pozostałe:
- - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 9,5%:
0402 99 11 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 99 19 0- - - - Pozostałe40
- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 9,5%, ale nie przekraczającej
45%:
0402 99 31 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 99 39 0- - - - Pozostałe40
- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 45%:
0402 99 91 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 99 99 0- - - - Pozostałe40
04080408Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, świeże, suszone, gotowane
na parze lub w wodzie, formowane, mrożone lub inaczej zakonserwowane,
zawierające lub nie dodatek cukru albo innego środka słodzącego: 4 t
- Żółtka jaj:
0408 11- - Suszone:
0408 11 20 0- - - Nie nadające się do spożycia przez ludzi25minimum2
ECU/kg
0408 11 80 0- - - Pozostałe25minimum2 ECU/kg
0408 19- - Pozostałe: 6,2 t
0408 19 20 0- - - Nie nadające się do spożycia przez ludzi25minimum2
ECU/kg
- - - Pozostałe:
0408 19 81 0- - - - Ciekłe25minimum2 ECU/kg
0408 19 89 0- - - - Pozostałe, włącznie z mrożonymi25minimum2 ECU/kg
- Pozostałe: 46 t
0408 91- - Suszone:
0408 91 20 0- - - Nie nadające się do spożycia przez ludzi35minimum2
ECU/kg
0408 91 80 0- - - Pozostałe35minimum2 ECU/kg
0408 99- - Pozostałe:41,6 t
0408 99 20 0- - - Nie nadające się do spożycia przez ludzi35
0408 99 80 0- - - Pozostałe35
04090409 00 00 0Miód naturalny35231 t
05040504 00 00Jelita, pęcherze i żołądki zwierzęce (oprócz rybich), całe
lub w kawałkach, świeże, chłodzone, mrożone, solone, w solance, suszone
lub wędzone:227 t
0504 00 00 1- Żołądki drobiowe15
07070707 00Ogórki i korniszony, świeże lub chłodzone:114 t
- Ogórki:
0707 00 25 0- - Od 16 maja do 30 września60
0707 00 30 0- - Od 1 do 31 października60
08100810Pozostałe owoce, świeże:
0810 10- Truskawki i poziomki:
0810 10 10 0- - Od 1 maja do 31 lipca2010 t
09100910Imbir, szafran, kurkuma, tymianek, liście laurowe, curry i inne
przyprawy korzenne:29 t
0910 10- Imbir:
- - Całe korzenie, części lub plasterki:
0910 10 11 0- - - Do przemysłowej produkcji olejków eterycznych i
rezinoidów (żywic termoutwardzalnych)10
0910 10 19 0- - - Pozostałe10
0910 10 90 0- - Pozostałe10
0910 20- Szafran:
0910 20 10 0- - Nie rozgniatany ani nie mielony10
0910 20 90 0- - Rozgniatany lub mielony10
0910 30 00 0- Kurkuma10
0910 40- Tymianek; liście laurowe:3 t
- - Tymianek:
- - - Nie rozgniatany ani nie mielony:
0910 40 11 0- - - - Tymianek dziki (Thymus serpyllum)10
0910 40 13 0- - - - Pozostały10
0910 40 19 0- - - - Rozgniatany lub mielony10
0910 40 90- - Liście laurowe10 21,85 t
0910 50 00 0- Curry10
- Inne przyprawy korzenne:
0910 91- - Mieszanki wymienione w uwadze 1 (b) do niniejszego działu:
0910 91 10 0- - - Nie rozgniatane ani nie mielone10
0910 91 90 0- - - Rozgniatane lub mielone10
0910 99- - Pozostałe:
0910 99 10 0- - - Nasiona kozieradki10 0,15 t
- - - Pozostałe:
0910 99 91 0- - - - Nie rozgniatane ani nie mielone10 5 t
0910 99 99 0- - - - Rozgniatane lub mielone10
11011101 00 00 0Mąka pszenna i żytniopszenna:256 700 t
- Mąka pszenna:
1101 00 11 0- - Z pszenicy durum25
1101 00 15 0- - Z pszenicy zwykłej i orkisza25
1101 00 90 0- Mąka żytniopszenna25
11021102Mąka ze zbóż innych niż pszenica i mieszanka żyta z pszenicą:
1102 10 00 0- Mąka żytnia251 160 t
12091209Nasiona, owoce i zarodniki, siewne:2 t
- Nasiona buraków:
1209 11 00 0- - Nasiona buraków cukrowych10
1209 19 00 0- - Pozostałe10
12101210Szyszki chmielowe, świeże lub suszone, nawet mielone, sproszkowane
lub w formie granulek; lupulina:30 t
1210 20- Szyszki chmielowe, mielone, sproszkowane lub w formie granulek;
lupulina:
1210 20 10 0- - Szyszki chmielowe, mielone, sproszkowane lub w formie
granulek, z podwyższoną zawartością lupuliny; lupulina20minimum1,5 ECU/kg
1210 20 90 0- - Pozostałe20minimum1,5 ECU/kg
13021302Soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i
pektyny; agar-agar i inne śluzy i zagęszczacze modyfikowane lub nie,
pochodzące z produktów roślinnych:3,5 t
- Soki i ekstrakty roślinne:
1302 13 00 0- - Z chmielu20
- - - Pozostałe:
1302 19 99 0- - - - Pozostałe20
1302 20- Substancje pektynowe, pektyniany i pektyny:11 t
1302 20 10 0- - Suche45
1302 20 90 0- - Pozostałe40
1302 31 00 0- - Agar-agar15
1302 32- - Śluzy i zagęszczone, modyfikowane lub nie, pochodzące z chleba
świętojańskiego, nasion chleba świętojańskiego lub z nasion rośliny guar:
1302 32 10 0- - - Z chleba świętojańskiego i jego nasion20
1302 32 90 0- - - Z nasion rośliny guar20
1302 39 00 0- - Pozostałe20100 kg
15141514Olej rzepakowy, rzepikowy i gorczycowy oraz ich frakcje,
rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie:7 400 t
1514 10- Olej surowy:
1514 10 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż
produkcja artykułów spożywanych przez ludzi35
1514 10 90 0- - Pozostały35
1514 90- Pozostałe:
1514 90 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż
produkcja artykułów spożywanych przez ludzi35
1514 90 90- - Pozostałe:600 t
1514 90 90 1- - - Rafinowane, konfekcjonowane45
1514 90 90 9- - - Pozostałe40
20022002Pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą
octu lub kwasu octowego:2 300 t
2002 90- Pozostałe:
- - O zawartości suchej masy poniżej 12%:
2002 90 11- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1
kg:
2002 90 11 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg30minimum0,35 ECU/kg
2002 90 11 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 199 kg25minimum0,3 ECU/kg
2002 90 19 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 1 kg30minimum0,35 ECU/kg
- - O zawartości suchej masy nie mniejszej niż 12%, ale nie
przekraczającej 30%:
2002 90 31- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1
kg:
2002 90 31 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg30minimum0,35 ECU/kg
2002 90 31 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 199 kg25minimum0,3 ECU/kg
2002 90 39 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 1 kg30minimum0,35 ECU/kg
- - O zawartości suchej masy powyżej 30%:
2002 90 91- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1
kg:
2002 90 91 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg30minimum0,35 ECU/kg
2002 90 91 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 199 kg25minimum0,3 ECU/kg
2002 90 99 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 1 kg30minimum0,35 ECU/kg
20052005Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za
pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożone, inne niż produkty objęte
pozycją nr 2006:80 t
2005 20- Ziemniaki:
- - Pozostałe:
2005 20 20 0- - - Pocięte w cienkie plasterki, smażone lub pieczone, także
solone lub z przyprawami, w hermetycznych opakowaniach, nadające się do
bezpośredniego spożycia50
2005 20 80 0- - - Pozostałe50
21032103Sosy i przetwory z nich; zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy
korzenne; mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda:
2103 90- Pozostałe:
2103 90 30 0- - Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu
od 44,2 do 49,2% obj., zawierające w masie od 1,5 do 6% goryczki, przypraw
i różnych składników oraz 4 do 10% cukru, w pojemnikach zawierających 0,5
litra lub mniej35 minimum 0,35 ECU/kg580 000 l 100% alk.
21062106Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:

2106 90- Pozostałe:
2106 90 20 0- - Złożone preparaty alkoholowe, inne niż na bazie substancji
zapachowych, w rodzaju używanych do produkcji napojów55+ 2,5 ECU %/hl
22042204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009:7 000 hl
2204 10- Wino musujące:
- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% :
2204 10 11- - - Szampan:
2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22%30 (a) minimum42 ECU/hl
2204 10 19- - - Pozostałe:
2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22%30 (a) minimum42 ECU/hl
- Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub
zatrzymaną przez dodanie alkoholu:
2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
baty, mierzonym w temperaturze 20�C:
2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22%30(a) minimum42 ECU/hl
- - - Pozostałe:
2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.75(b) minimum17 ECU/hl+ 1,7 ECU %/hl
2204 29- - Pozostałe:
2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w
roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20�C:
2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.25minimum42 ECU/hl
- - - Pozostałe:
2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.75minimum17 ECU/hl+ 1,7 ECU%/hl
2204 30- Pozostały moszcz winogronowy:
2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej
niż przez dodanie alkoholu:
2204 30 10 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.45(c)
- - Pozostały:
- - - Pozostały:
2204 30 96- - - - Skoncentrowany:
2204 30 96 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.65(d)
2204 30 98- - - - Pozostały:
2204 30 98 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.65(d)
2205 2205Wermut i inne wina ze świeżych winogron, przyprawione roślinami
lub substancjami aromatycznymi:580 000 l 100% alk.
2205 10- W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2205 10 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.:

2205 10 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.75minimum17 ECU/hl+ 1,7 ECU %/hl
2205 90- Pozostałe:
2205 90 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.:

2205 90 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.75minimum17 ECU/hl+ 1,7 ECU%/hl
22062206 00Pozostałe napoje fermentowane (na przykład jabłecznik, moszcz
gruszkowy i miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki
napojów fermentowanych i napojów bezalkoholowych nie wymienione ani nie
włączone gdzie indziej:
2206 00 10- Wzbudzone:
2206 00 10 9- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.45minimum 14 ECU/hl
- Pozostałe:
- - Musujące:
2206 00 31- - - Z jabłek lub gruszek:
2206 00 31 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.45minimum14 ECU/hl
2206 00 39- - - Pozostałe:
2206 00 39 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.45minimum14 ECU/hl
- - Spokojne, w pojemnikach zawierających:
- - - 2 litry lub mniej:
2206 00 51- - - - Z jabłek lub gruszek:
2206 00 51 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.45minimum14 ECU/hl
2206 00 59- - - - Pozostałe:
2206 00 59 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.45minimum14 ECU/hl
- - - Więcej niż 2 litry:
2206 00 81- - - - Z jabłek lub gruszek:
2206 00 81 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.45minimum14 ECU/hl
2206 00 89- - - - Pozostałe:
2206 00 89 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.45minimum14 ECU/hl
22072207Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu
wynoszącej 80% obj. lub więcej; alkohol etylowy skażony i pozostałe
alkohole skażone, o dowolnej mocy:
2207 10 00 0- Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu
wynoszącej 80% obj. lub więcej105minimum58 ECU/hl200 000 l
2207 20 00 0- Alkohol etylowy skażony i pozostałe alkohole skażone, o
dowolnej mocy65minimum50 ECU/hl100 hl
22082208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej
niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe:
2208 20- Napoje alkoholowe otrzymywane przez destylację wina z winogron
lub wytłoków z winogron:3 220 000 l100% alk.
- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2208 20 12 0- - - Cognac75minimum21 ECU/hl+ 2 ECU%/hl
2208 20 14 0- - - Armagnac75 minimum21 ECU/hl+ 2 ECU%/hl
2208 20 26 0- - - Grappa75minimum21 ECU/hl+ 2 ECU%/hl
2208 20 27 0- - - Brandy de Jerez75minimum21 ECU/hl+ 2 ECU%/hl
2208 20 29 0- - - Pozostałe75minimum21 ECU/hl+ 2 ECU%/hl
- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry:
2208 20 40 0- - - Surowy destylat75minimum17 ECU/hl+ 1,7 ECU%/hl
- - - Pozostałe:
2208 20 62 0- - - - Cognac75minimum17 ECU/hl+ 1,7 ECU%/hl
2208 20 64 0- - - - Armagnac75minimum17 ECU/hl+ 1,7 ECU%/hl
2208 20 86 0- - - - Grappa75minimum17 ECU/hl+ 1,7 ECU%/hl
2208 20 87 0- - - - Brandy de Jerez75minimum17 ECU/hl+ 1,7 ECU%/hl
2208 20 89 0- - - - Pozostałe75minimum17 ECU/hl+ 1,7 ECU%/hl
2208 30- Whisky:1 100 000 l100% alk.
- - Whisky burbońskie w pojemnikach zawierających:
2208 30 11 0- - - 2 litry lub mniej85minimum 21 ECU/hl+ 2 ECU %/hl
2208 30 19 0- - - Więcej niż 2 litry85minimum17 ECU/hl+ 1,7 ECU%/hl
- - Szkocka whisky:
- - - Whisky "malt", w pojemnikach zawierających:
2208 30 32 0- - - - 2 litry lub mniej85minimum21 ECU/hl+ 2 ECU%/hl
2208 30 38 0- - - - Więcej niż 2 litry85minimum17 ECU/hl+ 1,7 ECU%/hl
- - - Whisky "blended", w pojemnikach zawierających:
2208 30 52 0- - - - 2 litry lub mniej85minimum21 ECU/hl+ 2 ECU%/hl
2208 30 58 0- - - - Więcej niż 2 litry85minimum17 ECU/hl+ 1,7 ECU%/hl
- - - Pozostałe, w pojemnikach zawierających:
2208 30 72 0- - - - 2 litry lub mniej85minimum 21 ECU/hl+ 2 ECU%/hl
2208 30 78 0- - - - Więcej niż 2 litry85minimum17 ECU/hl+ 1,7 ECU%/hl
- - Pozostałe, w pojemnikach zawierających:
2208 30 82 0- - - 2 litry lub mniej85minimum17 ECU/hl+ 1,7 ECU%/hl
2208 30 88 0- - - Więcej niż 2 litry85minimum17 ECU/hl+ 1,7 ECU%/hl
2208 40- Rumy:296 000 l100% alk.
2208 40 10 0- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej80minimum12,5
ECU/hl+ 1,3 ECU%/hl
2208 40 90 0- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry80minimum9
ECU/hl+ 0,9 ECU%/hl
2208 50- Giny i gin Geneva:584 000 l100% alk.
- - Gin w pojemnikach zawierających:
2208 50 11 0- - - 2 litry lub mniej85minimum12,5 ECU/hl+ 1,3 Ecu %/hl
2208 50 19 0- - - Więcej niż 2 litry85minimum9 ECU/hl+ 0,9 ECU%/hl
- - Gin Geneva, w pojemnikach zawierających:
2208 50 91 0- - - 2 litry lub mniej85minimum12,5 ECU/hl+ 1,3 ECU%/hl
2208 50 99 0- - - Więcej niż 2 litry85minimum+ 9 ECU/hl0,9 ECU%/hl
2208 60- Wódka:
- - O objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 45,4% obj. lub mniej, w
pojemnikach zawierających:
2208 60 11 0- - - 2 litry lub mniej85minimum9 ECU/hl+ 0,9 ECU%/hl
2208 60 19 0- - - Więcej niż 2 litry85minimum9 ECU/hl+ ECU%/hl
- - O objętościowej mocy alkoholu większej niż 45,4% obj., w pojemnikach
zawierających:
2208 60 91 0- - - 2 litry lub mniej85minimum9 ECU/hl+0,9 ECU %/hl
2208 60 99 0- - - Więcej niż 2 litry85minimum9 ECU/hl+ 0,9 ECU%/hl
2208 70- Likiery i kordiały:
2208 70 10 0- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej85minimum9
ECU/hl+ 0,9 ECU%/hl
2208 70 90 0- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry85minimum9
ECU/hl+ 0,9 ECU%/hl
2208 90- Pozostałe:584 000 l100% alk.
- - Arak, w pojemnikach zawierających:
2208 90 11 0- - - 2 litry lub mniej105minimum2,5 ECU%/hl
2208 90 19 0- - - Więcej niż 2 litry105minimum2,5 ECU %/hl
- - Napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z wyłączeniem
likierów), w pojemnikach zawierających:
2208 90 33 0- - - 2 litry lub mniej105minimum2,5 ECU%/hl
2208 90 38 0- - - Więcej niż 2 litry105minimum2,5 ECU %/hl
- - Pozostałe wódki i inne napoje alkoholowe, w pojemnikach zawierających:

- - - 2 litry lub mniej:
2208 90 41 0- - - - Ouzo105minimum2,5 ECU%/hl
- - - - Pozostałe:
- - - - - Wódki i napoje alkoholowe (z wyłączeniem likierów):
- - - - - - Destylowane z owoców:
2208 90 45 0- - - - - - - Calvados105minimum2,5 ECU%/hl
2208 90 48 0- - - - - - - Pozostałe105minimum2,5 ECU%/hl
- - - - - - Pozostałe:
2208 90 52 0- - - - - - - Korn105minimum2,5 ECU%/hl
2208 90 57 0- - - - - - - Pozostałe85minimum9 ECU/hl+ 0,9 ECU%/hl
2208 90 69- - - - - Pozostałe napoje alkoholowe:
2208 90 69 9- - - - - - Pozostałe105minimum2,5 ECU !/hl
- - - Więcej niż 2 litry:
- - - - Wódki (z wyłączeniem likierów):
2208 90 71 0- - - - - Destylowane z owoców105minimum2,5 ECU%/hl
2208 90 74 0- - - - - Pozostałe85minimum9 ECU/hl+ 0,9 ECU%/hl
2208 90 78 0- - - - Inne napoje alkoholowe105minimum2,5 ECU%/hl
- - Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż
80% obj., w pojemnikach zawierających:
2208 90 91 0- - - 2 litry lub mniej105minimum2,5 ECU%/hl
2208 90 99 0- - - Więcej niż 2 litry105minimum2,5 ECU%/hl
24022402Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy, z
tytoniu lub namiastek tytoniu:
2402 10 00 0- Cygara, również z obciętymi końcami i cygaretki, z
tytoniu5520 mln szt.
2402 20- Papierosy z tytoniu:6 mld szt.
2402 20 10 0- - Zawierające goździki90minimum9 ECU/tys. szt.
2402 20 90 0- - Pozostałe90minimum9 ECU/tys. szt.
2402 90 00 0- Pozostałe9020 mln szt.
24032403Pozostały przetworzony tytoń i przetworzone namiastki tytoniu;
tytoń "homogenizowany" i "odtworzony"; ekstrakty i esencje tytoniowe:300 t

2403 10- Tytoń do palenia, nawet zawierający namiastki tytoniu w dowolnej
proporcji:
2403 10 10 0- - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 500 g120
2403 10 90 0- - Pozostałe120
- Pozostałe:
2403 91 00 0- - Tytoń "homogenizowany" lub "odtworzony"55minimum1,13
ECU/kg
2403 99- - Pozostałe:
2403 99 10 0- - - Tytoń do żucia i tabaka65
2403 99 90 0- - - Pozostałe55minimum1,13 ECU/kg
35023502Albuminy (nawet koncentraty z dwu lub więcej protein z serwatki,
zawierające w suchej masie powyżej 80% protein z serwatki), albuminiany i
inne pochodne albumin:
- Albumina jaja:
3502 11- - Suszona:
3502 11 90 0- - - Pozostała15minimum2 ECU/kg400 kg
35033502Żelatyna (łącznie z żelatyną w arkuszach prostokątnych/nawet
kwadratowych/, barwionych lub nie i obrobionych powierzchniowo lub nie)
oraz pochodne żelatyny; karuk; inne kleje pochodzenia zwierzęcego,
wyłączając kleje kazeinowe z pozycji nr 3501:
3503 00 10 0- Żelatyna i jej pochodne1546,5 t
3503 00 80 0- Pozostałe46,5 t

(a) Dla towarów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej stosuje
się, po udokumentowaniu pochodzenia zgodnie z wymogami określonymi odrębnie,
stawkę celną w wysokości 20% minimum 42 ECU/hl.
(b) Dla towarów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej stosuje
się, po udokumentowaniu pochodzenia zgodnie z wymogami określonymi odrębnie,
stawkę celną w wysokości 65% minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl.
(c) Dla towarów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej stosuje
się, po udokumentowaniu pochodzenia zgodnie z wymogami określonymi odrębnie,
stawkę celną w wysokości 35%.
(d) Dla towarów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej stosuje
się, po udokumentowaniu pochodzenia zgodnie z wymogami określonymi odrębnie,
stawkę celną w wysokości 55%.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z
zagranicy do eksploatacji statków morskich.
(Dz. U. Nr 151, poz. 742)
Na podstawie art. 9 pkt. 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt.1ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne ilościowe na
przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1nie stosuje się stawek celnych określonych w
taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 151, poz. 737).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. (poz. 742)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE ILOŚCIOWE
Poz.Kod PCNWyszczególnienieIlość (tony)
1234
27102710 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów
bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani
nie włączone, zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej
lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje
stanowią składniki zasadnicze:
- Oleje ciężkie:
- - Oleje opałowe:
- - - Do innych celów:
2710 00 76 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 1%, ale nie
przekraczającej 2%
ex2710 00 76 0Paliwa żeglugowe - Marine Diesel Oil wg klasyfikacji ISO:
Grade DMA, DMB i DMC80 000
2710 00 77 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 2% ale nie
przekraczającej 2,8%
ex2710 00 77 0Paliwa żeglugowe - Marine Fuel Oil200 000
2710 00 78 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 2,8%
ex2710 00 78 0Paliwa żeglugowe - Marine Fuel Oil167 000
- - Oleje smarowe; pozostałe oleje:
- - - Do innych celów:
2710 00 87 0- - - - Oleje silnikowe, smarowe oleje sprężarkowe, smarowe
oleje turbinowe
ex2710 00 87 0Oleje silnikowe dla statków: Eugine Oil - wg klasyfikacji
API Grade CA, CB, CC, CD, CD-II, CE, CF-4; Olej cylindrowy do
wolnoobrotowych silników okrętowych (Cylinder Oil for Cross Head Diesel
Eugine) 850
ex2710 00 87 0Oleje do sprężarek chłodniczych (Refrigeration Compresor
Oils)50
2710 00 88 0- - - - Płyny hydrauliczne
ex2710 00 88 0Morskie oleje hydrauliczne120
2710 00 92 0- - - - Oleje przekładniowe i oleje reduktorowe
ex2710 00 92 0Morskie oleje przekładniowe25
2710 00 98 0- - - - Pozostałe oleje smarowe oraz pozostałe oleje
ex2710 00 98 0Oleje termiczne (Heat Transfert Oils)10
34023402Organiczne środki powierzchniowo czynne (inne niż mydło);
preparaty powierzchniowo czynne, preparaty do prania (łącznie z
pomocniczymi preparatami piorącymi) oraz preparaty czyszczące, zawierające
lub nie zawierające mydła, inne niż te w pozycji nr 3401:42,5
3402 20- Preparaty przygotowane do sprzedaży detalicznej:
3402 20 90 0- - Preparaty do prania i preparaty do czyszczenia
ex3402 20 90 0Chemiczne produkty do eksploatacji statków morskich;
rozpuszczające: ropopochodne w wodzie słodkiej i w wodzie morskiej, osady
węglowe
3402 90- Pozostałe:
3402 90 90 0- - Preparaty do prania i preparaty do czyszczenia
ex3402 90 90 0 Chemiczne produkty do eksploatacji statków morskich;
rozpuszczające: ropopochodne w wodzie słodkiej i w wodzie morskiej, osady
węglowe
38243824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne
i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z
mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone:
3824 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
3824 90 45 0- - - Środki usuwające kamień kotłowy oraz środki podobne
ex3824 90 45 0
Chemiczne produkty do eksploatacji statków morskich, rozpuszczające osady
kamienia kotłowego22

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na przywóz niektórych towarów
pochodzących z Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej i Republiki Węgier.
(Dz. U. Nr 151, poz. 743)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5, pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia
1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85,
poz. 427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się:
1) kontyngenty celne ilościowe na przywóz towarów pochodzących z Republiki
Czeskiej i Republiki Słowackiej, wymienionych w załączniku nr 1 do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne stawki celne w wysokości
określonej w tym załączniku,
2) kontyngenty celne ilościowe na przywóz towarów pochodzących z Republiki
Węgier, wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia, dla których ustanawia
się preferencyjne stawki celne w wysokości określonej w tym załączniku,
3) kontyngent celny wartościowy w wysokości 12,5 mln ECU na przywóz części
zamiennych do silników i pojazdów samochodowych pochodzących z Republiki Węgier,
wymienionych w załączniku nr 3 do rozporządzenia, dla których ustanawia się
preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. Preferencyjne stawki celne, o których mowa w ż 1, stosuje się po
udokumentowaniu pochodzenia towarów, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie.
ż 3. W zakresie uregulowanym w ż 1 i 2 nie stosuje się stawek celnych
określonych w taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z
zagranicy (Dz. U. Nr 151, poz. 737).
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. (poz. 743)

Załącznik nr 1
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI CELNYMI ILOŚCIOWYMI, POCHODZĄCYCH Z
REPUBLIKI CZESKIEJ I REPUBLIKI SŁOWACKIEJ
PozycjaKod PCNWyszczególnienieStawka preferencyjnaKontyngent
dla Republiki Czeskiejdla Republiki Słowackiej
22032203 00Piwo otrzymywane ze słodu: 60 000 hl40 000 hl
- W pojemnikach zawierających nie więcej niż 10 litrów
2203 00 01 0- - W butelkach21
2203 00 09 0- - Pozostałe21
2203 00 10 0- W pojemnikach zawierających więcej niż 10 litrów21
22042204Wino ze świeżych winogron, łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009: 6 000 hl15 000 hl
2204 10- Wino musujące:
- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%
objętościowych:
2204 10 11- - - Szampan:
2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22%15 minimum 21 ECU/hl
2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22%33 + 66,35 ECU/hl + 0,16 ECU/kg
2204 10 19 0- - - Pozostałe15 minimum 21 ECU/hl
- - Pozostałe:
2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 21 ECU/hl
2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 21 ECU/hl
- Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub
zatrzymaną przez dodanie alkoholu:
2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20�C:
2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22%15 minimum 21 ECU/hl
2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22%33 + 66,35 ECU/hl + 0,16 ECU/kg
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13%
obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach:
- - - - - - Białe:
2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 22 0- - - - - - - Rhreinhessen15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 34 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 69 0- - - - - - - Dao, Bairrada i Douro15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 74 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 21 87 0- - - - - Marsala15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 88 0- - - - - Samos i Muskat de Lemnos15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal Muscatel15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 92 0- - - - - Sherry15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przekraczającej 22 % obj.:
2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 98 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.37,5 minimum 10,5 ECU/hl + 1 ECU %/hl
2204 29- - Pozostałe:
2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20�C:
2204 29 10 1 - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22%12,5 minimum 21 ECU/hl
2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22%33 + 66,35 ECU/hl + 0,16 ECU/kg
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13%
obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
- - - - - - Białe:
2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
ECU/hl
2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 46 0- - - - - - - C�tes du Rh�ne12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
ECU/hl
2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - Białe:
2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15 % obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18 % obj.:
2204 29 87 0- - - - - Marsala12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5 ECU/hl

2204 29 92 0- - - - - Sherry12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przewyższającej 22 % obj.:
2204 29 95 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5
ECU/hl
2204 29 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 98 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 + 66,35 ECU/hl + 0,16 ECU/kg
22082208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej
niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe: 7500 l 100%
alk.7500 l 100% alk.
2208 20- Napoje alkoholowe otrzymywane przez destylację wina z winogron
lub wytłoków z winogron:
- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2208 20 12 0- - - Cognac37,5 minimum 10,5 ECU/hl + 1 ECU %hl
2208 20 14 0- - - Armagnac37,5 minimum 10,5 ECU/hl + 1 ECU %hl
2208 20 26 0- - - Grappa37,5 minimum 10,5 ECU/hl + 1 ECU %hl
2208 20 27 0- - - Brandy de Jerez37,5 minimum 10,5 ECU/hl + 1 ECU %hl
2208 20 29 0- - - Pozostałe37,5 minimum 10,5 ECU/hl + 1 ECU %hl
- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry:
2208 20 40 0- - - Surowy destylat37,5 minimum 8,5 ECU/hl + 0,85 ECU %hl
- - - Pozostałe:
2208 20 62 0- - - - Cognac37,5 minimum 8,5 ECU/hl + 0,85 ECU %hl
2208 20 64 0- - - - Armagnac37,5 minimum 8,5 ECU/hl + 0,85 ECU %hl
2208 20 86 0- - - - Grappa37,5 minimum 8,5 ECU/hl + 0,85 ECU %hl
2208 20 87 0- - - - Brandy de Jerez37,5 minimum 8,5 ECU/hl + 0,85 ECU %hl

2208 20 89 0- - - - Pozostałe37,5 minimum 8,5 ECU/hl + 0,85 ECU %hl
2208 30- Whisky:
- - Whisky burbońskie w pojemnikach zawierających:
2208 30 11 0- - - 2 litry lub mniej (1)42,5 minimum 10,5 ECU/hl + 1 ECU
%hl
2208 30 19 0- - - Więcej niż 2 litry (1)42,5 minimum 8,5 ECU/hl + 0,85 ECU
%/hl
- - Szkocka whisky:
- - - Whisky "malt", w pojemnikach zawierających:
2208 30 32 0- - - - 2 litry lub mniej42,5 minimum 10,5 ECU/hl + 1 ECU %/hl

2208 30 38 0- - - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 8,5 ECU/hl + 0,85 ECU
%/hl
- - - Whisky "blended", w pojemnikach zawierających:
2208 30 52 0- - - - 2 litry lub mniej42,5 minimum 10,5 ECU/hl + 1 ECU %/hl

2208 30 58 0- - - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 8,5 ECU/hl + 0,85 ECU
%/hl
- - - Pozostałe, w pojemnikach zawierających:
2208 30 72 0- - - - 2 litry lub mniej42,5 minimum 10,5 ECU/hl + 1 ECU %/hl

2208 30 78 0- - - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 8,5 ECU/hl + 0,85 ECU
%/hl
- - Pozostałe, w pojemnikach zawierających:
2208 30 82 0- - - 2 litry lub mniej42,5 minimum 10,5 ECU/hl + 1 ECU %/hl

2208 30 88 0- - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 8,5 ECU/hl + 0,85 ECU
%/hl
2208 40- Rumy:
2208 40 10 0- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej40 minimum
6,25 ECU/hl + 0,65 ECU %/hl
2208 40 90 0- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry40 minimum
4,5 ECU/hl + 0,45 ECU %/hl
2208 50- Giny i gin Geneva:
- - Gin w pojemnikach zawierających:
2208 50 11 0- - - 2 litry lub mniej42,5 minimum 6,25 ECU/hl + 0,65 ECU
%/hl
2208 50 19 0- - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 4,5 ECU/hl + 0,45 ECU
%/hl
- - Gin Geneva, w pojemnikach zawierających:
2208 50 91 0- - - 2 litry lub mniej42,5 minimum 6,25 ECU/hl + 0,65 ECU
%/hl
2208 50 99 0- - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 4,5 ECU/hl + 0,45 ECU
%/hl
2208 90- Pozostałe:
- - Arak, w pojemnikach zawierających:
2208 90 11 0- - - 2 litry lub mniej52,5 + 1,25 ECU %/hl
2208 90 19 0- - - Więcej niż 2 litry52,5 + 1,25 ECU %/hl
- - Napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z wyłączeniem
likierów), w pojemnikach zawierających:
2208 90 33 0- - - 2 litry lub mniej52,5 + 1,25 ECU %/hl
2208 90 38 0- - - Więcej niż 2 litry52,5 + 1,25 ECU %/hl
- - Pozostałe wódki i inne napoje alkoholowe, w pojemnikach
zawierających:
- - - 2 litry lub mniej:
2208 90 41 0- - - - Ouzo52,5 + 1,25 ECU %/hl
- - - - Pozostałe:
- - - - - Wódki i napoje alkoholowe (z wyłączeniem likierów):
- - - - - - Destylowane z owoców:
2208 90 45 0- - - - - - - Calvados52,5 + 1,25 ECU %/hl
2208 90 48 0- - - - - - - Pozostałe52,5 + 1,25 ECU %/hl
- - - - - - Pozostałe:
2208 90 52 0- - - - - - - Korn52,5 + 1,25 ECU %/hl
2208 90 57 0- - - - - - - Pozostałe52,5 + 1,25 ECU %/hl
2208 90 69- - - - - Pozostałe napoje alkoholowe:
2208 90 69 1- - - - - - Gotowe preparaty ziołowe będące farmaceutykami, na
bazie alkoholu3,5
2208 90 69 9- - - - - - Pozostałe52,5 + 1,25 ECU %/hl
- - - Więcej niż 2 litry:
- - - - Wódki (z wyłączeniem likierów):52,5 + 1,25 ECU %/hl
2208 90 71 0- - - - - Destylowane z owoców52,5 + 1,25 ECU %/hl
2208 90 74 0- - - - - Pozostałe52,5 + 1,25 ECU %/hl
2208 90 78 0- - - - Inne napoje alkoholowe52,5 + 1,25 ECU %/hl
- - Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej
niż 80% obj., w pojemnikach zawierających:
2208 90 91 0- - - 2 litry lub mniej52,5 + 1,25 ECU %/hl
2208 90 99 0- - - Więcej niż 2 litry52,5 + 1,25 ECU %/hl
24022402Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy, z
tytoniu lub namiastek tytoniu: 50 ton50 ton
2402 10 00 0- Cygara, również z obciętymi końcami, i cygaretki, z
tytoniu27,5
2402 20- Papierosy z tytoniu:
2402 20 10 0- - Zawierające goździki45 minimum 4,5 ECU/tys. szt
2402 20 90 0- - Pozostałe45 minimum 4,5 ECU/tys. szt
2402 90 00 0- Pozostałe45
24032403Pozostały przetworzony tytoń i przetworzone namiastki tytoniu;
tytoń "homogenizowany" i "odtworzony"; ekstrakty i esencje tytoniowe:
2403 10- Tytoń do palenia, nawet zawierający namiastki tytoniu w dowolnej
proporcji:
2403 10 10 0- - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 500 g60
2403 10 90 0- - Pozostałe60
- Pozostałe:
2403 91 00 0- - Tytoń "homogenizowany" lub "odtworzony"27,5 minimum 0,565
ECU/kg
2403 99- - Pozostałe:
2403 99 10 0- - - Tytoń do żucia i tabaka32,5
2403 99 90 0- - - Pozostałe27,5 minimum 0,565 ECU/kg

Załącznik nr 2
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI CELNYMI ILOŚCIOWYMI, POCHODZĄCYCH Z
REPUBLIKI WĘGIER
PozycjaKod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaKontyngent
04060406Sery i twarogi: 300 ton
0406 10- Ser (niedojrzewający i niewędzony) świeży, w tym ser serwatkowy i
twaróg:
0406 10 20 0- - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 40%0
0406 10 80 0- - Pozostały0
0406 20- Ser tarty lub proszkowany, wszystkich rodzajów:
0406 20 10 0- - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z
odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami0
0406 20 90 0- - Pozostały0
0406 30- Ser przetworzony (ser topiony) inny niż tarty lub proszkowany:
0406 30 10 0- - Do produkcji którego nie użyto innych serów, jak
Emmentaler, Gruy�re i Appenzell i który może zawierać jako dodatek ziołowy
ser Glarus (znany jako Schabziger); przygotowany do sprzedaży detalicznej
o zawartości tłuszczu nie przekraczającej 56% suchej masy
- - Pozostały:
- - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 36% i o zawartości
tłuszczu w suchej masie:
0406 30 31 0- - - - Nie przekraczającej 48%0
0406 30 39 0- - - - Powyżej 48%0
0406 30 90 0- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 36%0
0406 40- Ser z przerostami niebieskiej pleśni:
0406 40 10 0- - Roquefort0
0406 40 50 0- - Gorgonzola0
0406 40 90 0- - Pozostały0
0406 90- Pozostałe sery:
0406 90 01 0- - Do przetworzenia (topienia)0
- - Pozostałe:
- - - Emmentaler, Gruy�re, Sbrinz, Bergk�se i Appenzell:
- - - - O zawartości tłuszczu w suchej masie 45% lub więcej, dojrzewające
przez 3 miesiące lub więcej:
0406 90 02 0- - - - - Sery w całości w cenie franco granica powyżej 401,85
ECU, lecz nie przekraczającej 430,62 ECU za 100 kg masy netto0
0406 90 03 0- - - - - Sery w całości w cenie franco granica powyżej 430,62
ECU za 100 kg masy netto0
0406 90 04 0- - - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze
skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej lecz
nie przekraczającej 5 kg i w cenie franco granica powyżej 430,62 ECU, ale
nie przekraczającej 459,39 ECU za 100 kg masy netto0
0406 90 05 0- - - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze
skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej i w
cenie franco granica powyżej 459,39 ECU za 100 kg masy netto0
0406 90 06 0- - - - - Kawałki bez skórki, o masie netto poniżej 450 g i w
cenie franco granica przekraczającej 499,67 ECU za 100 kg masy netto,
pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, w opakowaniach, na których
znajduje się opis sera, zawartość tłuszczu, odpowiedzialny za pakowanie
oraz kraj producenta0
- - - - - Pozostałe:
0406 90 07 0- - - - - - Emmentaler0
0406 90 08 0- - - - - - Gruy�re, Sbrinz0
0406 90 09 0- - - - - - Bergk�se, Appenzell0
- - - - Pozostałe:
0406 90 12 0- - - - - Emmentaler0
0406 90 14 0- - - - - Gruy�re, Sbrinz0
0406 90 16 0- - - - - Bergk�se, Appenzell0
0406 90 18 0- - - - - Fromage fribourgeois, Vacherin Mont d'Or i T�te de
Moine0
0406 90 19 0- - - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z
odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami0
0406 90 21 0- - - Cheddar0
0406 90 23 0- - - Edam0
0406 90 25 0- - - Tilsit0
0406 90 27 0- - - Butterk�se0
0406 90 29 0- - - Kashkaval0
- - - Feta:
0406 90 31 0- - - - Z mleka owiec albo mleka bawołów w pojemnikach
zawierających solankę albo w butelkach z owczej lub koziej skóry0
0406 90 33 0- - - - Pozostałe0
0406 90 35 0- - - Kefalo-Tyri0
0406 90 37 0- - - Finlandia0
0406 90 39 0- - - Jarlsberg0
- - - Pozostałe:
0406 90 50 0- - - - Ser z mleka owiec albo mleka bawołów w pojemnikach
zawierających solankę albo w butelkach z owczej lub koziej skóry0
- - - - Pozostałe:
- - - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 40%, o
zawartości masy wody w substancji beztłuszczowej:
- - - - - - Nie przekraczającej 47%:
0406 90 61 0- - - - - - - Grana Padano, Permigiano Reggiano0
0406 90 63 0- - - - - - - Fiore Sardo, Pecorino0
0406 90 69 0- - - - - - - Pozostałe0
- - - - - - Powyżej 47%, ale nie przekraczającej 72%:
0406 90 73 0- - - - - - - Provolone0
0406 90 75 0- - - - - - - Asiago, Caciocavallo, Montasio, Ragusano0
0406 90 76 0- - - - - - - Danbo, Fontal, Fontina, Fynbo, Havarti, Maribo,
Samso0
0406 90 78 0- - - - - - - Gouda0
0406 90 79 0- - - - - - - Esrom, Italico, Kernhem, Saint-Nectaire,
Saint-Paulin, Taleggio0
0406 90 81 0- - - - - - - Cantal, Cheshire, Wensleydale, Lancashire,
Double Gloucester, Blarney, Colby, Monterey0
0406 90 82 0- - - - - - - Camembert0
0406 90 84 0- - - - - - - Brie0
0406 90 85 0- - - - - - - Kefalograviera, Kasseri0
- - - - - - - Pozostałe sery, o zawartości wody w masie serowej
beztłuszczowej:
0406 90 86 0- - - - - - - - Powyżej 47 %, ale nie przekraczającej 52%0
0406 90 87 0- - - - - - - - Powyżej 52%, ale nie przekraczającej 62%0
0406 90 88 0- - - - - - - - Powyżej 62%, ale nie przekraczającej 72%0
0406 90 93 0- - - - - - Powyżej 72%0
0406 90 99 0- - - - - Pozostałe015 tys. ton
07010701Ziemniaki, świeże lub chłodzone
0701 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Młode:
0701 90 90 0- - - Pozostałe1010 tys. ton
07030703Cebula, szalotka, czosnek, pory oraz inne warzywa cebulowe świeże
lub chłodzone:
0703 10- Cebula i szalotka:
- - Cebula:
0703 10 11 0- - - Dymka10
0703 10 19 0- - - Pozostałe10
0703 10 90 0- - Szalotka101500 ton
07100710Warzywa (niegotowane lub gotowane na parze albo w wodzie),
mrożone:
- Warzywa strączkowe, nawet łuskane:
0710 21 00 0- - Groch (Pisum sativum)1020 tys. ton
08080808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże:
0808 10- Jabłka:
0808 10 10 0- - Jabłka na sok, luzem, od 16 września do 15 grudnia10
- - Pozostałe:
- - - Od 1 stycznia do 31 marca:
0808 10 51 0- - - - Odmiany Golden Delicious10
0808 10 53 0- - - - Odmiany Grany Smith10
0808 10 59 0- - - - Pozostałe10
- - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca:10
0808 10 61 0- - - - Odmiany Golden Delicious10
0808 10 63 0- - - - Odmiany Grany Smith10
0808 10 69 0- - - - Pozostałe10
- - - Od 1 do 31 lipca:
0808 10 71 0- - - - Odmiany Golden Delicious10
0808 10 73 0- - - - Odmiany Grany Smith10
0808 10 79 0- - - - Pozostałe10
- - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia:
0808 10 92 0- - - - Odmiany Golden Delicious10
0808 10 94 0- - - - Odmiany Grany Smith10
0808 10 98 0- - - - Pozostałe1010 tys. ton
17011701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w
postaci stałej:
- Cukier surowy nie zawierający dodatku środków aromatyzujących ani
barwiących:
1701 12- - Cukier buraczany:
1701 12 10 0- - - Do rafinacji35
1701 12 90 0- - - Pozostały35140 tys. hl
2204 2204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009:
2204 10- Wino musujące:
- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%
obj.:
2204 10 11- - - Szampan:15 minimum 19 ECU/hl
2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.
2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.
2204 10 19- - - Pozostałe:15 minimum 19 ECU/hl
2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.
2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.
- - Pozostałe:
2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 19 ECU/hl
2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 19 ECU/hl
- Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub
zatrzymaną przez dodanie alkoholu:
2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20�C:15 minimum 19 ECU/hl
2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.
2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13%
obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach:
- - - - - - Białe:
2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 22 0- - - - - - - Rhreinhessen15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli15 minimum 10
ECU/hl
2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 34 0- - - - - - - Penedes15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 10 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 69 0- - - - - - - Dao, Bairrada i Douro15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 74 0- - - - - - - Penedes15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 10 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 10 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 10 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 10 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 21 87 0- - - - - Marsala15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 88 0- - - - - Samos i Muskat de Lemnos15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 89 0- - - - - Porto15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal Muscatel15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 92 0- - - - - Sherry15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 10 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przekraczającej 22 % obj.:
2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel15 minimum 10
ECU/hl
2204 21 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 98 0- - - - - Pozostałe15 minimum 10 ECU/hl
2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.15 minimum 10 ECU/hl
2204 29- - Pozostałe:
2204 29 10 0- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20�C12,5 minimum 0,5 ECU/hl
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13%
obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
- - - - - - Białe:
2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 0,5
ECU/hl
2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 ECU/hl 12,5 minimum
0,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux
2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 46 0- - - - - - - C�tes du Rh�ne12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 0,5
ECU/hl
2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - Białe:
2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15 % obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 1,5 ECU/hl
2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 1,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 1,5 ECU/hl
2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 1,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18 % obj.:
2204 29 87 0- - - - - Marsala12,5 minimum 1,5 ECU/hl
2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos 12,5 minimum 1,5 ECU/hl
2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 1,5 ECU/hl
2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel12,5 minimum 1,5 ECU/hl
2204 29 92 0- - - - - Sherry12,5 minimum 1,5 ECU/hl
2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 1,5 ECU/hl
2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 1,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przewyższającej 22 % obj.:
2204 29 95 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5
ECU/hl
2204 29 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 ECU/hl 15
minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 98 0- - - - - Pozostałe
2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 + 64,35 ECU/hl + 0,11 ECU %/hl
2204 30- Pozostały moszcz winogronowy:
2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej
niż przez dodanie alkoholu:
2204 30 10 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej
niż 22% obj.22,5
2204 30 10 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 + 64,35 ECU/hl + 0,11 ECU %/hl
- - Pozostałe:
- - - O gęstości 1,33 g/cm3 lub mniejszej w 20�C i o rzeczywistej
objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 1% obj.:
2204 30 92 0- - - - Skoncentrowany22,5
2204 30 94 0- - - - Pozostały22,5
- - - Pozostały:
2204 30 96- - - - Skoncentrowany:
2204 30 96 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
1%, ale nie większej niż 22% obj.22,5
2204 30 96 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.33 + 64,35 ECU/hl + 0,11 ECU %/hl
2204 30 98- - - - Pozostały:
2204 30 98 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
1%, ale nie większej niż 22% obj.22,5
2204 30 98 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.33 + 64,35 ECU/hl + 0,11 ECU %/hl42 tys. hl
22052205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi:
2205 10- W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2205 10 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18%
obj. lub mniejszej15 minimum 4,25 ECU/hl
2205 10 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.:

2205 10 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18%,
ale nie większej niż 22% obj.33 minimum 7,35 ECU/hl + 0,9 ECU/ %/hl
2205 10 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 minimum 7,35 ECU/hl + 0,9 ECU/ %/hl
2205 90 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18%
obj. lub mniejszej15 minimum 3 ECU/hl
2205 90 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.:

2205 90 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18%,
ale nie większej niż 22% obj.33 minimum 7,35 ECU/hl + 0,9 ECU/ %/hl
2205 90 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 minimum 7,35 ECU/hl + 0,9 ECU/ %/hl1400 l 100% alk.
2208 2208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu
mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe:
2208 20- Napoje alkoholowe otrzymywane przez destylację wina z winogron
lub wytłoków z winogron:
- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2208 20 12 0- - - Cognac184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 20 14 0- - - Armagnac184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 20 26 0- - - Grappa184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 20 27 0- - - Brandy de Jerez184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 20 29 0- - - Pozostałe184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry:
2208 20 40 0- - - Surowy destylat184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
- - - Pozostałe:
2208 20 62 0- - - - Cognac184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 20 64 0- - - - Armagnac184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 20 86 0- - - - Grappa184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 20 87 0- - - - Brandy de Jerez184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 20 89 0- - - - Pozostałe184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 30- Whisky:
- - Whisky burbońskie w pojemnikach zawierających:
2208 30 11 0- - - 2 litry lub mniej (1)184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 30 19 0- - - Więcej niż 2 litry (1)42,5 minimum 8,5 ECU/hl + 0,85 ECU
%/hl
- - Szkocka whisky:
- - - Whisky "malt", w pojemnikach zawierających:
2208 30 32 0- - - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 30 38 0- - - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 8,5 ECU/hl + 0,85 ECU
%/hl 184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
- - - Whisky "blended", w pojemnikach zawierających:
2208 30 52 0- - - - 2 litry lub mniej
2208 30 58 0- - - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 8,5 ECU/hl + 0,85 ECU
%/hl
- - - Pozostałe, w pojemnikach zawierających:
2208 30 72 0- - - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 30 78 0- - - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 8,5 ECU/hl + 0,85 ECU
%/hl
- - Pozostałe, w pojemnikach zawierających:
2208 30 82 0- - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 30 88 0- - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 40- Rumy:
2208 40 10 0- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej184,6 minimum
4,35 ECU/ %/hl
2208 40 90 0- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry184,6
minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 50- Giny i gin Geneva:
- - Gin w pojemnikach zawierających:
2208 50 11 0- - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 50 19 0- - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 4,5 ECU/hl + 0,45 ECU
%/hl
- - Gin Geneva, w pojemnikach zawierających:
2208 50 91 0- - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 50 99 0- - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 60- Wódka:
- - O objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 45,4% obj. lub mniej, w
pojemnikach zawierających:
2208 60 11 0- - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU %/hl
2208 60 19 0- - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU %/hl
- - O objętościowej mocy alkoholu większej niż 45,4% obj., w pojemnikach
zawierających:
2208 60 91 0- - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU %/hl
2208 60 99 0- - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU %/hl
2208 70- Likiery i kordiały:
2208 70 10 0- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej184,6 minimum
4,35 ECU %/hl
2208 70 90 0- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry184,6
minimum 4,35 ECU %/hl
2208 90- Pozostałe:
- - Arak, w pojemnikach zawierających:
2208 90 11 0- - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU %/hl
2208 90 19 0- - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
- - Napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z wyłączeniem
likierów), w pojemnikach zawierających:
2208 90 33 0- - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 90 38 0- - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
- - Pozostałe wódki i inne napoje alkoholowe, w pojemnikach zawierających:

- - - 2 litry lub mniej:
2208 90 41 0- - - - Ouzo184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
- - - - Pozostałe:
- - - - - Wódki i napoje alkoholowe (z wyłączeniem likierów):
- - - - - - Destylowane z owoców:
2208 90 45 0- - - - - - - Calvados184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 90 48 0- - - - - - - Pozostałe184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
- - - - - - Pozostałe:
2208 90 52 0- - - - - - - Korn184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 90 57 0- - - - - - - Pozostałe184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 90 69- - - - - Pozostałe napoje alkoholowe:
2208 90 69 1- - - - - - Gotowe preparaty ziołowe będące farmaceutykami, na
bazie alkoholu3,5
2208 90 69 9- - - - - - Pozostałe184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
- - - Więcej niż 2 litry:
- - - - Wódki (z wyłączeniem likierów):
2208 90 71 0- - - - - Destylowane z owoców184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 90 74 0- - - - - Pozostałe184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 90 78 0- - - - Inne napoje alkoholowe184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
- - Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż
80% obj., w pojemnikach zawierających:
2208 90 91 0- - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 90 99 0- - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl

Załącznik nr 3
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTEM CELNYM WARTOŚCIOWYM, POCHODZĄCYCH Z
REPUBLIKI WĘGIER
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
123
84098409Części nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do
silników z pozycji 8407 lub 8408:
- Pozostałe:
8409 91 00 0- - Nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do
tłokowych silników spalinowych
8409 99 00 0- - Pozostałe
84158415Klimatyzatory zawierające wentylator napędzany silnikiem oraz
elementy służące do zmiany temperatury i wilgotności, także klimatyzatory
nie posiadające możliwości oddzielnej regulacji wilgotności:
8415 10 00 0- Typu okiennego lub ściennego, samodzielne
- Pozostałe:
8415 81- - Zawierające agregat schładzający oraz zawór umożliwiający
zamianę pomiędzy chłodzeniem a grzaniem:
8415 81 90 0- - - Pozostałe
8415 82- - Pozostałe, zawierające agregat schładzający:
8415 82 80 0- - - Pozostałe
8415 83- - Nie zawierające agregatu schładzającego:
8415 83 90 0- - - Pozostałe
8415 90- Części:
8415 90 90 0- - Pozostałe
84028482Łożyska toczne:
8482 10- Łożyska kulkowe:
8482 10 10 0- - O największej średnicy zewnętrznej nie przekraczającej 30
mm
8482 10 90 0- - Pozostałe
8482 20 00 0- Łożyska wałeczkowe stożkowe, także bez pierścienia
wewnętrznego lub zewnętrznego
8482 30 00 0- Łożyska baryłkowe
8482 40 00 0- Łożyska igiełkowe
8482 50 00 0- Pozostałe łożyska wałeczkowe
8482 80 00 0- Pozostałe, także kombinowane łożyska kulkowo-wałeczkowe
- Części:
8482 91- - Kulki, igiełki i wałeczki:
8482 91 10 0- - - Wałeczki stożkowe
8482 91 90 0- - - Pozostałe
8482 99 00 0- - Pozostałe
8483 8483Wały napędowe (także wały krzywkowe i wały wykorbione) i korby;
obudowy łożysk i łożyska ślizgowe; mechanizmy i przekładnie zębate;
mechanizmy śrubowo-kulkowe; skrzynie przekładniowe i inne układy
zmieniające prędkość, także przemienniki momentu obrotowego; koła
zamachowe i koła pasowe lub linowe, także wielokrążki i zblocza; sprzęgła
rozłączne i nierozłączne (także przeguby uniwersalne):
8483 10- Wały napędowe (także wały krzywkowe i wały wykorbione) i korby:
- - Pozostałe:
- - - Korby i wały wykorbione:
8483 10 30 0- - - - Wały wykorbione budowane z oddzielnych części (wały
wykorbione składane)
- - - - Pozostałe:
8483 10 41 0- - - - - Z żeliwa lub staliwa
8483 10 51 0- - - - - Ze stali kutej swobodnie
8483 10 53 0- - - - - Ze stali kutej matrycowo
8483 10 58 0- - - - - Pozostałe
8483 10 90 0- - - Pozostałe
8483 20- Obudowy łożysk, zawierające łożyska toczne:
8483 20 10 0- - W rodzaju używanych w lotnictwie i kosmonautyce
8483 20 90 0- - Pozostałe
8483 30- Obudowy łożysk, nie zawierające łożysk tocznych; łożyska
ślizgowe:
- - Pozostałe:
- - - Obudowy łożysk:
8483 30 31 0- - - - Do łożysk tocznych
- - - - Pozostałe:
8483 30 51 0- - - - - Z żeliwa lub staliwa
8483 30 59 0- - - - - Pozostałe
8483 30 90 0- - - Łożyska ślizgowe
8483 40- Mechanizmy i przekładnie zębate, z wyłączeniem kół zębatych, kół
łańcuchowych i innych elementów układów przenoszenia napędu,
przedstawianych oddzielnie; mechanizmy śrubowo-kulkowe; skrzynie
przekładniowe i inne układy zmieniające prędkość, także przemienniki
momentu obrotowego:
- - Pozostałe:
8483 40 91 0- - - Mechanizmy i przekładnie zębate
8483 40 93 0- - - Skrzynie przekładniowe i inne układy zmieniające
prędkość
8483 40 98 0- - - Pozostałe
8483 50- Koła zamachowe i koła pasowe lub linowe, także wielokrążki i
zblocza:
- - Pozostałe:
8483 50 91 0- - - Z żeliwa lub stali
8483 50 99 0- - - Pozostałe
8483 60- Sprzęgła rozłączne i nierozłączne (także przeguby uniwersalne):
- - Pozostałe:
8483 60 91 0- - - Z żeliwa lub staliwa
8483 60 99 0- - - Pozostałe
8483 90- Części:
- - Pozostałe:
8483 90 30 0- - - Obudów łożysk
- - - Pozostałe:
8483 90 92 0- - - - Z żeliwa lub stali
8483 90 98 0- - - - Pozostałe
84848484Uszczelki i podobne przekładki z cienkiej blachy łączonej z innym
materiałem lub utworzone z dwóch lub więcej warstw metalu; zestawy lub
komplety uszczelek i podobnych przekładek, różniących się między sobą,
umieszczone w torebkach, kopertach lub podobnych opakowaniach;
uszczelnienia mechaniczne:
8484 10- Uszczelki i podobne przekładki z cienkiej blachy łączonej z innym
materiałem lub utworzone z dwóch lub więcej warstw metalu:
8484 10 90 0- - Pozostałe
8484 90- Pozostałe:
8484 90 90 0- - Pozostałe
85118511Elektryczne urządzenia zapłonowe lub rozrusznikowe stosowane w
silnikach wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym lub samoczynnym (np.
iskrowniki, prądnice iskrownikowe, cewki zapłonowe, świece zapłonowe,
świece żarowe, silniki rozruszników); prądnice (np. prądu stałego lub
przemiennego) oraz wyłączniki współpracujące z takimi silnikami:
8511 10- Świece zapłonowe:
8511 10 90 0- Pozostałe
8511 20- Iskrowniki; prądnice iskrownikowe; magnetyczne koła zamachowe:
8511 20 90 0- - Pozostałe
8511 30- Rozdzielacze; cewki zapłonowe:
8511 30 90 0- - Pozostałe
8511 40- Silniki rozruszników oraz rozruszniki pełniące rolę prądnic:
8511 40 90 0- - Pozostałe
8511 50- Inne prądnice:
8511 50 90 0- - Pozostałe
8511 80- Inne urządzenia i przyrządy:
8511 80 90 0- - Pozostałe
8511 90 00 0- Części
85128512Elektryczny sprzęt oświetleniowy i sygnalizacyjny (oprócz wyrobów
z pozycji 8539), elektryczne wycieraczki szyb, urządzenia zapobiegające
zamarzaniu i potnieniu szyb w rodzaju używanych do rowerów i pojazdów
mechanicznych:
8512 10 10 0- Sprzęt oświetleniowy lub sygnalizacji wzrokowej do rowerów
8512 20 00 0- Inny sprzęt oświetleniowy lub sygnalizacji wzrokowej
8512 30 00 0- Sprzęt sygnalizacji dźwiękowej
8512 40 00 0- Wycieraczki do szyb, urządzenia zapobiegające oszronieniu
lub potnieniu szyb
8512 90 00 0- Części
8708 8708Części i akcesoria do pojazdów samochodowych z pozycji od nr 8701
do 8705:
8708 10- Zderzaki i ich części:
8708 10 90- - Pozostałe:
8708 10 90 9- - - Pozostałe
- Pozostałe części i akcesoria nadwozi (także kabin):
8708 21- - Pasy bezpieczeństwa:
8708 21 90 9- - - Pozostałe
8708 29- - Pozostałe:
8708 29 90- - - Pozostałe:
8708 29 90 9- - - - Pozostałe
- Hamulce, także hamulce ze wspomaganiem oraz ich części:
8708 31- - Zmontowane okładziny hamulcowe:
- - - Pozostałe:
8708 31 91- - - - Do hamulców tarczowych:
8708 31 91 9- - - - - Pozostałe
8708 31 99- - - - Do pozostałych:
8708 31 99 9- - - - - Pozostałe
8708 39- - Pozostałe:
8708 39 90- - - Pozostałe:
8708 39 90 9- - - - Pozostałe
8708 40- Skrzynie biegów (przekładniowe):
8708 40 90- - Pozostałe:
8708 40 90 9- - - Pozostałe
8708 50- Mosty napędowe z mechanizmem różnicowym, także wyposażone w inne
elementy przekładniowe:
8708 50 90- - Pozostałe:
8708 50 90 9- - - Pozostałe
8708 60- Osie nie napędzane oraz ich części:
- - Pozostałe:
8708 60 91- - - Stalowe, odkute w matrycy zamkniętej:
8708 60 91 9- - - - Pozostałe
8708 60 99- - - Pozostałe:
8708 60 99 9- - - - Pozostałe
8708 70- Koła jezdne oraz ich części i akcesoria:
- - Pozostałe:
8708 70 50- - - Felgi aluminiowe; aluminiowe części i akcesoria kół:
8708 70 50 9- - - - Pozostałe
8708 70 91- - - Piasty kół w kształcie gwiazdy, zakładane na osie kół,
jako odlewy jednoczęściowe, żeliwne lub staliwne:
8708 70 91 9- - - - Pozostałe
8708 70 99- - - Pozostałe:
8708 70 99 9- - - - Pozostałe
8708 80- Amortyzatory układu zawieszenia:
8708 80 90- - Pozostałe:
8708 80 90 9- - - Pozostałe
- Pozostałe części i akcesoria:
8708 91- - Chłodnice:
8708 91 90- - - Pozostałe:
8708 91 90 9- - - - Pozostałe
8708 92- - Tłumiki i rury wydechowe:
8708 92 90- - - Pozostałe:
8708 92 90 9- - - - Pozostałe
8708 93- - Sprzęgła i ich części:
8708 93 90- - - Pozostałe:
8708 93 90 9- - - - Pozostałe
8708 94- - Koła kierownicy, kolumny kierownicy oraz przekładnie
kierownicy:
8708 94 90- - - Pozostałe:
8708 94 90 9- - - - Pozostałe


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń przywozu i wywozu niektórych
towarów.
(Dz. U. Nr 151, poz. 744)
Na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U.
z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434)
zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Ustanawia się do dnia 31 grudnia 1996 r. czasowe ograniczenie:
1) przywozu towarów wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia,
2) wywozu towarów wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
2. Ograniczenia przywozu i wywozu, o których mowa w ust. 1, polegają na
obowiązku uzyskania pozwolenia.
ż 2. 1. Ograniczenie przywozu, o którym mowa w ż 1 ust. 1 pkt 1, nie dotyczy
towarów przywożonych z zagranicy wolnych od cła i zwolnionych od wymogu
uzyskania pozwolenia na przywóz na podstawie art. 12 oraz art. 14 ust. 1 pkt 7,
16 i 17 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71,
poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434), zwanej dalej
"ustawą".
2. Ograniczenie wywozu, o którym mowa w ż 1 ust. 1 pkt 2, nie dotyczy towarów
wywożonych za granicę, zwolnionych od wymogu uzyskania pozwolenia na podstawie
art. 12 ustawy oraz towarów wywożonych w ilości lub wartości nie przekraczającej
ustalonych odrębnymi przepisami norm ilościowych lub wartościowych i towarów
przywożonych z zagranicy przez podróżnych, których przywóz jest wolny od cła i
od pozwolenia wymaganego zgodnie z art. 7 ustawy.
ż 3. 1. W odniesieniu do towarów nie objętych wymogiem uzyskania pozwolenia na
wywóz na mocy przepisów odrębnych ustanawia się ograniczenie wywozu za granicę
polegające na obowiązku uzyskania pozwolenia.
2. Ograniczenie określone w ust. 1 nie dotyczy towarów wywożonych przez:
1) podmioty gospodarcze mające miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej,
2) podmioty inne niż określone w pkt 1, jeśli przedmiotem wywozu są towary
odpowiadające pod względem ilości, rodzaju, wartości lub przeznaczenia towarom,
których przywóz jest wolny od cła i obowiązku uzyskania pozwolenia, wymienionym
w art. 14 ust. 1 pkt 1-5, 7-9, 11-15, 17, 19-25, 28, 29, 35 i 37 ustawy, w
granicach ustanowionych norm ilościowych lub wartościowych do przywozu takich
towarów.
ż 4. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1993 r. w sprawie
ustanowienia czasowych ograniczeń przywozu i wywozu niektórych towarów (Dz. U.
Nr 128, poz. 593, z 1994 r. Nr 45, poz. 180 i z 1995 r. Nr 72, poz. 358).
ż 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. (poz. 745)
Załącznik nr 1
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH CZASOWYM OGRANICZENIEM PRZYWOZU
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
123
27112711Gazy ziemne i inne węglowodory gazowe:
- Skroplone:
2711 11 00 0- - Gaz ziemny
2711 12- - Propan:
- - - Propan o czystości nie mniejszej niż 99%:
2711 12 11 0- - - - Stosowany jako paliwo napędowe lub do ogrzewania
2711 12 19 0- - - - Do innych celów
- - - Pozostałe:
2711 12 91 0- - - - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2711 12 93 0- - - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym
procesie niż wymieniony w podpozycji 2711 12 91
- - - - Do innych celów:
2711 12 94 0- - - - - O czystości powyżej 90%, ale niższej niż 99%
2711 12 96 0- - - - - Mieszaniny propanu i butanu zawierające powyżej 50%,
ale nie więcej niż 70% propanu
2711 12 98 0- - - - - Pozostałe
2711 13- - Butany:
2711 13 10 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2711 13 30 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie
niż wymieniony w podpozycji 2711 13 10
- - - Do innych celów:
2711 13 91 0- - - - O czystości powyżej 90%, ale nie niższej niż 95%
2711 13 93 0- - - - Mieszaniny butanu i propanu zawierające powyżej 50%,
ale nie więcej niż 65% butanu
2711 13 98 0- - - - Pozostałe
2711 14 00 0- - Etylen, propylen, butylen i butadien
2711 19 00 0- - Pozostałe
- W stanie gazowym:
2711 21 00 0- - Gaz ziemny
2711 29 00 0- - Pozostałe

Załącznik nr 2
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH CZASOWYMI OGRANICZENIAMI WYWOZU
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
123
27012701Węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z
węgla:
- Węgiel, również sproszkowany, lecz niescalony:
2701 11- - Antracyt:
2701 11 10 0- - - Posiadający limit substancji lotnych (w suchej bazie
pozbawionej substancji mineralnych) nie przekraczający 10%
2701 11 90 0- - - Pozostały
2701 12- - Węgiel bitumiczny:
2701 12 10 0- - - Węgiel koksowy
2701 12 90 0- - - Pozostały
2701 19 00 0- - Pozostały węgiel
27092709 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów
bitumicznych, surowe:
2709 00 10 0- Kondensaty gazu naturalnego
2709 00 90 0- Pozostałe
27102710 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów
bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani
nie włączone, zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej
lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje
stanowią składniki zasadnicze:
- Oleje lekkie:
2710 00 11 0- - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2710 00 15 0- - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie
niż wymieniony w podpozycji 2710 00 11
- - Do innych celów:
- - - Benzyny specjalne:
2710 00 21 0- - - - Benzyna lakiernicza
2710 00 25 0- - - - Pozostałe
- - - Pozostałe:
- - - - Benzyna silnikowa:
2710 00 26 0- - - - - Benzyna lotnicza
- - - - - Pozostałe z zawartością ołowiu:
- - - - - - Nie przekraczającą 0,013 g/l:
2710 00 27 0- - - - - - - O liczbie oktanowej poniżej 95
2710 00 29 0- - - - - - - O liczbie oktanowej 95 lub większej, ale
mniejszej niż 98
2710 00 32 0- - - - - - - O liczbie oktanowej 98 lub większej
- - - - - - Przekraczającą 0,013 g/l:
2710 00 34 0- - - - - - - O liczbie oktanowej poniżej 98
2710 00 36 0- - - - - - - O liczbie oktanowej 98 lub większej
2710 00 39 0- - - - Pozostałe oleje lekkie
- Oleje średnie:
2710 00 41 0- - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2710 00 45 0- - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie
niż wymieniony w podpozycji 2710 00 41
- - Do innych celów:
- - - Nafta:
2710 00 51 0- - - - Paliwo do silników odrzutowych
2710 00 55 0 - - - - Pozostała
2710 00 59 0- - - Pozostałe
- Oleje ciężkie:
- - Oleje płynne (napędowe):
2710 00 61 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2710 00 65 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie
niż wymieniony w podpozycji 2710 00 61
2710 00 69- - - Do innych celów:
2710 00 69 1- - - - Oleje napędowe do silników
2710 00 69 9- - - - Pozostałe
27112711Gazy ziemne i inne węglowodory gazowe:
- Skroplone:
2711 11 00 0- - Gaz ziemny
2711 12- - Propan:
- - - Propan o czystości nie mniejszej niż 99%:
2711 12 11 0- - - - Stosowany jako paliwo zasilające lub do ogrzewania
2711 12 19 0- - - - Do innych celów
- - - Pozostałe:
2711 12 91 0- - - - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2711 12 93 0- - - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym
procesie niż wymieniony w podpozycji 2711 12 91
- - - - Do innych celów:
2711 12 94 0- - - - - O czystości powyżej 90%, ale niższej niż 99%
2711 12 96 0- - - - - Mieszaniny propanu i butanu zawierające powyżej 50%,
ale nie więcej niż 70% propanu
2711 12 98 0- - - - - Pozostały
2711 13- - Butany:
2711 13 10 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2711 13 30 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie
niż wymieniony w podpozycji 2711 13 10
- - - Do innych celów:
2711 13 91 0- - - - O czystości powyżej 90%, ale niższej niż 95%
2711 13 93 0- - - - Mieszaniny butanu i propanu zawierające powyżej 50%,
ale nie więcej niż 65% butanu
2711 13 98 0- - - - Pozostałe
2711 14 00 0- - Etylen, propylen, butylen i butadien
2711 19 00 0- - Pozostałe
- W stanie gazowym:
2711 21 00 0- - Gaz ziemny
2711 29 00 0- - Pozostałe


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń obrotu
towarowego z zagranicą substancjami zubożającymi warstwę ozonową i towarami
zawierającymi te substancje.
(Dz. U. Nr 151, poz. 745)
W związku z przystąpieniem Rzeczypospolitej Polskiej do Protokołu montrealskiego
w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową, sporządzonego w Montrealu w
dniu 16 września 1987 r. (Dz. U. z 1992 r. Nr 98, poz. 490 i 491), oraz na
podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z
1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434)
zarządza się, co następuje:
ż 1. Załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 lipca 1994
r. w sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń obrotu towarowego z zagranicą
substancjami zubożającymi warstwę ozonową i towarami zawierającymi te substancje
(Dz. U. Nr 87, poz. 407 i Nr 129, poz. 641 oraz z 1995 r. Nr 100, poz. 495)
otrzymują brzmienie ustalone w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszego
rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik nr 1
WYKAZ SUBSTANCJI ZUBOŻAJĄCYCH WARSTWĘ OZONOWĄ, OBJĘTYCH CZASOWYMI OGRANICZENIAMI
OBROTU TOWAROWEGO Z ZAGRANICĄ
ANEKS A do Protokołu Montrealskiego
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
2903 2903Chlorowcowane pochodne węglowodorów:
- Chlorowcowane pochodne węglowodorów acyklicznych zawierające dwa lub
więcej różnych chlorowców:
*2903 41 00 0- - Trójchlorofluorometan1
*2903 42 00 0- - Dichlorodifluorometan1
*2903 43 00 0- - Trichlorotrifluoroetany1
2903 44- - Dichlorotetrafluoroetany1
*2903 44 10 0- - - Dichlorotetrafluoroetany1
*2903 44 90 0- - - Chloropentafluoroetan1
2903 45- - Pozostałe pochodne perchlorowcowane tylko fluorem i chlorem:
*2903 45 10 0- - - Chlorotrifluorometan1
*2903 45 15 0- - - Pentachlorofluoroetan1
*2903 45 20 0- - - Tetrachlorodifluoroetany1
*2903 45 25 0- - - Heptachlorofluoropropany1
*2903 45 30 0- - - Heksachlorodifluoropropany1
*2903 45 35 0- - - Pentachlorotrifluoropropany1
*2903 45 40 0- - - Tetrachlorotetrafluoropropany1
*2903 45 45 0- - - Trichloropentafluoropropany1
*2903 45 50 0- - - Dichloroheksafluoropropany1
*2903 45 55 0- - - Chloroheptafluoropropany1
*2903 45 90 0- - - Pozostałe1
2903 46- - Bromochlorodifluorometan, bromotrifluorometan i
dibromotetrafluoroetany:
*2903 46 10 0- - - Bromochlorodifluorometan2
*2903 46 20 0- - - Bromotrifluorometan2
*2903 46 90 0- - - Dibromotetrafluoroetany2
*2903 47 00 0- - Pozostałe pochodne perchlorowcowane2
38243824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne
i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z
mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; produkty odpadowe tych przemysłów, gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone:
- Mieszaniny zawierające perchlorowcowane pochodne węglowodorów
acyklicznych zawierające dwa lub więcej różnych chlorowców:
*3824 71 00 0- - Zawierające węglowodory acykliczne perchlorowcowane tylko
fluorem i chlorem2
*3824 79 00 0- - Pozostałe2

Objaśnienia do pozycji oznaczonych symbolem * w koluminie kod PCN:
1 Dotyczy tylko substancji o symbolach R_11 (CFC_11), R_12 (CFC_12), R_113
(CFC_113), R_114 (CFC_114), R_115 (CFC_115) określonych w Polskiej Normie znak:
PN_90/M_04611 ogłoszonej przez Polski Komitet Normalizacji, Miar i Jakości w
Dzienniku Normalizacji i Miar Nr 6/1990, poz. 10 (określonych w grupie I w
aneksie A do Protokołu montrealskiego).
2 Dotyczy tylko substancji o symbolach halon_1301, halon_2402, halon_1211,
określonych w Polskiej Normie znak: PN_90/C_83604/01 ogłoszonej przez Polski
Komitet Normalizacji, Miar i Jakości w Dzienniku Normalizacji i Miar Nr 7/1990,
poz. 14 (określonych w grupie II w aneksie A do Protokołu montrealskiego).
Załącznik nr 2
WYKAZ TOWARÓW ZAWIERAJĄCYCH SUBSTANCJE ZUBOŻAJĄCE WARSTWĘ OZONOWĄ, OBJĘTYCH
ZAKAZEM PRZYWOZU Z KRAJÓW I REGIONÓW NIE BĘDĄCYCH STRONAMI PROTOKOŁU
MONTREALSKIEGO
ANEKS D do Protokołu Montrealskiego
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
123
04040404Serwatka, nawet zagęszczona, lub zawierająca dodatek cukru albo
innego środka słodzącego; produkty składające się ze składników
naturalnego mleka zawierające lub nie dodatek cukru albo innego środka
słodzącego, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
0404 90- Pozostałe:
- - Nie zawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego, o
zawartości tłuszczu w masie:
*0404 90 21 0- - - Nie przekraczającej 1,5%3
*0404 90 23 0- - - Powyżej 1,5%, ale nie przekraczającej 27%3
*0404 90 29 0- - - Powyżej 27%3
- - Pozostałe o zawartości tłuszczu w masie:
*0404 90 81 0- - - Nie przekraczającej 1,5%3
*0404 90 83 0- - - Powyżej 1,5%, ale nie przekraczającej 27%3
*0404 90 89 0- - - Powyżej 27%3
15171517Margaryna: jadalne mieszaniny lub wyroby z tłuszczów lub olejów
zwierzęcych, lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów, lub olejów z
niniejszego działu, inne niż jadalne tłuszcze lub oleje, lub ich frakcje z
pozycji nr 1516:
1517 90- Pozostałe:
*1517 90 10 0- - Zawierające więcej niż 10%, ale nie więcej niż 15% masy
tłuszczów z mleka3
- - Pozostałe:
*1517 90 91 0- - - Nielotne oleje roślinne, płynne, mieszane3
*1517 90 93 0- - - Jadalne mieszaniny lub preparaty ułatwiające wyjmowanie
z formy3
*1517 90 99 0- - - Pozostałe3
2106Przetwory spożywcze, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
21062106 90- Pozostałe:
*2106 90 10 0- - Fondue z sera 3
- - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe:
*2106 90 30 0- - - Syropy izoglukozowe3
- - - Pozostałe:
*2106 90 51 0- - - - Syrop laktozowy3
*2106 90 55 0- - - - Syrop glukozowy i z maltodekstryny3
*2106 90 59 0- - - - Pozostałe3
- - Pozostałe:
*2106 90 92 0- - - Nie zawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy,
glukozy lub skrobi lub zawierające mniej niż 1,5% tłuszczu mleka, 5%
sacharozy lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi3
*2106 90 98 0- - - Pozostałe3
27102710 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów
bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani
nie włączone, zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej
lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje
stanowią składniki zasadnicze:
- Oleje lekkie:
*2710 00 11 0- - Do przeprowadzania procesu specyficznego3
*2710 00 15 0- - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie
niż wymieniony w podpozycji 2710 00 113
- - Do innych celów:
- - - Benzyny specjalne:
*2710 00 21 0- - - - Benzyna lakiernicza3
*2710 00 25 0- - - - Pozostałe3
- - - Pozostałe:
- - - - Benzyna silnikowa:
*2710 00 26 0- - - - - Benzyna lotnicza3
- - - - - Pozostałe z zawartością ołowiu:
- - - - - - Nie przekraczającą 0,013 g/l:
*2710 00 27 0- - - - - - - O liczbie oktanowej poniżej 953
*2710 00 29 0- - - - - - - O liczbie oktanowej 95 lub większej, ale
mniejszej niż 983
*2710 00 32 0- - - - - - - O liczbie oktanowej 98 lub większej3
- - - - - - Przekraczającą 0,013 g/l:
*2710 00 34 0- - - - - - - O liczbie oktanowej poniżej 983
*2710 00 36 0- - - - - - - O liczbie oktanowej 98 lub większej3
*2710 00 37 0- - - - Paliwo typu benzyny do silników odrzutowych3
*2710 00 39 0- - - - Pozostałe oleje lekkie3
- Oleje średnie:
*2710 00 41 0- - Do przeprowadzania procesu specyficznego3
*2710 00 45 0- - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie
niż wymieniony w podpozycji 2710 00 413
- - Do innych celów:
- - - Nafta:
*2710 00 51 0- - - - Paliwo do silników odrzutowych3
*2710 00 55 0- - - - Pozostała3
*2710 00 59 0- - - Pozostałe3
- Oleje ciężkie:
- - Oleje płynne (napędowe):
*2710 00 61 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego3
*2710 00 65 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym
procesie niż wymieniony w podpozycji 2710 00 613
2710 00 69- - - Do innych celów:
*2710 00 69 1- - - - Oleje napędowe do silników3
*2710 00 69 9- - - - Pozostałe3
- - Oleje opałowe:
*2710 00 71 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego3
*2710 00 72 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym
procesie niż wymieniony w podpozycji 2710 00 713
- - - Do innych celów:
*2710 00 74 0- - - - O zawartości siarki w masie nie przekraczającej 1%3
*2710 00 76 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 1%, ale nie
przekraczającej 2%3
*2710 00 77 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 2%, ale nie
przekraczającej 2,8%3
*2710 00 78 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 2,8%3
- - Oleje smarowe; pozostałe oleje:
*2710 00 81 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego3
*2710 00 83 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym
procesie niż wymieniony w podpozycji 2710 00 813
*2710 00 85 0- - - Do zmieszania zgodnie z warunkami w uwadze dodatkowej 5
(CN) do niniejszego działu3
- - - Do innych celów:
*2710 00 87 0- - - - Oleje silnikowe, smarowe oleje sprężarkowe, smarowe
oleje turbinowe3
*2710 00 88 0- - - - Płyny hydrauliczne3
*2710 00 89 0- - - - Oleje białe, parafina ciekła3
*2710 00 92 0- - - - Oleje przekładniowe i oleje reduktorowe3
*2710 00 94 0- - - - Mieszanki do obróbki metali, oleje do smarowania
form, oleje antykorozyjne3
*2710 00 96 0- - - - Oleje izolacyjne3
*2710 00 98 0- - - - Pozostałe oleje smarowe oraz pozostałe oleje3
32083208Farby i pokosty (łącznie z emaliami i lakierami) na bazie
polimerów syntetycznych i chemicznie modyfikowanych polimerów naturalnych,
rozproszonych lub rozpuszczonych w środowisku niewodnym; roztwory
określone w uwadze 4 do niniejszego działu:
3208 10- Na bazie poliestrów:
*3208 10 10 0- - Roztwory zdefiniowane w uwadze 4 do niniejszego działu3
*3208 10 90 0- - Pozostałe3
3208 20- Na bazie polimerów akrylowych lub winylowych:
*3208 20 10 0- - Roztwory zdefiniowane w uwadze 4 do niniejszego działu3
*3208 20 90 0- - Pozostałe3
3208 90- Pozostałe:
*3208 90 10 0- - Roztwory zdefiniowane w uwadze 4 do niniejszego działu3
- - Pozostałe:
*3208 90 91 0- - - Na bazie polimerów syntetycznych3
*3208 90 99 0- - - Na bazie chemicznie modyfikowanych polimerów
naturalnych3
32093209Farby i pokosty (także emalie i lakiery) na bazie polimerów
syntetycznych lub polimerów naturalnych modyfikowanych chemicznie,
rozproszone lub rozpuszczone w środowisku wodnym:
*3209 10 00 0- Na bazie polimerów akrylowych lub winylowych3
*3209 90 00 0- Pozostałe3
32103210 00Pozostałe farby i pokosty (łącznie z emaliami, lakierami i
farbami klejowymi); gotowe pigmenty wodne używane do wykańczania skóry:
*3210 00 10 0- Farby olejne oraz pokosty (łącznie z emaliami i lakierami)3

*3210 00 90 0- Pozostałe3
32123212Pigmenty (także proszki metali i płatki) rozproszone w środowisku
niewodnym, w postaci cieczy lub pasty, używane do produkcji farb (także
emalii); folie do wytłoczeń; barwniki i inne środki barwiące przygotowane
w postaciach lub opakowaniach do sprzedaży detalicznej:
3212 90- Pozostałe:
- - Pigmenty (łącznie z proszkami i płatkami metali) rozproszone w
środowisku niewodnym, w postaci cieczy lub pasty, w rodzaju stosowanych do
produkcji farb (łącznie z emaliami):
*3212 90 10 0- - - Esencja perłowa3
- - - Pozostałe:
*3212 90 31 0- - - - Na bazie proszku aluminiowego3
*3212 90 39 0- - - - Pozostałe3
*3212 90 90 0- - Barwniki i inne środki barwiące przygotowane w postaciach
lub opakowaniach do sprzedaży detalicznej3
3303 00Perfumy i wody toaletowe:
*3303 00 10 0- Perfumy3
3303*3303 00 90 0- Wody toaletowe3
3304Preparaty do upiększania i makijażu oraz preparaty do pielęgnacji
skóry (z wyjątkiem leków), łącznie z preparatami do opalania, do manicure
i pedicure:
- Pozostałe:
3304*3304 91 00 0- - Pudry prasowane lub nie3
*3304 99 00 0- - Pozostałe3
3305Preparaty do włosów:
*3305 10 00 0- Szampony3
3305*3305 20 00 0- Preparaty do trwałej ondulacji lub prostowania włosów3
*3305 30 00 0- Lakiery do włosów3
3305 90- Pozostałe:
*3305 90 10 0- - Płyny do włosów3
*3305 90 90 0- - Pozostałe3
33063306Preparaty do higieny zębów i jamy ustnej, łącznie z pastami i
proszkami do przytwierdzania protez; nici dentystyczne do czyszczenia
międzyzębowego (dental floss), w indywidualnych opakowaniach do sprzedaży
detalicznej:
*3306 10 00 0- Środki do czyszczenia zębów3
*3306 20 00 0- Nici dentystyczne do czyszczenia międzyzębowego (dental
floss)3
*3306 90 00 0- Pozostałe3
33073307Preparaty stosowane przed goleniem, do golenia lub po goleniu,
dezodoranty osobiste, preparaty do kąpieli, depilatory i inne preparaty
perfumeryjne, kosmetyczne i toaletowe, gdzie indziej nie wymienione ani
nie włączone, gotowe dezodoranty do pomieszczeń, nawet perfumowane, lub
mające własności dezynfekcyjne:
*3307 10 00 0- Preparaty stosowane przed goleniem, do golenia lub po
goleniu3
*3307 20 00 0- Dezodoranty osobiste i środki przeciwpotowe3
*3307 30 00 0- Perfumowane sole kąpielowe i inne preparaty kąpielowe3
- Preparaty do perfumowania lub odwaniania pomieszczeń, łącznie z
preparatami zapachowymi stosowanymi w trakcie obrzędów religijnych:
*3307 41 00 0- - "Agrabatti" i inne preparaty zapachowe, które działają w
wyniku spalania3
*3307 49 00 0- - Pozostałe3
*3307 90 00 0- Pozostałe3
34023402Organiczne środki powierzchniowo czynne (inne niż mydło);
preparaty powierzchniowo czynne, preparaty do prania (łącznie z
pomocniczymi preparatami piorącymi) oraz preparaty czyszczące, zawierające
lub nie zawierające mydła, inne niż te w pozycji nr 3401:
3402 20- Preparaty przygotowane do sprzedaży detalicznej:
*3402 20 10 0- - Preparaty powierzchniowo czynne3
*3402 20 90 0- - Preparaty do prania i preparaty do czyszczenia3
34033403Preparaty smarowe (łącznie z cieczami chłodząco_smarującymi,
preparatami do rozluźniania śrub i nakrętek, preparatami przeciwrdzewnymi
i antykorozyjnymi, preparatami do wyjmowania z formy opartymi na smarach)
oraz preparaty stosowane do natłuszczania materiałów włókienniczych,
skóry, skór futerkowych i innych materiałów, wyłączając preparaty
zawierające w masie, jako składnik zasadniczy, 70% lub więcej olejów
otrzymanych z ropy naftowej lub olejów otrzymanych z minerałów
bitumicznych:
- Zawierające oleje ropy naftowej lub oleje otrzymane z minerałów
bitumicznych:
*3403 11 00 0- - Preparaty do obróbki materiałów włókienniczych, skóry,
skór futerkowych i innych materiałów3
3403 19- - Pozostałe:
*3403 19 10 0- - - Zawierające w masie 70% lub więcej olejów ropy naftowej
lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, ale nie stanowiących
zasadniczego składnika3
- - - Pozostałe:
*3403 19 91 0- - - - Preparaty do smarowania maszyn, urządzeń i pojazdów3
*3403 19 99 0- - - - Pozostałe3
- Pozostałe:
*3403 91 00 0- - Preparaty do obróbki materiałów włókienniczych, skóry,
skór futerkowych i innych materiałów3
3403 99- - Pozostałe:
*3403 99 10 0- - - Preparaty do smarowania maszyn, urządzeń i pojazdów3
*3403 99 90 0- - - Pozostałe3
34053405Pasty i kremy do obuwia, mebli, podłóg, nadwozi, szkła lub metalu,
pasty i proszki do czyszczenia oraz podobne preparaty (nawet w postaci
papieru, watoliny, filcu, włókniny, tworzyw sztucznych komórkowych lub
gumy porowatej, impregnowanych, powlekanych lub pokrytych takimi
preparatami) wyłączając woski z pozycji nr 3404:
*3405 10 00 0- Pasty, kremy i podobne preparaty, do pielęgnacji obuwia i
skóry3
*3405 20 00 0- Pasty, kremy i podobne preparaty, do konserwacji mebli
drewnianych, podłóg i innych wyrobów drewnianych3
*3405 30 00 0- Pasty i podobne preparaty do polerowania nadwozi, inne niż
pasty do metali3
*3405 40 00 0- Pasty, proszki i inne preparaty do czyszczenia3
3405 90- Pozostałe:
*3405 90 10 0- - Pasty do polerowania metalu3
*3405 90 90 0- - Pozostałe3
3606 3606Stopy żelazowo_cerowe i inne stopy piroforyczne we wszystkich
postaciach; artykuły z materiałów łatwo palnych wymienione w uwadze 2 do
tego działu:
*3606 10 00 0- Paliwa płynne, lub upłynnione w pojemnikach, takich jak
stosowane w zapalniczkach mechanicznych lub podobnych o pojemności nie
przekraczającej 300 cm3 3
38083808Środki owadobójcze, gryzoniobójcze, grzybobójcze, chwastobójcze,
opóźniające kiełkowanie, regulatory wzrostu roślin, środki odkażające i
podobne produkty w postaciach lub opakowaniach przeznaczonych do sprzedaży
detalicznej, lub w postaci preparatów i artykułów (np. taśm nasyconych
siarką, knotów i świec oraz lepów na muchy):
3808 10- Środki owadobójcze (insektycydy):
*3808 10 10 0- - Na bazie perytroidów3
*3808 10 20 0- - Na bazie chlorowanych węglowodorów3
*3808 10 30 0- - Na bazie karbominianów3
*3808 10 40 0- - Na bazie związków fosfoorganicznych3
*3808 10 90 0- - Pozostałe3
3808 20- Środki grzybobójcze (fungicydy):
- - Nieorganiczne:
*3808 20 10 0- - - Preparaty na bazie związków miedzi3
*3808 20 15 0- - - Pozostałe3
- - Pozostałe:
*3808 20 30 0- - - Na bazie ditiokarbaminianów3
*3808 20 40 0- - - Na bazie benzimidiazoli3
*3808 20 50 0- - - Na bazie diazoli lub triazoli3
*3808 20 60 0- - - Na bazie diazyny lub morfoliny3
*3808 20 80 0- - - Pozostałe3
3808 30- Środki chwastobójcze (herbicydy), opóźniające kiełkowanie oraz
regulatory wzrostu roślin:
- - Środki chwastobójcze (herbicydy):
*3808 30 11 0- - - Na bazie fenoksów - hormonów roślin3
*3808 30 13 0- - - Na bazie triazyn3
*3808 30 15 0- - - Na bazie amidów3
*3808 30 17 0- - - Na bazie karbominianów3
*3808 30 21 0- - - Na bazie pochodnych dinitroaniliny3
*3808 30 23 0- - - Na bazie pochodnych mocznika, uracylu
(2,4-dwuhydroksypirymidyna) lub sulfonylomocznika3
*3808 30 27 0- - - Pozostałe3
*3808 30 30 0- - Preparaty opóźniające kiełkowanie3
*3808 30 90 0- - Regulatory wzrostu roślin3
3808 40- Środki odkażające:
*3808 40 10 0- - Na bazie czwartorzędowych soli amoniowych3
*3808 40 20 0- - Na bazie związków chlorowcowanych3
*3808 40 90 0- - Pozostałe3
3808 90- Pozostałe:
*3808 90 10 0- - Środki gryzoniobójcze (rodentycydy)3
*3808 90 90- - Pozostałe3
*3808 90 90 1- - - Biologiczne środki ochrony roślin nie będące żywymi
organizamami3
*3808 90 90 9- - - Pozostałe3
38093809Środki wykańczalnicze, nośniki barwników przyspieszające
barwienie, utrwalacze barwników i inne preparaty (np. klejonki i zaprawy)
w rodzaju stosowanych w przemysłach włókienniczym, papierniczym, skórzanym
i podobnych, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
3809 10- Na bazie substancji skrobiowych:
*3809 10 10 0- - Zawierające w masie poniżej 55% tych substancji3
*3809 10 30 0- - Zawierające w masie 55% lub więcej tych substancji, ale
mniej niż 70%3
*3809 10 50 0- - Zawierające w masie 70% lub więcej tych substancji, ale
mniej niż 83%3
*3809 10 90 0- - Zawierające w masie 83% lub więcej tych substancji3
3813*3813 00 00 0Preparaty i ładunki do gaśnic przeciwpożarowych: granaty
gaśnicze4
3814 3814 00Organiczne złożone rozpuszczalniki i rozcieńczalniki, gdzie
indziej nie wymienione ani nie włączone; gotowe zmywacze farb i lakierów:
*3814 00 10 0- Na bazie octanu butylu3
*3814 00 90 0- Pozostałe3
39013901Polimery etylenu, w formach podstawowych:
3901 10- Polietylen o gęstości poniżej 0,94:
*3901 10 10 0- - Polietylen liniowy5
*3901 10 90 0- - Pozostałe5
*3901 20 00 0- Polietylen o gęstości 0,94 lub większej5
*3901 30 00 0- Kopolimery etylenu - octanu winylu5
*3901 90 00 0- Pozostałe5
39023902Polimery propylenu lub innych alkenów w formach podstawowych:
*3902 10 00 0- Polipropylen5
*3902 20 00 0- Poliizobutylen5
*3902 30 00 0- Kopolimery propylenu5
*3902 90 00 0- Pozostałe5
3903 3903Polimery styrenu, w formach podstawowych:
- Polistyren:
*3903 11 00 0- - Do spieniania5
*3903 19 00 0- - Pozostały5
*3903 20 00 0- Kopolimery styren - akrylonitryl (SAN)5
*3903 30 00 0- Kopolimery akrylonitryl - butadien - styren (ABS)5
*3903 90 00 0- Pozostałe5
39043904Polimery chlorku winylu lub innych chlorowcowanych alkenów, w
formach podstawowych:
*3904 10 00 0- Polichlorek winylu, nie zmieszany z żadnymi innymi
substancjami5
- Pozostały polichlorek winylu:
*3904 21 00 0- - Nieuplastyczniony5
*3904 22 00 0- - Uplastyczniony5
*3904 30 00 0- Kopolimery chlorku winylu - octanu winylu5
*3904 40 00 0- Pozostałe kopolimery chlorku winylu5
*3904 50 00 0- Polimery chlorku winylidenu5
- Fluropolimery:
3904 61- - Politetrafluoroetylen
*3904 61 10 0- - - Do wytwarzania wyrobów farmaceutycznych (1)5
*3904 61 90 0- - - Pozostały5
*3904 69 00 0- - Pozostałe5
*3904 90 00 0- Pozostałe5
39053905Polimery octanu winylu lub innych estrów winylowych, w formach
podstawowych; inne polimery winylowe w formach podstawowych:
- Polioctan winylu:
*3905 12 00 0- - W dyspersji wodnej5
*3905 19 00 0- - Pozostałe5
- Kopolimery octanu winylu:
*3905 21 00 0- - W dyspersji wodnej5
*3905 29 00 0- - Pozostałe5
*3905 30 00 0- Polialkohol winylowy, także zawierający niezhydrolizowane
grupy octanowe5
- Pozostałe:
*3905 91 00 0- - Kopolimery5
*3905 99 00 0- - Pozostałe5
39063906Polimery akrylowe w formach podstawowych:
*3906 10 00 0- Polimetakrylan metylu5
*3906 90 00 0- Pozostałe5
39073907Poliacetale, inne polietery i żywice epoksydowe, w formach
podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i inne
poliestry, w formach podstawowych:
*3907 10 00 0- Policetale5
3907 20- Pozostałe polietery:
- - Alkohole polieterowe:
- - - Glikole polietylenowe:
*3907 20 12 0- - - - Do wytwarzania wyrobów farmaceutycznych (1)5
*3907 20 19 0- - - - Pozostałe5
- - - Pozostałe:
*3907 20 21 0- - - - O liczbie hydroksylowej nie większej niż 1005
*3907 20 29 0- - - - Pozostałe5
*3907 20 90 0- - Pozostałe5
*3907 30 00 0- Żywice epoksydowe5
*3907 40 00 0- Poliwęglany5
*3907 50 00 0- Żywice alkidowe5
3907 60- Politereftalan etylenowy
*3907 60 10 0- - Do wytwarzania wyrobów farmaceutycznych (1)5
*3907 60 90 0- - Pozostały5
- Pozostałe poliestry:
3907 91- - Nienasycone:
*3907 91 10 0- - - Ciekłe5
*3907 91 90 0- - - Pozostałe5
3907 99- - Pozostałe:
*3907 99 10 0- - - O liczbie hydroksylowej nie większej niż 1005
*3907 99 90 0- - - Pozostałe5
39083908Poliamidy w formach podstawowych:
*3908 10 00 0- Poliamid-6, -11, -12, -6,6, -6,9, -6,10 lub - 6,125
*3908 90 00 0- Pozostałe5
39093909Żywice aminowe, żywice fenolowe i poliuretany, w formach
podstawowych:
*3909 10 00 0- Żywice mocznikowe; żywice tiomocznikowe5
*3909 20 00 0- Żywice melaminowe5
*3909 30 00 0- Pozostałe żywice aminowe5
*3909 40 00 0- Żywice fenolowe5
*3909 50 00 0- Poliuretany5
3910*3910 00 00 0Silikony w formach podstawowych5
39113911Żywice naftowe, żywice kumaronowo_indenowe, politerpeny,
polisiarczki, polisulfony i inne produkty wymienione w uwadze 3 do tego
działu, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, w formach
podstawowych:
*3911 10 00 0- Żywice naftowe, żywice kumaronowe, indenowe lub
kumaronowo_indenowe i politerpeny5
3911 90- Pozostałe:
*3911 90 10 0- - Produkty polimeryzacji kondensacyjnej lub z
przegrupowaniem, nawet zmodyfikowane chemicznie5
*3911 90 90 0- - Pozostałe5
39173917Rury, przewody i węże oraz ich wyposażenie (np. złącza, kolanka,
kołnierze) z tworzyw sztucznych:
- Rury, przewody i węże, sztywne:
3917 21- - Z polimerów etylenu:
*3917 21 10 0- - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar
przekroju poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione
inaczej4
- - - Pozostałe:
*3917 21 91 0- - - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w
lotnictwie cywilnym4
*3917 21 99 0- - - - Pozostałe4
3917 22- - Z polimerów propylenu:
*3917 22 10 0- - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar
przekroju poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione
inaczej4
- - - Pozostałe:
*3917 22 91 0- - - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w
lotnictwie cywilnym4
*3917 22 99 0- - - - Pozostałe4
3917 23- - Z polimerów chlorku winylu:
*3917 23 10 0- - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar
przekroju poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione
inaczej4
- - - Pozostałe:
*3917 23 91 0- - - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w
lotnictwie cywilnym4
*3917 23 99 0- - - - Pozostałe4
3917 29- - Z pozostałych tworzyw sztucznych:
- - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar przekroju
poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione inaczej:
- - - - Z produktów polimeryzacji kondensacyjnej lub z przegrupowaniem,
nawet zmodyfikowanych chemicznie:
*3917 29 11 0- - - - - Z żywic epoksydowych4
*3917 29 13 0- - - - - Pozostałe4
*3917 29 15 0- - - - Z produktów polimeracji addycyjnej4
*3917 29 19 0- - - - Pozostałe4
- - - Pozostałe:
*3917 29 91 0- - - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w
lotnictwie cywilnym4
*3917 29 99 0- - - - Pozostałe4
- Pozostałe rury, przewody i węże:
3917 31- - Giętkie rury, przewody i węże, o minimalnym ciśnieniu
rozrywającym 27,6 MPa:
*3917 31 10 0- - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w lotnictwie
cywilnym4
*3917 31 90 0- - - Pozostałe4
3917 32- - Pozostałe, nie wzmocnione ani nie połączone z innymi
materiałami, bez wyposażenia:
- - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar przekroju
poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione inaczej:
- - - - Produktów polimeryzacji kondensacyjnej lub z przegrupowaniem,
nawet zmodyfikowanych chemicznie:
*3917 32 11 0- - - - - Z żywic epoksydowych4
*3917 32 19 0- - - - - Pozostałe4
- - - - Z produktów polimeryzacji addycyjnej:
*3917 32 31 0- - - - - Z polimerów etylenu4
*3917 32 35 0- - - - - Z polimerów chlorku winylu4
*3917 32 39 0- - - - - Pozostałe4
*3917 32 51 0- - - - Pozostałe4
- - - Pozostałe:
*3917 32 91 0- - - - Sztuczne osłonki do kiełbas4
*3917 32 99 0- - - - Pozostałe4
3917 33- - Pozostałe, nie wzmocnione ani nie połączone z innymi
materiałami, z wyposażeniem:
*3917 33 10 0- - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w lotnictwie
cywilnym4
*3917 33 90 0- - - Pozostałe4
3917 39- - Pozostałe:
- - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar przekroju
poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione inaczej:
- - - - Z produktów polimeryzacji kondensacyjnej lub z przegrupowaniem,
nawet zmodyfikowanych chemicznie:
*3917 39 11 0- - - - - Z żywic epoksydowych4
*3917 39 13 0- - - - - Pozostałe4
*3917 39 15 0- - - - Z produktów polimeryzacji addycyjnej4
*3917 39 19 0- - - - Pozostałe4
- - - Pozostałe:
*3917 39 91 0- - - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w
lotnictwie cywilnym4
*3917 39 99 0- - - - Pozostałe4
39203920Pozostałe płyty, arkusze, błony, folie i pasy, z tworzyw
sztucznych niekomórkowych, nie wzmocnionych, nie laminowanych, nie na
podłożu ani nie połączonych podobnie z innym materiałem:
3920 10- Z polimerów etylenu:
- - O grubości nie przekraczającej 0,125 mm:
- - - Z polietylenu o gęstości:
*3920 10 22 0- - - - Poniżej 0,944
*3920 10 28 0- - - - 0,94 lub większej4
*3920 10 40 0- - - Pozostałe4
3920 10 80- - O grubości przekraczającej 0,125 mm:
*3920 10 80 1- - - Polietylenowe taśmy izolacyjne do powlekania stalowych
rur i armatury o szerokości minimum 0,05 m4
*3920 10 80 9- - - Pozostałe4
3920 20- Z polimerów propylenu:
- - O grubości nie przekraczającej 0,10 mm:
*3920 20 21 0- - - Zorientowane dwuosiowo4
*3920 20 29 0- - - Pozostałe4
- - O grubości powyżej 0,10 mm:
- - - Taśma o szerokości powyżej 5 mm, ale nie przekraczającej 20 mm w
rodzaju używanych do opakowań:
*3920 20 71 0- - - - Taśma dekoracyjna4
*3920 20 79 0- - - - Pozostałe4
*3920 20 90 0- - - Pozostałe4
*3920 30 00 0- Z polimerów styrenu4
- Z polimerów chlorku winylu:
3920 41- - Sztywne:
- - - Nieuplastycznione, o grubości:
*3920 41 11 0- - - - Nie przekraczającej 1 mm4
*3920 41 19 0- - - - Przekraczającej 1 mm4
- - - Uplastycznione, o grubości:
*3920 41 91 0- - - - Nie przekraczającej 1 mm4
*3920 41 99 0- - - - Przekraczającej 1 mm4
3920 42- - Giętkie:
- - - Nieuplastycznione, o grubości:
*3920 42 11 0- - - - Nie przekraczającej 1 mm4
*3920 42 19 0- - - - Przekraczającej 1 mm4
- - - Uplastycznione o grubości:
*3920 42 91 0- - - - Nie przekraczającej 1 mm4
*3920 42 99 0- - - - Przekraczającej 1 mm4
- Z polimerów akrylowych:
*3920 51 00 0- - Z polimetakrylanu metylu4
*3920 59 00 0- - Pozostałe4
- Z poliwęglanów, żywic alkidowych, poliestrów allilowych i innych
poliestrów:
*3920 61 00 0- - Z poliwęglanów4
3920 62- - Z politereftalanu etylenu:
*3920 62 10 0- - - O grubości nie przekraczającej 0,35 mm4
*3920 62 90 0- - - O grubości przekraczającej 0,35 mm4
*3920 63 00 0- - Z nienasyconych poliestrów4
*3920 69 00 0- - Z pozostałych poliestrów4
- Z celulozy lub jej chemicznych pochodnych:
3920 71- - Z celulozy regenerowanej:
- - - Arkusze, błony lub taśmy, nawet zwinięte, o grubości poniżej 0,75
mm:
*3920 71 11 0- - - - Nie drukowane4
*3920 71 19 0- - - - Drukowane4
*3920 71 90 0- - - Pozostałe4
*3920 72 00 0- - Z fibry4
3920 73- - Z octanu celulozy:
*3920 73 10 0- - - Błony w rolkach lub w taśmach, dla kinematografii lub
fotografii4
*3920 73 50 0- - - Arkusze, błony i taśmy, nawet zwinięte, o grubości
poniżej 0,75 mm4
*3920 73 90 0- - - Pozostałe4
*3920 79 00 0- - Z pozostałych pochodnych celulozy4
- Z pozostałych tworzyw sztucznych:
*3920 91 00 0- - Z poliwinylobutyralu4
*3920 92 00 0- - Z poliamidów4
*3920 93 00 0- - Z żywic aminowych4
*3920 94 00 0- - Z żywic fenolowych4
3920 99- - Z pozostałych tworzyw sztucznych:
- - - Z produktów polimeryzacji kondensacyjnej lub z przegrupowaniem,
nawet zmodyfikowanych chemicznie:
*3920 99 11 0- - - - Z żywic epoksydowych4
*3920 99 19 0- - - - Pozostałe4
*3920 99 50 0- - - Z produktów polimeryzacji addycyjnej4
*3920 99 90 0- - - Pozostałe4
39213921Pozostałe płyty, arkusze, błony, folie, pasy i taśmy z tworzyw
sztucznych:
- Komórkowe:
*3921 11 00 0- - Z polimerów styrenu4
*3921 12 00 0- - Z polimerów chlorku winylu4
3921 13- - Z poliuretanów:
*3921 13 10 0- - - Miękkie, elastyczne4
*3921 13 90 0- - - Pozostałe4
*3921 14 00 0- - Z celulozy regenerowanej4
3921 19- - Z pozostałych tworzyw sztucznych:
*3921 19 10 0- - - Z żywcic epoksydowych4
*3921 19 90 0- - - Pozostałe4
3921 90- Pozostałe:
- - Z produktów polimeryzacji kondensacyjnej lub z przegrupowaniem, nawet
zmodyfikowanych chemicznie:
- - - Z piliestrów:
*3921 90 11 0- - - - Faliste arkusze lub płyty4
*3921 90 19 0- - - - Pozostałe4
*3921 90 20 0- - - Z żywic epoksydowych4
*3921 90 30 0- - - Z żywic fenolowych4
- - - Z żywic aminowych:
- - - - Laminowe:
*3921 90 41 0- - - - - Laminaty wysokociśnieniowe z powierzchnią
dekoracyjną po jednej lub dwóch stronach4
*3921 90 43 0- - - - - Pozostałe4
*3921 90 49 0- - - - Pozostałe
*3921 90 50 0- - - Pozostałe4
*3921 90 60 0- - Z produktów polimeryzacji addycyjnej4
*3921 90 90 0- - Pozostałe4
39253925Artykuły budowlane z tworzyw sztucznych, gdzie indziej nie
wymienione ani nie włączone:
3925 90- Pozostałe:
*3925 90 10 0- - Wyposażenie i okucia przeznaczone do zainstalowania na
stałe w lub na oknach, drzwiach, schodach, ścianach lub innych częściach
budynków4
*3925 90 20 0- - Kształtki i korytka kablowe do przewodów elektrycznych4
*3925 90 80 0- - Pozostałe4
39263926Pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych oraz artykuły z innych
materiałów z pozycji nr 3901 do 3914:
3926 90- Pozostałe:
*3926 90 10 0- - Do użytku technicznego, do stosowania w lotnictwie
cywilnym4
- - Pozostałe:
*3926 90 50 0- - - Perforowane kubły i podobne artykuły do filtrowania
wody przy wejściu do ścieków4
- - - Pozostałe:
*3926 90 91 0- - - - Wyprodukowane z arkusza4
*3926 90 99 0- - - - Pozostałe4
84158415Klimatyzatory, zawierające wentylator napędzany silnikiem oraz
elementy służące do zmiany temperatury i wilgotności, także klimatyzatory
nie posiadające możliwości oddzielnej regulacji wilgotności:
- Pozostałe:
8415 81- - Zawierające agregat schładzający oraz zawór umożliwiający
zamianę pomiędzy chłodzeniem a grzaniem:
*8415 81 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych2
*8415 81 90 0- - - Pozostałe2
8415 82- - Pozostałe, zawierające agregat schładzający:
*8415 82 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych2
*8415 82 80 0- - - Pozostałe2
8415 83- - Nie zawierające agregatu schładzającego:
*8415 83 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych2
*8415 83 90 0- - - Pozostałe2
8415 90- Części:
*8415 90 10 0- - Klimatyzatorów z podpozycji 8415 81, 8415 82 lub 8415 83,
do stosowania w samolotach cywilnych2
*8415 90 90 0- - Pozostałe2
84188418Chłodziarki, zamrażarki i inne urządzenia chłodzące lub
zamrażające, elektryczne lub inne; pompy cieplne inne niż klimatyzatory z
pozycji nr 8415:
8418 10- Łączone chłodziarko_zamrażarki, wyposażone w oddzielne drzwi
zewnętrzne:
*8418 10 10- - Do stosowania w samolotach cywilnych2
- - Pozostałe:
*8418 10 91 0- - - O pojemności powyżej 340 l2
*8418 10 99 0- - Pozostałe2
- Chłodziarki domowe:
8418 21- - Sprężarkowe:
*8418 21 10 0- - - O pojemności powyżej 340 l2
- - - Pozostałe:
*8418 21 51 0- - - - Wyposażone w blat2
*8418 21 59 0- - - - Przeznaczone do wbudowania2
- - - - Pozostałe
*8418 21 91 0- - - - - Nie przekraczającej 250 l2
*8418 21 99 0- - - - - Powyżej 250 l, lecz nie przekraczającej 340 l2
*8418 22 00 0- - Absorpcyjne, elektryczne2
*8418 29 00 0- - Pozostałe2
8418 30- Zamrażarki skrzyniowe, o pojemności nie przekraczającej 800 l:
*8418 30 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych2
- - Pozostałe:
*8418 30 91 0- - - O pojemności nie przekraczającej 400 l2
*8418 30 99 0- - - O pojemności powyżej 400 l, lecz nie przekraczającej
800 l2
8418 40- Zamrażarki szafowe, o pojemności nie przekraczającej 900 l:
*8418 40 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych2
- - Pozostałe:
*8418 40 91 0- - - O pojemności nie przekraczającej 250 l2
*8418 40 99 0- - - O pojemności powyżej 250 l, nie przekraczającej 900 l2
8418 50- Pozostałe skrzynie, szafy, lady i witryny chłodnicze lub
zamrażarkowe oraz podobne meble chłodnicze lub zamrażające:
- - Witryny i lady chłodnicze (z wbudowanym agregatem chłodniczym lub
parownikiem):
*8418 50 11 0- - - Do przechowywania zamrożonej żywności2
*8418 50 19 0- - - Pozostałe2
- - Pozostałe wyposażenie chłodnicze:
*8418 50 91 0- - - Do głębokiego mrożenia, inne niż z podpozycji 8418 30 i
8418 402
*8418 50 99 0- - - Pozostałe2
- Pozostałe urządzenia chłodnicze lub zamrażające; pompy cieplne:
8418 61- - Sprężarkowe, w których skraplacze są wymiennikami ciepła:
*8418 61 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych2
*8418 61 90 0- - - Pozostałe
8418 69- - Pozostałe:
*8418 69 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych2
- - - Pozostałe:
*8418 69 91 0- - - - Pompy cieplne absorpcyjne2
*8418 69 99 0- - - - Pozostałe2
84248424Urządzenia mechaniczne (obsługiwane ręcznie lub inaczej) do
rozrzucania, rozpraszania lub rozpylania cieczy lub proszków; gaśnice
napełnione lub nie napełnione; pistolety natryskowe i podobne urządzenia;
maszyny do wytwarzania strumienia pary lub piasku i podobne maszyny
wytwarzające strumień czynnika roboczego:
8424 10- Gaśnice, napełnione lub nie napełnione:
*8424 10 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych4
- - Pozostałe:
*8424 10 91 0- - - O masie nie przekraczającej 21 kg4
*8424 10 99 0- - - Pozostałe4
*8424 20 00 0- Pistolety natryskowe i podobne urządzenia4
87018701Ciągniki (inne niż z pozycji nr 8709):
8701 10- Ciągniki jednoosiowe kierowane przez pieszego:
*8701 10 10 0- - O mocy nie większej niż 4 kW1
*8701 10 90 0- - O mocy powyżej 4 kW1
8701 20- Ciągniki drogowe do ciągnięcia naczep:
*8701 20 10 0- - Nowe1
*8701 20 90 0- - Używane1
*8701 30 00 0- Ciągniki gąsiennicowe1
8701 90- Pozostałe:
- - Ciągniki rolnicze (oprócz ciągników kierowanych przez pieszego) i
używane w leśnictwie, kołowe:
- - - Nowe, o mocy silnika:
*8701 90 11 0- - - - Nie przekraczające 18 kW1
*8701 90 15 0- - - - Powyżej 18 kW, ale nie większej niż 25 kW1
*8701 90 21 0- - - - Powyżej 25 kW, ale nie większej niż 37 kW1
*8701 90 25 0- - - - Powyżej 37 kW, ale nie większej niż 59 kW1
*8701 90 31 0- - - - Powyżej 59 kW, ale nie większej niż 75 kW1
*8701 90 35 0- - - - Powyżej 75 kW, ale nie większej niż 90 kW1
8701 90 39- - - - Powyżej 90 kW:
*8701 90 39 1- - - - - Powyżej 90 kW, ale nie większej niż 120 kW1
*8701 90 39 9- - - - - Powyżej 120 kW1
*8701 90 50 0- - - Używane1
*8701 90 90 0- - Pozostałe1
87028702Pojazdy samochodowe do przewozu dziesięciu lub więcej osób razem z
kierowcą:
8702 10- Wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie
samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne):
- - O pojemności skokowej przekraczającej 2500 cm3:
*8702 10 11 0- - - Nowe1
*8702 10 19 0- - - Używane1
- - O pojemności skokowej nie przekraczającej 2500 cm3:
*8702 10 91 0- - - Nowe1
*8702 10 99 0- - - Używane1
8702 90- Pozostałe:
- - Wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie
iskrowym:
- - - O pojemności skokowej powyżej 2800 cm3:
*8702 90 11 0- - - - Nowe1
*8702 90 19 0- - - - Używane1
- - - O pojemności skokowej nie przewyższającej 2800 cm3:
*8702 90 31 0- - - - Nowe1
*8702 90 39 0- - - - Używane1
*8702 90 90 0- - Wyposażone w silniki innego typu1
87038703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone
zasadniczo do przewozu osób (inne niż z pozycji 8702), włącznie z
samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi:
8703 10- Pojazdy przeznaczone do poruszania się po śniegu; samochodziki
golfowe i tym podobne:
8703 10 10- - Wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o
zapłonie samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne) lub iskrowym:
*8703 10 10 1- - - Do czterech lat1
*8703 10 10 9- - - Powyżej czterech lat1
8703 10 90- - Wyposażone w silniki innego typu:
*8703 10 90 1- - - Do czterech lat1
*8703 10 90 9- - - Powyżej czterech lat1
- Pozostałe pojazdy wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym:
8703 21- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1000 cm3:
*8703 21 10 0- - - Nowe1
8703 21 90- - - Używane:
*8703 21 90 1- - - - Do czterech lat1
*8703 21 90 9- - - - Powyżej czterech lat1
8703 22- - O pojemności skokowej powyżej 1000 cm3, ale nie przewyższającej
1500 cm3:
- - - Nowe:
*8703 22 11 0- - - - Samochody kempingowe1
*8703 22 19 0- - - - Pozostałe1
8703 22 90- - - Używane:
*8703 22 90 1- - - - Do czterech lat1
*8703 22 90 9- - - - Powyżej czterech lat1
8703 23- - O pojemności skokowej powyżej 1500 cm3, ale nie przewyższającej
3000 cm3:
- - - Nowe:
*8703 23 11 0- - - - Samochody kempingowe1
*8703 23 19 0- - - - Pozostałe1
8703 23 90- - - Używane:
*8703 23 90 1- - - - Do czterech lat1
*8703 23 90 9- - - - Powyżej czterech lat1
8703 24- - O pojemności skokowej powyżej 3000 cm3:
*8703 24 10 0- - - Nowe1
8703 24 90- - - Używane:
*8703 24 90 1- - - - Do czterech lat1
*8703 24 90 9- - - - Powyżej czterech lat1
- Pozostałe pojazdy, wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o
zapłonie samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne):
8703 31- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1500 cm3:
*8703 31 10 0- - - Nowe1
8703 31 90- - - Używane:
*8703 31 90 1- - - - Do czterech lat1
*8703 31 90 9- - - - Powyżej czterech lat1
8703 32- - O pojemności skokowej przekraczającej 1500 cm3, lecz nie
przekraczającej 2500 cm3:
- - - Nowe:
*8703 32 11 0- - - - Samochody kempingowe1
*8703 32 19 0- - - - Pozostałe1
8703 32 90- - - Używane:
*8703 32 90 1- - - - Do czterech lat1
*8703 32 90 9- - - - Powyżej czterech lat1
8703 33- - O pojemności skokowej powyżej 2500 cm3:
- - - Nowe:
*8703 33 11 0- - - - Samochody kempingowe1
*8703 33 19 0- - - - Pozostałe1
8703 33 90- - - Używane:
*8703 33 90 1- - - - Do czterech lat1
*8703 33 90 9- - - - Powyżej czterech lat1
8703 90- Pozostałe:
- - Z silnikiem elektrycznym:
*8703 90 10 1- - - Do czterech lat1
*8703 90 10 9- - - Powyżej czterech lat1
8703 90 90- - Pozostałe:
*8703 90 90 1- - - Do czterech lat1
*8703 90 90 9- - - Powyżej czterech lat1
87048704Pojazdy samochodowe do transportu towarowego:
8704 10- Samochody samowyładowcze przeznaczone do użytku w terenie:
- - Z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym
(wysokoprężnym lub średnioprężnym) lub o zapłonie iskrowym:
*8704 10 11 0- - - Z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie
samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności powyżej 2500
cm3 lub o zapłonie iskrowym o pojemności powyżej 2800 cm3 1
*8704 10 19 0- - - Pozostałe1
*8704 10 90 0- - Pozostałe1
- Pozostałe, z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie
samoczynnym (wysoko- lub średnioprężnym):
8704 21- - O masie całkowitej nie przekraczającej 5 ton:
*8704 21 10 0- - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji
promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom)1
- - - Pozostałe:
- - - - Z silnikami o pojemności powyżej 2500 cm3:
*8704 21 31 0- - - - - Nowe1
*8704 21 39 0- - - - - Używane1
- - - - Z silnikami o pojemności do 2500 cm3 włącznie:
8704 21 91- - - - - Nowe:
*8704 21 91 1- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie
nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi)1
*8704 21 91 9- - - - - - Pozostałe1
8704 21 99- - - - - Używane:
*8704 21 99 1- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie
nadwozia samochodów osobowych lub osobowo - towarowych (kombi), do
czterech lat1
*8704 21 99 2- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie
nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi), powyżej
czterech lat1
*8704 21 99 9- - - - - - Pozostałe1
8704 22- - O masie całkowitej powyżej 5 ton, ale nie więcej niż 20 ton:
*8704 22 10 0- - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji
promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom)1
- - - Pozostałe:
*8704 22 91 0- - - - Nowe1
*8704 22 99 0- - - - Używane1
8704 23- - O masie całkowitej powyżej 20 ton:
*8704 23 10 0- - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji
promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom)1
- - - Pozostałe:
*8704 23 91 0- - - - Nowe1
*8704 23 99 0- - - - Używane1
- Pozostałe, z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie
iskrowym:
8704 31- - O masie całkowitej nie przekraczającej 5 ton:
*8704 31 10 0- - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji
promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom)1
- - - Pozostałe:
- - - - Z silnikami o pojemności powyżej 2800 cm3:
*8704 31 31 0- - - - - Nowe1
*8704 31 39 0- - - - - Używane1
- - - - Z silnikami o pojemności nie przekraczającej 2800 cm3:
8704 31 91- - - - - Nowe:
*8704 31 91 1- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie
nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi)1
*8704 31 91 9- - - - - - Pozostałe1
8704 31 99- - - - - Używane:
*8704 31 99 1- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie
nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi), do czterech
lat1
*8704 31 99 2- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie
nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi)
*8704 31 99 9- - - - - - Pozostałe1
8704 32- - O masie całkowitej powyżej 5 ton:
*8704 32 10 0- - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji
promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom)1
- - - Pozostałe:
*8704 32 91 0- - - - Nowe1
*8704 32 99 0- - - - Używane1
*8704 90 00 0- Pozostałe1
87058705Pojazdy samochodowe specjalnego przeznaczenia, różne od tych,
które zostały zasadniczo zbudowane do przewozu osób lub towarów (np.
pojazdy pogotowia technicznego, dźwigi samochodowe, pojazdy strażackie,
betoniarki samochodowe, zamiatarki, polewaczki, przewoźne warsztaty,
ruchome stacje radiologiczne):
*8705 10 00 0- Dźwigi samojezdne (żurawie samochodowe)1
*8705 20 00 0- Samojezdne wieże wiertnicze1
*8705 30 00 0- Pojazdy strażackie1
*8705 40 00 0- Betoniarki samochodowe1
8705 90- Pozostałe:
*8705 90 10 0- - Pojazdy pogotowia technicznego1
*8705 90 30 0- - Pojazdy przepompowujące beton1
*8705 90 90 0- - Pozostałe1
9304*9304 00 00 0Pozostała broń (np. pistolety i karabiny sprężynowe lub
pneumatyczne, pałki), oprócz wyrobów z pozycji nr 93073

Objaśnienia do pozycji oznaczonych symbolem* w kolumnie kod PCN:
1 dotyczy towarów wyposażonych w urządzenia zawierające substancje kontrolowane;
2 dotyczy towarów w których wykorzystywane są substancje kontrolowane;
3 dotyczy produktów w aerozolu, zawierającym substancje kontrolowane;
4 dotyczy towarów zawierających substancje kontrolowane;
5 dotyczy pre-polimerów zawierających substancje kontrolowane.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia czasowego zakazu wywozu gęsi żywych i jaj gęsich.
(Dz. U. Nr 151, poz. 746)
Na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U.
z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434)
zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustanawia się do dnia 31 grudnia 1996 r. zakaz wywozu towarów wymienionych
w załączniku do rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. (poz. 746)
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH ZAKAZEM WYWOZU
Poz.Kod PCNWyszczególnienie
123
01050105Drób domowy żywy - to znaczy ptactwo z gatunku Gallus domesticus,
kaczki, gęsi, indyki i perliczki:
- O masie nie przekraczającej 185 g:
0105 19- - Pozostałe:
0105 19 20 0- - - Gęsi
- Pozostałe:
0105 99- - Pozostałe:
0105 99 20 0- - - Gęsi
04070407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, konserwowane albo gotowane:
- Drobiu:
- - Wylęgowe:
ex0407 00 11 0- - - Indycze albo gęsie 1)





1) dotyczy jaj gęsich
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia czasowego zakazu wywozu odpadów surowych skór lub skórek.
(Dz. U. Nr 151, poz. 747)
Na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U.
z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434)
zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustanawia się do dnia 31 grudnia 1996 r. zakaz wywozu towarów wymienionych
w załączniku do rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. (poz. 747)
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH ZAKAZEM WYWOZU
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
123
0511 0511 Produkty pochodzenia zwierzęcego, gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone; martwe zwierzęta objęte działami 1 lub 3, nie nadające
się do spożycia przez ludzi:
- Pozostałe:
0511 99- - Pozostałe:
0511 99 10 0- - - Ścięgna; ścinki i podobne odpady surowych skór lub
skórek


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia czasowego zakazu wywozu niektórych odpadów i złomu metali
nieżelaznych.
(Dz. U. Nr 151, poz. 748)
Na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U.
z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434)
zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustanawia się do dnia 31 grudnia 1996 r. zakaz wywozu towarów wymienionych
w załączniku do rozporządzenia.
ż 2. Zakaz, o którym mowa w ż 1, nie dotyczy towarów:
1) wywożonych z powrotem za granicę, które były przedmiotem przywozu na czas
oznaczony, dokonanego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia
1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85,
poz. 427 i Nr 87, poz. 434), zwanej dalej "ustawą",
2) wywożonych za granicę na czas oznaczony na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1
ustawy.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. (poz. 748)
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH ZAKAZEM WYWOZU
Poz.Kod PCNWyszczególnienie
123
7404 7404 00 Odpady miedzi i złom:
7404 00 10 0 - Miedzi rafinowanej
- Stopów miedzi:
7404 00 91 0 - - Stopów miedzi o podstawie cynkowej (mosiądz)
7404 00 99 0 - - Pozostałe
7503 7503 00 Odpady niklu i złom:
7503 00 10 0 - Niklu niestopowego
7503 00 90 0 - Stopów niklu
7602 7602 00 Odpady aluminium i złom:
- Odpady:
7602 00 11 0 - - Wióry, skrawki, ścinki, opiłki po różnych rodzajach
obróbki mechanicznej, cięciu i piłowaniu; odpady blachy i folii barwionej,
powlekanej lub spajanej, o grubości (bez jakiegokolwiek podłoża) nie
przekraczającej 0,2 mm
7602 00 19 0 - - Pozostałe (także braki produkcyjne)
7602 00 90 0 - Złom
7802 7802 00 00Odpady ołowiu i złom
7902 7902 00 00 0Odpady cynku i złom
8002 8002 00 00 0Odpady cyny i złom


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia czasowego zakazu przywozu używanych kombajnów zbożowych.
(Dz. U. Nr 151, poz. 749)
Na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U.
z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434)
zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustanawia się do dnia 31 grudnia 1996 r. zakaz przywozu towaru określonego
kodem PCN 8433 51 00 0 "Kombajny zbożowe", w przypadku gdy od roku następnego po
roku produkcji tego towaru upłynęło co najmniej 6 lat albo nie można ustalić
roku jego produkcji.
ż 2. Zakaz, o którym mowa w ż 1, nie dotyczy towaru:
1) przywożonego z zagranicy, wolnego od cła i zwolnionego od wymogu uzyskania
pozwolenia na przywóz na podstawie art. 14 ust 1 pkt 8 ustawy z dnia 28 grudnia
1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85,
poz. 427 i Nr 87, poz. 434), zwanej dalej "ustawą",
2) przywożonego z zagranicy na czas oznaczony, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1
ustawy,
3) przywożonego z powrotem z zagranicy, który był przedmiotem wywozu na czas
oznaczony, dokonanego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy.
ż 3. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 czerwca 1994 r. w sprawie
ustanowienia zakazu przywozu używanych kombajnów zbożowych (Dz. U. Nr 77, poz.
349).
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 15 grudnia 1995 r.
w sprawie sposobu rozdysponowania kontyngentów celnych na przywóz w 1996 r.
pojazdów samochodowych pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej
(Dz. U. Nr 151, poz. 750)
Na podstawie art. 58 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne
(Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz.
434) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Rozdysponowanie kontyngentów celnych na przywóz pojazdów samochodowych,
ustanowionych rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie
ustanowienia kontyngentów celnych na przywóz niektórych pojazdów samochodowych
pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 151, poz. 738),
następuje w drodze wydawania pozwoleń na przywóz, na podstawie wniosków
składanych przez polskie podmioty gospodarcze określone w ust. 2.
2. Z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, dotyczącym odrębnie każdej marki pojazdu
samochodowego może występować polski podmiot gospodarczy będący wyłącznym
przedstawicielem producenta lub producentów pojazdów danej marki, z którym
producent zawarł umowę upoważniającą do przywozu w 1996 r. takich pojazdów do
Polski w ramach ustanowionego kontyngentu.
3. Wnioski mogą być składane do Ministerstwa Współpracy Gospodarczej z Zagranicą
od dnia wejścia w życie rozporządzenia i będą rozpatrywane w kolejności
zgłoszeń, do czasu wyczerpania kontyngentu, nie później jednak niż do dnia 31
grudnia 1996 r. Wnioski złożone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia nie
podlegają rozpatrzeniu. Kontyngent nie rozdysponowany do dnia 31 grudnia 1996 r.
nie podlega rozdysponowaniu w roku 1997.
4. Wzór wniosku o wydanie pozwolenia na przywóz pojazdów samochodowych w ramach
kontyngentu, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik do rozporządzenia.
5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1 i 2, powinny być dołączone następujące
dokumenty:
1) odpis z rejestru handlowego lub innego rejestru (dokumentu) stwierdzającego
status oraz przedmiot przedsiębiorstwa osoby prawnej lub spółki prawa handlowego
nie mającej osobowości prawnej, lecz podlegającej wpisowi do rejestru
handlowego, albo zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej -
w przypadku podmiotu nie będącego osobą prawną,
2) kopia zaświadczenia o numerze identyfikacyjnym (REGON) wydanego przez
właściwy urząd statystyczny,
3) pisemne oświadczenie podmiotu zagranicznego o nadaniu polskiemu podmiotowi
gospodarczemu wyłącznych uprawnień przedstawicielskich, upoważniających do
przywozu pojazdów samochodowych danej marki na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej w ramach kontyngentu w 1996 r., potwierdzone przez urząd konsularny
Rzeczypospolitej Polskiej właściwy dla siedziby podmiotu zagranicznego, wraz z
tłumaczeniem na język polski,
4) zaświadczenie właściwego urzędu skarbowego stwierdzające zgłoszenie obowiązku
podatkowego oraz należyte wypełnianie zobowiązań podatkowych,
5) zaświadczenie właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o
niezaleganiu z opłacaniem składek na ubezpieczenie społeczne,
6) w przypadku rozdysponowania kontyngentu w trybie ż 2 ust. 2 - kopia faktury
producenta, kopia poprzednio udzielonego pozwolenia, potwierdzona przez urząd
celny, a także - będąca dowodem sprzedaży pojazdu - kopia faktury lub rachunku
uproszczonego, wystawianych przez sprzedawcę zgodnie z odrębnymi przepisami o
podatku od towarów i usług, albo - w razie zaistnienia okoliczności, za które
nie ponosi odpowiedzialności wnioskodawca bądź wystawca faktury lub rachunku
uproszczonego - inny dowód utraty, zniszczenia lub zbycia pojazdu.
7) w przypadku rozdysponowania kontyngentu w trybie ż 4 - kopia umowy sprzedaży
zawartej z nabywcą pojazdu samochodowego.
ż 2. 1. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w ż 1 ust. 1, następuje w
drodze wydawania pozwoleń na przywóz, które udzielane na podstawie jednego
wniosku mogą dotyczyć łącznie przywozu nie więcej niż 400 sztuk pojazdów
samochodowych określonych pod lp. 1 i 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia
wymienionego w ż 1 ust. 1, lub łącznie nie więcej niż 5 sztuk pojazdów
samochodowych określonych pod lp. 3 tego załącznika.
2. Uzyskanie pozwolenia na przywóz na podstawie kolejnego wniosku może nastąpić,
jeżeli wszystkie pozwolenia udzielone na podstawie wniosku poprzedniego zostały
wykorzystane i przedstawiono dokumenty wymienione w ż 1 ust. 5 pkt 6.
ż 3. Pozwolenia wydawane w trybie ż 2 zachowują ważność przez okres 5 miesięcy
od dnia wystawienia i mogą być wykorzystane nie wcześniej niż od dnia 2 stycznia
1996 r. oraz nie dłużej niż do dnia 30 września 1996 r.
ż 4. 1. Część kontyngentu, o którym mowa w ż 1 ust. 1, nie rozdysponowana lub
nie wykorzystana do dnia 30 września 1996 r. podlega rozdysponowaniu w trybie
określonym w niniejszym rozporządzeniu, z zastrzeżeniem ust. 3, 4 i 5.
2. Podmioty gospodarcze obowiązane są przedłożyć w Ministerstwie Współpracy
Gospodarczej z Zagranicą w terminie do dnia 10 października 1996 r. informacje
dotyczące stopnia wykorzystania pozwoleń na przywóz udzielonych do dnia 30
września 1996 r. w ramach rozdysponowania kontyngentu, o którym mowa w ż 1 ust.
1. Przepis ż 1 ust. 5 pkt 6 stosuje się odpowiednio.
3. Wydawanie pozwoleń na przywóz pojazdów samochodowych w ramach części
kontyngentu nie rozdysponowanej lub nie wykorzystanej do dnia 30 września 1996
r. następuje na rzecz podmiotów spełniających warunki wymienione w ż 1 ust. 2. W
stosunku do podmiotów, które w okresie przed dniem 30 września 1996 r.
dokonywały przywozu pojazdów w ramach kontyngentu, rozdysponowanie następuje z
uwzględnieniem w szczególności kryterium stopnia dotychczasowego wykorzystania
kontyngentu przez te podmioty.
4. Wniosek o udzielenie pozwolenia na przywóz, dotyczący rozdysponowania części
kontyngentu, o której mowa w ust. 3, może być składany od dnia 15 października
1996 r. Wniosek złożony przed tym terminem nie podlega rozpatrzeniu.
5. Pozwolenia wydane w trybie określonym w ust. 3 mogą być wykorzystane do dnia
31 grudnia 1996 r.
ż 5. W zakresie uregulowanym niniejszym rozporządzeniem nie stosuje się
przepisów ż 1, 2 oraz 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Współpracy
Gospodarczej z Zagranicą z dnia 22 grudnia 1993 r. w sprawie sposobu
rozdysponowania kontyngentów oraz postępowania w sprawach wydawania pozwoleń na
wywóz i przywóz w obrocie towarowym z zagranicą (Dz. U. Nr 131, poz. 626 i z
1994 r. Nr 132, poz. 681).
ż 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: J. Buchacz
Załącznik do rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia
15 grudnia 1995 r. (poz. 750)
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre wyroby techniki
medycznej przywożone z zagranicy.
(Dz. U. Nr 152, poz. 751)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne wartościowe, w
wysokości 385 790 000 ECU, na przywóz towarów wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 151, poz. 737).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. (poz. 751)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE
Poz.Kod PCNWyszczególnienieWartość celna (w ECU)
1234
30043004Leki (z wyjątkiem produktów z pozycji nr 3002, 3005 lub 3006)
złożone z produktów mieszanych lub nie zmieszanych, dla celów
terapeutycznych lub profilaktycznych, przygotowane w odmierzonych dawkach
lub w opakowaniach do sprzedaży detalicznej:
3004 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
3004 90 99 0- - - Pozostałe
ex3004 90 99 0Worki plastikowe z płynem dializacyjnym (CAPD)4 000 000
30063006Produkty farmaceutyczne wymienione w uwadze 4 do niniejszego
działu:
3006 40 00 0- Cementy dentystyczne lub inne wypełniacze; cement do
rekonstrukcji kości
ex3006 40 00 0Cement do rekonstrukcji kości: zwykły i z gentamycyną700 000

38223822 00 00 0Odczynniki diagnostyczne lub laboratoryjne na podłożach
oraz dozowane odczynniki diagnostyczne lub laboratoryjne, na podłożach lub
nie, inne niż objęte pozycją nr 3002 lub 3006:
ex3822 00 00 0Testy do hemochromów200 000
ex3822 00 00 0Testy do oznaczania glikemii, fruktozaminy, białka HbA1C we
krwi oraz albuminy w moczu1 200 000
ex3822 00 00 0Testy markerów wirusowych9 000 000
ex3822 00 00 0Testy diagnostyczne do badania krwiodawców (t. Alat, VRDA)1
500 000
ex3822 00 00 0Testy diagnostyczne HIV, HCV, HBV6 000 000
84188418Chłodziarki, zamrażarki i inne urządzenia chłodzące lub
zamrażające, elektryczne lub inne; pompy cieplne inne niż klimatyzatory z
pozycji nr 8415:
8418 10- Łączone chłodziarko-zamrażarki, wyposażone w oddzielne drzwi
zewnętrzne:
- - Pozostałe:
8418 10 99 0- - - Pozostałe
ex8418 10 99 0Łaźnie szokowe do mrożenia osocza2 000 000
84198419Maszyny, instalacje lub sprzęt laboratoryjny, z podgrzewaniem
elektrycznym lub bez, do poddawania materiałów procesom wymagającym zmiany
temperatury, takim jak: grzanie, gotowanie, prażenie, destylowanie,
rektyfikowanie, sterylizowanie, pasteryzowanie, poddawanie działaniu pary
wodnej, suszenie, odparowywanie, parowanie, skraplanie lub chłodzenie,
inne niż urządzenia lub instalacje w rodzaju stosowanych do celów
domowych; urządzenia do podgrzewania wody przepływowe lub pojemnościowe,
nieelektryczne:
8419 20 00 0- Sterylizatory medyczne, chirurgiczne lub laboratoryjne
ex8419 20 00 0Sterylizatory gazowe500 000
84218421Wirówki, także suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do
filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów:
- Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy:
8421 21- - Do filtrowania lub oczyszczania wody:
8421 21 90 0- - - Pozostałe
ex8421 21 90 0Aparatura do uzdatniania wody dla stacji dializ1 100 000
84248424Urządzenia mechaniczne (obsługiwane ręcznie lub inaczej) do
rozrzucania, rozpraszania lub rozpylania cieczy lub proszków; gaśnice
napełnione lub nie napełnione; pistolety natryskowe i podobne urządzenia;
maszyny do wytwarzania strumienia lub piasku i podobne maszyny
wytwarzające strumień czynnika roboczego:
- Pozostałe urządzenia:
8424 89- - Pozostałe:
8424 89 80 0- - - Pozostałe
ex8424 89 80 0Urządzenia do dezynfekcji fiberoskopów100 000
85048504Transformatory elektryczne, przekształtniki (np. prostowniki) oraz
wzbudniki:
8504 40- Przekształtniki:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
8504 40 99 0- - - - - Pozostałe
ex8504 40 99 0Źródło zimnego światła100 000
85168516Elektryczne podgrzewacze do wody, natychmiastowe lub zbiornikowe
oraz grzałki nurnikowe; elektryczne urządzenia do ogrzewania gleby i
pomieszczeń; elektrotermiczne przyrządy fryzjerskie (np. suszarki do
włosów, lokówki, nagrzewacze żelazek do fryzowania oraz suszarki do rąk,
elektryczne żelazka do prasowania, urządzenia elektrotermiczne do użytku
domowego; elektryczne oporowe elementy grzejne, z wyjątkiem z pozycji nr
8545:
- Inny sprzęt elektrotermiczny:
8516 79- - Pozostałe:
8516 79 80 0- - - Pozostałe
ex8516 79 80 0Piece mikrofalowe do mineralizacji prób żywności i gleby350
000
85438543Elektryczne maszyny i urządzenia wykonujące indywidualne funkcje,
nie wyszczególnione ani nie uwzględnione w innych miejscach tego działu:
- Akceleratory cząstek:
8543 19 00 0- - Pozostałe
ex8543 19 00 0Akcelerator powyżej 12 MeV8 000 000
90049004Okulary, gogle itp., okulary korekcyjne, ochronne lub do innych
celów:
9004 90- Pozostałe:
9004 90 90 0- - Pozostałe
ex9004 90 90 0Okulary z lupą do operacji (kardiochirurgiczne)50 000
90109010Urządzenia i sprzęt dla laboratoriów fotograficznych (i filmowych)
włącznie z urządzeniami do rzutowania lub rysowania masek obwodów
scalonych elektronicznych na warstwę światłoczułą pokrywającą obrabiany
materiał półprzewodnikowy, nie wymienione ani nie uwzględnione w innych
miejscach niniejszego działu; negatywoskopy; ekrany projekcyjne:
9010 10 00 0- Urządzenia i wyposażenie do automatycznego wywoływania
filmów fotograficznych i filmowych, papieru fotograficznego w zwojach lub
do automatycznego wykonywania odbitek z wywoływanych filmów na zwojach
papieru fotograficznego
ex9010 10 00 0Wywoływarki do zdjęć rtg2 500 000
90119011Mikroskopy optyczne, w tym także mikroskopy przeznaczone do
mikrofotografii, mikrokinematografii lub mikroprojekcji:
9011 80 00 0- Pozostałe mikroskopy
ex9011 80 00 0Mikroskop operacyjny dla neurologii10 000 000
90139013Wyroby ciekłokrystaliczne nie uwzględnione w innych pozycjach;
lasery, oprócz diod laserowych; inne przyrządy i urządzenia optyczne nie
wyszczególnione ani nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego
działu:
9013 20 00 0- Lasery, z wyjątkiem diod laserowych
ex9013 20 00 0Fotokoagulator (laser medyczny)2 500 000
90189018Narzędzia i przyrządy lekarskie, chirurgiczne, stomatologiczne lub
weterynaryjne, w tym także aparaty scyntygraficzne i inne elektromedyczne
oraz przyrządy do badania wzroku:
- Aparatura elektrodiagnostyczna (w tym także aparaty do badań
funkcjonalnych lub do kontroli parametrów fizjologicznych):
9018 11 00 0- - Elektrokardiografy
ex9018 11 00 0Zestaw do 24-godzinnej automatycznej rejestracji analizy EKG
z pakietem oprogramowania (analiza zmienności rytmu, potencjałów
mikrowoltowych)20 000 000
ex9018 11 00 0System telemetrii EKG1 500 000
9018 12 00 0- - Urządzenia do ultrasonografii
ex9018 12 00 0Ultrasonografy wysokiej rozdzielczości, wielogłowicowe z
kolorowym Dopplerem10 000 000
9018 13 00 0- - Urządzenia diagnostyczne działające na zasadzie rezonansu
magnetycznego
ex9018 13 00 0Tomograf komputerowy NMR (rezonans magnetyczny)15 000 000
9018 19 00 0- - Pozostałe
ex9018 19 00 0Elektroencefalograf1 000 000
ex9018 19 00 0Urządzenie do elektroablacji150 000
ex9018 19 00 0Urządzenia do pomiaru czasu krzepliwości krwi300 000
ex9018 19 00 0Echokardiografy wysokiej klasy z modułem Dopplera
konwencjonalnego znakowanego kolorem5 000 000
ex9018 19 00 0Urządzenia do wspomagania krwioobiegu700 000
ex9018 19 00 0Aparat płuco-serce1 000 000
ex9018 19 00 0Urządzenie do ablacji600 000
ex9018 19 00 0Zestaw do badań fizjologicznych (labsystem)600 000
ex9018 19 00 0Zestaw do laparoskopii16 000 000
ex9018 19 00 0Zestaw do badania zaburzeń snu z analizatorem Holtera250 000

ex9018 19 00 0System do badań potencjałów wywołanych - fizjologicznych900
000
ex9018 19 00 0Analizatory parametrów stymulatorów serca, programatory
stymulatorów serca800 000
ex9018 19 00 0Inkubatory stacjonarne6 000 000
ex9018 19 00 0Inkubatory transportowe4 000 000
- Strzykawki, igły, cewniki, kaniule itp.:
9018 31- - Strzykawki nawet z igłami:
9018 31 90 0- - - Pozostałe
ex9018 31 90 0Elektrody do stymulacji, ablacji, elektrofizjologii800 000
ex9018 31 90 0Wstrzykiwacze NovoPen z insuliną800 000
ex9018 31 90 0Automatyczna strzykawka angiograficzna500 000
9018 39 00 0- - Pozostałe
ex9018 39 00 0Cewniki diagnostyczne o zbrojonej ścianie, wysokoprzepływowe
z atraumatycznym zakończeniem6 000 000
ex9018 39 00 0Cewniki do angioplastyki i plastyki zastawek serca z
wysokociśnieniowym balonem wstrzykującym ciśnienie powyżej 3,0 F - typu
rapid exchange i koaksjalne6 000 000
9018 90- Pozostałe narzędzia i przyrządy:
9018 90 10 0- - Przyrządy do pomiaru ciśnienia krwi
ex9018 90 10 0Zestaw do automatycznego pomiaru i 24-godzinnej rejestracji
ciśnienia tętniczego z pakietem oprogramowania30 000
9018 90 20 0- - Endoskopy
ex9018 90 20 0Bronchofiberoskopy3 000 000
ex9018 90 20 0Gastrofiberoskopy4 000 000
ex9018 90 20 0Colonofiberoskopy1 000 000
ex9018 90 20 0Duodenofiberoskopy1 000 000
ex9018 90 20 0Choledochoskopy600 000
ex9018 90 20 0Artroskop600 000
ex9018 90 20 0Videogastroskop300 000
9018 90 30 0- - Urządzenia do dializy (sztuczne nerki, dializatory)
ex9018 90 30 0Aparaty do hemodializy z przystawką dwuwęglanową4 000 000
ex9018 90 30 0Dializatory4 000 000
9018 90 50 0- - Aparatura do transfuzji
ex9018 90 50 0Filtry do krwi60 000
ex9018 90 50 0Filtry żylne80 000
ex9018 90 50 0Pojemniki do pobierania i preparatyki krwi6 000 000
ex9018 90 50 0Zestawy jednorazowego użytku do pobierania osocza metodą
automatycznej plazmaferezy4 000 000
ex9018 90 50 0Separatory komórkowe3 000 000
ex9018 90 50 0Aparaty do pobierania osocza metodą automatyczną1 500 000
ex9018 90 50 0Zestawy jednorazowego użytku do separatora komórkowego3 000
000
9018 90 60 0- - Aparatura i przyrządy do anestezji
ex9018 90 60 0Hemokoncentratory80 000
9018 90 85 0- - Pozostałe
ex9018 90 85 0Aparat do litotrypsji6 000 000
ex9018 90 85 0Kleszczyki i zaciski chirurgiczne do operacji tętniaków,
tętnic mózgowych950 000
ex9018 90 85 0Chirurgiczna lampa czołowa ze źródłem zimnego światła60 000
ex9018 90 85 0Zestaw do terapii magnetycznej600 000
ex9018 90 85 0Drobny sprzęt kardiochirurgiczny (ssaki, venty, wycinaki do
aorty)600 000
ex9018 90 85 0Zestaw narzędzi do chirurgii wieńcowej (bay pas)100 000
90199019Sprzęt do mechanoterapii; aparaty do masażu; aparatura do testów
psychotechnicznych; aparatura i sprzęt do ozonoterapii, tlenoterapii,
aerozoloterapii, aparaty do sztucznego oddychania i inne respiratory
lecznicze:
9019 10- Sprzęt do mechanoterapii; aparaty do masażu; aparatura do testów
psychotechnicznych:
9019 10 90 0- - Pozostałe
ex9019 10 90 0Urządzenie do mobilizacji biernej i czynnej stawów500 000
9019 20 00 0- Aparatura do ozonoterapii, tlenoterapii aerozoloterapii,
aparaty do sztucznego oddychania i inne lecznicze respiratory
ex9019 20 00 0Oxygeneratory7 000 000
ex9019 20 00 0Respiratory z kompletem funkcji wentylacji objętościowej lub
ciśnieniowej (dla dzieci i dorosłych - przystosowane do współpracy z
rezonansem magnetycznym)8 000 000
ex9019 20 00 0Urządzenia do spontanicznej terapii oddechowej (t. CPAP i
inne)300 000
ex9019 20 00 0Urządzenia do nieinwazyjnego pomiaru zużycia tlenu120 00
ex9019 20 00 0Filtry oddechowe do respiratorów400 000
ex9019 20 00 0Inhalatory medyczne1 000 000
90219021Sprzęt i aparaty ortopedyczne, włącznie z kulami, pasami
chirurgicznymi i przepuklinowymi; szyny, łubki i inny sprzęt do składania
złamanych kości; protezy; aparaty słuchowe oraz inne aparaty zakładane,
noszone lub wszczepiane, mające na celu skorygowanie wady lub kalectwa:
- Sztuczne stawy, aparaty ortopedyczne i inny sprzęt do składania
złamanych kości:
9021 11 00 0- - Sztuczne stawy
ex9021 11 00 0Endoprotezy stawu biodrowego wraz z instrumentarium10 000
000
ex9021 11 00 0Endoprotezy stawu kolanowego wraz z instrumentarium2 500 000

9021 30- Protezy innych części ciała:
9021 30 10 0- - Protezy oczne
ex9021 30 10 0Protezy oczne (soczewki) wewnątrzgałkowe800 000
9021 30 90 0- - Pozostałe
ex9021 30 90 0Zastawki serca, kondiuty7 000 000
ex9021 30 90 0Protezy i łaty naczyniowe3 000 000
ex9021 30 90 0Protezy wewnątrznaczyniowe (stenty)250 000
ex9021 30 90 0Zastawki do wodogłowia7 000 000
9021 50 00 0- Stymulatory serca, z wyjątkiem części do nich i akcesoriów
ex9021 50 00 0Stymulatory serca (wszczepiane)9 000 000
9021 90- Pozostałe:
9021 90 90 0- - Pozostałe
ex9021 90 90 0Wyposażenie stymulatorów serca1 100 000
ex9021 90 90 0Wyposażenie zastawek serca400 000
ex9021 90 90 0Wyposażenie zastawek do wodogłowia200 000
90229022Aparaty wykorzystujące promieniowanie rentgenowskie lub
promieniowanie alfa, beta lub gamma, nawet dla zastosowań medycznych,
chirurgicznych, stomatologicznych lub weterynaryjnych, włącznie z
aparaturą do radiografii lub radioterapii, lampami rentgenowskimi oraz
innymi generatorami promieni rentgena, generatorami wysokiego napięcia,
pulpitami i panelami sterowniczymi, ekranami, stołami, fotelami itp., do
prowadzenia badań lub leczenia:
- Aparatura wykorzystująca promieniowanie rentgenowskie, nawet dla
zastosowań medycznych, chirurgicznych, stomatologicznych lub
weterynaryjnych, włącznie z aparatami do radiografii lub radioterapii:
9022 12 00 0- - Urządzenia do tomografii komputerowej
ex9022 12 00 0Tomograf komputerowy (Rtg)25 000 000
9022 13 00 0- - Pozostałe, do zastosowania w stomatologii
ex9022 13 00 0Aparaty rentgenowskie stomatologiczne (pantomogramy)10 000
000
9022 14 00 0- - Pozostałe, do zastosowań medycznych
ex9022 14 00 0Zestaw RTG do angiografii8 000 000
ex9022 14 00 0Mammografy8 000 000
ex9022 14 00 0Densytometr rtg2 000 000
ex9022 14 00 0Zestawy dla pracowni cewnikowania serca10 000 000
- Aparaty wykorzystujące promieniowanie alfa, beta lub gamma, nawet do
zastosowań medycznych, chirurgicznych, stomatologicznych i
weterynaryjnych, łącznie z aparaturą do radiografii i radioterapii:
9022 21 00 0- - Do zastosowań medycznych, chirurgicznych,
stomatologicznych lub weterynaryjnych
ex9022 21 00 0Urządzenia do brachyterapii3 000 000
ex9022 21 00 0Gammakamery16 000 000
90279027Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej (np.
polarymetry, refraktometry, spektrometry, aparaty do analizy gazu lub
dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości,
porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego itp.; przyrządy i
aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku,
łącznie ze światłomierzami; mikrotomy:
9027 20- Chromatografy i aparaty do elektroforezy:
9027 20 10 0- - Chromatografy
ex9027 20 10 0Chromatograf gazowy4 000 000
ex9027 20 10 0Chromatograf cieczowy4 000 000
ex9027 20 10 0Chromatograf gazowy sprzężony ze spektrometrem masowym2 500
000
9027 30 00 0- Spektrometry, spektrofotometry oraz spektrografy stosowane w
zakresie optycznym (promienie ultrafioletowe, widzialne, podczerwone)
ex9027 30 00 0Spektrofotometr absorbcji atomowej6 000 00
ex9027 30 00 0Spektrofotometr UV-VIS dwuwiązkowy1 000 000
ex9027 30 00 0Spektrofotometr do monitorowania leków400 000
9027 50 00 0- Pozostałe przyrządy i aparaty stosowane w zakresie optycznym
(promieniowanie ultrafioletowe, widzialne, podczerwone)
ex9027 50 00 0Fotometry z komputerową analizą200 000
ex9027 50 00 0Glukometry10 000 000
9027 80- Pozostałe przyrządy i aparaty:
- - Elektroniczne:
9027 80 18 0- - - Pozostałe
ex9027 80 18 0Analizatory bakteriologiczne2 400 000
ex9027 80 18 0Analizatory hematologiczne wieloparametrowe powyżej 18
parametrów5 000 000
ex9027 80 18 0Czytnik do badania moczu400 000
ex9027 80 18 0Analizatory immunoenzymatyczne1 400 000
ex9027 80 18 0Analizatory do badań elektrolitów5 000 000
ex9027 80 18 0Analizator jonoselektywny do oznaczania jonów z wyjątkiem
analizatorów automatycznych3 000 000
ex9027 80 18 0Nieinwazyjny miernik bilirubiny160 000
ex9027 80 18 0System do elektrofizjologii inwazyjnej1 000 000
- - Pozostałe:
9027 80 98 0- - - Pozostałe
ex9027 80 98 0Komputerowe kombajny biochemiczne wieloparametrowe do
kompleksowych analiz biochemicznych6 000 000
9027 90- Mikrotomy; ich części i akcesoria:
9027 90 10 0- - Mikrotomy500 000


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów.
(Dz. U. Nr 152, poz. 752)
Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne
(Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz.
434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Zawiesza się pobieranie ceł określonych w Taryfie celnej, stanowiącej
załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie
ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 151, poz. 737):
1) do dnia 31 grudnia 1996 r. w odniesieniu do towarów wymienionych w załączniku
nr 1 do niniejszego rozporządzenia, w wysokości określonej w tym załączniku,
2) do dnia 31 marca 1996 r. w odniesieniu do towarów wymienionych w załączniku
nr 2 do niniejszego rozporządzenia, do wysokości określonej w tym załączniku,
3) do dnia 30 kwietnia 1996 r. w odniesieniu do towarów wymienionych w
załączniku nr 3 do niniejszego rozporządzenia, do wysokości określonej w tym
załączniku,
4) do dnia 30 czerwca 1996 r. w odniesieniu do towarów wymienionych w załączniku
nr 4 do niniejszego rozporządzenia, do wysokości określonej w tym załączniku.
ż 2. Stawki celne zawieszone, wymienione w kolumnach UE, EFTA, Czechy i
Słowacja, Węgry oraz Słowenia, stosuje się po udokumentowaniu pochodzenia towaru
zgodnie z wymogami i kryteriami określonymi w wiążących Polskę umowach
międzynarodowych dotyczących tworzenia stref wolnego handlu.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1995 r. (poz. 752)

Załącznik nr 1
WYKAZ TOWARÓW, W ODNIESIENIU DO KTÓRYCH ZAWIESZA SIĘ POBIERANIE CEŁ DO DNIA 31
GRUDNIA 1996 R.
PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia
12071207Inne ziarna i owoce oleiste, nawet łamane:
1207 30- Ziarno rącznika:
1207 30 90 0-- Pozostałe0
12111211Rośliny i ich części (łącznie z nasionami i owocami) używane
głównie w perfumerii, farmacji lub używane do celów owadobójczych lub
podobnych, świeże lub suszone, krojone, kruszone, nawet proszkowane:

1211 10 00 0- Korzenie lukrecji0
13011301Szelak; gumy naturalne, żywice, gumożywice i oleożywice (na
przykład balsamy):
1301 90- Pozostałe:
1301 90 90-- Pozostałe:
1301 90 90 1--- Z drzew iglastych0
18011801 00 00 0Ziarna kakaowe, całe lub łamane, surowe lub palone0
21062106Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:

2106 90- Pozostałe:
-- Pozostałe:
2106 90 92 0--- Nie zawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy,
glukozy lub skrobi lub zawierające mniej niż 1,5% tłuszczu mleka, 5%
sacharozy lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi
ex2106 90 92 0Guma do żucia "Nikorette" i "Fluogum"0
2106 90 98 0--- Pozostałe
ex2106 90 98 0"Soya Drink"0
23012301Mąki, grysiki i granulki z mięsa i podrobów, ryb lub skorupiaków,
mięczaków lub innych bezkręgowców wodnych, nie nadające się do spożycia
przez ludzi; skwarki:
2301 20 00 0- Mąki, grysiki i granulki z ryb lub ze skorupiaków,
mięczaków lub innych bezkręgowców wodnych0
23042304 00 00 0Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w
postaci granulek, pozostałe z ekstrakcji oleju sojowego0
23052305 00 00 0Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w
postaci granulek, pozostałe z ekstrakcji oleju z orzeszków ziemnych0

23062306Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w postaci
granulek, pozostałe z ekstrakcji tłuszczów lub olejów roślinnych, inne niż
z pozycji nr 2304 lub 2305:
2306 20 00 0- Z nasion lnu0
2306 30 00 0- Z nasion słonecznika0
2306 50 00 0- Z orzechów kokosowych lub kopry0
2306 60 00 0- Z palmowych orzechów lub ziaren0
2306 90- Pozostałe:
-- Makuchy i inne pozostałości stałe z ekstrakcji oleju oliwkowego:

2306 90 11 0--- Zawierające w masie 3% lub mniej oliwy z oliwek0
2306 90 19 0--- Zawierające w masie powyżej 3% oliwy z oliwek0
-- Pozostałe:
2306 90 93 0--- Z nasion sezamu0
25192519Naturalny węglan magnezowy (magnezyt); magnezja topiona; magnezja
całkowicie wypalona (spiekana), nawet zawierająca małe ilości innych
tlenków dodanych przed spiekaniem; inny tlenek magnezowy, nawet czysty:

2519 90- Pozostałe:
2519 90 10 0-- Tlenek magnezu, inny niż wypalony naturalny węglan
magnezowy0
26032603 00 00 0Rudy miedzi i koncentraty0
26062606 00 00 0Rudy glinu i koncentraty0
26082608 00 00 0Rudy cynku i koncentraty0
27082708Pak i koks pakowy, otrzymywane ze smoły węglowej i z innych smół
mineralnych:
2708 20 00 0- Koks pakowy0
27102710 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów
bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani
nie włączone, zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej
lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, który te oleje stanowią
składniki zasadnicze:
- Oleje ciężkie:
-- Oleje opałowe:
2710 00 71 0--- Do przeprowadzania procesu specyficznego15
2710 00 72 0--- Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie
niż wymieniony w podpozycji 2710 00 7115
--- Do innych celów:
2710 00 74 0---- O zawartości siarki w masie nie przekraczającej 1%15

2710 00 76 0---- O zawartości siarki w masie powyżej 1%, ale nie
przekraczającej 2%15
2710 00 77 0---- O zawartości siarki w masie powyżej 2%, ale nie
przekraczającej 2,8%15
2710 00 78 0---- O zawartości siarki w masie powyżej 2,8%15
-- Oleje smarowe; pozostałe oleje:
--- Do innych celów:
2710 00 89 0---- Oleje białe, parafina ciekła
ex2710 00 89 0Olej parafinowy0
27122712Wazelina; parafina, wosk mikrokrystaliczny, gacz parafinowy,
ozokeryt, wosk montanowy, wosk torfowy, inne woski mineralne i podobne
produkty otrzymywane w drodze syntezy lub innych procesów, nawet barwione:

2712 20 00 0- Parafina zawierająca w masie mniej niż 0,75% oleju0
27132713Koks naftowy, bitumy naftowe oraz inne pozostałości olejów ropy
naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych:
- Koks naftowy:
2713 11 00 0-- Nie wyprażony0
2713 12 00 0-- Wyprażony0
28042804Wodór, gazy szlachetne i inne niemetale:
-Krzem:
2804 61 00 0-- Zawierający w masie nie mniej niż 99,99% krzemu0
2804 69 00 0-- Pozostały63,63,6 3
2804 70 00 0- Fosfor0
28052805Metale alkaliczne lub metale ziem alkalicznych; metale ziem
rzadkich, skand i itr, nawet ich mieszaniny lub stopy; rtęć:
2805 40- Rtęć:
2805 40 10 0-- W kolbach o zawartości netto 34,5 kg (masa standardowa), o
wartości fob na jedną kolbę, nie przekraczającej 224 ECU0
28112811Inne kwasy nieorganiczne i inne nieorganiczne związki tlenowe
niemetali:
- Pozostałe kwasy nieorganiczne:
2811 11 00 0-- Fluorowodór (kwas fluorowodorowy)74,24,2 3,5
28152815Wodorotlenek sodowy (soda kaustyczna); wodorotlenek potasowy
(potaż żrący); nadtlenki sodu lub potasu:
2815 20- Wodorotlenek potasowy (potaż żrący):
2815 20 10 0-- Stały
ex2815 20 10 0Wodorotlenek potasu- w płatkach0
2815 20 90 0-- W roztworze wodnym (ług potasowy lub ciekły potas)0
28182818Elektrokorund (korund sztuczny), nawet nie zdefiniowany
chemicznie; tlenek glinowy; wodorotlenek glinowy:
2818 10 00 0- Elektrokorund (korund sztuczny), nawet nie zdefiniowany
chemicznie0
2818 20 00 0- Tlenek glinowy inny niż elektrokorund0
2818 30 00 0- Wodorotlenek glinowy0
28222822 00 00 0Tlenki i wodorotlenki kobaltu; techniczne tlenki
kobaltu533
28252825Hydrazyna i hydroksylamina i ich sole nieorganiczne; inne zasady
nieorganiczne; tlenki, wodorotlenki i nadtlenki innych metali:
2825 70 00 0- Tlenki i wodorotlenki molibdenu0
2825 90- Pozostałe:
2825 90 40 0-- Tlenki i wodorotlenki wolframu533
28262826Fluorki; fluorokrzemiany, fluorogliniany i inne złożone sole
fluorowe:
2826 90- Pozostałe:
2826 90 90 0-- Pozostałe
ex2826 90 90 0Flourotytanian sodowy0
28272827Chlorki, tlenochlorki i chlorki zasadowe; bromki i tlenobromki;
jodki i tlenojodki:
- Pozostałe chlorki:
2827 32 00 0-- Glinu0
28312831Dwutioniny i sulfoksylany:
2831 10 00 0- Sodu0
28362836Węglany; nadtlenowęglany (nadwęglany); techniczny węglan amonowy
zawierający karbaminian amonowy:
2836 40 00 0- Węglany potasowe0
- Pozostałe:
2836 92 00 0-- Węglan strontu0
28472847 00 00 0Nadtlenek wodoru, nawet zestalony mocznikiem0
28492849Węgliki, nawet chemicznie nie zdefiniowane:
2849 20 00 0- Krzemu84,84,8 4
29012901Węglowodory acykliczne:
- Nienasycone:
2901 24-- Butadien-1,3 i izopren:
--- Butadien-1,3:
2901 24 11 0---- Do stosowania jako paliwo napędowe i do ogrzewania0

2901 24 19 0---- Do innych celów0
29022902Węglowodory cykliczne:
2902 60 00 0- Etylobenzen42,42,4
29032903Chlorowcowane pochodne węglowodorów:
- Nasycone chlorowane pochodne węglowodorów acyklicznych:
2903 15 00 0-- 1,2-dichloroetan (dichlorek etylenu)0
- Chlorowcowane pochodne węglowodorów cykloalkanowych, cykloalkenowych i
cykloterpenowych:
2903 59-- Pozostałe:
2903 59 90 0--- Pozostałe
ex2903 59 90 0Sześciobromocyklododekan0
29052905Alkohole acykliczne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane
lub nitrozowane pochodne:
- Diole:
2905 32 00 0-- Glikol propylenowy (propanodiol-1,2)533
2905 39-- Pozostałe:
2905 39 90 0--- Pozostałe0
- Pozostałe alkohole poliwodorotlenowe:
2905 41 00 0-- 2-Etylo-2-(hydroksymetylo) propanodiol-1,3
(trimetylolopropan)0
29062906Alkohole cykliczne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub
nitrozowane pochodne:
- Cykloalkanowe, cykloalkenowe i cykloterpenowe:
2906 11 00 0-- Mentol533
2906 13-- Sterole i inozyty:
2906 13 10 0--- Sterole533
2906 13 90 0--- Inozyty533
2906 14 00 0-- Terpineole533
- Aromatyczne:
2906 21 00 0-- Alkohol benzylowy533
2906 29-- Pozostałe:
2906 29 10 0--- Alkohol cynamonowy533
29072907Fenole; fenoloalkohole:
- Monofenole:
2907 12 00 0-- Krezole i ich sole0
- Polifenole:
2907 22-- Hydrochinon (chinol) i jego sole:
2907 22 10 0--- Hydrochinon (chinol)0
29092909Etery, eteroalkohole, eterofenole, eteroalkoholofenole, nadtlenki
alkoholowe, nadtlenki eterowe, nadtlenki ketonowe (nawet chemicznie nie
zdefiniowane) oraz ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub
nitrozowane pochodne:
2909 60 00 0- Nadtlenki alkoholowe, nadtlenki eterowe, nadtlenki ketonowe
oraz ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne0

29122912Aldehydy, nawet z inną tlenową grupą funkcyjną; cykliczne polimery
aldehydów; paraformaldehyd:
- Aldehydy cykliczne bez innej tlenowej grupy funkcyjnej:
2912 21 00 0-- Benzaldehyd533
- Aldehydoetery, aldehydofenole i aldehydy z inną tlenową grupą
funkcyjną:
2912 41 00 0-- Wanilina (4-hydroksy-3-metoksybenzaldehyd)533
2912 42 00 0-- Etylowanilina (3-etoksy-4-hydroksybenzaldehyd)533
29142914Ketony i chinony, nawet z inną tlenową grupą funkcyjną oraz ich
chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Ketony cykloalkanowe, cykloalkenowe lub cykloterpenowe bez innej
tlenowej grupy funkcyjnej:
2914 23 00 0-- Jonony i metylojonony533
2914 70- Chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:

2914 70 10 0-- 4-tert-Butylo-2,6-dimetylo-3,5-dinitroacetofenon (piżmo
ketonowe)533
29152915Nasycone acykliczne kwasy monokarboksylowe i ich bezwodniki,
halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane,
nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Kwas octowy i jego sole; bezwodnik octowy:
2915 24 00 0-- Bezwodnik octowy533
2915 60- Kwasy masłowe, kwasy walerianowe, ich sole i estry:
2915 60 10 0-- Kwas masłowy i kwas izomasłowy oraz ich sole i estry533

2915 90- Pozostałe:
2915 90 80 0-- Pozostałe
ex2915 90 80 0Kapronian etylu533
29162916Nienasycone acykliczne kwasy monokarboksylowe, cykliczne kwasy
monokarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy;
ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:

- Nienasycone acykliczne kwasy monokarboksylowe, ich bezwodniki,
halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i ich pochodne:
2916 11-- Kwas akrylowy i jego sole:
2916 11 90 0--- Sole kwasu akrylowego0
2916 14-- Estry kwasu metakrylowego:
2916 14 10 0--- Metakrylan metylowy0
2916 19-- Pozostałe:
2916 19 90 0--- Pozostałe
ex2916 19 90 0Nadtlenek lauroilu0
- Aromatyczne monokarboksylowe kwasy, ich bezwodniki, halogenki,
nadtlenki, nadtlenokwasy oraz ich pochodne:
2916 35 00 0-- Estry kwasu fenylooctowego533
2916 39 00 0-- Pozostałe
ex2916 39 00 0Nadbenzoesan butylu0
29172917Kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i
nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane
pochodne:
- Aromatyczne kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki,
nadtlenki, nadtlenokwasy, oraz ich pochodne:
2917 34-- Pozostałe estry kwasu ortoftalowego:
2917 34 10 0--- Ortoftalany diizooktylu, diizononylu i diizodecylu0

29182918Kwasy karboksylowe z dodatkową tlenową grupą funkcyjną oraz ich
bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane,
sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Kwasy karboksylowe z alkoholową grupą funkcyjną, ale bez innej
tlenowej grupy funkcyjnej, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki,
nadtlenokwasy i ich pochodne:
2918 12 00 0-- Kwas winowy533
29192919 00Estry fosforowe i ich sole, łącznie z laktofosforanami; ich
chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
2919 00 90 0- Pozostałe0
29202920Estry pozostałych kwasów nieorganicznych (bez estrów
chlorowcowodorów) i ich sole; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane
lub nitrozowane pochodne:
2920 90- Pozostałe:
2920 90 10 0-- Estry kwasu siarkowego i węglowego, ich sole oraz ich
chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne0
29212921Związki z aminową grupą funkcyjną:
- Acykliczne monoaminy i ich pochodne; ich sole:
2921 19-- Pozostałe:
2921 19 10 0--- Trietyloamina i jej sole0
- Aromatyczne monoaminy i ich pochodne; ich sole:
2921 41 00 0-- Anilina i jej sole0
2921 43-- Toluidyny i ich pochodne; ich sole:
2921 43 10 0--- Toluidyny i ich sole0
29262926Związki z nitrylową grupą funkcyjną:
2926 10 00 0- Akrylonitryl0
29272927 00 00 0Diazo-, azo- lub azoksy-związki0
29322932Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem(-ami) tlenu:
- Laktony:
2932 21 00 0-- Kumaryna, metylokumaryny i etylokumaryny533
- Pozostałe:
2932 93 00 0-- Piperonal533
29352935 00 00 0Sulfonamidy74,24,2 3,5
29372937Hormony, naturalne lub syntetyczne; ich pochodne, używane głównie
jako hormony; pozostałe steroidy używane głównie jako hormony:
2937 10- Hormony (przedniego) płata przysadki lub podobne hormony oraz
ich pochodne:
2937 10 10 0-- Hormony gonadotropowe0
2937 10 90 0-- Pozostałe0
- Hormony kory nadnerczy i ich pochodne:
2937 21 00 0-- Kortizon, hydrokortizon, prednison (dehydrokortizon) i
prednisolon (dehydrohydrokortizon)0
2937 22 00 0-- Chlorowcowane pochodne hormonów kory nadnerczy0
2937 29-- Pozostałe:
2937 29 10 0--- Octany kortizonu i hydrokortizonu0
2937 29 90 0--- Pozostałe0
- Pozostałe hormony i ich pochodne; pozostałe steroidy używane głównie
jako hormony:
2937 91 00 0-- Insulina i jej sole0
2937 92 00 0-- Estrogeny i gestageny (progestageny, progestyny)0
2937 99 00 0-- Pozostałe0
32013201Ekstrakty garbników pochodzenia roślinnego; garbniki i ich sole,
etery, estry i inne pochodne:
3201 10 00 0- Ekstrakt quebracho0
3201 20 00 0- Ekstrakt z akacji0
3201 90- Pozostałe:
3201 90 20 0-- Ekstrakt sumaku, ekstrakt valonii, ekstrakt dębu lub
ekstrakt kasztana0
3201 90 90 0-- Pozostałe0
32023202Syntetyczne garbniki organiczne; nieorganiczne substancje
garbnikowe; preparaty garbujące, nawet zawierające naturalne substancje
garbujące; enzymatyczne preparaty do garbowania wstępnego:
3202 10 00 0- Syntetyczne organiczne substancje garbujące0
3202 90 00 0- Pozostałe0
32043204Syntetyczne organiczne środki barwiące, nawet określone
chemicznie, preparaty wyszczególnione w uwadze 3 do niniejszego działu, na
bazie syntetycznych środków barwiących organicznych; syntetyczne produkty
organiczne stosowane jako fluorescencyjne środki rozjaśniające lub jako
luminofory, nawet o określonej budowie chemicznej:
- Syntetyczne organiczne środki barwiące oraz preparaty oparte na nich,
jak wyszczególniono w uwadze 3 do niniejszego działu:
3204 12 00 0-- Barwniki kwasowe, metalizowane i nie metalizowane oraz
preparaty na ich bazie; barwniki zaprawowe oraz preparaty na ich bazie533

3204 17 00 0-- Pigmenty oraz preparaty na ich bazie
ex3204 17 00 0Nitrocelulozowe preparaty pigmentowe w postaci proszku0

32063206Pozostałe środki barwiące; preparaty wymienione w uwadze 3 do
niniejszego działu, inne niż z pozycji nr 3203, 3204 lub 3205; produkty
nieorganiczne stosowane jako luminofory, nawet określone chemicznie:

3206 50 00 0- Produkty nieorganiczne używane jako luminofory0
32073207Gotowe pigmenty, środki matujące i farby, szkliste emalie i
glazury, pobiałki (masy lejne), ciekłe materiały do wytwarzania połysku i
podobne preparaty używane w przemyśle ceramicznym, emalierskim i
szklarskim; fryta szklana i inne szkło w postaci proszku, granulek lub
płatków:
3207 40- Fryta szklana i inne szkło w postaci proszku, granulek lub
płatków:
3207 40 10 0-- Szkło z rodzaju znanego jako szkło "emaliowe"0
3207 40 90 0-- Pozostałe0
32083208Farby i pokosty (łącznie z emaliami i lakierami) na bazie
polimerów syntetycznych i chemicznie modyfikowanych polimerów naturalnych,
rozproszonych lub rozpuszczonych w środowisku niewodnym; roztwory
określone w uwadze 4 do niniejszego działu:,
3208 90- Pozostałe:
-- Pozostałe:
3208 90 91 0--- Na bazie polimerów syntetycznych
ex3208 90 91 0Lakiery poliuretanowe0
33013301Olejki eteryczne (nawet pozbawione terpenów), łącznie z konkretami
i absolutami; rezinoidy; wyekstrahowane oleożywice; koncentraty olejków
eterycznych w tłuszczach, nielotnych olejkach, woskach lub podobnych
substancjach otrzymanych metodą enfleurage lub maceracji; terpentynowe
produkty uboczne deterpenacji olejków eterycznych; wodne destylaty i wodne
roztwory olejków eterycznych:
- Olejki eteryczne z owoców cytrusowych:
3301 11-- Bergamotowy:
3301 11 10 0--- Nie odterpenowany116,66,6
3301 11 90 0--- Odterpenowany74,24,2
3301 12-- Pomarańczowy:
3301 12 10 0--- Nie odterpenowany116,66,6
3301 12 90 0--- Odterpenowany74,24,2
3301 13-- Cytrynowy:
3301 13 10 0--- Nie odterpenowany116,66,6
3301 13 90 0--- Odterpenowany74,24,2
3301 14-- Limetowy:
3301 14 10 0--- Nie odterpenowany116,66,6
3301 14 90 0--- Odterpenowany74,24,2
3301 19-- Pozostałe:
3301 19 10 0--- Nie odterpenowane116,66,6
3301 19 90 0--- Odterpenowane74,24,2
- Olejki eteryczne inne niż z owoców cytrusowych:
3301 21-- Geraniowy:
3301 21 10 0--- Nie odterpenowany31,81,8
3301 21 90 0--- Odterpenowany533
3301 22-- Jaśminowy:
3301 22 10 0--- Nie odterpenowany0
3301 22 90 0--- Odterpenowany533
3301 23-- Lawendowy:
3301 23 10 0--- Nie odterpenowany0
3301 23 90 0--- Odterpenowany533
3301 24-- Mięty pieprzowej (Mentha piperita):
3301 24 10 0--- Nie odterpenowany0
3301 24 90 0--- Odterpenowany533
3301 25-- Innych mięt:
3301 25 10 0--- Nie odterpenowany0
3301 25 90 0--- Odterpenowany533
3301 26-- Wetiwerowy:
3301 26 10 0--- Nie odterpenowany0
3301 26 90 0--- Odterpenowany533
3301 29-- Pozostałe:
--- Goździka, niaouli i ylang-ylang:
3301 29 11 0---- Nie odterpenowane31,81,8
3301 29 31 0---- Odterpenowane533
--- Pozostałe:
3301 29 61 0---- Nie odterpenowane0
3301 29 91 0---- Odterpenowane533
3301 30 00 0- Rezinoidy4.52,72,7
3301 90- Pozostałe:
3301 90 10 0-- Terpenowe produkty uboczne odterpenowanych olejków
eterycznych533
3301 90 90 0-- Pozostałe63,63,6
37023702Film fotograficzny w rolkach, światłoczuły, nienaświetlony, z
dowolnego materiału innego niż papier, karton i tkanina; film w rolkach do
natychmiastowych odbitek, światłoczuły, nienaświetlony:
3702 10 00- Do promieni rentgenowskich:
3702 10 00 9-- Pozostałe84,84,8
38013801Sztuczny grafit; grafit koloidalny lub półkoloidalny; preparaty na
bazie grafitu lub innego węgla w postaci past, bloków, płyt lub innych
półproduktów:
3801 30 00 0- Pasty węglowe do elektrod oraz pasty podobne na wykładziny
piecowe0
38153815Inicjatory reakcji, przyspieszacze reakcji oraz preparaty
katalityczne, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone
3815 90 00 0- Pozostałe
ex3815 90 00 0Katalizatory cynkowo-węglowy, węglowo-rtęciowy0
38243824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne
i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z
mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indzej nie wymienione ani nie
włączone; produkty odpadowe tych przemysłów, gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone:
3824 90- Pozostałe:
-- Pozostałe:
3824 90 90 0--- Pozostałe
ex3824 90 90 0Mieszaniny izocjanianów typu MDI0
39013901Polimery etylenu, w formach podstawowych:
3901 10- Polietylen o gęstości poniżej 0,94:
3901 10 10 0-- Polietylen liniowy0
3901 20 00 0- Polietylen o gęstości 0,94 lub większej0
3901 30 00 0- Kopolimery etylenu-octanu winylu0
39023902Polimery propylenu lub innych alkenów w formach podstawowych:

3902 10 00 0- Polipropylen
ex3902 10 00 0Granulat polipropylenu do produkcji włókien ciętych z
atestem na wyroby sanitarne0
3902 20 00 0- Poliizobutylen0
3902 30 00 0- Kopolimery propylenu0
3902 90 00 0- Pozostałe
ex3902 90 00 0Polibutylen0
39033903Polimery styrenu, w formach podstawowych:
3903 20 00 0- Kopolimery styren-akrylonitryl (SAN)0
3903 30 00 0- Kopolimery akrylonitryl-butadien-styren (ABS)0
39043904Polimery chlorku winylu lub innych chlorowcowanych alkenów, w
formach podstawowych:
3904 50 00 0- Polimery chlorku winylidenu0
39053905Polimery octanu winylu lub innych estrów winylowych, w formach
podstawowych; inne polimery winylowe w formach podstawowych:
3905 30 00 0- Polialkohol winylowy, także zawierający niehydrolizowane
grupy octanowe0
39073907Poliacetale, inne polietery i żywice epoksydowe, w formach
podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i inne
poliestry, w formach podstawowych:
3907 40 00 0- Poliwęglany0
- Pozostałe poliestry:
3907 91-- Nienasycone:
3907 91 90 0--- Pozostałe
ex3907 91 90 0Żywice poliestrowe0
39083908Poliamidy w formach podstawowych:
3908 10 00 0- Poliamid-6,-11,-12,-6,6,-6,9,-6,10 lub-6,12,
ex3908 10 00 0Poliamid-6,6- granulat0
3908 90 00 0- Pozostałe
ex3908 90 00 0Żywica poliamidowa termoplastyczna0
39093909Żywice aminowe, żywice fenolowe i poliuretany, w formach
podstawowych:
3909 40 00 0- Żywice fenolowe74,24,2 3,5
39103910 00 00 0Silikony w formach podstawowych0
39123912Celuloza i jej pochodne chemiczne, gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone, w formach podstawowych:
- Etery celulozy:
3912 39-- Pozostałe:
3912 39 90 0--- Pozostałe0
39133913Polimery naturalne (np. kwas alginowy) i zmodyfikowane polimery
naturalne utwardzone (np. utwardzone białka, pochodne chemiczne kauczuku
naturalnego), gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, w formach
podstawowych:
3913 10 00 0- Kwas alginowy, jego sole i estry,
ex3913 10 00 0Alginian sodowy0
39203920Pozostałe płyty, arkusze, błony, folie i pasy, z tworzyw
sztucznych niekomórkowych, nie wzmocnionych, nie laminowanych, nie na
podłożu ani nie połączonych podobnie z innym materiałem:
- Z poliwęglanów, żywic alkidowych, poliestrów allilowych i innych
poliestrów:
3920 62-- Z politereftalanu etylenu:
3920 62 10 0--- O grubości nie przekraczającej 0,35 mm0
3920 62 90 0--- O grubości przekraczającej 0,35 mm0
- Z pozostałych tworzyw sztucznych:
3920 91 00 0-- Z poliwinylobutyralu
ex3920 91 00 0Folie z poliwinylobutyralu o grubości 0,38 mm i 0,76 mm
stosowane do laminowania szyb0
40024002Kauczuk syntetyczny i faktysa pochodząca z olejów, w formach
podstawowych lub w płytach, arkuszach lub taśmach; mieszaniny
jakiegokolwiek produktu z pozycji nr 4001 z jakimkolwiek produktem z tej
pozycji, w formach podstawowych lub w płytach, arkuszach, lub taśmach:

4002 20 00 0- Kauczuk butadienowy (BR)0
- Kauczuk izobutenowo-izoprenowy (IIR); halo-izobutenowo-izoprenowy
(CIIR lub BIIR):
4002 31 00 0-- Kauczuk izoprenowo-izobutenowy (butylowy) (IIR)0
- Kauczuk chloroprenowy (chlorobutadienowy) (CR):
4002 49 00 0-- Pozostały0
- Kauczuk butadienowo-akrylonitrylowy (NBR):
4002 59 00 0-- Pozostały0
4002 60 00 0- Kauczuk izoprenowy (IR)0
4002 70 00 0- Kauczuk etylenowo-propylenowy (EPDM) niesprzężony0
41024102Surowe skóry owcze lub jagnięce (świeże lub solone, suszone,
wapnowane, piklowane lub inaczej zakonserwowane, ale nie garbowane,
pergaminowane lub bardziej przetwarzane), również dwojone lub z wełną
oprócz wyłączonych zgodnie z uwagą 1 (c) do niniejszego działu:
4102 10- Z wełną:
4102 10 10 0-- Jagnięce0
4102 10 90 0-- Pozostałe0
- Bez wełny:
4102 21 00 0-- Piklowane0
4102 29 00 0-- Pozostałe0
41034103Pozostałe surowe skóry i skórki (świeże lub solone, suszone,
wapnowane, piklowane lub inaczej zakonserwowane, ale nie garbowane,
pergaminowane lub bardziej przetwarzane), również dwojone lub odwłosione,
oprócz wyłączonych zgodnie z uwagami 1 (b) lub 1 (c) do niniejszego
działu:
4103 10- Kozie i koźlęce:
4103 10 10 0-- Świeże, solone lub suszone0
4103 10 90 0-- Pozostałe0
4103 20 00 0- Z gadów0
4103 90 00 0- Pozostałe0
41064106Wyprawione skóry kozie i koźlęce, bez włosa, inne niż skóry z
pozycji nr 4108 lub 4109:
- Garbowane lub dogarbowane, lecz nie preparowane inaczej, nawet
dwojone:
4106 11-- Wstępnie garbowane garbnikami roślinnymi:
4106 11 10 0--- Z indyjskich kóz i koźląt, nawet poddane pewnym obróbkom,
jednakże nie nadające się do bezpośredniego użycia do produkcji artykułów
ze skóry0
4106 11 90 0--- Pozostałe31,81,8
4106 12 00 0-- Wstępnie garbowane w inny sposób31,81,8
4106 19 00 0-- Pozostałe31,81,8
4106 20 00 0- Pergaminowane lub preparowane po garbowaniu42,42,4
41074107Skóry wyprawione z pozostałych zwierząt, bez włosia, inne niż
skóry z pozycji nr 4108 lub 4109:
4107 10- Świńskie:
4107 10 10 0-- Garbowane, ale nie preparowane inaczej74,24,2 3,5
4107 10 90 0-- Pozostałe1599 7,5
- Z gadów:
4107 21 00 0-- Wstępnie garbowane garbnikami roślinnymi1599
4107 29-- Pozostałe:
4107 29 10 0--- Garbowane, ale nie preparowane inaczej1599
4107 29 90 0--- Pozostałe1599
4107 90- Z pozostałych zwierząt:
4107 90 10 0-- Garbowane, ale nie preparowane inaczej1599 7,5
4107 90 90 0-- Pozostałe1599 7,5
41084108 00Skóry zamszowe (łącznie z zamszem otrzymywanym metodą
kombinowaną):
4108 00 10 0- Z owiec i jagniąt1599 7,5
4108 00 90 0- Z pozostałych zwierząt1599 7,5
41094109 00 00 0Skóra lakierowana i skóra lakierowana laminowana; skóra
metalizowana1599
41104110 00 00 0Skrawki i pozostałe odpady skóry wyprawionej lub skóry
wtórnej, nie nadające się do produkcji artykułów skórzanych; pył, proszek
i mąka skórzana1599 7,5
41114111 00 00 0Skóra wtórna na bazie skóry wyprawionej lub na bazie
włókien skórzanych, w płytach, arkuszach lub paskach, nawet zwijana w
role1599 7,5
43014301Surowe skóry futerkowe (obejmujące łby, ogony, łapy i inne części
lub kawałki nadające się do wykorzystania w kuśnierstwie) z wyjątkiem skór
i skórek z pozycji nr 4101, 4102 lub 4103:
4301 20 00 0- Królicze lub zajęcze, całe, nawet z łbem, ogonem, łapami0

44014401Drewno opałowe w postaci polan, okrąglaków, gałęzi, wiązek, szczap
lub w podobnych postaciach; drewno w postaci wiórów i kawałków; trociny,
odpady i ścinki drewniane, polana, nawet aglomerowane w brykiety lub w
podobne formy:
- Drewno w postaci zrębków i zrzynów:
4401 21 00 0-- Iglaste0
4401 22 00 0-- Liściaste0
44034403Drewno surowe okorowane lub nie, również zgrubnie obrobione:

4403 10- Malowane, bejcowane, nasycone kreozotem lub innym środkami
konserwującymi:
4403 10 10 0-- Pale drewna iglastego, impregnowane w dowolnym stopniu
przez wstrzykiwanie lub w inny sposób, nie krótsze niż 6 m, ale nie
dłuższe niż 18 m o obwodzie grubszego końca od 45 do 90 cm0
4403 10 90 0-- Pozostałe0
4403 20- Pozostałe iglaste:
4403 20 10 0-- Świerkowe z gatunku "Picea abies Karst." lub srebrnej
jodły (Abies alba Mill.)0
4403 20 30 0-- Sosnowe z gatunku "Pinus sylvestris L."0
4403 20 90 0-- Pozostałe0
- Pozostałe, z drewna drzew tropikalnych wymienionych w Uwadze 1 do
podpozycji niniejszego Działu:
4403 41 00 0-- Ciemno Czerwone Meranti i Meranti Bakau0
4403 49-- Pozostałe:
4403 49 10 0--- Sapelli, akacja afrykańska i iroko0
4403 49 20 0--- Okoume0
4403 49 30 0--- Obeche0
4403 49 40 0--- Sipo0
4403 49 50 0--- Limba0
4403 49 60 0--- Tiama, mansonia, ilomba, dibetou i azobe0
4403 49 70 0--- Virola, mahoń (Swietenia spp.), imbuia, balsa, palisander
z Rio, palisander z Para, palisander z Rose0
4403 49 90 0--- Pozostałe0
- Pozostałe:
4403 91 00 0-- Dębowe (Quercus spp.)0
4403 92 00 0-- Bukowe (Fagus spp.)0
4403 99-- Pozostałe:
4403 99 10 0--- Topolowe0
4403 99 20 0--- Z kasztanowca0
4403 99 30 0--- Z eukaliptusa0
4403 99 50 0--- Z brzozy0
4403 99 99 0--- Pozostałe0
47014701 00Mechaniczny ścier drzewny:
4701 00 10 0- Termomechaniczny ścier drzewny0
47024702 00 00 0Masa celulozowa drzewna do przeróbki chemicznej0
47034703Masa celulozowa drzewna sodowa lub siarczanowa, z wyjątkiem masy
celulozowej drzewnej do przeróbki chemicznej:
- Nie bielona:
4703 11 00 0-- Z drewna drzew iglastych0
4703 19 00 0-- Z drewna drzew liściastych0
- Półbielona lub bielona:
4703 21 00 0-- Z drewna drzew iglastych0
4703 29 00 0-- Z drewna drzew liściastych0
47044704Masa celulozowa drzewna siarczynowa, z wyjątkiem masy celulozowej
drzewnej do przeróbki chemicznej:
- Nie bielona:
4704 11 00 0-- Z drewna drzew iglastych0
4704 19 00 0-- Z drewna drzew liściastych0
- Półbielona lub bielona:
4704 21 00 0-- Z drewna drzew iglastych0
4704 29 00 0-- Z drewna drzew liściastych0
47054705 00 00 0Ścier drzewny częściowo przetworzony0
47064706Masy z włókien otrzymanych z odzyskanego papieru lub tektury
(makulatura i odpady) lub z innego włóknistego materiału celulozowego

4706 10 00 0- Masa z lintersu bawełnianego0
- Pozostałe:
4706 91 00 0-- Mechaniczna0
4706 92 00 0-- Chemiczna0
4706 93 00 0-- Częściowo przetworzona chemicznie0
47074707Papier lub tektura z odzysku (makulatura i odpady):
4707 10 00 0- Z niebielonego papieru pakowego i tektury lub falistego
papieru i tektury0
4707 20 00 0- Z pozostałego papieru i tektury wykonanej z bielonej
chemicznie masy celulozowej, niebarwionej w masie0
4707 30- Z papieru i tektury wykonanej głównie z masy chemicznej drzewnej
(np. gazety, czasopisma i podobne materiały drukarskie):
4707 30 10 0-- Stare i nie sprzedane gazety i czasopisma, książki
telefoniczne, broszury i reklamy0
4707 30 90 0-- Pozostałe0
4707 90- Pozostałe, łącznie z niesortowanymi odpadami:
4707 90 10 0-- Niesortowane0
4707 90 90 0-- Sortowane0
48104810Papier i karton powlekany jedno- lub obustronnie glinką kaolinową
lub innymi substancjami nieorganicznymi, ze spoiwem lub bez spoiwa oraz
bez innej powłoki, nawet barwione powierzchniowo, dekorowane na
powierzchni lub z nadrukiem, w zwojach lub arkuszach:
- Papier i karton stosowane do pisania, drukowania lub innych celów
graficznych, nie zawierające włókien otrzymanych w procesie mechanicznym
lub, w których nie więcej niż 10% masy całkowitej zawartości włókien
składa się z takich włókien:
4810 11-- O masie jednostkowej nie większej niż 150 g/m2:
4810 11 10 0--- Papier i karton stosowane jako podłoże dla papieru i
kartonu światło-, ciepło- lub elektroczułych95,4 4,5
--- Pozostałe:
4810 11 91 0---- W zwojach
ex4810 11 91 0Niezadrukowany0
4810 11 99 0---- W arkuszach
ex4810 11 99 0Niezadrukowany0
4810 12 00 0-- O masie jednostkowej większej niż 150 g/m2
ex4810 12 00 0Niezadrukowany0
- Papier i karton stosowane do pisania, drukowania lub innych celów
graficznych, w masie których powyżej 10% całkowitej zawartości włókien
składa się z włókien otrzymanych w procesie mechanicznym:
4810 21 00 0-- Lekki papier powlekany0
4810 29-- Pozostałe:
--- W zwojach:
4810 29 11 0---- Papier bazowy do tapet0
4810 29 19 0---- Pozostałe95,45,4 4,5
4810 29 90 0--- W arkuszach0
- Pozostałe papiery i kartony:
4810 91-- Wielowarstwowe:
4810 91 10 0--- Każda warstwa bielona0
4810 99-- Pozostałe:
4810 99 30 0--- Powlekane proszkiem mikowym74,24,2 3,5
4810 99 90 0--- Pozostałe0
48114811Papier, tektura, wata celulozowa i wstęgi z włókien celulozowych,
powlekane, impregnowane, pokrywane, barwione powierzchniowo, ozdobione lub
drukowane powierzchniowo, w zwojach lub arkuszach, inne niż towary objęte
pozycjami nr 4803, 4809 lub 4810
- Papier i tektura gumowane lub powleczone warstwą kleju:
4811 21 00 0-- Samoprzylepne0
- Papier i tektura powlekane, impregnowane lub powlekane tworzywami
sztucznymi (z wyłączeniem powleczonych klejami):
4811 31 00 0-- Bielone, o masie jednostkowej powyżej 150 g/m2
ex4811 31 00 0Niezadrukowany0
4811 39 00 0-- Pozostałe
ex4811 39 00 0Niezadrukowany0
ex4811 39 00 0Stosowane do produkcji kartoników do napełniania produktami
przemysłu mleczarskiego i owocowo-warzywnego, z wyjątkiem do napełniania
napojami alkoholowymi0
48134813Bibułka papierosowa, nawet pocięta do wymiaru, w książeczkach lub
tutkach:
4813 20 00 0- W zwojach o szerokości poniżej 5 cm1066 5,0
48194819Kartony, pudła, pudełka, torby i inne pojemniki opakowaniowe z
papieru, tektury, waty celulozowej lub wstęg włókien celulozowych,
segregatory, pudełka na listy i podobne wyroby z papieru lub tektury
stosowane w biurach, sklepach itp.:
4819 20- Składane kartony, pudła i pudełka nie z falistego papieru lub
tektury:
4819 20 10 0-- O masie jednostkowej papieru lub tektury poniżej 600 g/m2

ex4819 20 10 0Opakowania kartonowe stosowane do napełniania produktami
przemysłu mleczarskiego i owocowo-warzywnego, z wyjątkiem napojów
alkoholowych0
50015001 00 00 0Kokony jedwabników nadające się do motania0
50025002 00 00 0Jedwab surowy (nieskręcany)0
50035003Odpady jedwabiu (łącznie z kokonami nie nadającymi się do motania,
odpadami przędzy lub szarpanką rozwłóknioną):
5003 10 00 0- Nie zgrzeblone, ani nie czesane1066
5003 90 00 0- Pozostałe1066
50045004 00Przędza jedwabna (inna niż przędza z odpadów jedwabiu), nie
przeznaczona do sprzedaży detalicznej:
5004 00 10 0- Nie bielona, prana lub bielona1056 5,0
5004 00 90 0- Pozostała1056 5,0
50055005 00Przędza z odpadów jedwabiu, nie przeznaczona do sprzedaży
detalicznej:
5005 00 10 0- Nie bielona, prana lub bielona1066 5,0
5005 00 90 0- Pozostała1066 5,0
50065006 00Przędza jedwabna i przędza z odpadów jedwabiu, przeznaczona do
sprzedaży detalicznej; substytut katgutu z jedwabiu:
5006 00 10 0- Przędza jedwabna10565 5,0
5006 00 90 0- Przędza z wyczesków lub innych odpadów jedwabiu; substytut
katgutu z jedwabiu10565 5,0
50075007Tkaniny jedwabne z jedwabiu lub odpadów jedwabiu:
5007 10 00 0- Tkaniny z wyczesków jedwabiu1066 5,0
5007 20- Pozostałe tkaniny zawierające w masie 85% lub więcej jedwabiu
lub odpadów jedwabiu innych niż wyczeski jedwabiu:
-- Krepy:
5007 20 11 0--- Nie bielone, prane lub bielone1066 5,0
5007 20 19 0--- Pozostałe1066 5,0
-- Pongee, habutai, honan, szantung, kora i podobne dalekowschodnie
tkaniny, wyprodukowane całkowicie z jedwabiu (nie mieszane z wyczeskami,
ani innymi odpadami jedwabiu, ani z innymi materiałami włókienniczymi):

5007 20 21 0--- O splocie płóciennym, nie bielone bez dalszej obróbki,
poza praniem1066 5,0
--- Pozostałe:
5007 20 31 0---- O splocie płóciennym1066 5,0
5007 20 39 0---- Pozostałe1066 5,0
-- Pozostałe:
5007 20 41 0--- Tkaniny ażurowe1066 5,0
--- Pozostałe:
5007 20 51 0---- Nie bielone, prane lub bielone1066 5,0
5007 20 59 0---- Farbowane1066 5,0
---- Z przędzy o różnych kolorach:
5007 20 61 0----- O szerokości powyżej 57 cm, ale nie przekraczającej 75
cm1066 5,0
5007 20 69 0----- Pozostałe1066 5,0
5007 20 71 0---- Drukowane1066 5,0
5007 90- Pozostałe tkaniny:
5007 90 10 0-- Nie bielone, prane lub bielone1066 5,0
5007 90 30 0-- Farbowane1066 5,0
5007 90 50 0-- Z przędzy w różnych kolorach1066 5,0
5007 90 90 0-- Drukowane1066 5,0
51015101Wełna, z wyjątkiem zgrzeblonej lub czesanej:
- Wełna potna, łącznie z wełną praną z drugiej strzyży:
5101 11 00-- Wełna strzyżona:
5101 11 00 1--- O grubości nominalnej 24 mikrony i powyżej0
5101 19 00-- Pozostała:
5101 19 00 1--- O grubości nominalnej 24 mikrony i powyżej0
- Wełna odtłuszczona, nie karbonizowana:
5101 21 00-- Wełna strzyżona:
5101 21 00 1--- O grubości nominalnej 24 mikrony i powyżej0
5101 29 00-- Pozostała:
5101 29 00 1--- O grubości nominalnej 24 mikrony i powyżej0
5101 30 00- Karbonizowana:
5101 30 00 1-- O grubości nominalnej 24 mikrony i powyżej0
51115111Tkaniny ze zgrzeblonej wełny lub zgrzeblonej sierści zwierzęcej
cienkiej:
- Zawierające w masie 85% lub więcej wełny lub cienkiej sierści
zwierzęcej:
5111 11-- O masie jednostkowej nie przekraczającej 300 g/m2:
--- Tkaniny lodenowe:
5111 11 11 0---- W cenie 2,50 ECU lub więcej za m215
5111 11 19 0---- Pozostałe15
--- Pozostałe tkaniny:
5111 11 91 0---- Z przędzy wełnianej, w cenie 2,50 ECU lub więcej za m215

5111 11 99 0---- Pozostałe15
5111 19-- Pozostałe:
--- O masie jednostkowej powyżej 300 g/m2, ale nie przekraczającej 450
g/m2:
---- Tkaniny lodenowe:
5111 19 11 0----- W cenie 2,50 ECU lub więcej za m215
5111 19 19 0----- Pozostałe15
---- Pozostałe tkaniny:
5111 19 31 0----- Z przędzy wełnianej, w cenie 2,50 ECU lub więcej za
m215
5111 19 39 0----- Pozostałe15
--- O masie jednostkowej powyżej 450 g/m2:
5111 19 91 0---- Z przędzy wełnianej, w cenie 2,50 ECU lub więcej za m215

5111 19 99 0---- Pozostałe15
5111 90- Pozostałe:
5111 90 10 0-- Zawierające w masie powyżej 10% materiałów włókienniczych
wymienionych w dziale 501599 7,5
51125112Tkaniny z wełny czesankowej lub cienkiej sierści zwierzęcej
czesankowej:
- Zawierające w masie 85% lub więcej wełny lub czystej sierści
zwierzęcej:
5112 11-- O masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2:
5112 11 10 0--- W cenie 3 ECU lub więcej za m215
5112 11 90 0--- Pozostałe15
5112 19-- Pozostałe:
--- O masie jednostkowej powyżej 200 g/m2, lecz nie przekraczającej 375
g/m2:
5112 19 11 0---- W cenie 3 ECU lub więcej za m215
5112 19 19 0---- Pozostałe15
--- O masie jednostkowej powyżej 375 g/m2:
5112 19 91 0---- W cenie 3 ECU lub więcej za m215
5112 19 99 0---- Pozostałe15
5112 90- Pozostałe:
5112 90 10 0-- Zawierające w masie ponad 10% materiałów włókienniczych
objętych działem 5015
51135113 00 00 0Tkaniny z grubej sierści zwierzęcej lub włosia końskiego15

52055205Przędza bawełniana (z wyłączeniem nici do szycia) zawierająca w
masie 85% lub więcej bawełny, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej:

- Przędza pojedyncza z włókien nie czesanych:
5205 11 00 0-- O masie jednostkowej 714,29 decyteksa lub większej (do 14
numeru metrycznego)1066 5,0
5205 12 00 0-- O masie jednostkowej poniżej 714,29 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 232,56 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 14, lecz nie
przekraczającym 43)10 66 5,0
5205 13 00 0-- O masie jednostkowej poniżej 232,56 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 192,31 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 43, lecz nie
przekraczającym 52)1066 5,0
5205 14 00 0-- O masie jednostkowej poniżej 192,31 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 125 decyteksów (o numerze metrycznym powyżej 52, lecz nie
przekraczającym 80)1066 5,0
5205 15-- O masie jednostkowej poniżej 125 decyteksów (o numerze
metrycznym powyżej 80):
5205 15 10 0--- O masie jednostkowej poniżej 125 decyteksów, lecz nie
mniejszej niż 83,33 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 80, lecz nie
przekraczającym 120)1066 5,0
5205 15 90 0--- O masie jednostkowej poniżej 83,33 decyteksa (o numerze
metrycznym przekraczającym 120)1066 5,0
- Przędza pojedyncza z włókien czesanych:
5205 21 00 0-- O masie jednostkowej 714,29 decyteksów lub większej (do 14
numeru metrycznego)1066 5,0
5205 22 00 0-- O masie jednostkowej poniżej 714,29 decyteksów, lecz nie
mniejszej niż 232,56 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 14, lecz nie
przekraczającym 43)1066 5,0
5205 23 00 0-- O masie jednostkowej poniżej 232,56 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 192,31 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 43, lecz nie
przekraczającym 52)1066 5,0
5205 24 00 0-- O masie jednostkowej poniżej 192,31 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 125 decyteksów (o numerze metrycznym powyżej 52lecz nie
przekraczającym 80)1066 , 5,0
5205 26 00 0-- O masie jednostkowej poniżej 125 decyteksów ale nie
mniejszej niż 106,38 decyteksów (o numerze metrycznym powyżej 80 ale nie
przekraczającym numeru metrycznego 94 dla przędzy pojedynczej)1066 5,0
5205 27 00 0-- O masie jednostkowej poniżej 106,38 decyteksów ale nie
mniejszej niż 83,33 decyteksów (o numerze metrycznym powyżej 94 ale nie
przekraczającym numeru metrycznego 120)1066 5,0
5205 28 00 0-- O masie jednostkowej mniejszej niż 83,33 decyteksów (o
numerze metrycznym powyżej 120)1066 5,0
- Przędza nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien nie czesanych:

5205 31 00 0-- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej 714,29 decyteksa
lub większej (do 14 numeru metrycznego, dla przędzy pojedynczej)1066 5,0
5205 32 00 0-- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 714,29
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 232,56 decyteksa (o numerze metrycznym
powyżej 14, lecz nie przekraczającym 43, dla przędzy pojedynczej)1066 5,0

5205 33 00 0-- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 232,56
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 192,31 decyteksa (o numerze metrycznym
powyżej 43, lecz nie przekraczającym 52, dla przędzy pojedynczej)1066 5,0

5205 34 00 0-- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 192,31
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 125 decyteksów (o numerze metrycznym
powyżej 52ecz nie przekraczającym 80, dla przędzy pojedynczej)10l66 , 5,0

5205 35-- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 125 decyteksów
(o numerze metrycznym powyżej 80, dla przędzy pojedynczej):
5205 35 10 0--- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 125
decyteksów, lecz nie mniejszej niż 83,33 decyteksa (o numerze metrycznym
powyżej 80, lecz nie przekraczającym 120, dla przędzy pojedynczej)1066
5,0
5205 35 90 0--- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 83,33
decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 120, dla przędzy pojedynczej)1066
5,0
- Przędza nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien czesanych:

5205 41 00 0-- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej 714,29 decyteksa
lub większej (do 14 numeru metrycznego, dla przędzy pojedynczej)1066 5,0
5205 42 00 0-- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 714,29
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 232,56 decyteksa (o numerze metrycznym
powyżej 14, lecz nie przekraczającym 43, dla przędzy pojedynczej)1066 5,0

5205 43 00 0-- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 232,56
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 192,31 decyteksa (o numerze metrycznym
powyżej 43, lecz nie przekraczającym 52, dla przędzy pojedynczej)1066 5,0

5205 44 00 0-- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 192,31
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 125 decyteksów (o numerze metrycznym
powyżej 52, lecz nie przekraczającym 80, dla przędzy pojedynczej)1066 5,0

5205 46 00 0-- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 125
decyteksów ale nie mniejszej niż 106,38 decyteksów (o numerze metrycznym
powyżej 80 ale nie przekraczającym numeru metrycznego 94 dla przędzy
pojedyńczej)1066 5,0
5205 47 00 0-- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 106,38
decyteksów ale nie mniejszej niż 83,33 decyteksów (o numerze metrycznym
powyżej 94 ale nie przekraczającym numeru metrycznego 120 dla przędzy
pojedyńczej)1066 5,0
5205 48 00 0-- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 83,33
decyteksów (o numerze metrycznym powyżej 120, dla przędzy pojedynczej)1066
5,0
52065206Przędza bawełniana (z wyłączeniem nici do szycia) zawierająca w
masie poniżej 85% bawełny, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej:

- Przędza pojedyncza z włókien nie czesanych:
5206 11 00 0-- O masie jednostkowej 714,29 decyteksa lub większej (do 14
numeru metrycznego)1066 5,0
5206 12 00 0-- O masie jednostkowej poniżej 714,29 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 232,56 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 14lecz nie
przekraczającym 43)1066 , 5,0
5206 13 00 0-- O masie jednostkowej poniżej 232,56 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 192,31 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 43lecz nie
przekraczającym 52)1066 , 5,0
5206 14 00 0-- O masie jednostkowej poniżej 192,31 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 125 decyteksów (o numerze metrycznym powyżej 52lecz nie
przekraczającym 80)1066 , 5,0
5206 15-- O masie jednostkowej poniżej 125 decyteksów (o numerze
metrycznym powyżej 80):
5206 15 10 0--- O masie jednostkowej poniżej 125 decyteksów, lecz nie
mniej niż 83,33 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 80, lecz nie
przekraczającym 120)1066 5,0
5206 15 90 0--- O masie jednostkowej poniżej 83,33 decyteksa (o numerze
metrycznym powyżej 120)1066 5,0
- Przędza pojedyncza z włókien czesanych:
5206 21 00 0-- O masie jednostkowej 714,29 decyteksa lub większej (do 14
numeru metrycznego)1066 5,0
5206 22 00 0-- O masie jednostkowej poniżej 714,29 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 232,56 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 14lecz nie
przekraczającym 43)1066 , 5,0
5206 23 00 0-- O masie jednostkowej poniżej 232,56 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 192,31 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 43lecz nie
przekraczającym 52)1066 , 5,0
5206 24 00 0-- O masie jednostkowej poniżej 192,31 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 125 decyteksów (o numerze metrycznym powyżej 52lecz nie
przekraczającym 80)1066 , 5,0
5206 25-- O masie jednostkowej poniżej 125 decyteksów (o numerze
metrycznym powyżej 80):
5206 25 10 0--- O masie jednostkowej poniżej 125 decyteksów, lecz nie
mniejszej niż 83,33 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 80, lecz nie
przekraczającym 120)1066 5,0
5206 25 90 0--- O masie jednostkowej poniżej 83,33 decyteksa (o numerze
metrycznym powyżej 120)1066 5,0
- Przędza nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien nie czesanych:

5206 31 00 0-- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej 714,29 decyteksa
lub większej (do 14 numeru metrycznego, dla przędzy pojedynczej)1066 5,0
5206 32 00 0-- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 714,29
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 232,56 decyteksa (o numerze metrycznym
powyżej 14, lecz nie przekraczającym 43, dla przędzy pojedynczej)1066 5,0

5206 33 00 0-- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 232,56
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 192,31 decyteksa (o numerze metrycznym
powyżej 43, lecz nie przekraczającym 52, dla przędzy pojedynczej)1066 5,0

5206 34 00 0-- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 192,31
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 125 decyteksów (o numerze metrycznym
powyżej 52, lecz nie przekraczającym 80, dla przędzy pojedynczej)1066 5,0

5206 35-- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 125 decyteksów
(o numerze metrycznym powyżej 80, dla przędzy pojedynczej):
5206 35 10 0--- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 125
decyteksów, lecz nie mniejszej niż 83,33 decyteksa (o numerze metrycznym
powyżej 80, lecz nie przekraczającym 120, dla przędzy pojedynczej)1066
5,0
5206 35 90 0--- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 83,33
decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 120, dla przędzy pojedynczej)1066
5,0
- Przędza nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien czesanych:

5206 41 00 0-- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej 714,29 decyteksa
lub większej (do 14 numeru metrycznego, dla przędzy pojedynczej)1066 5,0
5206 42 00 0-- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 714,29
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 232,56 decyteksa (o numerze metrycznym
powyżej 14, lecz nie przekraczającym 43, dla przędzy pojedynczej)1066 5,0

5206 43 00 0-- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 232,56
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 192,31 decyteksa (o numerze metrycznym
powyżej 43, lecz nie przekraczającym 52, dla przędzy pojedynczej)1066 5,0

5206 44 00 0-- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 192,31
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 125 decyteksów (o numerze metrycznym
powyżej 52, lecz nie przekraczającym 80, dla przędzy pojedynczej)1066 5,0

5206 45-- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 125 decyteksów
(o numerze metrycznym powyżej 80, dla przędzy pojedynczej):
5206 45 10 0--- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 125
decyteksów, lecz nie mniejszej niż 83,33 decyteksa (o numerze metrycznym
powyżej 80, lecz nie przekraczającym 120, dla przędzy pojedynczej)1066
5,0
5206 45 90 0--- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 83,33
decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 120, dla przędzy pojedynczej)1066
5,0
52085208Tkaniny bawełniane, zawierające w masie 85% lub więcej bawełny, o
masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2:
- Nie bielone:
5208 11-- O splocie płóciennym, o masie jednostkowej nie przekraczającej
100 g/m2:
5208 11 10 0--- Tkaniny do wyrobu bandaży, opatrunków i gazy medycznej15
7,5
5208 11 90 0--- Pozostałe15 7,5
5208 12-- O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 100 g/m2:

--- O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 100 g/m2, lecz
nie przekraczającej 130 g/m2, o szerokości:
5208 12 11 0---- Nie przekraczającej 115 cm15 7,5
5208 12 13 0---- Powyżej 115 cm, lecz nie przekraczającej 145 cm15 7,5

5208 12 15 0---- Powyżej 145 cm, lecz nie przekraczającej 165 cm15 7,5

5208 12 19 0---- Powyżej 165 cm15 7,5
--- O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 130 g/m2 i o
szerokości:
5208 12 91 0---- Nie przekraczającej 115 cm15 7,5
5208 12 93 0---- Powyżej 115 cm, lecz nie przekraczającej 145 cm15 7,5

5208 12 95 0---- Powyżej 145 cm, lecz nie przekraczającej 165 cm15 7,5

5208 12 99 0---- Powyżej 165 cm15 7,5
5208 13 00 0-- O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym,
łącznie z krzyżowanym splotem diagonalnym15 7,5
5208 19 00 0-- Pozostałe tkaniny15 7,5
- Bielone:
5208 21-- O splocie płóciennym, o masie jednostkowej nie przekraczającej
100 g/m2:
5208 21 10 0--- Tkaniny do wyrobu bandaży, opatrunków i gaz medycznych15
7,5
5208 21 90 0--- Pozostałe15 7,5
5208 22-- O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 100 g/m2:

--- O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 100 g/m2, lecz
nie przekraczającej 130 g/m2, o szerokości:
5208 22 11 0---- Nie przekraczającej 115 cm15 7,5
5208 22 13 0---- Powyżej 115 cm, lecz nie przekraczającej 145 cm15 7,5

5208 22 15 0---- Powyżej 145 cm, lecz nie przekraczającej 165 cm15
5208 22 19 0---- Powyżej 165 cm15
--- O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 130 g/m2, o
szerokości:
5208 22 91 0---- Nie przekraczającej 115 cm15
5208 22 93 0---- Powyżej 115 cm, lecz nie przekraczającej 145 cm15
5208 22 95 0---- Powyżej 145 cm, lecz nie przekraczającej 165 cm15
5208 22 99 0---- Powyżej 165 cm15
5208 23 00 0-- O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym,
łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowym15
5208 29 00 0-- Pozostałe tkaniny15
- Barwione:
5208 31 00 0-- O splocie płóciennym, o masie jednostkowej nie
przekraczającej 100 g/m215
5208 32-- O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 100 g/m2:

--- O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 100 g/m2, lecz
nie przekraczającej 130 g/m2, o szerokości:
5208 32 11 0---- Nie przekraczającej 115 cm15
5208 32 13 0---- Powyżej 115 cm, lecz nie przekraczającej 145 cm15
5208 32 15 0---- Powyżej 145 cm, lecz nie przekraczającej 165 cm15
5208 32 19 0---- Powyżej 165 cm15
--- O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 130 g/m2, o
szerokości:
5208 32 91 0---- Nie przekraczającej 115 cm15
5208 32 93 0---- Powyżej 115 cm, lecz nie przekraczającej 145 cm15
5208 32 95 0---- Powyżej 145 cm, lecz nie przekraczającej 165 cm15
5208 32 99 0---- Powyżej 165 cm15
5208 33 00 0-- O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym,
łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowym15
5208 39 00 0-- Pozostałe tkaniny15
- Z przędzy o różnych barwach:
5208 41 00 0-- O splocie płóciennym, o masie jednostkowej nie
przekraczającej 100 g/m215
5208 42 00 0-- O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 100
g/m215
5208 43 00 0-- O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym,
łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowym15
5208 49 00 0-- Pozostałe tkaniny15
- Drukowane:
5208 51 00 0-- O splocie płóciennym, o masie jednostkowej nie
przekraczającej 100 g/m215
5208 52-- O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 100 g/m2:

5208 52 10 0--- O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 100
g/m2, lecz nie przekraczającej 130 g/m215
5208 52 90 0--- O splocie płóciennym, o masie jednostkowej powyżej 130
g/m215
5208 53 00 0-- O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym,
łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowym15
5208 59 00 0-- Pozostałe tkaniny15
52095209Tkaniny bawełniane, zawierające w masie 85% lub więcej bawełny, o
masie jednostkowej powyżej 200 g/m2:
- Nie bielone:
5209 11 00 0-- O splocie płóciennym15
5209 12 00 0-- O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym,
łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowym15
5209 19 00 0-- Pozostałe tkaniny15
- Bielone:
5209 21 00 0-- O splocie płóciennym15
5209 22 00 0-- O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym,
łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowym15
5209 29 00 0-- Pozostałe tkaniny15
- Barwione:
5209 31 00 0-- O splocie płóciennym15
5209 32 00 0-- O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym,
łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowym15
5209 39 00 0-- Pozostałe tkaniny15
- Z przędzy o różnych barwach:
5209 41 00 0-- O splocie płóciennym15
5209 42 00 0-- Drelich15
5209 43 00 0-- Pozostałe tkaniny o splocie diagonalnym trójnitkowym lub
czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowym15
5209 49-- Pozostałe tkaniny:
5209 49 10 0--- Tkaniny żakardowe o szerokości powyżej 115 cm, lecz
mniejszej niż 140 cm15
5209 49 90 0--- Pozostałe15
- Drukowane:
5209 51 00 0-- O splocie płóciennym15
5209 52 00 0-- O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym,
łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowym15
5209 59 00 0-- Pozostałe tkaniny15
52105210Tkaniny bawełniane, zawierające w masie poniżej 85% bawełny,
mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej
nie przekraczającej 200 g/m2:
- Nie bielone:
5210 11-- O splocie płóciennym:
5210 11 10 0--- O szerokości nie przekraczającej 165 cm15
5210 11 90 0--- O szerokości powyżej 165 cm15
5210 12 00 0-- O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym,
łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowym15
5210 19 00 0-- Inne tkaniny15
- Bielone:
5210 21-- O splocie płóciennym:
5210 21 10 0--- O szerokości nie przekraczającej 165 cm15
5210 21 90 0--- O szerokości powyżej 165 cm15
5210 22 00 0-- O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym,
łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowym15
5210 29 00 0-- Pozostałe tkaniny15
- Barwione:
5210 31-- O splocie płóciennym:
5210 31 10 0--- O szerokości nie przekraczającej 165 cm15
5210 31 90 0--- O szerokości powyżej 165 cm15
5210 32 00 0-- O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym,
łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowym15
5210 39 00 0-- Pozostałe tkaniny15
- Z przędzy o różnych barwach:
5210 41 00 0-- O splocie płóciennym15
5210 42 00 0-- O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym,
łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowym15
5210 49 00 0-- Pozostałe tkaniny15
- Drukowane:
5210 51 00 0-- O splocie płóciennym15
5210 52 00 0-- O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym,
łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowym15
5210 59 00 0-- Pozostałe tkaniny15
52115211Tkaniny bawełniane, zawierające w masie poniżej 85% bawełny,
mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie jednostkowej
powyżej 200 g/m2:
- Nie bielone:
5211 11 00 0-- O splocie płóciennym15
5211 12 00 0-- O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym,
łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowym15
5211 19 00 0-- Pozostałe tkaniny15
- Bielone:
5211 21 00 0-- O splocie płóciennym15
5211 22 00 0-- O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym,
łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowym15
5211 29 00 0-- Pozostałe tkaniny15
- Barwione:
5211 31 00 0-- O splocie płóciennym15
5211 32 00 0-- O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym,
łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowym15
5211 39 00 0-- Pozostałe tkaniny15
- Z przędzy o różnych barwach:
5211 41 00 0-- O splocie płóciennym15
5211 42 00 0-- Drelich15
5211 43 00 0-- Pozostałe tkaniny o splocie diagonalnym trójnitkowym lub
czteronitkowym, łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowym15
5211 49-- Pozostałe tkaniny:
5211 49 10 0--- Tkaniny żakardowe15
5211 49 90 0--- Pozostałe15
- Drukowane:
5211 51 00 0-- O splocie płóciennym15
5211 52 00 0-- O splocie diagonalnym trójnitkowym lub czteronitkowym,
łącznie ze splotem diagonalnym krzyżowym15
5211 59 00 0-- Pozostałe tkaniny15
52125212Inne tkaniny bawełniane:
- O masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2:
5212 11-- Nie bielone:
5212 11 10 0--- Tkaniny z przędzy mieszankowej lnianej lub na bazie lnu15

5212 11 90 0--- Mieszane inaczej15
5212 12-- Bielone:
5212 12 10 0--- Tkaniny z przędzy mieszankowej lnianej lub na bazie lnu15

5212 12 90 0--- Mieszane inaczej15
5212 13-- Barwione:
5212 13 10 0--- Tkaniny z przędzy mieszankowej lnianej lub na bazie lnu15

5212 13 90 0--- Mieszane inaczej15
5212 14-- Z przędzy o różnych barwach:
5212 14 10 0--- Tkaniny z przędzy mieszankowej lnianej lub na bazie lnu15

5212 14 90 0--- Mieszane inaczej15
5212 15-- Drukowane:
5212 15 10 0--- Tkaniny z przędzy mieszankowej lnianej lub na bazie lnu15

5212 15 90 0--- Mieszane inaczej15
- O masie jednostkowej powyżej 200 g/m2:
5212 21-- Nie bielone:
5212 21 10 0--- Tkaniny z przędzy mieszankowej lnianej lub na bazie lnu15

5212 21 90 0--- Mieszane inaczej15
5212 22-- Bielone:
5212 22 10 0--- Tkaniny z przędzy mieszankowej lnianej lub na bazie lnu15

5212 22 90 0--- Mieszane inaczej15
5212 23-- Barwione:
5212 23 10 0--- Tkaniny z przędzy mieszankowej lnianej lub na bazie lnu15

5212 23 90 0--- Mieszane inaczej15
5212 24-- Z przędzy o różnych barwach:
5212 24 10 0--- Tkaniny z przędzy mieszankowej lnianej lub na bazie lnu15

5212 24 90 0--- Mieszane inaczej15
5212 25-- Drukowane:
5212 25 10 0--- Tkaniny z przędzy mieszankowej lnianej lub na bazie lnu15

5212 25 90 0--- Mieszane inaczej15
53065306Przędza lniana:
5306 10- Pojedyncza:
-- Nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej:
--- O masie jednostkowej 833,3 decyteksa lub większej (o numerze
metrycznym nie przekraczającym 12):
5306 10 11 0---- Nie bielona15
5306 10 19 0---- Pozostała15
--- O masie jednostkowej poniżej 833,3 decyteksa, lecz nie mniejszej niż
277,8 decyteksa (o numerze metrycznym ponad 12, lecz nie ponad 36):

5306 10 31 0---- Nie bielona15
5306 10 39 0---- Pozostała15
5306 10 50 0--- O masie jednostkowej poniżej 277,8 decyteksa (o numerze
metrycznym ponad 36)15
5306 10 90 0-- Przeznaczona do sprzedaży detalicznej15
5306 20- Nitkowana lub nitkowana wielokrotnie:
-- Nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej:
5306 20 11 0--- Nie bielona15
5306 20 19 0--- Pozostała15
5306 20 90 0-- Przeznaczona do sprzedaży detalicznej15
53105310Tkaniny z juty lub innych łykowych włókien przędnych z pozycji nr
5303:
5310 10- Nie bielone:
5310 10 10 0-- O szerokości nie przekraczającej 150 cm15 7,5
5310 10 90 0-- O szerokości powyżej 150 cm15
5310 90 00 0- Pozostałe15
53115311 00Tkaniny z innych roślinnych włókien przędnych; tkaniny z
przędzy papierowej:
5311 00 10 0- Z ramii15
5311 00 90 0- Pozostałe15
54025402Przędza z włókna ciągłego syntetycznego (inna niż nici do szycia),
nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, łącznie z syntetycznym włóknem
pojedynczym o masie jednostkowej nie przekraczającej 67 decyteksów:

- Przędza teksturowana:
5402 33-- Z poliesterów:
5402 33 10 0--- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej nie
przekraczającej 14 teksów0
5402 33 90 0--- O masie jednostkowej przędzy pojedynczej powyżej 14
teksów0
- Pozostała przędza, pojedyncza, nieskręcana lub o skręcie nie
przekraczającym 50 obrotów na metr:
5402 42 00 0-- Z poliestrów, częściowo orientowana0
5402 49-- Pozostała:
5402 49 10 0--- Elastomerowa0
- Pozostała przędza, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie:
5402 62-- Z poliestrów:
5402 62 90 0--- O masie jednostkowej pojedynczej przędzy powyżej 14
teksów0
54045404Syntetyczne włókno pojedyncze o masie jednostkowej 67 decyteksów
lub większej, którego żaden wymiar przekroju poprzecznego nie przekracza 1
mm; pasek i podobne (na przykład sztuczna słoma) z syntetycznych
materiałów włókienniczych o pozornej szerokości nie przekraczającej 5 mm:

5404 10- Włókno pojedyncze:
5404 10 10 0-- Elastomerowe0
55015501Kabel z włókna syntetycznego:
5501 10 00 0- Z nylonu lub innych poliamidów0
5501 20 00 0- Z poliestrów0
5501 30 00 0- Akrylowy lub modakrylowy0
5501 90 00 0- Pozostały0
55025502 00Kabel z włókna przetworzonego:
5502 00 10 0- Z jedwabiu wiskozowego0
5502 00 90 0- Pozostały0
55035503Syntetyczne włókna cięte, nie zgrzeblone, nie czesane, ani nie
przerobione w inny sposób do przędzenia:
5503 10- Z nylonu lub innych poliamidów:
-- Z poliamidów aromatycznych:
5503 10 11 0--- O dużej wytrzymałości na rozciąganie84,84,8 4,0
5503 10 19 0--- Pozostałe84,84,8 4,0
5503 10 90 0-- Pozostałe84,84,8 4,0
5503 20 00 0- Z poliestrów84,84,8 4,0
5503 30 00 0- Akrylowe lub modakrylowe84,84,8 4,0
5503 40 00 0- Z polipropylenu84,84,8
5503 90- Pozostałe:
5503 90 10 0-- Chlorowłókna84,84,8
5503 90 90 0-- Pozostałe84,84,8
55095509Przędza (z wyłączeniem nici do szycia) z syntetycznych włókien
ciętych, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej:
- Zawierająca w masie 85% lub więcej włókien ciętych z nylonu lub innych
poliamidów:
5509 11 00 0-- Przędza pojedyncza84,84,8 4,0
5509 12 00 0-- Przędza nitkowana lub nitkowana wielokrotnie84,84,8 4,0
- Zawierająca w masie 85% lub więcej ciętych włókien poliestrowych:

5509 21-- Przędza pojedyncza:
5509 21 10 0--- Nie bielona lub bielona84,84,8 4,0
5509 21 90 0--- Pozostała84,84,8 4,0
5509 22-- Przędza nitkowana lub nitkowana wielokrotnie:
5509 22 10 0--- Nie bielona lub bielona84,84,8 4,0
5509 22 90 0--- Pozostała84,84,8 4,0
- Zawierająca w masie 85% lub więcej ciętych włókien akrylowych lub
modakrylowych:
5509 31-- Przędza pojedyncza:
5509 31 10 0--- Nie bielona lub bielona84,84,8 4,0
5509 31 90 0--- Pozostała84,84,8 4,0
5509 32-- Przędza nitkowana lub nitkowana wielokrotnie:
5509 32 10 0--- Nie bielona lub bielona84,84,8 4,0
5509 32 90 0--- Pozostała84,84,8 4,0
- Pozostała przędza zawierająca w masie 85% lub więcej syntetycznych
włókien ciętych:
5509 41-- Przędza pojedyncza:
5509 41 10 0--- Nie bielona lub bielona84,84,8 4,0
5509 41 90 0--- Pozostała84,84,8 4,0
5509 42-- Przędza nitkowana lub nitkowana wielokrotnie:
5509 42 10 0--- Nie bielona lub bielona84,84,8 4,0
5509 42 90 0--- Pozostała84,84,8 4,0
- Pozostała przędza z poliestrowych włókien ciętych:
5509 51 00 0-- Mieszana głównie lub wyłącznie z przetworzonymi włóknami
ciętymi84,84,8 4,0
5509 52-- Mieszana głównie lub wyłącznie z wełną lub cienką sierścią
zwierzęcą:
5509 52 10 0--- Nie bielona lub bielona84,84,8 4,0
5509 52 90 0--- Pozostała84,84,8 4,0
5509 53 00 0-- Mieszana głównie lub wyłącznie z bawełną84,84,8 4,0
5509 59 00 0-- Pozostała84,84,8 4,0
- Pozostała przędza z ciętych włókien akrylowych lub modakrylowych:

5509 61-- Mieszana głównie lub wyłącznie z wełną lub cienką sierścią
zwierzęcą:
5509 61 10 0--- Nie bielona lub bielona84,84,8 4,0
5509 61 90 0--- Pozostała84,84,8 4,0
5509 62 00 0-- Mieszana głównie lub wyłącznie z bawełną84,84,8 4,0
5509 69 00 0-- Pozostała84,84,8 4,0
- Pozostała przędza:
5509 91-- Mieszana głównie lub wyłącznie z wełną lub cienką sierścią
zwierzęcą:
5509 91 10 0--- Nie bielona lub bielona84,84,8 4,0
5509 91 90 0--- Pozostała84,84,8 4,0
5509 92 00 0-- Mieszana głównie lub wyłącznie z bawełną84,84,8 4,0
5509 99 00 0-- Pozostała84,84,8 4,0
55115511Przędza (z wyłączeniem nici do szycia) z chemicznych włókien
ciętych, przeznaczona do sprzedaży detalicznej:
5511 10 00 0- Z syntetycznych włókien ciętych, zawierająca w masie 85%
lub więcej takich włókien84,84,8 4,0
5511 20 00 0- Z syntetycznych włókien ciętych, zawierająca w masie
poniżej 85% takich włókien84,84,8 4,0
5511 30 00 0- Z przetworzonych włókien ciętych84,84,8 4,0
59115911Tkaniny i wyroby z materiałów włókienniczych do zastosowań
technicznych, wyszczególnione w uwadze 7 do niniejszego działu:
5911 10 00 0- Tkaniny, filce i tkaniny podbite filcem, powlekane,
pokrywane lub laminowane gumą, skórą lub innymi materiałami, w rodzaju
używanych do wyrobu obić zgrzeblarskich i podobnych wyrobów stosowanych do
celów technicznych włącznie z wąskimi tkaninami wykonanymi z aksamitu
impregnowanego gumą do pokrywania wrzecion tkackich (nawojów tkackich)

ex5911 10 00 0Obciągi gumowe offsetowe-tkaniny wielowarstwowe pokryte
gumą0
- Tkanina i filc, bez końca lub zaopatrzone w urządzenia spinające,
stosowane w maszynach papierniczych lub podobnych (np. do pulpy lub masy
azbestowo-cementowej):
5911 31-- O masie jednostkowej poniżej 650 g/m2
5911 31 90 0--- Z innych materiałów włókienniczych
ex5911 31 90 0Sita i suszniki stosowane w maszynach papierniczych0
5911 32-- O masie jednostkowej 650 g/m2 lub większej:
5911 32 90 0--- Z innych materiałów włókienniczych
ex5911 32 90 0Filce, sita i suszniki stosowane w maszynach papierniczych0

61156115Rajstopy, trykoty, pończochy, skarpety i inne trykotaże, łącznie z
pończochami przeciwżylakowymi i obuwiem bez nakładanych podeszew, dziane
lub szydełkowane:
- Pozostałe:
6115 93-- Z włókien syntetycznych:
6115 93 10 0--- Pończochy przeciwżylakowe0
68066806Wełna żużlowa, wełna skalna i podobne wełny mineralne; wermikulit
porowaty, iły porowate, żużel spieniony i podobne porowate materiały
mineralne; mieszaniny i wyroby materiałów mineralnych izolujących
cieplnie, akustycznie lub pochłaniających dźwięki inne niż z pozycji nr
6811 lub 6812 albo działem 69:
6806 90 00 0- Pozostałe
ex6806 90 00 0Włókno ceramiczne0
70027002Szkło w postaci kulek (z wyjątkiem mikrokulek z pozycji nr 7018),
prętów lub rur, nie obrobione:
- Rury:
7002 39 00 0-- Pozostałe0
70117011Szklane osłony (łącznie z bańkami i rurkami), otwarte, oraz ich
części szklane, bez wyposażenia, do lamp elektrycznych, lamp
elektronopromieniowych i podobnych:
7011 10- Do oświetlenia elektrycznego:
7011 10 10 0-- Bańki do żarówek o największej zewnętrznej średnicy 25 mm
lub więcej, lecz nie przekraczającej 70 mm0
7011 10 90 0-- Pozostałe0
7011 20 00 0- Do lamp elektronopromieniowych0
70197019Włókna szklane (łącznie z watą szklaną) oraz wyroby z nich (np.
przędza, tkaniny):
- Taśmy przędzy, niedoprzędy, przędza i nici szklane cięte:
7019 11 00 0-- Nici szklane cięte o długość nie przekraczającej 50 mm0

7019 19-- Pozostałe:
7019 19 90 0--- Z włókien ciągłych0
72027202Żelazostopy:
- Żelazomangan:
7202 11-- Zawierający w masie powyżej 2% węgla:
7202 11 20 0--- O granulacji nie przekraczającej 5 mm i z zawartością w
masie powyżej 65% (ECSC)1599
7202 11 80 0--- Pozostały (ECSC)1599
7202 19 00 0-- Pozostały1599
- Żelazokrzem:
7202 21-- Zawierający w masie powyżej 55% krzemu:
7202 21 10 0--- Zawierający w masie powyżej 55%, ale nie przekraczający
80% krzemu1599
7202 21 90 0--- Zawierający w masie powyżej 80% krzemu1599
7202 29 00 0-- Pozostały1599
7202 30 00 0- Żelazokrzemomangan1599
- Żelazochrom:
7202 41-- Zawierający w masie powyżej 4% węgla:
7202 41 10 0--- Zawierający w masie powyżej 4%, ale nie przekraczającej
6% węgla1599
--- Zawierający w masie powyżej 6% węgla:
7202 41 91 0---- Zawierający w masie 60% chromu lub mniej1599
7202 41 99 0---- Zawierający w masie powyżej 60% chromu1599
7202 49-- Pozostały:
7202 49 10 0--- Zawierający w masie 0,05% węgla lub mniej1599
7202 49 50 0--- Zawierający w masie powyżej 0,05%, ale nie
przekraczającej 0,5% węgla1599
7202 49 90 0--- Zawierający w masie powyżej 0,5%, ale nie przekraczającej
4% węgla1599
7202 50 00 0- Żelazokrzemochrom1599
7202 60 00 0- Żelazonikiel1599
7202 70 00 0- Żelazomolibden1599
7202 80 00 0- Żelazowolfram i żelazokrzemowolfram1599
- Pozostały:
7202 91 00 0-- Żelazotytan i żelazokrzemotytan1599
7202 92 00 0-- Żelazowanad1599
7202 93 00 0-- Żelazoniob1599
7202 99-- Pozostały:
--- Żelazofosfor:
7202 99 11 0---- Zawierający w masie powyżej 3%, ale mniej niż 15%
fosforu (ECSC)1599
7202 99 19 0---- Zawierający w masie 15% lub więcej fosforu1599
7202 99 30 0--- Żelazokrzemomagnez1599
7202 99 80 0--- Pozostałe1599
72037203Produkty zawierające żelazo otrzymywane przez bezpośrednie
odtlenianie rudy żelaza i innych gąbczastych produktów zawierających
żelazo, w bryłach, granulkach lub w podobnych postaciach; żelazo o
czystości w masie minimum 99,94%, w bryłach, granulkach lub w podobnych
postaciach:
7203 10 00 0- Produkty zawierające żelazo otrzymywane przez bezpośrednie
odtlenianie rudy żelaza (ECSC)15
7203 90 00 0- Pozostałe (ECSC)15
72047204Odpady i złom żeliwa i stali; wlewki do przetopienia z żeliwa lub
stali:
7204 10 00 0- Odpady i złom żeliwny0
- Odpady i złom ze stali stopowej
7204 21-- Ze stali nierdzewnej:
7204 21 10 0--- Zawierającej 8% lub więcej niklu w masie (ECSC)0
7204 21 90 0--- Pozostałe (ECSC)0
7204 29 00 0-- Pozostałe0
7204 30 00 0- Odpady i złom z ocynowanego żeliwa lub stali (ECSC)0
- Pozostałe odpady i złom:
7204 41-- Wióry z toczenia, wiórkowania, dłutowania, frezowania,
piłowania, pilnikowania, okrawania i tłoczenia, w wiązkach lub nie:

7204 41 10 0--- Wióry z toczenia, wiórkowania, dłutowania, frezowania,
piłowania i pilnikowania (ECSC)0
--- Ażury z okrawania i tłoczenia:
7204 41 91 0---- W wiązkach (ECSC)0
7204 41 99 0---- Pozostałe (ECSC)0
7204 49-- Pozostałe:
7204 49 10 0--- W kawałkach (rozdrobnione) (ECSC)0
--- Pozostałe:
7204 49 30 0---- W wiązkach (ECSC)0
---- Pozostałe:
7204 49 91 0----- Nie sortowane (ECSC)0
7204 49 99 0----- Pozostałe (ECSC)0
7204 50- Wlewki do przetopienia:
7204 50 10 0-- Ze stali stopowej0
7204 50 90 0-- Pozostałe0
72057205Surówka, surówka zwierciadlista, żeliwo lub stal, w postaci
granulek lub proszku:
7205 10 00 0- Granulki1599
- Proszki:
7205 21 00 0-- Ze stali stopowej1599
7205 29 00 0-- Pozostałe1599
72067206Stal niestopowa w postaci wlewków lub w innych formach pierwotnych
(z wyłączeniem żelaza z pozycji nr 7203):
7206 10 00 0- Wlewki1599
7206 90 00 0- Pozostałe1599
72077207Półwyroby ze stali niestopowej:
- Zawierające w masie poniżej 0,25% węgla:
7207 11-- O prostokątnym (także kwadratowym) przekroju poprzecznym,
szerokości mniejszej niż dwukrotna grubość:
--- Walcowane lub otrzymane przez odlewanie ciągłe:
7207 11 11 0---- Ze stali automatowej (ECSC)15
---- Pozostałe:
7207 11 14 0----- O grubości 130 mm lub mniej (ECSC)15
7207 11 16 0----- O grubości powyżej 130 mm (ECSC)15
7207 11 90 0--- Kute15
7207 12-- Inne, o prostokątnym (innym niż kwadratowy) przekroju
poprzecznym:
7207 12 10 0--- Walcowane lub otrzymane przez odlewanie ciągłe (ECSC)15

7207 12 90 0--- Kute15
7207 19-- Pozostałe:
--- O przekroju poprzecznym w kształcie koła lub wielokąta:
---- Walcowane lub otrzymane przez odlewanie ciągłe:
7207 19 11 0----- Ze stali automatowej (ECSC)15
----- Pozostałe:
7207 19 14 0------ Otrzymane przez odlewanie ciągłe (ECSC)15
7207 19 16 0------ Pozostałe (ECSC)15
7207 19 19 0---- Kute15
--- Półwyroby wstępne do kątowników, kształtowników i profili
7207 19 31 0---- Walcowane lub otrzymane przez odlewanie15
7207 19 39 0---- Kute15
7207 19 90 0--- Pozostałe15
7207 20- Zawierające w masie 0,25% lub więcej węgla:
-- O prostokątnym (nawet kwadratowym), przekroju poprzecznym, szerokości
mniejszej niż dwukrotna grubość:
--- Walcowane lub otrzymane przez odlewanie ciągłe:
7207 20 11 0---- Ze stali automatowej (ECSC)15
---- Pozostałe, zawierające w masie:
7207 20 15 0----- 0,25% lub więcej, ale nie mniej niż 0,6% węgla (ECSC)15

7207 20 17 0----- 0,6% lub więcej węgla (ECSC)15
7207 20 19 0--- Kute15
-- Pozostałe, o prostokątnym (innym niż kwadratowy) przekroju
poprzecznym:
7207 20 32 0--- Walcowane lub otrzymane przez odlewanie ciągłe (ECSC)15

7207 20 39 0--- Kute15
-- O przekroju poprzecznym w kształcie koła lub wielokąta:
--- Walcowane lub otrzymane przez odlewanie ciągłe:
7207 20 51 0---- Ze stali automatowej (ECSC)15
---- Pozostałe:
7207 20 55 0----- Zawierające w masie 0,25% lub więcej, ale nie mniej niż
0,6% węgla (ECSC)15
7207 20 57 0----- Zawierające w masie 0,6% lub więcej węgla (ECSC)15

7207 20 59 0--- Kute15
-- Półwyroby wstępne do kątowników, kształtowników i profili:
7207 20 71 0--- Walcowane lub otrzymane przez odlewanie ciągłe (ECSC)15

7207 20 79 0--- Kute15
7207 20 90 0-- Pozostałe15
72087208Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości 600 mm
lub większej, walcowane na gorąco, nie platerowane, nie pokrywane ani nie
powlekane:
7208 10 00 0- Zwinięte, bez dalszej obróbki oprócz walcowania na gorąco,
z wzorami wypukłymi (ECSC)15
- Pozostałe, zwinięte nie obrobione dalej oprócz walcowania na gorąco,
trawione:
7208 25 00 0-- O grubości 4,75 mm lub większej (ECSC)15
7208 26 00 0-- O grubości 3 mm lub większej, ale poniżej 4,75 mm (ECSC)15

7208 27 00 0-- O grubości poniżej 3 mm (ECSC)15
- Pozostałe, zwinięte, nie obrobione dalej oprócz walcowania na gorąco

7208 36 00 0-- O grubości powyżej 10 mm (ECSC)15
7208 37-- O grubości 4,75 mm lub większej, ale nie przekraczającej 10 mm

7208 37 10 0--- Przeznaczone do ponownego walcowania (ECSC)15
7208 37 90 0--- Pozostałe (ECSC)15
7208 38-- O grubości 3 mm lub większej, ale poniżej 4,75 mm
7208 38 10 0--- Przeznaczone do ponownego walcowania (ECSC)15
7208 38 90 0--- Pozostałe (ECSC)15
7208 39-- O grubości poniżej 3 mm
7208 39 10 0--- Przeznaczone do ponownego walcowania (ECSC)15
7208 39 90 0--- Pozostałe (ECSC)15
7208 40- Nie zwinięte, nie obrobione więcej oprócz walcowania na gorąco z
wzorami wypukłymi
7208 40 10 0-- O grubości 2 mm lub większej (ECSC)15
7208 40 90 0-- O grubości poniżej 2 mm (ECSC)15
- Pozostałe, nie zwinięte, nie obrobione więcej oprócz walcowania na
gorąco
7208 51-- O grubości powyżej 10 mm
7208 51 10 0--- Walcowane z czterech stron lub w zamkniętej komorze o
szerokości nie przekraczającej 1250 mm (ECSC)15
--- Pozostałe, o grubości:
7208 51 30 0---- Przekraczającej 20 mm15
7208 51 50 0---- Przekraczającej 15 mm, nie przekraczającej 20 mm
(ECSC):15
---- Przekraczającej 10 mm, ale ne przekraczającej 15 mm, o szerokości:

7208 51 91 0----- 2050 mm lub więcej (ECSC)15
7208 51 99 0----- Poniżej 2050 mm (ECSC)15
7208 52-- Pozostałe, o grubości 4,75 mm lub więcej, lecz nie
przekraczającej 10 mm
7208 52 10 0--- Walcowane z czterech stron lub w zamkniętej komorze o
szerokości nie przekraczającej 1250 mm (ECSC)15
--- Pozostałe o szerokości:
7208 52 91 0---- 2050 mm lub większej (ECSC):15
7208 52 99 0---- Poniżej 2050 mmm (ECSC)15
7208 53-- O grubości 3 mm lub większej lecz mniejszej niż 4,75 mm
7208 53 10 0--- Walcowane z czterech stron lub w zamkniętej komorze, o
szerokości nie przekraczającej 1250 mm i grubości 4 mm lub większej
(ECSC)15
7208 53 90 0--- Pozostałe (ECSC)15
7208 54-- O grubości mniejszej niż 3 mm
7208 54 10 0--- O grubości 2 mm lub większej (ECSC)15
7208 54 90 0--- O grubości mniejszej niż 2 mm (ECSC)15
7208 90- Pozostałe:
7208 90 10 0-- Nie obrobione więcej niż powierzchniowo lub jedynie
pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem) (ECSC)15

7208 90 90 0-- Pozostałe15
72097209Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej o szerokości 600 mm
lub większej, walcowane na zimno, nie platerowane, nie powlekane ani nie
pokrywane:
- Zwinięte nie obrobione więcej oprócz walcowania na zimno:
7209 15 00 0-- O grubości 3 mm lub większej (ECSC)15
7209 16-- O grubości przekraczającej 1 mm ale mniejszej niż 3 mm
7209 16 10 0--- Elektryczne (ECSC)15
7209 16 90 0--- Pozostałe (ECSC)15
7209 17-- O grubości 0,5 mm lub większej ale nie przekraczającej 1 m

7209 17 10 0--- Elektryczne (ECSC)15
7209 17 90 0--- Pozostałe (ECSC)15
7209 18-- O grubości mniejszej niż 0,5 mm:
7209 18 10 0--- "Electrical" (ECSC)15
--- Pozostałe
7209 18 91 0---- O grubości nie mniejszej niż 0,35 mm ale mniejszej niż
0,5 mm (ECSC)15
7209 18 99 0---- O grubości mniejszej niż 0,35 mm15
- Pozostałe, zwinięte, nie obrobione więcej oprócz walcowania na zimno:

7209 25 00 0-- O grubości 3 mm lub więcej (ECSC)15
7209 26-- O grubości przekraczającej 1 mm lub mniejszej niż 3 mm
7209 26 10 0--- "Electrical" (ECSC)15
7209 26 90 0--- Pozostałe (ECSC)15
7209 27-- O grubości 0,5 mm lub więcej ale nie przekraczającej 1 mm

7209 27 10 0--- "Electrical" (ECSC)15
7209 27 90 0--- Pozostałe (ECSC)15
7209 28-- O grubości mniejszej niż 0,5 mm
7209 28 10 0--- "Electrical"(ECSC)15
7209 28 90 0--- Pozostałe (ECSC)15
7209 90- Pozostałe:
7209 90 10 0-- Nie obrobione więcej niż powierzchniowo, lub jedynie
pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem) (ECSC)15

7209 90 90 0-- Pozostałe15
72107210Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej o szerokości 600 mm
lub więcej, platerowane, powlekane lub pokrywane:
- Pokrywane lub powlekane cyną:
7210 11-- O grubości 0,5 mm lub większej:
7210 11 10 0--- Nie obrobione więcej niż powierzchniowo, lub jedynie
pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem)15
7210 11 90 0--- Pozostałe15
7210 12-- O grubości poniżej 0,5 mm:
--- Nie obrobione więcej niż powierzchniowo, lub jedynie pocięte w
kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem):
7210 12 11---- Blacha biała (ECSC):
7210 12 11 9----- Pozostała15
7210 12 19---- Pozostałe (ECSC):
7210 12 19 9----- Pozostałe15
7210 12 90--- Pozostałe:
7210 12 90 9---- Pozostałe15
7210 20- Pokrywane lub powlekane ołowiem, w tym blacha biała matowa:

7210 20 10 0-- Nie obrobione więcej niż powierzchniowo, lub jedynie
pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem) (ECSC)15

7210 20 90 0-- Pozostałe15
7210 30- Elektrolitycznie pokrywane lub powlekane cynkiem:
7210 30 10 0-- Nie obrobione więcej niż powierzchniowo lub jedynie
pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem) (ECSC)15

7210 30 90 0-- Pozostałe15
- W inny sposób powlekane lub pokrywane cynkiem:
7210 41-- Faliste:
7210 41 10 0--- Nie obrobione więcej niż powierzchniowo, lub jedynie
pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem) (ECSC)15

7210 41 90 0--- Pozostałe15
7210 49-- Pozostałe:
7210 49 10 0--- Nie obrobione więcej niż powierzchniowo, lub jedynie
pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem) (ECSC)15

7210 49 90 0--- Pozostałe15
7210 50- Pokrywane lub powlekane tlenkami chromu lub chromem i tlenkami
chromu:
7210 50 10 0-- Nie obrobione więcej niż powierzchniowo, lub jedynie
pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem) (ECSC)15

7210 50 90 0-- Pozostałe15
- Pokrywane lub powlekane aluminium:
7210 61-- Pokrywane lub powlekane stopami aluminiowo-cynkowymi:
7210 61 10 0--- Nie obrobione więcej niż powierzchniowo lub jedynie
pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem) (ECSC)0

7210 61 90 0--- Pozostałe15
7210 69-- Pozostałe:
7210 69 10 0--- Nie obrobione więcej niż powierzchniowo lub jedynie
pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem) (ECSC)15

ex7210 69 10 0Pokrywane lub powlekane obustronnie aluminium0
ex7210 69 10 0Blacha stalowa o grubości 0,6 do 1,2 mm pokryta obustronnie
aluminium0
7210 69 90 0--- Pozostałe15
7210 70- Malowane, lakierowane lub powlekane tworzywami sztucznymi:

-- Nie obrobione więcej niż powierzchniowo, lub jedynie pocięte w
kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem):
7210 70 31 0--- Blacha biała i wyroby, powlekane tlenkiem chromu lub
chromem, lakierowane (ECSC)1599
7210 70 39 0--- Pozostałe (ECSC)1599
7210 70 90 0-- Pozostałe1599
7210 90- Pozostałe:
7210 90 10 0-- Srebrzone, złocone, platynowane lub emaliowane1599
-- Pozostałe:
--- Nie obrobione więcej niż powierzchniowo, łącznie z platerowaniem lub
jedynie pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem):

7210 90 31 0---- Platerowane (ECSC)1599
7210 90 33 0---- Ocynowane i drukowane (ECSC)1599
7210 90 38 0---- Pozostałe (ECSC)1599
7210 90 90 0--- Pozostałe1599
72117211Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości
poniżej 600 mm, nie platerowane, nie powlekane ani nie pokrywane:
- Nie obrobione więcej oprócz walcowania na gorąco:
7211 13 00 0-- Walcowane z czterech stron lub w zamkniętej komorze o
szerokości przekraczającej 150 mm i grubości nie mniejszej niż 4 mm nie
zwinięte, bez wzorów wypukłych15
7211 14-- Pozostałe o grubości 4,75 mm i więcej
7211 14 10 0--- O szerokości przekraczającej 500 mm (ECSC)15
7211 14 90 0--- O szerokości nie przekraczającej 500 mm (ECSC)15
7211 19-- Pozostałe:
7211 19 20 0--- O szerokości przekraczającej 500 mm (ECSC)15
7211 19 90 0--- O szerokości nie przekraczającej 500 mm (ECSC)15
- Nie obrobione oprócz walcowania na zimno
7211 23-- Zawierające w masie mniej niż 0,25% węgla:
7211 23 10 0--- O szerokości przekraczającej 500 mm (ECSC)15
--- O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
7211 23 51 0---- Zwinięte przeznaczone do wytwarzania cienkiej blachy
(ECSC)15
---- Pozostałe:
7211 23 91 0----- Elektryczne15
7211 23 99 0----- Pozostałe15
7211 29-- Pozostałe:
7211 29 20 0--- O szerokości przekraczającej 500 mm (ECSC)15
--- O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
7211 29 50 0---- Zawierający w masie 0,25% lub więcej, ale mniej niż 0,6%
węgla15
7211 29 90 0---- Zawierający w masie 0,6% lub więcej węgla15
7211 90- Pozostałe:
-- O szerokości powyżej 500 mm:
7211 90 11 0--- Nie obrobione więcej niż powierzchniowo (ECSC)15
7211 90 19 0--- Pozostałe15
7211 90 90 0-- O szerokości nie przekraczającej 500 mm15
72127212Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości
poniżej 600 mm, platerowane, powlekane lub pokrywane:
7212 10- Pokrywane lub powlekane cyną:
7212 10 10 0-- Blacha biała nie obrobiona więcej niż powierzchniowo
(ECSC)15
-- Pozostałe:
--- O szerokości przekraczającej 500 mm:
7212 10 91 0---- Obrobione jedynie powierzchniowo (ECSC)15
7212 10 93 0---- Pozostałe15
7212 10 99 0--- O szerokości nie przekraczającej 500 mm15
7212 20- Elektrolicznie pokrywane lub powlekane cynkiem:
-- O szerokości powyżej 500 mm:
7212 20 11 0--- Nie obrobione więcej niż powierzchniowo (ECSC)15
7212 20 19 0--- Pozostałe15
7212 20 90 0-- O szerokości nie przekraczającej 500 mm15
7212 30- W inny sposób powlekane lub pokrywane cynkiem:
-- O szerokości przekraczającej 500 mm:
7212 30 11 0--- Nie obrobione więcej niż powierzchniowo (ECSC)15
7212 30 19 0--- Pozostałe15
7212 30 90 0-- O szerokości nie przekraczającej 500 mm15
7212 40- Malowane, lakierowane lub powlekane tworzywami sztucznymi:

7212 40 10 0-- Blacha biała, nie obrobiona więcej niż lakierowana
(ECSC)15
-- Pozostałe:
--- O szerokości przekraczającej 500 mm:
7212 40 91 0---- Nie obrobione więcej niż powierzchniowo (ECSC)15
7212 40 93 0---- Pozostałe15
--- O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
7212 40 95 0---- Powlekane lub pokrywane tlenkami chromu lub chromem i
tlenkami chromu, lakierowane15
7212 40 98 0---- Pozostałe15
7212 50- W inny sposób powlekane lub pokrywane:
-- O szerokości przekraczającej 500 mm:
7212 50 10 0--- Srebrzone, złocone, platynowane lub emaliowane15
--- Pozostałe:
---- Nie obrobione więcej niż powierzchniowo:
7212 50 31 0----- Pokrywane ołowiem (ECSC)15
7212 50 51 0----- Pozostałe (ECSC)15
7212 50 58 0---- Pozostałe15
-- O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
7212 50 75 0--- Powlekane lub pokrywane miedzią15
7212 50 91 0--- Powlekane lub pokrywane chromem lub niklem15
--- Pokrywane lub powlekane aluminium:
7212 50 93 0---- Pokrywane lub powlekane stopami aluminiowo-cynkowymi15

7212 50 97 0---- Pozostałe15
ex7212 50 97 0Pokrywane lub powlekane obustronnie aluminium15
7212 50 99 0--- Pozostałe15
7212 60- Platerowane:
-- O szerokości przekraczającej 500 mm:
7212 60 11 0--- Nie obrobione więcej niż powierzchniowo (ECSC)15
7212 60 19 0--- Pozostałe15
-- O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
--- Nie obrobione więcej niż powierzchniowo:
7212 60 91 0---- Walcowane na gorąco, nie obrobione więcej oprócz
platerowania (ECSC)15
7212 60 93 0---- Pozostałe15
7212 60 99 0--- Pozostałe15
72137213Sztaby i pręty, walcowane na gorąco, w nieregularnie zwijanych
kręgach, ze stali niestopowej:
7213 10 00 0- Posiadające wgniecenia, żeberka, rowki lub inne
odkształcenia, wykonane podczas procesu walcowania (ECSC)15
7213 20 00 0- Pozostałe, ze stali automatowej (ECSC)15
- Pozostałe:
7213 91-- O przekroju poprzecznym w kształcie koła, o średnicy mniejszej
niż 14 mm:
7213 91 10 0--- W rodzaju stosowanych do zbrojenia betonu (ECSC)15
7213 91 20 0--- W rodzaju stosowanych do kordu oponowego (ECSC)15
--- Pozostałe:
7213 91 41 0---- Zawierające w masie 0,06% lub mniej węgla15
7213 91 49 0---- Zawierające w masie powyżej 0,06% ale poniżej 0,25%
węgla (ECSC)15
7213 91 70 0---- Zawierające w masie 0,25% lub więcej, ale poniżej 0,75%
węgla (ECSC)15
7213 91 90 0---- Zawierające w masie powyżej 0,75% węgla (ECSC)15
-- Pozostałe:
7213 99 10 0--- Zawierające w masie poniżej 0,25% węgla (ECSC)15
7213 99 90 0--- Zawierające w masie 0,25% lub więcej węgla (ECSC)15

72147214Pozostałe sztaby i pręty ze stali niestopowej, nie obrobione
więcej oprócz kucia, walcowania na gorąco, ciągnienia na gorąco lub
wyciskania na gorąco, lecz z włączeniem tych, które po walcowaniu zostały
skręcone:
7214 10 00 0- Kute15
7214 20 00 0- Posiadające wgniecenia, żeberka, rowki lub inne
odkształcenia, wykonane podczas procesu walcowania lub skręcone po
walcowaniu (ECSC)15
7214 30 00 0- Pozostałe, ze stali automatowej (ECSC)15
- Pozostałe:
7214 91-- O przekroju poprzecznym prostokątnym (innym niż kwadratowy):

7214 91 10 0--- Zawierające w masie poniżej 0,25% węgla (ECSC)15
7214 91 90 0--- Zawierające w masie 0,25% lub więcej węgla (ECSC)15

7214 99-- Pozostałe:
--- Zawierające w masie mniej niż 0,25% węgla:
7214 99 10 0---- W rodzaju stosowanych do zbrojenia betonu15
---- Pozostałe, o kołowym przekroju poprzecznym, którego średnica
wynosi:
7214 99 31 0----- 80 mm lub więcej (ECSC)15
7214 99 39 0----- Mniej niż 80 mm (ECSC)15
7214 99 50 0---- Pozostałe (ECSC)15
--- Zawierające w masie 0,25% węgla lub więcej, ale poniżej 0,6%:

---- O przekroju poprzecznym w kształcie koła, którego średnica wynosi:

7214 99 61 0----- 80 mm lub więcej (ECSC)15
7214 99 69 0----- Mniej niż 80 mm (ECSC)15
7214 99 80 0---- Pozostałe (ECSC)15
7214 99 90 0--- Pozostałe, zawierające w masie 0,6% lub więcej węgla
(ECSC)15
72157215Pozostałe sztaby i pręty ze stali niestopowej:
7215 10 00 0- Ze stali automatowej, nie obrobione więcej niż gięcie na
zimno lub wykończenie na zimno15
7215 50- Pozostałe, nie obrobione więcej oprócz gięcia na zimno lub
wykończenia na zimno:
-- Zawierające w masie mniej niż 0,25% węgla:
7215 50 11 0--- O przekroju poprzecznym prostokątnym (innym niż
kwadratowy)15
7215 50 19 0--- Pozostałe15
7215 50 30 0-- Zawierające w masie 0,25% lub więcej ale mniej niż 0,6%
węgla15
7215 50 90 0-- Zawierające w masie 0,6% lub więcej węgla15
7215 90- Pozostałe:
7215 90 10 0-- Walcowane na gorąco, ciągnione na gorąco lub wyciskane,
nie obrobione więcej niż platerowanie (ECSC)15
7215 90 90 0-- Pozostałe15
72167216Kątowniki, kształtowniki i profile ze stali niestopowej:
7216 10 00 0- Profile "U", "I" lub "H", nie obrobione więcej niż
walcowanie na gorąco, ciągnienie na gorąco lub wyciskanie, o wysokości
poniżej 80 mm (ECSC)15
- Profile "L" lub "T", nie obrobione więcej niż walcowanie na gorąco,
ciągnienie na gorąco lub wyciskanie, o wysokości poniżej 80 mm:
7216 21 00 0-- Profile "L" (ECSC)15
7216 22 00 0-- Profile "T" (ECSC)15
- Profile "U", "I" lub "H", nie obrobione więcej niż walcowanie na
gorąco, ciągnienie na gorąco lub wyciskanie, o wysokości 80 mm lub więcej:

7216 31-- Profile "U":
--- O wysokości 80 mm lub więcej, ale nie przekraczającej 220 mm:

7216 31 11 0---- Z równoległymi ścianami (ECSC)15
7216 31 19 0---- Pozostałe (ECSC)15
--- O wysokości większej niż 220 mm:
7216 31 91 0---- Z równoległymi ścianami (ECSC)15
7216 31 99 0---- Pozostałe (ECSC)15
7216 32-- Profile "I":
--- Posiadające wysokość 80 mm lub więcej, ale nie przekraczającą 220
mm:
7216 32 11 0---- Z równoległymi ścianami (ECSC)15
7216 32 19 0---- Pozostałe (ECSC)15
--- Posiadające wysokość większą niż 220 mm:
7216 32 91 0---- Z równoległymi ścianami (ECSC)15
7216 32 99 0---- Pozostałe (ECSC)15
7216 33-- Profile "H":
7216 33 10 0--- Posiadające wysokość 80 mm lub więcej, ale nie
przekraczającą 180 mm (ECSC)15
7216 33 90 0--- Posiadające wysokość większą niż 180 mm (ECSC)15
7216 40- Profile "L" lub "T", nie obrobione więcej niż walcowanie na
gorąco, ciągnienie na gorąco lub wyciskanie, o wysokości 80 mm lub więcej:

7216 40 10 0-- Profile "L" (ECSC)15
7216 40 90 0-- Profile "T" (ECSC)15
7216 50- Pozostałe kątowniki, kształtowniki i profile, nie obrobione
więcej niż walcowanie na gorąco, ciągnienie na gorąco lub wyciskanie:

7216 50 10 0-- O przekroju poprzecznym, który można zawrzeć w kwadracie o
boku 80 mm (ECSC)15
-- Pozostałe:
7216 50 91 0--- Płaskowniki stalowe łebkowe (ECSC)15
7216 50 99 0--- Pozostałe (ECSC)15
- Kątowniki, kształtowniki i profile, nie obrobione więcej oprócz gięcia
na zimno lub wykończenia na zimno:
7216 61-- Otrzymane z wyrobów walcowanych płaskich:
7216 61 10 0--- Profile "C", "L", "U", "Z", "omega" lub o otwartych
zakończeniach 15
7216 61 90 0--- Pozostałe15
7216 69 00 0-- Pozostałe15
- Pozostałe:
7216 91-- Cięte na zimno lub kształtowane na zimno z wyrobów walcowanych
płaskich:
7216 91 10 0--- Arkusze profilowane (żeberkowane)15
--- Pozostałe:
---- Pokrywane lub powlekane cynkiem o grubości:
7216 91 30 0----- Mniejszej jak 2,5 mm15
7216 91 50 0----- 2,5 mm lub więcej15
7216 91 90 0---- Pozostałe15
7216 99-- Pozostałe:
7216 99 10 0--- Walcowane na gorąco lub wyciskane nie obrobione więcej
oprócz platerowania (ECSC)15
7216 99 90 0--- Pozostałe15
72177217Drut ze stali niestopowej:
7217 10- Nie pokrywany ani nie powlekany, polerowany lub nie:
-- Zawierający w masie mniej niż 0,25% węgla:
7217 10 10 0--- Posiadający maksymalny wymiar przekroju poprzecznego
mniejszy niż 0,8 mm15
--- Posiadający maksymalny wymiar przekroju poprzecznego 0,8 mm lub
więcej:
7217 10 31 0---- Posiadający wgniecenia, żeberka, rowki lub inne
odkształcenia, wykonane podczas procesu walcowania15
7217 10 39 0---- Pozostały15
7217 10 50 0-- Zawierający w masie 0,25% lub więcej, ale poniżej 0,6%
węgla15
7217 10 90 0-- Zawierający w masie 0,6% lub więcej węgla15
7217 20- Pokrywany lub powlekany cynkiem:
-- Zawierający w masie mniej niż 0,25% węgla:
7217 20 10 0--- Posiadający maksymalny wymiar przekroju poprzecznego
mniejszy niż 0,8 mm15
7217 20 30 0--- Posiadający maksymalny wymiar przekroju poprzecznego 0,8
mm lub więcej15
7217 20 50 0-- Zawierający w masie 0,25% lub więcej, ale mniej niż 0,6%
węgla15
7217 20 90 0-- Zawierający w masie 0,6% lub więcej węgla15
7217 30- Pokrywany lub powlekany innymi metalami:
-- Zawierający w masie mniej niż 0,25% węgla:
--- Posiadający maksymalny wymiar przekroju poprzecznego mniejszy niż
0,8 mm:
7217 30 11 0---- Pokrywany miedzią15
7217 30 19 0---- Pozostały15
--- Posiadający maksymalny wymiar przekroju poprzecznego 0,8 mm lub
więcej:
7217 30 31 0---- Pokrywany miedzią15
7217 30 39 0---- Pozostały15
7217 30 50 0-- Zawierający w masie 0,25% lub więcej ale mniej niż 0,6%
węgla15
7217 30 90 0-- Zawierający w masie 0,6% lub więcej węgla15
7217 90- Pozostały:
-- Zawierający w masie mniej niż 0,25% węgla:
7217 90 10 0--- Posiadający maksymalny wymiar przekroju poprzecznego
mniejszy niż 0,8 mm15
7217 90 30 0--- Posiadający maksymalny wymiar przekroju poprzecznego 0,8
mm lub więcej15
7217 90 50 0-- Zawierający w masie 0,25% lub więcej ale poniżej 0,6%
węgla15
7217 90 90 0-- Zawierający w masie 0,6% lub więcej węgla15
72187218Stal nierdzewna w postaci wlewków lub innych form pierwotnych;
półwyroby ze stali nierdzewnej:
7218 10 00 0- Wlewki i inne formy pierwotne (ECSC)15
- Pozostałe:
7218 91-- O przekroju poprzecznym prostokątnym (innym niż kwadratowy):

--- Walcowane lub otrzymane przez odlewanie ciągłe:
7218 91 11 0---- Zawierające w masie 2,5% lub więcej niklu (ECSC)15

7218 91 19 0---- Zawierające w masie mniej niż 2,5% niklu (ECSC)15
7218 91 90 0--- Kute15
7218 99-- Pozostałe:
--- O przekroju poprzecznym kwadratowym:
7218 99 11 0---- Walcowane lub otrzymane przez odlewanie ciągłe (ECSC)15

7218 99 19 0---- Kute15
--- Pozostałe:
7218 99 20 0---- Walcowane lub otrzymane przez odlewanie ciągłe (ECSC)15

---- Kute:
7218 99 91 0----- O przekroju poprzecznym w kształcie koła lub
wielokąta15
7218 99 99 0----- Pozostałe15
72197219Wyroby walcowane płaskie ze stali nierdzewnej o szerokości 600 mm
lub większej:
- Nie obrobione więcej oprócz walcowania na gorąco, zwinięte:
7219 11 00 0-- O grubości przekraczającej niż 10 mm (ECSC)15
7219 12-- O grubości 4,75 mm lub większej, lecz nie przekraczającej 10
mm:
7219 12 10 0--- Zawierające w masie 2,5% lub więcej niklu (ECSC)15
7219 12 90 0--- Zawierające w masie poniżej 2,5% niklu (ECSC)15
7219 13-- O grubości 3 mm lub większej, lecz poniżej 4,75 mm:
7219 13 10 0--- Zawierające w masie 2,5% lub więcej niklu (ECSC)15
7219 13 90 0--- Zawierające w masie poniżej 2,5% niklu (ECSC)15
7219 14-- O grubości poniżej 3 mm:
7219 14 10 0--- Zawierające w masie 2,5% lub więcej niklu (ECSC)15
7219 14 90 0--- Zawierające w masie poniżej 2,5% niklu (ECSC)15
- Nie obrobione więcej oprócz walcowania na gorąco, nie zwinięte:

7219 21-- O grubości powyżej 10 mm:
7219 21 10 0--- Zawierające w masie 2,5% lub więcej niklu15
7219 21 90 0--- Zawierające w masie poniżej 2,5% niklu (ECSC)15
7219 22-- O grubości 4,75 mm lub więcej, lecz nie przekraczającej 10 mm:

7219 22 10 0--- Zawierające w masie 2,5% lub więcej niklu (ECSC)0
7219 22 90 0--- Zawierające w masie mniej niż 2,5% niklu (ECSC)15
7219 23 00 0-- O grubości 3 mm lub więcej, lecz poniżej 4,75 mm (ECSC):15

7219 24 00 0-- O grubości mniejszej niż 3 mm (ECSC)15
- Nie obrobione więcej oprócz walcowania na zimno:
7219 31 00 0-- O grubości 4,75 mm lub więcej (ECSC)15
7219 32-- O grubości 3 mm lub więcej, lecz poniżej 4,75 mm:
7219 32 10 0--- Zawierające w masie 2,5% lub więcej niklu (ECSC)15
7219 32 90 0--- Zawierające w masie mniej niż 2,5% niklu (ECSC)15
7219 33-- O grubości powyżej 1 mm, lecz poniżej 3 mm:
7219 33 10 0--- Zawierające w masie 2,5% lub więcej niklu (ECSC)15
7219 33 90 0--- Zawierające w masie mniej niż 2,5% niklu (ECSC)15
7219 34-- O grubości 0,5 mm lub większej, lecz nie przekraczającej 1 mm:

7219 34 10 0--- Zawierające w masie 2,5% lub więcej niklu (ECSC)15
7219 34 90 0--- Zawierające w masie poniżej 2,5% niklu (ECSC)15
7219 35-- O grubości poniżej 0,5 mm:
7219 35 10 0--- Zawierające w masie 2,5% lub więcej niklu (ECSC)15
7219 35 90 0--- Zawierające w masie poniżej 2,5% niklu (ECSC)15
7219 90- Pozostałe:
7219 90 10 0-- Nie obrobione więcej niż powierzchniowo, łącznie z
platerowaniem, lub jedynie pocięte w kształty inne niż prostokątne
(łącznie z kwadratem) (ECSC)15
7219 90 90 0-- Pozostałe15
72207220Wyroby walcowane płaskie ze stali nierdzewnej, o szerokości
mniejszej niż 600 mm:,
- Nie obrobione więcej oprócz walcowania na gorąco:
7220 11 00 0-- O grubości 4,75 mm lub więcej (ECSC)15
7220 12 00 0-- O grubości poniżej 4,75 mm (ECSC)15
7220 20- Nie obrobione więcej oprócz walcowania na zimno:
7220 20 10 0-- O szerokości powyżej 500 mm (ECSC)15
-- O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
--- O grubości 3 mm lub więcej, zawierające:
7220 20 31 0---- W masie 2,5% lub więcej niklu15
7220 20 39 0---- W masie poniżej 2,5% niklu15
--- O grubości powyżej 0,35 mm, lecz poniżej 3 mm, zawierające:
7220 20 51 0---- W masie 2,5% lub więcej niklu15
7220 20 59 0---- W masie poniżej 2,5% niklu15
--- O grubości nie przekraczającej 0,35 mm, zawierające:
7220 20 91 0---- W masie 2,5% lub więcej niklu15
7220 20 99 0---- W masie poniżej 2,5% niklu15
7220 90- Pozostałe:
-- O grubości powyżej 500 mm:
7220 90 11 0--- Nie obrobione więcej niż powierzchniowo, łącznie z
platerowaniem (ECSC)15
7220 90 19 0--- Pozostałe15
-- O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
--- Nie obrobione więcej niż powierzchniowo, łącznie z platerowaniem:

7220 90 31 0---- Walcowane na gorąco, nie obrobione więcej oprócz
platerowania (ECSC)15
7220 90 39 0---- Pozostałe15
7220 90 90 0--- Pozostałe15
72217221 00Sztaby i pręty ze stali nierdzewnej, walcowane na gorąco, w
nieregularnych kręgach:
7221 00 10 0- Zawierające w masie 2,5% lub więcej niklu (ECSC)15
7221 00 90 0- Zawierające w masie poniżej 2,5% niklu (ECSC)15
72227222Pozostałe sztaby i pręty ze stali nierdzewnej; kątowniki,
kształtowniki i profile ze stali nierdzewnej:
- Sztaby i pręty nie obrobione więcej oprócz walcowania na gorąco,
ciągnienia na gorąco lub wyciskania:
7222 11-- O przekroju poprzecznym w kształcie koła:
--- O średnicy 80 mm lub więcej, zawierające w masie:
7222 11 11 0---- 2,5% lub więcej niklu (ECSC)15
7222 11 19 0---- Poniżej 2,5% niklu (ECSC)15
7222 11 21 0---- 2,5% lub więcej niklu (ECSC)15
7222 11 29 0---- Poniżej 2,5% niklu (ECSC)15
--- O średnicy mniejszej niż 25 mm, zawierające w masie:
7222 11 91 0---- 2,5% lub więcej niklu (ECSC)15
7222 11 99 0---- Poniżej 2,5% niklu (ECSC)15
7222 19-- Pozostałe:
7222 19 10 0--- Zawierające w masie 2,5% lub więcej niklu (ECSC)15
7222 19 90 0--- Zawierające w masie mniej niż 2,5% niklu (ECSC)15
7222 20- Sztaby i pręty, nie obrobione więcej oprócz gięcia na zimno lub
wykończenia na zimno:
-- O przekroju poprzecznym w kształcie koła:
--- O średnicy 80 mm lub więcej, zawierające w masie:
7222 20 11 0---- 2,5% lub więcej niklu15
7222 20 19 0---- Poniżej 2,5% niklu15
--- O średnicy 25 mm lub więcej, ale poniżej 80, zawierające w masie:

7222 20 21 0---- 2,5% lub więcej niklu15
7222 20 29 0---- Poniżej 2,5% niklu15
--- O średnicy mniejszej niż 25 mm, zawierające w masie:
7222 20 31 0---- 2,5% lub więcej niklu15
7222 20 39 0---- Poniżej 2,5% niklu15
-- Pozostałe, zawierające w masie:
7222 20 81 0--- 2,5% lub więcej niklu15
7222 20 89 0--- Poniżej 2,5% niklu15
7222 30- Pozostałe sztaby i pręty:
7222 30 10 0-- Walcowane na gorąco, ciągnione na gorąco lub wyciskane,
nie obrobione więcej oprócz platerowania (ECSC)15
-- Kute, zawierające w masie:
7222 30 51 0--- 2,5% lub więcej niklu15
7222 30 91 0--- Mniej niż 2,5% niklu15
7222 30 98 0-- Pozostałe15
7222 40- Kątowniki, kształtowniki i profile:
7222 40 10 0-- Nie obrobione więcej oprócz walcowania na gorąco,
ciągnienia na gorąco lub wyciskania (ECSC)15
-- Pozostałe:
7222 40 30 0--- Walcowane na gorąco, ciągnione na gorąco lub wyciskane,
nie obrobione więcej oprócz platerowania (ECSC)15
--- Pozostałe:
---- Nie obrobione więcej oprócz gięcia na zimno lub wykończenia na
zimno:
7222 40 91 0----- Otrzymane z produktów walcowanych płaskich15
7222 40 93 0----- Pozostałe15
7222 40 99 0---- Pozostałe15
72237223 00Drut ze stali nierdzewnej:
- Zawierający w masie 2,5% lub więcej niklu:
7223 00 11 0-- Zawierający w masie 28% lub więcej niklu, lecz mniej niż
31% oraz 20% lub więcej chromu, lecz mniej niż 22%15
7223 00 19 0-- Pozostały15
- Zawierający w masie poniżej 2,5% niklu:
7223 00 91 0-- Zawierający w masie 13% lub więcej chromu, lecz mniej niż
25% oraz 3,5% lub więcej aluminium, lecz mniej niż 6%15
7223 00 99 0-- Pozostały15
72247224Pozostała stal stopowa w postaci wlewków lub w innych pierwotnych
formach; półwyroby z innej stali stopowej:
7224 10 00 0- Wlewki i inne formy pierwotne (ECSC)15
7224 90- Pozostałe:
-- O prostokątnym (łącznie z kwadratowym) przekroju poprzecznym:
--- Walcowane na gorąco lub otrzymane przez odlewanie ciągłe:
---- O szerokości poniżej dwukrotnej grubości:
7224 90 01 0----- Ze stali szybkotnącej (ECSC)15
7224 90 05 0----- Zawierające w masie nie przekraczającej 0,7% węgla,
0,5% lub więcej, ale nie przekraczającej 1,2% manganu i 0,6% lub więcej,
ale nie przekraczającej 2,3% krzemu; zawierające w masie 0,0008% lub
więcej boru z zawartością jakiegokolwiek innego pierwiastka mniejszą niż
zawartość minimalna określona w uwadze 1 (f) do niniejszego działu15

7224 90 08 0----- Pozostałe (ECSC)15
7224 90 15 0---- Pozostałe (ECSC)15
7224 90 19 0--- Kute15
-- Pozostałe:
--- Walcowane na gorąco lub otrzymane przez odlewanie ciągłe:
7224 90 31 0---- Zawierające w masie nie mniej niż 0,9%, ale nie więcej
niż 1,15% węgla, nie mniej niż 0,5%, ale nie więcej niż 2% chromu oraz,
jeśli jest obecny, nie więcej niż 0,5% molibdenu (ECSC)15
7224 90 39 0---- Pozostałe (ECSC)15
--- Kute:
7224 90 91 0---- O przekroju poprzecznym w kształcie koła lub wielokąta15

7224 90 99 0---- Pozostałe15
72257225Wyroby walcowane płaskie z innej stali stopowej, o szerokości 600
mm lub większej:
- Ze stali krzemowej elektrotechnicznej:
7225 11 00 0-- O ziarnach zorientowanych (ECSC)15
7225 19-- Pozostałe:
7225 19 10 0--- Walcowane na gorąco (ECSC)15
7225 19 90 0--- Walcowane na zimno (ECSC)15
7225 20- Ze stali szybkotnącej:
7225 20 20 0-- Nie obrobione więcej niż walcowanie; nie obrobione więcej
niż powierzchniowo, łącznie z platerowaniem, lub tylko pocięte na kształty
inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem) (ECSC)15
7225 20 90 0-- Pozostałe15
7225 30 00 0- Pozostałe, nie obrobione więcej niż walcowanie na gorąco,
zwinięte (ECSC)15
7225 40- Pozostałe, nie obrobione więcej niż walcowanie na gorąco, nie
zwinięte:
7225 40 20 0-- O grubości przekraczającej 15 mm (ECSC)15
7225 40 50 0-- O grubości 4,75 mm lub większej ale nie przekraczającej 15
mm (ECSC)15
7225 40 80 0-- O grubości mniejszej niż 4,75 mm (ECSC)15
7225 50 00 0- Pozostałe, nie obrobione więcej niż walcowane na zimno
(ECSC)15
- Pozostałe:
7225 91-- Elektrolitycznie platerowane lub powlekane cynkiem:
7225 91 10 0--- Nie obrobione więcej niż powierzchniowo, łącznie z
platerowaniem lub tylko pocięte na kształty inne niż prostokątne (łącznie
z kwadratem) (ECSC)15
7225 91 90 0--- Pozostałe15
7225 92 10 0-- Nie obrobione powierzchniowo, włączając platerowanie, lub
pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem) (ECSC)15

7225 92 90 0-- Pozostałe15
7225 99 10 0--- Nie obrobione powierzchniowo włączając polerowane lub
jedynie pocięte w kształty prostokątne (łącznie z kwadratem) (ECSC)15

7225 99 90 0--- Pozostałe15
72267226Wyroby walcowane płaskie z innej stali stopowej, o szerokości
poniżej 600 mm:
- Ze stali krzemowej elektrotechnicznej:
7226 11-- O ziarnach zorientowanych:
7226 11 10 0--- O szerokości przekraczającej 500 mm (ECSC)15
7226 11 90 0--- O szerokości nie przekraczającej 500 mm (ECSC)15
7226 19-- Pozostałe:
7226 19 10 0--- Nie obrobione inaczej niż walcowane na gorąco15
--- Pozostałe:
7226 19 30 0---- O szerokości przekraczającej 500 mm (ECSC)15
7226 19 90 0---- O szerokości nie przekraczającej 500 mm (ECSC)15
7226 20- Ze stali szybkotnącej:
7226 20 20 0-- Nie obrobione więcej niż walcowanie na gorąco; o
szerokości nie przekraczającej 500 mm, walcowane na gorąco, nie obrobione
więcej niż platerowanie; o szerokości powyżej 500 mm, nie obrobione więcej
niż walcowanie na zimno lub nie obrobione więcej niż powierzchniowo,
włączając platerowanie (ECSC)15
7226 20 80 0-- Pozostałe15
- Pozostałe:
7226 91-- Nie obrobione więcej niż walcowanie na gorąco:
7226 91 10 0--- O grubości 4,75 mm lub więcej (ECSC)15
7226 91 90 0--- O grubości mniejszej niż 4,75 mm (ECSC)15
7226 92-- Nie obrobione więcej niż walcowanie na zimno:
7226 92 10 0--- O szerokości powyżej 500 mm (ECSC)15
7226 92 90 0--- O szerokości nie przekraczającej 500 mm:15
7226 93-- Elektrolitycznie pokrywane lub powlekane cynkiem:
7226 93 20 0--- O szerokości nie przekraczającej 500 mm, walcowane na
gorąco nie obrobione, więcej niż platerowane o szerokości przekraczającej
500 mm, nie obrobione więcej niż powierzchniowo łącznie z platerowaniem
(ECSC)15
7226 93 80 0--- Pozostałe15
7226 94-- W inny sposób pokrywane lub powlekane cynkiem:
7226 94 20 0--- O szerokości nie przekraczającej 500 mm, walcowane na
gorąco, nie obrobione więcej oprócz platerowania; o szerokości
przekraczającej 500 mm, nie obrobione więcej niż powierzchniowo, łącznie z
platerowaniem (ECSC)15
7226 94 80 0--- Pozostałe15
7226 99-- Pozostałe:
7226 99 20 0--- O szerokości nie przekraczającej 500 mm, walcowane na
gorąco, nie obrobione, nie obrobione więcej oprócz platerowania; o
szerokości powyżej 500 mm, nie obrobione więcej niż powierzchniowo15

7226 99 80 0--- Pozostałe15
72277227Sztaby i pręty z innej stali stopowej, walcowane na gorąco, w
nieregularnych kręgach:
7227 10 00 0- Ze stali szybkotnącej (ECSC)15
7227 20 00 0- Ze stali krzemowo-manganowej (ECSC)15
7227 90- Pozostałe:
7227 90 10 0-- Zawierające w masie 0,0008% lub więcej boru z jakimkolwiek
innym pierwiastkiem, o zawartości mniejszej niż minimalna podana w uwadze
1(f) do niniejszego działu (ECSC)15
7227 90 50 0-- Zawierające w masie 0,9% lub więcej ale nie więcej niż
1,15% węgla, 0,5%, ale nie więcej niż 2% chromu oraz, jeśli jest obecny,
nie więcej niż 0,5% molibdenu (ECSC)15
7227 90 95 0-- Pozostałe (ECSC)15
72287228Pozostałe sztaby i pręty z innej stali stopowej; kątowniki,
kształtowniki i profile z innej stali stopowej; sztaby i pręty drążone ze
stali stopowej lub niestopowej, nadające się do celów wiertniczych:

7228 10- Sztaby i pręty ze stali szybkotnącej:
7228 10 10 0-- Nie obrobione więcej niż walcowanie na gorąco, ciągnienie
na gorąco lub wyciskanie (ECSC)15
-- Pozostałe:
7228 10 30 0--- Walcowane na gorąco, ciągnione na gorąco lub wyciskane,
nie obrobione więcej oprócz platerowania (ECSC)15
7228 10 50 0--- Kute15
7228 10 90 0--- Pozostałe15
7228 20- Sztaby i pręty ze stali krzemowo-manganowej:
-- Nie obrobione więcej niż walcowanie na gorąco, ciągnienie na gorąco
lub wyciskanie :
7228 20 11 0--- O prostokątnym (innym niż kwadratowy) przekroju
poprzecznym, walcowane z czterech stron (ECSC)15
7228 20 19 0--- Pozostałe (ECSC)15
-- Pozostałe:
7228 20 30 0--- Walcowane na gorąco, ciągnione na gorąco lub wyciskane,
nie obrobione więcej niż platerowanie (ECSC)15
7228 20 60 0--- Pozostałe15
7228 30- Pozostałe sztaby i pręty, nie obrobione więcej niż walcowanie na
gorąco, ciągnienie na gorąco lub wyciskanie :
7228 30 20 0-- Ze stali narzędziowej (ECSC)15
-- Zawierające w masie nie mniej niż 0,9%, ale nie więcej niż 1,15%
węgla, 0,5%, ale nie więcej niż 2% chromu oraz, jeśli jest obecny, nie
więcej niż 0,5% molibdenu:
7228 30 41 0--- O przekroju okrągłym o średnicy 80 mm lub większej
(ECSC)15
7228 30 49 0--- Pozostałe (ECSC)15
-- Pozostałe:
--- O przekroju poprzecznym w kształcie koła, o średnicy:
7228 30 61 0---- 80 mm lub więcej (ECSC)15
7228 30 69 0---- Poniżej 80 mm (ECSC)15
7228 30 70 0--- O prostokątnym przekroju poprzecznym (innym niż
kwadratowy), walcowane z czterech stron (ECSC)15
7228 30 89 0--- Pozostałe (ECSC)15
7228 40- Pozostałe sztaby i pręty, nie obrobione więcej niż kucie:

7228 40 10 0-- Ze stali narzędziowej15
7228 40 90 0-- Pozostałe15
7228 50- Pozostałe sztaby i pręty, nie obrobione więcej niż gięcie na
zimno lub wykończenie na zimno:
7228 50 20 0-- Ze stali narzędziowej15
7228 50 40 0-- Zawierające w masie nie mniej niż 0,9%, ale nie więcej niż
1,15% węgla, 0,5%, ale nie więcej niż 2% chromu oraz, jeśli jest obecny,
nie więcej niż 0,5% molibdenu15
-- Pozostałe:
--- O przekroju poprzecznym w kształcie koła, o średnicy:
7228 50 61 0---- 80 mm lub więcej15
7228 50 69 0---- Poniżej 80 mm15
7228 50 70 0--- O przekroju poprzecznym prostokątnym (innym niż
kwadratowy), walcowane z czterech stron15
7228 50 89 0--- Pozostałe15
7228 60- Pozostałe sztaby i pręty:
7228 60 10 0-- Walcowane na gorąco, ciągnione na gorąco lub wyciskane,
nie obrobione więcej niż platerowanie (ECSC)15
-- Pozostałe:
7228 60 81 0--- Ze stali narzędziowej15
7228 60 89 0--- Pozostałe15
7228 70- Kątowniki, kształtowniki i profile:
7228 70 10 0-- Nie obrobione więcej niż walcowanie na gorąco, ciągnienie
na gorąco lub wyciskanie (ECSC)15
-- Pozostałe:
7228 70 31 0--- Walcowane na gorąco, ciągnione na gorąco lub wyciskane,
nie obrobione więcej oprócz platerowania (ECSC)15
--- Pozostałe:
7228 70 91 0---- Nie obrobione więcej niż gięcie na zimno lub wykończenie
na zimno15
7228 70 99 0---- Pozostałe15
7228 80- Sztaby i pręty drążone, nadające się do celów wiertniczych:

7228 80 10 0-- Ze stali stopowej (ECSC)15
7228 80 90 0-- Ze stali niestopowej (ECSC)15
72297229Drut z pozostałej stali stopowej:
7229 10 00 0- Ze stali szybkotnącej15
7229 20 00 0- Ze stali krzemowo-manganowej15
7229 90- Pozostały:
7229 90 50 0-- Zawierający w masie nie mniej niż 0,9%, ale nie więcej niż
1,15% węgla, 0,5%, ale nie więcej niż 2% chromu oraz, jeśli jest obecny,
nie więcej niż 0,5% molibdenu15
7229 90 90 0-- Pozostały15
73017301Ścianka szczelna ze stali, nawet drążona, tłoczona lub wykonana z
połączonych elementów; kątowniki spawane, kształtowniki i profile ze
stali:
7301 10 00 0- Ścianka szczelna (ECSC)15
7301 20 00 0- Kątowniki, kształtowniki i profile15
73027302Kolejowy lub tramwajowy torowy materiał konstrukcyjny ze stali:
szyny, szyny ochronne i szyny zębate, iglice zwrotnicowe, skrzyżowania,
cięgna sztywne zwrotnic i inne elementy skrzyżowań, podkłady kolejowe,
nakładki stykowe, siodełka szynowe, kliny siodełkowe, podkłady pod szyny,
uchwyty szynowe, płyty podkładowe, wiązadła i inne materiały przeznaczone
do łączenia lub mocowania szyn:
7302 10- Szyny:
7302 10 10 0-- Przewodzące prąd, z częściami z metalu nieżelaznego15

-- Pozostałe:
--- Nowe:
7302 10 31 0---- O masie na 1 m 20 kg lub więcej (ECSC)15
7302 10 39 0---- O masie na 1 m poniżej 20 kg (ECSC)15
7302 10 90 0--- Używane (ECSC)15
7302 20 00 0- Podkłady kolejowe (ECSC)15
7302 30 00 0- Iglice zwrotnicowe, skrzyżowania, cięgna sztywne zwrotnic i
inne elementy skrzyżowań15
7302 40- Nakładki stykowe i podkładki pod szyny:
7302 40 10 0-- Walcowane (ECSC)15
7302 40 90 0-- Pozostałe15
7302 90- Pozostałe:
7302 90 10 0-- Szyny ochronne (ECSC)15
7302 90 30 0-- Uchwyty szynowe, płyty podkładkowe i wiązadła15
7302 90 90 0-- Pozostałe15
73037303 00Rury, przewody rurowe i profile drążone, z żeliwa:
7303 00 10 0- Rury i przewody rurowe w rodzaju używanych w systemach
ciśnieniowych15
7303 00 90 0- Pozostałe15
73047304Rury, przewody rurowe i profile drążone, bez szwu, ze stali:

7304 10- Rury przewodowe w rodzaju używanych do rurociągów ropy naftowej
lub gazu:
7304 10 10 0-- O średnicy zewnętrznej nie przekraczającej 168,3 mm15

7304 10 30 0-- O średnicy zewnętrznej powyżej 168,3 mm ale nie
przekraczającej 406,4 mm15
7304 10 90 0-- O średnicy zewnętrznej powyżej 406,4 mm15
- Osłony, rury i rury wiertnicze w rodzaju używanych do wiercenia ropy
naftowej lub gazu:
7304 21 00 0-- Rury wiertnicze15
7304 29-- Pozostałe:
7304 29 11 0--- Z wyłączenien o średnicy nie przekraczającej 406,4 mm15

7304 29 19 0--- Z wyłączeniem o średnicy przekraczającej 406,4 mm15

- Pozostałe, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali niestopowej:

7304 31-- Ciągnione na zimno lub walcowane na zimno:
7304 31 10 0--- Z zamocowanymi łącznikami, odpowiednie do przesyłania
gazów lub cieczy, do użytku w lotnictwie cywilnym15
--- Pozostałe:
7304 31 91 0---- Rury precyzyjne15
7304 31 99 0---- Pozostałe15
7304 39-- Pozostałe:
7304 39 10 0--- Nie obrobione, proste i o jednolitej grubości ścianki,
wyłącznie do użytku przy produkcji rur i przewodów rurowych o innych
przekrojach poprzecznych i grubościach ścianki15
--- Pozostałe:
7304 39 20 0---- Z zamocowanymi łącznikami, odpowiednie do przesyłania
gazów lub cieczy, do użytku w lotnictwie cywilnym15
---- Pozostałe:
7304 39 30 0----- O średnicy zewnętrznej powyżej 421 mm i o grubości
ścianki powyżej 10,5 mm15
----- Pozostałe:
------ Rury (przewody gazowe) gwintowane lub dające się gwintować:

7304 39 51 0------- Powlekane lub pokrywane cynkiem15
7304 39 59 0------- Pozostałe15
------ Pozostałe, o średnicy zewnętrznej:
7304 39 91 0------- Nie przekraczającej 168,3 mm15
7304 39 93 0------- Powyżej 168,3 mm, ale nie przekraczającej 406,4 mm15

7304 39 99 0------- Powyżej 406,4 mm15
- Pozostałe, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali nierdzewnej:

7304 41-- Ciągnione na zimno lub walcowane na zimno:
7304 41 10 0--- Z zamocowanymi łącznikami, odpowiednie do przesyłania
gazów lub cieczy, do użytku w lotnictwie cywilnym15
7304 41 90 0--- Pozostałe15
7304 49-- Pozostałe:
7304 49 10 0--- Nie obrobione, proste i o jednolitej grubości ścianki,
wyłącznie do użytku przy produkcji rur i przewodów rurowych o innych
przekrojach poprzecznych i grubościach ścianki15
--- Pozostałe:
7304 49 30 0---- Z zamocowanymi łącznikami, odpowiednie do przesyłania
gazów lub cieczy, do użytku w lotnictwie cywilnym15
---- Pozostałe:
7304 49 91 0----- O średnicy zewnętrznej nie przekraczającej 406,4 mm15

7304 49 99 0----- O średnicy zewnętrznej powyżej 406,4 mm15
- Pozostałe, o okrągłym przekroju poprzecznym, z innej stali stopowej:

7304 51-- Ciągnione na zimno lub walcowane na zimno:
--- Proste i o jednolitej grubości ścianki, ze stali stopowej
zawierającej w masie nie mniej niż 0,9%, ale i nie przekraczającej 1,15%
węgla, nie mniej niż 0,5%, ale nie przekraczającej 2% chromu i jeśli jest
obecny, nie przekraczającej 0,5%
7304 51 11 0---- Nie przekraczającej 4,5 m15
7304 51 19 0---- Powyżej 4,5 m15
--- Pozostałe:
7304 51 30 0---- Z zamocowanymi łącznikami, odpowiednie do przesyłania
gazów lub cieczy, do użytku w lotnictwie cywilnym15
---- Pozostałe:
7304 51 91 0----- Rury precyzyjne15
7304 51 99 0----- Pozostałe15
7304 59-- Pozostałe:
7304 59 10 0--- Nie obrobione, proste i o jednolitej grubości ścianki,
wyłącznie do użytku przy produkcji rur i przewodów rurowych o innych
przekrojach poprzecznych i grubościach ścianki15
--- Pozostałe, proste i o jednolitej grubości ścianki, ze stali stopowej
zawierającej w masie nie mniej niż 0,9%, ale nie więcej niż 1,15% węgla,
nie mniej niż 0,5%, ale nie więcej niż 2% chromu i jeśli jest obecny, nie
więcej niż 0,5% molibdenu, o długości:
7304 59 31 0---- Nie przekraczającej 4,5 m15
7304 59 39 0---- Powyżej 4,5 m15
--- Pozostałe:
7304 59 50 0---- Z zamocowanymi łącznikami, odpowiednie do przesyłania
gazów lub cieczy, do użytku w lotnictwie cywilnym15
---- Pozostałe:
7304 59 91 0----- O średnicy zewnętrznej nie przekraczającej 168,3 mm15

7304 59 93 0----- O średnicy zewnętrznej powyżej 168,3 mm, ale nie
przekraczającej 406,4 mm15
7304 59 99 0----- O średnicy zewnętrznej powyżej 406,4 mm15
7304 90- Pozostałe:
7304 90 10 0-- Z zamocowanymi łącznikami, odpowiednie do przesyłania
gazów lub cieczy, do użytku w lotnictwie cywilnym15
7304 90 90 0-- Pozostałe15
73057305Pozostałe rury i rurociągi z żelaza i stali (np. spawane, nitowane
lub podobnie zamykane), które posiadają okrągły przekrój poprzeczny o
średnicy przekraczającej 406,4 mm:
- Rury przewodowe w rodzaju używanych od rurociągów ropy naftowej lub
gazu:
7305 11 00 0-- Spawane wzdłużnie łukiem krytym15
7305 12 00 0-- Pozostałe, spawane wzdłużnie15
7305 19 00 0-- Pozostałe15
7305 20- Rury okładzinowe w rodzaju używanych do wiercenia ropy naftowej
lub gazu:
7305 20 10 0-- Spawane wzdłużnie15
7305 20 90 0-- Pozostałe15
- Pozostałe, spawane:
7305 31 00 0-- Spawane wzdłużnie15
7305 39 00 0-- Pozostałe15
7305 90 00 0- Pozostałe15
73067306Pozostałe rury, przewody rurowe i profile drążone ze stali (np. z
otwartym szwem lub spawane, nitowane lub zamykane w podobny sposób):

7306 10- Rury przewodowe w rodzaju używanych do rurociągów ropy naftowej
lub gazu:
-- Spawane wzdłużnie, o średnicy zewnętrznej:
7306 10 11 0--- Nie przekraczającej 168,3 mm15
7306 10 19 0--- Powyżej 168,3 mm, ale nie przekraczającej 406,4 mm15

7306 10 90 0-- Spawane spiralnie15
7306 20 00 0- Rury okładzinowe i przewody rurowe w rodzaju używanych do
wierceń ropy naftowej lub gazu15
7306 30- Pozostałe, spawane, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali
niestopowej:
7306 30 10 0-- Z zamocowanymi łącznikami, odpowiednie do przesyłania
gazów lub cieczy, do użytku w lotnictwie cywilnym15
-- Pozostałe:
--- Rury precyzyjne, o grubości ścianki:
7306 30 21 0---- Nie przekraczającej 2 mm15
7306 30 29 0---- Powyżej 2 mm15
--- Pozostałe:
---- Rury (przewody gazowe) gwintowane lub dające się gwintować:
7306 30 51 0----- Powlekane lub pokrywane cynkiem15
7306 30 59 0----- Pozostałe15
---- Pozostałe, o średnicy zewnętrznej:
----- Nie przekraczającej 168,3 mm:
7306 30 71 0------ Powlekane lub pokrywane cynkiem15
7306 30 78 0------ Pozostałe15
ex7306 30 78 0Pokrywane lub powlekane obustronnie aluminium0
7306 30 90 0----- Powyżej 168,3 mm, ale nie przekraczającej 406,4 mm15

7306 40- Pozostałe, spawane, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali
nierdzewnej:
7306 40 10 0-- Z zamocowanymi łącznikami, odpowiednie do przesyłania
gazów lub cieczy, do użytku w lotnictwie cywilnym15
-- Pozostałe:
7306 40 91 0--- Ciągnione na gorąco lub walcowane na gorąco15
7306 40 99 0--- Pozostałe15
7306 50- Pozostałe, spawane, o okrągłym przekroju poprzecznym, z innej
stali stopowej:
7306 50 10 0-- Z zamocowanymi łącznikami, odpowiednie do przesyłania
gazów lub cieczy, do użytku w lotnictwie cywilnym15
-- Pozostałe:
7306 50 91 0--- Rury precyzyjne15
7306 50 99 0--- Pozostałe15
7306 60- Pozostałe, spawane, o innym niż okrągły przekroju poprzecznym:

7306 60 10 0-- Z zamocowanymi łącznikami, odpowiednie do przesyłania
gazów lub cieczy, do użytku w lotnictwie cywilnym15
-- Pozostałe:
--- O prostokątnym (łącznie z kwadratowym) przekroju poprzecznym, o
grubości ścianki:
7306 60 31 0---- Nie przekraczającej 2 mm15
7306 60 39 0---- Powyżej 2 mm15
7306 60 90 0--- O pozostałych przekrojach15
7306 90 00 0- Pozostałe15
73077307Łączniki rur lub przewodów rurowych (np. złączki nakrętne,
kolanka, tuleje) z żeliwa lub stali:
- Łączniki odlewane:
7307 11-- Z żeliwa nieciągliwego:
7307 11 10 0--- W rodzaju używanych w systemach ciśnieniowych15
7307 11 90 0--- Pozostałe15
7307 19-- Pozostałe:
7307 19 10 0--- Z żeliwa ciągliwego15
7307 19 90 0--- Pozostałe15
- Pozostałe, ze stali nierdzewnej:
7307 21 00 0-- Kołnierze15
7307 22-- Gwintowane kolanka, łuki i tuleje:
7307 22 10 0--- Tuleje15
7307 22 90 0--- Kolanka i łuki15
7307 23-- Łączniki spawane doczołowo:
7307 23 10 0--- Kolanka i łuki15
7307 23 90 0--- Pozostałe15
7307 29-- Pozostałe:
7307 29 10 0--- Gwintowane15
7307 29 30 0--- Do spawania15
7307 29 90 0--- Pozostałe15
- Pozostałe:
7307 91 00 0-- Kołnierze15
7307 92-- Gwintowane kolanka, łuki i tuleje:
7307 92 10 0--- Tuleje15
7307 92 90 0--- Kolanka i łuki15
7307 93-- Łączniki spawane doczołowo:
--- O największej średnicy zewnętrznej nie przekraczającej 609,6 mm:

7307 93 11 0---- Kolanka i łuki15
7307 93 19 0---- Pozostałe15
--- O największej średnicy zewnętrznej powyżej 609,6 mm:
7307 93 91 0---- Kolanka i łuki15
7307 93 99 0---- Pozostałe15
7307 99-- Pozostałe:
7307 99 10 0--- Gwintowane15
7307 99 30 0--- Do spawania15
7307 99 90 0--- Pozostałe15
73087308Konstrukcje (z wyłączeniem budynków prefabrykowanych z pozycji nr
9406) i części konstrukcji (np. mosty i części mostów, wrota śluz, wieże,
maszty kratowe, dachy, szkielety konstrukcji dachów, drzwi i okna oraz
ramy do nich, progi drzwiowe, okiennice balustrady, filary i kolumny) ze
stali; płyty, pręty, kątowniki, kształtowniki, profile, rury i tym
podobne, przygotowane do użycia w konstrukcjach, z żeliwa lub ze stali:

7308 10 00 0- Mosty i części mostów15
7308 20 00 0- Wieże i maszty kratowe15
7308 30 00 0- Drzwi, okna i ramy do nich oraz progi drzwiowe15
7308 40- Elementy rusztowań, szalowań, deskowań i obudów kopalnianych:

7308 40 10 0-- Obudowy kopalniane15
7308 40 90 0-- Pozostałe15
7308 90- Pozostałe:
7308 90 10 0-- Zapory, śluzy, wrota śluz, przystanie, doki stałe i inne
konstrukcje morskie i związane z drogami wodnymi15
-- Pozostałe:
--- Wyłącznie lub głównie z arkuszy:
7308 90 51 0---- Panele złożone z dwóch ścian z profilowanego
(żeberkowanego) arkusza z rdzeniem izolującym15
7308 90 59 0---- Pozostałe15
7308 90 99 0--- Pozostałe15
73097309 00Zbiorniki, cysterny, kadzie i podobne pojemniki na dowolny
materiał (inny niż sprężony lub skroplony gaz), ze stali, o pojemności
przekraczającej 300 l, nawet pokrywane lub izolowane cieplnie, lecz nie
wyposażone w urządzenia mechaniczne lub termiczne:
7309 00 10 0- Do gazów (innych niż gaz sprężony lub skroplony)15
- Do cieczy:
7309 00 30 0-- Pokrywane lub izolowane cieplnie15
-- Pozostałe, o pojemności:
7309 00 51 0--- Powyżej 100 000 litrów15
7309 00 59 0--- Nie przekraczającej 100 000 litrów15
7309 00 90 0- Do ciał stałych15
73107310Cysterny, beczki, bębny, puszki, skrzynki i podobne pojemniki na
dowolny materiał (inny niż sprężony lub skroplony gaz), ze stali, o
pojemności nie przekraczającej 300 litrów, nawet pokrywane lub izolowane
cieplnie, lecz nie wyposażone w urządzenia mechaniczne lub termiczne:

7310 10 00 0- O pojemności 50 l lub więcej15
- O pojemności poniżej 50 l:
7310 21-- Puszki, które mają być zamykane przez lutowanie lub obciskanie:

7310 21 10 0--- Puszki w rodzaju używanych do konserwowania żywności i
napojów15
--- Pozostałe, o grubości ścianki:
7310 21 91 0---- Poniżej 0,5 mm15
7310 21 99 0---- 0,5 mm lub więcej15
7310 29-- Pozostałe:
7310 29 10 0--- O grubości ścianki poniżej 0,5 mm15
7310 29 90 0--- O grubości ścianki 0,5 mm lub więcej15
73117311 00Pojemniki na sprężony lub skroplony gaz, ze stali:
7311 00 10 0- Bez szwu15
- Pozostałe, o pojemności:
7311 00 91 0-- Poniżej 1000 l15
7311 00 99 0-- 1000 l lub więcej15
73127312Skrętki, liny, kable, taśmy plecione, zawiesia itp., ze stali, nie
izolowane elektrycznie:
7312 10- Skrętki, liny i kable:
7312 10 10 0-- Z łącznikami zamocowanymi lub wchodzącymi w skład wyrobów,
do użytku w lotnictwie cywilnym15
-- Pozostałe:
7312 10 30 0--- Ze stali nierdzewnej15
--- Pozostałe, z maksymalnym wymiarem przekroju poprzecznego:
---- Nie przekraczającym 3 mm:
7312 10 51 0----- Powlekane lub pokrywane stopami cynku z miedzią
(mosiądzem)15
7312 10 59 0----- Pozostałe15
---- Powyżej 3 mm:
----- Skrętki:
7312 10 71 0------ Nie pokrywane15
------ Pokrywane:
7312 10 75 0------- Powlekane lub pokrywane cynkiem15
7312 10 79 0------- Pozostałe15
----- Liny i kable (łącznie z zamkniętymi):
------ Nie pokrywane lub tylko powlekane bądź pokrywane cynkiem, o
maksymalnym wymiarze przekroju poprzecznego:
7312 10 82 0------- Większym niż 3 mm, lecz nie przekraczającym 12 mm15

7312 10 84 0------- Większym niż 12 mm, lecz nie przekraczającym 24 mm15

7312 10 86 0------- Większym niż 24 mm, lecz nie przekraczającym 48 mm15

7312 10 88 0------- Przekraczającym 48 mm15
7312 10 99 0------ Pozostałe15
7312 90- Pozostałe:
7312 90 10 0-- Z łącznikami zamocowanymi lub wchodzącymi w skład wyrobów,
do użytku w lotnictwie cywilnym15
7312 90 90 0-- Pozostałe15
73137313 00 00 0Drut kolczasty stalowy; obręcze skręcone lub pojedynczy
drut płaski, z kolcami lub bez, i luźno skręcany drut podwójny w rodzaju
używanego na ogrodzenia, ze stali15
73147314Tkanina (łącznie z taśmami bez końca), kraty, siatka i ogrodzenia,
z drutu stalowego; siatka metalowa rozciągana ze stali:
- Wyroby tkane:
7314 12 00 0-- Opaski dla maszyn ze stali nierdzewnej15
7314 13 00 0-- Pozostałe opaski do maszyn15
7314 14 00 0-- Pozostałe wyroby tkane ze stali nierdzewnej15
7314 19 00 0-- Pozostałe15
7314 20- Kraty, siatka i ogrodzenia, spawane na przecięciach, z drutu o
maksymalnym wymiarze przekroju poprzecznego 3 mm lub więcej i o wielkości
oczek 100 cm2 lub więcej:
7314 20 10 0-- Z drutu żebrowanego15
7314 20 90 0-- Pozostałe15
- Pozostałe kraty, siatki i ogrodzenia, spawane na przecięciach:
7314 31 00 0-- Pokrywane lub powlekane cynkiem15
7314 39 00 0-- Pozostałe15
- Inne kraty, siatki i ogrodzenia:
7314 41-- Pokrywane lub powlekane cynkiem:
7314 41 10 0--- Siatka sześciokątna15
7314 41 90 0--- Pozostałe15
7314 42-- Pokrywane tworzywami sztucznymi:
7314 42 10 0--- Siatka sześciokątna15
7314 42 90 0--- Pozostałe15
7314 49 00 0-- Pozostałe15
7314 50 00 0- Siatka metalowa rozciągana15
73157315Łańcuchy i ich części, ze stali:
- Łańcuch przegubowy i jego części:
7315 11-- Łańcuch tulejkowy:
7315 11 10 0--- W rodzaju używanych do rowerów i motocykli15
7315 11 90 0--- Pozostałe15
7315 12 00 0-- Pozostałe łańcuchy15
7315 19 00 0-- Części15
7315 20 00 0- Łańcuch przeciwpoślizgowy15
- Pozostałe łańcuchy:
7315 81 00 0-- Łańcuch ogniwowy rozpórkowy15
7315 82-- Pozostałe z ogniwami spawanymi lub zgrzewanymi:
7315 82 10 0--- Których materiał składowy posiada maksymalny wymiar
przekroju poprzecznego 16 mm lub mniej15
7315 82 90 0--- Których materiał składowy posiada maksymalny wymiar
przekroju poprzecznego większy niż 16 mm15
7315 89 00 0-- Pozostałe15
7315 90 00 0- Pozostałe części15
73167316 00 00 0Kotwice, drapacze oraz ich części, ze stali15
73177317 00Gwoździe, gwoździe z szeroką główką, pinezki kreślarskie,
gwoździe karbowane, klamry (inne niż z pozycji nr 8305) oraz wyroby
podobne ze stali, również z główkami z innych metali, lecz z wyjątkiem
tych, które mają główki z miedzi:
7317 00 10 0- Pinezki kreślarskie15
- Pozostałe:
-- Formowane na zimno z drutu:
7317 00 20 0--- Gwoździe o krawędzi prostej lub spiralnej15
7317 00 40 0--- Gwoździe ze stali, w masie których 0,5% lub więcej
stanowi węgiel, hartowane15
--- Pozostałe:
7317 00 61 0---- Ocynkowane15
7317 00 69 0---- Pozostałe15
7317 00 90 0-- Pozostałe15
73187318Wkręty, śruby, nakrętki, śruby do drewna, haki gwintowane, nity,
zawleczki, przetyczki, podkładki (łącznie z podkładkami sprężystymi) oraz
wyroby podobne, ze stali:
- Wyroby gwintowane:
7318 11 00 0-- Śruby do drewna15
7318 12-- Pozostałe wkręty do drewna:
7318 12 10 0--- Ze stali nierdzewnej15
7318 12 90 0--- Pozostałe15
7318 13 00 0-- Haki gwintowane i pierścienie gwintowane15
7318 14-- Wkręty samogwintujące:
7318 14 10 0--- Ze stali nierdzewnej15
--- Pozostałe:
7318 14 91 0---- Wkręty z gwintem o dużym skoku15
7318 14 99 0---- Pozostałe15
7318 15-- Pozostałe wkręty i śruby, nawet z nakrętkami i podkładkami:

7318 15 10 0--- Wkręty, toczone ze sztab, prętów, profili lub drutu, o
pełnym przekroju, o grubości trzpienia nie przekraczającej 6 mm15
--- Pozostałe:
7318 15 20 0---- Do mocowania kolejowych, torowych materiałów
konstrukcyjnych15
---- Pozostałe:
----- Bez główek:
7318 15 30 0------ Ze stali nierdzewnej15
------ Pozostałe, o wytrzymałości na rozciąganie:
7318 15 41 0------- Poniżej 800 MPa15
7318 15 49 0------- 800 MPa lub więcej15
----- Z główką:
------ Wkręty z wycięciami i z łbem o krzyżowym gnieździe:
7318 15 51 0------- Ze stali nierdzewnej15
7318 15 59 0------- Pozostałe15
------ Wkręty z łbem o sześciokątnym gnieździe:
7318 15 61 0------- Ze stali nierdzewnej15
7318 15 69 0------- Pozostałe15
------ Śruby sześciokątne:
7318 15 70 0------- Ze stali nierdzewnej15
------- Pozostałe, o wytrzymałości na rozciąganie:
7318 15 81 0-------- Poniżej 800 MPa15
7318 15 89 0-------- 800 MPa lub więcej15
7318 15 90 0------ Pozostałe15
7318 16-- Nakrętki:
7318 16 10 0--- Toczone ze sztab, prętów, profili lub drutu, o pełnym
przekroju, o średnicy otworu nie przekraczającej 6 mm15
--- Pozostałe:
7318 16 30 0---- Ze stali nierdzewnej15
---- Pozostałe:
7318 16 50 0----- Nakrętki samozabezpieczające się15
----- Pozostałe, o średnicy wewnętrznej:
7318 16 91 0------ Nie przekraczającej 12 mm15
7318 16 99 0------ Powyżej 12 mm15
7318 19 00 0-- Pozostałe15
- Wyroby niegwintowane:
7318 21 00 0-- Podkładki sprężyste i pozostałe podkładki ustalające15

7318 22 00 0-- Pozostałe podkładki15
7318 23 00 0-- Nity15
7318 24 00 0-- Zawleczki i przetyczki15
7318 29 00 0-- Pozostałe15
73197319Igły do szycia, igły dziewiarskie, iglice, szydełka, igły do
haftowania oraz artykuły podobne do prac ręcznych, ze stali; agrafki i
inne szpilki ze stali, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:

7319 10 00 0- Igły do szycia, cerowania lub haftowania15
7319 20 00 0- Agrafki15
7319 30 00 0- Pozostałe szpilki15
7319 90 00 0- Pozostałe15
73207320Sprężyny i pióra do resorów, ze stali:
7320 10- Resory piórowe i pióra do nich:
-- Obrobione na gorąco:
7320 10 11 0--- Resory warstwowe i pióra do nich15
7320 10 19 0--- Pozostałe15
7320 10 90 0-- Pozostałe15
7320 20- Sprężyny śrubowe:
7320 20 20 0-- Obrobione na gorąco15
-- Pozostałe:
7320 20 81 0--- Sprężyny zwojowe ściskane15
7320 20 85 0--- Sprężyny zwojowe rozciągane15
7320 20 89 0--- Pozostałe15
7320 90- Pozostałe:
7320 90 10 0-- Sprężyny spiralne płaskie15
7320 90 30 0-- Sprężyny talerzowe15
7320 90 90 0-- Pozostałe15
73217321Piece, kuchnie, ruszty, kuchenki (łącznie z tymi, które wyposażone
są w kotły centralnego ogrzewania), rożna, piecyki koksowe, palniki
gazowe, podgrzewacze płytowe i podobne nieelektryczne urządzenia używane w
gospodarstwie domowym oraz ich części z żeliwa lub ze stali:
- Urządzenia do gotowania i podgrzewacze płytowe:
7321 11-- Na gaz lub na gaz i inne paliwa:
7321 11 10 0--- Z piecykiem, łącznie z oddzielnymi piecykami15
7321 11 90 0--- Pozostałe15
7321 12 00 0-- Na paliwo ciekłe15
7321 13 00 0-- Na paliwo stałe15
- Pozostałe urządzenia:
7321 81-- Na gaz lub na gaz i inne paliwa:
7321 81 10 0--- Z ujściem na spaliny15
7321 81 90 0--- Pozostałe15
7321 82-- Na paliwo ciekłe:
7321 82 10 0--- Z ujściem na spaliny15
7321 82 90 0--- Pozostałe15
7321 83 00 0-- Na paliwo stałe15
7321 90 00 0- Części15
73227322Grzejniki centralnego ogrzewania, nieelektryczne oraz ich części,
z żeliwa lub stali; nagrzewnice powietrza i rozdzielacze gorącego
powietrza (łącznie z tymi, które mogą również rozdzielać świeże lub
klimatyzowane powietrze), nieelektryczne, wyposażone w wentylatory lub
dmuchawy poruszane silnikiem, oraz ich części, z żeliwa lub stali:
- Grzejniki i ich części:
7322 11 00 0-- Żeliwne15
7322 19 00 0-- Pozostałe15
7322 90- Pozostałe:
7322 90 10 0-- Nagrzewnice powietrza i rozdzielacze gorącego powietrza (z
wyłączeniem części do nich), do użytku w lotnictwie cywilnym15
7322 90 90 0-- Pozostałe15
73237323Stołowe, kuchenne lub inne artykuły gospodarstwa domowego i ich
części, z żeliwa lub stali; wełna stalowa; zmywaki do czyszczenia,
szorowania lub polerowania naczyń, rękawice i podobne artykuły, ze stali:

7323 10 00 0- Wełna ze stali; zmywaki do czyszczenia, szorowania lub
polerowania naczyń, rękawice i podobne artykuły15
- Pozostałe:
7323 91 00 0-- Żeliwne, nie emaliowane15
7323 92 00 0-- Żeliwne, emaliowane15
7323 93-- Ze stali nierdzewnej:
7323 93 10 0--- Artykuły do użytku stołowego15
7323 93 90 0--- Pozostałe15
7323 94-- Ze stali emaliowanej (inne niż żeliwne):
7323 94 10 0--- Artykuły do użytku stołowego15
7323 94 90 0--- Pozostałe15
7323 99-- Pozostałe:
7323 99 10 0--- Artykuły do użytku stołowego15
--- Pozostałe:
7323 99 91 0---- Lakierowane lub malowane15
7323 99 99 0---- Pozostałe15
73247324Wyroby sanitarne i ich części, z żeliwa lub stali:
7324 10- Zlewy i umywalki, ze stali nierdzewnej:
7324 10 10 0-- Do użytku w lotnictwie cywilnym15
7324 10 90 0-- Pozostałe15
- Wanny:
7324 21 00 0-- Żeliwne, nawet emaliowane15
7324 29 00 0-- Pozostałe15
7324 90- Pozostałe, łącznie z częściami:
7324 90 10 0-- Wyroby sanitarne (z wyłączeniem części do nich), do użytku
w lotnictwie cywilnym15
7324 90 90 0-- Pozostałe15
73257325Pozostałe odlewane artykuły z żeliwa lub stali:
7325 10- Z żeliwa nieciągliwego:
7325 10 20 0-- Klamry włazowe, w rodzaju używanych w kanałach
ściekowych15
7325 10 50 0-- Skrzynie powierzchniowe i zaworowe15
-- Pozostałe:
7325 10 91 0--- Do systemów kanalizacyjnych, wodnych itp.15
7325 10 99 0--- Pozostałe15
- Pozostałe:
7325 91 00 0-- Kule mielące i podobne artykuły dla młynów15
7325 99-- Pozostałe:
7325 99 10 0--- Z żeliwa ciągliwego15
--- Pozostałe:
7325 99 91 0---- Kontenerowe łączniki narożne15
7325 99 99 0---- Pozostałe15
73267326Pozostałe artykuły ze stali:
- Kute lub tłoczone, lecz nie obrobione dalej:
7326 11 00 0-- Kule mielące i podobne artykuły dla młynów15
7326 19-- Pozostałe:
7326 19 10 0--- Kute swobodnie15
7326 19 90 0--- Pozostałe15
7326 20- Artykuły z drutu stalowego:
7326 20 10 0-- Do użytku w lotnictwie cywilnym15
-- Pozostałe:
7326 20 30 0--- Małe skrzynki i wybiegi dla drobiu15
7326 20 50 0--- Kosze druciane15
7326 20 90 0--- Pozostałe15
7326 90- Pozostałe:
7326 90 10 0-- Tabakierki, pudełka na papierosy, pudełka na kosmetyki i
puder oraz podobne artykuły kieszonkowe15
7326 90 30 0-- Drabiny i szczeble15
7326 90 40 0-- Palety i podobne platformy do przenoszenia produktów15

7326 90 50 0-- Szpule do kabli, rur, itp.15
7326 90 60 0-- Wywietrzniki niemechaniczne, rynny, haki i podobne
artykuły używane w przemyśle budowlanym15
7326 90 70 0-- Perforowane kubły i podobne artykuły z arkusza do
filtrowania wody przy wejściu do ścieków15
7326 90 80 0-- Złącza do kabli z włókien optycznych15
-- Pozostałe artykuły ze stali:
7326 90 91 0--- Kute swobodnie15
7326 90 93 0--- Kute w matrycy zamkniętej15
7326 90 95 0--- Spiekane15
7326 90 97 0--- Pozostałe15
74017401Kamienie miedziowe; miedź cementacyjna (miedź wytrącona):
7401 10 00 0- Kamienie miedziowe0
7401 20 00 0- Miedź cementacyjna (miedź wytrącona)0
74027402 00 00 0Miedź nierafinowana; anody miedziane do rafinacji
elektrolitycznej0
74037403Miedź rafinowana i stopy miedzi, nie obrobione:
- Miedź rafinowana:
7403 11 00 0-- Katody i części katod0
7403 12 00 0-- Wlewki na druty0
7403 13 00 0-- Kęsy0
7403 19 00 0-- Pozostałe0
- Stopy miedzi:
7403 21 00 0-- Stopy miedzi o podstawie cynkowej (mosiądz)0
7403 22 00 0-- Stopy miedzi o podstawie cynowej (brąz)0
7403 23 00 0-- Stopy miedzi o podstawie niklowej (stop miedziowo-niklowy)
lub stopy miedzi o podstawie niklowo-cynkowej (alpaka)0
7403 29 00 0-- Inne stopy miedzi (inne niż stopy przejściowe, z pozycji
nr 7405)0
74047404 00Odpady miedzi i złom:
7404 00 10 0- Miedzi rafinowanej0
- Stopów miedzi:
7404 00 91 0-- Stopów miedzi o podstawie cynkowej (mosiądz)0
7404 00 99 0-- Pozostałe0
74057405 00 00 0Stopy przejściowe miedzi0
74067406Proszki i płatki miedzi:
7406 10 00 0- Proszki o strukturze innej niż płytkowa15
7406 20 00 0- Proszki o strukturze płytkowej; płatki15
74077407Sztaby, pręty i kształtowniki z miedzi:
7407 10 00 0- Z miedzi rafinowanej15
- Ze stopów miedzi:
7407 21-- Ze stopów miedzi o podstawie cynkowej (mosiądz):
7407 21 10 0--- Sztaby i pręty15
7407 21 90 0--- Kształtowniki15
7407 22-- Ze stopów miedzi o podstawie niklowej (stop miedziowo-niklowy)
lub ze stopów miedzi o podstawie niklowo-cynkowej (alpaka):
7407 22 10 0--- Ze stopów miedzi o podstawie niklowej (stop miedziowo-
-niklowy)15
7407 22 90 0--- Ze stopów miedzi o podstawie niklowo-cynkowej (alpaka)15

7407 29 00 0-- Pozostałe15
74087408Drut miedziany:
- Z miedzi rafinowanej:
7408 11 00 0-- Którego maksymalny wymiar przekroju poprzecznego
przekracza 6 mm63,63,6 3,0
7408 19-- Pozostały:
7408 19 10 0--- Którego maksymalny wymiar przekroju poprzecznego
przekracza 0,5 mm15
7408 19 90 0--- Którego maksymalny wymiar przekroju poprzecznego nie
przekracza 0,5 mm15
- Ze stopów miedzi:
7408 21 00 0-- Ze stopów miedzi o podstawie cynkowej (mosiądz)15
7408 22 00 0-- Ze stopów miedzi o podstawie niklowej (stop
miedziowo-niklowy) lub ze stopów miedzi o podstawie niklowo-cynkowej
(alpaka)15
7408 29 00 0-- Pozostałe15
74097409Blachy grube, cienkie oraz taśma, o grubości przekraczającej 0,15
mm, z miedzi:
- Z miedzi rafinowanej:
7409 11 00 0-- Zwinięte15
7409 19 00 0-- Pozostałe15
- Ze stopów miedzi o podstawie cynkowej (mosiądz):
7409 21 00 0-- Zwinięte15
7409 29 00 0-- Pozostałe15
- Ze stopów miedzi o podstawie cynowej (brąz):
7409 31 00 0-- Zwinięte15
7409 39 00 0-- Pozostałe15
7409 40- Ze stopów miedzi o podstawie niklowej (stop miedziowo-niklowy)
lub ze stopów miedzi o podstawie niklowo-cynkowej (alpaka):
7409 40 10 0-- Ze stopów miedzi o podstawie niklowej (stop
miedziowo-niklowy)15
7409 40 90 0-- Ze stopów miedzi o podstawie niklowo-cynkowej (alpaka)15

7409 90- Z innych stopów miedzi:
7409 90 10 0-- Zwinięte15
7409 90 90 0-- Pozostałe15
74107410Folia miedziana (nawet drukowana, łączona z papierem, kartonem,
tworzywami sztucznymi lub podobnym materiałem podłożowym), o grubości (bez
podłoża) nie przekraczającej 0,15 mm:
- Bez podłoża:
7410 11 00 0-- Z miedzi rafinowanej1599
7410 12 00 0-- Ze stopów miedzi1599
- Na podłożu:
7410 21 00 0-- Z miedzi rafinowanej0
7410 22 00 0-- Ze stopów miedzi1599
74117411Rury i przewody rurowe z miedzi:
7411 10- Z miedzi rafinowanej:
-- Proste, o grubości ścian:
7411 10 11 0--- Przekraczającej 0,6 mm15
7411 10 19 0--- Nie przekraczającej 0,6 mm15
7411 10 90 0-- Pozostałe15
- Ze stopów miedzi:
7411 21-- Ze stopów miedzi o podstawie cynkowej (mosiądz):
7411 21 10 0--- Proste15
7411 21 90 0--- Pozostałe15
7411 22 00 0-- Ze stopów miedzi o podstawie niklowej (stop
miedziowo-niklowy) lub ze stopów miedzi o podstawie niklowo-cynkowej
(alpaka)15
7411 29-- Pozostałe:
7411 29 10 0--- Proste15
7411 29 90 0--- Pozostałe15
74127412Łączniki rur lub przewodów rurowych z miedzi (np. złączki
nakrętne, kolanka, tuleje):
7412 10 00 0- Z miedzi rafinowanej15
7412 20 00 0- Ze stopów miedzi15
74137413 00Skrętki, kable, taśmy plecione i podobne z miedzi, nie
izolowane elektrycznie:
7413 00 10 0- Z łącznikami zamocowanymi, do użytku w lotnictwie
cywilnym15
- Pozostałe:
7413 00 91 0-- Z miedzi rafinowanej15
7413 00 99 0-- Ze stopów miedzi15
74147414Tkanina (nawet taśma bez końca), kraty i siatka z drutu
miedzianego; siatka metalowa rozciągana, z miedzi:
7414 20 00 0- Ubrania15
7414 90 00 0- Pozostałe15
74157415Gwoździe, gwoździe z szeroką główką, pinezki kreślarskie, klamry
(inne niż z pozycji nr 8305) i wyroby podobne, z miedzi lub ze stali
posiadające główki miedziane; wkręty, śruby, nakrętki, haki gwintowane,
nity, zawleczki, przetyczki, podkładki (łącznie z podkładkami sprężystymi)
i wyroby podobne, z miedzi:
7415 10 00 0- Gwoździe, gwoździe z szeroką główką, pinezki kreślarskie,
klamry i wyroby podobne15
- Pozostałe wyroby, nie gwintowane:
7415 21 00 0-- Podkładki (łącznie z podkładkami sprężystymi)15
7415 29 00 0-- Pozostałe15
- Pozostałe wyroby gwintowane:
7415 31 00 0-- Wkręty do drewna15
7415 32 00 0-- Pozostałe wkręty; śruby i nakrętki15
7415 39 00 0-- Pozostałe15
74167416 00 00 0Sprężyny z miedzi15
74177417 00 00 0Urządzenia do gotowania i ogrzewania, używane w
gospodarstwie domowym, nieelektryczne, oraz ich części, z miedzi15
74187418Stołowe, kuchenne lub inne artykuły gospodarstwa domowego i ich
części, z miedzi; zmywaki do czyszczenia, szorowania lub polerowania
naczyń, rękawice i podobne artykuły, z miedzi; wyroby sanitarne i ich
części, z miedzi:
- Stołowe, kuchenne lub inne artykuły gospodarstwa domowego i ich
części; zmywaki do czyszczenia, szorowania lub polerowania naczyń,
rękawice i podobne artykuły:
7418 11 00 0-- Zmywaki do czyszczenia, szorowania lub polerowania naczyń,
rękawice i podobne artykuły15
7418 19 00 0-- Pozostałe15
7418 20 00 0- Wyroby sanitarne i ich części15
74197419Pozostałe artykuły z miedzi:
7419 10 00 0- Łańcuchy i ich części15
- Pozostałe:
7419 91 00 0-- Odlewane, formowane, wytłaczane lub kute, lecz nie
obrobione dalej15
7419 99 00 0-- Pozostałe15
75017501Kamienie niklowe, spieki tlenku niklu oraz inne produkty pośrednie
hutnictwa niklu:
7501 10 00 0- Kamienie niklowe0
7501 20 00 0- Spieki tlenku niklu oraz inne produkty pośrednie hutnictwa
niklu0
75027502Nikiel nie obrobiony:
7502 10 00 0- Nikiel niestopowy0
7502 20 00 0- Stopy niklu0
75037503 00Odpady niklu i złom:
7503 00 10 0- Niklu niestopowego0
7503 00 90 0- Stopów niklu0
76017601Aluminium nie obrobione:
7601 10 00 0- Aluminium niestopowe0
7601 20- Stopy aluminium:
7601 20 10 0-- Pierwotne0
-- Wtórne:
7601 20 91 0--- W postaci wlewków lub w stanie ciekłym0
7601 20 99 0--- Pozostałe0
76027602 00Odpady aluminium i złom:
- Odpady:
7602 00 11 0-- Wióry, skrawki, ścinki, opiłki po różnych rodzajach
obróbki mechanicznej, cięciu i piłowaniu; odpady blachy i folii barwionej,
powlekanej lub spajanej, o grubości (bez jakiegokolwiek podłoża) nie
przekraczającej 0,2 mm0
7602 00 19 0-- Pozostałe (także braki produkcyjne)0
7602 00 90 0- Złom0
76077607Folia aluminiowa (nawet zadrukowana, łączona z papierem, kartonem,
z tworzywami sztucznymi lub podobnym materiałem podłożowym) o grubości
(bez podłoża) nie przekraczającej 0,2 mm:
- Bez podłoża:
7607 19-- Pozostała:
--- O grubości nie mniejszej niż 0,021 mm, ale nie przekraczającej 0,2
mm:
7607 19 99 0---- Pozostała0
78017801Ołów nie obrobiony:
7801 10 00 0- Ołów rafinowany0
- Pozostały:
7801 91 00 0-- Zawierający antymon jako główny inny pierwiastek
dominujący masą0
7801 99-- Pozostałe:
7801 99 10 0--- Do rafinacji, o zawartości w masie 0,02% lub więcej
srebra (ołów przed odsrebrzaniem)0
--- Pozostałe:
7801 99 91 0---- Stopy ołowiu0
7801 99 99 0---- Pozostałe0
78027802 00 00 0Odpady ołowiu i złom0
79017901Cynk nie obrobiony:
- Cynk niestopowy:
7901 11 00 0-- Zawierający w masie 99,99% lub więcej cynku0
7901 12-- Zawierający w masie poniżej 99,99% cynku:
7901 12 10 0--- Zawierający w masie 99,95% lub więcej, ale poniżej 99,99%
cynku0
7901 12 30 0--- Zawierający w masie 98,5% lub więcej, ale poniżej 99,95%
cynku0
7901 12 90 0--- Zawierający w masie 97,5% lub więcej, ale poniżej 98,5%
cynku0
7901 20 00 0- Stopy cynku0
79027902 00 00 0Odpady cynku i złom0
80018001Cyna nie obrobiona:
8001 10 00 0- Cyna niestopowa0
8001 20 00 0- Stopy cyny0
80028002 00 00 0Odpady cyny i złom0
81018101Wolfram i wyroby z wolframu, nawet odpady i złom:
- Pozostałe:
8101 91-- Wolfram nie obrobiony, nawet sztaby i pręty otrzymane przez
zwykłe spiekanie; odpady i złom:
8101 91 10 0--- Wolfram nie obrobiony, nawet sztaby i pręty otrzymane
przez zwykłe spiekanie0
8101 91 90 0--- Odpady i złom0
8101 92 00 0-- Sztaby i pręty inne niż otrzymane przez zwykłe spiekanie,
kształtowniki, blachy grube, cienkie, taśma i folia0
81028102Molibden i wyroby z molibdenu, nawet odpady i złom:
- Pozostałe:
8102 91-- Molibden nie obrobiony, nawet sztaby i pręty otrzymane przez
zwykłe spiekanie; odpady i złom:
8102 91 10 0--- Molibden nie obrobiony, nawet sztaby i pręty otrzymane
przez zwykłe spiekanie0
8102 92 00 0-- Sztaby i pręty inne niż otrzymane przez zwykłe spiekanie,
kształtowniki, blachy grube, cienkie, taśma i folia0
81038103Tantal i wyroby z tantalu, nawet odpady i złom:
8103 10- Tantal nie obrobiony, nawet sztaby i pręty otrzymane przez
zwykłe spiekanie; odpady i złom; proszki:
8103 10 90 0-- Odpady i złom0
81048104Magnez i wyroby z magnezu, nawet odpady i złom:
- Magnez nie obrobiony:
8104 11 00 0-- Zawierający w masie co najmniej 99,8% magnezu0
8104 19 00 0-- Pozostały0
8104 20 00 0- Odpady i złom0
81058105Kamienie kobaltowe i inne produkty pośrednie hutnictwa kobaltu;
kobalt i wyroby z kobaltu, nawet odpady i złom:
8105 10- Kamienie kobaltowe i inne produkty pośrednie hutnictwa kobaltu;
kobalt nie obrobiony; odpady i złom; proszki:
8105 10 10 0-- Kamienie kobaltowe i inne produkty pośrednie hutnictwa
kobaltu; kobalt nie obrobiony; proszki0
8105 10 90 0-- Odpady i złom0
81108110 00Antymon i wyroby z antymonu, nawet odpady i złom:
- Antymon nie obrobiony; odpady i złom; proszki:
8110 00 11 0-- Antymon nie obrobiony; proszki0
81118111 00Mangan i wyroby z manganu, nawet odpady i złom:
- Mangan nie obrobiony; odpady i złom; proszki:
8111 00 11 0-- Mangan nie obrobiony; proszki0
84068406Turbiny na parę wodną i turbiny na inne rodzaje pary:
8406 10 00 0- Turbiny do napędu jednostek pływających5
- Pozostałe turbiny:
8406 81-- O mocy wyjściowej większej niż 40 MW:
8406 81 10 0--- Turbiny na parę wodną do wytwarzania energii
elektrycznej5
8406 81 90 0--- Pozostałe5
8406 82-- O mocy wyjściowej nie większej niż 40 MW:
--- Turbiny na parę wodną do wytwarzania energii elektrycznej, o mocy:

8406 82 11 0---- Nie przekraczającej 10 MW5
8406 82 19 0---- Przekraczającej 10 MW5
8406 82 90 0--- Pozostałe5
84078407Silniki spalinowe z zapłonem iskrowym z tłokami wykonującymi ruch
posuwisto-zwrotny lub obrotowy:
8407 90- Pozostałe silniki:
8407 90 10 0-- O pojemności cylindra nie przekraczającej 250 cm3
ex8407 90 10 0Silniki do napędu kosiarek ręcznych o objętości skokowej od
130 do 250 cm30
84108410Turbiny hydrauliczne, koła wodne oraz ich regulatory:
- Turbiny hydrauliczne i koła wodne:
8410 11 00 0-- O mocy nie przekraczającej 1000 kW6
8410 12 00 0-- O mocy powyżej 1000 kW, lecz nie przekraczającej 10000 kW6

8410 13 00 0-- O mocy powyżej 10000 kW6
8410 90- Części, także regulatory:
8410 90 10 0-- Z żeliwa lub staliwa533
8410 90 90 0-- Pozostałe533
84118411Silniki turboodrzutowe, turbośmigłowe oraz inne turbiny gazowe:

- Silniki turboodrzutowe:
8411 11-- O ciągu nie przekraczającym 25 kN:
8411 11 10 0--- Do stosowania w samolotach cywilnych5
8411 11 90 0--- Pozostałe5
8411 12-- O ciągu powyżej 25 kN:
8411 12 90 0--- Pozostałe5
- Silniki turbośmigłowe:
8411 21-- O mocy nie przekraczającej 1100 kW:
8411 21 10 0--- Do stosowania w samolotach cywilnych5
8411 21 90 0--- Pozostałe6
8411 22-- O mocy powyżej 1100 kW:
--- Do stosowania w samolotach cywilnych:
8411 22 11 0---- O mocy powyżej 1100 kW, lecz nie przekraczającej 3730
kW5
8411 22 19 0---- O mocy powyżej 3730 kW5
8411 22 90 0--- Pozostałe5
- Pozostałe turbiny gazowe:
8411 81-- O mocy nie przekraczającej 5000 kW:
8411 81 10 0--- Do stosowania w samolotach cywilnych5
8411 81 90 0--- Pozostałe6
8411 82-- O mocy powyżej 5000 kW:
8411 82 10 0--- Do stosowania w samolotach cywilnych5
--- Pozostałe:
8411 82 91 0---- O mocy powyżej 5000 kW, lecz nie przekraczającej 20 000
kW6
8411 82 93 0---- O mocy powyżej 20 000 kW, lecz nie przekraczającej 50
000 kW6
8411 82 99 0---- O mocy powyżej 50 000 kW6
- Części:
8411 91-- Silników turboodrzutowych lub turbośmigłowych:
8411 91 90 0--- Pozostałe533
8411 99-- Pozostałe:
8411 99 10 0--- Turbin gazowych, do stosowania w samolotach cywilnych53

8411 99 90 0--- Pozostałe63,6
84128412Pozostałe silniki i siłowniki:
8412 10- Silniki odrzutowe inne niż turboodrzutowe:
8412 10 10 0-- Do stosowania w samolotach cywilnych5
8412 10 90 0-- Pozostałe5
- Silniki i siłowniki hydrauliczne:
8412 21-- Liniowe (cylindry):
8412 21 10 0--- Do stosowania w samolotach cywilnych5
--- Pozostałe:
8412 21 91 0---- Układy hydrauliczne6
8412 21 99 0---- Pozostałe6
8412 29-- Pozostałe:
8412 29 10 0--- Do stosowania w samolotach cywilnych5
--- Pozostałe:
8412 29 50 0---- Układy hydrauliczne7
---- Pozostałe:
8412 29 91 0----- Silniki hydrauliczne7
8412 29 99 0----- Pozostałe7
- Silniki i siłowniki pneumatyczne:
8412 31-- Liniowe (cylindry):
8412 31 10 0--- Do stosowania w samolotach cywilnych5
8412 31 90 0--- Pozostałe7
8412 39-- Pozostałe:
8412 39 10 0--- Do stosowania w samolotach cywilnych5
8412 39 90 0--- Pozostałe7
8412 80- Pozostałe:
8412 80 10 0-- Silniki na parę wodną i silniki na inne rodzaje pary5

-- Pozostałe:
8412 80 91 0--- Do stosowania w samolotach cywilnych5
8412 80 99 0--- Pozostałe7
8412 90- Części:
8412 90 10 0-- Do stosowania w samolotach cywilnych533
-- Pozostałe:
8412 90 30 0--- Silników odrzutowych innych niż turboodrzutowe533
8412 90 50 0--- Silników i siłowników hydraulicznych63,63,6
8412 90 90 0--- Pozostałe63,63,6
84168416Palniki piecowe na paliwo ciekłe, na paliwo stałe pyłowe lub na
gaz; mechaniczne podawacze węgla, także ich ruszty mechaniczne,
mechaniczne urządzenia do usuwania popiołu oraz podobne urządzenia:

8416 10- Palniki piecowe na paliwo ciekłe:
8416 10 10 0-- Z wbudowanym automatycznym urządzeniem sterującym5
8416 10 90 0-- Pozostałe5
8416 20- Pozostałe palniki piecowe, także palniki wielopaliwowe:
8416 20 10 0-- Tylko na gaz, zblokowane, zawierające wentylator i
urządzenie kontrolne5
8416 20 90 0-- Pozostałe5
8416 30 00 0- Mechaniczne podawacze węgla, także ich ruszty mechaniczne,
mechaniczne urządzenia do usuwania popiołu oraz podobne urządzenia5
8416 90 00 0- Części5
84178417Piece i paleniska przemysłowe lub laboratoryjne, także piece do
spopielania, nieelektryczne:
8417 10 00 0- Piece do prażenia, topienia lub innej obróbki cieplnej rud,
pirytów lub metali5
84198419Maszyny, instalacje lub sprzęt laboratoryjny, z podgrzewaniem
elektrycznym lub bez, do poddawania materiałów procesom wymagającym zmiany
temperatury, takim jak: grzanie, gotowanie, prażenie, destylowanie,
rektyfikowanie, sterylizowanie, pasteryzowanie, poddawanie działaniu pary
wodnej, suszenie, odparowywanie, parowanie, skraplanie lub chłodzenie,
inne niż urządzenia lub instalacje w rodzaju stosowanych do celów
domowych; urządzenia do podgrzewania wody przepływowe lub pojemnościowe,
nieelektryczne:
- Suszarki:
8419 32 00 0-- Do drewna, masy papierniczej, papieru lub tektury0
84218421Wirówki, także suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do
filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów:
- Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania gazów:
8421 39-- Pozostałe:
--- Pozostałe:
---- Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania pozostałych
gazów:
8421 39 71 0----- Metodą katalityczną5 2,5
84248424Urządzenia mechaniczne (obsługiwane ręcznie lub inaczej) do
rozrzucania, rozpraszania lub rozpylania cieczy lub proszków; gaśnice
napełnione lub nie napełnione; pistolety natryskowe i podobne urządzenia;
maszyny do wytwarzania strumienia pary lub piasku i podobne maszyny
wytwarzające strumień czynnika roboczego:
8424 20 00 0- Pistolety natryskowe i podobne urządzenia533
8424 30- Maszyny do wytwarzania strumienia pary lub piasku i podobne
maszyny wytwarzające strumień czynnika roboczego:
-- Pozostałe maszyny:
8424 30 10 0--- Na sprężone powietrze5
8424 30 90 0--- Pozostałe5
- Pozostałe urządzenia:
8424 81-- Rolnicze lub ogrodnicze:
8424 81 10 0--- Urządzenia nawadniające5 2,5
84288428Pozostałe urządzenia do podnoszenia, przenoszenia, załadunku lub
rozładunku (np. windy, schody ruchome, przenośniki, kolejki linowe):

8428 10- Wyciągi pionowe i pochyłe:
-- Pozostałe:
8428 10 91 0--- Z napędem elektrycznym
ex8428 10 91 0Urządzenia (podesty) do przemieszczania osób
niepełnosprawnych w wózkach0
84328432Maszyny rolnicze, ogrodnicze lub leśne do przygotowywania lub
uprawy gleby; walce do pielęgnacji trawników lub terenów sportowych:

8432 90- Części:
-- Pozostałe:
8432 90 91 0--- Z żeliwa lub stali0
8432 90 99 0--- Pozostałe0
84338433Maszyny żniwne i omłotowe, także prasy do belowania słomy i paszy;
kosiarki do trawników i do pozyskiwania siana; urządzenia do czyszczenia,
sortowania lub klasyfikowania jaj, owoców lub innych produktów rolnych, z
wyjątkiem urządzeń z pozycji nr 8437:
8433 90 00 0- Części0
84398439Urządzenia do wytwarzania masy włóknistego materiału celulozowego
lub do wytwarzania bądż obróbki wykańczającej papieru lub tektury:
8439 10 00 0- Urządzenia do wytwarzania masy włóknistego materiału
celulozowego0
8439 20 00 0- Urządzenia do wytwarzania papieru lub tektury0
8439 30 00 0- Urządzenia do obróbki wykańczającej papieru lub tektury0

- Części:
8439 91-- Urządzeń do wytwarzania masy włóknistego materiału
celulozowego:
8439 91 10 0--- Z żeliwa lub stali0
8439 91 90 0--- Pozostałe0
8439 99-- Pozostałe:
8439 99 10 0--- Z żeliwa lub stali0
8439 99 90 0--- Pozostałe0
84408440Maszyny introligatorskie, także maszyny do zszywania książek:

8440 90 00 0- Części0
84418441Pozostałe urządzenia do wytwarzania masy papierniczej, papieru lub
tektury, także krajarki i krajalnice wszelkich typów:
8441 10- Krajarki:
8441 10 10 0-- Kombinowane maszyny do nawijania i cięcia wzdłużnego0

8441 10 20 0-- Pozostałe krajarki wzdłużno-poprzeczne0
8441 10 30 0-- Krajarki gilotynowe0
8441 10 40 0-- Przycinarki trójnożowe0
8441 10 80 0-- Pozostałe0
8441 20 00 0- Maszyny do produkcji worków, torebek lub kopert0
8441 30 00 0- Maszyny do produkcji pudeł, pudełek, tub, bębnów lub
podobnych pojemników tekturowych, metodami innymi niż formowanie0
8441 40 00 0- Maszyny do formowania przedmiotów z masy papierniczej,
papieru lub tektury0
8441 80 00 0- Pozostałe urządzenia0
8441 90- Części:
8441 90 10 0-- Krajarek0
8441 90 90 0-- Pozostałe0
84438443Maszyny drukarskie, włączając maszyny atramentowe, inne niż objęte
pozycją nr 8471; maszyny do prac pomocniczych przy drukowaniu:
8443 90- Części:
8443 90 10 0-- Z żeliwa lub stali0
8443 90 90 0-- Pozostałe0
84448444 00Maszyny do wytłaczania, rozciągania, teksturowania lub cięcia
materiałów włókienniczych z włókna chemicznego:
8444 00 10 0- Urządzenia do wytłaczania0
8444 00 90 0- Pozostałe0
84458445Maszyny do przygotowywania włókien tekstylnych; przędzarki,
łączniarki lub skręcarki oraz pozostałe maszyny do wytwarzania przędzy
włókienniczej; motarki lub przewijarki (także przewijarki wątkowe)
włókiennicze oraz maszyny do przygotowania przędzy włókienniczej do użytku
na maszynach z pozycji nr 8446 lub 8447:
- Maszyny do przygotowywania włókien tekstylnych:
8445 11 00 0-- Gręplarki0
8445 12 00 0-- Czesarki0
8445 13 00 0-- Rozciągarki lub niedoprzędzarki0
8445 19 00 0-- Pozostałe0
8445 20 00 0- Przędzarki włókiennicze0
8445 30- Łączniarki lub skręcarki włókiennicze:
8445 30 10 0-- Łączniarki włókiennicze0
8445 30 90 0-- Skręcarki włókiennicze0
8445 40 00 0- Przewijarki (także przewijarki wątkowe) lub motarki0
8445 90 00 0- Pozostałe0
84468446Maszyny tkackie (krosna):
8446 10 00 0- Do tkania materiałów o szerokości nie przekraczającej 30
cm0
- Do tkania materiałów o szerokości powyżej 30 cm, czółenkowe
8446 21 00 0-- Krosna mechaniczne0
8446 29 00 0-- Pozostałe0
8446 30 00 0- Do tkania materiałów o szerokości powyżej 30 cm,
bezczółenkowe0
84478447Dziewiarki, zszywarki-trykotarki i maszyny do wyrobu kordonka,
tiulu, koronek, haftów, aplikacji, plecionek lub siatek oraz maszyny do
wyrobu przędzin techniką tufting:
- Dziewiarki okrągłe:
8447 11-- O średnicy cylindra nie przekraczającej 165 mm:
8447 11 10 0--- Pracujące z igłami języczkowymi0
8447 11 90 0--- Pozostałe0
8447 12-- O średnicy cylindra powyżej 165 mm:
8447 12 10 0--- Pracujące z igłami języczkowymi0
8447 12 90 0--- Pozostałe0
8447 20- Dziewiarki płaskie; zszywarki-trykotarki:
8447 20 10 0-- Ręczne0
-- Pozostałe:
8447 20 92 0--- Dziewiarki do dzianin kolumienkowych (także typu
Raschel); łączarki0
8447 20 98 0--- Pozostałe0
8447 90 00 0- Pozostałe0
84488448Urządzenia pomocnicze do maszyn z pozycji nr 8444, 8445, 8446 lub
8447 (np. nicielnice, żakardy, automatyczne mechanizmy zatrzymujące,
mechanizmy do zmiany czółenek); części i akcesoria nadające się do
stosowania wyłącznie lub głównie do urządzeń z niniejszej pozycji lub z
pozycji nr 8444, 8445, 8446 lub 8447 (np. wrzeciona i skrzydełka wrzecion,
obicia zgrzeblarskie, grzebieniowe, filiery, czółenka, struny
niecielnicowe i ramki niecielnic, igły do wyrobów pończoszniczych):

- Urządzenia pomocnicze do maszyn z pozycji nr 8444, 8445, 8446 lub
8447:
8448 11 00 0-- Urządzenia nicielnicowe i żakardowe; przeznaczone do nich
reduktory, kopiarki, perforatory lub łączarki wzornic0
8448 19 00 0-- Pozostałe0
8448 20- Części i akcesoria do maszyn z pozycji nr 8444 lub do ich
urządzeń pomocniczych:
8448 20 10 0-- Z żeliwa lub stali0
8448 20 90 0-- Pozostałe0
- Części i akcesoria do maszyn z pozycji nr 8445 lub do ich urządzeń
pomocniczych:
8448 31 00 0-- Obicia zgrzeblarskie0
8448 32 00 0-- Do maszyn do wyrobu włókien tekstylnych, inne niż obicia
zgrzeblarskie0
8448 33-- Wrzeciona, skrzydełka wrzecion, obrączki i biegacze:
8448 33 10 0--- Wrzeciona i skrzydełka wrzecion0
8448 33 90 0--- Obrączki i biegacze0
8448 39 00 0-- Pozostałe0
- Części i akcesoria do maszyn tkackich (krosien) lub do ich urządzeń
pomocniczych:
8448 41 00 0-- Czółenka0
8448 42 00 0-- Płochy krosien, struny nicielnicowe i ramki nicielnic0

8448 49 00 0-- Pozostałe0
- Części i akcesoria do maszyn objętych pozycją nr 8447 lub do ich
urządzeń pomocniczych:
8448 51-- Płaszczki, igły i inne artykuły używane przy wykonywaniu oczek:

8448 51 10 0--- Płaszczki0
8448 51 90 0--- Pozostałe0
8448 59 00 0-- Pozostałe0
84498449 00 00 0Urządzenia do wytwarzania lub wykańczania filcu lub
materiałów nietkanych w kawałkach lub w postaci kształtowej, także
urządzenia do wyrobu kapeluszy filcowych; formy na kapelusze0
84508450Maszyny pralnicze typu domowego lub profesjonalnego, także maszyny
piorąco-suszące:
8450 20 00 0- Maszyny o pojemności jednorazowej powyżej 10 kg suchej
bielizny0
8450 90 00 0- Części0
84518451Maszyny i urządzenia (inne niż maszyny z pozycji nr 8450) do
prania, czyszczenia, wyżymania, suszenia, prasowania (także prasy do
zgrzewania), wybielania, farbowania, klejenia, apreturowania, wykańczania,
powlekania lub impregnowania przędzy, materiałów lub gotowych wyborów
włókienniczych oraz urządzenia do nakładania tworzywa sztucznego na
podłoże włókiennicze lub na inne podłoże, stosowane przy produkcji pokryć
podłogowych takich jak linoleum; maszyny do zwijania, rozwijania,
składania, cięcia lub wycinania materiałów włókienniczych:
8451 10 00 0- Maszyny do prania na sucho0
- Suszarki:
8451 29 00 0-- Pozostałe0
8451 30- Prasowalnice i prasy (także prasy do zgrzewania):
-- Z nagrzewaniem elektrycznym, o mocy:
8451 30 10 0--- Nie przekraczającej 2500 W0
8451 30 30 0--- Powyżej 2500 W0
8451 30 80 0-- Pozostałe0
8451 40 00 0- Maszyny do prania, wybielania lub farbowania0
8451 50 00 0- Maszyny do zwijania, rozwijania, składania, cięcia lub
wycinania materiałów włókienniczych0
8451 80- Pozostałe maszyny i urządzenia:
8451 80 10 0-- Urządzenia stosowane przy produkcji linoleum lub innych
pokryć podłogowych do nakładania tworzywa sztucznego na podłoże
włókiennicze lub na inne podłoże0
8451 80 30 0-- Maszyny do apreturowania lub wykończania0
8451 80 80 0-- Pozostałe0
8451 90 00 0- Części0
84528452Maszyny do szycia, z wyłączeniem maszyn do zszywania książek
ujętych w pozycji nr 8440; meble, podstawy i obudowy specjalnie
zaprojektowane do maszyn do szycia; igły do maszyn do szycia:
- Pozostałe maszyny do szycia:
8452 29 00 0-- Pozostałe0
84538453Maszyny i urządzenia do przygotowywania, garbowania lub obróbki
skór garbarskich lub futerkowych surowych lub wyprawionych lub do wyrobu
albo naprawy obuwia lub innych artykułów ze skór garbarskich lub
futerkowych surowych lub wyprawionych, z wyłączeniem maszyn do szycia:

8453 10 00 0- Maszyny i urządzenia do przygotowywania, garbowania lub
obróbki skór garbarskich lub futerkowych surowych lub wyprawionych0
8453 20 00 0- Maszyny i urządzenia do wyrobu lub naprawy obuwia0
8453 80 00 0- Pozostałe maszyny i urządzenia0
8453 90 00- Części:
8453 90 00 9-- Pozostałe0
84548454Konwertory, kadzie, wlewnice i maszyny odlewnicze w rodzaju
stosowanych w hutnictwie lub w odlewniach metali:
8454 10 00 0- Konwertory0
8454 20 00 0- Wlewnice i kadzie odlewnicze0
8454 30- Maszyny odlewnicze:
8454 30 10 0-- Do odlewania pod ciśnieniem0
8454 30 90 0-- Pozostałe0
8454 90 00 0- Części0
84558455Walcarki do metali oraz ich walce:
8455 10 00 0- Walcarki do rur0
- Pozostałe walcarki:
8455 21 00 0-- Do walcowania na gorąco lub kombinowane do walcowania na
gorąco i na zimno0
8455 22 00 0-- Do walcowania na zimno0
8455 30- Walce do walcarek:
8455 30 10 0-- Z żeliwa0
-- Ze stali kutej swobodnie:
8455 30 31 0--- Walce robocze do walcowania na gorąco; walce oporowe do
walcowania na gorąco i na zimno0
8455 30 39 0--- Walce robocze do walcowania na zimno0
8455 30 90 0-- Ze staliwa lub pozostałych rodzajów stali0
8455 90 00 0- Pozostałe części0
84708470Maszyny liczące i kieszonkowe maszyny z funkcjami liczącymi do
zapisu, odtwarzania i wyświetlania danych; maszyny do księgowania,
frankowania, maszyny do wydawania biletów i podobne maszyny, wyposażone w
urządzenia liczące; kasy rejestrujące:
8470 90 00- Pozostałe:
8470 90 00 1-- Maszyny do frankowania533
84718471Maszyny do automatycznego przetwarzania danych (komputery) i
urządzenia do tych maszyn (komputerów); czytniki magnetyczne lub optyczne,
maszyny do zapisywania zakodowanych danych na nośnikach danych oraz
maszyny do przetwarzania takich danych nie wymienione gdzie indziej:

8471 10- Maszyny analogowe lub hybrydowe do automatycznego przetwarzania
danych:
8471 10 10 0-- Do stosowania w samolotach cywilnych0
8471 10 90 0-- Pozostałe5
8471 30 00 0- Przenośne maszyny cyfrowe do automatycznego przetwarzania
danych, o masie nie większej niż 10 kg, składające się co najmniej z
jednostki centralnej, klawiatury i monitora5
- Pozostałe cyfrowe maszyny do automatycznego przetwarzania danych:

8471 41-- Zawierające w tej samej obudowie co najmniej jednostkę
centralną oraz urządzenia wejścia i wyjścia, połączone lub nie:
8471 41 10 0--- Dla lotnictwa cywilnego0
8471 41 90 0--- Pozostałe5
8471 49-- Pozostałe, przedstawione w formie systemów:
8471 49 10 0--- Dla lotnictwa cywilnego0
8471 49 90 0--- Pozostałe5
8471 50- Procesory cyfrowe inne niż te z pozycji 8471.41 i 8471.49
zawierające lub nie, w tej samej obudowie jedno lub dwa urządzenia
następującego typu: urządzenia pamięci, urządzenia wejściowe, urządzenia
wyjściowe:
8471 50 10 0-- Dla lotnictwa cywilnego0
8471 50 90 0-- Pozostałe5
8471 60- Urządzenia wejściowe lub wyjściowe, nawet zawierające w tej
samej obudowie urządzenia pamięci:
8471 60 10 0-- Dla lotnictwa cywilnego0
-- Pozostałe:
8471 60 40 0--- Drukarki5
8471 60 50 0--- Klawiatury5
8471 60 90 0--- Pozostałe5
8471 70- Urządzenia pamięci:
8471 70 10 0-- Dla lotnictwa cywilnego0
-- Pozostałe:
8471 70 40 0--- Urządzenia pamięci centralnej5
--- Pozostałe:
---- Urządzenia pamięci dyskowej:
8471 70 51 0----- Optyczne, także magnetooptyczne5
----- Pozostałe:
8471 70 53 0------ Dyski twarde5
8471 70 59 0------ Pozostałe5
8471 70 60 0---- Urządzenia pamięci magnetycznej taśmowej5
8471 70 90 0---- Pozostałe5
8471 80- Pozostałe urządzenia do maszyn automatycznego przetwarzania
danych:
8471 80 10 0-- Urządzenia peryferyjne5
8471 80 90 0-- Pozostałe5
8471 90 00 0- Pozostałe5
84728472Pozostałe maszyny biurowe (np. hektografy lub powielacze białkowe,
maszyny adresujące, automaty wydające banknoty, maszyny do sortowania,
liczenia lub pakowania monet, urządzenia do temperowania ołówków,
dziurkacze lub zszywacze):
8472 20 00 0- Maszyny adresujące i maszyny do grawiurowania kart
adresowych533 2,5
8472 30 00 0- Maszyny do sortowania, składania, kopertowania lub
banderolowania poczty, maszyny do otwierania, zamykania lub pieczętowania
poczty oraz maszyny do przyklejania lub kasowania znaczków pocztowych533
2,5
8472 90- Pozostałe:
8472 90 10 0-- Maszyny do sortowania, liczenia lub pakowania monet533
2,5
84738473Części i akcesoria (z wyłączeniem pokrowców, futerałów itp.)
nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do maszyn z pozycji nr
8469 do 8472:
8473 30- Części i akcesoria do maszyn z pozycji nr 8471:
8473 30 10 0-- Zespoły elektroniczne4
8473 30 90 0-- Pozostałe4
84748474Maszyny do sortowania, klasyfikowania, przesiewania, oddzielania,
płukania, przemywania, zgniatania, kruszenia, mielenia, mieszania lub
ugniatania ziemi, kamieni, rud lub innych substancji mineralnych, w
postaci stałej (także w formie proszku lub pasty); maszyny do
aglomerowania, kształtowania lub formowania stałych paliw mineralnych, mas
ceramicznych, nie utwardzonego cementu, materiałów gipsowych lub innych
produktów mineralnych w postaci proszku lub pasty; maszyny do wykonywania
piaskowych form odlewniczych:
8474 20 00 0- Maszyny do zgniatania, kruszenia lub mielenia0
84758475Maszyny do montażu żarówek i innych lamp elektrycznych, lamp
elektronowych lub fotograficznych lamp błyskowych, w obudowach szklanych;
maszyny do wyrobu lub obróbki na gorąco szkła lub wyrobów szklanych:

8475 10 00 0- Maszyny do montażu żarówek i innych lamp elektrycznych,
lamp elektronowych lub fotograficznych lamp błyskowych, w obudowach
szklanych0
- Maszyny do wyrobu lub obróbki na gorąco szkła lub wyrobów szklanych:

8475 21 00 0-- Maszyny do wytwarzania włókien optycznych i półwyrobów do
ich produkcji0
8475 29 00 0-- Pozostałe0
8475 90 00 0- Części0
84808480Skrzynki formierskie dla odlewni metali; płyty podmodelowe; modele
odlewnicze; formy do metali (inne niż wlewnice), węglików metali, szkła,
materiałów mineralnych, gumy lub tworzyw sztucznych:
8480 10 00 0- Skrzynki formierskie dla odlewni metali0
8480 20 00 0- Płyty podmodelowe0
8480 30- Modele odlewnicze:
8480 30 10 0-- Z drewna0
8480 30 90 0-- Pozostałe0
- Formy do metali lub do węglików metali:
8480 41 00 0-- Typu wtryskowego lub tłocznego0
8480 49 00 0-- Pozostałe0
8480 50 00 0- Formy do szkła0
8480 60 00 0- Formy do materiałów mineralnych0
- Formy do gumy lub tworzyw sztucznych:
8480 71 00 0-- Typu wtryskowego lub tłocznego0
8480 79 00 0-- Pozostałe0
85048504Transformatory elektryczne, przekształtniki (np. prostowniki) oraz
wzbudniki:
8504 10- Stateczniki lamp wyładowczych w tym lamp wyładowczych rurowych:

-- Pozostałe:
8504 10 91 0--- Cewki indukcyjne oraz dławiki (tłumiki), połączone z
kondensatorem lub nie74,24,2 3,5
- Pozostałe transformatory:
8504 31-- O mocy wyjściowej nie przekraczającej 1 kVA:
--- Pozostałe:
---- Transformatory pomiarowe:
8504 31 31 0----- Do pomiaru napięcia74,24,2 3,5
8504 31 39 0----- Pozostałe74,24,2 3,5
8504 31 90 0---- Pozostałe74,24,2 3,5
85178517Elektryczny sprzęt do telefonii i telegrafii przewodowej,
włączając przewodowe aparaty telefoniczne ze słuchawką bezprzewodową oraz
sprzęt telekomunikacyjny dla systemów przewodowych na prąd nośny lub dla
systemów przewodowych cyfrowych; videofony:
8517 50- Inna aparatura dla systemów przewodowych na prąd nośny lub dla
systemów przewodowych cyfrowych:
8517 50 10 0-- Dla systemów przewodowych na prąd nośny0
85218521Urządzenia wideo do zapisu i odtwarzania obrazu i dźwięku, nawet
wyposażone w urządzenie do odbioru sygnałów wizyjnych i dżwiękowych
(tunery wideo):
8521 10- Na taśmach magnetycznych:
-- Pozostałe:
8521 10 30 0--- O szerokości taśmy nie większej niż 1,3 cm i pozwalające
na odtwarzanie lub zapis przy prędkości taśmy nie większej niż 50 mm/s

ex8521 10 30 0Z kamerą w tej samej obudowie148,48,4 7,0
85228522Części i akcesoria odpowiednie do użycia wyłącznie lub głównie w
urządzeniach objętych pozycjami nr 8519 do 8521:
8522 90- Pozostałe:
-- Pozostałe:
--- Pozostałe:
8522 90 91---- Podzespoły elektroniczne:
8522 90 91 1----- Zespoły do montażu takie, jak mechanizmy kompletne
magnetowidów, odtwarzaczy wideo, magnetofonów, odtwarzaczy CD, gramofonów
nawet montowane w korpusie wyrobu obwody drukowane (płytki) kompletne wraz
z zamontowanymi elementami i podzespołami mechanicznymi i elektronicznymi,
pod warunkiem, że nie są połączone między sobą i pakowane są oddzielnie
(SKD)
ex8522 90 91 1Mechanizmy kompletne do gramofonów, magnetofonów,
magnetowidów, odtwarzaczy wideo, odtwarzaczy CD i CDI-bez zamontowanych
układów elektronicznych15
85288528Urządzenia odbiorcze dla telewizji, nawet zawierające odbiorniki
radiowe lub aparaturę do zapisu lub odtwarzania dźwięku lub obrazu;
monitory i projektory wideo:
- Urządzenia odbiorcze dla telewizji, nawet zawierające odbiorniki
radiowe lub aparaturę do zapisu lub odtwarzania dźwięku i obrazu:
8528 12-- Kolorowe:
--- Aparatura do projekcji telewizyjnej:
8528 12 14 0---- Z rozdzielczością poziomą nie przekraczającą 625
linii148,48,4 7,0
---- Z rozdzielczością poziomą powyżej 625 linii:
8528 12 16 0----- Z rozdzielczością pionową poniżej 700 linii148,48,4
7,0
8528 12 18 0----- Z rozdzielczością pionową 700 lub więcej linii148,48,4
7,0
85328532Kondensatory elektryczne, stałe, nastawne lub strojeniowe:
8532 10 00 0- Kondensatory stałe przeznaczone do zastosowań w obwodach
prądu 50/60 Hz dla mocy biernej nie mniejszej niż 0,5 kvar (kondensatory
mocy)5
- Pozostałe kondensatory stałe:
8532 21 00 0-- Tantalowe7
8532 22 00 0-- Elektrolityczne aluminiowe7
8532 23 00 0-- Ceramiczne, jednowarstwowe5
8532 24-- Ceramiczne, wielowarstwowe (monolityczne):
8532 24 10 0--- Z wyprowadzeniami5
8532 24 90 0--- Pozostałe5
8532 25 00 0-- Z dielektrykiem na bazie papieru lub z tworzywa
sztucznego5
8532 29 00 0-- Pozostałe5
8532 30- Kondensatory nastawne lub strojeniowe:
8532 30 10 0-- Kondensatory nastawne9
8532 30 90 0-- Pozostałe9
8532 90 00 0- Części0
85338533Rezystory (w tym reostaty i potencjometry), nie będące rezystorami
grzejnymi:
8533 10 00 0- Rezystory stałe węglowe, masowe lub warstwowe6
- Pozostałe rezystory stałe:
8533 21 00 0-- Dla mocy nie przekraczającej 20 W6
8533 29 00 0-- Pozostałe6
- Rezystory drutowe zmienne, w tym reostaty i potencjometry:
8533 31 00 0-- Dla mocy nie przekraczającej 20 W6
8533 39 00 0-- Pozostałe6
8533 40- Pozostałe rezystory nastawne, w tym rezystory regulowane
(reostaty i potencjometry):
8533 40 10 0-- Dla mocy nie przekraczającej 20 W6
8533 40 90 0-- Pozostałe6
8533 90 00 0- Części0
85348534 00Obwody drukowane:
- W postaci jedynie elementów przewodzących i styków:
8534 00 11 0-- Obwody drukowane wielowarstwowe7
8534 00 19 0-- Pozostałe7
8534 00 90 0- Zawierające inne elementy bierne7
85358535Urządzenia elektryczne dla przełączania i zabezpieczania obwodów
elektrycznych, lub służące do wykonywania połączeń elektrycznych w
obwodach elektrycznych lub do tych obwodów (np. wyłączniki, przełączniki,
bezpieczniki, odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe,
wtyki, skrzynki przyłączowe) do napięć powyżej 1000 V:
8535 10 00 0- Bezpieczniki5
- Wyłączniki automatyczne:
8535 21 00 0-- Do napięć poniżej 72,5 kV5
8535 29 00 0-- Pozostałe5
8535 30- Odłączniki i przełączniki:
8535 30 10 0-- Do napięć poniżej 72,5 kV5
8535 30 90 0-- Pozostałe5
8535 40 00 0- Odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe5

8535 90 00 0- Pozostałe5
85368536Urządzenia elektryczne dla przełączania i zabezpieczania obwodów
elektrycznych, lub służące do wykonywania połączeń elektrycznych w
obwodach elektrycznych lub do tych obwodów (np. wyłączniki, przełączniki,
bezpieczniki, odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe,
wtyki, gniazda wtykowe, oprawki lampowe, skrzynki przyłączowe) do napięć
nie przekraczających 1000 V:
8536 10- Bezpieczniki:
8536 10 10 0-- Dla prądów nie większych niż 10 A5
8536 10 50 0-- Dla prądów większych niż 10 A, ale nie większych niż 63 A5

8536 10 90 0-- Dla prądów powyżej 63 A5
8536 20- Wyłączniki automatyczne:
8536 20 10 0-- Dla prądów nie większych niż 63 A5
8536 20 90 0-- Dla prądów powyżej 63 A5
8536 30- Inne urządzenia zabezpieczające obwody elektryczne:
8536 30 10 0-- Dla prądów nie większych niż 16 A5
8536 30 30 0-- Dla prądów powyżej 16 A, ale nie większych niż 125 A533

8536 30 90 0-- Dla prądów powyżej 125 A5
- Przekaźniki:
8536 41-- Do napięć nie przekraczających 60 V:
8536 41 10 0--- Dla prądów nie przekraczających 2 A5
8536 41 90 0--- Dla prądów powyżej 2 A5
8536 49 00 0-- Pozostałe5
8536 50- Pozostałe przełączniki:
-- Do napięć nie przekraczających 60 V:
8536 50 11 0--- Przyciskowe5
8536 50 15 0--- Z pokrętłem5
8536 50 19 0--- Pozostałe5
8536 50 90 0-- Pozostałe5
- Oprawy lamp, wtyki i gniazda wtykowe:
8536 61-- Oprawy lamp:
8536 61 10 0--- Oprawy lamp z gwintem Edisona5
8536 61 90 0--- Pozostałe5
8536 69-- Pozostałe:
8536 69 10 0--- Do przewodów koncentrycznych (współosiowych)5
8536 69 30 0--- Do obwodów drukowanych5
8536 69 90 0--- Pozostałe5
8536 90- Pozostałe urządzenia:
8536 90 01 0-- Elementy składowe dla obwodów elektrycznych5
8536 90 10 0-- Elementy połączeniowe, złącza dla przewodów i kabli5

8536 90 20 0-- Wafer probery5
8536 90 85 0-- Pozostałe5
85408540Lampy elektronowe z gorącą katodą (termokatodą), z katodą zimną
lub fotokatodą (np. lampy próżniowe, gazowane czyli wypełnione parami lub
gazem, lampy prostownicze z parami rtęci, lampy oscyloskopowe, kineskopy,
lampy analizujące do kamer telewizyjnych):
- Kineskopy do odbiorników telewizyjnych, łącznie z kineskopami do
monitorów:
8540 11-- Barwne:
--- O stosunku szerokości do wysokości ekranu mniejszym niż 1,5, o
przekątnej ekranu:
8540 11 19 0---- Większej niż 72 cm0
--- Pozostałe, o przekątnej ekranu:
8540 11 99 0---- Powyżej 75 cm0
- Części:
8540 91 00 0-- Lamp elektronopromieniowych0
85418541Diody, tranzystory i inne podobne urządzenia półprzewodnikowe:
światłoczułe urządzenia półprzewodnikowe, w tym fotoogniwa, także
zmontowane w moduły lub tworzące panele; diody świecące
(elektroluminescencyjne); kryształy piezoelektryczne w oprawkach:
8541 10- Diody, oprócz fotodiod i diod elektroluminescencyjnych:
8541 10 10 0-- Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte na
chipy0
-- Pozostałe:
8541 10 91 0--- Diody prostownicze mocy7
8541 10 99 0--- Pozostałe7
- Tranzystory, z wyjątkiem fototranzystorów:
8541 21-- O mocy dopuszczalnej poniżej 1 W:
8541 21 10 0--- Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte
na chipy0
8541 21 90 0--- Pozostałe7
8541 29-- Pozostałe:
8541 29 10 0--- Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte
na chipy7
8541 29 20 0--- Polowe tranzystory mocy typu MOS7
8541 29 30 0--- Tranzystory bipolarne z izolowaną bramką (IGBT)7
8541 29 80 0--- Pozostałe7
8541 30- Tyrystory, diaki i triaki, oprócz światłoczułych:
8541 30 10 0-- Płytki materiału półprzewodnikowego nie pocięte jeszcze na
chipy7
8541 30 90 0-- Pozostałe7
8541 40- Światłoczułe elementy półprzewodnikowe, w tym fotoogniwa, także
zmontowane w moduły lub tworzące panele; diody świecące
(elektroluminescencyjne):
-- Diody świecące:
8541 40 11 0--- Diody laserowe7
8541 40 19 0--- Pozostałe7
-- Pozostałe:
8541 40 91 0--- Ogniwa słoneczne, także zmontowane w moduły lub panele7

8541 40 93 0--- Fotodiody, fototranzystory lub sprzęgacze optyczne7

8541 40 99 0--- Pozostałe7
8541 50- Pozostałe elementy półprzewodnikowe:
8541 50 10 0-- Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte na
chipy7
8541 50 90 0-- Pozostałe7
8541 60 00 0- Oprawione kryształy piezoelektryczne7
8541 90 00 0- Części7
85428542Elektroniczne układy scalone i mikromoduły:
- Układy scalone cyfrowe monolityczne:
8542 12 00 0-- Karty zawierające elektroniczne układy scalone (karty
"inteligentne")0
8542 13-- Półprzewodniki z warstwą tlenku metalu (technologia MOS):

8542 13 01 0--- Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte
na chipy0
8542 13 05 0--- Chipy0
--- Pozostałe:
---- Pamięci:
----- Pamięci dynamiczne (D-RAMs):
8542 13 11 0------ O pojemności nie przekraczającej 4 MB0
8542 13 13 0------ O pojemności powyżej 4 MB, ale nie przekraczającej 16
MB0
8542 13 15 0------ O pojemności powyżej 16 MB, ale nie przekraczającej 64
MB0
8542 13 17 0------ O pojemności powyżej 64 MB0
----- Pamięci statyczne (S-RAMs) włączając pamięci podręczne
(cache-RAMs):
8542 13 22 0------ O pojemności nie przekraczającej 256 kB0
8542 13 25 0------ O pojemności powyżej 256 kB, ale nie przekraczającej 1
MB0
8542 13 27 0------ O pojemności powyżej 1 MB0
----- Pamięci stałe, kasowalne promieniami ultrafioletowymi,
programowalne (EPROM):
8542 13 32 0------ O pojemności nie przekraczającej 1 MB0
8542 13 35 0------ O pojemności powyżej 1 MB, ale nie przekraczającej 4
M0
8542 13 37 0------ O pojemności powyżej 4 MB0
----- Pamięci stałe, kasowalne elektrycznie, programowalne, (E2PROMs),
także typu FLASH E2PROMs:
------ FLASH E2PROMs:
8542 13 41 0------- O pojemności nie przekraczającej 1 MB0
8542 13 43 0------- O pojemności powyżej 1 MB ale nie przekraczającej 4
M0
8542 13 45 0------- O pojemności powyżej 4 MB ale nie przekraczającej 16
MB0
8542 13 47 0------- O pojemności powyżej 16 MB0
8542 13 49 0------ Pozostałe0
8542 13 51 0----- Pamięci stałe, nieprogramowalne (ROM), pamięci
asocjacyjne (CAM), pamięci z zapisem i odczytem typu first-in/first-out
(FIFO); pamięci z zapisem i odczytem typu last-in/first-out (LIFO);
pamięci ferroelektryczne0
8542 13 53 0----- Pozostałe pamięci0
8542 13 55 0---- Mikroprocesory0
---- Mikrosterowniki i mikrokomputery:
8542 13 61 0----- O długości słowa nie przekraczającej 4 bitów0
8542 13 63 0----- O długości słowa powyżej 4 bitów, ale nie
przekraczającej 8 bitów0
8542 13 65 0----- O długości słowa powyżej 8 bitów, ale nie
przekraczającej 16 bitów0
8542 13 67 0----- O długości słowa powyżej 16 bitów, ale nie
przekraczającej 32 bitów0
8542 13 69 0----- O długości słowa powyżej 32 bity0
---- Pozostałe:
8542 13 70 0----- Mikroperyferały0
----- Pozostałe:
8542 13 72 0------ Kompletne układy logiczne wykonane na specjalne
zamówienie0
8542 13 74 0------ Bramkowe układy macierzowe0
8542 13 76 0------ Sandardowe komórki pamięci0
8542 13 82 0------ Układy logiczne programowalne0
8542 13 84 0------ Standardowe układy logiczne0
------ Pozostałe:
8542 13 91 0------- Układy sterujące; układy interfejsu; układy
interfejsu z funkcjami sterującymi0
8542 13 99 0------- Pozostałe0
8542 14-- Układy scalone otrzymywane w technologii dwubiegunowej:
8542 14 01 0--- Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte
na chipy0
8542 14 05 0--- Chipy0
--- Pozostałe:
---- Pamięci:
8542 14 10 0----- Pamięci dynamiczne o dostępie swobodnym (D-RAMs)0

8542 14 15 0----- Pamięci statyczne o dostępie swobodnym (S-RAMs),
łącznie z pamięciami podręcznymi o dostępie swobodnym (cache-RAMs);
pamięci stałe nie programowalne (ROM); pamięci asocjacyjne (CAM); pamięci
z zapisem i odczytem typu first-in/first-out (FIFO); pamięci z zapisem i
odczytem typu last-in/first-out (LIFO); pamięci ferroelektryczne0
8542 14 20 0----- Pamięci stałe, kasowalne elektrycznie, programowalne,
(E2PROMs), także typu FLASH E2PROMs0
8542 14 25 0----- Pozostałe pamięci0
8542 14 30 0---- Mikroprocesory0
---- Mikrosterowniki i mikrokomputery:
8542 14 42 0----- O długości słowa nie przekraczającej 4 bitów0
8542 14 44 0----- O długości słowa powyżej 4 bitów0
---- Pozostałe:
8542 14 50 0----- Mikroperyferały0
----- Pozostałe:
8542 14 60 0------ Kompletne układy logiczne wykonane na specjalne
zamówienie0
8542 14 65 0------ Bramkowe układy macierzowe0
8542 14 70 0------ Sandardowe komórki pamięci0
8542 14 75 0------ Układy logiczne programowalne0
8542 14 80 0------ Standardowe układy logiczne0
------ Pozostałe:
8542 14 91 0------- Układy sterujące; układy interfejsu; układy
interfejsu z funkcjami sterującymi0
8542 14 99 0------- Pozostałe0
8542 19-- Pozostałe łącznie z elementami scalonymi otrzymywanymi w
technologii mieszanej dwubiegunowej i MOS (technologia BIMOS):
8542 19 01 0--- Płytki materiału półprzewodnikowego nie pocięte na chipy0

8542 19 05 0--- Chipy0
--- Pozostałe:
---- Pamięci:
8542 19 15 0----- Pamięci dynamiczne o dostępie swobodnym (D-RAMs)0

----- Pamięci statyczne o dostępie swobodnym (S-RAMs), łącznie z
pamięciami podręcznymi o dostępie swobodnym (cache-RAMs):
8542 19 22 0------ O pojemności nie przekraczającej 256 kB0
8542 19 25 0------ O pojemności przekraczającej 256 kB ale nie
przekraczającej 1 MB0
8542 19 27 0------ O pojemności powyżej 1 MB0
8542 19 31 0----- Pamięci stałe, kasowalne promieniami ultrafioletowymi,
programowalne (EPROMs)0
8542 19 35 0----- Pamięci stałe, kasowalne elektrycznie, programowalne,
(E2PROMs), także typu FLASH E2PROMs0
8542 19 41 0----- Pamięci stałe, nieprogramowalne (ROM), pamięci
asocjacyjne (CAM), pamięci z zapisem i odczytem typu first-in/first-out
(FIFO); pamięci z zapisem i odczytem typu last-in/first-out (LIFO);
pamięci ferroelektryczne0
8542 19 49 0----- Pamięci pozostałe0
8542 19 55 0---- Mikroprocesory0
---- Mikrosterowniki i mikrokomputery:
8542 19 62 0----- O długości słowa nie przekraczającej 4 bitów0
8542 19 68 0----- O długości słowa powyżej 4 bitów0
---- Pozostałe:
8542 19 71 0----- Mikroperyferały0
----- Pozostałe:
8542 19 72 0------ Kompletne układy logiczne wykonane na specjalne
zamówienie0
8542 19 74 0------ Bramkowe układy macierzowe0
8542 19 76 0------ Standardowe komórki pamięci0
8542 19 82 0------ Układy logiczne programowalne0
8542 19 84 0------ Standardowe układy logiczne0
------ Pozostałe:
8542 19 92 0------- Układy sterujące; układy interfejsu; układy
interfejsu z funkcjami sterującymi0
8542 19 98 0------- Pozostałe0
8542 30- Pozostałe układy scalone monolityczne:
8542 30 10 0-- Płytki materiału półprzewodnikowego nie pocięte na chipy7

8542 30 20 0-- Chipy7
-- Pozostałe:
8542 30 30 0--- Wzmacniacze7
8542 30 50 0--- Stabilizatory napięcia i prądu7
--- Układy sterujące:
8542 30 61 0---- Układy inteligentne (smartpower circuits)7
---- Pozostałe:
8542 30 65 0----- Układy mieszane analogowo-cyfrowe7
8542 30 69 0----- Pozostałe7
8542 30 70 0--- Układy interfejsu, układy interfejsu z funkcjami
sterującymi0
--- Pozostałe:
8542 30 91 0---- Układy inteligentne (smartpower circuits)0
---- Pozostałe:
8542 30 95 0----- Układy mieszane analogowo-cyfrowe0
8542 30 99 0----- Pozostałe0
8542 40- Układy scalone hybrydowe:
8542 40 10 0-- Mikroprocesory i mikrosterowniki (także mikrokomputery)7

8542 40 30 0-- Konwertery (przetworniki)7
8542 40 50 0-- Wzmacniacze7
8542 40 90 0-- Pozostałe7
8542 50 00 0- Mikromoduły elektroniczne7
8542 90 00 0- Części7
87018701Ciągniki (inne niż z pozycji nr 8709):
8701 10- Ciągniki jednoosiowe kierowane przez pieszego:
8701 10 10 0-- O mocy nie większej niż 4 kW533
8701 10 90 0-- O mocy powyżej 4 kW533
8701 90- Pozostałe:
-- Ciągniki rolnicze (oprócz ciągników kierowanych przez pieszego) i
używane w leśnictwie, kołowe:
--- Nowe, o mocy silnika:
8701 90 11 0---- Nie przekraczającej 18 kW0
8701 90 39---- Powyżej 90 kW:
8701 90 39 9----- Powyżej 120 kW0
87058705Pojazdy samochodowe specjalnego przeznaczenia, różne od tych,
które zostały zasadniczo zbudowane do przewozu osób lub towarów (np.
pojazdy pogotowia technicznego, dźwigi samochodowe, pojazdy strażackie,
betoniarki samochodowe, zamiatarki, polewaczki, przewoźne warsztaty,
ruchome stacje radiologiczne):
8705 90- Pozostałe:
8705 90 90 0-- Pozostałe
ex8705 90 90 0Kompletny samochód o podwoziu krajowej produkcji z
zainstalowanym za granicą specjalnym wyposażeniem do odbioru mleka tj. ze
zbiornikiem wyposażonym w aparaturę do pomiaru ilości i jakości mleka, w
automatyczny system mycia itp.0
87078707Nadwozia (także kabiny) pojazdów samochodowych według pozycji nr
8701 do 8705:
8707 90- Pozostałe:
8707 90 90-- Pozostałe:
8707 90 90 9--- Pozostałe
ex8707 90 90 9Nadwozia do pojazdów do odbioru mleka tj. zbiornik
wyposażony m.in. w automatyczną aparaturę do oceny jakości mleka, pomiaru
ilości, w automatyczny system mycia oraz automatyczny system rejestracji
danych0
90019001Włókna optyczne oraz wiązki włókien optycznych; kable
światłowodowe inne niż podane w pozycji nr 8544; arkusze i płyty
substancji polaryzujących; soczewki (w tym także soczewki kontaktowe),
pryzmaty, zwierciadła i inne elementy optyczne z dowolnych materiałów, nie
oprawione, inne od elementów tego rodzaju ze szkła nie obrobionego
optycznie:
9001 10- Włókna optyczne oraz wiązki włókien optycznych, kable
światłowodowe:
9001 10 90-- Pozostałe:
9001 10 90 1--- Włókna optyczne do produkcji kabli światłowodowych0

90069006Aparaty fotograficzne (oprócz filmowych); lampy błyskowe (flesze)
oraz żarówki błyskowe, oprócz lamp wyładowczych według pozycji nr 8539:

9006 10- Aparaty fotograficzne stosowane do sporządzania klisz lub
cylindrów drukarskich:
9006 10 10 0-- Aparaty wytwarzające wzór, w rodzaju używanych do wyrobu
masek lub siatek z podłoży pokrytych substancją fotolitograficzną0
9006 10 90 0-- Pozostałe0
9006 20 00 0- Aparaty fotograficzne stosowane do rejestrowania dokumentów
na mikrofilmach, zminiaturyzowanych kartach katalogowych lub innych
mikronośnikach0
9006 30 00 0- Aparaty fotograficzne specjalne do fotografii podwodnej lub
w aerofotogrametrii, w fotografii medycznej lub do badań chirurgicznych
organów wewnętrznych; aparaty fotograficzne porównawcze dla celów medycyny
sądowej lub kryminologii0
90089008Rzutniki obrazów nieruchomych; fotograficzne (niefilmowe)
powiększalniki i pomniejszalniki:
9008 90 00 0- Części i akcesoria
ex9008 90 00 0Panele projekcyjne ciekłokrystaliczne nakładane na rzutniki
pisma sterowane za pomocą maszyn cyfrowych0 00000
90099009Fotokopiarki optyczne, kopiarki stykowe lub termokopiarki:
- Pozostałe fotokopiarki:
9009 21 00 0-- Z układem optycznym
ex9009 21 00 0Fotokopiarki kolorowe z cyfrową obróbką obrazu, działające w
oparciu o laser5 0
9009 22-- Stykowe:
9009 22 90 0--- Pozostałe
ex9009 22 90 0Kopioramy do celów drukarskich-urządzenia do kopiowania
stykowego filmów i płyt offsetowych0
90139013Wyroby ciekłokrystaliczne nie uwzględnione w innych pozycjach;
lasery, oprócz diod laserowych; inne przyrządy i urządzenia optyczne nie
wyszczególnione ani nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego
działu:
9013 80- Pozostałe przyrządy, urządzenia i aparaty:
-- Urządzenia na ciekłych kryształach:
--- Urządzenia ciekłokrystaliczne do wyświetlania na zasadzie macierzy
aktywnych:
9013 80 11 0---- Barwne
ex9013 80 11 0Wyświetlacze kolorowe i monochromatyczne przeznaczone do
komputerów osobistych000000
9013 80 30 0--- Pozostałe
ex9013 80 30 0Wyświetlacze kolorowe i monochromatyczne przeznaczone do
komputerów osobistych0
90179017Przyrządy kreślarskie lub obliczeniowe (np. urządzenia kreślące,
pantografy, kątomierze, zestawy kreślarskie, suwaki logarytmiczne, tarcze
rachunkowe); ręczne przyrządy do pomiaru długości (np. pręty i taśmy
miernicze, mikrometry, suwaki) nie wymienione ani nie uwzględnione w
innych miejscach niniejszego działu:
9017 10- Stoły i przyrządy kreślarskie, automatyczne lub nie:
9017 10 90 0-- Pozostałe
ex9017 10 90 0Plotery, digitaizery stanowiące urządzenia wejścia-wyjścia
komputerów0
90189018Narzędzia i przyrządy lekarskie, chirurgiczne, stomatologiczne lub
weterynaryjne, w tym także aparaty scyntygraficzne i inne elektromedyczne
oraz przyrządy do badania wzroku:
- Aparatura elektrodiagnostyczna (w tym także aparaty do badań
funkcjonalnych lub do kontroli parametrów fizjologicznych):
9018 11 00 0-- Elektrokardiografy6
9018 12 00 0-- Urządzenia do ultrasonografii6
9018 13 00 0-- Urządzenia diagnostyczne działające na zasadzie rezonansu
magnetycznego
9018 14 00 0-- Urządzenia do scyntygrafii6
9018 19 00 0-- Pozostałe6
9018 20 00 0- Aparaty wytwarzające promieniowanie ultrafioletowe i
podczerwone6
- Strzykawki, igły, cewniki, kaniule itp.:
9018 31-- Strzykawki nawet z igłami:
9018 31 10 0--- Z tworzyw sztucznych6
9018 31 90 0--- Pozostałe6
9018 32-- Metalowe igły do zastrzyków oraz igły chirurgiczne:
9018 32 10 0--- Metalowe igły do zastrzyków6
9018 32 90 0--- Igły chirurgiczne6
9018 39 00 0-- Pozostałe6
- Pozostałe narzędzia i sprzęt dla stomatologii:
9018 41 00 0-- Wiertarki dentystyczne, również mające wspólną podstawę z
innym sprzętem stomatologicznym6
9018 49-- Pozostałe:
9018 49 10 0--- Świdry, wiertła, tarczki i szczoteczki do użytku w
wiertarkach dentystycznych6
9018 49 90 0--- Pozostałe6
9018 50- Przyrządy i narzędzia okulistyczne:
9018 50 10 0-- Nieoptyczne6
9018 50 90 0-- Optyczne6
9018 90- Pozostałe narzędzia i przyrządy:
9018 90 10 0-- Przyrządy do pomiaru ciśnienia krwi6
9018 90 20 0-- Endoskopy6
9018 90 30 0-- Urządzenia do dializy (sztuczne nerki, dializatory)6

-- Aparatura do diatermii:
9018 90 41 0--- Ultradźwiękowej6
9018 90 49 0--- Pozostałej6
9018 90 50 0-- Aparatura do transfuzji6
9018 90 60 0-- Aparatura i przyrządy do anestezji6
9018 90 70 0-- Urządzenia do litotrocji (ultradźwiękowe)6
9018 90 75 0-- Urządzenia do stymulacji nerwów6
9018 90 85 0-- Pozostałe6
90199019Sprzęt do mechanoterapii; aparaty do masażu; aparatura do testów
psychotechnicznych; aparatura i sprzęt do ozonoterapii, tlenoterapii,
aerozoloterapii, aparaty do sztucznego oddychania i inne respiratory
lecznicze:
9019 10- Sprzęt do mechanoterapii; aparaty do masażu; aparatura do testów
psychotechnicznych:
9019 10 10 0-- Aparaty do masażu elektrycznego typu wibracyjnego5
9019 20 00 0- Aparatura do ozonoterapii, tlenoterapii, aerozoloterapii,
aparaty do sztucznego oddychania i inne lecznicze respiratory5
90219021Sprzęt i aparaty ortopedyczne, włącznie z kulami, pasami
chirurgicznymi i przepuklinowymi; szyny, łubki i inny sprzęt do składania
złamanych kości; protezy; aparaty słuchowe oraz inne aparaty zakładane,
noszone lub wszczepiane, mające na celu skorygowanie wady lub kalectwa:

- Sztuczne stawy, aparaty ortopedyczne i inny sprzęt do składania
złamanych kości:
9021 11 00 0-- Sztuczne stawy7
9021 19-- Pozostałe:
9021 19 10 0--- Aparaty ortopedyczne6
9021 19 90 0--- Szyny (łubki) i inny sprzęt stosowany przy złamaniach6

- Sztuczne zęby i protezy dentystyczne:
9021 21-- Sztuczne zęby:
9021 21 10 0--- Z tworzyw sztucznych5
9021 21 90 0--- Z innych materiałów5
9021 29-- Pozostałe:
9021 29 10 0--- Z metali szlachetnych lub metali szlachetnych
walcowanych5
9021 29 90 0--- Pozostałe5
9021 30- Protezy innych części ciała:
9021 30 10 0-- Protezy oczne5
9021 30 90 0-- Pozostałe7
9021 40 00 0- Aparaty słuchowe, z wyjątkiem części do nich i akcesoriów4

9021 50 00 0- Stymulatory serca, z wyjątkiem części do nich i akcesoriów6

9021 90- Pozostałe:
9021 90 10 0-- Części i akcesoria do aparatów słuchowych4
9021 90 90 0-- Pozostałe6
90229022Aparaty wykorzystujące promieniowanie rentgenowskie lub
promieniowanie alfa, beta lub gamma, nawet dla zastosowań medycznych,
chirurgicznych, stomatologicznych lub weterynaryjnych, włącznie z
aparaturą do radiografii lub radioterapii, lampami rentgenowskimi oraz
innymi generatorami promieni rentgena, generatorami wysokiego napięcia,
pulpitami i panelami sterowniczymi, ekranami, stołami, fotelami itp., do
prowadzenia badań lub leczenia:
- Aparaty wykorzystujące promieniowanie alfa, beta lub gamma, nawet do
zastosowań medycznych, chirurgicznych, stomatologicznych i
weterynaryjnych, łącznie z aparaturą do radiografii i radioterapii:

9022 12 00 0-- Urządzenia do tomografii komputerowej5
9022 13 00 0-- Pozostałe, do zastosowania w stomatologii5
9022 14 00 0-- Pozostałe, do zastosowań medycznych, chirurgicznych lub
weterynaryjnych5
9022 19 00 0-- Do innych zastosowań5
9022 21 00 0-- Do zastosowań medycznych, chirurgicznych,
stomatologicznych lub weterynaryjnych5
9022 29 00 0-- Do innych zastosowań5
9022 30 00 0- Lampy rentgenowskie0
9022 90- Inne, włącznie z częściami i akcesoriami:
9022 90 10 0-- Ekrany rentgenowskie fluorescencyjne i ekrany
rentgenowskie wzmacniające; kratki i osłony przeciwrozproszeniowe0
9022 90 90 0-- Pozostałe5
90269026Przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu,
ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (np. przepływomierze,
poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej) z
wyjątkiem aparatów i przyrządów objętych pozycjami nr 9014, 9015, 9028 lub
9032:
9026 90- Części i akcesoria:
9026 90 90 0-- Pozostałe0
90279027Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej (np.
polarymetry, refraktometry, spektrometry, aparaty do analizy gazu lub
dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości,
porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego itp.; przyrządy i
aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku,
łącznie ze światłomierzami; mikrotomy:
9027 20- Chromatografy i aparaty do elektroforezy:
9027 20 10 0-- Chromatografy8
9027 20 90 0-- Aparaty do elektroforezy84,84,8
9027 30 00 0- Spektrometry, spektrofotometry oraz spektrografy stosowane
w zakresie optycznym (promienie ultrafioletowe, widzialne,
podczerwone)84,8 4,0
9027 80- Pozostałe przyrządy i aparaty:
-- Elektroniczne:
9027 80 11 0--- Pehametry, rH-metry i inne przyrządy do pomiaru
przewodnictwa84,84,8 4,0
9027 90- Mikrotomy; ich części i akcesoria:
9027 90 10 0-- Mikrotomy74,24,2 3,5
9027 90 90 0-- Części i akcesoria84,84,8 4,0
90339033 00 00 0Części i akcesoria (nie wymienione ani nie uwzględnione w
innych miejscach niniejszego działu) do maszyn, urządzeń, przyrządów lub
aparatury z działu 900
92019201Fortepiany, pianina, w tym także pianole i pozostałe pianina
automatyczne; klawesyny i pozostałe klawiszowe instrumenty strunowe:

9201 20 00 0- Fortepiany koncertowe74,24,2 3,5
92029202Pozostałe strunowe instrumenty muzyczne (np. gitary, skrzypce,
harfy):
9202 90- Pozostałe:
9202 90 10 0-- Harfy533 2,5


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z
zagranicy dla przemysłu elektronicznego.
(Dz. U. Nr 152, poz. 753)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 1ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. -
Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i
Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne wartościowe, w
wysokości 20 773 000 ECU, na przywóz towarów wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 151, poz. 737).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1995 r. (poz. 753)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE
Poz.Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU
25302530Substancje mineralne gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone:
2530 90- Pozostałe:
2530 90 95 0- - Pozostałe
ex2530 90 95 0Tworzywa kordierytowe4 000
28052805Metale alkaiczne lub metale ziem alkalicznych; metale ziem
rzadkich, skand i itr, nawet ich mieszaniny lub stopy; rtęć:
2805 30- Metale ziem rzadkich, skand i itr, nawet ich mieszaniny lub
stopy:
2805 30 90 0- - Pozostałe
ex2805 30 90 0Ferryt proszkowy strontu i baru, proszek
neodym-żelazo-bor440 000
28202820Tlenki manganu:
2820 90 00 0- Pozostałe
ex2820 90 00 0Tlenek manganu220 000
28212821Tlenki i wodorotlenki żelaza; pigmenty mineralne zawierające w
masie 70% lub więcej związanego żelaza w przeliczeniu na Fe2O3:
2821 10 00 0- Tlenki i wodorotlenki żelaza
ex2821 10 00 0Tlenek żelaza924 000
28232823 00 00 0Tlenki tytanu16 000
28252825Hydrazyna i hydroksylamina i ich sole nieorganiczne; inne zasady
nieorganiczne; tlenki, wodorotlenki i nadtlenki innych metali:
2825 40 00 0- Tlenki i wodorotlenki niklu
ex2825 40 00 0Tlenki niklu55 000
2825 60 00 0- Dwutlenek cyrkonu33 000
28432843Koloidy metali szlachetnych; nieorganiczne i organiczne związki
metali szlachetnych, nawet chemicznie nie zdefiniowane; amalgamaty metali
szlachetnych:
- Związki srebra:
2843 29 00 0- - Pozostałe
ex2843 29 00 0Pasta rezystywna do mikroukładów grubowarstwowych,
cyjanosrebrzyn potasu46 000
29172917Kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i
nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane
pochodne:
2917 20 00 0
- Cykloalkanowe, cykloalkenowe lub cykloterpenowe kwasy polikarboksylowe,
ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i ich pochodne
ex2917 20 00 0Utwardzacz HAERTER typu HT85 000
32043204Syntetyczne organiczne środki barwiące, nawet określone
chemicznie, preparaty wyszczególnione w uwadze 3 do niniejszego działu, na
bazie syntetycznych środków barwiących organicznych; syntetyczne produkty
organiczne stosowane jako fluorescencyjne środki rozjaśniające lub jako
luminofory, nawet o określonej budowie chemicznej:
- Syntetyczne organiczne środki barwiące oraz preparaty oparte na nich,
jak wyszczególnione w uwadze 3 do niniejszego działu:
3204 17 00 0- - Pigmenty oraz preparaty na ich bazie
ex3204 17 00 0Preparat pigmentowy Mikrolith, Orasol300 000
32063206Pozostałe środki barwiące; preparaty wymienione w uwadze 3 do
niniejszego działu, inne niż z pozycji nr 3203, 3204 lub 3205; produkty
nieorganiczne stosowane jako luminofory, nawet określone chemicznie:
- Pozostałe środki barwiące oraz inne preparaty:
3206 49- - Pozostałe:
3206 49 90 0- - - Pozostałe
ex3206 49 90 0Koncentrat koloru PS33 000
32083208Farby i pokosty (łącznie z emaliami i lakierami) na bazie
polimerów syntetycznych i chemicznie modyfikowanych polimerów naturalnych,
rozproszonych lub rozpuszczonych w środowisku niewodnym; roztwory
określone w uwadze 4 do niniejszego działu:
3208 20- Na bazie polimerów akrylowych lub winylowych:
3208 20 90 0- - Pozostałe
ex3208 20 90 0Lakier akrylowy SYNOCRYL66 000
32103210 00Pozostałe farby i pokosty (łącznie z emaliami, lakierami i
farbami klejowymi); gotowe pigmenty wodne używane do wykańczania skóry:
3210 00 90 0- Pozostałe
ex3210 00 90 0Farby do tworzyw, lakiery akrylowe z pigmentami60 000
32153215Farba drukarska, atrament do pisania, tusz kreślarski i inne
atramenty i tusze, także stężone lub stałe:
3215 90- Pozostałe:
3215 90 10- - Atramenty i tusze
ex3215 90 10Tusz do kasetek do drukarek komputerowych78 000
3215 90 80 0- - Pozostałe
ex3215 90 80 0Farby drukarskie do produkcji obwodów drukowanych305 000
37023702Film fotograficzny w rolkach, światłoczuły, nienaświetlony, z
dowolnego materiału innego niż papier, karton i tkanina; film w rolkach do
natychmiastowych odbitek, światłoczuły, nie naświetlony:
- Pozostałe filmy, bez perforacji, o szerokości przekraczającej 105 mm:
3702 44 00 0- - O szerokości powyżej 105 mm, ale nie przekraczającej 610
mm
ex3702 44 00 0Błony światłoczułe do produkcji PCB605 000
37073707Preparaty chemiczne do zastosowania w fotografice (inne niż
pokosty, kleje, spoiwa i preparaty podobne); produkty nie zmieszane, w
porcjach, w formie gotowej do użytku, przygotowane do sprzedaży
detalicznej:
3707 10 00 0- Emulsje do uczulania powierzchni
ex3707 10 00 0Emulsje światłoczułe do fotolitografii150 000
3707 90- Pozostałe:
- - Wywoływacze i utrwalacze:
3707 90 30 0- - - Pozostałe
ex3707 90 30 0Wywoływacze do fotolitografii90 000
38093809 Środki wykańczalnicze, nośniki barwników przyspieszające
barwienie, utrwalacze barwników i inne preparaty (np. klejonki i zaprawy)
w rodzaju stosowanych w przemysłach włókienniczym, papierniczym, skórzanym
i podobnych, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
- Pozostałe:
3809 92 00 0- - W rodzaju stosowanych w przemyśle papierniczym lub
przemysłach podobnych
ex3809 92 00 0Utrwalacz barwników, amagard99 000
38103810Preparaty do wytrawiania powierzchni metali; topniki i inne
preparaty pomocnicze do lutowania, lutowania twardego lub spawania;
proszki i pasty złożone z metalu i innych materiałów przeznaczone do
lutowania, lutowania twardego lub spawania; preparaty stosowane jako
rdzenie lub otuliny elektrod lub prętów spawalniczych:
3810 90- Pozostałe:
3810 90 90 0- - Pozostałe
ex3810 90 90 0Topniki trawiące do lutowania114 000
38143814 00Organiczne złożone rozpuszczalniki i rozcieńczalniki, gdzie
indziej nie wymienione ani nie włączone; gotowe zmywacze farb i lakierów:
3814 00 90 0- Pozostałe
ex3814 00 90 0Rozcieńczalniki do lakierów akrylowych417 000
ex3814 00 90 0Rozcieńczalniki do topników do lutowania41 000
ex3814 00 90 0Płyn antystatyczny18 000
38183818 00Pierwiastki chemiczne domieszkowane do stosowania w
elektronice, w postaci krążków, płytek i form podobnych; związki chemiczne
domieszkowane do stosowania w elektronice:
3818 00 90 0- Pozostałe18 000
ex3818 00 90 0Tworzywa ceramiczne steatytowe8 000
ex3818 00 90 0Płytki z niobianu litu dla przemysłu elektronicznego96 000
38243824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne
i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z
mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone:
3824 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
3824 90 50 0- - - Preparaty do powlekania galwanicznego1 307 000
3824 90 90 0- - - Pozostałe
ex3824 90 90 0Utwardzacze HAERTER, ferrofluidy724 000
39033903Polimery styrenu, w formach podstawowych:
- Polistyren:
3903 11 00 0- - Do spieniania715 000
3903 19 00 0- - Pozostały
ex3903 19 00 0Styren, polistyrol1 563 000
39043904Polimery chlorku winylu lub innych chlorowcowanych alkenów, w
formach podstawowych:
- Pozostały polichlorek winylu:
3904 22 00 0- - Uplastyczniony
ex3904 22 00 0Polichlorek winylu odporny na temperaturę powyżej 90�C13 000

39073907Poliacetale, inne polietery i żywice epoksydowe, w formach
podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i inne
poliestry, w formach podstawowych:
3907 10 00 0- Policetale
ex3907 10 00 0Kopolimery - ULTRAFORM98 000
3907 20- Pozostałe polietery:
- - Alkohole polieterowe:
- - - Glikole polietylenowe:
3907 20 19 0- - - - Pozostałe
ex3907 20 19 0Noryl1 282 000
3907 30 00 0- Żywice epoksydowe
ex3907 30 00 0Żywica ARALDIT, żywice epoksydowe do mikroukładów1 091 000
- Pozostałe poliestry:
3907 99- - Pozostałe:
3907 99 10 0- - - O liczbie hydroksylowej nie większej niż 100
ex3907 99 10 0Krastin, Poliestry, Celanex188 000
3907 99 90 0- - - Pozostałe
ex3907 99 90 0Żywice poliestrowe SUPERPLAST397 000
39093909Żywice aminowe, żywice fenolowe i poliuretany, w formach
podstawowych:
3909 10 00 0- Żywice mocznikowe; żywice tiomocznikowe
ex3909 10 00 0Żywice mocznikowe CARBAICAR630 000
3909 20 00 0- Żywice melaminowe
ex3909 20 00 0Żywice melaminowe MELAICAR496 000
3909 40 00 0- Żywice fenolowe325 000
39173917Rury, przewody i węże oraz ich wyposażenie (np. złącza, kolanka,
kołnierze) z tworzyw sztucznych:
- Pozostałe rury, przewody i węże:
3917 32- - Pozostałe, nie wzmocnione ani nie połączone z innymi
materiałami, bez wyposażenia:
- - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar przekroju
poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione inaczej:
- - - - Z produktów polimeryzacji addycyjnej:
3917 32 35 0- - - - - Z polimerów chlorku winylu
ex3917 32 35 0Węże termokurczliwe z PCV60 000
3917 32 51 0- - - - Pozostałe
ex3917 32 51 0Węże silikonowe11 000
- - - Pozostałe:
3917 32 99 0- - - - Pozostałe
ex3917 32 99 0Węże teflonowe6 000
39193919Samoprzylepne płyty, arkusze, błony, folie, taśmy, pasy i inne
płaskie kształty, z tworzyw sztucznych, nawet w rolkach:
3919 10- W rolkach o szerokości nie przekraczającej 20 cm:
- - Taśmy pokryte warstwą niezwulkanizowanego kauczuku naturalnego lub
syntetycznego:
3919 10 19 0- - - Pozostałe
ex3919 10 19 0Taśmy samoprzylepne o specjalnych własnościach
elektrycznych20 000
39203920Pozostałe płyty, arkusze, błony, folie i pasy, z tworzyw
sztucznych niekomórkowych, nie wzmocnionych, nie laminowanych, nie na
podłożu ani nie połączonych podobnie z innym materiałem:
3920 20- Z polimerów propylenu:
- - O grubości nie przekraczającej 0,10 mm:
3920 20 21 0- - - Zorientowane dwuosiowo
ex3920 20 21 0
Filia z polimerów propylenu do produkcji kondensatorów, folia
polipropylenowa metalizowana1 560 000
- Z poliwęglanów, żywic alkidowych, poliestrów allilowych i innych
poliestrów:
3920 61 00 0- - Z poliwęglanów
ex3920 61 00 0Folia z poliwęglanów do głośników43 000
3920 72 00 0- - Z fibry
ex3920 72 00 0Arkusze z włókna fibry do głośników15 000
3920 92 00 0- - Z poliamidów
ex3920 92 00 0Folia z poliamidów do głośników19 000
39213921Pozostałe płyty, arkusze, błony, folie, pasy i taśmy z tworzyw
sztucznych:
- Komórkowe:
3921 19- - Z pozostałych tworzyw sztucznych:
3921 19 90 0- - - Pozostałe
ex3921 19 90 0Płyty fenolowo-papierowe do potencjometrów52 000
3921 90- Pozostałe:
- - Z produktów polimeryzacji kondensacyjnej lub z przegrupowaniem, nawet
zmodyfikowanych chemicznie:
3921 90 30 0- - - Z żywic fenolowych
ex3921 90 30 0Płyty bakielitowe powlekane gumą i teflonem (bakielit 50%)65
000
39233923Artykuły do transportu i pakowania towarów, z tworzyw sztucznych;
korki, pokrywki, kapsle i pozostałe zamknięcia, z tworzyw sztucznych:
3923 40- Szpule, kopki, cewki i podobne nośniki:
3923 40 90 0- - Pozostałe
ex3923 40 90 0Szpulki, rolki, kasetki do taśm magnetycznych video150 000
40164016Pozostałe artykuły z kauczuku wulkanizowanego:
4016 99- - Pozostałe
- - - Pozostałe
- - - - Pozostałe
- - - - - Pozostałe:
4016 99 88 0- - - - - - Pozostałe
ex4016 99 88 0Maty z kauczuku z wyprofilowanymi przyciskami237 000
48234823Pozostały papier, tektura, wata celulozowa i wstęgi włókien
celulozowych, pocięte do wymiaru lub kształtu; inne wyroby z masy
papierniczej, papieru, kartonu, waty celulozowej lub wstęg włókien
celulozowych:
4823 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
4823 90 50 0- - - - Przycięte do rozmiaru lub kształtu:
ex4823 90 50 0Papier kondensatorowy494 000
4823 90 90 0- - - - Pozostałe
ex4823 90 90 0Taśmy do taśmowania rezystorów4 000
59115911Tkaniny i wyroby z materiałów włókienniczych do zastosowań
technicznych, wyszczególnione w uwadze 7 do niniejszego działu:
5911 90- Pozostałe:
5911 90 90 0- - Pozostałe
ex5911 90 90 0Taśma biała (nienasycona) do kasetek komputerowych273 000
68046804Kamienie młyńskie, kamienie szlifierskie, ściernice itp., bez
opraw do szlifowania, ostrzenia, polerowania, obciągania lub cięcia,
osełki do ręcznego ostrzenia i polerowania oraz ich części, z kamienia
naturalnego, ze spiekanych materiałów ściernych naturalnych lub
sztucznych, lub z ceramiki, nawet z częściami z innych materiałów:
- Pozostałe kamienie młyńskie, kamienie szlifierskie, ściernice itp.:
6804 22- - Scalone z innych materiałów ściernych lub z ceramiki:
- - - Ze sztucznych materiałów ściernych ze spoiwem:
6804 22 50 0- - - - Z pozostałych materiałów
ex6804 22 50 0Tarcze szlifierskie 0,3-0,5 mm do nacinania rezystorów2 000
69026902Ogniotrwałe cegły, płyty, bloki i podobne ogniotrwałe ceramiczne
wyroby konstrukcyjne, inne niż z krzemionkowych skał kopalnych lub
podobnych ziem krzemionkowych:
6902 20- Zawierające w masie powyżej 50% tlenku glinowego (Al2O3),
krzemionki (SiO2) lub mieszaniny, lub związku tych produktów:
- - Pozostałe:
6902 20 99 0- - - Pozostałe
ex6902 20 99 0Ceramiczne płyty ogniotrwałe do specjalnych pieców312 000
69146914Pozostałe wyroby ceramiczne:
6914 90- Pozostałe:
6914 90 90 0- - Pozostałe
ex6914 90 90 0Wyroby z masy ceramicznej do produkcji kondensatorów260 000
70067006 00Szkło z pozycji nr 7003, 7004 lub 7005, gięte, o obrobionych
krawędziach, grawerowane, wiercone, emaliowane lub inaczej obrobione, ale
nie obramowane lub nieoprawione w innych materiałach:
7006 00 90 0- Pozostałe
ex7006 00 90 0Szkło pokryte warstwą I.T.O. (IN202+Sn02 7%-9%)22 000
71087108Złoto (łącznie ze złotem platynowanym) w stanie surowym lub
półproduktu, albo w postaci proszku:
- Nie przeznaczone do produkcji monet:
7108 13- - Półprodukty:
7108 13 10 0- - - Sztaby, pręty, drut i profile; płytki, arkusze i taśmy,
o grubości przekraczającej 0,15 mm, nie licząc podłoża
ex7108 13 10 0Drut złoty 22-25 mikronów7 000
7108 13 50 0- - - Cienkie arkusze i taśmy (folia), o grubości nie
przekraczającej 0,15 mm, nie licząc podłoża
ex7108 13 50 0Drut złoty130 000
71107110Platyna, w stanie surowym lub półproduktu, albo w postaci proszku:
- Pallad:
7110 29 00 0- - Pozostały
ex7110 29 00 0Pasta palladowo-srebrowa1 300 000
72117211Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości
poniżej 600 mm, nie platerowane, nie powlekane ani nie pokrywane:
- Nie obrobione więcej oprócz walcowania na zimno:
7211 29- - Pozostałe:
- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm (ECSC)
7211 29 50 0- - - - Zawierające w masie 0,25% lub więcej, ale mniej niż
0,6% węgla
ex7211 29 50 0Taśma stalowa głębokotłoczona
7211 29 90 0- - - - Zawierający w masie 0,6% lub więcej węgla
ex7211 29 90 0Taśma stalowa głębokotłoczona59 000
72157215Pozostałe sztaby i pręty ze stali niestopowej
7215 90- Pozostałe:
7215 90 90 0- - Pozostałe
ex7215 90 90 0Pręty stalowe do podstaw tyrystorów52 000
72207220Wyroby walcowane płaskie ze stali nierdzewnej, o szerokości
mniejszej niż 600 mm:
7220 90- Pozostałe:
- - O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
7220 90 90 0- - - Pozostałe
ex7220 90 90 0Taśma FeNiCo o grubości 0,2-1 mm124 000
72237223 00Drut ze stali nierdzewnej
- Zawierający w masie 2,5% lub więcej niklu:
7223 00 11 0- - Zawierający w masie 28% lub więcej niklu, lecz mniej niż
31% oraz 20% lub więcej chromu, lecz mniej niż 22%
ex7223 00 11 0Drut FeNiCo o średnicy 0,3-1 mm94 000
- Zawierający w masie poniżej 2,5% niklu:
7223 00 91 0- - Zawierający w masie 13% lub więcej chromu, lecz mniej niż
25% oraz 3,5% lub więcej aluminium, lecz mniej niż 6%
ex7223 00 91 0Drut stalowy o zawartości 24% Cr52 000
72267226Wyroby walcowane płaskie z innej stali stopowej, o szerokości
poniżej 600 mm:
- Ze stali krzemowej elektrotechnicznej:
7226 11- - O ziarnach zorientowanych:
7226 11 90 0- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
ex7226 11 90 0Taśmy i pasy kowarowe14 000
7226 92- - Nie obrobione więcej niż walcowanie na zimno:
7226 92 90 0- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
ex7226 92 90 0Taśma kowarowa FeNi28-29Co17-18127 000
73067306Pozostałe rury, przewody rurowe i profile drążone z żeliwa i stali
(np. z otwartym szwem lub spawane, nitowane lub zamykane w podobny
sposób):
7306 50- Pozostałe, spawane, o okrągłym przekroju poprzecznym, z innej
stali stopowej:
- - Pozostałe:
7306 50 91 0- - - Rury precyzyjne
ex7306 50 91 0Rurki FeNiCo o średnicy 0,3-1 mm17 000
74077407Sztaby, pręty i kształtowniki z miedzi:
7407 10 00 0- Z miedzi rafinowanej
ex7407 10 00 0Falowód miedziany6 000
- Ze stopów miedzi:
7407 29 00 0- - Pozostałe
ex7407 29 00 0Pręt brązowy14 000
74097409Blachy grube, cienkie oraz taśma, o grubości przekraczającej 0,15
mm, z miedzi:
- Z miedzi rafinowanej
7409 19 00 0- - Pozostałe
ex7409 19 00 0Pasy miedziane do tyrystorów24 000
- Ze stopów miedzi o podstawie cynowej (brąz):
7409 31 00 0- - Zwinięte
ex7409 31 00 0Taśma z brązu 0,4 mm88 000
7409 90- Z innych stopów miedzi:
7409 90 90 0- - Pozostałe
ex7409 90 90 0Taśma z brązu berylowego30 000
74107410Folia miedziana (nawet drukowana, łączona z papierem, kartonem,
tworzywami sztucznymi lub podobnym materiałem podłożowym), o grubości (bez
podłoża) nie przekraczającej 0,15 mm:
- Bez podłoża:
7410 11 00 0- - Z miedzi rafinowanej
ex7410 11 00 0Folia miedziana bez podłoża17 000
75057505Sztaby, pręty, kształtowniki i druty z niklu:
- Sztaby, pręty i kształtowniki:
7505 11 00 0- - Z niklu niestopowego
ex7505 11 00 0Pręt niklowy4 000
7505 12 00 0- - Ze stopów niklu
ex7505 12 00 0Target-krążki ze stopu NiCr do rozpylania magnetronowego lub
katodowego5 000
- Druty:
7505 22 00 0- - Ze stopów niklu
ex7505 22 00 0Drut ze stopów niklu (50-53% Ni)85 000
76077607Folia aluminiowa (nawet zadrukowana, łączona z papierem, kartonem,
z tworzywami sztucznymi lub podobnym materiałem podłożowym), o grubości
(bez podłoża) nie przekraczającej 0,2 mm:
- Bez podłoża:
7607 19- - Pozostała:
7607 19 10 0- - - O grubości poniżej 0,021 mm
ex7607 19 10 0Folia aluminiowa bez podłoża o grubości 0,015-0,02 mm tylko
trawiona52 000
7607 20- Na podłożu:
- - O grubości (bez podłoża) nie mniejszej niż 0,021 mm, ale nie
przekraczającej 0,2 mm:
7607 20 91 0- - - Samoprzylepna
ex7607 20 91 0Folia aluminiowa samoprzylepna do kineskopów13 000
81088108Tytan i wyroby z tytanu, nawet odpady i złom:
8108 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
8108 90 90 0- - - Pozostałe
ex8108 90 90 0Dyski tytanowe do naparowywania warstw układów scalonych3
000
85058505Elektromagnesy; magnesy stałe i wyroby, które mają stać się
stałymi magnesami po namagnesowaniu; magnetyczne i elektromagnetyczne
uchwyty, zaciski, imadła i podobne uchwyty, elektromagnetyczne sprzęgła
wyłączane oraz sprzęgła stałe czy hamulce; elektromagnetyczne głowice
podnośnikowe:
- Magnesy stałe i wyroby, które mają stać się stałymi magnesami po
namagnesowaniu:
8505 11 00 0- - Metalowe
ex8505 11 00 0Magnesy stałe metalowe (kobaltowe) do produkcji głośników390
000
8505 19- - Pozostałe:
8505 19 10 0- - - Magnesy stałe z ferrytów spiekanych
ex8505 19 10 0Magnesy stałe z ferrytów spiekanych do głośników260 000
85168516Elektryczne podgrzewacze do wody, natychmiastowe lub zbiornikowe
oraz grzałki nurnikowe; elektryczne urządzenia do ogrzewania gleby i
pomieszczeń; elektrotermiczne przyrządy fryzjerskie (np. suszarki do
włosów, lokówki, nagrzewacze żelazek do fryzowania oraz suszarki do rąk,
elektryczne żelazka do prasowania, urządzenia elektrotermiczne do użytku
domowego; elektryczne oporowe elementy grzejne, z wyjątkiem z pozycji nr
8545;
8516 80- Elementy grzejne oporowe:20 000
- - Pozostałe:
8516 80 91 0- - - Połączone z elementem izolacyjnym
ex8516 80 91 0Elementy grzejne z aluminium do pieców metalizacyjnych
8516 80 99 0- - - Pozostałe
ex8516 80 99 0Elementy grzejne z aluminium do pieców metalizacyjnych
85238523Nie zapisane nośniki do zapisu dźwięku lub innych sygnałów, inne
niż wyszczególnione w dziale 37:
- Taśmy magnetyczne:
8523 13 00 0- - O szerokości powyżej 6,5 mm468 000
85368536Urządzenia elektryczne do przełączania i zabezpieczania obwodów
elektrycznych, lub służące do wykonywania połączeń elektrycznych w
obwodach elektrycznych lub do tych obwodów (np. wyłączniki, przełączniki,
bezpieczniki, odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe,
wtyki, gniazda wtykowe, oprawki lampowe, skrzynki przyłączowe) do napięć
nie przekraczających 1000 V:
8536 10- Bezpieczniki:
8536 10 50 0- - Dla prądów większych niż 10 A, ale nie większych niż 63 A
ex8536 10 50 0Bezpieczniki termiczne w formie rezystorów10 000
85448544Izolowane (także emaliowane lub anodyzowane) druty, kable (także
kable koncentryczne) oraz inne izolowane przewody elektryczne, z
łączówkami lub bez; przewody z włókien optycznych, złożone z indywidualnie
osłoniętych włókien, także połączone z przewodnikami prądu elektrycznego
lub zaopatrzone w końcówki (złączki):
- Drut nawojowy:
8544 11- - Miedziany:
8544 11 10 0- - - Lakierowany lub emaliowany
ex8544 11 10 0Drut nawojowy 0,005 w izolacji specjalnej62 000
96129612Taśmy do maszyn do pisania i inne podobne, nasycone tuszem lub
sporządzone w inny sposób celem pozostawiania odbić, również na szpulkach
lub w kasetach; poduszki do tuszu, także nasycone tuszem, nawet w
pudełkach:
9612 10- Taśmy:
9612 10 10 0- - Z tworzyw sztucznych
ex9612 10 10 0Taśmy barwiące do kasetek345 000

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na części do montażu urządzeń
telekomunikacyjnych przywożone z zagranicy.
(Dz. U. Nr 152, poz. 754)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne wartościowe, w
wysokości 176 500 000 ECU, na przywóz towarów wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 151, poz. 737).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1995 r. (poz. 754)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE
Poz.Kod PCNWyszczególnienieWartość celna (ECU)
1234
85048504Transformatory elektryczne, przekształtniki (np. prostowniki) oraz
wzbudniki:
- Pozostałe transformatory:
8504 31- - O mocy wyjściowej nie przekraczającej 1 kVA:
- - - Pozostałe:
8504 31 90 0- - - - Pozostałe2 500 000
8504 40- Przekształtniki:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
8504 40 94 0- - - - - Prostowniki1 500 000
- - - - - Falowniki:
8504 40 96 0- - - - - - O mocy wyjściowej nie przekraczającej 7,5 kVA800
000
8504 90- Części:
8504 90 90 0- - Przekształtników700 000
85178517Elektryczny sprzęt do telefonii i telegrafii przewodowej,
włączając przewodowe aparaty telefoniczne ze słuchawką bezprzewodową oraz
sprzęt telekomunikacyjny dla systemów przewodowych na prąd nośny lub dla
systemów przewodowych cyfrowych; videofony:
8517 80- Pozostała aparatura:
8517 80 90 0- - Pozostała1 000 000
8517 90- Części:
- - Aparatów dla systemów przewodowych na prąd nośny objętych podpozycją
8517 50 10:
8517 90 11 0- - - Zespoły elektroniczne18 000 000
8517 90 19 0- - - Pozostałe11 000 000
- - Pozostałe:
8517 90 82 0- - - Zespoły elektroniczne
ex8517 90 82 0Zespoły do montażu takie, jak obwody drukowane (płytki)
kompletne wraz z zamontowanymi elementami i podzespołami mechanicznymi i
elektronicznymi, pod warunkiem, że nie są połączone między sobą i pakowane
są oddzielnie (SKD)95 000 000
ex8517 90 82 0Pozostałe zespoły15 000 000
8517 90 88 0- - - Pozostałe22 000 000
85298529Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury z pozycji
nr 8525 do 8528:
8529 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8529 90 89- - - - Pozostałe:
8529 90 89 1- - - - - Zespoły do montażu takie, jak mechanizmy kompletne
radioodtwarzaczy nawet montowane w korpusie wyrobu, kineskopy nawet nie
uzbrojone, obwody drukowane (płytki) kompletne wraz z zamontowanymi
elementami i podzespołami mechanicznymi i elektronicznymi, pod warunkiem,
że nie są połączone między sobą i pakowane są oddzielnie (SKD)1 000 000
85368536Urządzenia elektryczne do przełączania i zabezpieczania obwodów
elektrycznych, lub służące do wykonywania połączeń elektrycznych w
obwodach elektrycznych lub do tych obwodów (np. wyłączniki, przełączniki,
bezpieczniki, odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe,
wtyki, gniazda wtykowe, oprawki lampowe, skrzynki przyłączowe) do napięć
nie przekraczających 1000 V:
- Przekaźniki:
8536 41- - Do napięć nie przekraczających 60 V:
8536 41 10 0- - - Dla prądów nie przekraczających 2 A500 000
85388538Części stosowane wyłącznie lub zasadniczo w aparaturze z pozycji
nr 8535, 8536 lub 8537:
8538 10 00 0- Tablice, panele, konsole, pulpity, szafy oraz inne układy
wsporcze do wyrobów z pozycji nr 8537, nie wyposażone w przynależną do
nich aparaturę300 000
8538 90- Pozostałe:
8538 90 10 0- - Podzespoły elektroniczne1 600 000
8538 90 90 0- - Pozostałe1 800 000
85428542Elektroniczne układy scalone i mikromoduły:
8542 40- Układy scalone hybrydowe:
8542 40 90 0- - Pozostałe3 800 000


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre maszyny i urządzenia
technologiczne przywożone z zagranicy dla przemysłu elektronicznego.
(Dz. U. Nr 152, poz. 755)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne wartościowe, w
wysokości 21 445 000 ECU, na przywóz towarów wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiące załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 151, poz. 737).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1995 r. (poz. 755)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE
Poz.Kod PCNWyszczególnienieWartość celna
w ECU
84148414Pompy powietrzne lub próżniowe, sprężarki i wentylatory powietrza
lub innych gazów; okapy wentylacyjne lub recyrkulacyjne z wbudowanym
wentylatorem, z filtrami lub bez:
841480- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Sprężarki wyporowe rotacyjne:
- - - - Wielowałowe:
8414 80 71 0- - - - - Sprężarki śrubowe30 000
84198419Maszyny, instalacje lub sprzęt laboratoryjny, z podgrzewaniem
elektrycznym lub bez, do poddawania materiałów procesom wymagającym zmiany
temperatury, takim jak: grzanie, gotowanie, prażenie, destylowanie,
rektyfikowanie, sterylizowanie, pasteryzowanie, poddawanie działaniu pary
wodnej, suszenie, odparowywanie, parowanie, skraplanie lub chłodzenie,
inne niż urządzenia lub instalacje w rodzaju stosowanych do celów
domowych; urządzenia do podgrzewania wody przepływowe lub pojemnościowe,
nieelektryczne:
- Suszarki:
8419 39 00 0- - Pozostałe
ex8419 39 00 0Suszarki rozpływowe do ferrytów250 000
84238423Urządzenia do ważenia (z wyjątkiem wag o czułości 5 cg lub
czulszych), także maszyny do liczenia lub kontroli przez ważenie;
wszelkiego rodzaju odważniki do wag:
- Inne urządzenia do ważenia:
8423 81- - O maksymalnej nośności nie przekraczającej 30 kg:
8423 81 90 0- - - Pozostałe
ex8423 81 90 0Dynamometry15 000
84248424Urządzenia mechaniczne (obsługiwane ręcznie lub inaczej) do
rozrzucania, rozpraszania lub rozpylania cieczy lub proszków; gaśnice
napełnione lub nie napełnione; pistolety natryskowe i podobne urządzenia;
maszyny do wytwarzania strumienia pary lub piasku i podobne maszyny
wytwarzające strumień czynnika roboczego:
- Pozostałe urządzenia:
8424 89- - Pozostałe:
8424 89 80 0- - - Pozostałe
8424 89 80 0Linie lakiernicze400 000
84288428Pozostałe urządzenia do podnoszenia, przenoszenia, załadunku lub
rozładunku (np. windy, schody ruchome, przenośniki, kolejki liniowe):
- Pozostałe wyciągi i przenośniki o pracy ciągłej, do transportu towarów
lub materiałów:
8428 39- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8428 39 98 0- - - - Pozostałe
8428 39 98 0Przenośniki do linii montażu płytek drukowanych150 000
84628462Obrabiarki (także prasy) do obróbki metalu metodą kucia,
młotkowania lub kucia matrycowego; obrabiarki (także prasy) do obróbki
metalu metodą gięcia, składania, prostowania, rozpłaszczania, ścinania,
przebijania, dziurkowania lub nacinania; prasy do obróbki metali lub
węglików metali nie wymienione powyżej:
- Pozostałe:
8462 99- - Pozostałe:
8462 99 10 0- - - Prasy do formowania proszków metali przez spiekanie lub
prasy do paczkowania złomu
ex8462 99 10 0Prasa do prasowania proszków ferrytowych na sucho680 000
84668466Części i akcesoria nadające się do stosowania wyłącznie lub
głównie do maszyn z pozycji nr 8456 do 8465, także uchwyty przedmiotów
obrabianych, uchwyty narzędzi, samootwieralne głowice gwincarskie,
podzielnice i inne urządzenia specjalne do obrabiarek; uchwyty do narzędzi
wszelkich typów do obróbki ręcznej:
- Pozostałe:
8466 93- - Do obrabiarek z pozycji nr 8456 do 8461
8466 93 80 0- - - Pozostałe
ex8466 93 80 0Akcesoria do nacinarki laserowej20 000
84748474Maszyny do sortowania, klasyfikowania, przesiewania, oddzielania,
płukania, przemywania, zgniatania, kruszenia, mielenia, mieszania lub
ugniatania ziemi, kamieni, rud lub innych substancji mineralnych, w
postaci stałej (także w formie proszku lub pasty); maszyny do
aglomerowania, kształtowania lub formowania stałych paliw mineralnych, mas
ceramicznych, nie utwardzonego cementu, materiałów gipsowych lub innych
produktów mineralnych w postaci proszku lub pasty; maszyny do wykonywania
piaskowych form odlewniczych:
8474 10 00 0- Maszyny do sortowania, klasyfikowania, przesiewania,
rozdzielania, płukania lub przemywania
ex8474 10 00 0Separator do proszków ferrytowych20 000
84778477Maszyny do obróbki gumy lub tworzyw sztucznych lub do produkcji
wyrobów z tych materiałów, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w
niniejszym dziale:
8477 10 00 0- Wtryskarki8 700 000
84798479Maszyny i urządzenia mechaniczne przeznaczone do wykonywania
funkcji specjalnych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w
niniejszym dziale:
- Pozostałe maszyny i urządzenia mechaniczne:
8479 81 00 0- - Do obróbki metali, także nawijarki uzwojeń elektrycznych,
ex8479 81 00 0Maszyny do produkcji transformatorów-przekładników160 000
ex8479 81 00 0Urządzenia do kształtowania i skracania wyprowadzeń
elementów elektronicznych
ex8479 81 00 0Nawijarki do wykonywania cewek powierzchniowych SMD3 000 000

ex8479 81 00 0Automaty do montażu SMD i taśmowania
8479 89- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8479 89 95 0- - - - Pozostałe
ex8479 89 95 0
Maszyny do automatycznego montażu elementów radialnych, axialnych, kołków
i nitów na płytkach drukowanych1 300 000
ex8479 89 95 0Linia automatyczna do produkcji kondensatorów, rezystorów650
000
85148514Elektryczne piece i suszarki przemysłowe lub laboratoryjne (także
indukcyjne czy dielektryczne); inne urządzenia grzewcze przemysłowe lub
laboratoryjne typu indukcyjnego lub dielektrycznego:
8514 10- Piece oporowe i suszarki:
8514 10 90 0- - Pozostałe
ex8514 10 90 0Piec tunelowy do spiekania rdzeni ferrytowych1 400 000
8514 90- Części:
8514 90 90 0- - Pozostałe
ex8514 90 90 0Akcesoria do pieca tunelowego do rezystorów15 000
85158515Maszyny i urządzenia do lutowania miękkiego, twardego oraz
spawania, także do cięcia metodą elektryczną (łącznie z ogrzewanym,
elektrycznie gazem), metodą laserową, lub za pomocą wiązki światła, lub
fotonów, metodą ultradźwiękową, za pomocą wiązki elektronów, impulsów
magnetycznych lub łuku plazmowego; maszyny i aparaty do natryskiwania na
gorąco metali lub cermetali:
- Maszyny i urządzenia do lutowania miękkiego lub twardego:
8515 19 00 0- - Pozostałe
ex8515 19 00 0Agregaty lutownicze z podwójną falą750 000
ex8515 19 00 0Wieloczynnościowe urządzenia do lutowania i sprawdzania
parametrów elektrycznych SMD100 000
8515 80- Inne urządzenia i aparaty:
- - Pozostałe:
8515 80 99 0- - - Pozostałe
ex8515 80 99 0Urządzenie do metalizacji folii tworzywowej do produkcji
kondensatorów1 500 000
8515 90 00 0- Części
ex8515 90 00 0Akcesoria do zgrzewarki rezystorów10 000
85438543Elektryczne maszyny i urządzenia wykonujące indywidualne funkcje,
nie wyszczególnione ani nie uwzględnione w innych miejscach tego działu:
8543 20 00 0- Generatory sygnałów60 000
ex8543 20 00 0Modulator sygnałowy50 000
90259025Hydrometry oraz podobne przyrządy pływające; termometry,
pirometry, barometry, higrometry, psychometry, zapisujące lub nie, oraz
dowolna kombinacja tych przyrządów:
9025 80- Pozostałe przyrządy:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
9025 80 99 0- - - - Pozostałe
ex9025 80 99 0Higrometry15 000
90269026Przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu,
ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (np. przepływomierze,
poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej) z
wyjątkiem aparatów i przyrządów objętych pozycjami nr 9014, 9015, 9028 lub
9032:
9026 80- Pozostałe przyrządy lub aparaty:
- - Pozostałe:
9026 80 91 0- - - Elektroniczne
ex9026 80 91 0Anemometry15 000
90279027Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej (np.
polarymetry, refraktometry, spektrometry, aparaty do analizy gazu lub
dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości,
porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego itp.; przyrządy i
aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku,
łącznie ze światłomierzami; mikrotomy:
9027 50 00 0- Pozostałe przyrządy i aparaty stosowane w zakresie optycznym
(promieniowanie ultrafioletowe, widzialne, podczerwone)
ex9027 50 00 0Analizator kolorów60 000
ex9027 50 00 0Luksomierze15 000
9027 80- Pozostałe przyrządy i aparaty:
- - Pozostałe:
9027 80 98 0- - - Pozostałe
ex9027 80 98 0Mierniki natężenia dźwięku15 000
90299029Obrotomierze, liczniki produkcji, taksometry, drogomierze
(liczniki kilometrów), krokomierze itp.; szybkościomierze i tachometry,
nie objęte pozycją nr 9014 lub 9015; stroboskopy:
9029 10- Obrotomierze, liczniki produkcji, taksometry, drogomierze,
krokomierze itp.:
9029 10 90 0- - Pozostałe
ex9029 10 90 0Obrotomierze15 000
90309030Oscyloskopy, analizatory widma oraz inne przyrządy i aparaty do
pomiaru lub kontroli wielkości elektrycznych, z wyjątkiem mierników
objętych pozycją nr 9028; przyrządy i aparaty do pomiaru lub wykrywania
promieniowania alfa, beta, gamma lub rentgena, promieni kosmicznych lub
innych promieni jonizujących:
9030 20- Oscyloskopy i oscylografy:
9030 20 90 0- - Pozostałe
ex9030 20 90 0Oscyloskopy50 000
- Inne przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli napięcia, prądu,
rezystancji lub mocy, bez rejestratora:
9030 31- - Mierniki uniwersalne:
9030 31 90 0- - - Pozostałe
ex9030 31 90 0Multimetry100 000
ex9030 31 90 0Multimetry wzorcowe wartości RMS, średnich i szczytowych50
000
9030 39- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
9030 39 30 0- - - Elektroniczne
ex9030 39 30 0Analizator widma350 000
ex9030 39 30 0Zestawy pomiarowe do regulacji i strojenia chassis
ex9030 39 30 0Zestaw pomiarowy AM 700 do pomiarów toru fonii50 000
ex9030 39 30 0Zestaw pomiarowy ATS-1 do pomiaru tonu fonii50 000
ex9030 39 30 0Urządzenia do technologicznego programowania kanałów TV
ex9030 39 30 0Zestaw pomiarowy AM 700 do parametrów OTVC50 000
ex9030 39 30 0Urządzenia do testowania i programowania układów scalonych
- - - - Pozostałe:
9030 39 91 0- - - - - Woltomierze
ex9030 39 91 0Woltomierz cyfrowy RMS do pomiaru napięć odkształconych20
000
9030 40- Pozostałe przyrządy i aparaty przeznaczone specjalnie dla
telekomunikacji (np. mierniki przesłuchu, mierniki wzmocnienia, mierniki
współczynnika zniekształceń, mierniki poziomu szumów):
9030 40 90 0- - Pozostałe
ex9030 40 90 0APK do strojenia urządzeń telekomunikacyjnych500 000
9030 89- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
9030 89 92 0- - - - Elektroniczne
ex9030 89 92 0Urządzenia pomiarowe RLC o klasie 0,05 i poniżej30 000
ex9030 89 92 0Testery do wykrywania wad montażowych na płytkach
drukowanych400 000
90329032Przyrządy i aparatura do automatycznej regulacji i kontroli
- Pozostałe przyrządy i aparaty:
9032 89- - Pozostałe:
9032 89 90 0- - - Pozostałe
ex9032 89 90 0Linia do testowania OTVC400 000


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na urządzenia i aparaturę
kontrolno-pomiarową dla potrzeb ochrony środowiska oraz na niektóre środki
owadobójcze i urządzenia techniczne dla leśnictwa, przywożone z zagranicy.
(Dz. U. Nr 152, poz. 756)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne ilościowe na
przywóz towarów wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 151, poz. 737).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1995 r. (poz. 756)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE ILOŚCIOWE
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
29142914Ketony i chitony, nawet z inną grupą funkcyjną oraz ich
chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane pochodne:
- Ketony cykloalkanowe lub cykloterpenowe bez innej tlenowej grupy
funkcyjnej:
2914 29 00 0- - Pozostałe
ex2914 29 00 0Cis-Werbenon40 kg
38083808Środki owadobójcze, gryzoniobójcze, grzybobójcze, chwastobójcze,
opóźniające kiełkowanie, regulatory wzrostu roślin, środki odkażające i
podobne produkty w postaciach lub opakowaniach przeznaczonych do sprzedaży
detalicznej, lub w postaci preparatów i artykułów (np. taśm nasyconych
siarką, knotów i świec oraz lepów na muchy):
3808 10- Środki owadobójcze (insektycydy):
3808 10 10 0- - Na bazie perytroidów:
ex3808 10 10 0Talstar 100 EC2 t
3808 10 30 0- - Na bazie karbominianów
ex3808 10 30 0Marshal SuSCon 10 CG30 t
ex3808 10 30 0Marshal 250 EC5 t
ex3808 10 30 0Furadan 5GR5 t
3808 90- Pozostałe:
3808 90 90- - Pozostałe:
3808 90 90 9- - - Pozostałe:
ex3808 90 90 9Viltskydd10 t
38153815Inicjatory reakcji, przyspieszacze reakcji oraz preparaty
katalityczne, gdzie indziej nie wymienione ani nie wyłączone:
- Katalizatory na nośniku:
3815 12 00 0- - Ze związkami metali szlachetnych i z metalami szlachetnymi
jako substancjami aktywnymi
ex3815 12 00 0
Katalizator na nośniku ceramicznym (platyna, rod, pallad) do produkcji
reaktorów katalitycznych dla silników100 000 szt.
70197019Włókna szklane (łącznie z watą szklaną) oraz wyroby z nich (np.
przędza, tkaniny):
- Cienkie arkusze (woale), taśmy, maty, materace, płyty i podobne wyroby
włókniowe:
7019 32 00 0- - Cienkie arkusze (woale)
ex7019 32 00 0Bibuła filtracyjna poliestrowo-szklana do odpylaczy
stanowiskowych - odciągu dymów spawalniczych200 m�
7019 39- - Pozostałe:
7019 39 10 0- - - Pokryte papierem lub metalem
ex7019 39 10 0
Tkanina do kompensatorów do elektrolitów (metalizowana na siatce z włókna
szklanego, odporna na temperaturę 400�C) 2)100 m�
84138413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe;
podnośniki do cieczy:
- Pozostałe pompy; podnośniki do cieczy:
8413 81- - Pompy:
8413 81 90 0- - - Pozostałe
ex8413 81 90 0Pompy zatapialne do stosowania w oczyszczalniach ścieków1000
szt.
ex8413 81 90 0Pompa hermetyczna zapobiegająca wyciekom kwasu octowego
lodowatego2 szt.
ex8413 81 90 0Pompy poziome do słabych kwasów o wydajności 156 mł/h i
wysokości podnoszenia 40 m2 szt.
8413 82 00 0- - Podnośniki do cieczy
ex8413 82 00 0Podnośniki ślimakowe o średnicy od 900 mm do stosowania w
oczyszczalniach ścieków50 szt.
84148414Pompy powietrzne lub próżniowe, sprężarki i wentylatory powietrza
lub innych gazów; okapy wentylacyjne lub recyrkulacyjne z wbudowanym
wentylatorem, z filtrami lub bez:
8414 80- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Sprężarki wyporowe rotacyjne:
- - - - Wielowałowe:
8414 80 71 0- - - - - Sprężarki śrubowe
ex8414 80 71 0Sprężarki śrubowe do instalacji oczyszczania spalin, gazów
wylotowych10 szt.
8414 80 90 0- - - Pozostałe
ex8414 80 90 0Dmuchawy o wydajności powyżej 15 tys. mł/dobę, do stosowania
w oczyszczalniach ścieków150 szt.
ex8414 80 90 0Rotory do powierzchniowego napowietrzania ścieków50 szt.
8414 90- Części:
8414 90 90 0- - Pozostałe
ex8414 90 90 0
Części urządzeń i instalacji do wgłębnego napowietrzania ścieków, jak:
dyfuzory, filtrosy, dyski100 000 szt.
84218421Wirówki, także suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do
filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów:
- Wirówki, także suszarki wirówkowe:
8421 19- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8421 19 98 0- - - - Pozostałe
ex8421 19 98 0Wirówki do odwadniania osadów ściekowych o wydajności
powyżej 1500 mł/dobę50 szt.
ex8421 19 98 0Wirówki sedymentacyjno-filtracyjne do odwadniania
(osuszania) wzbogaconego węgla o uziarnieniu poniżej 1 mm2 szt.
- Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy:
8421 29- - Pozostałe:
8421 29 90 0- - - Pozostałe
ex8421 29 90 0Prasy filtracyjne do odwadniania osadów ściekowych i
skratek100 szt.
ex8421 29 90 0Kraty stosowane w oczyszczalniach ścieków50 szt.
ex8421 29 90 0Kompletne urządzenia do oczyszczania ścieków metodami
naturalnymi50 szt.
84248424Urządzenia mechaniczne (obsługiwane ręcznie lub inaczej) do
rozrzucania, rozpraszania lub rozpylania cieczy lub proszków: gaśnice
napełnione lub nienapełnione; pistolety natryskowe i podobne urządzenia;
maszyny do wytwarzania strumienia pary lub piasku i podobne maszyny
wytwarzające strumień czynnika roboczego:
- Pozostałe urządzenia:
8424 81- - Rolnicze lub ogrodnicze:
8424 81 10 0- - - Urządzenia nawadniające
ex8424 81 10 0Rampy deszczujące do szkółki kontenerowej15 szt.
84268426Okrętowe żurawie masztowe; dźwignice, także linomostowe;
bramownice drogowe, wozy odkraczające podsiębierne oraz wozy i wózki
transportu wewnętrznego z urządzeniami dźwigowymi:
- Pozostałe urządzenia:
8426 91- - Przeznaczone do montowania na pojazdach drogowych:
8426 91 10 0- - - Hydrauliczne urządzenia dźwigowe przeznaczone do
załadunku i rozładunku pojazdu
ex8426 91 10 0Specjalistyczne żurawie stosowane do załadunku i rozładunku
drewna250 szt.
84328432Maszyny rolnicze, ogrodnicze lub leśne do przygotowania lub uprawy
gleby, walce do pielęgnacji trawników lub terenów sportowych:
8432 10- Pługi
8432 10 90 0- - Pozostałe
ex8432 10 90 0Pługi dwutalerzowe aktywne20 szt.
84368436Pozostałe urządzenie rolnicze, ogrodnicze, leśne, drobiarskie lub
pszczelarskie, także kiełkowniki wyposażone w urządzenia mechaniczne lub
cieplne; inkubatory i wylęgarnie drobiu:
8436 80- Pozostałe urządzenia:
8436 80 10 0- - Urządzenia do leśnictwa
ex8436 80 10 0Kiełkowniki10 szt.
84378437Urządzenia do czyszczenia, sortowania lub klasyfikowania nasion,
ziarna lub suszonych warzyw strączkowych; urządzenia stosowane w przemyśle
zbożowym lub do obróbki zbóż, lub suszonych warzyw strączkowych, inne niż
urządzenia stosowane w gospodarstwie rolnym:
8437 10 00 0- Urządzenia do czyszczenia, sortowania lub klasyfikowania
nasion, ziarna lub suszonych warzyw strączkowych
ex8437 10 00 0Odskrzydlacze nasion10 szt.
84778477Maszyny do obróbki gumy lub tworzyw sztucznych lub do produkcji
wyrobów z tych materiałów, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w
niniejszym dziale:
8477 80- Pozostałe maszyny:
8477 80 90 0- - Pozostałe
ex8477 80 90 0Linia produkcyjna do recyklingu odpadowych tworzyw
sztucznych1 szt.
84798479Maszyny i urządzenia mechaniczne przeznaczone do wykonywania
funkcji specjalnych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w
niniejszym dziale:
- Pozostałe maszyny i urządzenia mechaniczne:
8479 82 00 0- - Maszyny do sporządzania mieszanek, ugniatania, zgniatania,
kruszenia, mielenia, klasyfikowania, przesiewania, ujednorodniania,
emulsyfikowania lub mieszania obrabianej substancji
ex8479 82 00 0Mieszadła zatapialne do stosowania w oczyszczalniach
ścieków500 szt.
84818481Krany, kurki, zawory i podobna armatura do rur, płaszczy kotłów,
zbiorników, kadzi itp., także zawory redukcyjne i zawory sterowane
termostatycznie:
8481 80- Pozostała armatura:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Zasuwy:
8481 80 69 0- - - - - Pozostałe
ex8481 80 69 0Zasuwy i zastawki do stosowania w oczyszczalniach ścieków500
szt.
84838483Wały napędowe (także wały krzywkowe i wały wykorbione) i korby;
obudowy łożysk i łożyska ślizgowe; mechanizmy i przekładnie zębate;
mechanizmy śrubowo-kulkowe lub śrubowo-wałeczkowe; skrzynie przekładniowe
i inne układy zmieniające prędkość, także przemienniki momentu obrotowego;
koła zamachowe i koła pasowe lub linowe, także wielokrążki i zblocza;
sprzęgła rozłączne i nierozłączne (także przeguby uniwersalne):
8483 40- Mechanizmy i przekładnie zębate, z wyłączeniem kół zębatych, kół
łańcuchowych i innych elementów układów przenoszenia napędu,
przedstawianych oddzielnie; mechanizmy śrubowo-kulkowe; skrzynie
przekładniowe i inne układy zmieniające prędkość, także przemienniki
momentu obrotowego:
- - Pozostałe:
8483 40 90 0- - - Pozostałe
ex8483 40 90 0 Przekładnie bezstopniowe do stosowania w oczyszczalniach
ścieków50 szt.
85148514Elektryczne piece i suszarki przemysłowe lub laboratoryjne (także
indukcyjne czy dielektryczne); inne urządzenia grzewcze przemysłowe lub
laboratoryjne typu indukcyjnego lub dielektrycznego:
8514 10- Piece oporowe lub suszarki:
8514 10 90 0- - Pozostałe
ex8514 10 90 0Szafy wyłuszczarskie4 szt.
87018701Ciągniki (inne niż z pozycji 8709):
8701 90- Pozostałe:
- - Ciągniki rolnicze (oprócz ciągników kierowanych przez pieszego) i
używane w leśnictwie, kołowe:
- - - Nowe, o mocy silnika:
8701 90 31 0- - - - Powyżej 59 kW, ale nie większej niż 75 kW
Ciągniki skider o mocy 59-75 kW używane w leśnictwie (ciągniki leśne
przegubowe kołowe)130 szt.
8701 90 35 0- - - - Powyżej 75 kW, ale nie większej niż 90 kW
ex8701 90 35 0Ciągniki skider o mocy 75-90 kW używane w leśnictwie
(ciągniki leśne przegubowe kołowe)130 szt.
ex8701 90 35 0Ciągniki forwarder o mocy 75-90 kW używane w leśnictwie
(ciągniki leśne, kołowe, przegubowe z żurawiem hydraulicznym)35 szt.
8701 90 39- - - - Powyżej 90 kW:
8701 90 39 1- - - - Powyżej 90 kW, ale nie większej niż 120 kW
ex8701 90 39 1Ciągniki skidder o mocy 90-120 kW używane w leśnictwie
(ciągniki leśne, przegubowe, kołowe)30 szt.
ex8701 90 39 1Ciągniki forwarder o mocy 90-120 kW używane w leśnictwie
(ciągniki leśne, kołowe, przegubowe z żurawiem hydraulicznym)35 szt.
90269026Przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu,
ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (np. przepływomierze,
poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej) z
wyjątkiem aparatów i przyrządów objętych pozycjami nr 9014, 9015, 9028 lub
9032:
9026 10- Do pomiaru lub kontroli przepływu lub poziomu cieczy:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
9026 10 91 0- - - - Przepływomierze
ex9026 10 91 0Urządzenia do pomiaru lub kontroli poziomu lub przepływu
cieczy50 szt.
9026 80- Pozostałe przyrządy lub aparaty:
- - Pozostałe:
9026 80 91 0- - - Elektroniczne
ex9026 80 91 0Mierniki prędkości gazów5 szt.
9026 80 99 0- - - Pozostałe
ex9026 80 99 0Automatyczne stacje meteorologiczne7 szt.
ex9026 80 99 0Zestawy do poboru prób płynów - ciecze i gazy70 szt.
90279027Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej (np.
polarymetry, refraktometry, spektrometry, aparaty do analizy gazu lub
dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości,
porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego itp.; przyrządy i
aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku,
łącznie ze światłomierzami; mikrotomy:
9027 10- Analizatory gazu lub dymu:
9027 10 10 0- - Elektroniczne
ex9027 10 10 0Analizatory gazu lub dymu (w tym przenośne i przewoźne) do
pomiaru emisji spalin, gazów odlotowych130 szt.
ex9027 10 10 0Dymomierze spalin (przenośne)60 szt.
ex9027 10 10 0Analizatory zanieczyszczeń powietrza pracujące w zakresach
imisyjnych90 szt.
ex9027 10 10 0Telemetryczne systemy pomiarowe5 szt.
9027 20- Chromatografy i aparaty do elektroforezy:
9027 20 10 0- - Chromatografy
ex9027 20 10 0Chromatografy gazowe20 szt.
ex9027 20 10 0Chromatografy cieczowe15 szt.
ex9027 20 10 0Chromatografy jonowe5 szt.
9027 20 90 0- - Aparaty do elektroforezy5 szt.
9027 30 00 0- Spektrofotometry, spektrofotometry oraz spektrografy
stosowane w zakresie optycznym (promienie ultrafioletowe, widzialne,
podczerwone)
ex9027 30 00 0Spektrometry absorpcji atomowej15 szt.
ex9027 30 00 0Spektrometry (rentgenowskie IR, ICP)25 szt.
ex9027 30 00 0Spektrometry UV-VIS 25 szt.
9027 80- Pozostałe przyrządy i aparaty:
- - Elektroniczne:
9027 80 18 0- - - Pozostałe
ex9027 80 18 0Analizatory całkowitego węgla organicznego (TOC)30 szt.
ex9027 80 18 0Mierniki chemicznego zapotrzebowania tlenu (COD)25 szt.
ex9027 80 18 0Mierniki chemicznego zapotrzebowania tlenu (BOD) 20 szt.
ex9027 80 18 0Systemy łączące spektrometrię masową z chromatografią8 szt.
ex9027 80 18 0Zestawy do pomiarów zanieczyszczeń w przepływie7 szt.
90319031Przyrządy, aparaty i urządzenia kontrolno-pomiarowe, nie
wyszczególnione i nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu;
projektory profilowe:
9031 80- Pozostałe przyrządy, aparaty i urządzenia:
- - Pozostałe:
- - - Elektroniczne:
9031 80 39 0- - - - Pozostałe
ex9031 80 39 0Urządzenia do automatycznej analizy i poboru prób ścieków300
szt.
- - - Pozostałe:
9031 80 99 0- - - - Pozostałe
ex9031 80 99 0Zestawy do poboru prób gleby i odpadów30 szt.
ex9031 80 99 0Przyrządy i aparaty do wykrywania i pomiaru promieniowania
niejonizującego10 szt.




2) Przepis w brzmieniu ustalonym obwieszczeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia
25.04.1996 r. o sprostowaniu błędów (Dz.U. Nr 52, poz. 234).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre wyroby przemysłu
elektronicznego oraz niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu
komputerowego.
(Dz. U. Nr 152, poz. 757)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne wartościowe, w
wysokości 521 200 000 ECU, na przywóz towarów wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 151, poz. 737).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1995 r. (poz. 757)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE
Poz.Kod PCNWyszczególnienieWartość celna mln ECU
84718471Maszyny do automatycznego przetwarzania danych i urządzenia do
tych maszyn, czytniki magnetyczne lub optyczne, maszyny do zapisywania
zakodowanych danych na nośnikach danych oraz maszyny do przetwarzania
takich danych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej: 117
84718471 50- Procesory cyfrowe inne niż te z pozycji 8471 41 i 8471 49
zawierające lub nie, w tej samej obudowie jedno lub dwa urządzenia
następującego typu: urządzenia pamięci, urządzenia wejściowe, urządzenia
wyjściowe
8471 50 90 0- - Pozostałe
8471 60- Urządzenia wejściowe lub wyjściowe, nawet zawierające w tej samej
obudowie urządzenia pamięci:142
- - Pozostałe
8471 60 40 0- - - Drukarki
8471 60 50 0- - - Klawiatury
8471 60 90 0- - - Pozostałe
8471 70- Urządzenia pamięci117
- - Pozostałe
8471 70 40 0- - - Urządzenia pamięci centralnej
- - - Pozostałe
- - - - Urządzenia pamięci dyskowej:
8471 70 51 0- - - - - Optyczne, także magnetooptyczne
- - - - - Pozostałe:
8471 70 53 0- - - - - - Dyski twarde
8471 40 59 0- - - - - - Pozostałe
8471 70 60 0- - - - Urządzenia pamięci magnetycznej taśmowej
8471 70 90 0- - - - Pozostałe
84738473Części i akcesoria (z wyłączeniem pokrowców, futerałów itp.)
nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do maszyn z pozycji nr
8469 do 8472139
8473 30- Części i akcesoria do maszyn z pozycji nr 8471
8473 30 10 0- - Zespoły elektroniczne
8473 30 90 0- - Pozostałe
90029002Soczewski, pryzmaty, zwierciadła i inne elementy optyczne, z
dowolnego materiału, oprawione, stanowiące część lub wyposażenie
przyrządów lub aparatury, ale inne od elementów tego rodzaju ze szkła nie
obrobionego optycznie:
9002 20 00 0- Filtry
ex9002 20 00 0Ekrany monitorowe szklane lub z tworzywa sztucznego pokryte
warstwą polaryzacyjną6,2


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre artykuły budowlane
przywożone z zagranicy.
(Dz. U. Nr 152, poz. 758)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne ilościowe na
przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.Nr
151, poz. 737).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1995 r. (poz. 758)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE ILOŚCIOWE
Poz.Kod PCNWyszczególnienieIlość
28102810 00 00 0Tlenki boru; kwasy borowe
ex2810 00 00 0Kwas borowy granulowany3 000 ton
28362836Węglany; nadtlenowęglany (nadwęglany); techniczny węglan amonowy
zawierający karbaminian amonowy:
2836 60 00 0- Węglan baru
ex2836 60 00 0Węglan baru granulowany400 ton
38123812Gotowe przyspieszacze wulkanizacji; złożone plastyfikatory do gumy
(kauczuku) lub tworzyw sztucznych, gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; środki przeciwutleniające oraz inne związki stabilizujące do
gumy i tworzyw sztucznych:
3812 30- Preparaty przeciwutleniające oraz inne związki stabilizujące do
kauczuku i tworzyw sztucznych:
3812 30 80 0- - Pozostałe
ex3812 30 80 0 Stabilizatory termiczne i środki smarne do przetwórstwa PCV
na bazie ołowiowych soli wyższych kwasów tłuszczowych i nieorganicznych
soli ołowiowych10 000 ton
39033903Polimery styrenu, w formach podstawowych:
- Polistyren:
3903 11 00 0- - Do spieniania40 000 ton
39043904Polimery chlorku winylu lub innych chlorowcowanych alkenów, w
formach podstawowych:
3904 10 00 0- Polichlorek winylu, nie zmieszany z żadnymi innymi
substancjami20 000 ton
39053905Polimery octanu winylu lub innych estrów winylowych, w formach
podstawowych; inne polimery winylowe w formach podstawowych:
- Polioctan winylu:
3905 19 00 0- - Pozostałe
ex3905 19 00 0Kopolimery octanu winylu w formach ciekłych i sypkich8 000
ton
39063906Polimery akrylowe w formach podstawowych:
3906 90 00 0- Pozostałe
ex3906 90 00 0Polimery akrylu3 500 ton
39193919Samoprzylepne płyty, arkusze, błony, folie, taśmy, pasy i inne
płaskie kształty, z tworzyw sztucznych, nawet w rolkach:
3919 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Z produktów polimeryzacji kondensacyjnej lub z przegrupowaniem,
nawet zmodyfikowanych chemicznie:
3919 90 31 0- - - - Z poliwęglanów, żywic alkidowych, poliestrów
allilowych lub innych poliestrów
ex3919 90 31 0Poliestrowe folie samoprzylepne zabezpieczające i
termoizolacyjne200 t
39203920Pozostałe płyty, arkusze, błony, folie i pasy, z tworzyw
sztucznych niekomórkowych, nie wzmocnionych, nie laminowanych, nie na
podłożu ani nie połączonych podobnie z innym materiałem:
- Z pozostałych tworzyw sztucznych:
3920 99- - Z pozostałych tworzyw sztucznych:
3920 99 90 0- - - Pozostałe
ex3920 99 90 0Adhezyjne folie samoprzylepne5 t
39253925Artykuły budowlane z tworzyw sztucznych gdzie indziej nie
wymienione ani nie włączone:
3925 90- Pozostałe:
3925 90 80 0- - Pozostałe
ex3925 90 80 0 Profile z żywic poliestrowych zbrojonych włóknem szklanym
(fiberglas) o niezmienionym przekroju, przeznaczone do produkcji stolarki
otworowej1 000 ton
40024002Kauczuk syntetyczny i faktysa pochodząca z olejów, w formach
podstawowych lub w płytach, arkuszach lub taśmach; mieszaniny
jakiegokolwiek produktu z pozycji nr 4001 z jakimkolwiek produktem z tej
pozycji, w formach podstawowych lub w płytach, arkuszach lub taśmach:
- Kauczuk butadienowo-styrenowy (SBR); karboksylowany kauczuk
butadienowo-styrenowy (XSBR):
4002 19 00 0- - Pozostałe
ex4002 19 00 0Kauczuk termoplastyczny butadienowo-styrenowy2 000 ton
40174017Kauczuk utwardzony (np. ebonit) we wszystkich formach, łącznie z
odpadami i złomem; wyroby z kauczuku utwardzonego:
- Wyroby z utwardzonego kauczuku:
4017 00 99 0- - Pozostałe
ex4017 00 99 0Podkładka do mocowania szyn15 ton
56035603Włókniny nawet impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane:
- Pozostałe:
5603 94- - O masie jednostkowej powyżej 150 g/m�:4 mln m�
5603 94 10 0- - - Powlekane lub pokrywane
5603 94 90 0- - - Pozostałe
59115911Tkaniny i wyroby z materiałów włókienniczych do zastosowań
technicznych, wyszczególnione w uwadze 7 do niniejszego działu:
5911 20 00 0- Gaza młynarska, nawet konfekcjonowana
ex5911 20 00 0Tkanina poliestrowa, przycięta do rozmiaru40 tys.m�
69026902Ogniotrwałe cegły, płyty, bloki i podobne ogniotrwałe ceramiczne
wyroby konstrukcyjne, inne niż z krzemionkowych skał kopalnych lub
podobnych ziem krzemionkowych:
6902 20- Zawierające w masie powyżej 50% tlenku glinowego (Al2O3),
krzemionki (SiO2) lub mieszaniny, lub związku tych produktów:
- - Pozostałe:
6902 20 99 0- - - Pozostałe
ex6902 20 99 0Wykładzina alubitowa70 ton
69036903Inne ogniotrwałe wyroby ceramiczne (np. retorty, tygle, mufle,
dysze, korki, podpory, tygle probiercze do kupelacji, przewody, rury,
osłony i pręty), inne niż z krzemionkowych skał kopalnych lub podobnych
ziem krzemionkowych:
6903 90- Pozostałe:
6903 90 80 0- - Pozostałe
ex6903 90 80 0Rolki ceramiczne15 tys. szt.
73027302Kolejowy lub tramwajowy torowy materiał konstrukcyjny ze stali:
szyny, szyny ochronne i szyny zębate, iglice zwrotnicowe, skrzyżowania,
cięgna sztywne zwrotnic i inne elementy skrzyżowań, podkłady kolejowe,
nakładki stykowe, siodełka szynowe, kliny siodełkowe, podkładki pod szyny,
uchwyty szynowe, płyty podkładkowe, wiązadła i inne materiały przeznaczone
do łączenia lub mocowania szyn:
7302 90- Pozostałe:
7302 90 30 0- - Uchwyty szynowe, płyty podkładkowe i wiązadła
ex7302 90 30 0Uchwyt do mocowania szyn dźwignicowych50 ton


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na przywóz niektórych towarów na
potrzeby lotnictwa cywilnego.
(Dz. U. Nr 152, poz. 759)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne wartościowe, w
wysokości 51 419 000 ECU, na przywóz towarów wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.Nr
151, poz. 737).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1995 r. (poz. 759)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE
Poz.Kod PCNWyszczególnienieWartość celna (ECU)
38133813 00 00 0Preparaty i ładunki do gaśnic przeciwpożarowych; granaty
gaśnicze
ex3813 00 00 0Specjalne, dla lotniskowych Straży Pożarnych80 000
3820 ex3820 00 00 0Środki zapobiegające zamarzaniu i płyny
przeciwoblodzeniowe1)250 000
39173917Rury, przewody i węże oraz ich wyposażenie (np. złącza, kolanka,
kołnierze) z tworzyw sztucznych:10 000
- Rury, przewody i węże, sztywne:
3917 21- - Z polimerów etylenu:
- - - Pozostałe:
3917 21 91 0- - - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w lotnictwie
cywilnym
3917 22- - Z polimerów propylenu:
- - - Pozostałe:
3917 22 91 0- - - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w lotnictwie
cywilnym
3917 23- - Z polimerów chlorku winylu:
- - - Pozostałe:
3917 23 91 0- - - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w lotnictwie
cywilnym
3917 29- - Z pozostałych tworzyw sztucznych:
- - - Pozostałe:
3917 29 91 0- - - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w lotnictwie
cywilnym
- Pozostałe rury, przewody i węże:
3917 31- - Giętkie rury, przewody i węże, o minimalnym ciśnieniu
rozrywającym 27,6 MPa:
3917 31 10 0- - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w lotnictwie
cywilnym
3917 33- - Pozostałe, nie wzmocnione ani nie połączone z innymi
materiałami, z wyposażeniem:
3917 33 10 0- - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w lotnictwie
cywilnym
3917 39- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
3917 39 91 0- - - - Z zamocowanym wyposażeniem, do stosowania w lotnictwie
cywilnym
39263926Pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych oraz artykuły z innych
materiałów z pozycji nr 3901 do 3914200 000
3926 90- Pozostałe:
3926 90 10 0- - Do użytku technicznego, do stosowania w lotnictwie
cywilnym
40094009Przewody, rury i węże, z kauczuku wulkanizowanego innego niż
ebonit, z lub bez wyposażenia (np. złącza, kolanka, kołnierze):30 000
4009 50- Z wyposażeniem:
4009 50 10 0 - - Odpowiednim do przewodzenia gazów lub cieczy, do
stosowania w lotnictwie cywilnym
40114011Nowe opony pneumatyczne, z kauczuku:300 000
4011 30- W rodzaju stosowanych w lotnictwie:
4011 30 10 0- - Do stosowania w lotnictwie cywilnym
40124012Bieżnikowane lub używane opony pneumatyczne z kauczuku; opony
pełne lub poduszkowe, wymienne bieżniki opon, klapy opon, z kauczuku:250
000
4012 10- Opony bieżnikowane:
4012 10 10 0- - Do stosowania w lotnictwie cywilnym
40164016Pozostałe artykuły z kauczuku wulkanizowanego:300 000
4016 10- Z kauczuku komórkowego:
4016 10 10 0- - Do użytku technicznego, do stosowania w lotnictwie
cywilnym
- Pozostałe:
4016 93- - Uszczelki, podkładki i inne uszczelnienia:
4016 93 10 0- - - Do użytku technicznego, do stosowania w lotnictwie
cywilnym
4016 99- - Pozostałe:
4016 99 10 0- - - Do użytku technicznego, do stosowania w lotnictwie
cywilnym
40174017 00Kauczuk utwardzony (np. ebonit) we wszystkich formach, łącznie
z odpadami i złomem; wyroby z kauczuku utwardzonego:10 000
- Wyroby z utwardzonego kauczuku:
4017 00 91 0 - - Rurociągi i przewody rurowe, z zamocowanym wyposażeniem,
odpowiednie do przesyłania gazów lub cieczy, do stosowania w lotnictwie
cywilnym,
48234823Pozostały papier, tektura, wata celulozowa i wstęgi włókien
celulozowych, pocięte do wymiaru lub kształtu; inne wyroby z masy
papierniczej, papieru, kartonu, waty celulozowej lub wstęg włókien
celulozowych:10 000
4823 90- Pozostałe:
4823 90 10 0- - Uszczelki, podkładki i inne uszczelnienia używane w
lotnictwie cywilnym
63076307Pozostałe artykuły konfekcjonowane, łącznie z wykrojami
odzieży:300 000
ex6307 20 00 0- Kamizelki i pasy ratunkowe1)
68136813Materiały cierne i wyroby z nich (np. arkusze, rolki, pasy,
segmenty, tarcze, podkładki, okładziny), nie montowane, do hamulców,
sprzęgieł, itp., na bazie azbestu lub innych substancji mineralnych lub
celulozy, nawet łączone z materiałami włókienniczymi lub innymi:350 000
6813 10- Okładziny i klocki hamulcowe:
6813 10 10 0- - Na bazie azbestu lub innych substancji mineralnych,
stosowane w lotnictwie cywilnym
6813 90- Pozostałe:
6813 90 10 0 - - Na bazie azbestu lub innych substancji mineralnych,
stosowane w lotnictwie cywilnym
73047304Rury, przewody rurowe i profile drążone, bez szwu, ze stali:100
000
- Pozostałe, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali niestopowej:
7304 31- - Ciągnione na zimno lub walcowane na zimno:
7304 31 10 0- - - Z zamocowanymi łącznikami, odpowiednie do przesyłania
gazów lub cieczy, do użytku w lotnictwie cywilnym
- Pozostałe, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali nierdzewnej:
7304 41- - Ciągnione na zimno lub walcowane na zimno:
7304 41 10 0- - - Z zamocowanymi łącznikami, odpowiednie do przesyłania
gazów lub cieczy, do użytku w lotnictwie cywilnym
- Pozostałe, o okrągłym przekroju poprzecznym, z innej stali stopowej:
7504 51- - Ciągnione na zimno lub walcowane na zimno:
- - - Pozostałe:
7304 51 30 0- - - - Z zamocowanymi łącznikami, odpowiednie do przesyłania
gazów lub cieczy, do użytku w lotnictwie cywilnym
7304 90- Pozostałe:
7304 90 10 0 - - Z zamocowanymi łącznikami, odpowiednie do przesyłania
gazów lub cieczy, do użytku w lotnictwie cywilnym
73117311 00Pojemniki na sprężony lub skroplony gaz, ze stali:100 000
- Pozostałe, o pojemności:
ex7311 00 91 0- - Poniżej 1000 l(1)
ex7311 00 99 0- - 1000 l lub więcej(1)
73127312Skrętki, liny, kable, taśmy plecione, zawiesia itp. ze stali, nie
izolowane elektrycznie:30 000
7312 10- Skrętki, liny i kable:
7312 10 10 0- - Z łącznikami zamocowanymi lub wchodzącymi w skład wyrobów,
do użytku w lotnictwie cywilnym
7312 90- Pozostałe:
7312 90 10 0 - - Z łącznikami zamocowanymi lub wchodzącymi w skład
wyrobów, do użytku w lotnictwie cywilnym
73247324Wyroby sanitarne i ich części, z żeliwa lub stali:15 000
7324 10- Zlewy i umywalki, ze stali nierdzewnej:
7324 10 10 0- - Do użytku w lotnictwie cywilnym
7324 90- Pozostałe, łącznie z częściami:
7324 90 10 0- - Wyroby sanitarne (z wyłączeniem części do nich), do użytku
w lotnictwie cywilnym
76087608Rury i przewody rurowe, z aluminium:30 000
7608 10- Z aluminium niestopowego:
7608 10 10 0- - Z zamocowanymi łącznikami, odpowiednie do przesyłania
gazów lub cieczy, do użytku w lotnictwie cywilnym
7608 20- Ze stopów aluminium:
7608 20 10 0 - - Z zamocowanymi łącznikami, odpowiednie do przesyłania
gazów lub cieczy, do użytku w lotnictwie cywilnym
81088108Tytan i wyroby z tytanu, nawet odpady i złom:30 000
8108 90- Pozostałe:
8108 90 10 0 - - Rury i przewody rurowe, z zamontowanymi łącznikami,
odpowiednie do przesyłania gazów lub cieczy, do użytku w lotnictwie
cywilnym
82058205Narzędzia ręczne (nawet diamenty szklarskie), nie wymienione ani
nie ujęte gdzie indziej; lampy lutownicze; imadła i podobne wyroby nie
będące wyposażeniem ani częściami obrabiarek; kowadła; przenośne ogniska
kowalskie; ściernice z ramami obsługiwane ręcznie lub nożnie:300 000
- Pozostałe narzędzia ręczne (nawet diamenty szklarskie):
8205 59- - Pozostałe:
8205 59 90 0- - - Pozostałe
ex8205 59 90 0 Narzędzia specjalne do wykonywania obsługi modułowej
silników lotniczych, obsługi i napraw płatowca, takie jak: uchwyty
warsztatowe, zawiesia, adaptery, klucze dynamometryczne, klucze o
niekonwencjonalnych kształtach
83028302Oprawy, okucia i podobne wyroby z metalu nieszlachetnego nadające
się do mebli, drzwi, schodów, okien, żaluzji, nadwozi pojazdów, wyrobów
rymarskich, waliz, kufrów, kasetek itp.; wieszaki, podpórki i podobne
uchwyty z metalu nieszlachetnego; kółka samonastawne z zamocowaniem z
metalu nieszlachetnego; automatyczne urządzenia do zamykania drzwi z
metalu nieszlachetnego:30 000
8302 10- Zawiasy:
8302 10 10 0- - Do użytku w lotnictwie cywilnym
8302 20- Kółka samonastawne:
8302 20 10 0- - Do użytku w lotnictwie cywilnym
- Pozostałe oprawy, okucia i podobne wyroby:
8302 42- - Pozostałe, nadające się do mebli:
8302 42 10 0- - - Do użytku w lotnictwie cywilnym
8302 49- - Pozostałe:
8302 49 10 0- - - Do użytku w lotnictwie cywilnym
8302 60- Automatyczne urządzenia do zamykania drzwi:
8302 60 10 0- - Do użytku w lotnictwie cywilnym
83078307Rury giętkie z metali nieszlachetnych, z łącznikami lub bez:10 000

8307 10- Ze stali:
8307 10 10 0- - Z zamocowanymi łącznikami, do użytku w lotnictwie cywilnym
84118411Silniki turboodrzutowe, turbośmigłowe oraz inne turbiny gazowe:8
000 000
- Silniki turbośmigłowe:
8411 22- - O mocy powyżej 1100 kW:
- - - Do stosowania w samolotach cywilnych:
8411 22 11 0- - - - O mocy powyżej 1100 kW, lecz nie przekraczającej 3730
kW
- Pozostałe turbiny gazowe:
8411 81- - O mocy nie przekraczającej 5000 kW
8411 81 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
ex8411 81 10 0Turbiny gazowe rozruchowe
- Części:
8411 99- - Pozostałe:
8411 99 10 0- - - Turbin gazowych, do stosowania w samolotach cywilnych
ex8411 99 10 0Turbin gazowych rozruchowych
84128412Pozostałe silniki i siłowniki:250 000
- Silniki i siłowniki hydrauliczne:
8412 21- - Liniowe (cylindry):
8412 21 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
8412 29- - Pozostałe:
8412 29 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
- Silniki i siłowniki pneumatyczne:
8412 31- - Liniowe (cylindry):
8412 31 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
8412 39- - Pozostałe:
8412 39 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
8412 90- Części:
8412 90 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych
84138413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe;
podnośniki do cieczy:200 000
- Pompy wyposażone lub przystosowane konstrukcyjnie do wyposażenia w
urządzenie pomiarowe:
8413 19- - Pozostałe:
8413 19 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
8413 50- Pozostałe pompy wyporowe o posuwisto-zwrotnym ruchu elementu
roboczego:
8413 50 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych
8413 60- Pozostałe obrotowe pompy wyporowe:
8413 60 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych
8413 70- Pozostałe pompy odśrodkowe:
8413 70 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych
- Pozostałe pompy; podnośniki do cieczy:
8413 81- - Pompy:
8413 81 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
84148414 Pompy powietrzne lub próżniowe, sprężarki i wentylatory powietrza
lub innych gazów; okapy wentylacyjne lub recyrkulacyjne z wbudowanym
wentylatorem, z filtrami lub bez:200 000
8414 30- Sprężarki w rodzaju stosowanych w urządzeniach chłodniczych:
8414 30 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych
- Wentylatory:
8414 51- - Stołowe, podłogowe, ścienne, okienne, sufitowe lub dachowe, z
wbudowanym silnikiem elektrycznym o mocy nie przekraczającej 125 W:
8414 51 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
8414 59- - Pozostałe:
8414 59 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
8414 80- Pozostałe:
8414 80 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych
8414 90- Części:
8414 90 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych
84158415Klimatyzatory, zawierające wentylator napędzany silnikiem oraz
elementy służące do zmiany temperatury i wilgotności, także klimatyzatory
nie posiadające możliwości oddzielnej regulacji wilgotności:660 000
- Pozostałe:
8415 81- - Zawierające agregat schładzający oraz zawór umożliwiający
zamianę pomiędzy chłodzeniem a grzaniem:
8415 81 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
8415 82- - Pozostałe, zawierające agregat schładzający:
8415 82 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
8215 82 80 0- - - Pozostałe
ex8415 82 80 0W rodzaju stosowanych do klimatyzowania elektronicznej
aparatury sterującej urządzeń dla lotnictwa cywilnego (np.: komputerowego
systemu kontroli ruchu lotniczego, radarów kontroli obszaru, itp.)
8415 83- - Nie zawierające agregatu schładzającego:
8415 83 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
8415 90- Części:
8415 90 10 0- - Klimatyzatorów z podpozycji 8415 81, 8415 82 lub 8415 83,
do stosowania w samolotach cywilnych
8415 90 90 0- - Pozostałe
ex8415 90 90 0 Do stosowania w klimatyzatorach elektronicznej aparatury
sterującej urządzeń dla lotnictwa cywilnego (np.: komputerowego systemu
kontroli ruchu lotniczego, radarów kontroli obszaru, itp.)
84188418Chłodziarki, zamrażarki i inne urządzenia chłodzące lub
zamrażające, elektryczne lub inne; pompy cieplne inne niż klimatyzatory z
pozycji nr 8415:10 000
8418 10- Łączone chłodziarko-zamrażarki, wyposażone w oddzielne drzwi
zewnętrzne:
8418 10 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych
8418 30- Zamrażarki skrzyniowe, o pojemności nie przekraczającej 800 l:
8418 30 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych
8418 40- Zamrażarki szafowe, o pojemności nie przekraczającej 900 l:
8418 40 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych
- Pozostałe urządzenia chłodnicze lub zamrażające; pompy cieplne:
8418 61- - Sprężarkowe, w których skraplacze są wymiennikami ciepła:
8418 61 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
8418 69- - Pozostałe:
8418 69 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
- Części:
8418 99- - Pozostałe:
ex8418 99 10 0- - - Parowniki i skraplacze, z wyłączeniem przeznaczonych
do chłodziarek domowych(1)
ex8418 99 90 0- - - Pozostałe(1)
84198419Maszyny, instalacje lub sprzęt laboratoryjny, z podgrzewaniem
elektrycznym lub bez, do poddawania materiałów procesom wymagającym zmiany
temperatury, takim jak: grzanie, gotowanie, prażenie, destylowanie,
rektyfikowanie, sterylizowanie, pasteryzowanie, poddawanie działaniu pary
wodnej, suszenie, odparowywanie, parowanie, skraplanie lub chłodzenie,
inne niż urządzenia lub instalacje w rodzaju stosowanych do celów
domowych; urządzenia do podgrzewania wody przepływowe lub pojemnościowe,
nieelektryczne:150 000
8419 50- Wymienniki ciepła:
8419 50 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych
- Pozostałe maszyny, instalacje i urządzenia:
8419 81- - Do sporządzania gorących napojów lub do gotowania, lub
podgrzewania potraw:
8419 81 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
8419 90- Części:
8419 90 10 0- - Wymienników ciepła, do stosowania w samolotach cywilnych
ex8419 90 95 0- - Pozostałe(1)
84218421Wirówki, także suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do
filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów:300 000
- Wirówki, także suszarki wirówkowe:
8421 19- - Pozostałe:
8421 19 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
- Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy:
8421 21- - Do filtrowania lub oczyszczania wody:
8421 21 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
8421 23- - Filtry do oleju lub paliwa do silników spalinowych:
8421 23 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
8421 29- - Pozostałe:
8421 29 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
- Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania gazów:
8421 31- - Filtry powietrza dolotowego do silników spalinowych:
8421 31 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
8421 39- - Pozostałe:
8421 39 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
- Części:
ex8421 91 00 0- - Wirówek, także suszarek wirówkowych(1)
ex8421 99 00 0- - Pozostałe(1)
84248424Urządzenia mechaniczne (obsługiwane ręcznie lub inaczej) do
rozrzucania, rozpraszania lub rozpylania cieczy lub proszków; gaśnice
napełnione lub nie napełnione; pistolety natryskowe i podobne urządzenia;
maszyny do wytwarzania strumienia pary lub piasku i podobne maszyny
wytwarzające strumień czynnika roboczego:50 000
8424 10- Gaśnice, napełnione lub nie napełnione:
8424 10 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych
ex8424 90 00 0- Części(1)
84258425Wielokrążki i wciągniki inne niż wyciągi pochyłe; wciągarki i
przyciągarki; podnośniki:150 000
- Wielokrążki i wciągniki inne niż wyciągi pochyłe lub wyciągi w rodzaju
używanych do podnoszenia pojazdów:
8425 11- - Napędzane silnikiem elektrycznym:
8425 11 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
8425 19- - Pozostałe:
8425 19 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
- Pozostałe wciągarki; przyciągarki:
8425 31- - Napędzane silnikiem elektrycznym:
8425 31 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
8425 39- - Pozostałe:
8425 39 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
- Podnośniki; wciągniki w rodzaju używanych do podnoszenia pojazdów:
8425 42- - Pozostałe podnośniki i wciągniki, hydrauliczne:
8425 42 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
8425 49- - Pozostałe:
8425 49 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
84288428Pozostałe urządzenia do podnoszenia, przenoszenia, załadunku lub
rozładunku (np. windy, schody ruchome, przenośniki, kolejki linowe):150
000
8428 10- Wyciągi pionowe i pochyłe:
8428 10 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych
8428 20- Wyciągi pneumatyczne i przenośniki pneumatyczne:
8428 20 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych
- Pozostałe wyciągi i przenośniki o pracy ciągłej, do transportu towarów
lub materiałów:
8428 33- - Pozostałe, taśmowe:
8428 33 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
8428 39- - Pozostałe:
8428 39 10 0- - - Do stosowania w samolotach cywilnych
8428 90- Pozostałe urządzenia:
8428 90 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych
84318431Części nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do
urządzeń z pozycji od nr 8425 do nr 8430:150 000
ex8431 10 00 0- Do urządzeń z pozycji nr 8425(1)
- Do urządzeń z pozycji nr 8428:
ex8431 31 00 0- - Do wyciągów pionowych i pochyłych lub do schodów
ruchomych
84718471Maszyny do automatycznego przetwarzania danych i urządzenia do
tych maszyn; czytniki magnetyczne lub optyczne, maszyny do zapisywania
zakodowanych danych na nośnikach danych oraz maszyny do przetwarzania
takich danych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej:4 920 000
8471 80- Pozostałe urządzenia do maszyn przetwarzania danych:
ex8471 80 10 0- - Urządzenia peryferyjne(1)
ex8471 80 90 0- - Pozostałe(1)
84738473Części i akcesoria (z wyłączeniem pokrowców, futerałów itp.)
nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do maszyn z pozycji nr
8469 do 8472:1 150 000
8473 30- Części i akcesoria do maszyn z pozycji nr 8471:
ex8473 30 10 0- - Zespoły elektroniczne(1)
ex8473 30 90 0- - Pozostałe(1)
84798479Maszyny i urządzenia mechaniczne przeznaczone do wykonywania
funkcji specjalnych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w
niniejszym dziale:500 000
- Pozostałe maszyny i urządzenia mechaniczne:
8479 89- - Pozostałe:
8479 89 10 0 - - - Następujące artykuły, do stosowania w samolotach
cywilnych: Akumulatory hydropneumatyczne; Mechaniczne urządzenia
wykonawcze do odwracaczy ciągu; Kompletne kabiny ustępowe specjalnie
skonstruowane do takiego zastosowania; Nawilżacze i osuszacze powietrza;
Serwomechanizmy nieelektryczne; Rozruszniki nieelektryczne; Rozruszniki
pneumatyczne do silników turboodrzutowych, turbośmigłowych i innych turbin
gazowych; Wycieraczki szyby przedniej, nieelektryczne; regulatory śmigieł,
nieelektryczne
84818481Krany, kurki, zawory i podobna armatura do rur, płaszczy kotłów,
zbiorników, kadzi itp., także zawory redukcyjne i zawory sterowane
termostatycznie:500 000
8481 10- Zawory redukcyjne:
- - Z żeliwa lub stali:
ex8481 10 11 0- - - Połączone z filtrami lub smarownicami
ex8481 10 19 0 - - - Pozostałe(1)
8481 20- Zawory do olejowo-hydraulicznych lub pneumatycznych układów
przenoszenia napędu:
ex8481 20 10 0- - Zawory do sterowania olejowo-hydraulicznych układów
przenoszenia napędu(1)
ex8481 20 90 0- - Zawory do sterowania pneumatycznych układów przenoszenia
napędu(1)
8481 30- Zawory zwrotne:
- - Pozostałe:
ex8481 30 91 0- - - Z żeliwa lub stali(1)
ex8481 30 99 0- - - Pozostałe(1)
8481 40- Zawory bezpieczeństwa lub zawory nadmiarowe:
ex8481 40 10 0- - Z żeliwa lub stali(1)
ex8481 40 90 0- - Pozostałe(1)
8481 80- Pozostała armatura:
- - Pozostałe:
- - - Zawory do sterowania procesami:
ex8481 80 51 0- - - - Regulatory temperatury(1)
ex8481 80 59 0- - - - Pozostałe(1)
- - - Pozostałe:
- - - - Zawory o kadłubach kulistych:
ex8481 80 73 0- - - - - Ze stali(1)
ex8481 80 79 0- - - - - Pozostałe(1)
ex8481 80 81 0- - - - Zawory z czopem kulistym
ex8481 80 85 0- - - - Zawory skrzydełkowe(1)
ex8481 80 87 0- - - - Zawory przeponowe(1)
ex8481 80 99 0- - - - Pozostałe(1)
ex8481 90 00 0- Części(1)
84828482Łożyska toczne:150 000
8482 10- Łożyska kulkowe:
8482 10 10 0- - O największej średnicy zewnętrznej nie przekraczającej 30
mm
ex8482 10 90 0- - Pozostałe(1)
ex8482 20 00 0- Łożyska wałeczkowe stożkowe, także bez pierścienia
wewnętrznego lub zewnętrznego(1)
ex8482 30 00 0- Łożyska baryłkowe(1)
ex8482 40 00 0- Łożyska igiełkowe(1)
ex8482 50 00 0- Pozostałe łożyska wałeczkowe(1)
8482 80 00 0- Pozostałe, także kombinowane łożyska kulkowo-wałeczkowe(1)
- Części:
8482 91- - Kulki, igiełki i wałeczki:
ex8482 91 10 0- - - Wałeczki stożkowe(1)
ex8482 91 90 0- - - Pozostałe(1)
ex8482 99 00 0- - Pozostałe(1)
84838483Wały napędowe (także wały krzywkowe i wały wykorbione) i korby;
obudowy łożysk i łożyska ślizgowe; mechanizmy i przekładnie zębate;
mechanizmy śrubowo-kulkowe lub śrubowo-wałeczkowe; skrzynie przekładniowe
i inne układy zmieniające prędkość, także przemienniki momentu obrotowego;
koła zamachowe i koła pasowe lub linowe, także wielokrążki i zblocza;
sprzęgła rozłączne i nierozłączne (także przeguby uniwersalne):300 000
8483 10- Wały napędowe (także wały krzywkowe i wały wykorbione) i korby:
8483 10 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych
8483 30- Obudowy łożysk, nie zawierające łożysk tocznych; łożyska
ślizgowe:
8483 30 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych
8483 40- Mechanizmy i przekładnie zębate, z wyłączeniem kół zębatych, kół
łańcuchowych i innych elementów układów przenoszenia napędu,
przedstawianych oddzielnie; mechanizmy śrubowo-kulkowe lub
śrubowo-wałeczkowe; skrzynie przekładniowe i inne układy zmieniające
prędkość, także przemienniki momentu obrotowego:
8483 40 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych
8483 50- Koła zamachowe i koła pasowe lub linowe, także wielokrążki i
zblocza:
8483 50 10 0- - Koła pasowe lub linowe do stosowania w samolotach
cywilnych
8483 60- Sprzęgła rozłączne i nierozłączne (także przeguby uniwersalne):
8483 60 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych
8483 90- Części:
8483 90 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych
84848484Uszczelki i podobne przekładki z cienkiej blachy łączonej z innym
materiałem lub utworzone z dwóch lub więcej warstw metalu; zestawy lub
komplety uszczelek i podobnych przekładek, różniących się między sobą,
umieszczone w torebkach, kopertach lub podobnych opakowaniach;
uszczelnienia mechaniczne:275 000
8484 10- Uszczelki i podobne przekładki z cienkiej blachy łączonej z innym
materiałem lub utworzone z dwóch lub więcej warstw metalu:
8484 10 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych
8484 90- Pozostałe:
8484 90 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych
85018501Silniki elektryczne i prądnice (z wyłączeniem zespołów
prądotwórczych):1 000 000
8501 20- Silniki uniwersalne prądu stałego i przemiennego o mocy
wyjściowej powyżej 37,5 W:
8501 20 10 0- - O mocy wyjściowej powyżej 735 W, ale nie przekraczającej
150 kW, dla lotnictwa cywilnego
- Inne silniki prądu stałego; prądnice prądu stałego:
8501 31- - O mocy wyjściowej nie przekraczającej 750 W:
8501 31 10 0- - - Silniki o mocy wyjściowej powyżej 735 W, prądnice prądu
stałego, dla lotnictwa cywilnego
8501 32- - O mocy wyjściowej powyżej 750 W, ale nie przekraczającej 75 kW:
8501 32 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego
8501 33- - O mocy wyjściowej powyżej 75 kW, ale nie przekraczającej 375
kW:
8501 33 10 0- - - Silniki o mocy wyjściowej nie przekraczającej 150 kW i
prądnice, dla lotnictwa cywilnego
8501 34- - O mocy wyjściowej powyżej 375 kW:
8501 34 10 0- - - Prądnice dla lotnictwa cywilnego
8501 40- Pozostałe silniki prądu przemiennego, jednofazowe:
8501 40 10 0- - O mocy wyjściowej powyżej 735 W, ale nie przekraczającej
150 kW dla lotnictwa cywilnego
- Inne silniki prądu przemiennego, wielofazowe:
8501 51- - O mocy wyjściowej nie przekraczającej 750 W:
8501 51 10 0- - - O mocy wyjściowej powyżej 735 W, dla lotnictwa cywilnego
8501 52- - O mocy wyjściowej powyżej 750 W, ale nie przekraczającej 75 kW:
8501 52 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego
8501 53- - O mocy wyjściowej powyżej 75 kW:
8501 53 10 0- - - O mocy wyjściowej nie większej niż 150 kW, dla lotnictwa
cywilnego
- Prądnice prądu przemiennego (alternatory):
8501 61- - O mocy wyjściowej nie przekraczającej 75 kVA:
8501 61 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego
8501 62- - O mocy wyjściowej większej niż 75 kVA, ale nie większej niż 375
kVA:
8501 62 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego
8501 63- - O mocy wyjściowej powyżej 375 kVA, lecz nie większej niż 750
kVA:
8501 63 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego
85028502Zespoły prądotwórcze oraz przetwornice jednotwornikowe:250 000
- Zespoły prądotwórcze z silnikami tłokowymi wewnętrznego spalania o
zapłonie samoczynnym (silniki wysoko- oraz średnioprężne):
8502 11- - O mocy nie przekraczającej 75 kVA:
8502 11 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego
- Inne zespoły prądotwórcze:
8502 39- - Pozostałe
8502 39 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
8502 40- Przetwornice jednotwornikowe:
8502 40 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
85038503 00Części nadające się wyłącznie lub zasadniczo do maszyn z
pozycji nr 8501 lub 8502:200 000
8503 00 10 0- Pierścienie ustalające z materiałów niemagnetycznych
- Pozostałe:
8503 00 91 0- - Żeliwne lub staliwne
8503 00 99 0- - Pozostałe
85048504Transformatory elektryczne, przekształtniki (np. prostowniki) oraz
wzbudniki:150 000
8504 10- Stateczniki lamp wyładowczych, w tym lamp wyładowczych rurowych:
8504 10 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
- Pozostałe transformatory:
8504 31- - O mocy wyjściowej nie przekraczającej 1 kVA:
8504 31 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego
8504 32- - O mocy wyjściowej powyżej 1 kVA, lecz nie przekraczającej 16
kVA:
8504 32 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego
8504 33- - O mocy wyjściowej powyżej 16 kVA, ale nie przekraczającej 500
kVA:
8504 33 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego
8504 40- Przekształtniki:
8504 40 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
8504 50- Inne wzbudniki:
8504 50 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
85078507Akumulatory elektryczne, łącznie z separatorami, także
prostokątnymi (włączając w to kwadratowe):50 000
8507 20- Pozostałe akumulatory kwasowo-ołowiowe:
8507 20 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
8507 30- Niklowo-kadmowe:
8507 30 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
8507 40- Niklowo-żelazowe:
8507 40 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
8507 80- Inne akumulatory osobno nie wymienione:
8507 80 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
8507 90- Części:
8507 90 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
85168516Elektryczne podgrzewacze do wody, natychmiastowe lub zbiornikowe
oraz grzałki nurnikowe; elektryczne urządzenia do ogrzewania gleby i
pomieszczeń; elektrotermiczne przyrządy fryzjerskie (np. suszarki do
włosów, lokówki, nagrzewacze żelazek do fryzowania) oraz suszarki do rąk,
elektryczne żelazka do prasowania, urządzenia elektrotermiczne do użytku
domowego; elektryczne oporowe elementy grzejne, z wyjątkiem z pozycji nr
8545:100 000
8516 10- Elektryczne podgrzewacze wody, natychmiastowe lub zbiornikowe,
oraz grzałki nurnikowe:
- - Ogrzewacze wody:
ex8516 10 11 0- - - Natychmiastowe ogrzewacze wody(1)
ex8516 10 19 0- - - Pozostałe(1)
- Inny sprzęt elektrotermiczny:
ex8516 71 00 0- - Ekspresy do parzenia kawy lub herbaty(1)
8516 80- Elementy grzejne oporowe:
8516 80 10 0- - W połączeniu jedynie z prostym elementem izolacyjnym i
połączeniami elektrycznymi do odmrażania i zapobiegania oblodzeniu, w
lotnictwie cywilnym
ex8516 90 00 0- Części(1)
85188518 Mikrofony i ich stojaki; głośniki, w obudowach lub bez; słuchawki
nagłowne, douszne oraz zestawy złożone ze słuchawek i mikrofonu;
elektryczne wzmacniacze częstotliwości akustycznych; elektryczna aparatura
wzmacniająca sygnały dźwiękowe:150 000
8518 10- Mikrofony i ich stojaki:
8518 10 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
- Głośniki, w obudowach lub bez:
8518 21- - Pojedyncze głośniki zamontowane w obudowach:
8518 21 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego
8518 22- - Zestawy głośnikowe zamontowane w tej samej obudowie:
8518 22 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego
8518 29- - Inne:
8518 29 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego
8518 30- Słuchawki nagłowne, douszne oraz zestawy złożone ze słuchawek
połączonych z mikrofonem:
8518 30 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
8518 40- Elektryczne wzmacniacze częstotliwości akustycznych:
8518 40 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
8518 50- Elektryczna aparatura wzmacniająca sygnały akustyczne:
8518 50 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
8518 90 00- Części:
ex8518 90 00 9- - Pozostałe:(1)
85208520Magnetofony i inne urządzenia do zapisu dźwięku, wyposażone lub
nie, w urządzenia do odtwarzania dźwięku:300 000
8520 90- Inne:
8520 90 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
85218521Urządzenia wideo do zapisu i odtwarzania obrazu i dźwięku, nawet
wyposażone w urządzenie do odbioru sygnałów wizyjnych i dźwiękowych
(tunery wideo):125 000
8521 10- Na taśmach magnetycznych:
8521 10 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
85228522Części i akcesoria do sprzętu z pozycji nr 8519 do 8521:120 000
8522 90- Pozostałe:
8522 90 10 0 - - Podzespoły i zespoły składające się przynajmniej z dwóch
części złączonych ze sobą, dla sprzętu z podpozycji 8520 90, dla lotnictwa
cywilnego
85258525Urządzenia nadawcze dla radiotelefonii, radiotelegrafii,
radiofonii lub telewizji, zawierające lub nie aparaturę odbiorczą lub
zapisującą bądź odtwarzającą dźwięk; kamery telewizyjne, kamery wideo ze
stop klatką i inne rejestrujące kamery wideo:3 790 000
8525 10- Urządzenia nadawcze:
8525 10 10 0- - Urządzenia radiotelegraficzne i radiotelefoniczne dla
lotnictwa cywilnego
8525 20- Urządzenia nadawcze zawierające aparaturę odbiorczą:
8525 20 10 0- - Urządzenia radiotelegraficzne lub radiotelefoniczne dla
lotnictwa cywilnego
- - Pozostałe:
8525 20 99 0- - - Pozostałe
ex8525 20 99 0Dla cywilnych lotnisk komunikacyjnych
85268526Urządzenia radarowe, radionawigacyjne oraz do zdalnego sterowania
drogą radiową:6 450 000
8526 10- Urządzenia radarowe:
8526 10 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
- Pozostałe:
8526 91- - Urządzenia radionawigacyjne:
- - - Dla lotnictwa cywilnego:
8526 91 11 0- - - - Odbiorniki radionawigacyjne
8526 91 19 0- - - - - Pozostałe:
8526 91 90 0 - - - Pozostałe:
ex8526 91 90 0Urządzenia radionawigacyjne typu DME, ILS, VOR, NDB do
naziemnej kontroli ruchu lotniczego
8526 92- - Urządzenia do zdalnego sterowania drogą radiową:
8526 92 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego
85278527Urządzenia odbiorcze dla radiotelefonii, radiotelegrafii lub
radiofonii, posiadające lub nie, w tej samej obudowie, aparaturę do zapisu
lub odtwarzania dźwięku, lub posiadające zegar:1 750 000
8527 90- Pozostała aparatura:
8527 90 10 0- - Dla radiotelefonii lub radiotelegrafii, dla lotnictwa
cywilnego
85298529Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury z pozycji
nr 8525 do 8528:2 395 000
8529 10- Anteny i reflektory anten wszelkich typów; części nadające się do
stosowania do nich:
8529 10 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
8529 90- Pozostałe:
8529 90 10 0- - Zespoły lub podzespoły złożone z dwóch lub więcej części
połączonych ze sobą w dowolny sposób, dla urządzeń z podpozycji: 8526 10
11, 8526 10 13, 8526 10 19, 8526 91 11, 8526 91 19 i 8526 92 10 dla
lotnictwa cywilnego
85308530Elektryczne urządzenia sygnalizacyjne, zapewniające bezpieczeństwo
lub regulujące ruch kolejowy, tramwajowy, drogowy, na wodach śródlądowych,
parkingach, portach lub lotniskach (nie z pozycji nr 8608):3 350 000
8530 80 00 0- Pozostałe urządzenia
ex8530 80 00 0Dla cywilnych lotnisk komunikacyjnych
8530 90 00 0- Części
ex8530 90 00 0Dla cywilnych lotnisk komunikacyjnych
85318531Elektryczne urządzenia do sygnalizacji dźwiękowej lub wzrokowej
(np. dzwonki, syreny, tablice sygnalizacyjne, urządzenia alarmowe
przeciwwłamaniowe lub przeciwpożarowe), nie z pozycji nr 8512 lub 8530:200
000
8531 10- Urządzenia przeciwwłamaniowe, przeciwpożarowe oraz inne temu
podobne:
8531 10 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
8531 20- Tablice sygnalizacyjne zawierające urządzenia ciekłokrystaliczne
(LCD) lub diody elektroluminescencyjne (LED):
8531 20 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
8531 80- Pozostałe urządzenia:
8531 80 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
85368536Urządzenia elektryczne dla przełączania i zabezpieczania obwodów
elektrycznych, lub służące do wykonywania połączeń elektrycznych w
obwodach elektrycznych lub do tych obwodów (np. wyłączniki, przełączniki,
bezpieczniki, odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe,
wtyki, gniazda wtykowe, oprawki lampowe, skrzynki przyłączeniowe) do
napięć nie przekraczających 1000 V:300 000
8536 10- Bezpieczniki:
ex8536 10 10 0- - Dla prądów nie większych jak 10 A(2)
ex8536 10 50 0- - Dla prądów większych jak 10 A, ale nie większych niż 63
A (2)
ex8536 10 90 0- - Dla prądów powyżej 63 A (2)
8536 20- Wyłączniki automatyczne:
ex8536 20 10 0- - Dla prądów nie większych jak 63 A (2)
ex8536 20 90 0- - Dla prądów powyżej 63 A (2)
8536 30- Inne urządzenia zabezpieczające obwody elektryczne:
ex8536 30 10 0- - Dla prądów nie większych jak 16 A (2)
ex8536 30 30 0- - Dla prądów powyżej 16 A, ale nie większych niż 125 A (2)
ex8536 30 90 0- - Dla prądów powyżej 125 A (2)
- Przekaźniki:
8536 41- - Do napięć nie przekraczających 60V:
ex8536 41 10 0- - - Dla prądów nie przekraczających 2 A (2)
ex8536 41 90 0- - Dla prądów powyżej 2 A (2)
ex8536 49 00 0- - Pozostałe (2)
8536 50- Pozostałe przełączniki:
- - Do napięć nie przekraczających 60V:
ex8536 50 11 0- - - Przyciskowe (2)
ex8536 50 15 0- - - Z pokrętłem (2)
ex8536 50 19 0- - - Pozostałe (2)
ex8536 50 90 0- - Pozostałe (2)
- Oprawy lamp, wtyki i gniazda wtykowe:
8536 61- - Oprawy lamp:
ex8536 61 10 0- - - Oprawy lamp z gwintem Edisona (2)
ex8536 61 90 0- - - Pozostałe (2)
8536 69- - Pozostałe:
ex8536 69 10 0- - - Do przewodów koncentrycznych (współosiowych)
ex8536 69 30 0- - - Do obwodów drukowanych (2)
ex8536 69 90 0- - - Pozostałe (2)
8536 90- Pozostałe urządzenia:
ex8536 90 01 0- - Elementy składowe dla obwodów elektrycznych (2)
ex8536 90 10 0- - Elementy połączeniowe, złącza dla przewodów i kabli (2)
ex8536 90 20 0- - Wafer probery (2)
ex8536 90 85 0- - Pozostałe (2)
85398539Elektryczne lampy żarowe lub wyładowcze, także nierozbieralne
wkłady reflektorów oraz lampy ultrafioletowe lub promienniki lampowe
podczerwieni; lampy łukowe:300 000
8539 10- Nierozbieralne wkłady reflektorów:
8539 10 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
- Pozostałe lampy żarowe, z wyjątkiem lamp ultrafioletowych oraz lampowych
promienników podczerwieni:
8539 21- - Lampy halogenowe z żarnikiem wolframowym:
- - - Pozostałe, na napięcie:
ex8539 21 98 0- - - - Nie przekraczające 100 V (1)
8539 29- - Pozostałe:
- - - Pozostałe, na napięcie:
ex8539 29 98 0- - - - Nie przekraczające 100 V (1)
- Lampy wyładowcze, z wyjątkiem lamp ultrafioletowych:
8539 31- - Fluorescencyjne z podgrzewaną katodą (świetlówki):
ex8539 31 10 0- - - Zakończone z obu stron kapturkami (1)
ex8539 39 00 0- - - - Pozostałe (1)
85408540Lampy elektronowe z gorącą katodą (termokatodą), z katodą zimną
lub fotokatodą (np. lampy próżniowe, gazowane czyli wypełnione parami lub
gazem, lampy prostownicze z parami rtęci, lampy oscyloskopowe, kineskopy,
lampy analizujące do kamer telewizyjnych):200 000
- Lampy mikrofalowe (np. magnetrony, klistrony, lampy o fali bieżącej,
karcinotrony) z wyjątkiem lamp sterowanych potencjałem siatki:
8540 71 00 0- - Magnetrony
ex8540 71 00 0Specjalne do radarów kontroli ruchu lotniczego
8540 72 00 0- - Klistrony
ex8540 72 00 0Specjalne do radarów kontroli ruchu lotniczego
85418541Diody, tranzystory i inne podobne urządzenia półprzewodnikowe;
światłoczułe urządzenia półprzewodnikowe, w tym fotoogniwa, także
zamontowane w moduły lub tworzące panele; diody świecące
(elektroluminescencyjnie); kryształy piezoelektryczne w oprawkach:150 000
8541 10- Diody, oprócz fotodiod i diod elektroluminescencyjnych:
8541 10 91 0- - Pozostałe
ex8541 10 91 0Diody prostownicze mocy mające zastosowanie w urządzeniach
naziemnej kontroli ruchu lotniczego
- Tranzystory z wyjątkiem fototranzystorów:
8541 29- - Pozostałe:
8541 29 80 0- - - Pozostałe
ex8541 29 80 0Do urządzeń kontroli ruchu lotniczego
8541 30- Tyrystory, diaki i triaki oprócz światłoczułych
8541 30 90 0- - Pozostałe
ex8541 30 90 0Do kontroli ruchu lotniczego
85438543Elektryczne maszyny i urządzenia wykonujące indywidualne funkcje,
nie wyszczególnione ani nie uwzględnione w innych miejscach tego
działu:700 000
- Pozostałe maszyny i urządzenia:
8543 89- - Pozostałe:
8543 89 10 0- - - Urządzenia rejestrujące dane lotu, dla lotnictwa
cywilnego
8543 90- Części:
8543 90 10 0 - - Zespoły i podzespoły złożone przynajmniej z dwóch części
lub elementów ze sobą połączonych w dowolny sposób, do urządzeń
rejestrujących dane lotu, dla lotnictwa cywilnego
85448544Izolowane (także emaliowane lub anodyzowane) druty, kable (także
kable koncentryczne) oraz inne izolowane przewody elektryczne, z
łączówkami lub bez; przewody z włókien optycznych, złożone z indywidualnie
osłoniętych włókien, także połączone z przewodnikami prądu elektrycznego
lub zaopatrzone w końcówki (złączki):100 000
8544 30- Wiązki przewodów zapłonowych i innych przewodów z rodzaju
stosowanych w pojazdach samochodowych, samolotach czy statkach:
8544 30 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
87058705Pojazdy samochodowe specjalnego przeznaczenia, różne od tych,
które zostały zasadniczo zbudowane do przewozu osób lub towarów (np.
pojazdy pogotowia technicznego, dźwigi samochodowe, pojazdy strażackie,
betoniarki samochodowe, zamiatarki, polewaczki, przewoźne warsztaty,
ruchome stacje radiologiczne):2 310 000
8705 90- Pozostałe:
8705 90 90 0- - Pozostałe
ex8705 90 90 0Na lotniskach cywilnych do pomiaru i utrzymania szorstkości
pasów startowych
88038803Części wyrobów z pozycji nr 8801 lub 8802:700 000
8803 10- Śmigła i wirniki oraz ich części:
8803 10 10- - Dla lotnictwa cywilnego:
8803 10 10 9- - - Pozostałe
ex8803 10 10 9Śmigła i wirniki oraz ich części do samolotów
turbośmigłowych o masie własnej powyżej 12 000 kg, ale nie przekraczającej
15 000 kg
8803 20- Podwozia i ich części:
8803 20 10- - Dla lotnictwa cywilnego:
8803 20 10 9- - - Pozostałe
ex8803 20 10 9Podwozia i ich części do samolotów turbośmigłowych o masie
własnej powyżej 12 000 kg, ale nie przekraczającej 15 000 kg
8803 30- Pozostałe części samolotów lub śmigłowców:
8803 30 10- - Dla lotnictwa cywilnego:
8803 30 10 9- - - Pozostałe
ex8803 30 10 9 Pozostałe części do samolotów turbośmigłowych o masie
własnej powyżej 12 000 kg, ale nie przekraczającej 15 000 kg
89078907Pozostałe konstrukcje pływające (np. tratwy, zbiorniki, koferdamy,
przystanie, boje i znaki nawigacyjne):100 000
ex8907 10 00 0- Tratwy nadmuchiwane(1)
90149014Kompasy, w tym busole morskie; pozostałe przyrządy i pomoce
nawigacyjne:500 000
9014 10- Kompasy, busole morskie:
9014 10 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
9014 20- Przyrządy i pomoce do nawigacji powietrznej i kosmicznej (inne
niż kompasy):
- - Dla lotnictwa cywilnego:
9014 20 13 0- - - Inercyjne systemy nawigacyjne
9014 20 18 0- - - Pozostałe
9014 90- Części i akcesoria:
9014 90 10 0- - Do przyrządów podpozycji 9014 10 i 9014 20 dla lotnictwa
cywilnego
90159015Przyrządy i aparaty geodezyjne, topograficzne, miernicze,
niwelacyjne, fotogrametryczne, hydrograficzne, oceanograficzne,
meteorologiczne, geofizyczne z wyłączeniem kompasów i busoli; dalmierze:1
500 000
9015 80- Pozostałe przyrządy i aparaty:
- - Elektroniczne
9015 80 11 0- - - Meteorologiczne, hydrologiczne i geofizyczne
ex9015 80 11 0 Meteorologiczne w rodzaju używanych przez Lotnicze Służby
Meteorologiczne na lotniskach cywilnych
90209020 00Pozostałe respiratory oraz maski gazowe, z wyjątkiem masek
ochronnych, bez części mechanicznych lub wymiennych filtrów:50 000
9020 00 10 0- Respiratory i maski gazowe (z wyjątkiem ich części) dla
lotnictwa cywilnego
90229022Aparaty wykorzystujące promienie rentgenowskie, lub promieniowanie
alfa, beta lub gamma, nawet do zastosowań medycznych, chirurgicznych,
stomatologicznych lub weterynaryjnych, włącznie z aparaturą dla
radiografii lub radioterapii, lampami rentgenowskimi oraz innymi
generatorami promieni rentgena, generatorami wysokiego napięcia, pulpitami
i panelami sterowniczymi, ekranami, stołami, fotelami itp. do prowadzenia
badań lub leczenia:94 000
9022 90- Inne, włącznie z częściami i akcesoriami
9022 90 90 0- - Pozostałe
ex9022 90 90 0W rodzaju stosowanych do kontroli bagażu na lotniskach
cywilnych
90259025Hydrometry oraz podobne przyrządy pływające; termometry,
pirometry, barometry, higrometry, psychrometry, zapisujące lub nie, oraz
dowolna kombinacja tych przyrządów:250 000
- Termometry i pirometry, nie połączone z innymi przyrządami:
9025 11- - Cieczowe, z bezpośrednim odczytem:
9025 11 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego
9025 19- - Pozostałe:
9025 19 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego
9025 80- Pozostałe przyrządy:
9025 80 15 0- - Dla lotnictwa cywilnego
- - Pozostałe:
9025 80 20 0- - - Barometry, nie połączone z innymi przyrządami
9025 90- Części i akcesoria:
9025 90 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
90269026Przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu,
ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (np. przepływomierze,
poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej) z
wyjątkiem aparatów i przyrządów objętych pozycjami nr 9014, 9015, 9028 lub
9032:450 000
9026 10- Do pomiaru lub kontroli przepływu lub poziomu cieczy:
9026 10 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
9026 20- Do pomiaru lub kontroli ciśnienia:
9026 20 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
9026 80- Pozostałe przyrządy lub aparaty:
9026 80 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
9026 90- Części i akcesoria:
9026 90 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
90299029Obrotomierze, liczniki produkcji, taksometry, drogomierze
(liczniki kilometrów), krokomierze itp.; szybkościomierze i tachometry,
nie objęte pozycją nr 9014 lub 9015; stroboskopy:200 000
9029 10- Obrotomierze, liczniki produkcji, taksometry, drogomierze,
krokomierze itp.:
9029 10 10 0- - Obrotomierze elektryczne lub elektroniczne, dla lotnictwa
cywilnego
9029 20- Szybkościomierze i tachometry; stroboskopy:
- - Szybkościomierze i tachometry:
9029 20 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego
9029 90- Części i akcesoria:
9029 90 10 0- - Do obrotomierzy, szybkościomierzy i tachometrów, dla
lotnictwa cywilnego
90309030Oscyloskopy, analizatory widma oraz inne przyrządy i aparaty do
pomiaru lub kontroli wielkości elektrycznych, z wyjątkiem mierników
objętych pozycją nr 9028; przyrządy i aparaty do pomiaru lub wykrywania
promieniowania alfa, beta, gamma lub rentgena, promieni kosmicznych lub
innych promieni jonizujących:1 300 000
9030 10- Przyrządy i aparaty do pomiaru lub wykrywania promieniowania
jonizującego:
9030 10 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
9030 20- Oscyloskopy i oscylografy:
9030 20 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
- Inne przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli napięcia, prądu,
rezystancji lub mocy, bez rejestratora:
9030 31- - Mierniki uniwersalne:
9030 31 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego
9030 39- - Pozostałe:
9030 39 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego
9030 40- Pozostałe przyrządy i aparaty przeznaczone specjalnie dla
telekomunikacji (np. mierniki przesłuchu, mierniki wzmocnienia, mierniki
współczynnika zniekształceń, mierniki poziomu szumów):
9030 40 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
- Pozostałe przyrządy i aparaty:
9030 83- - Pozostałe, z urządzeniem rejestrującym:
9030 83 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego
9030 89- - Pozostałe:
9030 89 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego
9030 90- Części i akcesoria:
9030 90 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
90319031Przyrządy, aparaty i urządzenia kontrolno-pomiarowe, nie
wyszczególnione i nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu;
projektory profilowe:315 000
9031 80- Pozostałe przyrządy, aparaty i urządzenia:
9031 80 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
9031 90- Części i akcesoria:
9031 90 10 0- - Do przyrządów, aparatów i urządzeń z podpozycji 9031 80,
dla lotnictwa cywilnego
90329032Przyrządy i aparatura do automatycznej regulacji i kontroli:400
000
9032 10- Termostaty:
9032 10 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
9032 20- Manostaty:
9032 20 10 0- - Dla celów lotnictwa cywilnego
- Pozostałe przyrządy i aparaty:
9032 81- - Hydrauliczne lub pneumatyczne:
9032 81 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego
9032 89- - Pozostałe:
9032 89 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego
9032 90- Części i akcesoria:
9032 90 10 0- - Dla lotnictwa cywilnego
91049104 00Zegary instalowane na płytach czołowych aparatury lub w
pulpitach sterowniczych oraz zegary podobnego typu przeznaczone dla
pojazdów mechanicznych, statków powietrznych i kosmicznych, jednostek
pływających itp.:50 000
9104 00 10 0- Dla lotnictwa cywilnego
94019401Meble do siedzenia (inne niż z pozycji 9402), nawet
przekształcalne w miejsca do spania, oraz ich części:250 000
9401 10- Fotele typu lotniczego:
9401 10 10 0- - Nie pokryte skórą, dla lotnictwa cywilnego
9401 90- Części:
9401 90 10 0- - Foteli z rodzaju stosowanych w lotnictwie
94059405 Lampy i oprawy oświetleniowe, w tym także reflektory
poszukiwawcze i punktowe, oraz ich części, gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone; reklamy świetlne, podświetlane tablice i znaki
informacyjne itp., ze źródłem światła zamontowanym na stałe, oraz ich
części gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:20 000
9405 10- Żyrandole, świeczniki i inne elektryczne oprawy oświetleniowe
mocowane do sufitu lub do ściany, z wyjątkiem tych, jakie stosowane są do
oświetlania otwartych przestrzeni publicznych lub dróg publicznych:
9405 10 10 0- - Z metali nieszlachetnych lub tworzyw sztucznych, dla
lotnictwa cywilnego
9405 20- Lampy elektryczne stołowe, biurkowe, nocne lub podłogowe
- - Z tworzyw sztucznych:
ex9405 20 19 0- - - Pozostałe(1)
9405 40- Pozostałe lampy elektryczne i oprawy oświetleniowe
ex9405 40 10 0- - Reflektory poszukiwawcze i punktowe(1)
9405 60- Reklamy świetlne, podświetlane tablice i znaki informacyjne,
itp.:
9405 60 10 0- - Reklamy świetlne, podświetlane tablice i znaki
informacyjne itp. z metali nieszlachetnych lub tworzyw sztucznych, dla
lotnictwa cywilnego
- Części:
9405 92- - Z tworzyw sztucznych:
9405 92 10 0- - - Części wyrobów z podpozycji nr 9405 10 lub 9405 60, dla
lotnictwa cywilnego
ex9405 92 90 0- - - Pozostałe(1)
9405 99- - Pozostałe:
9405 99 10 0- - - Części wyrobów z podpozycji nr 9405 10 lub 9405 60 z
metali nieszlachetnych, dla lotnictwa cywilnego
9405 99 90 0- - - Pozostałe
ex9405 99 90 0Dla lotnictwa cywilnego

(1) Do stosowania w lotnictwie cywilnym
(2) Do stosowania w samolotach cywilnych
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre surowce
do produkcji środków ochrony roślin przywożone z zagranicy.
(Dz. U. Nr 152, poz. 760)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne ilościowe na
przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 151, poz. 737).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1995 r. (poz. 760)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE ILOŚCIOWE
Poz.Kod PCNWyszczególnienieIlość (w tonach)
25072507 00Kaolin i inne gliny kaolinowe, nawet wypalane:
2507 00 80 0- Pozostałe
ex2507 00 80 0Argirec B-2426,5
ex2507 00 80 0Glinka kaolinowa4,5
25082508Inne gliny (z wyjątkiem iłów porowatych z pozycji nr 6806),
andaluzyt, cyjanit i sylimanit, nawet wypalane; mullit; ziemie szmatowe i
dynasowe:
2508 10 00 0- Bentonit1,1
25262526Steatyt naturalny nawet wstępnie obrobiony lub tylko pocięty przez
piłowanie lub inaczej, na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym (nawet
kwadratowym); talk:
2526 20 00 0- Rozdrobniony lub sproszkowany
ex2526 20 00 0Talk techniczny80,0
ex2526 20 00 0Talcum blau9,0
ex2526 20 00 0Talcum 669-HW13,5
ex2526 20 00 0Talk czeski12,0
28112811Inne kwasy nieorganiczne i inne nieorganiczne związki tlenowe
niemetali:
- Pozostałe kwasy nieorganiczne:
2811 19- - Pozostałe:
2811 19 90 0- - - Pozostałe
ex2811 19 90 0Kwas krzemowy12,5
- Inne nieorganiczne związki tlenowe niemetali:
2811 22 00 0- - Dwutlenek krzemu:
ex2811 22 00 0Aerosil 2000,2
ex2811 22 00 0Wessalon SV43,0
ex2811 22 00 0Kieselsaeure Gefaelt Pulver16,0
ex2811 22 00 0Tokusil Gu-N0,1
ex2811 22 00 0Ultrasil VN 315,0
28362836Węglany; nadtlenowęglany (nadwęglany); techniczny węglan amonowy
zawierający karbaminian amonowy:
2836 30 00 0- Wodorowęglan sodu (bikarbonat)4,7
2836 50 00 0- Węglan wapniowy
ex2836 50 00 0Calibrite57,0
ex2836 50 00 0Ulmer Weiss 4500,3
28392839Krzemiany; techniczne krzmiany metali alkalicznych:
- Sodu:
2839 90 00 0- - Pozostałe
ex2839 90 00 0Krzemian wapnia (Wollastonite)4,5
28422842Inne sole kwasów lub nadtlenokwasów nieorganicznych, wyłączając
azydki:
2842 10 00 0- Krzemiany podwójne lub złożone
ex2842 10 00 0Zeolex 298,5
28482848 00 00 0Fosforki, nawet chemicznie nie zdefiniowane, żelazofosfor:
ex2848 00 00 0Fosforek cynku4,0
28512851 00Inne związki nieorganiczne (łącznie z wodą destylowaną lub wodą
do pomiarów przewodnictwa oraz wodą o podobnej czystości); ciekłe
powietrze (nawet pozbawione gazów szlachetnych); sprężone powietrze;
amalgamaty, inne niż amalgamaty metali szlachetnych:
2851 00 90 0- Pozostałe
ex2851 00 90 0Cyjanamid L-500200,0
29012901Węglowodory acykliczne:
2901 10- Nasycone:
2901 10 90 0- - Do innych celów
ex2901 10 90 0Izobutan200,0
29022902Węglowodory cykliczne:
- Cykloalkany, cykloalkeny i cykloterpeny:
2902 19- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
2902 19 99 0- - - - Do innych celów
ex2902 19 99 0Weissoel 901,9
- Ksyleny:
2902 44- - Mieszaniny izomerów ksylenu:
2902 44 90 0- - - Do innych celów
ex2902 44 90 0Ksylen1050,0
29032903Chlorowcowane pochodne węglowodorów:
- Chlorowcowane pochodne węglowodorów aromatycznych:
2903 69- - Pozostałe:
2903 69 90 0- - - Pozostałe
ex2903 69 90 0m-dichlorobenzen310,0
29042904Sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne węglowodorów,
także chlorowcowane:
2904 20- Pochodne zawierające grupy tylko nitrowe lub tylko nitrozowe:
2904 20 90 0- - Pozostałe
ex2904 20 90 0Kwas P-toluenosulfonowy0,1
2904 90- Pozostałe:
2904 90 80 0- - Pozostałe
ex2904 90 80 0Orto-nitrochlorobenzen300,0
ex2904 90 80 0Orto-nitroaniliana300,0
29052905Alkohole acykliczne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane
lub nitrozowane pochodne:
- Nasycone alkohole monowodorotlenowe:
2905 12 00 0- - Propanol-1 (alkohol propylowy) i propanol-2 (alkohol
izopropylowy)
ex2905 12 00 0Izopropanol180,0
2905 14- - Pozostałe butanole:
2905 14 90 0- - - Pozostałe
ex2905 14 90 0Izobutanol0,2
- Diole
2905 32 00 0- - Glikol propylenowy (propanodiol-1,2)30,0
29092909Etery, eteroalkohole, eterofenole, eteroalkoholofenole, nadtlenki
alkoholowe, nadtlenki eterowe, nadtlenki ketonowe (nawet chemicznie nie
zdefiniowane) oraz ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub
nitrozowane pochodne:
- Etery acykliczne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub
nitrozowane pochodne:
2909 49- - Pozostałe:
2909 49 90 0- - - Cykliczne
ex2909 49 90 0Piperonyl5,0
29142914Ketony i chinony, nawet z inną tlenową grupą funkcyjną oraz ich
chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Ketony cykloalkanowe, cykloalkenowe lub cykloterpenowe bez innej
tlenowej grupy funkcyjnej:
2914 22 00 0- - Cykloheksanon i metylocykloheksanony
ex2914 22 00 0Cykloheksanon15,0
- Ketony aromatyczne bez innej tlenowej grupy funkcyjnej:
2914 39 00 0- - Pozostałe
ex2914 39 00 0Izophoron (Izoforon)567,0
2914 50 00 0- Ketonofenole i ketony z inną tlenową grupą funkcyjną
ex2914 50 00 0Chlorofacinon (Redentin 0)2,0
ex2914 50 00 0Setoksydym28,0
ex2914 50 00 0Cyklosydym10,0
29152915Nasycone acykliczne kwasy monokarboksylowe i ich bezwodniki,
halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane,
nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Kwas mrówkowy, jego sole i estry:
2915 11 00 0- - Kwas mrówkowy55,0
- Kwas octowy i jego sole; bezwodnik octowy:
2915 29 00 0- - Pozostałe
ex2915 29 00 0Chlorek acetylu170,0
2915 40 00 0- Kwasy mono-, di- lub tri-chlorooctowe, ich sole i estry
ex2915 40 00 0Kwas chlorooctowy800,0
ex2915 40 00 0Chlorek chloro-acetylu20,0
2915 50 00 0- Kwas propionowy, jego sole i estry
ex2915 50 00 0Quizalofop P-etylu (Targa techniczna)13,5
ex2915 50 00 0Kwas dichloropropionowy100,0
ex2915 50 00 0Diclofop metylu20,5
ex2915 50 00 0Propachizafop11,0
2915 60- Kwasy masłowe, kwasy walerianowe, ich sole i estry:
2915 60 10 0- - Kwas masłowy i kwas izomasłowy oraz ich sole i estry
ex2915 60 10 0Esfenwalerat4,0
2915 70- Kwas palimitynowy, kwas stearynowy, ich sole i estry:
2915 70 30 0- - Sole kwasu stearynowego
ex2915 70 30 0Stearynian magnezowy0,5
2915 90- Pozostałe:
2915 90 20 0- - Chloromrówczany
ex2915 90 20 0Chloromrówczan metylu265,0
29162916Nienasycone acykliczne kwasy monokarboksylowe, cykliczne kwasy
monokarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy;
ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Nienasycone acykliczne kwasy monokarboksylowe, ich bezwodniki,
halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i ich pochodne:
2916 15 00 0- - Kwas oleinowy, linolowy i linolenowy, ich sole i estry
ex2916 15 00 0Kwas oleinowy0,2
ex2916 15 00 0Edenor MET 105 (oleinian metylu)50,0
2916 20 00 0- Monokarboksylowe kwasy cykloalkanowe, cykloalkenowe i
cykloterpenowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i ich
pochodne
ex2916 20 00 0Deltametryna5,1
ex2916 20 00 0Permetryna3,0
ex2916 20 00 0Alfacypermetryna/Alfametryna38,6
ex2916 20 00 0Esbiotryna0,2
ex2916 20 00 0Fenpropatryna (Danitol techniczny)2,5
ex2916 20 00 0Bioresmethrina0,1
ex2916 20 00 0Sumitryna0,1
ex2916 20 00 0Neopynamina0,3
ex2916 20 00 0Beta-Cufluthrin1,3
2916 39 00 0- - Pozostałe
ex2916 39 00 0Kwas 1-naftylooctowy1,1
29182918Kwasy karboksylowe z dodatkową tlenową grupą funkcyjną oraz ich
bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane,
sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Kwasy karboksylowe z alkoholową grupą funkcyjną, ale bez innej tlenowej
grupy funkcyjnej, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i
ich pochodne:
2918 14 00 0- - Kwas cytrynowy4,2
2918 90 00 0- Pozostałe
ex2918 90 00 0Dicamba200,0
ex2918 90 00 0Kwas CMPP40,0
ex2918 90 00 0Kwas 2,4-DP40,0
29202920Estry pozostałych kwasów nieorganicznych (bez estrów
chlorowcowodorów) i ich sole; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane
lub nitrozowane pochodne:
2920 10 00 0- Estry tiofosforowe (fosforotioniany) i ich sole; ich
chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne
ex2920 10 00 0Sumithion (Fenitrotion)150,0
ex2920 10 00 0Tolklofos metylu (Rizolex)0,6
ex2902 10 00 0Pirydafention15,0
ex2902 10 00 0Malathion1,0
ex2902 10 00 0Isofenphos 95%17,0
2920 90- Pozostałe:
2920 90 80 0- - Pozostałe produkty
ex2920 90 80 0Fosforyn trójetylowy (TEP)250,0
29212921Związki z aminową grupą funkcyjną:
- Acykliczne monoaminy i ich pochodne; ich sole:
2921 11- - Metyloamina, di- lub trimetyloamina oraz ich sole:
2921 11 10 0- - - Metyloamina, di- lub trimetyloamina2600,0
Acykliczne poliaminy i ich pochodne; ich sole:
2921 21 00 0- - Etylenodiamina i jej sole
ex2921 21 00 0EDTA-kwas wersenowy1,0
2921 42- - Pochodne aniliny i ich sole:
2921 42 10 0- - - Chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane
pochodne i ich sole
ex2921 42 10 0Dimetachlor (Premix A 6312)85,0
ex2921 42 10 0Pendimetalina67,0
ex2921 42 10 0Alachlor85,0
ex2921 42 10 0Fluazincim5,8
2921 43- - Toluidyny i ich pochodne; ich sole:
2921 43 90 0- - - Pozostałe
ex2921 43 90 0Trifluralina104,0
ex2921 43 90 0Metolachlor21,0
29222922Związki aminowe z tlenową grupą funkcyjną:
- Aminokwasy i ich estry, inne niż zawierające więcej niż jeden rodzaj
tlenowej grupy funkcyjnej; ich sole:
2922 49- - Pozostałe:
2922 49 80 0- - - Pozostałe
ex2922 49 80 0Flamprop-M-izopropylu4,2
ex2922 49 80 0Etoksylowana amina tłuszczowa4,8
29242924Związki z karboksyamidową grupą funkcyjną; związki z amidową grupą
funkcyjną kwasu węglowego:
2924 10 00 0- Amidy acykliczne (łącznie z karbaminianami acyklicznymi)
oraz ich pochodne; ich sole
ex2924 10 00 0Fenmedifam (Phenmedifam)195,0
ex2924 10 00 0Desmedifam80,0
ex2924 10 00 0Dimethylformamid73,0
- Amidy cykliczne (łącznie z karbaminianami cyklicznymi) oraz ich
pochodne; ich sole:
2924 21- - Ureiny i ich pochodne; ich sole:
2924 21 10 0- - - Izoproturon (ISO)176,0
2924 21 90 0- - - Pozostałe
ex2924 21 90 0Chlorotoluron245,0
ex2924 21 90 0Linuron105,0
2924 29- - Pozostałe:
2924 29 90 0- - - Pozostałe
ex2924 29 90 0Unden (Propoksur)1,0
29252925Związki z karboksyimidową grupą funkcyjną (łącznie z sacharyną i
jej solami) oraz związki z iminową grupą funkcyjną:
- Imidy i ich pochodne; ich sole:
2925 19- - Pozostałe:
2925 19 80 0- - - Pozostałe
ex2925 19 80 0Vinclozolina15,0
ex2925 19 80 0Karbendazym21,0
29262926Związki z nitrylową grupą funkcyjną:
2926 90- Pozostałe:
2926 90 90 0- - Pozostałe
ex2926 90 90 0Curzate (cymoksanil)1,0
ex2926 90 90 0Dodyna30,0
ex2926 90 90 0Chlorotalonil134,0
29302930Organiczne związki siarki:
2930 20 00 0- Tiokarbaminiany i ditiokarbaminiany
ex2930 20 00 0Cykloat77,0
2930 30 00 0- Tiuram (mono-, di- lub tetrasiarczki)
ex2930 30 00 0Tiuram300,0
2930 90- Pozostałe:
2930 90 95 0- - Pozostałe
ex2930 90 95 0Kaptan35,0
ex2930 90 95 0Tiofanat metylu (Topsin techniczny)95,0
ex2930 90 95 0Bensultap (Bancol TG)270,0
29312931 00Pozostałe związki organiczno-nieorganiczne:
2931 00 50 0- Organiczne związki krzemowe
ex2931 00 50 0Hydrolizat DDS8,5
ex2931 00 50 0Hexametylodisiloksan1,0
ex2931 00 50 0Silcolapse 50000,1
ex2931 00 50 0Silicone SRE2,0
ex2931 00 50 0Baysilone-Entschaumer EVM 501,2
ex2931 00 50 0Defoamer 6 FG1,2
2931 00 80 0- Pozostałe
ex2931 00 80 0Glyphosate (FMG)90,0
29322932Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem (-ami) tlenu:
- Pozostałe:
2932 99- - Pozostałe:
2932 99 90 0- - - Pozostałe
ex2932 90 90 0Etofumesat40,0
29332933Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem (-ami) azotu:
2933 40- Związki zawierające układ pierścieniowy chinoliny lub
izochinoliny (uwodorniony lub nie), nieskondensowany dalej:
2933 40 10 0- - Pochodne chlorowcowe chinoliny; pochodne kwasu
chinolinokarboksylowego
ex2933 40 10 0Quinmerak3,0
- Związki zawierające pierścień pirymidynowy (uwodorniony lub nie) lub
pierścień piperazynowy w strukturze:
2933 51- - Malonylomocznik (kwas barbiturowy) i jego pochodne; jego sole:
2933 51 90 0- - - Pozostałe
ex2933 51 90 0Lenacyl36,5
2933 59- - Pozostałe:
2933 59 10 0- - - Diazinon (ISO)22,5
2933 59 80 0- - - Pozostałe
ex2933 59 80 0Pirimicarb0,2
ex2933 59 80 0Triforina techniczna4,0
- Związki zawierające nieskondensowany pierścień triazyny (nawet
uwodorniony) w strukturze:
2933 69- - Pozostałe:
2933 69 10 0- - - Atrazyna (ISO); propazyna (ISO); symazyna (ISO);
heksadyro-1,3,5-trinitro-1,3,5-triazyna [heksogen,
trimetylenotrinitroamina (cyklotrimetylenotrinitroamina)]
ex2933 69 10 0Atrazyna170,0
ex2933 69 10 0Symazyna30,0
2933 69 90 0- - - Pozostałe
ex2933 69 90 0Prometryna26,0
ex2933 69 90 0Metamitron 90 VM90,0
- Laktamy:
2933 79 00 0- - Pozostałe
ex2933 79 00 0Surfadone LP 1002,5
2933 90- Pozostałe:
2933 90 80 0- - Pozostałe
ex2933 90 80 0Triadimefon19,7
ex2933 90 80 0Chloridazon800,0
ex2933 90 80 0n-metylo-2-pyrrolidone0,4
ex2933 90 80 0Tebuconazole 95%7,5
29342934Kwasy nukleinowe i ich sole; pozostałe związki heterocykliczne:
2934 20- Związki zawierające benzotiazolowy układ pierścieniowy (nawet
uwodorniony), nieskondensowany dalej:
2934 20 90 0- - Pozostałe
ex2934 20 90 01,2-Bezoizotiazolina0,2
2934 90- Pozostałe:
2934 90 99 0- - Pozostałe
ex2934 90 99 0Karboksyna160,0
ex2934 90 99 0Oxadiksyl22,5
ex2934 90 99 0Propikonazol3,5
32043204Syntetyczne organiczne środki barwiące, nawet określone
chemicznie, preparaty wyszczególnione w uwadze 3 do niniejszego działu, na
bazie syntetycznych środków barwiących organicznych; syntetyczne produkty
organiczne stosowane jako fluoroscencyjne środki rozjaśniające lub jako
luminofory, nawet o określonej budowie chemicznej:
- Syntetyczne organiczne środki barwiące oraz preparaty oparte na nich,
jak wyszczególnione w uwadze 3 do niniejszego działu:
3204 17 00 0- - Pigmenty oraz preparaty na ich bazie
ex3204 17 00 0Irgaithrubin2,7
ex3204 17 00 0Brilliantponceau1,2
ex3204 17 00 0Helioechtrubin2,4
ex3204 17 00 0Hansagelb G0,2
34023402Organiczne środki powierzchniowo czynne (inne niż mydło);
preparaty powierzchniowo czynne, preparaty do prania (łącznie z
pomocniczymi preparatami piorącymi) oraz preparaty czyszczące, zawierające
lub nie zawierające mydła, inne niż te w pozycji nr 3401:
- Substancje organiczne powierzchniowo czynne, nawet przygotowane do
sprzedaży detalicznej:
3402 11 00 0- - Anionowe
ex3402 11 00 0Wettol Nt-15,0
ex3402 11 00 0Wettol D-14,5
ex3402 11 00 0Nekal BX4,5
ex3402 11 00 0Toximul MP 102,0
ex3402 11 00 0Natrium-Laurisulfat pulver (Tenspol SP)5,5
ex3402 11 00 0Sulfitablaugepulver (Attesol II)22,7
ex3402 11 00 0Tinovetin B granulowany3,0
ex3402 11 00 0Polyfon O2,5
ex3402 11 00 0Tamol NN 890610,0
ex3402 11 00 0Borresperse260,0
ex3402 11 00 0Klutan (Lignex FC 100)101,5
ex3402 11 00 0Geropon IN1,5
ex3402 11 00 0Supragil3,0
ex3402 11 00 0Fenylosulfonian wapnia (Agrotin)10,0
ex3402 11 00 0Tensiofiks LX special10,0
ex3402 11 00 0Invadin MR1,5
ex3402 11 00 0Ultrazine NA1,0
ex3402 11 00 0Proxel GHL0,5
ex3402 11 00 0Sulfitablaugepulver (Attisol II)15,0
ex3402 11 00 0Arkopon T0,5
ex3402 11 00 0Arlatone2,0
ex3402 11 00 0Agrilan0,2
3402 13 00 0- - Niejonowe
ex3402 13 00 0Dispersogen A3,0
ex3402 13 00 0Attisol1,0
ex3402 13 00 0Emulsogen EL5,8
ex3402 13 00 0Emulsogen 1816 (Emulgator HOE S 1816)2,5
ex3402 13 00 0Reoplast 391,5
ex3402 13 00 0Sapogenat T 18013,0
ex3402 13 00 0Synperonic NP-80,3
ex3402 13 00 0Synperonic NP-130,2
ex3402 13 00 0Emulsogen GP 13664,0
ex3402 13 00 0Emulsogen N 0607,0
ex3402 13 00 0Synprolam 35x151,5
ex3402 13 00 0Invadin IFC1,0
ex3402 13 00 0Cittowet135,0
ex3402 13 00 0Stokopol AW-66,0
ex3402 13 00 0Castrol oil polyglykolether0,5
ex3402 13 00 0Emulgator NP-152,3
ex3402 13 00 0Tensiofif 35 3007,0
ex3402 13 00 0Tensiofif LO-510,5
3402 19 00 0- - Pozostałe
ex3402 19 00 0Tensiofix B 743815,0
ex3402 19 00 0Tensiofix B 745326,0
ex3402 19 00 0Tensiofix 8210,4
ex3402 19 00 0Tensiofix B 74161,0
ex3402 19 00 0Atlox 4851 B25
ex3402 19 00 0Atlox 4855 B25
ex3402 19 00 0Atlox 49013,0
ex3402 19 00 0HOE S 19846,3
ex3402 19 00 0HOE S 2896 (Agrotin 346)2,7
ex3402 19 00 0EMcol N 300 BV0,5
ex3402 19 00 0EMcol N 500 B1,7
ex3402 19 00 0Emulgator 1000 TRU0,3
ex3402 19 00 0Emulgator APM5,0
ex3402 19 00 0Etoksylowane kwasy tłuszczowe1,2
ex3402 19 00 0Etoksylowany alkilofenol1,0
ex3402 19 00 0Geronol FF-48,4
ex3402 19 00 0Geronol V 874,2
ex3402 19 00 0Hostapon T pulver0,3
ex3402 19 00 0Lutensol AP 82,7
ex3402 19 00 0Baykanol SL7,2
ex3402 19 00 0Span 801,0
ex3402 19 00 0Netzmittel E 10000,1
ex3402 19 00 0Nev Kalgen 505 M1,0
ex3402 19 00 0Synperonioc NP 130,2
ex3402 19 00 0Rhodopol0,4
3402 90- Pozostałe
3402 90 10 0- - Preparaty powierzchniowo czynne
ex3402 90 10 0Sermul EA 2738,0
ex3402 90 10 0Emullat P 140 HFP4,5
38043804 00Ługi odpadowe z produkcji pulpy drzewnej, nawet stężone,
odcukrzone lub poddane obróbce chemicznej łącznie z ligninosulfanianami,
ale wyłączając olej talowy z pozycji nr 3803:
3804 00 10 0- Stężony ług sierczynowy
ex3804 00 10 0Ligninsulfonat (Zewa EP Pulver)45,0
ex3804 00 10 0Ligninsulfonat (Lignex CA)45,0
38083808Środki owadobójcze, gryzoniobójcze, grzybobójcze, chwastobójcze,
opóźniające kiełkowanie, regulatory wzrostu roślin, środki odkażające i
podobne produkty w postaciach lub opakowaniach przeznaczonych do sprzedaży
detalicznej, lub w postaci preparatów i artykułów (np. taśm nasyconych
siarką, knotów i świec oraz lepów na muchy):
3808 10- Środki owadobójcze (insektycydy):
3808 10 10 0- - Na bazie perytroidów
ex3808 10 10 0Cyperkil premix 73,5%25,0
3808 20- Środki grzybobójcze (fungicydy):
- - Pozostałe:
3808 20 30 0- - - Na bazie ditiokarbaminianów
ex3808 20 30 0Pencozeb, Mancozeb, Dithane344,0
3808 20 40 0- - - Na bazie benzimidazoli
ex3808 20 40 0Prochloraz/Dovanol8,2
3808 20 50 0- - - Na bazie diazoli lub triazoli
ex3808 20 50 0Bayleton 70 VM-Premix3,0
3808 20 80 0- - - Pozostałe
ex3808 20 80 0Euparen VM-90 Premix55,0
ex3808 20 80 0Dicuran forte Premix37,0
ex3808 20 80 0Sumilex Premix6,0
ex3808 20 80 0Metalaxyl 4030,0
ex3808 20 80 0Metalaxyl 701,0
3808 30- Środki chwastobójcze (herbicydy), opóźniające kiełkowanie oraz
regulatory wzrostu roślin:
- - Środki chwastobójcze (herbicydy):
3808 30 13 0- - - Na bazie triazyn
ex3808 30 13 0Topogard Premix27,0
3808 30 15 0- - - Na bazie amidów
ex3808 30 15 0Butison S Premix170,0
3808 30 27 0- - - Pozostałe
ex3808 30 27 0Premix Lens10,0
ex3808 30 27 0Cykloksidym-Sollvesso30,0
ex3808 30 27 0Bentazon140,0
38143814 00Organiczne złożone rozpuszczalniki i rozcieńczalniki, gdzie
indziej nie wymienione ani nie włączone; gotowe zmywacze farb i lakierów:
3814 00 90 0- Pozostałe
ex3814 00 90 0Solvesso 100 (Shellsol A)430,0
ex3814 90 00 0Solvesso 15065,5
ex3814 90 00 0Olej NV 1-601,6
ex3814 00 90 0Espesol48,0
38243824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne
i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z
mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone:
3824 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
3824 90 90 0- - - Pozostałe
ex3824 90 90 0Koncentrat roboczy CMK 5200818,0
ex3824 90 90 0Pluriol PE 1040010,0
ex3824 90 90 0Pluronic PE 1050012,0
ex3824 90 90 0Kelzan S7,0
ex3824 90 90 0CA-DBS in N-Butanol2,7
ex3824 90 90 0Premix M 8 PL54,0
39013901Polimery etylenu, w formach podstawowych:
3901 10- Polietylen o gęstości poniżej 0,94:
3901 10 90 0- - Pozostałe
ex3901 10 90 0Polietylen wysokociśnieniowy o gęstości poniżej 0,94280,0
39023902Polimery propylenu lub innych alkenów w formach podstawowych:
3902 10 00 0- Polipropylen5,0
39053905Polimery octanu winylu lub innych estrów winylowych, w formach
podstawowych; inne polimery winylowe w formach podstawowych:
- Pozostałe:
3905 99 00 0- - Pozostałe
ex3905 99 00 0Poliwinylopirolidon0,7
39063906Polimery akrylowe w formach podstawowych:
3906 90 00 0- Pozostałe
ex3906 90 00 0Separan AP 450,1
39093909Żywice aminowe, żywice fenolowe i poliuretany, w formach
podstawowych:
3909 10 00 0- Żywice mocznikowe; żywice tiomocznikowe
ex3909 10 00 0Pergopak M5,5
3909 40 00 0- Żywice fenolowe
ex3909 40 00 0Dispergiermittel SS Trocken4,5


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre surowce przywożone z
zagranicy dla przemysłu kablowego.
(Dz. U. Nr 152, poz. 761)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne wartościowe, w
wysokości 66 021 000 ECU, na przywóz towarów wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 151, poz. 737).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1995 r. (poz. 761)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE
Poz.Kod PCNWyszczególnienieWartość celna (ECU)
1234
28032803 00Węgiel (sadze oraz inne postacie węgla gdzie indziej nie
wymienione ani nie włączone):
2803 00 30 0- Sadze acetylenowe
ex2803 00 30 0Sadza przewodząca27 000
28342834Azotyny; azotany
- Azotany:
2834 21 00 0- - Potasowy26 000
32153215Farba drukarska, atrament do pisania, tusz kreślarski i inne
atramenty i tusze, także stężone lub stałe:
3215 90- Pozostałe:
3215 90 80 0- - Pozostałe
ex3215 90 80 0Tusz do znakowania kabli10 000
34033403Preparaty smarowe (łącznie z cieczami chłodząco-smarującymi,
preparatami do rozluźniania śrub i nakrętek, preparatami przeciwrdzewnymi
i antykorozyjnymi, preparatami do wyjmowania z formy opartymi na smarach)
oraz preparaty stosowane do natłuszczania materiałów włókienniczych,
skóry, skór futerkowych i innych materiałów, wyłączając preparaty
zawierające w masie jako składnik zasadniczy 70% lub więcej olejów
otrzymanych z ropy naftowej lub olejów otrzymanych z materiałów
bitumicznych:
- Pozostałe:
3403 99- - Pozostałe:
3403 99 90 0- - - Pozostałe
ex3403 99 90 0Emulsje smarowo-chłodzące do ciągnienia drutów
miedzianych450 000
38153815Inicjatory reakcji, przyspieszacze reakcji oraz preparaty
katalityczne, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; gotowe
zmywacze farb i lakierów:
3815 90 00 0- Pozostałe100 000
39013901Polimery etylenu, w formach podstawowych:
3901 10- Politylen o gęstości poniżej 0,94:
3901 10 90 0- - Pozostałe8 400 000
3901 90 00 0- Pozostałe200 000
39023902Polimery propylenu lub innych alkenów w formach podstawowych:
3902 10 00 0- Polipropylen60 000
39043904Polimery chlorku winylu lub innych chlorowcowanych alkenów, w
formach podstawowych:
- Fluoropolimery:
3904 61- - Politetrafluoroetylen:
3904 61 90 0- - - Pozostały100 000
39063906Polimery akrylowe w formach podstawowych:
3906 90 00 0- Pozostałe 50 000
39093909Żywice aminowe, żywice fenolowe i poliuretany, w formach
podstawowych:
3909 50 00 0- Poliuretany160 000
39163916Włókna pojedyńcze, których jakikolwiek wymiar przekroju
poprzecznego przekracza 1 mm, pręty, pałeczki i kształtowniki profilowane,
obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione inaczej, z tworzywa
sztucznego:
3916 90- Z pozostałych tworzyw sztucznych:
- - Produktów polimeryzacji kondensacyjnej lub z przegrupowaniem, nawet
zmodyfikowanych chemicznie:
3916 90 19 0- - - Pozostałe700 000
39203920Pozostałe płyty, arkusze, błony, folie i pasy, z tworzyw
sztucznych niekomórkowych, nie wzmocnionych, nie laminowanych, nie na
podłożu ani nie połączonych podobnie z innym materiałem:
- Z poliwęglanów, żywic alkidowych, poliestrów allilowych i innych
poliestrów:
3920 69 00 0- - Z pozostałych poliestrów
ex3920 69 00 0Folie poliestrowe200 000
40014001Kauczuk naturalny, balata, gutaperka, guayule, chicie i podobne
żywice naturalne, w formach podstawowych lub w płytach, arkuszach lub
taśmach:
- Kauczuk naturalny w innych formach:
4001 29- - Pozostały:
4001 29 90 0- - - Pozostałe410 000
40024002Kauczuk syntetyczny i faktysa pochodząca z olejów, w formach
podstawowych lub w płytach, arkuszach lub taśmach; mieszaniny
jakiegokolwiek produktu z pozycji nr 4001 z jakimkolwiek produktem z tej
pozycji, w formach podstawowych lub w płytach, arkuszach lub taśmach:
- Kauczuk butadienowo-styrenowy (SBR);karboksylowany kauczuk
butadienowo-styrenowy (XSBR);
4002 19 00 0- - Pozostałe
ex4002 19 00 0Kauczuk butadienowo-styrenowy18 000
4002 70 00 0- Kauczuk etylenowo-propylenowy (EPDM) niesprzężony4 100 000
48044804Nie powlekany papier i karton siarczany, w zwojach lub arkuszach,
z wyjątkiem objętych pozycjami nr 4802 lub 4803:
- Pozostałe papiery i kartony siarczane o masie jednostkowej 150 g/m� lub
mniejszej:
4804 31- - Nie bielone:
- - - Pozostałe:
- - - - W niektórych nie mniej niż 80% masy całkowitej zawartości włókien
składa się z włókien iglastych otrzymywanych w procesie chemicznym przy
użyciu siarczanu lub sody:
4804 31 51 0- - - - - Siarczanowy elektrotechniczny papier izolacyjny1 100
000
54025402Przędza z włókna ciągłego syntetycznego (inna niż nici do szycia),
nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, łącznie z syntetycznym włóknem
pojedyńczym o masie jednostkowej nie przekraczającej 67 decyteksów:
5402 10- Przędza o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z nylonu lub innych
poliamidów:
5402 10 10 0- - Z poliamidów aromatycznych300 000
72127212Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości
poniżej 600 mm, platerowane, powlekane lub pokrywane:
7212 40- Malowane, lakierowane lub powlekane tworzywami sztucznymi:
- - Pozostałe:
- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
7212 40 98 0- - - - Pozostałe200 000
72177217Drut ze stali niestopowej:
7217 20- Powlekany lub pokrywany cynkiem:
- - Zawierający w masie mniej niż 0,25% węgla:
7217 20 10 0- - - Posiadający maksymalny wymiar przekroju poprzecznego
mniejszy niż 0,8 mm90 000
7217 20 30 0- - - Posiadający maksymalny wymiar przekroju poprzecznego 0,8
mm lub większy200 000
7217 30- Powlekany lub pokrywany innymi metalami:
- - Zawierający w masie mniej niż 0,25% węgla:
- - - Posiadający maksymalny wymiar przekroju poprzecznego mniejszy niż
0,8 mm:
7217 30 11 0- - - - Pokrywany miedzią30 000
74087408Drut miedziany:
- Z miedzi rafinowanej:
7408 11 00 0- - Którego maksymalny wymiar przekroju poprzecznego
przekracza 6 mm30 000 000
7408 19- - Pozostały:
7408 19 10 0- - - Którego maksymalny wymiar przekroju poprzecznego
przekracza 0,5 mm
ex7408 19 10 0Drut miedziany drut ocynowany o średnicy 1,8 mm350 000
74097409Blachy grube, cienkie oraz taśma, o grubości przekraczającej 0,15
mm, z miedzi:
- Z miedzi rafinowanej:
7409 11 00 0- - Zwinięte
ex7409 11 00 0Taśma miedziana230 000
74107410Folia miedziana (nawet drukowana, łączona z papierem, kartonem,
tworzywami sztucznymi lub podobnym materiałem podłożowym), o grubości (bez
podłoża) nie przekraczającej 0,15 mm:
- Bez podłoża:
7410 11 00 0- Z miedzi rafinowanej100 000
76057605Drut aluminiowy:
- Z aluminium niestopowego:
7605 11 00 0- - O przekroju poprzecznym, którego maksymalny wymiar
przekracza 7 mm15 000 000
76077607Folia aluminiowa (nawet zadrukowana, łączona z papierem, kartonem,
z tworzywami sztucznymi lub podobnym materiałem podłożowym), o grubości
(bez podłoża) nie przekraczającej 0,2 mm:
7607 20- Na podłożu:
- - O grubości (bez podłoża) nie mniejszej niż 0,021 mm, ale nie
przekraczającej 0,2 mm:
7607 20 99 0- - - Pozostała
ex7607 20 99 0Folia aluminiowa laminowana dwustronnie3 000 000


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z
zagranicy.
(Dz. U. Nr 152, poz. 762)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustanawia się:
1) do dnia 31 marca 1996 r. kontyngenty celne ilościowe na przywóz towarów
wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, dla których ustanawia się
preferencyjne zerowe stawki celne,
2) do dnia 30 czerwca 1996 r. kontyngenty celne ilościowe na przywóz towarów
wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia, dla których ustanawia się
preferencyjne zerowe stawki celne,
3) do dnia 15 sierpnia 1996 r. kontyngent celny ilościowy na przywóz towarów
wymienionych w załączniku nr 3 do rozporządzenia, dla którego ustanawia się
preferencyjne zerowe stawki celne,
4) do dnia 31 grudnia 1996 r. kontyngenty celne ilościowe na przywóz towarów
wymienionych w załączniku nr 4 do rozporządzenia, dla których ustanawia się
preferencyjne stawki celne, w wysokości określonej w tym załączniku,
5) do dnia 31 grudnia 1996 r. kontyngenty celne wartościowe na przywóz towarów
wymienionych w załączniku nr 5 do rozporządzenia, dla których ustanawia się
preferencyjne stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 151, poz. 737).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik nr 1
Wykaz towarów, na których przywóz ustanawia się kontyngenty celne ilościowe
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
48104810Papier i karton powlekany jedno- lub obustronnie glinką kaolinową
lub innymi substancjami nieorganicznymi, ze spoiwem lub bez spoiwa oraz
bez innej powłoki, nawet barwione powierzchniowo, dekorowane na
powierzchni lub z nadrukiem, w zwojach lub arkuszach:
- Pozostałe papiery i kartony:
4810 91- - Wielowarstwowe:
4810 91 30 0- - - Tylko jedna zewnętrzna warstwa bielona
ex4810 91 30 0Niezadrukowany o masie jedn. powyżej 220 g/m2
1 tys. ton
4810 91 90 0- - - Pozostałe
ex4810 91 90 0Niezadrukowany o masie jedn. powyżej 220 g/m2
3 tys. ton
4810 99 10 0- - - Bielony papier i karton, powlekane kaolinem
ex4810 99 10 0Niezadrukowany o masie jedn. powyżej 250 g/m20,5 tys. ton

Załącznik nr 2
Wykaz towarów, na których przywóz ustanawia się kontyngenty celne ilościowe
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
39203920Pozostałe płyty, arkusze, błony, folie i pasy, z tworzyw
sztucznych niekomórkowych, nie wzmocnionych, nie laminowanych, nie na
podłożu ani nie połączonych podobnie z innym materiałem:
3920 20- Z polimerów propylenu:
- - O grubości nie przekraczającej 0,10 mm:
3920 20 21 0- - - Zorientowane dwuosiowo
ex3920 20 21 0Niezadrukowana folia polipropylenowa dwuosiowo
zorientowana750 ton
- Z celulozy lub jej chemicznych pochodnych:
3920 71- - Z celulozy regenerowanej:
- - - Arkusze, błony lub taśmy, nawet zwinięte, o grubości poniżej 0,75
mm:
3920 71 11 0- - - - Nie drukowane
ex3920 71 11 0Niezadrukowana folia z celulozy regenerowanej (celofan)500
ton

Załącznik nr 3
Wykaz towarów, na których przywóz ustanawia się kontyngent celny ilościowy
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
11081108Skrobie; inulina:
- Skrobie:
1108 12 00 0- - Skrobia kukurydziana30 tys. ton

Załącznik nr 4
Wykaz towarów, na których przywóz ustanawia się kontyngenty celne ilościowe
PozycjaKod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaIlość
01050105Drób domowy żywy - to znaczy ptactwo z gatunków Gallus domesticus,
kaczki, gęsi, indyki i perliczki:
- O masie nie przekraczającej 185 g:
0105 12 00 0- - Indyki0150 tys. szt.
02010201Mięso wołowe świeże lub chłodzone:
0201 10 00 0- Tusze i półtusze0,
0201 20- Inne kawałki mięsa z kośćmi:
0201 20 20 0- - Ćwierci "kompensowane"0
0201 20 30 0- - Ćwierci przednie nie rozdzielone lub rozdzielone0
0201 20 50 0- - Ćwierci tylne nie rozdzielone lub rozdzielone0
0201 20 90 0- - Pozostałe0
0201 30 00 0- Bez kości0
02020202Mięso wołowe mrożone:14 tys. ton
0202 10 00 0- Tusze i półtusze0
0202 20- Inne kawałki mięsa z kośćmi:
0202 20 10 0- - Ćwierci "kompensowane"0
0202 20 30 0- - Ćwierci przednie nie rozdzielone lub rozdzielone0
0202 20 50 0- - Ćwierci tylne nie rozdzielone lub rozdzielone0
0202 20 90 0- - Pozostałe0
0202 30- Bez kości:
0202 30 10 0- - Ćwierci przednie całe lub pokrojone na maksymalnie pięć
części, a każda ćwiartka stanowi pojedynczy blok; ćwierci "kompensowane" w
dwóch blokach, z których jeden zawiera ćwierć przednią całą lub pokrojoną
na maksymalnie pięć kawałków, a drugi ćwierć tylną w jednym kawałku, ale
bez polędwicy0
0202 30 50 0- - Rostbef, antrykot i szponder - kawałki0
0202 30 90 0- - Pozostałe0
03020302Ryby świeże lub chłodzone, z wyjątkiem filetów rybnych oraz innego
rybiego mięsa z pozycji 0304:
- Pozostałe ryby z wyłączeniem wątróbek, ikry i mleczu:
0302 64- - Makresla (Scomber scombrus, Scomber australasicus, Scomber
japonicus):
0302 64 98 0- - - Od 1 stycznia do 14 lutego10
0302 64 98 0- - - Od 16 czerwca do 31 grudnia1040 tys. ton
03030303Ryby mrożone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz innego rybiego
mięsa z pozycji nr 0304:
- Pozostałe ryby, z wyłączeniem wątróbek, ikry i mleczu:
0303 74- - Makrela (Scomber scombrus, Scomber australasicus, Scomber
japonicus):
- - - Z gatunków Scomber scombrus i Scomber japonicus:
0303 74 10 0- - - - Od 1 stycznia do 14 lutego10
0303 74 20 0- - - - Od 16 czerwca do 31 grudnia10
10011001Pszenica i mieszanka żyta z pszenicą:
1001 10 00 0- Pszenica durum0250 tys. ton
11081108Skrobie; inulina:
- Skrobie:
1108 12 00 0- - Skrobia kukurydziana
ex1108 12 00 0Skrobia kukurydziana jako klej dla przemysłu
celulozowo_papierniczego01,5 tony
12091209Nasiona, owoce i zarodniki, siewne:
- Nasiona buraków:
1209 11 00 0- - Nasiona buraków cukrowych
ex1209 11 00 0Nasiona buraków cukrowych reprodukowanych za granicą0237,5
ton
ex1209 11 00 0Forma męskosterylna komponent MS00,5 tony
15071507Olej sojowy i jego frakcje, rafinowane lub nie, ale nie
modyfikowane chemicznie:
1507 10- Olej surowy, odgumowany lub nie:
1507 10 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż
produkcja artykułów spożywanych przez ludzi05000 ton
15151515Pozostałe nielotne tłuszcze i oleje roślinne (łącznie z olejem
jojoba) i ich frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane
chemicznie:
- Olej lniany i jego frakcje:
1515 11 00 0- - Olej surowy09000 ton
15201520 00 00 0Gliceryna surowa, wody glicerynowe i ługi glicerynowe
ex1520 00 00 0Gliceryna syntetyczna02000 ton
27102710Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych,
inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone,
zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej lub olejów
otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią
składniki zasadnicze:
- Oleje lekkie:
- - Do innych celów:
- - - Benzyny specjalne:
2710 00 25 0- - - - Pozostałe
ex2710 00 25 0Benzyna z ropy naftowej do celów laboratoryjnych w
opakowaniach szklanych 2,5 l lub mniejszych0500 l
28112811Inne kwasy nieorganiczne i inne nieorganiczne związki tlenowe
niemetali:
- Inne nieorganiczne związki tlenowe niemetali:
2811 22 00 0- - Dwutlenek krzemu074 tony
28132813Siarczki niemetali; techniczny trójsiarczek fosforu:
2813 90- Pozostałe:
2813 90 10 0- - Siarczki fosforu, techniczny trójsiarczek fosforu
ex2813 90 10 0Pięciosiarczek fosforu0300 ton
28232823 00 00 0Tlenki tytanu0
ex2823 00 00 0Dwutlenek tytanu330 ton
28382838 00 00 0Pioruniany, cyjaniany i tiocyjaniany0180 ton
29022902Węglowodory cykliczne:
- Ksyleny:
2902 43 00 0- - p-ksylen077 tys. ton
2902 44- - Mieszaniny izomerów ksylenu:
2902 44 90 0- - - Do innych celów01200 ton
29042904Sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne węglowodorów,
także chlorowcowane:
2904 10 00 0- Pochodne zawierające tylko grupy sulfonowe, ich sole i
estry etylowe
ex2904 10 00 0Kwasy sulfonowe0650 ton
29052905Alkohole alifatyczne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane
lub nitrozowane pochodne:
- Pozostałe alkohole poliwodorotlenowe:
2905 42 00 0- - Pentaerytryt04200 ton
29082908Chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne
fenoli lub fenoloalkoholi:
2908 20 00 0- Pochodne zawierające tylko grupy sulfonowane, ich sole i
estry
ex2908 20 00 0Kuppler 5 - komponent sprzęgający w produkcji papierów
światłoczułych o barwie czarnej, czerwonej i niebieskiej02,3 ton
29092909Etery, eteroalkohole, eterofenole, eteroalkoholofenole, nadtlenki
alkoholowe, nadtlenki eterowe, nadtlenki ketonowe (nawet chemicznie nie
zdefiniowane) oraz ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub
nitrozowane pochodne:
- Eteroalkohole i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub
nitrozowane pochodne:
2909 49- - Pozostałe:
2909 49 10 0- - - Acykliczne
ex2909 49 10 0Triathylenglykol - pomocniczy związek zwiększający trwałość
papieru światłoczułego01500 l
29162916Nienasycone acykliczne kwasy monokarboksylowe, cykliczne kwasy
monokarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy;
ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
2916 12- - Estry kwasu akrylowego:
2916 12 10 0- - - Akrylan metylowy0440 ton
2916 14- - Estry kwasu metakrylowego:
2916 14 90 0- - - Pozostałe
ex2916 14 90 0Ester laurylowy0500 ton
ex2916 14 90 0Ester stearynowy0350 ton
29172917Kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i
nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane
pochodne:
- Aromatyczne kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki,
nadtlenki, nadtlenokwasy oraz ich pochodne:
2917 35 00 0- - Bezwodnik ftalowy04.000 ton
2917 37 00 0- - Tereftalan dimetylu012 tys. ton
29202920Estry pozostałych kwasów nieogranicznych (bez estrów
chlorowcowodorów) i ich sole; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane
lub nitrozowane pochodne:
2920 90- Pozostałe:
2920 90 80- - Pozostałe produkty02,5 tony
29212921Związki z aminową grupą funkcyjną:
- Acykliczne monoaminy i ich pochodne; ich sole:
2921 11- - Metyloamina, di- lub trimetyloamina oraz ich sole:
2921 11 90 0- - - Sole
ex2921 11 90 0Politec - środek wykorzystywany do intensyfikacji procesów
oczyszczania ścieków0110 ton
29242924Związki z karboksyamidową grupą funkcyjną; związki z amidową grupą
funkcyjną kwasu węglowego:
2924 10 00 0- Amidy acykliczne (łącznie z karbaminianami acyklicznymi)
oraz ich pochodne; ich sole
ex2924 10 00 0NNDimethylhamstoff - pomocniczy związek, zwiększający
trwałość papieru światłoczułego01,5 tony
29312931 00Pozostałe związki organiczno-nieorganiczne:
2931 00 50 0- Organiczne związki krzemowe035 ton
2931 00 80 0- Pozostałe01 tona
32063206Pozostałe środki barwiące: preparaty wymienione w uwadze 3 do
niniejszego działu, inne niż z pozycji nr 3203, 3204 lub 3205; produkty
nieorganiczne stosowane jako luminofory, nawet określone chemicznie:
- Pigmenty oraz preparaty na bazie dwutlenku tytanowego:
3206 11 00 0- - Zawierające 80% wagowych lub więcej dwutlenku tytanu w
przeliczeniu na suchą masę
ex3206 11 00 0Biel tytanowa04000 ton
32073207Gotowe pigmenty, środki matujące i farby, szkliste emalie i
glazury, pobiałki (masy lejne), ciekłe materiały do wytwarzania połysku i
podobne preparaty używane w przemyśle ceramicznym, emalierskim i
szklarskim; fryta szklana i inne szkło w postaci proszku, granulek lub
płatków:
3207 10 00 0- Gotowe pigmenty, gotowe środki matujące i farby oraz
podobne preparaty04 tony
32153215Farba drukarska, atrament do pisania, tusz kreślarski i inne
atramenty i tusze, także stężone lub stałe:
- Farba drukarska:
3215 11 00 0- - Czarna
ex3215 11 00 0Farba "heat-set"0250 ton
3215 19 00 0- - Pozostała01380 ton
38063806Kalafonia i kwasy żywiczne oraz ich pochodne; spirytus kalafoniowy
i olejki kalafoniowe; żywice ciekłe:
3806 20 00 0- Sole kalafonii, kwasów żywicowych lub pochodnych kalafonii
lub kwasów żywicowych, innych niż sole związków addycyjnych kalafonii
ex3806 20 00 0Kleje papiernicze na bazie żywic0600 ton
3806 90 00 0- Pozostałe
ex3806 90 00 0Furtin BVR 310 - Dyspersyjny klej żywiczny0120 ton
38093809Środki wykańczalnicze, nośniki barwników przyspieszające
barwienie, utrwalacze barwników i inne preparaty (np. klejonki i zaprawy)
w rodzaju stosowanych w przemysłach włókienniczym, papierniczym, skórzanym
i podobnych, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
- Pozostałe:
3809 92 00 0- - W rodzaju stosowanych w przemyśle papierniczym lub
przemysłach podobnych
ex3809 92 00 0Furtoketen DS 90 - klejonka0100 ton
38153815Inicjatory reakcji, przyspieszacze reakcji oraz preparaty
katalityczne, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
3815 90 00 0- Pozostałe01 tona
38243824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne
i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z
mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone:
3824 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
3824 90 55 0- - - Mieszaniny mono-, di-, i triestrów glicerynowych kwasów
tłuszczowych (emulgatory tłuszczów)
ex3824 90 55 0Busperse - środek retencyjny i emulgatory tłuszczów0100 ton
3824 90 90 0- - - Pozostałe
ex3824 90 90 0Quaker 1599 - środek przeciwpienny stosowany w
celulozowni0160 ton
ex3824 90 90 0Diazzo HC-101 - pomocniczy związek dla zachowania trwałości
i jakości papieru światłoczułego02 tony
39013901Polimery etylenu, w formach podstawowych:
3901 10- Polietylen o gęstości poniżej 0,94:
3901 10 90 0- - Pozostałe013 700 ton
39023902Polimery propylenu lub innych alkenów w formach podstawowych:
3902 10 00 0- Polipropylen040 tys. ton
39033903Polimery styrenu, w formach podstawowych:
- Polistyren:
3903 19 00 0- - Pozostały030 tys. ton
39043904Polimery chlorku winylu lub innych chlorowcowanych alkenów, w
formach podstawowych:
3904 40 00 0- Pozostałe kopolimery chlorku winylu
ex3904 40 00 0PCV emulsyjny06 tys. ton
39053905Polimery octanu winylu lub innych estrów winylowych, w formach
podstawowych; inne polimery winylowe w formach podstawowych:
- Polioctan winylu:
3905 12 00 0- - W dyspersji wodnej
ex3905 12 00 0Mowilith DMC-2 - środek niezbędny dla zagruntowania papieru
podłożowego do produkcji światłoczułego04 tony
39063906Polimery akrylowe w formach podstawowych:
3906 10 00 0- Polimetakrylan metylu0400 ton
3906 90 00 0- Pozostałe
ex3906 90 00 0Polimery akrylu0500 ton
39073907Poliacetale, inne polietery i żywice epoksydowe, w formach
podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i inne
poliestry, w formach podstawowych:
3907 20- Pozostałe polietery:
- - Alkohole polieterowe:
- - - Pozostałe:
3907 20 21 0- - - - O liczbie hydroksylowej nie większej niż 10003 tys.
ton
39213921Pozostałe płyty, arkusze, błony, folie, pasy i taśmy z tworzyw
sztucznych:
3921 90- Pozostałe:
3921 90 90 0- - Pozostałe
ex3921 90 90 0Płytki do chromatografii cienkowarstwowej na podkładzie z
folii z tworzywa sztucznego0300 szt.
48064806Pergamin roślinny, papiery tłuszczoodporne, kalki techniczne,
papier pergaminowy satynowany oraz inne satynowane papiery przezroczyste
lub przeświecające, w zwojach lub w arkuszach:
4806 30 00 0- Kalki kreślarskie01 tys. ton
4806 40- Papier pergaminowy satynowany oraz inne satynowane papiery
przezroczyste lub przeświecające:
4806 40 10 0- - Papier pergaminowy satynowany02 tys. ton
48094809Kalka maszynowa, papier samokopiujący oraz inne papiery do
kopiowania lub papiery przedrukowe (łącznie z powlekanym lub impregnowanym
papierem na metryce do powielania lub płyty offsetowe), drukowane lub nie,
w zwojach lub arkuszach:
4809 20- Papier samokopiujący:
4808 20 10 0- - W zwojach01200 ton
48114811Papier, tektura, wata celulozowa i wstęgi z włókien celulozowych,
powlekane, impregnowane, pokrywane, barwione powierzchniowo, ozdobione lub
drukowane powierzchniowo, w zwojach lub arkuszach, inne niż towary objęte
pozycjami nr 4803, 4809, 4810:
- Papier i tektura, gumowane lub powleczone warstwą kleju:
4811 29 00 0- - Pozostałe02 tys. ton
4811 40 00 0- Papier i tektura powlekane, impregnowane lub powlekane
woskiem parafiną, stearyną, olejem lub gliceryną02 tys. ton
48164816Kalka maszynowa, papier samokopiujący oraz inne papiery do
kopiowania lub papiery przedrukowe (z wyjątkiem z pozycji nr 4809),
matryce powielaczowe i płyty offsetowe wykonane z papieru, nawet w
pudełkach:
4816 20 00 0- Papier samokopiujący01600 ton
55035503Syntetyczne włókna cięte, nie zgrzebone, nie czesane, ani nie
przerobione w inny sposób do przędzenia:
5503 30 00 0- Akrylowe lub modakrylowe05800 ton
69026902Ogniotrwałe cegły, płyty, bloki i podobne ogniotrwałe ceramiczne
wyroby konstrukcyjne, inne niż z krzemionkowych skał kopalnych lub
podobnych ziem krzemionkowych:
6902 20- Zawierające w masie powyżej 50% tlenku glinowego
(Al2O3)krzemionki (SiO2) lub mieszaniny, lub związku tych produktów:
6902 20 10 0- - Zawierające w masie 93% lub więcej krzemionki (SiO2)
ex6902 20 10 0Płytki i słupki ogniotrwałe przeznaczone do wypalania
wyrobów porcelanowych wgłębnych018 ton
- - Pozostałe:
6902 20 99 0- - - Pozostałe
ex6902 20 99 0Osłony ogniotrwałe przeznaczone do wypalania wyrobów
porcelanowych płaskich045 ton
70037003Szkło lane i walcowane, w arkuszach lub kształtkach, nawet z
warstwą pochłaniającą odblaskową lub przeciwodblaskową, ale nie obrobione
inaczej:
- Szyby niezbrojone:
7003 12- - Barwione w całej masie, nieprzezroczyste, powlekane lub
posiadające warstwę pochłaniającą odblaskową lub przeciwodblaskową:
- - - Pozostałe:
7003 12 99 0- - - - Pozostałe
ex7003 12 99 0Płytki do chromatografii cienkowarstwowej na podkładzie
szklanym01720 szt.
72117211Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości
poniżej 600 mm, nie platerowane, nie powlekane ani nie pokrywane:
- Nie obrobione więcej oprócz walcowania na gorąco:
7211 19- - Pozostałe:
7211 19 90 0- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm (ECSC)
ex7211 19 90 0Taśma ze stali niestopowej, walcowana na gorąco, o
szerokości 340 mm i grubości 2,5 mm (w kręgach)01200 ton
76067606Blachy grube, cienkie oraz taśma, o grubości powyżej 0,2 mm, z
aluminium:
- Prostokątne (także kwadratowe):
7606 12- - Ze stopów aluminium:
- - - Pozostałe:
7606 12 50 0- - - - Malowane, lakierowane lub powlekane tworzywami
sztucznymi
ex7606 12 50 0Blacha ze stopu aluminium, obustronnie lakierowana, o
grubości 0,20 do 0,29 mm w rolach o szerokości 1.250 do 1.830 mm, do
produkcji wieczek puszek na napoje07,8 tys. ton
- Pozostałe:
7606 91 00 0- - Z aluminium niestopowego
ex7606 91 00 0Blacha ze stopu aluminium, pokryta materiałem smarującym, o
grubości 0,25 do 0,37 w rolach o szerokości 1.100 do 2.000 mm, do
produkcji puszek na napoje018,5 tys. ton
76077607Folia aluminiowa (nawet zadrukowana, łączona z papierem, kartonem,
z tworzywami sztucznymi lub podobnym materiałem podłożowym) o grubości
(bez podłoża) nie przekraczającej 0,2 mm:
7607 20- Na podłożu:
7607 20 10 0- - O grubości (bez podłoża) poniżej 0,021 mm
ex7607 20 10 0Płytki do chromatografii cienkowarstwowej na podkładzie
folii aluminiowej0425 szt.
- - O grubości (bez podłoża) nie mniejszej niż 0,021 mm, ale nie
przekraczającej 0,2 mm:
7607 20 99 0- - - Pozostała
ex7607 20 99 0Płytki do chromatografii cienkowarstwowej na podkładzie
folii aluminiowej0425 szt.

Załącznik nr 5
Wykaz towarów, na których przywóz ustanawia się kontyngenty celne wartościowe
PozycjaKod PCNWyszczególnienieWartość
92019201Fortepiany, pianina, w tym także pianole i pozostałe pianina
automatyczne; klawesyny i pozostałe klawiszowe instrumenty strunowe:2,5
mln ECU
9201 20 00 0- Fortepiany koncertowe
92029202Pozostałe strunowe instrumenty muzyczne (np. gitary, skrzypce,
harfy):
9202 10- Smyczkowe:
9202 10 10 0- - Skrzypce
9202 90- Pozostałe:
9202 90 10 0- - Harfy
92059205Inne dęte instrumenty muzyczne (np. klarnety, trąbki, kobzy,
dudy):
9205 10 00 0- Instrumenty dęte blaszane
9205 90 00 0- Pozostałe
92099209Części i akcesoria instrumentów muzycznych (np. mechanizmy
pozytywek, karty, tarcze czy walce do mechanicznych instrumentów
muzycznych); metronomy, widełki stroikowe i kamertony dęte wszystkich
typów:
9209 10 00 0- Metronomy, widełki stroikowe oraz kamertony dęte
9209 30 00 0- Struny do instrumentów muzycznych
- Pozostałe:
9209 91 00 0- - Części i akcesoria do pianin i fortepianów
9209 92 00 0- - Części i akcesoria do instrumentów muzycznych z pozycji
nr 9202
9209 99- - Pozostałe:
9209 99 30 0- - - Części i akcesoria do instrumentów muzycznych z pozycji
nr 9205


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z
zagranicy do celów wojskowych, policyjnych, więziennictwa i obsługi granicznej
(Dz. U. Nr 152, poz. 763)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne wartościowe, w
wysokości 163 000 000 ECU, na przywóz towarów wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 151, poz. 737).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1995 r. (poz. 763)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE
LpWyszczególnienieKod PCN
ITowary oraz ich części produkowane według specjalnych warunków
technicznych i technologicznych, przeznaczone do celów wojskowych:
1. Materiały wybuchowe; produkty pirotechniczne; stopy piroforyczne;
niektóre materiały łatwo palnedział 36 z wyłączeniem ex. 3605
2. Bomby, granaty, torpedy, miny, rakiety i podobne uzbrojenie wojenne
oraz jego części; naboje, pociski i inna amunicja oraz jej części, w tym
przybitki nabojów śrutowych i kulowych9306
3. Czołgi oraz inne opancerzone samobieżne pojazdy bojowe z uzbrojeniem
lub bez oraz części tych pojazdów8710
4. Samoloty i śmigłowce oraz ich częściex. 8802, 8803
5. Okręty wojenne i ich częściex. 8906, 8908
6. Broń i amunicja, ich części i akcesoriadział 93
7. Łączność specjalna (z urządzeniami szyfrującymi i deszyfrującymi)ex.
dział 85
8. Pozostały sprzęt wyposażony w ogniowe środki rażenia, również części
aktywnych środków ogniowychex. sekcja XVII
IISprzęt pomocniczy i wyposażenie aktywnych środków ogniowych, produkowane
według specjalnych warunków technicznych i technologicznych, przeznaczone
do celów wojskowych, policyjnych, więziennictwa i obsługi granicznej:
1. Sprzęt i systemy kierowania ogniem, radiolokacyjne obserwacyjne i
nawigacyjneex. sekcja XVI ex. działy 90, 91
2. Sprzęt i systemy łącznościex. sekcja XVI, ex. dział 90
3. Trenażery i urządzenia testowesekcje różne
4. Maszyny, urządzenia, systemy elektryczne i elektroniczne oraz ich
częściex. sekcja XVI
5. Specjalne źródła zasilaniaex. dział 85
6. Narzędzia i aparaty optyczne, fotograficzne, kinematograficzne,
pomiarowe, kontrolne i precyzyjneex. działy 90,91
7. Środki transportuex. sekcje XVII
8. Inny sprzęt pomocniczy do celów wojskowych, policyjnych, więziennictwa
i obsługi granicznejsekcje różne
IIIMateriały, półprodukty, zespoły oraz części produkowane według
specjalnych technik i technologii z przeznaczeniem dla produkcji sprzętu
wojskowego, policyjnego i więziennictwa oraz dla potrzeb bieżącej
eksploatacji.sekcje różne

ex. dotyczy niektórych towarów z działów lub sekcji.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z
zagranicy do naprawy taboru kolejowego.
(Dz. U. Nr 152, poz. 764)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne wartościowe, w
wysokości 3 690 000 ECU, na przywóz towarów wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 151, poz. 737).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1995 r. (poz. 764)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE
Poz.Kod PCNWyszczególnienieWartość celna (ECU)
84088408Silniki spalinowe tłokowe z zapłonem samoczynnym (wysokoprężne i
średnioprężne):
8408 90- Pozostałe silniki:
- - Pozostałe:
8408 90 21 0- - - Do trakcji szynowej1 600 000
84098409Części nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do
silników z pozycji nr 8407 lub 8408:
- Pozostałe:
8409 91 00 0
- - Nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do tłokowych silników
spalinowych
500 000
84838483Wały napędowe (także wały krzywkowe i wały wykorbione) i korby;
obudowy łożysk i łożyska ślizgowe; mechanizmy i przekładnie zębate;
mechanizmy śrubowo-kulkowe lub śrubowo-wałeczkowe; skrzynie przekładniowe
i inne układy zmieniające prędkość, także przemienniki momentu obrotowego;
koła zamachowe i koła pasowe lub linowe, także wielokrążki i zblocza;
sprzęgła rozłączone i nierozłączne (także przeguby uniwersalne);
8483 10- Wały napędowe (także wały krzywkowe i wały wykorbione) i korby:
- - Pozostałe:
8483 10 90 0- - - Pozostałe
ex8483 10 90 0Pozostałe wały do stosowania w trakcji szynowej i silnikach
spalinowych400 000
8483 30- Obudowy łożysk nie zawierające łożysk tocznych; łożyska ślizgowe
- - Pozostałe:
8483 30 90 0- - - Łożyska ślizgowe100 000
85018501Silniki elektryczne i prądnice (z wyłączeniem zespołów
prądotwórczych):
- Inne silniki prądu przemiennego i wielofazowe:
8501 53- - O mocy wyjściowej powyżej 75 kW:
- - - Pozostałe:
8501 53 50 0- - - - Silniki trakcyjne
- - - - Pozostałe, o mocy wyjściowej:150 000
8501 53 92 0- - - - - Powyżej 75 kW ale nie przekraczającej 375 kW
- Prądnice prądu przemiennego (alternatory):
8501 62- - O mocy wyjściowej większej niż 75 kVA, ale nie większej niż 375
kVA:
8501 62 90 0- - - Pozostałe
ex8501 62 90 0Prądnice prądu przemiennego do lokomotyw spalinowych250 000
8501 64 00 0- - O mocy wyjściowej powyżej 750 kVA500 000
85038503 00Części nadające się wyłącznie lub zasadniczo do maszyn z
pozycji nr 8501 lub 8502:
- Pozostałe:
8503 00 99 0- - Pozostałe
ex8503 00 99 0Części do silników trakcyjnych lokomotyw spalinowych50 000
85048504Transformatory elektryczne, przekształtniki (np. prostowniki) oraz
wzbudniki:
8504 40- Przekształtniki:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
8504 40 94 0- - - - - Prostowniki
ex8504 40 94 0Prostowniki do prądnic trakcyjnych50 000
85118511Elektryczne urządzenia zapłonowe lub rozrusznikowe stosowane w
silnikach wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym lub samoczynnym (np.
iskrowniki, prądnice iskrownikowe, cewki zapłonowe, świece zapłonowe,
świece żarowe, silniki rozruszników); prądnice (np. prądu stałego lub
przemiennego) oraz wyłączniki współpracujące z takimi silnikami:
8511 40- Silniki rozruszników oraz rozruszniki pełniące rolę prądnic:
8511 40 90 0- - Pozostałe
ex8511 40 90 0Silniki rozruszników do trakcyjnych silników spalinowych40
000
86078607Części lokomotyw szynowych lub taboru kolejowego:
- Wózki zwrotne, jednoosiowe wózki Bissela, osie i koła i ich części:
8607 19- - Pozostałe (włącznie z częściami):
- - - Części wózków zwrotnych i wózków Bissela oraz podobnych
8607 19 99 0- - - - Pozostałe
ex8607 19 99 0Części wózków zwrotnych do lokomotyw szynowych50 000


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z
zagranicy na potrzeby przemysłu elektrotechnicznego.
(Dz. U. Nr 152, poz. 765)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne wartościowe, w
wysokości 1 868 200 ECU, na przywóz towarów wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 151, poz. 737).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1995 r. (poz. 765)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE
Poz.Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w tys. ECU
1234
39073907Poliacetale, inne polietery i żywice epoksydowe, w formach
podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i inne
poliestry, w formach podstawowych:
- Pozostałe poliestry:
3907 99- - Pozostałe:
3907 99 90 0- - - Pozostałe
ex3907 99 90 0Poliestry termoplastyczne PBT25,8
39093909Żywice aminowe, żywice fenolowe i poliuretany, w formach
podstawowych:
3909 10 00 0- Żywice mocznikowe; żywice tiomocznikowe
ex3909 10 00 0Tłoczywo mocznikowe na bazie żywic mocznikowych441
3909 20 00 0- Żywice melaminowe
ex3909 20 00 0 Tłoczywa melaminowo-formaldehydowe o podwyższonych
własnościach elektroizolacyjnych85,2
ex3909 20 00 0Tłoczywo melaminowe na bazie żywic melaminowych299,4
3909 40 00 0- Żywice fenolowe
ex3909 40 00 0Tłoczywo fenolowo-formaldehydowe na bazie żywic
fenolowych208,5
ex3909 40 00 0Tłoczywo fenolowe na bazie żywic fenolowych21,2
72267226Wyroby walcowane płaskie z innej stali stopowej, o szerokości
poniżej 600 mm:
- Ze stali krzemowej elektrotechnicznej:
7226 19- - Pozostałe:
7226 19 10 0- - - Nie obrobione inaczej niż walcowane na gorąco
ex7226 19 10 0Blachy prądnicowe o grubości 0,65 mm429,2
- - - Pozostałe:
7226 19 90 0- - - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm (ECSC)
ex7226 19 90 0Taśmy ze stali krzemowej elektrycznej o szerokości 58, 100,
110 mm i grubości 1 mm101,8
- Pozostałe:
7226 92- - Nie obrobione inaczej niż walcowane na zimno:
7226 92 90 0- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm
ex7226 92 90 0Taśmy bimetalowe o szerokości 4-12 mm i grubości 0,5-1,2
mm183,6
73187318Wkręty, śruby, nakrętki, śruby do drewna, haki gwintowane, nity,
zawleczki, przetyczki, podkładki (łącznie z podkładkami sprężystymi) oraz
wyroby podobne, ze stali:
- Wyroby gwintowane:
7318 14- - Wkręty samogwintujące:
- - - Pozostałe:
7318 14 99 0- - - - Pozostałe
ex7318 14 99 0Wkładki gwintowane M 3 x 6,56,9
74107410Folia miedziana (nawet drukowana, łączona z papierem, kartonem,
tworzywami sztucznymi lub podobnym materiałem podłożowym), o grubości (bez
podłoża) nie przekraczającej 0,15 mm:
- Bez podłoża:
7410 12 00 0- - Ze stopów miedzi
ex7410 12 00 0Folia miedziana ze stopów miedzi o podstawie brązu
berylowego22,9
74137413 00Skrętki, kable, taśmy plecione i podobne z miedzi, nie
izolowane elektrycznie:
- Pozostałe:
7413 00 91 0- - Z miedzi rafinowanej
ex7413 00 91 0 Linki z miedzi rafinowanej plecione (do szczotek
elektrycznych) o przekroju od 0,20 do 1,0 mm�25,3
81118111 00Mangan i wyroby z manganu, nawet odpady i złom:
8111 00 90 0- Pozostałe
ex8111 00 90 0Taśmy bimetalowe o szerokości 4 do 12 mm i grubości od 0,5
do 1,2 mm83,2
84838483Wały napędowe (także wały krzywkowe i wały wykorbione) i korby;
obudowy łożysk i łożyska ślizgowe; mechanizmy i przekładnie zębate;
mechanizmy śrubowo-kulkowe lub śrubowo-wałeczkowe; skrzynie przekładniowe
i inne układy zmieniające prędkość, także przemienniki momentu obrotowego;
koła zamachowe i koła pasowe lub linowe, także wielokrążki i zblocza;
sprzęgła rozłączne i nierozłączne (także przeguby uniwersalne):
8483 30- Obudowy łożysk, nie zawierające łożysk tocznych; łożyska
ślizgowe:
- - Pozostałe
8483 30 90 0- - - Łożyska ślizgowe
ex8483 30 90 0Łożyska ślizgowe, wahliwe, spiekane z proszków brązu117,8


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z
zagranicy dla przemysłu łożysk tocznych.
(Dz. U. Nr 152, poz. 766)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne ilościowe na
przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 151, poz. 737).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1995 r. (poz. 766)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE ILOŚCIOWE
Poz.Kod PCNWyszczególnienieIlość (tony)
1234
72287228Pozostałe sztaby i pręty z innej stali stopowej; kątowniki,
kształtowniki i profile z innej stali stopowej; sztaby i pręty drążone ze
stali stopowej lub nie stopowej, nadające się do celów wiertniczych:
7228 30- Pozostałe sztaby i pręty, nie obrobione więcej niż walcowanie na
gorąco, ciągnienie na gorąco lub wyciskanie:
- - Pozostałe:
- - - O przekroju poprzecznym w kształcie koła, o średnicy:
7228 30 69 0- - - - Poniżej 80 mm (ECSC)
ex7228 30 69 0Pręty ze stali łożyskowej do produkcji pierścieni wg DIN-100
Cr64 200
7228 50- Pozostałe sztaby i pręty, nie obrobione więcej niż gięcie na
zimno lub wykończenie na zimno:
7228 50 40 0- - Zawierające w masie nie mniej niż 0,9%, ale nie więcej niż
1,15% węgla, 0,5%, ale nie więcej niż 2% chromu oraz, jeśli jest obecny,
nie więcej niż 0,5% molibdenu
ex7228 50 40 0Pręty ze stali stopowej szlifowane wg PN-ŁH15 i ŁH15SG,
DIN-100 Cr6 i 100 CrMn6600
7228 60- Pozostałe sztaby i pręty:
- - Pozostałe:
7228 60 89 0- - - Pozostałe
ex7228 60 89 0 Pręty walcowane na gorąco; materiał wg PN-ŁH15 i ŁH15SG,
DIN-100 Cr6 i 100 CrMn6, GOST-X15 i X15-C5 900
72297229Drut z pozostałej stali stopowej:
7229 90- Pozostały:
7229 90 50 0- - Zawierający w masie nie mniej niż 0,9%, ale nie więcej niż
1,15% węgla, 0,5%, ale nie więcej niż 2% chromu oraz, jeśli jest obecny,
nie więcej niż 0,5% molibdenu
ex7229 90 50 0 Drut ze stali łożyskowej w kręgach; materiał wg PN-ŁH15,
DIN-100 Cr6 i 100 CrMn6, zawierający w masie: węgiel C od 0,95 do 1,1%,
chrom Cr od 1,35 do 1,65%, molibden Mo max 0,1%5 680
84828482Łożyska toczne:
- Części:
8482 91- - Kulki, igiełki i wałeczki:
8482 91 90 0- - - Pozostałe
ex8482 91 90 0Kulki łożyskowe300


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na towary przywożone z zagranicy na
potrzeby przemysłu hutniczego.
(Dz. U. Nr 152, poz. 767)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne ilościowe na
przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 151, poz. 737).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1995 r. (poz. 767)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE ILOŚCIOWE
Poz.Kod PCNWyszczególnienieIlość
1234
28042804Wodór, gazy szlachetne i inne niemetale:
- Krzem:
2804 69 00 0- - Pozostały1000 ton
28262826Fluorki, fluorokrzemiany, fluorogliniany i inne złożone sole
fluorowe:
- Fluorki:
2826 12 00 0- - Glinu2500 ton
38013801Sztuczny grafit; grafit koloidalny lub półkoloidalny; preparaty na
bazie grafitu lub innego węgla w postaci past, bloków, płyt lub innych
półproduktów:
3801 20- Grafit koloidalny lub półkoloidalny:
3801 20 10 0- - Grafit koloidalny w zawiesinie olejowej; grafit
półkoloidalny15 ton
38043804 00Ługi odpadowe z produkcji pulpy drzewnej, nawet stężone,
odcukrzone lub poddane obróbce chemicznej łącznie z ligninosulfanianami,
ale wyłączając olej talowy z poz. nr 3803:
3804 00 10 0- Stężony ług siarczynowy1600 ton
39013901Polimery etylenu w formach podstawowych:
3901 10- Polietylen o gęstości poniżej 0,94:
3901 10 90 0- - Pozostałe1500 ton
68066806Wełna żużlowa, wełna skalna i podobne wełny mineralne; wermikulit
porowaty, iły porowate, żużel spieniony i podobne porowate materiały
mineralne; mieszaniny i wyroby materiałów mineralnych izolujących
cieplnie, akustycznie lub pochłaniających dźwięki, inne niż z poz. nr 6811
lub 6812 albo działem 69:

6806 10 00 0- Wełna żużlowa, wełna skalna i podobne wełny mineralne
(łącznie z ich mieszaninami), luzem, w arkuszach lub w belach50 ton
72027202Żelazostopy:
- Żelazochrom:
7202 49- - Pozostały:
7202 49 50 0- - - Zawierający w masie powyżej 0,05%, ale nie
przekraczający 0,5% węgla1750 ton
7202 70 00 0- Żelazomolibden1230 ton
7202 80 00 0- Żelazowolfram i żelazokrzemowolfram95 ton
- Pozostały:
7202 92 00 0- - Żelazowanad780 ton
- Pozostały:
7202 93 00 0- - Żelazoniob41 ton
7202 99- - Pozostały:
- - - Żelazofosfor:
7202 99 11 0- - - - Zawierający w masie powyżej 3%, ale mniej niż 15%
fosforu (ECSC)540 ton
7202 99 80 0- - - Pozostałe12,5 tony
72087208Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości 600 mm
lub większej, walcowane na gorąco, nie platerowane, nie pokrywane ani nie
powlekane:
- Pozostałe, zwinięte, nie obrobione dalej oprócz walcowania na gorąco:
7208 36 00 0- - O grubości powyżej 10 mm (ECSC)
ex7208 36 00 0Taśma do zwijania rur spiralnie spawanych, walcowana na
gorąco ze stali niestopowej o grubości: 10.2, 11.0, 12.5 mm i szerokości
od 900 do 1250 mm6000 ton
7208 37- - O grubości 4,75 mm lub większej, lecz nie przekraczającej 10
mm:
7208 37 90 0- - - Pozostałe (ECSC)
ex7208 37 90 0
Taśma do zwijania rur spiralnie spawanych, walcowana na gorąco ze stali
niestopowej o grubości: 6.3, 7.1, 8.0, 8.8, 9.5 mm i szerokości od 900 do
1250 mm9600 ton
72097209Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej o szerokości 600 mm
lub większej, walcowane na zimno, nie platerowane, nie powlekane ani nie
pokrywane:
- Zwinięte, nie obrobione więcej oprócz walcowania na zimno:
7209 18- - O grubości mniejszej niż 0,5 mm:
- - - Pozostałe:
7209 18 91 0- - - - O grubości nie mniejszej niż 0,35 mm, ale mniejszej
niż 0,5 mm (ECSC)
ex7209 18 91 0
Blacha stalowa zimnowalcowana (nieżarzona tzw. "fullhard") o grubości 0,45
mm w kręgach o szerokości od 600 do 1500 mm20 000 ton

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z
zagranicy dla przemysłu motoryzacyjnego
(Dz. U. Nr 152, poz. 768)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne wartościowe,
w wysokości 571 092 409 ECU, na przywóz towarów wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
2. Kontyngent celny, o którym mowa w ust. 1, stosuje się wyłącznie do towarów
przywożonych w celu montażu przemysłowego nowych pojazdów samochodowych i innych
mechanicznych, objętych pozycjami nr 8701, 8702, 8703, 8704 i 8705 Taryfy
celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14
grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 151,
poz. 737), zwanej dalej "Taryfą celną", dokonywanego w zakładzie montującym lub
produkującym te pojazdy, pod warunkiem, że pojazdy będą montowane przemysłowo.
3. Przez użyte w ust. 2 określenie "montaż przemysłowy" rozumie się montaż w
skali rocznej:
1) nie mniej niż 1000 pojazdów - w przypadku pojazdów objętych pozycjami nr 8701
(z wyłączeniem 8701 20), 8703 i 8704 (o ładowności do 5000 kg) Taryfy celnej,
2) nie mniej niż 200 pojazdów - w przypadku pojazdów objętych pozycjami nr 8701
20, 8702, 8704 (o ładowności większej niż 5000 kg) oraz pojazdów objętych
pozycją nr 8705 Taryfy celnej.
ż 2. W razie wykorzystania towarów, o których mowa w ż 1, w celach innych niż
określone w ż 1 ust. 2 i 3, cło jest wymierzane i pobierane na zasadach
określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w ż 1 ust. 2.
ż 3. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
taryfie celnej.
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1995 r. (poz. 768)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE
Poz.Kod PCNWyszczególnienieWartość celna (ECU)
1234
27102710 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów
bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani
nie włączone, zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej
lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje
stanowią składniki zasadnicze:
- Oleje ciężkie:
- - Oleje smarowe; pozostałe oleje:
- - - Do innych celów:
2710 00 94 0- - - - Mieszanki do obróbki metali, oleje do smarowania form,
oleje antykorozyjne212 824
2710 00 96 0- - - - Oleje izolacyjne1 179 076
2710 00 98 0- - - - Pozostałe oleje smarowe oraz pozostałe oleje1 082 250
28092809Pięciotlenek fosforu; kwas fosforowy i kwasy polifosforowe:
2809 20 00 0- Kwas fosforowy i kwasy polifosforowe382 063
28342834Azotyny; azotany:
2834 10 00 0- Azotyny3 430
28352835Podfosforyny, fosforyny, fosforany i polifosforany:
- Fosforany:
2835 23 00 0- - Trójsodowy66 326
28362836Węglany; nadtlenowęglany (nadwęglany); techniczny węglan amonowy
zawierający karbaminian amonowy:
2836 20 00 0- Węglan sodowy153 289
28382838 00 00 0Pioruniany, cyjaniany i tiocyjaniany195 522
32073207Gotowe pigmenty, środki matujące i farby, szkliste emalie i
glazury, pobiałki (masy lejne), ciekłe materiały do wytwarzania połysku i
podobne preparaty używane w przemyśle ceramicznym, emalierskim i
szklarskim; fryta szklana i inne szkło w postaci proszku, granulek lub
płatków:
3207 30 00 0- Ciekłe materiały do wytwarzania połysku i podobne
preparaty93 134
32083208Farby i pokosty (łącznie z emaliami i lakierami) na bazie
polimerów syntetycznych i chemicznie modyfikowanych polimerów naturalnych,
rozproszonych lub rozpuszczonych w środowisku niewodnym; roztwory
określone w uwadze 4 do niniejszego działu:
3208 10- Na bazie poliestrów:
3208 10 90 0- - Pozostałe1 188 866
3208 20- Na bazie polimerów akrylowych lub winylowych:
3208 20 90 0- - Pozostałe2 634 430
3208 90- Pozostałe:1 983 000
3208 90 10 0- - Roztwory zdefiniowane w uwadze 4 do niniejszego działu1
743 434
- - Pozostałe:
3208 90 91 0- - - Na bazie polimerów syntetycznych76 981
3208 90 99 0- - - Na bazie chemicznie modyfikowanych polimerów
naturalnych80 786
32093209Farby i pokosty (także emalie i lakiery) na bazie polimerów
syntetycznych lub polimerów naturalnych modyfikowanych chemicznie,
rozproszone lub rozpuszczone w środowisku wodnym:
3209 90 00 0- Pozostałe131 751
32103210 00Pozostałe farby i pokosty (łącznie z emaliami, lakierami i
farbami klejowymi); gotowe pigmenty wodne używane do wykańczania skóry:
3210 00 10 0- Farby olejne oraz pokosty (łącznie z emaliami i lakierami)1
340
32143214Kit szklarski, kit ogrodniczy, kity żywiczne, masy uszczelniające
i podobne mastyksy; wypełniacze malarskie, nieogniotrwałe preparaty
powierzchniowe do fasad, ścian wewnętrznych, podłóg, sufitów itp.:
3214 10- Kity szklarskie, kit ogrodniczy, kity żywiczne, masy
uszczelniające i inne mastyksy; wypełniacze malarskie:
3214 10 10 0- - Kity szklarskie, kit ogrodniczy, kity żywiczne, masy
uszczelniające i inne mastyksy3 630 558
34023402Organiczne środki powierzchniowo czynne (inne niż mydło);
preparaty powierzchniowo czynne, preparaty do prania (łącznie z
pomocniczymi preparatami piorącymi) oraz preparaty czyszczące, zawierające
lub nie zawierające mydła, inne niż te w pozycji nr 3401:
3402 90- Pozostałe:
3402 90 10 0- - Preparaty powierzchniowo czynne68 020
34033403Preparaty smarowe (łącznie z cieczami chłodząco-smarującymi,
preparatami do rozluźniania śrub i nakrętek, preparatami przeciwrdzewnymi
i antykorozyjnymi, preparatami do wyjmowania z formy opartymi na smarach)
oraz preparaty stosowane do natłuszczania materiałów włókienniczych,
skóry, skór futerkowych i innych materiałów, wyłączając preparaty
zawierające w masie, jako składnik zasadniczy 70% lub więcej olejów
otrzymanych z ropy naftowej lub olejów otrzymanych z minerałów
bitumicznych:
- Zawierające oleje ropy naftowej lub oleje otrzymane z minerałów
bitumicznych:
3403 19- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
3403 19 91 0- - - - Preparaty do smarowania maszyn, urządzeń i pojazdów15
274
3403 19 99 0- - - - Pozostałe425 649
- Pozostałe:
3403 99- - Pozostałe:
3403 99 90 0- - - Pozostałe106 413
34043404Woski sztuczne i preparowane:
3404 90- Pozostałe:
3404 90 90 0- - Pozostałe12 687
35063506Gotowe kleje i inne gotowe spoiwa, gdzie indziej nie uwzględnione
ani nie włączone; produkty przygotowane do użycia jako kleje lub spoiwa,
przeznaczone do sprzedaży detalicznej, nie przekraczające masy netto 1 kg:
- Pozostałe:
3506 91 00 0- - Spoiwa na bazie kauczuku lub tworzyw sztucznych (łącznie
ze sztucznymi żywicami)849 571
3506 99 00 0- - Pozostałe643 642
38143814 00Organiczne złożone rozpuszczalniki i rozcieńczalniki, gdzie
indziej nie wymienione ani nie włączone; gotowe zmywacze farb i lakierów:
3814 00 90 0- Pozostałe41 805
38153815Inicjatory reakcji, przyspieszace reakcji oraz preparaty
katalityczne, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone
3815 90 00 0- Pozostałe9 721
38193819 00 00 0Hydrauliczne płyny hamulcowe i inne gotowe płyny hamulcowe
nie zawierające lub zawierające w masie mniej niż 70% olejów otrzymanych z
ropy naftowej lub olejów otrzymanych z minerałów bitumicznych32 836
38203820 00 00 0Środki zapobiegające zamarzaniu i płyny
przeciwoblodzeniowe59 393
38243824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne
i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z
mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone, produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone:
- Mieszaniny zawierające perchlorowcowane pochodne węglowodorów
acyklicznych zawierające dwa lub więcej różnych chlorowców:
3824 71 00 0- - Zawierające węglowodory acykliczne perchlorowcowane tylko
fluorem i chlorem29 984
3824 90- Pozostałe:
3824 90 40 0
- Złożone rozpuszczalniki nieorganiczne i rozcieńczalniki do lakierów i
produktów podobnych71 225
39073907Poliacetale, inne polietery i żywice epoksydowe, w formach
podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i inne
poliestry, w formach podstawowych:
3907 30 00 0- Żywice epoksydowe1 152 825
39083908Poliamidy w formach podstawowych:
3908 10 00 0- Poliamid-6, -11, -12, -6,6, -6,9, -6,10 lub -6,122 542
39173917Rury, przewody i węże oraz ich wyposażenie (np. złącza, kolanka,
kołnierze) z tworzyw sztucznych:
- Rury, przewody i węże, sztywne:
3917 29- - Z pozostałych tworzyw sztucznych:
- - - Pozostałe:
3917 29 99 0- - - - Pozostałe19 843
- Pozostałe rury, przewody i węże:
3917 32- - Pozostałe, nie wzmocnione ani nie połączone z innymi
materiałami, bez wyposażenia:
- - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar przekroju
poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione inaczej:
- - - - Z produktów polimeryzacji addycyjnej:
3917 32 35 0- - - - - Z polimerów chlorku winylu299 778
3917 33- - Pozostałe, nie wzmocnione ani nie połączone z innymi
materiałami, z wyposażeniem:
3917 33 90 0- - - Pozostałe2 411 280
3917 39- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
3917 39 99 0- - - - Pozostałe76 063
3917 40- Wyposażenie:
3917 40 90 0- - Pozostałe70 000
39193919Samoprzylepne płyty, arkusze, błony, folie, taśmy, pasy i inne
płaskie kształty, z tworzyw sztucznych, nawet w rolkach:
3919 10- W rolkach o szerokości nie przekraczającej 20 cm:
- - Pozostałe:
- - - Z produktów polimeryzacji kondensacyjnej lub z przegrupowaniem,
nawet zmodyfikowane chemicznie:
3919 10 39 0- - - - Pozostałe123 031
3919 10 90 0- - - Pozostałe2 543
3919 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
3919 90 90 0- - - Pozostałe706 799
39203920Pozostałe płyty, arkusze, błony, folie i pasy, z tworzyw
sztucznych niekomórkowych, nie wzmocnionych, nie laminowanych, nie na
podłożu ani nie połączonych podobnie z innym materiałem:
- Z pozostałych tworzyw sztucznych:
3920 99- - Z pozostałych tworzyw sztucznych:
3920 99 50 0- - - Z produktów polimeryzacji addycyjnej8 209
39263926Pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych oraz artykuły z innych
materiałów objętych pozycjami od 3901 do 3914:
3926 30 00 0- Wyposażenie mebli, nadwozi itp.6 044 766
3926 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
3926 90 91 0- - - - Wyprodukowane z arkusza46 559
3926 90 99 0- - - - Pozostałe4 967 761
40094009Przewody, rury i węże, z kauczuku wulkanizowanego innego niż
ebonit, z lub bez wyposażenia (np. złącza, kolanka, kołnierze):
4009 10 00 0- Nie wzmocnione ani inaczej nie połączone z innym materiałem,
bez wyposażenia5 530 331
4009 30 00 0- Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z materiałami
włókienniczymi, bez wyposażenia1 452 468
4009 40 00 0- Wzmocnione lub inaczej połączone z innymi materiałami, bez
wyposażenia1 434 728
4009 50- Z wyposażeniem:
- - Pozostałe:
4009 50 90 0- - - Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z innymi
materiałami447 730
40104010Taśmy przenośnikowe lub pasy napędowe oraz materiały na nie z
kauczuku wulkanizowanego:
- Taśmy przenośnikowe oraz materiały na nie:
4010 12 00 0- - Wzmocnione tylko materiałami włókienniczymi85 130
- Pasy napędowe oraz materiały na nie:
4010 21 00 0- - Pasy napędowe bez końca, o przekroju poprzecznym
trapezoidalnym (pasy V), żłobione lub nie, o obwodzie powyżej 60 cm, ale
nie przekraczającym 180 cm550 462
4010 22 00 0
- - Pasy napędowe bez końca, o przekroju poprzecznym trapezoidalnym (pasy
V), żłobione lub nie, o obwodzie powyżej 180 cm, ale nie przekraczającym
240 cm
40114011Nowe opony pneumatyczne, z kauczuku:
4011 10 00 0- W rodzaju stosowanych w samochodach osobowych (łącznie z
kombi i wyścigowymi)8 524 513
4011 20- W rodzaju stosowanych w autobusach lub ciężarówkach:
4011 20 10 0- - O współczynniku obciążenia nie przekraczającym 1212 841
226
40164016Pozostałe artykuły z kauczuku wulkanizowanego:
- Pozostałe:
4016 93- - Uszczelki, podkładki i inne uszczelnienia:
4016 93 90 0- - - Pozostałe9 856 251
4016 99- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
- - - - - Do pojazdów mechanicznych objętych pozycjami od 8701 do 8705
4016 99 52 0- - - - - - Części z gumy połączonej z metalem1 890 354
4016 99 58 0- - - - - - Pozostałe304 910
42024202Kufry, walizy, pudła na kapelusze, teczki, aktówki, tornistry,
torby pilota, futerały na: lornetki, okulary, aparaty fotograficzne,
instrumenty muzyczne, strzelby, rewolwery i podobne pokrowce; torby
podróżne, kosmetyczki, plecaki, torebki, torby na zakupy, portfele,
portmonetki, mapniki, papierośnice, woreczki na tytoń, torby na narzędzia,
torby sportowe, pojemniki na butelki, szkatułki na biżuterię, puderniczki,
kasety na sztućce i podobne pojemniki ze skóry lub ze skóry wtórnej, z
folii z tworzyw sztucznych, z materiałów włókienniczych, z fibry lub
tektury, również w całości lub głównie pokryte takimi materiałami:
- Kufry, walizy, pudła na kapelusze, teczki, aktówki, tornistry i podobne
wyroby:
4202 12- - Z zewnętrzną powierzchnią z tworzyw sztucznych lub z materiałów
włókienniczych:
4202 12 50 0- - - Z uformowanego tworzywa sztucznego51 952
48214821Etykiety wszelkich rodzajów z papieru i kartonu, nawet drukowane:
4821 10- Drukowane:
4821 10 90 0- - Pozostałe11 194
48234823Pozostały papier, tektura, wata celulozowa i wstęgi włókien
celulozowych, pocięte do wymiaru lub kształtu; inne wyroby z masy
papierniczej, papieru, kartonu, waty celulozowej lub wstęg włókien
celulozowych:
- Papier podgumowany lub z naniesioną warstwą kleju, w postaci pasków lub
zwojów:
4823 11- - Samoprzylepny:
- - - O szerokości nie przekraczającej 10 cm, powleczone kauczukiem
naturalnym lub syntetycznym:
4823 11 11 0- - - - Samoprzylepny z jednej strony3 321
49114911Inne wyroby drukowane, łącznie z drukowanymi obrazkami i
fotografiami:
- Pozostałe:
4911 99 00 0- - Pozostałe44 777
59115911Tkaniny i wyroby z materiałów włókienniczych do zastosowań
technicznych, wyszczególnione w uwadze 7 do niniejszego działu:
5911 90- Pozostałe:
5911 90 90 0- - Pozostałe42 564
63076307Pozostałe artykuły konfekcjonowane, łącznie z wykrojami odzieży:
6307 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
6307 90 99 0- - - Pozostałe1 013 594
68046804Kamienie młyńskie, kamienie szlifierskie, ściernice itp., bez
opraw do szlifowania, ostrzenia, polerowania, obciągania lub cięcia,
osełki do ręcznego ostrzenia i polerowania oraz ich części, z kamienia
naturalnego, ze spiekanych materiałów ściernych naturalnych lub
sztucznych, lub z ceramiki, nawet z częściami z innych materiałów:
6804 10 00 0- Kamienie młyńskie i kamienie szlifierskie do mielenia,
kruszenia i rozcierania153 233
- Pozostałe kamienie młyńskie, kamienie szlifierskie, ściernice, itp.:
6804 21 00 0- - Ze scalonych diamentów syntetycznych lub naturalnych102
155
6804 22- - Scalone z innych materiałów ściernych lub z ceramiki:
- - - Ze sztucznych materiałów ściernych ze spoiwem:
- - - - Z żywic syntetycznych lub sztucznych:
6804 22 18 0- - - - - Wzmocnione21 283
6804 22 90 0- - - Pozostałe127 694
68056805Proszek lub ziarno z naturalnych lub sztucznych materiałów
ściernych, na podłożu z materiału włókienniczego, papieru, tektury lub
innych materiałów, nawet cięte do kształtu, zszywane lub inaczej
wyprodukowane:
6805 10 00 0- Tylko na podłożu z tkaniny102 155
6805 20 00 0- Tylko na podłożu z papieru lub tektury106 413
6805 30- Na podłożu z innych materiałów:
6805 30 10 0- - Na podłożu z tkaniny połączonej z papierem lub tekturą
6805 30 20 0- - Na podłożu z fibry106 413
6805 30 80 0- - Pozostałe
68136813Materiały cierne i wyroby z nich (np. arkusze, rolki, pasy,
segmenty, tarcze, podkładki, okładziny), nie montowane, do hamulców,
sprzęgieł, itp., na bazie azbestu lub innych substancji mineralnych lub
celulozy, nawet łączone z materiałami włókienniczymi lub innymi:
6813 10- Okładziny i klocki hamulcowe:
6813 10 90 0- Pozostałe826 382
70077007Szkło bezpieczne, złożone ze szkła hartowanego (temperowanego) lub
warstwowego:
- Hartowane (temperowane) szkło bezpieczne:
7007 11- - O wymiarach i kształtach odpowiednich dla pojazdów, samolotów,
statków kosmicznych lub morskich:
7007 11 10 0- - - O wymiarach i kształtach odpowiednich dla pojazdów
silnikowych4 874 103
- Warstwowe szkło bezpieczne:
7007 21- - O wymiarach i kształtach odpowiednich dla pojazdów, samolotów,
statków kosmicznych lub morskich:
- - - Pozostałe:
7007 21 91 0- - - - O wymiarach i kształtach odpowiednich dla pojazdów
silnikowych3 837 382
70097009Lustra, w ramach lub nie, łącznie z lusterkami wstecznymi:
7009 10 00 0- Lusterka wsteczne do pojazdów1 643 036
70197019Włókna szklane (łącznie z watą szklaną) oraz wyroby z nich (np.
przędza, tkaniny):
7019 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
7019 90 99 0- - - Pozostałe592 349
72097209Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej o szerokości 600 mm
lub większej, walcowane na zimno, nie platerowane, nie powlekane ani nie
pokrywane:
- Zwinięte nie obrobione więcej oprócz walcowania na zimno:
7209 17- - O grubości 0,5 mm lub większej, ale nie przekraczającej 1 m
7209 17 90 0- - - Pozostałe (ECSC)368 831
72107210Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej o szerokości 600 mm
lub więcej, platerowane, powlekane lub pokrywane:
7210 30- Elektrolitycznie pokrywane lub powlekane cynkiem:
7210 30 90 0- - Pozostałe9 987 343
- W inny sposób powlekane lub pokrywane cynkiem:
7210 49- - Pozostałe:
7210 49 90 0- - - Pozostałe14 199 149
72117211Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości
poniżej 600 mm, nie platerowane, nie powlekane ani nie pokrywane:
- Nie obrobione więcej oprócz walcowania na gorąco:
7211 14- - Pozostałe o grubości 4,75 mm i więcej
7211 14 90 0- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm (ECSC)18 610
7211 19- - Pozostałe:
7211 19 90 0- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm (ECSC)471 805
- Nie obrobione oprócz walcowania na zimno
7211 29- - Pozostałe:
- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
7211 29 90 0- - - - Zawierające w masie 0,6% lub więcej węgla15 891
72127212
Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości poniżej 600
mm, platerowane, powlekane lub pokrywane:
7212 20- Elektrolicznie pokrywane lub powlekane cynkiem:
- - O szerokości powyżej 500 mm:
7212 20 11 0- - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo (ECSC)790 957
7212 20 90 0- - O szerokości nie przekraczającej 500 mm2 435 061
7212 30- W inny sposób powlekane lub pokrywane cynkiem:
7212 30 90 0- - O szerokości nie przekraczającej 500 mm117 095
7212 60- Platerowane:
- - O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
- - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo:
7212 60 93 0- - - - Pozostałe4 361 982
72157215Pozostałe sztaby i pręty ze stali niestopowej:
7215 10 00 0- Ze stali automatowej, nie obrobione więcej niż gięcie na
zimno lub wykończenie na zimno407 331
7215 50- Pozostałe, nie obrobione więcej oprócz gięcia na zimno lub
wykończenia na zimno:
- - Zawierające w masie mniej niż 0,25% węgla:
7215 50 19 0- - - Pozostałe132 416
7215 50 30 0- - Zawierające w masie 0,25% lub więcej ale mniej niż 0,6%
węgla138 782
72167216Kątowniki, kształtowniki i profile ze stali niestopowej:
- Profile "L" lub "T", nie obrobione więcej niż walcowanie na gorąco,
ciągnienie na gorąco lub wyciskanie, o wysokości poniżej 80 mm:
7216 21 00 0- - Profile "L" (ECSC)2 835
72227222Pozostałe sztaby i pręty ze stali nierdzewnej; kątowniki,
kształtowniki i profile ze stali nierdzewnej:
7222 20- Sztaby i pręty, nie obrobione więcej oprócz gięcia na zimno lub
wykończenia na zimno:
- - O przekroju poprzecznym w kształcie koła:
- - - O średnicy mniejszej niż 25 mm, zawierające w masie:
7222 20 31 0- - - - 2,5% lub więcej niklu357 257
72267226Wyroby walcowane płaskie z innej stali stopowej, o szerokości
poniżej 600 mm:
- Pozostałe:
7226 91- - Nie obrobione więcej niż walcowanie na gorąco:
7226 91 90 0- - - O grubości mniejszej niż 4,75 mm (ECSC)34 945
72287228Pozostałe sztaby i pręty z innej stali stopowej; kątowniki,
kształtowniki i profile z innej stali stopowej; sztaby i pręty drążone ze
stali stopowej lub niestopowej, nadające się do celów wiertniczych:
7228 30- Pozostałe sztaby i pręty, nie obrobione więcej niż walcowanie na
gorąco, ciągnienie na gorąco lub wyciskanie:
- - Pozostałe:
7228 30 89 0- - - Pozostałe (ECSC)527 497
7228 50- Pozostałe sztaby i pręty, nie obrobione więcej niż gięcie na
zimno lub wykończenie na zimno:
- - Pozostałe:
- - - O przekroju poprzecznym w kształcie koła, o średnicy:
7228 50 69 0- - - - Poniżej 80 mm824 316
7228 50 89 0- - - Pozostałe1 017 270
7228 60- Pozostałe sztaby i pręty:
- - Pozostałe:
7228 60 89 0- - - Pozostałe54 505
73037303 00Rury, przewody rurowe i profile drążone, z żeliwa:
7303 00 90 0- Pozostałe204 400
73047304Rury, przewody rurowe i profile drążone, bez szwu, ze stali:
- Pozostałe, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali niestopowej:
7304 31- - Ciągnione na zimno lub walcowane na zimno:
- - - Pozostałe:
7304 31 91 0- - - - Rury precyzyjne673 941
7304 31 99 0- - - - Pozostałe1 112 903
- Pozostałe, o okrągłym przekroju poprzecznym, z innej stali stopowej:
7304 51- - Ciągnione na zimno lub walcowane na zimno:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
7304 51 91 0- - - - - Rury precyzyjne489 046
73067306Pozostałe rury, przewody rurowe i profile drążone ze stali (np. z
otwartym szwem lub spawane, nitowane lub zamykane w podobny sposób):
7306 30- Pozostałe, spawane, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali
niestopowej:
- - Pozostałe:
- - - Rury precyzyjne, o grubości ścianki:
7306 30 29 0- - - - Powyżej 2 mm466 850
7306 40- Pozostałe, spawane, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali
nierdzewnej:
- - Pozostałe:
7306 40 99 0- - - Pozostałe4 340
73077307Łączniki rur lub przewodów rurowych (np. złączki nakrętne,
kolanka, tuleje) z żeliwa lub stali:
- Pozostałe, ze stali nierdzewnej:
7307 29- - Pozostałe:
7307 29 90 0- - - Pozostałe75 000
73097309 00Zbiorniki, cysterny, kadzie i podobne pojemniki na dowolny
materiał (inny niż sprężony lub skroplony gaz), ze stali, o pojemności
przekraczającej 300 l, nawet pokrywane lub izolowane cieplnie, lecz nie
wyposażone w urządzenia mechaniczne lub termiczne:
- Do cieczy:
- - Pozostałe, o pojemności:
7309 00 59 0- - - Nie przekraczającej 100 000 litrów77 700
73127312Skrętki, liny, kable, taśmy plecione, zawiesia itp., ze stali, nie
izolowane elektrycznie:
7312 10- Skrętki, liny i kable:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe, z maksymalnym wymiarem przekroju poprzecznego:
- - - - Nie przekraczającym 3 mm:
7312 10 51 0- - - - - Powlekane lub pokrywane stopami cynku z miedzią
(mosiądzem)571 711
7312 10 59 0- - - - - Pozostałe
7312 90- Pozostałe:75 000
7312 90 90 0- - Pozostałe
73157315Łańcuchy i ich części, ze stali:
- Łańcuch przegubowy i jego części:
7315 11- - Łańcuch tulejkowy:
7315 11 90 0- - - Pozostałe441 937
7315 12 00 0- - Pozostałe łańcuchy743 680
73187318Wkręty, śruby, nakrętki, śruby do drewna, haki gwintowane, nity,
zawleczki, przetyczki, podkładki (łącznie z podkładkami sprężystymi) oraz
wyroby podobne, ze stali:
- Wyroby gwintowane:
7318 12- - Pozostałe wkręty do drewna:
7318 12 90 0- - - Pozostałe37 314
7318 13 00 0- - Haki gwintowane i pierścienie gwintowane482 686
7318 14- - Wkręty samogwintujące:
- - - Pozostałe:
7318 14 91 0- - - - Wkręty z gwintem o dużym skoku160 559
7318 15- - Pozostałe wkręty i śruby, nawet z nakrętkami i podkładkami
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
- - - - - Bez główek:
7318 15 30 0- - - - - - Ze stali nierdzewnej195 038
- - - - - Z główką:
- - - - - - Wkręty z wycięciami i z łbem o krzyżowym gnieździe:
7318 15 59 0- - - - - - - Pozostałe815 436
- - - - - - Śruby sześciokątne:
7318 15 70 0- - - - - - - Ze stali nierdzewnej119 983
- - - - - - - Pozostałe, o wytrzymałości na rozciąganie:
7318 15 81 0- - - - - - - - Poniżej 800 MPa2 099 073
7318 15 81 0- - - - - - - - 800 MPa lub więcej966 186
7318 15 90 0- - - - - - Pozostałe212 782
7318 16- - Nakrętki:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
7318 16 50 0- - - - - Nakrętki samozabezpieczające się876 786
- - - - - Pozostałe, o średnicy wewnętrznej:
7318 16 91 0- - - - - - Nie przekraczającej 12 mm677 317
7318 16 99 0- - - - - - Powyżej 12 mm501 520
7318 19 00 0- - Pozostałe1 994 033
- Wyroby niegwintowane:
7318 21 00 0- - Podkładki sprężyste i pozostałe podkładki ustalające485
534
7318 22 00 0- - Pozostałe podkładki1 134 665
7318 23 00 0- - Nity160 161
7318 24 00 0- - Zawleczki i przetyczki58 861
7318 29 00 0- - Pozostałe498 915
73207320Sprężyny i pióra do resorów, ze stali:
7320 20- Sprężyny śrubowe:
7320 20 20 0- - Obrobione na gorąco121 839
- - Pozostałe:
7320 20 81 0- - - Sprężyny zwojowe ściskane591 053
7320 20 85 0- - - Sprężyny zwojowe rozciągane24 976
7320 20 89 0- - - Pozostałe573 372
7320 90- Pozostałe:
7320 90 90 0- - Pozostałe3 438 528
73257325Pozostałe odlewane artykuły z żeliwa lub stali:
- Pozostałe:
7325 99- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
7325 99 99 0- - - - Pozostałe6 084 378
73267326Pozostałe artykuły ze stali:
7326 90- Pozostałe:
- - Pozostałe artykuły ze stali:
7326 90 93 0- - - Kute w matrycy zamkniętej1 542 789
7326 90 97 0- - - Pozostałe2 120 515
74087408Drut miedziany:
- Ze stopów miedzi:
7408 29 00 0- - Pozostałe3 889
74117411Rury i przewody rurowe z miedzi:
- Ze stopów miedzi:
7411 29- - Pozostałe:
7411 29 10 0- - - Proste176 461
74127412Łączniki rur lub przewodów rurowych z miedzi (np. złączki
nakrętne, kolanka, tuleje):
7412 20 00 0- Ze stopów miedzi143 168
74197419Pozostałe artykuły z miedzi:
- Pozostałe:
7419 99 00 0- - Pozostałe7 365
76057605Drut aluminiowy:
- Z aluminium niestopowego:
7605 19 00 0- - Pozostały44 584
76167616Pozostałe artykuły z aluminium:
7616 10 00 0- Gwoździe, gwoździe z szeroką główką, klamry (inne niż objęte
pozycją nr 8305), wkręty, śruby, nakrętki, haki gwintowane, nity,
przetyczki, zawleczki, podkładki i podobne artykuły7 977
- Pozostałe:
7616 99- - Pozostałe:
7616 99 90 0- - - Pozostałe11 314 818
78067806 00Pozostałe artykuły z ołowiu:
7806 00 90 0- Pozostałe43 207
79057905 00 00 0Blachy grube, cienkie, taśma i folia, z cynku21 649
82048204Klucze maszynowe ręczne (nawet klucze dynamometryczne, ale bez
pokręteł do gwintowników); wymienne gniazda do kluczy nasadowych z
rękojeściami lub bez:
- Klucze maszynowe ręczne:
8204 11 00 0- - Nienastawne95 595
82058205Narzędzia ręczne (nawet diamenty szklarskie), nie wymienione ani
nie ujęte gdzie indziej; lampy lutownicze; imadła i podobne wyroby nie
będące wyposażeniem ani częściami obrabiarek; kowadła; przenośne ogniska
kowalskie; ściernice z ramami obsługiwane ręcznie lub nożnie:
8205 40 00 0- Wkrętaki63 409
- Pozostałe narzędzia ręczne (nawet diamenty szklarskie):
8205 59- - Pozostałe:
8205 59 90 0- - - Pozostałe57 216
8205 70 00 0- Imadła, zaciski i podobne21 283
8205 90 00 0
- Komplety złożone z artykułów wymienionych w dwóch lub więcej powyższych
podpozycjach205 909
82078207Narzędzia wymienne do narzędzi ręcznych nawet napędzanych
mechanicznie lub do obrabiarek (np. do prasowania, tłoczenia, kucia na
prasach, przebijania, wykrawania, gwintowania otworów i wałków, wiercenia,
wytaczania, przeciągania, frezowania, toczenia lub wkręcania wkrętów),
nawet ciągadła, ciągowniki bądź matryce do wyciskania metalu oraz
narzędzia do wiercenia w kamieniu lub do wierceń ziemnych:
8207 90- Pozostałe narzędzia wymienne:
8207 90 10 0- - Z częścią roboczą z diamentu lub z diamentu
polikrystalicznego212 824
82098209 00Płytki, nakładki, końcówki i podobne robocze elementy narzędzi,
nie zamontowane, z cermetali:
8209 00 20 0- Płytki wieloostrzowe357 545
83018301

Kłódki i zamki (na klucze, szyfrowe lub elektryczne), z metalu
nieszlachetnego; zamknięcia i okucia z zamknięciami, zawierające zamki, z
metalu nieszlachetnego; klucze do wszelkich wyrobów wymienionych powyżej,
z metalu nieszlachetnego:
8301 20 00 0- Zamki w rodzaju używanych do pojazdów mechanicznych2 607 933

8301 70 00 0- Klucze występujące oddzielnie4 071 387
83028302Oprawy, okucia i podobne wyroby z metalu nieszlachetnego nadające
się do mebli, drzwi, schodów, okien, żaluzji, nadwozi pojazdów, wyrobów
rymarskich, waliz, kufrów, kasetek itp.; wieszaki, podpórki i podobne
uchwyty z metalu nieszlachetnego; kółka samonastawne z zamocowaniem z
metalu nieszlachetnego, automatyczne urządzenia do zamykania drzwi z
metalu nieszlachetnego:
8302 10- Zawiasy:
8302 10 90 0- - Pozostałe963 036
8302 30 00 0- Pozostałe oprawy, okucia i podobne wyroby nadające się do
pojazdów mechanicznych3 662 131
83088308Zatrzaski, okucia z zatrzaskami lub innymi zamknięciami, klamerki,
sprzączki, zapinki, haczyki, oczka, pętelki i podobne wyroby z metali
nieszlachetnych, w rodzaju używanych do odzieży, obuwia, zasłon, torebek
damskich, toreb podróżnych lub innych wyrobów gotowych, nity rurkowe lub
rozwidlone, z metali nieszlachetnych; wisiorki i ozdoby z metali
nieszlachetnych:
8308 20 00 0- Nity rurkowe lub rozwidlone80 215
8308 90 00 0- Pozostałe, także części587 840
84098309Korki, pokrywki i wieczka (także korki z główką, zakrętki i korki
ułatwiające nalewanie), kapsle do butelek, korki gwintowane, pokrywki na
korki, plomby i inne akcesoria do opakowań, z metali nieszlachetnych:
8309 90- Pozostałe:
8309 90 90 0- - Pozostałe83 987
83108310 00 00 0Szyldy, tablice z nazwami, tablice adresowe i podobne
tablice, numery, litery i inne symbole, z metali nieszlachetnych, z
wyłączeniem tych, które są objęte pozycją nr 940569 413
83118311Druty, pręty, rury, płyty, elektrody i podobne wyroby, z metali
nieszlachetnych lub z węglików metali, w otulinie lub z rdzeniem z topnika
w rodzaju używanych do lutowania miękkiego lub twardego, spawania lub
osadzania metali lub węglików metali; druty i pręty ze scalonych proszków
metali nieszlachetnych, używane w metalizacji natryskowej:
8311 90 00 0- Pozostałe, także części1 021 801
84078407Silniki spalinowe z zapłonem iskrowym z tłokami wykonującymi ruch
posuwisto-zwrotny lub obrotowy:
- Silniki z tłokami wykonującymi ruch posuwisto-zwrotny, w rodzaju
używanych do napędu pojazdów z działu 87:
8407 32- - O pojemności cylindra powyżej 50 cmł, lecz nie przekraczającej
250 cmł:
8407 32 90 0- - - O pojemności cylindra powyżej 125 cmł, lecz nie
przekraczającej 250 cmł87 300 000
84098409Części nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do
silników z pozycji nr 8407 lub 8408:
- Pozostałe:
8409 91 00 0
- - Nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do tłokowych silników
spalinowych156 400 874
84138413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe;
podnośniki do cieczy:
8413 30- Pompy paliwa, oleju lub chłodziwa do tłokowych silników
spalinowych:
- - Pozostałe:
8413 30 91 0- - - Pompy wtryskowe355 970
8413 30 99 0- - - Pozostałe
8413 70- Pozostałe pompy odśrodkowe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe, o średnicy wylotu:
8413 70 40 0- - - - Nie przekraczającej 15 mm290 970
- Pozostałe pompy; podnośniki do cieczy:
8413 81- - Pompy:
8413 81 90 0- - - Pozostałe623 420
- Części:
8413 91- - Pomp:
8413 91 90 0- - - Pozostałe296
84148414Pompy powietrzne lub próżniowe, sprężarki i wentylatory powietrza
lub innych gazów; okapy wentylacyjne lub recyrkulacyjne z wbudowanym
wentylatorem, z filtrami lub bez:
- Wentylatory:
8414 59- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8414 59 50 0- - - - Wentylatory promieniowe1 591 421
8414 80- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Turbosprężarki:
8414 80 29 0- - - - Wielostopniowe611 800
8414 90- Części:
8414 90 90 0- - Pozostałe102 155
84158415Klimatyzatory, zawierające wentylator napędzany silnikiem oraz
elementy służące do zmiany temperatury i wilgotności, także klimatyzatory
nie posiadające możliwości oddzielnej regulacji wilgotności:
- Pozostałe:
8415 82- - Pozostałe, zawierające agregat schładzający:
8415 82 80 0- - - Pozostałe8 167 875
8415 83- - Nie zawierające agregatu schładzającego:
8415 83 90 0- - - Pozostałe1 865 700
8415 90- Części:
8415 90 90 0- - Pozostałe502 768
84188418Chłodziarki, zamrażarki i inne urządzenia chłodzące lub
zamrażające, elektryczne lub inne; pompy cieplne inne niż klimatyzatory z
pozycji nr 8415:
- Części:
8418 99- - Pozostałe:
8418 99 10 0- - - Parowniki i skraplacze, z wyłączeniem przeznaczonych do
chłodziarek domowych204 400
84218421Wirówki, także suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do
filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów:
- Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy:
8421 23- - Filtry do oleju lub paliwa do silników spalinowych:
8421 23 90 0- - - Pozostałe951 091
- Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania gazów:
8421 31- - Filtry powietrza dolotowego do silników spalinowych:
8421 31 90 0- - - Pozostałe3 451 108
8421 39- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8421 39 30 0- - - - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania
powietrza261 520
- - - - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania pozostałych
gazów:
8421 39 71 0- - - - - Metodą katalityczną4 681 106
- Części:
8421 99 00 0- - Pozostałe541 234
84248424Urządzenia mechaniczne (obsługiwane ręcznie lub inaczej) do
rozrzucania, rozpraszania lub rozpylania cieczy lub proszków; gaśnice
napełnione lub nie napełnione; pistolety natryskowe i podobne urządzenia;
maszyny do wytwarzania strumienia pary lub piasku i podobne maszyny
wytwarzające strumień czynnika roboczego:
- Pozostałe urządzenia:
8424 89- - Pozostałe:
8424 89 20 0
- - - Urządzenia rozpylające do wytrawiania, usuwania powłok lub
oczyszczania płytek półprzewodnikowych
8424 89 80 0- - - Pozostałe1 633 800
84258425Wielokrążki i wciągniki inne niż wyciągi pochyłe; wciągarki i
przyciągarki; podnośniki:
- Podnośniki; wciągniki w rodzaju używanych do podnoszenia pojazdów:
8425 41 00 0
- - Wbudowane na stałe układy podnośnikowe w rodzaju używanych w stacjach
obsługi pojazdów979 440
84268426Okrętowe żurawie masztowe; dźwignice, także linomostowe;
bramownice drogowe, wozy okraczające podsiębierne oraz wozy i wózki
transportu wewnętrznego z urządzeniami dźwigowymi:
- Suwnice, suwnice bramowe, bramownice torowe, suwnice mostowe, bramownice
drogowe oraz wozy okraczające podsiębierne:
8426 11 00 0- - Suwnice na podporach stałych105 556
84288428Pozostałe urządzenia do podnoszenia, przenoszenia, załadunku lub
rozładunku (np. windy, schody ruchome, przenośniki, kolejki linowe):
8428 10- Wyciągi pionowe i pochyłe:
- - Pozostałe:
8428 10 91 0- - - Z napędem elektrycznym6 496
8428 10 99 0- - - Pozostałe97 434
84668466Części i akcesoria nadające się do stosowania wyłącznie lub
głównie do maszyn z pozycji nr 8456 do 8465, także uchwyty przedmiotów
obrabianych, uchwyty narzędzi, samootwieralne głowice gwinciarskie,
podzielnice i inne urządzenia specjalne do obrabiarek; uchwyty do narzędzi
wszelkich typów do obróbki ręcznej:
8466 10- Uchwyty narzędziowe i samootwieralne głowice gwinciarskie:
- - Uchwyty narzędziowe:
- - - Pozostałe:
8466 10 39 0- - - - Pozostałe25 539
8466 20- Uchwyty przedmiotów obrabianych:
8466 20 10 0- - Przyrządy i uchwyty do celów specjalnych; zestawy
znormalizowanych części przyrządów i uchwytów42 564
- - Pozostałe:
8466 20 99 0- - - Pozostałe25 539
- Pozostałe:
8466 93- - Do obrabiarek z pozycji nr 8456 do 8461:
8466 93 20 0- - - Z żeliwa lub stali42 564
8466 93 80 0- - - Pozostałe42 564
8466 94 00 0- - Do obrabiarek z pozycji nr 8462 lub 8463127 694
84678467Narzędzia do pracy ręcznej, pneumatyczne, hydrauliczne lub z
samodzielnym silnikiem nieelektrycznym:
- Pneumatyczne:
8467 11- - Obrotowe (także kombinowane obrotowo-udarowe):
8467 11 10 0- - - Do obróbki metalu102 155
8467 11 90 0- - - Pozostałe97 160
8467 19 00 0- - Pozostałe80 021
- Pozostałe narzędzia:
8467 89 00 0- - Pozostałe2 128
- Części:
8467 92 00 0- - Narzędzi pneumatycznych42 564
8467 99 00 0- - Pozostałe4 256
84818481Krany, kurki, zawory i podobna armatura do rur, płaszczy kotłów,
zbiorników, kadzi itp., także zawory redukcyjne i zawory sterowane
termostatycznie:
8481 30- Zawory zwrotne:
8481 30 10 0- - Do opon i dętek81 828
- - Pozostałe:
8481 30 99 0- - - Pozostałe1 768 737
8481 40- Zawory bezpieczeństwa lub zawory nadmiarowe:
8481 40 90 0- - Pozostałe1 660 030
8481 80- Pozostała armatura:
- - Pozostałe:
- - - Zawory do sterowania procesami:
8481 80 51 0- - - - Regulatory temperatury250 331
8481 80 59 0- - - - Pozostałe1 074 220
- - - Pozostałe:
- - - - Zasuwy:
8481 80 69 0- - - - - Pozostałe136 080
- - - - Zawory o kadłubach kulistych:
8481 80 71 0- - - - Z żeliwa16 413
8481 80 81 0- - - - Zawory z czopem kulistym68 040
84828482Łożyska toczne:
8482 10- Łożyska kulkowe:
8482 10 10 0- - O największej średnicy zewnętrznej nie przekraczającej 30
mm4 256
8482 10 90 0- - Pozostałe4 871 209
8482 20 00 0- Łożyska wałeczkowe stożkowe, także bez pierścienia
wewnętrznego lub zewnętrznego8 513
8482 40 00 0- Łożyska igiełkowe544 021
8482 50 00 0- Pozostałe łożyska wałeczkowe4 256
8482 80 00 0- Pozostałe, także kombinowane łożyska kulkowo-wałeczkowe60
227
84838483Wały napędowe (także wały krzywkowe i wały wykorbione) i korby;
obudowy łożysk i łożyska ślizgowe; mechanizmy i przekładnie zębate;
mechanizmy śrubowo-kulkowe lub śrubowo-wałeczkowe; skrzynie przekładniowe
i inne układy zmieniające prędkość, także przemienniki momentu obrotowego;
koła zamachowe i koła pasowe lub linowe, także wielokrążki i zblocza;
sprzęgła rozłączne i nierozłączne (także przeguby uniwersalne):
8483 10- Wały napędowe (także wały krzywkowe i wały wykorbione) i korby:
- - Pozostałe:
- - - Korby i wały wykorbione:
- - - - Pozostałe:
8483 10 41 0- - - - - Z żeliwa lub staliwa750 251
8483 30- Obudowy łożysk, nie zawierające łożysk tocznych; łożyska
ślizgowe:
- - Pozostałe:
8483 30 90 0- - - Łożyska ślizgowe277 072
8483 40- Mechanizmy i przekładnie zębate, z wyłączeniem kół zębatych, kół
łańcuchowych i innych elementów układów przenoszenia napędu,
przedstawianych oddzielnie; mechanizmy śrubowo-kulkowe lub
śrubowo-wałeczkowe; skrzynie przekładniowe i inne układy zmieniające
prędkość, także przemienniki momentu obrotowego:
- - Pozostałe:
8483 40 93 0- - - Skrzynie przekładniowe i inne układy zmieniające
prędkość9 520
8483 50- Koła zamachowe i koła pasowe lub linowe, także wielokrążki i
zblocza:
- - Pozostałe:
8483 50 91 0- - - Z żeliwa lub stali2 257 728
8483 60- Sprzęgła rozłączne i nierozłączne (także przeguby uniwersalne):
- - Pozostałe:
8483 60 99 0- - - Pozostałe902 334
8483 90- Części:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8483 90 92 0- - - - Z żeliwa lub stali1 119 968
8483 90 98 0- - - - Pozostałe483 496
84848484Uszczelki i podobne przekładki z cienkiej blachy łączonej z innym
materiałem lub utworzone z dwóch lub więcej warstw metalu; zestawy lub
komplety uszczelek i podobnych przekładek, różniących się między sobą,
umieszczone w torebkach, kopertach lub podobnych opakowaniach;
uszczelnienia mechaniczne
8484 10- Uszczelki i podobne przekładki z cienkiej blachy łączonej z innym
materiałem lub utworzone z dwóch lub więcej warstw metalu:
8484 10 90 0- - Pozostałe4 267 496
8484 90- Pozostałe:
8484 90 90 0- - Pozostałe12 769
85048504Transformatory elektryczne, przekształtniki (np. prostowniki) oraz
wzbudniki:
- Transformatory z ciekłym dielektrykiem:
8504 22- - O mocy wyjściowej powyżej 650 KVA, ale nie przekraczającej 10
000 kVA:
8504 22 10 0- - - O mocy wyjściowej powyżej 650 kVA, ale nie
przekraczającej 1600 kVA32 620
85078507Akumulatory elektryczne, łącznie z separatorami, także
prostokątnymi (włączając w to kwadratowe):
8507 10- Kwasowo-ołowiowe, typu stosowanego do uruchamiania silników
tłokowych:
- - Pozostałe:
- - - O masie nie przekraczającej 5 kg
8507 10 31 0- - - - Z ciekłym elektrolitem885 896
- - - O masie powyżej 5 kg:
8507 10 81 0- - - - Z ciekłym elektrolitem1 083 365
85118511Elektryczne urządzenia zapłonowe lub rozrusznikowe stosowane w
silnikach wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym lub samoczynnym (np.
iskrowniki, prądnice iskrownikowe, cewki zapłonowe, świece zapłonowe,
świece żarowe, silniki rozruszników); prądnice (np. prądu stałego lub
przemiennego) oraz wyłączniki współpracujące z takimi silnikami:
8511 10- Świece zapłonowe:
8511 10 90 0- - Pozostałe463 757
8511 30- Rozdzielacze; cewki zapłonowe:
8511 30 90 0- - Pozostałe2 036 102
8511 40- Silniki rozruszników oraz rozruszniki pełniące rolę prądnic
8511 40 90 0- - Pozostałe6 547 021
8511 50- Inne prądnice:
8511 50 90 0- - Pozostałe6 377 561
8511 80- Inne urządzenia i przyrządy:
8511 80 90 0- - Pozostałe22 355 300
8511 90 00 0- Części1 292 010
85128512Elektryczny sprzęt oświetleniowy i sygnalizacyjny (oprócz wyrobów
z pozycji nr 8539), elektryczne wycieraczki szyb, urządzenia zapobiegające
zamarzaniu i potnieniu szyb w rodzaju używanych do rowerów i pojazdów
mechanicznych:
8512 20 00 0- Inny sprzęt oświetleniowy lub sygnalizacji wzrokowej2 615
650
8512 30 00 0- Sprzęt sygnalizacji dźwiękowej591 107
8512 40 00 0- Wycieraczki szyb, urządzenia zapobiegające oszronieniu lub
potnieniu szyb5 663 883
8512 90 00 0- Części2 262 717
85158515Maszyny i urządzenia do lutowania miękkiego, twardego oraz
spawania, także do cięcia metodą elektryczną (łącznie z ogrzewanym
elektrycznie gazem), metodą laserową, lub za pomocą wiązki światła, lub
fotonów, metodą ultradźwiękową, za pomocą wiązki elektronów, impulsów
magnetycznych lub łuku plazmowego; maszyny i aparaty do natryskiwania na
gorąco metali lub cermetali:
8515 90 00 0- Części766 167
85168516Elektryczne podgrzewacze do wody, natychmiastowe lub zbiornikowe
oraz grzałki nurnikowe; elektryczne urządzenia do ogrzewania gleby i
pomieszczeń; elektrotermiczne przyrządy fryzjerskie (np. suszarki do
włosów, lokówki, nagrzewacze żelazek do fryzowania oraz suszarki do rąk,
elektryczne żelazka do prasowania, urządzenia elektrotermiczne do użytku
domowego; elektryczne oporowe elementy grzejne, z wyjątkiem z pozycji nr
8545:
8516 80- Elementy grzejne oporowe
- - Pozostałe:
8516 80 91 0- - - Połączone z elementem izolacyjnym
8516 80 99 0- - - Pozostałe20 786
85188518Mikrofony i ich stojaki; głośniki, w obudowach lub bez; słuchawki
nagłowne, douszne oraz zestawy złożone ze słuchawek i mikrofonu;
elektryczne wzmacniacze częstotliwości akustycznych; elektryczna aparatura
wzmacniająca sygnały dźwiękowe:
- Głośniki, w obudowach lub bez:
8518 21- - Pojedyncze głośniki zamontowane w obudowach:
8518 21 90 0- - - Pozostałe612 259
8518 29- - Inne:
8518 29 90 0- - - Pozostałe307 913
85278527Urządzenia odbiorcze dla radiotelefonii, radiotelegrafii lub
radiofonii, posiadające lub nie, w tej samej obudowie, aparaturę do zapisu
lub odtwarzania dźwięku, lub posiadające zegar:
- Odbiorniki radiowe nie przystosowane do pracy bez zewnętrznego źródła
energii, typu stosowanego w pojazdach mechanicznych, łącznie z aparaturą
umożliwiającą również odbiór radiotelefonii lub radiotelegrafii:
8527 21- - Połączone z aparaturą do zapisu lub odtwarzania dźwięku:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
8527 21 92 0- - - - - Kasetowe z analogowym i cyfrowym systemem odczytu
8527 21 98 0- - - - - Pozostałe1 236 064
8527 29 00 0- - Pozostałe1 119 420
85298529Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury z pozycji
nr 8525 do 8528:
8529 10- Anteny i reflektory anten wszelkich typów; części nadające się do
stosowania do nich:
- - Pozostałe:
- - - Anteny:
8529 10 20 0
- - - - Anteny teleskopowe i prętowe do aparatury przenośnej lub nadającej
się do zamontowania w pojazdach mechanicznych709 375
85318531Elektryczne urządzenia do sygnalizacji dźwiękowej lub wzrokowej
(np. dzwonki, syreny, tablice sygnalizacyjne, urządzenia alarmowe
przeciwwłamaniowe lub przeciwpożarowe), nie z pozycji nr 8512 lub 8530:
8531 10- Urządzenia przeciwwłamaniowe, przeciwpożarowe oraz inne temu
podobne:
- - Pozostałe:
8531 10 20 0- - - Z rodzaju używanych w pojazdach mechanicznych2 255 758
8531 10 30 0- - - Z rodzaju używanych w obiektach budowlanych680 400
85368536Urządzenia elektryczne dla przełączania i zabezpieczania obwodów
elektrycznych, lub służące do wykonywania połączeń elektrycznych w
obwodach elektrycznych lub do tych obwodów (np. wyłączniki, przełączniki,
bezpieczniki, odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe,
wtyki, gniazda wtykowe, oprawki lampowe, skrzynki przyłączowe) do napięć
nie przekraczających 1000 V:
8536 10- Bezpieczniki:
8536 10 50 0- - Dla prądów większych niż 10 A, ale nie większych niż 63
A211 121
8536 20- Wyłączniki automatyczne:
8536 20 10 0- - Dla prądów nie większych niż 63 A260 000
8536 30- Inne urządzenia zabezpieczające obwody elektryczne:
8536 30 10 0- - Dla prądów nie większych niż 16 A60 000
8536 30 30 0- - Dla prądów powyżej 16 A, ale nie większych niż 125 A119
182
- Przekaźniki:
8536 41- - Do napięć nie przekraczających 60 V:
8536 41 10 0- - - Dla prądów nie przekraczających 2 A109 330
8536 41 90 0- - - Dla prądów powyżej 2 A310 600
8536 49 00 0- - Pozostałe116 091
8536 50- Pozostałe przełączniki:
- - Do napięć nie przekraczających 60 V:
8536 50 11 0- - - Przyciskowe302 100
8536 50 15 0- - - Z pokrętłem289 021
8536 50 19 0- - - Pozostałe632 812
- Oprawy lamp, wtyki i gniazda wtykowe:
8536 61- - Oprawy lamp:
8536 61 90 0- - - Pozostałe48 508
8536 69- - Pozostałe:
8536 69 90 0- - - Pozostałe48 508
85398539Elektryczne lampy żarowe lub wyładowcze, także nierozbieralne
wkłady reflektorów oraz lampy ultrafioletowe lub promienniki lampowe
podczerwieni; lampy łukowe:
- Pozostałe lampy żarowe, z wyjątkiem lamp ultrafioletowych oraz lampowych
promienników podczerwieni:
8539 29- - Pozostałe:
8539 29 30 0- - - W rodzaju stosowanych w motocyklach i innych pojazdach
mechanicznych500 000
85448544Izolowane (także emaliowane lub anodyzowane) druty, kable (także
kable koncentryczne) oraz inne izolowane przewody elektryczne, z
łączówkami lub bez; przewody z włókien optycznych, złożone z indywidualnie
osłoniętych włókien, także połączone z przewodnikami prądu elektrycznego
lub zaopatrzone w końcówki (złączki):
8544 20 00 0- Kabel koncentryczny i inne współosiowe przewody
elektryczne186 570
8544 30- Wiązki przewodów zapłonowych i innych przewodów z rodzaju
stosowanych w pojazdach samochodowych, samolotach czy statkach:
8544 30 90 0- - Pozostałe2 023 884
90179017Przyrządy kreślarskie lub obliczeniowe (np. urządzenia kreślące,
pantografy, kątomierze, zestawy kreślarskie, suwaki logarytmiczne, tarcze
rachunkowe); ręczne przyrządy do pomiaru długości (np. pręty i taśmy
miernicze, mikrometry, suwaki) nie wymienione ani nie uwzględnione w
innych miejscach niniejszego działu:
9017 30- Mikrometry, suwmiarki i sprawdziany:
9017 30 10 0- - Mikrometry i suwmiarki85 130
9017 30 90 0- - Pozostałe29 795
90259025Hydrometry oraz podobne przyrządy pływające; termometry,
pirometry, barometry, higrometry, psychrometry, zapisujące lub nie, oraz
dowolna kombinacja tych przyrządów:
9025 90- Części i akcesoria:
9025 90 90 0- - Pozostałe55 000
90269026Przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu,
ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (np. przepływomierze,
poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej) z
wyjątkiem aparatów i przyrządów objętych pozycjami nr 9014, 9015, 9028 lub
9032:
9026 10- Do pomiaru lub kontroli przepływu lub poziomu cieczy:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
9026 10 99 0- - - - Pozostałe378 243
9026 20- Do pomiaru lub kontroli ciśnienia:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Manometry z rurką spiralną Bourdona lub manometry z metalowa
przeponą:
9026 20 59 0- - - - - Pozostałe151 544
9026 20 90 0- - - - Pozostałe257 839
9026 80- Pozostałe przyrządy lub aparaty:
- - Pozostałe:
9026 80 99 0- - - Pozostałe2 936 126
90279027Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej (np.
polarymetry, refraktometry, spektrometry, aparaty do analizy gazu lub
dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości,
porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego itp.; przyrządy i
aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku,
łącznie ze światłomierzami; mikrotomy:
9027 10- Analizatory gazu lub dymu:
9027 10 10 0- - Elektroniczne4 812 897
90289028Liczniki ilości i zużycia gazu, cieczy lub energii elektrycznej,
włącznie z licznikami wzorcowymi do nich:
9028 30- Liczniki energii elektrycznej:
- - Dla prądu zmiennego:
9028 30 19 0- - - Wielofazowe12 180
90299029Obrotomierze, liczniki produkcji, taksometry, drogomierze
(liczniki kilometrów), krokomierze itp.; szybkościomierze i tachometry,
nie objęte pozycją nr 9014 lub 9015; stroboskopy:
9029 10- Obrotomierze, liczniki produkcji, taksometry, drogomierze,
krokomierze itp.:
9029 10 90 0- - Pozostałe1 463 826
9029 20- Szybkościomierze i tachometry; stroboskopy:
- - Szybkościomierze i tachometry:
- - - Pozostałe:
9029 20 31 0- - - - Szybkościomierze do pojazdów1 583 476
9029 90- Części i akcesoria:
9029 90 90 0- - Pozostałe113 108
90319031Przyrządy, aparaty i urządzenia kontrolno-pomiarowe, nie
wyszczególnione i nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu;
projekty profilowe:
9031 20 00 0- Stanowiska badawcze2 764 874
9031 80- Pozostałe przyrządy, aparaty i urządzenia:
- - Pozostałe:
- - - Elektroniczne:
9031 80 39 0- - - - Pozostałe7 591 415
- - - Pozostałe:
9031 80 99 0- - - - Pozostałe1 967 706
90329032Przyrządy i aparatura do automatycznej regulacji i kontroli:
9032 10- Termostaty:
- - Pozostałe:
9032 10 30 0- - - Elektroniczne777 715
9032 90- Części i akcesoria:
9032 90 90 0- - Pozostałe2 525 444
91049104 00Zegary instalowane na płytach czołowych aparatury lub w
pulpitach sterowniczych oraz zegary podobnego typu przeznaczone dla
pojazdów mechanicznych, statków powietrznych i kosmicznych, jednostek
pływających itp.:
9104 00 90 0- Pozostałe443 048
94019401Meble do siedzenia (inne niż z pozycji 9402), nawet
przekształcalne w miejsca do spania, oraz ich części:
9401 20 00 0- Fotele samochodowe8 055 474
9401 90- Części:
- - Pozostałe:
9401 90 80 0- - - Pozostałe4 486 210
94059405Lampy i oprawy oświetleniowe, w tym także reflektory poszukiwawcze
i punktowe, oraz ich części, gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; reklamy świetlne, podświetlane tablice i znaki informacyjne
itp., ze źródłem światła zamontowanym na stałe, oraz ich części gdzie
indziej nie wymienione ani nie włączone:
9405 40- Pozostałe lampy elektryczne i oprawy oświetleniowe:
- - Pozostałe:
- - - Z innych materiałów:
9405 40 95 0- - - - W rodzaju stosowanych do świetlówek24 360
96069606Guziki, zatrzaski, zatrzaski guzikowe, formy do guzików i inne
części tych artykułów; guziki w postaci półproduktów:
9606 10 00 0- Zatrzaski, zatrzaski guzikowe i ich części5 055
96139613Zapalniczki do papierosów i inne zapalniczki, także mechaniczne
lub elektryczne, wraz z częściami innymi niż kamienie do zapalniczek i
knoty:
9613 80 00 0- Pozostałe zapalniczki148 748
9613 90 00 0- Części369 752


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z
zagranicy dla zakładów produkujących części samochodowe.
(Dz. U. Nr 152, poz. 769)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne wartościowe,
w wysokości 72 267 706 ECU, na przywóz towarów wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
2. Kontyngent celny, o którym mowa w ust. 1, stosuje się wyłącznie do towarów
przywożonych dla zakładów produkujących części samochodowe, nabywane przez
zakłady produkujące (montujące), w których jest dokonywany montaż przemysłowy
nowych pojazdów samochodowych objętych pozycjami nr 8701, 8702, 8703, 8704, 8705
Taryfy celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 151, poz. 737), zwanej dalej "Taryfą celną".
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
taryfie celnej.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1995 r. (poz. 769)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE
Poz.Kod PCNWyszczególnienieWartość celna (ECU)
28302830Siarczki i wielosiarczki:
2830 90- Pozostałe:
2830 90 90 0- - Wielosiarczki
ex2830 90 90 0Trójsiarczek antymonu56 279
28332833Siarczany; ałuny; nadtlenosiarczany (nadsiarczany):
- Pozostałe siarczany:
2833 29- - Pozostałe:
2833 29 90 0- - - Pozostałe
ex2833 29 90 0Anhydryt1 870
28382838 00 00 0Pioruniany, cyjaniany i tiocyjaniany38 571
28432843Koloidy metali szlachetnych; nieorganiczne i organiczne związki
metali szlachetnych, nawet chemicznie nie zdefiniowane; amalgamaty metali
szlachetnych:
- Związki srebra:
2843 29 00 0- - Pozostałe
ex2843 29 00 0Pasty srebrowe125 367
28492849Węgliki, nawet chemicznie nie zdefiniowane:
2849 20 00 0- Krzemu
ex2849 20 00 0Silcar22 437
28512851 00Inne związki nieorganiczne (łącznie z wodą destylowaną lub wodą
do pomiarów przewodnictwa oraz wodą o podobnej czystości); ciekłe
powietrze (nawet pozbawione gazów szlachetnych); sprężone powietrze;
amalgamaty, inne niż amalgamaty metali szlachetnych:
2851 00 90 0- Pozostałe
ex2851 00 90 0Związki nieorganiczne (Areosil R-972)7 899
29142914Ketony i chinony, nawet z inną tlenową grupą funkcyjna oraz ich
chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Ketony alifatyczne bez innej tlenowej grupy funkcyjnej:
2914 12 00 0- - Butanon (keton metylowoetylowy)8 320
29152915Nasycone acykliczne kwasy jednokarboksylowe i ich bezwodniki,
halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane,
nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Estry kwasu octowego:
2915 39- - Pozostałe:
2915 39 90 0- - - Pozostałe
ex2915 39 90 0Octan butyloglikolu, octan etyloglikolu28 421
29172917Kwasy wielokarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i
nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane
pochodne:
- Aromatyczne kwasy wielokarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki,
nadtlenki, nadtlenokwasy, oraz ich pochodne:
2917 32 00 0- - Ortoftalany dioktylu
ex2917 32 00 0Dop palation ah358 525
29212921Związki z aminową grupą funkcyjną:
- Aromatyczne poliaminy i ich pochodne; ich sole:
2921 51- - o-, m-, p-Fenylenodiaminy, diaminotolueny i ich pochodne; ich
sole
2921 51 10 0- - o-, m-, p-Fenylenodiaminy, diaminotolueny i ich
chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne; ich sole
ex2921 51 10 0Aromatyczne poliaminy zw. para-fenylodiamin38 003
29302930Organiczne związki siarki:
2930 90- Pozostałe:
2930 90 95 0- - Pozostałe
ex2930 90 95 0Związki siarki organiczne108 679
32063206Pozostałe środki barwiące; preparaty wymienione w uwadze 3 do
niniejszego działu, inne niż z pozycji nr 3203, 3204 lub 3205; produkty
nieorganiczne stosowane jako luminofory, nawet określone chemicznie:
- Pozostałe środki barwiące oraz inne preparaty:
3206 49- - Pozostałe:
3206 49 90 0- - - Pozostałe
ex3206 49 90 0Barwniki remafin, pigmenty8 224
32073207Gotowe pigmenty, środki matujące i farby, szkliste emalie i
glazury, pobiałki (masy lejne), ciekłe materiały do wytwarzania połysku i
podobne preparaty używane w przemyśle ceramicznym, emalierskim i
szklarskim; fryta szklana i inne szkło w postaci proszku, granulek lub
płatków:
3207 10 00 0- Gotowe pigmenty, gotowe środki matujące i farby oraz podobne
preparaty
ex3207 10 00 0Farba czarna PbO, B2O3, ZrO2, SiO2, Cr2O3, CrO21 425
32083208Farby i pokosty (łącznie z emaliami i lakierami) na bazie
polimerów syntetycznych i chemicznie modyfikowanych polimerów naturalnych,
rozproszonych lub rozpuszczonych w środowisku niewodnym; roztwory
określone w uwadze 4 do niniejszego działu:
3208 10- Na bazie poliestrów:
3208 10 90 0- - Pozostałe
3208 10 90 0Lakier poliestrowy, lakier elektroizolacyjny76 305
3208 90- Pozostałe
3208 90 10 0- - Roztwory zdefiniowane w uwadze 4 do niniejszego działu245
015
32093209Farby i pokosty (także emalie i lakiery) na bazie polimerów
syntetycznych lub polimerów naturalnych modyfikowanych chemicznie,
rozproszone lub rozpuszczone w środowisku wodnym:
3209 90 00 0- Pozostałe
ex3209 90 00 0Farby i pokosty3 410 380
32143214Kit szklarski, kit ogrodniczy, kity żywicze, masy uszczelniające i
podobne mastyksy; wypełniacze malarskie, nieogniotrwałe preparaty
powierzchniowe do fasad, ścian wewnętrznych, podłóg, sufitów itp.:
3214 90 0 0- Pozostałe22 590
32153215Farba drukarska, atrament do pisania, tusz kreślarski i inne
atramenty i tusze, także stężone lub stałe:
- Farba drukarska:
3215 19 00 0- - Pozostała12 344
34033403Preparaty smarowe (łącznie z cieczami chłodząco-smarującymi,
preparatami do rozluźniania śrub i nakrętek, preparatami przeciwrdzewnymi
i antykorozyjnymi, preparatami do wyjmowania z formy opartymi na smarach)
oraz preparaty stosowane do natłuszczania materiałów włókienniczych,
skóry, skór futerkowych i innych materiałów, wyłączając preparaty
zawierające w masie, jako składnik zasadniczy 70% lub więcej olejów
otrzymanych z ropy naftowej lub olejów otrzymanych z minerałów
bitumicznych:
- Zawierające oleje ropy naftowej lub oleje otrzymane z minerałów
bitumicznych:
3403 11 00 0- - Preparaty do obróbki materiałów włókienniczych, skóry,
skór futerkowych i innych materiałów
ex3403 11 00 0Preparaty do obróbki materiałów włókienniczych Verbanol4 934

3403 19- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
3403 19 91 0- - - - Preparaty do smarowania maszyn, urządzeń i pojazdów
3403 19 99 0- - - - Pozostałe
ex3403 19 99 0Smar Molidak 15 do wyciskania tulei o skomplikowanych
kształtach, olej Cimperial C604 372
- Pozostałe:
3403 99- - Pozostałe:
3403 99 10 0- - - Preparaty do smarowania maszyn, urządzeń i pojazdów
ex3403 99 10 0Smar molykote 7325 na bazie oleju silikonowego i mydeł
mlowiowych51 777
3403 99 90 0- - - Pozostałe
ex3403 99 90 0Smar elektrolube19 629
ex3403 99 90 0Środek rozdzielający antyadhezyjny
35063506Gotowe kleje i inne gotowe spoiwa, gdzie indziej nie uwzględnione
ani nie włączone; produkty przygotowane do użycia jako kleje lub spoiwa,
przeznaczone do sprzedaży detalicznej, nie przekraczające masy netto 1 kg:

3506 10 00 0- Produkty odpowiednie do stosowania jako kleje lub spoiwa,
przygotowane do sprzedaży detalicznej jako kleje lub spoiwa, nie
przekraczające masy netto 1 kg
ex3506 10 00 0Kiwobord (klej do sit drukarskich), polyurethan649
- Pozostałe:
3506 91 00 0- - Spoiwa na bazie kauczuku lub tworzyw sztucznych (łącznie
ze sztucznymi żywicami)92 747
3506 99 00 0- - Pozostałe297 149
37023702Film fotograficzny w rolkach, światłoczuły, nienaświetlony, z
dowolnego materiału innego niż papier, karton i tkanina; film w rolkach do
natychmiastowych odbitek, światłoczuły, nienaświetlony:
- Pozostałe filmy, bez perforacji, o szerokości przekraczającej 105 mm:
3702 43 00 0- - O szerokości powyżej 610 mm i długości nie przekraczającej
200 m
ex3702 43 00 0Folie fotograficzne kapillar3 459
37073707Preparaty chemiczne do zastosowania w fotografice (inne niż
pokosty, kleje, spoiwa i preparaty podobne); produkty nie zmieszane, w
porcjach, w formie gotowej do użytku, przygotowane do sprzedaży
detalicznej:
3707 10 00 0- Emulsje do uczulania powierzchni1 589
38123812Gotowe przyspieszacze wulkanizacji; złożone plastyfikatory do gumy
(kauczuku) lub tworzyw sztucznych, gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; środki przeciwutleniające oraz inne związki stabilizujące do
gumy i tworzyw sztucznych:
3812 10 00 0- Przygotowane przyspieszacze wulkanizacji
ex3812 10 00 0Emulsje "azool"15 846
38143814 00Organiczne złożone rozpuszczalniki i rozcieńczalniki, gdzie
indziej nie wymienione ani nie włączone; gotowe zmywacze farb i lakierów:
3814 00 90 0- Pozostałe
ex3814 00 90 0Kwasy wielokarboksylowe22 285
ex3814 00 90 0Rozcieńczalniki
38153815Inicjatory reakcji, przyspieszacze reakcji oraz preparaty
katalityczne, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
- Katalizatory na nośniku:
3815 12 00 0- - Ze związkami metali szlachetnych i z metalami szlachetnymi
jako substancjami aktywnymi
ex3815 12 00 0Monolity katalityczne3 739 507
38243824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne
i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z
mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone:
3824 10 00 0- Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni
ex3824 10 00 0Żywice odlewnicze316 218
3824 20 00 0- Kwasy naftenowe, ich sole nierozpuszczalne w wodzie ich
estry
ex3824 20 00 0Soligen ca 5%3 038
3824 90- Pozostałe:
3824 90 35 0- - Preparaty przeciwrdzewne zawierające aminy jako składniki
aktywne2 103 470
- - Pozostałe:
3824 90 65 0- - - Produkty pomocnicze dla odlewnictwa (inne niż z
podpozycji 3824 10 00)
ex3824 90 65 0Katalizatory i Utwardzacze do Żywic116 645
3824 90 90 0- - - Pozostałe
ex3824 90 90 0Ciecz utwardzająca ce 9418 do powłok elektroizolacyjnych
ex3824 90 90 0Bioren 8932 058
ex3824 90 90 0Utwardzacz do żywic epoksydowych
39013901Polimery etylenu w formach podstawowych:
3901 90 00 0- Pozostałe
ex3901 90 00 0Polietylen z talkiem3 462
39023902Polimery propylenu lub innych alkenów w formach podstawowych:
3902 10 00 0- Polipropylen
ex3902 10 00 0Moplen SP 98F, moplen T 30T2, moplen Sp 10792 355 126
39033903Polimery styrenu, w formach podstawowych:
3903 90 00 0- Pozostałe62 784
39043904Polimery chlorku winylu lub innych chlorowcowanych alkenów, w
formach podstawowych:
- Pozostały polichlorek winylu:
3904 22 00 0- - Uplastyczniony123 439
3904 30 00 0- Kopolimery chlorku winylu-octanu winylu306 158
3904 90 00 0- Pozostałe3 284
39063906Polimery akrylowe w formach podstawowych:
3906 10 00 0- Polimetakrylan metylu477 383
3906 90 00 0- Pozostałe
ex3906 90 00 0Żywice akrylowe69 336
39073907Poliacetale, inne polietery i żywice epoksydowe, w formach
podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i inne
poliestry, w formach podstawowych:
3907 10 00 0- Poliacetale1 039 234
3907 20- Pozostałe polietery:
- - Alkohole polieterowe:
- - - Glikole polietylenowe:
3907 20 19 0- - - - Pozostałe617 927
3907 20 90 0- - Pozostałe
ex3907 20 90 0Aktywatory3 505 784
ex3907 20 90 0Poliol
- Pozostałe poliestry:
3907 99- - Pozostałe:
3907 99 90 0- - - Pozostałe8 483
39083908Poliamidy w formach podstawowych:
3908 10 00 0- Poliamid -6, -11, -12, -6,6, -6,9, -6,10 lub -6,12
3908 90 00 0- Pozostałe
ex3908 90 00 0Poliamid z włóknem szklanym, durethan A3OH/BKV20H597 008
39093909Żywice aminowe, żywice fenolowe i poliuretany, w formach
podstawowych:
3909 10 00 0- Żywice mocznikowe; żywice tiomocznikowe551 823
3909 40 00 0- Żywice fenolowe1 538 945
3909 50 00 0- Poliuretany270 133
39113911Żywice naftowe, żywice kumaronowo-indenowe, politerpeny,
polisiarczki, polisulfony i inne produkty wymienione w uwadze 3 do tego
działu, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, w formach
podstawowych:
3911 90- Pozostałe:
3911 90 90 0- - Pozostałe
ex3911 90 90 0Żywice novcur, lexo, produkty polimeryzacji kondensacyjnej26
458
39123912Celuloza i jej pochodne chemiczne, gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone, w formach podstawowych:
- Etery celulozy:
3912 31 00 0- - Karboksymetyloceluloza i jej sole
ex3912 31 00 0Separatory6 030
39153915Odpady, ścinki i braki z tworzyw sztucznych:
3915 90- Z pozostałych tworzyw sztucznych:
- - Produktów polimeryzacji addycyjnej:
3915 90 13 0- - - Z polimerów akrylu
ex3915 90 13 0Żywica akrylowa (odpady)74 182
39173917Rury, przewody i węże oraz ich wyposażenie (np. złącza, kolanka,
kołnierze) z tworzyw sztucznych:
- Rury, przewody i węże, sztywne:
3917 21- - Z polimerów etylenu:
- - - Pozostałe:
3917 21 99 0- - - - Pozostałe
ex3917 21 99 0Przewody paliwowe1 285 454
3917 23- - Z polimerów chlorku winylu:
3917 23 10 0- - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar
przekroju poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione
inaczej9 114
3917 32- - Pozostałe, nie wzmocnione ani nie połączone z innymi
materiałami, bez wyposażenia:
- - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar przekroju
poprzecznego, nawet obronione powierzchniowo, ale nie obrobione inaczej:
- - - - Z produktów polimeryzacji addycyjnej:
3917 32 35 0- - - - - Z polimerów chlorku winylu51 138
3917 39- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
3917 39 99 0- - - - Pozostałe
ex3917 39 99 0Rury termokurczliwe224 370
39203920Pozostałe płyty, arkusze, błony, folie i pasy, z tworzyw
sztucznych niekomórkowych, nie wzmocnionych, nie laminowanych, nie na
podłożu ani nie połączonych podobnie z innym materiałem:
3920 20- Z polimerów propylenu:
- - O grubości powyżej 0,10 mm:
3920 20 90 0- - - Pozostałe
ex3920 20 90 0Elementy chłodnic i nagrzewnic, taśmy izolacyjne113 223
- Z polimerów chlorku winylu:
3920 42- - Giętkie:
- - - Uplastycznione o grubości:
3920 42 99 0- - - - Przekraczającej 1 mm
ex3920 42 99 0Pasy z tworzyw sztucznych giętkie10 820
- Z poliwęglanów, żywic alkidowych, poliestrów allilowych i innych
poliestrów:
3920 69 00 0- - Z pozostałych poliestrów
ex3920 69 00 0Pasy z pozostałych poliestrów9 994
39213921Pozostałe płyty, arkusze, błony, folie, pasy i taśmy z tworzyw
sztucznych:
- Komórkowe:
3921 12 00 0- - Z polimerów chlorku winylu
ex3921 12 00 0Folie311 262
3921 19- - Z pozostałych tworzyw sztucznych:
3921 19 90 0- - - Pozostałe
ex3921 19 90 0Taśmy do nadruku19 217
39233923Artykuły do transportu i pakowania towarów, z tworzyw sztucznych;
korki, pokrywki, kapsle i pozostałe zamknięcia, z tworzyw sztucznych:
3923 40- Szpule, kopki, cewki i podobne nośniki:
3923 40 90 0- - Pozostałe13 925
39263926Pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych oraz artykuły z innych
materiałów z pozycji nr 3901 do 3914:
3926 30 00 0- Wyposażenie mebli, nadwozi itp.342 978
40044004 00 00 0Odpady, ścinki i braki kauczuku (innego niż ebonit) oraz
proszki i granulaty z nich otrzymane
ex4004 00 00 0Proszki gumowe5 843
40064006Pozostałe formy (np. pręty, rury i kształtowniki) oraz artykuły
(np. krążki i pierścienie) z kauczuku niewulkanizowanego:
4006 90 00 0- Pozostałe30
40094009Przewody, rury i węże, z kauczuku wulkanizowanego innego niż
ebonit, z lub bez wyposażenia (np. złącza, kolanka, kołnierze):
4009 20 00 0- Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z metalem, bez
wyposażenia
ex4009 20 00 0Węże samozaciskowe wzmocnione4 198
40164016Pozostałe artykuły z kauczuku wulkanizowanego:
- Pozostałe:
4016 93- - Uszczelki, podkładki i inne uszczelnienia:
4016 93 90 0- - - Pozostałe
ex4016 93 90 0Uszczelnienia, przepony, uszczelki techniczne959 152
40174017 00Kauczuk utwardzony (np. ebonit) we wszystkich formach, łącznie
z odpadami i złomem; wyroby z kauczuku utwardzonego:
- Wyroby z utwardzonego kauczuku:
4017 00 99 0- - Pozostałe736
41114111 00 00 0
Skóra wtórna na bazie skóry wyprawionej lub na bazie włókien skórzanych, w
płytach, arkuszach lub paskach, nawet zwijana w role140 232
48074807Papier i tektura złożone (wykonane przez sklejenie płaskich warstw
papieru lub tektury), nie powlekane powierzchniowo ani nie impregnowane,
nawet ze wzmocnieniem wewnętrznym, w zwojach lub w arkuszach:
4807 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
4807 90 90 0- - - Pozostałe
ex4807 90 90 0Taśmy preszpanowe o szerokości powyżej 15 cm (gr 0,4-12,2)5
142
48104810Papier i karton powlekany jedno- lub obustronnie glinką kaolinową
lub innymi substancjami nieorganicznymi, ze spoiwem lub bez spoiwa oraz
bez innej powłoki, nawet barwione powierzchniowo, dekorowane na
powierzchni lub z nadrukiem, w zwojach lub arkuszach:
- Pozostałe papiery i kartony:
4810 91- - Wielowarstwowe:
4810 91 90 0- - - Pozostałe
ex4810 91 90 0Preszpan elektrotechniczny w arkuszach7 575
48214821Etykiety wszelkich rodzajów z papieru i kartonu, nawet drukowane:
4821 10- Drukowane:
4821 10 10 0- - Samoprzylepne1 216
48234823Pozostały papier, tektura, wata celulozowa i wstęgi włókien
celulozowych, pocięte do wymiaru lub kształtu; inne wyroby z masy
papierniczej, papieru, kartonu, waty celulozowej lub wstęg włókien
celulozowych:
- Papier podgumowany lub z naniesioną warstwą kleju, w postaci pasków lub
zwojów:
4823 11- - Samoprzylepny:
4823 11 90 0- - - Pozostałe
ex4823 11 90 0Taśmy preszpanowe, samoprzylepne53 475
4823 19 00 0- - Pozostałe
ex4823 19 00 0Taśma podgumowana2 337
54025402Przędza z włókna ciągłego syntetycznego (inna niż nici do szycia),
nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, łącznie z syntetycznym włóknem
pojedynczym o masie jednostkowej nie przekraczającej 67 decyteksów:
5402 10- Przędza o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z nylonu lub innych
poliamidów:
5402 10 10 0- - Z poliamidów aromatycznych
ex5402 10 10 0Przędza z włókna ciągłego syntetycznego łącznie z włóknem
pojedyńczym2 057
54035403Przędza z włókna ciągłego przetworzonego (inna niż nici do
szycia), nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, łącznie z
przetworzonym włóknem pojedynczym o masie jednostkowej nie przekraczającej
67 decyteksów:
5403 10 00 0- Przędza z jedwabiu wiskozowego, o dużej wytrzymałości na
rozciąganie792 166
55035503Syntetyczne włókna cięte, nie zgrzeblone, nie czesane, ani nie
przerobione w inny sposób do przędzenia:
5503 10- Z nylonu lub innych poliamidów:
- - Z poliamidów aromatycznych:
5503 10 19 0- - - Pozostałe
ex5503 10 19 0Syntetyczne włókna cięte5 188
55085508Nici do szycia z ciętych włókien chemicznych, przeznaczone lub nie
przeznaczone do sprzedaży detalicznej:
5508 10- Z syntetycznych włókien ciętych:
- - Nie przeznaczone do sprzedaży detalicznej:
5508 10 19 0- - - Pozostałe
ex5508 10 19 0Nici poliamidowe52 073
56015601Wata z materiałów włókienniczych i artykuły z waty; włókna
tekstylne o długości nie przekraczającej 5 mm (kosmyki), proszek oraz
rozdrobnione resztki włókien:
- Wata; inne wyroby z waty:
5601 22- - Z włókien chemicznych
- - - Pozostałe:
5601 22 91 0- - - - Z włókien syntetycznych
ex5601 22 91 0Wata syntetyczna202 739
5601 30 00 0- Kosmyki włókiennicze i proszek oraz rozdrobnione resztki
włókien1 729
56025602
Filc, impregnowany, powlekany, pokryty lub laminowany, lub nie poddany
tego rodzaju obróbce:
5602 10- Filc igłowany i wyroby płaskie, których spójność zwiększono przez
zszycie:
- - Nie impregnowany, nie powlekany, nie pokryty ani nie laminowany:
- - - Filc igłowany:
5602 10 19 0- - - - Z pozostałych materiałów włókienniczych824 747
56035603Włókniny, impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane, lub
nie poddane tego rodzaju obróbce:
- Z włókien chemicznych:
5603 14- - O masie jednostkowej powyżej 150 g/m�
5603 14 90 0- - - Pozostałe
ex5603 14 90 0Włóknina gładka nielaminowana poliestrowa o grubości 4 mm46
744
56075607Szpagat, powróz, linki i liny, nawet plecione, oplatane,
impregnowane, powlekane, pokrywane lub otulane gumą, lub tworzywem
sztucznym, lub nie poddane tego rodzaju obróbce:
5607 50- Z pozostałych włókien syntetycznych:
- - Z nylonu lub innych poliamidów, lub poliestrów:
- - - O masie jednostkowej powyżej 50 000 decyteksów (5 g/m):
5607 50 19 0- - - - Pozostałe
ex5607 50 19 0Cięgna tapicerskie210 348
58065806Tkaniny wąskie, z wyłączeniem wyrobów z pozycji nr 5807; wyroby
bez wątku, sklejone (bolducs):
- Pozostałe tkaniny:
5806 32- - Z włókien chemicznych:
5806 32 90 0- - - Pozostałe
ex5806 32 90 0Taśmy pasów bezpieczeństwa1 023 315
58075807Etykietki, odznaki i podobne wyroby z materiałów włókienniczych, w
sztukach, taśmach lub wykrojone według kształtu lub wymiaru, nie
haftowane:
5807 90- Pozostałe:
5807 90 90 0- - Pozostałe
ex5807 90 90 0Etykiety homologacyjne20 255
59115911Tkaniny i wyroby z materiałów włókienniczych do zastosowań
technicznych, wyszczególnione w uwadze 7 do niniejszego działu:
5911 20 00 0- Gaza młynarska, nawet konfekcjonowana
ex5911 20 00 0Siatka do sitodruku (włókno poliestrowe)6 449
68066806Wełna żużlowa, wełna skalna i podobne wełny mineralne; wermikulit
porowaty, iły porowate, żużel spieniony i podobne porowate materiały
mineralne; mieszaniny i wyroby materiałów mineralnych izolujących
cieplnie, akustycznie lub pochłaniających dźwięki, inne niż z pozycji nr
6811 lub 6812 albo działem 69:
6806 10 00 0- Wełna żużlowa, wełna skalna i podobne wełny mineralne
(łącznie z ich mieszaninami), luzem, w arkuszach lub w belach
ex6806 10 00 0Wełna skalna147 806
70057005Szkło typu float i szkło o powierzchni szlifowanej lub
polerowanej, w arkuszach, nawet z warstwą pochłaniającą lub odbijającą,
ale nie obrobione inaczej:
7005 10- Szkło niezbrojone, z warstwą pochłaniającą, odblaskową lub
przeciwodblaskową:
- - Pozostałe, o grubości:
7005 10 25 0- - - Nie przekraczającej 3,5 mm
ex7005 10 25 0Szkło float1 472 473
7005 10 30 0- - - Powyżej 3,5 mm, ale nie przekraczającej 4,5 mm
ex7005 10 30 0Szkło float1 013 821
- Inne szkło niezbrojone:
7005 21- - Barwione w całej masie, nieprzezroczyste, powlekane lub jedynie
szlifowane powierzchniowo:
7005 21 25 0- - - O grubości nie przekraczającej 3,5 mm
ex7005 21 25 0Szkło float514 052
70097009Lustra, w ramach lub nie, łącznie z lusterkami wstecznymi:
7009 10 00 0- Lusterka wsteczne do pojazdów194 765
- Pozostałe:
7009 91 00 0- - Bez ram
ex7009 91 00 0Lusterka do daszków przeciwsłonecznych samochodowych4 328
70147014 00 00 0Wyroby sygnalizacyjne ze szkła i elementy optyczne ze
szkła (z wyjątkiem z pozycji nr 7015), nie obrobione optycznie
ex7014 00 00 0Szyby reflektorów429 783
72057205Surówka, surówka zwierciadlista, żeliwo lub stal, w postaci
granulek lub proszku:
7205 10 00 0- Granulki
ex7205 10 00 0Śrut stalowy granulowany650 395
- Proszki:
7205 29 00 0- - Pozostałe
ex7205 29 00 0Proszki żelaza669 129
72107210Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej o szerokości 600 mm
lub więcej, platerowane, powlekane lub pokrywane:
- Pokrywane lub powlekane aluminium:
7210 69- - Pozostałe:
7210 69 10 0- - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo lub jedynie
pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem) (ECSC)
ex7210 69 10 0Wyroby walcowane ze stali niestopowej911 504
72117211Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości
poniżej 600 mm, nie platerowane, nie powlekane ani nie pokrywane:
- Nie obrobione więcej oprócz walcowania na gorąco:
7211 14- - Pozostałe, o grubości 4,75 mm lub większej:
7211 14 90 0- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm (ECSC)
ex7211 14 90 0Pręty walcowane płaskie41 461
- Nie obrobione więcej oprócz walcowania na gorąco:
7211 19- - Pozostałe:
7211 19 90 0- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm (ECSC)
ex7211 19 90 0Taśma stalowa3 654 140
- Nie obrobione oprócz walcowania na zimno:
7211 23- - Zawierające w masie poniżej 0,25% węgla:
- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm
7211 23 51 0- - - - Zwinięte, przeznaczone do produkcji cienkiej blachy
(ECSC)328 625
7211 90- Pozostałe
7211 90 90 0- - O szerokości nie przekraczającej 500 mm
ex7211 90 90 0Taśma stalowa zimno walcowana17 295
72127212Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości
poniżej 600 mm, platerowane, powlekane lub pokrywane:
7212 50- W inny sposób powlekane lub pokrywane:
- - O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
- - - Powlekane lub pokrywane aluminium:
7212 50 93 0- - - - Powlekane lub pokrywane stopami
aluminiowo-cynkowymi231 661
7212 50 97 0- - - - Pozostałe
ex7212 50 97 0Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej pokrywane
aluminium911 504
72157215Pozostałe sztaby i pręty ze stali niestopowej:
7215 10 00 0- Ze stali automatowej, nie obrobione więcej niż gięcie na
zimno lub wykończenie na zimno:
ex7215 10 00 0Pręty w gatunku A11, 9SMnPb, pręty automatowe ciągnione541
091
72167216Kątowniki, kształtowniki i profile ze stali niestopowej
- Kątowniki, kształtowniki i profile, nie obrobione więcej oprócz gięcia
na zimno lub wykończenia na zimno
7216 61- - Otrzymane z wyrobów walcowanych płaskich:
7216 61 90 0- - - Pozostałe
ex7216 61 90 0Pręt ciągniony profilowo (specjalne nadbiegunniki)155 470
72197219Wyroby walcowane płaskie ze stali nierdzewnej o szerokości 600 mm
lub większej:
- Nie obrobione więcej oprócz walcowania na zimno:
7219 33- - O grubości powyżej 1 mm, lecz poniżej 3 mm (ECSC):
7219 33 90 0- - - Zawierające w masie mniej niż 2,5% niklu
ex7219 33 90 0Wyroby walcowane płaskie ze stali nierdzewnej504 833
7219 34- - O grubości 0,5 mm lub większej, lecz nie przekraczającej 1 mm
(ECSC):
7219 34 90 0- - - Zawierające w masie poniżej 2,5% niklu
ex7219 34 90 0Blachy nierdzewne w/g din 17441542 228
72207220Wyroby walcowane płaskie ze stali nierdzewnej, o szerokości
mniejszej niż 600 mm:
7220 20- Nie obrobione więcej oprócz walcowania na zimno:
7220 20 10 0- - O szerokości powyżej 500 mm (ECSC)5 048
- - O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
- - - O grubości powyżej 0,35 mm, lecz poniżej 3 mm, zawierające:
7220 20 59 0- - - - W masie poniżej 2,5% niklu
ex7220 20 59 0Taśmy cięte ze stali nierdzewnej o szerokości większej niż
115 mm962 922
- - - O grubości nie przekraczającej 0,35 mm, zawierające:
7220 20 91 0- - - - W masie 2,5% lub więcej niklu
ex7220 20 91 0Taśmy nierdzewne w gatunku W1.4541177 627
72227222Pozostałe sztaby i pręty ze stali nierdzewnej; kątowniki,
kształtowniki i profile ze stali nierdzewnej:
7222 40- Kątowniki, kształtowniki i profile:
7222 40 10 0- - Nie obrobione więcej oprócz walcowania na gorąco,
ciągnienia na gorąco lub wyciskania (ECSC):
ex7222 40 10 0Profile ze stali nierdzewnej654 412
72237223 00Drut ze stali nierdzewnej:
- Zawierający w masie 2,5% lub więcej niklu:
7223 00 11 0- - Zawierający w masie 28% lub więcej niklu, lecz mniej niż
31% oraz 20% lub więcej chromu, lecz mniej niż 22%
ex7223 00 11 0Drut nierdzewny szlifowany, polerowany do tkania w gatunku
W1.4301257 091
- Zawierający w masie poniżej 2,5% niklu:
7223 00 99 0- - Pozostały
ex7223 00 99 0Druty sprężynowe (do 1 mm)4 113
72277227Sztaby i pręty z innej stali stopowej, walcowane na gorąco, w
nieregularnych kręgach:
7227 90- Pozostałe (ECSC):
7227 90 50 0- - Zawierające w masie nie mniej niż 0,9%, ale nie więcej niż
1,5% węgla, nie mniej niż 0,5%, ale nie więcej niż 2% chromu oraz, jeśli
jest obecny, nie więcej niż 0,5% molibdenu
ex7227 90 50 0Walcówka w kręgach48 691
72287228Pozostałe sztaby i pręty z innej stali stopowej; kątowniki,
kształtowniki i profile z innej stali stopowej; sztaby i pręty drążone ze
stali stopowej lub niestopowej, nadające się do celów wiertniczych:
7228 20- Sztaby i pręty ze stali krzemowo-manganowej:
- - Pozostałe:
7228 20 60 0- - - Pozostałe2 154 350
7228 30- Pozostałe sztaby i pręty, nie obrobione więcej niż walcowanie na
gorąco, ciągnienie na gorąco lub wyciskanie (ECSC):
- - Pozostałe:
- - - O przekroju poprzecznym w kształcie koła, o średnicy:
7228 30 69 0- - - - Poniżej 80 mm
ex7228 30 69 0Pręty ze stali nierdzewnej30 297
7228 30 89 0- - - Pozostałe
ex7228 30 89 0Pręty do produkcji pierścieni łożysk61 330
72297229Drut z pozostałej stali stopowej:
7229 90- Pozostały:
7229 90 50 0- - Zawierający w masie nie mniej niż 0,9%, ale nie więcej niż
1,15% węgla, nie mniej niż 0,5%, ale nie więcej niż 2% chromu oraz, jeśli
jest obecny, nie więcej niż 0,5% molibdenu
ex7229 90 50 0Drut do produkcji wałeczków łożysk17 485
73047304Rury, przewody rurowe i profile drążone, bez szwu, ze stali:
- Pozostałe, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali niestopowej:
7304 31- - Ciągnione na zimno lub walcowane na zimno:
- - - Pozostałe
7304 31 99 0- - - - Pozostałe
ex7304 31 99 0Rury bez szwu550 192
- Pozostałe, o okrągłym przekroju poprzecznym, z innej stali stopowej:
7304 51- - Ciągnione na zimno lub walcowane na zimno:
- - - Proste i o jednolitej grubości ścianki, ze stali stopowej
zawierającej w masie nie mniej niż 0,9%, ale i nie przekraczającej 1,15%
węgla, nie mniej niż 0,5%, ale nie przekraczającej 2% chromu i jeśli jest
obecny, nie przekraczającej 0,5% molibdenu, o długości:
7304 51 11 0- - - - Nie przekraczającej 4,5 m
ex7304 51 11 0Rury ciągnione lub walcowane na zimno563 738
73067306Pozostałe rury, przewody rurowe i profile drążone ze stali (np. z
otwartym szwem lub spawane, nitowane lub zamykane w podobny sposób):
7306 30- Pozostałe, spawane, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali
niestopowej:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe, o średnicy zewnętrznej:
- - - - - Nie przekraczającej 168,3 mm:
7306 30 71 0- - - - - - Powlekane lub pokrywane cynkiem
ex7306 30 71 0Przewody paliwowe typ arco-obunda701 156
7306 30 78 0- - - - - - Pozostałe
ex7306 30 78 0Rury precyzyjnie spawane z taśmy, rury arco-bundy, rury ze
stopu żelazo-aluminium2 188 640
7306 40- Pozostałe, spawane, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali
nierdzewnej:
- - Pozostałe:
7306 40 99 0- - - Pozostałe
ex7306 40 99 0Rury precyzyjnie spawane z taśmy w gatunku W1.4512 żarzone
rury nierdzewne (powyżej 25 mm)640 563
73077307Łączniki rur lub przewodów rurowych (np. złączki nakrętne,
kolanka, tuleje) z żeliwa lub stali:
- Pozostałe, ze stali nierdzewnej:
7307 21 00 0- - Kołnierze
ex7307 21 00 0Kołnierze ze stali nierdzewnej12 984
7307 29- - Pozostałe
7307 29 90 0- - - Pozostałe82 235
- Pozostałe:
7307 91 00 0- - Kołnierze
ex7307 91 00 0Kołnierze pokryte stopem żelazo-aluminium64 922
- Pozostałe:
7307 92- - Gwintowane kolanka, łuki i tuleje:
7307 92 10 0- - - Tuleje
ex7307 92 10 0Łączniki rur47 103
7307 92 90 0- - - Kolanka i łuki
ex7307 92 90 0Łączniki rur
7307 99- - Pozostałe:
7307 99 90 0- - - Pozostałe
ex7307 99 90 0Tulejki194 765
73127312Skrętki, liny, kable, taśmy plecione, zawiesia itp., ze stali, nie
izolowane elektrycznie:
7312 10- Skrętki, liny i kable:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe, z maksymalnym wymiarem przekroju poprzecznego:
- - - - Nie przekraczającym 3 mm:
7312 10 51 0- - - - - Powlekane lub pokrywane stopami cynku z miedzią
(mosiądzem)
ex7312 10 51 0Linki stalowe
7312 10 59 0- - - - - Pozostałe784 778
ex7312 10 59 0Linki stalowe
73147314Tkanina (łącznie z taśmami bez końca), kraty, siatka i ogrodzenia,
z drutu stalowego; siatka metalowa rozciągana ze stali:
- Wyroby tkane:
7314 14 00 0- - Pozostałe wyroby tkane ze stali nierdzewnej
ex7314 14 00 0Uszczelnienia350 578
73187318Wkręty, śruby, nakrętki, śruby do drewna, haki gwintowane, nity,
zawleczki, przetyczki, podkładki (łącznie z podkładkami sprężystymi) oraz
wyroby podobne, ze stali:
- Wyroby gwintowane:
7318 11 00 0- - Śruby do drewna
ex7318 11 00 0Śruby z wysokim gwintem1 215
7318 12- - Pozostałe wkręty do drewna:
7318 12 90 0- - - Pozostałe
ex7318 12 90 0Wkręty samogwintujące39 190
7318 13 00 0- - Haki gwintowane i pierścienie gwintowane
ex7318 13 00 0Zaczepy ustalające do podnośników79 464
7318 14- - Wkręty samogwintujące:
- - - Pozostałe:
7318 14 91 0- - - - Wkręty z gwintem o dużym skoku1 355
7318 14 99 0- - - - Pozostałe
ex7318 14 99 0Wkręty specjalne11 855
7318 15- - Pozostałe wkręty i śruby, nawet z nakrętkami i podkładkami:
7318 15 10 0- - - Wkręty, toczone ze sztab, prętów, profili lub drutu, o
pełnym przekroju, o grubości trzpienia nie przekraczającej 6 mm
ex7318 15 10 0Wkręty toczone z prętów935
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
- - - - - Bez główek:
- - - - - - Pozostałe, o wytrzymałości na rozciąganie:
7318 15 41 0- - - - - - - Poniżej 800 MPa2 431
- - - - - Z główką:
- - - - - - Wkręty z wycięciami i z łbem o krzyżowym gnieździe:
7318 15 59 0- - - - - - - Pozostałe8 135
- - - - - - - Pozostałe o wytrzymałości na rozciąganie:
7318 15 81 0- - - - - - - - Poniżej 800 Mpa8 881
7318 15 89 0- - - - - - - - 800 Mpa lub większej6 357
7318 15 90 0- - - - - - Pozostałe
ex7318 15 90 0Śruby regulacyjne, montażowe478 005
7318 16- - Nakrętki:
7318 16 10 0- - - Toczone ze sztab, prętów, profili lub drutu, o pełnym
przekroju, o średnicy otworu nie przekraczającej 6 mm
ex7318 16 10 0Nitonakrętka profilowa5 142
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
7318 16 50 0- - - - - Nakrętki samozabezpieczające się30 337
- - - - - Pozostałe, o średnicy wewnętrznej:
7318 16 91 0- - - - - - Nie przekraczającej 12 mm5 321
7318 16 99 0- - - - - - Powyżej 12 mm5 324
- Wyroby niegwintowane:
7318 21 00 0- - Podkładki sprężyste i pozostałe podkładki ustalające25 454

7318 22 00 0- - Pozostałe podkładki114 397
7318 23 00 0- - Nity124 807
7318 24 00 0- - Zawleczki i przetyczki10 159
7318 29 00 0- - Pozostałe
ex7318 29 00 0Kołki ustalające sprężyste134 539
73207320Sprężyny i pióra do resorów, ze stali:
7320 20- Sprężyny śrubowe:
- - Pozostałe:
7320 20 81 0- - - Sprężyny zwojowe ściskane54 925
7320 20 89 0- - - Pozostałe158 354
7320 90- Pozostałe:
7320 90 90 0- - Pozostałe
ex7320 90 90 0Sprężyny mocowania żarówek, sprężyny pasów235 945
73237323Stołowe, kuchenne lub inne artykuły gospodarstwa domowego i ich
części, z żeliwa lub stali; wełna stalowa; zmywaki do czyszczenia,
szorowania lub polerowania naczyń, rękawice i podobne artykuły, ze stali:
7323 10 00 0- Wełna ze stali; zmywaki do czyszczenia, szorowania lub
polerowania naczyń, rękawice i podobne artykuły
ex7323 10 00 0Wełna ze stali nierdzewnej (wezonit)156 852
73267326Pozostałe artykuły ze stali:
7326 90- Pozostałe:
- - Pozostałe artykuły ze stali:
7326 90 93 0- - - Kute w matrycy zamkniętej
ex7326 90 93 0Odkuwki opraw886 401
7326 90 95 0- - - Spiekane
ex7326 90 95 0Pierścienie i oprawy12 984
74077407Sztaby, pręty i kształtowniki z miedzi:
- Ze stopów miedzi:
7407 29 00 0- - Pozostałe
ex7407 29 00 0Brąz berylowy250 849
74087408Drut miedziany:
Z miedzi rafinowanej:
7408 19- - Pozostały:
7408 19 10 0- - - Którego maksymalny wymiar przekroju poprzecznego
przekracza 0,5 mm
ex7408 19 10 0Drut miedziany o średnicy 2,8 mm237
74107410Folia miedziana (nawet drukowana, łączona z papierem, kartonem,
tworzywami sztucznymi lub podobnym materiałem podłożonym) o grubości (bez
podłoża) nie przekraczającej 0,15 mm:
- Bez podłoża:
7410 12 00 0- - Ze stopów miedzi
ex7410 12 00 0Folia miedziana13 229
75057505Sztaby, pręty, kształtowniki i druty z niklu:
- Druty:
7505 22 00 0- - Ze stopów niklu
ex7505 22 00 0Drut niklowy, drut spłaszczony2 599
76167616Pozostałe artykuły z aluminium:
7616 10 00 0- Gwoździe, gwoździe z szeroką główką, klamry (inne niż objęte
pozycją nr 8305), wkręty, śruby, nakrętki, haki gwintowane, nity,
przetyczki, zawleczki, podkładki i podobne artykuły
ex7616 10 00 0Zaślepki aluminiowe, nity87 177
81018101Wolfram i wyroby z wolframu, nawet odpady i złom:
- Pozostałe:
8101 99 00 0- - Pozostałe
ex8101 99 00 0Elektrody spawalnicze75 254
83018301Kłódki i zamki (na klucze, szyfrowe lub elektryczne), z metalu
nieszlachetnego; zamknięcia i okucia z zamknięciami, zawierające zamki, z
metalu nieszlachetnego; klucze do wszelkich wyrobów wymienionych powyżej,
z metalu nieszlachetnego:
8301 20 00 0- Zamki w rodzaju używanych do pojazdów mechanicznych556 672
83028302Oprawy, okucia i podobne wyroby z metalu nieszlachetnego nadające
się do mebli, drzwi, schodów, okien, żaluzji, nadwozi pojazdów, wyrobów
rymarskich, waliz, kufrów, kasetek itp.; wieszaki, podpórki i podobne
uchwyty z metalu nieszlachetnego; kółka samonastawne z zamocowaniem z
metalu nieszlachetnego; automatyczne urządzenia do zamykania drzwi z
metalu nieszlachetnego:
8302 30 00 0- Pozostałe oprawy, okucia i podobne wyroby nadające się do
pojazdów mechanicznych
ex8302 30 00 0Spinki metalowe, klamry120 102
- Pozostałe oprawy, okucia i podobne wyroby:
8302 49- - Pozostałe:
8302 49 90 0- - - Pozostałe
ex8302 49 90 0Płytki mocowania pasów1 619 766
83078307Rury giętkie z metali nieszlachetnych, z łącznikami lub bez:
8307 10- Ze stali:
8307 10 90 0- - Pozostałe
ex8307 10 90 0Rury giętkie420 694
83118311Druty, pręty, rury, płyty, elektrody i podobne wyroby, z metali
nieszlachetnych lub z węglików metali, w otulinie lub z rdzeniem z topnika
w rodzaju używanych do lutowania miękkiego lub twardego spawania lub
osadzania metali lub węglików metali; druty i pręty ze scalonych proszków
metali nieszlachetnych, używane w metalizacji natryskowej:
8311 30 00 0- Pręty w otulinie i druty rdzeniowe, z metalu
nieszlachetnego, do lutowania miękkiego, twardego lub spawania gazowego
ex8311 30 00 0Druty spawalnicze140 232
8311 90 00 0- Pozostałe, także części
ex8311 90 00 0Cyna lutownicza8 189
84098409Części nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do
silników z pozycji nr 8407 lub 8408:
- Pozostałe:
8409 91 00 0- - Nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do
tłokowych silników spalinowych
ex8409 91 00 0Iglice 430.300.014.0290 029
84218421Wirówki, także suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do
filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów:
- Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy:
8421 23- - Filtry do oleju lub paliwa do silników spalinowych:
8421 23 90 0- - - Pozostałe
ex8421 23 90 0Filtry do paliwa57 027
84828482Łożyska toczne:
8482 10- Łożyska kulkowe:
8482 10 90 0- - Pozostałe322 835
- Części:
8482 91- - Kulki, igiełki i wałeczki:
8482 91 90 0- - - Pozostałe
ex8482 91 90 0Wałeczki łożysk10 431
84838483Wały napędowe (także wały krzywkowe i wały wykorbione) i korby;
obudowy łożysk i łożyska ślizgowe; mechanizmy i przekładnie zębate;
mechanizmy śrubowo-kulkowe lub śrubowo-wałeczkowe; skrzynie przekładniowe
i inne układy zmieniające prędkość, także przemienniki momentu obrotowego;
koła zamachowe i koła pasowe lub linowe, także wielokrążki i zblocza;
sprzęgła rozłączne i nierozłączne (także przeguby uniwersalne):
8483 30- Obudowy łożysk, nie zawierające łożysk tocznych; łożyska
ślizgowe:
- - Pozostałe:
8483 30 90 0- - - Łożyska ślizgowe
ex8483 30 90 0Łożyska z proszków spiekanych, pozostałe łożyska16 372
8483 40- Mechanizmy i przekładnie zębate, z wyłączeniem kół zębatych, kół
łańcuchowych i innych elementów układów przenoszenia napędu,
przedstawianych oddzielnie; mechanizmy śrubowo-kulkowe lub
śrubowo-wałeczkowe; skrzynie przekładniowe i inne układy zmieniające
prędkość, także przemienniki momentu obrotowego:
- - Pozostałe:
8483 40 98 0- - - Pozostałe
ex8483 40 98 0Przekładnie rozdzielające83 607
8483 60- Sprzęgła rozłączne i nierozłączne (także przeguby uniwersalne):
- - Pozostałe:
8483 60 99 0- - - Pozostałe
ex8483 60 99 0Bieżnie rolek sprzęgieł41 549
85018501Silniki elektryczne i prądnice (z wyłączeniem zespołów
prądotwórczych)
8501 10- Silniki o mocy wyjściowej nie przekraczającej 37,5 W:
- - Pozostałe
8501 10 99 0- - - Silniki prądu stałego1 520
85038503 00Części nadające się wyłącznie lub zasadniczo do maszyn z
pozycji nr 8501 lub 8502:
- Pozostałe:
8503 00 99 0- - Pozostałe
ex8503 00 99 0Komutatory236 013
85058505Elektromagnesy; magnesy stałe i wyroby, które mają stać się
stałymi magnesami po namagnesowaniu; magnetyczne i elektromagnetyczne
uchwyty, zaciski, imadła i podobne uchwyty, elektromagnetyczne sprzęgła
wyłączane oraz sprzęgła stałe czy hamulce; elektromagnetyczne głowice
podnośnikowe:
- Magnesy stałe i wyroby, które mają stać się stałymi magnesami po
namagnesowaniu:
8505 19- - Pozostałe:
8505 19 10 0- - - Magnesy stałe z ferrytów spiekanych
ex8505 19 10 0Magnesy silników247 136
8505 19 90 0- - - Pozostałe3 375
85078507Akumulatory elektryczne, łącznie z separatorami, także
prostokątnymi (włączając w to kwadratowe):
8507 90- Części:
- - Pozostałe:
8507 90 98 0- - - Pozostałe
ex8507 90 98 0Obudowy, nakładki i korki akumulatora88 943
85118511Elektryczne urządzenia zapłonowe lub rozrusznikowe stosowane w
silnikach wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym lub samoczynnym (np.
iskrowniki, prądnice iskrownikowe, cewki zapłonowe, świece zapłonowe,
świece żarowe, silniki rozruszników); prądnice (np. prądu stałego lub
przemiennego) oraz wyłączniki współpracujące z takimi silnikami:
8511 90 00 0- Części
ex8511 90 00 0Układy prostownicze, komutatory1 055 025
85128512Elektryczny sprzęt oświetleniowy i sygnalizacyjny (oprócz wyrobów
z pozycji nr 8539), elektryczne wycieraczki szyb, urządzenia zapobiegające
zamarzaniu i potnieniu szyb w rodzaju używanych do rowerów i pojazdów
mechanicznych:
8512 90 00 0- Części
ex8512 90 00 0Odbłyśniki reflektorów, elementy reflektora, części ramion i
piór wycieraczek1 754 171
85368536Urządzenia elektryczne do przełączania i zabezpieczania obwodów
elektrycznych, lub służące do wykonywania połączeń elektrycznych w
obwodach elektrycznych lub do tych obwodów (np. wyłączniki, przełączniki,
bezpieczniki, odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe,
wtyki, gniazda wtykowe, oprawki lampowe, skrzynki przyłączowe) do napięć
nie przekraczających 1000 V:
8536 50- Pozostałe przełączniki:
8536 50 90 0- - Pozostałe35 000
- Oprawy lamp, wtyki i gniazda wtykowe:
8536 69- - Pozostałe:
8536 69 90 0- - - Pozostałe18 000
87088708Części i akcesoria do pojazdów samochodowych z pozycji od nr 8701
do 8705:
- Pozostałe części i akcesoria nadwozi (także kabin):
8708 21- - Pasy bezpieczeństwa:
8708 21 90- - - Pozostałe:
8708 21 90 9- - - - Pozostałe
ex8708 21 90 9Elementy pasów bezpieczeństwa2 747 320
8708 29- - Pozostałe:
8708 29 90- - - Pozostałe:
8708 29 90 9- - - - Pozostałe
ex8708 29 90 9Prowadnice, zawiasy daszków2 829 769
- Hamulce, także hamulce ze wspomaganiem oraz ich części:
8708 31- - Zamontowane okładziny hamulcowe:
- - - Pozostałe:
8708 31 99- - - - Do pozostałych:
8708 31 99 9- - - - - Pozostałe252 245
90299029Obrotomierze, liczniki produkcji, taksometry, drogomierze
(liczniki kilometrów), krokomierze itp.; szybkościomierze i tachometry,
nie objęte pozycją nr 9014 lub 9015; stroboskopy:
9029 90- Części i akcesoria:
9029 90 90 0- - Pozostałe
ex9029 90 90 0Korpusy liczników, elementy szybkościomierza13 849
91129112Obudowy zegarów oraz obudowy podobnego typu dla innych wyrobów
objętych niniejszym działem oraz ich części:
9112 90 00 0- Części15 000
94019401Meble do siedzenia (inne niż z pozycji 9402), nawet
przekształcalne w miejsca do spania, oraz ich części:
9401 90- Części:
- - Pozostałe
9401 90 80 0- - - Pozostałe
ex9401 90 80 0Mechanizmy regulacji siedzeń2 800 627
94049404Stelaże pod materace; artykuły pościelowe lub podobne (np.
materace, kołdry, pierzyny, poduchy, poduszki i jaśki) wyposażone w
sprężyny lub wypychane albo też zawierające jakieś materiały, bądź
wykonane z gąbki gumowej lub z tworzywa sztucznego nawet pokryte:
- Materace:
9404 21- - Z gąbki gumowej lub z tworzywa sztucznego, pokryte lub nie:
9404 21 90 0- - - Z gąbki z tworzywa sztucznego
ex9404 21 90 0Wyściółki siedzeń250 356

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z
zagranicy do produkcji baterii galwanicznych.
(Dz. U. Nr 152, poz. 770)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne wartościowe, w
wysokości 8 412 971 ECU, na przywóz towarów wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 151, poz. 737).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1995 r. (poz. 770)
WYKAZ TOWARÓW, NA PRZYWÓZ KTÓRYCH USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE
Poz.Kod PCNWyszczególnienieWartość celna (ECU)
82078207Narzędzia wymienne do narzędzi ręcznych nawet napędzanych
mechanicznie lub do obrabiarek (np. do prasowania, tłoczenia, kucia na
prasach, przebijania, wykrawania, gwintowania otworów i wałków, wiercenia,
wytaczania, przeciągania, frezowania, toczenia lub wkręcania wkrętów),
nawet ciągadła, ciągowniki bądź matryce do wyciskania metalu oraz
narzędzia do wiercenia w kamieniu lub do wierceń ziemnych:
8207 30- Narzędzia do prasowania, tłoczenia, kucia na prasach, przebijania
lub wykrawania:
8207 30 10 0- - Do metalu
ex8207 30 10 0Matryca do wykrawania osłonek metalowych baterii z blachy o
grubości 0,2 mm23 273
ex8207 30 10 0Matryca do wykrawania krążków technologicznych z taśmy
cynkowej o grubości 4,2 mm35 728
84138413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe;
podnośniki do cieczy:
8413 60- Pozostałe obrotowe pompy wyporowe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8413 60 90 0- - - - Pozostałe
ex8413 60 90 0 Pompa obrotowa, kwasoodporna do przemieszczania masy
elektrolitycznej, o wydajności 10000-18000 l/h5 051
ex 8413 60 90 0 Pompa obrotowa, kwasoodporna do rozpylania masy
elektrolitycznej, o wydajności 10000-18000 l/h28 766
84178417Piece i paleniska przemysłowe lub laboratoryjne, także piece do
spopielania, nieelektryczne:
8417 10 00 0- Piece do prażenia, topienia lub innej obróbki cieplnej rud,
pirytów lub metali
ex8417 10 00 0Piec gazowy do ciągłego przetopu cynku w temperaturze 480
ą10�C286 333
84198419Maszyny, instalacje lub sprzęt laboratoryjny, z podgrzewaniem
elektrycznym lub bez, do poddawania materiałów procesom wymagającym zmiany
temperatury, takim jak: grzanie, gotowanie, prażenie, destylowanie,
rektyfikowanie, sterylizowanie, pasteryzowanie, poddawanie działaniu pary
wodnej, suszenie, odparowywanie, parowanie, skraplanie lub chłodzenie,
inne niż urządzenia lub instalacje w rodzaju stosowanych do celów
domowych; urządzenia do podgrzewania wody przepływowe lub pojemnościowe,
nieelektryczne:
- Pozostałe maszyny, instalacje i urządzenia:
8419 89- - Pozostałe:
8419 89 95 0- - - Pozostałe
ex8419 89 95 0 Urządzenie do roztapiania, mieszania, wzbogacania i
przesyłania asfaltu do różnych linii montażowych, wyposażone w zbiornik i
mieszadło99 248
84218421Wirówki, także suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do
filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów:
- Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy:
8421 29- - Pozostałe:
8421 29 90 0- - - Pozostałe
ex8421 29 90 0 Urządzenie filtracyjne do odsączania i dozowania masy
elektrolitycznej, o przepustowości 10000-18000 l/h10 827
84228422Zmywarki do naczyń; urządzenia do czyszczenia lub suszenia butelek
lub innych pojemników; urządzenia do napełniania, zamykania, uszczelniania
lub etykietowania butelek, tubek, puszek, pudełek, worków lub innych
pojemników; urządzenia do kapslowania butelek, słoików lub podobnych
pojemników; inne urządzenia do pakowania (włączając urządzenia do
pakowania termokurczliwego); urządzenia do gazowania napojów:
8422 30 00 0- Urządzenia do napełniania, zamykania, uszczelniania lub
etykietowania butelek, tubek, puszek, pudełek, worków lub innych
pojemników; urządzenia do kapslowania butelek, słoików lub podobnych
pojemników; maszyny do gazowania napojów
ex8422 30 00 0Urządzenie do naklejania kodu paskowego na opakowaniach
baterii, o wydajności 1200 szt./min73 640
8422 40 00 0- Pozostałe urządzenia do pakowania lub paczkowania (włączając
urządzenia do pakowania termokurczliwego)
ex8422 40 00 0Urządzenie do pakowania baterii w folię termokurczliwą (po 2
szt.)399 310
ex8422 40 00 0Urządzenie do pakowania baterii w pudełka (po 234 szt.)110
128
84288428Pozostałe urządzenia do podnoszenia, przenoszenia, załadunku lub
rozładunku (np. windy, schody ruchome, przenośniki, kolejki linowe):
- Pozostałe wyciągi i przenośniki o pracy ciągłej, do transportu towarów
lub materiałów:
8428 33- - Pozostałe, taśmowe:
8428 33 90 0- - - Pozostałe
ex8428 33 90 0Przenośnik taśmowo-magnetyczny z czujnikami do automatycznej
kontroli i sterowania1 055 365
8428 39- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8428 39 98 0- - - - Pozostałe
ex8428 39 98 0 Podajnik w kształcie stołu obrotowego o średnicy 1200 mm z
czujnikami do automatycznej kontroli i sterowania, przemieszczający
elementy baterii na stanowiska montażowe251 109
ex8428 39 98 0Podajnik z zasobnikiem obrotowo-wstrząsowym295 524
ex8428 39 98 0 Urządzenie do wyjmowania osłonek metalowych z opakowań
technologicznych i umieszczania ich na stole obrotowym37 559
ex8428 39 98 0 Urządzenie do wyjmowania baterii z pojemników
technologicznych i przekazywania ich do dalszej obróbki57 160
84588458Tokarki (włączając centra tokarskie) do usuwania metalu:
- Pozostałe tokarki:
8458 99 00 0- - Pozostałe
ex8458 99 00 0Urządzenie do okrawania kubków cynkowych, o wydajności 600
szt./min.277 532
84628462Obrabiarki (także prasy) do obróbki metalu metodą kucia,
młotkowania lub kucia matrycowego; obrabiarki (także prasy) do obróbki
metalu metodą gięcia, składania, prostowania, rozpłaszczania, ścinania,
przebijania, dziurkowania lub nacinania; prasy do obróbki metali lub
węglików metali nie wymienione powyżej:
- Nożyce mechaniczne (także prasy), inne niż kombinowane dziurkarki i
wykrawarki:
8462 39- - Pozostałe:
8462 39 10 0- - - Do obróbki wyrobów płaskich
ex8462 39 10 0 Nożyce podwójne do cięcia blachy stalowej ocynowanej na
arkusze przeznaczone do wyrobu osłonek metalowych baterii344 609
- Maszyny do przebijania, dziurkowania lub nacinania (także prasy), także
kombinowane dziurkarki i wykrawarki:
8462 49- - Pozostałe:
8462 49 10 0- - - Do obróbki wyrobów płaskich
ex8462 49 10 0 Prasa mimośrodowa o nacisku 60 ton i wydajności 600
szt./min. do wycinania krążków technologicznych z taśmy cynkowej182 707
ex8462 49 10 0 Prasa mimośrodowa o nacisku 150 ton i wydajności 600
szt./min. do tłoczenia kubków cynkowych595 489
ex8462 49 10 0 Prasa mimośrodowa o nacisku 250 ton i wydajności 225
szt./min. do tłoczenia kubków cynkowych659 788
ex8462 49 10 0Prasa mimośrodowa o nacisku 30 ton i wydajności 400
szt./min. do wycinania osłonek metalowych baterii165 122
- Pozostałe:
8462 99- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
8462 99 99 0- - - - - Pozostałe
ex8462 99 99 0 Urządzenie do nadawania kształtu cylindrycznego osłonkom
metalowym, o wydajności 300 szt./min.392 791
84668466Części i akcesoria nadające się do stosowania wyłącznie lub
głównie do maszyn z pozycji nr 8456 do 8465, także uchwyty przedmiotów
obrabianych, uchwyty narzędzi, samootwieralne głowice gwinciarskie,
podzielnice i inne urządzenia specjalne do obrabiarek; uchwyty do narzędzi
wszelkich typów do obróbki ręcznej:
8466 20- Uchwyty przedmiotów obrabianych:
8466 20 10 0- - Przyrządy i uchwyty do celów specjalnych; zestawy
znormalizowanych części przyrządów i uchwytów
ex8466 20 10 0 Uchwyt obróbkowy o wymiarach 26x22 mm, umożliwiający
transport i obróbkę kubków cynkowych6 510
84748474Maszyny do sortowania, klasyfikowania, przesiewania, oddzielania,
płukania, przemywania, zgniatania, kruszenia, mielenia, mieszania lub
ugniatania ziemi, kamieni, rud lub innych substancji mineralnych, w
postaci stałej (także w formie proszku lub pasty); maszyny do
aglomerowania, kształtowania lub formowania stałych paliw mineralnych, mas
ceramicznych, nie utwardzonego cementu, materiałów gipsowych lub innych
produktów mineralnych w postaci proszku lub pasty; maszyny do wykonywania
piaskowych form odlewniczych:
8474 10 00 0- Maszyny do sortowania, klasyfikowania, przesiewania,
rozdzielania, płukania lub przemywania
ex8474 10 00 0Przesiewacz suchej mieszanki anodowej39 982
84778477Maszyny do obróbki gumy lub tworzyw sztucznych lub do produkcji
wyrobów z tych materiałów, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w
niniejszym dziale:
8477 80- Pozostałe maszyny:
8477 80 90 0- - Pozostałe
ex8477 80 90 0Urządzenie do obkurczania folii PCV na kubku cynkowym
baterii w temperaturze 180ą5�C, o wydajności 1200 szt./min.12 410
ex8477 80 90 0 Urządzenie do obkurczania folii PCV na kubku cynkowym
baterii w temperaturze 180ą5�C, o wydajności 750 szt./min.79 717
84798479Maszyny i urządzenia mechaniczne przeznaczone do wykonywania
funkcji specjalnych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w
niniejszym dziale:
- Pozostałe maszyny i urządzenia mechaniczne:
8479 82 00 0- - Maszyny do sporządzania mieszanek, ugniatania, zgniatania,
kruszenia, mielenia, klasyfikowania, przesiewania, ujednorodniania,
emulsyfikowania lub mieszania obrabianej substancji
ex8479 82 00 0 Mieszarka (36 CTF) do substancji sypkich i ciekłych
przeznaczonych na anodę baterii, o wydajności 2 mł/h21 822
ex8479 82 00 0Urządzenie obrotowe do wtłaczania i ugniatania mieszanki
anodowej w kubku cynkowym200 177
ex8479 82 00 0Mieszadło do sporządzania masy elektrolitycznej, podgrzewane
parą wodną66 236
8479 89- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8479 89 95 0- - - - Pozostałe
ex8479 89 95 0 Urządzenie obrotowe do montowania pierścieniowej przekładki
izolacyjnej i dociskania mieszanki katodowej w kubku cynkowym22 291
ex8479 89 95 0 Urządzenie obrotowe do pokrywania grafitem krążków
cynkowych przed operacją tłoczenia54 931
ex8479 89 95 0Urządzenie do otwierania i opróżniania opakowań foliowych z
mieszanką katodową233 746
ex8479 89 95 0Urządzenie do zaokrąglania dolnej krawędzi cylindra osłonki
metalowej baterii144 228
ex8479 89 95 0 Urządzenie do mocowania kubków cynkowych w uchwytach
obróbkowych, o wydajności 1200-1500 szt./min.25 626
ex8479 89 95 0 Urządzenie do selekcji i montażu przekładek izolacyjnych
wewnątrz kubka cynkowego, o wydajności 1200-1500 szt./min.66 422
ex8479 89 95 0 Urządzenie do selekcji i montażu przekładek izolacyjnych
wewnątrz kubka cynkowego, o wydajności 750 szt./min.23 689
ex8479 89 95 0 Urządzenie do montowania elektrody węglowej, zaprasowania
mieszanki anodowej i zaokrąglania górnej krawędzi kubka cynkowego66 900
ex8479 89 95 0Urządzenie do pokrywania asfaltem końcówek elektrod
węglowych137 904
ex8479 89 95 0 Urządzenie do podgrzewania i przemieszczania asfaltu w
linii montażowej, wyposażone w zbiornik i pompę zębatą20 018
ex8479 89 95 0Urządzenie do montowania uszczelki polietylenowej na
elektrodzie węglowej35 604
ex8479 89 95 0 Zespół urządzeń do odłączania uchwytu obróbkowego,
nakładania osłonki foliowej z PCV i przygotowania do jej obkurczenia na
kubku cynkowym79 044
ex8479 89 95 0 Urządzenie do montażu nakładki metalowej i pierścienia
izolacyjnego na denku kubka cynkowego28 244
ex8479 89 95 0 Urządzenie do montażu nakładki metalowej i pierścienia
izolacyjnego na górnej części kubka cynkowego oraz do testowania baterii21
787
ex8479 89 95 0 Urządzenie do zakładania osłonki metalowej na kubek, do
montażu nakładki metalowej i pierścienia izolacyjnego na górnej części
kubka cynkowego oraz do testowania baterii61 097
ex8479 89 95 0Urządzenie do montażu pierścienia izolacyjnego na denku
kubka cynkowego7 421
ex8479 89 95 0Urządzenie do zakładania osłonki metalowej na kubek
cynkowy19 867
ex8479 89 95 0 Urządzenie do przyłączania uchwytu obróbkowego do kubków
cynkowych z nałożoną osłonką z folii PCV20 159
ex8479 89 95 0 Urządzenie do odłączania uchwytu obróbkowego od kubków, na
których obkurczono osłonkę z folii PCV20 159
85378537Tablice, panele, konsole, pulpity, szafy i inne układy wspornikowe
wyposażone co najmniej w dwa urządzenia objęte pozycjami nr 8535 lub 8536,
służące do elektrycznego sterowania lub rozdziału energii elektrycznej,
łącznie z układami zawierającymi przyrządy lub aparaturę wymienione w
dziale 90, oraz aparatura sterowana numerycznie, inna niż aparatura
połączeniowa objęta pozycją nr 8517:
8527 10- Do napięć nie większych niż 1000 V:
- - Pozostałe:
8537 10 91 0- - - Urządzenia sterujące z programowalną pamięcią
ex8537 10 91 0Układ elektroniczny sterujący procesem montażu baterii730
048
90309030Oscyloskopy, analizatory widma oraz inne przyrządy i aparaty do
pomiaru lub kontroli wielkości elektrycznych, z wyjątkiem mierników
objętych pozycją nr 9028; przyrządy i aparaty do pomiaru lub wykrywania
promieniowania alfa, beta, gamma lub rentgena, promieni kosmicznych lub
innych promieni jonizujących:
- Pozostałe przyrządy i aparaty:
9030 89- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
9030 89 99 0- - - - Pozostałe
ex9030 89 99 0Urządzenie do kontroli jakości i selekcji baterii, o
wydajności 12000-1500 szt./min.180 000
ex9030 89 99 0Urządzenie do kontroli jakości i selekcji baterii, o
wydajności 750 szt./min.224 423

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre maszyny i urządzenia
inwestycyjne przywożone z zagranicy dla przemysłu motoryzacyjnego, stanowiące
wyposażenie zakładów produkujących części samochodowe.
(Dz. U. Nr 152, poz. 771)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne wartościowe,
w wysokości 1 590 778 ECU, na przywóz towarów wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
2. Kontyngenty celne, o których mowa w ust. 1, stosuje się wyłącznie do towarów
stanowiących wyposażenie zakładów produkujących (montujących), w których jest
dokonywany montaż przemysłowy nowych pojazdów samochodowych, objętych pozycjami
nr 8701, 8702, 8703, 8704 i 8705 Taryfy celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary
przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 151, poz. 737), zwanej dalej "Taryfą celną".
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1995 r. (poz. 771)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE
Poz.Kod PCNWyszczególnienieWartość celna (ECU)
84158415Klimatyzatory zawierające wentylator napędzany silnikiem oraz
elementy służące do zmiany temperatury i wilgotności, także klimatyzatory
nie posiadające możliwości oddzielnej regulacji wilgotności:
8415 90- Części:
8415 90 90 0- - Pozostałe
ex8415 90 90 0Komora klimatyczna126 000
84198419Maszyny, instalacje lub sprzęt laboratoryjny, z podgrzewaniem
elektrycznym lub bez, do poddawania materiałów procesom wymagającym zmiany
temperatury, takim jak: grzanie, gotowanie, prażenie, destylowanie,
rektyfikowanie, sterylizowanie, pasteryzowanie, poddawanie działaniu pary
wodnej, suszenie, odparowywanie, parowanie, skraplanie lub chłodzenie,
inne niż urządzenia lub instalacje w rodzaju stosowanych do celów
domowych; urządzenia do podgrzewania wody przepływowe lub pojemnościowe,
nieelektryczne:
8419 20 00 0- Sterylizatory medyczne, chirurgiczne lub laboratoryjne
ex8419 20 00 0Urządzenia grzewczo-suszące17 634
84288428Pozostałe urządzenia do podnoszenia, przenoszenia załadunku lub
rozładunku (np. windy, schody ruchome, przenośniki, kolejki linowe):
- Pozostałe wyciągi i przenośniki o pracy ciągłej, do transportu towarów
lub materiałów:
8428 33- - Pozostałe, taśmowe:
8428 33 90 0- - - Pozostałe
ex8428 33 90 0Transportery taśmowe28 579
84718471Maszyny do automatycznego przetwarzania danych i urządzenia do
tych maszyn; czytniki magnetyczne lub optyczne, maszyny do zapisywania
zakodowanych danych na nośnikach danych oraz maszyny do przetwarzania
takich danych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej:
8471 70- Urządzenia pamięci:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8471 70 90 0- - - - Pozostałe
ex8471 70 90 0Datamyte "MITUTOYO"1 520
84778477Maszyny do obróbki gumy lub tworzyw sztucznych lub do produkcji
wyrobów z tych materiałów nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w
niniejszym dziale:
8477 10 00 0Wtryskarki834 879
84798479Maszyny i urządzenia mechaniczne przeznaczone do wykonywania
funkcji specjalnych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w
niniejszym dziale:
- Pozostałe maszyny i urządzenia mechaniczne:
8479 89- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8479 89 95 0- - - - Pozostałe
ex8479 89 95 0Maszyna do wstępnego montażu elementów dużych na obwodzie
drukowanym231 066
85148514Elektryczne piece i suszarki przemysłowe lub laboratoryjne (także
indukcyjne czy dielektryczne); inne urządzenia grzewcze przemysłowe lub
laboratoryjne typu indukcyjnego lub dielektrycznego:
8514 30- Inne piece i suszarki:
- - Pozostałe:
8514 30 99 0- - - Pozostałe
ex8514 30 99 0Piec do polimeryzacji kleju22 195
90249024Maszyny oraz aparaty do przeprowadzania badań twardości,
wytrzymałości, ściśliwości, elastyczności i tym podobnych mechanicznych
własności materiałów (np. metali, drewna, materiałów włókienniczych,
papieru lub tworzyw sztucznych):
9024 10- Maszyny i aparaty do badania metali:
- - Pozostałe:
9024 10 91 0- - - Uniwersalne lub do prób na rozciąganie
ex9024 10 91 0Ultrametr Fischer31 316
90279027Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej (np.
polarymetry, refraktometry, spektrometry, aparaty do analizy gazu lub
dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości,
porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego itp.; przyrządy i
aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku,
łącznie ze światłomierzami; mikrotomy:
9027 80- Pozostałe przyrządy i aparaty:
- - Elektroniczne:
9027 80 18 0- - - Pozostałe224 620
90319031Przyrządy, aparaty i urządzenia kontrolno-pomiarowe, nie
wyszczególnione i nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu;
projektory profilowe:
9031 20 00 0- Stanowiska badawcze
ex9031 20 00 0Stanowisko kontrolne do sprawdzania niezawodności zegarów58
679
90329032Przyrządy i aparatura do automatycznej regulacji i kontroli:
9032 10- Termostaty:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
9032 10 99 0- - - - Pozostałe14 290

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z
zagranicy do eksploatacji metanu z pokładów węgla kamiennego.
(Dz. U. Nr 152, poz. 772)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne ilościowe na
przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 151, poz. 737).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1995 r. (poz. 772)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE ILOŚCIOWE
Poz.Kod PCNWyszczególnienieIlość
1234
25052505Naturalne piaski wszystkich rodzajów, również barwione, inne niż
piaski metalonośne z Działu 26:
2505 90 00 0- Pozostałe
ex2505 90 00 0Piasek do szczelinowania złoża z zawartością frakcji
podstawowej 90% wagowo o granulacjach:820 ton
1,7-0,85 mm podziarno < 0,6 mm - mniej niż 1% nadziarno > 2,0 mm - mniej
niż 0,1%
1,18 - 0,6 mm podziarno < 0,42 mm - mniej niż 1% nadziarno > 1,7 mm -
mniej niż 0,1%
0,85 - 0,425 mm podziarno < 0,3 mm - mniej niż 1% nadziarno > 1,18 mm -
mniej niż 0,1%
25082508Inne gliny (z wyjątkiem iłów porowatych z pozycji Nr 6806),
andaluzyt, cyjanit i sylimanit, nawet wypalane; mullit' ziemie szamotowe i
dynasowe:
2508 10 00 0- Bentonit
ex2508 10 00 0Bentonit do płuczek wiertniczych o zapiaszczeniu poniżej 1%
wagowo220 ton
38043804 00Ługi odpadowe z produkcji pulpy drzewnej, nawet stężone,
odcukrzone lub poddane obróbce chemicznej łącznie z ligninosulfanianami,
ale wyłączając olej talowy z pozycji nr 3803:
3804 00 90 0- Pozostały
ex3804 00 90 0Bezchromowe lignosulfaniany rozrzedzające płuczkę wiertniczą
lub obniżające jej lepkość2 tony
73047304Rury, przewody rurowe i profile drążone, bez szwu, ze stali:
- Rura okładzinowa, przewód rurowy i rura płuczkowa w rodzaju używanych do
wiercenia ropy naftowej lub gazów:
7304 29- - Pozostałe:
7304 29 19 0- - - Z wyłączeniem o średnicy przekraczającej 406,4 mm
ex7304 29 19 0Rury wydobywcze o średnicy 73 mm, ścianka 5,5 mm (2 7/8'' OD
6,5 LB/FT), typ EUE 8RD THD, z których każda jest skontrolowana pod kątem
zgodności parametrów technicznych z normą API 5CT7 700 m
ex7304 29 19 0Rury wiertnicze okładzinowe o średnicy 177,8 mm gwintowane
ze złączkami (7'' OD) gwintowane ze złączkami ze stali w zakresie od J55
do N80, z których każda jest skontrolowana pod kątem zgodności parametrów
technicznych z normą API 5CT6 000 m
ex7304 29 19 0 Rury wiertnicze okładzinowe o średnicy 244,5 mm gwintowane
ze złączkami (9 5/8'' OD) gwintowane ze złączkami ze stali w zakresie od
J55 do N80, z których każda jest skontrolowana pod kątem zgodności
parametrów technicznych z normą API 5CT1 800 m
ex7304 29 19 0 Rury wiertnicze okładzinowe o średnicy 339,7 mm gwintowane
ze złączkami (13 3/8'' OD) gwintowane ze złączkami ze stali w zakresie od
J55 do N80, z których każda jest skontrolowana pod kątem zgodności
parametrów technicznych z normą API 5CT200 m
73267326Pozostałe artykuły ze stali:
7326 90- Pozostałe:
- - Pozostałe artykuły ze stali:
7326 90 97 0- - - Pozostałe
ex7326 90 97 0 Żerdzie pompowe o średnicy 25 mm i większej (1'' i
większej), przenoszące wysoki moment obrotowy, do napędów wgłębnych pomp
śrubowych mających zastosowanie w odwiertach na złożach metanu z pokładów
węgla7 700 m
82078207Narzędzia wymienne do narzędzi ręcznych nawet napędzanych
mechanicznie lub do obrabiarek (np. do prasowania, tłoczenia, kucia na
prasach, przebijania, wykrawania, gwintowania otworów i wałków, wiercenia,
wytaczania, przeciągania, frezowania, toczenia lub wkręcania wkrętów),
nawet ciągadła, ciągowniki bądź matryce do wyciskania metalu oraz
narzędzia do wiercenia w kamieniu lub do wierceń ziemnych:
- Narzędzia do wiercenia w kamieniu lub do wierceń ziemnych:
8207 19- - Pozostałe, łącznie z częściami:
8207 19 10 0- - - Z częścią roboczą z diamentu lub z diamentu
polikrystalicznego
ex8207 19 10 0Koronki rdzeniowe skrawające z wstawkami z diamentu
polikrystalicznego typu Anti-Whirl, oznaczone symbolem "AR" lub "AW"9 szt.

8207 19 90 0- - - Pozostałe
ex8207 19 90 0Świder trójgryzowy o średnicy 17 1/2'' z łożyskiem typu
O-Ring Sealed Roller Bearing2 szt.
ex8207 19 90 0Świder trójgryzowy o średnicy 12 1/4'' zbrojony słupkami z
węglika wolframu, wykształconymi w formie dłuta lub łopatki (Chisel lub
Scoop)3 szt.
ex8207 19 90 0Świder trójgryzowy o średnicy 8 1/2'' zbrojony słupkami z
węglika wolframu, wykształconymi w formie dłuta lub łopatki (Chisel lub
Scoop)16 szt.
ex8207 19 90 0 Świder trójgryzowy o średnicy 6 1/8'' zbrojony słupkami z
węglika wolframu, wykształconymi w formie dłuta lub łopatki (Chisel lub
Scoop)12 szt.
84138413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe;
podnośniki do cieczy:
8413 60- Pozostałe obrotowe pompy wyporowe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8413 60 60 0- - - - Pompy śrubowe
ex8413 60 60 0 Wgłębna pompa śrubowa do płynu złożowego, z przekładnią i z
silnikiem napędzana poprzez kolumnę żerdzi pompowych, o wysokości
podnoszenia od 1500 do 2000 m6 szt.
84218421Wirówki, także suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do
filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów:
- Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania gazów:
8421 39- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania pozostałych
gazów:
8421 39 98 0- - - - - Pozostałe
ex8421 39 98 0 Oddzielacz dwufazowy z armaturą i przyrządami pomiarowymi
służący do oczyszczania metanu ze znacznych ilości wody5 szt.
84308430Pozostałe maszyny do przemieszczania, równania, niwelowania,
zgarniania, kopania, ubijania, zagęszczania, wybierania lub wiercenia w
ziemi, minerałów lub rud; urządzenia do wbijania lub wyciągania pali,
pługi odśnieżające lemieszowe i wirnikowe:
- Pozostałe maszyny do wierceń lub głębienia szybów:
8430 41 00 0- - Samobieżne
ex8430 41 00 0Samobieżne urządzenie wiertnicze do wiercenia i
rekonstrukcji otworów o zasięgu głębokościowym 2000 m i więcej1 szt.
84798479Maszyny i urządzenia mechaniczne przeznaczone do wykonywania
funkcji specjalnych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w
niniejszym dziale:
- Pozostałe maszyny i urządzenia mechaniczne:
8479 89- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8479 89 95 0- - - - Pozostałe
ex8479 89 95 0 Urządzenia zapinane w otworach wiertniczych za pomocą
przewodu wiertniczego lub linowego takie jak uszczelniacze odpinalne
(Retrelvable Packers), korki zamykające (Bridge Plugs), korki
podtrzymujące słup cementu (Cement Retainers)6 szt.
84818481Krany, kurki, zawory i podobna armatura do rur, płaszczy kotłów,
zbiorników, kadzi itp., także zawory redukcyjne i zawory sterowane
termostatycznie:
8481 80- Pozostała armatura:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8481 80 99 0- - - - Pozostałe
ex8481 80 99 0 Połączony system zaworów wysokociśnieniowych stanowiący
uzbrojenie wylotu odwiertu jako głowica eksploatacyjna (choinka)4 szt.
87168716Przyczepy, naczepy; inne pojazdy bez napędu mechanicznego; ich
części:
- Pozostałe przyczepy lub naczepy do przewozu towarów:
8716 31 00 0- - Przyczepy-cysterny i naczepy-cysterny
ex8716 31 00 0 Przyczepy-cysterny i naczepy-cysterny uzbrojone w znaczną
ilość zaworów spustowych umożliwiających duży pobór cieczy w czasie
zabiegów szczelinowania hydraulicznego otworów wiertniczych5 szt.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z
zagranicy na potrzeby straży pożarnej.
(Dz. U. Nr 152, poz. 773)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne wartościowe, w
wysokości 102 242 000 ECU, na przywóz towarów wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
ż 2. W zakresie uregulowanym w ż 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 151, poz. 737).
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1995 r. (poz. 773)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE
Poz.Kod PCNWyszczególnienieWartość celna (w ECU)
39173917Rury, przewody i węże oraz ich wyposażenie (np. złącza, kolanka,
kołnierze) z tworzyw sztucznych:
- Pozostałe rury, przewody i węże:
3917 31- - Giętkie rury, przewody i węże, o minimalnym ciśnieniu
rozrywającym 27,6 MPa:
3917 31 90 0- - - Pozostałe
ex3917 31 90 0Węże o minimalnym ciśnieniu rozrywającym powyżej 40 MPa192
000
3917 39- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
3917 39 99 0- - - - Pozostałe:
ex3917 39 99 0 Węże antystatyczne giętkie z tworzyw sztucznych wzmacniane
spiralą bądź z oplotem stalowym320 000
39263926Pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych oraz artykuły z innych
materiałów z pozycji nr 3901 do 3914:
3926 20 00 0- Odzież i dodatki do odzieży
ex3926 20 00 0Jednoczęściowe ubrania z tworzywa sztucznego gazoszczelnego,
odporne chemicznie, przeznaczone do ochrony strażaka3 200 000
40164016Pozostałe artykuły z kauczuku wulkanizowanego:
- Pozostałe:
4016 95 00 0- - Pozostałe artykuły nadmuchiwane
ex4016 95 00 0Podnoszące poduszki ratownicze z wbudowanymi
wzmocnieniami640 000
56075607Szpagat, powróz, linki i liny, nawet plecione, oplatane,
impregnowane, powlekane, pokrywane lub otulane gumą, lub tworzywem
sztucznym, lub nie poddane tego rodzaju obróbce:
5607 50- Z pozostałych włókien syntetycznych:
- - Z nylonu lub innych poliamidów, lub poliestrów:
- - - O masie jednostkowej powyżej 50 000 decyteksów (5 g/m):
5607 50 11 0- - - Plecione
ex5607 50 11 0Liny z poliamidów do pasów ratunkowych (plecione)128 000
5607 50 19 0- - - - Pozostałe
ex5607 50 19 0Liny z poliamidów do pasów ratunkowych (nieplecione)128 000
59095909 00Przewody rurowe do pomp i podobne przewody, z materiałów
włókienniczych, nawet z wykładziną, ze zbrojeniem, z osprzętem z innych
materiałów:
5909 00 10 0- Z włókien syntetycznych320 000
63076307Pozostałe artykuły konfekcjonowane, łącznie z wykrojami odzieży:
6307 20 00 0- Kamizelki i pasy ratunkowe64 000
73157315Łańcuchy i ich części, ze stali:
- Pozostałe łańcuchy:
7315 82- - Pozostałe z ogniwami spawanymi lub zgrzewanymi:
7315 82 10 0- - - Których materiał składowy posiada maksymalny wymiar
przekroju poprzecznego 16 mm lub mniej
ex7315 82 10 0 Łańcuchy z ogniwami spawanymi lub zgrzewanymi o przekroju
poprzecznym materiału składowego poniżej 16 mm160 000
73267326Pozostałe artykuły ze stali:
7326 90- Pozostałe:
- - Pozostałe artykuły ze stali:
7326 90 97 0- - - Pozostałe
ex7326 90 97 0Artykuły do zaczepiania liny do pasów strażaka160 000
84128412Pozostałe silniki i siłowniki:
- Silniki i siłowniki hydrauliczne:
8412 21- - Liniowe (cylindry):
- - - Pozostałe:
8412 21 91 0- - - - Układy hydrauliczne
ex8412 21 91 0Siłowniki cylindryczne do celów ratowniczych640 000
8412 29- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
8412 29 99 0- - - - - Pozostałe:
ex8412 29 99 0Rozpieracze hydrauliczne do celów ratowniczych2 080 000
84138413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe;
podnośniki do cieczy:
8413 50- Pozostałe pompy wyporowe o posuwisto-zwrotnym ruchu elementu
roboczego:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pompy tłokowe:
8413 50 71 0- - - - - Do hydraulicznych układów napędowych i siłowych
ex8413 50 71 0Pompy do napędu urządzeń ratowniczych1 090 000
8413 60- Pozostałe obrotowe pompy wyporowe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8413 60 90 0- - - - Pozostałe
ex8413 60 90 0 Pompy do cieczy napędzane silnikiem elektrycznym o mocy do
3 kW bądź turbiną wodną w wykonaniu przeciwwybuchowym1 120 000
84148414Pompy powietrzne lub próżniowe, sprężarki i wentylatory powietrza
lub innych gazów; okapy wentylacyjne lub recyrkulacyjne z wbudowanym
wentylatorem, z filtrami lub bez:
- Wentylatory:
8414 59- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8414 59 30 0- - - - Wentylatory osiowe
ex8414 59 30 0Przenośne wentylatory osiowe z silnikiem spalinowym bądź
elektrycznym o mocy powyżej 2 kW o wydajności co najmniej 10 000 mł na
godzinę640 000
8414 80- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Sprężarki wyporowe o posuwisto-zwrotnym ruchu elementu roboczego,
mogące wytwarzać maksymalne nadciśnienie:
- - - - Powyżej 1,5 MPa (15 barów), o wydajności na godzinę:
8414 80 41 0- - - - - Nie przekraczającej 120 mł
ex8414 80 41 0 Sprężarki powietrza o posuwisto-zwrotnym ruchu elementu
roboczego wytwarzające maksymalne nadciśnienie 335 bar o wydajności do 30
mł3 840 000
85018501Silniki elektryczne i prądnice (z wyłączeniem zespołów
prądotwórczych):
8501 20- Silniki uniwersalne prądu stałego i przemiennego o mocy
wyjściowej powyżej 37,5 W:
8501 20 90 0- - Pozostałe
ex8501 20 90 0Uniwersalne silniki pomp prądu przemiennego o mocy
wyjściowej od 400 do 700 W480 000
85318531Elektryczne urządzenia do sygnalizacji dźwiękowej lub wzrokowej
(np. dzwonki, syreny, tablice sygnalizacyjne, urządzenia alarmowe
przeciwwłamaniowe lub przeciwpożarowe), nie z pozycji nr 8512 lub 8530:
8531 80- Pozostałe urządzenia:
8531 80 90 0- - Pozostałe
ex8531 80 90 0Czujniki bezruchu do ochrony indywidualnej strażaka320 00
87058705Pojazdy samochodowe specjalnego przeznaczenia, różne od tych,
które zostały zasadniczo zbudowane do przewozu osób lub towarów (np.
pojazdy pogotowia technicznego, dźwigi samochodowe, pojazdy strażackie,
betoniarki samochodowe, zamiatarki, polewaczki, przewoźne warsztaty,
ruchome stacje radiologiczne):
8705 30 00 0- Pojazdy strażackie
ex8705 30 00 0Pojazd strażacki - samochód ratowniczo-gaśniczy wyposażony w
sprzęt gaśniczy i autopompę z armaturą wodną16 320 000
ex8705 30 00 0Samochód strażacki z drabiną wyposażony w sprzęt
ratowniczo-gaśniczy12 800 000
8705 90- Pozostałe:
8705 90 90 0- - Pozostałe
ex8705 90 90 0Samochód wyposażony w sprzęt ratownictwa
techniczno-chemicznego17 600 000
ex8705 90 90 0Samochód wyposażony w sprzęt ratownictwa
chemiczno-ekologicznego17 600 000
ex8705 90 90 0Samochód z podnośnikiem hydraulicznym o maksymalnym wysięgu
co najmniej 40 m12 800 000
ex8705 90 90 0Samochód specjalny z dźwigiem ratowniczym wyposażony w
urządzenia wyciągowe9 600 000


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 21 grudnia 1995 r.
w sprawie wynagrodzeń sędziów Sądu Najwyższego oraz członków Biura Orzecznictwa.
(Dz. U. Nr 153, poz. 774)
Na podstawie art.. 45 ust. 2 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie
Najwyższym (Dz. U. z 1994 r. Nr 13, poz. 48 i z 1995 r. Nr 34, poz. 163)
zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego Sądu Najwyższego stanowi wielokrotność
prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej i jest
równe wynagrodzeniu zasadniczemu wicemarszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Członkowie Biura Orzecznictwa nie będący sędziami Sądu Najwyższego otrzymują
wynagrodzenie zasadnicze sądu apelacyjnego.
ż 2. Ustala się stawki dodatku funkcyjnego przy zastosowaniu następujących
mnożników prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze
budżetowej:
StawkaMnożnik
10,70
20,80
30,90

ż 3. Tabelę stanowisk i stawek dodatku funkcyjnego zawiera załącznik do
rozporządzenia.
ż 4. 1. Dodatek funkcyjny przysługuje osobie, której powierzono pełnienie
obowiązków lub funkcji kierowniczych, na czas ich sprawowania.
2. W razie zbiegu uprawnień do dodatków funkcyjnych, przysługuje jeden, wyższy
dodatek.
ż 5. Kwoty wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego zaokrągla się do 10
groszy w górę.
ż 6. Do sędziów i członków Biura Orzecznictwa mają odpowiednio zastosowanie
przepisy ustawy o pracownikach urzędów państwowych w zakresie przyznawania
dodatków za wieloletnią pracę i nagród jubileuszowych
ż 7. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 kwietnia
1995 r. w sprawie szczegółowych zasad wynagrodzenia osób zajmujących kierownicze
stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 48, poz. 249) w ż 2 w tabeli drugiej w liczbie
porządkowej 2 i 3 w rubryce liczby 3 liczby "5,60" i "5,50" zastępuje się
odpowiednio liczbą "5,70".
ż 8. Traci moc rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25
września 1990 r. w sprawie wynagrodzeń sędziów Sądu Najwyższego oraz członków
Biura Orzecznictwa (Dz. U. Nr 66, poz. 391 i z 1994 r. Nr 61, poz. 252).
ż 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
października 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21
grudnia 1995r. (poz. 774)
TABELA STANOWISK I STAWEK DODATKÓW FUNKCYJNYCH DLA SĘDZIÓW SĄDU NAJWYŻSZEGO I
CZŁONKÓW BIURA ORZECZNICTWA
Lp.StanowiskoStawka dodatku
1Dyrektor Biura Orzecznictwa, dyrektor Biura Prezydialnego, przewodniczący
wydziału3
2kierownik działu w Biurze Orzecznictwa2
3rzecznik prasowy1


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 października 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za gospodarcze korzystanie ze
środowiska i wprowadzanie w nim zmian.
(Dz. U. Nr 153, poz. 775)
Na podstawie art. 86e ust. 1, ust. 2 pkt 2 i ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia
1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196
i z 1995 r. Nr 90, poz. 446) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1993 r. w sprawie opłat
za gospodarcze korzystanie ze środowiska i wprowadzanie w nim zmian (Dz. U. Nr
133, poz. 638 oraz z 1994 r. Nr 51, poz. 203 i Nr 140, poz. 772) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w ż 2 w ust. 5 wyrazy "64,00 zł" zastępuje się wyrazami "81,86 ł",
2) załączniki nr 1-4 otrzymują brzmienie określone w załącznikach nr 1-4 do
niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik nr 1
RODZAJE ZANIECZYSZCZEŃ WPROWADZANYCH DO POWIETRZA, OBJĘTYCH OPŁATAMI
Lp.Rodzaje wprowadzanych zanieczyszczeńGrupaJednostkowa stawka w zł za 1
kg
1234
1Akrylonitryl (aerozol)I158,08
2Arsen1) 158,08
3Azbest 158,08
4Benzen 158,08
5Benzo(a)piren 158,08
6Chlorek winylu (w fazie gazowej) 158,08
7Chrom1) 158,08
8Nikiel1) 158,08
9Bizmut1) 79,04
10Cer1) 79,04
11Chlorowcopochodne węglowodorów: CFC-11, CFC-12, CFC-13, CFC-111,
CFC-112, CFC-113, CFC-114, CFC-115, CFC-211, CFC-212, CFC-213, CFC-214,
CFC-215, CFC-216, CFC-217 79,04
12Cyna1) 7,90
13Cynk1) 7,90
14Czterochlorek węgla 79,04
15Dioksyny 79,04
16Halony: 1211, 1301, 2402 79,04
17Kadm1) 79,04
18Kobalt1) 79,04
19Mangan1) 79,04
20Molibden1) 79,04
21Ołów1) 79,04
22Polichlorowane bifenyle 79,04
23Rtęć1) 79,04
241, 1, 1-trójchloroetan 79,04
25AmoniakII0,22
26Dwutlenek siarki 0,24
27Dwutlenek węgla (stawka w zł/Mg) 0,13
28Metan (stawka w zł/Mg) 0,13
29Pyły ze spalania paliw 0,13
30Pyły cementowo-wapiennicze i materiałów ogniotrwałych 0,63
31Pyły krzemowe (powyżej 30% wolnej krzemionki) 0,63
32Pyły nawozów sztucznych 0,63
33Pyły środków powierzchniowo czynnych 0,63
34Pyły węglowo-grafitowe, sadza 0,63
35Pyły polimerów 0,22
36Pyły węgla brunatnego 0,22
37Pyły pozostałe 0,13
38Tlenki azotu (w przeliczeniu na NO2) 0,24
39Tlenek węgla 0,06
40Węglowodory alifatyczne i ich pochodne2) 0,06
41Węglowodory pierścieniowe, aromatyczne i ich pochodne2) 0,63
42Aldehydy alifatyczne i ich pochodneIII0,42
43Aldehydy pierścieniowe, aromatyczne i ich pochodne 0,63
44Alkohole alifatyczne i ich pochodne 0,63
45Alkohole pierścieniowe, aromatyczne i ich pochodne 1,06
46Aminy i ich pochodne 1,06
47Chlorowcopochodne węglowodorów: związki typu HCFC 0,22
48Dwusiarczek węgla 0,74
49Etery i ich pochodne 0,63
50Halony2) 0,22
51Ketony i ich pochodne 0,63
52Kwasy nieorganiczne, ich sole i bezwodniki 0,63
53Kwasy organiczne, ich związki i pochodne2) 0,86
54Oleje (mgła olejowa) 0,22
55Organiczne pochodne związków siarki 1,06
56Pierwiastki metaliczne i ich związki2) 0,63
57Pierwiastki niemetaliczne 0,63
58Sole niemetali2) 0,63
59Tlenki niemetali2) 0,63
60Związki azowe, azoksy, nitrowe i nitrozowe 2,06
61Związki heterocykliczne 5,35
62Związki izocykliczne 0,63

1) Związki w przeliczeniu na masę pierwiastka.
2) Z wyjątkiem wymienionych w innych grupach.
Załącznik nr 2
JEDNOSTKOWE STAWKI OPŁAT ZA WPROWADZANIE DO POWIETRZA ZANIECZYSZCZEŃ
POWSTAJĄCYCH PRZY PRZEŁADUNKU BENZYN SILNIKOWYCH
Lp.Rodzaj operacji technicznejJednostkowa stawka w zł za 1 Mg
przeładowywanej benzyny
1Napełnianie zbiorników z dachem stałym2,46
2Opróżnianie zbiorników z dachem pływającym0,15
3Napełnianie zbiorników podziemnych1,34
4Napełnianie zbiorników naziemnych w kontenerowych stacjach paliw1,34
5Napełnianie cystern kolejowych1,02
6Napełnianie cystern samochodowych0,72
7Napełnianie zbiorników pojazdów1,50

Załącznik nr 3
RODZAJE SKŁADOWANYCH ODPADÓW OBJĘTYCH OPŁATAMI ORAZ JEDNOSTKOWE STAWKI OPŁAT
Lp.Rodzaje składowanych odpadówGrupaJednostkowa stawka w zł za 1 Mg
1234
1Odpady zawierające rtęć lub nieorganiczne jej związki (poza siarczkiem
HgS) w ilości powyżej 0,005%I63,23
2Odpady zawierające związki arsenu poza siarczkami w ilości powyżej 0,05%

3Odpady zawierające związki selenu w ilości powyżej 0,05%
4Odpady zawierające związki talu w ilości powyżej 0,05%
5Zużyte kąpiele galwaniczne i inne roztwory o podobnym składzie
6Osady poneutralizacyjne z galwanizerni, trawialni i inne o podobnym
składzie, spełniające co najmniej jeden z następujących warunków:
- zawierające powyżej 0,05% kadmu
- zawierające powyżej 0,005% chromu Cr-VI
- zawierające powyżej 0,005% wolnych cyjanków bądź kwasu cyjanowodorowego

- zawierające powyżej 0,5% ołowiu
- zawierające powyżej 0,5% cyny
- zawierające powyżej 1% miedzi
- zawierające powyżej 1% niklu
- zawierające powyżej 1% chromu Cr-III
- zawierające powyżej 5% cynku
7Odpady silnie kwaśne (pH<2) lub silnie zasadowe (pH>13)
8Odpady wydzielające fluorowodór lub zawierające kwas fluorowodorowy w
ilości powyżej 0,5%
9Odpady zawierające inne kwasy w ilości powyżej 1%1)
10Odpadowa chromianka
11Smoły i kwasy porafinacyjne
12Szlamy i inne odpady zawierające kwas siarkowodorowy bądź łatwo
rozpuszczalne siarczki w ilościach powyżej 1%
13Zużyte sole hartownicze spełniające co najmniej jeden z następujących
warunków:
- zawierające powyżej 1% cyjanków
- zawierające powyżej 1% azotynków
- zawierające powyżej 5% chlorku baru
14Odpady zawierające łatwo rozpuszczalne związki fluoru w ilości powyżej
0,5% (z wyłączeniem fluorku wapnia i odpadów zawierających kwas
fluorowodorowy)
15Odpady zawierające powyżej 0,1% wanadu
16Szlamy i pyły z oczyszczania gazów w hutnictwie
17Odpady zawierające związki metaloorganiczne
18Odpady zawierające karbonylki metali
19Odpady stwarzające niebezpieczeństwo wybuchu lub pożaru w warunkach
składowania bądź w zetknięciu z powietrzem lub wodą
20Wycofane z obrotu i stosowania środki ochrony roślin I i II klasy
toksyczności1)
21Odpady z procesów rafineryjnych bądź z petrochemii1)
22Zużyte oleje i smary
23Odpady z przemysłu koksochemicznego, m.in. zawierające fenole
24Szlamy poczadnicowe
25Zużyte oleje hartownicze
26Pozostałości z czyszczenia kotłów w energetyce
27Pozostałości z czyszczenia cystern i zbiorników po produktach naftowych
i inne odpady o podobnym składzie
28Opakowania po toksycznych chemikaliach (m.in. po środkach ochrony roślin
I i II klasy toksyczności, po produktach naftowych, po czteroetylku
ołowiu)
29Sadze pomazutowe i inne
30Zużyte katalizatory zawierające wanad, nikiel, kobalt
31Ługi posulfitowe oraz szlamy poługownicze
32Odpady lakiernicze (szlamy z kabin lakierniczych, kożuchy farb, pyły
lakiernicze)
33Odpady z produkcji pigmentów1)
34Odpady z produkcji żywic fenolowych
35Odpady z produkcji farb i lakierów
36Odpady z farb drukarskich
37Zużyte chłodziwa
38Zawartość łapaczy tłuszczów
39Błoto i szlamy z mycia podwozi samochodowych i inne odpady o podobnym
składzie
40Odpady z procesów impregnacji drewna
41Zanieczyszczone rozpuszczalniki bądź ich mieszaniny lub zawierające
chlorowcopochodne1)
42Smoła pogazowa, smółki posytnikowe, kondensaty z odwadniania gazu
43Odpady zawierające powyżej 0,1% trój- lub czterochloroetylenu lub
czterochlorku węgla
44Odpady zawierające polichlorowane dwufenyle (PCB), m.in. niektóre
rodzaje zużytych olejów transformatorowych
45Odpady zawierające polichlorowane dwubenzofurany, dwubenzo-p-dioksyny,
polichlorowane tolueny bądź inne związki o podobnym składzie
46Odpady z produkcji barwników
47Przeterminowane nie nadające się do wykorzystania chemikalia
48Przeterminowane i wycofane ze stosowania środki farmaceutyczne i leki
49Odpady z produkcji i stosowania chemikaliów fotograficznych i materiałów
znajdujących zastosowanie w fotochemii
50Odpady z rzeźni i przemysłu mięsnego
51Odpady (szlamy) z podczyszczania ścieków garbarskich2)
52Odpady z przetwórstwa rybnego, z produkcji mączki i konserw rybnych
53Odpady sanitarne ze szpitali, ośrodków medycznych i klinik
54Odpady azbestowe (pył, włókno)
55Odpady z produkcji kleju kostnego2)
56Odpady z przemysłu drożdżowego
57Odpady skażone biologicznie przez wirusy lub bakterie chorobotwórcze
bądź mogące być źródłem takich skażeń1)
58Odpady zagniwające z krat, osady nieustabilizowane z osadników wstępnych
z oczyszczalni ścieków, piasek z piaskowników nienapowietrzanych i nie
przepłukany2
59Osady z mechaniczno-chemicznych bądź chemicznych oczyszczalni
ścieków1),2)
60Odpady wydzielające pary lub gazy o działaniu duszącym bądź powodującym
inne dolegliwości, np. łzawienie
61Odpady odlewnicze, których wyciągi wodne3) (1:10) charakteryzują się co
najmniej jedną z następujących cech:
- zawierają fenole w ilościach powyżej 5 mg/dm3)
- posiadają odczyn zasadowy pH powyżej 12
- charakteryzują się wartością ChZT powyżej 700 mg/dm3) O2
62Odpadowe substancje chemiczne powstające w badaniach naukowych i
rozwojowych, które nie są zidentyfikowane i/lub nowo powstałe, a których
skutki działania na człowieka i środowisko są nieznane
63Osady poneutralizacyjne z galwanizerni, trawialni, fosforanowni, które z
uwagi na skład chemiczny nie kwalifikują się do grupy I2)II23,71
64Wycofane z obrotu i stosowania środki ochrony roślin III klasy
toksyczności
65Odpady z produkcji żywic1)
66Odpady zawierające związki fluoru w ilości poniżej 0,5% (w przeliczeniu
na fluor)1)
67Odpady zawierające rtęć i jej związki (poza siarczkiem) w ilości
0,005-0,001%
68Odpady zawierające arsen lub jego związki (z wyłączeniem odpadów
wymienionych pod lp. 2)
69Odpady zawierające selen związki (z wyłączeniem odpadów wymienionych pod
lp. 3)
70Odpady zawierające tal związki (z wyłączeniem odpadów wymienionych pod
lp. 4)
71Odpady zawierające inne metale ciężkie w ilościach szkodliwych dla
środowiska1)
72Zaolejone trociny, zaolejone czyściwo włókiennicze, ziemia
zanieczyszczona ropopochodnymi
73Zużyte sole hartownicze związki (z wyłączeniem odpadów wymienionych pod
lp. 13)
74Zużyte kąpiele hartownicze
75Odpady farb wodorozpuszczalnych
76Strużyna z garbowania chromowego, chromoworoślinnego lub roślinnego i
odpady skór naturalnych
77Opakowania po środkach ochrony roślin III klasy toksyczności bądź po
środkach szkodliwych1)
78Odpady z produkcji wełny mineralnej, których wyciągi wodne3) (1:10)
charakteryzują się co najmniej jedną z następujących cech:
- zawierają łatwo wymywalne fenole w ilościach 1-5 mg/dm3)
79Odpady odlewnicze, których wyciągi wodne3) (1:10) charakteryzują się co
najmniej jedną z następujących cech:
- zawierają łatwo wymywalne fenole w ilościach 1-5 mg/dm3)
- posiadają odczyn kwaśny pH poniżej 3
- posiadają odczyn zasadowy pH od 11 do 12
- charakteryzują się wartością ChZT od 300 do 700 mg/dm3) O2
80Odpady o charakterze kwaśnym o pH poniżej 31)
81Odpady o charakterze zasadowym o pH powyżej 111)
82Szlamy pokaustyfikacyjne
83Kek siarkowy
84Odpady tytoniowe (pyły)
85Odpady z przemysłu spirytusowego
86Popiół ze spalarni odpadów przemysłowych
87Szlamy z czyszczenia urządzeń wentylacyjnych1)
88Muły poszlifierskie zawierające oleje mineralne
89Zużyte katalizatory1)
90Szlamy pokriolitowe2)
91Osady pofermentacyjne nieustabilizowane z mechanicznych i z
mechaniczno-chemicznych oczyszczalni ścieków2)
92Osad czynny nadmierny nieustabilizowany2)
93Odpady zawierające braunsztyn (m.in. zużyte baterie)1)
94Żużle z hutnictwa metali nieżelaznych
95Zgary ołowiu, szlamy ołowionośne
96Zepsute artykuły spożywcze i pasze
97Odpady zawierające chlorki w ilościach przekraczających 10 g Cl/kg
odpadu (z wyłączeniem odpadów przemysłu sodowego, węglowego i zasolonych
płuczek wiertniczych)
98Gruz z rozbiórki pieców, którego wyciągi wodne (1:10) charakteryzują się
zawartością chromu Cr-VI w ilościach powyżej 1 mg/dm3
99Odpady mogące być surowcem do produkcji środków odurzających
100Odpady z chemicznej przeróbki drewna
101Odpady z produkcji i przygotowania produktów farmaceutycznych
102Odpady pochodzące z produkcji i stosowania biocydów i fitofarmaceutyków

103Odpady zawierające organiczne związki fosforu
104Odpady zawierające etery
105Odpadowe rozpuszczalniki organiczne bez zanieczyszczeń wytrącających
się i nie zawierające chlorowcopochodnych
106Chlorowcopochodne związków organicznych1)
107Pozostałości ze spalania odpadów komunalnych lub szpitalnych
108Fosfogipsy i osady z oczyszczania ścieków z przemysłu nawozów
fosforowychIII7,90
109Odpady z przemysłu sodowego
110Odpady odlewnicze (z wyłączeniem odpadów wymienionych pod lp. 61 i 79)

111Zgary cyny i produkcji stopów aluminium
112Gruz z rozbiórki pieców (z wyłączeniem odpadów wymienionych pod lp. 98)

113Płuczka wiertnicza
114Zużyte adsorbenty (węgle aktywne, jonity, ziemie odbarwiające)
115Popioły lotne i żużle z elektrowni, elektrociepłowni i kotłowni
116Pyły mineralne cementowo-wapiennicze
117Wapno pokarbidowe
118Osady pokoagulacyjne z oczyszczania ścieków przemysłu mięsnego, rybnego
i inne o podobnym składzie2)
119Osady z neutralizacji ścieków z trawienia szkła nie zawierające wolnych
kwasów2)
120Odpady emalierskie1)
121Siarczan żelazawy z trawienia żelaza i z produkcji bieli tytanowej
(FeSO4*7H2O)2)
122Odpady materiałów ceramicznych i budowlanych1)
123Odpady azbestowe i azbestowo-cementowe1)
124Zanieczyszczony piasek z piaskowników oczyszczalni ścieków (nie
napowietrzany, nie przepłukany)2)
125Odpady z przemysłu izolacji budowlanej1)
126Żużle z hutnictwa żelaza i stali
127Osady pofermentacyjne ustabilizowane z oczyszczalni ścieków2)
128Wycofane z obrotu i stosowania środki ochrony roślin IV i V klasy
toksyczności i opakowania po tych środkach
129Odpady szlifierskie nie zawierające olejów i smarów (pyły)
130Grzybnia pofermentacyjna
131Odpady z przemysłu mleczarskiego
132Zużyte materiały filtracyjne
133Szlamy i żużle emalierskie
134Odpady tworzyw sztucznych
135Odpady z produkcji wykładzin podłogowych, zużyte wykładziny podłogowe

136Odpady paździerzowe
137Odpady gumowe i tkanino-gumowe
138Odpady z ferm hodowlanych
139Odpady z przemysłu obuwniczego1)
140Odpady ze statków i odpady portowe
141Odpady przemysłu owocowo-warzywnego
142Odpady tłuszczów i olejów pochodzenia roślinnego i zwierzęcego
143Osady ściekowe po termokondycjonowaniu1)
144Odpady z odsiarczania spalin, wybrakowane formy gipsowe,
zanieczyszczone szlamy gipsowe2)IV4,75
145Piasek z piaskowników napowietrzany i piasek przepłukany2)
146Odpady poflotacyjne z przemysłu metali nieżelaznych
147Odpady poflotacyjne2) przemysłu siarkowego
148Odpady poflotacyjne2) przemysłu barytowego
149Odpady poflotacyjne z przemysłu węglowego (zakłady wzbogacania i
odsiarczania) oraz z mechanicznego oczyszczania wód kopalnianych
150Żużle i zgrzeiny spawalnicze
151Odpadowa krzemionka, zanieczyszczone złoża piaskowe
152Odpady niebezpieczne unieszkodliwione poprzez zestalenie (cementacja,
solidyfikacja, zeszklenie)
153Osady z uzdatniania wody, m.in. z odżelaziania, odmanganiania,
koagulacji, dekarbonizacji i inne o podobnym składzie2)
154Błoto defekosaturacyjne2)
155Odpady włókiennicze
156Stłuczka szklana
157Odpady papiernicze (papier, tektura)
158Odpady górnicze (w tym skalne) z kopalni i zakładów przeróbczych
159Wióry, trociny, kora, zrzynki drewna z zakładów przemysłu drzewnego i z
fabryk mebli
160Gruz z rozbiórki budynków, odpady z drogownictwa
161Złom kabli
162Masa łapana i inne odpady z przemysłu papierniczego i celulozowego1)
163Pozostałości z produkcji farmaceutycznych preparatów roślinnych

1) Z wyłączeniem grup podanych oddzielnie.
2) Wielkość jednostkowych stawek opłat za składowanie odpadów uwodnionych
uzależnia się od stopnia uwodnienia tych odpadów. Całkowitą masę odpadu
uwodnionego mnoży się przez stawkę jednostkową obliczoną wg wzoru:
Q = (100-W) x 0,01 x n x q
Q - jednostkowa stawka opłaty za składowanie odpadu uwodnionego w zł/Mg
W - zawartość wody w odpadzie w %
q - jednostkowa stawka opłaty określona w powyższej tabeli w zł/Mg
n - współczynnik, którego wartość zależy od stopnia uwodnienia odpadu.
Zbiorcze zestawienie wielkości tych współczynników podaje poniższa tabelka:
Procentowa zawartość wody w odpadzie WWspółczynnik n
poniżej 400,8
40≤W<500,9
50≤W<601,0
60≤W<701,1
70≤W<751,2
75≤W<801,4
80≤W<841,6
84≤W<881,8
88≤W<922,0
92≤W<952,4
95≤W<972,8
97≤W<983,3
98≤W<994,0
99≤W≤99,55,0
powyżej 99,510,0

3) Jeżeli o zakwalifikowaniu odpadu do odpowiedniej grupy decyduje wykonanie
wyciągu wodnego, należy pobrać reprezentatywną próbkę odpadu w ilości nie
mniejszej niż jeden kilogram, w razie potrzeby rozdrobnić i wymieszać, a
następnie przesiać przez sito siatkowe tkane o oczkach kwadratowych nr 10. Z
przesianej masy przygotowuje się próbkę odpowiadającą 1001 gram suchej masy i
zalewa ją w szklanej kolbie wodą destylowaną w ilości zapewniającej zachowanie w
stosunku 1:10 masy suchego odpadu do wody, a następnie po szczelnym zamknięciu
wytrząsa na wytrząsarce laboratoryjnej przez cztery godziny. Po dwunastu
godzinach zawartość kolby wytrząsa się przez następne dwie godziny i pozostawia
na sześć godzin. Następnie zawartość kolby przesącza się przez filtr bibułowy
lub membranowy o porach 0,45 m i przesącz poddaje badaniom analitycznym.
Załącznik nr 4
STAWKI OPŁAT ZA USUWANIE DRZEW
Lp.Rodzaje i gatunek (odmiana) drzewStawki jednostkowe w zł za 1 cm obwodu
pniaa) mierzonego na wysokości 130 cmb)
przy obwodzie:
do 25 cm26-50 cm51-100 cm101-200 cmpowyżej 200 cm
1Topola, olsza, klon jesionolistny, czeremcha, wierzba,
grochodrzew6,4012,7926,8628,1434,53
2Klon (pozostałe gatunki i odmiany szybko rosnące), kasztanowiec, morwa,
jesion, świerk pospolity, sosna, daglezja, choina, modrzew, brzoza
gruczołkowata i omszona17,3933,2566,5166,5166,51
3Dąb, grab, buk, lipa, iglicznia, głóg - forma drzewiasta, jarząb, klon
(gatunki i odmiany wolno rosnące), gatunki i odmiany ozdobne jabłoni,
śliwy, wiśni i orzecha, leszczyna turecka, brzoza (pozostałe gatunki i
odmiany), jodła pospolita, świerk (pozostałe gatunki i odmiany), żywotnik,
platan klonolistny, wiąz42,21109,99221,27332,54431,02
4Jodła (pozostałe gatunki i odmiany), tulipanowiec, magnolia, korkowiec,
miłorząb, metasekwoja, cis, cyprysik221,27332,54431,02657,41882,51

a) W razie usuwania drzew mających więcej niż jeden pień, opłatę oblicza się za
każdy pień oddzielnie.
b) W razie usuwania drzew o pniu niższym od 130 cm, obwód należy mierzyć pod
koroną.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za szczególne korzystanie z wód i
urządzeń wodnych.
(Dz. U. Nr 153, poz. 776)
Na podstawie art. 56 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. -
Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44,
poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198
i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40,
poz. 183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 oraz z 1995 r. Nr 47, poz. 243) zarządza się,
co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1993 r. w sprawie opłat
za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych (Dz. U. Nr 133, poz. 637 oraz
z 1994 r. Nr 140, poz. 773) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 1 po wyrazach "Za pobór wody" dodaje się wyraz "śródlądowej";
2) w ż 2 w pkt 4 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 5 w
brzmieniu:
"5) powierzchniową przemieszczaną między zlewniami rzek.";
3) w ż 3:
a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "wody z morskich wód wewnętrznych i wód morza
terytorialnego", a wyrazy "6,00 gr" zastępuje się wyrazami "7,70 gr",
b) w ust. 3 wyrazy "19,00 gr" zastępuje się wyrazami "24,30 gr";
4) w ż 4 wyrazy "1,00 gr" zastępuje się wyrazami "1,30 gr", a wyrazy "0,80 gr" -
wyrazami "1,02 gr";
5) w ż 7:
a) w ust. 5 wyrazy "1,98 zł" zastępuje się wyrazami "2,53 zł",
b) w ust. 7 wyrazy "1,11 zł" zastępuje się wyrazami "1,42 zł",
c) w ust. 9 wyrazy "17,00 gr" zastępuje się wyrazami "21,70 gr",
d) w ust. 10 wyrazy "11,00 gr" zastępuje się wyrazami "14,07 gr",
e) w ust. 11 wyrazy "1,40 gr" zastępuje się wyrazami "1,79 gr",
f) w ust. 12 wyrazy "19,78 zł" zastępuje się wyrazami "25,30 zł",
g) w ust. 13 wyrazy "7,42 zł" zastępuje się wyrazami "9,49 zł";
6) w ż 10:
a) w pkt 1 wyrazy "185,00 zł" zastępuje się wyrazami "237,00 zł",
b) w pkt 2 wyrazy "247,00 zł" zastępuje się wyrazami "316,00 zł";
7) w ż 15 w ust. 3 wyrazy "do dnia 31 stycznia 1995 r." zastępuje się wyrazami
"do dnia 31 stycznia 1996 r.";
8) w ust. 2 załącznika do rozporządzenia:
a) w pkt 1 pod lit. a) wyrazy "0,25 gr" zastępuje się wyrazami "0,32 gr",
b) w pkt 1 pod lit. b) wyrazy "0,22 gr" zastępuje się wyrazami "0,28 gr",
c) w pkt 1 pod lit. c) wyrazy "0,20 gr" zastępuje się wyrazami "0,26 gr",
d) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) od pustych statków towarowych i barek za jeden tonokilometr nośności
wymierzonej - 0,05 gr, a od statków pasażerskich i wycieczkowych za iloczyn
ilości miejsc pasażerskich na statku i długości przebytej drogi przez statek w
jednym rejsie - 0,77 gr od iloczynu jednego miejsca na statku i każdego km
przebytej drogi wodnej",
e) w pkt 3 pod lit. a) wyrazy "2,50 zł" zastępuje się wyrazami "3,20 zł",
f) w pkt 3 pod lit. b) wyrazy "5,00 zł" zastępuje się wyrazami "6,40 zł",
g) w pkt 4 pod lit. a) wyrazy "2,50 zł" zastępuje się wyrazami "3,20 zł",
h) w pkt 4 pod lit. b) wyrazy "3,70 zł" zastępuje się wyrazami "4,70 zł",
i) w pkt 5 pod lit. a) wyrazy "1,25 zł" zastępuje się wyrazami "1,60 zł",
j) w pkt 5 lit. b) wyrazy "1,85 zł" zastępuje się wyrazami "2,40 zł".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w
państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy
Służby Więziennej.
(Dz. U. Nr 153, poz. 777)
Na podstawie art. 68 ust. 3 ustawy z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie
Więziennej (Dz. U. z 1984 r. Nr 29, poz. 149, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1991
r. Nr 94, poz. 422 i Nr 105, poz. 453, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr
53, poz. 214 i Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163)
zarządza się, co następuje:
ż 1. Wielokrotność prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze
budżetowej, stanowiącą przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Służby Więziennej,
ustala się na 1,53.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie zmiany granic, nazw oraz siedzib władz gmin w niektórych województwach
(Dz. U. Nr 153, poz. 778)
Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie
terytorialnym (Dz. U. Nr 16, poz. 95, Nr 32, poz. 191, Nr 34, poz. 199, Nr 43,
poz. 253 i Nr 89, poz. 518, z 1991 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 110, poz. 473, z 1992
r. Nr 85, poz. 428 i Nr 100, poz. 499, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr
122, poz. 593 oraz z 1995 r. Nr 74, poz. 368 i Nr 124, poz. 601) zarządza się,
co następuje:
ż 1. W województwie białostockim zmienia się granice gminy Bielsk Podlaski przez
przyłączenie obszaru wsi Krzywa z gminy Orla.
ż 2. W województwie częstochowskim zmienia się granice gminy Kochanowice przez
przyłączenie obszaru części wsi Hadra o powierzchni 35,35 ha z gminy Herby.
ż 3. W województwie elbląskim zmienia się granice gminy Godkowo przez
przyłączenie obszaru osad Kwitajny Wielkie i Kwitajny Małe z gminy Wilczęta.
ż 4. W województwie kaliskim zmienia się granice:
1) gminy o statusie miasta Kalisz przez przyłączenie obszaru części wsi Dobrzec
o powierzchni 26,50 ha z gminy Nowe Skalmierzyce,
2) gminy Gołuchów przez przyłączenie obszaru wsi Cieśle z gminy Pleszew.
ż 5. W województwie katowickim zmienia się granice:
1) gminy o statusie miasta Będzin przez przyłączenie obszaru części gminy o
statusie miasta Dąbrowa Górnicza o powierzchni 0,12 ha,
2) gminy o statusie miasta Dąbrowa Górnicza przez przyłączenie obszaru części
gminy o statusie miasta Będzin o powierzchni 11,38 ha,
3) gminy Psary przez przyłączenie obszaru części wsi Twardowice o powierzchni
20,58 ha z gminy Bobrowniki.
ż 6. W województwie kieleckim zmienia się granice gminy Sitkówka-Nowiny przez
przyłączenie obszaru wsi Bolechowice z gminy Chęciny.
ż 7. W województwie krośnieńskim zmienia się granice gminy Haczów przez
przyłączenie obszarów: części wsi Milcza o powierzchni 32,33 ha i części wsi
Wróblik Szlachecki o powierzchni 0,68 ha z gminy Rymanów.
ż 8. W województwie łomżyńskim zmienia się granice gminy Piątnica przez
przyłączenie obszaru wsi Taraskowo z gminy Wizna.
ż 9. W województwie pilskim zmienia się granice:
1) gminy o statusie miasta Czarnków przez przyłączenie obszarów części wsi:
Brzeźno o powierzchni 72,63 ha, Góra nad Notecią o powierzchni 132,19 ha,
Romanowo Dolne o powierzchni 50,38 ha oraz Śmieszkowo o powierzchni 45,96 ha z
gminy Czarnków,
2) gminy o statusie miasta Wągrowiec przez przyłączenie obszarów części wsi:
Kaliska o powierzchni 29,50 ha, Łaziska o powierzchni 134,57 ha, Łęgowo o
powierzchni 144,46 ha, Rgielsko o powierzchni 5,64 ha oraz Wiatrowiec o
powierzchni 43,99 ha z gminy Wągrowiec.
ż 10. W województwie przemyskim zmienia się granice gminy Jarosław przez
przyłączenie obszaru wsi Leżachów-Osada z gminy Sieniawa.
ż 11. W województwie rzeszowskim zmienia się granice gminy Głogów Małopolski
przez przyłączenie obszaru części wsi Rudna Wielka o powierzchni 20,60 ha z
gminy Świlcza.
ż 12. W województwie siedleckim zmienia się granice:
1) gminy Łochów przez przyłączenie obszaru części wsi Grabowiec o powierzchni
1,89 ha z gminy Stoczek,
2) gminy o statusie miasta Mińsk Mazowiecki przez przyłączenie obszaru części
wsi Gliniak o powierzchni 0,65 ha z gminy Mińsk Mazowiecki,
3) gminy Siedlce przez przyłączenie obszaru wsi Wólka Leśna z gminy Mordy.
ż 13. W województwie słupskim zmienia się granice gminy Dębnica Kaszubska przez
przyłączenie obszarów wsi: Dobra, Gogolewko (bez kol. Święchowo) oraz Gogolewo z
gminy Czarna Dąbrówka.
ż 14. W województwie tarnobrzeskim zmienia się granice gminy Ożarów przez
przyłączenie obszaru wsi Grochocice z gminy Wojciechowice.
ż 15. W województwie toruńskim zmienia się siedzibę władz gminy Nowe Miasto
Lubawskie z Nowego Miasta Lubawskiego na Mszanowo.
ż 16. W województwie warszawskim zmienia się nazwę:
1) gminy Skrzeszew na Wieliszew,
2) gminy Tułowice na Brochów.
ż 17. W województwie wrocławskim zmienia się granice gminy Milicz przez
przyłączenie obszarów wsi: Baranowice, Grabówka, Olsza oraz Wilkowo z gminy
Żmigród.
ż 18. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zmiany granic, nazw oraz siedzib niektórych
gmin.
(Dz. U. Nr 153, poz. 779)
Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie
terytorialnym (Dz. U. Nr 16, poz. 95, Nr 32, poz. 191, Nr 34, poz. 199, Nr 43,
poz. 253 i Nr 89, poz. 518, z 1991 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 110, poz. 473, z 1992
r. Nr 85, poz. 428 i Nr 100, poz. 499, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr
122, poz. 593 oraz z 1995 r. Nr 74, poz. 368 i Nr 124, poz. 601) zarządza się,
co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 grudnia 1993 r. w sprawie zmiany
granic, nazw oraz siedzib niektórych gmin (Dz. U. Nr 123, poz. 554) w ż 2 w pkt
1 wyrazy "15,16 ha" zastępuje się wyrazami "16,41 ha".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie nadania niektórym miejscowościom statusu miasta
(Dz. U. Nr 153, poz. 780)
Na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie
terytorialnym (Dz. U. Nr 16, poz. 95, Nr 32, poz. 191, Nr 34, poz. 199, Nr 43,
poz. 253 i Nr 89, poz. 518, z 1991 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 110, poz. 473, z 1992
r. Nr 85, poz. 428 i Nr 100, poz. 499, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr
122, poz. 593 oraz z 1995 r. Nr 74, poz. 368 i Nr 124, poz. 601) zarządza się,
co następuje:
ż 1. Nadaje się status miasta następującym miejscowościom:
1) Sośnicowice w województwie katowickim,
2) Małogoszcz w województwie kieleckim,
3) Narol w województwie przemyskim,
4) Annopol w województwie tarnobrzeskim.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości i podstawy wymiaru składek na
ubezpieczenie społeczne, zgłaszania do ubezpieczenia społecznego oraz
rozliczania składek i świadczeń z ubezpieczenia społecznego.
(Dz. U. Nr 153, poz. 781)
Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 27 września 1973 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym twórców i ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 31, poz. 145, z 1986 r. Nr
42, poz. 202, z 1989 r. Nr 35, poz. 190, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr
104, poz. 450 i z 1995 r. Nr 4, poz. 17), art. 7 i 28 ustawy z dnia 19 grudnia
1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na podstawie umowy
agencyjnej lub umowy zlecenia (Dz. U. z 1995 r. Nr 65, poz. 333 i Nr 128, poz.
617), art. 26 ust. 1 pkt. 4 dekretu z dnia 4 marca 1976 r. o ubezpieczeniu
społecznym członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek
rolniczych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 27, poz. 135, z 1989 r. Nr 35,
poz. 190, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450 i z 1995 r. Nr
4, poz. 17), art. 24 ustawy z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym
osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin (Dz. U. z 1989 r. Nr
46, poz. 250, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450 i Nr 110,
poz. 474 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17), art. 24 ust. 4 oraz w związku z art. 37
ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124 i Nr
25, poz. 187, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1986r. Nr 42, poz. 202, z 1990 r. Nr
36, poz. 206 i z 1995 r. Nr 4, poz. 17), art. 4 ust. 6, art. 42 ust. 2 i art. 33
ust. 2 i 3 ustawy z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu
ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1989r. Nr 25, poz. 137 i Nr 74, poz. 441, z
1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 104, poz. 450 i Nr 110,
poz. 474, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 85, poz.
426) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 29 stycznia 1990 r. w sprawie
wysokości i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, zgłaszania do
ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania składek i świadczeń z ubezpieczenia
społecznego (Dz. U. z 1993 r. Nr 68, poz. 330 oraz z 1994 r. Nr 25, poz. 86 i Nr
140, poz. 769) w ż 52 wprowadza się następujące zmiany:
1) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W 1996 r. składka na ubezpieczenie społeczne, o której mowa w ż 4, za
pracowników zatrudnionych bezpośrednio w produkcji rolnej, określonej odrębnymi
przepisami, opłacana jest przez zakład pracy w części wynoszącej 36% podstawy
jej wymiaru, jeżeli zakład pracy prowadzi gospodarstwo rolne w rozumieniu
przepisów o podatku rolnym lub dział specjalny w rozumieniu przepisów o podatku
dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 3-6. W pozostałej części składka jest
refundowana Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych z budżetu państwa.",
2) w ust. 4 wyrazy "35% i 45%" zastępuje się wyrazami "36% i 45%".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 27 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wydatków budżetowych, których
nie zrealizowane planowane kwoty nie wygasają z upływem roku budżetowego 1994.
(Dz. U. Nr 153, poz. 782)
Na podstawie art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe
(Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i
Nr 133, poz. 685 oraz z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz.
640) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie
określenia wydatków budżetowych, których nie zrealizowane planowane kwoty nie
wygasają z upływem roku budżetowego 1994 (Dz. U. Nr 139, poz. 747), ż 2
otrzymuje brzmienie:
"ż 2. Kwota wydatków, o której mowa w ż 1, podlega przekazaniu na rachunek sum
depozytowych i będzie wykorzystana w trybie określonym w rozporządzeniu Rady
Ministrów z dnia 23 listopada 1993 r. w sprawie wytycznych realizacji budżetu
państwa w zakresie wydatków przeznaczonych na wsparcie restrukturyzacji i osłony
likwidacji przedsiębiorstw (Dz. U. Nr 119, poz. 531 i z 1995 r. Nr 128, poz.
621)."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 20 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie klasyfikacji dochodów i wydatków
budżetowych oraz innych przychodów i rozchodów.
(Dz. U. Nr 153, poz. 783)
Na podstawie art. 9 ust. 5 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe
(Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i
Nr 133, poz. 685 oraz z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz.
640) zarządza się, co następuje:
ż 1. 1. W załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 kwietnia
1991 r. w sprawie klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych oraz innych
przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 39, poz. 169, Nr 60, poz. 257, Nr 69, poz. 297
i Nr 81, poz. 356, z 1992 r. Nr 22, poz. 91 i Nr 103, poz. 523, z 1993 r. Nr 42,
poz. 194, Nr 59, poz. 276 i Nr 109, poz. 489, z 1994 r. Nr 9, poz. 33 i Nr 66,
poz. 286 oraz z 1995 r. Nr 29, poz. 148) wprowadza się następujące zmiany:
1) w rozdziale I Klasyfikacja resortowa (części) dodaje się części 17 i 20 w
brzmieniu:
"17. Rzecznik Ubezpieczonych
20. Państwowy Urząd Nadzoru Ubezpieczeń";
2) w rozdziale III Klasyfikacja rozdziałów:
a) w dziale 31 - Budownictwo skreśla się rozdział "3882 Centralny Ośrodek
Informacji Budownictwa",
b) w dziale 40 - Rolnictwo rozdział 4408 otrzymuje brzmienie:
"4408 Chemizacja rolnictwa i ochrona roślin uprawnych",
c) w dziale 50 - Transport skreśla się rozdział "5233 Biuro Hydrograficzne
Rzeczypospolitej Polskiej",
d) w dziale 59 - Łączność:
- dodaje się rozdziały 5923 i 5997 w brzmieniu:
"5923 Państwowa Agencja Radiokomunikacyjna
5997 Gospodarstwa pomocnicze",
- rozdział "5922 Państwowa Inspekcja Telekomunikacyjna" otrzymuje brzmienie:
"5922 Państwowa Inspekcja Telekomunikacyjna i Pocztowa",
e) w dziale 90 - Dochody od osób prawnych, od osób fizycznych i od innych
jednostek nie posiadających osobowości prawnej:
- w pierwszym zdaniu objaśnień występujących po rozdziale 9020 Wpływy z opłaty
skarbowej skreśla się po wyrazach "z tytułu" wyrazy "podatku obrotowego i" oraz
po wyrazach "przedsiębiorstw państwowych" wyrazy "opłat sankcyjnych za
przekroczenie wzrostu wynagrodzeń",
- skreśla się rozdziały:
"9032 Wpływy z podatku obrotowego od usług polegających na skupie i sprzedaży
walut obcych
9033 Wpływy z podatku od sprzedaży akcji w publicznym obrocie",
f) w dziale 91 - Administracja państwowa i samorządowa:
- skreśla się rozdział "9141 Biura wyborcze",
- dodaje się rozdziały 9140 i 9187 w brzmieniu:
"9140 Utrzymanie drogowych przejść granicznych
9187 Wybory Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej",
g) w dziale 94 - Finanse dodaje się rozdział 9496 w brzmieniu:
"9496 Krajowy Fundusz Mieszkaniowy",
h) w dziale 98 - Obrona narodowa dodaje się rozdziały 9812, 9813 i 9814 w
brzmieniu:
"9812 Wojskowe szkolnictwo zawodowe
9813 Wojskowa Agencja Mieszkaniowa
9814 Partnerstwo dla Pokoju",
i) w dziale 99 - Urzędy naczelnych organów władzy, kontroli i sądownictwa dodaje
się rozdziały 9913 i 9990 w brzmieniu:
"9913 Biuro Bezpieczeństwa Narodowego
9990 Wybory Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej";
3) w rozdziale IV Klasyfikacja paragrafów dochodów (z objaśnieniami):
a) skreśla się paragrafy:
"11 Podatek obrotowy
18 Opłaty sankcyjne za przekroczenie wzrostu wynagrodzeń
29 Podatek od sprzedaży akcji w publicznym obrocie",
b) dodaje się paragraf 60 w brzmieniu:
"60 Wpływy z wpłat gmin na zwiększenie subwencji ogólnej",
c) paragrafy 92 i 93 otrzymują brzmienie:
"92 Dotacje celowe otrzymane z budżetu państwa na finansowanie zadań
inwestycyjnych własnych gmin o statusie miasta
93 Dotacje celowe otrzymane z budżetu państwa na finansowanie zadań
inwestycyjnych zleconych gminom o statusie miasta",
d) w nazwie paragrafu 94 wyraz "przekazanych" zastępuje się wyrazem "zleconych";
4) w rozdziale V Klasyfikacja paragrafów wydatków (z objaśnieniami):
a) w objaśnieniach występujących po paragrafie 28 Podróże służbowe krajowe, w
podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, wyraz "oraz" zastępuje się przecinkiem,
a po wyrazach "poz. 572" dodaje się wyrazy "oraz z 1995 r. Nr 16, poz. 200",
b) w objaśnieniach występujących po paragrafie 85 Dotacje celowe na finansowanie
zadań inwestycyjnych zleconych gminom (związkom gmin) po wyrazach "z realizacją
zadań", skreśla się wyrazy "administracji rządowej",
c) dodaje się paragraf 60 w brzmieniu:
"60 Wpłaty gmin na zwiększenie subwencji ogólnej",
d) paragrafy 92 i 93 otrzymują brzmienie:
"92 Dotacje celowe na finansowanie zadań inwestycyjnych własnych gmin o statusie
miasta
93 Dotacje celowe na finansowanie zadań inwestycyjnych zleconych gminom o
statusie miasta",
e) w nazwie paragrafu 94 wyraz "przekazanych" zastępuje się wyrazem "zleconych",
f) objaśnienia występujące po paragrafie 94 otrzymują brzmienie:
"Paragrafy 92, 93 i 94 obejmują dotacje celowe z budżetu państwa na finansowanie
zadań inwestycyjnych własnych i zleconych oraz zadań bieżących zleconych organom
samorządu terytorialnego we wskazanych miastach oraz miejskich strefach usług
publicznych na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 24 listopada
1995 r. o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach
usług publicznych (Dz. U. Nr 141, poz. 692)."
2. W załączniku nr 2 do rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1, wprowadza się
następujące zmiany:
1) w pozycjach od 0021 do 0024 wyraz "Obligacja" zastępuje się wyrazem
"Obligacje";
2) pozycja 0026 otrzymuje brzmienie:
"0026 Obligacje restrukturyzacyjne";
3) dodaje się pozycję 0028 w brzmieniu:
"0028 Obligacje państwowej pożyczki dziesięcioletniej";
4) pozycja 0030 otrzymuje brzmienie:
"0030 Bony skarbowe o terminie wykupu 2, 3 dni oraz jednego i dwóch tygodni".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r., z wyjątkiem ż 1
ust. 1 pkt 2 lit. f) oraz i), który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. K. Kalicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 21 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku akcyzowego.
(Dz. U. Nr 153, poz. 784)
Na podstawie art. 6 ust. 10 pkt 2, art. 32 ust. 5, art. 35 ust. 4, art. 36 ust.
5, art. 37 ust. 3 pkt 2 i ust. 4 oraz art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia
1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11,
poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z
1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 listopada 1995 r. w sprawie
podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 135, poz. 663) załącznik nr 2 otrzymuje brzmienie
określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
ż 2. Zmiana Polskiej Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego po
dniu 31 grudnia 1995 r. nie powoduje zmian wysokości opodatkowania podatkiem
akcyzowym.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Minister Finansów: w z. K. Kalicki
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. (poz.
784)
TABELA STAWEK PODATKU AKCYZOWEGO DLA NIEKTÓRYCH IMPORTOWANYCH TOWARÓW
Poz.Kod PCNNazwa grupy towarów (towaru)Stawka podatku akcyzowego w zł na
jednostkę wyrobu lub w % podstawy opodatkowania*
1234
11704 10Guma do żucia, również pokryta cukrem25
ex 2106 90 91 0
ex 2106 90 98 0
2ex 2202 90Piwo bezalkoholowe7
32203 00Piwo otrzymywane ze słodu0,92 zł/l
42204Wino ze świeżych winogron, łącznie z winami wzmocnionymi, moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009 w tym: 0,80 zł/l
a) w pojemnikach zawierających 2 l lub mniej1,32 zł/l
b) o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.13,00 zł/l
52205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi w tym:0,80 zł/l
a) w pojemnikach zawierających 2 l lub mniej1,32 zł/l
b) o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.12,50 zł/l
62206 00 Pozostałe napoje fermentowane (np. jabłecznik, moszcz gruszkowy i
miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki napojów
fermentowanych i napojów bezalkoholowych nie wymienione ani nie włączone
gdzie indziej w tym: 0,65 zł/l
a) w pojemnikach zawierających 2 l lub mniej1,32 zł/l
b) o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.13,00 zł/l
72501 00 91 0Sól odpowiednia do spożycia przez ludzi20
8ex 2710 00 87 0Oleje silnikowe20
93303 00Perfumy i wody toaletowe25
10ex 3304Preparaty do upiększania i makijażu oraz preparaty do pielęgnacji
skóry (z wyjątkiem leków), łącznie z preparatami do opalania, do manicure
i pedicure, z wyłączeniem towarów o symbolu 3304 99 00 025
11ex 3506Kleje do rzęs i peruk25
123605 00 00 0Zapałki, inne niż artykuły pirotechniczne z pozycji nr
36040,06/1000 szt.
13ex 4302Garbowane lub wykończone skóry futerkowe (łącznie z łbami,
ogonami, łapami i innymi kawałkami lub ścinkami), nawet połączone (bez
dodatku z innych materiałów), z wyjątkiem króliczych i zajęczych, z owiec
i jagniąt, z jagniąt astrachańskich, szerokoogonowych karakułowych,
perskich i podobnych jagniąt indyjskich, chińskich, mongolskich lub
tybetańskich, z wydr morskich lub nutrii25
14ex 4303Artykuły odzieżowe, dodatki do ubiorów i pozostałe wyroby
futrzarskie - z wyjątkiem wytworzonych ze skór króliczych i zajęczych, z
owiec i jagniąt, jagniąt astrachańskich, szerokoogonowych karakułowych,
perskich i podobnych jagniąt indyjskich, chińskich, mongolskich lub
tybetańskich, z wydr morskich lub nutrii20
158525 40Kamery video ze stop-klatką, oraz pozostałe kamery video
rejestrujące, których wartość celna jest wyższa od równowartości 600 ECU15

16ex 8521 10 30 0, ex 8521 10 80 0Magnetowidy i odtwarzacze, których
wartość celna jest wyższa od równowartości 350 ECU15
17ex 8528Odbiorniki telewizyjne z ekranem do odbioru kolorowego (barwne),
których wartość celna jest wyższa od równowartości 750 ECU15
18ex 8528Zestawy sprzętu elektronicznego:
1) odbiornika telewizyjnego i magnetowidu lub odtwarzacza, jeżeli wartość
celna zestawu jest wyższa od równowartości 1 100 ECU15
2) odbiornika telewizyjnego i kamery video, jeżeli wartość celna zestawu
jest wyższa od równowartości 1 350 ECU15
3) odbiornika telewizyjnego, magnetowidu lub odtwarzacza i kamery video,
jeżeli wartość celna zestawu jest wyższa od równowartości 1 700 ECU15
19niezależnie od kodu PCNZestawy do odbioru programów satelitarnych oraz
poszczególne części składowe tych zestawów15
20ex 8703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone
zasadniczo do przewozu osób (inne niż z pozycji 8702), łącznie z
samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi,
których wartość celna jest wyższa od równowartości 7 000 ECU15
21ex 8903Jachty i inne jednostki pływające wypoczynkowe lub sportowe,
których wartość celna jest wyższa od równowartości 2 400 ECU25
22ex 9303Broń myśliwska25
23ex 9304 00 00 0Broń gazowa25
24ex 9504 40 00 0Karty do gry, z wyłączeniem kart do gry dla dzieci30
25ex 9504Wyposażenie specjalistyczne obiektów działalności rozrywkowej:
1) rulety wraz ze stołami do rulety20
2) automaty hazardowe20
3) stoły do gry w karty20
4) maszyny i urządzenia losujące20
5) elektroniczne maszyny i urządzenia do gry20
26niezależnie od kodu PCNZestawy zawierające preparaty do upiększania i
makijażu oraz preparaty do pielęgnacji skóry, wymienione w poz. 9 i 1025
27niezależnie od kodu PCNOpakowania z tworzyw sztucznych:
1) balony z tworzyw sztucznych0,50 zł/szt.
2) beczki z tworzyw sztucznych5,00 zł/szt.
3) bębny z tworzyw sztucznych6,00 zł/szt.
4) skrzynki z tworzyw sztucznych0,75 zł/szt.
5) kanistry z tworzyw sztucznych0,40 zł/szt.
6) transporterki z tworzyw sztucznych0,75 zł/szt.
7) butelki z tworzyw sztucznych:
a) o pojemności do 1,5 l włącznie0,03 zł/szt.
b) o pojemności powyżej 1,5 l0,05 zł/szt.
8) fiolki z tworzyw sztucznych1,00 zł/1000 szt.
9) tuby z tworzyw sztucznych1,00 zł/1000 szt.
10) puszki i pudełka z tworzyw sztucznych0,01 zł/szt.
11) słoje i słoiki z tworzyw sztucznych0,02 zł/szt.
12) pozostałewolne od podatku
28 Pozostałe towary nie wymienione w poz. 1-27wolne od podatku

Objaśnienia:
ex - zamieszczony przy kodzie PCN oznacza, że stawka podatku akcyzowego jest
ustalana tylko dla niektórych towarów objętych danym kodem, określonym w
kolumnie 3
*) - określonej w art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127
i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i
Nr 142, poz. 702 i 703).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 15 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za czynności adwokackie w
postępowaniu przed organami wymiaru sprawiedliwości.
(Dz. U. Nr 153, poz. 786)
Na podstawie art. 16 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U.
Nr 16, poz. 124, Nr 25, poz. 187, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1986 r. Nr 42, poz.
202, z 1990 r. Nr 36, poz. 206 i z 1995 r. Nr 4, poz. 17) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W ż 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 4 czerwca 1992 r. w
sprawie opłat za czynności adwokackie w postępowaniu przed organami wymiaru
sprawiedliwości (Dz. U. Nr 48, poz. 220 i z 1994 r. Nr 119, poz. 578) po ust. 2
dodaje się ust. 21 w brzmieniu:
"21. Za sporządzenie kasacji wynagrodzenie adwokata wynosi od 50 do 300 zł".
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Minister Sprawiedliwości: J. Jaskiernia
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 20 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie regulaminu wykonywania tymczasowego
aresztowania.
(Dz. U. Nr 153, poz. 787)
Na podstawie art. 215 ż 1 Kodeksu karnego wykonawczego zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 2 maja 1989 r. w sprawie
regulaminu wykonywania tymczasowego aresztowania (Dz. U. Nr 31, poz. 167, z 1991
r. Nr 3, poz. 15 i z 1994 r. Nr 72, poz. 321) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 1 ust. 1 po wyrazach "zobowiązaniach alimentacyjnych" dodaje się wyrazy
"oraz poddać się wykonaniu zdjęcia dla celów identyfikacyjnych";
2) w ż 6 skreśla się ust. 2 oraz oznaczenie ust. 1;
3) w ż 7 w ust. 2 wyrazy "wyznacza się" zastępuje się wyrazami "można
wyznaczyć";
4) w ż 8 w ust. 2:
a) po wyrazach "oraz książki" stawia się przecinek i dodaje wyraz "prasę",
b) skreśla się wyrazy "lub organu, do którego dyspozycji pozostaje",
c) dodaje się drugie zdanie z brzmieniu:
"Tymczasowo aresztowany nie może posiadać środków łączności oraz urządzeń
technicznych służących do rejestrowania i odtwarzania informacji.";
5) ż 9 otrzymuje brzmienie:
"ż 9. 1. Tymczasowo aresztowany ma prawo, w sposób nie zakłócający spokoju i
ustalonego w areszcie śledczym porządku, wykonywać praktyki religijne i posiadać
przedmioty niezbędne do ich wykonywania, słuchać nabożeństw transmitowanych
przez środki masowego przekazu oraz korzystać z posług religijnych udzielanych
przez kapelana albo innego kanonicznie uprawnionego przedstawiciela kościoła lub
wyznania.
2. Tymczasowo aresztowany może uczestniczyć w nabożeństwach odprawianych w
areszcie śledczym, jeżeli nie stoją temu na przeszkodzie względy zabezpieczenia
prawidłowego toku postępowania karnego, chyba że organ, do którego dyspozycji
pozostaje, zarządzi inaczej.
3. Kapelan albo inny kanonicznie uprawniony przedstawiciel kościoła lub wyznania
może odwiedzać tymczasowo aresztowanych w celach i innych pomieszczeniach.
4. Działalność wyznaczonego kapelana albo innego kanonicznie uprawnionego
przedstawiciela kościoła lub wyznania na terenie aresztu śledczego wymaga zgody
naczelnika.";
6) w ż 10:
a) w ust. 2 po wyrazie "książki" stawia się przecinek i dodaje wyraz "prasę",
b) w ust. 3 skreśla się wyrazy "zakupywać prasę z własnych środków pieniężnych,
a także posiadać ją w celi, jeżeli organ, do którego dyspozycji pozostaje, nie
sprzeciwia się temu";
7) w ż 11:
a) wyraz "kontrola" użyty w odpowiednim przypadku zastępuje się użytym w tym
samym przypadku wyrazem "przeszukanie",
b) w ust. 1 wyraz "przedmioty" zastępuje się wyrazem "rzeczy";
c) w ust. 2 wyraz "przeprowadzona" zastępuje się wyrazem "przeprowadzone", a
wyraz "przedmiotów" - wyrazem "rzeczy";
8) w ż 12:
a) w ust. 1:
- w pkt. 7 wyraz "terminy" zastępuje się wyrazami "dni, godziny",
- w pkt. 9 kropkę zastępuje się przecinkiem,
- dodaje się pkt. 10 w brzmieniu:
"10) terminy i miejsce odprawiania nabożeństw oraz korzystania z posług
religijnych.",
b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "co najmniej raz w miesiącu";
9) w ż 121:
a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu:
"2. Tymczasowo aresztowany korzystający z zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, w
każdym przypadku zmiany miejsca pobytu ma obowiązek bezzwłocznego zgłoszenia się
do jednostki Policji właściwej terytorialnie dla miejsca jego przebywania w
okresie korzystania z zezwolenia w celu potwierdzenia miejsca pobytu.
3. W uzasadnionych przypadkach naczelnik może zobowiązać tymczasowo
aresztowanego do częstszego zgłaszania się do jednostki Policji.";
10) w ż 14:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Tymczasowo aresztowany korzysta z własnej odzieży, bielizny i obuwia.",
b) w ust. 2 po dwukrotnie użytym wyrazie "odzież" stawia się przecinki i dodaje
się wyraz "bielizna" użyty w odpowiednim przypadku,
c) dodaje się nowy ust. 3 w brzmieniu:
"3. Tymczasowo aresztowany otrzymuje z aresztu śledczego środki do utrzymania
higieny osobistej oraz pościel.",
d) dotychczasowy ust. 3 oznacza się jako ust. 4;
11) ż 15 otrzymuje brzmienie:
"ż 15. 1. Tymczasowo aresztowany otrzymuje, w określonych godzinach, trzy
posiłki dziennie, w tym co najmniej jeden gorący, o wartości odżywczej zgodnej z
obowiązującymi normami żywienia określonymi w odrębnych przepisach, jak również
napój do zaspokojenia pragnienia, przygotowane i podane w miarę możliwości z
uwzględnieniem wymogów kulturowych i religijnych.
2. Tymczasowo aresztowany, którego stan zdrowia tego wymaga, otrzymuje
wyżywienie według wskazań lekarza.
3. Tymczasowo aresztowany w wieku do lat 18 otrzymuje wyżywienie powiększone o
normę dodatkową.
4. Dzienną stawkę budżetową dla wszystkich norm żywienia określają odrębne
przepisy.";
12) w ż 17 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Naczelnik aresztu śledczego:
1) . podejmuje decyzję o skierowaniu oraz wycofaniu tymczasowo aresztowanych z
zatrudnienia,
2) ustala należność za pracę.";
13) ż 22 otrzymuje brzmienie:
"ż 22. Z pieniędzy tymczasowo aresztowanego, znajdujących się w depozycie, nie
podlegają egzekucji:
1) kwoty otrzymane od osób najbliższych - w danym miesiącu do 50% najniższego
wynagrodzenia pracowników,
2) 40% emerytury lub renty, jeżeli egzekucja jest prowadzona na poczet świadczeń
alimentacyjnych, albo 75% emerytury lub renty, jeżeli egzekucja jest prowadzona
na poczet innych należności,
3) zapomogi,
4) inne wpływy - w danym miesiącu do wysokości 50% najniższego wynagrodzenia
pracowników.";
14) dodaje się ż 221 i 222 w brzmieniu:
"ż 221. 1. Tymczasowo aresztowanemu gromadzi się kwotę niezbędną do pokrycia
kosztów przejazdu z aresztu śledczego do miejsca zamieszkania i na wyżywienie w
ciągu najbliższych dni po zwolnieniu, odpowiadającą wysokości najniższego
wynagrodzenia pracowników.
2. Tymczasowo aresztowany nie może dysponować kwotą, o której mowa w ust. 1. W
szczególnie uzasadnionych przypadkach naczelnik może wyrazić zgodę na
dysponowanie tą kwotą.
3. Na cel, o którym mowa w ust. 1, przeznacza się 50% kwoty zdeponowanej przez
tymczasowo aresztowanego przy przyjęciu do aresztu śledczego, jednak nie więcej
niż kwotę odpowiadającą wysokości najniższego wynagrodzenia pracowników.
4. W należności za pracę podlega gromadzeniu kwota odpowiadająca 8,5%
najniższego wynagrodzenia pracowników.
5. Z innych niż należność za pracę wpływów pieniężnych gromadzi się 50% każdego
wpływu, jednak nie więcej niż kwotę odpowiadającą 8,5% najniższego wynagrodzenia
pracowników.
6. Jeżeli gromadzenie kwoty w wysokości określonej w ust. 4 i 5 powoduje znaczne
ograniczenie możliwości dokonywania przez tymczasowo aresztowanego zakupów,
naczelnik może, w uzasadnionych przypadkach, na prośbę tymczasowo aresztowanego,
obniżyć wysokość tej kwoty.
7. Gromadzenia w kwotach wyższych od określonych w ust. 4 i 5 można dokonywać na
podstawie zgody tymczasowo aresztowanego.
8. Gromadzenia kwot wymienionych w ust. 4-7 dokonuje się po potrąceniach
należności dochodzonych na podstawie tytułów egzekucyjnych.
ż 222. Na wniosek tymczasowo aresztowanego gromadzi się na książeczce
oszczędnościowej następujące kwoty:
1) środki, o których mowa w ż 221,
2) deklarowane środki pieniężne będące w dyspozycji tymczasowo aresztowanego,
nie wykorzystane w danym miesiącu, jeżeli nie podlegają egzekucji.";
15) w ż 23 w ust. 1 wyraz "otrzymać" zastępuje się wyrazem "otrzymywać" oraz
skreśla się wyrazy "w miesiącu dwie", a liczbę "3" zastępuje się liczbą "5";
16) w ż 25 w ust. 1 wyrazy "może zezwolić" zastępuje się wyrazem "zezwala" oraz
skreśla się wyrazy "lub otrzymywanie dodatkowych paczek z żywnością";
17) w ż 26 w ust. 2 liczbę "3" zastępuje się liczba "5", a po wyrazie
"aresztowanemu" skreśla się wyrazy ",a jej nadwaga zaliczona na poczet następnej
paczki";
18) w ż 27:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1, a wyrazy "zakłady społeczne
służby zdrowia" zastępuje się wyrazami "inne zakłady opieki zdrowotnej",
b) dodaje się ust. 2-4 w brzmieniu:
"2. Tymczasowo aresztowany może, za zgodą naczelnika, jeśli nie sprzeciwia się
temu organ, do którego dyspozycji pozostaje, korzystać na terenie aresztu
śledczego ze świadczeń zdrowotnych udzielanych przez niepubliczne zakłady opieki
zdrowotnej, prywatnie praktykujących lekarzy lub inne osoby wykonujące zawody
medyczne, polegające na: badaniach i poradach lekarskich, leczeniu, działaniach
diagnostycznych i analityce medycznej oraz protezowaniu.
3. Tymczasowo aresztowany może za zgodą naczelnika korzystać z dodatkowych leków
i środków medycznych.
4. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3, tymczasowo aresztowany
zobowiązany jest do pokrycia wszelkich związanych z tym kosztów.";
19) w ż 31 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. W razie naruszenia przez tymczasowo aresztowanego ustalonych zasad odbywania
spaceru, spacer może być zakończony przed czasem na niego przeznaczonym.";
20) w ż 33:
a) dodaje się nowy ust. 3 w brzmieniu:
"3. Korespondencję z Rzecznikiem Praw Obywatelskich i międzynarodowymi
instytucjami ochrony praw człowieka, działającymi na podstawie umów
międzynarodowych, które zostały ratyfikowane przez Rzeczpospolitą Polską,
przesyła się za pośrednictwem organu, do którego dyspozycji tymczasowo
aresztowany pozostaje.",
b) dotychczasowe ust. 3 i 4 oznacza się odpowiednio jako ust. 4 i 5;
21) w ż 34:
a) w ust. 3 skreśla się wyrazy "oraz przedłużyć czas jego trwania",
b) dodaje się nowy ust. 4 w brzmieniu:
"4. W razie udzielenia widzenia w bezpośrednim kontakcie z osobą odwiedzającą,
zezwala się na spożywanie artykułów żywnościowych i napojów zakupionych na
terenie aresztu śledczego.",
c) dotychczasowy ust. 4 otrzymuje oznaczenie ust. 5, z tym, że wyrazy
"ustalonego sposobu" zastępuje się wyrazami "ustalonych zasad i sposobu";
d) dotychczasowy ust. 5 oznacza się jako ust. 6;
22) w ż 37 skreśla się ust. 2;
23) w ż 39 w ust. 2 skreśla się pkt. 2;
24) w ż 41 w ust. 2 w pkt. 2 po wyrazie "żywnościowej" dodaje się wyrazy "przez
okres do jednego miesiąca";
25) w ż 41a wyrazy "w celi pojedynczej" zastępuje się wyrazami "pojedynczo, w
wyznaczonej celi, wyposażonej w dodatkowe urządzenia techniczno-ochronne";
26) w ż 45 w ust. 2 wyrazy "w wyniku ucieczki" zastępuje się wyrazami "bez
zezwolenia";
27) w ż 47 w ust. 1 skreśla się wyrazy "albo otrzymywanie paczek z żywnością";
28) po ż 48 dodaje się rozdział 51 w brzmieniu:
"Rozdział 51
Wykonywanie tymczasowego aresztowania wobec osób wykazujących znaczny stopień
demoralizacji lub zagrożenia społecznego.
ż 481. 1. Tymczasowo aresztowanych wykazujących znaczny stopień demoralizacji
lub zagrożenia społecznego kwalifikuje się do "niebezpiecznych".
2. Zakwalifikowanie tymczasowo aresztowanego podlega okresowej weryfikacji.
3. O zakwalifikowaniu tymczasowo aresztowanego powiadamia się organ, do którego
dyspozycji pozostaje, i sędziego penitencjarnego.
ż 482. 1. Tymczasowo aresztowanych, o których mowa w ż 481 ust. 1, osadza się w
oddziałach lub celach dla nich przeznaczonych.
2. Cele mieszkalne wyposaża się w dodatkowe urządzenia technicznoochronne.
3. Ruch tymczasowo aresztowanych po terenie aresztu śledczego odbywa się pod
wzmożonym dozorem i ograniczony jest do niezbędnych potrzeb.
4. Tymczasowo aresztowanych poddaje się przeszukaniu, o którym mowa w ż 11, przy
każdorazowym wyjściu i powrocie do celi.
5. Spacery odbywają się w wyznaczonych miejscach wyposażonych w dodatkowe
urządzenia technicznoochronne i pod wzmożonym dozorem.
6. Tymczasowo aresztowanych można zatrudniać tylko w oddziałach, w których są
osadzeni.
7. Tymczasowo aresztowani nie mogą korzystać z widzeń w pomieszczeniach wspólnie
z innymi tymczasowo aresztowanymi.
ż 483. Tymczasowo aresztowanych, o których mowa w ż 481 ust. 1, otacza się
wzmożoną opieką psychologiczną.";
29) w ż 50 po wyrazach "tymczasowego aresztowania" dodaje się wyrazy "lub upływu
jego terminu";
30) w ż 53:
a) w ust. 1 wyrazy "zakładu społecznego służby zdrowia" zastępuje się wyrazami
"publicznego zakładu opieki zdrowotnej",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Przepis ust. 1 ma zastosowanie, jeżeli osoba zwolniona wyraża zgodę na
dalsze leczenie w areszcie śledczym, co powinno być potwierdzone jej podpisem w
dokumentacji medycznej.";
31) w ż 56 w ust. 1 dodaje się pkt. 6, 7 i 8 w brzmieniu:
"6) wstrzymać lub ograniczyć organizowanie zajęć o charakterze zbiorowym,
7) wstrzymać lub ograniczyć odprawianie nabożeństw i posług religijnych,
8) wstrzymać lub ograniczyć zatrudnienie.";
32) po ż 57 dodaje się ż 571 w brzmieniu:
"ż 571. Przepisy regulaminu stosuje się również do osadzonej w areszcie śledczym
osoby pozbawionej wolności na terytorium innego państwa, występującej na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w charakterze świadka w postępowaniu
karnym."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: J. Jaskiernia
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 21 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów.
(Dz. U. Nr 153, poz. 789)
Na podstawie art. 58 ust. 1 pkt 1 i art. 67 pkt 1 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r.
- Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz
z 1995 r. Nr 104, poz. 515) zarządza się, co następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 1 lutego
1993 r. w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 21, poz. 91
i Nr 134, poz. 656 i z 1994 r. Nr 116, poz. 557 oraz z 1995 r. Nr 45, poz. 236 i
Nr 74, poz. 374) wprowadza się następujące zmiany:
1) w ż 55 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Producenci i importerzy pojazdów samochodowych, ciągników rolniczych,
motorowerów lub przyczep obowiązani są uzyskać świadectwo homologacji danego
typu pojazdu; obowiązek ten nie dotyczy pojazdu wyprodukowanego lub
sprowadzonego z zagranicy w ilości jednej sztuki rocznie.",
2) w ż 65 w ust. 1:
a) pkt 12 otrzymuje brzmienie:
"12) ż 10 ust. 1 pkt 8 stosuje się do pojazdów wyprodukowanych po dniu 31
grudnia 1995 r.,"
b) pkt 28 otrzymuje brzmienie:
"28) ż 10 ust. 1 pkt 8 stosuje się do pojazdów wyprodukowanych po dniu 31
grudnia 1995 r."
c) w pkt 30 wyrazy "31 grudnia 1995 r." zastępuje się wyrazami "30 czerwca 1997
r.",
d) dodaje się pkt 32 w brzmieniu:
"32) w załączniku nr 7 do rozporządzenia - do działających w dniu wejścia w
życie rozporządzenia stacji kontroli pojazdów o podstawowym zakresie badań
technicznych:
a) przewidzianych do badania pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej
3,5 t nie stosuje się:
- ż 4 ust. 2, w których szerokość stanowiska kontrolnego nie powinna być
mniejsza niż 5,5 m,
- ż 4 ust. 3 pkt 1, w których wysokość pomieszczenia stanowiska kontrolnego nie
powinna być mniejsza niż 4,05 m,
- ż 4 ust. 4 pkt 1, w których wysokość bramy wjazdowej i wyjazdowej nie powinna
być mniejsza niż 4,05 m,
b) przewidzianych do badania pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t
nie stosuje się:
- ż 4 ust. 4 pkt 2, w których szerokość bramy wjazdowej i wyjazdowej nie powinna
być mniejsza niż 3,0 m.",
3) w załączniku nr 7 w ż 4 w ust. 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) 5,7 m - w przypadku wyposażenia stanowiska w urządzenie do podnoszenia
całego pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t."
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 20 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu towarów i usług, którymi obrót z
zagranicą wymaga koncesji.
(Dz. U. Nr 153, poz. 790)
Na podstawie art. 11 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o
działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr
34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr
73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r.
Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i
Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426 i Nr 90, poz.
446) zarządza się co następuje:
ż 1. W załączniku do rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą
z dnia 29 czerwca 1993 r. w sprawie wykazu towarów i usług, którymi obrót z
zagranicą wymaga koncesji (Dz. U. Nr 60, poz. 282 i z 1995 r. Nr 73, poz. 366)
wprowadza się następujące zmiany:
1) lp. VII i VIII otrzymują brzmienie:
Lp.WyszczególnienieKod PCN
VIIRóżne przetwory spożywcze:
1. Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu od 44,2 do
49,2% obj., zawierające w masie od 1,5 do 6% goryczki, przypraw i różnych
składników od 4 do 10% cukru, w pojemnikach zawierających 0,5 litra lub
mniej2103 90 30
2. Złożone preparaty alkoholowe, inne niż na bazie substancji zapachowych,
w rodzaju używanych do produkcji napojów0 2106 90 20 0
VIIIWino ze świeżych winogron, łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 20092204 10 11 9, 2204 10 19 9, 2204 21
10 9, 2204 21 99 0, 2204 29 10 9, 2204 29 99 0, 2204 30 10 9, 2204 30 96
9, 2204 30 98 9

2) lp. XII otrzymuje brzmienie:
Lp.WyszczególnienieKod PCN
XIIAlkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż
80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe2208, z wyjątkiem 2208 90
69 1

ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: J. Buchacz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 1 grudnia 1995 r.
o zmianie ustawy o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych oraz ustawy
o przedsiębiorstwach państwowych.
(Dz. U. Nr 154, poz. 791)
Art. 1. W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. o gospodarce finansowej
przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 6, poz. 27, z 1993 r. Nr 18,
poz. 82 i z 1994 r. Nr 121, poz. 591) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 w ust. 1 dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
"3) fundusz z aktualizacji wyceny, określony odrębnymi przepisami.";
2) w art. 4 skreśla się:
a) w ust. 1 wyrazy "oraz pozostawiona w przedsiębiorstwie dywidenda
obligatoryjna, zwana dalej �dywidendą",
b) ust. 2;
3) w art. 6 skreśla się:
a) w ust. 1 pkt 3,
b) w ust. 2 pkt 3 i 4;
4) art. 11-15 otrzymują brzmienie:
"Art. 11. 1. Zysk po opodatkowaniu podatkiem dochodowym i po odliczeniu wpłat z
zysku na rzecz budżetu państwa, o których mowa w art. 12 ust. 1, może być
przeznaczony na tworzenie funduszy własnych, funduszu nagród dla pracowników
oraz na dofinansowanie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.
2. Do funduszy własnych przedsiębiorstwa zalicza się fundusz założycielski,
fundusz przedsiębiorstwa, fundusz z aktualizacji wyceny oraz nie podzielony
wynik finansowy.
Art. 12. 1. Przedsiębiorstwa są obowiązane do dokonywania wpłat z zysku po
opodatkowaniu podatkiem dochodowym na rzecz budżetu państwa.
2. Z wpłat, o których mowa w ust. 1, zwolnione są przedsiębiorstwa działające
przy zakładach karnych i aresztach śledczych podległe Ministrowi
Sprawiedliwości.
3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia może na wniosek organu
założycielskiego zwolnić przedsiębiorstwa wykonujące w całości lub w części
zadania na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa z obowiązku dokonywania
wpłat z zysku lub przyznać tym przedsiębiorstwom ulgi we wpłatach z zysku.
Art. 13. 1. Izby skarbowe prowadzą ewidencję funduszy założycielskich
przedsiębiorstw oraz ich zmian.
2. Wpłatę z zysku, o której mowa w art. 12 ust. 1, pobierają właściwe urzędy
skarbowe.
3. Wpłaty z zysku dokonywane są w formie zaliczek miesięcznych lub kwartalnych.
4. Wyboru okresu, za jaki będzie dokonywana wpłata zaliczki, dokonuje
przedsiębiorstwo.
5. Podstawą ustalenia wysokości zaliczki jest zysk osiągnięty w danym okresie,
liczony w rachunku narastającym.
6. Wysokość zaliczki wynosi 15% zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
Art. 14. Wysokość wpłat z zysku wynosi 15% zysku po opodatkowaniu podatkiem
dochodowym.
Art. 15. 1. Do wpłat z zysku stosuje się przepisy o zobowiązaniach podatkowych,
z zastrzeżeniem art. 12 ust. 3.
2. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, określa terminy i tryb wpłat z
zysku oraz terminy składania deklaracji i wzory tych deklaracji.";
5) skreśla się art. 16-19.
Art. 2. W ustawie z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych
(Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz. 329, Nr 101, poz. 444 i Nr 107,
poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz. 280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr
80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547 oraz z 1995 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 95, poz. 474)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 19 w ust. 1:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą ze stratą w ciągu
kolejnych sześciu miesięcy,"
b) skreśla się pkt 1a;
2) w art. 37a w ust. 1 w pkt 3 i w art. 45c w ust. 1 pkt 2 skreśla się wyrazy
"lub dywidendy obligatoryjnej";
3) w art. 56 w ust. 1 skreśla się wyrazy "lub nie płaci dywidendy";
4) w art. 65 w ust. 1 skreśla się wyrazy "lub zysk po opodatkowaniu nie
wystarcza na zapłacenie dywidendy obligatoryjnej".
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 1 grudnia 1995 r.
o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa
(Dz. U. Nr 154, poz. 792)
Art. 1. Przepisy ustawy, z zastrzeżeniem art. 7, stosuje się do:
1) jednoosobowych spółek Skarbu Państwa,
2) spółek, w których wszystkie akcje (udziały) są własnością Skarbu Państwa, z
wyjątkiem akcji (udziałów) nieodpłatnie udostępnionych pracownikom na zasadach
określonych w odrębnych przepisach.
Art. 2. 1. Spółki, o których mowa w art. 1, są obowiązane do dokonywanie wpłat z
zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, zwanych dalej "wpłatami z zysku",
na rzecz budżetu państwa.
2. Wpłaty z zysku dokonywane są zaliczkowo w okresach miesięcznych lub
kwartalnych. Ostateczne rozliczenie następuje po zatwierdzeniu sprawozdania
finansowego.
3. Wyboru okresu, za jaki będzie dokonywana zaliczka, dokonuje spółka.
4. Spółki są obowiązane składać deklaracje o wysokości zysku po opodatkowaniu
podatkiem dochodowym, osiągniętego od początku roku obrotowego, i wpłacać na
rachunek urzędu skarbowego, właściwego według siedziby spółki, zaliczki
miesięczne (kwartalne) w wysokości różnicy między wpłatami z zysku należnymi z
zysku osiągniętego od początku roku obrotowego a sumą zaliczek należnych za
poprzednie miesiące (kwartały).
5. Podstawą ustalenia wysokości zaliczki jest zysk po opodatkowaniu podatkiem
dochodowym osiągnięty w danym okresie, liczony w rachunku narastającym.
6. Do wpłat z zysku stosuje się przepisy o zobowiązaniach podatkowych, z
zastrzeżeniem art. 5 ust. 2.
7. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, określi tryb, terminy wpłacania
wpłat z zysku i składania deklaracji oraz wzory tych deklaracji.
Art. 3. W przypadku zbycia akcji (udziałów) na zasadach i w trybie przepisów o
prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, obowiązek określony w art. 2 ust. 1
ustaje z końcem miesiąca, w którym dokonano zbycia akcji (udziałów).
Art. 4. Wpłaty z zysku dokonywane są w wysokości 15% zysku, o którym mowa w art.
2 ust. 1.
Art. 5. 1. Z wpłat, o których mowa w art. 4, zwolnione są jednoosobowe spółki
Skarbu Państwa powstałe z przekształcenia przedsiębiorstw państwowych
działających przy zakładach karnych i aresztach śledczych, podległych Ministrowi
Sprawiedliwości.
2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może na wniosek organu
reprezentującego Skarb Państwa zwolnić jednoosobowe spółki Skarbu Państwa
wykonujące w całości lub w części zadania na potrzeby obronności i
bezpieczeństwa państwa z obowiązku dokonywania wpłat z zysku lub przyznać tym
spółkom ulgi we wpłatach z zysku.
Art. 6. Jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, które na swój wniosek zostaną
skreślone z listy ustalonej przez Radę Ministrów na podstawie ustawy, o której
mowa w art. 7 pkt 1, zobowiązane są do uiszczania wpłat, o których mowa w art.
4, za okres pozostawania na tej liście.
Art. 7. Przepisów ustawy nie stosuje się do jednoosobowych spółek Skarbu
Państwa:
1) wyznaczonych przez Radę Ministrów w celu wniesienia akcji (udziałów) do
narodowych funduszy inwestycyjnych, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 30
kwietnia 1993 r. o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz.
U. Nr 44, poz. 202 i z 1994 r. Nr 84, poz. 385),
2) działających na podstawie:
a) ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72,
poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127, Nr 134, poz. 646, z 1994 r.
Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz.
654),
b) ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 59,
poz. 344, z 1993 r. Nr 5, poz. 21, Nr 44, poz. 201, z 1994 r. Nr 4, poz. 17 i Nr
121, poz. 591 oraz z 1995 r. Nr 96, poz. 478 i Nr 118, poz. 574),
c) ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 r.
Nr 7, poz. 34 oraz z 1995 r. Nr 66, poz. 335 i Nr 142, poz. 701).
Art. 8. Traci moc ustawa z dnia 19 lipca 1991 r. o oprocentowaniu kapitału w
jednoosobowych spółkach Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 75, poz. 330 i z 1992 r. Nr
45, poz. 200). Art. 9. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 1 grudnia 1995 r.
zmieniająca ustawę o zmianie Kodeksu postępowania karnego, ustawy o ustroju
sądów wojskowych, ustawy o opłatach w sprawach karnych i ustawy o postępowaniu w
sprawach nieletnich.
(Dz. U. Nr 154, poz. 793)
Art. 1. W ustawie z dnia 29 czerwca 1995 r. o zmianie Kodeksu postępowania
karnego, ustawy o ustroju sądów wojskowych, ustawy o opłatach w sprawach karnych
i ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. Nr 89, poz. 443) wprowadza
się następujące zmiany:
1) po art. 10 dodaje się art. 10a w brzmieniu:
"Art. 10a. 1. W sprawach, w których łączny czas tymczasowego aresztowania,
zastosowanego przed dniem 4 sierpnia 1996 r., przekracza terminy określone w
art. 222 ż 2 pkt 2 i ż 3 Kodeksu postępowania karnego w brzmieniu nadanym art. 1
pkt 20, tymczasowe aresztowanie zostaje utrzymane do czasu rozpoznania przez Sąd
Najwyższy wniosku o przedłużenie stosowania tego środka na podstawie art. 222 ż
4 Kodeksu postępowania karnego.
2. W sprawach określonych w ust. 1, w razie niezłożenia wniosku o przedłużenie
stosowania tymczasowego aresztowania, areszt tymczasowy należy uchylić nie
później niż z dniem 1 stycznia 1997 r.";
2) art. 11 otrzymuje brzmienie:
"Art. 11. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r., z tym że zmiany
zawarte w art. 1 odnoszące się do tymczasowego aresztowania wchodzą w życie z
dniem 4 sierpnia 1996 r., z zastrzeżeniem art. 10a."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 22 grudnia 1995 r.
o zmianie ustawy o finansowaniu gmin.
(Dz. U. z 1995 r. Nr 154, poz. 794)
Art. 1. W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129,
poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 101, poz. 504 i Nr 124,
poz. 601) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3:
a) po pkt. 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) stronie samorządowej Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego -
rozumie się przez to przedstawicieli ogólnopolskich organizacji samorządowych,
to jest:
a) Krajowego Sejmiku Samorządu Terytorialnego,
b) Unii Metropolii Polskich,
c) Związku Miast Polskich,
d) Unii Miasteczek Polskich,
e) Związku Gmin Wiejskich Rzeczypospolitej Polskiej,"
b) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) dochodach należnych - rozumie się przez to dochody, które gmina może uzyskać
w podatkach rolnym i leśnym stosując średnią cenę skupu żyta określoną przez
Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego., a dla innych podatków stosując stawki w
ich górnych granicach, z wyjątkiem podatku od środków transportowych, z którego
dochody stanowią wpływy realizowane przy zastosowaniu stawek określonych w
uchwałach rad gmin, bez zwolnień, ulg, odroczeń, umorzeń oraz zaniechania poboru
podstawowych dochodów podatkowych,"
c) pkt 9 otrzymuje brzmienie:
"9) ogólnej kwocie wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych - rozumie
się przez to 100% wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych,"
d) po pkt. 9 dodaje się pkt. 10-12 w brzmieniu:
"10) łącznej kwocie wpływów gmin z podatku dochodowego od osób fizycznych -
rozumie się przez to wpływy z tego podatku, stanowiące dochody gmin,
11) regionach zagrożonych wysokim bezrobociem strukturalnym - rozumie się przez
to gminy, których wykaz określają odrębne przepisy,
12) nieruchomościach Skarbu Państwa przejętych od wojsk Federacji Rosyjskiej i
przekazanych gminie - rozumie się przez to nieruchomości, o których mowa w
ustawie z dnia 10 czerwca 1994 r. o zagospodarowaniu nieruchomości Skarbu
państwa przejętych od wojsk Federacji Rosyjskiej (Dz. U. Nr 79, poz. 363).";
2) w art. 4:
a) w pkt. 2 lit. b) otrzymuje brzmienie:
"b) eksploatacyjnej, uiszczanej przez podmioty gospodarcze na podstawie ustawy z
dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96),",
b) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) udziały w podatkach stanowiących dochód budżetu państwa w wysokości:
a) 15% wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych zamieszkałych na terenie
gminy, ustalony w sposób określony w art. 6, z zastrzeżeniem art. 27,
b) 5% wpływów z podatku dochodowego od osób prawnych i jednostek organizacyjnych
nie posiadających osobowości prawnej, mających siedzibę na terenie gminy, z
zastrzeżeniem art. 7
- przy czym przez wpływy rozumie się wpłaty pomniejszone o dokonane zwroty,",
c) skreśla się pkt 7;
3) w art. 5:
a) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) odsetki od nieterminowo regulowanych należności z tytułów określonych w art.
4 pkt. 1, 2 i 6 oraz odsetki od nieterminowo przekazanych przez urząd skarbowy
udziałów, o których mowa w art. 4 pkt 3,"
b) po pkt. 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu:
"5a) dotacje przysługujące gminie w wysokości nie pobranych kwot z tytułu ulg i
zwolnień, określonych w art. 12 ust. 1 pkt. 4, 5 i 6 oraz ust. 3, art. 13 ust.
1, art. 13a ust. 1 i 2, art. 13b ust. 1 i art. 13c ustawy z dnia 15 listopada
1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 1993 r. Nr 94, poz. 431 i z 1994 r. Nr 1,
poz. 3) oraz art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U.
Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr
1, poz. 3, Nr 127, poz. 627 i Nr 147, poz. 713)";
4) art. 6 otrzymuje brzmienie:
"Art. 6. Udziały gmin we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych
ustala się mnożąc ogólną kwotę wpływów z tego podatku przez wskaźnik 0,15 i
wskaźnik równy udziałowi należnego w roku poprzedzającym rok bazowy podatku
dochodowego od osób fizycznych zamieszkałych na terenie gminy w ogólnej kwocie
należnego podatku w tym samym roku, ustalonego na podstawie zeznań złożonych do
dnia 30 czerwca roku bazowego o wysokości osiągniętego dochodu, z zastrzeżeniem
art. 27.";
5) art. 7 otrzymuje brzmienie:
"Art. 7. 1. Jeżeli osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca
osobowości prawnej posiada wyodrębnione organizacyjnie zakłady (oddziały)
położone na terenie innych gmin niż gmina, na której terenie ma siedzibę osoba
prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, to dochody, o
których mowa w art. 4 pkt 3 lit. b), są przekazywane do budżetów tych gmin, na
których terenie położone są te zakłady (oddziały), proporcjonalnie do liczby
zatrudnionych w nich osób na podstawie stosunku pracy, z zastrzeżeniem art. 27d.
2. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb
rozliczeń, o których mowa w ust. 1.";
6) po art. 7 dodaje się art. 7a i 7b w brzmieniu:
"Art. 7a. Wpływy z tytułu opłaty skarbowej odprowadzane na rachunek urzędu
skarbowego:
1) przez płatnika, od umów sprzedaży (zamiany) nieruchomości - przekazywane są
na rachunek budżetu gminy, na obszarze której położona jest nieruchomość,
2) z punktów sprzedaży znaków opłaty skarbowej i urzędowych blankietów
wekslowych - przekazywane są na rachunek budżetu gminy, na obszarze której
znajduje się ten punkt.
Art. 7b. Wpływy z podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia własności
(prawa użytkowania wieczystego) nieruchomości, odprowadzane na rachunek urzędu
skarbowego przez płatnika, przekazywane są na rachunek budżetu gminy, na
obszarze której położona jest nieruchomość.";
7) w art. 9 w ust. 2 skreśla się wyrazy "z zastrzeżeniem art. 27 ust. 2", a
przecinek zastępuje się kropką;
8) w art. 10 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Skutki finansowe wynikające z uchwał rad gmin określających niższe stawki
podatków niż ich górne granice, z wyjątkiem podatku od środków transportowych,
oraz skutki decyzji podjętych w trybie określonym w ust. 1 i 2 nie stanowią
podstawy do zwiększenia subwencji ogólnej.";
9) art. 12 otrzymuje brzmienie:
"Art. 12. Łączną kwotę subwencji ogólnej dla gmin ustala się jako sumę nie
mniejszą niż 7,5% planowanych dochodów budżetu państwa oraz kwot wpłat gmin,
ustalonych według zasad określonych w art. 15a.";
10) po art. 12 dodaje się art. 12a w brzmieniu:
"Art. 12a. 1. Z łącznej kwoty subwencji ogólnej, o której mowa w art. 12,
wydziela się subwencję na zadania oświatowe - to jest na prowadzenie publicznych
szkół podstawowych oraz udzielanie dotacji szkołom podstawowym prowadzonym przez
osoby prawne i fizyczne - w wysokości nie mniejszej niż 6,6% planowanych
dochodów budżetu państwa.
2. Podziału kwoty subwencji na zadania oświatowe dokonuje się w następujący
sposób:
1) odlicza się 0,5% od kwoty subwencji na zadania oświatowe na rezerwę tej
subwencji,
2) pozostałą część subwencji na zadania oświatowe rozdziela się między gminy,
według algorytmu ustalonego, w drodze rozporządzenia, przez Ministra Edukacji
Narodowej, w uzgodnieniu ze stroną samorządową Komisji Wspólnej Rządu i
Samorządu Terytorialnego.
3. Rezerwą subwencji, o której mowa w ust. 2 pkt 1, dysponuje Minister Finansów,
po zasięgnięciu opinii Ministra Edukacji Narodowej oraz strony samorządowej
Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego.";
11) w art. 13 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Podziału pozostałej kwoty subwencji ogólnej dokonuje się w następujący
sposób:
1) odlicza się 1% od pozostałej kwoty subwencji ogólnej na rezerwę subwencji, z
zastrzeżeniem art. 18 ust. 4,
2) według zasad określonych w art. 14 ustala się dla poszczególnych gmin kwoty
należnej subwencji wyrównawczej,
3) pozostałą część rozdziela się między wszystkie gminy proporcjonalnie do
przeliczeniowej liczby mieszkańców w poszczególnych gminach, ustalonej według
zasad określonych w art. 15.";
12) w art. 14:
a) w ust. 1 wyrazy "80%" zastępuje się wyrazami "85%",
b) w ust. 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z
zastrzeżeniem art. 27a.",
c) w ust. 4 wyrazy "80-ciu %" zastępuje się wyrazami "85%";
13) po art. 15 dodaje się art. 15a i 15b w brzmieniu:
"Art. 15a. 1. Gminy, w których wskaźnik G jest większy niż 150% wskaźnika P,
dokonują wpłat z przeznaczeniem na zwiększenie subwencji ogólnej, o której mowa
w art. 12.
2. Do określenia wysokości wpłat, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się
wskaźniki P i G, obliczone według zasad określonych w art. 14.
3. Należną od gminy kwotę rocznej wpłaty oblicza się mnożąc liczbę mieszkańców
gminy przez wskaźnik określający dla roku bazowego relacje planowanych dochodów
budżetu państwa do tych dochodów zrealizowanych w pierwszym półroczu i przez
kwotę wynoszącą:
1) dla gmin, dla których wskaźnik G jest nie większy niż 200% wskaźnika P - 20%
nadwyżki wskaźnika G ponad 150% wskaźnika P,
2) dla gmin, dla których wskaźnik G jest większy niż 200% i nie większy niż 300%
wskaźnika P - 10% wskaźnika P, powiększoną o 25% nadwyżki wskaźnika G ponad 200%
wskaźnika P,
3) dla gmin, dla których wskaźnik G jest większy niż 300% wskaźnika P - 35%
wskaźnika P, powiększoną o 30% nadwyżki wskaźnika G ponad 300% wskaźnika P.
4. Łączna kwota wpłat, o których mowa w ust. 1, ujmowana jest w ustawie
budżetowej na dany rok.
5. Gminy dokonują wpłat, o których mowa w ust. 1, na rachunek dochodów budżetu
państwa w dwunastu równych ratach, w terminie do dnia 15 każdego miesiąca. Od
kwot nie wpłaconych w terminie nalicza się odsetki w wysokości ustalonej dla
zaległości podatkowych.
6. Do nie wpłaconych w terminie kwot, o których mowa w ust. 5, stosuje się
przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Art. 15b. 1. Minister Finansów informuje poszczególne gminy o:
1) planowanej na dany rok kwocie dochodów z tytułu udziału we wpływach z podatku
dochodowego od osób fizycznych, wyliczonej według zasad określonych w art. 6, z
zastrzeżeniem art. 27 - w terminie do dnia 31 października roku poprzedzającego
rok budżetowy,
2) wysokości rocznej wpłaty, wyliczonej zgodnie z art. 15a ust. 3 - w terminie
do dnia 31 października roku poprzedzającego rok budżetowy,
3) rocznej łącznej kwocie subwencji ogólnej przyjętej do projektu ustawy
budżetowej - w terminie do dnia 31 października roku poprzedzającego rok
budżetowy,
4) zmianach kwot subwencji ogólnej w wyniku podziału rezerw subwencji, o których
mowa w art. 12a ust. 2 pkt 1 oraz art. 13 ust. 1 pkt 1, z zastrzeżeniem art.
27b.
2. Zarząd gminy dokonuje zmian w dochodach budżetu gminy, wynikających ze zmian,
o których mowa w ust. 1 pkt 4.";
14) po art. 16 dodaje się art. 16a w brzmieniu:
"Art. 16a. Udziały gmin we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych na
dany rok dla gmin nowych ustala się dzieląc kwotę udziałów w tym podatku,
obliczoną dla gmin leżących na obszarze gmin dzielonych, proporcjonalnie do
liczby ich mieszkańców.";
15) art. 17 otrzymuje brzmienie:
"Art. 17. 1. Minister Finansów przekazuje gminom:
1) subwencję na zadania oświatowe, o której mowa w art. 12a, w ratach
miesięcznych, z których rata za marzec wynosi 2/13, a pozostałe po 1/13 ogólnej
sumy subwencji na zadania oświatowe, w terminie do 1 dnia każdego miesiąca,
2) w dwunastu równych ratach miesięcznych subwencję, o której mowa w art. 13, w
terminie do 15 dnia każdego miesiąca.
2. Jeżeli subwencja nie zostanie przekazana w terminach określonych w ust. 1,
gminie przysługują odsetki w wysokości ustalonej dla zaległości podatkowych.";
16) w art. 18 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Jeżeli w wyniku kontroli przeprowadzonej przez upoważnione organy zostanie
stwierdzone, że w sprawozdaniu, o którym mowa w art. 14 ust. 3, zostały podane
nieprawdziwe dane o należnych dochodach i gmina otrzymała subwencję w kwocie
wyższej od należnej lub dokonała wpłat, o których mowa w art. 15a, w kwocie
niższej niż należna, Minister Finansów zmniejszy kwotę należnej gminie subwencji
ogólnej, zmniejszając lub wstrzymując kolejne raty przekazywanej gminie
subwencji ogólnej o kwotę nienależnie otrzymanej subwencji wraz z odsetkami w
wysokości ustalonej dla zaległości podatkowych, chyba że gmina dokona wcześniej
zwrotu nienależnie otrzymanych kwot wraz z odsetkami.";
17) po art. 18 dodaje się art. 18a w brzmieniu:
"Art. 18a. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, sposób obliczania
i przekazywania dotacji, o których mowa w art. 5 pkt 5a, poszczególnym gminom.";

18) skreśla się art. 20;
19) art. 21 otrzymuje brzmienie:
"Art. 21. 1. Z budżetu państwa mogą być udzielane dotacje celowe, zwane dalej
"dotacjami", na dofinansowanie następujących zadań własnych gmin:
1) inwestycji realizowanych przez gminy,
2) zadań z zakresu pomocy społecznej, określonych w odrębnych przepisach,
3) wypłaty dodatków mieszkaniowych określonych w odrębnych przepisach.
2. Gmina otrzymuje z budżetu państwa dotacje celowe na utrzymanie prowadzonych
szkół i placówek, o których mowa w art. 104 ust. 4 ustawy z dnia 7 września 1991
r. o systemie oświaty (Dz. U. Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 26, poz. 113 i Nr
54, poz. 254, z 1993 r. Nr 127, poz. 585, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 53, poz.
215 oraz z 1995 r. Nr 101, poz. 504).
3. Dotacje na dofinansowanie inwestycji szkól i placówek oświatowych oraz
dotacje, o których mowa w ust. 2, są udzielane przez właściwe organy
administracji rządowej po zasięgnięciu opinii sejmiku samorządowego. pozostałe
dotacje, o których mowa w ust. 1, są udzielane przez wojewodów.
4. Łączna wysokość dotacji przyznanych w kolejnych latach na dofinansowanie
inwestycji realizowanej przez gminę nie może przekroczyć 50% wartości
kosztorysowej inwestycji, z zastrzeżeniem ust. 5 i ust. 6.
5. Jeżeli inwestycja realizowana jest przez gminę:
1) której wskaźnik G, o którym mowa w art. 14, jest mniejszy od 60% wskaźnika P,
albo przez gminę otrzymującą subwencję wyrównawczą, o której mowa w art. 14, w
regionach zagrożonych wysokim bezrobociem strukturalnym - łączna wysokość
dotacji, o której mowa w ust. 4, nie może przekroczyć 75% wartości kosztorysowej
inwestycji,
2) w celu zagospodarowania nieruchomości Skarbu Państwa przejętych od wojsk
Federacji Rosyjskiej i przekazanych gminom - łączna wysokość dotacji, o której
mowa w ust. 4, może przekroczyć 75% wartości kosztorysowej inwestycji.
6. Wysokość dotacji otrzymanej przez gminę w danym roku na dofinansowanie
inwestycji, z wyjątkiem inwestycji szkół i placówek oświatowych, nie może
przekroczyć:
1) w pierwszym roku realizacji inwestycji - 80% kwoty środków planowanych w
budżecie gminy na finansowanie tej inwestycji, pomniejszonych o kwotę dotacji z
budżetu państwa, a w przypadku, o którym mowa w ust. 5 - 200% kwoty tych
środków,
2) w kolejnych latach - 120% kwoty środków planowanych w budżecie gminy w danym
roku na finansowanie tej inwestycji, pomniejszonych o kwotę dotacji z budżetu
państwa, a w przypadku, o którym mowa w ust. 5 - 350% kwoty tych środków,
3) jeżeli inwestycja jest rozpoczynana i kończona w tym samym roku - 100% kwoty
środków planowanych w budżecie gminy na finansowanie danej inwestycji,
pomniejszonych o kwotę dotacji z budżetu państwa, a w przypadku, o którym mowa w
ust. 5 - 300% kwoty tych środków.
7. Gmina otrzymująca dotację na dofinansowanie inwestycji jest zobowiązana do
złożenia odpowiednio wojewodzie lub innemu właściwemu organowi administracji
rządowej informacji w ciągu 30 dni po zakończeniu roku budżetowego,
zawierającej: wykaz inwestycji realizowanych z udziałem dotacji, wartości
kosztorysowe tych inwestycji oraz terminy rozpoczęcia i planowanego zakończenia,
a także kwoty dotacji i kwoty środków z budżetu gminy przekazane w ciągu roku na
rachunek finansowania poszczególnych inwestycji.
8. Gmina, która nie przeznaczy w danym roku na finansowanie dotowanej inwestycji
środków z budżetu gminy w pełnej kwocie wymaganej na podstawie ust. 6, jest
zobowiązana do zwrotu dotacji, w części proporcjonalnej do poniesionych
wydatków, przyznanej w danym roku na dochody budżetu państwa, w terminie
uzgodnionym w wojewodą, nie później jednak niż do końca roku następującego po
roku, w którym otrzymała dotację.
9. Dotacje, o których mowa w ust. 1, nie wykorzystane w danym roku zgodnie z
przeznaczeniem, podlegają zwrotowi do budżetu państwa.
10. Do dotacji podlegających zwrotowi do budżetu państwa, w przypadkach
określonych w ust. 8 i 9, stosuje się przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r.
o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz.
646 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426).";
20) w art. 24 wyrazy "pomniejszona o kwotę zaciągniętych przez gminę kredytów i
pożyczek" zastępuje się wyrazami "pomniejszona o kwotę przypadających na dany
rok spłat rat i odsetek od zaciągniętych przez gminę kredytów i pożyczek";
21) art. 27 otrzymuje brzmienie:
"Art. 27. 1. W okresie od dnia 1 stycznia 1996 r. do dnia 31 grudnia 1999 r.
udziały gmin we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych ustala się
mnożąc ogólną kwotę wpływów z tego podatku przez wskaźnik 0,15 i współczynnik
skorygowanego udziału dochodów gminy z tytułu udziału we wpływach z podatku
dochodowego od osób fizycznych w łącznych dochodach gmin z tego podatku w roku
poprzedzającym rok bazowy, wyliczony według zasad określonych w ust. 2.
2. Współczynnik, o którym mowa w ust. 1, oblicza się następująco:
1) ogólną kwotę wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych w roku
poprzedzającym rok bazowy w województwie, w którym położona jest gmina, mnoży
się przez wskaźnik 0,15 oraz wskaźnik liczby mieszkańców gminy do ogólnej liczby
mieszkańców w danym województwie według stanu na dzień 30 czerwca roku
poprzedzającego rok bazowy,
2) ogólną kwotę wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych w roku
poprzedzającym rok bazowy mnoży się przez wskaźnik 0,15 i wskaźnik, o którym
mowa w art. 6, to jest wskaźnik równy udziałowi należnego w roku poprzedzającym
rok bazowy podatku dochodowego od osób fizycznych zamieszkałych na terenie gminy
w ogólnej kwocie należnego podatku w tym samym roku,
3) oblicza się różnicę pomiędzy kwotą obliczoną zgodnie z pkt. 2 a kwotą
obliczoną zgodnie z pkt. 1, a następnie mnoży się przez wskaźnik wynoszący:
a) dla 1996 r. - 0,10,
b) dla 1997 r. - 0,30,
c) dla 1998 r. - 0,50,
d) dla 1999 r. - 0,75,
4) do kwoty obliczonej zgodnie z pkt. 1 dodaje się kwotę obliczoną zgodnie z
pkt. 3,
5) oblicza się iloraz kwoty wyliczonej zgodnie z pkt. 4 i łącznej kwoty dochodów
z tytułu udziałów we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych w roku
poprzedzającym rok bazowy.";
22) po art. 27 dodaje się art. 27a-27d w brzmieniu:
"Art. 27a. 1. Dla celów obliczenia subwencji wyrównawczej na lata 1996-1999 w
miejsce dochodów gmin z tytułu udziałów we wpływach z podatku dochodowego od
osób fizycznych wykazanych w sprawozdaniach gmin, o których mowa w art. 14 ust.
3, przyjmuje się dochody z tytułu udziałów we wpływach z podatku dochodowego od
osób fizycznych, ustalone według zasad określonych w ust. 2.
2. Dochody, o których mowa w ust. 1, ustala się mnożąc łączną kwotę dochodów
gmin z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych w
pierwszym półroczu roku bazowego, wykazaną przez gminy w sprawozdaniu, przez
współczynnik ustalony zgodnie z zasadami określonymi w art. 27 ust. 2, stosując
wskaźnik określony w art. 27 ust. 2 pkt 3 dla roku, w którym będzie wypłacana
subwencja wyrównawcza.
3. Dochody gmin z tytułu udziałów we wpływach z podatku dochodowego od osób
fizycznych w 1999 r., dla celów obliczenia subwencji wyrównawczej na 2000 r.,
ustala się mnożąc ogólną kwotę wpływów z tego podatku za pierwsze półrocze 1999
r. przez wskaźnik równy udziałowi należnego w roku poprzedzającym rok bazowy
podatku dochodowego od osób fizycznych zamieszkałych na terenie gminy w ogólnej
kwocie należnego podatku w tym samym roku.
Art. 27b. 1. W 1996 r. - 2000 r. rezerwę subwencji, o której mowa w art. 13 ust.
1 pkt 1, ustala się w wysokości 5% od pozostałej kwoty subwencji ogólnej.
2. Kwotę równą 4/5 kwoty rezerwy subwencji, o której mowa w ust. 1, przeznacza
się na zwiększenie subwencji ogólnej dla gmin nie objętych subwencją
wyrównawczą, w których w pierwszym półroczu danego roku wystąpił ubytek
dochodów, wynikający ze zmiany zasad ustalania udziałów gmin we wpływach z
podatku dochodowego od osób fizycznych, wykazany w sprawozdaniu gminy za
pierwsze półrocze danego roku. Rezerwą tą dysponuje Minister Finansów w
porozumieniu ze stroną samorządową Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu
Terytorialnego.
3. Rezerwa nie wykorzystana na cele określone w ust. 2 do końca trzeciego
kwartału danego roku może być wykorzystana na inne cele, według zasad
określonych w art. 13 ust. 2 i 3.
Art. 27c. Do wyliczenia subwencji na 1996 r. stosuje się przepisy art. 6, art.
12, art. 12a, art. 13 ust. 1, art. 14, art. 15a i art. 15b, art. 16a, art. 27,
art. 27a, art. 27b.
Art. 27d. Jeżeli w okresie od dnia 1 stycznia 1996 r. do dnia 31 grudnia 1999 r.
osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej posiada
zakłady (oddziały) sporządzające bilans i rachunek wyników, a cześć z tych
zakładów (oddziałów) zamknie rok (okres) podatkowy stratą, to gminy, na których
terenie znajdują się te zakłady, nie otrzymują udziałów. Udziały gmin będących
siedzibą zakładów (oddziałów), które osiągnęły zysk, zostają zmniejszone. Wpływy
podatkowe stanowiące podstawę do obliczenia tych udziałów zostają przemnożone
przez współczynnik będący ilorazem podatku należnego od podatnika i sumy podatku
należnego od zakładów, które osiągnęły zysk."
Art. 2. W ustawie z dnia 21 lipca 1995 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty
oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 101, poz. 504) skreśla się art. 3.
Art. 3. 1. Projekt budżetu gminy na 1996 r., wraz z informacją o stanie mienia
komunalnego i objaśnieniami, zarząd przedstawia radzie gminy najpóźniej do dnia
28 grudnia 1995 r. i przesyła projekt do wiadomości regionalnej izbie
obrachunkowej.
2. Przy opracowywaniu projektu budżetu gminy na 1996 r. nie stosuje się art. 52
ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 16,
poz. 95, Nr 32, poz. 191, Nr 34, poz. 199, Nr 43, poz. 253 i Nr 89, poz. 518, z
1991 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 110, poz. 473, z 1992 r. Nr 85, poz. 428 i Nr 100,
poz. 499, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 122, poz. 593 oraz z 1995 r. Nr
74, poz. 368 i Nr 124, poz. 601).
Art. 4. Minister Finansów ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej
jednolity tekst ustawy o finansowaniu gmin, z uwzględnieniem zmian wynikających
z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r., z tym że:
1) art. 3 wchodzi w życie z dniem ogłoszenia,
2) art. 7 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu ustalonym niniejsza
ustawą, wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej : A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 21 grudnia 1995 r.
w sprawie przeprowadzenia referendum o niektórych kierunkach wykorzystania
majątku państwowego.
(Dz. U. Nr 154, poz. 795)
Na podstawie art. 19 ust. 2 pkt 1 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października
1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą
Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz.
426 oraz z 1995 r. Nr 38, poz. 184 i Nr 150, poz. 729) oraz w trybie art. 4 ust.
1 pkt 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487)
uchwala się, co następuje:
Art. 1. Zarządza się przeprowadzenie referendum o niektórych kierunkach
wykorzystania majątku państwowego zgodnie z treścią karty do głosowania
określonej w załączniku do uchwały.
Art. 2. Referendum odbędzie się w dniu, w którym przeprowadzone zostanie
zarządzone przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej referendum o powszechnym
uwłaszczeniu obywateli.
Art. 3. Terminy wykonania czynności związanych z przeprowadzeniem referendum
określa kalendarz przewidziany dla przeprowadzenia referendum zarządzonego przez
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o powszechnym uwłaszczeniu obywateli.
Art. 4. Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Dzienniku Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej.
Marszałek Sejmu: J. Zych
Załącznik do uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 grudnia 1995 r.
(poz. 795)
KARTA DO GŁOSOWANIA
w referendum o niektórych kierunkach wykorzystania majątku państwowego,
zarządzonym na podstawie uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21
grudnia 1995 r.
1. Czy jesteś za tym, aby zobowiązania wobec emerytów i rencistów oraz
pracowników sfery budżetowej, wynikające z orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego,
były zaspokojone z prywatyzowanego majątku państwowego?
taknie

2. Czy jesteś za tym, aby część prywatyzowanego majątku państwowego zasiliła
powszechne fundusze emerytalne?
taknie

3. Czy jesteś za tym, aby zwiększyć wartość świadectw udziałowych Narodowych
Funduszy Inwestycyjnych przez objęcie tym programem dalszych przedsiębiorstw?
taknie

4. Czy jesteś za uwzględnieniem w programie uwłaszczeniowym bonów
prywatyzacyjnych?
taknie

miejsce na pieczęć
Państwowej Komisji Wyborczej
Pouczenie o sposobie głosowania
(Zgodnie z art. 23 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum
(Dz. U. Nr 99, poz. 487) szczegółową treść pouczenia ustali Państwowa Komisja
Wyborcza).

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 12 grudnia 1995 r.
w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na 1996 r.
(Dz. U. Nr 154, poz. 796)
Na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce
publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439) zarządza się, co następuje:
ż 1. Ustala się "Program badań statystycznych statystyki publicznej na 1996 r.",
stanowiący załącznik do rozporządzenia.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
(Program badań statystycznych statystyki publicznej na 1996 r. stanowi oddzielny
załącznik do niniejszego numeru)


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 21 grudnia 1995 r.
w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku
akcyzowym.
(Dz. U. Nr 154, poz. 797)
Na podstawie art. 5 ust. 5, art. 6 ust. 10, art. 14 ust. 11, art. 21 ust. 9,
art. 23, art. 24 ust. 2, art. 32 ust. 5, art. 39 ust. 2, art. 47 i 50 ustawy z
dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym
(Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132,
poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703) oraz art. 9
pkt 1 i 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U.
z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr
85, poz. 426) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
ż 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127
i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i
Nr 142, poz. 702 i 703),
2) podatku - rozumie się przez to podatek od towarów i usług,
3) podatku naliczonym - rozumie się przez to sumę kwot podatku, określonych w
otrzymanych fakturach stwierdzających nabycie towarów lub usług albo w
otrzymanych fakturach korygujących, a w przypadku importu - sumę kwot podatku,
wynikających z otrzymanych dokumentów odprawy celnej oraz otrzymanych faktur
stwierdzających zapłacenie opodatkowanych zaliczek, przedpłat i rat,
4) podatniku - rozumie się przez to podatnika podatku od towarów i usług,
5) zarejestrowanym podatniku - rozumie się przez to podatnika zarejestrowanego
na podstawie art. 9 oraz art. 46 ustawy,
6) podmiotach - rozumie się przez to osoby prawne, jednostki organizacyjne nie
mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne,
7) zakupach inwestycyjnych - rozumie się przez to zakupy towarów lub usług
zaliczanych na podstawie odrębnych przepisów do środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych; dotyczy to również zakupów zaliczonych do inwestycji
rozpoczętych (w toku),
8) numerze identyfikacji podatkowej - rozumie się przez to również numer nadany
podatnikom na podstawie art. 9 ust. 2 i art. 46 ustawy,
9) numerze tymczasowym - rozumie się przez to numer REGON lub PESEL, używany
tymczasowo do czasu uzyskania numeru identyfikacji podatkowej,
10) sprzedaży - rozumie się przez to czynności określone w art. 2 ust. 1-3
ustawy, z wyjątkiem importu towarów,
11) sprzedawcy - rozumie się przez to podatnika dokonującego czynności
podlegających opodatkowaniu podatkiem,
12) nabywcy - rozumie się przez to podmioty, na których rzecz dokonywana jest
sprzedaż,
13) lokalu mieszkalnym - rozumie się przez to część budynku mieszkalnego
wielorodzinnego, stanowiącego wydzieloną trwałymi ścianami w obrębie budynku
izbę lub zespół izb, przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z
pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych, z
wyłączeniem lokali mieszkalnych w domach bliźniaczych i szeregowych oraz w
domach jednorodzinnych wolno stojących.
ż 2. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe zasady ustalania i poboru podatku z tytułu świadczenia usług
międzynarodowego przewozu drogowego, wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej
polskiej,
2) szczególne przypadki powstania obowiązku podatkowego,
3) listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od
podatku, określone w art. 14 ust. 1, 5 i 6 ustawy,
4) przypadki, gdy przyjęcie przez podatnika w odpłatne użytkowanie środków
trwałych należących do osób trzecich może być traktowane na równi z zakupem tych
środków, oraz zasady zwrotu różnicy tego podatku,
5) przypadki rozszerzenia zakresu zwrotu różnicy podatku na część nadwyżki
podatku naliczonego ponad podatek należny,
6) przypadki, w których nabycie towarów lub usług nie uprawnia do obniżenia
podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku,
7) przypadki i warunki zwrotu podatku naliczonego przy nabyciu towarów służących
całkowicie lub częściowo czynnościom zwolnionym od podatku,
8) przypadki zwrotu podatku podatnikom wytwarzającym niektóre wyroby rękodzieła
ludowego i artystycznego,
9) przypadki zwrotu podatku jednostkom poszukującym lub rozpoznającym złoża
kopalin oraz wydobywającym kopaliny ze złóż,
10) przypadki i zasady zwrotu podatku podatnikom dokonującym zakupu towarów i
usług lub importu towarów, finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy
zagranicznej,
11) warunki i tryb zwrotu podatku naliczonego w formie zaliczki przed powstaniem
obowiązku podatkowego w przypadku dokonania zakupów inwestycyjnych,
12) zasady wystawiania i przechowywania faktur, rachunków uproszczonych i not
korygujących,
13) przypadki sprzedaży traktowanej na równi z eksportem oraz towary i usługi
objęte stawką 0%,
14) listę usług, do których stosuje się stawkę 7%,
15) zwolnienia od podatku.
Rozdział 2
Szczegółowe zasady ustalania i poboru podatku z tytułu świadczenia usług
międzynarodowego przewozu drogowego, wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej
polskiej
ż 3. 1. Podatnicy, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, płacą
zryczałtowany podatek z tytułu świadczenia na terytorium Rzeczypospolitej
polskiej usług międzynarodowego przewozu drogowego, jeżeli przewóz ten
wykonywany jest pojazdami zarejestrowanymi za granicą.
2. Stawka podatku wynosi 7 zł od jednorazowego przewozu towarów na terytorium
Rzeczypospolitej polskiej, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Podatek może być również płacony za okresy tygodniowe, miesięczne lub roczne,
jeżeli podatnik złoży takie oświadczenie w urzędzie celnym najpóźniej w dniu
powstania po raz pierwszy obowiązku podatkowego, według następujących stawek:
1) za tydzień - 21 zł,
2) za miesiąc - 70 zł,
3) za rok - 670 zł.
4. Urząd celny wydaje dowód zapłaty podatku.
5. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej
polskiej pojazdu, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku gdy pojazd wjechał na
terytorium Rzeczypospolitej polskiej bez ładunku, z chwilą wyjazdu z tego
terytorium z ładunkiem.
6. Zwalnia się od podatku usługi międzynarodowego przewozu drogowego wykonywane
następującymi pojazdami:
1) samochodami osobowymi i kempingowymi,
2) samochodami służb specjalnych, w szczególności:
straży pożarnej, pogotowia ratunkowego i technicznego, służby więziennej, a
także samochodami urzędów celnych,
3) samochodami przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych państw
obcych, pod warunkiem wzajemności, oraz misji specjalnych i organizacji
międzynarodowych, korzystających z immunitetów i przywilejów dyplomatycznych,
4) pojazdami innymi niż wymienione w pkt 1-3, których dopuszczalna ładowność
wraz z przyczepą nie przekracza 1 500 kg.
ż 4. 1. Ustala się zryczałtowany podatek od usług transportowych polegających na
okazjonalnym przewozie osób autobusami zarejestrowanymi za granicą.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do usług przewozu osób autobusami
zarejestrowanymi w krajach, które nie pobierają podatków lub opłat o podobnym
charakterze od przewozów osób autobusami zarejestrowanymi w Rzeczypospolitej
polskiej.
3. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej
polskiej.
4. Ustala się zryczałtowaną stawkę podatku w wysokości 15 zł od osoby.
5. Zwalnia się z obowiązku podatkowego usługi przewozu osób autobusami, które w
czasie pobytu w Polsce opuściły jej terytorium w związku z realizacją programu
turystycznego i tego samego dnia powróciły na terytorium Rzeczypospolitej
polskiej w ramach tego samego pobytu.
6. Przewoźnik składa urzędowi celnemu dokonującemu odprawy celnej deklarację
według ustalonego wzoru w dwóch egzemplarzach. Jeden egzemplarz deklaracji wraz
z dowodem zapłaty podatku zwracany jest przewoźnikowi, który obowiązany jest
zachować ten dokument do momentu wyjazdu z terytorium Rzeczypospolitej polskiej.
ż 5. Urząd celny jest obowiązany do poboru podatków, o których mowa w ż 3 i 4,
oraz ich wpłaty na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę
urzędu celnego, za okresy pięciodniowe, w terminie siedmiu dni po upływie
każdego okresu.
Rozdział 3
Szczególne przypadki powstania obowiązku podatkowego
ż 6. 1. Obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje z chwilą:
1) upływu terminu płatności, określonego w umowie właściwej dla rozliczeń z
tytułu:
a) dostaw energii elektrycznej i cieplnej oraz gazu przewodowego,
b) świadczenia usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych,
2) otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia od dnia
wykonania usług:
a) przewozu osób i ładunków kolejami, taborem samochodowym, statkami
pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami,
samolotami i śmigłowcami,
b) spedycyjnych i przeładunkowych,
c) w portach morskich i handlowych,
d) budowlanych lub budowlano-montażowych,
3) otrzymania zapłaty z tytułu sprzedaży wydawnictw prasowych (SWW 2711) i
wydawnictw dziełowych (SWW 2712), z tym że jeżeli umowa sprzedaży przewiduje
rozliczenie zwrotów wydawnictw, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą
wystawienia faktury dokumentującej faktyczną sprzedaż,
4) otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem
terminu płatności - z tytułu świadczenia w kraju usług najmu, dzierżawy lub
usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony,
dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego
oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej, z zastrzeżeniem pkt 6,
5) dokonania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia od dnia
wykonania usługi - z tytułu importu usług, z zastrzeżeniem pkt 6,
6) dokonania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem
terminu płatności - z tytułu importu usług najmu, dzierżawy lub umów o podobnym
charakterze.
7) otrzymania całości lub części zapłaty albo otrzymania towaru - z tytułu
eksportu usług, z wyłączeniem usług wymienionych w pkt 2 lit. a) i b),
8) wystawienia faktury lub rachunku uproszczonego, nie później jednak niż 15
dnia od dnia wykonania usługi - z tytułu usług turystyki wyjazdowej i
zagranicznej turystyki przyjazdowej,
9) otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu sprzedaży złomu stalowego i
żeliwnego, złomu metali nieżelaznych, z wyłączeniem złomu metali szlachetnych:
a) niewsadowego - nie później jednak niż 20 dnia od dnia wysyłki złomu do
jednostki, która zgodnie z umową dokonuje kwalifikacji jakości,
b) wsadowego - nie później jednak niż 30 dnia od dnia wysyłki złomu,
10) otrzymania zapłaty - w przypadku sprzedaży wysyłkowej dokonywanej za
zaliczeniem pocztowym.
2. Przepis ust. 1 pkt 2 lit. d) stosuje się również do usług wykonywanych
częściowo, których odbiór dokonywanych częściowo, których odbiór dokonywany jest
na podstawie protokółów zdawczo-odbiorczych.
3. W przypadkach określonych w ust. 1 pkt 2, 4, 7 i 9 otrzymanie części zapłaty,
a w przypadkach określonych w ust. 1 pkt 5 i 6 uiszczenie części zapłaty
powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.
Rozdział 4
Lista towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku,
określone w art. 14 ust. 1, 5 i 6 ustawy
ż 7. Określa się listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania
zwolnienia od podatku, określone w art. 14 ust. 1, 5 i 6 ustawy, stanowiącą
załącznik nr 1 do rozporządzenia.
Rozdział 5
Przypadki, gdy przyjęcie przez podatnika w odpłatne użytkowanie środków trwałych
należących do osób trzecich może być traktowane na równi z zakupem tych środków,
oraz zasady zwrotu różnicy podatku
ż 8. Na równi z zakupem środków trwałych traktuje się przyjęcie ich w odpłatne
użytkowanie przez podatników, jeżeli zgodnie z odrębnymi przepisami, wydanymi na
podstawie art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od
osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r.
Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126,
poz. 626 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654) oraz art. 12 ust. 7
ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z
1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz.
163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr
123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433,
Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704), środki te zaliczane są do
składników majątku użytkownika.
ż 9. 1. W przypadku przyjęcia środków trwałych w odpłatne użytkowanie, o którym
mowa w ż 8, ustalenie różnicy podatku oraz jej zwrot następuje według
określonych w ustawie zasad dotyczących nabycia takich środków na podstawie
umowy sprzedaży.
2. Do rozliczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 6 ustawy, podatnik dołącza odpis
umowy, na podstawie której przyjął środki trwałe w odpłatne użytkowanie.
ż 10. 1. W przypadku przyjęcia w odpłatne użytkowanie środków trwałych z
importu, które:
1) zostały zaliczone do składników majątku użytkownika - stosuje się przepisy ż
8 i 9,
2) nie zostały zaliczone do składników majątku użytkownika - obniżenie podatku
należnego o podatek naliczony wynikający z dokumentu odprawy celnej dokonywane
jest według zasad określonych w art. 19 ustawy.
2. Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio do środków trwałych z importu,
przyjętych w nieodpłatne użytkowanie, oraz do innych towarów, o których mowa w
art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z
1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434).
Rozdział 6
Przypadki rozszerzenia zakresu zwrotu różnicy podatku na część nadwyżki podatku
naliczonego ponad podatek należny
ż 11. 1. Podatnikom produkującym samoloty (SWW 1061), śmigłowce (SWW 1062),
środki transportu wodnego (SWW 1051-1055) przysługuje zwrot różnicy podatku
naliczonego ponad podatek należny, w kwocie nie wyższej od podatku naliczonego
przy nabyciu towarów i usług związanych bezpośrednio z produkcją tych towarów.
2. Przepis ust. 1 nie narusza przepisu art. 21 ust. 3 ustawy.
Rozdział 7
Przypadki, w których nabycie towarów lub usług nie uprawnia do obniżenia podatku
należnego oraz zwrotu różnicy podatku
ż 12. Usługobiorcom użytkującym samochody osobowe na podstawie umowy najmu,
dzierżawy lub umowy o podobnym charakterze nie przysługuje prawo do obniżenia
podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku o kwotę podatku naliczonego od
czynszu (raty) i innych odpłatności wynikających z zawartej umowy.
Rozdział 8
Przypadki i warunki zwrotu podatku naliczonego przy nabyciu towarów służących
całkowicie lub częściowo czynnościom zwolnionym od podatku
ż 13. Zarejestrowani podatnicy wykonujący czynności zwolnione od podatku na
podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy mają prawo do zwrotu podatku
naliczonego przy zakupie lub imporcie następujących towarów służących całkowicie
lub częściowo tym czynnościom:
1) urządzenia do uboju bydła i trzody (SWW 0782-11),
2) urządzenia do przygotowywania tusz (SWW 0782-12),
3) urządzenia do uboju drobiu (SWW 0782-32),
4) urządzenia do przerobu mleka (SWW 0782-41),
5) fabrycznie nowe autobusy, trolejbusy, wagony tramwajowe i wagony metra,
służące do wykonywania usług komunikacji miejskiej.
ż 14. Zwrot podatku naliczonego przy nabyciu towarów wymienionych w ż 13 nie
przysługuje podatnikom, którzy:
1) są zwolnieni od podatku na podstawie art. 14 ust. 1, 5 i 6 ustawy lub będą
zwolnieni od podatku w ciągu trzech lat od końca roku, w którym towar został
nabyty, lub
2) nie dokonali zapłaty za towary, od których przysługuje zwrot podatku
naliczonego, w kwocie odpowiadającej co najmniej kwocie tego podatku, a w
przypadku importu - nie dokonali zapłaty podatku obliczonego przez urząd celny,
lub
3) zaliczyli do kosztów uzyskania przychodów kwotę podatku naliczonego od
towarów wymienionych w ż 13, lub
4) darowali, odsprzedali, wydzierżawili, wynajęli, wydali w zamian za
wierzytelność lub w miejsce świadczenia pieniężnego, wnieśli jako aport lub
oddali w nieodpłatne użytkowanie towar objęty zwrotem podatku w ciągu trzech lat
od końca miesiąca, w którym został nabyty, lub
5) zostaną postawieni w stan likwidacji, zostanie wobec nich ogłoszona upadłość
lub zaprzestaną działalności w okresie trzech lat, licząc od końca miesiąca, w
którym towar został nabyty.
ż 15. Zwrot podatku naliczonego, o którym mowa w ż 13, dotyczący zakupów
związanych:
1) w całości ze sprzedażą zwolnioną od podatku - nie może być większy od kwoty
podatku naliczonego,
2) częściowo ze sprzedażą zwolnioną od podatku - nie może być większy od kwoty
podatku naliczonego, odpowiadającej procentowemu udziałowi wartości sprzedaży
zwolnionej w wartości sprzedaży ogółem.
ż 16. 1. Zwrot podatku naliczonego następuje na wniosek podatnika, złożony we
właściwym urzędzie skarbowym.
2. Do wniosku o zwrot podatku naliczonego należy dołączyć kopię faktury, faktury
korygującej lub dokumentu odprawy celnej, dotyczących towarów wymienionych w ż
13, wraz z kopią potwierdzenia zapłaty.
3. Urząd skarbowy dokonuje zwrotu podatku naliczonego na rachunek bankowy
podatnika, nie później niż w ciągu 45 dni od dnia otrzymania wniosku.
ż 17. 1. W przypadku wystąpienia którejkolwiek z okoliczności wymienionych w ż
14 podatnik, który otrzymał zwrot podatku naliczonego na podstawie przepisów
rozporządzenia, obowiązany jest zwrócić kwotę tego podatku, wraz z odsetkami, w
ciągu 15 dni od końca miesiąca, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające
zwrot.
2. Odsetki, o których mowa w ust. 1, nalicza się od dnia następującego po dniu,
w którym podatnik otrzymał zwrot podatku naliczonego.
3. Do odsetek należnych od kwoty zwróconego podatku stosuje się przepisy
dotyczące odsetek od zaległości podatkowych.
Rozdział 9
Przypadki zwrotu podatku podatnikom wytwarzającym niektóre wyroby rękodzieła
ludowego i artystycznego
ż 18. Podatnikom wytwarzającym wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego,
określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia, przysługuje zwrot kwoty podatku
naliczonego, chyba że podlega on odliczeniu od podatku należnego na podstawie
odrębnych przepisów.
ż 19. Zwrot podatku naliczonego przysługuje podatnikom, którzy spełniają łącznie
następujące warunki:
1) złożyli zgłoszenie rejestracyjne i posiadają numer identyfikacji podatkowej,
2) prowadzą ewidencję określoną w art. 27 ust. 4 ustawy, w której wyodrębnią
obroty ze sprzedaży w układzie określonym w ż 20 ust. 2,
3) wytwarzają wyroby, o których mowa w ż 18, posiadające ważny atest krajowych
komisji artystycznych i etnograficznych,
4) w całości zapłacili należność obejmującą podatek naliczony z tytułu
dokonanych zakupów towarów i usług, a w przypadku importu - zapłacili podatek
obliczony przez urząd celny.
ż 20. 1. Zwrot podatku następuje na wniosek podatnika w terminach i w trybie
oraz przy uwzględnieniu warunków określonych w art. 10 ust. 2 i 2a, art. 21 ust.
6 i 7, art. 25 ust. 1 pkt 2-4 i art. 49 ust. 2 pkt 2 ustawy z zastrzeżeniem ust.
2-4.
2. Podział podatku naliczonego dokonuje się według struktury udziału w wartości
sprzedaży ogółem wartości sprzedaży następujących grup towarów i usług:
1) wyroby wymienione w załączniku nr 2 do rozporządzenia,
2) pozostałe wyroby atestowane przez krajowe komisje artystyczne i
etnograficzne,
3) towary i usługi objęte stawką 0%,
4) towary i usługi nie wymienione w pkt 1-3.
3. Strukturę obrotów, o których mowa w ust. 2, podatnicy ustalają przy
zastosowaniu wskaźników obliczanych w sposób narastający od początku roku.
4. Do wniosku o zwrot podatku dołącza się oświadczenie podatnika, że spełnia
wymogi określone w ż 19.
Rozdział 10
Przypadki zwrotu podatku jednostkom poszukującym lub rozpoznającym złoża kopalin
oraz wydobywającym kopaliny ze złóż
ż 21. 1. Podatnikom, którzy zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymali koncesję na
poszukiwanie lub rozpoznawanie złóż kopalin, lub wydobywanie kopalin ze złóż,
przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego przy zakupie lub imporcie towarów i
zakupie usług w kraju, związanych z działalnością objętą tą koncesją.
2. Przepis ust. 1 stosuje się do podatników, którzy nie podjęli czynności
podlegających opodatkowaniu, z wyjątkiem importu.
ż 22. Zwrot podatku nie dotyczy kwot podatku naliczonego, o które został
pomniejszony podatek należny lub które zostały zwrócone w formie zaliczki, o
której mowa w ż 29-35.
ż 23. Zwrot podatku przysługuje podatnikom, którzy spełniają łącznie następujące
warunki:
1) złożyli zgłoszenie rejestracyjne i posiadają numer identyfikacji podatkowej,
2) prowadzą ewidencję zawierającą dane niezbędne do określenia kwoty zwrotu
podatku,
3) w całości zapłacili należność obejmującą podatek naliczony z tytułu
dokonanych zakupów towarów i usług oraz posiadają oryginał faktury lub faktury
korygującej, a w przypadku importu towarów - dokument stwierdzający zapłatę cła
i podatków pobieranych przez urzędy celne.
ż 24. 1. Zwrot podatku następuje na wniosek podatnika w terminach i w trybie
oraz przy uwzględnieniu warunków określonych w art. 10 ust. 2 i 2a, art. 21 ust.
6 i 7, art. 25 ust. 1 pkt 2-4 oraz art. 49 ust. 2 pkt 2 ustawy.
2. Wniosek w sprawie zwrotu podatku powinien zawierać:
1) wartość zakupów lub importu dokonanych w danym miesiącu, których dotyczy
zwrot podatku,
2) kwotę podatku, o której zwrot ubiega się podatnik.
3. Podatnik dołącza wniosek do deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i
usług.
Rozdział 11
Przypadki i zasady zwrotu podatku podatnikom dokonującym zakupu towarów i usług
lub importu towarów, finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej
ż 25. 1. Podatnikom, którzy dokonują zakupu towarów i usług lub importu towarów
za środki finansowe bezpośrednio im przekazane z odrębnego rachunku bankowego,
na którym są ulokowane wyłącznie środki z pomocy zagranicznej, przysługuje zwrot
podatku naliczonego.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do podatników dokonujących
bezpośrednio zakupów lub importu za środki finansowe przekazane z rachunku
bankowego, na którym są ulokowane środki przekazane z pomocy zagranicznej.
3. Za środki finansowe z pomocy zagranicznej uważa się bezzwrotne środki
przekazane polskim podmiotom przez rządy państw obcych lub organizacje
międzynarodowe udzielające pomocy na podstawie:
1) umów zawartych z Rządem Rzeczypospolitej polskiej,
2) jednostronnych deklaracji rządów i organizacji międzynarodowych udzielających
pomocy.
ż 26. 1. Zwrot podatku nie dotyczy kwot podatku naliczonego:
1) o które został pomniejszony podatek należny lub
2) które zostały zwrócone przez właściwy urząd skarbowy na podstawie odrębnych
przepisów.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku dokonania zwrotu podatku
naliczonego w formie zaliczki, o której mowa w art. 24 ust. 1 ustawy.
ż 27. 1. Zwrot podatku przysługuje podatnikom, którzy spełniają następujące
warunki:
1) złożyli zgłoszenie rejestracyjne i posiadają numer identyfikacji podatkowej,
2) prowadzą ewidencję zawierającą dane niezbędne do określenia kwoty zwrotu
podatku,
3) w całości zapłacili należność obejmującą podatek naliczony z tytułu
dokonanych zakupów towarów i usług oraz posiadają oryginał faktury lub faktury
korygującej, a w przypadku importu towarów - dokument stwierdzający zapłatę cła
i podatków pobieranych przez urzędy celne,
4) posiadają rachunek bankowy, na którym są wyodrębnione środki pochodzące z
pomocy zagranicznej, w przypadku środków, o których mowa w ż 25 ust. 3 pkt 1,
5) posiadają zaświadczenie, że zakup został sfinansowany ze środków, o których
mowa w ż 25 ust. 3 pkt 2.
2. Wnioski o wydanie zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, kieruje się do
Pełnomocnika Rządu do Spraw Integracji Europejskiej oraz Pomocy Zagranicznej.
ż 28. 1. Zwrot podatku następuje na wniosek podatnika w terminach i w trybie
oraz przy uwzględnieniu warunków określonych w art. 10 ust. 2 i 2a, art. 21 ust.
6 i 7, art. 25 ust. 1 pkt 4 oraz art. 49 ust. 2 pkt 2 ustawy.
2. Wniosek w sprawie zwrotu podatku powinien zawierać co najmniej dane
dotyczące:
1) wartości zakupów towarów i usług lub importu towarów dokonanych w danym
miesiącu, których dotyczy zwrot podatku,
2) kwoty podatku, o której zwrot ubiega się podatnik.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, załącza się:
1) kopię dokumentu stwierdzającego przekazanie na rachunek bankowy podatnika
środków finansowych, pochodzących z pomocy zagranicznej,
2) dowód dokonania zapłaty ze środków pomocy zagranicznej.
4. Podatnik dołącza wniosek do deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i
usług.
Rozdział 12
Warunki i tryb zwrotu podatku naliczonego w formie zaliczki przed powstaniem
obowiązku podatkowego w przypadku dokonania zakupów inwestycyjnych
ż 29. Podmiotom, które przed powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dokonały
zakupów inwestycyjnych, przysługuje prawo do zwrotu podatku naliczonego w formie
zaliczki.
ż 30. Zwrot podatku naliczonego przysługuje podmiotom, które spełniają łącznie
następujące warunki:
1) złożyły zgłoszenie rejestracyjne i posiadają numer identyfikacji podatkowej,
2) nie podjęły czynności podlegających opodatkowaniu,
3) dokonały zakupów inwestycyjnych, których wartość bez podatku wynosi co
najmniej 600 000 zł,
4) w całości dokonały zapłaty należności z tytułu dokonanych zakupów
inwestycyjnych, a w przypadku importu - zapłaciły podatek obliczony przez urząd
celny,
5) posiadają fakturę lub fakturę korygującą, z której wynika kwota podatku
naliczonego, a w przypadku importu - dokument odprawy celnej,
6) złożyły oświadczenie, że:
a) zakupy inwestycyjne będą wykorzystywane przy wykonywaniu czynności
podlegających opodatkowaniu podatkiem,
b) po rozpoczęciu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podmiot nie
będzie korzystał ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy,
c) w ciągu trzech lat następujących po upływie roku, w którym rozpoczęto
wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu, podmiot nie wybierze
zwolnienia od podatku na podstawie art. 14 ust. 5 i 6 ustawy,
d) prowadzą ewidencję, o której mowa w art. 27 ust. 4 ustawy, w części
dotyczącej zakupów inwestycyjnych,
e) pierwsze czynności podlegające opodatkowaniu będą dokonane nie wcześniej niż
po upływie sześciu miesięcy od dnia dokonania pierwszego zakupu inwestycyjnego.
ż 31. 1. Zwrot podatku naliczonego następuje w formie zaliczki.
2. Wypłata zaliczki dokonywana jest na wniosek podmiotu, który dokonał zakupu
inwestycyjnego; do wniosku dołącza się:
1) kopię dokumentu potwierdzającego opłacenie należności obejmującej podatek
naliczony z tytułu dokonania zakupów inwestycyjnych, a w przypadku importu -
kopię dokumentu potwierdzającego zapłacenie podatku obliczonego przez urząd
celny,
2) oświadczenie, o którym mowa w ż 30 pkt 6.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, rozpatruje urząd skarbowy, który
zarejestrował podatnika.
ż 32. Urząd skarbowy może odmówić wypłaty zaliczki, jeżeli nie zostaną spełnione
warunki określone w ż 30 lub przedstawione dokumenty będą wywoływały uzasadnione
wątpliwości co do związku zakupu inwestycyjnego z działalnością opodatkowaną.
ż 33. 1. Zaliczka wypłacana jest w dwóch równych ratach.
2. Pierwsza rata zaliczki wypłacana jest w terminie 15 dni po upływie kwartału,
w którym złożono wniosek określony w ż 31 ust. 2, a druga rata - w terminie 30
dni, licząc od dnia wypłacenia pierwszej raty.
3. Zaliczka wypłacana jest na podany przez podatnika rachunek bankowy podmiotu.
ż 34. 1. Podmiot obowiązany jest do zwrotu otrzymanej zaliczki wraz z odsetkami,
jeżeli:
1) nie spełni wszystkich warunków zawartych w oświadczeniu, o którym mowa w ż 30
pkt 6,
2) w terminie trzech lat od dnia otrzymania pierwszej raty zaliczki zakup
inwestycyjny został darowany, odprzedany, wydany w zamian za wierzytelność lub w
miejsce świadczenia pieniężnego, wniesiony jako aport lub oddany w nieodpłatne
użytkowanie,
3) rozpoczęto likwidację, ogłoszono upadłość lub zaprzestano działalności w
terminie trzech lat od ostatniego dnia miesiąca, w którym dokonano wypłaty
pierwszej raty zaliczki,
4) dokona zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części w terminie
trzech lat od dnia otrzymania pierwszej raty zaliczki.
2. Przez zaprzestanie działalności, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, rozumie się
również wstrzymanie wykonywania inwestycji w okresie dłuższym niż sześć
miesięcy.
3. W przypadkach określonych w ust. 1 podmiot obowiązany jest zawiadomić
właściwy urząd skarbowy i zwrócić zaliczkę, wraz z odsetkami naliczonymi od dnia
otrzymania poszczególnych rat zaliczki, w terminie 15 dni od końca miesiąca, w
którym zaistniały okoliczności uzasadniające zwrot.
4. Do odsetek, o których mowa w ust. 3, stosuje się przepisy dotyczące odsetek
za zwłokę od zaległości podatkowych.
ż 35. Kwota podatku naliczonego, która nie została wypłacona w formie rat
zaliczki, zwiększa kwotę podatku naliczonego za pierwszy okres rozliczeniowy, za
który składana jest deklaracja podatkowa, o której mowa w art. 10 ust. 1 ustawy.
Rozdział 13
Zasady wystawiania i przechowywania faktur, rachunków uproszczonych i not
korygujących
ż 36. Faktury wystawiają zarejestrowani podatnicy posiadający numer
identyfikacji podatkowej lub posługujący się numerem tymczasowym, jeżeli nie
korzystają ze zwolnień określonych w art. 14 ust. 1, 5 i 6 ustawy oraz nie
wykonują wyłącznie czynności wymienionych w art. 7 ust. 1 ustawy lub czynności
zwolnionych przepisami wydanymi na podstawie art. 47 ustawy.
ż 37. Do otrzymywania faktur uprawnieni są wyłącznie:
1) podatnicy, o których mowa w ż 36,
2) podatnicy posiadający numer identyfikacji podatkowej lub posługujący się
numerem tymczasowym:
a) wykonujący wyłącznie czynności określone w art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz o
których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy, jeżeli korzystają ze zwrotu podatku
naliczonego na podstawie art. 18 ust. 3 ustawy,
b) jeżeli korzystają ze zwrotu podatku naliczonego na podstawie art. 23 pkt 2-4
ustawy,
3) nabywcy, na rzecz których dokonywana jest sprzedaż towarów i usług
wymienionych w załączniku nr 3 do rozporządzenia,
4) nabywcy eksportowanych towarów i usług,
5) uprawnione przedstawicielstwa dyplomatyczne i urzędy konsularne oraz
członkowie personelu tych przedstawicielstw i urzędów, a także inne osoby
zrównane z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych.
ż 38. 1. Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, z zastrzeżeniem ż 39,
powinna zawierać co najmniej:
1) imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich
adresy,
2) numery identyfikacji podatkowej lub numery tymczasowe sprzedawcy i nabywcy,
3) dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę
wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT", z
zastrzeżeniem ust. 10,
4) nazwę towaru lub usługi,
5) jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub rodzaj wykonanych usług,
6) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową
netto),
7) wartość sprzedanych towarów lub wykonanych usług bez kwoty podatku (wartość
sprzedaży netto),
8) stawki podatku,
9) sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na
poszczególne stawki podatkowe i zwolnionych od podatku,
10) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług) z podziałem
na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatkowych,
11) wartość sprzedaży towarów lub wykonanych usług wraz z kwotą podatku (wartość
sprzedaży brutto) z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek
podatkowych lub zwolnionych od podatku,
12) kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem, wyrażoną cyframi i
słownie,
13) czytelne podpisy osób uprawnionych do wystawienia i otrzymania faktury lub
podpisy oraz imiona i nazwiska tych osób.
2. Sprzedawca może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące wartości
sprzedaży poszczególnych towarów i usług wykazanych w tej fakturze; w tym
przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania
jednostkowych kwot podatku.
3. Jednostkowa sprzedaż danego towaru lub usługi, której łączna wartość
sprzedaży netto jest niższa od 6 zł, może być udokumentowana odrębnym rachunkiem
uproszczonym, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Przepis ust. 3 nie dotyczy sprzedaży towarów lub usług:
1) do których ma zastosowanie stawka 0% lub zwolnienie od podatku,
2) wymienionych w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
5. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym
końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla
się do 1 grosza.
6. Podatnik, który posługuje się numerem tymczasowym, ma obowiązek uzupełnić
dane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, przez dopisanie przy tym numerze wyrazu
"REGON" lub "PESEL".
7. W przypadku sprzedaży w kraju towarów lub usług objętych stawką niższą od
określonej w art. 18 ust. 1 ustawy oraz towarów lub usług zwolnionych od podatku
na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy lub przepisów wydanych na podstawie
art. 47 ustawy, dane określone w ust. 1 pkt 4 obejmują również symbol towaru lub
usługi, określony w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce
publicznej, chyba że ustawa lub przepisy wykonawcze do ustawy nie powołują tego
symbolu.
8. Faktura nie musi zawierać danych dotyczących nabywcy, o których mowa w ust. 1
pkt 13, jeżeli nabywca złoży sprzedawcy pisemne oświadczenie, w którym upoważni
go do wystawiania faktur bez podpisu osoby uprawnionej do otrzymania faktury.
9. Faktury wystawiane nabywcom określonym w ż 37 pkt 3-5 mogą nie zawierać
danych określonych w ust. 1 pkt 2 i 13 dotyczących nabywcy, a podpis osoby
uprawnionej do wystawiania faktur może być zastąpiony na fakturach wystawianych
nabywcom określonym w ż 37 pkt 3 danymi umożliwiającymi identyfikację tej osoby.
10. Niezależnie od danych określonych w ust. 1 oryginały i kopie faktur oraz
faktur korygujących, wystawiane przez:
1) zakłady pracy chronionej - powinny zawierać wyrazy "FAKTURA VAT ZPChr",
2) warsztaty szkolne szkół zawodowych, warsztaty szkolne zakładów
opiekuńczo-wychowawczych, warsztaty szkoleniowe zakładów doskonalenia
zawodowego, warsztaty szkolne prowadzone w formie gospodarstw pomocniczych przy
zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich - powinny zawierać wyrazy
"FAKTURA VAT WSD",
3) przywięzienne zakłady pracy (przywięzienne przedsiębiorstwa i przywięzienne
gospodarstwa pomocnicze) - powinny zawierać wyrazy "FAKTURA VAT PZP".
ż 39. 1. W przypadku gdy podatnik jest obowiązany do stosowania cen urzędowych
zawierających podatek, w fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży:
1) jako cenę jednostkową wykazuje się cenę wraz z kwotą podatku (cenę brutto), a
zamiast wartości sprzedaży netto wykazuje się wartość sprzedaży brutto,
2) kwota podatku jest obliczana według następującego wzoru:

gdzie:
KP - oznacza kwotę podatku z podziałem na poszczególne stawki podatkowe, przy
czym wielkość wynikającą ze wzoru zaokrągla się według zasad określonych w ż 38
ust. 5,
WB - oznacza sumę wartości sprzedaży brutto z podziałem na poszczególne stawki
podatkowe,
SP - oznacza stawkę podatku od towarów i usług,
3) sumę wartości sprzedaży netto stanowi różnica między wartością sprzedaży
brutto a kwotą podatku, z podziałem na poszczególne stawki podatkowe.
2. Przepis ust. 1 może być stosowany również w przypadku, gdy sprzedawca stosuje
jako ceny sprzedaży umowne ceny brutto.
ż 40. 1. Fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania
towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ż 41 i 42.
2. W przypadku gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z ż 38 ust. 1 pkt 3,
wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później
niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.
ż 41. 1. Jeżeli sprzedawca otrzymał przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi
jednorazowo lub w ratach co najmniej połowę ceny, obowiązany jest wystawić
fakturę nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano od nabywcy
kwotę wynoszącą co najmniej 50% ceny brutto towaru lub usługi.
2. Fakturę wystawia się również nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym
pobrano każdą kolejną przedpłatę, zaliczkę, zadatek lub ratę, przekraczającą
kwotę, o której mowa w ust. 1.
3. Faktura stwierdzająca pobranie zaliczki, o której mowa w ust. 1 i 2, powinna
zawierać co najmniej:
1) imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich
adresy,
2) numer identyfikacji podatkowej lub numer tymczasowy sprzedawcy i nabywcy,
3) datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT", kwotę
pobranej zaliczki brutto, a w przypadku określonym w ust. 2 również daty i
numery poprzednich faktur oraz sumę kwot pobranych wcześniej zaliczek brutto,
4) stawkę podatku oraz kwotę podatku, wyliczoną według wzoru:

gdzie:
KP - oznacza kwotę podatku,
ZB - oznacza kwotę pobranej zaliczki brutto,
SP - oznacza stawkę podatku,
5) dane dotyczące zamówienia lub umowy, a w szczególności: nazwę towaru lub
usługi, cenę netto, ilość zamówionych towarów, wartość zamówionych towarów lub
usług netto, stawki podatku, kwoty podatku oraz wartość brutto zamówienia lub
umowy.
4. Jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1 i 2, nie obejmują całej ceny brutto,
sprzedawca po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi wystawia fakturę na zasadach
określonych w ż 38-40, z tym że sumę wartości towarów (usług) pomniejsza się o
wartość pobranych zaliczek, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku
wykazanego w fakturach dokumentujących pobranie zaliczek; taka faktura powinna
zawierać również numery faktur wystawionych zgodnie z ust. 1-3.
5. Jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1 i 2, obejmują całą cenę brutto towaru
lub usługi, sprzedawca nie wystawia faktury w terminie określonym w ż 40.
6. Przepisy ż 38 ust. 5 i 7-10 stosuje się odpowiednio.
ż 42. W przypadkach określonych w ż 6 ust. 1 pkt 1-4, 7 i 9, a także w przypadku
umowy komisu fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku
podatkowego; faktura nie może być jednak wystawiona wcześniej niż 30 dnia przed
powstaniem tego obowiązku.
ż 43. 1. W przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w
art. 15 ust. 2 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.
2. Faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:
1) numer kolejny oraz datę jej wystawienia,
2) dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
a) określone w ż 38 ust. 1 pkt 1-3,
b) nazwę towaru lub usługi objętych rabatem,
3) kwotę i rodzaj udzielonego rabatu,
4) kwotę zmniejszenia podatku należnego,
5) czytelny podpis osoby uprawnionej do wystawienia faktury korygującej lub
podpis oraz imię i nazwisko tej osoby.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:
1) zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których
mowa w art. 15 ust. 2 ustawy,
2) zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, o których mowa w art. 6
ust. 8 ustawy.
4. Sprzedawca obowiązany jest posiadać potwierdzenie odbioru faktury korygującej
przez nabywcę; nie dotyczy to towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do
rozporządzenia i eksportu.
5. Nabywca otrzymujący fakturę korygującą obowiązany jest do zmniejszenia kwoty
podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym tę fakturę otrzymał, lub
w miesiącu następnym.
6. Przepisy ż 38 ust. 4-7, 9 i 10 stosuje się odpowiednio.
7. Faktury korygujące powinny zawierać wyraz "KOREKTA" lub wyrazy "FAKTURA
KORYGUJĄCA".
ż 44. 1. Fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po
wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie
podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.
2. Faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:
1) numer kolejny oraz datę jej wystawienia,
2) dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
a) określone w ż 38 ust. 1 pkt 1-3,
b) nazwę towaru lub usługi objętych podwyżką ceny,
3) kwotę podwyższenia ceny bez podatku,
4) kwotę podwyższenia podatku należnego,
5) czytelny podpis osoby uprawnionej do wystawienia faktury korygującej lub
podpis oraz imię i nazwisko tej osoby.
3. Faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1,
zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1, pkt 2 lit. a) i pkt 5, kwoty podane w
omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.
4. Nabywca otrzymujący fakturę korygującą ma prawo do podwyższenia lub obniżenia
kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym tę fakturę
otrzymał, lub w miesiącu następnym.
5. Przepisy ż 38 ust. 4-7, 9 i 10 oraz ż 43 ust. 7, a w przypadku korekt
powodujących zmniejszenie podatku należnego również ż 43 ust. 4 stosuje się
odpowiednio.
ż 45. 1. Nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę
korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się
zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z
wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w ż 38 ust. 1 pkt 5-12, może
wystawić notę korygującą.
2. Nota korygująca przesyłana jest wystawcy faktury lub faktury korygującej wraz
z kopią.
3. Nota korygująca powinna zawierać co najmniej:
1) numer kolejny i datę jej wystawienia,
2) imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone wystawcy noty i wystawcy
faktury lub faktury korygującej oraz ich adresy i numery identyfikacji
podatkowej,
3) dane zawarte w fakturze, której dotyczy nota korygująca, określone w ż 38
ust. 1 pkt 1-3,
4) wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej,
5) czytelny podpis osoby uprawnionej do wystawienia noty korygującej lub imię i
nazwisko oraz podpis tej osoby.
4. Jeśli wystawca faktury lub faktury korygującej zgadza się z treścią noty,
potwierdza jej treść podpisem osoby uprawnionej do wystawienia faktury lub
faktury korygującej.
5. Podatnik, który otrzymał kopię potwierdzonej noty korygującej, może
zmniejszyć podatek należny o podatek naliczony lub skorygować kwotę różnicy
podatku o kwotę podatku naliczonego, wynikającą z faktury lub faktury
korygującej, której dotyczyła nota korygująca, w rozliczeniu za okres określony
w art. 19 ust. 3 ustawy.
6. Noty korygujące powinny zawierać wyrazy "NOTA KORYGUJĄCA".
7. Przepisy ust. 2-5 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur
korygujących.
ż 46. Jeżeli podatnik sprzedał towar w opakowaniu zwrotnym, pobierając za to
opakowanie kaucję, wartości opakowania nie uwzględnia się w treści faktury.
ż 47. Fakturami mogą być również:
1) bilety jednorazowe, wydawane przez podatników uprawnionych do świadczenia
usług polegających na przewozie osób: kolejami normalnotorowymi, taborem
samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i
przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami, jeżeli zawierają następujące
dane:
a) nazwę i numer identyfikacji podatkowej sprzedawcy,
b) numer i datę wystawienia biletu,
c) odległość taryfową nie mniejszą niż 50 km,
d) kwotę należności wraz z podatkiem,
e) kwotę podatku,
2) dowody zapłaty za usługi radiokomunikacji przywoławczej, jeżeli zawierają
następujące dane:
a) nazwy i numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy,
b) kwotę należności wraz z podatkiem,
c) kwotę podatku.
ż 48. 1. Komisant dokonujący sprzedaży towarów w wykonaniu umowy komisu wystawia
przy sprzedaży towarów wyłącznie:
1) fakturę - w przypadku gdy komitent oraz komisant są uprawnieni do wystawiania
faktur zgodnie z ż 36, a nabywca towaru uprawniony jest do otrzymania faktury
zgodnie z ż 37,
2) rachunek uproszczony - w pozostałych przypadkach.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, komisant wystawia fakturę na
podstawie pisemnego oświadczenia komitenta, że jest uprawniony do wystawiania
faktur.
3. Kopię dokumentów, o których mowa w ust. 1, komisant przekazuje komitentowi,
zachowując jedną kopię w swojej ewidencji.
4. Za fakturę (rachunek uproszczony) u komitenta uważa się również dokument
handlowy (fakturę, rachunek), na podstawie którego następuje rozliczenie między
stronami umowy komisu i który powinien zawierać odpowiednio dane określone w ż
38, z tym że poszczególne wartości dotyczące towaru powinny wynikać z faktur i
rachunków, o których mowa w ust. 1. Dokument ten uważa się za fakturę VAT
(rachunek uproszczony) u komitenta, łącznie z kopią dokumentu, o którym mowa w
ust. 3.
5. Niezależnie od danych określonych a ż 38 lub 51, dokumenty, o których mowa w
ust. 1, powinny zawierać odpowiednio wyrazy "FAKTURA VAT KOMIS" lub "RACHUNEK
UPROSZCZONY KOMIS".
ż 49. 1. Za fakturę uważa się także dokument handlowy (fakturę), na podstawie
którego następuje rozliczenie między stronami umowy komisu lub innej umowy o
podobnym charakterze, jeżeli ich przedmiotem jest eksport lub import towarów.
2. Faktura, o której mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ż 38 oraz:
1) numer i datę wystawienia dokumentu odprawy celnej,
2) numer i datę wystawienia dokumentu handlowego (faktury) dla kontrahenta
zagranicznego lub przez kontrahenta zagranicznego,
3) wartość towaru i usługi, obliczoną po kursie walutowym zastosowanym w
dokumencie odprawy celnej.
3. W przypadku eksportu towarów faktura, o której mowa w ust. 1, stanowi dla
komitenta podstawę do uznania sprzedaży za eksport tylko wraz z dokumentem
odprawy celnej (jego kopią), potwierdzającym wywóz towaru poza granicę państwową
Rzeczypospolitej polskiej.
4. W przypadku importu towarów faktura, o której mowa w ust. 1, stanowi dla
komitenta podstawę do dokonywania odliczeń kwot podatku naliczonego tylko wraz z
dokumentem odprawy celnej (jego kopią), w którym te kwoty zostały obliczone
przez urząd celny.
ż 50. 1. Jeżeli podatnik nie jest obowiązany do wystawiania faktur na zasadach
określonych w ż 36, 37 i 38 ust. 3, wystawia wówczas nabywcy rachunek
uproszczony.
2. Podatnicy świadczący usługi, w tym również w zakresie handlu i gastronomii,
wystawiają rachunki uproszczone osobom fizycznym nie prowadzącym działalności
gospodarczej na ich żądanie.
ż 51. 1. Rachunek uproszczony powinien zawierać co najmniej:
1) imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich
adresy, a także numer identyfikacji podatkowej sprzedawcy,
2) datę wystawienia i numer kolejny rachunku, oznaczonego jako "RACHUNEK
UPROSZCZONY",
3) nazwę towaru lub usługi oraz ich ceny jednostkowe,
4) jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług,
5) wartość sprzedanych towarów i wykonanych usług,
6) kwotę podatku - jeżeli sprzedaż podlega opodatkowaniu, a wartość sprzedaży
wraz z podatkiem jest równa lub wyższa od:
a) 6,42 zł - w przypadku towarów i usług opodatkowanych stawką 7%,
b) 7,32 zł - w przypadku towarów i usług opodatkowanych stawką 22%,
7) czytelny podpis osoby upoważnionej do wystawienia rachunku uproszczonego lub
podpis oraz imię i nazwisko tej osoby.
2. Przepisy ż 38 ust. 5 i 7 oraz ż 40-42 stosuje się odpowiednio.
ż 52. 1. Rachunki korygujące dotyczące rachunków uproszczonych wystawiane są w
przypadkach określonych w ż 43 i 44 i powinny zawierać co najmniej:
1) numer oraz datę wystawienia rachunku korygującego,
2) dane zawarte w rachunku uproszczonym, którego dotyczy rachunek korygujący,
3) kwotę obniżenia lub podwyższenia ceny,
4) kwotę podwyższenia lub obniżenia podatku należnego, jeżeli sprzedaż podlega
opodatkowaniu,
5) czytelny podpis osoby uprawnionej do wystawienia rachunku korygującego lub
podpis oraz imię i nazwisko tej osoby.
2. Przepisy ż 38 ust. 5 i 7 stosuje się odpowiednio.
3. Rachunki korygujące powinny zawierać wyraz "KOREKTA" lub wyrazy "RACHUNEK
KORYGUJĄCY".
ż 53. Podatnicy, którzy wystawiają faktury, faktury korygujące, rachunki
uproszczone oraz rachunki korygujące dotyczące rachunków uproszczonych, mogą
prowadzić jednolitą numerację kolejno wystawianych faktur i rachunków.
ż 54. 1. Faktury, faktury korygujące, rachunki uproszczone i rachunki korygujące
dotyczące rachunków uproszczonych wystawiane są co najmniej w dwóch
egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje
sprzedawca.
2. Oryginał faktury powinien zawierać wyraz "ORYGINAŁ", a kopia faktury - wyraz
"KOPIA".
3. Podstawę do obniżenia przez nabywcę kwoty podatku należnego oraz zwrotu
różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego stanowią wyłącznie oryginały
faktur lub faktur korygujących albo ich duplikaty, o których mowa w ż 55.
4. W przypadku gdy:
1) sprzedaż towarów lub usług została udokumentowana fakturami lub fakturami
korygującymi:
a) wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania
faktur lub faktur korygujących,
b) w których kwota podatku wykazana na oryginale faktury lub faktury korygującej
jest różna od kwoty wykazanej na kopii,
c) wystawionymi przez podatników, określonych w ż 38 ust. 10, nie zawierającymi
wyrazów, o których mowa w tym przepisie,
2) nabywca posiada fakturę lub fakturę korygującą nie potwierdzoną kopią u
sprzedawcy,
3) wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą tę samą sprzedaż towarów
lub usług,
4) wystawiono faktury, faktury korygujące lub dokumenty odprawy celnej:
a) stwierdzające czynności, które nie zostały dokonane,
b) podające kwoty niezgodne ze stanem faktycznym,
c) potwierdzające czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83
Kodeksu cywilnego,
faktury te i dokumenty odprawy celnej nie stanowią podstawy do obniżenia podatku
należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.
5. Przepis ust. 4 stosuje się również w przypadku, gdy:
1) nie zapłacono w formie pieniężnej za pośrednictwem banku należności
wynikającej z faktury (faktury korygującej) wystawionej przez zakład pracy
chronionej w rozumieniu przepisów o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób
niepełnosprawnych oraz przez podatników prowadzących:
a) warsztaty szkolne szkół zawodowych, warsztaty szkolne zakładów
opiekuńczo-wychowawczych i warsztaty szkoleniowe zakładów doskonalenia
zawodowego,
b) warsztaty szkolne prowadzone w formie gospodarstw pomocniczych przy zakładach
poprawczych i schroniskach dla nieletnich,
c) przywięzienne zakłady pracy (przywięzienne przedsiębiorstwa i przywięzienne
gospodarstwa pomocnicze),
2) między sprzedającym, który w momencie sprzedaży był podmiotem wymienionym w
pkt 1, a nabywcą istnieją związki lub sytuacje, o których mowa w art. 17 ust. 1
ustawy, a właściwy dla podatnika organ podatkowy określił wysokość obrotu u
sprzedawcy na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na
danym rynku w dniu wykonania świadczenia, pomniejszonych o podatek.
6. Przepis ust. 5 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadkach, gdy:
1) zapłata należności wynikającej z faktury (faktury korygującej) następuje w
formie wzajemnych potrąceń należności i zobowiązań, potwierdzonych przez
właściwy dla nabywcy urząd skarbowy, na podstawie dokumentów przedstawionych
przez nabywcę,
2) należność wynikająca z faktury (faktury korygującej) nie przekracza kwot
wymienionych w art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o
działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr
34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr
73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r.
Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i
Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz.
446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713).
7. W przypadku określonym w ust. 4 pkt 1 lit. b) kwotę podatku należnego ustala
się na podstawie dokumentu zawierającego wyższą kwotę podatku.
8. Przepisu ust. 4 pkt 2 nie stosuje się w przypadku, gdy wystawca faktury lub
faktury korygującej uwzględnił wykazaną w niej sprzedaż i podatek należny w
deklaracji dla podatku od towarów i usług.
9. Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio do rachunków uproszczonych, o
których mowa w art. 14 ust. 3 ustawy.
ż 55. 1. Jeżeli oryginał faktury, faktury korygującej, rachunku uproszczonego
lub rachunku korygującego dotyczącego rachunku uproszczonego ulegnie zniszczeniu
albo zaginie, sprzedawca ponownie wystawia fakturę lub rachunek zgodnie z danymi
zawartymi w kopii faktury lub rachunku.
2. Faktura lub rachunek uproszczony wystawiony ponownie musi zawierać wyraz
"DUPLIKAT".
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do not korygujących.
ż 56. 1. Podatnicy obowiązani są przechowywać oryginały i kopie faktur, faktur
korygujących, rachunków uproszczonych, rachunków korygujących dotyczących
rachunków uproszczonych i not korygujących w okresie 5 lat, licząc od końca
roku, w którym wystawiono fakturę, rachunek lub notę.
2. Jeżeli faktura została wystawiona na podstawie pisemnego oświadczenia
złożonego w zamówieniu lub ofercie, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, dotyczy
także oryginału oraz kopii zamówienia lub oferty.
ż 57. 1. Organy egzekucyjne, określone w art. 19 i art. 20 ustawy z dnia 17
czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr
36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127 i z 1995 r. Nr
85, poz. 426), oraz komornicy sądowi, o których mowa w art. 758 Kodeksu
postępowania cywilnego, dokonujący na podstawie odrębnych przepisów, w trybie
egzekucji, sprzedaży towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez
niego z naruszeniem obowiązujących przepisów, wystawiają w jego imieniu i na
jego rachunek faktury lub rachunki uproszczone, potwierdzające dokonanie
sprzedaży tych towarów; kopię faktury (rachunku uproszczonego) otrzymuje
dłużnik.
2. Fakturę należy wystawić, jeżeli:
1) dłużnik oraz nabywca towaru spełniają odpowiednio warunki określone w ż 36 i
37,
2) na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.
3. Faktura (rachunek uproszczony) stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna
spełniać warunki, o których mowa w ż 38 i 51, a oprócz tego zawierać nazwę i
adresy organów egzekucyjnych, określonych w ust. 1; jako sprzedawcę wpisuje się
w fakturze nazwę i adres dłużnika, przy czym za podpisy osób uprawnionych do
wystawienia faktury (rachunku uproszczonego) uważa się podpisy kierowników
organów egzekucyjnych (lub osób przez nich upoważnionych), o których mowa wyżej.
4. Kopię dokumentów, o których mowa w ust. 3, organ egzekucyjny przekazuje
dłużnikowi, zachowując jedną kopię w swojej ewidencji.
Rozdział 14
Przypadki sprzedaży traktowanej na równi z eksportem oraz towary i usługi objęte
stawką 0%
ż 58. Przez usługi związane bezpośrednio z eksportem towarów rozumie się:
1) usługi dotyczące towarów eksportowanych, polegające na ich pakowaniu,
przewozie do miejsc formowania przesyłek zbiorowych, składowaniu, przeładunku,
ważeniu, kontrolowaniu, nadzorowaniu bezpieczeństwa przewozu,
2) usługi świadczone na podstawie umowy maklerskiej, agencyjnej, zlecenia,
pośrednictwa i komisu, dotyczące towarów eksportowanych.
ż 59. 1. Do usług transportu międzynarodowego, o których mowa w art. 39 ust. 1
pkt 1 ustawy, zalicza się przewóz lub inny sposób przemieszczania osób i towarów
przez granicę Rzeczypospolitej polskiej:
1) z miejsca wyjazdu (nadania) w Polsce do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) za
granicą,
2) z miejsca wyjazdu (nadania) za granicą do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) w
Polsce,
3) z miejsca wyjazdu (nadania) za granicą do miejsca przyjazdu (przeznaczenia)
za granicą, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium
Rzeczypospolitej polskiej (tranzyt).
2. Nie stanowi usługi, o której mowa w ust. 1, przewóz osób lub towarów w
przypadku, gdy miejsce wyjazdu (nadania) i miejsce przyjazdu (przeznaczenia)
tych osób lub towarów znajduje się w Polsce, a przewóz za granicę ma wyłącznie
charakter tranzytu.
3. Usługami transportu międzynarodowego są również wykonywane w kraju usługi
pośrednictwa, rzeczoznawstwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami
transportu międzynarodowego.
ż 60. 1. Za eksport usług uznaje się następujące rodzaje usług transportu
międzynarodowego:
1) usługi, o których mowa w ż 59 ust. 1 pkt 1 i 3, polegające na przewozie
towarów przez krajowego przewoźnika kolejowego, uprawnionego przewoźnika
drogowego oraz przewoźnika żeglugi śródlądowej, na podstawie dokumentów
wymienionych w ż 62 ust. 1 pkt 1,
2) usługi, o których mowa w ż 59 ust. 1 pkt 1, polegające na przewozie towarów
przez eksportera przy użyciu własnego środka transportowego,
3) usługi, o których mowa w ż 59 ust. 1, polegające na przewozie przez
przewoźnika powietrznego i morskiego:
a) towarów - na podstawie dokumentów wymienionych w ż 62 ust. 1 pkt 1,
b) osób - na podstawie dokumentów wymienionych w ż 62 ust. 1 pkt 3,
4) usługi, o których mowa w ż 59 ust. 1, polegające na tłoczeniu ropy naftowej,
produktów naftowych i gazu ziemnego rurociągami,
5) usługi, o których mowa w ż 59 ust. 1 pkt 2, polegające na przewozie towarów
przez przewoźników wymienionych w pkt 1 na zlecenie osoby zagranicznej w
rozumieniu prawa dewizowego, nie będącej podatnikiem.
2. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się do przewoźników zagranicznych pod warunkiem
wzajemności.
ż 61. Usługi międzynarodowego transportu osób są usługami eksportowymi:
1) w całości, jeżeli są wykonywane przez przewoźnika powietrznego, kolejowego
lub morskiego,
2) w całości, jeżeli przewozy wykonywane są na zlecenie osoby zagranicznej w
rozumieniu przepisów prawa dewizowego, nie będącej podatnikiem, z wyjątkiem
przewozów, o których mowa w ż 4 ust 1,
3) w pozostałych przypadkach w części, w jakiej zostały wykonane poza terytorium
Rzeczypospolitej polskiej.
ż 62. 1. Dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ż 59
ust. 3 i w ż 60, są:
1) dla transportu towarów przez przewoźnika lub spedytora - list przewozowy lub
dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski,
konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji
międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że przewóz
odbywa się między miejscem nadania i miejscem przeznaczenia, położonymi w
różnych państwach, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora),
2) dla transportu towarów przez eksportera - dowód wywozu towarów,
3) dla transportu osób, o którym mowa w ż 60 ust. 1 pkt 3 lit. b) -
międzynarodowy bilet lotniczy, promowy lub okrętowy wystawiony przez
uprawnionego przewoźnika na określoną trasę przewozu dla konkretnego pasażera,
4) dla transportu rurociągami - protokół zdawczo-odbiorczy, podpisany przez
kontrahentów.
2. Dokument, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, powinien zawierać co najmniej:
1) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania
eksportera towarów,
2) określenie towarów i ich ilości,
3) potwierdzenie wywozu przez graniczny urząd celny.
ż 63. 1. Za usługi zagranicznej turystyki przyjazdowej, o których mowa w art. 39
ust. 1 pkt 2 ustawy, uznaje się usługi świadczone przez podatników na terytorium
Rzeczypospolitej polskiej na rzecz oraz zlecenie osoby zagranicznej w rozumieniu
prawa dewizowego, nie będącej podatnikiem.
2. Turystyka ma charakter zorganizowany, jeżeli łącznie spełnione są następujące
warunki:
1) usługa dotyczy jednorazowo grupy wynoszącej co najmniej osiem osób lub
związana jest z organizacją polowań,
2) realizacja usługi obejmuje również usługę uprawnionego przewodnika lub
pilota,
3) przekazano zaliczkę w wysokości wynoszącej co najmniej 30% ceny zleconej
usługi.
3. Dokumentem będącym dowodem świadczenia usług wymienionych w ust. 1 jest
łączna faktura wystawiona w walucie obcej przez podatnika osobie zagranicznej, o
której mowa w ust. 1, oraz dowód zapłaty.
ż 64. 1. Za eksport usług, o których mowa w art. 39 ust. 1 pkt 5 ustawy, uznaje
się:
1) usługi świadczone bezpośrednio przez podatnika, który sprowadził na polski
obszar celny towary na czas oznaczony w celu ich naprawy, uszlachetnienia,
przerobu lub przetworzenia, jeżeli towary te zostaną wywiezione za granicę
zgodnie z warunkami określonymi w przepisach celnych,
2) usługi polegające na pośredniczeniu między podmiotem zagranicznym nie będącym
podatnikiem a podatnikiem, o którym mowa w pkt 1, gdy pośrednik otrzymuje
prowizję lub inne wynagrodzenie od którejkolwiek ze stron zawartego kontraktu
dotyczącego usług określonych w pkt 1, pod warunkiem posiadania kopii dokumentów
potwierdzających powrotny wywóz towarów za granicę,
3) usługi świadczone przez innych podatników na zlecenie podatnika, o którym
mowa w pkt 1, polegające wyłącznie na naprawie, uszlachetnieniu, przerobie lub
przetworzeniu towarów sprowadzonych w tym celu przez podatnika określonego w pkt
1, pod warunkiem:
a) uzyskania oświadczenia od zleceniodawcy, że towar powstały w wyniku wykonania
tej usługi zostanie wywieziony za granicę,
b) posiadania szczegółowego rozliczenia tych usług zgodnie z treścią dokumentów
celnych, których kopie powinny być w posiadaniu tych podatników, stwierdzających
powrotny wywóz towarów za granicę,
4) usługi polegające na naprawie, uszlachetnieniu, przerobie lub przetworzeniu
towarów sprowadzonych na polski obszar celny na czas oznaczony, świadczone przez
podatników na zlecenie osób zagranicznych w rozumieniu prawa dewizowego nie
będących podatnikami, w ramach kontraktów wielostronnych, pod warunkiem, że:
a) naprawiony, uszlachetniony, przerobiony lub przetworzony przez tych
podatników towar został sprowadzony do kraju przez podatnika będącego również
stroną tego kontraktu,
b) podatnik posiada szczegółowe rozliczenie wykonanych usług zgodnie z
dokumentami celnymi stwierdzającymi wywóz towarów za granicę oraz kopię tych
dokumentów celnych.
2. Przepisy ust. 1 pkt 2 - 4 stosuje się, jeżeli podatnik spełni określone w
nich warunki oraz otrzyma całość lub co najmniej 50% zapłaty przed upływem 60
dni od daty wywozu za granicę towaru będącego przedmiotem świadczonych usług, z
tym że spełnienie warunków także po upływie terminu uprawnia podatnika do
dokonania korekty kwoty podatku należnego.
ż 65. Ustala się listę towarów i usług, stanowiącą załącznik nr 4 do
rozporządzenia, do których sprzedaży lub świadczenia w kraju stosuje się stawkę
0%.
ż 66. 1. Opodatkowaniu podatkiem według stawki 0% podlegają także:
1) usługi świadczone przez Przedsiębiorstwo Polskie Koleje Państwowe na rzecz
zarządów kolei z siedzibą za granicą oraz wynajem tym zarządom infrastruktury
przy wykonywaniu transportu międzynarodowego,
2) usługi w zakresie kontroli i nadzoru ruchu lotniczego, świadczone na rzecz
przewoźników powietrznych oraz innych podmiotów wykonujących rejsy przez granicę
Rzeczypospolitej polskiej,
3) usługi związane z obsługą startu, lądowania, parkowania, obsługą pasażerów i
ładunków oraz inne usługi świadczone na rzecz przewoźników powietrznych oraz
innych podmiotów wykonujących rejsy przez granicę Rzeczypospolitej polskiej,
4) usługi świadczone na obszarze polskich portów morskich, związane z
transportem międzynarodowym, polegające na obsłudze lądowych i morskich środków
transportu oraz na kompleksowej obsłudze ładunków i pasażerów w tych portach,
5) usługi ratownictwa morskiego, nadzoru nad bezpieczeństwem żeglugi morskiej i
śródlądowej oraz usługi związane z ochroną środowiska morskiego i utrzymaniem
akwenów portowych i torów podejściowych,
6) najem (czarter) statków powietrznych, morskich i żeglugi śródlądowej oraz
najem wyposażenia tych statków w związku z transportem międzynarodowym,
7) usługi związane z obsługą statków, kutrów oraz łodzi morskich należących do
armatorów rybołówstwa morskiego, z wyjątkiem usług świadczonych na cele osobiste
załogi,
8) usługi polegające na remoncie, przebudowie lub konserwacji statków, kutrów i
łodzi morskich, o których mowa w pkt 6 i 7, oraz ich części składowych,
9) usługi pośrednictwa związane z podejmowaniem zatrudnienia przez obywateli
polskich za granicą,
10) usługi polegające na wykonywaniu czynności bezpośrednio związanych z
organizacją eksportu towarów, a w szczególności wystawianiu dokumentów
spedytorskich, konosamentów, organizacji odpraw celnych i wypełnianiu dokumentów
celnych,
11) usługi, o których mowa w ż 59 ust. 3, związane z usługami transportu
międzynarodowego określonymi w ż 60 ust. 1 i w ż 61.
2. Opodatkowanie stawką 0% czynności, o których mowa w ust. 1, jest uzależnione
od prowadzenia przez podatnika dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że
czynności te zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym
przepisie.
ż 67. Stawkę podatku 0% stosuje się również do:
1) sprzedaży w kraju:
a) wydawnictw prasowych (SWW 2711) i wydawnictw dziełowych (SWW 2712),
oznaczonych stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISSN i ISBN,
b) nut i map (SWW 2713-11, 2713-12),
c) publikacji w języku Braille'a,
2) świadczenia usług polegających na drukowaniu na materiałach powierzonych
wydawnictw dziełowych i wydawnictw prasowych,
3) importu następujących towarów:
a) drukowanych książek i broszur (ex PCN 4901) oraz gazet, dzienników i
czasopism, ilustrowanych lub nie, zawierających materiały reklamowe (PCN 4902),
oznaczonych stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISBN i ISSN,
b) nut drukowanych lub w rękopisie, nawet ilustrowanych lub oprawionych (PCN
4904 00 00 0),
c) map, map hydrograficznych, map morskich wszelkich rodzajów, również atlasów,
map ściennych, planów topograficznych, drukowanych (ex PCN 4905),
4) usług związanych ze sprzedażą towarów, wymienionych w pkt 1 i 3 oraz w ż 68
ust. 1 pkt 1, wykonywanych na podstawie umowy agencyjnej lub zlecenia,
pośrednictwa, komisu lub innych umów o podobnym charakterze.
ż 68. 1. Stawkę podatku 0% stosuje się także do:
1) sprzedaży w kraju oraz importu:
a) leków podstawowych i uzupełniających (bez względu na wielkość opakowani),
wymienionych w wykazach ustalanych przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej na
podstawie art. 4 ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za
leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422, z 1994 r. Nr 111, poz. 535 i
z 1995 r. Nr 138, poz. 684), oraz leków recepturowych sporządzanych w aptece,
przy których nabyciu osoba uprawniona wnosi opłatę ryczałtową,
b) leków gotowych i testów diagnostycznych (bez względu na wielkość opakowania),
stosowanych w chorobach zakaźnych i przewlekłych (wrodzonych i nabytych),
ustalanych przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej na podstawie art. 11 ust.
1 ustawy, o której mowa w lit. a),
c) środków farmaceutycznych i materiałów medycznych stosowanych wyłącznie w
lecznictwie zamkniętym oraz wydawanych na podstawie recepty lekarskiej dla
leczenia poszpitalnego, określonych w wykazie wydanym przez Ministra Zdrowia i
Opieki Społecznej na podstawie odrębnych przepisów,
2) importu nawozów sztucznych:
a) azotowych (ex PCN 2814, ex PCN 2827, ex PCN 3102, ex PCN 3105),
b) fosforowych (ex PCN 2510, ex PCN 2835, ex PCN 3103, ex PCN 3105),
c) potasowych (ex PCN 3104, ex PCN 3105),
d) wieloskładnikowych (ex PCN 3105),
e) pozostałych (ex PCN 2522, ex PCN 2530, ex PCN 2835, ex PCN 3105, ex PCN
3824),
3) importu nawozów wapniowych i wapniowo-magnezowych (ex PCN 2521 00 00 0, ex
PCN 2522),
4) importu składników chemicznych mieszanek paszowych (bez farmaceutycznych):
a) związków azotowych do mieszanek paszowych (ex PCN 2814, ex PCN 2836, ex PCN
3102),
b) związków fosforowych do mieszanek paszowych (ex PCN 2835, ex PCN 3103),
c) pozostałych (ex PCN 2501 00, ex PCN 2509 00 00 0, ex PCN 2833),
5) usług związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą,
o których mowa w art. 51 ust. 2 ustawy:
a) budowlano-montażowych, realizowanych na podstawie umów zawartych przed dniem
2 marca 1993 r.,
b) geodezyjnych, mierniczych i dokumentacyjnych,
c) projektowania budowlanego, technologicznego i urbanistycznego,
6) sprzedaży lokali mieszkalnych przez podatników prowadzących działalność
gospodarczą w zakresie budownictwa mieszkaniowego lub usług mieszkaniowych.
2. Przepis ust. 1 pkt 5 lit. a) stosuje się, jeżeli podatnik świadczący usługi
budowlano-montażowe zawiadomił w terminie do dnia 30 lipca 1993 r. właściwy
urząd skarbowy o zawarciu takich umów oraz przedłożył wykazy zawierające dane
dotyczące stron umów, rodzaju i wartości transakcji oraz okresu, na jaki umowa
została zawarta.
ż 69. Stawkę podatku 0% stosuje się do wynajmu powierzchni wystawienniczej, w
związku ze świadczeniem usług związanych z organizacją wystaw i targów na rzecz
osób zagranicznych w rozumieniu przepisów prawa dewizowego, nie będących
podatnikami podatku, za które zapłata pobierana jest w walucie obcej, na
podstawie faktury wystawionej przez usługodawcę.
ż 70. 1. Stawkę podatku 0% stosuje się do sprzedaży towarów do wolnych obszarów
celnych umiejscowionych na terenie lotniczego, morskiego lub rzecznego przejścia
granicznego, przeznaczonych do odprzedaży podróżnym.
2. Stawkę podatku 0% stosuje się do usług:
1) polegających na przesyłaniu energii elektrycznej przez terytorium
Rzeczypospolitej polskiej (tranzyt),
2) świadczonych na podstawie umowy maklerskiej, agencyjnej, zlecenia,
pośrednictwa lub komisu, a dotyczących towarów eksportowanych, z zastrzeżeniem
ust. 3,
3) projektowania budowlanego, technologicznego i urbanistycznego, w zakresie
rzeczoznawstwa, adwokackich i notarialnych, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. W przypadkach określonych w ust. 2 pkt 2 i 3 stawkę 0% stosuje się pod
warunkiem, że:
1) usługa jest świadczona na rzecz osób zagranicznych w rozumieniu przepisów
prawa dewizowego, nie będących podatnikami,
2) podatnik posiada dowód, iż należność za wykonaną usługę została zapłacona i
przekazana na rachunek bankowy podatnika w banku krajowym w ciągu 60 dni od dnia
wykonania usługi.
4. Jeżeli nie został spełniony warunek, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, podatnik
nie wykazuje obrotu z tego tytułu za dany miesiąc; obrót ten wykazuje się w
miesiącu, w którym warunek ten został spełniony, nie później jednak niż przed
upływem trzech miesięcy od daty wykonania usługi. W razie niespełnienia warunku
określonego w ust. 3 pkt 2, mają zastosowanie stawki właściwe dla sprzedaży tych
usług w kraju. Spełnienie warunków, o których mowa w ust. 3 pkt 2, także po
upływie tego terminu uprawnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego.
ż 71. 1. Stawkę podatku 0% stosuje się również do:
1) sprzedaży towarów nabywanych przez osoby zagraniczne w rozumieniu prawa
dewizowego, nie będące podatnikami, w przypadku gdy towary te są przeznaczone do
przerobu, uszlachetnienia lub przetworzenia na terytorium Rzeczypospolitej
polskiej , a następnie do wywozu za granicę, pod warunkiem że podatnik:
a) przekaże nabyty przez osobę zagraniczną towar do podmiotu, który dokonuje
przerobu, uszlachetnienia lub przetworzenia,
b) posiada dowód, iż należność za towar została zapłacona i przekazana na
rachunek bankowy podatnika w banku krajowym,
2) świadczenia usług przerobu, uszlachetnienia lub przetworzenia, wykonywanych
na zlecenie osób zagranicznych w rozumieniu prawa dewizowego, nie będących
podatnikami, w przypadku gdy:
a) wykonywane przez podatnika usługi dotyczą towarów wytworzonych w kraju,
b) podatnik posiada dowód, iż należność za usługę została zapłacona i przekazana
na rachunek bankowy podatnika w banku krajowym,
c) posiada dokument potwierdzający wywóz za granicę towaru, którego usługa
dotyczy.
2. Obowiązek podatkowy powstaje:
1) w przypadku określonym w ust. 1 pkt 1 - z chwilą otrzymania zapłaty, nie
później jednak niż 40 dnia od daty wydania towaru,
2) w przypadku określonym w ust. 1 pkt 2 - z chwilą otrzymania dokumentu
potwierdzającego wywóz towaru za granicę, nie później jednak niż 40 dnia od daty
wykonania usługi.
3. Jeżeli towar, który powstał w wyniku czynności, o których mowa w ust. 1 pkt
2, został zbyty na terenie kraju, podmioty, które dokonały tych czynności, są
obowiązane do zapłacenia podatku według stawki właściwej dla sprzedaży tego
towaru, przy czym podatek ustala się od wartości towaru obliczonej na podstawie
przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku w dniu
wykonania świadczenia, zmniejszonych o podatek.
Rozdział 15
Lista usług, do których stosuje się stawkę 7%
ż 72. Określa się listę usług, do których stosuje się stawkę podatku w wysokości
7%, stanowiącą załącznik nr 5 do rozporządzenia.
Rozdział 16
Zwolnienia od podatku
ż 73. Zwalnia się od podatku od towarów i usług:
1) sprzedaż, z wyjątkiem importu i eksportu, której przedmiotem są następujące
towary i usługi:
a) dzieła sztuki, przedmioty o wartości muzealnej (SWW 994), z wyłączeniem
biżuterii artystycznej (SWW 9943-6), rękopisy oraz inne przedmioty
kolekcjonerskie (SWW 995),
b) wydawnictwa (SWW 27) oraz usługi transportowe, gdy są sprzedawane lub
świadczone między jednostkami państwowego przedsiębiorstwa użyteczności
publicznej "Poczta Polska", będącymi podatnikami zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy,
a także gdy są sprzedawane (świadczone) przez te jednostki na rzecz
"Telekomunikacji Polskiej S.A.",
c) towary, które mogą być użyte jako opakowania zwrotne, z wyjątkiem nowych
opakowań sprzedawanych przez producentów i importerów,
d) woda pitna (SWW 2852) bez względu na przeznaczenie i nabywcę,
e) usługi w zakresie doradztwa rolniczego, związane z uprawą roślin i hodowlą
zwierząt, a także związane ze sporządzaniem planu zagospodarowania i
modernizacji gospodarstw rolnych,
f) wysłodki (SWW 2439-2),
g) posiłki sprzedawane w barach mlecznych oraz w stołówkach i bufetach
przyzakładowych, pod warunkiem że nie są to stołówki i bufety ogólnodostępne,
h) posiłki regeneracyjne i profilaktyczne,
i) usługi izb wytrzeźwień,
j) usługi świadczone przez przedsiębiorstwa maklerskie lub zarządzające
funduszami powierniczymi, polegające na obrocie papierami wartościowymi,
k) trumny i utensylia pogrzebowe sprzedawane łącznie z trumną (bez względu na
symbol SWW),
l) dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze,
ł) usługi świadczone przez gospodarstwa pomocnicze i zakłady budżetowe na rzecz
jednostek budżetowych, gmin i organów, które te gospodarstwa lub zakłady
powołały, oraz usługi świadczone między gospodarstwami pomocniczymi, jednostkami
budżetowymi i zakładami budżetowymi,
m) usługi związane z wypoczynkiem oraz nieodpłatne świadczenia okolicznościowe,
świadczone przez zakłady pracy na rzecz pracowników i ich rodzin oraz innych
osób, jeżeli te usługi i świadczenia są finansowane co najmniej w 30% z funduszy
specjalnych, tworzonych na podstawie odrębnych przepisów,
n) samochody osobowe, jeżeli sprzedawane są przez podatników świadczących
odpłatne usługi w zakresie krótkookresowego, trwającego nie dłużej niż 30 dni
wynajmu samochodów, pod warunkiem że sprzedawane samochody były wykorzystywane
do tych usług przez okres najmniej jednego roku,
o) usługi w zakresie wydawania atestów przez krajowe komisje artystyczne i
etnograficzne, dotyczących wyrobów rękodzieła ludowego i artystycznego,
2) darowizny składników majątku trwałego na rzecz:
a) publicznych szkół i zakładów opieki zdrowotnej, zakładów kształcenia
nauczycieli oraz placówek oświatowych, a także instytucji kultury i instytucji
filmu,
b) samorządu terytorialnego,
c) spółdzielni mieszkaniowych, jeżeli darowizna dotyczy budynków mieszkalnych,
3) import usług telekomunikacyjnych,
4) usługi związane ze skupem i przechowywaniem płodów rolnych,
5) prowizje i inne wynagrodzenia z tytułu wykonania umów agencyjnych, zlecenia i
pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze:
a) związane ze świadczeniem usług zwolnionych od podatku, zgodnie z załącznikiem
nr 2 do ustawy,
b) w obrocie nieruchomościami,
6) import usług za środki finansowe z pomocy zagranicznej, określone w ż 25 ust.
3,
7) świadczenie usług bez pobrania należności, które uprzednio zostały
sfinansowane ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, określonych w ż 25 ust.
3,
8) import znaczków pocztowych i innych walorów filatelistycznych (ex PCN 9704 00
00 0).
ż 74. Określa się listę usług prawniczych, do których stosuje się zwolnienie od
podatku, stanowiącą załącznik nr 6 do rozporządzenia.
Rozdział 17
Przepisy końcowe
ż 75. Podatnicy, o których mowa w art. 14 ust. 3 ustawy, mogą powiększyć podatek
naliczony o kwotę podatku wynikającego z dokumentów odprawy celnej otrzymanych
przed dniem utraty zwolnienia.
ż 76. Stawka podatku w wysokości 0%, określona dla towarów i usług wymienionych
w ż 65-71, obowiązuje do dnia 31 grudnia 1996 r.
ż 77. 1. Zmiana Polskiej Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego po
dniu 31 grudnia 1995 r. nie powoduje zmian wysokości opodatkowania podatkiem od
towarów i usług.
2. Do usług wymienionych w rozporządzeniu stosuje się odpowiednio przepis ust. 2
obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 31 marca 1995 r. w sprawie ogłoszenia
załączników do ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, z
uwzględnieniem nomenklatury wynikającej z Klasyfikacji wyrobów i usług w
zakresie usług (Dz. U. Nr 44, poz. 231).
ż 78. Nie stanowi naruszenia obowiązków określonych w art. 27 ust. 4 ustawy
przypadek usunięcia przez podatnika wadliwych zapisów lub uzupełnienia
brakujących zapisów w ewidencji dotyczącej podatku oraz odpowiedniej zmiany
deklaracji dla podatku od towarów i usług przed dniem rozpoczęcia kontroli przez
urząd skarbowy lub inspektora kontroli skarbowej.
ż 79. 1. Tracą moc:
1) rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie
opodatkowania podatkiem od towarów i usług eksportu i importu niektórych usług
(Dz. U. Nr 39, poz. 175 i Nr 59, poz. 272 oraz z 1994 r. Nr 119, poz. 572),
2) rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 stycznia 1994 r. w sprawie
określenia list usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w
wysokości 7%, usług zwolnionych od tego podatku oraz towarów i usług, do których
nie mają zastosowania zwolnienia podatkowe (Dz. U. Nr 5, poz. 20 i Nr 130, poz.
649 oraz z 1995 r. Nr 3, poz. 13 i Nr 42, poz. 216),
3) rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 8 kwietnia 1994 r. w sprawie zwrotu
podatku od towarów i usług podatnikom wytwarzającym niektóre wyroby rękodzieła
ludowego i artystycznego (Dz. U. Nr 51, poz. 206),
4) rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 sierpnia 1994 r. w sprawie
określenia przypadków oraz zasad zwrotu podatku od towarów i usług jednostkom
dokonującym zakupu (importu) towarów, finansowanego ze środków bezzwrotnej
pomocy zagranicznej (Dz. U. Nr 92, poz. 438),
5) rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 8 grudnia 1994 r. w sprawie wykonania
przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U.
Nr 133, poz. 688 i z 1995 r. Nr 41, poz. 212), z zastrzeżeniem ust. 2,
6) rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 31 maja 1995 r. w sprawie podatku od
towarów i usług od usług międzynarodowego przewozu drogowego wykonywanych na
terytorium Rzeczypospolitej polskiej przez niektórych podatników (Dz. U. Nr 64,
poz. 329),
7) rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 lipca 1995 r. w sprawie określenia
przypadków oraz zasad zwrotu podatku od towarów i usług jednostkom poszukującym
lub rozpoznającym złoża kopalin oraz wydobywającym kopaliny ze złóż (Dz. U. Nr
90, poz. 447).
2. Przepisy ż 45 i 50 rozporządzenia wymienionego w ust. 1 pkt 5 tracą moc z
dniem 1 stycznia 1996 r.
ż 80. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lutego 1996 r., z tym że ż 38
ust. 10, ż 41 ust. 6, ż 43 ust. 6, ż 44 ust. 5, ż 47 pkt 2, ż 54 ust. 4 pkt 1
lit. c), ż 67, ż 68 ust. 1 pkt 5 i 6 oraz ust. 2, a także ż 73, 77, 78 i 79 ust.
2 oraz poz. 7-10 załącznika nr 5 do rozporządzenia wchodzą w życie z dniem 1
stycznia 1996 r.
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. (poz.
797)
Załącznik nr 1
LISTA TOWARÓW I USŁUG, DO KTÓRYCH NIE MAJĄ ZASTOSOWANIA ZWOLNIENIA OD PODATKU
OKREŚLONE W ART. 14 UST. 1, 5 i 6 USTAWY
PozycjaSymbol Systematycznego wykazu wyrobówNazwa wyrobu lub usługi
123
I. Wyroby (złom) z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali
10521-81Złom srebra i stopów srebra
20521-82Złom platyny i stopów platyny
30521-83Złom złota i stopów złota
40521-84Złom palladu i stopów palladu
50521-85Złom irydu i stopów irydu
60522-33Odpady srebra i stopów srebra
70531-41Srebro - Ag technicznie czyste
80531-42Platyna - Pt technicznie czysta
90531-43Złoto - Au technicznie czyste
100531-44Pallad - Pd technicznie czysty
110531-45Iryd - Ir technicznie czysty
120531-47Rod - Rh technicznie czysty
130532-41Srebro - Ag o wysokiej czystości
140532-42Platyna - Pt o wysokiej czystości
150532-43Złoto - Au o wysokiej czystości
160532-44Pallad - Pd o wysokiej czystości
170532-45Iryd - Ir o wysokiej czystości
180532-47Rod - Rh o wysokiej czystości
190533-95Stopy srebra
200541-41Proszek srebra
210541-42Proszek platyny
220541-43Proszek złota
230541-44Proszek palladu
240541-45Proszek irydu
250541-47Proszek rodu
260556Wyroby walcowane z metali szlachetnych i ich stopów
270566Wyroby wyciskane i ciągnione z metali szlachetnych i ich stopów
280671-23Nakrycia stołowe srebrne
290671-24Nakrycia stołowe srebrzone
300676-1Wyroby jubilerskie, z wyłączeniem wyrobów jubilerskich z innych
metali pokrytych i nie pokrytych (sztuczna biżuteria) SWW 0676-14
310676-2Wyroby złotnicze
320676-5Dewocjonalia i wyroby kultu religijnego, z wyłączeniem:
1) dewocjonaliów z innych metali pokrytych i nie pokrytych (SWW 0676-54)

2) wyrobów kultu religijnego (SWW 0676-55)
330676-6Monety
340676-7Wyroby z kamieni półszlachetnych z udziałem metali szlachetnych
350676-9Wyroby jubilerskie złotnicze, grawerskie i pokrewne pozostałe ze
złota i z udziałem złota i platyny
362881-72, 9943-6Wyroby pamiątkarskie, dekoracyjne z bursztynu z udziałem
metali szlachetnych oraz biżuteria artystyczna
II. Usługi
37 Usługi jubilerskie
38 Rzeczoznawstwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą
roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu
zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego
39 Usługi notarialne, z wyłączeniem wymienionych w załączniku nr 6
40 Usługi adwokackie, z wyłączeniem wymienionych w załączniku nr 6

Załącznik nr 2
WYKAZ WYROBÓW RĘKODZIEŁA LUDOWEGO I ARTYSTYCZNEGO, ATESTOWANYCH PRZEZ KRAJOWE
KOMISJE ARTYSTYCZNE I ETNOGRAFICZNE, OD KTÓRYCH PRZYSŁUGUJE ZWROT PODATKU
PozycjaSymbol Systematycznego wykazu wyrobówNazwa wyrobu (grupy wyrobów)
123
12882-14Wyroby brązownicze
22882-15Wyroby kowalstwa artystycznego
32882-19Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego z metalu pozostałe
42882-2Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego z ceramiki
52882-3Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego ze szkła
62882-4Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego z drewna, wikliny,
słomy, rogożyny, trzciny, łuby oraz papieru
72882-5Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego włókiennicze
82882-6Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego odzieżowe
92882-7Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego skórzane
102882-9Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego osobno nie wymienione

Załącznik nr 3
WYKAZ TOWARÓW I USŁUG, KTÓRYCH SPRZEDAŻ UPOWAŻNIA DO WYSTAWIENIA FAKTUR
WSZYSTKIM NABYWCOM
1. Dostawy energii elektrycznej i cieplnej
2. Dostawy gazu przewodowego
3. Świadczenie usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych
4. Dostawa wody z sieci i beczkowozami
5. Odprowadzanie i oczyszczanie ścieków.
Załącznik nr 4
LISTA TOWARÓW I USŁUG OBJĘTYCH STAWKĄ PODATKU W WYSOKOŚCI 0%
PozycjaSymbol Systematycznego wykazu wyrobówNazwa towaru (grupy towarów),
nazwa usługi
123
1082Maszyny, urządzenia i narzędzia rolnicze i dla gospodarki leśnej, z
wyłączeniem akumulatorów oraz filtrów paliwa, oleju i powietrza oraz
wkładów do tych filtrów
21026-6Przyczepy ciągnikowe rolnicze
31031-1, -2Ciągniki kołowe jednoosiowe, dwuosiowe rolnicze
41039Zespoły i części ciągników uniwersalnych (rolniczych), z wyłączeniem
akumulatorów oraz filtrów paliwa, oleju i powietrza oraz wkładów do tych
filtrów
51153-91Aparaty dla słabosłyszących
6123Nawozy sztuczne, składniki chemiczne mieszanek paszowych
71246Pestycydy
81348Preparaty weterynaryjne
91369-7Wyroby medyczne i sanitarne oraz weterynaryjne z tworzyw
sztucznych, z wyłączeniem worków na śmieci, zaliczonych do symbolu SWW
1369-72
101376Wyroby gumowe medyczne i sanitarne
111431Wapno
121432Nawozy wapniowe i wapniowo-magnezowe
132024Wyroby sieciowe
142419-2Otręby paszowe
152419-3, -4Śruty zbożowe i roślin strączkowych
1626Pasze przemysłowe (z wyłączeniem karmy dla psów i kotów) oraz produkty
utylizacyjne
172885Wyroby ortopedyczne, rehabilitacyjne i protetyczne, z wyłączeniem
obuwia na stopy wrażliwe (SWW 2885-46) oraz wózki inwalidzkie (bez względu
na symbol SWW)
18 Roboty czerpalne, podwodne i ratownictwo morskie
19 Sznurek do maszyn rolniczych (bez względu na symbol SWW)
20 Urządzenia do zapisywania i odczytywania tekstów w alfabecie Braille'a
21 Metale szlachetne: platyna i złoto, przeznaczone na rezerwy państwowe
oraz usługi rafinacji metali szlachetnych przeznaczonych na rezerwy
państwowe
22 Towary sprzedawane podróżnym na polskich promach
pasażersko-samochodowych obsługujących linie międzynarodowe oraz usługi
świadczone tym podróżnym
23 Usługi magazynowania rezerw dla celów obronności i bezpieczeństwa
wykonywane na zlecenie
24 Usługi związane z wyrobami ortopedycznymi i oprotezowaniem

Załącznik nr 5
LISTA USŁUG, DO KTÓRYCH STOSUJE SIĘ STAWKĘ PODATKU W WYSOKOŚCI 7%
Poz.Nazwa usługi
12
I. Usługi notarialne
1Umowy o dożywocie
2Umowy darowizny lokali mieszkalnych oraz własnościowego spółdzielczego
prawa do lokalu mieszkalnego pomiędzy osobami zaliczonymi do I grupy
podatkowej według przepisów ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od
spadków i darowizn (Dz. U. Nr 45, poz. 207, z 1989 r. Nr 74, poz. 443 oraz
z 1995 r. Nr 85, poz. 428 i Nr 133, poz. 654)
3Umowy dotyczące nabycia nieruchomości zabudowanej domem mieszkalnym,
lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, własnościowego
spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub prawa do domu
jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, jeżeli nabywca nie jest
właścicielem innego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego
stanowiącego odrębną nieruchomość, ani też nie dysponuje spółdzielczym
prawem do lokalu mieszkalnego, ani prawem do domu jednorodzinnego w
spółdzielni mieszkaniowej
4Akty notarialne, stanowiące podstawę ustanowienia odrębnej własności
lokalu mieszkalnego
II. Usługi adwokackie
5Sprawy o ochronę praw autorskich
6Sprawy dotyczące wynalazczości
III. Usługi pozostałe
7Usługi w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego
8Usługi gastronomiczne świadczone w hotelach czterogwiazdkowych, z
wyłączeniem:
a) sprzedaży napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5%
b) sprzedaży kawy i herbaty (wraz z dodatkami), napojów bezalkoholowych
gazowanych, wód mineralnych, a także sprzedaży w stanie nie przetworzonym
innych towarów opodatkowanych stawką 22%
9Usługi rzeczników patentowych w sprawach dotyczących ochrony praw
autorskich oraz dotyczących wynalazczości
10Prowizje i inne wynagrodzenia z tytułu wykonania umów agencyjnych,
zlecenia i pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze związanych
ze świadczeniem usług w zakresie turystyki oraz sprzedażą żetonów
telefonicznych i biletów dotyczących przewozu osób kolejami, taborem
samochodowym, wodnym i lotniczym

Objaśnienie:
Stawka 7% dotyczy również:
1) czynności jednorazowych związanych z usługami wymienionymi w liście,
2) usług świadczonych przez radców prawnych.
Załącznik nr 6
LISTA USŁUG PRAWNICZYCH, DO KTÓRYCH STOSUJE SIĘ ZWOLNIENIE OD PODATKU
Poz.Nazwa usługi
12
I. Usługi notarialne
1Umowy sporządzane w trybie ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce
gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127,
Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131,
poz. 629, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr
85, poz. 388, Nr 89, poz. 415 i Nr 123, poz. 601 oraz z 1995 r. Nr 99,
poz. 486)
2Umowy sporządzane w celu uzyskania świadczeń określonych w ustawie z dnia
20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1993 r.
Nr 71, poz. 342, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i z 1995 r. Nr 4, poz. 17)
3Umowy sporządzane w trybie ustawy z dnia 19 października 1991 r. o
gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r.
Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504)
4Umowy dotyczące obrotu gospodarstwami rolnymi lub ich częściami, a także
nieruchomościami rolnymi w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego
5Umowy dzierżawy nieruchomości rolnych oraz gospodarstw rolnych
6Zbycie oraz nabycie nieruchomości przez Skarb Państwa lub gminy
7Czynności, za których sporządzenie pobrano wynagrodzenie zgodnie z
przepisami rozporządzenia w sprawie taksy notarialnej nie przekraczającej
kwoty 400 zł za:
1) każdą czynność notarialną
2) każdą czynność prawną sporządzoną w jednym akcie notarialnym
8Sporządzanie aktów notarialnych dotyczących ustanowienia hipoteki w celu
zabezpieczenia kredytu bankowego udzielonego na budownictwo mieszkaniowe
9Akty o ustanowieniu służebności gruntowej
10Akty zrzeczenia się własności nieruchomości
11Akty dotyczące zwolnienia nieruchomości od obciążeń lub zrzeczenia się
prawa
12Oświadczenia o odrzuceniu spadku
II. Usługi adwokackie
13Sprawy cywilne i karne z urzędu
14Sprawy karne, z wyłączeniem obrony w sprawach o przestępstwa przeciwko
mieniu, spraw karnych skarbowych, spraw o przestępstwa przeciwko znakom
skarbowym akcyzy, spraw o przestępstwa niedozwolonego wyrobu spirytusu i
wyrobów spirytusowych, spraw o przestępstwa nielegalnego obrotu napojami
alkoholowymi
15Sprawy cywilne zlecane przez osoby fizyczne, z wyjątkiem spraw
związanych z prowadzoną przez te osoby działalnością gospodarczą:
1) dotyczące należności pieniężnych albo praw majątkowych, jeżeli wartość
przedmiotu sprawy nie przekracza 40.000 zł
2) sprawy rodzinne
3) sprawy z zakresu własności i innych praw rzeczowych oraz z zakresu
prawa o księgach wieczystych, dotyczące nieruchomości rolnych
4) sprawy z zakresu prawa spadkowego:
a) o zabezpieczenie spadku, dokonanie spisu inwentarza, przyjęcie i
odrzucenie spadku, ogłoszenie testamentu i nakazanie jego złożenia,
zarządu spadku nie objętego i wyjawienie przedmiotów spadkowych
b) o stwierdzenie nabycia spadku
c) o dział spadku
5) sprawy z zakresu prawa pracy
6) sprawy o świadczenie pieniężne z ubezpieczenia społecznego i
zaopatrzenia emerytalnego
7) inne sprawy:
a) o opróżnienie lokalu mieszkalnego
b) o opróżnienie lokalu użytkowego
c) egzekucyjne
16Sprawy administracyjne zlecane przez osoby fizyczne, z wyjątkiem spraw
związanych z prowadzoną przez te osoby działalnością gospodarczą:
1) dotyczące należności pieniężnych albo praw majątkowych, jeżeli wartość
przedmiotu sprawy nie przekracza 40.000 zł
2) lokalowych, dotyczących lokali mieszkalnych
17Nieodpłatne prowadzenie spraw w ramach substytucji

Objaśnienie:
Zwolnienia od podatku dotyczą również:
1) czynności jednorazowych związanych z usługami wymienionymi w liście,
2) usług świadczonych przez radców prawnych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 27 grudnia 1995 r.
w sprawie wykazu towarów dla celów poboru podatku od towarów i usług oraz
podatku akcyzowego w imporcie.
(Dz. U. Nr 154, poz. 798)
Na podstawie art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127
i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i
Nr 142, poz. 702 i 703) zarządza się, co następuje:
ż 1. Określa się - dla celów poboru podatku od towarów i usług oraz podatku
akcyzowego w imporcie - wykaz towarów wymienionych w załącznikach nr 1, 3, 5 i 6
do ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku
akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r.
Nr 132, poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703) w
układzie odpowiadającym Polskiej Scalonej Nomenklaturze Towarowej Handlu
Zagranicznego, w brzmieniu ustalonym w załącznikach nr 1-4 do rozporządzenia.
ż 2. Zmiana Polskiej Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego po
dniu 31 grudnia 1995 r. nie powoduje zmian w wysokości opodatkowania podatkiem
od towarów i usług.
ż 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 stycznia 1995 r. w
sprawie wykazu towarów dla celów poboru podatku od towarów i usług oraz podatku
akcyzowego w imporcie (Dz. U. Nr 3, poz. 14 i Nr 75, poz. 378).
ż 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Minister Finansów: w z. K. Kalocki
(Załączniki nr 1-4 do rozporządzenia stanowią oddzielny załącznik do niniejszego
numeru)


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
Rozporządzenie Ministra Finansów
z dnia 28 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie opodatkowania przychodów osób duchownych.
(Dz. U. Nr 154, poz. 799)
Na podstawie art. 9 pkt 1 i 2, art. 18 ust. 3 i art. 38 pkt 3 ustawy z dnia 19
grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486
i Nr 134, poz. 646 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426) oraz art. 10
ust 1 pkt 2 i art. 13 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym
od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994
r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr
126, poz. 626 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654) zarządza się, co
następuje:
ż 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie
opodatkowania przychodów osób duchownych (Dz. U. Nr 124, poz. 552, z 1992 r. Nr
99, poz. 497, z 1993 r. Nr 132, poz. 636 i z 1994 r. Nr 138, poz. 734) w ż 2
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Kwartalne stawki ryczałtu wynoszą:
1) od przychodów proboszczów:
w parafiach o liczbie mieszkańców złotych
powyżejdo
1 000186
1 0002 000210
2 0003 000227
3 0004 000246
4 0005 000267
5 0006 000290
6 0007 000314
7 0008 000339
8 0009 000365
9 00010 000395
10 00012 000428
12 00014 000465
14 00016 000503
16 00018 000545
18 00020 000588
20 000 637

2) od przychodów wikariuszy:
w parafiach o liczbie mieszkańców jeżeli siedziba parafii znajduje się:
powyżejdona terenie gminy lub miasta o liczbie mieszkańców do 5 000w
mieście o liczbie mieszkańców
powyżej 5 000 do 50 000powyżej 50 000
w złotych
1 00066122171
1 0003 000171179179
3 0005 000179188196
5 0008 000183196200
8 00010 000188204209
10 000 196209213"

ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Minister Finansów: wz. J. Kubik

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów na wywóz niektórych skór surowych i
wyprawionych w 1996 r.
(Dz. U. Nr 154, poz. 800)
Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz.
U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434)
zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty ilościowe na wywóz
towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, w wysokości określonej w
tym załączniku.
ż 2. Kontyngenty, o których mowa w ż 1, nie dotyczą:
1) towarów wywożonych z powrotem za granicę, które były przedmiotem przywozu na
czas oznaczony, dokonanego na podstawie art. 17 ust 1 pkt 1, 5 i 8 ustawy z dnia
28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995
r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434), zwanej dalej "ustawą",
2) towarów wywożonych za granicę na czas oznaczony na podstawie art. 17 ust. 1
pkt 1, 5 i 8 ustawy.
ż 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: J. Buchacz
Załącznik do rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia
19 grudnia 1995 r. (poz. 800)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH WYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY ILOŚCIOWE
PozycjaKod PCNWyszczególnienieWielkość kontyngentu
1234
4101 4101Surowe skóry i skórki bydlęce lub ze zwierząt jednokopytnych
(świeże lub solone, suszone, wapnowane, piklowane lub inaczej
konserwowane, ale nie garbowane, pergaminowane lub bardziej przetwarzane),
nawet odwłosione, również dwojone: 108 ton
4101 10 - Całe skóry i skórki bydlęce, o masie jednej skóry nie
przekraczającej 8 kg przy suszeniu zwykłym, 10 kg, jeśli suchosolone lub
14 kg, jeśli świeże, mokrosolone lub inaczej zakonserwowane:
4101 10 10 0 - - Świeże lub mokrosolone
4101 10 90 0 - - Pozostałe
- Pozostałe skóry i skórki bydlęce świeże lub mokrosolone: 321 ton
4101 21 00 0 - - Całe
4101 22 00 0 - - Krupony i półkrupony
4101 29 00 0 - - Pozostałe
4101 30 - Pozostałe skóry i skórki bydlęce inaczej zakonserwowane:
4101 30 10 0 - - Suszone lub suchosolone
4101 30 90 0 - - Pozostałe
4101 40 00 0 - Skóry i skórki końskie lub innych zwierząt jednokopytnych
1071 ton
4102 4102 Surowe skóry owcze lub jagnięce (świeże lub solone, suszone,
wapnowane, piklowane lub inaczej zakonserwowane, ale nie garbowane,
pergaminowane lub bardziej przetwarzane), również dwojone lub z wełną,
oprócz wyłączonych zgodnie z uwagą 1 (c) do niniejszego działu: 216 ton
4102 10 - Z wełną:
4102 10 10 0 - - Jagnięce
4102 10 90 0 - - Pozostałe
- Bez wełny:
4102 21 00 0 - - Piklowane
4102 29 00 0 - - Pozostałe
41034103Pozostałe surowe skóry i skórki (świeże lub solone, suszone,
wapnowane, piklowane lub inaczej zakonserwowane, ale nie garbowane,
pergaminowane lub bardziej przetwarzane), również dwojone lub odwłosione,
oprócz wyłączonych zgodnie z uwagami 1 (b) lub 1 (c) do niniejszego
działu:
4103 10 - Kozie i koźlęce:
4103 10 10 0 - - Świeże, solone lub suszone
4103 10 90 0 - - Pozostałe
4103 20 00 0 - Z gadów
4103 90 00 0 - Pozostałe
4104 4104 Skóry bydlęce lub zwierząt jednokopytnych wyprawione, bez
włosia, inne niż skóry z pozycji nr 4108 lub 4109: 642 tony
4104 10 - Całe skóry bydlęce wyprawione o powierzchni jednej sztuki nie
przekraczającej 2,6 m�(28 stóp kwadratowych):
4104 10 30 0 - - Pozostałe skóry wyprawione, ale nie preparowane inaczej
niż tylko garbowane chromowo w stanie mokrym (wet blue)
- - Pozostałe:
4104 10 91 0 - - - Nie preparowane inaczej niż tylko garbowane
- - - Inaczej preparowane:
4104 10 95 0 - - - - Skóry chromowe
4104 10 99 0 - - - - Pozostałe
- Pozostałe wyprawione skóry bydlęce i zwierząt jednokopytnych, garbowane
lub dogarbowane, ale nie preparowane inaczej, nawet dwojone:
4104 21 00 0 - - Skóry bydlęce wyprawione, wstępnie garbowane garbnikami
roślinnymi
4104 22 - - Skóry bydlęce wyprawione, wstępnie garbowane w inny sposób:
4104 22 10 0 - - - Nie preparowane inaczej niż tylko garbowane chromowo, w
stanie mokrym (wet blue)
4104 22 90 0 - - - Pozostałe
4104 29 00 0 - - Pozostałe
41074107Skóry wyprawione z pozostałych zwierząt, bez włosia, inne niż
skóry z pozycji nr 4108 lub 4109:642 tony
4107 10 - Świńskie:
4107 10 10 0 - - Garbowane, ale nie preparowane inaczej


Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 27 grudnia 1995 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentu na wywóz odpadów i złomu żeliwa i stali w
1996 r.
(Dz. U. Nr 154, poz. 801)
Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz.
U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434)
zarządza się, co następuje:
ż 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngent ilościowy na wywóz
towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, w wysokości określonej w
tym załączniku.
ż 2. Kontyngent ilościowy, o którym mowa w ż 1, nie dotyczy towarów:
1) wywożonych z powrotem za granicę, które były przedmiotem przywozu na czas
oznaczony, dokonanego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia
1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85,
poz. 427 i Nr 87, poz. 434), zwanej dalej "ustawą",
2) wywożonych za granicę na czas oznaczony na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1
ustawy.
ż 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Załącznik do rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia
27 grudnia 1995 r. (poz. 801)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH WYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENT ILOŚCIOWY
Poz.Kod PCNWyszczególnienieWielkość kontyngentu
I półroczeII półrocze
7204 7204 Odpady i złom żeliwa i stali; wlewki do przetopienia z żeliwa
lub stali:
7204 10 00 0- Odpady i złom żeliwny
- Odpady i złom ze stali stopowej:
7204 21 - - Ze stali nierdzewnej:
7204 21 10 0 - - - Zawierającej 8% lub więcej niklu w masie (ECSC)
7204 21 90 0 - - - Pozostałe (ECSC)
7204 29 00 0 - - Pozostałe
7204 30 00 0 - Odpady i złom z ocynowanego żeliwa lub stali (ECSC)
- Pozostałe odpady i złom:
7204 41 - - Wióry z toczenia, wiórkowania, dłutowania, frezowania,
piłowania, pilnikowania, okrawania i tłoczenia, w wiązkach lub nie (ECSC):

7204 41 10 0 - - - Wióry z toczenia, wiórkowania, dłutowania, frezowania,
piłowania i pilnikowania 200 000 t200 000 t
- - - Ażury z okrawania i tłoczenia:
7204 41 91 0 - - - - W wiązkach (ECSC)
7204 41 99 0 - - - - Pozostałe (ECSC)
7204 49 - - Pozostałe:
7204 49 10 0 - - - W kawałkach (rozdrobnione) (ECSC)
- - - Pozostałe:
7204 49 30 0 - - - - W wiązkach (ECSC)
- - - - Pozostałe:
7204 49 91 0 - - - - - Nie sortowane (ECSC)
7204 49 99 0 - - - - - Pozostałe (ECSC)

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/


Nr 1 - 1, 2, 3,
Nr 2 - 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11,
Nr 3 - 12, 13, 14, 15, 16,
Nr 4 - 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24,
Nr 5 - 25, 26, 27, 28,
Nr 6 - 29, 30,
Nr 7 - 31, 32, 33, 34, 35,
Nr 8 - 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42,
Nr 9 - 43, 44, 45,
Nr 10 - 46, 47, 48,
Nr 11 - 49, 50, 51, 52, 53, 54,
Nr 12 - 55, 56, 57, 58,
Nr 13 - 59, 60, 61,
Nr 14 - 62, 63, 64, 65, 66, 67, 68,
Nr 15 - 69, 70, 71, 72, 73, 74, 75, 76,
Nr 16 - 77, 78, 79,
Nr 17 - 80, 81, 82, 83,
Nr 18 - 84, 85, 86, 87,
Nr 19 - 88, 89, 90, 91, 92, 93, 94, 95, 96, 97, 98, 99, 100,
Nr 20 - 101, 102, 103, 104, 105, 106, 107, 108,
Nr 21 - 109, 110, 111, 112, 113, 114, 115, 116, 117, 118,
Nr 22 - 119,
Nr 23 - 120, 121, 122, 123, 124, 125, 126, 127, 128, 129,
Nr 24 - 130, 131,
Nr 25 - 132, 133, 134, 135, 136, 137,
Nr 26 - 138, 139, 140,
Nr 27 - 141, 142,
Nr 28 - 143, 144, 145, 146,
Nr 29 - 147, 148, 149, 150, 151,
Nr 30 - 152, 153, 154, 155,
Nr 31 - 156, 157, 158, 159,
Nr 32 - 160, 161,
Nr 33 - 162,
Nr 34 - 163, 164, 165, 166, 167, 168, 169, 170, 171, 172,
Nr 35 - 173, 174,
Nr 36 - 175, 176, 177, 178, 179,
Nr 37 - 180, 181, 182, 183,
Nr 38 - 184, 185, 186, 187, 188, 189, 190, 191, 192, 193,
Nr 39 - 194, 195, 196, 197, 198, 199,
Nr 40 - 200, 201, 202, 203, 204, 205, 206, 207,
Nr 41 - 208, 209, 210, 211, 212, 213, 214, 215,
Nr 42 - 216, 217, 218, 219, 220,
Nr 43 - 221, 222, 223, 224, 225,
Nr 44 - 226, 227, 228, 229, 230, 231,
Nr 45 - 232, 233, 234, 235, 236, 237,
Nr 46 - 238, 239, 240, 241,
Nr 47 - 242, 243, 244, 245, 246, 247, 248,
Nr 48 - 249, 250, 251, 252, 253, 254, 255,
Nr 49 - 256, 257, 258, 259, 260,
Nr 50 - 261, 262, 263, 264, 265, 266, 267, 268, 269, 270, 271, 272, 273, 274,
Nr 51 - 275, 276, 277, 278, 279, 280, 281, 282,
Nr 52 - 283, 284,
Nr 53 - 285, 286, 287,
Nr 54 - 288,
Nr 55 - 289, 290, 291, 292,
Nr 56 - 293, 294, 295, 296, 297, 298,
Nr 57 - 299,
Nr 58 - 300, 301, 302, 303, 304, 305, 306,
Nr 59 - 307, 308, 309,
Nr 60 - 310,
Nr 61 - 311, 312, 313, 314, 315, 316, 317,
Nr 62 - 318, 319, 320, 321, 322, 323,
Nr 63 - 324, 325, 326, 327,
Nr 64 - 328, 329, 330, 331, 332,
Nr 65 - 333,
Nr 66 - 334, 335, 336, 337, 338, 339, 340, 341,
Nr 67 - 342,
Nr 68 - 343, 344, 345, 346, 347, 348, 349, 350,
Nr 69 - 351, 352,
Nr 70 - 353, 354,
Nr 71 - 355, 356,
Nr 72 - 357, 358, 359, 360, 361,
Nr 73 - 362, 363, 364, 365, 366, 367,
Nr 74 - 368, 369, 370, 371, 372, 373, 374,
Nr 75 - 375, 376, 377, 378, 379, 380,
Nr 76 - 381, 382, 383, 384, 385,
Nr 77 - 386, 387, 388, 389,
Nr 78 - 390, 391, 392, 393, 394, 395, 396, 397, 398,
Nr 79 - 399, 400, 401, 402, 403, 404,
Nr 80 - 405,
Nr 81 - 406, 407, 408, 409, 410, 411, 412, 413, 414,
Nr 82 - 415, 416,
Nr 83 - 417, 418, 419, 420, 421,
Nr 84 - 422, 423, 424, 425,
Nr 85 - 426, 427, 428, 429, 430, 431, 432,
Nr 86 - 433,
Nr 87 - 434, 435, 436, 437, 438,
Nr 88 - 439, 440, 441, 442,
Nr 89 - 443, 444, 445,
Nr 90 - 446, 447, 448, 449, 450, 451,
Nr 91 - 452, 453, 454,
Nr 92 - 455, 456, 457, 458, 459, 460, 461, 462, 463,
Nr 93 - 464,
Nr 94 - 465, 466, 467, 468, 469, 470,
Nr 95 - 471, 472, 473, 474, 475, 476, 477,
Nr 96 - 478,
Nr 97 - 479, 480, 481, 482,
Nr 98 - 483, 484, 485,
Nr 99 - 486, 487, 488, 489, 490, 491,
Nr 100 - 492, 493, 494, 495, 496, 497, 498, 499, 500, 501, 502, 503,
Nr 101 - 504,
Nr 102 - 505, 506, 507, 508,
Nr 103 - 509, 510, 511, 512, 513, 514,
Nr 104 - 515,
Nr 105 - 516,
Nr 106 - 517, 518, 519, 520, 521, 522, 523,
Nr 107 - 524, 525, 526, 527,
Nr 108 - 528, 529,
Nr 109 - 530, 531, 532, 533,
Nr 110 - 534, 535,
Nr 111 - 536, 537, 538, 539,
Nr 112 - 540, 541,
Nr 113 - 542, 543, 544, 545,
Nr 114 - 546, 547, 548, 549, 550, 551, 552, 553, 554, 555, 556,
Nr 115 - 557, 558,
Nr 116 - 559, 560, 561, 562,
Nr 117 - 563, 564,
Nr 118 - 565, 566, 567, 568, 569, 570, 571, 572, 573, 574,
Nr 119 - 575,
Nr 120 - 576, 577, 578, 579, 580, 581, 582, 583,
Nr 121 - 584, 585, 586, 587,
Nr 122 - 588, 589, 590, 591, 592, 593, 594,
Nr 123 - 595, 596, 597, 598, 599, 600,
Nr 124 - 601,
Nr 125 - 602, 603,
Nr 126 - 604, 605,
Nr 127 - 606, 607, 608, 609, 610, 611, 612, 613, 614, 615, 616,
Nr 128 - 617, 618, 619, 620, 621, 622, 623, 624,
Nr 129 - 625, 626, 627, 628,
Nr 130 - 629, 630, 631, 632, 633, 634, 635,
Nr 131 - 636, 637, 638, 639,
Nr 132 - 640, 641, 642, 643, 644, 645, 646, 647, 648, 649, 650, 651, 652, 653,
Nr 133 - 654,
Nr 134 - 655, 656, 657, 658, 659, 660, 661,
Nr 135 - 662, 663, 664, 665,
Nr 136 - 666, 667, 668, 669, 670, 671, 672, 673, 674, 675, 676,
Nr 137 - 677, 678, 679, 680,
Nr 138 - 681, 682, 683, 684, 685,
Nr 139 - 686,
Nr 140 - 687, 688, 689, 690, 691,
Nr 141 - 692, 693, 694, 695, 696, 697, 698, 699, 700,
Nr 142 - 701, 702, 703, 704, 705,
Nr 143 - 706, 707,
Nr 144 - 708, 709, 710,
Nr 145 - 711,
Nr 146 - 712,
Nr 147 - 713, 714, 715, 716, 717, 718,
Nr 148 - 719, 720, 721, 722, 723,
Nr 149 - 724, 725, 726, 727, 728,
Nr 150 - 729, 730, 731, 732, 733, 734, 735, 736,
Nr 151 - 737, 738, 739, 740, 741, 742, 743, 744, 745, 746, 747, 748, 749, 750,
Nr 152 - 751, 752, 753, 754, 755, 756, 757, 758, 759, 760, 761, 762, 763, 764,
765, 766, 767, 768, 769, 770, 771, 772, 773,
Nr 153 - 774, 775, 776, 777, 778, 779, 780, 781, 782, 783, 784, 785, 786, 787,
788, 789, 790,
Nr 154 - 791, 792, 793, 794, 795, 796, 797, 798, 799, 800, 801,
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

1--z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu.

2--z dnia 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania
przyrostu przeciętnych wynagrodzeń w podmiotach gospodarczych oraz o
zmianie niektórych ustaw.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

3--z dnia 15 grudnia 1994 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
obowiązku stosowania Polskich Norm.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

492--z dnia 8 sierpnia 1995 r. w sprawie określenia wykazu towarów i
usług, na które ustala się ceny urzędowe.
493--z dnia 8 sierpnia 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad wprowadzania
opłat za przeprawy promowe na drogach publicznych.
494--z dnia 8 sierpnia 1995 r. w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu
do zagospodarowania mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej.
495--z dnia 8 sierpnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustanowienia czasowych ograniczeń obrotu towarowego z zagranicą
substancjami zubożającymi warstwę ozonową i towarami zawierającymi te
substancje.
496--z dnia 18 sierpnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów
celnych ilościowych na niektóre towary przywożone z zagranicy do budowy
Systemu Gazociągów Tranzytowych
497--z dnia 18 sierpnia 1995 r. w sprawie wypłaty w 1995 r. jednorazowego
świadczenia pieniężnego uczestnikom wojny w latach 1918-1921.
498--z dnia 18 sierpnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
dotacji dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

499--z dnia 18 sierpnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
zasadniczej służby wojskowej i nadterminowej zasadniczej służby wojskowej
oraz przeszkolenia wojskowego.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA�SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW

500--z dnia 22 sierpnia 1995 r. w sprawie nadania osobowości prawnej
Katolickiemu Stowarzyszeniu Młodzieży Archidiecezji Łódzkiej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

501--z dnia 8 sierpnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
utworzenia urzędów morskich, określenia ich siedzib oraz terytorialnego
zakresu działania dyrektorów urzędów morskich.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ ORAZ SPRAW
WEWNĘTRZNYCH

502--z dnia 31 lipca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków
korzystania przez żołnierzy zawodowych pełniących służbę w jednostkach
wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych ze świadczeń
służby zdrowia resortu spraw wewnętrznych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

503--z dnia 4 sierpnia 1995 r. w sprawie wykazu świadczeń zdrowotnych
wymagających odrębnej zgody pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

504--z dnia 21 lipca 1995 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz
niektórych innych ustaw.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

505--z dnia 24 sierpnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
utworzenia oraz ustalenia siedzib i terytorialnego zakresu działania
prokuratur wojewódzkich i rejonowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

506--z dnia 4 lipca 1995 r. w sprawie zakresu, trybu i zasad uzgadniania
projektu budowlanego pod względem ochrony przeciwpożarowej
507--z dnia 21 sierpnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

508--z dnia 21 sierpnia 1995 r. w sprawie przepisów porządkowych
związanych z przewozem osób i bagażu taksówkami

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ZARZĄDZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

509--z dnia 6 września 1995 r. w sprawie wyboru Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

510--z dnia 8 sierpnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia stanowisk i funkcji uprawniających do otrzymania paszportów
dyplomatycznych oraz paszportów służbowych Ministerstwa Spraw
Zagranicznych, trybu ich przechowywania oraz zakresu czynności konsula w
sprawach paszportowych.
511--z dnia 23 sierpnia 1995 r. w sprawie ustalenia kwot produkcji cukru.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI

512--z dnia 23 sierpnia 1995 r. w sprawie sposobu oznakowania urządzeń
telekomunikacyjnych

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

513--z dnia 18 sierpnia 1995 r. w sprawie terenowych organów
specjalistycznego nadzoru budowlanego w dziedzinie transportu kolejowego

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

514--z dnia 23 sierpnia 1995 r. w sprawie sposobu stosowania przymusu
bezpośredniego.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

515--z dnia 21 lipca 1995 r. o zmianie ustaw: o urzędzie Ministra Spraw
Wewnętrznych, o Policji, o Urzędzie Ochrony Państwa, o Straży Granicznej
oraz niektórych innych ustaw.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

516--z dnia 6 września 1995 r. w sprawie podatku akcyzowego

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

524--z dnia 23 sierpnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów
celnych ilościowych na niektóre towary przywożone z zagranicy do
eksploatacji statków morskich.
525--z dnia 29 sierpnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad
przyznawania prowizji od zysku przedsiębiorstwa państwowego.
526--z dnia 5 września 1995 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy
ekonomicznej w Mielcu
527--z dnia 13 września 1995 r. w sprawie ustanowienia czasowego zakazu
wywozu lądowych min przeciwpiechotnych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

536--z dnia 12 września 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ceł
na towary przywożone z zagranicy.

ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

537--z dnia 22 września 1995 r. w sprawie przekształcenia Państwowego
Przedsiębiorstwa Wydawniczego RZECZPOSPOLITA z siedzibą w Warszawie w
jednoosobową spółkę akcyjną Skarbu Państwa.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

538--z dnia 18 września 1995 r. w sprawie trybu wykonywania nadzoru nad
działalnością administracyjną sądów.

UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

539--z dnia 5 września 1995 r. w sprawie ustalenia powszechnie
obowiązującej wykładni art. 7 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o
Trybunale Konstytucyjnym.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

540--z dnia 28 września 1995 r. w sprawie ustalenia struktury
organizacyjnej Naczelnego Sądu Administracyjnego i regulaminu jego
działania
541--z dnia 28 września 1995 r. w sprawie utworzenia ośrodków
zamiejscowych Naczelnego Sądu Administracyjnego, określenia ich siedzib
oraz właściwości miejscowej i rzeczowej

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

546--z dnia 10 lipca 1995 r. w sprawie określenia wzoru powszechnego
świadectwa udziałowego.
547--z dnia 19 września 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
dokumentów stwierdzających tożsamość.
548--z dnia 19 września 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustalenia morskich i stałych lotniczych przejść granicznych.
549--z dnia 19 września 1995 r. w sprawie warunków i trybu udzielania
poręczeń i gwarantowania spłaty ze środków budżetu państwa kredytu
bankowego oraz opłat z tytułu udzielonego poręczenia i gwarantowania
550--z dnia 26 września 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz przedsiębiorstw
państwowych, które zostaną przekształcone w spółki w celu wniesienia ich
akcji lub udziałów do narodowych funduszy inwestycyjnych.

ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

551--z dnia 27 września 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
utworzenia okręgowych urzędów górniczych oraz ustalenia ich siedzib i
właściwości miejscowej.
552--z dnia 2 października 1995 r. w sprawie rekompensaty za utracone
zarobki dla osób wchodzących w skład wojewódzkich i obwodowych komisji
wyborczych powołanych do przeprowadzenia wyboru Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej.
553--z dnia 2 października 1995 r. w sprawie diet i zwrotu kosztów podróży
dla osób wchodzących w skład komisji wyborczych powołanych do
przeprowadzenia wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

554--z dnia 20 września 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad planowania i
wykorzystywania środków finansowych na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych
sędziów i prokuratorów oraz warunków przyznawania pomocy.

UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

555--z dnia 6 września 1995 r. w sprawie wykładni art. 2 pkt 1 ustawy z
dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych.
556--z dnia 20 września 1995 r. dotycząca ustalenia powszechnie
obowiązującej wykładni przepisów art. 28 ust. 3 i 5 ustawy z dnia 8 marca
1990 r. o samorządzie terytorialnym.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

557--z dnia 3 października 1995 r. w sprawie zwiększenia wydatków oraz
wysokości niedoboru budżetu państwa na rok 1995.
558--z dnia 3 października 1995 r. w sprawie dodatkowego zwiększenia
wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej w 1995 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

563--z dnia 3 października 1995 r. w sprawie wpisu od skarg na decyzje
administracyjne oraz inne akty i czynności z zakresu administracji
publicznej.

OBWIESZCZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI

564--z dnia 30 sierpnia 1995 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu
ustawy o łączności

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

565--z dnia 31 sierpnia 1995 r. o ratyfikacji Konwencji o różnorodności
biologicznej.

UKŁAD

566--sporządzony w Warszawie dnia 3 listopada 1993 r. o przyjaźni i
współpracy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Turecką,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

567--z dnia 30 czerwca 1995 r. w sprawie wymiany dokumentów
ratyfikacyjnych Układu o przyjaźni i współpracy między Rzecząpospolitą
polską a Republiką Turecką, sporządzonego w Warszawie dnia 3 listopada
1993 r.

UMOWA

568--sporządzona w Warszawie dnia 16 listopada 1994 r. między
Rzecząpospolitą polską a Republiką Mołdowa o wzajemnym popieraniu i
ochronie inwestycji,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

569--z dnia 8 września 1995 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rzecząpospolitą polską a Republiką Mołdowa o wzajemnym popieraniu i
ochronie inwestycji, sporządzonej w Warszawie dnia 16 listopada 1994 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

570--z dnia 3 października 1995 r. w sprawie szczegółowego sposobu
ustalania wielkości progowej i ceny progu dla towarów rolnych przywożonych
z zagranicy.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI

571--z dnia 26 września 1995 r. w sprawie zwolnienia od obowiązku
uzyskiwania koncesji oraz zezwoleń telekomunikacyjnych.
572--z dnia 9 października 1995 r. w sprawie wysokości i sposobu
uiszczania opłat za udzielenie koncesji na świadczenie usług
telekomunikacyjnych i pocztowych oraz za udostępnienie dokumentacji
przetargu

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

573--z dnia 29 września 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
postępowania dyscyplinarnego przeciwko adwokatom i aplikantom adwokackim.

OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

574--z dnia 6 października 1995 r. o sprostowaniu błędów.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

55--Z dnia 24 stycznia 1995 r. w sprawie zniesienia urzędu Pełnomocnika
Rządu Rzeczypospolitej Polskiej do Spraw Pobytu Wojsk Federacji Rosyjskiej
w Polsce.
56--z dnia 9 lutego 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
właściwości miejscowej organów podatkowych w sprawach niektórych
zobowiązań podatkowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ

57--z dnia 25 stycznia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wynagradzania nauczycieli akademickich.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

58--z dnia 31 stycznia 1995 r. w sprawie określenia wzorów dokumentów i
rodzaju innych dowodów niezbędnych do ustalenia prawa do zasiłku
rodzinnego oraz szczegółowych zasad i trybu wypłaty zasiłków rodzinnych i
pielęgnacyjnych

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

576--z dnia 25 sierpnia 1995 r. o zmianie ustawy o zawodzie lekarza
weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych.
577--z dnia 30 sierpnia 1995 r. o zmianie ustawy o zatrudnianiu i
rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

578--z dnia 3 października 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
zasad umarzania i udzielania ulg w spłacaniu należności państwowych.
579--z dnia 10 października 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wykazu zadań państwowych, które mogą być zlecone jednostkom niepaństwowym

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI

580--z dnia 10 października 1995 r. w sprawie trybu, rodzaju i wysokości
udzielania nagród za znaleziska i wykopaliska archeologiczne

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI

581--z dnia 10 października 1995 r. w sprawie samodzielnych funkcji
technicznych w budownictwie telekomunikacyjnym

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW

582--z dnia 17 października 1995 r. w sprawie nadania osobowości prawnej
Katolickiemu Stowarzyszeniu Młodzieży Diecezji Drohiczyńskiej.
583--z dnia 17 października 1995 r. w sprawie nadania osobowości prawnej
Federacji Bibliotek Kościelnych - Fides z siedzibą w Warszawie.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ

588--z dnia 20 października 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wynagradzania nauczycieli akademickich.
589--z dnia 20 października 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
stanowisk pracy oraz zasad wynagradzania pracowników szkół wyższych nie
będących nauczycielami akademickimi.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

590--z dnia 18 października 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a
także aktualizacji wyceny środków trwałych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI

591--z dnia 18 października 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
zasad wynagradzania pracowników instytucji kultury prowadzących gospodarkę
finansową na zasadach ustalonych dla zakładów budżetowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI

592--z dnia 13 października 1995 r. w sprawie warunków wydawania świadectw
homologacji i zakresu ich obowiązywania

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

593--z dnia 16 października 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
rejestracji, ewidencji i oznaczania pojazdów.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

594--z dnia 19 października 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
zasad wynagradzania pracowników publicznych zakładów opieki zdrowotnej.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

595--z dnia 10 października 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
niektórych obowiązków i uprawnień pracowników zatrudnionych w zakładach
służby zdrowia.
596--z dnia 10 października 1995 r. w sprawie rozdysponowania rezerwy
etatów kalkulacyjnych, środków i limitów na wynagrodzenia, przeznaczonej
na nie przewidziane zmiany organizacyjne w 1995 r.
597--z dnia 17 października 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia trybu wydawania powszechnych świadectw udziałowych oraz
terminów rozpoczęcia i zakończenia ich wydawania.
598--z dnia 17 października 1995 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi
Antymonopolowemu.
599--z dnia 17 października 1995 r. w sprawie określenia wielokrotności
prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej,
stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony
Państwa, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej.
600--z dnia 30 października 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wynagrodzenia i świadczeń przysługujących pracownikom polskich placówek
dyplomatycznych i urzędów konsularnych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

601--z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o samorządzie
terytorialnym oraz niektórych innych ustaw.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

OBWIESZCZENIE PAŃSTWOWEJ KOMISJI WYBORCZEJ

604--z dnia 7 listopada 1995 r. o wynikach głosowania i wyniku wyborów
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzonych na dzień 5 listopada
1995 r.

ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

605--z dnia 6 listopada 1995 r. w sprawie wyborów przedterminowych do Rady
Miejskiej w Sępopolu.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

606--z dnia 17 października 1995 r. w sprawie sposobu wyliczenia i
wysokości marginesu wypłacalności oraz minimalnej wysokości kapitału
gwarancyjnego dla każdego rodzaju ubezpieczeń oraz dla działalności
reasekuracyjnej
607--z dnia 27 października 1995 r. w sprawie ustalenia stawek dotacji
przedmiotowych do pasażerskich przewozów autobusowych i kolejowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI

608--z dnia 26 października 1995 r. w sprawie ogólnych warunków
przyłączania sieci telekomunikacyjnych oraz zasad rozliczeń.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

609--z dnia 25 października 1995 r. w sprawie specjalistycznego nadzoru
budowlanego w dziedzinie obronności państwa oraz organów właściwych do
orzekania w sprawach odpowiedzialności zawodowej w budownictwie objętym
tym nadzorem

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

610--z dnia 30 października 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wynagradzania pracowników jednostek organizacyjnych Polskiej Akademii
Nauk.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

611--z dnia 25 września 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
obowiązku stosowania Polskich Norm.
612--z dnia 25 września 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
obowiązku stosowania norm branżowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW

613--z dnia 31 października 1995 r. w sprawie nadania osobowości prawnej
Katolickiemu Stowarzyszeniu Kolejarzy Polskich z siedzibą w Lublinie.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

614--z dnia 20 października 1995 r. w sprawie organizowania zajęć
rehabilitacyjnych w szpitalach psychiatrycznych i nagradzania uczestników
tych zajęć.

OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

615--z dnia 27 października 1995 r. o utracie mocy obowiązującej art. 38
ustawy o metodach kształtowania wynagrodzeń i środków na wynagrodzenia
przez podmioty gospodarcze oraz o zmianie niektórych ustaw.

OBWIESZCZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH

616--z dnia 6 października 1995 r. o sprostowaniu błędu w oświadczeniu
rządowym z dnia 10 marca 1995 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rzecząpospolitą polską a Republiką Grecji w sprawie popierania i wzajemnej
ochrony inwestycji, sporządzonej w Atenach dnia 14 października 1992 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

617--z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu
społecznym osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy
zlecenia.
618--z dnia 29 września 1995 r. o ratyfikacji Porozumienia między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Organizacją Narodów Zjednoczonych do Spraw
Oświaty, Nauki i Kultury w sprawie utworzenia i funkcjonowania
Międzynarodowego Instytutu Biologii Molekularnej i Komórkowej w Warszawie

UMOWA

619--sporządzona w Mińsku dnia 26 października 1994 r. między
Rzecząpospolitą polską a Republiką Białoruś o pomocy prawnej i stosunkach
prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych, pracowniczych i karnych,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

620--z dnia 7 czerwca 1995 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych
Umowy między Rzecząpospolitą polską a Republiką Białoruś o pomocy prawnej
i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych, pracowniczych i
karnych, sporządzonej w Mińsku dnia 26 października 1994 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

621--z dnia 17 października 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wytycznych realizacji budżetu państwa w zakresie wydatków przeznaczonych
na wsparcie restrukturyzacji i osłony likwidacji przedsiębiorstw.
622--z dnia 7 listopada 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wynagradzania pracowników samorządowych.
623--z dnia 7 listopada 1995 r. w sprawie określenia wysokości opłaty za
powszechne świadectwo udziałowe i trybu jej wniesienia.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

624--z dnia 3 listopada 1995 r. w sprawie wielkości powierzchni
przeznaczonej pod uprawy maku i konopi w 1996 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

EUROPEJSKA KONWENCJA

625--w sprawie przemocy i ekscesów widzów w czasie imprez sportowych, a w
szczególności meczów piłki nożnej, sporządzona w Strasburgu dnia 19
sierpnia 1985 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

626--z dnia 31 maja 1995 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą
Polską Europejskiej konwencji w sprawie przemocy i ekscesów widzów w
czasie imprez sportowych, a w szczególności meczów piłki nożnej,
sporządzonej w Strasburgu dnia 19 sierpnia 1985 r.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

627--z dnia 2 listopada 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach bydgoskim,
elbląskim, gdańskim, gorzowskim, legnickim, krakowskim, łódzkim,
skierniewickim, toruńskim, wałbrzyskim, włocławskim i wrocławskim.

ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI

628--z dnia września 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
zawartości wniosku oraz szczegółowego trybu postępowania w sprawach
udzielania i cofania koncesji na rozpowszechnianie programów
radiofonicznych i telewizyjnych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

629--z dnia 13 października 1995 r. o zmianie ustawy o Państwowej
Inspekcji Sanitarnej.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

630--z dnia 17 października 1995 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu
Przemysłu i Handlu.
631--z dnia 10 listopada 1995 r. w sprawie określenia stanowisk w
jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych, na
których zatrudniani pracownicy są urzędnikami państwowymi.

ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

632--z dnia 13 listopada 1995 r. w sprawie zmian w składzie Polskiego
Komitetu Normalizacyjnego.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

633--z dnia 2 listopada 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych zasad postępowania i właściwości organów w sprawach
zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy zawodowych oraz uprawnionych członków
ich rodzin.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

634--z dnia 15 listopada 1995 r. w sprawie sposobu sporządzania,
przechowywania i udostępniania protokołów zeznań zawierających wiadomości
o świadku, którego dane umożliwiające ujawnienie tożsamości podlegają
zachowaniu w tajemnicy, oraz sposobu powoływania się na takie zeznania w
orzeczeniach i pismach procesowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

635--z dnia 26 października 1995 r. w sprawie rodzajów dokumentów i
zakresu informacji wymaganych przy składaniu wniosku o udzielenie koncesji
na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie wykonywania usług
lotniczych

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

OBWIESZCZENIE PAŃSTWOWEJ KOMISJI WYBORCZEJ

636--z dnia 20 listopada 1995 r. o wynikach głosowania i wyniku wyborów
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w drugiej turze głosowania,
przeprowadzonej w dniu 19 listopada 1995 r.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI

637--z dnia 7 września 1995 r. w sprawie zasad i trybu dokonywania oceny
pracy nauczycieli przedmiotów artystycznych w szkołach i placówkach
artystycznych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

638--z dnia 6 listopada 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej.

OBWIESZCZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA

639--z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego
tekstu rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie dotacji dla gmin na
dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

640--z dnia 22 września 1995 r. o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do
Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw.
641--z dnia 27 października 1995 r. o zmianie ustawy - Prawo dewizowe.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

642--z dnia 7 listopada 1995 r. w sprawie trybu udostępniania prasie
informacji oraz organizacji i zadań rzeczników prasowych w urzędach
organów administracji rządowej
643--z dnia 14 listopada 1995 r. w sprawie ustanowienia dodatkowych
kontyngentów celnych na niektóre komponenty do produkcji źródeł światła
przywożone z zagranicy.
644--z dnia 14 listopada 1995 r. w sprawie zasad stosowania dopłat do
cukru wyeksportowanego w okresie od dnia 1 października 1995 r. do dnia 30
września 1996 r. oraz określenia wysokości opłat przeznaczonych na dopłaty
do eksportu cukru.
645--z dnia 20 listopada 1995 r. uchylające rozporządzenie w sprawie
przekazania składników majątkowych szkół podstawowych, których prowadzenie
przechodzi do obowiązkowych zadań własnych gmin z dniem 1 stycznia 1994 r.


ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

646--z dnia 16 listopada 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
nadania statutu Polskiemu Centrum Badań i Certyfikacji.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

647--z dnia 14 listopada 1995 r. w sprawie maksymalnej wysokości procentu
składki, którą zakład ubezpieczeń ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania
przychodów

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI

648--z dnia 14 listopada 1995 r. w sprawie wykazu urządzeń, których
zakładanie i używanie nie wymaga świadectwa homologacji.
649--z dnia 14 listopada 1995 r. w sprawie wysokości opłat za egzaminy
osób ubiegających się o wydanie świadectwa uprawniającego do obsługi
urządzeń radiokomunikacyjnych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU

650--z dnia 13 listopada 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wykonania niektórych przepisów ustawy o dozorze technicznym.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

651--z dnia 10 listopada 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
rodzajów i wzorów legitymacji służbowych i innych dokumentów policjantów,
organów właściwych do ich wydawania oraz zasad dokonywania wpisów w tych
dokumentach.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

652--z dnia 24 października 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
uprawnień do nabycia leku, preparatów diagnostycznych i sprzętu
jednorazowego użytku bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową
odpłatnością, w przypadku niektórych chorób przewlekłych wrodzonych,
nabytych lub zakaźnych.
653--z dnia 3 listopada 1995 r. w sprawie zasad organizowania i zakresu
rehabilitacji leczniczej w domach pomocy społecznej

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

654--z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania
budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

655--z dnia 14 listopada 1995 r. w sprawie ustanowienia wolnego obszaru
celnego w Przemyślu-Medyce
656--z dnia 14 listopada 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary rolne przywożone z
zagranicy.
657--z dnia 14 listopada 1995 r. w sprawie ustanowienia dodatkowych
kontyngentów celnych na niektóre pojazdy samochodowe specjalnego
przeznaczenia przywożone z zagranicy.
658--z dnia 14 listopada 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów
celnych na niektóre maszyny i urządzenia inwestycyjne przywożone z
zagranicy dla przemysłu motoryzacyjnego, stanowiące wyposażenie zakładów
produkujących części samochodowe.
659--z dnia 14 listopada 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów
celnych na niektóre towary przywożone z zagranicy dla zakładów
produkujących części samochodowe.
660--z dnia 14 listopada 1995 r. w sprawie odstąpienia od publicznego
trybu wniesienia przedsiębiorstwa państwowego "Fabryka Samochodów
Osobowych" w Warszawie do spółki.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

661--z dnia 15 listopada 1995 r. w sprawie programów specjalnych
przeciwdziałania bezrobociu

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

662--z dnia 7 listopada 1995 r. w sprawie szczególnego trybu zbycia
niektórych akcji Banku Gdańskiego S.A.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

663--z dnia 10 listopada 1995 r. w sprawie podatku akcyzowego.
664--z dnia 24 listopada 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
oznaczania wyrobów znakami akcyzy.
665--z dnia 27 listopada 1995 r. w sprawie skali podatku dochodowego oraz
wysokości kwot przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanemu.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

666--z dnia 24 listopada 1995 r. w sprawie określenia wielokrotności
prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej,
stanowiącej przeciętne uposażenie żołnierzy zawodowych.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

667--z dnia 14 listopada 1995 r. w sprawie ustanowienia dodatkowego
kontyngentu celnego na niektóre surowce przywożone z zagranicy do
produkcji kabli.
668--z dnia 21 listopada 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz przedsiębiorstw
państwowych podlegających przekształceniu w jednoosobowe spółki Skarbu
Państwa, których akcje zostaną wniesione do Spółek Cukrowych.
669--z dnia 21 listopada 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia wypadków, w których wynagrodzenia w gospodarce pozabudżetowej,
szkołach wyższych i innych jednostkach prowadzących gospodarkę finansową
na zasadach określonych w ustawie o szkolnictwie wyższym oraz jednostkach
prowadzących gospodarkę finansową na zasadach ustalonych dla zakładów
budżetowych mogą być wypłacane poza limitem.
670--z dnia 21 listopada 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wykonania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych.
671--z dnia 21 listopada 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu
celnego na kukurydzę paszową przywożoną z zagranicy.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA

672--z dnia 21 listopada 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
aprobat i kryteriów technicznych dotyczących wyrobów budowlanych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

673--z dnia 15 listopada 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
zasad gospodarki finansowej akademii wojskowych.
674--z dnia 23 listopada 1995 r. w sprawie nadania statutu Wojskowej
Agencji Mieszkaniowej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

675--z dnia 13 listopada 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz
świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę
zastępczą.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW

676--z dnia 27 listopada 1995 r. w sprawie nadania osobowości prawnej
Katolickiemu Stowarzyszeniu Niepełnosprawnych Diecezji Ełckiej z siedzibą
w Ełku.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

681--z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o rewaloryzacji emerytur
i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych
ustaw.
682--z dnia 26 października 1995 r. o pobieraniu i przeszczepianiu
komórek, tkanek i narządów
683--z dnia 26 października 1995 r. o zmianie ustawy o podatku importowym
od towarów sprowadzanych lub nadsyłanych z zagranicy.
684--z dnia 9 listopada 1995 r. o zmianie ustawy o zasadach odpłatności za
leki i artykuły sanitarne.

ZARZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

685--z dnia 29 listopada 1995 r. w sprawie przeprowadzenia referendum o
powszechnym uwłaszczeniu obywateli.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

62--z dnia 15 grudnia 1994 r. o ratyfikacji Traktatu o otwartych
przestworzach

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

63--z dnia 24 stycznia 1995 r. w sprawie odliczeń od dochodu wydatków
inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego w gminach zagrożonych
szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym.
64--z dnia 24 stycznia 1995 r. w sprawie określenia wykazu gmin
zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI

65--z dnia 30 stycznia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad
wynagradzania pracowników niektórych instytucji kultury.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA - SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW

66--z dnia 9 lutego 1995 r. w sprawie nadania osobowości prawnej
Zgromadzeniu Sióstr Błogosławionej Jadwigi Królowej Służebnic Chrystusa
Obecnego z siedzibą w Krakowie.

UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

67--z dnia 25 stycznia 1995 r. w sprawie ustalenia powszechnie
obowiązującej wykładni art. 105 w związku z art. 78 ustawy z dnia 6
kwietnia 1990 r. o Policji, art. 92 w związku z art. 65 ustawy z dnia 6
kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa oraz art. 109 w związku z art.
82 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej.

OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

68--z dnia 11 stycznia 1995 r. o utracie mocy obowiązującej przepisów
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie wykonania
niektórych przepisów ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu
nieruchomości.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

KONWENCJA KONSULARNA

687--sporządzona w Moskwie dnia 22 maja 1992 r. między Rzecząpospolitą
Polską a Federacją Rosyjską,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

688--z dnia 9 października 1995 r. w sprawie wymiany dokumentów
ratyfikacyjnych Konwencji konsularnej między Rzecząpospolitą Polską a
Federacją Rosyjską, sporządzonej w Moskwie dnia 22 maja 1992 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

689--z dnia 28 listopada 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wprowadzenia okresowego zakazu podwyższania cen umownych energii cieplnej.

690--z dnia 28 listopada 1995 r. w sprawie wyrażenia zgody na prywatyzację
przedsiębiorstwa państwowego Śląskie Zakłady Rafineryjne "Rafineria
Czechowice" z siedzibą w Czechowicach-Dziedzicach.
691--z dnia 28 listopada 1995 r. w sprawie wyrażenia zgody na prywatyzację
przedsiębiorstwa państwowego Rafineria Nafty "Jedlicze" z siedzibą w
Jedliczu.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

692--z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania niektórych
miast oraz o miejskich strefach usług publicznych.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

693--z dnia 28 listopada 1995 r. w sprawie ustanowienia wolnego obszaru
celnego w Gdańsku
694--z dnia 5 grudnia 1995 r. w sprawie określenia wysokości odsetek
ustawowych.
695--z dnia 5 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz przedsiębiorstw
państwowych, które zostaną przekształcone w spółki w celu wniesienia ich
akcji lub udziałów do narodowych funduszy inwestycyjnych.
696--z dnia 5 grudnia 1995 r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od
niektórych towarów.
697--z dnia 5 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre gatunki mięsa przywożone z zagranicy.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW

698--z dnia 7 grudnia 1995 r. w sprawie nadania osobowości prawnej
Katolickiemu Centrum Edukacji Młodzieży "Kana" z siedzibą w Gliwicach.

UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

699--z dnia 14 listopada 1995 r. w sprawie ustalenia powszechnie
obowiązującej wykładni art. 2 ust. 1 w związku z art. 1 ust. 1 pkt 1
ustawy z dnia 2 września 1994 r. o dodatku i uprawnieniach przysługujących
żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianym w
kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach wydobywania rud uranu.

OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

700--z dnia 17 listopada 1995 r. o utracie mocy obowiązującej art. 25e,
25f, 25g i 25h ustawy o działalności gospodarczej.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

701--z dnia 29 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji
oraz o zmianie niektórych innych ustaw.
702--z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji
podatników
703--z dnia 13 października 1995 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów
i usług oraz o podatku akcyzowym.
704--z dnia 13 października 1995 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym
od osób prawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

705--z dnia 5 grudnia 1995 r. w sprawie nadania statutu Państwowemu
Urzędowi Nadzoru Ubezpieczeń

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

706--z dnia 27 listopada 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
terytorialnego zasięgu działania oraz siedzib urzędów skarbowych i izb
skarbowych
707--z dnia 7 grudnia 1995 r. w sprawie zasad reasekuracji ryzyk
ubezpieczeniowych za granicą.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

UCHWAŁA SĄDU NAJWYŻSZEGO Sygn. akt III SW 1102/95

708--z dnia 9 grudnia 1995 r. o ważności wyboru Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej dokonanego w dniu 19 listopada 1995 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

709--z dnia 5 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania
statutu Bankowi Gospodarstwa Krajowego.

ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

710--z dnia 7 grudnia 1995 r. w sprawie nadania statutu Polskiej Agencji
Prasowej.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

711--z dnia 12 grudnia 1995 r. w sprawie jednostek organizacyjnych oraz
dróg nie podlegających przejęciu przez gminy o statusie miasta.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

712--z dnia 2 listopada 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi
Spraw Wewnętrznych.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

713--z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

714--z dnia 13 grudnia 1995 r. w sprawie podatku od środków transportowych

715--z dnia 13 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów
ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I
LEŚNICTWA

716--z dnia 29 listopada 1995 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy
przy wykonywaniu prac z zakresu gospodarki leśnej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

717--z dnia 5 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
utworzenia oraz ustalenia siedzib i terytorialnego zakresu działania
prokuratur wojewódzkich i rejonowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

718--z dnia 5 grudnia 1995 r. w sprawie określenia stopni policyjnych
odpowiadających stopniom wojskowym.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

719--z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie zryczałtowanego podatku
dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz od niektórych przychodów
osiąganych przez osoby fizyczne.
720--z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi
przychodów i rozchodów
721--z dnia 14 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie karty
podatkowej.
722--z dnia 14 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych.
723--z dnia 14 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
oznaczania wyrobów znakami akcyzy.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

724--z dnia 24 listopada 1995 r. o nasiennictwie

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

725--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie utworzenia Instytutu
"Pomnika-Centrum Zdrowia Dziecka" w Warszawie.
726--z dnia 20 grudnia 1995 r. w sprawie określenia wydatków budżetowych,
których nie zrealizowane planowane kwoty nie wygasają z upływem roku
budżetowego 1995.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

727--z dnia 8 grudnia 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad działania i
trybu powoływania Rzecznika Ubezpieczonych
728--z dnia 14 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych zasad finansowania wydatków na zasiłki rodzinne i
pielęgnacyjne.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA KONSTYTUCYJNA

729--z dnia 9 listopada 1995 r. o zmianie ustawy konstytucyjnej o
wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą
Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym.

USTAWA

730--z dnia 9 listopada 1995 r. zmieniająca ustawę o zmianie Konstytucji
Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
731--z dnia 9 listopada 1995 r. o zmianie ustawy o znakach Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

732--z dnia 12 grudnia 1995 r. w sprawie warunków i trybu zajmowania oraz
zwalniania mieszkań przez osoby zajmujące kierownicze stanowiska
państwowe.
733--z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie Polskiej Scalonej Nomenklatury
Towarowej Handlu Zagranicznego (PCN).

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ

734--z dnia 30 listopada 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów na
przywóz benzyn oraz olejów napędowych i opałowych w 1996 r.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

735--z dnia 23 listopada 1995 r. w sprawie określenia wykroczeń, za które
funkcjonariusze organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej mogą nakładać
grzywny w drodze mandatu karnego, oraz zasad i sposobu wydawania
upoważnień
736--z dnia 23 listopada 1995 r. regulujące szczegółowy sposób działania
szpitala psychiatrycznego w sprawach przyjmowania oraz wypisywania ze
szpitala psychiatrycznego

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

737--z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z
zagranicy
738--z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na przywóz niektórych pojazdów samochodowych pochodzących z państw
członkowskich Unii Europejskiej
739--z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego
na przywóz niektórych towarów pochodzących z Konfederacji Szwajcarskiej,
Królestwa Norwegii, Księstwa Liechtenstein i Republiki Islandii
740--z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Słowenii
741--z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy.
742--z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary przywożone z zagranicy do eksploatacji statków
morskich.
743--z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Czeskiej, Republiki
Słowackiej i Republiki Węgier.
744--z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń
przywozu i wywozu niektórych towarów.
745--z dnia 14 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustanowienia czasowych ograniczeń obrotu towarowego z zagranicą
substancjami zubożającymi warstwę ozonową i towarami zawierającymi te
substancje.
746--z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia czasowego zakazu
wywozu gęsi żywych i jaj gęsich.
747--z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia czasowego zakazu
wywozu odpadów surowych skór lub skórek.
748--z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia czasowego zakazu
wywozu niektórych odpadów i złomu metali nieżelaznych.
749--z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia czasowego zakazu
przywozu używanych kombajnów zbożowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ

750--z dnia 15 grudnia 1995 r. w sprawie sposobu rozdysponowania
kontyngentów celnych na przywóz w 1996 r. pojazdów samochodowych
pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

751--z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre wyroby techniki medycznej przywożone z zagranicy.
752--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od
niektórych towarów.
753--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu elektronicznego.
754--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na części do montażu urządzeń telekomunikacyjnych przywożone z zagranicy.
755--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre maszyny i urządzenia technologiczne przywożone z zagranicy dla
przemysłu elektronicznego.
756--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na urządzenia i aparaturę kontrolno-pomiarową dla potrzeb ochrony
środowiska oraz na niektóre środki owadobójcze i urządzenia techniczne dla
leśnictwa, przywożone z zagranicy.
757--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre wyroby przemysłu elektronicznego oraz niektóre towary
przywożone z zagranicy dla przemysłu komputerowego.
758--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre artykuły budowlane przywożone z zagranicy.
759--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na przywóz niektórych towarów na potrzeby lotnictwa cywilnego.
760--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre surowce do produkcji środków ochrony roślin przywożone z
zagranicy.
761--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre surowce przywożone z zagranicy dla przemysłu kablowego.
762--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary przywożone z zagranicy.
763--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary przywożone z zagranicy do celów wojskowych,
policyjnych, więziennictwa i obsługi granicznej
764--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary przywożone z zagranicy do naprawy taboru kolejowego.
765--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary przywożone z zagranicy na potrzeby przemysłu
elektrotechnicznego.
766--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu łożysk tocznych.
767--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na towary przywożone z zagranicy na potrzeby przemysłu hutniczego.
768--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu motoryzacyjnego
769--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary przywożone z zagranicy dla zakładów produkujących
części samochodowe.
770--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary przywożone z zagranicy do produkcji baterii
galwanicznych.
771--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre maszyny i urządzenia inwestycyjne przywożone z zagranicy dla
przemysłu motoryzacyjnego, stanowiące wyposażenie zakładów produkujących
części samochodowe.
772--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary przywożone z zagranicy do eksploatacji metanu z
pokładów węgla kamiennego.
773--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych
na niektóre towary przywożone z zagranicy na potrzeby straży pożarnej.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

774--z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wynagrodzeń sędziów Sądu
Najwyższego oraz członków Biura Orzecznictwa.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

775--z dnia 19 października 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska i wprowadzanie w nim zmian.

776--z dnia 19 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat
za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych.
777--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie określenia wielokrotności
prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej,
stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Służby Więziennej.
778--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie zmiany granic, nazw oraz siedzib
władz gmin w niektórych województwach
779--z dnia 19 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zmiany
granic, nazw oraz siedzib niektórych gmin.
780--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie nadania niektórym miejscowościom
statusu miasta
781--z dnia 19 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wysokości i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne,
zgłaszania do ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania składek i
świadczeń z ubezpieczenia społecznego.
782--z dnia 27 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia wydatków budżetowych, których nie zrealizowane planowane kwoty
nie wygasają z upływem roku budżetowego 1994.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

783--z dnia 20 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych oraz innych przychodów i
rozchodów.
784--z dnia 21 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
podatku akcyzowego.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

785--z dnia 15 grudnia 1995 r. w sprawie wysokości opłaty od kasacji w
sprawach karnych
786--z dnia 15 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat
za czynności adwokackie w postępowaniu przed organami wymiaru
sprawiedliwości.
787--z dnia 20 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
regulaminu wykonywania tymczasowego aresztowania.
788--z dnia 20 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
regulaminu wykonywania kary pozbawienia wolności.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

789--z dnia 21 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
warunków technicznych i badań pojazdów.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ

790--z dnia 20 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu
towarów i usług, którymi obrót z zagranicą wymaga koncesji.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

791--z dnia 1 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o gospodarce finansowej
przedsiębiorstw państwowych oraz ustawy o przedsiębiorstwach państwowych.
792--z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki
Skarbu Państwa
793--z dnia 1 grudnia 1995 r. zmieniająca ustawę o zmianie Kodeksu
postępowania karnego, ustawy o ustroju sądów wojskowych, ustawy o opłatach
w sprawach karnych i ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich.
794--z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o finansowaniu gmin.

UCHWAŁA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

795--z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie przeprowadzenia referendum o
niektórych kierunkach wykorzystania majątku państwowego.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

796--z dnia 12 grudnia 1995 r. w sprawie programu badań statystycznych
statystyki publicznej na 1996 r.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

797--z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o
podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.
798--z dnia 27 grudnia 1995 r. w sprawie wykazu towarów dla celów poboru
podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego w imporcie.

Rozporządzenie Ministra Finansów

799--z dnia 28 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
opodatkowania przychodów osób duchownych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ

800--z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów na
wywóz niektórych skór surowych i wyprawionych w 1996 r.
801--z dnia 27 grudnia 1995 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu na wywóz
odpadów i złomu żeliwa i stali w 1996 r.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

KONWENCJA BAZYLEJSKA

88--sporządzona w Bazylei dnia 22 marca 1989 r. o kontroli
transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych,

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

89--z dnia 30 czerwca 1994 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą
Polską Konwencji bazylejskiej o kontroli transgranicznego przemieszczania
i usuwania odpadów niebezpiecznych, sporządzonej w Bazylei dnia 22 marca
1989 r.

UMOWA

90--między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Republiki
Portugalskiej w sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji,
sporządzona w Lizbonie dnia 11 marca 1993 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

91--z dnia 9 listopada 1994 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Republiki Portugalskiej w
sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji, sporządzonej w Lizbonie
dnia 11 marca 1993 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

92--z dnia 21 lutego 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i
trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

93--z dnia 23 lutego 1995 r. w sprawie okresowego zwolnienia z podatku od
sprzedaży akcji w publicznym obrocie.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

94--z dnia 8 lutego 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu
ustalania przeciętnej liczby zatrudnionych w celu naliczania odpisu na
zakładowy fundusz świadczeń socjalnych.
95--z dnia 14 lutego 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania
podstawy wymiaru i obliczania zasiłków z ubezpieczenia społecznego
96--Z dnia 15 lutego 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz
świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę
zastępczą.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

97--Z dnia 14 lutego 1995 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy
obsłudze i konserwacji amoniakalnych instalacji chłodniczych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

98--z dnia 13 lutego 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
organizacji i zasad pobytu nieletnich w zakładach poprawczych.
99--z dnia 13 lutego 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
organizacji i zasad pobytu nieletnich w schroniskach dla nieletnich.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

100--Z dnia 3 lutego 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

101--z dnia 22 lutego 1995 r. w sprawie ustalenia granicy redy dla portów
morskich w Świnoujściu i Szczecinie.
102--z dnia 24 lutego 1995 r. w sprawie wysokości opłaty ryczałtowej za
leki podstawowe.
103--z dnia 27 lutego 1995 r. w sprawie zatwierdzenia wysokości ceny
minimalnej interwencyjnego skupu trzody chlewnej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

104--z dnia 27 lutego 1995 r. w sprawie wysokości składki na Fundusz
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA - SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW

105--Z dnia 23 lutego 1995 r. w sprawie nadania osobowości prawnej
Świeckiemu Zakonowi Karmelitów Bosych w Wadowicach.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

106--z dnia 20 lutego 1995 r. w sprawie zryczałtowanej opłaty drogowej

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

107--z dnia 25 lutego 1995 r. w sprawie stanów zdrowia, ze względu na
które przysługuje zasiłek pielęgnacyjny dziecku w wieku do 16 lat

ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI

108--z dnia 21 listopada 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad
rozpowszechniania przez radio i telewizję audycji, które mogą zagrażać
psychicznemu, uczuciowemu lub fizycznemu rozwojowi dzieci i młodzieży

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

109--z dnia 24 lutego 1995 r. w sprawie przekazania wojewodom realizacji
niektórych zadań związanych z prowadzeniem ponadpodstawowych publicznych
szkół rolniczych i gospodarki żywnościowej
110--z dnia 27 lutego 1995 r. w sprawie szczegółowych warunków
podwyższania emerytur wojskowych
111--z dnia 28 lutego 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu
grup towarów rolnych i spożywczych objętych opłatą wyrównawczą.
112--z dnia 28 lutego 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowego zakresu działania i organizacji Urzędu do Spraw Kombatantów
i Osób Represjonowanych.
113--z dnia 28 lutego 1995 r. w sprawie nadania statutu Bankowemu
Funduszowi Gwarancyjnemu
114--z dnia 28 lutego 1995 r. w sprawie szczegółowych warunków
podwyższania emerytur funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa,
Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ

115--z dnia 10 stycznia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
obowiązkowego wymiaru godzin zajęć niektórych nauczycieli oraz zasad
zaliczania do wymiaru godzin poszczególnych zajęć w kształceniu zaocznym.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

116--z dnia 28 lutego 1995 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad
ustalania wysokości jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy
pracy rolniczej i chorób zawodowych oraz zasiłku chorobowego.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA - SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW

117--z dnia 23 lutego 1995 r. w sprawie nadania osobowości prawnej
Duszpasterstwu Młodych - Wspólnocie Dobrego Pasterza z siedzibą w
Katowicach.
118--z dnia 28 lutego 1995 r. w sprawie nadania osobowości prawnej
Katolickiemu Stowarzyszeniu Młodzieży Archidiecezji Katowickiej.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ

132--z dnia 6 marca 1995 r. w sprawie określenia rodzajów przyrządów i
pomocy naukowych, których zakup uprawnia do odliczenia poniesionych
wydatków od dochodu.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRAGOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA

133--z dnia 21 lutego 1995 r. w sprawie rodzaju i zakresu opracowań
geodezyjno-kartograficznych oraz czynności geodezyjnych obowiązujących w
budownictwie

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

134--z dnia 1 marca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych zasad zawieszania lub zmniejszania emerytury lub renty.
135--z dnia 2 marca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu
składania wykazów i wniosków o wypłatę świadczeń z Funduszu Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych, przekazywania środków z tego Funduszu oraz
dokonywania wypłat świadczeń.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ

136--z dnia 3 marca 1995 r. w sprawie zwalczania zarazy ogniowej roślin.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

137--z dnia 2 marca 1995 r. w sprawie określenia wysokości funduszu
socjalnego oraz zakresu i zasad korzystania ze świadczeń socjalnych przez
osoby uprawnione do zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy Służby
Więziennej oraz członków ich rodzin.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA BUDŻETOWA NA ROK 1995

141--z dnia 30 grudnia 1994 r.

OBWIESZCZENIE MINISTRA FINANSÓW

142--z dnia 16 marca 1995 r. w sprawie ogłoszenia tekstu ustawy budżetowej
na rok 1995 z dnia 30 grudnia 1994 r. z przeliczeniem kwot wymienionych w
ustawie na nową jednostkę pieniężną.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

147--z dnia 9 marca 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów
ustawy o podatku od spadków i darowizn.
148--z dnia 10 marca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych oraz innych przychodów i
rozchodów.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA

149--z dnia 15 marca 1995 r. w sprawie sposobu podziału oraz zasad
udzielania i sposobu rozliczania dotacji dla spółdzielni mieszkaniowych w
1995 r.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I
LEŚNICTWA

150--z dnia 9 marca 1995 r. w sprawie określenia wymagań, jakim powinna
odpowiadać prognoza skutków wpływu ustaleń miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego na środowisko przyrodnicze

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

151--z dnia 2 marca 1995 r. w sprawie określenia wysokości opłat drogowych
pobieranych od zagranicznych podmiotów gospodarczych

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

152--z dnia 3 lutego 1995 r. o zmianie ustawy o utworzeniu Komitetu Badań
Naukowych

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

153--z dnia 14 marca 1995 r. w sprawie zezwolenia KGHM "Polska Miedź" S.A.
w Lubinie na wniesienie udziałów spółek z ograniczoną odpowiedzialnością
do Spółki Inwestycyjnej Lubin S.A. w Lubinie.

OBWIESZCZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

154--z dnia 7 marca 1995 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy
o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin.

OBWIESZCZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ

155--z dnia 17 lutego 1995 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu
rozporządzenia w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat.

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

156--z dnia 14 marca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ceł na
towary przywożone z zagranicy.
157--z dnia 14 marca 1995 r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od
niektórych towarów
158--z dnia 21 marca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wynagrodzenia i świadczeń przysługujących pracownikom polskich placówek
dyplomatycznych i urzędów konsularnych.
159--z dnia 21 marca 1995 r. w sprawie zasad i trybu przejściowego
wykupienia w 1995 r. należności banków z tytułu odsetek od kredytów
mieszkaniowych oraz sposobu rozliczeń z tego tytułu

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:

USTAWA

163--z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w
państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw.
164--z dnia 3 lutego 1995 r. o ratyfikacji Porozumienia ustanawiającego
Światową Organizację Handlu (WTO).

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

165--z dnia 14 marca 1995 r. w sprawie określenia jednoosobowych spółek
Skarbu Państwa oraz przedsiębiorstw państwowych podlegających
przekształceniu w jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, których akcje
zostaną wniesione do Spółek Cukrowych.
166--z dnia 21 marca 1995 r. w sprawie nadania statutu urzędowi Komitetu
Badań Naukowych
167--z dnia 21 marca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i
trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów bankowych na skup i
przechowywanie zapasów ryb morskich.

ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW

168--z dnia 14 marca 1995 r. w sprawie przekształcenia niektórych
przedsiębiorstw w jednoosobowe spółki Skarbu Państwa.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW

169--z dnia 28 marca 1995 r. w sprawie zasad i trybu granicznej oraz
pocztowej kontroli dewizowej, a także rodzaju dokumentów wymaganych przy
wywozie lub wysyłaniu za granicę wartości dewizowych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU

170--z dnia 1 marca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia wykroczeń, za które funkcjonariusze organów Państwowej
Inspekcji Handlowej upoważnieni są do nakładania grzywien w drodze mandatu
karnego, oraz zasad i sposobu wydawania upoważnień.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

171--z dnia 16 marca 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
umundurowania strażaków Państwowej Straży Pożarnej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

172--z dnia 10 marca 1995 r. w sprawie wystawiania recept przez lekarzy
weterynarii

Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
Zbiór praw: Tom I Prawo Gospodarcze
Aktualizacja: 131
Stan prawny: 2004-05-31
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
8Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14
października 2002 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych.Dz. U. Nr 116,
poz. 1207

10Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1848
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23
października 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy -
Prawo spółdzielcze.Dz. U. Nr 99, poz. 1001

17BDz. U. z 2000 r. Nr 26, poz. 306
Ustawa z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi
podmiotami prawnymi.Dz. U. Nr 116, poz. 1207

21BDz. U. z 2001 r. Nr 125, poz. 1371
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.Dz. U. Nr 96, poz.
959
Dz. U. Nr 97, poz. 962

24Dz. U. z 2003 r. Nr 96, poz. 873
Ustawa z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o
wolontariacie.Dz. U. Nr 116, poz. 1203

25ADz. U. Nr 84, poz. 777
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 marca 2004 r. w sprawie środków
specjalnych utworzonych zgodnie z przepisami o specjalnych strefach
ekonomicznych.
30CDz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 271
Ustawa z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz
o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny.Dz.
U. Nr 96, poz. 959
Dz. U. Nr 116, poz. 1204

34Dz. U. Nr 99, poz. 1001
Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach
rynku pracy.
35Dz. U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.Dz. U. Nr 91, poz.
868
Dz. U. Nr 93, poz. 894
Dz. U. Nr 116, poz. 1205

38Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654
Obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 14 czerwca 2000 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o podatku dochodowym od osób
prawnych.Dz. U. Nr 93, poz. 894
Dz. U. Nr 93, poz. 894
Dz. U. Nr 116, poz. 1203

41Dz. U. z 1995 r. Nr 142, poz. 702
Ustawa z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji
podatników.Dz. U. Nr 93, poz. 894
Dz. U. Nr 93, poz. 894

42Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 marca
2002 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o rachunkowości.Dz.
U. Nr 96, poz. 959

53Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176
Obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 31 stycznia 2000 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych.Dz. U. Nr 93, poz. 894
Dz. U. Nr 93, poz. 894
Dz. U. Nr 99, poz. 1001
Dz. U. Nr 109, poz. 1163
Dz. U. Nr 116, poz. 1203
Dz. U. Nr 116, poz. 1205
Dz. U. Nr 116, poz. 1207
Dz. U. Nr 120, poz. 1252

55BDz. U. Nr 97, poz. 970
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie
wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.
55DDz. U. Nr 97, poz. 971
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie
zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad
wystawiania faktur, sposobu przechowywania oraz listy towarów i usług, do
których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.
55FDz. U. Nr 89, poz. 851
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie
zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom.
56BDz. U. z 2002 r. Nr 108, poz. 948
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie
kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy
rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników.Dz. U. Nr
85, poz. 798

56EDz. U. Nr 89, poz. 853
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie
informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach
towarów i wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów.
57Dz. U. Nr 89, poz. 852
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie
wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług.
57ADz. U. Nr 66, poz. 608
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie
przypadków, w których nie ma konieczności ustanawiania przedstawiciela
podatkowego.
57BDz. U. Nr 66, poz. 609
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie
przedstawiciela podatkowego.
57CDz. U. Nr 84, poz. 783
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie
określenia wzoru dokumentu potwierdzającego wywóz przez nabywcę nowego
środka transportu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium
innego państwa członkowskiego.
57DDz. U. Nr 84, poz. 784
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie
określenia wzoru informacji o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środków
transportu.
57EDz. U. Nr 84, poz. 785
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie
określenia wzoru wniosku o wydanie zaświadczenia potwierdzającego brak
obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu środka
transportu nabytego z terytorium innego państwa członkowskiego niż
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
57FDz. U. Nr 84, poz. 786
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie
określenia wzoru zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie przez podatnika
podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka
transportu lub brak obowiązku uiszczenia tego podatku z tytułu przywozu
środka transportu nabytego z terytorium innego państwa członkowskiego niż
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
58Dz. U. Nr 88, poz. 838
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie
określenia wzorów: znaku informującego podróżnych o możliwości zakupu w
punktach sprzedaży towarów, od których przysługuje zwrot podatku od
towarów i usług, imiennego dokumentu sprzedaży towarów, od których
przysługuje zwrot podatku od towarów i usług, imiennego dokumentu będącego
podstawą do dokonania zwrotu podatku podróżnym oraz stempla
potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty.
58ADz. U. Nr 76, poz. 714
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie
trybu przyjmowania przez urzędy skarbowe kaucji gwarancyjnej składanej
przez podmioty, których przedmiotem będzie dokonywanie zwrotu podatku od
towarów i usług podróżnym.
58BDz. U. Nr 84, poz. 780
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie
minimalnej łącznej wartości zakupów, przy której podróżny może żądać
zwrotu podatku od towarów i usług.
59BDz. U. Nr 74, poz. 669
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie
wzorów zgłoszeń rejestracyjnych w zakresie podatku akcyzowego.
59CDz. U. Nr 80, poz. 741
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie
wzorów deklaracji podatkowej do podatku akcyzowego.
59DDz. U. Nr 80, poz. 742
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie
oznaczania wyrobów znakami akcyzy.
60CDz. U. Nr 87, poz. 825
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie
obniżenia stawek podatku akcyzowego.Dz. U. Nr 113, poz. 1190

60DDz. U. Nr 74, poz. 668
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru
zgłoszenia o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym. wzoru deklaracji
uproszczonej oraz sposobu prowadzenia ewidencji nabywanych wyrobów
akcyzowych.
60EDz. U. Nr 74, poz. 670
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru
informacji podsumowującej o dokonanych nabyciach wewnątrzwspólnotowych i
dostawach wewnątrzwspólnotowych wyrobów akcyzowych niezharmonizowanych.
60FDz. U. Nr 89, poz. 849
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie
procedury zawieszenia poboru akcyzy i jej dokumentowania.
60GDz. U. Nr 89, poz. 848
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie
warunków dotyczących miejsc, w których będą odbierane wyroby akcyzowe
zharmonizowane, zabezpieczenia akcyzowego składanego przez
zarejestrowanego i niezarejestrowanego handlowca oraz sposobu prowadzenia
ewidencji przez zarejestrowanego handlowca.
61BDz. U. Nr 85, poz. 799
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie
szczegółowego trybu i warunków dokonywania rozliczeń podatku akcyzowego.
61CDz. U. Nr 74, poz. 672
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 8 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru
dokumentu potwierdzającego zapłatę akcyzy do samochodu osobowego w nabyciu
wewnątrzwspólnotowym.
61DDz. U. Nr 74, poz. 673
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 9 kwietnia 2004 r. w sprawie
zwrotu akcyzy w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych
niezharmonizowanych.
61EDz. U. Nr 74, poz. 674
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie
zwrotu akcyzy od wyrobów akcyzowych zharmonizowanych.
61FDz. U. Nr 74, poz. 675
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie
ilości wyrobów akcyzowych zharmonizowanych z akcyzą zapłaconą na
terytorium państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej, przywożonych
przez osoby fizyczne, które wskazują na przeznaczenie tych wyrobów do
celów handlowych.
61GDz. U. Nr 81, poz. 744
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie
dokumentacji związanej z przemieszczaniem wyrobów akcyzowych
zharmonizowanych.
63Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 31
października 2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
podatkach i opłatach lokalnych.Dz. U. Nr 92, poz. 880
Dz. U. Nr 92, poz. 884
Dz. U. Nr 92, poz. 880
Dz. U. Nr 92, poz. 884
Dz. U. Nr 96, poz. 959

64Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 959
Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności
cywilnoprawnych.Dz. U. Nr 116, poz. 1203

64ADz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 960
Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej.Dz. U. Nr 91, poz.
870
Dz. U. Nr 92, poz. 880
Dz. U. Nr 96, poz. 959
Dz. U. z 2003 r. Nr 190, poz. 1864

69Dz. U. z 2002 r. Nr 155, poz. 1287
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności
publicznoprawnych od przedsiębiorców.Dz. U. Nr 82, poz. 745

73Dz. U. z 2002 r. Nr 141, poz. 1178
Ustawa z dnia 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe.Dz. U. Nr 91, poz. 870

76Dz. U. z 2002 r. Nr 154, poz. 1273
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 września 2002 r. w sprawie
ogólnych zezwoleń dewizowych.Dz. U. Nr 73, poz. 658
Dz. U. Nr 73, poz. 658

83Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1151
Ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej.Dz. U. Nr
91, poz. 870
Dz. U. Nr 96, poz. 959

83ADz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152
Ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych,
Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli
Komunikacyjnych.Dz. U. Nr 96, poz. 959

83BDz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1154
Ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym.Dz. U. Nr
96, poz. 959

85Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1505
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 lipca
2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o przeciwdziałaniu
wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z
nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu
finansowaniu terroryzmowi.Dz. U. Nr 96, poz. 959
Dz. U. Nr 116, poz. 1203

86Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 maja
2002 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo bankowe.Dz.
U. Nr 91, poz. 870
Dz. U. Nr 91, poz. 870
Dz. U. Nr 96, poz. 959

88Dz. U. z 2000 r. Nr 119, poz. 1252
Ustawa z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych,
ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających.Dz. U. Nr 91, poz. 870
Dz. U. Nr 91, poz. 870

93Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1081
Ustawa z dnia 20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim.Dz. U. Nr 96, poz.
959

94Dz. U. z 2002 r. Nr 169, poz. 1385
Ustawa z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach
płatniczych.Dz. U. Nr 91, poz. 870
Dz. U. Nr 96, poz. 959

95Dz. U. Nr 91, poz. 871
Ustawa z dnia 2 kwietnia 2004 r. o niektórych zabezpieczeniach
finansowych.
100Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447
Obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 21 marca 2002 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo o publicznym obrocie
papierami wartościowymi.Dz. U. Nr 96, poz. 959
Dz. U. Nr 91, poz. 871
Dz. U. Nr 116, poz. 1205

140Dz. U. z 2001 r. Nr 123, poz. 1351
Ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach
płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach
nadzoru nad tymi systemami.Dz. U. Nr 96, poz. 959

200Dz. U. z 1999 r. Nr 101, poz. 1178
Ustawa z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej.Dz. U.
Nr 91, poz. 870

210Dz. U. z 2003 r. Nr 50, poz. 424
Ustawa z dnia 14 lutego 2003 r. o udostępnianiu informacji
gospodarczych.Dz. U. Nr 116, poz. 1203

220Dz. U. z 2003 r. Nr 139, poz. 1323
Ustawa z dnia 12 czerwca 2003 r. o terminach zapłaty w transakcjach
handlowych.Dz. U. Nr 96, poz. 959

240Dz. U. z 2002 r. Nr 166, poz. 1360
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności.Dz. U. Nr 92,
poz. 881
Dz. U. Nr 93, poz. 896
Dz. U. Nr 93, poz. 899
Dz. U. Nr 96, poz. 959

270Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 czerwca
2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zwalczaniu
nieuczciwej konkurencji.Dz. U. Nr 96, poz. 959

275Dz. U. z 2003 r. Nr 86, poz. 804
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 kwietnia
2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o ochronie
konkurencji i konsumentów.Dz. U. Nr 93, poz. 891
Dz. U. Nr 96, poz. 959

300Dz. U. z 2001 r. Nr 17, poz. 209
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 marca
2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego teksu ustawy o Krajowym Rejestrze
Sądowym.Dz. U. Nr 96, poz. 959

350Dz. U. z 2003 r. Nr 60, poz. 535
Ustawa z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze.Dz. U. Nr
91, poz. 870
Dz. U. Nr 91, poz. 871
Dz. U. Nr 96, poz. 959

Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Tom I, aktualizacja 131
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Tom I Prawo Gospodarcze
Aktualizacja: 132
Stan prawny: w przygotowaniu
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
8Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14
października 2002 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych.Dz. U. Nr 123,
poz. 1291

25Dz. U. z 1994 r. Nr 123, poz. 600
Ustawa z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach
ekonomicznych.Dz. U. Nr 123, poz. 1291

25Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1840
Ustawa z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych
strefach ekonomicznych i niektórych ustaw.Dz. U. Nr 123, poz. 1291

35Dz. U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.Dz. U. Nr 122, poz.
1288
Dz. U. Nr 123, poz. 1291
Dz. U. Nr 146, poz. 1546
Dz. U. Nr 162, poz. 1692
Dz. U. Nr 173, poz. 1808

37AMon. Pol. Nr 29, poz. 532
Obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 30 czerwca 2004 r. w sprawie stawki
odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych.
37AMon. Pol. Nr 33, poz. 592
Obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 28 lipca 2004 r. w sprawie stawki
za zwłokę od zaległości podatkowych.
38Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654
Obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 14 czerwca 2000 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o podatku dochodowym od osób
prawnych.Dz. U. Nr 123, poz. 1291
Dz. U. Nr 121, poz. 1262
Dz. U. Nr 146, poz. 1546
Dz. U. Nr 171, poz. 1800

41Dz. U. z 1995 r. Nr 142, poz. 702
Ustawa z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji
podatników.Dz. U. Nr 151, poz. 1593
Dz. U. Nr 173, poz. 1808

42Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 marca
2002 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o rachunkowości.Dz.
U. Nr 145, poz. 1535
Dz. U. Nr 146, poz. 1546

53Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176
Obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 31 stycznia 2000 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych.Dz. U. Nr 123, poz. 1291
Dz. U. Nr 162, poz. 1691

53EDz. U. Nr 150, poz. 1576
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie
określenia wzorów rocznego obliczenia podatku oraz zeznań podatkowych
obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.
55BDz. U. Nr 97, poz. 970
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie
wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.Dz. U.
Nr 145, poz. 1541

57Dz. U. Nr 89, poz. 852
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie
wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług.Dz. U. Nr
123, poz. 1292

59DDz. U. Nr 80, poz. 742
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie
oznaczania wyrobów znakami akcyzy.Dz. U. Nr 167, poz. 1750
Dz. U. Nr 180, poz. 1871

60BDz. U. Nr 35, poz. 312
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie
zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego, działalności jako
zarejestrowany handlowiec oraz niezarejestrowany handlowiec, a także na
wykonywanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego.Dz. U. Nr
167, poz. 1749

61ADz. U. Nr 35, poz. 314
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie
zabezpieczeń akcyzowych.Dz. U. Nr 128, poz. 1337

61BDz. U. Nr 85, poz. 799
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie
szczegółowego trybu i warunków dokonywania rozliczeń podatku
akcyzowego.Dz. U. Nr 175, poz. 1817

61GDz. U. Nr 81, poz. 744
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie
dokumentacji związanej z przemieszczaniem wyrobów akcyzowych
zharmonizowanych.Dz. U. Nr 170, poz. 1790

63Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 31
października 2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
podatkach i opłatach lokalnych.Dz. U. Nr 123, poz. 1291

64Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 959
Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności
cywilnoprawnych.Dz. U. Nr 123, poz. 1291

64ADz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 960
Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej.Dz. U. Nr 173, poz.
1808

73Dz. U. z 2002 r. Nr 141, poz. 1178
Ustawa z dnia 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe.Dz. U. Nr 173, poz. 1808

74Dz. U. z 2002 r. Nr 154, poz. 1276
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 6 września 2002 r. w sprawie
sposobu wysyłania za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków
płatniczych oraz wykazu dokumentów potwierdzających uprawnienie do
wysłania.Dz. U. Nr 127, poz. 1321

75Dz. U. z 2002 r. Nr 154, poz. 1277
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 16 września 2002 r. w sprawie
sposobu dokonywania potwierdzenia przywozu do kraju oraz wywozu za granicę
wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych oraz wykazu
dokumentów potwierdzających uprawnienie do wywozu.Dz. U. Nr 127, poz. 1322

86Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 maja
2002 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo bankowe.Dz.
U. Nr 121, poz. 1264
Dz. U. Nr 146, poz. 1546
Dz. U. Nr 173, poz. 1808

93Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1081
Ustawa z dnia 20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim.Dz. U. Nr 162, poz.
1693

100Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447
Obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 21 marca 2002 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo o publicznym obrocie
papierami wartościowymi.Dz. U. Nr 146, poz. 1546

180Dz. U. z 2000 r. Nr 114, poz. 1191
Ustawa z dnia 16 listopada 2000 r. o domach składowych oraz o zmianie
Kodeksu cywilnego, Kodeksu postępowania cywilnego i innych ustaw.Dz. U. Nr
173, poz. 1808

200Dz. U. z 1999 r. Nr 101, poz. 1178
Ustawa z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej.Dz. U.
Nr 173, poz. 1808

201Dz. U. Nr 173, poz. 1807
Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.
205Dz. U. Nr 173, poz. 1808
Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie
działalności gospodarczej.
220Dz. U. z 2003 r. Nr 139, poz. 1323
Ustawa z dnia 12 czerwca 2003 r. o terminach zapłaty w transakcjach
handlowych.Dz. U. Nr 173, poz. 1808

230Dz. U. Nr 123, poz. 1291
Ustawa z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących
pomocy publicznej.
235Dz. U. z 2002 r. Nr 41, poz. 363
Ustawa z dnia 20 marca 2002 r. o finansowym wspieraniu inwestycji.Dz. U.
Nr 123, poz. 1291
Dz. U. Nr 173, poz. 1808

237Dz. U. z 2002 r. Nr 213, poz. 1800
Ustawa z dnia 30 października 2002 r. o pomocy publicznej dla
przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu dla rynku pracy.Dz. U. Nr 123,
poz. 1291

270Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 czerwca
2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zwalczaniu
nieuczciwej konkurencji.Dz. U. Nr 162, poz. 1693
Dz. U. Nr 172, poz. 1804

300Dz. U. z 2001 r. Nr 17, poz. 209
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 marca
2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego teksu ustawy o Krajowym Rejestrze
Sądowym.Dz. U. Nr 173, poz. 1808

350Dz. U. z 2003 r. Nr 60, poz. 535
Ustawa z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze.Dz. U. Nr
121, poz. 1264
Dz. U. Nr 146, poz. 1546
Dz. U. Nr 173, poz. 1808

Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Tom I, aktualizacja 132
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Tom II Prawo Budowlane
Aktualizacja: 61
Stan prawny: 2004-06-07
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
5Dz. U. Nr 118, poz. 1233
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 28 kwietnia 2004 r. w
sprawie zakresu projektu studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego gminy.
8Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543
Obwieszczenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 25 maja 2000 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o gospodarce nieruchomościami.Dz. U.
Nr 91, poz. 870
Dz. U. Nr 92, poz. 880

8ADz. U. z 2001 r. Nr 57, poz. 603
Obwieszczenie Ministra Skarbu Państwa z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami
rolnymi Skarbu Państwa.Dz. U. Nr 69, poz. 624
Dz. U. Nr 92, poz. 880

8BDz. U. z 2003 r. Nr 178, poz. 1749
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1
października 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
scalaniu i wymianie gruntów.Dz. U. Nr 116, poz. 1206

16Dz. U. z 1996 r. Nr 54, poz. 245
Obwieszczenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 8 maja 1996 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o nabywaniu nieruchomości przez
cudzoziemców.Dz. U. Nr 49, poz. 466

16BDz. U. Nr 94, poz. 925
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 26
kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych informacji oraz rodzajów
dokumentów, jakie jest obowiązany przedstawić cudzoziemiec ubiegających
się o wydanie zezwolenia na nabycie nieruchomości.
20Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21
listopada 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo
budowlane.Dz. U. Nr 92, poz. 881
Dz. U. Nr 93, poz. 888
Dz. U. Nr 96, poz. 959

20ADz. U. Nr 19, poz. 177
Ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych.Dz. U. Nr 96,
poz. 959
Dz. U. Nr 116, poz. 1207

20A1Dz. U. Nr 71, poz. 645
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie
rodzajów dokumentów potwierdzających spełnienie warunków udziału w
postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, jakich może żądać
zamawiających od wykonawcy.
20A4Dz. U. Nr 50, poz. 479
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 marca 2004 r. w sprawie
zakresu informacji zawartych w rocznym sprawozdaniu o udzielonych
zamówieniach publicznych oraz jego wzoru.
20BDz. U. z 2000 r. Nr 114, poz. 1195
Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 26
września 2000 r. w sprawie kosztorysowych norm nakładów rzeczowych, cen
jednostkowych robót budowlanych oraz cen czynników produkcji dla potrzeb
sporządzania kosztorysu inwestorskiego.
20B1Dz. U. Nr 48, poz. 460
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2004 r. w sprawie
wzorów ogłoszeń przekazywanych Prezesowi Urzędu Zamówień Publicznych oraz
Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich.
20B2Dz. U. Nr 71, poz. 646
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie
protokołu postępowania o udzielenie zamówienia publicznego.
20CDz. U. z 1994 r. Nr 140, poz. 776
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie
stosowania preferencji krajowych przy udzielaniu zamówień publicznych.
20C1Dz. U. z 2002 r. Nr 55, poz. 475
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 kwietnia 2002 r. w sprawie
prowadzenia postępowań o zamówienia publiczne na zasadach szczególnych.
20C2Dz. U. z 2003 r. Nr 229, poz. 2281
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie sposobu
obliczania wartości zamówienia publicznego.
20EDz. U. z 2002 r. Nr 115, poz. 1002
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 lipca
2002 r. w sprawie zabezpieczenia należytego wykonania umowy o zamówienie
publiczne.
20E1Dz. U. Nr 5, poz. 28
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu i trybu przekazywania informacji cenowych z
postępowania o zamówienie publiczne na roboty budowlane oraz kopii oferty
najkorzystniejszej.
20FDz. U. z 2002 r. Nr 85, poz. 772
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14
czerwca 2002 r. w sprawie regulaminu postępowania przy rozpatrywaniu
odwołań w sprawach o udzielanie zamówień publicznych.
20F1Dz. U. z 2002 r. Nr 85, poz. 773
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14
czerwca 2002 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania
wpisu od odwołania wnoszonego w postępowaniu o udzielanie zamówienia
publicznego.
20FFDz. U. z 2002 r. Nr 188, poz. 1574
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 października 2002 r. w sprawie
konkursu na twórcze prace projektowe.
21Dz. U. Nr 92, poz. 881
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych.
21ADz. U. z 2003 r. Nr 162, poz. 1568
Ustawa z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad
zabytkami.Dz. U. Nr 96, poz. 959

22A1Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w
sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich
usytuowanie.Dz. U. Nr 109, poz. 1156

24ADz. U. z 1997 r. Nr 4, poz. 23
Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 20 grudnia
1996 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie w
dziedzinie transportu kolejowego.
24CDz. U. z 2001 r. Nr 92, poz. 1026
Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 11 lipca
2001 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie
wykonywanych z użyciem materiałów wybuchowych.
27ADz. U. z 2000 r. Nr 93, poz. 1033
Rozporządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 18
października 2000 r. w sprawie zasad i trybu udzielania i cofania zezwoleń
na prowadzenie prac konserwatorskich, archeologicznych i wykopaliskowych
oraz warunków ich prowadzenia i kwalifikacji osób uprawnionych do
wykonywania tych prac.
30CDz. U. z 2003 r. Nr 120, poz. 1128
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 23 czerwca 2003 r. w sprawie
rodzajów obiektów budowlanych, do użytkowania których można przystąpić po
przeprowadzeniu przez właściwy organ obowiązkowej kontroli.
30DDz. U. z 2003 r. Nr 120, poz. 1132
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 28 czerwca 2003 r. w sprawie
stawki opłaty stanowiącej podstawę do obliczania kary wymierzanej w wyniku
obowiązkowej kontroli.
36BDz. U. z 2001 r. Nr 71, poz. 733
Ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowych
zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego.Dz. U. Nr 116, poz. 1203

37Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1848
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23
października 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy -
Prawo spółdzielcze.Dz. U. Nr 99, poz. 1001

37ADz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 czerwca
2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o spółdzielniach
mieszkaniowych.Dz. U. Nr 63, poz. 591

41Dz. U. z 2002 r. Nr 8, poz. 68
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 9 stycznia 2002 r. w sprawie
określenia wzorów wniosków o przyznanie dotacji celowej dla gmin na
dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych oraz wzorów rozliczeń tej
dotacji.
55Dz. Urz. GUS z 2002 r. Nr 11, poz. 64
Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 30 września 2002
r. w sprawie ceny 1m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego za II
kwartał 2002 r.Dz. Urz. GUS Nr 2, poz. 14

75Dz. U. Nr 37, poz. 333
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 19 lutego 2004 r. w sprawie
wysokości opłat za czynności geodezyjne i kartograficzne oraz udzielanie
informacji, a także za wykonywanie wyrysów i wypisów z operatu
ewidencyjnego.
83Dz. U. z 2000 r. Nr 107, poz. 1139
Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 14
listopada 2000 r. w sprawie sposobu, trybu i szczegółowych warunków
nadawania uprawnień zawodowych oraz działania komisji kwalifikacyjnej do
spraw uprawnień zawodowych w dziedzinie geodezji i kartografii.
90Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 lipca
2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo
energetyczne.Dz. U. Nr 29, poz. 257
Dz. U. Nr 34, poz. 293
Dz. U. Nr 91, poz. 875
Dz. U. Nr 96, poz. 959

92Dz. U. z 2000 r. Nr 77, poz. 877
Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 24 sierpnia 2000 r. w sprawie
szczegółowych warunków przyłączenia podmiotów do sieci gazowych, obrotu
paliwami gazowymi, świadczenia usług przesyłowych, ruchu sieciowego i
eksploatacji sieci gazowych oraz standardów jakościowych obsługi
odbiorców.
93Dz. U. Nr 105, poz. 1113
Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 6
kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków przyłączenia podmiotów
do sieci gazowych, ruchu i eksploatacji tych sieci.
99Dz. U. z 1995 r. Nr 120, poz. 581
Rozporządzenie Ministra Łączności z dnia 10 października 1995 r. w sprawie
samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie telekomunikacyjnym.
107Dz. U. Nr 105, poz. 1114
Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23
kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji
taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną.
110ADz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229
Ustawa z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne.Dz. U. Nr 96, poz. 959
Dz. U. Nr 92, poz. 880
Dz. U. Nr 116, poz. 1206

124Dz. U. z 2001 r. Nr 72, poz. 747
Ustawa z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i
zbiorowym odprowadzaniu ścieków.Dz. U. Nr 96, poz. 959

130Dz. U. z 2001 r. Nr 62, poz. 627
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska.Dz. U. Nr 49,
poz. 464
Dz. U. Nr 70, poz. 631
Dz. U. Nr 121, poz. 1263
Dz. U. Nr 92, poz. 880
Dz. U. Nr 96, poz. 959

140Dz. U. Nr 121, poz. 1266
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia
2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o ochronie gruntów
rolnych i leśnych.
142Dz. U. z 2001 r. Nr 62, poz. 628
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach.Dz. U. Nr 96, poz. 959
Dz. U. Nr 116, poz. 1208

1003Dz. U. Nr 56, poz. 547
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie
regulaminu postępowania przy rozpatrywaniu odwołań.
Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Tom II, aktualizacja 61
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Tom II Prawo Budowlane
Aktualizacja: 62
Stan prawny: w przygotowaniu
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
1Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym.Dz. U. Nr 141, poz. 1492

16Dz. U. z 1996 r. Nr 54, poz. 245
Obwieszczenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 8 maja 1996 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o nabywaniu nieruchomości przez
cudzoziemców.Dz. U. Nr 146, poz. 1546

20ADz. U. Nr 19, poz. 177
Ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych.Dz. U. Nr
145, poz. 1537

20DDz. U. Nr 130, poz. 1389
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 18 maja 2004 r. w sprawie
określenia metod i podstaw sporządzania kosztorysu inwestorskiego,
obliczania planowanych kosztów prac projektowych oraz planowanych kosztów
robót budowlanych określonych w programie funkcjonalno-użytkowym.
21BDz. U. z 2001 r. Nr 110, poz. 1192
Obwieszczenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 19 września
2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego teksu ustawy o autostradach
płatnych.Dz. U. Nr 146, poz. 1546
Dz. U. Nr 173, poz. 1808

21FDz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838
Obwieszczenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 26 czerwca
2000 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o drogach
publicznych.Dz. U. Nr 173, poz. 1808

21F2Dz. U. z 1986 r. Nr 6, poz. 33
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1986 r. w sprawie
wykonania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych.Dz. U. Nr 129,
poz. 1369
Dz. U. Nr 140, poz. 1481

21F3Dz. U. Nr 129, poz. 1369
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 31 maja 2004 r. w sprawie
wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego dróg, których zarządcą
jest Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad.
21F4Dz. U. Nr 140, poz. 1481
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 1 czerwca 2004 r. w sprawie
określenia warunków udzielania zezwoleń na zajęcie pasa drogowego.
35FDz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 42
Ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów,
inżynierów budownictwa oraz urbanistów.Dz. U. Nr 141, poz. 1492

36ADz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903
Obwieszczenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 2000 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o własności lokali.Dz. U. Nr 141,
poz. 1492

37BDz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 24
Ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o zasadach zbywania mieszkań będących
własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z
udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych
mieszkań będących własnością Skarbu Państwa.Dz. U. Nr 141, poz. 1492

53Dz. U. z 2002 r. Nr 230, poz. 1922
Ustawa z dnia 5 grudnia 2002 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów
mieszkaniowych o stałej stopie procentowej.Dz. U. Nr 146, poz. 1546

61Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1070
Obwieszczenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 2000 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o niektórych formach popierania
budownictwa mieszkaniowego.Dz. U. Nr 146, poz. 1546
Dz. U. Nr 141, poz. 1492

65Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1121
Ustawa z dnia 18 grudnia 1998 r. o wspieraniu przedsięwzięć
termomodernizacyjnych.Dz. U. Nr 146, poz. 1546

67Dz. U. Nr 145, poz. 1533
Ustawa z dnia 29 kwietnia 2004 r. o finansowym wsparciu tworzenia w latach
2004-2005 lokali socjalnych, noclegowni i domów dla bezdomnych.
70Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086
Obwieszczenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 24
października 2000 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy -
Prawo geodezyjne i kartograficzne.Dz. U. Nr 141, poz. 1492

90Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 lipca
2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo
energetyczne.Dz. U. Nr 173, poz. 1808

91Dz. U. Nr 167, poz. 1751
Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 30 czerwca 2004 r. w
sprawie szczegółowych warunków przyłączenia podmiotów do sieci
ciepłowniczych oraz eksploatacji tych sieci.
124Dz. U. z 2001 r. Nr 72, poz. 747
Ustawa z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i
zbiorowym odprowadzaniu ścieków.Dz. U. Nr 173, poz. 1808

141Dz. U. z 1996 r. Nr 132, poz. 622
Ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w
gminach.Dz. U. Nr 173, poz. 1808

142ADz. U. Nr 128, poz. 1347
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie
warunków, w których uznaje się, że odpady nie są niebezpieczne.
Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Tom II, aktualizacja 62
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Tom IV Cz.1 Prawo Pracy
Aktualizacja: 82
Stan prawny: 2004-06-04
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
1Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94
Obwieszczenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1997
r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Kodeks pracy.Dz. U. Nr
99, poz. 1001
Dz. U. Nr 96, poz. 959
Dz. U. Nr 120, poz. 1252

3Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548
Obwieszczenie Marszałku Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 września
2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o działach
administracji rządowej.Dz. U. Nr 91, poz. 873
Dz. U. Nr 96, poz. 959

3ADz. U. Nr 106, poz. 1115
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 2 maja 2004 r. w sprawie utworzenia
Ministerstwa Gospodarki i Pracy oraz zniesienia Ministerstwa Gospodarki,
Pracy i Polityki Społecznej.
4Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 marca
2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu.Dz. U. Nr 64, poz. 593
Dz. U. Nr 69, poz. 624
Dz. U. Nr 96, poz. 959

4Dz. U. Nr 99, poz. 1001
Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach
rynku pracy.
4ADz. U. Nr 58, poz. 562
Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 5
kwietnia 2004 r. w sprawie programów specjalnych.
5Dz. U. z 2003 r. Nr 122, poz. 1143
Ustawa z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym.Dz. U. Nr 69,
poz. 624

5Dz. U. z 2003 r. Nr 122, poz. 1143
Ustawa z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym.Dz. U. Nr 99,
poz. 1001

11ADz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 132
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 lutego 1997
r. w sprawie szczegółowych zasad przyznawania świadczeń określonych w
ustawie o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu.Dz. U. Nr 87, poz.
835

11BDz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 131
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 lutego 1997
r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia rejestracji i ewidencji
bezrobotnych oraz innych osób poszukujących pracy.Dz. U. Nr 87, poz. 834

15CDz. U. Nr 123, poz. 1293
Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 26 maja 2004 r. w
sprawie zakresu ograniczeń w sferze wykonywania pracy przez cudzoziemców
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
17Dz. U. z 2003 r. Nr 166, poz. 1608
Ustawa z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych.Dz.
U. Nr 96, poz. 959

25Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1848
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23
października 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy -
Prawo spółdzielcze.Dz. U. Nr 99, poz. 1001

27Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844
Ustawa z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z
pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.Dz. U.
Nr 96, poz. 959

44Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 lutego
2002 r. w sprawie ogłoszenia tekstu jednolitego ustawy o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.Dz. U. z 2003 r. Nr 210, poz.
2036

58Mon. Pol. Nr 21, poz. 383
Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 12 maja 2004 r. w
sprawie przeciętnego wynagrodzenia w pierwszym kwartale 2004 r.
61Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 85
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 stycznia
2002 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o ochronie roszczeń
pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy.Dz. U. Nr 121, poz. 1264

84Dz. U. Nr 92, poz. 879
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców.
96Dz. U. z 1997 r. Nr 123, poz. 776
Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej
oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.Dz. U. Nr 99, poz. 1001
Dz. U. Nr 96, poz. 959

99ADz. U. Nr 63, poz. 586
Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 22
marca 2004 r. w sprawie zasad i trybu sprawowania kontroli przez Państwowy
Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.
100Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 22
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 grudnia 1998
r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych.Dz.
U. Nr 96, poz. 960

101IDz. U. Nr 63, poz. 587
Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25
marca 2004 r. w sprawie warsztatów terapii zajęciowej.
101LDz. U. z 2003 r. Nr 125, poz. 1161
Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12
czerwca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania przy
udzielaniu zakładom pracy chronionej pomocy finansowej ze środków
Państwowego Funduszu Rehabilitacyjnego Osób Niepełnosprawnych.Dz. U. Nr
82, poz. 756

116AMon. Pol. z 2002 r. Nr 54, poz. 740
Zarządzenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25
października 2002 r. w sprawie nadania statutu Państwowej Inspekcji
Pracy.Mon. Pol. Nr 15, poz. 233

134Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296
Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego.Dz. U.
Nr 121, poz. 1264

134Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296
Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego.Dz. U.
Nr 121, poz. 1264

144Dz. U. Nr 64, poz. 593
Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej.Dz. U. Nr 99, poz. 1001

147ADz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 2
Ustawa z dnia 14 grudnia 1995 r. o spółdzielczych kasach
oszczędnościowo-kredytowych.Dz. U. Nr 68, poz. 623

Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Tom IV Cz.1, aktualizacja
82
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Tom IV Cz.1 Prawo Pracy
Aktualizacja: 83
Stan prawny: w przygotowaniu
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
3ADz. U. Nr 134, poz. 1428
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki i Pracy.
3ADz. U. Nr 134, poz. 1432
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Polityki Społecznej.
4CDz. U. Nr 176, poz. 1826
Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 29 lipca 2004 r. w
sprawie trybu dokonywania wpłat składek na Fundusz Pracy przez obywateli
polskich zatrudnionych u pracodawców zagranicznych za granicą lub
wykonujących inną pracę zarobkową za granicą.
8Dz. U. Nr 161, poz. 1683
Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 13 lipca 2004 r. w
sprawie szczegółowych sposobu i trybu organizowania prac interwencyjnych i
robót publicznych oraz jednorazowej refundacji kosztów z tytułu opłaconych
składek na ubezpieczenie społeczne.
15BDz. U. Nr 132, poz. 1416
Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 8 czerwca 2004 r. w
sprawie wymaganych dokumentów, trybu i kryteriów rozdziału limitu
zatrudnienia pracowników polskich w celu realizacji umów o dzieło przez
polskich pracodawców w Republice Federalnej Niemiec.
101EDz. U. z 1998 r. Nr 67, poz. 439
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 22 maja 1998 r.
w sprawie szczegółowych zasad udzielania, oprocentowania, spłaty i
umarzania pożyczek dla osób niepełnosprawnych.Dz. U. Nr 174, poz. 1810

101LDz. U. z 2003 r. Nr 125, poz. 1161
Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12
czerwca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania przy
udzielaniu zakładom pracy chronionej pomocy finansowej ze środków
Państwowego Funduszu Rehabilitacyjnego Osób Niepełnosprawnych.Dz. U. Nr
175, poz. 1821

101MDz. U. z 2003 r. Nr 166, poz. 1616
Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29
sierpnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad obliczania i trybu
przekazywania gminom dotacji celowej ze środków Państwowego Funduszu
Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.Dz. U. Nr 174, poz. 1811

101NDz. U. Nr 161, poz. 1682
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 7 lipca 2004 r. w sprawie wykazu
opłat o charakterze sankcyjnym.
116Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1362
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12
października 2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
Państwowej Inspekcji Pracy.Dz. U. Nr 173, poz. 1808

134Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296
Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego.Dz. U.
Nr 172, poz. 1804

135Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1161
Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 26 września 2001 r. w
sprawie utworzenia sądów pracy i sądów ubezpieczeń społecznych.Dz. U. Nr
127, poz. 1331

147ADz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 2
Ustawa z dnia 14 grudnia 1995 r. o spółdzielczych kasach
oszczędnościowo-kredytowych.Dz. U. Nr 146, poz. 1546

152Dz. U. z 2000 r. Nr 5, poz. 54
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 stycznia 2000 r. w sprawie
udzielania odroczeń zasadniczej służby wojskowej, zwalniania żołnierzy z
tej służby przed jej odbyciem, a także postępowania oraz właściwości
organów wojskowych w tych sprawach.
1011Mon. Pol. Nr 32, poz. 572
Obwieszczenie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 14 lipca 2004
r. w sprawie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze
przedsiębiorstw, włącznie z wypłatami z zysku, w drugim kwartale 2004 r.
113Dz. U. Nr 180, poz. 1869
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 29 lipca 2004 r. zmieniające
rozporządzenie w sprawie zakresu i organizacji profilaktycznej opieki
zdrowotnej nad dziećmi i młodzieżą.
Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Tom IV Cz.1, aktualizacja
83
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Tom IV Cz.2 Prawo Ubezpieczeń Społecznych
Aktualizacja: 82
Stan prawny: 2004-06-04
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
158Dz. U. z 2001 r. Nr 60, poz. 622
Obwieszczenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 8 maja 2001 r. w
sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o świadczeniu pieniężnym i
uprawnieniach przysługujących żołnierzom zastępczej służby wojskowej
przymusowo zatrudnianym w kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach
wydobywania rud uranu.Dz. U. Nr 121, poz. 1264

200Dz. U. z 2002 r. Nr 199, poz. 1673
Ustawa z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu
wypadków przy pracy i chorób zawodowych.Dz. U. Nr 99, poz. 1001
Dz. U. Nr 121, poz. 1264

201Dz. U. z 2002 r. Nr 199, poz. 1674
Ustawa z dnia 30 października 2002 r. o zaopatrzeniu z tytułu wypadków lub
chorób zawodowych powstałych w szczególnych okolicznościach.Dz. U. Nr 121,
poz. 1264

214Dz. U. z 1999 r. Nr 60, poz. 636
Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z
ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.Dz. U. Nr 121,
poz. 1264

215CMon. Pol. Nr 23, poz. 406
Obwieszczenie Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 18 maja 2004
r. w sprawie wskaźnika waloryzacji podstawy wymiaru zasiłku chorobowego w
III kwartale 2004 r.
230Dz. U. z 2003 r. Nr 228, poz. 2255
Ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych.Dz. U. Nr
64, poz. 593
Dz. U. Nr 99, poz. 1001

232Dz. U. Nr 80, poz. 739
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie trybu
przekazywania środków finansowych na wypłaty świadczeń rodzinnych oraz
sposobu sporządzania sprawozdań rzeczowo-finansowych.
233Dz. U. Nr 89, poz. 854
Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 20
kwietnia 2004 r. w sprawie trybu przekazywania dokumentacji dotyczącej
nienależnie pobranych zasiłków rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych
oraz świadczeń rodzinnych.
240Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391
Ustawa z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym
Funduszu Zdrowia.Dz. U. Nr 64, poz. 593
Dz. U. Nr 93, poz. 892
Dz. U. Nr 93, poz. 896
Dz. U. Nr 96, poz. 959
Dz. U. Nr 99, poz. 1001
Dz. U. Nr 120, poz. 1252
Dz. U. Nr 121, poz. 1264

250Dz. U. z 1997 r. Nr 139, poz. 934
Ustawa z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy
emerytalnych.Dz. U. Nr 96, poz. 959
Dz. U. Nr 116, poz. 1207

257Dz. U. Nr 56, poz. 545
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie Funduszu
Gwarancyjnego.
258Dz. U. Nr 95, poz. 950
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie
obowiązków informacyjnych funduszy emerytalnych.
267Dz. U. Nr 86, poz. 804
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie trybu i
terminu powiadamiania Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przez otwarty
fundusz emerytalny o zawarciu umowy z członkiem oraz dokonywania wypłaty
transferowej.
270Dz. U. Nr 52, poz. 517
Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19
marca 2004 r. w sprawie zwrotu na dochody budżetu państwa środków
zgromadzonych na rachunkach członków otwartych funduszy emerytalnych.
300Dz. U. Nr 116, poz. 1207
Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych.
301Dz. U. Nr 123, poz. 1298
Rozporządzenie Ministra Polityki Społecznej z dnia 28 maja 2004 r. w
sprawie prowadzenia rejestru pracowniczych programów emerytalnych.
302Dz. U. Nr 123, poz. 1297
Rozporządzenie Ministra Polityki Społecznej z dnia 28 maja 2004 r. w
sprawie przekazywania przez pracodawcę organowi nadzoru rocznej informacji
dotyczącej realizacji prowadzonego pracowniczego programu emerytalnego.
303Dz. U. Nr 123, poz. 1299
Rozporządzenie Ministra Polityki Społecznej z dnia 28 maja 2004 r. w
sprawie określenia zakresu danych zawartych w dokumencie płatniczym
przekazywanym przez zarządzającego do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
320Dz. U. Nr 116, poz. 1205
Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o indywidualnych kontach emerytalnych.
350Dz. U. z 1997 r. Nr 106, poz. 673
Ustawa z dnia 25 czerwca 1997 r. o wykorzystaniu wpływów z prywatyzacji
części mienia Skarbu Państwa na cele związane z reformą systemu
ubezpieczeń społecznych.
400Dz. U. z 1998 r. Nr 137, poz. 887
Ustawa z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń
społecznych.Dz. U. Nr 64, poz. 593
Dz. U. Nr 99, poz. 1001
Dz. U. Nr 121, poz. 1264

402Dz. U. z 1998 r. Nr 149, poz. 982
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 4 grudnia 1998
r. w sprawie określenia wzorów zgłoszeń do ubezpieczeń społecznych i
ubezpieczenia zdrowotnego, imiennych raportów miesięcznych i imiennych
raportów miesięcznych korygujących, zgłoszeń płatnika, deklaracji
rozliczeniowych i deklaracji rozliczeniowych korygujących oraz innych
dokumentów.Dz. U. Nr 101, poz. 1039

500Dz. U. Nr 39, poz. 353
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 marca
2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o emeryturach i
rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.Dz. U. Nr 64, poz. 593
Dz. U. Nr 99, poz. 1001
Dz. U. Nr 120, poz. 1252
Dz. U. Nr 121, poz. 1264

510Mon. Pol. Nr 23, poz. 408
Komunikat Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 18 maja 2004 r. w
sprawie kwot przychodu odpowiadających 70% i 130% przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia za I kwartał 2004 r.
520Mon. Pol. Nr 23, poz. 407
Komunikat Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 18 maja 2004 r. w
sprawie kwoty zasiłku pogrzebowego.
530Mon. Pol. Nr 16, poz. 285
Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 marca 2004 r. w
sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn.
580Dz. U. z 2003 r. Nr 135, poz. 1268
Ustawa z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej.Dz. U. Nr 96, poz. 959
Dz. U. Nr 120, poz. 1252

582Mon. Pol. Nr 23, poz. 409
Komunikat Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 18 maja 2004 r. w
sprawie kwot przychodu odpowiadającej 30% przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia za I kwartał 2004 r. ogłoszonego do celów emerytalnych.
590Dz. U. Nr 120, poz. 1252
Ustawa z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych.
Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Tom IV Cz.2, aktualizacja
82
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Tom IV Cz.2 Prawo Ubezpieczeń Społecznych
Aktualizacja: 83
Stan prawny: w przygotowaniu
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
234Dz. U. Nr 127, poz. 1323
Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29
kwietnia 2004 r. w sprawie homologacji systemów informatycznych
stosowanych w urzędach administracji publicznej realizujących zadania w
zakresie świadczeń rodzinnych.
240Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391
Ustawa z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym
Funduszu Zdrowia.Dz. U. Nr 146, poz. 1546

250Dz. U. z 1997 r. Nr 139, poz. 934
Ustawa z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy
emerytalnych.Dz. U. Nr 146, poz. 1546

250Dz. U. Nr 159, poz. 1667
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 lipca
2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o organizacji i
funkcjonowaniu funduszy emerytalnych.
254Dz. U. Nr 32, poz. 276
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 lutego 2004 r. w sprawie określenia
maksymalnej części aktywów otwartego funduszu emerytalnego, jaka może
zostać ulokowana w poszczególnych kategoriach lokat, oraz dodatkowych
ograniczeń w zakresie prowadzenia działalności lokacyjnej przez fundusze
emerytalne.Dz. U. Nr 175, poz. 1814

304Dz. U. Nr 153, poz. 1611
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 25 czerwca 2004 r. w sprawie
przekazywania informacji dotyczących uczestników pracowniczych programów
emerytalnych.
321Mon. Pol. Nr 27, poz. 466
Obwieszczenie Ministra Polityki Społecznej z dnia 7 czerwca 2004 r. w
sprawie wysokości kwoty wpłat na indywidualne konto emerytalne w roku 2004
r.
322Dz. U. Nr 155, poz. 1634
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 czerwca 2004 r. w sprawie
przekazania przez instytucje finansowe oraz organy nadzoru półrocznych i
rocznych informacji o prowadzonych indywidualnych kontach emerytalnych.
323Dz. U. Nr 162, poz. 1702
Rozporządzenie Ministra Polityki Społecznej z dnia 2 lipca 2004 r. w
sprawie określenia zakresu danych zawartych w dokumencie płatniczym
przekazywanym przez instytucję finansową do Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych.
400Dz. U. z 1998 r. Nr 137, poz. 887
Ustawa z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń
społecznych.Dz. U. Nr 146, poz. 1546
Dz. U. Nr 173, poz. 1808
Dz. U. Nr 173, poz. 1808

424Mon. Pol. Nr 27, poz. 469
Komunikat Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 9 czerwca 2004 r.
w sprawie wysokości odsetek należnych z tytułu nieprzekazanych w terminie
składek do otwartego funduszu emerytalnego.
500Dz. U. Nr 39, poz. 353
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 marca
2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o emeryturach i
rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.Dz. U. Nr 144, poz. 1530

580Dz. U. z 2003 r. Nr 135, poz. 1268
Ustawa z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej.Dz. U. Nr 120, poz.
1252

591Mon. Pol. Nr 28, poz. 483
Komunikat Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 14 czerwca 2004
r. w sprawie dopuszczalnych kwot przychodu, granicznych kwot przychodu
oraz rocznej dopuszczalnej kwoty przychodu i rocznej granicznej kwoty
przychodu w okresie od dnia 1 sierpnia 2004 r. do dnia 28 lutego 2005 r.
Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Tom IV Cz.2, aktualizacja
83
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Tom V Prawo Samorządu Terytorialnego
Aktualizacja: 52
Stan prawny: 2004-07-06
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
110Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12
października 2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
samorządzie gminnym.Dz. U. Nr 102, poz. 1055
Dz. U. Nr 116, poz. 1203

130Dz. U. z 2000 r. Nr 48, poz. 550
Ustawa z dnia 12 maja 2000 r. o zasadach wspierania rozwoju
regionalnego.Dz. U. Nr 42, poz. 386
Dz. U. Nr 116, poz. 1206

131Dz. U. Nr 116, poz. 1206
Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o Narodowym Planie Rozwoju.
132Dz. U. Nr 56, poz. 542
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 marca 2004 r. w sprawie przyjęcia
Programu wsparcia na rok 2004.
150Dz. U. z 2001 r. Nr 80, poz. 872
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 czerwca
2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o administracji
rządowej w województwie.Dz. U. Nr 33, poz. 287

160Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 września
2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o samorządzie
województwa.Dz. U. Nr 102, poz. 1055
Dz. U. Nr 116, poz. 1206

170Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27
października 2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
samorządzie powiatowym.Dz. U. Nr 102, poz. 1055

268Dz. U. Nr 56, poz. 550
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 marca
2004 r. w sprawie zakresu i sposobu prowadzenia przez straże gminne
(miejskie) ewidencji etatów, wyposażenia w środki przymusu bezpośredniego
oraz wyników działań straży.
300Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547
Obwieszczenie Marszałku Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia
2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Ordynacja
wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików wojewódzkich.Dz. U. Nr 102,
poz. 1055

316Mon. Pol. z 2002 r. Nr 45, poz. 677
Uchwała Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 23 września 2002 r. w sprawie
ustalenia wzorów kart do głosowania w wyborach do rad gmin, rad powiatów i
sejmików województw, Rady miasta stołecznego Warszawy i rad dzielnic w
mieście stołecznym Warszawie oraz wójtów, burmistrzów i prezydentów
miast.Mon. Pol. Nr 26, poz. 449

332Mon. Pol. z 2003 r. Nr 20, poz. 301
Uchwała Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 17 kwietnia 2003 r. w sprawie
regulaminu Państwowej Komisji Wyborczej.Mon. Pol. Nr 12, poz. 192

340Dz. U. z 2000 r. Nr 88, poz. 985
Ustawa z dnia 15 września 2000 r. o referendum lokalnym.Dz. U. Nr 102,
poz. 1055

350Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984
Ustawa z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza
i prezydenta miasta.Dz. U. Nr 102, poz. 1055

601Dz. U. Nr 144, poz. 1518
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 czerwca 2004 r. w sprawie zakresu
zadań objętych mecenatem państwa wykonywanych przez samorządowe instytucje
filmowe i instytucje kultury oraz udzielania dotacji na te zadania.
610Dz. U. Nr 19, poz. 177
Ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych.Dz. U. Nr 96,
poz. 959
Dz. U. Nr 116, poz. 1207
Dz. U. Nr 145, poz. 1537

611Dz. U. Nr 71, poz. 645
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie
rodzajów dokumentów potwierdzających spełnienie warunków udziału w
postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, jakich może żądać
zamawiających od wykonawcy.
612Dz. U. Nr 75, poz. 703
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie
trybu wyznaczania obserwatora, wykonywania czynności obserwatora oraz
wysokości wynagrodzenia za czynności obserwatora.
615Dz. U. Nr 48, poz. 460
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2004 r. w sprawie
wzorów ogłoszeń przekazywanych Prezesowi Urzędu Zamówień Publicznych oraz
Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich.
616Dz. U. Nr 71, poz. 646
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie
protokołu postępowania o udzielenie zamówienia publicznego.
617Dz. U. Nr 40, poz. 356
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 8 marca 2004 r. w sprawie
średniego kursu złotego w stosunku do euro stanowiącego podstawę
przeliczania wartości zamówień publicznych.
620Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 31
października 2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
podatkach i opłatach lokalnych.Dz. U. Nr 92, poz. 880
Dz. U. Nr 92, poz. 880
Dz. U. Nr 92, poz. 884
Dz. U. Nr 96, poz. 959
Dz. U. Nr 123, poz. 1291

630Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 stycznia
2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o finansach
publicznych.Dz. U. Nr 93, poz. 890
Dz. U. Nr 121, poz. 1264
Dz. U. Nr 123, poz. 1291

643Dz. U. Nr 130, poz. 1396
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 23
kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków przeprowadzania konkursu
na członków kolegium regionalnej izby obrachunkowej.
690Dz. U. Nr 145, poz. 1533
Ustawa z dnia 29 kwietnia 2004 r. o finansowym wsparciu tworzenia w latach
2004-2005 lokali socjalnych, noclegowni i domów dla bezdomnych.
700Dz. U. z 2000 r. Nr 62, poz. 718
Ustawa z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i
niektórych innych aktów prawnych.Dz. U. Nr 96, poz. 959

711Dz. U. z 1996 r. Nr 132, poz. 622
Ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w
gminach.Dz. U. Nr 96, poz. 959

720Dz. U. z 2001 r. Nr 62, poz. 628
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach.Dz. U. Nr 96, poz. 959
Dz. U. Nr 116, poz. 1208

750Dz. U. z 2001 r. Nr 72, poz. 747
Ustawa z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i
zbiorowym odprowadzaniu ścieków.Dz. U. Nr 96, poz. 959

802Dz. U. z 1996 r. Nr 99, poz. 457
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca 1996 r.
w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń
związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach
sfery budżetowej działających w zakresie rolnictwa i gospodarki
żywnościowej.Dz. U. Nr 45, poz. 424

803Dz. U. z 1996 r. Nr 103, poz. 478
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 30 lipca 1996 r.
w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń
związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach
sfery budżetowej działających w zakresie kultury fizycznej i turystyki.Dz.
U. Nr 45, poz. 421

804Dz. U. z 1996 r. Nr 95, poz. 437
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca 1996 r.
w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń
związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach
sfery budżetowej działających w zakresie budownictwa i gospodarki
przestrzennej.Dz. U. Nr 45, poz. 420

805Dz. U. z 2003 r. Nr 33, poz. 264
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 lutego 2003 r. w sprawie zasad
wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych
zatrudnionych w urzędach gmin, starostwach powiatowych i urzędach
marszałkowskich.Dz. U. Nr 47, poz. 448

806Dz. U. z 2000 r. Nr 61, poz. 708
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2000 r. w sprawie zasad
wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych
zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych jednostek samorządu
terytorialnego.Dz. U. Nr 47, poz. 447

Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Tom V, aktualizacja 52
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Tom V Prawo Samorządu Terytorialnego
Aktualizacja: 53
Stan prawny: w przygotowaniu
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
711Dz. U. z 1996 r. Nr 132, poz. 622
Ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w
gminach.Dz. U. Nr 173, poz. 1808

Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Tom V, aktualizacja 53
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Tom VI Prawo Podatkowe
Aktualizacja: 82
Stan prawny: 2004-05-18
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
100Dz. U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.Dz. U. Nr 68, poz.
623
Dz. U. Nr 91, poz. 868
Dz. U. Nr 93, poz. 894

202Dz. U. Nr 97, poz. 970
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie
wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.
221Dz. U. Nr 97, poz. 971
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie
zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad
wystawiania faktur, sposobu przechowywania oraz listy towarów i usług, do
których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.
233Dz. U. z 2002 r. Nr 108, poz. 948
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie
kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy
rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników.Dz. U. Nr
85, poz. 798

236Dz. U. Nr 89, poz. 853
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie
informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach
towarów i wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów.
237Dz. U. Nr 66, poz. 608
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie
przypadków, w których nie ma konieczności ustanawiania przedstawiciela
podatkowego.
238Dz. U. Nr 66, poz. 609
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie
przedstawiciela podatkowego.
239Dz. U. Nr 89, poz. 852
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie
wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług.
243Dz. U. Nr 84, poz. 783
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie
określenia wzoru dokumentu potwierdzającego wywóz przez nabywcę nowego
środka transportu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium
innego państwa członkowskiego.
244Dz. U. Nr 84, poz. 784
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie
określenia wzoru informacji o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środków
transportu.
245Dz. U. Nr 84, poz. 785
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie
określenia wzoru wniosku o wydanie zaświadczenia potwierdzającego brak
obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu środka
transportu nabytego z terytorium innego państwa członkowskiego niż
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
246Dz. U. Nr 84, poz. 786
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie
określenia wzoru zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie przez podatnika
podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka
transportu lub brak obowiązku uiszczenia tego podatku z tytułu przywozu
środka transportu nabytego z terytorium innego państwa członkowskiego niż
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
247Dz. U. Nr 89, poz. 851
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie
zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom.
251Dz. U. Nr 88, poz. 838
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie
określenia wzorów: znaku informującego podróżnych o możliwości zakupu w
punktach sprzedaży towarów, od których przysługuje zwrot podatku od
towarów i usług, imiennego dokumentu sprzedaży towarów, od których
przysługuje zwrot podatku od towarów i usług, imiennego dokumentu będącego
podstawą do dokonania zwrotu podatku podróżnym oraz stempla
potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty.
252Dz. U. Nr 76, poz. 714
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie
trybu przyjmowania przez urzędy skarbowe kaucji gwarancyjnej składanej
przez podmioty, których przedmiotem będzie dokonywanie zwrotu podatku od
towarów i usług podróżnym.
253Dz. U. Nr 84, poz. 780
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie
minimalnej łącznej wartości zakupów, przy której podróżny może żądać
zwrotu podatku od towarów i usług.
280Dz. U. Nr 29, poz. 257
Ustawa z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym.Dz. U. Nr 68, poz.
623

281Dz. U. Nr 87, poz. 825
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie
obniżenia stawek podatku akcyzowego.
281ADz. U. Nr 97, poz. 966
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie
zwolnień od podatku akcyzowego.
282Dz. U. Nr 74, poz. 669
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie
wzorów zgłoszeń rejestracyjnych w zakresie podatku akcyzowego.
283Dz. U. Nr 74, poz. 668
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru
zgłoszenia o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym. wzoru deklaracji
uproszczonej oraz sposobu prowadzenia ewidencji nabywanych wyrobów
akcyzowych.
284Dz. U. Nr 74, poz. 670
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru
informacji podsumowującej o dokonanych nabyciach wewnątrzwspólnotowych i
dostawach wewnątrzwspólnotowych wyrobów akcyzowych niezharmonizowanych.
285ADz. U. Nr 89, poz. 849
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie
procedury zawieszenia poboru akcyzy i jej dokumentowania.
288ADz. U. Nr 89, poz. 848
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie
warunków dotyczących miejsc, w których będą odbierane wyroby akcyzowe
zharmonizowane, zabezpieczenia akcyzowego składanego przez
zarejestrowanego i niezarejestrowanego handlowca oraz sposobu prowadzenia
ewidencji przez zarejestrowanego handlowca.
289Dz. U. Nr 85, poz. 799
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie
szczegółowego trybu i warunków dokonywania rozliczeń podatku akcyzowego.
292Dz. U. Nr 70, poz. 635
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie sposobu
ustalania podstawy opodatkowania piwa.
293Dz. U. Nr 74, poz. 672
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 8 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru
dokumentu potwierdzającego zapłatę akcyzy do samochodu osobowego w nabyciu
wewnątrzwspólnotowym.
294Dz. U. Nr 74, poz. 673
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 9 kwietnia 2004 r. w sprawie
zwrotu akcyzy w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych
niezharmonizowanych.
295Dz. U. Nr 74, poz. 674
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie
zwrotu akcyzy od wyrobów akcyzowych zharmonizowanych.
296Dz. U. Nr 74, poz. 675
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie
ilości wyrobów akcyzowych zharmonizowanych z akcyzą zapłaconą na
terytorium państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej, przywożonych
przez osoby fizyczne, które wskazują na przeznaczenie tych wyrobów do
celów handlowych.
297Dz. U. Nr 80, poz. 741
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie
wzorów deklaracji podatkowej do podatku akcyzowego.
298Dz. U. Nr 81, poz. 744
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie
dokumentacji związanej z przemieszczaniem wyrobów akcyzowych
zharmonizowanych.
299Dz. U. Nr 80, poz. 742
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie
oznaczania wyrobów znakami akcyzy.
300Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654
Obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 14 czerwca 2000 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o podatku dochodowym od osób
prawnych.Dz. U. Nr 93, poz. 894

309Dz. U. z 2002 r. Nr 155, poz. 1287
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności
publicznoprawnych od przedsiębiorców.Dz. U. Nr 82, poz. 745

400Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176
Obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 31 stycznia 2000 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych.Dz. U. Nr 93, poz. 894
Dz. U. Nr 99, poz. 1001
Dz. U. Nr 109, poz. 1163

417Dz. U. Nr 82, poz. 752
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie
zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych
dochodów (przychodów).
440Dz. U. z 1995 r. Nr 142, poz. 702
Ustawa z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji
podatników.Dz. U. Nr 93, poz. 894

451Dz. U. Nr 84, poz. 777
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 marca 2004 r. w sprawie środków
specjalnych utworzonych zgodnie z przepisami o specjalnych strefach
ekonomicznych.
454Dz. U. z 1996 r. Nr 88, poz. 397
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie
ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w województwie katowickim.Dz.
U. Nr 75, poz. 688
Dz. U. Nr 95, poz. 936

455Dz. U. z 1996 r. Nr 93, poz. 421
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie
ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w województwie suwalskim.Dz.
U. Nr 75, poz. 698
Dz. U. Nr 95, poz. 941

456Dz. U. z 2001 r. Nr 84, poz. 909
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 lipca 2001 r. w sprawie połączenia
Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Tczew" i Specjalnej Strefy Ekonomicznej
"Żarnowiec" w specjalną strefę ekonomiczną pod nazwą "Pomorska Specjalna
Strefa Ekonomiczna".Dz. U. Nr 75, poz. 695

458Dz. U. z 1997 r. Nr 135, poz. 912
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 października 1997 r. w sprawie
ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Krakowie.Dz. U. Nr 75, poz.
691

459Dz. U. z 1995 r. Nr 107, poz. 526
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 września 1995 r. w sprawie
ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Mielcu.Dz. U. Nr 75, poz.
694
Dz. U. Nr 95, poz. 940

460Dz. U. z 1997 r. Nr 44, poz. 274
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie
ustanowienia legnickiej specjalnej strefy ekonomicznej.Dz. U. Nr 75, poz.
692
Dz. U. Nr 95, poz. 938

461Dz. U. z 1997 r. Nr 46, poz. 289
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie
ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej.Dz. U. Nr 75, poz.
693
Dz. U. Nr 95, poz. 939

462Dz. U. z 1997 r. Nr 135, poz. 903
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie
ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Kamiennej Górze.Dz. U. Nr
75, poz. 689

463Dz. U. z 1997 r. Nr 135, poz. 904
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie
ustanowienia "Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej".Dz.
U. Nr 75, poz. 690
Dz. U. Nr 95, poz. 937

464Dz. U. z 1997 r. Nr 135, poz. 905
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie
ustanowienia słupskiej specjalnej strefy ekonomicznej.Dz. U. Nr 75, poz.
696

465Dz. U. z 1997 r. Nr 135, poz. 907
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie
ustanowienia tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej.Dz. U. Nr 75,
poz. 699
Dz. U. Nr 95, poz. 942

466Dz. U. z 1997 r. Nr 135, poz. 909
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie
ustanowienia warmińsko-mazurskiej specjalnej strefy ekonomicznej.Dz. U. Nr
75, poz. 701
Dz. U. Nr 95, poz. 944

467Dz. U. z 1997 r. Nr 46, poz. 290
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie
ustanowienia wałbrzyskiej specjalnej strefy ekonomicznej.Dz. U. Nr 75,
poz. 700
Dz. U. Nr 95, poz. 943

468Dz. U. z 1997 r. Nr 135, poz. 906
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie
ustanowienia Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Starachowice".Dz. U. Nr 75,
poz. 697

600Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 960
Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej.Dz. U. Nr 70, poz.
632
Dz. U. Nr 91, poz. 870
Dz. U. Nr 92, poz. 880
Dz. U. Nr 96, poz. 959
Dz. U. z 2003 r. Nr 190, poz. 1864

620Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 31
października 2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
podatkach i opłatach lokalnych.Dz. U. Nr 92, poz. 880
Dz. U. Nr 92, poz. 884
Dz. U. Nr 92, poz. 880
Dz. U. Nr 92, poz. 884
Dz. U. Nr 96, poz. 959

632Mon. Pol. Nr 18, poz. 328
Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 14 kwietnia 2004
r. w sprawie wskaźnika cen towarów nieżywnościowych trwałego użytku w I
kwartale 2004 r.
700Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 marca
2002 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o rachunkowości.Dz.
U. Nr 96, poz. 959

727Dz. U. Nr 84, poz. 781
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie
stażu adaptacyjnego i testu umiejętności przeprowadzanego w celu uznania
nabytych przez obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej
kwalifikacji do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.
730Dz. U. z 2001 r. Nr 31, poz. 359
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 marca
2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o biegłych
rewidentach i ich samorządzie.Dz. U. Nr 96, poz. 959

746Dz. U. Nr 84, poz. 779
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie
testu umiejętności przeprowadzanego w celu uznania nabytych w państwach
członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu doradcy
podatkowego.
804Dz. U. Nr 106, poz. 1119
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie
ustalenia szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów.
806Dz. U. z 1999 r. Nr 72, poz. 802
Ustawa z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej.Dz. U. Nr 68, poz. 623

807Dz. U. Nr 82, poz. 751
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 kwietna 2004 r. w sprawie
wykazu i terytorialnego zasięgu działania urzędów celnych i izb celnych,
których odpowiednio naczelnicy i dyrektorzy są właściwi do wykonywania
zadań w zakresie akcyzy na terytorium kraju.
808Dz. U. Nr 65, poz. 598
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie
wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego.
812Dz. U. Nr 70, poz. 638
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie
wykazu urzędów celnych, w których naczelnicy są właściwi w sprawach znaków
akcyzy, oraz terytorialnego zasięgu ich działania.
820Dz. U. Nr 8, poz. 65
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 stycznia
2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o kontroli
skarbowej.Dz. U. Nr 91, poz. 868

830Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 930
Ustawa z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy.Dz. U. Nr 68, poz.
623
Dz. U. Nr 93, poz. 894
Dz. U. Nr 97, poz. 963

840Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 931
Ustawa z dnia 10 września 1999 r. Przepisy wprowadzające Kodeks karny
skarbowy.Dz. U. Nr 68, poz. 623

Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Tom VI, aktualizacja 82
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Tom VI Prawo Podatkowe
Aktualizacja: 83
Stan prawny: 2004-08-20
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
100Dz. U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.Dz. U. Nr 116, poz.
1205
Dz. U. Nr 122, poz. 1288
Dz. U. Nr 123, poz. 1291
Dz. U. Nr 146, poz. 1546
Dz. U. Nr 162, poz. 1692
Dz. U. Nr 173, poz. 1808

103Mon. Pol. Nr 29, poz. 532
Obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 30 czerwca 2004 r. w sprawie stawki
odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych.
103Mon. Pol. Nr 33, poz. 592
Obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 28 lipca 2004 r. w sprawie stawki
za zwłokę od zaległości podatkowych.
202Dz. U. Nr 97, poz. 970
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie
wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.Dz. U.
Nr 145, poz. 1541

239Dz. U. Nr 89, poz. 852
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie
wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług.Dz. U. Nr
123, poz. 1292

281Dz. U. Nr 87, poz. 825
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie
obniżenia stawek podatku akcyzowego.Dz. U. Nr 113, poz. 1190

286Dz. U. Nr 35, poz. 312
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie
zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego, działalności jako
zarejestrowany handlowiec oraz niezarejestrowany handlowiec, a także na
wykonywanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego.Dz. U. Nr
167, poz. 1749

288Dz. U. Nr 35, poz. 314
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie
zabezpieczeń akcyzowych.Dz. U. Nr 128, poz. 1337

289Dz. U. Nr 85, poz. 799
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie
szczegółowego trybu i warunków dokonywania rozliczeń podatku
akcyzowego.Dz. U. Nr 175, poz. 1817

298Dz. U. Nr 81, poz. 744
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie
dokumentacji związanej z przemieszczaniem wyrobów akcyzowych
zharmonizowanych.Dz. U. Nr 170, poz. 1790

299Dz. U. Nr 80, poz. 742
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie
oznaczania wyrobów znakami akcyzy.Dz. U. Nr 167, poz. 1750
Dz. U. Nr 180, poz. 1871

300Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654
Obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 14 czerwca 2000 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o podatku dochodowym od osób
prawnych.Dz. U. Nr 116, poz. 1203
Dz. U. Nr 121, poz. 1262
Dz. U. Nr 123, poz. 1291
Dz. U. Nr 146, poz. 1546
Dz. U. Nr 171, poz. 1800

311Dz. U. z 2000 r. Nr 26, poz. 319
Obwieszczenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 3 marca
2000 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o gwarancjach
wolności sumienia i wyznania.Dz. U. Nr 145, poz. 1534

314Dz. U. z 2003 r. Nr 96, poz. 873
Ustawa z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o
wolontariacie.Dz. U. Nr 116, poz. 1203

318Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 938
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim.Dz. U. Nr 116,
poz. 1205
Dz. U. Nr 121, poz. 1262

400Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176
Obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 31 stycznia 2000 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych.Dz. U. Nr 116, poz. 1203
Dz. U. Nr 116, poz. 1205
Dz. U. Nr 116, poz. 1207
Dz. U. Nr 120, poz. 1252
Dz. U. Nr 123, poz. 1291
Dz. U. Nr 162, poz. 1691

405Mon. Pol. Nr 24, poz. 428
Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 maja 2004 r. w
sprawie wskaźnika cen towarowej produkcji rolniczej w 2003 r.
429Dz. U. Nr 150, poz. 1576
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie
określenia wzorów rocznego obliczenia podatku oraz zeznań podatkowych
obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.
430Dz. U. Nr 150, poz. 1577
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie
określenia wzoru rocznego obliczenia podatku wraz z informacją o wysokości
dochodu do sporządzenia których obowiązane są organy rentowe.
440Dz. U. z 1995 r. Nr 142, poz. 702
Ustawa z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji
podatników.Dz. U. Nr 151, poz. 1593
Dz. U. Nr 173, poz. 1808

450Dz. U. z 1994 r. Nr 123, poz. 600
Ustawa z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach
ekonomicznych.Dz. U. Nr 123, poz. 1291

450Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1840
Ustawa z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych
strefach ekonomicznych i niektórych ustaw.Dz. U. Nr 123, poz. 1291

600Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 960
Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej.Dz. U. Nr 173, poz.
1808

608Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 959
Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności
cywilnoprawnych.Dz. U. Nr 116, poz. 1203
Dz. U. Nr 123, poz. 1291

620Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 31
października 2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
podatkach i opłatach lokalnych.Dz. U. Nr 123, poz. 1291

630Dz. U. Nr 142, poz. 1514
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 czerwca
2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o podatku od
spadków i darowizn.Dz. U. Nr 116, poz. 1205
Dz. U. Nr 146, poz. 1546

632Mon. Pol. Nr 31, poz. 553
Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 14 lipca 2004 r. w
sprawie wskaźnika cen towarów nieżywnościowych trwałego użytku w II
kwartale 2004 r.
700Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 marca
2002 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o rachunkowości.Dz.
U. Nr 145, poz. 1535
Dz. U. Nr 146, poz. 1546

730Dz. U. z 2001 r. Nr 31, poz. 359
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 marca
2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o biegłych
rewidentach i ich samorządzie.Dz. U. Nr 173, poz. 1808

800Dz. U. Nr 121, poz. 1267
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 maja
2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o urzędach i izbach
skarbowych.
804Dz. U. Nr 134, poz. 1427
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów.
806Dz. U. Nr 156, poz. 1641
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 lipca
2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o Służbie Celnej.
810Dz. Urz. MF z 2003 r. Nr 17, poz. 97
Obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 2003 r. w sprawie wykazu
numerów rachunków bankowych urzędów skarbowych.Dz. Urz. MF Nr 5, poz. 26

820Dz. U. Nr 8, poz. 65
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 stycznia
2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o kontroli
skarbowej.Dz. U. Nr 171, poz. 1800
Dz. U. Nr 173, poz. 1808

823Dz. U. z 2003 r. Nr 133, poz. 1239
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 2 lipca 2003 r. w sprawie
legitymacji służbowych i znaków identyfikacyjnych inspektorów kontroli
skarbowej i pracowników jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej.Dz.
U. Nr 130, poz. 1382

830Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 930
Ustawa z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy.Dz. U. Nr 173,
poz. 1808

Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Tom VI, aktualizacja 83
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Tom IX Cz.1 Prawo Oświatowe - System Oświaty
Aktualizacja: 33
Stan prawny: 2004-06-18
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
4Dz. U. Nr 134, poz. 1426
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu.
10Dz. U. Nr 49, poz. 463
Ustawa z dnia 19 lutego 2004 r. o systemie informacji oświatowej.
101Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329
Obwieszczenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 16 maja 1996 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o systemie oświaty.Dz. U. z 2000 r.
Nr 122, poz. 1320
Dz. U. Nr 69, poz. 624
Dz. U. Nr 99, poz. 1001
Dz. U. Nr 109, poz. 1161

210Dz. U. z 2000 r. Nr 6, poz. 73
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 stycznia 2000 r. w
sprawie zasad wydawania oraz wzorów świadectw, dyplomów państwowych i
innych druków szkolnych, sposobu dokonywania ich sprostowań i wydawania
duplikatów, a także zasad legalizacji dokumentów przeznaczonych do obrotu
prawnego z zagranicą oraz zasad odpłatności za wykonywanie tych
czynności.Dz. U. Nr 115, poz. 1198

246Dz. U. Nr 114, poz. 1195
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 8 maja 2004 r.
w sprawie klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego.
256Dz. U. z 2002 r. Nr 138, poz. 1164
Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 19 sierpnia 2002 r. w sprawie
podstaw programowych kształcenia w zawodach szkolnictwa artystycznego.Dz.
U. Nr 49, poz. 473

263Dz. U. Nr 82, poz. 761
Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie
organizacji roku szkolnego w publicznych szkołach i placówkach
artystycznych.
277Mon. Pol. Nr 17, poz. 292
Obwieszczenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 marca 2004 r.
w sprawie wykazu szkół i placówek o znaczeniu regionalnym, które zostały
przejęte z dniem 1 stycznia 1999 r. do prowadzenia przez samorząd
województw, według stanu na dzień 1 września 2003 r.
322Dz. U. Nr 89, poz. 845
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 23 kwietnia
2004 r. w sprawie szczegółowych zasad sprawowania nadzoru pedagogicznego,
wykazu stanowisk wymagających kwalifikacji pedagogicznych, kwalifikacji
niezbędnych do sprawowania nadzoru pedagogicznego, a także kwalifikacji
osób, którym można zlecać prowadzenie badań i opracowywanie ekspertyz.
325Dz. U. Nr 128, poz. 1339
Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie
regulaminu konkursu na stanowisko dyrektora szkoły lub placówki i tryb
pracy komisji konkursowej.
336Dz. U. z 2001 r. Nr 61, poz. 624
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 maja 2001 r. w
sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych
szkół.Dz. U. Nr 66, poz. 606

405Dz. U. z 1999 r. Nr 90, poz. 999
Ustawa z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim.Dz. U. Nr 92, poz.
878

450ADz. U. Nr 52, poz. 525
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 marca
2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o broni i amunicji.
473Dz. U. z 1999 r. Nr 60, poz. 643
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 lipca 1999 r. w
sprawie stawek oraz szczegółowych zasad, trybu udzielania i rozliczania
dotacji przedmiotowych do podręczników szkolnych i akademickich.Dz. U. Nr
66, poz. 605

530Dz. U. Nr 99, poz. 1001
Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach
rynku pracy.
Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Tom IX Cz.1, aktualizacja
33
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Tom IX Cz.1 Prawo Oświatowe - System Oświaty
Aktualizacja: 34
Stan prawny: w przygotowaniu
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
12Dz. U. z 2002 r. Nr 96, poz. 849
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie
Pełnomocnika Rządu do Spraw Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn.Dz. U. Nr
161, poz. 1680

101Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329
Obwieszczenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 16 maja 1996 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o systemie oświaty.Dz. U. Nr 145,
poz. 1532
Dz. U. Nr 162, poz. 1690
Dz. U. Nr 173, poz. 1808

220Dz. U. Nr 169, poz. 1768
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 15 lipca 2004
r. w sprawie przypadków, w których do szkoły dla dorosłych można przyjąć
osobą, która ukończyła 16 albo 15 lat.
239Dz. U. z 2002 r. Nr 46, poz. 432
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 18 kwietnia
2002 r. w sprawie organizacji roku szkolnego.Dz. U. Nr 164, poz. 1716

434Dz. U. Nr 178, poz. 1833
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 26 lipca 2004
r. w sprawie szczegółowych zasad kierowania, przyjmowania, przenoszenia,
zwalniania i pobytu nieletnich w młodzieżowym ośrodku wychowawczym oraz
młodzieżowym ośrodku socjoterapii.
440Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 lutego
2002 r. w sprawie ogłoszenia tekstu jednolitego ustawy o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.Dz. U. z 2003 r. Nr 179, poz.
1750
Dz. U. z 2003 r. Nr 210, poz. 2036

490Dz. U. z 2002 r. Nr 175, poz. 1440
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9
października 2002 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu
zbiorowego.Dz. U. z 2003 r. Nr 137, poz. 1304

541Dz. U. Nr 138, poz. 1462
Rozporządzenie Ministra Nauki i Informatyzacji z dnia 4 maja 2004 r. w
sprawie wykazu prywatnych instytucji uprawnionych do korzystania ze
zwolnienia od należności przywozowych przyrządów i aparatury naukowej.
542Dz. U. Nr 138, poz. 1463
Rozporządzenie Ministra Nauki i Informatyzacji z dnia 4 maja 2004 r. w
sprawie wykazu prywatnych instytucji uprawnionych do korzystania ze
zwolnienia od należności przywozowych zwierząt specjalnie przygotowanych
do celu laboratoryjnego oraz substancji biologicznych lub chemicznych.
Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Tom IX Cz.1, aktualizacja
34
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Tom IX Cz.2 Prawo Oświatowe - Karta Nauczyciela
Aktualizacja: 24
Stan prawny: 2004-06-18
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
600Dz. U. z 2003 r. Nr 118, poz. 1112
Obwieszczenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 29 maja 2003 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Karta Nauczyciela.Dz. U.
Nr 96, poz. 959

717Dz. U. z 2002 r. Nr 155, poz. 1288
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 10 września
2002 r. w sprawie szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli
oraz określenia szkół i wypadków, w których można zatrudnić nauczycieli
niemających wyższego wykształcenia lub ukończonego zakładu kształcenia
nauczycieli.Dz. U. Nr 122, poz. 1290

722Dz. U. z 2000 r. Nr 39, poz. 455
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 11 maja 2000 r. w
sprawie wysokości minimalnych stawek wynagrodzenia zasadniczego
nauczycieli, sposobu obliczania wysokości stawki wynagrodzenia
zasadniczego za jedną godzinę przeliczeniową, wykazu stanowisk oraz
dodatkowych zadań i zajęć uprawniających do dodatku funkcyjnego, ogólnych
warunków przyznawania dodatku motywacyjnego, wykazu trudnych i uciążliwych
warunków pracy stanowiących podstawę przyznania dodatku za warunki pracy
oraz szczególnych przypadków zaliczania okresów zatrudnienia i innych
okresów uprawniających do dodatku za wysługę lat.Dz. U. Nr 74, poz. 667

800Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94
Obwieszczenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1997
r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Kodeks pracy.Dz. U. Nr
96, poz. 959
Dz. U. Nr 99, poz. 1001
Dz. U. Nr 120, poz. 1252

801Dz. U. z 1996 r. Nr 80, poz. 375
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 3 lipca 1996 r.
w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń dla
pracowników nie będących nauczycielami, zatrudnionych w szkołach i
placówkach oświatowych prowadzonych przez organy administracji
rządowej.Dz. U. Nr 45, poz. 430

802Dz. U. z 1996 r. Nr 97, poz. 453
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca 1996 r.
w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń
związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach
państwowej sfery budżetowej.Dz. U. Nr 45, poz. 419

802ADz. U. z 2000 r. Nr 61, poz. 708
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2000 r. w sprawie zasad
wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych
zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych jednostek samorządu
terytorialnego.Dz. U. Nr 47, poz. 447

807Dz. U. z 1998 r. Nr 115, poz. 744
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 lipca 1998 r. w sprawie ustalania
okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy oraz sposobu ich
dokumentowania, a także zakresu informacji zamieszczanych w rejestrze
wypadków przy pracy.Dz. U. Nr 14, poz. 117

870Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1362
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12
października 2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
Państwowej Inspekcji Pracy.Dz. U. z 2003 r. Nr 213, poz. 2081

880Dz. U. z 2002 r. Nr 199, poz. 1673
Ustawa z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu
wypadków przy pracy i chorób zawodowych.Dz. U. Nr 99, poz. 1001
Dz. U. Nr 121, poz. 1264

931Dz. U. z 2001 r. Nr 153, poz. 1766
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2001
r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu wydawania przyrzeczeń i zezwoleń
na pracę cudzoziemców.Dz. U. Nr 27, poz. 236

940Dz. U. z 2001 r. Nr 87, poz. 954
Ustawa z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w
państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania
zawodów regulowanych.Dz. U. z 2003 r. Nr 190, poz. 1864
Dz. U. Nr 96, poz. 959

941Dz. U. Nr 76, poz. 711
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 6 kwietnia 2004
r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania
o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej
kwalifikacji do wykonywania zawodu nauczyciela.
942Dz. U. Nr 76, poz. 712
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 6 kwietnia 2004
r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania
o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej
kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych w dziedzinie kultury
fizycznej i sportu.
944Dz. U. Nr 101, poz. 1050
Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu
adaptacyjnego i testu umiejętności odbywanych w toku postępowania o
uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji
do wykonywania zawodów bibliotekarskich.
945Dz. U. Nr 101, poz. 1049
Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu
adaptacyjnego oraz testu umiejętności w toku postępowania o uznanie
nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do
wykonywania zawodu animator kultury.
Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Tom IX Cz.2, aktualizacja
24
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Tom IX Cz.2 Prawo Oświatowe - Karta Nauczyciela
Aktualizacja: 25
Stan prawny: w przygotowaniu
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
600Dz. U. z 2003 r. Nr 118, poz. 1112
Obwieszczenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 29 maja 2003 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Karta Nauczyciela.Dz. U.
Nr 179, poz. 1845

870Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1362
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12
października 2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
Państwowej Inspekcji Pracy.Dz. U. Nr 173, poz. 1808

Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Tom IX Cz.2, aktualizacja
25
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Tom IX Cz.3 Prawo Oświatowe - Wzory Umów
Aktualizacja: 9
Stan prawny: 2004-04-14
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
1042Dz. U. z 2002 r. Nr 3, poz. 28
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 19 grudnia 2001
r. w sprawie warunków i trybu udzielania zezwoleń na indywidualny program
lub tok nauki oraz organizacji indywidualnego programu lub toku nauki.
1049Dz. U. z 2003 r. Nr 189, poz. 1855
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 23 października
2003 r. w sprawie regulaminu konkursu na stanowisko dyrektora szkoły lub
placówki i trybu pracy komisji konkursowej.
1067Dz. U. Nr 11, poz. 100
Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 31 grudnia 2003 r. w sprawie trybu
udzielania i rozliczania dotacji niepublicznym szkołom artystycznym.
1069Dz. U. z 2003 r. Nr 227, poz. 2247
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 20 grudnia 2003
r. w sprawie akredytacji placówek i ośrodków prowadzących kształcenie
ustawiczne w formach pozaszkolnych.
1070Dz. U. z 2003 r. Nr 227, poz. 2247
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 20 grudnia 2003
r. w sprawie akredytacji placówek i ośrodków prowadzących kształcenie
ustawiczne w formach pozaszkolnych.
1071Dz. U. z 2003 r. Nr 227, poz. 2247
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 20 grudnia 2003
r. w sprawie akredytacji placówek i ośrodków prowadzących kształcenie
ustawiczne w formach pozaszkolnych.
1072Dz. U. z 2003 r. Nr 227, poz. 2248
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 20 grudnia 2003
r. w sprawie akredytacji placówek doskonalenia nauczycieli.
1073Dz. U. z 2003 r. Nr 227, poz. 2248
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 20 grudnia 2003
r. w sprawie akredytacji placówek doskonalenia nauczycieli.
1074Dz. U. z 2003 r. Nr 227, poz. 2248
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 20 grudnia 2003
r. w sprawie akredytacji placówek doskonalenia nauczycieli.
1107Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1066
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 2 listopada 2000 r. w
sprawie kryteriów i trybu dokonywania oceny pracy nauczyciela, trybu
postępowania odwoławczego oraz składu i sposobu powoływania zespołu
oceniającego.
Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Tom IX Cz.3 , aktualizacja
9
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Tom XIV Prawo Szkolnictwa Wyższego
Aktualizacja: 24
Stan prawny: 2004-02-20
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
104BMon. Pol. z 2003 r. Nr 28, poz. 386
Zarządzenie nr 37 Prezesa Rady Ministrów z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie
nadania statutu Ministerstwu Nauki i Informatyzacji.Mon. Pol. z 2003 r. Nr
88, poz. 913

111Mon. Pol. Nr 6, poz. 113
Zarządzenie nr 8 Prezesa Rady Ministrów z dnia 2 lutego 2004 r. w sprawie
nadania statutu Ministerstwu Edukacji Narodowej i Sportu.
140Dz. U. z 2002 r. Nr 93, poz. 820
Ustawa z dnia 7 czerwca 2002 r. o Polskiej Konfederacji Sportu.Dz. U. z
2003 r. Nr 189, poz. 1849

220Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 marca
2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o jednostkach
badawczo-rozwojowych.Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1271

227Dz. U. z 2001 r. Nr 17, poz. 209
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 marca
2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego teksu ustawy o Krajowym Rejestrze
Sądowym.Dz. U. z 2003 r. Nr 217, poz. 2125
Dz. U. z 2003 r. Nr 228, poz. 2256
Dz. U. z 2003 r. Nr 229, poz. 2276

252Dz. U. z 1999 r. Nr 90, poz. 1004
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 października 1999 r. w
sprawie stypendiów i innych kosztów kształcenia w Krajowej Szkole
Administracji Publicznej.Dz. U. z 2003 r. Nr 143, poz. 1390

253Dz. Urz. GUS z 2003 r. Nr 9, poz. 47
Obwieszczenie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 15 września
2003 r. w sprawie wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych w sierpniu
2003 r.
264Dz. U. z 2003 r. Nr 178, poz. 1741
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 3 października
2003 r. w sprawie wysokości i warunków wypłacania wynagrodzenia
promotorowi za recenzje i opinie w przewodzie doktorskim lub
habilitacyjnym, a także w postępowaniu o nadanie tytułu profesora.
265Dz. U. Nr 15, poz. 128
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 15 stycznia
2004 r. w sprawie szczegółowego trybu przeprowadzania czynności w
przewodach doktorskim i habilitacyjnym oraz w postępowaniu o nadanie
tytułu profesora.
267Dz. U. z 2003 r. Nr 220, poz. 2172
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2003 r. w sprawie
liczby członków Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów oraz warunków
i trybu ich wyboru.
271Dz. U. Nr 21, poz. 194
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 27 stycznia
2004 r. w sprawie trybu zgłaszania wniosków o przyznanie uprawnienia do
nadawania stopni doktora i doktora habilitowanego.
300Dz. U. z 1990 r. Nr 65, poz. 385
Ustawa z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym.Dz. U. z 2003 r.
Nr 213, poz. 2081

323Dz. U. z 2002 r. Nr 116, poz. 1004
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 18 kwietnia
2002 r. w sprawie określenia standardów nauczania dla poszczególnych
kierunków studiów i poziomów kształcenia.Dz. U. z 2003 r. Nr 210, poz.
2040

380Dz. Urz. MENiS z 2003 r. Nr 4, poz. 30
Komunikat Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 29 października 2003
r. w sprawie likwidacji Profesjonalnej Szkoły Biznesu - Szkoły Wyższej w
Krakowie.
395Dz. U. z 1997 r. Nr 96, poz. 590
Ustawa z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych.Dz. U. z
2003 r. Nr 213, poz. 2081

396Dz. U. z 2003 r. Nr 34, poz. 285
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 12 lutego 2003
r. w sprawie warunków, jakie powinna spełniać uczelnia zawodowa, aby
utworzyć i prowadzić kierunek lub specjalność zawodową.Dz. U. z 2003 r. Nr
211, poz. 2052

430Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 lutego
2002 r. w sprawie ogłoszenia tekstu jednolitego ustawy o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz.
844
Dz. U. z 2003 r. Nr 223, poz. 2217

433ADz. U. z 2003 r. Nr 232, poz. 2321
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie
szczegółowych warunków i trybu pokrywania kosztów związanych z utworzeniem
i działalnością studiów wojskowych w wyższych szkołach morskich.
540Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335
Obwieszczenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 maja 1996 r. w
sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zakładowym funduszu
świadczeń socjalnych.Dz. U. z 2003 r. Nr 213, poz. 2081

550Dz. U. z 2002 r. Nr 175, poz. 1440
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9
października 2002 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu
zbiorowego.Dz. U. z 2003 r. Nr 203, poz. 1966

551Dz. U. z 2002 r. Nr 179, poz. 1495
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 25 października 2002 r. w
sprawie rodzajów dokumentów poświadczających uprawnienia do korzystania z
ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego.Dz. U. z
2003 r. Nr 220, poz. 2182

560Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 marca
2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu.Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844
Dz. U. z 2003 r. Nr 203, poz. 1966
Dz. U. z 2003 r. Nr 210, poz. 2037
Dz. U. z 2003 r. Nr 223, poz. 2217
Dz. U. z 2003 r. Nr 228, poz. 2255

570Dz. U. z 1999 r. Nr 110, poz. 1255
Ustawa z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej
sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw.Dz. U. z 2003 r. Nr 199,
poz. 1939
Dz. U. z 2003 r. Nr 228, poz. 2256

575Dz. U. z 2003 r. Nr 230, poz. 2291
Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 16
grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania urlopu
wychowawczego.Dz. U. z 1996 r. Nr 60, poz. 277

578Mon. Pol. Nr 1, poz. 19
Obwieszczenie Ministra Nauki z dnia 29 grudnia 2003 r. w sprawie wykazu
jednostek organizacyjnych uprawnionych do przeprowadzania doświadczeń i
testów na zwierzętach.
591Dz. U. z 2003 r. Nr 191, poz. 1870
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 15 października
2003 r. w sprawie Państwowej Komisji Poświadczania Znajomości Języka
Polskiego jako Obcego i państwowych komisji egzaminacyjnych.
592Dz. U. z 2003 r. Nr 191, poz. 1871
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 15 października
2003 r. w sprawie egzaminów z języka polskiego jako obcego.
Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Tom XIV, aktualizacja 24
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Tom XIV Prawo Szkolnictwa Wyższego
Aktualizacja: 25
Stan prawny: w przygotowaniu
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
102Dz. U. z 2001 r. Nr 146, poz. 1642
Rozporządzenie Przewodniczącego Komitetu Badań Naukowych z dnia 30
listopada 2001 r. w sprawie kryteriów i trybu przyznawania i rozliczania
środków finansowych ustalanych w budżecie państwa na naukę.Dz. U. Nr 66,
poz. 615

103Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 122
Rozporządzenie Przewodniczącego Komitetu Badań Naukowych z dnia 30
stycznia 2001 r. w sprawie wysokości wynagrodzenia członków zespołów
Komitetu Badań Naukowych, członków zespołów opiniodawczo-doradczych i
sekcji specjalistycznych oraz recenzentów i ekspertów powoływanych przez
organy Komitetu Badań Naukowych.Dz. U. Nr 110, poz. 1171

104Dz. U. Nr 134, poz. 1431
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Nauki i Informatyzacji.
105Dz. U. Nr 134, poz. 1426
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu.
180Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 56
Ustawa z dnia 14 grudnia 1995 r. o urzędzie Ministra Obrony Narodowej.Dz.
U. z 2002 r. Nr 156, poz. 1301
Dz. U. z 2002 r. Nr 210, poz. 2036

203Dz. U. z 1997 r. Nr 128, poz. 838
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 13 października
1997 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników placówek naukowych,
pomocniczych placówek naukowych i innych jednostek organizacyjnych
Polskiej Akademii Nauk.Dz. U. Nr 45, poz. 428

266Dz. U. Nr 135, poz. 1442
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 31 maja 2004 r. w sprawie
sposobu i zakresu obsługi prac Centralnej Komisji do Spraw Stopni i
Tytułów, wysokości wynagrodzenia jej członków oraz warunków zwrotu kosztów
podróży jej członkom i recenzentom.
300Dz. U. z 1990 r. Nr 65, poz. 385
Ustawa z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym.Dz. U. Nr 96,
poz. 959
Dz. U. Nr 116, poz. 1206
Dz. U. Nr 152, poz. 1598
Dz. U. Nr 179, poz. 1845

316Dz. U. Nr 34, poz. 297
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 30 stycznia
2004 r. w sprawie określenia wzoru zaświadczenia jednostki prowadzącej
studia o przyjęciu cudzoziemca na studia.
371Dz. U. Nr 43, poz. 392
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 25 lutego 2004
r. w sprawie określenia maksymalnej wysokości opłaty wnoszonej przez osobę
ubiegającą się o przyjęcie na studia w roku akademickim 2004/2005.
375DDz. U. Nr 47, poz. 445
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 lutego 2004 r. w sprawie sposobu i
trybu podziału dotacji dla państwowych uczelni medycznych i państwowych
uczelni prowadzących działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk
medycznych na dofinansowanie kosztów świadczeń zdrowotnych wykonywanych w
ramach szkolenia studentów.
375EDz. U. Nr 110, poz. 1170
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 11 maja 2004 r. w sprawie
szczegółowych warunków prowadzenia studiów zawodowych na kierunku
pielęgniarstwo lub położnictwo przeznaczonych dla pielęgniarek i położnych
posiadających świadectwo dojrzałości i będących absolwentami liceów
medycznych oraz medycznych szkół zawodowych kształcących w zawodzie
pielęgniarki i położnej.
395Dz. U. z 1997 r. Nr 96, poz. 590
Ustawa z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych.Dz. U. Nr
96, poz. 959
Dz. U. Nr 116, poz. 1206
Dz. U. Nr 152, poz. 1598
Dz. U. Nr 179, poz. 1845

399Dz. U. Nr 43, poz. 391
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 25 lutego 2004
r. w sprawie określenia maksymalnej wysokości opłaty wnoszonej przez osobę
ubiegającą się o przyjęcie na studia w państwowej uczelni zawodowej w roku
akademickim 2004/2005.
400Dz. U. z 1992 r. Nr 10, poz. 40
Obwieszczenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 17 grudnia 1991 r. w
sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy z dnia 31 marca 1965 r. o
wyższym szkolnictwie wojskowym.Dz. U. z 2003 r. Nr 179, poz. 1750
Dz. U. z 2002 r. Nr 210, poz. 2036

401Dz. U. z 2003 r. Nr 56, poz. 496
Ustawa z dnia 27 lutego 2003 r. o utworzeniu Akademii Obrony Narodowej.Dz.
U. Nr 152, poz. 1598

402Dz. U. z 2003 r. Nr 60, poz. 533
Ustawa z dnia 27 lutego 2003 r. o utworzeniu Akademii Marynarki Wojennej
im. Bohaterów Westerplatte.Dz. U. Nr 152, poz. 1598

403Dz. U. z 2003 r. Nr 60, poz. 534
Ustawa z dnia 27 lutego 2003 r. o utworzeniu Wojskowej Akademii
Technicznej im. Jarosława Dąbrowskiego.Dz. U. Nr 152, poz. 1598

430Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 lutego
2002 r. w sprawie ogłoszenia tekstu jednolitego ustawy o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.Dz. U. z 2002 r. Nr 210, poz.
2036

432Dz. U. Nr 150, poz. 1584
Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 17 czerwca 2004 r. w
sprawie mianowania na stopnie wojskowe.
500Dz. U. z 2000 r. Nr 26, poz. 319
Obwieszczenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 3 marca
2000 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o gwarancjach
wolności sumienia i wyznania.Dz. U. Nr 145, poz. 1534

521Mon. Pol. Nr 18, poz. 322
Obwieszczenie Ministra Kultury z dnia 13 kwietnia 2004 r. w sprawie
ogłoszenia decyzji Ministra Kultury o udzieleniu i o cofnięciu zezwoleń na
podjęcie działalności organizacji zbiorowego zarządzania prawami
autorskimi lub prawami pokrewnymi.
523Dz. U. z 1999 r. Nr 60, poz. 643
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 lipca 1999 r. w
sprawie stawek oraz szczegółowych zasad, trybu udzielania i rozliczania
dotacji przedmiotowych do podręczników szkolnych i akademickich.Dz. U. Nr
66, poz. 605

550Dz. U. z 2002 r. Nr 175, poz. 1440
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9
października 2002 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu
zbiorowego.Dz. U. z 2003 r. Nr 137, poz. 1304

560Dz. U. Nr 99, poz. 1001
Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach
rynku pracy.
570Dz. U. z 1999 r. Nr 110, poz. 1255
Ustawa z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej
sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw.Dz. U. z 2003 r. Nr 179,
poz. 1750

573Dz. U. Nr 138, poz. 1462
Rozporządzenie Ministra Nauki i Informatyzacji z dnia 4 maja 2004 r. w
sprawie wykazu prywatnych instytucji uprawnionych do korzystania ze
zwolnienia od należności przywozowych przyrządów i aparatury naukowej.
573ADz. U. Nr 138, poz. 1463
Rozporządzenie Ministra Nauki i Informatyzacji z dnia 4 maja 2004 r. w
sprawie wykazu prywatnych instytucji uprawnionych do korzystania ze
zwolnienia od należności przywozowych zwierząt specjalnie przygotowanych
do celu laboratoryjnego oraz substancji biologicznych lub chemicznych.
578Mon. Pol. Nr 26, poz. 450
Obwieszczenie Ministra Nauki i Informatyzacji z dnia 26 maja 2004 r. w
sprawie wykazu jednostek organizacyjnych uprawnionych do przeprowadzania
doświadczeń i testów na zwierzętach.
581Dz. U. z 1998 r. Nr 108, poz. 685
Ustawa z dnia 17 lipca 1998 r. o pożyczkach i kredytach studenckich.Dz. U.
Nr 146, poz. 1546
Dz. U. Nr 152, poz. 1598

590Dz. U. z 1999 r. Nr 90, poz. 999
Ustawa z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim.Dz. U. Nr 92, poz.
878

Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Tom XIV, aktualizacja 25
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Tom XVI Prawo Ochrony Zdrowia - Cz.1
Aktualizacja: 24
Stan prawny: 2004-07-15
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
100Dz. U. Nr 134, poz. 1439
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia.
106ADz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548
Obwieszczenie Marszałku Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 września
2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o działach
administracji rządowej.Dz. U. Nr 91, poz. 873

110Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391
Ustawa z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym
Funduszu Zdrowia.Dz. U. Nr 93, poz. 892
Dz. U. Nr 93, poz. 896
Dz. U. Nr 146, poz. 1546

116Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12
października 2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
samorządzie gminnym.Dz. U. Nr 102, poz. 1055
Dz. U. Nr 116, poz. 1203

119Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 września
2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o samorządzie
województwa.Dz. U. Nr 102, poz. 1055
Dz. U. Nr 116, poz. 1206

120ADz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27
października 2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
samorządzie powiatowym.Dz. U. Nr 102, poz. 1055

201Dz. U. z 1971 r. Nr 12, poz. 114
Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń.Dz. U. Nr 11, poz. 95

211Dz. U. z 2001 r. Nr 17, poz. 209
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 marca
2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego teksu ustawy o Krajowym Rejestrze
Sądowym.Dz. U. Nr 96, poz. 959

223ADz. Urz. MZ z 2001 r. Nr 5, poz. 34
Zarządzenie Ministra Zdrowia z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie określenia
zasad zakupu lub przyjęcia darowizny aparatury i sprzętu medycznego oraz w
sprawie zbycia, wydzierżawienia lub wynajęcia majątku trwałego publicznego
zakładu opieki zdrowotnej utworzonego przez Ministra Zdrowia.Dz. Urz. MZ
Nr 4, poz. 40

223EDz. U. Nr 143, poz. 1515
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 maja 2004 r. w sprawie warunków i
sposobu przygotowania oraz wykorzystywania publicznej i niepublicznej
służby zdrowia na potrzeby obronne państwa oraz właściwości organów w tych
sprawach.
300Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 lutego
2002 r. w sprawie ogłoszenia tekstu jednolitego ustawy o zawodzie
lekarza.Dz. U. Nr 92, poz. 882
Dz. U. Nr 92, poz. 885

300LMon. Pol. Nr 21, poz. 375
Obwieszczenie Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wykazu
specjalności lekarskich uzyskiwanych w państwach członkowskich Unii
Europejskiej, które odpowiadają specjalnościom uzyskiwanym w
Rzeczypospolitej Polskiej.
300ŁMon. Pol. Nr 21, poz. 376
Obwieszczenie Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wykazu
dyplomów, świadectw i innych dokumentów poświadczających formalne
kwalifikacje do wykonywania zawodu lekarza lub lekarza dentysty przez
obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej.
300MMon. Pol. Nr 21, poz. 377
Obwieszczenie Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wykazu
dyplomów, świadectw i innych dokumentów poświadczających formalne
kwalifikacje w zakresie specjalizacji medycznych lekarza i lekarza
dentysty będącego obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
301Dz. U. z 2003 r. Nr 85, poz. 785
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 10 maja 2003 r. w sprawie recept
lekarskich.Dz. U. Nr 104, poz. 1103

305ADz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 maja
2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o ochronie
zwierząt.Dz. U. Nr 92, poz. 880
Dz. U. Nr 96, poz. 959

306Dz. U. z 1989 r. Nr 30, poz. 158
Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. o izbach lekarskich.Dz. U. Nr 92, poz. 885

312Dz. U. z 2003 r. Nr 9, poz. 108
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 stycznia
2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o izbach
aptekarskich.Dz. U. Nr 92, poz. 885

315AMon. Pol. Nr 21, poz. 378
Obwieszczenie Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wykazu
dyplomów, świadectw i innych dokumentów wydanych w państwach członkowskich
Unii Europejskiej potwierdzających posiadanie formalnych kwalifikacji do
wykonywania w Rzeczypospolitej Polskiej zawodu farmaceuty przez obywateli
tych państw.
317Dz. U. Nr 136, poz. 1458
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie wzoru
dokumentu "Prawo wykonywania zawodu farmaceuty".
320Dz. U. z 2001 r. Nr 57, poz. 602
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 maja
2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zawodach
pielęgniarki i położnej.Dz. U. Nr 92, poz. 885
Dz. U. z 2001 r. Nr 16, poz. 169

320Dz. U. z 2003 r. Nr 109, poz. 1029
Ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o zmianie ustawy o zawodach pielęgniarki i
położnej oraz ustawy zmieniającej ustawę o zawodach pielęgniarki i
położnej.Dz. U. Nr 92, poz. 885

323Dz. U. Nr 104, poz. 1102
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie
szczegółowego zakresu znajomości języka polskiego, koniecznego do
wykonywania zawodu pielęgniarki, położnej przez obywateli państw
członkowskich Unii Europejskiej.
328Dz. U. z 1991 r. Nr 41, poz. 178
Ustawa z dnia 19 kwietnia 1991 r. o samorządzie pielęgniarek i
położnych.Dz. U. Nr 92, poz. 885
Dz. U. Nr 92, poz. 885

333Dz. U. Nr 144, poz. 1529
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 czerwca
2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o diagnostyce
laboratoryjnej.
333Dz. U. z 2003 r. Nr 171, poz. 1663
Ustawa z dnia 28 sierpnia 2003 r. o zmianie ustawy o diagnostyce
laboratoryjnej oraz o zmianie innych ustaw.Dz. U. Nr 96, poz. 959

333BDz. U. Nr 126, poz. 1319
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie
specjalizacji i uzyskiwania tytułu specjalisty przez diagnostów
laboratoryjnych.
333CDz. U. Nr 142, poz. 1513
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie trybu
powoływania i organizacji oraz orzekania komisji orzekającej w przedmiocie
niezdolności diagnosty laboratoryjnego do wykonywania czynności
diagnostyki laboratoryjnej lub ograniczenia w wykonywaniu tych czynności.
334ADz. U. Nr 136, poz. 1459
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 26 maja 2004 r. w sprawie wzoru
dokumentu "Prawo wykonywania zawodu felczera".
345ADz. U. Nr 114, poz. 1195
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 8 maja 2004 r.
w sprawie klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego.
347Dz. U. z 1999 r. Nr 52, poz. 543
Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 8 czerwca 1999
r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników publicznych zakładów opieki
zdrowotnej.Dz. U. Nr 117, poz. 1227

358Dz. U. Nr 7, poz. 59
Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23
grudnia 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji i
magazynowaniu gazów, napełnianiu zbiorników gazami oraz używaniu i
magazynowaniu karbidu.
363Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18
Ustawa z dnia 29 listopada 2000 r. Prawo atomowe.Dz. U. Nr 96, poz. 959

364ADz. U. z 2002 r. Nr 220, poz. 1851
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2002 r. w sprawie
dokumentów wymaganych przy składaniu wniosku o wydanie zezwolenia na
wykonywanie działalności związanej z narażeniem na działanie
promieniowania jonizującego albo przy zgłoszeniu wykonywania tej
działalności.Dz. U. Nr 98, poz. 981

368Dz. U. z 2002 r. Nr 137, poz. 1153
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 sierpnia 2002 r. w sprawie
przypadków, w których działalność związana z narażeniem na promieniowanie
jonizujące nie podlega obowiązkowi uzyskania zezwolenia albo zgłoszenia,
oraz przypadków, w których może być wykonywana na podstawie zgłoszenia.Dz.
U. Nr 98, poz. 980

395Dz. U. z 2001 r. Nr 87, poz. 954
Ustawa z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w
państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania
zawodów regulowanych.Dz. U. z 2003 r. Nr 190, poz. 1864
Dz. U. Nr 96, poz. 959

396Dz. U. Nr 97, poz. 977
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu
adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych
w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania
medycznych zawodów regulowanych.
397Dz. U. Nr 128, poz. 1346
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie
stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie
nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do
wykonywania zawodów w dziedzinie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony
radiologicznej.
Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Tom XVI, aktualizacja 24
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Tom XVI Prawo Ochrony Zdrowia - Cz.1
Aktualizacja: 25
Stan prawny: w przygotowaniu
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
223FDz. U. Nr 169, poz. 1780
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 29 czerwca 2004 r. w sprawie wykazu
szpitali i innych jednostek służby zdrowia oraz medycznych instytutów
badawczych uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od należności
przywozowych.
256Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 687
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 10 maja 2002 r. w sprawie
szpitalnego oddziału ratunkowego.Dz. U. Nr 161, poz. 1686

320Dz. U. z 2001 r. Nr 57, poz. 602
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 maja
2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zawodach
pielęgniarki i położnej.Dz. U. Nr 173, poz. 1808

334BDz. U. Nr 160, poz. 1675
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie
zakresu znajomości języka polskiego koniecznego do wykonywania zawodu
felczera oraz trybu przeprowadzania i składania egzaminu z języka
polskiego.
363Dz. U. Nr 161, poz. 1689
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 czerwca
2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo atomowe.
Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Tom XVI, aktualizacja 25
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Tom XVI Prawo Ochrony Zdrowia - Cz.2
Aktualizacja: 22
Stan prawny: 2004-05-27
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
400Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391
Ustawa z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym
Funduszu Zdrowia.Dz. U. Nr 19, poz. 177
Dz. U. Nr 64, poz. 593
Dz. U. Nr 93, poz. 892
Dz. U. Nr 93, poz. 896
Dz. U. Nr 96, poz. 959
Dz. U. Nr 99, poz. 1001

402BDz. U. z 2003 r. Nr 63, poz. 589
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 9 kwietnia 2003 r. w sprawie
ogólnych warunków udzielania świadczeń zdrowotnych oraz trybu wyboru przez
ubezpieczonego lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarki i
położnej podstawowej opieki zdrowotnej.Dz. U. Nr 21, poz. 199

406Dz. U. Nr 31, poz. 274
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 17 lutego 2004 r. w sprawie sposobu
i trybu finansowania z budżetu państwa świadczeń zdrowotnych udzielanych
osobom nieposiadającym uprawnień z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego.
412Dz. U. z 2003 r. Nr 85, poz. 785
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 10 maja 2003 r. w sprawie recept
lekarskich.Dz. U. Nr 104, poz. 1103

417Dz. U. Nr 108, poz. 1154
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 1 maja 2004 r. w sprawie wzoru
ogłoszenia i wyniku rozstrzygnięcia postępowania w sprawie zawarcia umowy
o udzielanie świadczeń zdrowotnych.
427Dz. U. z 1998 r. Nr 137, poz. 887
Ustawa z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń
społecznych.Dz. U. z 2003 r. Nr 190, poz. 1864
Dz. U. z 2003 r. Nr 228, poz. 2255
Dz. U. Nr 19, poz. 177
Dz. U. Nr 64, poz. 593
Dz. U. Nr 99, poz. 1001

428Dz. U. z 1998 r. Nr 161, poz. 1106
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998
r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na
ubezpieczenia emerytalne i rentowe.Dz. U. z 2001 r. Nr 95, poz. 1043
Dz. U. z 2001 r. Nr 138, poz. 1558
Dz. U. Nr 14, poz. 124

432Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25
Obwieszczenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 7
listopada 1997 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
ubezpieczeniu społecznym rolników.Dz. U. z 2003 r. Nr 229, poz. 2273
Dz. U. Nr 91, poz. 873

441Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 lutego
2002 r. w sprawie ogłoszenia tekstu jednolitego ustawy o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.Dz. U. z 2003 r. Nr 210, poz.
2036

449Dz. U. z 2003 r. Nr 179, poz. 1750
Ustawa z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych.
455Dz. U. z 2003 r. Nr 83, poz. 760
Ustawa z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych
przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze
służbą wojskową.Dz. U. z 2003 r. Nr 179, poz. 1750

462Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 87
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 stycznia
2002 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zaopatrzeniu
inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin.Dz. U. z 2003 r. Nr 210,
poz. 2036

471BDz. U. z 2003 r. Nr 88, poz. 809
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 2003 r. w sprawie
oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego.Dz. U. Nr 87, poz. 818

492Dz. U. z 2003 r. Nr 160, poz. 1552
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 sierpnia 2003 r. w sprawie
zasad orzekania o inwalidztwie funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego i Agencji Wywiadu, emerytów i rencistów Urzędu Ochrony
Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu.Dz. U. Nr
87, poz. 817

550Dz. U. Nr 99, poz. 1001
Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach
rynku pracy.
555Dz. U. Nr 64, poz. 593
Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej.
565Dz. U. z 2003 r. Nr 128, poz. 1175
Ustawa z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach.Dz. U. Nr 96, poz. 959

565ADz. U. z 2003 r. Nr 128, poz. 1176
Ustawa z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.Dz. U. Nr 96, poz. 959

600Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94
Obwieszczenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1997
r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Kodeks pracy.Dz. U. Nr
96, poz. 959

615Dz. U. z 2002 r. Nr 199, poz. 1673
Ustawa z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu
wypadków przy pracy i chorób zawodowych.Dz. U. Nr 99, poz. 1001

630Dz. U. z 1991 r. Nr 61, poz. 258
Ustawa z dnia 23 maja 1991 r. o pracy na morskich statkach handlowych.Dz.
U. Nr 96, poz. 959

636Dz. U. z 1999 r. Nr 49, poz. 483
Ustawa z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej.Dz. U. Nr 33, poz. 287

653Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329
Obwieszczenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 16 maja 1996 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o systemie oświaty.Dz. U. Nr 99, poz.
1001

666Dz. U. z 1992 r. Nr 10, poz. 40
Obwieszczenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 17 grudnia 1991 r. w
sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy z dnia 31 marca 1965 r. o
wyższym szkolnictwie wojskowym.Dz. U. z 2003 r. Nr 179, poz. 1750

680Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 marca
2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo o ruchu
drogowym.Dz. U. Nr 92, poz. 884

683Dz. U. z 2003 r. Nr 116, poz. 1104
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 11 czerwca 2003 r. w sprawie wykazu
środków działających podobnie do alkoholu oraz warunków i sposobu
przeprowadzania badań na ich obecność w organizmie.Dz. U. Nr 52, poz. 524

687Dz. U. z 2001 r. Nr 81, poz. 889
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 lipca
2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o kulturze
fizycznej.Dz. U. Nr 96, poz. 659

697Dz. U. z 1997 r. Nr 123, poz. 776
Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej
oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.Dz. U. Nr 96, poz. 659
Dz. U. Nr 99, poz. 1001

705Dz. U. z 2003 r. Nr 228, poz. 2255
Ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych.Dz. U. Nr
35, poz. 305
Dz. U. Nr 64, poz. 593

717Dz. U. z 2002 r. Nr 187, poz. 1567
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25
października 2002 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych.Dz. U. z
2003 r. Nr 208, poz. 2018

719Dz. U. z 1997 r. Nr 114, poz. 740
Ustawa z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia.Dz. U. Nr 96,
poz. 659

743Dz. U. z 2001 r. Nr 55, poz. 578
Obwieszczenie Ministra Gospodarki z dnia 21 marca 2001 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o usługach turystycznych.Dz. U. Nr
62, poz. 576
Dz. U. Nr 96, poz. 659

747Dz. U. Nr 52, poz. 525
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 marca
2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o broni i
amunicji.Dz. U. Nr 96, poz. 659

Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Tom XVI, aktualizacja 22
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Tom XVI Prawo Ochrony Zdrowia - Cz.2
Aktualizacja: 23
Stan prawny: w przygotowaniu
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
400Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391
Ustawa z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym
Funduszu Zdrowia.Dz. U. Nr 120, poz. 1252
Dz. U. Nr 121, poz. 1264
Dz. U. Nr 146, poz. 1546

408Dz. U. Nr 120, poz. 1261
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 1 maja 2004 r. w sprawie trybu
składania i rozpatrywania oraz wzoru wniosku o leczenie lub badania
diagnostyczne poza granicami kraju.
409Dz. U. Nr 120, poz. 1260
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 1 maja 2004 r. w sprawie sposobu
wydawania i określenia wzoru poświadczenia.
443Dz. U. Nr 151, poz. 1594
Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 25 czerwca 2004 r. w
sprawie utworzenia wojskowych komisji lekarskich oraz określenia ich
siedzib, zasięgu działania i właściwości.
444Dz. U. Nr 151, poz. 1595
Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 25 czerwca 2004 r. w
sprawie orzekania o zdolności do czynnej służby wojskowej oraz trybu
postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach.
445Dz. U. Nr 144, poz. 1520
Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 7 czerwca 2004 r. w
sprawie udzielania zamówień na badania diagnostyczne i konsultacje
specjalistyczne.
450Dz. U. Nr 133, poz. 1422
Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 maja 2004 r. w sprawie
orzekania o zdolności do zawodowej służby wojskowej oraz właściwości i
trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach.
452Dz. U. Nr 148, poz. 1557
Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 16 czerwca 2004 r. w
sprawie badań lekarskich żołnierzy zawodowych skierowanych do służby poza
granicami państwa oraz powracających do kraju po zakończeniu tej służby.
640Dz. U. Nr 125, poz. 1317
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 maja
2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o służbie medycyny
pracy.
Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Tom XVI, aktualizacja 23
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Tom XVI Prawo Ochrony Zdrowia - Cz.3
Aktualizacja: 23
Stan prawny: 2004-06-30
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
800Dz. U. Nr 53, poz. 533
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 marca
2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo
farmaceutyczne.Dz. U. Nr 69, poz. 625
Dz. U. Nr 91, poz. 877
Dz. U. Nr 92, poz. 882
Dz. U. Nr 93, poz. 896

800BDz. U. z 2001 r. Nr 126, poz. 1382
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo
farmaceutyczne, ustawę o wyrobach medycznych oraz ustawę o Urzędzie
Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych.Dz. U. Nr 92, poz. 882
Dz. U. Nr 93, poz. 896

800DDz. U. Nr 104, poz. 1106
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie
szczegółowego trybu postępowania dotyczącego procedury wzajemnego uznania.
800EDz. U. Nr 104, poz. 1107
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie
zgłaszania niespodziewanego ciężkiego niepożądanego działania produktu
leczniczego.
800FDz. U. Nr 104, poz. 1108
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie
sposobu prowadzenie badań klinicznych z udziałem małoletnich.
800GDz. U. Nr 101, poz. 1034
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie
obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej badacza i sponsora.
855Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391
Ustawa z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym
Funduszu Zdrowia.Dz. U. Nr 93, poz. 892
Dz. U. Nr 93, poz. 896

857Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 855
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 24 kwietnia 2003 r. w spawie wykazu
leków, które mogą być traktowane jako surowce farmaceutyczne, wysokości
opłaty ryczałtowej za leki podstawowe i recepturowe, ilości leku
recepturowego, którego dotyczy opłata ryczałtowa, oraz sposobu obliczania
kosztu sporządzania leku recepturowego.Dz. U. Nr 43, poz. 409

863Dz. U. z 2003 r. Nr 85, poz. 788
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 10 maja 2003 r. w sprawie sposobu
przedstawiania przez apteki Narodowemu Funduszowi Zdrowia zbiorczych
zestawień zrealizowanych recept podlegających refundacji oraz wzoru
zbiorczego zestawienia recept podlegających refundacji.Dz. U. Nr 104, poz.
1109

864Dz. U. z 2003 r. Nr 98, poz. 903
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 23 maja 2003 r. w sprawie zakresu
niezbędnych informacji gromadzonych i przekazywanych przez apteki
Narodowemu Funduszowi Zdrowia i ministrowi właściwemu do spraw zdrowia.Dz.
U. Nr 104, poz. 1110

865Dz. U. z 2001 r. Nr 97, poz. 1050
Ustawa z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach.Dz. U. Nr 96, poz. 959

871ADz. U. z 2003 r. Nr 85, poz. 785
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 10 maja 2003 r. w sprawie recept
lekarskich.Dz. U. Nr 104, poz. 1103

880Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 197
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 stycznia
2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o rezerwach
państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw.Dz. U. Nr 42, poz. 386

881Dz. U. z 2001 r. Nr 126, poz. 1379
Ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. o Urzędzie Rejestracji Produktów
Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych.Dz. U. Nr 93, poz.
896

882BDz. Urz. MZ Nr 3, poz. 25
Obwieszczenie Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów
Medycznych i Produktów Biobójczych z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie
ogłoszenia Urzędowego Wykazu Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
883Dz. U. Nr 93, poz. 896
Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych.
883ADz. U. Nr 119, poz. 1250
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie
szczegółowych wymagań jakie powinny spełniać jednostki ubiegające się o
autoryzację celem notyfikacji w obszarze wyrobów medycznych.
883BDz. U. Nr 120, poz. 1258
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru
wniosku o wydanie pozwolenia na rozpoczęcie badania klinicznego wyrobu
medycznego, sprawozdania końcowego z wykonania tego badania oraz wzoru
oświadczenia o zgodności wyrobu medycznego przeznaczonego do badania
klinicznego z wymaganiami w zakresie bezpieczeństwa.
884Dz. U. Nr 104, poz. 1111
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru
oznakowania wyrobów medycznych znakiem CE.
885Dz. U. Nr 125, poz. 1316
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie
sposobu zgłaszania incydentów medycznych oraz dalszego postępowania po ich
zgłoszeniu.
886Dz. U. Nr 100, poz. 1027
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie
klasyfikacji wyrobów medycznych do różnego przeznaczenia.
887Dz. U. Nr 100, poz. 1028
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie
wzorów formularzy zgłoszeniowych do Rejestru wyrobów medycznych i
podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzanie do obrotu i do używania
oraz sposobu przekazywania danych objętych formularzami zgłoszeniowymi.
887ADz. U. Nr 100, poz. 1029
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie
wysokości opłat rejestrowych do Rejestru wyrobów medycznych i podmiotów
odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do obrotu i do używania oraz za
zmianę danych zawartych w Rejestrze.
888Dz. U. Nr 93, poz. 893
Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach stosowanych w medycynie
weterynaryjnej.
889ADz. U. Nr 124, poz. 1307
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru
znaku zgodności oraz wzoru deklaracji o spełnieniu wymagań dla sprzętu
elektromedycznego wykorzystywanego w medycynie weterynaryjnej.
889BDz. U. Nr 118, poz. 1243
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie
wymagań technicznych i wymagań związanych z bezpieczeństwem stosowania dla
instrumentów i sprzętu weterynaryjnego.
889CDz. U. Nr 122, poz. 1285
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie grup
według rodzaju przeznaczenia dla sprzętu elektromedycznego
wykorzystywanego w medycynie weterynaryjnej.
889DDz. U. Nr 122, poz. 1286
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie
wysokości opłat rejestrowych.
889EDz. U. Nr 131, poz. 1415
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru
formularza zgłoszeniowego do Rejestru wyrobów stosowanych w medycynie
weterynaryjnej i podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do obrotu
i do używania.
892Dz. U. Nr 84, poz. 794
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie trybu
przeprowadzania kontroli w niektórych jednostkach publicznej służby krwi.
900Dz. U. z 2001 r. Nr 126, poz. 1384
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych i zakażeniach.Dz.
U. Nr 96, poz. 959

902Dz. U. z 2002 r. Nr 237, poz. 2018
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wykazu
obowiązkowych szczepień ochronnych oraz zasad przeprowadzania i
dokumentacji szczepień.Dz. U. Nr 51, poz. 513

909Dz. Urz. MZ Nr 2, poz. 24
Komunikat Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia 15 marca 2004 r. w
sprawie zasad przeprowadzania szczepień ochronnych przeciw chorobom
zakaźnym w 2004 roku.
1100Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231
Obwieszczenie Ministra Zdrowia z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o wychowaniu w trzeźwości i
przeciwdziałaniu alkoholizmowi.Dz. U. Nr 29, poz. 257
Dz. U. Nr 99, poz. 1001

1101Dz. U. z 1983 r. Nr 25, poz. 120
Rozporządzenie Ministra Komunikacji z dnia 7 maja 1983 r. w sprawie zasad
i warunków sprzedaży, podawania i spożywania napojów alkoholowych w
pociągach i samolotach komunikacji międzynarodowej oraz w międzynarodowych
portach lotniczych.Dz. U. Nr 51, poz. 503

1131Dz. U. z 1999 r. Nr 77, poz. 873
Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 6 września 1999
r. w sprawie leczenia substytucyjnego.Dz. U. Nr 128, poz. 1349

Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Tom XVI, aktualizacja 23
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Tom XVI Prawo Ochrony Zdrowia - Cz.3
Aktualizacja: 24
Stan prawny: w przygotowaniu
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
800Dz. U. Nr 53, poz. 533
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 marca
2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo
farmaceutyczne.Dz. U. Nr 173, poz. 1808

816Dz. U. Nr 165, poz. 1734
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 lipca 2004 r. w sprawie wzoru
wniosku o wydanie pozwolenia na import równoległy produktu leczniczego
oraz szczegółowego wykazu danych i dokumentów objętych wnioskiem o zmianę
tego pozwolenia.
887Dz. U. Nr 100, poz. 1028
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie
wzorów formularzy zgłoszeniowych do Rejestru wyrobów medycznych i
podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzanie do obrotu i do używania
oraz sposobu przekazywania danych objętych formularzami zgłoszeniowymi.Dz.
U. Nr 179, poz. 1853

889FDz. U. Nr 161, poz. 1687
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 lipca 2004 r. w sprawie wymagań
technicznych i wymagań związanych z bezpieczeństwem dla sprzętu
elektromedycznego stosowanego w medycynie weterynaryjnej.
889GDz. U. Nr 162, poz. 1705
Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 28 czerwca 2004 r.
w sprawie wysokości opłat za wydanie opinii o wyrobie, opinii o
przedłużeniu ważności wpisu do Rejestru, dokonanie zmian w opinii o
wyrobie stosowanym w medycynie weterynaryjnej oraz za przeprowadzenie
badań.
894Dz. U. Nr 159, poz. 1666
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 9 lipca 2004 r. w sprawie
określenia wysokości opłat za krew i jej składniki.
900Dz. U. z 2001 r. Nr 126, poz. 1384
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych i zakażeniach.Dz.
U. Nr 173, poz. 1808

1012Dz. U. Nr 179, poz. 1854
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 10 sierpnia 2004 r. w sprawie
wykazu zakładów psychiatrycznych i zakładów leczenia odwykowego
przeznaczonych do wykonywania środków zabezpieczających oraz składu, trybu
powoływania i zadań komisji psychiatrycznej do spraw środków
zabezpieczających.
1100Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231
Obwieszczenie Ministra Zdrowia z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o wychowaniu w trzeźwości i
przeciwdziałaniu alkoholizmowi.Dz. U. Nr 152, poz. 1597

Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Tom XVI, aktualizacja 24
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Tom XVII Prawo Ochrony Środowiska
Aktualizacja: 31
Stan prawny: 2004-06-25
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
110Dz. U. z 2001 r. Nr 62, poz. 627
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska.Dz. U. Nr 49,
poz. 464
Dz. U. Nr 70, poz. 631
Dz. U. Nr 91, poz. 875
Dz. U. Nr 92, poz. 880
Dz. U. Nr 96, poz. 959
Dz. U. Nr 121, poz. 1263

120Dz. U. z 1998 r. Nr 66, poz. 436
Rozporządzenie Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa z dnia 13 maja 1998 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu
w środowisku.
145Dz. U. Nr 70, poz. 631
Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu
(EMAS).
146Dz. U. Nr 94, poz. 930
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie
wzoru wniosku o wpis podmiotu do rejestru weryfikatorów środowiskowych
oraz wzorów dokumentów, formy, częstotliwości i terminów przekazywania
informacji z rejestru wojewódzkiego do rejestru krajowego.
147Dz. U. Nr 94, poz. 931
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie
zakresu danych, które zawiera rejestr wojewódzki, oraz wzoru wniosku o
rejestrację organizacji w rejestrze wojewódzkim.
148Dz. U. Nr 94, poz. 932
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie
współczynników różnicujących wysokość opłaty rejestracyjnej w krajowym
systemie ekozarządzania i audytu (EMAS).
160Dz. U. Nr 121, poz. 1263
Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o substancjach zubożających warstwę
ozonową.
161Dz. U. z 2002 r. Nr 66, poz. 602
Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 25 kwietnia 2002 r. w sprawie
określenia wzorów dokumentów wymaganych przy przywozie z zagranicy
substancji kontrolowanych pochodzących z odzysku.
162Dz. U. z 2002 r. Nr 66, poz. 603
Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 25 kwietnia 2002 r. w sprawie
listy technologii (procesów chemicznych), w których substancje
kontrolowane mogą być stosowane jako czynniki ułatwiające niektóre procesy
chemiczne.
163Dz. U. z 2002 r. Nr 70, poz. 649
Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 10 maja 2002 r. w sprawie
ustalenia dozwolonych ilości tetrachlorku węgla produkowanego w celu
eksportu, listy technologii, w których substancja ta może być używana,
oraz wzoru dokumentu służącego do ewidencjonowania produkcji tetrachlorku
węgla i sposobu wykorzystania.
164Dz. U. z 2002 r. Nr 71, poz. 658
Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 22 maja 2002 r. w sprawie
wymagań dotyczących wyposażenia technicznego oraz minimalnych
kwalifikacji, jakie muszą spełniać przedsiębiorcy prowadzący działalność,
w której wykorzystywane są substancje kontrolowane.
165Dz. U. z 2002 r. Nr 71, poz. 659
Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 28 maja 2002 r. w sprawie
określenia szczegółowej listy towarów zawierających substancje
kontrolowane podlegających zakazowi przywozu z państw niebędących stronami
Protokołu Montrealskiego.
166Dz. U. z 2002 r. Nr 78, poz. 709
Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 28 maja 2002 r. w sprawie
określenie wzorów formularzy ewidencji substancji kontrolowanych.
167Mon. Pol. z 2002 r. Nr 22, poz. 395
Obwieszczenie Ministra Gospodarki z dnia 28 maja 2002 r. w sprawie
szczegółowego wykazu kodów taryfy celnej dla substancji kontrolowanych i
zawierających je mieszanin.
168Mon. Pol. z 2002 r. Nr 22, poz. 396
Obwieszczenie Ministra Gospodarki z dnia 28 maja 2002 r. w sprawie wykazu
prac uznawanych za prace laboratoryjne i analityczne, w których mogą być
stosowane poszczególne substancje kontrolowane, oraz wymagań dotyczących
wprowadzania do obrotu krajowego substancji kontrolowanych używanych do
celów laboratoryjnych i analitycznych.
169Mon. Pol. z 2002 r. Nr 22, poz. 397
Obwieszczenie Ministra Gospodarki z dnia 28 maja 2002 r. w sprawie listy
dozwolonych technologii niszczenia substancji kontrolowanych oraz warunków
stosowania tych technologii.
169ADz. U. z 2002 r. Nr 94, poz. 837
Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 10 czerwca 2002 r. w sprawie
oznakowania pojemników zawierających substancje kontrolowane oraz
produktów i urządzeń, w skład których takie substancje wchodzą.
169BDz. U. z 2002 r. Nr 100, poz. 914
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 26
czerwca 2002 r. w sprawie listy obszarów zagrożonych pożarem lub wybuchem,
w których zastosowanie substancji kontrolowanych należy uznać za
zastosowanie krytyczne.
169CDz. U. z 2002 r. Nr 134, poz. 1129
Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 2 sierpnia 2002 r. w sprawie
szczegółowych warunków i trybu wydawania pozwoleń oraz wzorów wniosków o
wydawanie pozwolenia na produkcję lub obrót z zagranicą substancją
kontrolowaną.
169DDz. U. z 2002 r. Nr 205, poz. 1733
Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 25 listopada 2002 r. w sprawie
ograniczeń w obrocie krajowym substancjami kontrolowanymi wyprodukowanymi
lub przywiezionymi z zagranicy oraz ich wykorzystywaniu w działalności
gospodarczej.
191Dz. U. Nr 103, poz. 1089
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 30 kwietnia 2004 r. w
sprawie zakazów lotów dla statków powietrznych niespełniających wymogów
ochrony środowiska w zakresie ochrony przed hałasem.
200Dz. U. Nr 92, poz. 880
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody.
220Dz. U. Nr 121, poz. 1266
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia
2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o ochronie gruntów
rolnych i leśnych.
230Dz. U. z 2000 r. Nr 56, poz. 679
Obwieszczenie Ministra Środowiska z dnia 27 czerwca 2000 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o lasach.Dz. U. Nr 92, poz. 880
Dz. U. Nr 93, poz. 894
Dz. U. z 2003 r. Nr 229, poz. 2273
Dz. U. Nr 141, poz. 1492

240Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 maja
2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o ochronie
zwierząt.Dz. U. Nr 92, poz. 880
Dz. U. Nr 96, poz. 959

250Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 372
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 marca
2002 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo
łowieckie.Dz. U. Nr 92, poz. 880

251Dz. U. z 2001 r. Nr 43, poz. 488
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 10 kwietnia 2001 r. w sprawie
ustalenia listy gatunków zwierząt łownych oraz określenia okresów polowań
na te zwierzęta.Dz. U. Nr 76, poz. 729

270Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 750
Obwieszczenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 26
kwietnia 1999 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
rybactwie śródlądowym.Dz. U. Nr 92, poz. 880

282Dz. U. z 2003 r. Nr 230, poz. 2306
Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 grudnia 2003 r.
w sprawie określenie organizmów morskich objętych ogólną kwotą połowową w
2004 r. oraz sposobu i warunków podziału tej kwoty.Dz. U. Nr 74, poz. 685

291Dz. U. z 1999 r. Nr 47, poz. 476
Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 5 maja
1999 r. w sprawie określenia odległości i warunków dopuszczających
usytuowanie drzew lub krzewów, elementów ochrony akustycznej, wykonywanie
robót ziemnych, budynków lub budowli w sąsiedztwie linii kolejowych oraz
sposobu urządzania i utrzymywania zasłon odśnieżnych i pasów
przeciwpożarowych.
300Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229
Ustawa z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne.Dz. U. Nr 92, poz. 880
Dz. U. Nr 96, poz. 959
Dz. U. Nr 116, poz. 1206

330Dz. U. Nr 126, poz. 1318
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie
zakresu i trybu opracowania planów gospodarowania wodami na obszarach
dorzeczy oraz warunków korzystania z wód regionu wodnego.
350Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1502
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 czerwca
2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o obszarach
morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej.Dz. U. Nr 93,
poz. 895

370Dz. U. z 1995 r. Nr 47, poz. 243
Ustawa z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez
statki.Dz. U. Nr 93, poz. 895
Dz. U. Nr 96, poz. 959

400Dz. U. z 2001 r. Nr 62, poz. 628
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach.Dz. U. Nr 96, poz. 959
Dz. U. Nr 116, poz. 1208

410Dz. U. Nr 128, poz. 1347
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie
warunków, w których uznaje się, że odpady nie są niebezpieczne.
431Dz. U. z 2002 r. Nr 56, poz. 512
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 5 marca 2002 r. w sprawie listy
odpadów innych niż niebezpieczne, których przywóz z zagranicy nie wymaga
zezwolenia Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.
432Dz. U. Nr 23, poz. 205
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 4 lutego 2004 r. w sprawie
rodzajów odpadów niebezpiecznych dopuszczonych do przywozu z zagranicy.
433Dz. U. z 2002 r. Nr 15, poz. 147
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 lutego 2002 r. w sprawie
wprowadzenia obowiązku uzyskiwania zezwoleń na wywóz do określonych państw
odpadów innych niż niebezpieczne.
434Dz. U. z 2002 r. Nr 56, poz. 513
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 8 maja 2002 r. w sprawie wniosku
o wydanie zezwolenia na przewóz lub na wywóz odpadów niebezpiecznych za
granicę.
436Dz. U. z 2002 r. Nr 60, poz. 548
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 13 maja
2002 r. w sprawie wykazu przejść granicznych, którymi może być realizowany
międzynarodowy obrót odpadami.Dz. U. Nr 122, poz. 1283

445Dz. U. z 2002 r. Nr 166, poz. 1361
Ustawa z dnia 12 września 2002 r. o portowych urządzeniach do odbioru
odpadów oraz pozostałości ładunkowych ze statków.Dz. U. Nr 96, poz. 959

450Dz. U. z 1996 r. Nr 132, poz. 622
Ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w
gminach.Dz. U. Nr 96, poz. 959
Dz. U. z 2003 r. Nr 7, poz. 78

460Dz. U. z 2001 r. Nr 63, poz. 638
Ustawa z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych.Dz.
U. Nr 96, poz. 959

467Dz. U. Nr 94, poz. 927
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie
określenia wzorów oznakowania opakowań.
470Dz. U. z 2001 r. Nr 63, poz. 639
Ustawa z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie
gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie
depozytowej.Dz. U. Nr 96, poz. 959
Dz. U. Nr 121, poz. 1263

500Dz. U. z 1994 r. Nr 27, poz. 96
Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze.Dz. U. Nr 96,
poz. 959

600Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18
Ustawa z dnia 29 listopada 2000 r. Prawo atomowe.
600Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18
Ustawa z dnia 29 listopada 2000 r. Prawo atomowe.Dz. U. Nr 70, poz. 632
Dz. U. Nr 96, poz. 959

600ADz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18
Ustawa z dnia 29 listopada 2000 r. Prawo atomowe.
603Dz. U. z 2002 r. Nr 137, poz. 1153
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 sierpnia 2002 r. w sprawie
przypadków, w których działalność związana z narażeniem na promieniowanie
jonizujące nie podlega obowiązkowi uzyskania zezwolenia albo zgłoszenia,
oraz przypadków, w których może być wykonywana na podstawie zgłoszenia.Dz.
U. Nr 98, poz. 980

613Dz. U. Nr 98, poz. 984
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie
warunków przywozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wywozu z
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz tranzytu przez to terytorium
materiałów jądrowych, źródeł promieniotwórczych i urządzeń zawierających
takie źródła.
614Dz. U. Nr 98, poz. 986
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie
udzielania zgody na przywóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wywóz
z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i tranzyt przez to terytorium
wypalonego paliwa jądrowego.
709Dz. U. Nr 118, poz. 1233
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 28 kwietnia 2004 r. w
sprawie zakresu projektu studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego gminy.
710Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21
listopada 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo
budowlane.Dz. U. Nr 92, poz. 881
Dz. U. Nr 93, poz. 888
Dz. U. Nr 96, poz. 959

711Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w
sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich
usytuowanie.
711Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w
sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich
usytuowanie.Dz. U. Nr 109, poz. 1156

711ADz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w
sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich
usytuowanie.
736Dz. U. z 2003 r. Nr 120, poz. 1132
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 28 czerwca 2003 r. w sprawie
stawki opłaty stanowiącej podstawę do obliczania kary wymierzanej w wyniku
obowiązkowej kontroli.
800Dz. U. z 2001 r. Nr 11, poz. 84
Ustawa z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach
chemicznych.Dz. U. Nr 96, poz. 959
Dz. U. Nr 121, poz. 1263

820Dz. U. z 2002 r. Nr 199, poz. 1671
Ustawa z dnia 28 października 2002 r. o przewozie drogowym towarów
niebezpiecznych.Dz. U. Nr 96, poz. 959
Dz. U. Nr 97, poz. 962

823Dz. U. z 1987 r. Nr 32, poz. 169
Rozporządzenie Ministra Komunikacji z dnia 6 października 1987 r. w
sprawie wykazu rzeczy niebezpiecznych wyłączonych z przewozu koleją oraz
szczególnych warunków przewozu rzeczy niebezpiecznych dopuszczonych do
przewozu.
826Dz. U. z 2002 r. Nr 63, poz. 573
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 18 kwietnia 2002 r. w
sprawie szczegółowego zakresu obowiązków doradcy do spraw bezpieczeństwa
przewozu materiałów niebezpiecznych koleją oraz szkolenia i egzaminowania
kandydatów na doradców.
829CDz. U. z 2003 r. Nr 101, poz. 938
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 maja 2003 r. w sprawie
przekazywania informacji przez armatora statku przewożącego ładunki
niebezpieczne lub zanieczyszczające.Dz. U. Nr 102, poz. 1076

829EDz. U. Nr 88, poz. 839
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 15 kwietnia 2004 r. w
sprawie przewozu materiałów niebezpiecznych statkami żeglugi śródlądowej.
830Dz. U. Nr 97, poz. 962
Ustawa z dnia 31 marca 2004 r. o przewozie koleją towarów niebezpiecznych.
830ADz. U. Nr 118, poz. 1239
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 1 maja 2004 r. w sprawie
wzoru formularza rocznego sprawozdania z działalności w zakresie przewozu
towarów niebezpiecznych oraz sposobu jego wypełniania.
840Dz. U. Nr 11, poz. 94
Ustawa z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin.Dz. U. Nr 96, poz. 959

845Dz. U. z 2000 r. Nr 89, poz. 991
Ustawa z dnia 26 lipca 2000 r. o nawozach i nawożeniu.Dz. U. Nr 91, poz.
876

850Dz. U. z 2001 r. Nr 76, poz. 811
Ustawa z dnia 22 czerwca 2001 r. o organizmach genetycznie
zmodyfikowanych.Dz. U. Nr 96, poz. 959

851Dz. U. Nr 82, poz. 750
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie
urzędów celnych właściwych dla przywozu i wywozu produktów GMO.
920Dz. U. z 2000 r. Nr 122, poz. 1321
Ustawa z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym.Dz. U. Nr 96, poz.
959

930Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1229
Obwieszczenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 lipca
2002 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o ochronie
przeciwpożarowej.Dz. U. Nr 96, poz. 959

960Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16
Obwieszczenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 11 grudnia 1991 r. w
sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o
powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.Dz. U. z 2003 r. Nr
210, poz. 2036

1000Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548
Obwieszczenie Marszałku Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 września
2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o działach
administracji rządowej.Dz. U. Nr 96, poz. 959

1002Dz. U. Nr 134, poz. 1438
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska.
1002Mon. Pol. Nr 22, poz. 393
Obwieszczenie Ministra Środowiska z dnia 13 maja 2004 r. w sprawie wykazu
jednostek organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra
Środowiska.
1010Dz. U. z 2002 r. Nr 112, poz. 982
Obwieszczenie Ministra Środowiska z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o Inspekcji Ochrony Środowiska.Dz. U.
z 2004121 r. Nr 21, poz. 1263

1090Dz. U. z 2002 r. Nr 189, poz. 1584
Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 października 2002 r. w
sprawie szczegółowego zakresu działania oraz organizacji Wojskowego Dozoru
Technicznego.Dz. U. Nr 108, poz. 1142

1104Dz. U. z 2001 r. Nr 125, poz. 1371
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.Dz. U. Nr 96, poz.
959

1105Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 marca
2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo o ruchu
drogowym.Dz. U. Nr 92, poz. 884

1106Dz. U. z 2003 r. Nr 32, poz. 262
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie
warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego
wyposażenia.Dz. U. Nr 103, poz. 1085

1108Dz. U. z 2003 r. Nr 86, poz. 789
Ustawa z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym.Dz. U. Nr 96, poz.
959
Dz. U. Nr 97, poz. 962

1109Dz. U. z 2002 r. Nr 130, poz. 1112
Ustawa z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze.Dz. U. Nr 96, poz. 959
Dz. U. Nr 99, poz. 1002

1109ADz. U. Nr 122, poz. 1271
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 22 kwietnia 2004 r. w
sprawie wymagań, jakie powinny spełniać statki powietrzne ze względu na
ochronę środowiska.
1115Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 368
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 marca
2002 r. w sprawie ogłoszenia tekstu jednolitego ustawy o zakwaterowaniu
Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.Dz. U. Nr 116, poz. 1203

1120Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 lipca
2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo
energetyczne.Dz. U. Nr 91, poz. 875
Dz. U. Nr 96, poz. 959

1130Dz. U. Nr 3, poz. 20
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 grudnia
2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zakazie
stosowania wyrobów zawierających azbest.Dz. U. Nr 96, poz. 959
Dz. U. Nr 120, poz. 1252

1131Dz. U. Nr 131, poz. 1406
Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 19 maja 2004 r. w
sprawie dopuszczenia do dnia 31 grudnia 2004 r. wyrobów zawierających
włókna azbestowe do produkcji lub do wprowadzenia na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
1133Dz. U. Nr 71, poz. 649
Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 2
kwietnia 2004 r. w sprawie sposobów i warunków bezpiecznego użytkowania i
usuwania wyrobów zawierających azbest.
1153Mon. Pol. Nr 20, poz. 364
Obwieszczenie Ministra Środowiska z dnia 6 maja 2004 r. w sprawie średniej
krajowej przychodów gminnych i powiatowych funduszy ochrony środowiska i
gospodarki wodnej w 2003 r. przypadających na jednego mieszkańca.
Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Tom XVII, aktualizacja 31
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Tom XVII Prawo Ochrony Środowiska
Aktualizacja: 32
Stan prawny: w przygotowaniu
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
181Dz. U. Nr 178, poz. 1841
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 29 lipca 2004 r. w sprawie
dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku.
216Dz. U. Nr 168, poz. 1764
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 lipca 2004 r. w sprawie
gatunków dziko występujących roślin objętych ochroną.
217Dz. U. Nr 168, poz. 1765
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 lipca 2004 r. w sprawie
gatunków dziko występujących grzybów objętych ochroną.
244Dz. U. Nr 158, poz. 1657
Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 czerwca 2004 r.
w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych dla prowadzenia schronisk
dla zwierząt.
250Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 372
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 marca
2002 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo
łowieckie.Dz. U. Nr 172, poz. 1802
Dz. U. Nr 173, poz. 1808

283Dz. U. Nr 175, poz. 1824
Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 lipca 2004 r. w
sprawie określenia granic między wodami morskimi a wodami śródlądowymi dla
celów wykonywania rybołówstwa.
285Dz. U. z 2002 r. Nr 121, poz. 1038
Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 lipca 2002 r. w
sprawie szczegółowych warunków wykonywania rybołówstwa morskiego.
287Dz. U. Nr 172, poz. 1806
Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 20 lipca 2004 r. w
sprawie wymiarów i okresów ochronnych organizmów morskich oraz
szczegółowych warunków wykonywania rybołówstwa morskiego.
301Dz. U. Nr 168, poz. 1763
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie
warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do
ziemi, oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska
wodnego.
450Dz. U. z 1996 r. Nr 132, poz. 622
Ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w
gminach.Dz. U. Nr 173, poz. 1808

481Dz. U. Nr 179, poz. 1846
Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 23 lipca 2004 r. w
sprawie szczegółowych wymagań dla niektórych produktów ze względu na ich
negatywne oddziaływanie na środowisko.
490Dz. U. z 2003 r. Nr 34, poz. 293
Dz. U. Nr 173, poz. 1808

500Dz. U. z 1994 r. Nr 27, poz. 96
Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze.Dz. U. Nr 173,
poz. 1808

600Dz. U. Nr 161, poz. 1689
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 czerwca
2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo atomowe.
700Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym.Dz. U. Nr 141, poz. 1492

809CDz. U. Nr 168, poz. 1762
Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 5 lipca 2004 r. w
sprawie ograniczeń, zakazów lub warunków produkcji, obrotu lub stosowania
substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych oraz zawierających
je produktów.
820Dz. U. z 2002 r. Nr 199, poz. 1671
Ustawa z dnia 28 października 2002 r. o przewozie drogowym towarów
niebezpiecznych.Dz. U. Nr 173, poz. 1808

840Dz. U. Nr 11, poz. 94
Ustawa z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin.Dz. U. Nr 173, poz.
1808

844Dz. U. Nr 164, poz. 1724
Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 8 lipca 2004 r. w
sprawie sposobu przeprowadzania kontroli niektórych roślin, produktów
roślinnych lub przedmiotów, które stanowią szczególne zagrożenie dla
środowiska.
844ADz. U. Nr 164, poz. 1726
Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 lipca 2004 r. w
sprawie odstępstw od wymagań dla owoców cytrusowych pochodzących z państw
trzecich.
1109BDz. U. Nr 170, poz. 1791
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 20 lipca 2004 r. w sprawie
wymagań dla lądowisk.
Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Tom XVII, aktualizacja 32
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Mały Zbiór Praw Dla Rzeczoznawców
Aktualizacja: 29
Stan prawny: 2004-05-24
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
204Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904
Obwieszczenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 1 sierpnia
2000 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego teksu ustawy o prawie autorskim i
prawach pokrewnych.Dz. U. Nr 91, poz. 869
Dz. U. Nr 96, poz. 959

401Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12
października 2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
samorządzie gminnym.Dz. U. Nr 102, poz. 1055

407Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27
października 2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
samorządzie powiatowym.Dz. U. Nr 102, poz. 1055

408Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 września
2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o samorządzie
województwa.Dz. U. Nr 102, poz. 1055

411Dz. U. z 1999 r. Nr 11, poz. 95
Ustawa z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych.Dz. U.
Nr 29, poz. 257

701Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543
Obwieszczenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 25 maja 2000 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o gospodarce nieruchomościami.Dz. U.
Nr 91, poz. 870
Dz. U. Nr 92, poz. 880

702ADz. U. Nr 83, poz. 767
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie
wzoru rejestrów zawierających dane dotyczące zaliczania wartości
nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego.
715Dz. U. z 2001 r. Nr 57, poz. 603
Obwieszczenie Ministra Skarbu Państwa z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami
rolnymi Skarbu Państwa.Dz. U. Nr 69, poz. 624
Dz. U. Nr 92, poz. 880

722Dz. U. z 1996 r. Nr 54, poz. 245
Obwieszczenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 8 maja 1996 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o nabywaniu nieruchomości przez
cudzoziemców.Dz. U. Nr 49, poz. 466

725Dz. U. z 2000 r. Nr 84, poz. 948
Ustawa z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i
prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe".Dz.
U. Nr 96, poz. 959

802Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21
listopada 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo
budowlane.Dz. U. Nr 92, poz. 881
Dz. U. Nr 93, poz. 888
Dz. U. Nr 96, poz. 959

803A1Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w
sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich
usytuowanie.Dz. U. Nr 109, poz. 1156

804Dz. U. z 1994 r. Nr 27, poz. 96
Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze.Dz. U. Nr 96,
poz. 959

807Dz. U. z 2002 r. Nr 209, poz. 1779
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 2 grudnia 2002 r. w sprawie
systemów oceny zgodności wyrobów budowlanych oraz sposobu ich oznaczania
znakowaniem CE.
809ADz. U. z 2003 r. Nr 86, poz. 789
Ustawa z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym.Dz. U. Nr 92, poz.
883
Dz. U. Nr 96, poz. 959
Dz. U. Nr 97, poz. 962

810Dz. U. Nr 19, poz. 177
Ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych.Dz. U. Nr 96,
poz. 959

813Dz. U. z 2002 r. Nr 91, poz. 817
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24
czerwca 2002 r. w sprawie dokumentów, jakich zamawiający może żądać od
dostawcy lub wykonawcy w celu potwierdzenia spełniania warunków
uprawniających do udziału w postępowaniu o zamówienie publiczne.
901Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1848
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23
października 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy -
Prawo spółdzielcze.Dz. U. Nr 99, poz. 1001

901ADz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 czerwca
2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o spółdzielniach
mieszkaniowych.Dz. U. Nr 63, poz. 591

1001Dz. U. z 2001 r. Nr 62, poz. 627
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska.Dz. U. Nr 49,
poz. 464
Dz. U. Nr 70, poz. 631
Dz. U. Nr 92, poz. 880
Dz. U. Nr 96, poz. 959

1003Dz. U. z 1995 r. Nr 16, poz. 78
Ustawa z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych.Dz. U.
Nr 49, poz. 464

1005Dz. U. z 2000 r. Nr 56, poz. 679
Obwieszczenie Ministra Środowiska z dnia 27 czerwca 2000 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o lasach.Dz. U. Nr 92, poz. 880
Dz. U. Nr 93, poz. 894
Dz. U. z 2003 r. Nr 229, poz. 2273

1010Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229
Ustawa z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne.Dz. U. Nr 96, poz. 959
Dz. U. Nr 92, poz. 880

1102Dz. U. z 2003 r. Nr 60, poz. 535
Ustawa z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze.Dz. U. Nr
91, poz. 871
Dz. U. Nr 96, poz. 959

1111Dz. U. z 1993 r. Nr 18, poz. 82
Ustawa z dnia 3 lutego 1993 r. o restrukturyzacji finansowej
przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw.Dz. U. z 2001 r.
Nr 63, poz. 637

1112Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 maja
2002 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo bankowe.Dz.
U. Nr 64, poz. 594
Dz. U. Nr 68, poz. 623
Dz. U. Nr 91, poz. 870
Dz. U. Nr 96, poz. 959

1113Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447
Obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 21 marca 2002 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo o publicznym obrocie
papierami wartościowymi.Dz. U. Nr 64, poz. 594
Dz. U. Nr 96, poz. 959

1201Dz. U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.Dz. U. Nr 64, poz.
593
Dz. U. Nr 68, poz. 623
Dz. U. Nr 91, poz. 868
Dz. U. Nr 93, poz. 894

1203Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176
Obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 31 stycznia 2000 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych.Dz. U. Nr 54, poz. 535
Dz. U. Nr 93, poz. 894
Dz. U. Nr 99, poz. 1001

1206Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654
Obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 14 czerwca 2000 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o podatku dochodowym od osób
prawnych.Dz. U. Nr 54, poz. 535
Dz. U. Nr 93, poz. 894

1222Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 31
października 2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
podatkach i opłatach lokalnych.Dz. U. Nr 96, poz. 959

1228Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 960
Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej.Dz. U. Nr 49, poz.
466
Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1154
Dz. U. Nr 54, poz. 535
Dz. U. Nr 62, poz. 574
Dz. U. Nr 70, poz. 632
Dz. U. Nr 91, poz. 870
Dz. U. Nr 92, poz. 880
Dz. U. Nr 96, poz. 959
Dz. U. z 2001 r. Nr 87, poz. 954
Dz. U. z 2002 r. Nr 71, poz. 655
Dz. U. z 2002 r. Nr 141, poz. 1180

1229Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 959
Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności
cywilnoprawnych.Dz. U. Nr 54, poz. 535
Dz. U. Nr 42, poz. 386

1230Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 marca
2002 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o rachunkowości.Dz.
U. Nr 96, poz. 959

1301Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25
Obwieszczenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 7
listopada 1997 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
ubezpieczeniu społecznym rolników.Dz. U. Nr 91, poz. 873

1303Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1151
Ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej.Dz. U. Nr
91, poz. 870
Dz. U. Nr 96, poz. 959

1305Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152
Ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych,
Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli
Komunikacyjnych.Dz. U. Nr 96, poz. 959

Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Mały Zbiór Praw Dla
Rzeczoznawców, aktualizacja 29
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiór praw: Mały Zbiór Praw Dla Rzeczoznawców
Aktualizacja: 30
Stan prawny: w przygotowaniu
Aktualizowane Zbiory Praw
zawartość, ceny.
PozycjaSzczegółyAkt zmieniający
201Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93
Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny.Dz. U. Nr 172, poz.
1804

202Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11
października 2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
księgach wieczystych i hipotece.Dz. U. Nr 172, poz. 1804

204Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904
Obwieszczenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 1 sierpnia
2000 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego teksu ustawy o prawie autorskim i
prawach pokrewnych.Dz. U. Nr 172, poz. 1804

301Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296
Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego.Dz. U.
Nr 162, poz. 1691
Dz. U. Nr 172, poz. 1804

401Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12
października 2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
samorządzie gminnym.Dz. U. Nr 116, poz. 1203

408Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 września
2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o samorządzie
województwa.Dz. U. Nr 116, poz. 1206

501Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071
Obwieszczenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 9 października 2000 r. w
sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Kodeks postępowania
administracyjnego.Dz. U. Nr 162, poz. 1692

601Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086
Obwieszczenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 24
października 2000 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy -
Prawo geodezyjne i kartograficzne.Dz. U. Nr 141, poz. 1492

701Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543
Obwieszczenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 25 maja 2000 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o gospodarce nieruchomościami.Dz. U.
Nr 141, poz. 1492

720Dz. U. z 2003 r. Nr 178, poz. 1749
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1
października 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
scalaniu i wymianie gruntów.Dz. U. Nr 116, poz. 1206

721Dz. U. Nr 163, poz. 1711
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 lipca
2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o gospodarowaniu
niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia
Wojskowego.
722Dz. U. z 1996 r. Nr 54, poz. 245
Obwieszczenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 8 maja 1996 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o nabywaniu nieruchomości przez
cudzoziemców.Dz. U. Nr 146, poz. 1546

801Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym.Dz. U. Nr 141, poz. 1492

808Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838
Obwieszczenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 26 czerwca
2000 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o drogach
publicznych.Dz. U. Nr 173, poz. 1808

810Dz. U. Nr 19, poz. 177
Ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych.Dz. U. Nr
116, poz. 1207
Dz. U. Nr 145, poz. 1537

812Dz. U. Nr 130, poz. 1389
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 18 maja 2004 r. w sprawie
określenia metod i podstaw sporządzania kosztorysu inwestorskiego,
obliczania planowanych kosztów prac projektowych oraz planowanych kosztów
robót budowlanych określonych w programie funkcjonalno-użytkowym.
813Dz. U. Nr 71, poz. 645
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie
rodzajów dokumentów potwierdzających spełnienie warunków udziału w
postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, jakich może żądać
zamawiających od wykonawcy.
902Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903
Obwieszczenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 2000 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o własności lokali.Dz. U. Nr 141,
poz. 1492

905ADz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 24
Ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o zasadach zbywania mieszkań będących
własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z
udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych
mieszkań będących własnością Skarbu Państwa.Dz. U. Nr 141, poz. 1492

906Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 368
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 marca
2002 r. w sprawie ogłoszenia tekstu jednolitego ustawy o zakwaterowaniu
Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.Dz. U. z 2003 r. Nr 179, poz. 1750

1001Dz. U. z 2001 r. Nr 62, poz. 627
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska.Dz. U. Nr 121,
poz. 1263

1003Dz. U. Nr 121, poz. 1266
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia
2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o ochronie gruntów
rolnych i leśnych.
1005Dz. U. z 2000 r. Nr 56, poz. 679
Obwieszczenie Ministra Środowiska z dnia 27 czerwca 2000 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o lasach.Dz. U. Nr 141, poz. 1492

1010Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229
Ustawa z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne.Dz. U. Nr 116, poz. 1206

1102Dz. U. z 2003 r. Nr 60, poz. 535
Ustawa z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze.Dz. U. Nr
146, poz. 1546

1112Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 maja
2002 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo bankowe.Dz.
U. Nr 173, poz. 1808

1107Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14
października 2002 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych.Dz. U. Nr 116,
poz. 1207
Dz. U. Nr 123, poz. 1291

1112Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 maja
2002 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo bankowe.Dz.
U. Nr 121, poz. 1264
Dz. U. Nr 146, poz. 1546

1113Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447
Obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 21 marca 2002 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo o publicznym obrocie
papierami wartościowymi.Dz. U. Nr 116, poz. 1205

1201Dz. U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.Dz. U. Nr 116, poz.
1205
Dz. U. Nr 123, poz. 1291
Dz. U. Nr 146, poz. 1546
Dz. U. Nr 173, poz. 1808

1203Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176
Obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 31 stycznia 2000 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych.Dz. U. Nr 116, poz. 1203
Dz. U. Nr 116, poz. 1205
Dz. U. Nr 116, poz. 1207
Dz. U. Nr 120, poz. 1252
Dz. U. Nr 123, poz. 1291
Dz. U. Nr 162, poz. 1691

1206Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654
Obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 14 czerwca 2000 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o podatku dochodowym od osób
prawnych.Dz. U. Nr 116, poz. 1203
Dz. U. Nr 121, poz. 1262
Dz. U. Nr 123, poz. 1291
Dz. U. Nr 146, poz. 1546
Dz. U. Nr 171, poz. 1800

1214Dz. U. Nr 142, poz. 1514
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 czerwca
2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o podatku od
spadków i darowizn.Dz. U. Nr 116, poz. 1205
Dz. U. Nr 146, poz. 1546

1222Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 31
października 2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o
podatkach i opłatach lokalnych.Dz. U. Nr 123, poz. 1291

1228Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 960
Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej.Dz. U. Nr 173, poz.
1808

1229Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 959
Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności
cywilnoprawnych.Dz. U. Nr 116, poz. 1203
Dz. U. Nr 123, poz. 1291

1230Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 marca
2002 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o rachunkowości.Dz.
U. Nr 145, poz. 1535
Dz. U. Nr 146, poz. 1546

Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Mały Zbiór Praw Dla
Rzeczoznawców, aktualizacja 30
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 1999-2004 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC
Projekty
13.7.2004 Zaostrzenie przepisów antykorupcyjnych
28.5.2004 Mniej rent i emerytur


A r c h i w u m
23.4.2004 Większe składki na ubezpieczenie społeczne
5.4.2004 Upadłość osób fizycznych




Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2003 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC
SERWIS

W celu znalezienia treści aktu prawnego opublikowanego przez organ
promulgacyjny należy:

Na stronie głównej serwisu kliknąć w zakładkę Publikatory, co spowoduje
wyświetlenie spisu roczników dostępnych organów promulgacyjnych (obecnie
Dziennik Ustaw lub Monitor Polski).
Wskazać rok publikacji lub wybrać Indeks.
Korzystanie z indeksu:
- na trzech widocznych listach należy wskazać dziedzinę prawa, rodzaj
szukanego aktu i jego rocznik,
- można wybrać wybrać kategorię [WSZYSTKIE], ale należy spodziewać się
dużych zestawień, na które trzeba dłużej czekać,
- kliknięcie klawisza "Pokazuj" powoduje wyświetlenie wybranego
zestawienia.
- na stronie indeksu znajduje się lista gotowych hiperłączy do
zestawień, przeznaczonych dla posiadaczy przeglądarek nie obsługujących
JavaScriptu.
- pokazywane zestawienia zawierają promulgatory i tytuły aktów.
Wyłączenie opcji "tytuł" powoduje, że tytuły nie są wyświetlane i
zestawienia pojawiają się szybciej.
- po przejściu z zestawienia do treści aktu prawnego najlepszym sposobem
szybkiego powrotu do indeksu jest klawisz "Wstecz/Back" przeglądarki.
Przeglądanie aktów prawnych:
- ze spisu pozycji danego roku wybrać poszukiwaną pozycję lub spis
numeru.
- niebieskie znaczki widoczne w nagłówku każdego aktu lub spisu numeru
umożliwiają zobaczenie poprzedniej lub następnej pozycji,
- podkreślone numery i lata umożliwiają powrót do spisu numeru i spisu
rocznika,
- kliknięcie w nazwę promulgatora lub z zakładkę Publikatory powoduje
powrót do spisu organów promulgacyjnych.
Bezpłatna wersja serwisu nie umożliwia innych form wyboru ani
wyszukiwania tekstów, w szczególności wyszukiwania wg słów kluczowych
lub pełnotekstowego. Możliwości te udostępnia płatny serwis ArsLexum a
także sprzedawane na CD-ROM-ach publikacje z serii "Polskie
Prawodawstwo" (dostępne w księgarni).
SERWIS

Informacja o aktualizacji Zbiorów Praw w internecie pokazuje jakie
pozycje z poszczególnych tomów uległy zmianie w ostatnim czasie.
Jednocześnie można obejrzeć w formacie html akt prawny, który zmienił
lub zastąpił daną pozycję ze Zbioru.
Nie zamieszczamy w internecie tekstów jednolitych aktów prawnych
wchodzących do danego tomu, tak jak jest to robione w wersji papierowej
aktualizacji.
Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Taryfa celna | Pomoc
Publikatory
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2003 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Taryfa celna
Z dniem 24 marca 2003 roku Taryfa Celna dostępna jest wyłącznie w
publikacji elektronicznej Domu Wydawniczego ABC pt. Prawo celne z
orzecznictwem. Taryfa celna.

Dom Wydawniczy ABC


Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Taryfa celna | Pomoc
Taryfa celna
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2003 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC
Prawnicze serwisy tematyczne
Dom Wydawniczy ABC
Państwo i Prawo

Strona miesięcznika Komitetu Nauk Prawnych PAN, ukazującego się
regularnie od 1946 roku. Od 1999 roku wydawcą Państwa i Prawa
jest Dom Wydawniczy ABC.

Profinfo.pl
Strona poświęcona publikacjom elektronicznym Domu Wydawniczego
ABC.

Prawo i Zdrowie
Serwis tematyczny poświęcony prawu ochrony zdrowia.


Wydawnictwo LEX
Polski Serwer Prawa

Serwis informacji prawnych w Polsce dla prawników: teksty aktów
prawnych (ujednolicone i źródłowe), bazy adresowe sądów i
prokuratur, informacje o ponad 150 czasopismach prawniczych ze
spisami treści i wybranymi artykułami; dostęp do informacji o
konferencjach, szkoleniach i seminariach dla prawników (ok. 100
imprez miesięcznie) oraz do darmowych kont poczty
elektronicznej.

Serwer Studentów Prawa
Internetowy serwis dla studentów prawa obejmuje m.in. informacje
o uczelniach, listę studenckich opracowań oraz zestawów pytań
egzaminacyjnych z poszczególnych uczelni; wybrane akty prawne.
Daje możliwość założenia darmowych kont poczty elektronicznej.


Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Serwis internetowy Krajowej Rady Notarialnej
Serwis samorządu notarialnego w Polsce przygotowywany jest w
oparciu o materiały przygotowywane na bieżąco przez PWP i Biuro
KRN. Serwis składa się z części ogólnodostępnej prezentującej
działania polskiego notariatu oraz ze strefy
wewnątrz-korporacyjnej dostępnej dla członków samorządu
notarialnego.




Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2003 Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC
Opublikowane
26.7.2004 Majątek w małżeństwie
zmiany
21.7.2004 Delegalizacja "systemu argentyńskiego"
21.7.2004 Ojciec ma prawo żądać ustalenia ojcostwa
1.6.2004 Świadczenia przedemerytalne
27.5.2004 Bezrobocie - nowa regulacja


A r c h i w u m
5.5.2004 Z dowodem za granicę
24.2.2004 Prawo zamówień publicznych
5.2.2004 Składki od ryczałtów samochodowych
9.1.2004 Zmiany w zasiłkach




Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2003
Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC


INTERNETOWY
SERWIS
PRAWNICZY



Stan na dzień
20.08.2004
Liczba aktów:




szukaj w dziale Serwis


Redakcja:
tel.: (0* 22) 535 80 58
e-mail: [e-mail]



zmiany w prawie
opublikowane (5)
uchwalone (1)
projekty (2)

Dziennik Ustaw
1995
1996
1997
1998
1999
2000
2001
2002
2003
2004
indeks
Monitor Polski
1995
1996
1997
1998
1999
2000
2001
2002
2003
2004
indeks
odpowiedzi na pytania
Prawo pracy i ubezpieczeń społecznych
Prawo finansowe

bazy teleadresowe
Urzędy Skarbowe
Oddziały ZUS
Sądy Okręgowe i Rejonowe
Prokuratory Okręgowe i Rejonowe
adresy WWW
prawnicze serwisy tematyczne
administracja publiczna





Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Serwis
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2003
Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC; ul. Płocka 5a, Warszawa





Wracaj Brak dokumentu
Strona startowa � 1997-2003 ABC Publishing House. All
rights reserved.




1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 |
2004 | Indeks




1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 |
2004 | Indeks




Przeszukaj całe WWW
Przeszukaj domenę abc.com.pl




Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Publikatory
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2003
Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC
Uchwalone
19.7.2004 Świadczenia z funduszu alimentacyjnego






Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2003
Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC
Pytania i odpowiedzi
Prawo pracy i ubezpieczeń społecznych
8.6.2004 Urlop wychowawczy a nagroda jubileuszowa
2.6.2004 Urlop bezpłatny
Prawo finansowe
10.5.2004 Wspólne opodatkowanie z dzieckiem


A r c h i w u m
Prawo pracy i ubezpieczeń społecznych
14.4.2004 Okres wypowiedzenia umowy o pracę
24.3.2004 Trzecia umowa na czas określony
12.3.2004 Urlop bezpłatny
11.3.2004 Obowiązek świadczenia pracy
1.3.2004 Dyżur pełniony w domu
1.3.2004 Dodatki do zasiłku rodzinnego
24.2.2004 Nagroda jubileuszowa
5.2.2004 Urlop dla półetatowca




Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2003
Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC
Prawo konstytucyjne:1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 |
2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004
Prawo karne:1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 |
2001 | 2002 | 2003
Postępowanie karne:1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 |
2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004
Prawo cywilne:1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 |
2001 | 2002 | 2003
Postępowanie cywilne:1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 |
2000 | 2001 | 2002 | 2003
Prawo pracy i ubezpieczeń społecznych:1995 | 1996 | 1997
| 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004
Prawo i postępowanie administracyjne:1995 | 1996 | 1997
| 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004
Prawo gospodarcze:1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 |
2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004
Prawo finansowe:1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000
| 2001 | 2002 | 2003 | 2004
Prawo międzynarodowe:1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 |
2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004


Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Indeks
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2003
Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Zbiory praw
Tytuł zbioruNumer i stan aktualizacji
Prawo Gospodarcze131
stan prawny: 2004-05-31 132
w przygotowaniu
Prawo Budowlane61
stan prawny: 2004-06-07 62
w przygotowaniu
Prawo Pracy82
stan prawny: 2004-06-04 83
w przygotowaniu
Prawo Ubezpieczeń Społecznych82
stan prawny: 2004-06-04 83
w przygotowaniu
Prawo Samorządu Terytorialnego52
stan prawny: 2004-07-06 53
w przygotowaniu
Prawo Podatkowe82
stan prawny: 2004-05-18 83
stan prawny: 2004-08-20
Prawo Oświatowe - System Oświaty33
stan prawny: 2004-06-18 34
w przygotowaniu
Prawo Oświatowe - Karta Nauczyciela24
stan prawny: 2004-06-18 25
w przygotowaniu
Prawo Oświatowe - Wzory Umów9
stan prawny: 2004-04-14
Prawo Szkolnictwa Wyższego24
stan prawny: 2004-02-20 25
w przygotowaniu
Prawo Ochrony Zdrowia - Cz.124
stan prawny: 2004-07-15 25
w przygotowaniu
Prawo Ochrony Zdrowia - Cz.222
stan prawny: 2004-05-27 23
w przygotowaniu
Prawo Ochrony Zdrowia - Cz.323
stan prawny: 2004-06-30 24
w przygotowaniu
Prawo Ochrony Środowiska31
stan prawny: 2004-06-25 32
w przygotowaniu
Mały Zbiór Praw Dla Rzeczoznawców29
stan prawny: 2004-05-24 30
w przygotowaniu
Informator | Publikatory | Zbiory Praw | Pomoc Zbiory
praw
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt �
1999-2004 Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC





Wracaj Brak dokumentu
Strona startowa � 1997-2003 ABC Publishing House.
All rights reserved.







Wracaj Brak dokumentu
Strona startowa � 1997-2003 ABC Publishing House.
All rights reserved.







Wracaj Brak dokumentu
Strona startowa � 1997-2003 ABC Publishing House.
All rights reserved.







Wracaj Brak dokumentu
Strona startowa � 1997-2003 ABC Publishing House.
All rights reserved.







Wracaj Brak dokumentu
Strona startowa � 1997-2003 ABC Publishing House.
All rights reserved.







Wracaj Brak dokumentu
Strona startowa � 1997-2003 ABC Publishing House.
All rights reserved.







Wracaj Brak dokumentu
Strona startowa � 1997-2003 ABC Publishing House.
All rights reserved.



Tapety





pobierz (format BMP; 2,36MB)


Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Tapety
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2002
ABC Publishing House. All rights reserved.


Tapety





pobierz (format BMP; 1,44MB)


Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Tapety
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2002
ABC Publishing House. All rights reserved.


Tapety





pobierz (format BMP; 2,36MB)


Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Tapety
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2002
ABC Publishing House. All rights reserved.


Tapety





pobierz (format BMP; 1,44MB)


Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Tapety
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2002
ABC Publishing House. All rights reserved.


Tapety





pobierz (format BMP; 2,36MB)


Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Tapety
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2002
ABC Publishing House. All rights reserved.


Tapety





pobierz (format BMP; 1,44MB)


Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Tapety
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2002
ABC Publishing House. All rights reserved.


Tapety





pobierz (format BMP; 2,36MB)


Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Tapety
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2002
ABC Publishing House. All rights reserved.


Tapety





pobierz (format BMP; 1,44MB)


Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Tapety
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2002
ABC Publishing House. All rights reserved.


Tapety





pobierz (format BMP; 2,36MB)


Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Tapety
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2002
ABC Publishing House. All rights reserved.


Tapety





pobierz (format BMP; 1,44MB)


Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Tapety
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2002
ABC Publishing House. All rights reserved.


Tapety





pobierz (format BMP; 2,36MB)


Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Tapety
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2002
ABC Publishing House. All rights reserved.


Tapety





pobierz (format BMP; 1,44MB)


Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Tapety
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2002
ABC Publishing House. All rights reserved.


Tapety





pobierz (format BMP; 2,36MB)


Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Tapety
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2002
ABC Publishing House. All rights reserved.


Tapety





pobierz (format BMP; 1,44MB)


Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Tapety
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2002
ABC Publishing House. All rights reserved.


Tapety





pobierz (format BMP; 2,36MB)


Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Tapety
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2002
ABC Publishing House. All rights reserved.


Tapety





pobierz (format BMP; 1,44MB)


Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Tapety
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2002
ABC Publishing House. All rights reserved.


Tapety





pobierz (format BMP; 2,36MB)


Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Tapety
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2002
ABC Publishing House. All rights reserved.


Tapety





pobierz (format BMP; 1,44MB)


Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Tapety
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2002
ABC Publishing House. All rights reserved.






Wracaj Brak dokumentu
Strona startowa � 1997-2003 ABC Publishing House.
All rights reserved.







Wracaj Brak dokumentu
Strona startowa � 1997-2003 ABC Publishing House.
All rights reserved.







Wracaj Brak dokumentu
Strona startowa � 1997-2003 ABC Publishing House.
All rights reserved.







Wracaj Brak dokumentu
Strona startowa � 1997-2003 ABC Publishing House.
All rights reserved.







Wracaj Brak dokumentu
Strona startowa � 1997-2003 ABC Publishing House.
All rights reserved.







Wracaj Brak dokumentu
Strona startowa � 1997-2003 ABC Publishing House.
All rights reserved.



Po siódme - NIE KSERUJ!
Panel dyskusyjny
"Czy kserowanie jest kradzieżą?"
Z udziałem:

Przedstawicieli świata nauki
Prof. dr hab. Jolanty Jabłońskiej-Boncy, Dziekana
Wydziału Prawa Wyższej Szkoły Przedsiębiorczości i
Zarządzania im. Leona Koźmińskiego
Prof. dr. hab. Andrzeja Kidyby, Dziekana Wydziału
Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii
Curie-Skłodowskiej
Dr. Roberta Kozielskiego z Katedry Marketingu
Uniwersytetu Łódzkiego
Prof. Leszka Kubickiego, Redaktora Naczelnego "Państwa
i Prawa"
Prof. dr. med. Wojciecha Sawickiego z Instytutu
Biostruktury Akademii Medycznej w Warszawie
Prof. dr. hab. Andrzeja Zolla, Rzecznika Praw
Obywatelskich RP
Reprezentantów Wydawnictw
Krystyny Regulskiej, Prezes Wydawnictwa Lekarskiego
PZWL
Anieli Topulos, Dyrektor Wydawnictw
Naukowo-Technicznych
Włodzimierza Albina, Prezesa Polskich Wydawnictw
Profesjonalnych
Pawła Esse, Dyrektora Naczelnego Wydawnictwa C.H. Beck

Witolda Szlęzaka, Dyrektora Wydawniczego, Członka
Zarządu Wydawnictwa Prawniczego LexisNexis
Przedstawicieli studentów
Przemysława Bombińskiego z Samorządu Studentów
Akademii Medycznej w Warszawie
Michała Strzeleckiego, Wiceprezydenta Elsa Polska

Europejskiego Stowarzyszenia Studentów Prawa
Moderatorem dyskusji jest redaktor Jacek Żakowski.
Dyskusja odbędzie się
w Sali Rudniewa Pałacu Kultury i Nauki
20 maja 2004, o godz.14.00

Do grona dyskutantów zaprosiliśmy również inne
osobistości
świata kultury i nauki, prawników, autorów, wydawców,
księgarzy i studentów
Zapraszamy





� 2003 Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC
Po siódme - NIE KSERUJ!
Wspólna akcja wydawców, wyższych uczelni oraz
instytucji związanych z branżą wydawniczą

Informacje ogólne
Z roku na rok pogarsza się sytuacja wielu wydawców z
powodu masowego kserowania książek. Rocznie kopiowanych
jest w Polsce ok. 5 miliardów stron z książek i
czasopism, z czego 70 % stanowią publikacje o
charakterze naukowym.
Założeniem przedsięwzięcia jest uświadomienie studentom,
że kserowanie całych książek jest przestępstwem
kradzieżą własności intelektualnej. Efektem tego
procederu są wysokie ceny podręczników, gdyż powielanie
powoduje spadek nakładów, co bezpośrednio przekłada się
na wzrost kosztów produkcji książek.
Inicjatorzy niniejszego przedsięwzięcia zapraszają
Wszystkich Wydawców oraz instytucje związane z branżą
wydawniczą, które chcą aktywnie walczyć z nielegalnym
kserowaniem książek aby przyłączyły się do niniejszego
przedsięwzięcia .
Zainteresowane Wydawnictwa oraz instytucje zapraszamy do
odwiedzin stoiska targowego �Po siódme - NIE KSERUJ" w
czasie trwania 49 Międzynarodowych Targów Książki.
Uczestnicy przedsięwzięcia:
Wydawnictwa / Inicjatorzy
Polskie Wydawnictwa Profesjonalne
Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis
Wydawnictwa Naukowo
Techniczne
Wydawnictwa Lekarskie PZWL
Wydawnictwo C.H. Beck
Uczelnie
Uniwersytet w Białymstoku
Uniwersytet Gdański
Uniwersytet Rzeszowski
Uniwersytet im Adama Mickiewicza w Poznaniu
Uniwersytet Śląski - Wydział Prawa i Administracji
Uniwersytet Jagielloński - Wydział Prawa i
Administracji
Uniwersytet Łódzki - Wydział Prawa i Administracji
Uniwersytet Warmińsko
Mazurski - Wydział Prawa i
Administracji
Uniwersytet Szczeciński - Wydział Prawa i
Administracji
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu - Wydział
Prawa i Administracji
Uniwersytet Wrocławski - Wydział Prawa Administracji i
Ekonomii
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego - Wydział
Prawa
Uniwersytet Opolski
Międzywydziałowy Instytut Prawa
i Administracji
Uniwersytet Marii Curie Skłodowskiej
Wydział Prawa i
Administracji
Katolicki Uniwersytet Lubelski
Wydział Prawa, Prawa
Kanonicznego i Administracji
Wyższa Szkoła Przedsiębiorczości i Zarządzania im
Leona Koźmińskiego
Przystępując do przedsięwzięcia uczelnie zobowiązują się
do częstych kontroli punktów kserograficznych
znajdujących się na ich terenie w celu sprawdzenia, czy
nie są w nich kserowane całe książki. Władze uczelni
zobowiązują się ponadto do umożliwienia kolportażu
materiałów reklamowych, związanych z niniejszym
przedsięwzięciem, na własnym terenie. Władze uczelni
dołożą wszelkich starań, aby studenci pierwszego roku
studiów, podczas zajęć z zakresu korzystania z
biblioteki uczelnianej, zostali zapoznani z zasadami
dozwolonego prawem kopiowania niewielkich fragmentów
książek na użytek osobisty (Ustawa z 4 lutego 1994 r. o
prawie autorskim i prawach pokrewnych, tekst jedn. Dz.U.
z 2000 r., nr 80, poz. 904 z późn. zm.).
Stowarzyszenia
Elsa
Europejskie Stowarzyszenie Studentów Prawa
Polska Izba Książki
Stowarzyszenie Autorów i Wydawców �Polska Książka"
Serwis internetowy / patroni medialni
e-prawnik.pl
www.WirtualnyWydawca.pl
Plakaty i inne materiały promocyjne
Informacja na stronie internetowej uczestników
przedsięwzięcia
Plakaty reklamowe zawierające loga i nazwy uczestników
przedsięwzięcia
Ulotki
Banery na stronach internetowych.




� 2003 Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Polskie Wydawnictwa Profesjonalne drugi rok z rzędu
znalazły się w gronie laureatów programu "Inwestor w
Kapitał Ludzki" zorganizowanego przez Instytut
Zarządzania, oraz Instytutu Pracy i Spraw Socjalnych.
Patronat honorowy nad konkursem objął Minister
Gospodarki, Pracy i Spraw Socjalnych. Program konkursu
został również doceniony i wyróżniony przez Polską
Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości, a wspierany jest
Polską Konfederację Pracodawców Prywatnych.
Program konkursu realizowany jest poprzez:
badanie klimatu i kultury organizacyjnej ze
szczególnym uwzględnieniem realizowanej polityki HR,
promowanie firm, które wyróżniają się profesjonalną
polityką personalną,
służenie radą i niezależną oceną ekspertów,
powyższe kryteria są ocenianie na podstawie analizy
ankiety samooceny oraz badania pracowników danej
firmy.
Korzyści z udziału w programie:
przyznanie na okres roku Godła "Inwestor w Kapitał
Ludzki" - dla wszystkich firm, które przystąpiły do
konkursu i spełniły kryteria programowe,
możliwość posługiwania się Godłem w celach marketingu
personalnego, m.in. na rynku pracy, w ogłoszeniach
prasowych, we wszelkich materiałach informacyjnych,
promocyjnych kierowanych do wewnątrz i na zewnątrz
firmy,
każda z firm biorących udział w konkursie otrzymuje
raport, porównujący prowadzoną przez nią politykę
personalną na tle rynku.
Zdjęcia z uroczystości przyznania Godła Inwestor w
Kapitał Ludzki




Marzena Mieczkowska
HR dyrektor PWP



� 2003 Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC
Aktualności



12 VII 2004
Nowa usługa w naszej Księgarni Internetowej!
NEWSLETTER o nowościach, zapowiedziach i promocjach
wydawniczych z dziedziny, którą wybierzesz.
Zapraszamy...


08 VII 2004
Szkolenia dla kadr i księgowości. Centrum Edukacji
Wydawnictwa KiK zaprasza na szkolenia:
LIPIEC
12.07.04, Warszawa - Dokumentowanie czynności w
zakresie VAT - praktyka stosowania nowych
przepisów
14.07.04, Warszawa - Podatek dochodowy od osób
fizycznych w oparciu o przepisy ustawy o PIT z
uwzględnieniem umowy zlecenia i umowy o dzieło w
aspekcie podatku VAT
16.07.04, Warszawa - Czas pracy, urlopy
wypoczynkowe oraz inne zmiany w prawie pracy

SIERPIEŃ
16.08.04, Warszawa - Emerytury i renty - zmiany w
przepisach
18.08.04, Warszawa - Podatek dochodowy od osób
prawnych w świetle zmian ustawy o VAT
20.08.04, Warszawa - Czas pracy, urlopy
wypoczynkowe oraz inne zmiany w prawie pracy
23.08.04, Warszawa - Dokumentowanie czynności w
zakresie VAT - praktyka stosowania nowych
przepisów
24.08.04, Warszawa - Zobowiązania a rezerwy w
sprawozdaniu finansowym



22 VI 2004
Dla posiadaczy Karty Klubu Rzeczpospolitej RABAT 10% na
książki wydawnictw:
Dom Wydawniczy ABC,
Kantor Wydawniczy Zakamycze,
Oficyna Ekonomiczna,
Wydawnictwo KiK Konieczny i Kruszewski.

więcej ...


17 VI 2004
Nowe oferty pracy w Polskich Wydawnictwach
Profesjonalnych
więcej ...


31 V 2004
Publikacja PROFESJONALNY SERWIS PODATKOWY otrzymała
najwyższe wyróżnienie Piątego Salonu Książki Podatkowej
i Oprogramowania w Krakowie w kategorii - Oprogramowanie
Cenione w Kancelarii Podatkowej. Wyróżnienie zostało
przyznane przez Czytelników Wydawnictwa Forum, jak
również uzyskało rekomendację Forum Doradców Podatkowych
w dowód uznania za profesjonalizm oraz wysoką
przydatność praktyczną.
więcej ...


20 V 2004
Po siódme - NIE KSERUJ! - wspólna akcja wydawców,
wyższych uczelni oraz instytucji związanych z branżą
wydawniczą
więcej ...


12 V 2004
REWOLUCJA W SZKOLENIACH - Jednodniowe warsztaty "Jak
budować projekty szkoleniowe dla firm z wykorzystniem
Europejskiego Funduszu Społecznego". Dodatkowo,
seminarium wskaże jak osiągnąć efekt synergii w
wykorzystaniu przez firmę Funduszy Strukturalnych ze
współfinansowaniem szkoleń z Europejskiego Funduszu
Społecznego.
więcej ...


27 IV 2004
Nowość ! Ustawa Karta Nauczyciela. Komentarz - trzecia
edycja najbardziej popularnej książki na rynku
oświatowym
więcej ...


16 II 2004
System Informacji Prawnej LEX w wersji on-line
udostępniany w Internecie na godzinę.
więcej ...


29 V 2003
Polskie Wydawnictwa Profesjonalne drugi rok z rzędu
znalazły się w gronie laureatów programu "Inwestor w
Kapitał Ludzki"
więcej ...


03 II 2003
Książka prof. Michała Płachty "Kidnaping międzynarodowy
w służbie prawa" wydana przez Dom Wydawniczy ABC
otrzymała w 2003 r. nagrodę im. Profesora Manfreda
Lachsa za książkę z dziedziny prawa międzynarodowego
publicznego.
więcej ...


17 I 2003
Kierując się Państwa sugestiami, od dnia dzisiejszego na
naszych stronach dostępny jest rocznik 1995 Dziennika
Ustaw i Monitora Polskiego.
więcej ...


20 X 2002
Podczas odbywającego się w dniu 18 listopada 2002 roku w
Łodzi IV Salonu Książki Podatkowej i Oprogramowania,
nasz produkt, Profesjonalny Serwis Podatkowy zdobył
nagrodę "REKOMENDOWANE PRZEZ DORADCÓW PODATKOWYCH".
więcej ...


11 X 2002
30 lipca na na łamach serwisu internetowego jobpilot.pl
odbył się chat z dyrektorem personalnym Polskich
Wydawnictw Profesjonalnych - panią Marzeną Mieczkowską.
więcej ...

30 VII 2002
Nasz serwis został wzbogacony o komplet tapet.
Zapraszamy do ich pobierania.




Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Aktualności
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2003
Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC
START
Poruszanie się
Rząd zakładek widoczny po lewej stronie to główne działy
serwisu. Zakładki na górze symbolizują poszczególne pozycje w
dziale, czyli służą do poruszania się wewnątrz działu.
Kliknięcie w zakładkę na górze powoduje wyświetlenie związanej
z nią strony a nie powoduje zmian w zakładkach po lewej
stronie. Zaś kliknięcie w zakładkę boczną powoduje zmianę
działu i pokazanie zakładek górnych związanych z danym
działem.
Drukowanie
Treść widoczną w oknie przeglądarki można wydrukować
poleceniem Drukuj z menu Plik (w wersji angielskojęzycznej
File/Print) lub naciskając ikonę drukarki na pasku
narzędziowym. To wie każdy.
Sprawa się komplikuje, gdy okno przeglądarki podzielone jest
na kilka ramek, tak jak ma to miejsce w naszym serwisie. W
takim przypadku próba wydruku spowoduje przeniesienie na
papier zawartości aktywnej ramki. Ramka aktywna, jest to ta
ramka, na której ostatnio kliknięto myszką. W niektórych
przeglądarkach (np. Netscape) jest ona otoczona cienką czarną
obwódką, w innych z kolei zupełnie tego nie widać. Trzeba po
prostu pamiętać, żeby przed wydrukiem kliknąć w obszarze
interesującej nas ramki.
Przykładowo chcąc wydrukować opis naszej oferty klika się w
zakładkę "OFERTA" (jeśli w tym momencie dokona się wydruku,
znajdą się na nim wizerunki zakładek!) a następnie, gdy opis
pokaże się w głównej ramce, kliknąć gdzieś w jej obszarze (np.
gdzieś na tekście, ilustracji lub pasku przewijania). Teraz
można drukować.



� 2003 Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC



ABC Publishing House (Dom Wydawniczy ABC) since 1989
reached the stable position on the market. It gained 95
000 subscribers and many readers for its publications.



Dom Wydawniczy ABC - Publishing House ABC during 13
years of its presence on the market has gained
recognition of thousands of subscribers and loyal
readers as the leading provider of up-dated legal
information.
Publishing House ABC is the part of the group Polish
Professional Publishers Ltd. (Polskie Wydawnictwa
Profesjonalne Sp. z o.o.). The company encompasses also
Kantor Wydawniczy Zakamycze, Oficyna Ekonomiczna,
Wydawnictwo KiK Konieczny i Kruszewski and Wydawnictwo
Prawnicze Lex.
The group is owned by Wolters Kluwer Dutch publishing
holding specialising in publications for professionals
and operating in 26 countries all over the world.
The offer of Publishing House ABC comprises
comprehensive legal information, both in traditional
folio and modern electronic format. Its publications:
up-dated volumes of legal acts, commentaries, gloss,
monographs, jurisprudence offer the highest quality of
content and editorial work.
Already for several years Publishing House ABC had been
famous for its assemblages of legal regulations
published in a form of the up-dated volumes. They are
considered as indispensable guide to the Polish Legal
System. Twenty-two subject volumes published so far
cover all domains of law. Each position of the volume
has the form of a cohesive legal text with marked date
and basis for the up dating of the particular part.
Volumes: Labour Law, Environment Protection Law and Tax
Law were extended with bulletins encompassing
commentaries, jurisprudence, projects of legal acts, and
up-date for the particular legal domains
Following modern market trends Publishing House ABC had
launched profinfo.pl - Professional Information System -
fully based on the Internet technology.
Profinfo.pl - Professional Information System combines
functionality and simplicity of popular Internet
searcher with comprehensive legal database of Publishing
House ABC.
Profinfo.pl is a modern legal service encompassing
standard texts of legal acts, jurisprudence, gloss and
commentaries. It comprises services - HR Service,
Professional Tax Service, Vademecum of the Main
Accountant, Professional Banking System, Construction
Service.
It is addressed to businessmen, entrepreneurs, lawyers,
financiers, economists and all in need for information
on time.



Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc English
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2003
Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Chat

Chat z dnia 30 lipca 2002 r. z panią Marzeną Mieczkowską -
dyrektorem personalnym Polskich Wydawnictw Profesjonalnych:

Moderator:
Witamy, zapraszamy do dyskusji.
M_Mieczkowska:
Witam wszystkich serdecznie i oczekuję na pytania.

Iga:
Czy łatwo być kobietą biznesu?
M_Mieczkowska:
Nigdy nie zastanawiałam się nad tym, ponieważ swoją pracę i
zawód który wykonuję traktuję z pasją. Myślę, że jednak w
Polsce jest trudno kobietom, które starają się łączyć sprawy
zawodowe i rodzinne. Cieszę się, że mi się to udaje i to jest
dla mnie największy sukces.

Julka:
Czy spotyka się Pani z dyskryminacją w biznesie?
M_Mieczkowska:
W swoim życiu zawodowym nie spotkałam się z dyskryminacją.

Hub:
Czy jest Pani stanowcza?
M_Mieczkowska:
Zdecydowanie tak.

Hub:
Czy Pani decyduje o zatrudnieniu konkretnych osób?
M_Mieczkowska:
To zależy od rangi stanowiska. Rekrutacja w firmie jest
przeprowadzana w kilku etapach. W przypadku niższych stanowisk
decyzję podejmuję wspólnie z przełożonym tej osoby, która
będzie piastowała dane stanowisko... Natomiast jeśli chodzi o
wyższe stanowiska to doboru dokonuję wspólnie z Zarządem.

Daro:
Jak wygląda rekrutacja od wewnątrz, tzn. jak Pani widzi ludzi
aplikujących?
M_Mieczkowska:
Proces rekrutacji przebiega 2-etapowo. Na początku staramy się
znaleźć odpowiednich kandydatów wewnątrz firmy. Jeśli to się
nam nie uda, wówczas szukamy na zewnątrz. Aplikujący kandydaci
prezentują bardzo różny potencjał. Znalezienie odpowiedniej
osoby, która będzie pasowała swoim profilem do kultury
organizacyjnej firmy oraz będzie posiadała odpowiedni
potencjał przydatny do tak specyficznej branży - nie jest
łatwe.

Julka:
Czy ciężko jest się dostać do Pani firmy na staż? Czy wielu
jest kandydatów?
M_Mieczkowska:
Kandydatów nie jest wielu i mamy z tym pewien problem. Rok
temu poszukiwałam odpowiednich osób i nie udało mi się w pełni
osiągnąć pozytywnego rezultatu. Zainteresowane osoby zapraszam
na nasze strony internetowe http://www.pwp.pl oraz zachęcam do
składania swoich aplikacji. Będziemy kontaktować się z
wybranymi osobami.

Art:
Jakie studia Pani ukończyła i czy pomogły w obecnej pracy?
M_Mieczkowska:
Jestem absolwentką socjologii UW, skończyłam studia
podyplomowe Zarządzania i Marketingu oraz Zarządzania Zasobami
Ludzkimi. Przez cały czas dokształcam się uczestnicząc w
różnych konferencjach, szkoleniach, jak również staram się
śledzić na bieżąco prasę fachową. Kierunek studiów
zdecydowanie pomaga mi w obecnej pracy. Mój zawód wymaga
ciągłego dokształcania się i rozwoju.

Klacz:
Jakie systemy zarządzania firmą stosujecie Państwo?
M_Mieczkowska:
Staramy się stosować nowoczesne i profesjonalne systemy
zarządzania firmą, do czego poniekąd zobowiązuje nazwa naszej
firmy. W dziedzinie HR także.

Kijaffa:
Czy czuje Pani, że ma konkretny wpływ na rozwój HR w Polsce?
M_Mieczkowska:
To strasznie trudne pytanie, trudno odpowiedzieć
jednoznacznie. Staram się uczestniczyć aktywnie w rozwoju HR w
Polsce, dzieląc się swoimi doświadczeniami z innymi. Jestem
finalistką konkursu - Dyrektor Personalny Roku 2001 oraz udało
mi się zdobyć dla firmy godło "Inwestor w Kapitał Ludzki", w
którym to programie została doceniona dziedzina szkolenia i
rozwoju pracowników naszej firmy. Cieszę się, że dziedzina HR,
którą zajmuję się od początku swojej drogi zawodowej, rozwija
się intensywnie w Polsce i mam nadzieję, że tak będzie nadal.

Kamilka:
Czy zagraniczna praktyka jest niezbędna aby uzyskać
kwalifikacje w zakresie HR na światowym poziomie?
M_Mieczkowska:
Moim zdaniem nie koniecznie, ponieważ rzeczywistość i
mentalność polska jest specyficzna. Obecnie dostęp do
literatury fachowej oraz doświadczeń z innych firm jest
nieograniczony. Myślę, że z dużą ostrożnością należy
podchodzić do przenoszenia wszelkich procedur , narzędzi oraz
metod z zakresu HR wprost na teren polskich firm.

Ciocioa:
Jaka motywacja najbardziej skutkuje na pracowników?
M_Mieczkowska:
Myślę, że idealną sytuacją jest umiejętne połączenie motywacji
materialnej i pozamaterialnej. Z moich doświadczeń wynika, że
finansowo motywuje się pracownika tylko do pewnego etapu.
Czasami znacznie ważniejsze jest zauważenie pracy i docenienie
jej przez przełożonych, nawet, przez taki prosty gest jak
uścisk dłoni, czy słowo uznania wypowiedziane przez szefa.

Łapacz:
Jeżeli firma wymaga 2 letniego doświadczenia na konkretnym
stanowisku, to czy jest sens wysyłania "oferty", jeżeli
posiada się np. kilka miesięcy doświadczenia ?
M_Mieczkowska:
Myślę, że tak, gdyż warto walczyć o wymarzoną posadę do końca.
Nawet jeśli nam się nie uda, to mamy szansę zaprezentować
swoją osobę na rynku pracy i znaleźć się w banku danych firmy
do której wysyłamy swoją aplikację.

Czpa:
Na jakie cechy pracowników zwraca Pani szczególną uwagę?
M_Mieczkowska:
Podczas rekrutacji zwracam uwagę na odpowiednie kwalifikacje,
doświadczenie kandydata, jak również jego osobowość. Istotne
są umiejętności interpersonalne, komunikatywność, umiejętności
prezentacyjne itp. Jest to oczywiście uzależnione od rodzaju
stanowiska. Każde stanowisko jest opisane (job description).
Stworzyliśmy w firmie profil idealnego kandydata na każde
stanowisko. Tymi narzędziami posługujemy się w czasie procesu
rekrutacji i selekcji.

19-ka:
Jak mam zdobyć doświadczenie???
M_Mieczkowska:
Rozumiem, że chodzi o doświadczenie zawodowe. Zachęcam i nie
będę w tym odosobniona - do szerokiej aktywności w czasie
studiów, jak również w szkole średniej. Każde doświadczenie
jest ważne.

Łapacz:
Czy ma sens wysłanie oferty do firmy, która nie szuka
pracowników ? Czy jest to źle widziane przez ewentualnego
pracodawcę ?
M_Mieczkowska:
Absolutnie nie. Jak wcześniej wspomniałam, w mojej firmie
staramy się studiować wszystkie aplikacje, które są
przysyłane. Sądzę, że inicjatywa w poszukiwaniu pracy jest
pozytywnie postrzegana przez pracodawców, gdyż świadczy o
wysokiej motywacji i zaangażowaniu osoby, która szuka pracy.
Sugeruję jednak, aby dokładnie poznać profil firmy do której
się wysyła swoje CV oraz branżę w której ta firma działa.

Exodus:
Czym można zaskarbić sobie większe zainteresowanie
ewentualnego pracodawcy, który dostaje stertę dokumentów do
przejrzenia?
M_Mieczkowska:
Rzeczywiście otrzymujemy codziennie wiele aplikacji, które
właściwie są bardzo podobne do siebie, standardowe. Mało jest
ciekawych, rzucających się w oczy ofert. Radzę i zachęcam do
większej kreatywności w przygotowaniu swojej aplikacji, jak
również odpowiednim dostosowaniu do zamieszczonego ogłoszenia.
Czasami mam wrażenie, że osoba która przysyła swoje CV do
danej firmy, wysyła identyczne dokumenty do innych firm bez
dokładnego poznania profilu ich działania. "Spotykam" również
przysłane kserokopie aplikacji, które świadczą same o sobie.

Profesor:
Czy w przypadku Pani firmy zadania "HR-owe" mogą realizować
np. kierownicy liniowi?
M_Mieczkowska:
W moim przypadku odpowiednia współpraca z kierownikami
liniowymi ma strategiczne znaczenie. Uważam, że kierownicy
liniowi najlepiej znają swoje zespoły i są swojego rodzaju
łącznikami. Z jednej strony dostarczają informacji o kondycji
i potencjale swoich zespołów, a z drugiej strony są osobami
które bezpośrednio wprowadzają w "życie" wszelkie narzędzia i
procedury z dziedziny HR. W swojej firmie bardzo cenię tę
współpracę z kierownikami i dyrektorami. Natomiast nie
wyobrażam sobie "gabinetowego" stylu pracy HR-owca. Ogromną
satysfakcję sprawiają mi również bezpośrednie kontakty z
pracownikami, dają mi pełny obraz sytuacji.

Exodus:
Jak istotne jest dla pracodawcy posiadanie przez kandydata
odpowiedniego wykształcenia, jeśli jego doświadczenie zawodowe
jest adekwatne do proponowanego stanowiska?
M_Mieczkowska:
W np. tak specyficznej branży jaką jest branża wydawnicza,
odpowiedni profil wykształcenia odgrywa strategiczną rolę.
Potencjał pracowniczy w naszej firmie jest bardzo wysoki.
Wykształcenie kandydata jest bardzo ważnym czynnikiem w
trakcie procesu rekrutacji i preselekcji.

Profesor:
Jak Pani ocenia sytuację rynku pracy w Polsce? W moim
mniemaniu jako pracodawcy - ludziom nie chce się pracować.
M_Mieczkowska:
Pozwolę odnieść się znowu do swojej firmy. W PWP ważną rolę
odgrywa proces rekrutacji i selekcji odpowiednich kandydatów,
proces adaptacji społeczno-zawodowej wybranych osób do wymogów
firmy i oczywiście odpowiednia motywacja pracowników, o czym
już wspominałam wcześniej. Ogromną rolę w tych wszystkich
procesach odgrywają szefowie zespołów i działów. Jestem
przekonana, że istnieje sprzężenie zwrotne pomiędzy
satysfakcją pracowników a satysfakcją klientów. Każdy
przypadek "nieodpowiednio" pracującej osoby staram się
rozpatrzyć indywidualnie i poznać cały kontekst sprawy.

Enigma:
Szef HR musi być wszechstronnym menedżerem. Czym różni się ta
funkcja w Pani firmie od np. banku czy firmy
telekomunikacyjnej?
M_Mieczkowska:
Zgadzam się z opinią, że szef HR powinien być wszechstronny,
jak również mieć odpowiednią osobowość. Jest to bardzo ważne w
tej profesji. Natomiast jego działania muszą być dopasowane do
specyfiki firmy, do etapu jej rozwoju, jak również do
potencjału pracowniczego. Ma to ogromne znaczenie dla
efektywności działań HR w danej firmie. Uważam, że
elastyczność, umiejętności negocjacyjne i dyplomatyczne
odgrywają ogromną rolę w tym zawodzie. Jestem też przekonana,
że nie można przenosić automatycznie procedur, narzędzi czy
stylu pracy "HR-owca" z jednej branży do drugiej. Potrzebne
jest duże wyczucie. Bardzo dziękuję wszystkim internautom.
Życzę wszystkiego dobrego.

Moderator:
Dziękujemy za rozmowę, zapraszamy na następne spotkania.


Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Chat
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2003
Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC


Zapraszamy na stronę startową.



Wracaj Brak dokumentu
Strona startowa � 2003 Polskie Wydawnictwa
Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC


Tapety

Rozdzielczość 800 x 600



Rozdzielczość 1024 x 768







Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Tapety
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2003
Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC




Bogata oferta i jej profesjonalny poziom ugruntował
pozycję Domu Wydawniczego ABC na rynku edytorskim.

Dom Wydawniczy ABC powstał w 1989 r. Swoją działalność
wydawnictwo rozpoczęło od publikacji Zbioru Prawa
Gospodarczego, ale wkrótce poszerzyło swoją ofertę o
wymiennokartkowe Aktualizowane Zbiory Praw, książki z
zakresu prawa, biznesu i finansów, a następnie o
publikacje elektroniczne wzbogacone o orzecznictwo oraz
serwisy. Tak bogata oferta i wysoce profesjonalny jej
poziom ugruntował pozycję Domu Wydawniczego ABC na rynku
edytorskim, pozyskując wielu stałych użytkowników oraz
czytelników.
Na polskim rynku wydawniczym nadal są obecne
Aktualizowane Zbiory Praw - niezastąpiony przewodnik po
systemie polskiego prawa. Oferta ta obejmuje opracowane
tematycznie tomy, zawierające akty prawne z określonej
dziedziny prawa. Każda pozycja Zbioru ma formę
jednolitego tekstu prawnego, z zaznaczeniem, kiedy, na
jakiej podstawie i w jakim fragmencie był nowelizowany.
Zbiory wzbogacone są o Biuletyny zawierające artykuły i
omówienia istotnych problemów legislacyjnych. Zbiory
obejmują te gałęzie prawa, które są wykorzystywane na co
dzień w wielu firmach i instytucjach, np.: Prawo Ochrony
Zdrowia, Prawo Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, Prawo
Podatkowe, Prawo Oświatowe, Prawo Budowlane i
Mieszkaniowe.
Sztandarowym produktem elektronicznym wydawnictwa jest
Profesjonalny Serwis Informacyjny profinfo.pl, który
umożliwia szybką orientację w zmianach polskiego prawa i
zawiera praktyczne omówienia tych zmian. Program zawiera
publikacje będące kompendium wiedzy z wybranych dziedzin
prawa, m.in.: Profesjonalny Serwis Podatkowy, Vademecum
Głównego Księgowego, Serwis HR, Serwis Prawo i Zdrowie,
Serwis Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, Serwis
Budowlany.
Serwisy powstały by ułatwić codzienną pracę osobom
podejmującym istotne decyzje, m.in. podatkowe i kadrowe.
Publikacje te diagnozują problemy, a w dalszej
kolejności formułują wyczerpującą informację w postaci
analizy danego problemu. Serwisy zawierają konkretne
problemy z danej dziedziny zarówno te najczęściej
spotykane w praktyce, jak i te nietypowe. Platforma
elektroniczna profinfo.pl to przyjazny użytkownikowi
program komputerowy, którego zadaniem jest przystępna
prezentacja treści aktów prawnych.
Od 1995 r. dynamicznie rozwijamy działalność w zakresie
publikacji książkowych (m.in. prawo gospodarcze, karne,
cywilne, celne, pracy, ubezpieczeń społecznych,
podatkowe oraz prawa międzynarodowego).
Dom Wydawniczy ABC jest częścią grupy wydawniczej
Polskie Wydawnictwa Profesjonalne należącej do
holenderskiego koncernu wydawniczego Wolters Kluwer.
W skład Polskich Wydawnictw Profesjonalnych wchodzą
również: Kantor Wydawniczy Zakamycze, Oficyna
Ekonomiczna, Wydawnictwo KiK Konieczny i Kruszewski oraz
Wydawnictwo Prawnicze Lex.



Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Firma
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2003
Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Aktualizowane
Zbiory Praw
z wymiennymi kartkami Publikacje
ElektroniczneKsiążki



Seria Aktualizowanych Zbiorów Praw istnieje od 1989
roku. Jest wydawnictwem ciągłym, pozwalającym stale
dysponować aktualnymi i jednolitymi tekstami przepisów z
danej dziedziny prawa.
Aktualizacja zbiorów dokonywana jest natychmiast po
nowelizacji nawet niewielkiej części przepisów.
Otrzymaną aktualizację (bieżące zmiany w tekście wraz z
przypisami) użytkownik wpina na miejsce
zdezaktualizowanych przepisów.

Profesjonalny Serwis Informacyjny dostarcza
kompleksowych informacji o przepisach prawnych i ich
wykładni. Wzbogacony jest o orzecznictwo,
specjalistyczne objaśnienia i artykuły.
W wersji elektronicznej udostępniamy również
interakcyjny aktualizowany skorowidz prawa polskiego -
Prawo Polskie Archiwum ze Skorowidzem oraz Polską
Bibliografię Prawniczą.

Oferta wydawnicza obejmuje komentarze, kodeksy,
podręczniki i poradniki oraz monografie.




Oferta Domu Wydawniczego ABC dostępna jest w
Regionalnych Oddziałach Handlowych, księgarni
internetowej. Karta Klubu Rzeczpospolitej uprawnia do
zakupu książek prawniczych i biznesowych z 10% rabatem w
przedstawicielstwach i księgarni firmowej.

Aktualną ofertę Domu Wydawniczego ABC mogą państwo
znaleźć w naszym katalogu (PDF).


Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Oferta
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2003
Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC



ul. Płocka 5a, 01-231 Warszawa, tel. [phone]
fax [phone] [e-mail] www.pwp.pl






Kantor Wydawniczy Zakamycze i Oficyna Ekonomiczna
- oddziały Polskich Wydawnictw Profesjonalnych sp. z
o.o.,
w związku z dynamicznym rozwojem poszukują do stałej
współpracy:


Redaktorów
Korektorów tekstów
Specjalistów składu tekstu

Nr ref. K/PWP
Mile widziane:
� znajomość tekstów prawnych i ekonomicznych,
� doświadczenie w redakcji technicznej książki,
� biegła znajomość języków obcych,
� firmy oferujące kompleksową obsługę w ww.
specjalnościach.

CV, list motywacyjny (dla zgłoszeń indywidualnych)
lub ofertę wraz z cennikiem na ww. usługi (dla zgłoszeń
firmowych)
prosimy przesłać na adres:

Kantor Wydawniczy ZAKAMYCZE i Oficyna Ekonomiczna
- Oddziały Polskich Wydawnictw Profesjonalnych Sp. z
o.o.
Ul. Westerplatte 1
31-033 Kraków

[e-mail]


Skontaktujemy się z wybranymi osobami.

Do oferty (przy zgłoszeniach indywidualnych) prosimy
dołączyć podpisaną klauzulę o następujacej treści:
"Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych
zawartych w mojej ofercie pracy dla potrzeb niezbędnych
do realizacji procesu rekrutacji zgodnie z Ustawą z dnia
29.08.1997 r. o Ochronie Danych Osobowych (Dz. U. nr
133, poz. 883)."



� 2004 Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC

Partnerzy


Klub �Rzeczpospolitej" oferuje przywileje, zniżki i
bonusy fundowane przez firmy
partnerów Klubu. Ankieta
zgłoszeniowa jest drukowana w każdy czwartek w
�Rzeczpospolitej". Prenumeratorom przysługuje 10% zniżki
przy zakupie książek wydawnictw:
Dom Wydawniczy ABC,
Kantor Wydawniczy Zakamycze,
Oficyna Ekonomiczna,
Wydawnictwo KiK Konieczny i Kruszewski.


Serwis eko-net.pl prowadzony przez Centrum Ochrony
Środowiska Politechniki Gdańskiej. Zasadniczy element
projektu HERMES (m.in. Platforma edukacyjna dla
specjalistów z dziedziny ochrony środowiska)
realizowanego w ramach programu Leonardo da Vinci

Miesięcznik Komitetu Nauk Prawnych PAN
http://www.panstwoiprawo.pl

Firma Bigram jest współorganizatorem konkursu "Dyrektor
Personalny Roku", którego laureatką za rok 2001 była
pani Marzena Mieczkowska - nasz dyrektor personalny.
http://www.rp.pl/dyrektor





Portal Instalsystem.pl jest przedsięwzięciem,
prezentującym informacje odnośnie instalatorstwa,
ogrzewnictwa, klimatyzacji, odnawialnych źródeł energii,
wentylacji. Naszym celem jest stworzenie swoistego węzła
informacyjnego, który łączyłby w sobie wszystkie
strumienie informacji, bezpośrednio i pośrednio
związanych z branżą budowlaną.




Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Partnerzy
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2003
Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddz. Dom Wydawniczy ABC
1532 tytułów
KSIĘGARNIA

Katalog tytułów
Nowości
Czasopisma
Publikacje elektroniczne
Promocje



Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego. Komentarz
Specjalna ochrona prawna pacjentów
psychiatrycznych

Kodeks spółek handlowych. Przepisy o spółce
akcyjnej. Komentarz
Od powstania spółki poprzez zarząd aż po
likwidację

Stosowanie prawa wspólnotowego w prawie
wewnętrznym z uwzględnieniem prawa polskiego
Aspekty prawne i praktyczne niezbędne dla
efektywnego stosowania prawa wspólnotowego w
prawie polskim.




A K T U A L N O Ś C I
(12.07.2004) Nowa usługa w naszej Księgarni
Internetowej! NEWSLETTER o nowościach,
zapowiedziach i promocjach wydawniczych z
dziedziny, którą wybierzesz. >>>
(08.07.2004) Szkolenia dla kadr i księgowości.
WAKACYJNE RABATY ! Centrum Edukacji Wydawnictwa
KiK zaprasza. >>>
Więcej informacji znajdą Państwo w dziale
Aktualności





Strona Domu Wydawniczego ABC działa od marca 1997
r.
SERWIS na bieżąco informuje o zmianach w prawie -
zawiera treści aktów normatywnych oraz informacje
o aktualizacjach serii Zbiorów Praw.
KSIĘGARNIA obejmuje bogatą ofertę książek,
czasopism i CD-ROMów z dziedziny prawa, biznesu i
finansów. Zakupione w niej pozycje otrzymają
Państwo Pocztą Polską bez dodatkowych opłat z
tytułu kosztów wysyłki.
Platforma PROFINFO funkcjonuje od 2000 roku.
Publikowane są w niej fachowe informacje dla:
prawników, finansistów, ekonomistów i biznesmenów.
Szczegóły o platformie można znaleźć na stronie
www.profinfo.pl oraz w serwisach poświęconych
konkretnym publikacjom: www.serwishr.pl,
www.serwisbankowy.pl oraz www.�prawoizdrowie.pl.



Polskie Wydawnictwa Profesjonalne
drugi rok z rzędu
znalazły się w gronie laureatów
trzeciej edycji programu
INWESTOR W KAPITAŁ LUDZKI
zorganizowanego przez
Instytut Zarządzania.

21036 aktów
SERWIS

Serwis prawniczy
Dziennik Ustaw od 1995
Monitor Polski od 1995
Indeks aktów
Szukaj w publikatorach









Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Witamy
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt � 2003
Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
oddział Dom Wydawniczy ABC; ul. Płocka 5a, Warszawa;
KRS: 105464; Sąd Rejonowy dla M. S. Warszawy XIX Wydział
Gospodarczy





Wracaj Brak dokumentu
Strona startowa � 1997-2003 ABC Publishing House.
All rights reserved.







Wracaj Brak dokumentu
Strona startowa � 1997-2003 ABC Publishing House.
All rights reserved.



Serwis internetowy Domu Wydawniczego ABC zawiera archiwum
aktów normatywnych (Dziennik Ustaw, Monitor Polski) oraz
informacje o zmianach w prawie. Księgarnia online umożliwia
zapoznanie się z ofertą wydawnictwa i dokonanie zakupów.
Dom Wydawniczy ABC publikuje fachowe informacje dla:
prawników, finansistów, ekonomistów i biznesmenów.
Sztandarowym produktem elektronicznym wydawnictwa jest
Profesjonalny Serwis Informacyjny profinfo.pl, który umożliwia
szybką orientację w zmianach polskiego prawa i zawiera
praktyczne omówienia tych zmian. Program zawiera publikacje
będące kompendium wiedzy z wybranych dziedzin prawa, m.in.:
Profesjonalny Serwis Podatkowy, Vademecum Głównego Księgowego,
Serwis HR, Serwis Prawo i Zdrowie, Serwis Prawa Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych, Serwis Budowlany.
Dom Wydawniczy ABC jest częścią grupy wydawniczej Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne należącej do holenderskiego koncernu
wydawniczego Wolters Kluwer. W skład Polskich Wydawnictw
Profesjonalnych wchodzą również: Kantor Wydawniczy Zakamycze,
Oficyna Ekonomiczna, Wydawnictwo KiK Konieczny i Kruszewski
oraz Wydawnictwo Prawnicze Lex.
Ta strona używa ramek oraz programów JavaScript. Aby w pełni
korzystać z naszego serwisu należy używać Internet Explorera
lub Netscape Navigatora (w wersjach 3.0 lub wyższych) i mieć
włączoną obsługę JavaScript-u.
Jeżeli czytasz ten tekst, oznacza to, że Twoje oprogramowanie
nie spełnia jednego z tych warunków. Korzystanie z serwisu za
pomocą Twojej przeglądarki jest utrudnione, ale możliwe dzięki
linkom dostępnym na stopce każdej ze stron.
Kliknij w logo firmy lub wybierz dział serwisu z linków na
dole strony.



Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Witamy
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt �
1997-2004 ABC Publishing House. All rights reserved.



Serwis internetowy Domu Wydawniczego ABC zawiera archiwum
aktów normatywnych (Dziennik Ustaw, Monitor Polski) oraz
informacje o zmianach w prawie. Księgarnia online umożliwia
zapoznanie się z ofertą wydawnictwa i dokonanie zakupów.
Dom Wydawniczy ABC publikuje fachowe informacje dla:
prawników, finansistów, ekonomistów i biznesmenów.
Sztandarowym produktem elektronicznym wydawnictwa jest
Profesjonalny Serwis Informacyjny profinfo.pl, który umożliwia
szybką orientację w zmianach polskiego prawa i zawiera
praktyczne omówienia tych zmian. Program zawiera publikacje
będące kompendium wiedzy z wybranych dziedzin prawa, m.in.:
Profesjonalny Serwis Podatkowy, Vademecum Głównego Księgowego,
Serwis HR, Serwis Prawo i Zdrowie, Serwis Prawa Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych, Serwis Budowlany.
Dom Wydawniczy ABC jest częścią grupy wydawniczej Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne należącej do holenderskiego koncernu
wydawniczego Wolters Kluwer. W skład Polskich Wydawnictw
Profesjonalnych wchodzą również: Kantor Wydawniczy Zakamycze,
Oficyna Ekonomiczna, Wydawnictwo KiK Konieczny i Kruszewski
oraz Wydawnictwo Prawnicze Lex.
Ta strona używa ramek oraz programów JavaScript. Aby w pełni
korzystać z naszego serwisu należy używać Internet Explorera
lub Netscape Navigatora (w wersjach 3.0 lub wyższych) i mieć
włączoną obsługę JavaScript-u.
Jeżeli czytasz ten tekst, oznacza to, że Twoje oprogramowanie
nie spełnia jednego z tych warunków. Korzystanie z serwisu za
pomocą Twojej przeglądarki jest utrudnione, ale możliwe dzięki
linkom dostępnym na stopce każdej ze stron.
Kliknij w logo firmy lub wybierz dział serwisu z linków na
dole strony.



Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Witamy
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt �
1997-2004 ABC Publishing House. All rights reserved.



Serwis internetowy Domu Wydawniczego ABC zawiera archiwum
aktów normatywnych (Dziennik Ustaw, Monitor Polski) oraz
informacje o zmianach w prawie. Księgarnia online umożliwia
zapoznanie się z ofertą wydawnictwa i dokonanie zakupów.
Dom Wydawniczy ABC publikuje fachowe informacje dla:
prawników, finansistów, ekonomistów i biznesmenów.
Sztandarowym produktem elektronicznym wydawnictwa jest
Profesjonalny Serwis Informacyjny profinfo.pl, który umożliwia
szybką orientację w zmianach polskiego prawa i zawiera
praktyczne omówienia tych zmian. Program zawiera publikacje
będące kompendium wiedzy z wybranych dziedzin prawa, m.in.:
Profesjonalny Serwis Podatkowy, Vademecum Głównego Księgowego,
Serwis HR, Serwis Prawo i Zdrowie, Serwis Prawa Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych, Serwis Budowlany.
Dom Wydawniczy ABC jest częścią grupy wydawniczej Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne należącej do holenderskiego koncernu
wydawniczego Wolters Kluwer. W skład Polskich Wydawnictw
Profesjonalnych wchodzą również: Kantor Wydawniczy Zakamycze,
Oficyna Ekonomiczna, Wydawnictwo KiK Konieczny i Kruszewski
oraz Wydawnictwo Prawnicze Lex.
Ta strona używa ramek oraz programów JavaScript. Aby w pełni
korzystać z naszego serwisu należy używać Internet Explorera
lub Netscape Navigatora (w wersjach 3.0 lub wyższych) i mieć
włączoną obsługę JavaScript-u.
Jeżeli czytasz ten tekst, oznacza to, że Twoje oprogramowanie
nie spełnia jednego z tych warunków. Korzystanie z serwisu za
pomocą Twojej przeglądarki jest utrudnione, ale możliwe dzięki
linkom dostępnym na stopce każdej ze stron.
Kliknij w logo firmy lub wybierz dział serwisu z linków na
dole strony.



Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Witamy
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt �
1997-2004 ABC Publishing House. All rights reserved.



Serwis internetowy Domu Wydawniczego ABC zawiera archiwum
aktów normatywnych (Dziennik Ustaw, Monitor Polski) oraz
informacje o zmianach w prawie. Księgarnia online umożliwia
zapoznanie się z ofertą wydawnictwa i dokonanie zakupów.
Dom Wydawniczy ABC publikuje fachowe informacje dla:
prawników, finansistów, ekonomistów i biznesmenów.
Sztandarowym produktem elektronicznym wydawnictwa jest
Profesjonalny Serwis Informacyjny profinfo.pl, który umożliwia
szybką orientację w zmianach polskiego prawa i zawiera
praktyczne omówienia tych zmian. Program zawiera publikacje
będące kompendium wiedzy z wybranych dziedzin prawa, m.in.:
Profesjonalny Serwis Podatkowy, Vademecum Głównego Księgowego,
Serwis HR, Serwis Prawo i Zdrowie, Serwis Prawa Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych, Serwis Budowlany.
Dom Wydawniczy ABC jest częścią grupy wydawniczej Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne należącej do holenderskiego koncernu
wydawniczego Wolters Kluwer. W skład Polskich Wydawnictw
Profesjonalnych wchodzą również: Kantor Wydawniczy Zakamycze,
Oficyna Ekonomiczna, Wydawnictwo KiK Konieczny i Kruszewski
oraz Wydawnictwo Prawnicze Lex.
Ta strona używa ramek oraz programów JavaScript. Aby w pełni
korzystać z naszego serwisu należy używać Internet Explorera
lub Netscape Navigatora (w wersjach 3.0 lub wyższych) i mieć
włączoną obsługę JavaScript-u.
Jeżeli czytasz ten tekst, oznacza to, że Twoje oprogramowanie
nie spełnia jednego z tych warunków. Korzystanie z serwisu za
pomocą Twojej przeglądarki jest utrudnione, ale możliwe dzięki
linkom dostępnym na stopce każdej ze stron.
Kliknij w logo firmy lub wybierz dział serwisu z linków na
dole strony.



Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Witamy
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt �
1997-2004 ABC Publishing House. All rights reserved.



Serwis internetowy Domu Wydawniczego ABC zawiera archiwum
aktów normatywnych (Dziennik Ustaw, Monitor Polski) oraz
informacje o zmianach w prawie. Księgarnia online umożliwia
zapoznanie się z ofertą wydawnictwa i dokonanie zakupów.
Dom Wydawniczy ABC publikuje fachowe informacje dla:
prawników, finansistów, ekonomistów i biznesmenów.
Sztandarowym produktem elektronicznym wydawnictwa jest
Profesjonalny Serwis Informacyjny profinfo.pl, który umożliwia
szybką orientację w zmianach polskiego prawa i zawiera
praktyczne omówienia tych zmian. Program zawiera publikacje
będące kompendium wiedzy z wybranych dziedzin prawa, m.in.:
Profesjonalny Serwis Podatkowy, Vademecum Głównego Księgowego,
Serwis HR, Serwis Prawo i Zdrowie, Serwis Prawa Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych, Serwis Budowlany.
Dom Wydawniczy ABC jest częścią grupy wydawniczej Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne należącej do holenderskiego koncernu
wydawniczego Wolters Kluwer. W skład Polskich Wydawnictw
Profesjonalnych wchodzą również: Kantor Wydawniczy Zakamycze,
Oficyna Ekonomiczna, Wydawnictwo KiK Konieczny i Kruszewski
oraz Wydawnictwo Prawnicze Lex.
Ta strona używa ramek oraz programów JavaScript. Aby w pełni
korzystać z naszego serwisu należy używać Internet Explorera
lub Netscape Navigatora (w wersjach 3.0 lub wyższych) i mieć
włączoną obsługę JavaScript-u.
Jeżeli czytasz ten tekst, oznacza to, że Twoje oprogramowanie
nie spełnia jednego z tych warunków. Korzystanie z serwisu za
pomocą Twojej przeglądarki jest utrudnione, ale możliwe dzięki
linkom dostępnym na stopce każdej ze stron.
Kliknij w logo firmy lub wybierz dział serwisu z linków na
dole strony.



Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Witamy
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt �
1997-2004 ABC Publishing House. All rights reserved.



Serwis internetowy Domu Wydawniczego ABC zawiera archiwum
aktów normatywnych (Dziennik Ustaw, Monitor Polski) oraz
informacje o zmianach w prawie. Księgarnia online umożliwia
zapoznanie się z ofertą wydawnictwa i dokonanie zakupów.
Dom Wydawniczy ABC publikuje fachowe informacje dla:
prawników, finansistów, ekonomistów i biznesmenów.
Sztandarowym produktem elektronicznym wydawnictwa jest
Profesjonalny Serwis Informacyjny profinfo.pl, który umożliwia
szybką orientację w zmianach polskiego prawa i zawiera
praktyczne omówienia tych zmian. Program zawiera publikacje
będące kompendium wiedzy z wybranych dziedzin prawa, m.in.:
Profesjonalny Serwis Podatkowy, Vademecum Głównego Księgowego,
Serwis HR, Serwis Prawo i Zdrowie, Serwis Prawa Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych, Serwis Budowlany.
Dom Wydawniczy ABC jest częścią grupy wydawniczej Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne należącej do holenderskiego koncernu
wydawniczego Wolters Kluwer. W skład Polskich Wydawnictw
Profesjonalnych wchodzą również: Kantor Wydawniczy Zakamycze,
Oficyna Ekonomiczna, Wydawnictwo KiK Konieczny i Kruszewski
oraz Wydawnictwo Prawnicze Lex.
Ta strona używa ramek oraz programów JavaScript. Aby w pełni
korzystać z naszego serwisu należy używać Internet Explorera
lub Netscape Navigatora (w wersjach 3.0 lub wyższych) i mieć
włączoną obsługę JavaScript-u.
Jeżeli czytasz ten tekst, oznacza to, że Twoje oprogramowanie
nie spełnia jednego z tych warunków. Korzystanie z serwisu za
pomocą Twojej przeglądarki jest utrudnione, ale możliwe dzięki
linkom dostępnym na stopce każdej ze stron.
Kliknij w logo firmy lub wybierz dział serwisu z linków na
dole strony.



Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Witamy
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt �
1997-2004 ABC Publishing House. All rights reserved.



Serwis internetowy Domu Wydawniczego ABC zawiera archiwum
aktów normatywnych (Dziennik Ustaw, Monitor Polski) oraz
informacje o zmianach w prawie. Księgarnia online umożliwia
zapoznanie się z ofertą wydawnictwa i dokonanie zakupów.
Dom Wydawniczy ABC publikuje fachowe informacje dla:
prawników, finansistów, ekonomistów i biznesmenów.
Sztandarowym produktem elektronicznym wydawnictwa jest
Profesjonalny Serwis Informacyjny profinfo.pl, który umożliwia
szybką orientację w zmianach polskiego prawa i zawiera
praktyczne omówienia tych zmian. Program zawiera publikacje
będące kompendium wiedzy z wybranych dziedzin prawa, m.in.:
Profesjonalny Serwis Podatkowy, Vademecum Głównego Księgowego,
Serwis HR, Serwis Prawo i Zdrowie, Serwis Prawa Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych, Serwis Budowlany.
Dom Wydawniczy ABC jest częścią grupy wydawniczej Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne należącej do holenderskiego koncernu
wydawniczego Wolters Kluwer. W skład Polskich Wydawnictw
Profesjonalnych wchodzą również: Kantor Wydawniczy Zakamycze,
Oficyna Ekonomiczna, Wydawnictwo KiK Konieczny i Kruszewski
oraz Wydawnictwo Prawnicze Lex.
Ta strona używa ramek oraz programów JavaScript. Aby w pełni
korzystać z naszego serwisu należy używać Internet Explorera
lub Netscape Navigatora (w wersjach 3.0 lub wyższych) i mieć
włączoną obsługę JavaScript-u.
Jeżeli czytasz ten tekst, oznacza to, że Twoje oprogramowanie
nie spełnia jednego z tych warunków. Korzystanie z serwisu za
pomocą Twojej przeglądarki jest utrudnione, ale możliwe dzięki
linkom dostępnym na stopce każdej ze stron.
Kliknij w logo firmy lub wybierz dział serwisu z linków na
dole strony.



Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Witamy
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt �
1997-2004 ABC Publishing House. All rights reserved.



Serwis internetowy Domu Wydawniczego ABC zawiera archiwum
aktów normatywnych (Dziennik Ustaw, Monitor Polski) oraz
informacje o zmianach w prawie. Księgarnia online umożliwia
zapoznanie się z ofertą wydawnictwa i dokonanie zakupów.
Dom Wydawniczy ABC publikuje fachowe informacje dla:
prawników, finansistów, ekonomistów i biznesmenów.
Sztandarowym produktem elektronicznym wydawnictwa jest
Profesjonalny Serwis Informacyjny profinfo.pl, który umożliwia
szybką orientację w zmianach polskiego prawa i zawiera
praktyczne omówienia tych zmian. Program zawiera publikacje
będące kompendium wiedzy z wybranych dziedzin prawa, m.in.:
Profesjonalny Serwis Podatkowy, Vademecum Głównego Księgowego,
Serwis HR, Serwis Prawo i Zdrowie, Serwis Prawa Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych, Serwis Budowlany.
Dom Wydawniczy ABC jest częścią grupy wydawniczej Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne należącej do holenderskiego koncernu
wydawniczego Wolters Kluwer. W skład Polskich Wydawnictw
Profesjonalnych wchodzą również: Kantor Wydawniczy Zakamycze,
Oficyna Ekonomiczna, Wydawnictwo KiK Konieczny i Kruszewski
oraz Wydawnictwo Prawnicze Lex.
Ta strona używa ramek oraz programów JavaScript. Aby w pełni
korzystać z naszego serwisu należy używać Internet Explorera
lub Netscape Navigatora (w wersjach 3.0 lub wyższych) i mieć
włączoną obsługę JavaScript-u.
Jeżeli czytasz ten tekst, oznacza to, że Twoje oprogramowanie
nie spełnia jednego z tych warunków. Korzystanie z serwisu za
pomocą Twojej przeglądarki jest utrudnione, ale możliwe dzięki
linkom dostępnym na stopce każdej ze stron.
Kliknij w logo firmy lub wybierz dział serwisu z linków na
dole strony.



Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Witamy
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt �
1997-2004 ABC Publishing House. All rights reserved.



Serwis internetowy Domu Wydawniczego ABC zawiera archiwum
aktów normatywnych (Dziennik Ustaw, Monitor Polski) oraz
informacje o zmianach w prawie. Księgarnia online umożliwia
zapoznanie się z ofertą wydawnictwa i dokonanie zakupów.
Dom Wydawniczy ABC publikuje fachowe informacje dla:
prawników, finansistów, ekonomistów i biznesmenów.
Sztandarowym produktem elektronicznym wydawnictwa jest
Profesjonalny Serwis Informacyjny profinfo.pl, który umożliwia
szybką orientację w zmianach polskiego prawa i zawiera
praktyczne omówienia tych zmian. Program zawiera publikacje
będące kompendium wiedzy z wybranych dziedzin prawa, m.in.:
Profesjonalny Serwis Podatkowy, Vademecum Głównego Księgowego,
Serwis HR, Serwis Prawo i Zdrowie, Serwis Prawa Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych, Serwis Budowlany.
Dom Wydawniczy ABC jest częścią grupy wydawniczej Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne należącej do holenderskiego koncernu
wydawniczego Wolters Kluwer. W skład Polskich Wydawnictw
Profesjonalnych wchodzą również: Kantor Wydawniczy Zakamycze,
Oficyna Ekonomiczna, Wydawnictwo KiK Konieczny i Kruszewski
oraz Wydawnictwo Prawnicze Lex.
Ta strona używa ramek oraz programów JavaScript. Aby w pełni
korzystać z naszego serwisu należy używać Internet Explorera
lub Netscape Navigatora (w wersjach 3.0 lub wyższych) i mieć
włączoną obsługę JavaScript-u.
Jeżeli czytasz ten tekst, oznacza to, że Twoje oprogramowanie
nie spełnia jednego z tych warunków. Korzystanie z serwisu za
pomocą Twojej przeglądarki jest utrudnione, ale możliwe dzięki
linkom dostępnym na stopce każdej ze stron.
Kliknij w logo firmy lub wybierz dział serwisu z linków na
dole strony.



Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Witamy
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt �
1997-2004 ABC Publishing House. All rights reserved.



Serwis internetowy Domu Wydawniczego ABC zawiera archiwum
aktów normatywnych (Dziennik Ustaw, Monitor Polski) oraz
informacje o zmianach w prawie. Księgarnia online umożliwia
zapoznanie się z ofertą wydawnictwa i dokonanie zakupów.
Dom Wydawniczy ABC publikuje fachowe informacje dla:
prawników, finansistów, ekonomistów i biznesmenów.
Sztandarowym produktem elektronicznym wydawnictwa jest
Profesjonalny Serwis Informacyjny profinfo.pl, który umożliwia
szybką orientację w zmianach polskiego prawa i zawiera
praktyczne omówienia tych zmian. Program zawiera publikacje
będące kompendium wiedzy z wybranych dziedzin prawa, m.in.:
Profesjonalny Serwis Podatkowy, Vademecum Głównego Księgowego,
Serwis HR, Serwis Prawo i Zdrowie, Serwis Prawa Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych, Serwis Budowlany.
Dom Wydawniczy ABC jest częścią grupy wydawniczej Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne należącej do holenderskiego koncernu
wydawniczego Wolters Kluwer. W skład Polskich Wydawnictw
Profesjonalnych wchodzą również: Kantor Wydawniczy Zakamycze,
Oficyna Ekonomiczna, Wydawnictwo KiK Konieczny i Kruszewski
oraz Wydawnictwo Prawnicze Lex.
Ta strona używa ramek oraz programów JavaScript. Aby w pełni
korzystać z naszego serwisu należy używać Internet Explorera
lub Netscape Navigatora (w wersjach 3.0 lub wyższych) i mieć
włączoną obsługę JavaScript-u.
Jeżeli czytasz ten tekst, oznacza to, że Twoje oprogramowanie
nie spełnia jednego z tych warunków. Korzystanie z serwisu za
pomocą Twojej przeglądarki jest utrudnione, ale możliwe dzięki
linkom dostępnym na stopce każdej ze stron.
Kliknij w logo firmy lub wybierz dział serwisu z linków na
dole strony.



Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Witamy
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt �
1997-2004 ABC Publishing House. All rights reserved.



Serwis internetowy Domu Wydawniczego ABC zawiera archiwum
aktów normatywnych (Dziennik Ustaw, Monitor Polski) oraz
informacje o zmianach w prawie. Księgarnia online umożliwia
zapoznanie się z ofertą wydawnictwa i dokonanie zakupów.
Dom Wydawniczy ABC publikuje fachowe informacje dla:
prawników, finansistów, ekonomistów i biznesmenów.
Sztandarowym produktem elektronicznym wydawnictwa jest
Profesjonalny Serwis Informacyjny profinfo.pl, który umożliwia
szybką orientację w zmianach polskiego prawa i zawiera
praktyczne omówienia tych zmian. Program zawiera publikacje
będące kompendium wiedzy z wybranych dziedzin prawa, m.in.:
Profesjonalny Serwis Podatkowy, Vademecum Głównego Księgowego,
Serwis HR, Serwis Prawo i Zdrowie, Serwis Prawa Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych, Serwis Budowlany.
Dom Wydawniczy ABC jest częścią grupy wydawniczej Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne należącej do holenderskiego koncernu
wydawniczego Wolters Kluwer. W skład Polskich Wydawnictw
Profesjonalnych wchodzą również: Kantor Wydawniczy Zakamycze,
Oficyna Ekonomiczna, Wydawnictwo KiK Konieczny i Kruszewski
oraz Wydawnictwo Prawnicze Lex.
Ta strona używa ramek oraz programów JavaScript. Aby w pełni
korzystać z naszego serwisu należy używać Internet Explorera
lub Netscape Navigatora (w wersjach 3.0 lub wyższych) i mieć
włączoną obsługę JavaScript-u.
Jeżeli czytasz ten tekst, oznacza to, że Twoje oprogramowanie
nie spełnia jednego z tych warunków. Korzystanie z serwisu za
pomocą Twojej przeglądarki jest utrudnione, ale możliwe dzięki
linkom dostępnym na stopce każdej ze stron.
Kliknij w logo firmy lub wybierz dział serwisu z linków na
dole strony.



Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Witamy
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt �
1997-2004 ABC Publishing House. All rights reserved.



Serwis internetowy Domu Wydawniczego ABC zawiera archiwum
aktów normatywnych (Dziennik Ustaw, Monitor Polski) oraz
informacje o zmianach w prawie. Księgarnia online umożliwia
zapoznanie się z ofertą wydawnictwa i dokonanie zakupów.
Dom Wydawniczy ABC publikuje fachowe informacje dla:
prawników, finansistów, ekonomistów i biznesmenów.
Sztandarowym produktem elektronicznym wydawnictwa jest
Profesjonalny Serwis Informacyjny profinfo.pl, który umożliwia
szybką orientację w zmianach polskiego prawa i zawiera
praktyczne omówienia tych zmian. Program zawiera publikacje
będące kompendium wiedzy z wybranych dziedzin prawa, m.in.:
Profesjonalny Serwis Podatkowy, Vademecum Głównego Księgowego,
Serwis HR, Serwis Prawo i Zdrowie, Serwis Prawa Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych, Serwis Budowlany.
Dom Wydawniczy ABC jest częścią grupy wydawniczej Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne należącej do holenderskiego koncernu
wydawniczego Wolters Kluwer. W skład Polskich Wydawnictw
Profesjonalnych wchodzą również: Kantor Wydawniczy Zakamycze,
Oficyna Ekonomiczna, Wydawnictwo KiK Konieczny i Kruszewski
oraz Wydawnictwo Prawnicze Lex.
Ta strona używa ramek oraz programów JavaScript. Aby w pełni
korzystać z naszego serwisu należy używać Internet Explorera
lub Netscape Navigatora (w wersjach 3.0 lub wyższych) i mieć
włączoną obsługę JavaScript-u.
Jeżeli czytasz ten tekst, oznacza to, że Twoje oprogramowanie
nie spełnia jednego z tych warunków. Korzystanie z serwisu za
pomocą Twojej przeglądarki jest utrudnione, ale możliwe dzięki
linkom dostępnym na stopce każdej ze stron.
Kliknij w logo firmy lub wybierz dział serwisu z linków na
dole strony.



Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Witamy
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt �
1997-2004 ABC Publishing House. All rights reserved.



Serwis internetowy Domu Wydawniczego ABC zawiera archiwum
aktów normatywnych (Dziennik Ustaw, Monitor Polski) oraz
informacje o zmianach w prawie. Księgarnia online umożliwia
zapoznanie się z ofertą wydawnictwa i dokonanie zakupów.
Dom Wydawniczy ABC publikuje fachowe informacje dla:
prawników, finansistów, ekonomistów i biznesmenów.
Sztandarowym produktem elektronicznym wydawnictwa jest
Profesjonalny Serwis Informacyjny profinfo.pl, który umożliwia
szybką orientację w zmianach polskiego prawa i zawiera
praktyczne omówienia tych zmian. Program zawiera publikacje
będące kompendium wiedzy z wybranych dziedzin prawa, m.in.:
Profesjonalny Serwis Podatkowy, Vademecum Głównego Księgowego,
Serwis HR, Serwis Prawo i Zdrowie, Serwis Prawa Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych, Serwis Budowlany.
Dom Wydawniczy ABC jest częścią grupy wydawniczej Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne należącej do holenderskiego koncernu
wydawniczego Wolters Kluwer. W skład Polskich Wydawnictw
Profesjonalnych wchodzą również: Kantor Wydawniczy Zakamycze,
Oficyna Ekonomiczna, Wydawnictwo KiK Konieczny i Kruszewski
oraz Wydawnictwo Prawnicze Lex.
Ta strona używa ramek oraz programów JavaScript. Aby w pełni
korzystać z naszego serwisu należy używać Internet Explorera
lub Netscape Navigatora (w wersjach 3.0 lub wyższych) i mieć
włączoną obsługę JavaScript-u.
Jeżeli czytasz ten tekst, oznacza to, że Twoje oprogramowanie
nie spełnia jednego z tych warunków. Korzystanie z serwisu za
pomocą Twojej przeglądarki jest utrudnione, ale możliwe dzięki
linkom dostępnym na stopce każdej ze stron.
Kliknij w logo firmy lub wybierz dział serwisu z linków na
dole strony.



Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Witamy
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt �
1997-2004 ABC Publishing House. All rights reserved.



Serwis internetowy Domu Wydawniczego ABC zawiera archiwum
aktów normatywnych (Dziennik Ustaw, Monitor Polski) oraz
informacje o zmianach w prawie. Księgarnia online umożliwia
zapoznanie się z ofertą wydawnictwa i dokonanie zakupów.
Dom Wydawniczy ABC publikuje fachowe informacje dla:
prawników, finansistów, ekonomistów i biznesmenów.
Sztandarowym produktem elektronicznym wydawnictwa jest
Profesjonalny Serwis Informacyjny profinfo.pl, który umożliwia
szybką orientację w zmianach polskiego prawa i zawiera
praktyczne omówienia tych zmian. Program zawiera publikacje
będące kompendium wiedzy z wybranych dziedzin prawa, m.in.:
Profesjonalny Serwis Podatkowy, Vademecum Głównego Księgowego,
Serwis HR, Serwis Prawo i Zdrowie, Serwis Prawa Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych, Serwis Budowlany.
Dom Wydawniczy ABC jest częścią grupy wydawniczej Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne należącej do holenderskiego koncernu
wydawniczego Wolters Kluwer. W skład Polskich Wydawnictw
Profesjonalnych wchodzą również: Kantor Wydawniczy Zakamycze,
Oficyna Ekonomiczna, Wydawnictwo KiK Konieczny i Kruszewski
oraz Wydawnictwo Prawnicze Lex.
Ta strona używa ramek oraz programów JavaScript. Aby w pełni
korzystać z naszego serwisu należy używać Internet Explorera
lub Netscape Navigatora (w wersjach 3.0 lub wyższych) i mieć
włączoną obsługę JavaScript-u.
Jeżeli czytasz ten tekst, oznacza to, że Twoje oprogramowanie
nie spełnia jednego z tych warunków. Korzystanie z serwisu za
pomocą Twojej przeglądarki jest utrudnione, ale możliwe dzięki
linkom dostępnym na stopce każdej ze stron.
Kliknij w logo firmy lub wybierz dział serwisu z linków na
dole strony.



Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Witamy
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt �
1997-2004 ABC Publishing House. All rights reserved.



Serwis internetowy Domu Wydawniczego ABC zawiera archiwum
aktów normatywnych (Dziennik Ustaw, Monitor Polski) oraz
informacje o zmianach w prawie. Księgarnia online umożliwia
zapoznanie się z ofertą wydawnictwa i dokonanie zakupów.
Dom Wydawniczy ABC publikuje fachowe informacje dla:
prawników, finansistów, ekonomistów i biznesmenów.
Sztandarowym produktem elektronicznym wydawnictwa jest
Profesjonalny Serwis Informacyjny profinfo.pl, który umożliwia
szybką orientację w zmianach polskiego prawa i zawiera
praktyczne omówienia tych zmian. Program zawiera publikacje
będące kompendium wiedzy z wybranych dziedzin prawa, m.in.:
Profesjonalny Serwis Podatkowy, Vademecum Głównego Księgowego,
Serwis HR, Serwis Prawo i Zdrowie, Serwis Prawa Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych, Serwis Budowlany.
Dom Wydawniczy ABC jest częścią grupy wydawniczej Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne należącej do holenderskiego koncernu
wydawniczego Wolters Kluwer. W skład Polskich Wydawnictw
Profesjonalnych wchodzą również: Kantor Wydawniczy Zakamycze,
Oficyna Ekonomiczna, Wydawnictwo KiK Konieczny i Kruszewski
oraz Wydawnictwo Prawnicze Lex.
Ta strona używa ramek oraz programów JavaScript. Aby w pełni
korzystać z naszego serwisu należy używać Internet Explorera
lub Netscape Navigatora (w wersjach 3.0 lub wyższych) i mieć
włączoną obsługę JavaScript-u.
Jeżeli czytasz ten tekst, oznacza to, że Twoje oprogramowanie
nie spełnia jednego z tych warunków. Korzystanie z serwisu za
pomocą Twojej przeglądarki jest utrudnione, ale możliwe dzięki
linkom dostępnym na stopce każdej ze stron.
Kliknij w logo firmy lub wybierz dział serwisu z linków na
dole strony.



Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Witamy
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt �
1997-2004 ABC Publishing House. All rights reserved.



Serwis internetowy Domu Wydawniczego ABC zawiera archiwum
aktów normatywnych (Dziennik Ustaw, Monitor Polski) oraz
informacje o zmianach w prawie. Księgarnia online umożliwia
zapoznanie się z ofertą wydawnictwa i dokonanie zakupów.
Dom Wydawniczy ABC publikuje fachowe informacje dla:
prawników, finansistów, ekonomistów i biznesmenów.
Sztandarowym produktem elektronicznym wydawnictwa jest
Profesjonalny Serwis Informacyjny profinfo.pl, który umożliwia
szybką orientację w zmianach polskiego prawa i zawiera
praktyczne omówienia tych zmian. Program zawiera publikacje
będące kompendium wiedzy z wybranych dziedzin prawa, m.in.:
Profesjonalny Serwis Podatkowy, Vademecum Głównego Księgowego,
Serwis HR, Serwis Prawo i Zdrowie, Serwis Prawa Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych, Serwis Budowlany.
Dom Wydawniczy ABC jest częścią grupy wydawniczej Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne należącej do holenderskiego koncernu
wydawniczego Wolters Kluwer. W skład Polskich Wydawnictw
Profesjonalnych wchodzą również: Kantor Wydawniczy Zakamycze,
Oficyna Ekonomiczna, Wydawnictwo KiK Konieczny i Kruszewski
oraz Wydawnictwo Prawnicze Lex.
Ta strona używa ramek oraz programów JavaScript. Aby w pełni
korzystać z naszego serwisu należy używać Internet Explorera
lub Netscape Navigatora (w wersjach 3.0 lub wyższych) i mieć
włączoną obsługę JavaScript-u.
Jeżeli czytasz ten tekst, oznacza to, że Twoje oprogramowanie
nie spełnia jednego z tych warunków. Korzystanie z serwisu za
pomocą Twojej przeglądarki jest utrudnione, ale możliwe dzięki
linkom dostępnym na stopce każdej ze stron.
Kliknij w logo firmy lub wybierz dział serwisu z linków na
dole strony.



Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Witamy
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt �
1997-2004 ABC Publishing House. All rights reserved.



Serwis internetowy Domu Wydawniczego ABC zawiera archiwum
aktów normatywnych (Dziennik Ustaw, Monitor Polski) oraz
informacje o zmianach w prawie. Księgarnia online umożliwia
zapoznanie się z ofertą wydawnictwa i dokonanie zakupów.
Dom Wydawniczy ABC publikuje fachowe informacje dla:
prawników, finansistów, ekonomistów i biznesmenów.
Sztandarowym produktem elektronicznym wydawnictwa jest
Profesjonalny Serwis Informacyjny profinfo.pl, który umożliwia
szybką orientację w zmianach polskiego prawa i zawiera
praktyczne omówienia tych zmian. Program zawiera publikacje
będące kompendium wiedzy z wybranych dziedzin prawa, m.in.:
Profesjonalny Serwis Podatkowy, Vademecum Głównego Księgowego,
Serwis HR, Serwis Prawo i Zdrowie, Serwis Prawa Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych, Serwis Budowlany.
Dom Wydawniczy ABC jest częścią grupy wydawniczej Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne należącej do holenderskiego koncernu
wydawniczego Wolters Kluwer. W skład Polskich Wydawnictw
Profesjonalnych wchodzą również: Kantor Wydawniczy Zakamycze,
Oficyna Ekonomiczna, Wydawnictwo KiK Konieczny i Kruszewski
oraz Wydawnictwo Prawnicze Lex.
Ta strona używa ramek oraz programów JavaScript. Aby w pełni
korzystać z naszego serwisu należy używać Internet Explorera
lub Netscape Navigatora (w wersjach 3.0 lub wyższych) i mieć
włączoną obsługę JavaScript-u.
Jeżeli czytasz ten tekst, oznacza to, że Twoje oprogramowanie
nie spełnia jednego z tych warunków. Korzystanie z serwisu za
pomocą Twojej przeglądarki jest utrudnione, ale możliwe dzięki
linkom dostępnym na stopce każdej ze stron.
Kliknij w logo firmy lub wybierz dział serwisu z linków na
dole strony.



Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Witamy
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt �
1997-2004 ABC Publishing House. All rights reserved.



Serwis internetowy Domu Wydawniczego ABC zawiera archiwum
aktów normatywnych (Dziennik Ustaw, Monitor Polski) oraz
informacje o zmianach w prawie. Księgarnia online umożliwia
zapoznanie się z ofertą wydawnictwa i dokonanie zakupów.
Dom Wydawniczy ABC publikuje fachowe informacje dla:
prawników, finansistów, ekonomistów i biznesmenów.
Sztandarowym produktem elektronicznym wydawnictwa jest
Profesjonalny Serwis Informacyjny profinfo.pl, który umożliwia
szybką orientację w zmianach polskiego prawa i zawiera
praktyczne omówienia tych zmian. Program zawiera publikacje
będące kompendium wiedzy z wybranych dziedzin prawa, m.in.:
Profesjonalny Serwis Podatkowy, Vademecum Głównego Księgowego,
Serwis HR, Serwis Prawo i Zdrowie, Serwis Prawa Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych, Serwis Budowlany.
Dom Wydawniczy ABC jest częścią grupy wydawniczej Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne należącej do holenderskiego koncernu
wydawniczego Wolters Kluwer. W skład Polskich Wydawnictw
Profesjonalnych wchodzą również: Kantor Wydawniczy Zakamycze,
Oficyna Ekonomiczna, Wydawnictwo KiK Konieczny i Kruszewski
oraz Wydawnictwo Prawnicze Lex.
Ta strona używa ramek oraz programów JavaScript. Aby w pełni
korzystać z naszego serwisu należy używać Internet Explorera
lub Netscape Navigatora (w wersjach 3.0 lub wyższych) i mieć
włączoną obsługę JavaScript-u.
Jeżeli czytasz ten tekst, oznacza to, że Twoje oprogramowanie
nie spełnia jednego z tych warunków. Korzystanie z serwisu za
pomocą Twojej przeglądarki jest utrudnione, ale możliwe dzięki
linkom dostępnym na stopce każdej ze stron.
Kliknij w logo firmy lub wybierz dział serwisu z linków na
dole strony.



Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Witamy
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt �
1997-2004 ABC Publishing House. All rights reserved.







Wracaj Brak dokumentu
Strona startowa � 1997-2003 ABC Publishing House.
All rights reserved.







Wracaj Brak dokumentu
Strona startowa � 1997-2003 ABC Publishing House.
All rights reserved.







Wracaj Brak dokumentu
Strona startowa � 1997-2003 ABC Publishing House.
All rights reserved.







Wracaj Brak dokumentu
Strona startowa � 1997-2003 ABC Publishing House.
All rights reserved.







Wracaj Brak dokumentu
Strona startowa � 1997-2003 ABC Publishing House.
All rights reserved.



Serwis internetowy Domu Wydawniczego ABC zawiera archiwum
aktów normatywnych (Dziennik Ustaw, Monitor Polski) oraz
informacje o zmianach w prawie. Księgarnia online umożliwia
zapoznanie się z ofertą wydawnictwa i dokonanie zakupów.
Dom Wydawniczy ABC publikuje fachowe informacje dla:
prawników, finansistów, ekonomistów i biznesmenów.
Sztandarowym produktem elektronicznym wydawnictwa jest
Profesjonalny Serwis Informacyjny profinfo.pl, który umożliwia
szybką orientację w zmianach polskiego prawa i zawiera
praktyczne omówienia tych zmian. Program zawiera publikacje
będące kompendium wiedzy z wybranych dziedzin prawa, m.in.:
Profesjonalny Serwis Podatkowy, Vademecum Głównego Księgowego,
Serwis HR, Serwis Prawo i Zdrowie, Serwis Prawa Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych, Serwis Budowlany.
Dom Wydawniczy ABC jest częścią grupy wydawniczej Polskie
Wydawnictwa Profesjonalne należącej do holenderskiego koncernu
wydawniczego Wolters Kluwer. W skład Polskich Wydawnictw
Profesjonalnych wchodzą również: Kantor Wydawniczy Zakamycze,
Oficyna Ekonomiczna, Wydawnictwo KiK Konieczny i Kruszewski
oraz Wydawnictwo Prawnicze Lex.
Ta strona używa ramek oraz programów JavaScript. Aby w pełni
korzystać z naszego serwisu należy używać Internet Explorera
lub Netscape Navigatora (w wersjach 3.0 lub wyższych) i mieć
włączoną obsługę JavaScript-u.
Jeżeli czytasz ten tekst, oznacza to, że Twoje oprogramowanie
nie spełnia jednego z tych warunków. Korzystanie z serwisu za
pomocą Twojej przeglądarki jest utrudnione, ale możliwe dzięki
linkom dostępnym na stopce każdej ze stron.
Kliknij w logo firmy lub wybierz dział serwisu z linków na
dole strony.



Witamy | Firma | English | Oferta | Partnerzy |
Aktualności | Pomoc Witamy
Strona tytułowa | Serwis | Księgarnia | Kontakt �
1997-2004 ABC Publishing House. All rights reserved.